Homélie, Chap.
[6, 7]	Καὶ πολλάκις καθ´ ὃν ἐπεμαρτύρει	ὁ	ἀγαθοποιὸς ἀστὴρ τὸν καιρὸν οὐκ
[6, 1]	πατρὶς ἡμῶν, ἧς μετανέστησεν ἡμᾶς	ὁ	ἀνθρωποκτόνος δαίμων, τοῖς ἑαυτοῦ δελεάσμασιν
[6, 2]	οἱ φωστῆρες κατεσκευάσθησαν. Ὡς γὰρ	ὁ	ἀπόστολος λέγει τινὰς φωστῆρας ἐν
[6, 5]	μικρότατον καὶ ἀκαριαῖον, οἷόν φησιν	ὁ	ἀπόστολος, τὸ ἐν ἀτόμῳ, καὶ
[6, 10]	ὄντι γὰρ, κατὰ τὸ εἰρημένον,	Ὁ	ἄφρων ὡς σελήνη ἀλλοιοῦται. Οἶμαι
[6, 9]	ὡς μέγας ὁ ἵππος, καὶ	ὁ	βοῦς μέγας (οὐ γὰρ ἐν
[6, 7]	τέχνας πονούμενοι· ἀλλ´ εὐθηνήσει μὲν	ὁ	γεωργὸς, μήτε σπέρματα καταβάλλων, μήτε
[6, 6]	τὴν πρὸς τὸ θηρίον ὁμοίωσιν.	Ὁ	δὲ ζυγιανὸς δίκαιος, διὰ τὴν
[6, 3]	ἀπὸ τῆς λαμπρότητος χωρίσαι ἀμήχανον·	ὁ	δὲ Θεὸς παραδόξῳ θεάματι τὸν
[6, 6]	~Οἷα δὲ καὶ τὰ ἀποτελεστικά;	Ὁ	δεῖνα οὖλος, φησὶ, τὴν τρίχα,
[6, 7]	ἐκ φύσεως αὐτῶν τὸ κακὸν,	ὁ	δημιουργὸς ἔσται τοῦ κακοῦ ποιητής·
[6, 7]	μήτε δρεπάνην θηξάμενος· ὑπερπλουτήσει δὲ	ὁ	ἔμπορος, κἂν βούληται, κἂν μὴ,
[6, 8]	ὅτε καὶ φλογωδέστατός ἐστιν ἑαυτοῦ	ὁ	ἥλιος, βραχείας ποιῶν τὰς σκιὰς
[6, 8]	ἐν τῷ ὑπὲρ γῆν ἡμισφαιρίῳ	ὁ	ἥλιος διατρίβει. Ἀλλὰ καὶ εἰς
[6, 5]	δωδέκατον τῆς ἀπλανοῦς λεγομένης σφαίρας	ὁ	ἥλιος, εἰς τριάκοντα μοίρας τῶν
[6, 8]	γινόμενοι, οὓς κατὰ κορυφῆς ἐπιλάμπων	ὁ	ἥλιος, ἐξίσου πανταχόθεν περιφωτίζει, ὥστε
[6, 4]	σημεῖα φανήσεσθαι ὁ Κύριος προηγόρευσεν.	Ὁ	ἥλιος μεταστραφήσεται εἰς αἷμα, καὶ
[6, 8]	ἔχει τὴν ἐξουσίαν τῆς ἡμέρας	ὁ	ἥλιος; Ὅτι τὸ φῶς ἐν
[6, 2]	φωτὸς ἡ γένεσις, πῶς νῦν	ὁ	ἥλιος πάλιν εἰς φαῦσιν λέγεται
[6, 8]	ἐπ´ αὐτὴν τὴν ἄρκτον ἀπελαύνων	ὁ	ἥλιος, τὰς μεγίστας ἡμῖν τῶν
[6, 6]	τὸ δωδέκατον, ἐν ᾧ γενόμενος	ὁ	ἥλιος τῶν ἐαρινῶν σημείων ἅπτεται.
[6, 3]	ἐστὶ τὸ εἰρημένον, ὅτι Διεχώρισεν	ὁ	Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ φωτὸς
[6, 3]	νυκτός. Ἄνω μὲν γὰρ διεχώρισεν	ὁ	Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ φωτὸς
[6, 2]	ἀληθινοῦ φωτὸς στερηθῆναι; ~Καὶ εἶπεν	ὁ	Θεός· γενηθήτωσαν φωστῆρες ἐν τῷ
[6, 2]	τετάρτη ἡμέρα· καὶ τότε εἶπεν	ὁ	Θεὸς, Γενηθήτωσαν φωστῆρες ἐν τῷ
[6, 2]	ἐννοίᾳ σύναπτε τὸν ἀκούσαντα. Εἶπεν	ὁ	Θεὸς, Γενηθήτωσαν φωστῆρες, καὶ ἐποίησεν
[6, 1]	ἐξ ὧν τὸν ἑαυτοῦ θεράποντα	ὁ	Θεὸς ἐξεπαίδευσεν, ἐν εἴδει λαλήσας
[6, 2]	Θεὸς, Γενηθήτωσαν φωστῆρες, καὶ ἐποίησεν	ὁ	Θεὸς τοὺς δύο φωστῆρας. Τίς
[6, 9]	τοῦ ἡλίου ἀποκατάστασις. ~Καὶ ἐποίησεν	ὁ	Θεὸς τοὺς δύο φωστῆρας τοὺς
[6, 9]	πρὸς ἕτερον ἀναφέρεσθαι· ὡς μέγας	ὁ	ἵππος, καὶ ὁ βοῦς μέγας
[6, 6]	τὰ ἤθη χαρακτηρίζεις; Εὐμετάδοτος γὰρ	ὁ	κριανὸς, οὐκ ἐπειδὴ τοιούτου ἤθους
[6, 6]	Τούτων τί ἂν γένοιτο καταγελαστότερον;	Ὁ	κριὸς, ἀφ´ οὗ τὴν γένεσιν
[6, 6]	Ἀλλὰ καὶ μεγαλόφρων· ἐπειδὴ ἡγεμονικὸν	ὁ	κριός· καὶ προετικὸς, καὶ πάλιν
[6, 4]	ἀπὸ τοῦ ἡλίου παραδεικνυμένων καὶ	ὁ	Κύριος ἡμῖν παραδέδωκεν εἰπὼν, ὅτι
[6, 4]	σελήνῃ καὶ ἄστροις σημεῖα φανήσεσθαι	ὁ	Κύριος προηγόρευσεν. Ὁ ἥλιος μεταστραφήσεται
[6, 11]	οὐδενὸς ἥψατο σχεδὸν τῶν καιρίων	ὁ	λόγος· πολλὰ γὰρ περὶ μεγεθῶν
[6, 2]	ἄλλο τὸ πῦρ, καὶ ἄλλο	ὁ	λύχνος· τὸ μὲν τὴν τοῦ
[6, 3]	ἐπὶ τοῦ ἡλίου. Πλὴν ὅτι	ὁ	μὲν λαβὼν ἅπαξ καὶ ἐγκεκραμένον
[6, 4]	Χειμὼν ἔσται, στυγνάζει γὰρ πυρράζων	ὁ	οὐρανός. Ἐπειδὰν γὰρ δι´ ἀχλύος
[6, 6]	γὰρ παρὰ τῶν ζῴων λαβὼν	ὁ	οὐρανὸς ἔχει τὰ τοιαῦτα τῶν
[6, 9]	ἔχει τὴν ἔννοιαν· ὡς μέγας	ὁ	οὐρανὸς, καὶ μεγάλη ἡ γῆ,
[6, 4]	διαχεθεὶς δὲ ὑπὸ τῆς ἀκτῖνος	ὁ	πεπυκνωμένος τέως καὶ συνεστὼς ἀὴρ
[6, 6]	ὑπὸ ζυγὸν ὁ ταῦρος. Καὶ	ὁ	σκορπιανὸς πλήκτης διὰ τὴν πρὸς
[6, 6]	φύσεως ῥᾳδίως ἐπαμφιέννυται. Ἀλλὰ καὶ	ὁ	ταυριανὸς τληπαθὴς, φησὶ, καὶ δουλικός·
[6, 6]	καὶ δουλικός· ἐπειδὴ ὑπὸ ζυγὸν	ὁ	ταῦρος. Καὶ ὁ σκορπιανὸς πλήκτης
[6, 1]	ἄρα νοῦς ἐξιχνιάσαι δυνήσεται; Εἰ	ὁ	τῇ φθορᾷ ὑποκείμενος ἥλιος οὕτω
[6, 5]	τύχοι ἔξω τῆς γυναικωνίτιδος ἑστὼς	ὁ	τὴν ὥραν ἀποτιθέμενος; Δεῖ γὰρ
[6, 1]	ἡ θέα, ποταπὸς τῷ κάλλει	ὁ	τῆς δικαιοσύνης ἥλιος; Εἰ τυφλῷ
[6, 1]	τοῦ τεχνίτου τῶν ὅλων, τίς	ὁ	τοῖς ἄνθεσι τούτοις διαποικίλας τὸν
[6, 2]	τῷ φανοτάτῳ ἐκείνῳ ἐπισκευάσας φωτὶ	ὁ	τῶν ὅλων δημιουργὸς περὶ τὸν
[6, 11]	γοήτων ἐπαοιδὴ, ἣν αὐτὸς ἐθεμελίωσεν	ὁ	Ὕψιστος; Ποῖος δ´ ἂν καὶ
[6, 9]	λαμβάνει τὴν εἰκασίαν. Μέγας οὖν	ὁ	φωστὴρ, κατὰ τὴν τῆς Γραφῆς
[6, 11]	σελήνης ἐπὶ τοσοῦτον. Ἡμῖν δὲ	ὁ	χαρισάμενος διάνοιαν ἐκ τῶν μικροτάτων
[6, 8]	Τοῦτο γὰρ ἐνδείκνυται ἡμῖν καὶ	ὁ	ψαλμὸς λέγων· Ἔθετο ἥλιον εἰς
[6, 3]	δύναμιν σχολάζουσαν ἔχον. Ὡς καὶ	ὁ	ψαλμῳδὸς μαρτυρεῖ λέγων, Φωνὴ Κυρίου
[6, 7]	δεῖσθε λόγων παρ´ ἑαυτῶν ὑγιαίνοντες,	ὅ	τε καιρὸς οὐκ ἐνδίδωσι πέρα
[6, 3]	πρὸς σκότος μηδεμίαν εἶναι κοινότητα.	Ὃ	γὰρ ἐν ἡμέρᾳ ἐστὶν ἡ
[6, 2]	διὰ τῆς φαύσεως ἀρκούντως ἐνέφηνεν	ὃ	ἐβούλετο· ἀντὶ γὰρ τοῦ φωτισμοῦ
[6, 7]	καὶ αὐτοκρατορικαῖς ταῖς ὁρμαῖς κεχρημένα·	ὃ	μανίας ἐστὶν ἐπέκεινα καταψεύδεσθαι τῶν
[6, 7]	ἔχει χώραν τὸ πρὸς ἀξίαν,	ὃ	τῆς δικαιοκρισίας ἐξαίρετόν ἐστι. Καὶ
[6, 9]	τῇ ὑπερβολῇ τῶν τοῦ σώματος	ὄγκων,	ἀλλ´ ἐν τῇ πρὸς τὰ
[6, 4]	κινδύνους προορωμένῳ. Ἔξεστι δὲ τῷ	ὁδοιπόρῳ	πόρρωθεν ἐκκλίνειν τὰς βλάβας, ἐκ
[6, 3]	δικαίοις, τὸ δὲ τῆς καύσεως	ὀδυνηρὸν,	τοῖς κολαζομένοις ἀποταχθήσεσθαι. Ἔπειτα μέντοι
[6, 7]	κύριος τοῦ τοιούτου; Πῶς οὖν	Ὀζίας	ἐγέννησε τὸν Ἰωάθαμ; Ἰωάθαμ τὸν
[6, 8]	τὴν μεσημβρίαν τὰς σκιὰς ἀποπέμπουσιν·	ὅθεν	αὐτούς τινες καὶ ἀμφισκίους ὠνόμασαν.
[6, 8]	ὕδωρ διὰ στομίων στενῶν καταλάμπεσθαι·	ὅθεν	αὐτούς τινες καὶ ἀσκίους καλοῦσιν.
[6, 10]	γῆν ἀέρα κατέτηξε καὶ διέχεεν.	Ὅθεν	καὶ ἄνεμοι ἑωθινοὶ καὶ δρόσοι
[6, 3]	Φωνὴ Κυρίου διακόπτοντος φλόγα πυρός.	Ὅθεν	καὶ ἐν ταῖς τῶν βεβιωμένων
[6, 2]	τὸ ἀληθινὸν, οὗ κατὰ μέθεξιν	οἱ	ἅγιοι φωστῆρες ἐγίνοντο τῶν ψυχῶν,
[6, 9]	κατεφάνη τὰ ζεύγη; πηλίκοι δὲ	οἱ	ἀροτῆρες αὐτοί; Εἰ μὴ μυρμήκων
[6, 8]	ἐνιαυτὸν ἦγον καὶ τῶν Ἑλλήνων	οἱ	ἀρχαιότατοι. Ἡλιακὸς δέ ἐστιν ἐνιαυτὸς
[6, 7]	ἀνόητον, πολλαπλάσιον δὲ τὸ ἀσεβές.	Οἱ	γὰρ κακοποιοὶ τῶν ἀστέρων τῆς
[6, 7]	οἱ μὲν θᾶττον ἐπικαταλαμβάνοντες ἀλλήλους,	οἱ	δὲ βραδυτέρας τὰς περιόδους ποιούμενοι,
[6, 8]	αὐτούς τινες καὶ ἀσκίους καλοῦσιν.	Οἱ	δὲ ἐπέκεινα τῆς ἀρωματοφόρου ἐπ´
[6, 7]	φευκτὰ διορίζοντες, περιττοὶ δὲ καὶ	οἱ	δικασταὶ, ἀρετὴν τιμῶντες, καὶ πονηρίαν
[6, 10]	φθάνουσαν λεληθότως ἐνίησι. Δηλοῦσι δὲ	οἱ	καθεύδοντες ὑπὸ σελήνην, ὑγρότητος περισσῆς
[6, 8]	ἐπεὶ εἰσί γε ἤδη τινὲς	οἱ	κατὰ δύο ἡμέρας τοῦ παντὸς
[6, 11]	τῆς ἄρκτου κείμενοι μεταλαμβάνουσι, καὶ	οἱ	κατὰ τὰ κοῖλα τῆς μεσημβρίας
[6, 11]	τεταγμένως ἑπομένην ἐξεῦρον οἱ προσοικοῦντες.	Οἱ	μὲν γὰρ εὔριποι μεταρρέουσιν ἐφ´
[6, 7]	ὄντες οἱ πλανῆται λεγόμενοι, καὶ	οἱ	μὲν θᾶττον ἐπικαταλαμβάνοντες ἀλλήλους, οἱ
[6, 7]	γενέσεως αἱ ἀνάγκαι, περιττοὶ μὲν	οἱ	νομοθέται, τὰ πρακτέα ἡμῖν καὶ
[6, 4]	τὴν μεταβολὴν ἀναμένοντι. Γεωργοὶ δὲ,	οἱ	περὶ τὰ σπέρματα καὶ τὰς
[6, 7]	ἀνάγκης. Ματαιότατοι δὲ πάντων καὶ	οἱ	περὶ τὰς τέχνας πονούμενοι· ἀλλ´
[6, 5]	παντὸς διαμαρτεῖν ποιεῖ, καταγέλαστοι καὶ	οἱ	περὶ τὴν ἐνύπαρκτον ταύτην τέχνην
[6, 7]	τὰ σχήματα; Ἀεικίνητοι γὰρ ὄντες	οἱ	πλανῆται λεγόμενοι, καὶ οἱ μὲν
[6, 5]	ἐνύπαρκτον ταύτην τέχνην ἐσχολακότες, καὶ	οἱ	πρὸς αὐτοὺς κεχηνότες, ὡς δυναμένους
[6, 11]	τῆς σελήνης τεταγμένως ἑπομένην ἐξεῦρον	οἱ	προσοικοῦντες. Οἱ μὲν γὰρ εὔριποι
[6, 5]	τὸ μὴ τοῖς ὁμοίοις περιπεσεῖν.	Οἱ	τῆς γενεθλιαλογίας ταύτης εὑρεταὶ, καταμαθόντες
[6, 2]	ἐκ τῆς γῆς φυομένων δημιουργὸν,	οἱ	τὸν Θεὸν ἀγνοήσαντες ἡγήσωνται. Διὰ
[6, 1]	θεάτρου. Δεῦρο δὴ οὖν, ὥσπερ	οἱ	τοὺς ἀήθεις τῶν πόλεων τῆς
[6, 4]	περὶ σελήνην αὐξομένην ἢ λήγουσαν	οἱ	τούτοις ἐσχολακότες τετηρήκασι σημειώδη, ὡς
[6, 7]	ταύταις μεταβολαῖς, πολλάκις τῆς ἡμέρας,	οἱ	τῶν βασιλικῶν γενέσεων ἀποτελοῦνται σχηματισμοὶ,
[6, 5]	τῆς τοῦ παντὸς συμπληρώσεως. ~Ἀλλ´	οἱ	ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα πηδῶντες, ἐπὶ
[6, 3]	Σχεδὸν γὰρ τότε κατὰ διάμετρον	οἱ	φωστῆρες ἀλλήλοις ἀντικαθίστανται. Ἀνατέλλοντος μὲν
[6, 2]	καὶ ἀΰλῳ φωτὶ ὄχημα νῦν	οἱ	φωστῆρες κατεσκευάσθησαν. Ὡς γὰρ ὁ
[6, 9]	γῇ καὶ τῇ θαλάσσῃ συμπαρεκτείνεσθαι.	Οἵ	γε κατὰ πᾶν μέρος τοῦ
[6, 11]	ἀπὸ τῶν ἰσημερινῶν τόπων ἀνατελλούσης	οἵ	τε προσοικοῦντες τῇ κατεψυγμένῃ καὶ
[6, 1]	πανηγυρικῶν θεσμῶν ἄν τις κατίδοι,	οἳ	τοὺς συγκαθεζομένους εἰς τὸ στάδιον
[6, 6]	δυναμένους εἰδέναι τὰ κατ´ αὐτούς.	~Οἷα	δὲ καὶ τὰ ἀποτελεστικά; Ὁ
[6, 3]	ἡμέρᾳ ἐστὶν ἡ σκιὰ, τοῦτο	οἴεσθαι	χρὴ ἐν νυκτὶ τοῦ σκότους
[6, 9]	ὁποῖά ἐστι διασώζει, ἀλλὰ περιφερεῖς	οἴεται	εἶναι τοὺς τετραγώνους τῶν πύργων.
[6, 9]	νῦν οὕτως, ὡς ἐν τῇ	οἰκείᾳ	τῶν φωστήρων κατασκευῇ τοῦ μεγέθους
[6, 10]	τέλειον, τὰ δὲ πρὸς τὴν	οἰκείαν	ἀκμὴν φθάσαντα καὶ τὸ ἀκρότατον
[6, 8]	τὸ αὐτὸ σημεῖον κατὰ τὴν	οἰκείαν	κίνησιν τοῦ ἡλίου ἀποκατάστασις. ~Καὶ
[6, 11]	διεδόθησαν, ὅτι μαγγανείαις τισὶ τῆς	οἰκείας	ἕδρας ἀποκινηθεῖσα σελήνη πρὸς γῆν
[6, 2]	συναγωγήν. Ἡ γῆ πεπλήρωτο τοῖς	οἰκείοις	γεννήμασι, τά τε μυρία γένη
[6, 11]	ἀπ´ αὐτῆς ἐμπνοίαις, εἰς τὸ	οἰκεῖον	μέτρον προωθουμένη. Ταῦτά μοι εἴρηται
[6, 9]	ἐποίησε νομίζεσθαι τὰ ὁρώμενα, τὸ	οἰκεῖον	πάθος τοῖς ὁρατοῖς ἐπιφέρουσα. Ὥστε
[6, 9]	τὸ κριτήριον. Ὑπομνήσθητι δὲ τῶν	οἰκείων	παθῶν, καὶ παρὰ σεαυτοῦ ἕξεις
[6, 1]	καὶ ἀπορρήτου σοφίας ἀκροατὴν προσῆκεν	οἴκοθεν	ἔχειν ἥκοντά τινας ἀφορμὰς πρὸς
[6, 8]	τοῦ ἡλίου, τὸν βίον ἡμῖν	οἰκονομοῦσιν.	Ἔστωσαν δὲ, φησὶ, καὶ εἰς
[6, 8]	γὰρ ἐν τῇ καθ´ ἡμᾶς	οἰκουμένῃ	ἐπὶ τὰ νότια κατὰ τὴν
[6, 11]	τὴν ἀπόδειξιν; Αἱ κατὰ τὴν	οἰκουμένην	πόλεις πλεῖστον ἀλλήλων ἀπῳκισμέναι ταῖς
[6, 11]	λύχνων ἐστὶν ἰδεῖν κατὰ τοὺς	οἴκους	γινόμενον. Ἐπειδὰν πλείους περιστῶσιν αὐτὸν,
[6, 9]	Οὔτε γὰρ τοῖς τὴν ἑῴαν	οἰκοῦσι	καταδυόμενος τοῦ μεγέθους ὑφίησιν, οὔτε
[6, 10]	Ὁ ἄφρων ὡς σελήνη ἀλλοιοῦται.	Οἶμαι	δὲ καὶ τῇ τῶν ζῴων
[6, 9]	τοῦ μεγέθους ἐμφαινομένου; Ἐγὼ μὲν	οἶμαι	τοῦτο. Οὐ γὰρ ἐπειδὴ μείζους
[6, 3]	οὐκ ἀποτίθεται· ἡ δὲ συνεχῶς	οἷον	ἀποδυομένη καὶ πάλιν ἐπαμφιαζομένη τὸ
[6, 11]	τροφαῖς, ὃς καὶ νῦν ὑμᾶς	οἷον	κριθίνῳ τινὶ ἄρτῳ τῇ εὐτελείᾳ
[6, 1]	τῷ δὲ κάλλει τῆς φύσεως	οἷόν	τις ὀφθαλμὸς διαυγὴς ἐμπρέπων τῇ
[6, 5]	παρὰ τὸ μικρότατον καὶ ἀκαριαῖον,	οἷόν	φησιν ὁ ἀπόστολος, τὸ ἐν
[6, 9]	τὸν μεταξὺ τόπον διαπερᾶν, ἀλλ´	οἱονεὶ	ἐνδαπανωμένης τῷ μέσῳ, καὶ κατ´
[6, 9]	πόρρωθεν ἀφεστῶτα μικρότερά πως ὁρῶμεν,	οἷς	δ´ ἂν μᾶλλον ἐγγίσωμεν, μᾶλλον
[6, 6]	σοφὰ τοῖς ἀραχνείοις ὑφάσμασιν ἔοικεν,	οἷς	ὅταν μὲν κώνωψ, ἢ μυῖα,
[6, 11]	τῆς μεσημβρίας τῆς διακεκαυμένης γείτονες·	οἷς	πᾶσι κατὰ τὸ πλάτος ἀντιπαρήκουσα,
[6, 7]	τὰς αἰτίας τοῖς οὐρανίοις συνάπτουσιν.	Οἷς	τὸ ἀντιλέγειν ἄλλως μὲν καταγέλαστον,
[6, 7]	τῶν Χριστιανῶν ἐλπίδες φροῦδαι ἡμῖν	οἰχήσονται,	οὔτε δικαιοσύνης τιμωμένης, οὔτε κατακρινομένης
[6, 9]	ἐνδαπανωμένης τῷ μέσῳ, καὶ κατ´	ὀλίγον	αὐτῆς μέρος προσβαλλούσης τοῖς ὁρατοῖς.
[6, 11]	δημιουργημάτων τὰ μέγιστα, ἀλλὰ ἐξ	ὀλίγων	τῶν εἰρημένων παρ´ ἑαυτοῖς ἀναλογίζεσθαι,
[6, 9]	σοι κατεφάνη μία τῶν μυριοφόρων	ὁλκάδων	λευκοῖς ἱστίοις ὑπὲρ κυανῆς κομιζομένη
[6, 1]	μὴ ἐκβαίνειν τὴν πρὸς τὸ	ὅλον	ἀναλογίαν· τῷ δὲ κάλλει τῆς
[6, 2]	ἐκείνῳ ἐπισκευάσας φωτὶ ὁ τῶν	ὅλων	δημιουργὸς περὶ τὸν κόσμον ἀνῆψε.
[6, 11]	τοῦ μεγέθους τοῦ Θεοῦ τῶν	ὅλων	ἐκ τούτων λαβεῖν τὴν θεωρίαν,
[6, 1]	ἔννοιαν ἔλαβες τοῦ τεχνίτου τῶν	ὅλων,	τίς ὁ τοῖς ἄνθεσι τούτοις
[6, 7]	γεννῶνται βασιλεῖς; ἢ διὰ τί	ὅλως	πατρικαὶ παρ´ αὐτοῖς εἰσι βασιλείας
[6, 4]	ὄμβρους ἢ χειμῶνας ἐξαισίους, ἢ	ὅλως	τὴν ἐπὶ πλεῖστον μεταβολὴν τοῦ
[6, 10]	καὶ προσδοκώμενος, πρὶν καὶ ὑπερσχεῖν	ὅλως	τῆς γῆς, ἠφάνισε μὲν τὸ
[6, 4]	εἰς ὀρθὸν τοῖς νέφεσιν ἐμφαινόμεναι,	ὄμβρους	ἢ χειμῶνας ἐξαισίους, ἢ ὅλως
[6, 8]	ὑγρὰς ἀναθυμιάσεις συνισταμένας περὶ ἡμᾶς,	ὄμβρων	τε αἰτίαν καὶ κρυμῶν καὶ
[6, 0]		~ΟΜΙΛΙΑ	Περὶ γενέσεως φωστήρων. ~Τὸν ἀθλητῶν
[6, 9]	προσαγορεύομεν διὰ τὴν πρὸς τὰ	ὁμογενῆ	σύγκρισιν τὴν ὑπεροχὴν μαρτυροῦντες; ἢ
[6, 9]	ἀλλ´ ἐν τῇ πρὸς τὰ	ὅμοια	παραθέσει τὴν μαρτυρίαν τοῦ μεγέθους
[6, 5]	ἀσφάλειαν πρὸς τὸ μὴ τοῖς	ὁμοίοις	περιπεσεῖν. Οἱ τῆς γενεθλιαλογίας ταύτης
[6, 11]	τὸ σεληνιακὸν σῶμα, οὐκ ἂν	ὁμοίως	ἀντιπαρετείνετο πᾶσιν. Ὁμοίως γὰρ αὐτῆς
[6, 11]	οὐκ ἂν ὁμοίως ἀντιπαρετείνετο πᾶσιν.	Ὁμοίως	γὰρ αὐτῆς ἀπὸ τῶν ἰσημερινῶν
[6, 4]	τοῖς χωρίοις περὶ ἃ συναθροίζεται.	Ὁμοίως	δὲ καὶ ἐπειδὰν ἡ σελήνη
[6, 6]	διὰ τὴν πρὸς τὸ θηρίον	ὁμοίωσιν.	Ὁ δὲ ζυγιανὸς δίκαιος, διὰ
[6, 11]	εἶναι τὸ σῶμα, τὸ τηλικούτοις	ὁμοῦ	καὶ τοσούτοις διαστήμασιν ἐξισούμενον; Καὶ
[6, 9]	περιλάμπειν καὶ τὸν ἀέρα, καὶ	ὁμοῦ	πάσῃ τῇ γῇ καὶ τῇ
[6, 5]	τοῦ χρόνου διαιρέσεως ἀποσῶσαι δυνήσονται.	Ὁμοῦ	τε γὰρ ἐτέχθη τὸ παιδίον,
[6, 1]	τὸν εὐθὺς ἡμᾶς ἐπικαταλαβόντα θάνατον·	ὃν	ἐγέννησεν ἡ ἁμαρτία, τὸ πρωτότοκον
[6, 7]	αὐτοὶ λέγουσι. Καὶ πολλάκις καθ´	ὃν	ἐπεμαρτύρει ὁ ἀγαθοποιὸς ἀστὴρ τὸν
[6, 4]	κίνησιν ὑποφαίνουσιν· ἢ καὶ, οὓς	ὀνομάζουσιν	ἀνθηλίους, ὅταν συμπεριτρέχωσι τῇ τοῦ
[6, 2]	ἀρχηγὸν καὶ πατέρα τὸν ἥλιον	ὀνομάσωσι·	μήτε τῶν ἐκ τῆς γῆς
[6, 2]	φωνῶν, ἀλλὰ τὸ εὔσημον τῶν	ὀνομάτων	πανταχοῦ προτιμότερον. Σκόπει τοίνυν εἰ
[6, 3]	καὶ τὰ νῦν εἰρημένα, διάφορα	ὄντα	τῇ φύσει, ἥνωται τῇ δυνάμει
[6, 5]	περὶ ἡμᾶς συμπτωμάτων. Καὶ ἁπλοῦν	ὄντα	τῆς Γραφῆς τὸν λόγον, Ἔστωσαν
[6, 7]	ἀστέρων τὰ σχήματα; Ἀεικίνητοι γὰρ	ὄντες	οἱ πλανῆται λεγόμενοι, καὶ οἱ
[6, 10]	τὸ τῆς γνώμης ἀνίδρυτον. Τῷ	ὄντι	γὰρ, κατὰ τὸ εἰρημένον, Ὁ
[6, 10]	τὰ μὲν ἐκ τοῦ μὴ	ὄντος	πρόεισιν εἰς τὸ τέλειον, τὰ
[6, 10]	ἔστω τοῦ μεγέθους σημεῖον. Ἀπείρων	ὄντων	τῷ πλήθει τῶν κατ´ οὐρανὸν
[6, 1]	ἐξεταστὴν, καὶ τὸν τῆς ἄκρας	ὄντως	καὶ ἀπορρήτου σοφίας ἀκροατὴν προσῆκεν
[6, 1]	ἥλιος οὕτω καλὸς, οὕτω μέγας,	ὀξὺς	μὲν κινηθῆναι, εὐτάκτους δὲ τὰς
[6, 9]	ἴσοι πανταχόθεν τοῖς ἀνθρώποις προφαίνονται,	ὅπερ	ἀπόδειξιν ἔχει σαφῆ τῆς τοῦ
[6, 11]	ἐπὶ τὰ πλάγια παραφερομέναις προσέβαλλεν.	Ὅπερ	καὶ ἐπὶ τῶν λύχνων ἐστὶν
[6, 5]	θῆλυ· εἶτα ἀναμένει τὸν κλαυθμὸν,	ὅπερ	σημεῖόν ἐστι τῆς ζωῆς τοῦ
[6, 11]	τῆς σελήνης ὑφελκομένη πρὸς τὸ	ὀπίσω,	καὶ πάλιν ταῖς ἀπ´ αὐτῆς
[6, 9]	οὐδὲ τὰ σχήματα τῶν σωμάτων	ὁποῖά	ἐστι διασώζει, ἀλλὰ περιφερεῖς οἴεται
[6, 7]	προαίρεσιν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ἐπιτελεῖσθαι.	Ὅπου	γὰρ ἀνάγκη καὶ εἱμαρμένη κρατεῖ,
[6, 1]	τούτοις διαποικίλας τὸν οὐρανὸν, καὶ	ὅπως	ἐν τοῖς ὁρωμένοις πλέον τοῦ
[6, 7]	ὑπάρχειν, καὶ ἐπειδὴ ὑπὸ τοῦδε	ὁρᾶται,	κακοποιὸν γίνεσθαι τὸν αὐτόν· καὶ
[6, 4]	δὲ καὶ ὕφαιμος τὴν χρόαν	ὁρᾶται,	τῆς παχύτητος τοῦ ἀέρος ταύτην
[6, 9]	τὰ μεγέθη τῶν ὁρωμένων, τῆς	ὁρατικῆς	δυνάμεως οὐκ ἐξικνουμένης τὸν μεταξὺ
[6, 9]	ὁρώμενα, τὸ οἰκεῖον πάθος τοῖς	ὁρατοῖς	ἐπιφέρουσα. Ὥστε ψεύδεται ἡ ὄψις,
[6, 9]	ὀλίγον αὐτῆς μέρος προσβαλλούσης τοῖς	ὁρατοῖς.	Μικρὰ οὖν ἡ ὄψις ἡμῶν
[6, 10]	τὸν ἥλιον. Οὐκ ἀεὶ μέντοι	ὁρατὸν	αὐτῆς διαμένει τὸ μέγεθος· ἀλλὰ
[6, 11]	εὐθεῖαν ἑστῶτος σκιὰ πρὸς τὸ	ὄρθιον	ἀποτείνεται, αἱ δὲ λοιπαὶ καθ´
[6, 4]	τὴν χρόαν τῆς ἴριδος εἰς	ὀρθὸν	τοῖς νέφεσιν ἐμφαινόμεναι, ὄμβρους ἢ
[6, 8]	ἐπειδάν ποτε τὸν καθ´ ἡμᾶς	ὁρίζοντα	ὑπεράρῃ, ἡμέραν παρέχει διαλύσας τὸ
[6, 10]	Μόνος δὲ οὗτος ὑπερφανεὶς τοῦ	ὁρίζοντος,	μᾶλλον δὲ ἔτι καὶ προσδοκώμενος,
[6, 8]	οὐκ ἄν τις ἁμάρτοι, ἡμέραν	ὁρισάμενος	εἶναι τὸν ὑπὸ τοῦ ἡλίου
[6, 7]	προαιρετικὰ, λελυμέναις καὶ αὐτοκρατορικαῖς ταῖς	ὁρμαῖς	κεχρημένα· ὃ μανίας ἐστὶν ἐπέκεινα
[6, 9]	γὰρ πόρρωθεν ἀφεστῶτα μικρότερά πως	ὁρῶμεν,	οἷς δ´ ἂν μᾶλλον ἐγγίσωμεν,
[6, 3]	ληγούσης ἀπαναλίσκεσθαι ἐναργὲς μαρτύριον τὰ	ὁρώμενα.	Ἔξεστι γάρ σοι καὶ ἐν
[6, 1]	τὰ αἰώνια; Καὶ εἰ τὰ	ὁρώμενα	οὕτω καλὰ, ποταπὰ τὰ ἀόρατα;
[6, 9]	γινομένη, μικρὰ ἐποίησε νομίζεσθαι τὰ	ὁρώμενα,	τὸ οἰκεῖον πάθος τοῖς ὁρατοῖς
[6, 1]	οὐρανὸν, καὶ ὅπως ἐν τοῖς	ὁρωμένοις	πλέον τοῦ τερπνοῦ τὸ ἀναγκαῖόν
[6, 1]	τῶν ὁρωμένων ἀνελογίσω τὸν οὐχ	ὁρώμενον,	ἐμπαράσκευος ἥκεις ἀκροατὴς καὶ πρέπων
[6, 1]	ἡμέρας θαύματα, καὶ διὰ τῶν	ὁρωμένων	ἀνελογίσω τὸν οὐχ ὁρώμενον, ἐμπαράσκευος
[6, 9]	πρὸς τὴν ἀκριβῆ κατάληψιν τῶν	ὁρωμένων	οὐκ ἐξαρκεῖ. Ἤδη δέ που
[6, 9]	μεγίστοις διαστήμασι τὰ μεγέθη τῶν	ὁρωμένων,	τῆς ὁρατικῆς δυνάμεως οὐκ ἐξικνουμένης
[6, 9]	Ἤδη δέ που καὶ τῶν	ὀρῶν	τὰ μέγιστα βαθείαις φάραγξιν ἐκτετμημένα,
[6, 9]	φαινόμενον· μηδ´ ὅτι πηχυαῖος τοῖς	ὁρῶσι	δοκεῖ, τοσοῦτον αὐτὸν εἶναι λογίσῃ.
[6, 7]	τῆς αὐτῆς ὥρας πολλάκις καὶ	ὁρῶσιν	ἀλλήλους καὶ ἀποκρύπτονται, μεγίστην τε
[6, 11]	διατρέφοντι ὑμᾶς ταῖς πνευματικαῖς τροφαῖς,	ὃς	καὶ νῦν ὑμᾶς οἷον κριθίνῳ
[6, 11]	σελήνην ὀφθαλμῷ μετρήσῃς, ἀλλὰ λογισμῷ,	ὃς	πολλῷ τῶν ὀφθαλμῶν ἀκριβέστερός ἐστι
[6, 8]	ἀκτῖνος ἐγγινομένην πύρωσιν τῷ ἀέρι,	ὅση	τίς ἐστι, καὶ ποταπῶν ἀποτελεστικὴ
[6, 8]	παρ´ ἡμῖν τοῖς ἑτεροσκίοις λεγομένοις	ὅσοι	τὰ ἀρκτῷα τῆς γῆς ἐποικοῦμεν·
[6, 4]	Τὴν δὲ ἐκ τούτων σημείωσιν	ὅσον	τῷ βίῳ παρέχεται τὸ ὠφέλιμον,
[6, 8]	νυκτὶ πρὸς ἡμέραν τὸν χρόνον,	ὅσῳ	πλεῖον τοῖς ὑπὲρ γῆς προσδιατρίβει
[6, 4]	περιλιμνάζηται· καὶ τῷ ἡλίῳ δὲ	ὅταν	αἱ λεγόμεναι ἅλωες περιγραφῶσιν, ἢ
[6, 3]	τὸν προκείμενον λόγον. Πλὴν ὅτι	ὅταν	ἑαυτῆς τελειοτάτη τυγχάνῃ, κατάρχει μὲν
[6, 3]	καὶ πάσης ἀχλύος ἀπηλ– λαγμένῳ,	ὅταν	μάλιστα μηνοειδὴς τυγχάνῃ κατὰ τὸ
[6, 6]	τοῖς ἀραχνείοις ὑφάσμασιν ἔοικεν, οἷς	ὅταν	μὲν κώνωψ, ἢ μυῖα, ἤ
[6, 3]	μέτροις τῆς ἡμέρας· καὶ σελήνην,	ὅταν	ποτὲ πρὸς τὸν ἴδιον κύκλον
[6, 4]	ἢ καὶ, οὓς ὀνομάζουσιν ἀνθηλίους,	ὅταν	συμπεριτρέχωσι τῇ τοῦ ἡλίου φορᾷ,
[6, 2]	ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ.	Ὅταν	τὸν εἰπόντα διδαχθῇς, εὐθὺς τῇ
[6, 8]	καρποὺς κατεπείγων ἐπὶ τὴν πέψιν·	ὅτε	καὶ φλογωδέστατός ἐστιν ἑαυτοῦ ὁ
[6, 3]	σοὶ δυνατὴν εἶναί φημι, ἀλλ´	ὅτι	ἃ ἡμῖν τῇ ἐπινοίᾳ ἐστὶ
[6, 3]	ἄπιστον εἶναι δοκείτω τὸ εἰρημένον,	ὅτι	ἄλλο μέν τι τοῦ φωτὸς
[6, 3]	Τοῦτο τοίνυν ἐστὶ τὸ εἰρημένον,	ὅτι	Διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον
[6, 9]	τῶν πύργων. Ὥστε πανταχόθεν δῆλον,	ὅτι	ἐν ταῖς μεγίσταις ἀποστάσεσιν οὐκ
[6, 5]	τῆς γενεθλιαλογίας ταύτης εὑρεταὶ, καταμαθόντες	ὅτι	ἐν τῷ πλάτει τοῦ χρόνου
[6, 1]	Πρὸς οὖν τί ταῦτα λέγω;	Ὅτι	ἐπειδὴ πρόκειται ἡμῖν εἰς τὴν
[6, 3]	ἐν τῷ παρόντι πρόκειται, ἀλλ´	ὅτι	ἕτερον μὲν αὐτῆς τὸ σῶμα,
[6, 9]	γῆς κατῳκισμένοις προσβάλλει. Σημεῖον δὲ,	ὅτι	καὶ Ἰνδοὶ καὶ Βρεττανοὶ τὸν
[6, 11]	γραϊδίων κωθωνιζομένων παραληρούμενοι πανταχοῦ διεδόθησαν,	ὅτι	μαγγανείαις τισὶ τῆς οἰκείας ἕδρας
[6, 8]	δρόμον, ἐνιαυτοῦ ἐστι ποιητική· πλὴν	ὅτι	μηνὸς ἐμβολίμου δεῖται πολλάκις πρὸς
[6, 3]	καὶ ἐπὶ τοῦ ἡλίου. Πλὴν	ὅτι	ὁ μὲν λαβὼν ἅπαξ καὶ
[6, 3]	πρὸς τὸν προκείμενον λόγον. Πλὴν	ὅτι	ὅταν ἑαυτῆς τελειοτάτη τυγχάνῃ, κατάρχει
[6, 10]	ἐναργὲς παρέχειν τῆς ἡμετέρας φύσεως·	ὅτι	οὐδὲν μόνιμον τῶν ἀνθρωπίνων, ἀλλὰ
[6, 9]	ἐξαπατάτω σε τὸ φαινόμενον· μηδ´	ὅτι	πηχυαῖος τοῖς ὁρῶσι δοκεῖ, τοσοῦτον
[6, 8]	ἐξουσίαν τῆς ἡμέρας ὁ ἥλιος;	Ὅτι	τὸ φῶς ἐν ἑαυτῷ περιφέρων,
[6, 5]	ἑαυτοῖς, ἐξακούουσι. Τί γάρ φασιν;	Ὅτι	τῶνδε μὲν τῶν κινουμένων ἄστρων
[6, 4]	ὁ Κύριος ἡμῖν παραδέδωκεν εἰπὼν,	ὅτι	Χειμὼν ἔσται, στυγνάζει γὰρ πυρράζων
[6, 9]	ἵππος, καὶ ὁ βοῦς μέγας	(οὐ	γὰρ ἐν τῇ ὑπερβολῇ τῶν
[6, 9]	ἐμφαινομένου; Ἐγὼ μὲν οἶμαι τοῦτο.	Οὐ	γὰρ ἐπειδὴ μείζους τῶν μικροτέρων
[6, 11]	ἐμπίδος καὶ μύρμηκος ἐπέχουσι λόγον.	Οὐ	γάρ ἐστιν ἀξίαν τοῦ μεγέθους
[6, 2]	τῆς θέσεως αὐτῶν εὔρυθμον ἐπιτηδεύομεν.	Οὐ	γὰρ τορευταὶ λέξεων παρ´ ἡμῖν·
[6, 7]	ἀρετὴν τιμῶντες, καὶ πονηρίαν κολάζοντες.	Οὐ	γὰρ τοῦ κλέπτου τὸ ἀδίκημα·
[6, 7]	παρ´ αὐτοῖς εἰσι βασιλείας διαδοχαί;	Οὐ	δήπου γὰρ ἕκαστος τῶν βασιλέων
[6, 1]	εἴδει λαλήσας πρὸς αὐτὸν, καὶ	οὐ	δι´ αἰνιγμάτων, ἀνάγκη που πάντως,
[6, 4]	εἰς αἷμα, καὶ ἡ σελήνη	οὐ	δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς. Ταῦτα
[6, 5]	γὰρ εὑρεθῆναι τὸν ὡροσκοποῦντα ἀστέρα	οὐ	μόνον κατὰ πόστου δωδεκατημορίου ἐστὶν,
[6, 3]	δὲ κατὰ τὰ ἄλλα σχήματα	οὐ	συναπαρτίζεται τῇ νυκτὶ τὸ σεληναῖον
[6, 2]	φῶς τοῦ κόσμου τὸ ἀληθινὸν,	οὗ	κατὰ μέθεξιν οἱ ἅγιοι φωστῆρες
[6, 1]	προσκυνοῦντες οὐκ ἀπολήξομεν, τὸν δι´	οὗ	παρέσχετο ἤδη πλούτου καὶ τὰ
[6, 6]	γένοιτο καταγελαστότερον; Ὁ κριὸς, ἀφ´	οὗ	τὴν γένεσιν τοῦ ἀνθρώπου λαμβάνεις,
[6, 7]	οὐδὲ τοῦ φονέως· ᾧ γε	οὐδὲ	βουλομένῳ δυνατὸν ἦν κρατεῖν τῆς
[6, 3]	εἶναι ταῦτα ἀπ´ ἀλλήλων διαιρεῖσθαι.	Οὐδὲ	γὰρ ἐγὼ τὴν διαίρεσιν τοῦ
[6, 3]	φερομένη, αὔξεται δὲ πάλιν ἀφισταμένη.	Οὐδὲ	γὰρ ἐκεῖνο ἡμῖν ἐξετάζειν ἐν
[6, 9]	δι´ ἀτονίαν μὴ δυναμένη. Οὕτως	οὐδὲ	τὰ σχήματα τῶν σωμάτων ὁποῖά
[6, 11]	δὲ τῷ καιρῷ τῆς γενέσεως	οὐδὲ	τὸ βραχύτατον ἀτρεμοῦσιν, ἀλλ´ ἐν
[6, 2]	γὰρ τορευταὶ λέξεων παρ´ ἡμῖν·	οὐδὲ	τὸ εὔηχον τῶν φωνῶν, ἀλλὰ
[6, 7]	γὰρ τοῦ κλέπτου τὸ ἀδίκημα·	οὐδὲ	τοῦ φονέως· ᾧ γε οὐδὲ
[6, 5]	τῶν περὶ τὸν ἀέρα τροπῶν,	οὐδὲ	τῶν περὶ τὰς ὥρας μεταβολῶν,
[6, 7]	Ἄχαζ; Ἄχαζ τὸν Ἐζεκίαν; καὶ	οὐδεὶς	ἐν τούτοις δουλικῇ συνέτυχεν ὥρᾳ
[6, 9]	μέγεθος ἐξευρίσκομεν. Τῷ δὲ ἡλίῳ	οὐδείς	ἐστιν ἐγγυτέρω καὶ οὐδεὶς πορρωτέρω,
[6, 9]	ἡλίῳ οὐδείς ἐστιν ἐγγυτέρω καὶ	οὐδεὶς	πορρωτέρω, ἀλλὰ ἀπ´ ἴσου τοῦ
[6, 7]	γὰρ ἀνάγκη καὶ εἱμαρμένη κρατεῖ,	οὐδεμίαν	ἔχει χώραν τὸ πρὸς ἀξίαν,
[6, 5]	ἄνωθεν ἀναλαβόντας εἰπεῖν. Ἐρῶ δὲ	οὐδὲν	ἐμαυτοῦ ἴδιον, ἀλλὰ τοῖς αὐτῶν
[6, 3]	τὸ ἐναντίον ταῖς ἀκτῖσιν ὑποχωρεῖ,	οὐδὲν	ἕτερον οὖσα κατὰ τὴν φύσιν
[6, 2]	τὴν φαῦσιν εἴρηκεν. Ἔστι δὲ	οὐδὲν	μαχόμενον τοῦτο τοῖς περὶ τοῦ
[6, 10]	παρέχειν τῆς ἡμετέρας φύσεως· ὅτι	οὐδὲν	μόνιμον τῶν ἀνθρωπίνων, ἀλλὰ τὰ
[6, 3]	τῇ νυκτὶ τὸ σεληναῖον φῶς,	οὐδὲν	πρὸς τὸν προκείμενον λόγον. Πλὴν
[6, 11]	τῶν θεοπνεύστων ῥημάτων· καίτοι γε	οὐδενὸς	ἥψατο σχεδὸν τῶν καιρίων ὁ
[6, 10]	φανότατόν γε μετὰ τὸν ἥλιον.	Οὐκ	ἀεὶ μέντοι ὁρατὸν αὐτῆς διαμένει
[6, 8]	παρέχει διαλύσας τὸ σκότος. Ὥστε	οὐκ	ἄν τις ἁμάρτοι, ἡμέραν ὁρισάμενος
[6, 10]	τῶν δένδρων ἐντεριῶναι. Ἃ πάντα	οὐκ	ἂν ἐξήρκεσε τῇ ἑαυτῆς ἀλλοιώσει
[6, 11]	ὑπερέχον μεγέθει τὸ σεληνιακὸν σῶμα,	οὐκ	ἂν ὁμοίως ἀντιπαρετείνετο πᾶσιν. Ὁμοίως
[6, 1]	παρούσης καὶ τῆς μελλούσης προσκυνοῦντες	οὐκ	ἀπολήξομεν, τὸν δι´ οὗ παρέσχετο
[6, 3]	ἐγκεκραμένον ἑαυτῷ τὸ φῶς ἔχων,	οὐκ	ἀποτίθεται· ἡ δὲ συνεχῶς οἷον
[6, 5]	τοῦ βίου ποιεῖ. Περὶ ὧν	οὐκ	ἄχρηστον ἴσως σαφηνείας ἕνεκεν μικρὸν
[6, 1]	ἐξέτασις καὶ θεωρία τοῦ παντὸς,	οὐκ	ἐκ τῆς τοῦ κόσμου σοφίας
[6, 7]	κατὰ κακίαν καὶ ἀρετὴν ἐνεργημάτων	οὐκ	ἐκ τοῦ ἐφ´ ἡμῖν εἰσὶν
[6, 9]	ὅτι ἐν ταῖς μεγίσταις ἀποστάσεσιν	οὐκ	ἔναρθρον ἀλλὰ συγκεχυμένην τῶν σωμάτων
[6, 7]	ἑαυτῶν ὑγιαίνοντες, ὅ τε καιρὸς	οὐκ	ἐνδίδωσι πέρα τοῦ μέτρου πρὸς
[6, 2]	Τίς εἶπε καὶ τίς ἐποίησεν;	Οὐκ	ἐννοεῖς ἐν τούτοις τὸ διπλοῦν
[6, 9]	τὴν ἀκριβῆ κατάληψιν τῶν ὁρωμένων	οὐκ	ἐξαρκεῖ. Ἤδη δέ που καὶ
[6, 10]	τὸ παρ´ αὐτῶν συνερανιζόμενον φῶς	οὐκ	ἐξαρκεῖ τῆς νυκτὸς τὴν κατήφειαν
[6, 7]	ὁ ἀγαθοποιὸς ἀστὴρ τὸν καιρὸν	οὐκ	ἐξευρόντες, παρὰ τὴν ἑνὸς τῶν
[6, 9]	τῶν ὁρωμένων, τῆς ὁρατικῆς δυνάμεως	οὐκ	ἐξικνουμένης τὸν μεταξὺ τόπον διαπερᾶν,
[6, 6]	χαρακτηρίζεις; Εὐμετάδοτος γὰρ ὁ κριανὸς,	οὐκ	ἐπειδὴ τοιούτου ἤθους ποιητικὸν ἐκεῖνο
[6, 7]	ὑφάσματα διέρρηξε καὶ ἠφάνισε. ~Καὶ	οὐκ	ἐπὶ τούτων ἵστανται μόνον, ἀλλὰ
[6, 7]	γενέσεων ἀποτελοῦνται σχηματισμοὶ, διὰ τί	οὐκ	ἐφ´ ἑκάστης ἡμέρας γεννῶνται βασιλεῖς;
[6, 6]	καὶ τὰ ἀποτελεστικά; Ὁ δεῖνα	οὖλος,	φησὶ, τὴν τρίχα, καὶ χαροπός·
[6, 11]	μαρτυρίαν τοῦ μεγέθους παρέχεται. Τίς	οὖν	ἀντερεῖ μὴ οὐχὶ παμμέγεθες αὐτῆς
[6, 11]	καὶ τὰς δυνάμεις ἐπεσκεμμένον. Εὐγνωμόνως	οὖν	δεῖ κατηγορεῖν ἡμᾶς τῆς ἑαυτῶν
[6, 6]	φύσεώς ἐστι τὸ πρόβατον. Τί	οὖν	δυσωπεῖς μὲν ἡμᾶς ἀπὸ τῆς
[6, 3]	τῷ φωτὶ σῶμα. Πρῶτον μὲν	οὖν	ἐκ τοῦ τὰ σύνθετα πάντα
[6, 6]	τοῦ ζῳδιακοῦ λεγομένου κύκλου. Πῶς	οὖν	ἐκεῖθεν τὰς προηγουμένας αἰτίας λέγων
[6, 7]	μὴ σιωπῇ παρελθεῖν. Πρῶτον μὲν	οὖν	ἐκεῖνο αὐτοὺς ἐρωτήσωμεν, εἰ μὴ
[6, 1]	προκειμένων ἡμῖν κατανόησιν. Εἴ ποτε	οὖν	ἐν αἰθρίᾳ νυκτερινῇ πρὸς τὰ
[6, 3]	τὴν ἐπισυμβᾶσαν αὐτῇ ποιότητα. Ὡς	οὖν	ἕτερον μέν τι τῇ φύσει
[6, 8]	εἰς ἐξουσίαν τῆς νυκτός. Πῶς	οὖν	ἔχει τὴν ἐξουσίαν τῆς ἡμέρας
[6, 9]	μέρος προσβαλλούσης τοῖς ὁρατοῖς. Μικρὰ	οὖν	ἡ ὄψις ἡμῶν γινομένη, μικρὰ
[6, 4]	τινῶν ἀερίων σημεῖα γίνεται. Ὥσπερ	οὖν	καὶ αἱ ῥάβδοι, αἱ κατὰ
[6, 11]	πρὸς γῆν καταφέρεται. Πῶς μὲν	οὖν	κινήσει γοήτων ἐπαοιδὴ, ἣν αὐτὸς
[6, 9]	σωμάτων λαμβάνει τὴν εἰκασίαν. Μέγας	οὖν	ὁ φωστὴρ, κατὰ τὴν τῆς
[6, 7]	ἀνθρώπων κύριος τοῦ τοιούτου; Πῶς	οὖν	Ὀζίας ἐγέννησε τὸν Ἰωάθαμ; Ἰωάθαμ
[6, 2]	φαῦσιν λέγεται γεγονέναι; Πρῶτον μὲν	οὖν	τῆς λέξεως τὸ ἰδιότροπον μηδένα
[6, 1]	ζημία τῶν ἀκουόντων γένηται. Πρὸς	οὖν	τί ταῦτα λέγω; Ὅτι ἐπειδὴ
[6, 1]	καὶ μακαρίου θεάτρου. Δεῦρο δὴ	οὖν,	ὥσπερ οἱ τοὺς ἀήθεις τῶν
[6, 2]	εἴδεσι φυτῶν εὐθηνουμένη. Ἥλιος δὲ	οὔπω	ἦν καὶ σελήνη, ἵνα μήτε
[6, 7]	καὶ τούτων τὰς αἰτίας τοῖς	οὐρανίοις	συνάπτουσιν. Οἷς τὸ ἀντιλέγειν ἄλλως
[6, 5]	ἡμετέραν ζωὴν τῇ κινήσει τῶν	οὐρανίων·	καὶ διὰ τοῦτο ἐκ τῶν
[6, 10]	ὄντων τῷ πλήθει τῶν κατ´	οὐρανὸν	ἀστέρων, τὸ παρ´ αὐτῶν συνερανιζόμενον
[6, 1]	δὲ τοῦ λόγου περιουσίᾳ πρὸς	οὐρανὸν	αὐτὸν ὑπεραρθῆναι δυνάμενον. Ἐὰν ταῦτα
[6, 1]	τοῖς ἄνθεσι τούτοις διαποικίλας τὸν	οὐρανὸν,	καὶ ὅπως ἐν τοῖς ὁρωμένοις
[6, 9]	ἀπ´ αὐτῶν ἀναχεομένην αὐγὴν καὶ	οὐρανὸν	περιλάμπειν καὶ τὸν ἀέρα, καὶ
[6, 4]	ἔσται, στυγνάζει γὰρ πυρράζων ὁ	οὐρανός.	Ἐπειδὰν γὰρ δι´ ἀχλύος ἡ
[6, 6]	παρὰ τῶν ζῴων λαβὼν ὁ	οὐρανὸς	ἔχει τὰ τοιαῦτα τῶν ἠθῶν
[6, 9]	τὴν ἔννοιαν· ὡς μέγας ὁ	οὐρανὸς,	καὶ μεγάλη ἡ γῆ, καὶ
[6, 2]	καὶ ἀνὰ μέσον τῆς νυκτός.	Οὐρανὸς	προειλήφει καὶ γῆ· τὸ φῶς
[6, 6]	ποιητικὸν ἐκεῖνο τὸ μέρος τοῦ	οὐρανοῦ,	ἀλλ´ ἐπειδὴ τοιαύτης φύσεώς ἐστι
[6, 9]	γε κατὰ πᾶν μέρος τοῦ	οὐρανοῦ	γινόμενοι, καὶ ἀνατέλλοντες καὶ δυόμενοι
[6, 2]	φωστῆρες ἐν τῷ στερεώματι τοῦ	οὐρανοῦ	εἰς φαῦσιν ἐπὶ τῆς γῆς,
[6, 1]	καλὰ, ποταπὰ τὰ ἀόρατα; Εἰ	οὐρανοῦ	μέγεθος μέτρον ἀνθρωπίνης διανοίας ἐκβαίνει,
[6, 6]	τὴν γένεσιν τοῦ ἀνθρώπου λαμβάνεις,	οὐρανοῦ	μέρος ἐστὶ τὸ δωδέκατον, ἐν
[6, 2]	φωστῆρες ἐν τῷ στερεώματι τοῦ	οὐρανοῦ.	Ὅταν τὸν εἰπόντα διδαχθῇς, εὐθὺς
[6, 8]	παντελῶς κατὰ τὴν μεσημβρίαν γινόμενοι,	οὓς	κατὰ κορυφῆς ἐπιλάμπων ὁ ἥλιος,
[6, 4]	βιαίων κίνησιν ὑποφαίνουσιν· ἢ καὶ,	οὓς	ὀνομάζουσιν ἀνθηλίους, ὅταν συμπεριτρέχωσι τῇ
[6, 3]	ταῖς ἀκτῖσιν ὑποχωρεῖ, οὐδὲν ἕτερον	οὖσα	κατὰ τὴν φύσιν ἢ σκίασμα
[6, 4]	αὐτῆς συμμεταβαλλομένου. Λεπτὴ μὲν γὰρ	οὖσα	περὶ τρίτην ἡμέραν καὶ καθαρὰ,
[6, 10]	τὴν γῆν περιρρέουσι. Τοσαύτην δὲ	οὖσαν	τὴν γῆν πῶς ἂν ἠδυνήθη
[6, 5]	τὸ ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ, μεγίστης	οὔσης	διαφορᾶς γενέσει πρὸς γένεσιν· καὶ
[6, 3]	διαιρεῖσθαι, εἴς τε τὴν δεκτικὴν	οὐσίαν,	καὶ εἰς τὴν ἐπισυμβᾶσαν αὐτῇ
[6, 9]	καὶ Βρεττανοὶ τὸν ἴσον βλέπουσιν.	Οὔτε	γὰρ τοῖς τὴν ἑῴαν οἰκοῦσι
[6, 7]	πρὸς μὲν ἐκείνους, ἐπὶ τοσοῦτον.	Οὔτε	γὰρ ὑμεῖς πλειόνων δεῖσθε λόγων
[6, 7]	Χριστιανῶν ἐλπίδες φροῦδαι ἡμῖν οἰχήσονται,	οὔτε	δικαιοσύνης τιμωμένης, οὔτε κατακρινομένης τῆς
[6, 7]	ἡμῖν οἰχήσονται, οὔτε δικαιοσύνης τιμωμένης,	οὔτε	κατακρινομένης τῆς ἁμαρτίας, διὰ τὸ
[6, 9]	δυσμαῖς κατῳκισμένοις ἀνατέλλων ἐλάττων φαίνεται·	οὔτε	μὴν ἐν τῷ μεσουρανήματι γινόμενος,
[6, 9]	οἰκοῦσι καταδυόμενος τοῦ μεγέθους ὑφίησιν,	οὔτε	τοῖς πρὸς δυσμαῖς κατῳκισμένοις ἀνατέλλων
[6, 3]	περὶ τοῦ ἡλίου εἰρημένα πιστοῦται.	Οὗτοι	καὶ διαχωρίζειν ἐτάχθησαν ἀνὰ μέσον
[6, 10]	τὴν κατήφειαν διαλῦσαι. Μόνος δὲ	οὗτος	ὑπερφανεὶς τοῦ ὁρίζοντος, μᾶλλον δὲ
[6, 1]	πόλεων τῆς χειρὸς λαβόμενοι περιηγοῦνται,	οὕτω	δὴ καὶ αὐτὸς ἐπὶ τὰ
[6, 2]	σκότους αὐτὰς τῆς ἀγνοίας ῥυόμενοι·	οὕτω	καὶ νῦν τὸν ἥλιον τοῦτον
[6, 3]	δέ τι τὸ λελευκασμένον σῶμα,	οὕτω	καὶ τὰ νῦν εἰρημένα, διάφορα
[6, 2]	δὲ παραφαίνειν τοῖς δεομένοις πεποιημένον·	οὕτω	καὶ τῷ καθαρωτάτῳ ἐκείνῳ καὶ
[6, 1]	αἰώνια; Καὶ εἰ τὰ ὁρώμενα	οὕτω	καλὰ, ποταπὰ τὰ ἀόρατα; Εἰ
[6, 1]	ὁ τῇ φθορᾷ ὑποκείμενος ἥλιος	οὕτω	καλὸς, οὕτω μέγας, ὀξὺς μὲν
[6, 5]	πρώτων ἑξηκοστῶν. Καὶ ταύτην τὴν	οὕτω	λεπτὴν καὶ ἀκατάληπτον εὕρεσιν τοῦ
[6, 1]	φθορᾷ ὑποκείμενος ἥλιος οὕτω καλὸς,	οὕτω	μέγας, ὀξὺς μὲν κινηθῆναι, εὐτάκτους
[6, 3]	ἐκ τοῦ τὰ σύνθετα πάντα	οὕτω	παρ´ ἡμῶν διαιρεῖσθαι, εἴς τε
[6, 1]	αὐτὸς ἐν τῷ μέρει τυγχάνῃ.	Οὕτω	τοίνυν καὶ τὸν τῶν μεγάλων
[6, 3]	τῷ ἀντιφράσσοντι τὴν αὐγὴν παρυφίσταται,	οὕτως	ἡ νὺξ σκιαζομένου τοῦ περὶ
[6, 9]	ἐμβῆναι δι´ ἀτονίαν μὴ δυναμένη.	Οὕτως	οὐδὲ τὰ σχήματα τῶν σωμάτων
[6, 9]	μαρτυροῦντες; ἢ τὸ μέγα νῦν	οὕτως,	ὡς ἐν τῇ οἰκείᾳ τῶν
[6, 1]	διὰ τῶν ὁρωμένων ἀνελογίσω τὸν	οὐχ	ὁρώμενον, ἐμπαράσκευος ἥκεις ἀκροατὴς καὶ
[6, 8]	δὲ, φησὶ, καὶ εἰς ἡμέρας·	οὐχ	ὥστε ἡμέρας ποιεῖν, ἀλλ´ ὥστε
[6, 1]	ἐμοὶ τῆς ἀγωνίας εἰς δύναμιν,	οὐχὶ	κριτὴν μᾶλλον ἢ συναγωνιστὴν παρεστῶτα·
[6, 11]	παρέχεται. Τίς οὖν ἀντερεῖ μὴ	οὐχὶ	παμμέγεθες αὐτῆς εἶναι τὸ σῶμα,
[6, 3]	εὕρασθαι. Λήγουσα γὰρ, καὶ μειουμένη,	οὐχὶ	τῷ παντὶ ἑαυτῆς σώματι δαπανᾶται,
[6, 5]	τὸν λόγον, Ἔστωσαν εἰς σημεῖα,	οὐχὶ	τῶν περὶ τὸν ἀέρα τροπῶν,
[6, 1]	κάλλει τῆς φύσεως οἷόν τις	ὀφθαλμὸς	διαυγὴς ἐμπρέπων τῇ κτίσει· εἰ
[6, 5]	ἀτόμῳ, καὶ τὸ ἐν ῥιπῇ	ὀφθαλμοῦ,	μεγίστης οὔσης διαφορᾶς γενέσει πρὸς
[6, 11]	παρεθέντα. Μὴ τοίνυν μηδὲ σελήνην	ὀφθαλμῷ	μετρήσῃς, ἀλλὰ λογισμῷ, ὃς πολλῷ
[6, 11]	ἀλλὰ λογισμῷ, ὃς πολλῷ τῶν	ὀφθαλμῶν	ἀκριβέστερός ἐστι πρὸς ἀληθείας εὕρεσιν.
[6, 6]	τὴν ὥραν· τοιοῦτον δέ πως	ὀφθῆναι	τὸ ζῷον. Ἀλλὰ καὶ μεγαλόφρων·
[6, 2]	δὲ τὸ ἡλιακὸν τοῦτο σῶμα	ὄχημα	εἶναι τῷ πρωτογόνῳ ἐκείνῳ φωτὶ
[6, 2]	καὶ εἰλικρινεῖ καὶ ἀΰλῳ φωτὶ	ὄχημα	νῦν οἱ φωστῆρες κατεσκευάσθησαν. Ὡς
[6, 9]	πέλαγος τετραμμένης τῇ θαλάσσῃ τὰς	ὄψεις	ἐπέβαλες, ἡλίκαι μέν σοι ἔδοξαν
[6, 4]	ταύτην ἐμποιούσης τὴν φαντασίαν ταῖς	ὄψεσι.	Μὴ διαχεθεὶς δὲ ὑπὸ τῆς
[6, 3]	καὶ ἀερώδη κόλπον συναναφερούσης τῆς	ὄψεως.	Καὶ μή μοι λέγε ἐπείσακτον
[6, 9]	μεσουρανήματι γινόμενος, τῆς ἐφ´ ἑκάτερα	ὄψεως	παραλλάττει. Μὴ ἐξαπατάτω σε τὸ
[6, 9]	ὁρατοῖς ἐπιφέρουσα. Ὥστε ψεύδεται ἡ	ὄψις,	ἄπιστον τὸ κριτήριον. Ὑπομνήσθητι δὲ
[6, 9]	ἐκτετμημένα, περιφερῆ καὶ λεῖα ἡ	ὄψις	εἶναί φησι, ταῖς ἐξοχαῖς προσβάλλουσα
[6, 9]	ἔφην, ἐνδαπανηθεῖσα τῷ ἀέρι ἡ	ὄψις,	ἐξίτηλος γινομένη, πρὸς τὴν ἀκριβῆ
[6, 9]	τοῖς ὁρατοῖς. Μικρὰ οὖν ἡ	ὄψις	ἡμῶν γινομένη, μικρὰ ἐποίησε νομίζεσθαι

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/06/2009