Homélie, Chap.
[6, 4]	αἱ ἀπὸ τῶν φωστήρων σημειώσεις.	Ἐὰν	μή τις πέρα τοῦ μέτρου
[6, 1]	πρὸς οὐρανὸν αὐτὸν ὑπεραρθῆναι δυνάμενον.	Ἐὰν	ταῦτα μάθωμεν, ἑαυτοὺς ἐπιγνωσόμεθα, Θεὸν
[6, 8]	ἐπανάγει τὴν εὐκρασίαν. Καὶ γίνεται	ἔαρ,	πᾶσι μὲν φυτοῖς τῆς βλαστήσεως
[6, 6]	ᾧ γενόμενος ὁ ἥλιος τῶν	ἐαρινῶν	σημείων ἅπτεται. Καὶ ζυγὸς, καὶ
[6, 8]	τῶν ὡρῶν ἐναλλαγάς· χειμῶνος, καὶ	ἔαρος,	καὶ θέρους, καὶ μετοπώρου· ἃς
[6, 10]	πάντα οὐκ ἂν ἐξήρκεσε τῇ	ἑαυτῆς	ἀλλοιώσει συμμεθιστᾶν, εἰ μὴ ὑπερφυές
[6, 8]	Σελήνη μὲν ἐπειδὰν δωδεκάκις τὸν	ἑαυτῆς	ἐκτελέσῃ δρόμον, ἐνιαυτοῦ ἐστι ποιητική·
[6, 3]	πάλιν ἐπαμφιαζομένη τὸ φῶς, δι´	ἑαυτῆς	καὶ τὰ περὶ τοῦ ἡλίου
[6, 10]	καὶ μειουμένη φαίνεται, καθ´ ἕτερον	ἑαυτῆς	μέρος προδεικνῦσα τὸ λεῖπον. Ἄλλῳ
[6, 3]	καὶ μειουμένη, οὐχὶ τῷ παντὶ	ἑαυτῆς	σώματι δαπανᾶται, ἀλλὰ τὸ περικείμενον
[6, 3]	προκείμενον λόγον. Πλὴν ὅτι ὅταν	ἑαυτῆς	τελειοτάτη τυγχάνῃ, κατάρχει μὲν τῆς
[6, 8]	κρᾶσιν μεσότητος ἀβλαβῶς ἡμᾶς δι´	ἑαυτῆς	τῷ χειμῶνι προσάγει· δηλονότι τοῦ
[6, 11]	ἐξ ὀλίγων τῶν εἰρημένων παρ´	ἑαυτοῖς	ἀναλογίζεσθαι, πόσα τινά ἐστι καὶ
[6, 5]	βίων ἀποκληρώσεως, πρὸς τὸ δοκοῦν	ἑαυτοῖς,	ἐξακούουσι. Τί γάρ φασιν; Ὅτι
[6, 1]	ἡμᾶς ὁ ἀνθρωποκτόνος δαίμων, τοῖς	ἑαυτοῦ	δελεάσμασιν ἀνδραποδίσας τὸν ἄνθρωπον· ἐνταῦθα
[6, 3]	δὲ Θεὸς παραδόξῳ θεάματι τὸν	ἑαυτοῦ	θεράποντα ἐπιστρέψαι βουλόμενος, πῦρ ἐπέθηκε
[6, 1]	ἔχουσα, ἀλλ´ ἐξ ὧν τὸν	ἑαυτοῦ	θεράποντα ὁ Θεὸς ἐξεπαίδευσεν, ἐν
[6, 8]	πέψιν· ὅτε καὶ φλογωδέστατός ἐστιν	ἑαυτοῦ	ὁ ἥλιος, βραχείας ποιῶν τὰς
[6, 1]	ὑπεραρθῆναι δυνάμενον. Ἐὰν ταῦτα μάθωμεν,	ἑαυτοὺς	ἐπιγνωσόμεθα, Θεὸν γνωρίσομεν, τὸν κτίσαντα
[6, 8]	ἥλιος; Ὅτι τὸ φῶς ἐν	ἑαυτῷ	περιφέρων, ἐπειδάν ποτε τὸν καθ´
[6, 3]	μὲν λαβὼν ἅπαξ καὶ ἐγκεκραμένον	ἑαυτῷ	τὸ φῶς ἔχων, οὐκ ἀποτίθεται·
[6, 11]	οὖν δεῖ κατηγορεῖν ἡμᾶς τῆς	ἑαυτῶν	ἀσθενείας, ἵνα μὴ τῷ ἡμετέρῳ
[6, 10]	φθάσαντα καὶ τὸ ἀκρότατον μέτρον	ἑαυτῶν	αὐξηθέντα, πάλιν ταῖς κατὰ μικρὸν
[6, 7]	γὰρ κακοποιοὶ τῶν ἀστέρων τῆς	ἑαυτῶν	πονηρίας ἐπὶ τὸν ποιήσαντα αὐτοὺς
[6, 7]	ὑμεῖς πλειόνων δεῖσθε λόγων παρ´	ἑαυτῶν	ὑγιαίνοντες, ὅ τε καιρὸς οὐκ
[6, 2]	τῆς φαύσεως ἀρκούντως ἐνέφηνεν ὃ	ἐβούλετο·	ἀντὶ γὰρ τοῦ φωτισμοῦ τὴν
[6, 8]	ἀκριβῆ τῶν ὡρῶν συνδρομήν, ὡς	Ἑβραῖοι	τὸ παλαιὸν τὸν ἐνιαυτὸν ἦγον
[6, 8]	τὴν ἐκ τῆς ἡλιακῆς ἀκτῖνος	ἐγγινομένην	πύρωσιν τῷ ἀέρι, ὅση τίς
[6, 6]	δὲ τῶν ἰσχυροτέρων τι ζῴων	ἐγγίσῃ,	αὐτό τε ῥᾳδίως διεκπίπτει, καὶ
[6, 9]	ὁρῶμεν, οἷς δ´ ἂν μᾶλλον	ἐγγίσωμεν,	μᾶλλον αὐτῶν τὸ μέγεθος ἐξευρίσκομεν.
[6, 9]	Τῷ δὲ ἡλίῳ οὐδείς ἐστιν	ἐγγυτέρω	καὶ οὐδεὶς πορρωτέρω, ἀλλὰ ἀπ´
[6, 7]	τοῦ τοιούτου; Πῶς οὖν Ὀζίας	ἐγέννησε	τὸν Ἰωάθαμ; Ἰωάθαμ τὸν Ἄχαζ;
[6, 1]	εὐθὺς ἡμᾶς ἐπικαταλαβόντα θάνατον· ὃν	ἐγέννησεν	ἡ ἁμαρτία, τὸ πρωτότοκον ἔκγονον
[6, 2]	κατὰ μέθεξιν οἱ ἅγιοι φωστῆρες	ἐγίνοντο	τῶν ψυχῶν, ἃς ἐπαίδευον, τοῦ
[6, 11]	δὲ τὸ πλάτος αὐτῆς ὑπερπίπτοντας	ἐγκεκλιμέναις	ἂν ταῖς αὐγαῖς ἐπὶ τὰ
[6, 3]	ὁ μὲν λαβὼν ἅπαξ καὶ	ἐγκεκραμένον	ἑαυτῷ τὸ φῶς ἔχων, οὐκ
[6, 10]	προσβολῇ τῆς σελήνης· καὶ ζῴων	ἐγκέφαλοι·	καὶ τῶν θαλαττίων τὰ ὑγρότατα·
[6, 11]	ἐν βοτάναις. Ἀρκέσθωμεν τοῖς εἰρημένοις·	ἐγὼ	μὲν εὐχαριστήσας τῷ τὴν μικράν
[6, 9]	φωστήρων κατασκευῇ τοῦ μεγέθους ἐμφαινομένου;	Ἐγὼ	μὲν οἶμαι τοῦτο. Οὐ γὰρ
[6, 3]	ἀπ´ ἀλλήλων διαιρεῖσθαι. Οὐδὲ γὰρ	ἐγὼ	τὴν διαίρεσιν τοῦ φωτὸς ἀπὸ
[6, 9]	ὄψεις ἐπέβαλες, ἡλίκαι μέν σοι	ἔδοξαν	εἶναι τῶν νήσων αἱ μέγισται;
[6, 11]	ὅτι μαγγανείαις τισὶ τῆς οἰκείας	ἕδρας	ἀποκινηθεῖσα σελήνη πρὸς γῆν καταφέρεται.
[6, 10]	πῶς τῷ διαστήματι τούτῳ σύμμετρον	ἔδωκεν	αὐτῷ τὴν θερμότητα. Τοσοῦτον γάρ
[6, 7]	Ἰωάθαμ τὸν Ἄχαζ; Ἄχαζ τὸν	Ἐζεκίαν;	καὶ οὐδεὶς ἐν τούτοις δουλικῇ
[6, 11]	κινήσει γοήτων ἐπαοιδὴ, ἣν αὐτὸς	ἐθεμελίωσεν	ὁ Ὕψιστος; Ποῖος δ´ ἂν
[6, 8]	ἡμῖν καὶ ὁ ψαλμὸς λέγων·	Ἔθετο	ἥλιον εἰς ἐξουσίαν τῆς ἡμέρας,
[6, 1]	ὀφθαλμὸς διαυγὴς ἐμπρέπων τῇ κτίσει·	εἰ	ἀκόρεστος τούτου ἡ θέα, ποταπὸς
[6, 3]	τοῦ σκότους εἶναι τὴν φύσιν.	Εἰ	γὰρ πᾶσα σκιὰ αὐγῆς τινος
[6, 1]	παρόντων βεβαιοῦντα ἡμῖν τὰ προσδοκώμενα.	Εἰ	γὰρ τὰ πρόσκαιρα τοιαῦτα, ποταπὰ
[6, 7]	Καὶ ταῦτα μὲν εἰς τοσοῦτον.	Εἰ	δὲ καθ´ ἕκαστον ἀκαριαῖον τοῦ
[6, 9]	μυρμήκων τινά σοι παρέσχον φαντασίαν;	Εἰ	δὲ καὶ ἀπὸ σκοπιᾶς ἐπὶ
[6, 3]	αὕτη πολλάκις ἐξ ἀνατολῶν ἀντανίσχει.	Εἰ	δὲ κατὰ τὰ ἄλλα σχήματα
[6, 6]	βοσκημάτων ἔχων τὰς αἰτίας ἀπηρτημένας·	εἰ	δὲ καταγέλαστον τοῦτο εἰπεῖν, καταγελαστότερον
[6, 10]	ἧς τὸ ἀγαθόν ἐστιν ἀκίνητον.	Εἰ	δὲ λυπεῖ σε ἡ σελήνη
[6, 7]	δημιουργὸς ἔσται τοῦ κακοῦ ποιητής·	εἰ	δὲ προαιρέσει κακύνονται, πρῶτον μὲν
[6, 7]	δουλικῇ συνέτυχεν ὥρᾳ γενέσεως; Ἔπειτα	εἰ	καὶ τῶν κατὰ κακίαν καὶ
[6, 7]	ποιήσαντα αὐτοὺς τὴν αἰτίαν μετατιθέασιν.	Εἰ	μὲν γὰρ ἐκ φύσεως αὐτῶν
[6, 6]	δὲ ἐπιχειρεῖς διὰ τῶν βληχημάτων;	Εἰ	μὲν γὰρ παρὰ τῶν ζῴων
[6, 11]	καθ´ ἑκάτερον μέρος ἐκκλίνουσιν. Ὥστε	εἰ	μὴ ἄπλετόν τι ἦν καὶ
[6, 10]	καιροῦ ῥοπῇ τὴν πᾶσαν καταφωτίζειν,	εἰ	μὴ ἀπὸ μεγάλου τοῦ κύκλου
[6, 2]	ὀνομάτων πανταχοῦ προτιμότερον. Σκόπει τοίνυν	εἰ	μὴ διὰ τῆς φαύσεως ἀρκούντως
[6, 7]	μὲν οὖν ἐκεῖνο αὐτοὺς ἐρωτήσωμεν,	εἰ	μὴ ἐφ´ ἑκάστης ἡμέρας μυριάκις
[6, 9]	πηλίκοι δὲ οἱ ἀροτῆρες αὐτοί;	Εἰ	μὴ μυρμήκων τινά σοι παρέσχον
[6, 11]	τὸ σεληναῖον φῶς ὑποδέχονται. Αἷς	εἰ	μὴ πάσαις ἀντιπρόσωπος ἦν, τοὺς
[6, 9]	ἱστίοις ὑπὲρ κυανῆς κομιζομένη θαλάσσης;	Εἰ	μὴ πάσης περιστερᾶς μικροτέραν σοι
[6, 10]	ἐξήρκεσε τῇ ἑαυτῆς ἀλλοιώσει συμμεθιστᾶν,	εἰ	μὴ ὑπερφυές τι ἦν καὶ
[6, 1]	ἀναγκαῖόν ἐστι· πάλιν ἐν ἡμέρᾳ	εἰ	νήφοντι τῷ λογισμῷ κατέμαθες τὰ
[6, 1]	τίς ἄρα νοῦς ἐξιχνιάσαι δυνήσεται;	Εἰ	ὁ τῇ φθορᾷ ὑποκείμενος ἥλιος
[6, 1]	οὕτω καλὰ, ποταπὰ τὰ ἀόρατα;	Εἰ	οὐρανοῦ μέγεθος μέτρον ἀνθρωπίνης διανοίας
[6, 2]	φαῦσιν, φησὶν, ἐπὶ τῆς γῆς.	Εἰ	προειλήφει τοῦ φωτὸς ἡ γένεσις,
[6, 1]	τοιαῦτα, ποταπὰ τὰ αἰώνια; Καὶ	εἰ	τὰ ὁρώμενα οὕτω καλὰ, ποταπὰ
[6, 5]	τὰς γενέσεις τῶν τικτομένων, ἴδωμεν	εἰ	τὴν ἀκρίβειαν ταύτην τῆς τοῦ
[6, 5]	τότε γενέσει τοῦ τικτομένου. Ὥστε	εἰ	τῆς ὥρας ἐπιτυχεῖν ἀκριβῶς ἀδύνατον,
[6, 1]	κάλλει ὁ τῆς δικαιοσύνης ἥλιος;	Εἰ	τυφλῷ ζημία τοῦτον μὴ βλέπειν,
[6, 5]	φωνὴν παρελθεῖν· ἄλλως τε καὶ	εἰ	τύχοι ἔξω τῆς γυναικωνίτιδος ἑστὼς
[6, 9]	ἕξεις τῶν λεγομένων τὴν πίστιν.	Εἴ	ποτε ἀπὸ ἀκρωρείας μεγάλης πεδίον
[6, 1]	τὴν τῶν προκειμένων ἡμῖν κατανόησιν.	Εἴ	ποτε οὖν ἐν αἰθρίᾳ νυκτερινῇ
[6, 1]	θεράποντα ὁ Θεὸς ἐξεπαίδευσεν, ἐν	εἴδει	λαλήσας πρὸς αὐτὸν, καὶ οὐ
[6, 5]	πρὸς αὐτοὺς κεχηνότες, ὡς δυναμένους	εἰδέναι	τὰ κατ´ αὐτούς. ~Οἷα δὲ
[6, 9]	ποτε ἀπὸ ἀκρωρείας μεγάλης πεδίον	εἶδες	πολύ τε καὶ ὕπτιον, ἡλίκα
[6, 2]	τῶν βοτανῶν ἐκβλαστήσασα, καὶ παντοδαποῖς	εἴδεσι	φυτῶν εὐθηνουμένη. Ἥλιος δὲ οὔπω
[6, 8]	τοῦ ἡλίου. Ἐκ δὲ τούτων	εἰκάζειν	ἐστὶ τὴν ἐκ τῆς ἡλιακῆς
[6, 9]	συγκεχυμένην τῶν σωμάτων λαμβάνει τὴν	εἰκασίαν.	Μέγας οὖν ὁ φωστὴρ, κατὰ
[6, 2]	καὶ τῷ καθαρωτάτῳ ἐκείνῳ καὶ	εἰλικρινεῖ	καὶ ἀΰλῳ φωτὶ ὄχημα νῦν
[6, 7]	ἐπιτελεῖσθαι. Ὅπου γὰρ ἀνάγκη καὶ	εἱμαρμένη	κρατεῖ, οὐδεμίαν ἔχει χώραν τὸ
[6, 7]	κἂν βούληται, κἂν μὴ, τῆς	εἱμαρμένης	αὐτῷ συναθροιζούσης τὰ χρήματα. Αἱ
[6, 3]	κόσμον ἀνῆψε. ~Καὶ μηδενὶ ἄπιστον	εἶναι	δοκείτω τὸ εἰρημένον, ὅτι ἄλλο
[6, 3]	καὶ φωτὶ πρὸς σκότος μηδεμίαν	εἶναι	κοινότητα. Ὃ γὰρ ἐν ἡμέρᾳ
[6, 9]	τοῖς ὁρῶσι δοκεῖ, τοσοῦτον αὐτὸν	εἶναι	λογίσῃ. Συναιρεῖσθαι γὰρ πέφυκεν ἐν
[6, 5]	ἐφ´ ἑκάστου τῶν πλανητῶν ἀναγκαῖον	εἶναι	ποιεῖσθαι λέγουσιν, ὥστε εὑρεθῆναι ποταπὴν
[6, 5]	τούτῳ τῷ ἀκαριαίῳ γεννηθέντα, τύραννον	εἶναι	πόλεων, καὶ ἄρχοντα δήμων, ὑπερπλουτοῦντα
[6, 9]	τὸ μείζονας δοκεῖν ἢ ἐλάττονας	εἶναι.	Τὰ μὲν γὰρ πόρρωθεν ἀφεστῶτα
[6, 3]	Καὶ μή μοι λέγε ἀδύνατα	εἶναι	ταῦτα ἀπ´ ἀλλήλων διαιρεῖσθαι. Οὐδὲ
[6, 3]	χρὴ ἐν νυκτὶ τοῦ σκότους	εἶναι	τὴν φύσιν. Εἰ γὰρ πᾶσα
[6, 3]	Καὶ μή μοι λέγε ἐπείσακτον	εἶναι	τῆς σελήνης τὸ φῶς, διότι
[6, 11]	ἀντερεῖ μὴ οὐχὶ παμμέγεθες αὐτῆς	εἶναι	τὸ σῶμα, τὸ τηλικούτοις ὁμοῦ
[6, 8]	ἄν τις ἁμάρτοι, ἡμέραν ὁρισάμενος	εἶναι	τὸν ὑπὸ τοῦ ἡλίου πεφωτισμένον
[6, 9]	ἐστι διασώζει, ἀλλὰ περιφερεῖς οἴεται	εἶναι	τοὺς τετραγώνους τῶν πύργων. Ὥστε
[6, 2]	τὸ ἡλιακὸν τοῦτο σῶμα ὄχημα	εἶναι	τῷ πρωτογόνῳ ἐκείνῳ φωτὶ παρεσκεύασται.
[6, 11]	μηδὲ μέχρι συλλαβῆς ἀργόν τι	εἶναι	τῶν θεοπνεύστων ῥημάτων· καίτοι γε
[6, 9]	ἐπέβαλες, ἡλίκαι μέν σοι ἔδοξαν	εἶναι	τῶν νήσων αἱ μέγισται; πηλίκη
[6, 3]	σώματος ἐμοὶ καὶ σοὶ δυνατὴν	εἶναί	φημι, ἀλλ´ ὅτι ἃ ἡμῖν
[6, 9]	περιφερῆ καὶ λεῖα ἡ ὄψις	εἶναί	φησι, ταῖς ἐξοχαῖς προσβάλλουσα μόναις,
[6, 8]	ἡλίου πεφωτισμένον ἀέρα· ἢ, ἡμέραν	εἶναι	χρόνου μέτρον ἐν ᾧ ἐν
[6, 2]	Θεὸς τοὺς δύο φωστῆρας. Τίς	εἶπε	καὶ τίς ἐποίησεν; Οὐκ ἐννοεῖς
[6, 5]	τούτῳ τῷ χρόνῳ παραδραμεῖν ἑξηκοστά;	Εἶπε	τῷ Χαλδαίῳ τὸ γεννηθέν. Διὰ
[6, 5]	σαφηνείας ἕνεκεν μικρὸν ἄνωθεν ἀναλαβόντας	εἰπεῖν.	Ἐρῶ δὲ οὐδὲν ἐμαυτοῦ ἴδιον,
[6, 6]	ἀπηρτημένας· εἰ δὲ καταγέλαστον τοῦτο	εἰπεῖν,	καταγελαστότερον πολλῷ ἐκ τῶν μηδὲν
[6, 2]	τοῦτο τετάρτη ἡμέρα· καὶ τότε	εἶπεν	ὁ Θεὸς, Γενηθήτωσαν φωστῆρες ἐν
[6, 2]	τοῦ ἀληθινοῦ φωτὸς στερηθῆναι; ~Καὶ	εἶπεν	ὁ Θεός· γενηθήτωσαν φωστῆρες ἐν
[6, 2]	τῇ ἐννοίᾳ σύναπτε τὸν ἀκούσαντα.	Εἶπεν	ὁ Θεὸς, Γενηθήτωσαν φωστῆρες, καὶ
[6, 2]	ἰδιότροπον μηδένα σοι κινείτω γέλωτα,	εἴπερ	μὴ ἑπόμεθα ταῖς παρ´ ὑμῖν
[6, 2]	στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ. Ὅταν τὸν	εἰπόντα	διδαχθῇς, εὐθὺς τῇ ἐννοίᾳ σύναπτε
[6, 4]	καὶ ὁ Κύριος ἡμῖν παραδέδωκεν	εἰπὼν,	ὅτι Χειμὼν ἔσται, στυγνάζει γὰρ
[6, 2]	γὰρ τοῦ φωτισμοῦ τὴν φαῦσιν	εἴρηκεν.	Ἔστι δὲ οὐδὲν μαχόμενον τοῦτο
[6, 3]	σῶμα, οὕτω καὶ τὰ νῦν	εἰρημένα,	διάφορα ὄντα τῇ φύσει, ἥνωται
[6, 3]	καὶ τὰ περὶ τοῦ ἡλίου	εἰρημένα	πιστοῦται. Οὗτοι καὶ διαχωρίζειν ἐτάχθησαν
[6, 11]	ἢ ἐν βοτάναις. Ἀρκέσθωμεν τοῖς	εἰρημένοις·	ἐγὼ μὲν εὐχαριστήσας τῷ τὴν
[6, 10]	ἄγονον ἀπολιπεῖν. Ἀδελφὰ δὲ τοῖς	εἰρημένοις	καὶ τὰ περὶ τῆς σελήνης
[6, 2]	τοῦτο τοῖς περὶ τοῦ φωτὸς	εἰρημένοις.	Τότε μὲν γὰρ αὐτὴ τοῦ
[6, 10]	Τῷ ὄντι γὰρ, κατὰ τὸ	εἰρημένον,	Ὁ ἄφρων ὡς σελήνη ἀλλοιοῦται.
[6, 3]	μηδενὶ ἄπιστον εἶναι δοκείτω τὸ	εἰρημένον,	ὅτι ἄλλο μέν τι τοῦ
[6, 3]	πέφυκε. Τοῦτο τοίνυν ἐστὶ τὸ	εἰρημένον,	ὅτι Διεχώρισεν ὁ Θεὸς ἀνὰ
[6, 11]	μέγιστα, ἀλλὰ ἐξ ὀλίγων τῶν	εἰρημένων	παρ´ ἑαυτοῖς ἀναλογίζεσθαι, πόσα τινά
[6, 8]	εἰς ἡμέρας, καὶ εἰς ἐνιαυτούς.	Εἴρηται	ἡμῖν τὰ περὶ τῶν σημείων.
[6, 11]	οἰκεῖον μέτρον προωθουμένη. Ταῦτά μοι	εἴρηται	πρὸς ἀπόδειξιν τοῦ κατὰ τοὺς
[6, 5]	δωδεκατημορίου, καὶ ἐν πόστῳ ἑξηκοστῷ,	εἰς	ἃ ἔφαμεν διαιρεῖσθαι τὴν μοῖραν·
[6, 11]	φωνῆς διέθρεψε· καὶ διατρέφοι γε	εἰς	ἀεὶ, κατὰ τὴν ἀναλογίαν τῆς
[6, 4]	Κύριος προηγόρευσεν. Ὁ ἥλιος μεταστραφήσεται	εἰς	αἷμα, καὶ ἡ σελήνη οὐ
[6, 3]	φύσιν, καὶ τὸ μὲν φῶς,	εἰς	ἀπόλαυσιν τοῖς δικαίοις, τὸ δὲ
[6, 1]	καὶ κοινωνεῖν ἐμοὶ τῆς ἀγωνίας	εἰς	δύναμιν, οὐχὶ κριτὴν μᾶλλον ἢ
[6, 5]	τὸν ζῳοφόρον λεγόμενον κύκλον διελόντες	εἰς	δώδεκα μέρη, ἐπειδὴ διὰ τριάκοντα
[6, 4]	καιροὺς, καὶ εἰς ἡμέρας, καὶ	εἰς	ἐνιαυτούς. Ἀναγκαῖαι πρὸς τὸν ἀνθρώπινον
[6, 8]	καιροὺς, καὶ εἰς ἡμέρας, καὶ	εἰς	ἐνιαυτούς. Εἴρηται ἡμῖν τὰ περὶ
[6, 8]	ὁ ἥλιος διατρίβει. Ἀλλὰ καὶ	εἰς	ἐνιαυτοὺς ἐτάχθησαν ἥλιος καὶ σελήνη.
[6, 5]	ἕκαστον διῃρήκασιν. Εἶτα ἑκάστην μοῖραν	εἰς	ἑξήκοντα διελόντες, ἕκαστον πάλιν τῶν
[6, 8]	ὁ ψαλμὸς λέγων· Ἔθετο ἥλιον	εἰς	ἐξουσίαν τῆς ἡμέρας, σελήνην καὶ
[6, 8]	τῆς ἡμέρας, σελήνην καὶ ἀστέρας	εἰς	ἐξουσίαν τῆς νυκτός. Πῶς οὖν
[6, 4]	σημεῖα, καὶ εἰς καιροὺς, καὶ	εἰς	ἡμέρας, καὶ εἰς ἐνιαυτούς. Ἀναγκαῖαι
[6, 8]	σημεῖα, καὶ εἰς καιροὺς, καὶ	εἰς	ἡμέρας, καὶ εἰς ἐνιαυτούς. Εἴρηται
[6, 8]	οἰκονομοῦσιν. Ἔστωσαν δὲ, φησὶ, καὶ	εἰς	ἡμέρας· οὐχ ὥστε ἡμέρας ποιεῖν,
[6, 8]	Ἔστωσαν, φησὶν, εἰς σημεῖα, καὶ	εἰς	καιροὺς, καὶ εἰς ἡμέρας, καὶ
[6, 4]	~Καὶ ἔστωσαν εἰς σημεῖα, καὶ	εἰς	καιροὺς, καὶ εἰς ἡμέρας, καὶ
[6, 4]	κατὰ τὴν χρόαν τῆς ἴριδος	εἰς	ὀρθὸν τοῖς νέφεσιν ἐμφαινόμεναι, ὄμβρους
[6, 4]	διαιρεῖται τὰ μέτρα. ~Καὶ ἔστωσαν	εἰς	σημεῖα, καὶ εἰς καιροὺς, καὶ
[6, 8]	τῶν ῥημάτων ἐπανέλθωμεν. Ἔστωσαν, φησὶν,	εἰς	σημεῖα, καὶ εἰς καιροὺς, καὶ
[6, 5]	τῆς Γραφῆς τὸν λόγον, Ἔστωσαν	εἰς	σημεῖα, οὐχὶ τῶν περὶ τὸν
[6, 5]	πολλὰ τῶν σχημάτων αὐτοὺς διαφεύγει,	εἰς	στενὸν παντελῶς ἀπέκλεισαν τοῦ χρόνου
[6, 2]	ξηρᾶς φανέρωσις. Τὸ ὕδωρ συνήθροιστο	εἰς	συνεστηκυῖαν καὶ ἀφωρισμένην συναγωγήν. Ἡ
[6, 5]	ἀποχρήσομαι, τοῖς μὲν ἤδη προειλημμένοις	εἰς	τὴν βλάβην ἴασίν τινα παρεχόμενος,
[6, 3]	τε τὴν δεκτικὴν οὐσίαν, καὶ	εἰς	τὴν ἐπισυμβᾶσαν αὐτῇ ποιότητα. Ὡς
[6, 1]	λέγω; Ὅτι ἐπειδὴ πρόκειται ἡμῖν	εἰς	τὴν τοῦ κόσμου σύστασιν ἐξέτασις
[6, 7]	γὰρ ἕκαστος τῶν βασιλέων παρατετηρημένως	εἰς	τὸ βασιλικὸν τῶν ἀστέρων σχῆμα
[6, 11]	πάλιν ταῖς ἀπ´ αὐτῆς ἐμπνοίαις,	εἰς	τὸ οἰκεῖον μέτρον προωθουμένη. Ταῦτά
[6, 1]	τις κατίδοι, οἳ τοὺς συγκαθεζομένους	εἰς	τὸ στάδιον γυμνῇ καθῆσθαι τῇ
[6, 10]	ἐκ τοῦ μὴ ὄντος πρόεισιν	εἰς	τὸ τέλειον, τὰ δὲ πρὸς
[6, 7]	κακίας ἐπιλανθάνεσθαι; Καὶ ταῦτα μὲν	εἰς	τοσοῦτον. Εἰ δὲ καθ´ ἕκαστον
[6, 11]	ἡ δόξα καὶ τὸ κράτος	εἰς	τοὺς αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν.
[6, 5]	ἀπλανοῦς λεγομένης σφαίρας ὁ ἥλιος,	εἰς	τριάκοντα μοίρας τῶν δωδεκατημορίων ἕκαστον
[6, 2]	ἐν τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ	εἰς	φαῦσιν ἐπὶ τῆς γῆς, ὥστε
[6, 2]	πῶς νῦν ὁ ἥλιος πάλιν	εἰς	φαῦσιν λέγεται γεγονέναι; Πρῶτον μὲν
[6, 2]	πρόσκειται τῆς τῶν φωστήρων γενέσεως·	Εἰς	φαῦσιν, φησὶν, ἐπὶ τῆς γῆς.
[6, 3]	πάντα οὕτω παρ´ ἡμῶν διαιρεῖσθαι,	εἴς	τε τὴν δεκτικὴν οὐσίαν, καὶ
[6, 7]	τί ὅλως πατρικαὶ παρ´ αὐτοῖς	εἰσι	βασιλείας διαδοχαί; Οὐ δήπου γὰρ
[6, 8]	ἀρκτῷα τῆς γῆς ἐποικοῦμεν· ἐπεὶ	εἰσί	γε ἤδη τινὲς οἱ κατὰ
[6, 7]	οὐκ ἐκ τοῦ ἐφ´ ἡμῖν	εἰσὶν	αἱ ἀρχαὶ, ἀλλ´ ἐκ τῆς
[6, 8]	εἰσιν ἡμερῶν, ἐν αἷς βραχύταταί	εἰσιν	αἱ σκιαὶ, καὶ βραχύταται πάλιν
[6, 8]	ἡμᾶς καταλάμπειν τόπον. Μέγισται γάρ	εἰσιν	ἡμερῶν, ἐν αἷς βραχύταταί εἰσιν
[6, 4]	Ἔξεστι μὲν γὰρ τῷ πλωτῆρι	εἴσω	λιμένων κατέχειν τὸ σκάφος, τοὺς
[6, 5]	τὸ γεννηθὲν ἄρρεν ἢ θῆλυ·	εἶτα	ἀναμένει τὸν κλαυθμὸν, ὅπερ σημεῖόν
[6, 5]	μοίρας τῶν δωδεκατημορίων ἕκαστον διῃρήκασιν.	Εἶτα	ἑκάστην μοῖραν εἰς ἑξήκοντα διελόντες,
[6, 5]	πρὸς ἀκρίβειαν τὴν ὥραν ἀπογράφεσθαι,	εἴτε	ἡμερινὰ ταῦτα, εἴτε νυκτερινὰ τυγχάνοι.
[6, 5]	ὥραν ἀπογράφεσθαι, εἴτε ἡμερινὰ ταῦτα,	εἴτε	νυκτερινὰ τυγχάνοι. Πόσων ἑξηκοστῶν σμῆνος
[6, 5]	ποιεῖσθαι λέγουσιν, ὥστε εὑρεθῆναι ποταπὴν	εἶχον	σχέσιν πρὸς τοὺς ἀπλανεῖς, καὶ
[6, 8]	παροδεύσαντος ἤδη γίνεται τοῦ ἡλίου.	Ἐκ	δὲ τούτων εἰκάζειν ἐστὶ τὴν
[6, 5]	προσαίτην τινὰ καὶ ἀγύρτην, θύρας	ἐκ	θυρῶν ἀμείβοντα τῆς ἐφ´ ἡμέραν
[6, 7]	ἡμῖν εἰσὶν αἱ ἀρχαὶ, ἀλλ´	ἐκ	τῆς γενέσεως αἱ ἀνάγκαι, περιττοὶ
[6, 4]	ἐστι διὰ τὴν ἐπίρροιαν τῶν	ἐκ	τῆς γῆς ἀτμῶν κρατηθῆναι μὴ
[6, 2]	τὸν ἥλιον ὀνομάσωσι· μήτε τῶν	ἐκ	τῆς γῆς φυομένων δημιουργὸν, οἱ
[6, 8]	δὲ τούτων εἰκάζειν ἐστὶ τὴν	ἐκ	τῆς ἡλιακῆς ἀκτῖνος ἐγγινομένην πύρωσιν
[6, 10]	γῆς φυομένοις, μὴ μικρὰν ὑπάρχειν	ἐκ	τῆς κατὰ τὴν σελήνην μεταβολῆς
[6, 4]	σημεῖα περιεργάζηται, χρησίμους αὐτῶν τὰς	ἐκ	τῆς μακρᾶς ἐμπειρίας παρατηρήσεις εὑρήσει.
[6, 4]	ὁδοιπόρῳ πόρρωθεν ἐκκλίνειν τὰς βλάβας,	ἐκ	τῆς στυγνότητος τοῦ ἀέρος τὴν
[6, 1]	καὶ θεωρία τοῦ παντὸς, οὐκ	ἐκ	τῆς τοῦ κόσμου σοφίας τὰς
[6, 8]	ἐνύδροις ἅπασι τὸ γένος φυλάσσον	ἐκ	τῆς τῶν ἐπιγινομένων διαδοχῆς. Ἐκεῖθεν
[6, 1]	καὶ τῶν ἀψύχων. Ταῖς μὲν	ἐκ	τῆς φύσεως παρασκευαῖς ἐλαττούμενον, τῇ
[6, 7]	κακίαν καὶ ἀρετὴν ἐνεργημάτων οὐκ	ἐκ	τοῦ ἐφ´ ἡμῖν εἰσὶν αἱ
[6, 10]	διόλλυται, καὶ μειούμενα καθαιρεῖται. Ὥστε	ἐκ	τοῦ κατὰ τὴν σελήνην θεάματος
[6, 10]	τῶν ἀνθρωπίνων, ἀλλὰ τὰ μὲν	ἐκ	τοῦ μὴ ὄντος πρόεισιν εἰς
[6, 3]	φωτὶ σῶμα. Πρῶτον μὲν οὖν	ἐκ	τοῦ τὰ σύνθετα πάντα οὕτω
[6, 8]	πᾶσαν καταξηραίνει, τοῖς τε σπέρμασιν	ἐκ	τούτου συνεργῶν πρὸς τὴν ἅδρησιν,
[6, 11]	μεγέθους τοῦ Θεοῦ τῶν ὅλων	ἐκ	τούτων λαβεῖν τὴν θεωρίαν, ἀλλὰ
[6, 4]	βιαίαν κίνησιν ἀπειλεῖ. Τὴν δὲ	ἐκ	τούτων σημείωσιν ὅσον τῷ βίῳ
[6, 5]	τῶν οὐρανίων· καὶ διὰ τοῦτο	ἐκ	τῶν ἄστρων γίνεσθαι παρὰ τῶν
[6, 6]	καὶ αὐτὸς ὑπόκειται ἀλλοτρίαις ἀρχαῖς,	ἐκ	τῶν βοσκημάτων ἔχων τὰς αἰτίας
[6, 11]	τεχνίτου σοφίαν καταμανθάνειν, παράσχοι καὶ	ἐκ	τῶν μεγάλων μείζονας λαμβάνειν τὰς
[6, 6]	καταγέλαστον τοῦτο εἰπεῖν, καταγελαστότερον πολλῷ	ἐκ	τῶν μηδὲν κοινωνούντων ἐπάγειν ἐπιχειρεῖν
[6, 11]	Ἡμῖν δὲ ὁ χαρισάμενος διάνοιαν	ἐκ	τῶν μικροτάτων τῆς κτίσεως τὴν
[6, 1]	καὶ αὐτὸν εὐτονίας. Καὶ τοῦτο	ἐκ	τῶν πανηγυρικῶν θεσμῶν ἄν τις
[6, 6]	ὑπάρχειν τοῖς τῶν ἀνθρώπων βίοις,	ἐκ	τῶν παρ´ ἡμῖν βοσκημάτων τῶν
[6, 3]	κολαζομένοις ἀποταχθήσεσθαι. Ἔπειτα μέντοι καὶ	ἐκ	τῶν περὶ σελήνην παθῶν, δυνατὸν
[6, 4]	λιμένων κατέχειν τὸ σκάφος, τοὺς	ἐκ	τῶν πνευμάτων κινδύνους προορωμένῳ. Ἔξεστι
[6, 7]	αἰτίαν μετατιθέασιν. Εἰ μὲν γὰρ	ἐκ	φύσεως αὐτῶν τὸ κακὸν, ὁ
[6, 5]	τῶν δωδεκατημορίων ἕκαστον διῃρήκασιν. Εἶτα	ἑκάστην	μοῖραν εἰς ἑξήκοντα διελόντες, ἕκαστον
[6, 7]	σχηματισμοὶ, διὰ τί οὐκ ἐφ´	ἑκάστης	ἡμέρας γεννῶνται βασιλεῖς; ἢ διὰ
[6, 7]	αὐτοὺς ἐρωτήσωμεν, εἰ μὴ ἐφ´	ἑκάστης	ἡμέρας μυριάκις ἀμείβεται τῶν ἀστέρων
[6, 7]	εἰς τοσοῦτον. Εἰ δὲ καθ´	ἕκαστον	ἀκαριαῖον τοῦ χρόνου ἐπ´ ἄλλο
[6, 5]	εἰς τριάκοντα μοίρας τῶν δωδεκατημορίων	ἕκαστον	διῃρήκασιν. Εἶτα ἑκάστην μοῖραν εἰς
[6, 5]	ἑκάστην μοῖραν εἰς ἑξήκοντα διελόντες,	ἕκαστον	πάλιν τῶν ἑξηκοστῶν ἑξηκοντάκις ἔτεμον.
[6, 6]	Καὶ ζυγὸς, καὶ ταῦρος ὡσαύτως,	ἕκαστον	τούτων δωδεκατημόριόν ἐστι τοῦ ζῳδιακοῦ
[6, 1]	μόνον ἀγωνιστῶν, ἀλλὰ καὶ ἀγωνιστὴς	ἕκαστος	αὐτὸς ἐν τῷ μέρει τυγχάνῃ.
[6, 7]	βασιλείας διαδοχαί; Οὐ δήπου γὰρ	ἕκαστος	τῶν βασιλέων παρατετηρημένως εἰς τὸ
[6, 7]	ἀλλὰ καὶ ὧν ἡ προαίρεσις	ἑκάστου	ἡμῶν κυρία (λέγω δὴ, τῶν
[6, 11]	αὐτῶν προβιβασθῆναι, ὥσπερ καὶ δι´	ἑκάστου	τῶν μικροτάτων ἐν ζῴοις ἢ
[6, 5]	ἀκατάληπτον εὕρεσιν τοῦ χρόνου ἐφ´	ἑκάστου	τῶν πλανητῶν ἀναγκαῖον εἶναι ποιεῖσθαι
[6, 7]	μὴ κατὰ τὴν ἀξίαν διανέμειν	ἑκάστῳ,	ἀλλ´ ἐπειδὴ ἐν τῷδε τῷ
[6, 11]	μὲν γὰρ εὔριποι μεταρρέουσιν ἐφ´	ἑκάτερα	κατὰ τὰ λοιπὰ σχήματα τῆς
[6, 9]	τῷ μεσουρανήματι γινόμενος, τῆς ἐφ´	ἑκάτερα	ὄψεως παραλλάττει. Μὴ ἐξαπατάτω σε
[6, 11]	ἀποτείνεται, αἱ δὲ λοιπαὶ καθ´	ἑκάτερον	μέρος ἐκκλίνουσιν. Ὥστε εἰ μὴ
[6, 5]	μέρη, ἐπειδὴ διὰ τριάκοντα ἡμερῶν	ἐκβαίνει	τὸ δωδέκατον τῆς ἀπλανοῦς λεγομένης
[6, 1]	οὐρανοῦ μέγεθος μέτρον ἀνθρωπίνης διανοίας	ἐκβαίνει,	τῶν ἀϊδίων τὴν φύσιν τίς
[6, 1]	μέγεθος τῷ παντὶ, ὥστε μὴ	ἐκβαίνειν	τὴν πρὸς τὸ ὅλον ἀναλογίαν·
[6, 2]	τε μυρία γένη τῶν βοτανῶν	ἐκβλαστήσασα,	καὶ παντοδαποῖς εἴδεσι φυτῶν εὐθηνουμένη.
[6, 1]	ἐγέννησεν ἡ ἁμαρτία, τὸ πρωτότοκον	ἔκγονον	τοῦ ἀρχεκάκου δαίμονος. Καὶ γνωρίσεις
[6, 9]	τοίνυν τοῦ μεγάλου τὴν ἔννοιαν	ἐκδεξόμεθα;	Πότερον ὡς τὸν μύρμηκα, ἢ
[6, 8]	ἐκ τῆς τῶν ἐπιγινομένων διαδοχῆς.	Ἐκεῖθεν	δὲ ἤδη πρὸς θερινὰς τροπὰς
[6, 6]	ζῳδιακοῦ λεγομένου κύκλου. Πῶς οὖν	ἐκεῖθεν	τὰς προηγουμένας αἰτίας λέγων ὑπάρχειν
[6, 7]	σιωπῇ παρελθεῖν. Πρῶτον μὲν οὖν	ἐκεῖνο	αὐτοὺς ἐρωτήσωμεν, εἰ μὴ ἐφ´
[6, 3]	δὲ πάλιν ἀφισταμένη. Οὐδὲ γὰρ	ἐκεῖνο	ἡμῖν ἐξετάζειν ἐν τῷ παρόντι
[6, 6]	οὐκ ἐπειδὴ τοιούτου ἤθους ποιητικὸν	ἐκεῖνο	τὸ μέρος τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλ´
[6, 7]	ἐξαίρετόν ἐστι. Καὶ πρὸς μὲν	ἐκείνους,	ἐπὶ τοσοῦτον. Οὔτε γὰρ ὑμεῖς
[6, 2]	τὸν ἥλιον τοῦτον τῷ φανοτάτῳ	ἐκείνῳ	ἐπισκευάσας φωτὶ ὁ τῶν ὅλων
[6, 2]	πεποιημένον· οὕτω καὶ τῷ καθαρωτάτῳ	ἐκείνῳ	καὶ εἰλικρινεῖ καὶ ἀΰλῳ φωτὶ
[6, 2]	σῶμα ὄχημα εἶναι τῷ πρωτογόνῳ	ἐκείνῳ	φωτὶ παρεσκεύασται. Ὡς γὰρ ἄλλο
[6, 5]	ἐμαυτοῦ ἴδιον, ἀλλὰ τοῖς αὐτῶν	ἐκείνων	πρὸς τὸν κατ´ αὐτῶν ἔλεγχον
[6, 7]	κείμενον ἀπεγράψαντο. Τοῖς γὰρ αὐτῶν	ἐκείνων	συγχρήσασθαι ῥήμασιν ἀναγκάζομαι. Ἐν δὴ
[6, 4]	Ἔξεστι δὲ τῷ ὁδοιπόρῳ πόρρωθεν	ἐκκλίνειν	τὰς βλάβας, ἐκ τῆς στυγνότητος
[6, 11]	δὲ λοιπαὶ καθ´ ἑκάτερον μέρος	ἐκκλίνουσιν.	Ὥστε εἰ μὴ ἄπλετόν τι
[6, 2]	μὴ ἑπόμεθα ταῖς παρ´ ὑμῖν	ἐκλογαῖς	τῶν ῥημάτων, μηδὲ τὸ τῆς
[6, 3]	τῷ φωτὶ ἀπὸ τῶν σωμάτων	ἐκπίπτει·	καὶ ἕωθεν μὲν πρὸς δυσμὰς
[6, 3]	ταῖς πανσελήνοις τὴν πᾶσαν αὐτὴν	ἐκπληροῖ.	Ὥστε τηλαυγῶς ἀπηρτισμένον καθορᾶσθαι τὸν
[6, 8]	μὲν ἐπειδὰν δωδεκάκις τὸν ἑαυτῆς	ἐκτελέσῃ	δρόμον, ἐνιαυτοῦ ἐστι ποιητική· πλὴν
[6, 9]	ὀρῶν τὰ μέγιστα βαθείαις φάραγξιν	ἐκτετμημένα,	περιφερῆ καὶ λεῖα ἡ ὄψις
[6, 11]	ταλαντώσει διηνεκεῖ καθεστήκασιν, ἕως ἂν	ἐκφανεῖσα	πάλιν, ἀκολουθίαν τινὰ τῇ παλιρροίᾳ
[6, 1]	κάλλη τῶν ἄστρων ἐνατενίσας, ἔννοιαν	ἔλαβες	τοῦ τεχνίτου τῶν ὅλων, τίς
[6, 9]	πρὸς τὸ μείζονας δοκεῖν ἢ	ἐλάττονας	εἶναι. Τὰ μὲν γὰρ πόρρωθεν
[6, 1]	μὲν ἐκ τῆς φύσεως παρασκευαῖς	ἐλαττούμενον,	τῇ δὲ τοῦ λόγου περιουσίᾳ
[6, 9]	τοῖς πρὸς δυσμαῖς κατῳκισμένοις ἀνατέλλων	ἐλάττων	φαίνεται· οὔτε μὴν ἐν τῷ
[6, 3]	φῶς ἀποτιθεμένη καὶ προσλαμβάνουσα πάλιν,	ἐλαττώσεως	ἡμῖν καὶ αὐξήσεως τὰς φαντασίας
[6, 5]	ἐκείνων πρὸς τὸν κατ´ αὐτῶν	ἔλεγχον	ἀποχρήσομαι, τοῖς μὲν ἤδη προειλημμένοις
[6, 5]	συνηγορίαν τῆς γενεθλιαλογίας τὸν λόγον	ἕλκουσι,	καὶ λέγουσι προσηρτῆσθαι τὴν ἡμετέραν
[6, 10]	ἀπηρτισμένη τῷ κύκλῳ, νῦν δὲ	ἐλλείπουσα	καὶ μειουμένη φαίνεται, καθ´ ἕτερον
[6, 10]	τὴν γῆν, μήτε διὰ τὴν	ἔλλειψιν	κατεψυγμένην αὐτὴν καὶ ἄγονον ἀπολιπεῖν.
[6, 8]	τὸν ἐνιαυτὸν ἦγον καὶ τῶν	Ἑλλήνων	οἱ ἀρχαιότατοι. Ἡλιακὸς δέ ἐστιν
[6, 7]	Αἱ δὲ μεγάλαι τῶν Χριστιανῶν	ἐλπίδες	φροῦδαι ἡμῖν οἰχήσονται, οὔτε δικαιοσύνης
[6, 5]	ἀναλαβόντας εἰπεῖν. Ἐρῶ δὲ οὐδὲν	ἐμαυτοῦ	ἴδιον, ἀλλὰ τοῖς αὐτῶν ἐκείνων
[6, 9]	μόναις, ταῖς δὲ μεταξὺ κοιλότησιν	ἐμβῆναι	δι´ ἀτονίαν μὴ δυναμένη. Οὕτως
[6, 8]	ἐστι ποιητική· πλὴν ὅτι μηνὸς	ἐμβολίμου	δεῖται πολλάκις πρὸς τὴν ἀκριβῆ
[6, 1]	γυμνῇ καθῆσθαι τῇ κεφαλῇ διαγορεύουσιν·	ἐμοὶ	δοκεῖν, ἵνα μὴ θεατὴς μόνον
[6, 3]	φωτὸς ἀπὸ τοῦ ἡλιακοῦ σώματος	ἐμοὶ	καὶ σοὶ δυνατὴν εἶναί φημι,
[6, 1]	θεωρίαν τῶν προκειμένων, καὶ κοινωνεῖν	ἐμοὶ	τῆς ἀγωνίας εἰς δύναμιν, οὐχὶ
[6, 1]	ἀληθείας ἡ εὕρεσις, καὶ τὸ	ἐμὸν	σφάλμα κοινὴ ζημία τῶν ἀκουόντων
[6, 1]	ὁρωμένων ἀνελογίσω τὸν οὐχ ὁρώμενον,	ἐμπαράσκευος	ἥκεις ἀκροατὴς καὶ πρέπων τῷ
[6, 4]	αὐτῶν τὰς ἐκ τῆς μακρᾶς	ἐμπειρίας	παρατηρήσεις εὑρήσει. Πολλὰ μὲν γὰρ
[6, 11]	τοῦ ποιητοῦ, ἥλιος καὶ σελήνη	ἐμπίδος	καὶ μύρμηκος ἐπέχουσι λόγον. Οὐ
[6, 11]	καὶ πάλιν ταῖς ἀπ´ αὐτῆς	ἐμπνοίαις,	εἰς τὸ οἰκεῖον μέτρον προωθουμένη.
[6, 4]	τῆς παχύτητος τοῦ ἀέρος ταύτην	ἐμποιούσης	τὴν φαντασίαν ταῖς ὄψεσι. Μὴ
[6, 7]	δρεπάνην θηξάμενος· ὑπερπλουτήσει δὲ ὁ	ἔμπορος,	κἂν βούληται, κἂν μὴ, τῆς
[6, 1]	φύσεως οἷόν τις ὀφθαλμὸς διαυγὴς	ἐμπρέπων	τῇ κτίσει· εἰ ἀκόρεστος τούτου
[6, 4]	ἴριδος εἰς ὀρθὸν τοῖς νέφεσιν	ἐμφαινόμεναι,	ὄμβρους ἢ χειμῶνας ἐξαισίους, ἢ
[6, 9]	τῶν φωστήρων κατασκευῇ τοῦ μεγέθους	ἐμφαινομένου;	Ἐγὼ μὲν οἶμαι τοῦτο. Οὐ
[6, 11]	ἀλλὰ μικραῖς τισι καὶ ἀμυδραῖς	ἐμφάσεσι	δι´ αὐτῶν προβιβασθῆναι, ὥσπερ καὶ
[6, 1]	ἡμῖν κατανόησιν. Εἴ ποτε οὖν	ἐν	αἰθρίᾳ νυκτερινῇ πρὸς τὰ ἄρρητα
[6, 10]	καὶ ἄνεμοι ἑωθινοὶ καὶ δρόσοι	ἐν	αἰθρίᾳ τὴν γῆν περιρρέουσι. Τοσαύτην
[6, 8]	τόπον. Μέγισται γάρ εἰσιν ἡμερῶν,	ἐν	αἷς βραχύταταί εἰσιν αἱ σκιαὶ,
[6, 3]	ἡμῖν ἀνταποδόσεσι λόγος τις ἡμᾶς	ἐν	ἀπορρήτῳ παιδεύει, διαιρεθήσεσθαι τοῦ πυρὸς
[6, 5]	οἷόν φησιν ὁ ἀπόστολος, τὸ	ἐν	ἀτόμῳ, καὶ τὸ ἐν ῥιπῇ
[6, 8]	πανταχόθεν περιφωτίζει, ὥστε καὶ τῶν	ἐν	βάθει φρεάτων τὸ ὕδωρ διὰ
[6, 11]	τῶν μικροτάτων ἐν ζῴοις ἢ	ἐν	βοτάναις. Ἀρκέσθωμεν τοῖς εἰρημένοις· ἐγὼ
[6, 7]	ἄλλο καὶ ἄλλο μεθαρμόζονται σχῆμα,	ἐν	δὲ ταῖς μυρίαις ταύταις μεταβολαῖς,
[6, 3]	ἑσπέρας δὲ πρὸς ἀνατολὴν ἀποκλίνει,	ἐν	δὲ τῇ μεσημβρίᾳ ἀρκτῴα γίνεται·
[6, 11]	τὰ λοιπὰ σχήματα τῆς σελήνης·	ἐν	δὲ τῷ καιρῷ τῆς γενέσεως
[6, 7]	αὐτῶν ἐκείνων συγχρήσασθαι ῥήμασιν ἀναγκάζομαι.	Ἐν	δὴ τοῖς τοιούτοις λόγοις πολὺ
[6, 8]	ὁ ἥλιος; Ὅτι τὸ φῶς	ἐν	ἑαυτῷ περιφέρων, ἐπειδάν ποτε τὸν
[6, 1]	ἑαυτοῦ θεράποντα ὁ Θεὸς ἐξεπαίδευσεν,	ἐν	εἴδει λαλήσας πρὸς αὐτὸν, καὶ
[6, 1]	παρέσχετο ἤδη πλούτου καὶ τὰ	ἐν	ἐπαγγελίαις πιστούμενον, καὶ τῇ πεῖρᾳ
[6, 11]	καὶ δι´ ἑκάστου τῶν μικροτάτων	ἐν	ζῴοις ἢ ἐν βοτάναις. Ἀρκέσθωμεν
[6, 1]	ξεναγήσω. Ἐν τῇ πόλει ταύτῃ,	ἐν	ᾗ ἡ ἀρχαία πατρὶς ἡμῶν,
[6, 4]	καὶ τῆς τοῦ παντὸς διαλύσεως	ἐν	ἡλίῳ καὶ σελήνῃ καὶ ἄστροις
[6, 1]	τερπνοῦ τὸ ἀναγκαῖόν ἐστι· πάλιν	ἐν	ἡμέρᾳ εἰ νήφοντι τῷ λογισμῷ
[6, 3]	μηδεμίαν εἶναι κοινότητα. Ὃ γὰρ	ἐν	ἡμέρᾳ ἐστὶν ἡ σκιὰ, τοῦτο
[6, 3]	ἢ σκίασμα γῆς. Ὡς γὰρ	ἐν	ἡμέρᾳ ἡ σκιὰ τῷ ἀντιφράσσοντι
[6, 3]	ὁρώμενα. Ἔξεστι γάρ σοι καὶ	ἐν	καθαρῷ τῷ ἀέρι καὶ πάσης
[6, 2]	ὁ ἀπόστολος λέγει τινὰς φωστῆρας	ἐν	κόσμῳ, ἄλλο δέ ἐστι φῶς
[6, 10]	τὴν γῆν πῶς ἂν ἠδυνήθη	ἐν	μιᾷ καιροῦ ῥοπῇ τὴν πᾶσαν
[6, 3]	ἡ σκιὰ, τοῦτο οἴεσθαι χρὴ	ἐν	νυκτὶ τοῦ σκότους εἶναι τὴν
[6, 5]	ποίας μοίρας τοῦ δωδεκατημορίου, καὶ	ἐν	πόστῳ ἑξηκοστῷ, εἰς ἃ ἔφαμεν
[6, 5]	ἢ, ἵνα τὸ ἀκριβὲς εὑρεθῇ,	ἐν	πόστῳ ἑξηκοστῷ τῶν ὑποδιῃρημένων ἀπὸ
[6, 5]	τὸ ἐν ἀτόμῳ, καὶ τὸ	ἐν	ῥιπῇ ὀφθαλμοῦ, μεγίστης οὔσης διαφορᾶς
[6, 11]	οὐδὲ τὸ βραχύτατον ἀτρεμοῦσιν, ἀλλ´	ἐν	σάλῳ καὶ ταλαντώσει διηνεκεῖ καθεστήκασιν,
[6, 7]	ἀποκρύπτονται, μεγίστην τε ἔχει δύμανιν	ἐν	ταῖς γενέσεσι τὸ ἢ παρὰ
[6, 9]	πύργων. Ὥστε πανταχόθεν δῆλον, ὅτι	ἐν	ταῖς μεγίσταις ἀποστάσεσιν οὐκ ἔναρθρον
[6, 3]	Ἀνατέλλοντος μὲν γὰρ τοῦ ἡλίου,	ἐν	ταῖς πανσελήνοις καταφέρεται πρὸς τὸ
[6, 3]	ὑπὸ τηλικαύτης ἁψῖδος περιγραφόμενον, ἡλίκον	ἐν	ταῖς πανσελήνοις τὴν πᾶσαν αὐτὴν
[6, 3]	διακόπτοντος φλόγα πυρός. Ὅθεν καὶ	ἐν	ταῖς τῶν βεβιωμένων ἡμῖν ἀνταποδόσεσι
[6, 5]	ὑπερπλουτοῦντα καὶ δυναστεύοντα· τὸν δὲ	ἐν	τῇ ἑτέρᾳ ῥοπῇ τοῦ καιροῦ
[6, 8]	τὰς σκιὰς παραλλάσσουσιν. Μόνοι γὰρ	ἐν	τῇ καθ´ ἡμᾶς οἰκουμένῃ ἐπὶ
[6, 9]	τὸ μέγα νῦν οὕτως, ὡς	ἐν	τῇ οἰκείᾳ τῶν φωστήρων κατασκευῇ
[6, 1]	τῆς μεγάλης ταύτης πόλεως ξεναγήσω.	Ἐν	τῇ πόλει ταύτῃ, ἐν ᾗ
[6, 9]	τῶν τοῦ σώματος ὄγκων, ἀλλ´	ἐν	τῇ πρὸς τὰ ὅμοια παραθέσει
[6, 3]	ὑποφεύγει τοῦ φωτὸς τὰς ἐπιδρομὰς,	ἐν	τῇ πρώτῃ δημιουργίᾳ φυσικῆς αὐτοῖς
[6, 5]	τὸ σχῆμα αὐτῶν πρὸς ἀλλήλους	ἐν	τῇ τότε γενέσει τοῦ τικτομένου.
[6, 9]	ὁ βοῦς μέγας (οὐ γὰρ	ἐν	τῇ ὑπερβολῇ τῶν τοῦ σώματος
[6, 9]	εἶναι λογίσῃ. Συναιρεῖσθαι γὰρ πέφυκεν	ἐν	τοῖς μεγίστοις διαστήμασι τὰ μεγέθη
[6, 1]	διαποικίλας τὸν οὐρανὸν, καὶ ὅπως	ἐν	τοῖς ὁρωμένοις πλέον τοῦ τερπνοῦ
[6, 7]	Ἄχαζ τὸν Ἐζεκίαν; καὶ οὐδεὶς	ἐν	τούτοις δουλικῇ συνέτυχεν ὥρᾳ γενέσεως;
[6, 2]	καὶ τίς ἐποίησεν; Οὐκ ἐννοεῖς	ἐν	τούτοις τὸ διπλοῦν τῶν προσώπων;
[6, 5]	νυκτερινὰ τυγχάνοι. Πόσων ἑξηκοστῶν σμῆνος	ἐν	τούτῳ πάλιν παρατρέχει τῷ χρόνῳ;
[6, 5]	γενέσει πρὸς γένεσιν· καὶ τὸν	ἐν	τούτῳ τῷ ἀκαριαίῳ γεννηθέντα, τύραννον
[6, 5]	ζωῆς τοῦ τεχθέντος. Πόσα βούλει	ἐν	τούτῳ τῷ χρόνῳ παραδραμεῖν ἑξηκοστά;
[6, 5]	ἄστρων ἡ ἐπιπλοκὴ, πρὸς τοὺς	ἐν	τῷ ζῳδιακῷ κειμένους ἀστέρας κατὰ
[6, 10]	αὐξομένη, ἄλλο δὲ μέρος αὐτῆς	ἐν	τῷ καιρῷ τῆς λήξεως ἀποκρύπτεται.
[6, 7]	ἑνὸς τῶν λεπτοτάτων ἄγνοιαν, ὡς	ἐν	τῷ κακοδαιμονήματι αὐτὸν κείμενον ἀπεγράψαντο.
[6, 1]	ἀλλὰ καὶ ἀγωνιστὴς ἕκαστος αὐτὸς	ἐν	τῷ μέρει τυγχάνῃ. Οὕτω τοίνυν
[6, 9]	ἀνατέλλων ἐλάττων φαίνεται· οὔτε μὴν	ἐν	τῷ μεσουρανήματι γινόμενος, τῆς ἐφ´
[6, 3]	Οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνο ἡμῖν ἐξετάζειν	ἐν	τῷ παρόντι πρόκειται, ἀλλ´ ὅτι
[6, 5]	γενεθλιαλογίας ταύτης εὑρεταὶ, καταμαθόντες ὅτι	ἐν	τῷ πλάτει τοῦ χρόνου πολλὰ
[6, 2]	εἶπεν ὁ Θεός· γενηθήτωσαν φωστῆρες	ἐν	τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ εἰς
[6, 2]	εἶπεν ὁ Θεὸς, Γενηθήτωσαν φωστῆρες	ἐν	τῷ στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ. Ὅταν
[6, 8]	εἶναι χρόνου μέτρον ἐν ᾧ	ἐν	τῷ ὑπὲρ γῆν ἡμισφαιρίῳ ὁ
[6, 7]	ἀξίαν διανέμειν ἑκάστῳ, ἀλλ´ ἐπειδὴ	ἐν	τῷδε τῷ τόπῳ γέγονεν, ἀγαθοποιὸν
[6, 11]	ὑμῖν τὴν φανέρωσιν τοῦ Πνεύματος,	ἐν	Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν,
[6, 6]	οὐρανοῦ μέρος ἐστὶ τὸ δωδέκατον,	ἐν	ᾧ γενόμενος ὁ ἥλιος τῶν
[6, 8]	ἢ, ἡμέραν εἶναι χρόνου μέτρον	ἐν	ᾧ ἐν τῷ ὑπὲρ γῆν
[6, 4]	ἢ καθόλου, βιαίων ἢ ἀνειμένων.	Ἓν	γάρ τι τῶν ἀπὸ τοῦ
[6, 8]	ἡγούμεθα λέγειν τὰς τῶν ὡρῶν	ἐναλλαγάς·	χειμῶνος, καὶ ἔαρος, καὶ θέρους,
[6, 10]	σοφοῦ δημιουργοῦ τῆς ποικίλης ταύτης	ἐναλλαγῆς	τῶν σχημάτων. Ἢ γὰρ ὥστε
[6, 5]	τοιάδε σχέσις τῶν αὐτῶν τὴν	ἐναντίαν	ἀποκλήρωσιν τοῦ βίου ποιεῖ. Περὶ
[6, 3]	τὴν φύσιν αὐτῶν πρὸς τὸ	ἐναντίον	ἀπέστησεν, ὥστε ἀμίκτως ἔχειν πρὸς
[6, 3]	καὶ ἡ νὺξ ἐπὶ τὸ	ἐναντίον	ταῖς ἀκτῖσιν ὑποχωρεῖ, οὐδὲν ἕτερον
[6, 10]	τοῦ φαινομένου. ~Κἀκεῖνο δέ σοι	ἐναργὲς	ἔστω τοῦ μεγέθους σημεῖον. Ἀπείρων
[6, 3]	τὸ σῶμα αὐτῆς ληγούσης ἀπαναλίσκεσθαι	ἐναργὲς	μαρτύριον τὰ ὁρώμενα. Ἔξεστι γάρ
[6, 10]	Ἢ γὰρ ὥστε ἡμῖν ὑπόδειγμα	ἐναργὲς	παρέχειν τῆς ἡμετέρας φύσεως· ὅτι
[6, 9]	ἐν ταῖς μεγίσταις ἀποστάσεσιν οὐκ	ἔναρθρον	ἀλλὰ συγκεχυμένην τῶν σωμάτων λαμβάνει
[6, 7]	τοῦ ἰδίου υἱοῦ τὴν γένεσιν	ἐναρμόζει.	Τίς γὰρ ἀνθρώπων κύριος τοῦ
[6, 1]	τὰ ἄρρητα κάλλη τῶν ἄστρων	ἐνατενίσας,	ἔννοιαν ἔλαβες τοῦ τεχνίτου τῶν
[6, 9]	τὴν φαντασίαν; Διότι, καθάπερ ἔφην,	ἐνδαπανηθεῖσα	τῷ ἀέρι ἡ ὄψις, ἐξίτηλος
[6, 9]	μεταξὺ τόπον διαπερᾶν, ἀλλ´ οἱονεὶ	ἐνδαπανωμένης	τῷ μέσῳ, καὶ κατ´ ὀλίγον
[6, 4]	ἐπὶ πλεῖστον μεταβολὴν τοῦ ἀέρος	ἐνδείκνυνται.	Πολλὰ δὲ καὶ περὶ σελήνην
[6, 8]	τῶν φωστήρων γενέσεως. Τοῦτο γὰρ	ἐνδείκνυται	ἡμῖν καὶ ὁ ψαλμὸς λέγων·
[6, 7]	ὑγιαίνοντες, ὅ τε καιρὸς οὐκ	ἐνδίδωσι	πέρα τοῦ μέτρου πρὸς αὐτοὺς
[6, 5]	ἀμείβοντα τῆς ἐφ´ ἡμέραν τροφῆς	ἕνεκα.	Διὰ τοῦτο τὸν ζῳοφόρον λεγόμενον
[6, 5]	ὧν οὐκ ἄχρηστον ἴσως σαφηνείας	ἕνεκεν	μικρὸν ἄνωθεν ἀναλαβόντας εἰπεῖν. Ἐρῶ
[6, 3]	ταῦτα δύναται καὶ αὐτῇ τῇ	ἐνεργείᾳ	παρὰ τοῦ ποιητοῦ τῆς φύσεως
[6, 11]	λογισμοῖς, τὸν μὴ παρέργως τὰς	ἐνεργείας	αὐτῶν καὶ τὰς δυνάμεις ἐπεσκεμμένον.
[6, 7]	τῶν κατὰ κακίαν καὶ ἀρετὴν	ἐνεργημάτων	οὐκ ἐκ τοῦ ἐφ´ ἡμῖν
[6, 3]	βάτῳ ἀπὸ μόνης τῆς λαμπρότητος	ἐνεργοῦν,	τὴν δὲ τοῦ καίειν δύναμιν
[6, 2]	μὴ διὰ τῆς φαύσεως ἀρκούντως	ἐνέφηνεν	ὃ ἐβούλετο· ἀντὶ γὰρ τοῦ
[6, 8]	ὡς Ἑβραῖοι τὸ παλαιὸν τὸν	ἐνιαυτὸν	ἦγον καὶ τῶν Ἑλλήνων οἱ
[6, 8]	οἱ ἀρχαιότατοι. Ἡλιακὸς δέ ἐστιν	ἐνιαυτὸς	ἡ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ σημείου
[6, 8]	δωδεκάκις τὸν ἑαυτῆς ἐκτελέσῃ δρόμον,	ἐνιαυτοῦ	ἐστι ποιητική· πλὴν ὅτι μηνὸς
[6, 8]	κατὰ δύο ἡμέρας τοῦ παντὸς	ἐνιαυτοῦ	καὶ ἄσκιοι παντελῶς κατὰ τὴν
[6, 4]	καὶ εἰς ἡμέρας, καὶ εἰς	ἐνιαυτούς.	Ἀναγκαῖαι πρὸς τὸν ἀνθρώπινον βίον
[6, 8]	καὶ εἰς ἡμέρας, καὶ εἰς	ἐνιαυτούς.	Εἴρηται ἡμῖν τὰ περὶ τῶν
[6, 8]	ἥλιος διατρίβει. Ἀλλὰ καὶ εἰς	ἐνιαυτοὺς	ἐτάχθησαν ἥλιος καὶ σελήνη. Σελήνη
[6, 10]	ἐπὶ τὸ βάθος φθάνουσαν λεληθότως	ἐνίησι.	Δηλοῦσι δὲ οἱ καθεύδοντες ὑπὸ
[6, 2]	εἶπε καὶ τίς ἐποίησεν; Οὐκ	ἐννοεῖς	ἐν τούτοις τὸ διπλοῦν τῶν
[6, 2]	τὸν εἰπόντα διδαχθῇς, εὐθὺς τῇ	ἐννοίᾳ	σύναπτε τὸν ἀκούσαντα. Εἶπεν ὁ
[6, 9]	πῶς τοίνυν τοῦ μεγάλου τὴν	ἔννοιαν	ἐκδεξόμεθα; Πότερον ὡς τὸν μύρμηκα,
[6, 1]	ἄρρητα κάλλη τῶν ἄστρων ἐνατενίσας,	ἔννοιαν	ἔλαβες τοῦ τεχνίτου τῶν ὅλων,
[6, 10]	ταχείας τῶν ἀνθρωπίνων περιτροπῆς λαμβάνοντας	ἔννοιαν,	μὴ μέγα φρονεῖν ταῖς εὐημερίαις
[6, 9]	τὸ μὲν ἀπόλυτον ἔχει τὴν	ἔννοιαν·	ὡς μέγας ὁ οὐρανὸς, καὶ
[6, 11]	τῶν μεγάλων μείζονας λαμβάνειν τὰς	ἐννοίας	τοῦ κτίσαντος. Καίτοιγε συγκρίσει τοῦ
[6, 7]	καιρὸν οὐκ ἐξευρόντες, παρὰ τὴν	ἑνὸς	τῶν λεπτοτάτων ἄγνοιαν, ὡς ἐν
[6, 6]	τι τῶν παραπλησίως τούτοις ἀσθενῶν	ἐνσχεθῇ,	καταδεθέντα κρατεῖται· ἐπειδὰν δὲ τῶν
[6, 1]	ἑαυτοῦ δελεάσμασιν ἀνδραποδίσας τὸν ἄνθρωπον·	ἐνταῦθα	κατόψει τὴν πρώτην τοῦ ἀνθρώπου
[6, 10]	τοῦ κύκλου τὴν αὐγὴν ἐπηφίει;	Ἐνταῦθά	μοι τὴν σοφίαν τοῦ τεχνίτου
[6, 10]	ὑγρότατα· καὶ αἱ τῶν δένδρων	ἐντεριῶναι.	Ἃ πάντα οὐκ ἂν ἐξήρκεσε
[6, 8]	ἐστι, καὶ ποταπῶν ἀποτελεστικὴ συμπτωμάτων.	Ἐντεῦθεν	διαδεξαμένη ἡμᾶς τοῦ μετοπώρου ἡ
[6, 4]	τῶν φυτῶν θεραπείας πονούμενοι, πάσας	ἐντεῦθεν	εὑρίσκουσι τὰς εὐκαιρίας τῶν ἔργων.
[6, 8]	ἀναβίωσιν, ζῴοις δὲ χερσαίοις καὶ	ἐνύδροις	ἅπασι τὸ γένος φυλάσσον ἐκ
[6, 5]	καταγέλαστοι καὶ οἱ περὶ τὴν	ἐνύπαρκτον	ταύτην τέχνην ἐσχολακότες, καὶ οἱ
[6, 3]	πάλιν τοῦ ἡλίου, αὕτη πολλάκις	ἐξ	ἀνατολῶν ἀντανίσχει. Εἰ δὲ κατὰ
[6, 11]	τῶν δημιουργημάτων τὰ μέγιστα, ἀλλὰ	ἐξ	ὀλίγων τῶν εἰρημένων παρ´ ἑαυτοῖς
[6, 1]	σοφίας τὰς ἀρχὰς ἔχουσα, ἀλλ´	ἐξ	ὧν τὸν ἑαυτοῦ θεράποντα ὁ
[6, 7]	πρὸς ἀξίαν, ὃ τῆς δικαιοκρισίας	ἐξαίρετόν	ἐστι. Καὶ πρὸς μὲν ἐκείνους,
[6, 4]	νέφεσιν ἐμφαινόμεναι, ὄμβρους ἢ χειμῶνας	ἐξαισίους,	ἢ ὅλως τὴν ἐπὶ πλεῖστον
[6, 5]	ἀποκληρώσεως, πρὸς τὸ δοκοῦν ἑαυτοῖς,	ἐξακούουσι.	Τί γάρ φασιν; Ὅτι τῶνδε
[6, 10]	κατὰ μικρὸν ὑφαιρέσεσι τὸ φέγγος	ἐξαναλίσκουσα·	λυπείτω σε πλέον ψυχὴ ἀρετὴν
[6, 9]	ἐφ´ ἑκάτερα ὄψεως παραλλάττει. Μὴ	ἐξαπατάτω	σε τὸ φαινόμενον· μηδ´ ὅτι
[6, 9]	ἀκριβῆ κατάληψιν τῶν ὁρωμένων οὐκ	ἐξαρκεῖ.	Ἤδη δέ που καὶ τῶν
[6, 10]	παρ´ αὐτῶν συνερανιζόμενον φῶς οὐκ	ἐξαρκεῖ	τῆς νυκτὸς τὴν κατήφειαν διαλῦσαι.
[6, 9]	ἐπειδὴ τοσοῦτοι τὴν περιγραφὴν, ὥστε	ἐξαρκεῖν	τὴν ἀπ´ αὐτῶν ἀναχεομένην αὐγὴν
[6, 9]	οἰκείων παθῶν, καὶ παρὰ σεαυτοῦ	ἕξεις	τῶν λεγομένων τὴν πίστιν. Εἴ
[6, 1]	τὸν ἑαυτοῦ θεράποντα ὁ Θεὸς	ἐξεπαίδευσεν,	ἐν εἴδει λαλήσας πρὸς αὐτὸν,
[6, 3]	ἀπαναλίσκεσθαι ἐναργὲς μαρτύριον τὰ ὁρώμενα.	Ἔξεστι	γάρ σοι καὶ ἐν καθαρῷ
[6, 4]	ἐκ τῶν πνευμάτων κινδύνους προορωμένῳ.	Ἔξεστι	δὲ τῷ ὁδοιπόρῳ πόρρωθεν ἐκκλίνειν
[6, 4]	παρέχεται τὸ ὠφέλιμον, τίς ἀγνοεῖ;	Ἔξεστι	μὲν γὰρ τῷ πλωτῆρι εἴσω
[6, 3]	ἀφισταμένη. Οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνο ἡμῖν	ἐξετάζειν	ἐν τῷ παρόντι πρόκειται, ἀλλ´
[6, 1]	εἰς τὴν τοῦ κόσμου σύστασιν	ἐξέτασις	καὶ θεωρία τοῦ παντὸς, οὐκ
[6, 1]	τῶν μεγάλων καὶ ὑπερφυῶν θεαμάτων	ἐξεταστὴν,	καὶ τὸν τῆς ἄκρας ὄντως
[6, 11]	ἀποστημάτων ἡλίου καὶ σελήνης ἐστὶν	ἐξευρεῖν	τοῖς λογισμοῖς, τὸν μὴ παρέργως
[6, 9]	ἐγγίσωμεν, μᾶλλον αὐτῶν τὸ μέγεθος	ἐξευρίσκομεν.	Τῷ δὲ ἡλίῳ οὐδείς ἐστιν
[6, 11]	περιόδοις τῆς σελήνης τεταγμένως ἑπομένην	ἐξεῦρον	οἱ προσοικοῦντες. Οἱ μὲν γὰρ
[6, 7]	ἀγαθοποιὸς ἀστὴρ τὸν καιρὸν οὐκ	ἐξευρόντες,	παρὰ τὴν ἑνὸς τῶν λεπτοτάτων
[6, 5]	διῃρήκασιν. Εἶτα ἑκάστην μοῖραν εἰς	ἑξήκοντα	διελόντες, ἕκαστον πάλιν τῶν ἑξηκοστῶν
[6, 5]	διελόντες, ἕκαστον πάλιν τῶν ἑξηκοστῶν	ἑξηκοντάκις	ἔτεμον. Τιθέντες τοίνυν τὰς γενέσεις
[6, 5]	ἐν τούτῳ τῷ χρόνῳ παραδραμεῖν	ἑξηκοστά;	Εἶπε τῷ Χαλδαίῳ τὸ γεννηθέν.
[6, 5]	τοῦ δωδεκατημορίου, καὶ ἐν πόστῳ	ἑξηκοστῷ,	εἰς ἃ ἔφαμεν διαιρεῖσθαι τὴν
[6, 5]	τὸ ἀκριβὲς εὑρεθῇ, ἐν πόστῳ	ἑξηκοστῷ	τῶν ὑποδιῃρημένων ἀπὸ τῶν πρώτων
[6, 5]	ἑξήκοντα διελόντες, ἕκαστον πάλιν τῶν	ἑξηκοστῶν	ἑξηκοντάκις ἔτεμον. Τιθέντες τοίνυν τὰς
[6, 5]	τῶν ὑποδιῃρημένων ἀπὸ τῶν πρώτων	ἑξηκοστῶν.	Καὶ ταύτην τὴν οὕτω λεπτὴν
[6, 5]	ταῦτα, εἴτε νυκτερινὰ τυγχάνοι. Πόσων	ἑξηκοστῶν	σμῆνος ἐν τούτῳ πάλιν παρατρέχει
[6, 10]	ἐντεριῶναι. Ἃ πάντα οὐκ ἂν	ἐξήρκεσε	τῇ ἑαυτῆς ἀλλοιώσει συμμεθιστᾶν, εἰ
[6, 8]	αὐτοὺς ἀποτείνεσθαι. ~Πρὸς δὲ τὰ	ἑξῆς	τῶν ῥημάτων ἐπανέλθωμεν. Ἔστωσαν, φησὶν,
[6, 9]	ὁρωμένων, τῆς ὁρατικῆς δυνάμεως οὐκ	ἐξικνουμένης	τὸν μεταξὺ τόπον διαπερᾶν, ἀλλ´
[6, 3]	ὑπεραυγάζουσα καὶ τὴν γῆν περιλάμπουσα·	ἐξίσου	δὲ πρὸς τὸν ἥλιον τοῦ
[6, 8]	ἐπὶ τοῦ μέσου γένηται, ὥστε	ἐξίσου	μερίζειν νυκτὶ πρὸς ἡμέραν τὸν
[6, 8]	κατὰ κορυφῆς ἐπιλάμπων ὁ ἥλιος,	ἐξίσου	πανταχόθεν περιφωτίζει, ὥστε καὶ τῶν
[6, 11]	κατὰ τὴν ἀνατολὴν τετραμμέναις ῥυμοτομίαις,	ἐξίσου	πᾶσαι τὸ σεληναῖον φῶς ὑποδέχονται.
[6, 11]	τηλικούτοις ὁμοῦ καὶ τοσούτοις διαστήμασιν	ἐξισούμενον;	Καὶ τὰ μὲν περὶ μεγεθῶν
[6, 9]	ἐνδαπανηθεῖσα τῷ ἀέρι ἡ ὄψις,	ἐξίτηλος	γινομένη, πρὸς τὴν ἀκριβῆ κατάληψιν
[6, 1]	τὴν φύσιν τίς ἄρα νοῦς	ἐξιχνιάσαι	δυνήσεται; Εἰ ὁ τῇ φθορᾷ
[6, 8]	νυκτός. Πῶς οὖν ἔχει τὴν	ἐξουσίαν	τῆς ἡμέρας ὁ ἥλιος; Ὅτι
[6, 8]	ψαλμὸς λέγων· Ἔθετο ἥλιον εἰς	ἐξουσίαν	τῆς ἡμέρας, σελήνην καὶ ἀστέρας
[6, 8]	ἡμέρας, σελήνην καὶ ἀστέρας εἰς	ἐξουσίαν	τῆς νυκτός. Πῶς οὖν ἔχει
[6, 9]	ἡ ὄψις εἶναί φησι, ταῖς	ἐξοχαῖς	προσβάλλουσα μόναις, ταῖς δὲ μεταξὺ
[6, 5]	ἄλλως τε καὶ εἰ τύχοι	ἔξω	τῆς γυναικωνίτιδος ἑστὼς ὁ τὴν
[6, 6]	τὰ σοφὰ τοῖς ἀραχνείοις ὑφάσμασιν	ἔοικεν,	οἷς ὅταν μὲν κώνωψ, ἢ
[6, 7]	καθ´ ἕκαστον ἀκαριαῖον τοῦ χρόνου	ἐπ´	ἄλλο καὶ ἄλλο μεθαρμόζονται σχῆμα,
[6, 8]	Οἱ δὲ ἐπέκεινα τῆς ἀρωματοφόρου	ἐπ´	ἀμφότερα τὰς σκιὰς παραλλάσσουσιν. Μόνοι
[6, 8]	δὲ ἤδη πρὸς θερινὰς τροπὰς	ἐπ´	αὐτὴν τὴν ἄρκτον ἀπελαύνων ὁ
[6, 11]	πάσαις ἀντιπρόσωπος ἦν, τοὺς μὲν	ἐπ´	εὐθείας τῶν στενωπῶν πάντως ἂν
[6, 10]	ταῖς εὐημερίαις τοῦ βίου, μὴ	ἐπαγάλλεσθαι	δυναστείαις, μὴ ἐπαίρεσθαι πλούτου ἀδηλότητι,
[6, 1]	ἤδη πλούτου καὶ τὰ ἐν	ἐπαγγελίαις	πιστούμενον, καὶ τῇ πεῖρᾳ τῶν
[6, 6]	πολλῷ ἐκ τῶν μηδὲν κοινωνούντων	ἐπάγειν	ἐπιχειρεῖν τῷ λόγῳ τὰς πιθανότητας.
[6, 2]	φωστῆρες ἐγίνοντο τῶν ψυχῶν, ἃς	ἐπαίδευον,	τοῦ σκότους αὐτὰς τῆς ἀγνοίας
[6, 10]	βίου, μὴ ἐπαγάλλεσθαι δυναστείαις, μὴ	ἐπαίρεσθαι	πλούτου ἀδηλότητι, περιφρονεῖν τῆς σαρκὸς
[6, 3]	συνεχῶς οἷον ἀποδυομένη καὶ πάλιν	ἐπαμφιαζομένη	τὸ φῶς, δι´ ἑαυτῆς καὶ
[6, 6]	πάλιν παρὰ τῆς φύσεως ῥᾳδίως	ἐπαμφιέννυται.	Ἀλλὰ καὶ ὁ ταυριανὸς τληπαθὴς,
[6, 8]	προσδιατρίβει τόποις, τοσούτῳ κατὰ μέρος	ἐπανάγει	τὴν εὐκρασίαν. Καὶ γίνεται ἔαρ,
[6, 8]	δὲ τὰ ἑξῆς τῶν ῥημάτων	ἐπανέλθωμεν.	Ἔστωσαν, φησὶν, εἰς σημεῖα, καὶ
[6, 8]	νιφάδος ἀμυθήτου παρέχειν. Ἐπειδὰν δὲ	ἐπανιὼν	πάλιν ἀπὸ τῶν μεσημβρινῶν χωρίων
[6, 4]	τῷ πλεονασμῷ τοῦ ὑγροῦ χειμῶνα	ἐπάξων	τοῖς χωρίοις περὶ ἃ συναθροίζεται.
[6, 11]	Πῶς μὲν οὖν κινήσει γοήτων	ἐπαοιδὴ,	ἣν αὐτὸς ἐθεμελίωσεν ὁ Ὕψιστος;
[6, 9]	τετραμμένης τῇ θαλάσσῃ τὰς ὄψεις	ἐπέβαλες,	ἡλίκαι μέν σοι ἔδοξαν εἶναι
[6, 3]	ἑαυτοῦ θεράποντα ἐπιστρέψαι βουλόμενος, πῦρ	ἐπέθηκε	τῇ βάτῳ ἀπὸ μόνης τῆς
[6, 8]	τὰ ἀρκτῷα τῆς γῆς ἐποικοῦμεν·	ἐπεὶ	εἰσί γε ἤδη τινὲς οἱ
[6, 3]	ποιητοῦ τῆς φύσεως αὐτῶν διαστῆναι.	Ἐπεὶ	καὶ σοὶ τὴν καυστικὴν δύναμιν
[6, 10]	αὐξομένης καὶ πρὸς τὸ πλῆρες	ἐπειγομένης	καὶ αὐτὰ πάλιν ἀναπληρούμενα· διότι
[6, 4]	στυγνάζει γὰρ πυρράζων ὁ οὐρανός.	Ἐπειδὰν	γὰρ δι´ ἀχλύος ἡ ἀναφορὰ
[6, 8]	κρυμῶν καὶ νιφάδος ἀμυθήτου παρέχειν.	Ἐπειδὰν	δὲ ἐπανιὼν πάλιν ἀπὸ τῶν
[6, 6]	τούτοις ἀσθενῶν ἐνσχεθῇ, καταδεθέντα κρατεῖται·	ἐπειδὰν	δὲ τῶν ἰσχυροτέρων τι ζῴων
[6, 8]	ἥλιος καὶ σελήνη. Σελήνη μὲν	ἐπειδὰν	δωδεκάκις τὸν ἑαυτῆς ἐκτελέσῃ δρόμον,
[6, 4]	ἃ συναθροίζεται. Ὁμοίως δὲ καὶ	ἐπειδὰν	ἡ σελήνη περιλιμνάζηται· καὶ τῷ
[6, 7]	κακοποιὸν γίνεσθαι τὸν αὐτόν· καὶ	ἐπειδὰν	πάλιν μικρόν τι παρεκκλίνῃ τοῦ
[6, 11]	ἰδεῖν κατὰ τοὺς οἴκους γινόμενον.	Ἐπειδὰν	πλείους περιστῶσιν αὐτὸν, ἡ μὲν
[6, 8]	τὸ φῶς ἐν ἑαυτῷ περιφέρων,	ἐπειδάν	ποτε τὸν καθ´ ἡμᾶς ὁρίζοντα
[6, 5]	κύκλον διελόντες εἰς δώδεκα μέρη,	ἐπειδὴ	διὰ τριάκοντα ἡμερῶν ἐκβαίνει τὸ
[6, 7]	τὴν ἀξίαν διανέμειν ἑκάστῳ, ἀλλ´	ἐπειδὴ	ἐν τῷδε τῷ τόπῳ γέγονεν,
[6, 6]	τὸ ζῷον. Ἀλλὰ καὶ μεγαλόφρων·	ἐπειδὴ	ἡγεμονικὸν ὁ κριός· καὶ προετικὸς,
[6, 9]	μὲν οἶμαι τοῦτο. Οὐ γὰρ	ἐπειδὴ	μείζους τῶν μικροτέρων ἀστέρων, διὰ
[6, 1]	οὖν τί ταῦτα λέγω; Ὅτι	ἐπειδὴ	πρόκειται ἡμῖν εἰς τὴν τοῦ
[6, 6]	καὶ προετικὸς, καὶ πάλιν ποριστικός·	ἐπειδὴ	τὸ ζῷον τοῦτο καὶ ἀποτίθεται
[6, 9]	τοὺς δύο φωστῆρας τοὺς μεγάλους.	Ἐπειδὴ	τὸ μέγα τὸ μὲν ἀπόλυτον
[6, 3]	καὶ ἀνὰ μέσον τοῦ σκότους·	ἐπειδὴ	τὸ σκότος ὑποφεύγει τοῦ φωτὸς
[6, 6]	τὸ μέρος τοῦ οὐρανοῦ, ἀλλ´	ἐπειδὴ	τοιαύτης φύσεώς ἐστι τὸ πρόβατον.
[6, 6]	Εὐμετάδοτος γὰρ ὁ κριανὸς, οὐκ	ἐπειδὴ	τοιούτου ἤθους ποιητικὸν ἐκεῖνο τὸ
[6, 9]	ἀστέρων, διὰ τοῦτο μεγάλοι· ἀλλ´	ἐπειδὴ	τοσοῦτοι τὴν περιγραφὴν, ὥστε ἐξαρκεῖν
[6, 6]	ταυριανὸς τληπαθὴς, φησὶ, καὶ δουλικός·	ἐπειδὴ	ὑπὸ ζυγὸν ὁ ταῦρος. Καὶ
[6, 7]	τόπῳ γέγονεν, ἀγαθοποιὸν ὑπάρχειν, καὶ	ἐπειδὴ	ὑπὸ τοῦδε ὁρᾶται, κακοποιὸν γίνεσθαι
[6, 3]	ὄψεως. Καὶ μή μοι λέγε	ἐπείσακτον	εἶναι τῆς σελήνης τὸ φῶς,
[6, 7]	τούτοις δουλικῇ συνέτυχεν ὥρᾳ γενέσεως;	Ἔπειτα	εἰ καὶ τῶν κατὰ κακίαν
[6, 3]	καύσεως ὀδυνηρὸν, τοῖς κολαζομένοις ἀποταχθήσεσθαι.	Ἔπειτα	μέντοι καὶ ἐκ τῶν περὶ
[6, 7]	ἐστὶν ἐπέκεινα καταψεύδεσθαι τῶν ἀψύχων.	Ἔπειτα	πόσον τὸ ἄλογον, τὸ κακὸν
[6, 7]	ὁρμαῖς κεχρημένα· ὃ μανίας ἐστὶν	ἐπέκεινα	καταψεύδεσθαι τῶν ἀψύχων. Ἔπειτα πόσον
[6, 8]	καὶ ἀσκίους καλοῦσιν. Οἱ δὲ	ἐπέκεινα	τῆς ἀρωματοφόρου ἐπ´ ἀμφότερα τὰς
[6, 7]	λέγουσι. Καὶ πολλάκις καθ´ ὃν	ἐπεμαρτύρει	ὁ ἀγαθοποιὸς ἀστὴρ τὸν καιρὸν
[6, 11]	ἐνεργείας αὐτῶν καὶ τὰς δυνάμεις	ἐπεσκεμμένον.	Εὐγνωμόνως οὖν δεῖ κατηγορεῖν ἡμᾶς
[6, 3]	πρὸς ἄλληλα. Νῦν δὲ ἥλιον	ἐπέταξε	τοῖς μέτροις τῆς ἡμέρας· καὶ
[6, 9]	καὶ δυόμενοι καὶ τὸ μέσον	ἐπέχοντες,	ἴσοι πανταχόθεν τοῖς ἀνθρώποις προφαίνονται,
[6, 11]	καὶ σελήνη ἐμπίδος καὶ μύρμηκος	ἐπέχουσι	λόγον. Οὐ γάρ ἐστιν ἀξίαν
[6, 10]	μεγάλου τοῦ κύκλου τὴν αὐγὴν	ἐπηφίει;	Ἐνταῦθά μοι τὴν σοφίαν τοῦ
[6, 9]	Εἰ δὲ καὶ ἀπὸ σκοπιᾶς	ἐπὶ	μέγα πέλαγος τετραμμένης τῇ θαλάσσῃ
[6, 4]	χειμῶνας ἐξαισίους, ἢ ὅλως τὴν	ἐπὶ	πλεῖστον μεταβολὴν τοῦ ἀέρος ἐνδείκνυνται.
[6, 8]	ἡμερῶν περιίστησι. Καὶ διὰ τὸ	ἐπὶ	πλεῖστον προσομιλεῖν τῷ ἀέρι, αὐτόν
[6, 1]	περιηγοῦνται, οὕτω δὴ καὶ αὐτὸς	ἐπὶ	τὰ κεκρυμμένα θαύματα ὑμᾶς τῆς
[6, 8]	ἐν τῇ καθ´ ἡμᾶς οἰκουμένῃ	ἐπὶ	τὰ νότια κατὰ τὴν μεσημβρίαν
[6, 8]	ἡλίου πάλιν ἀπὸ τῶν προσαρκτίων	ἐπὶ	τὰ νότια ὑποστρέφοντος. Αὗται τῶν
[6, 11]	ὑπερπίπτοντας ἐγκεκλιμέναις ἂν ταῖς αὐγαῖς	ἐπὶ	τὰ πλάγια παραφερομέναις προσέβαλλεν. Ὅπερ
[6, 7]	χειρὸς, διὰ τὸ ἀναπόδραστον τῆς	ἐπὶ	τὰς πράξεις αὐτὸν κατεπειγούσης ἀνάγκης.
[6, 8]	τοὺς τῶν δένδρων καρποὺς κατεπείγων	ἐπὶ	τὴν πέψιν· ὅτε καὶ φλογωδέστατός
[6, 5]	οἱ ὑπὲρ τὰ ἐσκαμμένα πηδῶντες,	ἐπὶ	τὴν συνηγορίαν τῆς γενεθλιαλογίας τὸν
[6, 10]	τὸ καλὸν ἀφανίζουσα, καὶ μηδέποτε	ἐπὶ	τῆς αὐτῆς διαθέσεως μένουσα, ἀλλὰ
[6, 7]	δὲ βραδυτέρας τὰς περιόδους ποιούμενοι,	ἐπὶ	τῆς αὐτῆς ὥρας πολλάκις καὶ
[6, 2]	φωστήρων γενέσεως· Εἰς φαῦσιν, φησὶν,	ἐπὶ	τῆς γῆς. Εἰ προειλήφει τοῦ
[6, 2]	στερεώματι τοῦ οὐρανοῦ εἰς φαῦσιν	ἐπὶ	τῆς γῆς, ὥστε διαχωρίζειν ἀνὰ
[6, 8]	ἥλιος, βραχείας ποιῶν τὰς σκιὰς	ἐπὶ	τῆς μεσημβρίας, διὰ τὸ ἀφ´
[6, 5]	περὶ τὰς ὥρας μεταβολῶν, ἀλλ´	ἐπὶ	τῆς τῶν βίων ἀποκληρώσεως, πρὸς
[6, 8]	ἡ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ σημείου	ἐπὶ	τὸ αὐτὸ σημεῖον κατὰ τὴν
[6, 10]	διότι ὑγρότητά τινα θερμότητι κεκραμένην	ἐπὶ	τὸ βάθος φθάνουσαν λεληθότως ἐνίησι.
[6, 3]	ἀρκτῴα γίνεται· καὶ ἡ νὺξ	ἐπὶ	τὸ ἐναντίον ταῖς ἀκτῖσιν ὑποχωρεῖ,
[6, 7]	τῶν ἀστέρων τῆς ἑαυτῶν πονηρίας	ἐπὶ	τὸν ποιήσαντα αὐτοὺς τὴν αἰτίαν
[6, 11]	περὶ μεγεθῶν ἡλίου καὶ σελήνης	ἐπὶ	τοσοῦτον. Ἡμῖν δὲ ὁ χαρισάμενος
[6, 7]	ἐστι. Καὶ πρὸς μὲν ἐκείνους,	ἐπὶ	τοσοῦτον. Οὔτε γὰρ ὑμεῖς πλειόνων
[6, 3]	δή τί μοι νόει καὶ	ἐπὶ	τοῦ ἡλίου. Πλὴν ὅτι ὁ
[6, 8]	πάλιν ἀπὸ τῶν μεσημβρινῶν χωρίων	ἐπὶ	τοῦ μέσου γένηται, ὥστε ἐξίσου
[6, 2]	προειλήφει καὶ γῆ· τὸ φῶς	ἐπὶ	τούτοις δεδημιούργητο· ἡμέρα καὶ νὺξ
[6, 7]	διέρρηξε καὶ ἠφάνισε. ~Καὶ οὐκ	ἐπὶ	τούτων ἵστανται μόνον, ἀλλὰ καὶ
[6, 11]	πλάγια παραφερομέναις προσέβαλλεν. Ὅπερ καὶ	ἐπὶ	τῶν λύχνων ἐστὶν ἰδεῖν κατὰ
[6, 8]	γένος φυλάσσον ἐκ τῆς τῶν	ἐπιγινομένων	διαδοχῆς. Ἐκεῖθεν δὲ ἤδη πρὸς
[6, 1]	δυνάμενον. Ἐὰν ταῦτα μάθωμεν, ἑαυτοὺς	ἐπιγνωσόμεθα,	Θεὸν γνωρίσομεν, τὸν κτίσαντα προσκυνήσομεν,
[6, 3]	σκότος ὑποφεύγει τοῦ φωτὸς τὰς	ἐπιδρομὰς,	ἐν τῇ πρώτῃ δημιουργίᾳ φυσικῆς
[6, 1]	γένεσιν, καὶ τὸν εὐθὺς ἡμᾶς	ἐπικαταλαβόντα	θάνατον· ὃν ἐγέννησεν ἡ ἁμαρτία,
[6, 7]	λεγόμενοι, καὶ οἱ μὲν θᾶττον	ἐπικαταλαμβάνοντες	ἀλλήλους, οἱ δὲ βραδυτέρας τὰς
[6, 11]	νῦν μὲν ὑπονοστοῦσα, πάλιν δὲ	ἐπικλύζουσα,	ὥσπερ ἀναπνοαῖς τῆς σελήνης ὑφελκομένη
[6, 8]	μεσημβρίαν γινόμενοι, οὓς κατὰ κορυφῆς	ἐπιλάμπων	ὁ ἥλιος, ἐξίσου πανταχόθεν περιφωτίζει,
[6, 7]	τοῦ σχήματος, εὐθὺς τῆς κακίας	ἐπιλανθάνεσθαι;	Καὶ ταῦτα μὲν εἰς τοσοῦτον.
[6, 10]	σαρκὸς περὶ ἣν ἡ ἀλλοίωσις,	ἐπιμελεῖσθαι	δὲ τῆς ψυχῆς ἧς τὸ
[6, 3]	ἀλλ´ ὅτι ἃ ἡμῖν τῇ	ἐπινοίᾳ	ἐστὶ χωριστὰ, ταῦτα δύναται καὶ
[6, 5]	μὲν τῶν κινουμένων ἄστρων ἡ	ἐπιπλοκὴ,	πρὸς τοὺς ἐν τῷ ζῳδιακῷ
[6, 4]	ἀὴρ δῆλός ἐστι διὰ τὴν	ἐπίρροιαν	τῶν ἐκ τῆς γῆς ἀτμῶν
[6, 9]	μεγέθους περιουσίας, τῷ μηδὲν αὐτοῖς	ἐπισημαίνειν	τὸ πλάτος τῆς γῆς πρὸς
[6, 2]	ἥλιον τοῦτον τῷ φανοτάτῳ ἐκείνῳ	ἐπισκευάσας	φωτὶ ὁ τῶν ὅλων δημιουργὸς
[6, 3]	παραδόξῳ θεάματι τὸν ἑαυτοῦ θεράποντα	ἐπιστρέψαι	βουλόμενος, πῦρ ἐπέθηκε τῇ βάτῳ
[6, 3]	δεκτικὴν οὐσίαν, καὶ εἰς τὴν	ἐπισυμβᾶσαν	αὐτῇ ποιότητα. Ὡς οὖν ἕτερον
[6, 7]	κατὰ προαίρεσιν ὑπὸ τῶν ἀνθρώπων	ἐπιτελεῖσθαι.	Ὅπου γὰρ ἀνάγκη καὶ εἱμαρμένη
[6, 7]	ἡμῶν κυρία (λέγω δὴ, τῶν	ἐπιτηδευμάτων	ἀρετῆς ἢ κακίας) καὶ τούτων
[6, 2]	τὸ τῆς θέσεως αὐτῶν εὔρυθμον	ἐπιτηδεύομεν.	Οὐ γὰρ τορευταὶ λέξεων παρ´
[6, 3]	μηνοειδὴς τυγχάνῃ κατὰ τὸ σχῆμα,	ἐπιτηρήσαντι	κατιδεῖν τὸ ἀλαμπὲς αὐτῆς καὶ
[6, 5]	τικτομένου. Ὥστε εἰ τῆς ὥρας	ἐπιτυχεῖν	ἀκριβῶς ἀδύνατον, ἡ δὲ τοῦ
[6, 9]	τὸ οἰκεῖον πάθος τοῖς ὁρατοῖς	ἐπιφέρουσα.	Ὥστε ψεύδεται ἡ ὄψις, ἄπιστον
[6, 6]	ἐκ τῶν μηδὲν κοινωνούντων ἐπάγειν	ἐπιχειρεῖν	τῷ λόγῳ τὰς πιθανότητας. Ἀλλὰ
[6, 6]	ἀξιοπιστίας τῶν ἄστρων, πείθειν δὲ	ἐπιχειρεῖς	διὰ τῶν βληχημάτων; Εἰ μὲν
[6, 9]	ἡ ὄψις ἡμῶν γινομένη, μικρὰ	ἐποίησε	νομίζεσθαι τὰ ὁρώμενα, τὸ οἰκεῖον
[6, 3]	τὸν ἴδιον κύκλον ἀπαρτισθῇ, ἀρχηγὸν	ἐποίησε	τῆς νυκτός. Σχεδὸν γὰρ τότε
[6, 2]	ὁ Θεὸς, Γενηθήτωσαν φωστῆρες, καὶ	ἐποίησεν	ὁ Θεὸς τοὺς δύο φωστῆρας.
[6, 9]	κίνησιν τοῦ ἡλίου ἀποκατάστασις. ~Καὶ	ἐποίησεν	ὁ Θεὸς τοὺς δύο φωστῆρας
[6, 2]	φωστῆρας. Τίς εἶπε καὶ τίς	ἐποίησεν;	Οὐκ ἐννοεῖς ἐν τούτοις τὸ
[6, 8]	ὅσοι τὰ ἀρκτῷα τῆς γῆς	ἐποικοῦμεν·	ἐπεὶ εἰσί γε ἤδη τινὲς
[6, 4]	εὑρήσει. Πολλὰ μὲν γὰρ περὶ	ἐπομβρίας	ἐστὶ μαθεῖν· πολλὰ δὲ περὶ
[6, 2]	σοι κινείτω γέλωτα, εἴπερ μὴ	ἑπόμεθα	ταῖς παρ´ ὑμῖν ἐκλογαῖς τῶν
[6, 8]	ὡρῶν αἱ περιτροπαὶ, ταῖς κινήσεσιν	ἑπόμεναι	τοῦ ἡλίου, τὸν βίον ἡμῖν
[6, 11]	ταῖς περιόδοις τῆς σελήνης τεταγμένως	ἑπομένην	ἐξεῦρον οἱ προσοικοῦντες. Οἱ μὲν
[6, 1]	σαυτὸν, γήϊνον μὲν τῇ φύσει,	ἔργον	δὲ θείων χειρῶν· δυνάμει μὲν
[6, 4]	ἐντεῦθεν εὑρίσκουσι τὰς εὐκαιρίας τῶν	ἔργων.	Ἤδη δὲ καὶ τῆς τοῦ
[6, 6]	τοῦτο καὶ ἀποτίθεται ἀλύπως τὸ	ἔριον,	καὶ πάλιν παρὰ τῆς φύσεως
[6, 5]	ἕνεκεν μικρὸν ἄνωθεν ἀναλαβόντας εἰπεῖν.	Ἐρῶ	δὲ οὐδὲν ἐμαυτοῦ ἴδιον, ἀλλὰ
[6, 7]	Πρῶτον μὲν οὖν ἐκεῖνο αὐτοὺς	ἐρωτήσωμεν,	εἰ μὴ ἐφ´ ἑκάστης ἡμέρας
[6, 5]	συμπληρώσεως. ~Ἀλλ´ οἱ ὑπὲρ τὰ	ἐσκαμμένα	πηδῶντες, ἐπὶ τὴν συνηγορίαν τῆς
[6, 3]	ἕωθεν μὲν πρὸς δυσμὰς τέταται,	ἑσπέρας	δὲ πρὸς ἀνατολὴν ἀποκλίνει, ἐν
[6, 11]	τῇ παλιρροίᾳ παράσχηται. Ἡ δὲ	ἑσπερία	θάλασσα τὰς ἀμπώτεις ὑφίσταται, νῦν
[6, 7]	δὲ προαιρέσει κακύνονται, πρῶτον μὲν	ἔσται	ζῷα προαιρετικὰ, λελυμέναις καὶ αὐτοκρατορικαῖς
[6, 4]	ἡμῖν παραδέδωκεν εἰπὼν, ὅτι Χειμὼν	ἔσται,	στυγνάζει γὰρ πυρράζων ὁ οὐρανός.
[6, 7]	αὐτῶν τὸ κακὸν, ὁ δημιουργὸς	ἔσται	τοῦ κακοῦ ποιητής· εἰ δὲ
[6, 4]	τέως καὶ συνεστὼς ἀὴρ δῆλός	ἐστι	διὰ τὴν ἐπίρροιαν τῶν ἐκ
[6, 9]	τὰ σχήματα τῶν σωμάτων ὁποῖά	ἐστι	διασώζει, ἀλλὰ περιφερεῖς οἴεται εἶναι
[6, 11]	παρ´ ἑαυτοῖς ἀναλογίζεσθαι, πόσα τινά	ἐστι	καὶ πηλίκα τὰ παρεθέντα. Μὴ
[6, 8]	πύρωσιν τῷ ἀέρι, ὅση τίς	ἐστι,	καὶ ποταπῶν ἀποτελεστικὴ συμπτωμάτων. Ἐντεῦθεν
[6, 7]	ἀξίαν, ὃ τῆς δικαιοκρισίας ἐξαίρετόν	ἐστι.	Καὶ πρὸς μὲν ἐκείνους, ἐπὶ
[6, 4]	Πολλὰ μὲν γὰρ περὶ ἐπομβρίας	ἐστὶ	μαθεῖν· πολλὰ δὲ περὶ αὐχμῶν
[6, 1]	πλέον τοῦ τερπνοῦ τὸ ἀναγκαῖόν	ἐστι·	πάλιν ἐν ἡμέρᾳ εἰ νήφοντι
[6, 8]	τὸν ἑαυτῆς ἐκτελέσῃ δρόμον, ἐνιαυτοῦ	ἐστι	ποιητική· πλὴν ὅτι μηνὸς ἐμβολίμου
[6, 11]	ὃς πολλῷ τῶν ὀφθαλμῶν ἀκριβέστερός	ἐστι	πρὸς ἀληθείας εὕρεσιν. Μῦθοί τινες
[6, 8]	ἡλίου. Ἐκ δὲ τούτων εἰκάζειν	ἐστὶ	τὴν ἐκ τῆς ἡλιακῆς ἀκτῖνος
[6, 5]	ἀναμένει τὸν κλαυθμὸν, ὅπερ σημεῖόν	ἐστι	τῆς ζωῆς τοῦ τεχθέντος. Πόσα
[6, 6]	τοῦ ἀνθρώπου λαμβάνεις, οὐρανοῦ μέρος	ἐστὶ	τὸ δωδέκατον, ἐν ᾧ γενόμενος
[6, 3]	ἀέρος συνίστασθαι πέφυκε. Τοῦτο τοίνυν	ἐστὶ	τὸ εἰρημένον, ὅτι Διεχώρισεν ὁ
[6, 6]	οὐρανοῦ, ἀλλ´ ἐπειδὴ τοιαύτης φύσεώς	ἐστι	τὸ πρόβατον. Τί οὖν δυσωπεῖς
[6, 6]	ταῦρος ὡσαύτως, ἕκαστον τούτων δωδεκατημόριόν	ἐστι	τοῦ ζῳδιακοῦ λεγομένου κύκλου. Πῶς
[6, 2]	φωστῆρας ἐν κόσμῳ, ἄλλο δέ	ἐστι	φῶς τοῦ κόσμου τὸ ἀληθινὸν,
[6, 3]	ὅτι ἃ ἡμῖν τῇ ἐπινοίᾳ	ἐστὶ	χωριστὰ, ταῦτα δύναται καὶ αὐτῇ
[6, 2]	τοῦ φωτισμοῦ τὴν φαῦσιν εἴρηκεν.	Ἔστι	δὲ οὐδὲν μαχόμενον τοῦτο τοῖς
[6, 10]	τῆς ψυχῆς ἧς τὸ ἀγαθόν	ἐστιν	ἀκίνητον. Εἰ δὲ λυπεῖ σε
[6, 5]	οὐ μόνον κατὰ πόστου δωδεκατημορίου	ἐστὶν,	ἀλλὰ καὶ κατὰ ποίας μοίρας
[6, 11]	μύρμηκος ἐπέχουσι λόγον. Οὐ γάρ	ἐστιν	ἀξίαν τοῦ μεγέθους τοῦ Θεοῦ
[6, 10]	αὐτῷ τὴν θερμότητα. Τοσοῦτον γάρ	ἐστιν	αὐτοῦ τὸ πυρῶδες, ὡς μήτε
[6, 8]	τὴν πέψιν· ὅτε καὶ φλογωδέστατός	ἐστιν	ἑαυτοῦ ὁ ἥλιος, βραχείας ποιῶν
[6, 9]	ἐξευρίσκομεν. Τῷ δὲ ἡλίῳ οὐδείς	ἐστιν	ἐγγυτέρω καὶ οὐδεὶς πορρωτέρω, ἀλλὰ
[6, 8]	Ἑλλήνων οἱ ἀρχαιότατοι. Ἡλιακὸς δέ	ἐστιν	ἐνιαυτὸς ἡ ἀπὸ τοῦ αὐτοῦ
[6, 11]	καὶ ἀποστημάτων ἡλίου καὶ σελήνης	ἐστὶν	ἐξευρεῖν τοῖς λογισμοῖς, τὸν μὴ
[6, 7]	ταῖς ὁρμαῖς κεχρημένα· ὃ μανίας	ἐστὶν	ἐπέκεινα καταψεύδεσθαι τῶν ἀψύχων. Ἔπειτα
[6, 3]	κοινότητα. Ὃ γὰρ ἐν ἡμέρᾳ	ἐστὶν	ἡ σκιὰ, τοῦτο οἴεσθαι χρὴ
[6, 11]	Ὅπερ καὶ ἐπὶ τῶν λύχνων	ἐστὶν	ἰδεῖν κατὰ τοὺς οἴκους γινόμενον.
[6, 10]	φαινομένου. ~Κἀκεῖνο δέ σοι ἐναργὲς	ἔστω	τοῦ μεγέθους σημεῖον. Ἀπείρων ὄντων
[6, 5]	εἰ τύχοι ἔξω τῆς γυναικωνίτιδος	ἑστὼς	ὁ τὴν ὥραν ἀποτιθέμενος; Δεῖ
[6, 8]	ἡλίου, τὸν βίον ἡμῖν οἰκονομοῦσιν.	Ἔστωσαν	δὲ, φησὶ, καὶ εἰς ἡμέρας·
[6, 4]	χρόνου διαιρεῖται τὰ μέτρα. ~Καὶ	ἔστωσαν	εἰς σημεῖα, καὶ εἰς καιροὺς,
[6, 5]	ὄντα τῆς Γραφῆς τὸν λόγον,	Ἔστωσαν	εἰς σημεῖα, οὐχὶ τῶν περὶ
[6, 8]	τὰ ἑξῆς τῶν ῥημάτων ἐπανέλθωμεν.	Ἔστωσαν,	φησὶν, εἰς σημεῖα, καὶ εἰς
[6, 11]	ἡ μὲν τοῦ κατ´ εὐθεῖαν	ἑστῶτος	σκιὰ πρὸς τὸ ὄρθιον ἀποτείνεται,
[6, 5]	περὶ τὴν ἐνύπαρκτον ταύτην τέχνην	ἐσχολακότες,	καὶ οἱ πρὸς αὐτοὺς κεχηνότες,
[6, 4]	αὐξομένην ἢ λήγουσαν οἱ τούτοις	ἐσχολακότες	τετηρήκασι σημειώδη, ὡς τοῦ περὶ
[6, 3]	εἰρημένα πιστοῦται. Οὗτοι καὶ διαχωρίζειν	ἐτάχθησαν	ἀνὰ μέσον τῆς ἡμέρας καὶ
[6, 8]	διατρίβει. Ἀλλὰ καὶ εἰς ἐνιαυτοὺς	ἐτάχθησαν	ἥλιος καὶ σελήνη. Σελήνη μὲν
[6, 5]	ἕκαστον πάλιν τῶν ἑξηκοστῶν ἑξηκοντάκις	ἔτεμον.	Τιθέντες τοίνυν τὰς γενέσεις τῶν
[6, 5]	δυναστεύοντα· τὸν δὲ ἐν τῇ	ἑτέρᾳ	ῥοπῇ τοῦ καιροῦ γεννηθέντα, προσαίτην
[6, 9]	ὡς τὰ πολλὰ πέφυκε πρὸς	ἕτερον	ἀναφέρεσθαι· ὡς μέγας ὁ ἵππος,
[6, 3]	τι τῇ φύσει ἡ λευκότης,	ἕτερον	δέ τι τὸ λελευκασμένον σῶμα,
[6, 3]	ἕτερον μὲν αὐτῆς τὸ σῶμα,	ἕτερον	δὲ τὸ φωτίζον. Τοιοῦτον δή
[6, 10]	ἐλλείπουσα καὶ μειουμένη φαίνεται, καθ´	ἕτερον	ἑαυτῆς μέρος προδεικνῦσα τὸ λεῖπον.
[6, 3]	τῷ παρόντι πρόκειται, ἀλλ´ ὅτι	ἕτερον	μὲν αὐτῆς τὸ σῶμα, ἕτερον
[6, 3]	ἐπισυμβᾶσαν αὐτῇ ποιότητα. Ὡς οὖν	ἕτερον	μέν τι τῇ φύσει ἡ
[6, 3]	ἐναντίον ταῖς ἀκτῖσιν ὑποχωρεῖ, οὐδὲν	ἕτερον	οὖσα κατὰ τὴν φύσιν ἢ
[6, 8]	Καὶ τοῦτο παρ´ ἡμῖν τοῖς	ἑτεροσκίοις	λεγομένοις ὅσοι τὰ ἀρκτῷα τῆς
[6, 5]	ἀποσῶσαι δυνήσονται. Ὁμοῦ τε γὰρ	ἐτέχθη	τὸ παιδίον, καὶ ἡ μαῖα
[6, 10]	ὑπερφανεὶς τοῦ ὁρίζοντος, μᾶλλον δὲ	ἔτι	καὶ προσδοκώμενος, πρὶν καὶ ὑπερσχεῖν
[6, 11]	αὐτῶν καὶ τὰς δυνάμεις ἐπεσκεμμένον.	Εὐγνωμόνως	οὖν δεῖ κατηγορεῖν ἡμᾶς τῆς
[6, 4]	τρίτην ἡμέραν καὶ καθαρὰ, σταθερὰν	εὐδίαν	κατεπαγγέλλεται· παχεῖα δὲ ταῖς κεραίαις
[6, 1]	τὸν τροφέα ἡμῶν ἀγαπήσομεν, τὸν	εὐεργέτην	αἰδεσθησόμεθα, τὸν ἀρχηγὸν τῆς ζωῆς
[6, 10]	ἔννοιαν, μὴ μέγα φρονεῖν ταῖς	εὐημερίαις	τοῦ βίου, μὴ ἐπαγάλλεσθαι δυναστείαις,
[6, 2]	λέξεων παρ´ ἡμῖν· οὐδὲ τὸ	εὔηχον	τῶν φωνῶν, ἀλλὰ τὸ εὔσημον
[6, 11]	αὐτὸν, ἡ μὲν τοῦ κατ´	εὐθεῖαν	ἑστῶτος σκιὰ πρὸς τὸ ὄρθιον
[6, 11]	ἀντιπρόσωπος ἦν, τοὺς μὲν ἐπ´	εὐθείας	τῶν στενωπῶν πάντως ἂν κατεφώτισε,
[6, 7]	περὶ τὰς τέχνας πονούμενοι· ἀλλ´	εὐθηνήσει	μὲν ὁ γεωργὸς, μήτε σπέρματα
[6, 2]	ἐκβλαστήσασα, καὶ παντοδαποῖς εἴδεσι φυτῶν	εὐθηνουμένη.	Ἥλιος δὲ οὔπω ἦν καὶ
[6, 1]	τοῦ ἀνθρώπου γένεσιν, καὶ τὸν	εὐθὺς	ἡμᾶς ἐπικαταλαβόντα θάνατον· ὃν ἐγέννησεν
[6, 2]	οὐρανοῦ. Ὅταν τὸν εἰπόντα διδαχθῇς,	εὐθὺς	τῇ ἐννοίᾳ σύναπτε τὸν ἀκούσαντα.
[6, 7]	μικρόν τι παρεκκλίνῃ τοῦ σχήματος,	εὐθὺς	τῆς κακίας ἐπιλανθάνεσθαι; Καὶ ταῦτα
[6, 4]	πονούμενοι, πάσας ἐντεῦθεν εὑρίσκουσι τὰς	εὐκαιρίας	τῶν ἔργων. Ἤδη δὲ καὶ
[6, 8]	τοσούτῳ κατὰ μέρος ἐπανάγει τὴν	εὐκρασίαν.	Καὶ γίνεται ἔαρ, πᾶσι μὲν
[6, 6]	γεννωμένων ἀνθρώπων τὰ ἤθη χαρακτηρίζεις;	Εὐμετάδοτος	γὰρ ὁ κριανὸς, οὐκ ἐπειδὴ
[6, 3]	ἡμᾶς τὴν πίστιν τῶν ζητουμένων	εὕρασθαι.	Λήγουσα γὰρ, καὶ μειουμένη, οὐχὶ
[6, 5]	μοῖραν· ἢ, ἵνα τὸ ἀκριβὲς	εὑρεθῇ,	ἐν πόστῳ ἑξηκοστῷ τῶν ὑποδιῃρημένων
[6, 5]	ἀναγκαῖον εἶναι ποιεῖσθαι λέγουσιν, ὥστε	εὑρεθῆναι	ποταπὴν εἶχον σχέσιν πρὸς τοὺς
[6, 5]	παρατρέχει τῷ χρόνῳ; Ἀνάγκη γὰρ	εὑρεθῆναι	τὸν ὡροσκοποῦντα ἀστέρα οὐ μόνον
[6, 11]	ὀφθαλμῶν ἀκριβέστερός ἐστι πρὸς ἀληθείας	εὕρεσιν.	Μῦθοί τινες καταγέλαστοι ὑπὸ γραϊδίων
[6, 5]	τὴν οὕτω λεπτὴν καὶ ἀκατάληπτον	εὕρεσιν	τοῦ χρόνου ἐφ´ ἑκάστου τῶν
[6, 1]	διαλάθῃ ἡμᾶς τῆς ἀληθείας ἡ	εὕρεσις,	καὶ τὸ ἐμὸν σφάλμα κοινὴ
[6, 5]	περιπεσεῖν. Οἱ τῆς γενεθλιαλογίας ταύτης	εὑρεταὶ,	καταμαθόντες ὅτι ἐν τῷ πλάτει
[6, 4]	ἐκ τῆς μακρᾶς ἐμπειρίας παρατηρήσεις	εὑρήσει.	Πολλὰ μὲν γὰρ περὶ ἐπομβρίας
[6, 11]	οἱ προσοικοῦντες. Οἱ μὲν γὰρ	εὔριποι	μεταρρέουσιν ἐφ´ ἑκάτερα κατὰ τὰ
[6, 11]	ἀλλήλοις, καὶ αἱ περὶ τοὺς	εὐρίπους	παλίρροιαι, καὶ ἡ περὶ τὸν
[6, 4]	φυτῶν θεραπείας πονούμενοι, πάσας ἐντεῦθεν	εὑρίσκουσι	τὰς εὐκαιρίας τῶν ἔργων. Ἤδη
[6, 2]	μηδὲ τὸ τῆς θέσεως αὐτῶν	εὔρυθμον	ἐπιτηδεύομεν. Οὐ γὰρ τορευταὶ λέξεων
[6, 10]	ὑγρότητος περισσῆς τὰς τῆς κεφαλῆς	εὐρυχωρίας	πληρούμενοι· καὶ τὰ νεοσφαγῆ τῶν
[6, 2]	εὔηχον τῶν φωνῶν, ἀλλὰ τὸ	εὔσημον	τῶν ὀνομάτων πανταχοῦ προτιμότερον. Σκόπει
[6, 1]	οὕτω μέγας, ὀξὺς μὲν κινηθῆναι,	εὐτάκτους	δὲ τὰς περιόδους ἀποδιδοὺς, σύμμετρον
[6, 8]	καὶ θέρους, καὶ μετοπώρου· ἃς	εὐτάκτως	περιοδεύειν ἡμᾶς τὸ τεταγμένον τῆς
[6, 11]	οἷον κριθίνῳ τινὶ ἄρτῳ τῇ	εὐτελείᾳ	τῆς ἡμετέρας φωνῆς διέθρεψε· καὶ
[6, 1]	μετέχειν τινὸς προσῆκε καὶ αὐτὸν	εὐτονίας.	Καὶ τοῦτο ἐκ τῶν πανηγυρικῶν
[6, 11]	Ἀρκέσθωμεν τοῖς εἰρημένοις· ἐγὼ μὲν	εὐχαριστήσας	τῷ τὴν μικράν μοι ταύτην
[6, 7]	ἀποτελοῦνται σχηματισμοὶ, διὰ τί οὐκ	ἐφ´	ἑκάστης ἡμέρας γεννῶνται βασιλεῖς; ἢ
[6, 7]	ἐκεῖνο αὐτοὺς ἐρωτήσωμεν, εἰ μὴ	ἐφ´	ἑκάστης ἡμέρας μυριάκις ἀμείβεται τῶν
[6, 5]	καὶ ἀκατάληπτον εὕρεσιν τοῦ χρόνου	ἐφ´	ἑκάστου τῶν πλανητῶν ἀναγκαῖον εἶναι
[6, 11]	Οἱ μὲν γὰρ εὔριποι μεταρρέουσιν	ἐφ´	ἑκάτερα κατὰ τὰ λοιπὰ σχήματα
[6, 9]	ἐν τῷ μεσουρανήματι γινόμενος, τῆς	ἐφ´	ἑκάτερα ὄψεως παραλλάττει. Μὴ ἐξαπατάτω
[6, 5]	θύρας ἐκ θυρῶν ἀμείβοντα τῆς	ἐφ´	ἡμέραν τροφῆς ἕνεκα. Διὰ τοῦτο
[6, 7]	ἀρετὴν ἐνεργημάτων οὐκ ἐκ τοῦ	ἐφ´	ἡμῖν εἰσὶν αἱ ἀρχαὶ, ἀλλ´
[6, 5]	ἐν πόστῳ ἑξηκοστῷ, εἰς ἃ	ἔφαμεν	διαιρεῖσθαι τὴν μοῖραν· ἢ, ἵνα
[6, 9]	παρέσχετο τὴν φαντασίαν; Διότι, καθάπερ	ἔφην,	ἐνδαπανηθεῖσα τῷ ἀέρι ἡ ὄψις,
[6, 7]	γενέσεσι τὸ ἢ παρὰ ἀγαθοποιοῦ	ἐφορᾶσθαι,	ἢ κακοποιοῦ, ὡς αὐτοὶ λέγουσι.
[6, 7]	ἀλλήλους καὶ ἀποκρύπτονται, μεγίστην τε	ἔχει	δύμανιν ἐν ταῖς γενέσεσι τὸ
[6, 9]	τοῖς ἀνθρώποις προφαίνονται, ὅπερ ἀπόδειξιν	ἔχει	σαφῆ τῆς τοῦ μεγέθους περιουσίας,
[6, 6]	τῶν ζῴων λαβὼν ὁ οὐρανὸς	ἔχει	τὰ τοιαῦτα τῶν ἠθῶν ἰδιώματα,
[6, 9]	τὸ μέγα τὸ μὲν ἀπόλυτον	ἔχει	τὴν ἔννοιαν· ὡς μέγας ὁ
[6, 8]	ἐξουσίαν τῆς νυκτός. Πῶς οὖν	ἔχει	τὴν ἐξουσίαν τῆς ἡμέρας ὁ
[6, 6]	τρίχα, καὶ χαροπός· κριῷ γὰρ	ἔχει	τὴν ὥραν· τοιοῦτον δέ πως
[6, 7]	ἀνάγκη καὶ εἱμαρμένη κρατεῖ, οὐδεμίαν	ἔχει	χώραν τὸ πρὸς ἀξίαν, ὃ
[6, 1]	ἀπορρήτου σοφίας ἀκροατὴν προσῆκεν οἴκοθεν	ἔχειν	ἥκοντά τινας ἀφορμὰς πρὸς τὴν
[6, 3]	τὸ ἐναντίον ἀπέστησεν, ὥστε ἀμίκτως	ἔχειν	πρὸς ἄλληλα, καὶ φωτὶ πρὸς
[6, 1]	τῶν μεγάλων φιλοθεάμονας μὴ ἀγύμναστον	ἔχειν	τὸν νοῦν πρὸς τὴν τῶν
[6, 2]	μὲν τὴν τοῦ φωτίζειν δύναμιν	ἔχον,	τὸ δὲ παραφαίνειν τοῖς δεομένοις
[6, 3]	δὲ τοῦ καίειν δύναμιν σχολάζουσαν	ἔχον.	Ὡς καὶ ὁ ψαλμῳδὸς μαρτυρεῖ
[6, 1]	τοῦ κόσμου σοφίας τὰς ἀρχὰς	ἔχουσα,	ἀλλ´ ἐξ ὧν τὸν ἑαυτοῦ
[6, 8]	πάλιν ἡμέραι, αἱ τὰς σκιὰς	ἔχουσαι	μακροτάτας. Καὶ τοῦτο παρ´ ἡμῖν
[6, 3]	καὶ ἐγκεκραμένον ἑαυτῷ τὸ φῶς	ἔχων,	οὐκ ἀποτίθεται· ἡ δὲ συνεχῶς
[6, 6]	ἀλλοτρίαις ἀρχαῖς, ἐκ τῶν βοσκημάτων	ἔχων	τὰς αἰτίας ἀπηρτημένας· εἰ δὲ
[6, 1]	τὰς περιόδους ἀποδιδοὺς, σύμμετρον μὲν	ἔχων	τὸ μέγεθος τῷ παντὶ, ὥστε
[6, 9]	βλέπουσιν. Οὔτε γὰρ τοῖς τὴν	ἑῴαν	οἰκοῦσι καταδυόμενος τοῦ μεγέθους ὑφίησιν,
[6, 3]	ἀπὸ τῶν σωμάτων ἐκπίπτει· καὶ	ἕωθεν	μὲν πρὸς δυσμὰς τέταται, ἑσπέρας
[6, 10]	καὶ διέχεεν. Ὅθεν καὶ ἄνεμοι	ἑωθινοὶ	καὶ δρόσοι ἐν αἰθρίᾳ τὴν
[6, 11]	σάλῳ καὶ ταλαντώσει διηνεκεῖ καθεστήκασιν,	ἕως	ἂν ἐκφανεῖσα πάλιν, ἀκολουθίαν τινὰ