Homélie, Chap.
[6, 5]	χρόνῳ παραδραμεῖν ἑξηκοστά; Εἶπε τῷ	Χαλδαίῳ	τὸ γεννηθέν. Διὰ πόσων, βούλει,
[6, 5]	τῶν ἄστρων γίνεσθαι παρὰ τῶν	Χαλδαίων	τὰς σημειώσεις τῶν περὶ ἡμᾶς
[6, 6]	τῶν γεννωμένων ἀνθρώπων τὰ ἤθη	χαρακτηρίζεις;	Εὐμετάδοτος γὰρ ὁ κριανὸς, οὐκ
[6, 11]	κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς πίστεως	χαριζόμενος	ὑμῖν τὴν φανέρωσιν τοῦ Πνεύματος,
[6, 11]	ἐπὶ τοσοῦτον. Ἡμῖν δὲ ὁ	χαρισάμενος	διάνοιαν ἐκ τῶν μικροτάτων τῆς
[6, 11]	μοι ταύτην διακονίαν τοῦ λόγου	χαρισαμένῳ,	ὑμεῖς δὲ τῷ διατρέφοντι ὑμᾶς
[6, 6]	οὖλος, φησὶ, τὴν τρίχα, καὶ	χαροπός·	κριῷ γὰρ ἔχει τὴν ὥραν·
[6, 4]	Κύριος ἡμῖν παραδέδωκεν εἰπὼν, ὅτι	Χειμὼν	ἔσται, στυγνάζει γὰρ πυρράζων ὁ
[6, 8]	τῆς κινήσεως τῶν φωστήρων παρέχει.	Χειμὼν	μὲν γὰρ γίνεται, τοῖς νοτίοις
[6, 4]	ἀλλὰ τῷ πλεονασμῷ τοῦ ὑγροῦ	χειμῶνα	ἐπάξων τοῖς χωρίοις περὶ ἃ
[6, 4]	τοῖς νέφεσιν ἐμφαινόμεναι, ὄμβρους ἢ	χειμῶνας	ἐξαισίους, ἢ ὅλως τὴν ἐπὶ
[6, 8]	ἀβλαβῶς ἡμᾶς δι´ ἑαυτῆς τῷ	χειμῶνι	προσάγει· δηλονότι τοῦ ἡλίου πάλιν
[6, 8]	λέγειν τὰς τῶν ὡρῶν ἐναλλαγάς·	χειμῶνος,	καὶ ἔαρος, καὶ θέρους, καὶ
[6, 7]	βουλομένῳ δυνατὸν ἦν κρατεῖν τῆς	χειρὸς,	διὰ τὸ ἀναπόδραστον τῆς ἐπὶ
[6, 1]	τοὺς ἀήθεις τῶν πόλεων τῆς	χειρὸς	λαβόμενοι περιηγοῦνται, οὕτω δὴ καὶ
[6, 1]	τῶν ἀλόγων λειπόμενον, ἄρχοντα δὲ	χειροτονητὸν	τῶν ἀλόγων καὶ τῶν ἀψύχων.
[6, 1]	τῇ φύσει, ἔργον δὲ θείων	χειρῶν·	δυνάμει μὲν καὶ παραπολὺ τῶν
[6, 8]	παρέχον τὴν ἀναβίωσιν, ζῴοις δὲ	χερσαίοις	καὶ ἐνύδροις ἅπασι τὸ γένος
[6, 2]	θεολογίας μυστικῶς συμπαρέσπαρται. Καὶ ἡ	χρεία	πρόσκειται τῆς τῶν φωστήρων γενέσεως·
[6, 3]	ἐστὶν ἡ σκιὰ, τοῦτο οἴεσθαι	χρὴ	ἐν νυκτὶ τοῦ σκότους εἶναι
[6, 7]	τῆς εἱμαρμένης αὐτῷ συναθροιζούσης τὰ	χρήματα.	Αἱ δὲ μεγάλαι τῶν Χριστιανῶν
[6, 4]	τὰ ἀπ´ αὐτῶν σημεῖα περιεργάζηται,	χρησίμους	αὐτῶν τὰς ἐκ τῆς μακρᾶς
[6, 7]	χρήματα. Αἱ δὲ μεγάλαι τῶν	Χριστιανῶν	ἐλπίδες φροῦδαι ἡμῖν οἰχήσονται, οὔτε
[6, 11]	τὴν φανέρωσιν τοῦ Πνεύματος, ἐν	Χριστῷ	Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ
[6, 4]	ἀνθρακώδης δὲ καὶ ὕφαιμος τὴν	χρόαν	ὁρᾶται, τῆς παχύτητος τοῦ ἀέρος
[6, 4]	αἱ ῥάβδοι, αἱ κατὰ τὴν	χρόαν	τῆς ἴριδος εἰς ὀρθὸν τοῖς
[6, 8]	μερίζειν νυκτὶ πρὸς ἡμέραν τὸν	χρόνον,	ὅσῳ πλεῖον τοῖς ὑπὲρ γῆς
[6, 3]	δὲ πρὸς τὸν ἥλιον τοῦ	χρόνου	διαιρεῖται τὰ μέτρα. ~Καὶ ἔστωσαν
[6, 5]	τὴν ἀκρίβειαν ταύτην τῆς τοῦ	χρόνου	διαιρέσεως ἀποσῶσαι δυνήσονται. Ὁμοῦ τε
[6, 7]	δὲ καθ´ ἕκαστον ἀκαριαῖον τοῦ	χρόνου	ἐπ´ ἄλλο καὶ ἄλλο μεθαρμόζονται
[6, 5]	λεπτὴν καὶ ἀκατάληπτον εὕρεσιν τοῦ	χρόνου	ἐφ´ ἑκάστου τῶν πλανητῶν ἀναγκαῖον
[6, 8]	πεφωτισμένον ἀέρα· ἢ, ἡμέραν εἶναι	χρόνου	μέτρον ἐν ᾧ ἐν τῷ
[6, 5]	ὅτι ἐν τῷ πλάτει τοῦ	χρόνου	πολλὰ τῶν σχημάτων αὐτοὺς διαφεύγει,
[6, 5]	εἰς στενὸν παντελῶς ἀπέκλεισαν τοῦ	χρόνου	τὰ μέτρα· ὡς καὶ παρὰ
[6, 5]	ἐν τούτῳ πάλιν παρατρέχει τῷ	χρόνῳ;	Ἀνάγκη γὰρ εὑρεθῆναι τὸν ὡροσκοποῦντα
[6, 5]	Πόσα βούλει ἐν τούτῳ τῷ	χρόνῳ	παραδραμεῖν ἑξηκοστά; Εἶπε τῷ Χαλδαίῳ
[6, 7]	καὶ εἱμαρμένη κρατεῖ, οὐδεμίαν ἔχει	χώραν	τὸ πρὸς ἀξίαν, ὃ τῆς
[6, 4]	τοῦ ὑγροῦ χειμῶνα ἐπάξων τοῖς	χωρίοις	περὶ ἃ συναθροίζεται. Ὁμοίως δὲ
[6, 3]	τοῦ πυρὸς ἀπὸ τῆς λαμπρότητος	χωρίσαι	ἀμήχανον· ὁ δὲ Θεὸς παραδόξῳ
[6, 3]	ἃ ἡμῖν τῇ ἐπινοίᾳ ἐστὶ	χωριστὰ,	ταῦτα δύναται καὶ αὐτῇ τῇ
[6, 8]	ἐπανιὼν πάλιν ἀπὸ τῶν μεσημβρινῶν	χωρίων	ἐπὶ τοῦ μέσου γένηται, ὥστε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/06/2009