Homélie, Chap.
[6, 6]	αὐτό τε ῥᾳδίως διεκπίπτει, καὶ	τὰ	ἀδρανῆ ὑφάσματα διέρρηξε καὶ ἠφάνισε.
[6, 1]	γὰρ τὰ πρόσκαιρα τοιαῦτα, ποταπὰ	τὰ	αἰώνια; Καὶ εἰ τὰ ὁρώμενα
[6, 3]	ἀνατολῶν ἀντανίσχει. Εἰ δὲ κατὰ	τὰ	ἄλλα σχήματα οὐ συναπαρτίζεται τῇ
[6, 1]	τὰ ὁρώμενα οὕτω καλὰ, ποταπὰ	τὰ	ἀόρατα; Εἰ οὐρανοῦ μέγεθος μέτρον
[6, 4]	μή τις πέρα τοῦ μέτρου	τὰ	ἀπ´ αὐτῶν σημεῖα περιεργάζηται, χρησίμους
[6, 6]	κατ´ αὐτούς. ~Οἷα δὲ καὶ	τὰ	ἀποτελεστικά; Ὁ δεῖνα οὖλος, φησὶ,
[6, 8]	ἡμῖν τοῖς ἑτεροσκίοις λεγομένοις ὅσοι	τὰ	ἀρκτῷα τῆς γῆς ἐποικοῦμεν· ἐπεὶ
[6, 1]	οὖν ἐν αἰθρίᾳ νυκτερινῇ πρὸς	τὰ	ἄρρητα κάλλη τῶν ἄστρων ἐνατενίσας,
[6, 3]	τῆς νυκτὸς τῷ ἰδίῳ φωτὶ	τὰ	ἄστρα ὑπεραυγάζουσα καὶ τὴν γῆν
[6, 10]	ὄντος πρόεισιν εἰς τὸ τέλειον,	τὰ	δὲ πρὸς τὴν οἰκείαν ἀκμὴν
[6, 9]	γῆ, καὶ μεγάλη ἡ θάλασσα·	τὰ	δὲ ὡς τὰ πολλὰ πέφυκε
[6, 1]	οὗ παρέσχετο ἤδη πλούτου καὶ	τὰ	ἐν ἐπαγγελίαις πιστούμενον, καὶ τῇ
[6, 8]	πρὸς αὐτοὺς ἀποτείνεσθαι. ~Πρὸς δὲ	τὰ	ἑξῆς τῶν ῥημάτων ἐπανέλθωμεν. Ἔστωσαν,
[6, 5]	παντὸς συμπληρώσεως. ~Ἀλλ´ οἱ ὑπὲρ	τὰ	ἐσκαμμένα πηδῶντες, ἐπὶ τὴν συνηγορίαν
[6, 9]	μέν σοι τῶν βοῶν κατεφάνη	τὰ	ζεύγη; πηλίκοι δὲ οἱ ἀροτῆρες
[6, 6]	ἡμῖν βοσκημάτων τῶν γεννωμένων ἀνθρώπων	τὰ	ἤθη χαρακτηρίζεις; Εὐμετάδοτος γὰρ ὁ
[6, 10]	τὴν σελήνην θεάματος παιδεύεσθαι ἡμᾶς	τὰ	ἡμέτερα, καὶ τῆς ταχείας τῶν
[6, 5]	αὐτοὺς κεχηνότες, ὡς δυναμένους εἰδέναι	τὰ	κατ´ αὐτούς. ~Οἷα δὲ καὶ
[6, 1]	οὕτω δὴ καὶ αὐτὸς ἐπὶ	τὰ	κεκρυμμένα θαύματα ὑμᾶς τῆς μεγάλης
[6, 11]	κείμενοι μεταλαμβάνουσι, καὶ οἱ κατὰ	τὰ	κοῖλα τῆς μεσημβρίας τῆς διακεκαυμένης
[6, 11]	εὔριποι μεταρρέουσιν ἐφ´ ἑκάτερα κατὰ	τὰ	λοιπὰ σχήματα τῆς σελήνης· ἐν
[6, 9]	πέφυκεν ἐν τοῖς μεγίστοις διαστήμασι	τὰ	μεγέθη τῶν ὁρωμένων, τῆς ὁρατικῆς
[6, 11]	ἡμετέρῳ λόγῳ μετρῆται τῶν δημιουργημάτων	τὰ	μέγιστα, ἀλλὰ ἐξ ὀλίγων τῶν
[6, 9]	δέ που καὶ τῶν ὀρῶν	τὰ	μέγιστα βαθείαις φάραγξιν ἐκτετμημένα, περιφερῆ
[6, 9]	μείζονας δοκεῖν ἢ ἐλάττονας εἶναι.	Τὰ	μὲν γὰρ πόρρωθεν ἀφεστῶτα μικρότερά
[6, 10]	οὐδὲν μόνιμον τῶν ἀνθρωπίνων, ἀλλὰ	τὰ	μὲν ἐκ τοῦ μὴ ὄντος
[6, 11]	καὶ τοσούτοις διαστήμασιν ἐξισούμενον; Καὶ	τὰ	μὲν περὶ μεγεθῶν ἡλίου καὶ
[6, 3]	τὸν ἥλιον τοῦ χρόνου διαιρεῖται	τὰ	μέτρα. ~Καὶ ἔστωσαν εἰς σημεῖα,
[6, 5]	στενὸν παντελῶς ἀπέκλεισαν τοῦ χρόνου	τὰ	μέτρα· ὡς καὶ παρὰ τὸ
[6, 10]	τῆς κεφαλῆς εὐρυχωρίας πληρούμενοι· καὶ	τὰ	νεοσφαγῆ τῶν κρεῶν ταχὺ τρεπόμενα
[6, 8]	τῇ καθ´ ἡμᾶς οἰκουμένῃ ἐπὶ	τὰ	νότια κατὰ τὴν μεσημβρίαν τὰς
[6, 8]	πάλιν ἀπὸ τῶν προσαρκτίων ἐπὶ	τὰ	νότια ὑποστρέφοντος. Αὗται τῶν ὡρῶν
[6, 3]	τὸ λελευκασμένον σῶμα, οὕτω καὶ	τὰ	νῦν εἰρημένα, διάφορα ὄντα τῇ
[6, 9]	μέγα προσαγορεύομεν διὰ τὴν πρὸς	τὰ	ὁμογενῆ σύγκρισιν τὴν ὑπεροχὴν μαρτυροῦντες;
[6, 9]	ὄγκων, ἀλλ´ ἐν τῇ πρὸς	τὰ	ὅμοια παραθέσει τὴν μαρτυρίαν τοῦ
[6, 3]	αὐτῆς ληγούσης ἀπαναλίσκεσθαι ἐναργὲς μαρτύριον	τὰ	ὁρώμενα. Ἔξεστι γάρ σοι καὶ
[6, 1]	ποταπὰ τὰ αἰώνια; Καὶ εἰ	τὰ	ὁρώμενα οὕτω καλὰ, ποταπὰ τὰ
[6, 9]	ἡμῶν γινομένη, μικρὰ ἐποίησε νομίζεσθαι	τὰ	ὁρώμενα, τὸ οἰκεῖον πάθος τοῖς
[6, 11]	πόσα τινά ἐστι καὶ πηλίκα	τὰ	παρεθέντα. Μὴ τοίνυν μηδὲ σελήνην
[6, 10]	Ἀδελφὰ δὲ τοῖς εἰρημένοις καὶ	τὰ	περὶ τῆς σελήνης νοείσθω. Μέγα
[6, 11]	τὴν τῆς Γραφῆς μαρτυρίαν. ~Καὶ	τὰ	περὶ τὸν ἀέρα δὲ πάθη
[6, 3]	τὸ φῶς, δι´ ἑαυτῆς καὶ	τὰ	περὶ τοῦ ἡλίου εἰρημένα πιστοῦται.
[6, 8]	καὶ εἰς ἐνιαυτούς. Εἴρηται ἡμῖν	τὰ	περὶ τῶν σημείων. Καιροὺς δὲ
[6, 11]	ἐγκεκλιμέναις ἂν ταῖς αὐγαῖς ἐπὶ	τὰ	πλάγια παραφερομέναις προσέβαλλεν. Ὅπερ καὶ
[6, 9]	ἡ θάλασσα· τὰ δὲ ὡς	τὰ	πολλὰ πέφυκε πρὸς ἕτερον ἀναφέρεσθαι·
[6, 7]	ἀνάγκαι, περιττοὶ μὲν οἱ νομοθέται,	τὰ	πρακτέα ἡμῖν καὶ τὰ φευκτὰ
[6, 1]	πεῖρᾳ τῶν παρόντων βεβαιοῦντα ἡμῖν	τὰ	προσδοκώμενα. Εἰ γὰρ τὰ πρόσκαιρα
[6, 1]	ἡμῖν τὰ προσδοκώμενα. Εἰ γὰρ	τὰ	πρόσκαιρα τοιαῦτα, ποταπὰ τὰ αἰώνια;
[6, 6]	πιθανότητας. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν αὐτῶν	τὰ	σοφὰ τοῖς ἀραχνείοις ὑφάσμασιν ἔοικεν,
[6, 4]	ἀναμένοντι. Γεωργοὶ δὲ, οἱ περὶ	τὰ	σπέρματα καὶ τὰς τῶν φυτῶν
[6, 3]	Πρῶτον μὲν οὖν ἐκ τοῦ	τὰ	σύνθετα πάντα οὕτω παρ´ ἡμῶν
[6, 7]	ἡμέρας μυριάκις ἀμείβεται τῶν ἀστέρων	τὰ	σχήματα; Ἀεικίνητοι γὰρ ὄντες οἱ
[6, 9]	ἀτονίαν μὴ δυναμένη. Οὕτως οὐδὲ	τὰ	σχήματα τῶν σωμάτων ὁποῖά ἐστι
[6, 10]	μειουμένης αὐτῆς, καὶ ἄλλως αὐξομένης	τὰ	σώματα· νῦν μὲν ληγούσης ἀραιὰ
[6, 2]	γῆ πεπλήρωτο τοῖς οἰκείοις γεννήμασι,	τά	τε μυρία γένη τῶν βοτανῶν
[6, 1]	εἰ νήφοντι τῷ λογισμῷ κατέμαθες	τὰ	τῆς ἡμέρας θαύματα, καὶ διὰ
[6, 9]	παραθέσει τὴν μαρτυρίαν τοῦ μεγέθους	τὰ	τοιαῦτα λαμβάνει) πῶς τοίνυν τοῦ
[6, 6]	ζῴων λαβὼν ὁ οὐρανὸς ἔχει	τὰ	τοιαῦτα τῶν ἠθῶν ἰδιώματα, καὶ
[6, 10]	ζῴων ἐγκέφαλοι· καὶ τῶν θαλαττίων	τὰ	ὑγρότατα· καὶ αἱ τῶν δένδρων
[6, 7]	νομοθέται, τὰ πρακτέα ἡμῖν καὶ	τὰ	φευκτὰ διορίζοντες, περιττοὶ δὲ καὶ
[6, 7]	μὴ, τῆς εἱμαρμένης αὐτῷ συναθροιζούσης	τὰ	χρήματα. Αἱ δὲ μεγάλαι τῶν
[6, 5]	ὥραν ἀποτιθέμενος; Δεῖ γὰρ τὸν	τὰ	ὡροσκοπεῖα καταμαθεῖν μέλλοντα, πρὸς ἀκρίβειαν
[6, 3]	ἡ νὺξ ἐπὶ τὸ ἐναντίον	ταῖς	ἀκτῖσιν ὑποχωρεῖ, οὐδὲν ἕτερον οὖσα
[6, 11]	πρὸς τὸ ὀπίσω, καὶ πάλιν	ταῖς	ἀπ´ αὐτῆς ἐμπνοίαις, εἰς τὸ
[6, 11]	πλάτος αὐτῆς ὑπερπίπτοντας ἐγκεκλιμέναις ἂν	ταῖς	αὐγαῖς ἐπὶ τὰ πλάγια παραφερομέναις
[6, 7]	μεγίστην τε ἔχει δύμανιν ἐν	ταῖς	γενέσεσι τὸ ἢ παρὰ ἀγαθοποιοῦ
[6, 9]	φησι, ταῖς ἐξοχαῖς προσβάλλουσα μόναις,	ταῖς	δὲ μεταξὺ κοιλότησιν ἐμβῆναι δι´
[6, 9]	λεῖα ἡ ὄψις εἶναί φησι,	ταῖς	ἐξοχαῖς προσβάλλουσα μόναις, ταῖς δὲ
[6, 10]	λαμβάνοντας ἔννοιαν, μὴ μέγα φρονεῖν	ταῖς	εὐημερίαις τοῦ βίου, μὴ ἐπαγάλλεσθαι
[6, 10]	δὲ λυπεῖ σε ἡ σελήνη	ταῖς	κατὰ μικρὸν ὑφαιρέσεσι τὸ φέγγος
[6, 10]	ἀκρότατον μέτρον ἑαυτῶν αὐξηθέντα, πάλιν	ταῖς	κατὰ μικρὸν ὑφαιρέσεσι φθίνει τε
[6, 11]	οἰκουμένην πόλεις πλεῖστον ἀλλήλων ἀπῳκισμέναι	ταῖς	κατὰ τὴν ἀνατολὴν τετραμμέναις ῥυμοτομίαις,
[6, 4]	σταθερὰν εὐδίαν κατεπαγγέλλεται· παχεῖα δὲ	ταῖς	κεραίαις καὶ ὑπέρυθρος φαινομένη, ἢ
[6, 8]	Αὗται τῶν ὡρῶν αἱ περιτροπαὶ,	ταῖς	κινήσεσιν ἑπόμεναι τοῦ ἡλίου, τὸν
[6, 9]	Ὥστε πανταχόθεν δῆλον, ὅτι ἐν	ταῖς	μεγίσταις ἀποστάσεσιν οὐκ ἔναρθρον ἀλλὰ
[6, 1]	τῶν ἀλόγων καὶ τῶν ἀψύχων.	Ταῖς	μὲν ἐκ τῆς φύσεως παρασκευαῖς
[6, 11]	περὶ τὸν ἀέρα δὲ πάθη	ταῖς	μεταβολαῖς ταύτης συνδιατίθεται, ὡς μαρτυροῦσιν
[6, 7]	ἄλλο μεθαρμόζονται σχῆμα, ἐν δὲ	ταῖς	μυρίαις ταύταις μεταβολαῖς, πολλάκις τῆς
[6, 7]	ζῷα προαιρετικὰ, λελυμέναις καὶ αὐτοκρατορικαῖς	ταῖς	ὁρμαῖς κεχρημένα· ὃ μανίας ἐστὶν
[6, 4]	ἀέρος ταύτην ἐμποιούσης τὴν φαντασίαν	ταῖς	ὄψεσι. Μὴ διαχεθεὶς δὲ ὑπὸ
[6, 3]	μὲν γὰρ τοῦ ἡλίου, ἐν	ταῖς	πανσελήνοις καταφέρεται πρὸς τὸ ἀφανὲς
[6, 3]	τηλικαύτης ἁψῖδος περιγραφόμενον, ἡλίκον ἐν	ταῖς	πανσελήνοις τὴν πᾶσαν αὐτὴν ἐκπληροῖ.
[6, 2]	κινείτω γέλωτα, εἴπερ μὴ ἑπόμεθα	ταῖς	παρ´ ὑμῖν ἐκλογαῖς τῶν ῥημάτων,
[6, 11]	τὸν λεγόμενον ὠκεανὸν ἄμπωτις, ἣν	ταῖς	περιόδοις τῆς σελήνης τεταγμένως ἑπομένην
[6, 11]	ὑμεῖς δὲ τῷ διατρέφοντι ὑμᾶς	ταῖς	πνευματικαῖς τροφαῖς, ὃς καὶ νῦν
[6, 3]	φλόγα πυρός. Ὅθεν καὶ ἐν	ταῖς	τῶν βεβιωμένων ἡμῖν ἀνταποδόσεσι λόγος
[6, 11]	ἀτρεμοῦσιν, ἀλλ´ ἐν σάλῳ καὶ	ταλαντώσει	διηνεκεῖ καθεστήκασιν, ἕως ἂν ἐκφανεῖσα
[6, 11]	ἀπὸ γαλήνης καὶ νηνεμίας αἰφνίδιοι	ταραχαὶ,	νεφῶν κλονουμένων καὶ συμπιπτόντων ἀλλήλοις,
[6, 6]	ἀρχαῖς, ἐκ τῶν βοσκημάτων ἔχων	τὰς	αἰτίας ἀπηρτημένας· εἰ δὲ καταγέλαστον
[6, 7]	ἀρετῆς ἢ κακίας) καὶ τούτων	τὰς	αἰτίας τοῖς οὐρανίοις συνάπτουσιν. Οἷς
[6, 11]	παράσχηται. Ἡ δὲ ἑσπερία θάλασσα	τὰς	ἀμπώτεις ὑφίσταται, νῦν μὲν ὑπονοστοῦσα,
[6, 1]	ἐκ τῆς τοῦ κόσμου σοφίας	τὰς	ἀρχὰς ἔχουσα, ἀλλ´ ἐξ ὧν
[6, 4]	δὲ τῷ ὁδοιπόρῳ πόρρωθεν ἐκκλίνειν	τὰς	βλάβας, ἐκ τῆς στυγνότητος τοῦ
[6, 5]	ἑξηκοστῶν ἑξηκοντάκις ἔτεμον. Τιθέντες τοίνυν	τὰς	γενέσεις τῶν τικτομένων, ἴδωμεν εἰ
[6, 11]	παρέργως τὰς ἐνεργείας αὐτῶν καὶ	τὰς	δυνάμεις ἐπεσκεμμένον. Εὐγνωμόνως οὖν δεῖ
[6, 4]	αὐτῶν σημεῖα περιεργάζηται, χρησίμους αὐτῶν	τὰς	ἐκ τῆς μακρᾶς ἐμπειρίας παρατηρήσεις
[6, 11]	τοῖς λογισμοῖς, τὸν μὴ παρέργως	τὰς	ἐνεργείας αὐτῶν καὶ τὰς δυνάμεις
[6, 11]	ἐκ τῶν μεγάλων μείζονας λαμβάνειν	τὰς	ἐννοίας τοῦ κτίσαντος. Καίτοιγε συγκρίσει
[6, 3]	τὸ σκότος ὑποφεύγει τοῦ φωτὸς	τὰς	ἐπιδρομὰς, ἐν τῇ πρώτῃ δημιουργίᾳ
[6, 4]	θεραπείας πονούμενοι, πάσας ἐντεῦθεν εὑρίσκουσι	τὰς	εὐκαιρίας τῶν ἔργων. Ἤδη δὲ
[6, 8]	τὴν ἄρκτον ἀπελαύνων ὁ ἥλιος,	τὰς	μεγίστας ἡμῖν τῶν ἡμερῶν περιίστησι.
[6, 9]	μέγα πέλαγος τετραμμένης τῇ θαλάσσῃ	τὰς	ὄψεις ἐπέβαλες, ἡλίκαι μέν σοι
[6, 1]	ὀξὺς μὲν κινηθῆναι, εὐτάκτους δὲ	τὰς	περιόδους ἀποδιδοὺς, σύμμετρον μὲν ἔχων
[6, 7]	ἐπικαταλαμβάνοντες ἀλλήλους, οἱ δὲ βραδυτέρας	τὰς	περιόδους ποιούμενοι, ἐπὶ τῆς αὐτῆς
[6, 11]	προσοικοῦντες τῇ κατεψυγμένῃ καὶ ὑπὸ	τὰς	περιστροφὰς τῆς ἄρκτου κείμενοι μεταλαμβάνουσι,
[6, 6]	κοινωνούντων ἐπάγειν ἐπιχειρεῖν τῷ λόγῳ	τὰς	πιθανότητας. Ἀλλὰ ταῦτα μὲν αὐτῶν
[6, 7]	διὰ τὸ ἀναπόδραστον τῆς ἐπὶ	τὰς	πράξεις αὐτὸν κατεπειγούσης ἀνάγκης. Ματαιότατοι
[6, 6]	λεγομένου κύκλου. Πῶς οὖν ἐκεῖθεν	τὰς	προηγουμένας αἰτίας λέγων ὑπάρχειν τοῖς
[6, 5]	ἄστρων γίνεσθαι παρὰ τῶν Χαλδαίων	τὰς	σημειώσεις τῶν περὶ ἡμᾶς συμπτωμάτων.
[6, 8]	τὰ νότια κατὰ τὴν μεσημβρίαν	τὰς	σκιὰς ἀποπέμπουσιν· ὅθεν αὐτούς τινες
[6, 8]	ἑαυτοῦ ὁ ἥλιος, βραχείας ποιῶν	τὰς	σκιὰς ἐπὶ τῆς μεσημβρίας, διὰ
[6, 8]	καὶ βραχύταται πάλιν ἡμέραι, αἱ	τὰς	σκιὰς ἔχουσαι μακροτάτας. Καὶ τοῦτο
[6, 8]	ἐπέκεινα τῆς ἀρωματοφόρου ἐπ´ ἀμφότερα	τὰς	σκιὰς παραλλάσσουσιν. Μόνοι γὰρ ἐν
[6, 7]	δὲ πάντων καὶ οἱ περὶ	τὰς	τέχνας πονούμενοι· ἀλλ´ εὐθηνήσει μὲν
[6, 10]	καθεύδοντες ὑπὸ σελήνην, ὑγρότητος περισσῆς	τὰς	τῆς κεφαλῆς εὐρυχωρίας πληρούμενοι· καὶ
[6, 5]	κατὰ τοιόνδε σχῆμα συνελθόντων ἀλλήλοις,	τὰς	τοιάσδε γενέσεις ἀποτελεῖ· ἡ δὲ
[6, 4]	οἱ περὶ τὰ σπέρματα καὶ	τὰς	τῶν φυτῶν θεραπείας πονούμενοι, πάσας
[6, 8]	σημείων. Καιροὺς δὲ ἡγούμεθα λέγειν	τὰς	τῶν ὡρῶν ἐναλλαγάς· χειμῶνος, καὶ
[6, 8]	περὶ γῆν ἀέρα, πάσας δὲ	τὰς	ὑγρὰς ἀναθυμιάσεις συνισταμένας περὶ ἡμᾶς,
[6, 3]	πάλιν, ἐλαττώσεως ἡμῖν καὶ αὐξήσεως	τὰς	φαντασίας παρέχεται. Τοῦ δὲ μὴ
[6, 5]	ἀέρα τροπῶν, οὐδὲ τῶν περὶ	τὰς	ὥρας μεταβολῶν, ἀλλ´ ἐπὶ τῆς
[6, 6]	ῥᾳδίως ἐπαμφιέννυται. Ἀλλὰ καὶ ὁ	ταυριανὸς	τληπαθὴς, φησὶ, καὶ δουλικός· ἐπειδὴ
[6, 6]	δουλικός· ἐπειδὴ ὑπὸ ζυγὸν ὁ	ταῦρος.	Καὶ ὁ σκορπιανὸς πλήκτης διὰ
[6, 6]	σημείων ἅπτεται. Καὶ ζυγὸς, καὶ	ταῦρος	ὡσαύτως, ἕκαστον τούτων δωδεκατημόριόν ἐστι
[6, 3]	μή μοι λέγε ἀδύνατα εἶναι	ταῦτα	ἀπ´ ἀλλήλων διαιρεῖσθαι. Οὐδὲ γὰρ
[6, 8]	αὐτούς τινες καὶ ἀμφισκίους ὠνόμασαν.	Ταῦτα	δὲ πάντα πρὸς τὸ βόρειον
[6, 3]	ἡμῖν τῇ ἐπινοίᾳ ἐστὶ χωριστὰ,	ταῦτα	δύναται καὶ αὐτῇ τῇ ἐνεργείᾳ
[6, 5]	τὴν ὥραν ἀπογράφεσθαι, εἴτε ἡμερινὰ	ταῦτα,	εἴτε νυκτερινὰ τυγχάνοι. Πόσων ἑξηκοστῶν
[6, 1]	ἀκουόντων γένηται. Πρὸς οὖν τί	ταῦτα	λέγω; Ὅτι ἐπειδὴ πρόκειται ἡμῖν
[6, 1]	οὐρανὸν αὐτὸν ὑπεραρθῆναι δυνάμενον. Ἐὰν	ταῦτα	μάθωμεν, ἑαυτοὺς ἐπιγνωσόμεθα, Θεὸν γνωρίσομεν,
[6, 6]	τῷ λόγῳ τὰς πιθανότητας. Ἀλλὰ	ταῦτα	μὲν αὐτῶν τὰ σοφὰ τοῖς
[6, 7]	εὐθὺς τῆς κακίας ἐπιλανθάνεσθαι; Καὶ	ταῦτα	μὲν εἰς τοσοῦτον. Εἰ δὲ
[6, 11]	εἰς τὸ οἰκεῖον μέτρον προωθουμένη.	Ταῦτά	μοι εἴρηται πρὸς ἀπόδειξιν τοῦ
[6, 4]	οὐ δώσει τὸ φέγγος αὐτῆς.	Ταῦτα	σημεῖα τῆς τοῦ παντὸς συμπληρώσεως.
[6, 7]	σχῆμα, ἐν δὲ ταῖς μυρίαις	ταύταις	μεταβολαῖς, πολλάκις τῆς ἡμέρας, οἱ
[6, 1]	πόλεως ξεναγήσω. Ἐν τῇ πόλει	ταύτῃ,	ἐν ᾗ ἡ ἀρχαία πατρὶς
[6, 11]	εὐχαριστήσας τῷ τὴν μικράν μοι	ταύτην	διακονίαν τοῦ λόγου χαρισαμένῳ, ὑμεῖς
[6, 4]	ὁρᾶται, τῆς παχύτητος τοῦ ἀέρος	ταύτην	ἐμποιούσης τὴν φαντασίαν ταῖς ὄψεσι.
[6, 5]	καὶ οἱ περὶ τὴν ἐνύπαρκτον	ταύτην	τέχνην ἐσχολακότες, καὶ οἱ πρὸς
[6, 5]	ἀπὸ τῶν πρώτων ἑξηκοστῶν. Καὶ	ταύτην	τὴν οὕτω λεπτὴν καὶ ἀκατάληπτον
[6, 5]	τικτομένων, ἴδωμεν εἰ τὴν ἀκρίβειαν	ταύτην	τῆς τοῦ χρόνου διαιρέσεως ἀποσῶσαι
[6, 10]	τοῦ σοφοῦ δημιουργοῦ τῆς ποικίλης	ταύτης	ἐναλλαγῆς τῶν σχημάτων. Ἢ γὰρ
[6, 5]	ὁμοίοις περιπεσεῖν. Οἱ τῆς γενεθλιαλογίας	ταύτης	εὑρεταὶ, καταμαθόντες ὅτι ἐν τῷ
[6, 1]	κεκρυμμένα θαύματα ὑμᾶς τῆς μεγάλης	ταύτης	πόλεως ξεναγήσω. Ἐν τῇ πόλει
[6, 11]	ἀέρα δὲ πάθη ταῖς μεταβολαῖς	ταύτης	συνδιατίθεται, ὡς μαρτυροῦσιν ἡμῖν αἵ
[6, 10]	νοείσθω. Μέγα γὰρ καὶ τὸ	ταύτης	σῶμα, καὶ φανότατόν γε μετὰ
[6, 10]	ἡμᾶς τὰ ἡμέτερα, καὶ τῆς	ταχείας	τῶν ἀνθρωπίνων περιτροπῆς λαμβάνοντας ἔννοιαν,
[6, 10]	καὶ τὰ νεοσφαγῆ τῶν κρεῶν	ταχὺ	τρεπόμενα τῇ προσβολῇ τῆς σελήνης·
[6, 8]	ἀναθυμιάσεις συνισταμένας περὶ ἡμᾶς, ὄμβρων	τε	αἰτίαν καὶ κρυμῶν καὶ νιφάδος
[6, 5]	χρόνου διαιρέσεως ἀποσῶσαι δυνήσονται. Ὁμοῦ	τε	γὰρ ἐτέχθη τὸ παιδίον, καὶ
[6, 7]	ὁρῶσιν ἀλλήλους καὶ ἀποκρύπτονται, μεγίστην	τε	ἔχει δύμανιν ἐν ταῖς γενέσεσι
[6, 10]	ταῖς κατὰ μικρὸν ὑφαιρέσεσι φθίνει	τε	καὶ διόλλυται, καὶ μειούμενα καθαιρεῖται.
[6, 5]	μαίας τὴν φωνὴν παρελθεῖν· ἄλλως	τε	καὶ εἰ τύχοι ἔξω τῆς
[6, 9]	ἀκρωρείας μεγάλης πεδίον εἶδες πολύ	τε	καὶ ὕπτιον, ἡλίκα μέν σοι
[6, 7]	λόγων παρ´ ἑαυτῶν ὑγιαίνοντες, ὅ	τε	καιρὸς οὐκ ἐνδίδωσι πέρα τοῦ
[6, 11]	συνδιατίθεται, ὡς μαρτυροῦσιν ἡμῖν αἵ	τε	κατὰ τὴν νουμηνίαν πολλάκις ἀπὸ
[6, 8]	πλεῖστον προσομιλεῖν τῷ ἀέρι, αὐτόν	τε	καταφρύσσει τὸν ὑπὲρ κεφαλῆς ἡμῶν
[6, 2]	πεπλήρωτο τοῖς οἰκείοις γεννήμασι, τά	τε	μυρία γένη τῶν βοτανῶν ἐκβλαστήσασα,
[6, 11]	τῶν ἰσημερινῶν τόπων ἀνατελλούσης οἵ	τε	προσοικοῦντες τῇ κατεψυγμένῃ καὶ ὑπὸ
[6, 6]	ἰσχυροτέρων τι ζῴων ἐγγίσῃ, αὐτό	τε	ῥᾳδίως διεκπίπτει, καὶ τὰ ἀδρανῆ
[6, 8]	τὴν γῆν πᾶσαν καταξηραίνει, τοῖς	τε	σπέρμασιν ἐκ τούτου συνεργῶν πρὸς
[6, 3]	οὕτω παρ´ ἡμῶν διαιρεῖσθαι, εἴς	τε	τὴν δεκτικὴν οὐσίαν, καὶ εἰς
[6, 11]	αὐτὴν ὑπεδέξατο; Βούλει ἀπὸ μικρῶν	τεκμηρίων	λαβεῖν τοῦ μεγέθους αὐτῆς τὴν
[6, 10]	μὴ ὄντος πρόεισιν εἰς τὸ	τέλειον,	τὰ δὲ πρὸς τὴν οἰκείαν
[6, 3]	λόγον. Πλὴν ὅτι ὅταν ἑαυτῆς	τελειοτάτη	τυγχάνῃ, κατάρχει μὲν τῆς νυκτὸς
[6, 1]	ἐν τοῖς ὁρωμένοις πλέον τοῦ	τερπνοῦ	τὸ ἀναγκαῖόν ἐστι· πάλιν ἐν
[6, 8]	ἃς εὐτάκτως περιοδεύειν ἡμᾶς τὸ	τεταγμένον	τῆς κινήσεως τῶν φωστήρων παρέχει.
[6, 11]	ἣν ταῖς περιόδοις τῆς σελήνης	τεταγμένως	ἑπομένην ἐξεῦρον οἱ προσοικοῦντες. Οἱ
[6, 2]	Θεὸν ἀγνοήσαντες ἡγήσωνται. Διὰ τοῦτο	τετάρτη	ἡμέρα· καὶ τότε εἶπεν ὁ
[6, 3]	καὶ ἕωθεν μὲν πρὸς δυσμὰς	τέταται,	ἑσπέρας δὲ πρὸς ἀνατολὴν ἀποκλίνει,
[6, 4]	ἢ λήγουσαν οἱ τούτοις ἐσχολακότες	τετηρήκασι	σημειώδη, ὡς τοῦ περὶ γῆν
[6, 9]	ἀλλὰ περιφερεῖς οἴεται εἶναι τοὺς	τετραγώνους	τῶν πύργων. Ὥστε πανταχόθεν δῆλον,
[6, 11]	ἀπῳκισμέναι ταῖς κατὰ τὴν ἀνατολὴν	τετραμμέναις	ῥυμοτομίαις, ἐξίσου πᾶσαι τὸ σεληναῖον
[6, 9]	ἀπὸ σκοπιᾶς ἐπὶ μέγα πέλαγος	τετραμμένης	τῇ θαλάσσῃ τὰς ὄψεις ἐπέβαλες,
[6, 5]	σημεῖόν ἐστι τῆς ζωῆς τοῦ	τεχθέντος.	Πόσα βούλει ἐν τούτῳ τῷ
[6, 7]	πάντων καὶ οἱ περὶ τὰς	τέχνας	πονούμενοι· ἀλλ´ εὐθηνήσει μὲν ὁ
[6, 5]	οἱ περὶ τὴν ἐνύπαρκτον ταύτην	τέχνην	ἐσχολακότες, καὶ οἱ πρὸς αὐτοὺς
[6, 10]	Ἐνταῦθά μοι τὴν σοφίαν τοῦ	τεχνίτου	κατάμαθε, πῶς τῷ διαστήματι τούτῳ
[6, 11]	τῆς κτίσεως τὴν μεγάλην τοῦ	τεχνίτου	σοφίαν καταμανθάνειν, παράσχοι καὶ ἐκ
[6, 1]	ἄστρων ἐνατενίσας, ἔννοιαν ἔλαβες τοῦ	τεχνίτου	τῶν ὅλων, τίς ὁ τοῖς
[6, 10]	δὲ τοὺς ἀστέρας, καὶ πεπηγότα	τέως	καὶ συμπεπιλημένον τὸν περὶ γῆν
[6, 4]	ὑπὸ τῆς ἀκτῖνος ὁ πεπυκνωμένος	τέως	καὶ συνεστὼς ἀὴρ δῆλός ἐστι
[6, 7]	δὲ τὸ προκατέχεσθαι τοὺς πολλοὺς	τῇ	ἀπάτῃ, ἀναγκαῖον ἴσως μὴ σιωπῇ
[6, 3]	θεράποντα ἐπιστρέψαι βουλόμενος, πῦρ ἐπέθηκε	τῇ	βάτῳ ἀπὸ μόνης τῆς λαμπρότητος
[6, 9]	τὸν ἀέρα, καὶ ὁμοῦ πάσῃ	τῇ	γῇ καὶ τῇ θαλάσσῃ συμπαρεκτείνεσθαι.
[6, 1]	ἐκ τῆς φύσεως παρασκευαῖς ἐλαττούμενον,	τῇ	δὲ τοῦ λόγου περιουσίᾳ πρὸς
[6, 3]	διάφορα ὄντα τῇ φύσει, ἥνωται	τῇ	δυνάμει τοῦ κτίσαντος. Καὶ μή
[6, 10]	Ἃ πάντα οὐκ ἂν ἐξήρκεσε	τῇ	ἑαυτῆς ἀλλοιώσει συμμεθιστᾶν, εἰ μὴ
[6, 3]	χωριστὰ, ταῦτα δύναται καὶ αὐτῇ	τῇ	ἐνεργείᾳ παρὰ τοῦ ποιητοῦ τῆς
[6, 2]	Ὅταν τὸν εἰπόντα διδαχθῇς, εὐθὺς	τῇ	ἐννοίᾳ σύναπτε τὸν ἀκούσαντα. Εἶπεν
[6, 3]	φημι, ἀλλ´ ὅτι ἃ ἡμῖν	τῇ	ἐπινοίᾳ ἐστὶ χωριστὰ, ταῦτα δύναται
[6, 5]	καὶ δυναστεύοντα· τὸν δὲ ἐν	τῇ	ἑτέρᾳ ῥοπῇ τοῦ καιροῦ γεννηθέντα,
[6, 11]	ὑμᾶς οἷον κριθίνῳ τινὶ ἄρτῳ	τῇ	εὐτελείᾳ τῆς ἡμετέρας φωνῆς διέθρεψε·
[6, 9]	ὁμοῦ πάσῃ τῇ γῇ καὶ	τῇ	θαλάσσῃ συμπαρεκτείνεσθαι. Οἵ γε κατὰ
[6, 9]	σκοπιᾶς ἐπὶ μέγα πέλαγος τετραμμένης	τῇ	θαλάσσῃ τὰς ὄψεις ἐπέβαλες, ἡλίκαι
[6, 2]	τὸ διπλοῦν τῶν προσώπων; Πανταχοῦ	τῇ	ἱστορίᾳ τὸ δόγμα τῆς θεολογίας
[6, 8]	σκιὰς παραλλάσσουσιν. Μόνοι γὰρ ἐν	τῇ	καθ´ ἡμᾶς οἰκουμένῃ ἐπὶ τὰ
[6, 11]	τόπων ἀνατελλούσης οἵ τε προσοικοῦντες	τῇ	κατεψυγμένῃ καὶ ὑπὸ τὰς περιστροφὰς
[6, 1]	εἰς τὸ στάδιον γυμνῇ καθῆσθαι	τῇ	κεφαλῇ διαγορεύουσιν· ἐμοὶ δοκεῖν, ἵνα
[6, 5]	λέγουσι προσηρτῆσθαι τὴν ἡμετέραν ζωὴν	τῇ	κινήσει τῶν οὐρανίων· καὶ διὰ
[6, 1]	οἷόν τις ὀφθαλμὸς διαυγὴς ἐμπρέπων	τῇ	κτίσει· εἰ ἀκόρεστος τούτου ἡ
[6, 3]	πρὸς ἀνατολὴν ἀποκλίνει, ἐν δὲ	τῇ	μεσημβρίᾳ ἀρκτῴα γίνεται· καὶ ἡ
[6, 3]	τὰ ἄλλα σχήματα οὐ συναπαρτίζεται	τῇ	νυκτὶ τὸ σεληναῖον φῶς, οὐδὲν
[6, 9]	μέγα νῦν οὕτως, ὡς ἐν	τῇ	οἰκείᾳ τῶν φωστήρων κατασκευῇ τοῦ
[6, 11]	ἂν ἐκφανεῖσα πάλιν, ἀκολουθίαν τινὰ	τῇ	παλιρροίᾳ παράσχηται. Ἡ δὲ ἑσπερία
[6, 1]	τὰ ἐν ἐπαγγελίαις πιστούμενον, καὶ	τῇ	πεῖρᾳ τῶν παρόντων βεβαιοῦντα ἡμῖν
[6, 1]	μεγάλης ταύτης πόλεως ξεναγήσω. Ἐν	τῇ	πόλει ταύτῃ, ἐν ᾗ ἡ
[6, 9]	τοῦ σώματος ὄγκων, ἀλλ´ ἐν	τῇ	πρὸς τὰ ὅμοια παραθέσει τὴν
[6, 10]	νεοσφαγῆ τῶν κρεῶν ταχὺ τρεπόμενα	τῇ	προσβολῇ τῆς σελήνης· καὶ ζῴων
[6, 3]	τοῦ φωτὸς τὰς ἐπιδρομὰς, ἐν	τῇ	πρώτῃ δημιουργίᾳ φυσικῆς αὐτοῖς τῆς
[6, 5]	σχῆμα αὐτῶν πρὸς ἀλλήλους ἐν	τῇ	τότε γενέσει τοῦ τικτομένου. Ὥστε
[6, 4]	οὓς ὀνομάζουσιν ἀνθηλίους, ὅταν συμπεριτρέχωσι	τῇ	τοῦ ἡλίου φορᾷ, συμπτωμάτων τινῶν
[6, 10]	σελήνη ἀλλοιοῦται. Οἶμαι δὲ καὶ	τῇ	τῶν ζῴων κατασκευῇ, καὶ τοῖς
[6, 9]	βοῦς μέγας (οὐ γὰρ ἐν	τῇ	ὑπερβολῇ τῶν τοῦ σώματος ὄγκων,
[6, 1]	νοῦς ἐξιχνιάσαι δυνήσεται; Εἰ ὁ	τῇ	φθορᾷ ὑποκείμενος ἥλιος οὕτω καλὸς,
[6, 1]	Καὶ γνωρίσεις σαυτὸν, γήϊνον μὲν	τῇ	φύσει, ἔργον δὲ θείων χειρῶν·
[6, 3]	Ὡς οὖν ἕτερον μέν τι	τῇ	φύσει ἡ λευκότης, ἕτερον δέ
[6, 3]	τὰ νῦν εἰρημένα, διάφορα ὄντα	τῇ	φύσει, ἥνωται τῇ δυνάμει τοῦ
[6, 3]	τὴν πᾶσαν αὐτὴν ἐκπληροῖ. Ὥστε	τηλαυγῶς	ἀπηρτισμένον καθορᾶσθαι τὸν κύκλον τῷ
[6, 3]	ἀλαμπὲς αὐτῆς καὶ ἀφώτιστον ὑπὸ	τηλικαύτης	ἁψῖδος περιγραφόμενον, ἡλίκον ἐν ταῖς
[6, 11]	αὐτῆς εἶναι τὸ σῶμα, τὸ	τηλικούτοις	ὁμοῦ καὶ τοσούτοις διαστήμασιν ἐξισούμενον;
[6, 8]	σπέρμασιν ἐκ τούτου συνεργῶν πρὸς	τὴν	ἅδρησιν, καὶ τοὺς τῶν δένδρων
[6, 7]	πονηρίας ἐπὶ τὸν ποιήσαντα αὐτοὺς	τὴν	αἰτίαν μετατιθέασιν. Εἰ μὲν γὰρ
[6, 5]	γενέσεις τῶν τικτομένων, ἴδωμεν εἰ	τὴν	ἀκρίβειαν ταύτην τῆς τοῦ χρόνου
[6, 9]	ἡ ὄψις, ἐξίτηλος γινομένη, πρὸς	τὴν	ἀκριβῆ κατάληψιν τῶν ὁρωμένων οὐκ
[6, 8]	μηνὸς ἐμβολίμου δεῖται πολλάκις πρὸς	τὴν	ἀκριβῆ τῶν ὡρῶν συνδρομήν, ὡς
[6, 8]	δένδρων δὲ τοῖς πλείστοις παρέχον	τὴν	ἀναβίωσιν, ζῴοις δὲ χερσαίοις καὶ
[6, 11]	διατρέφοι γε εἰς ἀεὶ, κατὰ	τὴν	ἀναλογίαν τῆς πίστεως χαριζόμενος ὑμῖν
[6, 11]	πλεῖστον ἀλλήλων ἀπῳκισμέναι ταῖς κατὰ	τὴν	ἀνατολὴν τετραμμέναις ῥυμοτομίαις, ἐξίσου πᾶσαι
[6, 7]	καὶ τὸ ἀγαθὸν μὴ κατὰ	τὴν	ἀξίαν διανέμειν ἑκάστῳ, ἀλλ´ ἐπειδὴ
[6, 9]	τοσοῦτοι τὴν περιγραφὴν, ὥστε ἐξαρκεῖν	τὴν	ἀπ´ αὐτῶν ἀναχεομένην αὐγὴν καὶ
[6, 11]	τεκμηρίων λαβεῖν τοῦ μεγέθους αὐτῆς	τὴν	ἀπόδειξιν; Αἱ κατὰ τὴν οἰκουμένην
[6, 8]	πρὸς θερινὰς τροπὰς ἐπ´ αὐτὴν	τὴν	ἄρκτον ἀπελαύνων ὁ ἥλιος, τὰς
[6, 10]	μὴ ἀπὸ μεγάλου τοῦ κύκλου	τὴν	αὐγὴν ἐπηφίει; Ἐνταῦθά μοι τὴν
[6, 3]	ἡμέρᾳ ἡ σκιὰ τῷ ἀντιφράσσοντι	τὴν	αὐγὴν παρυφίσταται, οὕτως ἡ νὺξ
[6, 5]	τοῖς μὲν ἤδη προειλημμένοις εἰς	τὴν	βλάβην ἴασίν τινα παρεχόμενος, τοῖς
[6, 7]	ἀστέρων σχῆμα τοῦ ἰδίου υἱοῦ	τὴν	γένεσιν ἐναρμόζει. Τίς γὰρ ἀνθρώπων
[6, 6]	καταγελαστότερον; Ὁ κριὸς, ἀφ´ οὗ	τὴν	γένεσιν τοῦ ἀνθρώπου λαμβάνεις, οὐρανοῦ
[6, 10]	ὡς μήτε δι´ ὑπερβολὴν καταφλέξαι	τὴν	γῆν, μήτε διὰ τὴν ἔλλειψιν
[6, 8]	ὑπὲρ κεφαλῆς ἡμῶν ἀέρα, καὶ	τὴν	γῆν πᾶσαν καταξηραίνει, τοῖς τε
[6, 3]	φωτὶ τὰ ἄστρα ὑπεραυγάζουσα καὶ	τὴν	γῆν περιλάμπουσα· ἐξίσου δὲ πρὸς
[6, 10]	ἑωθινοὶ καὶ δρόσοι ἐν αἰθρίᾳ	τὴν	γῆν περιρρέουσι. Τοσαύτην δὲ οὖσαν
[6, 10]	γῆν περιρρέουσι. Τοσαύτην δὲ οὖσαν	τὴν	γῆν πῶς ἂν ἠδυνήθη ἐν
[6, 4]	ἢ νότου βιαίαν κίνησιν ἀπειλεῖ.	Τὴν	δὲ ἐκ τούτων σημείωσιν ὅσον
[6, 3]	ἀπὸ μόνης τῆς λαμπρότητος ἐνεργοῦν,	τὴν	δὲ τοῦ καίειν δύναμιν σχολάζουσαν
[6, 3]	παρ´ ἡμῶν διαιρεῖσθαι, εἴς τε	τὴν	δεκτικὴν οὐσίαν, καὶ εἰς τὴν
[6, 3]	ἀλλήλων διαιρεῖσθαι. Οὐδὲ γὰρ ἐγὼ	τὴν	διαίρεσιν τοῦ φωτὸς ἀπὸ τοῦ
[6, 9]	ἀλλὰ συγκεχυμένην τῶν σωμάτων λαμβάνει	τὴν	εἰκασίαν. Μέγας οὖν ὁ φωστὴρ,
[6, 8]	Ἐκ δὲ τούτων εἰκάζειν ἐστὶ	τὴν	ἐκ τῆς ἡλιακῆς ἀκτῖνος ἐγγινομένην
[6, 10]	καταφλέξαι τὴν γῆν, μήτε διὰ	τὴν	ἔλλειψιν κατεψυγμένην αὐτὴν καὶ ἄγονον
[6, 5]	δὲ τοιάδε σχέσις τῶν αὐτῶν	τὴν	ἐναντίαν ἀποκλήρωσιν τοῦ βίου ποιεῖ.
[6, 9]	λαμβάνει) πῶς τοίνυν τοῦ μεγάλου	τὴν	ἔννοιαν ἐκδεξόμεθα; Πότερον ὡς τὸν
[6, 9]	μέγα τὸ μὲν ἀπόλυτον ἔχει	τὴν	ἔννοιαν· ὡς μέγας ὁ οὐρανὸς,
[6, 7]	τὸν καιρὸν οὐκ ἐξευρόντες, παρὰ	τὴν	ἑνὸς τῶν λεπτοτάτων ἄγνοιαν, ὡς
[6, 5]	ποιεῖ, καταγέλαστοι καὶ οἱ περὶ	τὴν	ἐνύπαρκτον ταύτην τέχνην ἐσχολακότες, καὶ
[6, 8]	τῆς νυκτός. Πῶς οὖν ἔχει	τὴν	ἐξουσίαν τῆς ἡμέρας ὁ ἥλιος;
[6, 4]	ἢ χειμῶνας ἐξαισίους, ἢ ὅλως	τὴν	ἐπὶ πλεῖστον μεταβολὴν τοῦ ἀέρος
[6, 4]	συνεστὼς ἀὴρ δῆλός ἐστι διὰ	τὴν	ἐπίρροιαν τῶν ἐκ τῆς γῆς
[6, 3]	τὴν δεκτικὴν οὐσίαν, καὶ εἰς	τὴν	ἐπισυμβᾶσαν αὐτῇ ποιότητα. Ὡς οὖν
[6, 8]	τόποις, τοσούτῳ κατὰ μέρος ἐπανάγει	τὴν	εὐκρασίαν. Καὶ γίνεται ἔαρ, πᾶσι
[6, 9]	ἴσον βλέπουσιν. Οὔτε γὰρ τοῖς	τὴν	ἑῴαν οἰκοῦσι καταδυόμενος τοῦ μεγέθους
[6, 5]	λόγον ἕλκουσι, καὶ λέγουσι προσηρτῆσθαι	τὴν	ἡμετέραν ζωὴν τῇ κινήσει τῶν
[6, 10]	διαστήματι τούτῳ σύμμετρον ἔδωκεν αὐτῷ	τὴν	θερμότητα. Τοσοῦτον γάρ ἐστιν αὐτοῦ
[6, 11]	τῶν ὅλων ἐκ τούτων λαβεῖν	τὴν	θεωρίαν, ἀλλὰ μικραῖς τισι καὶ
[6, 1]	ἔχειν ἥκοντά τινας ἀφορμὰς πρὸς	τὴν	θεωρίαν τῶν προκειμένων, καὶ κοινωνεῖν
[6, 10]	φῶς οὐκ ἐξαρκεῖ τῆς νυκτὸς	τὴν	κατήφειαν διαλῦσαι. Μόνος δὲ οὗτος
[6, 3]	αὐτῶν διαστῆναι. Ἐπεὶ καὶ σοὶ	τὴν	καυστικὴν δύναμιν τοῦ πυρὸς ἀπὸ
[6, 8]	τῆς θέρμης, διὰ τῆς κατὰ	τὴν	κρᾶσιν μεσότητος ἀβλαβῶς ἡμᾶς δι´
[6, 9]	τῇ πρὸς τὰ ὅμοια παραθέσει	τὴν	μαρτυρίαν τοῦ μεγέθους τὰ τοιαῦτα
[6, 11]	ἐκ τῶν μικροτάτων τῆς κτίσεως	τὴν	μεγάλην τοῦ τεχνίτου σοφίαν καταμανθάνειν,
[6, 8]	ἐνιαυτοῦ καὶ ἄσκιοι παντελῶς κατὰ	τὴν	μεσημβρίαν γινόμενοι, οὓς κατὰ κορυφῆς
[6, 8]	οἰκουμένῃ ἐπὶ τὰ νότια κατὰ	τὴν	μεσημβρίαν τὰς σκιὰς ἀποπέμπουσιν· ὅθεν
[6, 4]	ἐκ τῆς στυγνότητος τοῦ ἀέρος	τὴν	μεταβολὴν ἀναμένοντι. Γεωργοὶ δὲ, οἱ
[6, 11]	εἰρημένοις· ἐγὼ μὲν εὐχαριστήσας τῷ	τὴν	μικράν μοι ταύτην διακονίαν τοῦ
[6, 5]	ἑξηκοστῷ, εἰς ἃ ἔφαμεν διαιρεῖσθαι	τὴν	μοῖραν· ἢ, ἵνα τὸ ἀκριβὲς
[6, 11]	μαρτυροῦσιν ἡμῖν αἵ τε κατὰ	τὴν	νουμηνίαν πολλάκις ἀπὸ γαλήνης καὶ
[6, 10]	τὸ τέλειον, τὰ δὲ πρὸς	τὴν	οἰκείαν ἀκμὴν φθάσαντα καὶ τὸ
[6, 8]	ἐπὶ τὸ αὐτὸ σημεῖον κατὰ	τὴν	οἰκείαν κίνησιν τοῦ ἡλίου ἀποκατάστασις.
[6, 11]	αὐτῆς τὴν ἀπόδειξιν; Αἱ κατὰ	τὴν	οἰκουμένην πόλεις πλεῖστον ἀλλήλων ἀπῳκισμέναι
[6, 5]	τῶν πρώτων ἑξηκοστῶν. Καὶ ταύτην	τὴν	οὕτω λεπτὴν καὶ ἀκατάληπτον εὕρεσιν
[6, 6]	Ὁ δὲ ζυγιανὸς δίκαιος, διὰ	τὴν	παρ´ ἡμῖν τῶν ζυγῶν ἰσότητα.
[6, 3]	περιγραφόμενον, ἡλίκον ἐν ταῖς πανσελήνοις	τὴν	πᾶσαν αὐτὴν ἐκπληροῖ. Ὥστε τηλαυγῶς
[6, 10]	ἠδυνήθη ἐν μιᾷ καιροῦ ῥοπῇ	τὴν	πᾶσαν καταφωτίζειν, εἰ μὴ ἀπὸ
[6, 9]	τοῦτο μεγάλοι· ἀλλ´ ἐπειδὴ τοσοῦτοι	τὴν	περιγραφὴν, ὥστε ἐξαρκεῖν τὴν ἀπ´
[6, 8]	τῶν δένδρων καρποὺς κατεπείγων ἐπὶ	τὴν	πέψιν· ὅτε καὶ φλογωδέστατός ἐστιν
[6, 9]	παρὰ σεαυτοῦ ἕξεις τῶν λεγομένων	τὴν	πίστιν. Εἴ ποτε ἀπὸ ἀκρωρείας
[6, 3]	περὶ σελήνην παθῶν, δυνατὸν ἡμᾶς	τὴν	πίστιν τῶν ζητουμένων εὕρασθαι. Λήγουσα
[6, 9]	φύσει μικρῶν, μέγα προσαγορεύομεν διὰ	τὴν	πρὸς τὰ ὁμογενῆ σύγκρισιν τὴν
[6, 6]	Καὶ ὁ σκορπιανὸς πλήκτης διὰ	τὴν	πρὸς τὸ θηρίον ὁμοίωσιν. Ὁ
[6, 1]	τῷ παντὶ, ὥστε μὴ ἐκβαίνειν	τὴν	πρὸς τὸ ὅλον ἀναλογίαν· τῷ
[6, 1]	ἀνδραποδίσας τὸν ἄνθρωπον· ἐνταῦθα κατόψει	τὴν	πρώτην τοῦ ἀνθρώπου γένεσιν, καὶ
[6, 10]	καθαιρεῖται. Ὥστε ἐκ τοῦ κατὰ	τὴν	σελήνην θεάματος παιδεύεσθαι ἡμᾶς τὰ
[6, 10]	μικρὰν ὑπάρχειν ἐκ τῆς κατὰ	τὴν	σελήνην μεταβολῆς τὴν συντέλειαν. Ἄλλως
[6, 10]	τὴν αὐγὴν ἐπηφίει; Ἐνταῦθά μοι	τὴν	σοφίαν τοῦ τεχνίτου κατάμαθε, πῶς
[6, 5]	ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα πηδῶντες, ἐπὶ	τὴν	συνηγορίαν τῆς γενεθλιαλογίας τὸν λόγον
[6, 10]	τῆς κατὰ τὴν σελήνην μεταβολῆς	τὴν	συντέλειαν. Ἄλλως γὰρ διατίθεται μειουμένης
[6, 9]	Μέγας οὖν ὁ φωστὴρ, κατὰ	τὴν	τῆς Γραφῆς μαρτυρίαν, καὶ ἀπειροπλασίων
[6, 10]	ἦν καὶ ὑπερέχον δυνάμει κατὰ	τὴν	τῆς Γραφῆς μαρτυρίαν. ~Καὶ τὰ
[6, 1]	Ὅτι ἐπειδὴ πρόκειται ἡμῖν εἰς	τὴν	τοῦ κόσμου σύστασιν ἐξέτασις καὶ
[6, 2]	ἄλλο ὁ λύχνος· τὸ μὲν	τὴν	τοῦ φωτίζειν δύναμιν ἔχον, τὸ
[6, 6]	ἀποτελεστικά; Ὁ δεῖνα οὖλος, φησὶ,	τὴν	τρίχα, καὶ χαροπός· κριῷ γὰρ
[6, 1]	ἀγύμναστον ἔχειν τὸν νοῦν πρὸς	τὴν	τῶν προκειμένων ἡμῖν κατανόησιν. Εἴ
[6, 9]	τὴν πρὸς τὰ ὁμογενῆ σύγκρισιν	τὴν	ὑπεροχὴν μαρτυροῦντες; ἢ τὸ μέγα
[6, 11]	ἀναλογίαν τῆς πίστεως χαριζόμενος ὑμῖν	τὴν	φανέρωσιν τοῦ Πνεύματος, ἐν Χριστῷ
[6, 9]	πάσης περιστερᾶς μικροτέραν σοι παρέσχετο	τὴν	φαντασίαν; Διότι, καθάπερ ἔφην, ἐνδαπανηθεῖσα
[6, 4]	παχύτητος τοῦ ἀέρος ταύτην ἐμποιούσης	τὴν	φαντασίαν ταῖς ὄψεσι. Μὴ διαχεθεὶς
[6, 2]	ἐβούλετο· ἀντὶ γὰρ τοῦ φωτισμοῦ	τὴν	φαῦσιν εἴρηκεν. Ἔστι δὲ οὐδὲν
[6, 3]	μέσον τοῦ σκότους· τότε δὲ	τὴν	φύσιν αὐτῶν πρὸς τὸ ἐναντίον
[6, 3]	ἐν νυκτὶ τοῦ σκότους εἶναι	τὴν	φύσιν. Εἰ γὰρ πᾶσα σκιὰ
[6, 3]	ὑποχωρεῖ, οὐδὲν ἕτερον οὖσα κατὰ	τὴν	φύσιν ἢ σκίασμα γῆς. Ὡς
[6, 3]	ἀπορρήτῳ παιδεύει, διαιρεθήσεσθαι τοῦ πυρὸς	τὴν	φύσιν, καὶ τὸ μὲν φῶς,
[6, 1]	ἀνθρωπίνης διανοίας ἐκβαίνει, τῶν ἀϊδίων	τὴν	φύσιν τίς ἄρα νοῦς ἐξιχνιάσαι
[6, 5]	θῶμεν τῶν λεπτοτάτων τῆς μαίας	τὴν	φωνὴν παρελθεῖν· ἄλλως τε καὶ
[6, 4]	ἀκτῖνες, ἀνθρακώδης δὲ καὶ ὕφαιμος	τὴν	χρόαν ὁρᾶται, τῆς παχύτητος τοῦ
[6, 4]	καὶ αἱ ῥάβδοι, αἱ κατὰ	τὴν	χρόαν τῆς ἴριδος εἰς ὀρθὸν
[6, 5]	ὡροσκοπεῖα καταμαθεῖν μέλλοντα, πρὸς ἀκρίβειαν	τὴν	ὥραν ἀπογράφεσθαι, εἴτε ἡμερινὰ ταῦτα,
[6, 5]	ἔξω τῆς γυναικωνίτιδος ἑστὼς ὁ	τὴν	ὥραν ἀποτιθέμενος; Δεῖ γὰρ τὸν
[6, 6]	καὶ χαροπός· κριῷ γὰρ ἔχει	τὴν	ὥραν· τοιοῦτον δέ πως ὀφθῆναι
[6, 2]	ἃς ἐπαίδευον, τοῦ σκότους αὐτὰς	τῆς	ἀγνοίας ῥυόμενοι· οὕτω καὶ νῦν
[6, 1]	τῶν προκειμένων, καὶ κοινωνεῖν ἐμοὶ	τῆς	ἀγωνίας εἰς δύναμιν, οὐχὶ κριτὴν
[6, 1]	ὑπερφυῶν θεαμάτων ἐξεταστὴν, καὶ τὸν	τῆς	ἄκρας ὄντως καὶ ἀπορρήτου σοφίας
[6, 4]	ὄψεσι. Μὴ διαχεθεὶς δὲ ὑπὸ	τῆς	ἀκτῖνος ὁ πεπυκνωμένος τέως καὶ
[6, 1]	παρεστῶτα· μήποτε ἄρα διαλάθῃ ἡμᾶς	τῆς	ἀληθείας ἡ εὕρεσις, καὶ τὸ
[6, 3]	τῇ πρώτῃ δημιουργίᾳ φυσικῆς αὐτοῖς	τῆς	ἀλλοτριώσεως κατασκευασθείσης πρὸς ἄλληλα. Νῦν
[6, 7]	οὔτε δικαιοσύνης τιμωμένης, οὔτε κατακρινομένης	τῆς	ἁμαρτίας, διὰ τὸ μηδὲν κατὰ
[6, 6]	οὖν δυσωπεῖς μὲν ἡμᾶς ἀπὸ	τῆς	ἀξιοπιστίας τῶν ἄστρων, πείθειν δὲ
[6, 5]	τριάκοντα ἡμερῶν ἐκβαίνει τὸ δωδέκατον	τῆς	ἀπλανοῦς λεγομένης σφαίρας ὁ ἥλιος,
[6, 11]	κατεψυγμένῃ καὶ ὑπὸ τὰς περιστροφὰς	τῆς	ἄρκτου κείμενοι μεταλαμβάνουσι, καὶ οἱ
[6, 8]	ἀσκίους καλοῦσιν. Οἱ δὲ ἐπέκεινα	τῆς	ἀρωματοφόρου ἐπ´ ἀμφότερα τὰς σκιὰς
[6, 10]	καλὸν ἀφανίζουσα, καὶ μηδέποτε ἐπὶ	τῆς	αὐτῆς διαθέσεως μένουσα, ἀλλὰ πυκνὰ
[6, 7]	βραδυτέρας τὰς περιόδους ποιούμενοι, ἐπὶ	τῆς	αὐτῆς ὥρας πολλάκις καὶ ὁρῶσιν
[6, 8]	γίνεται ἔαρ, πᾶσι μὲν φυτοῖς	τῆς	βλαστήσεως ἀρχηγὸν, δένδρων δὲ τοῖς
[6, 5]	μὴ τοῖς ὁμοίοις περιπεσεῖν. Οἱ	τῆς	γενεθλιαλογίας ταύτης εὑρεταὶ, καταμαθόντες ὅτι
[6, 5]	ἐσκαμμένα πηδῶντες, ἐπὶ τὴν συνηγορίαν	τῆς	γενεθλιαλογίας τὸν λόγον ἕλκουσι, καὶ
[6, 7]	εἰσὶν αἱ ἀρχαὶ, ἀλλ´ ἐκ	τῆς	γενέσεως αἱ ἀνάγκαι, περιττοὶ μὲν
[6, 11]	σελήνης· ἐν δὲ τῷ καιρῷ	τῆς	γενέσεως οὐδὲ τὸ βραχύτατον ἀτρεμοῦσιν,
[6, 4]	διὰ τὴν ἐπίρροιαν τῶν ἐκ	τῆς	γῆς ἀτμῶν κρατηθῆναι μὴ δυνηθεὶς,
[6, 2]	γενέσεως· Εἰς φαῦσιν, φησὶν, ἐπὶ	τῆς	γῆς. Εἰ προειλήφει τοῦ φωτὸς
[6, 8]	ἑτεροσκίοις λεγομένοις ὅσοι τὰ ἀρκτῷα	τῆς	γῆς ἐποικοῦμεν· ἐπεὶ εἰσί γε
[6, 10]	προσδοκώμενος, πρὶν καὶ ὑπερσχεῖν ὅλως	τῆς	γῆς, ἠφάνισε μὲν τὸ σκότος,
[6, 9]	διαστήματος τοῖς κατὰ πᾶν μέρος	τῆς	γῆς κατῳκισμένοις προσβάλλει. Σημεῖον δὲ,
[6, 9]	μηδὲν αὐτοῖς ἐπισημαίνειν τὸ πλάτος	τῆς	γῆς πρὸς τὸ μείζονας δοκεῖν
[6, 2]	ἥλιον ὀνομάσωσι· μήτε τῶν ἐκ	τῆς	γῆς φυομένων δημιουργὸν, οἱ τὸν
[6, 2]	τοῦ οὐρανοῦ εἰς φαῦσιν ἐπὶ	τῆς	γῆς, ὥστε διαχωρίζειν ἀνὰ μέσον
[6, 10]	τρεπομένη καὶ μεταβαλλομένη διὰ τὸ	τῆς	γνώμης ἀνίδρυτον. Τῷ ὄντι γὰρ,
[6, 9]	οὖν ὁ φωστὴρ, κατὰ τὴν	τῆς	Γραφῆς μαρτυρίαν, καὶ ἀπειροπλασίων τοῦ
[6, 10]	καὶ ὑπερέχον δυνάμει κατὰ τὴν	τῆς	Γραφῆς μαρτυρίαν. ~Καὶ τὰ περὶ
[6, 5]	ἡμᾶς συμπτωμάτων. Καὶ ἁπλοῦν ὄντα	τῆς	Γραφῆς τὸν λόγον, Ἔστωσαν εἰς
[6, 5]	τε καὶ εἰ τύχοι ἔξω	τῆς	γυναικωνίτιδος ἑστὼς ὁ τὴν ὥραν
[6, 11]	κατὰ τὰ κοῖλα τῆς μεσημβρίας	τῆς	διακεκαυμένης γείτονες· οἷς πᾶσι κατὰ
[6, 7]	χώραν τὸ πρὸς ἀξίαν, ὃ	τῆς	δικαιοκρισίας ἐξαίρετόν ἐστι. Καὶ πρὸς
[6, 1]	θέα, ποταπὸς τῷ κάλλει ὁ	τῆς	δικαιοσύνης ἥλιος; Εἰ τυφλῷ ζημία
[6, 11]	Εὐγνωμόνως οὖν δεῖ κατηγορεῖν ἡμᾶς	τῆς	ἑαυτῶν ἀσθενείας, ἵνα μὴ τῷ
[6, 7]	Οἱ γὰρ κακοποιοὶ τῶν ἀστέρων	τῆς	ἑαυτῶν πονηρίας ἐπὶ τὸν ποιήσαντα
[6, 7]	ἔμπορος, κἂν βούληται, κἂν μὴ,	τῆς	εἱμαρμένης αὐτῷ συναθροιζούσης τὰ χρήματα.
[6, 7]	τῆς χειρὸς, διὰ τὸ ἀναπόδραστον	τῆς	ἐπὶ τὰς πράξεις αὐτὸν κατεπειγούσης
[6, 9]	μὴν ἐν τῷ μεσουρανήματι γινόμενος,	τῆς	ἐφ´ ἑκάτερα ὄψεως παραλλάττει. Μὴ
[6, 5]	ἀγύρτην, θύρας ἐκ θυρῶν ἀμείβοντα	τῆς	ἐφ´ ἡμέραν τροφῆς ἕνεκα. Διὰ
[6, 1]	τὸν εὐεργέτην αἰδεσθησόμεθα, τὸν ἀρχηγὸν	τῆς	ζωῆς ἡμῶν τῆς παρούσης καὶ
[6, 5]	τὸν κλαυθμὸν, ὅπερ σημεῖόν ἐστι	τῆς	ζωῆς τοῦ τεχθέντος. Πόσα βούλει
[6, 8]	τούτων εἰκάζειν ἐστὶ τὴν ἐκ	τῆς	ἡλιακῆς ἀκτῖνος ἐγγινομένην πύρωσιν τῷ
[6, 1]	νήφοντι τῷ λογισμῷ κατέμαθες τὰ	τῆς	ἡμέρας θαύματα, καὶ διὰ τῶν
[6, 2]	γῆς, ὥστε διαχωρίζειν ἀνὰ μέσον	τῆς	ἡμέρας καὶ ἀνὰ μέσον τῆς
[6, 3]	καὶ διαχωρίζειν ἐτάχθησαν ἀνὰ μέσον	τῆς	ἡμέρας καὶ ἀνὰ μέσον τῆς
[6, 3]	δὲ ἥλιον ἐπέταξε τοῖς μέτροις	τῆς	ἡμέρας· καὶ σελήνην, ὅταν ποτὲ
[6, 8]	Πῶς οὖν ἔχει τὴν ἐξουσίαν	τῆς	ἡμέρας ὁ ἥλιος; Ὅτι τὸ
[6, 7]	ταῖς μυρίαις ταύταις μεταβολαῖς, πολλάκις	τῆς	ἡμέρας, οἱ τῶν βασιλικῶν γενέσεων
[6, 8]	λέγων· Ἔθετο ἥλιον εἰς ἐξουσίαν	τῆς	ἡμέρας, σελήνην καὶ ἀστέρας εἰς
[6, 10]	ὥστε ἡμῖν ὑπόδειγμα ἐναργὲς παρέχειν	τῆς	ἡμετέρας φύσεως· ὅτι οὐδὲν μόνιμον
[6, 11]	κριθίνῳ τινὶ ἄρτῳ τῇ εὐτελείᾳ	τῆς	ἡμετέρας φωνῆς διέθρεψε· καὶ διατρέφοι
[6, 2]	Πανταχοῦ τῇ ἱστορίᾳ τὸ δόγμα	τῆς	θεολογίας μυστικῶς συμπαρέσπαρται. Καὶ ἡ
[6, 8]	ὑπερβάλλον, κατὰ μικρὸν δὲ ὑφιεῖσα	τῆς	θέρμης, διὰ τῆς κατὰ τὴν
[6, 2]	ἐκλογαῖς τῶν ῥημάτων, μηδὲ τὸ	τῆς	θέσεως αὐτῶν εὔρυθμον ἐπιτηδεύομεν. Οὐ
[6, 4]	ῥάβδοι, αἱ κατὰ τὴν χρόαν	τῆς	ἴριδος εἰς ὀρθὸν τοῖς νέφεσιν
[6, 7]	τι παρεκκλίνῃ τοῦ σχήματος, εὐθὺς	τῆς	κακίας ἐπιλανθάνεσθαι; Καὶ ταῦτα μὲν
[6, 8]	δὲ ὑφιεῖσα τῆς θέρμης, διὰ	τῆς	κατὰ τὴν κρᾶσιν μεσότητος ἀβλαβῶς
[6, 10]	φυομένοις, μὴ μικρὰν ὑπάρχειν ἐκ	τῆς	κατὰ τὴν σελήνην μεταβολῆς τὴν
[6, 3]	ἀπόλαυσιν τοῖς δικαίοις, τὸ δὲ	τῆς	καύσεως ὀδυνηρὸν, τοῖς κολαζομένοις ἀποταχθήσεσθαι.
[6, 10]	ὑπὸ σελήνην, ὑγρότητος περισσῆς τὰς	τῆς	κεφαλῆς εὐρυχωρίας πληρούμενοι· καὶ τὰ
[6, 8]	εὐτάκτως περιοδεύειν ἡμᾶς τὸ τεταγμένον	τῆς	κινήσεως τῶν φωστήρων παρέχει. Χειμὼν
[6, 11]	χαρισάμενος διάνοιαν ἐκ τῶν μικροτάτων	τῆς	κτίσεως τὴν μεγάλην τοῦ τεχνίτου
[6, 3]	ἐπέθηκε τῇ βάτῳ ἀπὸ μόνης	τῆς	λαμπρότητος ἐνεργοῦν, τὴν δὲ τοῦ
[6, 3]	καυστικὴν δύναμιν τοῦ πυρὸς ἀπὸ	τῆς	λαμπρότητος χωρίσαι ἀμήχανον· ὁ δὲ
[6, 2]	λέγεται γεγονέναι; Πρῶτον μὲν οὖν	τῆς	λέξεως τὸ ἰδιότροπον μηδένα σοι
[6, 10]	μέρος αὐτῆς ἐν τῷ καιρῷ	τῆς	λήξεως ἀποκρύπτεται. Λόγος δέ τις
[6, 5]	πόσων, βούλει, θῶμεν τῶν λεπτοτάτων	τῆς	μαίας τὴν φωνὴν παρελθεῖν· ἄλλως
[6, 4]	περιεργάζηται, χρησίμους αὐτῶν τὰς ἐκ	τῆς	μακρᾶς ἐμπειρίας παρατηρήσεις εὑρήσει. Πολλὰ
[6, 1]	ἐπὶ τὰ κεκρυμμένα θαύματα ὑμᾶς	τῆς	μεγάλης ταύτης πόλεως ξεναγήσω. Ἐν
[6, 1]	ζωῆς ἡμῶν τῆς παρούσης καὶ	τῆς	μελλούσης προσκυνοῦντες οὐκ ἀπολήξομεν, τὸν
[6, 8]	βραχείας ποιῶν τὰς σκιὰς ἐπὶ	τῆς	μεσημβρίας, διὰ τὸ ἀφ´ ὑψηλοῦ
[6, 11]	καὶ οἱ κατὰ τὰ κοῖλα	τῆς	μεσημβρίας τῆς διακεκαυμένης γείτονες· οἷς
[6, 3]	τῆς ἡμέρας καὶ ἀνὰ μέσον	τῆς	νυκτός. Ἄνω μὲν γὰρ διεχώρισεν
[6, 2]	τῆς ἡμέρας καὶ ἀνὰ μέσον	τῆς	νυκτός. Οὐρανὸς προειλήφει καὶ γῆ·
[6, 8]	σελήνην καὶ ἀστέρας εἰς ἐξουσίαν	τῆς	νυκτός. Πῶς οὖν ἔχει τὴν
[6, 3]	ἴδιον κύκλον ἀπαρτισθῇ, ἀρχηγὸν ἐποίησε	τῆς	νυκτός. Σχεδὸν γὰρ τότε κατὰ
[6, 10]	αὐτῶν συνερανιζόμενον φῶς οὐκ ἐξαρκεῖ	τῆς	νυκτὸς τὴν κατήφειαν διαλῦσαι. Μόνος
[6, 3]	ἑαυτῆς τελειοτάτη τυγχάνῃ, κατάρχει μὲν	τῆς	νυκτὸς τῷ ἰδίῳ φωτὶ τὰ
[6, 11]	πανταχοῦ διεδόθησαν, ὅτι μαγγανείαις τισὶ	τῆς	οἰκείας ἕδρας ἀποκινηθεῖσα σελήνη πρὸς
[6, 9]	διαστήμασι τὰ μεγέθη τῶν ὁρωμένων,	τῆς	ὁρατικῆς δυνάμεως οὐκ ἐξικνουμένης τὸν
[6, 3]	σκιερὸν καὶ ἀερώδη κόλπον συναναφερούσης	τῆς	ὄψεως. Καὶ μή μοι λέγε
[6, 1]	τὸν ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν	τῆς	παρούσης καὶ τῆς μελλούσης προσκυνοῦντες
[6, 4]	καὶ ὕφαιμος τὴν χρόαν ὁρᾶται,	τῆς	παχύτητος τοῦ ἀέρος ταύτην ἐμποιούσης
[6, 11]	εἰς ἀεὶ, κατὰ τὴν ἀναλογίαν	τῆς	πίστεως χαριζόμενος ὑμῖν τὴν φανέρωσιν
[6, 10]	τις ἄρρητος τοῦ σοφοῦ δημιουργοῦ	τῆς	ποικίλης ταύτης ἐναλλαγῆς τῶν σχημάτων.
[6, 10]	μὴ ἐπαίρεσθαι πλούτου ἀδηλότητι, περιφρονεῖν	τῆς	σαρκὸς περὶ ἣν ἡ ἀλλοίωσις,
[6, 11]	ἑκάτερα κατὰ τὰ λοιπὰ σχήματα	τῆς	σελήνης· ἐν δὲ τῷ καιρῷ
[6, 10]	κρεῶν ταχὺ τρεπόμενα τῇ προσβολῇ	τῆς	σελήνης· καὶ ζῴων ἐγκέφαλοι· καὶ
[6, 10]	τοῖς εἰρημένοις καὶ τὰ περὶ	τῆς	σελήνης νοείσθω. Μέγα γὰρ καὶ
[6, 11]	ὠκεανὸν ἄμπωτις, ἣν ταῖς περιόδοις	τῆς	σελήνης τεταγμένως ἑπομένην ἐξεῦρον οἱ
[6, 3]	μή μοι λέγε ἐπείσακτον εἶναι	τῆς	σελήνης τὸ φῶς, διότι μειοῦται
[6, 11]	πάλιν δὲ ἐπικλύζουσα, ὥσπερ ἀναπνοαῖς	τῆς	σελήνης ὑφελκομένη πρὸς τὸ ὀπίσω,
[6, 4]	πόρρωθεν ἐκκλίνειν τὰς βλάβας, ἐκ	τῆς	στυγνότητος τοῦ ἀέρος τὴν μεταβολὴν
[6, 10]	παιδεύεσθαι ἡμᾶς τὰ ἡμέτερα, καὶ	τῆς	ταχείας τῶν ἀνθρωπίνων περιτροπῆς λαμβάνοντας
[6, 1]	θεωρία τοῦ παντὸς, οὐκ ἐκ	τῆς	τοῦ κόσμου σοφίας τὰς ἀρχὰς
[6, 9]	προφαίνονται, ὅπερ ἀπόδειξιν ἔχει σαφῆ	τῆς	τοῦ μεγέθους περιουσίας, τῷ μηδὲν
[6, 4]	τῶν ἔργων. Ἤδη δὲ καὶ	τῆς	τοῦ παντὸς διαλύσεως ἐν ἡλίῳ
[6, 4]	τὸ φέγγος αὐτῆς. Ταῦτα σημεῖα	τῆς	τοῦ παντὸς συμπληρώσεως. ~Ἀλλ´ οἱ
[6, 5]	ἴδωμεν εἰ τὴν ἀκρίβειαν ταύτην	τῆς	τοῦ χρόνου διαιρέσεως ἀποσῶσαι δυνήσονται.
[6, 5]	τὰς ὥρας μεταβολῶν, ἀλλ´ ἐπὶ	τῆς	τῶν βίων ἀποκληρώσεως, πρὸς τὸ
[6, 8]	ἅπασι τὸ γένος φυλάσσον ἐκ	τῆς	τῶν ἐπιγινομένων διαδοχῆς. Ἐκεῖθεν δὲ
[6, 2]	συμπαρέσπαρται. Καὶ ἡ χρεία πρόσκειται	τῆς	τῶν φωστήρων γενέσεως· Εἰς φαῦσιν,
[6, 8]	Ἡμέρα γὰρ καὶ νὺξ πρεσβύτερα	τῆς	τῶν φωστήρων γενέσεως. Τοῦτο γὰρ
[6, 2]	Σκόπει τοίνυν εἰ μὴ διὰ	τῆς	φαύσεως ἀρκούντως ἐνέφηνεν ὃ ἐβούλετο·
[6, 3]	τῇ ἐνεργείᾳ παρὰ τοῦ ποιητοῦ	τῆς	φύσεως αὐτῶν διαστῆναι. Ἐπεὶ καὶ
[6, 1]	ὅλον ἀναλογίαν· τῷ δὲ κάλλει	τῆς	φύσεως οἷόν τις ὀφθαλμὸς διαυγὴς
[6, 1]	τῶν ἀψύχων. Ταῖς μὲν ἐκ	τῆς	φύσεως παρασκευαῖς ἐλαττούμενον, τῇ δὲ
[6, 6]	τὸ ἔριον, καὶ πάλιν παρὰ	τῆς	φύσεως ῥᾳδίως ἐπαμφιέννυται. Ἀλλὰ καὶ
[6, 7]	οὐδὲ βουλομένῳ δυνατὸν ἦν κρατεῖν	τῆς	χειρὸς, διὰ τὸ ἀναπόδραστον τῆς
[6, 1]	οἱ τοὺς ἀήθεις τῶν πόλεων	τῆς	χειρὸς λαβόμενοι περιηγοῦνται, οὕτω δὴ
[6, 10]	ἣν ἡ ἀλλοίωσις, ἐπιμελεῖσθαι δὲ	τῆς	ψυχῆς ἧς τὸ ἀγαθόν ἐστιν
[6, 5]	γενέσει τοῦ τικτομένου. Ὥστε εἰ	τῆς	ὥρας ἐπιτυχεῖν ἀκριβῶς ἀδύνατον, ἡ
[6, 6]	ἡμῖν τῶν ζυγῶν ἰσότητα. Τούτων	τί	ἂν γένοιτο καταγελαστότερον; Ὁ κριὸς,
[6, 5]	πρὸς τὸ δοκοῦν ἑαυτοῖς, ἐξακούουσι.	Τί	γάρ φασιν; Ὅτι τῶνδε μὲν
[6, 11]	τοῦ μηδὲ μέχρι συλλαβῆς ἀργόν	τι	εἶναι τῶν θεοπνεύστων ῥημάτων· καίτοι
[6, 6]	κρατεῖται· ἐπειδὰν δὲ τῶν ἰσχυροτέρων	τι	ζῴων ἐγγίσῃ, αὐτό τε ῥᾳδίως
[6, 10]	ἀλλοιώσει συμμεθιστᾶν, εἰ μὴ ὑπερφυές	τι	ἦν καὶ ὑπερέχον δυνάμει κατὰ
[6, 11]	ἐκκλίνουσιν. Ὥστε εἰ μὴ ἄπλετόν	τι	ἦν καὶ ὑπερέχον μεγέθει τὸ
[6, 3]	δὲ τὸ φωτίζον. Τοιοῦτον δή	τί	μοι νόει καὶ ἐπὶ τοῦ
[6, 7]	ἡμέρας γεννῶνται βασιλεῖς; ἢ διὰ	τί	ὅλως πατρικαὶ παρ´ αὐτοῖς εἰσι
[6, 7]	βασιλικῶν γενέσεων ἀποτελοῦνται σχηματισμοὶ, διὰ	τί	οὐκ ἐφ´ ἑκάστης ἡμέρας γεννῶνται
[6, 6]	τοιαύτης φύσεώς ἐστι τὸ πρόβατον.	Τί	οὖν δυσωπεῖς μὲν ἡμᾶς ἀπὸ
[6, 7]	αὐτόν· καὶ ἐπειδὰν πάλιν μικρόν	τι	παρεκκλίνῃ τοῦ σχήματος, εὐθὺς τῆς
[6, 1]	τῶν ἀκουόντων γένηται. Πρὸς οὖν	τί	ταῦτα λέγω; Ὅτι ἐπειδὴ πρόκειται
[6, 3]	ποιότητα. Ὡς οὖν ἕτερον μέν	τι	τῇ φύσει ἡ λευκότης, ἕτερον
[6, 3]	φύσει ἡ λευκότης, ἕτερον δέ	τι	τὸ λελευκασμένον σῶμα, οὕτω καὶ
[6, 3]	φωτὸς ἡ λαμπρότης, ἄλλο δέ	τι	τὸ ὑποκείμενον τῷ φωτὶ σῶμα.
[6, 3]	τὸ εἰρημένον, ὅτι ἄλλο μέν	τι	τοῦ φωτὸς ἡ λαμπρότης, ἄλλο
[6, 4]	βιαίων ἢ ἀνειμένων. Ἓν γάρ	τι	τῶν ἀπὸ τοῦ ἡλίου παραδεικνυμένων
[6, 6]	μὲν κώνωψ, ἢ μυῖα, ἤ	τι	τῶν παραπλησίως τούτοις ἀσθενῶν ἐνσχεθῇ,
[6, 9]	ὡς τὸν μύρμηκα, ἢ ἄλλο	τι	τῶν φύσει μικρῶν, μέγα προσαγορεύομεν
[6, 5]	πάλιν τῶν ἑξηκοστῶν ἑξηκοντάκις ἔτεμον.	Τιθέντες	τοίνυν τὰς γενέσεις τῶν τικτομένων,
[6, 5]	ἐν τῇ τότε γενέσει τοῦ	τικτομένου.	Ὥστε εἰ τῆς ὥρας ἐπιτυχεῖν
[6, 5]	Τιθέντες τοίνυν τὰς γενέσεις τῶν	τικτομένων,	ἴδωμεν εἰ τὴν ἀκρίβειαν ταύτην
[6, 7]	φροῦδαι ἡμῖν οἰχήσονται, οὔτε δικαιοσύνης	τιμωμένης,	οὔτε κατακρινομένης τῆς ἁμαρτίας, διὰ
[6, 7]	δὲ καὶ οἱ δικασταὶ, ἀρετὴν	τιμῶντες,	καὶ πονηρίαν κολάζοντες. Οὐ γὰρ
[6, 11]	εἰρημένων παρ´ ἑαυτοῖς ἀναλογίζεσθαι, πόσα	τινά	ἐστι καὶ πηλίκα τὰ παρεθέντα.
[6, 10]	αὐτὰ πάλιν ἀναπληρούμενα· διότι ὑγρότητά	τινα	θερμότητι κεκραμένην ἐπὶ τὸ βάθος
[6, 5]	ῥοπῇ τοῦ καιροῦ γεννηθέντα, προσαίτην	τινὰ	καὶ ἀγύρτην, θύρας ἐκ θυρῶν
[6, 5]	προειλημμένοις εἰς τὴν βλάβην ἴασίν	τινα	παρεχόμενος, τοῖς δὲ λοιποῖς ἀσφάλειαν
[6, 9]	ἀροτῆρες αὐτοί; Εἰ μὴ μυρμήκων	τινά	σοι παρέσχον φαντασίαν; Εἰ δὲ
[6, 11]	ἕως ἂν ἐκφανεῖσα πάλιν, ἀκολουθίαν	τινὰ	τῇ παλιρροίᾳ παράσχηται. Ἡ δὲ
[6, 1]	ἀκροατὴν προσῆκεν οἴκοθεν ἔχειν ἥκοντά	τινας	ἀφορμὰς πρὸς τὴν θεωρίαν τῶν
[6, 2]	Ὡς γὰρ ὁ ἀπόστολος λέγει	τινὰς	φωστῆρας ἐν κόσμῳ, ἄλλο δέ
[6, 8]	τὰς σκιὰς ἀποπέμπουσιν· ὅθεν αὐτούς	τινες	καὶ ἀμφισκίους ὠνόμασαν. Ταῦτα δὲ
[6, 8]	στομίων στενῶν καταλάμπεσθαι· ὅθεν αὐτούς	τινες	καὶ ἀσκίους καλοῦσιν. Οἱ δὲ
[6, 11]	ἐστι πρὸς ἀληθείας εὕρεσιν. Μῦθοί	τινες	καταγέλαστοι ὑπὸ γραϊδίων κωθωνιζομένων παραληρούμενοι
[6, 8]	ἐποικοῦμεν· ἐπεὶ εἰσί γε ἤδη	τινὲς	οἱ κατὰ δύο ἡμέρας τοῦ
[6, 11]	καὶ νῦν ὑμᾶς οἷον κριθίνῳ	τινὶ	ἄρτῳ τῇ εὐτελείᾳ τῆς ἡμετέρας
[6, 3]	Εἰ γὰρ πᾶσα σκιὰ αὐγῆς	τινος	διαφαινούσης ἀντικειμένως τῷ φωτὶ ἀπὸ
[6, 1]	φωστήρων. ~Τὸν ἀθλητῶν θεατὴν μετέχειν	τινὸς	προσῆκε καὶ αὐτὸν εὐτονίας. Καὶ
[6, 4]	τῇ τοῦ ἡλίου φορᾷ, συμπτωμάτων	τινῶν	ἀερίων σημεῖα γίνεται. Ὥσπερ οὖν
[6, 4]	τῷ βίῳ παρέχεται τὸ ὠφέλιμον,	τίς	ἀγνοεῖ; Ἔξεστι μὲν γὰρ τῷ
[6, 8]	τὸ σκότος. Ὥστε οὐκ ἄν	τις	ἁμάρτοι, ἡμέραν ὁρισάμενος εἶναι τὸν
[6, 1]	ἐκβαίνει, τῶν ἀϊδίων τὴν φύσιν	τίς	ἄρα νοῦς ἐξιχνιάσαι δυνήσεται; Εἰ
[6, 10]	τῆς λήξεως ἀποκρύπτεται. Λόγος δέ	τις	ἄρρητος τοῦ σοφοῦ δημιουργοῦ τῆς
[6, 7]	ἰδίου υἱοῦ τὴν γένεσιν ἐναρμόζει.	Τίς	γὰρ ἀνθρώπων κύριος τοῦ τοιούτου;
[6, 2]	ὁ Θεὸς τοὺς δύο φωστῆρας.	Τίς	εἶπε καὶ τίς ἐποίησεν; Οὐκ
[6, 2]	δύο φωστῆρας. Τίς εἶπε καὶ	τίς	ἐποίησεν; Οὐκ ἐννοεῖς ἐν τούτοις
[6, 8]	ἐγγινομένην πύρωσιν τῷ ἀέρι, ὅση	τίς	ἐστι, καὶ ποταπῶν ἀποτελεστικὴ συμπτωμάτων.
[6, 3]	τῶν βεβιωμένων ἡμῖν ἀνταποδόσεσι λόγος	τις	ἡμᾶς ἐν ἀπορρήτῳ παιδεύει, διαιρεθήσεσθαι
[6, 1]	ἐκ τῶν πανηγυρικῶν θεσμῶν ἄν	τις	κατίδοι, οἳ τοὺς συγκαθεζομένους εἰς
[6, 1]	ἔλαβες τοῦ τεχνίτου τῶν ὅλων,	τίς	ὁ τοῖς ἄνθεσι τούτοις διαποικίλας
[6, 11]	σαφεστάτην μαρτυρίαν τοῦ μεγέθους παρέχεται.	Τίς	οὖν ἀντερεῖ μὴ οὐχὶ παμμέγεθες
[6, 1]	δὲ κάλλει τῆς φύσεως οἷόν	τις	ὀφθαλμὸς διαυγὴς ἐμπρέπων τῇ κτίσει·
[6, 4]	τῶν φωστήρων σημειώσεις. Ἐὰν μή	τις	πέρα τοῦ μέτρου τὰ ἀπ´
[6, 11]	λαβεῖν τὴν θεωρίαν, ἀλλὰ μικραῖς	τισι	καὶ ἀμυδραῖς ἐμφάσεσι δι´ αὐτῶν
[6, 11]	παραληρούμενοι πανταχοῦ διεδόθησαν, ὅτι μαγγανείαις	τισὶ	τῆς οἰκείας ἕδρας ἀποκινηθεῖσα σελήνη
[6, 6]	ἐπαμφιέννυται. Ἀλλὰ καὶ ὁ ταυριανὸς	τληπαθὴς,	φησὶ, καὶ δουλικός· ἐπειδὴ ὑπὸ
[6, 10]	ἐπιμελεῖσθαι δὲ τῆς ψυχῆς ἧς	τὸ	ἀγαθόν ἐστιν ἀκίνητον. Εἰ δὲ
[6, 7]	τὸ ἄλογον, τὸ κακὸν καὶ	τὸ	ἀγαθὸν μὴ κατὰ τὴν ἀξίαν
[6, 7]	κολάζοντες. Οὐ γὰρ τοῦ κλέπτου	τὸ	ἀδίκημα· οὐδὲ τοῦ φονέως· ᾧ
[6, 5]	διαιρεῖσθαι τὴν μοῖραν· ἢ, ἵνα	τὸ	ἀκριβὲς εὑρεθῇ, ἐν πόστῳ ἑξηκοστῷ
[6, 10]	τὴν οἰκείαν ἀκμὴν φθάσαντα καὶ	τὸ	ἀκρότατον μέτρον ἑαυτῶν αὐξηθέντα, πάλιν
[6, 3]	κατὰ τὸ σχῆμα, ἐπιτηρήσαντι κατιδεῖν	τὸ	ἀλαμπὲς αὐτῆς καὶ ἀφώτιστον ὑπὸ
[6, 2]	δέ ἐστι φῶς τοῦ κόσμου	τὸ	ἀληθινὸν, οὗ κατὰ μέθεξιν οἱ
[6, 7]	καταψεύδεσθαι τῶν ἀψύχων. Ἔπειτα πόσον	τὸ	ἄλογον, τὸ κακὸν καὶ τὸ
[6, 1]	τοῖς ὁρωμένοις πλέον τοῦ τερπνοῦ	τὸ	ἀναγκαῖόν ἐστι· πάλιν ἐν ἡμέρᾳ
[6, 7]	ἦν κρατεῖν τῆς χειρὸς, διὰ	τὸ	ἀναπόδραστον τῆς ἐπὶ τὰς πράξεις
[6, 7]	τοῖς τοιούτοις λόγοις πολὺ μὲν	τὸ	ἀνόητον, πολλαπλάσιον δὲ τὸ ἀσεβές.
[6, 7]	αἰτίας τοῖς οὐρανίοις συνάπτουσιν. Οἷς	τὸ	ἀντιλέγειν ἄλλως μὲν καταγέλαστον, διὰ
[6, 7]	μὲν τὸ ἀνόητον, πολλαπλάσιον δὲ	τὸ	ἀσεβές. Οἱ γὰρ κακοποιοὶ τῶν
[6, 8]	ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ σημείου ἐπὶ	τὸ	αὐτὸ σημεῖον κατὰ τὴν οἰκείαν
[6, 8]	σκιὰς ἐπὶ τῆς μεσημβρίας, διὰ	τὸ	ἀφ´ ὑψηλοῦ τὸν περὶ ἡμᾶς
[6, 3]	ἐν ταῖς πανσελήνοις καταφέρεται πρὸς	τὸ	ἀφανὲς ἡ σελήνη· δυομένου δὲ
[6, 10]	ὑγρότητά τινα θερμότητι κεκραμένην ἐπὶ	τὸ	βάθος φθάνουσαν λεληθότως ἐνίησι. Δηλοῦσι
[6, 7]	ἕκαστος τῶν βασιλέων παρατετηρημένως εἰς	τὸ	βασιλικὸν τῶν ἀστέρων σχῆμα τοῦ
[6, 8]	ὠνόμασαν. Ταῦτα δὲ πάντα πρὸς	τὸ	βόρειον μέρος παροδεύσαντος ἤδη γίνεται
[6, 11]	τῷ καιρῷ τῆς γενέσεως οὐδὲ	τὸ	βραχύτατον ἀτρεμοῦσιν, ἀλλ´ ἐν σάλῳ
[6, 5]	παιδίον, καὶ ἡ μαῖα κατασκοπεῖ	τὸ	γεννηθὲν ἄρρεν ἢ θῆλυ· εἶτα
[6, 5]	παραδραμεῖν ἑξηκοστά; Εἶπε τῷ Χαλδαίῳ	τὸ	γεννηθέν. Διὰ πόσων, βούλει, θῶμεν
[6, 8]	δὲ χερσαίοις καὶ ἐνύδροις ἅπασι	τὸ	γένος φυλάσσον ἐκ τῆς τῶν
[6, 2]	τὴν τοῦ φωτίζειν δύναμιν ἔχον,	τὸ	δὲ παραφαίνειν τοῖς δεομένοις πεποιημένον·
[6, 3]	φῶς, εἰς ἀπόλαυσιν τοῖς δικαίοις,	τὸ	δὲ τῆς καύσεως ὀδυνηρὸν, τοῖς
[6, 2]	ἐποίησεν; Οὐκ ἐννοεῖς ἐν τούτοις	τὸ	διπλοῦν τῶν προσώπων; Πανταχοῦ τῇ
[6, 2]	τῶν προσώπων; Πανταχοῦ τῇ ἱστορίᾳ	τὸ	δόγμα τῆς θεολογίας μυστικῶς συμπαρέσπαρται.
[6, 5]	τῆς τῶν βίων ἀποκληρώσεως, πρὸς	τὸ	δοκοῦν ἑαυτοῖς, ἐξακούουσι. Τί γάρ
[6, 6]	ἀνθρώπου λαμβάνεις, οὐρανοῦ μέρος ἐστὶ	τὸ	δωδέκατον, ἐν ᾧ γενόμενος ὁ
[6, 5]	ἐπειδὴ διὰ τριάκοντα ἡμερῶν ἐκβαίνει	τὸ	δωδέκατον τῆς ἀπλανοῦς λεγομένης σφαίρας
[6, 10]	ἀνίδρυτον. Τῷ ὄντι γὰρ, κατὰ	τὸ	εἰρημένον, Ὁ ἄφρων ὡς σελήνη
[6, 3]	~Καὶ μηδενὶ ἄπιστον εἶναι δοκείτω	τὸ	εἰρημένον, ὅτι ἄλλο μέν τι
[6, 3]	συνίστασθαι πέφυκε. Τοῦτο τοίνυν ἐστὶ	τὸ	εἰρημένον, ὅτι Διεχώρισεν ὁ Θεὸς
[6, 1]	τῆς ἀληθείας ἡ εὕρεσις, καὶ	τὸ	ἐμὸν σφάλμα κοινὴ ζημία τῶν
[6, 5]	ἀκαριαῖον, οἷόν φησιν ὁ ἀπόστολος,	τὸ	ἐν ἀτόμῳ, καὶ τὸ ἐν
[6, 5]	ἀπόστολος, τὸ ἐν ἀτόμῳ, καὶ	τὸ	ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ, μεγίστης οὔσης
[6, 3]	δὲ τὴν φύσιν αὐτῶν πρὸς	τὸ	ἐναντίον ἀπέστησεν, ὥστε ἀμίκτως ἔχειν
[6, 3]	γίνεται· καὶ ἡ νὺξ ἐπὶ	τὸ	ἐναντίον ταῖς ἀκτῖσιν ὑποχωρεῖ, οὐδὲν
[6, 8]	τῶν ἡμερῶν περιίστησι. Καὶ διὰ	τὸ	ἐπὶ πλεῖστον προσομιλεῖν τῷ ἀέρι,
[6, 6]	ζῷον τοῦτο καὶ ἀποτίθεται ἀλύπως	τὸ	ἔριον, καὶ πάλιν παρὰ τῆς
[6, 2]	τορευταὶ λέξεων παρ´ ἡμῖν· οὐδὲ	τὸ	εὔηχον τῶν φωνῶν, ἀλλὰ τὸ
[6, 2]	τὸ εὔηχον τῶν φωνῶν, ἀλλὰ	τὸ	εὔσημον τῶν ὀνομάτων πανταχοῦ προτιμότερον.
[6, 6]	ὥραν· τοιοῦτον δέ πως ὀφθῆναι	τὸ	ζῷον. Ἀλλὰ καὶ μεγαλόφρων· ἐπειδὴ
[6, 6]	προετικὸς, καὶ πάλιν ποριστικός· ἐπειδὴ	τὸ	ζῷον τοῦτο καὶ ἀποτίθεται ἀλύπως
[6, 7]	ἔχει δύμανιν ἐν ταῖς γενέσεσι	τὸ	ἢ παρὰ ἀγαθοποιοῦ ἐφορᾶσθαι, ἢ
[6, 2]	ἡ φύσις παρήχθη· νῦν δὲ	τὸ	ἡλιακὸν τοῦτο σῶμα ὄχημα εἶναι
[6, 6]	σκορπιανὸς πλήκτης διὰ τὴν πρὸς	τὸ	θηρίον ὁμοίωσιν. Ὁ δὲ ζυγιανὸς
[6, 2]	Πρῶτον μὲν οὖν τῆς λέξεως	τὸ	ἰδιότροπον μηδένα σοι κινείτω γέλωτα,
[6, 7]	ἀψύχων. Ἔπειτα πόσον τὸ ἄλογον,	τὸ	κακὸν καὶ τὸ ἀγαθὸν μὴ
[6, 7]	μὲν γὰρ ἐκ φύσεως αὐτῶν	τὸ	κακὸν, ὁ δημιουργὸς ἔσται τοῦ
[6, 10]	ἀρετὴν κτησαμένη, καὶ διὰ ἀπροσεξίας	τὸ	καλὸν ἀφανίζουσα, καὶ μηδέποτε ἐπὶ
[6, 11]	ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα καὶ	τὸ	κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας τῶν
[6, 9]	Ὥστε ψεύδεται ἡ ὄψις, ἄπιστον	τὸ	κριτήριον. Ὑπομνήσθητι δὲ τῶν οἰκείων
[6, 10]	καθ´ ἕτερον ἑαυτῆς μέρος προδεικνῦσα	τὸ	λεῖπον. Ἄλλῳ μὲν γὰρ μέρει
[6, 3]	ἡ λευκότης, ἕτερον δέ τι	τὸ	λελευκασμένον σῶμα, οὕτω καὶ τὰ
[6, 9]	σύγκρισιν τὴν ὑπεροχὴν μαρτυροῦντες; ἢ	τὸ	μέγα νῦν οὕτως, ὡς ἐν
[6, 9]	δύο φωστῆρας τοὺς μεγάλους. Ἐπειδὴ	τὸ	μέγα τὸ μὲν ἀπόλυτον ἔχει
[6, 10]	ἀεὶ μέντοι ὁρατὸν αὐτῆς διαμένει	τὸ	μέγεθος· ἀλλὰ νῦν μὲν ἀπηρτισμένη
[6, 9]	ἂν μᾶλλον ἐγγίσωμεν, μᾶλλον αὐτῶν	τὸ	μέγεθος ἐξευρίσκομεν. Τῷ δὲ ἡλίῳ
[6, 1]	περιόδους ἀποδιδοὺς, σύμμετρον μὲν ἔχων	τὸ	μέγεθος τῷ παντὶ, ὥστε μὴ
[6, 9]	τὸ πλάτος τῆς γῆς πρὸς	τὸ	μείζονας δοκεῖν ἢ ἐλάττονας εἶναι.
[6, 9]	τοὺς μεγάλους. Ἐπειδὴ τὸ μέγα	τὸ	μὲν ἀπόλυτον ἔχει τὴν ἔννοιαν·
[6, 2]	πῦρ, καὶ ἄλλο ὁ λύχνος·	τὸ	μὲν τὴν τοῦ φωτίζειν δύναμιν
[6, 3]	τοῦ πυρὸς τὴν φύσιν, καὶ	τὸ	μὲν φῶς, εἰς ἀπόλαυσιν τοῖς
[6, 6]	ἐπειδὴ τοιούτου ἤθους ποιητικὸν ἐκεῖνο	τὸ	μέρος τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλ´ ἐπειδὴ
[6, 9]	καὶ ἀνατέλλοντες καὶ δυόμενοι καὶ	τὸ	μέσον ἐπέχοντες, ἴσοι πανταχόθεν τοῖς
[6, 5]	τοῖς δὲ λοιποῖς ἀσφάλειαν πρὸς	τὸ	μὴ τοῖς ὁμοίοις περιπεσεῖν. Οἱ
[6, 7]	οὔτε κατακρινομένης τῆς ἁμαρτίας, διὰ	τὸ	μηδὲν κατὰ προαίρεσιν ὑπὸ τῶν
[6, 5]	τὰ μέτρα· ὡς καὶ παρὰ	τὸ	μικρότατον καὶ ἀκαριαῖον, οἷόν φησιν
[6, 8]	τοῦ ἡλίου προσδιατρίβοντος, καὶ πολὺ	τὸ	νυκτερινὸν σκίασμα περὶ τὸν καθ´
[6, 11]	ταῖς ἀπ´ αὐτῆς ἐμπνοίαις, εἰς	τὸ	οἰκεῖον μέτρον προωθουμένη. Ταῦτά μοι
[6, 9]	μικρὰ ἐποίησε νομίζεσθαι τὰ ὁρώμενα,	τὸ	οἰκεῖον πάθος τοῖς ὁρατοῖς ἐπιφέρουσα.
[6, 1]	ὥστε μὴ ἐκβαίνειν τὴν πρὸς	τὸ	ὅλον ἀναλογίαν· τῷ δὲ κάλλει
[6, 11]	ἀναπνοαῖς τῆς σελήνης ὑφελκομένη πρὸς	τὸ	ὀπίσω, καὶ πάλιν ταῖς ἀπ´
[6, 11]	κατ´ εὐθεῖαν ἑστῶτος σκιὰ πρὸς	τὸ	ὄρθιον ἀποτείνεται, αἱ δὲ λοιπαὶ
[6, 5]	δυνήσονται. Ὁμοῦ τε γὰρ ἐτέχθη	τὸ	παιδίον, καὶ ἡ μαῖα κατασκοπεῖ
[6, 8]	τῶν ὡρῶν συνδρομήν, ὡς Ἑβραῖοι	τὸ	παλαιὸν τὸν ἐνιαυτὸν ἦγον καὶ
[6, 10]	πλήθει τῶν κατ´ οὐρανὸν ἀστέρων,	τὸ	παρ´ αὐτῶν συνερανιζόμενον φῶς οὐκ
[6, 3]	παντὶ ἑαυτῆς σώματι δαπανᾶται, ἀλλὰ	τὸ	περικείμενον φῶς ἀποτιθεμένη καὶ προσλαμβάνουσα
[6, 11]	διακεκαυμένης γείτονες· οἷς πᾶσι κατὰ	τὸ	πλάτος ἀντιπαρήκουσα, σαφεστάτην μαρτυρίαν τοῦ
[6, 11]	πάντως ἂν κατεφώτισε, τοὺς δὲ	τὸ	πλάτος αὐτῆς ὑπερπίπτοντας ἐγκεκλιμέναις ἂν
[6, 9]	περιουσίας, τῷ μηδὲν αὐτοῖς ἐπισημαίνειν	τὸ	πλάτος τῆς γῆς πρὸς τὸ
[6, 10]	νῦν δὲ αὐξομένης καὶ πρὸς	τὸ	πλῆρες ἐπειγομένης καὶ αὐτὰ πάλιν
[6, 6]	ἀλλ´ ἐπειδὴ τοιαύτης φύσεώς ἐστι	τὸ	πρόβατον. Τί οὖν δυσωπεῖς μὲν
[6, 7]	ἄλλως μὲν καταγέλαστον, διὰ δὲ	τὸ	προκατέχεσθαι τοὺς πολλοὺς τῇ ἀπάτῃ,
[6, 7]	εἱμαρμένη κρατεῖ, οὐδεμίαν ἔχει χώραν	τὸ	πρὸς ἀξίαν, ὃ τῆς δικαιοκρισίας
[6, 1]	θάνατον· ὃν ἐγέννησεν ἡ ἁμαρτία,	τὸ	πρωτότοκον ἔκγονον τοῦ ἀρχεκάκου δαίμονος.
[6, 2]	φωτὶ παρεσκεύασται. Ὡς γὰρ ἄλλο	τὸ	πῦρ, καὶ ἄλλο ὁ λύχνος·
[6, 10]	θερμότητα. Τοσοῦτον γάρ ἐστιν αὐτοῦ	τὸ	πυρῶδες, ὡς μήτε δι´ ὑπερβολὴν
[6, 3]	σχήματα οὐ συναπαρτίζεται τῇ νυκτὶ	τὸ	σεληναῖον φῶς, οὐδὲν πρὸς τὸν
[6, 11]	ἀνατολὴν τετραμμέναις ῥυμοτομίαις, ἐξίσου πᾶσαι	τὸ	σεληναῖον φῶς ὑποδέχονται. Αἷς εἰ
[6, 11]	τι ἦν καὶ ὑπερέχον μεγέθει	τὸ	σεληνιακὸν σῶμα, οὐκ ἂν ὁμοίως
[6, 4]	τῷ πλωτῆρι εἴσω λιμένων κατέχειν	τὸ	σκάφος, τοὺς ἐκ τῶν πνευμάτων
[6, 10]	ὅλως τῆς γῆς, ἠφάνισε μὲν	τὸ	σκότος, ὑπερηύγασε δὲ τοὺς ἀστέρας,
[6, 3]	ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους· ἐπειδὴ	τὸ	σκότος ὑποφεύγει τοῦ φωτὸς τὰς
[6, 8]	ὁρίζοντα ὑπεράρῃ, ἡμέραν παρέχει διαλύσας	τὸ	σκότος. Ὥστε οὐκ ἄν τις
[6, 1]	κατίδοι, οἳ τοὺς συγκαθεζομένους εἰς	τὸ	στάδιον γυμνῇ καθῆσθαι τῇ κεφαλῇ
[6, 5]	τοὺς ἀπλανεῖς, καὶ ποταπὸν ἦν	τὸ	σχῆμα αὐτῶν πρὸς ἀλλήλους ἐν
[6, 3]	ὅταν μάλιστα μηνοειδὴς τυγχάνῃ κατὰ	τὸ	σχῆμα, ἐπιτηρήσαντι κατιδεῖν τὸ ἀλαμπὲς
[6, 3]	παρέχεται. Τοῦ δὲ μὴ αὐτὸ	τὸ	σῶμα αὐτῆς ληγούσης ἀπαναλίσκεσθαι ἐναργὲς
[6, 3]	ἀλλ´ ὅτι ἕτερον μὲν αὐτῆς	τὸ	σῶμα, ἕτερον δὲ τὸ φωτίζον.
[6, 11]	μὴ οὐχὶ παμμέγεθες αὐτῆς εἶναι	τὸ	σῶμα, τὸ τηλικούτοις ὁμοῦ καὶ
[6, 10]	σελήνης νοείσθω. Μέγα γὰρ καὶ	τὸ	ταύτης σῶμα, καὶ φανότατόν γε
[6, 10]	τοῦ μὴ ὄντος πρόεισιν εἰς	τὸ	τέλειον, τὰ δὲ πρὸς τὴν
[6, 8]	μετοπώρου· ἃς εὐτάκτως περιοδεύειν ἡμᾶς	τὸ	τεταγμένον τῆς κινήσεως τῶν φωστήρων
[6, 11]	παμμέγεθες αὐτῆς εἶναι τὸ σῶμα,	τὸ	τηλικούτοις ὁμοῦ καὶ τοσούτοις διαστήμασιν
[6, 10]	πυκνὰ τρεπομένη καὶ μεταβαλλομένη διὰ	τὸ	τῆς γνώμης ἀνίδρυτον. Τῷ ὄντι
[6, 2]	ὑμῖν ἐκλογαῖς τῶν ῥημάτων, μηδὲ	τὸ	τῆς θέσεως αὐτῶν εὔρυθμον ἐπιτηδεύομεν.
[6, 8]	καὶ τῶν ἐν βάθει φρεάτων	τὸ	ὕδωρ διὰ στομίων στενῶν καταλάμπεσθαι·
[6, 2]	πάλιν στερέωμα, καὶ ξηρᾶς φανέρωσις.	Τὸ	ὕδωρ συνήθροιστο εἰς συνεστηκυῖαν καὶ
[6, 8]	ὥρα, ὑποθραύει μὲν τοῦ πνίγους	τὸ	ὑπερβάλλον, κατὰ μικρὸν δὲ ὑφιεῖσα
[6, 3]	ἡ λαμπρότης, ἄλλο δέ τι	τὸ	ὑποκείμενον τῷ φωτὶ σῶμα. Πρῶτον
[6, 9]	ὄψεως παραλλάττει. Μὴ ἐξαπατάτω σε	τὸ	φαινόμενον· μηδ´ ὅτι πηχυαῖος τοῖς
[6, 4]	καὶ ἡ σελήνη οὐ δώσει	τὸ	φέγγος αὐτῆς. Ταῦτα σημεῖα τῆς
[6, 10]	σελήνη ταῖς κατὰ μικρὸν ὑφαιρέσεσι	τὸ	φέγγος ἐξαναλίσκουσα· λυπείτω σε πλέον
[6, 3]	οἷον ἀποδυομένη καὶ πάλιν ἐπαμφιαζομένη	τὸ	φῶς, δι´ ἑαυτῆς καὶ τὰ
[6, 3]	λέγε ἐπείσακτον εἶναι τῆς σελήνης	τὸ	φῶς, διότι μειοῦται μὲν πρὸς
[6, 8]	τῆς ἡμέρας ὁ ἥλιος; Ὅτι	τὸ	φῶς ἐν ἑαυτῷ περιφέρων, ἐπειδάν
[6, 2]	νυκτός. Οὐρανὸς προειλήφει καὶ γῆ·	τὸ	φῶς ἐπὶ τούτοις δεδημιούργητο· ἡμέρα
[6, 3]	λαβὼν ἅπαξ καὶ ἐγκεκραμένον ἑαυτῷ	τὸ	φῶς ἔχων, οὐκ ἀποτίθεται· ἡ
[6, 3]	αὐτῆς τὸ σῶμα, ἕτερον δὲ	τὸ	φωτίζον. Τοιοῦτον δή τί μοι
[6, 4]	σημείωσιν ὅσον τῷ βίῳ παρέχεται	τὸ	ὠφέλιμον, τίς ἀγνοεῖ; Ἔξεστι μὲν
[6, 5]	τοιάσδε γενέσεις ἀποτελεῖ· ἡ δὲ	τοιάδε	σχέσις τῶν αὐτῶν τὴν ἐναντίαν
[6, 5]	τοιόνδε σχῆμα συνελθόντων ἀλλήλοις, τὰς	τοιάσδε	γενέσεις ἀποτελεῖ· ἡ δὲ τοιάδε
[6, 9]	τὴν μαρτυρίαν τοῦ μεγέθους τὰ	τοιαῦτα	λαμβάνει) πῶς τοίνυν τοῦ μεγάλου
[6, 1]	προσδοκώμενα. Εἰ γὰρ τὰ πρόσκαιρα	τοιαῦτα,	ποταπὰ τὰ αἰώνια; Καὶ εἰ
[6, 6]	λαβὼν ὁ οὐρανὸς ἔχει τὰ	τοιαῦτα	τῶν ἠθῶν ἰδιώματα, καὶ αὐτὸς
[6, 6]	μέρος τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλ´ ἐπειδὴ	τοιαύτης	φύσεώς ἐστι τὸ πρόβατον. Τί
[6, 2]	τῶν ὀνομάτων πανταχοῦ προτιμότερον. Σκόπει	τοίνυν	εἰ μὴ διὰ τῆς φαύσεως
[6, 3]	γῆν ἀέρος συνίστασθαι πέφυκε. Τοῦτο	τοίνυν	ἐστὶ τὸ εἰρημένον, ὅτι Διεχώρισεν
[6, 1]	ἐν τῷ μέρει τυγχάνῃ. Οὕτω	τοίνυν	καὶ τὸν τῶν μεγάλων καὶ
[6, 11]	καὶ πηλίκα τὰ παρεθέντα. Μὴ	τοίνυν	μηδὲ σελήνην ὀφθαλμῷ μετρήσῃς, ἀλλὰ
[6, 5]	τῶν ἑξηκοστῶν ἑξηκοντάκις ἔτεμον. Τιθέντες	τοίνυν	τὰς γενέσεις τῶν τικτομένων, ἴδωμεν
[6, 9]	μεγέθους τὰ τοιαῦτα λαμβάνει) πῶς	τοίνυν	τοῦ μεγάλου τὴν ἔννοιαν ἐκδεξόμεθα;
[6, 5]	τῷ ζῳδιακῷ κειμένους ἀστέρας κατὰ	τοιόνδε	σχῆμα συνελθόντων ἀλλήλοις, τὰς τοιάσδε
[6, 7]	ῥήμασιν ἀναγκάζομαι. Ἐν δὴ τοῖς	τοιούτοις	λόγοις πολὺ μὲν τὸ ἀνόητον,
[6, 6]	κριῷ γὰρ ἔχει τὴν ὥραν·	τοιοῦτον	δέ πως ὀφθῆναι τὸ ζῷον.
[6, 3]	σῶμα, ἕτερον δὲ τὸ φωτίζον.	Τοιοῦτον	δή τί μοι νόει καὶ
[6, 6]	γὰρ ὁ κριανὸς, οὐκ ἐπειδὴ	τοιούτου	ἤθους ποιητικὸν ἐκεῖνο τὸ μέρος
[6, 7]	Τίς γὰρ ἀνθρώπων κύριος τοῦ	τοιούτου;	Πῶς οὖν Ὀζίας ἐγέννησε τὸν
[6, 1]	τεχνίτου τῶν ὅλων, τίς ὁ	τοῖς	ἄνθεσι τούτοις διαποικίλας τὸν οὐρανὸν,
[6, 9]	τὸ μέσον ἐπέχοντες, ἴσοι πανταχόθεν	τοῖς	ἀνθρώποις προφαίνονται, ὅπερ ἀπόδειξιν ἔχει
[6, 10]	ζῴων κατασκευῇ, καὶ τοῖς λοιποῖς	τοῖς	ἀπὸ γῆς φυομένοις, μὴ μικρὰν
[6, 6]	ταῦτα μὲν αὐτῶν τὰ σοφὰ	τοῖς	ἀραχνείοις ὑφάσμασιν ἔοικεν, οἷς ὅταν
[6, 5]	δὲ οὐδὲν ἐμαυτοῦ ἴδιον, ἀλλὰ	τοῖς	αὐτῶν ἐκείνων πρὸς τὸν κατ´
[6, 7]	τῷ κακοδαιμονήματι αὐτὸν κείμενον ἀπεγράψαντο.	Τοῖς	γὰρ αὐτῶν ἐκείνων συγχρήσασθαι ῥήμασιν
[6, 5]	τὴν βλάβην ἴασίν τινα παρεχόμενος,	τοῖς	δὲ λοιποῖς ἀσφάλειαν πρὸς τὸ
[6, 2]	δύναμιν ἔχον, τὸ δὲ παραφαίνειν	τοῖς	δεομένοις πεποιημένον· οὕτω καὶ τῷ
[6, 3]	τὸ μὲν φῶς, εἰς ἀπόλαυσιν	τοῖς	δικαίοις, τὸ δὲ τῆς καύσεως
[6, 1]	μετανέστησεν ἡμᾶς ὁ ἀνθρωποκτόνος δαίμων,	τοῖς	ἑαυτοῦ δελεάσμασιν ἀνδραποδίσας τὸν ἄνθρωπον·
[6, 11]	ζῴοις ἢ ἐν βοτάναις. Ἀρκέσθωμεν	τοῖς	εἰρημένοις· ἐγὼ μὲν εὐχαριστήσας τῷ
[6, 10]	καὶ ἄγονον ἀπολιπεῖν. Ἀδελφὰ δὲ	τοῖς	εἰρημένοις καὶ τὰ περὶ τῆς
[6, 8]	μακροτάτας. Καὶ τοῦτο παρ´ ἡμῖν	τοῖς	ἑτεροσκίοις λεγομένοις ὅσοι τὰ ἀρκτῷα
[6, 9]	ἀλλὰ ἀπ´ ἴσου τοῦ διαστήματος	τοῖς	κατὰ πᾶν μέρος τῆς γῆς
[6, 3]	τὸ δὲ τῆς καύσεως ὀδυνηρὸν,	τοῖς	κολαζομένοις ἀποταχθήσεσθαι. Ἔπειτα μέντοι καὶ
[6, 11]	ἡλίου καὶ σελήνης ἐστὶν ἐξευρεῖν	τοῖς	λογισμοῖς, τὸν μὴ παρέργως τὰς
[6, 10]	τῇ τῶν ζῴων κατασκευῇ, καὶ	τοῖς	λοιποῖς τοῖς ἀπὸ γῆς φυομένοις,
[6, 9]	λογίσῃ. Συναιρεῖσθαι γὰρ πέφυκεν ἐν	τοῖς	μεγίστοις διαστήμασι τὰ μεγέθη τῶν
[6, 5]	τὸν κατ´ αὐτῶν ἔλεγχον ἀποχρήσομαι,	τοῖς	μὲν ἤδη προειλημμένοις εἰς τὴν
[6, 3]	ἄλληλα. Νῦν δὲ ἥλιον ἐπέταξε	τοῖς	μέτροις τῆς ἡμέρας· καὶ σελήνην,
[6, 4]	χρόαν τῆς ἴριδος εἰς ὀρθὸν	τοῖς	νέφεσιν ἐμφαινόμεναι, ὄμβρους ἢ χειμῶνας
[6, 8]	παρέχει. Χειμὼν μὲν γὰρ γίνεται,	τοῖς	νοτίοις μέρεσι τοῦ ἡλίου προσδιατρίβοντος,
[6, 2]	ἀφωρισμένην συναγωγήν. Ἡ γῆ πεπλήρωτο	τοῖς	οἰκείοις γεννήμασι, τά τε μυρία
[6, 5]	λοιποῖς ἀσφάλειαν πρὸς τὸ μὴ	τοῖς	ὁμοίοις περιπεσεῖν. Οἱ τῆς γενεθλιαλογίας
[6, 9]	τὰ ὁρώμενα, τὸ οἰκεῖον πάθος	τοῖς	ὁρατοῖς ἐπιφέρουσα. Ὥστε ψεύδεται ἡ
[6, 9]	κατ´ ὀλίγον αὐτῆς μέρος προσβαλλούσης	τοῖς	ὁρατοῖς. Μικρὰ οὖν ἡ ὄψις
[6, 1]	τὸν οὐρανὸν, καὶ ὅπως ἐν	τοῖς	ὁρωμένοις πλέον τοῦ τερπνοῦ τὸ
[6, 9]	τὸ φαινόμενον· μηδ´ ὅτι πηχυαῖος	τοῖς	ὁρῶσι δοκεῖ, τοσοῦτον αὐτὸν εἶναι
[6, 7]	κακίας) καὶ τούτων τὰς αἰτίας	τοῖς	οὐρανίοις συνάπτουσιν. Οἷς τὸ ἀντιλέγειν
[6, 2]	Ἔστι δὲ οὐδὲν μαχόμενον τοῦτο	τοῖς	περὶ τοῦ φωτὸς εἰρημένοις. Τότε
[6, 8]	τῆς βλαστήσεως ἀρχηγὸν, δένδρων δὲ	τοῖς	πλείστοις παρέχον τὴν ἀναβίωσιν, ζῴοις
[6, 9]	καταδυόμενος τοῦ μεγέθους ὑφίησιν, οὔτε	τοῖς	πρὸς δυσμαῖς κατῳκισμένοις ἀνατέλλων ἐλάττων
[6, 4]	τοῦ περὶ γῆν ἀέρος ἀναγκαίως	τοῖς	σχήμασιν αὐτῆς συμμεταβαλλομένου. Λεπτὴ μὲν
[6, 8]	καὶ τὴν γῆν πᾶσαν καταξηραίνει,	τοῖς	τε σπέρμασιν ἐκ τούτου συνεργῶν
[6, 9]	τὸν ἴσον βλέπουσιν. Οὔτε γὰρ	τοῖς	τὴν ἑῴαν οἰκοῦσι καταδυόμενος τοῦ
[6, 7]	συγχρήσασθαι ῥήμασιν ἀναγκάζομαι. Ἐν δὴ	τοῖς	τοιούτοις λόγοις πολὺ μὲν τὸ
[6, 6]	τὰς προηγουμένας αἰτίας λέγων ὑπάρχειν	τοῖς	τῶν ἀνθρώπων βίοις, ἐκ τῶν
[6, 8]	ἡμέραν τὸν χρόνον, ὅσῳ πλεῖον	τοῖς	ὑπὲρ γῆς προσδιατρίβει τόποις, τοσούτῳ
[6, 4]	πλεονασμῷ τοῦ ὑγροῦ χειμῶνα ἐπάξων	τοῖς	χωρίοις περὶ ἃ συναθροίζεται. Ὁμοίως
[6, 11]	Γραφῆς μαρτυρίαν. ~Καὶ τὰ περὶ	τὸν	ἀέρα δὲ πάθη ταῖς μεταβολαῖς
[6, 9]	αὐγὴν καὶ οὐρανὸν περιλάμπειν καὶ	τὸν	ἀέρα, καὶ ὁμοῦ πάσῃ τῇ
[6, 5]	εἰς σημεῖα, οὐχὶ τῶν περὶ	τὸν	ἀέρα τροπῶν, οὐδὲ τῶν περὶ
[6, 1]	~ΟΜΙΛΙΑ Περὶ γενέσεως φωστήρων.	~Τὸν	ἀθλητῶν θεατὴν μετέχειν τινὸς προσῆκε
[6, 2]	διδαχθῇς, εὐθὺς τῇ ἐννοίᾳ σύναπτε	τὸν	ἀκούσαντα. Εἶπεν ὁ Θεὸς, Γενηθήτωσαν
[6, 4]	καὶ εἰς ἐνιαυτούς. Ἀναγκαῖαι πρὸς	τὸν	ἀνθρώπινον βίον αἱ ἀπὸ τῶν
[6, 1]	δαίμων, τοῖς ἑαυτοῦ δελεάσμασιν ἀνδραποδίσας	τὸν	ἄνθρωπον· ἐνταῦθα κατόψει τὴν πρώτην
[6, 1]	ἡμῶν ἀγαπήσομεν, τὸν εὐεργέτην αἰδεσθησόμεθα,	τὸν	ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς ἡμῶν τῆς
[6, 7]	ὑπὸ τοῦδε ὁρᾶται, κακοποιὸν γίνεσθαι	τὸν	αὐτόν· καὶ ἐπειδὰν πάλιν μικρόν
[6, 7]	Ὀζίας ἐγέννησε τὸν Ἰωάθαμ; Ἰωάθαμ	τὸν	Ἄχαζ; Ἄχαζ τὸν Ἐζεκίαν; καὶ
[6, 8]	ταῖς κινήσεσιν ἑπόμεναι τοῦ ἡλίου,	τὸν	βίον ἡμῖν οἰκονομοῦσιν. Ἔστωσαν δὲ,
[6, 5]	ἄρχοντα δήμων, ὑπερπλουτοῦντα καὶ δυναστεύοντα·	τὸν	δὲ ἐν τῇ ἑτέρᾳ ῥοπῇ
[6, 1]	τῆς μελλούσης προσκυνοῦντες οὐκ ἀπολήξομεν,	τὸν	δι´ οὗ παρέσχετο ἤδη πλούτου
[6, 8]	σελήνη. Σελήνη μὲν ἐπειδὰν δωδεκάκις	τὸν	ἑαυτῆς ἐκτελέσῃ δρόμον, ἐνιαυτοῦ ἐστι
[6, 3]	ὁ δὲ Θεὸς παραδόξῳ θεάματι	τὸν	ἑαυτοῦ θεράποντα ἐπιστρέψαι βουλόμενος, πῦρ
[6, 1]	ἀρχὰς ἔχουσα, ἀλλ´ ἐξ ὧν	τὸν	ἑαυτοῦ θεράποντα ὁ Θεὸς ἐξεπαίδευσεν,
[6, 7]	Ἰωάθαμ; Ἰωάθαμ τὸν Ἄχαζ; Ἄχαζ	τὸν	Ἐζεκίαν; καὶ οὐδεὶς ἐν τούτοις
[6, 2]	τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ. Ὅταν	τὸν	εἰπόντα διδαχθῇς, εὐθὺς τῇ ἐννοίᾳ
[6, 5]	διαφορᾶς γενέσει πρὸς γένεσιν· καὶ	τὸν	ἐν τούτῳ τῷ ἀκαριαίῳ γεννηθέντα,
[6, 8]	συνδρομήν, ὡς Ἑβραῖοι τὸ παλαιὸν	τὸν	ἐνιαυτὸν ἦγον καὶ τῶν Ἑλλήνων
[6, 1]	δοξάσομεν, τὸν τροφέα ἡμῶν ἀγαπήσομεν,	τὸν	εὐεργέτην αἰδεσθησόμεθα, τὸν ἀρχηγὸν τῆς
[6, 1]	πρώτην τοῦ ἀνθρώπου γένεσιν, καὶ	τὸν	εὐθὺς ἡμᾶς ἐπικαταλαβόντα θάνατον· ὃν
[6, 5]	ἡμέραν τροφῆς ἕνεκα. Διὰ τοῦτο	τὸν	ζῳοφόρον λεγόμενον κύκλον διελόντες εἰς
[6, 2]	μήτε φωτὸς ἀρχηγὸν καὶ πατέρα	τὸν	ἥλιον ὀνομάσωσι· μήτε τῶν ἐκ
[6, 10]	σῶμα, καὶ φανότατόν γε μετὰ	τὸν	ἥλιον. Οὐκ ἀεὶ μέντοι ὁρατὸν
[6, 3]	γῆν περιλάμπουσα· ἐξίσου δὲ πρὸς	τὸν	ἥλιον τοῦ χρόνου διαιρεῖται τὰ
[6, 2]	ἀγνοίας ῥυόμενοι· οὕτω καὶ νῦν	τὸν	ἥλιον τοῦτον τῷ φανοτάτῳ ἐκείνῳ
[6, 2]	τῆς γῆς φυομένων δημιουργὸν, οἱ	τὸν	Θεὸν ἀγνοήσαντες ἡγήσωνται. Διὰ τοῦτο
[6, 3]	καὶ σελήνην, ὅταν ποτὲ πρὸς	τὸν	ἴδιον κύκλον ἀπαρτισθῇ, ἀρχηγὸν ἐποίησε
[6, 9]	ὅτι καὶ Ἰνδοὶ καὶ Βρεττανοὶ	τὸν	ἴσον βλέπουσιν. Οὔτε γὰρ τοῖς
[6, 7]	τοιούτου; Πῶς οὖν Ὀζίας ἐγέννησε	τὸν	Ἰωάθαμ; Ἰωάθαμ τὸν Ἄχαζ; Ἄχαζ
[6, 8]	ἐν ἑαυτῷ περιφέρων, ἐπειδάν ποτε	τὸν	καθ´ ἡμᾶς ὁρίζοντα ὑπεράρῃ, ἡμέραν
[6, 8]	πολὺ τὸ νυκτερινὸν σκίασμα περὶ	τὸν	καθ´ ἡμᾶς τόπον ἀποτελοῦντος· ὥστε
[6, 7]	ὃν ἐπεμαρτύρει ὁ ἀγαθοποιὸς ἀστὴρ	τὸν	καιρὸν οὐκ ἐξευρόντες, παρὰ τὴν
[6, 5]	ἀλλὰ τοῖς αὐτῶν ἐκείνων πρὸς	τὸν	κατ´ αὐτῶν ἔλεγχον ἀποχρήσομαι, τοῖς
[6, 5]	ἄρρεν ἢ θῆλυ· εἶτα ἀναμένει	τὸν	κλαυθμὸν, ὅπερ σημεῖόν ἐστι τῆς
[6, 2]	ὁ τῶν ὅλων δημιουργὸς περὶ	τὸν	κόσμον ἀνῆψε. ~Καὶ μηδενὶ ἄπιστον
[6, 1]	μάθωμεν, ἑαυτοὺς ἐπιγνωσόμεθα, Θεὸν γνωρίσομεν,	τὸν	κτίσαντα προσκυνήσομεν, τῷ Δεσπότῃ δουλεύσομεν,
[6, 3]	ἐκπληροῖ. Ὥστε τηλαυγῶς ἀπηρτισμένον καθορᾶσθαι	τὸν	κύκλον τῷ περιλαμπομένῳ μέρει τὸν
[6, 11]	εὐρίπους παλίρροιαι, καὶ ἡ περὶ	τὸν	λεγόμενον ὠκεανὸν ἄμπωτις, ἣν ταῖς
[6, 5]	ἐπὶ τὴν συνηγορίαν τῆς γενεθλιαλογίας	τὸν	λόγον ἕλκουσι, καὶ λέγουσι προσηρτῆσθαι
[6, 5]	Καὶ ἁπλοῦν ὄντα τῆς Γραφῆς	τὸν	λόγον, Ἔστωσαν εἰς σημεῖα, οὐχὶ
[6, 9]	τῆς ὁρατικῆς δυνάμεως οὐκ ἐξικνουμένης	τὸν	μεταξὺ τόπον διαπερᾶν, ἀλλ´ οἱονεὶ
[6, 11]	σελήνης ἐστὶν ἐξευρεῖν τοῖς λογισμοῖς,	τὸν	μὴ παρέργως τὰς ἐνεργείας αὐτῶν
[6, 9]	τὴν ἔννοιαν ἐκδεξόμεθα; Πότερον ὡς	τὸν	μύρμηκα, ἢ ἄλλο τι τῶν
[6, 1]	μεγάλων φιλοθεάμονας μὴ ἀγύμναστον ἔχειν	τὸν	νοῦν πρὸς τὴν τῶν προκειμένων
[6, 1]	ὁ τοῖς ἄνθεσι τούτοις διαποικίλας	τὸν	οὐρανὸν, καὶ ὅπως ἐν τοῖς
[6, 1]	καὶ διὰ τῶν ὁρωμένων ἀνελογίσω	τὸν	οὐχ ὁρώμενον, ἐμπαράσκευος ἥκεις ἀκροατὴς
[6, 1]	κτίσαντα προσκυνήσομεν, τῷ Δεσπότῃ δουλεύσομεν,	τὸν	Πατέρα δοξάσομεν, τὸν τροφέα ἡμῶν
[6, 10]	καὶ πεπηγότα τέως καὶ συμπεπιλημένον	τὸν	περὶ γῆν ἀέρα κατέτηξε καὶ
[6, 8]	τόπον ἀποτελοῦντος· ὥστε καταψύχεσθαι μὲν	τὸν	περὶ γῆν ἀέρα, πάσας δὲ
[6, 8]	μεσημβρίας, διὰ τὸ ἀφ´ ὑψηλοῦ	τὸν	περὶ ἡμᾶς καταλάμπειν τόπον. Μέγισται
[6, 7]	ἀστέρων τῆς ἑαυτῶν πονηρίας ἐπὶ	τὸν	ποιήσαντα αὐτοὺς τὴν αἰτίαν μετατιθέασιν.
[6, 3]	τὸ σεληναῖον φῶς, οὐδὲν πρὸς	τὸν	προκείμενον λόγον. Πλὴν ὅτι ὅταν
[6, 3]	τὸν κύκλον τῷ περιλαμπομένῳ μέρει	τὸν	σκιερὸν καὶ ἀερώδη κόλπον συναναφερούσης
[6, 5]	τὴν ὥραν ἀποτιθέμενος; Δεῖ γὰρ	τὸν	τὰ ὡροσκοπεῖα καταμαθεῖν μέλλοντα, πρὸς
[6, 1]	καὶ ὑπερφυῶν θεαμάτων ἐξεταστὴν, καὶ	τὸν	τῆς ἄκρας ὄντως καὶ ἀπορρήτου
[6, 1]	Δεσπότῃ δουλεύσομεν, τὸν Πατέρα δοξάσομεν,	τὸν	τροφέα ἡμῶν ἀγαπήσομεν, τὸν εὐεργέτην
[6, 1]	μέρει τυγχάνῃ. Οὕτω τοίνυν καὶ	τὸν	τῶν μεγάλων καὶ ὑπερφυῶν θεαμάτων
[6, 8]	τῷ ἀέρι, αὐτόν τε καταφρύσσει	τὸν	ὑπὲρ κεφαλῆς ἡμῶν ἀέρα, καὶ
[6, 8]	τις ἁμάρτοι, ἡμέραν ὁρισάμενος εἶναι	τὸν	ὑπὸ τοῦ ἡλίου πεφωτισμένον ἀέρα·
[6, 8]	ἐξίσου μερίζειν νυκτὶ πρὸς ἡμέραν	τὸν	χρόνον, ὅσῳ πλεῖον τοῖς ὑπὲρ
[6, 5]	τῷ χρόνῳ; Ἀνάγκη γὰρ εὑρεθῆναι	τὸν	ὡροσκοποῦντα ἀστέρα οὐ μόνον κατὰ
[6, 8]	πλεῖον τοῖς ὑπὲρ γῆς προσδιατρίβει	τόποις,	τοσούτῳ κατὰ μέρος ἐπανάγει τὴν
[6, 8]	σκίασμα περὶ τὸν καθ´ ἡμᾶς	τόπον	ἀποτελοῦντος· ὥστε καταψύχεσθαι μὲν τὸν
[6, 9]	δυνάμεως οὐκ ἐξικνουμένης τὸν μεταξὺ	τόπον	διαπερᾶν, ἀλλ´ οἱονεὶ ἐνδαπανωμένης τῷ
[6, 8]	ὑψηλοῦ τὸν περὶ ἡμᾶς καταλάμπειν	τόπον.	Μέγισται γάρ εἰσιν ἡμερῶν, ἐν
[6, 11]	Ὕψιστος; Ποῖος δ´ ἂν καὶ	τόπος	κατασπασθεῖσαν αὐτὴν ὑπεδέξατο; Βούλει ἀπὸ
[6, 7]	ἀλλ´ ἐπειδὴ ἐν τῷδε τῷ	τόπῳ	γέγονεν, ἀγαθοποιὸν ὑπάρχειν, καὶ ἐπειδὴ
[6, 11]	γὰρ αὐτῆς ἀπὸ τῶν ἰσημερινῶν	τόπων	ἀνατελλούσης οἵ τε προσοικοῦντες τῇ
[6, 2]	αὐτῶν εὔρυθμον ἐπιτηδεύομεν. Οὐ γὰρ	τορευταὶ	λέξεων παρ´ ἡμῖν· οὐδὲ τὸ
[6, 10]	ἐν αἰθρίᾳ τὴν γῆν περιρρέουσι.	Τοσαύτην	δὲ οὖσαν τὴν γῆν πῶς
[6, 9]	διὰ τοῦτο μεγάλοι· ἀλλ´ ἐπειδὴ	τοσοῦτοι	τὴν περιγραφὴν, ὥστε ἐξαρκεῖν τὴν
[6, 11]	σῶμα, τὸ τηλικούτοις ὁμοῦ καὶ	τοσούτοις	διαστήμασιν ἐξισούμενον; Καὶ τὰ μὲν
[6, 9]	ὅτι πηχυαῖος τοῖς ὁρῶσι δοκεῖ,	τοσοῦτον	αὐτὸν εἶναι λογίσῃ. Συναιρεῖσθαι γὰρ
[6, 10]	σύμμετρον ἔδωκεν αὐτῷ τὴν θερμότητα.	Τοσοῦτον	γάρ ἐστιν αὐτοῦ τὸ πυρῶδες,
[6, 7]	ἐπιλανθάνεσθαι; Καὶ ταῦτα μὲν εἰς	τοσοῦτον.	Εἰ δὲ καθ´ ἕκαστον ἀκαριαῖον
[6, 11]	μεγεθῶν ἡλίου καὶ σελήνης ἐπὶ	τοσοῦτον.	Ἡμῖν δὲ ὁ χαρισάμενος διάνοιαν
[6, 7]	Καὶ πρὸς μὲν ἐκείνους, ἐπὶ	τοσοῦτον.	Οὔτε γὰρ ὑμεῖς πλειόνων δεῖσθε
[6, 8]	τοῖς ὑπὲρ γῆς προσδιατρίβει τόποις,	τοσούτῳ	κατὰ μέρος ἐπανάγει τὴν εὐκρασίαν.
[6, 5]	αὐτῶν πρὸς ἀλλήλους ἐν τῇ	τότε	γενέσει τοῦ τικτομένου. Ὥστε εἰ
[6, 3]	καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους·	τότε	δὲ τὴν φύσιν αὐτῶν πρὸς
[6, 2]	Διὰ τοῦτο τετάρτη ἡμέρα· καὶ	τότε	εἶπεν ὁ Θεὸς, Γενηθήτωσαν φωστῆρες
[6, 3]	ἐποίησε τῆς νυκτός. Σχεδὸν γὰρ	τότε	κατὰ διάμετρον οἱ φωστῆρες ἀλλήλοις
[6, 2]	τοῖς περὶ τοῦ φωτὸς εἰρημένοις.	Τότε	μὲν γὰρ αὐτὴ τοῦ φωτὸς
[6, 4]	ὅλως τὴν ἐπὶ πλεῖστον μεταβολὴν	τοῦ	ἀέρος ἐνδείκνυνται. Πολλὰ δὲ καὶ
[6, 4]	τὴν χρόαν ὁρᾶται, τῆς παχύτητος	τοῦ	ἀέρος ταύτην ἐμποιούσης τὴν φαντασίαν
[6, 4]	τὰς βλάβας, ἐκ τῆς στυγνότητος	τοῦ	ἀέρος τὴν μεταβολὴν ἀναμένοντι. Γεωργοὶ
[6, 1]	βλέπειν, ποταπὴ ζημία τῷ ἁμαρτωλῷ	τοῦ	ἀληθινοῦ φωτὸς στερηθῆναι; ~Καὶ εἶπεν
[6, 1]	ἄνθρωπον· ἐνταῦθα κατόψει τὴν πρώτην	τοῦ	ἀνθρώπου γένεσιν, καὶ τὸν εὐθὺς
[6, 6]	κριὸς, ἀφ´ οὗ τὴν γένεσιν	τοῦ	ἀνθρώπου λαμβάνεις, οὐρανοῦ μέρος ἐστὶ
[6, 1]	ἡ ἁμαρτία, τὸ πρωτότοκον ἔκγονον	τοῦ	ἀρχεκάκου δαίμονος. Καὶ γνωρίσεις σαυτὸν,
[6, 8]	δέ ἐστιν ἐνιαυτὸς ἡ ἀπὸ	τοῦ	αὐτοῦ σημείου ἐπὶ τὸ αὐτὸ
[6, 10]	μὴ μέγα φρονεῖν ταῖς εὐημερίαις	τοῦ	βίου, μὴ ἐπαγάλλεσθαι δυναστείαις, μὴ
[6, 5]	τῶν αὐτῶν τὴν ἐναντίαν ἀποκλήρωσιν	τοῦ	βίου ποιεῖ. Περὶ ὧν οὐκ
[6, 5]	ἐπιτυχεῖν ἀκριβῶς ἀδύνατον, ἡ δὲ	τοῦ	βραχυτάτου παραλλαγὴ τοῦ παντὸς διαμαρτεῖν
[6, 3]	καὶ αὐξήσεως τὰς φαντασίας παρέχεται.	Τοῦ	δὲ μὴ αὐτὸ τὸ σῶμα
[6, 9]	οὐδεὶς πορρωτέρω, ἀλλὰ ἀπ´ ἴσου	τοῦ	διαστήματος τοῖς κατὰ πᾶν μέρος
[6, 5]	ἀλλὰ καὶ κατὰ ποίας μοίρας	τοῦ	δωδεκατημορίου, καὶ ἐν πόστῳ ἑξηκοστῷ,
[6, 7]	καὶ ἀρετὴν ἐνεργημάτων οὐκ ἐκ	τοῦ	ἐφ´ ἡμῖν εἰσὶν αἱ ἀρχαὶ,
[6, 6]	ὡσαύτως, ἕκαστον τούτων δωδεκατημόριόν ἐστι	τοῦ	ζῳδιακοῦ λεγομένου κύκλου. Πῶς οὖν
[6, 3]	τὴν διαίρεσιν τοῦ φωτὸς ἀπὸ	τοῦ	ἡλιακοῦ σώματος ἐμοὶ καὶ σοὶ
[6, 4]	δι´ ἀχλύος ἡ ἀναφορὰ γένηται	τοῦ	ἡλίου, ἀμαυροῦνται μὲν αἱ ἀκτῖνες,
[6, 8]	σημεῖον κατὰ τὴν οἰκείαν κίνησιν	τοῦ	ἡλίου ἀποκατάστασις. ~Καὶ ἐποίησεν ὁ
[6, 3]	ἡ σελήνη· δυομένου δὲ πάλιν	τοῦ	ἡλίου, αὕτη πολλάκις ἐξ ἀνατολῶν
[6, 3]	δι´ ἑαυτῆς καὶ τὰ περὶ	τοῦ	ἡλίου εἰρημένα πιστοῦται. Οὗτοι καὶ
[6, 8]	βόρειον μέρος παροδεύσαντος ἤδη γίνεται	τοῦ	ἡλίου. Ἐκ δὲ τούτων εἰκάζειν
[6, 3]	ἀλλήλοις ἀντικαθίστανται. Ἀνατέλλοντος μὲν γὰρ	τοῦ	ἡλίου, ἐν ταῖς πανσελήνοις καταφέρεται
[6, 8]	ἑαυτῆς τῷ χειμῶνι προσάγει· δηλονότι	τοῦ	ἡλίου πάλιν ἀπὸ τῶν προσαρκτίων
[6, 4]	Ἓν γάρ τι τῶν ἀπὸ	τοῦ	ἡλίου παραδεικνυμένων καὶ ὁ Κύριος
[6, 8]	ἡμέραν ὁρισάμενος εἶναι τὸν ὑπὸ	τοῦ	ἡλίου πεφωτισμένον ἀέρα· ἢ, ἡμέραν
[6, 3]	τί μοι νόει καὶ ἐπὶ	τοῦ	ἡλίου. Πλὴν ὅτι ὁ μὲν
[6, 8]	γὰρ γίνεται, τοῖς νοτίοις μέρεσι	τοῦ	ἡλίου προσδιατρίβοντος, καὶ πολὺ τὸ
[6, 8]	αἱ περιτροπαὶ, ταῖς κινήσεσιν ἑπόμεναι	τοῦ	ἡλίου, τὸν βίον ἡμῖν οἰκονομοῦσιν.
[6, 4]	ὀνομάζουσιν ἀνθηλίους, ὅταν συμπεριτρέχωσι τῇ	τοῦ	ἡλίου φορᾷ, συμπτωμάτων τινῶν ἀερίων
[6, 11]	γάρ ἐστιν ἀξίαν τοῦ μεγέθους	τοῦ	Θεοῦ τῶν ὅλων ἐκ τούτων
[6, 7]	τὸ βασιλικὸν τῶν ἀστέρων σχῆμα	τοῦ	ἰδίου υἱοῦ τὴν γένεσιν ἐναρμόζει.
[6, 3]	τῆς λαμπρότητος ἐνεργοῦν, τὴν δὲ	τοῦ	καίειν δύναμιν σχολάζουσαν ἔχον. Ὡς
[6, 5]	δὲ ἐν τῇ ἑτέρᾳ ῥοπῇ	τοῦ	καιροῦ γεννηθέντα, προσαίτην τινὰ καὶ
[6, 7]	τὸ κακὸν, ὁ δημιουργὸς ἔσται	τοῦ	κακοῦ ποιητής· εἰ δὲ προαιρέσει
[6, 11]	πλείους περιστῶσιν αὐτὸν, ἡ μὲν	τοῦ	κατ´ εὐθεῖαν ἑστῶτος σκιὰ πρὸς
[6, 10]	καὶ μειούμενα καθαιρεῖται. Ὥστε ἐκ	τοῦ	κατὰ τὴν σελήνην θεάματος παιδεύεσθαι
[6, 11]	Ταῦτά μοι εἴρηται πρὸς ἀπόδειξιν	τοῦ	κατὰ τοὺς φωστῆρας μεγέθους, καὶ
[6, 7]	καὶ πονηρίαν κολάζοντες. Οὐ γὰρ	τοῦ	κλέπτου τὸ ἀδίκημα· οὐδὲ τοῦ
[6, 1]	τοῦ παντὸς, οὐκ ἐκ τῆς	τοῦ	κόσμου σοφίας τὰς ἀρχὰς ἔχουσα,
[6, 1]	ἐπειδὴ πρόκειται ἡμῖν εἰς τὴν	τοῦ	κόσμου σύστασιν ἐξέτασις καὶ θεωρία
[6, 2]	κόσμῳ, ἄλλο δέ ἐστι φῶς	τοῦ	κόσμου τὸ ἀληθινὸν, οὗ κατὰ
[6, 3]	τῇ φύσει, ἥνωται τῇ δυνάμει	τοῦ	κτίσαντος. Καὶ μή μοι λέγε
[6, 11]	μεγάλων μείζονας λαμβάνειν τὰς ἐννοίας	τοῦ	κτίσαντος. Καίτοιγε συγκρίσει τοῦ ποιητοῦ,
[6, 10]	καταφωτίζειν, εἰ μὴ ἀπὸ μεγάλου	τοῦ	κύκλου τὴν αὐγὴν ἐπηφίει; Ἐνταῦθά
[6, 1]	φύσεως παρασκευαῖς ἐλαττούμενον, τῇ δὲ	τοῦ	λόγου περιουσίᾳ πρὸς οὐρανὸν αὐτὸν
[6, 11]	τὴν μικράν μοι ταύτην διακονίαν	τοῦ	λόγου χαρισαμένῳ, ὑμεῖς δὲ τῷ
[6, 9]	τὰ τοιαῦτα λαμβάνει) πῶς τοίνυν	τοῦ	μεγάλου τὴν ἔννοιαν ἐκδεξόμεθα; Πότερον
[6, 11]	Βούλει ἀπὸ μικρῶν τεκμηρίων λαβεῖν	τοῦ	μεγέθους αὐτῆς τὴν ἀπόδειξιν; Αἱ
[6, 9]	τῇ οἰκείᾳ τῶν φωστήρων κατασκευῇ	τοῦ	μεγέθους ἐμφαινομένου; Ἐγὼ μὲν οἶμαι
[6, 11]	τὸ πλάτος ἀντιπαρήκουσα, σαφεστάτην μαρτυρίαν	τοῦ	μεγέθους παρέχεται. Τίς οὖν ἀντερεῖ
[6, 9]	ὅπερ ἀπόδειξιν ἔχει σαφῆ τῆς	τοῦ	μεγέθους περιουσίας, τῷ μηδὲν αὐτοῖς
[6, 10]	~Κἀκεῖνο δέ σοι ἐναργὲς ἔστω	τοῦ	μεγέθους σημεῖον. Ἀπείρων ὄντων τῷ
[6, 9]	τὰ ὅμοια παραθέσει τὴν μαρτυρίαν	τοῦ	μεγέθους τὰ τοιαῦτα λαμβάνει) πῶς
[6, 11]	λόγον. Οὐ γάρ ἐστιν ἀξίαν	τοῦ	μεγέθους τοῦ Θεοῦ τῶν ὅλων
[6, 9]	τοῖς τὴν ἑῴαν οἰκοῦσι καταδυόμενος	τοῦ	μεγέθους ὑφίησιν, οὔτε τοῖς πρὸς
[6, 8]	ἀπὸ τῶν μεσημβρινῶν χωρίων ἐπὶ	τοῦ	μέσου γένηται, ὥστε ἐξίσου μερίζειν
[6, 8]	ἀποτελεστικὴ συμπτωμάτων. Ἐντεῦθεν διαδεξαμένη ἡμᾶς	τοῦ	μετοπώρου ἡ ὥρα, ὑποθραύει μὲν
[6, 7]	τε καιρὸς οὐκ ἐνδίδωσι πέρα	τοῦ	μέτρου πρὸς αὐτοὺς ἀποτείνεσθαι. ~Πρὸς
[6, 4]	σημειώσεις. Ἐὰν μή τις πέρα	τοῦ	μέτρου τὰ ἀπ´ αὐτῶν σημεῖα
[6, 10]	ἀνθρωπίνων, ἀλλὰ τὰ μὲν ἐκ	τοῦ	μὴ ὄντος πρόεισιν εἰς τὸ
[6, 11]	τοὺς φωστῆρας μεγέθους, καὶ σύστασιν	τοῦ	μηδὲ μέχρι συλλαβῆς ἀργόν τι
[6, 10]	διαλῦσαι. Μόνος δὲ οὗτος ὑπερφανεὶς	τοῦ	ὁρίζοντος, μᾶλλον δὲ ἔτι καὶ
[6, 6]	ἤθους ποιητικὸν ἐκεῖνο τὸ μέρος	τοῦ	οὐρανοῦ, ἀλλ´ ἐπειδὴ τοιαύτης φύσεώς
[6, 9]	Οἵ γε κατὰ πᾶν μέρος	τοῦ	οὐρανοῦ γινόμενοι, καὶ ἀνατέλλοντες καὶ
[6, 2]	γενηθήτωσαν φωστῆρες ἐν τῷ στερεώματι	τοῦ	οὐρανοῦ εἰς φαῦσιν ἐπὶ τῆς
[6, 2]	Γενηθήτωσαν φωστῆρες ἐν τῷ στερεώματι	τοῦ	οὐρανοῦ. Ὅταν τὸν εἰπόντα διδαχθῇς,
[6, 4]	ἔργων. Ἤδη δὲ καὶ τῆς	τοῦ	παντὸς διαλύσεως ἐν ἡλίῳ καὶ
[6, 5]	ἡ δὲ τοῦ βραχυτάτου παραλλαγὴ	τοῦ	παντὸς διαμαρτεῖν ποιεῖ, καταγέλαστοι καὶ
[6, 8]	τινὲς οἱ κατὰ δύο ἡμέρας	τοῦ	παντὸς ἐνιαυτοῦ καὶ ἄσκιοι παντελῶς
[6, 1]	κόσμου σύστασιν ἐξέτασις καὶ θεωρία	τοῦ	παντὸς, οὐκ ἐκ τῆς τοῦ
[6, 4]	φέγγος αὐτῆς. Ταῦτα σημεῖα τῆς	τοῦ	παντὸς συμπληρώσεως. ~Ἀλλ´ οἱ ὑπὲρ
[6, 4]	τούτοις ἐσχολακότες τετηρήκασι σημειώδη, ὡς	τοῦ	περὶ γῆν ἀέρος ἀναγκαίως τοῖς
[6, 3]	παρυφίσταται, οὕτως ἡ νὺξ σκιαζομένου	τοῦ	περὶ γῆν ἀέρος συνίστασθαι πέφυκε.
[6, 11]	πίστεως χαριζόμενος ὑμῖν τὴν φανέρωσιν	τοῦ	Πνεύματος, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ
[6, 8]	μετοπώρου ἡ ὥρα, ὑποθραύει μὲν	τοῦ	πνίγους τὸ ὑπερβάλλον, κατὰ μικρὸν
[6, 11]	ἐννοίας τοῦ κτίσαντος. Καίτοιγε συγκρίσει	τοῦ	ποιητοῦ, ἥλιος καὶ σελήνη ἐμπίδος
[6, 3]	καὶ αὐτῇ τῇ ἐνεργείᾳ παρὰ	τοῦ	ποιητοῦ τῆς φύσεως αὐτῶν διαστῆναι.
[6, 3]	καὶ σοὶ τὴν καυστικὴν δύναμιν	τοῦ	πυρὸς ἀπὸ τῆς λαμπρότητος χωρίσαι
[6, 3]	ἡμᾶς ἐν ἀπορρήτῳ παιδεύει, διαιρεθήσεσθαι	τοῦ	πυρὸς τὴν φύσιν, καὶ τὸ
[6, 1]	ἀκροατὴς καὶ πρέπων τῷ πληρώματι	τοῦ	σεμνοῦ τούτου καὶ μακαρίου θεάτρου.
[6, 2]	ἐγίνοντο τῶν ψυχῶν, ἃς ἐπαίδευον,	τοῦ	σκότους αὐτὰς τῆς ἀγνοίας ῥυόμενοι·
[6, 3]	τοῦτο οἴεσθαι χρὴ ἐν νυκτὶ	τοῦ	σκότους εἶναι τὴν φύσιν. Εἰ
[6, 3]	τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον	τοῦ	σκότους· ἐπειδὴ τὸ σκότος ὑποφεύγει
[6, 3]	τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον	τοῦ	σκότους· τότε δὲ τὴν φύσιν
[6, 10]	ἀποκρύπτεται. Λόγος δέ τις ἄρρητος	τοῦ	σοφοῦ δημιουργοῦ τῆς ποικίλης ταύτης
[6, 7]	ἐπειδὰν πάλιν μικρόν τι παρεκκλίνῃ	τοῦ	σχήματος, εὐθὺς τῆς κακίας ἐπιλανθάνεσθαι;
[6, 9]	γὰρ ἐν τῇ ὑπερβολῇ τῶν	τοῦ	σώματος ὄγκων, ἀλλ´ ἐν τῇ
[6, 3]	σῶμα. Πρῶτον μὲν οὖν ἐκ	τοῦ	τὰ σύνθετα πάντα οὕτω παρ´
[6, 1]	ὅπως ἐν τοῖς ὁρωμένοις πλέον	τοῦ	τερπνοῦ τὸ ἀναγκαῖόν ἐστι· πάλιν
[6, 5]	ὅπερ σημεῖόν ἐστι τῆς ζωῆς	τοῦ	τεχθέντος. Πόσα βούλει ἐν τούτῳ
[6, 10]	ἐπηφίει; Ἐνταῦθά μοι τὴν σοφίαν	τοῦ	τεχνίτου κατάμαθε, πῶς τῷ διαστήματι
[6, 11]	μικροτάτων τῆς κτίσεως τὴν μεγάλην	τοῦ	τεχνίτου σοφίαν καταμανθάνειν, παράσχοι καὶ
[6, 1]	τῶν ἄστρων ἐνατενίσας, ἔννοιαν ἔλαβες	τοῦ	τεχνίτου τῶν ὅλων, τίς ὁ
[6, 5]	ἀλλήλους ἐν τῇ τότε γενέσει	τοῦ	τικτομένου. Ὥστε εἰ τῆς ὥρας
[6, 7]	ἐναρμόζει. Τίς γὰρ ἀνθρώπων κύριος	τοῦ	τοιούτου; Πῶς οὖν Ὀζίας ἐγέννησε
[6, 4]	μὴ δυνηθεὶς, ἀλλὰ τῷ πλεονασμῷ	τοῦ	ὑγροῦ χειμῶνα ἐπάξων τοῖς χωρίοις
[6, 9]	τῆς Γραφῆς μαρτυρίαν, καὶ ἀπειροπλασίων	τοῦ	φαινομένου. ~Κἀκεῖνο δέ σοι ἐναργὲς
[6, 7]	τοῦ κλέπτου τὸ ἀδίκημα· οὐδὲ	τοῦ	φονέως· ᾧ γε οὐδὲ βουλομένῳ
[6, 2]	ὁ λύχνος· τὸ μὲν τὴν	τοῦ	φωτίζειν δύναμιν ἔχον, τὸ δὲ
[6, 2]	ἐνέφηνεν ὃ ἐβούλετο· ἀντὶ γὰρ	τοῦ	φωτισμοῦ τὴν φαῦσιν εἴρηκεν. Ἔστι
[6, 3]	Οὐδὲ γὰρ ἐγὼ τὴν διαίρεσιν	τοῦ	φωτὸς ἀπὸ τοῦ ἡλιακοῦ σώματος
[6, 2]	οὐδὲν μαχόμενον τοῦτο τοῖς περὶ	τοῦ	φωτὸς εἰρημένοις. Τότε μὲν γὰρ
[6, 2]	ἐπὶ τῆς γῆς. Εἰ προειλήφει	τοῦ	φωτὸς ἡ γένεσις, πῶς νῦν
[6, 3]	εἰρημένον, ὅτι ἄλλο μέν τι	τοῦ	φωτὸς ἡ λαμπρότης, ἄλλο δέ
[6, 2]	εἰρημένοις. Τότε μὲν γὰρ αὐτὴ	τοῦ	φωτὸς ἡ φύσις παρήχθη· νῦν
[6, 3]	διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον	τοῦ	φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ
[6, 3]	Διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον	τοῦ	φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ
[6, 3]	σκότους· ἐπειδὴ τὸ σκότος ὑποφεύγει	τοῦ	φωτὸς τὰς ἐπιδρομὰς, ἐν τῇ
[6, 3]	ἐξίσου δὲ πρὸς τὸν ἥλιον	τοῦ	χρόνου διαιρεῖται τὰ μέτρα. ~Καὶ
[6, 5]	εἰ τὴν ἀκρίβειαν ταύτην τῆς	τοῦ	χρόνου διαιρέσεως ἀποσῶσαι δυνήσονται. Ὁμοῦ
[6, 7]	Εἰ δὲ καθ´ ἕκαστον ἀκαριαῖον	τοῦ	χρόνου ἐπ´ ἄλλο καὶ ἄλλο
[6, 5]	οὕτω λεπτὴν καὶ ἀκατάληπτον εὕρεσιν	τοῦ	χρόνου ἐφ´ ἑκάστου τῶν πλανητῶν
[6, 5]	καταμαθόντες ὅτι ἐν τῷ πλάτει	τοῦ	χρόνου πολλὰ τῶν σχημάτων αὐτοὺς
[6, 5]	διαφεύγει, εἰς στενὸν παντελῶς ἀπέκλεισαν	τοῦ	χρόνου τὰ μέτρα· ὡς καὶ
[6, 7]	ἀγαθοποιὸν ὑπάρχειν, καὶ ἐπειδὴ ὑπὸ	τοῦδε	ὁρᾶται, κακοποιὸν γίνεσθαι τὸν αὐτόν·
[6, 1]	Δεῦρο δὴ οὖν, ὥσπερ οἱ	τοὺς	ἀήθεις τῶν πόλεων τῆς χειρὸς
[6, 11]	δόξα καὶ τὸ κράτος εἰς	τοὺς	αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[6, 5]	εὑρεθῆναι ποταπὴν εἶχον σχέσιν πρὸς	τοὺς	ἀπλανεῖς, καὶ ποταπὸν ἦν τὸ
[6, 10]	μὲν τὸ σκότος, ὑπερηύγασε δὲ	τοὺς	ἀστέρας, καὶ πεπηγότα τέως καὶ
[6, 11]	τῶν στενωπῶν πάντως ἂν κατεφώτισε,	τοὺς	δὲ τὸ πλάτος αὐτῆς ὑπερπίπτοντας
[6, 2]	φωστῆρες, καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς	τοὺς	δύο φωστῆρας. Τίς εἶπε καὶ
[6, 9]	ἀποκατάστασις. ~Καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς	τοὺς	δύο φωστῆρας τοὺς μεγάλους. Ἐπειδὴ
[6, 4]	εἴσω λιμένων κατέχειν τὸ σκάφος,	τοὺς	ἐκ τῶν πνευμάτων κινδύνους προορωμένῳ.
[6, 5]	κινουμένων ἄστρων ἡ ἐπιπλοκὴ, πρὸς	τοὺς	ἐν τῷ ζῳδιακῷ κειμένους ἀστέρας
[6, 11]	συμπιπτόντων ἀλλήλοις, καὶ αἱ περὶ	τοὺς	εὐρίπους παλίρροιαι, καὶ ἡ περὶ
[6, 9]	ὁ Θεὸς τοὺς δύο φωστῆρας	τοὺς	μεγάλους. Ἐπειδὴ τὸ μέγα τὸ
[6, 11]	εἰ μὴ πάσαις ἀντιπρόσωπος ἦν,	τοὺς	μὲν ἐπ´ εὐθείας τῶν στενωπῶν
[6, 11]	τῶν λύχνων ἐστὶν ἰδεῖν κατὰ	τοὺς	οἴκους γινόμενον. Ἐπειδὰν πλείους περιστῶσιν
[6, 7]	καταγέλαστον, διὰ δὲ τὸ προκατέχεσθαι	τοὺς	πολλοὺς τῇ ἀπάτῃ, ἀναγκαῖον ἴσως
[6, 1]	θεσμῶν ἄν τις κατίδοι, οἳ	τοὺς	συγκαθεζομένους εἰς τὸ στάδιον γυμνῇ
[6, 9]	διασώζει, ἀλλὰ περιφερεῖς οἴεται εἶναι	τοὺς	τετραγώνους τῶν πύργων. Ὥστε πανταχόθεν
[6, 8]	συνεργῶν πρὸς τὴν ἅδρησιν, καὶ	τοὺς	τῶν δένδρων καρποὺς κατεπείγων ἐπὶ
[6, 1]	δι´ αἰνιγμάτων, ἀνάγκη που πάντως,	τοὺς	τῶν μεγάλων φιλοθεάμονας μὴ ἀγύμναστον
[6, 11]	εἴρηται πρὸς ἀπόδειξιν τοῦ κατὰ	τοὺς	φωστῆρας μεγέθους, καὶ σύστασιν τοῦ
[6, 8]	πρεσβύτερα τῆς τῶν φωστήρων γενέσεως.	Τοῦτο	γὰρ ἐνδείκνυται ἡμῖν καὶ ὁ
[6, 6]	αἰτίας ἀπηρτημένας· εἰ δὲ καταγέλαστον	τοῦτο	εἰπεῖν, καταγελαστότερον πολλῷ ἐκ τῶν
[6, 5]	κινήσει τῶν οὐρανίων· καὶ διὰ	τοῦτο	ἐκ τῶν ἄστρων γίνεσθαι παρὰ
[6, 1]	προσῆκε καὶ αὐτὸν εὐτονίας. Καὶ	τοῦτο	ἐκ τῶν πανηγυρικῶν θεσμῶν ἄν
[6, 6]	πάλιν ποριστικός· ἐπειδὴ τὸ ζῷον	τοῦτο	καὶ ἀποτίθεται ἀλύπως τὸ ἔριον,
[6, 9]	μείζους τῶν μικροτέρων ἀστέρων, διὰ	τοῦτο	μεγάλοι· ἀλλ´ ἐπειδὴ τοσοῦτοι τὴν
[6, 3]	ἐν ἡμέρᾳ ἐστὶν ἡ σκιὰ,	τοῦτο	οἴεσθαι χρὴ ἐν νυκτὶ τοῦ
[6, 9]	μεγέθους ἐμφαινομένου; Ἐγὼ μὲν οἶμαι	τοῦτο.	Οὐ γὰρ ἐπειδὴ μείζους τῶν
[6, 8]	τὰς σκιὰς ἔχουσαι μακροτάτας. Καὶ	τοῦτο	παρ´ ἡμῖν τοῖς ἑτεροσκίοις λεγομένοις
[6, 2]	παρήχθη· νῦν δὲ τὸ ἡλιακὸν	τοῦτο	σῶμα ὄχημα εἶναι τῷ πρωτογόνῳ
[6, 2]	τὸν Θεὸν ἀγνοήσαντες ἡγήσωνται. Διὰ	τοῦτο	τετάρτη ἡμέρα· καὶ τότε εἶπεν
[6, 3]	περὶ γῆν ἀέρος συνίστασθαι πέφυκε.	Τοῦτο	τοίνυν ἐστὶ τὸ εἰρημένον, ὅτι
[6, 2]	εἴρηκεν. Ἔστι δὲ οὐδὲν μαχόμενον	τοῦτο	τοῖς περὶ τοῦ φωτὸς εἰρημένοις.
[6, 5]	ἐφ´ ἡμέραν τροφῆς ἕνεκα. Διὰ	τοῦτο	τὸν ζῳοφόρον λεγόμενον κύκλον διελόντες
[6, 6]	μυῖα, ἤ τι τῶν παραπλησίως	τούτοις	ἀσθενῶν ἐνσχεθῇ, καταδεθέντα κρατεῖται· ἐπειδὰν
[6, 2]	καὶ γῆ· τὸ φῶς ἐπὶ	τούτοις	δεδημιούργητο· ἡμέρα καὶ νὺξ διεκέκριτο·
[6, 1]	ὅλων, τίς ὁ τοῖς ἄνθεσι	τούτοις	διαποικίλας τὸν οὐρανὸν, καὶ ὅπως
[6, 7]	τὸν Ἐζεκίαν; καὶ οὐδεὶς ἐν	τούτοις	δουλικῇ συνέτυχεν ὥρᾳ γενέσεως; Ἔπειτα
[6, 4]	σελήνην αὐξομένην ἢ λήγουσαν οἱ	τούτοις	ἐσχολακότες τετηρήκασι σημειώδη, ὡς τοῦ
[6, 2]	τίς ἐποίησεν; Οὐκ ἐννοεῖς ἐν	τούτοις	τὸ διπλοῦν τῶν προσώπων; Πανταχοῦ
[6, 1]	δικαιοσύνης ἥλιος; Εἰ τυφλῷ ζημία	τοῦτον	μὴ βλέπειν, ποταπὴ ζημία τῷ
[6, 2]	οὕτω καὶ νῦν τὸν ἥλιον	τοῦτον	τῷ φανοτάτῳ ἐκείνῳ ἐπισκευάσας φωτὶ
[6, 1]	ἐμπρέπων τῇ κτίσει· εἰ ἀκόρεστος	τούτου	ἡ θέα, ποταπὸς τῷ κάλλει
[6, 1]	πρέπων τῷ πληρώματι τοῦ σεμνοῦ	τούτου	καὶ μακαρίου θεάτρου. Δεῦρο δὴ
[6, 8]	καταξηραίνει, τοῖς τε σπέρμασιν ἐκ	τούτου	συνεργῶν πρὸς τὴν ἅδρησιν, καὶ
[6, 5]	τυγχάνοι. Πόσων ἑξηκοστῶν σμῆνος ἐν	τούτῳ	πάλιν παρατρέχει τῷ χρόνῳ; Ἀνάγκη
[6, 10]	τεχνίτου κατάμαθε, πῶς τῷ διαστήματι	τούτῳ	σύμμετρον ἔδωκεν αὐτῷ τὴν θερμότητα.
[6, 5]	πρὸς γένεσιν· καὶ τὸν ἐν	τούτῳ	τῷ ἀκαριαίῳ γεννηθέντα, τύραννον εἶναι
[6, 5]	τοῦ τεχθέντος. Πόσα βούλει ἐν	τούτῳ	τῷ χρόνῳ παραδραμεῖν ἑξηκοστά; Εἶπε
[6, 6]	ζυγὸς, καὶ ταῦρος ὡσαύτως, ἕκαστον	τούτων	δωδεκατημόριόν ἐστι τοῦ ζῳδιακοῦ λεγομένου
[6, 8]	γίνεται τοῦ ἡλίου. Ἐκ δὲ	τούτων	εἰκάζειν ἐστὶ τὴν ἐκ τῆς
[6, 7]	καὶ ἠφάνισε. ~Καὶ οὐκ ἐπὶ	τούτων	ἵστανται μόνον, ἀλλὰ καὶ ὧν
[6, 11]	τοῦ Θεοῦ τῶν ὅλων ἐκ	τούτων	λαβεῖν τὴν θεωρίαν, ἀλλὰ μικραῖς
[6, 4]	κίνησιν ἀπειλεῖ. Τὴν δὲ ἐκ	τούτων	σημείωσιν ὅσον τῷ βίῳ παρέχεται
[6, 7]	ἐπιτηδευμάτων ἀρετῆς ἢ κακίας) καὶ	τούτων	τὰς αἰτίας τοῖς οὐρανίοις συνάπτουσιν.
[6, 6]	παρ´ ἡμῖν τῶν ζυγῶν ἰσότητα.	Τούτων	τί ἂν γένοιτο καταγελαστότερον; Ὁ
[6, 10]	τὰ νεοσφαγῆ τῶν κρεῶν ταχὺ	τρεπόμενα	τῇ προσβολῇ τῆς σελήνης· καὶ
[6, 10]	αὐτῆς διαθέσεως μένουσα, ἀλλὰ πυκνὰ	τρεπομένη	καὶ μεταβαλλομένη διὰ τὸ τῆς
[6, 5]	εἰς δώδεκα μέρη, ἐπειδὴ διὰ	τριάκοντα	ἡμερῶν ἐκβαίνει τὸ δωδέκατον τῆς
[6, 5]	λεγομένης σφαίρας ὁ ἥλιος, εἰς	τριάκοντα	μοίρας τῶν δωδεκατημορίων ἕκαστον διῃρήκασιν.
[6, 4]	Λεπτὴ μὲν γὰρ οὖσα περὶ	τρίτην	ἡμέραν καὶ καθαρὰ, σταθερὰν εὐδίαν
[6, 6]	Ὁ δεῖνα οὖλος, φησὶ, τὴν	τρίχα,	καὶ χαροπός· κριῷ γὰρ ἔχει
[6, 8]	Ἐκεῖθεν δὲ ἤδη πρὸς θερινὰς	τροπὰς	ἐπ´ αὐτὴν τὴν ἄρκτον ἀπελαύνων
[6, 5]	οὐχὶ τῶν περὶ τὸν ἀέρα	τροπῶν,	οὐδὲ τῶν περὶ τὰς ὥρας
[6, 11]	τῷ διατρέφοντι ὑμᾶς ταῖς πνευματικαῖς	τροφαῖς,	ὃς καὶ νῦν ὑμᾶς οἷον
[6, 1]	δουλεύσομεν, τὸν Πατέρα δοξάσομεν, τὸν	τροφέα	ἡμῶν ἀγαπήσομεν, τὸν εὐεργέτην αἰδεσθησόμεθα,
[6, 5]	θυρῶν ἀμείβοντα τῆς ἐφ´ ἡμέραν	τροφῆς	ἕνεκα. Διὰ τοῦτο τὸν ζῳοφόρον
[6, 3]	ἀπηλ– λαγμένῳ, ὅταν μάλιστα μηνοειδὴς	τυγχάνῃ	κατὰ τὸ σχῆμα, ἐπιτηρήσαντι κατιδεῖν
[6, 3]	Πλὴν ὅτι ὅταν ἑαυτῆς τελειοτάτη	τυγχάνῃ,	κατάρχει μὲν τῆς νυκτὸς τῷ
[6, 1]	ἕκαστος αὐτὸς ἐν τῷ μέρει	τυγχάνῃ.	Οὕτω τοίνυν καὶ τὸν τῶν
[6, 5]	εἴτε ἡμερινὰ ταῦτα, εἴτε νυκτερινὰ	τυγχάνοι.	Πόσων ἑξηκοστῶν σμῆνος ἐν τούτῳ
[6, 5]	ἐν τούτῳ τῷ ἀκαριαίῳ γεννηθέντα,	τύραννον	εἶναι πόλεων, καὶ ἄρχοντα δήμων,
[6, 1]	ὁ τῆς δικαιοσύνης ἥλιος; Εἰ	τυφλῷ	ζημία τοῦτον μὴ βλέπειν, ποταπὴ
[6, 5]	παρελθεῖν· ἄλλως τε καὶ εἰ	τύχοι	ἔξω τῆς γυναικωνίτιδος ἑστὼς ὁ
[6, 8]	διὰ τὸ ἐπὶ πλεῖστον προσομιλεῖν	τῷ	ἀέρι, αὐτόν τε καταφρύσσει τὸν
[6, 9]	φαντασίαν; Διότι, καθάπερ ἔφην, ἐνδαπανηθεῖσα	τῷ	ἀέρι ἡ ὄψις, ἐξίτηλος γινομένη,
[6, 3]	γάρ σοι καὶ ἐν καθαρῷ	τῷ	ἀέρι καὶ πάσης ἀχλύος ἀπηλ–
[6, 8]	τῆς ἡλιακῆς ἀκτῖνος ἐγγινομένην πύρωσιν	τῷ	ἀέρι, ὅση τίς ἐστι, καὶ
[6, 5]	γένεσιν· καὶ τὸν ἐν τούτῳ	τῷ	ἀκαριαίῳ γεννηθέντα, τύραννον εἶναι πόλεων,
[6, 1]	τοῦτον μὴ βλέπειν, ποταπὴ ζημία	τῷ	ἁμαρτωλῷ τοῦ ἀληθινοῦ φωτὸς στερηθῆναι;
[6, 3]	γὰρ ἐν ἡμέρᾳ ἡ σκιὰ	τῷ	ἀντιφράσσοντι τὴν αὐγὴν παρυφίσταται, οὕτως
[6, 4]	δὲ ἐκ τούτων σημείωσιν ὅσον	τῷ	βίῳ παρέχεται τὸ ὠφέλιμον, τίς
[6, 9]	μᾶλλον αὐτῶν τὸ μέγεθος ἐξευρίσκομεν.	Τῷ	δὲ ἡλίῳ οὐδείς ἐστιν ἐγγυτέρω
[6, 1]	τὴν πρὸς τὸ ὅλον ἀναλογίαν·	τῷ	δὲ κάλλει τῆς φύσεως οἷόν
[6, 1]	Θεὸν γνωρίσομεν, τὸν κτίσαντα προσκυνήσομεν,	τῷ	Δεσπότῃ δουλεύσομεν, τὸν Πατέρα δοξάσομεν,
[6, 10]	σοφίαν τοῦ τεχνίτου κατάμαθε, πῶς	τῷ	διαστήματι τούτῳ σύμμετρον ἔδωκεν αὐτῷ
[6, 11]	τοῦ λόγου χαρισαμένῳ, ὑμεῖς δὲ	τῷ	διατρέφοντι ὑμᾶς ταῖς πνευματικαῖς τροφαῖς,
[6, 5]	ἡ ἐπιπλοκὴ, πρὸς τοὺς ἐν	τῷ	ζῳδιακῷ κειμένους ἀστέρας κατὰ τοιόνδε
[6, 4]	ἐπειδὰν ἡ σελήνη περιλιμνάζηται· καὶ	τῷ	ἡλίῳ δὲ ὅταν αἱ λεγόμεναι
[6, 11]	τῆς ἑαυτῶν ἀσθενείας, ἵνα μὴ	τῷ	ἡμετέρῳ λόγῳ μετρῆται τῶν δημιουργημάτων
[6, 3]	τυγχάνῃ, κατάρχει μὲν τῆς νυκτὸς	τῷ	ἰδίῳ φωτὶ τὰ ἄστρα ὑπεραυγάζουσα
[6, 2]	τοῖς δεομένοις πεποιημένον· οὕτω καὶ	τῷ	καθαρωτάτῳ ἐκείνῳ καὶ εἰλικρινεῖ καὶ
[6, 11]	σχήματα τῆς σελήνης· ἐν δὲ	τῷ	καιρῷ τῆς γενέσεως οὐδὲ τὸ
[6, 10]	ἄλλο δὲ μέρος αὐτῆς ἐν	τῷ	καιρῷ τῆς λήξεως ἀποκρύπτεται. Λόγος
[6, 7]	τῶν λεπτοτάτων ἄγνοιαν, ὡς ἐν	τῷ	κακοδαιμονήματι αὐτὸν κείμενον ἀπεγράψαντο. Τοῖς
[6, 1]	ἀκόρεστος τούτου ἡ θέα, ποταπὸς	τῷ	κάλλει ὁ τῆς δικαιοσύνης ἥλιος;
[6, 10]	μέγεθος· ἀλλὰ νῦν μὲν ἀπηρτισμένη	τῷ	κύκλῳ, νῦν δὲ ἐλλείπουσα καὶ
[6, 11]	τοῦ Πνεύματος, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ	τῷ	Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ ἡ δόξα
[6, 1]	πάλιν ἐν ἡμέρᾳ εἰ νήφοντι	τῷ	λογισμῷ κατέμαθες τὰ τῆς ἡμέρας
[6, 6]	τῶν μηδὲν κοινωνούντων ἐπάγειν ἐπιχειρεῖν	τῷ	λόγῳ τὰς πιθανότητας. Ἀλλὰ ταῦτα
[6, 1]	καὶ ἀγωνιστὴς ἕκαστος αὐτὸς ἐν	τῷ	μέρει τυγχάνῃ. Οὕτω τοίνυν καὶ
[6, 9]	ἐλάττων φαίνεται· οὔτε μὴν ἐν	τῷ	μεσουρανήματι γινόμενος, τῆς ἐφ´ ἑκάτερα
[6, 9]	τόπον διαπερᾶν, ἀλλ´ οἱονεὶ ἐνδαπανωμένης	τῷ	μέσῳ, καὶ κατ´ ὀλίγον αὐτῆς
[6, 9]	σαφῆ τῆς τοῦ μεγέθους περιουσίας,	τῷ	μηδὲν αὐτοῖς ἐπισημαίνειν τὸ πλάτος
[6, 4]	πνευμάτων κινδύνους προορωμένῳ. Ἔξεστι δὲ	τῷ	ὁδοιπόρῳ πόρρωθεν ἐκκλίνειν τὰς βλάβας,
[6, 10]	διὰ τὸ τῆς γνώμης ἀνίδρυτον.	Τῷ	ὄντι γὰρ, κατὰ τὸ εἰρημένον,
[6, 3]	Λήγουσα γὰρ, καὶ μειουμένη, οὐχὶ	τῷ	παντὶ ἑαυτῆς σώματι δαπανᾶται, ἀλλὰ
[6, 1]	σύμμετρον μὲν ἔχων τὸ μέγεθος	τῷ	παντὶ, ὥστε μὴ ἐκβαίνειν τὴν
[6, 3]	γὰρ ἐκεῖνο ἡμῖν ἐξετάζειν ἐν	τῷ	παρόντι πρόκειται, ἀλλ´ ὅτι ἕτερον
[6, 3]	τηλαυγῶς ἀπηρτισμένον καθορᾶσθαι τὸν κύκλον	τῷ	περιλαμπομένῳ μέρει τὸν σκιερὸν καὶ
[6, 5]	ταύτης εὑρεταὶ, καταμαθόντες ὅτι ἐν	τῷ	πλάτει τοῦ χρόνου πολλὰ τῶν
[6, 4]	ἀτμῶν κρατηθῆναι μὴ δυνηθεὶς, ἀλλὰ	τῷ	πλεονασμῷ τοῦ ὑγροῦ χειμῶνα ἐπάξων
[6, 10]	τοῦ μεγέθους σημεῖον. Ἀπείρων ὄντων	τῷ	πλήθει τῶν κατ´ οὐρανὸν ἀστέρων,
[6, 1]	ἐμπαράσκευος ἥκεις ἀκροατὴς καὶ πρέπων	τῷ	πληρώματι τοῦ σεμνοῦ τούτου καὶ
[6, 4]	τίς ἀγνοεῖ; Ἔξεστι μὲν γὰρ	τῷ	πλωτῆρι εἴσω λιμένων κατέχειν τὸ
[6, 2]	ἡλιακὸν τοῦτο σῶμα ὄχημα εἶναι	τῷ	πρωτογόνῳ ἐκείνῳ φωτὶ παρεσκεύασται. Ὡς
[6, 2]	ὁ Θεός· γενηθήτωσαν φωστῆρες ἐν	τῷ	στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ εἰς φαῦσιν
[6, 2]	ὁ Θεὸς, Γενηθήτωσαν φωστῆρες ἐν	τῷ	στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ. Ὅταν τὸν
[6, 11]	τοῖς εἰρημένοις· ἐγὼ μὲν εὐχαριστήσας	τῷ	τὴν μικράν μοι ταύτην διακονίαν
[6, 7]	ἑκάστῳ, ἀλλ´ ἐπειδὴ ἐν τῷδε	τῷ	τόπῳ γέγονεν, ἀγαθοποιὸν ὑπάρχειν, καὶ
[6, 8]	χρόνου μέτρον ἐν ᾧ ἐν	τῷ	ὑπὲρ γῆν ἡμισφαιρίῳ ὁ ἥλιος
[6, 2]	καὶ νῦν τὸν ἥλιον τοῦτον	τῷ	φανοτάτῳ ἐκείνῳ ἐπισκευάσας φωτὶ ὁ
[6, 3]	σκιὰ αὐγῆς τινος διαφαινούσης ἀντικειμένως	τῷ	φωτὶ ἀπὸ τῶν σωμάτων ἐκπίπτει·
[6, 3]	ἄλλο δέ τι τὸ ὑποκείμενον	τῷ	φωτὶ σῶμα. Πρῶτον μὲν οὖν
[6, 5]	τῷ χρόνῳ παραδραμεῖν ἑξηκοστά; Εἶπε	τῷ	Χαλδαίῳ τὸ γεννηθέν. Διὰ πόσων,
[6, 8]	μεσότητος ἀβλαβῶς ἡμᾶς δι´ ἑαυτῆς	τῷ	χειμῶνι προσάγει· δηλονότι τοῦ ἡλίου
[6, 5]	σμῆνος ἐν τούτῳ πάλιν παρατρέχει	τῷ	χρόνῳ; Ἀνάγκη γὰρ εὑρεθῆναι τὸν
[6, 5]	τεχθέντος. Πόσα βούλει ἐν τούτῳ	τῷ	χρόνῳ παραδραμεῖν ἑξηκοστά; Εἶπε τῷ
[6, 7]	διανέμειν ἑκάστῳ, ἀλλ´ ἐπειδὴ ἐν	τῷδε	τῷ τόπῳ γέγονεν, ἀγαθοποιὸν ὑπάρχειν,
[6, 1]	μέγεθος μέτρον ἀνθρωπίνης διανοίας ἐκβαίνει,	τῶν	ἀϊδίων τὴν φύσιν τίς ἄρα
[6, 11]	τὸ κράτος εἰς τοὺς αἰῶνας	τῶν	αἰώνων. Ἀμήν.
[6, 1]	τὸ ἐμὸν σφάλμα κοινὴ ζημία	τῶν	ἀκουόντων γένηται. Πρὸς οὖν τί
[6, 1]	ἀλόγων λειπόμενον, ἄρχοντα δὲ χειροτονητὸν	τῶν	ἀλόγων καὶ τῶν ἀψύχων. Ταῖς
[6, 1]	χειρῶν· δυνάμει μὲν καὶ παραπολὺ	τῶν	ἀλόγων λειπόμενον, ἄρχοντα δὲ χειροτονητὸν
[6, 10]	ἡμετέρας φύσεως· ὅτι οὐδὲν μόνιμον	τῶν	ἀνθρωπίνων, ἀλλὰ τὰ μὲν ἐκ
[6, 10]	τὰ ἡμέτερα, καὶ τῆς ταχείας	τῶν	ἀνθρωπίνων περιτροπῆς λαμβάνοντας ἔννοιαν, μὴ
[6, 6]	προηγουμένας αἰτίας λέγων ὑπάρχειν τοῖς	τῶν	ἀνθρώπων βίοις, ἐκ τῶν παρ´
[6, 7]	τὸ μηδὲν κατὰ προαίρεσιν ὑπὸ	τῶν	ἀνθρώπων ἐπιτελεῖσθαι. Ὅπου γὰρ ἀνάγκη
[6, 4]	ἢ ἀνειμένων. Ἓν γάρ τι	τῶν	ἀπὸ τοῦ ἡλίου παραδεικνυμένων καὶ
[6, 7]	βασιλέων παρατετηρημένως εἰς τὸ βασιλικὸν	τῶν	ἀστέρων σχῆμα τοῦ ἰδίου υἱοῦ
[6, 7]	ἐφ´ ἑκάστης ἡμέρας μυριάκις ἀμείβεται	τῶν	ἀστέρων τὰ σχήματα; Ἀεικίνητοι γὰρ
[6, 7]	τὸ ἀσεβές. Οἱ γὰρ κακοποιοὶ	τῶν	ἀστέρων τῆς ἑαυτῶν πονηρίας ἐπὶ
[6, 5]	οὐρανίων· καὶ διὰ τοῦτο ἐκ	τῶν	ἄστρων γίνεσθαι παρὰ τῶν Χαλδαίων
[6, 1]	νυκτερινῇ πρὸς τὰ ἄρρητα κάλλη	τῶν	ἄστρων ἐνατενίσας, ἔννοιαν ἔλαβες τοῦ
[6, 6]	μὲν ἡμᾶς ἀπὸ τῆς ἀξιοπιστίας	τῶν	ἄστρων, πείθειν δὲ ἐπιχειρεῖς διὰ
[6, 5]	ἀποτελεῖ· ἡ δὲ τοιάδε σχέσις	τῶν	αὐτῶν τὴν ἐναντίαν ἀποκλήρωσιν τοῦ
[6, 7]	ὃ μανίας ἐστὶν ἐπέκεινα καταψεύδεσθαι	τῶν	ἀψύχων. Ἔπειτα πόσον τὸ ἄλογον,
[6, 1]	δὲ χειροτονητὸν τῶν ἀλόγων καὶ	τῶν	ἀψύχων. Ταῖς μὲν ἐκ τῆς
[6, 7]	διαδοχαί; Οὐ δήπου γὰρ ἕκαστος	τῶν	βασιλέων παρατετηρημένως εἰς τὸ βασιλικὸν
[6, 7]	μεταβολαῖς, πολλάκις τῆς ἡμέρας, οἱ	τῶν	βασιλικῶν γενέσεων ἀποτελοῦνται σχηματισμοὶ, διὰ
[6, 3]	πυρός. Ὅθεν καὶ ἐν ταῖς	τῶν	βεβιωμένων ἡμῖν ἀνταποδόσεσι λόγος τις
[6, 5]	ὥρας μεταβολῶν, ἀλλ´ ἐπὶ τῆς	τῶν	βίων ἀποκληρώσεως, πρὸς τὸ δοκοῦν
[6, 6]	ἄστρων, πείθειν δὲ ἐπιχειρεῖς διὰ	τῶν	βληχημάτων; Εἰ μὲν γὰρ παρὰ
[6, 6]	αὐτὸς ὑπόκειται ἀλλοτρίαις ἀρχαῖς, ἐκ	τῶν	βοσκημάτων ἔχων τὰς αἰτίας ἀπηρτημένας·
[6, 2]	γεννήμασι, τά τε μυρία γένη	τῶν	βοτανῶν ἐκβλαστήσασα, καὶ παντοδαποῖς εἴδεσι
[6, 9]	καὶ ὕπτιον, ἡλίκα μέν σοι	τῶν	βοῶν κατεφάνη τὰ ζεύγη; πηλίκοι
[6, 6]	ἐκ τῶν παρ´ ἡμῖν βοσκημάτων	τῶν	γεννωμένων ἀνθρώπων τὰ ἤθη χαρακτηρίζεις;
[6, 10]	θαλαττίων τὰ ὑγρότατα· καὶ αἱ	τῶν	δένδρων ἐντεριῶναι. Ἃ πάντα οὐκ
[6, 8]	πρὸς τὴν ἅδρησιν, καὶ τοὺς	τῶν	δένδρων καρποὺς κατεπείγων ἐπὶ τὴν
[6, 11]	μὴ τῷ ἡμετέρῳ λόγῳ μετρῆται	τῶν	δημιουργημάτων τὰ μέγιστα, ἀλλὰ ἐξ
[6, 5]	ὁ ἥλιος, εἰς τριάκοντα μοίρας	τῶν	δωδεκατημορίων ἕκαστον διῃρήκασιν. Εἶτα ἑκάστην
[6, 6]	ἐν ᾧ γενόμενος ὁ ἥλιος	τῶν	ἐαρινῶν σημείων ἅπτεται. Καὶ ζυγὸς,
[6, 11]	τὰ μέγιστα, ἀλλὰ ἐξ ὀλίγων	τῶν	εἰρημένων παρ´ ἑαυτοῖς ἀναλογίζεσθαι, πόσα
[6, 4]	δῆλός ἐστι διὰ τὴν ἐπίρροιαν	τῶν	ἐκ τῆς γῆς ἀτμῶν κρατηθῆναι
[6, 2]	πατέρα τὸν ἥλιον ὀνομάσωσι· μήτε	τῶν	ἐκ τῆς γῆς φυομένων δημιουργὸν,
[6, 8]	παλαιὸν τὸν ἐνιαυτὸν ἦγον καὶ	τῶν	Ἑλλήνων οἱ ἀρχαιότατοι. Ἡλιακὸς δέ
[6, 8]	ἐξίσου πανταχόθεν περιφωτίζει, ὥστε καὶ	τῶν	ἐν βάθει φρεάτων τὸ ὕδωρ
[6, 5]	εἰς ἑξήκοντα διελόντες, ἕκαστον πάλιν	τῶν	ἑξηκοστῶν ἑξηκοντάκις ἔτεμον. Τιθέντες τοίνυν
[6, 8]	τὸ γένος φυλάσσον ἐκ τῆς	τῶν	ἐπιγινομένων διαδοχῆς. Ἐκεῖθεν δὲ ἤδη
[6, 7]	ἑκάστου ἡμῶν κυρία (λέγω δὴ,	τῶν	ἐπιτηδευμάτων ἀρετῆς ἢ κακίας) καὶ
[6, 4]	πάσας ἐντεῦθεν εὑρίσκουσι τὰς εὐκαιρίας	τῶν	ἔργων. Ἤδη δὲ καὶ τῆς
[6, 3]	παθῶν, δυνατὸν ἡμᾶς τὴν πίστιν	τῶν	ζητουμένων εὕρασθαι. Λήγουσα γὰρ, καὶ
[6, 6]	δίκαιος, διὰ τὴν παρ´ ἡμῖν	τῶν	ζυγῶν ἰσότητα. Τούτων τί ἂν
[6, 10]	ἀλλοιοῦται. Οἶμαι δὲ καὶ τῇ	τῶν	ζῴων κατασκευῇ, καὶ τοῖς λοιποῖς
[6, 6]	βληχημάτων; Εἰ μὲν γὰρ παρὰ	τῶν	ζῴων λαβὼν ὁ οὐρανὸς ἔχει
[6, 6]	ὁ οὐρανὸς ἔχει τὰ τοιαῦτα	τῶν	ἠθῶν ἰδιώματα, καὶ αὐτὸς ὑπόκειται
[6, 8]	ἡμέρας ποιεῖν, ἀλλ´ ὥστε κατάρχειν	τῶν	ἡμερῶν. Ἡμέρα γὰρ καὶ νὺξ
[6, 8]	ὁ ἥλιος, τὰς μεγίστας ἡμῖν	τῶν	ἡμερῶν περιίστησι. Καὶ διὰ τὸ
[6, 10]	σελήνης· καὶ ζῴων ἐγκέφαλοι· καὶ	τῶν	θαλαττίων τὰ ὑγρότατα· καὶ αἱ
[6, 11]	μέχρι συλλαβῆς ἀργόν τι εἶναι	τῶν	θεοπνεύστων ῥημάτων· καίτοι γε οὐδενὸς
[6, 11]	πᾶσιν. Ὁμοίως γὰρ αὐτῆς ἀπὸ	τῶν	ἰσημερινῶν τόπων ἀνατελλούσης οἵ τε
[6, 6]	ἐνσχεθῇ, καταδεθέντα κρατεῖται· ἐπειδὰν δὲ	τῶν	ἰσχυροτέρων τι ζῴων ἐγγίσῃ, αὐτό
[6, 11]	καίτοι γε οὐδενὸς ἥψατο σχεδὸν	τῶν	καιρίων ὁ λόγος· πολλὰ γὰρ
[6, 10]	σημεῖον. Ἀπείρων ὄντων τῷ πλήθει	τῶν	κατ´ οὐρανὸν ἀστέρων, τὸ παρ´
[6, 7]	ὥρᾳ γενέσεως; Ἔπειτα εἰ καὶ	τῶν	κατὰ κακίαν καὶ ἀρετὴν ἐνεργημάτων
[6, 5]	γάρ φασιν; Ὅτι τῶνδε μὲν	τῶν	κινουμένων ἄστρων ἡ ἐπιπλοκὴ, πρὸς
[6, 10]	εὐρυχωρίας πληρούμενοι· καὶ τὰ νεοσφαγῆ	τῶν	κρεῶν ταχὺ τρεπόμενα τῇ προσβολῇ
[6, 9]	παθῶν, καὶ παρὰ σεαυτοῦ ἕξεις	τῶν	λεγομένων τὴν πίστιν. Εἴ ποτε
[6, 7]	οὐκ ἐξευρόντες, παρὰ τὴν ἑνὸς	τῶν	λεπτοτάτων ἄγνοιαν, ὡς ἐν τῷ
[6, 5]	γεννηθέν. Διὰ πόσων, βούλει, θῶμεν	τῶν	λεπτοτάτων τῆς μαίας τὴν φωνὴν
[6, 11]	παραφερομέναις προσέβαλλεν. Ὅπερ καὶ ἐπὶ	τῶν	λύχνων ἐστὶν ἰδεῖν κατὰ τοὺς
[6, 1]	τυγχάνῃ. Οὕτω τοίνυν καὶ τὸν	τῶν	μεγάλων καὶ ὑπερφυῶν θεαμάτων ἐξεταστὴν,
[6, 11]	σοφίαν καταμανθάνειν, παράσχοι καὶ ἐκ	τῶν	μεγάλων μείζονας λαμβάνειν τὰς ἐννοίας
[6, 1]	αἰνιγμάτων, ἀνάγκη που πάντως, τοὺς	τῶν	μεγάλων φιλοθεάμονας μὴ ἀγύμναστον ἔχειν
[6, 8]	Ἐπειδὰν δὲ ἐπανιὼν πάλιν ἀπὸ	τῶν	μεσημβρινῶν χωρίων ἐπὶ τοῦ μέσου
[6, 6]	τοῦτο εἰπεῖν, καταγελαστότερον πολλῷ ἐκ	τῶν	μηδὲν κοινωνούντων ἐπάγειν ἐπιχειρεῖν τῷ
[6, 11]	προβιβασθῆναι, ὥσπερ καὶ δι´ ἑκάστου	τῶν	μικροτάτων ἐν ζῴοις ἢ ἐν
[6, 11]	δὲ ὁ χαρισάμενος διάνοιαν ἐκ	τῶν	μικροτάτων τῆς κτίσεως τὴν μεγάλην
[6, 9]	τοῦτο. Οὐ γὰρ ἐπειδὴ μείζους	τῶν	μικροτέρων ἀστέρων, διὰ τοῦτο μεγάλοι·
[6, 9]	πηλίκη δέ σοι κατεφάνη μία	τῶν	μυριοφόρων ὁλκάδων λευκοῖς ἱστίοις ὑπὲρ
[6, 9]	ἡλίκαι μέν σοι ἔδοξαν εἶναι	τῶν	νήσων αἱ μέγισται; πηλίκη δέ
[6, 9]	ἄπιστον τὸ κριτήριον. Ὑπομνήσθητι δὲ	τῶν	οἰκείων παθῶν, καὶ παρὰ σεαυτοῦ
[6, 2]	φανοτάτῳ ἐκείνῳ ἐπισκευάσας φωτὶ ὁ	τῶν	ὅλων δημιουργὸς περὶ τὸν κόσμον
[6, 11]	ἀξίαν τοῦ μεγέθους τοῦ Θεοῦ	τῶν	ὅλων ἐκ τούτων λαβεῖν τὴν
[6, 1]	ἐνατενίσας, ἔννοιαν ἔλαβες τοῦ τεχνίτου	τῶν	ὅλων, τίς ὁ τοῖς ἄνθεσι
[6, 2]	τῶν φωνῶν, ἀλλὰ τὸ εὔσημον	τῶν	ὀνομάτων πανταχοῦ προτιμότερον. Σκόπει τοίνυν
[6, 1]	τῆς ἡμέρας θαύματα, καὶ διὰ	τῶν	ὁρωμένων ἀνελογίσω τὸν οὐχ ὁρώμενον,
[6, 9]	γινομένη, πρὸς τὴν ἀκριβῆ κατάληψιν	τῶν	ὁρωμένων οὐκ ἐξαρκεῖ. Ἤδη δέ
[6, 9]	τοῖς μεγίστοις διαστήμασι τὰ μεγέθη	τῶν	ὁρωμένων, τῆς ὁρατικῆς δυνάμεως οὐκ
[6, 9]	ἐξαρκεῖ. Ἤδη δέ που καὶ	τῶν	ὀρῶν τὰ μέγιστα βαθείαις φάραγξιν
[6, 5]	τὴν ἡμετέραν ζωὴν τῇ κινήσει	τῶν	οὐρανίων· καὶ διὰ τοῦτο ἐκ
[6, 11]	μετρήσῃς, ἀλλὰ λογισμῷ, ὃς πολλῷ	τῶν	ὀφθαλμῶν ἀκριβέστερός ἐστι πρὸς ἀληθείας
[6, 1]	αὐτὸν εὐτονίας. Καὶ τοῦτο ἐκ	τῶν	πανηγυρικῶν θεσμῶν ἄν τις κατίδοι,
[6, 6]	τοῖς τῶν ἀνθρώπων βίοις, ἐκ	τῶν	παρ´ ἡμῖν βοσκημάτων τῶν γεννωμένων
[6, 6]	κώνωψ, ἢ μυῖα, ἤ τι	τῶν	παραπλησίως τούτοις ἀσθενῶν ἐνσχεθῇ, καταδεθέντα
[6, 1]	ἐπαγγελίαις πιστούμενον, καὶ τῇ πεῖρᾳ	τῶν	παρόντων βεβαιοῦντα ἡμῖν τὰ προσδοκώμενα.
[6, 5]	παρὰ τῶν Χαλδαίων τὰς σημειώσεις	τῶν	περὶ ἡμᾶς συμπτωμάτων. Καὶ ἁπλοῦν
[6, 3]	ἀποταχθήσεσθαι. Ἔπειτα μέντοι καὶ ἐκ	τῶν	περὶ σελήνην παθῶν, δυνατὸν ἡμᾶς
[6, 5]	περὶ τὸν ἀέρα τροπῶν, οὐδὲ	τῶν	περὶ τὰς ὥρας μεταβολῶν, ἀλλ´
[6, 5]	λόγον, Ἔστωσαν εἰς σημεῖα, οὐχὶ	τῶν	περὶ τὸν ἀέρα τροπῶν, οὐδὲ
[6, 5]	εὕρεσιν τοῦ χρόνου ἐφ´ ἑκάστου	τῶν	πλανητῶν ἀναγκαῖον εἶναι ποιεῖσθαι λέγουσιν,
[6, 4]	κατέχειν τὸ σκάφος, τοὺς ἐκ	τῶν	πνευμάτων κινδύνους προορωμένῳ. Ἔξεστι δὲ
[6, 1]	οὖν, ὥσπερ οἱ τοὺς ἀήθεις	τῶν	πόλεων τῆς χειρὸς λαβόμενοι περιηγοῦνται,
[6, 1]	ἔχειν τὸν νοῦν πρὸς τὴν	τῶν	προκειμένων ἡμῖν κατανόησιν. Εἴ ποτε
[6, 1]	τινας ἀφορμὰς πρὸς τὴν θεωρίαν	τῶν	προκειμένων, καὶ κοινωνεῖν ἐμοὶ τῆς
[6, 8]	δηλονότι τοῦ ἡλίου πάλιν ἀπὸ	τῶν	προσαρκτίων ἐπὶ τὰ νότια ὑποστρέφοντος.
[6, 2]	ἐννοεῖς ἐν τούτοις τὸ διπλοῦν	τῶν	προσώπων; Πανταχοῦ τῇ ἱστορίᾳ τὸ
[6, 5]	πόστῳ ἑξηκοστῷ τῶν ὑποδιῃρημένων ἀπὸ	τῶν	πρώτων ἑξηκοστῶν. Καὶ ταύτην τὴν
[6, 9]	περιφερεῖς οἴεται εἶναι τοὺς τετραγώνους	τῶν	πύργων. Ὥστε πανταχόθεν δῆλον, ὅτι
[6, 8]	ἀποτείνεσθαι. ~Πρὸς δὲ τὰ ἑξῆς	τῶν	ῥημάτων ἐπανέλθωμεν. Ἔστωσαν, φησὶν, εἰς
[6, 2]	ἑπόμεθα ταῖς παρ´ ὑμῖν ἐκλογαῖς	τῶν	ῥημάτων, μηδὲ τὸ τῆς θέσεως
[6, 8]	ἐνιαυτούς. Εἴρηται ἡμῖν τὰ περὶ	τῶν	σημείων. Καιροὺς δὲ ἡγούμεθα λέγειν
[6, 11]	ἦν, τοὺς μὲν ἐπ´ εὐθείας	τῶν	στενωπῶν πάντως ἂν κατεφώτισε, τοὺς
[6, 5]	τῷ πλάτει τοῦ χρόνου πολλὰ	τῶν	σχημάτων αὐτοὺς διαφεύγει, εἰς στενὸν
[6, 10]	δημιουργοῦ τῆς ποικίλης ταύτης ἐναλλαγῆς	τῶν	σχημάτων. Ἢ γὰρ ὥστε ἡμῖν
[6, 3]	διαφαινούσης ἀντικειμένως τῷ φωτὶ ἀπὸ	τῶν	σωμάτων ἐκπίπτει· καὶ ἕωθεν μὲν
[6, 9]	ἀποστάσεσιν οὐκ ἔναρθρον ἀλλὰ συγκεχυμένην	τῶν	σωμάτων λαμβάνει τὴν εἰκασίαν. Μέγας
[6, 9]	δυναμένη. Οὕτως οὐδὲ τὰ σχήματα	τῶν	σωμάτων ὁποῖά ἐστι διασώζει, ἀλλὰ
[6, 5]	ἔτεμον. Τιθέντες τοίνυν τὰς γενέσεις	τῶν	τικτομένων, ἴδωμεν εἰ τὴν ἀκρίβειαν
[6, 9]	(οὐ γὰρ ἐν τῇ ὑπερβολῇ	τῶν	τοῦ σώματος ὄγκων, ἀλλ´ ἐν
[6, 5]	ἀκριβὲς εὑρεθῇ, ἐν πόστῳ ἑξηκοστῷ	τῶν	ὑποδιῃρημένων ἀπὸ τῶν πρώτων ἑξηκοστῶν.
[6, 9]	τὸν μύρμηκα, ἢ ἄλλο τι	τῶν	φύσει μικρῶν, μέγα προσαγορεύομεν διὰ
[6, 4]	περὶ τὰ σπέρματα καὶ τὰς	τῶν	φυτῶν θεραπείας πονούμενοι, πάσας ἐντεῦθεν
[6, 2]	παρ´ ἡμῖν· οὐδὲ τὸ εὔηχον	τῶν	φωνῶν, ἀλλὰ τὸ εὔσημον τῶν
[6, 2]	Καὶ ἡ χρεία πρόσκειται τῆς	τῶν	φωστήρων γενέσεως· Εἰς φαῦσιν, φησὶν,
[6, 8]	γὰρ καὶ νὺξ πρεσβύτερα τῆς	τῶν	φωστήρων γενέσεως. Τοῦτο γὰρ ἐνδείκνυται
[6, 9]	οὕτως, ὡς ἐν τῇ οἰκείᾳ	τῶν	φωστήρων κατασκευῇ τοῦ μεγέθους ἐμφαινομένου;
[6, 8]	ἡμᾶς τὸ τεταγμένον τῆς κινήσεως	τῶν	φωστήρων παρέχει. Χειμὼν μὲν γὰρ
[6, 4]	τὸν ἀνθρώπινον βίον αἱ ἀπὸ	τῶν	φωστήρων σημειώσεις. Ἐὰν μή τις
[6, 5]	ἐκ τῶν ἄστρων γίνεσθαι παρὰ	τῶν	Χαλδαίων τὰς σημειώσεις τῶν περὶ
[6, 7]	τὰ χρήματα. Αἱ δὲ μεγάλαι	τῶν	Χριστιανῶν ἐλπίδες φροῦδαι ἡμῖν οἰχήσονται,
[6, 2]	μέθεξιν οἱ ἅγιοι φωστῆρες ἐγίνοντο	τῶν	ψυχῶν, ἃς ἐπαίδευον, τοῦ σκότους
[6, 8]	ἐπὶ τὰ νότια ὑποστρέφοντος. Αὗται	τῶν	ὡρῶν αἱ περιτροπαὶ, ταῖς κινήσεσιν
[6, 8]	Καιροὺς δὲ ἡγούμεθα λέγειν τὰς	τῶν	ὡρῶν ἐναλλαγάς· χειμῶνος, καὶ ἔαρος,
[6, 8]	δεῖται πολλάκις πρὸς τὴν ἀκριβῆ	τῶν	ὡρῶν συνδρομήν, ὡς Ἑβραῖοι τὸ
[6, 5]	ἐξακούουσι. Τί γάρ φασιν; Ὅτι	τῶνδε	μὲν τῶν κινουμένων ἄστρων ἡ