HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XIV

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

ε  =  166 formes différentes pour 984 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Livre, chapitre
[14, 2]   ἐμφανίζει. Σῆμος ὁ Δήλιος ἐν  εʹ   Δηλιάδος γράφων οὕτως· ἀγνοουμένης δὲ
[14, 1]   Μεταποντῖνος, ὥς φησιν Σῆμος ἐν  εʹ   Δηλιάδος, καὶ γένει καὶ πλούτῳ
[14, 1]   Χρύσιππος δ´ ὁ φιλόσοφος ἐν  εʹ   περὶ τοῦ Καλοῦ καὶ τῆς
[14, 16]   καὶ γλυκεῖαι. Ἀέθλιος δ´ ἐν  εʹ   Ὥρων Σαμίων, εἰ γνήσια τὰ
[14, 21]   οἶδεν. μὴ οὖν ἀμελήσῃς, ἀλλὰ  λαβέ·   καὶ ἀπόστειλον πρὸς ἐμὲ τὴν
[14, 21]   μήτηρ φησί· Πελίγναν τὸν μάγειρον  λαβὲ   παρὰ τῆς μητρός. οὗτος γὰρ
[14, 19]   Τραγῳδοῖς· περιστέριον δ´ αὐτῷ τι  λαβὲ   τριωβόλου. ΦΑΣΙΑΝΙΚΟΣ. Πτολεμαῖος ὁ βασιλεὺς
[14, 15]   φθοῖς οὕτω γίγνεται· τυρὸν ἐκπιέσας  τρῖβε   καὶ ἐμβαλὼν ἐς κόσκινον χάλκεον
[14, 15]   καὶ ἐμβαλὼν οἶνον εἰς θυίαν  τρῖβε   τὰς θρίδακας, εἶτα τὸν χυλὸν
[14, 2]   σοι δεξιὰ καὶ ποδὸς διαρριφά,  θριαμβοδιθύραμβε,   κισσόχαιτ´ ἄναξ, ἄκουε τὰν ἐμὰν
[14, 22]   τοιοῦτόν ἐστι τοῦτο; {Α. πάνυ  γε,   βάρβαρε. τοῦ θηριώδους καὶ παρασπόνδου
[14, 1]   ἐν Εἰσοικιζομένῳ· ἔξοινος ἐποίει ταῦτά  γε‘   ἔφη. (ἐπεὶ δὲ ἑκάστης ἡμέρας
[14, 10]   ἑκάστου τῶν παρακειμένων, οὐ πρότερόν  γε,   ἔφη ὁ Οὐλπιανός, ἀκουσόμεθα περὶ
[14, 1]   ἐν τῇ τῶν Ἱστοριῶν, ὅς  γε   καὶ τὴν Λυσιμάχου αὐλὴν κωμικῆς
[14, 8]   οὐ παρέργως ἁψάμενος μουσικῆς· ὅς  γε   καὶ τὴν τοῦ παντὸς οὐσίαν
[14, 10]   ἐπιδορπίζομαι. Σώφιλος ἐν Παρακαταθήκῃ· ἡδύ  γε   μετ´ ἀνδρῶν ἐστιν Ἑλλήνων αἰεὶ
[14, 22]   θεοί· οὐκ οἶδα πλήν ἐστίν  γε   μουσικωτάτου τινός (ὅτι δὲ ὕστατον
[14, 1]   καὶ ἡμεῖς περὶ τούτων. καίτοι  γε   οἶδα καὶ Ἀνάχαρσιν τὸν Σκύθην
[14, 1]   καὶ ἀργίας. ἀλλ´ οὐχ ἡμεῖς  γε   οὔτε τῶν πλεῖον πινόντων ὄντες
[14, 1]   Παλαμήδην, λέγων οὕτως· καίτοι πολλοί  γε   πονοῦμεν. τὸ δ´ ἀσύμβολον εὗρε
[14, 21]   ἐκ τῶν Νισαίων. ἀλλ´ ὅ  γε   Ποσείδιππος περὶ δούλων μαγείρων ἐν
[14, 2]   ἀντιλέγων ἄλλος ἔφη· ἀλλ´ ὅ  γε   Σελινούντιος Τελέστης τῷ Μελανιππίδῃ ἀντικορυσσόμενος
[14, 4]   μάγειρον ζῶντα. {Α. πλησίον δέ  γε   ταύτης ἄσιτος ἡμέραν καὶ νύχθ´
[14, 7]   εἰπόντος. καίτοι οἱ καθ´ ἡμᾶς  γε   τέλος ποιοῦνται τῆς τέχνης τὴν
[14, 11]   Τροφωνίου Καταβάσεώς φησιν οὕτως· ἥ  γε   τὴν πολλὴν δαπάνην ἐν τοῖς
[14, 1]   ἔπινεν ἄν. νῦν δὲ πρότερόν  γε   τοῦ πόνου τὴν ἡδονὴν προλαμβάνοντες
[14, 3]   ὀνομαζομένους πρῶτος εἰς τὰ θέατρα  παρήγαγε   Δημήτριος ὁ Φαληρεύς. Χαμαιλέων δὲ
[14, 6]   χαρὰν ἐλευθέριον, ὅθεν καὶ Ὅμηρος  εἰσήγαγε   τοὺς θεοὺς χρωμένους ἐν τοῖς
[14, 15]   εἶτ´ ἄνω κόσκινον χαλκοῦν ἐπιθεὶς  δίαγε   τὸν τυρόν. ὅταν δὲ μέλλῃς
[14, 2]   τὸν φρυνίου ποικίλου πνοὰν ἔχοντα,  φλέγε   τὸν ὀλεσισιαλοκάλαμον, λαλοβαρύοπα μελορυθμοβάταν θῶπα
[14, 4]   βούλει τῶν λελειμένων φαγεῖν, ἔπειγ´  ἔπειγε,   μή ποθ´ ὡς λύκος χανὼν
[14, 13]   Μητροβίου, ἔτι δὲ Φαίτου. ἡμεῖς  δὲ   ἃ μετεγράψαμεν ὀνόματα πλακούντων τούτων
[14, 5]   οὐδενὶ αὐτῶν αἰσχρόν ἐστιν, τὸ  δὲ   ᾄδειν ἀποτρίβεσθαι αἰσχρὸν παρ´ αὐτοῖς
[14, 3]   δὲ αἱ εἰς Ἄρτεμιν. ᾔδοντο  δὲ   Ἀθήνησι καὶ οἱ Χαρώνδου νόμοι
[14, 14]   πεφωσμένων καὶ μέλιτι δεδευμένων. αὗται  δὲ   ἆθλα τίθενται ταῖς παννυχίσι τῷ
[14, 16]   ἑψητὸν ἀπὸ τῶν αὐτῶν. αὐταὶ  δὲ   αἱ βάλανοι τῶν φοινίκων οἵας
[14, 3]   φιληλιάς, ὡς Τελέσιλλα παρίστησιν· οὔπιγγοι  δὲ   αἱ εἰς Ἄρτεμιν. ᾔδοντο δὲ
[14, 20]   πολὺ δέλφαξ σιτευτὸς ἔγρυξεν. δελφάκια  δὲ   Αἰσχίνης εἴρηκεν ἐν Ἀλκιβιάδῃ οὕτως·
[14, 19]   καὶ} παρ´ ἄλληλα κειμένοις. σκέλη  δὲ   ἄκεντρα ὅμοια τοῖς ὀρνιθίοις. παραπλήσιαι
[14, 5]   αὐτῶν καὶ ξενοδοχίαις· οὐ πανοῦργον  δέ,   ἀλλὰ ἐξηρμένον καὶ τεθαρρηκός. διὸ
[14, 16]   δὲ ἱστορεῖ καὶ Ἀπολλόδωρος. τοῦ  δὲ   ἀμύλου μνημονεύει Τηλεκλείδης ἐν Στερροῖς
[14, 13]   κρεᾴδι´ ὀπτᾷ καὶ κίχλας. Εὐάγγελος  δὲ   Ἀνακαλυπτομένῃ· τέτταρας τραπέζας τῶν γυναικῶν
[14, 4]   {καὶ} μοιχοὺς καὶ μαστροπούς, ποτὲ  δὲ   ἄνδρα μεθύοντα καὶ ἐπὶ κῶμον
[14, 1]   στρατηγὸς φιλόγελως ἦν προείρηται. Λεύκιος  δὲ   Ἀνίκιος, καὶ αὐτὸς Ῥωμαίων στρατηγήσας,
[14, 20]   βίαν χορτάζουσιν. καὶ ἐν Προτρεπτικῷ  δέ·   ἀντὶ δελφακίων τρέφεσθαι. δέλφακα δὲ
[14, 3]   φησίν, Ἁρπαλύκην ἐρασθεῖσαν ὑπερεῖδεν. ἣ  δὲ   ἀπέθανεν καὶ γίνεται ἐπ´ αὐτῇ
[14, 9]   οὕτως· Τελένικος ὁ Βυζάντιος, ἔτι  δὲ   Ἀργᾶς ποιηταὶ μοχθηρῶν ὄντες νόμων
[14, 20]   δέ· ἀντὶ δελφακίων τρέφεσθαι. δέλφακα  δὲ   ἀρσενικῶς εἴρηκεν Πλάτων ἐν Ποιητῇ·
[14, 9]   Διοκλῆς ὁ Κυναιθεύς. καὶ μοχθηρῶν  δὲ   ᾀσμάτων γεγόνασι ποιηταί, περὶ ὧν
[14, 19]   ἑλώδης ἐν ᾧ τρέφονται. ἐστὶ  δὲ   ἄστοργον πρὸς τὰ ἔκγονα τὸ
[14, 6]   μὲν εὐσχημοσύνη καὶ κόσμος, αἰσχρὸν  δὲ   ἀταξία καὶ τὸ φορτικόν. διὰ
[14, 13]   καλούμενον ἐπίχυτόν φησι καλεῖσθαι. τοῦ  δὲ   ἀττανίτου Ἱππῶναξ ἐν τούτοις μνημονεύει·
[14, 2]   χωρὶς {λόγου} τοῦ προσμελῳδοῦντος. ἀστείως  δὲ   αὐτὴν Ἀντιφάνης φανερὰν ποιεῖ ἐν
[14, 7]   Ἕλλησιν οὐκ ἔτι παραμένει· ἐκλιπούσης  δὲ   αὐτῆς συμβέβηκε καὶ τοὺς πολέμους
[14, 20]   γὰρ αἱ Γαλλικαί, οὐκ ἀπολείπονται  δὲ   αὐτῶν οὔτε αἱ ἀπὸ Κιβύρας
[14, 5]   ἔλεγεν πραύνομαι’ καὶ ὁ Ὁμηρικὸς  δὲ   Ἀχιλλεὺς τῇ κιθάρᾳ κατεπραύνετο, ἣν
[14, 11]   {Β. τρώγοιμι καί. {Α. ᾠὸν  δέ;   {Β. καταπίνοιμ´ ἄν. {Α. ἄλλου
[14, 11]   θοίνῃ σε πρῶτον τέρψομεν· πάρεστι  δέ.   {Β. τὸ δεύτερον δὲ〉 τῷ
[14, 7]   δ´ Εὔπολις ἐν Κόλαξιν· καλλαβίδας  δὲ   βαίνει, σησαμίδας δὲ χέζει. θερμαυστρίς,
[14, 14]   ὃς χαρίτων μὲν ὄζει, καλλαβίδας  δὲ   βαίνει, σησαμίδας δὲ χέζει, μῆλα
[14, 6]   αὐλητὰς ἦν Ἄνακος Φιαλεύς. εἰμὶ  δὲ   Βακχιάδας Σικυώνιος. ἦ ῥα θεοῖσι
[14, 16]   δὲ Νίκανδρος δασέως φιττάκια, Ποσειδώνιος  δὲ   βιστάκια. (περιβλέψας οὖν ἐπὶ τούτοις
[14, 16]   φύλλα τὰ πρόβατα ἐσθίει, τὸν  δὲ   βλαστὸν αἱ ὕες, ὡς ἱστορεῖ
[14, 22]   αὑτοὺς μὲν οὐκ ἐμασῶντο, τὰ  δὲ   βοσκήματα θύοντες ὤπτων. ὡς δ´
[14, 3]   Λέξεσιν· ἱμαῖος ᾠδὴ μυλωθρῶν· ἐν  δὲ   γάμοις ὑμέναιος· ἐν δὲ πένθεσιν
[14, 4]   λέγεις μάγειρον ζῶντα. {Α. πλησίον  δέ   γε ταύτης ἄσιτος ἡμέραν καὶ
[14, 3]   Θεόδωρος ὕστερον βιαίῳ θανάτῳ. λέγεται  δὲ   γενέσθαι τρυφῶν τις, ὡς ἐκ
[14, 17]   δὲ Ἐπιστολῇ γράφει οὕτως· ἡ  δὲ   γῆ ταῖς μὲν χελιδονείοις ἰσχάσιν
[14, 19]   γίνεσθαι πόλει φοίνικας, ἐν Ἀθήναις  δὲ   γλαῦκας. ἡ Κύπρος ἔχει πελείας
[14, 9]   Σιμωνίδου τε ἀρχαῖον ἀείδειν. ὁ  δὲ   Γνήσιππος ἔστ´ ἀκούειν, ὃς νυκτερίν´
[14, 7]   μηδ´ αἰδεῖσθαι κακοὺς εἶναι’ ἡ  δὲ   γυμνοπαιδικὴ παρεμφερής ἐστι τῇ τραγικῇ
[14, 4]   πρόσωπα ὑποκρινόμενον μαγῳδὸν καλεῖσθαι, τὸν  δὲ   γυναικεῖα ἀνδρείοις λυσιῳδόν· τὰ αὐτὰ
[14, 7]   γὰρ αὐτὴν παῖδες ὀρχοῦνται. τάχους  δὲ   δεῖ τῷ πολέμῳ εἰς τὸ
[14, 13]   ἓξ δὲ τῶν ἀνδρῶν· τὸ  δὲ   δεῖπνον ἐντελὲς καὶ μηδὲ ἓν
[14, 12]   φέρε καὶ τούτων ἀπομνημονεύσωμεν· τὰς  δὲ   δὴ πρόσθεν μολούσας λιπαραυγεῖς πορθμίδας
[14, 22]   εἴτε ἱερεῖον εἴτε πεμμάτιον. τοῦτο  δὲ   δῆλόν ἐστιν ἐξ οὗ καὶ
[14, 22]   πολυτελές, χόνδρον, μέλι. ὡς πολὺ  δὲ   διὰ τὰς ἡδονὰς ἃς νῦν
[14, 4]   αὐτοὺς μέχρι τῶν σφυρῶν. σιγῇ  δὲ   διὰ τοῦ πυλῶνος εἰσελθόντες, ὅταν
[14, 8]   ταῦτα μὲν ὁ Ἀριστόξενος. ~(κἀμοὶ  δὲ   διὰ τοῦτο φαίνεται φιλοσοφητέον εἶναι
[14, 1]   αὐλεῖν ἐκέλευσεν ἅμα πάντας. τῶν  δὲ   διαπορευομένων τὰς κρούσεις μετὰ τῆς
[14, 1]   ἀλλ´ ἀγωνίζεσθαι μᾶλλον ἐκέλευσεν. τῶν  δὲ   διαπορούντων ὑπέδειξέν τις τῶν ῥαβδούχων,
[14, 16]   χλωρόν, τῇ φυῇ περιφερές. καρποφορεῖ  δὲ   δὶς τοῦ ἔτεος, ἦρός τε
[14, 7]   ἀμφότεραι γὰρ διὰ τάχους. πολεμικὴ  δὲ   δοκεῖ εἶναι ἡ πυρρίχη· ἔνοπλοι
[14, 5]   ὑπὸ τὴν Δώριον ἁρμονίαν. ἐμοὶ  δὲ   δοκεῖ ὁρῶντας αὐτοὺς τὸν ὄγκον
[14, 6]   ὀρχοῖτ´ εὖ, θέαμ´ ἦν· νῦν  δὲ   δρῶσιν οὐθέν, ἀλλ´ ὥσπερ ἀπόπληκτοι
[14, 22]   μὲν Ἀττικοὶ προσηγόρευον ἐπιδόρπισμα, οἱ  δὲ   Δωριεῖς ἐπάικλον, τῶν δ´ ἄλλων
[14, 2]   βροτοῖς τέχνας ὄνειδος. μετὰ ταῦτα  δὲ   ἐγκωμιάζων τὴν αὐλητικὴν λέγει· ἃν
[14, 8]   τά τε κλείουσιν ἀοιδοί. τὸ  δὲ   ἔθος τοῦτο καὶ παρὰ τοῖς
[14, 4]   σκευοποιοὺς εἴπῃ καὶ μιμητάς. τοῦ  δὲ   εἴδους τῶν δικηλιστῶν πολλαὶ κατὰ
[14, 7]   αὐτῶν πάσας τὰς ἁρμονίας· νῦν  δὲ   εἰκῇ καὶ ἀλόγως ἅπτονται τῆς
[14, 20]   ἣν αὐτοῖς ἀνοίσουσιν αἰεί. χηνίζειν  δὲ   εἴρηται ἐπὶ τῶν αὐλούντων. Δίφιλος
[14, 3]   Δήμητρι καὶ Φερσεφόνῃ πρέπουσι. ἡ  δὲ   εἰς Ἀπόλλωνα ᾠδὴ φιληλιάς, ὡς
[14, 7]   ὄρχησις ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν βέλτιστοι  δέ   εἰσι τῶν τρόπων οἵτινες καὶ
[14, 8]   μήτε λαγαρὸς μήτε μείουρος. ἀκέφαλοι  δέ   εἰσιν οἱ ἐπὶ τῆς ἀρχῆς
[14, 1]   ἐποίει ταῦτά γε‘ ἔφη. (ἐπεὶ  δὲ   ἑκάστης ἡμέρας μετὰ τοὺς παρ´
[14, 16]   καὶ κοπτήν τινα καλεῖτε, ὁρῶ  δὲ   ἑκάστῳ κειμένην ἐπὶ τῆς τραπέζης,
[14, 7]   κόρδαξ παρ´ Ἕλλησι φορτικός, ἡ  δὲ   ἐμμέλεια σπουδαία, καθάπερ καὶ ἡ
[14, 6]   μετέχειν τῶν πολιτικῶν ἀγώνων, δεύτερον  δὲ   ἐμνήσθη τῶν περὶ τὴν ποιητικὴν
[14, 12]   παρέθηκε γέμουσαν πέμμασι παντοδαποῖς. ~Ἄμφις  δὲ   ἐν Γυναικομανίᾳ· ἤδη ποτ´ ἤκουσας
[14, 9]   μοιχείας ἀναστρέφεσθαί φησιν αὐτόν. Κλέαρχος  δὲ   ἐν δευτέρῳ Ἐρωτικῶν τὰ ἐρωτικά
[14, 9]   φησιν· μάγαδιν δ´ ἀποθέσθαι. Σοφοκλῆς  δὲ   ἐν Θαμύρᾳ· πηκταὶ δὲ λύραι
[14, 5]   καὶ τῆς Πελοποννήσου πανταχοῦ, μάλιστα  δὲ   ἐν Λακεδαίμονι χώματα μεγάλα, ἃ
[14, 18]   Ὁμήρῳ ἐστὶν παντὶ δῆλον Πλάτων  δὲ   ἐν ὀγδόῳ Νόμων καὶ βότρυς
[14, 9]   ἐν τοῖς μέτροις κλεψιάμβους. μαγάδιδας  δὲ   ἐν οἷς τὰ διὰ πασῶν
[14, 3]   μακραὶ δρύες, ὦ Μέναλκα. Ἀριστόξενος  δὲ   ἐν τετάρτῳ περὶ Μουσικῆς ᾖδον,
[14, 1]   δ´ ἄνθρωπος ἐπιτηδεύσει. καὶ Εὐριπίδης  δὲ   ἐν τῇ Δεσμώτιδι Μελανίππῃ ἔφη·
[14, 17]   καὶ θύμου δέσμαι τινές. Λυγκεὺς  δὲ   ἐν τῇ πρὸς τὸν κωμικὸν
[14, 11]   τ´ ἄλλοις γέμουσα. καὶ Ἡρόδοτος  δὲ   ἐν τῇ πρώτῃ· σιτίοις δὲ
[14, 9]   λυδιστὶ τιλλουσῶν μέλη πονηρά. Τηλεκλείδης  δὲ   ἐν τοῖς Στερροῖς καὶ περὶ
[14, 9]   ἡμῶν ταὐτὸν ᾄσεται μέλος. Εὐφορίων  δὲ   ἐν τῷ περὶ Ἰσθμίων παλαιὸν
[14, 3]   παρήγαγε Δημήτριος ὁ Φαληρεύς. Χαμαιλέων  δὲ   ἐν τῷ περὶ Στησιχόρου καὶ
[14, 9]   δακτύλοις ποιεῖν λιγυρὸν ψόφον· δηλοῦσθαι  δὲ   ἐν τῷ τῆς Ἀρτέμιδος ᾄσματι,
[14, 9]   πλείονα τὰ μὲν ἔγχορδα, τὰ  δὲ   ἔνηχα κατεσκεύαζον. (ἦν γὰρ δή
[14, 7]   ὀρχούμενοι θύρσους ἀντὶ δοράτων, προίενται  δὲ   ἐπ´ ἀλλήλους καὶ νάρθηκας καὶ
[14, 7]   τὰ περὶ τὸν Πενθέα. τακτέον  δὲ   ἐπὶ τῆς πυρρίχης τὰ κάλλιστα
[14, 8]   πότου μετ´ αἰσχύνης ἐκπεπτωκέναι. (εἰπόντος  δὲ   ἐπὶ τούτοις Αἰμιλιανοῦ· ἀλλὰ μήν,
[14, 17]   προέχειν. κἀν τῇ πρὸς Διαγόραν  δὲ   Ἐπιστολῇ γράφει οὕτως· ἡ δὲ
[14, 4]   ἐτώθαζον οὓς {ἂν} προέλοιντο, στάδην  δὲ   ἔπραττον· ὁ δὲ φαλλοφόρος ἰθὺ
[14, 17]   Ἀττικάς, ἐρωτῆσαι ποταπαὶ εἶεν. ἐπεὶ  δὲ   ἐπύθετο ἐξ Ἀθηνῶν, τοῖς ἀγορασταῖς
[14, 11]   ὡσεὶ γὰρ ἐπιδορπισμὸν εἶναι. Πίνδαρος  δέ   ἐστιν ὁ εἰπών· δείπνου δὲ
[14, 7]   καὶ τὴν καλουμένην πινακίδα. σχήματα  δέ   ἐστιν ὀρχήσεως ξιφισμός, καλαθίσκος, καλλαβίδες,
[14, 17]   παραπλήσιον σύκῳ καὶ φοινικοβαλάνῳ, τῇ  δὲ   εὐωδίᾳ βέλτιον. γίνεται δὲ καὶ
[14, 1]   καὶ διότι κατάγεσθαι βούλεται· συνεσκευασμένος  δὲ   ἔφη παρεῖναι πάντα τἀπιτήδεια ὥστε
[14, 22]   ὡς ἔχει τοὺς βότρυς· ἐπειδὰν  δὲ   ἑφθὴ γένηται, ἔξελε μετὰ τοῦ
[14, 13]   Δήλιοι τοὺς βασυνίας καλουμένους. ἐστὶν  δὲ   ἑφθὸν πύρινον, σταῖς σὺν μέλιτι
[14, 16]   πεύκης οὐθέν τι μεῖον, ἀκρεμόνας  δὲ   ἔχει θαμέας καὶ δολιχοὺς καὶ
[14, 17]   ταῖς γογγύλαις ἐλαίαις παραπλήσιος, πυρῆνα  δὲ   ἔχει τελέως μικρόν. ἐπὰν δὲ
[14, 8]   καὶ μεταπεμπόμενος οὐδὲν ὤνησεν. (ἐγὼ  δὲ   ἔχων ἔτι πολλὰ λέγειν περὶ
[14, 19]   ὄπτησιν ἐλάττους παρέχεσθαι ὠφελείας, τὴν  δὲ   ἕψησιν οὐ μόνον τὴν ὠμότητα
[14, 22]   στόματος εἰς τὴν κεφαλήν. ἔστω  δὲ   ἕωλος καθάπερ ὁ πέρδιξ· ἐὰν
[14, 19]   εἶχε τούσδε τοὺς ὄρνιθας. εἰ  δὲ   ἑωράκει ὡς ἡμῶν ἑκάστῳ εἷς
[14, 6]   πὰρ δὲ Χαλκιδικαὶ σπάθαι, πὰρ  δὲ   ζώματα πολλὰ καὶ κυπαττίδες. τῶν
[14, 19]   εἰκοσιτέσσαρσιν καὶ ἄλλην μίαν. {Ἀριστοτέλης  δὲ   ἢ Θεόφραστος ἐν τοῖς Ὑπομνήμασι
[14, 7]   καὶ τοὺς ὀρθίους ῥυθμούς. (ἔοικεν  δὲ   ἡ γυμνοπαιδικὴ τῇ καλουμένῃ ἀναπάλῃ
[14, 9]   Καρνεονίκαις κἀν τοῖς καταλογάδην. ἐγένετο  δὲ   ἡ θέσις τῶν Καρνείων κατὰ
[14, 22]   ἐν τῇ Πολιτείᾳ αὐτῶν. ὠνομάσθη  δὲ   ἡ ματτύη, ὡς μὲν ὁ
[14, 17]   τῷ μὲν ὀνόματι βαρβαριζούσας, ταῖς  δὲ   ἡδοναῖς οὐδὲν ἧττον ἐκείνων ἀττικιζούσας.
[14, 8]   τῶν μὲν θεῶν Ἀπόλλωνα, τῶν  δὲ   ἡμιθέων Ὀρφέα μουσικώτατον καὶ σοφώτατον
[14, 16]   Ἰτυκαῖος ἐν ἑβδόμῳ Γεωργικῶν. τοῦ  δὲ   ἡμῖν παρακειμένου μελιπήκτου μέμνηται Κλέαρχος
[14, 3]   Αἰγυπτίοις καλούμενος Μάνερως. (οὐκ ἀπελείποντο  δὲ   ἡμῶν τῶν συμποσίων οὐδὲ ῥαψῳδοί.
[14, 1]   ῥήτωρ ἐν τοῖς Φιλιππικοῖς. φιλόγελως  δὲ   ἦν καὶ Δημήτριος ὁ Πολιορκητής,
[14, 1]   τὰ γελοῖα πέμπωσιν αὐτῷ. ὅτι  δὲ   ἦν περὶ τὰ γελοῖα ἐσπουδακὼς
[14, 16]   παρὰ πότον ἡδὺ μέν, κεφαλαλγὲς  δέ.   ~Ἡρόδοτος δ´ ἐν τῇ αʹ
[14, 17]   μᾶζαι, πλακοῦντες, ἰσχάδες Τιθράσιαι. οὕτω  δὲ   ἦσαν περισπούδαστοι πᾶσιν ἀνθρώποις αἱ
[14, 22]   ἕωλος καθάπερ ὁ πέρδιξ· ἐὰν  δὲ   θέλῃς, ὡς ἔχει αὐτοῖς πτεροῖς
[14, 22]   ἄρν´ ἐκέλευσεν οἰσέμεναι. καί· Ταλθύβιος  δὲ   θεῷ ἐναλίγκιος αὐδὴν κάπρον ἔχων
[14, 22]   ἐπὶ τοῦ θύειν τάσσει, τὸ  δὲ   θύειν ἐπὶ τοῦ ψαιστὰ μεταδόρπια
[14, 4]   κιττῷ σχέδην ἐπέραινον ῥήσεις. ὕστερον  δὲ   ἴαμβοι ὠνομάσθησαν αὐτοί τε καὶ
[14, 4]   καὶ τὰ ποιήματα αὐτῶν. οἱ  δὲ   ἰθύφαλλοι, φησί, καλούμενοι προσωπεῖα μεθυόντων
[14, 4]   τὰ Ὁμήρου. ~(καὶ οἱ καλούμενοι  δὲ   ἱλαρῳδοί, οὓς νῦν τινες σιμῳδοὺς
[14, 3]   λύπαις ᾠδὴ ὀλοφυρμὸς καλεῖται. αἱ  δὲ   ἴουλοι καλούμεναι ᾠδαὶ Δήμητρι καὶ
[14, 3]   Δήμητρα ὁτὲ μὲν Χλόην, ὁτὲ  δὲ   Ἰουλώ. ἀπὸ τῶν οὖν τῆς
[14, 5]   καὶ Ἄδων καὶ Τῆλος, παρὰ  δὲ   Ἱππώνακτι Κίων καὶ Κώδαλος καὶ
[14, 16]   τὰς Γνώμας πεποιηκέναι φησίν. ὁμοίως  δὲ   ἱστορεῖ καὶ Ἀπολλόδωρος. τοῦ δὲ
[14, 13]   οὐδὲ σὺ μεθέξεις τούτου. τοῦτο  δὲ   ἱστόρησεν Ἀντίπατρος ἐν τῷ πρώτῳ
[14, 4]   πάντα δ´ ἐστὶν ὅμοια. ὁ  δὲ   ἰωνικολόγος τὰ Σωτάδου καὶ τῶν
[14, 7]   ἀπὸ πέντε ἐτῶν πυρριχίζειν. ἡ  δὲ   καθ´ ἡμᾶς πυρρίχη Διονυσιακή τις
[14, 22]   ἐνεργεῖν ἔργον ἦν. οὐκ ἀπεικότως  δὲ   καὶ Ἀθηνίων ἐν Σαμόθρᾳξιν, ὥς
[14, 3]   ἐν δὲ πένθεσιν ἰάλεμος. λίνος  δὲ   καὶ αἴλινος οὐ μόνον ἐν
[14, 5]   ἐποιοῦντο Δώριον ἐκάλουν ἁρμονίαν· ἐκάλουν  δὲ   καὶ Αἰολίδα ἁρμονίαν ἣν Αἰολεῖς
[14, 6]   Μουσέων ἐρατὸν δῶρον ἐπιστάμενος. ὁμοίως  δὲ   καὶ Αἰσχύλος τηλικαύτην δόξαν ἔχων
[14, 17]   ὁ λωτὸς οὐ μέγα, τραχὺ  δὲ   καὶ ἀκανθῶδες, ἔχει δὲ φύλλον
[14, 9]   χέρα καμψιδίαυλον ἀναστρωφῶν τάχος οἶδα  δὲ   καὶ ἄλλο ὄργανον ᾧ τῶν
[14, 3]   τῇ Κολοφωνίων Πολιτείᾳ φησίν· ἀπέθανεν  δὲ   καὶ αὐτὸς ὁ Θεόδωρος ὕστερον
[14, 16]   φιττάκι´ ἀκρεμόνεσσιν ἀμυγδαλέοισιν ὅμοια. γράφεται  δὲ   καί βιστάκια ἀμυγδαλόεντα πέφανται. καὶ
[14, 12]   καὶ ζωμοῖσιν ἡδ´ ὀμωθεοι. Ἀπίων  δὲ   καὶ Διόδωρος, ὥς φησι Πάμφιλος,
[14, 3]   καθ´ αὑτὰ προσηγόρευον ἀμάλας· συναθροισθέντα  δὲ   καὶ ἐκ πολλῶν μίαν γενόμενα
[14, 7]   Σικυωνίοις τε ὁ ἀλητήρ. οὕτως  δὲ   καὶ ἐν Ἰθάκῃ καλεῖται ἀλητήρ,
[14, 15]   τάδε· ἔγχυτος, σκριβλίτης, σουβίτυλλος. γίνεται  δὲ   καὶ ἐξ ἄλικος σουβίτυλλος. σπῖρα·
[14, 3]   τιτθευουσῶν ᾠδαὶ καταβαυκαλήσεις ὀνομάζονται. ἦν  δὲ   καὶ ἐπὶ ταῖς ἐώραις τις
[14, 21]   Διονύσου πάππος μάγειρος ἦν. σιωπησάντων  δὲ   καὶ ἐπὶ τούτῳ πάντων Εὐήμερος,
[14, 12]   συγκατάφυρτος ἦς ἄμυλος πλαθανίτας. σασαμοτυροπαγῆ  δὲ   καὶ ζεσελαιοπαγῆ πλατύνετο σασαμόπαστα πέμματα
[14, 8]   φέρον ἐμπλήσας ἀσκὸν μέγαν, ἐν  δὲ   καὶ ἤια. (διετήρησαν δὲ μάλιστα
[14, 16]   ὀνόματα φιλοσόφων τῇ ὁμωνυμίᾳ; τίς  δὲ   καὶ ἡμίναν Ἑλλήνων ὠνόμασεν ἢ
[14, 22]   εἰ τὸ δεῖπνον ἔλεγεν· πιθανὸν  δὲ   καὶ ἰδίως ἐπί τι〉 τῶν
[14, 13]   τούτων σοι καὶ μεταδώσω. οἶδα  δὲ   καὶ Καλλίμαχον ἐν τῷ τῶν
[14, 22]   ἔτι. καὶ ἐν Μαγείρῳ· θρῖον  δὲ   καὶ κάνδαυλον ἢ τούτων τι
[14, 6]   τοῦτ´ ἀπέκειτο γέρας. οὐ κακῶς  δὲ   καὶ Καφισίας ὁ αὐλητής, ἐπιβαλλομένου
[14, 9]   ἀντίφθογγον ὑψηλᾶς ἀκούων πηκτίδος. πηκτὶς  δὲ   καὶ μάγαδις ταὐτόν, καθά φησιν
[14, 5]   παραχρῆμα πάντες αὐτοὺς ἐξεκήρυξαν, Μαντινεῖς  δὲ   καὶ μετὰ τὴν ἀπαλλαγὴν αὐτῶν
[14, 5]   ταύτῃ χρῆται τῇ μουσικῇ. ὅτι  δὲ   καὶ νόσους ἰᾶται μουσικὴ Θεόφραστος
[14, 8]   αὐτοῖς ἐγένοντο μελῶν ποιηταί. τηροῦσιν  δὲ   καὶ νῦν τὰς ἀρχαίας ᾠδὰς
[14, 12]   δοτέον ἔτι, πλακοῦντος ἁπτέον. ἐπεὶ  δὲ   καὶ ὁ Κυθήριος Φιλόξενος ἐν
[14, 22]   τῶν πολυτελεστάτων ἐδεσμάτων φανερόν· ὅτι  δὲ   καὶ ὁ τρόπος τῆς τοιαύτης
[14, 13]   λίθον, θνητοῖς δὲ πλακοῦντας. ὅτι  δὲ   καὶ οἱ Σάμιοι διαφέροντές εἰσι
[14, 17]   τῇ δὲ εὐωδίᾳ βέλτιον. γίνεται  δὲ   καὶ οἶνος ἐξ αὐτοῦ βρεχομένου
[14, 17]   βραχὺ πρὸς τὴν χρείαν. ποιοῦσι  δὲ   καὶ ὄξος ἐξ αὐτῶν. (Μελανιππίδης
[14, 6]   διαφθειρομένην αὐτήν. (καὶ πρὸς γυμνασίαν  δὲ   καὶ ὀξύτητα διανοίας συμβάλλεται ἡ
[14, 22]   συσχολάσαι αὐτῷ νέος ὤν. ἐποίησε  δὲ   καὶ οὗτος ἐν δράματι Ἀγνοίᾳ
[14, 4]   τοῦ Σωτάδου υἱὸς Ἀπολλώνιος. ἔγραψεν  δὲ   καὶ οὗτος περὶ τῶν τοῦ
[14, 17]   καλοῦσι τὰς μελαίνας ἰσχάδας. οἶδα  δὲ   καὶ Πάμφιλον εἰρηκότα πρόκνιδας γένος
[14, 4]   περὶ αὐτὸν ἐνδύματα γυναικεῖα· σχινίζεται  δὲ   καὶ πάντα ποιεῖ τὰ ἔξω
[14, 18]   αὐτῇσι σταφυλῇσι μελαίνῃσιν κομόωντες. ὅτι  δὲ   καὶ παρ´ Ὁμήρῳ ἐστὶν παντὶ
[14, 7]   μὲν ὁτὲ δὲ οὔ. εἰσὶ  δὲ   καὶ παρὰ τοῖς βαρβάροις ὥσπερ
[14, 7]   καὶ μογγὰς καὶ θερμαυστρίς. ἦν  δὲ   καὶ παρὰ τοῖς ἰδιώταις ἡ
[14, 7]   δὲ οἵδε· προσοδιακοί, ἀποστολικοὶ (οὗτοι  δὲ   καὶ παρθένιοι καλοῦνται) καὶ οἱ
[14, 20]   βοῦς εὖ τεθραμμένους, πρὸς τούτοις  δὲ   καὶ πέμματα καὶ τραγημάτων εἶδος
[14, 1]   πάλιν ἀνεχώρουν ἐκ μεταβολῆς. ὡς  δὲ   καὶ περιζωσάμενός τις τῶν χορευτῶν
[14, 20]   πάντες οἱ παρὰ Τιμοθέῳ. (ἐπεὶ  δὲ   καὶ πετασῶνος μέρος ἑκάστῳ κεῖται,
[14, 17]   Ἕλλησιν οὐ νόμιμον πωλεῖσθαι. ὅτι  δὲ   καὶ πεφωσμένας ἰσχάδας ἤσθιον Φερεκράτης
[14, 7]   ὄρχησις, διὸ οὐδὲ βραδύνει. συνέστηκεν  δὲ   καὶ σατυρικὴ πᾶσα ποίησις τὸ
[14, 21]   αἰεὶ τὸν θεράποντ´ ἐπεσθίειν. ~(ἐπεὶ  δὲ   καὶ Σικελίας αὔχημα τροφαλὶς‘ ἥδ´
[14, 5]   φιλάνθρωπον οὐδ´ ἱλαρὸν ἐνδιδόντες, ἀστοργίαν  δὲ   καὶ σκληρότητα ἐν τοῖς ἤθεσιν
[14, 8]   λαγαρούς, ἔτι δὲ μειούρους. Ξενοφάνης  δὲ   καὶ Σόλων καὶ Θέογνις καὶ
[14, 1]   παρ´ ἐκείνῳ Πηνελόπης ζῇ. (ὅτι  δὲ   καὶ Σύλλας ὁ Ῥωμαίων στρατηγὸς
[14, 4]   σοφιστὰς δὲ οἱ πολλοί· Θηβαῖοι  δὲ   καὶ τὰ πολλὰ ἰδίως ὀνομάζειν
[14, 6]   τῷ εὖ τὸ μέγα. ἐστὶ  δὲ   καὶ τὰ τῶν ἀρχαίων δημιουργῶν
[14, 9]   πρώτην χρήσασθαι τῇ πηκτίδι. ὅτι  δὲ   καὶ Τέρπανδρος ἀρχαιότερος Ἀνακρέοντος δῆλον
[14, 7]   ὀρχήσεις, τραγική, κωμική, σατυρική. ὁμοίως  δὲ   καὶ τῆς λυρικῆς ποιήσεως τρεῖς,
[14, 19]   Γῆν, καὶ ταὧς κατήσθιον. ὅτι  δὲ   καὶ τιθασοὺς εἶχον αὐτοὺς ἐν
[14, 16]   τῶν Ἱστοριῶν γράφει οὕτως· φέρει  δὲ   καὶ τὸ πέρσειον ἡ Ἀραβία
[14, 3]   Νικοχάρης ἐν Ἡρακλεῖ Χορηγῷ. ἦν  δὲ   καὶ τοῖς ἡγουμένοις τῶν βοσκημάτων
[14, 9]   τοῦ τρίποδος δὲ καλουμένου (ὄργανον  δὲ   καὶ τοῦτο μουσικόν) ὁ προειρημένος
[14, 1]   τὴν αὐλητρίδα Λάμιαν λέγων. ἀπαγγελθέντος  δὲ   καὶ τούτου πάλιν ὑπολαβὼν ὁ
[14, 9]   ἐν δὲ ταῖς Ὥραις· ἴτω  δὲ   καὶ τραγῳδίας ὁ Κλεομάχου διδάσκαλος
[14, 6]   Λυδοί, ὡς Ἡρόδοτος ἱστορεῖ. πολλοὶ  δὲ   καὶ τῶν βαρβάρων τὰς ἐπικηρυκείας
[14, 19]   τῶν Σαμίων ταὧς ἐστιν. (ἐπεὶ  δὲ   καὶ τῶν μελεαγρίδων Μηνόδοτος ἐμνήσθη,
[14, 3]   περὶ Μαριανδυνῶν διηγούμενός φησιν· ὁμοίως  δὲ   καὶ τῶν ᾠδῶν ἐνίας κατανοήσειεν
[14, 8]   ἐγίνετο χαίρειν τοὺς ἀκροωμένους. ἐκάλουν  δὲ   καὶ χορηγούς, ὥς φησιν ὁ
[14, 11]   τὰ τούτοις ἀκόλουθα πάντα. (ἐδίδοτο  δὲ   καὶ ᾠὸν ἐν τῇ δευτέρᾳ
[14, 4]   ἰδίως ὀνομάζειν εἰωθότες ἐθελοντάς. ὅτι  δὲ   καινουργοῦσιν κατὰ τὰς φωνὰς οἱ
[14, 5]   μόνοις αὐτοῖς γίνεσθαι. καθ´ οὓς  δὲ   καιροὺς τὴν μεγάλην σφαγὴν ἐποιήσαντο,
[14, 17]   Αἰγίλου τινὸς ἥρωος ὠνομασμένον· χελιδονίας  δὲ   καλεῖσθαι τὰς ἐρυθρομελαίνας ἰσχάδας. Θεόπομπος
[14, 21]   ἐναγίζουσιν. πυριέφθων δὲ μνημονεύει (οὕτω  δὲ   καλεῖται τὸ πρῶτον γάλα) Φιλιππίδης
[14, 3]   ἀνδρὸς ἐπιφανοῦς καὶ πλουσίου, τῷ  δὲ   κάλλει καὶ τῇ κατὰ τὴν
[14, 9]   τινός. (καὶ περὶ τοῦ τρίποδος  δὲ   καλουμένου (ὄργανον δὲ καὶ τοῦτο
[14, 13]   κατ´ ἔλλειψιν τοῦ ἄρτος. ὅτι  δὲ   καλοὺς πλακοῦντας ἐν Παρίῳ τοῦ
[14, 22]   Θετταλῶν φησιν εἶναι εὕρημα, ἐπιχωριάσαι  δὲ   κἀν ταῖς Ἀθήναις κατὰ τὴν
[14, 2]   σὺν ἀγλαᾶν ὠκύτατι χειρῶν. κομψῶς  δὲ   κἀν τῷ Ἀσκληπιῷ ὁ Τελέστης
[14, 10]   ἡ γῆ, καὶ τὸν ἥμερον  δὲ   καρπὸν πλεῖστον ἔφερεν καὶ ἀκροδρύων
[14, 17]   μικρὸν βαθύτερον καὶ πλατύτερον. ὁ  δὲ   καρπὸς τὰς μὲν ἀρχὰς ὅμοιός
[14, 13]   τυρόεις τυροῦς, σησαμόεις σησαμοῦς. εἴρηται  δὲ   κατ´ ἔλλειψιν τοῦ ἄρτος. ὅτι
[14, 4]   οἳ μὲν ἐκ παρόδου, οἳ  δὲ   κατὰ μέσας τὰς θύρας, βαίνοντες
[14, 19]   δὲ λευκοῦ πολὺ μελάντερον. τὸ  δὲ   κατὰ τὰς πτέρυγας αὐταῖς πεποίκιλται
[14, 20]   οὐδ´ ἔγνω· κατεκεκάλυπτο γάρ. ὡς  δὲ   κατεῖδεν, ἀποφέρειν αὐτοὺς ἐκέλευσεν, εἰπὼν
[14, 12]   καὶ κίχλας. τούτοισι χαίρω, τοῖς  δὲ   κεκαρυκευμένοις ὄψοισι καὶ ζωμοῖσιν ἡδ´
[14, 19]   μὲν μέγεθος ὄρνιθος γενναίου, τὴν  δὲ   κεφαλὴν μικρὰν πρὸς τὸ σῶμα
[14, 12]   τὴν ἀληθῶς μουσικήν. οἱ νῦν  δὲ   κισσόπλεκτα καὶ κρηναῖα καὶ ἀνθεσιπότατα
[14, 13]   τοὺς μικροὺς ἀμητίσκους Τηλεκλείδης· αὐτόμαται  δὲ   κίχλαι μετ´ ἀμητίσκων εἰς τὸν
[14, 9]   ψαλτήριον, τοῦτ´ εἶναι μάγαδιν, ὁ  δὲ   κλεψίαμβος κληθείς, ἔτι δ´ ὁ
[14, 20]   συντίθενται ταῖς Κανταβρικαῖς ἐνάμιλλοι. ΑΛΙΠΑΣΤΩΝ  δὲ   κρεῶν μνημονεύει ὁ τῆς κωμῳδίας
[14, 4]   ὥς φησιν ὁ Ἀριστοκλῆς, νῦν  δὲ   κρηπῖσιν. ψάλλει δ´ αὐτῷ ἄρρην
[14, 7]   βάρβαρον εὑρετὴν αὐτῆς γενέσθαι, ἄλλοι  δὲ   Κρῆτα λέγουσι τὸ γένος εἶναι
[14, 7]   ἀγῶσι καὶ τοῖς κυνηγεσίοις. οἱ  δὲ   Κρῆτες κυνηγετικοί, διὸ καὶ ποδώκεις.
[14, 4]   ἔνθεσιν δ´ ἄκολον, τὸ γελᾶν  δὲ   κριδδέμεν, νεασπάτωτον δ´, ἤν τι
[14, 6]   τὴν μουσικὴν οὐδὲ λέγουσιν· ὅτι  δὲ   κρίνειν δύνανται καλῶς τὴν τέχνην
[14, 22]   λέγεσθαι παρὰ τοῖς ἄλλοις. ὁ  δὲ   κυνικὸς Μένιππος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ
[14, 22]   ἐν ἅλμῃ φημί. {Β. τὸ  δὲ   λαβράκιον; {Α. ὀπτᾶν ὅλον. {Β.
[14, 20]   εἰς τὰς ναῦς ἀπέπλευσαν. ~περὶ  δὲ   ΛΑΓΩΝ Χαμαιλέων φησὶν ἐν τῷ
[14, 7]   τοὺς πολέμους καταλυθῆναι. παρὰ μόνοις  δὲ   Λακεδαιμονίοις διαμένει προγύμνασμα οὖσα τοῦ
[14, 4]   καὶ φαρμάκων ἐμφανίζειν δυνάμεις. (παρὰ  δὲ   Λακεδαιμονίοις κωμικῆς παιδιᾶς ἦν τις
[14, 13]   αὐτὴν ἀπέχειν σταδίους ἕξ. περισπαστέον  δὲ   λέγοντας πλακοῦς τὴν ὀνομαστικήν· συνῄρηται
[14, 3]   τῶν ἀρχαίων, προσαγορεύοντες Βῶρμον. τοῦτον  δὲ   λέγουσιν υἱὸν γενέσθαι ἀνδρὸς ἐπιφανοῦς
[14, 22]   προπόσεις πίνετε, λέπεσθε, ματτυάζετε. τῷ  δὲ   λέπεσθαι χρῶνται οἱ Ἀθηναῖοι ἐπ´
[14, 21]   φησιν ὁ Ἀσκαλωνίτης Δωρόθεος. τοὺς  δὲ   λεπτοὺς τῶν τυρῶν καὶ πλατεῖς
[14, 19]   ἔχοντες λευκότερον τὸ χρῶμα, τοῦ  δὲ   λευκοῦ πολὺ μελάντερον. τὸ δὲ
[14, 11]   δέ ἐστιν ὁ εἰπών· δείπνου  δὲ   λήγοντος γλυκὺ τρωγάλιον, καίπερ πεδ´
[14, 2]   ἀντικορυσσόμενος ἐν Ἀργοῖ ἔφη— ὁ  δὲ   λόγος ἐστὶ περὶ τῆς Ἀθηνᾶς—
[14, 19]   καὶ ταύτην ψιλήν, ἐπ´ αὐτῆς  δὲ   λόφον σάρκινον, σκληρόν, στρογγύλον, ἐξέχοντα
[14, 9]   ὑμνῳδὸν ἰατρόν θ´ ἅμα. κλύω  δὲ   Λυδὰς Βακτρίας τε παρθένους ποταμῷ
[14, 9]   Σοφοκλῆς δὲ ἐν Θαμύρᾳ· πηκταὶ  δὲ   λύραι καὶ μαγάδιδες τά τ´
[14, 9]   περὶ Ὀνομασιῶν λέγει οὕτως. ὁ  δὲ   μάγαδις καλούμενος αὐλός. καὶ πάλιν·
[14, 4]   παρὰ τὴν τραγῳδίαν εἶναι, τὴν  δὲ   μαγῳδίαν παρὰ τὴν κωμῳδίαν. πολλάκις
[14, 4]   ψάλτῃ οὐδὲ τῷ αὐλητῇ. ὁ  δὲ   μαγῳδὸς καλούμενος τύμπανα ἔχει καὶ
[14, 19]   αὐτῶν. Κλύτος ὁ Μιλήσιος, Ἀριστοτέλους  δὲ   μαθητής, ἐν τῷ αʹ περὶ
[14, 21]   ῥήματα πεπορισμένος γάρ ἐστι. τὸν  δὲ   Μαίσωνα Πολέμων ἐν τοῖς πρὸς
[14, 8]   ἐν δὲ καὶ ἤια. (διετήρησαν  δὲ   μάλιστα τῶν Ἑλλήνων Λακεδαιμόνιοι τὴν
[14, 12]   μὰ τὸν Ἀσκληπιόν, τραγήμασιν χαίρω  δὲ   μᾶλλον. {Β. εὖ πάνυ. {Α.
[14, 16]   στροβίλων ἧττον μὲν εὔχυμον, εὐώδη  δὲ   μᾶλλον. οἱ δὲ τὰ Γεωργικὰ
[14, 22]   πᾶν τὸ πολυτελὲς ἔδεσμα, τὸ  δὲ   ματτυάζειν τὸ παρασκευάζειν αὐτά, εἴτε
[14, 6]   τοῖς τοιούτοις σεμνυνόμενός φησιν· μαρμαίρει  δὲ   μέγας δόμος χαλκῷ· πᾶσα δ´
[14, 17]   μὲν χρώματι γίνεται φοινικοῦς, τῷ  δὲ   μεγέθει ταῖς γογγύλαις ἐλαίαις παραπλήσιος,
[14, 8]   ποιεῖ στίχους καὶ λαγαρούς, ἔτι  δὲ   μειούρους. Ξενοφάνης δὲ καὶ Σόλων
[14, 15]   πέπερι πλέον καὶ μάλαξον· γίνεται  δὲ   μέλαν διὰ τὴν μήκωνα. διαπλατύνας
[14, 4]   γυναικεῖα ἀνδρείοις λυσιῳδόν· τὰ αὐτὰ  δὲ   μέλη ᾄδουσιν, καὶ τἄλλα πάντα
[14, 16]   ἕψειν ὄρθριον. καὶ τῶν καλουμένων  δὲ   ΜΕΛΙΚΗΡΙΔΩΝ μνημονεύει Φερεκράτης ἐν Αὐτομόλοις
[14, 15]   ἐπιθεὶς δίαγε τὸν τυρόν. ὅταν  δὲ   μέλλῃς προσφέρειν, βάλε μέλιτος αὔταρκες
[14, 18]   ὅτι μὲν κοινὸν δῆλον. σταφυλῆς  δὲ   μέμνηται, καίτοι δοκοῦντος τοῦ ὀνόματος
[14, 1]   λέγειν Ῥαδάμανθυς καὶ Παλαμήδης. γελωτοποιῶν  δὲ   μέμνηται Ξενοφῶν ἐν τῷ Συμποσίῳ
[14, 12]   δέ τ´ Ἀμαλθείας κέρας. ταῖσιν  δὲ   μέσσαις ἐγκαθιδρύθη μέγα χάρμα βροτοῖς,
[14, 6]   Λακεδαιμόνιοι μετ´ αὐλῶν στρατεύονται, Κρῆτες  δὲ   μετὰ λύρας, μετὰ δὲ συρίγγων
[14, 13]   ἐπ´ αὐτὸν οἱ φίλοι, παρατίθεται  δὲ   μετὰ μέλιτος‘ ὥς φησιν Φιλητᾶς
[14, 15]   ἔσται ἡ ὄψις ἄνωθεν. ἐὰν  δὲ   μὴ ᾖ κοσκίνια, φλαβιλλίοις καινοῖς
[14, 15]   καὶ Ποντικὰ καὶ ἀμύγδαλα, ἔτι  δὲ   μήκων, ἃ {ὃν} φρύξας θεράπευσον
[14, 10]   τὰς διακονίας. καὶ ἐν Τροιζῆνι  δὲ   μηνὶ Γεραιστίῳ· πανήγυρις δὲ τότε
[14, 7]   τε λοιπὰ τῶν ἐπιτηδευμάτων, ἄγειν  δὲ   μίαν τινὰ αὐτοὺς τῶν ἑορτῶν
[14, 3]   τὰ Ἡσιόδου καὶ Ἀρχιλόχου, ἔτι  δὲ   Μιμνέρμου καὶ Φωκυλίδου. Κλέαρχος δ´
[14, 16]   λεπτῇ ἕνεκα τοῦ συμμένειν. ΠΟΛΤΟΥ  δὲ   μνημονεύει Ἀλκμὰν οὕτως· ἤδη παρέξει
[14, 19]   τῶν μελεαγρίδων ἱστόρησεν. (ΟΠΤΩΝ ΔΕΛΦΑΚΩΝ  δὲ   μνημονεύει Ἐπικράτης ἐν Ἐμπόρῳ· ἐπὶ
[14, 1]   ὥστε μὴ παρελθεῖν μηδένα. Πανταλέοντος  δὲ   μνημονεύει Θεόγνητος ἐν Φιλοδεσπότῳ· ὁ
[14, 21]   ἐν θυσίαις τισὶν ἐναγίζουσιν. πυριέφθων  δὲ   μνημονεύει (οὕτω δὲ καλεῖται τὸ
[14, 7]   ἀπόκινός τε καὶ σοβάς, ἔτι  δὲ   μορφασμὸς καὶ γλαὺξ καὶ λέων
[14, 10]   πλήρης μὲν ὄψων ποντίων, πάρεισι  δὲ   μόσχων τέρειναι σάρκες ἀρνεία τε
[14, 5]   Ἀττικὸν τῆς ἡμέρας λαμβάνειν. ~(περὶ  δὲ   μουσικῆς τῶν μὲν τάδε λεγόντων,
[14, 5]   παῖδες τοὺς παιδικοὺς ἀγῶνας, οἱ  δὲ   νεανίσκοι τοὺς τῶν ἀνδρῶν. καὶ
[14, 16]   π> πιστάκια ταῦτα ὠνόμασαν, ὁ  δὲ   Νίκανδρος δασέως φιττάκια, Ποσειδώνιος δὲ
[14, 20]   Κρατῖνος Ὀδυσσεῦσιν· δέλφακας μεγάλους. θηλυκῶς  δὲ   Νικοχάρης ἔφη· κύουσαν δέλφακα. καὶ
[14, 11]   πάμπαν εὐόσμῳ δέμας. {Β. ὕδωρ  δὲ   νῖψαι χεῖρας οὐ πρόσθεν δίδως;
[14, 3]   ἐν τῷ περὶ Χορῶν. τοὺς  δὲ   νῦν Ὁμηριστὰς ὀνομαζομένους πρῶτος εἰς
[14, 16]   βιστάκια ἀμυγδαλόεντα πέφανται. καὶ Ποσειδώνιος  δὲ   ὁ ἀπὸ τῆς στοᾶς ἐν
[14, 4]   παραγινόμενον πρὸς τὴν ἐρωμένην. φησὶ  δὲ   ὁ Ἀριστόξενος τὴν μὲν ἱλαρῳδίαν
[14, 9]   ταύτης τυχεῖν τῆς προσηγορίας· Σῆμος  δὲ   ὁ Δήλιος ἐν πρώτῳ Δηλιάδος
[14, 16]   ὁ σοφὸς πεμματολόγος Χρύσιππος. ~(Ἁρποκρατίων  δὲ   ὁ Μενδήσιος ἐν τῷ περὶ
[14, 1]   ναυστολούμενα ἔσω δόμων σῴζουσι. Παρμενίσκος  δὲ   ὁ Μεταποντῖνος, ὥς φησιν Σῆμος
[14, 7]   καλαθίσκος, καλλαβίδες, σκώψ, σκώπευμα. ἦν  δὲ   ὁ σκὼψ τῶν ἀποσκοπούντων τι
[14, 4]   ὡς καὶ τῷ αὐλῳδῷ. δίδοται  δὲ   ὁ στέφανος τῷ ἱλαρῳδῷ καὶ
[14, 2]   εὔπτερον αὔραν ἀμφιπλέκων καλάμοις. (Πρατίνας  δὲ   ὁ Φλιάσιος αὐλητῶν καὶ χορευτῶν
[14, 8]   τετάνυστο βοὸς ἶφι κταμένοιο. λαγαροὶ  δὲ   οἱ ἐν μέσῳ, οἷον· αἶψα
[14, 16]   πανσπερμία ἐν γλυκεῖ ἡψημένη· χίδρον  δὲ   οἱ ἑφθοὶ πυροί. κηρίναν δὲ
[14, 4]   μαγῳδίαν παρὰ τὴν κωμῳδίαν. πολλάκις  δὲ   οἱ μαγῳδοὶ καὶ κωμικὰς ὑποθέσεις
[14, 4]   δὲ φλύακας, ὡς Ἰταλοί, σοφιστὰς  δὲ   οἱ πολλοί· Θηβαῖοι δὲ καὶ
[14, 18]   ἡλίου γλυκαίνεσθαι τὰς σταφυλάς. οἴδασιν  δὲ   οἱ πρὸ ἡμῶν καὶ τοὺς
[14, 7]   τρόπων οἵτινες καὶ ὀρχοῦνται. εἰσὶ  δὲ   οἵδε· προσοδιακοί, ἀποστολικοὶ (οὗτοι δὲ
[14, 11]   δὲ ἐν τῇ πρώτῃ· σιτίοις  δὲ   ὀλίγοισι χρέονται, ἐπιφορήμασι δὲ πολλοῖς.
[14, 11]   {Α. ἄλλου δεῖ τινος; ἐν  δὲ   Ὁμοίοις· εἶτ´ ἐπεισῆγεν χορείαν ἢ
[14, 3]   μετ´ ὀρχήσεως ηὐλεῖτο. ~(καὶ ᾠδῆς  δὲ   ὀνομασίας καταλέγει ὁ Τρύφων τάσδε·
[14, 13]   ποιοῦσιν ἐμπλέκοντες ἀλλότρια μέλη. ~(πλακούντων  δὲ   ὀνόματα πολλῶν καταλεξάντων, ὅσων μέμνημαι
[14, 1]   αὑτοῦ Πευκέστας καὶ Μενελάους, ἔτι  δὲ   Ὀξυθέμιδας. ταῦτα δ´ ἀκούων ὁ
[14, 19]   καὶ ταύτῃ κολοβόν ἐστιν. ῥύγχος  δὲ   ὀξύτερον καὶ μεῖζον ἢ ὄρνις
[14, 19]   ἑφθῶν ὠμότερα καὶ ξηρότερα. τὰ  δὲ   ὀπτὰ κρέα καλεῖται φλογίδες. Στράττις
[14, 19]   βελτίονος, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης· τὰ  δὲ   ὀπτὰ τῶν ἑφθῶν ὠμότερα καὶ
[14, 16]   δὲ οἱ ἑφθοὶ πυροί. κηρίναν  δὲ   ὀπώραν λέγει τὸ μέλι. καὶ
[14, 7]   ἥτις ἐμμέλεια καλεῖται· ἐν ἑκατέρᾳ  δὲ   ὁρᾶται τὸ βαρὺ καὶ σεμνόν.
[14, 15]   καὶ συμμάλαξον εἰς ἕν. κάτιλλος  δὲ   ὀρνᾶτος ὁ λεγόμενος παρὰ Ῥωμαίοις
[14, 20]   ὠνόμασεν Ἀντίδοτος ἐν Μεμψιμοίρῳ. (ΣΙΤΕΥΤΩΝ  δὲ   ὀρνίθων μὲν μνημονεύει Μάτρων ἐν
[14, 5]   αὐλοῦ καὶ τάξεως ἀσκοῦντες, ἔτι  δὲ   ὀρχήσεις ἐκπονοῦντες μετὰ κοινῆς ἐπιστροφῆς
[14, 7]   καὶ Διόνυσον, καὶ τὸν παιᾶνα  δὲ   ὁτὲ μὲν ὁτὲ δὲ οὔ.
[14, 18]   εἰρηκότα πρόκνιδας γένος ἰσχάδων. ~(ΒΟΤΡΥΣ  δὲ   ὅτι μὲν κοινὸν δῆλον. σταφυλῆς
[14, 7]   παιᾶνα δὲ ὁτὲ μὲν ὁτὲ  δὲ   οὔ. εἰσὶ δὲ καὶ παρὰ
[14, 17]   ἀφ´ ἑκάστου ὅσον ἀπαρχήν. ξενικῷ  δὲ   οὐδενὶ οὔτε βρώματι οὔτε ποτῷ
[14, 17]   τῶν πεφωσμένων. καὶ μετ´ ὀλίγα  δέ·   οὐκ ἰσχάδας οἴσεις τῶν μελαινῶν;
[14, 7]   ὕμνων οἳ μὲν ὠρχοῦντο, οἳ  δὲ   οὐκ ὠρχοῦντο ἢ τοὺς εἰς
[14, 5]   Δωριέων τὰ πάτρια διαφυλάττουσιν, Θεσσαλοὶ  δὲ   (οὗτοι γάρ εἰσιν οἱ τὴν
[14, 15]   βάλε μέλιτος αὔταρκες ἐπάνω. ὑποτυρίδες  δὲ   οὕτως γίνονται· εἰς γάλα βαλὼν
[14, 13]   λέγων τοὺς ἐκ Πάρου· λέγει  δὲ   οὕτως ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ Ἀρχιλόχῳ·
[14, 15]   ποιοῦσιν, ὅπερ ὀνομάζουσι γάστριν. γίνεται  δὲ   οὕτως· κάρυα Θάσια καὶ Ποντικὰ
[14, 16]   λέγει τὸ μέλι. καὶ Ἐπίχαρμος  δὲ   οὕτως λέγει ἐν Γῇ καὶ
[14, 5]   Σίπυλον εἶναι τῆς Λυδίας· Φρύγες  δὲ   οὐχ ὅτι ὁμοτέρμονες τοῖς Λυδοῖς
[14, 16]   κάλλος καὶ τὸ μέγεθος, ἡ  δὲ   ὄψις ἠλέκτρου οὐδὲν διέφερεν· τὰς
[14, 14]   πλακοῦντος εἶδος παρὰ Σικελοῖς. οἳ  δὲ   ΠΑΙΣΑ πλακούντια παρὰ Κῴοις, ὥς
[14, 7]   ἐπὶ τοῦ παρόντος λέλεκται. (τὸ  δὲ   παλαιὸν ἐτηρεῖτο περὶ τὴν μουσικὴν
[14, 11]   γαστρίμαργον μακάρων τιν´ εἰπεῖν. οἱ  δὲ   παλαιότεροι ἁπλῶς τραπέζας ἔλεγον, ὡς
[14, 18]   μὲν ὁ θεῖος Πλάτων· ἐγὼ  δὲ   πάλιν ζητῶ τίς ἡ γενναία
[14, 2]   καὶ κρουσίθυρον) κνισμός, μόθων. ταῦτα  δὲ   πάντα μετ´ ὀρχήσεως ηὐλεῖτο. ~(καὶ
[14, 22]   ἐν Ὀψαρτυτικῷ λέγει ταῦτα· μῦμα  δὲ   παντὸς ἱερείου, καὶ ὄρνιθος δὲ
[14, 16]   οὐδὲν μελλήσας ἀνελόμενος ἤσθιεν. γελασάντων  δὲ   πάντων ἔφη ὁ Δημόκριτος· ἀλλ´
[14, 3]   τὸ πάθος περὶ Λευκάδα. σωφρονικὸν  δὲ   πάνυ κατεσκεύασεν ὁ ποιητὴς τὸ
[14, 16]   ἦρός τε καὶ φθινοπώρου. γλυκὺς  δὲ   πάνυ ὁ καρπός, μέγεθος κατὰ
[14, 22]   μισθός, ἀλλὰ κήρυκι. καὶ Ἀγαμέμνων  δὲ   παρ´ Ὁμήρῳ θύει βασιλεύων· φησὶ
[14, 2]   εʹ Δηλιάδος γράφων οὕτως· ἀγνοουμένης  δὲ   παρὰ πολλοῖς τῆς συναυλίας, λεκτέον.
[14, 22]   τὰ ἱερεῖα κατέβαλλον. οὐ παρέργως  δὲ   παρὰ τῷ Ὁμήρῳ καὶ τὰ
[14, 9]   καταλυθεὶς διαλέληθε τοὺς πολλούς. ἦν  δὲ   παραπλήσιος μὲν Δελφικῷ τρίποδι καὶ
[14, 9]   ᾖδον ἰαμβύκας ἐκάλουν· ἐν οἷς  δὲ   παρελογίζοντο τὰ ἐν τοῖς μέτροις
[14, 7]   ὄρχησις παροίνιος. καὶ τὴν ἀγγελικὴν  δὲ   πάροινον ἠκρίβουν ὄρχησιν. καλεῖται δέ
[14, 6]   νεύουσιν, κεφαλαῖσιν ἀνδρῶν ἀγάλματα· χάλκιαι  δὲ   πασσάλοις κρυπτοῖσιν περικείμεναι λαμπραὶ κναμίδες,
[14, 14]   σησαμοῦντες, ἴτρια. Σοφοκλῆς Ἔριδι· ἐγὼ  δὲ   πεινῶς´ αὖ πρὸς ἴτρια βλέπω.
[14, 20]   καὶ τὰς βοῦς ἔλαβεν, τὰ  δὲ   πέμματα καὶ τὰ τραγήματα πρῶτον
[14, 3]   ἐν δὲ γάμοις ὑμέναιος· ἐν  δὲ   πένθεσιν ἰάλεμος. λίνος δὲ καὶ
[14, 17]   δὲ ἔχει τελέως μικρόν. ἐπὰν  δὲ   πεπανθῇ, συνάγουσι καὶ τὸν μὲν
[14, 9]   κατεγλυκάνατο. καὶ ὁ τοὺς Εἵλωτας  δὲ   πεποιηκώς φησιν· τὰ Στησιχόρου τε
[14, 19]   δολιχαί τε κάπρου φλογίδες. (περὶ  δὲ   ΠΕΡΔΙΚΩΝ τί δεῖ καὶ λέγειν
[14, 21]   ἐστὶ καὶ Διὸς γάλα. ἐπεὶ  δὲ   περὶ πάντων εἶπον τῶν παρακειμένων
[14, 22]   τούτων τρυφὴν καὶ πολυτέλειαν. ἱστορεῖ  δὲ   περὶ τῆς πολυτελείας αὐτῶν καὶ
[14, 14]   τῇ Ῥόδῳ γράφει οὕτως· τῇ  δὲ   περὶ τὸν ἄμητα δόξῃ τὸν
[14, 8]   καὶ Θέογνις καὶ Φωκυλίδης, ἔτι  δὲ   Περίανδρος ὁ Κορίνθιος ἐλεγειοποιὸς καὶ
[14, 9]   κρεμβαλίζειν εἴρηκεν ἐν τούτοις· λεπάδας  δὲ   πετρῶν ἀποκόπτοντες κρεμβαλίζουσι. Δίδυμος δέ
[14, 13]   κόσμον μὲν μακάρεσσι λίθον, θνητοῖς  δὲ   πλακοῦντας. ὅτι δὲ καὶ οἱ
[14, 13]   Μνηστῆρσιν· πλακουντοποιὸν ὠνομασμένην Σάμον. (ΕΓΧΥΤΩΝ  δὲ   πλακούντων μνημονεύει Μένανδρος μὲν ἐν
[14, 1]   τοῦ Πανταλέοντος τάδε γράφει· ὁ  δὲ   πλάνος Πανταλέων τελευτᾶν μέλλων ἑκάτερον
[14, 17]   χρῶνται χωρὶς ὕδατος· οὐ δύναται  δὲ   πλέον δέκα μένειν ἡμερῶν, διὸ
[14, 22]   μάττειν τὸ παρασκευάζειν αὐτήν. ὕστερον  δὲ   ποικίλλοντες τὴν ἀναγκαίαν τροφὴν ἀκολάστως
[14, 5]   ἀλλὰ σκυθρωπὸν καὶ σφοδρόν, οὔτε  δὲ   ποικίλον οὔτε πολύτροπον. τὸ δὲ
[14, 11]   κεῖσθαι τὴν ἑκάστου μοῖραν, ὕστερον  δὲ   πολλὰ καὶ ποικίλα ἐπιφέρεσθαι. διὸ
[14, 11]   κεῖσθαι τὴν ἑκάστου μοῖραν, ὕστερον  δὲ   πολλά τε καὶ ποικίλα ἐπεισφέρεσθαι
[14, 19]   τὴν αὐτὴν ἔχων εὔνοιαν. ~(ἐπεὶ  δὲ   πολλάκις ὑμῖν εἴρηται περί τε
[14, 1]   τῇ Δεσμώτιδι Μελανίππῃ ἔφη· ἀνδρῶν  δὲ   πολλοὶ τοῦ γέλωτος εἵνεκα ἀσκοῦσι
[14, 11]   σιτίοις δὲ ὀλίγοισι χρέονται, ἐπιφορήμασι  δὲ   πολλοῖς. τὸ μέντοι κατὰ τὴν
[14, 5]   ἁρμονίαν ὁ Λᾶσος. καὶ Πρατίνας  δέ   πού φησι· μήτε σύντονον δίωκε
[14, 21]   Μενάνδρῳ ἐν Ἐπιτρέπουσιν. καὶ Φιλήμων  δέ   πού φησιν· σφίγγ´ ἄρρεν´, οὐ
[14, 8]   σοφιστὴς καλὰ παραπαίων χέλυν. ὅτι  δὲ   πρὸς τὴν μουσικὴν οἰκειότατα διέκειντο
[14, 1]   οὐδὲ εἷς ἔπινεν ἄν. νῦν  δὲ   πρότερόν γε τοῦ πόνου τὴν
[14, 16]   με τῆς πολυμαθίας ἀγασθῆτε· ἐρῶ  δὲ   πρότερον περὶ τῶν παρὰ Ἀλεξανδρεῦσιν
[14, 22]   προσηκούσης αὐτοῖς τῆς λειτουργίας· Ἕκτωρ  δὲ   προτὶ ἄστυ δύο κήρυκας ἔπεμπε
[14, 16]   ὑγιαίνουσι καὶ τοῖς νοσοῦσιν. τούτων  δὲ   πρῶτον ἐμνήσθην, ἄνδρες φίλοι, οὐχ
[14, 9]   ἀρξάμενον ἀπὸ τῆς Ὀδυσσείας. ἄλλοι  δὲ   πρῶτόν φασιν παρ´ Ἐλευθερναίοις κιθαρίσαι
[14, 4]   πτισάνης ἕωθεν‘ καταφρονοῦμεν εὐθέως· ἂν  δὲ   πτισάναν καὶ τρυβλίον, θαυμάζομεν. καὶ
[14, 5]   τὸ τῆς ἁρμονίας ἦθος. φασὶ  δὲ   Πύθερμον τὸν Τήιον ἐν τῷ
[14, 21]   γάλα) Φιλιππίδης ἐν Αὐλοῖς· τὰ  δὲ   πυρίεφθα καὶ τὰ λάγανα ταῦτ´
[14, 7]   διδόναι τῷ νικῶντι κρέας. ἡ  δὲ   πυρρίχη παρὰ μὲν τοῖς ἄλλοις
[14, 5]   μὲν αὐτὴν οὐ νομίζειν, προσεμφερῆ  δέ   πως ἐκείνῃ· διόπερ ὑποδώριον ἐκάλεσαν,
[14, 11]   τις ἐγχέοι. {Α. πρὸς ἀμυγδάλας  δὲ   πῶς ἔχεις; {Β. εἰρηνικῶς μαλακὰς
[14, 1]   εἵνεκα ἀσκοῦσι χάριτας κερτόμους. ἐγὼ  δέ   πως μισῶ γελοίους, οἵτινες τήτῃ
[14, 20]   εἴρηκεν Πλάτων ἐν Ποιητῇ· δέλφακα  δὲ   ῥαιότατον. Σοφοκλῆς Ὕβρει· ἐσθίειν ἐθέλων
[14, 4]   ἀλεκτρυόνα δ´ ὀρτάλιχον, τὸν ἰατρὸν  δὲ   σάκταν, βέφυραν {δὲ} τὴν γέφυραν,
[14, 8]   κυαθίζειν ἐκ θαλάσσης Ἀρχιμήδην, τὰς  δὲ   σαμβύκας ῥαπιζομένας ὥσπερ ἐκ πότου
[14, 22]   πρὸς ἐμὲ τὴν ταχίστην. ~(ὅτι  δὲ   σεμνὸν ἦν ἡ μαγειρικὴ μαθεῖν
[14, 4]   ἐὰν μὲν τευτλίον, παρείδομεν· ἐὰν  δὲ   σεῦτλον, ἀσμένως ἠκούσαμεν, ὡς οὐ
[14, 20]   ἱερὰν σφάττουσιν ἡμῶν δελφάκα. χηνῶν  δὲ   σιτευτῶν καὶ μόσχων Θεόπομπος ἐν
[14, 20]   λαγάνοις κατὰ νῶτον ἐίσας. δελφάκων  δὲ   σιτευτῶν ὁ φλυακογράφος Σώπατρος ἐν
[14, 16]   ἐν βʹ Ἀναβάσεώς φησιν· ἐν  δὲ   σῖτος πολὺς καὶ οἶνος φοινίκων
[14, 16]   τῆς πατρίδος λέγων οὕτως· κεραυνοῦ  δὲ   σκήψαντος εἰς τὸν τάφον ἀνεβλάστησεν
[14, 16]   φησὶν εἶδος ἀπίων εἶναι. (ΡΟΩΝ.  δὲ   σκληροκόκκων. τῶν γὰρ ἀπυρήνων Ἀριστοφάνης
[14, 1]   ἀποστάντος ἐκείνου τῆς συμμαχίας. τὸ  δὲ   σκῶμμα τοῦτ´ ἦν· ὤδινεν ὄρος,
[14, 15]   σκεῦος καὶ ἔα παγῆναι. ἐὰν  δέ   σοι παρῇ κοσκίνια μικρά, ἐπίβαλε
[14, 22]   καὶ ῥόας ὀξείας κόκκοις. εἶναι  δέ   σοι τὸ αὐτὸ μῦμα καὶ
[14, 15]   μάξεις ἐξ οἴνου σκληρόν· εἰ  δέ   σοι τυρίον παρέσται, ἥμισυ μάξεις
[14, 14]   νῦν μὲν ἐπὶ κεφαλαίου· παραγενομένου  δὲ   σοῦ καὶ συντεθέντος κατὰ τοὺς
[14, 7]   καὶ μακτιστρίας ὀνομαζομένας οἶδα. (τὰ  δὲ   στασιμώτερα καὶ πυκνότερα καὶ τὴν
[14, 1]   παρ´ Ὑπερείδῃ τῷ ῥήτορι· ὅπου  δέ,   σὺ ζήτει. καὶ Ταχὼς δ´
[14, 22]   μάγειρος. καὶ οἱ τὰ Ὀψαρτυτικὰ  δὲ   συγγράψαντες Ἡρακλείδης τε καὶ Γλαῦκος
[14, 14]   οἳ δ´ ἄρτον αὐτῶν, οἳ  δὲ   συμμεμιγμένους γούρους φακοῖσι. κεῖθι δ´
[14, 2]   ἡ μεγίστη τέρψις ἐξευρίσκεται. τὴν  δὲ   συναυλίαν τί ποτ´ ἐστὶν ἐμφανίζει.
[14, 1]   καὶ ποιεῖν ὡσανεὶ μάχην. ταχὺ  δὲ   συννοήσαντες οἱ αὐληταὶ καὶ λαβόντες
[14, 7]   ταδὶ τὰ καλὰ σέλινα. παρὰ  δὲ   Συρακοσίοις καὶ Χιτωνέας Ἀρτέμιδος ὄρχησίς
[14, 6]   Κρῆτες δὲ μετὰ λύρας, μετὰ  δὲ   συρίγγων καὶ αὐλῶν Λυδοί, ὡς
[14, 19]   καὶ βραχύτερος τῶν ὀρνίθων. τὸ  δὲ   σῶμα ἅπαν ποικίλον, μέλανος ὄντος
[14, 8]   μὲν πρᾳότητος περιεποιεῖτο μαλακίαν, ἀντὶ  δὲ   σωφροσύνης ἀκολασίαν καὶ ἄνεσιν. ἔσται
[14, 12]   καλέοντι {νῦν} τραπέζας δευτέρας, ἀθάνατοι  δέ   τ´ Ἀμαλθείας κέρας. ταῖσιν δὲ
[14, 9]   Σαπφοῦς καὶ Ἀνακρέοντος διαφέρειν. ἔτι  δὲ   τὰ Ἀρχιλόχου καὶ τῶν Ὁμήρου
[14, 16]   εὔχυμον, εὐώδη δὲ μᾶλλον. οἱ  δὲ   τὰ Γεωργικὰ συγγράψαντες ἀδελφοὶ ἐν
[14, 13]   ὅς´ ἂν βούλῃ γένη. εἰς  δὲ   τὰ κρέα μόσχον ἔλαβες, δέλφακας,
[14, 3]   τὸν κωμῳδὸν τὰ Ἡσιόδου, Ἑρμόφαντον  δὲ   τὰ Ὁμήρου. ~(καὶ οἱ καλούμενοι
[14, 4]   βέφυραν {δὲ} τὴν γέφυραν, τῦκα  δὲ   τὰ σῦκα, κωτιλάδας δὲ τὰς
[14, 19]   καὶ τὸ χρῶμα ξυλοειδῆ, πρὸς  δὲ   ταῖς γνάθοις ἀπὸ τοῦ στόματος
[14, 17]   νομίζω Σοφοκλέους οὐδὲν διαφέρειν· ἐν  δὲ   ταῖς ἰσχάσι τὰς Ἀττικὰς τῶν
[14, 9]   οὐδ´ ἂν εἰς Ἀδώνια. ἐν  δὲ   ταῖς Ὥραις· ἴτω δὲ καὶ
[14, 2]   αυτητελετηψεθειθαμεν συντυγχάνεις αὐλῶν πέραινε. δέξεται  δὲ   τἄλλα σοι ἡδύ τι κοινόν
[14, 16]   Ἴστρος ἐν τοῖς Ἀργολικοῖς. ὅτι  δὲ   τὰς ἀπίους ἐν ὕδατι εἰσέφερον
[14, 9]   τὸν ἦχον προσέβαλλεν ἁδρότερον. διένειμεν  δὲ   τὰς τρεῖς χώρας ταῖς τρισὶν
[14, 4]   τῦκα δὲ τὰ σῦκα, κωτιλάδας  δὲ   τὰς χελιδόνας, τὴν ἔνθεσιν δ´
[14, 10]   μυρτίδες, πλακοῦς, ἀμύγδαλα. {Β. ἐγὼ  δὲ   ταῦθ´ ἥδιστά γ´ ἐπιδορπίζομαι. Σώφιλος
[14, 8]   παλαιὸν φιλομουσεῖν τοὺς Ἕλληνας· μετὰ  δὲ   ταῦτα γενομένης ἀταξίας καταγηρασάντων σχεδὸν
[14, 8]   πίθον φέρουσι τὸν τετρημένον. μετὰ  δὲ   ταῦτα ζητήσεως γενομένης περὶ σαμβύκης
[14, 5]   ὀγκῶδες, ἔτι δὲ ὑπόχαυνον· ὁμολογεῖ  δὲ   ταῦτα ταῖς ἱπποτροφίαις αὐτῶν καὶ
[14, 5]   ἥρωας καὶ θεοὺς ὑμνοῦσι. μετὰ  δὲ   ταῦτα τοὺς Τιμοθέου καὶ Φιλοξένου
[14, 7]   Λάκαινα μὲν παρθένων ἀγέλα. ὀρχοῦνται  δὲ   ταύτην παρὰ τῷ Πινδάρῳ οἱ
[14, 9]   χαρακτῆρα τῆς ποιήσεως εὐπόρουν, τῶν  δὲ   Τερπάνδρου καὶ Φρύνιδος νόμων οὐδὲ
[14, 22]   τοὺς Σικελικοὺς μαγείρους λέγει· Σικελῶν  δὲ   τέχναις ἡδυνθεῖσαι δαιτὸς διαθρυμματίδες. καὶ
[14, 16]   τὸ ὀστέον ταύτῃ προσείκελον, διαλλάσσον  δὲ   τῇ τοῦ χυμοῦ ἡδονῇ. καὶ
[14, 5]   διαφορὰς οὐ δυναμένων θεωρεῖν, ἐπακολουθούντων  δὲ   τῇ τῶν φθόγγων ὀξύτητι καὶ
[14, 20]   καὶ ἡ ἐμὴ κοσμιότης. ΟΥΘΑΤΟΣ  δὲ   Τηλεκλείδης ἐν Στερροῖς οὕτως μνημονεύει·
[14, 5]   ἐξευρηκέναι καινὴν ἁρμονίαν ὑποφρύγιον. δεῖ  δὲ   τὴν ἁρμονίαν εἶδος ἔχειν ἤθους
[14, 5]   τόπου τῇ Φρυγιστὶ ἁρμονίᾳ. ταύτην  δὲ   τὴν ἁρμονίαν Φρύγες πρῶτοι εὗρον
[14, 4]   τὸν ἰατρὸν δὲ σάκταν, βέφυραν  {δὲ}   τὴν γέφυραν, τῦκα δὲ τὰ
[14, 22]   ὅτι τὸ στόμα πονηρόν, ὃ  δὲ   τὴν γλῶτταν εἰς ἀσχήμονας ἐπιθυμίας
[14, 9]   συμμέτρως ἔχοντα τῇ συστάσει, διείρας  δὲ   τὴν εὐώνυμον χεῖρα πρὸς τὴν
[14, 9]   μαγάδιδι, Σαπφώ φησιν εὑρεῖν. Ἀριστόξενος  δὲ   τὴν μάγαδιν καὶ τὴν πηκτίδα
[14, 5]   κρέκον Λύδιον ὕμνον. (οὐ παραληπτέον  δὲ   τὴν μουσικήν, φησὶν Πολύβιος ὁ
[14, 22]   τοῖς τυχοῦσι τῶν ἐλευθέρων. ἐκσεμνύνει  δὲ   τὴν τέχνην καὶ ὁ νεώτερος
[14, 5]   ἁρμονίαν ἣν Αἰολεῖς ᾖδον· Ἰαστὶ  δὲ   τὴν τρίτην ἔφασκον ἣν ἤκουον
[14, 2]   τὰν ἐμὰν Δώριον χορείαν. (περὶ  δὲ   τῆς αὐλῶν πρὸς λύραν κοινωνίας,
[14, 22]   ἐν τοῖς Γίγασι λέγων· ἐνθυμεῖ  δὲ   τῆς γῆς ὡς γλυκὺ ὄζει
[14, 19]   καύματα καὶ τοὺς αὐχμούς, μετὰ  δὲ   τῆς συμμέτρου θερμασίας καὶ ὑδάτων
[14, 22]   ἢ Ζωπυρῖνος. {Α. αὐτὸς εὕρηκας  δὲ   τί; {Α. τὰ μέγιστα. {Β.
[14, 8]   νεὼς καὶ κλίμακος ἑνοποιουμένων, ὅμοιον  δέ   τί ἐστιν καὶ τὸ τῆς
[14, 8]   περὶ τῆς Ἐρυθρᾶς Θαλάσσης. καλεῖται  δέ   τι καὶ τῶν πολιορκητικῶν ὀργάνων
[14, 16]   καὶ τῶν ῥοιδίων ἐτρώγομεν. λέγεται  δέ   τι καὶ φυτὸν σίδη ὅμοιον
[14, 21]   ταυτὶ μὲν οὖν τοιαῦτα. συμβαίνει  δέ   τι νῦν μοι διακονοῦντι παρὰ
[14, 5]   ἁρμονίαν εἶναι τὴν Ἰαστί, τρόπον  δέ   τινα θαυμαστὸν σχήματος ἁρμονίας. καταφρονητέον
[14, 16]   ὄψις ἠλέκτρου οὐδὲν διέφερεν· τὰς  δέ   τινας ξηραίνοντες τραγήματα παρετίθεντο. καὶ
[14, 7]   ἐν τοῖς πολλοῖς εὐδοκιμήσαντος. οἶδα  δέ   τινας τοῦθ´ ἱστορήσαντας ὡς Ἀντιγενείδου
[14, 7]   κυνηγετικοί, διὸ καὶ ποδώκεις. εἰσὶ  δέ   τινες οἵ φασι τὴν σίκιννιν
[14, 20]   ἑαυτῷ μικρὸν μέρος ἀπετίθετο. ἐρομένου  δέ   τινος τὴν αἰτίαν· ὅπως, εἶπεν,
[14, 6]   ὑπορχήματα τὰ τοιαῦτα προσηγόρευον. εἰ  δέ   τις ἀμέτρως διαθείη τὴν σχηματοποιίαν
[14, 3]   Λιτυέρσης καλεῖται. καὶ τῶν μισθωτῶν  δέ   τις ἦν ᾠδὴ τῶν ἐς
[14, 7]   δὲ πάροινον ἠκρίβουν ὄρχησιν. καλεῖται  δέ   τις καὶ ἄλλη ὄρχησις κόσμου
[14, 7]   ἐστιν ἴδιος καὶ αὔλησις. ἦν  δέ   τις καὶ Ἰωνικὴ ὄρχησις παροίνιος.
[14, 22]   ματτύην οὐδέτερος εἶδε πώποτε. ἄλλος  δέ   τίς φησιν· περιφέρειν ματτύην καὶ
[14, 17]   ὡσαύτως καὶ σιτεύονται τοῦτον. ἐστὶ  δὲ   τὸ βρῶμα παραπλήσιον σύκῳ καὶ
[14, 16]   ὃ ἐκεῖνοι κόνναρον ἐπονομάζουσιν. ἐστὶ  δὲ   τὸ δενδρίον μεγέθει μὲν πτελέης
[14, 17]   τῶν Ἱστοριῶν λέγων οὕτως· ἐστὶ  δὲ   τὸ δένδρον ὁ λωτὸς οὐ
[14, 19]   γράφει περὶ αὐτῶν οὕτως· περὶ  δὲ   τὸ ἱερὸν τῆς Παρθένου ἐν
[14, 19]   τοῖς ἱερεῦσιν ἐπιμελεῖσθαι αὐτῶν. ἔχει  δὲ   τὸ μὲν μέγεθος ὄρνιθος γενναίου,
[14, 8]   ἀρχαίους τῆς μουσικῆς νόμους. συνέβαινε  δὲ   τὸ μὲν παλαιὸν φιλομουσεῖν τοὺς
[14, 9]   ἐν τῷ περὶ Ὀρφέως. φοίνικα  δὲ   τὸ ὄργανον Ἔφορος καὶ Σκάμων
[14, 3]   ὁ νεανίσκος, κατεκρήμνισεν ἑαυτήν. ἐγένετο  δὲ   τὸ πάθος περὶ Λευκάδα. σωφρονικὸν
[14, 5]   τοῦ βίου τὴν ἀγωγήν· Ἰώνων  δὲ   τὸ πολὺ πλῆθος ἠλλοίωται διὰ
[14, 16]   λευκὸν κηρίναν τ´ ὀπώραν. ἐστὶ  δὲ   τὸ πυάνιον, ὥς φησι Σωσίβιος,
[14, 22]   ὀπτὰ καὶ τρύφη πλακούντων. τὸ  δὲ   τοιοῦτον δεῖπνον οἱ μὲν Ἀττικοὶ
[14, 22]   ταῦτα; {Α. τοὺς τεθνηκότας (ἐγὼ  δὲ   τοιουτονὶ βρῶμα ὑμῖν, ἄνδρες φίλοι,
[14, 1]   συμπόσιον οὐδὲ τῶν φιλοσκωπτούντων. περὶ  δὲ   τοιούτου τινὸς πάλιν ὁ Χρύσιππος
[14, 16]   ἰδεῖν τοῖς οἰκέταις ἀπέκειντο· αἱ  δὲ   τοῖς δεσπόταις ἀποκείμεναι ἦσαν ἀπόλεκτοι,
[14, 20]   καὶ τοὺς παρόντας Λακεδαιμονίων. ὅτι  δὲ   τοῖς εἵλωσιν ὑβριστικῶς πάνυ ἐχρῶντο
[14, 17]   κόψαντες σάττουσιν εἰς ἀγγεῖα, τὸν  δὲ   τοῖς ἐλευθέροις ἐξελόντες τὸν πυρῆνα
[14, 5]   ἄρουραν αἰόλιζε τῷ μέλει. ἐν  δὲ   τοῖς ἑξῆς σαφέστερόν φησιν· πρέπει
[14, 3]   δυνατόν, ἀπαλλαγῆναι τοῦ βίου. ἐν  δὲ   τοῖς κατὰ βραχὺ Ὑπομνήμασιν ὁ
[14, 19]   καὶ ἐρυθροτέραν τῶν ὀρνίθων. τὴν  δὲ   τοῖς ὄρνισιν ἐπὶ τῷ ῥύγχει
[14, 1]   ἡδονὴν προλαμβάνοντες ὑστεροῦμεν τἀγαθοῦ. Ξενοφῶντος  δὲ   τὸν Ἀγησίλαον μέθης μὲν ἀπέχεσθαι
[14, 13]   πτισάνην, πλακοῦντας, δενδαλίδας, ταγηνίας. Πάμφιλος  δὲ   τὸν ΑΤΤΑΝΙΤΗΝ καλούμενον ἐπίχυτόν φησι
[14, 2]   οὐ προβλήμαθοις σημαίνεται ἕκαστα. Λίβυν  δὲ   τὸν αὐλὸν προσαγορεύουσιν οἱ ποιηταί,
[14, 5]   τῶν ἀνδρῶν. καὶ παρ´ ὅλον  δὲ   τὸν βίον ἐν ταῖς συνουσίαις
[14, 17]   ἐθέλῃ καὶ μὴ ἀγοράζειν. λέγεται  δὲ   τὸν εὐνοῦχον ἐπίτηδες τοῦτο ποιῆσαι,
[14, 17]   καλοῦσιν, οἳ δ´ ἀπυρήνους. φοίνικα  δὲ   τὸν καρπὸν καὶ Ἑλλάνικος κέκληκεν
[14, 7]   καθ´ ἕνα τὰ Τυρταίου· κρίνειν  δὲ   τὸν πολέμαρχον καὶ ἆθλον διδόναι
[14, 4]   τὸν βασιλέα ἐν Ἀλεξανδρείᾳ, Πτολεμαῖον  δὲ   τὸν Φιλάδελφον παρὰ Λυσιμάχῳ, καὶ
[14, 18]   αὐτὸν ἐξ οἴνου συχνούς. ὁ  δὲ   τὸν Χείρωνα πεποιηκὼς τὸν εἰς
[14, 9]   αὐξήσας χορὸν περιεστήσατο πρῶτος. Δίωνα  δὲ   τὸν Χῖον τὸ τοῦ Διονύσου
[14, 19]   οἱ καλούμενοι ὄρνιθες μελεαγρίδες. ὁ  δὲ   τόπος ἐστὶν ἑλώδης ἐν ᾧ
[14, 16]   ἀλλ´ ἡμεῖς, εἶπε, σίδαν’ (ὁ  δὲ   τόπος τοῦτ´ ἔχει τὸ φυτὸν
[14, 10]   Τροιζῆνι δὲ μηνὶ Γεραιστίῳ· πανήγυρις  δὲ   τότε γίνεται πολυήμερος, ἧς ἐν
[14, 8]   μετ´ ὀλίγον ῥᾳδίως μαχεῖται. ἐρομένου  δὲ   τοῦ Ἀστυάγους ποῖον θηρίον; ἔφη
[14, 16]   ἀλλὰ τουτὶ τὸ ἔκπωμα. σιωπήσαντος  δὲ   τοῦ Δημοκρίτου ἀλλ´ ἐπεὶ ἀπορεῖς,
[14, 10]   Κτησίας ἐν δευτέρῳ Περσικῶν. Κῷοι  δὲ   τοὐναντίον δρῶσιν, ὡς ἱστορεῖ Μακαρεὺς
[14, 4]   ἰδίαν ἀγωγὴν καὶ διάθεσιν. ἔσχεν  δὲ   τοὔνομα ἡ μαγῳδία ἀπὸ τοῦ
[14, 9]   τοὺς σοφιστάς, ὦ φίλε. (ὁ  δὲ   τοὺς εἰς Χιωνίδην ἀναφερομένους ποιήσας
[14, 5]   ἀναλαμβάνων τὴν λύραν ἐκιθάριζεν. πρὸς  δὲ   τοὺς ἐπιζητοῦντας τὴν αἰτίαν ἔλεγεν
[14, 1]   ἀσελγείαις μεγάλην ἐποίησαν σύγχυσιν. συνεπιστρέψαντες  δὲ   τοὺς μέσους χοροὺς πρὸς τοὺς
[14, 8]   μόνοις ἐξουσία ἀφροδισιάζειν ἐστίν. οἱ  δὲ   τοὺς τρόπους ῥυπαροὺς ἔχοντες μουσικῆς
[14, 9]   βυβλία περὶ Αὐλητῶν. οὐκ εἶπεν  δὲ   τοῦτο οὐδὲ Πύρρανδρος ἐν τῷ
[14, 8]   καὶ Τρωγλοδύτας τετραχόρδῳ ὄντι· ἱστορεῖν  δὲ   τοῦτο Πυθαγόραν ἐν τῷ περὶ
[14, 10]   τῶν οἰκετῶν ἀναδεχομένους λειτουργίας. Ἑλληνικὸν  δὲ   τοῦτο τὸ ἔθος· ἐν Κρήτῃ
[14, 20]   ἵνα μήποτε δουλεύειν ἀπομάθωσιν. πρὸς  δὲ   τούτοις εἴ τινες ὑπερακμάζοιεν τὴν
[14, 1]   ἀνὰ μέρος ἐπ´ ἀλλήλους, ἅμα  δὲ   τούτοις ἐπικτυποῦντες οἱ χοροὶ καὶ
[14, 1]   ἀπὸ τῶν ξʹ ἔρχομαι. ἐν  δὲ   τούτοις ἦσαν Καλλιμέδων τε ὁ
[14, 5]   καὶ μορφαῖς καὶ χρώμασιν. πρὸς  δὲ   τούτοις συνόδους κοινὰς καὶ θυσίας
[14, 5]   τὸ μὴ γλυκὺ μὲν ἐγγὺς  δὲ   τούτου λέγομεν ὑπόγλυκυ· οὕτως καὶ
[14, 1]   καὶ κραυγὴ τῶν θεωμένων. ἔτι  δὲ   τούτων ἐκ παρατάξεως ἀγωνιζομένων ὀρχησταὶ
[14, 1]   μετὰ σαλπιγκτῶν καὶ βυκανιστῶν. ὁμοῦ  δὲ   τούτων πάντων ἀγωνιζομένων ἄλεκτον ἦν
[14, 21]   ᾠόμην φέρειν. καὶ ὁ Τρομιλικὸς  δὲ   τυρὸς ἔνδοξός ἐστι. περὶ οὗ
[14, 16]   ῥᾴων ἔσει τὴν οὐσίαν. χρῶνται  δὲ   τῷ ἀπεσθίειν καὶ ἀντὶ τοῦ
[14, 11]   πάρεστι δέ. {Β. τὸ δεύτερον  δὲ〉   τῷ με κηλήσεις τρόπῳ; {Α.
[14, 17]   λευκαῖς μυρτίσι ταῖς τετελειωμέναις, αὐξανόμενος  δὲ   τῷ μὲν χρώματι γίνεται φοινικοῦς,
[14, 22]   χερσὶ παρίστατο ποιμένι λαῶν. (ἐν  δὲ   τῷ πρώτῳ τῆς Ἀτθίδος Κλείδημος
[14, 5]   δὲ ποικίλον οὔτε πολύτροπον. τὸ  δὲ   τῶν Αἰολέων ἦθος ἔχει τὸ
[14, 13]   τῶν γυναικῶν εἶπά σοι, ἓξ  δὲ   τῶν ἀνδρῶν· τὸ δὲ δεῖπνον
[14, 20]   χρῆσθαι τοιούτοις τοῖς ἐδέσμασι. λιπαρούντων  δὲ   τῶν Θασίων δότε, φησί, φέροντες
[14, 3]   μέλη περὶ τὰς ἐώρας. ἡ  δὲ   τῶν θεριστῶν ᾠδὴ Λιτυέρσης καλεῖται.
[14, 3]   τὰ ἐπίμετρα τῶν ἀλεύρων. ἡ  δὲ   τῶν ἱστουργῶν ᾠδὴ αἴλινος, ὡς
[14, 17]   ὁ κωμικὸς ἐν Ἀταλάνταις. περὶ  δὲ   τῶν Νικολάων καλουμένων φοινίκων τοσοῦτον
[14, 5]   τραγῳδίᾳ προσφιλὴς ἡ ἁρμονία. τὰ  δὲ   τῶν νῦν Ἰώνων ἤθη τρυφερώτερα
[14, 3]   Ἐπίχαρμος ἐν Ἀταλάνταις ἱστορεῖ. ἡ  δὲ   τῶν ταλασιουργῶν ἴουλος. Σῆμος δ´
[14, 3]   ἐριουργῶν εἶναι τὴν ᾠδήν. αἱ  δὲ   τῶν τιτθευουσῶν ᾠδαὶ καταβαυκαλήσεις ὀνομάζονται.
[14, 4]   ἀροτὴρ γέρων χαλᾷ βοῦς. (σεμνότερος  δὲ   τῶν τοιούτων ἐστὶ ποιητῶν ὁ
[14, 1]   ἄλεκτον ἦν τὸ συμβαῖνον. περὶ  δὲ   τῶν τραγῳδῶν, φησὶν ὁ Πολύβιος,
[14, 6]   ἐντεῦθεν εἰς τοὺς χορούς, ἐκ  δὲ   τῶν χορῶν εἰς τὰς παλαίστρας.
[14, 3]   τῇ Ἀφροδίτῃ γαμηθῆναι αὐτῷ. ἐπεὶ  δὲ   ὑπερεῖδεν ὁ νεανίσκος, κατεκρήμνισεν ἑαυτήν.
[14, 1]   ᾤετο χρῆναι καὶ μανίας, σίτων  δὲ   ὑπερκαίρων ὁμοίως καὶ ἀργίας. ἀλλ´
[14, 5]   τὸ γαῦρον καὶ ὀγκῶδες, ἔτι  δὲ   ὑπόχαυνον· ὁμολογεῖ δὲ ταῦτα ταῖς
[14, 22]   ἐστίν γε μουσικωτάτου τινός (ὅτι  δὲ   ὕστατον καὶ ἐπὶ πᾶσιν εἰσεφέρετο
[14, 13]   καὶ Ἡγησίππου καὶ Μητροβίου, ἔτι  δὲ   Φαίτου. ἡμεῖς δὲ ἃ μετεγράψαμεν
[14, 4]   ἐσφυδωμένος διὰ μέσου βαδίζειν. οἱ  δὲ   φαλλοφόροι, φησίν, προσωπεῖον μὲν οὐ
[14, 4]   προέλοιντο, στάδην δὲ ἔπραττον· ὁ  δὲ   φαλλοφόρος ἰθὺ βαδίζων καταπασθεὶς αἰθάλῳ.
[14, 22]   μαστίχη καὶ ἡ μάσταξ· ἡμεῖς  δέ   φαμεν ἀπὸ τοῦ μάττειν, ἀφ´
[14, 3]   οὖλον ἵει, ἴουλον ἵει ἄλλοι  δέ   φασιν ἐριουργῶν εἶναι τὴν ᾠδήν.
[14, 7]   καὶ οἱ σάτυροι σικιννισταί. τινὲς  δέ   φασιν Σίκιννόν τινα βάρβαρον εὑρετὴν
[14, 21]   βασιλέως ἔφυγεν σὺν αὐτῇ. ἐγὼ  δὲ   φεύξομαι γ´ ἐλεύθερος γεγώς οὐδὲ
[14, 15]   πούριον, γωσλωανιον, Παυλινιανόν. ἐκ τυροῦ  δέ,   φησί, γίνεται πλακουντηρὰ τάδε· ἔγχυτος,
[14, 15]   λίβος, κίρκλος λιξόλας, κλουστροπλακοῦς. γίνεται  δέ,   φησί, καὶ ὀρυζίτης πλακοῦς. ὁ
[14, 7]   παιγνιώδεις δ´ εἰσὶν ἀμφότεραι. (Ἀριστόξενος  δέ   φησι τὴν πυρρίχην ἀπὸ Πυρρίχου
[14, 4]   ὁ αὐτὸς τῷ λυσιῳδῷ. Ἀριστόξενος  δέ   φησι τὸν μὲν ἀνδρεῖα καὶ
[14, 9]   δὲ πετρῶν ἀποκόπτοντες κρεμβαλίζουσι. Δίδυμος  δέ   φησιν εἰωθέναι τινὰς ἀντὶ τῆς
[14, 21]   ταῦτ´ εὐχώμεθα. καὶ παρὰ Σιμωνίδῃ  δέ   φησιν ἕτερος· ὗν ὡς ἄφευσα
[14, 7]   ἀπομνημονεύοντες ἔρρυθμον κίνησιν ποιοῦνται. Φιλόχορος  δέ   φησιν κρατήσαντας Λακεδαιμονίους Μεσσηνίων διὰ
[14, 7]   ἔργον οὐδ´ ἀμβολᾶς. καὶ Πίνδαρος  δέ   φησιν· Λάκαινα μὲν παρθένων ἀγέλα.
[14, 9]   τῇ χρείᾳ καθέστηκεν. καὶ Ἀλκμὰν  δέ   φησιν· μάγαδιν δ´ ἀποθέσθαι. Σοφοκλῆς
[14, 8]   ἀνδρῶν’ {ἡρώων} καὶ τὸν Φήμιον  δέ   φησιν ὅτι πολλὰ βροτῶν θελκτήρια
[14, 9]   περὶ Τεχνιτῶν. καὶ τὴν Σαπφὼ  δέ   φησιν οὗτος, ἥτις ἐστὶν Ἀνακρέοντος
[14, 15]   ποιεῖ χρείαν. κοπτοπλακοῦς. ἐν Κρήτῃ  δέ,   φησίν, πλακουντάριον ποιοῦσιν, ὅπερ ὀνομάζουσι
[14, 7]   εἰς τὸν Διόνυσον ἀναφέρεσθαι. Ἀριστόξενος  δέ   φησιν ὡς οἱ παλαιοὶ γυμναζόμενοι
[14, 6]   ἀποσεμνύνει τὸν ἑκάστων τρόπον. Φιλόχορος  δέ   φησιν ὡς οἱ παλαιοὶ {σπένδοντες}
[14, 9]   τοὺς ἀπογόνους Ἀμητορίδας καλεῖσθαι. Ἀριστόξενος  δέ   φησιν· ὥσπερ τῶν ἑξαμέτρων τινὲς
[14, 11]   ὅσα παραμύθια ἡδονῆς μεταδόρπια. ~{Τρύφων  δέ   φησιτὸ παλαιὸν πρὶν εἰσελθεῖν τοὺς
[14, 15]   φησί, καὶ ὀρυζίτης πλακοῦς. ὁ  δὲ   φθοῖς οὕτω γίγνεται· τυρὸν ἐκπιέσας
[14, 13]   τῷ πρώτῳ περὶ Ὀργῆς. ἐγὼ  δὲ   φιλοπλάκουντος ὢν οὐκ ἂν περιεῖδον‘
[14, 10]   Πελώρῳ παραθεῖναι. καὶ τοὺς ἄλλους  δὲ   φιλοφρονουμένους ἕκαστον φέρειν ὅ τι
[14, 4]   καλοῦσιν, ἄλλοι δ´ αὐτοκαβδάλους, οἳ  δὲ   φλύακας, ὡς Ἰταλοί, σοφιστὰς δὲ
[14, 16]   ταῦτα μὲν ὁ Κλέαρχος. ὁ  δὲ   φλυακογράφος Σώπατρος ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ
[14, 5]   ὅσα καὶ τὰ ἔθνη. τὴν  δὲ   Φρυγιστὶ καὶ τὴν Λυδιστὶ παρὰ
[14, 9]   καὶ Σοφοκλῆς ἐν Μυσοῖς· πολὺς  δὲ   Φρὺξ τρίγωνος, ἀντίσπαστά τε Λυδῆς
[14, 16]   καὶ ἐπ´ ὀλίγον ἀκανθώδεας, τὸ  δὲ   φύλλον τέρεν καὶ χλωρόν, τῇ
[14, 17]   τραχὺ δὲ καὶ ἀκανθῶδες, ἔχει  δὲ   φύλλον χλωρὸν παραπλήσιον τῇ ῥάμνῳ,
[14, 6]   τε κατ´ ἀσπίδες βεβλημέναι. πὰρ  δὲ   Χαλκιδικαὶ σπάθαι, πὰρ δὲ ζώματα
[14, 7]   Κόλαξιν· καλλαβίδας δὲ βαίνει, σησαμίδας  δὲ   χέζει. θερμαυστρίς, ἑκατερίδες, σκοπός, χεὶρ
[14, 14]   ὄζει, καλλαβίδας δὲ βαίνει, σησαμίδας  δὲ   χέζει, μῆλα δὲ χρέμπτεται. Ἀντιφάνης
[14, 6]   τὰ πολέμια λέγων οὕτως· οἳ  δὲ   χοροῖς κάλλιστα θεοὺς τιμῶσιν, ἄριστοι
[14, 5]   ἀνδράσι καὶ γυναιξὶ κατείθισαν, ἔτι  δὲ   χοροὺς παρθένων ὁμοῦ καὶ παίδων,
[14, 14]   βαίνει, σησαμίδας δὲ χέζει, μῆλα  δὲ   χρέμπτεται. Ἀντιφάνης Δευκαλίωνι· σησαμίδας ἢ
[14, 22]   δὲ παντὸς ἱερείου, καὶ ὄρνιθος  δὲ   χρὴ ποιεῖν τὰ ἁπαλὰ τῶν
[14, 9]   καὶ τοὔνομ´ ἐντεῦθεν ἔσχεν, τὴν  δὲ   χρῆσιν τριπλῆς κιθάρας παρείχετο. τῶν
[14, 4]   ἐστεφάνωνται, χειρῖδας ἀνθινὰς ἔχοντες· χιτῶσι  δὲ   χρῶνται μεσολεύκοις καὶ περιέζωνται ταραντῖνον
[14, 16]   διπλάσιον χλιαρόν, ἡμίνας δύο. τὰ  δὲ   ψευδεπιχάρμεια ταῦτα ὅτι πεποιήκασιν ἄνδρες
[14, 9]   ἐκείνου βίον ἐξέλιπεν εὐθέως. (τὴν  δὲ   ψιλὴν κιθάρισιν πρῶτόν φησιν Μέναιχμος
[14, 1]   κολαζόμενον οὕτως ἐποίησεν ἀποθανεῖν. σὺ  δέ,   ὦ Οὐλπιανέ, εἰ τὴν γαλεάγραν
[14, 7]   ἰδιώταις ἡ καλουμένη ἄνθεμα. ταύτην  δὲ   ὠρχοῦντο μετὰ λέξεως τοιαύτης μιμούμενοι
[14, 13]   οὐκ ἐᾷς πέττειν τινά. Ἴωνες  δέ,   ὥς φησι Σιληνὸς ἐν ταῖς
[14, 9]   φρὴν ἐφίμερον ὕμνον υεναιτε ὅθεν  αδε   τις ἀλλὰ χρυσοφανια κρέμβαλα χαλκοπάραα
[14, 2]   τέ φησι· ἀλλὰ μάταν ἀχόρευτος  ἅδε   ματαιολόγων φάμα προσέπταθ´ Ἑλλάδα μουσοπόλων
[14, 2]   τρυπάνῳ δέμας πεπλασμένον. ἢν ἰδού·  ἅδε   σοι δεξιὰ καὶ ποδὸς διαρριφά,
[14, 16]   καὶ ζητηθέντος ἐκεῖ τοῦ ὀνόματος  ἐνθάδε   τῷ βιβλίῳ ἐντυχὼν ἀνελεξάμην. (ἑξῆς
[14, 15]   Ἀρτοκοπικῷ εἴδη πλακούντων καὶ γένη  τάδε   ἀναγράφει· Τερεντῖνον, Κρασσιανόν, Τουτιανόν, Σαβελλικὸν
[14, 4]   τὰ ἐκ τοῦ Κλεάρχου Κιθαρῳδοῦ  τάδε·   γόγγρων τε λευκῶν πᾶσι τοῖς
[14, 1]   τῆς Ἡδονῆς περὶ τοῦ Πανταλέοντος  τάδε   γράφει· ὁ δὲ πλάνος Πανταλέων
[14, 15]   τυροῦ δέ, φησί, γίνεται πλακουντηρὰ  τάδε·   ἔγχυτος, σκριβλίτης, σουβίτυλλος. γίνεται δὲ
[14, 5]   ~(περὶ δὲ μουσικῆς τῶν μὲν  τάδε   λεγόντων, ἄλλων δ´ ἄλλα γ´
[14, 2]   τίς ὁ θόρυβος ὅδε; τί  τάδε   τὰ χορεύματα; τίς ὕβρις ἔμολεν
[14, 19]   ἐν Στρατιώτῃ ἢ Τύχωνι εἰρηκέναι  τάδε·   τῶν ταὧν μὲν ὡς ἅπαξ
[14, 2]   Αὐλητῇ λέγων· ποίαν, φράσον γάρ,  ηδε   τὴν συναυλίαν ταύτην ἐπίσταται γὰρ
[14, 13]   τὸ δὲ δεῖπνον ἐντελὲς καὶ  μηδὲ   ἓν ἐλλιπές. λαμπροὺς γενέσθαι βουλόμεσθα
[14, 7]   καὶ εἰς τὸ ἡττωμένους φεύγειν  μηδὲ   μένειν μηδ´ αἰδεῖσθαι κακοὺς εἶναι’
[14, 2]   φησι Τρύφων ἐν δευτέρῳ Ὀνομασιῶν,  αἵδε·   κῶμος, βουκολισμός, γίγγρας, τετράκωμος, ἐπίφαλλος,
[14, 8]   τῶν αὖθ´ ἡγείσθην Ἀσκληπιοῦ δύο  παῖδε.   μείουροι δ´ εἰσὶν οἱ ἐπὶ
[14, 22]   τι τῶν εἰς ματτύην οὐδέτερος  εἶδε   πώποτε. ἄλλος δέ τίς φησιν·
[14, 8]   Ὅμηρος γοῦν φησιν ἐπ´ Ἀχιλλέως·  ἄειδε   δ´ ἄρα κλέα ἀνδρῶν’ {ἡρώων}
[14, 21]   παρὰ τῆς μητρός. οὗτος γὰρ  οἶδε   τὰ ἱερά σου τὰ πατρῷα
[14, 22]   ἔστιν ἐκ τῶν Ἀθήνησι Κηρύκων.  οἵδε   γὰρ μαγείρων καὶ βουτύπων ἐπεῖχον
[14, 7]   οἵτινες καὶ ὀρχοῦνται. εἰσὶ δὲ  οἵδε·   προσοδιακοί, ἀποστολικοὶ (οὗτοι δὲ καὶ
[14, 4]   ῥυθμῷ καὶ λέγοντες· σοί, Βάκχε,  τάνδε   μοῦσαν ἀγλαίζομεν, ἁπλοῦν ῥυθμὸν χέοντες
[14, 7]   ἐν Θεωροῖς· καὶ μὴν παλαιῶν  τῶνδέ   σοι σκωπευμάτων. καλλαβίδων δ´ Εὔπολις
[14, 2]   τοῦ Ὑπορχήματος· τίς ὁ θόρυβος  ὅδε;   τί τάδε τὰ χορεύματα; τίς
[14, 6]   μετὰ σπουδῆς, παρατιθέμενος ἀρχαῖον Ἐπίγραμμα  τόδε·   ἀμφότερ´, ὠρχεύμην τε καὶ ἐν
[14, 6]   ἐπειδὴ πρώτισθ´ ὑπὸ ἔργον ἕσταμεν  τόδε.   καίτοι μᾶλλον ἴσως ἥρμοττε τὴν
[14, 4]   Πτολεμαῖον πολλὰ δεινά, ἀτὰρ καὶ  τόδε,   ὅτε τὴν ἀδελφὴν Ἀρσινόην ἐγεγαμήκει·
[14, 3]   δὲ ὀνομασίας καταλέγει ὁ Τρύφων  τάσδε·   ἱμαῖος ἡ ἐπιμύλιος καλουμένη, ἣν
[14, 4]   πύλαις ἔτι, ἀλλ´ οὐ βαδίζεις;  τοῖσδε   γενναίως πάλαι διεσπάρακται θερμὰ χηνίσκων
[14, 4]   καταλέγει δ´ ὁ Ἀριστοκλῆς καὶ  τούσδε   ἐν τῷ περὶ Μουσικῆς γράφων
[14, 19]   ὥσπερ τι κειμήλιον ἀνακείμενον εἶχε  τούσδε   τοὺς ὄρνιθας. εἰ δὲ ἑωράκει
[14, 9]   Αὐλῶν καὶ Ὀργάνων, ἀλλὰ μὴν  οὐδὲ   Ἀρχεστράτου· πεποίηται γὰρ καὶ τούτῳ
[14, 7]   ἦθος αὕτη ἡ ὄρχησις, διὸ  οὐδὲ   βραδύνει. συνέστηκεν δὲ καὶ σατυρικὴ
[14, 21]   δὲ φεύξομαι γ´ ἐλεύθερος γεγώς  οὐδὲ   γὰρ ἂν εὕροι τις ὑμῶν
[14, 20]   ὕστερον μεταδιδόντος τοῦ Ἱέρωνος, ἀπεσχεδίασεν·  οὐδὲ   γὰρ οὐδ´〉 εὐρύς περ ἐὼν
[14, 4]   ἐστὶ ποιητῶν ὁ ἱλαρῳδὸς καλούμενος.  οὐδὲ   γὰρ σχινίζεται· χρῆται δ´ ἐσθῆτι
[14, 1]   τοῦ πιεῖν τὸν ἄκρατον ἡμῶν,  οὐδὲ   εἷς ἔπινεν ἄν. νῦν δὲ
[14, 3]   Ὁμήρου ὁ Λαρήνσιος ὡς ἄλλος  οὐδὲ   εἷς, ὡς λῆρον ἀποφαίνειν Κάσανδρον
[14, 21]   τὴν οἰκίαν εἴληφ´· ἁπλῶς γὰρ  οὐδὲ   ἕν, μὰ τοὺς θεούς, ὧν
[14, 9]   δὲ Τερπάνδρου καὶ Φρύνιδος νόμων  οὐδὲ   κατὰ μικρὸν ἠδύναντο ἐπιψαῦσαι. τοῦ
[14, 9]   ταῦτ´ οὐ μὰ Δία Γνήσιππος  οὐδὲ   Κλεομένης ἐν ἐννέ´ ἂν χορδαῖς
[14, 6]   ὅτι μὲν ἐμάνθανον τὴν μουσικὴν  οὐδὲ   λέγουσιν· ὅτι δὲ κρίνειν δύνανται
[14, 9]   Αὐλητῶν. οὐκ εἶπεν δὲ τοῦτο  οὐδὲ   Πύρρανδρος ἐν τῷ περὶ Αὐλητῶν,
[14, 3]   ἀπελείποντο δὲ ἡμῶν τῶν συμποσίων  οὐδὲ   ῥαψῳδοί. ἔχαιρε γὰρ τοῖς Ὁμήρου
[14, 13]   κατακλασάσης ὁ Σωκράτης οὐκοῦν, ἔφη,  οὐδὲ   σὺ μεθέξεις τούτου. τοῦτο δὲ
[14, 17]   γὰρ ἀνθρώπων φόρευν μορφὰν ἐνεῖδος,  οὐδὲ   τὰν αὐδὰν γυναικείαν ἔχον· ἀλλ´
[14, 5]   δεῖν καλεῖσθαι τὴν Φρύγιον, καθάπερ  οὐδὲ   τὴν Λύδιον. ἁρμονίας γὰρ εἶναι
[14, 5]   ταύτης ἄλλην. οὐχ ὁρῶ γὰρ  οὐδὲ   τὴν ὑπερφρύγιον ἴδιον ἔχουσαν ἦθος·
[14, 13]   ἐνιαυτίζομαι, ἀπλάκουντος, ἀλιβάνωτος. ἀλλὰ μὴν  οὐδὲ   τῆς κώμης ἀμνήμων εἰμὶ ἣν
[14, 5]   ἐν τοῖς ἤθεσιν ἐμφανίζοντες. διόπερ  οὐδὲ   τὸ τῆς Ἰαστὶ γένος ἁρμονίας
[14, 22]   φασὶ δούλοισι τὴν μαγειρικήν, ἀλλ´  οὐδὲ   τοῖς τυχοῦσι τῶν ἐλευθέρων. ἐκσεμνύνει
[14, 5]   καὶ γοητείᾳ παρεισῆχθαι τοῖς ἀνθρώποις,  οὐδὲ   τοὺς παλαιοὺς Κρητῶν καὶ Λακεδαιμονίων
[14, 5]   ἀντὶ σάλπιγγος εἰκῇ νομιστέον εἰσαγαγεῖν,  οὐδὲ   τοὺς πρώτους Ἀρκάδων εἰς τὴν
[14, 4]   τῷ αὐλῳδῷ, οὐ τῷ ψάλτῃ  οὐδὲ   τῷ αὐλητῇ. ὁ δὲ μαγῳδὸς
[14, 1]   ἠπόρει δ´ ἡμῶν τὸ συμπόσιον  οὐδὲ   τῶν φιλοσκωπτούντων. περὶ δὲ τοιούτου
[14, 7]   καὶ ἡ τότε τραγῳδία· διόπερ  οὐδὲ   ὑποκριτὰς εἶχον. τρεῖς δ´ εἰσὶ
[14, 19]   τοῦ λαμπροτάτου βασιλέως φωνή, ὃς  οὐδὲ   φασιανικοῦ ὄρνιθός ποτε γεύσασθαι ὡμολόγησεν,
[14, 9]   Πύρρανδρος ἐν τῷ περὶ Αὐλητῶν,  οὐδὲ   Φίλλις ὁ Δήλιος· ξυνέγραψε γὰρ
[14, 12]   δρᾶμα καὶ ὡς Ἀντιδότου φέρεται—  οὐδὲ   φιλόδειπνός εἰμι, μὰ τὸν Ἀσκληπιόν,
[14, 2]   θυμὸν ὁ Πρατίνας ἐμφανίζει διὰ  τοῦδε   τοῦ Ὑπορχήματος· τίς ὁ θόρυβος
[14, 11]   ἐπιφερόμενα μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων  ὧδε·   ἀμυγδάλια, καρύδι´, ἐπιφορήματα. Πλάτων δ´
[14, 4]   ἐν τῷ περὶ Μουσικῆς γράφων  ὧδε·   μαγῳδός· οὗτος δ´ ἐστὶν ὁ
[14, 9]   δ´ ἄλλαν κλαγγὰν ἱεὶς κερατόφωνον  ἐρέθιζε   μάγαδιν, {ἐν} πενταρράβδῳ χορδᾶν ἀρθμῷ
[14, 4]   τε λευκῶν πᾶσι τοῖς κολλώδεσι  βρόχθιζε.   τούτοις γὰρ τρέφεται τὸ πνεῦμα
[14, 5]   ἀλλὰ τὰν μέσαν νεῶν ἄρουραν  αἰόλιζε   τῷ μέλει. ἐν δὲ τοῖς
[14, 9]   ποτ´ οὖν αἰτίαν συντόμως καταλυθεὶς  διαλέληθε   τοὺς πολλούς. ἦν δὲ παραπλήσιος
[14, 18]   ὁ φιλόσοφος, ὡς καὶ Ἀρχίλοχος·  πάρελθε,   γενναῖος γὰρ εἶς. ἢ τὰ
[14, 12]   (Ἔφιππος Ἐφήβοις· χόνδρος μετὰ ταῦτ´  εἰσῆλθε,   μύρον Αἰγύπτιον, φοινικίνου βῖκός τις
[14, 22]   ταπεταλμένον σκευάζετ´, εὐωχεῖσθε, προπόσεις πίνετε,  λέπεσθε,   ματτυάζετε. τῷ δὲ λέπεσθαι χρῶνται
[14, 22]   τοὔψον λαβοῦσαι τοῦτο ταπεταλμένον σκευάζετ´,  εὐωχεῖσθε,   προπόσεις πίνετε, λέπεσθε, ματτυάζετε. τῷ
[14, 4]   δ´ ἀποστεγάσας τὸ τρῆμα τῆς  ὄπισθε   λαύρης, διὰ δενδροφόρου φάραγγος ἐξέωσε
[14, 2]   νέων θέλοι παροίνων ἔμμεναι στρατηλάτας.  παῖε   τὸν φρυνίου ποικίλου πνοὰν ἔχοντα,
[14, 13]   ὦ τὴν εὐτυχῆ ναίων Πάρον,  ὄλβιε   πρέσβυ, ἣ κάλλιστα φέρει χώρα
[14, 16]   ἔχεις· τὰ πετραῖα τῶν ἰχθυδίων  ἀπέσθιε·   ἡ τρὺξ ἄριστόν ἐστιν εἰς
[14, 9]   οὐδεὶς ἄλλος δυνήσεται ἀπολύσασθαι, καλὲ  Μασούριε,   ἢ σύ. (καὶ ὃς ἔφη·
[14, 8]   Αἰμιλιανοῦ· ἀλλὰ μήν, ὦ ἑταῖρε  Μασούριε,   πολλάκις καὶ αὐτὸς ἐν ἐννοίᾳ
[14, 1]   σοι μήτηρ οἴκοι· τὴν ἔξοχα  τῖε.   ἐλπίζων δ´ ἂν ἐπανέλθῃ εἰς
[14, 12]   βῖκός τις ὑπανεῴγνυτο, ἴτρια τραγήμαθ´  ἧκε,   πυραμοῦς, ἄμης, ᾠῶν ἑκατόμβη· πάντα
[14, 7]   ἔτι παραμένει· ἐκλιπούσης δὲ αὐτῆς  συμβέβηκε   καὶ τοὺς πολέμους καταλυθῆναι. παρὰ
[14, 11]   χορείαν ἢ τράπεζαν δευτέραν, καὶ  παρέθηκε   γέμουσαν πέμμασι παντοδαποῖς. ~Ἄμφις δὲ
[14, 22]   Ἄλεξις τὴν ἀκολασίαν τῆς παρασκευῆς  προσέθηκε   τὸ λέπεσθαι. ἔχει δ´ οὕτως
[14, 9]   καὶ Φρύνιχος δ´ ἐν Φοινίσσαις  εἴρηκε·   ψαλμοῖσιν ἀντίσπαστ´ ἀείδοντες μέλη. καὶ
[14, 4]   περῶν, σίζει κεκραγώς, παῖς δ´  ἐφέστηκε   ῥανῶν ὄξει, Λίβυς τε καυλὸς
[14, 6]   τῆς τέχνης. ἦν δ´ ὡς  ἔοικε   τοῦτο νενομισμένον, πρῶτον μὲν ὅπως
[14, 2]   αὐλητικὴν λέγει· ἃν συνεριθοτάτον Βρομίῳ  παρέδωκε,   σεμνᾶς δαίμονος ἀερόεν πνεῦμ´ αἰολοπτερύγων
[14, 5]   δέ πού φησι· μήτε σύντονον  δίωκε   μήτε τὰν ἀνειμέναν Ἰαστὶ μοῦσαν,
[14, 15]   γάλα βαλὼν μέλι ἐκπίεσον καὶ  βάλε   εἰς σκεῦος καὶ ἔα παγῆναι.
[14, 15]   τυρόν. ὅταν δὲ μέλλῃς προσφέρειν,  βάλε   μέλιτος αὔταρκες ἐπάνω. ὑποτυρίδες δὲ
[14, 15]   δόξῃ πεπηγέναι, ἄρας τὸ σκεῦος  μετάβαλε   εἰς ἀργύρωμα, καὶ ἔσται ἡ
[14, 15]   δέ σοι παρῇ κοσκίνια μικρά,  ἐπίβαλε   εἰς αὐτὰ τὸ σκεῦος, καὶ
[14, 15]   ἐς κόσκινον χάλκεον διήθει, εἶτ´  ἐπίβαλε   μέλι καὶ σελίγνεως ἡμίναν καὶ
[14, 9]   ταύτην οὐδεὶς ἄλλος δυνήσεται ἀπολύσασθαι,  καλὲ   Μασούριε, ἢ σύ. (καὶ ὃς
[14, 16]   ἡδονὰς τραγημάτων ἔμιξεν; ἀπέχεις, ὦ  καλέ   μου λογιστὰ Οὐλπιανέ, τὴν κοπτήν·
[14, 16]   ἀλλ´ οὐκ ἐσθίειν σοι προσέταξα,  καλὲ   ὀνοματοθήρα, ἀλλὰ μὴ ἐσθίειν· τὸ
[14, 22]   βότρυς· ἐπειδὰν δὲ ἑφθὴ γένηται,  ἔξελε   μετὰ τοῦ βοτρυδίου πρὸ τοῦ
[14, 17]   λέγων οὕτως· ἀλλ´ ἰσχάδας μοι  πρόελε   τῶν πεφωσμένων. καὶ μετ´ ὀλίγα
[14, 13]   αὐτόπτης ἐρῶ. τῶν μὲν ἐλαῶν  ἄφελε   πάνθ´ ὅς´ ἂν βούλῃ γένη.
[14, 9]   σὺ νικᾷς τοὺς σοφιστάς, ὦ  φίλε.   (ὁ δὲ τοὺς εἰς Χιωνίδην
[14, 4]   ἐκκαλουμένη. ὥστε γ´ εἴσιθι· μὴ  μέλλε,   χώρει. δεῖ γὰρ ἠριστηκότας πάσχειν,
[14, 21]   ἐργάζομαι ἐπρίατο γάρ τις ὁμότεχνός  με   γνώριμος. (οὐδὲν οὖν ἦν παράδοξον
[14, 10]   ἐπιδορπίσματ´, ᾠά, σήσαμα· ὅλην λέγοντα  με   ἐπιλείποι τὴν ἡμέραν. καὶ Δίφιλος
[14, 11]   {Β. τὸ δεύτερον δὲ〉 τῷ  με   κηλήσεις τρόπῳ; {Α. μύρῳ σε
[14, 22]   ἐπίταττε, καὶ διὰ τριῶν ποτηρίων  με   ματτύης εὐφραινέτω. καὶ ἐν Ἀνδροφόνῳ·
[14, 16]   τῶν παρακειμένων λελέξεταί μοι, ἵνα  με   τῆς πολυμαθίας ἀγασθῆτε· ἐρῶ δὲ
[14, 9]   οὗ ἐστιν ἀρχή· Ἄρτεμι, σοί  μέ   τι φρὴν ἐφίμερον ὕμνον υεναιτε
[14, 22]   ἦ καὶ ἀπὸ στομάχους ἀρνῶν  τάμε   νηλέι χαλκῷ, καὶ τοὺς μὲν
[14, 2]   τ´ ἔρρετ´ αἴσχεα, σώματι λύμα,  ἐμὲ   δ´ ἐγὼ κακότατι δίδωμι. πρὸς
[14, 2]   θυμέλαν; ἐμὸς ἐμὸς ὁ Βρόμιος·  ἐμὲ   δεῖ κελαδεῖν, ἐμὲ δεῖ παταγεῖν
[14, 2]   ὁ Βρόμιος· ἐμὲ δεῖ κελαδεῖν,  ἐμὲ   δεῖ παταγεῖν ἀν´ ὄρεα σύμενον
[14, 19]   ΠΕΡΔΙΚΩΝ τί δεῖ καὶ λέγειν  ἐμέ,   πλεόνων εἰρημένων ὑφ´ ὑμῶν; ἀλλ´
[14, 21]   ἀλλὰ λαβέ· καὶ ἀπόστειλον πρὸς  ἐμὲ   τὴν ταχίστην. ~(ὅτι δὲ σεμνὸν
[14, 2]   ᾇ παρθενίαν ἄγαμον καὶ ἄπαιδ´  ἀπένειμε   Κλωθώ; ὡς οὐκ ἂν εὐλαβηθείσης
[14, 21]   Ὀλυμπίοις εὐχώμεθα Ὀλυμπίαισι, πᾶσι πάσαις·  λάμβανε   τὴν γλῶτταν. ἐπὶ τούτῳ διδόναι
[14, 9]   ταῖς εἰς Ἴωνα Ἀντεξηγήσεσιν (ἑταῖρε  Αἰμιλιανέ,   μάγαδιν αὐλὸν ἀκούει τὸν κιθαριστήριον·
[14, 1]   ἐποίησεν ἀποθανεῖν. σὺ δέ, ὦ  Οὐλπιανέ,   εἰ τὴν γαλεάγραν ζητεῖς, ἔχεις
[14, 16]   ἀπέχεις, ὦ καλέ μου λογιστὰ  Οὐλπιανέ,   τὴν κοπτήν· ἧς συμβουλεύω σοι
[14, 8]   τοὺς ἀρχαίους τῆς μουσικῆς νόμους.  συνέβαινε   δὲ τὸ μὲν παλαιὸν φιλομουσεῖν
[14, 1]   τοῖς μεθυσκομένοις ἑκάστης ἡμέρας ἀλγεῖν  συνέβαινε   τὴν κεφαλὴν πρὸ τοῦ πιεῖν
[14, 2]   σύ τε αυτητελετηψεθειθαμεν συντυγχάνεις αὐλῶν  πέραινε.   δέξεται δὲ τἄλλα σοι ἡδύ
[14, 9]   ἀπὸ ποδὸς ἐπὶ πόδα διεστώσας  ἐνέτεινε   χορδαῖς, ὑπερθεὶς ἑκάστῃ πῆχυν καὶ
[14, 15]   ἕλκυσον λάγανον καὶ λειάνας ἐκτεμὼν  κατάτεμνε   καὶ ἕψε εἰς ἔλαιον θερμότατον
[14, 9]   πολλὰ τῶν ὀργάνων οὐδ´ εἰ  γέγονέ   ποτε γινώσκεται· καθάπερ ὁ Πυθαγόρου
[14, 22]   ἅπερ ἡμῖν μόνα ἅπασιν ἀρχὴ  γέγονε   τῆς σωτηρίας, τὸ προσφιλοτεχνεῖν διά
[14, 1]   φρένας ἄασεν οἴνῳ, μαινόμενος κάκ´  ἔρεξε   δόμοις ἐνὶ Πειριθόοιο. κατιόντος γοῦν
[14, 11]   ταῖς τραπέζαις βρώματα, λέγων οὕτως·  εἰπέ   μοι, ὡς ὀλίγα λοιπὰ τῶν
[14, 16]   δ´ εἰπόντων ῥόαν’ ἀλλ´ ἡμεῖς,  εἶπε,   σίδαν’ (ὁ δὲ τόπος τοῦτ´
[14, 2]   ἔρριψέν θ´ ἱερᾶς ἀπὸ χειρὸς  εἶπέ   τ´ ἔρρετ´ αἴσχεα, σώματι λύμα,
[14, 1]   ὁ γελωτοποιὸς κρούσας τὴν θύραν  εἶπε   τῷ ὑπακούσαντι εἰσαγγεῖλαι ὅστις τε
[14, 22]   δὲ προτὶ ἄστυ δύο κήρυκας  ἔπεμπε   καρπαλίμως ἄρνας τε φέρειν Πρίαμόν
[14, 9]   ἄρ´ ἐρῶντά μ´ οἶδεν, ὦ  Γνήσιππε,   ἐγὼ πολλῇ χολη. οἴομαι μηδὲν
[14, 22]   ὅπερ εἶπα, τὴν μαγειρικήν. {Β.  ἄνθρωπε   χαῖρε, περὶ πόδ´ εἶ τῷ
[14, 22]   ἐστι τοῦτο; {Α. πάνυ γε,  βάρβαρε.   τοῦ θηριώδους καὶ παρασπόνδου βίου
[14, 12]   καὶ τῶν ἡμῖν παρακειμένων ὠνόμασεν,  φέρε   καὶ τούτων ἀπομνημονεύσωμεν· τὰς δὲ
[14, 1]   Λαρήνσιος ἔτι τε καὶ γελωτοποιούς,  φέρε   λέγωμέν τι καὶ ἡμεῖς περὶ
[14, 20]   ἑκάστῳ κεῖται, ἣν ΠΕΡΝΑΝ καλοῦσι,  φέρε   τι εἴπωμεν καὶ περὶ ταύτης,
[14, 10]   ἐν τούτοις· πάντα τε εὐώδη  ἔφερέ   που τοῖς κατοικοῦσιν ἡ γῆ,
[14, 20]   μάλα καλήν. καὶ Πλάτων Ἰοῖ·  πρόσφερε   δεῦρο δὴ τὴν κεφαλὴν τῆς
[14, 1]   χορευτῶν ἐκ τοῦ καιροῦ στραφεὶς  ἦρε   τὰς χεῖρας ἀπὸ πυγμῆς πρὸς
[14, 9]   ἐν ταῖς εἰς Ἴωνα Ἀντεξηγήσεσιν  (ἑταῖρε   Αἰμιλιανέ, μάγαδιν αὐλὸν ἀκούει τὸν
[14, 8]   τούτοις Αἰμιλιανοῦ· ἀλλὰ μήν, ὦ  ἑταῖρε   Μασούριε, πολλάκις καὶ αὐτὸς ἐν
[14, 1]   ~Τὸν Διόνυσον,  ἑταῖρε   Τιμόκρατες, μαινόμενον οἱ πολλοὶ λέγουσιν
[14, 22]   εἶπα, τὴν μαγειρικήν. {Β. ἄνθρωπε  χαῖρε,   περὶ πόδ´ εἶ τῷ δεσπότῃ.
[14, 3]   ἡμῶν τῶν συμποσίων οὐδὲ ῥαψῳδοί.  ἔχαιρε   γὰρ τοῖς Ὁμήρου ὁ Λαρήνσιος
[14, 1]   γε πονοῦμεν. τὸ δ´ ἀσύμβολον  εὗρε   γελοῖα λέγειν Ῥαδάμανθυς καὶ Παλαμήδης.
[14, 16]   φησιν· τίς δ´ ἀναρίθμου μήκωνος  εὗρε   κοπτὰς ἢ κνηκοπύρους ἡδονὰς τραγημάτων
[14, 9]   Γνήσιππος ἔστ´ ἀκούειν, ὃς νυκτερίν´  εὗρε   μοιχοῖς ἀείσματ´ ἐκκαλεῖσθαι γυναῖκας ἔχοντας
[14, 9]   ῥα Τέρπανδρός ποθ´ ὁ Λέσβιος  εὗρε   πρῶτος ἐν δείπνοισι Λυδῶν ψαλμὸν
[14, 21]   γένος, ὃς καὶ τὸ προσωπεῖον  εὗρε   τὸ ἀπ´ αὐτοῦ καλούμενον μαίσωνα,
[14, 12]   τραγήματα. τοῦ συμποσίου γὰρ διατριβὴν  ἐξεῦρε   καὶ ἀργοὺς ἔχειν μηδέποτε τὰς
[14, 16]   ἀλλ´ ἐπεὶ ἀπορεῖς, ἔφη, ἐγώ  σε   διδάξω. Νίκανδρος μὲν ὁ Κολοφώνιος
[14, 11]   Ἀχαιὸς ἐν Ἡφαίστῳ σατυρικῷ· θοίνῃ  σε   πρῶτον τέρψομεν· πάρεστι δέ. {Β.
[14, 1]   ἀκράτου σπῶντας θορυβώδεις γίνεσθαι· οἶνός  σε   τρώει μελιηδής, ὅς τε καὶ
[14, 11]   με κηλήσεις τρόπῳ; {Α. μύρῳ  σε   χρίσω πάμπαν εὐόσμῳ δέμας. {Β.
[14, 22]   ἑπτά· διόπερ ὁ γραμματικὸς Ἀριστοφάνης  ἐσπούδασε   συσχολάσαι αὐτῷ νέος ὤν. ἐποίησε
[14, 9]   εὐρύθμως λαβὼν τὸ μελετητήριον εἶτ´  ἐσχεδίασε   δριμέως ενπαπαι, μεστὸς γενόμενος πρὸς
[14, 19]   τοῦ Ἡρακλέους φησίν· αὐτίκα δ´  ἥρπασε   τεμάχη θερμάς τε κάπρου φλογίδας
[14, 2]   ἄγοντα ποικιλόπτερον μέλος. τὰν ἀοιδὰν  κατέστασε   Πιερὶς βασίλειαν· ὁ δ´ αὐλὸς
[14, 22]   ἐσπούδασε συσχολάσαι αὐτῷ νέος ὤν.  ἐποίησε   δὲ καὶ οὗτος ἐν δράματι
[14, 19]   ἀλλὰ καὶ νομάδας ὄρνιθας ὑποβαλὼν  ἐποίησε   πλῆθος, ὥστε καὶ σιτεῖσθαι· τὸ
[14, 3]   λαβόντας αἴσθησιν ἐρωτικῆς ἐλπίδος. ὅθεν  ἐποίησέ   τε καὶ ποιήσασα περιῄει κατὰ
[14, 4]   ὃς πάνυ ἐμμελέστατα ἀπαντήσας αὐτῷ  ἀντεφώνησε   τὰ ἐκ τοῦ Κλεάρχου Κιθαρῳδοῦ
[14, 1]   ἑκάτερον τῶν υἱῶν κατ´ ἰδίαν  ἐξηπάτησε,   φήσας μόνῳ αὐτῷ λέγειν ὅπου
[14, 9]   φησίν, ὁ Σικυώνιος κιθαριστὴς πρῶτος  μετέστησε   τὴν ψιλοκιθαριστικήν, μακροὺς τοὺς τόνους
[14, 9]   κιθαρισταῖς χρώματά τε εὔχροα πρῶτος  ἐκιθάρισε   καὶ ἰάμβους καὶ μάγαδιν, τὸν
[14, 2]   αὐλῶν ἱερῶν βασιλῆα, Λυδὸν ὃς  ἥρμοσε   πρῶτος Δωρίδος ἀντίπαλον μούσης νόμον,
[14, 21]   εἷς ἐκείνων τῶν σοφιστῶν μαγείρων  ἐκήρυσσε   μῦμα. καὶ πολλῶν ξενιζομένων ἐπὶ
[14, 4]   ὄπισθε λαύρης, διὰ δενδροφόρου φάραγγος  ἐξέωσε   βροντὴν ἠλέματον, ὁκοίην ἀροτὴρ γέρων
[14, 2]   κἀν τῷ Ἀσκληπιῷ ὁ Τελέστης  ἐδήλωσε   τὴν τῶν αὐλῶν χρείαν ἐν
[14, 22]   ἤδη τοῦ χρόνου· {ἀκριβῶς} ἐρίφιον  ἐτακέρωσε,   πνικτῷ διέλαβεν περικομματίῳ, διεγίγγρας´ ὑποκρούσας
[14, 4]   καὶ ἀναγαγὼν εἰς τὸ πέλαγος  κατεπόντωσε.   τοιαύτη δ´ ἐστὶν αὐτοῦ ἡ
[14, 8]   ὁ ἐνδοξότατος) ᾖδεν εἰσκληθεὶς τά  τε   ἄλλα τῶν εἰθισμένων καὶ τὸ
[14, 9]   Στησιχόρου τε καὶ Ἀλκμᾶνος Σιμωνίδου  τε   ἀρχαῖον ἀείδειν. ὁ δὲ Γνήσιππος
[14, 10]   δοῦλοι μετὰ τῶν πολιτῶν κοινῇ  τε   ἀστραγαλίζουσιν καὶ οἱ κύριοι τοὺς
[14, 2]   μαθόντες ὥστε τοὺς αὐλοὺς σύ  τε   αυτητελετηψεθειθαμεν συντυγχάνεις αὐλῶν πέραινε. δέξεται
[14, 15]   εἰς μέσον γένηται, εὖ ῥύθμισόν  τε   αὐτό. ταῦτα καὶ ὁ σοφὸς
[14, 1]   ἀπ´ αὐτῆς πάντας δισυλλάβους· τόν  τε   Βῖθυν χλευάζων καὶ τὸν Πάριν,
[14, 12]   μελίπακτα τετυγμέν´ ἄφθονα σασαμόφωκτα. τυρακίνας  τε   γάλακτι καὶ μέλι συγκατάφυρτος ἦς
[14, 20]   πρὸς πᾶσαν ἄγον ἀτιμίαν. κυνῆν  τε   γὰρ ἕκαστον φορεῖν ἐπάναγκες ὥρισαν
[14, 4]   ἐν τῷ Φιλοθηβαίῳ φησίν— ἥ  τε   γὰρ συνώνυμος τῆς ἔνδον οὔσης
[14, 10]   δὲ μόσχων τέρειναι σάρκες ἀρνεία  τε   δαὶς καὶ πεπτὰ καὶ κροτητὰ
[14, 4]   παιδέρωτος ἐπάνω τούτου ἐπιτίθενται στέφανον  {τε}   δασὺν ἴων καὶ κιττοῦ· καυνάκας
[14, 9]   χώρας ταῖς τρισὶν ἁρμονίαις τῇ  τε   δωριστὶ καὶ φρυγιστὶ καὶ λυδιστί.
[14, 1]   εἶπε τῷ ὑπακούσαντι εἰσαγγεῖλαι ὅστις  τε   εἴη καὶ διότι κατάγεσθαι βούλεται·
[14, 8]   τὰς ἀρχαίας ᾠδὰς ἐπιμελῶς πολυμαθεῖς  τε   εἰς ταύτας εἰσὶ καὶ ἀκριβεῖς.
[14, 7]   καὶ γλαὺξ καὶ λέων ἀλφίτων  τε   ἔκχυσις καὶ χρεῶν ἀποκοπὴ καὶ
[14, 16]   Κύκλωπί φησι· παλιούρου κλάδῳ. Θεόπομπός  τε   ἐν εἰκοστῇ πρώτῃ Φιλιππικῶν μνημονεύει
[14, 9]   τῶν Ὀλυμπίων θέσιν διαθεῖναι. Εὐφορίων  τε   ἐν τῷ περὶ Ἰσθμίων τὰ
[14, 9]   ψαλτικόν, ὡς Ἀνακρέων φησί, Λυδῶν  τε   εὕρημα. διὸ καὶ τὰς Λυδὰς
[14, 9]   ἐν τοῖς ψιλοῖς κιθαρισταῖς χρώματά  τε   εὔχροα πρῶτος ἐκιθάρισε καὶ ἰάμβους
[14, 10]   αὐτὰ καλεῖ ἐν τούτοις· πάντα  τε   εὐώδη ἔφερέ που τοῖς κατοικοῦσιν
[14, 8]   βροτῶν θελκτήρια οἶδεν, ἔργ´ ἀνδρῶν  τε   θεῶν τε, τά τε κλείουσιν
[14, 20]   τὴν αἰτίαν· ὅπως, εἶπεν, ἥ  τε   Ἱέρωνος μεγαλοπρέπεια καταφανὴς ᾖ καὶ
[14, 9]   δὲ πεποιηκώς φησιν· τὰ Στησιχόρου  τε   καὶ Ἀλκμᾶνος Σιμωνίδου τε ἀρχαῖον
[14, 1]   οἶνός σε τρώει μελιηδής, ὅς  τε   καὶ ἄλλους βλάπτει, ὃς ἄν
[14, 5]   μουσικὴ ἅπασι τοῖς μαθοῦσι παιδευθεῖσί  τε.   καὶ γὰρ τὰ ἤθη παιδεύει
[14, 1]   λαμπρὸς ἡμῶν ἑστιάτωρ Λαρήνσιος ἔτι  τε   καὶ γελωτοποιούς, φέρε λέγωμέν τι
[14, 22]   τὰ Ὀψαρτυτικὰ δὲ συγγράψαντες Ἡρακλείδης  τε   καὶ Γλαῦκος ὁ Λοκρὸς οὐχ
[14, 9]   τριῶν μελῳδιῶν αὐτὸν μνημονεύειν, Φρυγίου  τε   καὶ Δωρίου καὶ Λυδίου· ταύταις
[14, 14]   αὐτῶν Στησίχορος διὰ τούτων· χόνδρον  τε   καὶ ἐγκρίδας ἄλλα τε πέμματα
[14, 13]   τῆς Ἀρτέμιδος ἱερὰ φέρεσθαι ἔτι  τε   καὶ εἰς τὰς τριόδους, ἐπεὶ
[14, 8]   τὴν χωλότητα ἔχοντες· ἐπειδὴ νῆάς  τε   καὶ Ἑλλήσποντον ἵκοντο. ἐπίτονος τετάνυστο
[14, 6]   ἀρχαῖον Ἐπίγραμμα τόδε· ἀμφότερ´, ὠρχεύμην  τε   καὶ ἐν Μώσαις ἐδίδασκον ἄνδρας·
[14, 16]   καλουμένας ἁμαμηλίδας· εἰσὶ γὰρ ἀπύρηνοί  τε   καὶ ἡδεῖαι καὶ γλυκεῖαι. Ἀέθλιος
[14, 13]   ἐν τούτοις μνημονεύει· οὐκ ἀτταγᾶς  τε   καὶ λαγὼς καταβρύκων, οὐ τηγανίτας
[14, 7]   ἀναμιμνήσκονται τῶν ἀρχαίων ἐκείνων ὀνομάτων  τε   καὶ νομίμων καὶ ἀπολοφυράμενοι πρὸς
[14, 22]   καὶ ξηρῷ, θύμβρᾳ, κοριάννῳ χλωρῷ  τε   καὶ ξηρῷ καὶ γητίῳ καὶ
[14, 9]   πασῶν ἔχειν τὴν συνῳδίαν ἀνδρῶν  τε   καὶ παίδων. καὶ Φρύνιχος δ´
[14, 3]   αἴσθησιν ἐρωτικῆς ἐλπίδος. ὅθεν ἐποίησέ  τε   καὶ ποιήσασα περιῄει κατὰ τὴν
[14, 11]   ἑκάστου μοῖραν, ὕστερον δὲ πολλά  τε   καὶ ποικίλα ἐπεισφέρεσθαι διὸ καὶ
[14, 9]   καθ´ ὑπερβολὴν εἰς τὸ προσορχεῖσθαί  τε   καὶ προσᾴδειν ταῖς γυναιξὶν ὄργανά
[14, 7]   ὀρχήσεις ἴγδις καὶ μακτρισμὸς ἀπόκινός  τε   καὶ σοβάς, ἔτι δὲ μορφασμὸς
[14, 4]   ὕστερον δὲ ἴαμβοι ὠνομάσθησαν αὐτοί  τε   καὶ τὰ ποιήματα αὐτῶν. οἱ
[14, 9]   ἀείσματ´ ἐκκαλεῖσθαι γυναῖκας ἔχοντας ἰαμβύκην  τε   καὶ τρίγωνον. Κρατῖνος ἐν Μαλθακοῖς·
[14, 16]   δὲ δὶς τοῦ ἔτεος, ἦρός  τε   καὶ φθινοπώρου. γλυκὺς δὲ πάνυ
[14, 5]   βαθὺ {τι} καὶ καμπύλον, αἰεί  τε   καινὸν ἐξευρίσκει τι τοῖς ἐπινοεῖν
[14, 22]   καρπαλίμως ἄρνας τε φέρειν Πρίαμόν  τε   καλέσσαι. καὶ πάλιν· αὐτὰρ ὃ
[14, 19]   αὐτίκα δ´ ἥρπασε τεμάχη θερμάς  τε   κάπρου φλογίδας ἔβρυχέ τε πάνθ´
[14, 19]   τ´ αὐξίκερω φλογίδες αἱ δολιχαί  τε   κάπρου φλογίδες. (περὶ δὲ ΠΕΡΔΙΚΩΝ
[14, 3]   οὖν τῆς Δήμητρος εὑρημάτων τούς  τε   καρποὺς καὶ τοὺς ὕμνους τοὺς
[14, 6]   θόρρακές τε νέω λίνω, κόιλαι  τε   κατ´ ἀσπίδες βεβλημέναι. πὰρ δὲ
[14, 4]   δ´ ἐφέστηκε ῥανῶν ὄξει, Λίβυς  τε   καυλὸς ἐξηρασμένος ἀκτῖσι θείαις σιλφίου
[14, 4]   ἧσεν ὡς πάντας θαυμάζειν τήν  τε   κιθάρισιν μετὰ τῆς τέχνης ταχίστην
[14, 8]   ἀνδρῶν τε θεῶν τε, τά  τε   κλείουσιν ἀοιδοί. τὸ δὲ ἔθος
[14, 5]   λέγων οὕτως· Δάματρα μέλπω Κόραν  τε   Κλυμένοι´ ἄλοχον, μελιβόαν ὕμνον ἀνάγων,
[14, 19]   δὲ πολλάκις ὑμῖν εἴρηται περί  τε   κρεῶν καὶ ὀρνίθων {καὶ περιστεριδίων}
[14, 2]   ὄρεα σύμενον μετὰ Ναιάδων οἷά  τε   κύκνον ἄγοντα ποικιλόπτερον μέλος. τὰν
[14, 10]   καὶ θύοντας Διὶ Πελωρίῳ τραπέζας  τε   λαμπρῶς κοσμοῦντας παρατιθέναι καὶ οὕτως
[14, 16]   παρέξει πυάνιόν τε πολτὸν χίδρον  τε   λευκὸν κηρίναν τ´ ὀπώραν. ἐστὶ
[14, 4]   τοῦ Κλεάρχου Κιθαρῳδοῦ τάδε· γόγγρων  τε   λευκῶν πᾶσι τοῖς κολλώδεσι βρόχθιζε.
[14, 12]   ἔμεν· πόσις δ´ ἐπεραίνετο κότταβοί  τε   λόγοι τ´ ἐπὶ κοινᾶς· ἔνθα
[14, 7]   τήν τε φωνὴν μεταβεβληκέναι τά  τε   λοιπὰ τῶν ἐπιτηδευμάτων, ἄγειν δὲ
[14, 9]   πολὺς δὲ Φρὺξ τρίγωνος, ἀντίσπαστά  τε   Λυδῆς ἐφύμνει πηκτίδος συγχορδία. (διαποροῦσι
[14, 8]   αὐλῶν λέγει διὰ τούτων· Λυδός  τε   μάγαδις αὐλὸς ἡγείσθω βοῆς. ~ὅπερ
[14, 17]   λίβανον εὐώδεις τε φοίνικας κασίαν  τε   ματεῦσαι, τέρενα Σύρια σπέρματα. καὶ
[14, 1]   ὁ Κάραβος καὶ Δεινίας, ἔτι  τε   Μνασιγείτων καὶ Μέναιχμος, ὥς φησι
[14, 6]   λαμπραὶ κναμίδες, ἄρκοςἰσχυρῶ βέλευς· θόρρακές  τε   νέω λίνω, κόιλαι τε κατ´
[14, 21]   ὑγίειαν, ἀγαθὰ πολλὰ τῶν ὄντων  τε   νῦν ἀγαθῶν ὄνησιν πᾶσι. ταῦτ´
[14, 7]   παρὰ Ἀρκάσι κίδαρις, παρὰ Σικυωνίοις  τε   ὁ ἀλητήρ. οὕτως δὲ καὶ
[14, 16]   ὅτι πεποιήκασιν ἄνδρες ἔνδοξοι Χρυσόγονός  τε   ὁ αὐλητής, ὥς φησιν Ἀριστόξενος
[14, 9]   πρῶτος Οἰνώπας· ὃν ἐζήλωσαν Πολύευκτός  τε   ὁ Ἀχαιὸς καὶ Διοκλῆς ὁ
[14, 1]   ἐν δὲ τούτοις ἦσαν Καλλιμέδων  τε   ὁ Κάραβος καὶ Δεινίας, ἔτι
[14, 1]   κακὰ ἔπεα‘ καὶ μαινόμενα. Κλέαρχός  τε   ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Κορινθίοις φησίν·
[14, 22]   καὶ εὔτακτον παρεσκεύασεν εὐωχίαν· προδιηγησάμενός  τε   οἷον ἦν τὸ ἄριστον καὶ
[14, 21]   ἀργαδιστικὰ καὶ τὰ Βακχικά, ὅσα  τε   Ὀλυμπιὰς προθύεται οὗτος οἶδεν. μὴ
[14, 22]   ἀπὸ τοῦ κρείττονος ὠνόμαζον. ἀναγέγραπταί  τε   οὐδαμοῦ μαγείρῳ μισθός, ἀλλὰ κήρυκι.
[14, 12]   τε τᾶν μαλακοφλοίδων τετο τρωκτά  τε   παισὶν αδυιδη κάρυ´, ἄλλα θ´
[14, 19]   θερμάς τε κάπρου φλογίδας ἔβρυχέ  τε   πάνθ´ ἅμα. καὶ Ἄρχιππος ἐν
[14, 7]   προγύμνασμα οὖσα τοῦ πολέμου· ἐκμανθάνουσί  τε   πάντες ἐν τῇ Σπάρτῃ ἀπὸ
[14, 9]   ἅμα. κλύω δὲ Λυδὰς Βακτρίας  τε   παρθένους ποταμῷ παροίκους Ἅλυι Τμωλίαν
[14, 14]   χόνδρον τε καὶ ἐγκρίδας ἄλλα  τε   πέμματα καὶ μέλι χλωρόν. μνημονεύει
[14, 17]   τῇσι βαλανηφόροισι τῶν φοινίκων, ἵνα  τε   πεπαίνῃ σφιν ὁ ψὴν τὴν
[14, 21]   πάντων εἶπον τῶν παρακειμένων ἀποτράγημά  τε   πεποίημαι τὸν Τρομιλικόν, καταπαύσω τὸν
[14, 8]   μουσικὸν ὄργανον τὴν σαμβύκην διειλέχθαι  τε   περὶ αὐτοῦ Εὐφορίωνα τὸν ἐποποιὸν
[14, 4]   δασὺν ἴων καὶ κιττοῦ· καυνάκας  τε   περιβεβλημένοι παρέρχονται οἳ μὲν ἐκ
[14, 16]   Ἀλκμὰν οὕτως· ἤδη παρέξει πυάνιόν  τε   πολτὸν χίδρον τε λευκὸν κηρίναν
[14, 8]   ἁπάντων τῶν ἀρχαίων νομίμων ἥ  τε   προαίρεσις αὕτη κατελύθη καὶ τρόποι
[14, 2]   ἐσθ´ ὑπηρέτας. κώμοις μόνον θυραμάχοις  τε   πυγμαχίαισι νέων θέλοι παροίνων ἔμμεναι
[14, 8]   τοῖς τῶν ἐναντίων τείχεσι· καλεῖσθαί  τε   σαμβύκην, ἐπειδὴ ὅταν ἐξαρθῇ γίνεται
[14, 9]   δεῖ παρὰ τῷ Ἴωνι τόν  τε   σύνδεσμον, ἵν´ ᾖ μάγαδις αὐλός
[14, 4]   σοῦ ταῦτα συστρέφοντος. {Α. ἥ  τε   σύννομον τῆς κυφονώτου σῶμ´ ἔχουσα
[14, 8]   πολιορκητικῶν ὀργάνων σαμβύκη, οὗ τό  τε   σχῆμα καὶ τὴν κατασκευὴν ἀποδείκνυσι
[14, 7]   νάρθηκας καὶ λαμπάδας φέρουσιν ὀρχοῦνταί  τε   τὰ περὶ τὸν Διόνυσον καὶ
[14, 7]   {τὰ περὶ} τοὺς Ἰνδοὺς ἔτι  τε   τὰ περὶ τὸν Πενθέα. τακτέον
[14, 8]   οἶδεν, ἔργ´ ἀνδρῶν τε θεῶν  τε,   τά τε κλείουσιν ἀοιδοί. τὸ
[14, 12]   θάλλοντες ὥραις, ᾠά τ´ ἀμυγδαλίδες  τε   τᾶν μαλακοφλοίδων τετο τρωκτά τε
[14, 22]   πολυτελέστατοι τῶν Ἑλλήνων γεγενῆσθαι περί  τε   τὰς ἐσθῆτας καὶ τὴν δίαιταν·
[14, 20]   ὥρισαν καὶ διφθέραν περιβεβλῆσθαι πληγάς  τε   τεταγμένας λαμβάνειν κατ´ ἐνιαυτὸν ἀδικήματος
[14, 4]   καλεσάντων εἰσελθὼν καὶ πιὼν ἀναλαβών  τε   τὴν κιθάραν εἰς τοσοῦτον ἡμᾶς
[14, 15]   θυίαν καθαρὰν τρῖψον ἐπιμελῶς· συμμίξας  τε   τὴν ὀπώραν μάλαξον μέλιτι ἡψημένῳ,
[14, 10]   κοσμοῦντας παρατιθέναι καὶ οὕτως φιλάνθρωπον  {τε}   τὴν πανήγυριν συντελεῖν, ὥστε καὶ
[14, 10]   δεσπότας ὑπὸ τῶν οἰκετῶν ἀφηγεῖσθαί  τε   τῆς οἰκίας ἕνα αὐτῶν ἐνδεδυκότα
[14, 22]   Κλείδημος ἐν Πρωτογονίας πρώτῳ. Ὅμηρός  τε   τὸ ῥέζειν ἐπὶ τοῦ θύειν
[14, 1]   δ´ ἔφη πάνυ πιέζεσθαι διά  τε   τὸ φέρειν μηδὲν καὶ διὰ
[14, 9]   νικᾷ, ὡς Ἑλλάνικος ἱστορεῖ ἔν  τε   τοῖς ἐμμέτροις Καρνεονίκαις κἀν τοῖς
[14, 4]   τούτου ἰωνικὰ καλούμενα ποιήματα Ἀλεξάνδρου  τε   τοῦ Αἰτωλοῦ καὶ Πύρητος τοῦ
[14, 22]   τῆς σωτηρίας, τὸ προσφιλοτεχνεῖν διά  τε   τῶν ἡδυσμάτων ἐπὶ πλεῖον αὔξειν
[14, 22]   γλῶτταν εἰς ἀσχήμονας ἐπιθυμίας ἔνιά  τε   τῶν ἡδυσμάτων, κάθαλος, κάτοξος, χναυστικός,
[14, 16]   ἐλαία, κάππαρις, βολβός, μύκης. ἐπί  τε   τῶν τραγημάτων ὁμοίως· ἄμης, πλακοῦς,
[14, 19]   αὐτοῖς ζῴων τρεφομένων φησίν· τά  τε   τῶν φασιανῶν, οὓς τετάρους ὀνομάζουσιν,
[14, 22]   δύο κήρυκας ἔπεμπε καρπαλίμως ἄρνας  τε   φέρειν Πρίαμόν τε καλέσσαι. καὶ
[14, 2]   εἴδους διὰ τὴν παρθενίαν. ἑξῆς  τέ   φησι· ἀλλὰ μάταν ἀχόρευτος ἅδε
[14, 17]   φρένα τερπόμεναι, ἱερόδακρυν λίβανον εὐώδεις  τε   φοίνικας κασίαν τε ματεῦσαι, τέρενα
[14, 7]   {ἢ Ῥωμαίοις} γεγονόσι, καὶ τήν  τε   φωνὴν μεταβεβληκέναι τά τε λοιπὰ
[14, 7]   πόδας. τρόποι δ´ αὐτῆς οἵ  τε   ὠσχοφορικοὶ καὶ οἱ βακχικοί, ὥστε
[14, 4]   φησι Σωσίβιος, οὐκ ἄγαν σπουδαῖος,  ἅτε   δὴ κἀν τούτοις τὸ λιτὸν
[14, 9]   παλαιθέτων ὕμνων ἀοιδοί, τὸν ξένον  κοιμήσατε.   Θεόφιλος δ´ ὁ κωμικὸς ἐν
[14, 16]   ἑκάστῳ κειμένην ἐπὶ τῆς τραπέζης,  λέγετε   ἡμῖν, ὦ λίχνοι, τίς τοῦ
[14, 4]   τὴν σηπίαν ὀπιτθοτίλαν, ὡς λέγους´,  ὀνομάζετε·   τὸν ἀλεκτρυόνα δ´ ὀρτάλιχον, τὸν
[14, 22]   σκευάζετ´, εὐωχεῖσθε, προπόσεις πίνετε, λέπεσθε,  ματτυάζετε.   τῷ δὲ λέπεσθαι χρῶνται οἱ
[14, 22]   τοῦτο ταπεταλμένον σκευάζετ´, εὐωχεῖσθε, προπόσεις  πίνετε,   λέπεσθε, ματτυάζετε. τῷ δὲ λέπεσθαι
[14, 16]   μοι, ἵνα με τῆς πολυμαθίας  ἀγασθῆτε·   ἐρῶ δὲ πρότερον περὶ τῶν
[14, 8]   καὶ σκοποῦσιν ὅπως αὐτῶν μηθεὶς  μήτε〉   ἀκέφαλος ἔσται μήτε λαγαρὸς μήτε
[14, 8]   αὐτῶν μηθεὶς μήτε〉 ἀκέφαλος ἔσται  μήτε   λαγαρὸς μήτε μείουρος. ἀκέφαλοι δέ
[14, 8]   μήτε〉 ἀκέφαλος ἔσται μήτε λαγαρὸς  μήτε   μείουρος. ἀκέφαλοι δέ εἰσιν οἱ
[14, 5]   καὶ Πρατίνας δέ πού φησι·  μήτε   σύντονον δίωκε μήτε τὰν ἀνειμέναν
[14, 5]   πού φησι· μήτε σύντονον δίωκε  μήτε   τὰν ἀνειμέναν Ἰαστὶ μοῦσαν, ἀλλὰ
[14, 9]   μέ τι φρὴν ἐφίμερον ὕμνον  υεναιτε   ὅθεν αδε τις ἀλλὰ χρυσοφανια
[14, 22]   εἴη εἴτε ὄρνις εἴτε λάχανον  εἴτε   ἱερεῖον εἴτε πεμμάτιον. τοῦτο δὲ
[14, 22]   δὲ ματτυάζειν τὸ παρασκευάζειν αὐτά,  εἴτε   ἰχθὺς εἴη εἴτε ὄρνις εἴτε
[14, 18]   εἴτ´ ἐν τοῖς αὑτοῦ χωρίοις  εἴτε   καὶ ἐν ἄλλων, ἱερὰς μὲν
[14, 18]   ἂν ἀγροίκου ὀπώρας γεύσηται, βοτρύων  εἴτε   καὶ σύκων, πρὶν ἐλθεῖν τὴν
[14, 22]   εἴτε ἰχθὺς εἴη εἴτε ὄρνις  εἴτε   λάχανον εἴτε ἱερεῖον εἴτε πεμμάτιον.
[14, 16]   τοῖς περὶ Μαντικῆς Ἀξιόπιστον τὸν  εἴτε   Λοκρὸν γένος ἢ Σικυώνιον τὸν
[14, 22]   παρασκευάζειν αὐτά, εἴτε ἰχθὺς εἴη  εἴτε   ὄρνις εἴτε λάχανον εἴτε ἱερεῖον
[14, 22]   Μακεδόνες τοῖς Ἀττικοῖς κατέδειξαν ἡμῖν  εἴτε   πάντες οἱ θεοί· οὐκ οἶδα
[14, 22]   ὄρνις εἴτε λάχανον εἴτε ἱερεῖον  εἴτε   πεμμάτιον. τοῦτο δὲ δῆλόν ἐστιν
[14, 22]   ἐστί μοι τῆς ματτύης, τοῦτ´  εἴτε   πρῶτοι Μακεδόνες τοῖς Ἀττικοῖς κατέδειξαν
[14, 22]   τις ἡμῖν ἐγχεάτω καὶ ματτύην  ποιεῖτε   θᾶττον. Ἄλεξις δ´ ἐν Πυραύνῳ
[14, 4]   τὸ θέατρον λέγοντες· ἀνάγετ´, εὐρυχωρίαν  ποιεῖτε   τῷ θεῷ· ἐθέλει γὰρ {ὁ
[14, 21]   τι ἦν— ἔφη· ἀγνοεῖν μοι  δοκεῖτε,   ὦ ἄνδρες δαιταλῆς, ὅτι καὶ
[14, 16]   ἀλλ´ ἐπειδὴ καὶ κοπτήν τινα  καλεῖτε,   ὁρῶ δὲ ἑκάστῳ κειμένην ἐπὶ
[14, 9]   πρώτῳ περὶ Αὐλῶν Τρήσεως λέγοντα  πέντε   γένη εἶναι αὐλῶν, παρθενίους, παιδικούς,
[14, 10]   προσαγορευομένην ἐν Βαβυλῶνι ἐπὶ ἡμέρας  πέντε,   ἐν αἷς ἔθος εἶναι ἄρχεσθαι
[14, 7]   πάντες ἐν τῇ Σπάρτῃ ἀπὸ  πέντε   ἐτῶν πυρριχίζειν. ἡ δὲ καθ´
[14, 19]   ἴδῃ, ὄψετ´ ἐκ τούτου πονηροὺς  πέντε   παῖδας γεγονότας. Ἄλεξις δ´ ἐν
[14, 3]   τὴν Δήμητρα ὁτὲ μὲν Χλόην,  ὁτὲ   δὲ Ἰουλώ. ἀπὸ τῶν οὖν
[14, 7]   τὸν παιᾶνα δὲ ὁτὲ μὲν  ὁτὲ   δὲ οὔ. εἰσὶ δὲ καὶ
[14, 7]   Διόνυσον, καὶ τὸν παιᾶνα δὲ  ὁτὲ   μὲν ὁτὲ δὲ οὔ. εἰσὶ
[14, 3]   καὶ ἰούλους· καὶ τὴν Δήμητρα  ὁτὲ   μὲν Χλόην, ὁτὲ δὲ Ἰουλώ.
[14, 8]   πρὸς Ἀστυάγην προείδοντο οἱ ᾠδοί.  ὅτε   γάρ, φησίν, ᾐτήσατο τὴν εἰς
[14, 4]   πολλὰ δεινά, ἀτὰρ καὶ τόδε,  ὅτε   τὴν ἀδελφὴν Ἀρσινόην ἐγεγαμήκει· εἰς
[14, 9]   γυναιξὶν ὄργανά τινα ποιά, ὧν  ὅτε   τις ἅπτοιτο τοῖς δακτύλοις ποιεῖν
[14, 4]   ἐπιχώριος ἰατρὸς εἴπῃ τρυβλίον τούτῳ  δότε   πτισάνης ἕωθεν‘ καταφρονοῦμεν εὐθέως· ἂν
[14, 20]   ἐδέσμασι. λιπαρούντων δὲ τῶν Θασίων  δότε,   φησί, φέροντες ἐκείνοις, δείξας αὐτοῖς
[14, 22]   οὐκοῦν τὸ μὲν γλαυκίδιον, ὥσπερ  ἄλλοτε,   ἕψειν ἐν ἅλμῃ φημί. {Β.
[14, 4]   κατὰ νόμους τοὺς μουσικούς. οὗτός  ποτε   βράδιον ἥκων ἐπὶ τὸ συμπόσιον
[14, 19]   φωνή, ὃς οὐδὲ φασιανικοῦ ὄρνιθός  ποτε   γεύσασθαι ὡμολόγησεν, ἀλλ´ ὥσπερ τι
[14, 9]   τῶν ὀργάνων οὐδ´ εἰ γέγονέ  ποτε   γινώσκεται· καθάπερ ὁ Πυθαγόρου τοῦ
[14, 4]   γυναῖκας {καὶ} μοιχοὺς καὶ μαστροπούς,  ποτὲ   δὲ ἄνδρα μεθύοντα καὶ ἐπὶ
[14, 1]   τῶν ὑπάρχων αὐτοῦ, ἐπειδὴ ἔσκωψέ  ποτε   ἐν συμποσίῳ τὴν Ἀρσινόην (γυνὴ
[14, 9]   τῆς Ἑλλάδος Βίου, ἐπιχωριάσαι φάσκων  ποτὲ   καθ´ ὑπερβολὴν εἰς τὸ προσορχεῖσθαί
[14, 1]   καὶ ὀργισθεὶς ἔφη φανήσομαί σοί  ποτε   καὶ λέων. ὕστερον γὰρ ἀφισταμένων
[14, 5]   κατὰ Σιμωνίδην καὶ Πίνδαρον ἐχρήσαντό  ποτε,   καὶ πάλιν κατεφρονήθη. (τρεῖς οὖν
[14, 9]   τὴν μάγαδιν, μετασκευασθῆναι δ´ ὀψέ  ποτε   καὶ σαμβύκην μετονομασθῆναι. πλεῖστον δ´
[14, 1]   ἦν πλέον, οἰόμενος ἐξηπατῆσθαι ἔρχεταί  ποτε   κατὰ τύχην εἰς Δῆλον· καὶ
[14, 4]   ποιεῖ τὰ ἔξω κόσμου, ὑποκρινόμενος  ποτὲ   μὲν γυναῖκας {καὶ} μοιχοὺς καὶ
[14, 16]   Βρεττίᾳ παρίστησι διὰ τούτων· εἶδές  ποτε   πίνουσιν ἀνθρώποις ἀπίους παρακειμένας ἐν
[14, 5]   μεγάλην σφαγὴν ἐποιήσαντο, εἰς ἅς  ποτε   πόλεις Ἀρκαδικὰς κατὰ τὴν δίοδον
[14, 5]   καὶ τοῖς ἤθεσιν διαφέρων, εἴ  ποτε   συνέβαινεν χαλεπαίνειν αὐτὸν δι´ ὀργήν,
[14, 9]   οὔσης κατὰ Ἀνακρέοντα (ὀψὲ γάρ  ποτε   τὰ πολύχορδα ὀφθῆναι) μνημονεύων αὐτῆς
[14, 7]   καὶ Ἀσωπόδωρος ὁ Φλιάσιος κροταλιζομένου  ποτέ   τινος τῶν αὐλητῶν διατρίβων αὐτὸς
[14, 17]   τις ὕστερον ἐγένετο. εἰσενέγκαντος γάρ  ποτε   τῶν εὐνούχων τινὸς ἐν τοῖς
[14, 12]   διατριβὴν ἐξεῦρε καὶ ἀργοὺς ἔχειν  μηδέποτε   τὰς σιαγόνας. καὶ ἐν Ὁμοίᾳ—
[14, 20]   κατ´ ἐνιαυτὸν ἀδικήματος χωρίς, ἵνα  μήποτε   δουλεύειν ἀπομάθωσιν. πρὸς δὲ τούτοις
[14, 19]   ἱεροί εἰσι τῆς Ἥρας. καὶ  μήποτε   πρώτιστοι καὶ ἐγένοντο καὶ ἐτράφησαν
[14, 22]   τῶν εἰς ματτύην οὐδέτερος εἶδε  πώποτε.   ἄλλος δέ τίς φησιν· περιφέρειν
[14, 21]   ἦ πολλὰ μὲν δὴ προεκπονῇ,  Τηλέμβροτε,   γράφων· ἐνταῦθα μέντοι τυρὸς ἐξ
[14, 8]   τοῦ Ἀστυάγους μετὰ τῶν φίλων  τότε   Ἀγγάρης ὄνομα (οὗτος δ´ ἦν
[14, 10]   τὴν χώραν κατέσχον, ἀπομίμημα τῆς  τότε   γενομένης ἑορτῆς καὶ θύοντας Διὶ
[14, 10]   δὲ μηνὶ Γεραιστίῳ· πανήγυρις δὲ  τότε   γίνεται πολυήμερος, ἧς ἐν μιᾷ
[14, 6]   τῆς ἐν τοῖς χοροῖς εὔσχημον  τότε   καὶ μεγαλοπρεπὲς καὶ ὡσανεὶ τὰς
[14, 12]   οὕτως παρέζων χρηστῶς οὐκ ἔζων  τότε.   Κλέαρχος Πανδρόσῳ· λάβ´ ὕδωρ κατὰ
[14, 7]   ἐκ χορῶν, ὡς καὶ ἡ  τότε   τραγῳδία· διόπερ οὐδὲ ὑποκριτὰς εἶχον.
[14, 12]   {Β. οὐ φιλοτραγήμων εἰμί πως  ἑκάστοτε.   Ἄλεξις Πολυκλείᾳ— ἑταίρας δ´ ὄνομα
[14, 1]   αἰεὶ λεγομένους λόγους καὶ ἀκροάματα  ἑκάστοτε   διάφορα ἐπεισάγει ὁ λαμπρὸς ἡμῶν
[14, 22]   ἐξαφεῖναι, εἶθ´ οὕτως τὸ λάγανον  κατάθρυπτε.   οὗτος ὁ〉 ματτύης ἐν τοῖς
[14, 19]   ὄρνεον καὶ ὀλιγωρεῖ τῶν νεωτέρων,  ὥστε   ἀνάγκη τοῖς ἱερεῦσιν ἐπιμελεῖσθαι αὐτῶν.
[14, 4]   ἀγάλλεται, δείπνου προφήτην λιμὸν ἐκκαλουμένη.  ὥστε   γ´ εἴσιθι· μὴ μέλλε, χώρει.
[14, 1]   δὲ ἔφη παρεῖναι πάντα τἀπιτήδεια  ὥστε   δειπνεῖν τἀλλότρια. καὶ τὸν παῖδα
[14, 19]   νομάδας ὄρνιθας ὑποβαλὼν ἐποίησε πλῆθος,  ὥστε   καὶ σιτεῖσθαι· τὸ γὰρ βρῶμα
[14, 7]   τε ὠσχοφορικοὶ καὶ οἱ βακχικοί,  ὥστε   καὶ {τὴν ὄρχησιν} ταύτην εἰς
[14, 10]   φιλάνθρωπον {τε} τὴν πανήγυριν συντελεῖν,  ὥστε   καὶ τοὺς ξένους ἅπαντας ἐπὶ
[14, 1]   λέγειν ὅπου κατωρύχοι τὸ χρυσίον·  ὥστε   μάτην ὕστερον κοινῇ σκάπτοντας αἰσθέσθαι
[14, 5]   ὅλην πολιτείαν τὴν μουσικὴν παραλαβεῖν,  ὥστε   μὴ μόνον {ἐν} παισὶν ἀλλὰ
[14, 3]   εἶναι τοὺς λεγομένους Ἰοῦς δρόμους·  ὥστε   μὴ μόνον τῶν ἀνθρώπων τοὺς
[14, 1]   μέσον στῆσαί τινας ἀγκαλίδας ἔχοντας,  ὥστε   μὴ παρελθεῖν μηδένα. Πανταλέοντος δὲ
[14, 4]   χλιαίνετ´, αἴρεθ´, ἕψεται, παφλάζεται, προσκάεθ´·  ὥστε   μηδ´ ἂν εἰ χαλκοῦς ἔχων
[14, 13]   τῆς τραπέζης πήχεων ἔσται τριῶν,  ὥστε   τὸν δειπνοῦντ´ ἐπαίρειν, ἄν τι
[14, 2]   γὰρ ἀλλ´ ηὔλουν ἔτι μαθόντες  ὥστε   τοὺς αὐλοὺς σύ τε αυτητελετηψεθειθαμεν
[14, 22]   φησὶν ἐν Ἁρπαζομένῳ· γυμνῷ φυλακὴν  ἐπίταττε,   καὶ διὰ τριῶν ποτηρίων με
[14, 6]   ἕσταμεν τόδε. καίτοι μᾶλλον ἴσως  ἥρμοττε   τὴν οἰκίαν πλήρη εἶναι μουσικῶν
[14, 20]   Γαλλικαί, οὐκ ἀπολείπονται δὲ αὐτῶν  οὔτε   αἱ ἀπὸ Κιβύρας τῆς Ἀσιατικῆς
[14, 20]   αἱ ἀπὸ Κιβύρας τῆς Ἀσιατικῆς  οὔτε   αἱ Λύκιαι. μνημονεύει δ´ αὐτῶν
[14, 17]   ὅσον ἀπαρχήν. ξενικῷ δὲ οὐδενὶ  οὔτε   βρώματι οὔτε ποτῷ ᾤετο δεῖν
[14, 5]   ἱλαρόν, ἀλλὰ σκυθρωπὸν καὶ σφοδρόν,  οὔτε   δὲ ποικίλον οὔτε πολύτροπον. τὸ
[14, 5]   Ἰαστὶ γένος ἁρμονίας οὔτ´ ἀνθηρὸν  οὔτε   ἱλαρόν ἐστιν, ἀλλὰ αὐστηρὸν καὶ
[14, 14]   συμμεμιγμένους γούρους φακοῖσι. κεῖθι δ´  οὔτε   πεμμάτων ἄπεστιν οὐδ´ ἑνασσεν ἀνθρώποισι
[14, 5]   καὶ σφοδρόν, οὔτε δὲ ποικίλον  οὔτε   πολύτροπον. τὸ δὲ τῶν Αἰολέων
[14, 17]   ξενικῷ δὲ οὐδενὶ οὔτε βρώματι  οὔτε   ποτῷ ᾤετο δεῖν ὁ Ξέρξης
[14, 19]   ἐπὶ τοῖς δ´ ἐγὼ μάγειρος.  οὔτε   Σικελία καυχήσεται τρέφειν τοιοῦτον ἄρταμον
[14, 1]   οὔτε τῶν πλεῖον πινόντων ὄντες  οὔτε   τῶν ἐξοίνων γινομένων πληθούσης ἀγορᾶς
[14, 1]   ἀργίας. ἀλλ´ οὐχ ἡμεῖς γε  οὔτε   τῶν πλεῖον πινόντων ὄντες οὔτε
[14, 2]   ποδὸς διαρριφά, θριαμβοδιθύραμβε, κισσόχαιτ´ ἄναξ,  ἄκουε   τὰν ἐμὰν Δώριον χορείαν. (περὶ
[14, 18]   Κατακολλωμένῳ φησίν· ἀλλὰ παραλαβὼν ἀκράτῳ  κροῦε   καὶ δίδου πυκνὰς καὶ βότρυς
[14, 9]   δὴ πρώτην ᾑρεῖτο τῶν ἁρμονιῶν  μετέστρεφε   τῷ ποδὶ τὴν βάσιν εὔτροχον
[14, 16]   ἀφ´ οὗ τὴν ἐξ ἀρχῆς  εἴληφε   προσηγορίαν) καὶ ἐνίκησεν. (Μένανδρος δ´
[14, 22]   ζῶμεν. {Β. τίνα τρόπον; {Α.  πρόσεχε,   κἀγώ σοι φράσω. ἀλληλοφαγίας καὶ
[14, 7]   μουσικὴν τὸ καλὸν καὶ πάντ´  εἶχε   κατὰ τὴν τέχνην τὸν οἰκεῖον
[14, 19]   ἀλλ´ ὥσπερ τι κειμήλιον ἀνακείμενον  εἶχε   τούσδε τοὺς ὄρνιθας. εἰ δὲ
[14, 1]   ἔφη· εἴρῃ μ´ ἀμφὶ γέλωτος,  ἀμείλιχε,   μειλιχίοιο· δώσει σοι μήτηρ οἴκοι·
[14, 4]   ἐν ῥυθμῷ καὶ λέγοντες· σοί,  Βάκχε,   τάνδε μοῦσαν ἀγλαίζομεν, ἁπλοῦν ῥυθμὸν
[14, 19]   τεμάχη θερμάς τε κάπρου φλογίδας  ἔβρυχέ   τε πάνθ´ ἅμα. καὶ Ἄρχιππος
[14, 4]   τῶν πόλεων· διόπερ τῆς δεούσης  ἔτυχε   τιμωρίας. ἐκπλεύσαντα γὰρ αὐτὸν τῆς
[14, 9]   Αὐλητῶν, οὐδὲ Φίλλις ὁ Δήλιος·  ξυνέγραψε   γὰρ καὶ οὗτος περὶ Αὐλητῶν
[14, 15]   καὶ λειάνας ἐκτεμὼν κατάτεμνε καὶ  ἕψε   εἰς ἔλαιον θερμότατον εἰς ἠθμὸν
[14, 22]   ἐπιφέρει εὐθύς· καὶ νομάδα παχεῖαν  ἕψε   καὶ νεοσσοὺς τῶν ἤδη κοκκυζόντων,
[14, 9]   τῆς μαγάδιδος οὔσης κατὰ Ἀνακρέοντα  (ὀψὲ   γάρ ποτε τὰ πολύχορδα ὀφθῆναι)
[14, 9]   εἶναι τὴν μάγαδιν, μετασκευασθῆναι δ´  ὀψέ   ποτε καὶ σαμβύκην μετονομασθῆναι. πλεῖστον
[14, 1]   ἕνα τῶν ὑπάρχων αὐτοῦ, ἐπειδὴ  ἔσκωψέ   ποτε ἐν συμποσίῳ τὴν Ἀρσινόην



Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 6/05/2010