HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XIV

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

κ = 4 formes différentes pour 102 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, chapitre

[14, 9]   περαινομένης εἰκότως φάναι ψάλλειν αὐτὸν κʹ χορδαῖς, τῷ ἀρτίῳ χρησάμενον ἀριθμῷ

[14, 6]   μετέφερον ἐντεῦθεν εἰς τοὺς χορούς, ἐκ δὲ τῶν χορῶν εἰς τὰς

[14, 8]   ταῖς μὲν ναυσὶν αὑτοῦ κυαθίζειν ἐκ θαλάσσης Ἀρχιμήδην, τὰς δὲ σαμβύκας

[14, 22]   Ὀψαρτυτικαῖς Γλώσσαις φησὶν ὅτι σκευάζεται ἐκ κρεῶν καὶ αἵματος, πολλῶν ἀρτυμάτων

[14, 14]   Κῴοις, ὥς φησιν Ἰατροκλῆς. ΣΗΣΑΜΙΔΕΣ ἐκ μέλιτος καὶ σησάμων πεφρυγμένων καὶ

[14, 1]   τοῖς ἐναντίοις καὶ πάλιν ἀνεχώρουν ἐκ μεταβολῆς. ὡς δὲ καὶ περιζωσάμενός

[14, 19]   τετάρους ὀνομάζουσιν, {οὓς} οὐ μόνον ἐκ Μηδίας μετεπέμπετο, ἀλλὰ καὶ νομάδας

[14, 5]   γοῦν μόνοις Ἀρκάσιν οἱ παῖδες ἐκ νηπίων ᾄδειν ἐθίζονται κατὰ νόμον

[14, 3]   τὸ τῆς παρθένου ἦθος, οὐκ ἐκ παντὸς τρόπου θελούσης συγγενέσθαι τῷ

[14, 14]   ἐν τῇ πρὸς Διαγόραν Ἐπιστολῇ ἐκ παραλλήλου τιθεὶς τὰ κατὰ τὴν

[14, 1]   τῶν θεωμένων. ἔτι δὲ τούτων ἐκ παρατάξεως ἀγωνιζομένων ὀρχησταὶ δύο εἰσήγοντο

[14, 4]   τε περιβεβλημένοι παρέρχονται οἳ μὲν ἐκ παρόδου, οἳ δὲ κατὰ μέσας

[14, 13]   Ἄλεξις γὰρ πεπλάνηται λέγων τοὺς ἐκ Πάρου· λέγει δὲ οὕτως ἐν

[14, 16]   ὑμῖν, ὦ πολυμαθέστατοι γραμματικοί, καὶ ἐκ ποίας βιβλιοθήκης ἀνεφάνησαν οἱ σεμνότατοι

[14, 3]   προσηγόρευον ἀμάλας· συναθροισθέντα δὲ καὶ ἐκ πολλῶν μίαν γενόμενα δέσμην οὔλους

[14, 8]   ἔχων ἐπὶ φιλοσοφίᾳ καταφανής ἐστιν ἐκ πολλῶν οὐ παρέργως ἁψάμενος μουσικῆς·

[14, 19]   περιστεριδίων} ἔρχομαι κἀγὼ λέξων ὅσα ἐκ πολυαναγνωσίας εὑρεῖν ἠδυνήθην παρὰ τὰ

[14, 8]   τὰς δὲ σαμβύκας ῥαπιζομένας ὥσπερ ἐκ πότου μετ´ αἰσχύνης ἐκπεπτωκέναι. (εἰπόντος

[14, 14]   πυραμίδος καλουμένης. γίνεσθαι γὰρ ταύτην ἐκ πυρῶν πεφωσμένων καὶ μέλιτι δεδευμένων.

[14, 14]   φησὶ τοῖς Παντελείοις τῶν Θεσμοφορίων ἐκ σησάμου καὶ μέλιτος κατασκευάζεσθαι ἐφήβαια

[14, 14]   Πλακούντων ἀναγράφει. (ΣΤΑΙΤΙΤΑΣ πλακοῦς ποιὸς ἐκ σταιτὸς καὶ μέλιτος. μνημονεύει Ἐπίχαρμος

[14, 16]   καλοῦσι Σίδας, Ἐπαμινώνδας δικαιολογούμενος ἐξαίφνης ἐκ τῆς ἀριστερᾶς μεταλαβὼν κεκρυμμένην ῥόαν

[14, 1]   τῇ τριακοστῇ. μεταπεμψάμενος γὰρ τοὺς ἐκ τῆς Ἑλλάδος ἐπιφανεστάτους τεχνίτας καὶ

[14, 3]   δὲ γενέσθαι τρυφῶν τις, ὡς ἐκ τῆς ποιήσεως δῆλόν ἐστιν. ἔτι

[14, 16]   λέγεις. Ἄλεξις Μνηστῆρσιν· ῥόαν γὰρ ἐκ τῆς χειρὸς αὐτῶν σίδας δ´

[14, 22]   οὕτως ἡ σύμπασα ἐκλογὴ οὖσα ἐκ τοῦ διεσκευασμένου δράματος ὃ ἐπιγράφεται

[14, 9]   ἐν πρώτῳ Δηλιάδος διὰ τὸ ἐκ τοῦ ἐν Δήλῳ φοίνικος τοὺς

[14, 1]   καὶ περιζωσάμενός τις τῶν χορευτῶν ἐκ τοῦ καιροῦ στραφεὶς ἦρε τὰς

[14, 4]   ἐμμελέστατα ἀπαντήσας αὐτῷ ἀντεφώνησε τὰ ἐκ τοῦ Κλεάρχου Κιθαρῳδοῦ τάδε· γόγγρων

[14, 13]   πλακοῦς τὴν ὀνομαστικήν· συνῄρηται γὰρ ἐκ τοῦ πλακόεις, ὡς τυρόεις τυροῦς,

[14, 22]   οὐ φέρων, πῦρ οὐ φέρων. ἐκ τοῦ πυρὸς εἰς τὰς μαχαίρας

[14, 16]   σκήψαντος εἰς τὸν τάφον ἀνεβλάστησεν ἐκ τοῦ σήματος δενδρίον, ὃ ἐκεῖνοι

[14, 16]   οὕτως· ὥσπερ τῶν αἰγιδίων ὄζειν ἐκ τοῦ στόματος μελικήρας. (λεχθέντων καὶ

[14, 19]   ἕνα μόνον ζητῶν ἴδῃ, ὄψετ´ ἐκ τούτου πονηροὺς πέντε παῖδας γεγονότας.

[14, 9]   καὶ Τέρπανδρος ἀρχαιότερος Ἀνακρέοντος δῆλον ἐκ τούτων· τὰ Κάρνεια πρῶτος πάντων

[14, 1]   Λυσίμαχος ἐγὼ τοίνυν, ἔφη, πόρνην ἐκ τραγικῆς σκηνῆς οὐχ ἑώρακα ἐξιοῦσαν,

[14, 14]   τινάς φησιν οὕτω καλεῖσθαι τοὺς ἐκ τρίτου μέρους τῆς χοίνικος γινομένους.

[14, 15]   ἄλικος σουβίτυλλος. σπῖρα· καὶ οὗτος ἐκ τυροῦ γίνεται. λούκουντλοι, ἀργυροτρύφημα, λίβος,

[14, 15]   σησαμᾶτα, κλοῦστρον πούριον, γωσλωανιον, Παυλινιανόν. ἐκ τυροῦ δέ, φησί, γίνεται πλακουντηρὰ

[14, 15]   μάξεις ἐξ οἴνου καὶ ἥμισυ ἐκ τυροῦ· ἡδονικώτερον γὰρ γίνεται. κλοῦστρον

[14, 22]   ἦν ἡ μαγειρικὴ μαθεῖν ἔστιν ἐκ τῶν Ἀθήνησι Κηρύκων. οἵδε γὰρ

[14, 22]   καὶ κοινὴν ταύτην τροφὴν τὴν ἐκ τῶν ἀλφίτων μᾶζαν ὠνόμαζον καὶ

[14, 18]   ὀφειλέτω τῷ Διονύσῳ δραχμάς, ἐὰν ἐκ τῶν αὑτοῦ δρέπῃ, ἐὰν δ´

[14, 18]   τῶν αὑτοῦ δρέπῃ, ἐὰν δ´ ἐκ τῶν γειτόνων, μνᾶν, ἐὰν δ´

[14, 6]   ἑστιάσεις, ὥσπερ ἔνιοι νομίζουσιν, φανερὸν ἐκ τῶν εἰρημένων. Λακεδαιμόνιοι δ´ ὅτι

[14, 21]   Πολέμων ἐν τοῖς πρὸς Τίμαιον ἐκ τῶν ἐν Σικελίᾳ φησὶν εἶναι

[14, 5]   τῇ κιθάρᾳ κατεπραύνετο, ἣν αὐτῷ ἐκ τῶν Ἠετίωνος λαφύρων μόνην Ὅμηρος

[14, 17]   πεδίον, οἱ πλεῦνες αὐτῶν καρποφόροι, ἐκ τῶν καὶ σιτία καὶ οἶνον

[14, 21]   φησὶν εἶναι Μεγάρων καὶ οὐκ ἐκ τῶν Νισαίων. ἀλλ´ ὅ γε

[14, 18]   ἐπονομαζόμενα ὀπωρίζειν βούληται, ἐὰν μὲν ἐκ τῶν οἰκείων λαμβάνῃ, ὅπως ἂν

[14, 22]   καὶ τοῦ Οὐλπιανοῦ εἰπόντος τὰ ἐκ τῶν Ὀψαρτυτικῶν Γλωσσῶν τοῦ προειρημένου

[14, 8]   βόμβου καταπαύσω τὸ πολυλογεῖν, τὰ ἐκ Φιλαύλου Φιλεταίρου ἐπειπών· ὦ Ζεῦ,

[14, 2]   Ἀθάναν δυσόφθαλμον αἶσχος ἐκφοβηθεῖσαν αὖθις ἐκ χερῶν βαλεῖν, νυμφαγενεῖ χειροκτύπῳ φηρὶ

[14, 7]   σατυρικὴ πᾶσα ποίησις τὸ παλαιὸν ἐκ χορῶν, ὡς καὶ ἡ τότε

[14, 22]   ὄντων συχνῶν γενόμενος ἄνθρωπός τις οὐκ ἀβέλτερος ἔθυς´ ἱερεῖον πρῶτος, ὤπτησεν

[14, 4]   τρόπος παλαιός, ὥς φησι Σωσίβιος, οὐκ ἄγαν σπουδαῖος, ἅτε δὴ κἀν

[14, 22]   ἦν ἐλευθέρων· πολίτης γάρ τις οὐκ ἀγενὴς ἐν αὐτῷ δείκνυται ὁ

[14, 5]   καὶ σκληρόν, ὄγκον δ´ ἔχον οὐκ ἀγεννῆ· διὸ καὶ τῇ τραγῳδίᾳ

[14, 6]   φησιν ὡς οἱ παλαιοὶ {σπένδοντες} οὐκ αἰεὶ διθυραμβοῦσιν, ἀλλ´ ὅταν σπένδωσι,

[14, 2]   τῶν ἀκροαμάτων καὶ τῶν αὐτῶν οὐκ αἰεί, ἐπειδὴ πολλοὶ περὶ αὐτῶν

[14, 20]   δέλφακα. καὶ Εὔπολις Χρυσῷ Γένει· οὐκ ἀλλ´ ἔθυον δέλφακα ωδον θἠστίᾳ

[14, 7]   ὅτι μέγα κακὸν γέγονεν, ὡς οὐκ ἂν ἄλλως ἐν τοῖς πολλοῖς

[14, 2]   καὶ ἄπαιδ´ ἀπένειμε Κλωθώ; ὡς οὐκ ἂν εὐλαβηθείσης τὴν αἰσχρότητα τοῦ

[14, 9]   χορόν, τῷ Κλεομάχου δ´, ὃν οὐκ ἂν ἠξίουν ἐγὼ ἐμοὶ διδάσκειν

[14, 13]   Ὀργῆς. ἐγὼ δὲ φιλοπλάκουντος ὢν οὐκ ἂν περιεῖδον‘ τὸν θεῖον ἐκεῖνον

[14, 4]   δ´ ἐνταῦθα τοῦ λόγου ἐσμέν, οὐκ ἄξιον ἡγοῦμαι παραλιπεῖν τὰ περὶ

[14, 22]   τὸ πλῆθος ἐνεργεῖν ἔργον ἦν. οὐκ ἀπεικότως δὲ καὶ Ἀθηνίων ἐν

[14, 3]   ὁ παρ´ Αἰγυπτίοις καλούμενος Μάνερως. (οὐκ ἀπελείποντο δὲ ἡμῶν τῶν συμποσίων

[14, 20]   κάλλισται μὲν γὰρ αἱ Γαλλικαί, οὐκ ἀπολείπονται δὲ αὐτῶν οὔτε αἱ

[14, 13]   ἀττανίτου Ἱππῶναξ ἐν τούτοις μνημονεύει· οὐκ ἀτταγᾶς τε καὶ λαγὼς καταβρύκων,

[14, 13]   ἐν Ὑποβολιμαίῳ· τὸν ἄμητα, Χαίριππ´, οὐκ ἐᾷς πέττειν τινά. Ἴωνες δέ,

[14, 22]   κωμῳδιοποιῶν εἷς ἐστι καὶ αὐτός· οὐκ ἐδίδαξεν δ´ Ἀθήνησι τὰς κωμῳδίας

[14, 9]   ποιήματα καὶ ἐν Βουκόλοις· ὃς οὐκ ἔδωκ´ αἰτοῦντι Σοφοκλέει χορόν, τῷ

[14, 12]   ᾔδειν ἐγώ· οὕτως παρέζων χρηστῶς οὐκ ἔζων τότε. Κλέαρχος Πανδρόσῳ· λάβ´

[14, 9]   τούτῳ δύο βυβλία περὶ Αὐλητῶν. οὐκ εἶπεν δὲ τοῦτο οὐδὲ Πύρρανδρος

[14, 3]   ποιητὴς τὸ τῆς παρθένου ἦθος, οὐκ ἐκ παντὸς τρόπου θελούσης συγγενέσθαι

[14, 21]   Σικελίᾳ φησὶν εἶναι Μεγάρων καὶ οὐκ ἐκ τῶν Νισαίων. ἀλλ´ ὅ

[14, 22]   ἥδιον ἀνθρώπου κρεῶν, αὑτοὺς μὲν οὐκ ἐμασῶντο, τὰ δὲ βοσκήματα θύοντες

[14, 6]   καὶ τοῦτο μελετῶντος, πατάξας εἶπεν οὐκ ἐν τῷ μεγάλῳ τὸ εὖ

[14, 2]   Ἀθηνᾶς— ὃν σοφὸν σοφὰν λαβοῦσαν οὐκ ἐπέλπομαι νόῳ δρυμοῖς ὀρείοις ὄργανον

[14, 4]   θείαις σιλφίου παραστατεῖ. {Β. εἶτ´ οὐκ ἐπῳδούς φασιν ἰσχύειν τινές· ἐγὼ

[14, 16]   πάντων ἔφη ὁ Δημόκριτος· ἀλλ´ οὐκ ἐσθίειν σοι προσέταξα, καλὲ ὀνοματοθήρα,

[14, 6]   Ἐπίχαρμος δ´ ἐν Φιλοκτήτῃ ἔφη· οὐκ ἔστι διθύραμβος, ὅκχ´ ὕδωρ πίῃς.

[14, 13]   μνημονεύει Μένανδρος μὲν ἐν Ψευδηρακλεῖ· οὐκ ἔστι κανδύλους ποιεῖν οὐδ´ οἷα

[14, 6]   ζώματα πολλὰ καὶ κυπαττίδες. τῶν οὐκ ἔστι λαθέσθ´, ἐπειδὴ πρώτισθ´ ὑπὸ

[14, 1]   εἰς Τροφωνίου καταβὰς καὶ ἀνελθὼν οὐκ ἔτι γελᾶν ἐδύνατο. καὶ χρηστηριαζομένῳ

[14, 7]   παρὰ μὲν τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν οὐκ ἔτι παραμένει· ἐκλιπούσης δὲ αὐτῆς

[14, 1]   μετὰ τῆς ἁρμοζούσης κινήσεως προσπέμψας οὐκ ἔφη καλῶς αὐτοὺς αὐλεῖν, ἀλλ´

[14, 19]   γινομένην, ἣν ἔνιοι πώγωνα καλοῦσιν, οὐκ ἔχει· διὸ καὶ ταύτῃ κολοβόν

[14, 22]   ἀντεργολαβοῦντος ἔλεγον· ὃ μὲν ὡς οὐκ ἔχει ῥῖνα κριτικὴν πρὸς τοὔψον,

[14, 21]   ἣν γίνεται τυρὸς αἴγειος ἥδιστος, οὐκ ἔχων σύγκρισιν πρὸς ἕτερον, ὁ

[14, 22]   διὰ τὸ γῆρας ὁ Νέστωρ οὐκ ἠδύνατο· συνεπόνουν δ´ αὐτῷ καὶ

[14, 19]   τρέφειν τοιοῦτον ἄρταμον κατ´ ἰχθύων, οὐκ Ἦλις, ἔνθα δελφάκων ἐγὼ κρέα

[14, 1]   ὕστερον κοινῇ σκάπτοντας αἰσθέσθαι ἐξηπατημένους. (οὐκ ἠπόρει δ´ ἡμῶν τὸ συμπόσιον

[14, 17]   πεφωσμένων. καὶ μετ´ ὀλίγα δέ· οὐκ ἰσχάδας οἴσεις τῶν μελαινῶν; μανθάνεις,

[14, 22]   ἡμῖν εἴτε πάντες οἱ θεοί· οὐκ οἶδα πλήν ἐστίν γε μουσικωτάτου

[14, 22]   μάγειρον εἰσάγει φυσιολογοῦντα διὰ τούτων· οὐκ οἶσθ´ ὅτι πάντων ἡ μαγειρικὴ

[14, 16]   ἐν Διονύσῳ φησίν ὁ Χῖος οὐκ οἶσθ´ ὡς ἁμαμηλίδας ποιεῖ; ὅτι

[14, 19]   φησι Φιλόχορος, ταῖς Ὥραις θύοντες οὐκ ὀπτῶσιν, ἀλλ´ ἕψουσι τὰ κρέα,

[14, 7]   οἳ μὲν ὠρχοῦντο, οἳ δὲ οὐκ ὠρχοῦντο ἢ τοὺς εἰς Ἀφροδίτην

[14, 1]   πάλιν τινὸς ἐπείληπτο εἰπόντος ἔξοινος οὔκ εἰμι‘ λέγων ὁ δ´ ἔξοινος

[14, 16]   {Β. δηλονότι. αἱ δ´ ἁμαμηλίδες οὔκ εἰσιν ἄπιοι, ὥς τινες οἴονται,

Livre, chapitre
[14, 9]	περαινομένης εἰκότως φάναι ψάλλειν αὐτὸν	κʹ	χορδαῖς, τῷ ἀρτίῳ χρησάμενον ἀριθμῷ
[14, 6]	μετέφερον ἐντεῦθεν εἰς τοὺς χορούς,	ἐκ	δὲ τῶν χορῶν εἰς τὰς
[14, 8]	ταῖς μὲν ναυσὶν αὑτοῦ κυαθίζειν	ἐκ	θαλάσσης Ἀρχιμήδην, τὰς δὲ σαμβύκας
[14, 22]	Ὀψαρτυτικαῖς Γλώσσαις φησὶν ὅτι σκευάζεται	ἐκ	κρεῶν καὶ αἵματος, πολλῶν ἀρτυμάτων
[14, 14]	Κῴοις, ὥς φησιν Ἰατροκλῆς. ΣΗΣΑΜΙΔΕΣ	ἐκ	μέλιτος καὶ σησάμων πεφρυγμένων καὶ
[14, 1]	τοῖς ἐναντίοις καὶ πάλιν ἀνεχώρουν	ἐκ	μεταβολῆς. ὡς δὲ καὶ περιζωσάμενός
[14, 19]	τετάρους ὀνομάζουσιν, {οὓς} οὐ μόνον	ἐκ	Μηδίας μετεπέμπετο, ἀλλὰ καὶ νομάδας
[14, 5]	γοῦν μόνοις Ἀρκάσιν οἱ παῖδες	ἐκ	νηπίων ᾄδειν ἐθίζονται κατὰ νόμον
[14, 3]	τὸ τῆς παρθένου ἦθος, οὐκ	ἐκ	παντὸς τρόπου θελούσης συγγενέσθαι τῷ
[14, 14]	ἐν τῇ πρὸς Διαγόραν Ἐπιστολῇ	ἐκ	παραλλήλου τιθεὶς τὰ κατὰ τὴν
[14, 1]	τῶν θεωμένων. ἔτι δὲ τούτων	ἐκ	παρατάξεως ἀγωνιζομένων ὀρχησταὶ δύο εἰσήγοντο
[14, 4]	τε περιβεβλημένοι παρέρχονται οἳ μὲν	ἐκ	παρόδου, οἳ δὲ κατὰ μέσας
[14, 13]	Ἄλεξις γὰρ πεπλάνηται λέγων τοὺς	ἐκ	Πάρου· λέγει δὲ οὕτως ἐν
[14, 16]	ὑμῖν, ὦ πολυμαθέστατοι γραμματικοί, καὶ	ἐκ	ποίας βιβλιοθήκης ἀνεφάνησαν οἱ σεμνότατοι
[14, 3]	προσηγόρευον ἀμάλας· συναθροισθέντα δὲ καὶ	ἐκ	πολλῶν μίαν γενόμενα δέσμην οὔλους
[14, 8]	ἔχων ἐπὶ φιλοσοφίᾳ καταφανής ἐστιν	ἐκ	πολλῶν οὐ παρέργως ἁψάμενος μουσικῆς·
[14, 19]	περιστεριδίων} ἔρχομαι κἀγὼ λέξων ὅσα	ἐκ	πολυαναγνωσίας εὑρεῖν ἠδυνήθην παρὰ τὰ
[14, 8]	τὰς δὲ σαμβύκας ῥαπιζομένας ὥσπερ	ἐκ	πότου μετ´ αἰσχύνης ἐκπεπτωκέναι. (εἰπόντος
[14, 14]	πυραμίδος καλουμένης. γίνεσθαι γὰρ ταύτην	ἐκ	πυρῶν πεφωσμένων καὶ μέλιτι δεδευμένων.
[14, 14]	φησὶ τοῖς Παντελείοις τῶν Θεσμοφορίων	ἐκ	σησάμου καὶ μέλιτος κατασκευάζεσθαι ἐφήβαια
[14, 14]	Πλακούντων ἀναγράφει. (ΣΤΑΙΤΙΤΑΣ πλακοῦς ποιὸς	ἐκ	σταιτὸς καὶ μέλιτος. μνημονεύει Ἐπίχαρμος
[14, 16]	καλοῦσι Σίδας, Ἐπαμινώνδας δικαιολογούμενος ἐξαίφνης	ἐκ	τῆς ἀριστερᾶς μεταλαβὼν κεκρυμμένην ῥόαν
[14, 1]	τῇ τριακοστῇ. μεταπεμψάμενος γὰρ τοὺς	ἐκ	τῆς Ἑλλάδος ἐπιφανεστάτους τεχνίτας καὶ
[14, 3]	δὲ γενέσθαι τρυφῶν τις, ὡς	ἐκ	τῆς ποιήσεως δῆλόν ἐστιν. ἔτι
[14, 16]	λέγεις. Ἄλεξις Μνηστῆρσιν· ῥόαν γὰρ	ἐκ	τῆς χειρὸς αὐτῶν σίδας δ´
[14, 22]	οὕτως ἡ σύμπασα ἐκλογὴ οὖσα	ἐκ	τοῦ διεσκευασμένου δράματος ὃ ἐπιγράφεται
[14, 9]	ἐν πρώτῳ Δηλιάδος διὰ τὸ	ἐκ	τοῦ ἐν Δήλῳ φοίνικος τοὺς
[14, 1]	καὶ περιζωσάμενός τις τῶν χορευτῶν	ἐκ	τοῦ καιροῦ στραφεὶς ἦρε τὰς
[14, 4]	ἐμμελέστατα ἀπαντήσας αὐτῷ ἀντεφώνησε τὰ	ἐκ	τοῦ Κλεάρχου Κιθαρῳδοῦ τάδε· γόγγρων
[14, 13]	πλακοῦς τὴν ὀνομαστικήν· συνῄρηται γὰρ	ἐκ	τοῦ πλακόεις, ὡς τυρόεις τυροῦς,
[14, 22]	οὐ φέρων, πῦρ οὐ φέρων.	ἐκ	τοῦ πυρὸς εἰς τὰς μαχαίρας
[14, 16]	σκήψαντος εἰς τὸν τάφον ἀνεβλάστησεν	ἐκ	τοῦ σήματος δενδρίον, ὃ ἐκεῖνοι
[14, 16]	οὕτως· ὥσπερ τῶν αἰγιδίων ὄζειν	ἐκ	τοῦ στόματος μελικήρας. (λεχθέντων καὶ
[14, 19]	ἕνα μόνον ζητῶν ἴδῃ, ὄψετ´	ἐκ	τούτου πονηροὺς πέντε παῖδας γεγονότας.
[14, 9]	καὶ Τέρπανδρος ἀρχαιότερος Ἀνακρέοντος δῆλον	ἐκ	τούτων· τὰ Κάρνεια πρῶτος πάντων
[14, 1]	Λυσίμαχος ἐγὼ τοίνυν, ἔφη, πόρνην	ἐκ	τραγικῆς σκηνῆς οὐχ ἑώρακα ἐξιοῦσαν,
[14, 14]	τινάς φησιν οὕτω καλεῖσθαι τοὺς	ἐκ	τρίτου μέρους τῆς χοίνικος γινομένους.
[14, 15]	ἄλικος σουβίτυλλος. σπῖρα· καὶ οὗτος	ἐκ	τυροῦ γίνεται. λούκουντλοι, ἀργυροτρύφημα, λίβος,
[14, 15]	σησαμᾶτα, κλοῦστρον πούριον, γωσλωανιον, Παυλινιανόν.	ἐκ	τυροῦ δέ, φησί, γίνεται πλακουντηρὰ
[14, 15]	μάξεις ἐξ οἴνου καὶ ἥμισυ	ἐκ	τυροῦ· ἡδονικώτερον γὰρ γίνεται. κλοῦστρον
[14, 22]	ἦν ἡ μαγειρικὴ μαθεῖν ἔστιν	ἐκ	τῶν Ἀθήνησι Κηρύκων. οἵδε γὰρ
[14, 22]	καὶ κοινὴν ταύτην τροφὴν τὴν	ἐκ	τῶν ἀλφίτων μᾶζαν ὠνόμαζον καὶ
[14, 18]	ὀφειλέτω τῷ Διονύσῳ δραχμάς, ἐὰν	ἐκ	τῶν αὑτοῦ δρέπῃ, ἐὰν δ´
[14, 18]	τῶν αὑτοῦ δρέπῃ, ἐὰν δ´	ἐκ	τῶν γειτόνων, μνᾶν, ἐὰν δ´
[14, 6]	ἑστιάσεις, ὥσπερ ἔνιοι νομίζουσιν, φανερὸν	ἐκ	τῶν εἰρημένων. Λακεδαιμόνιοι δ´ ὅτι
[14, 21]	Πολέμων ἐν τοῖς πρὸς Τίμαιον	ἐκ	τῶν ἐν Σικελίᾳ φησὶν εἶναι
[14, 5]	τῇ κιθάρᾳ κατεπραύνετο, ἣν αὐτῷ	ἐκ	τῶν Ἠετίωνος λαφύρων μόνην Ὅμηρος
[14, 17]	πεδίον, οἱ πλεῦνες αὐτῶν καρποφόροι,	ἐκ	τῶν καὶ σιτία καὶ οἶνον
[14, 21]	φησὶν εἶναι Μεγάρων καὶ οὐκ	ἐκ	τῶν Νισαίων. ἀλλ´ ὅ γε
[14, 18]	ἐπονομαζόμενα ὀπωρίζειν βούληται, ἐὰν μὲν	ἐκ	τῶν οἰκείων λαμβάνῃ, ὅπως ἂν
[14, 22]	καὶ τοῦ Οὐλπιανοῦ εἰπόντος τὰ	ἐκ	τῶν Ὀψαρτυτικῶν Γλωσσῶν τοῦ προειρημένου
[14, 8]	βόμβου καταπαύσω τὸ πολυλογεῖν, τὰ	ἐκ	Φιλαύλου Φιλεταίρου ἐπειπών· ὦ Ζεῦ,
[14, 2]	Ἀθάναν δυσόφθαλμον αἶσχος ἐκφοβηθεῖσαν αὖθις	ἐκ	χερῶν βαλεῖν, νυμφαγενεῖ χειροκτύπῳ φηρὶ
[14, 7]	σατυρικὴ πᾶσα ποίησις τὸ παλαιὸν	ἐκ	χορῶν, ὡς καὶ ἡ τότε
[14, 22]	ὄντων συχνῶν γενόμενος ἄνθρωπός τις	οὐκ	ἀβέλτερος ἔθυς´ ἱερεῖον πρῶτος, ὤπτησεν
[14, 4]	τρόπος παλαιός, ὥς φησι Σωσίβιος,	οὐκ	ἄγαν σπουδαῖος, ἅτε δὴ κἀν
[14, 22]	ἦν ἐλευθέρων· πολίτης γάρ τις	οὐκ	ἀγενὴς ἐν αὐτῷ δείκνυται ὁ
[14, 5]	καὶ σκληρόν, ὄγκον δ´ ἔχον	οὐκ	ἀγεννῆ· διὸ καὶ τῇ τραγῳδίᾳ
[14, 6]	φησιν ὡς οἱ παλαιοὶ {σπένδοντες}	οὐκ	αἰεὶ διθυραμβοῦσιν, ἀλλ´ ὅταν σπένδωσι,
[14, 2]	τῶν ἀκροαμάτων καὶ τῶν αὐτῶν	οὐκ	αἰεί, ἐπειδὴ πολλοὶ περὶ αὐτῶν
[14, 20]	δέλφακα. καὶ Εὔπολις Χρυσῷ Γένει·	οὐκ	ἀλλ´ ἔθυον δέλφακα ωδον θἠστίᾳ
[14, 7]	ὅτι μέγα κακὸν γέγονεν, ὡς	οὐκ	ἂν ἄλλως ἐν τοῖς πολλοῖς
[14, 2]	καὶ ἄπαιδ´ ἀπένειμε Κλωθώ; ὡς	οὐκ	ἂν εὐλαβηθείσης τὴν αἰσχρότητα τοῦ
[14, 9]	χορόν, τῷ Κλεομάχου δ´, ὃν	οὐκ	ἂν ἠξίουν ἐγὼ ἐμοὶ διδάσκειν
[14, 13]	Ὀργῆς. ἐγὼ δὲ φιλοπλάκουντος ὢν	οὐκ	ἂν περιεῖδον‘ τὸν θεῖον ἐκεῖνον
[14, 4]	δ´ ἐνταῦθα τοῦ λόγου ἐσμέν,	οὐκ	ἄξιον ἡγοῦμαι παραλιπεῖν τὰ περὶ
[14, 22]	τὸ πλῆθος ἐνεργεῖν ἔργον ἦν.	οὐκ	ἀπεικότως δὲ καὶ Ἀθηνίων ἐν
[14, 3]	ὁ παρ´ Αἰγυπτίοις καλούμενος Μάνερως.	(οὐκ	ἀπελείποντο δὲ ἡμῶν τῶν συμποσίων
[14, 20]	κάλλισται μὲν γὰρ αἱ Γαλλικαί,	οὐκ	ἀπολείπονται δὲ αὐτῶν οὔτε αἱ
[14, 13]	ἀττανίτου Ἱππῶναξ ἐν τούτοις μνημονεύει·	οὐκ	ἀτταγᾶς τε καὶ λαγὼς καταβρύκων,
[14, 13]	ἐν Ὑποβολιμαίῳ· τὸν ἄμητα, Χαίριππ´,	οὐκ	ἐᾷς πέττειν τινά. Ἴωνες δέ,
[14, 22]	κωμῳδιοποιῶν εἷς ἐστι καὶ αὐτός·	οὐκ	ἐδίδαξεν δ´ Ἀθήνησι τὰς κωμῳδίας
[14, 9]	ποιήματα καὶ ἐν Βουκόλοις· ὃς	οὐκ	ἔδωκ´ αἰτοῦντι Σοφοκλέει χορόν, τῷ
[14, 12]	ᾔδειν ἐγώ· οὕτως παρέζων χρηστῶς	οὐκ	ἔζων τότε. Κλέαρχος Πανδρόσῳ· λάβ´
[14, 9]	τούτῳ δύο βυβλία περὶ Αὐλητῶν.	οὐκ	εἶπεν δὲ τοῦτο οὐδὲ Πύρρανδρος
[14, 3]	ποιητὴς τὸ τῆς παρθένου ἦθος,	οὐκ	ἐκ παντὸς τρόπου θελούσης συγγενέσθαι
[14, 21]	Σικελίᾳ φησὶν εἶναι Μεγάρων καὶ	οὐκ	ἐκ τῶν Νισαίων. ἀλλ´ ὅ
[14, 22]	ἥδιον ἀνθρώπου κρεῶν, αὑτοὺς μὲν	οὐκ	ἐμασῶντο, τὰ δὲ βοσκήματα θύοντες
[14, 6]	καὶ τοῦτο μελετῶντος, πατάξας εἶπεν	οὐκ	ἐν τῷ μεγάλῳ τὸ εὖ
[14, 2]	Ἀθηνᾶς— ὃν σοφὸν σοφὰν λαβοῦσαν	οὐκ	ἐπέλπομαι νόῳ δρυμοῖς ὀρείοις ὄργανον
[14, 4]	θείαις σιλφίου παραστατεῖ. {Β. εἶτ´	οὐκ	ἐπῳδούς φασιν ἰσχύειν τινές· ἐγὼ
[14, 16]	πάντων ἔφη ὁ Δημόκριτος· ἀλλ´	οὐκ	ἐσθίειν σοι προσέταξα, καλὲ ὀνοματοθήρα,
[14, 6]	Ἐπίχαρμος δ´ ἐν Φιλοκτήτῃ ἔφη·	οὐκ	ἔστι διθύραμβος, ὅκχ´ ὕδωρ πίῃς.
[14, 13]	μνημονεύει Μένανδρος μὲν ἐν Ψευδηρακλεῖ·	οὐκ	ἔστι κανδύλους ποιεῖν οὐδ´ οἷα
[14, 6]	ζώματα πολλὰ καὶ κυπαττίδες. τῶν	οὐκ	ἔστι λαθέσθ´, ἐπειδὴ πρώτισθ´ ὑπὸ
[14, 1]	εἰς Τροφωνίου καταβὰς καὶ ἀνελθὼν	οὐκ	ἔτι γελᾶν ἐδύνατο. καὶ χρηστηριαζομένῳ
[14, 7]	παρὰ μὲν τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν	οὐκ	ἔτι παραμένει· ἐκλιπούσης δὲ αὐτῆς
[14, 1]	μετὰ τῆς ἁρμοζούσης κινήσεως προσπέμψας	οὐκ	ἔφη καλῶς αὐτοὺς αὐλεῖν, ἀλλ´
[14, 19]	γινομένην, ἣν ἔνιοι πώγωνα καλοῦσιν,	οὐκ	ἔχει· διὸ καὶ ταύτῃ κολοβόν
[14, 22]	ἀντεργολαβοῦντος ἔλεγον· ὃ μὲν ὡς	οὐκ	ἔχει ῥῖνα κριτικὴν πρὸς τοὔψον,
[14, 21]	ἣν γίνεται τυρὸς αἴγειος ἥδιστος,	οὐκ	ἔχων σύγκρισιν πρὸς ἕτερον, ὁ
[14, 22]	διὰ τὸ γῆρας ὁ Νέστωρ	οὐκ	ἠδύνατο· συνεπόνουν δ´ αὐτῷ καὶ
[14, 19]	τρέφειν τοιοῦτον ἄρταμον κατ´ ἰχθύων,	οὐκ	Ἦλις, ἔνθα δελφάκων ἐγὼ κρέα
[14, 1]	ὕστερον κοινῇ σκάπτοντας αἰσθέσθαι ἐξηπατημένους.	(οὐκ	ἠπόρει δ´ ἡμῶν τὸ συμπόσιον
[14, 17]	πεφωσμένων. καὶ μετ´ ὀλίγα δέ·	οὐκ	ἰσχάδας οἴσεις τῶν μελαινῶν; μανθάνεις,
[14, 22]	ἡμῖν εἴτε πάντες οἱ θεοί·	οὐκ	οἶδα πλήν ἐστίν γε μουσικωτάτου
[14, 22]	μάγειρον εἰσάγει φυσιολογοῦντα διὰ τούτων·	οὐκ	οἶσθ´ ὅτι πάντων ἡ μαγειρικὴ
[14, 16]	ἐν Διονύσῳ φησίν ὁ Χῖος	οὐκ	οἶσθ´ ὡς ἁμαμηλίδας ποιεῖ; ὅτι
[14, 19]	φησι Φιλόχορος, ταῖς Ὥραις θύοντες	οὐκ	ὀπτῶσιν, ἀλλ´ ἕψουσι τὰ κρέα,
[14, 7]	οἳ μὲν ὠρχοῦντο, οἳ δὲ	οὐκ	ὠρχοῦντο ἢ τοὺς εἰς Ἀφροδίτην
[14, 1]	πάλιν τινὸς ἐπείληπτο εἰπόντος ἔξοινος	οὔκ	εἰμι‘ λέγων ὁ δ´ ἔξοινος
[14, 16]	{Β. δηλονότι. αἱ δ´ ἁμαμηλίδες	οὔκ	εἰσιν ἄπιοι, ὥς τινες οἴονται,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 6/05/2010