Livre, chapitre
[14, 20]	οὐκ ἀπολείπονται δὲ αὐτῶν οὔτε	αἱ	ἀπὸ Κιβύρας τῆς Ἀσιατικῆς οὔτε
[14, 3]	τετάρτῳ περὶ Μουσικῆς ᾖδον, φησίν,	αἱ	ἀρχαῖαι γυναῖκες Καλύκην τινὰ ᾠδήν.
[14, 17]	(ΙΣΧΑΔΕΣ. σφόδρα τῶν ἰσχάδων ἐθαυμάζοντο	αἱ	Ἀττικαί. Δίνων γοῦν ἐν τοῖς
[14, 16]	ἀπὸ τῶν αὐτῶν. αὐταὶ δὲ	αἱ	βάλανοι τῶν φοινίκων οἵας μὲν
[14, 20]	ὀνόματος μνημονεύει. κάλλισται μὲν γὰρ	αἱ	Γαλλικαί, οὐκ ἀπολείπονται δὲ αὐτῶν
[14, 3]	ἐστιν. ἔτι γὰρ καὶ νῦν	αἱ	γυναῖκες ᾄδουσιν αὐτοῦ μέλη περὶ
[14, 16]	τὴν πεπαιτάτην ἀεί; {Β. δηλονότι.	αἱ	δ´ ἁμαμηλίδες οὔκ εἰσιν ἄπιοι,
[14, 6]	ἐλευθέριοι καὶ καλαὶ ποιοῦσι τοιαύτας,	αἱ	δ´ ἐναντίαι τὰς ἐναντίας. ὅθεν
[14, 3]	καὶ λύπαις ᾠδὴ ὀλοφυρμὸς καλεῖται.	αἱ	δὲ ἴουλοι καλούμεναι ᾠδαὶ Δήμητρι
[14, 16]	ἔστιν ἰδεῖν τοῖς οἰκέταις ἀπέκειντο·	αἱ	δὲ τοῖς δεσπόταις ἀποκείμεναι ἦσαν
[14, 3]	φασιν ἐριουργῶν εἶναι τὴν ᾠδήν.	αἱ	δὲ τῶν τιτθευουσῶν ᾠδαὶ καταβαυκαλήσεις
[14, 10]	Μασουρίου διεξελθόντος περιηνέχθησαν ἡμῖν καὶ	αἱ	δεύτεραι καλούμεναι τράπεζαι, πολλάκις ἡμῖν
[14, 10]	ἐπιδορπισμάτων ἔφη τις τῶν παρόντων·	αἱ	δεύτεραί πως φροντίδες σοφώτεραι. τί
[14, 11]	ἦσαν καὶ παρὰ τοῖς ἀρχαίοις	αἱ	δεύτεραι τράπεζαι πολυτελῶς μεμεριμνημέναι, παρίστησιν
[14, 19]	μικρῶν ταύρου τ´ αὐξίκερω φλογίδες	αἱ	δολιχαί τε κάπρου φλογίδες. (περὶ
[14, 3]	ὡς Τελέσιλλα παρίστησιν· οὔπιγγοι δὲ	αἱ	εἰς Ἄρτεμιν. ᾔδοντο δὲ Ἀθήνησι
[14, 14]	τὸ παρεσκευασμένον ἐγκώμιον τῆς Παρθένου	αἱ	ἐν τῷ χορῷ ἀκόλουθοι. ΚΡΙΜΝΙΤΗΣ
[14, 19]	τοῖς ὀρνιθίοις. παραπλήσιαι δ´ εἰσὶν	αἱ	θήλειαι τοῖς ἄρρεσιν· διὸ καὶ
[14, 17]	δὲ ἦσαν περισπούδαστοι πᾶσιν ἀνθρώποις	αἱ	ἰσχάδες— ὄντως γὰρ‘ κατὰ τὸν
[14, 19]	ἀλεκτρυόνες ἐν τῇ Περσίδι καὶ	αἱ	καλούμεναι μελεαγρίδες ἐν τῇ Αἰτωλίᾳ.
[14, 7]	μετὰ τῆς ᾠδῆς· ~ὅθεν ἐκινήθησαν	αἱ	καλούμεναι πυρρίχαι καὶ πᾶς ὁ
[14, 20]	εἴρηκεν ἐν Ἀλκιβιάδῃ οὕτως· ὥσπερ	αἱ	καπηλίδες τὰ δελφάκια τρέφουσιν. Ἀντισθένης
[14, 20]	ἀπὸ Κιβύρας τῆς Ἀσιατικῆς οὔτε	αἱ	Λύκιαι. μνημονεύει δ´ αὐτῶν Στράβων
[14, 6]	κινουμένης πως τῆς ψυχῆς· καὶ	αἱ	μὲν ἐλευθέριοι καὶ καλαὶ ποιοῦσι
[14, 7]	τῆς ὀρχήσεως· {αἱ} πολλαὶ γὰρ	αἱ	ὀνομασίαι αὐτῶν, ὡς παρὰ Κρησὶν
[14, 18]	ἐν ταῖς Ἀθήναις διηνεκεῖς ἦσαν	αἱ	ὀπῶραι πᾶσαι, μαρτυρεῖ Ἀριστοφάνης ἐν
[14, 22]	ἠξίουν συζῆν, ὄχλος ἠθροίζετ´, ἐγένονθ´	αἱ	πόλεις οἰκούμεναι διὰ τὴν τέχνην,
[14, 7]	ὁ τοιοῦτος τρόπος τῆς ὀρχήσεως·	{αἱ}	πολλαὶ γὰρ αἱ ὀνομασίαι αὐτῶν,
[14, 9]	ἐπί τινος βάσεως εὐστρόφου, καθάπερ	αἱ	τῶν περιάκτων δίφρων κατασκευάζονται θέσεις,
[14, 16]	πρόβατα ἐσθίει, τὸν δὲ βλαστὸν	αἱ	ὕες, ὡς ἱστορεῖ Θεόφραστος ἐν
[14, 6]	ἣν ἔχ´ Ἀπόλλων, Μουσάων θ´,	αἳ	ἄειδον ἀμειβόμεναι ὀπὶ καλῇ. παύσασθαι
[14, 9]	Ὀμφάλῃ διὰ τούτων· ἀλλ´ εἶα,	Λυδαὶ	ψάλτριαι παλαιθέτων ὕμνων ἀοιδοί, τὸν
[14, 3]	καλεῖται. αἱ δὲ ἴουλοι καλούμεναι	ᾠδαὶ	Δήμητρι καὶ Φερσεφόνῃ πρέπουσι. ἡ
[14, 3]	ᾠδήν. αἱ δὲ τῶν τιτθευουσῶν	ᾠδαὶ	καταβαυκαλήσεις ὀνομάζονται. ἦν δὲ καὶ
[14, 17]	Τιθρασίας ἐπαινῶν ἰσχάδας φησὶν οὕτως·	μᾶζαι,	πλακοῦντες, ἰσχάδες Τιθράσιαι. οὕτω δὲ
[14, 10]	ἡμῖν καὶ αἱ δεύτεραι καλούμεναι	τράπεζαι,	πολλάκις ἡμῖν διδόμεναι οὐ μόνον
[14, 11]	παρὰ τοῖς ἀρχαίοις αἱ δεύτεραι	τράπεζαι	πολυτελῶς μεμεριμνημέναι, παρίστησιν Πίνδαρος ἐν
[14, 6]	ἀσπίδες βεβλημέναι. πὰρ δὲ Χαλκιδικαὶ	σπάθαι,	πὰρ δὲ ζώματα πολλὰ καὶ
[14, 9]	Δήλῳ φοίνικος τοὺς ἀγκῶνας αὐτοῦ	ἐξειργάσθαι.	τῇ σαμβύκῃ πρώτην φησὶ χρήσασθαι
[14, 21]	Ὀλυμπιάδος Ἐπιστολή. προτρεπομένη μάγειρον αὑτῇ	πρίασθαι	θυσιῶν ἔμπειρον ἡ μήτηρ φησί·
[14, 7]	οἵ φασι τὴν σίκιννιν ποιητικῶς	ὠνομάσθαι	ἀπὸ τῆς κινήσεως, ἣν καὶ
[14, 9]	δ´ ἐν τῷ περὶ Τραγῳδίας	ὠνομάσθαι	φησὶ τὴν μάγαδιν ἀπὸ Μάγδιος
[14, 3]	φησὶν ἐν τῷ μεγάλῳ θεάτρῳ	ὑποκρίνασθαι	Ἡγησίαν τὸν κωμῳδὸν τὰ Ἡσιόδου,
[14, 19]	ἀλλὰ καὶ τὰ σκληρὰ μαλάττειν	δύνασθαι	καὶ τὰ λοιπὰ πεπαίνειν. ἔτι
[14, 6]	ὢν ποιητὴς πρῶτον ἐκαυχήσατο τῷ	δύνασθαι	μετέχειν τῶν πολιτικῶν ἀγώνων, δεύτερον
[14, 21]	φιλόσοφος τὸν μαίσωνα ἀπὸ τοῦ	μασᾶσθαι	οἴεται κεκλῆσθαι, οἷον τὸν ἀμαθῆ
[14, 22]	πρώτῳ τῶν Ἐτυμολογουμένων, ἀπὸ τοῦ	μασᾶσθαι,	ὥσπερ καὶ ἡ μαστίχη καὶ
[14, 7]	στρατηγίαν ἐν ταῖς στρατείαις ἔθος	ποιήσασθαι,	ἂν δειπνοποιήσωνται καὶ παιωνίσωσιν, ᾄδειν
[14, 5]	ἐστι τὸν Πύθερμον ἐκεῖθεν ὄντα	ποιήσασθαι	τὴν ἀγωγὴν τῶν μελῶν ἁρμόττουσαν
[14, 9]	ἐξειργάσθαι. τῇ σαμβύκῃ πρώτην φησὶ	χρήσασθαι	Σίβυλλαν, ἧς Σκάμων ὁ προειρημένος·
[14, 9]	τοῖς πολλοῖς δόξαι πολυχορδοτέρῳ συστήματι	χρήσασθαι	τῇ μαγάδι· διὸ καὶ παρὰ
[14, 9]	ἥτις ἐστὶν Ἀνακρέοντος πρεσβυτέρα, πρώτην	χρήσασθαι	τῇ πηκτίδι. ὅτι δὲ καὶ
[14, 7]	ἀπὸ τοῦ σείεσθαι, καὶ πρῶτον	ὀρχήσασθαι	τὴν σίκιννιν Θέρσιππον. προτέρα δ´
[14, 11]	καὶ Ἡρόδοτος ἐν αʹ καὶ	ἐπιδορπίσασθαι	δ´ ἔλεγον τὸ ἐντραγεῖν καὶ
[14, 6]	αἳ ἄειδον ἀμειβόμεναι ὀπὶ καλῇ.	παύσασθαι	γὰρ ἔδει τὰ νείκη καὶ
[14, 19]	ὃς οὐδὲ φασιανικοῦ ὄρνιθός ποτε	γεύσασθαι	ὡμολόγησεν, ἀλλ´ ὥσπερ τι κειμήλιον
[14, 9]	μοι ταύτην οὐδεὶς ἄλλος δυνήσεται	ἀπολύσασθαι,	καλὲ Μασούριε, ἢ σύ. (καὶ
[14, 12]	ἐγκέφαλος. Ἄλεξις Φιλίσκῳ· ἀρτέα τράπεζ´,	ἀπονίψασθαι	δοτέον, προσοιστέος, στέφανος, μύρον, σπονδή,
[14, 5]	αἰσχρόν ἐστιν, τὸ δὲ ᾄδειν	ἀποτρίβεσθαι	αἰσχρὸν παρ´ αὐτοῖς νομίζεται. καὶ
[14, 10]	τῷ Λώῳ φησὶ μηνὶ ἑκκαιδεκάτῃ	ἄγεσθαι	ἑορτὴν Σάκαια προσαγορευομένην ἐν Βαβυλῶνι
[14, 6]	περὶ τοῦ ἐν Ἑλικῶνι Μουσείου	ἄγεσθαί	φησιν ἐν Ἑλικῶνι παίδων ὀρχήσεις
[14, 1]	ὅστις τε εἴη καὶ διότι	κατάγεσθαι	βούλεται· συνεσκευασμένος δὲ ἔφη παρεῖναι
[14, 22]	σημαίνει τὰς ἐπιδειπνίδας, ματτύας φησὶ	λέγεσθαι	παρὰ τοῖς ἄλλοις. ὁ δὲ
[14, 11]	περὶ Μέθης τὰ τραγήματά φησι	λέγεσθαι	ὑπὸ τῶν ἀρχαίων τρωγάλια· ὡσεὶ
[14, 14]	Θεσμοφορίων ἐκ σησάμου καὶ μέλιτος	κατασκευάζεσθαι	ἐφήβαια γυναικεῖα, ἃ καλεῖσθαι κατὰ
[14, 1]	τὸν παῖδα δ´ ἔφη πάνυ	πιέζεσθαι	διά τε τὸ φέρειν μηδὲν
[14, 1]	ἔφη καλῶς αὐτοὺς αὐλεῖν, ἀλλ´	ἀγωνίζεσθαι	μᾶλλον ἐκέλευσεν. τῶν δὲ διαπορούντων
[14, 9]	Ἀλκμὰν δέ φησιν· μάγαδιν δ´	ἀποθέσθαι.	Σοφοκλῆς δὲ ἐν Θαμύρᾳ· πηκταὶ
[14, 1]	ὥστε μάτην ὕστερον κοινῇ σκάπτοντας	αἰσθέσθαι	ἐξηπατημένους. (οὐκ ἠπόρει δ´ ἡμῶν
[14, 13]	γάμους. οὐ παρ´ ἑτέρου δεῖ	πυθέσθαι·	πάντα δ´ αὐτόπτης ἐρῶ. τῶν
[14, 7]	σίκιννιν αὐτὴν εἰρῆσθαι ἀπὸ τοῦ	σείεσθαι,	καὶ πρῶτον ὀρχήσασθαι τὴν σίκιννιν
[14, 18]	καὶ ὁ Μασσούριος ἔφη· μηδ´	ἀναβάλλεσθαι	ἔς τ´ αὔριον ἔς τ´
[14, 7]	Σίκιννόν τινα βάρβαρον εὑρετὴν αὐτῆς	γενέσθαι,	ἄλλοι δὲ Κρῆτα λέγουσι τὸ
[14, 3]	Βῶρμον. τοῦτον δὲ λέγουσιν υἱὸν	γενέσθαι	ἀνδρὸς ἐπιφανοῦς καὶ πλουσίου, τῷ
[14, 13]	καὶ μηδὲ ἓν ἐλλιπές. λαμπροὺς	γενέσθαι	βουλόμεσθα τοὺς γάμους. οὐ παρ´
[14, 5]	εἶναι τρεῖς· τρία γὰρ καὶ	γενέσθαι	Ἑλλήνων γένη, Δωριεῖς, Αἰολεῖς, Ἴωνας.
[14, 3]	εἰ δύναιτο γυνὴ τοῦ Εὐάθλου	γενέσθαι	κουριδία ἢ εἰ τοῦτο μὴ
[14, 9]	τὸν νομοθέτην τὸν Τέρπανδρόν φησι	γενέσθαι,	ὃς ὑπὸ πάντων συμφώνως ἱστορεῖται
[14, 1]	καὶ εὑρετὰς τῶν γελοίων φησὶ	γενέσθαι	Ῥαδάμανθυν καὶ Παλαμήδην, λέγων οὕτως·
[14, 1]	ἐπικαλούμενον Πλάνον τιν´ ἐν Ἀθήναις	γενέσθαι,	τὴν σχολὴν εἰς τοῦτο τὸ
[14, 3]	ὕστερον βιαίῳ θανάτῳ. λέγεται δὲ	γενέσθαι	τρυφῶν τις, ὡς ἐκ τῆς
[14, 3]	οὐκ ἐκ παντὸς τρόπου θελούσης	συγγενέσθαι	τῷ νεανίσκῳ, ἀλλ´ εὐχομένης εἰ
[14, 18]	ἐν Οἰκονομικῷ· ὑπὸ τοῦ ἡλίου	γλυκαίνεσθαι	τὰς σταφυλάς. οἴδασιν δὲ οἱ
[14, 10]	τῷ μεγέθει καὶ τῷ κάλλει	ἀναφαίνεσθαι.	ἀκούσαντα οὖν τὸν Πελασγὸν τὴν
[14, 14]	διαφέρειν λέγων τῆς πυραμίδος καλουμένης.	γίνεσθαι	γὰρ ταύτην ἐκ πυρῶν πεφωσμένων
[14, 5]	μέγιστα ἀσεβήματα παρὰ μόνοις αὐτοῖς	γίνεσθαι.	καθ´ οὓς δὲ καιροὺς τὴν
[14, 6]	ᾠδὰς καὶ τὰς ὀρχήσεις ἀνάγκη	γίνεσθαι	κινουμένης πως τῆς ψυχῆς· καὶ
[14, 16]	Θεόφραστος ἐν τετάρτῳ περὶ Φυτῶν,	γίνεσθαι	λέγων κἀν τῷ Νείλῳ ὁμώνυμόν
[14, 1]	τοὺς πλείονας ἀκράτου σπῶντας θορυβώδεις	γίνεσθαι·	οἶνός σε τρώει μελιηδής, ὅς
[14, 19]	φησίν· ἐν Ἡλίου μέν φασι	γίνεσθαι	πόλει φοίνικας, ἐν Ἀθήναις δὲ
[14, 3]	δείξεσι τῶν Σιμωνίδου τινὰς ἰάμβων	ὑποκρίνεσθαι.	τοὺς δ´ Ἐμπεδοκλέους Καθαρμοὺς ἐραψῴδησεν
[14, 22]	ἀκολασίαν τῆς παρασκευῆς προσέθηκε τὸ	λέπεσθαι.	ἔχει δ´ οὕτως ἡ σύμπασα
[14, 22]	πίνετε, λέπεσθε, ματτυάζετε. τῷ δὲ	λέπεσθαι	χρῶνται οἱ Ἀθηναῖοι ἐπ´ ἀσελγοῦς
[14, 13]	εἰς τὰ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερὰ	φέρεσθαι	ἔτι τε καὶ εἰς τὰς
[14, 7]	ὄρχησιν} ταύτην εἰς τὸν Διόνυσον	ἀναφέρεσθαι.	Ἀριστόξενος δέ φησιν ὡς οἱ
[14, 11]	ὕστερον δὲ πολλὰ καὶ ποικίλα	ἐπιφέρεσθαι.	διὸ καὶ ἐπιφορήματα κληθῆναι. Φιλύλλιος
[14, 14]	κατὰ πᾶσαν Σικελίαν μυλλοὺς καὶ	περιφέρεσθαι	ταῖς θεαῖς. ΕΧΙΝΟΣ. Λυγκεὺς ὁ
[14, 5]	πολὺ πλῆθος ἠλλοίωται διὰ τὸ	συμπεριφέρεσθαι	τοῖς αἰεὶ δυναστεύουσιν αὐτοῖς τῶν
[14, 4]	μαγῳδία ἀπὸ τοῦ οἱονεὶ μαγικὰ	προφέρεσθαι	καὶ φαρμάκων ἐμφανίζειν δυνάμεις. (παρὰ
[14, 11]	δὲ πολλά τε καὶ ποικίλα	ἐπεισφέρεσθαι	διὸ καὶ ἐπιφορήματα κληθῆναι. Φιλύλλιος
[14, 20]	εἵλωτας, εἰπὼν ὅτι τούτους δέοι	διαφθείρεσθαι	τρώγοντας αὐτὰ πολὺ μᾶλλον ἢ
[14, 8]	ἀνδρείαν καὶ τὸν μέλλοντα πόλεμον	ἔσεσθαι	πρὸς Ἀστυάγην προείδοντο οἱ ᾠδοί.
[14, 22]	νεκρόν. Φιλήμων ἐν Πτωχῇ· ἐξὸν	ἀποσάττεσθαι	δ´ ὅλην τὴν ἡμέραν, ποιοῦντα
[14, 1]	τις μέλλων ὑπὸ τοῦ δημίου	σφάττεσθαι	ἔτι ἕν τι ἔφη θέλειν
[14, 9]	Ῥόδιος φιλόσοφος διὰ τὸ ῥᾳδίως	καταμαντεύεσθαι	τῆς τῶν ποιημάτων διανοίας, γένος
[14, 20]	ἐν Προτρεπτικῷ δέ· ἀντὶ δελφακίων	τρέφεσθαι.	δέλφακα δὲ ἀρσενικῶς εἴρηκεν Πλάτων
[14, 9]	τοῖς Στερροῖς καὶ περὶ μοιχείας	ἀναστρέφεσθαί	φησιν αὐτόν. Κλέαρχος δὲ ἐν
[14, 1]	δὲ τὸν Ἀγησίλαον μέθης μὲν	ἀπέχεσθαι	ὁμοίως ᾤετο χρῆναι καὶ μανίας,
[14, 9]	πηκτίδα χωρὶς πλήκτρου διὰ ψαλμοῦ	παρέχεσθαι	τὴν χρείαν. διόπερ καὶ Πίνδαρον
[14, 19]	τὴν μὲν γὰρ ὄπτησιν ἐλάττους	παρέχεσθαι	ὠφελείας, τὴν δὲ ἕψησιν οὐ
[14, 10]	πέντε, ἐν αἷς ἔθος εἶναι	ἄρχεσθαι	τοὺς δεσπότας ὑπὸ τῶν οἰκετῶν
[14, 20]	φορεῖν ἐπάναγκες ὥρισαν καὶ διφθέραν	περιβεβλῆσθαι	πληγάς τε τεταγμένας λαμβάνειν κατ´
[14, 21]	μαίσωνα ἀπὸ τοῦ μασᾶσθαι οἴεται	κεκλῆσθαι,	οἷον τὸν ἀμαθῆ καὶ πρὸς
[14, 22]	οἱ Θετταλοὶ πολυτελέστατοι τῶν Ἑλλήνων	γεγενῆσθαι	περί τε τὰς ἐσθῆτας καὶ
[14, 7]	πρώτῳ περὶ Εὑρημάτων σίκιννιν αὐτὴν	εἰρῆσθαι	ἀπὸ τοῦ σείεσθαι, καὶ πρῶτον
[14, 14]	σχήματι μαστοειδεῖς εἶναι φάσκων αὐτούς,	χρῆσθαι	δ´ αὐτοῖς Λάκωνας πρὸς τὰς
[14, 22]	κοκκυζόντων, ἐὰν θέλῃς παρὰ πότον	χρῆσθαι.	εἶτ´ ἐξελὼν τὰ λάχανα εἰς
[14, 17]	δεῖν ὁ Ξέρξης τοὺς βασιλεῖς	χρῆσθαι·	ὅθεν καὶ νόμος τις ὕστερον
[14, 20]	εἰπὼν οὐ νόμιμον εἶναι Λακεδαιμονίοις	χρῆσθαι	τοιούτοις τοῖς ἐδέσμασι. λιπαρούντων δὲ
[14, 8]	ἐποποιὸν ἐν τῷ περὶ Ἰσθμίων,	χρῆσθαι	φήσας αὐτῷ Πάρθους καὶ Τρωγλοδύτας
[14, 9]	ταύταις γὰρ μόναις τὸν Ἀνακρέοντα	κεχρῆσθαι·	ὧν ζʹ χορδαῖς ἑκάστης περαινομένης
[14, 1]	ὡς οὐδὲν ἦν πλέον, οἰόμενος	ἐξηπατῆσθαι	ἔρχεταί ποτε κατὰ τύχην εἰς
[14, 6]	(Ἱπποκλείδης δ´ ἦν ὁ Ἀθηναῖος)	ἀπωρχῆσθαι	τὸν γάμον αὐτὸν ἔφησεν, νομίζων
[14, 10]	τοὺς δεσπότας ὑπὸ τῶν οἰκετῶν	ἀφηγεῖσθαί	τε τῆς οἰκίας ἕνα αὐτῶν
[14, 7]	ἡττωμένους φεύγειν μηδὲ μένειν μηδ´	αἰδεῖσθαι	κακοὺς εἶναι’ ἡ δὲ γυμνοπαιδικὴ
[14, 18]	ἀντὶ τοῦ βότρυος τὴν σταφυλὴν	κεῖσθαι	διὰ τούτων· αὐτῇσι σταφυλῇσι μελαίνῃσιν
[14, 11]	τοὺς δαιτυμόνας ἐπὶ τῶν τραπεζῶν	κεῖσθαι	τὴν ἑκάστου μοῖραν, ὕστερον δὲ
[14, 11]	τοὺς δαιτυμόνας, ἐπὶ τῶν τραπεζῶν	κεῖσθαι	τὴν ἑκάστου μοῖραν, ὕστερον δὲ
[14, 14]	τοῦ ἄρτου τὰ ἀποθραυόμενα ψωθία	καλεῖσθαι,	ἃ τινὰς ὀνομάζειν ἀτταράγους. ΙΤΡΙΟΝ
[14, 9]	οὗ καὶ τοὺς ἀπογόνους Ἀμητορίδας	καλεῖσθαι.	Ἀριστόξενος δέ φησιν· ὥσπερ τῶν
[14, 10]	αὐτὴν παρὰ τοῖς Θεσσαλοῖς Πελώρια	καλεῖσθαι,	γράφων οὕτως· θυσίας κοινῆς τοῖς
[14, 13]	ἀμνήμων εἰμὶ ἣν Πλακοῦντά φησι	καλεῖσθαι	Δημήτριος ὁ Σκήψιος ἐν δωδεκάτῳ
[14, 16]	μὲν θαλάσσιον πράσον κοπτήν φησι	καλεῖσθαι	Διονύσιος ὁ Ἰτυκαῖος ἐν ἑβδόμῳ
[14, 10]	ὁμοίαν τῇ βασιλικῇ, ὃν καὶ	καλεῖσθαι	ζωγάνην. μνημονεύει τῆς ἑορτῆς καὶ
[14, 14]	μέλιτος κατασκευάζεσθαι ἐφήβαια γυναικεῖα, ἃ	καλεῖσθαι	κατὰ πᾶσαν Σικελίαν μυλλοὺς καὶ
[14, 14]	Φιλητᾶς ἐν Ἀτάκτοις ἀμόρας φησὶν	καλεῖσθαι.	μελιτώματα δ´ ἐστὶν πεπεμμένα. ΤΑΓΗΝΙΤΗΣ
[14, 12]	ὥς φησι Πάμφιλος, ἐπαίκλειά φησι	καλεῖσθαι	τὰ μετὰ τὸ δεῖπνον τραγήματα.
[14, 17]	τινὸς ἥρωος ὠνομασμένον· χελιδονίας δὲ	καλεῖσθαι	τὰς ἐρυθρομελαίνας ἰσχάδας. Θεόπομπος δ´
[14, 8]	προσάγοιτο τοῖς τῶν ἐναντίων τείχεσι·	καλεῖσθαί	τε σαμβύκην, ἐπειδὴ ὅταν ἐξαρθῇ
[14, 5]	Μουσικῆς οὐδ´ ἁρμονίαν φησὶ δεῖν	καλεῖσθαι	τὴν Φρύγιον, καθάπερ οὐδὲ τὴν
[14, 3]	δ´ ἐν πρώτῳ Ἐρωτικῶν νόμιον	καλεῖσθαί	τινά φησιν ᾠδὴν ἀπ´ Ἠριφανίδος,
[14, 4]	καὶ γυναικεῖα πρόσωπα ὑποκρινόμενον μαγῳδὸν	καλεῖσθαι,	τὸν δὲ γυναικεῖα ἀνδρείοις λυσιῳδόν·
[14, 13]	τὸν ΑΤΤΑΝΙΤΗΝ καλούμενον ἐπίχυτόν φησι	καλεῖσθαι.	τοῦ δὲ ἀττανίτου Ἱππῶναξ ἐν
[14, 14]	Ἐφέσιος πλακοῦντάς τινάς φησιν οὕτω	καλεῖσθαι	τοὺς ἐκ τρίτου μέρους τῆς
[14, 9]	ὃς νυκτερίν´ εὗρε μοιχοῖς ἀείσματ´	ἐκκαλεῖσθαι	γυναῖκας ἔχοντας ἰαμβύκην τε καὶ
[14, 19]	νεωτέρων, ὥστε ἀνάγκη τοῖς ἱερεῦσιν	ἐπιμελεῖσθαι	αὐτῶν. ἔχει δὲ τὸ μὲν
[14, 17]	δ´ ἐν Ἕλλησιν οὐ νόμιμον	πωλεῖσθαι.	ὅτι δὲ καὶ πεφωσμένας ἰσχάδας
[14, 17]	ἐξ Ἀθηνῶν, τοῖς ἀγορασταῖς ἀπηγόρευεν	ὠνεῖσθαι,	ἕως ἂν ἐξουσία γένηται αὑτῷ
[14, 19]	ὑποβαλὼν ἐποίησε πλῆθος, ὥστε καὶ	σιτεῖσθαι·	τὸ γὰρ βρῶμα πολυτελὲς ἀποφαίνουσιν.
[14, 9]	ποτὲ καθ´ ὑπερβολὴν εἰς τὸ	προσορχεῖσθαί	τε καὶ προσᾴδειν ταῖς γυναιξὶν
[14, 22]	Δωροθέῳ ἔφη τῷ Ἀσκαλωνίτῃ σύγγραμμα	ἐκδεδόσθαι	ἐπιγραφόμενον Περὶ Ἀντιφάνους καὶ περὶ
[14, 5]	τοῖς τόποις ὑπάρχουσαν, οἷς καὶ	συνεξομοιοῦσθαι	πεφύκαμεν πάντες ἄνθρωποι· διὸ καὶ
[14, 9]	τοῖς δακτύλοις ποιεῖν λιγυρὸν ψόφον·	δηλοῦσθαι	δὲ ἐν τῷ τῆς Ἀρτέμιδος
[14, 10]	τὴν πρότερον λιμνάζουσαν χώραν ἅπασαν	γεγυμνῶσθαι	καὶ ἀναξηραινομένων τῶν ὑδάτων πεδία
[14, 7]	μὲν ἐξ ἀρχῆς Ἕλλησιν οὖσιν	ἐκβεβαρβαρῶσθαι	Τυρρηνοῖς {ἢ Ῥωμαίοις} γεγονόσι, καὶ
[14, 9]	φησι τῶν ὀργάνων ὀνόμασι μόνον	παρηλλάχθαι,	παμπάλαιον δ´ αὐτῶν εἶναι τὴν
[14, 5]	ἔνιοί φασιν, ἐν τοῖς αὐλοῖς	τετάχθαι	νομίσαντες αὐτὴν ὑπὸ τὴν Δώριον
[14, 8]	εἶναι μουσικὸν ὄργανον τὴν σαμβύκην	διειλέχθαι	τε περὶ αὐτοῦ Εὐφορίωνα τὸν
[14, 5]	ἱστορεῖ, ἐπὶ ἀπάτῃ καὶ γοητείᾳ	παρεισῆχθαι	τοῖς ἀνθρώποις, οὐδὲ τοὺς παλαιοὺς
[14, 7]	ὥσπερ καὶ παρὰ τοῖς Ἕλλησι	σπουδαῖαι	καὶ φαῦλαι ὀρχήσεις. ὁ μὲν
[14, 3]	περὶ Μουσικῆς ᾖδον, φησίν, αἱ	ἀρχαῖαι	γυναῖκες Καλύκην τινὰ ᾠδήν. Στησιχόρου
[14, 11]	μαλακὰς σφόδρα, διας μέλιτι προσπαίζειν	βίαι.	{Α. μελίπηκτα δ´ εἴ σοι
[14, 16]	εἰσὶ γὰρ ἀπύρηνοί τε καὶ	ἡδεῖαι	καὶ γλυκεῖαι. Ἀέθλιος δ´ ἐν
[14, 16]	ἀπύρηνοί τε καὶ ἡδεῖαι καὶ	γλυκεῖαι.	Ἀέθλιος δ´ ἐν εʹ Ὥρων
[14, 19]	ὀρνιθίοις. παραπλήσιαι δ´ εἰσὶν αἱ	θήλειαι	τοῖς ἄρρεσιν· διὸ καὶ δυσδιάκριτόν
[14, 6]	λόφοι νεύουσιν, κεφαλαῖσιν ἀνδρῶν ἀγάλματα·	χάλκιαι	δὲ πασσάλοις κρυπτοῖσιν περικείμεναι λαμπραὶ
[14, 20]	Κιβύρας τῆς Ἀσιατικῆς οὔτε αἱ	Λύκιαι.	μνημονεύει δ´ αὐτῶν Στράβων ἐν
[14, 7]	κυνικὸς ἐν τῷ Συμποσίῳ. καὶ	γελοῖαι	δ´ εἰσὶν ὀρχήσεις ἴγδις καὶ
[14, 4]	δικηλιστῶν πολλαὶ κατὰ τόπους εἰσὶ	προσηγορίαι.	Σικυώνιοι μὲν γὰρ φαλλοφόρους αὐτοὺς
[14, 9]	διὰ τούτων· ἀλλ´ εἶα, Λυδαὶ	ψάλτριαι	παλαιθέτων ὕμνων ἀοιδοί, τὸν ξένον
[14, 7]	ὀρχήσεως· {αἱ} πολλαὶ γὰρ αἱ	ὀνομασίαι	αὐτῶν, ὡς παρὰ Κρησὶν ὀρσίτης
[14, 2]	μητρῷα πρῶτος. αὐλήσεων δ´ εἰσὶν	ὀνομασίαι,	ὥς φησι Τρύφων ἐν δευτέρῳ
[14, 17]	φησὶν οὕτως· μᾶζαι, πλακοῦντες, ἰσχάδες	Τιθράσιαι.	οὕτω δὲ ἦσαν περισπούδαστοι πᾶσιν
[14, 19]	δὲ ἄκεντρα ὅμοια τοῖς ὀρνιθίοις.	παραπλήσιαι	δ´ εἰσὶν αἱ θήλειαι τοῖς
[14, 6]	καλαὶ ποιοῦσι τοιαύτας, αἱ δ´	ἐναντίαι	τὰς ἐναντίας. ὅθεν καὶ τὸ
[14, 11]	εἴ σοι προσφέροι; {Β. τρώγοιμι	καί.	{Α. ᾠὸν δέ; {Β. καταπίνοιμ´
[14, 22]	οὐδαμοῦ μαγείρῳ μισθός, ἀλλὰ κήρυκι.	καὶ	Ἀγαμέμνων δὲ παρ´ Ὁμήρῳ θύει
[14, 1]	τοιούτων πολλάκις ὁ Μυρτίλος σκωφθέντα	καὶ	ἀγανακτήσαντα εἶπεν καλῶς Λυσίμαχον τὸν
[14, 3]	τὴν ἐρημίαν, ὥς φασιν, ἀναβοῶσα	καὶ	ᾄδουσα τὸ καλούμενον νόμιον, ἐν
[14, 5]	ἐστιν ὁ παρὰ Ἀλκμᾶνι Σάμβας	καὶ	Ἄδων καὶ Τῆλος, παρὰ δὲ
[14, 22]	ἔργον ἦν. οὐκ ἀπεικότως δὲ	καὶ	Ἀθηνίων ἐν Σαμόθρᾳξιν, ὥς φησιν
[14, 7]	Τυρταίου· κρίνειν δὲ τὸν πολέμαρχον	καὶ	ἆθλον διδόναι τῷ νικῶντι κρέας.
[14, 10]	τοῦ Μασουρίου διεξελθόντος περιηνέχθησαν ἡμῖν	καὶ	αἱ δεύτεραι καλούμεναι τράπεζαι, πολλάκις
[14, 19]	οἱ ἀλεκτρυόνες ἐν τῇ Περσίδι	καὶ	αἱ καλούμεναι μελεαγρίδες ἐν τῇ
[14, 6]	γίνεσθαι κινουμένης πως τῆς ψυχῆς·	καὶ	αἱ μὲν ἐλευθέριοι καὶ καλαὶ
[14, 3]	δὲ πένθεσιν ἰάλεμος. λίνος δὲ	καὶ	αἴλινος οὐ μόνον ἐν πένθεσιν,
[14, 22]	φησὶν ὅτι σκευάζεται ἐκ κρεῶν	καὶ	αἵματος, πολλῶν ἀρτυμάτων συνεμβαλλομένων. Ἐπαίνετος
[14, 10]	ῥήτωρ ἐν τῷ περὶ Θεσσαλίας	καὶ	Αἱμονίας σαφῶς ἐμφανίζει τὴν τῶν
[14, 5]	Δώριον ἐκάλουν ἁρμονίαν· ἐκάλουν δὲ	καὶ	Αἰολίδα ἁρμονίαν ἣν Αἰολεῖς ᾖδον·
[14, 20]	ὡς ἀληθῶς κίμβιξ ὁ Σιμωνίδης	καὶ	αἰσχροκερδής, ὡς Χαμαιλέων φησίν. ἐν
[14, 8]	τέχνῃ ταύτῃ σοφιστὰς ἀπεκάλουν, ὥσπερ	καὶ	Αἰσχύλος ἐποίησεν· εἴτ´ οὖν σοφιστὴς
[14, 6]	ἐρατὸν δῶρον ἐπιστάμενος. ὁμοίως δὲ	καὶ	Αἰσχύλος τηλικαύτην δόξαν ἔχων διὰ
[14, 1]	αὐτὸς Ῥωμαίων στρατηγήσας, Ἰλλυριοὺς καταπολεμήσας	καὶ	αἰχμάλωτον ἀγαγὼν Γένθιον τὸν τῶν
[14, 17]	λωτὸς οὐ μέγα, τραχὺ δὲ	καὶ	ἀκανθῶδες, ἔχει δὲ φύλλον χλωρὸν
[14, 19]	λοιπὰ πεπαίνειν. ἔτι δ´ εὐμενέστερον	καὶ	ἀκινδυνότερον πεπαίνει τὴν τροφήν. διόπερ
[14, 8]	πολυμαθεῖς τε εἰς ταύτας εἰσὶ	καὶ	ἀκριβεῖς. ὅθεν καὶ Πρατίνας φησί·
[14, 1]	ἡμῶν καινοὺς αἰεὶ λεγομένους λόγους	καὶ	ἀκροάματα ἑκάστοτε διάφορα ἐπεισάγει ὁ
[14, 10]	ἥμερον δὲ καρπὸν πλεῖστον ἔφερεν	καὶ	ἀκροδρύων πλῆθος καὶ ὅσα παραμύθια
[14, 22]	τ´ ἔνδον εὐτρεπῆ ποίει λαβών.	(καὶ	Ἄλεξις δ´ ἐν Λεβητίῳ δηλοῖ
[14, 4]	Αἰτωλοῦ καὶ Πύρητος τοῦ Μιλησίου	καὶ	Ἀλέξου καὶ ἄλλων τοιούτων ποιητῶν
[14, 3]	ἐώραις τις ἐπ´ Ἠριγόνῃ, ἣν	καὶ	ἀλῆτιν λέγουσιν, ᾠδή. Ἀριστοτέλης γοῦν
[14, 9]	ἐννεάχορδον ἀμαυρότερα τῇ χρείᾳ καθέστηκεν.	καὶ	Ἀλκμὰν δέ φησιν· μάγαδιν δ´
[14, 9]	πεποιηκώς φησιν· τὰ Στησιχόρου τε	καὶ	Ἀλκμᾶνος Σιμωνίδου τε ἀρχαῖον ἀείδειν.
[14, 9]	τὰ μέρη τῶν ᾀδόντων ἡρμοσμένα.	καὶ	ἄλλα δ´ ἦν παρὰ ταῦτα·
[14, 9]	καὶ γὰρ βάρβιτος ἢ βάρμος	καὶ	ἄλλα πλείονα τὰ μὲν ἔγχορδα,
[14, 7]	ἠκρίβουν ὄρχησιν. καλεῖται δέ τις	καὶ	ἄλλη ὄρχησις κόσμου ἐκπύρωσις, ἧς
[14, 19]	τῶν Ὑπομνημάτων τούτων ταῖς εἰκοσιτέσσαρσιν	καὶ	ἄλλην μίαν. {Ἀριστοτέλης δὲ ἢ
[14, 9]	καμψιδίαυλον ἀναστρωφῶν τάχος οἶδα δὲ	καὶ	ἄλλο ὄργανον ᾧ τῶν Θρᾳκῶν
[14, 7]	Ἀμαζόσιν Ἀριστοφάνης τ´ ἐν Κενταύρῳ	καὶ	ἄλλοι πλείονες, ὕστερον μακτρισμὸν ὠνόμασαν·
[14, 6]	γοῦν ὁ ποιητής, εἴ τις	καὶ	ἄλλος μουσικώτατος γενόμενος, πρότερα τῶν
[14, 1]	σε τρώει μελιηδής, ὅς τε	καὶ	ἄλλους βλάπτει, ὃς ἄν μιν
[14, 4]	δὲ τὸν Φιλάδελφον παρὰ Λυσιμάχῳ,	καὶ	ἄλλους τῶν βασιλέων ἐν ἄλλαις
[14, 4]	Πύρητος τοῦ Μιλησίου καὶ Ἀλέξου	καὶ	ἄλλων τοιούτων ποιητῶν προφέρεται. καλεῖται
[14, 7]	τὰς ἁρμονίας· νῦν δὲ εἰκῇ	καὶ	ἀλόγως ἅπτονται τῆς μουσικῆς. καὶ
[14, 17]	ὄντως} γλυκύτερον τῶν ἰσχάδων— ὡς	καὶ	Ἀμιτροχάτην τὸν τῶν Ἰνδῶν βασιλέα
[14, 15]	οὕτως· κάρυα Θάσια καὶ Ποντικὰ	καὶ	ἀμύγδαλα, ἔτι δὲ μήκων, ἃ
[14, 4]	καὶ εἰς μολυβῆν κεραμίδα ἐμβαλὼν	καὶ	ἀναγαγὼν εἰς τὸ πέλαγος κατεπόντωσε.
[14, 3]	χώρας μετά τινος μεμελῳδημένου θρήνου	{καὶ	ἀνακλήσεως} ᾧ καὶ νῦν ἔτι
[14, 9]	Λοκρικὰ καλούμενα οὐδὲν τῶν Σαπφοῦς	καὶ	Ἀνακρέοντος διαφέρειν. ἔτι δὲ τὰ
[14, 9]	οὗτος; {Α. ἡμέρας δρόμῳ κρείττων.	καὶ	Ἀναξανδρίδης ἐν Ἡρακλεῖ· ὃ μὲν
[14, 10]	πρότερον λιμνάζουσαν χώραν ἅπασαν γεγυμνῶσθαι	καὶ	ἀναξηραινομένων τῶν ὑδάτων πεδία θαυμαστὰ
[14, 5]	τι τοῖς ἐπινοεῖν δυναμένοις. διόπερ	καὶ	Ἀναξίλας ἐν Ὑακίνθῳ φησίν· ἡ
[14, 1]	περὶ τούτων. καίτοι γε οἶδα	καὶ	Ἀνάχαρσιν τὸν Σκύθην ἐν συμποσίῳ
[14, 8]	τῷ πρὸς Ἄτταλον περὶ Ὀργάνων.	καὶ	Ἀνδρέας ὁ Πανορμίτης ἐν τῷ
[14, 6]	ᾀδομένων, τηροῦντες αἰεὶ τὸ εὐγενὲς	καὶ	ἀνδρῶδες ἐπ´ αὐτῶν, ὅθεν καὶ
[14, 1]	πλούτῳ πρωτεύων εἰς Τροφωνίου καταβὰς	καὶ	ἀνελθὼν οὐκ ἔτι γελᾶν ἐδύνατο.
[14, 8]	μαλακίαν, ἀντὶ δὲ σωφροσύνης ἀκολασίαν	καὶ	ἄνεσιν. ἔσται δ´ ἴσως τοῦτο
[14, 12]	νῦν δὲ κισσόπλεκτα καὶ κρηναῖα	καὶ	ἀνθεσιπότατα μέλεα μελέοις ὀνόμασι ποιοῦσιν
[14, 16]	οὐσίαν. χρῶνται δὲ τῷ ἀπεσθίειν	καὶ	ἀντὶ τοῦ ἀπό τινος ἐσθίειν,
[14, 18]	τὴν Ἀττικὴν γινόμενον Νικοστράτειον βότρυν	καὶ	ἀντιτιθεὶς αὐτῷ τοὺς Ῥοδιακούς φησιν·
[14, 22]	παραπλησίαν ὀσμὴν λέγεις ἀμφοῖν γλυκύς;	καὶ	Ἀντιφάνης δ´ ἐν Δυσπράτῳ ἐπαινῶν
[14, 19]	μελεαγρίδες ἐν τῇ Αἰτωλίᾳ. διὸ	καὶ	Ἀντιφάνης ἐν τοῖς Ὁμοπατρίοις φησίν·
[14, 2]	ἔρως ἔτειρεν, ᾇ παρθενίαν ἄγαμον	καὶ	ἄπαιδ´ ἀπένειμε Κλωθώ; ὡς οὐκ
[14, 8]	εἶθ´ ὕστερον ἐπὶ τῶν ὁπλοφόρων)	καὶ	ἀπῆλθεν εὐωχουμένου οὖν τοῦ Ἀστυάγους
[14, 22]	φησὶ γὰρ ὁ ποιητής· ἦ	καὶ	ἀπὸ στομάχους ἀρνῶν τάμε νηλέι
[14, 1]	ὡς οἱ ξʹ τοῦτ´ εἶπον’	καὶ	ἀπὸ τῶν ξʹ ἔρχομαι. ἐν
[14, 7]	νομίμων καὶ ἀπολοφυράμενοι πρὸς ἀλλήλους	καὶ	ἀποδακρύσαντες ἀπέρχονται. οὕτω δὴ οὖν,
[14, 17]	κατὰ μὲν τὴν γεῦσιν ἡδὺς	καὶ	ἀπολαυστικός, οἰνομέλιτι χρηστῷ παραπλήσιος, ᾧ
[14, 16]	πεποιηκέναι φησίν. ὁμοίως δὲ ἱστορεῖ	καὶ	Ἀπολλόδωρος. τοῦ δὲ ἀμύλου μνημονεύει
[14, 7]	ἐκείνων ὀνομάτων τε καὶ νομίμων	καὶ	ἀπολοφυράμενοι πρὸς ἀλλήλους καὶ ἀποδακρύσαντες
[14, 21]	μὴ οὖν ἀμελήσῃς, ἀλλὰ λαβέ·	καὶ	ἀπόστειλον πρὸς ἐμὲ τὴν ταχίστην.
[14, 16]	ἕτερον τῆς ἀπίου καὶ ἥδιον	καὶ	ἀπύρηνον Αἰσχυλίδης παρίστησιν ἐν τρίτῳ
[14, 16]	ἀλλ´ ἕτερόν τι καὶ ἥδιον	καὶ	ἀπύρηνον. Ἀριστομένης ἐν Διονύσῳ φησίν
[14, 1]	μανίας, σίτων δὲ ὑπερκαίρων ὁμοίως	καὶ	ἀργίας. ἀλλ´ οὐχ ἡμεῖς γε
[14, 12]	τοῦ συμποσίου γὰρ διατριβὴν ἐξεῦρε	καὶ	ἀργοὺς ἔχειν μηδέποτε τὰς σιαγόνας.
[14, 17]	τε ματεῦσαι, τέρενα Σύρια σπέρματα.	καὶ	Ἀριστοτέλης ἐν τῷ περὶ Φυτῶν
[14, 9]	τινα ἀποτελεῖν τοῖς ὀρχουμένοις, καθάπερ	καὶ	Ἀριστοφάνην ἐν Βατράχοις φάναι. (Ἀρτέμων
[14, 6]	οὗτος δ´ ἦν ἀδόκιμος. διὸ	καὶ	Ἀριστοφάνης ἢ Πλάτων ἐν ταῖς
[14, 16]	οἱ σεμνότατοι οὗτοι συγγραφεῖς Χρύσιππος	καὶ	Ἁρποκρατίων, διαβάλλοντες καλῶν ὀνόματα φιλοσόφων
[14, 22]	ἔντερον καὶ τὸ αἷμα διαθρύψαντα	καὶ	ἀρτύσαντα ὄξει, τυρῷ ὀπτῷ, σιλφίῳ,
[14, 18]	τὰ εὐγενῆ ὁ φιλόσοφος, ὡς	καὶ	Ἀρχίλοχος· πάρελθε, γενναῖος γὰρ εἶς.
[14, 3]	Ὁμήρου, ἀλλὰ καὶ τὰ Ἡσιόδου	καὶ	Ἀρχιλόχου, ἔτι δὲ Μιμνέρμου καὶ
[14, 19]	φλογίδας ἔβρυχέ τε πάνθ´ ἅμα.	καὶ	Ἄρχιππος ἐν Ἡρακλεῖ Γαμοῦντι· ταδὶ
[14, 11]	τραπεζῶν λέγων· ἀμυγδάλια, καρύδι´, ἐπιφορήματα.	καὶ	Ἄρχιππος ἐν Ἡρακλεῖ καὶ Ἡρόδοτος
[14, 7]	εὐδοκιμεῖν σημεῖον ἦν κακοτεχνίας· ὅθεν	καὶ	Ἀσωπόδωρος ὁ Φλιάσιος κροταλιζομένου ποτέ
[14, 7]	Ἀρτέμιδος ὄρχησίς τίς ἐστιν ἴδιος	καὶ	αὔλησις. ἦν δέ τις καὶ
[14, 6]	μετὰ λύρας, μετὰ δὲ συρίγγων	καὶ	αὐλῶν Λυδοί, ὡς Ἡρόδοτος ἱστορεῖ.
[14, 8]	γὰρ τῆς τοῦ βίου σωφροσύνης	καὶ	αὐστηρίας μετέβαινον ἀσμένως ἐπὶ τὴν
[14, 2]	πρὸς λύραν κοινωνίας, ἐπεὶ πολλάκις	καὶ	αὐτὴ ἡμᾶς ἡ συναυλία ἔθελγεν‘
[14, 21]	καὶ παραλαβὼν τὴν Ἁρμονίαν αὐλητρίδα	καὶ	αὐτὴν οὖσαν τοῦ βασιλέως ἔφυγεν
[14, 7]	ἀναλαμβάνουσιν, ἅπερ καὶ ἐνόπλια καλεῖται.	καὶ	αὐτοὶ δ´ οἱ Λάκωνες ἐν
[14, 10]	ἐπὶ τὴν τράπεζαν τῷ ἀπαγγείλαντι,	καὶ	αὐτὸν τὸν Πελασγὸν προθύμως διακονεῖν
[14, 8]	μήν, ὦ ἑταῖρε Μασούριε, πολλάκις	καὶ	αὐτὸς ἐν ἐννοίᾳ γίνομαι, μουσικῆς
[14, 3]	Κολοφωνίων Πολιτείᾳ φησίν· ἀπέθανεν δὲ	καὶ	αὐτὸς ὁ Θεόδωρος ὕστερον βιαίῳ
[14, 22]	τὸν Καρύστιον κωμῳδιοποιῶν εἷς ἐστι	καὶ	αὐτός· οὐκ ἐδίδαξεν δ´ Ἀθήνησι
[14, 1]	ἦν προείρηται. Λεύκιος δὲ Ἀνίκιος,	καὶ	αὐτὸς Ῥωμαίων στρατηγήσας, Ἰλλυριοὺς καταπολεμήσας
[14, 5]	τοῖς Λυδοῖς εἰσιν, ἀλλ´ ὅτι	καὶ	αὐτῶν ἦρχεν ὁ Τάνταλος. ἴδοις
[14, 9]	αὑτοῦ σύνταξιν ἰσόχορδον λύραν ἔχοντα	καὶ	ἀφεθῆναι. Δοῦρις δ´ ἐν τῷ
[14, 5]	δὲ Ἱππώνακτι Κίων καὶ Κώδαλος	καὶ	Βάβυς, ἐφ´ ᾧ καὶ ἡ
[14, 6]	εὐδόκιμον Μαραθώνιον ἄλσος ἂν εἴποι	καὶ	βαθυχαῖταί κεν Μῆδοι ἐπιστάμενοι. (διόπερ
[14, 3]	ὡς Τηλεκλείδης φησὶν ἐν Ἀμφικτύοσιν·	καὶ	βαλανέων ἄλλαι, ὡς Κράτης ἐν
[14, 15]	εἰς γάλα βαλὼν μέλι ἐκπίεσον	καὶ	βάλε εἰς σκεῦος καὶ ἔα
[14, 9]	ὁ μάγαδις ἐν ταὐτῷ ὀξὺν	καὶ	βαρὺν φθόγγον ἐπιδείκνυται, ὡς Ἀναξανδρίδης
[14, 5]	δὲ τῇ τῶν φθόγγων ὀξύτητι	καὶ	βαρύτητι καὶ τιθεμένων ὑπερμιξολύδιον ἁρμονίαν
[14, 5]	τὸν Θεοφίλου Κιθαρῳδόν, θησαυρός ἐστιν	καὶ	βέβαιος {ἡ} μουσικὴ ἅπασι τοῖς
[14, 22]	οὐδ´ ἀναγεγράμμεθ´, ἀλλὰ καίεται λύχνος,	καὶ	βιβλίον ἐν〉 ταῖς χερσί, καὶ
[14, 16]	ἀκρεμόνεσσιν ἀμυγδαλέοισιν ὅμοια. γράφεται δὲ	καί	βιστάκια ἀμυγδαλόεντα πέφανται. καὶ Ποσειδώνιος
[14, 13]	μετὰ τὸ τάριχος, εἶτα θρῖον	καὶ	βότρυς· ἡ δημιουργὸς δ´ ἀντιπαρατεταγμένη
[14, 18]	ἐν τῷ ὑπὲρ Κτησιφῶντος· σῦκα	καὶ	βότρυς καὶ ἐλαίας συλλέγων. Ξενοφῶν
[14, 18]	Πλάτων δὲ ἐν ὀγδόῳ Νόμων	καὶ	βότρυς καὶ σταφυλὰς ὀνομάζει διὰ
[14, 18]	ἀκράτῳ κροῦε καὶ δίδου πυκνὰς	καὶ	βότρυς τρώγειν ἀνάγκαζ´ αὐτὸν ἐξ
[14, 3]	διενεγκεῖν· ὃν ἐφεστῶτα ἔργοις ἰδίοις	καὶ	βουλόμενον τοῖς θερίζουσιν δοῦναι πιεῖν
[14, 20]	ἔπεμψαν Ἀγησιλάῳ προσιόντι πρόβατα παντοδαπὰ	καὶ	βοῦς εὖ τεθραμμένους, πρὸς τούτοις
[14, 22]	Ἀθήνησι Κηρύκων. οἵδε γὰρ μαγείρων	καὶ	βουτύπων ἐπεῖχον τάξιν, ὥς φησιν
[14, 19]	ὄρνις ἔχει. τράχηλος μέλας, παχύτερος	καὶ	βραχύτερος τῶν ὀρνίθων. τὸ δὲ
[14, 1]	ἐπὶ τὴν σκηνὴν μετὰ σαλπιγκτῶν	καὶ	βυκανιστῶν. ὁμοῦ δὲ τούτων πάντων
[14, 14]	καρυκκείας. (ΧΟΡΙΑ βρώματα διὰ μέλιτος	καὶ	γάλακτος γινόμενα. ΑΜΟΡΒΙΤΗΣ πλακοῦντος εἶδος
[14, 21]	οἱ παλαίτεροι μάγειροι· προίσταντο γοῦν	καὶ	γάμων καὶ θυσιῶν. διόπερ Μένανδρος
[14, 9]	ἄλλα δ´ ἦν παρὰ ταῦτα·	καὶ	γὰρ βάρβιτος ἢ βάρμος καὶ
[14, 20]	τρέφουσιν. Ἀντισθένης δ´ ἐν Φυσιογνωμονικῷ·	καὶ	γὰρ ἐκεῖναι τὰ δελφάκια πρὸς
[14, 6]	τὴν ψυχὴν τἀνδρὸς εἶναι τοιαύτην.	καὶ	γὰρ ἐν ὀρχήσει καὶ πορείᾳ
[14, 6]	τῶν χορῶν εἰς τὰς παλαίστρας.	καὶ	γὰρ ἐν τῇ μουσικῇ κἀν
[14, 2]	ὁ δ´ αὐλὸς ὕστερον χορευέτω,	καὶ	γάρ ἐσθ´ ὑπηρέτας. κώμοις μόνον
[14, 22]	τῆς ματτύης λεχθέντων ἔδοξεν ἀπιέναι·	καὶ	γὰρ ἑσπέρα ἦν ἤδη. διελύθημεν
[14, 5]	ὁ πάντα ἄριστος καὶ σοφὸς	(καὶ	γὰρ νόμων ἐξηγητὴς οὐδενὸς δεύτερος
[14, 1]	τὰ μουσικὰ ταῦτα ἐρχόμεθα συμπόσια.	καὶ	γὰρ ὁ φιλεπιτιμητὴς Οὐλπιανὸς πάλιν
[14, 21]	ἄφευσα χὠς ἐμίστυλα κρέα ἱρωστί·	καὶ	γὰρ οὐ κακῶς ἐπίσταμαι ἐμφαίνει
[14, 12]	ἐμασώμεθ´ οὕτως ἀνδρικῶς ὅς´ εἴχομεν·	καὶ	γὰρ παραμασύντας τινὰς παραβόσκομεν. καὶ
[14, 8]	φαίνεται φιλοσοφητέον εἶναι περὶ μουσικῆς.	καὶ	γὰρ Πυθαγόρας ὁ Σάμιος τηλικαύτην
[14, 5]	ἅπασι τοῖς μαθοῦσι παιδευθεῖσί τε.	καὶ	γὰρ τὰ ἤθη παιδεύει καὶ
[14, 22]	φησιν· περιφέρειν ματτύην καὶ ποδάριον	καὶ	γαστρίον τακερόν τι καὶ μήτρας
[14, 7]	ὁ κυνικὸς ἐν τῷ Συμποσίῳ.	καὶ	γελοῖαι δ´ εἰσὶν ὀρχήσεις ἴγδις
[14, 1]	ἡμῶν ἑστιάτωρ Λαρήνσιος ἔτι τε	καὶ	γελωτοποιούς, φέρε λέγωμέν τι καὶ
[14, 1]	φησιν Σῆμος ἐν εʹ Δηλιάδος,	καὶ	γένει καὶ πλούτῳ πρωτεύων εἰς
[14, 5]	γὰρ εἶναι τρεῖς· τρία γὰρ	καὶ	γενέσθαι Ἑλλήνων γένη, Δωριεῖς, Αἰολεῖς,
[14, 15]	τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἀρτοκοπικῷ εἴδη πλακούντων	καὶ	γένη τάδε ἀναγράφει· Τερεντῖνον, Κρασσιανόν,
[14, 22]	κοριάννῳ χλωρῷ τε καὶ ξηρῷ	καὶ	γητίῳ καὶ κρομμύῳ καθαρῷ πεφωσμένῳ
[14, 3]	ἐρασθεῖσαν ὑπερεῖδεν. ἣ δὲ ἀπέθανεν	καὶ	γίνεται ἐπ´ αὐτῇ παρθένοις ἀγὼν
[14, 22]	Ὀψαρτυτικὰ δὲ συγγράψαντες Ἡρακλείδης τε	καὶ	Γλαῦκος ὁ Λοκρὸς οὐχ ἁρμόττειν
[14, 7]	καὶ σοβάς, ἔτι δὲ μορφασμὸς	καὶ	γλαὺξ καὶ λέων ἀλφίτων τε
[14, 16]	γὰρ ἀπύρηνοί τε καὶ ἡδεῖαι	καὶ	γλυκεῖαι. Ἀέθλιος δ´ ἐν εʹ
[14, 17]	τὸν Ἀντίοχον ἀντιγράψαι· ἰσχάδας μὲν	καὶ	γλυκὺν ἀποστελοῦμέν σοι, σοφιστὴν δ´
[14, 5]	ὡς Ἔφορος ἱστορεῖ, ἐπὶ ἀπάτῃ	καὶ	γοητείᾳ παρεισῆχθαι τοῖς ἀνθρώποις, οὐδὲ
[14, 4]	δέ φησι τὸν μὲν ἀνδρεῖα	καὶ	γυναικεῖα πρόσωπα ὑποκρινόμενον μαγῳδὸν καλεῖσθαι,
[14, 7]	καὶ ἐστὶν ὑπορχηματικὴ ὄρχησις ἀνδρῶν	καὶ	γυναικῶν βέλτιστοι δέ εἰσι τῶν
[14, 5]	συνόδους κοινὰς καὶ θυσίας ἀνδράσι	καὶ	γυναιξὶ κατείθισαν, ἔτι δὲ χοροὺς
[14, 5]	ὀρχήσεις ἐκπονοῦντες μετὰ κοινῆς ἐπιστροφῆς	καὶ	δαπάνης κατ´ ἐνιαυτὸν ἐν τοῖς
[14, 1]	ἦσαν Καλλιμέδων τε ὁ Κάραβος	καὶ	Δεινίας, ἔτι τε Μνασιγείτων καὶ
[14, 16]	τῆς ἀριστερᾶς μεταλαβὼν κεκρυμμένην ῥόαν	καὶ	δείξας ἤρετο τί καλοῦσι τοῦτο.
[14, 11]	ἐπιδορπισμός τις ὁ τραγηματισμός ἐστιν,	καὶ	δεῖπνον ἕτερον παρατίθεται τὰ〉 τραγήματα.
[14, 1]	τοῖς Φιλιππικοῖς. φιλόγελως δὲ ἦν	καὶ	Δημήτριος ὁ Πολιορκητής, ὥς φησι
[14, 6]	οὖν οὐχ ἡδονῆς χάριν ἐπιπολαίου	καὶ	δημοτικῆς ἡ μουσικὴ προῆλθεν κατ´
[14, 16]	(ἐπὶ τούτῳ ἐλεγχθεὶς ὁ Σύρος	καὶ	δηχθεὶς σφόδρα ἀλλὰ μήν, ἔφη,
[14, 9]	τὸ διὰ δύο γενῶν ἅμα	καὶ	διὰ πασῶν ἔχειν τὴν συνῳδίαν
[14, 1]	διά τε τὸ φέρειν μηδὲν	καὶ	διὰ τὸ ἀνάριστον εἶναι. Ἱππόλοχος
[14, 5]	{αὐτοῦ} τούτῳ ποιῆσαι σκολιὰ μέλη,	καὶ	διὰ τὸ εἶναι τὸν ποιητὴν
[14, 8]	τῇ μουσικῇ μάλιστ´ εἶναι δεδομένη.	καὶ	διὰ τοῦτο τῶν μὲν θεῶν
[14, 6]	ἅπαντας ἐν ταῖς ἑστιάσεσιν, ὅπως	καὶ	διὰ τούτων τηρῆται τὸ καλὸν
[14, 22]	ἐν Ἁρπαζομένῳ· γυμνῷ φυλακὴν ἐπίταττε,	καὶ	διὰ τριῶν ποτηρίων με ματτύης
[14, 4]	ὑπεκρίθησαν κατὰ τὴν ἰδίαν ἀγωγὴν	καὶ	διάθεσιν. ἔσχεν δὲ τοὔνομα ἡ
[14, 1]	οἱ μὲν αὐληταὶ φυσῶντες ἀδιανόητα	καὶ	διαφέροντες τοὺς αὐλοὺς ἐπῆγον ἀνὰ
[14, 22]	δ´ ὅλην τὴν ἡμέραν, ποιοῦντα	καὶ	διδόντα ματτύας ἐκεῖ. Μόλπις δ´
[14, 18]	φησίν· ἀλλὰ παραλαβὼν ἀκράτῳ κροῦε	καὶ	δίδου πυκνὰς καὶ βότρυς τρώγειν
[14, 1]	ἐμβληθῆναι αὐτὸν ἐκέλευσεν εἰς γαλεάγραν	καὶ	δίκην θηρίου περιφερόμενον καὶ τρεφόμενον,
[14, 12]	ζωμοῖσιν ἡδ´ ὀμωθεοι. Ἀπίων δὲ	καὶ	Διόδωρος, ὥς φησι Πάμφιλος, ἐπαίκλειά
[14, 9]	ἐζήλωσαν Πολύευκτός τε ὁ Ἀχαιὸς	καὶ	Διοκλῆς ὁ Κυναιθεύς. καὶ μοχθηρῶν
[14, 7]	ὠρχοῦντο ἢ τοὺς εἰς Ἀφροδίτην	καὶ	Διόνυσον, καὶ τὸν παιᾶνα δὲ
[14, 21]	ὀπῷ· καὶ τυρὸς ὀπίας ἐστὶ	καὶ	Διὸς γάλα. ἐπεὶ δὲ περὶ
[14, 10]	ῥαγείη τὰ Τέμπη ὄρη ὀνομαζόμενα	καὶ	διότι διὰ τοῦ διαστήματος ὁρμῆσαν
[14, 1]	ὑπακούσαντι εἰσαγγεῖλαι ὅστις τε εἴη	καὶ	διότι κατάγεσθαι βούλεται· συνεσκευασμένος δὲ
[14, 20]	γὰρ ἕκαστον φορεῖν ἐπάναγκες ὥρισαν	καὶ	διφθέραν περιβεβλῆσθαι πληγάς τε τεταγμένας
[14, 13]	ἀμφιφῶντα καὶ σπονδήσιμα. μνημονεύει αὐτοῦ	καὶ	Δίφιλος ἐν Ἑκάτῃ. Φιλόχορος δ´
[14, 10]	λέγοντα με ἐπιλείποι τὴν ἡμέραν.	καὶ	Δίφιλος ἐν Τελεσίᾳ· τράγημα, μυρτίδες,
[14, 16]	εἰκοστῇ πρώτῃ Φιλιππικῶν μνημονεύει αὐτῶν	καὶ	Δίφιλος ὁ Σίφνιος ἰατρὸς ἐν
[14, 4]	φησιν Ἡγήσανδρος ἐν τοῖς Ὑπομνήμασιν,	καὶ	δοκοῦντα διαπεφευγέναι τὸν κίνδυνον εἰρήκει
[14, 16]	μεῖον, ἀκρεμόνας δὲ ἔχει θαμέας	καὶ	δολιχοὺς καὶ ἐπ´ ὀλίγον ἀκανθώδεας,
[14, 5]	παρὰ τοῖς Ἕλλησιν αὐλητὰς Φρυγίους	καὶ	δουλοπρεπεῖς τὰς προσηγορίας ἔχειν· οἷός
[14, 14]	μέλι; καὶ Κρατῖνος ἐν Νόμοις·	καὶ	δρόσον βάλλων ἕωθεν χλιαρὸς ταγηνίας.
[14, 19]	αἱ θήλειαι τοῖς ἄρρεσιν· διὸ	καὶ	δυσδιάκριτόν ἐστι τὸ τῶν μελεαγρίδων
[14, 9]	μελῳδιῶν αὐτὸν μνημονεύειν, Φρυγίου τε	καὶ	Δωρίου καὶ Λυδίου· ταύταις γὰρ
[14, 15]	ἐπίβαλε εἰς αὐτὰ τὸ σκεῦος,	καὶ	ἔα ἐκρεῖν τὸν ὀρόν. καὶ
[14, 15]	ἐκπίεσον καὶ βάλε εἰς σκεῦος	καὶ	ἔα παγῆναι. ἐὰν δέ σοι
[14, 19]	τῆς Ἥρας. καὶ μήποτε πρώτιστοι	καὶ	ἐγένοντο καὶ ἐτράφησαν ἐν Σάμῳ
[14, 14]	Στησίχορος διὰ τούτων· χόνδρον τε	καὶ	ἐγκρίδας ἄλλα τε πέμματα καὶ
[14, 1]	καὶ περὶ τῶν καλουμένων πλάνων·	καὶ	ἐζητεῖτο εἰ μνήμη τις καὶ
[14, 9]	τῶν Καρνείων κατὰ τὴν ἕκτην	καὶ	εἰκοστὴν ὀλυμπιάδα, ὡς Σωσίβιός φησιν
[14, 21]	πρόσωπον καὶ τὸ τοῦ μαγείρου.	καὶ	εἰκότως καὶ τὰ τούτοις πρέποντα
[14, 16]	ἀπαντήσαντος δ´ αὐτῷ τοῦ Λαρηνσίου	καὶ	εἰπόντος· τὴν μὲν ἡμίναν οἱ
[14, 15]	ἃ {ὃν} φρύξας θεράπευσον καλῶς	καὶ	εἰς θυίαν καθαρὰν τρῖψον ἐπιμελῶς·
[14, 7]	ἐπειδὴ καὶ τὰ θέατρα ἐκβεβαρβάρωται	καὶ	εἰς μεγάλην διαφθορὰν προελήλυθεν ἡ
[14, 4]	Καύνῳ τῇ νήσῳ λαβὼν αὐτὸν	καὶ	εἰς μολυβῆν κεραμίδα ἐμβαλὼν καὶ
[14, 13]	Φιλόχορος δ´ ἀμφιφῶντα αὐτὸν κληθῆναι	καὶ	εἰς τὰ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερὰ
[14, 13]	Ἀρτέμιδος ἱερὰ φέρεσθαι ἔτι τε	καὶ	εἰς τὰς τριόδους, ἐπεὶ ἐν
[14, 7]	τῷ πολέμῳ εἰς τὸ διώκειν	καὶ	εἰς τὸ ἡττωμένους φεύγειν μηδὲ
[14, 1]	κατὰ τὴν νῆσον θαυμάζων ἦλθεν	καὶ	εἰς τὸ Λητῷον, νομίζων τῆς
[14, 16]	πόθεν ὑμῖν, ὦ πολυμαθέστατοι γραμματικοί,	καὶ	ἐκ ποίας βιβλιοθήκης ἀνεφάνησαν οἱ
[14, 3]	αὑτὰ προσηγόρευον ἀμάλας· συναθροισθέντα δὲ	καὶ	ἐκ πολλῶν μίαν γενόμενα δέσμην
[14, 7]	ἴδιοι καθ´ ἑκάστην ἁρμονίαν αὐλοὶ	καὶ	ἑκάστοις αὐλητῶν ὑπῆρχον αὐλοὶ ἑκάστῃ
[14, 18]	ὑπὲρ Κτησιφῶντος· σῦκα καὶ βότρυς	καὶ	ἐλαίας συλλέγων. Ξενοφῶν ἐν Οἰκονομικῷ·
[14, 13]	ΓΛΥΚΙΝΑΣ ὁ διὰ γλυκέος οἴνου	καὶ	ἐλαίου πλακοῦς παρὰ Κρησίν, ὥς
[14, 14]	ΝΑΝΟΣ ἄρτος πλακουντώδης διὰ τυροῦ	καὶ	ἐλαίου σκευαζόμενος. ΨΩΘΙΑ τὰ ψαθύρια.
[14, 14]	ἐκ μέλιτος καὶ σησάμων πεφρυγμένων	καὶ	ἐλαίου σφαιροειδῆ πέμματα. Εὔπολις Κόλαξιν·
[14, 6]	γὰρ κἀν ταύτῃ κινήσεις καλὰς	καὶ	ἐλευθερίους, ἐν τῷ εὖ τὸ
[14, 15]	λευκὸν τρίψας μάλαξον μέλιτι ἡψημένῳ	καὶ	ἕλκυσον λαγάνια δύο καὶ ἓν
[14, 17]	ἀπυρήνους. φοίνικα δὲ τὸν καρπὸν	καὶ	Ἑλλάνικος κέκληκεν ἐν τῇ εἰς
[14, 8]	χωλότητα ἔχοντες· ἐπειδὴ νῆάς τε	καὶ	Ἑλλήσποντον ἵκοντο. ἐπίτονος τετάνυστο βοὸς
[14, 11]	Ἀβυδηνὸν ἐπιφόρημα‘ τέλος τί ἐστιν	{καὶ}	ἐλλιμένιον, ὡς Ἀριστείδης φησὶν ἐν
[14, 15]	οὕτω γίγνεται· τυρὸν ἐκπιέσας τρῖβε	καὶ	ἐμβαλὼν ἐς κόσκινον χάλκεον διήθει,
[14, 15]	οὕτως γίγνεται· θρίδακας πλύνας ξέσον	καὶ	ἐμβαλὼν οἶνον εἰς θυίαν τρῖβε
[14, 19]	καὶ ποιησάντων ψόφον ἐκπλαγέντες ἔφυγον	καὶ	ἐμβάντες εἰς τὰς ναῦς ἀπέπλευσαν.
[14, 5]	ἢ Ἱππῶναξ ἐν τοῖς Ἰάμβοις	καὶ	ἐν ἄλλῳ οὕτως· χρυσὸν λέγει
[14, 18]	ἐν τοῖς αὑτοῦ χωρίοις εἴτε	καὶ	ἐν ἄλλων, ἱερὰς μὲν νʹ
[14, 16]	ἀπυρήνων Ἀριστοφάνης ἐν Γεωργοῖς μνημονεύει.	καὶ	ἐν Ἀναγύρῳ· πλὴν ἀλεύρου καὶ
[14, 22]	τριῶν ποτηρίων με ματτύης εὐφραινέτω.	καὶ	ἐν Ἀνδροφόνῳ· πιεῖν τις ἡμῖν
[14, 9]	δ´ αὐτὸν εἰς τὰ ποιήματα	καὶ	ἐν Βουκόλοις· ὃς οὐκ ἔδωκ´
[14, 16]	Ἀναγύρῳ· πλὴν ἀλεύρου καὶ ῥόας.	καὶ	ἐν Γηρυτάδῃ. Ἕρμιππος δ´ ἐν
[14, 20]	Διονύσῳ· ἁλίπαστα ταῦτα παρατίθημί σοι.	καὶ	ἐν Γόησιν· {ὁ στράβων} ἁλίπαστον
[14, 7]	τε ὁ ἀλητήρ. οὕτως δὲ	καὶ	ἐν Ἰθάκῃ καλεῖται ἀλητήρ, ὡς
[14, 12]	καὶ γὰρ παραμασύντας τινὰς παραβόσκομεν.	καὶ	ἐν Κύδωνι (καὶ μετὰ δεῖπνον
[14, 22]	αὐτὸν ἡμῖν τοῦτον ἀντερεῖν ἔτι.	καὶ	ἐν Μαγείρῳ· θρῖον δὲ καὶ
[14, 6]	Ἐπίγραμμα τόδε· ἀμφότερ´, ὠρχεύμην τε	καὶ	ἐν Μώσαις ἐδίδασκον ἄνδρας· ὁ
[14, 5]	μὴ μόνον {ἐν} παισὶν ἀλλὰ	καὶ	{ἐν} νεανίσκοις γενομένοις ἕως λʹ
[14, 3]	δ´ αὐτοῦ Ἐπίχαρμος ἐν Ἁλκυόνι	καὶ	ἐν Ὀδυσσεῖ Ναυαγῷ. ἡ δ´
[14, 12]	ἀργοὺς ἔχειν μηδέποτε τὰς σιαγόνας.	καὶ	ἐν Ὁμοίᾳ— τὸ δ´ αὐτὸ
[14, 20]	τὰ δελφάκια πρὸς βίαν χορτάζουσιν.	καὶ	ἐν Προτρεπτικῷ δέ· ἀντὶ δελφακίων
[14, 21]	ἀστεῖον· οὐχ ἁλώσομ´ ἐκφέρων κρέας.	καὶ	ἐν Συντρόφοις· ἐβάδιζες ἔξω τῶν
[14, 1]	συνελέγοντο ξʹ ὄντες τὸν ἀριθμὸν	καὶ	ἐν τῇ πόλει διωνομάζοντο ὡς
[14, 14]	χλωρόν. μνημονεύει αὐτῶν καὶ Ἐπίχαρμος	καὶ	ἐν τοῖς Ἐγχειρογάστορσι Νικοφῶν. Ἀριστοφάνης
[14, 10]	δεσπόται ὑπηρετοῦσιν πρὸς τὰς διακονίας.	καὶ	ἐν Τροιζῆνι δὲ μηνὶ Γεραιστίῳ·
[14, 15]	ἡψημένῳ καὶ ἕλκυσον λαγάνια δύο	καὶ	ἓν θὲς ὑποκάτω καὶ τὸ
[14, 16]	τὴν ἐξ ἀρχῆς εἴληφε προσηγορίαν)	καὶ	ἐνίκησεν. (Μένανδρος δ´ ἐν Αὑτὸν
[14, 7]	τὰ ἐμβατήρια μέλη ἀναλαμβάνουσιν, ἅπερ	καὶ	ἐνόπλια καλεῖται. καὶ αὐτοὶ δ´
[14, 19]	ἐγένοντο καὶ ἐτράφησαν ἐν Σάμῳ	καὶ	ἐντεῦθεν εἰς τοὺς ἔξω τόπους
[14, 15]	ἔγχυτος, σκριβλίτης, σουβίτυλλος. γίνεται δὲ	καὶ	ἐξ ἄλικος σουβίτυλλος. σπῖρα· καὶ
[14, 6]	τὸ φορτικόν. διὰ τοῦτο γὰρ	καὶ	ἐξ ἀρχῆς συνέταττον οἱ ποιηταὶ
[14, 8]	οἰκειότατα διέκειντο οἱ ἀρχαῖοι δῆλον	καὶ	ἐξ Ὁμήρου· ὃς διὰ τὸ
[14, 3]	οὐ μόνον ἐν πένθεσιν, ἀλλὰ	καὶ	ἐπ´ εὐτυχεῖ μολπᾷ’ κατὰ τὸν
[14, 16]	δὲ ἔχει θαμέας καὶ δολιχοὺς	καὶ	ἐπ´ ὀλίγον ἀκανθώδεας, τὸ δὲ
[14, 18]	τὰ ἐπεμβεβλημένα. ὁ γὰρ Ἀριστοτέλης	καὶ	ἐπεμβολάδας ἀπίους ὀνομάζει τὰς ἐγκεκεντρισμένας.
[14, 16]	τρώγεται ἔτι χλωρὸς ὁ καρπός·	καὶ	ἐπὴν αὐανθῇ, ποιοῦσιν ἐξ αὐτοῦ
[14, 4]	μαστροπούς, ποτὲ δὲ ἄνδρα μεθύοντα	καὶ	ἐπὶ κῶμον παραγινόμενον πρὸς τὴν
[14, 22]	μουσικωτάτου τινός (ὅτι δὲ ὕστατον	καὶ	ἐπὶ πᾶσιν εἰσεφέρετο Νικόστρατός φησιν
[14, 8]	δ´ ἴσως τοῦτο ἔτι μᾶλλον	καὶ	ἐπὶ πλέον προαχθήσεται, ἐὰν μή
[14, 3]	ᾠδαὶ καταβαυκαλήσεις ὀνομάζονται. ἦν δὲ	καὶ	ἐπὶ ταῖς ἐώραις τις ἐπ´
[14, 6]	τοῦ δέοντος πολεμικὸς γενόμενος. διὸ	καὶ	ἐπὶ τοῖς τοιούτοις σεμνυνόμενός φησιν·
[14, 19]	καλλιμόρφους καὶ περιβλέπτους ταὧς. διόπερ	καὶ	ἐπὶ τοῦ νομίσματος τῶν Σαμίων
[14, 21]	πάππος μάγειρος ἦν. σιωπησάντων δὲ	καὶ	ἐπὶ τούτῳ πάντων Εὐήμερος, ἔφη,
[14, 6]	ἐξοπλισία τις ἦν ἡ χορεία	καὶ	ἐπίδειξις οὐ μόνον τῆς λοιπῆς
[14, 11]	ἐπιδορπίσασθαι δ´ ἔλεγον τὸ ἐντραγεῖν	καὶ	ἐπιδειπνῆσαι. ἅπερ Ἄρχιππος ἐν Ἡρακλεῖ
[14, 11]	Ἡρακλεῖ καὶ Ἡρόδοτος ἐν αʹ	καὶ	ἐπιδορπίσασθαι δ´ ἔλεγον τὸ ἐντραγεῖν
[14, 7]	αὐτῶν, ὡς παρὰ Κρησὶν ὀρσίτης	καὶ	ἐπικρήδιος. τὴν δ´ ἀπόκινον καλουμένην
[14, 11]	πολλὰ καὶ ποικίλα ἐπιφέρεσθαι. διὸ	καὶ	ἐπιφορήματα κληθῆναι. Φιλύλλιος δ´ ἐν
[14, 11]	τε καὶ ποικίλα ἐπεισφέρεσθαι διὸ	καὶ	ἐπιφορήματα κληθῆναι. Φιλύλλιος δ´ ἐν
[14, 6]	οἶδα διθύραμβον, οἴνῳ συγκεραυνωθεὶς φρένας.	καὶ	Ἐπίχαρμος δ´ ἐν Φιλοκτήτῃ ἔφη·
[14, 16]	δὲ ὀπώραν λέγει τὸ μέλι.	καὶ	Ἐπίχαρμος δὲ οὕτως λέγει ἐν
[14, 14]	καὶ μέλι χλωρόν. μνημονεύει αὐτῶν	καὶ	Ἐπίχαρμος καὶ ἐν τοῖς Ἐγχειρογάστορσι
[14, 19]	ἀρξαμένην ἀντὶ πώγωνος μακρὰν σάρκα	καὶ	ἐρυθροτέραν τῶν ὀρνίθων. τὴν δὲ
[14, 15]	τὸ σκεῦος μετάβαλε εἰς ἀργύρωμα,	καὶ	ἔσται ἡ ὄψις ἄνωθεν. ἐὰν
[14, 22]	αὕτη ἀρχὴ— τὴν περιπόρφυρον ἐνδεδυκότες	καὶ	ἐστεφανωμένοι πελέκει τὰ ἱερεῖα κατέβαλλον.
[14, 4]	φησί, καλούμενοι προσωπεῖα μεθυόντων ἔχουσιν	καὶ	ἐστεφάνωνται, χειρῖδας ἀνθινὰς ἔχοντες· χιτῶσι
[14, 7]	ποιήσεως τρεῖς, πυρρίχη, γυμνοπαιδική, ὑπορχηματική.	καὶ	ἐστὶν ὁμοία ἡ μὲν πυρρίχη
[14, 7]	παρὰ τῷ Πινδάρῳ οἱ Λάκωνες,	καὶ	ἐστὶν ὑπορχηματικὴ ὄρχησις ἀνδρῶν καὶ
[14, 19]	καὶ μήποτε πρώτιστοι καὶ ἐγένοντο	καὶ	ἐτράφησαν ἐν Σάμῳ καὶ ἐντεῦθεν
[14, 22]	ματτύην ἐκέλευσεν εἰσφέρειν Λάκαινάν τις·	καὶ	εὐθέως περιεφέρετο περδίκεια ὀλίγα καὶ
[14, 20]	δὲ Νικοχάρης ἔφη· κύουσαν δέλφακα.	καὶ	Εὔπολις Χρυσῷ Γένει· οὐκ ἀλλ´
[14, 1]	ἐτίμησεν. (Ἀναξανδρίδης δ´ ἐν Γεροντομανίᾳ	καὶ	εὑρετὰς τῶν γελοίων φησὶ γενέσθαι
[14, 1]	ἐστιν, ὁ δ´ ἄνθρωπος ἐπιτηδεύσει.	καὶ	Εὐριπίδης δὲ ἐν τῇ Δεσμώτιδι
[14, 16]	ἀλλὰ φαύλως ὁκοῖά περ πέφυκεν.	καὶ	Εὐριπίδης ἐν Κύκλωπί φησι· παλιούρου
[14, 22]	ἐστὶν ὁ διηγούμενος ὡς λαμπρὰν	καὶ	εὔτακτον παρεσκεύασεν εὐωχίαν· προδιηγησάμενός τε
[14, 9]	γὰρ καὶ οὗτος περὶ Αὐλητῶν	καὶ	Εὐφράνωρ. Τρύφων δ´ ἐν δευτέρῳ
[14, 14]	ἢ τοιοῦτό τι. μνημονεύει αὐτῶν	καὶ	Ἔφιππος ἐν Κύδωνι· πρόκειται τὸ
[14, 6]	ποιηταὶ τοῖς ἐλευθέροις τὰς ὀρχήσεις	καὶ	ἐχρῶντο τοῖς σχήμασι σημείοις μόνον
[14, 15]	λάγανον καὶ λειάνας ἐκτεμὼν κατάτεμνε	καὶ	ἕψε εἰς ἔλαιον θερμότατον εἰς
[14, 16]	καὶ οἶνος φοινίκων καὶ ὄξος	{καὶ}	ἑψητὸν ἀπὸ τῶν αὐτῶν. αὐταὶ
[14, 12]	ἦς ἄμυλος πλαθανίτας. σασαμοτυροπαγῆ δὲ	καὶ	ζεσελαιοπαγῆ πλατύνετο σασαμόπαστα πέμματα κἆτ´
[14, 16]	τῶν δευτέρων τραπεζῶν παρακείμενα ἔλαβον	καὶ	ζητηθέντος ἐκεῖ τοῦ ὀνόματος ἐνθάδε
[14, 22]	τὴν ματτύην κομίζων. ὑπὲρ ἧς	καὶ	ζητήσεως γενομένης καὶ τοῦ Οὐλπιανοῦ
[14, 12]	χαίρω, τοῖς δὲ κεκαρυκευμένοις ὄψοισι	καὶ	ζωμοῖσιν ἡδ´ ὀμωθεοι. Ἀπίων δὲ
[14, 20]	τε Ἱέρωνος μεγαλοπρέπεια καταφανὴς ᾖ	καὶ	ἡ ἐμὴ κοσμιότης. ΟΥΘΑΤΟΣ δὲ
[14, 22]	ἀπὸ τοῦ μάττειν, ἀφ´ οὗ	καὶ	ἡ μᾶζα αὐτὴ ὠνομάσθη καὶ
[14, 22]	μασᾶσθαι, ὥσπερ καὶ ἡ μαστίχη	καὶ	ἡ μάσταξ· ἡμεῖς δέ φαμεν
[14, 22]	Ἐτυμολογουμένων, ἀπὸ τοῦ μασᾶσθαι, ὥσπερ	καὶ	ἡ μαστίχη καὶ ἡ μάσταξ·
[14, 7]	ἡ δὲ ἐμμέλεια σπουδαία, καθάπερ	καὶ	ἡ παρὰ Ἀρκάσι κίδαρις, παρὰ
[14, 22]	καὶ ἡ μᾶζα αὐτὴ ὠνομάσθη	καὶ	ἡ παρὰ Κυπρίοις καλουμένη μαγίς,
[14, 5]	Κώδαλος καὶ Βάβυς, ἐφ´ ᾧ	καὶ	ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν αἰεὶ
[14, 16]	παρακειμένων ΑΠΙΩΝ· ἐπεὶ ἀπ´ αὐτῶν	καὶ	ἡ Πελοπόννησος Ἀπία ἐκλήθη διὰ
[14, 21]	ἐμφαίνει δ´ αὐτῶν τὴν ἐμπειρίαν	καὶ	ἡ πρὸς Ἀλέξανδρον Ὀλυμπιάδος Ἐπιστολή.
[14, 16]	καὶ τὸ πέρσειον ἡ Ἀραβία	καὶ	ἡ Συρία καὶ τὸ καλούμενον
[14, 7]	τὸ παλαιὸν ἐκ χορῶν, ὡς	καὶ	ἡ τότε τραγῳδία· διόπερ οὐδὲ
[14, 13]	Πίνακι ἀναγράψαντα πλακουντοποιικὰ συγγράμματα Αἰγιμίου	καὶ	Ἡγησίππου καὶ Μητροβίου, ἔτι δὲ
[14, 16]	ἁμαμηλίδας· εἰσὶ γὰρ ἀπύρηνοί τε	καὶ	ἡδεῖαι καὶ γλυκεῖαι. Ἀέθλιος δ´
[14, 16]	δ´ ἐστὶν ἕτερον τῆς ἀπίου	καὶ	ἥδιον καὶ ἀπύρηνον Αἰσχυλίδης παρίστησιν
[14, 16]	τινες οἴονται, ἀλλ´ ἕτερόν τι	καὶ	ἥδιον καὶ ἀπύρηνον. Ἀριστομένης ἐν
[14, 8]	ἐμπλήσας ἀσκὸν μέγαν, ἐν δὲ	καὶ	ἤια. (διετήρησαν δὲ μάλιστα τῶν
[14, 22]	οὐ μόνον τὰ προειρημένα ἀλλὰ	καὶ	ἡμᾶς, ἄλλος ἐπεισῆλθεν τὴν ματτύην
[14, 7]	ἀπέρχονται. οὕτω δὴ οὖν, φησί,	καὶ	ἡμεῖς, ἐπειδὴ καὶ τὰ θέατρα
[14, 19]	μελεαγρίδων Μηνόδοτος ἐμνήσθη, λέξομέν τι	καὶ	ἡμεῖς περὶ αὐτῶν. Κλύτος ὁ
[14, 1]	καὶ γελωτοποιούς, φέρε λέγωμέν τι	καὶ	ἡμεῖς περὶ τούτων. καίτοι γε
[14, 16]	φιλοσόφων τῇ ὁμωνυμίᾳ; τίς δὲ	καὶ	ἡμίναν Ἑλλήνων ὠνόμασεν ἢ τίς
[14, 15]	παρέσται, ἥμισυ μάξεις ἐξ οἴνου	καὶ	ἥμισυ ἐκ τυροῦ· ἡδονικώτερον γὰρ
[14, 16]	δέ τινας ξηραίνοντες τραγήματα παρετίθεντο.	καὶ	ἦν παρὰ πότον ἡδὺ μέν,
[14, 8]	Ῥωμαικὸν εἶναι λέγει τὸ μηχάνημα	καὶ	Ἡρακλείδην τὸν Ταραντῖνον εὑρεῖν αὐτοῦ
[14, 11]	ἰτρίοις ἐπιφορήμασί τ´ ἄλλοις γέμουσα.	καὶ	Ἡρόδοτος δὲ ἐν τῇ πρώτῃ·
[14, 11]	ἐπιφορήματα. καὶ Ἄρχιππος ἐν Ἡρακλεῖ	καὶ	Ἡρόδοτος ἐν αʹ καὶ ἐπιδορπίσασθαι
[14, 14]	μέμνηται αὐτοῦ Ἐπίχαρμος ἐν Γᾷ	καὶ	Θαλάσσᾳ. ΓΟΥΡΟΣ ὅτι πλακοῦντος εἶδος
[14, 16]	δὲ οὕτως λέγει ἐν Γῇ	καὶ	Θαλάσσῃ· πολτὸν ἕψειν ὄρθριον. καὶ
[14, 12]	τι καινὸν ἐλέχθη κομψὸν ἀθυρμάτιον	καὶ	θαύμασαν αὔτ´ ἐπί τ´ ᾔνησαν
[14, 8]	μειούρους. Ξενοφάνης δὲ καὶ Σόλων	καὶ	Θέογνις καὶ Φωκυλίδης, ἔτι δὲ
[14, 14]	ψωθία. Ἀπολλόδωρος δ´ ὁ Ἀθηναῖος	καὶ	Θεόδωρος δ´ ἐν Ἀττικαῖς Γλώσσαις
[14, 5]	τὰ πάτρια τοὺς ἐπιχωρίους ἥρωας	καὶ	θεοὺς ὑμνοῦσι. μετὰ δὲ ταῦτα
[14, 7]	εἰσὶν ὀρχήσεις κερνοφόρος καὶ μογγὰς	καὶ	θερμαυστρίς. ἦν δὲ καὶ παρὰ
[14, 19]	κρείσκον ἀστεῖον πάνυ ὕειον ὀπτὸν	καὶ	θερμόν, εὔχυλον, τέρεν, ὅταν ᾖ
[14, 22]	ἀπὸ γὰρ μένος εἵλετο χαλκός.	καὶ	Θρασυμήδης ὁ τοῦ Νέστορος υἱὸς
[14, 11]	προσεγένετο, καὶ στέφανοι καὶ μύρα	καὶ	θυμιάματα καὶ τὰ τούτοις ἀκόλουθα
[14, 17]	ἰσχάδες, τὸ παράσημον τῶν Ἀθηνῶν,	καὶ	θύμου δέσμαι τινές. Λυγκεὺς δὲ
[14, 5]	ταῖς τῶν σωμάτων εὐεξίαις βρενθυόμενοι	καὶ	θυμοῦ πλήρεις, δυσκατάλλακτοι, φιλόνεικοι, οὐδὲν
[14, 10]	ἀπομίμημα τῆς τότε γενομένης ἑορτῆς	καὶ	θύοντας Διὶ Πελωρίῳ τραπέζας τε
[14, 5]	πρὸς δὲ τούτοις συνόδους κοινὰς	καὶ	θυσίας ἀνδράσι καὶ γυναιξὶ κατείθισαν,
[14, 21]	μάγειροι· προίσταντο γοῦν καὶ γάμων	καὶ	θυσιῶν. διόπερ Μένανδρος ἐν Κόλακι
[14, 21]	(οὐδὲν οὖν ἦν παράδοξον εἰ	καὶ	θυτικῆς ἦσαν ἔμπειροι οἱ παλαίτεροι
[14, 20]	μόσχων Θεόπομπος ἐν ιγʹ Φιλιππικῶν	καὶ	ιαʹ Ἑλληνικῶν, ἐν οἷς ἐμφανίζει
[14, 9]	χρώματά τε εὔχροα πρῶτος ἐκιθάρισε	καὶ	ἰάμβους καὶ μάγαδιν, τὸν καλούμενον
[14, 22]	τὸ δεῖπνον ἔλεγεν· πιθανὸν δὲ	καὶ	ἰδίως ἐπί τι〉 τῶν ἐδεσμάτων
[14, 3]	ἔχειν τῶν ἐπῶν τὰ πολλά·	καὶ	Ἰλιὰς ἦν αὐτῷ καὶ Ὀδυσσεία
[14, 3]	εἰς τὴν θεὸν οὔλους καλοῦσι	καὶ	ἰούλους. δημήτρουλοι καὶ καλλίουλοι. καὶ
[14, 3]	πολλῶν μίαν γενόμενα δέσμην οὔλους	καὶ	ἰούλους· καὶ τὴν Δήμητρα ὁτὲ
[14, 17]	περιπάτου δ´ ὢν ὁ Νικόλαος	καὶ	ἱστορίαν συνέγραψεν πολλήν. (ΙΣΧΑΔΕΣ. σφόδρα
[14, 17]	φησὶν Ἡγήσανδρος, πέμψαι αὐτῷ γλυκὺν	καὶ	ἰσχάδας καὶ σοφιστὴν ἀγοράσαντα. καὶ
[14, 21]	καὶ τὰ λάγανα ταῦτ´ ἔχων.	καὶ	ἴσως πάντα τὰ τοιαῦτα ἐπιδειπνίδας
[14, 7]	καὶ αὔλησις. ἦν δέ τις	καὶ	Ἰωνικὴ ὄρχησις παροίνιος. καὶ τὴν
[14, 21]	δοκεῖτε, ὦ ἄνδρες δαιταλῆς, ὅτι	καὶ	Κάδμος ὁ τοῦ Διονύσου πάππος
[14, 9]	δωριστὶ καὶ φρυγιστὶ καὶ λυδιστί.	καὶ	καθεζόμενος αὐτὸς ἐπί τινος δίφρου
[14, 12]	πρώτιστα μὲν γὰρ ὀνόμασιν ἰδίοισι	καὶ	καινοῖσι χρῆται πανταχοῦ. ἔπειτα τὰ
[14, 22]	πρόσεχε, κἀγώ σοι φράσω. ἀλληλοφαγίας	καὶ	κακῶν ὄντων συχνῶν γενόμενος ἄνθρωπός
[14, 6]	ψυχῆς· καὶ αἱ μὲν ἐλευθέριοι	καὶ	καλαὶ ποιοῦσι τοιαύτας, αἱ δ´
[14, 10]	στολὴν ὁμοίαν τῇ βασιλικῇ, ὃν	καὶ	καλεῖσθαι ζωγάνην. μνημονεύει τῆς ἑορτῆς
[14, 13]	σοι καὶ μεταδώσω. οἶδα δὲ	καὶ	Καλλίμαχον ἐν τῷ τῶν παντοδαπῶν
[14, 3]	οὔλους καλοῦσι καὶ ἰούλους. δημήτρουλοι	καὶ	καλλίουλοι. καὶ πλεῖστον οὖλον οὖλον
[14, 13]	φέρουσιν. ὀπτᾶται δ´ ἐν ἄνθραξιν,	καὶ	καλοῦνται ἐπ´ αὐτὸν οἱ φίλοι,
[14, 5]	μουσικὴ πρᾶγμ´ ἐστὶ βαθὺ {τι}	καὶ	καμπύλον, αἰεί τε καινὸν ἐξευρίσκει
[14, 22]	καὶ ἐν Μαγείρῳ· θρῖον δὲ	καὶ	κάνδαυλον ἢ τούτων τι τῶν
[14, 13]	καὶ τὰ καλούμενα κόκκωρα ἰσχὰς	καὶ	κάρυα τρία. ΣΤΡΕΠΤΟΙ καὶ ΝΕΗΛΑΤΑ.
[14, 5]	συνεξομοιοῦσθαι πεφύκαμεν πάντες ἄνθρωποι· διὸ	καὶ	κατὰ τὰς ἐθνικὰς διαστάσεις πλεῖστον
[14, 5]	τἄλλα πλὴν ὁ χρυσός. οὐκοῦν	καὶ	κατὰ τοῦτον τὸν λόγον πιθανόν
[14, 19]	ὅτι Σάμιοι πλεύσαντες εἰς Σύβαριν	καὶ	κατασχόντες τὴν Σιρῖτιν χώραν περδίκων
[14, 2]	Λίβυς ὢν τῶν Νομάδων, ὃς	καὶ	κατηύλησεν τὰ μητρῷα πρῶτος. αὐλήσεων
[14, 9]	ἐνέτεινε χορδαῖς, ὑπερθεὶς ἑκάστῃ πῆχυν	καὶ	κάτω προσαρμόσας χορδοτόνια, καὶ τὸν
[14, 6]	ἀπέκειτο γέρας. οὐ κακῶς δὲ	καὶ	Καφισίας ὁ αὐλητής, ἐπιβαλλομένου τινὸς
[14, 9]	οἴομαι μηδὲν οὕτως μωρὸν εἶναι	καὶ	κενόν. σκώπτει δ´ αὐτὸν εἰς
[14, 1]	ἕλῃ μηδ´ αἴσιμα πίνῃ. οἶνος	καὶ	κένταυρον ἀγακλυτὸν Εὐρυτίωνα ὤλες´ ἐνὶ
[14, 7]	ἧς μνημονεύει Κρατῖνος ἐν Νεμέσει	καὶ	Κηφισόδωρος ἐν Ἀμαζόσιν Ἀριστοφάνης τ´
[14, 6]	τὰς ἐπικηρυκείας ποιοῦνται μετ´ αὐλῶν	καὶ	κιθάρας, καταπραύνοντες τῶν ἐναντίων τὰς
[14, 6]	Ἱστοριῶν Γέται, φησί, κιθάρας ἔχοντες	καὶ	κιθαρίζοντες τὰς ἐπικηρυκείας ποιοῦνται. ὅθεν
[14, 4]	ποιητῶν προφέρεται. καλεῖται δ´ οὗτος	καὶ	κιναιδολόγος. ἤκμασεν δ´ ἐν τῷ
[14, 4]	ἐπιτίθενται στέφανον {τε} δασὺν ἴων	καὶ	κιττοῦ· καυνάκας τε περιβεβλημένοι παρέρχονται
[14, 11]	δευτέρᾳ τραπέζῃ, ὥσπερ καὶ λαγῷα	καὶ	κίχλαι κοινῇ μετὰ τῶν μελιπήκτων
[14, 13]	δημιουργὸς δ´ ἀντιπαρατεταγμένη κρεᾴδι´ ὀπτᾷ	καὶ	κίχλας. Εὐάγγελος δὲ Ἀνακαλυπτομένῃ· τέτταρας
[14, 12]	λέγεις παρέχειν, ἄμητας καὶ λαγῷα	καὶ	κίχλας. τούτοισι χαίρω, τοῖς δὲ
[14, 8]	ὅταν ἐξαρθῇ γίνεται σχῆμα νεὼς	καὶ	κλίμακος ἑνοποιουμένων, ὅμοιον δέ τί
[14, 22]	ἀρχὰς μὲν οὖν τὴν δημοτικὴν	καὶ	κοινὴν ταύτην τροφὴν τὴν ἐκ
[14, 16]	ὁ Οὐλπιανὸς ἔφη· ἀλλ´ ἐπειδὴ	καὶ	κοπτήν τινα καλεῖτε, ὁρῶ δὲ
[14, 6]	καὶ πορείᾳ καλὸν μὲν εὐσχημοσύνη	καὶ	κόσμος, αἰσχρὸν δὲ ἀταξία καὶ
[14, 14]	σίζοντας, ὅταν αὐτοῖσιν ἐπιχέῃς μέλι;	καὶ	Κρατῖνος ἐν Νόμοις· καὶ δρόσον
[14, 1]	τότ´ ἤδη κρότος ἐξαίσιος ἐγένετο	καὶ	κραυγὴ τῶν θεωμένων. ἔτι δὲ
[14, 12]	μουσικήν. οἱ νῦν δὲ κισσόπλεκτα	καὶ	κρηναῖα καὶ ἀνθεσιπότατα μέλεα μελέοις
[14, 22]	δὲ περὶ τῆς πολυτελείας αὐτῶν	καὶ	Κριτίας ἐν τῇ Πολιτείᾳ αὐτῶν.
[14, 22]	τε καὶ ξηρῷ καὶ γητίῳ	καὶ	κρομμύῳ καθαρῷ πεφωσμένῳ ἢ μήκωνι
[14, 10]	ἀρνεία τε δαὶς καὶ πεπτὰ	καὶ	κροτητὰ τῆς ξουθοπτέρου πελάνῳ μελίσσης
[14, 2]	σικιννοτύρβη, θυροκοπικόν (τὸ δ´ αὐτὸ	καὶ	κρουσίθυρον) κνισμός, μόθων. ταῦτα δὲ
[14, 21]	Σικελικά. {Β. σκεύη μὲν οὖν	καὶ	κτήματ´ ᾠόμην φέρειν. καὶ ὁ
[14, 10]	καλεῖσθαι ζωγάνην. μνημονεύει τῆς ἑορτῆς	καὶ	Κτησίας ἐν δευτέρῳ Περσικῶν. Κῷοι
[14, 4]	δὲ μαγῳδὸς καλούμενος τύμπανα ἔχει	καὶ	κύμβαλα καὶ πάντα τὰ περὶ
[14, 6]	σπάθαι, πὰρ δὲ ζώματα πολλὰ	καὶ	κυπαττίδες. τῶν οὐκ ἔστι λαθέσθ´,
[14, 5]	Τῆλος, παρὰ δὲ Ἱππώνακτι Κίων	καὶ	Κώδαλος καὶ Βάβυς, ἐφ´ ᾧ
[14, 4]	κωμῳδίαν. πολλάκις δὲ οἱ μαγῳδοὶ	καὶ	κωμικὰς ὑποθέσεις λαβόντες ὑπεκρίθησαν κατὰ
[14, 1]	ταχὺ δὲ συννοήσαντες οἱ αὐληταὶ	καὶ	λαβόντες οἰκείαν ταῖς ἑαυτῶν ἀσελγείαις
[14, 8]	{τοὺς} πολλοὺς ἀκεφάλους ποιεῖ στίχους	καὶ	λαγαρούς, ἔτι δὲ μειούρους. Ξενοφάνης
[14, 11]	ἐν τῇ δευτέρᾳ τραπέζῃ, ὥσπερ	καὶ	λαγῷα καὶ κίχλαι κοινῇ μετὰ
[14, 12]	τὴν νύμφην λέγεις παρέχειν, ἄμητας	καὶ	λαγῷα καὶ κίχλας. τούτοισι χαίρω,
[14, 13]	τούτοις μνημονεύει· οὐκ ἀτταγᾶς τε	καὶ	λαγὼς καταβρύκων, οὐ τηγανίτας σησάμοισι
[14, 5]	ἀνθρώποις, οὐδὲ τοὺς παλαιοὺς Κρητῶν	καὶ	Λακεδαιμονίων αὐλὸν καὶ ῥυθμὸν εἰς
[14, 7]	δὲ ἐπ´ ἀλλήλους καὶ νάρθηκας	καὶ	λαμπάδας φέρουσιν ὀρχοῦνταί τε τὰ
[14, 5]	Ἡρακλείδης, ἣν ἐκάλουν Αἰολίδα, ὡς	καὶ	Λᾶσος ὁ Ἑρμιονεὺς ἐν τῷ
[14, 19]	(περὶ δὲ ΠΕΡΔΙΚΩΝ τί δεῖ	καὶ	λέγειν ἐμέ, πλεόνων εἰρημένων ὑφ´
[14, 7]	ὠρχοῦντο μετὰ λέξεως τοιαύτης μιμούμενοι	καὶ	λέγοντες· ποῦ μοι τὰ ῥόδα,
[14, 4]	τὰς θύρας, βαίνοντες ἐν ῥυθμῷ	καὶ	λέγοντες· σοί, Βάκχε, τάνδε μοῦσαν
[14, 15]	καὶ πάλιν τρίψας ἕλκυσον λάγανον	καὶ	λειάνας ἐκτεμὼν κατάτεμνε καὶ ἕψε
[14, 7]	ἔτι δὲ μορφασμὸς καὶ γλαὺξ	καὶ	λέων ἀλφίτων τε ἔκχυσις καὶ
[14, 1]	ὀργισθεὶς ἔφη φανήσομαί σοί ποτε	καὶ	λέων. ὕστερον γὰρ ἀφισταμένων τῶν
[14, 9]	μνημονεύειν, Φρυγίου τε καὶ Δωρίου	καὶ	Λυδίου· ταύταις γὰρ μόναις τὸν
[14, 9]	τῇ τε δωριστὶ καὶ φρυγιστὶ	καὶ	λυδιστί. καὶ καθεζόμενος αὐτὸς ἐπί
[14, 5]	κατελθόντων εἰς τὴν Πελοπόννησον Φρυγῶν	καὶ	Λυδῶν. Λυδοὶ μὲν γὰρ αὐτῷ
[14, 1]	τῶν Αἰγυπτίων, ὥς φησι Θεόπομπος	καὶ	Λυκέας ὁ Ναυκρατίτης ἐν τοῖς
[14, 3]	ἡ δ´ ἐπὶ τοῖς θανάτοις	καὶ	λύπαις ᾠδὴ ὀλοφυρμὸς καλεῖται. αἱ
[14, 9]	ἐν Θαμύρᾳ· πηκταὶ δὲ λύραι	καὶ	μαγάδιδες τά τ´ ἐν Ἕλλησι
[14, 9]	εὔχροα πρῶτος ἐκιθάρισε καὶ ἰάμβους	καὶ	μάγαδιν, τὸν καλούμενον συριγμόν, καὶ
[14, 9]	ὑψηλᾶς ἀκούων πηκτίδος. πηκτὶς δὲ	καὶ	μάγαδις ταὐτόν, καθά φησιν ὁ
[14, 1]	φησιν Ἡρόδοτος, ἐπαναπλέει κακὰ ἔπεα‘	καὶ	μαινόμενα. Κλέαρχός τε ὁ κωμῳδιοποιὸς
[14, 16]	τὸν καρπὸν ἀφίησι λευκόφαιον ὄντα	καὶ	μακρόν, παρεμφερῆ τοῖς δακρύοις, ἃ
[14, 7]	καὶ πολλαὶ γυναῖκες ὠρχοῦντο, ἃς	καὶ	μακτιστρίας ὀνομαζομένας οἶδα. (τὰ δὲ
[14, 7]	γελοῖαι δ´ εἰσὶν ὀρχήσεις ἴγδις	καὶ	μακτρισμὸς ἀπόκινός τε καὶ σοβάς,
[14, 20]	ἀλλ´ ἔθυον δέλφακα ωδον θἠστίᾳ	καὶ	μάλα καλήν. καὶ Πλάτων Ἰοῖ·
[14, 15]	μέλιτι ἡψημένῳ, προσβαλὼν πέπερι πλέον	καὶ	μάλαξον· γίνεται δὲ μέλαν διὰ
[14, 1]	μὲν ἀπέχεσθαι ὁμοίως ᾤετο χρῆναι	καὶ	μανίας, σίτων δὲ ὑπερκαίρων ὁμοίως
[14, 4]	ποτὲ μὲν γυναῖκας {καὶ} μοιχοὺς	καὶ	μαστροπούς, ποτὲ δὲ ἄνδρα μεθύοντα
[14, 22]	ἐκ τῶν ἀλφίτων μᾶζαν ὠνόμαζον	καὶ	μάττειν τὸ παρασκευάζειν αὐτήν. ὕστερον
[14, 22]	οὕτως· πότος ἦν ἐπικωμασάντων τινῶν	καὶ	ματτύην ἐκέλευσεν εἰσφέρειν Λάκαινάν τις·
[14, 22]	Ἀνδροφόνῳ· πιεῖν τις ἡμῖν ἐγχεάτω	καὶ	ματτύην ποιεῖτε θᾶττον. Ἄλεξις δ´
[14, 9]	μαγάδι λαλήσω μικρὸν ἅμα σοι	καὶ	μέγα. τὴν ἀπορίαν οὖν μοι
[14, 6]	ἐν τοῖς χοροῖς εὔσχημον τότε	καὶ	μεγαλοπρεπὲς καὶ ὡσανεὶ τὰς ἐν
[14, 22]	ἄλλοι ἀδελφοί. οὕτως ἔνδοξον ἦν	καὶ	μέγιστον τὸ τῆς μαγειρικῆς τέχνης
[14, 6]	τὸν μὲν Διόνυσον ἐν οἴνῳ	καὶ	μέθῃ, τὸν δ´ Ἀπόλλωνα μεθ´
[14, 19]	κολοβόν ἐστιν. ῥύγχος δὲ ὀξύτερον	καὶ	μεῖζον ἢ ὄρνις ἔχει. τράχηλος
[14, 8]	τὰς ᾠδάς γλυκυτάτων πρύτανιν ὕμνων’	καὶ	μέλεα μελιπτέρωτα Μουσᾶν. ἀπὸ γὰρ
[14, 17]	τῶν καὶ σιτία καὶ οἶνον	καὶ	μέλι ποιέονται· τοὺς συκέων τρόπον
[14, 12]	ἄφθονα σασαμόφωκτα. τυρακίνας τε γάλακτι	καὶ	μέλι συγκατάφυρτος ἦς ἄμυλος πλαθανίτας.
[14, 14]	καὶ ἐγκρίδας ἄλλα τε πέμματα	καὶ	μέλι χλωρόν. μνημονεύει αὐτῶν καὶ
[14, 12]	ἐν κύκλῳ τ´ ὀπόφωκτ´ ἀνάριθμα	καὶ	μελίπακτα τετυγμέν´ ἄφθονα σασαμόφωκτα. τυρακίνας
[14, 14]	γὰρ ταύτην ἐκ πυρῶν πεφωσμένων	καὶ	μέλιτι δεδευμένων. αὗται δὲ ἆθλα
[14, 14]	ΙΤΡΙΟΝ πεμμάτιον λεπτὸν διὰ σησάμου	καὶ	μέλιτος γινόμενον. μνημονεύει αὐτοῦ Ἀνακρέων
[14, 17]	ἐν Μισουμένῃ φησίν· μύρτων λέγουσιν	καὶ	μέλιτος ἐγκώμια καὶ τῶν προπυλαίων
[14, 14]	τοῖς Ἐλαφηβολίοις ἀναπλασσόμενος διὰ σταιτὸς	καὶ	μέλιτος καὶ σησάμου. ΝΑΣΤΟΣ πλακοῦντος
[14, 14]	Παντελείοις τῶν Θεσμοφορίων ἐκ σησάμου	καὶ	μέλιτος κατασκευάζεσθαι ἐφήβαια γυναικεῖα, ἃ
[14, 14]	(ΣΤΑΙΤΙΤΑΣ πλακοῦς ποιὸς ἐκ σταιτὸς	καὶ	μέλιτος. μνημονεύει Ἐπίχαρμος ἐν Ἥβας
[14, 9]	ὡς παραφθείροι τὴν ἀρχαίαν μουσικήν,	καὶ	μέλλοντός τινος ἐκτέμνειν αὐτοῦ τὰς
[14, 3]	δὲ ἐν τῷ περὶ Στησιχόρου	καὶ	μελῳδηθῆναί φησιν οὐ μόνον τὰ
[14, 14]	τις παρὰ Συρακοσίοις οὕτως καλούμενος.	καὶ	μέμνηται αὐτοῦ Ἐπίχαρμος ἐν Γᾷ
[14, 9]	ταὐτόν, καθά φησιν ὁ Ἀριστόξενος	καὶ	Μέναιχμος ὁ Σικυώνιος ἐν τοῖς
[14, 1]	καὶ Δεινίας, ἔτι τε Μνασιγείτων	καὶ	Μέναιχμος, ὥς φησι Τηλεφάνης ἐν
[14, 22]	δὲ τέχναις ἡδυνθεῖσαι δαιτὸς διαθρυμματίδες.	καὶ	Μένανδρος ἐν Φάσματι· ἐπισημαίνεσθ´, ἐὰν
[14, 1]	φίλων· παρὰ δ´ αὑτοῦ Πευκέστας	καὶ	Μενελάους, ἔτι δὲ Ὀξυθέμιδας. ταῦτα
[14, 17]	ἰσχάδας μοι πρόελε τῶν πεφωσμένων.	καὶ	μετ´ ὀλίγα δέ· οὐκ ἰσχάδας
[14, 12]	τινὰς παραβόσκομεν. καὶ ἐν Κύδωνι	(καὶ	μετὰ δεῖπνον κόκκος ἐρέβινθος κύαμος,
[14, 5]	πάντες αὐτοὺς ἐξεκήρυξαν, Μαντινεῖς δὲ	καὶ	μετὰ τὴν ἀπαλλαγὴν αὐτῶν καθαρμὸν
[14, 16]	ταῦτα συντεθρυμμένα μετὰ μέλιτος ἑψόμενα·	καὶ	μετὰ τὴν ἕψησιν σφαιρηδὸν συντεθέντα
[14, 14]	~(ΕΓΚΡΙΔΕΣ πεμμάτιον ἑψόμενον ἐν ἐλαίῳ	καὶ	μετὰ τοῦτο μελιτούμενον. μνημονεύει αὐτῶν
[14, 13]	μετεγράψαμεν ὀνόματα πλακούντων τούτων σοι	καὶ	μεταδώσομεν, οὐχ ὡς τοῦ ὑπ´
[14, 13]	καταλεξάντων, ὅσων μέμνημαι τούτων σοι	καὶ	μεταδώσω. οἶδα δὲ καὶ Καλλίμαχον
[14, 8]	νομίσας οὖν ὀρθῶς αὐτὸν ὑπωπτευκέναι	καὶ	μεταπεμπόμενος οὐδὲν ὤνησεν. (ἐγὼ δὲ
[14, 5]	τὴν ἁρμονίαν Φρύγες πρῶτοι εὗρον	καὶ	μετεχειρίσαντο. διὸ καὶ τοὺς παρὰ
[14, 17]	γένηται αὑτῷ λαμβάνειν ὅταν ἐθέλῃ	καὶ	μὴ ἀγοράζειν. λέγεται δὲ τὸν
[14, 17]	ὁ ψὴν τὴν βάλανον ἐνδύνων	καὶ	μὴ ἀπορρείῃ ὁ καρπὸς τοῦ
[14, 8]	τοὔνομα σημαίνει. καὶ τὸ χρηστομουσεῖν	καὶ	μὴ παραβαίνειν τοὺς ἀρχαίους τῆς
[14, 13]	ἀνδρῶν· τὸ δὲ δεῖπνον ἐντελὲς	καὶ	μηδὲ ἓν ἐλλιπές. λαμπροὺς γενέσθαι
[14, 18]	εἰς Φερεκράτην ἀναφερόμενόν φησιν· ἀμυγδάλας	καὶ	μῆλα καὶ μιμαίκυλα καὶ μύρτα
[14, 18]	σῦκον καὶ σταφυλὴ καὶ ὁμομηλὶς	καὶ	μῆλα καὶ ῥόδα δὶς τοῦ
[14, 5]	ἀποτρίβεσθαι αἰσχρὸν παρ´ αὐτοῖς νομίζεται.	καὶ	μὴν ἐμβατήρια μετ´ αὐλοῦ καὶ
[14, 7]	κεκυρτωκότων. μνημονεύει Αἰσχύλος ἐν Θεωροῖς·	καὶ	μὴν παλαιῶν τῶνδέ σοι σκωπευμάτων.
[14, 19]	ταοὶ ἱεροί εἰσι τῆς Ἥρας.	καὶ	μήποτε πρώτιστοι καὶ ἐγένοντο καὶ
[14, 9]	τούτοις· πονηρὸν υἱὸν καὶ πατέρα	καὶ	μητέρα ἐστὶν μαγαδίζειν ἐπὶ τροχοῦ
[14, 22]	ποδάριον καὶ γαστρίον τακερόν τι	καὶ	μήτρας ἴσως. Διονύσιος δ´ ἐν
[14, 13]	πλακουντοποιικὰ συγγράμματα Αἰγιμίου καὶ Ἡγησίππου	καὶ	Μητροβίου, ἔτι δὲ Φαίτου. ἡμεῖς
[14, 9]	τὸ ὄργανον ἐν Μιτυλήνῃ, ὡς	καὶ	μίαν τῶν Μουσῶν ἔχουσαν αὐτὸ
[14, 18]	ἀναφερόμενόν φησιν· ἀμυγδάλας καὶ μῆλα	καὶ	μιμαίκυλα καὶ μύρτα καὶ σέλινα
[14, 4]	ὡς ἄν τις σκευοποιοὺς εἴπῃ	καὶ	μιμητάς. τοῦ δὲ εἴδους τῶν
[14, 22]	πολλοῦ βουθυτοῦντες, φησί, καὶ σκευάζοντες	καὶ	μιστύλλοντες, ἔτι δ´ οἰνοχοοῦντες. Κήρυκας
[14, 7]	μανιώδεις δ´ εἰσὶν ὀρχήσεις κερνοφόρος	καὶ	μογγὰς καὶ θερμαυστρίς. ἦν δὲ
[14, 4]	κόσμου, ὑποκρινόμενος ποτὲ μὲν γυναῖκας	{καὶ}	μοιχοὺς καὶ μαστροπούς, ποτὲ δὲ
[14, 5]	διαστάσεις πλεῖστον ἀλλήλων διαφέρομεν ἤθεσι	καὶ	μορφαῖς καὶ χρώμασιν. πρὸς δὲ
[14, 20]	ἡμῶν δελφάκα. χηνῶν δὲ σιτευτῶν	καὶ	μόσχων Θεόπομπος ἐν ιγʹ Φιλιππικῶν
[14, 6]	ἐγὼ θεράπων μὲν Ἐνυαλίοιο ἄνακτος,	καὶ	Μουσέων ἐρατὸν δῶρον ἐπιστάμενος. ὁμοίως
[14, 9]	Ἀχαιὸς καὶ Διοκλῆς ὁ Κυναιθεύς.	καὶ	μοχθηρῶν δὲ ᾀσμάτων γεγόνασι ποιηταί,
[14, 18]	καὶ σέλινα κἀξ οἴνου βότρυς	καὶ	μυελόν. ὅτι δ´ ἐν ταῖς
[14, 11]	δευτέρα τράπεζα προσεγένετο, καὶ στέφανοι	καὶ	μύρα καὶ θυμιάματα καὶ τὰ
[14, 18]	ἀμυγδάλας καὶ μῆλα καὶ μιμαίκυλα	καὶ	μύρτα καὶ σέλινα κἀξ οἴνου
[14, 20]	εἵλωσιν ὑβριστικῶς πάνυ ἐχρῶντο Λακεδαιμόνιοι	καὶ	Μύρων ὁ Πριηνεὺς ἱστορεῖ ἐν
[14, 7]	δοράτων, προίενται δὲ ἐπ´ ἀλλήλους	καὶ	νάρθηκας καὶ λαμπάδας φέρουσιν ὀρχοῦνταί
[14, 13]	ἰσχὰς καὶ κάρυα τρία. ΣΤΡΕΠΤΟΙ	καὶ	ΝΕΗΛΑΤΑ. τούτων μνημονεύει Δημοσθένης ὁ
[14, 22]	εὐθύς· καὶ νομάδα παχεῖαν ἕψε	καὶ	νεοσσοὺς τῶν ἤδη κοκκυζόντων, ἐὰν
[14, 1]	τῇ βακτηρίᾳ. μνημονεύει δ´ αὐτοῦ	καὶ	Νικόστρατος ἐν Σύρῳ· Κηφισόδωρον οὐ
[14, 3]	τις, ὡς Ἀριστοφάνης ἐν Θεσμοφοριαζούσαις	καὶ	Νικοχάρης ἐν Ἡρακλεῖ Χορηγῷ. ἦν
[14, 22]	καὶ τῆς ἑψήσεως ἐπιφέρει εὐθύς·	καὶ	νομάδα παχεῖαν ἕψε καὶ νεοσσοὺς
[14, 19]	μόνον ἐκ Μηδίας μετεπέμπετο, ἀλλὰ	καὶ	νομάδας ὄρνιθας ὑποβαλὼν ἐποίησε πλῆθος,
[14, 7]	τῶν ἀρχαίων ἐκείνων ὀνομάτων τε	καὶ	νομίμων καὶ ἀπολοφυράμενοι πρὸς ἀλλήλους
[14, 6]	οἱ ἀρχαῖοι καὶ περιέλαβον ἔθεσι	καὶ	νόμοις τοὺς τῶν θεῶν ὕμνους
[14, 17]	Ξέρξης τοὺς βασιλεῖς χρῆσθαι· ὅθεν	καὶ	νόμος τις ὕστερον ἐγένετο. εἰσενέγκαντος
[14, 5]	χρῆται τῇ μουσικῇ. ὅτι δὲ	καὶ	νόσους ἰᾶται μουσικὴ Θεόφραστος ἱστόρησεν
[14, 3]	ποιήσεως δῆλόν ἐστιν. ἔτι γὰρ	καὶ	νῦν αἱ γυναῖκες ᾄδουσιν αὐτοῦ
[14, 7]	τῶν ἑορτῶν τῶν Ἑλληνικῶν ἔτι	καὶ	νῦν, ἐν ᾗ συνιόντες ἀναμιμνήσκονται
[14, 3]	μεμελῳδημένου θρήνου {καὶ ἀνακλήσεως} ᾧ	καὶ	νῦν ἔτι πάντες χρώμενοι διατελοῦσι.
[14, 10]	δεσποτῶν· καὶ τὸ σύνολον ἔτι	καὶ	νῦν Θεσσαλοὺς μεγίστην ἑορτὴν ἄγοντας
[14, 7]	λαβεῖν· Λακωνικὸν δ´ εἶναι μέχρι	καὶ	νῦν ὄνομα τὸν Πύρριχον. ἐμφανίζει
[14, 8]	ἐγένοντο μελῶν ποιηταί. τηροῦσιν δὲ	καὶ	νῦν τὰς ἀρχαίας ᾠδὰς ἐπιμελῶς
[14, 22]	τὴν μαγειρικὴν τέχνην. ὅθεν ἔτι	καὶ	νῦν τῶν πρότερον μεμνημένοι τὰ
[14, 4]	δέ γε ταύτης ἄσιτος ἡμέραν	καὶ	νύχθ´ ὅλην κεστρεὺς λοπισθείς, πασθείς,
[14, 5]	δὲ ταῦτα ταῖς ἱπποτροφίαις αὐτῶν	καὶ	ξενοδοχίαις· οὐ πανοῦργον δέ, ἀλλὰ
[14, 19]	δὲ ὀπτὰ τῶν ἑφθῶν ὠμότερα	καὶ	ξηρότερα. τὰ δὲ ὀπτὰ κρέα
[14, 22]	ὀπτῷ, σιλφίῳ, κυμίνῳ, θύμῳ χλωρῷ	καὶ	ξηρῷ, θύμβρᾳ, κοριάννῳ χλωρῷ τε
[14, 22]	ξηρῷ, θύμβρᾳ, κοριάννῳ χλωρῷ τε	καὶ	ξηρῷ καὶ γητίῳ καὶ κρομμύῳ
[14, 22]	καὶ φορτικῆς δι´ ἀφροδισίων ἡδονῆς.	(καὶ	ὁ Ἀρτεμίδωρος ἐν ταῖς Ὀψαρτυτικαῖς
[14, 22]	δὲ δῆλόν ἐστιν ἐξ οὗ	καὶ	ὁ Ἀρτεμίδωρος παρέθετο μαρτυρίου Ἀλέξιδος·
[14, 16]	ὀνόματος τούτου τῶν ἐνδόξων μνημονεύει.	καὶ	ὁ Δημόκριτος ἔφη· τὸ μὲν
[14, 9]	κληθείς, ἔτι δ´ ὁ τρίγωνος	καὶ	ὁ ἔλυμος καὶ τὸ ἐννεάχορδον
[14, 12]	ἔτι, πλακοῦντος ἁπτέον. ἐπεὶ δὲ	καὶ	ὁ Κυθήριος Φιλόξενος ἐν τῷ
[14, 12]	αὔτ´ ἐπί τ´ ᾔνησαν ταῦτα	καὶ	ὁ Κυθήριος Φιλόξενος· ὃν ἐπαινῶν
[14, 1]	περὶ γὰρ θαυματοποιῶν ἤδη προειρήκαμεν.	καὶ	ὁ Μάγνος ἔφη· Διονύσιος μὲν
[14, 18]	περὶ τῶν ἑξῆς παρακειμένων διεξέλθω.	καὶ	ὁ Μασσούριος ἔφη· μηδ´ ἀναβάλλεσθαι
[14, 9]	χορδαῖσι μάγαδιν ἔχων, ὦ Λεύκασπι.	καὶ	ὁ μὲν Ποσειδώνιός φησιν τριῶν
[14, 22]	ἐλευθέρων. ἐκσεμνύνει δὲ τὴν τέχνην	καὶ	ὁ νεώτερος Κρατῖνος ἐν τοῖς
[14, 5]	ἐπιζητοῦντας τὴν αἰτίαν ἔλεγεν πραύνομαι’	καὶ	ὁ Ὁμηρικὸς δὲ Ἀχιλλεὺς τῇ
[14, 13]	ὑπὸ τῆς τοῦ ἡλίου ἀνατολῆς	καὶ	ὁ οὐρανὸς ἀμφιφῶς γίνεται. ΒΑΣΥΝΙΑΣ.
[14, 3]	χρώμενοι διατελοῦσι. τοιοῦτος δ´ ἐστὶ	καὶ	ὁ παρ´ Αἰγυπτίοις καλούμενος Μάνερως.
[14, 19]	τὸ τῶν μελεαγρίδων γένος. τοσαῦτα	καὶ	ὁ περιπατητικὸς φιλόσοφος περὶ τῶν
[14, 10]	ἕως ἂν περὶ ἐπιδορπισμάτων εἴπῃς.	καὶ	ὁ Ποντιανός· τραγήματα Κράτης φησὶ
[14, 15]	εὖ ῥύθμισόν τε αὐτό. ταῦτα	καὶ	ὁ σοφὸς πεμματολόγος Χρύσιππος. ~(Ἁρποκρατίων
[14, 4]	τῷ περὶ αὐτοῦ {Σωτάδου} συγγράμματι	καὶ	ὁ τοῦ Σωτάδου υἱὸς Ἀπολλώνιος.
[14, 9]	ἐν ἐννέ´ ἂν χορδαῖς κατεγλυκάνατο.	καὶ	ὁ τοὺς Εἵλωτας δὲ πεποιηκώς
[14, 21]	οὖν καὶ κτήματ´ ᾠόμην φέρειν.	καὶ	ὁ Τρομιλικὸς δὲ τυρὸς ἔνδοξός
[14, 22]	πολυτελεστάτων ἐδεσμάτων φανερόν· ὅτι δὲ	καὶ	ὁ τρόπος τῆς τοιαύτης εὐωχίας
[14, 5]	Αἰολέων ἦθος ἔχει τὸ γαῦρον	καὶ	ὀγκῶδες, ἔτι δὲ ὑπόχαυνον· ὁμολογεῖ
[14, 3]	πολλά· καὶ Ἰλιὰς ἦν αὐτῷ	καὶ	Ὀδυσσεία ἰδίως γεγραμμέναι. ὅτι δ´
[14, 19]	τοὺς ἔξω τόπους διεδόθησαν, ὡς	καὶ	οἱ ἀλεκτρυόνες ἐν τῇ Περσίδι
[14, 22]	οὐκ ἠδύνατο· συνεπόνουν δ´ αὐτῷ	καὶ	οἱ ἄλλοι ἀδελφοί. οὕτως ἔνδοξον
[14, 6]	βαθυχαῖταί κεν Μῆδοι ἐπιστάμενοι. (διόπερ	καὶ	οἱ ἀνδρειότατοι Λακεδαιμόνιοι μετ´ αὐλῶν
[14, 7]	δ´ αὐτῆς οἵ τε ὠσχοφορικοὶ	καὶ	οἱ βακχικοί, ὥστε καὶ {τὴν
[14, 20]	τῶν Λακώνων ἐγκρατὲς γράφων οὕτως·	καὶ	οἱ Θάσιοι ἔπεμψαν Ἀγησιλάῳ προσιόντι
[14, 4]	Ἡσιόδου, Ἑρμόφαντον δὲ τὰ Ὁμήρου.	~(καὶ	οἱ καλούμενοι δὲ ἱλαρῳδοί, οὓς
[14, 10]	τῶν πολιτῶν κοινῇ τε ἀστραγαλίζουσιν	καὶ	οἱ κύριοι τοὺς δούλους ἑστιῶσιν,
[14, 22]	ἐπὶ τοῦ ψαιστὰ μεταδόρπια θυμιᾶν·	καὶ	οἱ παλαιοὶ τὸ θύειν δρᾶν
[14, 8]	τέττιξ εὔτυκος εἰς χορόν. {διὸ	καὶ	οἱ ποιηταὶ διετέλουν προσαγορεύοντες οὕτως
[14, 13]	θνητοῖς δὲ πλακοῦντας. ὅτι δὲ	καὶ	οἱ Σάμιοι διαφέροντές εἰσι πλακοῦντες
[14, 7]	ὠνομάσθαι ἀπὸ τῆς κινήσεως, ἣν	καὶ	οἱ σάτυροι ὀρχοῦνται ταχυτάτην οὖσαν.
[14, 7]	ἐν πρώτῳ περὶ Χορῶν, σίκιννις	καὶ	οἱ σάτυροι σικιννισταί. τινὲς δέ
[14, 22]	ἐν αὐτῷ δείκνυται ὁ μάγειρος.	καὶ	οἱ τὰ Ὀψαρτυτικὰ δὲ συγγράψαντες
[14, 7]	(οὗτοι δὲ καὶ παρθένιοι καλοῦνται)	καὶ	οἱ τούτοις ὅμοιοι. τῶν γὰρ
[14, 7]	δ´ εἰσὶν οἱ Λάκωνες, ὧν	καὶ	οἱ υἱοὶ τὰ ἐμβατήρια μέλη
[14, 3]	εἰς Ἄρτεμιν. ᾔδοντο δὲ Ἀθήνησι	καὶ	οἱ Χαρώνδου νόμοι παρ´ οἶνον,
[14, 5]	ἀλλὰ ἐξηρμένον καὶ τεθαρρηκός. διὸ	καὶ	οἰκεῖόν ἐστ´ αὐτοῖς ἡ φιλοποσία
[14, 17]	καρποφόροι, ἐκ τῶν καὶ σιτία	καὶ	οἶνον καὶ μέλι ποιέονται· τοὺς
[14, 17]	δὲ εὐωδίᾳ βέλτιον. γίνεται δὲ	καὶ	οἶνος ἐξ αὐτοῦ βρεχομένου καὶ
[14, 16]	φησιν· ἐν δὲ σῖτος πολὺς	καὶ	οἶνος φοινίκων καὶ ὄξος {καὶ}
[14, 19]	πρὸς τὰ ἔκγονα τὸ ὄρνεον	καὶ	ὀλιγωρεῖ τῶν νεωτέρων, ὥστε ἀνάγκη
[14, 3]	ὅτι δ´ ἐκαλοῦντο οἱ ῥαψῳδοὶ	καὶ	Ὁμηρισταὶ Ἀριστοκλῆς εἴρηκεν ἐν τῷ
[14, 6]	τὰς ἐπικηρυκείας ποιοῦνται. ὅθεν ἔοικεν	καὶ	Ὅμηρος διατηρῶν τὴν ἀρχαίαν τῶν
[14, 6]	πρᾳότητα καὶ χαρὰν ἐλευθέριον, ὅθεν	καὶ	Ὅμηρος εἰσήγαγε τοὺς θεοὺς χρωμένους
[14, 18]	Ὥρων λέγων· σῦκον καὶ σταφυλὴ	καὶ	ὁμομηλὶς καὶ μῆλα καὶ ῥόδα
[14, 16]	δ´ ἐν τοῖς περὶ Γλωσσῶν	καὶ	Ὀνομάτων ἐπιμηλίς, φησίν, ἀπίου γένος.
[14, 17]	πρὸς τὴν χρείαν. ποιοῦσι δὲ	καὶ	ὄξος ἐξ αὐτῶν. (Μελανιππίδης δ´
[14, 16]	σῖτος πολὺς καὶ οἶνος φοινίκων	καὶ	ὄξος {καὶ} ἑψητὸν ἀπὸ τῶν
[14, 6]	αὐτήν. (καὶ πρὸς γυμνασίαν δὲ	καὶ	ὀξύτητα διανοίας συμβάλλεται ἡ μουσική·
[14, 18]	οἰκείων λαμβάνῃ, ὅπως ἂν ἐθέλῃ	καὶ	ὁπόταν βούληται καρπούσθω, ἐὰν δ´
[14, 9]	καὶ μάγαδιν, τὸν καλούμενον συριγμόν,	καὶ	ὄργανον μετέλαβεν μόνος τῶν πρὸ
[14, 9]	ἢ ἐν τοῖς περὶ Αὐλῶν	καὶ	Ὀργάνων, ἀλλὰ μὴν οὐδὲ Ἀρχεστράτου·
[14, 1]	μῦν. ὅπερ ἀκούσας ὁ Ἀγησίλαος	καὶ	ὀργισθεὶς ἔφη φανήσομαί σοί ποτε
[14, 22]	ταῦτα· μῦμα δὲ παντὸς ἱερείου,	καὶ	ὄρνιθος δὲ χρὴ ποιεῖν τὰ
[14, 19]	ὑμῖν εἴρηται περί τε κρεῶν	καὶ	ὀρνίθων {καὶ περιστεριδίων} ἔρχομαι κἀγὼ
[14, 15]	λιξόλας, κλουστροπλακοῦς. γίνεται δέ, φησί,	καὶ	ὀρυζίτης πλακοῦς. ὁ δὲ φθοῖς
[14, 7]	δέ εἰσι τῶν τρόπων οἵτινες	καὶ	ὀρχοῦνται. εἰσὶ δὲ οἵδε· προσοδιακοί,
[14, 9]	ἀπολύσασθαι, καλὲ Μασούριε, ἢ σύ.	(καὶ	ὃς ἔφη· Δίδυμος ὁ γραμματικὸς
[14, 16]	κοπτήν· ἧς συμβουλεύω σοι ἀπεσθίειν.	καὶ	ὃς οὐδὲν μελλήσας ἀνελόμενος ἤσθιεν.
[14, 4]	τι καὶ παθεῖν ἡμᾶς δέῃ.	καὶ	ὃς πάνυ ἐμμελέστατα ἀπαντήσας αὐτῷ
[14, 1]	λέγων ὁ δ´ ἔξοινος ποῦ;	καὶ	ὃς παρ´ Ἀλέξιδι ἐν Εἰσοικιζομένῳ·
[14, 10]	πλεῖστον ἔφερεν καὶ ἀκροδρύων πλῆθος	καὶ	ὅσα παραμύθια ἡδονῆς μεταδόρπια. ~{Τρύφων
[14, 9]	τινὰς ἀντὶ τῆς λύρας κογχύλια	καὶ	ὄστρακα συγκρούοντας ἔρρυθμον ἦχόν τινα
[14, 15]	καὶ ἔα ἐκρεῖν τὸν ὀρόν.	καὶ	ὅταν σοὶ δόξῃ πεπηγέναι, ἄρας
[14, 5]	ἀνδρῶδες ἐμφαίνει καὶ τὸ μεγαλοπρεπὲς	καὶ	οὐ διακεχυμένον οὐδ´ ἱλαρόν, ἀλλὰ
[14, 21]	ἐν Σικελίᾳ φησὶν εἶναι Μεγάρων	καὶ	οὐκ ἐκ τῶν Νισαίων. ἀλλ´
[14, 16]	νῦν πιστάκια οἱ Σύροι καλοῦσιν.	καὶ	οὗτοι μὲν διὰ τοῦ π>
[14, 15]	καὶ ἐξ ἄλικος σουβίτυλλος. σπῖρα·	καὶ	οὗτος ἐκ τυροῦ γίνεται. λούκουντλοι,
[14, 22]	αὐτῷ νέος ὤν. ἐποίησε δὲ	καὶ	οὗτος ἐν δράματι Ἀγνοίᾳ ταυτί·
[14, 9]	Φίλλις ὁ Δήλιος· ξυνέγραψε γὰρ	καὶ	οὗτος περὶ Αὐλητῶν καὶ Εὐφράνωρ.
[14, 4]	Σωτάδου υἱὸς Ἀπολλώνιος. ἔγραψεν δὲ	καὶ	οὗτος περὶ τῶν τοῦ πατρὸς
[14, 10]	τραπέζας τε λαμπρῶς κοσμοῦντας παρατιθέναι	καὶ	οὕτως φιλάνθρωπον {τε} τὴν πανήγυριν
[14, 1]	Συμποσίῳ Φιλίππου μέν, περὶ οὗ	καὶ	οὑτωσὶ λέγει· Φίλιππος δ´ ὁ
[14, 22]	δέ σοι τὸ αὐτὸ μῦμα	καὶ	ὄψον. (τοσαῦτα καὶ τούτου κατακόψαντος
[14, 4]	γὰρ ἠριστηκότας πάσχειν, ἐάν τι	καὶ	παθεῖν ἡμᾶς δέῃ. καὶ ὃς
[14, 5]	ἐθίζονται κατὰ νόμον τοὺς ὕμνους	καὶ	παιᾶνας, οἷς ἕκαστοι κατὰ τὰ
[14, 4]	προσκόπιον δ´ ἐξ ἑρπύλλου περιτιθέμενοι	καὶ	παιδέρωτος ἐπάνω τούτου ἐπιτίθενται στέφανον
[14, 9]	ἔχειν τὴν συνῳδίαν ἀνδρῶν τε	καὶ	παίδων. καὶ Φρύνιχος δ´ ἐν
[14, 5]	ἔτι δὲ χοροὺς παρθένων ὁμοῦ	καὶ	παίδων, σπεύδοντες τὸ τῆς φύσεως
[14, 7]	στρατείαις ἔθος ποιήσασθαι, ἂν δειπνοποιήσωνται	καὶ	παιωνίσωσιν, ᾄδειν καθ´ ἕνα τὰ
[14, 7]	καὶ ἀλόγως ἅπτονται τῆς μουσικῆς.	καὶ	πάλαι μὲν τὸ παρὰ τοῖς
[14, 1]	τῶν γελοίων φησὶ γενέσθαι Ῥαδάμανθυν	καὶ	Παλαμήδην, λέγων οὕτως· καίτοι πολλοί
[14, 1]	ἀσύμβολον εὗρε γελοῖα λέγειν Ῥαδάμανθυς	καὶ	Παλαμήδης. γελωτοποιῶν δὲ μέμνηται Ξενοφῶν
[14, 1]	τὴν σκευὴν ἐπεφέροντο τοῖς ἐναντίοις	καὶ	πάλιν ἀνεχώρουν ἐκ μεταβολῆς. ὡς
[14, 22]	τε φέρειν Πρίαμόν τε καλέσσαι.	καὶ	πάλιν· αὐτὰρ ὃ Ταλθύβιον προίει
[14, 4]	δὲ πτισάναν καὶ τρυβλίον, θαυμάζομεν.	καὶ	πάλιν ἐὰν μὲν τευτλίον, παρείδομεν·
[14, 9]	ἑτέραν πλευρὰν πάλιν ἐπιβάλλων ἐχρῆτο	καὶ	πάλιν ἑτέραν. οὕτω δ´ ὀξέως
[14, 5]	Σιμωνίδην καὶ Πίνδαρον ἐχρήσαντό ποτε,	καὶ	πάλιν κατεφρονήθη. (τρεῖς οὖν αὗται,
[14, 9]	ὁ δὲ μάγαδις καλούμενος αὐλός.	καὶ	πάλιν· ὁ μάγαδις ἐν ταὐτῷ
[14, 15]	ὀλίγον στέατος χοιρείου καὶ πέπερι,	καὶ	πάλιν τρίψας ἕλκυσον λάγανον καὶ
[14, 5]	βαρύτητι καὶ τιθεμένων ὑπερμιξολύδιον ἁρμονίαν	καὶ	πάλιν ὑπὲρ ταύτης ἄλλην. οὐχ
[14, 16]	τῶν παρὰ Ἀλεξανδρεῦσιν καλουμένων κοννάρων	καὶ	παλιούρων. μνημονεύει δ´ αὐτῶν Ἀγαθοκλῆς
[14, 17]	τὰς μελαίνας ἰσχάδας. οἶδα δὲ	καὶ	Πάμφιλον εἰρηκότα πρόκνιδας γένος ἰσχάδων.
[14, 9]	τὰ Ἀσωποδώρου περὶ τὸν Ἔρωτα	καὶ	πᾶν τὸ τῶν ἐρωτικῶν ἐπιστολῶν
[14, 21]	τὸ σῶμα ἢ ὡς κακοήθη	καὶ	πανοῦργον, ὥς φησιν ὁ Ἀσκαλωνίτης
[14, 7]	περὶ τὴν μουσικὴν τὸ καλὸν	καὶ	πάντ´ εἶχε κατὰ τὴν τέχνην
[14, 4]	αὐτὸν ἐνδύματα γυναικεῖα· σχινίζεται δὲ	καὶ	πάντα ποιεῖ τὰ ἔξω κόσμου,
[14, 1]	ποτε κατὰ τύχην εἰς Δῆλον·	καὶ	πάντα τὰ κατὰ τὴν νῆσον
[14, 4]	καλούμενος τύμπανα ἔχει καὶ κύμβαλα	καὶ	πάντα τὰ περὶ αὐτὸν ἐνδύματα
[14, 8]	Ὀρφέα μουσικώτατον καὶ σοφώτατον ἔκρινον·	καὶ	πάντας τοὺς χρωμένους τῇ τέχνῃ
[14, 1]	διαχλευάζειν. (ταῦτα τοῦ Οὐλπιανοῦ διεξελθόντος	καὶ	πάντων ἀνακακχασάντων ἐπὶ ταῖς Ἀνικίοις
[14, 4]	κρότου δ´ ἐπὶ τούτοις γενομένου	καὶ	πάντων ὁμοθυμαδὸν αὐτὸν καλεσάντων εἰσελθὼν
[14, 19]	πεποίκιλται λευκῷ πριονώδεσιν σχήμασιν {πυρώδεσιν	καὶ}	παρ´ ἄλληλα κειμένοις. σκέλη δὲ
[14, 5]	δὲ νεανίσκοι τοὺς τῶν ἀνδρῶν.	καὶ	παρ´ ὅλον δὲ τὸν βίον
[14, 18]	σταφυλῇσι μελαίνῃσιν κομόωντες. ὅτι δὲ	καὶ	παρ´ Ὁμήρῳ ἐστὶν παντὶ δῆλον
[14, 22]	τὸ τῆς μαγειρικῆς τέχνης ἀξίωμα.	καὶ	παρὰ Ῥωμαίοις δ´ οἱ τιμηταὶ
[14, 21]	ἀγαθῶν ὄνησιν πᾶσι. ταῦτ´ εὐχώμεθα.	καὶ	παρὰ Σιμωνίδῃ δέ φησιν ἕτερος·
[14, 11]	ἡδὺς βίος. (ὅτι γὰρ ἦσαν	καὶ	παρὰ τοῖς ἀρχαίοις αἱ δεύτεραι
[14, 8]	ἀοιδοί. τὸ δὲ ἔθος τοῦτο	καὶ	παρὰ τοῖς βαρβάροις ἐσῴζετο, ὥς
[14, 7]	ὁτὲ δὲ οὔ. εἰσὶ δὲ	καὶ	παρὰ τοῖς βαρβάροις ὥσπερ καὶ
[14, 7]	καὶ παρὰ τοῖς βαρβάροις ὥσπερ	καὶ	παρὰ τοῖς Ἕλλησι σπουδαῖαι καὶ
[14, 7]	μογγὰς καὶ θερμαυστρίς. ἦν δὲ	καὶ	παρὰ τοῖς ἰδιώταις ἡ καλουμένη
[14, 9]	συστήματι χρήσασθαι τῇ μαγάδι· διὸ	καὶ	παρὰ τοῖς Λάκωσιν εὐθυνόμενον ὡς
[14, 20]	εἰ μὴ ἐπικόπτοιεν τοὺς ἁδρουμένους.	καὶ	παραδόντες αὐτοῖς τὴν χώραν ἔταξαν
[14, 21]	Κάδμος μάγειρος ὢν τοῦ βασιλέως	καὶ	παραλαβὼν τὴν Ἁρμονίαν αὐλητρίδα καὶ
[14, 22]	πάνυ γε, βάρβαρε. τοῦ θηριώδους	καὶ	παρασπόνδου βίου ἡμᾶς γὰρ ἀπολύσασα
[14, 10]	τι ἔχοι παρ´ αὑτῷ βέλτιστον	καὶ	παρατιθέναι ἐπὶ τὴν τράπεζαν τῷ
[14, 11]	ἐπεισῆγεν χορείαν ἢ τράπεζαν δευτέραν,	καὶ	παρέθηκε γέμουσαν πέμμασι παντοδαποῖς. ~Ἄμφις
[14, 7]	οἵδε· προσοδιακοί, ἀποστολικοὶ (οὗτοι δὲ	καὶ	παρθένιοι καλοῦνται) καὶ οἱ τούτοις
[14, 7]	~ὅθεν ἐκινήθησαν αἱ καλούμεναι πυρρίχαι	καὶ	πᾶς ὁ τοιοῦτος τρόπος τῆς
[14, 5]	ἡ φιλοποσία καὶ τὰ ἐρωτικὰ	καὶ	πᾶσα ἡ περὶ τὴν δίαιταν
[14, 16]	αὐανθῇ, ποιοῦσιν ἐξ αὐτοῦ ἄλευρα,	καὶ	πατέονται ταῦτα οὐ μάξαντες οὐδ´
[14, 9]	λέγει ἐν τούτοις· πονηρὸν υἱὸν	καὶ	πατέρα καὶ μητέρα ἐστὶν μαγαδίζειν
[14, 20]	εὖ τεθραμμένους, πρὸς τούτοις δὲ	καὶ	πέμματα καὶ τραγημάτων εἶδος παντοδαπῶν.
[14, 17]	τοῦ Δαμασκηνοῦ ἑταίρου ὄντος αὐτῷ	καὶ	πέμποντος φοίνικας συνεχῶς. τῶν ἀπὸ
[14, 15]	εὐτόνως, προσβαλὼν ὀλίγον στέατος χοιρείου	καὶ	πέπερι, καὶ πάλιν τρίψας ἕλκυσον
[14, 10]	τέρειναι σάρκες ἀρνεία τε δαὶς	καὶ	πεπτὰ καὶ κροτητὰ τῆς ξουθοπτέρου
[14, 7]	ἱστορεῖ Ἀριστόξενος ἐν πρώτῳ Συγκρίσεων.	καὶ	περὶ μὲν ὀρχήσεως τοσαῦτά μοι
[14, 9]	Τηλεκλείδης δὲ ἐν τοῖς Στερροῖς	καὶ	περὶ μοιχείας ἀναστρέφεσθαί φησιν αὐτόν.
[14, 5]	γὰρ νόμων ἐξηγητὴς οὐδενὸς δεύτερος	καὶ	περὶ μουσικὴν ἐνδιατρίβων αἰεί· ἅπτεται
[14, 20]	ΠΕΡΝΑΝ καλοῦσι, φέρε τι εἴπωμεν	καὶ	περὶ ταύτης, εἴ τις τοῦ
[14, 22]	Ἑλλήνων οἱ πλεῖστοι ἐπιδειπνίδα. τοσούτων	καὶ	περὶ τῆς ματτύης λεχθέντων ἔδοξεν
[14, 22]	σύγγραμμα ἐκδεδόσθαι ἐπιγραφόμενον Περὶ Ἀντιφάνους	καὶ	περὶ τῆς παρὰ τοῖς νεωτέροις
[14, 9]	αὐτὴν εὑρεθεῖσαν ὑπὸ Σάμβυκος τινός.	(καὶ	περὶ τοῦ τρίποδος δὲ καλουμένου
[14, 1]	καὶ ἐζητεῖτο εἰ μνήμη τις	καὶ	περὶ τούτων ἐγένετο παρὰ τοῖς
[14, 21]	ἐστί σοι, φίλοι, λέξωμέν τι	καὶ	περὶ ΤΥΡΩΝ. Φιλήμων μὲν γὰρ
[14, 16]	τυχὼν ἐπαίνου ἔφη· ἀλλὰ μὴν	καὶ	περὶ τῶν ἄλλων πάντων τῶν
[14, 19]	τῶν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ βασιλείων λέγων	καὶ	περὶ τῶν ἐν αὐτοῖς ζῴων
[14, 1]	ταύταις θέαις ἐγένοντό τινες λόγοι	καὶ	περὶ τῶν καλουμένων πλάνων· καὶ
[14, 19]	φασίν, ὀρνίθων γένος, τοὺς καλλιμόρφους	καὶ	περιβλέπτους ταὧς. διόπερ καὶ ἐπὶ
[14, 4]	ἔχοντες· χιτῶσι δὲ χρῶνται μεσολεύκοις	καὶ	περιέζωνται ταραντῖνον καλύπτον αὐτοὺς μέχρι
[14, 6]	ὠφελείας· ἀλλὰ μὴν οἱ ἀρχαῖοι	καὶ	περιέλαβον ἔθεσι καὶ νόμοις τοὺς
[14, 9]	πρῶτοι οἱ περὶ Ἐπίγονον ἐχρήσαντο.	καὶ	περιελὼν τὴν συντομίαν τὴν ὑπάρχουσαν
[14, 22]	ποικίλλοντες τὴν ἀναγκαίαν τροφὴν ἀκολάστως	καὶ	περιέργως μικρὸν παραγαγόντες τοὔνομα τῆς
[14, 1]	ἀνεχώρουν ἐκ μεταβολῆς. ὡς δὲ	καὶ	περιζωσάμενός τις τῶν χορευτῶν ἐκ
[14, 5]	εἴθισαν οἱ παλαιοὶ οὐ τρυφῆς	καὶ	περιουσίας χάριν, ἀλλὰ θεωροῦντες τὴν
[14, 19]	περί τε κρεῶν καὶ ὀρνίθων	{καὶ	περιστεριδίων} ἔρχομαι κἀγὼ λέξων ὅσα
[14, 14]	καλεῖσθαι κατὰ πᾶσαν Σικελίαν μυλλοὺς	καὶ	περιφέρεσθαι ταῖς θεαῖς. ΕΧΙΝΟΣ. Λυγκεὺς
[14, 20]	οἱ παρὰ Τιμοθέῳ. (ἐπεὶ δὲ	καὶ	πετασῶνος μέρος ἑκάστῳ κεῖται, ἣν
[14, 16]	τὸ δενδρίον μεγέθει μὲν πτελέης	καὶ	πεύκης οὐθέν τι μεῖον, ἀκρεμόνας
[14, 17]	οὐ νόμιμον πωλεῖσθαι. ὅτι δὲ	καὶ	πεφωσμένας ἰσχάδας ἤσθιον Φερεκράτης δείκνυσιν
[14, 16]	τῷ Χείρωνι ἐπιγραφομένῳ οὕτως λέγεται·	καὶ	πιεῖν ὕδωρ διπλάσιον χλιαρόν, ἡμίνας
[14, 9]	ψαλμοῦ παρέχεσθαι τὴν χρείαν. διόπερ	καὶ	Πίνδαρον εἰρηκέναι ἐν τῷ πρὸς
[14, 5]	ἔνιοι τῶν γενομένων κατὰ Σιμωνίδην	καὶ	Πίνδαρον ἐχρήσαντό ποτε, καὶ πάλιν
[14, 7]	οὐχ ἕδρας ἔργον οὐδ´ ἀμβολᾶς.	καὶ	Πίνδαρος δέ φησιν· Λάκαινα μὲν
[14, 4]	πάντων ὁμοθυμαδὸν αὐτὸν καλεσάντων εἰσελθὼν	καὶ	πιὼν ἀναλαβών τε τὴν κιθάραν
[14, 3]	μεταθέουσα ταῖς ἐπιθυμίαις. φοιτῶσα γὰρ	καὶ	πλανωμένη πάντας τοὺς ὀρείους ἐπεξῄει
[14, 21]	τοὺς δὲ λεπτοὺς τῶν τυρῶν	καὶ	πλατεῖς Κρῆτες θηλείας καλοῦσιν, ὥς
[14, 17]	παραπλήσιον τῇ ῥάμνῳ, μικρὸν βαθύτερον	καὶ	πλατύτερον. ὁ δὲ καρπὸς τὰς
[14, 20]	ωδον θἠστίᾳ καὶ μάλα καλήν.	καὶ	Πλάτων Ἰοῖ· πρόσφερε δεῦρο δὴ
[14, 3]	καὶ ἰούλους. δημήτρουλοι καὶ καλλίουλοι.	καὶ	πλεῖστον οὖλον οὖλον ἵει, ἴουλον
[14, 6]	ὅπως ἕκαστος τῶν εἰς μέθην	καὶ	πλήρωσιν ὡρμημένων ἰατρὸν λαμβάνῃ τῆς
[14, 4]	περὶ Κιθαρῳδῶν ἐν Ἀθήναις κατοικοῦντα	καὶ	πλησίον τοῦ θεάτρου οἰκοῦντα, εἰ
[14, 3]	λέγουσιν υἱὸν γενέσθαι ἀνδρὸς ἐπιφανοῦς	καὶ	πλουσίου, τῷ δὲ κάλλει καὶ
[14, 1]	ἐν εʹ Δηλιάδος, καὶ γένει	καὶ	πλούτῳ πρωτεύων εἰς Τροφωνίου καταβὰς
[14, 22]	δέ τίς φησιν· περιφέρειν ματτύην	καὶ	ποδάριον καὶ γαστρίον τακερόν τι
[14, 2]	ἢν ἰδού· ἅδε σοι δεξιὰ	καὶ	ποδὸς διαρριφά, θριαμβοδιθύραμβε, κισσόχαιτ´ ἄναξ,
[14, 7]	οἱ δὲ Κρῆτες κυνηγετικοί, διὸ	καὶ	ποδώκεις. εἰσὶ δέ τινες οἵ
[14, 1]	ῥαβδούχων, ἐπιστρέψαντας ἐπαγαγεῖν ἐπ´ αὐτοὺς	καὶ	ποιεῖν ὡσανεὶ μάχην. ταχὺ δὲ
[14, 19]	τὴν Σιρῖτιν χώραν περδίκων ἀναπτάντων	καὶ	ποιησάντων ψόφον ἐκπλαγέντες ἔφυγον καὶ
[14, 3]	ἐρωτικῆς ἐλπίδος. ὅθεν ἐποίησέ τε	καὶ	ποιήσασα περιῄει κατὰ τὴν ἐρημίαν,
[14, 11]	μοῖραν, ὕστερον δὲ πολλά τε	καὶ	ποικίλα ἐπεισφέρεσθαι διὸ καὶ ἐπιφορήματα
[14, 11]	ἑκάστου μοῖραν, ὕστερον δὲ πολλὰ	καὶ	ποικίλα ἐπιφέρεσθαι. διὸ καὶ ἐπιφορήματα
[14, 22]	ἐὰν ἡ σκευασία καθάρειος ᾖ	καὶ	ποικίλη. Ποσείδιππος ἐν Ἀναβλέποντι· ἐγὼ
[14, 19]	μέλασι τοῦ ὅλου χρώματος· διὸ	καὶ	ποικιλίαν τινὰ οἱ ῥόμβοι παρέχονται,
[14, 17]	πλέον δέκα μένειν ἡμερῶν, διὸ	καὶ	ποιοῦσι κατὰ βραχὺ πρὸς τὴν
[14, 7]	πλείονες, ὕστερον μακτρισμὸν ὠνόμασαν· ἣν	καὶ	πολλαὶ γυναῖκες ὠρχοῦντο, ἃς καὶ
[14, 21]	τῶν σοφιστῶν μαγείρων ἐκήρυσσε μῦμα.	καὶ	πολλῶν ξενιζομένων ἐπὶ τῷ κηρύγματι
[14, 5]	τῶν νῦν Ἰώνων ἤθη τρυφερώτερα	καὶ	πολὺ παραλλάττον τὸ τῆς ἁρμονίας
[14, 22]	Πέρσας, ἐζηλωκόσι τὴν τούτων τρυφὴν	καὶ	πολυτέλειαν. ἱστορεῖ δὲ περὶ τῆς
[14, 15]	γίνεται δὲ οὕτως· κάρυα Θάσια	καὶ	Ποντικὰ καὶ ἀμύγδαλα, ἔτι δὲ
[14, 6]	τοιαύτην. καὶ γὰρ ἐν ὀρχήσει	καὶ	πορείᾳ καλὸν μὲν εὐσχημοσύνη καὶ
[14, 16]	δὲ καί βιστάκια ἀμυγδαλόεντα πέφανται.	καὶ	Ποσειδώνιος δὲ ὁ ἀπὸ τῆς
[14, 5]	εἶναι τὴν ἁρμονίαν ὁ Λᾶσος.	καὶ	Πρατίνας δέ πού φησι· μήτε
[14, 8]	ταύτας εἰσὶ καὶ ἀκριβεῖς. ὅθεν	καὶ	Πρατίνας φησί· Λάκων ὁ τέττιξ
[14, 5]	τῆς τῶν ἐθισμῶν κατασκευῆς ἐξημεροῦν	καὶ	πραύνειν. ὧν Κυναιθεῖς ὀλιγωρήσαντες εἰς
[14, 21]	οἴεται κεκλῆσθαι, οἷον τὸν ἀμαθῆ	καὶ	πρὸς γαστέρα νενευκότα, ἀγνοῶν ὅτι
[14, 6]	τρὶς ἤδη σεσωκέναι διαφθειρομένην αὐτήν.	(καὶ	πρὸς γυμνασίαν δὲ καὶ ὀξύτητα
[14, 19]	δύ´ ἀγάλματ´ ἀγοράσαι. Ἀναξίλας Ὀρνιθοκόμοις·	καὶ	πρὸς ἐπὶ τούτοις τιθασὸς οἰμώζων
[14, 9]	τὴν βάσιν εὔτροχον {δ´} οὖσαν,	καὶ	πρὸς ἑτέραν πλευρὰν πάλιν ἐπιβάλλων
[14, 9]	ἐν οἷς τὰ διὰ πασῶν	καὶ	πρὸς ἴσα τὰ μέρη τῶν
[14, 6]	σωμάτων ἐπιμελείᾳ περιεποιοῦντο τὴν ἀνδρείαν	καὶ	πρὸς τὰς ἐν τοῖς ὅπλοις
[14, 9]	ὑπερβολὴν εἰς τὸ προσορχεῖσθαί τε	καὶ	προσᾴδειν ταῖς γυναιξὶν ὄργανά τινα
[14, 22]	κήρυκες κομίζουσιν, ὡς παλαιᾶς οὔσης	καὶ	προσηκούσης αὐτοῖς τῆς λειτουργίας· Ἕκτωρ
[14, 9]	ἐπὶ πλεῖον αὐξῆσαι τὴν τέχνην	καὶ	πρῶτον ἐν Δελφοῖς κιθαρῳδῆσαι τὰς
[14, 7]	αὐτὴν εἰρῆσθαι ἀπὸ τοῦ σείεσθαι,	καὶ	πρῶτον ὀρχήσασθαι τὴν σίκιννιν Θέρσιππον.
[14, 19]	τοῦ χρώματος ὅλου, πτίλοις λευκοῖς	καὶ	πυκνοῖς διειλημμένου οὐ μείζοσιν φακῶν.
[14, 7]	ὀνομαζομένας οἶδα. (τὰ δὲ στασιμώτερα	καὶ	πυκνότερα καὶ τὴν ὄρχησιν ἁπλουστέραν
[14, 1]	μετὰ συμφωνίας εἰς τὴν ὀρχήστραν,	καὶ	πύκται τέσσαρες ἀνέβησαν ἐπὶ τὴν
[14, 4]	ποιήματα Ἀλεξάνδρου τε τοῦ Αἰτωλοῦ	καὶ	Πύρητος τοῦ Μιλησίου καὶ Ἀλέξου
[14, 7]	καὶ χρεῶν ἀποκοπὴ καὶ στοιχεῖα	καὶ	πυρρίχη. μετ´ αὐλῶν δ´ ὠρχοῦντο
[14, 14]	Νικοφῶν. Ἀριστοφάνης δ´ ἐν Δαναίσιν	καὶ	πωλητήν φησιν αὐτῶν εἶναι ἐν
[14, 16]	καὶ ἐν Ἀναγύρῳ· πλὴν ἀλεύρου	καὶ	ῥόας. καὶ ἐν Γηρυτάδῃ. Ἕρμιππος
[14, 16]	τῶν σκληροκόκκων. Ἐπίλυκος Κωραλίσκῳ· μῆλα	καὶ	ῥόας λέγεις. Ἄλεξις Μνηστῆρσιν· ῥόαν
[14, 22]	μήκωνι καὶ σταφίδι ἢ μέλιτι	καὶ	ῥόας ὀξείας κόκκοις. εἶναι δέ
[14, 18]	σταφυλὴ καὶ ὁμομηλὶς καὶ μῆλα	καὶ	ῥόδα δὶς τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐγίνετο’
[14, 9]	γυναῖκας, παῖδας ὀλβίων Φρυγῶν, τυπάνοισι	καὶ	ῥόμβοισι καὶ χαλκοκτύπων βόμβοις βρεμούσας
[14, 5]	παλαιοὺς Κρητῶν καὶ Λακεδαιμονίων αὐλὸν	καὶ	ῥυθμὸν εἰς τὸν πόλεμον ἀντὶ
[14, 2]	τις ἀγὼν συμφωνίας ἀμοιβαῖος αὐλοῦ	καὶ	ῥυθμοῦ, χωρὶς {λόγου} τοῦ προσμελῳδοῦντος.
[14, 9]	μάγαδιν, μετασκευασθῆναι δ´ ὀψέ ποτε	καὶ	σαμβύκην μετονομασθῆναι. πλεῖστον δ´ εἶναι
[14, 7]	διὸ οὐδὲ βραδύνει. συνέστηκεν δὲ	καὶ	σατυρικὴ πᾶσα ποίησις τὸ παλαιὸν
[14, 15]	χάλκεον διήθει, εἶτ´ ἐπίβαλε μέλι	καὶ	σελίγνεως ἡμίναν καὶ συμμάλαξον εἰς
[14, 18]	μῆλα καὶ μιμαίκυλα καὶ μύρτα	καὶ	σέλινα κἀξ οἴνου βότρυς καὶ
[14, 7]	ἑκατέρᾳ δὲ ὁρᾶται τὸ βαρὺ	καὶ	σεμνόν. ἡ δ´ ὑπορχηματικὴ τῇ
[14, 6]	Κλεοσθένους τοῦ Σικυωνίων τυράννου χαρίεν	καὶ	σημεῖον διανοίας πεπαιδευμένης. ἰδὼν γάρ,
[14, 14]	εἰς τήγανον ὑποχεόμενον, μέλιτος ἐπιβαλλομένου	καὶ	σησάμης καὶ τυροῦ, ὡς Ἰατροκλῆς
[14, 14]	ἀναπλασσόμενος διὰ σταιτὸς καὶ μέλιτος	καὶ	σησάμου. ΝΑΣΤΟΣ πλακοῦντος εἶδος, ἔχων
[14, 14]	φησιν Ἰατροκλῆς. ΣΗΣΑΜΙΔΕΣ ἐκ μέλιτος	καὶ	σησάμων πεφρυγμένων καὶ ἐλαίου σφαιροειδῆ
[14, 21]	τὸν θεράποντ´ ἐπεσθίειν. ~(ἐπεὶ δὲ	καὶ	Σικελίας αὔχημα τροφαλὶς‘ ἥδ´ ἐστί
[14, 21]	ἕτερον, ὁ προσαγορευόμενος Τρομιλικός· οὗ	καὶ	Σιμωνίδης μνημονεύει ἐν Ἰάμβῳ, οὗ
[14, 19]	ὄρνιθας ὑποβαλὼν ἐποίησε πλῆθος, ὥστε	καὶ	σιτεῖσθαι· τὸ γὰρ βρῶμα πολυτελὲς
[14, 17]	ἐξελόντες τὸν πυρῆνα συντιθέασιν ὡσαύτως	καὶ	σιτεύονται τοῦτον. ἐστὶ δὲ τὸ
[14, 17]	πλεῦνες αὐτῶν καρποφόροι, ἐκ τῶν	καὶ	σιτία καὶ οἶνον καὶ μέλι
[14, 9]	φοίνικα δὲ τὸ ὄργανον Ἔφορος	καὶ	Σκάμων ἐν τοῖς περὶ Εὑρημάτων
[14, 22]	Κήρυκες ἄχρι πολλοῦ βουθυτοῦντες, φησί,	καὶ	σκευάζοντες καὶ μιστύλλοντες, ἔτι δ´
[14, 1]	ἐκ τῆς Ἑλλάδος ἐπιφανεστάτους τεχνίτας	καὶ	σκηνὴν κατασκευάσας μεγίστην ἐν τῷ
[14, 5]	οὔτε ἱλαρόν ἐστιν, ἀλλὰ αὐστηρὸν	καὶ	σκληρόν, ὄγκον δ´ ἔχον οὐκ
[14, 5]	οὐδ´ ἱλαρὸν ἐνδιδόντες, ἀστοργίαν δὲ	καὶ	σκληρότητα ἐν τοῖς ἤθεσιν ἐμφανίζοντες.
[14, 8]	καὶ τῇ τάξει τῶν μέτρων	καὶ	σκοποῦσιν ὅπως αὐτῶν μηθεὶς μήτε〉
[14, 7]	ἴγδις καὶ μακτρισμὸς ἀπόκινός τε	καὶ	σοβάς, ἔτι δὲ μορφασμὸς καὶ
[14, 8]	ἔτι δὲ μειούρους. Ξενοφάνης δὲ	καὶ	Σόλων καὶ Θέογνις καὶ Φωκυλίδης,
[14, 17]	πέμψαι αὐτῷ γλυκὺν καὶ ἰσχάδας	καὶ	σοφιστὴν ἀγοράσαντα. καὶ τὸν Ἀντίοχον
[14, 9]	εἴρηκε· ψαλμοῖσιν ἀντίσπαστ´ ἀείδοντες μέλη.	καὶ	Σοφοκλῆς ἐν Μυσοῖς· πολὺς δὲ
[14, 5]	ταύτην, Μασούριος ὁ πάντα ἄριστος	καὶ	σοφὸς (καὶ γὰρ νόμων ἐξηγητὴς
[14, 8]	τῶν δὲ ἡμιθέων Ὀρφέα μουσικώτατον	καὶ	σοφώτατον ἔκρινον· καὶ πάντας τοὺς
[14, 13]	σοι φέρω, ὦ πότνι´, ἀμφιφῶντα	καὶ	σπονδήσιμα. μνημονεύει αὐτοῦ καὶ Δίφιλος
[14, 22]	κρομμύῳ καθαρῷ πεφωσμένῳ ἢ μήκωνι	καὶ	σταφίδι ἢ μέλιτι καὶ ῥόας
[14, 18]	ἐν ὀγδόῳ Νόμων καὶ βότρυς	καὶ	σταφυλὰς ὀνομάζει διὰ τούτων· ὃς
[14, 18]	πέμπτῳ Σαμίων Ὥρων λέγων· σῦκον	καὶ	σταφυλὴ καὶ ὁμομηλὶς καὶ μῆλα
[14, 11]	δείπνοις παρέχουσα δευτέρα τράπεζα προσεγένετο,	καὶ	στέφανοι καὶ μύρα καὶ θυμιάματα
[14, 4]	χρῆται δ´ ἐσθῆτι λευκῇ ἀνδρείᾳ	καὶ	στεφανοῦται χρυσοῦν στέφανον, καὶ τὸ
[14, 7]	τε ἔκχυσις καὶ χρεῶν ἀποκοπὴ	καὶ	στοιχεῖα καὶ πυρρίχη. μετ´ αὐλῶν
[14, 1]	Λυγκέα Ἐπιστολῇ γελωτοποιῶν μέμνηται Μανδρογένους	καὶ	Στράτωνος τοῦ Ἀττικοῦ. πλῆθος δ´
[14, 19]	ἐν Ἀντέρωτι· περιστέρια γὰρ εἰσάγων	καὶ	στρουθία. Φρύνιχος Τραγῳδοῖς· περιστέριον δ´
[14, 5]	διὰ τὴν τοῦ περιέχοντος ψυχρότητα	καὶ	στυγνότητα τὴν κατὰ τὸ πλεῖστον
[14, 9]	κωδωνίσας πέμψαι ς´ ἀγωνιούμενον, ἵνα	καὶ	σὺ νικᾷς τοὺς σοφιστάς, ὦ
[14, 18]	ἀγροίκου ὀπώρας γεύσηται, βοτρύων εἴτε	καὶ	σύκων, πρὶν ἐλθεῖν τὴν ὥραν
[14, 1]	ἐκείνῳ Πηνελόπης ζῇ. (ὅτι δὲ	καὶ	Σύλλας ὁ Ῥωμαίων στρατηγὸς φιλόγελως
[14, 15]	ἐπίβαλε μέλι καὶ σελίγνεως ἡμίναν	καὶ	συμμάλαξον εἰς ἕν. κάτιλλος δὲ
[14, 13]	αὐτός φησι, πύρινος ἄρτος κοῖλος	καὶ	σύμμετρος, ὅμοιος ταῖς λεγομέναις κρηπῖσιν,
[14, 15]	χυλὸν ἐκπιέσας σελίγνιον συμφύρασον αὐτῷ	καὶ	συμπεσεῖν ἐάσας μετ´ ὀλίγον τρῖψον
[14, 5]	ἐν τοῖς τόποις ὑπάρχουσαν, οἷς	καὶ	συνεξομοιοῦσθαι πεφύκαμεν πάντες ἄνθρωποι· διὸ
[14, 1]	δὲ τούτοις ἐπικτυποῦντες οἱ χοροὶ	καὶ	συνεπισείοντες τὴν σκευὴν ἐπεφέροντο τοῖς
[14, 6]	τῆς παλαιᾶς ὀρχήσεως λείψανα· διὸ	καὶ	συνέστη τὰ κατὰ τὴν χειρονομίαν
[14, 14]	ἐπὶ κεφαλαίου· παραγενομένου δὲ σοῦ	καὶ	συντεθέντος κατὰ τοὺς ἐν Ῥόδῳ
[14, 8]	τὴν μουσικήν, πλείστῃ αὐτῇ χρώμενοι,	καὶ	συχνοὶ παρ´ αὐτοῖς ἐγένοντο μελῶν
[14, 5]	διακεχυμένον οὐδ´ ἱλαρόν, ἀλλὰ σκυθρωπὸν	καὶ	σφοδρόν, οὔτε δὲ ποικίλον οὔτε
[14, 1]	τούς τ´ ἀγνοοῦντας αὐτὸν ἐπλάνα,	καὶ	σχεδὸν ἀπεκραιπάλα τὰ πλεῖστα, τοῦ
[14, 7]	πάντες, ἐρρύθμους φοράς τινας ἀποτελοῦντες	καὶ	σχήματά τινα τῶν χειρῶν κατὰ
[14, 6]	τοῖς ὅπλοις κινήσεις ἀπομιμούμενον. ὅθεν	καὶ	Σωκράτης ἐν τοῖς ποιήμασιν τοὺς
[14, 14]	ὀνομαστικῶς Ἀπολλόδωρος παρ´ Ἀλκμᾶνι. ὁμοίως	καὶ	Σωσίβιος ἐν γʹ περὶ Ἀλκμᾶνος,
[14, 6]	διὰ τούτων τηρῆται τὸ καλὸν	καὶ	σωφρονικὸν ἡμῶν. ἐναρμονίων γὰρ ὄντων
[14, 21]	πατρῷα πάντα ὃν τρόπον θύεται	καὶ	τὰ ἀργαδιστικὰ καὶ τὰ Βακχικά,
[14, 9]	ἔχεταί τινος τῶν παθῶν, ἀλλὰ	καὶ	τὰ Ἀσωποδώρου περὶ τὸν Ἔρωτα
[14, 21]	τρόπον θύεται καὶ τὰ ἀργαδιστικὰ	καὶ	τὰ Βακχικά, ὅσα τε Ὀλυμπιὰς
[14, 5]	ἀρχῆς εἴπομεν εἶναι ἁρμονίας, ὅσα	καὶ	τὰ ἔθνη. τὴν δὲ Φρυγιστὶ
[14, 3]	ἐστὶν παρὰ Δωριεῦσιν ὁ νόστος	καὶ	τὰ ἐπίμετρα τῶν ἀλεύρων. ἡ
[14, 5]	οἰκεῖόν ἐστ´ αὐτοῖς ἡ φιλοποσία	καὶ	τὰ ἐρωτικὰ καὶ πᾶσα ἡ
[14, 3]	οὐ μόνον τὰ Ὁμήρου, ἀλλὰ	καὶ	τὰ Ἡσιόδου καὶ Ἀρχιλόχου, ἔτι
[14, 7]	οὖν, φησί, καὶ ἡμεῖς, ἐπειδὴ	καὶ	τὰ θέατρα ἐκβεβαρβάρωται καὶ εἰς
[14, 22]	τῷ Ὁμήρῳ καὶ τὰ ὅρκια	καὶ	τὰ ἱερόθυτα κήρυκες κομίζουσιν, ὡς
[14, 13]	ἑφθὸν πύρινον, σταῖς σὺν μέλιτι	καὶ	τὰ καλούμενα κόκκωρα ἰσχὰς καὶ
[14, 21]	ἐν Αὐλοῖς· τὰ δὲ πυρίεφθα	καὶ	τὰ λάγανα ταῦτ´ ἔχων. καὶ
[14, 19]	καὶ τὰ σκληρὰ μαλάττειν δύνασθαι	καὶ	τὰ λοιπὰ πεπαίνειν. ἔτι δ´
[14, 9]	Ἐρωτικῶν τὰ ἐρωτικά φησιν ᾄσματα	καὶ	τὰ Λοκρικὰ καλούμενα οὐδὲν τῶν
[14, 1]	γέλωτι δ´ εὐπρεπεῖς οἰκοῦσιν οἴκους	καὶ	τὰ ναυστολούμενα ἔσω δόμων σῴζουσι.
[14, 22]	παρέργως δὲ παρὰ τῷ Ὁμήρῳ	καὶ	τὰ ὅρκια καὶ τὰ ἱερόθυτα
[14, 7]	τε τὰ περὶ τὸν Διόνυσον	καὶ	{τὰ περὶ} τοὺς Ἰνδοὺς ἔτι
[14, 4]	δὲ ἴαμβοι ὠνομάσθησαν αὐτοί τε	καὶ	τὰ ποιήματα αὐτῶν. οἱ δὲ
[14, 4]	δὲ οἱ πολλοί· Θηβαῖοι δὲ	καὶ	τὰ πολλὰ ἰδίως ὀνομάζειν εἰωθότες
[14, 19]	μόνον τὴν ὠμότητα περιαιρεῖν, ἀλλὰ	καὶ	τὰ σκληρὰ μαλάττειν δύνασθαι καὶ
[14, 22]	ἁπαλὰ τῶν κρεῶν μικρὰ συντεμόντα	καὶ	τὰ σπλάγχνα καὶ τὸ ἔντερον
[14, 6]	τῷ εὖ τὸ μέγα περιλαμβάνοντες·	καὶ	τὰ σχήματα μετέφερον ἐντεῦθεν εἰς
[14, 11]	στέφανοι καὶ μύρα καὶ θυμιάματα	καὶ	τὰ τούτοις ἀκόλουθα πάντα. (ἐδίδοτο
[14, 21]	τὸ τοῦ μαγείρου. καὶ εἰκότως	καὶ	τὰ τούτοις πρέποντα σκώμματα καλεῖται
[14, 20]	βοῦς ἔλαβεν, τὰ δὲ πέμματα	καὶ	τὰ τραγήματα πρῶτον μὲν οὐδ´
[14, 6]	εὖ τὸ μέγα. ἐστὶ δὲ	καὶ	τὰ τῶν ἀρχαίων δημιουργῶν ἀγάλματα
[14, 6]	τις ἀμέτρως διαθείη τὴν σχηματοποιίαν	καὶ	ταῖς ᾠδαῖς ἐπιτυγχάνων μηδὲν λέγοι
[14, 22]	ἰέναι ἠδ´ ἄρν´ ἐκέλευσεν οἰσέμεναι.	καί·	Ταλθύβιος δὲ θεῷ ἐναλίγκιος αὐδὴν
[14, 4]	τὰ αὐτὰ δὲ μέλη ᾄδουσιν,	καὶ	τἄλλα πάντα δ´ ἐστὶν ὅμοια.
[14, 5]	καὶ μὴν ἐμβατήρια μετ´ αὐλοῦ	καὶ	τάξεως ἀσκοῦντες, ἔτι δὲ ὀρχήσεις
[14, 6]	τὸν δ´ Ἀπόλλωνα μεθ´ ἡσυχίας	καὶ	τάξεως μέλποντες. Ἀρχίλοχος γοῦν φησιν·
[14, 20]	δ´ Ἀγησίλαος τὰ μὲν πρόβατα	καὶ	τὰς βοῦς ἔλαβεν, τὰ δὲ
[14, 5]	ἤθη παιδεύει καὶ τοὺς θυμοειδεῖς	καὶ	τὰς γνώμας διαφόρους καταπραύνει. Κλεινίας
[14, 16]	γένος ἢ Σικυώνιον τὸν Κανόνα	καὶ	τὰς Γνώμας πεποιηκέναι φησίν. ὁμοίως
[14, 12]	βρώμαθ´ ὅσα μὰ τοὺς θεοὺς	καὶ	τὰς θεὰς οὐδ´ ἔνδον ὄντ´
[14, 9]	φησί, Λυδῶν τε εὕρημα. διὸ	καὶ	τὰς Λυδὰς ψαλτρίας φησὶν εἶναι
[14, 6]	Ἀθηναῖον ὅτι καὶ τὰς ᾠδὰς	καὶ	τὰς ὀρχήσεις ἀνάγκη γίνεσθαι κινουμένης
[14, 6]	περὶ Δάμωνα τὸν Ἀθηναῖον ὅτι	καὶ	τὰς ᾠδὰς καὶ τὰς ὀρχήσεις
[14, 19]	πώγωνα καλοῦσιν, οὐκ ἔχει· διὸ	καὶ	ταύτῃ κολοβόν ἐστιν. ῥύγχος δὲ
[14, 6]	εἶναι μεγίστην τῶν πολιτικῶν ἀρετῶν,	καὶ	ταύτῃ τὰ πολλὰ προσνέμειν οὐ
[14, 19]	κεφαλὴν μικρὰν πρὸς τὸ σῶμα	καὶ	ταύτην ψιλήν, ἐπ´ αὐτῆς δὲ
[14, 1]	ῥήτορι· ὅπου δέ, σὺ ζήτει.	καὶ	Ταχὼς δ´ ὁ Αἰγυπτίων βασιλεὺς
[14, 19]	Παυσανίᾳ διὰ τούτων· πολλῶν φλυάρων	καὶ	ταὧν ἀντάξια, οὓς βόσκεθ´ ὑμεῖς
[14, 19]	λαγοῦ εἶχον, μὰ τὴν Γῆν,	καὶ	ταὧς κατήσθιον. ὅτι δὲ καὶ
[14, 5]	οὐ πανοῦργον δέ, ἀλλὰ ἐξηρμένον	καὶ	τεθαρρηκός. διὸ καὶ οἰκεῖόν ἐστ´
[14, 7]	ξύλου παράληψις, ἐπαγκωνισμός, καλαθίσκος, στρόβιλος.	καὶ	τελεσιὰς δ´ ἐστὶν ὄρχησις καλουμένη·
[14, 5]	τοὺς Ἕλληνας παρὰ τούτων. διὸ	καὶ	Τελέστης ὁ Σελινούντιός φησιν· πρῶτοι
[14, 9]	χρήσασθαι τῇ πηκτίδι. ὅτι δὲ	καὶ	Τέρπανδρος ἀρχαιότερος Ἀνακρέοντος δῆλον ἐκ
[14, 17]	μέλιτος ἐγκώμια καὶ τῶν προπυλαίων	καὶ	τέταρτον ἰσχάδων. τούτων ἐγευσάμην καταπλεύσας
[14, 9]	εὐώνυμον χεῖρα πρὸς τὴν ἐπιβολήν,	{καὶ}	τῇ ἑτέρᾳ χρησόμενος τῷ πλήκτρῳ,
[14, 3]	καὶ πλουσίου, τῷ δὲ κάλλει	καὶ	τῇ κατὰ τὴν ἀκμὴν ὥρᾳ
[14, 8]	ἐκπονοῦσι τοὺς στίχους τοῖς ἀριθμοῖς	καὶ	τῇ τάξει τῶν μέτρων καὶ
[14, 5]	δ´ ἔχον οὐκ ἀγεννῆ· διὸ	καὶ	τῇ τραγῳδίᾳ προσφιλὴς ἡ ἁρμονία.
[14, 17]	τὰς μὲν ἀρχὰς ὅμοιός ἐστιν	καὶ	τῇ χρόᾳ καὶ τῷ μεγέθει
[14, 5]	παρὰ Ἀλκμᾶνι Σάμβας καὶ Ἄδων	καὶ	Τῆλος, παρὰ δὲ Ἱππώνακτι Κίων
[14, 7]	τις καὶ Ἰωνικὴ ὄρχησις παροίνιος.	καὶ	τὴν ἀγγελικὴν δὲ πάροινον ἠκρίβουν
[14, 3]	γενόμενα δέσμην οὔλους καὶ ἰούλους·	καὶ	τὴν Δήμητρα ὁτὲ μὲν Χλόην,
[14, 22]	γεγενῆσθαι περί τε τὰς ἐσθῆτας	καὶ	τὴν δίαιταν· ὅπερ αὐτοῖς αἴτιον
[14, 9]	καὶ τὴν φωνὴν εὔογκον ποιήσας,	καὶ	τὴν ἔναυλον κιθάρισιν, ᾗ πρῶτοι
[14, 20]	κεφαλὴν τῆς δέλφακος. Θεόπομπος Πηνελόπῃ·	καὶ	τὴν ἱερὰν σφάττουσιν ἡμῶν δελφάκα.
[14, 7]	δ´ ὠρχοῦντο τὴν τοῦ κελευστοῦ	καὶ	τὴν καλουμένην πινακίδα. σχήματα δέ
[14, 8]	σαμβύκη, οὗ τό τε σχῆμα	καὶ	τὴν κατασκευὴν ἀποδείκνυσι Βίτων ἐν
[14, 5]	τὰ ἔθνη. τὴν δὲ Φρυγιστὶ	καὶ	τὴν Λυδιστὶ παρὰ τῶν βαρβάρων
[14, 1]	τῇ τῶν Ἱστοριῶν, ὅς γε	καὶ	τὴν Λυσιμάχου αὐλὴν κωμικῆς σκηνῆς
[14, 16]	ἐν τῷ γʹ γράφουσιν οὕτως·	καὶ	τὴν μελίαν καὶ τὴν τέρμινθον,
[14, 7]	(τὰ δὲ στασιμώτερα καὶ πυκνότερα	καὶ	τὴν ὄρχησιν ἁπλουστέραν ἔχοντα καλεῖται
[14, 7]	ὠσχοφορικοὶ καὶ οἱ βακχικοί, ὥστε	καὶ	{τὴν ὄρχησιν} ταύτην εἰς τὸν
[14, 9]	εὑρεῖν. Ἀριστόξενος δὲ τὴν μάγαδιν	καὶ	τὴν πηκτίδα χωρὶς πλήκτρου διὰ
[14, 10]	εἰς τὸ τοῦ Πηνειοῦ ῥεῖθρον,	καὶ	τὴν πρότερον λιμνάζουσαν χώραν ἅπασαν
[14, 9]	Σικυώνιος ἐν τοῖς περὶ Τεχνιτῶν.	καὶ	τὴν Σαπφὼ δέ φησιν οὗτος,
[14, 16]	καρπός, μέγεθος κατὰ φαυλίην ἐλάην	καὶ	τὴν σάρκα καὶ τὸ ὀστέον
[14, 6]	παύσασθαι γὰρ ἔδει τὰ νείκη	καὶ	τὴν στάσιν, καθάπερ ἐλέγομεν. ἐοίκασιν
[14, 7]	ἐκβεβαρβαρῶσθαι Τυρρηνοῖς {ἢ Ῥωμαίοις} γεγονόσι,	καὶ	τήν τε φωνὴν μεταβεβληκέναι τά
[14, 16]	γράφουσιν οὕτως· καὶ τὴν μελίαν	καὶ	τὴν τέρμινθον, ἃ δὴ νῦν
[14, 17]	τῶν βρωμάτων. ἐν τούτοις τηρητέον	καὶ	τὴν τοῦ ἀτταγῆνος μνήμην. Φιλήμων
[14, 8]	παρέργως ἁψάμενος μουσικῆς· ὅς γε	καὶ	τὴν τοῦ παντὸς οὐσίαν διὰ
[14, 5]	ἑκάστου κατὰ τὸν βίον σκληρότητα	καὶ	τὴν τῶν ἠθῶν αὐστηρίαν, ἥτις
[14, 9]	παρηρτημένων ἐνίων ἀποδούς· ἐξ ὧν	καὶ	τὴν φαντασίαν εἶχεν ἀστείαν καὶ
[14, 9]	ψιλοκιθαριστικήν, μακροὺς τοὺς τόνους ἐντείνας	καὶ	τὴν φωνὴν εὔογκον ποιήσας, καὶ
[14, 9]	βάσεως εὐκινησία τῷ ποδὶ ψαυομένη	καὶ	τὴν χειροθεσίαν ἐπὶ τοσοῦτον εἰθίσθη
[14, 6]	αὐτὸν ἔφησεν, νομίζων ὡς ἔοικεν	καὶ	τὴν ψυχὴν τἀνδρὸς εἶναι τοιαύτην.
[14, 6]	ὡρμημένων ἰατρὸν λαμβάνῃ τῆς ὕβρεως	καὶ	τῆς ἀκοσμίας τὴν μουσικήν, εἶθ´
[14, 1]	τὸν τοῦ θεοῦ χρησμὸν συμβάλλων	καὶ	τῆς ἀρρωστίας ἀπαλλαγεὶς μεγαλωστὶ τὴν
[14, 22]	παρασπόνδου βίου ἡμᾶς γὰρ ἀπολύσασα	καὶ	τῆς δυσχεροῦς ἀλληλοφαγίας ἤγαγ´ εἰς
[14, 22]	τὸν τρόπον ἐκθεὶς τῆς ἀρτύσεως	καὶ	τῆς ἑψήσεως ἐπιφέρει εὐθύς· καὶ
[14, 1]	ἐν εʹ περὶ τοῦ Καλοῦ	καὶ	τῆς Ἡδονῆς περὶ τοῦ Πανταλέοντος
[14, 9]	τὸ γελοῖον παρῳδὰς εὗρον, οὕτως	καὶ	τῆς κιθαρῳδίας πρῶτος Οἰνώπας· ὃν
[14, 7]	τραγική, κωμική, σατυρική. ὁμοίως δὲ	καὶ	τῆς λυρικῆς ποιήσεως τρεῖς, πυρρίχη,
[14, 22]	ἐξελὼν τὰ λάχανα εἰς τρυβλίον	καὶ	τῆς ὄρνιθος τῶν κρεῶν ἐπιθεὶς
[14, 5]	ὁ Τάνταλος. ἴδοις δ´ ἂν	καὶ	τῆς Πελοποννήσου πανταχοῦ, μάλιστα δὲ
[14, 6]	μόνον τῆς λοιπῆς εὐταξίας, ἀλλὰ	καὶ	τῆς τῶν σωμάτων ἐπιμελείας. (Ἀμφίων
[14, 4]	μετὰ τῆς τέχνης ταχίστην οὖσαν	καὶ	τῆς φωνῆς τὴν ἐμμέλειαν. ἐμοὶ
[14, 19]	καὶ ταὧς κατήσθιον. ὅτι δὲ	καὶ	τιθασοὺς εἶχον αὐτοὺς ἐν ταῖς
[14, 5]	τῶν φθόγγων ὀξύτητι καὶ βαρύτητι	καὶ	τιθεμένων ὑπερμιξολύδιον ἁρμονίαν καὶ πάλιν
[14, 18]	ζητῶ τίς ἡ γενναία σταφυλὴ	καὶ	τίνα τὰ γενναῖα σῦκα. ὥρα
[14, 1]	μεγίστους ὄντας παρὰ τῷ Λυσιμάχῳ,	καί	τινας ἑτέρους τῶν φίλων· παρὰ
[14, 22]	τὰ σπλάγχνα καὶ τὸ ἔντερον	καὶ	τὸ αἷμα διαθρύψαντα καὶ ἀρτύσαντα
[14, 15]	δύο καὶ ἓν θὲς ὑποκάτω	καὶ	τὸ ἄλλο ἐπάνω, ἵνα τὸ
[14, 22]	τε οἷον ἦν τὸ ἄριστον	καὶ	τὸ δεῖπνον καὶ τρίτης μνησθεὶς
[14, 9]	ὁ τρίγωνος καὶ ὁ ἔλυμος	καὶ	τὸ ἐννεάχορδον ἀμαυρότερα τῇ χρείᾳ
[14, 22]	μικρὰ συντεμόντα καὶ τὰ σπλάγχνα	καὶ	τὸ ἔντερον καὶ τὸ αἷμα
[14, 8]	τά τε ἄλλα τῶν εἰθισμένων	καὶ	τὸ ἔσχατον εἶπεν ὡς ἀφεῖται
[14, 16]	ἡ Ἀραβία καὶ ἡ Συρία	καὶ	τὸ καλούμενον βιστάκιον· ὃ δὴ
[14, 6]	δ´ ἐναντίαι τὰς ἐναντίας. ὅθεν	καὶ	τὸ Κλεοσθένους τοῦ Σικυωνίων τυράννου
[14, 5]	Δώριος ἁρμονία τὸ ἀνδρῶδες ἐμφαίνει	καὶ	τὸ μεγαλοπρεπὲς καὶ οὐ διακεχυμένον
[14, 16]	ἦσαν ἀπόλεκτοι, θαυμάσιοι τὸ κάλλος	καὶ	τὸ μέγεθος, ἡ δὲ ὄψις
[14, 4]	ἀνδρείᾳ καὶ στεφανοῦται χρυσοῦν στέφανον,	καὶ	τὸ μὲν παλαιὸν ὑποδήμασιν ἐχρῆτο,
[14, 5]	τὸ προσεμφερὲς τῷ λευκῷ ὑπόλευκον	καὶ	τὸ μὴ γλυκὺ μὲν ἐγγὺς
[14, 16]	φαυλίην ἐλάην καὶ τὴν σάρκα	καὶ	τὸ ὀστέον ταύτῃ προσείκελον, διαλλάσσον
[14, 16]	Ἱστοριῶν γράφει οὕτως· φέρει δὲ	καὶ	τὸ πέρσειον ἡ Ἀραβία καὶ
[14, 22]	μαγείρων ἐχόντων δημιουργικὰς τιμάς, οἷς	καὶ	τὸ πλῆθος ἐνεργεῖν ἔργον ἦν.
[14, 9]	μετέλαβεν μόνος τῶν πρὸ αὐτοῦ,	καὶ	τὸ πρᾶγμα αὐξήσας χορὸν περιεστήσατο
[14, 5]	δοκεῖ ὁρῶντας αὐτοὺς τὸν ὄγκον	καὶ	τὸ προσποίημα τῆς καλοκἀγαθίας ἐν
[14, 21]	ὑποκριτὴς Μεγαρεὺς τὸ γένος, ὃς	καὶ	τὸ προσωπεῖον εὗρε τὸ ἀπ´
[14, 10]	ἑστιᾶν, διακονούντων αὐτοῖς τῶν δεσποτῶν·	καὶ	τὸ σύνολον ἔτι καὶ νῦν
[14, 9]	δ´ ὁ κωμικὸς ἐν Νεοπτολέμῳ	καὶ	τὸ τῇ μαγάδιδι ψάλλειν μαγαδίζειν
[14, 8]	ἑνοποιουμένων, ὅμοιον δέ τί ἐστιν	καὶ	τὸ τῆς σαμβύκης. Μόσχος δ´
[14, 21]	περὶ Προσώπων, εὑρεῖν αὐτὸν φάσκων	καὶ	τὸ τοῦ θεράποντος πρόσωπον καὶ
[14, 21]	καὶ τὸ τοῦ θεράποντος πρόσωπον	καὶ	τὸ τοῦ μαγείρου. καὶ εἰκότως
[14, 22]	ἡ παρὰ Κυπρίοις καλουμένη μαγίς,	καὶ	τὸ τρυφᾶν καθ´ ὑπερβολὴν ὑπερμαζᾶν.
[14, 19]	(εἰ δ´ ὁ προειρημένος βασιλεὺς	καὶ	τὸ τῶν ΤΑΩΝΩΝ πλῆθος ἑωράκει
[14, 6]	καὶ κόσμος, αἰσχρὸν δὲ ἀταξία	καὶ	τὸ φορτικόν. διὰ τοῦτο γὰρ
[14, 4]	τούτοις γὰρ τρέφεται τὸ πνεῦμα	καὶ	τὸ φωνάριον ἡμῶν περίσαργον γίνεται.
[14, 8]	χοροῦ, καθάπερ αὐτὸ τοὔνομα σημαίνει.	καὶ	τὸ χρηστομουσεῖν καὶ μὴ παραβαίνειν
[14, 19]	ἐξέχοντα τῆς κεφαλῆς ὥσπερ πάτταλον,	καὶ	τὸ χρῶμα ξυλοειδῆ, πρὸς δὲ
[14, 4]	βασιλέα Πτολεμαῖον πολλὰ δεινά, ἀτὰρ	καὶ	τόδε, ὅτε τὴν ἀδελφὴν Ἀρσινόην
[14, 20]	αὐτῷ ἐπὶ τὴν τράπεζαν καθάπερ	καὶ	τοῖς ἄλλοις λαγωοῦ, ἀλλ´ ὕστερον
[14, 16]	κωμῳδιοποιὸς Θεόπομπος· παῦσαι κυβεύων, μειράκιον,	καὶ	τοῖς βλίτοις διαχρῶ τὸ λοιπόν.
[14, 6]	δαιτὶ θεοὶ ποίησαν ἑταίρην, ὡς	καὶ	τοῖς εὐωχουμένοις χρησίμης οὔσης τῆς
[14, 3]	ἐν Ἡρακλεῖ Χορηγῷ. ἦν δὲ	καὶ	τοῖς ἡγουμένοις τῶν βοσκημάτων ὁ
[14, 5]	Ποντικὸς ἱστορεῖ, καὶ τῷ βίῳ	καὶ	τοῖς ἤθεσιν διαφέρων, εἴ ποτε
[14, 20]	οἰκετικὴν ἐπιφάνειαν, ἐπέθηκαν ζημίαν θάνατον	καὶ	τοῖς κεκτημένοις ἐπιτίμιον, εἰ μὴ
[14, 7]	μᾶλλον ἐγυμνάζοντο ἐν τοῖς ἀγῶσι	καὶ	τοῖς κυνηγεσίοις. οἱ δὲ Κρῆτες
[14, 16]	περὶ τῶν Προσφερομένων τοῖς ὑγιαίνουσι	καὶ	τοῖς νοσοῦσιν. τούτων δὲ πρῶτον
[14, 5]	τῆς Ἀρκαδίας ὁμοῦ τῷ τόπῳ	καὶ	τὸν ἀέρα ἔχοντες, πρὸς {μὲν}
[14, 17]	καὶ ἰσχάδας καὶ σοφιστὴν ἀγοράσαντα.	καὶ	τὸν Ἀντίοχον ἀντιγράψαι· ἰσχάδας μὲν
[14, 9]	πῆχυν καὶ κάτω προσαρμόσας χορδοτόνια,	καὶ	τὸν ἐπάνω κόσμον κοινὸν τοῦ
[14, 10]	που τοῖς κατοικοῦσιν ἡ γῆ,	καὶ	τὸν ἥμερον δὲ καρπὸν πλεῖστον
[14, 9]	καὶ τὴν φαντασίαν εἶχεν ἀστείαν	καὶ	τὸν ἦχον προσέβαλλεν ἁδρότερον. διένειμεν
[14, 8]	γοῦν Κύρου τοῦ πρώτου ἀνδρείαν	καὶ	τὸν μέλλοντα πόλεμον ἔσεσθαι πρὸς
[14, 17]	μικρόν. ἐπὰν δὲ πεπανθῇ, συνάγουσι	καὶ	τὸν μὲν τοῖς οἰκέταις μετὰ
[14, 7]	τοὺς εἰς Ἀφροδίτην καὶ Διόνυσον,	καὶ	τὸν παιᾶνα δὲ ὁτὲ μὲν
[14, 1]	πάντα τἀπιτήδεια ὥστε δειπνεῖν τἀλλότρια.	καὶ	τὸν παῖδα δ´ ἔφη πάνυ
[14, 1]	δισυλλάβους· τόν τε Βῖθυν χλευάζων	καὶ	τὸν Πάριν, μεγίστους ὄντας παρὰ
[14, 1]	ξύλον ὂν ἄμορφον παραδόξως ἐγέλασεν.	καὶ	τὸν τοῦ θεοῦ χρησμὸν συμβάλλων
[14, 8]	δ´ ἄρα κλέα ἀνδρῶν’ {ἡρώων}	καὶ	τὸν Φήμιον δέ φησιν ὅτι
[14, 22]	δίαιταν· ὅπερ αὐτοῖς αἴτιον ἐγένετο	καὶ	τοῦ κατὰ τῆς Ἑλλάδος ἐπαγαγεῖν
[14, 16]	ἐπιβάλλει, τὰ δ´ ἔνδον ἔγχλωρον	καὶ	τοῦ κωνίου τῶν στροβίλων ἧττον
[14, 22]	ὑπὲρ ἧς καὶ ζητήσεως γενομένης	καὶ	τοῦ Οὐλπιανοῦ εἰπόντος τὰ ἐκ
[14, 7]	ἐμφαίνειν θεωρήματά τινα τῆς παλαίστρας	καὶ	τοῦ παγκρατίου, κινοῦντες ἐρρύθμως τοὺς
[14, 14]	Ἰατροκλῆς ἐν τῷ περὶ Πλακούντων	καὶ	τοῦ ΠΥΡΑΜΟΥΝΤΟΣ καλουμένου, οὐ διαφέρειν
[14, 9]	δὲ παραπλήσιος μὲν Δελφικῷ τρίποδι	καὶ	τοὔνομ´ ἐντεῦθεν ἔσχεν, τὴν δὲ
[14, 22]	ὡς δ´ ἤρες´ αὐτοῖς ὕστερον,	καὶ	τοὺς ἅλας προσάγουσιν ἤδη, τῶν
[14, 10]	αὑτῷ κεκοσμημένην τῷ Πελώρῳ παραθεῖναι.	καὶ	τοὺς ἄλλους δὲ φιλοφρονουμένους ἕκαστον
[14, 9]	ᾠδὰς Ἀμήτορα τὸν Ἐλευθερναῖον, οὗ	καὶ	τοὺς ἀπογόνους Ἀμητορίδας καλεῖσθαι. Ἀριστόξενος
[14, 19]	θεὰς ἀπείργειν τὰ περισκελῆ καύματα	καὶ	τοὺς αὐχμούς, μετὰ δὲ τῆς
[14, 10]	ἅπαντας ἐπὶ τὴν θοίνην παραλαμβάνειν	καὶ	τοὺς δεσμώτας λύειν καὶ τοὺς
[14, 18]	οἴδασιν δὲ οἱ πρὸ ἡμῶν	καὶ	τοὺς ἐν οἴνῳ συντιθεμένους βότρυς.
[14, 5]	καὶ γὰρ τὰ ἤθη παιδεύει	καὶ	τοὺς θυμοειδεῖς καὶ τὰς γνώμας
[14, 22]	στομάχους ἀρνῶν τάμε νηλέι χαλκῷ,	καὶ	τοὺς μὲν κατέθηκεν ἐπὶ χθονὸς
[14, 13]	ταῖς Γλώσσαις, ἄμην αὐτὸν καλοῦσιν,	καὶ	τοὺς μικροὺς ἀμητίσκους Τηλεκλείδης· αὐτόμαται
[14, 10]	{τε} τὴν πανήγυριν συντελεῖν, ὥστε	καὶ	τοὺς ξένους ἅπαντας ἐπὶ τὴν
[14, 10]	παραλαμβάνειν καὶ τοὺς δεσμώτας λύειν	καὶ	τοὺς οἰκέτας κατακλίναντας μετὰ πάσης
[14, 7]	τῆς πυρρίχης τὰ κάλλιστα μέλη	καὶ	τοὺς ὀρθίους ῥυθμούς. (ἔοικεν δὲ
[14, 5]	πρῶτοι εὗρον καὶ μετεχειρίσαντο. διὸ	καὶ	τοὺς παρὰ τοῖς Ἕλλησιν αὐλητὰς
[14, 20]	αὐτὰ πολὺ μᾶλλον ἢ αὐτὸν	καὶ	τοὺς παρόντας Λακεδαιμονίων. ὅτι δὲ
[14, 7]	παραμένει· ἐκλιπούσης δὲ αὐτῆς συμβέβηκε	καὶ	τοὺς πολέμους καταλυθῆναι. παρὰ μόνοις
[14, 3]	Δήμητρος εὑρημάτων τούς τε καρποὺς	καὶ	τοὺς ὕμνους τοὺς εἰς τὴν
[14, 4]	ἐπεφαίνοντο. καταλέγει δ´ ὁ Ἀριστοκλῆς	καὶ	τούσδε ἐν τῷ περὶ Μουσικῆς
[14, 6]	τινὸς τῶν μαθητῶν αὐλεῖν μέγα	καὶ	τοῦτο μελετῶντος, πατάξας εἶπεν οὐκ
[14, 9]	τρίποδος δὲ καλουμένου (ὄργανον δὲ	καὶ	τοῦτο μουσικόν) ὁ προειρημένος Ἀρτέμων
[14, 9]	γʹ κιθαρῶν ἀκούειν διαφόρως ἡρμοσμένων.	καὶ	τοῦτο τὸ ὄργανον θαυμασθὲν ἰσχυρῶς
[14, 22]	ἀλληλοφαγίας ἤγαγ´ εἰς τάξιν τινὰ	καὶ	τουτονὶ περιῆψεν ὃν νυνὶ βίον
[14, 22]	αὐτὸ μῦμα καὶ ὄψον. (τοσαῦτα	καὶ	τούτου κατακόψαντος οὐ μόνον τὰ
[14, 1]	αὐλητρίδα Λάμιαν λέγων. ἀπαγγελθέντος δὲ	καὶ	τούτου πάλιν ὑπολαβὼν ὁ Δημήτριος
[14, 9]	μὴν οὐδὲ Ἀρχεστράτου· πεποίηται γὰρ	καὶ	τούτῳ δύο βυβλία περὶ Αὐλητῶν.
[14, 12]	τῶν ἡμῖν παρακειμένων ὠνόμασεν, φέρε	καὶ	τούτων ἀπομνημονεύσωμεν· τὰς δὲ δὴ
[14, 16]	ἐκ τοῦ στόματος μελικήρας. (λεχθέντων	καὶ	τούτων ὁ σοφὸς Οὐλπιανὸς ἔφη·
[14, 12]	ἐπιτίθει ἐπὶ τὴν τράπεζαν κάρυα	καὶ	τραγήματα. Εὔβουλος Καμπυλίωνι· τραγημάτων δ´
[14, 20]	πρὸς τούτοις δὲ καὶ πέμματα	καὶ	τραγημάτων εἶδος παντοδαπῶν. ὁ δ´
[14, 9]	δὲ ταῖς Ὥραις· ἴτω δὲ	καὶ	τραγῳδίας ὁ Κλεομάχου διδάσκαλος μετ´
[14, 1]	γαλεάγραν καὶ δίκην θηρίου περιφερόμενον	καὶ	τρεφόμενον, κολαζόμενον οὕτως ἐποίησεν ἀποθανεῖν.
[14, 17]	καὶ οἶνος ἐξ αὐτοῦ βρεχομένου	καὶ	τριβομένου δι´ ὕδατος, κατὰ μὲν
[14, 9]	ἐκκαλεῖσθαι γυναῖκας ἔχοντας ἰαμβύκην τε	καὶ	τρίγωνον. Κρατῖνος ἐν Μαλθακοῖς· τίς
[14, 22]	τὸ ἄριστον καὶ τὸ δεῖπνον	καὶ	τρίτης μνησθεὶς παραθέσεως ἐπιφέρει· εὖ
[14, 8]	ἥ τε προαίρεσις αὕτη κατελύθη	καὶ	τρόποι μουσικῆς φαῦλοι κατεδείχθησαν, οἷς
[14, 4]	καταφρονοῦμεν εὐθέως· ἂν δὲ πτισάναν	καὶ	τρυβλίον, θαυμάζομεν. καὶ πάλιν ἐὰν
[14, 22]	περδίκεια ὀλίγα καὶ χήνεια ὀπτὰ	καὶ	τρύφη πλακούντων. τὸ δὲ τοιοῦτον
[14, 16]	δὲ τῇ τοῦ χυμοῦ ἡδονῇ.	καὶ	τρώγεται ἔτι χλωρὸς ὁ καρπός·
[14, 8]	Ἰσθμίων, χρῆσθαι φήσας αὐτῷ Πάρθους	καὶ	Τρωγλοδύτας τετραχόρδῳ ὄντι· ἱστορεῖν δὲ
[14, 14]	ἐν τοῖς Ἰάμβοις φησίν· πίνουσι	καὶ	τρώγουσιν οἳ μὲν ἴτρια, οἳ
[14, 21]	τὸ γὰρ λείψανον τῶν τραγημάτων	καὶ	τρωξίμων ἀποτράγημα εἴρηκεν Εὔπολις. σκώπτων
[14, 21]	πηγνύμενον τῷ τῆς συκῆς ὀπῷ·	καὶ	τυρὸς ὀπίας ἐστὶ καὶ Διὸς
[14, 14]	ὑποχεόμενον, μέλιτος ἐπιβαλλομένου καὶ σησάμης	καὶ	τυροῦ, ὡς Ἰατροκλῆς φησίν. ΧΑΡΙΣΙΟΣ.
[14, 16]	οὖν ἐπὶ τούτοις τοὺς παρόντας	καὶ	τυχὼν ἐπαίνου ἔφη· ἀλλὰ μὴν
[14, 4]	αὐτῷ ἄρρην ἢ θήλεια, ὡς	καὶ	τῷ αὐλῳδῷ. δίδοται δὲ ὁ
[14, 4]	δὲ ὁ στέφανος τῷ ἱλαρῳδῷ	καὶ	τῷ αὐλῳδῷ, οὐ τῷ ψάλτῃ
[14, 5]	ὡς Χαμαιλέων ὁ Ποντικὸς ἱστορεῖ,	καὶ	τῷ βίῳ καὶ τοῖς ἤθεσιν
[14, 10]	ὑδάτων πεδία θαυμαστὰ τῷ μεγέθει	καὶ	τῷ κάλλει ἀναφαίνεσθαι. ἀκούσαντα οὖν
[14, 17]	ὅμοιός ἐστιν καὶ τῇ χρόᾳ	καὶ	τῷ μεγέθει ταῖς λευκαῖς μυρτίσι
[14, 10]	αὐτὸν τὸν Πελασγὸν προθύμως διακονεῖν	καὶ	τῶν ἄλλων τοὺς ἐν ἀξιώματι
[14, 2]	οὖν πολλάκις ὄντων τῶν ἀκροαμάτων	καὶ	τῶν αὐτῶν οὐκ αἰεί, ἐπειδὴ
[14, 6]	διὸ καὶ τῶν Ἑλλήνων ἕκαστοι	καὶ	τῶν βαρβάρων οἱ γινωσκόμενοι τυγχάνουσιν
[14, 6]	ὡς Ἡρόδοτος ἱστορεῖ. πολλοὶ δὲ	καὶ	τῶν βαρβάρων τὰς ἐπικηρυκείας ποιοῦνται
[14, 6]	διανοίας συμβάλλεται ἡ μουσική· διὸ	καὶ	τῶν Ἑλλήνων ἕκαστοι καὶ τῶν
[14, 12]	Δείπνῳ δευτέρων τραπεζῶν μνημονεύων πολλὰ	καὶ	τῶν ἡμῖν παρακειμένων ὠνόμασεν, φέρε
[14, 8]	πάτριον μουσικήν. τὸ παλαιὸν γὰρ	καὶ	τῶν ἡρώων τὰς πράξεις καὶ
[14, 8]	καὶ τῶν ἡρώων τὰς πράξεις	καὶ	τῶν θεῶν τοὺς ὕμνους δι´
[14, 3]	ἀνθρώπων τοὺς ἀστοργίᾳ διαφέροντας, ἀλλὰ	καὶ	τῶν θηρῶν τοὺς ἀνημερωτάτους συνδακρῦσαι
[14, 16]	καὶ Θαλάσσῃ· πολτὸν ἕψειν ὄρθριον.	καὶ	τῶν καλουμένων δὲ ΜΕΛΙΚΗΡΙΔΩΝ μνημονεύει
[14, 8]	δὲ Περίανδρος ὁ Κορίνθιος ἐλεγειοποιὸς	καὶ	τῶν λοιπῶν οἱ μὴ προσάγοντες
[14, 19]	Σαμίων ταὧς ἐστιν. (ἐπεὶ δὲ	καὶ	τῶν μελεαγρίδων Μηνόδοτος ἐμνήσθη, λέξομέν
[14, 5]	ἀνὰ μέρος ᾄδειν ἀλλήλοις προστάττοντες.	καὶ	τῶν μὲν ἄλλων μαθημάτων ἀρνηθῆναί
[14, 3]	τῶν θεριστῶν ᾠδὴ Λιτυέρσης καλεῖται.	καὶ	τῶν μισθωτῶν δέ τις ἦν
[14, 9]	διαφέρειν. ἔτι δὲ τὰ Ἀρχιλόχου	καὶ	τῶν Ὁμήρου Ἐπικιχλίδων τὰ πολλὰ
[14, 5]	μουσικὴν ἐνδιατρίβων αἰεί· ἅπτεται γὰρ	καὶ	τῶν ὀργάνων) ἔφη· ὁ μὲν
[14, 9]	ἐπάνω κόσμον κοινὸν τοῦ λέβητος	καὶ	τῶν παρηρτημένων ἐνίων ἀποδούς· ἐξ
[14, 8]	Ἐρυθρᾶς Θαλάσσης. καλεῖται δέ τι	καὶ	τῶν πολιορκητικῶν ὀργάνων σαμβύκη, οὗ
[14, 4]	ὁ δὲ ἰωνικολόγος τὰ Σωτάδου	καὶ	τῶν πρὸ τούτου ἰωνικὰ καλούμενα
[14, 17]	μύρτων λέγουσιν καὶ μέλιτος ἐγκώμια	καὶ	τῶν προπυλαίων καὶ τέταρτον ἰσχάδων.
[14, 17]	ἰσχάδων. τούτων ἐγευσάμην καταπλεύσας εὐθέως	καὶ	τῶν προπυλαίων, κοὐδὲν ἦν τούτων
[14, 3]	ἄλλαι, ὡς Κράτης ἐν Τόλμαις·	καὶ	τῶν πτισσουσῶν ἄλλη τις, ὡς
[14, 16]	γὰρ ὡς ἀμυγδάλας ἐγὼ παρέθηκα	καὶ	τῶν ῥοιδίων ἐτρώγομεν. λέγεται δέ
[14, 3]	Μαριανδυνῶν διηγούμενός φησιν· ὁμοίως δὲ	καὶ	τῶν ᾠδῶν ἐνίας κατανοήσειεν ἄν
[14, 4]	μή ποθ´ ὡς λύκος χανὼν	καὶ	τῶνδ´ ἁμαρτὼν ὕστερον συχνῶ δραχμῆς.
[14, 19]	μετὰ δὲ τῆς συμμέτρου θερμασίας	καὶ	ὑδάτων ὡραίων ἐκτελεῖν τὰ φυόμενα.
[14, 5]	δὲ τούτου λέγομεν ὑπόγλυκυ· οὕτως	καὶ	ὑποδώριον τὸ μὴ πάνυ Δώριον.
[14, 6]	καὶ ἀνδρῶδες ἐπ´ αὐτῶν, ὅθεν	καὶ	ὑπορχήματα τὰ τοιαῦτα προσηγόρευον. εἰ
[14, 11]	ἀμφὶ δεύτερα κρεῶν σέθεν διεδάσαντο	καὶ	φάγον. ἐμοὶ δ´ ἄπορα γαστρίμαργον
[14, 4]	ἀπὸ τοῦ οἱονεὶ μαγικὰ προφέρεσθαι	καὶ	φαρμάκων ἐμφανίζειν δυνάμεις. (παρὰ δὲ
[14, 6]	τὴν τέχνην ὁμολογεῖται παρ´ αὐτῶν,	καί	φασιν τρὶς ἤδη σεσωκέναι διαφθειρομένην
[14, 7]	καὶ παρὰ τοῖς Ἕλλησι σπουδαῖαι	καὶ	φαῦλαι ὀρχήσεις. ὁ μὲν κόρδαξ
[14, 13]	ποιεῖ, πλακοῦντας ὀπτᾷ, χόνδρον ἕψει	καὶ	φέρει μετὰ τὸ τάριχος, εἶτα
[14, 3]	δὲ ἴουλοι καλούμεναι ᾠδαὶ Δήμητρι	καὶ	Φερσεφόνῃ πρέπουσι. ἡ δὲ εἰς
[14, 16]	δὶς τοῦ ἔτεος, ἦρός τε	καὶ	φθινοπώρου. γλυκὺς δὲ πάνυ ὁ
[14, 21]	ὡς παρὰ Μενάνδρῳ ἐν Ἐπιτρέπουσιν.	καὶ	Φιλήμων δέ πού φησιν· σφίγγ´
[14, 1]	δόξα τῆς ῥᾳθυμίας ἐγένετο ὡς	καὶ	Φίλιππον ἀκούσαντα τὸν Μακεδόνα πέμψαι
[14, 9]	νόμῳ ξενωθεὶς αὐλὸς ὁμονοεῖ χοροῖς.	καὶ	Φίλλις δ´ ὁ Δήλιος ἐν
[14, 5]	μετὰ δὲ ταῦτα τοὺς Τιμοθέου	καὶ	Φιλοξένου νόμους μανθάνοντες χορεύουσι κατ´
[14, 5]	αὐτὰς τὰς ἐν ἀλλήλοις παρατριβὰς	καὶ	φιλοτιμίας ὁρμήσαντες τέλος ἀπεθηριώθησαν οὕτως
[14, 17]	δὲ τὸ βρῶμα παραπλήσιον σύκῳ	καὶ	φοινικοβαλάνῳ, τῇ δὲ εὐωδίᾳ βέλτιον.
[14, 17]	Ἀναβάσει, εἰ γνήσιον τὸ σύγγραμμα,	καὶ	Φόρμος ὁ κωμικὸς ἐν Ἀταλάνταις.
[14, 22]	χρῶνται οἱ Ἀθηναῖοι ἐπ´ ἀσελγοῦς	καὶ	φορτικῆς δι´ ἀφροδισίων ἡδονῆς. (καὶ
[14, 22]	καὶ βιβλίον ἐν〉 ταῖς χερσί,	καὶ	φροντίζομεν τί Σόφων καταλέλοιπ´ ἢ
[14, 9]	τρισὶν ἁρμονίαις τῇ τε δωριστὶ	καὶ	φρυγιστὶ καὶ λυδιστί. καὶ καθεζόμενος
[14, 9]	ποιήσεως εὐπόρουν, τῶν δὲ Τερπάνδρου	καὶ	Φρύνιδος νόμων οὐδὲ κατὰ μικρὸν
[14, 9]	συνῳδίαν ἀνδρῶν τε καὶ παίδων.	καὶ	Φρύνιχος δ´ ἐν Φοινίσσαις εἴρηκε·
[14, 10]	παραγίνονται ἐπὶ τὴν εὐωχίαν. διὸ	καὶ	Φύλαρχον εἰρηκέναι· σουριηι μοῦνοι μὲν
[14, 16]	ῥοιδίων ἐτρώγομεν. λέγεται δέ τι	καὶ	φυτὸν σίδη ὅμοιον ῥοιᾷ, γινόμενον
[14, 8]	δὲ καὶ Σόλων καὶ Θέογνις	καὶ	Φωκυλίδης, ἔτι δὲ Περίανδρος ὁ
[14, 3]	καὶ Ἀρχιλόχου, ἔτι δὲ Μιμνέρμου	καὶ	Φωκυλίδου. Κλέαρχος δ´ ἐν τῷ
[14, 9]	ὀλβίων Φρυγῶν, τυπάνοισι καὶ ῥόμβοισι	καὶ	χαλκοκτύπων βόμβοις βρεμούσας ἀντίχερσι κυμβάλων
[14, 6]	γὰρ τὴν στυγνότητα ποιεῖ πρᾳότητα	καὶ	χαρὰν ἐλευθέριον, ὅθεν καὶ Ὅμηρος
[14, 7]	θέατρον. καλεῖται δ´ ἡ πυρρίχη	καὶ	χειρονομία. ἡ δ´ ὑπορχηματική ἐστιν
[14, 22]	καὶ εὐθέως περιεφέρετο περδίκεια ὀλίγα	καὶ	χήνεια ὀπτὰ καὶ τρύφη πλακούντων.
[14, 7]	καλὰ σέλινα. παρὰ δὲ Συρακοσίοις	καὶ	Χιτωνέας Ἀρτέμιδος ὄρχησίς τίς ἐστιν
[14, 16]	ἀκανθώδεας, τὸ δὲ φύλλον τέρεν	καὶ	χλωρόν, τῇ φυῇ περιφερές. καρποφορεῖ
[14, 9]	τινα καὶ χωρὶς τῶν ἐμφυσωμένων	καὶ	χορδαῖς διειλημμένων ἕτερα ψόφου μόνον
[14, 2]	(Πρατίνας δὲ ὁ Φλιάσιος αὐλητῶν	καὶ	χορευτῶν μισθοφόρων κατεχόντων τὰς ὀρχήστρας
[14, 8]	χαίρειν τοὺς ἀκροωμένους. ἐκάλουν δὲ	καὶ	χορηγούς, ὥς φησιν ὁ Βυζάντιος
[14, 7]	καὶ λέων ἀλφίτων τε ἔκχυσις	καὶ	χρεῶν ἀποκοπὴ καὶ στοιχεῖα καὶ
[14, 1]	ἀνελθὼν οὐκ ἔτι γελᾶν ἐδύνατο.	καὶ	χρηστηριαζομένῳ περὶ τούτου ἡ Πυθία
[14, 1]	ἰδίαν τιν´ αὑτῷ θέμενος ἀδολεσχίαν.	καὶ	Χρύσιππος δ´ ὁ φιλόσοφος ἐν
[14, 5]	ἀλλήλων διαφέρομεν ἤθεσι καὶ μορφαῖς	καὶ	χρώμασιν. πρὸς δὲ τούτοις συνόδους
[14, 12]	πανταχοῦ. ἔπειτα τὰ μέλη μεταβολαῖς	καὶ	χρώμασιν ὡς εὖ κέκραται. θεὸς
[14, 9]	κατεσκεύαζον. (ἦν γὰρ δή τινα	καὶ	χωρὶς τῶν ἐμφυσωμένων καὶ χορδαῖς
[14, 16]	παράκειται ἡμῖν ἐπὶ τῆς τραπέζης	καὶ	ψιττάκια· ἅπερ ἢν εἴπῃς παρὰ
[14, 14]	δ´ ἐν Ἅιδου κραπάταλον {τριωβόλου}	καὶ	ψωθία. Ἀπολλόδωρος δ´ ὁ Ἀθηναῖος
[14, 3]	δὲ πάντα μετ´ ὀρχήσεως ηὐλεῖτο.	~(καὶ	ᾠδῆς δὲ ὀνομασίας καταλέγει ὁ
[14, 11]	τούτοις ἀκόλουθα πάντα. (ἐδίδοτο δὲ	καὶ	ᾠὸν ἐν τῇ δευτέρᾳ τραπέζῃ,
[14, 12]	Ὁμοίᾳ— τὸ δ´ αὐτὸ δρᾶμα	καὶ	ὡς Ἀντιδότου φέρεται— οὐδὲ φιλόδειπνός
[14, 10]	φησὶν ὁ Εὐριπίδης ἐν Κρήσσαις.	καὶ	ὡς ὁ Εὔβουλος δ´ ἐν
[14, 6]	χοροῖς εὔσχημον τότε καὶ μεγαλοπρεπὲς	καὶ	ὡσανεὶ τὰς ἐν τοῖς ὅπλοις
[14, 6]	ἀποδιδόναι ταῖς συνουσίαις ἐπανορθώσεως χάριν	καὶ	ὠφελείας· ἀλλὰ μὴν οἱ ἀρχαῖοι
[14, 10]	ῥόδα, μέσπιλα, χόρια, σχαδόνες, ἐρέβινθοι,	δίκαι,	πυός, πυριάτη, μύρτα, κληρωτήρια, ὑάκινθος,
[14, 6]	κατ´ ἀσπίδες βεβλημέναι. πὰρ δὲ	Χαλκιδικαὶ	σπάθαι, πὰρ δὲ ζώματα πολλὰ
[14, 20]	μνημονεύει. κάλλισται μὲν γὰρ αἱ	Γαλλικαί,	οὐκ ἀπολείπονται δὲ αὐτῶν οὔτε
[14, 17]	σφόδρα τῶν ἰσχάδων ἐθαυμάζοντο αἱ	Ἀττικαί.	Δίνων γοῦν ἐν τοῖς Περσικοῖς
[14, 9]	οὕτως· φοίνικες, πηκτίδες, μαγάδιδες, σαμβῦκαι,	ἰαμβῦκαι,	τρίγωνα, κλεψίαμβοι, σκινδαψοί, ἐννεάχορδα. ἐν
[14, 9]	λέγων οὕτως· φοίνικες, πηκτίδες, μαγάδιδες,	σαμβῦκαι,	ἰαμβῦκαι, τρίγωνα, κλεψίαμβοι, σκινδαψοί, ἐννεάχορδα.
[14, 6]	καὶ αἱ μὲν ἐλευθέριοι καὶ	καλαὶ	ποιοῦσι τοιαύτας, αἱ δ´ ἐναντίαι
[14, 4]	ἀλλ´ οὐ βαδίζεις; τοῖσδε γενναίως	πάλαι	διεσπάρακται θερμὰ χηνίσκων μέλη, διερράχισται
[14, 7]	ἀλόγως ἅπτονται τῆς μουσικῆς. καὶ	πάλαι	μὲν τὸ παρὰ τοῖς ὄχλοις
[14, 10]	θυσίας κοινῆς τοῖς Πελασγοῖς γινομένης	ἀπαγγεῖλαί	τινα τῷ Πελασγῷ ἄνδρα, ᾧ
[14, 1]	τὴν θύραν εἶπε τῷ ὑπακούσαντι	εἰσαγγεῖλαι	ὅστις τε εἴη καὶ διότι
[14, 6]	βέλευς· θόρρακές τε νέω λίνω,	κόιλαι	τε κατ´ ἀσπίδες βεβλημέναι. πὰρ
[14, 3]	φησὶν ἐν Ἀμφικτύοσιν· καὶ βαλανέων	ἄλλαι,	ὡς Κράτης ἐν Τόλμαις· καὶ
[14, 7]	τοιοῦτος τρόπος τῆς ὀρχήσεως· {αἱ}	πολλαὶ	γὰρ αἱ ὀνομασίαι αὐτῶν, ὡς
[14, 7]	ὕστερον μακτρισμὸν ὠνόμασαν· ἣν καὶ	πολλαὶ	γυναῖκες ὠρχοῦντο, ἃς καὶ μακτιστρίας
[14, 4]	τοῦ δὲ εἴδους τῶν δικηλιστῶν	πολλαὶ	κατὰ τόπους εἰσὶ προσηγορίαι. Σικυώνιοι
[14, 7]	παρὰ τοῖς Ἕλλησι σπουδαῖαι καὶ	φαῦλαι	ὀρχήσεις. ὁ μὲν κόρδαξ παρ´
[14, 16]	φλυακογράφος Σώπατρος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	Πύλαι	δράματί φησιν· τίς δ´ ἀναρίθμου
[14, 11]	τραπέζῃ, ὥσπερ καὶ λαγῷα καὶ	κίχλαι	κοινῇ μετὰ τῶν μελιπήκτων εἰσεφέρετο,
[14, 13]	μικροὺς ἀμητίσκους Τηλεκλείδης· αὐτόμαται δὲ	κίχλαι	μετ´ ἀμητίσκων εἰς τὸν φάρυγ´
[14, 12]	σαφῶς· ἄμητες, οἶνος ἡδύς, ᾠά,	σησαμαῖ,	μύρον, στέφανος, αὐλητρίς. {Β. ὦ
[14, 21]	ἱρωστί· καὶ γὰρ οὐ κακῶς	ἐπίσταμαι	ἐμφαίνει δ´ αὐτῶν τὴν ἐμπειρίαν
[14, 21]	εἶπον τῶν παρακειμένων ἀποτράγημά τε	πεποίημαι	τὸν Τρομιλικόν, καταπαύσω τὸν λόγον·
[14, 13]	δὲ ὀνόματα πολλῶν καταλεξάντων, ὅσων	μέμνημαι	τούτων σοι καὶ μεταδώσω. οἶδα
[14, 21]	οὖν ἀφεῖσαι; {Β. κατ´ ἀγορὰν	ἐργάζομαι	ἐπρίατο γάρ τις ὁμότεχνός με
[14, 10]	ἐγὼ δὲ ταῦθ´ ἥδιστά γ´	ἐπιδορπίζομαι.	Σώφιλος ἐν Παρακαταθήκῃ· ἡδύ γε
[14, 13]	οὕτως· μόνος δ´ ἄγευστος, ἄσπλαγχνος	ἐνιαυτίζομαι,	ἀπλάκουντος, ἀλιβάνωτος. ἀλλὰ μὴν οὐδὲ
[14, 9]	ὦ Γνήσιππε, ἐγὼ πολλῇ χολη.	οἴομαι	μηδὲν οὕτως μωρὸν εἶναι καὶ
[14, 22]	διαθήσω τὰ μετὰ ταῦθ´ ὥστ´	οἴομαι	οὐδ´ αὐτὸν ἡμῖν τοῦτον ἀντερεῖν
[14, 9]	μεστὸς γενόμενος πρὸς τὸν Ἀργᾶν	βούλομαι	κωδωνίσας πέμψαι ς´ ἀγωνιούμενον, ἵνα
[14, 12]	{Β. εὖ πάνυ. {Α. τραγήματ´	αἰσθάνομαι	γὰρ ὅτι νομίζεται τοῖς νυμφίοις
[14, 8]	πολλάκις καὶ αὐτὸς ἐν ἐννοίᾳ	γίνομαι,	μουσικῆς ὢν ἐραστής, περὶ τῆς
[14, 5]	τοὺς ἐπιζητοῦντας τὴν αἰτίαν ἔλεγεν	πραύνομαι’	καὶ ὁ Ὁμηρικὸς δὲ Ἀχιλλεὺς
[14, 21]	ἔφυγεν σὺν αὐτῇ. ἐγὼ δὲ	φεύξομαι	γ´ ἐλεύθερος γεγώς οὐδὲ γὰρ
[14, 2]	ὃν σοφὸν σοφὰν λαβοῦσαν οὐκ	ἐπέλπομαι	νόῳ δρυμοῖς ὀρείοις ὄργανον δίαν
[14, 14]	τοὺς ἐν Ῥόδῳ νόμους ἀπομασησαμένου	πειράσομαι	πλείω περιθεῖναι λόγον. ΚΟΤΥΛΙΣΚΟΙ. Ἡρακλέων
[14, 2]	τῶν εἰπόντων παραλιπὼν τῶν πραγμάτων	μνησθήσομαι.	περὶ μὲν γὰρ αὐλῶν ὃ
[14, 1]	ὁ Ἀγησίλαος καὶ ὀργισθεὶς ἔφη	φανήσομαί	σοί ποτε καὶ λέων. ὕστερον
[14, 1]	εἶπον’ καὶ ἀπὸ τῶν ξʹ	ἔρχομαι.	ἐν δὲ τούτοις ἦσαν Καλλιμέδων
[14, 19]	κρεῶν καὶ ὀρνίθων {καὶ περιστεριδίων}	ἔρχομαι	κἀγὼ λέξων ὅσα ἐκ πολυαναγνωσίας
[14, 17]	παράσημον τῶν Ἀθηνῶν, καὶ θύμου	δέσμαι	τινές. Λυγκεὺς δὲ ἐν τῇ
[14, 4]	τοῦ λόγου ἐσμέν, οὐκ ἄξιον	ἡγοῦμαι	παραλιπεῖν τὰ περὶ Ἀμοιβέως τοῦ
[14, 1]	ὁ Πολύβιος, ὅ τι ἂν	ἐπιβάλωμαι	λέγειν, δόξω τισὶν διαχλευάζειν. (ταῦτα
[14, 12]	ποτ´ ἤκουσας βίον ἀληλεμένον; {Β.	ναί.	{Α. τοῦτ´ ἐκεῖν´ ἔστιν σαφῶς·
[14, 9]	καθάπερ καὶ Ἀριστοφάνην ἐν Βατράχοις	φάναι.	(Ἀρτέμων δ´ ἐν τῷ πρώτῳ
[14, 9]	ζʹ χορδαῖς ἑκάστης περαινομένης εἰκότως	φάναι	ψάλλειν αὐτὸν κʹ χορδαῖς, τῷ
[14, 1]	διαμείναντα, πιθήκου δ´ ἐπεισαχθέντος γελάσαντα	φάναι,	ὡς οὗτος μὲν φύσει γελοῖός
[14, 15]	ὀρόν. καὶ ὅταν σοὶ δόξῃ	πεπηγέναι,	ἄρας τὸ σκεῦος μετάβαλε εἰς
[14, 4]	ἐν τοῖς Ὑπομνήμασιν, καὶ δοκοῦντα	διαπεφευγέναι	τὸν κίνδυνον εἰρήκει γὰρ εἰς
[14, 5]	ἄλλων μαθημάτων ἀρνηθῆναί τι μὴ	εἰδέναι	οὐδενὶ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστιν, τὸ
[14, 10]	ἔχοι παρ´ αὑτῷ βέλτιστον καὶ	παρατιθέναι	ἐπὶ τὴν τράπεζαν τῷ ἀπαγγείλαντι,
[14, 10]	Πελωρίῳ τραπέζας τε λαμπρῶς κοσμοῦντας	παρατιθέναι	καὶ οὕτως φιλάνθρωπον {τε} τὴν
[14, 9]	ἀποκόπτοντες κρεμβαλίζουσι. Δίδυμος δέ φησιν	εἰωθέναι	τινὰς ἀντὶ τῆς λύρας κογχύλια
[14, 22]	κρείων Ἀγαμέμνων νῆας ἐπὶ γλαφυρὰς	ἰέναι	ἠδ´ ἄρν´ ἐκέλευσεν οἰσέμεναι. καί·
[14, 1]	κωμικῆς σκηνῆς οὐδὲν διαφέρειν ἔλεγεν·	ἐξιέναι	γὰρ ἀπ´ αὐτῆς πάντας δισυλλάβους·
[14, 22]	περὶ τῆς ματτύης λεχθέντων ἔδοξεν	ἀπιέναι·	καὶ γὰρ ἑσπέρα ἦν ἤδη.
[14, 7]	τὴν πυρρίχην ἐχώρουν πρὸ τοῦ	εἰσιέναι	εἰς τὸ θέατρον. καλεῖται δ´
[14, 1]	εἶπεν καλῶς Λυσίμαχον τὸν βασιλέα	πεποιηκέναι.	Τελέσφορον γὰρ ἕνα τῶν ὑπάρχων
[14, 16]	τὸν Κανόνα καὶ τὰς Γνώμας	πεποιηκέναι	φησίν. ὁμοίως δὲ ἱστορεῖ καὶ
[14, 8]	ἐξ Ὁμήρου· ὃς διὰ τὸ	μεμελοποιηκέναι	πᾶσαν ἑαυτοῦ τὴν ποίησιν ἀφροντιστὶ
[14, 7]	γεγονόσι, καὶ τήν τε φωνὴν	μεταβεβληκέναι	τά τε λοιπὰ τῶν ἐπιτηδευμάτων,
[14, 9]	τὴν χρείαν. διόπερ καὶ Πίνδαρον	εἰρηκέναι	ἐν τῷ πρὸς Ἱέρωνα σκολίῳ,
[14, 2]	τῷ Μαρσύᾳ διασύροντα τὴν αὐλητικὴν	εἰρηκέναι	περὶ τῆς Ἀθηνᾶς· ἁ μὲν
[14, 10]	τὴν εὐωχίαν. διὸ καὶ Φύλαρχον	εἰρηκέναι·	σουριηι μοῦνοι μὲν ἐλεύθεροι ἱεροεργοί,
[14, 19]	Ἀντιφάνην ἐν Στρατιώτῃ ἢ Τύχωνι	εἰρηκέναι	τάδε· τῶν ταὧν μὲν ὡς
[14, 22]	ἡμῖν ὑπακούειν διὰ τὸ ταῦθ´	εὑρηκέναι	τὰ μάλιστα συντείνοντα πρὸς τὸ
[14, 5]	ἦθος· καίτοι τινές φασιν ἄλλην	ἐξευρηκέναι	καινὴν ἁρμονίαν ὑποφρύγιον. δεῖ δὲ
[14, 8]	Πέρσην. νομίσας οὖν ὀρθῶς αὐτὸν	ὑπωπτευκέναι	καὶ μεταπεμπόμενος οὐδὲν ὤνησεν. (ἐγὼ
[14, 20]	τῇ ἑβδόμῃ τῆς αὐτῆς πραγματείας	ἐγνωκέναι	Ποσειδώνιον τὸν ἀπὸ τῆς στοᾶς
[14, 6]	αὐτῶν, καί φασιν τρὶς ἤδη	σεσωκέναι	διαφθειρομένην αὐτήν. (καὶ πρὸς γυμνασίαν
[14, 8]	ὥσπερ ἐκ πότου μετ´ αἰσχύνης	ἐκπεπτωκέναι.	(εἰπόντος δὲ ἐπὶ τούτοις Αἰμιλιανοῦ·
[14, 22]	γλαφυρὰς ἰέναι ἠδ´ ἄρν´ ἐκέλευσεν	οἰσέμεναι.	καί· Ταλθύβιος δὲ θεῷ ἐναλίγκιος
[14, 6]	λίνω, κόιλαι τε κατ´ ἀσπίδες	βεβλημέναι.	πὰρ δὲ Χαλκιδικαὶ σπάθαι, πὰρ
[14, 11]	ἀρχαίοις αἱ δεύτεραι τράπεζαι πολυτελῶς	μεμεριμνημέναι,	παρίστησιν Πίνδαρος ἐν Ὀλυμπιονίκαις περὶ
[14, 6]	ἀγάλματα· χάλκιαι δὲ πασσάλοις κρυπτοῖσιν	περικείμεναι	λαμπραὶ κναμίδες, ἄρκοςἰσχυρῶ βέλευς· θόρρακές
[14, 16]	ἀπέκειντο· αἱ δὲ τοῖς δεσπόταις	ἀποκείμεναι	ἦσαν ἀπόλεκτοι, θαυμάσιοι τὸ κάλλος
[14, 3]	ἦν αὐτῷ καὶ Ὀδυσσεία ἰδίως	γεγραμμέναι.	ὅτι δ´ ἐκαλοῦντο οἱ ῥαψῳδοὶ
[14, 2]	τε πυγμαχίαισι νέων θέλοι παροίνων	ἔμμεναι	στρατηλάτας. παῖε τὸν φρυνίου ποικίλου
[14, 6]	Ἀπόλλων, Μουσάων θ´, αἳ ἄειδον	ἀμειβόμεναι	ὀπὶ καλῇ. παύσασθαι γὰρ ἔδει
[14, 10]	δεύτεραι καλούμεναι τράπεζαι, πολλάκις ἡμῖν	διδόμεναι	οὐ μόνον ταῖς τῶν Κρονίων
[14, 17]	εὔδι´ ἄλσεα πολλάκι θήραισιν φρένα	τερπόμεναι,	ἱερόδακρυν λίβανον εὐώδεις τε φοίνικας
[14, 22]	ὄχλος ἠθροίζετ´, ἐγένονθ´ αἱ πόλεις	οἰκούμεναι	διὰ τὴν τέχνην, ὅπερ εἶπα,
[14, 19]	ἐν τῇ Περσίδι καὶ αἱ	καλούμεναι	μελεαγρίδες ἐν τῇ Αἰτωλίᾳ. διὸ
[14, 7]	τῆς ᾠδῆς· ~ὅθεν ἐκινήθησαν αἱ	καλούμεναι	πυρρίχαι καὶ πᾶς ὁ τοιοῦτος
[14, 10]	περιηνέχθησαν ἡμῖν καὶ αἱ δεύτεραι	καλούμεναι	τράπεζαι, πολλάκις ἡμῖν διδόμεναι οὐ
[14, 3]	ὀλοφυρμὸς καλεῖται. αἱ δὲ ἴουλοι	καλούμεναι	ᾠδαὶ Δήμητρι καὶ Φερσεφόνῃ πρέπουσι.
[14, 3]	ἢ εἰ τοῦτο μὴ δυνατόν,	ἀπαλλαγῆναι	τοῦ βίου. ἐν δὲ τοῖς
[14, 15]	βάλε εἰς σκεῦος καὶ ἔα	παγῆναι.	ἐὰν δέ σοι παρῇ κοσκίνια
[14, 9]	σύνταξιν ἰσόχορδον λύραν ἔχοντα καὶ	ἀφεθῆναι.	Δοῦρις δ´ ἐν τῷ περὶ
[14, 3]	ἐν τῷ περὶ Στησιχόρου καὶ	μελῳδηθῆναί	φησιν οὐ μόνον τὰ Ὁμήρου,
[14, 9]	Μουσῶν ἔχουσαν αὐτὸ ὑπὸ Λεσβοθέμιδος	ποιηθῆναι	ἀρχαίου ἀγαλματοποιοῦ. Μέναιχμος δ´ ἐν
[14, 1]	ἐμοῦσαν εἰσάγων. ὁ Λυσίμαχος ἀκούσας	ἐμβληθῆναι	αὐτὸν ἐκέλευσεν εἰς γαλεάγραν καὶ
[14, 13]	Ἑκάτῃ. Φιλόχορος δ´ ἀμφιφῶντα αὐτὸν	κληθῆναι	καὶ εἰς τὰ τῆς Ἀρτέμιδος
[14, 5]	εἶναι τὸν ποιητὴν Ἰωνικὸν Ἰαστὶ	κληθῆναι	τὴν ἁρμονίαν. οὗτός ἐστι Πύθερμος
[14, 11]	ποικίλα ἐπιφέρεσθαι. διὸ καὶ ἐπιφορήματα	κληθῆναι.	Φιλύλλιος δ´ ἐν Φρεωρύχῳ τὰ
[14, 11]	ποικίλα ἐπεισφέρεσθαι διὸ καὶ ἐπιφορήματα	κληθῆναι.	Φιλύλλιος δ´ ἐν Φρεωρύχῳ φησὶν
[14, 3]	Εὐάθλου νεανίσκου εὔχεται τῇ Ἀφροδίτῃ	γαμηθῆναι	αὐτῷ. ἐπεὶ δὲ ὑπερεῖδεν ὁ
[14, 5]	καὶ τῶν μὲν ἄλλων μαθημάτων	ἀρνηθῆναί	τι μὴ εἰδέναι οὐδενὶ αὐτῶν
[14, 9]	Σίβυλλαν, ἧς Σκάμων ὁ προειρημένος·	ὀνομασθῆναι	δ´ αὐτὴν εὑρεθεῖσαν ὑπὸ Σάμβυκος
[14, 9]	δ´ ὀψέ ποτε καὶ σαμβύκην	μετονομασθῆναι.	πλεῖστον δ´ εἶναι τοῦτο τὸ
[14, 9]	τὸ ὄργανον εἶναι τὴν μάγαδιν,	μετασκευασθῆναι	δ´ ὀψέ ποτε καὶ σαμβύκην
[14, 3]	δοῦναι πιεῖν βαδίζοντα ἐφ´ ὕδωρ	ἀφανισθῆναι.	ζητεῖν οὖν αὐτὸν τοὺς ἀπὸ
[14, 5]	Λυδιστὶ παρὰ τῶν βαρβάρων οὔσας	γνωσθῆναι	τοῖς Ἕλλησιν ἀπὸ τῶν σὺν
[14, 7]	αὐτῆς συμβέβηκε καὶ τοὺς πολέμους	καταλυθῆναι.	παρὰ μόνοις δὲ Λακεδαιμονίοις διαμένει
[14, 9]	(ὀψὲ γάρ ποτε τὰ πολύχορδα	ὀφθῆναι)	μνημονεύων αὐτῆς ὁ Ἀνακρέων λέγει·
[14, 1]	μέθης μὲν ἀπέχεσθαι ὁμοίως ᾤετο	χρῆναι	καὶ μανίας, σίτων δὲ ὑπερκαίρων
[14, 6]	οὐδὲν ἧττον ἐπὶ τοῦ τάφου	ἐπιγραφῆναι	ἠξίωσεν μᾶλλον τὴν ἀνδρείαν, ποιήσας·
[14, 22]	ὁ Ἀρτεμίδωρος παρέθετο μαρτυρίου Ἀλέξιδος·	συνεμφῆναι	γὰρ βουλόμενος ὁ Ἄλεξις τὴν
[14, 6]	τῷ μεγάλῳ τὸ εὖ κείμενον	εἶναι,	ἀλλὰ ἐν τῷ εὖ τὸ
[14, 5]	αὗται, καθάπερ ἐξ ἀρχῆς εἴπομεν	εἶναι	ἁρμονίας, ὅσα καὶ τὰ ἔθνη.
[14, 10]	ἡμέρας πέντε, ἐν αἷς ἔθος	εἶναι	ἄρχεσθαι τοὺς δεσπότας ὑπὸ τῶν
[14, 9]	Αὐλῶν Τρήσεως λέγοντα πέντε γένη	εἶναι	αὐλῶν, παρθενίους, παιδικούς, κιθαριστηρίους, τελείους,
[14, 22]	μέλιτι καὶ ῥόας ὀξείας κόκκοις.	εἶναι	δέ σοι τὸ αὐτὸ μῦμα
[14, 8]	Ἑλλήνων σοφία τῇ μουσικῇ μάλιστ´	εἶναι	δεδομένη. καὶ διὰ τοῦτο τῶν
[14, 17]	τὰς καλλίστας ἰσχάδας· Αἴγιλα δ´	εἶναι	δῆμον τῆς Ἀττικῆς ἀπὸ Αἰγίλου
[14, 9]	Ὑμεναίῳ διθυράμβῳ πεντάχορδόν φησιν αὐτὴν	εἶναι	διὰ τούτων· ἄλλος δ´ ἄλλαν
[14, 7]	καθ´ ἡμᾶς πυρρίχη Διονυσιακή τις	εἶναι	δοκεῖ, ἐπιεικεστέρα οὖσα τῆς ἀρχαίας.
[14, 14]	εἶναι ἐν τούτοις· μήτ´ αρμα	εἶναι	ἐγκριδοπώλην. Φερεκράτης δ´ ἐν Κραπατάλλοις·
[14, 14]	Δαναίσιν καὶ πωλητήν φησιν αὐτῶν	εἶναι	ἐν τούτοις· μήτ´ αρμα εἶναι
[14, 22]	κωμικοῖς ματτύης· ἣν Θετταλῶν φησιν	εἶναι	εὕρημα, ἐπιχωριάσαι δὲ κἀν ταῖς
[14, 7]	μηδὲ μένειν μηδ´ αἰδεῖσθαι κακοὺς	εἶναι’	ἡ δὲ γυμνοπαιδικὴ παρεμφερής ἐστι
[14, 7]	διὰ τάχους. πολεμικὴ δὲ δοκεῖ	εἶναι	ἡ πυρρίχη· ἔνοπλοι γὰρ αὐτὴν
[14, 1]	μηδὲν καὶ διὰ τὸ ἀνάριστον	εἶναι.	Ἱππόλοχος δ´ ὁ Μακεδὼν ἐν
[14, 9]	χολη. οἴομαι μηδὲν οὕτως μωρὸν	εἶναι	καὶ κενόν. σκώπτει δ´ αὐτὸν
[14, 9]	ἢ διὰ τὸ δοκεῖν ἐργώδης	εἶναι	κατὰ τὴν χειροθεσίαν ἢ δι´
[14, 18]	καίτοι δοκοῦντος τοῦ ὀνόματος Ἀσιαγενοῦς	εἶναι,	Κράτης ἐν δευτέρῳ Ἀττικῆς Διαλέκτου,
[14, 20]	αὐτοὺς ἐκέλευσεν, εἰπὼν οὐ νόμιμον	εἶναι	Λακεδαιμονίοις χρῆσθαι τοιούτοις τοῖς ἐδέσμασι.
[14, 8]	δ´ ἐν πρώτῳ Μηχανικῶν Ῥωμαικὸν	εἶναι	λέγει τὸ μηχάνημα καὶ Ἡρακλείδην
[14, 9]	φησίν, ἡμεῖς λέγομεν ψαλτήριον, τοῦτ´	εἶναι	μάγαδιν, ὁ δὲ κλεψίαμβος κληθείς,
[14, 21]	ἐκ τῶν ἐν Σικελίᾳ φησὶν	εἶναι	Μεγάρων καὶ οὐκ ἐκ τῶν
[14, 6]	οἱ παλαιοὶ τὴν ἀνδρείαν ὑπελάμβανον	εἶναι	μεγίστην τῶν πολιτικῶν ἀρετῶν, καὶ
[14, 7]	τὴν προσηγορίαν λαβεῖν· Λακωνικὸν δ´	εἶναι	μέχρι καὶ νῦν ὄνομα τὸν
[14, 8]	σαμβύκης ἔφη ὁ Μασσούριος ὀξύφθογγον	εἶναι	μουσικὸν ὄργανον τὴν σαμβύκην διειλέχθαι
[14, 6]	ἴσως ἥρμοττε τὴν οἰκίαν πλήρη	εἶναι	μουσικῶν ὀργάνων. ἀλλ´ οἱ παλαιοὶ
[14, 4]	ἐμοὶ μὲν γὰρ οὐδὲν ἐλάττων	εἶναι	νομίζεται τοῦ παλαιοῦ Ἀμοιβέως, ὅν
[14, 9]	καὶ τὰς Λυδὰς ψαλτρίας φησὶν	εἶναι	ὁ Ἴων ἐν τῇ Ὀμφάλῃ
[14, 22]	Γλώσσαις τὴν ματτύην ἀποφαίνει κοινὸν	εἶναι	πάντων ὄνομα τῶν πολυτελῶν ἐδεσμάτων,
[14, 8]	δὲ διὰ τοῦτο φαίνεται φιλοσοφητέον	εἶναι	περὶ μουσικῆς. καὶ γὰρ Πυθαγόρας
[14, 11]	ἀρχαίων τρωγάλια· ὡσεὶ γὰρ ἐπιδορπισμὸν	εἶναι.	Πίνδαρος δέ ἐστιν ὁ εἰπών·
[14, 16]	Γεωργικῶν φωκίδας φησὶν εἶδος ἀπίων	εἶναι.	(ΡΟΩΝ. δὲ σκληροκόκκων. τῶν γὰρ
[14, 6]	τοὺς κάλλιστα χορεύοντας ἀρίστους φησὶν	εἶναι	τὰ πολέμια λέγων οὕτως· οἳ
[14, 17]	τῶν Ἀττικῶν Ὀνομάτων Αἰγιλίδας φησὶν	εἶναι	τὰς καλλίστας ἰσχάδας· Αἴγιλα δ´
[14, 9]	(τὴν πηκτίδα, ἣν τὴν αὐτὴν	εἶναι	τῇ μαγάδιδι, Σαπφώ φησιν εὑρεῖν.
[14, 5]	{τὰ μέλη} εἰκότως Αἰολίδα φησὶν	εἶναι	τὴν ἁρμονίαν ὁ Λᾶσος. καὶ
[14, 4]	σεμνὴν οὖσαν παρὰ τὴν τραγῳδίαν	εἶναι,	τὴν δὲ μαγῳδίαν παρὰ τὴν
[14, 5]	Ἰώνων. διόπερ ὑπολαμβάνω οὐχ ἁρμονίαν	εἶναι	τὴν Ἰαστί, τρόπον δέ τινα
[14, 9]	παλαιὸν μέν φησι τὸ ὄργανον	εἶναι	τὴν μάγαδιν, μετασκευασθῆναι δ´ ὀψέ
[14, 9]	μόνον παρηλλάχθαι, παμπάλαιον δ´ αὐτῶν	εἶναι	τὴν χρῆσιν. (Διογένης δ´ ὁ
[14, 3]	ἵει ἄλλοι δέ φασιν ἐριουργῶν	εἶναι	τὴν ᾠδήν. αἱ δὲ τῶν
[14, 5]	συνηκολούθησαν διὰ τὸ τὴν Σίπυλον	εἶναι	τῆς Λυδίας· Φρύγες δὲ οὐχ
[14, 6]	ἔοικεν καὶ τὴν ψυχὴν τἀνδρὸς	εἶναι	τοιαύτην. καὶ γὰρ ἐν ὀρχήσει
[14, 9]	ποιημάτων διανοίας, γένος αὐλοῦ φησιν	εἶναι	τὸν μάγαδιν, οὔτ´ Ἀριστοξένου τοῦτ´
[14, 5]	σκολιὰ μέλη, καὶ διὰ τὸ	εἶναι	τὸν ποιητὴν Ἰωνικὸν Ἰαστὶ κληθῆναι
[14, 7]	δὲ Κρῆτα λέγουσι τὸ γένος	εἶναι	τὸν Σίκιννον. ὀρχησταὶ δ´ οἱ
[14, 3]	ὀρείους ἐπεξῄει δρυμούς, ὡς μῦθον	εἶναι	τοὺς λεγομένους Ἰοῦς δρόμους· ὥστε
[14, 9]	καὶ σαμβύκην μετονομασθῆναι. πλεῖστον δ´	εἶναι	τοῦτο τὸ ὄργανον ἐν Μιτυλήνῃ,
[14, 5]	οὐδὲ τὴν Λύδιον. ἁρμονίας γὰρ	εἶναι	τρεῖς· τρία γὰρ καὶ γενέσθαι
[14, 9]	ὃ μὲν γὰρ εὐφυής τις	εἶναι	φαίνεται· ὡς δ´ εὐρύθμως λαβὼν
[14, 14]	περὶ Ἀλκμᾶνος, τῷ σχήματι μαστοειδεῖς	εἶναι	φάσκων αὐτούς, χρῆσθαι δ´ αὐτοῖς
[14, 9]	πρώτην ἀριθμηθεῖσαν τῶν Ὀλυμπίων θέσιν	διαθεῖναι.	Εὐφορίων τε ἐν τῷ περὶ
[14, 1]	πρὸς τὸ σιμὸν ἀνατρέχειν, ἢ	συγκαθεῖναι	τηπι τῇ βακτηρίᾳ. μνημονεύει δ´
[14, 10]	ἀφθόνως αὑτῷ κεκοσμημένην τῷ Πελώρῳ	παραθεῖναι.	καὶ τοὺς ἄλλους δὲ φιλοφρονουμένους
[14, 14]	Ῥόδῳ νόμους ἀπομασησαμένου πειράσομαι πλείω	περιθεῖναι	λόγον. ΚΟΤΥΛΙΣΚΟΙ. Ἡρακλέων ὁ Ἐφέσιος
[14, 20]	δ´ ἐν Φυσιογνωμονικῷ· καὶ γὰρ	ἐκεῖναι	τὰ δελφάκια πρὸς βίαν χορτάζουσιν.
[14, 1]	κατάγεσθαι βούλεται· συνεσκευασμένος δὲ ἔφη	παρεῖναι	πάντα τἀπιτήδεια ὥστε δειπνεῖν τἀλλότρια.
[14, 10]	ὄψων ποντίων, πάρεισι δὲ μόσχων	τέρειναι	σάρκες ἀρνεία τε δαὶς καὶ
[14, 22]	βοτρυδίου πρὸ τοῦ τὸ γίγαρτον	ἐξαφεῖναι,	εἶθ´ οὕτως τὸ λάγανον κατάθρυπτε.
[14, 14]	τρίτου μέρους τῆς χοίνικος γινομένους.	ΧΟΙΡΙΝΑΙ.	τούτων μνημονεύει Ἰατροκλῆς ἐν τῷ
[14, 21]	λάμβανε τὴν γλῶτταν. ἐπὶ τούτῳ	διδόναι	σωτηρίαν, ὑγίειαν, ἀγαθὰ πολλὰ τῶν
[14, 7]	δὲ τὸν πολέμαρχον καὶ ἆθλον	διδόναι	τῷ νικῶντι κρέας. ἡ δὲ
[14, 6]	οὖν οἱ πολλοὶ τὴν ἐπιστήμην	ἀποδιδόναι	ταῖς συνουσίαις ἐπανορθώσεως χάριν καὶ
[14, 20]	εἴποι τις Πομπηιόπολις, ἐν ᾗ	πέρναι	διάφοροι συντίθενται ταῖς Κανταβρικαῖς ἐνάμιλλοι.
[14, 3]	ἰδίοις καὶ βουλόμενον τοῖς θερίζουσιν	δοῦναι	πιεῖν βαδίζοντα ἐφ´ ὕδωρ ἀφανισθῆναι.
[14, 2]	Δωρίδος ἀντίπαλον μούσης νόμον, αἰολον	ὀρφναι	πνεύματος εὔπτερον αὔραν ἀμφιπλέκων καλάμοις.
[14, 9]	αὐτοῦ τὰς περιττὰς τῶν χορδῶν,	δεῖξαι	παρ´ αὐτοῖς ὑπάρχοντα Ἀπολλωνίσκον πρὸς
[14, 9]	τὸν Μιλήσιον παρὰ τοῖς πολλοῖς	δόξαι	πολυχορδοτέρῳ συστήματι χρήσασθαι τῇ μαγάδι·
[14, 12]	ἀμπυκικηροιδηστίχας παρεγίνετο τούτοις σταιτινοκο γχομαγὴς	τοξαι	σελαιο ξανθεπιπαγκα πύρωτος χοιρίνας· ἅδεα
[14, 6]	φησιν· ὡς Διωνύσοι´ ἄνακτος καλὸν	ἐξάρξαι	μέλος οἶδα διθύραμβον, οἴνῳ συγκεραυνωθεὶς
[14, 13]	{Β. θρῖα, τυρόν, ἐγχύτους. {Α.	παῖ	Δρόμων. {Β. κάνδυλον ᾠά τ´,
[14, 21]	ποῖ βλέπεις; σπονδή. φέρ´, ὦ	παῖ	Σωσία. σπονδή. καλῶς. εὔχου. θεοῖς
[14, 9]	τὸ μελετητήριον εἶτ´ ἐσχεδίασε δριμέως	ενπαπαι,	μεστὸς γενόμενος πρὸς τὸν Ἀργᾶν
[14, 17]	λοιποῖς τραγήμασιν ἰσχάδας Ἀττικάς, ἐρωτῆσαι	ποταπαὶ	εἶεν. ἐπεὶ δὲ ἐπύθετο ἐξ
[14, 10]	πυριάτη, μύρτα, κληρωτήρια, ὑάκινθος, ἄρνες,	κλεψύδραι,	νόμοι, γραφαί. μέλλοντος οὖν τοῦ
[14, 5]	λεγόντων, ἄλλων δ´ ἄλλα γ´	ὁσημέραι,	πάντων δ´ ἐπαινούντων τὴν παιδείαν
[14, 7]	καλεῖται κόρδαξ· παιγνιώδεις δ´ εἰσὶν	ἀμφότεραι.	(Ἀριστόξενος δέ φησι τὴν πυρρίχην
[14, 7]	ἡ μὲν πυρρίχη τῇ σατυρικῇ·	ἀμφότεραι	γὰρ διὰ τάχους. πολεμικὴ δὲ
[14, 10]	διεξελθόντος περιηνέχθησαν ἡμῖν καὶ αἱ	δεύτεραι	καλούμεναι τράπεζαι, πολλάκις ἡμῖν διδόμεναι
[14, 10]	ἔφη τις τῶν παρόντων· αἱ	δεύτεραί	πως φροντίδες σοφώτεραι. τί γὰρ
[14, 11]	καὶ παρὰ τοῖς ἀρχαίοις αἱ	δεύτεραι	τράπεζαι πολυτελῶς μεμεριμνημέναι, παρίστησιν Πίνδαρος
[14, 10]	παρόντων· αἱ δεύτεραί πως φροντίδες	σοφώτεραι.	τί γὰρ ποθεῖ τράπεζα; τῷ
[14, 3]	καλούμενον νόμιον, ἐν ᾧ ἐστιν	μακραὶ	δρύες, ὦ Μέναλκα. Ἀριστόξενος δὲ
[14, 14]	πεινῶς´ αὖ πρὸς ἴτρια βλέπω.	ΑΜΟΡΑΙ.	τὰ μελιτώματα Φιλητᾶς ἐν Ἀτάκτοις
[14, 6]	χάλκιαι δὲ πασσάλοις κρυπτοῖσιν περικείμεναι	λαμπραὶ	κναμίδες, ἄρκοςἰσχυρῶ βέλευς· θόρρακές τε
[14, 9]	δὲ ἐν Θαμύρᾳ· πηκταὶ δὲ	λύραι	καὶ μαγάδιδες τά τ´ ἐν
[14, 18]	ταῖς Ἀθήναις διηνεκεῖς ἦσαν αἱ	ὀπῶραι	πᾶσαι, μαρτυρεῖ Ἀριστοφάνης ἐν Ὥραις.
[14, 16]	δ´ ἐν Κέρκωψί φησιν· ἤδη	τεθέασαι	κόκκον ἐν χιόνι ῥόας; (ῥοίδιον
[14, 14]	ἐν Διονύσῳ δευτέρῳ· ταγηνίας ἤδη	τεθέασαι	χλιαροὺς σίζοντας, ὅταν αὐτοῖσιν ἐπιχέῃς
[14, 22]	ἣν Θετταλῶν φησιν εἶναι εὕρημα,	ἐπιχωριάσαι	δὲ κἀν ταῖς Ἀθήναις κατὰ
[14, 9]	περὶ τοῦ τῆς Ἑλλάδος Βίου,	ἐπιχωριάσαι	φάσκων ποτὲ καθ´ ὑπερβολὴν εἰς
[14, 1]	σχεδὸν ἀπεκραιπάλα τὰ πλεῖστα, τοῦ	γελάσαι	χάριν ἰδίαν τιν´ αὑτῷ θέμενος
[14, 22]	διόπερ ὁ γραμματικὸς Ἀριστοφάνης ἐσπούδασε	συσχολάσαι	αὐτῷ νέος ὤν. ἐποίησε δὲ
[14, 10]	δώδεκα κυάθους‘ ἀνεβόησέν τις, ὑποχεῖς;	κωμάσαι	πρὸς τὴν Ταναγρικὴν δεῖ γάρ,
[14, 18]	Ἀθήναις διηνεκεῖς ἦσαν αἱ ὀπῶραι	πᾶσαι,	μαρτυρεῖ Ἀριστοφάνης ἐν Ὥραις. τί
[14, 19]	ταὧς, ἐξὸν τοσουτουὶ δύ´ ἀγάλματ´	ἀγοράσαι.	Ἀναξίλας Ὀρνιθοκόμοις· καὶ πρὸς ἐπὶ
[14, 22]	τὸν γαλεόν; {Α. ἐν ὑποτρίμματι	ζέσαι.	{Β. τὸ δ´ ἐγχέλειον; {Α.
[14, 9]	τέχνην καὶ πρῶτον ἐν Δελφοῖς	κιθαρῳδῆσαι	τὰς καθ´ Ὅμηρον μάχας, ἀρξάμενον
[14, 17]	δὲ τὸν εὐνοῦχον ἐπίτηδες τοῦτο	ποιῆσαι,	ἵνα αὐτὸν ὑπομνήσῃ τῆς ἐπὶ
[14, 5]	γένει τῆς ἁρμονίας {αὐτοῦ} τούτῳ	ποιῆσαι	σκολιὰ μέλη, καὶ διὰ τὸ
[14, 11]	Φρεωρύχῳ τὰ ἐπιφερόμενα μετὰ τὸ	δειπνῆσαι	λέγων ὧδε· ἀμυγδάλια, καρύδι´, ἐπιφορήματα.
[14, 11]	δ´ ἔλεγον τὸ ἐντραγεῖν καὶ	ἐπιδειπνῆσαι.	ἅπερ Ἄρχιππος ἐν Ἡρακλεῖ Γαμοῦντι
[14, 9]	λέγει τὸν Σάμιον ἐπὶ πλεῖον	αὐξῆσαι	τὴν τέχνην καὶ πρῶτον ἐν
[14, 1]	πλάνον φασὶ στενωπὸν εἰς μέσον	στῆσαί	τινας ἀγκαλίδας ἔχοντας, ὥστε μὴ
[14, 17]	τοῖς λοιποῖς τραγήμασιν ἰσχάδας Ἀττικάς,	ἐρωτῆσαι	ποταπαὶ εἶεν. ἐπεὶ δὲ ἐπύθετο
[14, 22]	μαγείρους λέγει· Σικελῶν δὲ τέχναις	ἡδυνθεῖσαι	δαιτὸς διαθρυμματίδες. καὶ Μένανδρος ἐν
[14, 21]	ἄδειπνος ἦν. {Α. πότερ´ οὖν	ἀφεῖσαι;	{Β. κατ´ ἀγορὰν ἐργάζομαι ἐπρίατο
[14, 9]	τὸ τοῦ Διονύσου σπονδεῖον πρῶτον	κιθαρίσαι	Μέναιχμος. Τιμόμαχος δ´ ἐν τοῖς
[14, 9]	δὲ πρῶτόν φασιν παρ´ Ἐλευθερναίοις	κιθαρίσαι	τὰς ἐρωτικὰς ᾠδὰς Ἀμήτορα τὸν
[14, 22]	ἄρνας τε φέρειν Πρίαμόν τε	καλέσσαι.	καὶ πάλιν· αὐτὰρ ὃ Ταλθύβιον
[14, 16]	ἐν Φινεῖ ὁ κωμῳδιοποιὸς Θεόπομπος·	παῦσαι	κυβεύων, μειράκιον, καὶ τοῖς βλίτοις
[14, 22]	{Β. ὑπὲρ εὐσεβείας οὖν ἀφεὶς	παῦσαι	λέγων. {Α. ἥμαρτον. ἀλλὰ δεῦρο
[14, 9]	νόμων οὐδὲ κατὰ μικρὸν ἠδύναντο	ἐπιψαῦσαι.	τοῦ Ἀργᾶ μνημονεύει Ἄλεξις ἐν
[14, 17]	εὐώδεις τε φοίνικας κασίαν τε	ματεῦσαι,	τέρενα Σύρια σπέρματα. καὶ Ἀριστοτέλης
[14, 22]	δράματος ὃ ἐπιγράφεται Δημήτριος· τοὔψον	λαβοῦσαι	τοῦτο ταπεταλμένον σκευάζετ´, εὐωχεῖσθε, προπόσεις
[14, 3]	καὶ τῶν θηρῶν τοὺς ἀνημερωτάτους	συνδακρῦσαι	τῷ πάθει, λαβόντας αἴσθησιν ἐρωτικῆς
[14, 5]	μουσικῇ. ὅτι δὲ καὶ νόσους	ἰᾶται	μουσικὴ Θεόφραστος ἱστόρησεν ἐν τῷ
[14, 13]	καὶ τοὺς μικροὺς ἀμητίσκους Τηλεκλείδης·	αὐτόμαται	δὲ κίχλαι μετ´ ἀμητίσκων εἰς
[14, 17]	ᾧ χρῶνται χωρὶς ὕδατος· οὐ	δύναται	δὲ πλέον δέκα μένειν ἡμερῶν,
[14, 12]	μεταβολαῖς καὶ χρώμασιν ὡς εὖ	κέκραται.	θεὸς ἐν ἀνθρώποισιν ἦν ἐκεῖνος,
[14, 7]	ἐμμέλεια καλεῖται· ἐν ἑκατέρᾳ δὲ	ὁρᾶται	τὸ βαρὺ καὶ σεμνόν. ἡ
[14, 13]	νύμφης πρὸς τὸν νυμφίον φέρουσιν.	ὀπτᾶται	δ´ ἐν ἄνθραξιν, καὶ καλοῦνται
[14, 2]	γάρ, ηδε τὴν συναυλίαν ταύτην	ἐπίσταται	γὰρ ἀλλ´ ηὔλουν ἔτι μαθόντες
[14, 6]	ἐν τεσσαρακοστῇ ἕκτῃ τῶν Ἱστοριῶν	Γέται,	φησί, κιθάρας ἔχοντες καὶ κιθαρίζοντες
[14, 3]	ὁ Θεόδωρος ὕστερον βιαίῳ θανάτῳ.	λέγεται	δὲ γενέσθαι τρυφῶν τις, ὡς
[14, 16]	παρέθηκα καὶ τῶν ῥοιδίων ἐτρώγομεν.	λέγεται	δέ τι καὶ φυτὸν σίδη
[14, 17]	ὅταν ἐθέλῃ καὶ μὴ ἀγοράζειν.	λέγεται	δὲ τὸν εὐνοῦχον ἐπίτηδες τοῦτο
[14, 16]	κἀν τῷ Χείρωνι ἐπιγραφομένῳ οὕτως	λέγεται·	καὶ πιεῖν ὕδωρ διπλάσιον χλιαρόν,
[14, 16]	τῇ τοῦ χυμοῦ ἡδονῇ. καὶ	τρώγεται	ἔτι χλωρὸς ὁ καρπός· καὶ
[14, 4]	βυθοῖσι κακκάβης χλιαίνετ´, αἴρεθ´, ἕψεται,	παφλάζεται,	προσκάεθ´· ὥστε μηδ´ ἂν εἰ
[14, 22]	ἐν Ὀψαρτυτικαῖς Γλώσσαις φησὶν ὅτι	σκευάζεται	ἐκ κρεῶν καὶ αἵματος, πολλῶν
[14, 5]	ᾄδειν ἀποτρίβεσθαι αἰσχρὸν παρ´ αὐτοῖς	νομίζεται.	καὶ μὴν ἐμβατήρια μετ´ αὐλοῦ
[14, 12]	{Α. τραγήματ´ αἰσθάνομαι γὰρ ὅτι	νομίζεται	τοῖς νυμφίοις μετιοῦσι τὴν νύμφην
[14, 4]	μὲν γὰρ οὐδὲν ἐλάττων εἶναι	νομίζεται	τοῦ παλαιοῦ Ἀμοιβέως, ὅν φησιν
[14, 4]	τὰ περὶ αὐτὸν ἐνδύματα γυναικεῖα·	σχινίζεται	δὲ καὶ πάντα ποιεῖ τὰ
[14, 4]	ὁ ἱλαρῳδὸς καλούμενος. οὐδὲ γὰρ	σχινίζεται·	χρῆται δ´ ἐσθῆτι λευκῇ ἀνδρείᾳ
[14, 15]	χρῶ, ἐν οἷς τὸ πῦρ	ῥιπίζεται·	τὴν γὰρ αὐτὴν ποιεῖ χρείαν.
[14, 5]	τῶν Ἠετίωνος λαφύρων μόνην Ὅμηρος	χαρίζεται,	καταστέλλειν τὸ πυρῶδες αὐτοῦ δυναμένην.
[14, 10]	ποθεῖ τράπεζα; τῷ δ´ οὐ	βρίθεται;	πλήρης μὲν ὄψων ποντίων, πάρεισι
[14, 6]	ποιητικὴν τὰ κατὰ τὴν ἀνδρείαν	τίθεται,	μᾶλλον τοῦ δέοντος πολεμικὸς γενόμενος.
[14, 13]	καλοῦνται ἐπ´ αὐτὸν οἱ φίλοι,	παρατίθεται	δὲ μετὰ μέλιτος‘ ὥς φησιν
[14, 11]	τραγηματισμός ἐστιν, καὶ δεῖπνον ἕτερον	παρατίθεται	τὰ〉 τραγήματα. Δικαίαρχος δ´ ἐν
[14, 13]	ταῖς λεγομέναις κρηπῖσιν, εἰς ἃς	ἐντίθεται	τὰ διὰ {τοῦ} τυροῦ σκευαζόμενα
[14, 22]	οὐ καθεύδομεν οὐδ´ ἀναγεγράμμεθ´, ἀλλὰ	καίεται	λύχνος, καὶ βιβλίον ἐν〉 ταῖς
[14, 21]	τὸν μαίσωνα ἀπὸ τοῦ μασᾶσθαι	οἴεται	κεκλῆσθαι, οἷον τὸν ἀμαθῆ καὶ
[14, 2]	τρόπον, τόθ´ ἡ μεγίστη τέρψις	ἐξευρίσκεται.	τὴν δὲ συναυλίαν τί ποτ´
[14, 9]	ὀργάνων οὐδ´ εἰ γέγονέ ποτε	γινώσκεται·	καθάπερ ὁ Πυθαγόρου τοῦ Ζακυνθίου
[14, 6]	γυμνασίαν δὲ καὶ ὀξύτητα διανοίας	συμβάλλεται	ἡ μουσική· διὸ καὶ τῶν
[14, 4]	ῥιπίσμασιν, ξανθαῖσιν αὔραις σῶμα πᾶν	ἀγάλλεται,	δείπνου προφήτην λιμὸν ἐκκαλουμένη. ὥστε
[14, 1]	τε εἴη καὶ διότι κατάγεσθαι	βούλεται·	συνεσκευασμένος δὲ ἔφη παρεῖναι πάντα
[14, 13]	ἐπεὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ	ἐπικαταλαμβάνεται	ἡ σελήνη ἐπὶ ταῖς δυσμαῖς
[14, 15]	ὁ λεγόμενος παρὰ Ῥωμαίοις οὕτως	γίγνεται·	θρίδακας πλύνας ξέσον καὶ ἐμβαλὼν
[14, 15]	πλακοῦς. ὁ δὲ φθοῖς οὕτω	γίγνεται·	τυρὸν ἐκπιέσας τρῖβε καὶ ἐμβαλὼν
[14, 2]	χωρὶς πάλιν συννεύματ´, οὐ προβλήμαθοις	σημαίνεται	ἕκαστα. Λίβυν δὲ τὸν αὐλὸν
[14, 8]	Ἀριστόξενος. ~(κἀμοὶ δὲ διὰ τοῦτο	φαίνεται	φιλοσοφητέον εἶναι περὶ μουσικῆς. καὶ
[14, 9]	μὲν γὰρ εὐφυής τις εἶναι	φαίνεται·	ὡς δ´ εὐρύθμως λαβὼν τὸ
[14, 13]	ἀνατολῆς καὶ ὁ οὐρανὸς ἀμφιφῶς	γίνεται.	ΒΑΣΥΝΙΑΣ. Σῆμος ἐν βʹ Δηλιάδος
[14, 15]	πλακουντηρὰ τάδε· ἔγχυτος, σκριβλίτης, σουβίτυλλος.	γίνεται	δὲ καὶ ἐξ ἄλικος σουβίτυλλος.
[14, 17]	φοινικοβαλάνῳ, τῇ δὲ εὐωδίᾳ βέλτιον.	γίνεται	δὲ καὶ οἶνος ἐξ αὐτοῦ
[14, 15]	προσβαλὼν πέπερι πλέον καὶ μάλαξον·	γίνεται	δὲ μέλαν διὰ τὴν μήκωνα.
[14, 15]	πλακουντάριον ποιοῦσιν, ὅπερ ὀνομάζουσι γάστριν.	γίνεται	δὲ οὕτως· κάρυα Θάσια καὶ
[14, 15]	ἀργυροτρύφημα, λίβος, κίρκλος λιξόλας, κλουστροπλακοῦς.	γίνεται	δέ, φησί, καὶ ὀρυζίτης πλακοῦς.
[14, 3]	ὑπερεῖδεν. ἣ δὲ ἀπέθανεν καὶ	γίνεται	ἐπ´ αὐτῇ παρθένοις ἀγὼν ᾠδῆς,
[14, 15]	ἥμισυ ἐκ τυροῦ· ἡδονικώτερον γὰρ	γίνεται.	κλοῦστρον Κυριανόν, κλοῦστρον γουττᾶτον, κλοῦστρον
[14, 4]	καὶ τὸ φωνάριον ἡμῶν περίσαργον	γίνεται.	κρότου δ´ ἐπὶ τούτοις γενομένου
[14, 15]	σπῖρα· καὶ οὗτος ἐκ τυροῦ	γίνεται.	λούκουντλοι, ἀργυροτρύφημα, λίβος, κίρκλος λιξόλας,
[14, 15]	Παυλινιανόν. ἐκ τυροῦ δέ, φησί,	γίνεται	πλακουντηρὰ τάδε· ἔγχυτος, σκριβλίτης, σουβίτυλλος.
[14, 10]	μηνὶ Γεραιστίῳ· πανήγυρις δὲ τότε	γίνεται	πολυήμερος, ἧς ἐν μιᾷ οἱ
[14, 8]	τε σαμβύκην, ἐπειδὴ ὅταν ἐξαρθῇ	γίνεται	σχῆμα νεὼς καὶ κλίμακος ἑνοποιουμένων,
[14, 21]	Ἀχαίας πόλις Τρομίλεια, περὶ ἣν	γίνεται	τυρὸς αἴγειος ἥδιστος, οὐκ ἔχων
[14, 17]	αὐξανόμενος δὲ τῷ μὲν χρώματι	γίνεται	φοινικοῦς, τῷ δὲ μεγέθει ταῖς
[14, 10]	τῶν Ἑρμαίων ἑορτῇ τὸ ὅμοιον	γίνεται,	ὥς φησι Καρύστιος ἐν Ἰστορικοῖς
[14, 2]	τε αυτητελετηψεθειθαμεν συντυγχάνεις αὐλῶν πέραινε.	δέξεται	δὲ τἄλλα σοι ἡδύ τι
[14, 16]	τῶν ἄλλων πάντων τῶν παρακειμένων	λελέξεταί	μοι, ἵνα με τῆς πολυμαθίας
[14, 5]	τῶν ἠθῶν αὐστηρίαν, ἥτις αὐτοῖς	παρέπεται	διὰ τὴν τοῦ περιέχοντος ψυχρότητα
[14, 12]	αὐτὸ δρᾶμα καὶ ὡς Ἀντιδότου	φέρεται—	οὐδὲ φιλόδειπνός εἰμι, μὰ τὸν
[14, 4]	Ἀλέξου καὶ ἄλλων τοιούτων ποιητῶν	προφέρεται.	καλεῖται δ´ οὗτος καὶ κιναιδολόγος.
[14, 11]	{Α. ἡνίκα τράπεζά γ´ ἐκποδὼν	ἀπαίρεται.	Ἀριστοφάνης Σφηξίν· ὕδωρ κατὰ χειρός,
[14, 9]	καθημένους· οὐδεὶς γὰρ ἡμῶν ταὐτὸν	ᾄσεται	μέλος. Εὐφορίων δὲ ἐν τῷ
[14, 8]	ἔτι μᾶλλον καὶ ἐπὶ πλέον	προαχθήσεται,	ἐὰν μή τις ἀγάγῃ πάλιν
[14, 10]	τῷ γὰρ αὐτῷ πάνθ´ ὁμοῦ	πωλήσεται	ἐν ταῖς Ἀθήναις, σῦκα, κλητῆρες,
[14, 9]	οὖν μοι ταύτην οὐδεὶς ἄλλος	δυνήσεται	ἀπολύσασθαι, καλὲ Μασούριε, ἢ σύ.
[14, 19]	δ´ ἐγὼ μάγειρος. οὔτε Σικελία	καυχήσεται	τρέφειν τοιοῦτον ἄρταμον κατ´ ἰχθύων,
[14, 5]	καὶ περὶ μουσικὴν ἐνδιατρίβων αἰεί·	ἅπτεται	γὰρ καὶ τῶν ὀργάνων) ἔφη·
[14, 14]	σησαμίδας δὲ χέζει, μῆλα δὲ	χρέμπτεται.	Ἀντιφάνης Δευκαλίωνι· σησαμίδας ἢ μελίπηκτα
[14, 21]	τὰ πατρῷα πάντα ὃν τρόπον	θύεται	καὶ τὰ ἀργαδιστικὰ καὶ τὰ
[14, 21]	τὰ Βακχικά, ὅσα τε Ὀλυμπιὰς	προθύεται	οὗτος οἶδεν. μὴ οὖν ἀμελήσῃς,
[14, 16]	φησιν· φιττάκι´ ἀκρεμόνεσσιν ἀμυγδαλέοισιν ὅμοια.	γράφεται	δὲ καί βιστάκια ἀμυγδαλόεντα πέφανται.
[14, 22]	ἐκ τοῦ διεσκευασμένου δράματος ὃ	ἐπιγράφεται	Δημήτριος· τοὔψον λαβοῦσαι τοῦτο ταπεταλμένον
[14, 4]	τοῖς κολλώδεσι βρόχθιζε. τούτοις γὰρ	τρέφεται	τὸ πνεῦμα καὶ τὸ φωνάριον
[14, 9]	διὰ τῆς ἐμμέτρου ποιήσεως τούτων	ἔχεταί	τινος τῶν παθῶν, ἀλλὰ καὶ
[14, 1]	οὐδὲν ἦν πλέον, οἰόμενος ἐξηπατῆσθαι	ἔρχεταί	ποτε κατὰ τύχην εἰς Δῆλον·
[14, 10]	ἔχοντες· δούλων δ´ οὔτις πάμπαν	ἐσέρχεται	οὐδ´ ἠβαιόν. (Βάτων δ´ ὁ
[14, 3]	τις ὄνομα ἐρῶσα Εὐάθλου νεανίσκου	εὔχεται	τῇ Ἀφροδίτῃ γαμηθῆναι αὐτῷ. ἐπεὶ
[14, 4]	ἐν βυθοῖσι κακκάβης χλιαίνετ´, αἴρεθ´,	ἕψεται,	παφλάζεται, προσκάεθ´· ὥστε μηδ´ ἂν
[14, 8]	εἰς χορόν. {διὸ καὶ οἱ	ποιηταὶ	διετέλουν προσαγορεύοντες οὕτως τὰς ᾠδάς
[14, 9]	ὁ Βυζάντιος, ἔτι δὲ Ἀργᾶς	ποιηταὶ	μοχθηρῶν ὄντες νόμων πρὸς μὲν
[14, 9]	καὶ μοχθηρῶν δὲ ᾀσμάτων γεγόνασι	ποιηταί,	περὶ ὧν φησι Φαινίας ὁ
[14, 8]	συχνοὶ παρ´ αὐτοῖς ἐγένοντο μελῶν	ποιηταί.	τηροῦσιν δὲ καὶ νῦν τὰς
[14, 6]	καὶ ἐξ ἀρχῆς συνέταττον οἱ	ποιηταὶ	τοῖς ἐλευθέροις τὰς ὀρχήσεις καὶ
[14, 2]	δὲ τὸν αὐλὸν προσαγορεύουσιν οἱ	ποιηταί,	φησὶ Δοῦρις ἐν βʹ τῶν
[14, 9]	Ὀργάνων, ἀλλὰ μὴν οὐδὲ Ἀρχεστράτου·	πεποίηται	γὰρ καὶ τούτῳ δύο βυβλία
[14, 1]	μάχην. ταχὺ δὲ συννοήσαντες οἱ	αὐληταὶ	καὶ λαβόντες οἰκείαν ταῖς ἑαυτῶν
[14, 1]	πρὸς τοὺς ἄκρους οἱ μὲν	αὐληταὶ	φυσῶντες ἀδιανόητα καὶ διαφέροντες τοὺς
[14, 18]	τὰ γενναῖα σῦκα ἐπονομαζόμενα ὀπωρίζειν	βούληται,	ἐὰν μὲν ἐκ τῶν οἰκείων
[14, 18]	ὅπως ἂν ἐθέλῃ καὶ ὁπόταν	βούληται	καρπούσθω, ἐὰν δ´ ἐξ ἄλλων
[14, 13]	τὸν δειπνοῦντ´ ἐπαίρειν, ἄν τι	βούληται	λαβεῖν. ΑΜΗΣ πλακοῦντος γένος. Ἀντιφάνης·
[14, 22]	καὶ παρὰ Ῥωμαίοις δ´ οἱ	τιμηταὶ	μεγίστη δ´ αὕτη ἀρχὴ— τὴν
[14, 6]	δόμος χαλκῷ· πᾶσα δ´ Ἄρῃ	κεκόσμηται	στέγη λαμπραῖσιν κυνίαισι, κὰτ τᾶν
[14, 13]	οἱ ἐπιδημήσαντες μαρτυρήσουσιν. Ἄλεξις γὰρ	πεπλάνηται	λέγων τοὺς ἐκ Πάρου· λέγει
[14, 17]	ἀπηγόρευεν ὠνεῖσθαι, ἕως ἂν ἐξουσία	γένηται	αὑτῷ λαμβάνειν ὅταν ἐθέλῃ καὶ
[14, 22]	τοὺς βότρυς· ἐπειδὰν δὲ ἑφθὴ	γένηται,	ἔξελε μετὰ τοῦ βοτρυδίου πρὸ
[14, 15]	ἵνα τὸ μέλαν εἰς μέσον	γένηται,	εὖ ῥύθμισόν τε αὐτό. ταῦτα
[14, 14]	παρὰ Συρακοσίοις οὕτως καλούμενος. καὶ	μέμνηται	αὐτοῦ Ἐπίχαρμος ἐν Γᾷ καὶ
[14, 18]	μὲν κοινὸν δῆλον. σταφυλῆς δὲ	μέμνηται,	καίτοι δοκοῦντος τοῦ ὀνόματος Ἀσιαγενοῦς
[14, 16]	τοῦ δὲ ἡμῖν παρακειμένου μελιπήκτου	μέμνηται	Κλέαρχος ὁ Σολεὺς ἐν τῷ
[14, 1]	τῇ πρὸς Λυγκέα Ἐπιστολῇ γελωτοποιῶν	μέμνηται	Μανδρογένους καὶ Στράτωνος τοῦ Ἀττικοῦ.
[14, 1]	Ῥαδάμανθυς καὶ Παλαμήδης. γελωτοποιῶν δὲ	μέμνηται	Ξενοφῶν ἐν τῷ Συμποσίῳ Φιλίππου
[14, 4]	μέλη, διερράχισται σεμνὰ δελφάκων κρέα,	κατηλόηται	γαστρὸς οὑν μέσῳ κύκλος, κατῃσίμωται
[14, 13]	δὲ λέγοντας πλακοῦς τὴν ὀνομαστικήν·	συνῄρηται	γὰρ ἐκ τοῦ πλακόεις, ὡς
[14, 6]	ἑστιάσεσιν, ὅπως καὶ διὰ τούτων	τηρῆται	τὸ καλὸν καὶ σωφρονικὸν ἡμῶν.
[14, 13]	ὡς τυρόεις τυροῦς, σησαμόεις σησαμοῦς.	εἴρηται	δὲ κατ´ ἔλλειψιν τοῦ ἄρτος.
[14, 20]	αὐτοῖς ἀνοίσουσιν αἰεί. χηνίζειν δὲ	εἴρηται	ἐπὶ τῶν αὐλούντων. Δίφιλος Συνωρίδι·
[14, 19]	εὔνοιαν. ~(ἐπεὶ δὲ πολλάκις ὑμῖν	εἴρηται	περί τε κρεῶν καὶ ὀρνίθων
[14, 1]	ὁ Ῥωμαίων στρατηγὸς φιλόγελως ἦν	προείρηται.	Λεύκιος δὲ Ἀνίκιος, καὶ αὐτὸς
[14, 7]	τὴν σίκιννιν Θέρσιππον. προτέρα δ´	εὕρηται	ἡ περὶ τοὺς πόδας κίνησις
[14, 4]	ἱλαρῳδὸς καλούμενος. οὐδὲ γὰρ σχινίζεται·	χρῆται	δ´ ἐσθῆτι λευκῇ ἀνδρείᾳ καὶ
[14, 12]	γὰρ ὀνόμασιν ἰδίοισι καὶ καινοῖσι	χρῆται	πανταχοῦ. ἔπειτα τὰ μέλη μεταβολαῖς
[14, 5]	μόνος γοῦν ἐν Ἰλιάδι ταύτῃ	χρῆται	τῇ μουσικῇ. ὅτι δὲ καὶ
[14, 10]	δεῖ γάρ, ἵν´ ἐκεῖ κατακλιθεὶς	ἐπιδορπίσηται	τὰς ὀνείας ματτύας. Πλάτων ἐν
[14, 18]	τούτων· ὃς ἂν ἀγροίκου ὀπώρας	γεύσηται,	βοτρύων εἴτε καὶ σύκων, πρὶν
[14, 6]	Μαραθώνιον ἄλσος ἂν εἴποι καὶ	βαθυχαῖταί	κεν Μῆδοι ἐπιστάμενοι. (διόπερ καὶ
[14, 6]	κρίνειν δύνανται καλῶς τὴν τέχνην	ὁμολογεῖται	παρ´ αὐτῶν, καί φασιν τρὶς
[14, 16]	μετὰ τὴν ἕψησιν σφαιρηδὸν συντεθέντα	περιδεῖται	βύβλῳ λεπτῇ ἕνεκα τοῦ συμμένειν.
[14, 16]	ἅπερ ἢν εἴπῃς παρὰ τίνι	κεῖται,	δώσω σοι‘ οὐ χρυσέους δέκα
[14, 20]	δὲ καὶ πετασῶνος μέρος ἑκάστῳ	κεῖται,	ἣν ΠΕΡΝΑΝ καλοῦσι, φέρε τι
[14, 16]	δηχθεὶς σφόδρα ἀλλὰ μήν, ἔφη,	παράκειται	ἡμῖν ἐπὶ τῆς τραπέζης καὶ
[14, 16]	ἄνδρες φίλοι, οὐχ ὅτι ἡμῖν	παράκειται	νῦν, ἀλλ´ ὅτι πολλάκις ἐν
[14, 14]	αὐτῶν καὶ Ἔφιππος ἐν Κύδωνι·	πρόκειται	τὸ μαρτύριον. ΓΕΛΩΝΕΙΟΣ πλακοῦς ΜΥΛΛΟΙ.
[14, 3]	θανάτοις καὶ λύπαις ᾠδὴ ὀλοφυρμὸς	καλεῖται.	αἱ δὲ ἴουλοι καλούμεναι ᾠδαὶ
[14, 7]	οὕτως δὲ καὶ ἐν Ἰθάκῃ	καλεῖται	ἀλητήρ, ὡς ἱστορεῖ Ἀριστόξενος ἐν
[14, 7]	πρώτῳ περὶ τῆς Καρχηδονίων Πολιτείας.	(καλεῖται	δ´ ἡ μὲν σατυρικὴ ὄρχησις,
[14, 7]	τοῦ εἰσιέναι εἰς τὸ θέατρον.	καλεῖται	δ´ ἡ πυρρίχη καὶ χειρονομία.
[14, 4]	καὶ ἄλλων τοιούτων ποιητῶν προφέρεται.	καλεῖται	δ´ οὗτος καὶ κιναιδολόγος. ἤκμασεν
[14, 7]	καὶ τὴν ὄρχησιν ἁπλουστέραν ἔχοντα	καλεῖται	δάκτυλοι, ἰαμβική, Μολοσσικὴ ἐμμέλεια, κόρδαξ,
[14, 8]	τῷ περὶ τῆς Ἐρυθρᾶς Θαλάσσης.	καλεῖται	δέ τι καὶ τῶν πολιορκητικῶν
[14, 7]	ἀγγελικὴν δὲ πάροινον ἠκρίβουν ὄρχησιν.	καλεῖται	δέ τις καὶ ἄλλη ὄρχησις
[14, 7]	τῇ τραγικῇ ὀρχήσει, ἥτις ἐμμέλεια	καλεῖται·	ἐν ἑκατέρᾳ δὲ ὁρᾶται τὸ
[14, 7]	μέλη ἀναλαμβάνουσιν, ἅπερ καὶ ἐνόπλια	καλεῖται.	καὶ αὐτοὶ δ´ οἱ Λάκωνες
[14, 3]	δὲ τῶν θεριστῶν ᾠδὴ Λιτυέρσης	καλεῖται.	καὶ τῶν μισθωτῶν δέ τις
[14, 7]	ὑπορχηματικὴ τῇ κωμικῇ οἰκειοῦται, ἥτις	καλεῖται	κόρδαξ· παιγνιώδεις δ´ εἰσὶν ἀμφότεραι.
[14, 21]	καὶ τὰ τούτοις πρέποντα σκώμματα	καλεῖται	μαισωνικά. μάλιστα γὰρ εἰσάγονται οἱ
[14, 3]	ἀγὼν ᾠδῆς, ἥτις Ἁρπαλύκη, φησί,	καλεῖται.	Νύμφις δ´ ἐν πρώτῳ περὶ
[14, 21]	πυριέφθων δὲ μνημονεύει (οὕτω δὲ	καλεῖται	τὸ πρῶτον γάλα) Φιλιππίδης ἐν
[14, 19]	ξηρότερα. τὰ δὲ ὀπτὰ κρέα	καλεῖται	φλογίδες. Στράττις γοῦν ἐν Καλλιππίδῃ
[14, 9]	γενέσθαι, ὃς ὑπὸ πάντων συμφώνως	ἱστορεῖται	μετὰ Ἰφίτου τοῦ Ἠλείου τὴν
[14, 8]	καὶ τὸ ἔσχατον εἶπεν ὡς	ἀφεῖται	εἰς τὸ ἕλος θηρίον μέγα,
[14, 8]	τόπων, πολλοῖς μετ´ ὀλίγον ῥᾳδίως	μαχεῖται.	ἐρομένου δὲ τοῦ Ἀστυάγους ποῖον
[14, 7]	ἐν ᾗ ᾄδων ὁ χορὸς	ὀρχεῖται.	φησὶ γοῦν ὁ Βακχυλίδης· οὐχ
[14, 15]	κατακεκομμένα. ἄλλα πλακούντων γένη· ὀστρακίτης,	ἀττανῖται,	ἄμυλον, τυροκόσκινον. τυρὸν ἐκπιάσας καλῶς
[14, 4]	οὐ βαδίζεις; τοῖσδε γενναίως πάλαι	διεσπάρακται	θερμὰ χηνίσκων μέλη, διερράχισται σεμνὰ
[14, 7]	τοσαῦτά μοι ἐπὶ τοῦ παρόντος	λέλεκται.	(τὸ δὲ παλαιὸν ἐτηρεῖτο περὶ
[14, 9]	ἀποθέσθαι. Σοφοκλῆς δὲ ἐν Θαμύρᾳ·	πηκταὶ	δὲ λύραι καὶ μαγάδιδες τά
[14, 1]	συμφωνίας εἰς τὴν ὀρχήστραν, καὶ	πύκται	τέσσαρες ἀνέβησαν ἐπὶ τὴν σκηνὴν
[14, 4]	τἀκροκώλια, νενωγάλισται σεμνὸς ἀλλᾶντος τόμος,	παρεντέτρωκται	τευθὶς ἐξωπτημένη, παρεκλέλαπται σταμνί´ ἐννέ´
[14, 19]	δὲ κατὰ τὰς πτέρυγας αὐταῖς	πεποίκιλται	λευκῷ πριονώδεσιν σχήμασιν {πυρώδεσιν καὶ}
[14, 6]	οὐδὲ λέγουσιν· ὅτι δὲ κρίνειν	δύνανται	καλῶς τὴν τέχνην ὁμολογεῖται παρ´
[14, 16]	γράφεται δὲ καί βιστάκια ἀμυγδαλόεντα	πέφανται.	καὶ Ποσειδώνιος δὲ ὁ ἀπὸ
[14, 14]	μέλιτι δεδευμένων. αὗται δὲ ἆθλα	τίθενται	ταῖς παννυχίσι τῷ διαγρυπνήσαντι. ~(Χρύσιππος
[14, 11]	ἐπεὶ ἐν τραγήμασι {τὰ βρώματα}	παρατίθενται.	διόπερ οὐ κακῶς ἔοικεν εἰπεῖν
[14, 4]	περιτιθέμενοι καὶ παιδέρωτος ἐπάνω τούτου	ἐπιτίθενται	στέφανον {τε} δασὺν ἴων καὶ
[14, 20]	Πομπηιόπολις, ἐν ᾗ πέρναι διάφοροι	συντίθενται	ταῖς Κανταβρικαῖς ἐνάμιλλοι. ΑΛΙΠΑΣΤΩΝ δὲ
[14, 7]	οἱ ὀρχούμενοι θύρσους ἀντὶ δοράτων,	προίενται	δὲ ἐπ´ ἀλλήλους καὶ νάρθηκας
[14, 21]	σκώμματα καλεῖται μαισωνικά. μάλιστα γὰρ	εἰσάγονται	οἱ μάγειροι σκωπτικοί τινες, ὡς
[14, 17]	σιτία καὶ οἶνον καὶ μέλι	ποιέονται·	τοὺς συκέων τρόπον θεραπεύουσιν. τῶν
[14, 11]	τῇ πρώτῃ· σιτίοις δὲ ὀλίγοισι	χρέονται,	ἐπιφορήμασι δὲ πολλοῖς. τὸ μέντοι
[14, 16]	ποιοῦσιν ἐξ αὐτοῦ ἄλευρα, καὶ	πατέονται	ταῦτα οὐ μάξαντες οὐδ´ ὕδατι
[14, 3]	δὲ τῶν τιτθευουσῶν ᾠδαὶ καταβαυκαλήσεις	ὀνομάζονται.	ἦν δὲ καὶ ἐπὶ ταῖς
[14, 9]	καθάπερ αἱ τῶν περιάκτων δίφρων	κατασκευάζονται	θέσεις, τὰς μέσας τρεῖς χώρας
[14, 5]	οἱ παῖδες ἐκ νηπίων ᾄδειν	ἐθίζονται	κατὰ νόμον τοὺς ὕμνους καὶ
[14, 16]	οὔκ εἰσιν ἄπιοι, ὥς τινες	οἴονται,	ἀλλ´ ἕτερόν τι καὶ ἥδιον
[14, 7]	καὶ νῦν, ἐν ᾗ συνιόντες	ἀναμιμνήσκονται	τῶν ἀρχαίων ἐκείνων ὀνομάτων τε
[14, 15]	αὔταρκες ἐπάνω. ὑποτυρίδες δὲ οὕτως	γίνονται·	εἰς γάλα βαλὼν μέλι ἐκπίεσον
[14, 10]	τῇ Ἥρᾳ θύωσιν, δοῦλοι οὐ	παραγίνονται	ἐπὶ τὴν εὐωχίαν. διὸ καὶ
[14, 20]	μὲν γὰρ αἱ Γαλλικαί, οὐκ	ἀπολείπονται	δὲ αὐτῶν οὔτε αἱ ἀπὸ
[14, 7]	νῦν δὲ εἰκῇ καὶ ἀλόγως	ἅπτονται	τῆς μουσικῆς. καὶ πάλαι μὲν
[14, 6]	οἱ ἀνδρειότατοι Λακεδαιμόνιοι μετ´ αὐλῶν	στρατεύονται,	Κρῆτες δὲ μετὰ λύρας, μετὰ
[14, 17]	τὸν πυρῆνα συντιθέασιν ὡσαύτως καὶ	σιτεύονται	τοῦτον. ἐστὶ δὲ τὸ βρῶμα
[14, 6]	ἀλλ´ ὥσπερ ἀπόπληκτοι στάδην ἑστῶτες	ὠρύονται.	ἦν γὰρ τὸ τῆς ὀρχήσεως
[14, 19]	τόπος ἐστὶν ἑλώδης ἐν ᾧ	τρέφονται.	ἐστὶ δὲ ἄστοργον πρὸς τὰ
[14, 19]	καὶ ποικιλίαν τινὰ οἱ ῥόμβοι	παρέχονται,	τοῦ μὲν μέλανος ἔχοντες λευκότερον
[14, 7]	ἀπολοφυράμενοι πρὸς ἀλλήλους καὶ ἀποδακρύσαντες	ἀπέρχονται.	οὕτω δὴ οὖν, φησί, καὶ
[14, 4]	καὶ κιττοῦ· καυνάκας τε περιβεβλημένοι	παρέρχονται	οἳ μὲν ἐκ παρόδου, οἳ
[14, 5]	κατ´ ἐνιαυτὸν ἐν τοῖς θεάτροις	ἐπιδείκνυνται.	ταῦτ´ οὖν αὐτοὺς εἴθισαν οἱ
[14, 22]	Ἀθήναις κατὰ τὴν Μακεδόνων ἐπικράτειαν.	ὁμολογοῦνται	δ´ οἱ Θετταλοὶ πολυτελέστατοι τῶν
[14, 6]	καὶ τῶν βαρβάρων τὰς ἐπικηρυκείας	ποιοῦνται	μετ´ αὐλῶν καὶ κιθάρας, καταπραύνοντες
[14, 6]	ἔχοντες καὶ κιθαρίζοντες τὰς ἐπικηρυκείας	ποιοῦνται.	ὅθεν ἔοικεν καὶ Ὅμηρος διατηρῶν
[14, 5]	συνουσίαις ταῖς κοιναῖς οὐχ οὕτω	ποιοῦνται	τὰς ἀγωγὰς〉 διὰ τῶν ἐπεισάκτων
[14, 7]	οἱ καθ´ ἡμᾶς γε τέλος	ποιοῦνται	τῆς τέχνης τὴν παρὰ τοῖς
[14, 5]	γένους Αἰολεῦσιν μεταδόντες) παραπλήσιον αἰεὶ	ποιοῦνται	τοῦ βίου τὴν ἀγωγήν· Ἰώνων
[14, 7]	Τυρταίου ποιήματα ἀπομνημονεύοντες ἔρρυθμον κίνησιν	ποιοῦνται.	Φιλόχορος δέ φησιν κρατήσαντας Λακεδαιμονίους
[14, 13]	ὀπτᾶται δ´ ἐν ἄνθραξιν, καὶ	καλοῦνται	ἐπ´ αὐτὸν οἱ φίλοι, παρατίθεται
[14, 7]	ἀποστολικοὶ (οὗτοι δὲ καὶ παρθένιοι	καλοῦνται)	καὶ οἱ τούτοις ὅμοιοι. τῶν
[14, 3]	τινα ἐπιχωριαζομένην παρ´ αὐτοῖς ᾄδοντες	ἀνακαλοῦνταί	τινα τῶν ἀρχαίων, προσαγορεύοντες Βῶρμον.
[14, 7]	φησιν· Λάκαινα μὲν παρθένων ἀγέλα.	ὀρχοῦνται	δὲ ταύτην παρὰ τῷ Πινδάρῳ
[14, 7]	εἰσι τῶν τρόπων οἵτινες καὶ	ὀρχοῦνται.	εἰσὶ δὲ οἵδε· προσοδιακοί, ἀποστολικοὶ
[14, 7]	παρὰ τοῖς παλαιοῖς. γυμνοὶ γὰρ	ὀρχοῦνται	οἱ παῖδες πάντες, ἐρρύθμους φοράς
[14, 7]	πυρρίχη· ἔνοπλοι γὰρ αὐτὴν παῖδες	ὀρχοῦνται.	τάχους δὲ δεῖ τῷ πολέμῳ
[14, 7]	κινήσεως, ἣν καὶ οἱ σάτυροι	ὀρχοῦνται	ταχυτάτην οὖσαν. οὐ γὰρ ἔχει
[14, 7]	καὶ νάρθηκας καὶ λαμπάδας φέρουσιν	ὀρχοῦνταί	τε τὰ περὶ τὸν Διόνυσον
[14, 4]	χιτῶσι δὲ χρῶνται μεσολεύκοις καὶ	περιέζωνται	ταραντῖνον καλύπτον αὐτοὺς μέχρι τῶν
[14, 4]	καλούμενοι προσωπεῖα μεθυόντων ἔχουσιν καὶ	ἐστεφάνωνται,	χειρῖδας ἀνθινὰς ἔχοντες· χιτῶσι δὲ
[14, 4]	ὅταν κατὰ μέσην τὴν ὀρχήστραν	γένωνται,	ἐπιστρέφουσιν εἰς τὸ θέατρον λέγοντες·
[14, 16]	ποῇς, ῥᾴων ἔσει τὴν οὐσίαν.	χρῶνται	δὲ τῷ ἀπεσθίειν καὶ ἀντὶ
[14, 4]	χειρῖδας ἀνθινὰς ἔχοντες· χιτῶσι δὲ	χρῶνται	μεσολεύκοις καὶ περιέζωνται ταραντῖνον καλύπτον
[14, 22]	λέπεσθε, ματτυάζετε. τῷ δὲ λέπεσθαι	χρῶνται	οἱ Ἀθηναῖοι ἐπ´ ἀσελγοῦς καὶ
[14, 17]	ἀπολαυστικός, οἰνομέλιτι χρηστῷ παραπλήσιος, ᾧ	χρῶνται	χωρὶς ὕδατος· οὐ δύναται δὲ
[14, 9]	οἱ βασιλεῖς ἐν τοῖς δείπνοις	χρῶνται,	ὥς φησιν Νικομήδης ἐν τῷ
[14, 7]	ταῖς στρατείαις ἔθος ποιήσασθαι, ἂν	δειπνοποιήσωνται	καὶ παιωνίσωσιν, ᾄδειν καθ´ ἕνα
[14, 4]	θήλεια, ὡς καὶ τῷ αὐλῳδῷ.	δίδοται	δὲ ὁ στέφανος τῷ ἱλαρῳδῷ
[14, 10]	εὐωχουμένων γὰρ τῶν οἰκετῶν οἱ	δεσπόται	ὑπηρετοῦσιν πρὸς τὰς διακονίας. καὶ
[14, 4]	ἀλλᾶντος τόμος, παρεντέτρωκται τευθὶς ἐξωπτημένη,	παρεκλέλαπται	σταμνί´ ἐννέ´ ἢ δέκα. ὥστ´
[14, 22]	αὐτοὺς ἀπὸ τοῦ κρείττονος ὠνόμαζον.	ἀναγέγραπταί	τε οὐδαμοῦ μαγείρῳ μισθός, ἀλλὰ
[14, 8]	δὲ σωφροσύνης ἀκολασίαν καὶ ἄνεσιν.	ἔσται	δ´ ἴσως τοῦτο ἔτι μᾶλλον
[14, 15]	σκεῦος μετάβαλε εἰς ἀργύρωμα, καὶ	ἔσται	ἡ ὄψις ἄνωθεν. ἐὰν δὲ
[14, 8]	ὅπως αὐτῶν μηθεὶς μήτε〉 ἀκέφαλος	ἔσται	μήτε λαγαρὸς μήτε μείουρος. ἀκέφαλοι
[14, 13]	πέρας, ὕψος τῆς τραπέζης πήχεων	ἔσται	τριῶν, ὥστε τὸν δειπνοῦντ´ ἐπαίρειν,
[14, 15]	σκληρόν· εἰ δέ σοι τυρίον	παρέσται,	ἥμισυ μάξεις ἐξ οἴνου καὶ
[14, 7]	τὸ γένος εἶναι τὸν Σίκιννον.	ὀρχησταὶ	δ´ οἱ Κρῆτες, ὥς φησιν
[14, 1]	δὲ τούτων ἐκ παρατάξεως ἀγωνιζομένων	ὀρχησταὶ	δύο εἰσήγοντο μετὰ συμφωνίας εἰς
[14, 4]	μέσῳ κύκλος, κατῃσίμωται πάντα τἀκροκώλια,	νενωγάλισται	σεμνὸς ἀλλᾶντος τόμος, παρεντέτρωκται τευθὶς
[14, 4]	τοιαύτην παιδιὰν παρὰ τοῖς Λάκωσι	δικηλισταί,	ὡς ἄν τις σκευοποιοὺς εἴπῃ
[14, 20]	εἴ τις τοῦ ὀνόματος μνημονεύει.	κάλλισται	μὲν γὰρ αἱ Γαλλικαί, οὐκ
[14, 7]	Χορῶν, σίκιννις καὶ οἱ σάτυροι	σικιννισταί.	τινὲς δέ φασιν Σίκιννόν τινα
[14, 3]	δ´ ἐκαλοῦντο οἱ ῥαψῳδοὶ καὶ	Ὁμηρισταὶ	Ἀριστοκλῆς εἴρηκεν ἐν τῷ περὶ
[14, 4]	πάλαι διεσπάρακται θερμὰ χηνίσκων μέλη,	διερράχισται	σεμνὰ δελφάκων κρέα, κατηλόηται γαστρὸς
[14, 16]	{καὶ} ἑψητὸν ἀπὸ τῶν αὐτῶν.	αὐταὶ	δὲ αἱ βάλανοι τῶν φοινίκων
[14, 14]	πυρῶν πεφωσμένων καὶ μέλιτι δεδευμένων.	αὗται	δὲ ἆθλα τίθενται ταῖς παννυχίσι
[14, 5]	καὶ πάλιν κατεφρονήθη. (τρεῖς οὖν	αὗται,	καθάπερ ἐξ ἀρχῆς εἴπομεν εἶναι
[14, 22]	τις οὐκ ἀγενὴς ἐν αὐτῷ	δείκνυται	ὁ μάγειρος. καὶ οἱ τὰ
[14, 9]	ταὐτῷ ὀξὺν καὶ βαρὺν φθόγγον	ἐπιδείκνυται,	ὡς Ἀναξανδρίδης ἐν Ὁπλομάχῳ φησίν·
[14, 7]	ἡ δ´ ὑπορχηματικὴ τῇ κωμικῇ	οἰκειοῦται,	ἥτις καλεῖται κόρδαξ· παιγνιώδεις δ´
[14, 4]	δ´ ἐσθῆτι λευκῇ ἀνδρείᾳ καὶ	στεφανοῦται	χρυσοῦν στέφανον, καὶ τὸ μὲν
[14, 5]	Ἰώνων δὲ τὸ πολὺ πλῆθος	ἠλλοίωται	διὰ τὸ συμπεριφέρεσθαι τοῖς αἰεὶ
[14, 4]	κατηλόηται γαστρὸς οὑν μέσῳ κύκλος,	κατῃσίμωται	πάντα τἀκροκώλια, νενωγάλισται σεμνὸς ἀλλᾶντος
[14, 7]	ἡμεῖς, ἐπειδὴ καὶ τὰ θέατρα	ἐκβεβαρβάρωται	καὶ εἰς μεγάλην διαφθορὰν προελήλυθεν
[14, 10]	κληρωτήρια, ὑάκινθος, ἄρνες, κλεψύδραι, νόμοι,	γραφαί.	μέλλοντος οὖν τοῦ Ποντιανοῦ λέγειν
[14, 12]	πυραμίδες, μῆλον, κάρυον, γάλα, κανναβίδες,	κόγχαι,	χυλός, Διὸς ἐγκέφαλος. Ἄλεξις Φιλίσκῳ·
[14, 19]	ταύρου τ´ αὐξίκερω φλογίδες αἱ	δολιχαί	τε κάπρου φλογίδες. (περὶ δὲ
[14, 7]	ᾠδῆς· ~ὅθεν ἐκινήθησαν αἱ καλούμεναι	πυρρίχαι	καὶ πᾶς ὁ τοιοῦτος τρόπος
[14, 17]	Ἀμιτροχάτην τὸν τῶν Ἰνδῶν βασιλέα	γράψαι	Ἀντιόχῳ ἀξιοῦντα, φησὶν Ἡγήσανδρος, πέμψαι
[14, 17]	σοφιστὴν ἀγοράσαντα. καὶ τὸν Ἀντίοχον	ἀντιγράψαι·	ἰσχάδας μὲν καὶ γλυκὺν ἀποστελοῦμέν
[14, 4]	Χορῶν, τῷ τὸν Μάγνητα Σῖμον	διαπρέψαι	μᾶλλον τῶν διὰ τοῦ ἱλαρῳδεῖν
[14, 11]	εὐόσμῳ δέμας. {Β. ὕδωρ δὲ	νῖψαι	χεῖρας οὐ πρόσθεν δίδως; {Α.
[14, 1]	καὶ Φίλιππον ἀκούσαντα τὸν Μακεδόνα	πέμψαι	αὐτοῖς τάλαντον, ἵν´ ἐκγραφόμενοι τὰ
[14, 17]	γράψαι Ἀντιόχῳ ἀξιοῦντα, φησὶν Ἡγήσανδρος,	πέμψαι	αὐτῷ γλυκὺν καὶ ἰσχάδας καὶ
[14, 9]	πρὸς τὸν Ἀργᾶν βούλομαι κωδωνίσας	πέμψαι	ς´ ἀγωνιούμενον, ἵνα καὶ σὺ
[14, 22]	τὰ σπλάγχνα τοῖς θεοῖσιν ὀπτῶσιν	φλογὶ	ἅλας οὐ προσάγοντες· οὐ γὰρ
[14, 5]	τὴν εὕρεσιν αὐτῆς Ὑάγνιδι τῷ	Φρυγὶ	ἀνατίθησιν. (Ἡρακλείδης δ´ ὁ Ποντικὸς
[14, 9]	δόξαι πολυχορδοτέρῳ συστήματι χρήσασθαι τῇ	μαγάδι·	διὸ καὶ παρὰ τοῖς Λάκωσιν
[14, 9]	ὡς Ἀναξανδρίδης ἐν Ὁπλομάχῳ φησίν·	μαγάδι	λαλήσω μικρὸν ἅμα σοι καὶ
[14, 5]	αὐτοῦ δυναμένην. μόνος γοῦν ἐν	Ἰλιάδι	ταύτῃ χρῆται τῇ μουσικῇ. ὅτι
[14, 19]	παῖδας γεγονότας. Ἄλεξις δ´ ἐν	Λαμπάδι·	καταφαγεῖν αὐτὸς τοσοῦτ´ ἀργύριον; οὐδ´
[14, 19]	καὶ Ἄρχιππος ἐν Ἡρακλεῖ Γαμοῦντι·	ταδὶ	δ´ ἅμα χοίρων ἀκροκώλια μικρῶν
[14, 19]	ἐπιμείνας προστρέχει, ἠγόρακά σοι περιστέρια	ταδί〉	λέγων. ὁμοίως Νικόστρατος Ἅβρᾳ· ταῦτ´
[14, 7]	καλὰ σέλινα; ταδὶ τὰ ῥόδα,	ταδὶ	τὰ ἴα, ταδὶ τὰ καλὰ
[14, 7]	τὰ ῥόδα, ταδὶ τὰ ἴα,	ταδὶ	τὰ καλὰ σέλινα. παρὰ δὲ
[14, 7]	ποῦ μοι τὰ καλὰ σέλινα;	ταδὶ	τὰ ῥόδα, ταδὶ τὰ ἴα,
[14, 9]	αὐλός θ´ ὁ προσαυλούμενος τῇ	μαγάδιδι.	ἡ γὰρ μάγαδις ὄργανόν ἐστι
[14, 9]	ἣν τὴν αὐτὴν εἶναι τῇ	μαγάδιδι,	Σαπφώ φησιν εὑρεῖν. Ἀριστόξενος δὲ
[14, 9]	ἐν Νεοπτολέμῳ καὶ τὸ τῇ	μαγάδιδι	ψάλλειν μαγαδίζειν λέγει ἐν τούτοις·
[14, 13]	ἐπήσθι´, ἀμφιφῶντ´ ἔχων. ΑΜΦΙΦΩΝ πλακοῦς	Ἀρτέμιδι	ἀνακείμενος, ἔχει δ´ ἐν κύκλῳ
[14, 5]	δ´ Ἀριστόξενος τὴν εὕρεσιν αὐτῆς	Ὑάγνιδι	τῷ Φρυγὶ ἀνατίθησιν. (Ἡρακλείδης δ´
[14, 1]	ἔξοινος ποῦ; καὶ ὃς παρ´	Ἀλέξιδι	ἐν Εἰσοικιζομένῳ· ἔξοινος ἐποίει ταῦτά
[14, 14]	Ἀχαρνεῦσιν· πλακοῦντες, σησαμοῦντες, ἴτρια. Σοφοκλῆς	Ἔριδι·	ἐγὼ δὲ πεινῶς´ αὖ πρὸς
[14, 13]	τῆς Ἑκάτης, φησίν, νήσῳ τῇ	Ἴριδι	θύουσι Δήλιοι τοὺς βασυνίας καλουμένους.
[14, 20]	εἴρηται ἐπὶ τῶν αὐλούντων. Δίφιλος	Συνωρίδι·	ἐχηνίασας· ποιοῦσι τοῦτο πάντες οἱ
[14, 19]	καὶ οἱ ἀλεκτρυόνες ἐν τῇ	Περσίδι	καὶ αἱ καλούμεναι μελεαγρίδες ἐν
[14, 9]	Ἀνακρέοντος πρεσβυτέρα, πρώτην χρήσασθαι τῇ	πηκτίδι.	ὅτι δὲ καὶ Τέρπανδρος ἀρχαιότερος
[14, 9]	ἀντίφθογγον εὑρεῖν τῇ παρὰ Λυδοῖς	πηκτίδι	τὸν βάρβιτον· τόν ῥα Τέρπανδρός
[14, 22]	τ´ ἐλήλυθεν. Ἀντιφάνης δ´ ἐν	Φιλώτιδι	τὴν σοφίαν τῶν μαγείρων ἐμφανίζων
[14, 1]	καὶ Εὐριπίδης δὲ ἐν τῇ	Δεσμώτιδι	Μελανίππῃ ἔφη· ἀνδρῶν δὲ πολλοὶ
[14, 22]	καθαρῷ πεφωσμένῳ ἢ μήκωνι καὶ	σταφίδι	ἢ μέλιτι καὶ ῥόας ὀξείας
[14, 9]	Ἀποβάτῃ οὕτως· Χορόνικος ὁ ποιητὴς	ὁδί.	{Β. τίνων ποιητὴς ᾀσμάτων; {Α.
[14, 9]	ᾑρεῖτο τῶν ἁρμονιῶν μετέστρεφε τῷ	ποδὶ	τὴν βάσιν εὔτροχον {δ´} οὖσαν,
[14, 9]	ἡ τῆς βάσεως εὐκινησία τῷ	ποδὶ	ψαυομένη καὶ τὴν χειροθεσίαν ἐπὶ
[14, 9]	ἦν δὲ παραπλήσιος μὲν Δελφικῷ	τρίποδι	καὶ τοὔνομ´ ἐντεῦθεν ἔσχεν, τὴν
[14, 19]	καταφαγεῖν αὐτὸς τοσοῦτ´ ἀργύριον; οὐδ´	εἰ	γάλα λαγοῦ εἶχον, μὰ τὴν
[14, 9]	ὅθεν πολλὰ τῶν ὀργάνων οὐδ´	εἰ	γέγονέ ποτε γινώσκεται· καθάπερ ὁ
[14, 16]	δ´ ἐν εʹ Ὥρων Σαμίων,	εἰ	γνήσια τὰ συγγράμματα, ὁμομηλίδας αὐτὰς
[14, 17]	ἐν τῇ εἰς Ἄμμωνος Ἀναβάσει,	εἰ	γνήσιον τὸ σύγγραμμα, καὶ Φόρμος
[14, 19]	τῶν ἀρρένων, ἀλλὰ πολλῷ μείζων.	(εἰ	δ´ ὁ προειρημένος βασιλεὺς καὶ
[14, 19]	ἀνακείμενον εἶχε τούσδε τοὺς ὄρνιθας.	εἰ	δὲ ἑωράκει ὡς ἡμῶν ἑκάστῳ
[14, 15]	φησί, μάξεις ἐξ οἴνου σκληρόν·	εἰ	δέ σοι τυρίον παρέσται, ἥμισυ
[14, 6]	καὶ ὑπορχήματα τὰ τοιαῦτα προσηγόρευον.	εἰ	δέ τις ἀμέτρως διαθείη τὴν
[14, 3]	συγγενέσθαι τῷ νεανίσκῳ, ἀλλ´ εὐχομένης	εἰ	δύναιτο γυνὴ τοῦ Εὐάθλου γενέσθαι
[14, 4]	καὶ πλησίον τοῦ θεάτρου οἰκοῦντα,	εἰ	ἐξέλθοι ᾀσόμενος, τάλαντον Ἀττικὸν τῆς
[14, 21]	γνώριμος. (οὐδὲν οὖν ἦν παράδοξον	εἰ	καὶ θυτικῆς ἦσαν ἔμπειροι οἱ
[14, 5]	Ἐνθουσιασμοῦ, ἰσχιακοὺς φάσκων ἀνόσους διατελεῖν,	εἰ	καταυλήσοι τις τοῦ τόπου τῇ
[14, 21]	ταῦτα προσετίθην ἀκηκοώς, ἱμάτια ποικίλ´	εἰ	λέγοι τις Σικελικά. {Β. σκεύη
[14, 20]	θάνατον καὶ τοῖς κεκτημένοις ἐπιτίμιον,	εἰ	μὴ ἐπικόπτοιεν τοὺς ἁδρουμένους. καὶ
[14, 1]	τῶν καλουμένων πλάνων· καὶ ἐζητεῖτο	εἰ	μνήμη τις καὶ περὶ τούτων
[14, 1]	ἀποθανεῖν. σὺ δέ, ὦ Οὐλπιανέ,	εἰ	τὴν γαλεάγραν ζητεῖς, ἔχεις παρ´
[14, 22]	τις ἡμῖν ματτύην; ὥσπερ ἂν	εἰ	τὸ δεῖπνον ἔλεγεν· πιθανὸν δὲ
[14, 1]	ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Κορινθίοις φησίν·	εἰ	τοῖς μεθυσκομένοις ἑκάστης ἡμέρας ἀλγεῖν
[14, 3]	τοῦ Εὐάθλου γενέσθαι κουριδία ἢ	εἰ	τοῦτο μὴ δυνατόν, ἀπαλλαγῆναι τοῦ
[14, 4]	παφλάζεται, προσκάεθ´· ὥστε μηδ´ ἂν	εἰ	χαλκοῦς ἔχων μυκτῆρας εἰσέλθοι τις,
[14, 5]	βίῳ καὶ τοῖς ἤθεσιν διαφέρων,	εἴ	ποτε συνέβαινεν χαλεπαίνειν αὐτὸν δι´
[14, 20]	Σώπατρος ἐν Βακχίδος Γάμῳ οὕτως·	εἴ	που κλίβανος ἦν, πολὺ δέλφαξ
[14, 11]	προσπαίζειν βίαι. {Α. μελίπηκτα δ´	εἴ	σοι προσφέροι; {Β. τρώγοιμι καί.
[14, 4]	σταμνί´ ἐννέ´ ἢ δέκα. ὥστ´	εἴ	τι βούλει τῶν λελειμένων φαγεῖν,
[14, 20]	δουλεύειν ἀπομάθωσιν. πρὸς δὲ τούτοις	εἴ	τινες ὑπερακμάζοιεν τὴν οἰκετικὴν ἐπιφάνειαν,
[14, 22]	Ἀλεξανδρείᾳ. ἦν δ´ ἀγαθὸς ποιητὴς	εἴ	τις ἄλλος τῶν μετὰ τοὺς
[14, 11]	οἶνον Θάσιον πίνοις ἄν; {Β.	εἴ	τις ἐγχέοι. {Α. πρὸς ἀμυγδάλας
[14, 6]	ἦν. Ἀλκαῖος γοῦν ὁ ποιητής,	εἴ	τις καὶ ἄλλος μουσικώτατος γενόμενος,
[14, 9]	ἐπὶ τοσοῦτον εἰθίσθη κατοξύνειν ὥστ´,	εἴ	τις μὴ συνορῴη τὸ γινόμενον,
[14, 6]	Χαμαιλέων φησίν, εἴρηκεν οὕτως· ὥστ´	εἴ	τις ὀρχοῖτ´ εὖ, θέαμ´ ἦν·
[14, 20]	τι εἴπωμεν καὶ περὶ ταύτης,	εἴ	τις τοῦ ὀνόματος μνημονεύει. κάλλισται
[14, 22]	{Β. ἄνθρωπε χαῖρε, περὶ πόδ´	εἶ	τῷ δεσπότῃ. {Α. καταρχόμεθ´ ἡμεῖς
[14, 16]	λαμβάνει τῶν ἐπινεουσῶν τὴν πεπαιτάτην	ἀεί;	{Β. δηλονότι. αἱ δ´ ἁμαμηλίδες
[14, 22]	Σαμόθρᾳξιν, ὥς φησιν Ἰόβας, μάγειρον	εἰσάγει	φυσιολογοῦντα διὰ τούτων· οὐκ οἶσθ´
[14, 1]	λόγους καὶ ἀκροάματα ἑκάστοτε διάφορα	ἐπεισάγει	ὁ λαμπρὸς ἡμῶν ἑστιάτωρ Λαρήνσιος
[14, 2]	ταῦτα δὲ ἐγκωμιάζων τὴν αὐλητικὴν	λέγει·	ἃν συνεριθοτάτον Βρομίῳ παρέδωκε, σεμνᾶς
[14, 20]	Γεωγραφουμένων, ἀνὴρ οὐ πάνυ νεώτερος·	λέγει	γὰρ αὐτὸν ἐν τῇ ἑβδόμῃ
[14, 5]	λέγει Πύθερμος ὡς οὐδὲν τἄλλα.	λέγει	δ´ οὕτως ὁ Πύθερμος· οὐδὲν
[14, 13]	πεπλάνηται λέγων τοὺς ἐκ Πάρου·	λέγει	δὲ οὕτως ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ
[14, 8]	ἐν Ὀμφάλῃ ὡς περὶ αὐλῶν	λέγει	διὰ τούτων· Λυδός τε μάγαδις
[14, 16]	μέλι. καὶ Ἐπίχαρμος δὲ οὕτως	λέγει	ἐν Γῇ καὶ Θαλάσσῃ· πολτὸν
[14, 3]	περὶ Ἰαμβοποιῶν Μνασίωνα τὸν ῥαψῳδὸν	λέγει	ἐν ταῖς δείξεσι τῶν Σιμωνίδου
[14, 9]	τὸ τῇ μαγάδιδι ψάλλειν μαγαδίζειν	λέγει	ἐν τούτοις· πονηρὸν υἱὸν καὶ
[14, 14]	περὶ ἄρτου αὐτοῦ ὄντος οὑτωσὶ	λέγει·	ἐξεπήδης´ ἀρτίως πέττουσα τὸν χαρίσιον.
[14, 9]	δ´ ἐν δευτέρῳ περὶ Ὀνομασιῶν	λέγει	οὕτως. ὁ δὲ μάγαδις καλούμενος
[14, 8]	ὁ μὲν γὰρ ἥδιστος Ἀνακρέων	λέγει	που· ψάλλω δ´ εἴκοσι χορδαῖσι
[14, 5]	καὶ ἐν ἄλλῳ οὕτως· χρυσὸν	λέγει	Πύθερμος ὡς οὐδὲν τἄλλα. λέγει
[14, 22]	Δυσπράτῳ ἐπαινῶν τοὺς Σικελικοὺς μαγείρους	λέγει·	Σικελῶν δὲ τέχναις ἡδυνθεῖσαι δαιτὸς
[14, 18]	αὔριον ἔς τ´ ἔννηφι. γενναῖα	λέγει	τὰ εὐγενῆ ὁ φιλόσοφος, ὡς
[14, 22]	συνεμβαλλομένων. Ἐπαίνετος δ´ ἐν Ὀψαρτυτικῷ	λέγει	ταῦτα· μῦμα δὲ παντὸς ἱερείου,
[14, 16]	ἑφθοὶ πυροί. κηρίναν δὲ ὀπώραν	λέγει	τὸ μέλι. καὶ Ἐπίχαρμος δὲ
[14, 8]	ἐν πρώτῳ Μηχανικῶν Ῥωμαικὸν εἶναι	λέγει	τὸ μηχάνημα καὶ Ἡρακλείδην τὸν
[14, 9]	δ´ ἐν τοῖς Κυπριακοῖς Στήσανδρον	λέγει	τὸν Σάμιον ἐπὶ πλεῖον αὐξῆσαι
[14, 1]	μέν, περὶ οὗ καὶ οὑτωσὶ	λέγει·	Φίλιππος δ´ ὁ γελωτοποιὸς κρούσας
[14, 9]	ὀφθῆναι) μνημονεύων αὐτῆς ὁ Ἀνακρέων	λέγει·	ψάλλω δ´ εἴκοσι χορδαῖσι μάγαδιν
[14, 22]	οὑτοσί. ἀοιδίμων δ´ ὀψαρτυτῶν ὀνόματα	καταλέγει	Βάτων ἐν Εὐεργέταις οὕτως· εὖ
[14, 4]	ἱλαρῳδεῖν ποιητῶν, συνεχῶς ἡμῖν ἐπεφαίνοντο.	καταλέγει	δ´ ὁ Ἀριστοκλῆς καὶ τούσδε
[14, 3]	ηὐλεῖτο. ~(καὶ ᾠδῆς δὲ ὀνομασίας	καταλέγει	ὁ Τρύφων τάσδε· ἱμαῖος ἡ
[14, 5]	καὶ ὀγκῶδες, ἔτι δὲ ὑπόχαυνον·	ὁμολογεῖ	δὲ ταῦτα ταῖς ἱπποτροφίαις αὐτῶν
[14, 19]	ἑωράκει τῶν κατὰ τὴν Ῥώμην,	καταπεφεύγει	ἂν ἐπὶ τὴν ἱερὰν σύγκλητον,
[14, 4]	γ´ εἴσιθι· μὴ μέλλε, χώρει.	δεῖ	γὰρ ἠριστηκότας πάσχειν, ἐάν τι
[14, 10]	ὑποχεῖς; κωμάσαι πρὸς τὴν Ταναγρικὴν	δεῖ	γάρ, ἵν´ ἐκεῖ κατακλιθεὶς ἐπιδορπίσηται
[14, 5]	ἄλλην ἐξευρηκέναι καινὴν ἁρμονίαν ὑποφρύγιον.	δεῖ	δὲ τὴν ἁρμονίαν εἶδος ἔχειν
[14, 19]	φλογίδες. (περὶ δὲ ΠΕΡΔΙΚΩΝ τί	δεῖ	καὶ λέγειν ἐμέ, πλεόνων εἰρημένων
[14, 2]	ἐμὸς ἐμὸς ὁ Βρόμιος· ἐμὲ	δεῖ	κελαδεῖν, ἐμὲ δεῖ παταγεῖν ἀν´
[14, 9]	τελείους, ὑπερτελείους. ἢ ἐλλείπειεν οὖν	δεῖ	παρὰ τῷ Ἴωνι τόν τε
[14, 2]	Βρόμιος· ἐμὲ δεῖ κελαδεῖν, ἐμὲ	δεῖ	παταγεῖν ἀν´ ὄρεα σύμενον μετὰ
[14, 13]	τοὺς γάμους. οὐ παρ´ ἑτέρου	δεῖ	πυθέσθαι· πάντα δ´ αὐτόπτης ἐρῶ.
[14, 11]	{Β. καταπίνοιμ´ ἄν. {Α. ἄλλου	δεῖ	τινος; ἐν δὲ Ὁμοίοις· εἶτ´
[14, 7]	αὐτὴν παῖδες ὀρχοῦνται. τάχους δὲ	δεῖ	τῷ πολέμῳ εἰς τὸ διώκειν
[14, 6]	ἀμειβόμεναι ὀπὶ καλῇ. παύσασθαι γὰρ	ἔδει	τὰ νείκη καὶ τὴν στάσιν,
[14, 4]	κιναιδολόγος. ἤκμασεν δ´ ἐν τῷ	εἴδει	τούτῳ Σωτάδης ὁ Μαρωνείτης, ὥς
[14, 3]	τοῖς θεάτροις ἐπὶ δίφρου καθήμενος	ἐραψῴδει.	Λυσανίας δ´ ἐν τῷ πρώτῳ
[14, 9]	Βουκόλοις· ὃς οὐκ ἔδωκ´ αἰτοῦντι	Σοφοκλέει	χορόν, τῷ Κλεομάχου δ´, ὃν
[14, 1]	τὸ σῶμα, ὥς φησιν Ἡρόδοτος,	ἐπαναπλέει	κακὰ ἔπεα‘ καὶ μαινόμενα. Κλέαρχός
[14, 18]	Νόμων καὶ βότρυς καὶ σταφυλὰς	ὀνομάζει	διὰ τούτων· ὃς ἂν ἀγροίκου
[14, 18]	γὰρ Ἀριστοτέλης καὶ ἐπεμβολάδας ἀπίους	ὀνομάζει	τὰς ἐγκεκεντρισμένας. Δημοσθένης ἐν τῷ
[14, 17]	Δαναίσιν φοίνικας τὸν καρπὸν οὕτως	ὀνομάζει	τὸν λόγον ποιούμενος περὶ αὐτῶν
[14, 7]	καλλαβίδας δὲ βαίνει, σησαμίδας δὲ	χέζει.	θερμαυστρίς, ἑκατερίδες, σκοπός, χεὶρ καταπρηνής,
[14, 14]	καλλαβίδας δὲ βαίνει, σησαμίδας δὲ	χέζει,	μῆλα δὲ χρέμπτεται. Ἀντιφάνης Δευκαλίωνι·
[14, 7]	καὶ νῦν ὄνομα τὸν Πύρριχον.	ἐμφανίζει	δ´ ἡ ὄρχησις πολεμικὴ οὖσα
[14, 2]	ταῦτα ποιούντων θυμὸν ὁ Πρατίνας	ἐμφανίζει	διὰ τοῦδε τοῦ Ὑπορχήματος· τίς
[14, 2]	δὲ συναυλίαν τί ποτ´ ἐστὶν	ἐμφανίζει.	Σῆμος ὁ Δήλιος ἐν εʹ
[14, 10]	περὶ Θεσσαλίας καὶ Αἱμονίας σαφῶς	ἐμφανίζει	τὴν τῶν Σατουρναλίων ἑορτὴν Ἑλληνικωτάτην,
[14, 20]	καὶ ιαʹ Ἑλληνικῶν, ἐν οἷς	ἐμφανίζει	τὸ περὶ τὴν γαστέρα τῶν
[14, 4]	τι πρὸς τέλος δρόμου περῶν,	σίζει	κεκραγώς, παῖς δ´ ἐφέστηκε ῥανῶν
[14, 4]	τις, ἐξελθεῖν πάλιν εἰκῇ· τοσαύτην	ἐξακοντίζει	πνοήν. {Β. λέγεις μάγειρον ζῶντα.
[14, 14]	Εὔπολις Κόλαξιν· ὃς χαρίτων μὲν	ὄζει,	καλλαβίδας δὲ βαίνει, σησαμίδας δὲ
[14, 22]	δὲ τῆς γῆς ὡς γλυκὺ	ὄζει	καπνός τ´ ἐξέρχετ´ εὐωδέστατος; οἰκεῖ
[14, 3]	ὅθεν ἐποίησέ τε καὶ ποιήσασα	περιῄει	κατὰ τὴν ἐρημίαν, ὥς φασιν,
[14, 3]	καὶ πλανωμένη πάντας τοὺς ὀρείους	ἐπεξῄει	δρυμούς, ὡς μῦθον εἶναι τοὺς
[14, 3]	θηρῶν τοὺς ἀνημερωτάτους συνδακρῦσαι τῷ	πάθει,	λαβόντας αἴσθησιν ἐρωτικῆς ἐλπίδος. ὅθεν
[14, 10]	τῶν ὑδάτων πεδία θαυμαστὰ τῷ	μεγέθει	καὶ τῷ κάλλει ἀναφαίνεσθαι. ἀκούσαντα
[14, 16]	ἐπονομάζουσιν. ἐστὶ δὲ τὸ δενδρίον	μεγέθει	μὲν πτελέης καὶ πεύκης οὐθέν
[14, 17]	χρώματι γίνεται φοινικοῦς, τῷ δὲ	μεγέθει	ταῖς γογγύλαις ἐλαίαις παραπλήσιος, πυρῆνα
[14, 17]	καὶ τῇ χρόᾳ καὶ τῷ	μεγέθει	ταῖς λευκαῖς μυρτίσι ταῖς τετελειωμέναις,
[14, 15]	καὶ ἐμβαλὼν ἐς κόσκινον χάλκεον	διήθει,	εἶτ´ ἐπίβαλε μέλι καὶ σελίγνεως
[14, 22]	τῆς ὄρνιθος τῶν κρεῶν ἐπιθεὶς	παρατίθει·	τοῦ θέρους ἀντὶ τοῦ ὄξους
[14, 12]	ὦγάθ´, οὐδὲν χεῖρον. ἡ〉 παῖς,	ἐπιτίθει	ἐπὶ τὴν τράπεζαν κάρυα καὶ
[14, 10]	πως φροντίδες σοφώτεραι. τί γὰρ	ποθεῖ	τράπεζα; τῷ δ´ οὐ βρίθεται;
[14, 4]	οὐχ ὁσίην τρυμαλιὴν τὸ κέντρον	ὤθει—	Πάτροκλος οὖν ὁ τοῦ Πτολεμαίου
[14, 3]	πλεῖστον οὖλον οὖλον ἵει, ἴουλον	ἵει	ἄλλοι δέ φασιν ἐριουργῶν εἶναι
[14, 3]	καλλίουλοι. καὶ πλεῖστον οὖλον οὖλον	ἵει,	ἴουλον ἵει ἄλλοι δέ φασιν
[14, 5]	δεύτερος καὶ περὶ μουσικὴν ἐνδιατρίβων	αἰεί·	ἅπτεται γὰρ καὶ τῶν ὀργάνων)
[14, 6]	ὡς οἱ παλαιοὶ {σπένδοντες} οὐκ	αἰεὶ	διθυραμβοῦσιν, ἀλλ´ ὅταν σπένδωσι, τὸν
[14, 5]	ἠλλοίωται διὰ τὸ συμπεριφέρεσθαι τοῖς	αἰεὶ	δυναστεύουσιν αὐτοῖς τῶν βαρβάρων. τὴν
[14, 2]	ἀκροαμάτων καὶ τῶν αὐτῶν οὐκ	αἰεί,	ἐπειδὴ πολλοὶ περὶ αὐτῶν ἐγίνοντο
[14, 18]	ὅ τι μὴ κατέθετο’ ἐκείνως	αἰεὶ	ζημιούσθω. ταῦτα μὲν ὁ θεῖος
[14, 1]	μετὰ τοὺς παρ´ ἡμῶν καινοὺς	αἰεὶ	λεγομένους λόγους καὶ ἀκροάματα ἑκάστοτε
[14, 5]	τοῦ γένους Αἰολεῦσιν μεταδόντες) παραπλήσιον	αἰεὶ	ποιοῦνται τοῦ βίου τὴν ἀγωγήν·
[14, 5]	καὶ ἡ παροιμία ἐπὶ τῶν	αἰεὶ	πρὸς τὸ χεῖρον αὐλούντων κάκιον
[14, 10]	γε μετ´ ἀνδρῶν ἐστιν Ἑλλήνων	αἰεὶ	συνάγειν· τὸ πρᾶγμα χάριεν. οὐχὶ
[14, 5]	ἐστὶ βαθὺ {τι} καὶ καμπύλον,	αἰεί	τε καινὸν ἐξευρίσκει τι τοῖς
[14, 5]	ὥσπερ Λιβύη, πρὸς τῶν θεῶν,	αἰεί	τι καινὸν κατ´ ἐνιαυτὸν θηρίον
[14, 6]	σημείοις μόνον τῶν ᾀδομένων, τηροῦντες	αἰεὶ	τὸ εὐγενὲς καὶ ἀνδρῶδες ἐπ´
[14, 20]	ἐν Γόησιν· {ὁ στράβων} ἁλίπαστον	αἰεὶ	τὸν θεράποντ´ ἐπεσθίειν. ~(ἐπεὶ δὲ
[14, 20]	ἔταξαν μοῖραν ἣν αὐτοῖς ἀνοίσουσιν	αἰεί.	χηνίζειν δὲ εἴρηται ἐπὶ τῶν
[14, 16]	τὰ μὲν φύλλα τὰ πρόβατα	ἐσθίει,	τὸν δὲ βλαστὸν αἱ ὕες,
[14, 16]	Στρατιώταις· οἴμοι τάλας, δάκνει, δάκνει,	ἀπεσθίει	μου τὴν ἀκοήν. (ἐπὶ τούτῳ
[14, 2]	ἀστείως δὲ αὐτὴν Ἀντιφάνης φανερὰν	ποιεῖ	ἐν τῷ Αὐλητῇ λέγων· ποίαν,
[14, 22]	ἐμοί, τά τ´ ἔνδον εὐτρεπῆ	ποίει	λαβών. (καὶ Ἄλεξις δ´ ἐν
[14, 16]	Χῖος οὐκ οἶσθ´ ὡς ἁμαμηλίδας	ποιεῖ;	ὅτι δ´ ἐστὶν ἕτερον τῆς
[14, 13]	ἐστιν· ὁ μάγειρος γὰρ ἐγχύτους	ποιεῖ,	πλακοῦντας ὀπτᾷ, χόνδρον ἕψει καὶ
[14, 6]	πραύνει· περιαιρουμένη γὰρ τὴν στυγνότητα	ποιεῖ	πρᾳότητα καὶ χαρὰν ἐλευθέριον, ὅθεν
[14, 8]	ποίησιν ἀφροντιστὶ {τοὺς} πολλοὺς ἀκεφάλους	ποιεῖ	στίχους καὶ λαγαρούς, ἔτι δὲ
[14, 4]	γυναικεῖα· σχινίζεται δὲ καὶ πάντα	ποιεῖ	τὰ ἔξω κόσμου, ὑποκρινόμενος ποτὲ
[14, 21]	τῇ τῆς Πανδήμου Ἀφροδίτης ἑορτῇ	ποιεῖ	ταυτὶ λέγοντα· σπονδή. δίδου σὺ
[14, 15]	πῦρ ῥιπίζεται· τὴν γὰρ αὐτὴν	ποιεῖ	χρείαν. κοπτοπλακοῦς. ἐν Κρήτῃ δέ,
[14, 1]	παρ´ Ἀλέξιδι ἐν Εἰσοικιζομένῳ· ἔξοινος	ἐποίει	ταῦτά γε‘ ἔφη. (ἐπεὶ δὲ
[14, 22]	καὶ πάλιν· αὐτὰρ ὃ Ταλθύβιον	προίει	κρείων Ἀγαμέμνων νῆας ἐπὶ γλαφυρὰς
[14, 19]	καὶ τὸ τῶν ΤΑΩΝΩΝ πλῆθος	ἑωράκει	τῶν κατὰ τὴν Ῥώμην, καταπεφεύγει
[14, 19]	τούσδε τοὺς ὄρνιθας. εἰ δὲ	ἑωράκει	ὡς ἡμῶν ἑκάστῳ εἷς ἐστι
[14, 18]	τοὺς Ῥοδιακούς φησιν· τῷ δ´	ἐκεῖ	καλουμένῳ βότρυι Νικοστρατείῳ τὸν Ἱππώνειον
[14, 10]	τὴν Ταναγρικὴν δεῖ γάρ, ἵν´	ἐκεῖ	κατακλιθεὶς ἐπιδορπίσηται τὰς ὀνείας ματτύας.
[14, 22]	ἡμέραν, ποιοῦντα καὶ διδόντα ματτύας	ἐκεῖ.	Μόλπις δ´ ὁ Λάκων τὰ
[14, 16]	τραπεζῶν παρακείμενα ἔλαβον καὶ ζητηθέντος	ἐκεῖ	τοῦ ὀνόματος ἐνθάδε τῷ βιβλίῳ
[14, 22]	τὴν περιπόρφυρον ἐνδεδυκότες καὶ ἐστεφανωμένοι	πελέκει	τὰ ἱερεῖα κατέβαλλον. οὐ παρέργως
[14, 4]	τόδε, ὅτε τὴν ἀδελφὴν Ἀρσινόην	ἐγεγαμήκει·	εἰς οὐχ ὁσίην τρυμαλιὴν τὸ
[14, 4]	καὶ δοκοῦντα διαπεφευγέναι τὸν κίνδυνον	εἰρήκει	γὰρ εἰς τὸν βασιλέα Πτολεμαῖον
[14, 22]	ὄζει καπνός τ´ ἐξέρχετ´ εὐωδέστατος;	οἰκεῖ	τις, ὡς ἔοικεν, ἐν τῷ
[14, 18]	Ὥραις. τί οὖν παράδοξον ἱστορεῖν	δοκεῖ	Ἀέθλιος ὁ Σάμιος ἐν πέμπτῳ
[14, 7]	γὰρ διὰ τάχους. πολεμικὴ δὲ	δοκεῖ	εἶναι ἡ πυρρίχη· ἔνοπλοι γὰρ
[14, 7]	ἡμᾶς πυρρίχη Διονυσιακή τις εἶναι	δοκεῖ,	ἐπιεικεστέρα οὖσα τῆς ἀρχαίας. ἔχουσι
[14, 5]	τὴν Δώριον ἁρμονίαν. ἐμοὶ δὲ	δοκεῖ	ὁρῶντας αὐτοὺς τὸν ὄγκον καὶ
[14, 2]	τῶν περὶ Ἀγαθοκλέα, ἐπειδὴ Σειρίτης	δοκεῖ	πρῶτος εὑρεῖν τὴν αὐλητικήν, Λίβυς
[14, 19]	τὸ μὲν γὰρ ἀνάλυσιν ἔχειν	δοκεῖ	τοῦ βελτίονος, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης·
[14, 5]	καὶ καμπύλον, αἰεί τε καινὸν	ἐξευρίσκει	τι τοῖς ἐπινοεῖν δυναμένοις. διόπερ
[14, 16]	ὥς φησι Σωσίβιος, πανσπερμία ἐν	γλυκεῖ	ἡψημένη· χίδρον δὲ οἱ ἑφθοὶ
[14, 22]	πνικτῷ διέλαβεν περικομματίῳ, διεγίγγρας´ ὑποκρούσας	γλυκεῖ,	ἰχθὺν παρεισεκύκλησεν οὐδ´ ὁρώμενον, λάχανον,
[14, 19]	παρακείμενος χωρὶς τῶν ἤδη κατανηλωμένων,	προσαναπεπληρώκει	ἂν ταῖς πολυθρυλήτοις ἱστορίαις τῶν
[14, 11]	Ἄρχιππος ἐν Ἡρακλεῖ Γαμοῦντι ἐπιφορήματα	καλεῖ	διὰ τούτων· ἰτρίοις ἐπιφορήμασί τ´
[14, 10]	ἐν τῷ Ἀτλαντικῷ μεταδόρπια αὐτὰ	καλεῖ	ἐν τούτοις· πάντα τε εὐώδη
[14, 16]	τὴν παρ´ Ἀλεξανδρεῦσι καλουμένην ΠΑΓΚΑΡΠΙΑΝ	καλεῖ.	ἴτρια δ´ ἐστὶ ταῦτα συντεθρυμμένα
[14, 11]	δ´ ἐν Μενέλεῳ ἐπιτραπεζώματα αὐτὰ	καλεῖ	οἷον τὰ ἐπιτιθέμενα ταῖς τραπέζαις
[14, 16]	γνήσια τὰ συγγράμματα, ὁμομηλίδας αὐτὰς	καλεῖ.	Πάμφιλος δ´ ἐν τοῖς περὶ
[14, 21]	Εὐριπίδης δ´ ἐν Κύκλωπι ὀπίαν	καλεῖ	τυρὸν τὸν δριμύν, τὸν πηγνύμενον
[14, 9]	Ἀρίσταρχος ὁ γραμματικός, ὃν μάντιν	ἐκάλει	Παναίτιος ὁ Ῥόδιος φιλόσοφος διὰ
[14, 4]	ἀνάγετ´, εὐρυχωρίαν ποιεῖτε τῷ θεῷ·	ἐθέλει	γὰρ {ὁ θεὸς} ὀρθὸς ἐσφυδωμένος
[14, 5]	μέσαν νεῶν ἄρουραν αἰόλιζε τῷ	μέλει.	ἐν δὲ τοῖς ἑξῆς σαφέστερόν
[14, 4]	ἀγλαίζομεν, ἁπλοῦν ῥυθμὸν χέοντες αἰόλῳ	μέλει,	καινάν, ἀπαρθένευτον, οὔ τι ταῖς
[14, 4]	μεταδιωκούσης. ἐμιμεῖτο γάρ τις ἐν	εὐτελεῖ	τῇ λέξει κλέπτοντάς τινας ὀπώραν
[14, 22]	καὶ ἀπὸ στομάχους ἀρνῶν τάμε	νηλέι	χαλκῷ, καὶ τοὺς μὲν κατέθηκεν
[14, 11]	καὶ ἐπιδειπνῆσαι. ἅπερ Ἄρχιππος ἐν	Ἡρακλεῖ	Γαμοῦντι ἐπιφορήματα καλεῖ διὰ τούτων·
[14, 19]	πάνθ´ ἅμα. καὶ Ἄρχιππος ἐν	Ἡρακλεῖ	Γαμοῦντι· ταδὶ δ´ ἅμα χοίρων
[14, 11]	καρύδι´, ἐπιφορήματα. καὶ Ἄρχιππος ἐν	Ἡρακλεῖ	καὶ Ἡρόδοτος ἐν αʹ καὶ
[14, 9]	δρόμῳ κρείττων. καὶ Ἀναξανδρίδης ἐν	Ἡρακλεῖ·	ὃ μὲν γὰρ εὐφυής τις
[14, 3]	ἐν Θεσμοφοριαζούσαις καὶ Νικοχάρης ἐν	Ἡρακλεῖ	Χορηγῷ. ἦν δὲ καὶ τοῖς
[14, 13]	πλακούντων μνημονεύει Μένανδρος μὲν ἐν	Ψευδηρακλεῖ·	οὐκ ἔστι κανδύλους ποιεῖν οὐδ´
[14, 16]	ἃ δὴ ῥαγῶν τρόπον ἀλλήλοις	ἐπιβάλλει,	τὰ δ´ ἔνδον ἔγχλωρον καὶ
[14, 10]	θαυμαστὰ τῷ μεγέθει καὶ τῷ	κάλλει	ἀναφαίνεσθαι. ἀκούσαντα οὖν τὸν Πελασγὸν
[14, 3]	ἐπιφανοῦς καὶ πλουσίου, τῷ δὲ	κάλλει	καὶ τῇ κατὰ τὴν ἀκμὴν
[14, 4]	ὁ Ἀριστοκλῆς, νῦν δὲ κρηπῖσιν.	ψάλλει	δ´ αὐτῷ ἄρρην ἢ θήλεια,
[14, 1]	τὸν ἀριθμὸν καὶ ἐν τῇ	πόλει	διωνομάζοντο ὡς οἱ ξʹ τοῦτ´
[14, 19]	ἐν Ἡλίου μέν φασι γίνεσθαι	πόλει	φοίνικας, ἐν Ἀθήναις δὲ γλαῦκας.
[14, 22]	{Α. σεσάχθω. {Β. νῆστις; {Β.	ἀπολεῖ	μ´ οὑτοσί. ἀοιδίμων δ´ ὀψαρτυτῶν
[14, 5]	χεῖρον αὐλούντων κάκιον {ἢ} Βάβυς	αὐλεῖ.	ὁ δ´ Ἀριστόξενος τὴν εὕρεσιν
[14, 4]	ἢ δέκα. ὥστ´ εἴ τι	βούλει	τῶν λελειμένων φαγεῖν, ἔπειγ´ ἔπειγε,
[14, 22]	Κρατῖνος ἐν τοῖς Γίγασι λέγων·	ἐνθυμεῖ	δὲ τῆς γῆς ὡς γλυκὺ
[14, 16]	οὖν; {Α. οὐκοῦν ἕκαστος ἐκλεγόμενος	λαμβάνει	τῶν ἐπινεουσῶν τὴν πεπαιτάτην ἀεί;
[14, 1]	ἐπαγαγεῖν ἐπ´ αὐτοὺς καὶ ποιεῖν	ὡσανεὶ	μάχην. ταχὺ δὲ συννοήσαντες οἱ
[14, 6]	εὔσχημον τότε καὶ μεγαλοπρεπὲς καὶ	ὡσανεὶ	τὰς ἐν τοῖς ὅπλοις κινήσεις
[14, 1]	Σῆμος ἐν εʹ Δηλιάδος, καὶ	γένει	καὶ πλούτῳ πρωτεύων εἰς Τροφωνίου
[14, 20]	κύουσαν δέλφακα. καὶ Εὔπολις Χρυσῷ	Γένει·	οὐκ ἀλλ´ ἔθυον δέλφακα ωδον
[14, 5]	Πύθερμον τὸν Τήιον ἐν τῷ	γένει	τῆς ἁρμονίας {αὐτοῦ} τούτῳ ποιῆσαι
[14, 2]	ἐκφοβηθεῖσαν αὖθις ἐκ χερῶν βαλεῖν,	νυμφαγενεῖ	χειροκτύπῳ φηρὶ Μαρσύᾳ κλέος. τί
[14, 7]	καταλυθῆναι. παρὰ μόνοις δὲ Λακεδαιμονίοις	διαμένει	προγύμνασμα οὖσα τοῦ πολέμου· ἐκμανθάνουσί
[14, 18]	Ἑκατομβαιῶνος μηνὸς ὥσπερ ἀγαθὸς οἰκέτης	διαμένει	τὴν αὐτὴν ἔχων εὔνοιαν. ~(ἐπεὶ
[14, 7]	τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν οὐκ ἔτι	παραμένει·	ἐκλιπούσης δὲ αὐτῆς συμβέβηκε καὶ
[14, 7]	Εὔπολις ἐν Κόλαξιν· καλλαβίδας δὲ	βαίνει,	σησαμίδας δὲ χέζει. θερμαυστρίς, ἑκατερίδες,
[14, 14]	χαρίτων μὲν ὄζει, καλλαβίδας δὲ	βαίνει,	σησαμίδας δὲ χέζει, μῆλα δὲ
[14, 21]	φησίν· ταυτὶ μὲν οὖν τοιαῦτα.	συμβαίνει	δέ τι νῦν μοι διακονοῦντι
[14, 8]	τοῦ χοροῦ, καθάπερ αὐτὸ τοὔνομα	σημαίνει.	καὶ τὸ χρηστομουσεῖν καὶ μὴ
[14, 22]	παρὰ τοῖς Σπαρτιάταις ἐπαίκλεια, ἃ	σημαίνει	τὰς ἐπιδειπνίδας, ματτύας φησὶ λέγεσθαι
[14, 19]	ἔτι δ´ εὐμενέστερον καὶ ἀκινδυνότερον	πεπαίνει	τὴν τροφήν. διόπερ ἑφθὸν ἐποπτᾶν
[14, 21]	καὶ γὰρ οὐ κακῶς ἐπίσταμαι	ἐμφαίνει	δ´ αὐτῶν τὴν ἐμπειρίαν καὶ
[14, 5]	οὖν Δώριος ἁρμονία τὸ ἀνδρῶδες	ἐμφαίνει	καὶ τὸ μεγαλοπρεπὲς καὶ οὐ
[14, 22]	ταῖς Ὀψαρτυτικαῖς Γλώσσαις τὴν ματτύην	ἀποφαίνει	κοινὸν εἶναι πάντων ὄνομα τῶν
[14, 22]	πρώτῳ τῆς Ἀτθίδος Κλείδημος φῦλον	ἀποφαίνει	μαγείρων ἐχόντων δημιουργικὰς τιμάς, οἷς
[14, 8]	τοῦ παντὸς οὐσίαν διὰ μουσικῆς	ἀποφαίνει	συγκειμένην. τὸ δ´ ὅλον ἔοικεν
[14, 16]	γὰρ ἀπεσθίειν οὕτως εἴρηκεν ἐν	Φινεῖ	ὁ κωμῳδιοποιὸς Θεόπομπος· παῦσαι κυβεύων,
[14, 16]	ἐν Στρατιώταις· οἴμοι τάλας, δάκνει,	δάκνει,	ἀπεσθίει μου τὴν ἀκοήν. (ἐπὶ
[14, 16]	Ἕρμιππος ἐν Στρατιώταις· οἴμοι τάλας,	δάκνει,	δάκνει, ἀπεσθίει μου τὴν ἀκοήν.
[14, 9]	Φρὺξ τρίγωνος, ἀντίσπαστά τε Λυδῆς	ἐφύμνει	πηκτίδος συγχορδία. (διαποροῦσι δ´ ἔνιοι
[14, 8]	εἰς Πέρσας ἀποδημίαν ὁ Κῦρος	(ἐγεγόνει	δ´ αὐτοῦ πρότερον ἐπὶ τῶν
[14, 4]	τοὔνομα ἡ μαγῳδία ἀπὸ τοῦ	οἱονεὶ	μαγικὰ προφέρεσθαι καὶ φαρμάκων ἐμφανίζειν
[14, 6]	μουσικήν, εἶθ´ ὅτι τὴν αὐθάδειαν	πραύνει·	περιαιρουμένη γὰρ τὴν στυγνότητα ποιεῖ
[14, 5]	θυμοειδεῖς καὶ τὰς γνώμας διαφόρους	καταπραύνει.	Κλεινίας γοῦν ὁ Πυθαγόρειος, ὡς
[14, 7]	αὕτη ἡ ὄρχησις, διὸ οὐδὲ	βραδύνει.	συνέστηκεν δὲ καὶ σατυρικὴ πᾶσα
[14, 22]	οὐδὲ τοῖς τυχοῦσι τῶν ἐλευθέρων.	ἐκσεμνύνει	δὲ τὴν τέχνην καὶ ὁ
[14, 6]	προσγινόμενος ὁ τῶν θεῶν λόγος	ἀποσεμνύνει	τὸν ἑκάστων τρόπον. Φιλόχορος δέ
[14, 2]	ἔθελγεν‘ Ἔφιππος ἐν Ἐμπολῇ φησιν·	κοινωνεῖ	γὰρ, ὦ μειρακίδιον, ἡ τοῖσιν
[14, 8]	στίχους τοῖς ἀριθμοῖς καὶ τῇ	τάξει	τῶν μέτρων καὶ σκοποῦσιν ὅπως
[14, 4]	γάρ τις ἐν εὐτελεῖ τῇ	λέξει	κλέπτοντάς τινας ὀπώραν ἢ ξενικὸν
[14, 16]	δὲ μνημονεύει Ἀλκμὰν οὕτως· ἤδη	παρέξει	πυάνιόν τε πολτὸν χίδρον τε
[14, 4]	κεκραγώς, παῖς δ´ ἐφέστηκε ῥανῶν	ὄξει,	Λίβυς τε καυλὸς ἐξηρασμένος ἀκτῖσι
[14, 22]	τὸ αἷμα διαθρύψαντα καὶ ἀρτύσαντα	ὄξει,	τυρῷ ὀπτῷ, σιλφίῳ, κυμίνῳ, θύμῳ
[14, 9]	χρησάμενον ἀριθμῷ τὴν μίαν ἀφελόντα.	ἀγνοεῖ	δ´ ὁ Ποσειδώνιος ὅτι ἀρχαῖόν
[14, 9]	ἔνθα Περσικῷ νόμῳ ξενωθεὶς αὐλὸς	ὁμονοεῖ	χοροῖς. καὶ Φίλλις δ´ ὁ
[14, 16]	λέξω περὶ τῶν παρακειμένων ΑΠΙΩΝ·	ἐπεὶ	ἀπ´ αὐτῶν καὶ ἡ Πελοπόννησος
[14, 16]	σιωπήσαντος δὲ τοῦ Δημοκρίτου ἀλλ´	ἐπεὶ	ἀπορεῖς, ἔφη, ἐγώ σε διδάξω.
[14, 4]	φαλλοφόρος ἰθὺ βαδίζων καταπασθεὶς αἰθάλῳ.	(ἐπεὶ	δ´ ἐνταῦθα τοῦ λόγου ἐσμέν,
[14, 1]	ἔξοινος ἐποίει ταῦτά γε‘ ἔφη.	(ἐπεὶ	δὲ ἑκάστης ἡμέρας μετὰ τοὺς
[14, 17]	ἰσχάδας Ἀττικάς, ἐρωτῆσαι ποταπαὶ εἶεν.	ἐπεὶ	δὲ ἐπύθετο ἐξ Ἀθηνῶν, τοῖς
[14, 12]	τραγήματα δοτέον ἔτι, πλακοῦντος ἁπτέον.	ἐπεὶ	δὲ καὶ ὁ Κυθήριος Φιλόξενος
[14, 20]	τοῦτο πάντες οἱ παρὰ Τιμοθέῳ.	(ἐπεὶ	δὲ καὶ πετασῶνος μέρος ἑκάστῳ
[14, 21]	ἁλίπαστον αἰεὶ τὸν θεράποντ´ ἐπεσθίειν.	~(ἐπεὶ	δὲ καὶ Σικελίας αὔχημα τροφαλὶς‘
[14, 19]	νομίσματος τῶν Σαμίων ταὧς ἐστιν.	(ἐπεὶ	δὲ καὶ τῶν μελεαγρίδων Μηνόδοτος
[14, 21]	ὀπίας ἐστὶ καὶ Διὸς γάλα.	ἐπεὶ	δὲ περὶ πάντων εἶπον τῶν
[14, 19]	διαμένει τὴν αὐτὴν ἔχων εὔνοιαν.	~(ἐπεὶ	δὲ πολλάκις ὑμῖν εἴρηται περί
[14, 3]	εὔχεται τῇ Ἀφροδίτῃ γαμηθῆναι αὐτῷ.	ἐπεὶ	δὲ ὑπερεῖδεν ὁ νεανίσκος, κατεκρήμνισεν
[14, 22]	ἀναλαβὼν πέλεκυν κόπτει τὸν βοῦν,	ἐπεὶ	διὰ τὸ γῆρας ὁ Νέστωρ
[14, 13]	τε καὶ εἰς τὰς τριόδους,	ἐπεὶ	ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ ἐπικαταλαμβάνεται
[14, 11]	γὰρ πάτριον τοὔνομα τοῖς Ἕλλησιν,	ἐπεὶ	ἐν τραγήμασι {τὰ βρώματα} παρατίθενται.
[14, 5]	ᾄδουσιν πάντες ὑποδώρια {τὰ μέλη}	ἐπεὶ	οὖν τὸ μέλος ἐστὶν ὑποδώριον
[14, 2]	τῆς αὐλῶν πρὸς λύραν κοινωνίας,	ἐπεὶ	πολλάκις καὶ αὐτὴ ἡμᾶς ἡ
[14, 10]	ὁ καιρὸς παρέπιπτεν. διόπερ φασίν,	ἐπεὶ	τὴν χώραν κατέσχον, ἀπομίμημα τῆς
[14, 1]	ἐς Λαπίθας ἐλθόνθ´. ὃ δ´	ἐπεὶ	φρένας ἄασεν οἴνῳ, μαινόμενος κάκ´
[14, 12]	αδυιδη κάρυ´, ἄλλα θ´ ὅσσα	πρέπει	παρὰ θοίναν ὀλβιόπλουτον ἔμεν· πόσις
[14, 5]	δὲ τοῖς ἑξῆς σαφέστερόν φησιν·	πρέπει	τοι πᾶσιν ἀοιδὰ λαβράκταις Αἰολὶς
[14, 20]	Ποιητῇ· δέλφακα δὲ ῥαιότατον. Σοφοκλῆς	Ὕβρει·	ἐσθίειν ἐθέλων τὸν δέλφακα. Κρατῖνος
[14, 16]	τρίτῃ τῶν Ἱστοριῶν γράφει οὕτως·	φέρει	δὲ καὶ τὸ πέρσειον ἡ
[14, 17]	βασιλέως ὅσα ἡ γῆ βρώματα	φέρει	ἧς ἄρχει βασιλεύς, ἀφ´ ἑκάστου
[14, 16]	γράφει οὕτως· ἀπίους ἡ νῆσος	φέρει	κρατίστας κατὰ τὰς ἐν Ἰωνίᾳ
[14, 14]	ἄπεστιν οὐδ´ ἑνασσεν ἀνθρώποισι γῆ	φέρει	μέλαινα, πάντα δ´ ἀφθόνως πάρα.
[14, 13]	πλακοῦντας ὀπτᾷ, χόνδρον ἕψει καὶ	φέρει	μετὰ τὸ τάριχος, εἶτα θρῖον
[14, 13]	Πάρον, ὄλβιε πρέσβυ, ἣ κάλλιστα	φέρει	χώρα δύο τῶν συναπασῶν, κόσμον
[14, 22]	δεῖπνον καὶ τρίτης μνησθεὶς παραθέσεως	ἐπιφέρει·	εὖ γ´, ἄνδρες, εὖ σφόδρ´·
[14, 22]	τῆς ἀρτύσεως καὶ τῆς ἑψήσεως	ἐπιφέρει	εὐθύς· καὶ νομάδα παχεῖαν ἕψε
[14, 6]	ἐπὶ τοῖς τοιούτοις σεμνυνόμενός φησιν·	μαρμαίρει	δὲ μέγας δόμος χαλκῷ· πᾶσα
[14, 1]	κοινῇ σκάπτοντας αἰσθέσθαι ἐξηπατημένους. (οὐκ	ἠπόρει	δ´ ἡμῶν τὸ συμπόσιον οὐδὲ
[14, 7]	ἐν Ἰθάκῃ καλεῖται ἀλητήρ, ὡς	ἱστορεῖ	Ἀριστόξενος ἐν πρώτῳ Συγκρίσεων. καὶ
[14, 22]	τὴν τούτων τρυφὴν καὶ πολυτέλειαν.	ἱστορεῖ	δὲ περὶ τῆς πολυτελείας αὐτῶν
[14, 20]	Λακεδαιμόνιοι καὶ Μύρων ὁ Πριηνεὺς	ἱστορεῖ	ἐν δευτέρῳ Μεσσηνιακῶν γράφων οὕτως·
[14, 1]	ἄξια πράγματα ἐποίησεν, ὡς Πολύβιος	ἱστορεῖ	ἐν τῇ τριακοστῇ. μεταπεμψάμενος γὰρ
[14, 9]	πάντων Τέρπανδρος νικᾷ, ὡς Ἑλλάνικος	ἱστορεῖ	ἔν τε τοῖς ἐμμέτροις Καρνεονίκαις
[14, 5]	Πολύβιος ὁ Μεγαλοπολίτης, ὡς Ἔφορος	ἱστορεῖ,	ἐπὶ ἀπάτῃ καὶ γοητείᾳ παρεισῆχθαι
[14, 3]	αἴλινος, ὡς Ἐπίχαρμος ἐν Ἀταλάνταις	ἱστορεῖ.	ἡ δὲ τῶν ταλασιουργῶν ἴουλος.
[14, 16]	δὲ βλαστὸν αἱ ὕες, ὡς	ἱστορεῖ	Θεόφραστος ἐν τετάρτῳ περὶ Φυτῶν,
[14, 16]	Γνώμας πεποιηκέναι φησίν. ὁμοίως δὲ	ἱστορεῖ	καὶ Ἀπολλόδωρος. τοῦ δὲ ἀμύλου
[14, 5]	Πυθαγόρειος, ὡς Χαμαιλέων ὁ Ποντικὸς	ἱστορεῖ,	καὶ τῷ βίῳ καὶ τοῖς
[14, 10]	Κῷοι δὲ τοὐναντίον δρῶσιν, ὡς	ἱστορεῖ	Μακαρεὺς ἐν τρίτῳ Κῳακῶν· ὅταν
[14, 7]	τὸν Φιλίππου ἀδελφὸν ἀνεῖλον, ὡς	ἱστορεῖ	Μαρσύας ἐν τρίτῳ Μακεδονικῶν. μανιώδεις
[14, 17]	παραπλήσια τοῖς περὶ τὸν Ἡρόδοτον	ἱστορεῖ	περὶ τοῦ ἐν Λιβύῃ καλουμένου
[14, 6]	καὶ αὐλῶν Λυδοί, ὡς Ἡρόδοτος	ἱστορεῖ.	πολλοὶ δὲ καὶ τῶν βαρβάρων
[14, 21]	τρίτῳ τῆς Ἱερᾶς Ἀναγραφῆς τοῦθ´	ἱστορεῖ,	ὡς Σιδωνίων λεγόντων τοῦτο, ὅτι
[14, 16]	καὶ χλωρόν, τῇ φυῇ περιφερές.	καρποφορεῖ	δὲ δὶς τοῦ ἔτεος, ἦρός
[14, 18]	διηνεκεῖς ἦσαν αἱ ὀπῶραι πᾶσαι,	μαρτυρεῖ	Ἀριστοφάνης ἐν Ὥραις. τί οὖν
[14, 1]	γελοῖα ἐσπουδακὼς ὁ βασιλεὺς οὗτος	μαρτυρεῖ	Δημοσθένης ὁ ῥήτωρ ἐν τοῖς
[14, 19]	τὰ ἔκγονα τὸ ὄρνεον καὶ	ὀλιγωρεῖ	τῶν νεωτέρων, ὥστε ἀνάγκη τοῖς
[14, 4]	ὥστε γ´ εἴσιθι· μὴ μέλλε,	χώρει.	δεῖ γὰρ ἠριστηκότας πάσχειν, ἐάν
[14, 17]	κέκληκεν ἐν τῇ εἰς Ἄμμωνος	Ἀναβάσει,	εἰ γνήσιον τὸ σύγγραμμα, καὶ
[14, 9]	περὶ ταυτὸν συμμέτρως ἔχοντα τῇ	συστάσει,	διείρας δὲ τὴν εὐώνυμον χεῖρα
[14, 16]	εὐβουλίαν. ταῦτ´ ἢν ποῇς, ῥᾴων	ἔσει	τὴν οὐσίαν. χρῶνται δὲ τῷ
[14, 7]	ὄρχησιν, ἧς μνημονεύει Κρατῖνος ἐν	Νεμέσει	καὶ Κηφισόδωρος ἐν Ἀμαζόσιν Ἀριστοφάνης
[14, 7]	γυμνοπαιδικὴ παρεμφερής ἐστι τῇ τραγικῇ	ὀρχήσει,	ἥτις ἐμμέλεια καλεῖται· ἐν ἑκατέρᾳ
[14, 6]	εἶναι τοιαύτην. καὶ γὰρ ἐν	ὀρχήσει	καὶ πορείᾳ καλὸν μὲν εὐσχημοσύνη
[14, 22]	τὸ ῥέζειν ἐπὶ τοῦ θύειν	τάσσει,	τὸ δὲ θύειν ἐπὶ τοῦ
[14, 3]	Ἐπίχαρμος ἐν Ἁλκυόνι καὶ ἐν	Ὀδυσσεῖ	Ναυαγῷ. ἡ δ´ ἐπὶ τοῖς
[14, 1]	γελοῖός ἐστιν, ὁ δ´ ἄνθρωπος	ἐπιτηδεύσει.	καὶ Εὐριπίδης δὲ ἐν τῇ
[14, 1]	γελάσαντα φάναι, ὡς οὗτος μὲν	φύσει	γελοῖός ἐστιν, ὁ δ´ ἄνθρωπος
[14, 11]	λέγεσθαι ὑπὸ τῶν ἀρχαίων τρωγάλια·	ὡσεὶ	γὰρ ἐπιδορπισμὸν εἶναι. Πίνδαρος δέ
[14, 1]	μ´ ἀμφὶ γέλωτος, ἀμείλιχε, μειλιχίοιο·	δώσει	σοι μήτηρ οἴκοι· τὴν ἔξοχα
[14, 22]	ἐπειδὰν ἀσχολουμένους λάβω, ἀνέκραγον οὐ	δώσει	τις ἡμῖν ματτύην; ὥσπερ ἂν
[14, 13]	ὡς τοῦ ὑπ´ Ἀλκιβιάδου πεμφθέντος	Σωκράτει·	ὃν Ξανθίππης κατακλασάσης ὁ Σωκράτης
[14, 4]	καυλὸς ἐξηρασμένος ἀκτῖσι θείαις σιλφίου	παραστατεῖ.	{Β. εἶτ´ οὐκ ἐπῳδούς φασιν
[14, 1]	τῷ ῥήτορι· ὅπου δέ, σὺ	ζήτει.	καὶ Ταχὼς δ´ ὁ Αἰγυπτίων
[14, 5]	τι καινὸν κατ´ ἐνιαυτὸν θηρίον	τίκτει.	μέγας γάρ, ὦ μακάριοι, κατὰ
[14, 1]	μελιηδής, ὅς τε καὶ ἄλλους	βλάπτει,	ὃς ἄν μιν χανδὸν ἕλῃ
[14, 22]	τοῦ Νέστορος υἱὸς ἀναλαβὼν πέλεκυν	κόπτει	τὸν βοῦν, ἐπεὶ διὰ τὸ
[14, 9]	οὕτως μωρὸν εἶναι καὶ κενόν.	σκώπτει	δ´ αὐτὸν εἰς τὰ ποιήματα
[14, 5]	τε. καὶ γὰρ τὰ ἤθη	παιδεύει	καὶ τοὺς θυμοειδεῖς καὶ τὰς
[14, 7]	χεῖρα ὑπὲρ τοῦ μετώπου κεκυρτωκότων.	μνημονεύει	Αἰσχύλος ἐν Θεωροῖς· καὶ μὴν
[14, 9]	μικρὸν ἠδύναντο ἐπιψαῦσαι. τοῦ Ἀργᾶ	μνημονεύει	Ἄλεξις ἐν Ἀποβάτῃ οὕτως· Χορόνικος
[14, 16]	ἕνεκα τοῦ συμμένειν. ΠΟΛΤΟΥ δὲ	μνημονεύει	Ἀλκμὰν οὕτως· ἤδη παρέξει πυάνιόν
[14, 5]	ἁρμονίαν. οὗτός ἐστι Πύθερμος οὗ	μνημονεύει	Ἀνάνιος ἢ Ἱππῶναξ ἐν τοῖς
[14, 16]	Ἑλλήνων ὠνόμασεν ἢ τίς ἀμύλου	μνημονεύει;	ἀπαντήσαντος δ´ αὐτῷ τοῦ Λαρηνσίου
[14, 14]	ὡς Ἰατροκλῆς φησίν. ΧΑΡΙΣΙΟΣ. τούτου	μνημονεύει	Ἀριστοφάνης ἐν Δαιταλεῦσιν· ἐγὼ δ´
[14, 14]	διὰ σησάμου καὶ μέλιτος γινόμενον.	μνημονεύει	αὐτοῦ Ἀνακρέων οὕτως· ἠρίστησα μὲν
[14, 13]	ὦ πότνι´, ἀμφιφῶντα καὶ σπονδήσιμα.	μνημονεύει	αὐτοῦ καὶ Δίφιλος ἐν Ἑκάτῃ.
[14, 16]	τε ἐν εἰκοστῇ πρώτῃ Φιλιππικῶν	μνημονεύει	αὐτῶν καὶ Δίφιλος ὁ Σίφνιος
[14, 14]	τε πέμματα καὶ μέλι χλωρόν.	μνημονεύει	αὐτῶν καὶ Ἐπίχαρμος καὶ ἐν
[14, 14]	ἢ μελίπηκτα ἢ τοιοῦτό τι.	μνημονεύει	αὐτῶν καὶ Ἔφιππος ἐν Κύδωνι·
[14, 14]	ἐλαίῳ καὶ μετὰ τοῦτο μελιτούμενον.	μνημονεύει	αὐτῶν Στησίχορος διὰ τούτων· χόνδρον
[14, 3]	ὁ πρῶτος εὑρὼν τὸ εἶδος·	μνημονεύει	δ´ αὐτοῦ Ἐπίχαρμος ἐν Ἁλκυόνι
[14, 1]	ἢ συγκαθεῖναι τηπι τῇ βακτηρίᾳ.	μνημονεύει	δ´ αὐτοῦ καὶ Νικόστρατος ἐν
[14, 16]	Ἀλεξανδρεῦσιν καλουμένων κοννάρων καὶ παλιούρων.	μνημονεύει	δ´ αὐτῶν Ἀγαθοκλῆς ὁ Κυζικηνὸς
[14, 20]	τῆς Ἀσιατικῆς οὔτε αἱ Λύκιαι.	μνημονεύει	δ´ αὐτῶν Στράβων ἐν τρίτῃ
[14, 13]	τρία. ΣΤΡΕΠΤΟΙ καὶ ΝΕΗΛΑΤΑ. τούτων	μνημονεύει	Δημοσθένης ὁ ῥήτωρ ἐν τῷ
[14, 21]	προσαγορευόμενος Τρομιλικός· οὗ καὶ Σιμωνίδης	μνημονεύει	ἐν Ἰάμβῳ, οὗ ἡ ἀρχή·
[14, 19]	μελεαγρίδων ἱστόρησεν. (ΟΠΤΩΝ ΔΕΛΦΑΚΩΝ δὲ	μνημονεύει	Ἐπικράτης ἐν Ἐμπόρῳ· ἐπὶ τοῖς
[14, 14]	ποιὸς ἐκ σταιτὸς καὶ μέλιτος.	μνημονεύει	Ἐπίχαρμος ἐν Ἥβας Γάμῳ. σταῖς
[14, 1]	μὴ παρελθεῖν μηδένα. Πανταλέοντος δὲ	μνημονεύει	Θεόγνητος ἐν Φιλοδεσπότῳ· ὁ Πανταλέων
[14, 14]	τῆς χοίνικος γινομένους. ΧΟΙΡΙΝΑΙ. τούτων	μνημονεύει	Ἰατροκλῆς ἐν τῷ περὶ Πλακούντων
[14, 16]	γὰρ ἀπυρήνων Ἀριστοφάνης ἐν Γεωργοῖς	μνημονεύει.	καὶ ἐν Ἀναγύρῳ· πλὴν ἀλεύρου
[14, 16]	τοῦ ὀνόματος τούτου τῶν ἐνδόξων	μνημονεύει.	καὶ ὁ Δημόκριτος ἔφη· τὸ
[14, 20]	ταύτης, εἴ τις τοῦ ὀνόματος	μνημονεύει.	κάλλισται μὲν γὰρ αἱ Γαλλικαί,
[14, 1]	ποιητὴς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Ὁμώνυμοι	μνημονεύει	Κηφισοδώρου τοῦ πλάνου διὰ τούτων·
[14, 7]	δ´ ἀπόκινον καλουμένην ὄρχησιν, ἧς	μνημονεύει	Κρατῖνος ἐν Νεμέσει καὶ Κηφισόδωρος
[14, 14]	ΤΑΓΗΝΙΤΗΣ πλακοῦς ἐν ἐλαίῳ τετηγανισμένος.	μνημονεύει	Μάγνης ἢ ὁ ποιήσας τὰς
[14, 20]	Μεμψιμοίρῳ. (ΣΙΤΕΥΤΩΝ δὲ ὀρνίθων μὲν	μνημονεύει	Μάτρων ἐν ταῖς Παρῳδίαις οὕτως·
[14, 13]	ὠνομασμένην Σάμον. (ΕΓΧΥΤΩΝ δὲ πλακούντων	μνημονεύει	Μένανδρος μὲν ἐν Ψευδηρακλεῖ· οὐκ
[14, 7]	ἄλλη ὄρχησις κόσμου ἐκπύρωσις, ἧς	μνημονεύει	Μένιππος ὁ κυνικὸς ἐν τῷ
[14, 20]	Κανταβρικαῖς ἐνάμιλλοι. ΑΛΙΠΑΣΤΩΝ δὲ κρεῶν	μνημονεύει	ὁ τῆς κωμῳδίας ποιητὴς Ἀριστομένης
[14, 13]	δὲ ἀττανίτου Ἱππῶναξ ἐν τούτοις	μνημονεύει·	οὐκ ἀτταγᾶς τε καὶ λαγὼς
[14, 21]	θυσίαις τισὶν ἐναγίζουσιν. πυριέφθων δὲ	μνημονεύει	(οὕτω δὲ καλεῖται τὸ πρῶτον
[14, 9]	ἀναφερομένους ποιήσας Πτωχοὺς Γνησίππου τινὸς	μνημονεύει	παιγνιαγράφου τῆς ἱλαρᾶς μούσης, λέγων
[14, 16]	καὶ Ἀπολλόδωρος. τοῦ δὲ ἀμύλου	μνημονεύει	Τηλεκλείδης ἐν Στερροῖς οὑτωσὶ λέγων·
[14, 10]	βασιλικῇ, ὃν καὶ καλεῖσθαι ζωγάνην.	μνημονεύει	τῆς ἑορτῆς καὶ Κτησίας ἐν
[14, 16]	καὶ τῶν καλουμένων δὲ ΜΕΛΙΚΗΡΙΔΩΝ	μνημονεύει	Φερεκράτης ἐν Αὐτομόλοις οὕτως· ὥσπερ
[14, 20]	δὲ Τηλεκλείδης ἐν Στερροῖς οὕτως	μνημονεύει·	ὡς οὖσα θῆλυς εἰκότως οὖθαρ
[14, 11]	Μέθης παραπλησίως ἡμῖν δευτέρας τραπέζας	προσαγορεύει	διὰ τούτων· τὸ μὲν οὖν
[14, 22]	καὶ Ἀγαμέμνων δὲ παρ´ Ὁμήρῳ	θύει	βασιλεύων· φησὶ γὰρ ὁ ποιητής·
[14, 9]	Ἀντεξηγήσεσιν (ἑταῖρε Αἰμιλιανέ, μάγαδιν αὐλὸν	ἀκούει	τὸν κιθαριστήριον· οὗ μνημονεύειν Ἀριστόξενον
[14, 16]	τῇ ἐννεακαιδεκάτῃ τῶν Εὐρωπιακῶν οὕτως	γράφει·	ἀμφισβητούντων Ἀθηναίων πρὸς Βοιωτοὺς περὶ
[14, 20]	Σκιπίωνι τῷ τὴν Καρχηδόνα ἑλόντι.	γράφει	δ´ οὖν ὁ Στράβων οὕτως·
[14, 1]	Ἡδονῆς περὶ τοῦ Πανταλέοντος τάδε	γράφει·	ὁ δὲ πλάνος Πανταλέων τελευτᾶν
[14, 16]	Κέω γοῦν τῆς νήσου λέγων	γράφει	οὕτως· ἀπίους ἡ νῆσος φέρει
[14, 17]	τῇ πρὸς Διαγόραν δὲ Ἐπιστολῇ	γράφει	οὕτως· ἡ δὲ γῆ ταῖς
[14, 9]	τοῦτο μουσικόν) ὁ προειρημένος Ἀρτέμων	γράφει	οὕτως· ὅθεν πολλὰ τῶν ὀργάνων
[14, 22]	Μένιππος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἀρκεσιλάῳ	γράφει	οὕτως· πότος ἦν ἐπικωμασάντων τινῶν
[14, 14]	γινόμενα τοῖς ἐν τῇ Ῥόδῳ	γράφει	οὕτως· τῇ δὲ περὶ τὸν
[14, 16]	ἐν τῇ τρίτῃ τῶν Ἱστοριῶν	γράφει	οὕτως· φέρει δὲ καὶ τὸ
[14, 19]	ἐν τῷ αʹ περὶ Μιλήτου	γράφει	περὶ αὐτῶν οὕτως· περὶ δὲ
[14, 1]	ὁ Χρύσιππος ἐν τῷ αὐτῷ	γράφει·	φιλοσκώπτης τις μέλλων ὑπὸ τοῦ
[14, 14]	Ἰατροκλῆς ἐν τῷ περὶ Πλακούντων	ἀναγράφει.	(ΣΤΑΙΤΙΤΑΣ πλακοῦς ποιὸς ἐκ σταιτὸς
[14, 15]	εἴδη πλακούντων καὶ γένη τάδε	ἀναγράφει·	Τερεντῖνον, Κρασσιανόν, Τουτιανόν, Σαβελλικὸν κλοῦστρον,
[14, 19]	δὲ τοῖς ὄρνισιν ἐπὶ τῷ	ῥύγχει	γινομένην, ἣν ἔνιοι πώγωνα καλοῦσιν,
[14, 12]	κατὰ χειρός. {Β. μηδαμῶς· καλῶς	ἔχει.	{Α. λάβ´, ὦγάθ´, οὐδὲν χεῖρον.
[14, 22]	πέρδιξ· ἐὰν δὲ θέλῃς, ὡς	ἔχει	αὐτοῖς πτεροῖς ἐᾶν τετιλμένην. εἶτα
[14, 13]	ἔχων. ΑΜΦΙΦΩΝ πλακοῦς Ἀρτέμιδι ἀνακείμενος,	ἔχει	δ´ ἐν κύκλῳ καόμενα δᾴδια.
[14, 22]	τῆς παρασκευῆς προσέθηκε τὸ λέπεσθαι.	ἔχει	δ´ οὕτως ἡ σύμπασα ἐκλογὴ
[14, 19]	ἀνάγκη τοῖς ἱερεῦσιν ἐπιμελεῖσθαι αὐτῶν.	ἔχει	δὲ τὸ μὲν μέγεθος ὄρνιθος
[14, 17]	μέγα, τραχὺ δὲ καὶ ἀκανθῶδες,	ἔχει	δὲ φύλλον χλωρὸν παραπλήσιον τῇ
[14, 19]	ἣν ἔνιοι πώγωνα καλοῦσιν, οὐκ	ἔχει·	διὸ καὶ ταύτῃ κολοβόν ἐστιν.
[14, 7]	ὀρχοῦνται ταχυτάτην οὖσαν. οὐ γὰρ	ἔχει	ἦθος αὕτη ἡ ὄρχησις, διὸ
[14, 16]	οὐθέν τι μεῖον, ἀκρεμόνας δὲ	ἔχει	θαμέας καὶ δολιχοὺς καὶ ἐπ´
[14, 4]	ὁ δὲ μαγῳδὸς καλούμενος τύμπανα	ἔχει	καὶ κύμβαλα καὶ πάντα τὰ
[14, 19]	Ἀθήναις δὲ γλαῦκας. ἡ Κύπρος	ἔχει	πελείας διαφόρους, ἡ δ´ ἐν
[14, 22]	ἔλεγον· ὃ μὲν ὡς οὐκ	ἔχει	ῥῖνα κριτικὴν πρὸς τοὔψον, ὃ
[14, 17]	γογγύλαις ἐλαίαις παραπλήσιος, πυρῆνα δὲ	ἔχει	τελέως μικρόν. ἐπὰν δὲ πεπανθῇ,
[14, 5]	τὸ δὲ τῶν Αἰολέων ἦθος	ἔχει	τὸ γαῦρον καὶ ὀγκῶδες, ἔτι
[14, 16]	σίδαν’ (ὁ δὲ τόπος τοῦτ´	ἔχει	τὸ φυτὸν ἐν αὑτῷ πλεῖστον,
[14, 22]	ἐμβαλὼν εἰς τὸν ζωμὸν ὡς	ἔχει	τοὺς βότρυς· ἐπειδὰν δὲ ἑφθὴ
[14, 19]	ὀξύτερον καὶ μεῖζον ἢ ὄρνις	ἔχει.	τράχηλος μέλας, παχύτερος καὶ βραχύτερος
[14, 19]	Μενάνδρῳ ἐν Παλλακῇ· μικρὸν ἐπιμείνας	προστρέχει,	ἠγόρακά σοι περιστέρια ταδί〉 λέγων.
[14, 17]	ἡ γῆ βρώματα φέρει ἧς	ἄρχει	βασιλεύς, ἀφ´ ἑκάστου ὅσον ἀπαρχήν.
[14, 3]	ἐν πένθεσιν, ἀλλὰ καὶ ἐπ´	εὐτυχεῖ	μολπᾷ’ κατὰ τὸν Εὐριπίδην. (Κλέαρχος
[14, 13]	ἐγχύτους ποιεῖ, πλακοῦντας ὀπτᾷ, χόνδρον	ἕψει	καὶ φέρει μετὰ τὸ τάριχος,
[14, 14]	ΨΩΘΙΑ τὰ ψαθύρια. Φερεκράτης Κραπατάλλοις·	λήψει	δ´ ἐν Ἅιδου κραπάταλον {τριωβόλου}
[14, 1]	σπῶντας θορυβώδεις γίνεσθαι· οἶνός σε	τρώει	μελιηδής, ὅς τε καὶ ἄλλους
[14, 10]	εὐωχίαν. διὸ καὶ Φύλαρχον εἰρηκέναι·	σουριηι	μοῦνοι μὲν ἐλεύθεροι ἱεροεργοί, ἀνδράσι
[14, 14]	οἳ δὲ συμμεμιγμένους γούρους φακοῖσι.	κεῖθι	δ´ οὔτε πεμμάτων ἄπεστιν οὐδ´
[14, 4]	προφήτην λιμὸν ἐκκαλουμένη. ὥστε γ´	εἴσιθι·	μὴ μέλλε, χώρει. δεῖ γὰρ
[14, 22]	{Α. ἥμαρτον. ἀλλὰ δεῦρο νῦν〉	συνείσιθι	ἐμοί, τά τ´ ἔνδον εὐτρεπῆ
[14, 17]	Βαβυλῶνος λέγων φησίν· εἰσὶ δ´	αὐτόθι	φοίνικες πεφυκότες ἀνὰ πᾶν τὸ
[14, 10]	τότε γενομένης ἑορτῆς καὶ θύοντας	Διὶ	Πελωρίῳ τραπέζας τε λαμπρῶς κοσμοῦντας
[14, 17]	διφρούχοις ἐγυμνάζοντ´ ἀν´ εὔδι´ ἄλσεα	πολλάκι	θήραισιν φρένα τερπόμεναι, ἱερόδακρυν λίβανον
[14, 21]	καὶ θυσιῶν. διόπερ Μένανδρος ἐν	Κόλακι	τὸν τοῖς τετραδισταῖς διακονούμενον μάγειρον
[14, 13]	ἐν τῷ τῶν παντοδαπῶν συγγραμμάτων	Πίνακι	ἀναγράψαντα πλακουντοποιικὰ συγγράμματα Αἰγιμίου καὶ
[14, 22]	τε οὐδαμοῦ μαγείρῳ μισθός, ἀλλὰ	κήρυκι.	καὶ Ἀγαμέμνων δὲ παρ´ Ὁμήρῳ
[14, 15]	οὕτως γίνονται· εἰς γάλα βαλὼν	μέλι	ἐκπίεσον καὶ βάλε εἰς σκεῦος
[14, 16]	κηρίναν δὲ ὀπώραν λέγει τὸ	μέλι.	καὶ Ἐπίχαρμος δὲ οὕτως λέγει
[14, 14]	χλιαροὺς σίζοντας, ὅταν αὐτοῖσιν ἐπιχέῃς	μέλι;	καὶ Κρατῖνος ἐν Νόμοις· καὶ
[14, 15]	κόσκινον χάλκεον διήθει, εἶτ´ ἐπίβαλε	μέλι	καὶ σελίγνεως ἡμίναν καὶ συμμάλαξον
[14, 17]	καὶ σιτία καὶ οἶνον καὶ	μέλι	ποιέονται· τοὺς συκέων τρόπον θεραπεύουσιν.
[14, 13]	σὺ εἴωθας εἰς ταὐτὸν καρυκεύειν,	μέλι,	σεμίδαλιν, ᾠά· πάντα γὰρ τἀναντία
[14, 12]	κόκκος ἐρέβινθος κύαμος, χόνδρος, τυρός,	μέλι,	σησαμίδες, βράχος, βρυγμός, μνοῦς, πυραμίδες,
[14, 12]	σασαμόφωκτα. τυρακίνας τε γάλακτι καὶ	μέλι	συγκατάφυρτος ἦς ἄμυλος πλαθανίτας. σασαμοτυροπαγῆ
[14, 14]	ἐγκρίδας ἄλλα τε πέμματα καὶ	μέλι	χλωρόν. μνημονεύει αὐτῶν καὶ Ἐπίχαρμος
[14, 22]	ὁρώμενον, λάχανον, τάριχος πολυτελές, χόνδρον,	μέλι.	ὡς πολὺ δὲ διὰ τὰς
[14, 9]	Ἀρτέμιδος ᾄσματι, οὗ ἐστιν ἀρχή·	Ἄρτεμι,	σοί μέ τι φρὴν ἐφίμερον
[14, 13]	Φιλήμων ἐν Πτωχῇ ἢ Ῥοδίᾳ·	Ἄρτεμι,	φίλη δέσποινα, τοῦτόν σοι φέρω,
[14, 20]	Ἀριστομένης ἐν Διονύσῳ· ἁλίπαστα ταῦτα	παρατίθημί	σοι. καὶ ἐν Γόησιν· {ὁ
[14, 21]	τοὺς θεούς, ὧν ἂν λέγῃ	συνίημι·	καινὰ ῥήματα πεπορισμένος γάρ ἐστι.
[14, 22]	ὥσπερ ἄλλοτε, ἕψειν ἐν ἅλμῃ	φημί.	{Β. τὸ δὲ λαβράκιον; {Α.
[14, 6]	τὴν ποιητικὴν ὑπαρχόντων αὐτῷ, λέγων·	εἰμὶ	δ´ ἐγὼ θεράπων μὲν Ἐνυαλίοιο
[14, 6]	δ´ αὐλητὰς ἦν Ἄνακος Φιαλεύς.	εἰμὶ	δὲ Βακχιάδας Σικυώνιος. ἦ ῥα
[14, 13]	μὴν οὐδὲ τῆς κώμης ἀμνήμων	εἰμὶ	ἣν Πλακοῦντά φησι καλεῖσθαι Δημήτριος
[14, 1]	τινὸς ἐπείληπτο εἰπόντος ἔξοινος οὔκ	εἰμι‘	λέγων ὁ δ´ ἔξοινος ποῦ;
[14, 12]	ὡς Ἀντιδότου φέρεται— οὐδὲ φιλόδειπνός	εἰμι,	μὰ τὸν Ἀσκληπιόν, τραγήμασιν χαίρω
[14, 12]	σοι πλέα. {Β. οὐ φιλοτραγήμων	εἰμί	πως ἑκάστοτε. Ἄλεξις Πολυκλείᾳ— ἑταίρας
[14, 11]	δ´ εἴ σοι προσφέροι; {Β.	τρώγοιμι	καί. {Α. ᾠὸν δέ; {Β.
[14, 2]	λύμα, ἐμὲ δ´ ἐγὼ κακότατι	δίδωμι.	πρὸς ὃν ἀντιλέγων ἄλλος ἔφη·
[14, 14]	πλακοῦντάς τινας ὀνομαστικῶς Ἀπολλόδωρος παρ´	Ἀλκμᾶνι.	ὁμοίως καὶ Σωσίβιος ἐν γʹ
[14, 5]	ἔχειν· οἷός ἐστιν ὁ παρὰ	Ἀλκμᾶνι	Σάμβας καὶ Ἄδων καὶ Τῆλος,
[14, 1]	καὶ κένταυρον ἀγακλυτὸν Εὐρυτίωνα ὤλες´	ἐνὶ	μεγάρῳ μεγαθύμου Πειριθόοιο, ἐς Λαπίθας
[14, 1]	οἴνῳ, μαινόμενος κάκ´ ἔρεξε δόμοις	ἐνὶ	Πειριθόοιο. κατιόντος γοῦν τοῦ οἴνου
[14, 5]	μαθημάτων ἀρνηθῆναί τι μὴ εἰδέναι	οὐδενὶ	αὐτῶν αἰσχρόν ἐστιν, τὸ δὲ
[14, 17]	ἑκάστου ὅσον ἀπαρχήν. ξενικῷ δὲ	οὐδενὶ	οὔτε βρώματι οὔτε ποτῷ ᾤετο
[14, 22]	κάπρον ἔχων ἐν χερσὶ παρίστατο	ποιμένι	λαῶν. (ἐν δὲ τῷ πρώτῳ
[14, 10]	πρὸς τὰς διακονίας. καὶ ἐν	Τροιζῆνι	δὲ μηνὶ Γεραιστίῳ· πανήγυρις δὲ
[14, 10]	διακονίας. καὶ ἐν Τροιζῆνι δὲ	μηνὶ	Γεραιστίῳ· πανήγυρις δὲ τότε γίνεται
[14, 10]	πρώτῳ Βαβυλωνιακῶν τῷ Λώῳ φησὶ	μηνὶ	ἑκκαιδεκάτῃ ἄγεσθαι ἑορτὴν Σάκαια προσαγορευομένην
[14, 16]	ψιττάκια· ἅπερ ἢν εἴπῃς παρὰ	τίνι	κεῖται, δώσω σοι‘ οὐ χρυσέους
[14, 5]	ἐν τῷ εἰς τὴν ἐν	Ἑρμιόνι	Δήμητρα Ὕμνῳ λέγων οὕτως· Δάματρα
[14, 16]	φησιν· ἤδη τεθέασαι κόκκον ἐν	χιόνι	ῥόας; (ῥοίδιον μέντοι ὡς βοίδιον
[14, 5]	Πελοποννήσου πανταχοῦ, μάλιστα δὲ ἐν	Λακεδαίμονι	χώματα μεγάλα, ἃ καλοῦσι τάφους
[14, 22]	{Α. τοὺς τεθνηκότας (ἐγὼ δὲ	τοιουτονὶ	βρῶμα ὑμῖν, ἄνδρες φίλοι, τὸ
[14, 22]	ἤγαγ´ εἰς τάξιν τινὰ καὶ	τουτονὶ	περιῆψεν ὃν νυνὶ βίον ζῶμεν.
[14, 3]	μνημονεύει δ´ αὐτοῦ Ἐπίχαρμος ἐν	Ἁλκυόνι	καὶ ἐν Ὀδυσσεῖ Ναυαγῷ. ἡ
[14, 22]	τινὰ καὶ τουτονὶ περιῆψεν ὃν	νυνὶ	βίον ζῶμεν. {Β. τίνα τρόπον;
[14, 12]	παραμασύντας τινὰς παραβόσκομεν. καὶ ἐν	Κύδωνι	(καὶ μετὰ δεῖπνον κόκκος ἐρέβινθος
[14, 14]	μνημονεύει αὐτῶν καὶ Ἔφιππος ἐν	Κύδωνι·	πρόκειται τὸ μαρτύριον. ΓΕΛΩΝΕΙΟΣ πλακοῦς
[14, 9]	ἐλλείπειεν οὖν δεῖ παρὰ τῷ	Ἴωνι	τόν τε σύνδεσμον, ἵν´ ᾖ
[14, 14]	χέζει, μῆλα δὲ χρέμπτεται. Ἀντιφάνης	Δευκαλίωνι·	σησαμίδας ἢ μελίπηκτα ἢ τοιοῦτό
[14, 14]	ἑσπέραν χαρίσιον. Εὔβουλος δ´ ἐν	Ἀγκυλίωνι	ὡς περὶ ἄρτου αὐτοῦ ὄντος
[14, 12]	τράπεζαν κάρυα καὶ τραγήματα. Εὔβουλος	Καμπυλίωνι·	τραγημάτων δ´ ἔσθ´ ἡ τράπεζά
[14, 20]	φιλόσοφον, οὗ πολλάκις ἐμεμνήμεθα συγγενομένου	Σκιπίωνι	τῷ τὴν Καρχηδόνα ἑλόντι. γράφει
[14, 22]	καὶ κρομμύῳ καθαρῷ πεφωσμένῳ ἢ	μήκωνι	καὶ σταφίδι ἢ μέλιτι καὶ
[14, 6]	ἐν δευτέρῳ περὶ τοῦ ἐν	Ἑλικῶνι	Μουσείου ἄγεσθαί φησιν ἐν Ἑλικῶνι
[14, 6]	Ἑλικῶνι Μουσείου ἄγεσθαί φησιν ἐν	Ἑλικῶνι	παίδων ὀρχήσεις μετὰ σπουδῆς, παρατιθέμενος
[14, 10]	ἄγεσθαι ἑορτὴν Σάκαια προσαγορευομένην ἐν	Βαβυλῶνι	ἐπὶ ἡμέρας πέντε, ἐν αἷς
[14, 20]	Σιμωνίδου ὡς δειπνῶν παρὰ τῷ	Ἱέρωνι	ὁ Σιμωνίδης, οὐ παρατεθέντος αὐτῷ
[14, 16]	ποιήματα πεποιηκότες οἴδασι, κἀν τῷ	Χείρωνι	ἐπιγραφομένῳ οὕτως λέγεται· καὶ πιεῖν
[14, 6]	Σικυώνιος. ἦ ῥα θεοῖσι ταῖς	Σικυῶνι	καλὸν τοῦτ´ ἀπέκειτο γέρας. οὐ
[14, 19]	κωμῳδιοποιὸν Ἀντιφάνην ἐν Στρατιώτῃ ἢ	Τύχωνι	εἰρηκέναι τάδε· τῶν ταὧν μὲν
[14, 5]	κοινὰς καὶ θυσίας ἀνδράσι καὶ	γυναιξὶ	κατείθισαν, ἔτι δὲ χοροὺς παρθένων
[14, 22]	ματτυάζετε. τῷ δὲ λέπεσθαι χρῶνται	οἱ	Ἀθηναῖοι ἐπ´ ἀσελγοῦς καὶ φορτικῆς
[14, 19]	ἔξω τόπους διεδόθησαν, ὡς καὶ	οἱ	ἀλεκτρυόνες ἐν τῇ Περσίδι καὶ
[14, 22]	ἠδύνατο· συνεπόνουν δ´ αὐτῷ καὶ	οἱ	ἄλλοι ἀδελφοί. οὕτως ἔνδοξον ἦν
[14, 6]	κεν Μῆδοι ἐπιστάμενοι. (διόπερ καὶ	οἱ	ἀνδρειότατοι Λακεδαιμόνιοι μετ´ αὐλῶν στρατεύονται,
[14, 8]	πρὸς τὴν μουσικὴν οἰκειότατα διέκειντο	οἱ	ἀρχαῖοι δῆλον καὶ ἐξ Ὁμήρου·
[14, 6]	χάριν καὶ ὠφελείας· ἀλλὰ μὴν	οἱ	ἀρχαῖοι καὶ περιέλαβον ἔθεσι καὶ
[14, 1]	ὡσανεὶ μάχην. ταχὺ δὲ συννοήσαντες	οἱ	αὐληταὶ καὶ λαβόντες οἰκείαν ταῖς
[14, 4]	Δήλιος ἐν τῷ περὶ Παιάνων	οἱ	αὐτοκάβδαλοι, φησί, καλούμενοι ἐστεφανωμένοι κιττῷ
[14, 7]	αὐτῆς οἵ τε ὠσχοφορικοὶ καὶ	οἱ	βακχικοί, ὥστε καὶ {τὴν ὄρχησιν}
[14, 9]	ἄλλο ὄργανον ᾧ τῶν Θρᾳκῶν	οἱ	βασιλεῖς ἐν τοῖς δείπνοις χρῶνται,
[14, 7]	κίνησις τῆς διὰ τῶν χειρῶν.	οἱ	γὰρ παλαιοὶ τοὺς πόδας μᾶλλον
[14, 6]	Ἑλλήνων ἕκαστοι καὶ τῶν βαρβάρων	οἱ	γινωσκόμενοι τυγχάνουσιν χρώμενοι. οὐ κακῶς
[14, 22]	οἱ μὲν Ἀττικοὶ προσηγόρευον ἐπιδόρπισμα,	οἱ	δὲ Δωριεῖς ἐπάικλον, τῶν δ´
[14, 4]	τε καὶ τὰ ποιήματα αὐτῶν.	οἱ	δὲ ἰθύφαλλοι, φησί, καλούμενοι προσωπεῖα
[14, 7]	τοῖς ἀγῶσι καὶ τοῖς κυνηγεσίοις.	οἱ	δὲ Κρῆτες κυνηγετικοί, διὸ καὶ
[14, 5]	{οὖν} παῖδες τοὺς παιδικοὺς ἀγῶνας,	οἱ	δὲ νεανίσκοι τοὺς τῶν ἀνδρῶν.
[14, 11]	ἄπορα γαστρίμαργον μακάρων τιν´ εἰπεῖν.	οἱ	δὲ παλαιότεροι ἁπλῶς τραπέζας ἔλεγον,
[14, 16]	μὲν εὔχυμον, εὐώδη δὲ μᾶλλον.	οἱ	δὲ τὰ Γεωργικὰ συγγράψαντες ἀδελφοὶ
[14, 8]	γὰρ μόνοις ἐξουσία ἀφροδισιάζειν ἐστίν.	οἱ	δὲ τοὺς τρόπους ῥυπαροὺς ἔχοντες
[14, 4]	ὀρθὸς ἐσφυδωμένος διὰ μέσου βαδίζειν.	οἱ	δὲ φαλλοφόροι, φησίν, προσωπεῖον μὲν
[14, 10]	Ὑπομνήμασιν. εὐωχουμένων γὰρ τῶν οἰκετῶν	οἱ	δεσπόται ὑπηρετοῦσιν πρὸς τὰς διακονίας.
[14, 10]	γίνεται πολυήμερος, ἧς ἐν μιᾷ	οἱ	δοῦλοι μετὰ τῶν πολιτῶν κοινῇ
[14, 5]	οὖν ἀγωγὴν τῆς μελῳδίας ἣν	οἱ	Δωριεῖς ἐποιοῦντο Δώριον ἐκάλουν ἁρμονίαν·
[14, 8]	βοὸς ἶφι κταμένοιο. λαγαροὶ δὲ	οἱ	ἐν μέσῳ, οἷον· αἶψα δ´
[14, 8]	μήτε μείουρος. ἀκέφαλοι δέ εἰσιν	οἱ	ἐπὶ τῆς ἀρχῆς τὴν χωλότητα
[14, 8]	δύο παῖδε. μείουροι δ´ εἰσὶν	οἱ	ἐπὶ τῆς ἐκβολῆς, οἷον· Τρῶες
[14, 13]	Παρίῳ τοῦ Ἑλλησπόντου φαγεῖν ἔστιν	οἱ	ἐπιδημήσαντες μαρτυρήσουσιν. Ἄλεξις γὰρ πεπλάνηται
[14, 17]	δὴ φορέουσιν ἐν τῷ καρπῷ	οἱ	ἔρσενες καθάπερ οἱ ὄλονθοι. τὰ
[14, 16]	ἐν γλυκεῖ ἡψημένη· χίδρον δὲ	οἱ	ἑφθοὶ πυροί. κηρίναν δὲ ὀπώραν
[14, 20]	Λακώνων ἐγκρατὲς γράφων οὕτως· καὶ	οἱ	Θάσιοι ἔπεμψαν Ἀγησιλάῳ προσιόντι πρόβατα
[14, 22]	Ἀττικοῖς κατέδειξαν ἡμῖν εἴτε πάντες	οἱ	θεοί· οὐκ οἶδα πλήν ἐστίν
[14, 22]	τὴν Μακεδόνων ἐπικράτειαν. ὁμολογοῦνται δ´	οἱ	Θετταλοὶ πολυτελέστατοι τῶν Ἑλλήνων γεγενῆσθαι
[14, 4]	δὲ καινουργοῦσιν κατὰ τὰς φωνὰς	οἱ	Θηβαῖοι Στράττις ἐπιδείκνυσιν ἐν Φοινίσσαις
[14, 5]	τῶν Μιλησίων ἦθος, ὃ διαφαίνουσιν	οἱ	Ἴωνες, ἐπὶ ταῖς τῶν σωμάτων
[14, 7]	ἱστορήσαντας ὡς Ἀντιγενείδου εἰπόντος. καίτοι	οἱ	καθ´ ἡμᾶς γε τέλος ποιοῦνται
[14, 4]	Ἑρμόφαντον δὲ τὰ Ὁμήρου. ~(καὶ	οἱ	καλούμενοι δὲ ἱλαρῳδοί, οὓς νῦν
[14, 19]	τῆς Παρθένου ἐν Λέρῳ εἰσὶν	οἱ	καλούμενοι ὄρνιθες μελεαγρίδες. ὁ δὲ
[14, 22]	θύειν δρᾶν ὠνόμαζον. ἔδρων δ´	οἱ	Κήρυκες ἄχρι πολλοῦ βουθυτοῦντες, φησί,
[14, 7]	εἶναι τὸν Σίκιννον. ὀρχησταὶ δ´	οἱ	Κρῆτες, ὥς φησιν Ἀριστόξενος. Σκάμων
[14, 19]	οὗτοι δ´ εἰσὶν ἐν ῥόμβοις	οἱ	κυκλίσκοι ἧσσον μέλασι τοῦ ὅλου
[14, 10]	πολιτῶν κοινῇ τε ἀστραγαλίζουσιν καὶ	οἱ	κύριοι τοὺς δούλους ἑστιῶσιν, ὡς
[14, 7]	ἐνόπλια καλεῖται. καὶ αὐτοὶ δ´	οἱ	Λάκωνες ἐν τοῖς πολέμοις τὰ
[14, 7]	δὲ ταύτην παρὰ τῷ Πινδάρῳ	οἱ	Λάκωνες, καὶ ἐστὶν ὑπορχηματικὴ ὄρχησις
[14, 7]	τὸ εὕρημα. πολεμικοὶ δ´ εἰσὶν	οἱ	Λάκωνες, ὧν καὶ οἱ υἱοὶ
[14, 22]	τῷ δεσπότῃ. {Α. καταρχόμεθ´ ἡμεῖς	οἱ	μάγειροι, θύομεν, σπονδὰς ποιοῦμεν, τῷ
[14, 21]	καλεῖται μαισωνικά. μάλιστα γὰρ εἰσάγονται	οἱ	μάγειροι σκωπτικοί τινες, ὡς παρὰ
[14, 4]	παρὰ τὴν κωμῳδίαν. πολλάκις δὲ	οἱ	μαγῳδοὶ καὶ κωμικὰς ὑποθέσεις λαβόντες
[14, 5]	Ἀρκαδικὰς κατὰ τὴν δίοδον εἰσῆλθον,	οἱ	μὲν ἄλλοι παραχρῆμα πάντες αὐτοὺς
[14, 22]	πλακούντων. τὸ δὲ τοιοῦτον δεῖπνον	οἱ	μὲν Ἀττικοὶ προσηγόρευον ἐπιδόρπισμα, οἱ
[14, 1]	μέσους χοροὺς πρὸς τοὺς ἄκρους	οἱ	μὲν αὐληταὶ φυσῶντες ἀδιανόητα καὶ
[14, 5]	Διονυσιακοῖς αὐληταῖς ἐν τοῖς θεάτροις,	οἱ	μὲν {οὖν} παῖδες τοὺς παιδικοὺς
[14, 4]	ὂν τῷ τευτλίῳ. ἐκαλοῦντο δ´	οἱ	μετιόντες τὴν τοιαύτην παιδιὰν παρὰ
[14, 8]	Κορίνθιος ἐλεγειοποιὸς καὶ τῶν λοιπῶν	οἱ	μὴ προσάγοντες πρὸς τὰ ποιήματα
[14, 12]	ἐκεῖνος, εἰδὼς τὴν ἀληθῶς μουσικήν.	οἱ	νῦν δὲ κισσόπλεκτα καὶ κρηναῖα
[14, 1]	ἐν τῇ πόλει διωνομάζοντο ὡς	οἱ	ξʹ τοῦτ´ εἶπον’ καὶ ἀπὸ
[14, 17]	τῷ καρπῷ οἱ ἔρσενες καθάπερ	οἱ	ὄλονθοι. τὰ παραπλήσια τοῖς περὶ
[14, 7]	οὖσα τῆς ἀρχαίας. ἔχουσι γὰρ	οἱ	ὀρχούμενοι θύρσους ἀντὶ δοράτων, προίενται
[14, 5]	αὐστηροτάτους. παρὰ γοῦν μόνοις Ἀρκάσιν	οἱ	παῖδες ἐκ νηπίων ᾄδειν ἐθίζονται
[14, 7]	τοῖς παλαιοῖς. γυμνοὶ γὰρ ὀρχοῦνται	οἱ	παῖδες πάντες, ἐρρύθμους φοράς τινας
[14, 7]	ἀναφέρεσθαι. Ἀριστόξενος δέ φησιν ὡς	οἱ	παλαιοὶ γυμναζόμενοι πρῶτον ἐν τῇ
[14, 5]	ἐπιδείκνυνται. ταῦτ´ οὖν αὐτοὺς εἴθισαν	οἱ	παλαιοὶ οὐ τρυφῆς καὶ περιουσίας
[14, 6]	τρόπον. Φιλόχορος δέ φησιν ὡς	οἱ	παλαιοὶ {σπένδοντες} οὐκ αἰεὶ διθυραμβοῦσιν,
[14, 6]	πλήρη εἶναι μουσικῶν ὀργάνων. ἀλλ´	οἱ	παλαιοὶ τὴν ἀνδρείαν ὑπελάμβανον εἶναι
[14, 22]	τοῦ ψαιστὰ μεταδόρπια θυμιᾶν· καὶ	οἱ	παλαιοὶ τὸ θύειν δρᾶν ὠνόμαζον.
[14, 21]	ἀτυχίαν τῶν αἰχμαλωτισθεισῶν πόλεων. ἐκάλουν	οἱ	παλαιοὶ τὸν μὲν πολιτικὸν μάγειρον
[14, 21]	εἰ καὶ θυτικῆς ἦσαν ἔμπειροι	οἱ	παλαίτεροι μάγειροι· προίσταντο γοῦν καὶ
[14, 20]	Συνωρίδι· ἐχηνίασας· ποιοῦσι τοῦτο πάντες	οἱ	παρὰ Τιμοθέῳ. (ἐπεὶ δὲ καὶ
[14, 6]	χρώμενοι. οὐ κακῶς δ´ ἔλεγον	οἱ	περὶ Δάμωνα τὸν Ἀθηναῖον ὅτι
[14, 9]	τὴν ἔναυλον κιθάρισιν, ᾗ πρῶτοι	οἱ	περὶ Ἐπίγονον ἐχρήσαντο. καὶ περιελὼν
[14, 7]	ἐστὶν αὕτη ὄρχησις, ᾗ χρησάμενοι	οἱ	περὶ Πτολεμαῖον Ἀλέξανδρον τὸν Φιλίππου
[14, 22]	ἐπάικλον, τῶν δ´ ἄλλων Ἑλλήνων	οἱ	πλεῖστοι ἐπιδειπνίδα. τοσούτων καὶ περὶ
[14, 17]	πεφυκότες ἀνὰ πᾶν τὸ πεδίον,	οἱ	πλεῦνες αὐτῶν καρποφόροι, ἐκ τῶν
[14, 8]	εὔτυκος εἰς χορόν. {διὸ καὶ	οἱ	ποιηταὶ διετέλουν προσαγορεύοντες οὕτως τὰς
[14, 6]	γὰρ καὶ ἐξ ἀρχῆς συνέταττον	οἱ	ποιηταὶ τοῖς ἐλευθέροις τὰς ὀρχήσεις
[14, 2]	Λίβυν δὲ τὸν αὐλὸν προσαγορεύουσιν	οἱ	ποιηταί, φησὶ Δοῦρις ἐν βʹ
[14, 4]	φλύακας, ὡς Ἰταλοί, σοφιστὰς δὲ	οἱ	πολλοί· Θηβαῖοι δὲ καὶ τὰ
[14, 1]	~Τὸν Διόνυσον, ἑταῖρε Τιμόκρατες, μαινόμενον	οἱ	πολλοὶ λέγουσιν ἀπὸ τοῦ τοὺς
[14, 6]	στάσιν, καθάπερ ἐλέγομεν. ἐοίκασιν οὖν	οἱ	πολλοὶ τὴν ἐπιστήμην ἀποδιδόναι ταῖς
[14, 18]	γλυκαίνεσθαι τὰς σταφυλάς. οἴδασιν δὲ	οἱ	πρὸ ἡμῶν καὶ τοὺς ἐν
[14, 3]	ἰδίως γεγραμμέναι. ὅτι δ´ ἐκαλοῦντο	οἱ	ῥαψῳδοὶ καὶ Ὁμηρισταὶ Ἀριστοκλῆς εἴρηκεν
[14, 19]	χρώματος· διὸ καὶ ποικιλίαν τινὰ	οἱ	ῥόμβοι παρέχονται, τοῦ μὲν μέλανος
[14, 13]	δὲ πλακοῦντας. ὅτι δὲ καὶ	οἱ	Σάμιοι διαφέροντές εἰσι πλακοῦντες Σώπατρος
[14, 7]	ἀπὸ τῆς κινήσεως, ἣν καὶ	οἱ	σάτυροι ὀρχοῦνται ταχυτάτην οὖσαν. οὐ
[14, 7]	πρώτῳ περὶ Χορῶν, σίκιννις καὶ	οἱ	σάτυροι σικιννισταί. τινὲς δέ φασιν
[14, 16]	καὶ ἐκ ποίας βιβλιοθήκης ἀνεφάνησαν	οἱ	σεμνότατοι οὗτοι συγγραφεῖς Χρύσιππος καὶ
[14, 16]	τέρμινθον, ἃ δὴ νῦν πιστάκια	οἱ	Σύροι καλοῦσιν. καὶ οὗτοι μὲν
[14, 16]	καὶ εἰπόντος· τὴν μὲν ἡμίναν	οἱ	τὰ εἰς Ἐπίχαρμον ἀναφερόμενα ποιήματα
[14, 22]	αὐτῷ δείκνυται ὁ μάγειρος. καὶ	οἱ	τὰ Ὀψαρτυτικὰ δὲ συγγράψαντες Ἡρακλείδης
[14, 19]	ἱερὸν τῆς Σαμίας Ἥρας φησίν·	οἱ	ταοὶ ἱεροί εἰσι τῆς Ἥρας.
[14, 5]	Θεσσαλοὶ δὲ (οὗτοι γάρ εἰσιν	οἱ	τὴν ἀρχὴν τοῦ γένους Αἰολεῦσιν
[14, 22]	ἀξίωμα. καὶ παρὰ Ῥωμαίοις δ´	οἱ	τιμηταὶ μεγίστη δ´ αὕτη ἀρχὴ—
[14, 7]	δὲ καὶ παρθένιοι καλοῦνται) καὶ	οἱ	τούτοις ὅμοιοι. τῶν γὰρ ὕμνων
[14, 7]	εἰσὶν οἱ Λάκωνες, ὧν καὶ	οἱ	υἱοὶ τὰ ἐμβατήρια μέλη ἀναλαμβάνουσιν,
[14, 13]	ἄνθραξιν, καὶ καλοῦνται ἐπ´ αὐτὸν	οἱ	φίλοι, παρατίθεται δὲ μετὰ μέλιτος‘
[14, 3]	Ἄρτεμιν. ᾔδοντο δὲ Ἀθήνησι καὶ	οἱ	Χαρώνδου νόμοι παρ´ οἶνον, ὡς
[14, 1]	ἀλλήλους, ἅμα δὲ τούτοις ἐπικτυποῦντες	οἱ	χοροὶ καὶ συνεπισείοντες τὴν σκευὴν
[14, 8]	πόλεμον ἔσεσθαι πρὸς Ἀστυάγην προείδοντο	οἱ	ᾠδοί. ὅτε γάρ, φησίν, ᾐτήσατο
[14, 7]	τοὺς πόδας. τρόποι δ´ αὐτῆς	οἵ	τε ὠσχοφορικοὶ καὶ οἱ βακχικοί,
[14, 7]	καὶ ποδώκεις. εἰσὶ δέ τινες	οἵ	φασι τὴν σίκιννιν ποιητικῶς ὠνομάσθαι
[14, 17]	ἀνόρχων, οὕς τινες εὐνούχους καλοῦσιν,	οἳ	δ´ ἀπυρήνους. φοίνικα δὲ τὸν
[14, 14]	καὶ τρώγουσιν οἳ μὲν ἴτρια,	οἳ	δ´ ἄρτον αὐτῶν, οἳ δὲ
[14, 20]	ταῖς Παρῳδίαις οὕτως· ὣς ἔφαθ´·	οἳ	δ´ ἐγέλασσαν, ἐπήνεικάν τ´ ἐπὶ
[14, 4]	παρέρχονται οἳ μὲν ἐκ παρόδου,	οἳ	δὲ κατὰ μέσας τὰς θύρας,
[14, 7]	γὰρ ὕμνων οἳ μὲν ὠρχοῦντο,	οἳ	δὲ οὐκ ὠρχοῦντο ἢ τοὺς
[14, 14]	ΑΜΟΡΒΙΤΗΣ πλακοῦντος εἶδος παρὰ Σικελοῖς.	οἳ	δὲ ΠΑΙΣΑ πλακούντια παρὰ Κῴοις,
[14, 14]	ἴτρια, οἳ δ´ ἄρτον αὐτῶν,	οἳ	δὲ συμμεμιγμένους γούρους φακοῖσι. κεῖθι
[14, 4]	αὐτοὺς καλοῦσιν, ἄλλοι δ´ αὐτοκαβδάλους,	οἳ	δὲ φλύακας, ὡς Ἰταλοί, σοφιστὰς
[14, 6]	εἶναι τὰ πολέμια λέγων οὕτως·	οἳ	δὲ χοροῖς κάλλιστα θεοὺς τιμῶσιν,
[14, 4]	κιττοῦ· καυνάκας τε περιβεβλημένοι παρέρχονται	οἳ	μὲν ἐκ παρόδου, οἳ δὲ
[14, 14]	Ἰάμβοις φησίν· πίνουσι καὶ τρώγουσιν	οἳ	μὲν ἴτρια, οἳ δ´ ἄρτον
[14, 7]	τούτοις ὅμοιοι. τῶν γὰρ ὕμνων	οἳ	μὲν ὠρχοῦντο, οἳ δὲ οὐκ
[14, 19]	τῆς Σαμίας Ἥρας φησίν· οἱ	ταοὶ	ἱεροί εἰσι τῆς Ἥρας. καὶ
[14, 12]	ὀλβιόπλουτον ἔμεν· πόσις δ´ ἐπεραίνετο	κότταβοί	τε λόγοι τ´ ἐπὶ κοινᾶς·
[14, 4]	σχέδην ἐπέραινον ῥήσεις. ὕστερον δὲ	ἴαμβοι	ὠνομάσθησαν αὐτοί τε καὶ τὰ
[14, 9]	πηκτίδες, μαγάδιδες, σαμβῦκαι, ἰαμβῦκαι, τρίγωνα,	κλεψίαμβοι,	σκινδαψοί, ἐννεάχορδα. ἐν οἷς γάρ,
[14, 19]	διὸ καὶ ποικιλίαν τινὰ οἱ	ῥόμβοι	παρέχονται, τοῦ μὲν μέλανος ἔχοντες
[14, 3]	ᾠδὴ φιληλιάς, ὡς Τελέσιλλα παρίστησιν·	οὔπιγγοι	δὲ αἱ εἰς Ἄρτεμιν. ᾔδοντο
[14, 6]	καὶ ταῖς ᾠδαῖς ἐπιτυγχάνων μηδὲν	λέγοι	κατὰ τὴν ὄρχησιν, οὗτος δ´
[14, 21]	προσετίθην ἀκηκοώς, ἱμάτια ποικίλ´ εἰ	λέγοι	τις Σικελικά. {Β. σκεύη μὲν
[14, 7]	αὕτη μουσική, καθ´ αὑτοὺς γενόμενοι	ὀλίγοι	ἀναμιμνησκόμεθα οἵα ἦν ἡ μουσική.
[14, 1]	Ἀνικίοις ταύταις θέαις ἐγένοντό τινες	λόγοι	καὶ περὶ τῶν καλουμένων πλάνων·
[14, 12]	πόσις δ´ ἐπεραίνετο κότταβοί τε	λόγοι	τ´ ἐπὶ κοινᾶς· ἔνθα τι
[14, 2]	ἐπειδὴ πολλοὶ περὶ αὐτῶν ἐγίνοντο	λόγοι,	τὰ ὀνόματα τῶν εἰπόντων παραλιπὼν
[14, 2]	Τελέστης τῷ Μελανιππίδῃ ἀντικορυσσόμενος ἐν	Ἀργοῖ	ἔφη— ὁ δὲ λόγος ἐστὶ
[14, 10]	εἰρηκέναι· σουριηι μοῦνοι μὲν ἐλεύθεροι	ἱεροεργοί,	ἀνδράσι προσκεινοισιν ἐλεύθερον ἆμαρ ἔχοντες·
[14, 5]	παρὰ κρατῆρας Ἑλλήνων ἐν αὐλοῖς	συνοπαδοὶ	Πέλοπος Ματρὸς ὀρείας Φρύγιον ἄεισαν
[14, 6]	ἂν εἴποι καὶ βαθυχαῖταί κεν	Μῆδοι	ἐπιστάμενοι. (διόπερ καὶ οἱ ἀνδρειότατοι
[14, 8]	θεῶν τε, τά τε κλείουσιν	ἀοιδοί.	τὸ δὲ ἔθος τοῦτο καὶ
[14, 9]	εἶα, Λυδαὶ ψάλτριαι παλαιθέτων ὕμνων	ἀοιδοί,	τὸν ξένον κοιμήσατε. Θεόφιλος δ´
[14, 5]	τὴν Πελοπόννησον Φρυγῶν καὶ Λυδῶν.	Λυδοὶ	μὲν γὰρ αὐτῷ συνηκολούθησαν διὰ
[14, 6]	μετὰ δὲ συρίγγων καὶ αὐλῶν	Λυδοί,	ὡς Ἡρόδοτος ἱστορεῖ. πολλοὶ δὲ
[14, 8]	ἔσεσθαι πρὸς Ἀστυάγην προείδοντο οἱ	ᾠδοί.	ὅτε γάρ, φησίν, ᾐτήσατο τὴν
[14, 4]	τὴν κωμῳδίαν. πολλάκις δὲ οἱ	μαγῳδοὶ	καὶ κωμικὰς ὑποθέσεις λαβόντες ὑπεκρίθησαν
[14, 4]	Ὁμήρου. ~(καὶ οἱ καλούμενοι δὲ	ἱλαρῳδοί,	οὓς νῦν τινες σιμῳδοὺς καλοῦσιν,
[14, 3]	δὲ ἡμῶν τῶν συμποσίων οὐδὲ	ῥαψῳδοί.	ἔχαιρε γὰρ τοῖς Ὁμήρου ὁ
[14, 3]	γεγραμμέναι. ὅτι δ´ ἐκαλοῦντο οἱ	ῥαψῳδοὶ	καὶ Ὁμηρισταὶ Ἀριστοκλῆς εἴρηκεν ἐν
[14, 20]	τοὺς εἵλωτας, εἰπὼν ὅτι τούτους	δέοι	διαφθείρεσθαι τρώγοντας αὐτὰ πολὺ μᾶλλον
[14, 22]	κατέδειξαν ἡμῖν εἴτε πάντες οἱ	θεοί·	οὐκ οἶδα πλήν ἐστίν γε
[14, 6]	λέγειν· φόρμιγγός θ´, ἣν δαιτὶ	θεοὶ	ποίησαν ἑταίρην, ὡς καὶ τοῖς
[14, 12]	κεκαρυκευμένοις ὄψοισι καὶ ζωμοῖσιν ἡδ´	ὀμωθεοι.	Ἀπίων δὲ καὶ Διόδωρος, ὥς
[14, 11]	πίνοις ἄν; {Β. εἴ τις	ἐγχέοι.	{Α. πρὸς ἀμυγδάλας δὲ πῶς
[14, 4]	πλησίον τοῦ θεάτρου οἰκοῦντα, εἰ	ἐξέλθοι	ᾀσόμενος, τάλαντον Ἀττικὸν τῆς ἡμέρας
[14, 4]	ἂν εἰ χαλκοῦς ἔχων μυκτῆρας	εἰσέλθοι	τις, ἐξελθεῖν πάλιν εἰκῇ· τοσαύτην
[14, 10]	μάρτυρες, ῥόδα, μέσπιλα, χόρια, σχαδόνες,	ἐρέβινθοι,	δίκαι, πυός, πυριάτη, μύρτα, κληρωτήρια,
[14, 17]	καρπῷ οἱ ἔρσενες καθάπερ οἱ	ὄλονθοι.	τὰ παραπλήσια τοῖς περὶ τὸν
[14, 14]	Παρθένου αἱ ἐν τῷ χορῷ	ἀκόλουθοι.	ΚΡΙΜΝΙΤΗΣ πλακοῦς ποιὸς διὰ κρίμνων
[14, 16]	γλυκεῖ ἡψημένη· χίδρον δὲ οἱ	ἑφθοὶ	πυροί. κηρίναν δὲ ὀπώραν λέγει
[14, 20]	καὶ μάλα καλήν. καὶ Πλάτων	Ἰοῖ·	πρόσφερε δεῦρο δὴ τὴν κεφαλὴν
[14, 4]	Ἰταλοί, σοφιστὰς δὲ οἱ πολλοί·	Θηβαῖοι	δὲ καὶ τὰ πολλὰ ἰδίως
[14, 4]	καινουργοῦσιν κατὰ τὰς φωνὰς οἱ	Θηβαῖοι	Στράττις ἐπιδείκνυσιν ἐν Φοινίσσαις διὰ
[14, 7]	Ἀριστόξενος δέ φησιν ὡς οἱ	παλαιοὶ	γυμναζόμενοι πρῶτον ἐν τῇ γυμνοπαιδικῇ
[14, 5]	ταῦτ´ οὖν αὐτοὺς εἴθισαν οἱ	παλαιοὶ	οὐ τρυφῆς καὶ περιουσίας χάριν,
[14, 6]	Φιλόχορος δέ φησιν ὡς οἱ	παλαιοὶ	{σπένδοντες} οὐκ αἰεὶ διθυραμβοῦσιν, ἀλλ´
[14, 6]	εἶναι μουσικῶν ὀργάνων. ἀλλ´ οἱ	παλαιοὶ	τὴν ἀνδρείαν ὑπελάμβανον εἶναι μεγίστην
[14, 22]	ψαιστὰ μεταδόρπια θυμιᾶν· καὶ οἱ	παλαιοὶ	τὸ θύειν δρᾶν ὠνόμαζον. ἔδρων
[14, 21]	τῶν αἰχμαλωτισθεισῶν πόλεων. ἐκάλουν οἱ	παλαιοὶ	τὸν μὲν πολιτικὸν μάγειρον μαίσωνα,
[14, 7]	διὰ τῶν χειρῶν. οἱ γὰρ	παλαιοὶ	τοὺς πόδας μᾶλλον ἐγυμνάζοντο ἐν
[14, 19]	εὔχυλον, τέρεν, ὅταν ᾖ προσφέρων.	Ἀθηναῖοι	δ´, ὥς φησι Φιλόχορος, ταῖς
[14, 22]	τῷ δὲ λέπεσθαι χρῶνται οἱ	Ἀθηναῖοι	ἐπ´ ἀσελγοῦς καὶ φορτικῆς δι´
[14, 8]	τὴν μουσικὴν οἰκειότατα διέκειντο οἱ	ἀρχαῖοι	δῆλον καὶ ἐξ Ὁμήρου· ὃς
[14, 6]	καὶ ὠφελείας· ἀλλὰ μὴν οἱ	ἀρχαῖοι	καὶ περιέλαβον ἔθεσι καὶ νόμοις
[14, 7]	οἰκεῖον αὑτοῖς κόσμον. διόπερ ἦσαν	ἴδιοι	καθ´ ἑκάστην ἁρμονίαν αὐλοὶ καὶ
[14, 13]	ἐμβάπτων. ΚΗΡΙΟΝ πλακοῦς ἄρτος, ὃν	Ἀργεῖοι	παρὰ τῆς νύμφης πρὸς τὸν
[14, 13]	φησίν, νήσῳ τῇ Ἴριδι θύουσι	Δήλιοι	τοὺς βασυνίας καλουμένους. ἐστὶν δὲ
[14, 13]	πλακοῦντας. ὅτι δὲ καὶ οἱ	Σάμιοι	διαφέροντές εἰσι πλακοῦντες Σώπατρος ὁ
[14, 19]	τοῖς Ὑπομνήμασιν. φησὶν γὰρ ὅτι	Σάμιοι	πλεύσαντες εἰς Σύβαριν καὶ κατασχόντες
[14, 6]	ἀρχὰς εἰς τὰς ἑστιάσεις, ὥσπερ	ἔνιοι	νομίζουσιν, φανερὸν ἐκ τῶν εἰρημένων.
[14, 9]	ἐφύμνει πηκτίδος συγχορδία. (διαποροῦσι δ´	ἔνιοι	ὅπως τῆς μαγάδιδος οὔσης κατὰ
[14, 19]	ἐπὶ τῷ ῥύγχει γινομένην, ἣν	ἔνιοι	πώγωνα καλοῦσιν, οὐκ ἔχει· διὸ
[14, 5]	καθάπερ ἡ Λοκριστί· ταύτῃ γὰρ	ἔνιοι	τῶν γενομένων κατὰ Σιμωνίδην καὶ
[14, 5]	ἐκάλουν, ὕστερον δ´ ὑποδώριον, ὥσπερ	ἔνιοί	φασιν, ἐν τοῖς αὐλοῖς τετάχθαι
[14, 7]	προσοδιακοί, ἀποστολικοὶ (οὗτοι δὲ καὶ	παρθένιοι	καλοῦνται) καὶ οἱ τούτοις ὅμοιοι.
[14, 6]	νομίζουσιν, φανερὸν ἐκ τῶν εἰρημένων.	Λακεδαιμόνιοι	δ´ ὅτι μὲν ἐμάνθανον τὴν
[14, 20]	τοῖς εἵλωσιν ὑβριστικῶς πάνυ ἐχρῶντο	Λακεδαιμόνιοι	καὶ Μύρων ὁ Πριηνεὺς ἱστορεῖ
[14, 5]	διαφορᾶς ἐν τοῖς τούτων ἤθεσιν,	Λακεδαιμόνιοι	μὲν μάλιστα τῶν ἄλλων Δωριέων
[14, 6]	ἐπιστάμενοι. (διόπερ καὶ οἱ ἀνδρειότατοι	Λακεδαιμόνιοι	μετ´ αὐλῶν στρατεύονται, Κρῆτες δὲ
[14, 8]	(διετήρησαν δὲ μάλιστα τῶν Ἑλλήνων	Λακεδαιμόνιοι	τὴν μουσικήν, πλείστῃ αὐτῇ χρώμενοι,
[14, 4]	πολλαὶ κατὰ τόπους εἰσὶ προσηγορίαι.	Σικυώνιοι	μὲν γὰρ φαλλοφόρους αὐτοὺς καλοῦσιν,
[14, 7]	παρθένιοι καλοῦνται) καὶ οἱ τούτοις	ὅμοιοι.	τῶν γὰρ ὕμνων οἳ μὲν
[14, 21]	παρὰ Ποσειδίππῳ μόνῳ. δοῦλοι δ´	ὀψοποιοὶ	παρῆλθον ὑπὸ πρώτων Μακεδόνων τοῦτ´
[14, 10]	Ἀθήναις, σῦκα, κλητῆρες, βότρυς, γογγυλίδες,	ἄπιοι,	μῆλα, μάρτυρες, ῥόδα, μέσπιλα, χόρια,
[14, 16]	αἱ δ´ ἁμαμηλίδες οὔκ εἰσιν	ἄπιοι,	ὥς τινες οἴονται, ἀλλ´ ἕτερόν
[14, 6]	κυνίαισι, κὰτ τᾶν λευκοὶ καθύπερθεν	ἵππιοι	λόφοι νεύουσιν, κεφαλαῖσιν ἀνδρῶν ἀγάλματα·
[14, 5]	θηρίον τίκτει. μέγας γάρ, ὦ	μακάριοι,	κατὰ τὸν Θεοφίλου Κιθαρῳδόν, θησαυρός
[14, 6]	τῆς ψυχῆς· καὶ αἱ μὲν	ἐλευθέριοι	καὶ καλαὶ ποιοῦσι τοιαύτας, αἱ
[14, 10]	κοινῇ τε ἀστραγαλίζουσιν καὶ οἱ	κύριοι	τοὺς δούλους ἑστιῶσιν, ὡς ὁ
[14, 20]	ἐγκρατὲς γράφων οὕτως· καὶ οἱ	Θάσιοι	ἔπεμψαν Ἀγησιλάῳ προσιόντι πρόβατα παντοδαπὰ
[14, 16]	τοῖς δεσπόταις ἀποκείμεναι ἦσαν ἀπόλεκτοι,	θαυμάσιοι	τὸ κάλλος καὶ τὸ μέγεθος,
[14, 7]	οἱ Λάκωνες, ὧν καὶ οἱ	υἱοὶ	τὰ ἐμβατήρια μέλη ἀναλαμβάνουσιν, ἅπερ
[14, 7]	καὶ ὀρχοῦνται. εἰσὶ δὲ οἵδε·	προσοδιακοί,	ἀποστολικοὶ (οὗτοι δὲ καὶ παρθένιοι
[14, 5]	βρενθυόμενοι καὶ θυμοῦ πλήρεις, δυσκατάλλακτοι,	φιλόνεικοι,	οὐδὲν φιλάνθρωπον οὐδ´ ἱλαρὸν ἐνδιδόντες,
[14, 7]	ὀρχοῦνται. εἰσὶ δὲ οἵδε· προσοδιακοί,	ἀποστολικοὶ	(οὗτοι δὲ καὶ παρθένιοι καλοῦνται)
[14, 7]	οὖσα ὡς Λακεδαιμονίων τὸ εὕρημα.	πολεμικοὶ	δ´ εἰσὶν οἱ Λάκωνες, ὧν
[14, 1]	ἀμείλιχε, μειλιχίοιο· δώσει σοι μήτηρ	οἴκοι·	τὴν ἔξοχα τῖε. ἐλπίζων δ´
[14, 7]	τρόποι δ´ αὐτῆς οἵ τε	ὠσχοφορικοὶ	καὶ οἱ βακχικοί, ὥστε καὶ
[14, 16]	ἔφη· πόθεν ὑμῖν, ὦ πολυμαθέστατοι	γραμματικοί,	καὶ ἐκ ποίας βιβλιοθήκης ἀνεφάνησαν
[14, 7]	τοῖς κυνηγεσίοις. οἱ δὲ Κρῆτες	κυνηγετικοί,	διὸ καὶ ποδώκεις. εἰσὶ δέ
[14, 21]	μάλιστα γὰρ εἰσάγονται οἱ μάγειροι	σκωπτικοί	τινες, ὡς παρὰ Μενάνδρῳ ἐν
[14, 22]	δὲ τοιοῦτον δεῖπνον οἱ μὲν	Ἀττικοὶ	προσηγόρευον ἐπιδόρπισμα, οἱ δὲ Δωριεῖς
[14, 7]	οἵ τε ὠσχοφορικοὶ καὶ οἱ	βακχικοί,	ὥστε καὶ {τὴν ὄρχησιν} ταύτην
[14, 19]	δ´ εἰσὶν ἐν ῥόμβοις οἱ	κυκλίσκοι	ἧσσον μέλασι τοῦ ὅλου χρώματος·
[14, 14]	ἀπομασησαμένου πειράσομαι πλείω περιθεῖναι λόγον.	ΚΟΤΥΛΙΣΚΟΙ.	Ἡρακλέων ὁ Ἐφέσιος πλακοῦντάς τινάς
[14, 5]	τοὺς παιδικοὺς ἀγῶνας, οἱ δὲ	νεανίσκοι	τοὺς τῶν ἀνδρῶν. καὶ παρ´
[14, 6]	στέγη λαμπραῖσιν κυνίαισι, κὰτ τᾶν	λευκοὶ	καθύπερθεν ἵππιοι λόφοι νεύουσιν, κεφαλαῖσιν
[14, 4]	ἐν τῷ περὶ Παιάνων οἱ	αὐτοκάβδαλοι,	φησί, καλούμενοι ἐστεφανωμένοι κιττῷ σχέδην
[14, 5]	ἄλλων Δωριέων τὰ πάτρια διαφυλάττουσιν,	Θεσσαλοὶ	δὲ (οὗτοι γάρ εἰσιν οἱ
[14, 4]	αὐτοκαβδάλους, οἳ δὲ φλύακας, ὡς	Ἰταλοί,	σοφιστὰς δὲ οἱ πολλοί· Θηβαῖοι
[14, 22]	Μακεδόνων ἐπικράτειαν. ὁμολογοῦνται δ´ οἱ	Θετταλοὶ	πολυτελέστατοι τῶν Ἑλλήνων γεγενῆσθαι περί
[14, 8]	ἔσται μήτε λαγαρὸς μήτε μείουρος.	ἀκέφαλοι	δέ εἰσιν οἱ ἐπὶ τῆς
[14, 2]	μόνον θυραμάχοις τε πυγμαχίαισι νέων	θέλοι	παροίνων ἔμμεναι στρατηλάτας. παῖε τὸν
[14, 22]	(καὶ Ἄλεξις δ´ ἐν Λεβητίῳ	δηλοῖ	ὅτι ἡ μαγειρικὴ τέχνη ἐπιτήδευμα
[14, 21]	αὔχημα τροφαλὶς‘ ἥδ´ ἐστί σοι,	φίλοι,	λέξωμέν τι καὶ περὶ ΤΥΡΩΝ.
[14, 16]	τούτων δὲ πρῶτον ἐμνήσθην, ἄνδρες	φίλοι,	οὐχ ὅτι ἡμῖν παράκειται νῦν,
[14, 13]	καὶ καλοῦνται ἐπ´ αὐτὸν οἱ	φίλοι,	παρατίθεται δὲ μετὰ μέλιτος‘ ὥς
[14, 22]	δὲ τοιουτονὶ βρῶμα ὑμῖν, ἄνδρες	φίλοι,	τὸ μῦμα φέρω. περὶ οὗ
[14, 5]	ὁ μὲν κωμῳδιοποιὸς Εὔπολις, ἄνδρες	φίλοι,	φησί· χἠ μουσικὴ πρᾶγμ´ ἐστὶ
[14, 22]	συνεπόνουν δ´ αὐτῷ καὶ οἱ	ἄλλοι	ἀδελφοί. οὕτως ἔνδοξον ἦν καὶ
[14, 4]	μὲν γὰρ φαλλοφόρους αὐτοὺς καλοῦσιν,	ἄλλοι	δ´ αὐτοκαβδάλους, οἳ δὲ φλύακας,
[14, 7]	τινα βάρβαρον εὑρετὴν αὐτῆς γενέσθαι,	ἄλλοι	δὲ Κρῆτα λέγουσι τὸ γένος
[14, 9]	μάχας, ἀρξάμενον ἀπὸ τῆς Ὀδυσσείας.	ἄλλοι	δὲ πρῶτόν φασιν παρ´ Ἐλευθερναίοις
[14, 3]	οὖλον οὖλον ἵει, ἴουλον ἵει	ἄλλοι	δέ φασιν ἐριουργῶν εἶναι τὴν
[14, 5]	τὴν δίοδον εἰσῆλθον, οἱ μὲν	ἄλλοι	παραχρῆμα πάντες αὐτοὺς ἐξεκήρυξαν, Μαντινεῖς
[14, 7]	Ἀριστοφάνης τ´ ἐν Κενταύρῳ καὶ	ἄλλοι	πλείονες, ὕστερον μακτρισμὸν ὠνόμασαν· ἣν
[14, 10]	ὁρμῆσαν τὸ τῆς λίμνης ὕδωρ	ἐμβάλλοι	εἰς τὸ τοῦ Πηνειοῦ ῥεῖθρον,
[14, 4]	τὰ ποιήματα αὐτῶν. οἱ δὲ	ἰθύφαλλοι,	φησί, καλούμενοι προσωπεῖα μεθυόντων ἔχουσιν
[14, 20]	πέρναι διάφοροι συντίθενται ταῖς Κανταβρικαῖς	ἐνάμιλλοι.	ΑΛΙΠΑΣΤΩΝ δὲ κρεῶν μνημονεύει ὁ
[14, 1]	καὶ Παλαμήδην, λέγων οὕτως· καίτοι	πολλοί	γε πονοῦμεν. τὸ δ´ ἀσύμβολον
[14, 6]	αὐλῶν Λυδοί, ὡς Ἡρόδοτος ἱστορεῖ.	πολλοὶ	δὲ καὶ τῶν βαρβάρων τὰς
[14, 4]	ὡς Ἰταλοί, σοφιστὰς δὲ οἱ	πολλοί·	Θηβαῖοι δὲ καὶ τὰ πολλὰ
[14, 1]	Διόνυσον, ἑταῖρε Τιμόκρατες, μαινόμενον οἱ	πολλοὶ	λέγουσιν ἀπὸ τοῦ τοὺς πλείονας
[14, 2]	τῶν αὐτῶν οὐκ αἰεί, ἐπειδὴ	πολλοὶ	περὶ αὐτῶν ἐγίνοντο λόγοι, τὰ
[14, 6]	καθάπερ ἐλέγομεν. ἐοίκασιν οὖν οἱ	πολλοὶ	τὴν ἐπιστήμην ἀποδιδόναι ταῖς συνουσίαις
[14, 1]	Δεσμώτιδι Μελανίππῃ ἔφη· ἀνδρῶν δὲ	πολλοὶ	τοῦ γέλωτος εἵνεκα ἀσκοῦσι χάριτας
[14, 14]	πρόκειται τὸ μαρτύριον. ΓΕΛΩΝΕΙΟΣ πλακοῦς	ΜΥΛΛΟΙ.	Ἡρακλείδης ὁ Συρακόσιος ἐν τῷ
[14, 7]	δὲ δοκεῖ εἶναι ἡ πυρρίχη·	ἔνοπλοι	γὰρ αὐτὴν παῖδες ὀρχοῦνται. τάχους
[14, 15]	καὶ οὗτος ἐκ τυροῦ γίνεται.	λούκουντλοι,	ἀργυροτρύφημα, λίβος, κίρκλος λιξόλας, κλουστροπλακοῦς.
[14, 7]	αὐλοὶ καὶ ἑκάστοις αὐλητῶν ὑπῆρχον	αὐλοὶ	ἑκάστῃ ἁρμονίᾳ πρόσφοροι ἐν τοῖς
[14, 7]	ἦσαν ἴδιοι καθ´ ἑκάστην ἁρμονίαν	αὐλοὶ	καὶ ἑκάστοις αὐλητῶν ὑπῆρχον αὐλοὶ
[14, 8]	αὕτη κατελύθη καὶ τρόποι μουσικῆς	φαῦλοι	κατεδείχθησαν, οἷς ἕκαστος τῶν χρωμένων
[14, 13]	ΑΜΗΣ πλακοῦντος γένος. Ἀντιφάνης· ἄμητες,	ἄμυλοι.	Μένανδρος ἐν Ὑποβολιμαίῳ· τὸν ἄμητα,
[14, 21]	κωμῳδίᾳ πλὴν παρὰ Ποσειδίππῳ μόνῳ.	δοῦλοι	δ´ ὀψοποιοὶ παρῆλθον ὑπὸ πρώτων
[14, 10]	πολυήμερος, ἧς ἐν μιᾷ οἱ	δοῦλοι	μετὰ τῶν πολιτῶν κοινῇ τε
[14, 10]	ὅταν γὰρ τῇ Ἥρᾳ θύωσιν,	δοῦλοι	οὐ παραγίνονται ἐπὶ τὴν εὐωχίαν.
[14, 3]	ᾠδὴ ὀλοφυρμὸς καλεῖται. αἱ δὲ	ἴουλοι	καλούμεναι ᾠδαὶ Δήμητρι καὶ Φερσεφόνῃ
[14, 3]	καλοῦσι καὶ ἰούλους. δημήτρουλοι καὶ	καλλίουλοι.	καὶ πλεῖστον οὖλον οὖλον ἵει,
[14, 3]	θεὸν οὔλους καλοῦσι καὶ ἰούλους.	δημήτρουλοι	καὶ καλλίουλοι. καὶ πλεῖστον οὖλον
[14, 7]	τὴν ὄρχησιν ἁπλουστέραν ἔχοντα καλεῖται	δάκτυλοι,	ἰαμβική, Μολοσσικὴ ἐμμέλεια, κόρδαξ, σίκιννις,
[14, 21]	τοιαῦτα. συμβαίνει δέ τι νῦν	μοι	διακονοῦντι παρὰ τῷ δεσπότῃ ἀστεῖον·
[14, 21]	ὅ τι ἦν— ἔφη· ἀγνοεῖν	μοι	δοκεῖτε, ὦ ἄνδρες δαιταλῆς, ὅτι
[14, 7]	καὶ περὶ μὲν ὀρχήσεως τοσαῦτά	μοι	ἐπὶ τοῦ παρόντος λέλεκται. (τὸ
[14, 16]	ἄλλων πάντων τῶν παρακειμένων λελέξεταί	μοι,	ἵνα με τῆς πολυμαθίας ἀγασθῆτε·
[14, 17]	Κοριαννοῖ λέγων οὕτως· ἀλλ´ ἰσχάδας	μοι	πρόελε τῶν πεφωσμένων. καὶ μετ´
[14, 7]	ποῦ μοι τὰ ῥόδα, ποῦ	μοι	τὰ ἴα, ποῦ μοι τὰ
[14, 7]	ποῦ μοι τὰ ἴα, ποῦ	μοι	τὰ καλὰ σέλινα; ταδὶ τὰ
[14, 7]	τοιαύτης μιμούμενοι καὶ λέγοντες· ποῦ	μοι	τὰ ῥόδα, ποῦ μοι τὰ
[14, 9]	καὶ μέγα. τὴν ἀπορίαν οὖν	μοι	ταύτην οὐδεὶς ἄλλος δυνήσεται ἀπολύσασθαι,
[14, 22]	Ἀγνοίᾳ ταυτί· ἥδιον οὐδέν ἐστί	μοι	τῆς ματτύης, τοῦτ´ εἴτε πρῶτοι
[14, 16]	ἐν Βοιωτίᾳ· ἐνεγκεῖν ἐξ ἀγροῦ	μοι	τῶν ῥοιῶν τῶν σκληροκόκκων. Ἐπίλυκος
[14, 11]	τραπέζαις βρώματα, λέγων οὕτως· εἰπέ	μοι,	ὡς ὀλίγα λοιπὰ τῶν ἐπιτραπεζωμάτων;
[14, 8]	μουσική. ταῦτα μὲν ὁ Ἀριστόξενος.	~(κἀμοὶ	δὲ διὰ τοῦτο φαίνεται φιλοσοφητέον
[14, 11]	κρεῶν σέθεν διεδάσαντο καὶ φάγον.	ἐμοὶ	δ´ ἄπορα γαστρίμαργον μακάρων τιν´
[14, 5]	αὐτὴν ὑπὸ τὴν Δώριον ἁρμονίαν.	ἐμοὶ	δὲ δοκεῖ ὁρῶντας αὐτοὺς τὸν
[14, 9]	ὃν οὐκ ἂν ἠξίουν ἐγὼ	ἐμοὶ	διδάσκειν οὐδ´ ἂν εἰς Ἀδώνια.
[14, 4]	καὶ τῆς φωνῆς τὴν ἐμμέλειαν.	ἐμοὶ	μὲν γὰρ οὐδὲν ἐλάττων εἶναι
[14, 1]	Δημήτριος ἔφη· ἀλλ´ ἡ παρ´	ἐμοὶ	πόρνη σωφρονέστερον τῆς παρ´ ἐκείνῳ
[14, 22]	ἥμαρτον. ἀλλὰ δεῦρο νῦν〉 συνείσιθι	ἐμοί,	τά τ´ ἔνδον εὐτρεπῆ ποίει
[14, 16]	ἐσθίειν, ὡς Ἕρμιππος ἐν Στρατιώταις·	οἴμοι	τάλας, δάκνει, δάκνει, ἀπεσθίει μου
[14, 5]	νόμον· τοῖς δ´ ὀξύφωνοι πηκτίδων	ψαλμοὶ	κρέκον Λύδιον ὕμνον. (οὐ παραληπτέον
[14, 10]	μύρτα, κληρωτήρια, ὑάκινθος, ἄρνες, κλεψύδραι,	νόμοι,	γραφαί. μέλλοντος οὖν τοῦ Ποντιανοῦ
[14, 3]	δὲ Ἀθήνησι καὶ οἱ Χαρώνδου	νόμοι	παρ´ οἶνον, ὡς Ἕρμιππός φησιν
[14, 1]	κωμῳδίας ποιητὴς ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ	Ὁμώνυμοι	μνημονεύει Κηφισοδώρου τοῦ πλάνου διὰ
[14, 16]	τῶν αὐτῶν. αὐταὶ δὲ αἱ	βάλανοι	τῶν φοινίκων οἵας μὲν ἐν
[14, 11]	παρέχουσα δευτέρα τράπεζα προσεγένετο, καὶ	στέφανοι	καὶ μύρα καὶ θυμιάματα καὶ
[14, 7]	ὀνομάτων τε καὶ νομίμων καὶ	ἀπολοφυράμενοι	πρὸς ἀλλήλους καὶ ἀποδακρύσαντες ἀπέρχονται.
[14, 7]	δ´ ἐστὶν αὕτη ὄρχησις, ᾗ	χρησάμενοι	οἱ περὶ Πτολεμαῖον Ἀλέξανδρον τὸν
[14, 6]	εἴποι καὶ βαθυχαῖταί κεν Μῆδοι	ἐπιστάμενοι.	(διόπερ καὶ οἱ ἀνδρειότατοι Λακεδαιμόνιοι
[14, 4]	λαμβάνουσιν, προσκόπιον δ´ ἐξ ἑρπύλλου	περιτιθέμενοι	καὶ παιδέρωτος ἐπάνω τούτου ἐπιτίθενται
[14, 4]	ἴων καὶ κιττοῦ· καυνάκας τε	περιβεβλημένοι	παρέρχονται οἳ μὲν ἐκ παρόδου,
[14, 22]	ἔτι καὶ νῦν τῶν πρότερον	μεμνημένοι	τὰ σπλάγχνα τοῖς θεοῖσιν ὀπτῶσιν
[14, 22]	οὐδέπω εἰς τὴν τοιαύτην χρῆσιν	ἐξευρημένοι.	ὡς δ´ ἤρες´ αὐτοῖς ὕστερον,
[14, 7]	δέ φησιν ὡς οἱ παλαιοὶ	γυμναζόμενοι	πρῶτον ἐν τῇ γυμνοπαιδικῇ εἰς
[14, 6]	ἕκαστοι καὶ τῶν βαρβάρων οἱ	γινωσκόμενοι	τυγχάνουσιν χρώμενοι. οὐ κακῶς δ´
[14, 7]	πάνδημος αὕτη μουσική, καθ´ αὑτοὺς	γενόμενοι	ὀλίγοι ἀναμιμνησκόμεθα οἵα ἦν ἡ
[14, 5]	ἐπὶ ταῖς τῶν σωμάτων εὐεξίαις	βρενθυόμενοι	καὶ θυμοῦ πλήρεις, δυσκατάλλακτοι, φιλόνεικοι,
[14, 1]	Μακεδόνα πέμψαι αὐτοῖς τάλαντον, ἵν´	ἐκγραφόμενοι	τὰ γελοῖα πέμπωσιν αὐτῷ. ὅτι
[14, 4]	δὲ τὰ Ὁμήρου. ~(καὶ οἱ	καλούμενοι	δὲ ἱλαρῳδοί, οὓς νῦν τινες
[14, 4]	περὶ Παιάνων οἱ αὐτοκάβδαλοι, φησί,	καλούμενοι	ἐστεφανωμένοι κιττῷ σχέδην ἐπέραινον ῥήσεις.
[14, 19]	Παρθένου ἐν Λέρῳ εἰσὶν οἱ	καλούμενοι	ὄρνιθες μελεαγρίδες. ὁ δὲ τόπος
[14, 4]	αὐτῶν. οἱ δὲ ἰθύφαλλοι, φησί,	καλούμενοι	προσωπεῖα μεθυόντων ἔχουσιν καὶ ἐστεφάνωνται,
[14, 7]	δὲ ὠρχοῦντο μετὰ λέξεως τοιαύτης	μιμούμενοι	καὶ λέγοντες· ποῦ μοι τὰ
[14, 19]	ὀπτῶσιν, ἀλλ´ ἕψουσι τὰ κρέα,	παραιτούμενοι	τὰς θεὰς ἀπείργειν τὰ περισκελῆ
[14, 7]	τῆς ἀρχαίας. ἔχουσι γὰρ οἱ	ὀρχούμενοι	θύρσους ἀντὶ δοράτων, προίενται δὲ
[14, 4]	Παιάνων οἱ αὐτοκάβδαλοι, φησί, καλούμενοι	ἐστεφανωμένοι	κιττῷ σχέδην ἐπέραινον ῥήσεις. ὕστερον
[14, 22]	ἀρχὴ— τὴν περιπόρφυρον ἐνδεδυκότες καὶ	ἐστεφανωμένοι	πελέκει τὰ ἱερεῖα κατέβαλλον. οὐ
[14, 6]	τὸν Ἀχιλλέα φιλοτιμίαν διετέλουν {γὰρ}	ἀκροώμενοι	φόρμιγγος περικαλλέος, ἣν ἔχ´ Ἀπόλλων,
[14, 3]	ᾧ καὶ νῦν ἔτι πάντες	χρώμενοι	διατελοῦσι. τοιοῦτος δ´ ἐστὶ καὶ
[14, 8]	Λακεδαιμόνιοι τὴν μουσικήν, πλείστῃ αὐτῇ	χρώμενοι,	καὶ συχνοὶ παρ´ αὐτοῖς ἐγένοντο
[14, 6]	τῶν βαρβάρων οἱ γινωσκόμενοι τυγχάνουσιν	χρώμενοι.	οὐ κακῶς δ´ ἔλεγον οἱ
[14, 16]	Ἰωνίᾳ καλουμένας ἁμαμηλίδας· εἰσὶ γὰρ	ἀπύρηνοί	τε καὶ ἡδεῖαι καὶ γλυκεῖαι.
[14, 3]	ἐνίας κατανοήσειεν ἄν τις, ἃς	ἐκεῖνοι	κατά τινα ἐπιχωριαζομένην παρ´ αὐτοῖς
[14, 16]	ἐκ τοῦ σήματος δενδρίον, ὃ	ἐκεῖνοι	κόνναρον ἐπονομάζουσιν. ἐστὶ δὲ τὸ
[14, 9]	ἀλλὰ διὰ τῆς ἀκοῆς μόνον	κρίνοι,	νομίζειν γʹ κιθαρῶν ἀκούειν διαφόρως
[14, 7]	καλουμένῃ ἀναπάλῃ παρὰ τοῖς παλαιοῖς.	γυμνοὶ	γὰρ ὀρχοῦνται οἱ παῖδες πάντες,
[14, 17]	ἰσχάδας ἤσθιον Φερεκράτης δείκνυσιν ἐν	Κοριαννοῖ	λέγων οὕτως· ἀλλ´ ἰσχάδας μοι
[14, 10]	διὸ καὶ Φύλαρχον εἰρηκέναι· σουριηι	μοῦνοι	μὲν ἐλεύθεροι ἱεροεργοί, ἀνδράσι προσκεινοισιν
[14, 16]	τῆς τραπέζης, λέγετε ἡμῖν, ὦ	λίχνοι,	τίς τοῦ ὀνόματος τούτου τῶν
[14, 8]	μουσικήν, πλείστῃ αὐτῇ χρώμενοι, καὶ	συχνοὶ	παρ´ αὐτοῖς ἐγένοντο μελῶν ποιηταί.
[14, 5]	Φρύγιον ἄεισαν νόμον· τοῖς δ´	ὀξύφωνοι	πηκτίδων ψαλμοὶ κρέκον Λύδιον ὕμνον.
[14, 16]	ψευδεπιχάρμεια ταῦτα ὅτι πεποιήκασιν ἄνδρες	ἔνδοξοι	Χρυσόγονός τε ὁ αὐλητής, ὥς
[14, 21]	σπονδή. δίδου σὺ σπλάγχν´ ἀκολουθῶν.	ποῖ	βλέπεις; σπονδή. φέρ´, ὦ παῖ
[14, 6]	δ´ εὐδόκιμον Μαραθώνιον ἄλσος ἂν	εἴποι	καὶ βαθυχαῖταί κεν Μῆδοι ἐπιστάμενοι.
[14, 20]	Ἀκυτανίᾳ πόλις Πομπέλων, ὡς ἂν	εἴποι	τις Πομπηιόπολις, ἐν ᾗ πέρναι
[14, 10]	ᾠά, σήσαμα· ὅλην λέγοντα με	ἐπιλείποι	τὴν ἡμέραν. καὶ Δίφιλος ἐν
[14, 7]	παγκρατίου, κινοῦντες ἐρρύθμως τοὺς πόδας.	τρόποι	δ´ αὐτῆς οἵ τε ὠσχοφορικοὶ
[14, 8]	τε προαίρεσις αὕτη κατελύθη καὶ	τρόποι	μουσικῆς φαῦλοι κατεδείχθησαν, οἷς ἕκαστος
[14, 5]	οἷς καὶ συνεξομοιοῦσθαι πεφύκαμεν πάντες	ἄνθρωποι·	διὸ καὶ κατὰ τὰς ἐθνικὰς
[14, 8]	ἐπίτονος τετάνυστο βοὸς ἶφι κταμένοιο.	λαγαροὶ	δὲ οἱ ἐν μέσῳ, οἷον·
[14, 10]	Φύλαρχον εἰρηκέναι· σουριηι μοῦνοι μὲν	ἐλεύθεροι	ἱεροεργοί, ἀνδράσι προσκεινοισιν ἐλεύθερον ἆμαρ
[14, 19]	Σαμίας Ἥρας φησίν· οἱ ταοὶ	ἱεροί	εἰσι τῆς Ἥρας. καὶ μήποτε
[14, 12]	ἀγαθῶν πάλιν εἴσφερον γεμούσας, τὰς	ἐφήμεροι	καλέοντι {νῦν} τραπέζας δευτέρας, ἀθάνατοι
[14, 21]	καὶ θυτικῆς ἦσαν ἔμπειροι οἱ	παλαίτεροι	μάγειροι· προίσταντο γοῦν καὶ γάμων
[14, 11]	μακάρων τιν´ εἰπεῖν. οἱ δὲ	παλαιότεροι	ἁπλῶς τραπέζας ἔλεγον, ὡς Ἀχαιὸς
[14, 11]	{Α. μελίπηκτα δ´ εἴ σοι	προσφέροι;	{Β. τρώγοιμι καί. {Α. ᾠὸν
[14, 22]	δεσπότῃ. {Α. καταρχόμεθ´ ἡμεῖς οἱ	μάγειροι,	θύομεν, σπονδὰς ποιοῦμεν, τῷ μάλιστα
[14, 21]	θυτικῆς ἦσαν ἔμπειροι οἱ παλαίτεροι	μάγειροι·	προίσταντο γοῦν καὶ γάμων καὶ
[14, 21]	μαισωνικά. μάλιστα γὰρ εἰσάγονται οἱ	μάγειροι	σκωπτικοί τινες, ὡς παρὰ Μενάνδρῳ
[14, 9]	παρὰ τοῖς Λάκωσιν εὐθυνόμενον ὡς	παραφθείροι	τὴν ἀρχαίαν μουσικήν, καὶ μέλλοντός
[14, 21]	παράδοξον εἰ καὶ θυτικῆς ἦσαν	ἔμπειροι	οἱ παλαίτεροι μάγειροι· προίσταντο γοῦν
[14, 20]	τις Πομπηιόπολις, ἐν ᾗ πέρναι	διάφοροι	συντίθενται ταῖς Κανταβρικαῖς ἐνάμιλλοι. ΑΛΙΠΑΣΤΩΝ
[14, 4]	διὰ μέσου βαδίζειν. οἱ δὲ	φαλλοφόροι,	φησίν, προσωπεῖον μὲν οὐ λαμβάνουσιν,
[14, 17]	τὸ πεδίον, οἱ πλεῦνες αὐτῶν	καρποφόροι,	ἐκ τῶν καὶ σιτία καὶ
[14, 7]	αὐλητῶν ὑπῆρχον αὐλοὶ ἑκάστῃ ἁρμονίᾳ	πρόσφοροι	ἐν τοῖς ἀγῶσι. Πρόνομος δ´
[14, 1]	ἅμα δὲ τούτοις ἐπικτυποῦντες οἱ	χοροὶ	καὶ συνεπισείοντες τὴν σκευὴν ἐπεφέροντο
[14, 21]	ἐλεύθερος γεγώς οὐδὲ γὰρ ἂν	εὕροι	τις ὑμῶν δοῦλον μάγειρόν τινα
[14, 8]	αὖθ´ ἡγείσθην Ἀσκληπιοῦ δύο παῖδε.	μείουροι	δ´ εἰσὶν οἱ ἐπὶ τῆς
[14, 16]	ἡψημένη· χίδρον δὲ οἱ ἑφθοὶ	πυροί.	κηρίναν δὲ ὀπώραν λέγει τὸ
[14, 16]	ἃ δὴ νῦν πιστάκια οἱ	Σύροι	καλοῦσιν. καὶ οὗτοι μὲν διὰ
[14, 7]	τῆς κινήσεως, ἣν καὶ οἱ	σάτυροι	ὀρχοῦνται ταχυτάτην οὖσαν. οὐ γὰρ
[14, 7]	περὶ Χορῶν, σίκιννις καὶ οἱ	σάτυροι	σικιννισταί. τινὲς δέ φασιν Σίκιννόν
[14, 16]	Οὐλπιανέ, τὴν κοπτήν· ἧς συμβουλεύω	σοι	ἀπεσθίειν. καὶ ὃς οὐδὲν μελλήσας
[14, 4]	βαίνοντες ἐν ῥυθμῷ καὶ λέγοντες·	σοί,	Βάκχε, τάνδε μοῦσαν ἀγλαίζομεν, ἁπλοῦν
[14, 2]	δέμας πεπλασμένον. ἢν ἰδού· ἅδε	σοι	δεξιὰ καὶ ποδὸς διαρριφά, θριαμβοδιθύραμβε,
[14, 15]	ἐκρεῖν τὸν ὀρόν. καὶ ὅταν	σοὶ	δόξῃ πεπηγέναι, ἄρας τὸ σκεῦος
[14, 13]	τέτταρας τραπέζας τῶν γυναικῶν εἶπά	σοι,	ἓξ δὲ τῶν ἀνδρῶν· τὸ
[14, 2]	αὐλῶν πέραινε. δέξεται δὲ τἄλλα	σοι	ἡδύ τι κοινόν ἐστιν οὗ
[14, 20]	ἐν Διονύσῳ· ἁλίπαστα ταῦτα παρατίθημί	σοι.	καὶ ἐν Γόησιν· {ὁ στράβων}
[14, 9]	φησίν· μαγάδι λαλήσω μικρὸν ἅμα	σοι	καὶ μέγα. τὴν ἀπορίαν οὖν
[14, 13]	ἃ μετεγράψαμεν ὀνόματα πλακούντων τούτων	σοι	καὶ μεταδώσομεν, οὐχ ὡς τοῦ
[14, 13]	πολλῶν καταλεξάντων, ὅσων μέμνημαι τούτων	σοι	καὶ μεταδώσω. οἶδα δὲ καὶ
[14, 9]	ᾄσματι, οὗ ἐστιν ἀρχή· Ἄρτεμι,	σοί	μέ τι φρὴν ἐφίμερον ὕμνον
[14, 1]	ἀμφὶ γέλωτος, ἀμείλιχε, μειλιχίοιο· δώσει	σοι	μήτηρ οἴκοι· τὴν ἔξοχα τῖε.
[14, 16]	εἴπῃς παρὰ τίνι κεῖται, δώσω	σοι‘	οὐ χρυσέους δέκα στατῆρας‘ κατὰ
[14, 15]	καὶ ἔα παγῆναι. ἐὰν δέ	σοι	παρῇ κοσκίνια μικρά, ἐπίβαλε εἰς
[14, 19]	Παλλακῇ· μικρὸν ἐπιμείνας προστρέχει, ἠγόρακά	σοι	περιστέρια ταδί〉 λέγων. ὁμοίως Νικόστρατος
[14, 12]	τραγημάτων δ´ ἔσθ´ ἡ τράπεζά	σοι	πλέα. {Β. οὐ φιλοτραγήμων εἰμί
[14, 1]	Ἀγησίλαος καὶ ὀργισθεὶς ἔφη φανήσομαί	σοί	ποτε καὶ λέων. ὕστερον γὰρ
[14, 16]	ὁ Δημόκριτος· ἀλλ´ οὐκ ἐσθίειν	σοι	προσέταξα, καλὲ ὀνοματοθήρα, ἀλλὰ μὴ
[14, 11]	βίαι. {Α. μελίπηκτα δ´ εἴ	σοι	προσφέροι; {Β. τρώγοιμι καί. {Α.
[14, 7]	Θεωροῖς· καὶ μὴν παλαιῶν τῶνδέ	σοι	σκωπευμάτων. καλλαβίδων δ´ Εὔπολις ἐν
[14, 17]	ἰσχάδας μὲν καὶ γλυκὺν ἀποστελοῦμέν	σοι,	σοφιστὴν δ´ ἐν Ἕλλησιν οὐ
[14, 22]	ῥόας ὀξείας κόκκοις. εἶναι δέ	σοι	τὸ αὐτὸ μῦμα καὶ ὄψον.
[14, 15]	ἐξ οἴνου σκληρόν· εἰ δέ	σοι	τυρίον παρέσται, ἥμισυ μάξεις ἐξ
[14, 13]	Ῥοδίᾳ· Ἄρτεμι, φίλη δέσποινα, τοῦτόν	σοι	φέρω, ὦ πότνι´, ἀμφιφῶντα καὶ
[14, 21]	Σικελίας αὔχημα τροφαλὶς‘ ἥδ´ ἐστί	σοι,	φίλοι, λέξωμέν τι καὶ περὶ
[14, 22]	τίνα τρόπον; {Α. πρόσεχε, κἀγώ	σοι	φράσω. ἀλληλοφαγίας καὶ κακῶν ὄντων
[14, 5]	ἰσχιακοὺς φάσκων ἀνόσους διατελεῖν, εἰ	καταυλήσοι	τις τοῦ τόπου τῇ Φρυγιστὶ
[14, 5]	τοῖς ἑξῆς σαφέστερόν φησιν· πρέπει	τοι	πᾶσιν ἀοιδὰ λαβράκταις Αἰολὶς ἁρμονία.
[14, 12]	ἐφήμεροι καλέοντι {νῦν} τραπέζας δευτέρας,	ἀθάνατοι	δέ τ´ Ἀμαλθείας κέρας. ταῖσιν
[14, 6]	Μῆδοι ἐπιστάμενοι. (διόπερ καὶ οἱ	ἀνδρειότατοι	Λακεδαιμόνιοι μετ´ αὐλῶν στρατεύονται, Κρῆτες
[14, 16]	ἐκ ποίας βιβλιοθήκης ἀνεφάνησαν οἱ	σεμνότατοι	οὗτοι συγγραφεῖς Χρύσιππος καὶ Ἁρποκρατίων,
[14, 16]	Οὐλπιανὸς ἔφη· πόθεν ὑμῖν, ὦ	πολυμαθέστατοι	γραμματικοί, καὶ ἐκ ποίας βιβλιοθήκης
[14, 22]	ἐπικράτειαν. ὁμολογοῦνται δ´ οἱ Θετταλοὶ	πολυτελέστατοι	τῶν Ἑλλήνων γεγενῆσθαι περί τε
[14, 1]	Θεόπομπος, Ἕρμιππος, {ὁ} Λυσίμαχος, οἵτινες	ἐπιφανέστατοι	ἦσαν. τούτους οὖν στήσας ἐπὶ
[14, 21]	τινὰ ἀποτράγημα αὐτὸν εἴρηκεν ἀλώπεκος	ἤτοι	ὡς μικρὸν τὸ σῶμα ἢ
[14, 1]	τι καὶ ἡμεῖς περὶ τούτων.	καίτοι	γε οἶδα καὶ Ἀνάχαρσιν τὸν
[14, 18]	κοινὸν δῆλον. σταφυλῆς δὲ μέμνηται,	καίτοι	δοκοῦντος τοῦ ὀνόματος Ἀσιαγενοῦς εἶναι,
[14, 9]	λέγων οὕτως ἐν τῇ Σεμέλῃ·	καίτοι	κλύω μὲν Ἀσιάδος μιτρηφόρους Κυβέλας
[14, 6]	πρώτισθ´ ὑπὸ ἔργον ἕσταμεν τόδε.	καίτοι	μᾶλλον ἴσως ἥρμοττε τὴν οἰκίαν
[14, 7]	τοῦθ´ ἱστορήσαντας ὡς Ἀντιγενείδου εἰπόντος.	καίτοι	οἱ καθ´ ἡμᾶς γε τέλος
[14, 1]	Ῥαδάμανθυν καὶ Παλαμήδην, λέγων οὕτως·	καίτοι	πολλοί γε πονοῦμεν. τὸ δ´
[14, 5]	ὧν Κυναιθεῖς ὀλιγωρήσαντες εἰς τέλος,	καίτοι	σκληρότατον παρὰ πολὺ τῆς Ἀρκαδίας
[14, 5]	τὴν ὑπερφρύγιον ἴδιον ἔχουσαν ἦθος·	καίτοι	τινές φασιν ἄλλην ἐξευρηκέναι καινὴν
[14, 5]	εὐεξίαις βρενθυόμενοι καὶ θυμοῦ πλήρεις,	δυσκατάλλακτοι,	φιλόνεικοι, οὐδὲν φιλάνθρωπον οὐδ´ ἱλαρὸν
[14, 16]	δὲ τοῖς δεσπόταις ἀποκείμεναι ἦσαν	ἀπόλεκτοι,	θαυμάσιοι τὸ κάλλος καὶ τὸ
[14, 6]	δὲ δρῶσιν οὐθέν, ἀλλ´ ὥσπερ	ἀπόπληκτοι	στάδην ἑστῶτες ὠρύονται. ἦν γὰρ
[14, 11]	χρέονται, ἐπιφορήμασι δὲ πολλοῖς. τὸ	μέντοι	κατὰ τὴν παροιμίαν λεγόμενον Ἀβυδηνὸν
[14, 21]	δὴ προεκπονῇ, Τηλέμβροτε, γράφων· ἐνταῦθα	μέντοι	τυρὸς ἐξ Ἀχαίης Τρομιλικὸς θαυμαστός,
[14, 16]	κόκκον ἐν χιόνι ῥόας; (ῥοίδιον	μέντοι	ὡς βοίδιον τὸ ὑποκοριστικόν. Ἀντιφάνης
[14, 13]	κόκκωρα ἰσχὰς καὶ κάρυα τρία.	ΣΤΡΕΠΤΟΙ	καὶ ΝΕΗΛΑΤΑ. τούτων μνημονεύει Δημοσθένης
[14, 17]	ἰσχάδες Τιθράσιαι. οὕτω δὲ ἦσαν	περισπούδαστοι	πᾶσιν ἀνθρώποις αἱ ἰσχάδες— ὄντως
[14, 6]	μουσική· διὸ καὶ τῶν Ἑλλήνων	ἕκαστοι	καὶ τῶν βαρβάρων οἱ γινωσκόμενοι
[14, 5]	τοὺς ὕμνους καὶ παιᾶνας, οἷς	ἕκαστοι	κατὰ τὰ πάτρια τοὺς ἐπιχωρίους
[14, 22]	τῶν δ´ ἄλλων Ἑλλήνων οἱ	πλεῖστοι	ἐπιδειπνίδα. τοσούτων καὶ περὶ τῆς
[14, 6]	δὲ χοροῖς κάλλιστα θεοὺς τιμῶσιν,	ἄριστοι	ἐν πολέμῳ. σχεδὸν γὰρ ὥσπερ
[14, 7]	ὑπορχηματικὴ ὄρχησις ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν	βέλτιστοι	δέ εἰσι τῶν τρόπων οἵτινες
[14, 19]	εἰσι τῆς Ἥρας. καὶ μήποτε	πρώτιστοι	καὶ ἐγένοντο καὶ ἐτράφησαν ἐν
[14, 7]	ἅπερ καὶ ἐνόπλια καλεῖται. καὶ	αὐτοὶ	δ´ οἱ Λάκωνες ἐν τοῖς
[14, 4]	ῥήσεις. ὕστερον δὲ ἴαμβοι ὠνομάσθησαν	αὐτοί	τε καὶ τὰ ποιήματα αὐτῶν.
[14, 5]	τὰ πάτρια διαφυλάττουσιν, Θεσσαλοὶ δὲ	(οὗτοι	γάρ εἰσιν οἱ τὴν ἀρχὴν
[14, 19]	πυκνοῖς διειλημμένου οὐ μείζοσιν φακῶν.	οὗτοι	δ´ εἰσὶν ἐν ῥόμβοις οἱ
[14, 1]	πρώτους εἰσῆγεν αὐλητὰς ἅμα πάντας.	οὗτοι	δ´ ἦσαν Θεόδωρος ὁ Βοιώτιος,
[14, 7]	εἰσὶ δὲ οἵδε· προσοδιακοί, ἀποστολικοὶ	(οὗτοι	δὲ καὶ παρθένιοι καλοῦνται) καὶ
[14, 16]	πιστάκια οἱ Σύροι καλοῦσιν. καὶ	οὗτοι	μὲν διὰ τοῦ π> πιστάκια
[14, 16]	ποίας βιβλιοθήκης ἀνεφάνησαν οἱ σεμνότατοι	οὗτοι	συγγραφεῖς Χρύσιππος καὶ Ἁρποκρατίων, διαβάλλοντες
[14, 16]	δ´ ὅτι τὰς ῥοιὰς καλοῦσι	Βοιωτοὶ	Ἀγαθαρχίδης ἐν τῇ ἐννεακαιδεκάτῃ τῶν
[14, 5]	ταύτην δὲ τὴν ἁρμονίαν Φρύγες	πρῶτοι	εὗρον καὶ μετεχειρίσαντο. διὸ καὶ
[14, 22]	μοι τῆς ματτύης, τοῦτ´ εἴτε	πρῶτοι	Μακεδόνες τοῖς Ἀττικοῖς κατέδειξαν ἡμῖν
[14, 9]	καὶ τὴν ἔναυλον κιθάρισιν, ᾗ	πρῶτοι	οἱ περὶ Ἐπίγονον ἐχρήσαντο. καὶ
[14, 5]	καὶ Τελέστης ὁ Σελινούντιός φησιν·	πρῶτοι	παρὰ κρατῆρας Ἑλλήνων ἐν αὐλοῖς
[14, 16]	οἱ δὲ τὰ Γεωργικὰ συγγράψαντες	ἀδελφοὶ	ἐν τῷ γʹ γράφουσιν οὕτως·
[14, 22]	δ´ αὐτῷ καὶ οἱ ἄλλοι	ἀδελφοί.	οὕτως ἔνδοξον ἦν καὶ μέγιστον
[14, 6]	κὰτ τᾶν λευκοὶ καθύπερθεν ἵππιοι	λόφοι	νεύουσιν, κεφαλαῖσιν ἀνδρῶν ἀγάλματα· χάλκιαι
[14, 10]	φιλοφρονουμένους ἕκαστον φέρειν ὅ τι	ἔχοι	παρ´ αὑτῷ βέλτιστον καὶ παρατιθέναι
[14, 1]	φήσας μόνῳ αὐτῷ λέγειν ὅπου	κατωρύχοι	τὸ χρυσίον· ὥστε μάτην ὕστερον
[14, 9]	μαγάδιδες, σαμβῦκαι, ἰαμβῦκαι, τρίγωνα, κλεψίαμβοι,	σκινδαψοί,	ἐννεάχορδα. ἐν οἷς γάρ, φησί,
[14, 10]	καὶ Κτησίας ἐν δευτέρῳ Περσικῶν.	Κῷοι	δὲ τοὐναντίον δρῶσιν, ὡς ἱστορεῖ
[14, 5]	ὁ Μεγαλοπολίτης, ὡς Ἔφορος ἱστορεῖ,	ἐπὶ	ἀπάτῃ καὶ γοητείᾳ παρεισῆχθαι τοῖς
[14, 22]	Ταλθύβιον προίει κρείων Ἀγαμέμνων νῆας	ἐπὶ	γλαφυρὰς ἰέναι ἠδ´ ἄρν´ ἐκέλευσεν
[14, 2]	τὰ χορεύματα; τίς ὕβρις ἔμολεν	ἐπὶ	Διονυσιάδα πολυπάταγα θυμέλαν; ἐμὸς ἐμὸς
[14, 3]	ὁ Ζακύνθιος ἐν τοῖς θεάτροις	ἐπὶ	δίφρου καθήμενος ἐραψῴδει. Λυσανίας δ´
[14, 10]	ἑορτὴν Σάκαια προσαγορευομένην ἐν Βαβυλῶνι	ἐπὶ	ἡμέρας πέντε, ἐν αἷς ἔθος
[14, 14]	ἐχῖνον. ὑπὲρ οὗ νῦν μὲν	ἐπὶ	κεφαλαίου· παραγενομένου δὲ σοῦ καὶ
[14, 12]	ἐπεραίνετο κότταβοί τε λόγοι τ´	ἐπὶ	κοινᾶς· ἔνθα τι καινὸν ἐλέχθη
[14, 4]	ποτὲ δὲ ἄνδρα μεθύοντα καὶ	ἐπὶ	κῶμον παραγινόμενον πρὸς τὴν ἐρωμένην.
[14, 22]	τινός (ὅτι δὲ ὕστατον καὶ	ἐπὶ	πᾶσιν εἰσεφέρετο Νικόστρατός φησιν ἐν
[14, 22]	προσφιλοτεχνεῖν διά τε τῶν ἡδυσμάτων	ἐπὶ	πλεῖον αὔξειν τὴν μαγειρικὴν τέχνην.
[14, 9]	Κυπριακοῖς Στήσανδρον λέγει τὸν Σάμιον	ἐπὶ	πλεῖον αὐξῆσαι τὴν τέχνην καὶ
[14, 22]	ἐμπειρίαν τιν´ ἔλαβον, ἀρχῆς γενομένης	ἐπὶ	πλεῖον ηὖξον τὴν μαγειρικὴν τέχνην.
[14, 8]	ἴσως τοῦτο ἔτι μᾶλλον καὶ	ἐπὶ	πλέον προαχθήσεται, ἐὰν μή τις
[14, 9]	τρεῖς χώρας τὰς ἀπὸ ποδὸς	ἐπὶ	πόδα διεστώσας ἐνέτεινε χορδαῖς, ὑπερθεὶς
[14, 12]	κομψὸν ἀθυρμάτιον καὶ θαύμασαν αὔτ´	ἐπί	τ´ ᾔνησαν ταῦτα καὶ ὁ
[14, 1]	τῶν ἐξοίνων γινομένων πληθούσης ἀγορᾶς	ἐπὶ	τὰ μουσικὰ ταῦτα ἐρχόμεθα συμπόσια.
[14, 1]	Οὐλπιανοῦ διεξελθόντος καὶ πάντων ἀνακακχασάντων	ἐπὶ	ταῖς Ἀνικίοις ταύταις θέαις ἐγένοντό
[14, 13]	τῇ ἡμέρᾳ ἐπικαταλαμβάνεται ἡ σελήνη	ἐπὶ	ταῖς δυσμαῖς ὑπὸ τῆς τοῦ
[14, 3]	καταβαυκαλήσεις ὀνομάζονται. ἦν δὲ καὶ	ἐπὶ	ταῖς ἐώραις τις ἐπ´ Ἠριγόνῃ,
[14, 5]	ἦθος, ὃ διαφαίνουσιν οἱ Ἴωνες,	ἐπὶ	ταῖς τῶν σωμάτων εὐεξίαις βρενθυόμενοι
[14, 17]	ποιῆσαι, ἵνα αὐτὸν ὑπομνήσῃ τῆς	ἐπὶ	τὰς Ἀθήνας στρατείας. Ἄλεξις δ´
[14, 16]	σκόλυμος, ἐλαία, κάππαρις, βολβός, μύκης.	ἐπί	τε τῶν τραγημάτων ὁμοίως· ἄμης,
[14, 10]	Ἥρᾳ θύωσιν, δοῦλοι οὐ παραγίνονται	ἐπὶ	τὴν εὐωχίαν. διὸ καὶ Φύλαρχον
[14, 10]	ὥστε καὶ τοὺς ξένους ἅπαντας	ἐπὶ	τὴν θοίνην παραλαμβάνειν καὶ τοὺς
[14, 19]	κατὰ τὴν Ῥώμην, καταπεφεύγει ἂν	ἐπὶ	τὴν ἱερὰν σύγκλητον, ὡς ὑπὸ
[14, 8]	σωφροσύνης καὶ αὐστηρίας μετέβαινον ἀσμένως	ἐπὶ	τὴν μουσικήν, ἐχούσης τὸ κηλητικὸν
[14, 1]	ὀρχήστραν, καὶ πύκται τέσσαρες ἀνέβησαν	ἐπὶ	τὴν σκηνὴν μετὰ σαλπιγκτῶν καὶ
[14, 20]	ὁ Σιμωνίδης, οὐ παρατεθέντος αὐτῷ	ἐπὶ	τὴν τράπεζαν καθάπερ καὶ τοῖς
[14, 12]	οὐδὲν χεῖρον. ἡ〉 παῖς, ἐπιτίθει	ἐπὶ	τὴν τράπεζαν κάρυα καὶ τραγήματα.
[14, 10]	παρ´ αὑτῷ βέλτιστον καὶ παρατιθέναι	ἐπὶ	τὴν τράπεζαν τῷ ἀπαγγείλαντι, καὶ
[14, 8]	μείουρος. ἀκέφαλοι δέ εἰσιν οἱ	ἐπὶ	τῆς ἀρχῆς τὴν χωλότητα ἔχοντες·
[14, 14]	ἄμητα δόξῃ τὸν καινὸν ἀνταγωνιστὴν	ἐπὶ	τῆς δευτέρας εἰσάγουσι τραπέζης ἐχῖνον.
[14, 8]	παῖδε. μείουροι δ´ εἰσὶν οἱ	ἐπὶ	τῆς ἐκβολῆς, οἷον· Τρῶες δ´
[14, 7]	περὶ τὸν Πενθέα. τακτέον δὲ	ἐπὶ	τῆς πυρρίχης τὰ κάλλιστα μέλη
[14, 16]	ἀλλὰ μήν, ἔφη, παράκειται ἡμῖν	ἐπὶ	τῆς τραπέζης καὶ ψιττάκια· ἅπερ
[14, 16]	καλεῖτε, ὁρῶ δὲ ἑκάστῳ κειμένην	ἐπὶ	τῆς τραπέζης, λέγετε ἡμῖν, ὦ
[14, 17]	τοῖς Περσικοῖς φησιν· παρετίθεντο δ´	ἐπὶ	τῆς τραπέζης τῆς βασιλέως ὅσα
[14, 22]	ἔλεγεν· πιθανὸν δὲ καὶ ἰδίως	ἐπί	τι〉 τῶν ἐδεσμάτων ἀναφέρειν. Μάχων
[14, 9]	παρείχετο. τῶν γὰρ ποδῶν ἑστώτων	ἐπί	τινος βάσεως εὐστρόφου, καθάπερ αἱ
[14, 9]	καὶ λυδιστί. καὶ καθεζόμενος αὐτὸς	ἐπί	τινος δίφρου περὶ ταυτὸν συμμέτρως
[14, 9]	φησιν· ὥσπερ τῶν ἑξαμέτρων τινὲς	ἐπὶ	τὸ γελοῖον παρῳδὰς εὗρον, οὕτως
[14, 1]	ἐπιφανέστατοι ἦσαν. τούτους οὖν στήσας	ἐπὶ	τὸ προσκήνιον μετὰ τοῦ χοροῦ
[14, 4]	μουσικούς. οὗτός ποτε βράδιον ἥκων	ἐπὶ	τὸ συμπόσιον ἡμῶν ὡς ἔμαθεν
[14, 19]	δὲ μνημονεύει Ἐπικράτης ἐν Ἐμπόρῳ·	ἐπὶ	τοῖς δ´ ἐγὼ μάγειρος. οὔτε
[14, 3]	ἐν Ὀδυσσεῖ Ναυαγῷ. ἡ δ´	ἐπὶ	τοῖς θανάτοις καὶ λύπαις ᾠδὴ
[14, 6]	δέοντος πολεμικὸς γενόμενος. διὸ καὶ	ἐπὶ	τοῖς τοιούτοις σεμνυνόμενός φησιν· μαρμαίρει
[14, 9]	ποδὶ ψαυομένη καὶ τὴν χειροθεσίαν	ἐπὶ	τοσοῦτον εἰθίσθη κατοξύνειν ὥστ´, εἴ
[14, 19]	φλογίδες. Στράττις γοῦν ἐν Καλλιππίδῃ	ἐπὶ	τοῦ Ἡρακλέους φησίν· αὐτίκα δ´
[14, 22]	πρώτῳ. Ὅμηρός τε τὸ ῥέζειν	ἐπὶ	τοῦ θύειν τάσσει, τὸ δὲ
[14, 19]	καὶ περιβλέπτους ταὧς. διόπερ καὶ	ἐπὶ	τοῦ νομίσματος τῶν Σαμίων ταὧς
[14, 7]	περὶ μὲν ὀρχήσεως τοσαῦτά μοι	ἐπὶ	τοῦ παρόντος λέλεκται. (τὸ δὲ
[14, 6]	διὰ τὴν ποιητικὴν οὐδὲν ἧττον	ἐπὶ	τοῦ τάφου ἐπιγραφῆναι ἠξίωσεν μᾶλλον
[14, 22]	θύειν τάσσει, τὸ δὲ θύειν	ἐπὶ	τοῦ ψαιστὰ μεταδόρπια θυμιᾶν· καὶ
[14, 8]	μετ´ αἰσχύνης ἐκπεπτωκέναι. (εἰπόντος δὲ	ἐπὶ	τούτοις Αἰμιλιανοῦ· ἀλλὰ μήν, ὦ
[14, 4]	ἡμῶν περίσαργον γίνεται. κρότου δ´	ἐπὶ	τούτοις γενομένου καὶ πάντων ὁμοθυμαδὸν
[14, 19]	ἀγοράσαι. Ἀναξίλας Ὀρνιθοκόμοις· καὶ πρὸς	ἐπὶ	τούτοις τιθασὸς οἰμώζων ταὧς. Μηνόδοτος
[14, 16]	Ποσειδώνιος δὲ βιστάκια. (περιβλέψας οὖν	ἐπὶ	τούτοις τοὺς παρόντας καὶ τυχὼν
[14, 21]	πᾶσι πάσαις· λάμβανε τὴν γλῶτταν.	ἐπὶ	τούτῳ διδόναι σωτηρίαν, ὑγίειαν, ἀγαθὰ
[14, 16]	δάκνει, ἀπεσθίει μου τὴν ἀκοήν.	(ἐπὶ	τούτῳ ἐλεγχθεὶς ὁ Σύρος καὶ
[14, 21]	μάγειρος ἦν. σιωπησάντων δὲ καὶ	ἐπὶ	τούτῳ πάντων Εὐήμερος, ἔφη, ὁ
[14, 20]	οἳ δ´ ἐγέλασσαν, ἐπήνεικάν τ´	ἐπὶ	τούτῳ σιτευτὰς ὄρνιθας ἐπ´ ἀργυρέοισι
[14, 9]	πατέρα καὶ μητέρα ἐστὶν μαγαδίζειν	ἐπὶ	τροχοῦ καθημένους· οὐδεὶς γὰρ ἡμῶν
[14, 14]	τὸν χαρίσιον. ΕΠΙΔΑΙΤΡΟΝ πλακουντῶδες μάζιον	ἐπὶ	τῷ δείπνῳ ἐσθιόμενον, ὥς φησι
[14, 21]	ἐκήρυσσε μῦμα. καὶ πολλῶν ξενιζομένων	ἐπὶ	τῷ κηρύγματι οὐ γὰρ ἐδείκνυεν
[14, 19]	ὀρνίθων. τὴν δὲ τοῖς ὄρνισιν	ἐπὶ	τῷ ῥύγχει γινομένην, ἣν ἔνιοι
[14, 2]	κατεχόντων τὰς ὀρχήστρας ἀγανακτεῖν τινας	ἐπὶ	τῷ τοὺς αὐλητὰς μὴ συναυλεῖν
[14, 5]	ἐφ´ ᾧ καὶ ἡ παροιμία	ἐπὶ	τῶν αἰεὶ πρὸς τὸ χεῖρον
[14, 20]	ἀνοίσουσιν αἰεί. χηνίζειν δὲ εἴρηται	ἐπὶ	τῶν αὐλούντων. Δίφιλος Συνωρίδι· ἐχηνίασας·
[14, 16]	πολλάκις ἐν τῇ καλῇ Ἀλεξανδρείᾳ	ἐπὶ	τῶν δευτέρων τραπεζῶν παρακείμενα ἔλαβον
[14, 8]	ἐπὶ τῶν ῥαβδοφόρων, εἶθ´ ὕστερον	ἐπὶ	τῶν ὁπλοφόρων) καὶ ἀπῆλθεν εὐωχουμένου
[14, 8]	Κῦρος (ἐγεγόνει δ´ αὐτοῦ πρότερον	ἐπὶ	τῶν ῥαβδοφόρων, εἶθ´ ὕστερον ἐπὶ
[14, 11]	παλαιὸν πρὶν εἰσελθεῖν τοὺς δαιτυμόνας,	ἐπὶ	τῶν τραπεζῶν κεῖσθαι τὴν ἑκάστου
[14, 11]	παλαιὸν πρὶν εἰσελθεῖν τοὺς δαιτυμόνας	ἐπὶ	τῶν τραπεζῶν κεῖσθαι τὴν ἑκάστου
[14, 8]	ὁ Σάμιος τηλικαύτην δόξαν ἔχων	ἐπὶ	φιλοσοφίᾳ καταφανής ἐστιν ἐκ πολλῶν
[14, 22]	χαλκῷ, καὶ τοὺς μὲν κατέθηκεν	ἐπὶ	χθονὸς ἀσπαίροντας θυμοῦ δευομένους· ἀπὸ
[14, 1]	τὸ σιμὸν ἀνατρέχειν, ἢ συγκαθεῖναι	τηπι	τῇ βακτηρίᾳ. μνημονεύει δ´ αὐτοῦ
[14, 6]	Μουσάων θ´, αἳ ἄειδον ἀμειβόμεναι	ὀπὶ	καλῇ. παύσασθαι γὰρ ἔδει τὰ
[14, 5]	τοῖς Ἕλλησιν ἀπὸ τῶν σὺν	Πέλοπι	κατελθόντων εἰς τὴν Πελοπόννησον Φρυγῶν
[14, 9]	εἴκοσι χορδαῖσι μάγαδιν ἔχων, ὦ	Λεύκασπι.	καὶ ὁ μὲν Ποσειδώνιός φησιν
[14, 8]	εἴκοσι χορδαῖσι μάγαδιν ἔχων· ὦ	Λεύκασπι,	σὺ δ´ ἡβᾷς. Ἴων δ´
[14, 21]	ὃν κατήγαγον Εὐριπίδης δ´ ἐν	Κύκλωπι	ὀπίαν καλεῖ τυρὸν τὸν δριμύν,
[14, 16]	περ πέφυκεν. καὶ Εὐριπίδης ἐν	Κύκλωπί	φησι· παλιούρου κλάδῳ. Θεόπομπός τε
[14, 2]	φησὶ Δοῦρις ἐν βʹ τῶν	περὶ	Ἀγαθοκλέα, ἐπειδὴ Σειρίτης δοκεῖ πρῶτος
[14, 14]	ὁμοίως καὶ Σωσίβιος ἐν γʹ	περὶ	Ἀλκμᾶνος, τῷ σχήματι μαστοειδεῖς εἶναι
[14, 4]	οὐκ ἄξιον ἡγοῦμαι παραλιπεῖν τὰ	περὶ	Ἀμοιβέως τοῦ καθ´ ἡμᾶς κιθαρῳδοῦ,
[14, 22]	τῷ Ἀσκαλωνίτῃ σύγγραμμα ἐκδεδόσθαι ἐπιγραφόμενον	Περὶ	Ἀντιφάνους καὶ περὶ τῆς παρὰ
[14, 14]	Εὔβουλος δ´ ἐν Ἀγκυλίωνι ὡς	περὶ	ἄρτου αὐτοῦ ὄντος οὑτωσὶ λέγει·
[14, 14]	ὥς φησι Φιλήμων ἐν τῷ	περὶ	Ἀττικῶν Ὀνομάτων. ΝΑΝΟΣ ἄρτος πλακουντώδης
[14, 9]	Ἀριστοξένου τοῦτ´ εἰπόντος ἐν τοῖς	περὶ	Αὐλητῶν ἢ ἐν τοῖς περὶ
[14, 9]	Δήλιος· ξυνέγραψε γὰρ καὶ οὗτος	περὶ	Αὐλητῶν καὶ Εὐφράνωρ. Τρύφων δ´
[14, 9]	τοῦτο οὐδὲ Πύρρανδρος ἐν τῷ	περὶ	Αὐλητῶν, οὐδὲ Φίλλις ὁ Δήλιος·
[14, 9]	γὰρ καὶ τούτῳ δύο βυβλία	περὶ	Αὐλητῶν. οὐκ εἶπεν δὲ τοῦτο
[14, 9]	περὶ Αὐλητῶν ἢ ἐν τοῖς	περὶ	Αὐλῶν καὶ Ὀργάνων, ἀλλὰ μὴν
[14, 8]	ὁ Χῖος ἐν Ὀμφάλῃ ὡς	περὶ	αὐλῶν λέγει διὰ τούτων· Λυδός
[14, 9]	οὗ μνημονεύειν Ἀριστόξενον ἐν πρώτῳ	περὶ	Αὐλῶν Τρήσεως λέγοντα πέντε γένη
[14, 4]	καὶ κύμβαλα καὶ πάντα τὰ	περὶ	αὐτὸν ἐνδύματα γυναικεῖα· σχινίζεται δὲ
[14, 8]	ὄργανον τὴν σαμβύκην διειλέχθαι τε	περὶ	αὐτοῦ Εὐφορίωνα τὸν ἐποποιὸν ἐν
[14, 4]	Καρύστιος ὁ Περγαμηνὸς ἐν τῷ	περὶ	αὐτοῦ {Σωτάδου} συγγράμματι καὶ ὁ
[14, 2]	αὐτῶν οὐκ αἰεί, ἐπειδὴ πολλοὶ	περὶ	αὐτῶν ἐγίνοντο λόγοι, τὰ ὀνόματα
[14, 19]	ἐμνήσθη, λέξομέν τι καὶ ἡμεῖς	περὶ	αὐτῶν. Κλύτος ὁ Μιλήσιος, Ἀριστοτέλους
[14, 19]	τῷ αʹ περὶ Μιλήτου γράφει	περὶ	αὐτῶν οὕτως· περὶ δὲ τὸ
[14, 17]	οὕτως ὀνομάζει τὸν λόγον ποιούμενος	περὶ	αὐτῶν τῶν Δαναίδων· οὐ γὰρ
[14, 17]	~Ἡρόδοτος δ´ ἐν τῇ αʹ	περὶ	Βαβυλῶνος λέγων φησίν· εἰσὶ δ´
[14, 1]	τούτων ἐγένετο παρὰ τοῖς παλαιοτέροις·	περὶ	γὰρ θαυματοποιῶν ἤδη προειρήκαμεν. καὶ
[14, 16]	γένος. Ἀνδροτίων δ´ ἐν τῷ	περὶ	Γεωργικῶν φωκίδας φησὶν εἶδος ἀπίων
[14, 16]	καλεῖ. Πάμφιλος δ´ ἐν τοῖς	περὶ	Γλωσσῶν καὶ Ὀνομάτων ἐπιμηλίς, φησίν,
[14, 16]	Κλέαρχος ὁ Σολεὺς ἐν τῷ	περὶ	Γρίφων οὑτωσὶ λέγων· σκεύη κελεύοντι
[14, 3]	Κλέαρχος δ´ ἐν τῷ προτέρῳ	περὶ	Γρίφων τὰ Ἀρχιλόχου, φησίν, {ὁ}
[14, 6]	οὐ κακῶς δ´ ἔλεγον οἱ	περὶ	Δάμωνα τὸν Ἀθηναῖον ὅτι καὶ
[14, 20]	ἐμβάντες εἰς τὰς ναῦς ἀπέπλευσαν.	~περὶ	δὲ ΛΑΓΩΝ Χαμαιλέων φησὶν ἐν
[14, 5]	τάλαντον Ἀττικὸν τῆς ἡμέρας λαμβάνειν.	~(περὶ	δὲ μουσικῆς τῶν μὲν τάδε
[14, 19]	αἱ δολιχαί τε κάπρου φλογίδες.	(περὶ	δὲ ΠΕΡΔΙΚΩΝ τί δεῖ καὶ
[14, 2]	ἄκουε τὰν ἐμὰν Δώριον χορείαν.	(περὶ	δὲ τῆς αὐλῶν πρὸς λύραν
[14, 19]	Μιλήτου γράφει περὶ αὐτῶν οὕτως·	περὶ	δὲ τὸ ἱερὸν τῆς Παρθένου
[14, 1]	τὸ συμπόσιον οὐδὲ τῶν φιλοσκωπτούντων.	περὶ	δὲ τοιούτου τινὸς πάλιν ὁ
[14, 17]	Φόρμος ὁ κωμικὸς ἐν Ἀταλάνταις.	περὶ	δὲ τῶν Νικολάων καλουμένων φοινίκων
[14, 1]	ἀγωνιζομένων ἄλεκτον ἦν τὸ συμβαῖνον.	περὶ	δὲ τῶν τραγῳδῶν, φησὶν ὁ
[14, 9]	(Ἀρτέμων δ´ ἐν τῷ πρώτῳ	περὶ	Διονυσιακοῦ Συστήματος Τιμόθεόν φησι τὸν
[14, 21]	Νισαίων. ἀλλ´ ὅ γε Ποσείδιππος	περὶ	δούλων μαγείρων ἐν Ἀποκλειομένῃ φησίν·
[14, 10]	μέλλοντος οὖν τοῦ Ποντιανοῦ λέγειν	περὶ	ἑκάστου τῶν παρακειμένων, οὐ πρότερόν
[14, 5]	μουσικὴ Θεόφραστος ἱστόρησεν ἐν τῷ	περὶ	Ἐνθουσιασμοῦ, ἰσχιακοὺς φάσκων ἀνόσους διατελεῖν,
[14, 9]	ἔναυλον κιθάρισιν, ᾗ πρῶτοι οἱ	περὶ	Ἐπίγονον ἐχρήσαντο. καὶ περιελὼν τὴν
[14, 10]	ἀκουσόμεθα περὶ τούτων, ἕως ἂν	περὶ	ἐπιδορπισμάτων εἴπῃς. καὶ ὁ Ποντιανός·
[14, 7]	Ἀριστόξενος. Σκάμων δ´ ἐν πρώτῳ	περὶ	Εὑρημάτων σίκιννιν αὐτὴν εἰρῆσθαι ἀπὸ
[14, 9]	Ἔφορος καὶ Σκάμων ἐν τοῖς	περὶ	Εὑρημάτων ὑπὸ Φοινίκων εὑρεθὲν ταύτης
[14, 21]	οὕτως· τῆς Ἀχαίας πόλις Τρομίλεια,	περὶ	ἣν γίνεται τυρὸς αἴγειος ἥδιστος,
[14, 3]	καλεῖται. Νύμφις δ´ ἐν πρώτῳ	περὶ	Ἡρακλείας περὶ Μαριανδυνῶν διηγούμενός φησιν·
[14, 14]	Ἡρακλείδης ὁ Συρακόσιος ἐν τῷ	περὶ	Θεσμῶν ἐν Συρακούσαις φησὶ τοῖς
[14, 10]	Σινωπεὺς ὁ ῥήτωρ ἐν τῷ	περὶ	Θεσσαλίας καὶ Αἱμονίας σαφῶς ἐμφανίζει
[14, 3]	Λυσανίας δ´ ἐν τῷ πρώτῳ	περὶ	Ἰαμβοποιῶν Μνασίωνα τὸν ῥαψῳδὸν λέγει
[14, 9]	μέλος. Εὐφορίων δὲ ἐν τῷ	περὶ	Ἰσθμίων παλαιὸν μέν φησι τὸ
[14, 9]	διαθεῖναι. Εὐφορίων τε ἐν τῷ	περὶ	Ἰσθμίων τὰ πολύχορδά φησι τῶν
[14, 8]	Εὐφορίωνα τὸν ἐποποιὸν ἐν τῷ	περὶ	Ἰσθμίων, χρῆσθαι φήσας αὐτῷ Πάρθους
[14, 16]	Αἰσχυλίδης παρίστησιν ἐν τρίτῳ Γεωργικῶν.	περὶ	Κέω γοῦν τῆς νήσου λέγων
[14, 4]	ὅν φησιν Ἀριστέας ἐν τῷ	περὶ	Κιθαρῳδῶν ἐν Ἀθήναις κατοικοῦντα καὶ
[14, 9]	Χρόνων. Ἱερώνυμος δ´ ἐν τῷ	περὶ	Κιθαρῳδῶν, ὅπερ ἐστὶ πέμπτον περὶ
[14, 3]	ἑαυτήν. ἐγένετο δὲ τὸ πάθος	περὶ	Λευκάδα. σωφρονικὸν δὲ πάνυ κατεσκεύασεν
[14, 16]	ἐπιγραφομένην· Φιλόχορος δ´ ἐν τοῖς	περὶ	Μαντικῆς Ἀξιόπιστον τὸν εἴτε Λοκρὸν
[14, 3]	δ´ ἐν πρώτῳ περὶ Ἡρακλείας	περὶ	Μαριανδυνῶν διηγούμενός φησιν· ὁμοίως δὲ
[14, 11]	εἰσφέρειν. Ἀριστοτέλης δ´ ἐν τῷ	περὶ	Μέθης παραπλησίως ἡμῖν δευτέρας τραπέζας
[14, 11]	κατέφαγεν. Ἀριστοτέλης δ´ ἐν τῷ	περὶ	Μέθης τὰ τραγήματά φησι λέγεσθαι
[14, 2]	εἰπόντων παραλιπὼν τῶν πραγμάτων μνησθήσομαι.	περὶ	μὲν γὰρ αὐλῶν ὃ μέν
[14, 7]	Ἀριστόξενος ἐν πρώτῳ Συγκρίσεων. καὶ	περὶ	μὲν ὀρχήσεως τοσαῦτά μοι ἐπὶ
[14, 19]	δὲ μαθητής, ἐν τῷ αʹ	περὶ	Μιλήτου γράφει περὶ αὐτῶν οὕτως·
[14, 9]	δὲ ἐν τοῖς Στερροῖς καὶ	περὶ	μοιχείας ἀναστρέφεσθαί φησιν αὐτόν. Κλέαρχος
[14, 5]	νόμων ἐξηγητὴς οὐδενὸς δεύτερος καὶ	περὶ	μουσικὴν ἐνδιατρίβων αἰεί· ἅπτεται γὰρ
[14, 8]	δὲ ἔχων ἔτι πολλὰ λέγειν	περὶ	μουσικῆς αὐλῶν ἀκούων βόμβου καταπαύσω
[14, 4]	Ἀριστοκλῆς καὶ τούσδε ἐν τῷ	περὶ	Μουσικῆς γράφων ὧδε· μαγῳδός· οὗτος
[14, 9]	δ´ ὁ Δήλιος ἐν δευτέρῳ	περὶ	Μουσικῆς διαφέρειν φησὶ πηκτίδα μαγάδιδος,
[14, 3]	Μέναλκα. Ἀριστόξενος δὲ ἐν τετάρτῳ	περὶ	Μουσικῆς ᾖδον, φησίν, αἱ ἀρχαῖαι
[14, 8]	διὰ τοῦτο φαίνεται φιλοσοφητέον εἶναι	περὶ	μουσικῆς. καὶ γὰρ Πυθαγόρας ὁ
[14, 5]	δ´ ὁ Ποντικὸς ἐν τρίτῳ	περὶ	Μουσικῆς οὐδ´ ἁρμονίαν φησὶ δεῖν
[14, 3]	ὡς Ἕρμιππός φησιν ἐν ἕκτῳ	περὶ	Νομοθετῶν. Ἀριστοφάνης δ´ ἐν Ἀττικαῖς
[14, 9]	Εὐφράνωρ. Τρύφων δ´ ἐν δευτέρῳ	περὶ	Ὀνομασιῶν λέγει οὕτως. ὁ δὲ
[14, 8]	Βίτων ἐν τῷ πρὸς Ἄτταλον	περὶ	Ὀργάνων. καὶ Ἀνδρέας ὁ Πανορμίτης
[14, 13]	ἱστόρησεν Ἀντίπατρος ἐν τῷ πρώτῳ	περὶ	Ὀργῆς. ἐγὼ δὲ φιλοπλάκουντος ὢν
[14, 9]	ὥς φησιν Νικομήδης ἐν τῷ	περὶ	Ὀρφέως. φοίνικα δὲ τὸ ὄργανον
[14, 16]	ὅμοιον ῥοιᾷ, γινόμενον ἐν τῇ	περὶ	Ὀρχομενὸν λίμνῃ ἐν αὐτῷ τῷ
[14, 22]	ἄνδρες φίλοι, τὸ μῦμα φέρω.	περὶ	οὗ Ἀρτεμίδωρος μὲν ὁ Ἀριστοφάνειος
[14, 1]	ἐν τῷ Συμποσίῳ Φιλίππου μέν,	περὶ	οὗ καὶ οὑτωσὶ λέγει· Φίλιππος
[14, 3]	ἀποφαίνειν Κάσανδρον τὸν Μακεδονίας βασιλεύσαντα,	περὶ	οὗ φησι Καρύστιος ἐν Ἱστορικοῖς
[14, 21]	Τρομιλικὸς δὲ τυρὸς ἔνδοξός ἐστι.	περὶ	οὗ φησιν Δημήτριος ὁ Σκήψιος
[14, 4]	δ´ ὁ Δήλιος ἐν τῷ	περὶ	Παιάνων οἱ αὐτοκάβδαλοι, φησί, καλούμενοι
[14, 3]	δ´ ὁ Δήλιος ἐν τῷ	περὶ	Παιάνων φησί· τὰ δράγματα τῶν
[14, 21]	καὶ Διὸς γάλα. ἐπεὶ δὲ	περὶ	πάντων εἶπον τῶν παρακειμένων ἀποτράγημά
[14, 11]	ὡς Ἀριστείδης φησὶν ἐν γʹ	περὶ	Παροιμιῶν. Διονύσιος δ´ ὁ τοῦ
[14, 14]	γινόμενος, ὡς Ἰατροκλῆς ἐν τῷ	περὶ	Πλακούντων ἀναγράφει. (ΣΤΑΙΤΙΤΑΣ πλακοῦς ποιὸς
[14, 14]	τούτων μνημονεύει Ἰατροκλῆς ἐν τῷ	περὶ	Πλακούντων καὶ τοῦ ΠΥΡΑΜΟΥΝΤΟΣ καλουμένου,
[14, 16]	δὲ ὁ Μενδήσιος ἐν τῷ	περὶ	Πλακούντων τὴν παρ´ Ἀλεξανδρεῦσι καλουμένην
[14, 22]	τὴν μαγειρικήν. {Β. ἄνθρωπε χαῖρε,	περὶ	πόδ´ εἶ τῷ δεσπότῃ. {Α.
[14, 8]	ὁ Βυζάντιος Δημήτριος ἐν τετάρτῳ	περὶ	Ποιημάτων, οὐχ ὥσπερ νῦν τοὺς
[14, 9]	περὶ Κιθαρῳδῶν, ὅπερ ἐστὶ πέμπτον	περὶ	Ποιητῶν, κατὰ Λυκοῦργον τὸν νομοθέτην
[14, 21]	φησὶν ὁ Βυζάντιος ἐν τῷ	περὶ	Προσώπων, εὑρεῖν αὐτὸν φάσκων καὶ
[14, 7]	αὕτη ὄρχησις, ᾗ χρησάμενοι οἱ	περὶ	Πτολεμαῖον Ἀλέξανδρον τὸν Φιλίππου ἀδελφὸν
[14, 8]	μετὰ δὲ ταῦτα ζητήσεως γενομένης	περὶ	σαμβύκης ἔφη ὁ Μασσούριος ὀξύφθογγον
[14, 20]	ΛΑΓΩΝ Χαμαιλέων φησὶν ἐν τῷ	περὶ	Σιμωνίδου ὡς δειπνῶν παρὰ τῷ
[14, 3]	Φαληρεύς. Χαμαιλέων δὲ ἐν τῷ	περὶ	Στησιχόρου καὶ μελῳδηθῆναί φησιν οὐ
[14, 1]	πέμπωσιν αὐτῷ. ὅτι δὲ ἦν	περὶ	τὰ γελοῖα ἐσπουδακὼς ὁ βασιλεὺς
[14, 3]	αἱ γυναῖκες ᾄδουσιν αὐτοῦ μέλη	περὶ	τὰς ἐώρας. ἡ δὲ τῶν
[14, 20]	καλοῦσι, φέρε τι εἴπωμεν καὶ	περὶ	ταύτης, εἴ τις τοῦ ὀνόματος
[14, 9]	καθεζόμενος αὐτὸς ἐπί τινος δίφρου	περὶ	ταυτὸν συμμέτρως ἔχοντα τῇ συστάσει,
[14, 19]	~(ἐπεὶ δὲ πολλάκις ὑμῖν εἴρηται	περί	τε κρεῶν καὶ ὀρνίθων {καὶ
[14, 22]	Θετταλοὶ πολυτελέστατοι τῶν Ἑλλήνων γεγενῆσθαι	περί	τε τὰς ἐσθῆτας καὶ τὴν
[14, 9]	Μέναιχμος ὁ Σικυώνιος ἐν τοῖς	περὶ	Τεχνιτῶν. καὶ τὴν Σαπφὼ δέ
[14, 9]	ἀγαλματοποιοῦ. Μέναιχμος δ´ ἐν τοῖς	περὶ	Τεχνιτῶν (τὴν πηκτίδα, ἣν τὴν
[14, 20]	Ἑλληνικῶν, ἐν οἷς ἐμφανίζει τὸ	περὶ	τὴν γαστέρα τῶν Λακώνων ἐγκρατὲς
[14, 5]	τὰ ἐρωτικὰ καὶ πᾶσα ἡ	περὶ	τὴν δίαιταν ἄνεσις. διόπερ ἔχουσι
[14, 7]	λέλεκται. (τὸ δὲ παλαιὸν ἐτηρεῖτο	περὶ	τὴν μουσικὴν τὸ καλὸν καὶ
[14, 6]	ἀγώνων, δεύτερον δὲ ἐμνήσθη τῶν	περὶ	τὴν ποιητικὴν ὑπαρχόντων αὐτῷ, λέγων·
[14, 2]	Μαρσύᾳ διασύροντα τὴν αὐλητικὴν εἰρηκέναι	περὶ	τῆς Ἀθηνᾶς· ἁ μὲν Ἀθάνα
[14, 2]	ἔφη— ὁ δὲ λόγος ἐστὶ	περὶ	τῆς Ἀθηνᾶς— ὃν σοφὸν σοφὰν
[14, 8]	δὲ τοῦτο Πυθαγόραν ἐν τῷ	περὶ	τῆς Ἐρυθρᾶς Θαλάσσης. καλεῖται δέ
[14, 7]	φησιν Ἱππαγόρας ἐν τῷ πρώτῳ	περὶ	τῆς Καρχηδονίων Πολιτείας. (καλεῖται δ´
[14, 8]	ἐννοίᾳ γίνομαι, μουσικῆς ὢν ἐραστής,	περὶ	τῆς μαγάδιδος καλουμένης, πότερον αὐλῶν
[14, 22]	οἱ πλεῖστοι ἐπιδειπνίδα. τοσούτων καὶ	περὶ	τῆς ματτύης λεχθέντων ἔδοξεν ἀπιέναι·
[14, 22]	ἐκδεδόσθαι ἐπιγραφόμενον Περὶ Ἀντιφάνους καὶ	περὶ	τῆς παρὰ τοῖς νεωτέροις κωμικοῖς
[14, 16]	ὁ Κυζικηνὸς ἐν γʹ τῶν	περὶ	τῆς πατρίδος λέγων οὕτως· κεραυνοῦ
[14, 11]	μεμεριμνημέναι, παρίστησιν Πίνδαρος ἐν Ὀλυμπιονίκαις	περὶ	τῆς Πέλοπος κρεουργίας διηγούμενος· τραπέζαισι
[14, 22]	τρυφὴν καὶ πολυτέλειαν. ἱστορεῖ δὲ	περὶ	τῆς πολυτελείας αὐτῶν καὶ Κριτίας
[14, 16]	γράφει· ἀμφισβητούντων Ἀθηναίων πρὸς Βοιωτοὺς	περὶ	τῆς χώρας ἣν καλοῦσι Σίδας,
[14, 14]	Ῥόδῳ γράφει οὕτως· τῇ δὲ	περὶ	τὸν ἄμητα δόξῃ τὸν καινὸν
[14, 6]	τῇ μουσικῇ. μετὰ γὰρ τὴν	περὶ	τὸν Ἀχιλλέα φιλοτιμίαν διετέλουν {γὰρ}
[14, 7]	λαμπάδας φέρουσιν ὀρχοῦνταί τε τὰ	περὶ	τὸν Διόνυσον καὶ {τὰ περὶ}
[14, 9]	παθῶν, ἀλλὰ καὶ τὰ Ἀσωποδώρου	περὶ	τὸν Ἔρωτα καὶ πᾶν τὸ
[14, 17]	οἱ ὄλονθοι. τὰ παραπλήσια τοῖς	περὶ	τὸν Ἡρόδοτον ἱστορεῖ περὶ τοῦ
[14, 7]	τοὺς Ἰνδοὺς ἔτι τε τὰ	περὶ	τὸν Πενθέα. τακτέον δὲ ἐπὶ
[14, 1]	ὥς φησι Τηλεφάνης ἐν τῷ	περὶ	τοῦ Ἄστεος. τοσαύτη δ´ αὐτῶν
[14, 6]	δ´ ὁ Θεσπιεὺς ἐν δευτέρῳ	περὶ	τοῦ ἐν Ἑλικῶνι Μουσείου ἄγεσθαί
[14, 17]	τοῖς περὶ τὸν Ἡρόδοτον ἱστορεῖ	περὶ	τοῦ ἐν Λιβύῃ καλουμένου λωτοῦ
[14, 1]	δ´ ὁ φιλόσοφος ἐν εʹ	περὶ	τοῦ Καλοῦ καὶ τῆς Ἡδονῆς
[14, 1]	τοῦ Καλοῦ καὶ τῆς Ἡδονῆς	περὶ	τοῦ Πανταλέοντος τάδε γράφει· ὁ
[14, 13]	ῥήτωρ ἐν τῷ ὑπὲρ Κτησιφῶντος	περὶ	τοῦ στεφάνου. ΕΠΙΧΥΤΩΝ Νικοφῶν ἐν
[14, 9]	ὧν φησι Δικαίαρχος ἐν τοῖς	περὶ	τοῦ τῆς Ἑλλάδος Βίου, ἐπιχωριάσαι
[14, 9]	εὑρεθεῖσαν ὑπὸ Σάμβυκος τινός. (καὶ	περὶ	τοῦ τρίποδος δὲ καλουμένου (ὄργανον
[14, 7]	περὶ τὸν Διόνυσον καὶ {τὰ	περὶ}	τοὺς Ἰνδοὺς ἔτι τε τὰ
[14, 7]	Θέρσιππον. προτέρα δ´ εὕρηται ἡ	περὶ	τοὺς πόδας κίνησις τῆς διὰ
[14, 1]	ἔτι γελᾶν ἐδύνατο. καὶ χρηστηριαζομένῳ	περὶ	τούτου ἡ Πυθία ἔφη· εἴρῃ
[14, 1]	ἐζητεῖτο εἰ μνήμη τις καὶ	περὶ	τούτων ἐγένετο παρὰ τοῖς παλαιοτέροις·
[14, 10]	γε, ἔφη ὁ Οὐλπιανός, ἀκουσόμεθα	περὶ	τούτων, ἕως ἂν περὶ ἐπιδορπισμάτων
[14, 1]	φέρε λέγωμέν τι καὶ ἡμεῖς	περὶ	τούτων. καίτοι γε οἶδα καὶ
[14, 9]	ἀφεθῆναι. Δοῦρις δ´ ἐν τῷ	περὶ	Τραγῳδίας ὠνομάσθαι φησὶ τὴν μάγαδιν
[14, 21]	σοι, φίλοι, λέξωμέν τι καὶ	περὶ	ΤΥΡΩΝ. Φιλήμων μὲν γὰρ ἐν
[14, 3]	Ὀλυμπικῷ. Ἰάσων δ´ ἐν τρίτῳ	περὶ	τῶν Ἀλεξάνδρου Ἱερῶν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ
[14, 16]	ἐπαίνου ἔφη· ἀλλὰ μὴν καὶ	περὶ	τῶν ἄλλων πάντων τῶν παρακειμένων
[14, 17]	μνήμην. Φιλήμων δ´ ἐν τῷ	περὶ	τῶν Ἀττικῶν Ὀνομάτων Αἰγιλίδας φησὶν
[14, 11]	Φιλύλλιος δ´ ἐν Φρεωρύχῳ φησὶν	περὶ	τῶν δευτέρων τραπεζῶν λέγων· ἀμυγδάλια,
[14, 19]	ἐν τῷ δωδεκάτῳ τῶν Ὑπομνημάτων	περὶ	τῶν ἐν Ἀλεξανδρείᾳ βασιλείων λέγων
[14, 19]	ἐν Ἀλεξανδρείᾳ βασιλείων λέγων καὶ	περὶ	τῶν ἐν αὐτοῖς ζῴων τρεφομένων
[14, 18]	οὖν ὑμῖν ζητεῖν, ἕως ἐγὼ	περὶ	τῶν ἑξῆς παρακειμένων διεξέλθω. καὶ
[14, 1]	θέαις ἐγένοντό τινες λόγοι καὶ	περὶ	τῶν καλουμένων πλάνων· καὶ ἐζητεῖτο
[14, 19]	δ´ ὁ Σάμιος ἐν τῷ	περὶ	τῶν κατὰ τὸ ἱερὸν τῆς
[14, 19]	τοσαῦτα καὶ ὁ περιπατητικὸς φιλόσοφος	περὶ	τῶν μελεαγρίδων ἱστόρησεν. (ΟΠΤΩΝ ΔΕΛΦΑΚΩΝ
[14, 16]	πολυμαθίας ἀγασθῆτε· ἐρῶ δὲ πρότερον	περὶ	τῶν παρὰ Ἀλεξανδρεῦσιν καλουμένων κοννάρων
[14, 16]	ἐντυχὼν ἀνελεξάμην. (ἑξῆς οὖν λέξω	περὶ	τῶν παρακειμένων ΑΠΙΩΝ· ἐπεὶ ἀπ´
[14, 16]	ὁ Σίφνιος ἰατρὸς ἐν τῷ	περὶ	τῶν Προσφερομένων τοῖς ὑγιαίνουσι καὶ
[14, 4]	Ἀπολλώνιος. ἔγραψεν δὲ καὶ οὗτος	περὶ	τῶν τοῦ πατρὸς ποιημάτων σύγγραμμα·
[14, 16]	ὡς ἱστορεῖ Θεόφραστος ἐν τετάρτῳ	περὶ	Φυτῶν, γίνεσθαι λέγων κἀν τῷ
[14, 17]	σπέρματα. καὶ Ἀριστοτέλης ἐν τῷ	περὶ	Φυτῶν οὕτως· φοινίκων ἀνόρχων, οὕς
[14, 7]	ὥς φησιν Ἀριστοκλῆς ἐν πρώτῳ	περὶ	Χορῶν, σίκιννις καὶ οἱ σάτυροι
[14, 3]	Ὁμηρισταὶ Ἀριστοκλῆς εἴρηκεν ἐν τῷ	περὶ	Χορῶν. τοὺς δὲ νῦν Ὁμηριστὰς
[14, 4]	ὡς Ἀριστοκλῆς φησιν ἐν αʹ	περὶ	Χορῶν, τῷ τὸν Μάγνητα Σῖμον
[14, 9]	ὡς Σωσίβιός φησιν ἐν τῷ	περὶ	Χρόνων. Ἱερώνυμος δ´ ἐν τῷ
[14, 9]	μόνον παρασκευαστικά, καθάπερ τὰ κρέμβαλα.	περὶ	ὧν φησι Δικαίαρχος ἐν τοῖς
[14, 9]	μοχθηρῶν δὲ ᾀσμάτων γεγόνασι ποιηταί,	περὶ	ὧν φησι Φαινίας ὁ Ἐρέσιος
[14, 15]	προσβαλὼν ὀλίγον στέατος χοιρείου καὶ	πέπερι,	καὶ πάλιν τρίψας ἕλκυσον λάγανον
[14, 15]	ὀπώραν μάλαξον μέλιτι ἡψημένῳ, προσβαλὼν	πέπερι	πλέον καὶ μάλαξον· γίνεται δὲ
[14, 2]	ἐκ χερῶν βαλεῖν, νυμφαγενεῖ χειροκτύπῳ	φηρὶ	Μαρσύᾳ κλέος. τί γάρ νιν
[14, 1]	ζητεῖς, ἔχεις παρ´ Ὑπερείδῃ τῷ	ῥήτορι·	ὅπου δέ, σὺ ζήτει. καὶ
[14, 3]	αἱ δὲ ἴουλοι καλούμεναι ᾠδαὶ	Δήμητρι	καὶ Φερσεφόνῃ πρέπουσι. ἡ δὲ
[14, 22]	ὠνόμαζον. ἔδρων δ´ οἱ Κήρυκες	ἄχρι	πολλοῦ βουθυτοῦντες, φησί, καὶ σκευάζοντες
[14, 7]	προσηγορίαν λαβεῖν· Λακωνικὸν δ´ εἶναι	μέχρι	καὶ νῦν ὄνομα τὸν Πύρριχον.
[14, 4]	καὶ περιέζωνται ταραντῖνον καλύπτον αὐτοὺς	μέχρι	τῶν σφυρῶν. σιγῇ δὲ διὰ
[14, 22]	ὁ νεώτερος Κρατῖνος ἐν τοῖς	Γίγασι	λέγων· ἐνθυμεῖ δὲ τῆς γῆς
[14, 16]	εἰς Ἐπίχαρμον ἀναφερόμενα ποιήματα πεποιηκότες	οἴδασι,	κἀν τῷ Χείρωνι ἐπιγραφομένῳ οὕτως
[14, 3]	τοὺς δ´ Ἐμπεδοκλέους Καθαρμοὺς ἐραψῴδησεν	Ὀλυμπίασι	Κλεομένης ὁ ῥαψῳδός, ὥς φησιν
[14, 7]	σπουδαία, καθάπερ καὶ ἡ παρὰ	Ἀρκάσι	κίδαρις, παρὰ Σικυωνίοις τε ὁ
[14, 19]	ἐν ῥόμβοις οἱ κυκλίσκοι ἧσσον	μέλασι	τοῦ ὅλου χρώματος· διὸ καὶ
[14, 11]	τοὔνομα τοῖς Ἕλλησιν, ἐπεὶ ἐν	τραγήμασι	{τὰ βρώματα} παρατίθενται. διόπερ οὐ
[14, 19]	δὲ ἢ Θεόφραστος ἐν τοῖς	Ὑπομνήμασι	τῶν φασιανῶν, φησίν, οὐ κατὰ
[14, 11]	πρώτῃ· σιτίοις δὲ ὀλίγοισι χρέονται,	ἐπιφορήμασι	δὲ πολλοῖς. τὸ μέντοι κατὰ
[14, 11]	ἐπιφορήματα καλεῖ διὰ τούτων· ἰτρίοις	ἐπιφορήμασί	τ´ ἄλλοις γέμουσα. καὶ Ἡρόδοτος
[14, 6]	τὰς ὀρχήσεις καὶ ἐχρῶντο τοῖς	σχήμασι	σημείοις μόνον τῶν ᾀδομένων, τηροῦντες
[14, 11]	τράπεζαν δευτέραν, καὶ παρέθηκε γέμουσαν	πέμμασι	παντοδαποῖς. ~Ἄμφις δὲ ἐν Γυναικομανίᾳ·
[14, 9]	τὰ πολύχορδά φησι τῶν ὀργάνων	ὀνόμασι	μόνον παρηλλάχθαι, παμπάλαιον δ´ αὐτῶν
[14, 12]	κρηναῖα καὶ ἀνθεσιπότατα μέλεα μελέοις	ὀνόμασι	ποιοῦσιν ἐμπλέκοντες ἀλλότρια μέλη. ~(πλακούντων
[14, 20]	εἶναι Λακεδαιμονίοις χρῆσθαι τοιούτοις τοῖς	ἐδέσμασι.	λιπαρούντων δὲ τῶν Θασίων δότε,
[14, 9]	Κυναιθεύς. καὶ μοχθηρῶν δὲ ᾀσμάτων	γεγόνασι	ποιηταί, περὶ ὧν φησι Φαινίας
[14, 21]	εὔχου. θεοῖς Ὀλυμπίοις εὐχώμεθα Ὀλυμπίαισι,	πᾶσι	πάσαις· λάμβανε τὴν γλῶτταν. ἐπὶ
[14, 21]	ὄντων τε νῦν ἀγαθῶν ὄνησιν	πᾶσι.	ταῦτ´ εὐχώμεθα. καὶ παρὰ Σιμωνίδῃ
[14, 4]	Κιθαρῳδοῦ τάδε· γόγγρων τε λευκῶν	πᾶσι	τοῖς κολλώδεσι βρόχθιζε. τούτοις γὰρ
[14, 5]	ἐστιν καὶ βέβαιος {ἡ} μουσικὴ	ἅπασι	τοῖς μαθοῦσι παιδευθεῖσί τε. καὶ
[14, 5]	τούτοις συνόδους κοινὰς καὶ θυσίας	ἀνδράσι	καὶ γυναιξὶ κατείθισαν, ἔτι δὲ
[14, 10]	σουριηι μοῦνοι μὲν ἐλεύθεροι ἱεροεργοί,	ἀνδράσι	προσκεινοισιν ἐλεύθερον ἆμαρ ἔχοντες· δούλων
[14, 19]	Ὁμοπατρίοις φησίν· ἐν Ἡλίου μέν	φασι	γίνεσθαι πόλει φοίνικας, ἐν Ἀθήναις
[14, 5]	παραλλάττον τὸ τῆς ἁρμονίας ἦθος.	φασὶ	δὲ Πύθερμον τὸν Τήιον ἐν
[14, 19]	τροφήν. διόπερ ἑφθὸν ἐποπτᾶν οὔ	φασι	δεῖν οὐδ´ ἐφέψειν. τὸ μὲν
[14, 22]	Γλαῦκος ὁ Λοκρὸς οὐχ ἁρμόττειν	φασὶ	δούλοισι τὴν μαγειρικήν, ἀλλ´ οὐδὲ
[14, 1]	μὰ τὸν Δία τὸν πλάνον	φασὶ	στενωπὸν εἰς μέσον στῆσαί τινας
[14, 7]	ποδώκεις. εἰσὶ δέ τινες οἵ	φασι	τὴν σίκιννιν ποιητικῶς ὠνομάσθαι ἀπὸ
[14, 6]	διανοίας πεπαιδευμένης. ἰδὼν γάρ, ὥς	φασι)	φορτικῶς ὀρχησάμενον ἕνα τῶν τῆς
[14, 17]	οὐδὲν διαφέρειν· ἐν δὲ ταῖς	ἰσχάσι	τὰς Ἀττικὰς τῶν ἄλλων πολὺ
[14, 4]	γόγγρων τε λευκῶν πᾶσι τοῖς	κολλώδεσι	βρόχθιζε. τούτοις γὰρ τρέφεται τὸ
[14, 6]	μὴν οἱ ἀρχαῖοι καὶ περιέλαβον	ἔθεσι	καὶ νόμοις τοὺς τῶν θεῶν
[14, 5]	ἐθνικὰς διαστάσεις πλεῖστον ἀλλήλων διαφέρομεν	ἤθεσι	καὶ μορφαῖς καὶ χρώμασιν. πρὸς
[14, 5]	ἀγωγὴν τῶν μελῶν ἁρμόττουσαν τοῖς	ἤθεσι	τῶν Ἰώνων. διόπερ ὑπολαμβάνω οὐχ
[14, 3]	τὸν ῥαψῳδὸν λέγει ἐν ταῖς	δείξεσι	τῶν Σιμωνίδου τινὰς ἰάμβων ὑποκρίνεσθαι.
[14, 8]	νεῶν προσάγοιτο τοῖς τῶν ἐναντίων	τείχεσι·	καλεῖσθαί τε σαμβύκην, ἐπειδὴ ὅταν
[14, 16]	ὃ δὴ βοτρυώδη τὸν καρπὸν	ἀφίησι	λευκόφαιον ὄντα καὶ μακρόν, παρεμφερῆ
[14, 9]	καὶ μαγάδιδες τά τ´ ἐν	Ἕλλησι	ξόαν´ ἡδυμελῆ. Τελέστης δ´ ἐν
[14, 7]	βαρβάροις ὥσπερ καὶ παρὰ τοῖς	Ἕλλησι	σπουδαῖαι καὶ φαῦλαι ὀρχήσεις. ὁ
[14, 7]	ὀρχήσεις. ὁ μὲν κόρδαξ παρ´	Ἕλλησι	φορτικός, ἡ δὲ ἐμμέλεια σπουδαία,
[14, 18]	σταφυλὴν κεῖσθαι διὰ τούτων· αὐτῇσι	σταφυλῇσι	μελαίνῃσιν κομόωντες. ὅτι δὲ καὶ
[14, 3]	αἱ εἰς Ἄρτεμιν. ᾔδοντο δὲ	Ἀθήνησι	καὶ οἱ Χαρώνδου νόμοι παρ´
[14, 22]	μαγειρικὴ μαθεῖν ἔστιν ἐκ τῶν	Ἀθήνησι	Κηρύκων. οἵδε γὰρ μαγείρων καὶ
[14, 22]	καὶ αὐτός· οὐκ ἐδίδαξεν δ´	Ἀθήνησι	τὰς κωμῳδίας τὰς ἑαυτοῦ, ἀλλ´
[14, 1]	τοῦ Ἀττικοῦ. πλῆθος δ´ ἦν	Ἀθήνησι	τῆς σοφίας ταύτης. ἐν γοῦν
[14, 17]	καλέουσι, τούτων τὸν καρπὸν περιδέουσι	τῇσι	βαλανηφόροισι τῶν φοινίκων, ἵνα τε
[14, 16]	τὰ συμπόσια Ἄλεξις ἐν Βρεττίᾳ	παρίστησι	διὰ τούτων· εἶδές ποτε πίνουσιν
[14, 18]	τὴν σταφυλὴν κεῖσθαι διὰ τούτων·	αὐτῇσι	σταφυλῇσι μελαίνῃσιν κομόωντες. ὅτι δὲ
[14, 2]	διὰ τὴν παρθενίαν. ἑξῆς τέ	φησι·	ἀλλὰ μάταν ἀχόρευτος ἅδε ματαιολόγων
[14, 22]	δὲ παρ´ Ὁμήρῳ θύει βασιλεύων·	φησὶ	γὰρ ὁ ποιητής· ἦ καὶ
[14, 9]	Λυκοῦργον τὸν νομοθέτην τὸν Τέρπανδρόν	φησι	γενέσθαι, ὃς ὑπὸ πάντων συμφώνως
[14, 1]	Γεροντομανίᾳ καὶ εὑρετὰς τῶν γελοίων	φησὶ	γενέσθαι Ῥαδάμανθυν καὶ Παλαμήδην, λέγων
[14, 15]	γωσλωανιον, Παυλινιανόν. ἐκ τυροῦ δέ,	φησί,	γίνεται πλακουντηρὰ τάδε· ἔγχυτος, σκριβλίτης,
[14, 7]	ᾗ ᾄδων ὁ χορὸς ὀρχεῖται.	φησὶ	γοῦν ὁ Βακχυλίδης· οὐχ ἕδρας
[14, 4]	κῶμον παραγινόμενον πρὸς τὴν ἐρωμένην.	φησὶ	δὲ ὁ Ἀριστόξενος τὴν μὲν
[14, 5]	τρίτῳ περὶ Μουσικῆς οὐδ´ ἁρμονίαν	φησὶ	δεῖν καλεῖσθαι τὴν Φρύγιον, καθάπερ
[14, 9]	καθάπερ τὰ κρέμβαλα. περὶ ὧν	φησι	Δικαίαρχος ἐν τοῖς περὶ τοῦ
[14, 8]	παρὰ τοῖς βαρβάροις ἐσῴζετο, ὥς	φησι	Δίνων ἐν τοῖς Περσικοῖς. τὴν
[14, 2]	τὸν αὐλὸν προσαγορεύουσιν οἱ ποιηταί,	φησὶ	Δοῦρις ἐν βʹ τῶν περὶ
[14, 8]	τῇ ὀγδόῃ τῶν Ἱστοριῶν Μάρκελλος,	φησί,	δυσχρηστούμενος ἐν τῇ Συρακουσῶν πολιορκίᾳ
[14, 1]	γὰρ ἀφισταμένων τῶν Αἰγυπτίων, ὥς	φησι	Θεόπομπος καὶ Λυκέας ὁ Ναυκρατίτης
[14, 7]	ἀποδακρύσαντες ἀπέρχονται. οὕτω δὴ οὖν,	φησί,	καὶ ἡμεῖς, ἐπειδὴ καὶ τὰ
[14, 15]	κίρκλος λιξόλας, κλουστροπλακοῦς. γίνεται δέ,	φησί,	καὶ ὀρυζίτης πλακοῦς. ὁ δὲ
[14, 22]	οἱ Κήρυκες ἄχρι πολλοῦ βουθυτοῦντες,	φησί,	καὶ σκευάζοντες καὶ μιστύλλοντες, ἔτι
[14, 13]	κώμης ἀμνήμων εἰμὶ ἣν Πλακοῦντά	φησι	καλεῖσθαι Δημήτριος ὁ Σκήψιος ἐν
[14, 16]	τὸ μὲν θαλάσσιον πράσον κοπτήν	φησι	καλεῖσθαι Διονύσιος ὁ Ἰτυκαῖος ἐν
[14, 12]	Διόδωρος, ὥς φησι Πάμφιλος, ἐπαίκλειά	φησι	καλεῖσθαι τὰ μετὰ τὸ δεῖπνον
[14, 13]	δὲ τὸν ΑΤΤΑΝΙΤΗΝ καλούμενον ἐπίχυτόν	φησι	καλεῖσθαι. τοῦ δὲ ἀττανίτου Ἱππῶναξ
[14, 3]	παρθένοις ἀγὼν ᾠδῆς, ἥτις Ἁρπαλύκη,	φησί,	καλεῖται. Νύμφις δ´ ἐν πρώτῳ
[14, 4]	τῷ περὶ Παιάνων οἱ αὐτοκάβδαλοι,	φησί,	καλούμενοι ἐστεφανωμένοι κιττῷ σχέδην ἐπέραινον
[14, 4]	ποιήματα αὐτῶν. οἱ δὲ ἰθύφαλλοι,	φησί,	καλούμενοι προσωπεῖα μεθυόντων ἔχουσιν καὶ
[14, 10]	ἑορτῇ τὸ ὅμοιον γίνεται, ὥς	φησι	Καρύστιος ἐν Ἰστορικοῖς Ὑπομνήμασιν. εὐωχουμένων
[14, 3]	τὸν Μακεδονίας βασιλεύσαντα, περὶ οὗ	φησι	Καρύστιος ἐν Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασιν ὅτι
[14, 4]	τούτῳ Σωτάδης ὁ Μαρωνείτης, ὥς	φησι	Καρύστιος ὁ Περγαμηνὸς ἐν τῷ
[14, 6]	τεσσαρακοστῇ ἕκτῃ τῶν Ἱστοριῶν Γέται,	φησί,	κιθάρας ἔχοντες καὶ κιθαρίζοντες τὰς
[14, 8]	καὶ ἀκριβεῖς. ὅθεν καὶ Πρατίνας	φησί·	Λάκων ὁ τέττιξ εὔτυκος εἰς
[14, 22]	ἃ σημαίνει τὰς ἐπιδειπνίδας, ματτύας	φησὶ	λέγεσθαι παρὰ τοῖς ἄλλοις. ὁ
[14, 11]	τῷ περὶ Μέθης τὰ τραγήματά	φησι	λέγεσθαι ὑπὸ τῶν ἀρχαίων τρωγάλια·
[14, 9]	ὄργανόν ἐστι ψαλτικόν, ὡς Ἀνακρέων	φησί,	Λυδῶν τε εὕρημα. διὸ καὶ
[14, 15]	μαρυπτόν, πλίκιον, γουττᾶτον, Μοντιανόν. τοῦτον,	φησί,	μάξεις ἐξ οἴνου σκληρόν· εἰ
[14, 10]	ἐν πρώτῳ Βαβυλωνιακῶν τῷ Λώῳ	φησὶ	μηνὶ ἑκκαιδεκάτῃ ἄγεσθαι ἑορτὴν Σάκαια
[14, 5]	Λᾶσος. καὶ Πρατίνας δέ πού	φησι·	μήτε σύντονον δίωκε μήτε τὰν
[14, 16]	πέφυκεν. καὶ Εὐριπίδης ἐν Κύκλωπί	φησι·	παλιούρου κλάδῳ. Θεόπομπός τε ἐν
[14, 12]	Ἀπίων δὲ καὶ Διόδωρος, ὥς	φησι	Πάμφιλος, ἐπαίκλειά φησι καλεῖσθαι τὰ
[14, 21]	πρίασθαι θυσιῶν ἔμπειρον ἡ μήτηρ	φησί·	Πελίγναν τὸν μάγειρον λαβὲ παρὰ
[14, 9]	ἐν δευτέρῳ περὶ Μουσικῆς διαφέρειν	φησὶ	πηκτίδα μαγάδιδος, λέγων οὕτως· φοίνικες,
[14, 7]	ἐν τοῖς Συμμίκτοις Συμποτικοῖς ὅμοιον,	φησί,	ποιοῦμεν Ποσειδωνιάταις τοῖς ἐν τῷ
[14, 12]	ἐπαινῶν Ἀντιφάνης ἐν τῷ Τριταγωνιστῇ	φησι·	πολύ γ´ ἐστὶ πάντων τῶν
[14, 13]	ἐν Γλώσσαις. ΕΜΠΕΠΤΑΣ, ὁ αὐτός	φησι,	πύρινος ἄρτος κοῖλος καὶ σύμμετρος,
[14, 13]	ἐλαίου πλακοῦς παρὰ Κρησίν, ὥς	φησι	Σέλευκος ἐν Γλώσσαις. ΕΜΠΕΠΤΑΣ, ὁ
[14, 21]	πλατεῖς Κρῆτες θηλείας καλοῦσιν, ὥς	φησι	Σέλευκος· οὓς ἐν θυσίαις τισὶν
[14, 13]	πέττειν τινά. Ἴωνες δέ, ὥς	φησι	Σιληνὸς ἐν ταῖς Γλώσσαις, ἄμην
[14, 4]	ἦν τις τρόπος παλαιός, ὥς	φησι	Σωσίβιος, οὐκ ἄγαν σπουδαῖος, ἅτε
[14, 16]	ἐστὶ δὲ τὸ πυάνιον, ὥς	φησι	Σωσίβιος, πανσπερμία ἐν γλυκεῖ ἡψημένη·
[14, 3]	Δήλιος ἐν τῷ περὶ Παιάνων	φησί·	τὰ δράγματα τῶν κριθῶν αὐτὰ
[14, 1]	τε Μνασιγείτων καὶ Μέναιχμος, ὥς	φησι	Τηλεφάνης ἐν τῷ περὶ τοῦ
[14, 9]	ἐν τῷ περὶ Τραγῳδίας ὠνομάσθαι	φησὶ	τὴν μάγαδιν ἀπὸ Μάγδιος Θρᾳκὸς
[14, 7]	δ´ εἰσὶν ἀμφότεραι. (Ἀριστόξενος δέ	φησι	τὴν πυρρίχην ἀπὸ Πυρρίχου Λάκωνος
[14, 9]	τῷ περὶ Ἰσθμίων παλαιὸν μέν	φησι	τὸ ὄργανον εἶναι τὴν μάγαδιν,
[14, 14]	τῷ περὶ Θεσμῶν ἐν Συρακούσαις	φησὶ	τοῖς Παντελείοις τῶν Θεσμοφορίων ἐκ
[14, 4]	αὐτὸς τῷ λυσιῳδῷ. Ἀριστόξενος δέ	φησι	τὸν μὲν ἀνδρεῖα καὶ γυναικεῖα
[14, 9]	πρώτῳ περὶ Διονυσιακοῦ Συστήματος Τιμόθεόν	φησι	τὸν Μιλήσιον παρὰ τοῖς πολλοῖς
[14, 9]	σκινδαψοί, ἐννεάχορδα. ἐν οἷς γάρ,	φησί,	τοὺς ἰάμβους ᾖδον ἰαμβύκας ἐκάλουν·
[14, 2]	αὐλήσεων δ´ εἰσὶν ὀνομασίαι, ὥς	φησι	Τρύφων ἐν δευτέρῳ Ὀνομασιῶν, αἵδε·
[14, 9]	τῷ περὶ Ἰσθμίων τὰ πολύχορδά	φησι	τῶν ὀργάνων ὀνόμασι μόνον παρηλλάχθαι,
[14, 9]	ᾀσμάτων γεγόνασι ποιηταί, περὶ ὧν	φησι	Φαινίας ὁ Ἐρέσιος ἐν τοῖς
[14, 20]	λιπαρούντων δὲ τῶν Θασίων δότε,	φησί,	φέροντες ἐκείνοις, δείξας αὐτοῖς τοὺς
[14, 14]	ἐπὶ τῷ δείπνῳ ἐσθιόμενον, ὥς	φησι	Φιλήμων ἐν τῷ περὶ Ἀττικῶν
[14, 10]	καὶ ὁ Ποντιανός· τραγήματα Κράτης	φησὶ	Φιλιππίδην λέγειν ἐν Φιλαργύρῳ οὕτως·
[14, 19]	ᾖ προσφέρων. Ἀθηναῖοι δ´, ὥς	φησι	Φιλόχορος, ταῖς Ὥραις θύοντες οὐκ
[14, 1]	καὶ Δημήτριος ὁ Πολιορκητής, ὥς	φησι	Φύλαρχος ἐν τῇ τῶν Ἱστοριῶν,
[14, 5]	μὲν κωμῳδιοποιὸς Εὔπολις, ἄνδρες φίλοι,	φησί·	χἠ μουσικὴ πρᾶγμ´ ἐστὶ βαθὺ
[14, 9]	αὐτοῦ ἐξειργάσθαι. τῇ σαμβύκῃ πρώτην	φησὶ	χρήσασθαι Σίβυλλαν, ἧς Σκάμων ὁ
[14, 9]	Ἀνακρέων λέγει· ψάλλω δ´ εἴκοσι	χορδαῖσι	μάγαδιν ἔχων, ὦ Λεύκασπι. καὶ
[14, 8]	λέγει που· ψάλλω δ´ εἴκοσι	χορδαῖσι	μάγαδιν ἔχων· ὦ Λεύκασπι, σὺ
[14, 11]	περὶ τῆς Πέλοπος κρεουργίας διηγούμενος·	τραπέζαισι	δ´ ἀμφὶ δεύτερα κρεῶν σέθεν
[14, 6]	δ´ Ἄρῃ κεκόσμηται στέγη λαμπραῖσιν	κυνίαισι,	κὰτ τᾶν λευκοὶ καθύπερθεν ἵππιοι
[14, 21]	καλῶς. εὔχου. θεοῖς Ὀλυμπίοις εὐχώμεθα	Ὀλυμπίαισι,	πᾶσι πάσαις· λάμβανε τὴν γλῶτταν.
[14, 2]	ὑπηρέτας. κώμοις μόνον θυραμάχοις τε	πυγμαχίαισι	νέων θέλοι παροίνων ἔμμεναι στρατηλάτας.
[14, 16]	τὰς ἐν Ἰωνίᾳ καλουμένας ἁμαμηλίδας·	εἰσὶ	γὰρ ἀπύρηνοί τε καὶ ἡδεῖαι
[14, 17]	αʹ περὶ Βαβυλῶνος λέγων φησίν·	εἰσὶ	δ´ αὐτόθι φοίνικες πεφυκότες ἀνὰ
[14, 7]	ὁτὲ μὲν ὁτὲ δὲ οὔ.	εἰσὶ	δὲ καὶ παρὰ τοῖς βαρβάροις
[14, 7]	τῶν τρόπων οἵτινες καὶ ὀρχοῦνται.	εἰσὶ	δὲ οἵδε· προσοδιακοί, ἀποστολικοὶ (οὗτοι
[14, 7]	Κρῆτες κυνηγετικοί, διὸ καὶ ποδώκεις.	εἰσὶ	δέ τινες οἵ φασι τὴν
[14, 8]	ἐπιμελῶς πολυμαθεῖς τε εἰς ταύτας	εἰσὶ	καὶ ἀκριβεῖς. ὅθεν καὶ Πρατίνας
[14, 19]	σπάνιον ὂν τὸ χρῆμα, πλείους	εἰσὶ	νῦν τῶν ὀρτύγων. χρηστὸν ἄνθρωπον
[14, 13]	δὲ καὶ οἱ Σάμιοι διαφέροντές	εἰσι	πλακοῦντες Σώπατρος ὁ φλυακογράφος φησὶν
[14, 4]	τῶν δικηλιστῶν πολλαὶ κατὰ τόπους	εἰσὶ	προσηγορίαι. Σικυώνιοι μὲν γὰρ φαλλοφόρους
[14, 19]	Ἥρας φησίν· οἱ ταοὶ ἱεροί	εἰσι	τῆς Ἥρας. καὶ μήποτε πρώτιστοι
[14, 7]	οὐδὲ ὑποκριτὰς εἶχον. τρεῖς δ´	εἰσὶ	τῆς σκηνικῆς ποιήσεως ὀρχήσεις, τραγική,
[14, 7]	ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν βέλτιστοι δέ	εἰσι	τῶν τρόπων οἵτινες καὶ ὀρχοῦνται.
[14, 5]	{ἡ} μουσικὴ ἅπασι τοῖς μαθοῦσι	παιδευθεῖσί	τε. καὶ γὰρ τὰ ἤθη
[14, 10]	βρίθεται; πλήρης μὲν ὄψων ποντίων,	πάρεισι	δὲ μόσχων τέρειναι σάρκες ἀρνεία
[14, 9]	παῖδας ὀλβίων Φρυγῶν, τυπάνοισι καὶ	ῥόμβοισι	καὶ χαλκοκτύπων βόμβοις βρεμούσας ἀντίχερσι
[14, 11]	ἐν τῇ πρώτῃ· σιτίοις δὲ	ὀλίγοισι	χρέονται, ἐπιφορήμασι δὲ πολλοῖς. τὸ
[14, 6]	δὲ Βακχιάδας Σικυώνιος. ἦ ῥα	θεοῖσι	ταῖς Σικυῶνι καλὸν τοῦτ´ ἀπέκειτο
[14, 20]	ἐπὶ τούτῳ σιτευτὰς ὄρνιθας ἐπ´	ἀργυρέοισι	πίναξιν, ἄτριχας, οἰέτεας, λαγάνοις κατὰ
[14, 4]	ἔγχελυς Βοιωτία τμηθεῖσα κοίλοις ἐν	βυθοῖσι	κακκάβης χλιαίνετ´, αἴρεθ´, ἕψεται, παφλάζεται,
[14, 12]	Φιλόξενος. πρώτιστα μὲν γὰρ ὀνόμασιν	ἰδίοισι	καὶ καινοῖσι χρῆται πανταχοῦ. ἔπειτα
[14, 12]	λευκὸς μυελὸς γλυκερός, λεπτοῖς ἀράχνας	ἐναλιγκίοισι	πέπλοις συγκαλύπτων ὄψιν αἰσχύνας ὕπο,
[14, 14]	αὐτῶν, οἳ δὲ συμμεμιγμένους γούρους	φακοῖσι.	κεῖθι δ´ οὔτε πεμμάτων ἄπεστιν
[14, 22]	ὁ Λοκρὸς οὐχ ἁρμόττειν φασὶ	δούλοισι	τὴν μαγειρικήν, ἀλλ´ οὐδὲ τοῖς
[14, 13]	καὶ λαγὼς καταβρύκων, οὐ τηγανίτας	σησάμοισι	φαρμάσσων, οὐδ´ ἀττανίτας κηρίοισιν ἐμβάπτων.
[14, 9]	Κυβέλας γυναῖκας, παῖδας ὀλβίων Φρυγῶν,	τυπάνοισι	καὶ ῥόμβοισι καὶ χαλκοκτύπων βόμβοις
[14, 12]	μὲν γὰρ ὀνόμασιν ἰδίοισι καὶ	καινοῖσι	χρῆται πανταχοῦ. ἔπειτα τὰ μέλη
[14, 9]	ὁ Λέσβιος εὗρε πρῶτος ἐν	δείπνοισι	Λυδῶν ψαλμὸν ἀντίφθογγον ὑψηλᾶς ἀκούων
[14, 14]	οὔτε πεμμάτων ἄπεστιν οὐδ´ ἑνασσεν	ἀνθρώποισι	γῆ φέρει μέλαινα, πάντα δ´
[14, 2]	μουσικὴ κἀν τῇ λύρᾳ τοῖς	ἡμετέροισι	παιγνίοις. ὅταν γὰρ εὖ συναρμόσωσι
[14, 17]	τούτων τὸν καρπὸν περιδέουσι τῇσι	βαλανηφόροισι	τῶν φοινίκων, ἵνα τε πεπαίνῃ
[14, 4]	τῆς κυφονώτου σῶμ´ ἔχουσα σηπίας,	ξιφηφόροισι	χερσὶν ἐξωπλισμένη τευθίς, μεταλλάξασα λευκαυγῆ
[14, 22]	ὁ λέγων· ὥστ´ ἐνίοτ´ ἂν	τούτοισι	ποιῶν ματτύην σπεύδων ἅμ´ εἰσήνεγκα
[14, 12]	ἄμητας καὶ λαγῷα καὶ κίχλας.	τούτοισι	χαίρω, τοῖς δὲ κεκαρυκευμένοις ὄψοισι
[14, 12]	ἀνάγκαις ξηρὸν ἐν ξηροῖς Ἀρισταίου	μελιρρύτοισι	παγαῖς· τῷ δ´ ὄνομ´ ἦς
[14, 12]	τούτοισι χαίρω, τοῖς δὲ κεκαρυκευμένοις	ὄψοισι	καὶ ζωμοῖσιν ἡδ´ ὀμωθεοι. Ἀπίων
[14, 4]	ὄξει, Λίβυς τε καυλὸς ἐξηρασμένος	ἀκτῖσι	θείαις σιλφίου παραστατεῖ. {Β. εἶτ´
[14, 17]	καὶ τῷ μεγέθει ταῖς λευκαῖς	μυρτίσι	ταῖς τετελειωμέναις, αὐξανόμενος δὲ τῷ
[14, 14]	αὗται δὲ ἆθλα τίθενται ταῖς	παννυχίσι	τῷ διαγρυπνήσαντι. ~(Χρύσιππος δ´ ὁ
[14, 8]	Ἀνακρέων λέγει που· ψάλλω δ´	εἴκοσι	χορδαῖσι μάγαδιν ἔχων· ὦ Λεύκασπι,
[14, 9]	ὁ Ἀνακρέων λέγει· ψάλλω δ´	εἴκοσι	χορδαῖσι μάγαδιν ἔχων, ὦ Λεύκασπι.
[14, 22]	τῆς Ἑλλάδος ἐπαγαγεῖν τοὺς Πέρσας,	ἐζηλωκόσι	τὴν τούτων τρυφὴν καὶ πολυτέλειαν.
[14, 7]	οὖσιν ἐκβεβαρβαρῶσθαι Τυρρηνοῖς {ἢ Ῥωμαίοις}	γεγονόσι,	καὶ τήν τε φωνὴν μεταβεβληκέναι
[14, 22]	{Β. νῆστις; {Β. ἀπολεῖ μ´	οὑτοσί.	ἀοιδίμων δ´ ὀψαρτυτῶν ὀνόματα καταλέγει
[14, 22]	τὰς μαχαίρας ἦλθον· ὧν εἷς	οὑτοσὶ	διὰ τῶν μαχαιρῶν τοῦ πυρός
[14, 22]	τέχνην. {Β. καινὸς γάρ ἐστιν	οὑτοσὶ	Παλαίφατος. {Α. μετὰ ταῦτα γαστρίον
[14, 22]	λύχνος, καὶ βιβλίον ἐν〉 ταῖς	χερσί,	καὶ φροντίζομεν τί Σόφων καταλέλοιπ´
[14, 22]	ἐναλίγκιος αὐδὴν κάπρον ἔχων ἐν	χερσὶ	παρίστατο ποιμένι λαῶν. (ἐν δὲ
[14, 9]	ῥόμβοισι καὶ χαλκοκτύπων βόμβοις βρεμούσας	ἀντίχερσι	κυμβάλων σοφὴν θεῶν ὑμνῳδὸν ἰατρόν
[14, 14]	καὶ Ἐπίχαρμος καὶ ἐν τοῖς	Ἐγχειρογάστορσι	Νικοφῶν. Ἀριστοφάνης δ´ ἐν Δαναίσιν
[14, 13]	δύο τῶν συναπασῶν, κόσμον μὲν	μακάρεσσι	λίθον, θνητοῖς δὲ πλακοῦντας. ὅτι
[14, 17]	αὐδὰν γυναικείαν ἔχον· ἀλλ´ ἐν	ἁρμάτεσσι	διφρούχοις ἐγυμνάζοντ´ ἀν´ εὔδι´ ἄλσεα
[14, 16]	τῷ περὶ Πλακούντων τὴν παρ´	Ἀλεξανδρεῦσι	καλουμένην ΠΑΓΚΑΡΠΙΑΝ καλεῖ. ἴτρια δ´
[14, 8]	τε σχῆμα καὶ τὴν κατασκευὴν	ἀποδείκνυσι	Βίτων ἐν τῷ πρὸς Ἄτταλον
[14, 17]	τελέως μικρόν. ἐπὰν δὲ πεπανθῇ,	συνάγουσι	καὶ τὸν μὲν τοῖς οἰκέταις
[14, 14]	καινὸν ἀνταγωνιστὴν ἐπὶ τῆς δευτέρας	εἰσάγουσι	τραπέζης ἐχῖνον. ὑπὲρ οὗ νῦν
[14, 7]	αὐτῆς γενέσθαι, ἄλλοι δὲ Κρῆτα	λέγουσι	τὸ γένος εἶναι τὸν Σίκιννον.
[14, 17]	ἔρσενας καλέουσι, τούτων τὸν καρπὸν	περιδέουσι	τῇσι βαλανηφόροισι τῶν φοινίκων, ἵνα
[14, 17]	τῶν γὰρ φοινίκων οὓς ἔρσενας	καλέουσι,	τούτων τὸν καρπὸν περιδέουσι τῇσι
[14, 15]	δέ, φησίν, πλακουντάριον ποιοῦσιν, ὅπερ	ὀνομάζουσι	γάστριν. γίνεται δὲ οὕτως· κάρυα
[14, 9]	τούτοις· λεπάδας δὲ πετρῶν ἀποκόπτοντες	κρεμβαλίζουσι.	Δίδυμος δέ φησιν εἰωθέναι τινὰς
[14, 1]	καὶ τὰ ναυστολούμενα ἔσω δόμων	σῴζουσι.	Παρμενίσκος δὲ ὁ Μεταποντῖνος, ὥς
[14, 5]	βέβαιος {ἡ} μουσικὴ ἅπασι τοῖς	μαθοῦσι	παιδευθεῖσί τε. καὶ γὰρ τὰ
[14, 17]	κατὰ βραχὺ πρὸς τὴν χρείαν.	ποιοῦσι	δὲ καὶ ὄξος ἐξ αὐτῶν.
[14, 17]	δέκα μένειν ἡμερῶν, διὸ καὶ	ποιοῦσι	κατὰ βραχὺ πρὸς τὴν χρείαν.
[14, 6]	αἱ μὲν ἐλευθέριοι καὶ καλαὶ	ποιοῦσι	τοιαύτας, αἱ δ´ ἐναντίαι τὰς
[14, 20]	τῶν αὐλούντων. Δίφιλος Συνωρίδι· ἐχηνίασας·	ποιοῦσι	τοῦτο πάντες οἱ παρὰ Τιμοθέῳ.
[14, 12]	γὰρ ὅτι νομίζεται τοῖς νυμφίοις	μετιοῦσι	τὴν νύμφην λέγεις παρέχειν, ἄμητας
[14, 1]	δὲ πολλοὶ τοῦ γέλωτος εἵνεκα	ἀσκοῦσι	χάριτας κερτόμους. ἐγὼ δέ πως
[14, 16]	σίδας δ´ ὅτι τὰς ῥοιὰς	καλοῦσι	Βοιωτοὶ Ἀγαθαρχίδης ἐν τῇ ἐννεακαιδεκάτῃ
[14, 3]	τοὺς εἰς τὴν θεὸν οὔλους	καλοῦσι	καὶ ἰούλους. δημήτρουλοι καὶ καλλίουλοι.
[14, 16]	Βοιωτοὺς περὶ τῆς χώρας ἣν	καλοῦσι	Σίδας, Ἐπαμινώνδας δικαιολογούμενος ἐξαίφνης ἐκ
[14, 17]	τοῖς Μαριανδυνοῖς ἐκείνοις βαρβάροις χύτρας	καλοῦσι	τὰς μελαίνας ἰσχάδας. οἶδα δὲ
[14, 5]	ἐν Λακεδαίμονι χώματα μεγάλα, ἃ	καλοῦσι	τάφους τῶν μετὰ Πέλοπος Φρυγῶν.
[14, 16]	ῥόαν καὶ δείξας ἤρετο τί	καλοῦσι	τοῦτο. τῶν δ´ εἰπόντων ῥόαν’
[14, 20]	μέρος ἑκάστῳ κεῖται, ἣν ΠΕΡΝΑΝ	καλοῦσι,	φέρε τι εἴπωμεν καὶ περὶ
[14, 3]	καὶ νῦν ἔτι πάντες χρώμενοι	διατελοῦσι.	τοιοῦτος δ´ ἐστὶ καὶ ὁ
[14, 7]	διαμένει προγύμνασμα οὖσα τοῦ πολέμου·	ἐκμανθάνουσί	τε πάντες ἐν τῇ Σπάρτῃ
[14, 16]	τῷ περὶ τῶν Προσφερομένων τοῖς	ὑγιαίνουσι	καὶ τοῖς νοσοῦσιν. τούτων δὲ
[14, 14]	Σόλων ἐν τοῖς Ἰάμβοις φησίν·	πίνουσι	καὶ τρώγουσιν οἳ μὲν ἴτρια,
[14, 5]	τοὺς ἐπιχωρίους ἥρωας καὶ θεοὺς	ὑμνοῦσι.	μετὰ δὲ ταῦτα τοὺς Τιμοθέου
[14, 8]	προσάγοντες πρὸς τὰ ποιήματα μελῳδίαν	ἐκπονοῦσι	τοὺς στίχους τοῖς ἀριθμοῖς καὶ
[14, 2]	ὅταν γὰρ εὖ συναρμόσωσι τοῖς	συνοῦσι	τὸν τρόπον, τόθ´ ἡ μεγίστη
[14, 3]	καλούμεναι ᾠδαὶ Δήμητρι καὶ Φερσεφόνῃ	πρέπουσι.	ἡ δὲ εἰς Ἀπόλλωνα ᾠδὴ
[14, 8]	μουσικῆς ἀπειρίᾳ εἰς τὸν πίθον	φέρουσι	τὸν τετρημένον. μετὰ δὲ ταῦτα
[14, 9]	τε Λυδῆς ἐφύμνει πηκτίδος συγχορδία.	(διαποροῦσι	δ´ ἔνιοι ὅπως τῆς μαγάδιδος
[14, 20]	δ´ εἵλωσι πᾶν ὑβριστικὸν ἔργον	ἐπιτάττουσι	πρὸς πᾶσαν ἄγον ἀτιμίαν. κυνῆν
[14, 5]	Τιμοθέου καὶ Φιλοξένου νόμους μανθάνοντες	χορεύουσι	κατ´ ἐνιαυτὸν τοῖς Διονυσιακοῖς αὐληταῖς
[14, 13]	Ἑκάτης, φησίν, νήσῳ τῇ Ἴριδι	θύουσι	Δήλιοι τοὺς βασυνίας καλουμένους. ἐστὶν
[14, 18]	καλουμένῳ βότρυι Νικοστρατείῳ τὸν Ἱππώνειον	ἀντεκτρέφουσι	βότρυν, ὃς ἀπὸ Ἑκατομβαιῶνος μηνὸς
[14, 7]	δοκεῖ, ἐπιεικεστέρα οὖσα τῆς ἀρχαίας.	ἔχουσι	γὰρ οἱ ὀρχούμενοι θύρσους ἀντὶ
[14, 1]	γελοίους, οἵτινες τήτῃ σοφῶν ἀχάλιν´	ἔχουσι	στόματα· κἀς ἀνδρῶν μὲν οὐ
[14, 5]	περὶ τὴν δίαιταν ἄνεσις. διόπερ	ἔχουσι	τὸ τῆς ὑποδωρίου καλουμένης ἁρμονίας
[14, 22]	τὴν μαγειρικήν, ἀλλ´ οὐδὲ τοῖς	τυχοῦσι	τῶν ἐλευθέρων. ἐκσεμνύνει δὲ τὴν
[14, 19]	Ὥραις θύοντες οὐκ ὀπτῶσιν, ἀλλ´	ἕψουσι	τὰ κρέα, παραιτούμενοι τὰς θεὰς
[14, 7]	πόδας μᾶλλον ἐγυμνάζοντο ἐν τοῖς	ἀγῶσι	καὶ τοῖς κυνηγεσίοις. οἱ δὲ
[14, 7]	ἑκάστῃ ἁρμονίᾳ πρόσφοροι ἐν τοῖς	ἀγῶσι.	Πρόνομος δ´ ὁ Θηβαῖος πρῶτος
[14, 6]	οὐκ αἰεὶ διθυραμβοῦσιν, ἀλλ´ ὅταν	σπένδωσι,	τὸν μὲν Διόνυσον ἐν οἴνῳ
[14, 4]	τὴν τοιαύτην παιδιὰν παρὰ τοῖς	Λάκωσι	δικηλισταί, ὡς ἄν τις σκευοποιοὺς
[14, 20]	Μεσσηνιακῶν γράφων οὕτως· τοῖς δ´	εἵλωσι	πᾶν ὑβριστικὸν ἔργον ἐπιτάττουσι πρὸς
[14, 2]	ἡμετέροισι παιγνίοις. ὅταν γὰρ εὖ	συναρμόσωσι	τοῖς συνοῦσι τὸν τρόπον, τόθ´
[14, 4]	καὶ ἐστεφάνωνται, χειρῖδας ἀνθινὰς ἔχοντες·	χιτῶσι	δὲ χρῶνται μεσολεύκοις καὶ περιέζωνται
[14, 14]	ὡς περὶ ἄρτου αὐτοῦ ὄντος	οὑτωσὶ	λέγει· ἐξεπήδης´ ἀρτίως πέττουσα τὸν
[14, 1]	Φιλίππου μέν, περὶ οὗ καὶ	οὑτωσὶ	λέγει· Φίλιππος δ´ ὁ γελωτοποιὸς
[14, 16]	Σολεὺς ἐν τῷ περὶ Γρίφων	οὑτωσὶ	λέγων· σκεύη κελεύοντι λέγειν ὅμοια
[14, 16]	ἀμύλου μνημονεύει Τηλεκλείδης ἐν Στερροῖς	οὑτωσὶ	λέγων· φιλῶ πλακοῦντα θερμόν, ἀχράδας
[14, 22]	Ζωπυρῖνος. {Α. αὐτὸς εὕρηκας δὲ	τί;	{Α. τὰ μέγιστα. {Β. ποῖα
[14, 1]	τραγῳδῶν, φησὶν ὁ Πολύβιος, ὅ	τι	ἂν ἐπιβάλωμαι λέγειν, δόξω τισὶν
[14, 16]	λέγων κἀν τῷ Νείλῳ ὁμώνυμόν	τι	αὐτῇ ἄνευ ῥιζῶν. (ΦΟΙΝΙΚΕΣ Ξενοφῶν
[14, 4]	ἐννέ´ ἢ δέκα. ὥστ´ εἴ	τι	βούλει τῶν λελειμένων φαγεῖν, ἔπειγ´
[14, 13]	ὥστε τὸν δειπνοῦντ´ ἐπαίρειν, ἄν	τι	βούληται λαβεῖν. ΑΜΗΣ πλακοῦντος γένος.
[14, 2]	νυμφαγενεῖ χειροκτύπῳ φηρὶ Μαρσύᾳ κλέος.	τί	γάρ νιν εὐηράτοιο κάλλεος ὀξὺς
[14, 10]	αἱ δεύτεραί πως φροντίδες σοφώτεραι.	τί	γὰρ ποθεῖ τράπεζα; τῷ δ´
[14, 19]	κάπρου φλογίδες. (περὶ δὲ ΠΕΡΔΙΚΩΝ	τί	δεῖ καὶ λέγειν ἐμέ, πλεόνων
[14, 20]	κεῖται, ἣν ΠΕΡΝΑΝ καλοῦσι, φέρε	τι	εἴπωμεν καὶ περὶ ταύτης, εἴ
[14, 11]	παροιμίαν λεγόμενον Ἀβυδηνὸν ἐπιφόρημα‘ τέλος	τί	ἐστιν {καὶ} ἐλλιμένιον, ὡς Ἀριστείδης
[14, 8]	καὶ κλίμακος ἑνοποιουμένων, ὅμοιον δέ	τί	ἐστιν καὶ τὸ τῆς σαμβύκης.
[14, 1]	τοῦ δημίου σφάττεσθαι ἔτι ἕν	τι	ἔφη θέλειν ὥσπερ τὸ κύκνειον
[14, 10]	δὲ φιλοφρονουμένους ἕκαστον φέρειν ὅ	τι	ἔχοι παρ´ αὑτῷ βέλτιστον καὶ
[14, 21]	γὰρ ἐδείκνυεν ὁ στιγματίας ὅ	τι	ἦν— ἔφη· ἀγνοεῖν μοι δοκεῖτε,
[14, 1]	νομίζων τῆς Ἀπόλλωνος μητρὸς ἄγαλμα	τι	θεωρήσειν ἀξιόλογον· ἰδὼν δ´ αὐτὸ
[14, 12]	στόμιον μαλεραῖς ταν δεξαμένην ὅ	τι	κα διδῷ τις. ἃ Ζανὸς
[14, 16]	ὥς τινες οἴονται, ἀλλ´ ἕτερόν	τι	καὶ ἥδιον καὶ ἀπύρηνον. Ἀριστομένης
[14, 19]	τῶν μελεαγρίδων Μηνόδοτος ἐμνήσθη, λέξομέν	τι	καὶ ἡμεῖς περὶ αὐτῶν. Κλύτος
[14, 1]	τε καὶ γελωτοποιούς, φέρε λέγωμέν	τι	καὶ ἡμεῖς περὶ τούτων. καίτοι
[14, 5]	χἠ μουσικὴ πρᾶγμ´ ἐστὶ βαθὺ	{τι}	καὶ καμπύλον, αἰεί τε καινὸν
[14, 22]	καὶ ποδάριον καὶ γαστρίον τακερόν	τι	καὶ μήτρας ἴσως. Διονύσιος δ´
[14, 4]	δεῖ γὰρ ἠριστηκότας πάσχειν, ἐάν	τι	καὶ παθεῖν ἡμᾶς δέῃ. καὶ
[14, 21]	ἥδ´ ἐστί σοι, φίλοι, λέξωμέν	τι	καὶ περὶ ΤΥΡΩΝ. Φιλήμων μὲν
[14, 8]	τῆς Ἐρυθρᾶς Θαλάσσης. καλεῖται δέ	τι	καὶ τῶν πολιορκητικῶν ὀργάνων σαμβύκη,
[14, 16]	τῶν ῥοιδίων ἐτρώγομεν. λέγεται δέ	τι	καὶ φυτὸν σίδη ὅμοιον ῥοιᾷ,
[14, 12]	λόγοι τ´ ἐπὶ κοινᾶς· ἔνθα	τι	καινὸν ἐλέχθη κομψὸν ἀθυρμάτιον καὶ
[14, 5]	Λιβύη, πρὸς τῶν θεῶν, αἰεί	τι	καινὸν κατ´ ἐνιαυτὸν θηρίον τίκτει.
[14, 16]	κεκρυμμένην ῥόαν καὶ δείξας ἤρετο	τί	καλοῦσι τοῦτο. τῶν δ´ εἰπόντων
[14, 19]	ποτε γεύσασθαι ὡμολόγησεν, ἀλλ´ ὥσπερ	τι	κειμήλιον ἀνακείμενον εἶχε τούσδε τοὺς
[14, 2]	δέξεται δὲ τἄλλα σοι ἡδύ	τι	κοινόν ἐστιν οὗ χωρὶς πάλιν
[14, 19]	Φρύνιχος Τραγῳδοῖς· περιστέριον δ´ αὐτῷ	τι	λαβὲ τριωβόλου. ΦΑΣΙΑΝΙΚΟΣ. Πτολεμαῖος ὁ
[14, 16]	μὲν πτελέης καὶ πεύκης οὐθέν	τι	μεῖον, ἀκρεμόνας δὲ ἔχει θαμέας
[14, 5]	τῶν μὲν ἄλλων μαθημάτων ἀρνηθῆναί	τι	μὴ εἰδέναι οὐδενὶ αὐτῶν αἰσχρόν
[14, 18]	νόμῳ τῷ μὴ κινεῖν ὅ	τι	μὴ κατέθετο’ ἐκείνως αἰεὶ ζημιούσθω.
[14, 14]	σησαμίδας ἢ μελίπηκτα ἢ τοιοῦτό	τι.	μνημονεύει αὐτῶν καὶ Ἔφιππος ἐν
[14, 4]	δὲ κριδδέμεν, νεασπάτωτον δ´, ἤν	τι	νεοκάττυτον ᾖ. (Σῆμος δ´ ὁ
[14, 21]	μὲν οὖν τοιαῦτα. συμβαίνει δέ	τι	νῦν μοι διακονοῦντι παρὰ τῷ
[14, 16]	ὕδατι; {Β. πολλοῖς πολλάκις δήπου.	τί	οὖν; {Α. οὐκοῦν ἕκαστος ἐκλεγόμενος
[14, 18]	πᾶσαι, μαρτυρεῖ Ἀριστοφάνης ἐν Ὥραις.	τί	οὖν παράδοξον ἱστορεῖν δοκεῖ Ἀέθλιος
[14, 2]	τέρψις ἐξευρίσκεται. τὴν δὲ συναυλίαν	τί	ποτ´ ἐστὶν ἐμφανίζει. Σῆμος ὁ
[14, 4]	λοπισθείς, πασθείς, στραφείς, χρωσθείς, ὁμοῦ	τι	πρὸς τέλος δρόμου περῶν, σίζει
[14, 9]	ᾀσμάτων; {Α. σεμνῶν πάνυ. {Β.	τί	πρὸς τὸν Ἀργᾶν οὗτος; {Α.
[14, 22]	φροντίζομεν τί Σόφων καταλέλοιπ´ ἢ	τί	Σημωνακτίδης ὁ Χῖος ἢ Τυνδάριχος
[14, 22]	ἐν〉 ταῖς χερσί, καὶ φροντίζομεν	τί	Σόφων καταλέλοιπ´ ἢ τί Σημωνακτίδης
[14, 7]	δὲ ὁ σκὼψ τῶν ἀποσκοπούντων	τι	σχῆμα ἄκραν τὴν χεῖρα ὑπὲρ
[14, 2]	Ὑπορχήματος· τίς ὁ θόρυβος ὅδε;	τί	τάδε τὰ χορεύματα; τίς ὕβρις
[14, 4]	αἰόλῳ μέλει, καινάν, ἀπαρθένευτον, οὔ	τι	ταῖς πάρος κεχρημέναν ᾠδαῖσιν, ἀλλ´
[14, 5]	καμπύλον, αἰεί τε καινὸν ἐξευρίσκει	τι	τοῖς ἐπινοεῖν δυναμένοις. διόπερ καὶ
[14, 7]	αὐτὸς ἔτι ἐν τῷ ὑποσκηνίῳ	τί	τοῦτ´; εἶπεν, δῆλον ὅτι μέγα
[14, 22]	πιθανὸν δὲ καὶ ἰδίως ἐπί	τι〉	τῶν ἐδεσμάτων ἀναφέρειν. Μάχων δ´
[14, 22]	δὲ καὶ κάνδαυλον ἢ τούτων	τι	τῶν εἰς ματτύην οὐδέτερος εἶδε
[14, 9]	ἐστιν ἀρχή· Ἄρτεμι, σοί μέ	τι	φρὴν ἐφίμερον ὕμνον υεναιτε ὅθεν
[14, 4]	τινος τῶν οἰκετῶν ἀποδειπνήσαντας, ἐβουλεύετο	τί	χρὴ ποιεῖν, ἕως παρελθὼν ὁ
[14, 4]	τὰ ἐξ Αὔγης εἶπεν Εὐβούλου·	τί,	ὦ πόνηρ´, ἕστηκας ἐν πύλαις
[14, 16]	πίνουσιν ἀνθρώποις ἀπίους παρακειμένας ἐν	ὕδατι;	{Β. πολλοῖς πολλάκις δήπου. τί
[14, 16]	πατέονται ταῦτα οὐ μάξαντες οὐδ´	ὕδατι	δεύοντες, ἀλλὰ φαύλως ὁκοῖά περ
[14, 16]	ὅτι δὲ τὰς ἀπίους ἐν	ὕδατι	εἰσέφερον εἰς τὰ συμπόσια Ἄλεξις
[14, 16]	Ὀρχομενὸν λίμνῃ ἐν αὐτῷ τῷ	ὕδατι,	οὗ τὰ μὲν φύλλα τὰ
[14, 22]	ἐποίησε δὲ καὶ οὗτος ἐν	δράματι	Ἀγνοίᾳ ταυτί· ἥδιον οὐδέν ἐστί
[14, 16]	Σώπατρος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Πύλαι	δράματί	φησιν· τίς δ´ ἀναρίθμου μήκωνος
[14, 21]	καὶ πολλῶν ξενιζομένων ἐπὶ τῷ	κηρύγματι	οὐ γὰρ ἐδείκνυεν ὁ στιγματίας
[14, 9]	παρὰ τοῖς πολλοῖς δόξαι πολυχορδοτέρῳ	συστήματι	χρήσασθαι τῇ μαγάδι· διὸ καὶ
[14, 14]	ἐν γʹ περὶ Ἀλκμᾶνος, τῷ	σχήματι	μαστοειδεῖς εἶναι φάσκων αὐτούς, χρῆσθαι
[14, 4]	ἐν τῷ περὶ αὐτοῦ {Σωτάδου}	συγγράμματι	καὶ ὁ τοῦ Σωτάδου υἱὸς
[14, 22]	{Β. τὸν γαλεόν; {Α. ἐν	ὑποτρίμματι	ζέσαι. {Β. τὸ δ´ ἐγχέλειον;
[14, 17]	τὰς Βρυγινδαρίδας καλουμένας, τῷ μὲν	ὀνόματι	βαρβαριζούσας, ταῖς δὲ ἡδοναῖς οὐδὲν
[14, 9]	δὲ ἐν τῷ τῆς Ἀρτέμιδος	ᾄσματι,	οὗ ἐστιν ἀρχή· Ἄρτεμι, σοί
[14, 22]	δαιτὸς διαθρυμματίδες. καὶ Μένανδρος ἐν	Φάσματι·	ἐπισημαίνεσθ´, ἐὰν ἡ σκευασία καθάρειος
[14, 22]	τις, ὡς ἔοικεν, ἐν τῷ	χάσματι	λιβανωτοπώλης ἢ μάγειρος Σικελικός. {Β.
[14, 10]	καὶ τῶν ἄλλων τοὺς ἐν	ἀξιώματι	ὄντας ὑπηρετεῖν, καθότι ἑκάστῳ ὁ
[14, 17]	Σεβαστοῦ αὐτοκράτορος σφόδρα χαίροντος τῷ	βρώματι,	Νικολάου τοῦ Δαμασκηνοῦ ἑταίρου ὄντος
[14, 17]	ἀπαρχήν. ξενικῷ δὲ οὐδενὶ οὔτε	βρώματι	οὔτε ποτῷ ᾤετο δεῖν ὁ
[14, 17]	τετελειωμέναις, αὐξανόμενος δὲ τῷ μὲν	χρώματι	γίνεται φοινικοῦς, τῷ δὲ μεγέθει
[14, 2]	χειρὸς εἶπέ τ´ ἔρρετ´ αἴσχεα,	σώματι	λύμα, ἐμὲ δ´ ἐγὼ κακότατι
[14, 2]	σώματι λύμα, ἐμὲ δ´ ἐγὼ	κακότατι	δίδωμι. πρὸς ὃν ἀντιλέγων ἄλλος
[14, 2]	ἀερόεν πνεῦμ´ αἰολοπτερύγων σὺν ἀγλαᾶν	ὠκύτατι	χειρῶν. κομψῶς δὲ κἀν τῷ
[14, 4]	ὦ πόνηρ´, ἕστηκας ἐν πύλαις	ἔτι,	ἀλλ´ οὐ βαδίζεις; τοῖσδε γενναίως
[14, 3]	ἐκ τῆς ποιήσεως δῆλόν ἐστιν.	ἔτι	γὰρ καὶ νῦν αἱ γυναῖκες
[14, 1]	Τροφωνίου καταβὰς καὶ ἀνελθὼν οὐκ	ἔτι	γελᾶν ἐδύνατο. καὶ χρηστηριαζομένῳ περὶ
[14, 19]	δύνασθαι καὶ τὰ λοιπὰ πεπαίνειν.	ἔτι	δ´ εὐμενέστερον καὶ ἀκινδυνότερον πεπαίνει
[14, 9]	μάγαδιν, ὁ δὲ κλεψίαμβος κληθείς,	ἔτι	δ´ ὁ τρίγωνος καὶ ὁ
[14, 22]	φησί, καὶ σκευάζοντες καὶ μιστύλλοντες,	ἔτι	δ´ οἰνοχοοῦντες. Κήρυκας δ´ αὐτοὺς
[14, 9]	γράφων οὕτως· Τελένικος ὁ Βυζάντιος,	ἔτι	δὲ Ἀργᾶς ποιηταὶ μοχθηρῶν ὄντες
[14, 8]	ἀκεφάλους ποιεῖ στίχους καὶ λαγαρούς,	ἔτι	δὲ μειούρους. Ξενοφάνης δὲ καὶ
[14, 15]	Θάσια καὶ Ποντικὰ καὶ ἀμύγδαλα,	ἔτι	δὲ μήκων, ἃ {ὃν} φρύξας
[14, 3]	καὶ τὰ Ἡσιόδου καὶ Ἀρχιλόχου,	ἔτι	δὲ Μιμνέρμου καὶ Φωκυλίδου. Κλέαρχος
[14, 7]	μακτρισμὸς ἀπόκινός τε καὶ σοβάς,	ἔτι	δὲ μορφασμὸς καὶ γλαὺξ καὶ
[14, 1]	δ´ αὑτοῦ Πευκέστας καὶ Μενελάους,	ἔτι	δὲ Ὀξυθέμιδας. ταῦτα δ´ ἀκούων
[14, 5]	μετ´ αὐλοῦ καὶ τάξεως ἀσκοῦντες,	ἔτι	δὲ ὀρχήσεις ἐκπονοῦντες μετὰ κοινῆς
[14, 8]	Σόλων καὶ Θέογνις καὶ Φωκυλίδης,	ἔτι	δὲ Περίανδρος ὁ Κορίνθιος ἐλεγειοποιὸς
[14, 9]	τῶν Σαπφοῦς καὶ Ἀνακρέοντος διαφέρειν.	ἔτι	δὲ τὰ Ἀρχιλόχου καὶ τῶν
[14, 1]	ἐγένετο καὶ κραυγὴ τῶν θεωμένων.	ἔτι	δὲ τούτων ἐκ παρατάξεως ἀγωνιζομένων
[14, 5]	ἔχει τὸ γαῦρον καὶ ὀγκῶδες,	ἔτι	δὲ ὑπόχαυνον· ὁμολογεῖ δὲ ταῦτα
[14, 13]	Αἰγιμίου καὶ Ἡγησίππου καὶ Μητροβίου,	ἔτι	δὲ Φαίτου. ἡμεῖς δὲ ἃ
[14, 5]	θυσίας ἀνδράσι καὶ γυναιξὶ κατείθισαν,	ἔτι	δὲ χοροὺς παρθένων ὁμοῦ καὶ
[14, 7]	τινος τῶν αὐλητῶν διατρίβων αὐτὸς	ἔτι	ἐν τῷ ὑποσκηνίῳ τί τοῦτ´;
[14, 1]	μέλλων ὑπὸ τοῦ δημίου σφάττεσθαι	ἔτι	ἕν τι ἔφη θέλειν ὥσπερ
[14, 22]	οὐδ´ αὐτὸν ἡμῖν τοῦτον ἀντερεῖν	ἔτι.	καὶ ἐν Μαγείρῳ· θρῖον δὲ
[14, 7]	αὐτοὺς τῶν ἑορτῶν τῶν Ἑλληνικῶν	ἔτι	καὶ νῦν, ἐν ᾗ συνιόντες
[14, 10]	τῶν δεσποτῶν· καὶ τὸ σύνολον	ἔτι	καὶ νῦν Θεσσαλοὺς μεγίστην ἑορτὴν
[14, 22]	ηὖξον τὴν μαγειρικὴν τέχνην. ὅθεν	ἔτι	καὶ νῦν τῶν πρότερον μεμνημένοι
[14, 2]	ταύτην ἐπίσταται γὰρ ἀλλ´ ηὔλουν	ἔτι	μαθόντες ὥστε τοὺς αὐλοὺς σύ
[14, 8]	ἄνεσιν. ἔσται δ´ ἴσως τοῦτο	ἔτι	μᾶλλον καὶ ἐπὶ πλέον προαχθήσεται,
[14, 22]	ἀπεῖχ´ ἕκαστος τοῦ φαγεῖν ἂν	ἔτι	νεκροῦ· αὑτοῖς ἅπαντες ἠξίουν συζῆν,
[14, 3]	{καὶ ἀνακλήσεως} ᾧ καὶ νῦν	ἔτι	πάντες χρώμενοι διατελοῦσι. τοιοῦτος δ´
[14, 7]	μὲν τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν οὐκ	ἔτι	παραμένει· ἐκλιπούσης δὲ αὐτῆς συμβέβηκε
[14, 12]	σπονδή, λιβανωτός, ἐσχαρίς, τραγήματα δοτέον	ἔτι,	πλακοῦντος ἁπτέον. ἐπεὶ δὲ καὶ
[14, 8]	οὐδὲν ὤνησεν. (ἐγὼ δὲ ἔχων	ἔτι	πολλὰ λέγειν περὶ μουσικῆς αὐλῶν
[14, 21]	αὐτὸ τοὺς τυροὺς ποιεῖν καλούς.	ἔτι	ταῦτα προσετίθην ἀκηκοώς, ἱμάτια ποικίλ´
[14, 1]	ὁ λαμπρὸς ἡμῶν ἑστιάτωρ Λαρήνσιος	ἔτι	τε καὶ γελωτοποιούς, φέρε λέγωμέν
[14, 13]	τὰ τῆς Ἀρτέμιδος ἱερὰ φέρεσθαι	ἔτι	τε καὶ εἰς τὰς τριόδους,
[14, 1]	τε ὁ Κάραβος καὶ Δεινίας,	ἔτι	τε Μνασιγείτων καὶ Μέναιχμος, ὥς
[14, 7]	καὶ {τὰ περὶ} τοὺς Ἰνδοὺς	ἔτι	τε τὰ περὶ τὸν Πενθέα.
[14, 21]	γὰρ ἡδύσματα ταῦτα. (τοιαῦτά τινα	ἔτι	τοῦ Οὐλπιανοῦ διαλεγομένου ἐπελθὼν εἷς
[14, 16]	τοῦ χυμοῦ ἡδονῇ. καὶ τρώγεται	ἔτι	χλωρὸς ὁ καρπός· καὶ ἐπὴν
[14, 4]	οὐδὲ γὰρ σχινίζεται· χρῆται δ´	ἐσθῆτι	λευκῇ ἀνδρείᾳ καὶ στεφανοῦται χρυσοῦν
[14, 5]	ἐπακολουθούντων δὲ τῇ τῶν φθόγγων	ὀξύτητι	καὶ βαρύτητι καὶ τιθεμένων ὑπερμιξολύδιον
[14, 5]	τῇ τῶν φθόγγων ὀξύτητι καὶ	βαρύτητι	καὶ τιθεμένων ὑπερμιξολύδιον ἁρμονίαν καὶ
[14, 6]	κατάστασιν λέγειν· φόρμιγγός θ´, ἣν	δαιτὶ	θεοὶ ποίησαν ἑταίρην, ὡς καὶ
[14, 14]	ταύτην ἐκ πυρῶν πεφωσμένων καὶ	μέλιτι	δεδευμένων. αὗται δὲ ἆθλα τίθενται
[14, 15]	εἶτα σήσαμον λευκὸν τρίψας μάλαξον	μέλιτι	ἡψημένῳ καὶ ἕλκυσον λαγάνια δύο
[14, 15]	συμμίξας τε τὴν ὀπώραν μάλαξον	μέλιτι	ἡψημένῳ, προσβαλὼν πέπερι πλέον καὶ
[14, 22]	ἢ μήκωνι καὶ σταφίδι ἢ	μέλιτι	καὶ ῥόας ὀξείας κόκκοις. εἶναι
[14, 13]	δὲ ἑφθὸν πύρινον, σταῖς σὺν	μέλιτι	καὶ τὰ καλούμενα κόκκωρα ἰσχὰς
[14, 11]	{Β. εἰρηνικῶς μαλακὰς σφόδρα, διας	μέλιτι	προσπαίζειν βίαι. {Α. μελίπηκτα δ´
[14, 17]	τὴν γεῦσιν ἡδὺς καὶ ἀπολαυστικός,	οἰνομέλιτι	χρηστῷ παραπλήσιος, ᾧ χρῶνται χωρὶς
[14, 12]	τετυγμέν´ ἄφθονα σασαμόφωκτα. τυρακίνας τε	γάλακτι	καὶ μέλι συγκατάφυρτος ἦς ἄμυλος
[14, 5]	Ἄδων καὶ Τῆλος, παρὰ δὲ	Ἱππώνακτι	Κίων καὶ Κώδαλος καὶ Βάβυς,
[14, 8]	ἀντὶ μὲν πρᾳότητος περιεποιεῖτο μαλακίαν,	ἀντὶ	δὲ σωφροσύνης ἀκολασίαν καὶ ἄνεσιν.
[14, 20]	χορτάζουσιν. καὶ ἐν Προτρεπτικῷ δέ·	ἀντὶ	δελφακίων τρέφεσθαι. δέλφακα δὲ ἀρσενικῶς
[14, 7]	ἔχουσι γὰρ οἱ ὀρχούμενοι θύρσους	ἀντὶ	δοράτων, προίενται δὲ ἐπ´ ἀλλήλους
[14, 8]	κατεδείχθησαν, οἷς ἕκαστος τῶν χρωμένων	ἀντὶ	μὲν πρᾳότητος περιεποιεῖτο μαλακίαν, ἀντὶ
[14, 19]	γνάθοις ἀπὸ τοῦ στόματος ἀρξαμένην	ἀντὶ	πώγωνος μακρὰν σάρκα καὶ ἐρυθροτέραν
[14, 5]	καὶ ῥυθμὸν εἰς τὸν πόλεμον	ἀντὶ	σάλπιγγος εἰκῇ νομιστέον εἰσαγαγεῖν, οὐδὲ
[14, 9]	Δίδυμος δέ φησιν εἰωθέναι τινὰς	ἀντὶ	τῆς λύρας κογχύλια καὶ ὄστρακα
[14, 16]	χρῶνται δὲ τῷ ἀπεσθίειν καὶ	ἀντὶ	τοῦ ἀπό τινος ἐσθίειν, ὡς
[14, 18]	τοῖς Ὕμνοις τοῖς ἀρχαίοις φάσκων	ἀντὶ	τοῦ βότρυος τὴν σταφυλὴν κεῖσθαι
[14, 22]	κρεῶν ἐπιθεὶς παρατίθει· τοῦ θέρους	ἀντὶ	τοῦ ὄξους τῆς ὄμφακος ἐμβαλὼν
[14, 10]	παρατιθέναι ἐπὶ τὴν τράπεζαν τῷ	ἀπαγγείλαντι,	καὶ αὐτὸν τὸν Πελασγὸν προθύμως
[14, 18]	δὲ καὶ παρ´ Ὁμήρῳ ἐστὶν	παντὶ	δῆλον Πλάτων δὲ ἐν ὀγδόῳ
[14, 14]	ἆθλα τίθενται ταῖς παννυχίσι τῷ	διαγρυπνήσαντι.	~(Χρύσιππος δ´ ὁ Τυανεὺς ἐν
[14, 1]	κρούσας τὴν θύραν εἶπε τῷ	ὑπακούσαντι	εἰσαγγεῖλαι ὅστις τε εἴη καὶ
[14, 8]	αὐτῷ Πάρθους καὶ Τρωγλοδύτας τετραχόρδῳ	ὄντι·	ἱστορεῖν δὲ τοῦτο Πυθαγόραν ἐν
[14, 12]	πάλιν εἴσφερον γεμούσας, τὰς ἐφήμεροι	καλέοντι	{νῦν} τραπέζας δευτέρας, ἀθάνατοι δέ
[14, 12]	κα διδῷ τις. ἃ Ζανὸς	καλέοντι	τρώγματ´. ἔπειτ´ ἐπένειμεν ἐνκατακνακομιγὲς πεφρυγμένον
[14, 20]	καὶ οἱ Θάσιοι ἔπεμψαν Ἀγησιλάῳ	προσιόντι	πρόβατα παντοδαπὰ καὶ βοῦς εὖ
[14, 20]	συγγενομένου Σκιπίωνι τῷ τὴν Καρχηδόνα	ἑλόντι.	γράφει δ´ οὖν ὁ Στράβων
[14, 22]	ᾖ καὶ ποικίλη. Ποσείδιππος ἐν	Ἀναβλέποντι·	ἐγὼ μάγειρον λαμβάνων ἀκήκοα τὰ
[14, 16]	περὶ Γρίφων οὑτωσὶ λέγων· σκεύη	κελεύοντι	λέγειν ὅμοια εἰπεῖν· τρίπους, χύτρα,
[14, 11]	ἐπιδειπνῆσαι. ἅπερ Ἄρχιππος ἐν Ἡρακλεῖ	Γαμοῦντι	ἐπιφορήματα καλεῖ διὰ τούτων· ἰτρίοις
[14, 19]	ἅμα. καὶ Ἄρχιππος ἐν Ἡρακλεῖ	Γαμοῦντι·	ταδὶ δ´ ἅμα χοίρων ἀκροκώλια
[14, 21]	συμβαίνει δέ τι νῦν μοι	διακονοῦντι	παρὰ τῷ δεσπότῃ ἀστεῖον· οὐχ
[14, 9]	ἐν Βουκόλοις· ὃς οὐκ ἔδωκ´	αἰτοῦντι	Σοφοκλέει χορόν, τῷ Κλεομάχου δ´,
[14, 7]	πολέμαρχον καὶ ἆθλον διδόναι τῷ	νικῶντι	κρέας. ἡ δὲ πυρρίχη παρὰ
[14, 9]	ἀφελόντα. ἀγνοεῖ δ´ ὁ Ποσειδώνιος	ὅτι	ἀρχαῖόν ἐστιν ὄργανον ἡ μάγαδις,
[14, 11]	τὸν εὐτράπεζον ὡς ἡδὺς βίος.	(ὅτι	γὰρ ἦσαν καὶ παρὰ τοῖς
[14, 3]	αὐτῷ καὶ Ὀδυσσεία ἰδίως γεγραμμέναι.	ὅτι	δ´ ἐκαλοῦντο οἱ ῥαψῳδοὶ καὶ
[14, 18]	κἀξ οἴνου βότρυς καὶ μυελόν.	ὅτι	δ´ ἐν ταῖς Ἀθήναις διηνεκεῖς
[14, 16]	οὐκ οἶσθ´ ὡς ἁμαμηλίδας ποιεῖ;	ὅτι	δ´ ἐστὶν ἕτερον τῆς ἀπίου
[14, 1]	ἐκγραφόμενοι τὰ γελοῖα πέμπωσιν αὐτῷ.	ὅτι	δὲ ἦν περὶ τὰ γελοῖα
[14, 5]	Ἰλιάδι ταύτῃ χρῆται τῇ μουσικῇ.	ὅτι	δὲ καὶ νόσους ἰᾶται μουσικὴ
[14, 22]	τοὔνομα τῶν πολυτελεστάτων ἐδεσμάτων φανερόν·	ὅτι	δὲ καὶ ὁ τρόπος τῆς
[14, 13]	μακάρεσσι λίθον, θνητοῖς δὲ πλακοῦντας.	ὅτι	δὲ καὶ οἱ Σάμιοι διαφέροντές
[14, 18]	τούτων· αὐτῇσι σταφυλῇσι μελαίνῃσιν κομόωντες.	ὅτι	δὲ καὶ παρ´ Ὁμήρῳ ἐστὶν
[14, 17]	ἐν Ἕλλησιν οὐ νόμιμον πωλεῖσθαι.	ὅτι	δὲ καὶ πεφωσμένας ἰσχάδας ἤσθιον
[14, 1]	τῆς παρ´ ἐκείνῳ Πηνελόπης ζῇ.	(ὅτι	δὲ καὶ Σύλλας ὁ Ῥωμαίων
[14, 9]	πρεσβυτέρα, πρώτην χρήσασθαι τῇ πηκτίδι.	ὅτι	δὲ καὶ Τέρπανδρος ἀρχαιότερος Ἀνακρέοντος
[14, 19]	τὴν Γῆν, καὶ ταὧς κατήσθιον.	ὅτι	δὲ καὶ τιθασοὺς εἶχον αὐτοὺς
[14, 4]	πολλὰ ἰδίως ὀνομάζειν εἰωθότες ἐθελοντάς.	ὅτι	δὲ καινουργοῦσιν κατὰ τὰς φωνὰς
[14, 13]	δὲ κατ´ ἔλλειψιν τοῦ ἄρτος.	ὅτι	δὲ καλοὺς πλακοῦντας ἐν Παρίῳ
[14, 6]	ἐμάνθανον τὴν μουσικὴν οὐδὲ λέγουσιν·	ὅτι	δὲ κρίνειν δύνανται καλῶς τὴν
[14, 8]	οὖν σοφιστὴς καλὰ παραπαίων χέλυν.	ὅτι	δὲ πρὸς τὴν μουσικὴν οἰκειότατα
[14, 22]	ἀπόστειλον πρὸς ἐμὲ τὴν ταχίστην.	~(ὅτι	δὲ σεμνὸν ἦν ἡ μαγειρικὴ
[14, 16]	φησὶν Ἴστρος ἐν τοῖς Ἀργολικοῖς.	ὅτι	δὲ τὰς ἀπίους ἐν ὕδατι
[14, 20]	αὐτὸν καὶ τοὺς παρόντας Λακεδαιμονίων.	ὅτι	δὲ τοῖς εἵλωσιν ὑβριστικῶς πάνυ
[14, 22]	πλήν ἐστίν γε μουσικωτάτου τινός	(ὅτι	δὲ ὕστατον καὶ ἐπὶ πᾶσιν
[14, 22]	Ἄλεξις δ´ ἐν Λεβητίῳ δηλοῖ	ὅτι	ἡ μαγειρικὴ τέχνη ἐπιτήδευμα ἦν
[14, 16]	πρῶτον ἐμνήσθην, ἄνδρες φίλοι, οὐχ	ὅτι	ἡμῖν παράκειται νῦν, ἀλλ´ ὅτι
[14, 21]	ἱστορεῖ, ὡς Σιδωνίων λεγόντων τοῦτο,	ὅτι	Κάδμος μάγειρος ὢν τοῦ βασιλέως
[14, 5]	ὁμοτέρμονες τοῖς Λυδοῖς εἰσιν, ἀλλ´	ὅτι	καὶ αὐτῶν ἦρχεν ὁ Τάνταλος.
[14, 21]	μοι δοκεῖτε, ὦ ἄνδρες δαιταλῆς,	ὅτι	καὶ Κάδμος ὁ τοῦ Διονύσου
[14, 6]	οἱ περὶ Δάμωνα τὸν Ἀθηναῖον	ὅτι	καὶ τὰς ᾠδὰς καὶ τὰς
[14, 21]	καὶ πρὸς γαστέρα νενευκότα, ἀγνοῶν	ὅτι	Μαίσων γέγονεν κωμῳδίας ὑποκριτὴς Μεγαρεὺς
[14, 7]	ὑποσκηνίῳ τί τοῦτ´; εἶπεν, δῆλον	ὅτι	μέγα κακὸν γέγονεν, ὡς οὐκ
[14, 6]	ἐκ τῶν εἰρημένων. Λακεδαιμόνιοι δ´	ὅτι	μὲν ἐμάνθανον τὴν μουσικὴν οὐδὲ
[14, 18]	πρόκνιδας γένος ἰσχάδων. ~(ΒΟΤΡΥΣ δὲ	ὅτι	μὲν κοινὸν δῆλον. σταφυλῆς δὲ
[14, 22]	ὁ〉 ματτύης ἐν τοῖς ἡδίστοις.	ὅτι	μὲν οὖν κοινὸν ἦν τοὔνομα
[14, 6]	ἔστι διθύραμβος, ὅκχ´ ὕδωρ πίῃς.	ὅτι	μὲν οὖν οὐχ ἡδονῆς χάριν
[14, 12]	πάνυ. {Α. τραγήματ´ αἰσθάνομαι γὰρ	ὅτι	νομίζεται τοῖς νυμφίοις μετιοῦσι τὴν
[14, 5]	τῆς Λυδίας· Φρύγες δὲ οὐχ	ὅτι	ὁμοτέρμονες τοῖς Λυδοῖς εἰσιν, ἀλλ´
[14, 3]	φησι Καρύστιος ἐν Ἱστορικοῖς Ὑπομνήμασιν	ὅτι	οὕτως ἦν φιλόμηρος ὡς διὰ
[14, 22]	φυσιολογοῦντα διὰ τούτων· οὐκ οἶσθ´	ὅτι	πάντων ἡ μαγειρικὴ τέχνη πρὸς
[14, 16]	δύο. τὰ δὲ ψευδεπιχάρμεια ταῦτα	ὅτι	πεποιήκασιν ἄνδρες ἔνδοξοι Χρυσόγονός τε
[14, 14]	ἐν Γᾷ καὶ Θαλάσσᾳ. ΓΟΥΡΟΣ	ὅτι	πλακοῦντος εἶδος ὁ Σόλων ἐν
[14, 8]	καὶ τὸν Φήμιον δέ φησιν	ὅτι	πολλὰ βροτῶν θελκτήρια οἶδεν, ἔργ´
[14, 16]	ὅτι ἡμῖν παράκειται νῦν, ἀλλ´	ὅτι	πολλάκις ἐν τῇ καλῇ Ἀλεξανδρείᾳ
[14, 19]	ἐν τοῖς Ὑπομνήμασιν. φησὶν γὰρ	ὅτι	Σάμιοι πλεύσαντες εἰς Σύβαριν καὶ
[14, 22]	Ἀριστοφάνειος ἐν Ὀψαρτυτικαῖς Γλώσσαις φησὶν	ὅτι	σκευάζεται ἐκ κρεῶν καὶ αἵματος,
[14, 16]	τῆς χειρὸς αὐτῶν σίδας δ´	ὅτι	τὰς ῥοιὰς καλοῦσι Βοιωτοὶ Ἀγαθαρχίδης
[14, 17]	τῶν ἀπὸ τῆς Συρίας καταγομένων,	ὅτι	ταύτης τῆς προσηγορίας ἠξιώθησαν ὑπὸ
[14, 6]	τῆς ἀκοσμίας τὴν μουσικήν, εἶθ´	ὅτι	τὴν αὐθάδειαν πραύνει· περιαιρουμένη γὰρ
[14, 22]	κριτικὴν πρὸς τοὔψον, ὃ δ´	ὅτι	τὸ στόμα πονηρόν, ὃ δὲ
[14, 20]	δείξας αὐτοῖς τοὺς εἵλωτας, εἰπὼν	ὅτι	τούτους δέοι διαφθείρεσθαι τρώγοντας αὐτὰ
[14, 10]	τοὺς ἐν ἀξιώματι ὄντας ὑπηρετεῖν,	καθότι	ἑκάστῳ ὁ καιρὸς παρέπιπτεν. διόπερ
[14, 10]	τὰ Τέμπη ὄρη ὀνομαζόμενα καὶ	διότι	διὰ τοῦ διαστήματος ὁρμῆσαν τὸ
[14, 10]	ἄνδρα, ᾧ ὄνομα ἦν Πέλωρος,	διότι	ἐν τῇ Αἱμονίᾳ σεισμῶν μεγάλων
[14, 1]	εἰσαγγεῖλαι ὅστις τε εἴη καὶ	διότι	κατάγεσθαι βούλεται· συνεσκευασμένος δὲ ἔφη
[14, 16]	ἐπινεουσῶν τὴν πεπαιτάτην ἀεί; {Β.	δηλονότι.	αἱ δ´ ἁμαμηλίδες οὔκ εἰσιν
[14, 22]	αὐτοῖς τῆς λειτουργίας· Ἕκτωρ δὲ	προτὶ	ἄστυ δύο κήρυκας ἔπεμπε καρπαλίμως
[14, 5]	ἐμφανίζοντες. διόπερ οὐδὲ τὸ τῆς	Ἰαστὶ	γένος ἁρμονίας οὔτ´ ἀνθηρὸν οὔτε
[14, 5]	Αἰολίδα ἁρμονίαν ἣν Αἰολεῖς ᾖδον·	Ἰαστὶ	δὲ τὴν τρίτην ἔφασκον ἣν
[14, 5]	τὸ εἶναι τὸν ποιητὴν Ἰωνικὸν	Ἰαστὶ	κληθῆναι τὴν ἁρμονίαν. οὗτός ἐστι
[14, 5]	σύντονον δίωκε μήτε τὰν ἀνειμέναν	Ἰαστὶ	μοῦσαν, ἀλλὰ τὰν μέσαν νεῶν
[14, 5]	ὑπολαμβάνω οὐχ ἁρμονίαν εἶναι τὴν	Ἰαστί,	τρόπον δέ τινα θαυμαστὸν σχήματος
[14, 5]	φίλοι, φησί· χἠ μουσικὴ πρᾶγμ´	ἐστὶ	βαθὺ {τι} καὶ καμπύλον, αἰεί
[14, 19]	ἐστὶν ἑλώδης ἐν ᾧ τρέφονται.	ἐστὶ	δὲ ἄστοργον πρὸς τὰ ἔκγονα
[14, 6]	ἐν τῷ εὖ τὸ μέγα.	ἐστὶ	δὲ καὶ τὰ τῶν ἀρχαίων
[14, 17]	συντιθέασιν ὡσαύτως καὶ σιτεύονται τοῦτον.	ἐστὶ	δὲ τὸ βρῶμα παραπλήσιον σύκῳ
[14, 16]	δενδρίον, ὃ ἐκεῖνοι κόνναρον ἐπονομάζουσιν.	ἐστὶ	δὲ τὸ δενδρίον μεγέθει μὲν
[14, 17]	ιβʹ τῶν Ἱστοριῶν λέγων οὕτως·	ἐστὶ	δὲ τὸ δένδρον ὁ λωτὸς
[14, 16]	τε λευκὸν κηρίναν τ´ ὀπώραν.	ἐστὶ	δὲ τὸ πυάνιον, ὥς φησι
[14, 22]	Ἀπολλόδωρον τὸν Καρύστιον κωμῳδιοποιῶν εἷς	ἐστι	καὶ αὐτός· οὐκ ἐδίδαξεν δ´
[14, 21]	συκῆς ὀπῷ· καὶ τυρὸς ὀπίας	ἐστὶ	καὶ Διὸς γάλα. ἐπεὶ δὲ
[14, 3]	πάντες χρώμενοι διατελοῦσι. τοιοῦτος δ´	ἐστὶ	καὶ ὁ παρ´ Αἰγυπτίοις καλούμενος
[14, 22]	δράματι Ἀγνοίᾳ ταυτί· ἥδιον οὐδέν	ἐστί	μοι τῆς ματτύης, τοῦτ´ εἴτε
[14, 12]	τῷ Τριταγωνιστῇ φησι· πολύ γ´	ἐστὶ	πάντων τῶν ποιητῶν διάφορος ὁ
[14, 19]	ἑωράκει ὡς ἡμῶν ἑκάστῳ εἷς	ἐστι	παρακείμενος χωρὶς τῶν ἤδη κατανηλωμένων,
[14, 9]	ἐν τῷ περὶ Κιθαρῳδῶν, ὅπερ	ἐστὶ	πέμπτον περὶ Ποιητῶν, κατὰ Λυκοῦργον
[14, 21]	ὁ Τρομιλικὸς δὲ τυρὸς ἔνδοξός	ἐστι.	περὶ οὗ φησιν Δημήτριος ὁ
[14, 2]	Ἀργοῖ ἔφη— ὁ δὲ λόγος	ἐστὶ	περὶ τῆς Ἀθηνᾶς— ὃν σοφὸν
[14, 4]	βοῦς. (σεμνότερος δὲ τῶν τοιούτων	ἐστὶ	ποιητῶν ὁ ἱλαρῳδὸς καλούμενος. οὐδὲ
[14, 5]	Ἰαστὶ κληθῆναι τὴν ἁρμονίαν. οὗτός	ἐστι	Πύθερμος οὗ μνημονεύει Ἀνάνιος ἢ
[14, 21]	καὶ Σικελίας αὔχημα τροφαλὶς‘ ἥδ´	ἐστί	σοι, φίλοι, λέξωμέν τι καὶ
[14, 16]	καλουμένην ΠΑΓΚΑΡΠΙΑΝ καλεῖ. ἴτρια δ´	ἐστὶ	ταῦτα συντεθρυμμένα μετὰ μέλιτος ἑψόμενα·
[14, 7]	εἶναι’ ἡ δὲ γυμνοπαιδικὴ παρεμφερής	ἐστι	τῇ τραγικῇ ὀρχήσει, ἥτις ἐμμέλεια
[14, 19]	τοῖς ἄρρεσιν· διὸ καὶ δυσδιάκριτόν	ἐστι	τὸ τῶν μελεαγρίδων γένος. τοσαῦτα
[14, 21]	συνίημι· καινὰ ῥήματα πεπορισμένος γάρ	ἐστι.	τὸν δὲ Μαίσωνα Πολέμων ἐν
[14, 5]	κατὰ τοῦτον τὸν λόγον πιθανόν	ἐστι	τὸν Πύθερμον ἐκεῖθεν ὄντα ποιήσασθαι
[14, 22]	πλεῖστα προσενήνεχθ´ ὅλως; {Β. τοιοῦτόν	ἐστι	τοῦτο; {Α. πάνυ γε, βάρβαρε.
[14, 19]	τῆς βασιλείας ἐξεληλαμένος. τοσοῦτον γάρ	ἐστι	τούτων τῶν ὀρνίθων τὸ πλῆθος
[14, 5]	καλουμένης ἁρμονίας ἦθος. αὕτη γάρ	ἐστι,	φησὶν ὁ Ἡρακλείδης, ἣν ἐκάλουν
[14, 9]	μαγάδιδι. ἡ γὰρ μάγαδις ὄργανόν	ἐστι	ψαλτικόν, ὡς Ἀνακρέων φησί, Λυδῶν
[14, 6]	δ´ ἐν Φιλοκτήτῃ ἔφη· οὐκ	ἔστι	διθύραμβος, ὅκχ´ ὕδωρ πίῃς. ὅτι
[14, 13]	Μένανδρος μὲν ἐν Ψευδηρακλεῖ· οὐκ	ἔστι	κανδύλους ποιεῖν οὐδ´ οἷα σὺ
[14, 4]	πατρὸς ποιημάτων σύγγραμμα· ἐξ οὗ	ἔστι	κατιδεῖν τὴν ἄκαιρον παρρησίαν τοῦ
[14, 6]	πολλὰ καὶ κυπαττίδες. τῶν οὐκ	ἔστι	λαθέσθ´, ἐπειδὴ πρώτισθ´ ὑπὸ ἔργον
[14, 22]	τῶν πολυτελῶν ἐδεσμάτων, γράφων οὕτως	ἔστι	τις ὄρνιθος ματτύης. ἐσφάχθω μὲν
[14, 11]	σατυρικῷ· θοίνῃ σε πρῶτον τέρψομεν·	πάρεστι	δέ. {Β. τὸ δεύτερον δὲ〉
[14, 22]	ἡ βατίς; {Α. χλόη. {Β.	πρόσεστι	θύννου τέμαχος. {Α. ὀπτήσεις. {Β.
[14, 5]	καταυλήσοι τις τοῦ τόπου τῇ	Φρυγιστὶ	ἁρμονίᾳ. ταύτην δὲ τὴν ἁρμονίαν
[14, 9]	ἁρμονίαις τῇ τε δωριστὶ καὶ	φρυγιστὶ	καὶ λυδιστί. καὶ καθεζόμενος αὐτὸς
[14, 5]	καὶ τὰ ἔθνη. τὴν δὲ	Φρυγιστὶ	καὶ τὴν Λυδιστὶ παρὰ τῶν
[14, 9]	τε δωριστὶ καὶ φρυγιστὶ καὶ	λυδιστί.	καὶ καθεζόμενος αὐτὸς ἐπί τινος
[14, 5]	τὴν δὲ Φρυγιστὶ καὶ τὴν	Λυδιστὶ	παρὰ τῶν βαρβάρων οὔσας γνωσθῆναι
[14, 9]	αὐτόν, ὁ παρατιλτριῶν ἔχων χορὸν	λυδιστὶ	τιλλουσῶν μέλη πονηρά. Τηλεκλείδης δὲ
[14, 5]	ἤθους ἢ πάθους, καθάπερ ἡ	Λοκριστί·	ταύτῃ γὰρ ἔνιοι τῶν γενομένων
[14, 9]	ταῖς τρισὶν ἁρμονίαις τῇ τε	δωριστὶ	καὶ φρυγιστὶ καὶ λυδιστί. καὶ
[14, 8]	μεμελοποιηκέναι πᾶσαν ἑαυτοῦ τὴν ποίησιν	ἀφροντιστὶ	{τοὺς} πολλοὺς ἀκεφάλους ποιεῖ στίχους
[14, 1]	συμβάλλων καὶ τῆς ἀρρωστίας ἀπαλλαγεὶς	μεγαλωστὶ	τὴν θεὸν ἐτίμησεν. (Ἀναξανδρίδης δ´
[14, 21]	ὡς ἄφευσα χὠς ἐμίστυλα κρέα	ἱρωστί·	καὶ γὰρ οὐ κακῶς ἐπίσταμαι
[14, 4]	τινας ὀπώραν ἢ ξενικὸν ἰατρὸν	τοιαυτὶ	λέγοντα, ὡς Ἄλεξις ἐν Μανδραγοριζομένῃ
[14, 22]	καὶ οὗτος ἐν δράματι Ἀγνοίᾳ	ταυτί·	ἥδιον οὐδέν ἐστί μοι τῆς
[14, 21]	τῆς Πανδήμου Ἀφροδίτης ἑορτῇ ποιεῖ	ταυτὶ	λέγοντα· σπονδή. δίδου σὺ σπλάγχν´
[14, 21]	δούλων μαγείρων ἐν Ἀποκλειομένῃ φησίν·	ταυτὶ	μὲν οὖν τοιαῦτα. συμβαίνει δέ
[14, 16]	κατὰ τὸν Ποντικὸν λεσχηνευτήν, ἀλλὰ	τουτὶ	τὸ ἔκπωμα. σιωπήσαντος δὲ τοῦ
[14, 1]	μὲν οὐ τελοῦσιν ἀριθμόν, ἐν	γέλωτι	δ´ εὐπρεπεῖς οἰκοῦσιν οἴκους καὶ
[14, 19]	περιστέριον, τὸ γάστριον. Ἀναξανδρίδης ἐν	Ἀντέρωτι·	περιστέρια γὰρ εἰσάγων καὶ στρουθία.
[14, 9]	Βακτρίας τε παρθένους ποταμῷ παροίκους	Ἅλυι	Τμωλίαν θεὸν δαφνόσκιον κατ´ ἄλσος
[14, 19]	ἐν οἰκίᾳ τρέφειν ταὧς, ἐξὸν	τοσουτουὶ	δύ´ ἀγάλματ´ ἀγοράσαι. Ἀναξίλας Ὀρνιθοκόμοις·
[14, 18]	φησιν· τῷ δ´ ἐκεῖ καλουμένῳ	βότρυι	Νικοστρατείῳ τὸν Ἱππώνειον ἀντεκτρέφουσι βότρυν,
[14, 18]	ἔς τ´ αὔριον ἔς τ´	ἔννηφι.	γενναῖα λέγει τὰ εὐγενῆ ὁ
[14, 8]	Ἑλλήσποντον ἵκοντο. ἐπίτονος τετάνυστο βοὸς	ἶφι	κταμένοιο. λαγαροὶ δὲ οἱ ἐν
[14, 1]	ἡ Πυθία ἔφη· εἴρῃ μ´	ἀμφὶ	γέλωτος, ἀμείλιχε, μειλιχίοιο· δώσει σοι
[14, 11]	Πέλοπος κρεουργίας διηγούμενος· τραπέζαισι δ´	ἀμφὶ	δεύτερα κρεῶν σέθεν διεδάσαντο καὶ
[14, 10]	αἰεὶ συνάγειν· τὸ πρᾶγμα χάριεν.	οὐχὶ	δώδεκα κυάθους‘ ἀνεβόησέν τις, ὑποχεῖς;
[14, 16]	ἐν Γηρυτάδῃ. Ἕρμιππος δ´ ἐν	Κέρκωψί	φησιν· ἤδη τεθέασαι κόκκον ἐν