Homélie, Chap.
[6, 11]	τὸ βραχύτατον ἀτρεμοῦσιν, ἀλλ´ ἐν	σάλῳ	καὶ ταλαντώσει διηνεκεῖ καθεστήκασιν, ἕως
[6, 10]	ἐπαίρεσθαι πλούτου ἀδηλότητι, περιφρονεῖν τῆς	σαρκὸς	περὶ ἣν ἡ ἀλλοίωσις, ἐπιμελεῖσθαι
[6, 1]	τοῦ ἀρχεκάκου δαίμονος. Καὶ γνωρίσεις	σαυτὸν,	γήϊνον μὲν τῇ φύσει, ἔργον
[6, 11]	πᾶσι κατὰ τὸ πλάτος ἀντιπαρήκουσα,	σαφεστάτην	μαρτυρίαν τοῦ μεγέθους παρέχεται. Τίς
[6, 9]	ἀνθρώποις προφαίνονται, ὅπερ ἀπόδειξιν ἔχει	σαφῆ	τῆς τοῦ μεγέθους περιουσίας, τῷ
[6, 5]	Περὶ ὧν οὐκ ἄχρηστον ἴσως	σαφηνείας	ἕνεκεν μικρὸν ἄνωθεν ἀναλαβόντας εἰπεῖν.
[6, 10]	ἐστιν ἀκίνητον. Εἰ δὲ λυπεῖ	σε	ἡ σελήνη ταῖς κατὰ μικρὸν
[6, 10]	ὑφαιρέσεσι τὸ φέγγος ἐξαναλίσκουσα· λυπείτω	σε	πλέον ψυχὴ ἀρετὴν κτησαμένη, καὶ
[6, 9]	ἑκάτερα ὄψεως παραλλάττει. Μὴ ἐξαπατάτω	σε	τὸ φαινόμενον· μηδ´ ὅτι πηχυαῖος
[6, 9]	τῶν οἰκείων παθῶν, καὶ παρὰ	σεαυτοῦ	ἕξεις τῶν λεγομένων τὴν πίστιν.
[6, 3]	οὐ συναπαρτίζεται τῇ νυκτὶ τὸ	σεληναῖον	φῶς, οὐδὲν πρὸς τὸν προκείμενον
[6, 11]	τετραμμέναις ῥυμοτομίαις, ἐξίσου πᾶσαι τὸ	σεληναῖον	φῶς ὑποδέχονται. Αἷς εἰ μὴ
[6, 10]	τὸ εἰρημένον, Ὁ ἄφρων ὡς	σελήνη	ἀλλοιοῦται. Οἶμαι δὲ καὶ τῇ
[6, 3]	καταφέρεται πρὸς τὸ ἀφανὲς ἡ	σελήνη·	δυομένου δὲ πάλιν τοῦ ἡλίου,
[6, 11]	συγκρίσει τοῦ ποιητοῦ, ἥλιος καὶ	σελήνη	ἐμπίδος καὶ μύρμηκος ἐπέχουσι λόγον.
[6, 2]	Ἥλιος δὲ οὔπω ἦν καὶ	σελήνη,	ἵνα μήτε φωτὸς ἀρχηγὸν καὶ
[6, 4]	παντὸς διαλύσεως ἐν ἡλίῳ καὶ	σελήνῃ	καὶ ἄστροις σημεῖα φανήσεσθαι ὁ
[6, 8]	ἐνιαυτοὺς ἐτάχθησαν ἥλιος καὶ σελήνη.	Σελήνη	μὲν ἐπειδὰν δωδεκάκις τὸν ἑαυτῆς
[6, 4]	μεταστραφήσεται εἰς αἷμα, καὶ ἡ	σελήνη	οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς.
[6, 4]	Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπειδὰν ἡ	σελήνη	περιλιμνάζηται· καὶ τῷ ἡλίῳ δὲ
[6, 11]	τισὶ τῆς οἰκείας ἕδρας ἀποκινηθεῖσα	σελήνη	πρὸς γῆν καταφέρεται. Πῶς μὲν
[6, 8]	εἰς ἐνιαυτοὺς ἐτάχθησαν ἥλιος καὶ	σελήνη.	Σελήνη μὲν ἐπειδὰν δωδεκάκις τὸν
[6, 10]	Εἰ δὲ λυπεῖ σε ἡ	σελήνη	ταῖς κατὰ μικρὸν ὑφαιρέσεσι τὸ
[6, 4]	ἐνδείκνυνται. Πολλὰ δὲ καὶ περὶ	σελήνην	αὐξομένην ἢ λήγουσαν οἱ τούτοις
[6, 10]	Ὥστε ἐκ τοῦ κατὰ τὴν	σελήνην	θεάματος παιδεύεσθαι ἡμᾶς τὰ ἡμέτερα,
[6, 8]	ἥλιον εἰς ἐξουσίαν τῆς ἡμέρας,	σελήνην	καὶ ἀστέρας εἰς ἐξουσίαν τῆς
[6, 10]	ὑπάρχειν ἐκ τῆς κατὰ τὴν	σελήνην	μεταβολῆς τὴν συντέλειαν. Ἄλλως γὰρ
[6, 3]	τοῖς μέτροις τῆς ἡμέρας· καὶ	σελήνην,	ὅταν ποτὲ πρὸς τὸν ἴδιον
[6, 11]	τὰ παρεθέντα. Μὴ τοίνυν μηδὲ	σελήνην	ὀφθαλμῷ μετρήσῃς, ἀλλὰ λογισμῷ, ὃς
[6, 3]	μέντοι καὶ ἐκ τῶν περὶ	σελήνην	παθῶν, δυνατὸν ἡμᾶς τὴν πίστιν
[6, 10]	Δηλοῦσι δὲ οἱ καθεύδοντες ὑπὸ	σελήνην,	ὑγρότητος περισσῆς τὰς τῆς κεφαλῆς
[6, 11]	κατὰ τὰ λοιπὰ σχήματα τῆς	σελήνης·	ἐν δὲ τῷ καιρῷ τῆς
[6, 11]	μὲν περὶ μεγεθῶν ἡλίου καὶ	σελήνης	ἐπὶ τοσοῦτον. Ἡμῖν δὲ ὁ
[6, 11]	μεγεθῶν καὶ ἀποστημάτων ἡλίου καὶ	σελήνης	ἐστὶν ἐξευρεῖν τοῖς λογισμοῖς, τὸν
[6, 10]	ταχὺ τρεπόμενα τῇ προσβολῇ τῆς	σελήνης·	καὶ ζῴων ἐγκέφαλοι· καὶ τῶν
[6, 10]	εἰρημένοις καὶ τὰ περὶ τῆς	σελήνης	νοείσθω. Μέγα γὰρ καὶ τὸ
[6, 11]	ἄμπωτις, ἣν ταῖς περιόδοις τῆς	σελήνης	τεταγμένως ἑπομένην ἐξεῦρον οἱ προσοικοῦντες.
[6, 3]	μοι λέγε ἐπείσακτον εἶναι τῆς	σελήνης	τὸ φῶς, διότι μειοῦται μὲν
[6, 11]	δὲ ἐπικλύζουσα, ὥσπερ ἀναπνοαῖς τῆς	σελήνης	ὑφελκομένη πρὸς τὸ ὀπίσω, καὶ
[6, 11]	ἦν καὶ ὑπερέχον μεγέθει τὸ	σεληνιακὸν	σῶμα, οὐκ ἂν ὁμοίως ἀντιπαρετείνετο
[6, 1]	καὶ πρέπων τῷ πληρώματι τοῦ	σεμνοῦ	τούτου καὶ μακαρίου θεάτρου. Δεῦρο
[6, 4]	ἡλίου φορᾷ, συμπτωμάτων τινῶν ἀερίων	σημεῖα	γίνεται. Ὥσπερ οὖν καὶ αἱ
[6, 4]	τὰ μέτρα. ~Καὶ ἔστωσαν εἰς	σημεῖα,	καὶ εἰς καιροὺς, καὶ εἰς
[6, 8]	ῥημάτων ἐπανέλθωμεν. Ἔστωσαν, φησὶν, εἰς	σημεῖα,	καὶ εἰς καιροὺς, καὶ εἰς
[6, 5]	Γραφῆς τὸν λόγον, Ἔστωσαν εἰς	σημεῖα,	οὐχὶ τῶν περὶ τὸν ἀέρα
[6, 4]	τοῦ μέτρου τὰ ἀπ´ αὐτῶν	σημεῖα	περιεργάζηται, χρησίμους αὐτῶν τὰς ἐκ
[6, 4]	δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς. Ταῦτα	σημεῖα	τῆς τοῦ παντὸς συμπληρώσεως. ~Ἀλλ´
[6, 4]	ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ ἄστροις	σημεῖα	φανήσεσθαι ὁ Κύριος προηγόρευσεν. Ὁ
[6, 10]	σοι ἐναργὲς ἔστω τοῦ μεγέθους	σημεῖον.	Ἀπείρων ὄντων τῷ πλήθει τῶν
[6, 9]	μέρος τῆς γῆς κατῳκισμένοις προσβάλλει.	Σημεῖον	δὲ, ὅτι καὶ Ἰνδοὶ καὶ
[6, 5]	εἶτα ἀναμένει τὸν κλαυθμὸν, ὅπερ	σημεῖόν	ἐστι τῆς ζωῆς τοῦ τεχθέντος.
[6, 8]	αὐτοῦ σημείου ἐπὶ τὸ αὐτὸ	σημεῖον	κατὰ τὴν οἰκείαν κίνησιν τοῦ
[6, 8]	ἐνιαυτὸς ἡ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ	σημείου	ἐπὶ τὸ αὐτὸ σημεῖον κατὰ
[6, 4]	λήγουσαν οἱ τούτοις ἐσχολακότες τετηρήκασι	σημειώδη,	ὡς τοῦ περὶ γῆν ἀέρος
[6, 6]	γενόμενος ὁ ἥλιος τῶν ἐαρινῶν	σημείων	ἅπτεται. Καὶ ζυγὸς, καὶ ταῦρος
[6, 8]	Εἴρηται ἡμῖν τὰ περὶ τῶν	σημείων.	Καιροὺς δὲ ἡγούμεθα λέγειν τὰς
[6, 4]	βίον αἱ ἀπὸ τῶν φωστήρων	σημειώσεις.	Ἐὰν μή τις πέρα τοῦ
[6, 5]	γίνεσθαι παρὰ τῶν Χαλδαίων τὰς	σημειώσεις	τῶν περὶ ἡμᾶς συμπτωμάτων. Καὶ
[6, 4]	ἀπειλεῖ. Τὴν δὲ ἐκ τούτων	σημείωσιν	ὅσον τῷ βίῳ παρέχεται τὸ
[6, 7]	τῇ ἀπάτῃ, ἀναγκαῖον ἴσως μὴ	σιωπῇ	παρελθεῖν. Πρῶτον μὲν οὖν ἐκεῖνο
[6, 4]	πλωτῆρι εἴσω λιμένων κατέχειν τὸ	σκάφος,	τοὺς ἐκ τῶν πνευμάτων κινδύνους
[6, 3]	τὴν φύσιν. Εἰ γὰρ πᾶσα	σκιὰ	αὐγῆς τινος διαφαινούσης ἀντικειμένως τῷ
[6, 11]	μὲν τοῦ κατ´ εὐθεῖαν ἑστῶτος	σκιὰ	πρὸς τὸ ὄρθιον ἀποτείνεται, αἱ
[6, 3]	γὰρ ἐν ἡμέρᾳ ἐστὶν ἡ	σκιὰ,	τοῦτο οἴεσθαι χρὴ ἐν νυκτὶ
[6, 3]	Ὡς γὰρ ἐν ἡμέρᾳ ἡ	σκιὰ	τῷ ἀντιφράσσοντι τὴν αὐγὴν παρυφίσταται,
[6, 10]	λεῖπον. Ἄλλῳ μὲν γὰρ μέρει	σκιάζεται	αὐξομένη, ἄλλο δὲ μέρος αὐτῆς
[6, 3]	αὐγὴν παρυφίσταται, οὕτως ἡ νὺξ	σκιαζομένου	τοῦ περὶ γῆν ἀέρος συνίστασθαι
[6, 8]	ἐν αἷς βραχύταταί εἰσιν αἱ	σκιαὶ,	καὶ βραχύταται πάλιν ἡμέραι, αἱ
[6, 8]	νότια κατὰ τὴν μεσημβρίαν τὰς	σκιὰς	ἀποπέμπουσιν· ὅθεν αὐτούς τινες καὶ
[6, 8]	ὁ ἥλιος, βραχείας ποιῶν τὰς	σκιὰς	ἐπὶ τῆς μεσημβρίας, διὰ τὸ
[6, 8]	βραχύταται πάλιν ἡμέραι, αἱ τὰς	σκιὰς	ἔχουσαι μακροτάτας. Καὶ τοῦτο παρ´
[6, 8]	τῆς ἀρωματοφόρου ἐπ´ ἀμφότερα τὰς	σκιὰς	παραλλάσσουσιν. Μόνοι γὰρ ἐν τῇ
[6, 3]	οὖσα κατὰ τὴν φύσιν ἢ	σκίασμα	γῆς. Ὡς γὰρ ἐν ἡμέρᾳ
[6, 8]	προσδιατρίβοντος, καὶ πολὺ τὸ νυκτερινὸν	σκίασμα	περὶ τὸν καθ´ ἡμᾶς τόπον
[6, 3]	κύκλον τῷ περιλαμπομένῳ μέρει τὸν	σκιερὸν	καὶ ἀερώδη κόλπον συναναφερούσης τῆς
[6, 2]	εὔσημον τῶν ὀνομάτων πανταχοῦ προτιμότερον.	Σκόπει	τοίνυν εἰ μὴ διὰ τῆς
[6, 9]	φαντασίαν; Εἰ δὲ καὶ ἀπὸ	σκοπιᾶς	ἐπὶ μέγα πέλαγος τετραμμένης τῇ
[6, 6]	ζυγὸν ὁ ταῦρος. Καὶ ὁ	σκορπιανὸς	πλήκτης διὰ τὴν πρὸς τὸ
[6, 3]	πρὸς ἄλληλα, καὶ φωτὶ πρὸς	σκότος	μηδεμίαν εἶναι κοινότητα. Ὃ γὰρ
[6, 10]	τῆς γῆς, ἠφάνισε μὲν τὸ	σκότος,	ὑπερηύγασε δὲ τοὺς ἀστέρας, καὶ
[6, 3]	μέσον τοῦ σκότους· ἐπειδὴ τὸ	σκότος	ὑποφεύγει τοῦ φωτὸς τὰς ἐπιδρομὰς,
[6, 8]	ὑπεράρῃ, ἡμέραν παρέχει διαλύσας τὸ	σκότος.	Ὥστε οὐκ ἄν τις ἁμάρτοι,
[6, 2]	τῶν ψυχῶν, ἃς ἐπαίδευον, τοῦ	σκότους	αὐτὰς τῆς ἀγνοίας ῥυόμενοι· οὕτω
[6, 3]	οἴεσθαι χρὴ ἐν νυκτὶ τοῦ	σκότους	εἶναι τὴν φύσιν. Εἰ γὰρ
[6, 3]	φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ	σκότους·	ἐπειδὴ τὸ σκότος ὑποφεύγει τοῦ
[6, 3]	φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ	σκότους·	τότε δὲ τὴν φύσιν αὐτῶν
[6, 5]	εἴτε νυκτερινὰ τυγχάνοι. Πόσων ἑξηκοστῶν	σμῆνος	ἐν τούτῳ πάλιν παρατρέχει τῷ
[6, 3]	τοῦ ἡλιακοῦ σώματος ἐμοὶ καὶ	σοὶ	δυνατὴν εἶναί φημι, ἀλλ´ ὅτι
[6, 9]	τὰς ὄψεις ἐπέβαλες, ἡλίκαι μέν	σοι	ἔδοξαν εἶναι τῶν νήσων αἱ
[6, 10]	ἀπειροπλασίων τοῦ φαινομένου. ~Κἀκεῖνο δέ	σοι	ἐναργὲς ἔστω τοῦ μεγέθους σημεῖον.
[6, 3]	μαρτύριον τὰ ὁρώμενα. Ἔξεστι γάρ	σοι	καὶ ἐν καθαρῷ τῷ ἀέρι
[6, 9]	νήσων αἱ μέγισται; πηλίκη δέ	σοι	κατεφάνη μία τῶν μυριοφόρων ὁλκάδων
[6, 2]	τῆς λέξεως τὸ ἰδιότροπον μηδένα	σοι	κινείτω γέλωτα, εἴπερ μὴ ἑπόμεθα
[6, 9]	Εἰ μὴ πάσης περιστερᾶς μικροτέραν	σοι	παρέσχετο τὴν φαντασίαν; Διότι, καθάπερ
[6, 9]	αὐτοί; Εἰ μὴ μυρμήκων τινά	σοι	παρέσχον φαντασίαν; Εἰ δὲ καὶ
[6, 3]	φύσεως αὐτῶν διαστῆναι. Ἐπεὶ καὶ	σοὶ	τὴν καυστικὴν δύναμιν τοῦ πυρὸς
[6, 9]	τε καὶ ὕπτιον, ἡλίκα μέν	σοι	τῶν βοῶν κατεφάνη τὰ ζεύγη;
[6, 6]	Ἀλλὰ ταῦτα μὲν αὐτῶν τὰ	σοφὰ	τοῖς ἀραχνείοις ὑφάσμασιν ἔοικεν, οἷς
[6, 11]	κτίσεως τὴν μεγάλην τοῦ τεχνίτου	σοφίαν	καταμανθάνειν, παράσχοι καὶ ἐκ τῶν
[6, 10]	αὐγὴν ἐπηφίει; Ἐνταῦθά μοι τὴν	σοφίαν	τοῦ τεχνίτου κατάμαθε, πῶς τῷ
[6, 1]	τῆς ἄκρας ὄντως καὶ ἀπορρήτου	σοφίας	ἀκροατὴν προσῆκεν οἴκοθεν ἔχειν ἥκοντά
[6, 1]	οὐκ ἐκ τῆς τοῦ κόσμου	σοφίας	τὰς ἀρχὰς ἔχουσα, ἀλλ´ ἐξ
[6, 10]	Λόγος δέ τις ἄρρητος τοῦ	σοφοῦ	δημιουργοῦ τῆς ποικίλης ταύτης ἐναλλαγῆς
[6, 8]	γῆν πᾶσαν καταξηραίνει, τοῖς τε	σπέρμασιν	ἐκ τούτου συνεργῶν πρὸς τὴν
[6, 4]	Γεωργοὶ δὲ, οἱ περὶ τὰ	σπέρματα	καὶ τὰς τῶν φυτῶν θεραπείας
[6, 7]	εὐθηνήσει μὲν ὁ γεωργὸς, μήτε	σπέρματα	καταβάλλων, μήτε δρεπάνην θηξάμενος· ὑπερπλουτήσει
[6, 1]	οἳ τοὺς συγκαθεζομένους εἰς τὸ	στάδιον	γυμνῇ καθῆσθαι τῇ κεφαλῇ διαγορεύουσιν·
[6, 4]	περὶ τρίτην ἡμέραν καὶ καθαρὰ,	σταθερὰν	εὐδίαν κατεπαγγέλλεται· παχεῖα δὲ ταῖς
[6, 5]	τῶν σχημάτων αὐτοὺς διαφεύγει, εἰς	στενὸν	παντελῶς ἀπέκλεισαν τοῦ χρόνου τὰ
[6, 8]	φρεάτων τὸ ὕδωρ διὰ στομίων	στενῶν	καταλάμπεσθαι· ὅθεν αὐτούς τινες καὶ
[6, 11]	τοὺς μὲν ἐπ´ εὐθείας τῶν	στενωπῶν	πάντως ἂν κατεφώτισε, τοὺς δὲ
[6, 2]	ἡμέρα καὶ νὺξ διεκέκριτο· πάλιν	στερέωμα,	καὶ ξηρᾶς φανέρωσις. Τὸ ὕδωρ
[6, 2]	Θεός· γενηθήτωσαν φωστῆρες ἐν τῷ	στερεώματι	τοῦ οὐρανοῦ εἰς φαῦσιν ἐπὶ
[6, 2]	Θεὸς, Γενηθήτωσαν φωστῆρες ἐν τῷ	στερεώματι	τοῦ οὐρανοῦ. Ὅταν τὸν εἰπόντα
[6, 1]	τῷ ἁμαρτωλῷ τοῦ ἀληθινοῦ φωτὸς	στερηθῆναι;	~Καὶ εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτωσαν
[6, 8]	βάθει φρεάτων τὸ ὕδωρ διὰ	στομίων	στενῶν καταλάμπεσθαι· ὅθεν αὐτούς τινες
[6, 4]	παραδέδωκεν εἰπὼν, ὅτι Χειμὼν ἔσται,	στυγνάζει	γὰρ πυρράζων ὁ οὐρανός. Ἐπειδὰν
[6, 4]	ἐκκλίνειν τὰς βλάβας, ἐκ τῆς	στυγνότητος	τοῦ ἀέρος τὴν μεταβολὴν ἀναμένοντι.
[6, 1]	ἄν τις κατίδοι, οἳ τοὺς	συγκαθεζομένους	εἰς τὸ στάδιον γυμνῇ καθῆσθαι
[6, 9]	μεγίσταις ἀποστάσεσιν οὐκ ἔναρθρον ἀλλὰ	συγκεχυμένην	τῶν σωμάτων λαμβάνει τὴν εἰκασίαν.
[6, 11]	τὰς ἐννοίας τοῦ κτίσαντος. Καίτοιγε	συγκρίσει	τοῦ ποιητοῦ, ἥλιος καὶ σελήνη
[6, 9]	διὰ τὴν πρὸς τὰ ὁμογενῆ	σύγκρισιν	τὴν ὑπεροχὴν μαρτυροῦντες; ἢ τὸ
[6, 7]	ἀπεγράψαντο. Τοῖς γὰρ αὐτῶν ἐκείνων	συγχρήσασθαι	ῥήμασιν ἀναγκάζομαι. Ἐν δὴ τοῖς
[6, 11]	καὶ σύστασιν τοῦ μηδὲ μέχρι	συλλαβῆς	ἀργόν τι εἶναι τῶν θεοπνεύστων
[6, 10]	ἂν ἐξήρκεσε τῇ ἑαυτῆς ἀλλοιώσει	συμμεθιστᾶν,	εἰ μὴ ὑπερφυές τι ἦν
[6, 4]	ἀέρος ἀναγκαίως τοῖς σχήμασιν αὐτῆς	συμμεταβαλλομένου.	Λεπτὴ μὲν γὰρ οὖσα περὶ
[6, 10]	κατάμαθε, πῶς τῷ διαστήματι τούτῳ	σύμμετρον	ἔδωκεν αὐτῷ τὴν θερμότητα. Τοσοῦτον
[6, 1]	εὐτάκτους δὲ τὰς περιόδους ἀποδιδοὺς,	σύμμετρον	μὲν ἔχων τὸ μέγεθος τῷ
[6, 9]	τῇ γῇ καὶ τῇ θαλάσσῃ	συμπαρεκτείνεσθαι.	Οἵ γε κατὰ πᾶν μέρος
[6, 2]	τὸ δόγμα τῆς θεολογίας μυστικῶς	συμπαρέσπαρται.	Καὶ ἡ χρεία πρόσκειται τῆς
[6, 10]	ἀστέρας, καὶ πεπηγότα τέως καὶ	συμπεπιλημένον	τὸν περὶ γῆν ἀέρα κατέτηξε
[6, 4]	καὶ, οὓς ὀνομάζουσιν ἀνθηλίους, ὅταν	συμπεριτρέχωσι	τῇ τοῦ ἡλίου φορᾷ, συμπτωμάτων
[6, 11]	αἰφνίδιοι ταραχαὶ, νεφῶν κλονουμένων καὶ	συμπιπτόντων	ἀλλήλοις, καὶ αἱ περὶ τοὺς
[6, 4]	Ταῦτα σημεῖα τῆς τοῦ παντὸς	συμπληρώσεως.	~Ἀλλ´ οἱ ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα
[6, 8]	τίς ἐστι, καὶ ποταπῶν ἀποτελεστικὴ	συμπτωμάτων.	Ἐντεῦθεν διαδεξαμένη ἡμᾶς τοῦ μετοπώρου
[6, 5]	τὰς σημειώσεις τῶν περὶ ἡμᾶς	συμπτωμάτων.	Καὶ ἁπλοῦν ὄντα τῆς Γραφῆς
[6, 4]	συμπεριτρέχωσι τῇ τοῦ ἡλίου φορᾷ,	συμπτωμάτων	τινῶν ἀερίων σημεῖα γίνεται. Ὥσπερ
[6, 2]	συνήθροιστο εἰς συνεστηκυῖαν καὶ ἀφωρισμένην	συναγωγήν.	Ἡ γῆ πεπλήρωτο τοῖς οἰκείοις
[6, 1]	δύναμιν, οὐχὶ κριτὴν μᾶλλον ἢ	συναγωνιστὴν	παρεστῶτα· μήποτε ἄρα διαλάθῃ ἡμᾶς
[6, 4]	ἐπάξων τοῖς χωρίοις περὶ ἃ	συναθροίζεται.	Ὁμοίως δὲ καὶ ἐπειδὰν ἡ
[6, 7]	κἂν μὴ, τῆς εἱμαρμένης αὐτῷ	συναθροιζούσης	τὰ χρήματα. Αἱ δὲ μεγάλαι
[6, 9]	δοκεῖ, τοσοῦτον αὐτὸν εἶναι λογίσῃ.	Συναιρεῖσθαι	γὰρ πέφυκεν ἐν τοῖς μεγίστοις
[6, 3]	τὸν σκιερὸν καὶ ἀερώδη κόλπον	συναναφερούσης	τῆς ὄψεως. Καὶ μή μοι
[6, 3]	κατὰ τὰ ἄλλα σχήματα οὐ	συναπαρτίζεται	τῇ νυκτὶ τὸ σεληναῖον φῶς,
[6, 2]	εἰπόντα διδαχθῇς, εὐθὺς τῇ ἐννοίᾳ	σύναπτε	τὸν ἀκούσαντα. Εἶπεν ὁ Θεὸς,
[6, 7]	τούτων τὰς αἰτίας τοῖς οὐρανίοις	συνάπτουσιν.	Οἷς τὸ ἀντιλέγειν ἄλλως μὲν
[6, 11]	δὲ πάθη ταῖς μεταβολαῖς ταύτης	συνδιατίθεται,	ὡς μαρτυροῦσιν ἡμῖν αἵ τε
[6, 8]	πρὸς τὴν ἀκριβῆ τῶν ὡρῶν	συνδρομήν,	ὡς Ἑβραῖοι τὸ παλαιὸν τὸν
[6, 5]	κειμένους ἀστέρας κατὰ τοιόνδε σχῆμα	συνελθόντων	ἀλλήλοις, τὰς τοιάσδε γενέσεις ἀποτελεῖ·
[6, 10]	οὐρανὸν ἀστέρων, τὸ παρ´ αὐτῶν	συνερανιζόμενον	φῶς οὐκ ἐξαρκεῖ τῆς νυκτὸς
[6, 8]	τοῖς τε σπέρμασιν ἐκ τούτου	συνεργῶν	πρὸς τὴν ἅδρησιν, καὶ τοὺς
[6, 2]	φανέρωσις. Τὸ ὕδωρ συνήθροιστο εἰς	συνεστηκυῖαν	καὶ ἀφωρισμένην συναγωγήν. Ἡ γῆ
[6, 4]	ἀκτῖνος ὁ πεπυκνωμένος τέως καὶ	συνεστὼς	ἀὴρ δῆλός ἐστι διὰ τὴν
[6, 7]	καὶ οὐδεὶς ἐν τούτοις δουλικῇ	συνέτυχεν	ὥρᾳ γενέσεως; Ἔπειτα εἰ καὶ
[6, 3]	ἔχων, οὐκ ἀποτίθεται· ἡ δὲ	συνεχῶς	οἷον ἀποδυομένη καὶ πάλιν ἐπαμφιαζομένη
[6, 5]	τὰ ἐσκαμμένα πηδῶντες, ἐπὶ τὴν	συνηγορίαν	τῆς γενεθλιαλογίας τὸν λόγον ἕλκουσι,
[6, 2]	καὶ ξηρᾶς φανέρωσις. Τὸ ὕδωρ	συνήθροιστο	εἰς συνεστηκυῖαν καὶ ἀφωρισμένην συναγωγήν.
[6, 3]	μὲν οὖν ἐκ τοῦ τὰ	σύνθετα	πάντα οὕτω παρ´ ἡμῶν διαιρεῖσθαι,
[6, 8]	πάσας δὲ τὰς ὑγρὰς ἀναθυμιάσεις	συνισταμένας	περὶ ἡμᾶς, ὄμβρων τε αἰτίαν
[6, 3]	σκιαζομένου τοῦ περὶ γῆν ἀέρος	συνίστασθαι	πέφυκε. Τοῦτο τοίνυν ἐστὶ τὸ
[6, 10]	κατὰ τὴν σελήνην μεταβολῆς τὴν	συντέλειαν.	Ἄλλως γὰρ διατίθεται μειουμένης αὐτῆς,
[6, 1]	ἡμῖν εἰς τὴν τοῦ κόσμου	σύστασιν	ἐξέτασις καὶ θεωρία τοῦ παντὸς,
[6, 11]	κατὰ τοὺς φωστῆρας μεγέθους, καὶ	σύστασιν	τοῦ μηδὲ μέχρι συλλαβῆς ἀργόν
[6, 5]	τὸ δωδέκατον τῆς ἀπλανοῦς λεγομένης	σφαίρας	ὁ ἥλιος, εἰς τριάκοντα μοίρας
[6, 1]	ἡ εὕρεσις, καὶ τὸ ἐμὸν	σφάλμα	κοινὴ ζημία τῶν ἀκουόντων γένηται.
[6, 3]	ἀπαρτισθῇ, ἀρχηγὸν ἐποίησε τῆς νυκτός.	Σχεδὸν	γὰρ τότε κατὰ διάμετρον οἱ
[6, 11]	ῥημάτων· καίτοι γε οὐδενὸς ἥψατο	σχεδὸν	τῶν καιρίων ὁ λόγος· πολλὰ
[6, 5]	λέγουσιν, ὥστε εὑρεθῆναι ποταπὴν εἶχον	σχέσιν	πρὸς τοὺς ἀπλανεῖς, καὶ ποταπὸν
[6, 5]	γενέσεις ἀποτελεῖ· ἡ δὲ τοιάδε	σχέσις	τῶν αὐτῶν τὴν ἐναντίαν ἀποκλήρωσιν
[6, 5]	ἀπλανεῖς, καὶ ποταπὸν ἦν τὸ	σχῆμα	αὐτῶν πρὸς ἀλλήλους ἐν τῇ
[6, 7]	ἐπ´ ἄλλο καὶ ἄλλο μεθαρμόζονται	σχῆμα,	ἐν δὲ ταῖς μυρίαις ταύταις
[6, 3]	μάλιστα μηνοειδὴς τυγχάνῃ κατὰ τὸ	σχῆμα,	ἐπιτηρήσαντι κατιδεῖν τὸ ἀλαμπὲς αὐτῆς
[6, 5]	ζῳδιακῷ κειμένους ἀστέρας κατὰ τοιόνδε	σχῆμα	συνελθόντων ἀλλήλοις, τὰς τοιάσδε γενέσεις
[6, 7]	εἰς τὸ βασιλικὸν τῶν ἀστέρων	σχῆμα	τοῦ ἰδίου υἱοῦ τὴν γένεσιν
[6, 4]	περὶ γῆν ἀέρος ἀναγκαίως τοῖς	σχήμασιν	αὐτῆς συμμεταβαλλομένου. Λεπτὴ μὲν γὰρ
[6, 7]	μυριάκις ἀμείβεται τῶν ἀστέρων τὰ	σχήματα;	Ἀεικίνητοι γὰρ ὄντες οἱ πλανῆται
[6, 3]	Εἰ δὲ κατὰ τὰ ἄλλα	σχήματα	οὐ συναπαρτίζεται τῇ νυκτὶ τὸ
[6, 11]	ἐφ´ ἑκάτερα κατὰ τὰ λοιπὰ	σχήματα	τῆς σελήνης· ἐν δὲ τῷ
[6, 9]	μὴ δυναμένη. Οὕτως οὐδὲ τὰ	σχήματα	τῶν σωμάτων ὁποῖά ἐστι διασώζει,
[6, 7]	οἱ τῶν βασιλικῶν γενέσεων ἀποτελοῦνται	σχηματισμοὶ,	διὰ τί οὐκ ἐφ´ ἑκάστης
[6, 7]	πάλιν μικρόν τι παρεκκλίνῃ τοῦ	σχήματος,	εὐθὺς τῆς κακίας ἐπιλανθάνεσθαι; Καὶ
[6, 5]	πλάτει τοῦ χρόνου πολλὰ τῶν	σχημάτων	αὐτοὺς διαφεύγει, εἰς στενὸν παντελῶς
[6, 10]	τῆς ποικίλης ταύτης ἐναλλαγῆς τῶν	σχημάτων.	Ἢ γὰρ ὥστε ἡμῖν ὑπόδειγμα
[6, 3]	τὴν δὲ τοῦ καίειν δύναμιν	σχολάζουσαν	ἔχον. Ὡς καὶ ὁ ψαλμῳδὸς
[6, 3]	Τοῦ δὲ μὴ αὐτὸ τὸ	σῶμα	αὐτῆς ληγούσης ἀπαναλίσκεσθαι ἐναργὲς μαρτύριον
[6, 3]	ὅτι ἕτερον μὲν αὐτῆς τὸ	σῶμα,	ἕτερον δὲ τὸ φωτίζον. Τοιοῦτον
[6, 10]	Μέγα γὰρ καὶ τὸ ταύτης	σῶμα,	καὶ φανότατόν γε μετὰ τὸν
[6, 11]	καὶ ὑπερέχον μεγέθει τὸ σεληνιακὸν	σῶμα,	οὐκ ἂν ὁμοίως ἀντιπαρετείνετο πᾶσιν.
[6, 3]	ἕτερον δέ τι τὸ λελευκασμένον	σῶμα,	οὕτω καὶ τὰ νῦν εἰρημένα,
[6, 2]	νῦν δὲ τὸ ἡλιακὸν τοῦτο	σῶμα	ὄχημα εἶναι τῷ πρωτογόνῳ ἐκείνῳ
[6, 3]	τι τὸ ὑποκείμενον τῷ φωτὶ	σῶμα.	Πρῶτον μὲν οὖν ἐκ τοῦ
[6, 11]	οὐχὶ παμμέγεθες αὐτῆς εἶναι τὸ	σῶμα,	τὸ τηλικούτοις ὁμοῦ καὶ τοσούτοις
[6, 10]	αὐτῆς, καὶ ἄλλως αὐξομένης τὰ	σώματα·	νῦν μὲν ληγούσης ἀραιὰ γιγνόμενα
[6, 3]	μειουμένη, οὐχὶ τῷ παντὶ ἑαυτῆς	σώματι	δαπανᾶται, ἀλλὰ τὸ περικείμενον φῶς
[6, 3]	τοῦ φωτὸς ἀπὸ τοῦ ἡλιακοῦ	σώματος	ἐμοὶ καὶ σοὶ δυνατὴν εἶναί
[6, 9]	ἐν τῇ ὑπερβολῇ τῶν τοῦ	σώματος	ὄγκων, ἀλλ´ ἐν τῇ πρὸς
[6, 3]	ἀντικειμένως τῷ φωτὶ ἀπὸ τῶν	σωμάτων	ἐκπίπτει· καὶ ἕωθεν μὲν πρὸς
[6, 9]	οὐκ ἔναρθρον ἀλλὰ συγκεχυμένην τῶν	σωμάτων	λαμβάνει τὴν εἰκασίαν. Μέγας οὖν
[6, 9]	Οὕτως οὐδὲ τὰ σχήματα τῶν	σωμάτων	ὁποῖά ἐστι διασώζει, ἀλλὰ περιφερεῖς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/06/2009