Homélie, Chap.
[6, 11]	αὐτὸς ἐθεμελίωσεν ὁ Ὕψιστος; Ποῖος	δ´	ἂν καὶ τόπος κατασπασθεῖσαν αὐτὴν
[6, 9]	ἀφεστῶτα μικρότερά πως ὁρῶμεν, οἷς	δ´	ἂν μᾶλλον ἐγγίσωμεν, μᾶλλον αὐτῶν
[6, 1]	τὸ πρωτότοκον ἔκγονον τοῦ ἀρχεκάκου	δαίμονος.	Καὶ γνωρίσεις σαυτὸν, γήϊνον μὲν
[6, 1]	ἧς μετανέστησεν ἡμᾶς ὁ ἀνθρωποκτόνος	δαίμων,	τοῖς ἑαυτοῦ δελεάσμασιν ἀνδραποδίσας τὸν
[6, 3]	οὐχὶ τῷ παντὶ ἑαυτῆς σώματι	δαπανᾶται,	ἀλλὰ τὸ περικείμενον φῶς ἀποτιθεμένη
[6, 10]	ἀραιὰ γιγνόμενα καὶ κενὰ, νῦν	δὲ	αὐξομένης καὶ πρὸς τὸ πλῆρες
[6, 7]	μὲν θᾶττον ἐπικαταλαμβάνοντες ἀλλήλους, οἱ	δὲ	βραδυτέρας τὰς περιόδους ποιούμενοι, ἐπὶ
[6, 4]	νότου βιαίαν κίνησιν ἀπειλεῖ. Τὴν	δὲ	ἐκ τούτων σημείωσιν ὅσον τῷ
[6, 10]	μὲν ἀπηρτισμένη τῷ κύκλῳ, νῦν	δὲ	ἐλλείπουσα καὶ μειουμένη φαίνεται, καθ´
[6, 5]	δήμων, ὑπερπλουτοῦντα καὶ δυναστεύοντα· τὸν	δὲ	ἐν τῇ ἑτέρᾳ ῥοπῇ τοῦ
[6, 8]	καὶ νιφάδος ἀμυθήτου παρέχειν. Ἐπειδὰν	δὲ	ἐπανιὼν πάλιν ἀπὸ τῶν μεσημβρινῶν
[6, 8]	τινες καὶ ἀσκίους καλοῦσιν. Οἱ	δὲ	ἐπέκεινα τῆς ἀρωματοφόρου ἐπ´ ἀμφότερα
[6, 11]	ὑφίσταται, νῦν μὲν ὑπονοστοῦσα, πάλιν	δὲ	ἐπικλύζουσα, ὥσπερ ἀναπνοαῖς τῆς σελήνης
[6, 6]	τῆς ἀξιοπιστίας τῶν ἄστρων, πείθειν	δὲ	ἐπιχειρεῖς διὰ τῶν βληχημάτων; Εἰ
[6, 11]	τινὰ τῇ παλιρροίᾳ παράσχηται. Ἡ	δὲ	ἑσπερία θάλασσα τὰς ἀμπώτεις ὑφίσταται,
[6, 2]	τινὰς φωστῆρας ἐν κόσμῳ, ἄλλο	δέ	ἐστι φῶς τοῦ κόσμου τὸ
[6, 8]	τῶν Ἑλλήνων οἱ ἀρχαιότατοι. Ἡλιακὸς	δέ	ἐστιν ἐνιαυτὸς ἡ ἀπὸ τοῦ
[6, 10]	οὗτος ὑπερφανεὶς τοῦ ὁρίζοντος, μᾶλλον	δὲ	ἔτι καὶ προσδοκώμενος, πρὶν καὶ
[6, 6]	πρὸς τὸ θηρίον ὁμοίωσιν. Ὁ	δὲ	ζυγιανὸς δίκαιος, διὰ τὴν παρ´
[6, 8]	τὰ περὶ τῶν σημείων. Καιροὺς	δὲ	ἡγούμεθα λέγειν τὰς τῶν ὡρῶν
[6, 8]	τῆς τῶν ἐπιγινομένων διαδοχῆς. Ἐκεῖθεν	δὲ	ἤδη πρὸς θερινὰς τροπὰς ἐπ´
[6, 3]	ἀλλοτριώσεως κατασκευασθείσης πρὸς ἄλληλα. Νῦν	δὲ	ἥλιον ἐπέταξε τοῖς μέτροις τῆς
[6, 9]	αὐτῶν τὸ μέγεθος ἐξευρίσκομεν. Τῷ	δὲ	ἡλίῳ οὐδείς ἐστιν ἐγγυτέρω καὶ
[6, 1]	γήϊνον μὲν τῇ φύσει, ἔργον	δὲ	θείων χειρῶν· δυνάμει μὲν καὶ
[6, 3]	τῆς λαμπρότητος χωρίσαι ἀμήχανον· ὁ	δὲ	Θεὸς παραδόξῳ θεάματι τὸν ἑαυτοῦ
[6, 7]	ταῦτα μὲν εἰς τοσοῦτον. Εἰ	δὲ	καθ´ ἕκαστον ἀκαριαῖον τοῦ χρόνου
[6, 9]	τινά σοι παρέσχον φαντασίαν; Εἰ	δὲ	καὶ ἀπὸ σκοπιᾶς ἐπὶ μέγα
[6, 4]	χωρίοις περὶ ἃ συναθροίζεται. Ὁμοίως	δὲ	καὶ ἐπειδὰν ἡ σελήνη περιλιμνάζηται·
[6, 7]	καὶ τὰ φευκτὰ διορίζοντες, περιττοὶ	δὲ	καὶ οἱ δικασταὶ, ἀρετὴν τιμῶντες,
[6, 4]	μεταβολὴν τοῦ ἀέρος ἐνδείκνυνται. Πολλὰ	δὲ	καὶ περὶ σελήνην αὐξομένην ἢ
[6, 6]	εἰδέναι τὰ κατ´ αὐτούς. ~Οἷα	δὲ	καὶ τὰ ἀποτελεστικά; Ὁ δεῖνα
[6, 10]	ἄφρων ὡς σελήνη ἀλλοιοῦται. Οἶμαι	δὲ	καὶ τῇ τῶν ζῴων κατασκευῇ,
[6, 4]	τὰς εὐκαιρίας τῶν ἔργων. Ἤδη	δὲ	καὶ τῆς τοῦ παντὸς διαλύσεως
[6, 4]	ἀμαυροῦνται μὲν αἱ ἀκτῖνες, ἀνθρακώδης	δὲ	καὶ ὕφαιμος τὴν χρόαν ὁρᾶται,
[6, 1]	πρὸς τὸ ὅλον ἀναλογίαν· τῷ	δὲ	κάλλει τῆς φύσεως οἷόν τις
[6, 3]	πολλάκις ἐξ ἀνατολῶν ἀντανίσχει. Εἰ	δὲ	κατὰ τὰ ἄλλα σχήματα οὐ
[6, 6]	ἔχων τὰς αἰτίας ἀπηρτημένας· εἰ	δὲ	καταγέλαστον τοῦτο εἰπεῖν, καταγελαστότερον πολλῷ
[6, 11]	πρὸς τὸ ὄρθιον ἀποτείνεται, αἱ	δὲ	λοιπαὶ καθ´ ἑκάτερον μέρος ἐκκλίνουσιν.
[6, 5]	βλάβην ἴασίν τινα παρεχόμενος, τοῖς	δὲ	λοιποῖς ἀσφάλειαν πρὸς τὸ μὴ
[6, 10]	τὸ ἀγαθόν ἐστιν ἀκίνητον. Εἰ	δὲ	λυπεῖ σε ἡ σελήνη ταῖς
[6, 7]	αὐτῷ συναθροιζούσης τὰ χρήματα. Αἱ	δὲ	μεγάλαι τῶν Χριστιανῶν ἐλπίδες φροῦδαι
[6, 10]	γὰρ μέρει σκιάζεται αὐξομένη, ἄλλο	δὲ	μέρος αὐτῆς ἐν τῷ καιρῷ
[6, 9]	ταῖς ἐξοχαῖς προσβάλλουσα μόναις, ταῖς	δὲ	μεταξὺ κοιλότησιν ἐμβῆναι δι´ ἀτονίαν
[6, 3]	αὐξήσεως τὰς φαντασίας παρέχεται. Τοῦ	δὲ	μὴ αὐτὸ τὸ σῶμα αὐτῆς
[6, 7]	καταβάλλων, μήτε δρεπάνην θηξάμενος· ὑπερπλουτήσει	δὲ	ὁ ἔμπορος, κἂν βούληται, κἂν
[6, 11]	καὶ σελήνης ἐπὶ τοσοῦτον. Ἡμῖν	δὲ	ὁ χαρισάμενος διάνοιαν ἐκ τῶν
[6, 9]	βοῶν κατεφάνη τὰ ζεύγη; πηλίκοι	δὲ	οἱ ἀροτῆρες αὐτοί; Εἰ μὴ
[6, 10]	βάθος φθάνουσαν λεληθότως ἐνίησι. Δηλοῦσι	δὲ	οἱ καθεύδοντες ὑπὸ σελήνην, ὑγρότητος
[6, 4]	ἀέρος τὴν μεταβολὴν ἀναμένοντι. Γεωργοὶ	δὲ,	οἱ περὶ τὰ σπέρματα καὶ
[6, 4]	σελήνη περιλιμνάζηται· καὶ τῷ ἡλίῳ	δὲ	ὅταν αἱ λεγόμεναι ἅλωες περιγραφῶσιν,
[6, 9]	τῆς γῆς κατῳκισμένοις προσβάλλει. Σημεῖον	δὲ,	ὅτι καὶ Ἰνδοὶ καὶ Βρεττανοὶ
[6, 5]	μικρὸν ἄνωθεν ἀναλαβόντας εἰπεῖν. Ἐρῶ	δὲ	οὐδὲν ἐμαυτοῦ ἴδιον, ἀλλὰ τοῖς
[6, 2]	φωτισμοῦ τὴν φαῦσιν εἴρηκεν. Ἔστι	δὲ	οὐδὲν μαχόμενον τοῦτο τοῖς περὶ
[6, 2]	παντοδαποῖς εἴδεσι φυτῶν εὐθηνουμένη. Ἥλιος	δὲ	οὔπω ἦν καὶ σελήνη, ἵνα
[6, 10]	αἰθρίᾳ τὴν γῆν περιρρέουσι. Τοσαύτην	δὲ	οὖσαν τὴν γῆν πῶς ἂν
[6, 10]	νυκτὸς τὴν κατήφειαν διαλῦσαι. Μόνος	δὲ	οὗτος ὑπερφανεὶς τοῦ ὁρίζοντος, μᾶλλον
[6, 11]	~Καὶ τὰ περὶ τὸν ἀέρα	δὲ	πάθη ταῖς μεταβολαῖς ταύτης συνδιατίθεται,
[6, 3]	μὲν πρὸς ἥλιον φερομένη, αὔξεται	δὲ	πάλιν ἀφισταμένη. Οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνο
[6, 3]	τὸ ἀφανὲς ἡ σελήνη· δυομένου	δὲ	πάλιν τοῦ ἡλίου, αὕτη πολλάκις
[6, 8]	τινες καὶ ἀμφισκίους ὠνόμασαν. Ταῦτα	δὲ	πάντα πρὸς τὸ βόρειον μέρος
[6, 7]	πράξεις αὐτὸν κατεπειγούσης ἀνάγκης. Ματαιότατοι	δὲ	πάντων καὶ οἱ περὶ τὰς
[6, 2]	τοῦ φωτίζειν δύναμιν ἔχον, τὸ	δὲ	παραφαίνειν τοῖς δεομένοις πεποιημένον· οὕτω
[6, 4]	περὶ ἐπομβρίας ἐστὶ μαθεῖν· πολλὰ	δὲ	περὶ αὐχμῶν καὶ πνευμάτων κινήσεως,
[6, 9]	τῶν ὁρωμένων οὐκ ἐξαρκεῖ. Ἤδη	δέ	που καὶ τῶν ὀρῶν τὰ
[6, 7]	ἔσται τοῦ κακοῦ ποιητής· εἰ	δὲ	προαιρέσει κακύνονται, πρῶτον μὲν ἔσται
[6, 3]	μὲν πρὸς δυσμὰς τέταται, ἑσπέρας	δὲ	πρὸς ἀνατολὴν ἀποκλίνει, ἐν δὲ
[6, 10]	πρόεισιν εἰς τὸ τέλειον, τὰ	δὲ	πρὸς τὴν οἰκείαν ἀκμὴν φθάσαντα
[6, 3]	καὶ τὴν γῆν περιλάμπουσα· ἐξίσου	δὲ	πρὸς τὸν ἥλιον τοῦ χρόνου
[6, 6]	γὰρ ἔχει τὴν ὥραν· τοιοῦτον	δέ	πως ὀφθῆναι τὸ ζῷον. Ἀλλὰ
[6, 10]	καὶ ἀπειροπλασίων τοῦ φαινομένου. ~Κἀκεῖνο	δέ	σοι ἐναργὲς ἔστω τοῦ μεγέθους
[6, 9]	τῶν νήσων αἱ μέγισται; πηλίκη	δέ	σοι κατεφάνη μία τῶν μυριοφόρων
[6, 3]	φῶς ἔχων, οὐκ ἀποτίθεται· ἡ	δὲ	συνεχῶς οἷον ἀποδυομένη καὶ πάλιν
[6, 8]	μέτρου πρὸς αὐτοὺς ἀποτείνεσθαι. ~Πρὸς	δὲ	τὰ ἑξῆς τῶν ῥημάτων ἐπανέλθωμεν.
[6, 4]	καθαρὰ, σταθερὰν εὐδίαν κατεπαγγέλλεται· παχεῖα	δὲ	ταῖς κεραίαις καὶ ὑπέρυθρος φαινομένη,
[6, 7]	καὶ ἄλλο μεθαρμόζονται σχῆμα, ἐν	δὲ	ταῖς μυρίαις ταύταις μεταβολαῖς, πολλάκις
[6, 1]	μέγας, ὀξὺς μὲν κινηθῆναι, εὐτάκτους	δὲ	τὰς περιόδους ἀποδιδοὺς, σύμμετρον μὲν
[6, 8]	τὸν περὶ γῆν ἀέρα, πάσας	δὲ	τὰς ὑγρὰς ἀναθυμιάσεις συνισταμένας περὶ
[6, 3]	δὲ πρὸς ἀνατολὴν ἀποκλίνει, ἐν	δὲ	τῇ μεσημβρίᾳ ἀρκτῴα γίνεται· καὶ
[6, 3]	ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους· τότε	δὲ	τὴν φύσιν αὐτῶν πρὸς τὸ
[6, 3]	εἰς ἀπόλαυσιν τοῖς δικαίοις, τὸ	δὲ	τῆς καύσεως ὀδυνηρὸν, τοῖς κολαζομένοις
[6, 10]	περὶ ἣν ἡ ἀλλοίωσις, ἐπιμελεῖσθαι	δὲ	τῆς ψυχῆς ἧς τὸ ἀγαθόν
[6, 3]	τῇ φύσει ἡ λευκότης, ἕτερον	δέ	τι τὸ λελευκασμένον σῶμα, οὕτω
[6, 3]	τοῦ φωτὸς ἡ λαμπρότης, ἄλλο	δέ	τι τὸ ὑποκείμενον τῷ φωτὶ
[6, 10]	καιρῷ τῆς λήξεως ἀποκρύπτεται. Λόγος	δέ	τις ἄρρητος τοῦ σοφοῦ δημιουργοῦ
[6, 7]	πολὺ μὲν τὸ ἀνόητον, πολλαπλάσιον	δὲ	τὸ ἀσεβές. Οἱ γὰρ κακοποιοὶ
[6, 2]	φωτὸς ἡ φύσις παρήχθη· νῦν	δὲ	τὸ ἡλιακὸν τοῦτο σῶμα ὄχημα
[6, 11]	στενωπῶν πάντως ἂν κατεφώτισε, τοὺς	δὲ	τὸ πλάτος αὐτῆς ὑπερπίπτοντας ἐγκεκλιμέναις
[6, 7]	ἀντιλέγειν ἄλλως μὲν καταγέλαστον, διὰ	δὲ	τὸ προκατέχεσθαι τοὺς πολλοὺς τῇ
[6, 3]	μὲν αὐτῆς τὸ σῶμα, ἕτερον	δὲ	τὸ φωτίζον. Τοιοῦτον δή τί
[6, 5]	τὰς τοιάσδε γενέσεις ἀποτελεῖ· ἡ	δὲ	τοιάδε σχέσις τῶν αὐτῶν τὴν
[6, 10]	αὐτὴν καὶ ἄγονον ἀπολιπεῖν. Ἀδελφὰ	δὲ	τοῖς εἰρημένοις καὶ τὰ περὶ
[6, 8]	φυτοῖς τῆς βλαστήσεως ἀρχηγὸν, δένδρων	δὲ	τοῖς πλείστοις παρέχον τὴν ἀναβίωσιν,
[6, 5]	ὥρας ἐπιτυχεῖν ἀκριβῶς ἀδύνατον, ἡ	δὲ	τοῦ βραχυτάτου παραλλαγὴ τοῦ παντὸς
[6, 3]	μόνης τῆς λαμπρότητος ἐνεργοῦν, τὴν	δὲ	τοῦ καίειν δύναμιν σχολάζουσαν ἔχον.
[6, 1]	τῆς φύσεως παρασκευαῖς ἐλαττούμενον, τῇ	δὲ	τοῦ λόγου περιουσίᾳ πρὸς οὐρανὸν
[6, 10]	ἠφάνισε μὲν τὸ σκότος, ὑπερηύγασε	δὲ	τοὺς ἀστέρας, καὶ πεπηγότα τέως
[6, 8]	ἤδη γίνεται τοῦ ἡλίου. Ἐκ	δὲ	τούτων εἰκάζειν ἐστὶ τὴν ἐκ
[6, 11]	διακονίαν τοῦ λόγου χαρισαμένῳ, ὑμεῖς	δὲ	τῷ διατρέφοντι ὑμᾶς ταῖς πνευματικαῖς
[6, 11]	λοιπὰ σχήματα τῆς σελήνης· ἐν	δὲ	τῷ καιρῷ τῆς γενέσεως οὐδὲ
[6, 4]	τῶν πνευμάτων κινδύνους προορωμένῳ. Ἔξεστι	δὲ	τῷ ὁδοιπόρῳ πόρρωθεν ἐκκλίνειν τὰς
[6, 6]	ἀσθενῶν ἐνσχεθῇ, καταδεθέντα κρατεῖται· ἐπειδὰν	δὲ	τῶν ἰσχυροτέρων τι ζῴων ἐγγίσῃ,
[6, 9]	ὄψις, ἄπιστον τὸ κριτήριον. Ὑπομνήσθητι	δὲ	τῶν οἰκείων παθῶν, καὶ παρὰ
[6, 4]	φαντασίαν ταῖς ὄψεσι. Μὴ διαχεθεὶς	δὲ	ὑπὸ τῆς ἀκτῖνος ὁ πεπυκνωμένος
[6, 8]	πνίγους τὸ ὑπερβάλλον, κατὰ μικρὸν	δὲ	ὑφιεῖσα τῆς θέρμης, διὰ τῆς
[6, 8]	τὸν βίον ἡμῖν οἰκονομοῦσιν. Ἔστωσαν	δὲ,	φησὶ, καὶ εἰς ἡμέρας· οὐχ
[6, 1]	παραπολὺ τῶν ἀλόγων λειπόμενον, ἄρχοντα	δὲ	χειροτονητὸν τῶν ἀλόγων καὶ τῶν
[6, 8]	πλείστοις παρέχον τὴν ἀναβίωσιν, ζῴοις	δὲ	χερσαίοις καὶ ἐνύδροις ἅπασι τὸ
[6, 9]	καὶ μεγάλη ἡ θάλασσα· τὰ	δὲ	ὡς τὰ πολλὰ πέφυκε πρὸς
[6, 2]	γῆ· τὸ φῶς ἐπὶ τούτοις	δεδημιούργητο·	ἡμέρα καὶ νὺξ διεκέκριτο· πάλιν
[6, 5]	ἑστὼς ὁ τὴν ὥραν ἀποτιθέμενος;	Δεῖ	γὰρ τὸν τὰ ὡροσκοπεῖα καταμαθεῖν
[6, 11]	τὰς δυνάμεις ἐπεσκεμμένον. Εὐγνωμόνως οὖν	δεῖ	κατηγορεῖν ἡμᾶς τῆς ἑαυτῶν ἀσθενείας,
[6, 6]	δὲ καὶ τὰ ἀποτελεστικά; Ὁ	δεῖνα	οὖλος, φησὶ, τὴν τρίχα, καὶ
[6, 7]	τοσοῦτον. Οὔτε γὰρ ὑμεῖς πλειόνων	δεῖσθε	λόγων παρ´ ἑαυτῶν ὑγιαίνοντες, ὅ
[6, 8]	ποιητική· πλὴν ὅτι μηνὸς ἐμβολίμου	δεῖται	πολλάκις πρὸς τὴν ἀκριβῆ τῶν
[6, 3]	ἡμῶν διαιρεῖσθαι, εἴς τε τὴν	δεκτικὴν	οὐσίαν, καὶ εἰς τὴν ἐπισυμβᾶσαν
[6, 1]	ὁ ἀνθρωποκτόνος δαίμων, τοῖς ἑαυτοῦ	δελεάσμασιν	ἀνδραποδίσας τὸν ἄνθρωπον· ἐνταῦθα κατόψει
[6, 8]	μὲν φυτοῖς τῆς βλαστήσεως ἀρχηγὸν,	δένδρων	δὲ τοῖς πλείστοις παρέχον τὴν
[6, 10]	τὰ ὑγρότατα· καὶ αἱ τῶν	δένδρων	ἐντεριῶναι. Ἃ πάντα οὐκ ἂν
[6, 8]	τὴν ἅδρησιν, καὶ τοὺς τῶν	δένδρων	καρποὺς κατεπείγων ἐπὶ τὴν πέψιν·
[6, 2]	ἔχον, τὸ δὲ παραφαίνειν τοῖς	δεομένοις	πεποιημένον· οὕτω καὶ τῷ καθαρωτάτῳ
[6, 1]	γνωρίσομεν, τὸν κτίσαντα προσκυνήσομεν, τῷ	Δεσπότῃ	δουλεύσομεν, τὸν Πατέρα δοξάσομεν, τὸν
[6, 1]	σεμνοῦ τούτου καὶ μακαρίου θεάτρου.	Δεῦρο	δὴ οὖν, ὥσπερ οἱ τοὺς
[6, 1]	τῆς χειρὸς λαβόμενοι περιηγοῦνται, οὕτω	δὴ	καὶ αὐτὸς ἐπὶ τὰ κεκρυμμένα
[6, 1]	τούτου καὶ μακαρίου θεάτρου. Δεῦρο	δὴ	οὖν, ὥσπερ οἱ τοὺς ἀήθεις
[6, 3]	ἕτερον δὲ τὸ φωτίζον. Τοιοῦτον	δή	τί μοι νόει καὶ ἐπὶ
[6, 7]	ἐκείνων συγχρήσασθαι ῥήμασιν ἀναγκάζομαι. Ἐν	δὴ	τοῖς τοιούτοις λόγοις πολὺ μὲν
[6, 7]	προαίρεσις ἑκάστου ἡμῶν κυρία (λέγω	δὴ,	τῶν ἐπιτηδευμάτων ἀρετῆς ἢ κακίας)
[6, 9]	τετραγώνους τῶν πύργων. Ὥστε πανταχόθεν	δῆλον,	ὅτι ἐν ταῖς μεγίσταις ἀποστάσεσιν
[6, 8]	δι´ ἑαυτῆς τῷ χειμῶνι προσάγει·	δηλονότι	τοῦ ἡλίου πάλιν ἀπὸ τῶν
[6, 4]	πεπυκνωμένος τέως καὶ συνεστὼς ἀὴρ	δῆλός	ἐστι διὰ τὴν ἐπίρροιαν τῶν
[6, 10]	τὸ βάθος φθάνουσαν λεληθότως ἐνίησι.	Δηλοῦσι	δὲ οἱ καθεύδοντες ὑπὸ σελήνην,
[6, 11]	τῷ ἡμετέρῳ λόγῳ μετρῆται τῶν	δημιουργημάτων	τὰ μέγιστα, ἀλλὰ ἐξ ὀλίγων
[6, 3]	τὰς ἐπιδρομὰς, ἐν τῇ πρώτῃ	δημιουργίᾳ	φυσικῆς αὐτοῖς τῆς ἀλλοτριώσεως κατασκευασθείσης
[6, 2]	τῶν ἐκ τῆς γῆς φυομένων	δημιουργὸν,	οἱ τὸν Θεὸν ἀγνοήσαντες ἡγήσωνται.
[6, 7]	φύσεως αὐτῶν τὸ κακὸν, ὁ	δημιουργὸς	ἔσται τοῦ κακοῦ ποιητής· εἰ
[6, 2]	ἐπισκευάσας φωτὶ ὁ τῶν ὅλων	δημιουργὸς	περὶ τὸν κόσμον ἀνῆψε. ~Καὶ
[6, 10]	δέ τις ἄρρητος τοῦ σοφοῦ	δημιουργοῦ	τῆς ποικίλης ταύτης ἐναλλαγῆς τῶν
[6, 5]	τύραννον εἶναι πόλεων, καὶ ἄρχοντα	δήμων,	ὑπερπλουτοῦντα καὶ δυναστεύοντα· τὸν δὲ
[6, 7]	αὐτοῖς εἰσι βασιλείας διαδοχαί; Οὐ	δήπου	γὰρ ἕκαστος τῶν βασιλέων παρατετηρημένως
[6, 1]	λαλήσας πρὸς αὐτὸν, καὶ οὐ	δι´	αἰνιγμάτων, ἀνάγκη που πάντως, τοὺς
[6, 9]	ταῖς δὲ μεταξὺ κοιλότησιν ἐμβῆναι	δι´	ἀτονίαν μὴ δυναμένη. Οὕτως οὐδὲ
[6, 11]	μικραῖς τισι καὶ ἀμυδραῖς ἐμφάσεσι	δι´	αὐτῶν προβιβασθῆναι, ὥσπερ καὶ δι´
[6, 4]	πυρράζων ὁ οὐρανός. Ἐπειδὰν γὰρ	δι´	ἀχλύος ἡ ἀναφορὰ γένηται τοῦ
[6, 3]	καὶ πάλιν ἐπαμφιαζομένη τὸ φῶς,	δι´	ἑαυτῆς καὶ τὰ περὶ τοῦ
[6, 8]	τὴν κρᾶσιν μεσότητος ἀβλαβῶς ἡμᾶς	δι´	ἑαυτῆς τῷ χειμῶνι προσάγει· δηλονότι
[6, 11]	δι´ αὐτῶν προβιβασθῆναι, ὥσπερ καὶ	δι´	ἑκάστου τῶν μικροτάτων ἐν ζῴοις
[6, 1]	μελλούσης προσκυνοῦντες οὐκ ἀπολήξομεν, τὸν	δι´	οὗ παρέσχετο ἤδη πλούτου καὶ
[6, 10]	αὐτοῦ τὸ πυρῶδες, ὡς μήτε	δι´	ὑπερβολὴν καταφλέξαι τὴν γῆν, μήτε
[6, 10]	πλέον ψυχὴ ἀρετὴν κτησαμένη, καὶ	διὰ	ἀπροσεξίας τὸ καλὸν ἀφανίζουσα, καὶ
[6, 7]	τὸ ἀντιλέγειν ἄλλως μὲν καταγέλαστον,	διὰ	δὲ τὸ προκατέχεσθαι τοὺς πολλοὺς
[6, 5]	Εἶπε τῷ Χαλδαίῳ τὸ γεννηθέν.	Διὰ	πόσων, βούλει, θῶμεν τῶν λεπτοτάτων
[6, 8]	ἐν βάθει φρεάτων τὸ ὕδωρ	διὰ	στομίων στενῶν καταλάμπεσθαι· ὅθεν αὐτούς
[6, 10]	ὑπερβολὴν καταφλέξαι τὴν γῆν, μήτε	διὰ	τὴν ἔλλειψιν κατεψυγμένην αὐτὴν καὶ
[6, 4]	καὶ συνεστὼς ἀὴρ δῆλός ἐστι	διὰ	τὴν ἐπίρροιαν τῶν ἐκ τῆς
[6, 6]	ὁμοίωσιν. Ὁ δὲ ζυγιανὸς δίκαιος,	διὰ	τὴν παρ´ ἡμῖν τῶν ζυγῶν
[6, 9]	τῶν φύσει μικρῶν, μέγα προσαγορεύομεν	διὰ	τὴν πρὸς τὰ ὁμογενῆ σύγκρισιν
[6, 6]	ταῦρος. Καὶ ὁ σκορπιανὸς πλήκτης	διὰ	τὴν πρὸς τὸ θηρίον ὁμοίωσιν.
[6, 8]	μικρὸν δὲ ὑφιεῖσα τῆς θέρμης,	διὰ	τῆς κατὰ τὴν κρᾶσιν μεσότητος
[6, 2]	προτιμότερον. Σκόπει τοίνυν εἰ μὴ	διὰ	τῆς φαύσεως ἀρκούντως ἐνέφηνεν ὃ
[6, 7]	ἑκάστης ἡμέρας γεννῶνται βασιλεῖς; ἢ	διὰ	τί ὅλως πατρικαὶ παρ´ αὐτοῖς
[6, 7]	τῶν βασιλικῶν γενέσεων ἀποτελοῦνται σχηματισμοὶ,	διὰ	τί οὐκ ἐφ´ ἑκάστης ἡμέρας
[6, 7]	δυνατὸν ἦν κρατεῖν τῆς χειρὸς,	διὰ	τὸ ἀναπόδραστον τῆς ἐπὶ τὰς
[6, 8]	τὰς σκιὰς ἐπὶ τῆς μεσημβρίας,	διὰ	τὸ ἀφ´ ὑψηλοῦ τὸν περὶ
[6, 8]	ἡμῖν τῶν ἡμερῶν περιίστησι. Καὶ	διὰ	τὸ ἐπὶ πλεῖστον προσομιλεῖν τῷ
[6, 7]	τιμωμένης, οὔτε κατακρινομένης τῆς ἁμαρτίας,	διὰ	τὸ μηδὲν κατὰ προαίρεσιν ὑπὸ
[6, 10]	ἀλλὰ πυκνὰ τρεπομένη καὶ μεταβαλλομένη	διὰ	τὸ τῆς γνώμης ἀνίδρυτον. Τῷ
[6, 5]	τῇ κινήσει τῶν οὐρανίων· καὶ	διὰ	τοῦτο ἐκ τῶν ἄστρων γίνεσθαι
[6, 9]	ἐπειδὴ μείζους τῶν μικροτέρων ἀστέρων,	διὰ	τοῦτο μεγάλοι· ἀλλ´ ἐπειδὴ τοσοῦτοι
[6, 2]	οἱ τὸν Θεὸν ἀγνοήσαντες ἡγήσωνται.	Διὰ	τοῦτο τετάρτη ἡμέρα· καὶ τότε
[6, 5]	τῆς ἐφ´ ἡμέραν τροφῆς ἕνεκα.	Διὰ	τοῦτο τὸν ζῳοφόρον λεγόμενον κύκλον
[6, 5]	διελόντες εἰς δώδεκα μέρη, ἐπειδὴ	διὰ	τριάκοντα ἡμερῶν ἐκβαίνει τὸ δωδέκατον
[6, 6]	τῶν ἄστρων, πείθειν δὲ ἐπιχειρεῖς	διὰ	τῶν βληχημάτων; Εἰ μὲν γὰρ
[6, 1]	τὰ τῆς ἡμέρας θαύματα, καὶ	διὰ	τῶν ὁρωμένων ἀνελογίσω τὸν οὐχ
[6, 1]	στάδιον γυμνῇ καθῆσθαι τῇ κεφαλῇ	διαγορεύουσιν·	ἐμοὶ δοκεῖν, ἵνα μὴ θεατὴς
[6, 8]	καὶ ποταπῶν ἀποτελεστικὴ συμπτωμάτων. Ἐντεῦθεν	διαδεξαμένη	ἡμᾶς τοῦ μετοπώρου ἡ ὥρα,
[6, 7]	πατρικαὶ παρ´ αὐτοῖς εἰσι βασιλείας	διαδοχαί;	Οὐ δήπου γὰρ ἕκαστος τῶν
[6, 8]	φυλάσσον ἐκ τῆς τῶν ἐπιγινομένων	διαδοχῆς.	Ἐκεῖθεν δὲ ἤδη πρὸς θερινὰς
[6, 10]	καὶ μηδέποτε ἐπὶ τῆς αὐτῆς	διαθέσεως	μένουσα, ἀλλὰ πυκνὰ τρεπομένη καὶ
[6, 3]	τις ἡμᾶς ἐν ἀπορρήτῳ παιδεύει,	διαιρεθήσεσθαι	τοῦ πυρὸς τὴν φύσιν, καὶ
[6, 3]	σύνθετα πάντα οὕτω παρ´ ἡμῶν	διαιρεῖσθαι,	εἴς τε τὴν δεκτικὴν οὐσίαν,
[6, 3]	ἀδύνατα εἶναι ταῦτα ἀπ´ ἀλλήλων	διαιρεῖσθαι.	Οὐδὲ γὰρ ἐγὼ τὴν διαίρεσιν
[6, 5]	πόστῳ ἑξηκοστῷ, εἰς ἃ ἔφαμεν	διαιρεῖσθαι	τὴν μοῖραν· ἢ, ἵνα τὸ
[6, 3]	πρὸς τὸν ἥλιον τοῦ χρόνου	διαιρεῖται	τὰ μέτρα. ~Καὶ ἔστωσαν εἰς
[6, 5]	ἀκρίβειαν ταύτην τῆς τοῦ χρόνου	διαιρέσεως	ἀποσῶσαι δυνήσονται. Ὁμοῦ τε γὰρ
[6, 3]	διαιρεῖσθαι. Οὐδὲ γὰρ ἐγὼ τὴν	διαίρεσιν	τοῦ φωτὸς ἀπὸ τοῦ ἡλιακοῦ
[6, 11]	τὰ κοῖλα τῆς μεσημβρίας τῆς	διακεκαυμένης	γείτονες· οἷς πᾶσι κατὰ τὸ
[6, 11]	τῷ τὴν μικράν μοι ταύτην	διακονίαν	τοῦ λόγου χαρισαμένῳ, ὑμεῖς δὲ
[6, 3]	ψαλμῳδὸς μαρτυρεῖ λέγων, Φωνὴ Κυρίου	διακόπτοντος	φλόγα πυρός. Ὅθεν καὶ ἐν
[6, 1]	ἢ συναγωνιστὴν παρεστῶτα· μήποτε ἄρα	διαλάθῃ	ἡμᾶς τῆς ἀληθείας ἡ εὕρεσις,
[6, 10]	ἐξαρκεῖ τῆς νυκτὸς τὴν κατήφειαν	διαλῦσαι.	Μόνος δὲ οὗτος ὑπερφανεὶς τοῦ
[6, 8]	ἡμᾶς ὁρίζοντα ὑπεράρῃ, ἡμέραν παρέχει	διαλύσας	τὸ σκότος. Ὥστε οὐκ ἄν
[6, 4]	δὲ καὶ τῆς τοῦ παντὸς	διαλύσεως	ἐν ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ
[6, 5]	τοῦ βραχυτάτου παραλλαγὴ τοῦ παντὸς	διαμαρτεῖν	ποιεῖ, καταγέλαστοι καὶ οἱ περὶ
[6, 10]	Οὐκ ἀεὶ μέντοι ὁρατὸν αὐτῆς	διαμένει	τὸ μέγεθος· ἀλλὰ νῦν μὲν
[6, 3]	νυκτός. Σχεδὸν γὰρ τότε κατὰ	διάμετρον	οἱ φωστῆρες ἀλλήλοις ἀντικαθίστανται. Ἀνατέλλοντος
[6, 7]	ἀγαθὸν μὴ κατὰ τὴν ἀξίαν	διανέμειν	ἑκάστῳ, ἀλλ´ ἐπειδὴ ἐν τῷδε
[6, 11]	τοσοῦτον. Ἡμῖν δὲ ὁ χαρισάμενος	διάνοιαν	ἐκ τῶν μικροτάτων τῆς κτίσεως
[6, 1]	Εἰ οὐρανοῦ μέγεθος μέτρον ἀνθρωπίνης	διανοίας	ἐκβαίνει, τῶν ἀϊδίων τὴν φύσιν
[6, 9]	οὐκ ἐξικνουμένης τὸν μεταξὺ τόπον	διαπερᾶν,	ἀλλ´ οἱονεὶ ἐνδαπανωμένης τῷ μέσῳ,
[6, 1]	τίς ὁ τοῖς ἄνθεσι τούτοις	διαποικίλας	τὸν οὐρανὸν, καὶ ὅπως ἐν
[6, 9]	γὰρ πέφυκεν ἐν τοῖς μεγίστοις	διαστήμασι	τὰ μεγέθη τῶν ὁρωμένων, τῆς
[6, 11]	τὸ τηλικούτοις ὁμοῦ καὶ τοσούτοις	διαστήμασιν	ἐξισούμενον; Καὶ τὰ μὲν περὶ
[6, 10]	τοῦ τεχνίτου κατάμαθε, πῶς τῷ	διαστήματι	τούτῳ σύμμετρον ἔδωκεν αὐτῷ τὴν
[6, 9]	πορρωτέρω, ἀλλὰ ἀπ´ ἴσου τοῦ	διαστήματος	τοῖς κατὰ πᾶν μέρος τῆς
[6, 3]	τοῦ ποιητοῦ τῆς φύσεως αὐτῶν	διαστῆναι.	Ἐπεὶ καὶ σοὶ τὴν καυστικὴν
[6, 9]	σχήματα τῶν σωμάτων ὁποῖά ἐστι	διασώζει,	ἀλλὰ περιφερεῖς οἴεται εἶναι τοὺς
[6, 10]	μεταβολῆς τὴν συντέλειαν. Ἄλλως γὰρ	διατίθεται	μειουμένης αὐτῆς, καὶ ἄλλως αὐξομένης
[6, 11]	τῆς ἡμετέρας φωνῆς διέθρεψε· καὶ	διατρέφοι	γε εἰς ἀεὶ, κατὰ τὴν
[6, 11]	λόγου χαρισαμένῳ, ὑμεῖς δὲ τῷ	διατρέφοντι	ὑμᾶς ταῖς πνευματικαῖς τροφαῖς, ὃς
[6, 8]	ὑπὲρ γῆν ἡμισφαιρίῳ ὁ ἥλιος	διατρίβει.	Ἀλλὰ καὶ εἰς ἐνιαυτοὺς ἐτάχθησαν
[6, 1]	τῆς φύσεως οἷόν τις ὀφθαλμὸς	διαυγὴς	ἐμπρέπων τῇ κτίσει· εἰ ἀκόρεστος
[6, 3]	γὰρ πᾶσα σκιὰ αὐγῆς τινος	διαφαινούσης	ἀντικειμένως τῷ φωτὶ ἀπὸ τῶν
[6, 5]	χρόνου πολλὰ τῶν σχημάτων αὐτοὺς	διαφεύγει,	εἰς στενὸν παντελῶς ἀπέκλεισαν τοῦ
[6, 3]	οὕτω καὶ τὰ νῦν εἰρημένα,	διάφορα	ὄντα τῇ φύσει, ἥνωται τῇ
[6, 5]	ἐν ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ, μεγίστης οὔσης	διαφορᾶς	γενέσει πρὸς γένεσιν· καὶ τὸν
[6, 4]	τὴν φαντασίαν ταῖς ὄψεσι. Μὴ	διαχεθεὶς	δὲ ὑπὸ τῆς ἀκτῖνος ὁ
[6, 2]	φαῦσιν ἐπὶ τῆς γῆς, ὥστε	διαχωρίζειν	ἀνὰ μέσον τῆς ἡμέρας καὶ
[6, 3]	ἡλίου εἰρημένα πιστοῦται. Οὗτοι καὶ	διαχωρίζειν	ἐτάχθησαν ἀνὰ μέσον τῆς ἡμέρας
[6, 2]	τοῦ οὐρανοῦ. Ὅταν τὸν εἰπόντα	διδαχθῇς,	εὐθὺς τῇ ἐννοίᾳ σύναπτε τὸν
[6, 11]	ὑπὸ γραϊδίων κωθωνιζομένων παραληρούμενοι πανταχοῦ	διεδόθησαν,	ὅτι μαγγανείαις τισὶ τῆς οἰκείας
[6, 11]	τῇ εὐτελείᾳ τῆς ἡμετέρας φωνῆς	διέθρεψε·	καὶ διατρέφοι γε εἰς ἀεὶ,
[6, 2]	τούτοις δεδημιούργητο· ἡμέρα καὶ νὺξ	διεκέκριτο·	πάλιν στερέωμα, καὶ ξηρᾶς φανέρωσις.
[6, 6]	ζῴων ἐγγίσῃ, αὐτό τε ῥᾳδίως	διεκπίπτει,	καὶ τὰ ἀδρανῆ ὑφάσματα διέρρηξε
[6, 5]	τοῦτο τὸν ζῳοφόρον λεγόμενον κύκλον	διελόντες	εἰς δώδεκα μέρη, ἐπειδὴ διὰ
[6, 5]	Εἶτα ἑκάστην μοῖραν εἰς ἑξήκοντα	διελόντες,	ἕκαστον πάλιν τῶν ἑξηκοστῶν ἑξηκοντάκις
[6, 6]	διεκπίπτει, καὶ τὰ ἀδρανῆ ὑφάσματα	διέρρηξε	καὶ ἠφάνισε. ~Καὶ οὐκ ἐπὶ
[6, 10]	περὶ γῆν ἀέρα κατέτηξε καὶ	διέχεεν.	Ὅθεν καὶ ἄνεμοι ἑωθινοὶ καὶ
[6, 3]	τοίνυν ἐστὶ τὸ εἰρημένον, ὅτι	Διεχώρισεν	ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ
[6, 3]	τῆς νυκτός. Ἄνω μὲν γὰρ	διεχώρισεν	ὁ Θεὸς ἀνὰ μέσον τοῦ
[6, 11]	ἀλλ´ ἐν σάλῳ καὶ ταλαντώσει	διηνεκεῖ	καθεστήκασιν, ἕως ἂν ἐκφανεῖσα πάλιν,
[6, 5]	τριάκοντα μοίρας τῶν δωδεκατημορίων ἕκαστον	διῃρήκασιν.	Εἶτα ἑκάστην μοῖραν εἰς ἑξήκοντα
[6, 3]	μὲν φῶς, εἰς ἀπόλαυσιν τοῖς	δικαίοις,	τὸ δὲ τῆς καύσεως ὀδυνηρὸν,
[6, 7]	τὸ πρὸς ἀξίαν, ὃ τῆς	δικαιοκρισίας	ἐξαίρετόν ἐστι. Καὶ πρὸς μὲν
[6, 6]	θηρίον ὁμοίωσιν. Ὁ δὲ ζυγιανὸς	δίκαιος,	διὰ τὴν παρ´ ἡμῖν τῶν
[6, 1]	ποταπὸς τῷ κάλλει ὁ τῆς	δικαιοσύνης	ἥλιος; Εἰ τυφλῷ ζημία τοῦτον
[6, 7]	ἐλπίδες φροῦδαι ἡμῖν οἰχήσονται, οὔτε	δικαιοσύνης	τιμωμένης, οὔτε κατακρινομένης τῆς ἁμαρτίας,
[6, 7]	διορίζοντες, περιττοὶ δὲ καὶ οἱ	δικασταὶ,	ἀρετὴν τιμῶντες, καὶ πονηρίαν κολάζοντες.
[6, 10]	μικρὸν ὑφαιρέσεσι φθίνει τε καὶ	διόλλυται,	καὶ μειούμενα καθαιρεῖται. Ὥστε ἐκ
[6, 7]	πρακτέα ἡμῖν καὶ τὰ φευκτὰ	διορίζοντες,	περιττοὶ δὲ καὶ οἱ δικασταὶ,
[6, 9]	μικροτέραν σοι παρέσχετο τὴν φαντασίαν;	Διότι,	καθάπερ ἔφην, ἐνδαπανηθεῖσα τῷ ἀέρι
[6, 3]	εἶναι τῆς σελήνης τὸ φῶς,	διότι	μειοῦται μὲν πρὸς ἥλιον φερομένη,
[6, 10]	ἐπειγομένης καὶ αὐτὰ πάλιν ἀναπληρούμενα·	διότι	ὑγρότητά τινα θερμότητι κεκραμένην ἐπὶ
[6, 2]	Οὐκ ἐννοεῖς ἐν τούτοις τὸ	διπλοῦν	τῶν προσώπων; Πανταχοῦ τῇ ἱστορίᾳ
[6, 2]	προσώπων; Πανταχοῦ τῇ ἱστορίᾳ τὸ	δόγμα	τῆς θεολογίας μυστικῶς συμπαρέσπαρται. Καὶ
[6, 9]	μηδ´ ὅτι πηχυαῖος τοῖς ὁρῶσι	δοκεῖ,	τοσοῦτον αὐτὸν εἶναι λογίσῃ. Συναιρεῖσθαι
[6, 9]	τῆς γῆς πρὸς τὸ μείζονας	δοκεῖν	ἢ ἐλάττονας εἶναι. Τὰ μὲν
[6, 1]	καθῆσθαι τῇ κεφαλῇ διαγορεύουσιν· ἐμοὶ	δοκεῖν,	ἵνα μὴ θεατὴς μόνον ἀγωνιστῶν,
[6, 3]	ἀνῆψε. ~Καὶ μηδενὶ ἄπιστον εἶναι	δοκείτω	τὸ εἰρημένον, ὅτι ἄλλο μέν
[6, 5]	τῶν βίων ἀποκληρώσεως, πρὸς τὸ	δοκοῦν	ἑαυτοῖς, ἐξακούουσι. Τί γάρ φασιν;
[6, 11]	τῷ Κυρίῳ ἡμῶν, ᾧ ἡ	δόξα	καὶ τὸ κράτος εἰς τοὺς
[6, 1]	τῷ Δεσπότῃ δουλεύσομεν, τὸν Πατέρα	δοξάσομεν,	τὸν τροφέα ἡμῶν ἀγαπήσομεν, τὸν
[6, 1]	τὸν κτίσαντα προσκυνήσομεν, τῷ Δεσπότῃ	δουλεύσομεν,	τὸν Πατέρα δοξάσομεν, τὸν τροφέα
[6, 7]	Ἐζεκίαν; καὶ οὐδεὶς ἐν τούτοις	δουλικῇ	συνέτυχεν ὥρᾳ γενέσεως; Ἔπειτα εἰ
[6, 6]	ὁ ταυριανὸς τληπαθὴς, φησὶ, καὶ	δουλικός·	ἐπειδὴ ὑπὸ ζυγὸν ὁ ταῦρος.
[6, 7]	γεωργὸς, μήτε σπέρματα καταβάλλων, μήτε	δρεπάνην	θηξάμενος· ὑπερπλουτήσει δὲ ὁ ἔμπορος,
[6, 8]	ἐπειδὰν δωδεκάκις τὸν ἑαυτῆς ἐκτελέσῃ	δρόμον,	ἐνιαυτοῦ ἐστι ποιητική· πλὴν ὅτι
[6, 10]	Ὅθεν καὶ ἄνεμοι ἑωθινοὶ καὶ	δρόσοι	ἐν αἰθρίᾳ τὴν γῆν περιρρέουσι.
[6, 7]	καὶ ἀποκρύπτονται, μεγίστην τε ἔχει	δύμανιν	ἐν ταῖς γενέσεσι τὸ ἢ
[6, 10]	ὑπερφυές τι ἦν καὶ ὑπερέχον	δυνάμει	κατὰ τὴν τῆς Γραφῆς μαρτυρίαν.
[6, 1]	φύσει, ἔργον δὲ θείων χειρῶν·	δυνάμει	μὲν καὶ παραπολὺ τῶν ἀλόγων
[6, 3]	ὄντα τῇ φύσει, ἥνωται τῇ	δυνάμει	τοῦ κτίσαντος. Καὶ μή μοι
[6, 11]	τὰς ἐνεργείας αὐτῶν καὶ τὰς	δυνάμεις	ἐπεσκεμμένον. Εὐγνωμόνως οὖν δεῖ κατηγορεῖν
[6, 9]	κοιλότησιν ἐμβῆναι δι´ ἀτονίαν μὴ	δυναμένη.	Οὕτως οὐδὲ τὰ σχήματα τῶν
[6, 1]	περιουσίᾳ πρὸς οὐρανὸν αὐτὸν ὑπεραρθῆναι	δυνάμενον.	Ἐὰν ταῦτα μάθωμεν, ἑαυτοὺς ἐπιγνωσόμεθα,
[6, 5]	οἱ πρὸς αὐτοὺς κεχηνότες, ὡς	δυναμένους	εἰδέναι τὰ κατ´ αὐτούς. ~Οἷα
[6, 9]	μεγέθη τῶν ὁρωμένων, τῆς ὁρατικῆς	δυνάμεως	οὐκ ἐξικνουμένης τὸν μεταξὺ τόπον
[6, 2]	τὸ μὲν τὴν τοῦ φωτίζειν	δύναμιν	ἔχον, τὸ δὲ παραφαίνειν τοῖς
[6, 1]	κοινωνεῖν ἐμοὶ τῆς ἀγωνίας εἰς	δύναμιν,	οὐχὶ κριτὴν μᾶλλον ἢ συναγωνιστὴν
[6, 3]	ἐνεργοῦν, τὴν δὲ τοῦ καίειν	δύναμιν	σχολάζουσαν ἔχον. Ὡς καὶ ὁ
[6, 3]	Ἐπεὶ καὶ σοὶ τὴν καυστικὴν	δύναμιν	τοῦ πυρὸς ἀπὸ τῆς λαμπρότητος
[6, 10]	εὐημερίαις τοῦ βίου, μὴ ἐπαγάλλεσθαι	δυναστείαις,	μὴ ἐπαίρεσθαι πλούτου ἀδηλότητι, περιφρονεῖν
[6, 5]	καὶ ἄρχοντα δήμων, ὑπερπλουτοῦντα καὶ	δυναστεύοντα·	τὸν δὲ ἐν τῇ ἑτέρᾳ
[6, 3]	τῇ ἐπινοίᾳ ἐστὶ χωριστὰ, ταῦτα	δύναται	καὶ αὐτῇ τῇ ἐνεργείᾳ παρὰ
[6, 3]	ἡλιακοῦ σώματος ἐμοὶ καὶ σοὶ	δυνατὴν	εἶναί φημι, ἀλλ´ ὅτι ἃ
[6, 3]	ἐκ τῶν περὶ σελήνην παθῶν,	δυνατὸν	ἡμᾶς τὴν πίστιν τῶν ζητουμένων
[6, 7]	φονέως· ᾧ γε οὐδὲ βουλομένῳ	δυνατὸν	ἦν κρατεῖν τῆς χειρὸς, διὰ
[6, 4]	τῆς γῆς ἀτμῶν κρατηθῆναι μὴ	δυνηθεὶς,	ἀλλὰ τῷ πλεονασμῷ τοῦ ὑγροῦ
[6, 1]	φύσιν τίς ἄρα νοῦς ἐξιχνιάσαι	δυνήσεται;	Εἰ ὁ τῇ φθορᾷ ὑποκείμενος
[6, 5]	τῆς τοῦ χρόνου διαιρέσεως ἀποσῶσαι	δυνήσονται.	Ὁμοῦ τε γὰρ ἐτέχθη τὸ
[6, 8]	γε ἤδη τινὲς οἱ κατὰ	δύο	ἡμέρας τοῦ παντὸς ἐνιαυτοῦ καὶ
[6, 2]	καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τοὺς	δύο	φωστῆρας. Τίς εἶπε καὶ τίς
[6, 9]	~Καὶ ἐποίησεν ὁ Θεὸς τοὺς	δύο	φωστῆρας τοὺς μεγάλους. Ἐπειδὴ τὸ
[6, 9]	οὐρανοῦ γινόμενοι, καὶ ἀνατέλλοντες καὶ	δυόμενοι	καὶ τὸ μέσον ἐπέχοντες, ἴσοι
[6, 3]	πρὸς τὸ ἀφανὲς ἡ σελήνη·	δυομένου	δὲ πάλιν τοῦ ἡλίου, αὕτη
[6, 9]	μεγέθους ὑφίησιν, οὔτε τοῖς πρὸς	δυσμαῖς	κατῳκισμένοις ἀνατέλλων ἐλάττων φαίνεται· οὔτε
[6, 3]	ἐκπίπτει· καὶ ἕωθεν μὲν πρὸς	δυσμὰς	τέταται, ἑσπέρας δὲ πρὸς ἀνατολὴν
[6, 6]	ἐστι τὸ πρόβατον. Τί οὖν	δυσωπεῖς	μὲν ἡμᾶς ἀπὸ τῆς ἀξιοπιστίας
[6, 5]	ζῳοφόρον λεγόμενον κύκλον διελόντες εἰς	δώδεκα	μέρη, ἐπειδὴ διὰ τριάκοντα ἡμερῶν
[6, 8]	καὶ σελήνη. Σελήνη μὲν ἐπειδὰν	δωδεκάκις	τὸν ἑαυτῆς ἐκτελέσῃ δρόμον, ἐνιαυτοῦ
[6, 6]	καὶ ταῦρος ὡσαύτως, ἕκαστον τούτων	δωδεκατημόριόν	ἐστι τοῦ ζῳδιακοῦ λεγομένου κύκλου.
[6, 5]	ἀστέρα οὐ μόνον κατὰ πόστου	δωδεκατημορίου	ἐστὶν, ἀλλὰ καὶ κατὰ ποίας
[6, 5]	καὶ κατὰ ποίας μοίρας τοῦ	δωδεκατημορίου,	καὶ ἐν πόστῳ ἑξηκοστῷ, εἰς
[6, 5]	ἥλιος, εἰς τριάκοντα μοίρας τῶν	δωδεκατημορίων	ἕκαστον διῃρήκασιν. Εἶτα ἑκάστην μοῖραν
[6, 6]	λαμβάνεις, οὐρανοῦ μέρος ἐστὶ τὸ	δωδέκατον,	ἐν ᾧ γενόμενος ὁ ἥλιος
[6, 5]	διὰ τριάκοντα ἡμερῶν ἐκβαίνει τὸ	δωδέκατον	τῆς ἀπλανοῦς λεγομένης σφαίρας ὁ
[6, 4]	αἷμα, καὶ ἡ σελήνη οὐ	δώσει	τὸ φέγγος αὐτῆς. Ταῦτα σημεῖα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 4/06/2009