Homélie, Chap.
[6, 6]	ὅταν μὲν κώνωψ, ἢ μυῖα,	ἤ	τι τῶν παραπλησίως τούτοις ἀσθενῶν
[6, 9]	ἐκδεξόμεθα; Πότερον ὡς τὸν μύρμηκα,	ἢ	ἄλλο τι τῶν φύσει μικρῶν,
[6, 4]	ἢ μερικῶν ἢ καθόλου, βιαίων	ἢ	ἀνειμένων. Ἓν γάρ τι τῶν
[6, 10]	ποικίλης ταύτης ἐναλλαγῆς τῶν σχημάτων.	Ἢ	γὰρ ὥστε ἡμῖν ὑπόδειγμα ἐναργὲς
[6, 7]	ἐφ´ ἑκάστης ἡμέρας γεννῶνται βασιλεῖς;	ἢ	διὰ τί ὅλως πατρικαὶ παρ´
[6, 9]	γῆς πρὸς τὸ μείζονας δοκεῖν	ἢ	ἐλάττονας εἶναι. Τὰ μὲν γὰρ
[6, 11]	ἑκάστου τῶν μικροτάτων ἐν ζῴοις	ἢ	ἐν βοτάναις. Ἀρκέσθωμεν τοῖς εἰρημένοις·
[6, 8]	ὑπὸ τοῦ ἡλίου πεφωτισμένον ἀέρα·	ἢ,	ἡμέραν εἶναι χρόνου μέτρον ἐν
[6, 5]	μαῖα κατασκοπεῖ τὸ γεννηθὲν ἄρρεν	ἢ	θῆλυ· εἶτα ἀναμένει τὸν κλαυθμὸν,
[6, 5]	ἃ ἔφαμεν διαιρεῖσθαι τὴν μοῖραν·	ἢ,	ἵνα τὸ ἀκριβὲς εὑρεθῇ, ἐν
[6, 4]	καὶ πνευμάτων κινήσεως, ἢ μερικῶν	ἢ	καθόλου, βιαίων ἢ ἀνειμένων. Ἓν
[6, 4]	ἢ πνευμάτων βιαίων κίνησιν ὑποφαίνουσιν·	ἢ	καὶ, οὓς ὀνομάζουσιν ἀνθηλίους, ὅταν
[6, 7]	(λέγω δὴ, τῶν ἐπιτηδευμάτων ἀρετῆς	ἢ	κακίας) καὶ τούτων τὰς αἰτίας
[6, 7]	τὸ ἢ παρὰ ἀγαθοποιοῦ ἐφορᾶσθαι,	ἢ	κακοποιοῦ, ὡς αὐτοὶ λέγουσι. Καὶ
[6, 4]	δὲ καὶ περὶ σελήνην αὐξομένην	ἢ	λήγουσαν οἱ τούτοις ἐσχολακότες τετηρήκασι
[6, 4]	περὶ αὐχμῶν καὶ πνευμάτων κινήσεως,	ἢ	μερικῶν ἢ καθόλου, βιαίων ἢ
[6, 6]	ἔοικεν, οἷς ὅταν μὲν κώνωψ,	ἢ	μυῖα, ἤ τι τῶν παραπλησίως
[6, 4]	ἢ ὕδωρ λάβρον ἀπὸ νεφῶν,	ἢ	νότου βιαίαν κίνησιν ἀπειλεῖ. Τὴν
[6, 4]	ἐμφαινόμεναι, ὄμβρους ἢ χειμῶνας ἐξαισίους,	ἢ	ὅλως τὴν ἐπὶ πλεῖστον μεταβολὴν
[6, 7]	δύμανιν ἐν ταῖς γενέσεσι τὸ	ἢ	παρὰ ἀγαθοποιοῦ ἐφορᾶσθαι, ἢ κακοποιοῦ,
[6, 4]	περιγραφῶσιν, ἢ ὕδατος ἀερίου πλῆθος,	ἢ	πνευμάτων βιαίων κίνησιν ὑποφαίνουσιν· ἢ
[6, 3]	ἕτερον οὖσα κατὰ τὴν φύσιν	ἢ	σκίασμα γῆς. Ὡς γὰρ ἐν
[6, 1]	εἰς δύναμιν, οὐχὶ κριτὴν μᾶλλον	ἢ	συναγωνιστὴν παρεστῶτα· μήποτε ἄρα διαλάθῃ
[6, 9]	ὁμογενῆ σύγκρισιν τὴν ὑπεροχὴν μαρτυροῦντες;	ἢ	τὸ μέγα νῦν οὕτως, ὡς
[6, 4]	ὅταν αἱ λεγόμεναι ἅλωες περιγραφῶσιν,	ἢ	ὕδατος ἀερίου πλῆθος, ἢ πνευμάτων
[6, 4]	ταῖς κεραίαις καὶ ὑπέρυθρος φαινομένη,	ἢ	ὕδωρ λάβρον ἀπὸ νεφῶν, ἢ
[6, 4]	ὀρθὸν τοῖς νέφεσιν ἐμφαινόμεναι, ὄμβρους	ἢ	χειμῶνας ἐξαισίους, ἢ ὅλως τὴν
[6, 10]	περιφρονεῖν τῆς σαρκὸς περὶ ἣν	ἡ	ἀλλοίωσις, ἐπιμελεῖσθαι δὲ τῆς ψυχῆς
[6, 1]	ἡμᾶς ἐπικαταλαβόντα θάνατον· ὃν ἐγέννησεν	ἡ	ἁμαρτία, τὸ πρωτότοκον ἔκγονον τοῦ
[6, 4]	οὐρανός. Ἐπειδὰν γὰρ δι´ ἀχλύος	ἡ	ἀναφορὰ γένηται τοῦ ἡλίου, ἀμαυροῦνται
[6, 8]	ἀρχαιότατοι. Ἡλιακὸς δέ ἐστιν ἐνιαυτὸς	ἡ	ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ σημείου ἐπὶ
[6, 1]	τῇ πόλει ταύτῃ, ἐν ᾗ	ἡ	ἀρχαία πατρὶς ἡμῶν, ἧς μετανέστησεν
[6, 2]	γῆς. Εἰ προειλήφει τοῦ φωτὸς	ἡ	γένεσις, πῶς νῦν ὁ ἥλιος
[6, 9]	μέγας ὁ οὐρανὸς, καὶ μεγάλη	ἡ	γῆ, καὶ μεγάλη ἡ θάλασσα·
[6, 2]	εἰς συνεστηκυῖαν καὶ ἀφωρισμένην συναγωγήν.	Ἡ	γῆ πεπλήρωτο τοῖς οἰκείοις γεννήμασι,
[6, 11]	ἀκολουθίαν τινὰ τῇ παλιρροίᾳ παράσχηται.	Ἡ	δὲ ἑσπερία θάλασσα τὰς ἀμπώτεις
[6, 3]	τὸ φῶς ἔχων, οὐκ ἀποτίθεται·	ἡ	δὲ συνεχῶς οἷον ἀποδυομένη καὶ
[6, 5]	ἀλλήλοις, τὰς τοιάσδε γενέσεις ἀποτελεῖ·	ἡ	δὲ τοιάδε σχέσις τῶν αὐτῶν
[6, 5]	τῆς ὥρας ἐπιτυχεῖν ἀκριβῶς ἀδύνατον,	ἡ	δὲ τοῦ βραχυτάτου παραλλαγὴ τοῦ
[6, 11]	Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ	ἡ	δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς
[6, 5]	τῶνδε μὲν τῶν κινουμένων ἄστρων	ἡ	ἐπιπλοκὴ, πρὸς τοὺς ἐν τῷ
[6, 1]	ἄρα διαλάθῃ ἡμᾶς τῆς ἀληθείας	ἡ	εὕρεσις, καὶ τὸ ἐμὸν σφάλμα
[6, 9]	μεγάλη ἡ γῆ, καὶ μεγάλη	ἡ	θάλασσα· τὰ δὲ ὡς τὰ
[6, 1]	τῇ κτίσει· εἰ ἀκόρεστος τούτου	ἡ	θέα, ποταπὸς τῷ κάλλει ὁ
[6, 3]	ἄλλο μέν τι τοῦ φωτὸς	ἡ	λαμπρότης, ἄλλο δέ τι τὸ
[6, 3]	ἕτερον μέν τι τῇ φύσει	ἡ	λευκότης, ἕτερον δέ τι τὸ
[6, 5]	γὰρ ἐτέχθη τὸ παιδίον, καὶ	ἡ	μαῖα κατασκοπεῖ τὸ γεννηθὲν ἄρρεν
[6, 11]	γινόμενον. Ἐπειδὰν πλείους περιστῶσιν αὐτὸν,	ἡ	μὲν τοῦ κατ´ εὐθεῖαν ἑστῶτος
[6, 3]	τῇ μεσημβρίᾳ ἀρκτῴα γίνεται· καὶ	ἡ	νὺξ ἐπὶ τὸ ἐναντίον ταῖς
[6, 3]	ἀντιφράσσοντι τὴν αὐγὴν παρυφίσταται, οὕτως	ἡ	νὺξ σκιαζομένου τοῦ περὶ γῆν
[6, 9]	τοῖς ὁρατοῖς ἐπιφέρουσα. Ὥστε ψεύδεται	ἡ	ὄψις, ἄπιστον τὸ κριτήριον. Ὑπομνήσθητι
[6, 9]	φάραγξιν ἐκτετμημένα, περιφερῆ καὶ λεῖα	ἡ	ὄψις εἶναί φησι, ταῖς ἐξοχαῖς
[6, 9]	καθάπερ ἔφην, ἐνδαπανηθεῖσα τῷ ἀέρι	ἡ	ὄψις, ἐξίτηλος γινομένη, πρὸς τὴν
[6, 9]	προσβαλλούσης τοῖς ὁρατοῖς. Μικρὰ οὖν	ἡ	ὄψις ἡμῶν γινομένη, μικρὰ ἐποίησε
[6, 11]	περὶ τοὺς εὐρίπους παλίρροιαι, καὶ	ἡ	περὶ τὸν λεγόμενον ὠκεανὸν ἄμπωτις,
[6, 7]	ἵστανται μόνον, ἀλλὰ καὶ ὧν	ἡ	προαίρεσις ἑκάστου ἡμῶν κυρία (λέγω
[6, 3]	πανσελήνοις καταφέρεται πρὸς τὸ ἀφανὲς	ἡ	σελήνη· δυομένου δὲ πάλιν τοῦ
[6, 4]	ἥλιος μεταστραφήσεται εἰς αἷμα, καὶ	ἡ	σελήνη οὐ δώσει τὸ φέγγος
[6, 4]	συναθροίζεται. Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπειδὰν	ἡ	σελήνη περιλιμνάζηται· καὶ τῷ ἡλίῳ
[6, 10]	ἀκίνητον. Εἰ δὲ λυπεῖ σε	ἡ	σελήνη ταῖς κατὰ μικρὸν ὑφαιρέσεσι
[6, 3]	Ὃ γὰρ ἐν ἡμέρᾳ ἐστὶν	ἡ	σκιὰ, τοῦτο οἴεσθαι χρὴ ἐν
[6, 3]	γῆς. Ὡς γὰρ ἐν ἡμέρᾳ	ἡ	σκιὰ τῷ ἀντιφράσσοντι τὴν αὐγὴν
[6, 2]	μὲν γὰρ αὐτὴ τοῦ φωτὸς	ἡ	φύσις παρήχθη· νῦν δὲ τὸ
[6, 2]	τῆς θεολογίας μυστικῶς συμπαρέσπαρται. Καὶ	ἡ	χρεία πρόσκειται τῆς τῶν φωστήρων
[6, 8]	Ἐντεῦθεν διαδεξαμένη ἡμᾶς τοῦ μετοπώρου	ἡ	ὥρα, ὑποθραύει μὲν τοῦ πνίγους
[6, 1]	Ἐν τῇ πόλει ταύτῃ, ἐν	ᾗ	ἡ ἀρχαία πατρὶς ἡμῶν, ἧς
[6, 6]	ζῷον. Ἀλλὰ καὶ μεγαλόφρων· ἐπειδὴ	ἡγεμονικὸν	ὁ κριός· καὶ προετικὸς, καὶ
[6, 2]	δημιουργὸν, οἱ τὸν Θεὸν ἀγνοήσαντες	ἡγήσωνται.	Διὰ τοῦτο τετάρτη ἡμέρα· καὶ
[6, 8]	Ἑβραῖοι τὸ παλαιὸν τὸν ἐνιαυτὸν	ἦγον	καὶ τῶν Ἑλλήνων οἱ ἀρχαιότατοι.
[6, 8]	περὶ τῶν σημείων. Καιροὺς δὲ	ἡγούμεθα	λέγειν τὰς τῶν ὡρῶν ἐναλλαγάς·
[6, 8]	πρὸς τὸ βόρειον μέρος παροδεύσαντος	ἤδη	γίνεται τοῦ ἡλίου. Ἐκ δὲ
[6, 4]	εὑρίσκουσι τὰς εὐκαιρίας τῶν ἔργων.	Ἤδη	δὲ καὶ τῆς τοῦ παντὸς
[6, 9]	κατάληψιν τῶν ὁρωμένων οὐκ ἐξαρκεῖ.	Ἤδη	δέ που καὶ τῶν ὀρῶν
[6, 1]	ἀπολήξομεν, τὸν δι´ οὗ παρέσχετο	ἤδη	πλούτου καὶ τὰ ἐν ἐπαγγελίαις
[6, 5]	αὐτῶν ἔλεγχον ἀποχρήσομαι, τοῖς μὲν	ἤδη	προειλημμένοις εἰς τὴν βλάβην ἴασίν
[6, 8]	τῶν ἐπιγινομένων διαδοχῆς. Ἐκεῖθεν δὲ	ἤδη	πρὸς θερινὰς τροπὰς ἐπ´ αὐτὴν
[6, 8]	γῆς ἐποικοῦμεν· ἐπεὶ εἰσί γε	ἤδη	τινὲς οἱ κατὰ δύο ἡμέρας
[6, 10]	οὖσαν τὴν γῆν πῶς ἂν	ἠδυνήθη	ἐν μιᾷ καιροῦ ῥοπῇ τὴν
[6, 6]	βοσκημάτων τῶν γεννωμένων ἀνθρώπων τὰ	ἤθη	χαρακτηρίζεις; Εὐμετάδοτος γὰρ ὁ κριανὸς,
[6, 6]	ὁ κριανὸς, οὐκ ἐπειδὴ τοιούτου	ἤθους	ποιητικὸν ἐκεῖνο τὸ μέρος τοῦ
[6, 6]	οὐρανὸς ἔχει τὰ τοιαῦτα τῶν	ἠθῶν	ἰδιώματα, καὶ αὐτὸς ὑπόκειται ἀλλοτρίαις
[6, 1]	ἀνελογίσω τὸν οὐχ ὁρώμενον, ἐμπαράσκευος	ἥκεις	ἀκροατὴς καὶ πρέπων τῷ πληρώματι
[6, 1]	σοφίας ἀκροατὴν προσῆκεν οἴκοθεν ἔχειν	ἥκοντά	τινας ἀφορμὰς πρὸς τὴν θεωρίαν
[6, 8]	εἰκάζειν ἐστὶ τὴν ἐκ τῆς	ἡλιακῆς	ἀκτῖνος ἐγγινομένην πύρωσιν τῷ ἀέρι,
[6, 2]	φύσις παρήχθη· νῦν δὲ τὸ	ἡλιακὸν	τοῦτο σῶμα ὄχημα εἶναι τῷ
[6, 8]	καὶ τῶν Ἑλλήνων οἱ ἀρχαιότατοι.	Ἡλιακὸς	δέ ἐστιν ἐνιαυτὸς ἡ ἀπὸ
[6, 3]	διαίρεσιν τοῦ φωτὸς ἀπὸ τοῦ	ἡλιακοῦ	σώματος ἐμοὶ καὶ σοὶ δυνατὴν
[6, 9]	εἶδες πολύ τε καὶ ὕπτιον,	ἡλίκα	μέν σοι τῶν βοῶν κατεφάνη
[6, 9]	τῇ θαλάσσῃ τὰς ὄψεις ἐπέβαλες,	ἡλίκαι	μέν σοι ἔδοξαν εἶναι τῶν
[6, 3]	ἀφώτιστον ὑπὸ τηλικαύτης ἁψῖδος περιγραφόμενον,	ἡλίκον	ἐν ταῖς πανσελήνοις τὴν πᾶσαν
[6, 8]	καὶ ὁ ψαλμὸς λέγων· Ἔθετο	ἥλιον	εἰς ἐξουσίαν τῆς ἡμέρας, σελήνην
[6, 3]	κατασκευασθείσης πρὸς ἄλληλα. Νῦν δὲ	ἥλιον	ἐπέταξε τοῖς μέτροις τῆς ἡμέρας·
[6, 2]	φωτὸς ἀρχηγὸν καὶ πατέρα τὸν	ἥλιον	ὀνομάσωσι· μήτε τῶν ἐκ τῆς
[6, 10]	καὶ φανότατόν γε μετὰ τὸν	ἥλιον.	Οὐκ ἀεὶ μέντοι ὁρατὸν αὐτῆς
[6, 3]	περιλάμπουσα· ἐξίσου δὲ πρὸς τὸν	ἥλιον	τοῦ χρόνου διαιρεῖται τὰ μέτρα.
[6, 2]	ῥυόμενοι· οὕτω καὶ νῦν τὸν	ἥλιον	τοῦτον τῷ φανοτάτῳ ἐκείνῳ ἐπισκευάσας
[6, 3]	φῶς, διότι μειοῦται μὲν πρὸς	ἥλιον	φερομένη, αὔξεται δὲ πάλιν ἀφισταμένη.
[6, 8]	καὶ φλογωδέστατός ἐστιν ἑαυτοῦ ὁ	ἥλιος,	βραχείας ποιῶν τὰς σκιὰς ἐπὶ
[6, 2]	καὶ παντοδαποῖς εἴδεσι φυτῶν εὐθηνουμένη.	Ἥλιος	δὲ οὔπω ἦν καὶ σελήνη,
[6, 8]	τῷ ὑπὲρ γῆν ἡμισφαιρίῳ ὁ	ἥλιος	διατρίβει. Ἀλλὰ καὶ εἰς ἐνιαυτοὺς
[6, 1]	τῷ κάλλει ὁ τῆς δικαιοσύνης	ἥλιος;	Εἰ τυφλῷ ζημία τοῦτον μὴ
[6, 5]	τῆς ἀπλανοῦς λεγομένης σφαίρας ὁ	ἥλιος,	εἰς τριάκοντα μοίρας τῶν δωδεκατημορίων
[6, 8]	οὓς κατὰ κορυφῆς ἐπιλάμπων ὁ	ἥλιος,	ἐξίσου πανταχόθεν περιφωτίζει, ὥστε καὶ
[6, 11]	κτίσαντος. Καίτοιγε συγκρίσει τοῦ ποιητοῦ,	ἥλιος	καὶ σελήνη ἐμπίδος καὶ μύρμηκος
[6, 8]	Ἀλλὰ καὶ εἰς ἐνιαυτοὺς ἐτάχθησαν	ἥλιος	καὶ σελήνη. Σελήνη μὲν ἐπειδὰν
[6, 4]	φανήσεσθαι ὁ Κύριος προηγόρευσεν. Ὁ	ἥλιος	μεταστραφήσεται εἰς αἷμα, καὶ ἡ
[6, 8]	τὴν ἐξουσίαν τῆς ἡμέρας ὁ	ἥλιος;	Ὅτι τὸ φῶς ἐν ἑαυτῷ
[6, 1]	Εἰ ὁ τῇ φθορᾷ ὑποκείμενος	ἥλιος	οὕτω καλὸς, οὕτω μέγας, ὀξὺς
[6, 2]	ἡ γένεσις, πῶς νῦν ὁ	ἥλιος	πάλιν εἰς φαῦσιν λέγεται γεγονέναι;
[6, 8]	αὐτὴν τὴν ἄρκτον ἀπελαύνων ὁ	ἥλιος,	τὰς μεγίστας ἡμῖν τῶν ἡμερῶν
[6, 6]	δωδέκατον, ἐν ᾧ γενόμενος ὁ	ἥλιος	τῶν ἐαρινῶν σημείων ἅπτεται. Καὶ
[6, 4]	ἀχλύος ἡ ἀναφορὰ γένηται τοῦ	ἡλίου,	ἀμαυροῦνται μὲν αἱ ἀκτῖνες, ἀνθρακώδης
[6, 8]	κατὰ τὴν οἰκείαν κίνησιν τοῦ	ἡλίου	ἀποκατάστασις. ~Καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς
[6, 3]	σελήνη· δυομένου δὲ πάλιν τοῦ	ἡλίου,	αὕτη πολλάκις ἐξ ἀνατολῶν ἀντανίσχει.
[6, 3]	ἑαυτῆς καὶ τὰ περὶ τοῦ	ἡλίου	εἰρημένα πιστοῦται. Οὗτοι καὶ διαχωρίζειν
[6, 8]	μέρος παροδεύσαντος ἤδη γίνεται τοῦ	ἡλίου.	Ἐκ δὲ τούτων εἰκάζειν ἐστὶ
[6, 3]	ἀντικαθίστανται. Ἀνατέλλοντος μὲν γὰρ τοῦ	ἡλίου,	ἐν ταῖς πανσελήνοις καταφέρεται πρὸς
[6, 11]	Καὶ τὰ μὲν περὶ μεγεθῶν	ἡλίου	καὶ σελήνης ἐπὶ τοσοῦτον. Ἡμῖν
[6, 11]	γὰρ περὶ μεγεθῶν καὶ ἀποστημάτων	ἡλίου	καὶ σελήνης ἐστὶν ἐξευρεῖν τοῖς
[6, 8]	τῷ χειμῶνι προσάγει· δηλονότι τοῦ	ἡλίου	πάλιν ἀπὸ τῶν προσαρκτίων ἐπὶ
[6, 4]	γάρ τι τῶν ἀπὸ τοῦ	ἡλίου	παραδεικνυμένων καὶ ὁ Κύριος ἡμῖν
[6, 8]	ὁρισάμενος εἶναι τὸν ὑπὸ τοῦ	ἡλίου	πεφωτισμένον ἀέρα· ἢ, ἡμέραν εἶναι
[6, 3]	μοι νόει καὶ ἐπὶ τοῦ	ἡλίου.	Πλὴν ὅτι ὁ μὲν λαβὼν
[6, 8]	γίνεται, τοῖς νοτίοις μέρεσι τοῦ	ἡλίου	προσδιατρίβοντος, καὶ πολὺ τὸ νυκτερινὸν
[6, 8]	περιτροπαὶ, ταῖς κινήσεσιν ἑπόμεναι τοῦ	ἡλίου,	τὸν βίον ἡμῖν οἰκονομοῦσιν. Ἔστωσαν
[6, 4]	ἀνθηλίους, ὅταν συμπεριτρέχωσι τῇ τοῦ	ἡλίου	φορᾷ, συμπτωμάτων τινῶν ἀερίων σημεῖα
[6, 4]	ἡ σελήνη περιλιμνάζηται· καὶ τῷ	ἡλίῳ	δὲ ὅταν αἱ λεγόμεναι ἅλωες
[6, 4]	τῆς τοῦ παντὸς διαλύσεως ἐν	ἡλίῳ	καὶ σελήνῃ καὶ ἄστροις σημεῖα
[6, 9]	τὸ μέγεθος ἐξευρίσκομεν. Τῷ δὲ	ἡλίῳ	οὐδείς ἐστιν ἐγγυτέρω καὶ οὐδεὶς
[6, 6]	πρόβατον. Τί οὖν δυσωπεῖς μὲν	ἡμᾶς	ἀπὸ τῆς ἀξιοπιστίας τῶν ἄστρων,
[6, 8]	κατὰ τὴν κρᾶσιν μεσότητος ἀβλαβῶς	ἡμᾶς	δι´ ἑαυτῆς τῷ χειμῶνι προσάγει·
[6, 3]	βεβιωμένων ἡμῖν ἀνταποδόσεσι λόγος τις	ἡμᾶς	ἐν ἀπορρήτῳ παιδεύει, διαιρεθήσεσθαι τοῦ
[6, 1]	ἀνθρώπου γένεσιν, καὶ τὸν εὐθὺς	ἡμᾶς	ἐπικαταλαβόντα θάνατον· ὃν ἐγέννησεν ἡ
[6, 8]	τὸ ἀφ´ ὑψηλοῦ τὸν περὶ	ἡμᾶς	καταλάμπειν τόπον. Μέγισται γάρ εἰσιν
[6, 1]	ἀρχαία πατρὶς ἡμῶν, ἧς μετανέστησεν	ἡμᾶς	ὁ ἀνθρωποκτόνος δαίμων, τοῖς ἑαυτοῦ
[6, 8]	Μόνοι γὰρ ἐν τῇ καθ´	ἡμᾶς	οἰκουμένῃ ἐπὶ τὰ νότια κατὰ
[6, 8]	τὰς ὑγρὰς ἀναθυμιάσεις συνισταμένας περὶ	ἡμᾶς,	ὄμβρων τε αἰτίαν καὶ κρυμῶν
[6, 8]	περιφέρων, ἐπειδάν ποτε τὸν καθ´	ἡμᾶς	ὁρίζοντα ὑπεράρῃ, ἡμέραν παρέχει διαλύσας
[6, 5]	Χαλδαίων τὰς σημειώσεις τῶν περὶ	ἡμᾶς	συμπτωμάτων. Καὶ ἁπλοῦν ὄντα τῆς
[6, 10]	κατὰ τὴν σελήνην θεάματος παιδεύεσθαι	ἡμᾶς	τὰ ἡμέτερα, καὶ τῆς ταχείας
[6, 3]	τῶν περὶ σελήνην παθῶν, δυνατὸν	ἡμᾶς	τὴν πίστιν τῶν ζητουμένων εὕρασθαι.
[6, 1]	συναγωνιστὴν παρεστῶτα· μήποτε ἄρα διαλάθῃ	ἡμᾶς	τῆς ἀληθείας ἡ εὕρεσις, καὶ
[6, 11]	ἐπεσκεμμένον. Εὐγνωμόνως οὖν δεῖ κατηγορεῖν	ἡμᾶς	τῆς ἑαυτῶν ἀσθενείας, ἵνα μὴ
[6, 8]	καὶ μετοπώρου· ἃς εὐτάκτως περιοδεύειν	ἡμᾶς	τὸ τεταγμένον τῆς κινήσεως τῶν
[6, 8]	νυκτερινὸν σκίασμα περὶ τὸν καθ´	ἡμᾶς	τόπον ἀποτελοῦντος· ὥστε καταψύχεσθαι μὲν
[6, 8]	ποταπῶν ἀποτελεστικὴ συμπτωμάτων. Ἐντεῦθεν διαδεξαμένη	ἡμᾶς	τοῦ μετοπώρου ἡ ὥρα, ὑποθραύει
[6, 8]	ἀλλ´ ὥστε κατάρχειν τῶν ἡμερῶν.	Ἡμέρα	γὰρ καὶ νὺξ πρεσβύτερα τῆς
[6, 1]	τὸ ἀναγκαῖόν ἐστι· πάλιν ἐν	ἡμέρᾳ	εἰ νήφοντι τῷ λογισμῷ κατέμαθες
[6, 3]	εἶναι κοινότητα. Ὃ γὰρ ἐν	ἡμέρᾳ	ἐστὶν ἡ σκιὰ, τοῦτο οἴεσθαι
[6, 3]	σκίασμα γῆς. Ὡς γὰρ ἐν	ἡμέρᾳ	ἡ σκιὰ τῷ ἀντιφράσσοντι τὴν
[6, 2]	τὸ φῶς ἐπὶ τούτοις δεδημιούργητο·	ἡμέρα	καὶ νὺξ διεκέκριτο· πάλιν στερέωμα,
[6, 2]	ἀγνοήσαντες ἡγήσωνται. Διὰ τοῦτο τετάρτη	ἡμέρα·	καὶ τότε εἶπεν ὁ Θεὸς,
[6, 8]	αἱ σκιαὶ, καὶ βραχύταται πάλιν	ἡμέραι,	αἱ τὰς σκιὰς ἔχουσαι μακροτάτας.
[6, 8]	τοῦ ἡλίου πεφωτισμένον ἀέρα· ἢ,	ἡμέραν	εἶναι χρόνου μέτρον ἐν ᾧ
[6, 4]	μὲν γὰρ οὖσα περὶ τρίτην	ἡμέραν	καὶ καθαρὰ, σταθερὰν εὐδίαν κατεπαγγέλλεται·
[6, 8]	Ὥστε οὐκ ἄν τις ἁμάρτοι,	ἡμέραν	ὁρισάμενος εἶναι τὸν ὑπὸ τοῦ
[6, 8]	τὸν καθ´ ἡμᾶς ὁρίζοντα ὑπεράρῃ,	ἡμέραν	παρέχει διαλύσας τὸ σκότος. Ὥστε
[6, 8]	ὥστε ἐξίσου μερίζειν νυκτὶ πρὸς	ἡμέραν	τὸν χρόνον, ὅσῳ πλεῖον τοῖς
[6, 5]	ἐκ θυρῶν ἀμείβοντα τῆς ἐφ´	ἡμέραν	τροφῆς ἕνεκα. Διὰ τοῦτο τὸν
[6, 7]	διὰ τί οὐκ ἐφ´ ἑκάστης	ἡμέρας	γεννῶνται βασιλεῖς; ἢ διὰ τί
[6, 1]	τῷ λογισμῷ κατέμαθες τὰ τῆς	ἡμέρας	θαύματα, καὶ διὰ τῶν ὁρωμένων
[6, 3]	διαχωρίζειν ἐτάχθησαν ἀνὰ μέσον τῆς	ἡμέρας	καὶ ἀνὰ μέσον τῆς νυκτός.
[6, 2]	ὥστε διαχωρίζειν ἀνὰ μέσον τῆς	ἡμέρας	καὶ ἀνὰ μέσον τῆς νυκτός.
[6, 4]	καὶ εἰς καιροὺς, καὶ εἰς	ἡμέρας,	καὶ εἰς ἐνιαυτούς. Ἀναγκαῖαι πρὸς
[6, 8]	καὶ εἰς καιροὺς, καὶ εἰς	ἡμέρας,	καὶ εἰς ἐνιαυτούς. Εἴρηται ἡμῖν
[6, 3]	ἥλιον ἐπέταξε τοῖς μέτροις τῆς	ἡμέρας·	καὶ σελήνην, ὅταν ποτὲ πρὸς
[6, 7]	ἐρωτήσωμεν, εἰ μὴ ἐφ´ ἑκάστης	ἡμέρας	μυριάκις ἀμείβεται τῶν ἀστέρων τὰ
[6, 8]	οὖν ἔχει τὴν ἐξουσίαν τῆς	ἡμέρας	ὁ ἥλιος; Ὅτι τὸ φῶς
[6, 7]	μυρίαις ταύταις μεταβολαῖς, πολλάκις τῆς	ἡμέρας,	οἱ τῶν βασιλικῶν γενέσεων ἀποτελοῦνται
[6, 8]	Ἔστωσαν δὲ, φησὶ, καὶ εἰς	ἡμέρας·	οὐχ ὥστε ἡμέρας ποιεῖν, ἀλλ´
[6, 8]	καὶ εἰς ἡμέρας· οὐχ ὥστε	ἡμέρας	ποιεῖν, ἀλλ´ ὥστε κατάρχειν τῶν
[6, 8]	Ἔθετο ἥλιον εἰς ἐξουσίαν τῆς	ἡμέρας,	σελήνην καὶ ἀστέρας εἰς ἐξουσίαν
[6, 8]	ἤδη τινὲς οἱ κατὰ δύο	ἡμέρας	τοῦ παντὸς ἐνιαυτοῦ καὶ ἄσκιοι
[6, 5]	ἀκρίβειαν τὴν ὥραν ἀπογράφεσθαι, εἴτε	ἡμερινὰ	ταῦτα, εἴτε νυκτερινὰ τυγχάνοι. Πόσων
[6, 5]	δώδεκα μέρη, ἐπειδὴ διὰ τριάκοντα	ἡμερῶν	ἐκβαίνει τὸ δωδέκατον τῆς ἀπλανοῦς
[6, 8]	καταλάμπειν τόπον. Μέγισται γάρ εἰσιν	ἡμερῶν,	ἐν αἷς βραχύταταί εἰσιν αἱ
[6, 8]	ποιεῖν, ἀλλ´ ὥστε κατάρχειν τῶν	ἡμερῶν.	Ἡμέρα γὰρ καὶ νὺξ πρεσβύτερα
[6, 8]	ἥλιος, τὰς μεγίστας ἡμῖν τῶν	ἡμερῶν	περιίστησι. Καὶ διὰ τὸ ἐπὶ
[6, 10]	σελήνην θεάματος παιδεύεσθαι ἡμᾶς τὰ	ἡμέτερα,	καὶ τῆς ταχείας τῶν ἀνθρωπίνων
[6, 5]	ἕλκουσι, καὶ λέγουσι προσηρτῆσθαι τὴν	ἡμετέραν	ζωὴν τῇ κινήσει τῶν οὐρανίων·
[6, 10]	ἡμῖν ὑπόδειγμα ἐναργὲς παρέχειν τῆς	ἡμετέρας	φύσεως· ὅτι οὐδὲν μόνιμον τῶν
[6, 11]	τινὶ ἄρτῳ τῇ εὐτελείᾳ τῆς	ἡμετέρας	φωνῆς διέθρεψε· καὶ διατρέφοι γε
[6, 11]	ἑαυτῶν ἀσθενείας, ἵνα μὴ τῷ	ἡμετέρῳ	λόγῳ μετρῆται τῶν δημιουργημάτων τὰ
[6, 11]	μεταβολαῖς ταύτης συνδιατίθεται, ὡς μαρτυροῦσιν	ἡμῖν	αἵ τε κατὰ τὴν νουμηνίαν
[6, 3]	καὶ ἐν ταῖς τῶν βεβιωμένων	ἡμῖν	ἀνταποδόσεσι λόγος τις ἡμᾶς ἐν
[6, 6]	ἀνθρώπων βίοις, ἐκ τῶν παρ´	ἡμῖν	βοσκημάτων τῶν γεννωμένων ἀνθρώπων τὰ
[6, 11]	ἡλίου καὶ σελήνης ἐπὶ τοσοῦτον.	Ἡμῖν	δὲ ὁ χαρισάμενος διάνοιαν ἐκ
[6, 1]	ταῦτα λέγω; Ὅτι ἐπειδὴ πρόκειται	ἡμῖν	εἰς τὴν τοῦ κόσμου σύστασιν
[6, 7]	ἐνεργημάτων οὐκ ἐκ τοῦ ἐφ´	ἡμῖν	εἰσὶν αἱ ἀρχαὶ, ἀλλ´ ἐκ
[6, 3]	πάλιν ἀφισταμένη. Οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνο	ἡμῖν	ἐξετάζειν ἐν τῷ παρόντι πρόκειται,
[6, 3]	ἀποτιθεμένη καὶ προσλαμβάνουσα πάλιν, ἐλαττώσεως	ἡμῖν	καὶ αὐξήσεως τὰς φαντασίας παρέχεται.
[6, 8]	φωστήρων γενέσεως. Τοῦτο γὰρ ἐνδείκνυται	ἡμῖν	καὶ ὁ ψαλμὸς λέγων· Ἔθετο
[6, 7]	μὲν οἱ νομοθέται, τὰ πρακτέα	ἡμῖν	καὶ τὰ φευκτὰ διορίζοντες, περιττοὶ
[6, 1]	νοῦν πρὸς τὴν τῶν προκειμένων	ἡμῖν	κατανόησιν. Εἴ ποτε οὖν ἐν
[6, 8]	ἑπόμεναι τοῦ ἡλίου, τὸν βίον	ἡμῖν	οἰκονομοῦσιν. Ἔστωσαν δὲ, φησὶ, καὶ
[6, 7]	μεγάλαι τῶν Χριστιανῶν ἐλπίδες φροῦδαι	ἡμῖν	οἰχήσονται, οὔτε δικαιοσύνης τιμωμένης, οὔτε
[6, 2]	Οὐ γὰρ τορευταὶ λέξεων παρ´	ἡμῖν·	οὐδὲ τὸ εὔηχον τῶν φωνῶν,
[6, 4]	ἡλίου παραδεικνυμένων καὶ ὁ Κύριος	ἡμῖν	παραδέδωκεν εἰπὼν, ὅτι Χειμὼν ἔσται,
[6, 8]	ἡμέρας, καὶ εἰς ἐνιαυτούς. Εἴρηται	ἡμῖν	τὰ περὶ τῶν σημείων. Καιροὺς
[6, 1]	τῇ πεῖρᾳ τῶν παρόντων βεβαιοῦντα	ἡμῖν	τὰ προσδοκώμενα. Εἰ γὰρ τὰ
[6, 3]	εἶναί φημι, ἀλλ´ ὅτι ἃ	ἡμῖν	τῇ ἐπινοίᾳ ἐστὶ χωριστὰ, ταῦτα
[6, 8]	ἔχουσαι μακροτάτας. Καὶ τοῦτο παρ´	ἡμῖν	τοῖς ἑτεροσκίοις λεγομένοις ὅσοι τὰ
[6, 6]	ζυγιανὸς δίκαιος, διὰ τὴν παρ´	ἡμῖν	τῶν ζυγῶν ἰσότητα. Τούτων τί
[6, 8]	ἀπελαύνων ὁ ἥλιος, τὰς μεγίστας	ἡμῖν	τῶν ἡμερῶν περιίστησι. Καὶ διὰ
[6, 10]	τῶν σχημάτων. Ἢ γὰρ ὥστε	ἡμῖν	ὑπόδειγμα ἐναργὲς παρέχειν τῆς ἡμετέρας
[6, 8]	ᾧ ἐν τῷ ὑπὲρ γῆν	ἡμισφαιρίῳ	ὁ ἥλιος διατρίβει. Ἀλλὰ καὶ
[6, 1]	τὸν Πατέρα δοξάσομεν, τὸν τροφέα	ἡμῶν	ἀγαπήσομεν, τὸν εὐεργέτην αἰδεσθησόμεθα, τὸν
[6, 8]	τε καταφρύσσει τὸν ὑπὲρ κεφαλῆς	ἡμῶν	ἀέρα, καὶ τὴν γῆν πᾶσαν
[6, 9]	ὁρατοῖς. Μικρὰ οὖν ἡ ὄψις	ἡμῶν	γινομένη, μικρὰ ἐποίησε νομίζεσθαι τὰ
[6, 3]	τὰ σύνθετα πάντα οὕτω παρ´	ἡμῶν	διαιρεῖσθαι, εἴς τε τὴν δεκτικὴν
[6, 1]	ἐν ᾗ ἡ ἀρχαία πατρὶς	ἡμῶν,	ἧς μετανέστησεν ἡμᾶς ὁ ἀνθρωποκτόνος
[6, 7]	καὶ ὧν ἡ προαίρεσις ἑκάστου	ἡμῶν	κυρία (λέγω δὴ, τῶν ἐπιτηδευμάτων
[6, 1]	αἰδεσθησόμεθα, τὸν ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς	ἡμῶν	τῆς παρούσης καὶ τῆς μελλούσης
[6, 11]	ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ	ἡμῶν,	ᾧ ἡ δόξα καὶ τὸ
[6, 2]	φυτῶν εὐθηνουμένη. Ἥλιος δὲ οὔπω	ἦν	καὶ σελήνη, ἵνα μήτε φωτὸς
[6, 10]	συμμεθιστᾶν, εἰ μὴ ὑπερφυές τι	ἦν	καὶ ὑπερέχον δυνάμει κατὰ τὴν
[6, 11]	Ὥστε εἰ μὴ ἄπλετόν τι	ἦν	καὶ ὑπερέχον μεγέθει τὸ σεληνιακὸν
[6, 7]	ᾧ γε οὐδὲ βουλομένῳ δυνατὸν	ἦν	κρατεῖν τῆς χειρὸς, διὰ τὸ
[6, 5]	πρὸς τοὺς ἀπλανεῖς, καὶ ποταπὸν	ἦν	τὸ σχῆμα αὐτῶν πρὸς ἀλλήλους
[6, 11]	Αἷς εἰ μὴ πάσαις ἀντιπρόσωπος	ἦν,	τοὺς μὲν ἐπ´ εὐθείας τῶν
[6, 11]	μὲν οὖν κινήσει γοήτων ἐπαοιδὴ,	ἣν	αὐτὸς ἐθεμελίωσεν ὁ Ὕψιστος; Ποῖος
[6, 10]	ἀδηλότητι, περιφρονεῖν τῆς σαρκὸς περὶ	ἣν	ἡ ἀλλοίωσις, ἐπιμελεῖσθαι δὲ τῆς
[6, 11]	περὶ τὸν λεγόμενον ὠκεανὸν ἄμπωτις,	ἣν	ταῖς περιόδοις τῆς σελήνης τεταγμένως
[6, 3]	εἰρημένα, διάφορα ὄντα τῇ φύσει,	ἥνωται	τῇ δυνάμει τοῦ κτίσαντος. Καὶ
[6, 1]	ᾗ ἡ ἀρχαία πατρὶς ἡμῶν,	ἧς	μετανέστησεν ἡμᾶς ὁ ἀνθρωποκτόνος δαίμων,
[6, 10]	ἀλλοίωσις, ἐπιμελεῖσθαι δὲ τῆς ψυχῆς	ἧς	τὸ ἀγαθόν ἐστιν ἀκίνητον. Εἰ
[6, 6]	τὰ ἀδρανῆ ὑφάσματα διέρρηξε καὶ	ἠφάνισε.	~Καὶ οὐκ ἐπὶ τούτων ἵστανται
[6, 10]	καὶ ὑπερσχεῖν ὅλως τῆς γῆς,	ἠφάνισε	μὲν τὸ σκότος, ὑπερηύγασε δὲ
[6, 11]	θεοπνεύστων ῥημάτων· καίτοι γε οὐδενὸς	ἥψατο	σχεδὸν τῶν καιρίων ὁ λόγος·

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/06/2009