Homélie, Chap. |
[6, 5] |
ἤδη
προειλημμένοις
εἰς
τὴν
βλάβην
|
ἴασίν |
τινα
παρεχόμενος,
τοῖς
δὲ
λοιποῖς |
[6, 11] |
καὶ
ἐπὶ
τῶν
λύχνων
ἐστὶν
|
ἰδεῖν |
κατὰ
τοὺς
οἴκους
γινόμενον.
Ἐπειδὰν |
[6, 5] |
εἰπεῖν.
Ἐρῶ
δὲ
οὐδὲν
ἐμαυτοῦ
|
ἴδιον, |
ἀλλὰ
τοῖς
αὐτῶν
ἐκείνων
πρὸς |
[6, 3] |
σελήνην,
ὅταν
ποτὲ
πρὸς
τὸν
|
ἴδιον |
κύκλον
ἀπαρτισθῇ,
ἀρχηγὸν
ἐποίησε
τῆς |
[6, 2] |
μὲν
οὖν
τῆς
λέξεως
τὸ
|
ἰδιότροπον |
μηδένα
σοι
κινείτω
γέλωτα,
εἴπερ |
[6, 7] |
βασιλικὸν
τῶν
ἀστέρων
σχῆμα
τοῦ
|
ἰδίου |
υἱοῦ
τὴν
γένεσιν
ἐναρμόζει.
Τίς |
[6, 3] |
κατάρχει
μὲν
τῆς
νυκτὸς
τῷ
|
ἰδίῳ |
φωτὶ
τὰ
ἄστρα
ὑπεραυγάζουσα
καὶ |
[6, 6] |
ἔχει
τὰ
τοιαῦτα
τῶν
ἠθῶν
|
ἰδιώματα, |
καὶ
αὐτὸς
ὑπόκειται
ἀλλοτρίαις
ἀρχαῖς, |
[6, 5] |
τοίνυν
τὰς
γενέσεις
τῶν
τικτομένων,
|
ἴδωμεν |
εἰ
τὴν
ἀκρίβειαν
ταύτην
τῆς |
[6, 11] |
φανέρωσιν
τοῦ
Πνεύματος,
ἐν
Χριστῷ
|
Ἰησοῦ |
τῷ
Κυρίῳ
ἡμῶν,
ᾧ
ἡ |
[6, 1] |
τῇ
κεφαλῇ
διαγορεύουσιν·
ἐμοὶ
δοκεῖν,
|
ἵνα |
μὴ
θεατὴς
μόνον
ἀγωνιστῶν,
ἀλλὰ |
[6, 11] |
κατηγορεῖν
ἡμᾶς
τῆς
ἑαυτῶν
ἀσθενείας,
|
ἵνα |
μὴ
τῷ
ἡμετέρῳ
λόγῳ
μετρῆται |
[6, 2] |
δὲ
οὔπω
ἦν
καὶ
σελήνη,
|
ἵνα |
μήτε
φωτὸς
ἀρχηγὸν
καὶ
πατέρα |
[6, 5] |
ἔφαμεν
διαιρεῖσθαι
τὴν
μοῖραν·
ἢ,
|
ἵνα |
τὸ
ἀκριβὲς
εὑρεθῇ,
ἐν
πόστῳ |
[6, 9] |
προσβάλλει.
Σημεῖον
δὲ,
ὅτι
καὶ
|
Ἰνδοὶ |
καὶ
Βρεττανοὶ
τὸν
ἴσον
βλέπουσιν. |
[6, 9] |
ἕτερον
ἀναφέρεσθαι·
ὡς
μέγας
ὁ
|
ἵππος, |
καὶ
ὁ
βοῦς
μέγας
(οὐ |
[6, 4] |
αἱ
κατὰ
τὴν
χρόαν
τῆς
|
ἴριδος |
εἰς
ὀρθὸν
τοῖς
νέφεσιν
ἐμφαινόμεναι, |
[6, 11] |
Ὁμοίως
γὰρ
αὐτῆς
ἀπὸ
τῶν
|
ἰσημερινῶν |
τόπων
ἀνατελλούσης
οἵ
τε
προσοικοῦντες |
[6, 9] |
δυόμενοι
καὶ
τὸ
μέσον
ἐπέχοντες,
|
ἴσοι |
πανταχόθεν
τοῖς
ἀνθρώποις
προφαίνονται,
ὅπερ |
[6, 9] |
καὶ
Ἰνδοὶ
καὶ
Βρεττανοὶ
τὸν
|
ἴσον |
βλέπουσιν.
Οὔτε
γὰρ
τοῖς
τὴν |
[6, 6] |
τὴν
παρ´
ἡμῖν
τῶν
ζυγῶν
|
ἰσότητα. |
Τούτων
τί
ἂν
γένοιτο
καταγελαστότερον; |
[6, 9] |
καὶ
οὐδεὶς
πορρωτέρω,
ἀλλὰ
ἀπ´
|
ἴσου |
τοῦ
διαστήματος
τοῖς
κατὰ
πᾶν |
[6, 7] |
ἠφάνισε.
~Καὶ
οὐκ
ἐπὶ
τούτων
|
ἵστανται |
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
ὧν
ἡ |
[6, 9] |
μία
τῶν
μυριοφόρων
ὁλκάδων
λευκοῖς
|
ἱστίοις |
ὑπὲρ
κυανῆς
κομιζομένη
θαλάσσης;
Εἰ |
[6, 2] |
διπλοῦν
τῶν
προσώπων;
Πανταχοῦ
τῇ
|
ἱστορίᾳ |
τὸ
δόγμα
τῆς
θεολογίας
μυστικῶς |
[6, 6] |
καταδεθέντα
κρατεῖται·
ἐπειδὰν
δὲ
τῶν
|
ἰσχυροτέρων |
τι
ζῴων
ἐγγίσῃ,
αὐτό
τε |
[6, 7] |
τοὺς
πολλοὺς
τῇ
ἀπάτῃ,
ἀναγκαῖον
|
ἴσως |
μὴ
σιωπῇ
παρελθεῖν.
Πρῶτον
μὲν
|
[6, 5] |
ποιεῖ.
Περὶ
ὧν
οὐκ
ἄχρηστον
|
ἴσως |
σαφηνείας
ἕνεκεν
μικρὸν
ἄνωθεν
ἀναλαβόντας |
[6, 7] |
Πῶς
οὖν
Ὀζίας
ἐγέννησε
τὸν
|
Ἰωάθαμ; |
Ἰωάθαμ
τὸν
Ἄχαζ;
Ἄχαζ
τὸν |
[6, 7] |
οὖν
Ὀζίας
ἐγέννησε
τὸν
Ἰωάθαμ;
|
Ἰωάθαμ |
τὸν
Ἄχαζ;
Ἄχαζ
τὸν
Ἐζεκίαν; |