Homélie, Chap.
[6, 11]	τὰ περὶ τὸν ἀέρα δὲ	πάθη	ταῖς μεταβολαῖς ταύτης συνδιατίθεται, ὡς
[6, 9]	νομίζεσθαι τὰ ὁρώμενα, τὸ οἰκεῖον	πάθος	τοῖς ὁρατοῖς ἐπιφέρουσα. Ὥστε ψεύδεται
[6, 3]	καὶ ἐκ τῶν περὶ σελήνην	παθῶν,	δυνατὸν ἡμᾶς τὴν πίστιν τῶν
[6, 9]	κριτήριον. Ὑπομνήσθητι δὲ τῶν οἰκείων	παθῶν,	καὶ παρὰ σεαυτοῦ ἕξεις τῶν
[6, 3]	λόγος τις ἡμᾶς ἐν ἀπορρήτῳ	παιδεύει,	διαιρεθήσεσθαι τοῦ πυρὸς τὴν φύσιν,
[6, 10]	τοῦ κατὰ τὴν σελήνην θεάματος	παιδεύεσθαι	ἡμᾶς τὰ ἡμέτερα, καὶ τῆς
[6, 5]	Ὁμοῦ τε γὰρ ἐτέχθη τὸ	παιδίον,	καὶ ἡ μαῖα κατασκοπεῖ τὸ
[6, 8]	ὡρῶν συνδρομήν, ὡς Ἑβραῖοι τὸ	παλαιὸν	τὸν ἐνιαυτὸν ἦγον καὶ τῶν
[6, 11]	διηνεκεῖ καθεστήκασιν, ἕως ἂν ἐκφανεῖσα	πάλιν,	ἀκολουθίαν τινὰ τῇ παλιρροίᾳ παράσχηται.
[6, 10]	τὸ πλῆρες ἐπειγομένης καὶ αὐτὰ	πάλιν	ἀναπληρούμενα· διότι ὑγρότητά τινα θερμότητι
[6, 8]	ἀμυθήτου παρέχειν. Ἐπειδὰν δὲ ἐπανιὼν	πάλιν	ἀπὸ τῶν μεσημβρινῶν χωρίων ἐπὶ
[6, 8]	χειμῶνι προσάγει· δηλονότι τοῦ ἡλίου	πάλιν	ἀπὸ τῶν προσαρκτίων ἐπὶ τὰ
[6, 3]	πρὸς ἥλιον φερομένη, αὔξεται δὲ	πάλιν	ἀφισταμένη. Οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνο ἡμῖν
[6, 11]	ἀμπώτεις ὑφίσταται, νῦν μὲν ὑπονοστοῦσα,	πάλιν	δὲ ἐπικλύζουσα, ὥσπερ ἀναπνοαῖς τῆς
[6, 2]	γένεσις, πῶς νῦν ὁ ἥλιος	πάλιν	εἰς φαῦσιν λέγεται γεγονέναι; Πρῶτον
[6, 3]	περικείμενον φῶς ἀποτιθεμένη καὶ προσλαμβάνουσα	πάλιν,	ἐλαττώσεως ἡμῖν καὶ αὐξήσεως τὰς
[6, 1]	τοῦ τερπνοῦ τὸ ἀναγκαῖόν ἐστι·	πάλιν	ἐν ἡμέρᾳ εἰ νήφοντι τῷ
[6, 3]	δὲ συνεχῶς οἷον ἀποδυομένη καὶ	πάλιν	ἐπαμφιαζομένη τὸ φῶς, δι´ ἑαυτῆς
[6, 8]	εἰσιν αἱ σκιαὶ, καὶ βραχύταται	πάλιν	ἡμέραι, αἱ τὰς σκιὰς ἔχουσαι
[6, 7]	γίνεσθαι τὸν αὐτόν· καὶ ἐπειδὰν	πάλιν	μικρόν τι παρεκκλίνῃ τοῦ σχήματος,
[6, 6]	ἀποτίθεται ἀλύπως τὸ ἔριον, καὶ	πάλιν	παρὰ τῆς φύσεως ῥᾳδίως ἐπαμφιέννυται.
[6, 5]	Πόσων ἑξηκοστῶν σμῆνος ἐν τούτῳ	πάλιν	παρατρέχει τῷ χρόνῳ; Ἀνάγκη γὰρ
[6, 6]	ὁ κριός· καὶ προετικὸς, καὶ	πάλιν	ποριστικός· ἐπειδὴ τὸ ζῷον τοῦτο
[6, 2]	δεδημιούργητο· ἡμέρα καὶ νὺξ διεκέκριτο·	πάλιν	στερέωμα, καὶ ξηρᾶς φανέρωσις. Τὸ
[6, 11]	ὑφελκομένη πρὸς τὸ ὀπίσω, καὶ	πάλιν	ταῖς ἀπ´ αὐτῆς ἐμπνοίαις, εἰς
[6, 10]	τὸ ἀκρότατον μέτρον ἑαυτῶν αὐξηθέντα,	πάλιν	ταῖς κατὰ μικρὸν ὑφαιρέσεσι φθίνει
[6, 3]	ἀφανὲς ἡ σελήνη· δυομένου δὲ	πάλιν	τοῦ ἡλίου, αὕτη πολλάκις ἐξ
[6, 5]	μοῖραν εἰς ἑξήκοντα διελόντες, ἕκαστον	πάλιν	τῶν ἑξηκοστῶν ἑξηκοντάκις ἔτεμον. Τιθέντες
[6, 11]	ἐκφανεῖσα πάλιν, ἀκολουθίαν τινὰ τῇ	παλιρροίᾳ	παράσχηται. Ἡ δὲ ἑσπερία θάλασσα
[6, 11]	καὶ αἱ περὶ τοὺς εὐρίπους	παλίρροιαι,	καὶ ἡ περὶ τὸν λεγόμενον
[6, 11]	Τίς οὖν ἀντερεῖ μὴ οὐχὶ	παμμέγεθες	αὐτῆς εἶναι τὸ σῶμα, τὸ
[6, 9]	ἴσου τοῦ διαστήματος τοῖς κατὰ	πᾶν	μέρος τῆς γῆς κατῳκισμένοις προσβάλλει.
[6, 9]	θαλάσσῃ συμπαρεκτείνεσθαι. Οἵ γε κατὰ	πᾶν	μέρος τοῦ οὐρανοῦ γινόμενοι, καὶ
[6, 1]	εὐτονίας. Καὶ τοῦτο ἐκ τῶν	πανηγυρικῶν	θεσμῶν ἄν τις κατίδοι, οἳ
[6, 3]	γὰρ τοῦ ἡλίου, ἐν ταῖς	πανσελήνοις	καταφέρεται πρὸς τὸ ἀφανὲς ἡ
[6, 3]	ἁψῖδος περιγραφόμενον, ἡλίκον ἐν ταῖς	πανσελήνοις	τὴν πᾶσαν αὐτὴν ἐκπληροῖ. Ὥστε
[6, 10]	αἱ τῶν δένδρων ἐντεριῶναι. Ἃ	πάντα	οὐκ ἂν ἐξήρκεσε τῇ ἑαυτῆς
[6, 3]	οὖν ἐκ τοῦ τὰ σύνθετα	πάντα	οὕτω παρ´ ἡμῶν διαιρεῖσθαι, εἴς
[6, 8]	καὶ ἀμφισκίους ὠνόμασαν. Ταῦτα δὲ	πάντα	πρὸς τὸ βόρειον μέρος παροδεύσαντος
[6, 9]	τοὺς τετραγώνους τῶν πύργων. Ὥστε	πανταχόθεν	δῆλον, ὅτι ἐν ταῖς μεγίσταις
[6, 8]	κορυφῆς ἐπιλάμπων ὁ ἥλιος, ἐξίσου	πανταχόθεν	περιφωτίζει, ὥστε καὶ τῶν ἐν
[6, 9]	καὶ τὸ μέσον ἐπέχοντες, ἴσοι	πανταχόθεν	τοῖς ἀνθρώποις προφαίνονται, ὅπερ ἀπόδειξιν
[6, 11]	καταγέλαστοι ὑπὸ γραϊδίων κωθωνιζομένων παραληρούμενοι	πανταχοῦ	διεδόθησαν, ὅτι μαγγανείαις τισὶ τῆς
[6, 2]	ἀλλὰ τὸ εὔσημον τῶν ὀνομάτων	πανταχοῦ	προτιμότερον. Σκόπει τοίνυν εἰ μὴ
[6, 2]	τούτοις τὸ διπλοῦν τῶν προσώπων;	Πανταχοῦ	τῇ ἱστορίᾳ τὸ δόγμα τῆς
[6, 5]	σχημάτων αὐτοὺς διαφεύγει, εἰς στενὸν	παντελῶς	ἀπέκλεισαν τοῦ χρόνου τὰ μέτρα·
[6, 8]	τοῦ παντὸς ἐνιαυτοῦ καὶ ἄσκιοι	παντελῶς	κατὰ τὴν μεσημβρίαν γινόμενοι, οὓς
[6, 3]	γὰρ, καὶ μειουμένη, οὐχὶ τῷ	παντὶ	ἑαυτῆς σώματι δαπανᾶται, ἀλλὰ τὸ
[6, 1]	μὲν ἔχων τὸ μέγεθος τῷ	παντὶ,	ὥστε μὴ ἐκβαίνειν τὴν πρὸς
[6, 2]	γένη τῶν βοτανῶν ἐκβλαστήσασα, καὶ	παντοδαποῖς	εἴδεσι φυτῶν εὐθηνουμένη. Ἥλιος δὲ
[6, 4]	Ἤδη δὲ καὶ τῆς τοῦ	παντὸς	διαλύσεως ἐν ἡλίῳ καὶ σελήνῃ
[6, 5]	δὲ τοῦ βραχυτάτου παραλλαγὴ τοῦ	παντὸς	διαμαρτεῖν ποιεῖ, καταγέλαστοι καὶ οἱ
[6, 8]	οἱ κατὰ δύο ἡμέρας τοῦ	παντὸς	ἐνιαυτοῦ καὶ ἄσκιοι παντελῶς κατὰ
[6, 1]	σύστασιν ἐξέτασις καὶ θεωρία τοῦ	παντὸς,	οὐκ ἐκ τῆς τοῦ κόσμου
[6, 4]	αὐτῆς. Ταῦτα σημεῖα τῆς τοῦ	παντὸς	συμπληρώσεως. ~Ἀλλ´ οἱ ὑπὲρ τὰ
[6, 7]	αὐτὸν κατεπειγούσης ἀνάγκης. Ματαιότατοι δὲ	πάντων	καὶ οἱ περὶ τὰς τέχνας
[6, 11]	μὲν ἐπ´ εὐθείας τῶν στενωπῶν	πάντως	ἂν κατεφώτισε, τοὺς δὲ τὸ
[6, 1]	οὐ δι´ αἰνιγμάτων, ἀνάγκη που	πάντως,	τοὺς τῶν μεγάλων φιλοθεάμονας μὴ
[6, 7]	ἢ διὰ τί ὅλως πατρικαὶ	παρ´	αὐτοῖς εἰσι βασιλείας διαδοχαί; Οὐ
[6, 10]	τῶν κατ´ οὐρανὸν ἀστέρων, τὸ	παρ´	αὐτῶν συνερανιζόμενον φῶς οὐκ ἐξαρκεῖ
[6, 11]	ἀλλὰ ἐξ ὀλίγων τῶν εἰρημένων	παρ´	ἑαυτοῖς ἀναλογίζεσθαι, πόσα τινά ἐστι
[6, 7]	γὰρ ὑμεῖς πλειόνων δεῖσθε λόγων	παρ´	ἑαυτῶν ὑγιαίνοντες, ὅ τε καιρὸς
[6, 6]	τῶν ἀνθρώπων βίοις, ἐκ τῶν	παρ´	ἡμῖν βοσκημάτων τῶν γεννωμένων ἀνθρώπων
[6, 2]	ἐπιτηδεύομεν. Οὐ γὰρ τορευταὶ λέξεων	παρ´	ἡμῖν· οὐδὲ τὸ εὔηχον τῶν
[6, 8]	σκιὰς ἔχουσαι μακροτάτας. Καὶ τοῦτο	παρ´	ἡμῖν τοῖς ἑτεροσκίοις λεγομένοις ὅσοι
[6, 6]	δὲ ζυγιανὸς δίκαιος, διὰ τὴν	παρ´	ἡμῖν τῶν ζυγῶν ἰσότητα. Τούτων
[6, 3]	τοῦ τὰ σύνθετα πάντα οὕτω	παρ´	ἡμῶν διαιρεῖσθαι, εἴς τε τὴν
[6, 2]	γέλωτα, εἴπερ μὴ ἑπόμεθα ταῖς	παρ´	ὑμῖν ἐκλογαῖς τῶν ῥημάτων, μηδὲ
[6, 7]	ἐν ταῖς γενέσεσι τὸ ἢ	παρὰ	ἀγαθοποιοῦ ἐφορᾶσθαι, ἢ κακοποιοῦ, ὡς
[6, 9]	δὲ τῶν οἰκείων παθῶν, καὶ	παρὰ	σεαυτοῦ ἕξεις τῶν λεγομένων τὴν
[6, 7]	ἀστὴρ τὸν καιρὸν οὐκ ἐξευρόντες,	παρὰ	τὴν ἑνὸς τῶν λεπτοτάτων ἄγνοιαν,
[6, 6]	ἀλύπως τὸ ἔριον, καὶ πάλιν	παρὰ	τῆς φύσεως ῥᾳδίως ἐπαμφιέννυται. Ἀλλὰ
[6, 5]	χρόνου τὰ μέτρα· ὡς καὶ	παρὰ	τὸ μικρότατον καὶ ἀκαριαῖον, οἷόν
[6, 3]	δύναται καὶ αὐτῇ τῇ ἐνεργείᾳ	παρὰ	τοῦ ποιητοῦ τῆς φύσεως αὐτῶν
[6, 6]	τῶν βληχημάτων; Εἰ μὲν γὰρ	παρὰ	τῶν ζῴων λαβὼν ὁ οὐρανὸς
[6, 5]	τοῦτο ἐκ τῶν ἄστρων γίνεσθαι	παρὰ	τῶν Χαλδαίων τὰς σημειώσεις τῶν
[6, 4]	παραδεικνυμένων καὶ ὁ Κύριος ἡμῖν	παραδέδωκεν	εἰπὼν, ὅτι Χειμὼν ἔσται, στυγνάζει
[6, 4]	τι τῶν ἀπὸ τοῦ ἡλίου	παραδεικνυμένων	καὶ ὁ Κύριος ἡμῖν παραδέδωκεν
[6, 3]	χωρίσαι ἀμήχανον· ὁ δὲ Θεὸς	παραδόξῳ	θεάματι τὸν ἑαυτοῦ θεράποντα ἐπιστρέψαι
[6, 5]	βούλει ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ	παραδραμεῖν	ἑξηκοστά; Εἶπε τῷ Χαλδαίῳ τὸ
[6, 9]	ἐν τῇ πρὸς τὰ ὅμοια	παραθέσει	τὴν μαρτυρίαν τοῦ μεγέθους τὰ
[6, 11]	τινες καταγέλαστοι ὑπὸ γραϊδίων κωθωνιζομένων	παραληρούμενοι	πανταχοῦ διεδόθησαν, ὅτι μαγγανείαις τισὶ
[6, 5]	ἀδύνατον, ἡ δὲ τοῦ βραχυτάτου	παραλλαγὴ	τοῦ παντὸς διαμαρτεῖν ποιεῖ, καταγέλαστοι
[6, 8]	ἀρωματοφόρου ἐπ´ ἀμφότερα τὰς σκιὰς	παραλλάσσουσιν.	Μόνοι γὰρ ἐν τῇ καθ´
[6, 9]	γινόμενος, τῆς ἐφ´ ἑκάτερα ὄψεως	παραλλάττει.	Μὴ ἐξαπατάτω σε τὸ φαινόμενον·
[6, 6]	ἢ μυῖα, ἤ τι τῶν	παραπλησίως	τούτοις ἀσθενῶν ἐνσχεθῇ, καταδεθέντα κρατεῖται·
[6, 1]	θείων χειρῶν· δυνάμει μὲν καὶ	παραπολὺ	τῶν ἀλόγων λειπόμενον, ἄρχοντα δὲ
[6, 1]	Ταῖς μὲν ἐκ τῆς φύσεως	παρασκευαῖς	ἐλαττούμενον, τῇ δὲ τοῦ λόγου
[6, 11]	πάλιν, ἀκολουθίαν τινὰ τῇ παλιρροίᾳ	παράσχηται.	Ἡ δὲ ἑσπερία θάλασσα τὰς
[6, 11]	μεγάλην τοῦ τεχνίτου σοφίαν καταμανθάνειν,	παράσχοι	καὶ ἐκ τῶν μεγάλων μείζονας
[6, 7]	δήπου γὰρ ἕκαστος τῶν βασιλέων	παρατετηρημένως	εἰς τὸ βασιλικὸν τῶν ἀστέρων
[6, 4]	τὰς ἐκ τῆς μακρᾶς ἐμπειρίας	παρατηρήσεις	εὑρήσει. Πολλὰ μὲν γὰρ περὶ
[6, 5]	ἑξηκοστῶν σμῆνος ἐν τούτῳ πάλιν	παρατρέχει	τῷ χρόνῳ; Ἀνάγκη γὰρ εὑρεθῆναι
[6, 2]	φωτίζειν δύναμιν ἔχον, τὸ δὲ	παραφαίνειν	τοῖς δεομένοις πεποιημένον· οὕτω καὶ
[6, 11]	ταῖς αὐγαῖς ἐπὶ τὰ πλάγια	παραφερομέναις	προσέβαλλεν. Ὅπερ καὶ ἐπὶ τῶν
[6, 11]	τινά ἐστι καὶ πηλίκα τὰ	παρεθέντα.	Μὴ τοίνυν μηδὲ σελήνην ὀφθαλμῷ
[6, 7]	καὶ ἐπειδὰν πάλιν μικρόν τι	παρεκκλίνῃ	τοῦ σχήματος, εὐθὺς τῆς κακίας
[6, 5]	λεπτοτάτων τῆς μαίας τὴν φωνὴν	παρελθεῖν·	ἄλλως τε καὶ εἰ τύχοι
[6, 7]	ἀπάτῃ, ἀναγκαῖον ἴσως μὴ σιωπῇ	παρελθεῖν.	Πρῶτον μὲν οὖν ἐκεῖνο αὐτοὺς
[6, 11]	ἐξευρεῖν τοῖς λογισμοῖς, τὸν μὴ	παρέργως	τὰς ἐνεργείας αὐτῶν καὶ τὰς
[6, 2]	εἶναι τῷ πρωτογόνῳ ἐκείνῳ φωτὶ	παρεσκεύασται.	Ὡς γὰρ ἄλλο τὸ πῦρ,
[6, 1]	οὐχὶ κριτὴν μᾶλλον ἢ συναγωνιστὴν	παρεστῶτα·	μήποτε ἄρα διαλάθῃ ἡμᾶς τῆς
[6, 1]	οὐκ ἀπολήξομεν, τὸν δι´ οὗ	παρέσχετο	ἤδη πλούτου καὶ τὰ ἐν
[6, 9]	μὴ πάσης περιστερᾶς μικροτέραν σοι	παρέσχετο	τὴν φαντασίαν; Διότι, καθάπερ ἔφην,
[6, 9]	Εἰ μὴ μυρμήκων τινά σοι	παρέσχον	φαντασίαν; Εἰ δὲ καὶ ἀπὸ
[6, 8]	καθ´ ἡμᾶς ὁρίζοντα ὑπεράρῃ, ἡμέραν	παρέχει	διαλύσας τὸ σκότος. Ὥστε οὐκ
[6, 8]	τεταγμένον τῆς κινήσεως τῶν φωστήρων	παρέχει.	Χειμὼν μὲν γὰρ γίνεται, τοῖς
[6, 8]	καὶ κρυμῶν καὶ νιφάδος ἀμυθήτου	παρέχειν.	Ἐπειδὰν δὲ ἐπανιὼν πάλιν ἀπὸ
[6, 10]	γὰρ ὥστε ἡμῖν ὑπόδειγμα ἐναργὲς	παρέχειν	τῆς ἡμετέρας φύσεως· ὅτι οὐδὲν
[6, 11]	ἀντιπαρήκουσα, σαφεστάτην μαρτυρίαν τοῦ μεγέθους	παρέχεται.	Τίς οὖν ἀντερεῖ μὴ οὐχὶ
[6, 4]	τούτων σημείωσιν ὅσον τῷ βίῳ	παρέχεται	τὸ ὠφέλιμον, τίς ἀγνοεῖ; Ἔξεστι
[6, 3]	ἡμῖν καὶ αὐξήσεως τὰς φαντασίας	παρέχεται.	Τοῦ δὲ μὴ αὐτὸ τὸ
[6, 5]	εἰς τὴν βλάβην ἴασίν τινα	παρεχόμενος,	τοῖς δὲ λοιποῖς ἀσφάλειαν πρὸς
[6, 8]	ἀρχηγὸν, δένδρων δὲ τοῖς πλείστοις	παρέχον	τὴν ἀναβίωσιν, ζῴοις δὲ χερσαίοις
[6, 2]	αὐτὴ τοῦ φωτὸς ἡ φύσις	παρήχθη·	νῦν δὲ τὸ ἡλιακὸν τοῦτο
[6, 8]	πάντα πρὸς τὸ βόρειον μέρος	παροδεύσαντος	ἤδη γίνεται τοῦ ἡλίου. Ἐκ
[6, 3]	ἐκεῖνο ἡμῖν ἐξετάζειν ἐν τῷ	παρόντι	πρόκειται, ἀλλ´ ὅτι ἕτερον μὲν
[6, 1]	πιστούμενον, καὶ τῇ πεῖρᾳ τῶν	παρόντων	βεβαιοῦντα ἡμῖν τὰ προσδοκώμενα. Εἰ
[6, 1]	ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν τῆς	παρούσης	καὶ τῆς μελλούσης προσκυνοῦντες οὐκ
[6, 3]	σκιὰ τῷ ἀντιφράσσοντι τὴν αὐγὴν	παρυφίσταται,	οὕτως ἡ νὺξ σκιαζομένου τοῦ
[6, 3]	εἶναι τὴν φύσιν. Εἰ γὰρ	πᾶσα	σκιὰ αὐγῆς τινος διαφαινούσης ἀντικειμένως
[6, 11]	τὴν ἀνατολὴν τετραμμέναις ῥυμοτομίαις, ἐξίσου	πᾶσαι	τὸ σεληναῖον φῶς ὑποδέχονται. Αἷς
[6, 11]	φῶς ὑποδέχονται. Αἷς εἰ μὴ	πάσαις	ἀντιπρόσωπος ἦν, τοὺς μὲν ἐπ´
[6, 3]	ἡλίκον ἐν ταῖς πανσελήνοις τὴν	πᾶσαν	αὐτὴν ἐκπληροῖ. Ὥστε τηλαυγῶς ἀπηρτισμένον
[6, 8]	ἡμῶν ἀέρα, καὶ τὴν γῆν	πᾶσαν	καταξηραίνει, τοῖς τε σπέρμασιν ἐκ
[6, 10]	ἐν μιᾷ καιροῦ ῥοπῇ τὴν	πᾶσαν	καταφωτίζειν, εἰ μὴ ἀπὸ μεγάλου
[6, 8]	μὲν τὸν περὶ γῆν ἀέρα,	πάσας	δὲ τὰς ὑγρὰς ἀναθυμιάσεις συνισταμένας
[6, 4]	τὰς τῶν φυτῶν θεραπείας πονούμενοι,	πάσας	ἐντεῦθεν εὑρίσκουσι τὰς εὐκαιρίας τῶν
[6, 9]	καὶ τὸν ἀέρα, καὶ ὁμοῦ	πάσῃ	τῇ γῇ καὶ τῇ θαλάσσῃ
[6, 3]	ἐν καθαρῷ τῷ ἀέρι καὶ	πάσης	ἀχλύος ἀπηλ– λαγμένῳ, ὅταν μάλιστα
[6, 9]	κυανῆς κομιζομένη θαλάσσης; Εἰ μὴ	πάσης	περιστερᾶς μικροτέραν σοι παρέσχετο τὴν
[6, 11]	μεσημβρίας τῆς διακεκαυμένης γείτονες· οἷς	πᾶσι	κατὰ τὸ πλάτος ἀντιπαρήκουσα, σαφεστάτην
[6, 8]	τὴν εὐκρασίαν. Καὶ γίνεται ἔαρ,	πᾶσι	μὲν φυτοῖς τῆς βλαστήσεως ἀρχηγὸν,
[6, 11]	σῶμα, οὐκ ἂν ὁμοίως ἀντιπαρετείνετο	πᾶσιν.	Ὁμοίως γὰρ αὐτῆς ἀπὸ τῶν
[6, 1]	προσκυνήσομεν, τῷ Δεσπότῃ δουλεύσομεν, τὸν	Πατέρα	δοξάσομεν, τὸν τροφέα ἡμῶν ἀγαπήσομεν,
[6, 2]	ἵνα μήτε φωτὸς ἀρχηγὸν καὶ	πατέρα	τὸν ἥλιον ὀνομάσωσι· μήτε τῶν
[6, 7]	βασιλεῖς; ἢ διὰ τί ὅλως	πατρικαὶ	παρ´ αὐτοῖς εἰσι βασιλείας διαδοχαί;
[6, 1]	ταύτῃ, ἐν ᾗ ἡ ἀρχαία	πατρὶς	ἡμῶν, ἧς μετανέστησεν ἡμᾶς ὁ
[6, 4]	καὶ καθαρὰ, σταθερὰν εὐδίαν κατεπαγγέλλεται·	παχεῖα	δὲ ταῖς κεραίαις καὶ ὑπέρυθρος
[6, 4]	ὕφαιμος τὴν χρόαν ὁρᾶται, τῆς	παχύτητος	τοῦ ἀέρος ταύτην ἐμποιούσης τὴν
[6, 9]	Εἴ ποτε ἀπὸ ἀκρωρείας μεγάλης	πεδίον	εἶδες πολύ τε καὶ ὕπτιον,
[6, 6]	ἀπὸ τῆς ἀξιοπιστίας τῶν ἄστρων,	πείθειν	δὲ ἐπιχειρεῖς διὰ τῶν βληχημάτων;
[6, 1]	ἐν ἐπαγγελίαις πιστούμενον, καὶ τῇ	πεῖρᾳ	τῶν παρόντων βεβαιοῦντα ἡμῖν τὰ
[6, 9]	καὶ ἀπὸ σκοπιᾶς ἐπὶ μέγα	πέλαγος	τετραμμένης τῇ θαλάσσῃ τὰς ὄψεις
[6, 10]	ὑπερηύγασε δὲ τοὺς ἀστέρας, καὶ	πεπηγότα	τέως καὶ συμπεπιλημένον τὸν περὶ
[6, 2]	καὶ ἀφωρισμένην συναγωγήν. Ἡ γῆ	πεπλήρωτο	τοῖς οἰκείοις γεννήμασι, τά τε
[6, 2]	τὸ δὲ παραφαίνειν τοῖς δεομένοις	πεποιημένον·	οὕτω καὶ τῷ καθαρωτάτῳ ἐκείνῳ
[6, 4]	δὲ ὑπὸ τῆς ἀκτῖνος ὁ	πεπυκνωμένος	τέως καὶ συνεστὼς ἀὴρ δῆλός
[6, 7]	ὅ τε καιρὸς οὐκ ἐνδίδωσι	πέρα	τοῦ μέτρου πρὸς αὐτοὺς ἀποτείνεσθαι.
[6, 4]	φωστήρων σημειώσεις. Ἐὰν μή τις	πέρα	τοῦ μέτρου τὰ ἀπ´ αὐτῶν
[6, 4]	ὑγροῦ χειμῶνα ἐπάξων τοῖς χωρίοις	περὶ	ἃ συναθροίζεται. Ὁμοίως δὲ καὶ
[6, 4]	ἐπομβρίας ἐστὶ μαθεῖν· πολλὰ δὲ	περὶ	αὐχμῶν καὶ πνευμάτων κινήσεως, ἢ
[6, 0]	~ΟΜΙΛΙΑ	Περὶ	γενέσεως φωστήρων. ~Τὸν ἀθλητῶν θεατὴν
[6, 10]	πεπηγότα τέως καὶ συμπεπιλημένον τὸν	περὶ	γῆν ἀέρα κατέτηξε καὶ διέχεεν.
[6, 8]	ἀποτελοῦντος· ὥστε καταψύχεσθαι μὲν τὸν	περὶ	γῆν ἀέρα, πάσας δὲ τὰς
[6, 4]	ἐσχολακότες τετηρήκασι σημειώδη, ὡς τοῦ	περὶ	γῆν ἀέρος ἀναγκαίως τοῖς σχήμασιν
[6, 3]	οὕτως ἡ νὺξ σκιαζομένου τοῦ	περὶ	γῆν ἀέρος συνίστασθαι πέφυκε. Τοῦτο
[6, 4]	παρατηρήσεις εὑρήσει. Πολλὰ μὲν γὰρ	περὶ	ἐπομβρίας ἐστὶ μαθεῖν· πολλὰ δὲ
[6, 8]	διὰ τὸ ἀφ´ ὑψηλοῦ τὸν	περὶ	ἡμᾶς καταλάμπειν τόπον. Μέγισται γάρ
[6, 8]	δὲ τὰς ὑγρὰς ἀναθυμιάσεις συνισταμένας	περὶ	ἡμᾶς, ὄμβρων τε αἰτίαν καὶ
[6, 5]	τῶν Χαλδαίων τὰς σημειώσεις τῶν	περὶ	ἡμᾶς συμπτωμάτων. Καὶ ἁπλοῦν ὄντα
[6, 10]	πλούτου ἀδηλότητι, περιφρονεῖν τῆς σαρκὸς	περὶ	ἣν ἡ ἀλλοίωσις, ἐπιμελεῖσθαι δὲ
[6, 11]	διαστήμασιν ἐξισούμενον; Καὶ τὰ μὲν	περὶ	μεγεθῶν ἡλίου καὶ σελήνης ἐπὶ
[6, 11]	καιρίων ὁ λόγος· πολλὰ γὰρ	περὶ	μεγεθῶν καὶ ἀποστημάτων ἡλίου καὶ
[6, 4]	ἀέρος ἐνδείκνυνται. Πολλὰ δὲ καὶ	περὶ	σελήνην αὐξομένην ἢ λήγουσαν οἱ
[6, 3]	Ἔπειτα μέντοι καὶ ἐκ τῶν	περὶ	σελήνην παθῶν, δυνατὸν ἡμᾶς τὴν
[6, 4]	μεταβολὴν ἀναμένοντι. Γεωργοὶ δὲ, οἱ	περὶ	τὰ σπέρματα καὶ τὰς τῶν
[6, 7]	Ματαιότατοι δὲ πάντων καὶ οἱ	περὶ	τὰς τέχνας πονούμενοι· ἀλλ´ εὐθηνήσει
[6, 5]	τὸν ἀέρα τροπῶν, οὐδὲ τῶν	περὶ	τὰς ὥρας μεταβολῶν, ἀλλ´ ἐπὶ
[6, 5]	διαμαρτεῖν ποιεῖ, καταγέλαστοι καὶ οἱ	περὶ	τὴν ἐνύπαρκτον ταύτην τέχνην ἐσχολακότες,
[6, 10]	δὲ τοῖς εἰρημένοις καὶ τὰ	περὶ	τῆς σελήνης νοείσθω. Μέγα γὰρ
[6, 11]	τῆς Γραφῆς μαρτυρίαν. ~Καὶ τὰ	περὶ	τὸν ἀέρα δὲ πάθη ταῖς
[6, 5]	Ἔστωσαν εἰς σημεῖα, οὐχὶ τῶν	περὶ	τὸν ἀέρα τροπῶν, οὐδὲ τῶν
[6, 8]	καὶ πολὺ τὸ νυκτερινὸν σκίασμα	περὶ	τὸν καθ´ ἡμᾶς τόπον ἀποτελοῦντος·
[6, 2]	φωτὶ ὁ τῶν ὅλων δημιουργὸς	περὶ	τὸν κόσμον ἀνῆψε. ~Καὶ μηδενὶ
[6, 11]	τοὺς εὐρίπους παλίρροιαι, καὶ ἡ	περὶ	τὸν λεγόμενον ὠκεανὸν ἄμπωτις, ἣν
[6, 3]	φῶς, δι´ ἑαυτῆς καὶ τὰ	περὶ	τοῦ ἡλίου εἰρημένα πιστοῦται. Οὗτοι
[6, 2]	δὲ οὐδὲν μαχόμενον τοῦτο τοῖς	περὶ	τοῦ φωτὸς εἰρημένοις. Τότε μὲν
[6, 11]	καὶ συμπιπτόντων ἀλλήλοις, καὶ αἱ	περὶ	τοὺς εὐρίπους παλίρροιαι, καὶ ἡ
[6, 4]	συμμεταβαλλομένου. Λεπτὴ μὲν γὰρ οὖσα	περὶ	τρίτην ἡμέραν καὶ καθαρὰ, σταθερὰν
[6, 8]	εἰς ἐνιαυτούς. Εἴρηται ἡμῖν τὰ	περὶ	τῶν σημείων. Καιροὺς δὲ ἡγούμεθα
[6, 5]	ἐναντίαν ἀποκλήρωσιν τοῦ βίου ποιεῖ.	Περὶ	ὧν οὐκ ἄχρηστον ἴσως σαφηνείας
[6, 9]	μεγάλοι· ἀλλ´ ἐπειδὴ τοσοῦτοι τὴν	περιγραφὴν,	ὥστε ἐξαρκεῖν τὴν ἀπ´ αὐτῶν
[6, 3]	καὶ ἀφώτιστον ὑπὸ τηλικαύτης ἁψῖδος	περιγραφόμενον,	ἡλίκον ἐν ταῖς πανσελήνοις τὴν
[6, 4]	δὲ ὅταν αἱ λεγόμεναι ἅλωες	περιγραφῶσιν,	ἢ ὕδατος ἀερίου πλῆθος, ἢ
[6, 4]	μέτρου τὰ ἀπ´ αὐτῶν σημεῖα	περιεργάζηται,	χρησίμους αὐτῶν τὰς ἐκ τῆς
[6, 1]	τῶν πόλεων τῆς χειρὸς λαβόμενοι	περιηγοῦνται,	οὕτω δὴ καὶ αὐτὸς ἐπὶ
[6, 8]	τὰς μεγίστας ἡμῖν τῶν ἡμερῶν	περιίστησι.	Καὶ διὰ τὸ ἐπὶ πλεῖστον
[6, 3]	ἑαυτῆς σώματι δαπανᾶται, ἀλλὰ τὸ	περικείμενον	φῶς ἀποτιθεμένη καὶ προσλαμβάνουσα πάλιν,
[6, 9]	αὐτῶν ἀναχεομένην αὐγὴν καὶ οὐρανὸν	περιλάμπειν	καὶ τὸν ἀέρα, καὶ ὁμοῦ
[6, 3]	ἀπηρτισμένον καθορᾶσθαι τὸν κύκλον τῷ	περιλαμπομένῳ	μέρει τὸν σκιερὸν καὶ ἀερώδη
[6, 3]	ἄστρα ὑπεραυγάζουσα καὶ τὴν γῆν	περιλάμπουσα·	ἐξίσου δὲ πρὸς τὸν ἥλιον
[6, 4]	δὲ καὶ ἐπειδὰν ἡ σελήνη	περιλιμνάζηται·	καὶ τῷ ἡλίῳ δὲ ὅταν
[6, 8]	θέρους, καὶ μετοπώρου· ἃς εὐτάκτως	περιοδεύειν	ἡμᾶς τὸ τεταγμένον τῆς κινήσεως
[6, 11]	λεγόμενον ὠκεανὸν ἄμπωτις, ἣν ταῖς	περιόδοις	τῆς σελήνης τεταγμένως ἑπομένην ἐξεῦρον
[6, 1]	μὲν κινηθῆναι, εὐτάκτους δὲ τὰς	περιόδους	ἀποδιδοὺς, σύμμετρον μὲν ἔχων τὸ
[6, 7]	ἀλλήλους, οἱ δὲ βραδυτέρας τὰς	περιόδους	ποιούμενοι, ἐπὶ τῆς αὐτῆς ὥρας
[6, 1]	ἐλαττούμενον, τῇ δὲ τοῦ λόγου	περιουσίᾳ	πρὸς οὐρανὸν αὐτὸν ὑπεραρθῆναι δυνάμενον.
[6, 9]	ἔχει σαφῆ τῆς τοῦ μεγέθους	περιουσίας,	τῷ μηδὲν αὐτοῖς ἐπισημαίνειν τὸ
[6, 5]	πρὸς τὸ μὴ τοῖς ὁμοίοις	περιπεσεῖν.	Οἱ τῆς γενεθλιαλογίας ταύτης εὑρεταὶ,
[6, 10]	δρόσοι ἐν αἰθρίᾳ τὴν γῆν	περιρρέουσι.	Τοσαύτην δὲ οὖσαν τὴν γῆν
[6, 10]	οἱ καθεύδοντες ὑπὸ σελήνην, ὑγρότητος	περισσῆς	τὰς τῆς κεφαλῆς εὐρυχωρίας πληρούμενοι·
[6, 9]	κομιζομένη θαλάσσης; Εἰ μὴ πάσης	περιστερᾶς	μικροτέραν σοι παρέσχετο τὴν φαντασίαν;
[6, 11]	τῇ κατεψυγμένῃ καὶ ὑπὸ τὰς	περιστροφὰς	τῆς ἄρκτου κείμενοι μεταλαμβάνουσι, καὶ
[6, 11]	τοὺς οἴκους γινόμενον. Ἐπειδὰν πλείους	περιστῶσιν	αὐτὸν, ἡ μὲν τοῦ κατ´
[6, 8]	ὑποστρέφοντος. Αὗται τῶν ὡρῶν αἱ	περιτροπαὶ,	ταῖς κινήσεσιν ἑπόμεναι τοῦ ἡλίου,
[6, 10]	καὶ τῆς ταχείας τῶν ἀνθρωπίνων	περιτροπῆς	λαμβάνοντας ἔννοιαν, μὴ μέγα φρονεῖν
[6, 7]	ἡμῖν καὶ τὰ φευκτὰ διορίζοντες,	περιττοὶ	δὲ καὶ οἱ δικασταὶ, ἀρετὴν
[6, 7]	ἐκ τῆς γενέσεως αἱ ἀνάγκαι,	περιττοὶ	μὲν οἱ νομοθέται, τὰ πρακτέα
[6, 9]	σωμάτων ὁποῖά ἐστι διασώζει, ἀλλὰ	περιφερεῖς	οἴεται εἶναι τοὺς τετραγώνους τῶν
[6, 9]	τὰ μέγιστα βαθείαις φάραγξιν ἐκτετμημένα,	περιφερῆ	καὶ λεῖα ἡ ὄψις εἶναί
[6, 8]	Ὅτι τὸ φῶς ἐν ἑαυτῷ	περιφέρων,	ἐπειδάν ποτε τὸν καθ´ ἡμᾶς
[6, 10]	δυναστείαις, μὴ ἐπαίρεσθαι πλούτου ἀδηλότητι,	περιφρονεῖν	τῆς σαρκὸς περὶ ἣν ἡ
[6, 8]	ἐπιλάμπων ὁ ἥλιος, ἐξίσου πανταχόθεν	περιφωτίζει,	ὥστε καὶ τῶν ἐν βάθει
[6, 9]	τὰ δὲ ὡς τὰ πολλὰ	πέφυκε	πρὸς ἕτερον ἀναφέρεσθαι· ὡς μέγας
[6, 3]	τοῦ περὶ γῆν ἀέρος συνίστασθαι	πέφυκε.	Τοῦτο τοίνυν ἐστὶ τὸ εἰρημένον,
[6, 9]	αὐτὸν εἶναι λογίσῃ. Συναιρεῖσθαι γὰρ	πέφυκεν	ἐν τοῖς μεγίστοις διαστήμασι τὰ
[6, 8]	εἶναι τὸν ὑπὸ τοῦ ἡλίου	πεφωτισμένον	ἀέρα· ἢ, ἡμέραν εἶναι χρόνου
[6, 8]	δένδρων καρποὺς κατεπείγων ἐπὶ τὴν	πέψιν·	ὅτε καὶ φλογωδέστατός ἐστιν ἑαυτοῦ
[6, 5]	~Ἀλλ´ οἱ ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα	πηδῶντες,	ἐπὶ τὴν συνηγορίαν τῆς γενεθλιαλογίας
[6, 11]	ἀναλογίζεσθαι, πόσα τινά ἐστι καὶ	πηλίκα	τὰ παρεθέντα. Μὴ τοίνυν μηδὲ
[6, 9]	εἶναι τῶν νήσων αἱ μέγισται;	πηλίκη	δέ σοι κατεφάνη μία τῶν
[6, 9]	τῶν βοῶν κατεφάνη τὰ ζεύγη;	πηλίκοι	δὲ οἱ ἀροτῆρες αὐτοί; Εἰ
[6, 9]	σε τὸ φαινόμενον· μηδ´ ὅτι	πηχυαῖος	τοῖς ὁρῶσι δοκεῖ, τοσοῦτον αὐτὸν
[6, 6]	ἐπάγειν ἐπιχειρεῖν τῷ λόγῳ τὰς	πιθανότητας.	Ἀλλὰ ταῦτα μὲν αὐτῶν τὰ
[6, 11]	ἀεὶ, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς	πίστεως	χαριζόμενος ὑμῖν τὴν φανέρωσιν τοῦ
[6, 9]	σεαυτοῦ ἕξεις τῶν λεγομένων τὴν	πίστιν.	Εἴ ποτε ἀπὸ ἀκρωρείας μεγάλης
[6, 3]	σελήνην παθῶν, δυνατὸν ἡμᾶς τὴν	πίστιν	τῶν ζητουμένων εὕρασθαι. Λήγουσα γὰρ,
[6, 1]	πλούτου καὶ τὰ ἐν ἐπαγγελίαις	πιστούμενον,	καὶ τῇ πεῖρᾳ τῶν παρόντων
[6, 3]	τὰ περὶ τοῦ ἡλίου εἰρημένα	πιστοῦται.	Οὗτοι καὶ διαχωρίζειν ἐτάχθησαν ἀνὰ
[6, 11]	ἂν ταῖς αὐγαῖς ἐπὶ τὰ	πλάγια	παραφερομέναις προσέβαλλεν. Ὅπερ καὶ ἐπὶ
[6, 7]	σχήματα; Ἀεικίνητοι γὰρ ὄντες οἱ	πλανῆται	λεγόμενοι, καὶ οἱ μὲν θᾶττον
[6, 5]	τοῦ χρόνου ἐφ´ ἑκάστου τῶν	πλανητῶν	ἀναγκαῖον εἶναι ποιεῖσθαι λέγουσιν, ὥστε
[6, 5]	εὑρεταὶ, καταμαθόντες ὅτι ἐν τῷ	πλάτει	τοῦ χρόνου πολλὰ τῶν σχημάτων
[6, 11]	γείτονες· οἷς πᾶσι κατὰ τὸ	πλάτος	ἀντιπαρήκουσα, σαφεστάτην μαρτυρίαν τοῦ μεγέθους
[6, 11]	ἂν κατεφώτισε, τοὺς δὲ τὸ	πλάτος	αὐτῆς ὑπερπίπτοντας ἐγκεκλιμέναις ἂν ταῖς
[6, 9]	τῷ μηδὲν αὐτοῖς ἐπισημαίνειν τὸ	πλάτος	τῆς γῆς πρὸς τὸ μείζονας
[6, 8]	πρὸς ἡμέραν τὸν χρόνον, ὅσῳ	πλεῖον	τοῖς ὑπὲρ γῆς προσδιατρίβει τόποις,
[6, 7]	ἐπὶ τοσοῦτον. Οὔτε γὰρ ὑμεῖς	πλειόνων	δεῖσθε λόγων παρ´ ἑαυτῶν ὑγιαίνοντες,
[6, 11]	κατὰ τοὺς οἴκους γινόμενον. Ἐπειδὰν	πλείους	περιστῶσιν αὐτὸν, ἡ μὲν τοῦ
[6, 8]	βλαστήσεως ἀρχηγὸν, δένδρων δὲ τοῖς	πλείστοις	παρέχον τὴν ἀναβίωσιν, ζῴοις δὲ
[6, 11]	Αἱ κατὰ τὴν οἰκουμένην πόλεις	πλεῖστον	ἀλλήλων ἀπῳκισμέναι ταῖς κατὰ τὴν
[6, 4]	ἐξαισίους, ἢ ὅλως τὴν ἐπὶ	πλεῖστον	μεταβολὴν τοῦ ἀέρος ἐνδείκνυνται. Πολλὰ
[6, 8]	περιίστησι. Καὶ διὰ τὸ ἐπὶ	πλεῖστον	προσομιλεῖν τῷ ἀέρι, αὐτόν τε
[6, 1]	καὶ ὅπως ἐν τοῖς ὁρωμένοις	πλέον	τοῦ τερπνοῦ τὸ ἀναγκαῖόν ἐστι·
[6, 10]	τὸ φέγγος ἐξαναλίσκουσα· λυπείτω σε	πλέον	ψυχὴ ἀρετὴν κτησαμένη, καὶ διὰ
[6, 4]	κρατηθῆναι μὴ δυνηθεὶς, ἀλλὰ τῷ	πλεονασμῷ	τοῦ ὑγροῦ χειμῶνα ἐπάξων τοῖς
[6, 10]	μεγέθους σημεῖον. Ἀπείρων ὄντων τῷ	πλήθει	τῶν κατ´ οὐρανὸν ἀστέρων, τὸ
[6, 4]	ἅλωες περιγραφῶσιν, ἢ ὕδατος ἀερίου	πλῆθος,	ἢ πνευμάτων βιαίων κίνησιν ὑποφαίνουσιν·
[6, 6]	ὁ ταῦρος. Καὶ ὁ σκορπιανὸς	πλήκτης	διὰ τὴν πρὸς τὸ θηρίον
[6, 8]	ἐκτελέσῃ δρόμον, ἐνιαυτοῦ ἐστι ποιητική·	πλὴν	ὅτι μηνὸς ἐμβολίμου δεῖται πολλάκις
[6, 3]	νόει καὶ ἐπὶ τοῦ ἡλίου.	Πλὴν	ὅτι ὁ μὲν λαβὼν ἅπαξ
[6, 3]	οὐδὲν πρὸς τὸν προκείμενον λόγον.	Πλὴν	ὅτι ὅταν ἑαυτῆς τελειοτάτη τυγχάνῃ,
[6, 10]	δὲ αὐξομένης καὶ πρὸς τὸ	πλῆρες	ἐπειγομένης καὶ αὐτὰ πάλιν ἀναπληρούμενα·
[6, 10]	περισσῆς τὰς τῆς κεφαλῆς εὐρυχωρίας	πληρούμενοι·	καὶ τὰ νεοσφαγῆ τῶν κρεῶν
[6, 1]	ἥκεις ἀκροατὴς καὶ πρέπων τῷ	πληρώματι	τοῦ σεμνοῦ τούτου καὶ μακαρίου
[6, 10]	μὴ ἐπαγάλλεσθαι δυναστείαις, μὴ ἐπαίρεσθαι	πλούτου	ἀδηλότητι, περιφρονεῖν τῆς σαρκὸς περὶ
[6, 1]	τὸν δι´ οὗ παρέσχετο ἤδη	πλούτου	καὶ τὰ ἐν ἐπαγγελίαις πιστούμενον,
[6, 4]	ἀγνοεῖ; Ἔξεστι μὲν γὰρ τῷ	πλωτῆρι	εἴσω λιμένων κατέχειν τὸ σκάφος,
[6, 11]	δὲ τῷ διατρέφοντι ὑμᾶς ταῖς	πνευματικαῖς	τροφαῖς, ὃς καὶ νῦν ὑμᾶς
[6, 11]	χαριζόμενος ὑμῖν τὴν φανέρωσιν τοῦ	Πνεύματος,	ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ
[6, 4]	ἢ ὕδατος ἀερίου πλῆθος, ἢ	πνευμάτων	βιαίων κίνησιν ὑποφαίνουσιν· ἢ καὶ,
[6, 4]	τὸ σκάφος, τοὺς ἐκ τῶν	πνευμάτων	κινδύνους προορωμένῳ. Ἔξεστι δὲ τῷ
[6, 4]	πολλὰ δὲ περὶ αὐχμῶν καὶ	πνευμάτων	κινήσεως, ἢ μερικῶν ἢ καθόλου,
[6, 8]	ἡ ὥρα, ὑποθραύει μὲν τοῦ	πνίγους	τὸ ὑπερβάλλον, κατὰ μικρὸν δὲ
[6, 5]	δωδεκατημορίου ἐστὶν, ἀλλὰ καὶ κατὰ	ποίας	μοίρας τοῦ δωδεκατημορίου, καὶ ἐν
[6, 5]	βραχυτάτου παραλλαγὴ τοῦ παντὸς διαμαρτεῖν	ποιεῖ,	καταγέλαστοι καὶ οἱ περὶ τὴν
[6, 5]	τὴν ἐναντίαν ἀποκλήρωσιν τοῦ βίου	ποιεῖ.	Περὶ ὧν οὐκ ἄχρηστον ἴσως
[6, 8]	εἰς ἡμέρας· οὐχ ὥστε ἡμέρας	ποιεῖν,	ἀλλ´ ὥστε κατάρχειν τῶν ἡμερῶν.
[6, 5]	ἑκάστου τῶν πλανητῶν ἀναγκαῖον εἶναι	ποιεῖσθαι	λέγουσιν, ὥστε εὑρεθῆναι ποταπὴν εἶχον
[6, 7]	τῆς ἑαυτῶν πονηρίας ἐπὶ τὸν	ποιήσαντα	αὐτοὺς τὴν αἰτίαν μετατιθέασιν. Εἰ
[6, 7]	ὁ δημιουργὸς ἔσται τοῦ κακοῦ	ποιητής·	εἰ δὲ προαιρέσει κακύνονται, πρῶτον
[6, 8]	ἑαυτῆς ἐκτελέσῃ δρόμον, ἐνιαυτοῦ ἐστι	ποιητική·	πλὴν ὅτι μηνὸς ἐμβολίμου δεῖται
[6, 6]	κριανὸς, οὐκ ἐπειδὴ τοιούτου ἤθους	ποιητικὸν	ἐκεῖνο τὸ μέρος τοῦ οὐρανοῦ,
[6, 11]	τοῦ κτίσαντος. Καίτοιγε συγκρίσει τοῦ	ποιητοῦ,	ἥλιος καὶ σελήνη ἐμπίδος καὶ
[6, 3]	αὐτῇ τῇ ἐνεργείᾳ παρὰ τοῦ	ποιητοῦ	τῆς φύσεως αὐτῶν διαστῆναι. Ἐπεὶ
[6, 10]	ἄρρητος τοῦ σοφοῦ δημιουργοῦ τῆς	ποικίλης	ταύτης ἐναλλαγῆς τῶν σχημάτων. Ἢ
[6, 11]	ἣν αὐτὸς ἐθεμελίωσεν ὁ Ὕψιστος;	Ποῖος	δ´ ἂν καὶ τόπος κατασπασθεῖσαν
[6, 3]	καὶ εἰς τὴν ἐπισυμβᾶσαν αὐτῇ	ποιότητα.	Ὡς οὖν ἕτερον μέν τι
[6, 7]	οἱ δὲ βραδυτέρας τὰς περιόδους	ποιούμενοι,	ἐπὶ τῆς αὐτῆς ὥρας πολλάκις
[6, 8]	ἐστιν ἑαυτοῦ ὁ ἥλιος, βραχείας	ποιῶν	τὰς σκιὰς ἐπὶ τῆς μεσημβρίας,
[6, 1]	ταύτης πόλεως ξεναγήσω. Ἐν τῇ	πόλει	ταύτῃ, ἐν ᾗ ἡ ἀρχαία
[6, 11]	ἀπόδειξιν; Αἱ κατὰ τὴν οἰκουμένην	πόλεις	πλεῖστον ἀλλήλων ἀπῳκισμέναι ταῖς κατὰ
[6, 5]	τῷ ἀκαριαίῳ γεννηθέντα, τύραννον εἶναι	πόλεων,	καὶ ἄρχοντα δήμων, ὑπερπλουτοῦντα καὶ
[6, 1]	ὥσπερ οἱ τοὺς ἀήθεις τῶν	πόλεων	τῆς χειρὸς λαβόμενοι περιηγοῦνται, οὕτω
[6, 1]	θαύματα ὑμᾶς τῆς μεγάλης ταύτης	πόλεως	ξεναγήσω. Ἐν τῇ πόλει ταύτῃ,
[6, 11]	σχεδὸν τῶν καιρίων ὁ λόγος·	πολλὰ	γὰρ περὶ μεγεθῶν καὶ ἀποστημάτων
[6, 4]	πλεῖστον μεταβολὴν τοῦ ἀέρος ἐνδείκνυνται.	Πολλὰ	δὲ καὶ περὶ σελήνην αὐξομένην
[6, 4]	γὰρ περὶ ἐπομβρίας ἐστὶ μαθεῖν·	πολλὰ	δὲ περὶ αὐχμῶν καὶ πνευμάτων
[6, 4]	τῆς μακρᾶς ἐμπειρίας παρατηρήσεις εὑρήσει.	Πολλὰ	μὲν γὰρ περὶ ἐπομβρίας ἐστὶ
[6, 9]	θάλασσα· τὰ δὲ ὡς τὰ	πολλὰ	πέφυκε πρὸς ἕτερον ἀναφέρεσθαι· ὡς
[6, 5]	ἐν τῷ πλάτει τοῦ χρόνου	πολλὰ	τῶν σχημάτων αὐτοὺς διαφεύγει, εἰς
[6, 11]	αἵ τε κατὰ τὴν νουμηνίαν	πολλάκις	ἀπὸ γαλήνης καὶ νηνεμίας αἰφνίδιοι
[6, 3]	δὲ πάλιν τοῦ ἡλίου, αὕτη	πολλάκις	ἐξ ἀνατολῶν ἀντανίσχει. Εἰ δὲ
[6, 7]	κακοποιοῦ, ὡς αὐτοὶ λέγουσι. Καὶ	πολλάκις	καθ´ ὃν ἐπεμαρτύρει ὁ ἀγαθοποιὸς
[6, 7]	ποιούμενοι, ἐπὶ τῆς αὐτῆς ὥρας	πολλάκις	καὶ ὁρῶσιν ἀλλήλους καὶ ἀποκρύπτονται,
[6, 8]	πλὴν ὅτι μηνὸς ἐμβολίμου δεῖται	πολλάκις	πρὸς τὴν ἀκριβῆ τῶν ὡρῶν
[6, 7]	δὲ ταῖς μυρίαις ταύταις μεταβολαῖς,	πολλάκις	τῆς ἡμέρας, οἱ τῶν βασιλικῶν
[6, 7]	λόγοις πολὺ μὲν τὸ ἀνόητον,	πολλαπλάσιον	δὲ τὸ ἀσεβές. Οἱ γὰρ
[6, 7]	διὰ δὲ τὸ προκατέχεσθαι τοὺς	πολλοὺς	τῇ ἀπάτῃ, ἀναγκαῖον ἴσως μὴ
[6, 6]	δὲ καταγέλαστον τοῦτο εἰπεῖν, καταγελαστότερον	πολλῷ	ἐκ τῶν μηδὲν κοινωνούντων ἐπάγειν
[6, 11]	ὀφθαλμῷ μετρήσῃς, ἀλλὰ λογισμῷ, ὃς	πολλῷ	τῶν ὀφθαλμῶν ἀκριβέστερός ἐστι πρὸς
[6, 7]	Ἐν δὴ τοῖς τοιούτοις λόγοις	πολὺ	μὲν τὸ ἀνόητον, πολλαπλάσιον δὲ
[6, 9]	ἀπὸ ἀκρωρείας μεγάλης πεδίον εἶδες	πολύ	τε καὶ ὕπτιον, ἡλίκα μέν
[6, 8]	μέρεσι τοῦ ἡλίου προσδιατρίβοντος, καὶ	πολὺ	τὸ νυκτερινὸν σκίασμα περὶ τὸν
[6, 7]	οἱ δικασταὶ, ἀρετὴν τιμῶντες, καὶ	πονηρίαν	κολάζοντες. Οὐ γὰρ τοῦ κλέπτου
[6, 7]	κακοποιοὶ τῶν ἀστέρων τῆς ἑαυτῶν	πονηρίας	ἐπὶ τὸν ποιήσαντα αὐτοὺς τὴν
[6, 7]	καὶ οἱ περὶ τὰς τέχνας	πονούμενοι·	ἀλλ´ εὐθηνήσει μὲν ὁ γεωργὸς,
[6, 4]	καὶ τὰς τῶν φυτῶν θεραπείας	πονούμενοι,	πάσας ἐντεῦθεν εὑρίσκουσι τὰς εὐκαιρίας
[6, 6]	κριός· καὶ προετικὸς, καὶ πάλιν	ποριστικός·	ἐπειδὴ τὸ ζῷον τοῦτο καὶ
[6, 9]	ἐλάττονας εἶναι. Τὰ μὲν γὰρ	πόρρωθεν	ἀφεστῶτα μικρότερά πως ὁρῶμεν, οἷς
[6, 4]	προορωμένῳ. Ἔξεστι δὲ τῷ ὁδοιπόρῳ	πόρρωθεν	ἐκκλίνειν τὰς βλάβας, ἐκ τῆς
[6, 9]	οὐδείς ἐστιν ἐγγυτέρω καὶ οὐδεὶς	πορρωτέρω,	ἀλλὰ ἀπ´ ἴσου τοῦ διαστήματος
[6, 5]	ἐστι τῆς ζωῆς τοῦ τεχθέντος.	Πόσα	βούλει ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ
[6, 11]	τῶν εἰρημένων παρ´ ἑαυτοῖς ἀναλογίζεσθαι,	πόσα	τινά ἐστι καὶ πηλίκα τὰ
[6, 7]	ἐπέκεινα καταψεύδεσθαι τῶν ἀψύχων. Ἔπειτα	πόσον	τὸ ἄλογον, τὸ κακὸν καὶ
[6, 5]	ὡροσκοποῦντα ἀστέρα οὐ μόνον κατὰ	πόστου	δωδεκατημορίου ἐστὶν, ἀλλὰ καὶ κατὰ
[6, 5]	μοίρας τοῦ δωδεκατημορίου, καὶ ἐν	πόστῳ	ἑξηκοστῷ, εἰς ἃ ἔφαμεν διαιρεῖσθαι
[6, 5]	ἵνα τὸ ἀκριβὲς εὑρεθῇ, ἐν	πόστῳ	ἑξηκοστῷ τῶν ὑποδιῃρημένων ἀπὸ τῶν
[6, 5]	τῷ Χαλδαίῳ τὸ γεννηθέν. Διὰ	πόσων,	βούλει, θῶμεν τῶν λεπτοτάτων τῆς
[6, 5]	ἡμερινὰ ταῦτα, εἴτε νυκτερινὰ τυγχάνοι.	Πόσων	ἑξηκοστῶν σμῆνος ἐν τούτῳ πάλιν
[6, 1]	Εἰ γὰρ τὰ πρόσκαιρα τοιαῦτα,	ποταπὰ	τὰ αἰώνια; Καὶ εἰ τὰ
[6, 1]	εἰ τὰ ὁρώμενα οὕτω καλὰ,	ποταπὰ	τὰ ἀόρατα; Εἰ οὐρανοῦ μέγεθος
[6, 1]	τυφλῷ ζημία τοῦτον μὴ βλέπειν,	ποταπὴ	ζημία τῷ ἁμαρτωλῷ τοῦ ἀληθινοῦ
[6, 5]	εἶναι ποιεῖσθαι λέγουσιν, ὥστε εὑρεθῆναι	ποταπὴν	εἶχον σχέσιν πρὸς τοὺς ἀπλανεῖς,
[6, 5]	σχέσιν πρὸς τοὺς ἀπλανεῖς, καὶ	ποταπὸν	ἦν τὸ σχῆμα αὐτῶν πρὸς
[6, 1]	εἰ ἀκόρεστος τούτου ἡ θέα,	ποταπὸς	τῷ κάλλει ὁ τῆς δικαιοσύνης
[6, 8]	ἀέρι, ὅση τίς ἐστι, καὶ	ποταπῶν	ἀποτελεστικὴ συμπτωμάτων. Ἐντεῦθεν διαδεξαμένη ἡμᾶς
[6, 9]	τῶν λεγομένων τὴν πίστιν. Εἴ	ποτε	ἀπὸ ἀκρωρείας μεγάλης πεδίον εἶδες
[6, 1]	τῶν προκειμένων ἡμῖν κατανόησιν. Εἴ	ποτε	οὖν ἐν αἰθρίᾳ νυκτερινῇ πρὸς
[6, 3]	τῆς ἡμέρας· καὶ σελήνην, ὅταν	ποτὲ	πρὸς τὸν ἴδιον κύκλον ἀπαρτισθῇ,
[6, 8]	φῶς ἐν ἑαυτῷ περιφέρων, ἐπειδάν	ποτε	τὸν καθ´ ἡμᾶς ὁρίζοντα ὑπεράρῃ,
[6, 9]	τοῦ μεγάλου τὴν ἔννοιαν ἐκδεξόμεθα;	Πότερον	ὡς τὸν μύρμηκα, ἢ ἄλλο
[6, 9]	ὁρωμένων οὐκ ἐξαρκεῖ. Ἤδη δέ	που	καὶ τῶν ὀρῶν τὰ μέγιστα
[6, 1]	καὶ οὐ δι´ αἰνιγμάτων, ἀνάγκη	που	πάντως, τοὺς τῶν μεγάλων φιλοθεάμονας
[6, 7]	περιττοὶ μὲν οἱ νομοθέται, τὰ	πρακτέα	ἡμῖν καὶ τὰ φευκτὰ διορίζοντες,
[6, 7]	τὸ ἀναπόδραστον τῆς ἐπὶ τὰς	πράξεις	αὐτὸν κατεπειγούσης ἀνάγκης. Ματαιότατοι δὲ
[6, 1]	ὁρώμενον, ἐμπαράσκευος ἥκεις ἀκροατὴς καὶ	πρέπων	τῷ πληρώματι τοῦ σεμνοῦ τούτου
[6, 8]	ἡμερῶν. Ἡμέρα γὰρ καὶ νὺξ	πρεσβύτερα	τῆς τῶν φωστήρων γενέσεως. Τοῦτο
[6, 10]	μᾶλλον δὲ ἔτι καὶ προσδοκώμενος,	πρὶν	καὶ ὑπερσχεῖν ὅλως τῆς γῆς,
[6, 7]	τοῦ κακοῦ ποιητής· εἰ δὲ	προαιρέσει	κακύνονται, πρῶτον μὲν ἔσται ζῷα
[6, 7]	ἁμαρτίας, διὰ τὸ μηδὲν κατὰ	προαίρεσιν	ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων ἐπιτελεῖσθαι. Ὅπου
[6, 7]	μόνον, ἀλλὰ καὶ ὧν ἡ	προαίρεσις	ἑκάστου ἡμῶν κυρία (λέγω δὴ,
[6, 7]	κακύνονται, πρῶτον μὲν ἔσται ζῷα	προαιρετικὰ,	λελυμέναις καὶ αὐτοκρατορικαῖς ταῖς ὁρμαῖς
[6, 6]	ἐπειδὴ τοιαύτης φύσεώς ἐστι τὸ	πρόβατον.	Τί οὖν δυσωπεῖς μὲν ἡμᾶς
[6, 11]	καὶ ἀμυδραῖς ἐμφάσεσι δι´ αὐτῶν	προβιβασθῆναι,	ὥσπερ καὶ δι´ ἑκάστου τῶν
[6, 10]	φαίνεται, καθ´ ἕτερον ἑαυτῆς μέρος	προδεικνῦσα	τὸ λεῖπον. Ἄλλῳ μὲν γὰρ
[6, 5]	ἔλεγχον ἀποχρήσομαι, τοῖς μὲν ἤδη	προειλημμένοις	εἰς τὴν βλάβην ἴασίν τινα
[6, 2]	ἀνὰ μέσον τῆς νυκτός. Οὐρανὸς	προειλήφει	καὶ γῆ· τὸ φῶς ἐπὶ
[6, 2]	φησὶν, ἐπὶ τῆς γῆς. Εἰ	προειλήφει	τοῦ φωτὸς ἡ γένεσις, πῶς
[6, 10]	μὲν ἐκ τοῦ μὴ ὄντος	πρόεισιν	εἰς τὸ τέλειον, τὰ δὲ
[6, 6]	ἐπειδὴ ἡγεμονικὸν ὁ κριός· καὶ	προετικὸς,	καὶ πάλιν ποριστικός· ἐπειδὴ τὸ
[6, 4]	ἄστροις σημεῖα φανήσεσθαι ὁ Κύριος	προηγόρευσεν.	Ὁ ἥλιος μεταστραφήσεται εἰς αἷμα,
[6, 6]	κύκλου. Πῶς οὖν ἐκεῖθεν τὰς	προηγουμένας	αἰτίας λέγων ὑπάρχειν τοῖς τῶν
[6, 7]	μὲν καταγέλαστον, διὰ δὲ τὸ	προκατέχεσθαι	τοὺς πολλοὺς τῇ ἀπάτῃ, ἀναγκαῖον
[6, 3]	σεληναῖον φῶς, οὐδὲν πρὸς τὸν	προκείμενον	λόγον. Πλὴν ὅτι ὅταν ἑαυτῆς
[6, 1]	τὸν νοῦν πρὸς τὴν τῶν	προκειμένων	ἡμῖν κατανόησιν. Εἴ ποτε οὖν
[6, 1]	ἀφορμὰς πρὸς τὴν θεωρίαν τῶν	προκειμένων,	καὶ κοινωνεῖν ἐμοὶ τῆς ἀγωνίας
[6, 3]	ἡμῖν ἐξετάζειν ἐν τῷ παρόντι	πρόκειται,	ἀλλ´ ὅτι ἕτερον μὲν αὐτῆς
[6, 1]	τί ταῦτα λέγω; Ὅτι ἐπειδὴ	πρόκειται	ἡμῖν εἰς τὴν τοῦ κόσμου
[6, 4]	τοὺς ἐκ τῶν πνευμάτων κινδύνους	προορωμένῳ.	Ἔξεστι δὲ τῷ ὁδοιπόρῳ πόρρωθεν
[6, 5]	τὸν τὰ ὡροσκοπεῖα καταμαθεῖν μέλλοντα,	πρὸς	ἀκρίβειαν τὴν ὥραν ἀπογράφεσθαι, εἴτε
[6, 11]	πολλῷ τῶν ὀφθαλμῶν ἀκριβέστερός ἐστι	πρὸς	ἀληθείας εὕρεσιν. Μῦθοί τινες καταγέλαστοι
[6, 3]	ἐναντίον ἀπέστησεν, ὥστε ἀμίκτως ἔχειν	πρὸς	ἄλληλα, καὶ φωτὶ πρὸς σκότος
[6, 3]	φυσικῆς αὐτοῖς τῆς ἀλλοτριώσεως κατασκευασθείσης	πρὸς	ἄλληλα. Νῦν δὲ ἥλιον ἐπέταξε
[6, 5]	ποταπὸν ἦν τὸ σχῆμα αὐτῶν	πρὸς	ἀλλήλους ἐν τῇ τότε γενέσει
[6, 3]	πρὸς δυσμὰς τέταται, ἑσπέρας δὲ	πρὸς	ἀνατολὴν ἀποκλίνει, ἐν δὲ τῇ
[6, 7]	κρατεῖ, οὐδεμίαν ἔχει χώραν τὸ	πρὸς	ἀξίαν, ὃ τῆς δικαιοκρισίας ἐξαίρετόν
[6, 11]	μέτρον προωθουμένη. Ταῦτά μοι εἴρηται	πρὸς	ἀπόδειξιν τοῦ κατὰ τοὺς φωστῆρας
[6, 1]	Θεὸς ἐξεπαίδευσεν, ἐν εἴδει λαλήσας	πρὸς	αὐτὸν, καὶ οὐ δι´ αἰνιγμάτων,
[6, 7]	οὐκ ἐνδίδωσι πέρα τοῦ μέτρου	πρὸς	αὐτοὺς ἀποτείνεσθαι. ~Πρὸς δὲ τὰ
[6, 5]	ταύτην τέχνην ἐσχολακότες, καὶ οἱ	πρὸς	αὐτοὺς κεχηνότες, ὡς δυναμένους εἰδέναι
[6, 5]	ὀφθαλμοῦ, μεγίστης οὔσης διαφορᾶς γενέσει	πρὸς	γένεσιν· καὶ τὸν ἐν τούτῳ
[6, 11]	τῆς οἰκείας ἕδρας ἀποκινηθεῖσα σελήνη	πρὸς	γῆν καταφέρεται. Πῶς μὲν οὖν
[6, 8]	τοῦ μέτρου πρὸς αὐτοὺς ἀποτείνεσθαι.	~Πρὸς	δὲ τὰ ἑξῆς τῶν ῥημάτων
[6, 9]	τοῦ μεγέθους ὑφίησιν, οὔτε τοῖς	πρὸς	δυσμαῖς κατῳκισμένοις ἀνατέλλων ἐλάττων φαίνεται·
[6, 3]	σωμάτων ἐκπίπτει· καὶ ἕωθεν μὲν	πρὸς	δυσμὰς τέταται, ἑσπέρας δὲ πρὸς
[6, 9]	δὲ ὡς τὰ πολλὰ πέφυκε	πρὸς	ἕτερον ἀναφέρεσθαι· ὡς μέγας ὁ
[6, 3]	τὸ φῶς, διότι μειοῦται μὲν	πρὸς	ἥλιον φερομένη, αὔξεται δὲ πάλιν
[6, 8]	γένηται, ὥστε ἐξίσου μερίζειν νυκτὶ	πρὸς	ἡμέραν τὸν χρόνον, ὅσῳ πλεῖον
[6, 8]	ἐπιγινομένων διαδοχῆς. Ἐκεῖθεν δὲ ἤδη	πρὸς	θερινὰς τροπὰς ἐπ´ αὐτὴν τὴν
[6, 7]	τῆς δικαιοκρισίας ἐξαίρετόν ἐστι. Καὶ	πρὸς	μὲν ἐκείνους, ἐπὶ τοσοῦτον. Οὔτε
[6, 1]	κοινὴ ζημία τῶν ἀκουόντων γένηται.	Πρὸς	οὖν τί ταῦτα λέγω; Ὅτι
[6, 1]	τῇ δὲ τοῦ λόγου περιουσίᾳ	πρὸς	οὐρανὸν αὐτὸν ὑπεραρθῆναι δυνάμενον. Ἐὰν
[6, 3]	ἔχειν πρὸς ἄλληλα, καὶ φωτὶ	πρὸς	σκότος μηδεμίαν εἶναι κοινότητα. Ὃ
[6, 1]	ποτε οὖν ἐν αἰθρίᾳ νυκτερινῇ	πρὸς	τὰ ἄρρητα κάλλη τῶν ἄστρων
[6, 9]	μικρῶν, μέγα προσαγορεύομεν διὰ τὴν	πρὸς	τὰ ὁμογενῆ σύγκρισιν τὴν ὑπεροχὴν
[6, 9]	σώματος ὄγκων, ἀλλ´ ἐν τῇ	πρὸς	τὰ ὅμοια παραθέσει τὴν μαρτυρίαν
[6, 8]	τε σπέρμασιν ἐκ τούτου συνεργῶν	πρὸς	τὴν ἅδρησιν, καὶ τοὺς τῶν
[6, 9]	ἀέρι ἡ ὄψις, ἐξίτηλος γινομένη,	πρὸς	τὴν ἀκριβῆ κατάληψιν τῶν ὁρωμένων
[6, 8]	ὅτι μηνὸς ἐμβολίμου δεῖται πολλάκις	πρὸς	τὴν ἀκριβῆ τῶν ὡρῶν συνδρομήν,
[6, 1]	οἴκοθεν ἔχειν ἥκοντά τινας ἀφορμὰς	πρὸς	τὴν θεωρίαν τῶν προκειμένων, καὶ
[6, 10]	εἰς τὸ τέλειον, τὰ δὲ	πρὸς	τὴν οἰκείαν ἀκμὴν φθάσαντα καὶ
[6, 1]	μὴ ἀγύμναστον ἔχειν τὸν νοῦν	πρὸς	τὴν τῶν προκειμένων ἡμῖν κατανόησιν.
[6, 3]	ἡλίου, ἐν ταῖς πανσελήνοις καταφέρεται	πρὸς	τὸ ἀφανὲς ἡ σελήνη· δυομένου
[6, 8]	ἀμφισκίους ὠνόμασαν. Ταῦτα δὲ πάντα	πρὸς	τὸ βόρειον μέρος παροδεύσαντος ἤδη
[6, 5]	ἐπὶ τῆς τῶν βίων ἀποκληρώσεως,	πρὸς	τὸ δοκοῦν ἑαυτοῖς, ἐξακούουσι. Τί
[6, 3]	τότε δὲ τὴν φύσιν αὐτῶν	πρὸς	τὸ ἐναντίον ἀπέστησεν, ὥστε ἀμίκτως
[6, 6]	ὁ σκορπιανὸς πλήκτης διὰ τὴν	πρὸς	τὸ θηρίον ὁμοίωσιν. Ὁ δὲ
[6, 9]	ἐπισημαίνειν τὸ πλάτος τῆς γῆς	πρὸς	τὸ μείζονας δοκεῖν ἢ ἐλάττονας
[6, 5]	παρεχόμενος, τοῖς δὲ λοιποῖς ἀσφάλειαν	πρὸς	τὸ μὴ τοῖς ὁμοίοις περιπεσεῖν.
[6, 1]	παντὶ, ὥστε μὴ ἐκβαίνειν τὴν	πρὸς	τὸ ὅλον ἀναλογίαν· τῷ δὲ
[6, 11]	ὥσπερ ἀναπνοαῖς τῆς σελήνης ὑφελκομένη	πρὸς	τὸ ὀπίσω, καὶ πάλιν ταῖς
[6, 11]	τοῦ κατ´ εὐθεῖαν ἑστῶτος σκιὰ	πρὸς	τὸ ὄρθιον ἀποτείνεται, αἱ δὲ
[6, 10]	κενὰ, νῦν δὲ αὐξομένης καὶ	πρὸς	τὸ πλῆρες ἐπειγομένης καὶ αὐτὰ
[6, 4]	ἡμέρας, καὶ εἰς ἐνιαυτούς. Ἀναγκαῖαι	πρὸς	τὸν ἀνθρώπινον βίον αἱ ἀπὸ
[6, 3]	τὴν γῆν περιλάμπουσα· ἐξίσου δὲ	πρὸς	τὸν ἥλιον τοῦ χρόνου διαιρεῖται
[6, 3]	ἡμέρας· καὶ σελήνην, ὅταν ποτὲ	πρὸς	τὸν ἴδιον κύκλον ἀπαρτισθῇ, ἀρχηγὸν
[6, 5]	ἴδιον, ἀλλὰ τοῖς αὐτῶν ἐκείνων	πρὸς	τὸν κατ´ αὐτῶν ἔλεγχον ἀποχρήσομαι,
[6, 3]	νυκτὶ τὸ σεληναῖον φῶς, οὐδὲν	πρὸς	τὸν προκείμενον λόγον. Πλὴν ὅτι
[6, 5]	ὥστε εὑρεθῆναι ποταπὴν εἶχον σχέσιν	πρὸς	τοὺς ἀπλανεῖς, καὶ ποταπὸν ἦν
[6, 5]	τῶν κινουμένων ἄστρων ἡ ἐπιπλοκὴ,	πρὸς	τοὺς ἐν τῷ ζῳδιακῷ κειμένους
[6, 8]	ἡμᾶς δι´ ἑαυτῆς τῷ χειμῶνι	προσάγει·	δηλονότι τοῦ ἡλίου πάλιν ἀπὸ
[6, 9]	τι τῶν φύσει μικρῶν, μέγα	προσαγορεύομεν	διὰ τὴν πρὸς τὰ ὁμογενῆ
[6, 5]	ἑτέρᾳ ῥοπῇ τοῦ καιροῦ γεννηθέντα,	προσαίτην	τινὰ καὶ ἀγύρτην, θύρας ἐκ
[6, 8]	τοῦ ἡλίου πάλιν ἀπὸ τῶν	προσαρκτίων	ἐπὶ τὰ νότια ὑποστρέφοντος. Αὗται
[6, 9]	πᾶν μέρος τῆς γῆς κατῳκισμένοις	προσβάλλει.	Σημεῖον δὲ, ὅτι καὶ Ἰνδοὶ
[6, 9]	ὄψις εἶναί φησι, ταῖς ἐξοχαῖς	προσβάλλουσα	μόναις, ταῖς δὲ μεταξὺ κοιλότησιν
[6, 9]	καὶ κατ´ ὀλίγον αὐτῆς μέρος	προσβαλλούσης	τοῖς ὁρατοῖς. Μικρὰ οὖν ἡ
[6, 10]	τῶν κρεῶν ταχὺ τρεπόμενα τῇ	προσβολῇ	τῆς σελήνης· καὶ ζῴων ἐγκέφαλοι·
[6, 8]	ὅσῳ πλεῖον τοῖς ὑπὲρ γῆς	προσδιατρίβει	τόποις, τοσούτῳ κατὰ μέρος ἐπανάγει
[6, 8]	τοῖς νοτίοις μέρεσι τοῦ ἡλίου	προσδιατρίβοντος,	καὶ πολὺ τὸ νυκτερινὸν σκίασμα
[6, 1]	τῶν παρόντων βεβαιοῦντα ἡμῖν τὰ	προσδοκώμενα.	Εἰ γὰρ τὰ πρόσκαιρα τοιαῦτα,
[6, 10]	ὁρίζοντος, μᾶλλον δὲ ἔτι καὶ	προσδοκώμενος,	πρὶν καὶ ὑπερσχεῖν ὅλως τῆς
[6, 11]	αὐγαῖς ἐπὶ τὰ πλάγια παραφερομέναις	προσέβαλλεν.	Ὅπερ καὶ ἐπὶ τῶν λύχνων
[6, 1]	~Τὸν ἀθλητῶν θεατὴν μετέχειν τινὸς	προσῆκε	καὶ αὐτὸν εὐτονίας. Καὶ τοῦτο
[6, 1]	ὄντως καὶ ἀπορρήτου σοφίας ἀκροατὴν	προσῆκεν	οἴκοθεν ἔχειν ἥκοντά τινας ἀφορμὰς
[6, 5]	τὸν λόγον ἕλκουσι, καὶ λέγουσι	προσηρτῆσθαι	τὴν ἡμετέραν ζωὴν τῇ κινήσει
[6, 1]	τὰ προσδοκώμενα. Εἰ γὰρ τὰ	πρόσκαιρα	τοιαῦτα, ποταπὰ τὰ αἰώνια; Καὶ
[6, 2]	μυστικῶς συμπαρέσπαρται. Καὶ ἡ χρεία	πρόσκειται	τῆς τῶν φωστήρων γενέσεως· Εἰς
[6, 1]	ἐπιγνωσόμεθα, Θεὸν γνωρίσομεν, τὸν κτίσαντα	προσκυνήσομεν,	τῷ Δεσπότῃ δουλεύσομεν, τὸν Πατέρα
[6, 1]	τῆς παρούσης καὶ τῆς μελλούσης	προσκυνοῦντες	οὐκ ἀπολήξομεν, τὸν δι´ οὗ
[6, 3]	τὸ περικείμενον φῶς ἀποτιθεμένη καὶ	προσλαμβάνουσα	πάλιν, ἐλαττώσεως ἡμῖν καὶ αὐξήσεως
[6, 11]	σελήνης τεταγμένως ἑπομένην ἐξεῦρον οἱ	προσοικοῦντες.	Οἱ μὲν γὰρ εὔριποι μεταρρέουσιν
[6, 11]	ἰσημερινῶν τόπων ἀνατελλούσης οἵ τε	προσοικοῦντες	τῇ κατεψυγμένῃ καὶ ὑπὸ τὰς
[6, 8]	Καὶ διὰ τὸ ἐπὶ πλεῖστον	προσομιλεῖν	τῷ ἀέρι, αὐτόν τε καταφρύσσει
[6, 2]	ἐν τούτοις τὸ διπλοῦν τῶν	προσώπων;	Πανταχοῦ τῇ ἱστορίᾳ τὸ δόγμα
[6, 2]	τὸ εὔσημον τῶν ὀνομάτων πανταχοῦ	προτιμότερον.	Σκόπει τοίνυν εἰ μὴ διὰ
[6, 9]	ἐπέχοντες, ἴσοι πανταχόθεν τοῖς ἀνθρώποις	προφαίνονται,	ὅπερ ἀπόδειξιν ἔχει σαφῆ τῆς
[6, 11]	ἐμπνοίαις, εἰς τὸ οἰκεῖον μέτρον	προωθουμένη.	Ταῦτά μοι εἴρηται πρὸς ἀπόδειξιν
[6, 3]	φωτὸς τὰς ἐπιδρομὰς, ἐν τῇ	πρώτῃ	δημιουργίᾳ φυσικῆς αὐτοῖς τῆς ἀλλοτριώσεως
[6, 1]	τὸν ἄνθρωπον· ἐνταῦθα κατόψει τὴν	πρώτην	τοῦ ἀνθρώπου γένεσιν, καὶ τὸν
[6, 2]	τοῦτο σῶμα ὄχημα εἶναι τῷ	πρωτογόνῳ	ἐκείνῳ φωτὶ παρεσκεύασται. Ὡς γὰρ
[6, 7]	ποιητής· εἰ δὲ προαιρέσει κακύνονται,	πρῶτον	μὲν ἔσται ζῷα προαιρετικὰ, λελυμέναις
[6, 3]	τὸ ὑποκείμενον τῷ φωτὶ σῶμα.	Πρῶτον	μὲν οὖν ἐκ τοῦ τὰ
[6, 7]	ἀναγκαῖον ἴσως μὴ σιωπῇ παρελθεῖν.	Πρῶτον	μὲν οὖν ἐκεῖνο αὐτοὺς ἐρωτήσωμεν,
[6, 2]	πάλιν εἰς φαῦσιν λέγεται γεγονέναι;	Πρῶτον	μὲν οὖν τῆς λέξεως τὸ
[6, 1]	ὃν ἐγέννησεν ἡ ἁμαρτία, τὸ	πρωτότοκον	ἔκγονον τοῦ ἀρχεκάκου δαίμονος. Καὶ
[6, 5]	ἑξηκοστῷ τῶν ὑποδιῃρημένων ἀπὸ τῶν	πρώτων	ἑξηκοστῶν. Καὶ ταύτην τὴν οὕτω
[6, 10]	τῆς αὐτῆς διαθέσεως μένουσα, ἀλλὰ	πυκνὰ	τρεπομένη καὶ μεταβαλλομένη διὰ τὸ
[6, 3]	τὸν ἑαυτοῦ θεράποντα ἐπιστρέψαι βουλόμενος,	πῦρ	ἐπέθηκε τῇ βάτῳ ἀπὸ μόνης
[6, 2]	παρεσκεύασται. Ὡς γὰρ ἄλλο τὸ	πῦρ,	καὶ ἄλλο ὁ λύχνος· τὸ
[6, 9]	οἴεται εἶναι τοὺς τετραγώνους τῶν	πύργων.	Ὥστε πανταχόθεν δῆλον, ὅτι ἐν
[6, 3]	σοὶ τὴν καυστικὴν δύναμιν τοῦ	πυρὸς	ἀπὸ τῆς λαμπρότητος χωρίσαι ἀμήχανον·
[6, 3]	λέγων, Φωνὴ Κυρίου διακόπτοντος φλόγα	πυρός.	Ὅθεν καὶ ἐν ταῖς τῶν
[6, 3]	ἐν ἀπορρήτῳ παιδεύει, διαιρεθήσεσθαι τοῦ	πυρὸς	τὴν φύσιν, καὶ τὸ μὲν
[6, 4]	ὅτι Χειμὼν ἔσται, στυγνάζει γὰρ	πυρράζων	ὁ οὐρανός. Ἐπειδὰν γὰρ δι´
[6, 10]	Τοσοῦτον γάρ ἐστιν αὐτοῦ τὸ	πυρῶδες,	ὡς μήτε δι´ ὑπερβολὴν καταφλέξαι
[6, 8]	ἐκ τῆς ἡλιακῆς ἀκτῖνος ἐγγινομένην	πύρωσιν	τῷ ἀέρι, ὅση τίς ἐστι,
[6, 10]	Τοσαύτην δὲ οὖσαν τὴν γῆν	πῶς	ἂν ἠδυνήθη ἐν μιᾷ καιροῦ
[6, 11]	ἀποκινηθεῖσα σελήνη πρὸς γῆν καταφέρεται.	Πῶς	μὲν οὖν κινήσει γοήτων ἐπαοιδὴ,
[6, 2]	προειλήφει τοῦ φωτὸς ἡ γένεσις,	πῶς	νῦν ὁ ἥλιος πάλιν εἰς
[6, 9]	μὲν γὰρ πόρρωθεν ἀφεστῶτα μικρότερά	πως	ὁρῶμεν, οἷς δ´ ἂν μᾶλλον
[6, 6]	ἐστι τοῦ ζῳδιακοῦ λεγομένου κύκλου.	Πῶς	οὖν ἐκεῖθεν τὰς προηγουμένας αἰτίας
[6, 8]	ἀστέρας εἰς ἐξουσίαν τῆς νυκτός.	Πῶς	οὖν ἔχει τὴν ἐξουσίαν τῆς
[6, 7]	γὰρ ἀνθρώπων κύριος τοῦ τοιούτου;	Πῶς	οὖν Ὀζίας ἐγέννησε τὸν Ἰωάθαμ;
[6, 6]	ἔχει τὴν ὥραν· τοιοῦτον δέ	πως	ὀφθῆναι τὸ ζῷον. Ἀλλὰ καὶ
[6, 9]	τοῦ μεγέθους τὰ τοιαῦτα λαμβάνει)	πῶς	τοίνυν τοῦ μεγάλου τὴν ἔννοιαν
[6, 10]	τὴν σοφίαν τοῦ τεχνίτου κατάμαθε,	πῶς	τῷ διαστήματι τούτῳ σύμμετρον ἔδωκεν