Homélie, Chap.
[6, 11]	κωθωνιζομένων παραληρούμενοι πανταχοῦ διεδόθησαν, ὅτι	μαγγανείαις	τισὶ τῆς οἰκείας ἕδρας ἀποκινηθεῖσα
[6, 4]	μὲν γὰρ περὶ ἐπομβρίας ἐστὶ	μαθεῖν·	πολλὰ δὲ περὶ αὐχμῶν καὶ
[6, 1]	αὐτὸν ὑπεραρθῆναι δυνάμενον. Ἐὰν ταῦτα	μάθωμεν,	ἑαυτοὺς ἐπιγνωσόμεθα, Θεὸν γνωρίσομεν, τὸν
[6, 5]	ἐτέχθη τὸ παιδίον, καὶ ἡ	μαῖα	κατασκοπεῖ τὸ γεννηθὲν ἄρρεν ἢ
[6, 5]	βούλει, θῶμεν τῶν λεπτοτάτων τῆς	μαίας	τὴν φωνὴν παρελθεῖν· ἄλλως τε
[6, 1]	πληρώματι τοῦ σεμνοῦ τούτου καὶ	μακαρίου	θεάτρου. Δεῦρο δὴ οὖν, ὥσπερ
[6, 4]	χρησίμους αὐτῶν τὰς ἐκ τῆς	μακρᾶς	ἐμπειρίας παρατηρήσεις εὑρήσει. Πολλὰ μὲν
[6, 8]	ἡμέραι, αἱ τὰς σκιὰς ἔχουσαι	μακροτάτας.	Καὶ τοῦτο παρ´ ἡμῖν τοῖς
[6, 3]	πάσης ἀχλύος ἀπηλ– λαγμένῳ, ὅταν	μάλιστα	μηνοειδὴς τυγχάνῃ κατὰ τὸ σχῆμα,
[6, 9]	οἷς δ´ ἂν μᾶλλον ἐγγίσωμεν,	μᾶλλον	αὐτῶν τὸ μέγεθος ἐξευρίσκομεν. Τῷ
[6, 10]	δὲ οὗτος ὑπερφανεὶς τοῦ ὁρίζοντος,	μᾶλλον	δὲ ἔτι καὶ προσδοκώμενος, πρὶν
[6, 9]	πως ὁρῶμεν, οἷς δ´ ἂν	μᾶλλον	ἐγγίσωμεν, μᾶλλον αὐτῶν τὸ μέγεθος
[6, 1]	ἀγωνίας εἰς δύναμιν, οὐχὶ κριτὴν	μᾶλλον	ἢ συναγωνιστὴν παρεστῶτα· μήποτε ἄρα
[6, 7]	αὐτοκρατορικαῖς ταῖς ὁρμαῖς κεχρημένα· ὃ	μανίας	ἐστὶν ἐπέκεινα καταψεύδεσθαι τῶν ἀψύχων.
[6, 3]	ἔχον. Ὡς καὶ ὁ ψαλμῳδὸς	μαρτυρεῖ	λέγων, Φωνὴ Κυρίου διακόπτοντος φλόγα
[6, 9]	φωστὴρ, κατὰ τὴν τῆς Γραφῆς	μαρτυρίαν,	καὶ ἀπειροπλασίων τοῦ φαινομένου. ~Κἀκεῖνο
[6, 10]	δυνάμει κατὰ τὴν τῆς Γραφῆς	μαρτυρίαν.	~Καὶ τὰ περὶ τὸν ἀέρα
[6, 11]	κατὰ τὸ πλάτος ἀντιπαρήκουσα, σαφεστάτην	μαρτυρίαν	τοῦ μεγέθους παρέχεται. Τίς οὖν
[6, 9]	πρὸς τὰ ὅμοια παραθέσει τὴν	μαρτυρίαν	τοῦ μεγέθους τὰ τοιαῦτα λαμβάνει)
[6, 3]	σῶμα αὐτῆς ληγούσης ἀπαναλίσκεσθαι ἐναργὲς	μαρτύριον	τὰ ὁρώμενα. Ἔξεστι γάρ σοι
[6, 9]	τὰ ὁμογενῆ σύγκρισιν τὴν ὑπεροχὴν	μαρτυροῦντες;	ἢ τὸ μέγα νῦν οὕτως,
[6, 11]	ταῖς μεταβολαῖς ταύτης συνδιατίθεται, ὡς	μαρτυροῦσιν	ἡμῖν αἵ τε κατὰ τὴν
[6, 7]	τὰς πράξεις αὐτὸν κατεπειγούσης ἀνάγκης.	Ματαιότατοι	δὲ πάντων καὶ οἱ περὶ
[6, 2]	φαῦσιν εἴρηκεν. Ἔστι δὲ οὐδὲν	μαχόμενον	τοῦτο τοῖς περὶ τοῦ φωτὸς
[6, 10]	τὰ περὶ τῆς σελήνης νοείσθω.	Μέγα	γὰρ καὶ τὸ ταύτης σῶμα,
[6, 9]	τὴν ὑπεροχὴν μαρτυροῦντες; ἢ τὸ	μέγα	νῦν οὕτως, ὡς ἐν τῇ
[6, 9]	δὲ καὶ ἀπὸ σκοπιᾶς ἐπὶ	μέγα	πέλαγος τετραμμένης τῇ θαλάσσῃ τὰς
[6, 9]	ἄλλο τι τῶν φύσει μικρῶν,	μέγα	προσαγορεύομεν διὰ τὴν πρὸς τὰ
[6, 9]	φωστῆρας τοὺς μεγάλους. Ἐπειδὴ τὸ	μέγα	τὸ μὲν ἀπόλυτον ἔχει τὴν
[6, 10]	ἀνθρωπίνων περιτροπῆς λαμβάνοντας ἔννοιαν, μὴ	μέγα	φρονεῖν ταῖς εὐημερίαις τοῦ βίου,
[6, 7]	συναθροιζούσης τὰ χρήματα. Αἱ δὲ	μεγάλαι	τῶν Χριστιανῶν ἐλπίδες φροῦδαι ἡμῖν
[6, 9]	ὡς μέγας ὁ οὐρανὸς, καὶ	μεγάλη	ἡ γῆ, καὶ μεγάλη ἡ
[6, 9]	καὶ μεγάλη ἡ γῆ, καὶ	μεγάλη	ἡ θάλασσα· τὰ δὲ ὡς
[6, 11]	τῶν μικροτάτων τῆς κτίσεως τὴν	μεγάλην	τοῦ τεχνίτου σοφίαν καταμανθάνειν, παράσχοι
[6, 9]	πίστιν. Εἴ ποτε ἀπὸ ἀκρωρείας	μεγάλης	πεδίον εἶδες πολύ τε καὶ
[6, 1]	τὰ κεκρυμμένα θαύματα ὑμᾶς τῆς	μεγάλης	ταύτης πόλεως ξεναγήσω. Ἐν τῇ
[6, 9]	τῶν μικροτέρων ἀστέρων, διὰ τοῦτο	μεγάλοι·	ἀλλ´ ἐπειδὴ τοσοῦτοι τὴν περιγραφὴν,
[6, 9]	τοιαῦτα λαμβάνει) πῶς τοίνυν τοῦ	μεγάλου	τὴν ἔννοιαν ἐκδεξόμεθα; Πότερον ὡς
[6, 10]	πᾶσαν καταφωτίζειν, εἰ μὴ ἀπὸ	μεγάλου	τοῦ κύκλου τὴν αὐγὴν ἐπηφίει;
[6, 9]	Θεὸς τοὺς δύο φωστῆρας τοὺς	μεγάλους.	Ἐπειδὴ τὸ μέγα τὸ μὲν
[6, 6]	ὀφθῆναι τὸ ζῷον. Ἀλλὰ καὶ	μεγαλόφρων·	ἐπειδὴ ἡγεμονικὸν ὁ κριός· καὶ
[6, 1]	Οὕτω τοίνυν καὶ τὸν τῶν	μεγάλων	καὶ ὑπερφυῶν θεαμάτων ἐξεταστὴν, καὶ
[6, 11]	καταμανθάνειν, παράσχοι καὶ ἐκ τῶν	μεγάλων	μείζονας λαμβάνειν τὰς ἐννοίας τοῦ
[6, 1]	ἀνάγκη που πάντως, τοὺς τῶν	μεγάλων	φιλοθεάμονας μὴ ἀγύμναστον ἔχειν τὸν
[6, 9]	πέφυκε πρὸς ἕτερον ἀναφέρεσθαι· ὡς	μέγας	ὁ ἵππος, καὶ ὁ βοῦς
[6, 9]	ἀπόλυτον ἔχει τὴν ἔννοιαν· ὡς	μέγας	ὁ οὐρανὸς, καὶ μεγάλη ἡ
[6, 1]	ὑποκείμενος ἥλιος οὕτω καλὸς, οὕτω	μέγας,	ὀξὺς μὲν κινηθῆναι, εὐτάκτους δὲ
[6, 9]	ὁ ἵππος, καὶ ὁ βοῦς	μέγας	(οὐ γὰρ ἐν τῇ ὑπερβολῇ
[6, 9]	τῶν σωμάτων λαμβάνει τὴν εἰκασίαν.	Μέγας	οὖν ὁ φωστὴρ, κατὰ τὴν
[6, 11]	ἄπλετόν τι ἦν καὶ ὑπερέχον	μεγέθει	τὸ σεληνιακὸν σῶμα, οὐκ ἂν
[6, 9]	ἐν τοῖς μεγίστοις διαστήμασι τὰ	μεγέθη	τῶν ὁρωμένων, τῆς ὁρατικῆς δυνάμεως
[6, 10]	μέντοι ὁρατὸν αὐτῆς διαμένει τὸ	μέγεθος·	ἀλλὰ νῦν μὲν ἀπηρτισμένη τῷ
[6, 9]	μᾶλλον ἐγγίσωμεν, μᾶλλον αὐτῶν τὸ	μέγεθος	ἐξευρίσκομεν. Τῷ δὲ ἡλίῳ οὐδείς
[6, 1]	ποταπὰ τὰ ἀόρατα; Εἰ οὐρανοῦ	μέγεθος	μέτρον ἀνθρωπίνης διανοίας ἐκβαίνει, τῶν
[6, 1]	ἀποδιδοὺς, σύμμετρον μὲν ἔχων τὸ	μέγεθος	τῷ παντὶ, ὥστε μὴ ἐκβαίνειν
[6, 11]	ἀπὸ μικρῶν τεκμηρίων λαβεῖν τοῦ	μεγέθους	αὐτῆς τὴν ἀπόδειξιν; Αἱ κατὰ
[6, 9]	οἰκείᾳ τῶν φωστήρων κατασκευῇ τοῦ	μεγέθους	ἐμφαινομένου; Ἐγὼ μὲν οἶμαι τοῦτο.
[6, 11]	ἀπόδειξιν τοῦ κατὰ τοὺς φωστῆρας	μεγέθους,	καὶ σύστασιν τοῦ μηδὲ μέχρι
[6, 11]	πλάτος ἀντιπαρήκουσα, σαφεστάτην μαρτυρίαν τοῦ	μεγέθους	παρέχεται. Τίς οὖν ἀντερεῖ μὴ
[6, 9]	ἀπόδειξιν ἔχει σαφῆ τῆς τοῦ	μεγέθους	περιουσίας, τῷ μηδὲν αὐτοῖς ἐπισημαίνειν
[6, 10]	δέ σοι ἐναργὲς ἔστω τοῦ	μεγέθους	σημεῖον. Ἀπείρων ὄντων τῷ πλήθει
[6, 9]	ὅμοια παραθέσει τὴν μαρτυρίαν τοῦ	μεγέθους	τὰ τοιαῦτα λαμβάνει) πῶς τοίνυν
[6, 11]	Οὐ γάρ ἐστιν ἀξίαν τοῦ	μεγέθους	τοῦ Θεοῦ τῶν ὅλων ἐκ
[6, 9]	τὴν ἑῴαν οἰκοῦσι καταδυόμενος τοῦ	μεγέθους	ὑφίησιν, οὔτε τοῖς πρὸς δυσμαῖς
[6, 11]	ἐξισούμενον; Καὶ τὰ μὲν περὶ	μεγεθῶν	ἡλίου καὶ σελήνης ἐπὶ τοσοῦτον.
[6, 11]	ὁ λόγος· πολλὰ γὰρ περὶ	μεγεθῶν	καὶ ἀποστημάτων ἡλίου καὶ σελήνης
[6, 11]	λόγῳ μετρῆται τῶν δημιουργημάτων τὰ	μέγιστα,	ἀλλὰ ἐξ ὀλίγων τῶν εἰρημένων
[6, 9]	που καὶ τῶν ὀρῶν τὰ	μέγιστα	βαθείαις φάραγξιν ἐκτετμημένα, περιφερῆ καὶ
[6, 8]	τὸν περὶ ἡμᾶς καταλάμπειν τόπον.	Μέγισται	γάρ εἰσιν ἡμερῶν, ἐν αἷς
[6, 9]	ἔδοξαν εἶναι τῶν νήσων αἱ	μέγισται;	πηλίκη δέ σοι κατεφάνη μία
[6, 9]	πανταχόθεν δῆλον, ὅτι ἐν ταῖς	μεγίσταις	ἀποστάσεσιν οὐκ ἔναρθρον ἀλλὰ συγκεχυμένην
[6, 8]	ἄρκτον ἀπελαύνων ὁ ἥλιος, τὰς	μεγίστας	ἡμῖν τῶν ἡμερῶν περιίστησι. Καὶ
[6, 7]	καὶ ὁρῶσιν ἀλλήλους καὶ ἀποκρύπτονται,	μεγίστην	τε ἔχει δύμανιν ἐν ταῖς
[6, 5]	καὶ τὸ ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ,	μεγίστης	οὔσης διαφορᾶς γενέσει πρὸς γένεσιν·
[6, 9]	Συναιρεῖσθαι γὰρ πέφυκεν ἐν τοῖς	μεγίστοις	διαστήμασι τὰ μεγέθη τῶν ὁρωμένων,
[6, 7]	χρόνου ἐπ´ ἄλλο καὶ ἄλλο	μεθαρμόζονται	σχῆμα, ἐν δὲ ταῖς μυρίαις
[6, 2]	κόσμου τὸ ἀληθινὸν, οὗ κατὰ	μέθεξιν	οἱ ἅγιοι φωστῆρες ἐγίνοντο τῶν
[6, 9]	πλάτος τῆς γῆς πρὸς τὸ	μείζονας	δοκεῖν ἢ ἐλάττονας εἶναι. Τὰ
[6, 11]	παράσχοι καὶ ἐκ τῶν μεγάλων	μείζονας	λαμβάνειν τὰς ἐννοίας τοῦ κτίσαντος.
[6, 9]	οἶμαι τοῦτο. Οὐ γὰρ ἐπειδὴ	μείζους	τῶν μικροτέρων ἀστέρων, διὰ τοῦτο
[6, 10]	φθίνει τε καὶ διόλλυται, καὶ	μειούμενα	καθαιρεῖται. Ὥστε ἐκ τοῦ κατὰ
[6, 3]	ζητουμένων εὕρασθαι. Λήγουσα γὰρ, καὶ	μειουμένη,	οὐχὶ τῷ παντὶ ἑαυτῆς σώματι
[6, 10]	κύκλῳ, νῦν δὲ ἐλλείπουσα καὶ	μειουμένη	φαίνεται, καθ´ ἕτερον ἑαυτῆς μέρος
[6, 10]	τὴν συντέλειαν. Ἄλλως γὰρ διατίθεται	μειουμένης	αὐτῆς, καὶ ἄλλως αὐξομένης τὰ
[6, 3]	τῆς σελήνης τὸ φῶς, διότι	μειοῦται	μὲν πρὸς ἥλιον φερομένη, αὔξεται
[6, 5]	γὰρ τὸν τὰ ὡροσκοπεῖα καταμαθεῖν	μέλλοντα,	πρὸς ἀκρίβειαν τὴν ὥραν ἀπογράφεσθαι,
[6, 1]	ἡμῶν τῆς παρούσης καὶ τῆς	μελλούσης	προσκυνοῦντες οὐκ ἀπολήξομεν, τὸν δι´
[6, 4]	ἀναφορὰ γένηται τοῦ ἡλίου, ἀμαυροῦνται	μὲν	αἱ ἀκτῖνες, ἀνθρακώδης δὲ καὶ
[6, 10]	διαμένει τὸ μέγεθος· ἀλλὰ νῦν	μὲν	ἀπηρτισμένη τῷ κύκλῳ, νῦν δὲ
[6, 9]	μεγάλους. Ἐπειδὴ τὸ μέγα τὸ	μὲν	ἀπόλυτον ἔχει τὴν ἔννοιαν· ὡς
[6, 3]	παρόντι πρόκειται, ἀλλ´ ὅτι ἕτερον	μὲν	αὐτῆς τὸ σῶμα, ἕτερον δὲ
[6, 6]	λόγῳ τὰς πιθανότητας. Ἀλλὰ ταῦτα	μὲν	αὐτῶν τὰ σοφὰ τοῖς ἀραχνείοις
[6, 2]	περὶ τοῦ φωτὸς εἰρημένοις. Τότε	μὲν	γὰρ αὐτὴ τοῦ φωτὸς ἡ
[6, 8]	κινήσεως τῶν φωστήρων παρέχει. Χειμὼν	μὲν	γὰρ γίνεται, τοῖς νοτίοις μέρεσι
[6, 3]	ἀνὰ μέσον τῆς νυκτός. Ἄνω	μὲν	γὰρ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ
[6, 7]	αὐτοὺς τὴν αἰτίαν μετατιθέασιν. Εἰ	μὲν	γὰρ ἐκ φύσεως αὐτῶν τὸ
[6, 11]	ἑπομένην ἐξεῦρον οἱ προσοικοῦντες. Οἱ	μὲν	γὰρ εὔριποι μεταρρέουσιν ἐφ´ ἑκάτερα
[6, 10]	μέρος προδεικνῦσα τὸ λεῖπον. Ἄλλῳ	μὲν	γὰρ μέρει σκιάζεται αὐξομένη, ἄλλο
[6, 4]	τοῖς σχήμασιν αὐτῆς συμμεταβαλλομένου. Λεπτὴ	μὲν	γὰρ οὖσα περὶ τρίτην ἡμέραν
[6, 6]	ἐπιχειρεῖς διὰ τῶν βληχημάτων; Εἰ	μὲν	γὰρ παρὰ τῶν ζῴων λαβὼν
[6, 4]	μακρᾶς ἐμπειρίας παρατηρήσεις εὑρήσει. Πολλὰ	μὲν	γὰρ περὶ ἐπομβρίας ἐστὶ μαθεῖν·
[6, 9]	δοκεῖν ἢ ἐλάττονας εἶναι. Τὰ	μὲν	γὰρ πόρρωθεν ἀφεστῶτα μικρότερά πως
[6, 3]	οἱ φωστῆρες ἀλλήλοις ἀντικαθίστανται. Ἀνατέλλοντος	μὲν	γὰρ τοῦ ἡλίου, ἐν ταῖς
[6, 4]	τὸ ὠφέλιμον, τίς ἀγνοεῖ; Ἔξεστι	μὲν	γὰρ τῷ πλωτῆρι εἴσω λιμένων
[6, 7]	τῆς κακίας ἐπιλανθάνεσθαι; Καὶ ταῦτα	μὲν	εἰς τοσοῦτον. Εἰ δὲ καθ´
[6, 1]	ἀλόγων καὶ τῶν ἀψύχων. Ταῖς	μὲν	ἐκ τῆς φύσεως παρασκευαῖς ἐλαττούμενον,
[6, 10]	μόνιμον τῶν ἀνθρωπίνων, ἀλλὰ τὰ	μὲν	ἐκ τοῦ μὴ ὄντος πρόεισιν
[6, 7]	δικαιοκρισίας ἐξαίρετόν ἐστι. Καὶ πρὸς	μὲν	ἐκείνους, ἐπὶ τοσοῦτον. Οὔτε γὰρ
[6, 11]	μὴ πάσαις ἀντιπρόσωπος ἦν, τοὺς	μὲν	ἐπ´ εὐθείας τῶν στενωπῶν πάντως
[6, 8]	ἐτάχθησαν ἥλιος καὶ σελήνη. Σελήνη	μὲν	ἐπειδὰν δωδεκάκις τὸν ἑαυτῆς ἐκτελέσῃ
[6, 7]	εἰ δὲ προαιρέσει κακύνονται, πρῶτον	μὲν	ἔσται ζῷα προαιρετικὰ, λελυμέναις καὶ
[6, 11]	βοτάναις. Ἀρκέσθωμεν τοῖς εἰρημένοις· ἐγὼ	μὲν	εὐχαριστήσας τῷ τὴν μικράν μοι
[6, 1]	δὲ τὰς περιόδους ἀποδιδοὺς, σύμμετρον	μὲν	ἔχων τὸ μέγεθος τῷ παντὶ,
[6, 5]	κατ´ αὐτῶν ἔλεγχον ἀποχρήσομαι, τοῖς	μὲν	ἤδη προειλημμένοις εἰς τὴν βλάβην
[6, 6]	τὸ πρόβατον. Τί οὖν δυσωπεῖς	μὲν	ἡμᾶς ἀπὸ τῆς ἀξιοπιστίας τῶν
[6, 7]	οἱ πλανῆται λεγόμενοι, καὶ οἱ	μὲν	θᾶττον ἐπικαταλαμβάνοντες ἀλλήλους, οἱ δὲ
[6, 1]	ἔργον δὲ θείων χειρῶν· δυνάμει	μὲν	καὶ παραπολὺ τῶν ἀλόγων λειπόμενον,
[6, 7]	συνάπτουσιν. Οἷς τὸ ἀντιλέγειν ἄλλως	μὲν	καταγέλαστον, διὰ δὲ τὸ προκατέχεσθαι
[6, 1]	οὕτω καλὸς, οὕτω μέγας, ὀξὺς	μὲν	κινηθῆναι, εὐτάκτους δὲ τὰς περιόδους
[6, 6]	ἀραχνείοις ὑφάσμασιν ἔοικεν, οἷς ὅταν	μὲν	κώνωψ, ἢ μυῖα, ἤ τι
[6, 3]	τοῦ ἡλίου. Πλὴν ὅτι ὁ	μὲν	λαβὼν ἅπαξ καὶ ἐγκεκραμένον ἑαυτῷ
[6, 10]	ἄλλως αὐξομένης τὰ σώματα· νῦν	μὲν	ληγούσης ἀραιὰ γιγνόμενα καὶ κενὰ,
[6, 7]	τὰς τέχνας πονούμενοι· ἀλλ´ εὐθηνήσει	μὲν	ὁ γεωργὸς, μήτε σπέρματα καταβάλλων,
[6, 7]	τῆς γενέσεως αἱ ἀνάγκαι, περιττοὶ	μὲν	οἱ νομοθέται, τὰ πρακτέα ἡμῖν
[6, 9]	κατασκευῇ τοῦ μεγέθους ἐμφαινομένου; Ἐγὼ	μὲν	οἶμαι τοῦτο. Οὐ γὰρ ἐπειδὴ
[6, 3]	ὑποκείμενον τῷ φωτὶ σῶμα. Πρῶτον	μὲν	οὖν ἐκ τοῦ τὰ σύνθετα
[6, 7]	ἴσως μὴ σιωπῇ παρελθεῖν. Πρῶτον	μὲν	οὖν ἐκεῖνο αὐτοὺς ἐρωτήσωμεν, εἰ
[6, 11]	σελήνη πρὸς γῆν καταφέρεται. Πῶς	μὲν	οὖν κινήσει γοήτων ἐπαοιδὴ, ἣν
[6, 2]	εἰς φαῦσιν λέγεται γεγονέναι; Πρῶτον	μὲν	οὖν τῆς λέξεως τὸ ἰδιότροπον
[6, 11]	τοσούτοις διαστήμασιν ἐξισούμενον; Καὶ τὰ	μὲν	περὶ μεγεθῶν ἡλίου καὶ σελήνης
[6, 3]	τῶν σωμάτων ἐκπίπτει· καὶ ἕωθεν	μὲν	πρὸς δυσμὰς τέταται, ἑσπέρας δὲ
[6, 3]	σελήνης τὸ φῶς, διότι μειοῦται	μὲν	πρὸς ἥλιον φερομένη, αὔξεται δὲ
[6, 9]	θαλάσσῃ τὰς ὄψεις ἐπέβαλες, ἡλίκαι	μέν	σοι ἔδοξαν εἶναι τῶν νήσων
[6, 9]	πολύ τε καὶ ὕπτιον, ἡλίκα	μέν	σοι τῶν βοῶν κατεφάνη τὰ
[6, 1]	δαίμονος. Καὶ γνωρίσεις σαυτὸν, γήϊνον	μὲν	τῇ φύσει, ἔργον δὲ θείων
[6, 2]	καὶ ἄλλο ὁ λύχνος· τὸ	μὲν	τὴν τοῦ φωτίζειν δύναμιν ἔχον,
[6, 3]	ὅταν ἑαυτῆς τελειοτάτη τυγχάνῃ, κατάρχει	μὲν	τῆς νυκτὸς τῷ ἰδίῳ φωτὶ
[6, 3]	αὐτῇ ποιότητα. Ὡς οὖν ἕτερον	μέν	τι τῇ φύσει ἡ λευκότης,
[6, 3]	δοκείτω τὸ εἰρημένον, ὅτι ἄλλο	μέν	τι τοῦ φωτὸς ἡ λαμπρότης,
[6, 7]	δὴ τοῖς τοιούτοις λόγοις πολὺ	μὲν	τὸ ἀνόητον, πολλαπλάσιον δὲ τὸ
[6, 10]	ὑπερσχεῖν ὅλως τῆς γῆς, ἠφάνισε	μὲν	τὸ σκότος, ὑπερηύγασε δὲ τοὺς
[6, 8]	ἡμᾶς τόπον ἀποτελοῦντος· ὥστε καταψύχεσθαι	μὲν	τὸν περὶ γῆν ἀέρα, πάσας
[6, 11]	Ἐπειδὰν πλείους περιστῶσιν αὐτὸν, ἡ	μὲν	τοῦ κατ´ εὐθεῖαν ἑστῶτος σκιὰ
[6, 8]	τοῦ μετοπώρου ἡ ὥρα, ὑποθραύει	μὲν	τοῦ πνίγους τὸ ὑπερβάλλον, κατὰ
[6, 5]	Τί γάρ φασιν; Ὅτι τῶνδε	μὲν	τῶν κινουμένων ἄστρων ἡ ἐπιπλοκὴ,
[6, 11]	θάλασσα τὰς ἀμπώτεις ὑφίσταται, νῦν	μὲν	ὑπονοστοῦσα, πάλιν δὲ ἐπικλύζουσα, ὥσπερ
[6, 8]	εὐκρασίαν. Καὶ γίνεται ἔαρ, πᾶσι	μὲν	φυτοῖς τῆς βλαστήσεως ἀρχηγὸν, δένδρων
[6, 3]	πυρὸς τὴν φύσιν, καὶ τὸ	μὲν	φῶς, εἰς ἀπόλαυσιν τοῖς δικαίοις,
[6, 10]	μηδέποτε ἐπὶ τῆς αὐτῆς διαθέσεως	μένουσα,	ἀλλὰ πυκνὰ τρεπομένη καὶ μεταβαλλομένη
[6, 3]	ὀδυνηρὸν, τοῖς κολαζομένοις ἀποταχθήσεσθαι. Ἔπειτα	μέντοι	καὶ ἐκ τῶν περὶ σελήνην
[6, 10]	μετὰ τὸν ἥλιον. Οὐκ ἀεὶ	μέντοι	ὁρατὸν αὐτῆς διαμένει τὸ μέγεθος·
[6, 10]	τὸ λεῖπον. Ἄλλῳ μὲν γὰρ	μέρει	σκιάζεται αὐξομένη, ἄλλο δὲ μέρος
[6, 3]	καθορᾶσθαι τὸν κύκλον τῷ περιλαμπομένῳ	μέρει	τὸν σκιερὸν καὶ ἀερώδη κόλπον
[6, 1]	ἀγωνιστὴς ἕκαστος αὐτὸς ἐν τῷ	μέρει	τυγχάνῃ. Οὕτω τοίνυν καὶ τὸν
[6, 8]	μὲν γὰρ γίνεται, τοῖς νοτίοις	μέρεσι	τοῦ ἡλίου προσδιατρίβοντος, καὶ πολὺ
[6, 5]	λεγόμενον κύκλον διελόντες εἰς δώδεκα	μέρη,	ἐπειδὴ διὰ τριάκοντα ἡμερῶν ἐκβαίνει
[6, 8]	τοῦ μέσου γένηται, ὥστε ἐξίσου	μερίζειν	νυκτὶ πρὸς ἡμέραν τὸν χρόνον,
[6, 4]	αὐχμῶν καὶ πνευμάτων κινήσεως, ἢ	μερικῶν	ἢ καθόλου, βιαίων ἢ ἀνειμένων.
[6, 10]	μέρει σκιάζεται αὐξομένη, ἄλλο δὲ	μέρος	αὐτῆς ἐν τῷ καιρῷ τῆς
[6, 11]	αἱ δὲ λοιπαὶ καθ´ ἑκάτερον	μέρος	ἐκκλίνουσιν. Ὥστε εἰ μὴ ἄπλετόν
[6, 8]	γῆς προσδιατρίβει τόποις, τοσούτῳ κατὰ	μέρος	ἐπανάγει τὴν εὐκρασίαν. Καὶ γίνεται
[6, 6]	γένεσιν τοῦ ἀνθρώπου λαμβάνεις, οὐρανοῦ	μέρος	ἐστὶ τὸ δωδέκατον, ἐν ᾧ
[6, 8]	δὲ πάντα πρὸς τὸ βόρειον	μέρος	παροδεύσαντος ἤδη γίνεται τοῦ ἡλίου.
[6, 10]	μειουμένη φαίνεται, καθ´ ἕτερον ἑαυτῆς	μέρος	προδεικνῦσα τὸ λεῖπον. Ἄλλῳ μὲν
[6, 9]	μέσῳ, καὶ κατ´ ὀλίγον αὐτῆς	μέρος	προσβαλλούσης τοῖς ὁρατοῖς. Μικρὰ οὖν
[6, 9]	τοῦ διαστήματος τοῖς κατὰ πᾶν	μέρος	τῆς γῆς κατῳκισμένοις προσβάλλει. Σημεῖον
[6, 6]	τοιούτου ἤθους ποιητικὸν ἐκεῖνο τὸ	μέρος	τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλ´ ἐπειδὴ τοιαύτης
[6, 9]	συμπαρεκτείνεσθαι. Οἵ γε κατὰ πᾶν	μέρος	τοῦ οὐρανοῦ γινόμενοι, καὶ ἀνατέλλοντες
[6, 3]	ἀνατολὴν ἀποκλίνει, ἐν δὲ τῇ	μεσημβρίᾳ	ἀρκτῴα γίνεται· καὶ ἡ νὺξ
[6, 8]	καὶ ἄσκιοι παντελῶς κατὰ τὴν	μεσημβρίαν	γινόμενοι, οὓς κατὰ κορυφῆς ἐπιλάμπων
[6, 8]	ἐπὶ τὰ νότια κατὰ τὴν	μεσημβρίαν	τὰς σκιὰς ἀποπέμπουσιν· ὅθεν αὐτούς
[6, 8]	ποιῶν τὰς σκιὰς ἐπὶ τῆς	μεσημβρίας,	διὰ τὸ ἀφ´ ὑψηλοῦ τὸν
[6, 11]	οἱ κατὰ τὰ κοῖλα τῆς	μεσημβρίας	τῆς διακεκαυμένης γείτονες· οἷς πᾶσι
[6, 8]	δὲ ἐπανιὼν πάλιν ἀπὸ τῶν	μεσημβρινῶν	χωρίων ἐπὶ τοῦ μέσου γένηται,
[6, 9]	ἀνατέλλοντες καὶ δυόμενοι καὶ τὸ	μέσον	ἐπέχοντες, ἴσοι πανταχόθεν τοῖς ἀνθρώποις
[6, 3]	Οὗτοι καὶ διαχωρίζειν ἐτάχθησαν ἀνὰ	μέσον	τῆς ἡμέρας καὶ ἀνὰ μέσον
[6, 2]	τῆς γῆς, ὥστε διαχωρίζειν ἀνὰ	μέσον	τῆς ἡμέρας καὶ ἀνὰ μέσον
[6, 3]	μέσον τῆς ἡμέρας καὶ ἀνὰ	μέσον	τῆς νυκτός. Ἄνω μὲν γὰρ
[6, 2]	μέσον τῆς ἡμέρας καὶ ἀνὰ	μέσον	τῆς νυκτός. Οὐρανὸς προειλήφει καὶ
[6, 3]	μέσον τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ	μέσον	τοῦ σκότους· ἐπειδὴ τὸ σκότος
[6, 3]	μέσον τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ	μέσον	τοῦ σκότους· τότε δὲ τὴν
[6, 3]	γὰρ διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ	μέσον	τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον
[6, 3]	ὅτι Διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ	μέσον	τοῦ φωτὸς καὶ ἀνὰ μέσον
[6, 8]	διὰ τῆς κατὰ τὴν κρᾶσιν	μεσότητος	ἀβλαβῶς ἡμᾶς δι´ ἑαυτῆς τῷ
[6, 8]	τῶν μεσημβρινῶν χωρίων ἐπὶ τοῦ	μέσου	γένηται, ὥστε ἐξίσου μερίζειν νυκτὶ
[6, 9]	φαίνεται· οὔτε μὴν ἐν τῷ	μεσουρανήματι	γινόμενος, τῆς ἐφ´ ἑκάτερα ὄψεως
[6, 9]	διαπερᾶν, ἀλλ´ οἱονεὶ ἐνδαπανωμένης τῷ	μέσῳ,	καὶ κατ´ ὀλίγον αὐτῆς μέρος
[6, 10]	ταύτης σῶμα, καὶ φανότατόν γε	μετὰ	τὸν ἥλιον. Οὐκ ἀεὶ μέντοι
[6, 10]	μένουσα, ἀλλὰ πυκνὰ τρεπομένη καὶ	μεταβαλλομένη	διὰ τὸ τῆς γνώμης ἀνίδρυτον.
[6, 7]	ἐν δὲ ταῖς μυρίαις ταύταις	μεταβολαῖς,	πολλάκις τῆς ἡμέρας, οἱ τῶν
[6, 11]	τὸν ἀέρα δὲ πάθη ταῖς	μεταβολαῖς	ταύτης συνδιατίθεται, ὡς μαρτυροῦσιν ἡμῖν
[6, 4]	τῆς στυγνότητος τοῦ ἀέρος τὴν	μεταβολὴν	ἀναμένοντι. Γεωργοὶ δὲ, οἱ περὶ
[6, 4]	ἢ ὅλως τὴν ἐπὶ πλεῖστον	μεταβολὴν	τοῦ ἀέρος ἐνδείκνυνται. Πολλὰ δὲ
[6, 10]	ἐκ τῆς κατὰ τὴν σελήνην	μεταβολῆς	τὴν συντέλειαν. Ἄλλως γὰρ διατίθεται
[6, 5]	οὐδὲ τῶν περὶ τὰς ὥρας	μεταβολῶν,	ἀλλ´ ἐπὶ τῆς τῶν βίων
[6, 11]	τὰς περιστροφὰς τῆς ἄρκτου κείμενοι	μεταλαμβάνουσι,	καὶ οἱ κατὰ τὰ κοῖλα
[6, 1]	ἡ ἀρχαία πατρὶς ἡμῶν, ἧς	μετανέστησεν	ἡμᾶς ὁ ἀνθρωποκτόνος δαίμων, τοῖς
[6, 9]	ἐξοχαῖς προσβάλλουσα μόναις, ταῖς δὲ	μεταξὺ	κοιλότησιν ἐμβῆναι δι´ ἀτονίαν μὴ
[6, 9]	ὁρατικῆς δυνάμεως οὐκ ἐξικνουμένης τὸν	μεταξὺ	τόπον διαπερᾶν, ἀλλ´ οἱονεὶ ἐνδαπανωμένης
[6, 11]	προσοικοῦντες. Οἱ μὲν γὰρ εὔριποι	μεταρρέουσιν	ἐφ´ ἑκάτερα κατὰ τὰ λοιπὰ
[6, 4]	ὁ Κύριος προηγόρευσεν. Ὁ ἥλιος	μεταστραφήσεται	εἰς αἷμα, καὶ ἡ σελήνη
[6, 7]	τὸν ποιήσαντα αὐτοὺς τὴν αἰτίαν	μετατιθέασιν.	Εἰ μὲν γὰρ ἐκ φύσεως
[6, 1]	γενέσεως φωστήρων. ~Τὸν ἀθλητῶν θεατὴν	μετέχειν	τινὸς προσῆκε καὶ αὐτὸν εὐτονίας.
[6, 8]	καὶ ἔαρος, καὶ θέρους, καὶ	μετοπώρου·	ἃς εὐτάκτως περιοδεύειν ἡμᾶς τὸ
[6, 8]	συμπτωμάτων. Ἐντεῦθεν διαδεξαμένη ἡμᾶς τοῦ	μετοπώρου	ἡ ὥρα, ὑποθραύει μὲν τοῦ
[6, 3]	ἥλιον τοῦ χρόνου διαιρεῖται τὰ	μέτρα.	~Καὶ ἔστωσαν εἰς σημεῖα, καὶ
[6, 5]	παντελῶς ἀπέκλεισαν τοῦ χρόνου τὰ	μέτρα·	ὡς καὶ παρὰ τὸ μικρότατον
[6, 11]	Μὴ τοίνυν μηδὲ σελήνην ὀφθαλμῷ	μετρήσῃς,	ἀλλὰ λογισμῷ, ὃς πολλῷ τῶν
[6, 11]	ἵνα μὴ τῷ ἡμετέρῳ λόγῳ	μετρῆται	τῶν δημιουργημάτων τὰ μέγιστα, ἀλλὰ
[6, 3]	Νῦν δὲ ἥλιον ἐπέταξε τοῖς	μέτροις	τῆς ἡμέρας· καὶ σελήνην, ὅταν
[6, 1]	τὰ ἀόρατα; Εἰ οὐρανοῦ μέγεθος	μέτρον	ἀνθρωπίνης διανοίας ἐκβαίνει, τῶν ἀϊδίων
[6, 10]	ἀκμὴν φθάσαντα καὶ τὸ ἀκρότατον	μέτρον	ἑαυτῶν αὐξηθέντα, πάλιν ταῖς κατὰ
[6, 8]	ἀέρα· ἢ, ἡμέραν εἶναι χρόνου	μέτρον	ἐν ᾧ ἐν τῷ ὑπὲρ
[6, 11]	αὐτῆς ἐμπνοίαις, εἰς τὸ οἰκεῖον	μέτρον	προωθουμένη. Ταῦτά μοι εἴρηται πρὸς
[6, 7]	καιρὸς οὐκ ἐνδίδωσι πέρα τοῦ	μέτρου	πρὸς αὐτοὺς ἀποτείνεσθαι. ~Πρὸς δὲ
[6, 4]	Ἐὰν μή τις πέρα τοῦ	μέτρου	τὰ ἀπ´ αὐτῶν σημεῖα περιεργάζηται,
[6, 11]	μεγέθους, καὶ σύστασιν τοῦ μηδὲ	μέχρι	συλλαβῆς ἀργόν τι εἶναι τῶν
[6, 1]	πάντως, τοὺς τῶν μεγάλων φιλοθεάμονας	μὴ	ἀγύμναστον ἔχειν τὸν νοῦν πρὸς
[6, 11]	ἑκάτερον μέρος ἐκκλίνουσιν. Ὥστε εἰ	μὴ	ἄπλετόν τι ἦν καὶ ὑπερέχον
[6, 10]	ῥοπῇ τὴν πᾶσαν καταφωτίζειν, εἰ	μὴ	ἀπὸ μεγάλου τοῦ κύκλου τὴν
[6, 3]	τὰς φαντασίας παρέχεται. Τοῦ δὲ	μὴ	αὐτὸ τὸ σῶμα αὐτῆς ληγούσης
[6, 1]	ἥλιος; Εἰ τυφλῷ ζημία τοῦτον	μὴ	βλέπειν, ποταπὴ ζημία τῷ ἁμαρτωλῷ
[6, 2]	πανταχοῦ προτιμότερον. Σκόπει τοίνυν εἰ	μὴ	διὰ τῆς φαύσεως ἀρκούντως ἐνέφηνεν
[6, 4]	ἐμποιούσης τὴν φαντασίαν ταῖς ὄψεσι.	Μὴ	διαχεθεὶς δὲ ὑπὸ τῆς ἀκτῖνος
[6, 9]	μεταξὺ κοιλότησιν ἐμβῆναι δι´ ἀτονίαν	μὴ	δυναμένη. Οὕτως οὐδὲ τὰ σχήματα
[6, 4]	ἐκ τῆς γῆς ἀτμῶν κρατηθῆναι	μὴ	δυνηθεὶς, ἀλλὰ τῷ πλεονασμῷ τοῦ
[6, 1]	τὸ μέγεθος τῷ παντὶ, ὥστε	μὴ	ἐκβαίνειν τὴν πρὸς τὸ ὅλον
[6, 9]	τῆς ἐφ´ ἑκάτερα ὄψεως παραλλάττει.	Μὴ	ἐξαπατάτω σε τὸ φαινόμενον· μηδ´
[6, 10]	φρονεῖν ταῖς εὐημερίαις τοῦ βίου,	μὴ	ἐπαγάλλεσθαι δυναστείαις, μὴ ἐπαίρεσθαι πλούτου
[6, 10]	τοῦ βίου, μὴ ἐπαγάλλεσθαι δυναστείαις,	μὴ	ἐπαίρεσθαι πλούτου ἀδηλότητι, περιφρονεῖν τῆς
[6, 2]	μηδένα σοι κινείτω γέλωτα, εἴπερ	μὴ	ἑπόμεθα ταῖς παρ´ ὑμῖν ἐκλογαῖς
[6, 7]	οὖν ἐκεῖνο αὐτοὺς ἐρωτήσωμεν, εἰ	μὴ	ἐφ´ ἑκάστης ἡμέρας μυριάκις ἀμείβεται
[6, 1]	κεφαλῇ διαγορεύουσιν· ἐμοὶ δοκεῖν, ἵνα	μὴ	θεατὴς μόνον ἀγωνιστῶν, ἀλλὰ καὶ
[6, 7]	τὸ κακὸν καὶ τὸ ἀγαθὸν	μὴ	κατὰ τὴν ἀξίαν διανέμειν ἑκάστῳ,
[6, 10]	τῶν ἀνθρωπίνων περιτροπῆς λαμβάνοντας ἔννοιαν,	μὴ	μέγα φρονεῖν ταῖς εὐημερίαις τοῦ
[6, 10]	λοιποῖς τοῖς ἀπὸ γῆς φυομένοις,	μὴ	μικρὰν ὑπάρχειν ἐκ τῆς κατὰ
[6, 3]	τῇ δυνάμει τοῦ κτίσαντος. Καὶ	μή	μοι λέγε ἀδύνατα εἶναι ταῦτα
[6, 3]	κόλπον συναναφερούσης τῆς ὄψεως. Καὶ	μή	μοι λέγε ἐπείσακτον εἶναι τῆς
[6, 9]	δὲ οἱ ἀροτῆρες αὐτοί; Εἰ	μὴ	μυρμήκων τινά σοι παρέσχον φαντασίαν;
[6, 10]	ἀλλὰ τὰ μὲν ἐκ τοῦ	μὴ	ὄντος πρόεισιν εἰς τὸ τέλειον,
[6, 11]	μεγέθους παρέχεται. Τίς οὖν ἀντερεῖ	μὴ	οὐχὶ παμμέγεθες αὐτῆς εἶναι τὸ
[6, 11]	ἐστὶν ἐξευρεῖν τοῖς λογισμοῖς, τὸν	μὴ	παρέργως τὰς ἐνεργείας αὐτῶν καὶ
[6, 11]	σεληναῖον φῶς ὑποδέχονται. Αἷς εἰ	μὴ	πάσαις ἀντιπρόσωπος ἦν, τοὺς μὲν
[6, 9]	ὑπὲρ κυανῆς κομιζομένη θαλάσσης; Εἰ	μὴ	πάσης περιστερᾶς μικροτέραν σοι παρέσχετο
[6, 7]	πολλοὺς τῇ ἀπάτῃ, ἀναγκαῖον ἴσως	μὴ	σιωπῇ παρελθεῖν. Πρῶτον μὲν οὖν
[6, 7]	ὁ ἔμπορος, κἂν βούληται, κἂν	μὴ,	τῆς εἱμαρμένης αὐτῷ συναθροιζούσης τὰ
[6, 4]	ἀπὸ τῶν φωστήρων σημειώσεις. Ἐὰν	μή	τις πέρα τοῦ μέτρου τὰ
[6, 11]	ἐστι καὶ πηλίκα τὰ παρεθέντα.	Μὴ	τοίνυν μηδὲ σελήνην ὀφθαλμῷ μετρήσῃς,
[6, 5]	δὲ λοιποῖς ἀσφάλειαν πρὸς τὸ	μὴ	τοῖς ὁμοίοις περιπεσεῖν. Οἱ τῆς
[6, 11]	ἡμᾶς τῆς ἑαυτῶν ἀσθενείας, ἵνα	μὴ	τῷ ἡμετέρῳ λόγῳ μετρῆται τῶν
[6, 10]	τῇ ἑαυτῆς ἀλλοιώσει συμμεθιστᾶν, εἰ	μὴ	ὑπερφυές τι ἦν καὶ ὑπερέχον
[6, 9]	Μὴ ἐξαπατάτω σε τὸ φαινόμενον·	μηδ´	ὅτι πηχυαῖος τοῖς ὁρῶσι δοκεῖ,
[6, 11]	φωστῆρας μεγέθους, καὶ σύστασιν τοῦ	μηδὲ	μέχρι συλλαβῆς ἀργόν τι εἶναι
[6, 11]	πηλίκα τὰ παρεθέντα. Μὴ τοίνυν	μηδὲ	σελήνην ὀφθαλμῷ μετρήσῃς, ἀλλὰ λογισμῷ,
[6, 2]	παρ´ ὑμῖν ἐκλογαῖς τῶν ῥημάτων,	μηδὲ	τὸ τῆς θέσεως αὐτῶν εὔρυθμον
[6, 3]	ἄλληλα, καὶ φωτὶ πρὸς σκότος	μηδεμίαν	εἶναι κοινότητα. Ὃ γὰρ ἐν
[6, 9]	τῆς τοῦ μεγέθους περιουσίας, τῷ	μηδὲν	αὐτοῖς ἐπισημαίνειν τὸ πλάτος τῆς
[6, 7]	κατακρινομένης τῆς ἁμαρτίας, διὰ τὸ	μηδὲν	κατὰ προαίρεσιν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων
[6, 6]	εἰπεῖν, καταγελαστότερον πολλῷ ἐκ τῶν	μηδὲν	κοινωνούντων ἐπάγειν ἐπιχειρεῖν τῷ λόγῳ
[6, 2]	οὖν τῆς λέξεως τὸ ἰδιότροπον	μηδένα	σοι κινείτω γέλωτα, εἴπερ μὴ
[6, 3]	περὶ τὸν κόσμον ἀνῆψε. ~Καὶ	μηδενὶ	ἄπιστον εἶναι δοκείτω τὸ εἰρημένον,
[6, 10]	ἀπροσεξίας τὸ καλὸν ἀφανίζουσα, καὶ	μηδέποτε	ἐπὶ τῆς αὐτῆς διαθέσεως μένουσα,
[6, 9]	κατῳκισμένοις ἀνατέλλων ἐλάττων φαίνεται· οὔτε	μὴν	ἐν τῷ μεσουρανήματι γινόμενος, τῆς
[6, 3]	ἀχλύος ἀπηλ– λαγμένῳ, ὅταν μάλιστα	μηνοειδὴς	τυγχάνῃ κατὰ τὸ σχῆμα, ἐπιτηρήσαντι
[6, 8]	ἐνιαυτοῦ ἐστι ποιητική· πλὴν ὅτι	μηνὸς	ἐμβολίμου δεῖται πολλάκις πρὸς τὴν
[6, 1]	κριτὴν μᾶλλον ἢ συναγωνιστὴν παρεστῶτα·	μήποτε	ἄρα διαλάθῃ ἡμᾶς τῆς ἀληθείας
[6, 10]	ἐστιν αὐτοῦ τὸ πυρῶδες, ὡς	μήτε	δι´ ὑπερβολὴν καταφλέξαι τὴν γῆν,
[6, 10]	δι´ ὑπερβολὴν καταφλέξαι τὴν γῆν,	μήτε	διὰ τὴν ἔλλειψιν κατεψυγμένην αὐτὴν
[6, 7]	ὁ γεωργὸς, μήτε σπέρματα καταβάλλων,	μήτε	δρεπάνην θηξάμενος· ὑπερπλουτήσει δὲ ὁ
[6, 7]	ἀλλ´ εὐθηνήσει μὲν ὁ γεωργὸς,	μήτε	σπέρματα καταβάλλων, μήτε δρεπάνην θηξάμενος·
[6, 2]	καὶ πατέρα τὸν ἥλιον ὀνομάσωσι·	μήτε	τῶν ἐκ τῆς γῆς φυομένων
[6, 2]	οὔπω ἦν καὶ σελήνη, ἵνα	μήτε	φωτὸς ἀρχηγὸν καὶ πατέρα τὸν
[6, 10]	γῆν πῶς ἂν ἠδυνήθη ἐν	μιᾷ	καιροῦ ῥοπῇ τὴν πᾶσαν καταφωτίζειν,
[6, 9]	μέγισται; πηλίκη δέ σοι κατεφάνη	μία	τῶν μυριοφόρων ὁλκάδων λευκοῖς ἱστίοις
[6, 9]	οὖν ἡ ὄψις ἡμῶν γινομένη,	μικρὰ	ἐποίησε νομίζεσθαι τὰ ὁρώμενα, τὸ
[6, 9]	αὐτῆς μέρος προσβαλλούσης τοῖς ὁρατοῖς.	Μικρὰ	οὖν ἡ ὄψις ἡμῶν γινομένη,
[6, 11]	τούτων λαβεῖν τὴν θεωρίαν, ἀλλὰ	μικραῖς	τισι καὶ ἀμυδραῖς ἐμφάσεσι δι´
[6, 11]	ἐγὼ μὲν εὐχαριστήσας τῷ τὴν	μικράν	μοι ταύτην διακονίαν τοῦ λόγου
[6, 10]	τοῖς ἀπὸ γῆς φυομένοις, μὴ	μικρὰν	ὑπάρχειν ἐκ τῆς κατὰ τὴν
[6, 5]	οὐκ ἄχρηστον ἴσως σαφηνείας ἕνεκεν	μικρὸν	ἄνωθεν ἀναλαβόντας εἰπεῖν. Ἐρῶ δὲ
[6, 8]	τοῦ πνίγους τὸ ὑπερβάλλον, κατὰ	μικρὸν	δὲ ὑφιεῖσα τῆς θέρμης, διὰ
[6, 7]	τὸν αὐτόν· καὶ ἐπειδὰν πάλιν	μικρόν	τι παρεκκλίνῃ τοῦ σχήματος, εὐθὺς
[6, 10]	σε ἡ σελήνη ταῖς κατὰ	μικρὸν	ὑφαιρέσεσι τὸ φέγγος ἐξαναλίσκουσα· λυπείτω
[6, 10]	ἑαυτῶν αὐξηθέντα, πάλιν ταῖς κατὰ	μικρὸν	ὑφαιρέσεσι φθίνει τε καὶ διόλλυται,
[6, 5]	μέτρα· ὡς καὶ παρὰ τὸ	μικρότατον	καὶ ἀκαριαῖον, οἷόν φησιν ὁ
[6, 11]	ὥσπερ καὶ δι´ ἑκάστου τῶν	μικροτάτων	ἐν ζῴοις ἢ ἐν βοτάναις.
[6, 11]	ὁ χαρισάμενος διάνοιαν ἐκ τῶν	μικροτάτων	τῆς κτίσεως τὴν μεγάλην τοῦ
[6, 9]	Τὰ μὲν γὰρ πόρρωθεν ἀφεστῶτα	μικρότερά	πως ὁρῶμεν, οἷς δ´ ἂν
[6, 9]	θαλάσσης; Εἰ μὴ πάσης περιστερᾶς	μικροτέραν	σοι παρέσχετο τὴν φαντασίαν; Διότι,
[6, 9]	Οὐ γὰρ ἐπειδὴ μείζους τῶν	μικροτέρων	ἀστέρων, διὰ τοῦτο μεγάλοι· ἀλλ´
[6, 9]	ἢ ἄλλο τι τῶν φύσει	μικρῶν,	μέγα προσαγορεύομεν διὰ τὴν πρὸς
[6, 11]	κατασπασθεῖσαν αὐτὴν ὑπεδέξατο; Βούλει ἀπὸ	μικρῶν	τεκμηρίων λαβεῖν τοῦ μεγέθους αὐτῆς
[6, 11]	τὸ οἰκεῖον μέτρον προωθουμένη. Ταῦτά	μοι	εἴρηται πρὸς ἀπόδειξιν τοῦ κατὰ
[6, 3]	δυνάμει τοῦ κτίσαντος. Καὶ μή	μοι	λέγε ἀδύνατα εἶναι ταῦτα ἀπ´
[6, 3]	συναναφερούσης τῆς ὄψεως. Καὶ μή	μοι	λέγε ἐπείσακτον εἶναι τῆς σελήνης
[6, 3]	τὸ φωτίζον. Τοιοῦτον δή τί	μοι	νόει καὶ ἐπὶ τοῦ ἡλίου.
[6, 11]	μὲν εὐχαριστήσας τῷ τὴν μικράν	μοι	ταύτην διακονίαν τοῦ λόγου χαρισαμένῳ,
[6, 10]	κύκλου τὴν αὐγὴν ἐπηφίει; Ἐνταῦθά	μοι	τὴν σοφίαν τοῦ τεχνίτου κατάμαθε,
[6, 5]	δωδεκατημορίων ἕκαστον διῃρήκασιν. Εἶτα ἑκάστην	μοῖραν	εἰς ἑξήκοντα διελόντες, ἕκαστον πάλιν
[6, 5]	εἰς ἃ ἔφαμεν διαιρεῖσθαι τὴν	μοῖραν·	ἢ, ἵνα τὸ ἀκριβὲς εὑρεθῇ,
[6, 5]	ἐστὶν, ἀλλὰ καὶ κατὰ ποίας	μοίρας	τοῦ δωδεκατημορίου, καὶ ἐν πόστῳ
[6, 5]	σφαίρας ὁ ἥλιος, εἰς τριάκοντα	μοίρας	τῶν δωδεκατημορίων ἕκαστον διῃρήκασιν. Εἶτα
[6, 9]	εἶναί φησι, ταῖς ἐξοχαῖς προσβάλλουσα	μόναις,	ταῖς δὲ μεταξὺ κοιλότησιν ἐμβῆναι
[6, 3]	πῦρ ἐπέθηκε τῇ βάτῳ ἀπὸ	μόνης	τῆς λαμπρότητος ἐνεργοῦν, τὴν δὲ
[6, 10]	τῆς ἡμετέρας φύσεως· ὅτι οὐδὲν	μόνιμον	τῶν ἀνθρωπίνων, ἀλλὰ τὰ μὲν
[6, 8]	ἐπ´ ἀμφότερα τὰς σκιὰς παραλλάσσουσιν.	Μόνοι	γὰρ ἐν τῇ καθ´ ἡμᾶς
[6, 1]	ἐμοὶ δοκεῖν, ἵνα μὴ θεατὴς	μόνον	ἀγωνιστῶν, ἀλλὰ καὶ ἀγωνιστὴς ἕκαστος
[6, 7]	~Καὶ οὐκ ἐπὶ τούτων ἵστανται	μόνον,	ἀλλὰ καὶ ὧν ἡ προαίρεσις
[6, 5]	εὑρεθῆναι τὸν ὡροσκοποῦντα ἀστέρα οὐ	μόνον	κατὰ πόστου δωδεκατημορίου ἐστὶν, ἀλλὰ
[6, 10]	τῆς νυκτὸς τὴν κατήφειαν διαλῦσαι.	Μόνος	δὲ οὗτος ὑπερφανεὶς τοῦ ὁρίζοντος,
[6, 11]	ἀκριβέστερός ἐστι πρὸς ἀληθείας εὕρεσιν.	Μῦθοί	τινες καταγέλαστοι ὑπὸ γραϊδίων κωθωνιζομένων
[6, 6]	οἷς ὅταν μὲν κώνωψ, ἢ	μυῖα,	ἤ τι τῶν παραπλησίως τούτοις
[6, 2]	τοῖς οἰκείοις γεννήμασι, τά τε	μυρία	γένη τῶν βοτανῶν ἐκβλαστήσασα, καὶ
[6, 7]	μεθαρμόζονται σχῆμα, ἐν δὲ ταῖς	μυρίαις	ταύταις μεταβολαῖς, πολλάκις τῆς ἡμέρας,
[6, 7]	εἰ μὴ ἐφ´ ἑκάστης ἡμέρας	μυριάκις	ἀμείβεται τῶν ἀστέρων τὰ σχήματα;
[6, 9]	δέ σοι κατεφάνη μία τῶν	μυριοφόρων	ὁλκάδων λευκοῖς ἱστίοις ὑπὲρ κυανῆς
[6, 9]	ἔννοιαν ἐκδεξόμεθα; Πότερον ὡς τὸν	μύρμηκα,	ἢ ἄλλο τι τῶν φύσει
[6, 11]	ἥλιος καὶ σελήνη ἐμπίδος καὶ	μύρμηκος	ἐπέχουσι λόγον. Οὐ γάρ ἐστιν
[6, 9]	οἱ ἀροτῆρες αὐτοί; Εἰ μὴ	μυρμήκων	τινά σοι παρέσχον φαντασίαν; Εἰ
[6, 2]	ἱστορίᾳ τὸ δόγμα τῆς θεολογίας	μυστικῶς	συμπαρέσπαρται. Καὶ ἡ χρεία πρόσκειται

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/06/2009