Homélie, Chap. |
[6, 5] |
σημειώσεις
τῶν
περὶ
ἡμᾶς
συμπτωμάτων.
|
Καὶ |
ἁπλοῦν
ὄντα
τῆς
Γραφῆς
τὸν |
[6, 8] |
κατὰ
μέρος
ἐπανάγει
τὴν
εὐκρασίαν.
|
Καὶ |
γίνεται
ἔαρ,
πᾶσι
μὲν
φυτοῖς |
[6, 1] |
πρωτότοκον
ἔκγονον
τοῦ
ἀρχεκάκου
δαίμονος.
|
Καὶ |
γνωρίσεις
σαυτὸν,
γήϊνον
μὲν
τῇ |
[6, 8] |
μεγίστας
ἡμῖν
τῶν
ἡμερῶν
περιίστησι.
|
Καὶ |
διὰ
τὸ
ἐπὶ
πλεῖστον
προσομιλεῖν |
[6, 1] |
πρόσκαιρα
τοιαῦτα,
ποταπὰ
τὰ
αἰώνια;
|
Καὶ |
εἰ
τὰ
ὁρώμενα
οὕτω
καλὰ, |
[6, 2] |
ἁμαρτωλῷ
τοῦ
ἀληθινοῦ
φωτὸς
στερηθῆναι;
|
~Καὶ |
εἶπεν
ὁ
Θεός·
γενηθήτωσαν
φωστῆρες |
[6, 9] |
οἰκείαν
κίνησιν
τοῦ
ἡλίου
ἀποκατάστασις.
|
~Καὶ |
ἐποίησεν
ὁ
Θεὸς
τοὺς
δύο |
[6, 4] |
τοῦ
χρόνου
διαιρεῖται
τὰ
μέτρα.
|
~Καὶ |
ἔστωσαν
εἰς
σημεῖα,
καὶ
εἰς |
[6, 6] |
ἥλιος
τῶν
ἐαρινῶν
σημείων
ἅπτεται.
|
Καὶ |
ζυγὸς,
καὶ
ταῦρος
ὡσαύτως,
ἕκαστον |
[6, 2] |
δόγμα
τῆς
θεολογίας
μυστικῶς
συμπαρέσπαρται.
|
Καὶ |
ἡ
χρεία
πρόσκειται
τῆς
τῶν |
[6, 3] |
ἥνωται
τῇ
δυνάμει
τοῦ
κτίσαντος.
|
Καὶ |
μή
μοι
λέγε
ἀδύνατα
εἶναι |
[6, 3] |
ἀερώδη
κόλπον
συναναφερούσης
τῆς
ὄψεως.
|
Καὶ |
μή
μοι
λέγε
ἐπείσακτον
εἶναι |
[6, 3] |
δημιουργὸς
περὶ
τὸν
κόσμον
ἀνῆψε.
|
~Καὶ |
μηδενὶ
ἄπιστον
εἶναι
δοκείτω
τὸ |
[6, 6] |
ἐπειδὴ
ὑπὸ
ζυγὸν
ὁ
ταῦρος.
|
Καὶ |
ὁ
σκορπιανὸς
πλήκτης
διὰ
τὴν |
[6, 7] |
ἀδρανῆ
ὑφάσματα
διέρρηξε
καὶ
ἠφάνισε.
|
~Καὶ |
οὐκ
ἐπὶ
τούτων
ἵστανται
μόνον, |
[6, 7] |
ἢ
κακοποιοῦ,
ὡς
αὐτοὶ
λέγουσι.
|
Καὶ |
πολλάκις
καθ´
ὃν
ἐπεμαρτύρει
ὁ |
[6, 7] |
ὃ
τῆς
δικαιοκρισίας
ἐξαίρετόν
ἐστι.
|
Καὶ |
πρὸς
μὲν
ἐκείνους,
ἐπὶ
τοσοῦτον. |
[6, 11] |
ὁμοῦ
καὶ
τοσούτοις
διαστήμασιν
ἐξισούμενον;
|
Καὶ |
τὰ
μὲν
περὶ
μεγεθῶν
ἡλίου |
[6, 11] |
κατὰ
τὴν
τῆς
Γραφῆς
μαρτυρίαν.
|
~Καὶ |
τὰ
περὶ
τὸν
ἀέρα
δὲ |
[6, 7] |
σχήματος,
εὐθὺς
τῆς
κακίας
ἐπιλανθάνεσθαι;
|
Καὶ |
ταῦτα
μὲν
εἰς
τοσοῦτον.
Εἰ |
[6, 5] |
ὑποδιῃρημένων
ἀπὸ
τῶν
πρώτων
ἑξηκοστῶν.
|
Καὶ |
ταύτην
τὴν
οὕτω
λεπτὴν
καὶ |
[6, 1] |
τινὸς
προσῆκε
καὶ
αὐτὸν
εὐτονίας.
|
Καὶ |
τοῦτο
ἐκ
τῶν
πανηγυρικῶν
θεσμῶν
|
[6, 8] |
αἱ
τὰς
σκιὰς
ἔχουσαι
μακροτάτας.
|
Καὶ |
τοῦτο
παρ´
ἡμῖν
τοῖς
ἑτεροσκίοις |