Homélie, Chap. |
[6, 3] |
κόσμον
ἀνῆψε.
~Καὶ
μηδενὶ
ἄπιστον
|
εἶναι |
δοκείτω
τὸ
εἰρημένον,
ὅτι
ἄλλο |
[6, 3] |
καὶ
φωτὶ
πρὸς
σκότος
μηδεμίαν
|
εἶναι |
κοινότητα.
Ὃ
γὰρ
ἐν
ἡμέρᾳ |
[6, 9] |
τοῖς
ὁρῶσι
δοκεῖ,
τοσοῦτον
αὐτὸν
|
εἶναι |
λογίσῃ.
Συναιρεῖσθαι
γὰρ
πέφυκεν
ἐν |
[6, 5] |
ἐφ´
ἑκάστου
τῶν
πλανητῶν
ἀναγκαῖον
|
εἶναι |
ποιεῖσθαι
λέγουσιν,
ὥστε
εὑρεθῆναι
ποταπὴν |
[6, 5] |
τούτῳ
τῷ
ἀκαριαίῳ
γεννηθέντα,
τύραννον
|
εἶναι |
πόλεων,
καὶ
ἄρχοντα
δήμων,
ὑπερπλουτοῦντα
|
[6, 9] |
τὸ
μείζονας
δοκεῖν
ἢ
ἐλάττονας
|
εἶναι. |
Τὰ
μὲν
γὰρ
πόρρωθεν
ἀφεστῶτα |
[6, 3] |
Καὶ
μή
μοι
λέγε
ἀδύνατα
|
εἶναι |
ταῦτα
ἀπ´
ἀλλήλων
διαιρεῖσθαι.
Οὐδὲ
|
[6, 3] |
χρὴ
ἐν
νυκτὶ
τοῦ
σκότους
|
εἶναι |
τὴν
φύσιν.
Εἰ
γὰρ
πᾶσα |
[6, 3] |
Καὶ
μή
μοι
λέγε
ἐπείσακτον
|
εἶναι |
τῆς
σελήνης
τὸ
φῶς,
διότι |
[6, 11] |
ἀντερεῖ
μὴ
οὐχὶ
παμμέγεθες
αὐτῆς
|
εἶναι |
τὸ
σῶμα,
τὸ
τηλικούτοις
ὁμοῦ |
[6, 8] |
ἄν
τις
ἁμάρτοι,
ἡμέραν
ὁρισάμενος
|
εἶναι |
τὸν
ὑπὸ
τοῦ
ἡλίου
πεφωτισμένον |
[6, 9] |
ἐστι
διασώζει,
ἀλλὰ
περιφερεῖς
οἴεται
|
εἶναι |
τοὺς
τετραγώνους
τῶν
πύργων.
Ὥστε |
[6, 2] |
τὸ
ἡλιακὸν
τοῦτο
σῶμα
ὄχημα
|
εἶναι |
τῷ
πρωτογόνῳ
ἐκείνῳ
φωτὶ
παρεσκεύασται. |
[6, 11] |
μηδὲ
μέχρι
συλλαβῆς
ἀργόν
τι
|
εἶναι |
τῶν
θεοπνεύστων
ῥημάτων·
καίτοι
γε |
[6, 9] |
ἐπέβαλες,
ἡλίκαι
μέν
σοι
ἔδοξαν
|
εἶναι |
τῶν
νήσων
αἱ
μέγισται;
πηλίκη |
[6, 8] |
ἡλίου
πεφωτισμένον
ἀέρα·
ἢ,
ἡμέραν
|
εἶναι |
χρόνου
μέτρον
ἐν
ᾧ
ἐν |