Livre, chapitre
[14, 22]	ζέσαι. {Β. τὸ δ´ ἐγχέλειον;	{Α.	ἅλες, ὀρίγανον, ὕδωρ. {Β. ὁ
[14, 11]	ᾠὸν δέ; {Β. καταπίνοιμ´ ἄν.	{Α.	ἄλλου δεῖ τινος; ἐν δὲ
[14, 22]	Τυνδάριχος ὁ Σικυώνιος, ἢ Ζωπυρῖνος.	{Α.	αὐτὸς εὕρηκας δὲ τί; {Α.
[14, 22]	ὀπτᾶν ὅλον. {Β. τὸν γαλεόν;	{Α.	ἐν ὑποτρίμματι ζέσαι. {Β. τὸ
[14, 4]	ὁρῶ μασωμένους, σοῦ ταῦτα συστρέφοντος.	{Α.	ἥ τε σύννομον τῆς κυφονώτου
[14, 22]	εὐσεβείας οὖν ἀφεὶς παῦσαι λέγων.	{Α.	ἥμαρτον. ἀλλὰ δεῦρο νῦν〉 συνείσιθι
[14, 9]	τί πρὸς τὸν Ἀργᾶν οὗτος;	{Α.	ἡμέρας δρόμῳ κρείττων. καὶ Ἀναξανδρίδης
[14, 11]	νῖψαι χεῖρας οὐ πρόσθεν δίδως;	{Α.	ἡνίκα τράπεζά γ´ ἐκποδὼν ἀπαίρεται.
[14, 11]	ἐν Ἡρακλεῖ καὶ Ἡρόδοτος ἐν	αʹ	καὶ ἐπιδορπίσασθαι δ´ ἔλεγον τὸ
[14, 22]	περὶ πόδ´ εἶ τῷ δεσπότῃ.	{Α.	καταρχόμεθ´ ἡμεῖς οἱ μάγειροι, θύομεν,
[14, 12]	χειρός. {Β. μηδαμῶς· καλῶς ἔχει.	{Α.	λάβ´, ὦγάθ´, οὐδὲν χεῖρον. ἡ〉
[14, 11]	σφόδρα, διας μέλιτι προσπαίζειν βίαι.	{Α.	μελίπηκτα δ´ εἴ σοι προσφέροι;
[14, 22]	καινὸς γάρ ἐστιν οὑτοσὶ Παλαίφατος.	{Α.	μετὰ ταῦτα γαστρίον τις ὠνθυλευμένον
[14, 11]	δὲ〉 τῷ με κηλήσεις τρόπῳ;	{Α.	μύρῳ σε χρίσω πάμπαν εὐόσμῳ
[14, 22]	φημί. {Β. τὸ δὲ λαβράκιον;	{Α.	ὀπτᾶν ὅλον. {Β. τὸν γαλεόν;
[14, 22]	χλόη. {Β. πρόσεστι θύννου τέμαχος.	{Α.	ὀπτήσεις. {Β. κρέας ἐρίφειον; {Α.
[14, 22]	{Α. ὀπτήσεις. {Β. κρέας ἐρίφειον;	{Α.	ὀπτόν. {Β. θάτερον; {Α. τἀναντία.
[14, 16]	πολλοῖς πολλάκις δήπου. τί οὖν;	{Α.	οὐκοῦν ἕκαστος ἐκλεγόμενος λαμβάνει τῶν
[14, 13]	κατάρατος. {Β. θρῖα, τυρόν, ἐγχύτους.	{Α.	παῖ Δρόμων. {Β. κάνδυλον ᾠά
[14, 22]	ὅλως; {Β. τοιοῦτόν ἐστι τοῦτο;	{Α.	πάνυ γε, βάρβαρε. τοῦ θηριώδους
[14, 17]	δέ. ~Ἡρόδοτος δ´ ἐν τῇ	αʹ	περὶ Βαβυλῶνος λέγων φησίν· εἰσὶ
[14, 19]	Ἀριστοτέλους δὲ μαθητής, ἐν τῷ	αʹ	περὶ Μιλήτου γράφει περὶ αὐτῶν
[14, 4]	καλοῦσιν, ὡς Ἀριστοκλῆς φησιν ἐν	αʹ	περὶ Χορῶν, τῷ τὸν Μάγνητα
[14, 4]	πνοήν. {Β. λέγεις μάγειρον ζῶντα.	{Α.	πλησίον δέ γε ταύτης ἄσιτος
[14, 21]	γὰρ ἂν μένων ἄδειπνος ἦν.	{Α.	πότερ´ οὖν ἀφεῖσαι; {Β. κατ´
[14, 11]	ἄν; {Β. εἴ τις ἐγχέοι.	{Α.	πρὸς ἀμυγδάλας δὲ πῶς ἔχεις;
[14, 22]	βίον ζῶμεν. {Β. τίνα τρόπον;	{Α.	πρόσεχε, κἀγώ σοι φράσω. ἀλληλοφαγίας
[14, 9]	ὁδί. {Β. τίνων ποιητὴς ᾀσμάτων;	{Α.	σεμνῶν πάνυ. {Β. τί πρὸς
[14, 22]	{Α. τἀναντία. {Β. ὁ σπλήν;	{Α.	σεσάχθω. {Β. νῆστις; {Β. ἀπολεῖ
[14, 22]	{Α. αὐτὸς εὕρηκας δὲ τί;	{Α.	τὰ μέγιστα. {Β. ποῖα ταῦτα;
[14, 22]	ἐρίφειον; {Α. ὀπτόν. {Β. θάτερον;	{Α.	τἀναντία. {Β. ὁ σπλήν; {Α.
[14, 22]	ὀρίγανον, ὕδωρ. {Β. ὁ γόγγρος;	{Α.	ταὐτόν. {Β. ἡ βατίς; {Α.
[14, 22]	τὰ μέγιστα. {Β. ποῖα ταῦτα;	{Α.	τοὺς τεθνηκότας (ἐγὼ δὲ τοιουτονὶ
[14, 12]	ἤκουσας βίον ἀληλεμένον; {Β. ναί.	{Α.	τοῦτ´ ἐκεῖν´ ἔστιν σαφῶς· ἄμητες,
[14, 12]	δὲ μᾶλλον. {Β. εὖ πάνυ.	{Α.	τραγήματ´ αἰσθάνομαι γὰρ ὅτι νομίζεται
[14, 22]	{Α. ταὐτόν. {Β. ἡ βατίς;	{Α.	χλόη. {Β. πρόσεστι θύννου τέμαχος.
[14, 11]	σοι προσφέροι; {Β. τρώγοιμι καί.	{Α.	ᾠὸν δέ; {Β. καταπίνοιμ´ ἄν.
[14, 13]	μόσχον ἔλαβες, δέλφακας, χοίρους, λαγώς·	{Α.	ὡς ἀλαζὼν ὁ κατάρατος. {Β.
[14, 2]	αὐλητικὴν εἰρηκέναι περὶ τῆς Ἀθηνᾶς·	ἁ	μὲν Ἀθάνα τὤργαν´ ἔρριψέν θ´
[14, 16]	τὴν μελίαν καὶ τὴν τέρμινθον,	ἃ	δὴ νῦν πιστάκια οἱ Σύροι
[14, 16]	καὶ μακρόν, παρεμφερῆ τοῖς δακρύοις,	ἃ	δὴ ῥαγῶν τρόπον ἀλλήλοις ἐπιβάλλει,
[14, 12]	ὅ τι κα διδῷ τις.	ἃ	Ζανὸς καλέοντι τρώγματ´. ἔπειτ´ ἐπένειμεν
[14, 22]	ἀκήκοα τὰ τῶν μαγείρων πάνθ´	ἃ	καθ´ ἑκάστου κακὰ ἀντεργολαβοῦντος ἔλεγον·
[14, 14]	καὶ μέλιτος κατασκευάζεσθαι ἐφήβαια γυναικεῖα,	ἃ	καλεῖσθαι κατὰ πᾶσαν Σικελίαν μυλλοὺς
[14, 5]	δὲ ἐν Λακεδαίμονι χώματα μεγάλα,	ἃ	καλοῦσι τάφους τῶν μετὰ Πέλοπος
[14, 13]	ἔτι δὲ Φαίτου. ἡμεῖς δὲ	ἃ	μετεγράψαμεν ὀνόματα πλακούντων τούτων σοι
[14, 15]	καὶ ἀμύγδαλα, ἔτι δὲ μήκων,	ἃ	{ὃν} φρύξας θεράπευσον καλῶς καὶ
[14, 22]	τὰ παρὰ τοῖς Σπαρτιάταις ἐπαίκλεια,	ἃ	σημαίνει τὰς ἐπιδειπνίδας, ματτύας φησὶ
[14, 14]	ἄρτου τὰ ἀποθραυόμενα ψωθία καλεῖσθαι,	ἃ	τινὰς ὀνομάζειν ἀτταράγους. ΙΤΡΙΟΝ πεμμάτιον
[14, 2]	εὐηράτοιο κάλλεος ὀξὺς ἔρως ἔτειρεν,	ᾇ	παρθενίαν ἄγαμον καὶ ἄπαιδ´ ἀπένειμε
[14, 9]	αδε τις ἀλλὰ χρυσοφανια κρέμβαλα	χαλκοπάραα	χερσίν. Ἕρμιππος δ´ ἐν Θεοῖς
[14, 14]	καὶ μέμνηται αὐτοῦ Ἐπίχαρμος ἐν	Γᾷ	καὶ Θαλάσσᾳ. ΓΟΥΡΟΣ ὅτι πλακοῦντος
[14, 2]	τίς ὕβρις ἔμολεν ἐπὶ Διονυσιάδα	πολυπάταγα	θυμέλαν; ἐμὸς ἐμὸς ὁ Βρόμιος·
[14, 6]	ἀλλὰ ἐν τῷ εὖ τὸ	μέγα.	ἐστὶ δὲ καὶ τὰ τῶν
[14, 8]	ἀφεῖται εἰς τὸ ἕλος θηρίον	μέγα,	θρασύτερον ὑὸς ἀγρίου· ὃ ἂν
[14, 6]	ἐπιβαλλομένου τινὸς τῶν μαθητῶν αὐλεῖν	μέγα	καὶ τοῦτο μελετῶντος, πατάξας εἶπεν
[14, 7]	τί τοῦτ´; εἶπεν, δῆλον ὅτι	μέγα	κακὸν γέγονεν, ὡς οὐκ ἂν
[14, 6]	ἐλευθερίους, ἐν τῷ εὖ τὸ	μέγα	περιλαμβάνοντες· καὶ τὰ σχήματα μετέφερον
[14, 9]	λαλήσω μικρὸν ἅμα σοι καὶ	μέγα.	τὴν ἀπορίαν οὖν μοι ταύτην
[14, 17]	τὸ δένδρον ὁ λωτὸς οὐ	μέγα,	τραχὺ δὲ καὶ ἀκανθῶδες, ἔχει
[14, 12]	κέρας. ταῖσιν δὲ μέσσαις ἐγκαθιδρύθη	μέγα	χάρμα βροτοῖς, λευκὸς μυελὸς γλυκερός,
[14, 17]	πρόελε τῶν πεφωσμένων. καὶ μετ´	ὀλίγα	δέ· οὐκ ἰσχάδας οἴσεις τῶν
[14, 22]	τις· καὶ εὐθέως περιεφέρετο περδίκεια	ὀλίγα	καὶ χήνεια ὀπτὰ καὶ τρύφη
[14, 11]	λέγων οὕτως· εἰπέ μοι, ὡς	ὀλίγα	λοιπὰ τῶν ἐπιτραπεζωμάτων; {Β. ὁ
[14, 21]	μάγειρον μαίσωνα, τὸν δ´ ἐκτόπιον	τέττιγα.	Χρύσιππος δ´ ὁ φιλόσοφος τὸν
[14, 9]	κατὰ μικρὸν ἠδύναντο ἐπιψαῦσαι. τοῦ	Ἀργᾶ	μνημονεύει Ἄλεξις ἐν Ἀποβάτῃ οὕτως·
[14, 2]	αὐλῶν χρείαν ἐν τούτοις· ἢ	Φρύγα	καλλιπνόων αὐλῶν ἱερῶν βασιλῆα, Λυδὸν
[14, 9]	κατὰ τὴν ἕκτην καὶ εἰκοστὴν	ὀλυμπιάδα,	ὡς Σωσίβιός φησιν ἐν τῷ
[14, 2]	χορεύματα; τίς ὕβρις ἔμολεν ἐπὶ	Διονυσιάδα	πολυπάταγα θυμέλαν; ἐμὸς ἐμὸς ὁ
[14, 3]	ἐγένετο δὲ τὸ πάθος περὶ	Λευκάδα.	σωφρονικὸν δὲ πάνυ κατεσκεύασεν ὁ
[14, 2]	ἀχόρευτος ἅδε ματαιολόγων φάμα προσέπταθ´	Ἑλλάδα	μουσοπόλων σοφᾶς ἐπίφθονον βροτοῖς τέχνας
[14, 22]	τῆς ἑψήσεως ἐπιφέρει εὐθύς· καὶ	νομάδα	παχεῖαν ἕψε καὶ νεοσσοὺς τῶν
[14, 1]	ὥστε δειπνεῖν τἀλλότρια. καὶ τὸν	παῖδα	δ´ ἔφη πάνυ πιέζεσθαι διά
[14, 7]	τοῦ κελευστοῦ καὶ τὴν καλουμένην	πινακίδα.	σχήματα δέ ἐστιν ὀρχήσεως ξιφισμός,
[14, 5]	ἐκάλουν ἁρμονίαν· ἐκάλουν δὲ καὶ	Αἰολίδα	ἁρμονίαν ἣν Αἰολεῖς ᾖδον· Ἰαστὶ
[14, 5]	πρότερον μὲν οὖν, ὡς ἔφην,	Αἰολίδα	αὐτὴν ἐκάλουν, ὕστερον δ´ ὑποδώριον,
[14, 5]	ἐστὶν ὑποδώριον {τὰ μέλη} εἰκότως	Αἰολίδα	φησὶν εἶναι τὴν ἁρμονίαν ὁ
[14, 5]	φησὶν ὁ Ἡρακλείδης, ἣν ἐκάλουν	Αἰολίδα,	ὡς καὶ Λᾶσος ὁ Ἑρμιονεὺς
[14, 4]	λαβὼν αὐτὸν καὶ εἰς μολυβῆν	κεραμίδα	ἐμβαλὼν καὶ ἀναγαγὼν εἰς τὸ
[14, 22]	δ´ ἄλλων Ἑλλήνων οἱ πλεῖστοι	ἐπιδειπνίδα.	τοσούτων καὶ περὶ τῆς ματτύης
[14, 9]	ἀρθμῷ χέρα καμψιδίαυλον ἀναστρωφῶν τάχος	οἶδα	δὲ καὶ ἄλλο ὄργανον ᾧ
[14, 13]	μέμνημαι τούτων σοι καὶ μεταδώσω.	οἶδα	δὲ καὶ Καλλίμαχον ἐν τῷ
[14, 17]	χύτρας καλοῦσι τὰς μελαίνας ἰσχάδας.	οἶδα	δὲ καὶ Πάμφιλον εἰρηκότα πρόκνιδας
[14, 7]	ἄλλως ἐν τοῖς πολλοῖς εὐδοκιμήσαντος.	οἶδα	δέ τινας τοῦθ´ ἱστορήσαντας ὡς
[14, 6]	Διωνύσοι´ ἄνακτος καλὸν ἐξάρξαι μέλος	οἶδα	διθύραμβον, οἴνῳ συγκεραυνωθεὶς φρένας. καὶ
[14, 1]	ἡμεῖς περὶ τούτων. καίτοι γε	οἶδα	καὶ Ἀνάχαρσιν τὸν Σκύθην ἐν
[14, 22]	εἴτε πάντες οἱ θεοί· οὐκ	οἶδα	πλήν ἐστίν γε μουσικωτάτου τινός
[14, 7]	ὠρχοῦντο, ἃς καὶ μακτιστρίας ὀνομαζομένας	οἶδα.	(τὰ δὲ στασιμώτερα καὶ πυκνότερα
[14, 5]	σαφέστερόν φησιν· πρέπει τοι πᾶσιν	ἀοιδὰ	λαβράκταις Αἰολὶς ἁρμονία. πρότερον μὲν
[14, 1]	δ´ ἂν ἐπανέλθῃ εἰς τὴν	πατρίδα	γελάσειν, ὡς οὐδὲν ἦν πλέον,
[14, 21]	βασιλέως καὶ παραλαβὼν τὴν Ἁρμονίαν	αὐλητρίδα	καὶ αὐτὴν οὖσαν τοῦ βασιλέως
[14, 1]	σκηνῆς οὐχ ἑώρακα ἐξιοῦσαν, τὴν	αὐλητρίδα	Λάμιαν λέγων. ἀπαγγελθέντος δὲ καὶ
[14, 9]	ἐν τοῖς περὶ Τεχνιτῶν (τὴν	πηκτίδα,	ἣν τὴν αὐτὴν εἶναι τῇ
[14, 9]	(Διογένης δ´ ὁ τραγικὸς διαφέρειν	πηκτίδα	μαγάδιδος, λέγων οὕτως ἐν τῇ
[14, 9]	δευτέρῳ περὶ Μουσικῆς διαφέρειν φησὶ	πηκτίδα	μαγάδιδος, λέγων οὕτως· φοίνικες, πηκτίδες,
[14, 9]	δὲ τὴν μάγαδιν καὶ τὴν	πηκτίδα	χωρὶς πλήκτρου διὰ ψαλμοῦ παρέχεσθαι
[14, 9]	χώρας τὰς ἀπὸ ποδὸς ἐπὶ	πόδα	διεστώσας ἐνέτεινε χορδαῖς, ὑπερθεὶς ἑκάστῃ
[14, 18]	καὶ ὁμομηλὶς καὶ μῆλα καὶ	ῥόδα	δὶς τοῦ ἐνιαυτοῦ ἐγίνετο’ Λυγκεὺς
[14, 10]	βότρυς, γογγυλίδες, ἄπιοι, μῆλα, μάρτυρες,	ῥόδα,	μέσπιλα, χόρια, σχαδόνες, ἐρέβινθοι, δίκαι,
[14, 7]	καὶ λέγοντες· ποῦ μοι τὰ	ῥόδα,	ποῦ μοι τὰ ἴα, ποῦ
[14, 7]	τὰ καλὰ σέλινα; ταδὶ τὰ	ῥόδα,	ταδὶ τὰ ἴα, ταδὶ τὰ
[14, 9]	σαμβῦκαι, ἰαμβῦκαι, τρίγωνα, κλεψίαμβοι, σκινδαψοί,	ἐννεάχορδα.	ἐν οἷς γάρ, φησί, τοὺς
[14, 9]	καὶ ἄλλα πλείονα τὰ μὲν	ἔγχορδα,	τὰ δὲ ἔνηχα κατεσκεύαζον. (ἦν
[14, 9]	Ἀνακρέοντα (ὀψὲ γάρ ποτε τὰ	πολύχορδα	ὀφθῆναι) μνημονεύων αὐτῆς ὁ Ἀνακρέων
[14, 9]	ἐν τῷ περὶ Ἰσθμίων τὰ	πολύχορδά	φησι τῶν ὀργάνων ὀνόμασι μόνον
[14, 15]	εἰς αὐτὰ τὸ σκεῦος, καὶ	ἔα	ἐκρεῖν τὸν ὀρόν. καὶ ὅταν
[14, 15]	καὶ βάλε εἰς σκεῦος καὶ	ἔα	παγῆναι. ἐὰν δέ σοι παρῇ
[14, 12]	τοξαι σελαιο ξανθεπιπαγκα πύρωτος χοιρίνας·	ἅδεα	δ´ ἐν κύκλῳ τ´ ὀπόφωκτ´
[14, 7]	ἔτι τε τὰ περὶ τὸν	Πενθέα.	τακτέον δὲ ἐπὶ τῆς πυρρίχης
[14, 1]	ὁ Μακεδὼν ἐν τῇ πρὸς	Λυγκέα	Ἐπιστολῇ γελωτοποιῶν μέμνηται Μανδρογένους καὶ
[14, 12]	κισσόπλεκτα καὶ κρηναῖα καὶ ἀνθεσιπότατα	μέλεα	μελέοις ὀνόμασι ποιοῦσιν ἐμπλέκοντες ἀλλότρια
[14, 8]	ᾠδάς γλυκυτάτων πρύτανιν ὕμνων’ καὶ	μέλεα	μελιπτέρωτα Μουσᾶν. ἀπὸ γὰρ τῆς
[14, 17]	καὶ Ἀμιτροχάτην τὸν τῶν Ἰνδῶν	βασιλέα	γράψαι Ἀντιόχῳ ἀξιοῦντα, φησὶν Ἡγήσανδρος,
[14, 4]	κακῶς μὲν εἰπόντος Λυσίμαχον τὸν	βασιλέα	ἐν Ἀλεξανδρείᾳ, Πτολεμαῖον δὲ τὸν
[14, 1]	βασιλεὺς Ἀγησίλαον σκώψας τὸν Λακεδαιμονίων	βασιλέα,	ὅτ´ ἦλθεν αὐτῷ συμμαχήσων, (ἦν
[14, 1]	ἀγανακτήσαντα εἶπεν καλῶς Λυσίμαχον τὸν	βασιλέα	πεποιηκέναι. Τελέσφορον γὰρ ἕνα τῶν
[14, 4]	κίνδυνον εἰρήκει γὰρ εἰς τὸν	βασιλέα	Πτολεμαῖον πολλὰ δεινά, ἀτὰρ καὶ
[14, 1]	ἀγαγὼν Γένθιον τὸν τῶν Ἰλλυριῶν	βασιλέα	σὺν τοῖς τέκνοις, ἀγῶνας ἐπιτελῶν
[14, 8]	ἐπ´ Ἀχιλλέως· ἄειδε δ´ ἄρα	κλέα	ἀνδρῶν’ {ἡρώων} καὶ τὸν Φήμιον
[14, 2]	Δοῦρις ἐν βʹ τῶν περὶ	Ἀγαθοκλέα,	ἐπειδὴ Σειρίτης δοκεῖ πρῶτος εὑρεῖν
[14, 6]	μετὰ γὰρ τὴν περὶ τὸν	Ἀχιλλέα	φιλοτιμίαν διετέλουν {γὰρ} ἀκροώμενοι φόρμιγγος
[14, 12]	δ´ ἔσθ´ ἡ τράπεζά σοι	πλέα.	{Β. οὐ φιλοτραγήμων εἰμί πως
[14, 1]	ὥς φησιν Ἡρόδοτος, ἐπαναπλέει κακὰ	ἔπεα‘	καὶ μαινόμενα. Κλέαρχός τε ὁ
[14, 21]	ὗν ὡς ἄφευσα χὠς ἐμίστυλα	κρέα	ἱρωστί· καὶ γὰρ οὐ κακῶς
[14, 19]	καὶ ξηρότερα. τὰ δὲ ὀπτὰ	κρέα	καλεῖται φλογίδες. Στράττις γοῦν ἐν
[14, 19]	οὐκ Ἦλις, ἔνθα δελφάκων ἐγὼ	κρέα	κάλλιστ´ ὄπωπα πυρὸς ἀκμαῖς ἠνθισμένα.
[14, 4]	χηνίσκων μέλη, διερράχισται σεμνὰ δελφάκων	κρέα,	κατηλόηται γαστρὸς οὑν μέσῳ κύκλος,
[14, 13]	βούλῃ γένη. εἰς δὲ τὰ	κρέα	μόσχον ἔλαβες, δέλφακας, χοίρους, λαγώς·
[14, 19]	οὐκ ὀπτῶσιν, ἀλλ´ ἕψουσι τὰ	κρέα,	παραιτούμενοι τὰς θεὰς ἀπείργειν τὰ
[14, 2]	κελαδεῖν, ἐμὲ δεῖ παταγεῖν ἀν´	ὄρεα	σύμενον μετὰ Ναιάδων οἷά τε
[14, 17]	ἁρμάτεσσι διφρούχοις ἐγυμνάζοντ´ ἀν´ εὔδι´	ἄλσεα	πολλάκι θήραισιν φρένα τερπόμεναι, ἱερόδακρυν
[14, 12]	χυλός, Διὸς ἐγκέφαλος. Ἄλεξις Φιλίσκῳ·	ἀρτέα	τράπεζ´, ἀπονίψασθαι δοτέον, προσοιστέος, στέφανος,
[14, 8]	θεῶν Ἀπόλλωνα, τῶν δὲ ἡμιθέων	Ὀρφέα	μουσικώτατον καὶ σοφώτατον ἔκρινον· καὶ
[14, 2]	ἀπὸ χειρὸς εἶπέ τ´ ἔρρετ´	αἴσχεα,	σώματι λύμα, ἐμὲ δ´ ἐγὼ
[14, 22]	μάττειν, ἀφ´ οὗ καὶ ἡ	μᾶζα	αὐτὴ ὠνομάσθη καὶ ἡ παρὰ
[14, 11]	οὐ πρόσθεν δίδως; {Α. ἡνίκα	τράπεζά	γ´ ἐκποδὼν ἀπαίρεται. Ἀριστοφάνης Σφηξίν·
[14, 11]	ἐν τοῖς δείπνοις παρέχουσα δευτέρα	τράπεζα	προσεγένετο, καὶ στέφανοι καὶ μύρα
[14, 12]	Καμπυλίωνι· τραγημάτων δ´ ἔσθ´ ἡ	τράπεζά	σοι πλέα. {Β. οὐ φιλοτραγήμων
[14, 10]	φροντίδες σοφώτεραι. τί γὰρ ποθεῖ	τράπεζα;	τῷ δ´ οὐ βρίθεται; πλήρης
[14, 2]	ἢ Φρύγα καλλιπνόων αὐλῶν ἱερῶν	βασιλῆα,	Λυδὸν ὃς ἥρμοσε πρῶτος Δωρίδος
[14, 21]	ἐπὶ τούτῳ διδόναι σωτηρίαν, ὑγίειαν,	ἀγαθὰ	πολλὰ τῶν ὄντων τε νῦν
[14, 9]	πηκτὶς δὲ καὶ μάγαδις ταὐτόν,	καθά	φησιν ὁ Ἀριστόξενος καὶ Μέναιχμος
[14, 20]	τῆς στοᾶς φιλόσοφον, οὗ πολλάκις	ἐμεμνήμεθα	συγγενομένου Σκιπίωνι τῷ τὴν Καρχηδόνα
[14, 7]	μουσική, καθ´ αὑτοὺς γενόμενοι ὀλίγοι	ἀναμιμνησκόμεθα	οἵα ἦν ἡ μουσική. ταῦτα
[14, 10]	πρότερόν γε, ἔφη ὁ Οὐλπιανός,	ἀκουσόμεθα	περὶ τούτων, ἕως ἂν περὶ
[14, 1]	ἀγορᾶς ἐπὶ τὰ μουσικὰ ταῦτα	ἐρχόμεθα	συμπόσια. καὶ γὰρ ὁ φιλεπιτιμητὴς
[14, 21]	νῦν ἀγαθῶν ὄνησιν πᾶσι. ταῦτ´	εὐχώμεθα.	καὶ παρὰ Σιμωνίδῃ δέ φησιν
[14, 21]	σπονδή. καλῶς. εὔχου. θεοῖς Ὀλυμπίοις	εὐχώμεθα	Ὀλυμπίαισι, πᾶσι πάσαις· λάμβανε τὴν
[14, 5]	τὸ μὴ πάνυ Δώριον. (ἑξῆς	ἐπισκεψώμεθα	τὸ τῶν Μιλησίων ἦθος, ὃ
[14, 19]	ἄρταμον κατ´ ἰχθύων, οὐκ Ἦλις,	ἔνθα	δελφάκων ἐγὼ κρέα κάλλιστ´ ὄπωπα
[14, 9]	πηκτίδων ἀντιζύγοις ὁλκοῖς κρεκούσας μάγαδιν,	ἔνθα	Περσικῷ νόμῳ ξενωθεὶς αὐλὸς ὁμονοεῖ
[14, 12]	τε λόγοι τ´ ἐπὶ κοινᾶς·	ἔνθα	τι καινὸν ἐλέχθη κομψὸν ἀθυρμάτιον
[14, 13]	μηδὲ ἓν ἐλλιπές. λαμπροὺς γενέσθαι	βουλόμεσθα	τοὺς γάμους. οὐ παρ´ ἑτέρου
[14, 21]	μὲν δὴ προεκπονῇ, Τηλέμβροτε, γράφων·	ἐνταῦθα	μέντοι τυρὸς ἐξ Ἀχαίης Τρομιλικὸς
[14, 4]	βαδίζων καταπασθεὶς αἰθάλῳ. (ἐπεὶ δ´	ἐνταῦθα	τοῦ λόγου ἐσμέν, οὐκ ἄξιον
[14, 11]	καὶ θυμιάματα καὶ τὰ τούτοις	ἀκόλουθα	πάντα. (ἐδίδοτο δὲ καὶ ᾠὸν
[14, 21]	Φιλιππίδης ἐν Αὐλοῖς· τὰ δὲ	πυρίεφθα	καὶ τὰ λάγανα ταῦτ´ ἔχων.
[14, 20]	Θεόπομπος ἐν ιγʹ Φιλιππικῶν καὶ	ιαʹ	Ἑλληνικῶν, ἐν οἷς ἐμφανίζει τὸ
[14, 7]	τὰ ῥόδα, ποῦ μοι τὰ	ἴα,	ποῦ μοι τὰ καλὰ σέλινα;
[14, 7]	ταδὶ τὰ ῥόδα, ταδὶ τὰ	ἴα,	ταδὶ τὰ καλὰ σέλινα. παρὰ
[14, 14]	ἐκ σησάμου καὶ μέλιτος κατασκευάζεσθαι	ἐφήβαια	γυναικεῖα, ἃ καλεῖσθαι κατὰ πᾶσαν
[14, 7]	Ἕλλησι φορτικός, ἡ δὲ ἐμμέλεια	σπουδαία,	καθάπερ καὶ ἡ παρὰ Ἀρκάσι
[14, 10]	φησὶ μηνὶ ἑκκαιδεκάτῃ ἄγεσθαι ἑορτὴν	Σάκαια	προσαγορευομένην ἐν Βαβυλῶνι ἐπὶ ἡμέρας
[14, 8]	τὸ δ´ ὅλον ἔοικεν ἡ	παλαιὰ	τῶν Ἑλλήνων σοφία τῇ μουσικῇ
[14, 16]	κρέας, θύννειον, ἅλμη, κρόμμυον, σκόλυμος,	ἐλαία,	κάππαρις, βολβός, μύκης. ἐπί τε
[14, 12]	οἱ νῦν δὲ κισσόπλεκτα καὶ	κρηναῖα	καὶ ἀνθεσιπότατα μέλεα μελέοις ὀνόμασι
[14, 18]	τ´ αὔριον ἔς τ´ ἔννηφι.	γενναῖα	λέγει τὰ εὐγενῆ ὁ φιλόσοφος,
[14, 18]	δὲ πάλιν ζητῶ τίς ἡ	γενναία	σταφυλὴ καὶ τίνα τὰ γενναῖα
[14, 18]	νῦν λεγομένην σταφυλὴν ἢ τὰ	γενναῖα	σῦκα ἐπονομαζόμενα ὀπωρίζειν βούληται, ἐὰν
[14, 18]	γενναία σταφυλὴ καὶ τίνα τὰ	γενναῖα	σῦκα. ὥρα οὖν ὑμῖν ζητεῖν,
[14, 16]	λοιπόν. κοιλίαν σκληρὰν ἔχεις· τὰ	πετραῖα	τῶν ἰχθυδίων ἀπέσθιε· ἡ τρὺξ
[14, 16]	ὅμοια εἰπεῖν· τρίπους, χύτρα, λυχνεῖον,	ἀκταία,	βάθρον, σπόγγος, λέβης, σκαφεῖον, ὅλμος,
[14, 16]	δὲ καὶ τὸ πέρσειον ἡ	Ἀραβία	καὶ ἡ Συρία καὶ τὸ
[14, 10]	ὡς ὁ Εὔβουλος δ´ ἐν	Ὀλβίᾳ	ἔφη· ἐν τῷ γὰρ αὐτῷ
[14, 15]	Ἰουλιανόν, Ἀπικιανόν, Κανωπικά, περλούκιδον, Καππαδοκικόν,	ἡδύβια,	μαρυπτόν, πλίκιον, γουττᾶτον, Μοντιανόν. τοῦτον,
[14, 5]	αὐτῶν καθαρμὸν τῆς πόλεως ἐποιήσαντο	σφάγια	περιαγαγόντες κύκλῳ τῆς χώρας ἁπάσης.
[14, 3]	μὴ μόνον τῶν ἀνθρώπων τοὺς	ἀστοργίᾳ	διαφέροντας, ἀλλὰ καὶ τῶν θηρῶν
[14, 13]	Φιλητᾶς ἐν Ἀτάκτοις. ΓΛΥΚΙΝΑΣ ὁ	διὰ	γλυκέος οἴνου καὶ ἐλαίου πλακοῦς
[14, 9]	λέγων οὕτως· ταῦτ´ οὐ μὰ	Δία	Γνήσιππος οὐδὲ Κλεομένης ἐν ἐννέ´
[14, 4]	τὸ τρῆμα τῆς ὄπισθε λαύρης,	διὰ	δενδροφόρου φάραγγος ἐξέωσε βροντὴν ἠλέματον,
[14, 9]	ὀνομάσαντα ψαλμὸν ἀντίφθογγον, διὰ τὸ	διὰ	δύο γενῶν ἅμα καὶ διὰ
[14, 14]	χορῷ ἀκόλουθοι. ΚΡΙΜΝΙΤΗΣ πλακοῦς ποιὸς	διὰ	κρίμνων γινόμενος, ὡς Ἰατροκλῆς ἐν
[14, 9]	ἐρωτικῶν ἐπιστολῶν γένος ἐρωτικῆς τινος	διὰ	λόγου ποιήσεώς ἐστιν. ~(τοσαῦτα τοῦ
[14, 14]	ἔχων ἔνδον καρυκκείας. (ΧΟΡΙΑ βρώματα	διὰ	μέλιτος καὶ γάλακτος γινόμενα. ΑΜΟΡΒΙΤΗΣ
[14, 4]	γὰρ {ὁ θεὸς} ὀρθὸς ἐσφυδωμένος	διὰ	μέσου βαδίζειν. οἱ δὲ φαλλοφόροι,
[14, 8]	καὶ τὴν τοῦ παντὸς οὐσίαν	διὰ	μουσικῆς ἀποφαίνει συγκειμένην. τὸ δ´
[14, 9]	διὰ δύο γενῶν ἅμα καὶ	διὰ	πασῶν ἔχειν τὴν συνῳδίαν ἀνδρῶν
[14, 9]	μαγάδιδας δὲ ἐν οἷς τὰ	διὰ	πασῶν καὶ πρὸς ἴσα τὰ
[14, 14]	ὀνομάζειν ἀτταράγους. ΙΤΡΙΟΝ πεμμάτιον λεπτὸν	διὰ	σησάμου καὶ μέλιτος γινόμενον. μνημονεύει
[14, 14]	πλακοῦς ὁ τοῖς Ἐλαφηβολίοις ἀναπλασσόμενος	διὰ	σταιτὸς καὶ μέλιτος καὶ σησάμου.
[14, 3]	ὅτι οὕτως ἦν φιλόμηρος ὡς	διὰ	στόματος ἔχειν τῶν ἐπῶν τὰ
[14, 22]	χόνδρον, μέλι. ὡς πολὺ δὲ	διὰ	τὰς ἡδονὰς ἃς νῦν λέγω
[14, 6]	τὰ κατὰ τὴν χειρονομίαν ἐπιμελεστέρως	διὰ	ταύτην τὴν αἰτίαν. ἐζήτουν γὰρ
[14, 7]	πυρρίχη τῇ σατυρικῇ· ἀμφότεραι γὰρ	διὰ	τάχους. πολεμικὴ δὲ δοκεῖ εἶναι
[14, 1]	παῖδα δ´ ἔφη πάνυ πιέζεσθαι	διά	τε τὸ φέρειν μηδὲν καὶ
[14, 22]	γέγονε τῆς σωτηρίας, τὸ προσφιλοτεχνεῖν	διά	τε τῶν ἡδυσμάτων ἐπὶ πλεῖον
[14, 15]	καὶ μάλαξον· γίνεται δὲ μέλαν	διὰ	τὴν μήκωνα. διαπλατύνας ποίησον τετράγωνον.
[14, 2]	εὐλαβηθείσης τὴν αἰσχρότητα τοῦ εἴδους	διὰ	τὴν παρθενίαν. ἑξῆς τέ φησι·
[14, 6]	καὶ Αἰσχύλος τηλικαύτην δόξαν ἔχων	διὰ	τὴν ποιητικὴν οὐδὲν ἧττον ἐπὶ
[14, 22]	ἠθροίζετ´, ἐγένονθ´ αἱ πόλεις οἰκούμεναι	διὰ	τὴν τέχνην, ὅπερ εἶπα, τὴν
[14, 5]	ἠθῶν αὐστηρίαν, ἥτις αὐτοῖς παρέπεται	διὰ	τὴν τοῦ περιέχοντος ψυχρότητα καὶ
[14, 7]	δέ φησιν κρατήσαντας Λακεδαιμονίους Μεσσηνίων	διὰ	τὴν Τυρταίου στρατηγίαν ἐν ταῖς
[14, 9]	μὴ συνορῴη τὸ γινόμενον, ἀλλὰ	διὰ	τῆς ἀκοῆς μόνον κρίνοι, νομίζειν
[14, 9]	τῶν Ὁμήρου Ἐπικιχλίδων τὰ πολλὰ	διὰ	τῆς ἐμμέτρου ποιήσεως τούτων ἔχεταί
[14, 5]	σπεύδοντες τὸ τῆς φύσεως ἀτέραμνον	διὰ	τῆς τῶν ἐθισμῶν κατασκευῆς ἐξημεροῦν
[14, 1]	τε τὸ φέρειν μηδὲν καὶ	διὰ	τὸ ἀνάριστον εἶναι. Ἱππόλοχος δ´
[14, 22]	πέλεκυν κόπτει τὸν βοῦν, ἐπεὶ	διὰ	τὸ γῆρας ὁ Νέστωρ οὐκ
[14, 9]	τὴν μάγαδιν ὀνομάσαντα ψαλμὸν ἀντίφθογγον,	διὰ	τὸ διὰ δύο γενῶν ἅμα
[14, 9]	γὰρ τὴν ἀκμὴν σχὼν ἢ	διὰ	τὸ δοκεῖν ἐργώδης εἶναι κατὰ
[14, 5]	τούτῳ ποιῆσαι σκολιὰ μέλη, καὶ	διὰ	τὸ εἶναι τὸν ποιητὴν Ἰωνικὸν
[14, 9]	ὁ Δήλιος ἐν πρώτῳ Δηλιάδος	διὰ	τὸ ἐκ τοῦ ἐν Δήλῳ
[14, 16]	καὶ ἡ Πελοπόννησος Ἀπία ἐκλήθη	διὰ	τὸ ἐπιδαψιλεύειν ἐν αὐτῇ τὸ
[14, 8]	δῆλον καὶ ἐξ Ὁμήρου· ὃς	διὰ	τὸ μεμελοποιηκέναι πᾶσαν ἑαυτοῦ τὴν
[14, 9]	ἐκάλει Παναίτιος ὁ Ῥόδιος φιλόσοφος	διὰ	τὸ ῥᾳδίως καταμαντεύεσθαι τῆς τῶν
[14, 5]	δὲ τὸ πολὺ πλῆθος ἠλλοίωται	διὰ	τὸ συμπεριφέρεσθαι τοῖς αἰεὶ δυναστεύουσιν
[14, 22]	μάλιστα τοὺς θεοὺς ἡμῖν ὑπακούειν	διὰ	τὸ ταῦθ´ εὑρηκέναι τὰ μάλιστα
[14, 5]	Λυδοὶ μὲν γὰρ αὐτῷ συνηκολούθησαν	διὰ	τὸ τὴν Σίπυλον εἶναι τῆς
[14, 1]	Κηφισόδωρον οὐ κακῶς μὰ τὸν	Δία	τὸν πλάνον φασὶ στενωπὸν εἰς
[14, 10]	Τέμπη ὄρη ὀνομαζόμενα καὶ διότι	διὰ	τοῦ διαστήματος ὁρμῆσαν τὸ τῆς
[14, 4]	Μάγνητα Σῖμον διαπρέψαι μᾶλλον τῶν	διὰ	τοῦ ἱλαρῳδεῖν ποιητῶν, συνεχῶς ἡμῖν
[14, 16]	Σύροι καλοῦσιν. καὶ οὗτοι μὲν	διὰ	τοῦ π> πιστάκια ταῦτα ὠνόμασαν,
[14, 4]	μέχρι τῶν σφυρῶν. σιγῇ δὲ	διὰ	τοῦ πυλῶνος εἰσελθόντες, ὅταν κατὰ
[14, 22]	τις ὄρνιθος ματτύης. ἐσφάχθω μὲν	διὰ	τοῦ στόματος εἰς τὴν κεφαλήν.
[14, 13]	κρηπῖσιν, εἰς ἃς ἐντίθεται τὰ	διὰ	{τοῦ} τυροῦ σκευαζόμενα πλακούντια. ~(ΕΓΚΡΙΔΕΣ
[14, 2]	ποιούντων θυμὸν ὁ Πρατίνας ἐμφανίζει	διὰ	τοῦδε τοῦ Ὑπορχήματος· τίς ὁ
[14, 6]	δὲ ἀταξία καὶ τὸ φορτικόν.	διὰ	τοῦτο γὰρ καὶ ἐξ ἀρχῆς
[14, 8]	μουσικῇ μάλιστ´ εἶναι δεδομένη. καὶ	διὰ	τοῦτο τῶν μὲν θεῶν Ἀπόλλωνα,
[14, 8]	μὲν ὁ Ἀριστόξενος. ~(κἀμοὶ δὲ	διὰ	τοῦτο φαίνεται φιλοσοφητέον εἶναι περὶ
[14, 9]	ὁ Ἴων ἐν τῇ Ὀμφάλῃ	διὰ	τούτων· ἀλλ´ εἶα, Λυδαὶ ψάλτριαι
[14, 9]	διθυράμβῳ πεντάχορδόν φησιν αὐτὴν εἶναι	διὰ	τούτων· ἄλλος δ´ ἄλλαν κλαγγὰν
[14, 18]	τοῦ βότρυος τὴν σταφυλὴν κεῖσθαι	διὰ	τούτων· αὐτῇσι σταφυλῇσι μελαίνῃσιν κομόωντες.
[14, 16]	συμπόσια Ἄλεξις ἐν Βρεττίᾳ παρίστησι	διὰ	τούτων· εἶδές ποτε πίνουσιν ἀνθρώποις
[14, 11]	ἐν Ἡρακλεῖ Γαμοῦντι ἐπιφορήματα καλεῖ	διὰ	τούτων· ἰτρίοις ἐπιφορήμασί τ´ ἄλλοις
[14, 1]	Ὁμώνυμοι μνημονεύει Κηφισοδώρου τοῦ πλάνου	διὰ	τούτων· Κηφισόδωρόν φασιν ἐπικαλούμενον Πλάνον
[14, 8]	Ὀμφάλῃ ὡς περὶ αὐλῶν λέγει	διὰ	τούτων· Λυδός τε μάγαδις αὐλὸς
[14, 16]	Αὑτὸν Τιμωρουμένῳ ῥοίδια αὐτὰς ὠνόμασεν	διὰ	τούτων· μετ´ ἄριστον γὰρ ὡς
[14, 4]	Θηβαῖοι Στράττις ἐπιδείκνυσιν ἐν Φοινίσσαις	διὰ	τούτων· ξυνίετ´ οὐδέν, πᾶσα Θηβαίων
[14, 18]	καὶ βότρυς καὶ σταφυλὰς ὀνομάζει	διὰ	τούτων· ὃς ἂν ἀγροίκου ὀπώρας
[14, 22]	φησιν Ἰόβας, μάγειρον εἰσάγει φυσιολογοῦντα	διὰ	τούτων· οὐκ οἶσθ´ ὅτι πάντων
[14, 4]	λέγοντα, ὡς Ἄλεξις ἐν Μανδραγοριζομένῃ	διὰ	τούτων παρίστησιν· ἐὰν ἐπιχώριος ἰατρὸς
[14, 19]	οἰκίαις Στράττις παρίστησιν ἐν Παυσανίᾳ	διὰ	τούτων· πολλῶν φλυάρων καὶ ταὧν
[14, 6]	ἐν ταῖς ἑστιάσεσιν, ὅπως καὶ	διὰ	τούτων τηρῆται τὸ καλὸν καὶ
[14, 11]	παραπλησίως ἡμῖν δευτέρας τραπέζας προσαγορεύει	διὰ	τούτων· τὸ μὲν οὖν ὅλον
[14, 14]	τοῦτο μελιτούμενον. μνημονεύει αὐτῶν Στησίχορος	διὰ	τούτων· χόνδρον τε καὶ ἐγκρίδας
[14, 22]	Ἁρπαζομένῳ· γυμνῷ φυλακὴν ἐπίταττε, καὶ	διὰ	τριῶν ποτηρίων με ματτύης εὐφραινέτω.
[14, 14]	Ἀττικῶν Ὀνομάτων. ΝΑΝΟΣ ἄρτος πλακουντώδης	διὰ	τυροῦ καὶ ἐλαίου σκευαζόμενος. ΨΩΘΙΑ
[14, 5]	οὐχ οὕτω ποιοῦνται τὰς ἀγωγὰς〉	διὰ	τῶν ἐπεισάκτων ἀκροαμάτων ὡς δι´
[14, 22]	μαχαίρας ἦλθον· ὧν εἷς οὑτοσὶ	διὰ	τῶν μαχαιρῶν τοῦ πυρός τ´
[14, 7]	περὶ τοὺς πόδας κίνησις τῆς	διὰ	τῶν χειρῶν. οἱ γὰρ παλαιοὶ
[14, 9]	καὶ τὴν πηκτίδα χωρὶς πλήκτρου	διὰ	ψαλμοῦ παρέχεσθαι τὴν χρείαν. διόπερ
[14, 13]	ἔχει δ´ ἐν κύκλῳ καόμενα	δᾴδια.	Φιλήμων ἐν Πτωχῇ ἢ Ῥοδίᾳ·
[14, 10]	γεγυμνῶσθαι καὶ ἀναξηραινομένων τῶν ὑδάτων	πεδία	θαυμαστὰ τῷ μεγέθει καὶ τῷ
[14, 16]	(Μένανδρος δ´ ἐν Αὑτὸν Τιμωρουμένῳ	ῥοίδια	αὐτὰς ὠνόμασεν διὰ τούτων· μετ´
[14, 3]	δύναιτο γυνὴ τοῦ Εὐάθλου γενέσθαι	κουριδία	ἢ εἰ τοῦτο μὴ δυνατόν,
[14, 13]	δᾴδια. Φιλήμων ἐν Πτωχῇ ἢ	Ῥοδίᾳ·	Ἄρτεμι, φίλη δέσποινα, τοῦτόν σοι
[14, 9]	ἀντίσπαστά τε Λυδῆς ἐφύμνει πηκτίδος	συγχορδία.	(διαποροῦσι δ´ ἔνιοι ὅπως τῆς
[14, 4]	διάθεσιν. ἔσχεν δὲ τοὔνομα ἡ	μαγῳδία	ἀπὸ τοῦ οἱονεὶ μαγικὰ προφέρεσθαι
[14, 7]	χορῶν, ὡς καὶ ἡ τότε	τραγῳδία·	διόπερ οὐδὲ ὑποκριτὰς εἶχον. τρεῖς
[14, 5]	οὐκ ἀγεννῆ· διὸ καὶ τῇ	τραγῳδίᾳ	προσφιλὴς ἡ ἁρμονία. τὰ δὲ
[14, 21]	ὑμῶν δοῦλον μάγειρόν τινα ἐν	κωμῳδίᾳ	πλὴν παρὰ Ποσειδίππῳ μόνῳ. δοῦλοι
[14, 17]	σύκῳ καὶ φοινικοβαλάνῳ, τῇ δὲ	εὐωδίᾳ	βέλτιον. γίνεται δὲ καὶ οἶνος
[14, 9]	τῇ Ὀμφάλῃ διὰ τούτων· ἀλλ´	εἶα,	Λυδαὶ ψάλτριαι παλαιθέτων ὕμνων ἀοιδοί,
[14, 17]	μετὰ χόνδρου κόψαντες σάττουσιν εἰς	ἀγγεῖα,	τὸν δὲ τοῖς ἐλευθέροις ἐξελόντες
[14, 1]	συνεσκευασμένος δὲ ἔφη παρεῖναι πάντα	τἀπιτήδεια	ὥστε δειπνεῖν τἀλλότρια. καὶ τὸν
[14, 14]	σησάμου καὶ μέλιτος κατασκευάζεσθαι ἐφήβαια	γυναικεῖα,	ἃ καλεῖσθαι κατὰ πᾶσαν Σικελίαν
[14, 4]	ὑποκρινόμενον μαγῳδὸν καλεῖσθαι, τὸν δὲ	γυναικεῖα	ἀνδρείοις λυσιῳδόν· τὰ αὐτὰ δὲ
[14, 4]	φησι τὸν μὲν ἀνδρεῖα καὶ	γυναικεῖα	πρόσωπα ὑποκρινόμενον μαγῳδὸν καλεῖσθαι, τὸν
[14, 4]	πάντα τὰ περὶ αὐτὸν ἐνδύματα	γυναικεῖα·	σχινίζεται δὲ καὶ πάντα ποιεῖ
[14, 22]	Λάκαινάν τις· καὶ εὐθέως περιεφέρετο	περδίκεια	ὀλίγα καὶ χήνεια ὀπτὰ καὶ
[14, 6]	μουσικῇ κἀν τῇ τῶν σωμάτων	ἐπιμελείᾳ	περιεποιοῦντο τὴν ἀνδρείαν καὶ πρὸς
[14, 7]	ἐστι τῇ τραγικῇ ὀρχήσει, ἥτις	ἐμμέλεια	καλεῖται· ἐν ἑκατέρᾳ δὲ ὁρᾶται
[14, 7]	ἔχοντα καλεῖται δάκτυλοι, ἰαμβική, Μολοσσικὴ	ἐμμέλεια,	κόρδαξ, σίκιννις, Περσική, Φρύγιος νιβατισμός,
[14, 7]	παρ´ Ἕλλησι φορτικός, ἡ δὲ	ἐμμέλεια	σπουδαία, καθάπερ καὶ ἡ παρὰ
[14, 4]	ψάλλει δ´ αὐτῷ ἄρρην ἢ	θήλεια,	ὡς καὶ τῷ αὐλῳδῷ. δίδοται
[14, 21]	Διακόσμου οὕτως· τῆς Ἀχαίας πόλις	Τρομίλεια,	περὶ ἣν γίνεται τυρὸς αἴγειος
[14, 22]	Λάκων τὰ παρὰ τοῖς Σπαρτιάταις	ἐπαίκλεια,	ἃ σημαίνει τὰς ἐπιδειπνίδας, ματτύας
[14, 12]	καὶ Διόδωρος, ὥς φησι Πάμφιλος,	ἐπαίκλειά	φησι καλεῖσθαι τὰ μετὰ τὸ
[14, 12]	φιλοτραγήμων εἰμί πως ἑκάστοτε. Ἄλεξις	Πολυκλείᾳ—	ἑταίρας δ´ ὄνομα Πολύκλεια— ὁ
[14, 12]	Ἄλεξις Πολυκλείᾳ— ἑταίρας δ´ ὄνομα	Πολύκλεια—	ὁ πρῶτος εὑρὼν κομψὸς ἦν
[14, 16]	χλιαρόν, ἡμίνας δύο. τὰ δὲ	ψευδεπιχάρμεια	ταῦτα ὅτι πεποιήκασιν ἄνδρες ἔνδοξοι
[14, 22]	εὐθέως περιεφέρετο περδίκεια ὀλίγα καὶ	χήνεια	ὀπτὰ καὶ τρύφη πλακούντων. τὸ
[14, 10]	πάρεισι δὲ μόσχων τέρειναι σάρκες	ἀρνεία	τε δαὶς καὶ πεπτὰ καὶ
[14, 9]	Ἀνακρέοντος δῆλον ἐκ τούτων· τὰ	Κάρνεια	πρῶτος πάντων Τέρπανδρος νικᾷ, ὡς
[14, 8]	ὅπως ἴδον αἴολον ὄφιν. καλὴ	Κασσιέπεια	θεοῖς δέμας ἐοικυῖα. τοῦ φέρον
[14, 20]	ὅπως, εἶπεν, ἥ τε Ἱέρωνος	μεγαλοπρέπεια	καταφανὴς ᾖ καὶ ἡ ἐμὴ
[14, 4]	οἱ δὲ ἰθύφαλλοι, φησί, καλούμενοι	προσωπεῖα	μεθυόντων ἔχουσιν καὶ ἐστεφάνωνται, χειρῖδας
[14, 4]	Ἀριστόξενος δέ φησι τὸν μὲν	ἀνδρεῖα	καὶ γυναικεῖα πρόσωπα ὑποκρινόμενον μαγῳδὸν
[14, 4]	σχινίζεται· χρῆται δ´ ἐσθῆτι λευκῇ	ἀνδρείᾳ	καὶ στεφανοῦται χρυσοῦν στέφανον, καὶ
[14, 19]	τῶν Ὑπομνημάτων περὶ τῶν ἐν	Ἀλεξανδρείᾳ	βασιλείων λέγων καὶ περὶ τῶν
[14, 16]	ὅτι πολλάκις ἐν τῇ καλῇ	Ἀλεξανδρείᾳ	ἐπὶ τῶν δευτέρων τραπεζῶν παρακείμενα
[14, 22]	κωμῳδίας τὰς ἑαυτοῦ, ἀλλ´ ἐν	Ἀλεξανδρείᾳ.	ἦν δ´ ἀγαθὸς ποιητὴς εἴ
[14, 4]	εἰπόντος Λυσίμαχον τὸν βασιλέα ἐν	Ἀλεξανδρείᾳ,	Πτολεμαῖον δὲ τὸν Φιλάδελφον παρὰ
[14, 3]	περὶ τῶν Ἀλεξάνδρου Ἱερῶν ἐν	Ἀλεξανδρείᾳ	φησὶν ἐν τῷ μεγάλῳ θεάτρῳ
[14, 22]	ἐνδεδυκότες καὶ ἐστεφανωμένοι πελέκει τὰ	ἱερεῖα	κατέβαλλον. οὐ παρέργως δὲ παρὰ
[14, 6]	καὶ γὰρ ἐν ὀρχήσει καὶ	πορείᾳ	καλὸν μὲν εὐσχημοσύνη καὶ κόσμος,
[14, 6]	ὥσπερ ἐξοπλισία τις ἦν ἡ	χορεία	καὶ ἐπίδειξις οὐ μόνον τῆς
[14, 9]	καὶ τὸ ἐννεάχορδον ἀμαυρότερα τῇ	χρείᾳ	καθέστηκεν. καὶ Ἀλκμὰν δέ φησιν·
[14, 16]	σησάμη, κοπτή, βότρυς, ἰσχάς, ἄπιος,	πέρσεια,	μῆλ´, ἀμύγδαλα. ταῦτα μὲν ὁ
[14, 3]	καὶ Ἰλιὰς ἦν αὐτῷ καὶ	Ὀδυσσεία	ἰδίως γεγραμμέναι. ὅτι δ´ ἐκαλοῦντο
[14, 5]	Ἔφορος ἱστορεῖ, ἐπὶ ἀπάτῃ καὶ	γοητείᾳ	παρεισῆχθαι τοῖς ἀνθρώποις, οὐδὲ τοὺς
[14, 22]	αὐτῶν καὶ Κριτίας ἐν τῇ	Πολιτείᾳ	αὐτῶν. ὠνομάσθη δὲ ἡ ματτύη,
[14, 3]	Ἀριστοτέλης γοῦν ἐν τῇ Κολοφωνίων	Πολιτείᾳ	φησίν· ἀπέθανεν δὲ καὶ αὐτὸς
[14, 7]	ἔκχυσις καὶ χρεῶν ἀποκοπὴ καὶ	στοιχεῖα	καὶ πυρρίχη. μετ´ αὐλῶν δ´
[14, 8]	ἀσκὸν μέγαν, ἐν δὲ καὶ	ἤια.	(διετήρησαν δὲ μάλιστα τῶν Ἑλλήνων
[14, 10]	καὶ ἀκροδρύων πλῆθος καὶ ὅσα	παραμύθια	ἡδονῆς μεταδόρπια. ~{Τρύφων δέ φησιτὸ
[14, 19]	Ἀντέρωτι· περιστέρια γὰρ εἰσάγων καὶ	στρουθία.	Φρύνιχος Τραγῳδοῖς· περιστέριον δ´ αὐτῷ
[14, 1]	καὶ χρηστηριαζομένῳ περὶ τούτου ἡ	Πυθία	ἔφη· εἴρῃ μ´ ἀμφὶ γέλωτος,
[14, 14]	ἐν Ἅιδου κραπάταλον {τριωβόλου} καὶ	ψωθία.	Ἀπολλόδωρος δ´ ὁ Ἀθηναῖος καὶ
[14, 14]	Γλώσσαις τοῦ ἄρτου τὰ ἀποθραυόμενα	ψωθία	καλεῖσθαι, ἃ τινὰς ὀνομάζειν ἀτταράγους.
[14, 14]	διὰ τυροῦ καὶ ἐλαίου σκευαζόμενος.	ΨΩΘΙΑ	τὰ ψαθύρια. Φερεκράτης Κραπατάλλοις· λήψει
[14, 16]	ἀμυγδαλέοισιν ὅμοια. γράφεται δὲ καί	βιστάκια	ἀμυγδαλόεντα πέφανται. καὶ Ποσειδώνιος δὲ
[14, 16]	Νίκανδρος δασέως φιττάκια, Ποσειδώνιος δὲ	βιστάκια.	(περιβλέψας οὖν ἐπὶ τούτοις τοὺς
[14, 16]	τὴν τέρμινθον, ἃ δὴ νῦν	πιστάκια	οἱ Σύροι καλοῦσιν. καὶ οὗτοι
[14, 16]	οὗτοι μὲν διὰ τοῦ π>	πιστάκια	ταῦτα ὠνόμασαν, ὁ δὲ Νίκανδρος
[14, 15]	Κυριανόν, κλοῦστρον γουττᾶτον, κλοῦστρον Φαβωνιανόν.	μουστάκια	ἐξ οἰνομέλιτος, μουστάκια σησαμᾶτα, κλοῦστρον
[14, 15]	κλοῦστρον Φαβωνιανόν. μουστάκια ἐξ οἰνομέλιτος,	μουστάκια	σησαμᾶτα, κλοῦστρον πούριον, γωσλωανιον, Παυλινιανόν.
[14, 16]	ὠνόμασαν, ὁ δὲ Νίκανδρος δασέως	φιττάκια,	Ποσειδώνιος δὲ βιστάκια. (περιβλέψας οὖν
[14, 16]	ἡμῖν ἐπὶ τῆς τραπέζης καὶ	ψιττάκια·	ἅπερ ἢν εἴπῃς παρὰ τίνι
[14, 20]	ἦν, πολὺ δέλφαξ σιτευτὸς ἔγρυξεν.	δελφάκια	δὲ Αἰσχίνης εἴρηκεν ἐν Ἀλκιβιάδῃ
[14, 20]	Φυσιογνωμονικῷ· καὶ γὰρ ἐκεῖναι τὰ	δελφάκια	πρὸς βίαν χορτάζουσιν. καὶ ἐν
[14, 20]	οὕτως· ὥσπερ αἱ καπηλίδες τὰ	δελφάκια	τρέφουσιν. Ἀντισθένης δ´ ἐν Φυσιογνωμονικῷ·
[14, 9]	εἰσαγαγεῖν Ἀριστόνικον τὸν Ἀργεῖον, τῇ	ἡλικίᾳ	γενόμενον κατὰ Ἀρχίλοχον, κατοικήσαντα ἐν
[14, 19]	Μελιλώτῳ· οὐ μανικόν ἐστ´ ἐν	οἰκίᾳ	τρέφειν ταὧς, ἐξὸν τοσουτουὶ δύ´
[14, 22]	παρὰ τῷ Ὁμήρῳ καὶ τὰ	ὅρκια	καὶ τὰ ἱερόθυτα κήρυκες κομίζουσιν,
[14, 8]	φησί, δυσχρηστούμενος ἐν τῇ Συρακουσῶν	πολιορκίᾳ	ὑπὸ τῶν Ἀρχιμήδους κατασκευασμάτων ἔλεγεν
[14, 11]	φησι λέγεσθαι ὑπὸ τῶν ἀρχαίων	τρωγάλια·	ὡσεὶ γὰρ ἐπιδορπισμὸν εἶναι. Πίνδαρος
[14, 11]	περὶ τῶν δευτέρων τραπεζῶν λέγων·	ἀμυγδάλια,	καρύδι´, ἐπιφορήματα. καὶ Ἄρχιππος ἐν
[14, 11]	μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων ὧδε·	ἀμυγδάλια,	καρύδι´, ἐπιφορήματα. Πλάτων δ´ ἐν
[14, 9]	πεποίηται γὰρ καὶ τούτῳ δύο	βυβλία	περὶ Αὐλητῶν. οὐκ εἶπεν δὲ
[14, 19]	τοῖς δ´ ἐγὼ μάγειρος. οὔτε	Σικελία	καυχήσεται τρέφειν τοιοῦτον ἄρταμον κατ´
[14, 21]	πρὸς Τίμαιον ἐκ τῶν ἐν	Σικελίᾳ	φησὶν εἶναι Μεγάρων καὶ οὐκ
[14, 5]	τῆς ἁρμονίας {αὐτοῦ} τούτῳ ποιῆσαι	σκολιὰ	μέλη, καὶ διὰ τὸ εἶναι
[14, 7]	ἐμβατήρια μέλη ἀναλαμβάνουσιν, ἅπερ καὶ	ἐνόπλια	καλεῖται. καὶ αὐτοὶ δ´ οἱ
[14, 2]	πολλάκις καὶ αὐτὴ ἡμᾶς ἡ	συναυλία	ἔθελγεν‘ Ἔφιππος ἐν Ἐμπολῇ φησιν·
[14, 9]	εἰωθέναι τινὰς ἀντὶ τῆς λύρας	κογχύλια	καὶ ὄστρακα συγκρούοντας ἔρρυθμον ἦχόν
[14, 19]	Γαμοῦντι· ταδὶ δ´ ἅμα χοίρων	ἀκροκώλια	μικρῶν ταύρου τ´ αὐξίκερω φλογίδες
[14, 4]	οὑν μέσῳ κύκλος, κατῃσίμωται πάντα	τἀκροκώλια,	νενωγάλισται σεμνὸς ἀλλᾶντος τόμος, παρεντέτρωκται
[14, 19]	αἱ καλούμεναι μελεαγρίδες ἐν τῇ	Αἰτωλίᾳ.	διὸ καὶ Ἀντιφάνης ἐν τοῖς
[14, 10]	τότε γίνεται πολυήμερος, ἧς ἐν	μιᾷ	οἱ δοῦλοι μετὰ τῶν πολιτῶν
[14, 6]	χορεύοντας ἀρίστους φησὶν εἶναι τὰ	πολέμια	λέγων οὕτως· οἳ δὲ χοροῖς
[14, 5]	Βάβυς, ἐφ´ ᾧ καὶ ἡ	παροιμία	ἐπὶ τῶν αἰεὶ πρὸς τὸ
[14, 7]	καλεῖται δ´ ἡ πυρρίχη καὶ	χειρονομία.	ἡ δ´ ὑπορχηματική ἐστιν ἐν
[14, 16]	τὸ πυάνιον, ὥς φησι Σωσίβιος,	πανσπερμία	ἐν γλυκεῖ ἡψημένη· χίδρον δὲ
[14, 16]	διαβάλλοντες καλῶν ὀνόματα φιλοσόφων τῇ	ὁμωνυμίᾳ;	τίς δὲ καὶ ἡμίναν Ἑλλήνων
[14, 17]	φησίν· μύρτων λέγουσιν καὶ μέλιτος	ἐγκώμια	καὶ τῶν προπυλαίων καὶ τέταρτον
[14, 15]	μάλαξον μέλιτι ἡψημένῳ καὶ ἕλκυσον	λαγάνια	δύο καὶ ἓν θὲς ὑποκάτω
[14, 12]	πέμμασι παντοδαποῖς. ~Ἄμφις δὲ ἐν	Γυναικομανίᾳ·	ἤδη ποτ´ ἤκουσας βίον ἀληλεμένον;
[14, 1]	θεὸν ἐτίμησεν. (Ἀναξανδρίδης δ´ ἐν	Γεροντομανίᾳ	καὶ εὑρετὰς τῶν γελοίων φησὶ
[14, 20]	οὖν ὁ Στράβων οὕτως· ἐν	Σπανίᾳ	πρὸς τῇ Ἀκυτανίᾳ πόλις Πομπέλων,
[14, 19]	ταῖς οἰκίαις Στράττις παρίστησιν ἐν	Παυσανίᾳ	διὰ τούτων· πολλῶν φλυάρων καὶ
[14, 20]	οὕτως· ἐν Σπανίᾳ πρὸς τῇ	Ἀκυτανίᾳ	πόλις Πομπέλων, ὡς ἂν εἴποι
[14, 9]	υεναιτε ὅθεν αδε τις ἀλλὰ	χρυσοφανια	κρέμβαλα χαλκοπάραα χερσίν. Ἕρμιππος δ´
[14, 22]	τὴν γλῶτταν εἰς ἀσχήμονας ἐπιθυμίας	ἔνιά	τε τῶν ἡδυσμάτων, κάθαλος, κάτοξος,
[14, 15]	παγῆναι. ἐὰν δέ σοι παρῇ	κοσκίνια	μικρά, ἐπίβαλε εἰς αὐτὰ τὸ
[14, 15]	ἄνωθεν. ἐὰν δὲ μὴ ᾖ	κοσκίνια,	φλαβιλλίοις καινοῖς χρῶ, ἐν οἷς
[14, 10]	ἦν Πέλωρος, διότι ἐν τῇ	Αἱμονίᾳ	σεισμῶν μεγάλων γενομένων ῥαγείη τὰ
[14, 7]	ἑκάστοις αὐλητῶν ὑπῆρχον αὐλοὶ ἑκάστῃ	ἁρμονίᾳ	πρόσφοροι ἐν τοῖς ἀγῶσι. Πρόνομος
[14, 5]	τοι πᾶσιν ἀοιδὰ λαβράκταις Αἰολὶς	ἁρμονία.	πρότερον μὲν οὖν, ὡς ἔφην,
[14, 5]	καὶ τῇ τραγῳδίᾳ προσφιλὴς ἡ	ἁρμονία.	τὰ δὲ τῶν νῦν Ἰώνων
[14, 5]	τις τοῦ τόπου τῇ Φρυγιστὶ	ἁρμονίᾳ.	ταύτην δὲ τὴν ἁρμονίαν Φρύγες
[14, 5]	Ἰώνων. ἡ μὲν οὖν Δώριος	ἁρμονία	τὸ ἀνδρῶδες ἐμφαίνει καὶ τὸ
[14, 9]	ἑκάστῃ πῆχυν καὶ κάτω προσαρμόσας	χορδοτόνια,	καὶ τὸν ἐπάνω κόσμον κοινὸν
[14, 9]	ἐμοὶ διδάσκειν οὐδ´ ἂν εἰς	Ἀδώνια.	ἐν δὲ ταῖς Ὥραις· ἴτω
[14, 16]	φέρει κρατίστας κατὰ τὰς ἐν	Ἰωνίᾳ	καλουμένας ἁμαμηλίδας· εἰσὶ γὰρ ἀπύρηνοί
[14, 1]	ἐν τῇ Ῥώμῃ παντὸς γέλωτος	ἄξια	πράγματα ἐποίησεν, ὡς Πολύβιος ἱστορεῖ
[14, 6]	εὐσχημοσύνη καὶ κόσμος, αἰσχρὸν δὲ	ἀταξία	καὶ τὸ φορτικόν. διὰ τοῦτο
[14, 19]	τούτων· πολλῶν φλυάρων καὶ ταὧν	ἀντάξια,	οὓς βόσκεθ´ ὑμεῖς ἕνεκα τῶν
[14, 2]	πεπλασμένον. ἢν ἰδού· ἅδε σοι	δεξιὰ	καὶ ποδὸς διαρριφά, θριαμβοδιθύραμβε, κισσόχαιτ´
[14, 7]	καθ´ αὑτοὺς γενόμενοι ὀλίγοι ἀναμιμνησκόμεθα	οἵα	ἦν ἡ μουσική. ταῦτα μὲν
[14, 13]	οὐκ ἔστι κανδύλους ποιεῖν οὐδ´	οἷα	σὺ εἴωθας εἰς ταὐτὸν καρυκεύειν,
[14, 2]	ἀν´ ὄρεα σύμενον μετὰ Ναιάδων	οἷά	τε κύκνον ἄγοντα ποικιλόπτερον μέλος.
[14, 16]	οὐδ´ ὕδατι δεύοντες, ἀλλὰ φαύλως	ὁκοῖά	περ πέφυκεν. καὶ Εὐριπίδης ἐν
[14, 1]	ὅτι δὲ ἦν περὶ τὰ	γελοῖα	ἐσπουδακὼς ὁ βασιλεὺς οὗτος μαρτυρεῖ
[14, 1]	πονοῦμεν. τὸ δ´ ἀσύμβολον εὗρε	γελοῖα	λέγειν Ῥαδάμανθυς καὶ Παλαμήδης. γελωτοποιῶν
[14, 1]	αὐτοῖς τάλαντον, ἵν´ ἐκγραφόμενοι τὰ	γελοῖα	πέμπωσιν αὐτῷ. ὅτι δὲ ἦν
[14, 7]	πυρρίχη, γυμνοπαιδική, ὑπορχηματική. καὶ ἐστὶν	ὁμοία	ἡ μὲν πυρρίχη τῇ σατυρικῇ·
[14, 12]	μηδέποτε τὰς σιαγόνας. καὶ ἐν	Ὁμοίᾳ—	τὸ δ´ αὐτὸ δρᾶμα καὶ
[14, 16]	αὐτῶν φησιν· φιττάκι´ ἀκρεμόνεσσιν ἀμυγδαλέοισιν	ὅμοια.	γράφεται δὲ καί βιστάκια ἀμυγδαλόεντα
[14, 16]	οὑτωσὶ λέγων· σκεύη κελεύοντι λέγειν	ὅμοια	εἰπεῖν· τρίπους, χύτρα, λυχνεῖον, ἀκταία,
[14, 4]	καὶ τἄλλα πάντα δ´ ἐστὶν	ὅμοια.	ὁ δὲ ἰωνικολόγος τὰ Σωτάδου
[14, 19]	ἄλληλα κειμένοις. σκέλη δὲ ἄκεντρα	ὅμοια	τοῖς ὀρνιθίοις. παραπλήσιαι δ´ εἰσὶν
[14, 22]	δὲ καὶ οὗτος ἐν δράματι	Ἀγνοίᾳ	ταυτί· ἥδιον οὐδέν ἐστί μοι
[14, 8]	Μασούριε, πολλάκις καὶ αὐτὸς ἐν	ἐννοίᾳ	γίνομαι, μουσικῆς ὢν ἐραστής, περὶ
[14, 22]	τί; {Α. τὰ μέγιστα. {Β.	ποῖα	ταῦτα; {Α. τοὺς τεθνηκότας (ἐγὼ
[14, 9]	προσᾴδειν ταῖς γυναιξὶν ὄργανά τινα	ποιά,	ὧν ὅτε τις ἅπτοιτο τοῖς
[14, 16]	τι καὶ φυτὸν σίδη ὅμοιον	ῥοιᾷ,	γινόμενον ἐν τῇ περὶ Ὀρχομενὸν
[14, 16]	ἀπ´ αὐτῶν καὶ ἡ Πελοπόννησος	Ἀπία	ἐκλήθη διὰ τὸ ἐπιδαψιλεύειν ἐν
[14, 10]	ματτύας. Πλάτων ἐν τῷ Ἀτλαντικῷ	μεταδόρπια	αὐτὰ καλεῖ ἐν τούτοις· πάντα
[14, 22]	δὲ θύειν ἐπὶ τοῦ ψαιστὰ	μεταδόρπια	θυμιᾶν· καὶ οἱ παλαιοὶ τὸ
[14, 10]	πλῆθος καὶ ὅσα παραμύθια ἡδονῆς	μεταδόρπια.	~{Τρύφων δέ φησιτὸ παλαιὸν πρὶν
[14, 19]	τὸ γάστριον. Ἀναξανδρίδης ἐν Ἀντέρωτι·	περιστέρια	γὰρ εἰσάγων καὶ στρουθία. Φρύνιχος
[14, 19]	μικρὸν ἐπιμείνας προστρέχει, ἠγόρακά σοι	περιστέρια	ταδί〉 λέγων. ὁμοίως Νικόστρατος Ἅβρᾳ·
[14, 7]	ὧν καὶ οἱ υἱοὶ τὰ	ἐμβατήρια	μέλη ἀναλαμβάνουσιν, ἅπερ καὶ ἐνόπλια
[14, 5]	παρ´ αὐτοῖς νομίζεται. καὶ μὴν	ἐμβατήρια	μετ´ αὐλοῦ καὶ τάξεως ἀσκοῦντες,
[14, 1]	ἀνατρέχειν, ἢ συγκαθεῖναι τηπι τῇ	βακτηρίᾳ.	μνημονεύει δ´ αὐτοῦ καὶ Νικόστρατος
[14, 8]	δέ φησιν ὅτι πολλὰ βροτῶν	θελκτήρια	οἶδεν, ἔργ´ ἀνδρῶν τε θεῶν
[14, 10]	ἐρέβινθοι, δίκαι, πυός, πυριάτη, μύρτα,	κληρωτήρια,	ὑάκινθος, ἄρνες, κλεψύδραι, νόμοι, γραφαί.
[14, 13]	ὡς ἀλαζὼν ὁ κατάρατος. {Β.	θρῖα,	τυρόν, ἐγχύτους. {Α. παῖ Δρόμων.
[14, 8]	τοὺς τρόπους ῥυπαροὺς ἔχοντες μουσικῆς	ἀπειρίᾳ	εἰς τὸν πίθον φέρουσι τὸν
[14, 14]	πλακοῦντος εἶδος, ἔχων ἔνδον καρυκκείας.	(ΧΟΡΙΑ	βρώματα διὰ μέλιτος καὶ γάλακτος
[14, 10]	ἄπιοι, μῆλα, μάρτυρες, ῥόδα, μέσπιλα,	χόρια,	σχαδόνες, ἐρέβινθοι, δίκαι, πυός, πυριάτη,
[14, 5]	Λύδιον. ἁρμονίας γὰρ εἶναι τρεῖς·	τρία	γὰρ καὶ γενέσθαι Ἑλλήνων γένη,
[14, 13]	καλούμενα κόκκωρα ἰσχὰς καὶ κάρυα	τρία.	ΣΤΡΕΠΤΟΙ καὶ ΝΕΗΛΑΤΑ. τούτων μνημονεύει
[14, 22]	ἤδη, τῶν ἱερῶν γεγραμμένων τὰ	πάτρια	διατηροῦντες. ἅπερ ἡμῖν μόνα ἅπασιν
[14, 5]	μάλιστα τῶν ἄλλων Δωριέων τὰ	πάτρια	διαφυλάττουσιν, Θεσσαλοὶ δὲ (οὗτοι γάρ
[14, 5]	παιᾶνας, οἷς ἕκαστοι κατὰ τὰ	πάτρια	τοὺς ἐπιχωρίους ἥρωας καὶ θεοὺς
[14, 14]	ἐγὼ δὲ πεινῶς´ αὖ πρὸς	ἴτρια	βλέπω. ΑΜΟΡΑΙ. τὰ μελιτώματα Φιλητᾶς
[14, 16]	παρ´ Ἀλεξανδρεῦσι καλουμένην ΠΑΓΚΑΡΠΙΑΝ καλεῖ.	ἴτρια	δ´ ἐστὶ ταῦτα συντεθρυμμένα μετὰ
[14, 14]	πίνουσι καὶ τρώγουσιν οἳ μὲν	ἴτρια,	οἳ δ´ ἄρτον αὐτῶν, οἳ
[14, 14]	κάδον. Ἀριστοφάνης Ἀχαρνεῦσιν· πλακοῦντες, σησαμοῦντες,	ἴτρια.	Σοφοκλῆς Ἔριδι· ἐγὼ δὲ πεινῶς´
[14, 12]	Αἰγύπτιον, φοινικίνου βῖκός τις ὑπανεῴγνυτο,	ἴτρια	τραγήμαθ´ ἧκε, πυραμοῦς, ἄμης, ᾠῶν
[14, 12]	μέλεα μελέοις ὀνόμασι ποιοῦσιν ἐμπλέκοντες	ἀλλότρια	μέλη. ~(πλακούντων δὲ ὀνόματα πολλῶν
[14, 1]	παρεῖναι πάντα τἀπιτήδεια ὥστε δειπνεῖν	τἀλλότρια.	καὶ τὸν παῖδα δ´ ἔφη
[14, 14]	καὶ ἐλαίου σκευαζόμενος. ΨΩΘΙΑ τὰ	ψαθύρια.	Φερεκράτης Κραπατάλλοις· λήψει δ´ ἐν
[14, 16]	πέρσειον ἡ Ἀραβία καὶ ἡ	Συρία	καὶ τὸ καλούμενον βιστάκιον· ὃ
[14, 17]	φοίνικας κασίαν τε ματεῦσαι, τέρενα	Σύρια	σπέρματα. καὶ Ἀριστοτέλης ἐν τῷ
[14, 5]	ἁρμονίαν. ταῦτα δ´ ᾄδουσιν πάντες	ὑποδώρια	{τὰ μέλη} ἐπεὶ οὖν τὸ
[14, 10]	φάσκων αὐτὴν παρὰ τοῖς Θεσσαλοῖς	Πελώρια	καλεῖσθαι, γράφων οὕτως· θυσίας κοινῆς
[14, 10]	Θεσσαλοὺς μεγίστην ἑορτὴν ἄγοντας προσαγορεύειν	Πελώρια.	(πολλάκις οὖν, ὡς ἔφην, τῶν
[14, 15]	γάστριν. γίνεται δὲ οὕτως· κάρυα	Θάσια	καὶ Ποντικὰ καὶ ἀμύγδαλα, ἔτι
[14, 22]	ἐν Φάσματι· ἐπισημαίνεσθ´, ἐὰν ἡ	σκευασία	καθάρειος ᾖ καὶ ποικίλη. Ποσείδιππος
[14, 10]	τὴν ἡμέραν. καὶ Δίφιλος ἐν	Τελεσίᾳ·	τράγημα, μυρτίδες, πλακοῦς, ἀμύγδαλα. {Β.
[14, 17]	ἔρσενες καθάπερ οἱ ὄλονθοι. τὰ	παραπλήσια	τοῖς περὶ τὸν Ἡρόδοτον ἱστορεῖ
[14, 16]	ἐν εʹ Ὥρων Σαμίων, εἰ	γνήσια	τὰ συγγράμματα, ὁμομηλίδας αὐτὰς καλεῖ.
[14, 9]	τὰ συστήματα ἡ τῆς βάσεως	εὐκινησία	τῷ ποδὶ ψαυομένη καὶ τὴν
[14, 6]	ἐν πολέμῳ. σχεδὸν γὰρ ὥσπερ	ἐξοπλισία	τις ἦν ἡ χορεία καὶ
[14, 16]	ἐν ὕδατι εἰσέφερον εἰς τὰ	συμπόσια	Ἄλεξις ἐν Βρεττίᾳ παρίστησι διὰ
[14, 1]	ἐπὶ τὰ μουσικὰ ταῦτα ἐρχόμεθα	συμπόσια.	καὶ γὰρ ὁ φιλεπιτιμητὴς Οὐλπιανὸς
[14, 5]	καὶ οἰκεῖόν ἐστ´ αὐτοῖς ἡ	φιλοποσία	καὶ τὰ ἐρωτικὰ καὶ πᾶσα
[14, 8]	τούτοις ἐν Ἅιδου γὰρ μόνοις	ἐξουσία	ἀφροδισιάζειν ἐστίν. οἱ δὲ τοὺς
[14, 17]	ἀγορασταῖς ἀπηγόρευεν ὠνεῖσθαι, ἕως ἂν	ἐξουσία	γένηται αὑτῷ λαμβάνειν ὅταν ἐθέλῃ
[14, 21]	βλέπεις; σπονδή. φέρ´, ὦ παῖ	Σωσία.	σπονδή. καλῶς. εὔχου. θεοῖς Ὀλυμπίοις
[14, 21]	καλούς. ἔτι ταῦτα προσετίθην ἀκηκοώς,	ἱμάτια	ποικίλ´ εἰ λέγοι τις Σικελικά.
[14, 17]	αὐτῶν καρποφόροι, ἐκ τῶν καὶ	σιτία	καὶ οἶνον καὶ μέλι ποιέονται·
[14, 22]	{Α. ὀπτόν. {Β. θάτερον; {Α.	τἀναντία.	{Β. ὁ σπλήν; {Α. σεσάχθω.
[14, 13]	μέλι, σεμίδαλιν, ᾠά· πάντα γὰρ	τἀναντία	νῦν ἐστιν· ὁ μάγειρος γὰρ
[14, 13]	τὰ διὰ {τοῦ} τυροῦ σκευαζόμενα	πλακούντια.	~(ΕΓΚΡΙΔΕΣ πεμμάτιον ἑψόμενον ἐν ἐλαίῳ
[14, 14]	παρὰ Σικελοῖς. οἳ δὲ ΠΑΙΣΑ	πλακούντια	παρὰ Κῴοις, ὥς φησιν Ἰατροκλῆς.
[14, 20]	οὐκ ἀλλ´ ἔθυον δέλφακα ωδον	θἠστίᾳ	καὶ μάλα καλήν. καὶ Πλάτων
[14, 16]	εἰς τὰ συμπόσια Ἄλεξις ἐν	Βρεττίᾳ	παρίστησι διὰ τούτων· εἶδές ποτε
[14, 16]	βοίδιον τὸ ὑποκοριστικόν. Ἀντιφάνης ἐν	Βοιωτίᾳ·	ἐνεγκεῖν ἐξ ἀγροῦ μοι τῶν
[14, 4]	συνώνυμος τῆς ἔνδον οὔσης ἔγχελυς	Βοιωτία	τμηθεῖσα κοίλοις ἐν βυθοῖσι κακκάβης
[14, 8]	ὄφιν. καλὴ Κασσιέπεια θεοῖς δέμας	ἐοικυῖα.	τοῦ φέρον ἐμπλήσας ἀσκὸν μέγαν,
[14, 8]	ἔοικεν ἡ παλαιὰ τῶν Ἑλλήνων	σοφία	τῇ μουσικῇ μάλιστ´ εἶναι δεδομένη.
[14, 8]	Σάμιος τηλικαύτην δόξαν ἔχων ἐπὶ	φιλοσοφίᾳ	καταφανής ἐστιν ἐκ πολλῶν οὐ
[14, 12]	μαλεραῖς ταν δεξαμένην ὅ τι	κα	διδῷ τις. ἃ Ζανὸς καλέοντι
[14, 22]	μαγείρων πάνθ´ ἃ καθ´ ἑκάστου	κακὰ	ἀντεργολαβοῦντος ἔλεγον· ὃ μὲν ὡς
[14, 1]	σῶμα, ὥς φησιν Ἡρόδοτος, ἐπαναπλέει	κακὰ	ἔπεα‘ καὶ μαινόμενα. Κλέαρχός τε
[14, 19]	ἐν Παλλακῇ· μικρὸν ἐπιμείνας προστρέχει,	ἠγόρακά	σοι περιστέρια ταδί〉 λέγων. ὁμοίως
[14, 9]	ἀντὶ τῆς λύρας κογχύλια καὶ	ὄστρακα	συγκρούοντας ἔρρυθμον ἦχόν τινα ἀποτελεῖν
[14, 5]	δ´ ὁ μουσικὸς ἔφη τὸν	στύρακα	τὸν ἐν ταῖς ὀρχήστραις θυμιώμενον
[14, 1]	πόρνην ἐκ τραγικῆς σκηνῆς οὐχ	ἑώρακα	ἐξιοῦσαν, τὴν αὐλητρίδα Λάμιαν λέγων.
[14, 20]	Προτρεπτικῷ δέ· ἀντὶ δελφακίων τρέφεσθαι.	δέλφακα	δὲ ἀρσενικῶς εἴρηκεν Πλάτων ἐν
[14, 20]	ἀρσενικῶς εἴρηκεν Πλάτων ἐν Ποιητῇ·	δέλφακα	δὲ ῥαιότατον. Σοφοκλῆς Ὕβρει· ἐσθίειν
[14, 20]	θηλυκῶς δὲ Νικοχάρης ἔφη· κύουσαν	δέλφακα.	καὶ Εὔπολις Χρυσῷ Γένει· οὐκ
[14, 20]	Σοφοκλῆς Ὕβρει· ἐσθίειν ἐθέλων τὸν	δέλφακα.	Κρατῖνος Ὀδυσσεῦσιν· δέλφακας μεγάλους. θηλυκῶς
[14, 20]	καὶ τὴν ἱερὰν σφάττουσιν ἡμῶν	δελφάκα.	χηνῶν δὲ σιτευτῶν καὶ μόσχων
[14, 20]	Χρυσῷ Γένει· οὐκ ἀλλ´ ἔθυον	δέλφακα	ωδον θἠστίᾳ καὶ μάλα καλήν.
[14, 12]	τούτοις σταιτινοκο γχομαγὴς τοξαι σελαιο	ξανθεπιπαγκα	πύρωτος χοιρίνας· ἅδεα δ´ ἐν
[14, 22]	τούτοισι ποιῶν ματτύην σπεύδων ἅμ´	εἰσήνεγκα	διαμαρτὼν μίαν ἄκων περιφορὰν τῶν
[14, 17]	ὕδατος· οὐ δύναται δὲ πλέον	δέκα	μένειν ἡμερῶν, διὸ καὶ ποιοῦσι
[14, 16]	κεῖται, δώσω σοι‘ οὐ χρυσέους	δέκα	στατῆρας‘ κατὰ τὸν Ποντικὸν λεσχηνευτήν,
[14, 4]	ἐξωπτημένη, παρεκλέλαπται σταμνί´ ἐννέ´ ἢ	δέκα.	ὥστ´ εἴ τι βούλει τῶν
[14, 12]	{Β. ὦ Διοσκόρω, ὀνόματα τῶν	δώδεκα	θεῶν διελήλυθας. Ἀναξανδρίδης Ἀγροίκοις· ὡς
[14, 10]	συνάγειν· τὸ πρᾶγμα χάριεν. οὐχὶ	δώδεκα	κυάθους‘ ἀνεβόησέν τις, ὑποχεῖς; κωμάσαι
[14, 16]	σφαιρηδὸν συντεθέντα περιδεῖται βύβλῳ λεπτῇ	ἕνεκα	τοῦ συμμένειν. ΠΟΛΤΟΥ δὲ μνημονεύει
[14, 19]	ταὧν ἀντάξια, οὓς βόσκεθ´ ὑμεῖς	ἕνεκα	τῶν ὠκυπτέρων. Ἀναξανδρίδης ἐν Μελιλώτῳ·
[14, 1]	ἀνδρῶν δὲ πολλοὶ τοῦ γέλωτος	εἵνεκα	ἀσκοῦσι χάριτας κερτόμους. ἐγὼ δέ
[14, 16]	ἄριστον γὰρ ὡς ἀμυγδάλας ἐγὼ	παρέθηκα	καὶ τῶν ῥοιδίων ἐτρώγομεν. λέγεται
[14, 4]	ἡ μαγῳδία ἀπὸ τοῦ οἱονεὶ	μαγικὰ	προφέρεσθαι καὶ φαρμάκων ἐμφανίζειν δυνάμεις.
[14, 16]	δὲ μᾶλλον. οἱ δὲ τὰ	Γεωργικὰ	συγγράψαντες ἀδελφοὶ ἐν τῷ γʹ
[14, 13]	τῶν παντοδαπῶν συγγραμμάτων Πίνακι ἀναγράψαντα	πλακουντοποιικὰ	συγγράμματα Αἰγιμίου καὶ Ἡγησίππου καὶ
[14, 21]	ἱμάτια ποικίλ´ εἰ λέγοι τις	Σικελικά.	{Β. σκεύη μὲν οὖν καὶ
[14, 9]	τὰ Κάρνεια πρῶτος πάντων Τέρπανδρος	νικᾷ,	ὡς Ἑλλάνικος ἱστορεῖ ἔν τε
[14, 11]	χεῖρας οὐ πρόσθεν δίδως; {Α.	ἡνίκα	τράπεζά γ´ ἐκποδὼν ἀπαίρεται. Ἀριστοφάνης
[14, 9]	Νικομήδης ἐν τῷ περὶ Ὀρφέως.	φοίνικα	δὲ τὸ ὄργανον Ἔφορος καὶ
[14, 17]	εὐνούχους καλοῦσιν, οἳ δ´ ἀπυρήνους.	φοίνικα	δὲ τὸν καρπὸν καὶ Ἑλλάνικος
[14, 4]	Σωτάδου καὶ τῶν πρὸ τούτου	ἰωνικὰ	καλούμενα ποιήματα Ἀλεξάνδρου τε τοῦ
[14, 21]	τὰ τούτοις πρέποντα σκώμματα καλεῖται	μαισωνικά.	μάλιστα γὰρ εἰσάγονται οἱ μάγειροι
[14, 15]	Τουτιανόν, Σαβελλικὸν κλοῦστρον, Ἰουλιανόν, Ἀπικιανόν,	Κανωπικά,	περλούκιδον, Καππαδοκικόν, ἡδύβια, μαρυπτόν, πλίκιον,
[14, 9]	ἐρωτικά φησιν ᾄσματα καὶ τὰ	Λοκρικὰ	καλούμενα οὐδὲν τῶν Σαπφοῦς καὶ
[14, 1]	γινομένων πληθούσης ἀγορᾶς ἐπὶ τὰ	μουσικὰ	ταῦτα ἐρχόμεθα συμπόσια. καὶ γὰρ
[14, 15]	δὲ οὕτως· κάρυα Θάσια καὶ	Ποντικὰ	καὶ ἀμύγδαλα, ἔτι δὲ μήκων,
[14, 9]	χορδαῖς διειλημμένων ἕτερα ψόφου μόνον	παρασκευαστικά,	καθάπερ τὰ κρέμβαλα. περὶ ὧν
[14, 21]	ὃν τρόπον θύεται καὶ τὰ	ἀργαδιστικὰ	καὶ τὰ Βακχικά, ὅσα τε
[14, 19]	Καλλιππίδῃ ἐπὶ τοῦ Ἡρακλέους φησίν·	αὐτίκα	δ´ ἥρπασε τεμάχη θερμάς τε
[14, 22]	ὁ μάγειρος. καὶ οἱ τὰ	Ὀψαρτυτικὰ	δὲ συγγράψαντες Ἡρακλείδης τε καὶ
[14, 5]	αὐτοῖς ἡ φιλοποσία καὶ τὰ	ἐρωτικὰ	καὶ πᾶσα ἡ περὶ τὴν
[14, 9]	δὲ ἐν δευτέρῳ Ἐρωτικῶν τὰ	ἐρωτικά	φησιν ᾄσματα καὶ τὰ Λοκρικὰ
[14, 21]	καὶ τὰ ἀργαδιστικὰ καὶ τὰ	Βακχικά,	ὅσα τε Ὀλυμπιὰς προθύεται οὗτος
[14, 3]	ᾧ ἐστιν μακραὶ δρύες, ὦ	Μέναλκα.	Ἀριστόξενος δὲ ἐν τετάρτῳ περὶ
[14, 19]	στόματος ἀρξαμένην ἀντὶ πώγωνος μακρὰν	σάρκα	καὶ ἐρυθροτέραν τῶν ὀρνίθων. τὴν
[14, 16]	κατὰ φαυλίην ἐλάην καὶ τὴν	σάρκα	καὶ τὸ ὀστέον ταύτῃ προσείκελον,
[14, 18]	λεγομένην σταφυλὴν ἢ τὰ γενναῖα	σῦκα	ἐπονομαζόμενα ὀπωρίζειν βούληται, ἐὰν μὲν
[14, 18]	Δημοσθένης ἐν τῷ ὑπὲρ Κτησιφῶντος·	σῦκα	καὶ βότρυς καὶ ἐλαίας συλλέγων.
[14, 10]	ὁμοῦ πωλήσεται ἐν ταῖς Ἀθήναις,	σῦκα,	κλητῆρες, βότρυς, γογγυλίδες, ἄπιοι, μῆλα,
[14, 4]	τὴν γέφυραν, τῦκα δὲ τὰ	σῦκα,	κωτιλάδας δὲ τὰς χελιδόνας, τὴν
[14, 18]	σταφυλὴ καὶ τίνα τὰ γενναῖα	σῦκα.	ὥρα οὖν ὑμῖν ζητεῖν, ἕως
[14, 4]	σάκταν, βέφυραν {δὲ} τὴν γέφυραν,	τῦκα	δὲ τὰ σῦκα, κωτιλάδας δὲ
[14, 9]	ψόφου μόνον παρασκευαστικά, καθάπερ τὰ	κρέμβαλα.	περὶ ὧν φησι Δικαίαρχος ἐν
[14, 9]	ὅθεν αδε τις ἀλλὰ χρυσοφανια	κρέμβαλα	χαλκοπάραα χερσίν. Ἕρμιππος δ´ ἐν
[14, 4]	μαγῳδὸς καλούμενος τύμπανα ἔχει καὶ	κύμβαλα	καὶ πάντα τὰ περὶ αὐτὸν
[14, 15]	ὑποτυρίδες δὲ οὕτως γίνονται· εἰς	γάλα	βαλὼν μέλι ἐκπίεσον καὶ βάλε
[14, 21]	τυρὸς ὀπίας ἐστὶ καὶ Διὸς	γάλα.	ἐπεὶ δὲ περὶ πάντων εἶπον
[14, 12]	βρυγμός, μνοῦς, πυραμίδες, μῆλον, κάρυον,	γάλα,	κανναβίδες, κόγχαι, χυλός, Διὸς ἐγκέφαλος.
[14, 19]	αὐτὸς τοσοῦτ´ ἀργύριον; οὐδ´ εἰ	γάλα	λαγοῦ εἶχον, μὰ τὴν Γῆν,
[14, 21]	(οὕτω δὲ καλεῖται τὸ πρῶτον	γάλα)	Φιλιππίδης ἐν Αὐλοῖς· τὰ δὲ
[14, 5]	μάλιστα δὲ ἐν Λακεδαίμονι χώματα	μεγάλα,	ἃ καλοῦσι τάφους τῶν μετὰ
[14, 10]	ἐν Τελεσίᾳ· τράγημα, μυρτίδες, πλακοῦς,	ἀμύγδαλα.	{Β. ἐγὼ δὲ ταῦθ´ ἥδιστά
[14, 15]	κάρυα Θάσια καὶ Ποντικὰ καὶ	ἀμύγδαλα,	ἔτι δὲ μήκων, ἃ {ὃν}
[14, 16]	βότρυς, ἰσχάς, ἄπιος, πέρσεια, μῆλ´,	ἀμύγδαλα.	ταῦτα μὲν ὁ Κλέαρχος. ὁ
[14, 8]	Αἰσχύλος ἐποίησεν· εἴτ´ οὖν σοφιστὴς	καλὰ	παραπαίων χέλυν. ὅτι δὲ πρὸς
[14, 7]	ταδὶ τὰ ἴα, ταδὶ τὰ	καλὰ	σέλινα. παρὰ δὲ Συρακοσίοις καὶ
[14, 7]	τὰ ἴα, ποῦ μοι τὰ	καλὰ	σέλινα; ταδὶ τὰ ῥόδα, ταδὶ
[14, 20]	ἔθυον δέλφακα ωδον θἠστίᾳ καὶ	μάλα	καλήν. καὶ Πλάτων Ἰοῖ· πρόσφερε
[14, 22]	ὄρνιθος δὲ χρὴ ποιεῖν τὰ	ἁπαλὰ	τῶν κρεῶν μικρὰ συντεμόντα καὶ
[14, 1]	ἀγνοοῦντας αὐτὸν ἐπλάνα, καὶ σχεδὸν	ἀπεκραιπάλα	τὰ πλεῖστα, τοῦ γελάσαι χάριν
[14, 4]	βροντὴν ἠλέματον, ὁκοίην ἀροτὴρ γέρων	χαλᾷ	βοῦς. (σεμνότερος δὲ τῶν τοιούτων
[14, 7]	δέ φησιν· Λάκαινα μὲν παρθένων	ἀγέλα.	ὀρχοῦνται δὲ ταύτην παρὰ τῷ
[14, 19]	πριονώδεσιν σχήμασιν {πυρώδεσιν καὶ} παρ´	ἄλληλα	κειμένοις. σκέλη δὲ ἄκεντρα ὅμοια
[14, 14]	δὲ βαίνει, σησαμίδας δὲ χέζει,	μῆλα	δὲ χρέμπτεται. Ἀντιφάνης Δευκαλίωνι· σησαμίδας
[14, 18]	Φερεκράτην ἀναφερόμενόν φησιν· ἀμυγδάλας καὶ	μῆλα	καὶ μιμαίκυλα καὶ μύρτα καὶ
[14, 16]	ῥοιῶν τῶν σκληροκόκκων. Ἐπίλυκος Κωραλίσκῳ·	μῆλα	καὶ ῥόας λέγεις. Ἄλεξις Μνηστῆρσιν·
[14, 18]	καὶ σταφυλὴ καὶ ὁμομηλὶς καὶ	μῆλα	καὶ ῥόδα δὶς τοῦ ἐνιαυτοῦ
[14, 10]	σῦκα, κλητῆρες, βότρυς, γογγυλίδες, ἄπιοι,	μῆλα,	μάρτυρες, ῥόδα, μέσπιλα, χόρια, σχαδόνες,
[14, 14]	καὶ μέλιτι δεδευμένων. αὗται δὲ	ἆθλα	τίθενται ταῖς παννυχίσι τῷ διαγρυπνήσαντι.
[14, 17]	φησὶν εἶναι τὰς καλλίστας ἰσχάδας·	Αἴγιλα	δ´ εἶναι δῆμον τῆς Ἀττικῆς
[14, 11]	ὕστερον δὲ πολλά τε καὶ	ποικίλα	ἐπεισφέρεσθαι διὸ καὶ ἐπιφορήματα κληθῆναι.
[14, 11]	μοῖραν, ὕστερον δὲ πολλὰ καὶ	ποικίλα	ἐπιφέρεσθαι. διὸ καὶ ἐπιφορήματα κληθῆναι.
[14, 10]	γογγυλίδες, ἄπιοι, μῆλα, μάρτυρες, ῥόδα,	μέσπιλα,	χόρια, σχαδόνες, ἐρέβινθοι, δίκαι, πυός,
[14, 5]	οὔτ´ ἀνθηρὸν οὔτε ἱλαρόν ἐστιν,	ἀλλὰ	αὐστηρὸν καὶ σκληρόν, ὄγκον δ´
[14, 22]	ἀφεὶς παῦσαι λέγων. {Α. ἥμαρτον.	ἀλλὰ	δεῦρο νῦν〉 συνείσιθι ἐμοί, τά
[14, 9]	τις μὴ συνορῴη τὸ γινόμενον,	ἀλλὰ	διὰ τῆς ἀκοῆς μόνον κρίνοι,
[14, 6]	μεγάλῳ τὸ εὖ κείμενον εἶναι,	ἀλλὰ	ἐν τῷ εὖ τὸ μέγα.
[14, 5]	καὶ ξενοδοχίαις· οὐ πανοῦργον δέ,	ἀλλὰ	ἐξηρμένον καὶ τεθαρρηκός. διὸ καὶ
[14, 5]	οὐ τρυφῆς καὶ περιουσίας χάριν,	ἀλλὰ	θεωροῦντες τὴν ἑκάστου κατὰ τὸν
[14, 5]	ὥστε μὴ μόνον {ἐν} παισὶν	ἀλλὰ	καὶ {ἐν} νεανίσκοις γενομένοις ἕως
[14, 3]	αἴλινος οὐ μόνον ἐν πένθεσιν,	ἀλλὰ	καὶ ἐπ´ εὐτυχεῖ μολπᾷ’ κατὰ
[14, 22]	κατακόψαντος οὐ μόνον τὰ προειρημένα	ἀλλὰ	καὶ ἡμᾶς, ἄλλος ἐπεισῆλθεν τὴν
[14, 19]	οὐ μόνον ἐκ Μηδίας μετεπέμπετο,	ἀλλὰ	καὶ νομάδας ὄρνιθας ὑποβαλὼν ἐποίησε
[14, 9]	τούτων ἔχεταί τινος τῶν παθῶν,	ἀλλὰ	καὶ τὰ Ἀσωποδώρου περὶ τὸν
[14, 3]	φησιν οὐ μόνον τὰ Ὁμήρου,	ἀλλὰ	καὶ τὰ Ἡσιόδου καὶ Ἀρχιλόχου,
[14, 19]	οὐ μόνον τὴν ὠμότητα περιαιρεῖν,	ἀλλὰ	καὶ τὰ σκληρὰ μαλάττειν δύνασθαι
[14, 6]	οὐ μόνον τῆς λοιπῆς εὐταξίας,	ἀλλὰ	καὶ τῆς τῶν σωμάτων ἐπιμελείας.
[14, 3]	τῶν ἀνθρώπων τοὺς ἀστοργίᾳ διαφέροντας,	ἀλλὰ	καὶ τῶν θηρῶν τοὺς ἀνημερωτάτους
[14, 22]	νύκτας οὐ καθεύδομεν οὐδ´ ἀναγεγράμμεθ´,	ἀλλὰ	καίεται λύχνος, καὶ βιβλίον ἐν〉
[14, 22]	ἀναγέγραπταί τε οὐδαμοῦ μαγείρῳ μισθός,	ἀλλὰ	κήρυκι. καὶ Ἀγαμέμνων δὲ παρ´
[14, 21]	οὗτος οἶδεν. μὴ οὖν ἀμελήσῃς,	ἀλλὰ	λαβέ· καὶ ἀπόστειλον πρὸς ἐμὲ
[14, 2]	τὴν παρθενίαν. ἑξῆς τέ φησι·	ἀλλὰ	μάταν ἀχόρευτος ἅδε ματαιολόγων φάμα
[14, 16]	ἐσθίειν σοι προσέταξα, καλὲ ὀνοματοθήρα,	ἀλλὰ	μὴ ἐσθίειν· τὸ γὰρ ἀπεσθίειν
[14, 16]	ὁ Σύρος καὶ δηχθεὶς σφόδρα	ἀλλὰ	μήν, ἔφη, παράκειται ἡμῖν ἐπὶ
[14, 16]	παρόντας καὶ τυχὼν ἐπαίνου ἔφη·	ἀλλὰ	μὴν καὶ περὶ τῶν ἄλλων
[14, 6]	συνουσίαις ἐπανορθώσεως χάριν καὶ ὠφελείας·	ἀλλὰ	μὴν οἱ ἀρχαῖοι καὶ περιέλαβον
[14, 9]	τοῖς περὶ Αὐλῶν καὶ Ὀργάνων,	ἀλλὰ	μὴν οὐδὲ Ἀρχεστράτου· πεποίηται γὰρ
[14, 13]	ἄγευστος, ἄσπλαγχνος ἐνιαυτίζομαι, ἀπλάκουντος, ἀλιβάνωτος.	ἀλλὰ	μὴν οὐδὲ τῆς κώμης ἀμνήμων
[14, 22]	εὖ γ´, ἄνδρες, εὖ σφόδρ´·	ἀλλὰ	μὴν τῇ ματτύῃ οὕτω διαθήσω
[14, 8]	(εἰπόντος δὲ ἐπὶ τούτοις Αἰμιλιανοῦ·	ἀλλὰ	μήν, ὦ ἑταῖρε Μασούριε, πολλάκις
[14, 18]	Εὔβουλος γοῦν ἐν Κατακολλωμένῳ φησίν·	ἀλλὰ	παραλαβὼν ἀκράτῳ κροῦε καὶ δίδου
[14, 19]	λόγον ἡ ὑπεροχὴ τῶν ἀρρένων,	ἀλλὰ	πολλῷ μείζων. (εἰ δ´ ὁ
[14, 5]	καὶ οὐ διακεχυμένον οὐδ´ ἱλαρόν,	ἀλλὰ	σκυθρωπὸν καὶ σφοδρόν, οὔτε δὲ
[14, 5]	μήτε τὰν ἀνειμέναν Ἰαστὶ μοῦσαν,	ἀλλὰ	τὰν μέσαν νεῶν ἄρουραν αἰόλιζε
[14, 8]	νῦν τοὺς μισθουμένους τοὺς χορούς,	ἀλλὰ	τοὺς καθηγουμένους τοῦ χοροῦ, καθάπερ
[14, 2]	τοῖς χοροῖς, καθάπερ ἦν πάτριον,	ἀλλὰ	τοὺς χοροὺς συνᾴδειν τοῖς αὐληταῖς·
[14, 16]	στατῆρας‘ κατὰ τὸν Ποντικὸν λεσχηνευτήν,	ἀλλὰ	τουτὶ τὸ ἔκπωμα. σιωπήσαντος δὲ
[14, 16]	οὐ μάξαντες οὐδ´ ὕδατι δεύοντες,	ἀλλὰ	φαύλως ὁκοῖά περ πέφυκεν. καὶ
[14, 9]	ὕμνον υεναιτε ὅθεν αδε τις	ἀλλὰ	χρυσοφανια κρέμβαλα χαλκοπάραα χερσίν. Ἕρμιππος
[14, 5]	μὲν τάδε λεγόντων, ἄλλων δ´	ἄλλα	γ´ ὁσημέραι, πάντων δ´ ἐπαινούντων
[14, 9]	μέρη τῶν ᾀδόντων ἡρμοσμένα. καὶ	ἄλλα	δ´ ἦν παρὰ ταῦτα· καὶ
[14, 12]	τρωκτά τε παισὶν αδυιδη κάρυ´,	ἄλλα	θ´ ὅσσα πρέπει παρὰ θοίναν
[14, 15]	εἰς ἠθμὸν βαλὼν τὰ κατακεκομμένα.	ἄλλα	πλακούντων γένη· ὀστρακίτης, ἀττανῖται, ἄμυλον,
[14, 9]	γὰρ βάρβιτος ἢ βάρμος καὶ	ἄλλα	πλείονα τὰ μὲν ἔγχορδα, τὰ
[14, 14]	τούτων· χόνδρον τε καὶ ἐγκρίδας	ἄλλα	τε πέμματα καὶ μέλι χλωρόν.
[14, 8]	ἐνδοξότατος) ᾖδεν εἰσκληθεὶς τά τε	ἄλλα	τῶν εἰθισμένων καὶ τὸ ἔσχατον
[14, 5]	χρυσὸν λέγει Πύθερμος ὡς οὐδὲν	τἄλλα.	λέγει δ´ οὕτως ὁ Πύθερμος·
[14, 4]	αὐτὰ δὲ μέλη ᾄδουσιν, καὶ	τἄλλα	πάντα δ´ ἐστὶν ὅμοια. ὁ
[14, 5]	ὁ Πύθερμος· οὐδὲν ἦν ἄρα	τἄλλα	πλὴν ὁ χρυσός. οὐκοῦν καὶ
[14, 2]	συντυγχάνεις αὐλῶν πέραινε. δέξεται δὲ	τἄλλα	σοι ἡδύ τι κοινόν ἐστιν
[14, 5]	κατ´ ἀνάγκην σύντροφον ποιεῖν αὐτήν,	τἄλλα	τοῖς βίοις ὄντας αὐστηροτάτους. παρὰ
[14, 3]	εἰς Ἀπόλλωνα ᾠδὴ φιληλιάς, ὡς	Τελέσιλλα	παρίστησιν· οὔπιγγοι δὲ αἱ εἰς
[14, 8]	τὸν Φήμιον δέ φησιν ὅτι	πολλὰ	βροτῶν θελκτήρια οἶδεν, ἔργ´ ἀνδρῶν
[14, 4]	γὰρ εἰς τὸν βασιλέα Πτολεμαῖον	πολλὰ	δεινά, ἀτὰρ καὶ τόδε, ὅτε
[14, 9]	καὶ τῶν Ὁμήρου Ἐπικιχλίδων τὰ	πολλὰ	διὰ τῆς ἐμμέτρου ποιήσεως τούτων
[14, 4]	πολλοί· Θηβαῖοι δὲ καὶ τὰ	πολλὰ	ἰδίως ὀνομάζειν εἰωθότες ἐθελοντάς. ὅτι
[14, 3]	στόματος ἔχειν τῶν ἐπῶν τὰ	πολλά·	καὶ Ἰλιὰς ἦν αὐτῷ καὶ
[14, 6]	Χαλκιδικαὶ σπάθαι, πὰρ δὲ ζώματα	πολλὰ	καὶ κυπαττίδες. τῶν οὐκ ἔστι
[14, 11]	τὴν ἑκάστου μοῖραν, ὕστερον δὲ	πολλὰ	καὶ ποικίλα ἐπιφέρεσθαι. διὸ καὶ
[14, 12]	τῷ Δείπνῳ δευτέρων τραπεζῶν μνημονεύων	πολλὰ	καὶ τῶν ἡμῖν παρακειμένων ὠνόμασεν,
[14, 8]	ὤνησεν. (ἐγὼ δὲ ἔχων ἔτι	πολλὰ	λέγειν περὶ μουσικῆς αὐλῶν ἀκούων
[14, 21]	Ἰάμβῳ, οὗ ἡ ἀρχή· ἦ	πολλὰ	μὲν δὴ προεκπονῇ, Τηλέμβροτε, γράφων·
[14, 6]	πολιτικῶν ἀρετῶν, καὶ ταύτῃ τὰ	πολλὰ	προσνέμειν οὐ τοῖς ἄλλοις. Ἀρχίλοχος
[14, 11]	τὴν ἑκάστου μοῖραν, ὕστερον δὲ	πολλά	τε καὶ ποικίλα ἐπεισφέρεσθαι διὸ
[14, 21]	τούτῳ διδόναι σωτηρίαν, ὑγίειαν, ἀγαθὰ	πολλὰ	τῶν ὄντων τε νῦν ἀγαθῶν
[14, 9]	προειρημένος Ἀρτέμων γράφει οὕτως· ὅθεν	πολλὰ	τῶν ὀργάνων οὐδ´ εἰ γέγονέ
[14, 16]	τῷ ὕδατι, οὗ τὰ μὲν	φύλλα	τὰ πρόβατα ἐσθίει, τὸν δὲ
[14, 18]	φησιν· ἀμυγδάλας καὶ μῆλα καὶ	μιμαίκυλα	καὶ μύρτα καὶ σέλινα κἀξ
[14, 21]	ἕτερος· ὗν ὡς ἄφευσα χὠς	ἐμίστυλα	κρέα ἱρωστί· καὶ γὰρ οὐ
[14, 9]	μούσης, λέγων οὕτως· ταῦτ´ οὐ	μὰ	Δία Γνήσιππος οὐδὲ Κλεομένης ἐν
[14, 19]	οὐδ´ εἰ γάλα λαγοῦ εἶχον,	μὰ	τὴν Γῆν, καὶ ταὧς κατήσθιον.
[14, 12]	Ἀντιδότου φέρεται— οὐδὲ φιλόδειπνός εἰμι,	μὰ	τὸν Ἀσκληπιόν, τραγήμασιν χαίρω δὲ
[14, 1]	ἐν Σύρῳ· Κηφισόδωρον οὐ κακῶς	μὰ	τὸν Δία τὸν πλάνον φασὶ
[14, 12]	εἰσήγετο τοσαῦτ´ ἔχουσα βρώμαθ´ ὅσα	μὰ	τοὺς θεοὺς καὶ τὰς θεὰς
[14, 21]	εἴληφ´· ἁπλῶς γὰρ οὐδὲ ἕν,	μὰ	τοὺς θεούς, ὧν ἂν λέγῃ
[14, 5]	ἄλοχον, μελιβόαν ὕμνον ἀνάγων, Αἰολίδ´	ἅμα	βαρύβρομον ἁρμονίαν. ταῦτα δ´ ᾄδουσιν
[14, 1]	ἐπῆγον ἀνὰ μέρος ἐπ´ ἀλλήλους,	ἅμα	δὲ τούτοις ἐπικτυποῦντες οἱ χοροὶ
[14, 19]	κάπρου φλογίδας ἔβρυχέ τε πάνθ´	ἅμα.	καὶ Ἄρχιππος ἐν Ἡρακλεῖ Γαμοῦντι·
[14, 9]	διὰ τὸ διὰ δύο γενῶν	ἅμα	καὶ διὰ πασῶν ἔχειν τὴν
[14, 9]	σοφὴν θεῶν ὑμνῳδὸν ἰατρόν θ´	ἅμα.	κλύω δὲ Λυδὰς Βακτρίας τε
[14, 1]	τῷ κίρκῳ πρώτους εἰσῆγεν αὐλητὰς	ἅμα	πάντας. οὗτοι δ´ ἦσαν Θεόδωρος
[14, 1]	μετὰ τοῦ χοροῦ αὐλεῖν ἐκέλευσεν	ἅμα	πάντας. τῶν δὲ διαπορευομένων τὰς
[14, 9]	Ὁπλομάχῳ φησίν· μαγάδι λαλήσω μικρὸν	ἅμα	σοι καὶ μέγα. τὴν ἀπορίαν
[14, 19]	ἐν Ἡρακλεῖ Γαμοῦντι· ταδὶ δ´	ἅμα	χοίρων ἀκροκώλια μικρῶν ταύρου τ´
[14, 12]	ἐν Ὁμοίᾳ— τὸ δ´ αὐτὸ	δρᾶμα	καὶ ὡς Ἀντιδότου φέρεται— οὐδὲ
[14, 10]	Φιλαργύρῳ οὕτως· πλακοῦντες, ἐπιδορπίσματ´, ᾠά,	σήσαμα·	ὅλην λέγοντα με ἐπιλείποι τὴν
[14, 2]	ἀλλὰ μάταν ἀχόρευτος ἅδε ματαιολόγων	φάμα	προσέπταθ´ Ἑλλάδα μουσοπόλων σοφᾶς ἐπίφθονον
[14, 9]	τῶν πρὸ αὐτοῦ, καὶ τὸ	πρᾶγμα	αὐξήσας χορὸν περιεστήσατο πρῶτος. Δίωνα
[14, 10]	ἐστιν Ἑλλήνων αἰεὶ συνάγειν· τὸ	πρᾶγμα	χάριεν. οὐχὶ δώδεκα κυάθους‘ ἀνεβόησέν
[14, 7]	παρὰ τοῖς ἰδιώταις ἡ καλουμένη	ἄνθεμα.	ταύτην δὲ ὠρχοῦντο μετὰ λέξεως
[14, 11]	τὸ μὲν οὖν ὅλον διαφέρειν	τράγημα	βρώματος νομιστέον ὅσον ἔδεσμα τρωγαλίου.
[14, 10]	ἡμέραν. καὶ Δίφιλος ἐν Τελεσίᾳ·	τράγημα,	μυρτίδες, πλακοῦς, ἀμύγδαλα. {Β. ἐγὼ
[14, 21]	Εὔπολις. σκώπτων γὰρ Διδυμίαν τινὰ	ἀποτράγημα	αὐτὸν εἴρηκεν ἀλώπεκος ἤτοι ὡς
[14, 21]	λείψανον τῶν τραγημάτων καὶ τρωξίμων	ἀποτράγημα	εἴρηκεν Εὔπολις. σκώπτων γὰρ Διδυμίαν
[14, 21]	περὶ πάντων εἶπον τῶν παρακειμένων	ἀποτράγημά	τε πεποίημαι τὸν Τρομιλικόν, καταπαύσω
[14, 3]	τινὰ ᾠδήν. Στησιχόρου δ´ ἦν	ποίημα,	ἐν ᾧ Καλύκη τις ὄνομα
[14, 5]	αὐτοὺς τὸν ὄγκον καὶ τὸ	προσποίημα	τῆς καλοκἀγαθίας ἐν τοῖς τῆς
[14, 10]	φασίν, ἐπεὶ τὴν χώραν κατέσχον,	ἀπομίμημα	τῆς τότε γενομένης ἑορτῆς καὶ
[14, 8]	Μηχανικῶν Ῥωμαικὸν εἶναι λέγει τὸ	μηχάνημα	καὶ Ἡρακλείδην τὸν Ταραντῖνον εὑρεῖν
[14, 11]	κατὰ τὴν παροιμίαν λεγόμενον Ἀβυδηνὸν	ἐπιφόρημα‘	τέλος τί ἐστιν {καὶ} ἐλλιμένιον,
[14, 4]	ἔγραψεν· ὃ δ´ ἀποστεγάσας τὸ	τρῆμα	τῆς ὄπισθε λαύρης, διὰ δενδροφόρου
[14, 9]	ὡς Ἀνακρέων φησί, Λυδῶν τε	εὕρημα.	διὸ καὶ τὰς Λυδὰς ψαλτρίας
[14, 22]	ματτύης· ἣν Θετταλῶν φησιν εἶναι	εὕρημα,	ἐπιχωριάσαι δὲ κἀν ταῖς Ἀθήναις
[14, 7]	πολεμικὴ οὖσα ὡς Λακεδαιμονίων τὸ	εὕρημα.	πολεμικοὶ δ´ εἰσὶν οἱ Λάκωνες,
[14, 19]	ἤγαγεν μόνον, σπάνιον ὂν τὸ	χρῆμα,	πλείους εἰσὶ νῦν τῶν ὀρτύγων.
[14, 5]	δίοδον εἰσῆλθον, οἱ μὲν ἄλλοι	παραχρῆμα	πάντες αὐτοὺς ἐξεκήρυξαν, Μαντινεῖς δὲ
[14, 15]	οὗτος ἐκ τυροῦ γίνεται. λούκουντλοι,	ἀργυροτρύφημα,	λίβος, κίρκλος λιξόλας, κλουστροπλακοῦς. γίνεται
[14, 7]	ὁ σκὼψ τῶν ἀποσκοπούντων τι	σχῆμα	ἄκραν τὴν χεῖρα ὑπὲρ τοῦ
[14, 8]	ὀργάνων σαμβύκη, οὗ τό τε	σχῆμα	καὶ τὴν κατασκευὴν ἀποδείκνυσι Βίτων
[14, 8]	σαμβύκην, ἐπειδὴ ὅταν ἐξαρθῇ γίνεται	σχῆμα	νεὼς καὶ κλίμακος ἑνοποιουμένων, ὅμοιον
[14, 21]	ἐπεσθίειν. ~(ἐπεὶ δὲ καὶ Σικελίας	αὔχημα	τροφαλὶς‘ ἥδ´ ἐστί σοι, φίλοι,
[14, 12]	δ´ ἐν κύκλῳ τ´ ὀπόφωκτ´	ἀνάριθμα	καὶ μελίπακτα τετυγμέν´ ἄφθονα σασαμόφωκτα.
[14, 22]	καὶ τὸ ἔντερον καὶ τὸ	αἷμα	διαθρύψαντα καὶ ἀρτύσαντα ὄξει, τυρῷ
[14, 13]	φέρω, ὦ πότνι´, ἀμφιφῶντα καὶ	σπονδήσιμα.	μνημονεύει αὐτοῦ καὶ Δίφιλος ἐν
[14, 1]	ἄν μιν χανδὸν ἕλῃ μηδ´	αἴσιμα	πίνῃ. οἶνος καὶ κένταυρον ἀγακλυτὸν
[14, 1]	Λητῷον, νομίζων τῆς Ἀπόλλωνος μητρὸς	ἄγαλμα	τι θεωρήσειν ἀξιόλογον· ἰδὼν δ´
[14, 22]	Αἰμιλιανὸς Δωροθέῳ ἔφη τῷ Ἀσκαλωνίτῃ	σύγγραμμα	ἐκδεδόσθαι ἐπιγραφόμενον Περὶ Ἀντιφάνους καὶ
[14, 4]	περὶ τῶν τοῦ πατρὸς ποιημάτων	σύγγραμμα·	ἐξ οὗ ἔστι κατιδεῖν τὴν
[14, 17]	Ἄμμωνος Ἀναβάσει, εἰ γνήσιον τὸ	σύγγραμμα,	καὶ Φόρμος ὁ κωμικὸς ἐν
[14, 6]	ὀρχήσεις μετὰ σπουδῆς, παρατιθέμενος ἀρχαῖον	Ἐπίγραμμα	τόδε· ἀμφότερ´, ὠρχεύμην τε καὶ
[14, 1]	ἐκείνου τῆς συμμαχίας. τὸ δὲ	σκῶμμα	τοῦτ´ ἦν· ὤδινεν ὄρος, Ζεὺς
[14, 3]	ποίημα, ἐν ᾧ Καλύκη τις	ὄνομα	ἐρῶσα Εὐάθλου νεανίσκου εὔχεται τῇ
[14, 10]	τινα τῷ Πελασγῷ ἄνδρα, ᾧ	ὄνομα	ἦν Πέλωρος, διότι ἐν τῇ
[14, 8]	μετὰ τῶν φίλων τότε Ἀγγάρης	ὄνομα	(οὗτος δ´ ἦν τῶν ᾠδῶν
[14, 12]	ἑκάστοτε. Ἄλεξις Πολυκλείᾳ— ἑταίρας δ´	ὄνομα	Πολύκλεια— ὁ πρῶτος εὑρὼν κομψὸς
[14, 7]	δ´ εἶναι μέχρι καὶ νῦν	ὄνομα	τὸν Πύρριχον. ἐμφανίζει δ´ ἡ
[14, 22]	ματτύην ἀποφαίνει κοινὸν εἶναι πάντων	ὄνομα	τῶν πολυτελῶν ἐδεσμάτων, γράφων οὕτως
[14, 4]	ἀγωγὴν καὶ διάθεσιν. ἔσχεν δὲ	τοὔνομα	ἡ μαγῳδία ἀπὸ τοῦ οἱονεὶ
[14, 7]	ἀπό τινος ἀνδρὸς Τελεσίου λαβοῦσα	τοὔνομα,	μεθ´ ὅπλων τὸ πρῶτον αὐτὴν
[14, 8]	καθηγουμένους τοῦ χοροῦ, καθάπερ αὐτὸ	τοὔνομα	σημαίνει. καὶ τὸ χρηστομουσεῖν καὶ
[14, 22]	ἀκολάστως καὶ περιέργως μικρὸν παραγαγόντες	τοὔνομα	τῆς μάζης ματτύην ὠνόμαζον πᾶν
[14, 11]	ἔδεσμα τρωγαλίου. τοῦτο γὰρ πάτριον	τοὔνομα	τοῖς Ἕλλησιν, ἐπεὶ ἐν τραγήμασι
[14, 22]	ὅτι μὲν οὖν κοινὸν ἦν	τοὔνομα	τῶν πολυτελεστάτων ἐδεσμάτων φανερόν· ὅτι
[14, 22]	τοὔψον, ὃ δ´ ὅτι τὸ	στόμα	πονηρόν, ὃ δὲ τὴν γλῶτταν
[14, 14]	αὐτῶν εἶναι ἐν τούτοις· μήτ´	αρμα	εἶναι ἐγκριδοπώλην. Φερεκράτης δ´ ἐν
[14, 12]	ταῖσιν δὲ μέσσαις ἐγκαθιδρύθη μέγα	χάρμα	βροτοῖς, λευκὸς μυελὸς γλυκερός, λεπτοῖς
[14, 4]	βαδίζεις; τοῖσδε γενναίως πάλαι διεσπάρακται	θερμὰ	χηνίσκων μέλη, διερράχισται σεμνὰ δελφάκων
[14, 7]	παρὰ μόνοις δὲ Λακεδαιμονίοις διαμένει	προγύμνασμα	οὖσα τοῦ πολέμου· ἐκμανθάνουσί τε
[14, 22]	ματτύην ὠνόμαζον πᾶν τὸ πολυτελὲς	ἔδεσμα,	τὸ δὲ ματτυάζειν τὸ παρασκευάζειν
[14, 11]	διαφέρειν τράγημα βρώματος νομιστέον ὅσον	ἔδεσμα	τρωγαλίου. τοῦτο γὰρ πάτριον τοὔνομα
[14, 22]	δεῖπνον οἱ μὲν Ἀττικοὶ προσηγόρευον	ἐπιδόρπισμα,	οἱ δὲ Δωριεῖς ἐπάικλον, τῶν
[14, 22]	δηλοῖ ὅτι ἡ μαγειρικὴ τέχνη	ἐπιτήδευμα	ἦν ἐλευθέρων· πολίτης γάρ τις
[14, 4]	βρόχθιζε. τούτοις γὰρ τρέφεται τὸ	πνεῦμα	καὶ τὸ φωνάριον ἡμῶν περίσαργον
[14, 7]	ὀρχήσεως ξιφισμός, καλαθίσκος, καλλαβίδες, σκώψ,	σκώπευμα.	ἦν δὲ ὁ σκὼψ τῶν
[14, 2]	εἶπέ τ´ ἔρρετ´ αἴσχεα, σώματι	λύμα,	ἐμὲ δ´ ἐγὼ κακότατι δίδωμι.
[14, 22]	δ´ ἐν Ὀψαρτυτικῷ λέγει ταῦτα·	μῦμα	δὲ παντὸς ἱερείου, καὶ ὄρνιθος
[14, 22]	εἶναι δέ σοι τὸ αὐτὸ	μῦμα	καὶ ὄψον. (τοσαῦτα καὶ τούτου
[14, 21]	ἐκείνων τῶν σοφιστῶν μαγείρων ἐκήρυσσε	μῦμα.	καὶ πολλῶν ξενιζομένων ἐπὶ τῷ
[14, 22]	βρῶμα ὑμῖν, ἄνδρες φίλοι, τὸ	μῦμα	φέρω. περὶ οὗ Ἀρτεμίδωρος μὲν
[14, 22]	μέγιστον τὸ τῆς μαγειρικῆς τέχνης	ἀξίωμα.	καὶ παρὰ Ῥωμαίοις δ´ οἱ
[14, 16]	Ποντικὸν λεσχηνευτήν, ἀλλὰ τουτὶ τὸ	ἔκπωμα.	σιωπήσαντος δὲ τοῦ Δημοκρίτου ἀλλ´
[14, 17]	σιτεύονται τοῦτον. ἐστὶ δὲ τὸ	βρῶμα	παραπλήσιον σύκῳ καὶ φοινικοβαλάνῳ, τῇ
[14, 19]	ὥστε καὶ σιτεῖσθαι· τὸ γὰρ	βρῶμα	πολυτελὲς ἀποφαίνουσιν. αὕτη ἡ τοῦ
[14, 12]	πεφρυγμένον πυρ βρομολευκερεβινθο ακανθου μικτριτυαδυ	βρῶμα	τοπανταναμικτον. ἀμπυκικηροιδηστίχας παρεγίνετο τούτοις σταιτινοκο
[14, 22]	τοὺς τεθνηκότας (ἐγὼ δὲ τοιουτονὶ	βρῶμα	ὑμῖν, ἄνδρες φίλοι, τὸ μῦμα
[14, 15]	ἄρας τὸ σκεῦος μετάβαλε εἰς	ἀργύρωμα,	καὶ ἔσται ἡ ὄψις ἄνωθεν.
[14, 19]	κεφαλῆς ὥσπερ πάτταλον, καὶ τὸ	χρῶμα	ξυλοειδῆ, πρὸς δὲ ταῖς γνάθοις
[14, 19]	μὲν μέλανος ἔχοντες λευκότερον τὸ	χρῶμα,	τοῦ δὲ λευκοῦ πολὺ μελάντερον.
[14, 19]	βραχύτερος τῶν ὀρνίθων. τὸ δὲ	σῶμα	ἅπαν ποικίλον, μέλανος ὄντος τοῦ
[14, 21]	ἀλώπεκος ἤτοι ὡς μικρὸν τὸ	σῶμα	ἢ ὡς κακοήθη καὶ πανοῦργον,
[14, 1]	συμμαχήσων, (ἦν γὰρ βραχὺς τὸ	σῶμα)	ἰδιώτης ἐγένετο, ἀποστάντος ἐκείνου τῆς
[14, 19]	δὲ κεφαλὴν μικρὰν πρὸς τὸ	σῶμα	καὶ ταύτην ψιλήν, ἐπ´ αὐτῆς
[14, 4]	πυρωτοῖς ἀνθράκων ῥιπίσμασιν, ξανθαῖσιν αὔραις	σῶμα	πᾶν ἀγάλλεται, δείπνου προφήτην λιμὸν
[14, 1]	γοῦν τοῦ οἴνου ἐς τὸ	σῶμα,	ὥς φησιν Ἡρόδοτος, ἐπαναπλέει κακὰ
[14, 5]	ἐπεισάκτων ἀκροαμάτων ὡς δι´ αὑτῶν,	ἀνὰ	μέρος ᾄδειν ἀλλήλοις προστάττοντες. καὶ
[14, 1]	καὶ διαφέροντες τοὺς αὐλοὺς ἐπῆγον	ἀνὰ	μέρος ἐπ´ ἀλλήλους, ἅμα δὲ
[14, 17]	εἰσὶ δ´ αὐτόθι φοίνικες πεφυκότες	ἀνὰ	πᾶν τὸ πεδίον, οἱ πλεῦνες
[14, 21]	τὰ δὲ πυρίεφθα καὶ τὰ	λάγανα	ταῦτ´ ἔχων. καὶ ἴσως πάντα
[14, 9]	τε καὶ προσᾴδειν ταῖς γυναιξὶν	ὄργανά	τινα ποιά, ὧν ὅτε τις
[14, 2]	περὶ τῆς Ἀθηνᾶς· ἁ μὲν	Ἀθάνα	τὤργαν´ ἔρριψέν θ´ ἱερᾶς ἀπὸ
[14, 7]	Ἀφροδίτην καὶ Διόνυσον, καὶ τὸν	παιᾶνα	δὲ ὁτὲ μὲν ὁτὲ δὲ
[14, 1]	ξένους τούς τ´ ἀγνοοῦντας αὐτὸν	ἐπλάνα,	καὶ σχεδὸν ἀπεκραιπάλα τὰ πλεῖστα,
[14, 4]	αὐλητῇ. ὁ δὲ μαγῳδὸς καλούμενος	τύμπανα	ἔχει καὶ κύμβαλα καὶ πάντα
[14, 22]	πότον χρῆσθαι. εἶτ´ ἐξελὼν τὰ	λάχανα	εἰς τρυβλίον καὶ τῆς ὄρνιθος
[14, 6]	δημιουργῶν ἀγάλματα τῆς παλαιᾶς ὀρχήσεως	λείψανα·	διὸ καὶ συνέστη τὰ κατὰ
[14, 10]	οἰκετῶν ἀφηγεῖσθαί τε τῆς οἰκίας	ἕνα	αὐτῶν ἐνδεδυκότα στολὴν ὁμοίαν τῇ
[14, 19]	χρηστὸν ἄνθρωπον δ´ ἐάν τις	ἕνα	μόνον ζητῶν ἴδῃ, ὄψετ´ ἐκ
[14, 7]	δειπνοποιήσωνται καὶ παιωνίσωσιν, ᾄδειν καθ´	ἕνα	τὰ Τυρταίου· κρίνειν δὲ τὸν
[14, 6]	γάρ, ὥς φασι) φορτικῶς ὀρχησάμενον	ἕνα	τῶν τῆς θυγατρὸς μνηστήρων (Ἱπποκλείδης
[14, 1]	τὸν βασιλέα πεποιηκέναι. Τελέσφορον γὰρ	ἕνα	τῶν ὑπάρχων αὐτοῦ, ἐπειδὴ ἔσκωψέ
[14, 1]	ἀγκαλίδας ἔχοντας, ὥστε μὴ παρελθεῖν	μηδένα.	Πανταλέοντος δὲ μνημονεύει Θεόγνητος ἐν
[14, 11]	ἐπιτραπεζώματα αὐτὰ καλεῖ οἷον τὰ	ἐπιτιθέμενα	ταῖς τραπέζαις βρώματα, λέγων οὕτως·
[14, 18]	ἢ τὰ ἐπιγεγεννημένα οἷον τὰ	ἐπεμβεβλημένα.	ὁ γὰρ Ἀριστοτέλης καὶ ἐπεμβολάδας
[14, 18]	γενναῖος γὰρ εἶς. ἢ τὰ	ἐπιγεγεννημένα	οἷον τὰ ἐπεμβεβλημένα. ὁ γὰρ
[14, 22]	τούτου κατακόψαντος οὐ μόνον τὰ	προειρημένα	ἀλλὰ καὶ ἡμᾶς, ἄλλος ἐπεισῆλθεν
[14, 19]	πολυαναγνωσίας εὑρεῖν ἠδυνήθην παρὰ τὰ	προειρημένα.	ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΝ οὕτως ἔστιν εὑρεῖν εἰρημένον
[14, 11]	Εὐριπίδην ἀποβλέψαντα ἔστιν εἰς τὰ	παρακείμενα	εἰπεῖν· ὁρᾷς τὸν εὐτράπεζον ὡς
[14, 16]	Ἀλεξανδρείᾳ ἐπὶ τῶν δευτέρων τραπεζῶν	παρακείμενα	ἔλαβον καὶ ζητηθέντος ἐκεῖ τοῦ
[14, 14]	φησὶν καλεῖσθαι. μελιτώματα δ´ ἐστὶν	πεπεμμένα.	ΤΑΓΗΝΙΤΗΣ πλακοῦς ἐν ἐλαίῳ τετηγανισμένος.
[14, 15]	θερμότατον εἰς ἠθμὸν βαλὼν τὰ	κατακεκομμένα.	ἄλλα πλακούντων γένη· ὀστρακίτης, ἀττανῖται,
[14, 16]	καλεῖ. ἴτρια δ´ ἐστὶ ταῦτα	συντεθρυμμένα	μετὰ μέλιτος ἑψόμενα· καὶ μετὰ
[14, 13]	ἀνακείμενος, ἔχει δ´ ἐν κύκλῳ	καόμενα	δᾴδια. Φιλήμων ἐν Πτωχῇ ἢ
[14, 10]	γενομένων ῥαγείη τὰ Τέμπη ὄρη	ὀνομαζόμενα	καὶ διότι διὰ τοῦ διαστήματος
[14, 18]	σταφυλὴν ἢ τὰ γενναῖα σῦκα	ἐπονομαζόμενα	ὀπωρίζειν βούληται, ἐὰν μὲν ἐκ
[14, 13]	ἐντίθεται τὰ διὰ {τοῦ} τυροῦ	σκευαζόμενα	πλακούντια. ~(ΕΓΚΡΙΔΕΣ πεμμάτιον ἑψόμενον ἐν
[14, 3]	δὲ καὶ ἐκ πολλῶν μίαν	γενόμενα	δέσμην οὔλους καὶ ἰούλους· καὶ
[14, 1]	Ἡρόδοτος, ἐπαναπλέει κακὰ ἔπεα‘ καὶ	μαινόμενα.	Κλέαρχός τε ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν
[14, 14]	βρώματα διὰ μέλιτος καὶ γάλακτος	γινόμενα.	ΑΜΟΡΒΙΤΗΣ πλακοῦντος εἶδος παρὰ Σικελοῖς.
[14, 14]	τὰ κατὰ τὴν Ἀττικὴν ἐξαιρέτως	γινόμενα	τοῖς ἐν τῇ Ῥόδῳ γράφει
[14, 16]	ἡμίναν οἱ τὰ εἰς Ἐπίχαρμον	ἀναφερόμενα	ποιήματα πεποιηκότες οἴδασι, κἀν τῷ
[14, 11]	Φιλύλλιος δ´ ἐν Φρεωρύχῳ τὰ	ἐπιφερόμενα	μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων ὧδε·
[14, 14]	Ἀττικαῖς Γλώσσαις τοῦ ἄρτου τὰ	ἀποθραυόμενα	ψωθία καλεῖσθαι, ἃ τινὰς ὀνομάζειν
[14, 19]	καὶ ὑδάτων ὡραίων ἐκτελεῖν τὰ	φυόμενα.	τὴν μὲν γὰρ ὄπτησιν ἐλάττους
[14, 16]	ἐστὶ ταῦτα συντεθρυμμένα μετὰ μέλιτος	ἑψόμενα·	καὶ μετὰ τὴν ἕψησιν σφαιρηδὸν
[14, 19]	κρέα κάλλιστ´ ὄπωπα πυρὸς ἀκμαῖς	ἠνθισμένα.	Ἄλεξις δ´ ἐν Πονήρᾳ· τριωβόλου
[14, 9]	ἴσα τὰ μέρη τῶν ᾀδόντων	ἡρμοσμένα.	καὶ ἄλλα δ´ ἦν παρὰ
[14, 10]	τῆς ξουθοπτέρου πελάνῳ μελίσσης ἀφθόνως	δεδευμένα,	φησὶν ὁ Εὐριπίδης ἐν Κρήσσαις.
[14, 13]	σταῖς σὺν μέλιτι καὶ τὰ	καλούμενα	κόκκωρα ἰσχὰς καὶ κάρυα τρία.
[14, 9]	φησιν ᾄσματα καὶ τὰ Λοκρικὰ	καλούμενα	οὐδὲν τῶν Σαπφοῦς καὶ Ἀνακρέοντος
[14, 4]	καὶ τῶν πρὸ τούτου ἰωνικὰ	καλούμενα	ποιήματα Ἀλεξάνδρου τε τοῦ Αἰτωλοῦ
[14, 1]	εὐπρεπεῖς οἰκοῦσιν οἴκους καὶ τὰ	ναυστολούμενα	ἔσω δόμων σῴζουσι. Παρμενίσκος δὲ
[14, 17]	τε φοίνικας κασίαν τε ματεῦσαι,	τέρενα	Σύρια σπέρματα. καὶ Ἀριστοτέλης ἐν
[14, 17]	ἀν´ εὔδι´ ἄλσεα πολλάκι θήραισιν	φρένα	τερπόμεναι, ἱερόδακρυν λίβανον εὐώδεις τε
[14, 17]	κοὐδὲν ἦν τούτων ὅλως πρὸς	ἀτταγῆνα	συμβαλεῖν τῶν βρωμάτων. ἐν τούτοις
[14, 17]	μεγέθει ταῖς γογγύλαις ἐλαίαις παραπλήσιος,	πυρῆνα	δὲ ἔχει τελέως μικρόν. ἐπὰν
[14, 17]	δὲ τοῖς ἐλευθέροις ἐξελόντες τὸν	πυρῆνα	συντιθέασιν ὡσαύτως καὶ σιτεύονται τοῦτον.
[14, 17]	τὸν εὐνοῦχον ἐπίτηδες τοῦτο ποιῆσαι,	ἵνα	αὐτὸν ὑπομνήσῃ τῆς ἐπὶ τὰς
[14, 9]	βούλομαι κωδωνίσας πέμψαι ς´ ἀγωνιούμενον,	ἵνα	καὶ σὺ νικᾷς τοὺς σοφιστάς,
[14, 16]	πάντων τῶν παρακειμένων λελέξεταί μοι,	ἵνα	με τῆς πολυμαθίας ἀγασθῆτε· ἐρῶ
[14, 20]	λαμβάνειν κατ´ ἐνιαυτὸν ἀδικήματος χωρίς,	ἵνα	μήποτε δουλεύειν ἀπομάθωσιν. πρὸς δὲ
[14, 17]	περιδέουσι τῇσι βαλανηφόροισι τῶν φοινίκων,	ἵνα	τε πεπαίνῃ σφιν ὁ ψὴν
[14, 15]	ὑποκάτω καὶ τὸ ἄλλο ἐπάνω,	ἵνα	τὸ μέλαν εἰς μέσον γένηται,
[14, 21]	θεούς, ὧν ἂν λέγῃ συνίημι·	καινὰ	ῥήματα πεπορισμένος γάρ ἐστι. τὸν
[14, 7]	ἀμβολᾶς. καὶ Πίνδαρος δέ φησιν·	Λάκαινα	μὲν παρθένων ἀγέλα. ὀρχοῦνται δὲ
[14, 14]	οὐδ´ ἑνασσεν ἀνθρώποισι γῆ φέρει	μέλαινα,	πάντα δ´ ἀφθόνως πάρα. ΚΡΙΒΑΝΑΣ
[14, 4]	εἰς τὸν βασιλέα Πτολεμαῖον πολλὰ	δεινά,	ἀτὰρ καὶ τόδε, ὅτε τὴν
[14, 18]	καὶ μιμαίκυλα καὶ μύρτα καὶ	σέλινα	κἀξ οἴνου βότρυς καὶ μυελόν.
[14, 7]	τὰ ἴα, ταδὶ τὰ καλὰ	σέλινα.	παρὰ δὲ Συρακοσίοις καὶ Χιτωνέας
[14, 7]	ἴα, ποῦ μοι τὰ καλὰ	σέλινα;	ταδὶ τὰ ῥόδα, ταδὶ τὰ
[14, 13]	Πτωχῇ ἢ Ῥοδίᾳ· Ἄρτεμι, φίλη	δέσποινα,	τοῦτόν σοι φέρω, ὦ πότνι´,
[14, 22]	ὃ μὲν ὡς οὐκ ἔχει	ῥῖνα	κριτικὴν πρὸς τοὔψον, ὃ δ´
[14, 9]	καὶ ὄστρακα συγκρούοντας ἔρρυθμον ἦχόν	τινα	ἀποτελεῖν τοῖς ὀρχουμένοις, καθάπερ καὶ
[14, 21]	εἴρηκεν Εὔπολις. σκώπτων γὰρ Διδυμίαν	τινὰ	ἀποτράγημα αὐτὸν εἴρηκεν ἀλώπεκος ἤτοι
[14, 7]	τῶν ἐπιτηδευμάτων, ἄγειν δὲ μίαν	τινὰ	αὐτοὺς τῶν ἑορτῶν τῶν Ἑλληνικῶν
[14, 7]	σικιννισταί. τινὲς δέ φασιν Σίκιννόν	τινα	βάρβαρον εὑρετὴν αὐτῆς γενέσθαι, ἄλλοι
[14, 21]	εὕροι τις ὑμῶν δοῦλον μάγειρόν	τινα	ἐν κωμῳδίᾳ πλὴν παρὰ Ποσειδίππῳ
[14, 3]	ἄν τις, ἃς ἐκεῖνοι κατά	τινα	ἐπιχωριαζομένην παρ´ αὐτοῖς ᾄδοντες ἀνακαλοῦνταί
[14, 21]	κώθωνος γὰρ ἡδύσματα ταῦτα. (τοιαῦτά	τινα	ἔτι τοῦ Οὐλπιανοῦ διαλεγομένου ἐπελθὼν
[14, 5]	εἶναι τὴν Ἰαστί, τρόπον δέ	τινα	θαυμαστὸν σχήματος ἁρμονίας. καταφρονητέον οὖν
[14, 13]	ἄμητα, Χαίριππ´, οὐκ ἐᾷς πέττειν	τινά.	Ἴωνες δέ, ὥς φησι Σιληνὸς
[14, 22]	δυσχεροῦς ἀλληλοφαγίας ἤγαγ´ εἰς τάξιν	τινὰ	καὶ τουτονὶ περιῆψεν ὃν νυνὶ
[14, 9]	ἔνηχα κατεσκεύαζον. (ἦν γὰρ δή	τινα	καὶ χωρὶς τῶν ἐμφυσωμένων καὶ
[14, 16]	ἔφη· ἀλλ´ ἐπειδὴ καὶ κοπτήν	τινα	καλεῖτε, ὁρῶ δὲ ἑκάστῳ κειμένην
[14, 19]	ὅλου χρώματος· διὸ καὶ ποικιλίαν	τινὰ	οἱ ῥόμβοι παρέχονται, τοῦ μὲν
[14, 9]	καὶ προσᾴδειν ταῖς γυναιξὶν ὄργανά	τινα	ποιά, ὧν ὅτε τις ἅπτοιτο
[14, 18]	τίς ἡ γενναία σταφυλὴ καὶ	τίνα	τὰ γενναῖα σῦκα. ὥρα οὖν
[14, 7]	τὸ ἀνάπαλον, ὥστ´ ἐμφαίνειν θεωρήματά	τινα	τῆς παλαίστρας καὶ τοῦ παγκρατίου,
[14, 22]	ὃν νυνὶ βίον ζῶμεν. {Β.	τίνα	τρόπον; {Α. πρόσεχε, κἀγώ σοι
[14, 10]	κοινῆς τοῖς Πελασγοῖς γινομένης ἀπαγγεῖλαί	τινα	τῷ Πελασγῷ ἄνδρα, ᾧ ὄνομα
[14, 3]	ἐπιχωριαζομένην παρ´ αὐτοῖς ᾄδοντες ἀνακαλοῦνταί	τινα	τῶν ἀρχαίων, προσαγορεύοντες Βῶρμον. τοῦτον
[14, 7]	φοράς τινας ἀποτελοῦντες καὶ σχήματά	τινα	τῶν χειρῶν κατὰ τὸ ἀνάπαλον,
[14, 3]	ἐν πρώτῳ Ἐρωτικῶν νόμιον καλεῖσθαί	τινά	φησιν ᾠδὴν ἀπ´ Ἠριφανίδος, γράφων
[14, 3]	φησίν, αἱ ἀρχαῖαι γυναῖκες Καλύκην	τινὰ	ᾠδήν. Στησιχόρου δ´ ἦν ποίημα,
[14, 4]	διεσπάρακται θερμὰ χηνίσκων μέλη, διερράχισται	σεμνὰ	δελφάκων κρέα, κατηλόηται γαστρὸς οὑν
[14, 19]	ἐστὶ δὲ ἄστοργον πρὸς τὰ	ἔκγονα	τὸ ὄρνεον καὶ ὀλιγωρεῖ τῶν
[14, 1]	ὡς καὶ Φίλιππον ἀκούσαντα τὸν	Μακεδόνα	πέμψαι αὐτοῖς τάλαντον, ἵν´ ἐκγραφόμενοι
[14, 20]	ἐμεμνήμεθα συγγενομένου Σκιπίωνι τῷ τὴν	Καρχηδόνα	ἑλόντι. γράφει δ´ οὖν ὁ
[14, 12]	ὀπόφωκτ´ ἀνάριθμα καὶ μελίπακτα τετυγμέν´	ἄφθονα	σασαμόφωκτα. τυρακίνας τε γάλακτι καὶ
[14, 9]	βάρβιτος ἢ βάρμος καὶ ἄλλα	πλείονα	τὰ μὲν ἔγχορδα, τὰ δὲ
[14, 22]	τὰ πάτρια διατηροῦντες. ἅπερ ἡμῖν	μόνα	ἅπασιν ἀρχὴ γέγονε τῆς σωτηρίας,
[14, 16]	Λοκρὸν γένος ἢ Σικυώνιον τὸν	Κανόνα	καὶ τὰς Γνώμας πεποιηκέναι φησίν.
[14, 4]	ὀπιτθοτίλαν, ὡς λέγους´, ὀνομάζετε· τὸν	ἀλεκτρυόνα	δ´ ὀρτάλιχον, τὸν ἰατρὸν δὲ
[14, 22]	κρεῶν μικρὰ συντεμόντα καὶ τὰ	σπλάγχνα	καὶ τὸ ἔντερον καὶ τὸ
[14, 22]	νῦν τῶν πρότερον μεμνημένοι τὰ	σπλάγχνα	τοῖς θεοῖσιν ὀπτῶσιν φλογὶ ἅλας
[14, 9]	φοίνικες, πηκτίδες, μαγάδιδες, σαμβῦκαι, ἰαμβῦκαι,	τρίγωνα,	κλεψίαμβοι, σκινδαψοί, ἐννεάχορδα. ἐν οἷς
[14, 19]	τῷ ῥύγχει γινομένην, ἣν ἔνιοι	πώγωνα	καλοῦσιν, οὐκ ἔχει· διὸ καὶ
[14, 9]	ὁ γραμματικὸς ἐν ταῖς εἰς	Ἴωνα	Ἀντεξηγήσεσιν (ἑταῖρε Αἰμιλιανέ, μάγαδιν αὐλὸν
[14, 9]	πρᾶγμα αὐξήσας χορὸν περιεστήσατο πρῶτος.	Δίωνα	δὲ τὸν Χῖον τὸ τοῦ
[14, 8]	σαμβύκην διειλέχθαι τε περὶ αὐτοῦ	Εὐφορίωνα	τὸν ἐποποιὸν ἐν τῷ περὶ
[14, 3]	ἐν τῷ πρώτῳ περὶ Ἰαμβοποιῶν	Μνασίωνα	τὸν ῥαψῳδὸν λέγει ἐν ταῖς
[14, 1]	πίνῃ. οἶνος καὶ κένταυρον ἀγακλυτὸν	Εὐρυτίωνα	ὤλες´ ἐνὶ μεγάρῳ μεγαθύμου Πειριθόοιο,
[14, 15]	γίνεται δὲ μέλαν διὰ τὴν	μήκωνα.	διαπλατύνας ποίησον τετράγωνον. εἶτα σήσαμον
[14, 6]	οἴνῳ καὶ μέθῃ, τὸν δ´	Ἀπόλλωνα	μεθ´ ἡσυχίας καὶ τάξεως μέλποντες.
[14, 8]	διὰ τοῦτο τῶν μὲν θεῶν	Ἀπόλλωνα,	τῶν δὲ ἡμιθέων Ὀρφέα μουσικώτατον
[14, 3]	Φερσεφόνῃ πρέπουσι. ἡ δὲ εἰς	Ἀπόλλωνα	ᾠδὴ φιληλιάς, ὡς Τελέσιλλα παρίστησιν·
[14, 6]	κακῶς δ´ ἔλεγον οἱ περὶ	Δάμωνα	τὸν Ἀθηναῖον ὅτι καὶ τὰς
[14, 9]	Πίνδαρον εἰρηκέναι ἐν τῷ πρὸς	Ἱέρωνα	σκολίῳ, τὴν μάγαδιν ὀνομάσαντα ψαλμὸν
[14, 18]	οἴνου συχνούς. ὁ δὲ τὸν	Χείρωνα	πεποιηκὼς τὸν εἰς Φερεκράτην ἀναφερόμενόν
[14, 21]	Χρύσιππος δ´ ὁ φιλόσοφος τὸν	μαίσωνα	ἀπὸ τοῦ μασᾶσθαι οἴεται κεκλῆσθαι,
[14, 21]	πεπορισμένος γάρ ἐστι. τὸν δὲ	Μαίσωνα	Πολέμων ἐν τοῖς πρὸς Τίμαιον
[14, 21]	παλαιοὶ τὸν μὲν πολιτικὸν μάγειρον	μαίσωνα,	τὸν δ´ ἐκτόπιον τέττιγα. Χρύσιππος
[14, 21]	εὗρε τὸ ἀπ´ αὐτοῦ καλούμενον	μαίσωνα,	ὡς Ἀριστοφάνης φησὶν ὁ Βυζάντιος
[14, 16]	Δημόκριτος· ἀλλ´ οὐκ ἐσθίειν σοι	προσέταξα,	καλὲ ὀνοματοθήρα, ἀλλὰ μὴ ἐσθίειν·
[14, 1]	τοῦ Ἄστεος. τοσαύτη δ´ αὐτῶν	δόξα	τῆς ῥᾳθυμίας ἐγένετο ὡς καὶ
[14, 22]	ἐν Ἀναβλέποντι· ἐγὼ μάγειρον λαμβάνων	ἀκήκοα	τὰ τῶν μαγείρων πάνθ´ ἃ
[14, 16]	ὁμοίως· ἄμης, πλακοῦς, ἔντιλτος, ἴτριον,	ῥόα,	ᾠόν, ἐρέβινθος, σησάμη, κοπτή, βότρυς,
[14, 17]	ἀρχὰς ὅμοιός ἐστιν καὶ τῇ	χρόᾳ	καὶ τῷ μεγέθει ταῖς λευκαῖς
[14, 9]	τοῖς ψιλοῖς κιθαρισταῖς χρώματά τε	εὔχροα	πρῶτος ἐκιθάρισε καὶ ἰάμβους καὶ
[14, 20]	Θάσιοι ἔπεμψαν Ἀγησιλάῳ προσιόντι πρόβατα	παντοδαπὰ	καὶ βοῦς εὖ τεθραμμένους, πρὸς
[14, 13]	Ἀνακαλυπτομένῃ· τέτταρας τραπέζας τῶν γυναικῶν	εἶπά	σοι, ἓξ δὲ τῶν ἀνδρῶν·
[14, 22]	οἰκούμεναι διὰ τὴν τέχνην, ὅπερ	εἶπα,	τὴν μαγειρικήν. {Β. ἄνθρωπε χαῖρε,
[14, 19]	σκληρὰ μαλάττειν δύνασθαι καὶ τὰ	λοιπὰ	πεπαίνειν. ἔτι δ´ εὐμενέστερον καὶ
[14, 7]	τε φωνὴν μεταβεβληκέναι τά τε	λοιπὰ	τῶν ἐπιτηδευμάτων, ἄγειν δὲ μίαν
[14, 11]	οὕτως· εἰπέ μοι, ὡς ὀλίγα	λοιπὰ	τῶν ἐπιτραπεζωμάτων; {Β. ὁ γὰρ
[14, 3]	πένθεσιν, ἀλλὰ καὶ ἐπ´ εὐτυχεῖ	μολπᾷ’	κατὰ τὸν Εὐριπίδην. (Κλέαρχος δ´
[14, 2]	πνοὰν ἔχοντα, φλέγε τὸν ὀλεσισιαλοκάλαμον,	λαλοβαρύοπα	μελορυθμοβάταν θῶπα τρυπάνῳ δέμας πεπλασμένον.
[14, 2]	φλέγε τὸν ὀλεσισιαλοκάλαμον, λαλοβαρύοπα μελορυθμοβάταν	θῶπα	τρυπάνῳ δέμας πεπλασμένον. ἢν ἰδού·
[14, 19]	ἔνθα δελφάκων ἐγὼ κρέα κάλλιστ´	ὄπωπα	πυρὸς ἀκμαῖς ἠνθισμένα. Ἄλεξις δ´
[14, 4]	τὸν μὲν ἀνδρεῖα καὶ γυναικεῖα	πρόσωπα	ὑποκρινόμενον μαγῳδὸν καλεῖσθαι, τὸν δὲ
[14, 6]	εἰμὶ δὲ Βακχιάδας Σικυώνιος. ἦ	ῥα	θεοῖσι ταῖς Σικυῶνι καλὸν τοῦτ´
[14, 9]	Λυδοῖς πηκτίδι τὸν βάρβιτον· τόν	ῥα	Τέρπανδρός ποθ´ ὁ Λέσβιος εὗρε
[14, 8]	φησιν ἐπ´ Ἀχιλλέως· ἄειδε δ´	ἄρα	κλέα ἀνδρῶν’ {ἡρώων} καὶ τὸν
[14, 5]	οὕτως ὁ Πύθερμος· οὐδὲν ἦν	ἄρα	τἄλλα πλὴν ὁ χρυσός. οὐκοῦν
[14, 5]	ὁ Ὁμηρικὸς δὲ Ἀχιλλεὺς τῇ	κιθάρᾳ	κατεπραύνετο, ἣν αὐτῷ ἐκ τῶν
[14, 16]	ἐρῶ δὲ πρότερον περὶ τῶν	παρὰ	Ἀλεξανδρεῦσιν καλουμένων κοννάρων καὶ παλιούρων.
[14, 5]	προσηγορίας ἔχειν· οἷός ἐστιν ὁ	παρὰ	Ἀλκμᾶνι Σάμβας καὶ Ἄδων καὶ
[14, 7]	ἐμμέλεια σπουδαία, καθάπερ καὶ ἡ	παρὰ	Ἀρκάσι κίδαρις, παρὰ Σικυωνίοις τε
[14, 5]	τἄλλα τοῖς βίοις ὄντας αὐστηροτάτους.	παρὰ	γοῦν μόνοις Ἀρκάσιν οἱ παῖδες
[14, 1]	καί τινας ἑτέρους τῶν φίλων·	παρὰ	δ´ αὑτοῦ Πευκέστας καὶ Μενελάους,
[14, 5]	Σάμβας καὶ Ἄδων καὶ Τῆλος,	παρὰ	δὲ Ἱππώνακτι Κίων καὶ Κώδαλος
[14, 4]	προφέρεσθαι καὶ φαρμάκων ἐμφανίζειν δυνάμεις.	(παρὰ	δὲ Λακεδαιμονίοις κωμικῆς παιδιᾶς ἦν
[14, 7]	ἴα, ταδὶ τὰ καλὰ σέλινα.	παρὰ	δὲ Συρακοσίοις καὶ Χιτωνέας Ἀρτέμιδος
[14, 3]	τῆς ἱμαλίδος. ἱμαλὶς δ´ ἐστὶν	παρὰ	Δωριεῦσιν ὁ νόστος καὶ τὰ
[14, 12]	κάρυ´, ἄλλα θ´ ὅσσα πρέπει	παρὰ	θοίναν ὀλβιόπλουτον ἔμεν· πόσις δ´
[14, 5]	Τελέστης ὁ Σελινούντιός φησιν· πρῶτοι	παρὰ	κρατῆρας Ἑλλήνων ἐν αὐλοῖς συνοπαδοὶ
[14, 7]	γὰρ αἱ ὀνομασίαι αὐτῶν, ὡς	παρὰ	Κρησὶν ὀρσίτης καὶ ἐπικρήδιος. τὴν
[14, 13]	γλυκέος οἴνου καὶ ἐλαίου πλακοῦς	παρὰ	Κρησίν, ὥς φησι Σέλευκος ἐν
[14, 14]	φέρει μέλαινα, πάντα δ´ ἀφθόνως	πάρα.	ΚΡΙΒΑΝΑΣ πλακοῦντάς τινας ὀνομαστικῶς Ἀπολλόδωρος
[14, 22]	μᾶζα αὐτὴ ὠνομάσθη καὶ ἡ	παρὰ	Κυπρίοις καλουμένη μαγίς, καὶ τὸ
[14, 14]	Σικελοῖς. οἳ δὲ ΠΑΙΣΑ πλακούντια	παρὰ	Κῴοις, ὥς φησιν Ἰατροκλῆς. ΣΗΣΑΜΙΔΕΣ
[14, 9]	τὸν Τέρπανδρον ἀντίφθογγον εὑρεῖν τῇ	παρὰ	Λυδοῖς πηκτίδι τὸν βάρβιτον· τόν
[14, 4]	Ἀλεξανδρείᾳ, Πτολεμαῖον δὲ τὸν Φιλάδελφον	παρὰ	Λυσιμάχῳ, καὶ ἄλλους τῶν βασιλέων
[14, 7]	νικῶντι κρέας. ἡ δὲ πυρρίχη	παρὰ	μὲν τοῖς ἄλλοις Ἕλλησιν οὐκ
[14, 21]	οἱ μάγειροι σκωπτικοί τινες, ὡς	παρὰ	Μενάνδρῳ ἐν Ἐπιτρέπουσιν. καὶ Φιλήμων
[14, 19]	ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΝ οὕτως ἔστιν εὑρεῖν εἰρημένον	παρὰ	Μενάνδρῳ ἐν Παλλακῇ· μικρὸν ἐπιμείνας
[14, 5]	ἀπεθηριώθησαν οὕτως ὡς μέγιστα ἀσεβήματα	παρὰ	μόνοις αὐτοῖς γίνεσθαι. καθ´ οὓς
[14, 7]	συμβέβηκε καὶ τοὺς πολέμους καταλυθῆναι.	παρὰ	μόνοις δὲ Λακεδαιμονίοις διαμένει προγύμνασμα
[14, 2]	Δηλιάδος γράφων οὕτως· ἀγνοουμένης δὲ	παρὰ	πολλοῖς τῆς συναυλίας, λεκτέον. ἦν
[14, 5]	ὀλιγωρήσαντες εἰς τέλος, καίτοι σκληρότατον	παρὰ	πολὺ τῆς Ἀρκαδίας ὁμοῦ τῷ
[14, 21]	μάγειρόν τινα ἐν κωμῳδίᾳ πλὴν	παρὰ	Ποσειδίππῳ μόνῳ. δοῦλοι δ´ ὀψοποιοὶ
[14, 16]	ξηραίνοντες τραγήματα παρετίθεντο. καὶ ἦν	παρὰ	πότον ἡδὺ μέν, κεφαλαλγὲς δέ.
[14, 22]	τῶν ἤδη κοκκυζόντων, ἐὰν θέλῃς	παρὰ	πότον χρῆσθαι. εἶτ´ ἐξελὼν τὰ
[14, 22]	τῆς μαγειρικῆς τέχνης ἀξίωμα. καὶ	παρὰ	Ῥωμαίοις δ´ οἱ τιμηταὶ μεγίστη
[14, 15]	κάτιλλος δὲ ὀρνᾶτος ὁ λεγόμενος	παρὰ	Ῥωμαίοις οὕτως γίγνεται· θρίδακας πλύνας
[14, 14]	γάλακτος γινόμενα. ΑΜΟΡΒΙΤΗΣ πλακοῦντος εἶδος	παρὰ	Σικελοῖς. οἳ δὲ ΠΑΙΣΑ πλακούντια
[14, 7]	καὶ ἡ παρὰ Ἀρκάσι κίδαρις,	παρὰ	Σικυωνίοις τε ὁ ἀλητήρ. οὕτως
[14, 21]	ὄνησιν πᾶσι. ταῦτ´ εὐχώμεθα. καὶ	παρὰ	Σιμωνίδῃ δέ φησιν ἕτερος· ὗν
[14, 14]	τὰς ἐγκρίδας. ΕΠΙΚΥΚΛΙΟΣ πλακοῦς τις	παρὰ	Συρακοσίοις οὕτως καλούμενος. καὶ μέμνηται
[14, 19]	ὅσα ἐκ πολυαναγνωσίας εὑρεῖν ἠδυνήθην	παρὰ	τὰ προειρημένα. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΝ οὕτως ἔστιν
[14, 9]	ἡρμοσμένα. καὶ ἄλλα δ´ ἦν	παρὰ	ταῦτα· καὶ γὰρ βάρβιτος ἢ
[14, 4]	τραγῳδίαν εἶναι, τὴν δὲ μαγῳδίαν	παρὰ	τὴν κωμῳδίαν. πολλάκις δὲ οἱ
[14, 4]	τὴν μὲν ἱλαρῳδίαν σεμνὴν οὖσαν	παρὰ	τὴν τραγῳδίαν εἶναι, τὴν δὲ
[14, 21]	φησί· Πελίγναν τὸν μάγειρον λαβὲ	παρὰ	τῆς μητρός. οὗτος γὰρ οἶδε
[14, 13]	ΚΗΡΙΟΝ πλακοῦς ἄρτος, ὃν Ἀργεῖοι	παρὰ	τῆς νύμφης πρὸς τὸν νυμφίον
[14, 20]	ἐχηνίασας· ποιοῦσι τοῦτο πάντες οἱ	παρὰ	Τιμοθέῳ. (ἐπεὶ δὲ καὶ πετασῶνος
[14, 16]	καὶ ψιττάκια· ἅπερ ἢν εἴπῃς	παρὰ	τίνι κεῖται, δώσω σοι‘ οὐ
[14, 4]	τὸ συμπόσιον ἡμῶν ὡς ἔμαθεν	παρά	τινος τῶν οἰκετῶν ἀποδειπνήσαντας, ἐβουλεύετο
[14, 22]	τὰς ἐπιδειπνίδας, ματτύας φησὶ λέγεσθαι	παρὰ	τοῖς ἄλλοις. ὁ δὲ κυνικὸς
[14, 11]	βίος. (ὅτι γὰρ ἦσαν καὶ	παρὰ	τοῖς ἀρχαίοις αἱ δεύτεραι τράπεζαι
[14, 8]	τὸ δὲ ἔθος τοῦτο καὶ	παρὰ	τοῖς βαρβάροις ἐσῴζετο, ὥς φησι
[14, 7]	δὲ οὔ. εἰσὶ δὲ καὶ	παρὰ	τοῖς βαρβάροις ὥσπερ καὶ παρὰ
[14, 7]	παρὰ τοῖς βαρβάροις ὥσπερ καὶ	παρὰ	τοῖς Ἕλλησι σπουδαῖαι καὶ φαῦλαι
[14, 5]	καὶ μετεχειρίσαντο. διὸ καὶ τοὺς	παρὰ	τοῖς Ἕλλησιν αὐλητὰς Φρυγίους καὶ
[14, 7]	τέλος ποιοῦνται τῆς τέχνης τὴν	παρὰ	τοῖς θεάτροις εὐημερίαν. διόπερ Ἀριστόξενος
[14, 10]	Σατουρναλίων ἑορτὴν Ἑλληνικωτάτην, φάσκων αὐτὴν	παρὰ	τοῖς Θεσσαλοῖς Πελώρια καλεῖσθαι, γράφων
[14, 7]	καὶ θερμαυστρίς. ἦν δὲ καὶ	παρὰ	τοῖς ἰδιώταις ἡ καλουμένη ἄνθεμα.
[14, 4]	οἱ μετιόντες τὴν τοιαύτην παιδιὰν	παρὰ	τοῖς Λάκωσι δικηλισταί, ὡς ἄν
[14, 9]	χρήσασθαι τῇ μαγάδι· διὸ καὶ	παρὰ	τοῖς Λάκωσιν εὐθυνόμενον ὡς παραφθείροι
[14, 22]	Περὶ Ἀντιφάνους καὶ περὶ τῆς	παρὰ	τοῖς νεωτέροις κωμικοῖς ματτύης· ἣν
[14, 7]	μουσικῆς. καὶ πάλαι μὲν τὸ	παρὰ	τοῖς ὄχλοις εὐδοκιμεῖν σημεῖον ἦν
[14, 7]	ἡ γυμνοπαιδικὴ τῇ καλουμένῃ ἀναπάλῃ	παρὰ	τοῖς παλαιοῖς. γυμνοὶ γὰρ ὀρχοῦνται
[14, 1]	τις καὶ περὶ τούτων ἐγένετο	παρὰ	τοῖς παλαιοτέροις· περὶ γὰρ θαυματοποιῶν
[14, 9]	Συστήματος Τιμόθεόν φησι τὸν Μιλήσιον	παρὰ	τοῖς πολλοῖς δόξαι πολυχορδοτέρῳ συστήματι
[14, 22]	Μόλπις δ´ ὁ Λάκων τὰ	παρὰ	τοῖς Σπαρτιάταις ἐπαίκλεια, ἃ σημαίνει
[14, 3]	ἱμαῖος ἡ ἐπιμύλιος καλουμένη, ἣν	παρὰ	τοὺς ἀλέτους ᾖδον, ἴσως ἀπὸ
[14, 5]	τὰς ἁρμονίας ταύτας τοὺς Ἕλληνας	παρὰ	τούτων. διὸ καὶ Τελέστης ὁ
[14, 21]	δέ τι νῦν μοι διακονοῦντι	παρὰ	τῷ δεσπότῃ ἀστεῖον· οὐχ ἁλώσομ´
[14, 20]	τῷ περὶ Σιμωνίδου ὡς δειπνῶν	παρὰ	τῷ Ἱέρωνι ὁ Σιμωνίδης, οὐ
[14, 9]	ὑπερτελείους. ἢ ἐλλείπειεν οὖν δεῖ	παρὰ	τῷ Ἴωνι τόν τε σύνδεσμον,
[14, 1]	καὶ τὸν Πάριν, μεγίστους ὄντας	παρὰ	τῷ Λυσιμάχῳ, καί τινας ἑτέρους
[14, 22]	ἱερεῖα κατέβαλλον. οὐ παρέργως δὲ	παρὰ	τῷ Ὁμήρῳ καὶ τὰ ὅρκια
[14, 7]	παρθένων ἀγέλα. ὀρχοῦνται δὲ ταύτην	παρὰ	τῷ Πινδάρῳ οἱ Λάκωνες, καὶ
[14, 5]	δὲ Φρυγιστὶ καὶ τὴν Λυδιστὶ	παρὰ	τῶν βαρβάρων οὔσας γνωσθῆναι τοῖς
[14, 19]	περιστέρια ταδί〉 λέγων. ὁμοίως Νικόστρατος	Ἅβρᾳ·	ταῦτ´ ἀξιῶ· τοὐρνιθάριον, τὸ περιστέριον,
[14, 22]	κυμίνῳ, θύμῳ χλωρῷ καὶ ξηρῷ,	θύμβρᾳ,	κοριάννῳ χλωρῷ τε καὶ ξηρῷ
[14, 4]	μοιχοὺς καὶ μαστροπούς, ποτὲ δὲ	ἄνδρα	μεθύοντα καὶ ἐπὶ κῶμον παραγινόμενον
[14, 10]	γινομένης ἀπαγγεῖλαί τινα τῷ Πελασγῷ	ἄνδρα,	ᾧ ὄνομα ἦν Πέλωρος, διότι
[14, 16]	ἐλεγχθεὶς ὁ Σύρος καὶ δηχθεὶς	σφόδρα	ἀλλὰ μήν, ἔφη, παράκειται ἡμῖν
[14, 11]	πῶς ἔχεις; {Β. εἰρηνικῶς μαλακὰς	σφόδρα,	διας μέλιτι προσπαίζειν βίαι. {Α.
[14, 17]	καὶ ἱστορίαν συνέγραψεν πολλήν. (ΙΣΧΑΔΕΣ.	σφόδρα	τῶν ἰσχάδων ἐθαυμάζοντο αἱ Ἀττικαί.
[14, 17]	ἠξιώθησαν ὑπὸ τοῦ Σεβαστοῦ αὐτοκράτορος	σφόδρα	χαίροντος τῷ βρώματι, Νικολάου τοῦ
[14, 5]	ὁμοῦ τῷ τόπῳ καὶ τὸν	ἀέρα	ἔχοντες, πρὸς {μὲν} αὐτὰς τὰς
[14, 21]	μητρός. οὗτος γὰρ οἶδε τὰ	ἱερά	σου τὰ πατρῷα πάντα ὃν
[14, 13]	καὶ εἰς τὰ τῆς Ἀρτέμιδος	ἱερὰ	φέρεσθαι ἔτι τε καὶ εἰς
[14, 13]	τριόδους, ἐπεὶ ἐν ἐκείνῃ τῇ	ἡμέρᾳ	ἐπικαταλαμβάνεται ἡ σελήνη ἐπὶ ταῖς
[14, 22]	λεχθέντων ἔδοξεν ἀπιέναι· καὶ γὰρ	ἑσπέρα	ἦν ἤδη. διελύθημεν οὖν οὕτως.
[14, 7]	ὀρχήσει, ἥτις ἐμμέλεια καλεῖται· ἐν	ἑκατέρᾳ	δὲ ὁρᾶται τὸ βαρὺ καὶ
[14, 9]	ἐν τούτοις· πονηρὸν υἱὸν καὶ	πατέρα	καὶ μητέρα ἐστὶν μαγαδίζειν ἐπὶ
[14, 9]	πρὸς τὴν ἐπιβολήν, {καὶ} τῇ	ἑτέρᾳ	χρησόμενος τῷ πλήκτρῳ, καθ´ ὁποίαν
[14, 9]	τῶν ἐμφυσωμένων καὶ χορδαῖς διειλημμένων	ἕτερα	ψόφου μόνον παρασκευαστικά, καθάπερ τὰ
[14, 9]	πονηρὸν υἱὸν καὶ πατέρα καὶ	μητέρα	ἐστὶν μαγαδίζειν ἐπὶ τροχοῦ καθημένους·
[14, 19]	τὰ δὲ ὀπτὰ τῶν ἑφθῶν	ὠμότερα	καὶ ξηρότερα. τὰ δὲ ὀπτὰ
[14, 7]	οἶδα. (τὰ δὲ στασιμώτερα καὶ	πυκνότερα	καὶ τὴν ὄρχησιν ἁπλουστέραν ἔχοντα
[14, 19]	ὀπτὰ τῶν ἑφθῶν ὠμότερα καὶ	ξηρότερα.	τὰ δὲ ὀπτὰ κρέα καλεῖται
[14, 7]	πρῶτον ὀρχήσασθαι τὴν σίκιννιν Θέρσιππον.	προτέρα	δ´ εὕρηται ἡ περὶ τοὺς
[14, 6]	τις καὶ ἄλλος μουσικώτατος γενόμενος,	πρότερα	τῶν κατὰ ποιητικὴν τὰ κατὰ
[14, 9]	ὁ ἔλυμος καὶ τὸ ἐννεάχορδον	ἀμαυρότερα	τῇ χρείᾳ καθέστηκεν. καὶ Ἀλκμὰν
[14, 21]	οἷον τὸν ἀμαθῆ καὶ πρὸς	γαστέρα	νενευκότα, ἀγνοῶν ὅτι Μαίσων γέγονεν
[14, 20]	οἷς ἐμφανίζει τὸ περὶ τὴν	γαστέρα	τῶν Λακώνων ἐγκρατὲς γράφων οὕτως·
[14, 7]	πυρρίχη Διονυσιακή τις εἶναι δοκεῖ,	ἐπιεικεστέρα	οὖσα τῆς ἀρχαίας. ἔχουσι γὰρ
[14, 9]	φησιν οὗτος, ἥτις ἐστὶν Ἀνακρέοντος	πρεσβυτέρα,	πρώτην χρήσασθαι τῇ πηκτίδι. ὅτι
[14, 11]	κρεουργίας διηγούμενος· τραπέζαισι δ´ ἀμφὶ	δεύτερα	κρεῶν σέθεν διεδάσαντο καὶ φάγον.
[14, 11]	δαπάνην ἐν τοῖς δείπνοις παρέχουσα	δευτέρα	τράπεζα προσεγένετο, καὶ στέφανοι καὶ
[14, 11]	δὲ καὶ ᾠὸν ἐν τῇ	δευτέρᾳ	τραπέζῃ, ὥσπερ καὶ λαγῷα καὶ
[14, 7]	μακτιστρίας ὀνομαζομένας οἶδα. (τὰ δὲ	στασιμώτερα	καὶ πυκνότερα καὶ τὴν ὄρχησιν
[14, 5]	δὲ τῶν νῦν Ἰώνων ἤθη	τρυφερώτερα	καὶ πολὺ παραλλάττον τὸ τῆς
[14, 9]	μάγαδιν, {ἐν} πενταρράβδῳ χορδᾶν ἀρθμῷ	χέρα	καμψιδίαυλον ἀναστρωφῶν τάχος οἶδα δὲ
[14, 10]	τρίτῳ Κῳακῶν· ὅταν γὰρ τῇ	Ἥρᾳ	θύωσιν, δοῦλοι οὐ παραγίνονται ἐπὶ
[14, 19]	διαφόρους, ἡ δ´ ἐν Σάμῳ	Ἥρα	τὸ χρυσοῦν, φασίν, ὀρνίθων γένος,
[14, 16]	οὐκ ἐσθίειν σοι προσέταξα, καλὲ	ὀνοματοθήρα,	ἀλλὰ μὴ ἐσθίειν· τὸ γὰρ
[14, 19]	ὠμότητα περιαιρεῖν, ἀλλὰ καὶ τὰ	σκληρὰ	μαλάττειν δύνασθαι καὶ τὰ λοιπὰ
[14, 9]	ἔχων χορὸν λυδιστὶ τιλλουσῶν μέλη	πονηρά.	Τηλεκλείδης δὲ ἐν τοῖς Στερροῖς
[14, 19]	ἀκμαῖς ἠνθισμένα. Ἄλεξις δ´ ἐν	Πονήρᾳ·	τριωβόλου κρείσκον ἀστεῖον πάνυ ὕειον
[14, 9]	νόμων πρὸς μὲν τὸν ἴδιον	χαρακτῆρα	τῆς ποιήσεως εὐπόρουν, τῶν δὲ
[14, 15]	ἐκ τυροῦ δέ, φησί, γίνεται	πλακουντηρὰ	τάδε· ἔγχυτος, σκριβλίτης, σουβίτυλλος. γίνεται
[14, 16]	λέβης, σκαφεῖον, ὅλμος, λήκυθος, σπυρίς,	μάχαιρα,	τρυβλίον, κρατήρ, ῥαφίς. ἢ πάλιν
[14, 9]	συστάσει, διείρας δὲ τὴν εὐώνυμον	χεῖρα	πρὸς τὴν ἐπιβολήν, {καὶ} τῇ
[14, 9]	οὕτω δ´ ὀξέως ὑπὸ τὴν	χεῖρα	προσῆγεν αὐτῷ τὰ συστήματα ἡ
[14, 7]	ἀποσκοπούντων τι σχῆμα ἄκραν τὴν	χεῖρα	ὑπὲρ τοῦ μετώπου κεκυρτωκότων. μνημονεύει
[14, 15]	δὲ καὶ ἐξ ἄλικος σουβίτυλλος.	σπῖρα·	καὶ οὗτος ἐκ τυροῦ γίνεται.
[14, 15]	ἐὰν δέ σοι παρῇ κοσκίνια	μικρά,	ἐπίβαλε εἰς αὐτὰ τὸ σκεῦος,
[14, 22]	ποιεῖν τὰ ἁπαλὰ τῶν κρεῶν	μικρὰ	συντεμόντα καὶ τὰ σπλάγχνα καὶ
[14, 11]	διεδάσαντο καὶ φάγον. ἐμοὶ δ´	ἄπορα	γαστρίμαργον μακάρων τιν´ εἰπεῖν. οἱ
[14, 9]	Ἐλευθερναίοις κιθαρίσαι τὰς ἐρωτικὰς ᾠδὰς	Ἀμήτορα	τὸν Ἐλευθερναῖον, οὗ καὶ τοὺς
[14, 1]	λεγομένους λόγους καὶ ἀκροάματα ἑκάστοτε	διάφορα	ἐπεισάγει ὁ λαμπρὸς ἡμῶν ἑστιάτωρ
[14, 7]	καὶ ἡμεῖς, ἐπειδὴ καὶ τὰ	θέατρα	ἐκβεβαρβάρωται καὶ εἰς μεγάλην διαφθορὰν
[14, 3]	Ὁμηριστὰς ὀνομαζομένους πρῶτος εἰς τὰ	θέατρα	παρήγαγε Δημήτριος ὁ Φαληρεύς. Χαμαιλέων
[14, 5]	Ἑρμιόνι Δήμητρα Ὕμνῳ λέγων οὕτως·	Δάματρα	μέλπω Κόραν τε Κλυμένοι´ ἄλοχον,
[14, 3]	Δωριεῦσιν ὁ νόστος καὶ τὰ	ἐπίμετρα	τῶν ἀλεύρων. ἡ δὲ τῶν
[14, 3]	οὔλους καὶ ἰούλους· καὶ τὴν	Δήμητρα	ὁτὲ μὲν Χλόην, ὁτὲ δὲ
[14, 5]	τῷ εἰς τὴν ἐν Ἑρμιόνι	Δήμητρα	Ὕμνῳ λέγων οὕτως· Δάματρα μέλπω
[14, 19]	παρ´ ἄλληλα κειμένοις. σκέλη δὲ	ἄκεντρα	ὅμοια τοῖς ὀρνιθίοις. παραπλήσιαι δ´
[14, 16]	κελεύοντι λέγειν ὅμοια εἰπεῖν· τρίπους,	χύτρα,	λυχνεῖον, ἀκταία, βάθρον, σπόγγος, λέβης,
[14, 16]	ἐπὴν αὐανθῇ, ποιοῦσιν ἐξ αὐτοῦ	ἄλευρα,	καὶ πατέονται ταῦτα οὐ μάξαντες
[14, 9]	γενόμενον κατὰ Ἀρχίλοχον, κατοικήσαντα ἐν	Κορκύρᾳ.	Φιλόχορος δ´ ἐν γʹ Ἀτθίδος
[14, 2]	τοῖσιν αὐλοῖς μουσικὴ κἀν τῇ	λύρᾳ	τοῖς ἡμετέροισι παιγνίοις. ὅταν γὰρ
[14, 11]	τράπεζα προσεγένετο, καὶ στέφανοι καὶ	μύρα	καὶ θυμιάματα καὶ τὰ τούτοις
[14, 9]	δ´ ἀποθέσθαι. Σοφοκλῆς δὲ ἐν	Θαμύρᾳ·	πηκταὶ δὲ λύραι καὶ μαγάδιδες
[14, 18]	καὶ τίνα τὰ γενναῖα σῦκα.	ὥρα	οὖν ὑμῖν ζητεῖν, ἕως ἐγὼ
[14, 3]	καὶ τῇ κατὰ τὴν ἀκμὴν	ὥρᾳ	πολὺ τῶν ἄλλων διενεγκεῖν· ὃν
[14, 13]	σὺν μέλιτι καὶ τὰ καλούμενα	κόκκωρα	ἰσχὰς καὶ κάρυα τρία. ΣΤΡΕΠΤΟΙ
[14, 13]	ὄλβιε πρέσβυ, ἣ κάλλιστα φέρει	χώρα	δύο τῶν συναπασῶν, κόσμον μὲν
[14, 4]	σηπίας, ξιφηφόροισι χερσὶν ἐξωπλισμένη τευθίς,	μεταλλάξασα	λευκαυγῆ φύσιν σαρκὸς πυρωτοῖς ἀνθράκων
[14, 6]	μαρμαίρει δὲ μέγας δόμος χαλκῷ·	πᾶσα	δ´ Ἄρῃ κεκόσμηται στέγη λαμπραῖσιν
[14, 5]	φιλοποσία καὶ τὰ ἐρωτικὰ καὶ	πᾶσα	ἡ περὶ τὴν δίαιταν ἄνεσις.
[14, 4]	Φοινίσσαις διὰ τούτων· ξυνίετ´ οὐδέν,	πᾶσα	Θηβαίων πόλις, οὐδέν ποτ´ ἀλλ´
[14, 7]	βραδύνει. συνέστηκεν δὲ καὶ σατυρικὴ	πᾶσα	ποίησις τὸ παλαιὸν ἐκ χορῶν,
[14, 22]	λέπεσθαι. ἔχει δ´ οὕτως ἡ	σύμπασα	ἐκλογὴ οὖσα ἐκ τοῦ διεσκευασμένου
[14, 3]	ἐλπίδος. ὅθεν ἐποίησέ τε καὶ	ποιήσασα	περιῄει κατὰ τὴν ἐρημίαν, ὥς
[14, 22]	καὶ παρασπόνδου βίου ἡμᾶς γὰρ	ἀπολύσασα	καὶ τῆς δυσχεροῦς ἀλληλοφαγίας ἤγαγ´
[14, 14]	γινόμενον. μνημονεύει αὐτοῦ Ἀνακρέων οὕτως·	ἠρίστησα	μὲν ἰτρίου λεπτοῦ μικρὸν〉 ἀποκλάς,
[14, 9]	τὰ διὰ πασῶν καὶ πρὸς	ἴσα	τὰ μέρη τῶν ᾀδόντων ἡρμοσμένα.
[14, 14]	εἶδος παρὰ Σικελοῖς. οἳ δὲ	ΠΑΙΣΑ	πλακούντια παρὰ Κῴοις, ὥς φησιν
[14, 4]	τῆς ἔνδον οὔσης ἔγχελυς Βοιωτία	τμηθεῖσα	κοίλοις ἐν βυθοῖσι κακκάβης χλιαίνετ´,
[14, 17]	γῆ ταῖς μὲν χελιδονείοις ἰσχάσιν	ἀντιπαρατιθεῖσα	τὰς Βρυγινδαρίδας καλουμένας, τῷ μὲν
[14, 3]	Ἠριφανὶς ἡ μελοποιὸς Μενάλκου κυνηγετοῦντος	ἐρασθεῖσα	ἐθήρευεν μεταθέουσα ταῖς ἐπιθυμίαις. φοιτῶσα
[14, 19]	{καὶ περιστεριδίων} ἔρχομαι κἀγὼ λέξων	ὅσα	ἐκ πολυαναγνωσίας εὑρεῖν ἠδυνήθην παρὰ
[14, 17]	ἐπὶ τῆς τραπέζης τῆς βασιλέως	ὅσα	ἡ γῆ βρώματα φέρει ἧς
[14, 5]	ἐξ ἀρχῆς εἴπομεν εἶναι ἁρμονίας,	ὅσα	καὶ τὰ ἔθνη. τὴν δὲ
[14, 12]	τράπεζ´ εἰσήγετο τοσαῦτ´ ἔχουσα βρώμαθ´	ὅσα	μὰ τοὺς θεοὺς καὶ τὰς
[14, 10]	ἔφερεν καὶ ἀκροδρύων πλῆθος καὶ	ὅσα	παραμύθια ἡδονῆς μεταδόρπια. ~{Τρύφων δέ
[14, 21]	τὰ ἀργαδιστικὰ καὶ τὰ Βακχικά,	ὅσα	τε Ὀλυμπιὰς προθύεται οὗτος οἶδεν.
[14, 14]	αὐτοῦ Ἐπίχαρμος ἐν Γᾷ καὶ	Θαλάσσᾳ.	ΓΟΥΡΟΣ ὅτι πλακοῦντος εἶδος ὁ
[14, 12]	παισὶν αδυιδη κάρυ´, ἄλλα θ´	ὅσσα	πρέπει παρὰ θοίναν ὀλβιόπλουτον ἔμεν·
[14, 21]	δέ φησιν ἕτερος· ὗν ὡς	ἄφευσα	χὠς ἐμίστυλα κρέα ἱρωστί· καὶ
[14, 22]	δ´ οὕτως ἡ σύμπασα ἐκλογὴ	οὖσα	ἐκ τοῦ διεσκευασμένου δράματος ὃ
[14, 20]	ἐν Στερροῖς οὕτως μνημονεύει· ὡς	οὖσα	θῆλυς εἰκότως οὖθαρ φέρω. ὑπογάστριον
[14, 7]	Διονυσιακή τις εἶναι δοκεῖ, ἐπιεικεστέρα	οὖσα	τῆς ἀρχαίας. ἔχουσι γὰρ οἱ
[14, 7]	μόνοις δὲ Λακεδαιμονίοις διαμένει προγύμνασμα	οὖσα	τοῦ πολέμου· ἐκμανθάνουσί τε πάντες
[14, 7]	ἐμφανίζει δ´ ἡ ὄρχησις πολεμικὴ	οὖσα	ὡς Λακεδαιμονίων τὸ εὕρημα. πολεμικοὶ
[14, 7]	αὕτη ἀπό τινος ἀνδρὸς Τελεσίου	λαβοῦσα	τοὔνομα, μεθ´ ὅπλων τὸ πρῶτον
[14, 3]	ἐρημίαν, ὥς φασιν, ἀναβοῶσα καὶ	ᾄδουσα	τὸ καλούμενον νόμιον, ἐν ᾧ
[14, 3]	μελοποιὸς Μενάλκου κυνηγετοῦντος ἐρασθεῖσα ἐθήρευεν	μεταθέουσα	ταῖς ἐπιθυμίαις. φοιτῶσα γὰρ καὶ
[14, 11]	τούτων· ἰτρίοις ἐπιφορήμασί τ´ ἄλλοις	γέμουσα.	καὶ Ἡρόδοτος δὲ ἐν τῇ
[14, 14]	ὄντος οὑτωσὶ λέγει· ἐξεπήδης´ ἀρτίως	πέττουσα	τὸν χαρίσιον. ΕΠΙΔΑΙΤΡΟΝ πλακουντῶδες μάζιον
[14, 12]	ἐστεφανώθην, ἡ τράπεζ´ εἰσήγετο τοσαῦτ´	ἔχουσα	βρώμαθ´ ὅσα μὰ τοὺς θεοὺς
[14, 4]	τε σύννομον τῆς κυφονώτου σῶμ´	ἔχουσα	σηπίας, ξιφηφόροισι χερσὶν ἐξωπλισμένη τευθίς,
[14, 11]	πολλὴν δαπάνην ἐν τοῖς δείπνοις	παρέχουσα	δευτέρα τράπεζα προσεγένετο, καὶ στέφανοι
[14, 3]	κατὰ τὴν ἐρημίαν, ὥς φασιν,	ἀναβοῶσα	καὶ ᾄδουσα τὸ καλούμενον νόμιον,
[14, 3]	ἐν ᾧ Καλύκη τις ὄνομα	ἐρῶσα	Εὐάθλου νεανίσκου εὔχεται τῇ Ἀφροδίτῃ
[14, 3]	ἐρασθεῖσα ἐθήρευεν μεταθέουσα ταῖς ἐπιθυμίαις.	φοιτῶσα	γὰρ καὶ πλανωμένη πάντας τοὺς
[14, 22]	καὶ ὄρνιθος δὲ χρὴ ποιεῖν	τὰ	ἁπαλὰ τῶν κρεῶν μικρὰ συντεμόντα
[14, 14]	ἐν Ἀττικαῖς Γλώσσαις τοῦ ἄρτου	τὰ	ἀποθραυόμενα ψωθία καλεῖσθαι, ἃ τινὰς
[14, 21]	πάντα ὃν τρόπον θύεται καὶ	τὰ	ἀργαδιστικὰ καὶ τὰ Βακχικά, ὅσα
[14, 9]	καὶ Ἀνακρέοντος διαφέρειν. ἔτι δὲ	τὰ	Ἀρχιλόχου καὶ τῶν Ὁμήρου Ἐπικιχλίδων
[14, 3]	ἐν τῷ προτέρῳ περὶ Γρίφων	τὰ	Ἀρχιλόχου, φησίν, {ὁ} Σιμωνίδης ὁ
[14, 9]	τινος τῶν παθῶν, ἀλλὰ καὶ	τὰ	Ἀσωποδώρου περὶ τὸν Ἔρωτα καὶ
[14, 4]	τὸν δὲ γυναικεῖα ἀνδρείοις λυσιῳδόν·	τὰ	αὐτὰ δὲ μέλη ᾄδουσιν, καὶ
[14, 21]	θύεται καὶ τὰ ἀργαδιστικὰ καὶ	τὰ	Βακχικά, ὅσα τε Ὀλυμπιὰς προθύεται
[14, 11]	τοῖς Ἕλλησιν, ἐπεὶ ἐν τραγήμασι	{τὰ	βρώματα} παρατίθενται. διόπερ οὐ κακῶς
[14, 1]	αὐτῷ. ὅτι δὲ ἦν περὶ	τὰ	γελοῖα ἐσπουδακὼς ὁ βασιλεὺς οὗτος
[14, 1]	πέμψαι αὐτοῖς τάλαντον, ἵν´ ἐκγραφόμενοι	τὰ	γελοῖα πέμπωσιν αὐτῷ. ὅτι δὲ
[14, 18]	γενναίαν νῦν λεγομένην σταφυλὴν ἢ	τὰ	γενναῖα σῦκα ἐπονομαζόμενα ὀπωρίζειν βούληται,
[14, 18]	ἡ γενναία σταφυλὴ καὶ τίνα	τὰ	γενναῖα σῦκα. ὥρα οὖν ὑμῖν
[14, 16]	εὐώδη δὲ μᾶλλον. οἱ δὲ	τὰ	Γεωργικὰ συγγράψαντες ἀδελφοὶ ἐν τῷ
[14, 16]	δὴ ῥαγῶν τρόπον ἀλλήλοις ἐπιβάλλει,	τὰ	δ´ ἔνδον ἔγχλωρον καὶ τοῦ
[14, 22]	κρεῶν, αὑτοὺς μὲν οὐκ ἐμασῶντο,	τὰ	δὲ βοσκήματα θύοντες ὤπτων. ὡς
[14, 9]	ἄλλα πλείονα τὰ μὲν ἔγχορδα,	τὰ	δὲ ἔνηχα κατεσκεύαζον. (ἦν γὰρ
[14, 19]	τῶν ἑφθῶν ὠμότερα καὶ ξηρότερα.	τὰ	δὲ ὀπτὰ κρέα καλεῖται φλογίδες.
[14, 19]	τοῦ βελτίονος, ὥς φησιν Ἀριστοτέλης·	τὰ	δὲ ὀπτὰ τῶν ἑφθῶν ὠμότερα
[14, 20]	πρόβατα καὶ τὰς βοῦς ἔλαβεν,	τὰ	δὲ πέμματα καὶ τὰ τραγήματα
[14, 21]	πρῶτον γάλα) Φιλιππίδης ἐν Αὐλοῖς·	τὰ	δὲ πυρίεφθα καὶ τὰ λάγανα
[14, 7]	ἃς καὶ μακτιστρίας ὀνομαζομένας οἶδα.	(τὰ	δὲ στασιμώτερα καὶ πυκνότερα καὶ
[14, 5]	τῇ τραγῳδίᾳ προσφιλὴς ἡ ἁρμονία.	τὰ	δὲ τῶν νῦν Ἰώνων ἤθη
[14, 16]	ὕδωρ διπλάσιον χλιαρόν, ἡμίνας δύο.	τὰ	δὲ ψευδεπιχάρμεια ταῦτα ὅτι πεποιήκασιν
[14, 20]	ἐν Φυσιογνωμονικῷ· καὶ γὰρ ἐκεῖναι	τὰ	δελφάκια πρὸς βίαν χορτάζουσιν. καὶ
[14, 20]	Ἀλκιβιάδῃ οὕτως· ὥσπερ αἱ καπηλίδες	τὰ	δελφάκια τρέφουσιν. Ἀντισθένης δ´ ἐν
[14, 9]	κλεψιάμβους. μαγάδιδας δὲ ἐν οἷς	τὰ	διὰ πασῶν καὶ πρὸς ἴσα
[14, 13]	λεγομέναις κρηπῖσιν, εἰς ἃς ἐντίθεται	τὰ	διὰ {τοῦ} τυροῦ σκευαζόμενα πλακούντια.
[14, 3]	ἐν τῷ περὶ Παιάνων φησί·	τὰ	δράγματα τῶν κριθῶν αὐτὰ καθ´
[14, 5]	εἴπομεν εἶναι ἁρμονίας, ὅσα καὶ	τὰ	ἔθνη. τὴν δὲ Φρυγιστὶ καὶ
[14, 16]	εἰπόντος· τὴν μὲν ἡμίναν οἱ	τὰ	εἰς Ἐπίχαρμον ἀναφερόμενα ποιήματα πεποιηκότες
[14, 4]	πάνυ ἐμμελέστατα ἀπαντήσας αὐτῷ ἀντεφώνησε	τὰ	ἐκ τοῦ Κλεάρχου Κιθαρῳδοῦ τάδε·
[14, 22]	γενομένης καὶ τοῦ Οὐλπιανοῦ εἰπόντος	τὰ	ἐκ τῶν Ὀψαρτυτικῶν Γλωσσῶν τοῦ
[14, 8]	ἀκούων βόμβου καταπαύσω τὸ πολυλογεῖν,	τὰ	ἐκ Φιλαύλου Φιλεταίρου ἐπειπών· ὦ
[14, 19]	τρέφονται. ἐστὶ δὲ ἄστοργον πρὸς	τὰ	ἔκγονα τὸ ὄρνεον καὶ ὀλιγωρεῖ
[14, 7]	Λάκωνες, ὧν καὶ οἱ υἱοὶ	τὰ	ἐμβατήρια μέλη ἀναλαμβάνουσιν, ἅπερ καὶ
[14, 9]	ἐκάλουν· ἐν οἷς δὲ παρελογίζοντο	τὰ	ἐν τοῖς μέτροις κλεψιάμβους. μαγάδιδας
[14, 4]	δ´ ἐφθέγγετο ὡς πάντας ἀκούειν)	τὰ	ἐξ Αὔγης εἶπεν Εὐβούλου· τί,
[14, 4]	σχινίζεται δὲ καὶ πάντα ποιεῖ	τὰ	ἔξω κόσμου, ὑποκρινόμενος ποτὲ μὲν
[14, 18]	εἶς. ἢ τὰ ἐπιγεγεννημένα οἷον	τὰ	ἐπεμβεβλημένα. ὁ γὰρ Ἀριστοτέλης καὶ
[14, 18]	πάρελθε, γενναῖος γὰρ εἶς. ἢ	τὰ	ἐπιγεγεννημένα οἷον τὰ ἐπεμβεβλημένα. ὁ
[14, 3]	παρὰ Δωριεῦσιν ὁ νόστος καὶ	τὰ	ἐπίμετρα τῶν ἀλεύρων. ἡ δὲ
[14, 11]	Μενέλεῳ ἐπιτραπεζώματα αὐτὰ καλεῖ οἷον	τὰ	ἐπιτιθέμενα ταῖς τραπέζαις βρώματα, λέγων
[14, 11]	κληθῆναι. Φιλύλλιος δ´ ἐν Φρεωρύχῳ	τὰ	ἐπιφερόμενα μετὰ τὸ δειπνῆσαι λέγων
[14, 5]	ἐστ´ αὐτοῖς ἡ φιλοποσία καὶ	τὰ	ἐρωτικὰ καὶ πᾶσα ἡ περὶ
[14, 9]	Κλέαρχος δὲ ἐν δευτέρῳ Ἐρωτικῶν	τὰ	ἐρωτικά φησιν ᾄσματα καὶ τὰ
[14, 18]	ἔς τ´ ἔννηφι. γενναῖα λέγει	τὰ	εὐγενῆ ὁ φιλόσοφος, ὡς καὶ
[14, 5]	μαθοῦσι παιδευθεῖσί τε. καὶ γὰρ	τὰ	ἤθη παιδεύει καὶ τοὺς θυμοειδεῖς
[14, 3]	θεάτρῳ ὑποκρίνασθαι Ἡγησίαν τὸν κωμῳδὸν	τὰ	Ἡσιόδου, Ἑρμόφαντον δὲ τὰ Ὁμήρου.
[14, 3]	μόνον τὰ Ὁμήρου, ἀλλὰ καὶ	τὰ	Ἡσιόδου καὶ Ἀρχιλόχου, ἔτι δὲ
[14, 7]	φησί, καὶ ἡμεῖς, ἐπειδὴ καὶ	τὰ	θέατρα ἐκβεβαρβάρωται καὶ εἰς μεγάλην
[14, 3]	νῦν Ὁμηριστὰς ὀνομαζομένους πρῶτος εἰς	τὰ	θέατρα παρήγαγε Δημήτριος ὁ Φαληρεύς.
[14, 7]	μοι τὰ ῥόδα, ποῦ μοι	τὰ	ἴα, ποῦ μοι τὰ καλὰ
[14, 7]	σέλινα; ταδὶ τὰ ῥόδα, ταδὶ	τὰ	ἴα, ταδὶ τὰ καλὰ σέλινα.
[14, 21]	τῆς μητρός. οὗτος γὰρ οἶδε	τὰ	ἱερά σου τὰ πατρῷα πάντα
[14, 22]	περιπόρφυρον ἐνδεδυκότες καὶ ἐστεφανωμένοι πελέκει	τὰ	ἱερεῖα κατέβαλλον. οὐ παρέργως δὲ
[14, 22]	Ὁμήρῳ καὶ τὰ ὅρκια καὶ	τὰ	ἱερόθυτα κήρυκες κομίζουσιν, ὡς παλαιᾶς
[14, 20]	γοῦν τοῦ Ἱέρωνος ἀποστέλλοντος αὐτῷ	τὰ	καθ´ ἡμέραν λαμπρῶς πωλῶν τὰ
[14, 7]	ῥόδα, ταδὶ τὰ ἴα, ταδὶ	τὰ	καλὰ σέλινα. παρὰ δὲ Συρακοσίοις
[14, 7]	μοι τὰ ἴα, ποῦ μοι	τὰ	καλὰ σέλινα; ταδὶ τὰ ῥόδα,
[14, 7]	τακτέον δὲ ἐπὶ τῆς πυρρίχης	τὰ	κάλλιστα μέλη καὶ τοὺς ὀρθίους
[14, 13]	πύρινον, σταῖς σὺν μέλιτι καὶ	τὰ	καλούμενα κόκκωρα ἰσχὰς καὶ κάρυα
[14, 9]	ἀρχαιότερος Ἀνακρέοντος δῆλον ἐκ τούτων·	τὰ	Κάρνεια πρῶτος πάντων Τέρπανδρος νικᾷ,
[14, 6]	γενόμενος, πρότερα τῶν κατὰ ποιητικὴν	τὰ	κατὰ τὴν ἀνδρείαν τίθεται, μᾶλλον
[14, 14]	Διαγόραν Ἐπιστολῇ ἐκ παραλλήλου τιθεὶς	τὰ	κατὰ τὴν Ἀττικὴν ἐξαιρέτως γινόμενα
[14, 1]	τύχην εἰς Δῆλον· καὶ πάντα	τὰ	κατὰ τὴν νῆσον θαυμάζων ἦλθεν
[14, 6]	ὀρχήσεως λείψανα· διὸ καὶ συνέστη	τὰ	κατὰ τὴν χειρονομίαν ἐπιμελεστέρως διὰ
[14, 15]	ἔλαιον θερμότατον εἰς ἠθμὸν βαλὼν	τὰ	κατακεκομμένα. ἄλλα πλακούντων γένη· ὀστρακίτης,
[14, 13]	ἂν βούλῃ γένη. εἰς δὲ	τὰ	κρέα μόσχον ἔλαβες, δέλφακας, χοίρους,
[14, 19]	θύοντες οὐκ ὀπτῶσιν, ἀλλ´ ἕψουσι	τὰ	κρέα, παραιτούμενοι τὰς θεὰς ἀπείργειν
[14, 9]	ἕτερα ψόφου μόνον παρασκευαστικά, καθάπερ	τὰ	κρέμβαλα. περὶ ὧν φησι Δικαίαρχος
[14, 21]	Αὐλοῖς· τὰ δὲ πυρίεφθα καὶ	τὰ	λάγανα ταῦτ´ ἔχων. καὶ ἴσως
[14, 22]	παρὰ πότον χρῆσθαι. εἶτ´ ἐξελὼν	τὰ	λάχανα εἰς τρυβλίον καὶ τῆς
[14, 19]	τὰ σκληρὰ μαλάττειν δύνασθαι καὶ	τὰ	λοιπὰ πεπαίνειν. ἔτι δ´ εὐμενέστερον
[14, 9]	τὰ ἐρωτικά φησιν ᾄσματα καὶ	τὰ	Λοκρικὰ καλούμενα οὐδὲν τῶν Σαπφοῦς
[14, 22]	ὑπακούειν διὰ τὸ ταῦθ´ εὑρηκέναι	τὰ	μάλιστα συντείνοντα πρὸς τὸ ζῆν
[14, 22]	αὐτὸς εὕρηκας δὲ τί; {Α.	τὰ	μέγιστα. {Β. ποῖα ταῦτα; {Α.
[14, 5]	οὖν τὸ μέλος ἐστὶν ὑποδώριον	{τὰ	μέλη} εἰκότως Αἰολίδα φησὶν εἶναι
[14, 5]	ταῦτα δ´ ᾄδουσιν πάντες ὑποδώρια	{τὰ	μέλη} ἐπεὶ οὖν τὸ μέλος
[14, 12]	καὶ καινοῖσι χρῆται πανταχοῦ. ἔπειτα	τὰ	μέλη μεταβολαῖς καὶ χρώμασιν ὡς
[14, 14]	αὖ πρὸς ἴτρια βλέπω. ΑΜΟΡΑΙ.	τὰ	μελιτώματα Φιλητᾶς ἐν Ἀτάκτοις ἀμόρας
[14, 9]	ἢ βάρμος καὶ ἄλλα πλείονα	τὰ	μὲν ἔγχορδα, τὰ δὲ ἔνηχα
[14, 7]	Τυρσηνικῷ κόλπῳ κατοικοῦσιν. οἷς συνέβη	τὰ	μὲν ἐξ ἀρχῆς Ἕλλησιν οὖσιν
[14, 20]	εἶδος παντοδαπῶν. ὁ δ´ Ἀγησίλαος	τὰ	μὲν πρόβατα καὶ τὰς βοῦς
[14, 16]	ἐν αὐτῷ τῷ ὕδατι, οὗ	τὰ	μὲν φύλλα τὰ πρόβατα ἐσθίει,
[14, 9]	διὰ πασῶν καὶ πρὸς ἴσα	τὰ	μέρη τῶν ᾀδόντων ἡρμοσμένα. καὶ
[14, 22]	μὴν τῇ ματτύῃ οὕτω διαθήσω	τὰ	μετὰ ταῦθ´ ὥστ´ οἴομαι οὐδ´
[14, 12]	φησι Πάμφιλος, ἐπαίκλειά φησι καλεῖσθαι	τὰ	μετὰ τὸ δεῖπνον τραγήματα. (Ἔφιππος
[14, 2]	τῶν Νομάδων, ὃς καὶ κατηύλησεν	τὰ	μητρῷα πρῶτος. αὐλήσεων δ´ εἰσὶν
[14, 1]	ἐξοίνων γινομένων πληθούσης ἀγορᾶς ἐπὶ	τὰ	μουσικὰ ταῦτα ἐρχόμεθα συμπόσια. καὶ
[14, 1]	δ´ εὐπρεπεῖς οἰκοῦσιν οἴκους καὶ	τὰ	ναυστολούμενα ἔσω δόμων σῴζουσι. Παρμενίσκος
[14, 6]	ὀπὶ καλῇ. παύσασθαι γὰρ ἔδει	τὰ	νείκη καὶ τὴν στάσιν, καθάπερ
[14, 3]	καὶ μελῳδηθῆναί φησιν οὐ μόνον	τὰ	Ὁμήρου, ἀλλὰ καὶ τὰ Ἡσιόδου
[14, 3]	κωμῳδὸν τὰ Ἡσιόδου, Ἑρμόφαντον δὲ	τὰ	Ὁμήρου. ~(καὶ οἱ καλούμενοι δὲ
[14, 2]	πολλοὶ περὶ αὐτῶν ἐγίνοντο λόγοι,	τὰ	ὀνόματα τῶν εἰπόντων παραλιπὼν τῶν
[14, 22]	δὲ παρὰ τῷ Ὁμήρῳ καὶ	τὰ	ὅρκια καὶ τὰ ἱερόθυτα κήρυκες
[14, 22]	δείκνυται ὁ μάγειρος. καὶ οἱ	τὰ	Ὀψαρτυτικὰ δὲ συγγράψαντες Ἡρακλείδης τε
[14, 22]	ἐκεῖ. Μόλπις δ´ ὁ Λάκων	τὰ	παρὰ τοῖς Σπαρτιάταις ἐπαίκλεια, ἃ
[14, 11]	τὸν Εὐριπίδην ἀποβλέψαντα ἔστιν εἰς	τὰ	παρακείμενα εἰπεῖν· ὁρᾷς τὸν εὐτράπεζον
[14, 17]	οἱ ἔρσενες καθάπερ οἱ ὄλονθοι.	τὰ	παραπλήσια τοῖς περὶ τὸν Ἡρόδοτον
[14, 22]	προσάγουσιν ἤδη, τῶν ἱερῶν γεγραμμένων	τὰ	πάτρια διατηροῦντες. ἅπερ ἡμῖν μόνα
[14, 5]	μὲν μάλιστα τῶν ἄλλων Δωριέων	τὰ	πάτρια διαφυλάττουσιν, Θεσσαλοὶ δὲ (οὗτοι
[14, 5]	καὶ παιᾶνας, οἷς ἕκαστοι κατὰ	τὰ	πάτρια τοὺς ἐπιχωρίους ἥρωας καὶ
[14, 21]	γὰρ οἶδε τὰ ἱερά σου	τὰ	πατρῷα πάντα ὃν τρόπον θύεται
[14, 4]	ἐσμέν, οὐκ ἄξιον ἡγοῦμαι παραλιπεῖν	τὰ	περὶ Ἀμοιβέως τοῦ καθ´ ἡμᾶς
[14, 4]	ἔχει καὶ κύμβαλα καὶ πάντα	τὰ	περὶ αὐτὸν ἐνδύματα γυναικεῖα· σχινίζεται
[14, 7]	καὶ λαμπάδας φέρουσιν ὀρχοῦνταί τε	τὰ	περὶ τὸν Διόνυσον καὶ {τὰ
[14, 7]	περὶ} τοὺς Ἰνδοὺς ἔτι τε	τὰ	περὶ τὸν Πενθέα. τακτέον δὲ
[14, 7]	τὰ περὶ τὸν Διόνυσον καὶ	{τὰ	περὶ} τοὺς Ἰνδοὺς ἔτι τε
[14, 19]	κρέα, παραιτούμενοι τὰς θεὰς ἀπείργειν	τὰ	περισκελῆ καύματα καὶ τοὺς αὐχμούς,
[14, 16]	τὸ λοιπόν. κοιλίαν σκληρὰν ἔχεις·	τὰ	πετραῖα τῶν ἰχθυδίων ἀπέσθιε· ἡ
[14, 1]	αὐτὸν ἐπλάνα, καὶ σχεδὸν ἀπεκραιπάλα	τὰ	πλεῖστα, τοῦ γελάσαι χάριν ἰδίαν
[14, 20]	τὰ καθ´ ἡμέραν λαμπρῶς πωλῶν	τὰ	πλείω ὁ Σιμωνίδης τῶν παρ´
[14, 4]	ἴαμβοι ὠνομάσθησαν αὐτοί τε καὶ	τὰ	ποιήματα αὐτῶν. οἱ δὲ ἰθύφαλλοι,
[14, 9]	κενόν. σκώπτει δ´ αὐτὸν εἰς	τὰ	ποιήματα καὶ ἐν Βουκόλοις· ὃς
[14, 8]	λοιπῶν οἱ μὴ προσάγοντες πρὸς	τὰ	ποιήματα μελῳδίαν ἐκπονοῦσι τοὺς στίχους
[14, 6]	κάλλιστα χορεύοντας ἀρίστους φησὶν εἶναι	τὰ	πολέμια λέγων οὕτως· οἳ δὲ
[14, 9]	Ἀρχιλόχου καὶ τῶν Ὁμήρου Ἐπικιχλίδων	τὰ	πολλὰ διὰ τῆς ἐμμέτρου ποιήσεως
[14, 4]	οἱ πολλοί· Θηβαῖοι δὲ καὶ	τὰ	πολλὰ ἰδίως ὀνομάζειν εἰωθότες ἐθελοντάς.
[14, 3]	διὰ στόματος ἔχειν τῶν ἐπῶν	τὰ	πολλά· καὶ Ἰλιὰς ἦν αὐτῷ
[14, 6]	τῶν πολιτικῶν ἀρετῶν, καὶ ταύτῃ	τὰ	πολλὰ προσνέμειν οὐ τοῖς ἄλλοις.
[14, 9]	κατὰ Ἀνακρέοντα (ὀψὲ γάρ ποτε	τὰ	πολύχορδα ὀφθῆναι) μνημονεύων αὐτῆς ὁ
[14, 9]	τε ἐν τῷ περὶ Ἰσθμίων	τὰ	πολύχορδά φησι τῶν ὀργάνων ὀνόμασι
[14, 16]	ὕδατι, οὗ τὰ μὲν φύλλα	τὰ	πρόβατα ἐσθίει, τὸν δὲ βλαστὸν
[14, 22]	καὶ τούτου κατακόψαντος οὐ μόνον	τὰ	προειρημένα ἀλλὰ καὶ ἡμᾶς, ἄλλος
[14, 19]	ἐκ πολυαναγνωσίας εὑρεῖν ἠδυνήθην παρὰ	τὰ	προειρημένα. ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΝ οὕτως ἔστιν εὑρεῖν
[14, 7]	μιμούμενοι καὶ λέγοντες· ποῦ μοι	τὰ	ῥόδα, ποῦ μοι τὰ ἴα,
[14, 7]	μοι τὰ καλὰ σέλινα; ταδὶ	τὰ	ῥόδα, ταδὶ τὰ ἴα, ταδὶ
[14, 19]	τὴν ὠμότητα περιαιρεῖν, ἀλλὰ καὶ	τὰ	σκληρὰ μαλάττειν δύνασθαι καὶ τὰ
[14, 22]	τῶν κρεῶν μικρὰ συντεμόντα καὶ	τὰ	σπλάγχνα καὶ τὸ ἔντερον καὶ
[14, 22]	καὶ νῦν τῶν πρότερον μεμνημένοι	τὰ	σπλάγχνα τοῖς θεοῖσιν ὀπτῶσιν φλογὶ
[14, 9]	τοὺς Εἵλωτας δὲ πεποιηκώς φησιν·	τὰ	Στησιχόρου τε καὶ Ἀλκμᾶνος Σιμωνίδου
[14, 16]	εʹ Ὥρων Σαμίων, εἰ γνήσια	τὰ	συγγράμματα, ὁμομηλίδας αὐτὰς καλεῖ. Πάμφιλος
[14, 4]	{δὲ} τὴν γέφυραν, τῦκα δὲ	τὰ	σῦκα, κωτιλάδας δὲ τὰς χελιδόνας,
[14, 16]	ἀπίους ἐν ὕδατι εἰσέφερον εἰς	τὰ	συμπόσια Ἄλεξις ἐν Βρεττίᾳ παρίστησι
[14, 9]	ὑπὸ τὴν χεῖρα προσῆγεν αὐτῷ	τὰ	συστήματα ἡ τῆς βάσεως εὐκινησία
[14, 6]	εὖ τὸ μέγα περιλαμβάνοντες· καὶ	τὰ	σχήματα μετέφερον ἐντεῦθεν εἰς τοὺς
[14, 4]	ἐστὶν ὅμοια. ὁ δὲ ἰωνικολόγος	τὰ	Σωτάδου καὶ τῶν πρὸ τούτου
[14, 9]	πηκταὶ δὲ λύραι καὶ μαγάδιδες	τά	τ´ ἐν Ἕλλησι ξόαν´ ἡδυμελῆ.
[14, 22]	ἀλλὰ δεῦρο νῦν〉 συνείσιθι ἐμοί,	τά	τ´ ἔνδον εὐτρεπῆ ποίει λαβών.
[14, 8]	ᾠδῶν ὁ ἐνδοξότατος) ᾖδεν εἰσκληθεὶς	τά	τε ἄλλα τῶν εἰθισμένων καὶ
[14, 8]	ἔργ´ ἀνδρῶν τε θεῶν τε,	τά	τε κλείουσιν ἀοιδοί. τὸ δὲ
[14, 7]	καὶ τήν τε φωνὴν μεταβεβληκέναι	τά	τε λοιπὰ τῶν ἐπιτηδευμάτων, ἄγειν
[14, 19]	ἐν αὐτοῖς ζῴων τρεφομένων φησίν·	τά	τε τῶν φασιανῶν, οὓς τετάρους
[14, 10]	Αἱμονίᾳ σεισμῶν μεγάλων γενομένων ῥαγείη	τὰ	Τέμπη ὄρη ὀνομαζόμενα καὶ διότι
[14, 13]	ἀμφιφῶντα αὐτὸν κληθῆναι καὶ εἰς	τὰ	τῆς Ἀρτέμιδος ἱερὰ φέρεσθαι ἔτι
[14, 21]	ταῦτ´ ἔχων. καὶ ἴσως πάντα	τὰ	τοιαῦτα ἐπιδειπνίδας ἔλεγον Μακεδόνες. κώθωνος
[14, 6]	ἐπ´ αὐτῶν, ὅθεν καὶ ὑπορχήματα	τὰ	τοιαῦτα προσηγόρευον. εἰ δέ τις
[14, 11]	καὶ μύρα καὶ θυμιάματα καὶ	τὰ	τούτοις ἀκόλουθα πάντα. (ἐδίδοτο δὲ
[14, 21]	τοῦ μαγείρου. καὶ εἰκότως καὶ	τὰ	τούτοις πρέποντα σκώμματα καλεῖται μαισωνικά.
[14, 11]	ἐστιν, καὶ δεῖπνον ἕτερον παρατίθεται	τὰ〉	τραγήματα. Δικαίαρχος δ´ ἐν πρώτῳ
[14, 20]	ἔλαβεν, τὰ δὲ πέμματα καὶ	τὰ	τραγήματα πρῶτον μὲν οὐδ´ ἔγνω·
[14, 11]	δ´ ἐν τῷ περὶ Μέθης	τὰ	τραγήματά φησι λέγεσθαι ὑπὸ τῶν
[14, 7]	καὶ παιωνίσωσιν, ᾄδειν καθ´ ἕνα	τὰ	Τυρταίου· κρίνειν δὲ τὸν πολέμαρχον
[14, 7]	οἱ Λάκωνες ἐν τοῖς πολέμοις	τὰ	Τυρταίου ποιήματα ἀπομνημονεύοντες ἔρρυθμον κίνησιν
[14, 6]	τὸ μέγα. ἐστὶ δὲ καὶ	τὰ	τῶν ἀρχαίων δημιουργῶν ἀγάλματα τῆς
[14, 22]	Ἀναβλέποντι· ἐγὼ μάγειρον λαμβάνων ἀκήκοα	τὰ	τῶν μαγείρων πάνθ´ ἃ καθ´
[14, 19]	θερμασίας καὶ ὑδάτων ὡραίων ἐκτελεῖν	τὰ	φυόμενα. τὴν μὲν γὰρ ὄπτησιν
[14, 2]	ὁ θόρυβος ὅδε; τί τάδε	τὰ	χορεύματα; τίς ὕβρις ἔμολεν ἐπὶ
[14, 14]	τυροῦ καὶ ἐλαίου σκευαζόμενος. ΨΩΘΙΑ	τὰ	ψαθύρια. Φερεκράτης Κραπατάλλοις· λήψει δ´
[14, 16]	οὗ τὰ μὲν φύλλα τὰ	πρόβατα	ἐσθίει, τὸν δὲ βλαστὸν αἱ
[14, 20]	ὁ δ´ Ἀγησίλαος τὰ μὲν	πρόβατα	καὶ τὰς βοῦς ἔλαβεν, τὰ
[14, 20]	οἱ Θάσιοι ἔπεμψαν Ἀγησιλάῳ προσιόντι	πρόβατα	παντοδαπὰ καὶ βοῦς εὖ τεθραμμένους,
[14, 9]	ἔνιοι ὅπως τῆς μαγάδιδος οὔσης	κατὰ	Ἀνακρέοντα (ὀψὲ γάρ ποτε τὰ
[14, 22]	δ´ ὁ Σικυώνιος τῶν μὲν	κατὰ	Ἀπολλόδωρον τὸν Καρύστιον κωμῳδιοποιῶν εἷς
[14, 9]	τὸν Ἀργεῖον, τῇ ἡλικίᾳ γενόμενον	κατὰ	Ἀρχίλοχον, κατοικήσαντα ἐν Κορκύρᾳ. Φιλόχορος
[14, 17]	μένειν ἡμερῶν, διὸ καὶ ποιοῦσι	κατὰ	βραχὺ πρὸς τὴν χρείαν. ποιοῦσι
[14, 3]	τοῦ βίου. ἐν δὲ τοῖς	κατὰ	βραχὺ Ὑπομνήμασιν ὁ Ἀριστόξενος Ἴφικλος,
[14, 19]	Ὑπομνήμασι τῶν φασιανῶν, φησίν, οὐ	κατὰ	λόγον ἡ ὑπεροχὴ τῶν ἀρρένων,
[14, 9]	ὅπερ ἐστὶ πέμπτον περὶ Ποιητῶν,	κατὰ	Λυκοῦργον τὸν νομοθέτην τὸν Τέρπανδρόν
[14, 17]	βρεχομένου καὶ τριβομένου δι´ ὕδατος,	κατὰ	μὲν τὴν γεῦσιν ἡδὺς καὶ
[14, 4]	μὲν ἐκ παρόδου, οἳ δὲ	κατὰ	μέσας τὰς θύρας, βαίνοντες ἐν
[14, 4]	διὰ τοῦ πυλῶνος εἰσελθόντες, ὅταν	κατὰ	μέσην τὴν ὀρχήστραν γένωνται, ἐπιστρέφουσιν
[14, 9]	Τερπάνδρου καὶ Φρύνιδος νόμων οὐδὲ	κατὰ	μικρὸν ἠδύναντο ἐπιψαῦσαι. τοῦ Ἀργᾶ
[14, 5]	παῖδες ἐκ νηπίων ᾄδειν ἐθίζονται	κατὰ	νόμον τοὺς ὕμνους καὶ παιᾶνας,
[14, 4]	καθ´ ἡμᾶς κιθαρῳδοῦ, ἀνδρὸς τεχνίτου	κατὰ	νόμους τοὺς μουσικούς. οὗτός ποτε
[14, 20]	ἀργυρέοισι πίναξιν, ἄτριχας, οἰέτεας, λαγάνοις	κατὰ	νῶτον ἐίσας. δελφάκων δὲ σιτευτῶν
[14, 14]	κατασκευάζεσθαι ἐφήβαια γυναικεῖα, ἃ καλεῖσθαι	κατὰ	πᾶσαν Σικελίαν μυλλοὺς καὶ περιφέρεσθαι
[14, 6]	ἄλλος μουσικώτατος γενόμενος, πρότερα τῶν	κατὰ	ποιητικὴν τὰ κατὰ τὴν ἀνδρείαν
[14, 8]	τριακοστῷ τρίτῳ τῶν Σικελικῶν τῶν	κατὰ	πόλιν, ὡς ἀπὸ δύο νεῶν
[14, 5]	ταύτῃ γὰρ ἔνιοι τῶν γενομένων	κατὰ	Σιμωνίδην καὶ Πίνδαρον ἐχρήσαντό ποτε,
[14, 5]	ὕμνους καὶ παιᾶνας, οἷς ἕκαστοι	κατὰ	τὰ πάτρια τοὺς ἐπιχωρίους ἥρωας
[14, 5]	πεφύκαμεν πάντες ἄνθρωποι· διὸ καὶ	κατὰ	τὰς ἐθνικὰς διαστάσεις πλεῖστον ἀλλήλων
[14, 16]	ἀπίους ἡ νῆσος φέρει κρατίστας	κατὰ	τὰς ἐν Ἰωνίᾳ καλουμένας ἁμαμηλίδας·
[14, 19]	λευκοῦ πολὺ μελάντερον. τὸ δὲ	κατὰ	τὰς πτέρυγας αὐταῖς πεποίκιλται λευκῷ
[14, 4]	εἰωθότες ἐθελοντάς. ὅτι δὲ καινουργοῦσιν	κατὰ	τὰς φωνὰς οἱ Θηβαῖοι Στράττις
[14, 3]	τῷ δὲ κάλλει καὶ τῇ	κατὰ	τὴν ἀκμὴν ὥρᾳ πολὺ τῶν
[14, 6]	πρότερα τῶν κατὰ ποιητικὴν τὰ	κατὰ	τὴν ἀνδρείαν τίθεται, μᾶλλον τοῦ
[14, 18]	πρὸς Διαγόραν Ἐπιστολῇ ἐπαινῶν τὸν	κατὰ	τὴν Ἀττικὴν γινόμενον Νικοστράτειον βότρυν
[14, 14]	Ἐπιστολῇ ἐκ παραλλήλου τιθεὶς τὰ	κατὰ	τὴν Ἀττικὴν ἐξαιρέτως γινόμενα τοῖς
[14, 5]	εἰς ἅς ποτε πόλεις Ἀρκαδικὰς	κατὰ	τὴν δίοδον εἰσῆλθον, οἱ μὲν
[14, 9]	δὲ ἡ θέσις τῶν Καρνείων	κατὰ	τὴν ἕκτην καὶ εἰκοστὴν ὀλυμπιάδα,
[14, 3]	ἐποίησέ τε καὶ ποιήσασα περιῄει	κατὰ	τὴν ἐρημίαν, ὥς φασιν, ἀναβοῶσα
[14, 4]	καὶ κωμικὰς ὑποθέσεις λαβόντες ὑπεκρίθησαν	κατὰ	τὴν ἰδίαν ἀγωγὴν καὶ διάθεσιν.
[14, 22]	ἐπιχωριάσαι δὲ κἀν ταῖς Ἀθήναις	κατὰ	τὴν Μακεδόνων ἐπικράτειαν. ὁμολογοῦνται δ´
[14, 1]	εἰς Δῆλον· καὶ πάντα τὰ	κατὰ	τὴν νῆσον θαυμάζων ἦλθεν καὶ
[14, 6]	ταῖς ᾠδαῖς ἐπιτυγχάνων μηδὲν λέγοι	κατὰ	τὴν ὄρχησιν, οὗτος δ´ ἦν
[14, 11]	ἐπιφορήμασι δὲ πολλοῖς. τὸ μέντοι	κατὰ	τὴν παροιμίαν λεγόμενον Ἀβυδηνὸν ἐπιφόρημα‘
[14, 19]	τῶν ΤΑΩΝΩΝ πλῆθος ἑωράκει τῶν	κατὰ	τὴν Ῥώμην, καταπεφεύγει ἂν ἐπὶ
[14, 7]	τὸ καλὸν καὶ πάντ´ εἶχε	κατὰ	τὴν τέχνην τὸν οἰκεῖον αὑτοῖς
[14, 9]	διὰ τὸ δοκεῖν ἐργώδης εἶναι	κατὰ	τὴν χειροθεσίαν ἢ δι´ ἣν
[14, 6]	λείψανα· διὸ καὶ συνέστη τὰ	κατὰ	τὴν χειρονομίαν ἐπιμελεστέρως διὰ ταύτην
[14, 22]	αὐτοῖς αἴτιον ἐγένετο καὶ τοῦ	κατὰ	τῆς Ἑλλάδος ἐπαγαγεῖν τοὺς Πέρσας,
[14, 3]	κατανοήσειεν ἄν τις, ἃς ἐκεῖνοι	κατά	τινα ἐπιχωριαζομένην παρ´ αὐτοῖς ᾄδοντες
[14, 7]	καὶ σχήματά τινα τῶν χειρῶν	κατὰ	τὸ ἀνάπαλον, ὥστ´ ἐμφαίνειν θεωρήματά
[14, 19]	Σάμιος ἐν τῷ περὶ τῶν	κατὰ	τὸ ἱερὸν τῆς Σαμίας Ἥρας
[14, 5]	περιέχοντος ψυχρότητα καὶ στυγνότητα τὴν	κατὰ	τὸ πλεῖστον ἐν τοῖς τόποις
[14, 17]	ἀνθρώποις αἱ ἰσχάδες— ὄντως γὰρ‘	κατὰ	τὸν Ἀριστοφάνην οὐδὲν {γὰρ ὄντως}
[14, 5]	χάριν, ἀλλὰ θεωροῦντες τὴν ἑκάστου	κατὰ	τὸν βίον σκληρότητα καὶ τὴν
[14, 11]	πεδ´ ἄφθονον βοράν. ὄντως γὰρ	κατὰ	τὸν Εὐριπίδην ἀποβλέψαντα ἔστιν εἰς
[14, 3]	ἀλλὰ καὶ ἐπ´ εὐτυχεῖ μολπᾷ’	κατὰ	τὸν Εὐριπίδην. (Κλέαρχος δ´ ἐν
[14, 4]	συχνῶ δραχμῆς. πάντ´ ἐστὶν ἡμῖν—	κατὰ	τὸν ἥδιστον Ἀντιφάνην, ὃς ἐν
[14, 5]	τίκτει. μέγας γάρ, ὦ μακάριοι,	κατὰ	τὸν Θεοφίλου Κιθαρῳδόν, θησαυρός ἐστιν
[14, 16]	σοι‘ οὐ χρυσέους δέκα στατῆρας‘	κατὰ	τὸν Ποντικὸν λεσχηνευτήν, ἀλλὰ τουτὶ
[14, 4]	δὲ εἴδους τῶν δικηλιστῶν πολλαὶ	κατὰ	τόπους εἰσὶ προσηγορίαι. Σικυώνιοι μὲν
[14, 14]	παραγενομένου δὲ σοῦ καὶ συντεθέντος	κατὰ	τοὺς ἐν Ῥόδῳ νόμους ἀπομασησαμένου
[14, 5]	πλὴν ὁ χρυσός. οὐκοῦν καὶ	κατὰ	τοῦτον τὸν λόγον πιθανόν ἐστι
[14, 1]	πλέον, οἰόμενος ἐξηπατῆσθαι ἔρχεταί ποτε	κατὰ	τύχην εἰς Δῆλον· καὶ πάντα
[14, 2]	τοῖς αὐληταῖς· ὃν οὖν εἶχεν	κατὰ	τῶν ταῦτα ποιούντων θυμὸν ὁ
[14, 16]	δὲ πάνυ ὁ καρπός, μέγεθος	κατὰ	φαυλίην ἐλάην καὶ τὴν σάρκα
[14, 12]	τότε. Κλέαρχος Πανδρόσῳ· λάβ´ ὕδωρ	κατὰ	χειρός. {Β. μηδαμῶς· καλῶς ἔχει.
[14, 11]	ἐκποδὼν ἀπαίρεται. Ἀριστοφάνης Σφηξίν· ὕδωρ	κατὰ	χειρός, τὰς τραπέζας εἰσφέρειν. Ἀριστοτέλης
[14, 13]	καὶ κάρυα τρία. ΣΤΡΕΠΤΟΙ καὶ	ΝΕΗΛΑΤΑ.	τούτων μνημονεύει Δημοσθένης ὁ ῥήτωρ
[14, 11]	καὶ στέφανοι καὶ μύρα καὶ	θυμιάματα	καὶ τὰ τούτοις ἀκόλουθα πάντα.
[14, 1]	καινοὺς αἰεὶ λεγομένους λόγους καὶ	ἀκροάματα	ἑκάστοτε διάφορα ἐπεισάγει ὁ λαμπρὸς
[14, 15]	Φαβωνιανόν. μουστάκια ἐξ οἰνομέλιτος, μουστάκια	σησαμᾶτα,	κλοῦστρον πούριον, γωσλωανιον, Παυλινιανόν. ἐκ
[14, 3]	τῷ περὶ Παιάνων φησί· τὰ	δράγματα	τῶν κριθῶν αὐτὰ καθ´ αὑτὰ
[14, 1]	τῇ Ῥώμῃ παντὸς γέλωτος ἄξια	πράγματα	ἐποίησεν, ὡς Πολύβιος ἱστορεῖ ἐν
[14, 5]	τέλος ἀπεθηριώθησαν οὕτως ὡς μέγιστα	ἀσεβήματα	παρὰ μόνοις αὐτοῖς γίνεσθαι. καθ´
[14, 11]	καὶ δεῖπνον ἕτερον παρατίθεται τὰ〉	τραγήματα.	Δικαίαρχος δ´ ἐν πρώτῳ τῆς
[14, 12]	στέφανος, μύρον, σπονδή, λιβανωτός, ἐσχαρίς,	τραγήματα	δοτέον ἔτι, πλακοῦντος ἁπτέον. ἐπεὶ
[14, 12]	ἐπὶ τὴν τράπεζαν κάρυα καὶ	τραγήματα.	Εὔβουλος Καμπυλίωνι· τραγημάτων δ´ ἔσθ´
[14, 12]	καλεῖσθαι τὰ μετὰ τὸ δεῖπνον	τραγήματα.	(Ἔφιππος Ἐφήβοις· χόνδρος μετὰ ταῦτ´
[14, 10]	ἐπιδορπισμάτων εἴπῃς. καὶ ὁ Ποντιανός·	τραγήματα	Κράτης φησὶ Φιλιππίδην λέγειν ἐν
[14, 16]	διέφερεν· τὰς δέ τινας ξηραίνοντες	τραγήματα	παρετίθεντο. καὶ ἦν παρὰ πότον
[14, 20]	τὰ δὲ πέμματα καὶ τὰ	τραγήματα	πρῶτον μὲν οὐδ´ ἔγνω· κατεκεκάλυπτο
[14, 12]	ὁ πρῶτος εὑρὼν κομψὸς ἦν	τραγήματα.	τοῦ συμποσίου γὰρ διατριβὴν ἐξεῦρε
[14, 11]	ἐν τῷ περὶ Μέθης τὰ	τραγήματά	φησι λέγεσθαι ὑπὸ τῶν ἀρχαίων
[14, 4]	τῶν πρὸ τούτου ἰωνικὰ καλούμενα	ποιήματα	Ἀλεξάνδρου τε τοῦ Αἰτωλοῦ καὶ
[14, 7]	ἐν τοῖς πολέμοις τὰ Τυρταίου	ποιήματα	ἀπομνημονεύοντες ἔρρυθμον κίνησιν ποιοῦνται. Φιλόχορος
[14, 4]	ὠνομάσθησαν αὐτοί τε καὶ τὰ	ποιήματα	αὐτῶν. οἱ δὲ ἰθύφαλλοι, φησί,
[14, 9]	σκώπτει δ´ αὐτὸν εἰς τὰ	ποιήματα	καὶ ἐν Βουκόλοις· ὃς οὐκ
[14, 8]	οἱ μὴ προσάγοντες πρὸς τὰ	ποιήματα	μελῳδίαν ἐκπονοῦσι τοὺς στίχους τοῖς
[14, 16]	οἱ τὰ εἰς Ἐπίχαρμον ἀναφερόμενα	ποιήματα	πεποιηκότες οἴδασι, κἀν τῷ Χείρωνι
[14, 22]	μὲν οὐκ ἐμασῶντο, τὰ δὲ	βοσκήματα	θύοντες ὤπτων. ὡς δ´ ἅπαξ
[14, 21]	ὧν ἂν λέγῃ συνίημι· καινὰ	ῥήματα	πεπορισμένος γάρ ἐστι. τὸν δὲ
[14, 11]	δευτέρων τραπεζῶν λέγων· ἀμυγδάλια, καρύδι´,	ἐπιφορήματα.	καὶ Ἄρχιππος ἐν Ἡρακλεῖ καὶ
[14, 11]	ἅπερ Ἄρχιππος ἐν Ἡρακλεῖ Γαμοῦντι	ἐπιφορήματα	καλεῖ διὰ τούτων· ἰτρίοις ἐπιφορήμασί
[14, 11]	καὶ ποικίλα ἐπιφέρεσθαι. διὸ καὶ	ἐπιφορήματα	κληθῆναι. Φιλύλλιος δ´ ἐν Φρεωρύχῳ
[14, 11]	καὶ ποικίλα ἐπεισφέρεσθαι διὸ καὶ	ἐπιφορήματα	κληθῆναι. Φιλύλλιος δ´ ἐν Φρεωρύχῳ
[14, 11]	δειπνῆσαι λέγων ὧδε· ἀμυγδάλια, καρύδι´,	ἐπιφορήματα.	Πλάτων δ´ ἐν Μενέλεῳ ἐπιτραπεζώματα
[14, 7]	κατὰ τὸ ἀνάπαλον, ὥστ´ ἐμφαίνειν	θεωρήματά	τινα τῆς παλαίστρας καὶ τοῦ
[14, 9]	τὴν χεῖρα προσῆγεν αὐτῷ τὰ	συστήματα	ἡ τῆς βάσεως εὐκινησία τῷ
[14, 6]	ἀνδρῶδες ἐπ´ αὐτῶν, ὅθεν καὶ	ὑπορχήματα	τὰ τοιαῦτα προσηγόρευον. εἰ δέ
[14, 7]	κελευστοῦ καὶ τὴν καλουμένην πινακίδα.	σχήματα	δέ ἐστιν ὀρχήσεως ξιφισμός, καλαθίσκος,
[14, 6]	τὸ μέγα περιλαμβάνοντες· καὶ τὰ	σχήματα	μετέφερον ἐντεῦθεν εἰς τοὺς χορούς,
[14, 7]	ἐρρύθμους φοράς τινας ἀποτελοῦντες καὶ	σχήματά	τινα τῶν χειρῶν κατὰ τὸ
[14, 6]	καὶ τὰ τῶν ἀρχαίων δημιουργῶν	ἀγάλματα	τῆς παλαιᾶς ὀρχήσεως λείψανα· διὸ
[14, 6]	ἵππιοι λόφοι νεύουσιν, κεφαλαῖσιν ἀνδρῶν	ἀγάλματα·	χάλκιαι δὲ πασσάλοις κρυπτοῖσιν περικείμεναι
[14, 13]	παντοδαπῶν συγγραμμάτων Πίνακι ἀναγράψαντα πλακουντοποιικὰ	συγγράμματα	Αἰγιμίου καὶ Ἡγησίππου καὶ Μητροβίου,
[14, 16]	Ὥρων Σαμίων, εἰ γνήσια τὰ	συγγράμματα,	ὁμομηλίδας αὐτὰς καλεῖ. Πάμφιλος δ´
[14, 14]	σησάμων πεφρυγμένων καὶ ἐλαίου σφαιροειδῆ	πέμματα.	Εὔπολις Κόλαξιν· ὃς χαρίτων μὲν
[14, 14]	τε καὶ ἐγκρίδας ἄλλα τε	πέμματα	καὶ μέλι χλωρόν. μνημονεύει αὐτῶν
[14, 20]	τὰς βοῦς ἔλαβεν, τὰ δὲ	πέμματα	καὶ τὰ τραγήματα πρῶτον μὲν
[14, 20]	τεθραμμένους, πρὸς τούτοις δὲ καὶ	πέμματα	καὶ τραγημάτων εἶδος παντοδαπῶν. ὁ
[14, 12]	δὲ καὶ ζεσελαιοπαγῆ πλατύνετο σασαμόπαστα	πέμματα	κἆτ´ ἐρεβινθο κνακοσυμμιγεῖς ἁπαλαῖς θάλλοντες
[14, 21]	εἰκότως καὶ τὰ τούτοις πρέποντα	σκώμματα	καλεῖται μαισωνικά. μάλιστα γὰρ εἰσάγονται
[14, 22]	μ´ οὑτοσί. ἀοιδίμων δ´ ὀψαρτυτῶν	ὀνόματα	καταλέγει Βάτων ἐν Εὐεργέταις οὕτως·
[14, 13]	Φαίτου. ἡμεῖς δὲ ἃ μετεγράψαμεν	ὀνόματα	πλακούντων τούτων σοι καὶ μεταδώσομεν,
[14, 13]	ἐμπλέκοντες ἀλλότρια μέλη. ~(πλακούντων δὲ	ὀνόματα	πολλῶν καταλεξάντων, ὅσων μέμνημαι τούτων
[14, 12]	στέφανος, αὐλητρίς. {Β. ὦ Διοσκόρω,	ὀνόματα	τῶν δώδεκα θεῶν διελήλυθας. Ἀναξανδρίδης
[14, 2]	περὶ αὐτῶν ἐγίνοντο λόγοι, τὰ	ὀνόματα	τῶν εἰπόντων παραλιπὼν τῶν πραγμάτων
[14, 16]	Χρύσιππος καὶ Ἁρποκρατίων, διαβάλλοντες καλῶν	ὀνόματα	φιλοσόφων τῇ ὁμωνυμίᾳ; τίς δὲ
[14, 1]	οἵτινες τήτῃ σοφῶν ἀχάλιν´ ἔχουσι	στόματα·	κἀς ἀνδρῶν μὲν οὐ τελοῦσιν
[14, 17]	κασίαν τε ματεῦσαι, τέρενα Σύρια	σπέρματα.	καὶ Ἀριστοτέλης ἐν τῷ περὶ
[14, 9]	δευτέρῳ Ἐρωτικῶν τὰ ἐρωτικά φησιν	ᾄσματα	καὶ τὰ Λοκρικὰ καλούμενα οὐδὲν
[14, 21]	ἐπιδειπνίδας ἔλεγον Μακεδόνες. κώθωνος γὰρ	ἡδύσματα	ταῦτα. (τοιαῦτά τινα ἔτι τοῦ
[14, 19]	τὰς θεὰς ἀπείργειν τὰ περισκελῆ	καύματα	καὶ τοὺς αὐχμούς, μετὰ δὲ
[14, 4]	καὶ πάντα τὰ περὶ αὐτὸν	ἐνδύματα	γυναικεῖα· σχινίζεται δὲ καὶ πάντα
[14, 2]	θόρυβος ὅδε; τί τάδε τὰ	χορεύματα;	τίς ὕβρις ἔμολεν ἐπὶ Διονυσιάδα
[14, 6]	δὲ Χαλκιδικαὶ σπάθαι, πὰρ δὲ	ζώματα	πολλὰ καὶ κυπαττίδες. τῶν οὐκ
[14, 11]	ἐπιφορήματα. Πλάτων δ´ ἐν Μενέλεῳ	ἐπιτραπεζώματα	αὐτὰ καλεῖ οἷον τὰ ἐπιτιθέμενα
[14, 14]	εἶδος, ἔχων ἔνδον καρυκκείας. (ΧΟΡΙΑ	βρώματα	διὰ μέλιτος καὶ γάλακτος γινόμενα.
[14, 11]	οἷον τὰ ἐπιτιθέμενα ταῖς τραπέζαις	βρώματα,	λέγων οὕτως· εἰπέ μοι, ὡς
[14, 11]	Ἕλλησιν, ἐπεὶ ἐν τραγήμασι {τὰ	βρώματα}	παρατίθενται. διόπερ οὐ κακῶς ἔοικεν
[14, 17]	τῆς βασιλέως ὅσα ἡ γῆ	βρώματα	φέρει ἧς ἄρχει βασιλεύς, ἀφ´
[14, 9]	ὑπάρχουσαν ἐν τοῖς ψιλοῖς κιθαρισταῖς	χρώματά	τε εὔχροα πρῶτος ἐκιθάρισε καὶ
[14, 14]	ἐν Ἀτάκτοις ἀμόρας φησὶν καλεῖσθαι.	μελιτώματα	δ´ ἐστὶν πεπεμμένα. ΤΑΓΗΝΙΤΗΣ πλακοῦς
[14, 14]	πρὸς ἴτρια βλέπω. ΑΜΟΡΑΙ. τὰ	μελιτώματα	Φιλητᾶς ἐν Ἀτάκτοις ἀμόρας φησὶν
[14, 5]	πανταχοῦ, μάλιστα δὲ ἐν Λακεδαίμονι	χώματα	μεγάλα, ἃ καλοῦσι τάφους τῶν
[14, 8]	ὅτι δὲ πρὸς τὴν μουσικὴν	οἰκειότατα	διέκειντο οἱ ἀρχαῖοι δῆλον καὶ
[14, 12]	δὲ κισσόπλεκτα καὶ κρηναῖα καὶ	ἀνθεσιπότατα	μέλεα μελέοις ὀνόμασι ποιοῦσιν ἐμπλέκοντες
[14, 4]	ἡμᾶς δέῃ. καὶ ὃς πάνυ	ἐμμελέστατα	ἀπαντήσας αὐτῷ ἀντεφώνησε τὰ ἐκ
[14, 6]	πρώτοις τῆς Ἰλιάδος τῇ μουσικῇ.	μετὰ	γὰρ τὴν περὶ τὸν Ἀχιλλέα
[14, 6]	στρατεύονται, Κρῆτες δὲ μετὰ λύρας,	μετὰ	δὲ συρίγγων καὶ αὐλῶν Λυδοί,
[14, 8]	μὲν παλαιὸν φιλομουσεῖν τοὺς Ἕλληνας·	μετὰ	δὲ ταῦτα γενομένης ἀταξίας καταγηρασάντων
[14, 8]	τὸν πίθον φέρουσι τὸν τετρημένον.	μετὰ	δὲ ταῦτα ζητήσεως γενομένης περὶ
[14, 5]	ἐπιχωρίους ἥρωας καὶ θεοὺς ὑμνοῦσι.	μετὰ	δὲ ταῦτα τοὺς Τιμοθέου καὶ
[14, 19]	περισκελῆ καύματα καὶ τοὺς αὐχμούς,	μετὰ	δὲ τῆς συμμέτρου θερμασίας καὶ
[14, 12]	παραβόσκομεν. καὶ ἐν Κύδωνι (καὶ	μετὰ	δεῖπνον κόκκος ἐρέβινθος κύαμος, χόνδρος,
[14, 9]	ὃς ὑπὸ πάντων συμφώνως ἱστορεῖται	μετὰ	Ἰφίτου τοῦ Ἠλείου τὴν πρώτην
[14, 5]	ἀσκοῦντες, ἔτι δὲ ὀρχήσεις ἐκπονοῦντες	μετὰ	κοινῆς ἐπιστροφῆς καὶ δαπάνης κατ´
[14, 7]	καλουμένη ἄνθεμα. ταύτην δὲ ὠρχοῦντο	μετὰ	λέξεως τοιαύτης μιμούμενοι καὶ λέγοντες·
[14, 6]	μετ´ αὐλῶν στρατεύονται, Κρῆτες δὲ	μετὰ	λύρας, μετὰ δὲ συρίγγων καὶ
[14, 16]	ἴτρια δ´ ἐστὶ ταῦτα συντεθρυμμένα	μετὰ	μέλιτος ἑψόμενα· καὶ μετὰ τὴν
[14, 13]	αὐτὸν οἱ φίλοι, παρατίθεται δὲ	μετὰ	μέλιτος‘ ὥς φησιν Φιλητᾶς ἐν
[14, 2]	δεῖ παταγεῖν ἀν´ ὄρεα σύμενον	μετὰ	Ναιάδων οἷά τε κύκνον ἄγοντα
[14, 10]	λύειν καὶ τοὺς οἰκέτας κατακλίναντας	μετὰ	πάσης παρρησίας ἑστιᾶν, διακονούντων αὐτοῖς
[14, 5]	μεγάλα, ἃ καλοῦσι τάφους τῶν	μετὰ	Πέλοπος Φρυγῶν. μαθεῖν οὖν τὰς
[14, 1]	τέσσαρες ἀνέβησαν ἐπὶ τὴν σκηνὴν	μετὰ	σαλπιγκτῶν καὶ βυκανιστῶν. ὁμοῦ δὲ
[14, 6]	φησιν ἐν Ἑλικῶνι παίδων ὀρχήσεις	μετὰ	σπουδῆς, παρατιθέμενος ἀρχαῖον Ἐπίγραμμα τόδε·
[14, 1]	παρατάξεως ἀγωνιζομένων ὀρχησταὶ δύο εἰσήγοντο	μετὰ	συμφωνίας εἰς τὴν ὀρχήστραν, καὶ
[14, 22]	τῇ ματτύῃ οὕτω διαθήσω τὰ	μετὰ	ταῦθ´ ὥστ´ οἴομαι οὐδ´ αὐτὸν
[14, 12]	δεῖπνον τραγήματα. (Ἔφιππος Ἐφήβοις· χόνδρος	μετὰ	ταῦτ´ εἰσῆλθε, μύρον Αἰγύπτιον, φοινικίνου
[14, 22]	γάρ ἐστιν οὑτοσὶ Παλαίφατος. {Α.	μετὰ	ταῦτα γαστρίον τις ὠνθυλευμένον προιόντος
[14, 2]	σοφᾶς ἐπίφθονον βροτοῖς τέχνας ὄνειδος.	μετὰ	ταῦτα δὲ ἐγκωμιάζων τὴν αὐλητικὴν
[14, 5]	αὐτοὺς ἐξεκήρυξαν, Μαντινεῖς δὲ καὶ	μετὰ	τὴν ἀπαλλαγὴν αὐτῶν καθαρμὸν τῆς
[14, 16]	συντεθρυμμένα μετὰ μέλιτος ἑψόμενα· καὶ	μετὰ	τὴν ἕψησιν σφαιρηδὸν συντεθέντα περιδεῖται
[14, 1]	τῶν δὲ διαπορευομένων τὰς κρούσεις	μετὰ	τῆς ἁρμοζούσης κινήσεως προσπέμψας οὐκ
[14, 4]	πάντας θαυμάζειν τήν τε κιθάρισιν	μετὰ	τῆς τέχνης ταχίστην οὖσαν καὶ
[14, 6]	ἐν τοῖς ὅπλοις κινήσεις ἐγυμνάζοντο	μετὰ	τῆς ᾠδῆς· ~ὅθεν ἐκινήθησαν αἱ
[14, 3]	αὐτὸν τοὺς ἀπὸ τῆς χώρας	μετά	τινος μεμελῳδημένου θρήνου {καὶ ἀνακλήσεως}
[14, 11]	δ´ ἐν Φρεωρύχῳ τὰ ἐπιφερόμενα	μετὰ	τὸ δειπνῆσαι λέγων ὧδε· ἀμυγδάλια,
[14, 12]	Πάμφιλος, ἐπαίκλειά φησι καλεῖσθαι τὰ	μετὰ	τὸ δεῖπνον τραγήματα. (Ἔφιππος Ἐφήβοις·
[14, 13]	ὀπτᾷ, χόνδρον ἕψει καὶ φέρει	μετὰ	τὸ τάριχος, εἶτα θρῖον καὶ
[14, 9]	τοῦτο τὸ ὄργανον θαυμασθὲν ἰσχυρῶς	μετὰ	τὸν ἐκείνου βίον ἐξέλιπεν εὐθέως.
[14, 22]	ἐπειδὰν δὲ ἑφθὴ γένηται, ἔξελε	μετὰ	τοῦ βοτρυδίου πρὸ τοῦ τὸ
[14, 1]	οὖν στήσας ἐπὶ τὸ προσκήνιον	μετὰ	τοῦ χοροῦ αὐλεῖν ἐκέλευσεν ἅμα
[14, 22]	ποιητὴς εἴ τις ἄλλος τῶν	μετὰ	τοὺς ἑπτά· διόπερ ὁ γραμματικὸς
[14, 1]	ἔφη. (ἐπεὶ δὲ ἑκάστης ἡμέρας	μετὰ	τοὺς παρ´ ἡμῶν καινοὺς αἰεὶ
[14, 14]	πεμμάτιον ἑψόμενον ἐν ἐλαίῳ καὶ	μετὰ	τοῦτο μελιτούμενον. μνημονεύει αὐτῶν Στησίχορος
[14, 11]	καὶ λαγῷα καὶ κίχλαι κοινῇ	μετὰ	τῶν μελιπήκτων εἰσεφέρετο, ὡς Ἀντιφάνης
[14, 10]	ἧς ἐν μιᾷ οἱ δοῦλοι	μετὰ	τῶν πολιτῶν κοινῇ τε ἀστραγαλίζουσιν
[14, 8]	ἀπῆλθεν εὐωχουμένου οὖν τοῦ Ἀστυάγους	μετὰ	τῶν φίλων τότε Ἀγγάρης ὄνομα
[14, 17]	καὶ τὸν μὲν τοῖς οἰκέταις	μετὰ	χόνδρου κόψαντες σάττουσιν εἰς ἀγγεῖα,
[14, 14]	οὕτως· τῇ δὲ περὶ τὸν	ἄμητα	δόξῃ τὸν καινὸν ἀνταγωνιστὴν ἐπὶ
[14, 13]	ἄμυλοι. Μένανδρος ἐν Ὑποβολιμαίῳ· τὸν	ἄμητα,	Χαίριππ´, οὐκ ἐᾷς πέττειν τινά.
[14, 4]	αʹ περὶ Χορῶν, τῷ τὸν	Μάγνητα	Σῖμον διαπρέψαι μᾶλλον τῶν διὰ
[14, 1]	ἄκρους οἱ μὲν αὐληταὶ φυσῶντες	ἀδιανόητα	καὶ διαφέροντες τοὺς αὐλοὺς ἐπῆγον
[14, 7]	εὑρετὴν αὐτῆς γενέσθαι, ἄλλοι δὲ	Κρῆτα	λέγουσι τὸ γένος εἶναι τὸν
[14, 6]	περιαιρουμένη γὰρ τὴν στυγνότητα ποιεῖ	πρᾳότητα	καὶ χαρὰν ἐλευθέριον, ὅθεν καὶ
[14, 8]	οἱ ἐπὶ τῆς ἀρχῆς τὴν	χωλότητα	ἔχοντες· ἐπειδὴ νῆάς τε καὶ
[14, 19]	δὲ ἕψησιν οὐ μόνον τὴν	ὠμότητα	περιαιρεῖν, ἀλλὰ καὶ τὰ σκληρὰ
[14, 6]	αὐθάδειαν πραύνει· περιαιρουμένη γὰρ τὴν	στυγνότητα	ποιεῖ πρᾳότητα καὶ χαρὰν ἐλευθέριον,
[14, 5]	τὴν τοῦ περιέχοντος ψυχρότητα καὶ	στυγνότητα	τὴν κατὰ τὸ πλεῖστον ἐν
[14, 5]	ἱλαρὸν ἐνδιδόντες, ἀστοργίαν δὲ καὶ	σκληρότητα	ἐν τοῖς ἤθεσιν ἐμφανίζοντες. διόπερ
[14, 5]	τὴν ἑκάστου κατὰ τὸν βίον	σκληρότητα	καὶ τὴν τῶν ἠθῶν αὐστηρίαν,
[14, 10]	τε δαὶς καὶ πεπτὰ καὶ	κροτητὰ	τῆς ξουθοπτέρου πελάνῳ μελίσσης ἀφθόνως
[14, 2]	ὡς οὐκ ἂν εὐλαβηθείσης τὴν	αἰσχρότητα	τοῦ εἴδους διὰ τὴν παρθενίαν.
[14, 5]	παρέπεται διὰ τὴν τοῦ περιέχοντος	ψυχρότητα	καὶ στυγνότητα τὴν κατὰ τὸ
[14, 6]	(καὶ πρὸς γυμνασίαν δὲ καὶ	ὀξύτητα	διανοίας συμβάλλεται ἡ μουσική· διὸ
[14, 13]	καὶ φέρει μετὰ τὸ τάριχος,	εἶτα	θρῖον καὶ βότρυς· ἡ δημιουργὸς
[14, 4]	ἀλλ´ ἀκήρατον κατάρχομεν τὸν ὕμνον.	εἶτα	προστρέχοντες ἐτώθαζον οὓς {ἂν} προέλοιντο,
[14, 15]	τὴν μήκωνα. διαπλατύνας ποίησον τετράγωνον.	εἶτα	σήσαμον λευκὸν τρίψας μάλαξον μέλιτι
[14, 22]	ἔχει αὐτοῖς πτεροῖς ἐᾶν τετιλμένην.	εἶτα	τὸν τρόπον ἐκθεὶς τῆς ἀρτύσεως
[14, 15]	εἰς θυίαν τρῖβε τὰς θρίδακας,	εἶτα	τὸν χυλὸν ἐκπιέσας σελίγνιον συμφύρασον
[14, 12]	ἰδίοισι καὶ καινοῖσι χρῆται πανταχοῦ.	ἔπειτα	τὰ μέλη μεταβολαῖς καὶ χρώμασιν
[14, 13]	ἐγὼ μὲν ἄρτους, μᾶζαν, ἀθάρην,	ἄλφιτα,	κόλλικας, ὀβελίαν, μελιτοῦτταν, ἐπιχύτους, πτισάνην,
[14, 12]	κύκλῳ τ´ ὀπόφωκτ´ ἀνάριθμα καὶ	μελίπακτα	τετυγμέν´ ἄφθονα σασαμόφωκτα. τυρακίνας τε
[14, 12]	ἀληθῶς μουσικήν. οἱ νῦν δὲ	κισσόπλεκτα	καὶ κρηναῖα καὶ ἀνθεσιπότατα μέλεα
[14, 11]	διας μέλιτι προσπαίζειν βίαι. {Α.	μελίπηκτα	δ´ εἴ σοι προσφέροι; {Β.
[14, 14]	χρέμπτεται. Ἀντιφάνης Δευκαλίωνι· σησαμίδας ἢ	μελίπηκτα	ἢ τοιοῦτό τι. μνημονεύει αὐτῶν
[14, 12]	ἀμυγδαλίδες τε τᾶν μαλακοφλοίδων τετο	τρωκτά	τε παισὶν αδυιδη κάρυ´, ἄλλα
[14, 12]	ἀνάριθμα καὶ μελίπακτα τετυγμέν´ ἄφθονα	σασαμόφωκτα.	τυρακίνας τε γάλακτι καὶ μέλι
[14, 1]	ἐν συμποσίῳ γελωτοποιῶν εἰσαχθέντων ἀγέλαστον	διαμείναντα,	πιθήκου δ´ ἐπεισαχθέντος γελάσαντα φάναι,
[14, 5]	τὴν παιδείαν ταύτην, Μασούριος ὁ	πάντα	ἄριστος καὶ σοφὸς (καὶ γὰρ
[14, 13]	ταὐτὸν καρυκεύειν, μέλι, σεμίδαλιν, ᾠά·	πάντα	γὰρ τἀναντία νῦν ἐστιν· ὁ
[14, 13]	οὐ παρ´ ἑτέρου δεῖ πυθέσθαι·	πάντα	δ´ αὐτόπτης ἐρῶ. τῶν μὲν
[14, 14]	ἑνασσεν ἀνθρώποισι γῆ φέρει μέλαινα,	πάντα	δ´ ἀφθόνως πάρα. ΚΡΙΒΑΝΑΣ πλακοῦντάς
[14, 4]	δὲ μέλη ᾄδουσιν, καὶ τἄλλα	πάντα	δ´ ἐστὶν ὅμοια. ὁ δὲ
[14, 11]	θυμιάματα καὶ τὰ τούτοις ἀκόλουθα	πάντα.	(ἐδίδοτο δὲ καὶ ᾠὸν ἐν
[14, 2]	κρουσίθυρον) κνισμός, μόθων. ταῦτα δὲ	πάντα	μετ´ ὀρχήσεως ηὐλεῖτο. ~(καὶ ᾠδῆς
[14, 21]	τὰ ἱερά σου τὰ πατρῷα	πάντα	ὃν τρόπον θύεται καὶ τὰ
[14, 4]	ἐνδύματα γυναικεῖα· σχινίζεται δὲ καὶ	πάντα	ποιεῖ τὰ ἔξω κόσμου, ὑποκρινόμενος
[14, 1]	κατὰ τύχην εἰς Δῆλον· καὶ	πάντα	τὰ κατὰ τὴν νῆσον θαυμάζων
[14, 4]	τύμπανα ἔχει καὶ κύμβαλα καὶ	πάντα	τὰ περὶ αὐτὸν ἐνδύματα γυναικεῖα·
[14, 21]	λάγανα ταῦτ´ ἔχων. καὶ ἴσως	πάντα	τὰ τοιαῦτα ἐπιδειπνίδας ἔλεγον Μακεδόνες.
[14, 4]	γαστρὸς οὑν μέσῳ κύκλος, κατῃσίμωται	πάντα	τἀκροκώλια, νενωγάλισται σεμνὸς ἀλλᾶντος τόμος,
[14, 1]	βούλεται· συνεσκευασμένος δὲ ἔφη παρεῖναι	πάντα	τἀπιτήδεια ὥστε δειπνεῖν τἀλλότρια. καὶ
[14, 12]	ἧκε, πυραμοῦς, ἄμης, ᾠῶν ἑκατόμβη·	πάντα	ταῦτ´ ἐχναύομεν, ἐμασώμεθ´ οὕτως ἀνδρικῶς
[14, 10]	μεταδόρπια αὐτὰ καλεῖ ἐν τούτοις·	πάντα	τε εὐώδη ἔφερέ που τοῖς
[14, 1]	ἀγέλαστον διαμείναντα, πιθήκου δ´ ἐπεισαχθέντος	γελάσαντα	φάναι, ὡς οὗτος μὲν φύσει
[14, 9]	πρὸς Ἱέρωνα σκολίῳ, τὴν μάγαδιν	ὀνομάσαντα	ψαλμὸν ἀντίφθογγον, διὰ τὸ διὰ
[14, 17]	γλυκὺν καὶ ἰσχάδας καὶ σοφιστὴν	ἀγοράσαντα.	καὶ τὸν Ἀντίοχον ἀντιγράψαι· ἰσχάδας
[14, 9]	τῇ ἡλικίᾳ γενόμενον κατὰ Ἀρχίλοχον,	κατοικήσαντα	ἐν Κορκύρᾳ. Φιλόχορος δ´ ἐν
[14, 1]	πολλάκις ὁ Μυρτίλος σκωφθέντα καὶ	ἀγανακτήσαντα	εἶπεν καλῶς Λυσίμαχον τὸν βασιλέα
[14, 3]	λῆρον ἀποφαίνειν Κάσανδρον τὸν Μακεδονίας	βασιλεύσαντα,	περὶ οὗ φησι Καρύστιος ἐν
[14, 4]	διόπερ τῆς δεούσης ἔτυχε τιμωρίας.	ἐκπλεύσαντα	γὰρ αὐτὸν τῆς Ἀλεξανδρείας, ὥς
[14, 10]	μεγέθει καὶ τῷ κάλλει ἀναφαίνεσθαι.	ἀκούσαντα	οὖν τὸν Πελασγὸν τὴν τράπεζαν
[14, 1]	ῥᾳθυμίας ἐγένετο ὡς καὶ Φίλιππον	ἀκούσαντα	τὸν Μακεδόνα πέμψαι αὐτοῖς τάλαντον,
[14, 22]	καὶ τὸ αἷμα διαθρύψαντα καὶ	ἀρτύσαντα	ὄξει, τυρῷ ὀπτῷ, σιλφίῳ, κυμίνῳ,
[14, 13]	τῷ τῶν παντοδαπῶν συγγραμμάτων Πίνακι	ἀναγράψαντα	πλακουντοποιικὰ συγγράμματα Αἰγιμίου καὶ Ἡγησίππου
[14, 11]	ὄντως γὰρ κατὰ τὸν Εὐριπίδην	ἀποβλέψαντα	ἔστιν εἰς τὰ παρακείμενα εἰπεῖν·
[14, 22]	τὸ ἔντερον καὶ τὸ αἷμα	διαθρύψαντα	καὶ ἀρτύσαντα ὄξει, τυρῷ ὀπτῷ,
[14, 16]	καὶ μετὰ τὴν ἕψησιν σφαιρηδὸν	συντεθέντα	περιδεῖται βύβλῳ λεπτῇ ἕνεκα τοῦ
[14, 3]	αὐτὰ καθ´ αὑτὰ προσηγόρευον ἀμάλας·	συναθροισθέντα	δὲ καὶ ἐκ πολλῶν μίαν
[14, 1]	τῶν τοιούτων πολλάκις ὁ Μυρτίλος	σκωφθέντα	καὶ ἀγανακτήσαντα εἶπεν καλῶς Λυσίμαχον
[14, 16]	ὅμοια. γράφεται δὲ καί βιστάκια	ἀμυγδαλόεντα	πέφανται. καὶ Ποσειδώνιος δὲ ὁ
[14, 16]	βοτρυώδη τὸν καρπὸν ἀφίησι λευκόφαιον	ὄντα	καὶ μακρόν, παρεμφερῆ τοῖς δακρύοις,
[14, 5]	πιθανόν ἐστι τὸν Πύθερμον ἐκεῖθεν	ὄντα	ποιήσασθαι τὴν ἀγωγὴν τῶν μελῶν
[14, 2]	μετὰ Ναιάδων οἷά τε κύκνον	ἄγοντα	ποικιλόπτερον μέλος. τὰν ἀοιδὰν κατέστασε
[14, 10]	πλακοῦντες, ἐπιδορπίσματ´, ᾠά, σήσαμα· ὅλην	λέγοντα	με ἐπιλείποι τὴν ἡμέραν. καὶ
[14, 9]	ἐν πρώτῳ περὶ Αὐλῶν Τρήσεως	λέγοντα	πέντε γένη εἶναι αὐλῶν, παρθενίους,
[14, 21]	Πανδήμου Ἀφροδίτης ἑορτῇ ποιεῖ ταυτὶ	λέγοντα·	σπονδή. δίδου σὺ σπλάγχν´ ἀκολουθῶν.
[14, 4]	ὀπώραν ἢ ξενικὸν ἰατρὸν τοιαυτὶ	λέγοντα,	ὡς Ἄλεξις ἐν Μανδραγοριζομένῃ διὰ
[14, 22]	ὅλην τὴν ἡμέραν, ποιοῦντα καὶ	διδόντα	ματτύας ἐκεῖ. Μόλπις δ´ ὁ
[14, 9]	Λυδίου· ταύταις γὰρ μόναις τὸν	Ἀνακρέοντα	κεχρῆσθαι· ὧν ζʹ χορδαῖς ἑκάστης
[14, 9]	ὅπως τῆς μαγάδιδος οὔσης κατὰ	Ἀνακρέοντα	(ὀψὲ γάρ ποτε τὰ πολύχορδα
[14, 3]	βουλόμενον τοῖς θερίζουσιν δοῦναι πιεῖν	βαδίζοντα	ἐφ´ ὕδωρ ἀφανισθῆναι. ζητεῖν οὖν
[14, 9]	ἀρτίῳ χρησάμενον ἀριθμῷ τὴν μίαν	ἀφελόντα.	ἀγνοεῖ δ´ ὁ Ποσειδώνιος ὅτι
[14, 8]	τοῦ πρώτου ἀνδρείαν καὶ τὸν	μέλλοντα	πόλεμον ἔσεσθαι πρὸς Ἀστυάγην προείδοντο
[14, 22]	τὰ ἁπαλὰ τῶν κρεῶν μικρὰ	συντεμόντα	καὶ τὰ σπλάγχνα καὶ τὸ
[14, 22]	τὸ ταῦθ´ εὑρηκέναι τὰ μάλιστα	συντείνοντα	πρὸς τὸ ζῆν καλῶς. {Β.
[14, 21]	καὶ εἰκότως καὶ τὰ τούτοις	πρέποντα	σκώμματα καλεῖται μαισωνικά. μάλιστα γὰρ
[14, 12]	μὴ κατίδῃ τις μηλογενὲς πῶυ	λιπόντα	ἀνάγκαις ξηρὸν ἐν ξηροῖς Ἀρισταίου
[14, 2]	Μελανιππίδην καλῶς ἐν τῷ Μαρσύᾳ	διασύροντα	τὴν αὐλητικὴν εἰρηκέναι περὶ τῆς
[14, 1]	Αἰγυπτιακοῖς, οὐδὲν αὐτῷ συμπράξας ἐποίησεν	ἐκπεσόντα	τῆς ἀρχῆς φυγεῖν εἰς Πέρσας.
[14, 4]	καὶ μαστροπούς, ποτὲ δὲ ἄνδρα	μεθύοντα	καὶ ἐπὶ κῶμον παραγινόμενον πρὸς
[14, 9]	τὴν αὑτοῦ σύνταξιν ἰσόχορδον λύραν	ἔχοντα	καὶ ἀφεθῆναι. Δοῦρις δ´ ἐν
[14, 7]	πυκνότερα καὶ τὴν ὄρχησιν ἁπλουστέραν	ἔχοντα	καλεῖται δάκτυλοι, ἰαμβική, Μολοσσικὴ ἐμμέλεια,
[14, 9]	τινος δίφρου περὶ ταυτὸν συμμέτρως	ἔχοντα	τῇ συστάσει, διείρας δὲ τὴν
[14, 2]	παῖε τὸν φρυνίου ποικίλου πνοὰν	ἔχοντα,	φλέγε τὸν ὀλεσισιαλοκάλαμον, λαλοβαρύοπα μελορυθμοβάταν
[14, 19]	δὲ λόφον σάρκινον, σκληρόν, στρογγύλον,	ἐξέχοντα	τῆς κεφαλῆς ὥσπερ πάτταλον, καὶ
[14, 9]	τῶν χορδῶν, δεῖξαι παρ´ αὐτοῖς	ὑπάρχοντα	Ἀπολλωνίσκον πρὸς τὴν αὑτοῦ σύνταξιν
[14, 1]	μέρος τοῦ βίου καταχρώμενον. τοῦτον	ἐντυχόντα	πρὸς τὸ σιμὸν ἀνατρέχειν, ἢ
[14, 22]	ὥς φησιν Ἰόβας, μάγειρον εἰσάγει	φυσιολογοῦντα	διὰ τούτων· οὐκ οἶσθ´ ὅτι
[14, 17]	τῶν Ἰνδῶν βασιλέα γράψαι Ἀντιόχῳ	ἀξιοῦντα,	φησὶν Ἡγήσανδρος, πέμψαι αὐτῷ γλυκὺν
[14, 22]	ἀποσάττεσθαι δ´ ὅλην τὴν ἡμέραν,	ποιοῦντα	καὶ διδόντα ματτύας ἐκεῖ. Μόλπις
[14, 16]	ἐν Στερροῖς οὑτωσὶ λέγων· φιλῶ	πλακοῦντα	θερμόν, ἀχράδας οὐ φιλῶ, χαίρω
[14, 13]	περιεῖδον‘ τὸν θεῖον ἐκεῖνον ἐξυβριζόμενον	πλακοῦντα.	μνημονεύων οὖν ὁ κωμικὸς Πλάτων
[14, 13]	τῆς κώμης ἀμνήμων εἰμὶ ἣν	Πλακοῦντά	φησι καλεῖσθαι Δημήτριος ὁ Σκήψιος
[14, 4]	κατοικοῦντα καὶ πλησίον τοῦ θεάτρου	οἰκοῦντα,	εἰ ἐξέλθοι ᾀσόμενος, τάλαντον Ἀττικὸν
[14, 4]	τῷ περὶ Κιθαρῳδῶν ἐν Ἀθήναις	κατοικοῦντα	καὶ πλησίον τοῦ θεάτρου οἰκοῦντα,
[14, 4]	Ἡγήσανδρος ἐν τοῖς Ὑπομνήμασιν, καὶ	δοκοῦντα	διαπεφευγέναι τὸν κίνδυνον εἰρήκει γὰρ
[14, 4]	ἐξακοντίζει πνοήν. {Β. λέγεις μάγειρον	ζῶντα.	{Α. πλησίον δέ γε ταύτης
[14, 9]	Κρατῖνος ἐν Μαλθακοῖς· τίς ἄρ´	ἐρῶντά	μ´ οἶδεν, ὦ Γνήσιππε, ἐγὼ
[14, 13]	Δίφιλος ἐν Ἑκάτῃ. Φιλόχορος δ´	ἀμφιφῶντα	αὐτὸν κληθῆναι καὶ εἰς τὰ
[14, 13]	τοῦτόν σοι φέρω, ὦ πότνι´,	ἀμφιφῶντα	καὶ σπονδήσιμα. μνημονεύει αὐτοῦ καὶ
[14, 17]	ἰσχάδας. οἶδα δὲ καὶ Πάμφιλον	εἰρηκότα	πρόκνιδας γένος ἰσχάδων. ~(ΒΟΤΡΥΣ δὲ
[14, 10]	τε τῆς οἰκίας ἕνα αὐτῶν	ἐνδεδυκότα	στολὴν ὁμοίαν τῇ βασιλικῇ, ὃν
[14, 21]	τὸν ἀμαθῆ καὶ πρὸς γαστέρα	νενευκότα,	ἀγνοῶν ὅτι Μαίσων γέγονεν κωμῳδίας
[14, 22]	τις ἄλλος τῶν μετὰ τοὺς	ἑπτά·	διόπερ ὁ γραμματικὸς Ἀριστοφάνης ἐσπούδασε
[14, 10]	σάρκες ἀρνεία τε δαὶς καὶ	πεπτὰ	καὶ κροτητὰ τῆς ξουθοπτέρου πελάνῳ
[14, 13]	ἡ δημιουργὸς δ´ ἀντιπαρατεταγμένη κρεᾴδι´	ὀπτᾷ	καὶ κίχλας. Εὐάγγελος δὲ Ἀνακαλυπτομένῃ·
[14, 22]	περιεφέρετο περδίκεια ὀλίγα καὶ χήνεια	ὀπτὰ	καὶ τρύφη πλακούντων. τὸ δὲ
[14, 19]	ὠμότερα καὶ ξηρότερα. τὰ δὲ	ὀπτὰ	κρέα καλεῖται φλογίδες. Στράττις γοῦν
[14, 19]	ὥς φησιν Ἀριστοτέλης· τὰ δὲ	ὀπτὰ	τῶν ἑφθῶν ὠμότερα καὶ ξηρότερα.
[14, 13]	μάγειρος γὰρ ἐγχύτους ποιεῖ, πλακοῦντας	ὀπτᾷ,	χόνδρον ἕψει καὶ φέρει μετὰ
[14, 18]	καὶ μῆλα καὶ μιμαίκυλα καὶ	μύρτα	καὶ σέλινα κἀξ οἴνου βότρυς
[14, 10]	σχαδόνες, ἐρέβινθοι, δίκαι, πυός, πυριάτη,	μύρτα,	κληρωτήρια, ὑάκινθος, ἄρνες, κλεψύδραι, νόμοι,
[14, 2]	πάλιν συννεύματ´, οὐ προβλήμαθοις σημαίνεται	ἕκαστα.	Λίβυν δὲ τὸν αὐλὸν προσαγορεύουσιν
[14, 10]	καὶ ἀναξηραινομένων τῶν ὑδάτων πεδία	θαυμαστὰ	τῷ μεγέθει καὶ τῷ κάλλει
[14, 20]	κωμῳδίας ποιητὴς Ἀριστομένης ἐν Διονύσῳ·	ἁλίπαστα	ταῦτα παρατίθημί σοι. καὶ ἐν
[14, 12]	σασαμοτυροπαγῆ δὲ καὶ ζεσελαιοπαγῆ πλατύνετο	σασαμόπαστα	πέμματα κἆτ´ ἐρεβινθο κνακοσυμμιγεῖς ἁπαλαῖς
[14, 9]	Μυσοῖς· πολὺς δὲ Φρὺξ τρίγωνος,	ἀντίσπαστά	τε Λυδῆς ἐφύμνει πηκτίδος συγχορδία.
[14, 22]	τὸ δὲ θύειν ἐπὶ τοῦ	ψαιστὰ	μεταδόρπια θυμιᾶν· καὶ οἱ παλαιοὶ
[14, 5]	ὁρμήσαντες τέλος ἀπεθηριώθησαν οὕτως ὡς	μέγιστα	ἀσεβήματα παρὰ μόνοις αὐτοῖς γίνεσθαι.
[14, 22]	εὕρηκας δὲ τί; {Α. τὰ	μέγιστα.	{Β. ποῖα ταῦτα; {Α. τοὺς
[14, 16]	ἔμιξεν; ἀπέχεις, ὦ καλέ μου	λογιστὰ	Οὐλπιανέ, τὴν κοπτήν· ἧς συμβουλεύω
[14, 10]	ἀμύγδαλα. {Β. ἐγὼ δὲ ταῦθ´	ἥδιστά	γ´ ἐπιδορπίζομαι. Σώφιλος ἐν Παρακαταθήκῃ·
[14, 22]	ἡ μαγειρικὴ τέχνη πρὸς εὐσέβειαν	πλεῖστα	προσενήνεχθ´ ὅλως; {Β. τοιοῦτόν ἐστι
[14, 1]	ἐπλάνα, καὶ σχεδὸν ἀπεκραιπάλα τὰ	πλεῖστα,	τοῦ γελάσαι χάριν ἰδίαν τιν´
[14, 21]	τούτοις πρέποντα σκώμματα καλεῖται μαισωνικά.	μάλιστα	γὰρ εἰσάγονται οἱ μάγειροι σκωπτικοί
[14, 5]	ἂν καὶ τῆς Πελοποννήσου πανταχοῦ,	μάλιστα	δὲ ἐν Λακεδαίμονι χώματα μεγάλα,
[14, 22]	διὰ τὸ ταῦθ´ εὑρηκέναι τὰ	μάλιστα	συντείνοντα πρὸς τὸ ζῆν καλῶς.
[14, 22]	μάγειροι, θύομεν, σπονδὰς ποιοῦμεν, τῷ	μάλιστα	τοὺς θεοὺς ἡμῖν ὑπακούειν διὰ
[14, 5]	τοῖς τούτων ἤθεσιν, Λακεδαιμόνιοι μὲν	μάλιστα	τῶν ἄλλων Δωριέων τὰ πάτρια
[14, 8]	δὲ καὶ ἤια. (διετήρησαν δὲ	μάλιστα	τῶν Ἑλλήνων Λακεδαιμόνιοι τὴν μουσικήν,
[14, 6]	λέγων οὕτως· οἳ δὲ χοροῖς	κάλλιστα	θεοὺς τιμῶσιν, ἄριστοι ἐν πολέμῳ.
[14, 7]	δὲ ἐπὶ τῆς πυρρίχης τὰ	κάλλιστα	μέλη καὶ τοὺς ὀρθίους ῥυθμούς.
[14, 13]	ναίων Πάρον, ὄλβιε πρέσβυ, ἣ	κάλλιστα	φέρει χώρα δύο τῶν συναπασῶν,
[14, 6]	Σωκράτης ἐν τοῖς ποιήμασιν τοὺς	κάλλιστα	χορεύοντας ἀρίστους φησὶν εἶναι τὰ
[14, 12]	τῶν ποιητῶν διάφορος ὁ Φιλόξενος.	πρώτιστα	μὲν γὰρ ὀνόμασιν ἰδίοισι καὶ
[14, 4]	δὲ γυναικεῖα ἀνδρείοις λυσιῳδόν· τὰ	αὐτὰ	δὲ μέλη ᾄδουσιν, καὶ τἄλλα
[14, 22]	τὸ δὲ ματτυάζειν τὸ παρασκευάζειν	αὐτά,	εἴτε ἰχθὺς εἴη εἴτε ὄρνις
[14, 3]	φησί· τὰ δράγματα τῶν κριθῶν	αὐτὰ	καθ´ αὑτὰ προσηγόρευον ἀμάλας· συναθροισθέντα
[14, 10]	Πλάτων ἐν τῷ Ἀτλαντικῷ μεταδόρπια	αὐτὰ	καλεῖ ἐν τούτοις· πάντα τε
[14, 11]	Πλάτων δ´ ἐν Μενέλεῳ ἐπιτραπεζώματα	αὐτὰ	καλεῖ οἷον τὰ ἐπιτιθέμενα ταῖς
[14, 11]	{Β. ὁ γὰρ θεοῖσιν ἐχθρὸς	αὐτὰ	κατέφαγεν. Ἀριστοτέλης δ´ ἐν τῷ
[14, 20]	ὅτι τούτους δέοι διαφθείρεσθαι τρώγοντας	αὐτὰ	πολὺ μᾶλλον ἢ αὐτὸν καὶ
[14, 15]	παρῇ κοσκίνια μικρά, ἐπίβαλε εἰς	αὐτὰ	τὸ σκεῦος, καὶ ἔα ἐκρεῖν
[14, 3]	δράγματα τῶν κριθῶν αὐτὰ καθ´	αὑτὰ	προσηγόρευον ἀμάλας· συναθροισθέντα δὲ καὶ
[14, 21]	ἔχων. καὶ ἴσως πάντα τὰ	τοιαῦτα	ἐπιδειπνίδας ἔλεγον Μακεδόνες. κώθωνος γὰρ
[14, 6]	αὐτῶν, ὅθεν καὶ ὑπορχήματα τὰ	τοιαῦτα	προσηγόρευον. εἰ δέ τις ἀμέτρως
[14, 21]	Ἀποκλειομένῃ φησίν· ταυτὶ μὲν οὖν	τοιαῦτα.	συμβαίνει δέ τι νῦν μοι
[14, 21]	Μακεδόνες. κώθωνος γὰρ ἡδύσματα ταῦτα.	(τοιαῦτά	τινα ἔτι τοῦ Οὐλπιανοῦ διαλεγομένου
[14, 19]	ἐστι τὸ τῶν μελεαγρίδων γένος.	τοσαῦτα	καὶ ὁ περιπατητικὸς φιλόσοφος περὶ
[14, 22]	τὸ αὐτὸ μῦμα καὶ ὄψον.	(τοσαῦτα	καὶ τούτου κατακόψαντος οὐ μόνον
[14, 7]	Συγκρίσεων. καὶ περὶ μὲν ὀρχήσεως	τοσαῦτά	μοι ἐπὶ τοῦ παρόντος λέλεκται.
[14, 10]	τινος διὰ λόγου ποιήσεώς ἐστιν.	~(τοσαῦτα	τοῦ Μασουρίου διεξελθόντος περιηνέχθησαν ἡμῖν
[14, 22]	{Α. τὰ μέγιστα. {Β. ποῖα	ταῦτα;	{Α. τοὺς τεθνηκότας (ἐγὼ δὲ
[14, 22]	ἐστιν οὑτοσὶ Παλαίφατος. {Α. μετὰ	ταῦτα	γαστρίον τις ὠνθυλευμένον προιόντος εἰσηνέγκατ´
[14, 1]	Ἀλέξιδι ἐν Εἰσοικιζομένῳ· ἔξοινος ἐποίει	ταῦτά	γε‘ ἔφη. (ἐπεὶ δὲ ἑκάστης
[14, 8]	φιλομουσεῖν τοὺς Ἕλληνας· μετὰ δὲ	ταῦτα	γενομένης ἀταξίας καταγηρασάντων σχεδὸν ἁπάντων
[14, 5]	ἀνάγων, Αἰολίδ´ ἅμα βαρύβρομον ἁρμονίαν.	ταῦτα	δ´ ᾄδουσιν πάντες ὑποδώρια {τὰ
[14, 1]	καὶ Μενελάους, ἔτι δὲ Ὀξυθέμιδας.	ταῦτα	δ´ ἀκούων ὁ Λυσίμαχος ἐγὼ
[14, 2]	ἐπίφθονον βροτοῖς τέχνας ὄνειδος. μετὰ	ταῦτα	δὲ ἐγκωμιάζων τὴν αὐλητικὴν λέγει·
[14, 2]	αὐτὸ καὶ κρουσίθυρον) κνισμός, μόθων.	ταῦτα	δὲ πάντα μετ´ ὀρχήσεως ηὐλεῖτο.
[14, 1]	πληθούσης ἀγορᾶς ἐπὶ τὰ μουσικὰ	ταῦτα	ἐρχόμεθα συμπόσια. καὶ γὰρ ὁ
[14, 8]	φέρουσι τὸν τετρημένον. μετὰ δὲ	ταῦτα	ζητήσεως γενομένης περὶ σαμβύκης ἔφη
[14, 9]	καὶ ἄλλα δ´ ἦν παρὰ	ταῦτα·	καὶ γὰρ βάρβιτος ἢ βάρμος
[14, 12]	θαύμασαν αὔτ´ ἐπί τ´ ᾔνησαν	ταῦτα	καὶ ὁ Κυθήριος Φιλόξενος· ὃν
[14, 15]	γένηται, εὖ ῥύθμισόν τε αὐτό.	ταῦτα	καὶ ὁ σοφὸς πεμματολόγος Χρύσιππος.
[14, 7]	ἀναμιμνησκόμεθα οἵα ἦν ἡ μουσική.	ταῦτα	μὲν ὁ Ἀριστόξενος. ~(κἀμοὶ δὲ
[14, 18]	μὴ κατέθετο’ ἐκείνως αἰεὶ ζημιούσθω.	ταῦτα	μὲν ὁ θεῖος Πλάτων· ἐγὼ
[14, 16]	ἰσχάς, ἄπιος, πέρσεια, μῆλ´, ἀμύγδαλα.	ταῦτα	μὲν ὁ Κλέαρχος. ὁ δὲ
[14, 22]	Ἐπαίνετος δ´ ἐν Ὀψαρτυτικῷ λέγει	ταῦτα·	μῦμα δὲ παντὸς ἱερείου, καὶ
[14, 16]	ἡμίνας δύο. τὰ δὲ ψευδεπιχάρμεια	ταῦτα	ὅτι πεποιήκασιν ἄνδρες ἔνδοξοι Χρυσόγονός
[14, 16]	ἐξ αὐτοῦ ἄλευρα, καὶ πατέονται	ταῦτα	οὐ μάξαντες οὐδ´ ὕδατι δεύοντες,
[14, 20]	ποιητὴς Ἀριστομένης ἐν Διονύσῳ· ἁλίπαστα	ταῦτα	παρατίθημί σοι. καὶ ἐν Γόησιν·
[14, 2]	ὃν οὖν εἶχεν κατὰ τῶν	ταῦτα	ποιούντων θυμὸν ὁ Πρατίνας ἐμφανίζει
[14, 21]	τοὺς τυροὺς ποιεῖν καλούς. ἔτι	ταῦτα	προσετίθην ἀκηκοώς, ἱμάτια ποικίλ´ εἰ
[14, 16]	ΠΑΓΚΑΡΠΙΑΝ καλεῖ. ἴτρια δ´ ἐστὶ	ταῦτα	συντεθρυμμένα μετὰ μέλιτος ἑψόμενα· καὶ
[14, 4]	ἤδη τρεῖς ὁρῶ μασωμένους, σοῦ	ταῦτα	συστρέφοντος. {Α. ἥ τε σύννομον
[14, 5]	ἔτι δὲ ὑπόχαυνον· ὁμολογεῖ δὲ	ταῦτα	ταῖς ἱπποτροφίαις αὐτῶν καὶ ξενοδοχίαις·
[14, 21]	ἔλεγον Μακεδόνες. κώθωνος γὰρ ἡδύσματα	ταῦτα.	(τοιαῦτά τινα ἔτι τοῦ Οὐλπιανοῦ
[14, 1]	ἐπιβάλωμαι λέγειν, δόξω τισὶν διαχλευάζειν.	(ταῦτα	τοῦ Οὐλπιανοῦ διεξελθόντος καὶ πάντων
[14, 5]	καὶ θεοὺς ὑμνοῦσι. μετὰ δὲ	ταῦτα	τοὺς Τιμοθέου καὶ Φιλοξένου νόμους
[14, 16]	μὲν διὰ τοῦ π> πιστάκια	ταῦτα	ὠνόμασαν, ὁ δὲ Νίκανδρος δασέως
[14, 22]	καὶ τὰ ὅρκια καὶ τὰ	ἱερόθυτα	κήρυκες κομίζουσιν, ὡς παλαιᾶς οὔσης
[14, 9]	καὶ τὰ Ἀσωποδώρου περὶ τὸν	Ἔρωτα	καὶ πᾶν τὸ τῶν ἐρωτικῶν
[14, 8]	γλυκυτάτων πρύτανιν ὕμνων’ καὶ μέλεα	μελιπτέρωτα	Μουσᾶν. ἀπὸ γὰρ τῆς τοῦ
[14, 4]	πόλις, οὐδέν ποτ´ ἀλλ´ ἢ	πρῶτα	μὲν τὴν σηπίαν ὀπιτθοτίλαν, ὡς
[14, 3]	πολὺ τῶν ἄλλων διενεγκεῖν· ὃν	ἐφεστῶτα	ἔργοις ἰδίοις καὶ βουλόμενον τοῖς
[14, 15]	ὀνομάζουσι γάστριν. γίνεται δὲ οὕτως·	κάρυα	Θάσια καὶ Ποντικὰ καὶ ἀμύγδαλα,
[14, 12]	παῖς, ἐπιτίθει ἐπὶ τὴν τράπεζαν	κάρυα	καὶ τραγήματα. Εὔβουλος Καμπυλίωνι· τραγημάτων
[14, 13]	τὰ καλούμενα κόκκωρα ἰσχὰς καὶ	κάρυα	τρία. ΣΤΡΕΠΤΟΙ καὶ ΝΕΗΛΑΤΑ. τούτων
[14, 2]	τὸν Μελανιππίδην καλῶς ἐν τῷ	Μαρσύᾳ	διασύροντα τὴν αὐλητικὴν εἰρηκέναι περὶ
[14, 2]	χερῶν βαλεῖν, νυμφαγενεῖ χειροκτύπῳ φηρὶ	Μαρσύᾳ	κλέος. τί γάρ νιν εὐηράτοιο
[14, 2]	ἅδε σοι δεξιὰ καὶ ποδὸς	διαρριφά,	θριαμβοδιθύραμβε, κισσόχαιτ´ ἄναξ, ἄκουε τὰν
[14, 9]	τὰ μὲν ἔγχορδα, τὰ δὲ	ἔνηχα	κατεσκεύαζον. (ἦν γὰρ δή τινα
[14, 1]	δώσει σοι μήτηρ οἴκοι· τὴν	ἔξοχα	τῖε. ἐλπίζων δ´ ἂν ἐπανέλθῃ
[14, 8]	δὲ οἱ ἐν μέσῳ, οἷον·	αἶψα	δ´ ἄρ´ Αἰνείαν φίλον υἱὸν
[14, 13]	εἰς ταὐτὸν καρυκεύειν, μέλι, σεμίδαλιν,	ᾠά·	πάντα γὰρ τἀναντία νῦν ἐστιν·
[14, 10]	ἐν Φιλαργύρῳ οὕτως· πλακοῦντες, ἐπιδορπίσματ´,	ᾠά,	σήσαμα· ὅλην λέγοντα με ἐπιλείποι
[14, 12]	ἔστιν σαφῶς· ἄμητες, οἶνος ἡδύς,	ᾠά,	σησαμαῖ, μύρον, στέφανος, αὐλητρίς. {Β.
[14, 12]	ἐρεβινθο κνακοσυμμιγεῖς ἁπαλαῖς θάλλοντες ὥραις,	ᾠά	τ´ ἀμυγδαλίδες τε τᾶν μαλακοφλοίδων
[14, 13]	{Α. παῖ Δρόμων. {Β. κάνδυλον	ᾠά	τ´, ἀμύλιον τὸ πέρας, ὕψος
[14, 11]	τῇ δευτέρᾳ τραπέζῃ, ὥσπερ καὶ	λαγῷα	καὶ κίχλαι κοινῇ μετὰ τῶν
[14, 12]	νύμφην λέγεις παρέχειν, ἄμητας καὶ	λαγῷα	καὶ κίχλας. τούτοισι χαίρω, τοῖς
[14, 21]	οἶδε τὰ ἱερά σου τὰ	πατρῷα	πάντα ὃν τρόπον θύεται καὶ
[14, 2]	Νομάδων, ὃς καὶ κατηύλησεν τὰ	μητρῷα	πρῶτος. αὐλήσεων δ´ εἰσὶν ὀνομασίαι,