Livre, chapitre |
[14, 5] |
τὴν
μεγάλην
σφαγὴν
ἐποιήσαντο,
εἰς
|
ἅς |
ποτε
πόλεις
Ἀρκαδικὰς
κατὰ
τὴν |
[14, 3] |
ᾠδῶν
ἐνίας
κατανοήσειεν
ἄν
τις,
|
ἃς |
ἐκεῖνοι
κατά
τινα
ἐπιχωριαζομένην
παρ´ |
[14, 13] |
ὅμοιος
ταῖς
λεγομέναις
κρηπῖσιν,
εἰς
|
ἃς |
ἐντίθεται
τὰ
διὰ
{τοῦ}
τυροῦ |
[14, 7] |
ἣν
καὶ
πολλαὶ
γυναῖκες
ὠρχοῦντο,
|
ἃς |
καὶ
μακτιστρίας
ὀνομαζομένας
οἶδα.
(τὰ |
[14, 22] |
πολὺ
δὲ
διὰ
τὰς
ἡδονὰς
|
ἃς |
νῦν
λέγω
ἀπεῖχ´
ἕκαστος
τοῦ |
[14, 1] |
καὶ
πλούτῳ
πρωτεύων
εἰς
Τροφωνίου
|
καταβὰς |
καὶ
ἀνελθὼν
οὐκ
ἔτι
γελᾶν |
[14, 8] |
ἔχων·
ὦ
Λεύκασπι,
σὺ
δ´
|
ἡβᾷς. |
Ἴων
δ´
ὁ
Χῖος
ἐν |
[14, 14] |
καὶ
μέλιτος.
μνημονεύει
Ἐπίχαρμος
ἐν
|
Ἥβας |
Γάμῳ.
σταῖς
δ´
ἐστὶν
ὑγρὸν |
[14, 5] |
{μὲν}
αὐτὰς
τὰς
ἐν
ἀλλήλοις
|
παρατριβὰς |
καὶ
φιλοτιμίας
ὁρμήσαντες
τέλος
ἀπεθηριώθησαν |
[14, 5] |
οἷός
ἐστιν
ὁ
παρὰ
Ἀλκμᾶνι
|
Σάμβας
|
καὶ
Ἄδων
καὶ
Τῆλος,
παρὰ |
[14, 22] |
Ἀθηνίων
ἐν
Σαμόθρᾳξιν,
ὥς
φησιν
|
Ἰόβας, |
μάγειρον
εἰσάγει
φυσιολογοῦντα
διὰ
τούτων· |
[14, 7] |
καὶ
μακτρισμὸς
ἀπόκινός
τε
καὶ
|
σοβάς, |
ἔτι
δὲ
μορφασμὸς
καὶ
γλαὺξ |
[14, 13] |
Ἱππῶναξ
ἐν
τούτοις
μνημονεύει·
οὐκ
|
ἀτταγᾶς |
τε
καὶ
λαγὼς
καταβρύκων,
οὐ |
[14, 7] |
δ´
εἰσὶν
ὀρχήσεις
κερνοφόρος
καὶ
|
μογγὰς |
καὶ
θερμαυστρίς.
ἦν
δὲ
καὶ |
[14, 5] |
καινὸν
κατ´
ἐνιαυτὸν
θηρίον
τίκτει.
|
μέγας |
γάρ,
ὦ
μακάριοι,
κατὰ
τὸν |
[14, 6] |
τοιούτοις
σεμνυνόμενός
φησιν·
μαρμαίρει
δὲ
|
μέγας |
δόμος
χαλκῷ·
πᾶσα
δ´
Ἄρῃ |
[14, 20] |
ἐπάναγκες
ὥρισαν
καὶ
διφθέραν
περιβεβλῆσθαι
|
πληγάς |
τε
τεταγμένας
λαμβάνειν
κατ´
ἐνιαυτὸν |
[14, 9] |
Τελένικος
ὁ
Βυζάντιος,
ἔτι
δὲ
|
Ἀργᾶς |
ποιηταὶ
μοχθηρῶν
ὄντες
νόμων
πρὸς
|
[14, 19] |
μελάντερον.
τὸ
δὲ
κατὰ
τὰς
|
πτέρυγας |
αὐταῖς
πεποίκιλται
λευκῷ
πριονώδεσιν
σχήμασιν |
[14, 5] |
κοιναῖς
οὐχ
οὕτω
ποιοῦνται
τὰς
|
ἀγωγὰς〉 |
διὰ
τῶν
ἐπεισάκτων
ἀκροαμάτων
ὡς |
[14, 6] |
ἦν
Ἄνακος
Φιαλεύς.
εἰμὶ
δὲ
|
Βακχιάδας |
Σικυώνιος.
ἦ
ῥα
θεοῖσι
ταῖς |
[14, 4] |
γέφυραν,
τῦκα
δὲ
τὰ
σῦκα,
|
κωτιλάδας |
δὲ
τὰς
χελιδόνας,
τὴν
ἔνθεσιν |
[14, 18] |
ἐπεμβεβλημένα.
ὁ
γὰρ
Ἀριστοτέλης
καὶ
|
ἐπεμβολάδας |
ἀπίους
ὀνομάζει
τὰς
ἐγκεκεντρισμένας.
Δημοσθένης |
[14, 19] |
ἐκ
Μηδίας
μετεπέμπετο,
ἀλλὰ
καὶ
|
νομάδας |
ὄρνιθας
ὑποβαλὼν
ἐποίησε
πλῆθος,
ὥστε |
[14, 9] |
κρούειν
κρεμβαλίζειν
εἴρηκεν
ἐν
τούτοις·
|
λεπάδας |
δὲ
πετρῶν
ἀποκόπτοντες
κρεμβαλίζουσι.
Δίδυμος |
[14, 7] |
ἐπ´
ἀλλήλους
καὶ
νάρθηκας
καὶ
|
λαμπάδας |
φέρουσιν
ὀρχοῦνταί
τε
τὰ
περὶ |
[14, 16] |
οὑτωσὶ
λέγων·
φιλῶ
πλακοῦντα
θερμόν,
|
ἀχράδας |
οὐ
φιλῶ,
χαίρω
λαγῴοις
ἐπ´ |
[14, 17] |
Αἰγιλίδας
φησὶν
εἶναι
τὰς
καλλίστας
|
ἰσχάδας· |
Αἴγιλα
δ´
εἶναι
δῆμον
τῆς |
[14, 17] |
τινὸς
ἐν
τοῖς
λοιποῖς
τραγήμασιν
|
ἰσχάδας |
Ἀττικάς,
ἐρωτῆσαι
ποταπαὶ
εἶεν.
ἐπεὶ
|
[14, 17] |
πωλεῖσθαι.
ὅτι
δὲ
καὶ
πεφωσμένας
|
ἰσχάδας |
ἤσθιον
Φερεκράτης
δείκνυσιν
ἐν
Κοριαννοῖ |
[14, 17] |
χελιδονίας
δὲ
καλεῖσθαι
τὰς
ἐρυθρομελαίνας
|
ἰσχάδας. |
Θεόπομπος
δ´
Εἰρήνῃ
τὰς
Τιθρασίας |
[14, 17] |
Ἡγήσανδρος,
πέμψαι
αὐτῷ
γλυκὺν
καὶ
|
ἰσχάδας |
καὶ
σοφιστὴν
ἀγοράσαντα.
καὶ
τὸν |
[14, 17] |
ἀγοράσαντα.
καὶ
τὸν
Ἀντίοχον
ἀντιγράψαι·
|
ἰσχάδας |
μὲν
καὶ
γλυκὺν
ἀποστελοῦμέν
σοι, |
[14, 17] |
ἐν
Κοριαννοῖ
λέγων
οὕτως·
ἀλλ´
|
ἰσχάδας |
μοι
πρόελε
τῶν
πεφωσμένων.
καὶ |
[14, 17] |
βαρβάροις
χύτρας
καλοῦσι
τὰς
μελαίνας
|
ἰσχάδας. |
οἶδα
δὲ
καὶ
Πάμφιλον
εἰρηκότα |
[14, 17] |
καὶ
μετ´
ὀλίγα
δέ·
οὐκ
|
ἰσχάδας |
οἴσεις
τῶν
μελαινῶν;
μανθάνεις,
ἐν |
[14, 17] |
δ´
Εἰρήνῃ
τὰς
Τιθρασίας
ἐπαινῶν
|
ἰσχάδας |
φησὶν
οὕτως·
μᾶζαι,
πλακοῦντες,
ἰσχάδες |
[14, 19] |
ὄψετ´
ἐκ
τούτου
πονηροὺς
πέντε
|
παῖδας |
γεγονότας.
Ἄλεξις
δ´
ἐν
Λαμπάδι· |
[14, 9] |
μὲν
Ἀσιάδος
μιτρηφόρους
Κυβέλας
γυναῖκας,
|
παῖδας |
ὀλβίων
Φρυγῶν,
τυπάνοισι
καὶ
ῥόμβοισι |
[14, 14] |
Κόλαξιν·
ὃς
χαρίτων
μὲν
ὄζει,
|
καλλαβίδας |
δὲ
βαίνει,
σησαμίδας
δὲ
χέζει, |
[14, 7] |
καλλαβίδων
δ´
Εὔπολις
ἐν
Κόλαξιν·
|
καλλαβίδας |
δὲ
βαίνει,
σησαμίδας
δὲ
χέζει. |
[14, 19] |
ἥρπασε
τεμάχη
θερμάς
τε
κάπρου
|
φλογίδας |
ἔβρυχέ
τε
πάνθ´
ἅμα.
καὶ |
[14, 9] |
τὰ
ἐν
τοῖς
μέτροις
κλεψιάμβους.
|
μαγάδιδας |
δὲ
ἐν
οἷς
τὰ
διὰ |
[14, 16] |
δ´
ἐν
τῷ
περὶ
Γεωργικῶν
|
φωκίδας |
φησὶν
εἶδος
ἀπίων
εἶναι.
(ΡΟΩΝ. |
[14, 13] |
ὀβελίαν,
μελιτοῦτταν,
ἐπιχύτους,
πτισάνην,
πλακοῦντας,
|
δενδαλίδας, |
ταγηνίας.
Πάμφιλος
δὲ
τὸν
ΑΤΤΑΝΙΤΗΝ |
[14, 1] |
στενωπὸν
εἰς
μέσον
στῆσαί
τινας
|
ἀγκαλίδας |
ἔχοντας,
ὥστε
μὴ
παρελθεῖν
μηδένα. |
[14, 16] |
κατὰ
τὰς
ἐν
Ἰωνίᾳ
καλουμένας
|
ἁμαμηλίδας· |
εἰσὶ
γὰρ
ἀπύρηνοί
τε
καὶ |
[14, 16] |
ὁ
Χῖος
οὐκ
οἶσθ´
ὡς
|
ἁμαμηλίδας |
ποιεῖ;
ὅτι
δ´
ἐστὶν
ἕτερον |
[14, 16] |
Σαμίων,
εἰ
γνήσια
τὰ
συγγράμματα,
|
ὁμομηλίδας |
αὐτὰς
καλεῖ.
Πάμφιλος
δ´
ἐν |
[14, 17] |
τῷ
περὶ
τῶν
Ἀττικῶν
Ὀνομάτων
|
Αἰγιλίδας |
φησὶν
εἶναι
τὰς
καλλίστας
ἰσχάδας· |
[14, 7] |
ἐν
Κόλαξιν·
καλλαβίδας
δὲ
βαίνει,
|
σησαμίδας |
δὲ
χέζει.
θερμαυστρίς,
ἑκατερίδες,
σκοπός, |
[14, 14] |
μὲν
ὄζει,
καλλαβίδας
δὲ
βαίνει,
|
σησαμίδας |
δὲ
χέζει,
μῆλα
δὲ
χρέμπτεται. |
[14, 14] |
μῆλα
δὲ
χρέμπτεται.
Ἀντιφάνης
Δευκαλίωνι·
|
σησαμίδας |
ἢ
μελίπηκτα
ἢ
τοιοῦτό
τι. |
[14, 1] |
Πευκέστας
καὶ
Μενελάους,
ἔτι
δὲ
|
Ὀξυθέμιδας. |
ταῦτα
δ´
ἀκούων
ὁ
Λυσίμαχος |
[14, 12] |
δὲ
δὴ
πρόσθεν
μολούσας
λιπαραυγεῖς
|
πορθμίδας |
πολλῶν
ἀγαθῶν
πάλιν
εἴσφερον
γεμούσας, |
[14, 17] |
οἶδα
δὲ
καὶ
Πάμφιλον
εἰρηκότα
|
πρόκνιδας |
γένος
ἰσχάδων.
~(ΒΟΤΡΥΣ
δὲ
ὅτι |
[14, 21] |
καὶ
ἴσως
πάντα
τὰ
τοιαῦτα
|
ἐπιδειπνίδας |
ἔλεγον
Μακεδόνες.
κώθωνος
γὰρ
ἡδύσματα |
[14, 22] |
Σπαρτιάταις
ἐπαίκλεια,
ἃ
σημαίνει
τὰς
|
ἐπιδειπνίδας, |
ματτύας
φησὶ
λέγεσθαι
παρὰ
τοῖς |
[14, 17] |
μὲν
χελιδονείοις
ἰσχάσιν
ἀντιπαρατιθεῖσα
τὰς
|
Βρυγινδαρίδας |
καλουμένας,
τῷ
μὲν
ὀνόματι
βαρβαριζούσας, |
[14, 4] |
προσωπεῖα
μεθυόντων
ἔχουσιν
καὶ
ἐστεφάνωνται,
|
χειρῖδας |
ἀνθινὰς
ἔχοντες·
χιτῶσι
δὲ
χρῶνται |
[14, 14] |
διὰ
τούτων·
χόνδρον
τε
καὶ
|
ἐγκρίδας
|
ἄλλα
τε
πέμματα
καὶ
μέλι |
[14, 14] |
ἐν
ταῖς
ὁδοῖς
ἁρπαζέτω
τὰς
|
ἐγκρίδας. |
ΕΠΙΚΥΚΛΙΟΣ
πλακοῦς
τις
παρὰ
Συρακοσίοις |
[14, 9] |
Ἐλευθερναῖον,
οὗ
καὶ
τοὺς
ἀπογόνους
|
Ἀμητορίδας
|
καλεῖσθαι.
Ἀριστόξενος
δέ
φησιν·
ὥσπερ |
[14, 16] |
γὰρ
ἐκ
τῆς
χειρὸς
αὐτῶν
|
σίδας |
δ´
ὅτι
τὰς
ῥοιὰς
καλοῦσι |
[14, 16] |
περὶ
τῆς
χώρας
ἣν
καλοῦσι
|
Σίδας, |
Ἐπαμινώνδας
δικαιολογούμενος
ἐξαίφνης
ἐκ
τῆς |
[14, 22] |
καταρχόμεθ´
ἡμεῖς
οἱ
μάγειροι,
θύομεν,
|
σπονδὰς |
ποιοῦμεν,
τῷ
μάλιστα
τοὺς
θεοὺς
|
[14, 16] |
τῆς
χώρας
ἣν
καλοῦσι
Σίδας,
|
Ἐπαμινώνδας |
δικαιολογούμενος
ἐξαίφνης
ἐκ
τῆς
ἀριστερᾶς |
[14, 7] |
δ´
εὕρηται
ἡ
περὶ
τοὺς
|
πόδας |
κίνησις
τῆς
διὰ
τῶν
χειρῶν. |
[14, 7] |
χειρῶν.
οἱ
γὰρ
παλαιοὶ
τοὺς
|
πόδας |
μᾶλλον
ἐγυμνάζοντο
ἐν
τοῖς
ἀγῶσι |
[14, 7] |
τοῦ
παγκρατίου,
κινοῦντες
ἐρρύθμως
τοὺς
|
πόδας. |
τρόποι
δ´
αὐτῆς
οἵ
τε |
[14, 9] |
ἰατρόν
θ´
ἅμα.
κλύω
δὲ
|
Λυδὰς |
Βακτρίας
τε
παρθένους
ποταμῷ
παροίκους |
[14, 9] |
τε
εὕρημα.
διὸ
καὶ
τὰς
|
Λυδὰς
|
ψαλτρίας
φησὶν
εἶναι
ὁ
Ἴων |
[14, 9] |
παρ´
Ἐλευθερναίοις
κιθαρίσαι
τὰς
ἐρωτικὰς
|
ᾠδὰς |
Ἀμήτορα
τὸν
Ἐλευθερναῖον,
οὗ
καὶ |
[14, 8] |
ποιηταὶ
διετέλουν
προσαγορεύοντες
οὕτως
τὰς
|
ᾠδάς |
γλυκυτάτων
πρύτανιν
ὕμνων’
καὶ
μέλεα |
[14, 8] |
δὲ
καὶ
νῦν
τὰς
ἀρχαίας
|
ᾠδὰς |
ἐπιμελῶς
πολυμαθεῖς
τε
εἰς
ταύτας |
[14, 6] |
τὸν
Ἀθηναῖον
ὅτι
καὶ
τὰς
|
ᾠδὰς |
καὶ
τὰς
ὀρχήσεις
ἀνάγκη
γίνεσθαι |
[14, 9] |
ἑξαμέτρων
τινὲς
ἐπὶ
τὸ
γελοῖον
|
παρῳδὰς |
εὗρον,
οὕτως
καὶ
τῆς
κιθαρῳδίας |
[14, 13] |
Ὑποβολιμαίῳ·
τὸν
ἄμητα,
Χαίριππ´,
οὐκ
|
ἐᾷς |
πέττειν
τινά.
Ἴωνες
δέ,
ὥς |
[14, 16] |
καὶ
δολιχοὺς
καὶ
ἐπ´
ὀλίγον
|
ἀκανθώδεας, |
τὸ
δὲ
φύλλον
τέρεν
καὶ |
[14, 19] |
ἕψουσι
τὰ
κρέα,
παραιτούμενοι
τὰς
|
θεὰς |
ἀπείργειν
τὰ
περισκελῆ
καύματα
καὶ |
[14, 12] |
μὰ
τοὺς
θεοὺς
καὶ
τὰς
|
θεὰς |
οὐδ´
ἔνδον
ὄντ´
ᾔδειν
ἐγώ· |
[14, 1] |
Αἰγυπτίων,
ὥς
φησι
Θεόπομπος
καὶ
|
Λυκέας |
ὁ
Ναυκρατίτης
ἐν
τοῖς
Αἰγυπτιακοῖς, |
[14, 16] |
τι
μεῖον,
ἀκρεμόνας
δὲ
ἔχει
|
θαμέας |
καὶ
δολιχοὺς
καὶ
ἐπ´
ὀλίγον |
[14, 7] |
σέλινα.
παρὰ
δὲ
Συρακοσίοις
καὶ
|
Χιτωνέας |
Ἀρτέμιδος
ὄρχησίς
τίς
ἐστιν
ἴδιος |
[14, 8] |
πρὸς
Ἄτταλον
περὶ
Ὀργάνων.
καὶ
|
Ἀνδρέας |
ὁ
Πανορμίτης
ἐν
τῷ
τριακοστῷ |
[14, 22] |
θύννου
τέμαχος.
{Α.
ὀπτήσεις.
{Β.
|
κρέας
|
ἐρίφειον;
{Α.
ὀπτόν.
{Β.
θάτερον; |
[14, 7] |
καὶ
ἆθλον
διδόναι
τῷ
νικῶντι
|
κρέας. |
ἡ
δὲ
πυρρίχη
παρὰ
μὲν |
[14, 22] |
κρέας.
ὡς
δ´
ἦν
τὸ
|
κρέας |
ἥδιον
ἀνθρώπου
κρεῶν,
αὑτοὺς
μὲν |
[14, 16] |
φακῆ,
τάριχος,
ἰχθύς,
γογγυλίς,
σκόροδον,
|
κρέας, |
θύννειον,
ἅλμη,
κρόμμυον,
σκόλυμος,
ἐλαία, |
[14, 21] |
δεσπότῃ
ἀστεῖον·
οὐχ
ἁλώσομ´
ἐκφέρων
|
κρέας. |
καὶ
ἐν
Συντρόφοις·
ἐβάδιζες
ἔξω |
[14, 22] |
ἀβέλτερος
ἔθυς´
ἱερεῖον
πρῶτος,
ὤπτησεν
|
κρέας. |
ὡς
δ´
ἦν
τὸ
κρέας |
[14, 20] |
ὄρνιθας
ἐπ´
ἀργυρέοισι
πίναξιν,
ἄτριχας,
|
οἰέτεας, |
λαγάνοις
κατὰ
νῶτον
ἐίσας.
δελφάκων |
[14, 4] |
τοῦ
παλαιοῦ
Ἀμοιβέως,
ὅν
φησιν
|
Ἀριστέας |
ἐν
τῷ
περὶ
Κιθαρῳδῶν
ἐν |
[14, 12] |
γεμούσας,
τὰς
ἐφήμεροι
καλέοντι
{νῦν}
|
τραπέζας |
δευτέρας,
ἀθάνατοι
δέ
τ´
Ἀμαλθείας |
[14, 11] |
Σφηξίν·
ὕδωρ
κατὰ
χειρός,
τὰς
|
τραπέζας |
εἰσφέρειν.
Ἀριστοτέλης
δ´
ἐν
τῷ |
[14, 11] |
εἰπεῖν.
οἱ
δὲ
παλαιότεροι
ἁπλῶς
|
τραπέζας |
ἔλεγον,
ὡς
Ἀχαιὸς
ἐν
Ἡφαίστῳ |
[14, 11] |
περὶ
Μέθης
παραπλησίως
ἡμῖν
δευτέρας
|
τραπέζας |
προσαγορεύει
διὰ
τούτων·
τὸ
μὲν |
[14, 10] |
ἑορτῆς
καὶ
θύοντας
Διὶ
Πελωρίῳ
|
τραπέζας |
τε
λαμπρῶς
κοσμοῦντας
παρατιθέναι
καὶ |
[14, 13] |
κίχλας.
Εὐάγγελος
δὲ
Ἀνακαλυπτομένῃ·
τέτταρας
|
τραπέζας |
τῶν
γυναικῶν
εἶπά
σοι,
ἓξ |
[14, 22] |
ὃ
Ταλθύβιον
προίει
κρείων
Ἀγαμέμνων
|
νῆας |
ἐπὶ
γλαφυρὰς
ἰέναι
ἠδ´
ἄρν´ |
[14, 8] |
ἀρχῆς
τὴν
χωλότητα
ἔχοντες·
ἐπειδὴ
|
νῆάς |
τε
καὶ
Ἑλλήσποντον
ἵκοντο.
ἐπίτονος |
[14, 19] |
κειμήλιον
ἀνακείμενον
εἶχε
τούσδε
τοὺς
|
ὄρνιθας. |
εἰ
δὲ
ἑωράκει
ὡς
ἡμῶν |
[14, 20] |
ἐπήνεικάν
τ´
ἐπὶ
τούτῳ
σιτευτὰς
|
ὄρνιθας |
ἐπ´
ἀργυρέοισι
πίναξιν,
ἄτριχας,
οἰέτεας, |
[14, 19] |
Μηδίας
μετεπέμπετο,
ἀλλὰ
καὶ
νομάδας
|
ὄρνιθας |
ὑποβαλὼν
ἐποίησε
πλῆθος,
ὥστε
καὶ |
[14, 1] |
ἐνὶ
μεγάρῳ
μεγαθύμου
Πειριθόοιο,
ἐς
|
Λαπίθας |
ἐλθόνθ´.
ὃ
δ´
ἐπεὶ
φρένας |
[14, 12] |
Διοσκόρω,
ὀνόματα
τῶν
δώδεκα
θεῶν
|
διελήλυθας. |
Ἀναξανδρίδης
Ἀγροίκοις·
ὡς
δ´
ἐστεφανώθην, |
[14, 13] |
κανδύλους
ποιεῖν
οὐδ´
οἷα
σὺ
|
εἴωθας |
εἰς
ταὐτὸν
καρυκεύειν,
μέλι,
σεμίδαλιν, |
[14, 6] |
τῶν
ἀρχαίων
δημιουργῶν
ἀγάλματα
τῆς
|
παλαιᾶς |
ὀρχήσεως
λείψανα·
διὸ
καὶ
συνέστη |
[14, 22] |
τὰ
ἱερόθυτα
κήρυκες
κομίζουσιν,
ὡς
|
παλαιᾶς |
οὔσης
καὶ
προσηκούσης
αὐτοῖς
τῆς |
[14, 18] |
Κτησιφῶντος·
σῦκα
καὶ
βότρυς
καὶ
|
ἐλαίας
|
συλλέγων.
Ξενοφῶν
ἐν
Οἰκονομικῷ·
ὑπὸ
|
[14, 21] |
δευτέρῳ
Τρωικοῦ
Διακόσμου
οὕτως·
τῆς
|
Ἀχαίας |
πόλις
Τρομίλεια,
περὶ
ἣν
γίνεται |
[14, 7] |
εἶναι
δοκεῖ,
ἐπιεικεστέρα
οὖσα
τῆς
|
ἀρχαίας. |
ἔχουσι
γὰρ
οἱ
ὀρχούμενοι
θύρσους |
[14, 8] |
τηροῦσιν
δὲ
καὶ
νῦν
τὰς
|
ἀρχαίας |
ᾠδὰς
ἐπιμελῶς
πολυμαθεῖς
τε
εἰς
|
[14, 5] |
περιαγαγόντες
κύκλῳ
τῆς
χώρας
ἁπάσης.
|
(Ἀγίας |
δ´
ὁ
μουσικὸς
ἔφη
τὸν
|
[14, 22] |
γὰρ
ἀπολύσασα
καὶ
τῆς
δυσχεροῦς
|
ἀλληλοφαγίας |
ἤγαγ´
εἰς
τάξιν
τινὰ
καὶ |
[14, 22] |
{Α.
πρόσεχε,
κἀγώ
σοι
φράσω.
|
ἀλληλοφαγίας |
καὶ
κακῶν
ὄντων
συχνῶν
γενόμενος |
[14, 1] |
σίτων
δὲ
ὑπερκαίρων
ὁμοίως
καὶ
|
ἀργίας. |
ἀλλ´
οὐχ
ἡμεῖς
γε
οὔτε
|
[14, 11] |
ἐν
Ὀλυμπιονίκαις
περὶ
τῆς
Πέλοπος
|
κρεουργίας
|
διηγούμενος·
τραπέζαισι
δ´
ἀμφὶ
δεύτερα |
[14, 22] |
οὔσης
καὶ
προσηκούσης
αὐτοῖς
τῆς
|
λειτουργίας· |
Ἕκτωρ
δὲ
προτὶ
ἄστυ
δύο |
[14, 10] |
αὐτοὺς
τὰς
τῶν
οἰκετῶν
ἀναδεχομένους
|
λειτουργίας. |
Ἑλληνικὸν
δὲ
τοῦτο
τὸ
ἔθος· |
[14, 11] |
ἔχεις;
{Β.
εἰρηνικῶς
μαλακὰς
σφόδρα,
|
διας |
μέλιτι
προσπαίζειν
βίαι.
{Α.
μελίπηκτα |
[14, 5] |
καίτοι
σκληρότατον
παρὰ
πολὺ
τῆς
|
Ἀρκαδίας |
ὁμοῦ
τῷ
τόπῳ
καὶ
τὸν |
[14, 19] |
ὀνομάζουσιν,
{οὓς}
οὐ
μόνον
ἐκ
|
Μηδίας |
μετεπέμπετο,
ἀλλὰ
καὶ
νομάδας
ὄρνιθας |
[14, 4] |
δυνάμεις.
(παρὰ
δὲ
Λακεδαιμονίοις
κωμικῆς
|
παιδιᾶς |
ἦν
τις
τρόπος
παλαιός,
ὥς |
[14, 5] |
τὸ
τὴν
Σίπυλον
εἶναι
τῆς
|
Λυδίας· |
Φρύγες
δὲ
οὐχ
ὅτι
ὁμοτέρμονες |
[14, 9] |
ταῖς
Ὥραις·
ἴτω
δὲ
καὶ
|
τραγῳδίας
|
ὁ
Κλεομάχου
διδάσκαλος
μετ´
αὐτόν, |
[14, 9] |
Δοῦρις
δ´
ἐν
τῷ
περὶ
|
Τραγῳδίας |
ὠνομάσθαι
φησὶ
τὴν
μάγαδιν
ἀπὸ |
[14, 5] |
βαρβάρων.
τὴν
οὖν
ἀγωγὴν
τῆς
|
μελῳδίας |
ἣν
οἱ
Δωριεῖς
ἐποιοῦντο
Δώριον |
[14, 14] |
ποιήσας
τὰς
εἰς
αὐτὸν
ἀναφερομένας
|
κωμῳδίας |
ἐν
Διονύσῳ
δευτέρῳ·
ταγηνίας
ἤδη |
[14, 20] |
δὲ
κρεῶν
μνημονεύει
ὁ
τῆς
|
κωμῳδίας
|
ποιητὴς
Ἀριστομένης
ἐν
Διονύσῳ·
ἁλίπαστα |
[14, 1] |
μὲν
ὁ
Σινωπεὺς
ὁ
τῆς
|
κωμῳδίας |
ποιητὴς
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Ὁμώνυμοι |
[14, 22] |
οὐκ
ἐδίδαξεν
δ´
Ἀθήνησι
τὰς
|
κωμῳδίας |
τὰς
ἑαυτοῦ,
ἀλλ´
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ. |
[14, 21] |
νενευκότα,
ἀγνοῶν
ὅτι
Μαίσων
γέγονεν
|
κωμῳδίας |
ὑποκριτὴς
Μεγαρεὺς
τὸ
γένος,
ὃς |
[14, 9] |
παρῳδὰς
εὗρον,
οὕτως
καὶ
τῆς
|
κιθαρῳδίας |
πρῶτος
Οἰνώπας·
ὃν
ἐζήλωσαν
Πολύευκτός |
[14, 22] |
τὸ
ζῆν
καλῶς.
{Β.
ὑπὲρ
|
εὐσεβείας |
οὖν
ἀφεὶς
παῦσαι
λέγων.
{Α. |
[14, 12] |
τραπέζας
δευτέρας,
ἀθάνατοι
δέ
τ´
|
Ἀμαλθείας |
κέρας.
ταῖσιν
δὲ
μέσσαις
ἐγκαθιδρύθη |
[14, 14] |
ΝΑΣΤΟΣ
πλακοῦντος
εἶδος,
ἔχων
ἔνδον
|
καρυκκείας. |
(ΧΟΡΙΑ
βρώματα
διὰ
μέλιτος
καὶ |
[14, 6] |
δὲ
καὶ
τῶν
βαρβάρων
τὰς
|
ἐπικηρυκείας
|
ποιοῦνται
μετ´
αὐλῶν
καὶ
κιθάρας, |
[14, 6] |
κιθάρας
ἔχοντες
καὶ
κιθαρίζοντες
τὰς
|
ἐπικηρυκείας
|
ποιοῦνται.
ὅθεν
ἔοικεν
καὶ
Ὅμηρος |
[14, 6] |
ἀλλὰ
καὶ
τῆς
τῶν
σωμάτων
|
ἐπιμελείας. |
(Ἀμφίων
δ´
ὁ
Θεσπιεὺς
ἐν |
[14, 19] |
δὲ
γλαῦκας.
ἡ
Κύπρος
ἔχει
|
πελείας |
διαφόρους,
ἡ
δ´
ἐν
Σάμῳ
|
[14, 22] |
πολυτέλειαν.
ἱστορεῖ
δὲ
περὶ
τῆς
|
πολυτελείας |
αὐτῶν
καὶ
Κριτίας
ἐν
τῇ |
[14, 6] |
ταῖς
συνουσίαις
ἐπανορθώσεως
χάριν
καὶ
|
ὠφελείας· |
ἀλλὰ
μὴν
οἱ
ἀρχαῖοι
καὶ |
[14, 19] |
μὲν
γὰρ
ὄπτησιν
ἐλάττους
παρέχεσθαι
|
ὠφελείας, |
τὴν
δὲ
ἕψησιν
οὐ
μόνον |
[14, 21] |
τῶν
τυρῶν
καὶ
πλατεῖς
Κρῆτες
|
θηλείας |
καλοῦσιν,
ὥς
φησι
Σέλευκος·
οὓς |
[14, 19] |
ὑπὸ
τοῦ
ἀδελφοῦ
πάλιν
τῆς
|
βασιλείας |
ἐξεληλαμένος.
τοσοῦτον
γάρ
ἐστι
τούτων |
[14, 3] |
Νύμφις
δ´
ἐν
πρώτῳ
περὶ
|
Ἡρακλείας |
περὶ
Μαριανδυνῶν
διηγούμενός
φησιν·
ὁμοίως
|
[14, 10] |
ἵν´
ἐκεῖ
κατακλιθεὶς
ἐπιδορπίσηται
τὰς
|
ὀνείας |
ματτύας.
Πλάτων
ἐν
τῷ
Ἀτλαντικῷ |
[14, 22] |
σταφίδι
ἢ
μέλιτι
καὶ
ῥόας
|
ὀξείας |
κόκκοις.
εἶναι
δέ
σοι
τὸ |
[14, 4] |
τιμωρίας.
ἐκπλεύσαντα
γὰρ
αὐτὸν
τῆς
|
Ἀλεξανδρείας, |
ὥς
φησιν
Ἡγήσανδρος
ἐν
τοῖς |
[14, 5] |
ἐν
αὐλοῖς
συνοπαδοὶ
Πέλοπος
Ματρὸς
|
ὀρείας
|
Φρύγιον
ἄεισαν
νόμον·
τοῖς
δ´ |
[14, 9] |
Ὅμηρον
μάχας,
ἀρξάμενον
ἀπὸ
τῆς
|
Ὀδυσσείας. |
ἄλλοι
δὲ
πρῶτόν
φασιν
παρ´
|
[14, 20] |
ἐν
τῇ
ἑβδόμῃ
τῆς
αὐτῆς
|
πραγματείας |
ἐγνωκέναι
Ποσειδώνιον
τὸν
ἀπὸ
τῆς |
[14, 17] |
ὑπομνήσῃ
τῆς
ἐπὶ
τὰς
Ἀθήνας
|
στρατείας. |
Ἄλεξις
δ´
ἐν
Κυβερνήτῃ
φησίν· |
[14, 7] |
τῷ
πρώτῳ
περὶ
τῆς
Καρχηδονίων
|
Πολιτείας. |
(καλεῖται
δ´
ἡ
μὲν
σατυρικὴ |
[14, 9] |
ἐν
τοῖς
Στερροῖς
καὶ
περὶ
|
μοιχείας |
ἀναστρέφεσθαί
φησιν
αὐτόν.
Κλέαρχος
δὲ
|
[14, 5] |
ὄγκον
καὶ
τὸ
προσποίημα
τῆς
|
καλοκἀγαθίας |
ἐν
τοῖς
τῆς
ἁρμονίας
ἤθεσιν |
[14, 16] |
λελέξεταί
μοι,
ἵνα
με
τῆς
|
πολυμαθίας |
ἀγασθῆτε·
ἐρῶ
δὲ
πρότερον
περὶ |
[14, 10] |
τῶν
οἰκετῶν
ἀφηγεῖσθαί
τε
τῆς
|
οἰκίας
|
ἕνα
αὐτῶν
ἐνδεδυκότα
στολὴν
ὁμοίαν |
[14, 10] |
ὁ
ῥήτωρ
ἐν
τῷ
περὶ
|
Θεσσαλίας |
καὶ
Αἱμονίας
σαφῶς
ἐμφανίζει
τὴν
|
[14, 21] |
θεράποντ´
ἐπεσθίειν.
~(ἐπεὶ
δὲ
καὶ
|
Σικελίας |
αὔχημα
τροφαλὶς‘
ἥδ´
ἐστί
σοι, |
[14, 3] |
ἡ
δὲ
εἰς
Ἀπόλλωνα
ᾠδὴ
|
φιληλιάς, |
ὡς
Τελέσιλλα
παρίστησιν·
οὔπιγγοι
δὲ |
[14, 3] |
τῶν
ἐπῶν
τὰ
πολλά·
καὶ
|
Ἰλιὰς |
ἦν
αὐτῷ
καὶ
Ὀδυσσεία
ἰδίως |
[14, 2] |
ἀγνοουμένης
δὲ
παρὰ
πολλοῖς
τῆς
|
συναυλίας, |
λεκτέον.
ἦν
τις
ἀγὼν
συμφωνίας |
[14, 19] |
τῶν
κατὰ
τὸ
ἱερὸν
τῆς
|
Σαμίας |
Ἥρας
φησίν·
οἱ
ταοὶ
ἱεροί |
[14, 5] |
τὰς
ἐν
ἀλλήλοις
παρατριβὰς
καὶ
|
φιλοτιμίας |
ὁρμήσαντες
τέλος
ἀπεθηριώθησαν
οὕτως
ὡς
|
[14, 6] |
λαμβάνῃ
τῆς
ὕβρεως
καὶ
τῆς
|
ἀκοσμίας |
τὴν
μουσικήν,
εἶθ´
ὅτι
τὴν |
[14, 1] |
τοσαύτη
δ´
αὐτῶν
δόξα
τῆς
|
ῥᾳθυμίας |
ἐγένετο
ὡς
καὶ
Φίλιππον
ἀκούσαντα |
[14, 22] |
δὲ
τὴν
γλῶτταν
εἰς
ἀσχήμονας
|
ἐπιθυμίας |
ἔνιά
τε
τῶν
ἡδυσμάτων,
κάθαλος, |
[14, 1] |
ἀπέχεσθαι
ὁμοίως
ᾤετο
χρῆναι
καὶ
|
μανίας, |
σίτων
δὲ
ὑπερκαίρων
ὁμοίως
καὶ |
[14, 3] |
θεάτροις
ἐπὶ
δίφρου
καθήμενος
ἐραψῴδει.
|
Λυσανίας
|
δ´
ἐν
τῷ
πρώτῳ
περὶ |
[14, 3] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τῶν
ᾠδῶν
|
ἐνίας |
κατανοήσειεν
ἄν
τις,
ἃς
ἐκεῖνοι
|
[14, 14] |
καὶ
δρόσον
βάλλων
ἕωθεν
χλιαρὸς
|
ταγηνίας. |
ΕΛΑΦΟΣ
πλακοῦς
ὁ
τοῖς
Ἐλαφηβολίοις |
[14, 14] |
ἀναφερομένας
κωμῳδίας
ἐν
Διονύσῳ
δευτέρῳ·
|
ταγηνίας |
ἤδη
τεθέασαι
χλιαροὺς
σίζοντας,
ὅταν |
[14, 13] |
μελιτοῦτταν,
ἐπιχύτους,
πτισάνην,
πλακοῦντας,
δενδαλίδας,
|
ταγηνίας. |
Πάμφιλος
δὲ
τὸν
ΑΤΤΑΝΙΤΗΝ
καλούμενον |
[14, 9] |
γεγόνασι
ποιηταί,
περὶ
ὧν
φησι
|
Φαινίας |
ὁ
Ἐρέσιος
ἐν
τοῖς
πρὸς |
[14, 1] |
Καλλιμέδων
τε
ὁ
Κάραβος
καὶ
|
Δεινίας, |
ἔτι
τε
Μνασιγείτων
καὶ
Μέναιχμος, |
[14, 5] |
καὶ
τὰς
γνώμας
διαφόρους
καταπραύνει.
|
Κλεινίας |
γοῦν
ὁ
Πυθαγόρειος,
ὡς
Χαμαιλέων |
[14, 22] |
τάξιν,
ὥς
φησιν
Κλείδημος
ἐν
|
Πρωτογονίας |
πρώτῳ.
Ὅμηρός
τε
τὸ
ῥέζειν
|
[14, 3] |
ὡς
λῆρον
ἀποφαίνειν
Κάσανδρον
τὸν
|
Μακεδονίας |
βασιλεύσαντα,
περὶ
οὗ
φησι
Καρύστιος
|
[14, 17] |
ἀπὸ
Αἰγίλου
τινὸς
ἥρωος
ὠνομασμένον·
|
χελιδονίας |
δὲ
καλεῖσθαι
τὰς
ἐρυθρομελαίνας
ἰσχάδας. |
[14, 10] |
οἱ
δεσπόται
ὑπηρετοῦσιν
πρὸς
τὰς
|
διακονίας. |
καὶ
ἐν
Τροιζῆνι
δὲ
μηνὶ |
[14, 10] |
ἐν
τῷ
περὶ
Θεσσαλίας
καὶ
|
Αἱμονίας |
σαφῶς
ἐμφανίζει
τὴν
τῶν
Σατουρναλίων |
[14, 5] |
Τήιον
ἐν
τῷ
γένει
τῆς
|
ἁρμονίας |
{αὐτοῦ}
τούτῳ
ποιῆσαι
σκολιὰ
μέλη, |
[14, 5] |
Φρύγιον,
καθάπερ
οὐδὲ
τὴν
Λύδιον.
|
ἁρμονίας |
γὰρ
εἶναι
τρεῖς·
τρία
γὰρ |
[14, 5] |
τῆς
καλοκἀγαθίας
ἐν
τοῖς
τῆς
|
ἁρμονίας |
ἤθεσιν
Δώριον
μὲν
αὐτὴν
οὐ |
[14, 5] |
ἔχουσι
τὸ
τῆς
ὑποδωρίου
καλουμένης
|
ἁρμονίας |
ἦθος.
αὕτη
γάρ
ἐστι,
φησὶν |
[14, 5] |
καὶ
πολὺ
παραλλάττον
τὸ
τῆς
|
ἁρμονίας |
ἦθος.
φασὶ
δὲ
Πύθερμον
τὸν |
[14, 5] |
τρόπον
δέ
τινα
θαυμαστὸν
σχήματος
|
ἁρμονίας. |
καταφρονητέον
οὖν
τῶν
τὰς
μὲν |
[14, 7] |
ἀπὸ
τῶν
αὐτῶν
πάσας
τὰς
|
ἁρμονίας· |
νῦν
δὲ
εἰκῇ
καὶ
ἀλόγως |
[14, 5] |
καθάπερ
ἐξ
ἀρχῆς
εἴπομεν
εἶναι
|
ἁρμονίας, |
ὅσα
καὶ
τὰ
ἔθνη.
τὴν
|
[14, 5] |
οὐδὲ
τὸ
τῆς
Ἰαστὶ
γένος
|
ἁρμονίας |
οὔτ´
ἀνθηρὸν
οὔτε
ἱλαρόν
ἐστιν, |
[14, 5] |
Πέλοπος
Φρυγῶν.
μαθεῖν
οὖν
τὰς
|
ἁρμονίας |
ταύτας
τοὺς
Ἕλληνας
παρὰ
τούτων. |
[14, 13] |
τῇ
Ἴριδι
θύουσι
Δήλιοι
τοὺς
|
βασυνίας |
καλουμένους.
ἐστὶν
δὲ
ἑφθὸν
πύρινον, |
[14, 13] |
καὶ
ὁ
οὐρανὸς
ἀμφιφῶς
γίνεται.
|
ΒΑΣΥΝΙΑΣ. |
Σῆμος
ἐν
βʹ
Δηλιάδος
ἐν |
[14, 7] |
τοῖς
ὄχλοις
εὐδοκιμεῖν
σημεῖον
ἦν
|
κακοτεχνίας· |
ὅθεν
καὶ
Ἀσωπόδωρος
ὁ
Φλιάσιος |
[14, 2] |
δὲ
τῆς
αὐλῶν
πρὸς
λύραν
|
κοινωνίας, |
ἐπεὶ
πολλάκις
καὶ
αὐτὴ
ἡμᾶς |
[14, 2] |
συναυλίας,
λεκτέον.
ἦν
τις
ἀγὼν
|
συμφωνίας |
ἀμοιβαῖος
αὐλοῦ
καὶ
ῥυθμοῦ,
χωρὶς |
[14, 1] |
ἀγωνιζομένων
ὀρχησταὶ
δύο
εἰσήγοντο
μετὰ
|
συμφωνίας |
εἰς
τὴν
ὀρχήστραν,
καὶ
πύκται
|
[14, 8] |
Ἕλληνας·
μετὰ
δὲ
ταῦτα
γενομένης
|
ἀταξίας |
καταγηρασάντων
σχεδὸν
ἁπάντων
τῶν
ἀρχαίων |
[14, 6] |
ἐπίδειξις
οὐ
μόνον
τῆς
λοιπῆς
|
εὐταξίας, |
ἀλλὰ
καὶ
τῆς
τῶν
σωμάτων |
[14, 16] |
δὲ
αἱ
βάλανοι
τῶν
φοινίκων
|
οἵας |
μὲν
ἐν
τοῖς
Ἕλλησιν
ἔστιν
|
[14, 9] |
ῥᾳδίως
καταμαντεύεσθαι
τῆς
τῶν
ποιημάτων
|
διανοίας, |
γένος
αὐλοῦ
φησιν
εἶναι
τὸν |
[14, 6] |
Σικυωνίων
τυράννου
χαρίεν
καὶ
σημεῖον
|
διανοίας |
πεπαιδευμένης.
ἰδὼν
γάρ,
ὥς
φασι) |
[14, 6] |
πρὸς
γυμνασίαν
δὲ
καὶ
ὀξύτητα
|
διανοίας |
συμβάλλεται
ἡ
μουσική·
διὸ
καὶ
|
[14, 16] |
ὦ
πολυμαθέστατοι
γραμματικοί,
καὶ
ἐκ
|
ποίας |
βιβλιοθήκης
ἀνεφάνησαν
οἱ
σεμνότατοι
οὗτοι |
[14, 16] |
αὐτῶν
σίδας
δ´
ὅτι
τὰς
|
ῥοιὰς |
καλοῦσι
Βοιωτοὶ
Ἀγαθαρχίδης
ἐν
τῇ |
[14, 4] |
σύννομον
τῆς
κυφονώτου
σῶμ´
ἔχουσα
|
σηπίας, |
ξιφηφόροισι
χερσὶν
ἐξωπλισμένη
τευθίς,
μεταλλάξασα |
[14, 21] |
καὶ
τὰ
Βακχικά,
ὅσα
τε
|
Ὀλυμπιὰς |
προθύεται
οὗτος
οἶδεν.
μὴ
οὖν |
[14, 21] |
τῆς
συκῆς
ὀπῷ·
καὶ
τυρὸς
|
ὀπίας |
ἐστὶ
καὶ
Διὸς
γάλα.
ἐπεὶ |
[14, 8] |
τῆς
τοῦ
βίου
σωφροσύνης
καὶ
|
αὐστηρίας |
μετέβαινον
ἀσμένως
ἐπὶ
τὴν
μουσικήν, |
[14, 22] |
μόνα
ἅπασιν
ἀρχὴ
γέγονε
τῆς
|
σωτηρίας, |
τὸ
προσφιλοτεχνεῖν
διά
τε
τῶν |
[14, 5] |
αὐλητὰς
Φρυγίους
καὶ
δουλοπρεπεῖς
τὰς
|
προσηγορίας
|
ἔχειν·
οἷός
ἐστιν
ὁ
παρὰ |
[14, 17] |
Συρίας
καταγομένων,
ὅτι
ταύτης
τῆς
|
προσηγορίας
|
ἠξιώθησαν
ὑπὸ
τοῦ
Σεβαστοῦ
αὐτοκράτορος |
[14, 9] |
Φοινίκων
εὑρεθὲν
ταύτης
τυχεῖν
τῆς
|
προσηγορίας· |
Σῆμος
δὲ
ὁ
Δήλιος
ἐν |
[14, 9] |
θ´
ἅμα.
κλύω
δὲ
Λυδὰς
|
Βακτρίας |
τε
παρθένους
ποταμῷ
παροίκους
Ἅλυι |
[14, 9] |
εὕρημα.
διὸ
καὶ
τὰς
Λυδὰς
|
ψαλτρίας |
φησὶν
εἶναι
ὁ
Ἴων
ἐν |
[14, 7] |
πολλαὶ
γυναῖκες
ὠρχοῦντο,
ἃς
καὶ
|
μακτιστρίας |
ὀνομαζομένας
οἶδα.
(τὰ
δὲ
στασιμώτερα |
[14, 17] |
εἰπεῖν
ἔχω
τῶν
ἀπὸ
τῆς
|
Συρίας |
καταγομένων,
ὅτι
ταύτης
τῆς
προσηγορίας
|
[14, 4] |
πόλεων·
διόπερ
τῆς
δεούσης
ἔτυχε
|
τιμωρίας. |
ἐκπλεύσαντα
γὰρ
αὐτὸν
τῆς
Ἀλεξανδρείας, |
[14, 3] |
ὀρχήσεως
ηὐλεῖτο.
~(καὶ
ᾠδῆς
δὲ
|
ὀνομασίας |
καταλέγει
ὁ
Τρύφων
τάσδε·
ἱμαῖος |
[14, 19] |
αὐχμούς,
μετὰ
δὲ
τῆς
συμμέτρου
|
θερμασίας
|
καὶ
ὑδάτων
ὡραίων
ἐκτελεῖν
τὰ |
[14, 17] |
ἰσχάδας.
Θεόπομπος
δ´
Εἰρήνῃ
τὰς
|
Τιθρασίας |
ἐπαινῶν
ἰσχάδας
φησὶν
οὕτως·
μᾶζαι, |
[14, 7] |
παράληψις,
ἐπαγκωνισμός,
καλαθίσκος,
στρόβιλος.
καὶ
|
τελεσιὰς |
δ´
ἐστὶν
ὄρχησις
καλουμένη·
στρατιωτικὴ |
[14, 7] |
Περσική,
Φρύγιος
νιβατισμός,
Θρᾴκιος
κολαβρισμός,
|
τελεσιάς· |
Μακεδονικὴ
δ´
ἐστὶν
αὕτη
ὄρχησις, |
[14, 10] |
τοὺς
οἰκέτας
κατακλίναντας
μετὰ
πάσης
|
παρρησίας |
ἑστιᾶν,
διακονούντων
αὐτοῖς
τῶν
δεσποτῶν· |
[14, 10] |
ζωγάνην.
μνημονεύει
τῆς
ἑορτῆς
καὶ
|
Κτησίας |
ἐν
δευτέρῳ
Περσικῶν.
Κῷοι
δὲ
|
[14, 6] |
γέρας.
οὐ
κακῶς
δὲ
καὶ
|
Καφισίας |
ὁ
αὐλητής,
ἐπιβαλλομένου
τινὸς
τῶν |
[14, 5] |
δὲ
τούτοις
συνόδους
κοινὰς
καὶ
|
θυσίας |
ἀνδράσι
καὶ
γυναιξὶ
κατείθισαν,
ἔτι |
[14, 10] |
Θεσσαλοῖς
Πελώρια
καλεῖσθαι,
γράφων
οὕτως·
|
θυσίας |
κοινῆς
τοῖς
Πελασγοῖς
γινομένης
ἀπαγγεῖλαί |
[14, 5] |
οἱ
παλαιοὶ
οὐ
τρυφῆς
καὶ
|
περιουσίας |
χάριν,
ἀλλὰ
θεωροῦντες
τὴν
ἑκάστου |
[14, 19] |
ἔρχομαι
κἀγὼ
λέξων
ὅσα
ἐκ
|
πολυαναγνωσίας |
εὑρεῖν
ἠδυνήθην
παρὰ
τὰ
προειρημένα. |
[14, 21] |
κηρύγματι
οὐ
γὰρ
ἐδείκνυεν
ὁ
|
στιγματίας |
ὅ
τι
ἦν—
ἔφη·
ἀγνοεῖν
|
[14, 22] |
περὶ
τῆς
πολυτελείας
αὐτῶν
καὶ
|
Κριτίας |
ἐν
τῇ
Πολιτείᾳ
αὐτῶν.
ὠνομάσθη
|
[14, 6] |
τοιαύτας,
αἱ
δ´
ἐναντίαι
τὰς
|
ἐναντίας. |
ὅθεν
καὶ
τὸ
Κλεοσθένους
τοῦ |
[14, 13] |
εἰσεπέτοντο.
(ΔΙΑΚΟΝΙΟΝ.
Φερεκράτης·
ὑπὸ
τῆς
|
ἀπληστίας
|
διακόνιον
ἐπήσθι´,
ἀμφιφῶντ´
ἔχων.
ΑΜΦΙΦΩΝ |
[14, 1] |
θεοῦ
χρησμὸν
συμβάλλων
καὶ
τῆς
|
ἀρρωστίας
|
ἀπαλλαγεὶς
μεγαλωστὶ
τὴν
θεὸν
ἐτίμησεν. |
[14, 1] |
πλῆθος
δ´
ἦν
Ἀθήνησι
τῆς
|
σοφίας |
ταύτης.
ἐν
γοῦν
τῷ
Διομέων |
[14, 1] |
ἰδιώτης
ἐγένετο,
ἀποστάντος
ἐκείνου
τῆς
|
συμμαχίας. |
τὸ
δὲ
σκῶμμα
τοῦτ´
ἦν· |
[14, 6] |
μέθῃ,
τὸν
δ´
Ἀπόλλωνα
μεθ´
|
ἡσυχίας |
καὶ
τάξεως
μέλποντες.
Ἀρχίλοχος
γοῦν |
[14, 22] |
καὶ
ὁ
τρόπος
τῆς
τοιαύτης
|
εὐωχίας |
ὁμοίως
ἐλέγετο
Φιλήμων
φησὶν
ἐν |
[14, 1] |
τήτῃ
σοφῶν
ἀχάλιν´
ἔχουσι
στόματα·
|
κἀς |
ἀνδρῶν
μὲν
οὐ
τελοῦσιν
ἀριθμόν, |
[14, 15] |
οἶνον
εἰς
θυίαν
τρῖβε
τὰς
|
θρίδακας, |
εἶτα
τὸν
χυλὸν
ἐκπιέσας
σελίγνιον
|
[14, 15] |
λεγόμενος
παρὰ
Ῥωμαίοις
οὕτως
γίγνεται·
|
θρίδακας |
πλύνας
ξέσον
καὶ
ἐμβαλὼν
οἶνον |
[14, 11] |
δὲ
πῶς
ἔχεις;
{Β.
εἰρηνικῶς
|
μαλακὰς |
σφόδρα,
διας
μέλιτι
προσπαίζειν
βίαι. |
[14, 4] |
{τε}
δασὺν
ἴων
καὶ
κιττοῦ·
|
καυνάκας |
τε
περιβεβλημένοι
παρέρχονται
οἳ
μὲν |
[14, 4] |
ἄλλοι
δ´
αὐτοκαβδάλους,
οἳ
δὲ
|
φλύακας, |
ὡς
Ἰταλοί,
σοφιστὰς
δὲ
οἱ |
[14, 20] |
ἐθέλων
τὸν
δέλφακα.
Κρατῖνος
Ὀδυσσεῦσιν·
|
δέλφακας |
μεγάλους.
θηλυκῶς
δὲ
Νικοχάρης
ἔφη· |
[14, 13] |
δὲ
τὰ
κρέα
μόσχον
ἔλαβες,
|
δέλφακας, |
χοίρους,
λαγώς·
{Α.
ὡς
ἀλαζὼν |
[14, 7] |
προίενται
δὲ
ἐπ´
ἀλλήλους
καὶ
|
νάρθηκας |
καὶ
λαμπάδας
φέρουσιν
ὀρχοῦνταί
τε |
[14, 22] |
Σικυώνιος,
ἢ
Ζωπυρῖνος.
{Α.
αὐτὸς
|
εὕρηκας |
δὲ
τί;
{Α.
τὰ
μέγιστα. |
[14, 4] |
εἶπεν
Εὐβούλου·
τί,
ὦ
πόνηρ´,
|
ἕστηκας |
ἐν
πύλαις
ἔτι,
ἀλλ´
οὐ |
[14, 9] |
νυκτερίν´
εὗρε
μοιχοῖς
ἀείσματ´
ἐκκαλεῖσθαι
|
γυναῖκας |
ἔχοντας
ἰαμβύκην
τε
καὶ
τρίγωνον. |
[14, 4] |
ἔξω
κόσμου,
ὑποκρινόμενος
ποτὲ
μὲν
|
γυναῖκας
|
{καὶ}
μοιχοὺς
καὶ
μαστροπούς,
ποτὲ |
[14, 9] |
κλύω
μὲν
Ἀσιάδος
μιτρηφόρους
Κυβέλας
|
γυναῖκας, |
παῖδας
ὀλβίων
Φρυγῶν,
τυπάνοισι
καὶ |
[14, 22] |
Κλείδημος
φῦλον
ἀποφαίνει
μαγείρων
ἐχόντων
|
δημιουργικὰς
|
τιμάς,
οἷς
καὶ
τὸ
πλῆθος |
[14, 5] |
ἐποιήσαντο,
εἰς
ἅς
ποτε
πόλεις
|
Ἀρκαδικὰς |
κατὰ
τὴν
δίοδον
εἰσῆλθον,
οἱ |
[14, 13] |
μὲν
ἄρτους,
μᾶζαν,
ἀθάρην,
ἄλφιτα,
|
κόλλικας, |
ὀβελίαν,
μελιτοῦτταν,
ἐπιχύτους,
πτισάνην,
πλακοῦντας, |
[14, 4] |
πολλάκις
δὲ
οἱ
μαγῳδοὶ
καὶ
|
κωμικὰς |
ὑποθέσεις
λαβόντες
ὑπεκρίθησαν
κατὰ
τὴν |
[14, 9] |
ς´
ἀγωνιούμενον,
ἵνα
καὶ
σὺ
|
νικᾷς |
τοὺς
σοφιστάς,
ὦ
φίλε.
(ὁ |
[14, 5] |
ἄνθρωποι·
διὸ
καὶ
κατὰ
τὰς
|
ἐθνικὰς |
διαστάσεις
πλεῖστον
ἀλλήλων
διαφέρομεν
ἤθεσι |
[14, 19] |
Ἡλίου
μέν
φασι
γίνεσθαι
πόλει
|
φοίνικας, |
ἐν
Ἀθήναις
δὲ
γλαῦκας.
ἡ |
[14, 17] |
τερπόμεναι,
ἱερόδακρυν
λίβανον
εὐώδεις
τε
|
φοίνικας |
κασίαν
τε
ματεῦσαι,
τέρενα
Σύρια |
[14, 17] |
ἑταίρου
ὄντος
αὐτῷ
καὶ
πέμποντος
|
φοίνικας |
συνεχῶς.
τῶν
ἀπὸ
τοῦ
περιπάτου |
[14, 17] |
ὁ
Μήλιος
ἐν
ταῖς
Δαναίσιν
|
φοίνικας |
τὸν
καρπὸν
οὕτως
ὀνομάζει
τὸν
|
[14, 17] |
ἐν
τοῖς
λοιποῖς
τραγήμασιν
ἰσχάδας
|
Ἀττικάς, |
ἐρωτῆσαι
ποταπαὶ
εἶεν.
ἐπεὶ
δὲ |
[14, 17] |
ἐν
δὲ
ταῖς
ἰσχάσι
τὰς
|
Ἀττικὰς |
τῶν
ἄλλων
πολὺ
προέχειν.
κἀν |
[14, 9] |
φασιν
παρ´
Ἐλευθερναίοις
κιθαρίσαι
τὰς
|
ἐρωτικὰς |
ᾠδὰς
Ἀμήτορα
τὸν
Ἐλευθερναῖον,
οὗ |
[14, 19] |
πόλει
φοίνικας,
ἐν
Ἀθήναις
δὲ
|
γλαῦκας. |
ἡ
Κύπρος
ἔχει
πελείας
διαφόρους, |
[14, 9] |
γάρ,
φησί,
τοὺς
ἰάμβους
ᾖδον
|
ἰαμβύκας |
ἐκάλουν·
ἐν
οἷς
δὲ
παρελογίζοντο |
[14, 8] |
ἐκ
θαλάσσης
Ἀρχιμήδην,
τὰς
δὲ
|
σαμβύκας
|
ῥαπιζομένας
ὥσπερ
ἐκ
πότου
μετ´ |
[14, 22] |
καὶ
μιστύλλοντες,
ἔτι
δ´
οἰνοχοοῦντες.
|
Κήρυκας |
δ´
αὐτοὺς
ἀπὸ
τοῦ
κρείττονος |
[14, 22] |
Ἕκτωρ
δὲ
προτὶ
ἄστυ
δύο
|
κήρυκας |
ἔπεμπε
καρπαλίμως
ἄρνας
τε
φέρειν |
[14, 22] |
σπλάγχνα
τοῖς
θεοῖσιν
ὀπτῶσιν
φλογὶ
|
ἅλας |
οὐ
προσάγοντες·
οὐ
γὰρ
ἦσαν |
[14, 22] |
ἤρες´
αὐτοῖς
ὕστερον,
καὶ
τοὺς
|
ἅλας
|
προσάγουσιν
ἤδη,
τῶν
ἱερῶν
γεγραμμένων
|
[14, 11] |
εἴ
τις
ἐγχέοι.
{Α.
πρὸς
|
ἀμυγδάλας |
δὲ
πῶς
ἔχεις;
{Β.
εἰρηνικῶς |
[14, 16] |
τούτων·
μετ´
ἄριστον
γὰρ
ὡς
|
ἀμυγδάλας |
ἐγὼ
παρέθηκα
καὶ
τῶν
ῥοιδίων |
[14, 18] |
τὸν
εἰς
Φερεκράτην
ἀναφερόμενόν
φησιν·
|
ἀμυγδάλας |
καὶ
μῆλα
καὶ
μιμαίκυλα
καὶ |
[14, 6] |
ἐζήτουν
γὰρ
κἀν
ταύτῃ
κινήσεις
|
καλὰς |
καὶ
ἐλευθερίους,
ἐν
τῷ
εὖ |
[14, 3] |
κριθῶν
αὐτὰ
καθ´
αὑτὰ
προσηγόρευον
|
ἀμάλας· |
συναθροισθέντα
δὲ
καὶ
ἐκ
πολλῶν |
[14, 16] |
ὡς
Ἕρμιππος
ἐν
Στρατιώταις·
οἴμοι
|
τάλας, |
δάκνει,
δάκνει,
ἀπεσθίει
μου
τὴν |
[14, 9] |
καίτοι
κλύω
μὲν
Ἀσιάδος
μιτρηφόρους
|
Κυβέλας |
γυναῖκας,
παῖδας
ὀλβίων
Φρυγῶν,
τυπάνοισι |
[14, 19] |
μεῖζον
ἢ
ὄρνις
ἔχει.
τράχηλος
|
μέλας, |
παχύτερος
καὶ
βραχύτερος
τῶν
ὀρνίθων. |
[14, 9] |
ἐν
δείπνοισι
Λυδῶν
ψαλμὸν
ἀντίφθογγον
|
ὑψηλᾶς |
ἀκούων
πηκτίδος.
πηκτὶς
δὲ
καὶ |
[14, 5] |
τοῖς
ἐπινοεῖν
δυναμένοις.
διόπερ
καὶ
|
Ἀναξίλας |
ἐν
Ὑακίνθῳ
φησίν·
ἡ
μουσικὴ |
[14, 19] |
ἐξὸν
τοσουτουὶ
δύ´
ἀγάλματ´
ἀγοράσαι.
|
Ἀναξίλας |
Ὀρνιθοκόμοις·
καὶ
πρὸς
ἐπὶ
τούτοις |
[14, 14] |
ἠρίστησα
μὲν
ἰτρίου
λεπτοῦ
μικρὸν〉
|
ἀποκλάς, |
οἴνου
δ´
ἐξέπιον
κάδον.
Ἀριστοφάνης |
[14, 1] |
Πηνελόπης
ζῇ.
(ὅτι
δὲ
καὶ
|
Σύλλας |
ὁ
Ῥωμαίων
στρατηγὸς
φιλόγελως
ἦν |
[14, 7] |
Βακχυλίδης·
οὐχ
ἕδρας
ἔργον
οὐδ´
|
ἀμβολᾶς. |
καὶ
Πίνδαρος
δέ
φησιν·
Λάκαινα |
[14, 15] |
γίνεται.
λούκουντλοι,
ἀργυροτρύφημα,
λίβος,
κίρκλος
|
λιξόλας, |
κλουστροπλακοῦς.
γίνεται
δέ,
φησί,
καὶ |
[14, 18] |
ὑπὸ
τοῦ
ἡλίου
γλυκαίνεσθαι
τὰς
|
σταφυλάς. |
οἴδασιν
δὲ
οἱ
πρὸ
ἡμῶν |
[14, 18] |
ὀγδόῳ
Νόμων
καὶ
βότρυς
καὶ
|
σταφυλὰς
|
ὀνομάζει
διὰ
τούτων·
ὃς
ἂν |
[14, 13] |
δ´
ἀντιπαρατεταγμένη
κρεᾴδι´
ὀπτᾷ
καὶ
|
κίχλας. |
Εὐάγγελος
δὲ
Ἀνακαλυπτομένῃ·
τέτταρας
τραπέζας |
[14, 12] |
παρέχειν,
ἄμητας
καὶ
λαγῷα
καὶ
|
κίχλας. |
τούτοισι
χαίρω,
τοῖς
δὲ
κεκαρυκευμένοις
|
[14, 11] |
μύρῳ
σε
χρίσω
πάμπαν
εὐόσμῳ
|
δέμας. |
{Β.
ὕδωρ
δὲ
νῖψαι
χεῖρας |
[14, 8] |
αἴολον
ὄφιν.
καλὴ
Κασσιέπεια
θεοῖς
|
δέμας |
ἐοικυῖα.
τοῦ
φέρον
ἐμπλήσας
ἀσκὸν |
[14, 2] |
ὀλεσισιαλοκάλαμον,
λαλοβαρύοπα
μελορυθμοβάταν
θῶπα
τρυπάνῳ
|
δέμας |
πεπλασμένον.
ἢν
ἰδού·
ἅδε
σοι |
[14, 22] |
μόνον
τὰ
προειρημένα
ἀλλὰ
καὶ
|
ἡμᾶς, |
ἄλλος
ἐπεισῆλθεν
τὴν
ματτύην
κομίζων. |
[14, 22] |
τοῦ
θηριώδους
καὶ
παρασπόνδου
βίου
|
ἡμᾶς |
γὰρ
ἀπολύσασα
καὶ
τῆς
δυσχεροῦς
|
[14, 7] |
Ἀντιγενείδου
εἰπόντος.
καίτοι
οἱ
καθ´
|
ἡμᾶς
|
γε
τέλος
ποιοῦνται
τῆς
τέχνης |
[14, 4] |
πάσχειν,
ἐάν
τι
καὶ
παθεῖν
|
ἡμᾶς |
δέῃ.
καὶ
ὃς
πάνυ
ἐμμελέστατα |
[14, 2] |
κοινωνίας,
ἐπεὶ
πολλάκις
καὶ
αὐτὴ
|
ἡμᾶς |
ἡ
συναυλία
ἔθελγεν‘
Ἔφιππος
ἐν |
[14, 4] |
τε
τὴν
κιθάραν
εἰς
τοσοῦτον
|
ἡμᾶς |
ἧσεν
ὡς
πάντας
θαυμάζειν
τήν |
[14, 4] |
τὰ
περὶ
Ἀμοιβέως
τοῦ
καθ´
|
ἡμᾶς
|
κιθαρῳδοῦ,
ἀνδρὸς
τεχνίτου
κατὰ
νόμους |
[14, 7] |
ἐτῶν
πυρριχίζειν.
ἡ
δὲ
καθ´
|
ἡμᾶς
|
πυρρίχη
Διονυσιακή
τις
εἶναι
δοκεῖ, |
[14, 22] |
φῦλον
ἀποφαίνει
μαγείρων
ἐχόντων
δημιουργικὰς
|
τιμάς, |
οἷς
καὶ
τὸ
πλῆθος
ἐνεργεῖν |
[14, 19] |
φησίν·
αὐτίκα
δ´
ἥρπασε
τεμάχη
|
θερμάς |
τε
κάπρου
φλογίδας
ἔβρυχέ
τε |
[14, 18] |
μὲν
νʹ
ὀφειλέτω
τῷ
Διονύσῳ
|
δραχμάς, |
ἐὰν
ἐκ
τῶν
αὑτοῦ
δρέπῃ, |
[14, 5] |
καὶ
τοὺς
θυμοειδεῖς
καὶ
τὰς
|
γνώμας |
διαφόρους
καταπραύνει.
Κλεινίας
γοῦν
ὁ |
[14, 16] |
Σικυώνιον
τὸν
Κανόνα
καὶ
τὰς
|
Γνώμας |
πεποιηκέναι
φησίν.
ὁμοίως
δὲ
ἱστορεῖ |
[14, 14] |
μέλαινα,
πάντα
δ´
ἀφθόνως
πάρα.
|
ΚΡΙΒΑΝΑΣ |
πλακοῦντάς
τινας
ὀνομαστικῶς
Ἀπολλόδωρος
παρ´ |
[14, 5] |
κατὰ
νόμον
τοὺς
ὕμνους
καὶ
|
παιᾶνας, |
οἷς
ἕκαστοι
κατὰ
τὰ
πάτρια |
[14, 15] |
πάλιν
τρίψας
ἕλκυσον
λάγανον
καὶ
|
λειάνας |
ἐκτεμὼν
κατάτεμνε
καὶ
ἕψε
εἰς |
[14, 20] |
καὶ
διφθέραν
περιβεβλῆσθαι
πληγάς
τε
|
τεταγμένας |
λαμβάνειν
κατ´
ἐνιαυτὸν
ἀδικήματος
χωρίς, |
[14, 16] |
εἶδές
ποτε
πίνουσιν
ἀνθρώποις
ἀπίους
|
παρακειμένας
|
ἐν
ὕδατι;
{Β.
πολλοῖς
πολλάκις |
[14, 7] |
γυναῖκες
ὠρχοῦντο,
ἃς
καὶ
μακτιστρίας
|
ὀνομαζομένας |
οἶδα.
(τὰ
δὲ
στασιμώτερα
καὶ |
[14, 8] |
θαλάσσης
Ἀρχιμήδην,
τὰς
δὲ
σαμβύκας
|
ῥαπιζομένας |
ὥσπερ
ἐκ
πότου
μετ´
αἰσχύνης |
[14, 14] |
ὁ
ποιήσας
τὰς
εἰς
αὐτὸν
|
ἀναφερομένας |
κωμῳδίας
ἐν
Διονύσῳ
δευτέρῳ·
ταγηνίας |
[14, 18] |
καὶ
ἐπεμβολάδας
ἀπίους
ὀνομάζει
τὰς
|
ἐγκεκεντρισμένας. |
Δημοσθένης
ἐν
τῷ
ὑπὲρ
Κτησιφῶντος· |
[14, 17] |
νόμιμον
πωλεῖσθαι.
ὅτι
δὲ
καὶ
|
πεφωσμένας |
ἰσχάδας
ἤσθιον
Φερεκράτης
δείκνυσιν
ἐν |
[14, 16] |
κρατίστας
κατὰ
τὰς
ἐν
Ἰωνίᾳ
|
καλουμένας |
ἁμαμηλίδας·
εἰσὶ
γὰρ
ἀπύρηνοί
τε |
[14, 17] |
χελιδονείοις
ἰσχάσιν
ἀντιπαρατιθεῖσα
τὰς
Βρυγινδαρίδας
|
καλουμένας, |
τῷ
μὲν
ὀνόματι
βαρβαριζούσας,
ταῖς |
[14, 1] |
Λαπίθας
ἐλθόνθ´.
ὃ
δ´
ἐπεὶ
|
φρένας |
ἄασεν
οἴνῳ,
μαινόμενος
κάκ´
ἔρεξε |
[14, 6] |
μέλος
οἶδα
διθύραμβον,
οἴνῳ
συγκεραυνωθεὶς
|
φρένας. |
καὶ
Ἐπίχαρμος
δ´
ἐν
Φιλοκτήτῃ |
[14, 17] |
θεραπεύουσιν.
τῶν
γὰρ
φοινίκων
οὓς
|
ἔρσενας |
καλέουσι,
τούτων
τὸν
καρπὸν
περιδέουσι |
[14, 2] |
τὴν
αὐλητικὴν
εἰρηκέναι
περὶ
τῆς
|
Ἀθηνᾶς· |
ἁ
μὲν
Ἀθάνα
τὤργαν´
ἔρριψέν |
[14, 2] |
δὲ
λόγος
ἐστὶ
περὶ
τῆς
|
Ἀθηνᾶς— |
ὃν
σοφὸν
σοφὰν
λαβοῦσαν
οὐκ |
[14, 17] |
αὐτὸν
ὑπομνήσῃ
τῆς
ἐπὶ
τὰς
|
Ἀθήνας |
στρατείας.
Ἄλεξις
δ´
ἐν
Κυβερνήτῃ
|
[14, 8] |
τὸ
μὲν
παλαιὸν
φιλομουσεῖν
τοὺς
|
Ἕλληνας· |
μετὰ
δὲ
ταῦτα
γενομένης
ἀταξίας |
[14, 5] |
οὖν
τὰς
ἁρμονίας
ταύτας
τοὺς
|
Ἕλληνας |
παρὰ
τούτων.
διὸ
καὶ
Τελέστης |
[14, 17] |
ἀπορρείῃ
ὁ
καρπὸς
τοῦ
φοίνικος.
|
ψῆνας |
γὰρ
δὴ
φορέουσιν
ἐν
τῷ |
[14, 17] |
ἐκείνοις
βαρβάροις
χύτρας
καλοῦσι
τὰς
|
μελαίνας |
ἰσχάδας.
οἶδα
δὲ
καὶ
Πάμφιλον |
[14, 17] |
ὠνομασμένον·
χελιδονίας
δὲ
καλεῖσθαι
τὰς
|
ἐρυθρομελαίνας |
ἰσχάδας.
Θεόπομπος
δ´
Εἰρήνῃ
τὰς |
[14, 19] |
παρὰ
Μενάνδρῳ
ἐν
Παλλακῇ·
μικρὸν
|
ἐπιμείνας |
προστρέχει,
ἠγόρακά
σοι
περιστέρια
ταδί〉 |
[14, 9] |
τὴν
ψιλοκιθαριστικήν,
μακροὺς
τοὺς
τόνους
|
ἐντείνας |
καὶ
τὴν
φωνὴν
εὔογκον
ποιήσας, |
[14, 4] |
μεθυόντων
ἔχουσιν
καὶ
ἐστεφάνωνται,
χειρῖδας
|
ἀνθινὰς |
ἔχοντες·
χιτῶσι
δὲ
χρῶνται
μεσολεύκοις |
[14, 12] |
καὶ
μελίπακτα
τετυγμέν´
ἄφθονα
σασαμόφωκτα.
|
τυρακίνας |
τε
γάλακτι
καὶ
μέλι
συγκατάφυρτος |
[14, 13] |
ὥς
φησιν
Φιλητᾶς
ἐν
Ἀτάκτοις.
|
ΓΛΥΚΙΝΑΣ |
ὁ
διὰ
γλυκέος
οἴνου
καὶ |
[14, 16] |
καὶ
πιεῖν
ὕδωρ
διπλάσιον
χλιαρόν,
|
ἡμίνας |
δύο.
τὰ
δὲ
ψευδεπιχάρμεια
ταῦτα |
[14, 12] |
κότταβοί
τε
λόγοι
τ´
ἐπὶ
|
κοινᾶς· |
ἔνθα
τι
καινὸν
ἐλέχθη
κομψὸν |
[14, 5] |
χρώμασιν.
πρὸς
δὲ
τούτοις
συνόδους
|
κοινὰς |
καὶ
θυσίας
ἀνδράσι
καὶ
γυναιξὶ |
[14, 12] |
γχομαγὴς
τοξαι
σελαιο
ξανθεπιπαγκα
πύρωτος
|
χοιρίνας· |
ἅδεα
δ´
ἐν
κύκλῳ
τ´ |
[14, 1] |
φασὶ
στενωπὸν
εἰς
μέσον
στῆσαί
|
τινας
|
ἀγκαλίδας
ἔχοντας,
ὥστε
μὴ
παρελθεῖν |
[14, 9] |
κρεμβαλίζουσι.
Δίδυμος
δέ
φησιν
εἰωθέναι
|
τινὰς |
ἀντὶ
τῆς
λύρας
κογχύλια
καὶ |
[14, 7] |
οἱ
παῖδες
πάντες,
ἐρρύθμους
φοράς
|
τινας |
ἀποτελοῦντες
καὶ
σχήματά
τινα
τῶν
|
[14, 2] |
μισθοφόρων
κατεχόντων
τὰς
ὀρχήστρας
ἀγανακτεῖν
|
τινας |
ἐπὶ
τῷ
τοὺς
αὐλητὰς
μὴ |
[14, 1] |
ὄντας
παρὰ
τῷ
Λυσιμάχῳ,
καί
|
τινας |
ἑτέρους
τῶν
φίλων·
παρὰ
δ´ |
[14, 3] |
ἐν
ταῖς
δείξεσι
τῶν
Σιμωνίδου
|
τινὰς
|
ἰάμβων
ὑποκρίνεσθαι.
τοὺς
δ´
Ἐμπεδοκλέους |
[14, 16] |
ἠλέκτρου
οὐδὲν
διέφερεν·
τὰς
δέ
|
τινας |
ξηραίνοντες
τραγήματα
παρετίθεντο.
καὶ
ἦν
|
[14, 14] |
τὰ
ἀποθραυόμενα
ψωθία
καλεῖσθαι,
ἃ
|
τινὰς |
ὀνομάζειν
ἀτταράγους.
ΙΤΡΙΟΝ
πεμμάτιον
λεπτὸν |
[14, 14] |
δ´
ἀφθόνως
πάρα.
ΚΡΙΒΑΝΑΣ
πλακοῦντάς
|
τινας |
ὀνομαστικῶς
Ἀπολλόδωρος
παρ´
Ἀλκμᾶνι.
ὁμοίως |
[14, 4] |
ἐν
εὐτελεῖ
τῇ
λέξει
κλέπτοντάς
|
τινας |
ὀπώραν
ἢ
ξενικὸν
ἰατρὸν
τοιαυτὶ |
[14, 12] |
ὅς´
εἴχομεν·
καὶ
γὰρ
παραμασύντας
|
τινὰς |
παραβόσκομεν.
καὶ
ἐν
Κύδωνι
(καὶ |
[14, 7] |
τοῖς
πολλοῖς
εὐδοκιμήσαντος.
οἶδα
δέ
|
τινας |
τοῦθ´
ἱστορήσαντας
ὡς
Ἀντιγενείδου
εἰπόντος. |
[14, 14] |
ΚΟΤΥΛΙΣΚΟΙ.
Ἡρακλέων
ὁ
Ἐφέσιος
πλακοῦντάς
|
τινάς |
φησιν
οὕτω
καλεῖσθαι
τοὺς
ἐκ |
[14, 2] |
πνεύματος
εὔπτερον
αὔραν
ἀμφιπλέκων
καλάμοις.
|
(Πρατίνας |
δὲ
ὁ
Φλιάσιος
αὐλητῶν
καὶ |
[14, 5] |
τὴν
ἁρμονίαν
ὁ
Λᾶσος.
καὶ
|
Πρατίνας
|
δέ
πού
φησι·
μήτε
σύντονον |
[14, 2] |
τῶν
ταῦτα
ποιούντων
θυμὸν
ὁ
|
Πρατίνας |
ἐμφανίζει
διὰ
τοῦδε
τοῦ
Ὑπορχήματος· |
[14, 8] |
εἰσὶ
καὶ
ἀκριβεῖς.
ὅθεν
καὶ
|
Πρατίνας |
φησί·
Λάκων
ὁ
τέττιξ
εὔτυκος |
[14, 18] |
παραλαβὼν
ἀκράτῳ
κροῦε
καὶ
δίδου
|
πυκνὰς
|
καὶ
βότρυς
τρώγειν
ἀνάγκαζ´
αὐτὸν |
[14, 18] |
ἐξ
ἄλλων,
δύο
μέρη
τῆς
|
μνᾶς. |
ὃς
δ´
ἂν
τὴν
γενναίαν |
[14, 2] |
λέγει·
ἃν
συνεριθοτάτον
Βρομίῳ
παρέδωκε,
|
σεμνᾶς
|
δαίμονος
ἀερόεν
πνεῦμ´
αἰολοπτερύγων
σὺν |
[14, 12] |
καὶ
ἀργοὺς
ἔχειν
μηδέποτε
τὰς
|
σιαγόνας. |
καὶ
ἐν
Ὁμοίᾳ—
τὸ
δ´ |
[14, 22] |
ὡς
πολὺ
δὲ
διὰ
τὰς
|
ἡδονὰς |
ἃς
νῦν
λέγω
ἀπεῖχ´
ἕκαστος |
[14, 16] |
μήκωνος
εὗρε
κοπτὰς
ἢ
κνηκοπύρους
|
ἡδονὰς |
τραγημάτων
ἔμιξεν;
ἀπέχεις,
ὦ
καλέ |
[14, 4] |
τὰ
σῦκα,
κωτιλάδας
δὲ
τὰς
|
χελιδόνας, |
τὴν
ἔνθεσιν
δ´
ἄκολον,
τὸ |
[14, 1] |
πολλοὶ
λέγουσιν
ἀπὸ
τοῦ
τοὺς
|
πλείονας |
ἀκράτου
σπῶντας
θορυβώδεις
γίνεσθαι·
οἶνός |
[14, 16] |
καὶ
πεύκης
οὐθέν
τι
μεῖον,
|
ἀκρεμόνας |
δὲ
ἔχει
θαμέας
καὶ
δολιχοὺς |
[14, 22] |
ὃ
δὲ
τὴν
γλῶτταν
εἰς
|
ἀσχήμονας
|
ἐπιθυμίας
ἔνιά
τε
τῶν
ἡδυσμάτων, |
[14, 11] |
φησιτὸ
παλαιὸν
πρὶν
εἰσελθεῖν
τοὺς
|
δαιτυμόνας, |
ἐπὶ
τῶν
τραπεζῶν
κεῖσθαι
τὴν |
[14, 11] |
μὲν
παλαιὸν
πρὶν
εἰσελθεῖν
τοὺς
|
δαιτυμόνας
|
ἐπὶ
τῶν
τραπεζῶν
κεῖσθαι
τὴν |
[14, 22] |
ἄστυ
δύο
κήρυκας
ἔπεμπε
καρπαλίμως
|
ἄρνας |
τε
φέρειν
Πρίαμόν
τε
καλέσσαι. |
[14, 15] |
παρὰ
Ῥωμαίοις
οὕτως
γίγνεται·
θρίδακας
|
πλύνας |
ξέσον
καὶ
ἐμβαλὼν
οἶνον
εἰς |
[14, 15] |
δὲ
μέλαν
διὰ
τὴν
μήκωνα.
|
διαπλατύνας |
ποίησον
τετράγωνον.
εἶτα
σήσαμον
λευκὸν
|
[14, 12] |
ἀράχνας
ἐναλιγκίοισι
πέπλοις
συγκαλύπτων
ὄψιν
|
αἰσχύνας |
ὕπο,
μὴ
κατίδῃ
τις
μηλογενὲς |
[14, 12] |
βροτοῖς,
λευκὸς
μυελὸς
γλυκερός,
λεπτοῖς
|
ἀράχνας |
ἐναλιγκίοισι
πέπλοις
συγκαλύπτων
ὄψιν
αἰσχύνας |
[14, 2] |
Ἑλλάδα
μουσοπόλων
σοφᾶς
ἐπίφθονον
βροτοῖς
|
τέχνας |
ὄνειδος.
μετὰ
ταῦτα
δὲ
ἐγκωμιάζων |
[14, 1] |
Ἰλλυριῶν
βασιλέα
σὺν
τοῖς
τέκνοις,
|
ἀγῶνας |
ἐπιτελῶν
τοὺς
ἐπινικίους
ἐν
τῇ |
[14, 5] |
μὲν
{οὖν}
παῖδες
τοὺς
παιδικοὺς
|
ἀγῶνας, |
οἱ
δὲ
νεανίσκοι
τοὺς
τῶν |
[14, 5] |
γενέσθαι
Ἑλλήνων
γένη,
Δωριεῖς,
Αἰολεῖς,
|
Ἴωνας. |
οὐ
μικρᾶς
οὖν
οὔσης
διαφορᾶς |
[14, 14] |
φάσκων
αὐτούς,
χρῆσθαι
δ´
αὐτοῖς
|
Λάκωνας |
πρὸς
τὰς
τῶν
γυναικῶν
ἑστιάσεις, |
[14, 9] |
τοῦ
ἐν
Δήλῳ
φοίνικος
τοὺς
|
ἀγκῶνας |
αὐτοῦ
ἐξειργάσθαι.
τῇ
σαμβύκῃ
πρώτην |
[14, 4] |
ὅτι
δὲ
καινουργοῦσιν
κατὰ
τὰς
|
φωνὰς |
οἱ
Θηβαῖοι
Στράττις
ἐπιδείκνυσιν
ἐν |
[14, 1] |
ἐν
τοῖς
Αἰγυπτιακοῖς,
οὐδὲν
αὐτῷ
|
συμπράξας |
ἐποίησεν
ἐκπεσόντα
τῆς
ἀρχῆς
φυγεῖν |
[14, 6] |
αὐλεῖν
μέγα
καὶ
τοῦτο
μελετῶντος,
|
πατάξας |
εἶπεν
οὐκ
ἐν
τῷ
μεγάλῳ |
[14, 20] |
Θασίων
δότε,
φησί,
φέροντες
ἐκείνοις,
|
δείξας |
αὐτοῖς
τοὺς
εἵλωτας,
εἰπὼν
ὅτι |
[14, 16] |
ἀριστερᾶς
μεταλαβὼν
κεκρυμμένην
ῥόαν
καὶ
|
δείξας |
ἤρετο
τί
καλοῦσι
τοῦτο.
τῶν |
[14, 15] |
εἰς
θυίαν
καθαρὰν
τρῖψον
ἐπιμελῶς·
|
συμμίξας |
τε
τὴν
ὀπώραν
μάλαξον
μέλιτι |
[14, 15] |
ἔτι
δὲ
μήκων,
ἃ
{ὃν}
|
φρύξας |
θεράπευσον
καλῶς
καὶ
εἰς
θυίαν |
[14, 16] |
ἐν
Ἀναγύρῳ·
πλὴν
ἀλεύρου
καὶ
|
ῥόας. |
καὶ
ἐν
Γηρυτάδῃ.
Ἕρμιππος
δ´ |
[14, 16] |
σκληροκόκκων.
Ἐπίλυκος
Κωραλίσκῳ·
μῆλα
καὶ
|
ῥόας |
λέγεις.
Ἄλεξις
Μνηστῆρσιν·
ῥόαν
γὰρ |
[14, 22] |
καὶ
σταφίδι
ἢ
μέλιτι
καὶ
|
ῥόας |
ὀξείας
κόκκοις.
εἶναι
δέ
σοι |
[14, 16] |
ἤδη
τεθέασαι
κόκκον
ἐν
χιόνι
|
ῥόας; |
(ῥοίδιον
μέντοι
ὡς
βοίδιον
τὸ |
[14, 16] |
Ποσειδώνιος
δὲ
ὁ
ἀπὸ
τῆς
|
στοᾶς |
ἐν
τῇ
τρίτῃ
τῶν
Ἱστοριῶν |
[14, 20] |
ἐγνωκέναι
Ποσειδώνιον
τὸν
ἀπὸ
τῆς
|
στοᾶς |
φιλόσοφον,
οὗ
πολλάκις
ἐμεμνήμεθα
συγγενομένου |
[14, 7] |
ἐκινήθησαν
αἱ
καλούμεναι
πυρρίχαι
καὶ
|
πᾶς |
ὁ
τοιοῦτος
τρόπος
τῆς
ὀρχήσεως· |
[14, 9] |
οὕτως
καὶ
τῆς
κιθαρῳδίας
πρῶτος
|
Οἰνώπας· |
ὃν
ἐζήλωσαν
Πολύευκτός
τε
ὁ |
[14, 15] |
καὶ
ὅταν
σοὶ
δόξῃ
πεπηγέναι,
|
ἄρας |
τὸ
σκεῦος
μετάβαλε
εἰς
ἀργύρωμα, |
[14, 8] |
καλουμένης,
πότερον
αὐλῶν
εἶδος
ἢ
|
κιθάρας |
ἐστίν.
ὁ
μὲν
γὰρ
ἥδιστος |
[14, 6] |
ἕκτῃ
τῶν
Ἱστοριῶν
Γέται,
φησί,
|
κιθάρας |
ἔχοντες
καὶ
κιθαρίζοντες
τὰς
ἐπικηρυκείας
|
[14, 6] |
ἐπικηρυκείας
ποιοῦνται
μετ´
αὐλῶν
καὶ
|
κιθάρας, |
καταπραύνοντες
τῶν
ἐναντίων
τὰς
ψυχάς. |
[14, 9] |
ἔσχεν,
τὴν
δὲ
χρῆσιν
τριπλῆς
|
κιθάρας |
παρείχετο.
τῶν
γὰρ
ποδῶν
ἑστώτων |
[14, 9] |
Γνησίππου
τινὸς
μνημονεύει
παιγνιαγράφου
τῆς
|
ἱλαρᾶς |
μούσης,
λέγων
οὕτως·
ταῦτ´
οὐ |
[14, 13] |
καὶ
κίχλας.
Εὐάγγελος
δὲ
Ἀνακαλυπτομένῃ·
|
τέτταρας |
τραπέζας
τῶν
γυναικῶν
εἶπά
σοι, |
[14, 2] |
δευτέρῳ
Ὀνομασιῶν,
αἵδε·
κῶμος,
βουκολισμός,
|
γίγγρας, |
τετράκωμος,
ἐπίφαλλος,
χορεῖος,
καλλίνικος,
πολεμικόν, |
[14, 7] |
φησὶ
γοῦν
ὁ
Βακχυλίδης·
οὐχ
|
ἕδρας |
ἔργον
οὐδ´
ἀμβολᾶς.
καὶ
Πίνδαρος |
[14, 6] |
τε
καὶ
ἐν
Μώσαις
ἐδίδασκον
|
ἄνδρας· |
ὁ
δ´
αὐλητὰς
ἦν
Ἄνακος |
[14, 6] |
ταῖς
Σικυῶνι
καλὸν
τοῦτ´
ἀπέκειτο
|
γέρας. |
οὐ
κακῶς
δὲ
καὶ
Καφισίας |
[14, 21] |
Κῷος
ἐν
τῷ
τρίτῳ
τῆς
|
Ἱερᾶς |
Ἀναγραφῆς
τοῦθ´
ἱστορεῖ,
ὡς
Σιδωνίων |
[14, 2] |
μὲν
Ἀθάνα
τὤργαν´
ἔρριψέν
θ´
|
ἱερᾶς |
ἀπὸ
χειρὸς
εἶπέ
τ´
ἔρρετ´ |
[14, 18] |
χωρίοις
εἴτε
καὶ
ἐν
ἄλλων,
|
ἱερὰς |
μὲν
νʹ
ὀφειλέτω
τῷ
Διονύσῳ |
[14, 12] |
δευτέρας,
ἀθάνατοι
δέ
τ´
Ἀμαλθείας
|
κέρας. |
ταῖσιν
δὲ
μέσσαις
ἐγκαθιδρύθη
μέγα |
[14, 1] |
φησίν·
εἰ
τοῖς
μεθυσκομένοις
ἑκάστης
|
ἡμέρας
|
ἀλγεῖν
συνέβαινε
τὴν
κεφαλὴν
πρὸ |
[14, 9] |
πρὸς
τὸν
Ἀργᾶν
οὗτος;
{Α.
|
ἡμέρας |
δρόμῳ
κρείττων.
καὶ
Ἀναξανδρίδης
ἐν |
[14, 4] |
ἐξέλθοι
ᾀσόμενος,
τάλαντον
Ἀττικὸν
τῆς
|
ἡμέρας |
λαμβάνειν.
~(περὶ
δὲ
μουσικῆς
τῶν |
[14, 1] |
γε‘
ἔφη.
(ἐπεὶ
δὲ
ἑκάστης
|
ἡμέρας |
μετὰ
τοὺς
παρ´
ἡμῶν
καινοὺς |
[14, 10] |
Σάκαια
προσαγορευομένην
ἐν
Βαβυλῶνι
ἐπὶ
|
ἡμέρας |
πέντε,
ἐν
αἷς
ἔθος
εἶναι |
[14, 13] |
κάνδυλον
ᾠά
τ´,
ἀμύλιον
τὸ
|
πέρας, |
ὕψος
τῆς
τραπέζης
πήχεων
ἔσται |
[14, 16] |
Ἐπαμινώνδας
δικαιολογούμενος
ἐξαίφνης
ἐκ
τῆς
|
ἀριστερᾶς |
μεταλαβὼν
κεκρυμμένην
ῥόαν
καὶ
δείξας |
[14, 12] |
τὰς
ἐφήμεροι
καλέοντι
{νῦν}
τραπέζας
|
δευτέρας, |
ἀθάνατοι
δέ
τ´
Ἀμαλθείας
κέρας. |
[14, 14] |
τὸν
καινὸν
ἀνταγωνιστὴν
ἐπὶ
τῆς
|
δευτέρας |
εἰσάγουσι
τραπέζης
ἐχῖνον.
ὑπὲρ
οὗ
|
[14, 11] |
τῷ
περὶ
Μέθης
παραπλησίως
ἡμῖν
|
δευτέρας |
τραπέζας
προσαγορεύει
διὰ
τούτων·
τὸ |
[14, 19] |
οἱ
ταοὶ
ἱεροί
εἰσι
τῆς
|
Ἥρας. |
καὶ
μήποτε
πρώτιστοι
καὶ
ἐγένοντο |
[14, 19] |
κατὰ
τὸ
ἱερὸν
τῆς
Σαμίας
|
Ἥρας |
φησίν·
οἱ
ταοὶ
ἱεροί
εἰσι |
[14, 22] |
τὸν
βοῦν,
ἐπεὶ
διὰ
τὸ
|
γῆρας |
ὁ
Νέστωρ
οὐκ
ἠδύνατο·
συνεπόνουν |
[14, 16] |
αἰγιδίων
ὄζειν
ἐκ
τοῦ
στόματος
|
μελικήρας. |
(λεχθέντων
καὶ
τούτων
ὁ
σοφὸς |
[14, 5] |
ὁ
Σελινούντιός
φησιν·
πρῶτοι
παρὰ
|
κρατῆρας |
Ἑλλήνων
ἐν
αὐλοῖς
συνοπαδοὶ
Πέλοπος |
[14, 16] |
δώσω
σοι‘
οὐ
χρυσέους
δέκα
|
στατῆρας‘ |
κατὰ
τὸν
Ποντικὸν
λεσχηνευτήν,
ἀλλὰ |
[14, 4] |
μηδ´
ἂν
εἰ
χαλκοῦς
ἔχων
|
μυκτῆρας |
εἰσέλθοι
τις,
ἐξελθεῖν
πάλιν
εἰκῇ· |
[14, 8] |
Πυθαγόραν
ἐν
τῷ
περὶ
τῆς
|
Ἐρυθρᾶς |
Θαλάσσης.
καλεῖται
δέ
τι
καὶ |
[14, 12] |
εἰμί
πως
ἑκάστοτε.
Ἄλεξις
Πολυκλείᾳ—
|
ἑταίρας |
δ´
ὄνομα
Πολύκλεια—
ὁ
πρῶτος |
[14, 22] |
ἐκ
τοῦ
πυρὸς
εἰς
τὰς
|
μαχαίρας |
ἦλθον·
ὧν
εἷς
οὑτοσὶ
διὰ |
[14, 9] |
ταυτὸν
συμμέτρως
ἔχοντα
τῇ
συστάσει,
|
διείρας |
δὲ
τὴν
εὐώνυμον
χεῖρα
πρὸς |
[14, 1] |
τοῦ
καιροῦ
στραφεὶς
ἦρε
τὰς
|
χεῖρας |
ἀπὸ
πυγμῆς
πρὸς
τὸν
ἐπιφερόμενον |
[14, 11] |
δέμας.
{Β.
ὕδωρ
δὲ
νῖψαι
|
χεῖρας |
οὐ
πρόσθεν
δίδως;
{Α.
ἡνίκα |
[14, 5] |
γένη,
Δωριεῖς,
Αἰολεῖς,
Ἴωνας.
οὐ
|
μικρᾶς |
οὖν
οὔσης
διαφορᾶς
ἐν
τοῖς |
[14, 11] |
ἔστιν
εἰς
τὰ
παρακείμενα
εἰπεῖν·
|
ὁρᾷς |
τὸν
εὐτράπεζον
ὡς
ἡδὺς
βίος. |
[14, 1] |
οὔτε
τῶν
ἐξοίνων
γινομένων
πληθούσης
|
ἀγορᾶς |
ἐπὶ
τὰ
μουσικὰ
ταῦτα
ἐρχόμεθα |
[14, 8] |
εἶναι
περὶ
μουσικῆς.
καὶ
γὰρ
|
Πυθαγόρας |
ὁ
Σάμιος
τηλικαύτην
δόξαν
ἔχων |
[14, 7] |
αὐτὴν
ἐκείνου
ὀρχησαμένου,
ὥς
φησιν
|
Ἱππαγόρας |
ἐν
τῷ
πρώτῳ
περὶ
τῆς |
[14, 14] |
τὰ
μελιτώματα
Φιλητᾶς
ἐν
Ἀτάκτοις
|
ἀμόρας |
φησὶν
καλεῖσθαι.
μελιτώματα
δ´
ἐστὶν |
[14, 7] |
ὀρχοῦνται
οἱ
παῖδες
πάντες,
ἐρρύθμους
|
φοράς |
τινας
ἀποτελοῦντες
καὶ
σχήματά
τινα |
[14, 5] |
Ἴωνας.
οὐ
μικρᾶς
οὖν
οὔσης
|
διαφορᾶς |
ἐν
τοῖς
τούτων
ἤθεσιν,
Λακεδαιμόνιοι |
[14, 5] |
τῶν
τὰς
μὲν
κατ´
εἶδος
|
διαφορὰς |
οὐ
δυναμένων
θεωρεῖν,
ἐπακολουθούντων
δὲ |
[14, 22] |
καὶ
γαστρίον
τακερόν
τι
καὶ
|
μήτρας |
ἴσως.
Διονύσιος
δ´
ἐν
Ἀκοντιζομένῳ· |
[14, 2] |
καὶ
χορευτῶν
μισθοφόρων
κατεχόντων
τὰς
|
ὀρχήστρας |
ἀγανακτεῖν
τινας
ἐπὶ
τῷ
τοὺς |
[14, 6] |
δὲ
τῶν
χορῶν
εἰς
τὰς
|
παλαίστρας. |
καὶ
γὰρ
ἐν
τῇ
μουσικῇ |
[14, 7] |
ὥστ´
ἐμφαίνειν
θεωρήματά
τινα
τῆς
|
παλαίστρας |
καὶ
τοῦ
παγκρατίου,
κινοῦντες
ἐρρύθμως |
[14, 17] |
ἐν
τοῖς
Μαριανδυνοῖς
ἐκείνοις
βαρβάροις
|
χύτρας |
καλοῦσι
τὰς
μελαίνας
ἰσχάδας.
οἶδα |
[14, 20] |
δὲ
αὐτῶν
οὔτε
αἱ
ἀπὸ
|
Κιβύρας |
τῆς
Ἀσιατικῆς
οὔτε
αἱ
Λύκιαι. |
[14, 4] |
οἳ
δὲ
κατὰ
μέσας
τὰς
|
θύρας, |
βαίνοντες
ἐν
ῥυθμῷ
καὶ
λέγοντες· |
[14, 9] |
φησιν
εἰωθέναι
τινὰς
ἀντὶ
τῆς
|
λύρας |
κογχύλια
καὶ
ὄστρακα
συγκρούοντας
ἔρρυθμον |
[14, 6] |
αὐλῶν
στρατεύονται,
Κρῆτες
δὲ
μετὰ
|
λύρας, |
μετὰ
δὲ
συρίγγων
καὶ
αὐλῶν |
[14, 22] |
προίει
κρείων
Ἀγαμέμνων
νῆας
ἐπὶ
|
γλαφυρὰς |
ἰέναι
ἠδ´
ἄρν´
ἐκέλευσεν
οἰσέμεναι. |
[14, 3] |
ᾄδουσιν
αὐτοῦ
μέλη
περὶ
τὰς
|
ἐώρας. |
ἡ
δὲ
τῶν
θεριστῶν
ᾠδὴ |
[14, 18] |
διὰ
τούτων·
ὃς
ἂν
ἀγροίκου
|
ὀπώρας
|
γεύσηται,
βοτρύων
εἴτε
καὶ
σύκων, |
[14, 5] |
ἐποιήσαντο
σφάγια
περιαγαγόντες
κύκλῳ
τῆς
|
χώρας |
ἁπάσης.
(Ἀγίας
δ´
ὁ
μουσικὸς |
[14, 16] |
Ἀθηναίων
πρὸς
Βοιωτοὺς
περὶ
τῆς
|
χώρας |
ἣν
καλοῦσι
Σίδας,
Ἐπαμινώνδας
δικαιολογούμενος |
[14, 3] |
οὖν
αὐτὸν
τοὺς
ἀπὸ
τῆς
|
χώρας |
μετά
τινος
μεμελῳδημένου
θρήνου
{καὶ |
[14, 9] |
ἁδρότερον.
διένειμεν
δὲ
τὰς
τρεῖς
|
χώρας |
ταῖς
τρισὶν
ἁρμονίαις
τῇ
τε |
[14, 9] |
κατασκευάζονται
θέσεις,
τὰς
μέσας
τρεῖς
|
χώρας
|
τὰς
ἀπὸ
ποδὸς
ἐπὶ
πόδα |
[14, 1] |
ἔφη
θέλειν
ὥσπερ
τὸ
κύκνειον
|
ᾄσας |
ἀποθανεῖν.
ἐπιτρέψαντος
δ´
ἐκείνου
ἔσκωψεν. |
[14, 4] |
ὃν
ταῦτ´
ἔγραψεν·
ὃ
δ´
|
ἀποστεγάσας |
τὸ
τρῆμα
τῆς
ὄπισθε
λαύρης, |
[14, 15] |
σελίγνιον
συμφύρασον
αὐτῷ
καὶ
συμπεσεῖν
|
ἐάσας |
μετ´
ὀλίγον
τρῖψον
εὐτόνως,
προσβαλὼν |
[14, 20] |
ἐπὶ
τῶν
αὐλούντων.
Δίφιλος
Συνωρίδι·
|
ἐχηνίασας· |
ποιοῦσι
τοῦτο
πάντες
οἱ
παρὰ |
[14, 15] |
ὀστρακίτης,
ἀττανῖται,
ἄμυλον,
τυροκόσκινον.
τυρὸν
|
ἐκπιάσας |
καλῶς
θὲς
εἰς
ἄγγος,
εἶτ´
|
[14, 7] |
πρῶτος
ηὔλησεν
ἀπὸ
τῶν
αὐτῶν
|
πάσας |
τὰς
ἁρμονίας·
νῦν
δὲ
εἰκῇ |
[14, 1] |
Ἑλλάδος
ἐπιφανεστάτους
τεχνίτας
καὶ
σκηνὴν
|
κατασκευάσας |
μεγίστην
ἐν
τῷ
κίρκῳ
πρώτους |
[14, 15] |
τὰς
θρίδακας,
εἶτα
τὸν
χυλὸν
|
ἐκπιέσας |
σελίγνιον
συμφύρασον
αὐτῷ
καὶ
συμπεσεῖν |
[14, 15] |
δὲ
φθοῖς
οὕτω
γίγνεται·
τυρὸν
|
ἐκπιέσας |
τρῖβε
καὶ
ἐμβαλὼν
ἐς
κόσκινον |
[14, 4] |
ἐκ
παρόδου,
οἳ
δὲ
κατὰ
|
μέσας |
τὰς
θύρας,
βαίνοντες
ἐν
ῥυθμῷ |
[14, 9] |
περιάκτων
δίφρων
κατασκευάζονται
θέσεις,
τὰς
|
μέσας |
τρεῖς
χώρας
τὰς
ἀπὸ
ποδὸς |
[14, 1] |
δὲ
Ἀνίκιος,
καὶ
αὐτὸς
Ῥωμαίων
|
στρατηγήσας, |
Ἰλλυριοὺς
καταπολεμήσας
καὶ
αἰχμάλωτον
ἀγαγὼν |
[14, 6] |
ἐπιγραφῆναι
ἠξίωσεν
μᾶλλον
τὴν
ἀνδρείαν,
|
ποιήσας· |
ἀλκὴν
δ´
εὐδόκιμον
Μαραθώνιον
ἄλσος |
[14, 9] |
ἐντείνας
καὶ
τὴν
φωνὴν
εὔογκον
|
ποιήσας, |
καὶ
τὴν
ἔναυλον
κιθάρισιν,
ᾗ |
[14, 9] |
δὲ
τοὺς
εἰς
Χιωνίδην
ἀναφερομένους
|
ποιήσας
|
Πτωχοὺς
Γνησίππου
τινὸς
μνημονεύει
παιγνιαγράφου
|
[14, 14] |
τετηγανισμένος.
μνημονεύει
Μάγνης
ἢ
ὁ
|
ποιήσας |
τὰς
εἰς
αὐτὸν
ἀναφερομένας
κωμῳδίας |
[14, 16] |
σοι
ἀπεσθίειν.
καὶ
ὃς
οὐδὲν
|
μελλήσας |
ἀνελόμενος
ἤσθιεν.
γελασάντων
δὲ
πάντων |
[14, 8] |
θεοῖς
δέμας
ἐοικυῖα.
τοῦ
φέρον
|
ἐμπλήσας |
ἀσκὸν
μέγαν,
ἐν
δὲ
καὶ |
[14, 1] |
καὶ
αὐτὸς
Ῥωμαίων
στρατηγήσας,
Ἰλλυριοὺς
|
καταπολεμήσας |
καὶ
αἰχμάλωτον
ἀγαγὼν
Γένθιον
τὸν |
[14, 9] |
πρὸ
αὐτοῦ,
καὶ
τὸ
πρᾶγμα
|
αὐξήσας |
χορὸν
περιεστήσατο
πρῶτος.
Δίωνα
δὲ |
[14, 4] |
δέῃ.
καὶ
ὃς
πάνυ
ἐμμελέστατα
|
ἀπαντήσας |
αὐτῷ
ἀντεφώνησε
τὰ
ἐκ
τοῦ |
[14, 1] |
οἵτινες
ἐπιφανέστατοι
ἦσαν.
τούτους
οὖν
|
στήσας |
ἐπὶ
τὸ
προσκήνιον
μετὰ
τοῦ |
[14, 8] |
ἐν
τῷ
περὶ
Ἰσθμίων,
χρῆσθαι
|
φήσας |
αὐτῷ
Πάρθους
καὶ
Τρωγλοδύτας
τετραχόρδῳ |
[14, 1] |
τῶν
υἱῶν
κατ´
ἰδίαν
ἐξηπάτησε,
|
φήσας |
μόνῳ
αὐτῷ
λέγειν
ὅπου
κατωρύχοι |
[14, 20] |
ἄτριχας,
οἰέτεας,
λαγάνοις
κατὰ
νῶτον
|
ἐίσας. |
δελφάκων
δὲ
σιτευτῶν
ὁ
φλυακογράφος |
[14, 18] |
ἐὰν
δ´
ἐξ
ἄλλων
μὴ
|
πείσας, |
ἑπομένως
τῷ
νόμῳ
τῷ
μὴ |
[14, 8] |
θηρίον;
ἔφη
Κῦρον
τὸν
Πέρσην.
|
νομίσας |
οὖν
ὀρθῶς
αὐτὸν
ὑπωπτευκέναι
καὶ |
[14, 9] |
γενόμενος
πρὸς
τὸν
Ἀργᾶν
βούλομαι
|
κωδωνίσας |
πέμψαι
ς´
ἀγωνιούμενον,
ἵνα
καὶ |
[14, 9] |
ὑπερθεὶς
ἑκάστῃ
πῆχυν
καὶ
κάτω
|
προσαρμόσας |
χορδοτόνια,
καὶ
τὸν
ἐπάνω
κόσμον |
[14, 8] |
γάρ,
φησίν,
ᾐτήσατο
τὴν
εἰς
|
Πέρσας |
ἀποδημίαν
ὁ
Κῦρος
(ἐγεγόνει
δ´ |
[14, 22] |
κατὰ
τῆς
Ἑλλάδος
ἐπαγαγεῖν
τοὺς
|
Πέρσας, |
ἐζηλωκόσι
τὴν
τούτων
τρυφὴν
καὶ |
[14, 1] |
ἐκπεσόντα
τῆς
ἀρχῆς
φυγεῖν
εἰς
|
Πέρσας. |
~(πολλῶν
οὖν
πολλάκις
ὄντων
τῶν |
[14, 17] |
καὶ
τέταρτον
ἰσχάδων.
τούτων
ἐγευσάμην
|
καταπλεύσας |
εὐθέως
καὶ
τῶν
προπυλαίων,
κοὐδὲν |
[14, 11] |
ἔοικεν
εἰπεῖν
ὁ
πρῶτος
δευτέραν
|
προσαγορεύσας |
τράπεζαν·
ὄντως
γὰρ
ἐπιδορπισμός
τις |
[14, 5] |
τὴν
Λυδιστὶ
παρὰ
τῶν
βαρβάρων
|
οὔσας |
γνωσθῆναι
τοῖς
Ἕλλησιν
ἀπὸ
τῶν |
[14, 17] |
δὲ
ἡδοναῖς
οὐδὲν
ἧττον
ἐκείνων
|
ἀττικιζούσας. |
Φοινικίδης
δ´
ἐν
Μισουμένῃ
φησίν· |
[14, 17] |
Βρυγινδαρίδας
καλουμένας,
τῷ
μὲν
ὀνόματι
|
βαρβαριζούσας, |
ταῖς
δὲ
ἡδοναῖς
οὐδὲν
ἧττον |
[14, 1] |
τήνδ´
ἐμοῦσαν
εἰσάγων.
ὁ
Λυσίμαχος
|
ἀκούσας |
ἐμβληθῆναι
αὐτὸν
ἐκέλευσεν
εἰς
γαλεάγραν |
[14, 1] |
τὸ
δ´
ἔτεκεν
μῦν.
ὅπερ
|
ἀκούσας |
ὁ
Ἀγησίλαος
καὶ
ὀργισθεὶς
ἔφη |
[14, 16] |
λαγῴοις
ἐπ´
ἀμύλῳ
καθημένοις.
(τούτων
|
ἀκούσας |
ὁ
Οὐλπιανὸς
ἔφη·
ἀλλ´
ἐπειδὴ
|
[14, 9] |
ψαλμοῖς
τριγώνων
πηκτίδων
ἀντιζύγοις
ὁλκοῖς
|
κρεκούσας |
μάγαδιν,
ἔνθα
Περσικῷ
νόμῳ
ξενωθεὶς |
[14, 12] |
δὲ
ἐν
Γυναικομανίᾳ·
ἤδη
ποτ´
|
ἤκουσας |
βίον
ἀληλεμένον;
{Β.
ναί.
{Α. |
[14, 12] |
ἀπομνημονεύσωμεν·
τὰς
δὲ
δὴ
πρόσθεν
|
μολούσας |
λιπαραυγεῖς
πορθμίδας
πολλῶν
ἀγαθῶν
πάλιν |
[14, 12] |
πορθμίδας
πολλῶν
ἀγαθῶν
πάλιν
εἴσφερον
|
γεμούσας, |
τὰς
ἐφήμεροι
καλέοντι
{νῦν}
τραπέζας |
[14, 9] |
καὶ
ῥόμβοισι
καὶ
χαλκοκτύπων
βόμβοις
|
βρεμούσας |
ἀντίχερσι
κυμβάλων
σοφὴν
θεῶν
ὑμνῳδὸν |
[14, 1] |
λέγει·
Φίλιππος
δ´
ὁ
γελωτοποιὸς
|
κρούσας |
τὴν
θύραν
εἶπε
τῷ
ὑπακούσαντι |
[14, 22] |
ἐτακέρωσε,
πνικτῷ
διέλαβεν
περικομματίῳ,
διεγίγγρας´
|
ὑποκρούσας |
γλυκεῖ,
ἰχθὺν
παρεισεκύκλησεν
οὐδ´
ὁρώμενον, |
[14, 9] |
τὰς
ἀπὸ
ποδὸς
ἐπὶ
πόδα
|
διεστώσας |
ἐνέτεινε
χορδαῖς,
ὑπερθεὶς
ἑκάστῃ
πῆχυν |
[14, 5] |
ταῖς
κοιναῖς
οὐχ
οὕτω
ποιοῦνται
|
τὰς |
ἀγωγὰς〉
διὰ
τῶν
ἐπεισάκτων
ἀκροαμάτων |
[14, 17] |
ἵνα
αὐτὸν
ὑπομνήσῃ
τῆς
ἐπὶ
|
τὰς |
Ἀθήνας
στρατείας.
Ἄλεξις
δ´
ἐν |
[14, 16] |
ἐν
τοῖς
Ἀργολικοῖς.
ὅτι
δὲ
|
τὰς |
ἀπίους
ἐν
ὕδατι
εἰσέφερον
εἰς |
[14, 9] |
θέσεις,
τὰς
μέσας
τρεῖς
χώρας
|
τὰς |
ἀπὸ
ποδὸς
ἐπὶ
πόδα
διεστώσας |
[14, 7] |
ηὔλησεν
ἀπὸ
τῶν
αὐτῶν
πάσας
|
τὰς
|
ἁρμονίας·
νῦν
δὲ
εἰκῇ
καὶ |
[14, 5] |
μετὰ
Πέλοπος
Φρυγῶν.
μαθεῖν
οὖν
|
τὰς |
ἁρμονίας
ταύτας
τοὺς
Ἕλληνας
παρὰ |
[14, 8] |
ποιηταί.
τηροῦσιν
δὲ
καὶ
νῦν
|
τὰς |
ἀρχαίας
ᾠδὰς
ἐπιμελῶς
πολυμαθεῖς
τε |
[14, 17] |
διαφέρειν·
ἐν
δὲ
ταῖς
ἰσχάσι
|
τὰς |
Ἀττικὰς
τῶν
ἄλλων
πολὺ
προέχειν. |
[14, 20] |
Ἀγησίλαος
τὰ
μὲν
πρόβατα
καὶ
|
τὰς |
βοῦς
ἔλαβεν,
τὰ
δὲ
πέμματα |
[14, 17] |
ταῖς
μὲν
χελιδονείοις
ἰσχάσιν
ἀντιπαρατιθεῖσα
|
τὰς |
Βρυγινδαρίδας
καλουμένας,
τῷ
μὲν
ὀνόματι |
[14, 5] |
παιδεύει
καὶ
τοὺς
θυμοειδεῖς
καὶ
|
τὰς
|
γνώμας
διαφόρους
καταπραύνει.
Κλεινίας
γοῦν |
[14, 16] |
ἢ
Σικυώνιον
τὸν
Κανόνα
καὶ
|
τὰς |
Γνώμας
πεποιηκέναι
φησίν.
ὁμοίως
δὲ |
[14, 12] |
ὠνόμασεν,
φέρε
καὶ
τούτων
ἀπομνημονεύσωμεν·
|
τὰς |
δὲ
δὴ
πρόσθεν
μολούσας
λιπαραυγεῖς
|
[14, 8] |
αὑτοῦ
κυαθίζειν
ἐκ
θαλάσσης
Ἀρχιμήδην,
|
τὰς |
δὲ
σαμβύκας
ῥαπιζομένας
ὥσπερ
ἐκ |
[14, 16] |
δὲ
ὄψις
ἠλέκτρου
οὐδὲν
διέφερεν·
|
τὰς
|
δέ
τινας
ξηραίνοντες
τραγήματα
παρετίθεντο. |
[14, 10] |
οἰκετῶν
οἱ
δεσπόται
ὑπηρετοῦσιν
πρὸς
|
τὰς |
διακονίας.
καὶ
ἐν
Τροιζῆνι
δὲ |
[14, 22] |
ἐδίδαξεν
δ´
Ἀθήνησι
τὰς
κωμῳδίας
|
τὰς |
ἑαυτοῦ,
ἀλλ´
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ.
ἦν |
[14, 18] |
Ἀριστοτέλης
καὶ
ἐπεμβολάδας
ἀπίους
ὀνομάζει
|
τὰς |
ἐγκεκεντρισμένας.
Δημοσθένης
ἐν
τῷ
ὑπὲρ |
[14, 14] |
ἔχων
ἐν
ταῖς
ὁδοῖς
ἁρπαζέτω
|
τὰς |
ἐγκρίδας.
ΕΠΙΚΥΚΛΙΟΣ
πλακοῦς
τις
παρὰ |
[14, 5] |
πάντες
ἄνθρωποι·
διὸ
καὶ
κατὰ
|
τὰς |
ἐθνικὰς
διαστάσεις
πλεῖστον
ἀλλήλων
διαφέρομεν
|
[14, 14] |
μνημονεύει
Μάγνης
ἢ
ὁ
ποιήσας
|
τὰς |
εἰς
αὐτὸν
ἀναφερομένας
κωμῳδίας
ἐν |
[14, 5] |
ἀέρα
ἔχοντες,
πρὸς
{μὲν}
αὐτὰς
|
τὰς |
ἐν
ἀλλήλοις
παρατριβὰς
καὶ
φιλοτιμίας |
[14, 16] |
ἡ
νῆσος
φέρει
κρατίστας
κατὰ
|
τὰς |
ἐν
Ἰωνίᾳ
καλουμένας
ἁμαμηλίδας·
εἰσὶ |
[14, 6] |
τότε
καὶ
μεγαλοπρεπὲς
καὶ
ὡσανεὶ
|
τὰς |
ἐν
τοῖς
ὅπλοις
κινήσεις
ἀπομιμούμενον. |
[14, 6] |
περιεποιοῦντο
τὴν
ἀνδρείαν
καὶ
πρὸς
|
τὰς |
ἐν
τοῖς
ὅπλοις
κινήσεις
ἐγυμνάζοντο |
[14, 6] |
ποιοῦσι
τοιαύτας,
αἱ
δ´
ἐναντίαι
|
τὰς |
ἐναντίας.
ὅθεν
καὶ
τὸ
Κλεοσθένους |
[14, 22] |
τοῖς
Σπαρτιάταις
ἐπαίκλεια,
ἃ
σημαίνει
|
τὰς |
ἐπιδειπνίδας,
ματτύας
φησὶ
λέγεσθαι
παρὰ |
[14, 6] |
πολλοὶ
δὲ
καὶ
τῶν
βαρβάρων
|
τὰς |
ἐπικηρυκείας
ποιοῦνται
μετ´
αὐλῶν
καὶ |
[14, 6] |
φησί,
κιθάρας
ἔχοντες
καὶ
κιθαρίζοντες
|
τὰς |
ἐπικηρυκείας
ποιοῦνται.
ὅθεν
ἔοικεν
καὶ |
[14, 17] |
ἥρωος
ὠνομασμένον·
χελιδονίας
δὲ
καλεῖσθαι
|
τὰς |
ἐρυθρομελαίνας
ἰσχάδας.
Θεόπομπος
δ´
Εἰρήνῃ |
[14, 9] |
πρῶτόν
φασιν
παρ´
Ἐλευθερναίοις
κιθαρίσαι
|
τὰς |
ἐρωτικὰς
ᾠδὰς
Ἀμήτορα
τὸν
Ἐλευθερναῖον, |
[14, 22] |
τῶν
Ἑλλήνων
γεγενῆσθαι
περί
τε
|
τὰς |
ἐσθῆτας
καὶ
τὴν
δίαιταν·
ὅπερ |
[14, 6] |
μουσικὴ
προῆλθεν
κατ´
ἀρχὰς
εἰς
|
τὰς |
ἑστιάσεις,
ὥσπερ
ἔνιοι
νομίζουσιν,
φανερὸν |
[14, 12] |
πολλῶν
ἀγαθῶν
πάλιν
εἴσφερον
γεμούσας,
|
τὰς |
ἐφήμεροι
καλέοντι
{νῦν}
τραπέζας
δευτέρας, |
[14, 3] |
γυναῖκες
ᾄδουσιν
αὐτοῦ
μέλη
περὶ
|
τὰς |
ἐώρας.
ἡ
δὲ
τῶν
θεριστῶν |
[14, 22] |
μέλι.
ὡς
πολὺ
δὲ
διὰ
|
τὰς |
ἡδονὰς
ἃς
νῦν
λέγω
ἀπεῖχ´ |
[14, 19] |
ἀλλ´
ἕψουσι
τὰ
κρέα,
παραιτούμενοι
|
τὰς |
θεὰς
ἀπείργειν
τὰ
περισκελῆ
καύματα
|
[14, 12] |
ὅσα
μὰ
τοὺς
θεοὺς
καὶ
|
τὰς |
θεὰς
οὐδ´
ἔνδον
ὄντ´
ᾔδειν |
[14, 15] |
ἐμβαλὼν
οἶνον
εἰς
θυίαν
τρῖβε
|
τὰς |
θρίδακας,
εἶτα
τὸν
χυλὸν
ἐκπιέσας |
[14, 4] |
παρόδου,
οἳ
δὲ
κατὰ
μέσας
|
τὰς
|
θύρας,
βαίνοντες
ἐν
ῥυθμῷ
καὶ |
[14, 9] |
καὶ
πρῶτον
ἐν
Δελφοῖς
κιθαρῳδῆσαι
|
τὰς |
καθ´
Ὅμηρον
μάχας,
ἀρξάμενον
ἀπὸ |
[14, 17] |
Ἀττικῶν
Ὀνομάτων
Αἰγιλίδας
φησὶν
εἶναι
|
τὰς |
καλλίστας
ἰσχάδας·
Αἴγιλα
δ´
εἶναι |
[14, 1] |
ἅμα
πάντας.
τῶν
δὲ
διαπορευομένων
|
τὰς |
κρούσεις
μετὰ
τῆς
ἁρμοζούσης
κινήσεως |
[14, 22] |
αὐτός·
οὐκ
ἐδίδαξεν
δ´
Ἀθήνησι
|
τὰς |
κωμῳδίας
τὰς
ἑαυτοῦ,
ἀλλ´
ἐν |
[14, 9] |
Λυδῶν
τε
εὕρημα.
διὸ
καὶ
|
τὰς |
Λυδὰς
ψαλτρίας
φησὶν
εἶναι
ὁ |
[14, 22] |
φέρων.
ἐκ
τοῦ
πυρὸς
εἰς
|
τὰς |
μαχαίρας
ἦλθον·
ὧν
εἷς
οὑτοσὶ
|
[14, 17] |
Μαριανδυνοῖς
ἐκείνοις
βαρβάροις
χύτρας
καλοῦσι
|
τὰς |
μελαίνας
ἰσχάδας.
οἶδα
δὲ
καὶ |
[14, 17] |
καὶ
πλατύτερον.
ὁ
δὲ
καρπὸς
|
τὰς |
μὲν
ἀρχὰς
ὅμοιός
ἐστιν
καὶ
|
[14, 5] |
σχήματος
ἁρμονίας.
καταφρονητέον
οὖν
τῶν
|
τὰς |
μὲν
κατ´
εἶδος
διαφορὰς
οὐ |
[14, 9] |
τῶν
περιάκτων
δίφρων
κατασκευάζονται
θέσεις,
|
τὰς |
μέσας
τρεῖς
χώρας
τὰς
ἀπὸ |
[14, 19] |
ἐκπλαγέντες
ἔφυγον
καὶ
ἐμβάντες
εἰς
|
τὰς |
ναῦς
ἀπέπλευσαν.
~περὶ
δὲ
ΛΑΓΩΝ |
[14, 22] |
οὕτως·
εὖ
γ´,
ὦ
Σιβύνη,
|
τὰς |
νύκτας
οὐ
καθεύδομεν
οὐδ´
ἀναγεγράμμεθ´, |
[14, 10] |
γάρ,
ἵν´
ἐκεῖ
κατακλιθεὶς
ἐπιδορπίσηται
|
τὰς |
ὀνείας
ματτύας.
Πλάτων
ἐν
τῷ |
[14, 6] |
ὅτι
καὶ
τὰς
ᾠδὰς
καὶ
|
τὰς |
ὀρχήσεις
ἀνάγκη
γίνεσθαι
κινουμένης
πως |
[14, 6] |
συνέταττον
οἱ
ποιηταὶ
τοῖς
ἐλευθέροις
|
τὰς |
ὀρχήσεις
καὶ
ἐχρῶντο
τοῖς
σχήμασι |
[14, 2] |
αὐλητῶν
καὶ
χορευτῶν
μισθοφόρων
κατεχόντων
|
τὰς |
ὀρχήστρας
ἀγανακτεῖν
τινας
ἐπὶ
τῷ |
[14, 6] |
ἐκ
δὲ
τῶν
χορῶν
εἰς
|
τὰς |
παλαίστρας.
καὶ
γὰρ
ἐν
τῇ |
[14, 9] |
καὶ
μέλλοντός
τινος
ἐκτέμνειν
αὐτοῦ
|
τὰς |
περιττὰς
τῶν
χορδῶν,
δεῖξαι
παρ´ |
[14, 8] |
παλαιὸν
γὰρ
καὶ
τῶν
ἡρώων
|
τὰς |
πράξεις
καὶ
τῶν
θεῶν
τοὺς
|
[14, 5] |
Ἕλλησιν
αὐλητὰς
Φρυγίους
καὶ
δουλοπρεπεῖς
|
τὰς |
προσηγορίας
ἔχειν·
οἷός
ἐστιν
ὁ |
[14, 19] |
πολὺ
μελάντερον.
τὸ
δὲ
κατὰ
|
τὰς |
πτέρυγας
αὐταῖς
πεποίκιλται
λευκῷ
πριονώδεσιν
|
[14, 16] |
χειρὸς
αὐτῶν
σίδας
δ´
ὅτι
|
τὰς |
ῥοιὰς
καλοῦσι
Βοιωτοὶ
Ἀγαθαρχίδης
ἐν |
[14, 12] |
ἐξεῦρε
καὶ
ἀργοὺς
ἔχειν
μηδέποτε
|
τὰς |
σιαγόνας.
καὶ
ἐν
Ὁμοίᾳ—
τὸ |
[14, 18] |
Οἰκονομικῷ·
ὑπὸ
τοῦ
ἡλίου
γλυκαίνεσθαι
|
τὰς |
σταφυλάς.
οἴδασιν
δὲ
οἱ
πρὸ |
[14, 17] |
ἐρυθρομελαίνας
ἰσχάδας.
Θεόπομπος
δ´
Εἰρήνῃ
|
τὰς |
Τιθρασίας
ἐπαινῶν
ἰσχάδας
φησὶν
οὕτως· |
[14, 11] |
Ἀριστοφάνης
Σφηξίν·
ὕδωρ
κατὰ
χειρός,
|
τὰς |
τραπέζας
εἰσφέρειν.
Ἀριστοτέλης
δ´
ἐν |
[14, 9] |
ἦχον
προσέβαλλεν
ἁδρότερον.
διένειμεν
δὲ
|
τὰς |
τρεῖς
χώρας
ταῖς
τρισὶν
ἁρμονίαις |
[14, 13] |
φέρεσθαι
ἔτι
τε
καὶ
εἰς
|
τὰς |
τριόδους,
ἐπεὶ
ἐν
ἐκείνῃ
τῇ |
[14, 14] |
χρῆσθαι
δ´
αὐτοῖς
Λάκωνας
πρὸς
|
τὰς
|
τῶν
γυναικῶν
ἑστιάσεις,
περιφέρειν
τ´ |
[14, 10] |
ἐστὶν
ἑστιᾶν
τοὺς
οἰκέτας,
αὐτοὺς
|
τὰς |
τῶν
οἰκετῶν
ἀναδεχομένους
λειτουργίας.
Ἑλληνικὸν |
[14, 4] |
ἐθελοντάς.
ὅτι
δὲ
καινουργοῦσιν
κατὰ
|
τὰς |
φωνὰς
οἱ
Θηβαῖοι
Στράττις
ἐπιδείκνυσιν |
[14, 1] |
ἐκ
τοῦ
καιροῦ
στραφεὶς
ἦρε
|
τὰς |
χεῖρας
ἀπὸ
πυγμῆς
πρὸς
τὸν |
[14, 4] |
δὲ
τὰ
σῦκα,
κωτιλάδας
δὲ
|
τὰς |
χελιδόνας,
τὴν
ἔνθεσιν
δ´
ἄκολον, |
[14, 6] |
καὶ
κιθάρας,
καταπραύνοντες
τῶν
ἐναντίων
|
τὰς |
ψυχάς.
Θεόπομπος
δ´
ἐν
τεσσαρακοστῇ |
[14, 8] |
οἱ
ποιηταὶ
διετέλουν
προσαγορεύοντες
οὕτως
|
τὰς |
ᾠδάς
γλυκυτάτων
πρύτανιν
ὕμνων’
καὶ |
[14, 6] |
Δάμωνα
τὸν
Ἀθηναῖον
ὅτι
καὶ
|
τὰς |
ᾠδὰς
καὶ
τὰς
ὀρχήσεις
ἀνάγκη |
[14, 2] |
πυγμαχίαισι
νέων
θέλοι
παροίνων
ἔμμεναι
|
στρατηλάτας. |
παῖε
τὸν
φρυνίου
ποικίλου
πνοὰν |
[14, 10] |
παισὶν
ἔθος
ἐστὶν
ἑστιᾶν
τοὺς
|
οἰκέτας, |
αὐτοὺς
τὰς
τῶν
οἰκετῶν
ἀναδεχομένους
|
[14, 10] |
τοὺς
δεσμώτας
λύειν
καὶ
τοὺς
|
οἰκέτας |
κατακλίναντας
μετὰ
πάσης
παρρησίας
ἑστιᾶν, |
[14, 2] |
ὕστερον
χορευέτω,
καὶ
γάρ
ἐσθ´
|
ὑπηρέτας. |
κώμοις
μόνον
θυραμάχοις
τε
πυγμαχίαισι |
[14, 1] |
(Ἀναξανδρίδης
δ´
ἐν
Γεροντομανίᾳ
καὶ
|
εὑρετὰς |
τῶν
γελοίων
φησὶ
γενέσθαι
Ῥαδάμανθυν |
[14, 22] |
Ἑλλήνων
γεγενῆσθαι
περί
τε
τὰς
|
ἐσθῆτας |
καὶ
τὴν
δίαιταν·
ὅπερ
αὐτοῖς
|
[14, 14] |
ἴτρια
βλέπω.
ΑΜΟΡΑΙ.
τὰ
μελιτώματα
|
Φιλητᾶς |
ἐν
Ἀτάκτοις
ἀμόρας
φησὶν
καλεῖσθαι. |
[14, 13] |
δὲ
μετὰ
μέλιτος‘
ὥς
φησιν
|
Φιλητᾶς |
ἐν
Ἀτάκτοις.
ΓΛΥΚΙΝΑΣ
ὁ
διὰ |
[14, 1] |
ἐν
τῷ
κίρκῳ
πρώτους
εἰσῆγεν
|
αὐλητὰς |
ἅμα
πάντας.
οὗτοι
δ´
ἦσαν |
[14, 6] |
Μώσαις
ἐδίδασκον
ἄνδρας·
ὁ
δ´
|
αὐλητὰς |
ἦν
Ἄνακος
Φιαλεύς.
εἰμὶ
δὲ |
[14, 2] |
ἀγανακτεῖν
τινας
ἐπὶ
τῷ
τοὺς
|
αὐλητὰς |
μὴ
συναυλεῖν
τοῖς
χοροῖς,
καθάπερ |
[14, 5] |
καὶ
τοὺς
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν
|
αὐλητὰς |
Φρυγίους
καὶ
δουλοπρεπεῖς
τὰς
προσηγορίας
|
[14, 12] |
μετιοῦσι
τὴν
νύμφην
λέγεις
παρέχειν,
|
ἄμητας |
καὶ
λαγῷα
καὶ
κίχλας.
τούτοισι |
[14, 4] |
ἄν
τις
σκευοποιοὺς
εἴπῃ
καὶ
|
μιμητάς. |
τοῦ
δὲ
εἴδους
τῶν
δικηλιστῶν |
[14, 13] |
τε
καὶ
λαγὼς
καταβρύκων,
οὐ
|
τηγανίτας |
σησάμοισι
φαρμάσσων,
οὐδ´
ἀττανίτας
κηρίοισιν |
[14, 12] |
καὶ
μέλι
συγκατάφυρτος
ἦς
ἄμυλος
|
πλαθανίτας. |
σασαμοτυροπαγῆ
δὲ
καὶ
ζεσελαιοπαγῆ
πλατύνετο |
[14, 13] |
οὐ
τηγανίτας
σησάμοισι
φαρμάσσων,
οὐδ´
|
ἀττανίτας |
κηρίοισιν
ἐμβάπτων.
ΚΗΡΙΟΝ
πλακοῦς
ἄρτος, |
[14, 1] |
τοὺς
ἐκ
τῆς
Ἑλλάδος
ἐπιφανεστάτους
|
τεχνίτας |
καὶ
σκηνὴν
κατασκευάσας
μεγίστην
ἐν |
[14, 1] |
πολλοὶ
τοῦ
γέλωτος
εἵνεκα
ἀσκοῦσι
|
χάριτας |
κερτόμους.
ἐγὼ
δέ
πως
μισῶ |
[14, 7] |
ἡ
τότε
τραγῳδία·
διόπερ
οὐδὲ
|
ὑποκριτὰς |
εἶχον.
τρεῖς
δ´
εἰσὶ
τῆς |
[14, 14] |
ἐν
τῷ
περὶ
Πλακούντων
ἀναγράφει.
|
(ΣΤΑΙΤΙΤΑΣ |
πλακοῦς
ποιὸς
ἐκ
σταιτὸς
καὶ |
[14, 22] |
εὖ
γ´,
ὦ
Σιβύνη,
τὰς
|
νύκτας |
οὐ
καθεύδομεν
οὐδ´
ἀναγεγράμμεθ´,
ἀλλὰ |
[14, 10] |
δεσμώτας
λύειν
καὶ
τοὺς
οἰκέτας
|
κατακλίναντας |
μετὰ
πάσης
παρρησίας
ἑστιᾶν,
διακονούντων |
[14, 4] |
μάγειρος
(γεγωνότερον
δ´
ἐφθέγγετο
ὡς
|
πάντας |
ἀκούειν)
τὰ
ἐξ
Αὔγης
εἶπεν |
[14, 1] |
ἔλεγεν·
ἐξιέναι
γὰρ
ἀπ´
αὐτῆς
|
πάντας |
δισυλλάβους·
τόν
τε
Βῖθυν
χλευάζων |
[14, 4] |
εἰς
τοσοῦτον
ἡμᾶς
ἧσεν
ὡς
|
πάντας
|
θαυμάζειν
τήν
τε
κιθάρισιν
μετὰ |
[14, 1] |
κίρκῳ
πρώτους
εἰσῆγεν
αὐλητὰς
ἅμα
|
πάντας. |
οὗτοι
δ´
ἦσαν
Θεόδωρος
ὁ |
[14, 3] |
ἐπιθυμίαις.
φοιτῶσα
γὰρ
καὶ
πλανωμένη
|
πάντας |
τοὺς
ὀρείους
ἐπεξῄει
δρυμούς,
ὡς |
[14, 8] |
μουσικώτατον
καὶ
σοφώτατον
ἔκρινον·
καὶ
|
πάντας |
τοὺς
χρωμένους
τῇ
τέχνῃ
ταύτῃ
|
[14, 1] |
τοῦ
χοροῦ
αὐλεῖν
ἐκέλευσεν
ἅμα
|
πάντας. |
τῶν
δὲ
διαπορευομένων
τὰς
κρούσεις |
[14, 6] |
τοὺς
τῶν
θεῶν
ὕμνους
ᾄδειν
|
ἅπαντας |
ἐν
ταῖς
ἑστιάσεσιν,
ὅπως
καὶ |
[14, 10] |
συντελεῖν,
ὥστε
καὶ
τοὺς
ξένους
|
ἅπαντας |
ἐπὶ
τὴν
θοίνην
παραλαμβάνειν
καὶ |
[14, 4] |
ἔμαθεν
παρά
τινος
τῶν
οἰκετῶν
|
ἀποδειπνήσαντας, |
ἐβουλεύετο
τί
χρὴ
ποιεῖν,
ἕως |
[14, 7] |
εὐδοκιμήσαντος.
οἶδα
δέ
τινας
τοῦθ´
|
ἱστορήσαντας |
ὡς
Ἀντιγενείδου
εἰπόντος.
καίτοι
οἱ |
[14, 7] |
κίνησιν
ποιοῦνται.
Φιλόχορος
δέ
φησιν
|
κρατήσαντας |
Λακεδαιμονίους
Μεσσηνίων
διὰ
τὴν
Τυρταίου |
[14, 1] |
διαπορούντων
ὑπέδειξέν
τις
τῶν
ῥαβδούχων,
|
ἐπιστρέψαντας |
ἐπαγαγεῖν
ἐπ´
αὐτοὺς
καὶ
ποιεῖν |
[14, 5] |
ποιεῖν
αὐτήν,
τἄλλα
τοῖς
βίοις
|
ὄντας |
αὐστηροτάτους.
παρὰ
γοῦν
μόνοις
Ἀρκάσιν |
[14, 1] |
χλευάζων
καὶ
τὸν
Πάριν,
μεγίστους
|
ὄντας |
παρὰ
τῷ
Λυσιμάχῳ,
καί
τινας |
[14, 10] |
τῶν
ἄλλων
τοὺς
ἐν
ἀξιώματι
|
ὄντας |
ὑπηρετεῖν,
καθότι
ἑκάστῳ
ὁ
καιρὸς |
[14, 3] |
τοὺς
ἀνημερωτάτους
συνδακρῦσαι
τῷ
πάθει,
|
λαβόντας |
αἴσθησιν
ἐρωτικῆς
ἐλπίδος.
ὅθεν
ἐποίησέ |
[14, 10] |
καὶ
νῦν
Θεσσαλοὺς
μεγίστην
ἑορτὴν
|
ἄγοντας |
προσαγορεύειν
Πελώρια.
(πολλάκις
οὖν,
ὡς |
[14, 13] |
ἀπέχειν
σταδίους
ἕξ.
περισπαστέον
δὲ
|
λέγοντας |
πλακοῦς
τὴν
ὀνομαστικήν·
συνῄρηται
γὰρ |
[14, 20] |
εἰπὼν
ὅτι
τούτους
δέοι
διαφθείρεσθαι
|
τρώγοντας |
αὐτὰ
πολὺ
μᾶλλον
ἢ
αὐτὸν |
[14, 14] |
δευτέρῳ·
ταγηνίας
ἤδη
τεθέασαι
χλιαροὺς
|
σίζοντας, |
ὅταν
αὐτοῖσιν
ἐπιχέῃς
μέλι;
καὶ |
[14, 4] |
τὰ
πολλὰ
ἰδίως
ὀνομάζειν
εἰωθότες
|
ἐθελοντάς. |
ὅτι
δὲ
καινουργοῦσιν
κατὰ
τὰς |
[14, 16] |
(περιβλέψας
οὖν
ἐπὶ
τούτοις
τοὺς
|
παρόντας |
καὶ
τυχὼν
ἐπαίνου
ἔφη·
ἀλλὰ |
[14, 20] |
μᾶλλον
ἢ
αὐτὸν
καὶ
τοὺς
|
παρόντας |
Λακεδαιμονίων.
ὅτι
δὲ
τοῖς
εἵλωσιν |
[14, 3] |
μόνον
τῶν
ἀνθρώπων
τοὺς
ἀστοργίᾳ
|
διαφέροντας, |
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
θηρῶν
τοὺς |
[14, 22] |
τοὺς
μὲν
κατέθηκεν
ἐπὶ
χθονὸς
|
ἀσπαίροντας
|
θυμοῦ
δευομένους·
ἀπὸ
γὰρ
μένος |
[14, 1] |
χρυσίον·
ὥστε
μάτην
ὕστερον
κοινῇ
|
σκάπτοντας |
αἰσθέσθαι
ἐξηπατημένους.
(οὐκ
ἠπόρει
δ´ |
[14, 4] |
τις
ἐν
εὐτελεῖ
τῇ
λέξει
|
κλέπτοντάς |
τινας
ὀπώραν
ἢ
ξενικὸν
ἰατρὸν
|
[14, 6] |
ἐν
τοῖς
ποιήμασιν
τοὺς
κάλλιστα
|
χορεύοντας |
ἀρίστους
φησὶν
εἶναι
τὰ
πολέμια |
[14, 10] |
τῆς
τότε
γενομένης
ἑορτῆς
καὶ
|
θύοντας |
Διὶ
Πελωρίῳ
τραπέζας
τε
λαμπρῶς
|
[14, 9] |
τῆς
λύρας
κογχύλια
καὶ
ὄστρακα
|
συγκρούοντας |
ἔρρυθμον
ἦχόν
τινα
ἀποτελεῖν
τοῖς |
[14, 9] |
εὗρε
μοιχοῖς
ἀείσματ´
ἐκκαλεῖσθαι
γυναῖκας
|
ἔχοντας |
ἰαμβύκην
τε
καὶ
τρίγωνον.
Κρατῖνος |
[14, 1] |
εἰς
μέσον
στῆσαί
τινας
ἀγκαλίδας
|
ἔχοντας, |
ὥστε
μὴ
παρελθεῖν
μηδένα.
Πανταλέοντος |
[14, 13] |
κόλλικας,
ὀβελίαν,
μελιτοῦτταν,
ἐπιχύτους,
πτισάνην,
|
πλακοῦντας, |
δενδαλίδας,
ταγηνίας.
Πάμφιλος
δὲ
τὸν |
[14, 13] |
τοῦ
ἄρτος.
ὅτι
δὲ
καλοὺς
|
πλακοῦντας |
ἐν
Παρίῳ
τοῦ
Ἑλλησπόντου
φαγεῖν |
[14, 13] |
ὁ
μάγειρος
γὰρ
ἐγχύτους
ποιεῖ,
|
πλακοῦντας |
ὀπτᾷ,
χόνδρον
ἕψει
καὶ
φέρει
|
[14, 13] |
μὲν
μακάρεσσι
λίθον,
θνητοῖς
δὲ
|
πλακοῦντας. |
ὅτι
δὲ
καὶ
οἱ
Σάμιοι |
[14, 14] |
πάντα
δ´
ἀφθόνως
πάρα.
ΚΡΙΒΑΝΑΣ
|
πλακοῦντάς |
τινας
ὀνομαστικῶς
Ἀπολλόδωρος
παρ´
Ἀλκμᾶνι. |
[14, 14] |
λόγον.
ΚΟΤΥΛΙΣΚΟΙ.
Ἡρακλέων
ὁ
Ἐφέσιος
|
πλακοῦντάς |
τινάς
φησιν
οὕτω
καλεῖσθαι
τοὺς |
[14, 10] |
Διὶ
Πελωρίῳ
τραπέζας
τε
λαμπρῶς
|
κοσμοῦντας |
παρατιθέναι
καὶ
οὕτως
φιλάνθρωπον
{τε} |
[14, 1] |
αὐτοὺς
τοὺς
ξένους
τούς
τ´
|
ἀγνοοῦντας |
αὐτὸν
ἐπλάνα,
καὶ
σχεδὸν
ἀπεκραιπάλα |
[14, 5] |
λύραν
ἐκιθάριζεν.
πρὸς
δὲ
τοὺς
|
ἐπιζητοῦντας |
τὴν
αἰτίαν
ἔλεγεν
πραύνομαι’
καὶ |
[14, 12] |
ἀνδρικῶς
ὅς´
εἴχομεν·
καὶ
γὰρ
|
παραμασύντας |
τινὰς
παραβόσκομεν.
καὶ
ἐν
Κύδωνι |
[14, 1] |
ἀπὸ
τοῦ
τοὺς
πλείονας
ἀκράτου
|
σπῶντας |
θορυβώδεις
γίνεσθαι·
οἶνός
σε
τρώει |
[14, 5] |
Δώριον
ἁρμονίαν.
ἐμοὶ
δὲ
δοκεῖ
|
ὁρῶντας |
αὐτοὺς
τὸν
ὄγκον
καὶ
τὸ |
[14, 22] |
{Β.
ποῖα
ταῦτα;
{Α.
τοὺς
|
τεθνηκότας |
(ἐγὼ
δὲ
τοιουτονὶ
βρῶμα
ὑμῖν, |
[14, 4] |
μὴ
μέλλε,
χώρει.
δεῖ
γὰρ
|
ἠριστηκότας
|
πάσχειν,
ἐάν
τι
καὶ
παθεῖν |
[14, 19] |
ἐκ
τούτου
πονηροὺς
πέντε
παῖδας
|
γεγονότας. |
Ἄλεξις
δ´
ἐν
Λαμπάδι·
καταφαγεῖν
|
[14, 10] |
αἷς
ἔθος
εἶναι
ἄρχεσθαι
τοὺς
|
δεσπότας |
ὑπὸ
τῶν
οἰκετῶν
ἀφηγεῖσθαί
τε |
[14, 13] |
ὥς
φησι
Σέλευκος
ἐν
Γλώσσαις.
|
ΕΜΠΕΠΤΑΣ, |
ὁ
αὐτός
φησι,
πύρινος
ἄρτος |
[14, 16] |
τίς
δ´
ἀναρίθμου
μήκωνος
εὗρε
|
κοπτὰς
|
ἢ
κνηκοπύρους
ἡδονὰς
τραγημάτων
ἔμιξεν; |
[14, 1] |
τῶν
φίλων·
παρὰ
δ´
αὑτοῦ
|
Πευκέστας |
καὶ
Μενελάους,
ἔτι
δὲ
Ὀξυθέμιδας. |
[14, 17] |
Ὀνομάτων
Αἰγιλίδας
φησὶν
εἶναι
τὰς
|
καλλίστας |
ἰσχάδας·
Αἴγιλα
δ´
εἶναι
δῆμον |
[14, 3] |
περὶ
Χορῶν.
τοὺς
δὲ
νῦν
|
Ὁμηριστὰς |
ὀνομαζομένους
πρῶτος
εἰς
τὰ
θέατρα
|
[14, 16] |
οὕτως·
ἀπίους
ἡ
νῆσος
φέρει
|
κρατίστας |
κατὰ
τὰς
ἐν
Ἰωνίᾳ
καλουμένας |
[14, 8] |
τοὺς
χρωμένους
τῇ
τέχνῃ
ταύτῃ
|
σοφιστὰς |
ἀπεκάλουν,
ὥσπερ
καὶ
Αἰσχύλος
ἐποίησεν· |
[14, 9] |
Ἐρέσιος
ἐν
τοῖς
πρὸς
τοὺς
|
Σοφιστὰς
|
γράφων
οὕτως·
Τελένικος
ὁ
Βυζάντιος, |
[14, 4] |
οἳ
δὲ
φλύακας,
ὡς
Ἰταλοί,
|
σοφιστὰς |
δὲ
οἱ
πολλοί·
Θηβαῖοι
δὲ |
[14, 9] |
ἵνα
καὶ
σὺ
νικᾷς
τοὺς
|
σοφιστάς, |
ὦ
φίλε.
(ὁ
δὲ
τοὺς |
[14, 9] |
μέλλοντός
τινος
ἐκτέμνειν
αὐτοῦ
τὰς
|
περιττὰς |
τῶν
χορδῶν,
δεῖξαι
παρ´
αὐτοῖς |
[14, 16] |
εἰ
γνήσια
τὰ
συγγράμματα,
ὁμομηλίδας
|
αὐτὰς |
καλεῖ.
Πάμφιλος
δ´
ἐν
τοῖς |
[14, 5] |
τὸν
ἀέρα
ἔχοντες,
πρὸς
{μὲν}
|
αὐτὰς |
τὰς
ἐν
ἀλλήλοις
παρατριβὰς
καὶ |
[14, 16] |
δ´
ἐν
Αὑτὸν
Τιμωρουμένῳ
ῥοίδια
|
αὐτὰς |
ὠνόμασεν
διὰ
τούτων·
μετ´
ἄριστον |
[14, 6] |
μὲν
ἐλευθέριοι
καὶ
καλαὶ
ποιοῦσι
|
τοιαύτας, |
αἱ
δ´
ἐναντίαι
τὰς
ἐναντίας. |
[14, 8] |
ᾠδὰς
ἐπιμελῶς
πολυμαθεῖς
τε
εἰς
|
ταύτας |
εἰσὶ
καὶ
ἀκριβεῖς.
ὅθεν
καὶ |
[14, 5] |
Φρυγῶν.
μαθεῖν
οὖν
τὰς
ἁρμονίας
|
ταύτας |
τοὺς
Ἕλληνας
παρὰ
τούτων.
διὸ |
[14, 8] |
χρῆσθαι
φήσας
αὐτῷ
Πάρθους
καὶ
|
Τρωγλοδύτας |
τετραχόρδῳ
ὄντι·
ἱστορεῖν
δὲ
τοῦτο |
[14, 20] |
ἐγέλασσαν,
ἐπήνεικάν
τ´
ἐπὶ
τούτῳ
|
σιτευτὰς |
ὄρνιθας
ἐπ´
ἀργυρέοισι
πίναξιν,
ἄτριχας, |
[14, 9] |
χορδαῖς
κατεγλυκάνατο.
καὶ
ὁ
τοὺς
|
Εἵλωτας |
δὲ
πεποιηκώς
φησιν·
τὰ
Στησιχόρου |
[14, 20] |
φέροντες
ἐκείνοις,
δείξας
αὐτοῖς
τοὺς
|
εἵλωτας, |
εἰπὼν
ὅτι
τούτους
δέοι
διαφθείρεσθαι |
[14, 10] |
τὴν
θοίνην
παραλαμβάνειν
καὶ
τοὺς
|
δεσμώτας
|
λύειν
καὶ
τοὺς
οἰκέτας
κατακλίναντας |
[14, 7] |
Φιλίππου
ἀδελφὸν
ἀνεῖλον,
ὡς
ἱστορεῖ
|
Μαρσύας |
ἐν
τρίτῳ
Μακεδονικῶν.
μανιώδεις
δ´ |
[14, 22] |
τὴν
ἡμέραν,
ποιοῦντα
καὶ
διδόντα
|
ματτύας |
ἐκεῖ.
Μόλπις
δ´
ὁ
Λάκων |
[14, 10] |
ἐκεῖ
κατακλιθεὶς
ἐπιδορπίσηται
τὰς
ὀνείας
|
ματτύας. |
Πλάτων
ἐν
τῷ
Ἀτλαντικῷ
μεταδόρπια |
[14, 22] |
ἐπαίκλεια,
ἃ
σημαίνει
τὰς
ἐπιδειπνίδας,
|
ματτύας |
φησὶ
λέγεσθαι
παρὰ
τοῖς
ἄλλοις. |
[14, 2] |
ματαιολόγων
φάμα
προσέπταθ´
Ἑλλάδα
μουσοπόλων
|
σοφᾶς |
ἐπίφθονον
βροτοῖς
τέχνας
ὄνειδος.
μετὰ |
[14, 9] |
Δελφοῖς
κιθαρῳδῆσαι
τὰς
καθ´
Ὅμηρον
|
μάχας, |
ἀρξάμενον
ἀπὸ
τῆς
Ὀδυσσείας.
ἄλλοι |
[14, 20] |
σιτευτὰς
ὄρνιθας
ἐπ´
ἀργυρέοισι
πίναξιν,
|
ἄτριχας, |
οἰέτεας,
λαγάνοις
κατὰ
νῶτον
ἐίσας. |
[14, 12] |
βρομολευκερεβινθο
ακανθου
μικτριτυαδυ
βρῶμα
τοπανταναμικτον.
|
ἀμπυκικηροιδηστίχας |
παρεγίνετο
τούτοις
σταιτινοκο
γχομαγὴς
τοξαι |
[14, 6] |
δημοτικῆς
ἡ
μουσικὴ
προῆλθεν
κατ´
|
ἀρχὰς |
εἰς
τὰς
ἑστιάσεις,
ὥσπερ
ἔνιοι |
[14, 22] |
τρυφᾶν
καθ´
ὑπερβολὴν
ὑπερμαζᾶν.
κατ´
|
ἀρχὰς |
μὲν
οὖν
τὴν
δημοτικὴν
καὶ |
[14, 17] |
ὁ
δὲ
καρπὸς
τὰς
μὲν
|
ἀρχὰς |
ὅμοιός
ἐστιν
καὶ
τῇ
χρόᾳ |
[14, 16] |
ᾠόν,
ἐρέβινθος,
σησάμη,
κοπτή,
βότρυς,
|
ἰσχάς, |
ἄπιος,
πέρσεια,
μῆλ´,
ἀμύγδαλα.
ταῦτα |
[14, 13] |
μέλιτι
καὶ
τὰ
καλούμενα
κόκκωρα
|
ἰσχὰς |
καὶ
κάρυα
τρία.
ΣΤΡΕΠΤΟΙ
καὶ |
[14, 6] |
κιθάρας,
καταπραύνοντες
τῶν
ἐναντίων
τὰς
|
ψυχάς. |
Θεόπομπος
δ´
ἐν
τεσσαρακοστῇ
ἕκτῃ |
[14, 16] |
δασέως
φιττάκια,
Ποσειδώνιος
δὲ
βιστάκια.
|
(περιβλέψας |
οὖν
ἐπὶ
τούτοις
τοὺς
παρόντας |
[14, 15] |
χοιρείου
καὶ
πέπερι,
καὶ
πάλιν
|
τρίψας |
ἕλκυσον
λάγανον
καὶ
λειάνας
ἐκτεμὼν |
[14, 15] |
ποίησον
τετράγωνον.
εἶτα
σήσαμον
λευκὸν
|
τρίψας |
μάλαξον
μέλιτι
ἡψημένῳ
καὶ
ἕλκυσον |
[14, 1] |
κρούσεις
μετὰ
τῆς
ἁρμοζούσης
κινήσεως
|
προσπέμψας |
οὐκ
ἔφη
καλῶς
αὐτοὺς
αὐλεῖν, |
[14, 1] |
δ´
ὁ
Αἰγυπτίων
βασιλεὺς
Ἀγησίλαον
|
σκώψας
|
τὸν
Λακεδαιμονίων
βασιλέα,
ὅτ´
ἦλθεν |
[14, 5] |
κατὰ
τὰ
πάτρια
τοὺς
ἐπιχωρίους
|
ἥρωας |
καὶ
θεοὺς
ὑμνοῦσι.
μετὰ
δὲ |
[14, 14] |
ἐγὼ
δ´
ἑλὼν
πέμψω
πλακοῦντ´
|
ἐς〉 |
ἑσπέραν
χαρίσιον.
Εὔβουλος
δ´
ἐν |
[14, 15] |
τυρὸν
ἐκπιέσας
τρῖβε
καὶ
ἐμβαλὼν
|
ἐς |
κόσκινον
χάλκεον
διήθει,
εἶτ´
ἐπίβαλε |
[14, 1] |
ὤλες´
ἐνὶ
μεγάρῳ
μεγαθύμου
Πειριθόοιο,
|
ἐς |
Λαπίθας
ἐλθόνθ´.
ὃ
δ´
ἐπεὶ |
[14, 1] |
Πειριθόοιο.
κατιόντος
γοῦν
τοῦ
οἴνου
|
ἐς |
τὸ
σῶμα,
ὥς
φησιν
Ἡρόδοτος, |
[14, 3] |
δέ
τις
ἦν
ᾠδὴ
τῶν
|
ἐς |
τοὺς
ἀγροὺς
φοιτώντων,
ὡς
Τηλεκλείδης |
[14, 18] |
ὁ
Μασσούριος
ἔφη·
μηδ´
ἀναβάλλεσθαι
|
ἔς |
τ´
αὔριον
ἔς
τ´
ἔννηφι. |
[14, 18] |
μηδ´
ἀναβάλλεσθαι
ἔς
τ´
αὔριον
|
ἔς |
τ´
ἔννηφι.
γενναῖα
λέγει
τὰ |
[14, 13] |
εἰς
δὲ
τὰ
κρέα
μόσχον
|
ἔλαβες, |
δέλφακας,
χοίρους,
λαγώς·
{Α.
ὡς |
[14, 12] |
Ζανὸς
καλέοντι
τρώγματ´.
ἔπειτ´
ἐπένειμεν
|
ἐνκατακνακομιγὲς |
πεφρυγμένον
πυρ
βρομολευκερεβινθο
ακανθου
μικτριτυαδυ
|
[14, 16] |
ἦν
παρὰ
πότον
ἡδὺ
μέν,
|
κεφαλαλγὲς |
δέ.
~Ἡρόδοτος
δ´
ἐν
τῇ |
[14, 5] |
τὴν
Σίπυλον
εἶναι
τῆς
Λυδίας·
|
Φρύγες |
δὲ
οὐχ
ὅτι
ὁμοτέρμονες
τοῖς |
[14, 5] |
ἁρμονίᾳ.
ταύτην
δὲ
τὴν
ἁρμονίαν
|
Φρύγες |
πρῶτοι
εὗρον
καὶ
μετεχειρίσαντο.
διὸ |
[14, 17] |
Νικόλαος
καὶ
ἱστορίαν
συνέγραψεν
πολλήν.
|
(ΙΣΧΑΔΕΣ. |
σφόδρα
τῶν
ἰσχάδων
ἐθαυμάζοντο
αἱ |
[14, 17] |
ἦσαν
περισπούδαστοι
πᾶσιν
ἀνθρώποις
αἱ
|
ἰσχάδες— |
ὄντως
γὰρ‘
κατὰ
τὸν
Ἀριστοφάνην |
[14, 17] |
ἰσχάδας
φησὶν
οὕτως·
μᾶζαι,
πλακοῦντες,
|
ἰσχάδες |
Τιθράσιαι.
οὕτω
δὲ
ἦσαν
περισπούδαστοι |
[14, 17] |
δ´
ἐν
Κυβερνήτῃ
φησίν·
εἰσέβαινον
|
ἰσχάδες, |
τὸ
παράσημον
τῶν
Ἀθηνῶν,
καὶ |
[14, 17] |
ἀγοράζειν.
λέγεται
δὲ
τὸν
εὐνοῦχον
|
ἐπίτηδες |
τοῦτο
ποιῆσαι,
ἵνα
αὐτὸν
ὑπομνήσῃ |
[14, 5] |
παρὰ
γοῦν
μόνοις
Ἀρκάσιν
οἱ
|
παῖδες |
ἐκ
νηπίων
ᾄδειν
ἐθίζονται
κατὰ |
[14, 7] |
ἡ
πυρρίχη·
ἔνοπλοι
γὰρ
αὐτὴν
|
παῖδες |
ὀρχοῦνται.
τάχους
δὲ
δεῖ
τῷ |
[14, 7] |
παλαιοῖς.
γυμνοὶ
γὰρ
ὀρχοῦνται
οἱ
|
παῖδες |
πάντες,
ἐρρύθμους
φοράς
τινας
ἀποτελοῦντες |
[14, 5] |
τοῖς
θεάτροις,
οἱ
μὲν
{οὖν}
|
παῖδες |
τοὺς
παιδικοὺς
ἀγῶνας,
οἱ
δὲ |
[14, 7] |
δέ
ἐστιν
ὀρχήσεως
ξιφισμός,
καλαθίσκος,
|
καλλαβίδες, |
σκώψ,
σκώπευμα.
ἦν
δὲ
ὁ |
[14, 12] |
μνοῦς,
πυραμίδες,
μῆλον,
κάρυον,
γάλα,
|
κανναβίδες, |
κόγχαι,
χυλός,
Διὸς
ἐγκέφαλος.
Ἄλεξις |
[14, 19] |
ἀκροκώλια
μικρῶν
ταύρου
τ´
αὐξίκερω
|
φλογίδες
|
αἱ
δολιχαί
τε
κάπρου
φλογίδες. |
[14, 19] |
φλογίδες
αἱ
δολιχαί
τε
κάπρου
|
φλογίδες. |
(περὶ
δὲ
ΠΕΡΔΙΚΩΝ
τί
δεῖ |
[14, 19] |
τὰ
δὲ
ὀπτὰ
κρέα
καλεῖται
|
φλογίδες. |
Στράττις
γοῦν
ἐν
Καλλιππίδῃ
ἐπὶ |
[14, 9] |
μαγάδιδος,
λέγων
οὕτως·
φοίνικες,
πηκτίδες,
|
μαγάδιδες, |
σαμβῦκαι,
ἰαμβῦκαι,
τρίγωνα,
κλεψίαμβοι,
σκινδαψοί, |
[14, 9] |
Θαμύρᾳ·
πηκταὶ
δὲ
λύραι
καὶ
|
μαγάδιδες
|
τά
τ´
ἐν
Ἕλλησι
ξόαν´ |
[14, 16] |
ἐν
Βρεττίᾳ
παρίστησι
διὰ
τούτων·
|
εἶδές |
ποτε
πίνουσιν
ἀνθρώποις
ἀπίους
παρακειμένας
|
[14, 12] |
ἁπαλαῖς
θάλλοντες
ὥραις,
ᾠά
τ´
|
ἀμυγδαλίδες |
τε
τᾶν
μαλακοφλοίδων
τετο
τρωκτά |
[14, 16] |
ἀεί;
{Β.
δηλονότι.
αἱ
δ´
|
ἁμαμηλίδες |
οὔκ
εἰσιν
ἄπιοι,
ὥς
τινες |
[14, 20] |
ἐν
Ἀλκιβιάδῃ
οὕτως·
ὥσπερ
αἱ
|
καπηλίδες |
τὰ
δελφάκια
τρέφουσιν.
Ἀντισθένης
δ´ |
[14, 10] |
ταῖς
Ἀθήναις,
σῦκα,
κλητῆρες,
βότρυς,
|
γογγυλίδες, |
ἄπιοι,
μῆλα,
μάρτυρες,
ῥόδα,
μέσπιλα, |
[14, 6] |
δὲ
πασσάλοις
κρυπτοῖσιν
περικείμεναι
λαμπραὶ
|
κναμίδες, |
ἄρκοςἰσχυρῶ
βέλευς·
θόρρακές
τε
νέω |
[14, 12] |
μέλι,
σησαμίδες,
βράχος,
βρυγμός,
μνοῦς,
|
πυραμίδες, |
μῆλον,
κάρυον,
γάλα,
κανναβίδες,
κόγχαι, |
[14, 12] |
ἐρέβινθος
κύαμος,
χόνδρος,
τυρός,
μέλι,
|
σησαμίδες, |
βράχος,
βρυγμός,
μνοῦς,
πυραμίδες,
μῆλον, |
[14, 14] |
παρὰ
Κῴοις,
ὥς
φησιν
Ἰατροκλῆς.
|
ΣΗΣΑΜΙΔΕΣ |
ἐκ
μέλιτος
καὶ
σησάμων
πεφρυγμένων
|
[14, 6] |
νέω
λίνω,
κόιλαι
τε
κατ´
|
ἀσπίδες |
βεβλημέναι.
πὰρ
δὲ
Χαλκιδικαὶ
σπάθαι, |
[14, 19] |
τῇ
Περσίδι
καὶ
αἱ
καλούμεναι
|
μελεαγρίδες |
ἐν
τῇ
Αἰτωλίᾳ.
διὸ
καὶ |
[14, 19] |
Λέρῳ
εἰσὶν
οἱ
καλούμενοι
ὄρνιθες
|
μελεαγρίδες. |
ὁ
δὲ
τόπος
ἐστὶν
ἑλώδης |
[14, 7] |
βαίνει,
σησαμίδας
δὲ
χέζει.
θερμαυστρίς,
|
ἑκατερίδες, |
σκοπός,
χεὶρ
καταπρηνής,
χεὶρ
σιμή, |
[14, 14] |
διὰ
{τοῦ}
τυροῦ
σκευαζόμενα
πλακούντια.
|
~(ΕΓΚΡΙΔΕΣ |
πεμμάτιον
ἑψόμενον
ἐν
ἐλαίῳ
καὶ
|
[14, 15] |
προσφέρειν,
βάλε
μέλιτος
αὔταρκες
ἐπάνω.
|
ὑποτυρίδες |
δὲ
οὕτως
γίνονται·
εἰς
γάλα |
[14, 22] |
Σικελῶν
δὲ
τέχναις
ἡδυνθεῖσαι
δαιτὸς
|
διαθρυμματίδες. |
καὶ
Μένανδρος
ἐν
Φάσματι·
ἐπισημαίνεσθ´, |
[14, 9] |
πηκτίδα
μαγάδιδος,
λέγων
οὕτως·
φοίνικες,
|
πηκτίδες, |
μαγάδιδες,
σαμβῦκαι,
ἰαμβῦκαι,
τρίγωνα,
κλεψίαμβοι, |
[14, 10] |
τῶν
παρόντων·
αἱ
δεύτεραί
πως
|
φροντίδες |
σοφώτεραι.
τί
γὰρ
ποθεῖ
τράπεζα; |
[14, 10] |
καὶ
Δίφιλος
ἐν
Τελεσίᾳ·
τράγημα,
|
μυρτίδες, |
πλακοῦς,
ἀμύγδαλα.
{Β.
ἐγὼ
δὲ |
[14, 6] |
πὰρ
δὲ
ζώματα
πολλὰ
καὶ
|
κυπαττίδες. |
τῶν
οὐκ
ἔστι
λαθέσθ´,
ἐπειδὴ |
[14, 17] |
οὐ
μέγα,
τραχὺ
δὲ
καὶ
|
ἀκανθῶδες, |
ἔχει
δὲ
φύλλον
χλωρὸν
παραπλήσιον |
[14, 5] |
ἦθος
ἔχει
τὸ
γαῦρον
καὶ
|
ὀγκῶδες, |
ἔτι
δὲ
ὑπόχαυνον·
ὁμολογεῖ
δὲ |
[14, 5] |
μὲν
οὖν
Δώριος
ἁρμονία
τὸ
|
ἀνδρῶδες |
ἐμφαίνει
καὶ
τὸ
μεγαλοπρεπὲς
καὶ |
[14, 6] |
τηροῦντες
αἰεὶ
τὸ
εὐγενὲς
καὶ
|
ἀνδρῶδες |
ἐπ´
αὐτῶν,
ὅθεν
καὶ
ὑπορχήματα |
[14, 5] |
μόνην
Ὅμηρος
χαρίζεται,
καταστέλλειν
τὸ
|
πυρῶδες |
αὐτοῦ
δυναμένην.
μόνος
γοῦν
ἐν
|
[14, 14] |
ἀρτίως
πέττουσα
τὸν
χαρίσιον.
ΕΠΙΔΑΙΤΡΟΝ
|
πλακουντῶδες |
μάζιον
ἐπὶ
τῷ
δείπνῳ
ἐσθιόμενον, |
[14, 21] |
ἐκφέρων
κρέας.
καὶ
ἐν
Συντρόφοις·
|
ἐβάδιζες |
ἔξω
τῶν
πυλῶν
μάγειρος
ὤν; |
[14, 15] |
ἄμυλον,
τυροκόσκινον.
τυρὸν
ἐκπιάσας
καλῶς
|
θὲς |
εἰς
ἄγγος,
εἶτ´
ἄνω
κόσκινον |
[14, 15] |
ἕλκυσον
λαγάνια
δύο
καὶ
ἓν
|
θὲς |
ὑποκάτω
καὶ
τὸ
ἄλλο
ἐπάνω, |
[14, 19] |
ἐν
Λέρῳ
εἰσὶν
οἱ
καλούμενοι
|
ὄρνιθες |
μελεαγρίδες.
ὁ
δὲ
τόπος
ἐστὶν |
[14, 6] |
περικείμεναι
λαμπραὶ
κναμίδες,
ἄρκοςἰσχυρῶ
βέλευς·
|
θόρρακές |
τε
νέω
λίνω,
κόιλαι
τε |
[14, 20] |
κυνῆν
τε
γὰρ
ἕκαστον
φορεῖν
|
ἐπάναγκες
|
ὥρισαν
καὶ
διφθέραν
περιβεβλῆσθαι
πληγάς |
[14, 3] |
ἔτι
γὰρ
καὶ
νῦν
αἱ
|
γυναῖκες |
ᾄδουσιν
αὐτοῦ
μέλη
περὶ
τὰς |
[14, 3] |
Μουσικῆς
ᾖδον,
φησίν,
αἱ
ἀρχαῖαι
|
γυναῖκες |
Καλύκην
τινὰ
ᾠδήν.
Στησιχόρου
δ´ |
[14, 7] |
μακτρισμὸν
ὠνόμασαν·
ἣν
καὶ
πολλαὶ
|
γυναῖκες |
ὠρχοῦντο,
ἃς
καὶ
μακτιστρίας
ὀνομαζομένας |
[14, 16] |
ὁμώνυμόν
τι
αὐτῇ
ἄνευ
ῥιζῶν.
|
(ΦΟΙΝΙΚΕΣ |
Ξενοφῶν
μὲν
ἐν
βʹ
Ἀναβάσεώς
|
[14, 17] |
λέγων
φησίν·
εἰσὶ
δ´
αὐτόθι
|
φοίνικες |
πεφυκότες
ἀνὰ
πᾶν
τὸ
πεδίον, |
[14, 9] |
φησὶ
πηκτίδα
μαγάδιδος,
λέγων
οὕτως·
|
φοίνικες, |
πηκτίδες,
μαγάδιδες,
σαμβῦκαι,
ἰαμβῦκαι,
τρίγωνα, |
[14, 10] |
ποντίων,
πάρεισι
δὲ
μόσχων
τέρειναι
|
σάρκες |
ἀρνεία
τε
δαὶς
καὶ
πεπτὰ |
[14, 15] |
δὲ
μέλλῃς
προσφέρειν,
βάλε
μέλιτος
|
αὔταρκες |
ἐπάνω.
ὑποτυρίδες
δὲ
οὕτως
γίνονται· |
[14, 22] |
δρᾶν
ὠνόμαζον.
ἔδρων
δ´
οἱ
|
Κήρυκες |
ἄχρι
πολλοῦ
βουθυτοῦντες,
φησί,
καὶ |
[14, 22] |
τὰ
ὅρκια
καὶ
τὰ
ἱερόθυτα
|
κήρυκες |
κομίζουσιν,
ὡς
παλαιᾶς
οὔσης
καὶ |
[14, 22] |
{Β.
τὸ
δ´
ἐγχέλειον;
{Α.
|
ἅλες, |
ὀρίγανον,
ὕδωρ.
{Β.
ὁ
γόγγρος; |
[14, 13] |
τῶν
ἀνδρῶν·
τὸ
δὲ
δεῖπνον
|
ἐντελὲς |
καὶ
μηδὲ
ἓν
ἐλλιπές.
λαμπροὺς |
[14, 19] |
καὶ
σιτεῖσθαι·
τὸ
γὰρ
βρῶμα
|
πολυτελὲς
|
ἀποφαίνουσιν.
αὕτη
ἡ
τοῦ
λαμπροτάτου |
[14, 22] |
μάζης
ματτύην
ὠνόμαζον
πᾶν
τὸ
|
πολυτελὲς |
ἔδεσμα,
τὸ
δὲ
ματτυάζειν
τὸ |
[14, 22] |
παρεισεκύκλησεν
οὐδ´
ὁρώμενον,
λάχανον,
τάριχος
|
πολυτελές, |
χόνδρον,
μέλι.
ὡς
πολὺ
δὲ |
[14, 8] |
μή
τις
ἀγάγῃ
πάλιν
εἰς
|
τοὐμφανὲς |
τὴν
πάτριον
μουσικήν.
τὸ
παλαιὸν
|
[14, 12] |
αἰσχύνας
ὕπο,
μὴ
κατίδῃ
τις
|
μηλογενὲς |
πῶυ
λιπόντα
ἀνάγκαις
ξηρὸν
ἐν |
[14, 6] |
τῶν
ᾀδομένων,
τηροῦντες
αἰεὶ
τὸ
|
εὐγενὲς |
καὶ
ἀνδρῶδες
ἐπ´
αὐτῶν,
ὅθεν
|
[14, 17] |
φορέουσιν
ἐν
τῷ
καρπῷ
οἱ
|
ἔρσενες |
καθάπερ
οἱ
ὄλονθοι.
τὰ
παραπλήσια |
[14, 7] |
σίκιννις
καὶ
οἱ
σάτυροι
σικιννισταί.
|
τινὲς |
δέ
φασιν
Σίκιννόν
τινα
βάρβαρον |
[14, 4] |
εἶτ´
οὐκ
ἐπῳδούς
φασιν
ἰσχύειν
|
τινές· |
ἐγὼ
γὰρ
ἤδη
τρεῖς
ὁρῶ |
[14, 9] |
δέ
φησιν·
ὥσπερ
τῶν
ἑξαμέτρων
|
τινὲς |
ἐπὶ
τὸ
γελοῖον
παρῳδὰς
εὗρον, |
[14, 17] |
Φυτῶν
οὕτως·
φοινίκων
ἀνόρχων,
οὕς
|
τινες |
εὐνούχους
καλοῦσιν,
οἳ
δ´
ἀπυρήνους. |
[14, 1] |
ταῖς
Ἀνικίοις
ταύταις
θέαις
ἐγένοντό
|
τινες |
λόγοι
καὶ
περὶ
τῶν
καλουμένων |
[14, 17] |
τῶν
Ἀθηνῶν,
καὶ
θύμου
δέσμαι
|
τινές. |
Λυγκεὺς
δὲ
ἐν
τῇ
πρὸς |
[14, 7] |
διὸ
καὶ
ποδώκεις.
εἰσὶ
δέ
|
τινες |
οἵ
φασι
τὴν
σίκιννιν
ποιητικῶς |
[14, 16] |
ἁμαμηλίδες
οὔκ
εἰσιν
ἄπιοι,
ὥς
|
τινες |
οἴονται,
ἀλλ´
ἕτερόν
τι
καὶ |
[14, 4] |
καλούμενοι
δὲ
ἱλαρῳδοί,
οὓς
νῦν
|
τινες
|
σιμῳδοὺς
καλοῦσιν,
ὡς
Ἀριστοκλῆς
φησιν |
[14, 20] |
ἀπομάθωσιν.
πρὸς
δὲ
τούτοις
εἴ
|
τινες |
ὑπερακμάζοιεν
τὴν
οἰκετικὴν
ἐπιφάνειαν,
ἐπέθηκαν
|
[14, 5] |
ὑπερφρύγιον
ἴδιον
ἔχουσαν
ἦθος·
καίτοι
|
τινές
|
φασιν
ἄλλην
ἐξευρηκέναι
καινὴν
ἁρμονίαν |
[14, 21] |
γὰρ
εἰσάγονται
οἱ
μάγειροι
σκωπτικοί
|
τινες, |
ὡς
παρὰ
Μενάνδρῳ
ἐν
Ἐπιτρέπουσιν. |
[14, 1] |
Βοιώτιος,
Θεόπομπος,
Ἕρμιππος,
{ὁ}
Λυσίμαχος,
|
οἵτινες |
ἐπιφανέστατοι
ἦσαν.
τούτους
οὖν
στήσας |
[14, 7] |
βέλτιστοι
δέ
εἰσι
τῶν
τρόπων
|
οἵτινες |
καὶ
ὀρχοῦνται.
εἰσὶ
δὲ
οἵδε· |
[14, 1] |
ἐγὼ
δέ
πως
μισῶ
γελοίους,
|
οἵτινες |
τήτῃ
σοφῶν
ἀχάλιν´
ἔχουσι
στόματα· |
[14, 10] |
μῆλα,
μάρτυρες,
ῥόδα,
μέσπιλα,
χόρια,
|
σχαδόνες, |
ἐρέβινθοι,
δίκαι,
πυός,
πυριάτη,
μύρτα, |
[14, 21] |
πάντα
τὰ
τοιαῦτα
ἐπιδειπνίδας
ἔλεγον
|
Μακεδόνες. |
κώθωνος
γὰρ
ἡδύσματα
ταῦτα.
(τοιαῦτά |
[14, 22] |
τῆς
ματτύης,
τοῦτ´
εἴτε
πρῶτοι
|
Μακεδόνες |
τοῖς
Ἀττικοῖς
κατέδειξαν
ἡμῖν
εἴτε |
[14, 7] |
τ´
ἐν
Κενταύρῳ
καὶ
ἄλλοι
|
πλείονες, |
ὕστερον
μακτρισμὸν
ὠνόμασαν·
ἣν
καὶ
|
[14, 5] |
Λυδίας·
Φρύγες
δὲ
οὐχ
ὅτι
|
ὁμοτέρμονες |
τοῖς
Λυδοῖς
εἰσιν,
ἀλλ´
ὅτι |
[14, 19] |
τόπους
διεδόθησαν,
ὡς
καὶ
οἱ
|
ἀλεκτρυόνες |
ἐν
τῇ
Περσίδι
καὶ
αἱ |
[14, 10] |
πυός,
πυριάτη,
μύρτα,
κληρωτήρια,
ὑάκινθος,
|
ἄρνες, |
κλεψύδραι,
νόμοι,
γραφαί.
μέλλοντος
οὖν |
[14, 17] |
ἀνὰ
πᾶν
τὸ
πεδίον,
οἱ
|
πλεῦνες |
αὐτῶν
καρποφόροι,
ἐκ
τῶν
καὶ |
[14, 13] |
Χαίριππ´,
οὐκ
ἐᾷς
πέττειν
τινά.
|
Ἴωνες |
δέ,
ὥς
φησι
Σιληνὸς
ἐν |
[14, 5] |
Μιλησίων
ἦθος,
ὃ
διαφαίνουσιν
οἱ
|
Ἴωνες, |
ἐπὶ
ταῖς
τῶν
σωμάτων
εὐεξίαις |
[14, 7] |
καλεῖται.
καὶ
αὐτοὶ
δ´
οἱ
|
Λάκωνες |
ἐν
τοῖς
πολέμοις
τὰ
Τυρταίου |
[14, 7] |
ταύτην
παρὰ
τῷ
Πινδάρῳ
οἱ
|
Λάκωνες, |
καὶ
ἐστὶν
ὑπορχηματικὴ
ὄρχησις
ἀνδρῶν |
[14, 7] |
εὕρημα.
πολεμικοὶ
δ´
εἰσὶν
οἱ
|
Λάκωνες, |
ὧν
καὶ
οἱ
υἱοὶ
τὰ |
[14, 5] |
τὸ
ἀνδρῶδες
ἐμφαίνει
καὶ
τὸ
|
μεγαλοπρεπὲς |
καὶ
οὐ
διακεχυμένον
οὐδ´
ἱλαρόν, |
[14, 6] |
τοῖς
χοροῖς
εὔσχημον
τότε
καὶ
|
μεγαλοπρεπὲς |
καὶ
ὡσανεὶ
τὰς
ἐν
τοῖς |
[14, 13] |
δεῖπνον
ἐντελὲς
καὶ
μηδὲ
ἓν
|
ἐλλιπές. |
λαμπροὺς
γενέσθαι
βουλόμεσθα
τοὺς
γάμους. |
[14, 1] |
εἰς
τὴν
ὀρχήστραν,
καὶ
πύκται
|
τέσσαρες |
ἀνέβησαν
ἐπὶ
τὴν
σκηνὴν
μετὰ |
[14, 21] |
ἔφη·
ἀγνοεῖν
μοι
δοκεῖτε,
ὦ
|
ἄνδρες |
δαιταλῆς,
ὅτι
καὶ
Κάδμος
ὁ |
[14, 16] |
δὲ
ψευδεπιχάρμεια
ταῦτα
ὅτι
πεποιήκασιν
|
ἄνδρες
|
ἔνδοξοι
Χρυσόγονός
τε
ὁ
αὐλητής, |
[14, 22] |
μνησθεὶς
παραθέσεως
ἐπιφέρει·
εὖ
γ´,
|
ἄνδρες, |
εὖ
σφόδρ´·
ἀλλὰ
μὴν
τῇ |
[14, 16] |
νοσοῦσιν.
τούτων
δὲ
πρῶτον
ἐμνήσθην,
|
ἄνδρες |
φίλοι,
οὐχ
ὅτι
ἡμῖν
παράκειται |
[14, 22] |
(ἐγὼ
δὲ
τοιουτονὶ
βρῶμα
ὑμῖν,
|
ἄνδρες |
φίλοι,
τὸ
μῦμα
φέρω.
περὶ |
[14, 5] |
ἔφη·
ὁ
μὲν
κωμῳδιοποιὸς
Εὔπολις,
|
ἄνδρες |
φίλοι,
φησί·
χἠ
μουσικὴ
πρᾶγμ´ |
[14, 16] |
τέρεν
καὶ
χλωρόν,
τῇ
φυῇ
|
περιφερές. |
καρποφορεῖ
δὲ
δὶς
τοῦ
ἔτεος, |
[14, 5] |
διόπερ
ὑποδώριον
ἐκάλεσαν,
ὡς
τὸ
|
προσεμφερὲς |
τῷ
λευκῷ
ὑπόλευκον
καὶ
τὸ |
[14, 10] |
πωλήσεται
ἐν
ταῖς
Ἀθήναις,
σῦκα,
|
κλητῆρες, |
βότρυς,
γογγυλίδες,
ἄπιοι,
μῆλα,
μάρτυρες, |
[14, 10] |
κλητῆρες,
βότρυς,
γογγυλίδες,
ἄπιοι,
μῆλα,
|
μάρτυρες, |
ῥόδα,
μέσπιλα,
χόρια,
σχαδόνες,
ἐρέβινθοι, |
[14, 20] |
περὶ
τὴν
γαστέρα
τῶν
Λακώνων
|
ἐγκρατὲς |
γράφων
οὕτως·
καὶ
οἱ
Θάσιοι |
[14, 1] |
~Τὸν
Διόνυσον,
ἑταῖρε
|
Τιμόκρατες, |
μαινόμενον
οἱ
πολλοὶ
λέγουσιν
ἀπὸ |
[14, 13] |
λαβεῖν.
ΑΜΗΣ
πλακοῦντος
γένος.
Ἀντιφάνης·
|
ἄμητες, |
ἄμυλοι.
Μένανδρος
ἐν
Ὑποβολιμαίῳ·
τὸν |
[14, 12] |
{Α.
τοῦτ´
ἐκεῖν´
ἔστιν
σαφῶς·
|
ἄμητες, |
οἶνος
ἡδύς,
ᾠά,
σησαμαῖ,
μύρον, |
[14, 6] |
ἀνδρειότατοι
Λακεδαιμόνιοι
μετ´
αὐλῶν
στρατεύονται,
|
Κρῆτες |
δὲ
μετὰ
λύρας,
μετὰ
δὲ
|
[14, 21] |
λεπτοὺς
τῶν
τυρῶν
καὶ
πλατεῖς
|
Κρῆτες |
θηλείας
καλοῦσιν,
ὥς
φησι
Σέλευκος· |
[14, 7] |
καὶ
τοῖς
κυνηγεσίοις.
οἱ
δὲ
|
Κρῆτες |
κυνηγετικοί,
διὸ
καὶ
ποδώκεις.
εἰσὶ |
[14, 7] |
τὸν
Σίκιννον.
ὀρχησταὶ
δ´
οἱ
|
Κρῆτες, |
ὥς
φησιν
Ἀριστόξενος.
Σκάμων
δ´ |
[14, 19] |
ποιησάντων
ψόφον
ἐκπλαγέντες
ἔφυγον
καὶ
|
ἐμβάντες |
εἰς
τὰς
ναῦς
ἀπέπλευσαν.
~περὶ |
[14, 16] |
ἄλευρα,
καὶ
πατέονται
ταῦτα
οὐ
|
μάξαντες |
οὐδ´
ὕδατι
δεύοντες,
ἀλλὰ
φαύλως |
[14, 5] |
ὑπάρχουσαν,
οἷς
καὶ
συνεξομοιοῦσθαι
πεφύκαμεν
|
πάντες |
ἄνθρωποι·
διὸ
καὶ
κατὰ
τὰς |
[14, 5] |
εἰσῆλθον,
οἱ
μὲν
ἄλλοι
παραχρῆμα
|
πάντες |
αὐτοὺς
ἐξεκήρυξαν,
Μαντινεῖς
δὲ
καὶ |
[14, 7] |
οὖσα
τοῦ
πολέμου·
ἐκμανθάνουσί
τε
|
πάντες |
ἐν
τῇ
Σπάρτῃ
ἀπὸ
πέντε |
[14, 7] |
γυμνοὶ
γὰρ
ὀρχοῦνται
οἱ
παῖδες
|
πάντες, |
ἐρρύθμους
φοράς
τινας
ἀποτελοῦντες
καὶ |
[14, 22] |
τοῖς
Ἀττικοῖς
κατέδειξαν
ἡμῖν
εἴτε
|
πάντες |
οἱ
θεοί·
οὐκ
οἶδα
πλήν |
[14, 20] |
Δίφιλος
Συνωρίδι·
ἐχηνίασας·
ποιοῦσι
τοῦτο
|
πάντες |
οἱ
παρὰ
Τιμοθέῳ.
(ἐπεὶ
δὲ |
[14, 5] |
βαρύβρομον
ἁρμονίαν.
ταῦτα
δ´
ᾄδουσιν
|
πάντες |
ὑποδώρια
{τὰ
μέλη}
ἐπεὶ
οὖν
|
[14, 3] |
ἀνακλήσεως}
ᾧ
καὶ
νῦν
ἔτι
|
πάντες |
χρώμενοι
διατελοῦσι.
τοιοῦτος
δ´
ἐστὶ |
[14, 22] |
φαγεῖν
ἂν
ἔτι
νεκροῦ·
αὑτοῖς
|
ἅπαντες |
ἠξίουν
συζῆν,
ὄχλος
ἠθροίζετ´,
ἐγένονθ´ |
[14, 13] |
τοῦ
Ἑλλησπόντου
φαγεῖν
ἔστιν
οἱ
|
ἐπιδημήσαντες |
μαρτυρήσουσιν.
Ἄλεξις
γὰρ
πεπλάνηται
λέγων |
[14, 5] |
ἐν
ἀλλήλοις
παρατριβὰς
καὶ
φιλοτιμίας
|
ὁρμήσαντες |
τέλος
ἀπεθηριώθησαν
οὕτως
ὡς
μέγιστα |
[14, 1] |
ποιεῖν
ὡσανεὶ
μάχην.
ταχὺ
δὲ
|
συννοήσαντες
|
οἱ
αὐληταὶ
καὶ
λαβόντες
οἰκείαν |
[14, 5] |
ἐξημεροῦν
καὶ
πραύνειν.
ὧν
Κυναιθεῖς
|
ὀλιγωρήσαντες |
εἰς
τέλος,
καίτοι
σκληρότατον
παρὰ |
[14, 5] |
φασιν,
ἐν
τοῖς
αὐλοῖς
τετάχθαι
|
νομίσαντες |
αὐτὴν
ὑπὸ
τὴν
Δώριον
ἁρμονίαν. |
[14, 19] |
Ὑπομνήμασιν.
φησὶν
γὰρ
ὅτι
Σάμιοι
|
πλεύσαντες |
εἰς
Σύβαριν
καὶ
κατασχόντες
τὴν |
[14, 7] |
καὶ
ἀπολοφυράμενοι
πρὸς
ἀλλήλους
καὶ
|
ἀποδακρύσαντες |
ἀπέρχονται.
οὕτω
δὴ
οὖν,
φησί, |
[14, 16] |
μᾶλλον.
οἱ
δὲ
τὰ
Γεωργικὰ
|
συγγράψαντες |
ἀδελφοὶ
ἐν
τῷ
γʹ
γράφουσιν
|
[14, 22] |
καὶ
οἱ
τὰ
Ὀψαρτυτικὰ
δὲ
|
συγγράψαντες |
Ἡρακλείδης
τε
καὶ
Γλαῦκος
ὁ |
[14, 1] |
ἑαυτῶν
ἀσελγείαις
μεγάλην
ἐποίησαν
σύγχυσιν.
|
συνεπιστρέψαντες
|
δὲ
τοὺς
μέσους
χοροὺς
πρὸς |
[14, 17] |
μὲν
τοῖς
οἰκέταις
μετὰ
χόνδρου
|
κόψαντες |
σάττουσιν
εἰς
ἀγγεῖα,
τὸν
δὲ |
[14, 19] |
περδίκων
ἀναπτάντων
καὶ
ποιησάντων
ψόφον
|
ἐκπλαγέντες |
ἔφυγον
καὶ
ἐμβάντες
εἰς
τὰς |
[14, 9] |
ἔτι
δὲ
Ἀργᾶς
ποιηταὶ
μοχθηρῶν
|
ὄντες |
νόμων
πρὸς
μὲν
τὸν
ἴδιον |
[14, 1] |
γε
οὔτε
τῶν
πλεῖον
πινόντων
|
ὄντες |
οὔτε
τῶν
ἐξοίνων
γινομένων
πληθούσης |
[14, 1] |
τῷ
Διομέων
Ἡρακλείῳ
συνελέγοντο
ξʹ
|
ὄντες |
τὸν
ἀριθμὸν
καὶ
ἐν
τῇ |
[14, 1] |
δὲ
συννοήσαντες
οἱ
αὐληταὶ
καὶ
|
λαβόντες |
οἰκείαν
ταῖς
ἑαυτῶν
ἀσελγείαις
μεγάλην |
[14, 4] |
οἱ
μαγῳδοὶ
καὶ
κωμικὰς
ὑποθέσεις
|
λαβόντες |
ὑπεκρίθησαν
κατὰ
τὴν
ἰδίαν
ἀγωγὴν |
[14, 5] |
καθαρμὸν
τῆς
πόλεως
ἐποιήσαντο
σφάγια
|
περιαγαγόντες |
κύκλῳ
τῆς
χώρας
ἁπάσης.
(Ἀγίας |
[14, 22] |
τροφὴν
ἀκολάστως
καὶ
περιέργως
μικρὸν
|
παραγαγόντες |
τοὔνομα
τῆς
μάζης
ματτύην
ὠνόμαζον |
[14, 22] |
θεοῖσιν
ὀπτῶσιν
φλογὶ
ἅλας
οὐ
|
προσάγοντες· |
οὐ
γὰρ
ἦσαν
οὐδέπω
εἰς |
[14, 8] |
καὶ
τῶν
λοιπῶν
οἱ
μὴ
|
προσάγοντες |
πρὸς
τὰ
ποιήματα
μελῳδίαν
ἐκπονοῦσι |
[14, 4] |
γένωνται,
ἐπιστρέφουσιν
εἰς
τὸ
θέατρον
|
λέγοντες· |
ἀνάγετ´,
εὐρυχωρίαν
ποιεῖτε
τῷ
θεῷ· |
[14, 7] |
μετὰ
λέξεως
τοιαύτης
μιμούμενοι
καὶ
|
λέγοντες· |
ποῦ
μοι
τὰ
ῥόδα,
ποῦ |
[14, 4] |
θύρας,
βαίνοντες
ἐν
ῥυθμῷ
καὶ
|
λέγοντες· |
σοί,
Βάκχε,
τάνδε
μοῦσαν
ἀγλαίζομεν, |
[14, 3] |
κατά
τινα
ἐπιχωριαζομένην
παρ´
αὐτοῖς
|
ᾄδοντες
|
ἀνακαλοῦνταί
τινα
τῶν
ἀρχαίων,
προσαγορεύοντες |
[14, 20] |
μὴ
ἐπικόπτοιεν
τοὺς
ἁδρουμένους.
καὶ
|
παραδόντες |
αὐτοῖς
τὴν
χώραν
ἔταξαν
μοῖραν |
[14, 5] |
τὴν
ἀρχὴν
τοῦ
γένους
Αἰολεῦσιν
|
μεταδόντες) |
παραπλήσιον
αἰεὶ
ποιοῦνται
τοῦ
βίου |
[14, 5] |
φιλόνεικοι,
οὐδὲν
φιλάνθρωπον
οὐδ´
ἱλαρὸν
|
ἐνδιδόντες, |
ἀστοργίαν
δὲ
καὶ
σκληρότητα
ἐν |
[14, 9] |
ἐν
Φοινίσσαις
εἴρηκε·
ψαλμοῖσιν
ἀντίσπαστ´
|
ἀείδοντες |
μέλη.
καὶ
Σοφοκλῆς
ἐν
Μυσοῖς· |
[14, 6] |
δέ
φησιν
ὡς
οἱ
παλαιοὶ
|
{σπένδοντες} |
οὐκ
αἰεὶ
διθυραμβοῦσιν,
ἀλλ´
ὅταν |
[14, 5] |
χοροὺς
παρθένων
ὁμοῦ
καὶ
παίδων,
|
σπεύδοντες |
τὸ
τῆς
φύσεως
ἀτέραμνον
διὰ |
[14, 4] |
τάνδε
μοῦσαν
ἀγλαίζομεν,
ἁπλοῦν
ῥυθμὸν
|
χέοντες |
αἰόλῳ
μέλει,
καινάν,
ἀπαρθένευτον,
οὔ |
[14, 22] |
ἄχρι
πολλοῦ
βουθυτοῦντες,
φησί,
καὶ
|
σκευάζοντες |
καὶ
μιστύλλοντες,
ἔτι
δ´
οἰνοχοοῦντες. |
[14, 5] |
καὶ
σκληρότητα
ἐν
τοῖς
ἤθεσιν
|
ἐμφανίζοντες. |
διόπερ
οὐδὲ
τὸ
τῆς
Ἰαστὶ |
[14, 6] |
Γέται,
φησί,
κιθάρας
ἔχοντες
καὶ
|
κιθαρίζοντες |
τὰς
ἐπικηρυκείας
ποιοῦνται.
ὅθεν
ἔοικεν |
[14, 2] |
ἐπίσταται
γὰρ
ἀλλ´
ηὔλουν
ἔτι
|
μαθόντες |
ὥστε
τοὺς
αὐλοὺς
σύ
τε
|
[14, 4] |
σιγῇ
δὲ
διὰ
τοῦ
πυλῶνος
|
εἰσελθόντες, |
ὅταν
κατὰ
μέσην
τὴν
ὀρχήστραν
|
[14, 1] |
τούτοις
ἐπικτυποῦντες
οἱ
χοροὶ
καὶ
|
συνεπισείοντες |
τὴν
σκευὴν
ἐπεφέροντο
τοῖς
ἐναντίοις |
[14, 7] |
ἔτι
καὶ
νῦν,
ἐν
ᾗ
|
συνιόντες |
ἀναμιμνήσκονται
τῶν
ἀρχαίων
ἐκείνων
ὀνομάτων |
[14, 4] |
τῷ
τευτλίῳ.
ἐκαλοῦντο
δ´
οἱ
|
μετιόντες |
τὴν
τοιαύτην
παιδιὰν
παρὰ
τοῖς |
[14, 12] |
ἀνθεσιπότατα
μέλεα
μελέοις
ὀνόμασι
ποιοῦσιν
|
ἐμπλέκοντες |
ἀλλότρια
μέλη.
~(πλακούντων
δὲ
ὀνόματα |
[14, 17] |
ἀγγεῖα,
τὸν
δὲ
τοῖς
ἐλευθέροις
|
ἐξελόντες |
τὸν
πυρῆνα
συντιθέασιν
ὡσαύτως
καὶ |
[14, 16] |
οὗτοι
συγγραφεῖς
Χρύσιππος
καὶ
Ἁρποκρατίων,
|
διαβάλλοντες
|
καλῶν
ὀνόματα
φιλοσόφων
τῇ
ὁμωνυμίᾳ; |
[14, 12] |
πέμματα
κἆτ´
ἐρεβινθο
κνακοσυμμιγεῖς
ἁπαλαῖς
|
θάλλοντες |
ὥραις,
ᾠά
τ´
ἀμυγδαλίδες
τε |
[14, 22] |
τὸ
παρασκευάζειν
αὐτήν.
ὕστερον
δὲ
|
ποικίλλοντες |
τὴν
ἀναγκαίαν
τροφὴν
ἀκολάστως
καὶ |
[14, 22] |
βουθυτοῦντες,
φησί,
καὶ
σκευάζοντες
καὶ
|
μιστύλλοντες, |
ἔτι
δ´
οἰνοχοοῦντες.
Κήρυκας
δ´ |
[14, 6] |
ἐν
τῷ
εὖ
τὸ
μέγα
|
περιλαμβάνοντες· |
καὶ
τὰ
σχήματα
μετέφερον
ἐντεῦθεν
|
[14, 1] |
γε
τοῦ
πόνου
τὴν
ἡδονὴν
|
προλαμβάνοντες |
ὑστεροῦμεν
τἀγαθοῦ.
Ξενοφῶντος
δὲ
τὸν |
[14, 5] |
τοὺς
Τιμοθέου
καὶ
Φιλοξένου
νόμους
|
μανθάνοντες |
χορεύουσι
κατ´
ἐνιαυτὸν
τοῖς
Διονυσιακοῖς |
[14, 4] |
δὲ
κατὰ
μέσας
τὰς
θύρας,
|
βαίνοντες |
ἐν
ῥυθμῷ
καὶ
λέγοντες·
σοί, |
[14, 16] |
οὐδὲν
διέφερεν·
τὰς
δέ
τινας
|
ξηραίνοντες |
τραγήματα
παρετίθεντο.
καὶ
ἦν
παρὰ |
[14, 6] |
ποιοῦνται
μετ´
αὐλῶν
καὶ
κιθάρας,
|
καταπραύνοντες
|
τῶν
ἐναντίων
τὰς
ψυχάς.
Θεόπομπος |
[14, 6] |
Ἀπόλλωνα
μεθ´
ἡσυχίας
καὶ
τάξεως
|
μέλποντες. |
Ἀρχίλοχος
γοῦν
φησιν·
ὡς
Διωνύσοι´ |
[14, 20] |
δὲ
τῶν
Θασίων
δότε,
φησί,
|
φέροντες |
ἐκείνοις,
δείξας
αὐτοῖς
τοὺς
εἵλωτας, |
[14, 13] |
ὅτι
δὲ
καὶ
οἱ
Σάμιοι
|
διαφέροντές |
εἰσι
πλακοῦντες
Σώπατρος
ὁ
φλυακογράφος |
[14, 1] |
μὲν
αὐληταὶ
φυσῶντες
ἀδιανόητα
καὶ
|
διαφέροντες |
τοὺς
αὐλοὺς
ἐπῆγον
ἀνὰ
μέρος |
[14, 9] |
ἐν
τούτοις·
λεπάδας
δὲ
πετρῶν
|
ἀποκόπτοντες |
κρεμβαλίζουσι.
Δίδυμος
δέ
φησιν
εἰωθέναι |
[14, 5] |
αὑτῶν,
ἀνὰ
μέρος
ᾄδειν
ἀλλήλοις
|
προστάττοντες. |
καὶ
τῶν
μὲν
ἄλλων
μαθημάτων |
[14, 16] |
ταῦτα
οὐ
μάξαντες
οὐδ´
ὕδατι
|
δεύοντες, |
ἀλλὰ
φαύλως
ὁκοῖά
περ
πέφυκεν. |
[14, 7] |
τοῖς
πολέμοις
τὰ
Τυρταίου
ποιήματα
|
ἀπομνημονεύοντες |
ἔρρυθμον
κίνησιν
ποιοῦνται.
Φιλόχορος
δέ |
[14, 3] |
ᾄδοντες
ἀνακαλοῦνταί
τινα
τῶν
ἀρχαίων,
|
προσαγορεύοντες |
Βῶρμον.
τοῦτον
δὲ
λέγουσιν
υἱὸν |
[14, 8] |
{διὸ
καὶ
οἱ
ποιηταὶ
διετέλουν
|
προσαγορεύοντες |
οὕτως
τὰς
ᾠδάς
γλυκυτάτων
πρύτανιν |
[14, 19] |
ὥς
φησι
Φιλόχορος,
ταῖς
Ὥραις
|
θύοντες |
οὐκ
ὀπτῶσιν,
ἀλλ´
ἕψουσι
τὰ |
[14, 22] |
οὐκ
ἐμασῶντο,
τὰ
δὲ
βοσκήματα
|
θύοντες |
ὤπτων.
ὡς
δ´
ἅπαξ
τῆς |
[14, 10] |
ἱεροεργοί,
ἀνδράσι
προσκεινοισιν
ἐλεύθερον
ἆμαρ
|
ἔχοντες· |
δούλων
δ´
οὔτις
πάμπαν
ἐσέρχεται |
[14, 8] |
ἐπὶ
τῆς
ἀρχῆς
τὴν
χωλότητα
|
ἔχοντες· |
ἐπειδὴ
νῆάς
τε
καὶ
Ἑλλήσποντον |
[14, 6] |
τῶν
Ἱστοριῶν
Γέται,
φησί,
κιθάρας
|
ἔχοντες |
καὶ
κιθαρίζοντες
τὰς
ἐπικηρυκείας
ποιοῦνται. |
[14, 19] |
ῥόμβοι
παρέχονται,
τοῦ
μὲν
μέλανος
|
ἔχοντες |
λευκότερον
τὸ
χρῶμα,
τοῦ
δὲ |
[14, 8] |
οἱ
δὲ
τοὺς
τρόπους
ῥυπαροὺς
|
ἔχοντες |
μουσικῆς
ἀπειρίᾳ
εἰς
τὸν
πίθον |
[14, 5] |
τῷ
τόπῳ
καὶ
τὸν
ἀέρα
|
ἔχοντες, |
πρὸς
{μὲν}
αὐτὰς
τὰς
ἐν |
[14, 4] |
ἔχουσιν
καὶ
ἐστεφάνωνται,
χειρῖδας
ἀνθινὰς
|
ἔχοντες· |
χιτῶσι
δὲ
χρῶνται
μεσολεύκοις
καὶ |
[14, 4] |
ἀκήρατον
κατάρχομεν
τὸν
ὕμνον.
εἶτα
|
προστρέχοντες |
ἐτώθαζον
οὓς
{ἂν}
προέλοιντο,
στάδην |
[14, 19] |
Σάμιοι
πλεύσαντες
εἰς
Σύβαριν
καὶ
|
κατασχόντες |
τὴν
Σιρῖτιν
χώραν
περδίκων
ἀναπτάντων
|
[14, 10] |
Φιλιππίδην
λέγειν
ἐν
Φιλαργύρῳ
οὕτως·
|
πλακοῦντες, |
ἐπιδορπίσματ´,
ᾠά,
σήσαμα·
ὅλην
λέγοντα |
[14, 17] |
ἐπαινῶν
ἰσχάδας
φησὶν
οὕτως·
μᾶζαι,
|
πλακοῦντες, |
ἰσχάδες
Τιθράσιαι.
οὕτω
δὲ
ἦσαν |
[14, 14] |
δ´
ἐξέπιον
κάδον.
Ἀριστοφάνης
Ἀχαρνεῦσιν·
|
πλακοῦντες, |
σησαμοῦντες,
ἴτρια.
Σοφοκλῆς
Ἔριδι·
ἐγὼ |
[14, 13] |
καὶ
οἱ
Σάμιοι
διαφέροντές
εἰσι
|
πλακοῦντες
|
Σώπατρος
ὁ
φλυακογράφος
φησὶν
ἐν |
[14, 5] |
ἐμβατήρια
μετ´
αὐλοῦ
καὶ
τάξεως
|
ἀσκοῦντες, |
ἔτι
δὲ
ὀρχήσεις
ἐκπονοῦντες
μετὰ |
[14, 7] |
παῖδες
πάντες,
ἐρρύθμους
φοράς
τινας
|
ἀποτελοῦντες |
καὶ
σχήματά
τινα
τῶν
χειρῶν |
[14, 14] |
ἐξέπιον
κάδον.
Ἀριστοφάνης
Ἀχαρνεῦσιν·
πλακοῦντες,
|
σησαμοῦντες, |
ἴτρια.
Σοφοκλῆς
Ἔριδι·
ἐγὼ
δὲ |
[14, 7] |
τῆς
παλαίστρας
καὶ
τοῦ
παγκρατίου,
|
κινοῦντες |
ἐρρύθμως
τοὺς
πόδας.
τρόποι
δ´ |
[14, 5] |
τάξεως
ἀσκοῦντες,
ἔτι
δὲ
ὀρχήσεις
|
ἐκπονοῦντες |
μετὰ
κοινῆς
ἐπιστροφῆς
καὶ
δαπάνης |
[14, 22] |
σκευάζοντες
καὶ
μιστύλλοντες,
ἔτι
δ´
|
οἰνοχοοῦντες. |
Κήρυκας
δ´
αὐτοὺς
ἀπὸ
τοῦ |
[14, 1] |
ἐπ´
ἀλλήλους,
ἅμα
δὲ
τούτοις
|
ἐπικτυποῦντες |
οἱ
χοροὶ
καὶ
συνεπισείοντες
τὴν |
[14, 6] |
σχήμασι
σημείοις
μόνον
τῶν
ᾀδομένων,
|
τηροῦντες |
αἰεὶ
τὸ
εὐγενὲς
καὶ
ἀνδρῶδες |
[14, 22] |
τῶν
ἱερῶν
γεγραμμένων
τὰ
πάτρια
|
διατηροῦντες. |
ἅπερ
ἡμῖν
μόνα
ἅπασιν
ἀρχὴ |
[14, 5] |
τρυφῆς
καὶ
περιουσίας
χάριν,
ἀλλὰ
|
θεωροῦντες |
τὴν
ἑκάστου
κατὰ
τὸν
βίον |
[14, 22] |
δ´
οἱ
Κήρυκες
ἄχρι
πολλοῦ
|
βουθυτοῦντες, |
φησί,
καὶ
σκευάζοντες
καὶ
μιστύλλοντες, |
[14, 18] |
διὰ
τούτων·
αὐτῇσι
σταφυλῇσι
μελαίνῃσιν
|
κομόωντες. |
ὅτι
δὲ
καὶ
παρ´
Ὁμήρῳ |
[14, 1] |
τοὺς
ἄκρους
οἱ
μὲν
αὐληταὶ
|
φυσῶντες |
ἀδιανόητα
καὶ
διαφέροντες
τοὺς
αὐλοὺς
|
[14, 4] |
καὶ
τὰ
πολλὰ
ἰδίως
ὀνομάζειν
|
εἰωθότες
|
ἐθελοντάς.
ὅτι
δὲ
καινουργοῦσιν
κατὰ |
[14, 16] |
τὰ
εἰς
Ἐπίχαρμον
ἀναφερόμενα
ποιήματα
|
πεποιηκότες |
οἴδασι,
κἀν
τῷ
Χείρωνι
ἐπιγραφομένῳ |
[14, 22] |
δ´
αὕτη
ἀρχὴ—
τὴν
περιπόρφυρον
|
ἐνδεδυκότες |
καὶ
ἐστεφανωμένοι
πελέκει
τὰ
ἱερεῖα |
[14, 17] |
φησίν·
εἰσὶ
δ´
αὐτόθι
φοίνικες
|
πεφυκότες |
ἀνὰ
πᾶν
τὸ
πεδίον,
οἱ
|
[14, 6] |
οὐθέν,
ἀλλ´
ὥσπερ
ἀπόπληκτοι
στάδην
|
ἑστῶτες |
ὠρύονται.
ἦν
γὰρ
τὸ
τῆς |
[14, 16] |
ἐσθίει,
τὸν
δὲ
βλαστὸν
αἱ
|
ὕες, |
ὡς
ἱστορεῖ
Θεόφραστος
ἐν
τετάρτῳ |
[14, 3] |
νόμιον,
ἐν
ᾧ
ἐστιν
μακραὶ
|
δρύες, |
ὦ
Μέναλκα.
Ἀριστόξενος
δὲ
ἐν |
[14, 8] |
οἱ
ἐπὶ
τῆς
ἐκβολῆς,
οἷον·
|
Τρῶες |
δ´
ἐρρίγησαν,
ὅπως
ἴδον
αἴολον |
[14, 12] |
τε
γάλακτι
καὶ
μέλι
συγκατάφυρτος
|
ἦς
|
ἄμυλος
πλαθανίτας.
σασαμοτυροπαγῆ
δὲ
καὶ |
[14, 12] |
μελιρρύτοισι
παγαῖς·
τῷ
δ´
ὄνομ´
|
ἦς |
ἄμυλος.
χερσὶν
δ´
ἐπέθεντο
στόμιον |
[14, 17] |
ὅσα
ἡ
γῆ
βρώματα
φέρει
|
ἧς |
ἄρχει
βασιλεύς,
ἀφ´
ἑκάστου
ὅσον |
[14, 10] |
πανήγυρις
δὲ
τότε
γίνεται
πολυήμερος,
|
ἧς |
ἐν
μιᾷ
οἱ
δοῦλοι
μετὰ |
[14, 22] |
ἐπεισῆλθεν
τὴν
ματτύην
κομίζων.
ὑπὲρ
|
ἧς |
καὶ
ζητήσεως
γενομένης
καὶ
τοῦ |
[14, 7] |
τὴν
δ´
ἀπόκινον
καλουμένην
ὄρχησιν,
|
ἧς |
μνημονεύει
Κρατῖνος
ἐν
Νεμέσει
καὶ |
[14, 7] |
καὶ
ἄλλη
ὄρχησις
κόσμου
ἐκπύρωσις,
|
ἧς |
μνημονεύει
Μένιππος
ὁ
κυνικὸς
ἐν |
[14, 9] |
σαμβύκῃ
πρώτην
φησὶ
χρήσασθαι
Σίβυλλαν,
|
ἧς |
Σκάμων
ὁ
προειρημένος·
ὀνομασθῆναι
δ´ |
[14, 16] |
μου
λογιστὰ
Οὐλπιανέ,
τὴν
κοπτήν·
|
ἧς |
συμβουλεύω
σοι
ἀπεσθίειν.
καὶ
ὃς |
[14, 4] |
Βοιωτία
τμηθεῖσα
κοίλοις
ἐν
βυθοῖσι
|
κακκάβης |
χλιαίνετ´,
αἴρεθ´,
ἕψεται,
παφλάζεται,
προσκάεθ´· |
[14, 16] |
χύτρα,
λυχνεῖον,
ἀκταία,
βάθρον,
σπόγγος,
|
λέβης, |
σκαφεῖον,
ὅλμος,
λήκυθος,
σπυρίς,
μάχαιρα, |
[14, 22] |
Γίγασι
λέγων·
ἐνθυμεῖ
δὲ
τῆς
|
γῆς |
ὡς
γλυκὺ
ὄζει
καπνός
τ´ |
[14, 12] |
τοπανταναμικτον.
ἀμπυκικηροιδηστίχας
παρεγίνετο
τούτοις
σταιτινοκο
|
γχομαγὴς |
τοξαι
σελαιο
ξανθεπιπαγκα
πύρωτος
χοιρίνας· |
[14, 13] |
Ἀντίπατρος
ἐν
τῷ
πρώτῳ
περὶ
|
Ὀργῆς. |
ἐγὼ
δὲ
φιλοπλάκουντος
ὢν
οὐκ |
[14, 4] |
ὡς
πάντας
ἀκούειν)
τὰ
ἐξ
|
Αὔγης |
εἶπεν
Εὐβούλου·
τί,
ὦ
πόνηρ´, |
[14, 4] |
δ´
ἐν
τῷ
εἴδει
τούτῳ
|
Σωτάδης |
ὁ
Μαρωνείτης,
ὥς
φησι
Καρύστιος |
[14, 1] |
θορυβώδεις
γίνεσθαι·
οἶνός
σε
τρώει
|
μελιηδής, |
ὅς
τε
καὶ
ἄλλους
βλάπτει, |
[14, 1] |
εὗρε
γελοῖα
λέγειν
Ῥαδάμανθυς
καὶ
|
Παλαμήδης. |
γελωτοποιῶν
δὲ
μέμνηται
Ξενοφῶν
ἐν |
[14, 9] |
τοῖς
δείπνοις
χρῶνται,
ὥς
φησιν
|
Νικομήδης |
ἐν
τῷ
περὶ
Ὀρφέως.
φοίνικα |
[14, 22] |
γὰρ
μένος
εἵλετο
χαλκός.
καὶ
|
Θρασυμήδης |
ὁ
τοῦ
Νέστορος
υἱὸς
ἀναλαβὼν |
[14, 5] |
αὐτῆς
Ὑάγνιδι
τῷ
Φρυγὶ
ἀνατίθησιν.
|
(Ἡρακλείδης |
δ´
ὁ
Ποντικὸς
ἐν
τρίτῳ |
[14, 5] |
αὕτη
γάρ
ἐστι,
φησὶν
ὁ
|
Ἡρακλείδης, |
ἣν
ἐκάλουν
Αἰολίδα,
ὡς
καὶ |
[14, 14] |
τὸ
μαρτύριον.
ΓΕΛΩΝΕΙΟΣ
πλακοῦς
ΜΥΛΛΟΙ.
|
Ἡρακλείδης |
ὁ
Συρακόσιος
ἐν
τῷ
περὶ
|
[14, 22] |
οἱ
τὰ
Ὀψαρτυτικὰ
δὲ
συγγράψαντες
|
Ἡρακλείδης
|
τε
καὶ
Γλαῦκος
ὁ
Λοκρὸς |
[14, 13] |
καλοῦσιν,
καὶ
τοὺς
μικροὺς
ἀμητίσκους
|
Τηλεκλείδης· |
αὐτόμαται
δὲ
κίχλαι
μετ´
ἀμητίσκων |
[14, 9] |
χορὸν
λυδιστὶ
τιλλουσῶν
μέλη
πονηρά.
|
Τηλεκλείδης |
δὲ
ἐν
τοῖς
Στερροῖς
καὶ |
[14, 20] |
ἡ
ἐμὴ
κοσμιότης.
ΟΥΘΑΤΟΣ
δὲ
|
Τηλεκλείδης |
ἐν
Στερροῖς
οὕτως
μνημονεύει·
ὡς |
[14, 16] |
Ἀπολλόδωρος.
τοῦ
δὲ
ἀμύλου
μνημονεύει
|
Τηλεκλείδης |
ἐν
Στερροῖς
οὑτωσὶ
λέγων·
φιλῶ |
[14, 3] |
ἐς
τοὺς
ἀγροὺς
φοιτώντων,
ὡς
|
Τηλεκλείδης |
φησὶν
ἐν
Ἀμφικτύοσιν·
καὶ
βαλανέων |
[14, 6] |
ἕνα
τῶν
τῆς
θυγατρὸς
μνηστήρων
|
(Ἱπποκλείδης |
δ´
ἦν
ὁ
Ἀθηναῖος)
ἀπωρχῆσθαι |
[14, 11] |
τί
ἐστιν
{καὶ}
ἐλλιμένιον,
ὡς
|
Ἀριστείδης |
φησὶν
ἐν
γʹ
περὶ
Παροιμιῶν. |
[14, 17] |
ἡδοναῖς
οὐδὲν
ἧττον
ἐκείνων
ἀττικιζούσας.
|
Φοινικίδης |
δ´
ἐν
Μισουμένῃ
φησίν·
μύρτων |
[14, 8] |
καὶ
Σόλων
καὶ
Θέογνις
καὶ
|
Φωκυλίδης, |
ἔτι
δὲ
Περίανδρος
ὁ
Κορίνθιος |
[14, 7] |
χορὸς
ὀρχεῖται.
φησὶ
γοῦν
ὁ
|
Βακχυλίδης· |
οὐχ
ἕδρας
ἔργον
οὐδ´
ἀμβολᾶς. |
[14, 16] |
ἀπίου
καὶ
ἥδιον
καὶ
ἀπύρηνον
|
Αἰσχυλίδης |
παρίστησιν
ἐν
τρίτῳ
Γεωργικῶν.
περὶ |
[14, 20] |
ἦν
ὡς
ἀληθῶς
κίμβιξ
ὁ
|
Σιμωνίδης |
καὶ
αἰσχροκερδής,
ὡς
Χαμαιλέων
φησίν. |
[14, 21] |
ὁ
προσαγορευόμενος
Τρομιλικός·
οὗ
καὶ
|
Σιμωνίδης |
μνημονεύει
ἐν
Ἰάμβῳ,
οὗ
ἡ |
[14, 3] |
Γρίφων
τὰ
Ἀρχιλόχου,
φησίν,
{ὁ}
|
Σιμωνίδης |
ὁ
Ζακύνθιος
ἐν
τοῖς
θεάτροις |
[14, 20] |
δειπνῶν
παρὰ
τῷ
Ἱέρωνι
ὁ
|
Σιμωνίδης, |
οὐ
παρατεθέντος
αὐτῷ
ἐπὶ
τὴν |
[14, 20] |
λαμπρῶς
πωλῶν
τὰ
πλείω
ὁ
|
Σιμωνίδης |
τῶν
παρ´
ἐκείνου
πεμπομένων
ἑαυτῷ |
[14, 21] |
Ἀχαίης
Τρομιλικὸς
θαυμαστός,
ὃν
κατήγαγον
|
Εὐριπίδης |
δ´
ἐν
Κύκλωπι
ὀπίαν
καλεῖ |
[14, 1] |
ὁ
δ´
ἄνθρωπος
ἐπιτηδεύσει.
καὶ
|
Εὐριπίδης |
δὲ
ἐν
τῇ
Δεσμώτιδι
Μελανίππῃ |
[14, 10] |
μελίσσης
ἀφθόνως
δεδευμένα,
φησὶν
ὁ
|
Εὐριπίδης |
ἐν
Κρήσσαις.
καὶ
ὡς
ὁ |
[14, 16] |
φαύλως
ὁκοῖά
περ
πέφυκεν.
καὶ
|
Εὐριπίδης |
ἐν
Κύκλωπί
φησι·
παλιούρου
κλάδῳ. |
[14, 21] |
δὲ
καλεῖται
τὸ
πρῶτον
γάλα)
|
Φιλιππίδης |
ἐν
Αὐλοῖς·
τὰ
δὲ
πυρίεφθα |
[14, 17] |
δὲ
καὶ
ὄξος
ἐξ
αὐτῶν.
|
(Μελανιππίδης |
δ´
ὁ
Μήλιος
ἐν
ταῖς |
[14, 12] |
ὀνόματα
τῶν
δώδεκα
θεῶν
διελήλυθας.
|
Ἀναξανδρίδης |
Ἀγροίκοις·
ὡς
δ´
ἐστεφανώθην,
ἡ |
[14, 1] |
ἀπαλλαγεὶς
μεγαλωστὶ
τὴν
θεὸν
ἐτίμησεν.
|
(Ἀναξανδρίδης |
δ´
ἐν
Γεροντομανίᾳ
καὶ
εὑρετὰς |
[14, 19] |
τοὐρνιθάριον,
τὸ
περιστέριον,
τὸ
γάστριον.
|
Ἀναξανδρίδης |
ἐν
Ἀντέρωτι·
περιστέρια
γὰρ
εἰσάγων |
[14, 9] |
{Α.
ἡμέρας
δρόμῳ
κρείττων.
καὶ
|
Ἀναξανδρίδης |
ἐν
Ἡρακλεῖ·
ὃ
μὲν
γὰρ |
[14, 19] |
βόσκεθ´
ὑμεῖς
ἕνεκα
τῶν
ὠκυπτέρων.
|
Ἀναξανδρίδης |
ἐν
Μελιλώτῳ·
οὐ
μανικόν
ἐστ´ |
[14, 9] |
καὶ
βαρὺν
φθόγγον
ἐπιδείκνυται,
ὡς
|
Ἀναξανδρίδης |
ἐν
Ὁπλομάχῳ
φησίν·
μαγάδι
λαλήσω |
[14, 22] |
τί
Σόφων
καταλέλοιπ´
ἢ
τί
|
Σημωνακτίδης
|
ὁ
Χῖος
ἢ
Τυνδάριχος
ὁ |
[14, 16] |
ὅτι
τὰς
ῥοιὰς
καλοῦσι
Βοιωτοὶ
|
Ἀγαθαρχίδης |
ἐν
τῇ
ἐννεακαιδεκάτῃ
τῶν
Εὐρωπιακῶν |
[14, 20] |
ἀληθῶς
κίμβιξ
ὁ
Σιμωνίδης
καὶ
|
αἰσχροκερδής, |
ὡς
Χαμαιλέων
φησίν.
ἐν
Συρακούσαις |
[14, 9] |
δὲ
Φρὺξ
τρίγωνος,
ἀντίσπαστά
τε
|
Λυδῆς |
ἐφύμνει
πηκτίδος
συγχορδία.
(διαποροῦσι
δ´ |
[14, 6] |
ἐν
Ἑλικῶνι
παίδων
ὀρχήσεις
μετὰ
|
σπουδῆς, |
παρατιθέμενος
ἀρχαῖον
Ἐπίγραμμα
τόδε·
ἀμφότερ´, |
[14, 3] |
πάντα
μετ´
ὀρχήσεως
ηὐλεῖτο.
~(καὶ
|
ᾠδῆς |
δὲ
ὀνομασίας
καταλέγει
ὁ
Τρύφων |
[14, 8] |
τῶν
θεῶν
τοὺς
ὕμνους
δι´
|
ᾠδῆς |
ἐποιοῦντο.
Ὅμηρος
γοῦν
φησιν
ἐπ´
|
[14, 3] |
γίνεται
ἐπ´
αὐτῇ
παρθένοις
ἀγὼν
|
ᾠδῆς, |
ἥτις
Ἁρπαλύκη,
φησί,
καλεῖται.
Νύμφις |
[14, 6] |
ὅπλοις
κινήσεις
ἐγυμνάζοντο
μετὰ
τῆς
|
ᾠδῆς· |
~ὅθεν
ἐκινήθησαν
αἱ
καλούμεναι
πυρρίχαι |
[14, 9] |
σχὼν
ἢ
διὰ
τὸ
δοκεῖν
|
ἐργώδης |
εἶναι
κατὰ
τὴν
χειροθεσίαν
ἢ |
[14, 19] |
μελεαγρίδες.
ὁ
δὲ
τόπος
ἐστὶν
|
ἑλώδης |
ἐν
ᾧ
τρέφονται.
ἐστὶ
δὲ |
[14, 14] |
περὶ
Ἀττικῶν
Ὀνομάτων.
ΝΑΝΟΣ
ἄρτος
|
πλακουντώδης |
διὰ
τυροῦ
καὶ
ἐλαίου
σκευαζόμενος. |
[14, 16] |
δὲ
τὸ
δενδρίον
μεγέθει
μὲν
|
πτελέης |
καὶ
πεύκης
οὐθέν
τι
μεῖον, |
[14, 14] |
τεθέασαι
χλιαροὺς
σίζοντας,
ὅταν
αὐτοῖσιν
|
ἐπιχέῃς |
μέλι;
καὶ
Κρατῖνος
ἐν
Νόμοις· |
[14, 22] |
περιέργως
μικρὸν
παραγαγόντες
τοὔνομα
τῆς
|
μάζης |
ματτύην
ὠνόμαζον
πᾶν
τὸ
πολυτελὲς |
[14, 14] |
ἀνταγωνιστὴν
ἐπὶ
τῆς
δευτέρας
εἰσάγουσι
|
τραπέζης |
ἐχῖνον.
ὑπὲρ
οὗ
νῦν
μὲν |
[14, 16] |
ἔφη,
παράκειται
ἡμῖν
ἐπὶ
τῆς
|
τραπέζης |
καὶ
ψιττάκια·
ἅπερ
ἢν
εἴπῃς |
[14, 16] |
δὲ
ἑκάστῳ
κειμένην
ἐπὶ
τῆς
|
τραπέζης, |
λέγετε
ἡμῖν,
ὦ
λίχνοι,
τίς |
[14, 13] |
ἀμύλιον
τὸ
πέρας,
ὕψος
τῆς
|
τραπέζης |
πήχεων
ἔσται
τριῶν,
ὥστε
τὸν |
[14, 17] |
φησιν·
παρετίθεντο
δ´
ἐπὶ
τῆς
|
τραπέζης |
τῆς
βασιλέως
ὅσα
ἡ
γῆ |
[14, 1] |
τἀγαθοῦ.
Ξενοφῶντος
δὲ
τὸν
Ἀγησίλαον
|
μέθης |
μὲν
ἀπέχεσθαι
ὁμοίως
ᾤετο
χρῆναι |
[14, 11] |
Ἀριστοτέλης
δ´
ἐν
τῷ
περὶ
|
Μέθης |
παραπλησίως
ἡμῖν
δευτέρας
τραπέζας
προσαγορεύει |
[14, 11] |
Ἀριστοτέλης
δ´
ἐν
τῷ
περὶ
|
Μέθης |
τὰ
τραγήματά
φησι
λέγεσθαι
ὑπὸ |
[14, 21] |
γράφων·
ἐνταῦθα
μέντοι
τυρὸς
ἐξ
|
Ἀχαίης
|
Τρομιλικὸς
θαυμαστός,
ὃν
κατήγαγον
Εὐριπίδης |
[14, 6] |
οὐκ
ἔστι
διθύραμβος,
ὅκχ´
ὕδωρ
|
πίῃς. |
ὅτι
μὲν
οὖν
οὐχ
ἡδονῆς |
[14, 16] |
πολυμαθέστατοι
γραμματικοί,
καὶ
ἐκ
ποίας
|
βιβλιοθήκης |
ἀνεφάνησαν
οἱ
σεμνότατοι
οὗτοι
συγγραφεῖς |
[14, 1] |
ἐγὼ
τοίνυν,
ἔφη,
πόρνην
ἐκ
|
τραγικῆς |
σκηνῆς
οὐχ
ἑώρακα
ἐξιοῦσαν,
τὴν |
[14, 4] |
ἐμφανίζειν
δυνάμεις.
(παρὰ
δὲ
Λακεδαιμονίοις
|
κωμικῆς |
παιδιᾶς
ἦν
τις
τρόπος
παλαιός, |
[14, 1] |
γε
καὶ
τὴν
Λυσιμάχου
αὐλὴν
|
κωμικῆς |
σκηνῆς
οὐδὲν
διαφέρειν
ἔλεγεν·
ἐξιέναι |
[14, 7] |
εἶχον.
τρεῖς
δ´
εἰσὶ
τῆς
|
σκηνικῆς |
ποιήσεως
ὀρχήσεις,
τραγική,
κωμική,
σατυρική. |
[14, 22] |
ἦν
καὶ
μέγιστον
τὸ
τῆς
|
μαγειρικῆς |
τέχνης
ἀξίωμα.
καὶ
παρὰ
Ῥωμαίοις |
[14, 7] |
σατυρική.
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τῆς
|
λυρικῆς |
ποιήσεως
τρεῖς,
πυρρίχη,
γυμνοπαιδική,
ὑπορχηματική. |
[14, 8] |
δὲ
τοὺς
τρόπους
ῥυπαροὺς
ἔχοντες
|
μουσικῆς |
ἀπειρίᾳ
εἰς
τὸν
πίθον
φέρουσι |
[14, 8] |
τὴν
τοῦ
παντὸς
οὐσίαν
διὰ
|
μουσικῆς
|
ἀποφαίνει
συγκειμένην.
τὸ
δ´
ὅλον |
[14, 8] |
ἔχων
ἔτι
πολλὰ
λέγειν
περὶ
|
μουσικῆς
|
αὐλῶν
ἀκούων
βόμβου
καταπαύσω
τὸ |
[14, 4] |
καὶ
τούσδε
ἐν
τῷ
περὶ
|
Μουσικῆς |
γράφων
ὧδε·
μαγῳδός·
οὗτος
δ´ |
[14, 9] |
ὁ
Δήλιος
ἐν
δευτέρῳ
περὶ
|
Μουσικῆς
|
διαφέρειν
φησὶ
πηκτίδα
μαγάδιδος,
λέγων |
[14, 3] |
Ἀριστόξενος
δὲ
ἐν
τετάρτῳ
περὶ
|
Μουσικῆς |
ᾖδον,
φησίν,
αἱ
ἀρχαῖαι
γυναῖκες |
[14, 8] |
τοῦτο
φαίνεται
φιλοσοφητέον
εἶναι
περὶ
|
μουσικῆς. |
καὶ
γὰρ
Πυθαγόρας
ὁ
Σάμιος |
[14, 7] |
εἰκῇ
καὶ
ἀλόγως
ἅπτονται
τῆς
|
μουσικῆς. |
καὶ
πάλαι
μὲν
τὸ
παρὰ |
[14, 8] |
μὴ
παραβαίνειν
τοὺς
ἀρχαίους
τῆς
|
μουσικῆς |
νόμους.
συνέβαινε
δὲ
τὸ
μὲν |
[14, 8] |
ἐκ
πολλῶν
οὐ
παρέργως
ἁψάμενος
|
μουσικῆς· |
ὅς
γε
καὶ
τὴν
τοῦ |
[14, 5] |
ὁ
Ποντικὸς
ἐν
τρίτῳ
περὶ
|
Μουσικῆς |
οὐδ´
ἁρμονίαν
φησὶ
δεῖν
καλεῖσθαι |
[14, 5] |
τῆς
ἡμέρας
λαμβάνειν.
~(περὶ
δὲ
|
μουσικῆς |
τῶν
μὲν
τάδε
λεγόντων,
ἄλλων |
[14, 8] |
προαίρεσις
αὕτη
κατελύθη
καὶ
τρόποι
|
μουσικῆς |
φαῦλοι
κατεδείχθησαν,
οἷς
ἕκαστος
τῶν |
[14, 8] |
καὶ
αὐτὸς
ἐν
ἐννοίᾳ
γίνομαι,
|
μουσικῆς |
ὢν
ἐραστής,
περὶ
τῆς
μαγάδιδος
|
[14, 20] |
οὔτε
αἱ
ἀπὸ
Κιβύρας
τῆς
|
Ἀσιατικῆς |
οὔτε
αἱ
Λύκιαι.
μνημονεύει
δ´ |
[14, 16] |
Φιλόχορος
δ´
ἐν
τοῖς
περὶ
|
Μαντικῆς |
Ἀξιόπιστον
τὸν
εἴτε
Λοκρὸν
γένος
|
[14, 6] |
οὐχ
ἡδονῆς
χάριν
ἐπιπολαίου
καὶ
|
δημοτικῆς |
ἡ
μουσικὴ
προῆλθεν
κατ´
ἀρχὰς |
[14, 22] |
οἱ
Ἀθηναῖοι
ἐπ´
ἀσελγοῦς
καὶ
|
φορτικῆς |
δι´
ἀφροδισίων
ἡδονῆς.
(καὶ
ὁ |
[14, 17] |
Αἴγιλα
δ´
εἶναι
δῆμον
τῆς
|
Ἀττικῆς |
ἀπὸ
Αἰγίλου
τινὸς
ἥρωος
ὠνομασμένον· |
[14, 18] |
Ἀσιαγενοῦς
εἶναι,
Κράτης
ἐν
δευτέρῳ
|
Ἀττικῆς |
Διαλέκτου,
ἐν
τοῖς
Ὕμνοις
τοῖς |
[14, 21] |
οὖν
ἦν
παράδοξον
εἰ
καὶ
|
θυτικῆς |
ἦσαν
ἔμπειροι
οἱ
παλαίτεροι
μάγειροι· |
[14, 3] |
συνδακρῦσαι
τῷ
πάθει,
λαβόντας
αἴσθησιν
|
ἐρωτικῆς |
ἐλπίδος.
ὅθεν
ἐποίησέ
τε
καὶ |
[14, 9] |
τὸ
τῶν
ἐρωτικῶν
ἐπιστολῶν
γένος
|
ἐρωτικῆς |
τινος
διὰ
λόγου
ποιήσεώς
ἐστιν. |
[14, 8] |
δὲ
ταῦτα
ζητήσεως
γενομένης
περὶ
|
σαμβύκης
|
ἔφη
ὁ
Μασσούριος
ὀξύφθογγον
εἶναι |
[14, 8] |
τί
ἐστιν
καὶ
τὸ
τῆς
|
σαμβύκης. |
Μόσχος
δ´
ἐν
πρώτῳ
Μηχανικῶν |
[14, 16] |
δενδρίον
μεγέθει
μὲν
πτελέης
καὶ
|
πεύκης |
οὐθέν
τι
μεῖον,
ἀκρεμόνας
δὲ |
[14, 16] |
κρόμμυον,
σκόλυμος,
ἐλαία,
κάππαρις,
βολβός,
|
μύκης. |
ἐπί
τε
τῶν
τραγημάτων
ὁμοίως· |
[14, 21] |
δριμύν,
τὸν
πηγνύμενον
τῷ
τῆς
|
συκῆς |
ὀπῷ·
καὶ
τυρὸς
ὀπίας
ἐστὶ |
[14, 21] |
ἀγνοεῖν
μοι
δοκεῖτε,
ὦ
ἄνδρες
|
δαιταλῆς, |
ὅτι
καὶ
Κάδμος
ὁ
τοῦ
|
[14, 19] |
σάρκινον,
σκληρόν,
στρογγύλον,
ἐξέχοντα
τῆς
|
κεφαλῆς |
ὥσπερ
πάτταλον,
καὶ
τὸ
χρῶμα |
[14, 22] |
νεοσσοὺς
τῶν
ἤδη
κοκκυζόντων,
ἐὰν
|
θέλῃς |
παρὰ
πότον
χρῆσθαι.
εἶτ´
ἐξελὼν |
[14, 22] |
καθάπερ
ὁ
πέρδιξ·
ἐὰν
δὲ
|
θέλῃς, |
ὡς
ἔχει
αὐτοῖς
πτεροῖς
ἐᾶν |
[14, 3] |
ἣν
καὶ
ἀλῆτιν
λέγουσιν,
ᾠδή.
|
Ἀριστοτέλης |
γοῦν
ἐν
τῇ
Κολοφωνίων
Πολιτείᾳ |
[14, 11] |
κατὰ
χειρός,
τὰς
τραπέζας
εἰσφέρειν.
|
Ἀριστοτέλης |
δ´
ἐν
τῷ
περὶ
Μέθης |
[14, 11] |
γὰρ
θεοῖσιν
ἐχθρὸς
αὐτὰ
κατέφαγεν.
|
Ἀριστοτέλης |
δ´
ἐν
τῷ
περὶ
Μέθης |
[14, 19] |
ταῖς
εἰκοσιτέσσαρσιν
καὶ
ἄλλην
μίαν.
|
{Ἀριστοτέλης |
δὲ
ἢ
Θεόφραστος
ἐν
τοῖς |
[14, 17] |
ματεῦσαι,
τέρενα
Σύρια
σπέρματα.
καὶ
|
Ἀριστοτέλης |
ἐν
τῷ
περὶ
Φυτῶν
οὕτως· |
[14, 18] |
οἷον
τὰ
ἐπεμβεβλημένα.
ὁ
γὰρ
|
Ἀριστοτέλης |
καὶ
ἐπεμβολάδας
ἀπίους
ὀνομάζει
τὰς |
[14, 19] |
δοκεῖ
τοῦ
βελτίονος,
ὥς
φησιν
|
Ἀριστοτέλης· |
τὰ
δὲ
ὀπτὰ
τῶν
ἑφθῶν
|
[14, 5] |
ἀγεννῆ·
διὸ
καὶ
τῇ
τραγῳδίᾳ
|
προσφιλὴς |
ἡ
ἁρμονία.
τὰ
δὲ
τῶν |
[14, 16] |
καὶ
παλιούρων.
μνημονεύει
δ´
αὐτῶν
|
Ἀγαθοκλῆς |
ὁ
Κυζικηνὸς
ἐν
γʹ
τῶν |
[14, 9] |
Πολύευκτός
τε
ὁ
Ἀχαιὸς
καὶ
|
Διοκλῆς |
ὁ
Κυναιθεύς.
καὶ
μοχθηρῶν
δὲ |
[14, 14] |
ποιὸς
διὰ
κρίμνων
γινόμενος,
ὡς
|
Ἰατροκλῆς |
ἐν
τῷ
περὶ
Πλακούντων
ἀναγράφει. |
[14, 14] |
χοίνικος
γινομένους.
ΧΟΙΡΙΝΑΙ.
τούτων
μνημονεύει
|
Ἰατροκλῆς |
ἐν
τῷ
περὶ
Πλακούντων
καὶ |
[14, 14] |
πλακούντια
παρὰ
Κῴοις,
ὥς
φησιν
|
Ἰατροκλῆς. |
ΣΗΣΑΜΙΔΕΣ
ἐκ
μέλιτος
καὶ
σησάμων |
[14, 14] |
καὶ
σησάμης
καὶ
τυροῦ,
ὡς
|
Ἰατροκλῆς
|
φησίν.
ΧΑΡΙΣΙΟΣ.
τούτου
μνημονεύει
Ἀριστοφάνης |
[14, 3] |
ἐκαλοῦντο
οἱ
ῥαψῳδοὶ
καὶ
Ὁμηρισταὶ
|
Ἀριστοκλῆς |
εἴρηκεν
ἐν
τῷ
περὶ
Χορῶν. |
[14, 7] |
μὲν
σατυρικὴ
ὄρχησις,
ὥς
φησιν
|
Ἀριστοκλῆς |
ἐν
πρώτῳ
περὶ
Χορῶν,
σίκιννις
|
[14, 4] |
ἡμῖν
ἐπεφαίνοντο.
καταλέγει
δ´
ὁ
|
Ἀριστοκλῆς |
καὶ
τούσδε
ἐν
τῷ
περὶ |
[14, 4] |
ὑποδήμασιν
ἐχρῆτο,
ὥς
φησιν
ὁ
|
Ἀριστοκλῆς, |
νῦν
δὲ
κρηπῖσιν.
ψάλλει
δ´ |
[14, 4] |
νῦν
τινες
σιμῳδοὺς
καλοῦσιν,
ὡς
|
Ἀριστοκλῆς |
φησιν
ἐν
αʹ
περὶ
Χορῶν, |
[14, 9] |
δέ
φησιν·
μάγαδιν
δ´
ἀποθέσθαι.
|
Σοφοκλῆς |
δὲ
ἐν
Θαμύρᾳ·
πηκταὶ
δὲ |
[14, 9] |
ψαλμοῖσιν
ἀντίσπαστ´
ἀείδοντες
μέλη.
καὶ
|
Σοφοκλῆς |
ἐν
Μυσοῖς·
πολὺς
δὲ
Φρὺξ |
[14, 14] |
Ἀριστοφάνης
Ἀχαρνεῦσιν·
πλακοῦντες,
σησαμοῦντες,
ἴτρια.
|
Σοφοκλῆς |
Ἔριδι·
ἐγὼ
δὲ
πεινῶς´
αὖ |
[14, 20] |
ἐν
Ποιητῇ·
δέλφακα
δὲ
ῥαιότατον.
|
Σοφοκλῆς |
Ὕβρει·
ἐσθίειν
ἐθέλων
τὸν
δέλφακα. |
[14, 15] |
δίαγε
τὸν
τυρόν.
ὅταν
δὲ
|
μέλλῃς |
προσφέρειν,
βάλε
μέλιτος
αὔταρκες
ἐπάνω. |
[14, 1] |
ἐναντίοις
καὶ
πάλιν
ἀνεχώρουν
ἐκ
|
μεταβολῆς. |
ὡς
δὲ
καὶ
περιζωσάμενός
τις |
[14, 8] |
δ´
εἰσὶν
οἱ
ἐπὶ
τῆς
|
ἐκβολῆς, |
οἷον·
Τρῶες
δ´
ἐρρίγησαν,
ὅπως |
[14, 13] |
δυσμαῖς
ὑπὸ
τῆς
τοῦ
ἡλίου
|
ἀνατολῆς |
καὶ
ὁ
οὐρανὸς
ἀμφιφῶς
γίνεται. |
[14, 9] |
ἐντεῦθεν
ἔσχεν,
τὴν
δὲ
χρῆσιν
|
τριπλῆς |
κιθάρας
παρείχετο.
τῶν
γὰρ
ποδῶν |
[14, 18] |
δὲ
ὅτι
μὲν
κοινὸν
δῆλον.
|
σταφυλῆς
|
δὲ
μέμνηται,
καίτοι
δοκοῦντος
τοῦ |
[14, 22] |
ὡς
ἔοικεν,
ἐν
τῷ
χάσματι
|
λιβανωτοπώλης |
ἢ
μάγειρος
Σικελικός.
{Β.
παραπλησίαν |
[14, 13] |
ἐπαίρειν,
ἄν
τι
βούληται
λαβεῖν.
|
ΑΜΗΣ |
πλακοῦντος
γένος.
Ἀντιφάνης·
ἄμητες,
ἄμυλοι. |
[14, 16] |
ἐπί
τε
τῶν
τραγημάτων
ὁμοίως·
|
ἄμης, |
πλακοῦς,
ἔντιλτος,
ἴτριον,
ῥόα,
ᾠόν, |
[14, 12] |
ὑπανεῴγνυτο,
ἴτρια
τραγήμαθ´
ἧκε,
πυραμοῦς,
|
ἄμης, |
ᾠῶν
ἑκατόμβη·
πάντα
ταῦτ´
ἐχναύομεν, |
[14, 14] |
τήγανον
ὑποχεόμενον,
μέλιτος
ἐπιβαλλομένου
καὶ
|
σησάμης |
καὶ
τυροῦ,
ὡς
Ἰατροκλῆς
φησίν. |
[14, 1] |
στραφεὶς
ἦρε
τὰς
χεῖρας
ἀπὸ
|
πυγμῆς
|
πρὸς
τὸν
ἐπιφερόμενον
αὐλητήν,
τότ´ |
[14, 8] |
μουσικήν,
ἐχούσης
τὸ
κηλητικὸν
τῆς
|
ἐπιστήμης. |
εἰκότως
οὖν
ἐγίνετο
χαίρειν
τοὺς |
[14, 6] |
ἑταίρην,
ὡς
καὶ
τοῖς
εὐωχουμένοις
|
χρησίμης |
οὔσης
τῆς
τέχνης.
ἦν
δ´ |
[14, 4] |
καὶ
τῶνδ´
ἁμαρτὼν
ὕστερον
συχνῶ
|
δραχμῆς. |
πάντ´
ἐστὶν
ἡμῖν—
κατὰ
τὸν |
[14, 13] |
ἀλιβάνωτος.
ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
τῆς
|
κώμης |
ἀμνήμων
εἰμὶ
ἣν
Πλακοῦντά
φησι |
[14, 5] |
ἐκπονοῦντες
μετὰ
κοινῆς
ἐπιστροφῆς
καὶ
|
δαπάνης |
κατ´
ἐνιαυτὸν
ἐν
τοῖς
θεάτροις
|
[14, 4] |
ἰατρὸς
εἴπῃ
τρυβλίον
τούτῳ
δότε
|
πτισάνης |
ἕωθεν‘
καταφρονοῦμεν
εὐθέως·
ἂν
δὲ |
[14, 8] |
τηλικαύτην
δόξαν
ἔχων
ἐπὶ
φιλοσοφίᾳ
|
καταφανής |
ἐστιν
ἐκ
πολλῶν
οὐ
παρέργως |
[14, 20] |
εἶπεν,
ἥ
τε
Ἱέρωνος
μεγαλοπρέπεια
|
καταφανὴς |
ᾖ
καὶ
ἡ
ἐμὴ
κοσμιότης. |
[14, 1] |
Μνασιγείτων
καὶ
Μέναιχμος,
ὥς
φησι
|
Τηλεφάνης |
ἐν
τῷ
περὶ
τοῦ
Ἄστεος. |
[14, 13] |
βούληται
λαβεῖν.
ΑΜΗΣ
πλακοῦντος
γένος.
|
Ἀντιφάνης· |
ἄμητες,
ἄμυλοι.
Μένανδρος
ἐν
Ὑποβολιμαίῳ· |
[14, 22] |
ὀσμὴν
λέγεις
ἀμφοῖν
γλυκύς;
καὶ
|
Ἀντιφάνης |
δ´
ἐν
Δυσπράτῳ
ἐπαινῶν
τοὺς |
[14, 22] |
μαχαιρῶν
τοῦ
πυρός
τ´
ἐλήλυθεν.
|
Ἀντιφάνης |
δ´
ἐν
Φιλώτιδι
τὴν
σοφίαν |
[14, 14] |
δὲ
χέζει,
μῆλα
δὲ
χρέμπτεται.
|
Ἀντιφάνης |
Δευκαλίωνι·
σησαμίδας
ἢ
μελίπηκτα
ἢ |
[14, 16] |
μέντοι
ὡς
βοίδιον
τὸ
ὑποκοριστικόν.
|
Ἀντιφάνης |
ἐν
Βοιωτίᾳ·
ἐνεγκεῖν
ἐξ
ἀγροῦ |
[14, 11] |
μετὰ
τῶν
μελιπήκτων
εἰσεφέρετο,
ὡς
|
Ἀντιφάνης |
ἐν
Λεπτινίσκῳ
φησὶν
οὕτως·
οἶνον |
[14, 19] |
ἐν
τῇ
Αἰτωλίᾳ.
διὸ
καὶ
|
Ἀντιφάνης |
ἐν
τοῖς
Ὁμοπατρίοις
φησίν·
ἐν |
[14, 12] |
ὁ
Κυθήριος
Φιλόξενος·
ὃν
ἐπαινῶν
|
Ἀντιφάνης |
ἐν
τῷ
Τριταγωνιστῇ
φησι·
πολύ |
[14, 2] |
τοῦ
προσμελῳδοῦντος.
ἀστείως
δὲ
αὐτὴν
|
Ἀντιφάνης |
φανερὰν
ποιεῖ
ἐν
τῷ
Αὐλητῇ |
[14, 8] |
καὶ
λαγαρούς,
ἔτι
δὲ
μειούρους.
|
Ξενοφάνης |
δὲ
καὶ
Σόλων
καὶ
Θέογνις
|
[14, 14] |
ἀποκλάς,
οἴνου
δ´
ἐξέπιον
κάδον.
|
Ἀριστοφάνης |
Ἀχαρνεῦσιν·
πλακοῦντες,
σησαμοῦντες,
ἴτρια.
Σοφοκλῆς |
[14, 3] |
φησιν
ἐν
ἕκτῳ
περὶ
Νομοθετῶν.
|
Ἀριστοφάνης |
δ´
ἐν
Ἀττικαῖς
φησιν
Λέξεσιν· |
[14, 14] |
καὶ
ἐν
τοῖς
Ἐγχειρογάστορσι
Νικοφῶν.
|
Ἀριστοφάνης |
δ´
ἐν
Δαναίσιν
καὶ
πωλητήν |
[14, 16] |
δὲ
σκληροκόκκων.
τῶν
γὰρ
ἀπυρήνων
|
Ἀριστοφάνης |
ἐν
Γεωργοῖς
μνημονεύει.
καὶ
ἐν |
[14, 14] |
Ἰατροκλῆς
φησίν.
ΧΑΡΙΣΙΟΣ.
τούτου
μνημονεύει
|
Ἀριστοφάνης |
ἐν
Δαιταλεῦσιν·
ἐγὼ
δ´
ἑλὼν
|
[14, 3] |
τῶν
πτισσουσῶν
ἄλλη
τις,
ὡς
|
Ἀριστοφάνης |
ἐν
Θεσμοφοριαζούσαις
καὶ
Νικοχάρης
ἐν |
[14, 18] |
ἦσαν
αἱ
ὀπῶραι
πᾶσαι,
μαρτυρεῖ
|
Ἀριστοφάνης |
ἐν
Ὥραις.
τί
οὖν
παράδοξον |
[14, 22] |
τοὺς
ἑπτά·
διόπερ
ὁ
γραμματικὸς
|
Ἀριστοφάνης |
ἐσπούδασε
συσχολάσαι
αὐτῷ
νέος
ὤν. |
[14, 6] |
δ´
ἦν
ἀδόκιμος.
διὸ
καὶ
|
Ἀριστοφάνης |
ἢ
Πλάτων
ἐν
ταῖς
Σκευαῖς, |
[14, 11] |
ἡνίκα
τράπεζά
γ´
ἐκποδὼν
ἀπαίρεται.
|
Ἀριστοφάνης |
Σφηξίν·
ὕδωρ
κατὰ
χειρός,
τὰς |
[14, 7] |
Νεμέσει
καὶ
Κηφισόδωρος
ἐν
Ἀμαζόσιν
|
Ἀριστοφάνης |
τ´
ἐν
Κενταύρῳ
καὶ
ἄλλοι |
[14, 21] |
ἀπ´
αὐτοῦ
καλούμενον
μαίσωνα,
ὡς
|
Ἀριστοφάνης |
φησὶν
ὁ
Βυζάντιος
ἐν
τῷ |
[14, 14] |
πλακοῦς
ἐν
ἐλαίῳ
τετηγανισμένος.
μνημονεύει
|
Μάγνης |
ἢ
ὁ
ποιήσας
τὰς
εἰς |
[14, 22] |
ἐλευθέρων·
πολίτης
γάρ
τις
οὐκ
|
ἀγενὴς |
ἐν
αὐτῷ
δείκνυται
ὁ
μάγειρος. |
[14, 9] |
δ´
αὐτῶν
εἶναι
τὴν
χρῆσιν.
|
(Διογένης |
δ´
ὁ
τραγικὸς
διαφέρειν
πηκτίδα |
[14, 20] |
αἱ
καπηλίδες
τὰ
δελφάκια
τρέφουσιν.
|
Ἀντισθένης |
δ´
ἐν
Φυσιογνωμονικῷ·
καὶ
γὰρ |
[14, 18] |
ἐπεμβολάδας
ἀπίους
ὀνομάζει
τὰς
ἐγκεκεντρισμένας.
|
Δημοσθένης |
ἐν
τῷ
ὑπὲρ
Κτησιφῶντος·
σῦκα |
[14, 1] |
ἐσπουδακὼς
ὁ
βασιλεὺς
οὗτος
μαρτυρεῖ
|
Δημοσθένης
|
ὁ
ῥήτωρ
ἐν
τοῖς
Φιλιππικοῖς. |
[14, 13] |
ΣΤΡΕΠΤΟΙ
καὶ
ΝΕΗΛΑΤΑ.
τούτων
μνημονεύει
|
Δημοσθένης |
ὁ
ῥήτωρ
ἐν
τῷ
ὑπὲρ |
[14, 9] |
οὐ
μὰ
Δία
Γνήσιππος
οὐδὲ
|
Κλεομένης
|
ἐν
ἐννέ´
ἂν
χορδαῖς
κατεγλυκάνατο. |
[14, 3] |
δ´
Ἐμπεδοκλέους
Καθαρμοὺς
ἐραψῴδησεν
Ὀλυμπίασι
|
Κλεομένης |
ὁ
ῥαψῳδός,
ὥς
φησιν
Δικαίαρχος |
[14, 8] |
τοὺς
Ἕλληνας·
μετὰ
δὲ
ταῦτα
|
γενομένης |
ἀταξίας
καταγηρασάντων
σχεδὸν
ἁπάντων
τῶν |
[14, 10] |
χώραν
κατέσχον,
ἀπομίμημα
τῆς
τότε
|
γενομένης |
ἑορτῆς
καὶ
θύοντας
Διὶ
Πελωρίῳ |
[14, 22] |
ἡδονῆς
ἐμπειρίαν
τιν´
ἔλαβον,
ἀρχῆς
|
γενομένης
|
ἐπὶ
πλεῖον
ηὖξον
τὴν
μαγειρικὴν |
[14, 22] |
κομίζων.
ὑπὲρ
ἧς
καὶ
ζητήσεως
|
γενομένης
|
καὶ
τοῦ
Οὐλπιανοῦ
εἰπόντος
τὰ |
[14, 8] |
τετρημένον.
μετὰ
δὲ
ταῦτα
ζητήσεως
|
γενομένης |
περὶ
σαμβύκης
ἔφη
ὁ
Μασσούριος |
[14, 9] |
κεχρῆσθαι·
ὧν
ζʹ
χορδαῖς
ἑκάστης
|
περαινομένης |
εἰκότως
φάναι
ψάλλειν
αὐτὸν
κʹ |
[14, 10] |
οὕτως·
θυσίας
κοινῆς
τοῖς
Πελασγοῖς
|
γινομένης
|
ἀπαγγεῖλαί
τινα
τῷ
Πελασγῷ
ἄνδρα, |
[14, 20] |
μνημονεύει
ὁ
τῆς
κωμῳδίας
ποιητὴς
|
Ἀριστομένης |
ἐν
Διονύσῳ·
ἁλίπαστα
ταῦτα
παρατίθημί |
[14, 16] |
τι
καὶ
ἥδιον
καὶ
ἀπύρηνον.
|
Ἀριστομένης
|
ἐν
Διονύσῳ
φησίν
ὁ
Χῖος |
[14, 3] |
θελούσης
συγγενέσθαι
τῷ
νεανίσκῳ,
ἀλλ´
|
εὐχομένης |
εἰ
δύναιτο
γυνὴ
τοῦ
Εὐάθλου
|
[14, 6] |
τυράννου
χαρίεν
καὶ
σημεῖον
διανοίας
|
πεπαιδευμένης. |
ἰδὼν
γάρ,
ὥς
φασι)
φορτικῶς |
[14, 5] |
διόπερ
ἔχουσι
τὸ
τῆς
ὑποδωρίου
|
καλουμένης |
ἁρμονίας
ἦθος.
αὕτη
γάρ
ἐστι, |
[14, 14] |
οὐ
διαφέρειν
λέγων
τῆς
πυραμίδος
|
καλουμένης. |
γίνεσθαι
γὰρ
ταύτην
ἐκ
πυρῶν |
[14, 8] |
ὢν
ἐραστής,
περὶ
τῆς
μαγάδιδος
|
καλουμένης, |
πότερον
αὐλῶν
εἶδος
ἢ
κιθάρας |
[14, 6] |
καὶ
τὰς
ὀρχήσεις
ἀνάγκη
γίνεσθαι
|
κινουμένης |
πως
τῆς
ψυχῆς·
καὶ
αἱ |
[14, 2] |
ἐν
εʹ
Δηλιάδος
γράφων
οὕτως·
|
ἀγνοουμένης |
δὲ
παρὰ
πολλοῖς
τῆς
συναυλίας, |
[14, 1] |
καὶ
τὴν
Λυσιμάχου
αὐλὴν
κωμικῆς
|
σκηνῆς |
οὐδὲν
διαφέρειν
ἔλεγεν·
ἐξιέναι
γὰρ |
[14, 1] |
τοίνυν,
ἔφη,
πόρνην
ἐκ
τραγικῆς
|
σκηνῆς |
οὐχ
ἑώρακα
ἐξιοῦσαν,
τὴν
αὐλητρίδα |
[14, 7] |
χέζει.
θερμαυστρίς,
ἑκατερίδες,
σκοπός,
χεὶρ
|
καταπρηνής, |
χεὶρ
σιμή,
διποδισμός,
ξύλου
παράληψις, |
[14, 5] |
ἔτι
δὲ
ὀρχήσεις
ἐκπονοῦντες
μετὰ
|
κοινῆς
|
ἐπιστροφῆς
καὶ
δαπάνης
κατ´
ἐνιαυτὸν |
[14, 10] |
Πελώρια
καλεῖσθαι,
γράφων
οὕτως·
θυσίας
|
κοινῆς |
τοῖς
Πελασγοῖς
γινομένης
ἀπαγγεῖλαί
τινα |
[14, 20] |
δέλφαξ
σιτευτὸς
ἔγρυξεν.
δελφάκια
δὲ
|
Αἰσχίνης |
εἴρηκεν
ἐν
Ἀλκιβιάδῃ
οὕτως·
ὥσπερ |
[14, 10] |
τοῦ
διαστήματος
ὁρμῆσαν
τὸ
τῆς
|
λίμνης |
ὕδωρ
ἐμβάλλοι
εἰς
τὸ
τοῦ |
[14, 22] |
ὤπτων.
ὡς
δ´
ἅπαξ
τῆς
|
ἡδονῆς
|
ἐμπειρίαν
τιν´
ἔλαβον,
ἀρχῆς
γενομένης
|
[14, 22] |
ἀσελγοῦς
καὶ
φορτικῆς
δι´
ἀφροδισίων
|
ἡδονῆς. |
(καὶ
ὁ
Ἀρτεμίδωρος
ἐν
ταῖς |
[14, 10] |
ἀκροδρύων
πλῆθος
καὶ
ὅσα
παραμύθια
|
ἡδονῆς |
μεταδόρπια.
~{Τρύφων
δέ
φησιτὸ
παλαιὸν |
[14, 1] |
περὶ
τοῦ
Καλοῦ
καὶ
τῆς
|
Ἡδονῆς |
περὶ
τοῦ
Πανταλέοντος
τάδε
γράφει· |
[14, 6] |
πίῃς.
ὅτι
μὲν
οὖν
οὐχ
|
ἡδονῆς |
χάριν
ἐπιπολαίου
καὶ
δημοτικῆς
ἡ |
[14, 8] |
πρᾳότητος
περιεποιεῖτο
μαλακίαν,
ἀντὶ
δὲ
|
σωφροσύνης
|
ἀκολασίαν
καὶ
ἄνεσιν.
ἔσται
δ´ |
[14, 8] |
ἀπὸ
γὰρ
τῆς
τοῦ
βίου
|
σωφροσύνης |
καὶ
αὐστηρίας
μετέβαινον
ἀσμένως
ἐπὶ |
[14, 8] |
ῥαπιζομένας
ὥσπερ
ἐκ
πότου
μετ´
|
αἰσχύνης |
ἐκπεπτωκέναι.
(εἰπόντος
δὲ
ἐπὶ
τούτοις |
[14, 16] |
ἣν
καλοῦσι
Σίδας,
Ἐπαμινώνδας
δικαιολογούμενος
|
ἐξαίφνης |
ἐκ
τῆς
ἀριστερᾶς
μεταλαβὼν
κεκρυμμένην |
[14, 22] |
καὶ
μέγιστον
τὸ
τῆς
μαγειρικῆς
|
τέχνης |
ἀξίωμα.
καὶ
παρὰ
Ῥωμαίοις
δ´ |
[14, 6] |
τοῖς
εὐωχουμένοις
χρησίμης
οὔσης
τῆς
|
τέχνης. |
ἦν
δ´
ὡς
ἔοικε
τοῦτο |
[14, 4] |
τήν
τε
κιθάρισιν
μετὰ
τῆς
|
τέχνης |
ταχίστην
οὖσαν
καὶ
τῆς
φωνῆς |
[14, 7] |
ἡμᾶς
γε
τέλος
ποιοῦνται
τῆς
|
τέχνης |
τὴν
παρὰ
τοῖς
θεάτροις
εὐημερίαν. |
[14, 4] |
τέχνης
ταχίστην
οὖσαν
καὶ
τῆς
|
φωνῆς |
τὴν
ἐμμέλειαν.
ἐμοὶ
μὲν
γὰρ
|
[14, 5] |
ὑποδώριον
τὸ
μὴ
πάνυ
Δώριον.
|
(ἑξῆς |
ἐπισκεψώμεθα
τὸ
τῶν
Μιλησίων
ἦθος, |
[14, 16] |
ἐνθάδε
τῷ
βιβλίῳ
ἐντυχὼν
ἀνελεξάμην.
|
(ἑξῆς |
οὖν
λέξω
περὶ
τῶν
παρακειμένων |
[14, 18] |
ζητεῖν,
ἕως
ἐγὼ
περὶ
τῶν
|
ἑξῆς |
παρακειμένων
διεξέλθω.
καὶ
ὁ
Μασσούριος |
[14, 5] |
τῷ
μέλει.
ἐν
δὲ
τοῖς
|
ἑξῆς |
σαφέστερόν
φησιν·
πρέπει
τοι
πᾶσιν |
[14, 2] |
τοῦ
εἴδους
διὰ
τὴν
παρθενίαν.
|
ἑξῆς |
τέ
φησι·
ἀλλὰ
μάταν
ἀχόρευτος
|
[14, 17] |
οὔτε
ποτῷ
ᾤετο
δεῖν
ὁ
|
Ξέρξης |
τοὺς
βασιλεῖς
χρῆσθαι·
ὅθεν
καὶ |
[14, 8] |
Λυδός
τε
μάγαδις
αὐλὸς
ἡγείσθω
|
βοῆς. |
~ὅπερ
ἐξηγούμενος
ἰαμβεῖον
Ἀρίσταρχος
ὁ |
[14, 9] |
τὸ
γινόμενον,
ἀλλὰ
διὰ
τῆς
|
ἀκοῆς |
μόνον
κρίνοι,
νομίζειν
γʹ
κιθαρῶν |
[14, 16] |
ἐστιν
εἰς
εὐβουλίαν.
ταῦτ´
ἢν
|
ποῇς, |
ῥᾴων
ἔσει
τὴν
οὐσίαν.
χρῶνται |
[14, 10] |
τούτων,
ἕως
ἂν
περὶ
ἐπιδορπισμάτων
|
εἴπῃς. |
καὶ
ὁ
Ποντιανός·
τραγήματα
Κράτης |
[14, 16] |
τραπέζης
καὶ
ψιττάκια·
ἅπερ
ἢν
|
εἴπῃς |
παρὰ
τίνι
κεῖται,
δώσω
σοι‘ |
[14, 6] |
καὶ
ἐπίδειξις
οὐ
μόνον
τῆς
|
λοιπῆς |
εὐταξίας,
ἀλλὰ
καὶ
τῆς
τῶν
|
[14, 1] |
πόρνη
σωφρονέστερον
τῆς
παρ´
ἐκείνῳ
|
Πηνελόπης |
ζῇ.
(ὅτι
δὲ
καὶ
Σύλλας |
[14, 13] |
ὑπ´
Ἀλκιβιάδου
πεμφθέντος
Σωκράτει·
ὃν
|
Ξανθίππης |
κατακλασάσης
ὁ
Σωκράτης
οὐκοῦν,
ἔφη, |
[14, 8] |
Ἀστυάγους
μετὰ
τῶν
φίλων
τότε
|
Ἀγγάρης |
ὄνομα
(οὗτος
δ´
ἦν
τῶν |
[14, 3] |
ὡς
Ἀριστοφάνης
ἐν
Θεσμοφοριαζούσαις
καὶ
|
Νικοχάρης
|
ἐν
Ἡρακλεῖ
Χορηγῷ.
ἦν
δὲ |
[14, 20] |
Ὀδυσσεῦσιν·
δέλφακας
μεγάλους.
θηλυκῶς
δὲ
|
Νικοχάρης |
ἔφη·
κύουσαν
δέλφακα.
καὶ
Εὔπολις |
[14, 7] |
κακοὺς
εἶναι’
ἡ
δὲ
γυμνοπαιδικὴ
|
παρεμφερής |
ἐστι
τῇ
τραγικῇ
ὀρχήσει,
ἥτις |
[14, 10] |
τράπεζα;
τῷ
δ´
οὐ
βρίθεται;
|
πλήρης |
μὲν
ὄψων
ποντίων,
πάρεισι
δὲ
|
[14, 4] |
ἀποστεγάσας
τὸ
τρῆμα
τῆς
ὄπισθε
|
λαύρης, |
διὰ
δενδροφόρου
φάραγγος
ἐξέωσε
βροντὴν
|
[14, 10] |
καὶ
τοὺς
οἰκέτας
κατακλίναντας
μετὰ
|
πάσης |
παρρησίας
ἑστιᾶν,
διακονούντων
αὐτοῖς
τῶν |
[14, 5] |
σφάγια
περιαγαγόντες
κύκλῳ
τῆς
χώρας
|
ἁπάσης. |
(Ἀγίας
δ´
ὁ
μουσικὸς
ἔφη |
[14, 13] |
Ἀλκιβιάδου
πεμφθέντος
Σωκράτει·
ὃν
Ξανθίππης
|
κατακλασάσης |
ὁ
Σωκράτης
οὐκοῦν,
ἔφη,
οὐδὲ |
[14, 21] |
προθύεται
οὗτος
οἶδεν.
μὴ
οὖν
|
ἀμελήσῃς, |
ἀλλὰ
λαβέ·
καὶ
ἀπόστειλον
πρὸς |
[14, 2] |
ἀπένειμε
Κλωθώ;
ὡς
οὐκ
ἂν
|
εὐλαβηθείσης |
τὴν
αἰσχρότητα
τοῦ
εἴδους
διὰ |
[14, 3] |
ἡ
δὲ
τῶν
θεριστῶν
ᾠδὴ
|
Λιτυέρσης |
καλεῖται.
καὶ
τῶν
μισθωτῶν
δέ |
[14, 8] |
μὲν
ναυσὶν
αὑτοῦ
κυαθίζειν
ἐκ
|
θαλάσσης |
Ἀρχιμήδην,
τὰς
δὲ
σαμβύκας
ῥαπιζομένας |
[14, 8] |
ἐν
τῷ
περὶ
τῆς
Ἐρυθρᾶς
|
Θαλάσσης. |
καλεῖται
δέ
τι
καὶ
τῶν
|
[14, 10] |
καὶ
κροτητὰ
τῆς
ξουθοπτέρου
πελάνῳ
|
μελίσσης |
ἀφθόνως
δεδευμένα,
φησὶν
ὁ
Εὐριπίδης |
[14, 5] |
Αἰολεῖς,
Ἴωνας.
οὐ
μικρᾶς
οὖν
|
οὔσης |
διαφορᾶς
ἐν
τοῖς
τούτων
ἤθεσιν, |
[14, 4] |
τε
γὰρ
συνώνυμος
τῆς
ἔνδον
|
οὔσης |
ἔγχελυς
Βοιωτία
τμηθεῖσα
κοίλοις
ἐν |
[14, 22] |
ἱερόθυτα
κήρυκες
κομίζουσιν,
ὡς
παλαιᾶς
|
οὔσης
|
καὶ
προσηκούσης
αὐτοῖς
τῆς
λειτουργίας· |
[14, 9] |
δ´
ἔνιοι
ὅπως
τῆς
μαγάδιδος
|
οὔσης
|
κατὰ
Ἀνακρέοντα
(ὀψὲ
γάρ
ποτε |
[14, 6] |
ὡς
καὶ
τοῖς
εὐωχουμένοις
χρησίμης
|
οὔσης |
τῆς
τέχνης.
ἦν
δ´
ὡς |
[14, 4] |
ἄλλαις
τῶν
πόλεων·
διόπερ
τῆς
|
δεούσης
|
ἔτυχε
τιμωρίας.
ἐκπλεύσαντα
γὰρ
αὐτὸν |
[14, 1] |
διαπορευομένων
τὰς
κρούσεις
μετὰ
τῆς
|
ἁρμοζούσης |
κινήσεως
προσπέμψας
οὐκ
ἔφη
καλῶς |
[14, 1] |
ὄντες
οὔτε
τῶν
ἐξοίνων
γινομένων
|
πληθούσης |
ἀγορᾶς
ἐπὶ
τὰ
μουσικὰ
ταῦτα |
[14, 22] |
κομίζουσιν,
ὡς
παλαιᾶς
οὔσης
καὶ
|
προσηκούσης |
αὐτοῖς
τῆς
λειτουργίας·
Ἕκτωρ
δὲ |
[14, 4] |
τούτοις
τὸ
λιτὸν
τῆς
Σπάρτης
|
μεταδιωκούσης. |
ἐμιμεῖτο
γάρ
τις
ἐν
εὐτελεῖ
|
[14, 3] |
ἦθος,
οὐκ
ἐκ
παντὸς
τρόπου
|
θελούσης |
συγγενέσθαι
τῷ
νεανίσκῳ,
ἀλλ´
εὐχομένης |
[14, 9] |
τινὸς
μνημονεύει
παιγνιαγράφου
τῆς
ἱλαρᾶς
|
μούσης, |
λέγων
οὕτως·
ταῦτ´
οὐ
μὰ |
[14, 2] |
ὃς
ἥρμοσε
πρῶτος
Δωρίδος
ἀντίπαλον
|
μούσης |
νόμον,
αἰολον
ὀρφναι
πνεύματος
εὔπτερον |
[14, 7] |
ἄλλοις
Ἕλλησιν
οὐκ
ἔτι
παραμένει·
|
ἐκλιπούσης
|
δὲ
αὐτῆς
συμβέβηκε
καὶ
τοὺς |
[14, 8] |
μετέβαινον
ἀσμένως
ἐπὶ
τὴν
μουσικήν,
|
ἐχούσης |
τὸ
κηλητικὸν
τῆς
ἐπιστήμης.
εἰκότως |
[14, 2] |
διασύροντα
τὴν
αὐλητικὴν
εἰρηκέναι
περὶ
|
τῆς |
Ἀθηνᾶς·
ἁ
μὲν
Ἀθάνα
τὤργαν´ |
[14, 2] |
ὁ
δὲ
λόγος
ἐστὶ
περὶ
|
τῆς |
Ἀθηνᾶς—
ὃν
σοφὸν
σοφὰν
λαβοῦσαν |
[14, 9] |
συνορῴη
τὸ
γινόμενον,
ἀλλὰ
διὰ
|
τῆς |
ἀκοῆς
μόνον
κρίνοι,
νομίζειν
γʹ |
[14, 6] |
ἰατρὸν
λαμβάνῃ
τῆς
ὕβρεως
καὶ
|
τῆς |
ἀκοσμίας
τὴν
μουσικήν,
εἶθ´
ὅτι |
[14, 4] |
ἔτυχε
τιμωρίας.
ἐκπλεύσαντα
γὰρ
αὐτὸν
|
τῆς |
Ἀλεξανδρείας,
ὥς
φησιν
Ἡγήσανδρος
ἐν |
[14, 16] |
ποιεῖ;
ὅτι
δ´
ἐστὶν
ἕτερον
|
τῆς |
ἀπίου
καὶ
ἥδιον
καὶ
ἀπύρηνον |
[14, 13] |
φάρυγ´
εἰσεπέτοντο.
(ΔΙΑΚΟΝΙΟΝ.
Φερεκράτης·
ὑπὸ
|
τῆς |
ἀπληστίας
διακόνιον
ἐπήσθι´,
ἀμφιφῶντ´
ἔχων. |
[14, 1] |
καὶ
εἰς
τὸ
Λητῷον,
νομίζων
|
τῆς
|
Ἀπόλλωνος
μητρὸς
ἄγαλμα
τι
θεωρήσειν |
[14, 16] |
Σίδας,
Ἐπαμινώνδας
δικαιολογούμενος
ἐξαίφνης
ἐκ
|
τῆς |
ἀριστερᾶς
μεταλαβὼν
κεκρυμμένην
ῥόαν
καὶ |
[14, 5] |
τέλος,
καίτοι
σκληρότατον
παρὰ
πολὺ
|
τῆς |
Ἀρκαδίας
ὁμοῦ
τῷ
τόπῳ
καὶ |
[14, 1] |
δὲ
διαπορευομένων
τὰς
κρούσεις
μετὰ
|
τῆς |
ἁρμοζούσης
κινήσεως
προσπέμψας
οὐκ
ἔφη |
[14, 5] |
τὸν
Τήιον
ἐν
τῷ
γένει
|
τῆς |
ἁρμονίας
{αὐτοῦ}
τούτῳ
ποιῆσαι
σκολιὰ |
[14, 5] |
προσποίημα
τῆς
καλοκἀγαθίας
ἐν
τοῖς
|
τῆς |
ἁρμονίας
ἤθεσιν
Δώριον
μὲν
αὐτὴν |
[14, 5] |
τρυφερώτερα
καὶ
πολὺ
παραλλάττον
τὸ
|
τῆς |
ἁρμονίας
ἦθος.
φασὶ
δὲ
Πύθερμον |
[14, 1] |
τοῦ
θεοῦ
χρησμὸν
συμβάλλων
καὶ
|
τῆς |
ἀρρωστίας
ἀπαλλαγεὶς
μεγαλωστὶ
τὴν
θεὸν |
[14, 9] |
ψόφον·
δηλοῦσθαι
δὲ
ἐν
τῷ
|
τῆς |
Ἀρτέμιδος
ᾄσματι,
οὗ
ἐστιν
ἀρχή· |
[14, 13] |
αὐτὸν
κληθῆναι
καὶ
εἰς
τὰ
|
τῆς |
Ἀρτέμιδος
ἱερὰ
φέρεσθαι
ἔτι
τε |
[14, 22] |
τετιλμένην.
εἶτα
τὸν
τρόπον
ἐκθεὶς
|
τῆς |
ἀρτύσεως
καὶ
τῆς
ἑψήσεως
ἐπιφέρει |
[14, 7] |
τις
εἶναι
δοκεῖ,
ἐπιεικεστέρα
οὖσα
|
τῆς |
ἀρχαίας.
ἔχουσι
γὰρ
οἱ
ὀρχούμενοι |
[14, 8] |
ἀκέφαλοι
δέ
εἰσιν
οἱ
ἐπὶ
|
τῆς |
ἀρχῆς
τὴν
χωλότητα
ἔχοντες·
ἐπειδὴ |
[14, 1] |
οὐδὲν
αὐτῷ
συμπράξας
ἐποίησεν
ἐκπεσόντα
|
τῆς
|
ἀρχῆς
φυγεῖν
εἰς
Πέρσας.
~(πολλῶν |
[14, 20] |
αὐτῶν
οὔτε
αἱ
ἀπὸ
Κιβύρας
|
τῆς |
Ἀσιατικῆς
οὔτε
αἱ
Λύκιαι.
μνημονεύει |
[14, 22] |
λαῶν.
(ἐν
δὲ
τῷ
πρώτῳ
|
τῆς |
Ἀτθίδος
Κλείδημος
φῦλον
ἀποφαίνει
μαγείρων |
[14, 17] |
ἰσχάδας·
Αἴγιλα
δ´
εἶναι
δῆμον
|
τῆς |
Ἀττικῆς
ἀπὸ
Αἰγίλου
τινὸς
ἥρωος
|
[14, 2] |
ἐμὰν
Δώριον
χορείαν.
(περὶ
δὲ
|
τῆς |
αὐλῶν
πρὸς
λύραν
κοινωνίας,
ἐπεὶ
|
[14, 20] |
γὰρ
αὐτὸν
ἐν
τῇ
ἑβδόμῃ
|
τῆς |
αὐτῆς
πραγματείας
ἐγνωκέναι
Ποσειδώνιον
τὸν |
[14, 21] |
ἐν
δευτέρῳ
Τρωικοῦ
Διακόσμου
οὕτως·
|
τῆς |
Ἀχαίας
πόλις
Τρομίλεια,
περὶ
ἣν |
[14, 9] |
προσῆγεν
αὐτῷ
τὰ
συστήματα
ἡ
|
τῆς |
βάσεως
εὐκινησία
τῷ
ποδὶ
ψαυομένη |
[14, 19] |
ὡς
ὑπὸ
τοῦ
ἀδελφοῦ
πάλιν
|
τῆς |
βασιλείας
ἐξεληλαμένος.
τοσοῦτον
γάρ
ἐστι |
[14, 17] |
παρετίθεντο
δ´
ἐπὶ
τῆς
τραπέζης
|
τῆς |
βασιλέως
ὅσα
ἡ
γῆ
βρώματα |
[14, 22] |
τοῖς
Γίγασι
λέγων·
ἐνθυμεῖ
δὲ
|
τῆς |
γῆς
ὡς
γλυκὺ
ὄζει
καπνός |
[14, 20] |
πρόσφερε
δεῦρο
δὴ
τὴν
κεφαλὴν
|
τῆς |
δέλφακος.
Θεόπομπος
Πηνελόπῃ·
καὶ
τὴν |
[14, 4] |
ἐν
ἄλλαις
τῶν
πόλεων·
διόπερ
|
τῆς |
δεούσης
ἔτυχε
τιμωρίας.
ἐκπλεύσαντα
γὰρ |
[14, 14] |
δόξῃ
τὸν
καινὸν
ἀνταγωνιστὴν
ἐπὶ
|
τῆς |
δευτέρας
εἰσάγουσι
τραπέζης
ἐχῖνον.
ὑπὲρ |
[14, 3] |
δὲ
Ἰουλώ.
ἀπὸ
τῶν
οὖν
|
τῆς |
Δήμητρος
εὑρημάτων
τούς
τε
καρποὺς |
[14, 7] |
ἡ
περὶ
τοὺς
πόδας
κίνησις
|
τῆς |
διὰ
τῶν
χειρῶν.
οἱ
γὰρ |
[14, 22] |
βίου
ἡμᾶς
γὰρ
ἀπολύσασα
καὶ
|
τῆς |
δυσχεροῦς
ἀλληλοφαγίας
ἤγαγ´
εἰς
τάξιν |
[14, 11] |
τραγήματα.
Δικαίαρχος
δ´
ἐν
πρώτῳ
|
τῆς |
εἰς
Τροφωνίου
Καταβάσεώς
φησιν
οὕτως· |
[14, 13] |
ἐν
βʹ
Δηλιάδος
ἐν
τῇ
|
τῆς |
Ἑκάτης,
φησίν,
νήσῳ
τῇ
Ἴριδι |
[14, 8] |
μείουροι
δ´
εἰσὶν
οἱ
ἐπὶ
|
τῆς |
ἐκβολῆς,
οἷον·
Τρῶες
δ´
ἐρρίγησαν, |
[14, 9] |
Δικαίαρχος
ἐν
τοῖς
περὶ
τοῦ
|
τῆς |
Ἑλλάδος
Βίου,
ἐπιχωριάσαι
φάσκων
ποτὲ |
[14, 22] |
αἴτιον
ἐγένετο
καὶ
τοῦ
κατὰ
|
τῆς |
Ἑλλάδος
ἐπαγαγεῖν
τοὺς
Πέρσας,
ἐζηλωκόσι |
[14, 1] |
τριακοστῇ.
μεταπεμψάμενος
γὰρ
τοὺς
ἐκ
|
τῆς |
Ἑλλάδος
ἐπιφανεστάτους
τεχνίτας
καὶ
σκηνὴν |
[14, 9] |
Ὁμήρου
Ἐπικιχλίδων
τὰ
πολλὰ
διὰ
|
τῆς |
ἐμμέτρου
ποιήσεως
τούτων
ἔχεταί
τινος |
[14, 6] |
γὰρ
τὸ
τῆς
ὀρχήσεως
γένος
|
τῆς |
ἐν
τοῖς
χοροῖς
εὔσχημον
τότε |
[14, 4] |
φησίν—
ἥ
τε
γὰρ
συνώνυμος
|
τῆς |
ἔνδον
οὔσης
ἔγχελυς
Βοιωτία
τμηθεῖσα |
[14, 10] |
ὃν
καὶ
καλεῖσθαι
ζωγάνην.
μνημονεύει
|
τῆς |
ἑορτῆς
καὶ
Κτησίας
ἐν
δευτέρῳ |
[14, 17] |
τοῦτο
ποιῆσαι,
ἵνα
αὐτὸν
ὑπομνήσῃ
|
τῆς |
ἐπὶ
τὰς
Ἀθήνας
στρατείας.
Ἄλεξις |
[14, 8] |
τὴν
μουσικήν,
ἐχούσης
τὸ
κηλητικὸν
|
τῆς
|
ἐπιστήμης.
εἰκότως
οὖν
ἐγίνετο
χαίρειν |
[14, 8] |
τοῦτο
Πυθαγόραν
ἐν
τῷ
περὶ
|
τῆς |
Ἐρυθρᾶς
Θαλάσσης.
καλεῖται
δέ
τι |
[14, 22] |
τρόπον
ἐκθεὶς
τῆς
ἀρτύσεως
καὶ
|
τῆς |
ἑψήσεως
ἐπιφέρει
εὐθύς·
καὶ
νομάδα |
[14, 22] |
θύοντες
ὤπτων.
ὡς
δ´
ἅπαξ
|
τῆς |
ἡδονῆς
ἐμπειρίαν
τιν´
ἔλαβον,
ἀρχῆς |
[14, 1] |
εʹ
περὶ
τοῦ
Καλοῦ
καὶ
|
τῆς |
Ἡδονῆς
περὶ
τοῦ
Πανταλέοντος
τάδε |
[14, 4] |
εἰ
ἐξέλθοι
ᾀσόμενος,
τάλαντον
Ἀττικὸν
|
τῆς |
ἡμέρας
λαμβάνειν.
~(περὶ
δὲ
μουσικῆς |
[14, 19] |
φησίν·
οἱ
ταοὶ
ἱεροί
εἰσι
|
τῆς |
Ἥρας.
καὶ
μήποτε
πρώτιστοι
καὶ |
[14, 6] |
φασι)
φορτικῶς
ὀρχησάμενον
ἕνα
τῶν
|
τῆς |
θυγατρὸς
μνηστήρων
(Ἱπποκλείδης
δ´
ἦν |
[14, 5] |
ἤθεσιν
ἐμφανίζοντες.
διόπερ
οὐδὲ
τὸ
|
τῆς |
Ἰαστὶ
γένος
ἁρμονίας
οὔτ´
ἀνθηρὸν |
[14, 21] |
ὁ
Κῷος
ἐν
τῷ
τρίτῳ
|
τῆς |
Ἱερᾶς
Ἀναγραφῆς
τοῦθ´
ἱστορεῖ,
ὡς |
[14, 9] |
Πτωχοὺς
Γνησίππου
τινὸς
μνημονεύει
παιγνιαγράφου
|
τῆς |
ἱλαρᾶς
μούσης,
λέγων
οὕτως·
ταῦτ´ |
[14, 6] |
θεοὺς
χρωμένους
ἐν
τοῖς
πρώτοις
|
τῆς |
Ἰλιάδος
τῇ
μουσικῇ.
μετὰ
γὰρ |
[14, 3] |
τοὺς
ἀλέτους
ᾖδον,
ἴσως
ἀπὸ
|
τῆς |
ἱμαλίδος.
ἱμαλὶς
δ´
ἐστὶν
παρὰ
|
[14, 5] |
τὸν
ὄγκον
καὶ
τὸ
προσποίημα
|
τῆς |
καλοκἀγαθίας
ἐν
τοῖς
τῆς
ἁρμονίας |
[14, 7] |
Ἱππαγόρας
ἐν
τῷ
πρώτῳ
περὶ
|
τῆς |
Καρχηδονίων
Πολιτείας.
(καλεῖται
δ´
ἡ |
[14, 19] |
λόφον
σάρκινον,
σκληρόν,
στρογγύλον,
ἐξέχοντα
|
τῆς |
κεφαλῆς
ὥσπερ
πάτταλον,
καὶ
τὸ |
[14, 9] |
γελοῖον
παρῳδὰς
εὗρον,
οὕτως
καὶ
|
τῆς |
κιθαρῳδίας
πρῶτος
Οἰνώπας·
ὃν
ἐζήλωσαν |
[14, 7] |
τὴν
σίκιννιν
ποιητικῶς
ὠνομάσθαι
ἀπὸ
|
τῆς |
κινήσεως,
ἣν
καὶ
οἱ
σάτυροι |
[14, 4] |
συστρέφοντος.
{Α.
ἥ
τε
σύννομον
|
τῆς |
κυφονώτου
σῶμ´
ἔχουσα
σηπίας,
ξιφηφόροισι |
[14, 13] |
ἀπλάκουντος,
ἀλιβάνωτος.
ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
|
τῆς |
κώμης
ἀμνήμων
εἰμὶ
ἣν
Πλακοῦντά
|
[14, 20] |
ΑΛΙΠΑΣΤΩΝ
δὲ
κρεῶν
μνημονεύει
ὁ
|
τῆς |
κωμῳδίας
ποιητὴς
Ἀριστομένης
ἐν
Διονύσῳ· |
[14, 1] |
Διονύσιος
μὲν
ὁ
Σινωπεὺς
ὁ
|
τῆς |
κωμῳδίας
ποιητὴς
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ |
[14, 22] |
παλαιᾶς
οὔσης
καὶ
προσηκούσης
αὐτοῖς
|
τῆς |
λειτουργίας·
Ἕκτωρ
δὲ
προτὶ
ἄστυ |
[14, 10] |
διὰ
τοῦ
διαστήματος
ὁρμῆσαν
τὸ
|
τῆς |
λίμνης
ὕδωρ
ἐμβάλλοι
εἰς
τὸ |
[14, 6] |
χορεία
καὶ
ἐπίδειξις
οὐ
μόνον
|
τῆς |
λοιπῆς
εὐταξίας,
ἀλλὰ
καὶ
τῆς |
[14, 5] |
διὰ
τὸ
τὴν
Σίπυλον
εἶναι
|
τῆς |
Λυδίας·
Φρύγες
δὲ
οὐχ
ὅτι |
[14, 9] |
δέ
φησιν
εἰωθέναι
τινὰς
ἀντὶ
|
τῆς |
λύρας
κογχύλια
καὶ
ὄστρακα
συγκρούοντας |
[14, 7] |
κωμική,
σατυρική.
ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
τῆς |
λυρικῆς
ποιήσεως
τρεῖς,
πυρρίχη,
γυμνοπαιδική, |
[14, 8] |
γίνομαι,
μουσικῆς
ὢν
ἐραστής,
περὶ
|
τῆς |
μαγάδιδος
καλουμένης,
πότερον
αὐλῶν
εἶδος |
[14, 9] |
συγχορδία.
(διαποροῦσι
δ´
ἔνιοι
ὅπως
|
τῆς |
μαγάδιδος
οὔσης
κατὰ
Ἀνακρέοντα
(ὀψὲ |
[14, 22] |
ἔνδοξον
ἦν
καὶ
μέγιστον
τὸ
|
τῆς |
μαγειρικῆς
τέχνης
ἀξίωμα.
καὶ
παρὰ |
[14, 22] |
καὶ
περιέργως
μικρὸν
παραγαγόντες
τοὔνομα
|
τῆς |
μάζης
ματτύην
ὠνόμαζον
πᾶν
τὸ
|
[14, 22] |
πλεῖστοι
ἐπιδειπνίδα.
τοσούτων
καὶ
περὶ
|
τῆς |
ματτύης
λεχθέντων
ἔδοξεν
ἀπιέναι·
καὶ |
[14, 22] |
ταυτί·
ἥδιον
οὐδέν
ἐστί
μοι
|
τῆς |
ματτύης,
τοῦτ´
εἴτε
πρῶτοι
Μακεδόνες |
[14, 5] |
τῶν
βαρβάρων.
τὴν
οὖν
ἀγωγὴν
|
τῆς |
μελῳδίας
ἣν
οἱ
Δωριεῖς
ἐποιοῦντο
|
[14, 21] |
Πελίγναν
τὸν
μάγειρον
λαβὲ
παρὰ
|
τῆς |
μητρός.
οὗτος
γὰρ
οἶδε
τὰ |
[14, 18] |
δ´
ἐξ
ἄλλων,
δύο
μέρη
|
τῆς |
μνᾶς.
ὃς
δ´
ἂν
τὴν |
[14, 7] |
δὲ
εἰκῇ
καὶ
ἀλόγως
ἅπτονται
|
τῆς |
μουσικῆς.
καὶ
πάλαι
μὲν
τὸ |
[14, 8] |
καὶ
μὴ
παραβαίνειν
τοὺς
ἀρχαίους
|
τῆς |
μουσικῆς
νόμους.
συνέβαινε
δὲ
τὸ |
[14, 16] |
τρίτῳ
Γεωργικῶν.
περὶ
Κέω
γοῦν
|
τῆς |
νήσου
λέγων
γράφει
οὕτως·
ἀπίους
|
[14, 13] |
πλακοῦς
ἄρτος,
ὃν
Ἀργεῖοι
παρὰ
|
τῆς |
νύμφης
πρὸς
τὸν
νυμφίον
φέρουσιν. |
[14, 10] |
δαὶς
καὶ
πεπτὰ
καὶ
κροτητὰ
|
τῆς |
ξουθοπτέρου
πελάνῳ
μελίσσης
ἀφθόνως
δεδευμένα, |
[14, 9] |
καθ´
Ὅμηρον
μάχας,
ἀρξάμενον
ἀπὸ
|
τῆς |
Ὀδυσσείας.
ἄλλοι
δὲ
πρῶτόν
φασιν |
[14, 10] |
ὑπὸ
τῶν
οἰκετῶν
ἀφηγεῖσθαί
τε
|
τῆς |
οἰκίας
ἕνα
αὐτῶν
ἐνδεδυκότα
στολὴν |
[14, 22] |
τοῦ
θέρους
ἀντὶ
τοῦ
ὄξους
|
τῆς |
ὄμφακος
ἐμβαλὼν
εἰς
τὸν
ζωμὸν |
[14, 4] |
ὃ
δ´
ἀποστεγάσας
τὸ
τρῆμα
|
τῆς |
ὄπισθε
λαύρης,
διὰ
δενδροφόρου
φάραγγος |
[14, 22] |
τὰ
λάχανα
εἰς
τρυβλίον
καὶ
|
τῆς |
ὄρνιθος
τῶν
κρεῶν
ἐπιθεὶς
παρατίθει· |
[14, 7] |
καὶ
πᾶς
ὁ
τοιοῦτος
τρόπος
|
τῆς |
ὀρχήσεως·
{αἱ}
πολλαὶ
γὰρ
αἱ |
[14, 6] |
ἑστῶτες
ὠρύονται.
ἦν
γὰρ
τὸ
|
τῆς |
ὀρχήσεως
γένος
τῆς
ἐν
τοῖς |
[14, 6] |
τὰ
τῶν
ἀρχαίων
δημιουργῶν
ἀγάλματα
|
τῆς |
παλαιᾶς
ὀρχήσεως
λείψανα·
διὸ
καὶ |
[14, 7] |
ἀνάπαλον,
ὥστ´
ἐμφαίνειν
θεωρήματά
τινα
|
τῆς |
παλαίστρας
καὶ
τοῦ
παγκρατίου,
κινοῦντες |
[14, 21] |
τετραδισταῖς
διακονούμενον
μάγειρον
ἐν
τῇ
|
τῆς |
Πανδήμου
Ἀφροδίτης
ἑορτῇ
ποιεῖ
ταυτὶ |
[14, 1] |
ἡ
παρ´
ἐμοὶ
πόρνη
σωφρονέστερον
|
τῆς |
παρ´
ἐκείνῳ
Πηνελόπης
ζῇ.
(ὅτι |
[14, 22] |
ἐπιγραφόμενον
Περὶ
Ἀντιφάνους
καὶ
περὶ
|
τῆς
|
παρὰ
τοῖς
νεωτέροις
κωμικοῖς
ματτύης· |
[14, 22] |
βουλόμενος
ὁ
Ἄλεξις
τὴν
ἀκολασίαν
|
τῆς |
παρασκευῆς
προσέθηκε
τὸ
λέπεσθαι.
ἔχει |
[14, 14] |
μέλλωσιν
ᾄδειν
τὸ
παρεσκευασμένον
ἐγκώμιον
|
τῆς |
Παρθένου
αἱ
ἐν
τῷ
χορῷ |
[14, 19] |
οὕτως·
περὶ
δὲ
τὸ
ἱερὸν
|
τῆς |
Παρθένου
ἐν
Λέρῳ
εἰσὶν
οἱ |
[14, 3] |
πάνυ
κατεσκεύασεν
ὁ
ποιητὴς
τὸ
|
τῆς |
παρθένου
ἦθος,
οὐκ
ἐκ
παντὸς |
[14, 16] |
Κυζικηνὸς
ἐν
γʹ
τῶν
περὶ
|
τῆς |
πατρίδος
λέγων
οὕτως·
κεραυνοῦ
δὲ |
[14, 5] |
Τάνταλος.
ἴδοις
δ´
ἂν
καὶ
|
τῆς |
Πελοποννήσου
πανταχοῦ,
μάλιστα
δὲ
ἐν |
[14, 11] |
παρίστησιν
Πίνδαρος
ἐν
Ὀλυμπιονίκαις
περὶ
|
τῆς |
Πέλοπος
κρεουργίας
διηγούμενος·
τραπέζαισι
δ´ |
[14, 3] |
γενέσθαι
τρυφῶν
τις,
ὡς
ἐκ
|
τῆς |
ποιήσεως
δῆλόν
ἐστιν.
ἔτι
γὰρ |
[14, 9] |
πρὸς
μὲν
τὸν
ἴδιον
χαρακτῆρα
|
τῆς |
ποιήσεως
εὐπόρουν,
τῶν
δὲ
Τερπάνδρου |
[14, 5] |
μετὰ
τὴν
ἀπαλλαγὴν
αὐτῶν
καθαρμὸν
|
τῆς |
πόλεως
ἐποιήσαντο
σφάγια
περιαγαγόντες
κύκλῳ |
[14, 16] |
παρακειμένων
λελέξεταί
μοι,
ἵνα
με
|
τῆς
|
πολυμαθίας
ἀγασθῆτε·
ἐρῶ
δὲ
πρότερον |
[14, 22] |
καὶ
πολυτέλειαν.
ἱστορεῖ
δὲ
περὶ
|
τῆς |
πολυτελείας
αὐτῶν
καὶ
Κριτίας
ἐν |
[14, 17] |
τῆς
Συρίας
καταγομένων,
ὅτι
ταύτης
|
τῆς |
προσηγορίας
ἠξιώθησαν
ὑπὸ
τοῦ
Σεβαστοῦ |
[14, 9] |
ὑπὸ
Φοινίκων
εὑρεθὲν
ταύτης
τυχεῖν
|
τῆς |
προσηγορίας·
Σῆμος
δὲ
ὁ
Δήλιος |
[14, 14] |
ΠΥΡΑΜΟΥΝΤΟΣ
καλουμένου,
οὐ
διαφέρειν
λέγων
|
τῆς |
πυραμίδος
καλουμένης.
γίνεσθαι
γὰρ
ταύτην |
[14, 7] |
τὸν
Πενθέα.
τακτέον
δὲ
ἐπὶ
|
τῆς |
πυρρίχης
τὰ
κάλλιστα
μέλη
καὶ |
[14, 1] |
Ἄστεος.
τοσαύτη
δ´
αὐτῶν
δόξα
|
τῆς |
ῥᾳθυμίας
ἐγένετο
ὡς
καὶ
Φίλιππον |
[14, 8] |
δέ
τί
ἐστιν
καὶ
τὸ
|
τῆς |
σαμβύκης.
Μόσχος
δ´
ἐν
πρώτῳ |
[14, 19] |
περὶ
τῶν
κατὰ
τὸ
ἱερὸν
|
τῆς |
Σαμίας
Ἥρας
φησίν·
οἱ
ταοὶ
|
[14, 7] |
ὑποκριτὰς
εἶχον.
τρεῖς
δ´
εἰσὶ
|
τῆς |
σκηνικῆς
ποιήσεως
ὀρχήσεις,
τραγική,
κωμική, |
[14, 1] |
Ἀττικοῦ.
πλῆθος
δ´
ἦν
Ἀθήνησι
|
τῆς |
σοφίας
ταύτης.
ἐν
γοῦν
τῷ
|
[14, 4] |
δὴ
κἀν
τούτοις
τὸ
λιτὸν
|
τῆς
|
Σπάρτης
μεταδιωκούσης.
ἐμιμεῖτο
γάρ
τις |
[14, 16] |
καὶ
Ποσειδώνιος
δὲ
ὁ
ἀπὸ
|
τῆς |
στοᾶς
ἐν
τῇ
τρίτῃ
τῶν |
[14, 20] |
πραγματείας
ἐγνωκέναι
Ποσειδώνιον
τὸν
ἀπὸ
|
τῆς |
στοᾶς
φιλόσοφον,
οὗ
πολλάκις
ἐμεμνήμεθα |
[14, 21] |
τὸν
δριμύν,
τὸν
πηγνύμενον
τῷ
|
τῆς |
συκῆς
ὀπῷ·
καὶ
τυρὸς
ὀπίας |
[14, 1] |
σῶμα)
ἰδιώτης
ἐγένετο,
ἀποστάντος
ἐκείνου
|
τῆς |
συμμαχίας.
τὸ
δὲ
σκῶμμα
τοῦτ´ |
[14, 19] |
καὶ
τοὺς
αὐχμούς,
μετὰ
δὲ
|
τῆς |
συμμέτρου
θερμασίας
καὶ
ὑδάτων
ὡραίων |
[14, 2] |
οὕτως·
ἀγνοουμένης
δὲ
παρὰ
πολλοῖς
|
τῆς |
συναυλίας,
λεκτέον.
ἦν
τις
ἀγὼν |
[14, 17] |
ὑμῖν
εἰπεῖν
ἔχω
τῶν
ἀπὸ
|
τῆς |
Συρίας
καταγομένων,
ὅτι
ταύτης
τῆς |
[14, 22] |
ἡμῖν
μόνα
ἅπασιν
ἀρχὴ
γέγονε
|
τῆς |
σωτηρίας,
τὸ
προσφιλοτεχνεῖν
διά
τε |
[14, 6] |
καὶ
τοῖς
εὐωχουμένοις
χρησίμης
οὔσης
|
τῆς |
τέχνης.
ἦν
δ´
ὡς
ἔοικε |
[14, 4] |
θαυμάζειν
τήν
τε
κιθάρισιν
μετὰ
|
τῆς |
τέχνης
ταχίστην
οὖσαν
καὶ
τῆς |
[14, 7] |
καθ´
ἡμᾶς
γε
τέλος
ποιοῦνται
|
τῆς |
τέχνης
τὴν
παρὰ
τοῖς
θεάτροις
|
[14, 22] |
ὅτι
δὲ
καὶ
ὁ
τρόπος
|
τῆς |
τοιαύτης
εὐωχίας
ὁμοίως
ἐλέγετο
Φιλήμων |
[14, 10] |
ἐπεὶ
τὴν
χώραν
κατέσχον,
ἀπομίμημα
|
τῆς |
τότε
γενομένης
ἑορτῆς
καὶ
θύοντας |
[14, 8] |
μέλεα
μελιπτέρωτα
Μουσᾶν.
ἀπὸ
γὰρ
|
τῆς |
τοῦ
βίου
σωφροσύνης
καὶ
αὐστηρίας |
[14, 13] |
σελήνη
ἐπὶ
ταῖς
δυσμαῖς
ὑπὸ
|
τῆς |
τοῦ
ἡλίου
ἀνατολῆς
καὶ
ὁ |
[14, 16] |
μήν,
ἔφη,
παράκειται
ἡμῖν
ἐπὶ
|
τῆς |
τραπέζης
καὶ
ψιττάκια·
ἅπερ
ἢν |
[14, 16] |
ὁρῶ
δὲ
ἑκάστῳ
κειμένην
ἐπὶ
|
τῆς |
τραπέζης,
λέγετε
ἡμῖν,
ὦ
λίχνοι, |
[14, 13] |
τ´,
ἀμύλιον
τὸ
πέρας,
ὕψος
|
τῆς |
τραπέζης
πήχεων
ἔσται
τριῶν,
ὥστε |
[14, 17] |
Περσικοῖς
φησιν·
παρετίθεντο
δ´
ἐπὶ
|
τῆς |
τραπέζης
τῆς
βασιλέως
ὅσα
ἡ |
[14, 5] |
τὸ
τῆς
φύσεως
ἀτέραμνον
διὰ
|
τῆς |
τῶν
ἐθισμῶν
κατασκευῆς
ἐξημεροῦν
καὶ |
[14, 9] |
φιλόσοφος
διὰ
τὸ
ῥᾳδίως
καταμαντεύεσθαι
|
τῆς |
τῶν
ποιημάτων
διανοίας,
γένος
αὐλοῦ |
[14, 6] |
τῆς
λοιπῆς
εὐταξίας,
ἀλλὰ
καὶ
|
τῆς |
τῶν
σωμάτων
ἐπιμελείας.
(Ἀμφίων
δ´ |
[14, 6] |
καὶ
πλήρωσιν
ὡρμημένων
ἰατρὸν
λαμβάνῃ
|
τῆς |
ὕβρεως
καὶ
τῆς
ἀκοσμίας
τὴν |
[14, 5] |
δίαιταν
ἄνεσις.
διόπερ
ἔχουσι
τὸ
|
τῆς |
ὑποδωρίου
καλουμένης
ἁρμονίας
ἦθος.
αὕτη |
[14, 5] |
ὁμοῦ
καὶ
παίδων,
σπεύδοντες
τὸ
|
τῆς |
φύσεως
ἀτέραμνον
διὰ
τῆς
τῶν |
[14, 4] |
τῆς
τέχνης
ταχίστην
οὖσαν
καὶ
|
τῆς |
φωνῆς
τὴν
ἐμμέλειαν.
ἐμοὶ
μὲν |
[14, 16] |
Ἄλεξις
Μνηστῆρσιν·
ῥόαν
γὰρ
ἐκ
|
τῆς |
χειρὸς
αὐτῶν
σίδας
δ´
ὅτι |
[14, 14] |
καλεῖσθαι
τοὺς
ἐκ
τρίτου
μέρους
|
τῆς |
χοίνικος
γινομένους.
ΧΟΙΡΙΝΑΙ.
τούτων
μνημονεύει |
[14, 5] |
πόλεως
ἐποιήσαντο
σφάγια
περιαγαγόντες
κύκλῳ
|
τῆς |
χώρας
ἁπάσης.
(Ἀγίας
δ´
ὁ |
[14, 16] |
ἀμφισβητούντων
Ἀθηναίων
πρὸς
Βοιωτοὺς
περὶ
|
τῆς |
χώρας
ἣν
καλοῦσι
Σίδας,
Ἐπαμινώνδας |
[14, 3] |
ζητεῖν
οὖν
αὐτὸν
τοὺς
ἀπὸ
|
τῆς |
χώρας
μετά
τινος
μεμελῳδημένου
θρήνου |
[14, 6] |
ὀρχήσεις
ἀνάγκη
γίνεσθαι
κινουμένης
πως
|
τῆς
|
ψυχῆς·
καὶ
αἱ
μὲν
ἐλευθέριοι |
[14, 6] |
τοῖς
ὅπλοις
κινήσεις
ἐγυμνάζοντο
μετὰ
|
τῆς |
ᾠδῆς·
~ὅθεν
ἐκινήθησαν
αἱ
καλούμεναι |
[14, 13] |
βʹ
Δηλιάδος
ἐν
τῇ
τῆς
|
Ἑκάτης, |
φησίν,
νήσῳ
τῇ
Ἴριδι
θύουσι |
[14, 18] |
δοκοῦντος
τοῦ
ὀνόματος
Ἀσιαγενοῦς
εἶναι,
|
Κράτης |
ἐν
δευτέρῳ
Ἀττικῆς
Διαλέκτου,
ἐν |
[14, 3] |
Ἀμφικτύοσιν·
καὶ
βαλανέων
ἄλλαι,
ὡς
|
Κράτης |
ἐν
Τόλμαις·
καὶ
τῶν
πτισσουσῶν |
[14, 10] |
εἴπῃς.
καὶ
ὁ
Ποντιανός·
τραγήματα
|
Κράτης |
φησὶ
Φιλιππίδην
λέγειν
ἐν
Φιλαργύρῳ |
[14, 14] |
τούτοις·
μήτ´
αρμα
εἶναι
ἐγκριδοπώλην.
|
Φερεκράτης |
δ´
ἐν
Κραπατάλλοις·
ταῦτ´
ἔχων |
[14, 17] |
δὲ
καὶ
πεφωσμένας
ἰσχάδας
ἤσθιον
|
Φερεκράτης |
δείκνυσιν
ἐν
Κοριαννοῖ
λέγων
οὕτως· |
[14, 16] |
τῶν
καλουμένων
δὲ
ΜΕΛΙΚΗΡΙΔΩΝ
μνημονεύει
|
Φερεκράτης |
ἐν
Αὐτομόλοις
οὕτως·
ὥσπερ
τῶν |
[14, 14] |
ἐλαίου
σκευαζόμενος.
ΨΩΘΙΑ
τὰ
ψαθύρια.
|
Φερεκράτης |
Κραπατάλλοις·
λήψει
δ´
ἐν
Ἅιδου |
[14, 13] |
εἰς
τὸν
φάρυγ´
εἰσεπέτοντο.
(ΔΙΑΚΟΝΙΟΝ.
|
Φερεκράτης· |
ὑπὸ
τῆς
ἀπληστίας
διακόνιον
ἐπήσθι´, |
[14, 19] |
ἱστόρησεν.
(ΟΠΤΩΝ
ΔΕΛΦΑΚΩΝ
δὲ
μνημονεύει
|
Ἐπικράτης
|
ἐν
Ἐμπόρῳ·
ἐπὶ
τοῖς
δ´ |
[14, 6] |
ὅπλοις
κινήσεις
ἀπομιμούμενον.
ὅθεν
καὶ
|
Σωκράτης |
ἐν
τοῖς
ποιήμασιν
τοὺς
κάλλιστα |
[14, 13] |
Σωκράτει·
ὃν
Ξανθίππης
κατακλασάσης
ὁ
|
Σωκράτης |
οὐκοῦν,
ἔφη,
οὐδὲ
σὺ
μεθέξεις |
[14, 18] |
ἀπὸ
Ἑκατομβαιῶνος
μηνὸς
ὥσπερ
ἀγαθὸς
|
οἰκέτης |
διαμένει
τὴν
αὐτὴν
ἔχων
εὔνοιαν. |
[14, 5] |
καὶ
σοφὸς
(καὶ
γὰρ
νόμων
|
ἐξηγητὴς |
οὐδενὸς
δεύτερος
καὶ
περὶ
μουσικὴν |
[14, 19] |
Κλύτος
ὁ
Μιλήσιος,
Ἀριστοτέλους
δὲ
|
μαθητής, |
ἐν
τῷ
αʹ
περὶ
Μιλήτου
|
[14, 20] |
κρεῶν
μνημονεύει
ὁ
τῆς
κωμῳδίας
|
ποιητὴς |
Ἀριστομένης
ἐν
Διονύσῳ·
ἁλίπαστα
ταῦτα |
[14, 9] |
ὁ
ποιητὴς
ὁδί.
{Β.
τίνων
|
ποιητὴς |
ᾀσμάτων;
{Α.
σεμνῶν
πάνυ.
{Β. |
[14, 22] |
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ.
ἦν
δ´
ἀγαθὸς
|
ποιητὴς |
εἴ
τις
ἄλλος
τῶν
μετὰ |
[14, 6] |
προτροπὴ
ἦν.
Ἀλκαῖος
γοῦν
ὁ
|
ποιητής, |
εἴ
τις
καὶ
ἄλλος
μουσικώτατος |
[14, 1] |
ὁ
Σινωπεὺς
ὁ
τῆς
κωμῳδίας
|
ποιητὴς |
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Ὁμώνυμοι
μνημονεύει |
[14, 22] |
θύει
βασιλεύων·
φησὶ
γὰρ
ὁ
|
ποιητής· |
ἦ
καὶ
ἀπὸ
στομάχους
ἀρνῶν |
[14, 9] |
ἐν
Ἀποβάτῃ
οὕτως·
Χορόνικος
ὁ
|
ποιητὴς |
ὁδί.
{Β.
τίνων
ποιητὴς
ᾀσμάτων; |
[14, 6] |
ἄλλοις.
Ἀρχίλοχος
γοῦν
ἀγαθὸς
ὢν
|
ποιητὴς |
πρῶτον
ἐκαυχήσατο
τῷ
δύνασθαι
μετέχειν |
[14, 3] |
σωφρονικὸν
δὲ
πάνυ
κατεσκεύασεν
ὁ
|
ποιητὴς |
τὸ
τῆς
παρθένου
ἦθος,
οὐκ |
[14, 1] |
δὲ
ἦν
καὶ
Δημήτριος
ὁ
|
Πολιορκητής, |
ὥς
φησι
Φύλαρχος
ἐν
τῇ |
[14, 6] |
κακῶς
δὲ
καὶ
Καφισίας
ὁ
|
αὐλητής, |
ἐπιβαλλομένου
τινὸς
τῶν
μαθητῶν
αὐλεῖν |
[14, 16] |
ἄνδρες
ἔνδοξοι
Χρυσόγονός
τε
ὁ
|
αὐλητής, |
ὥς
φησιν
Ἀριστόξενος
ἐν
ὀγδόῳ |
[14, 1] |
ἐρχόμεθα
συμπόσια.
καὶ
γὰρ
ὁ
|
φιλεπιτιμητὴς |
Οὐλπιανὸς
πάλιν
τινὸς
ἐπείληπτο
εἰπόντος |
[14, 14] |
διὰ
μέλιτος
καὶ
γάλακτος
γινόμενα.
|
ΑΜΟΡΒΙΤΗΣ |
πλακοῦντος
εἶδος
παρὰ
Σικελοῖς.
οἳ |
[14, 21] |
μάγειρον
ἐν
τῇ
τῆς
Πανδήμου
|
Ἀφροδίτης |
ἑορτῇ
ποιεῖ
ταυτὶ
λέγοντα·
σπονδή. |
[14, 4] |
τῷ
εἴδει
τούτῳ
Σωτάδης
ὁ
|
Μαρωνείτης, |
ὥς
φησι
Καρύστιος
ὁ
Περγαμηνὸς |
[14, 15] |
κλουστροπλακοῦς.
γίνεται
δέ,
φησί,
καὶ
|
ὀρυζίτης |
πλακοῦς.
ὁ
δὲ
φθοῖς
οὕτω |
[14, 15] |
τὰ
κατακεκομμένα.
ἄλλα
πλακούντων
γένη·
|
ὀστρακίτης, |
ἀττανῖται,
ἄμυλον,
τυροκόσκινον.
τυρὸν
ἐκπιάσας |
[14, 15] |
φησί,
γίνεται
πλακουντηρὰ
τάδε·
ἔγχυτος,
|
σκριβλίτης, |
σουβίτυλλος.
γίνεται
δὲ
καὶ
ἐξ |
[14, 22] |
μαγειρικὴ
τέχνη
ἐπιτήδευμα
ἦν
ἐλευθέρων·
|
πολίτης
|
γάρ
τις
οὐκ
ἀγενὴς
ἐν |
[14, 17] |
καλουμένου
λωτοῦ
αὐτόπτης
γενόμενος
ὁ
|
Μεγαλοπολίτης |
Πολύβιος
ἐν
τῇ
ιβʹ
τῶν |
[14, 5] |
τὴν
μουσικήν,
φησὶν
Πολύβιος
ὁ
|
Μεγαλοπολίτης, |
ὡς
Ἔφορος
ἱστορεῖ,
ἐπὶ
ἀπάτῃ |
[14, 8] |
περὶ
Ὀργάνων.
καὶ
Ἀνδρέας
ὁ
|
Πανορμίτης
|
ἐν
τῷ
τριακοστῷ
τρίτῳ
τῶν |
[14, 14] |
καλεῖσθαι.
μελιτώματα
δ´
ἐστὶν
πεπεμμένα.
|
ΤΑΓΗΝΙΤΗΣ |
πλακοῦς
ἐν
ἐλαίῳ
τετηγανισμένος.
μνημονεύει |
[14, 14] |
αἱ
ἐν
τῷ
χορῷ
ἀκόλουθοι.
|
ΚΡΙΜΝΙΤΗΣ |
πλακοῦς
ποιὸς
διὰ
κρίμνων
γινόμενος, |
[14, 21] |
καὶ
πανοῦργον,
ὥς
φησιν
ὁ
|
Ἀσκαλωνίτης |
Δωρόθεος.
τοὺς
δὲ
λεπτοὺς
τῶν |
[14, 2] |
βʹ
τῶν
περὶ
Ἀγαθοκλέα,
ἐπειδὴ
|
Σειρίτης |
δοκεῖ
πρῶτος
εὑρεῖν
τὴν
αὐλητικήν, |
[14, 21] |
ἀγνοῶν
ὅτι
Μαίσων
γέγονεν
κωμῳδίας
|
ὑποκριτὴς |
Μεγαρεὺς
τὸ
γένος,
ὃς
καὶ |
[14, 22] |
ἄριστον
καὶ
τὸ
δεῖπνον
καὶ
|
τρίτης |
μνησθεὶς
παραθέσεως
ἐπιφέρει·
εὖ
γ´, |
[14, 7] |
ὀνομασίαι
αὐτῶν,
ὡς
παρὰ
Κρησὶν
|
ὀρσίτης |
καὶ
ἐπικρήδιος.
τὴν
δ´
ἀπόκινον |
[14, 1] |
φησι
Θεόπομπος
καὶ
Λυκέας
ὁ
|
Ναυκρατίτης |
ἐν
τοῖς
Αἰγυπτιακοῖς,
οὐδὲν
αὐτῷ |
[14, 20] |
καταφανὴς
ᾖ
καὶ
ἡ
ἐμὴ
|
κοσμιότης. |
ΟΥΘΑΤΟΣ
δὲ
Τηλεκλείδης
ἐν
Στερροῖς |
[14, 17] |
τοῦ
ἐν
Λιβύῃ
καλουμένου
λωτοῦ
|
αὐτόπτης |
γενόμενος
ὁ
Μεγαλοπολίτης
Πολύβιος
ἐν |
[14, 13] |
ἑτέρου
δεῖ
πυθέσθαι·
πάντα
δ´
|
αὐτόπτης |
ἐρῶ.
τῶν
μὲν
ἐλαῶν
ἄφελε |
[14, 1] |
Χρύσιππος
ἐν
τῷ
αὐτῷ
γράφει·
|
φιλοσκώπτης |
τις
μέλλων
ὑπὸ
τοῦ
δημίου |
[14, 4] |
κἀν
τούτοις
τὸ
λιτὸν
τῆς
|
Σπάρτης |
μεταδιωκούσης.
ἐμιμεῖτο
γάρ
τις
ἐν |
[14, 10] |
κατέσχον,
ἀπομίμημα
τῆς
τότε
γενομένης
|
ἑορτῆς |
καὶ
θύοντας
Διὶ
Πελωρίῳ
τραπέζας |
[14, 10] |
καὶ
καλεῖσθαι
ζωγάνην.
μνημονεύει
τῆς
|
ἑορτῆς |
καὶ
Κτησίας
ἐν
δευτέρῳ
Περσικῶν. |
[14, 1] |
Κορινθίοις
φησίν·
εἰ
τοῖς
μεθυσκομένοις
|
ἑκάστης |
ἡμέρας
ἀλγεῖν
συνέβαινε
τὴν
κεφαλὴν |
[14, 1] |
ταῦτά
γε‘
ἔφη.
(ἐπεὶ
δὲ
|
ἑκάστης |
ἡμέρας
μετὰ
τοὺς
παρ´
ἡμῶν
|
[14, 9] |
Ἀνακρέοντα
κεχρῆσθαι·
ὧν
ζʹ
χορδαῖς
|
ἑκάστης |
περαινομένης
εἰκότως
φάναι
ψάλλειν
αὐτὸν |
[14, 8] |
ἐν
ἐννοίᾳ
γίνομαι,
μουσικῆς
ὢν
|
ἐραστής, |
περὶ
τῆς
μαγάδιδος
καλουμένης,
πότερον |
[14, 9] |
τ´
ἐν
Ἕλλησι
ξόαν´
ἡδυμελῆ.
|
Τελέστης |
δ´
ἐν
Ὑμεναίῳ
διθυράμβῳ
πεντάχορδόν
|
[14, 2] |
δὲ
κἀν
τῷ
Ἀσκληπιῷ
ὁ
|
Τελέστης |
ἐδήλωσε
τὴν
τῶν
αὐλῶν
χρείαν |
[14, 5] |
Ἕλληνας
παρὰ
τούτων.
διὸ
καὶ
|
Τελέστης |
ὁ
Σελινούντιός
φησιν·
πρῶτοι
παρὰ |
[14, 2] |
ἔφη·
ἀλλ´
ὅ
γε
Σελινούντιος
|
Τελέστης |
τῷ
Μελανιππίδῃ
ἀντικορυσσόμενος
ἐν
Ἀργοῖ |
[14, 9] |
Ἀτθίδος
Λύσανδρος,
φησίν,
ὁ
Σικυώνιος
|
κιθαριστὴς |
πρῶτος
μετέστησε
τὴν
ψιλοκιθαριστικήν,
μακροὺς |
[14, 8] |
καὶ
Αἰσχύλος
ἐποίησεν·
εἴτ´
οὖν
|
σοφιστὴς |
καλὰ
παραπαίων
χέλυν.
ὅτι
δὲ |
[14, 7] |
φασιν
Σίκιννόν
τινα
βάρβαρον
εὑρετὴν
|
αὐτῆς |
γενέσθαι,
ἄλλοι
δὲ
Κρῆτα
λέγουσι |
[14, 19] |
σῶμα
καὶ
ταύτην
ψιλήν,
ἐπ´
|
αὐτῆς |
δὲ
λόφον
σάρκινον,
σκληρόν,
στρογγύλον, |
[14, 9] |
ποτε
τὰ
πολύχορδα
ὀφθῆναι)
μνημονεύων
|
αὐτῆς |
ὁ
Ἀνακρέων
λέγει·
ψάλλω
δ´ |
[14, 7] |
ἐρρύθμως
τοὺς
πόδας.
τρόποι
δ´
|
αὐτῆς |
οἵ
τε
ὠσχοφορικοὶ
καὶ
οἱ |
[14, 1] |
διαφέρειν
ἔλεγεν·
ἐξιέναι
γὰρ
ἀπ´
|
αὐτῆς |
πάντας
δισυλλάβους·
τόν
τε
Βῖθυν |
[14, 20] |
αὐτὸν
ἐν
τῇ
ἑβδόμῃ
τῆς
|
αὐτῆς |
πραγματείας
ἐγνωκέναι
Ποσειδώνιον
τὸν
ἀπὸ |
[14, 7] |
οὐκ
ἔτι
παραμένει·
ἐκλιπούσης
δὲ
|
αὐτῆς |
συμβέβηκε
καὶ
τοὺς
πολέμους
καταλυθῆναι. |
[14, 5] |
ὁ
δ´
Ἀριστόξενος
τὴν
εὕρεσιν
|
αὐτῆς |
Ὑάγνιδι
τῷ
Φρυγὶ
ἀνατίθησιν.
(Ἡρακλείδης |
[14, 22] |
δὲ
καὶ
ὁ
τρόπος
τῆς
|
τοιαύτης
|
εὐωχίας
ὁμοίως
ἐλέγετο
Φιλήμων
φησὶν |
[14, 7] |
ταύτην
δὲ
ὠρχοῦντο
μετὰ
λέξεως
|
τοιαύτης |
μιμούμενοι
καὶ
λέγοντες·
ποῦ
μοι |
[14, 5] |
ὑπερμιξολύδιον
ἁρμονίαν
καὶ
πάλιν
ὑπὲρ
|
ταύτης |
ἄλλην.
οὐχ
ὁρῶ
γὰρ
οὐδὲ |
[14, 4] |
ζῶντα.
{Α.
πλησίον
δέ
γε
|
ταύτης |
ἄσιτος
ἡμέραν
καὶ
νύχθ´
ὅλην
|
[14, 20] |
φέρε
τι
εἴπωμεν
καὶ
περὶ
|
ταύτης, |
εἴ
τις
τοῦ
ὀνόματος
μνημονεύει. |
[14, 1] |
δ´
ἦν
Ἀθήνησι
τῆς
σοφίας
|
ταύτης. |
ἐν
γοῦν
τῷ
Διομέων
Ἡρακλείῳ |
[14, 17] |
ἀπὸ
τῆς
Συρίας
καταγομένων,
ὅτι
|
ταύτης |
τῆς
προσηγορίας
ἠξιώθησαν
ὑπὸ
τοῦ |
[14, 9] |
περὶ
Εὑρημάτων
ὑπὸ
Φοινίκων
εὑρεθὲν
|
ταύτης |
τυχεῖν
τῆς
προσηγορίας·
Σῆμος
δὲ |
[14, 1] |
(ἦν
γὰρ
βραχὺς
τὸ
σῶμα)
|
ἰδιώτης |
ἐγένετο,
ἀποστάντος
ἐκείνου
τῆς
συμμαχίας. |
[14, 3] |
καλούμενος.
Δίομος
δ´
ἦν
βουκόλος
|
Σικελιώτης |
ὁ
πρῶτος
εὑρὼν
τὸ
εἶδος· |
[14, 22] |
ὁ
Ἄλεξις
τὴν
ἀκολασίαν
τῆς
|
παρασκευῆς |
προσέθηκε
τὸ
λέπεσθαι.
ἔχει
δ´ |
[14, 5] |
ἀτέραμνον
διὰ
τῆς
τῶν
ἐθισμῶν
|
κατασκευῆς |
ἐξημεροῦν
καὶ
πραύνειν.
ὧν
Κυναιθεῖς
|
[14, 22] |
τὸ
λάγανον
κατάθρυπτε.
οὗτος
ὁ〉
|
ματτύης |
ἐν
τοῖς
ἡδίστοις.
ὅτι
μὲν |
[14, 22] |
γράφων
οὕτως
ἔστι
τις
ὄρνιθος
|
ματτύης. |
ἐσφάχθω
μὲν
διὰ
τοῦ
στόματος |
[14, 22] |
καὶ
διὰ
τριῶν
ποτηρίων
με
|
ματτύης |
εὐφραινέτω.
καὶ
ἐν
Ἀνδροφόνῳ·
πιεῖν |
[14, 22] |
τῆς
παρὰ
τοῖς
νεωτέροις
κωμικοῖς
|
ματτύης· |
ἣν
Θετταλῶν
φησιν
εἶναι
εὕρημα, |
[14, 22] |
ἐπιδειπνίδα.
τοσούτων
καὶ
περὶ
τῆς
|
ματτύης |
λεχθέντων
ἔδοξεν
ἀπιέναι·
καὶ
γὰρ |
[14, 22] |
ἥδιον
οὐδέν
ἐστί
μοι
τῆς
|
ματτύης, |
τοῦτ´
εἴτε
πρῶτοι
Μακεδόνες
τοῖς |
[14, 9] |
ἐν
Ἡρακλεῖ·
ὃ
μὲν
γὰρ
|
εὐφυής |
τις
εἶναι
φαίνεται·
ὡς
δ´ |
[14, 21] |
ἐν
τῷ
τρίτῳ
τῆς
Ἱερᾶς
|
Ἀναγραφῆς |
τοῦθ´
ἱστορεῖ,
ὡς
Σιδωνίων
λεγόντων |
[14, 13] |
ἄρτος,
ὃν
Ἀργεῖοι
παρὰ
τῆς
|
νύμφης |
πρὸς
τὸν
νυμφίον
φέρουσιν.
ὀπτᾶται |
[14, 5] |
δὲ
ὀρχήσεις
ἐκπονοῦντες
μετὰ
κοινῆς
|
ἐπιστροφῆς |
καὶ
δαπάνης
κατ´
ἐνιαυτὸν
ἐν |
[14, 5] |
αὐτοὺς
εἴθισαν
οἱ
παλαιοὶ
οὐ
|
τρυφῆς |
καὶ
περιουσίας
χάριν,
ἀλλὰ
θεωροῦντες |
[14, 7] |
Πενθέα.
τακτέον
δὲ
ἐπὶ
τῆς
|
πυρρίχης |
τὰ
κάλλιστα
μέλη
καὶ
τοὺς |
[14, 22] |
τῆς
ἡδονῆς
ἐμπειρίαν
τιν´
ἔλαβον,
|
ἀρχῆς |
γενομένης
ἐπὶ
πλεῖον
ηὖξον
τὴν |
[14, 16] |
πλεῖστον,
ἀφ´
οὗ
τὴν
ἐξ
|
ἀρχῆς |
εἴληφε
προσηγορίαν)
καὶ
ἐνίκησεν.
(Μένανδρος |
[14, 5] |
(τρεῖς
οὖν
αὗται,
καθάπερ
ἐξ
|
ἀρχῆς |
εἴπομεν
εἶναι
ἁρμονίας,
ὅσα
καὶ |
[14, 7] |
οἷς
συνέβη
τὰ
μὲν
ἐξ
|
ἀρχῆς |
Ἕλλησιν
οὖσιν
ἐκβεβαρβαρῶσθαι
Τυρρηνοῖς
{ἢ |
[14, 6] |
διὰ
τοῦτο
γὰρ
καὶ
ἐξ
|
ἀρχῆς |
συνέταττον
οἱ
ποιηταὶ
τοῖς
ἐλευθέροις |
[14, 8] |
δέ
εἰσιν
οἱ
ἐπὶ
τῆς
|
ἀρχῆς
|
τὴν
χωλότητα
ἔχοντες·
ἐπειδὴ
νῆάς |
[14, 1] |
αὐτῷ
συμπράξας
ἐποίησεν
ἐκπεσόντα
τῆς
|
ἀρχῆς |
φυγεῖν
εἰς
Πέρσας.
~(πολλῶν
οὖν |
[14, 6] |
ἀνάγκη
γίνεσθαι
κινουμένης
πως
τῆς
|
ψυχῆς· |
καὶ
αἱ
μὲν
ἐλευθέριοι
καὶ |
[14, 10] |
Βαβυλῶνι
ἐπὶ
ἡμέρας
πέντε,
ἐν
|
αἷς |
ἔθος
εἶναι
ἄρχεσθαι
τοὺς
δεσπότας |
[14, 10] |
ταῖς
τῶν
Κρονίων
ἡμέραις,
ἐν
|
αἷς |
Ῥωμαίων
παισὶν
ἔθος
ἐστὶν
ἑστιᾶν
|
[14, 12] |
ξηρὸν
ἐν
ξηροῖς
Ἀρισταίου
μελιρρύτοισι
|
παγαῖς· |
τῷ
δ´
ὄνομ´
ἦς
ἄμυλος. |
[14, 10] |
μόσχων
τέρειναι
σάρκες
ἀρνεία
τε
|
δαὶς
|
καὶ
πεπτὰ
καὶ
κροτητὰ
τῆς |
[14, 9] |
καὶ
χωρὶς
τῶν
ἐμφυσωμένων
καὶ
|
χορδαῖς |
διειλημμένων
ἕτερα
ψόφου
μόνον
παρασκευαστικά, |
[14, 9] |
τὸν
Ἀνακρέοντα
κεχρῆσθαι·
ὧν
ζʹ
|
χορδαῖς |
ἑκάστης
περαινομένης
εἰκότως
φάναι
ψάλλειν |
[14, 9] |
οὐδὲ
Κλεομένης
ἐν
ἐννέ´
ἂν
|
χορδαῖς |
κατεγλυκάνατο.
καὶ
ὁ
τοὺς
Εἵλωτας |
[14, 9] |
εἰκότως
φάναι
ψάλλειν
αὐτὸν
κʹ
|
χορδαῖς, |
τῷ
ἀρτίῳ
χρησάμενον
ἀριθμῷ
τὴν |
[14, 9] |
ποδὸς
ἐπὶ
πόδα
διεστώσας
ἐνέτεινε
|
χορδαῖς, |
ὑπερθεὶς
ἑκάστῃ
πῆχυν
καὶ
κάτω |
[14, 6] |
διαθείη
τὴν
σχηματοποιίαν
καὶ
ταῖς
|
ᾠδαῖς |
ἐπιτυγχάνων
μηδὲν
λέγοι
κατὰ
τὴν |
[14, 1] |
ἀνακακχασάντων
ἐπὶ
ταῖς
Ἀνικίοις
ταύταις
|
θέαις |
ἐγένοντό
τινες
λόγοι
καὶ
περὶ |
[14, 14] |
Σικελίαν
μυλλοὺς
καὶ
περιφέρεσθαι
ταῖς
|
θεαῖς. |
ΕΧΙΝΟΣ.
Λυγκεὺς
ὁ
Σάμιος
ἐν |
[14, 11] |
καλεῖ
οἷον
τὰ
ἐπιτιθέμενα
ταῖς
|
τραπέζαις |
βρώματα,
λέγων
οὕτως·
εἰπέ
μοι, |
[14, 17] |
τῷ
δὲ
μεγέθει
ταῖς
γογγύλαις
|
ἐλαίαις |
παραπλήσιος,
πυρῆνα
δὲ
ἔχει
τελέως |
[14, 20] |
μὲν
μνημονεύει
Μάτρων
ἐν
ταῖς
|
Παρῳδίαις |
οὕτως·
ὣς
ἔφαθ´·
οἳ
δ´ |
[14, 1] |
καὶ
λαβόντες
οἰκείαν
ταῖς
ἑαυτῶν
|
ἀσελγείαις |
μεγάλην
ἐποίησαν
σύγχυσιν.
συνεπιστρέψαντες
δὲ |
[14, 4] |
Λίβυς
τε
καυλὸς
ἐξηρασμένος
ἀκτῖσι
|
θείαις |
σιλφίου
παραστατεῖ.
{Β.
εἶτ´
οὐκ |
[14, 7] |
τὴν
Τυρταίου
στρατηγίαν
ἐν
ταῖς
|
στρατείαις |
ἔθος
ποιήσασθαι,
ἂν
δειπνοποιήσωνται
καὶ |
[14, 19] |
τιθασοὺς
εἶχον
αὐτοὺς
ἐν
ταῖς
|
οἰκίαις
|
Στράττις
παρίστησιν
ἐν
Παυσανίᾳ
διὰ |
[14, 3] |
κυνηγετοῦντος
ἐρασθεῖσα
ἐθήρευεν
μεταθέουσα
ταῖς
|
ἐπιθυμίαις. |
φοιτῶσα
γὰρ
καὶ
πλανωμένη
πάντας |
[14, 9] |
τὰς
τρεῖς
χώρας
ταῖς
τρισὶν
|
ἁρμονίαις |
τῇ
τε
δωριστὶ
καὶ
φρυγιστὶ |
[14, 5] |
Ἴωνες,
ἐπὶ
ταῖς
τῶν
σωμάτων
|
εὐεξίαις |
βρενθυόμενοι
καὶ
θυμοῦ
πλήρεις,
δυσκατάλλακτοι, |
[14, 19] |
κατανηλωμένων,
προσαναπεπληρώκει
ἂν
ταῖς
πολυθρυλήτοις
|
ἱστορίαις
|
τῶν
Ὑπομνημάτων
τούτων
ταῖς
εἰκοσιτέσσαρσιν |
[14, 21] |
ὥς
φησι
Σέλευκος·
οὓς
ἐν
|
θυσίαις |
τισὶν
ἐναγίζουσιν.
πυριέφθων
δὲ
μνημονεύει |
[14, 6] |
πολλοὶ
τὴν
ἐπιστήμην
ἀποδιδόναι
ταῖς
|
συνουσίαις |
ἐπανορθώσεως
χάριν
καὶ
ὠφελείας·
ἀλλὰ |
[14, 5] |
δὲ
τὸν
βίον
ἐν
ταῖς
|
συνουσίαις
|
ταῖς
κοιναῖς
οὐχ
οὕτω
ποιοῦνται |
[14, 5] |
ὑπόχαυνον·
ὁμολογεῖ
δὲ
ταῦτα
ταῖς
|
ἱπποτροφίαις |
αὐτῶν
καὶ
ξενοδοχίαις·
οὐ
πανοῦργον |
[14, 5] |
ταῦτα
ταῖς
ἱπποτροφίαις
αὐτῶν
καὶ
|
ξενοδοχίαις· |
οὐ
πανοῦργον
δέ,
ἀλλὰ
ἐξηρμένον |
[14, 12] |
κατίδῃ
τις
μηλογενὲς
πῶυ
λιπόντα
|
ἀνάγκαις
|
ξηρὸν
ἐν
ξηροῖς
Ἀρισταίου
μελιρρύτοισι |
[14, 9] |
ἱστορεῖ
ἔν
τε
τοῖς
ἐμμέτροις
|
Καρνεονίκαις |
κἀν
τοῖς
καταλογάδην.
ἐγένετο
δὲ |
[14, 11] |
πολυτελῶς
μεμεριμνημέναι,
παρίστησιν
Πίνδαρος
ἐν
|
Ὀλυμπιονίκαις |
περὶ
τῆς
Πέλοπος
κρεουργίας
διηγούμενος· |
[14, 20] |
ᾗ
πέρναι
διάφοροι
συντίθενται
ταῖς
|
Κανταβρικαῖς |
ἐνάμιλλοι.
ΑΛΙΠΑΣΤΩΝ
δὲ
κρεῶν
μνημονεύει |
[14, 14] |
Ἀθηναῖος
καὶ
Θεόδωρος
δ´
ἐν
|
Ἀττικαῖς |
Γλώσσαις
τοῦ
ἄρτου
τὰ
ἀποθραυόμενα |
[14, 3] |
περὶ
Νομοθετῶν.
Ἀριστοφάνης
δ´
ἐν
|
Ἀττικαῖς |
φησιν
Λέξεσιν·
ἱμαῖος
ᾠδὴ
μυλωθρῶν· |
[14, 22] |
(καὶ
ὁ
Ἀρτεμίδωρος
ἐν
ταῖς
|
Ὀψαρτυτικαῖς |
Γλώσσαις
τὴν
ματτύην
ἀποφαίνει
κοινὸν |
[14, 22] |
Ἀρτεμίδωρος
μὲν
ὁ
Ἀριστοφάνειος
ἐν
|
Ὀψαρτυτικαῖς |
Γλώσσαις
φησὶν
ὅτι
σκευάζεται
ἐκ |
[14, 17] |
χρόᾳ
καὶ
τῷ
μεγέθει
ταῖς
|
λευκαῖς |
μυρτίσι
ταῖς
τετελειωμέναις,
αὐξανόμενος
δὲ |
[14, 12] |
σασαμόπαστα
πέμματα
κἆτ´
ἐρεβινθο
κνακοσυμμιγεῖς
|
ἁπαλαῖς
|
θάλλοντες
ὥραις,
ᾠά
τ´
ἀμυγδαλίδες |
[14, 4] |
καὶ
ἄλλους
τῶν
βασιλέων
ἐν
|
ἄλλαις |
τῶν
πόλεων·
διόπερ
τῆς
δεούσης
|
[14, 12] |
χρῆται
πανταχοῦ.
ἔπειτα
τὰ
μέλη
|
μεταβολαῖς |
καὶ
χρώμασιν
ὡς
εὖ
κέκραται. |
[14, 17] |
φοινικοῦς,
τῷ
δὲ
μεγέθει
ταῖς
|
γογγύλαις |
ἐλαίαις
παραπλήσιος,
πυρῆνα
δὲ
ἔχει |
[14, 4] |
τί,
ὦ
πόνηρ´,
ἕστηκας
ἐν
|
πύλαις |
ἔτι,
ἀλλ´
οὐ
βαδίζεις;
τοῖσδε |
[14, 19] |
ἐγὼ
κρέα
κάλλιστ´
ὄπωπα
πυρὸς
|
ἀκμαῖς |
ἠνθισμένα.
Ἄλεξις
δ´
ἐν
Πονήρᾳ· |
[14, 3] |
βαλανέων
ἄλλαι,
ὡς
Κράτης
ἐν
|
Τόλμαις· |
καὶ
τῶν
πτισσουσῶν
ἄλλη
τις, |
[14, 13] |
ἐπικαταλαμβάνεται
ἡ
σελήνη
ἐπὶ
ταῖς
|
δυσμαῖς |
ὑπὸ
τῆς
τοῦ
ἡλίου
ἀνατολῆς |
[14, 13] |
κοῖλος
καὶ
σύμμετρος,
ὅμοιος
ταῖς
|
λεγομέναις |
κρηπῖσιν,
εἰς
ἃς
ἐντίθεται
τὰ |
[14, 17] |
μεγέθει
ταῖς
λευκαῖς
μυρτίσι
ταῖς
|
τετελειωμέναις, |
αὐξανόμενος
δὲ
τῷ
μὲν
χρώματι |
[14, 1] |
φασιν
ἐπικαλούμενον
Πλάνον
τιν´
ἐν
|
Ἀθήναις |
γενέσθαι,
τὴν
σχολὴν
εἰς
τοῦτο |
[14, 19] |
φασι
γίνεσθαι
πόλει
φοίνικας,
ἐν
|
Ἀθήναις |
δὲ
γλαῦκας.
ἡ
Κύπρος
ἔχει |
[14, 18] |
μυελόν.
ὅτι
δ´
ἐν
ταῖς
|
Ἀθήναις |
διηνεκεῖς
ἦσαν
αἱ
ὀπῶραι
πᾶσαι, |
[14, 22] |
εὕρημα,
ἐπιχωριάσαι
δὲ
κἀν
ταῖς
|
Ἀθήναις
|
κατὰ
τὴν
Μακεδόνων
ἐπικράτειαν.
ὁμολογοῦνται |
[14, 4] |
ἐν
τῷ
περὶ
Κιθαρῳδῶν
ἐν
|
Ἀθήναις
|
κατοικοῦντα
καὶ
πλησίον
τοῦ
θεάτρου |
[14, 10] |
πάνθ´
ὁμοῦ
πωλήσεται
ἐν
ταῖς
|
Ἀθήναις, |
σῦκα,
κλητῆρες,
βότρυς,
γογγυλίδες,
ἄπιοι, |
[14, 5] |
βίον
ἐν
ταῖς
συνουσίαις
ταῖς
|
κοιναῖς |
οὐχ
οὕτω
ποιοῦνται
τὰς
ἀγωγὰς〉 |
[14, 17] |
μὲν
ὀνόματι
βαρβαριζούσας,
ταῖς
δὲ
|
ἡδοναῖς |
οὐδὲν
ἧττον
ἐκείνων
ἀττικιζούσας.
Φοινικίδης |
[14, 9] |
Δωρίου
καὶ
Λυδίου·
ταύταις
γὰρ
|
μόναις |
τὸν
Ἀνακρέοντα
κεχρῆσθαι·
ὧν
ζʹ |
[14, 22] |
Σικελικοὺς
μαγείρους
λέγει·
Σικελῶν
δὲ
|
τέχναις |
ἡδυνθεῖσαι
δαιτὸς
διαθρυμματίδες.
καὶ
Μένανδρος |
[14, 4] |
τέλος
δρόμου
περῶν,
σίζει
κεκραγώς,
|
παῖς |
δ´
ἐφέστηκε
ῥανῶν
ὄξει,
Λίβυς |
[14, 12] |
λάβ´,
ὦγάθ´,
οὐδὲν
χεῖρον.
ἡ〉
|
παῖς, |
ἐπιτίθει
ἐπὶ
τὴν
τράπεζαν
κάρυα |
[14, 3] |
δ´
ἐπὶ
τοῖς
θανάτοις
καὶ
|
λύπαις |
ᾠδὴ
ὀλοφυρμὸς
καλεῖται.
αἱ
δὲ
|
[14, 12] |
ἄμυλος.
χερσὶν
δ´
ἐπέθεντο
στόμιον
|
μαλεραῖς |
ταν
δεξαμένην
ὅ
τι
κα |
[14, 10] |
οὐ
μόνον
ταῖς
τῶν
Κρονίων
|
ἡμέραις, |
ἐν
αἷς
Ῥωμαίων
παισὶν
ἔθος |
[14, 5] |
τὸν
στύρακα
τὸν
ἐν
ταῖς
|
ὀρχήστραις |
θυμιώμενον
τοῖς
Διονυσίοις
φρύγιον
ποιεῖν |
[14, 4] |
σαρκὸς
πυρωτοῖς
ἀνθράκων
ῥιπίσμασιν,
ξανθαῖσιν
|
αὔραις |
σῶμα
πᾶν
ἀγάλλεται,
δείπνου
προφήτην |
[14, 19] |
δ´,
ὥς
φησι
Φιλόχορος,
ταῖς
|
Ὥραις |
θύοντες
οὐκ
ὀπτῶσιν,
ἀλλ´
ἕψουσι |
[14, 9] |
εἰς
Ἀδώνια.
ἐν
δὲ
ταῖς
|
Ὥραις· |
ἴτω
δὲ
καὶ
τραγῳδίας
ὁ |
[14, 18] |
ὀπῶραι
πᾶσαι,
μαρτυρεῖ
Ἀριστοφάνης
ἐν
|
Ὥραις. |
τί
οὖν
παράδοξον
ἱστορεῖν
δοκεῖ |
[14, 12] |
κἆτ´
ἐρεβινθο
κνακοσυμμιγεῖς
ἁπαλαῖς
θάλλοντες
|
ὥραις, |
ᾠά
τ´
ἀμυγδαλίδες
τε
τᾶν |
[14, 3] |
ἦν
δὲ
καὶ
ἐπὶ
ταῖς
|
ἐώραις |
τις
ἐπ´
Ἠριγόνῃ,
ἣν
καὶ |
[14, 21] |
θεοῖς
Ὀλυμπίοις
εὐχώμεθα
Ὀλυμπίαισι,
πᾶσι
|
πάσαις· |
λάμβανε
τὴν
γλῶτταν.
ἐπὶ
τούτῳ |
[14, 12] |
τ´
Ἀμαλθείας
κέρας.
ταῖσιν
δὲ
|
μέσσαις
|
ἐγκαθιδρύθη
μέγα
χάρμα
βροτοῖς,
λευκὸς |
[14, 10] |
δεδευμένα,
φησὶν
ὁ
Εὐριπίδης
ἐν
|
Κρήσσαις. |
καὶ
ὡς
ὁ
Εὔβουλος
δ´ |
[14, 4] |
οἱ
Θηβαῖοι
Στράττις
ἐπιδείκνυσιν
ἐν
|
Φοινίσσαις |
διὰ
τούτων·
ξυνίετ´
οὐδέν,
πᾶσα |
[14, 9] |
παίδων.
καὶ
Φρύνιχος
δ´
ἐν
|
Φοινίσσαις |
εἴρηκε·
ψαλμοῖσιν
ἀντίσπαστ´
ἀείδοντες
μέλη. |
[14, 13] |
ὥς
φησι
Σιληνὸς
ἐν
ταῖς
|
Γλώσσαις, |
ἄμην
αὐτὸν
καλοῦσιν,
καὶ
τοὺς |
[14, 13] |
Κρησίν,
ὥς
φησι
Σέλευκος
ἐν
|
Γλώσσαις. |
ΕΜΠΕΠΤΑΣ,
ὁ
αὐτός
φησι,
πύρινος |
[14, 22] |
ὁ
Ἀρτεμίδωρος
ἐν
ταῖς
Ὀψαρτυτικαῖς
|
Γλώσσαις |
τὴν
ματτύην
ἀποφαίνει
κοινὸν
εἶναι |
[14, 14] |
καὶ
Θεόδωρος
δ´
ἐν
Ἀττικαῖς
|
Γλώσσαις |
τοῦ
ἄρτου
τὰ
ἀποθραυόμενα
ψωθία
|
[14, 22] |
μὲν
ὁ
Ἀριστοφάνειος
ἐν
Ὀψαρτυτικαῖς
|
Γλώσσαις |
φησὶν
ὅτι
σκευάζεται
ἐκ
κρεῶν |
[14, 3] |
ἄλλη
τις,
ὡς
Ἀριστοφάνης
ἐν
|
Θεσμοφοριαζούσαις |
καὶ
Νικοχάρης
ἐν
Ἡρακλεῖ
Χορηγῷ. |
[14, 20] |
αἰσχροκερδής,
ὡς
Χαμαιλέων
φησίν.
ἐν
|
Συρακούσαις |
γοῦν
τοῦ
Ἱέρωνος
ἀποστέλλοντος
αὐτῷ |
[14, 14] |
ἐν
τῷ
περὶ
Θεσμῶν
ἐν
|
Συρακούσαις |
φησὶ
τοῖς
Παντελείοις
τῶν
Θεσμοφορίων |
[14, 6] |
ἀμφότερ´,
ὠρχεύμην
τε
καὶ
ἐν
|
Μώσαις |
ἐδίδασκον
ἄνδρας·
ὁ
δ´
αὐλητὰς |
[14, 18] |
καὶ
μυελόν.
ὅτι
δ´
ἐν
|
ταῖς |
Ἀθήναις
διηνεκεῖς
ἦσαν
αἱ
ὀπῶραι |
[14, 22] |
εἶναι
εὕρημα,
ἐπιχωριάσαι
δὲ
κἀν
|
ταῖς |
Ἀθήναις
κατὰ
τὴν
Μακεδόνων
ἐπικράτειαν. |
[14, 10] |
αὐτῷ
πάνθ´
ὁμοῦ
πωλήσεται
ἐν
|
ταῖς |
Ἀθήναις,
σῦκα,
κλητῆρες,
βότρυς,
γογγυλίδες, |
[14, 1] |
διεξελθόντος
καὶ
πάντων
ἀνακακχασάντων
ἐπὶ
|
ταῖς |
Ἀνικίοις
ταύταις
θέαις
ἐγένοντό
τινες |
[14, 13] |
δέ,
ὥς
φησι
Σιληνὸς
ἐν
|
ταῖς |
Γλώσσαις,
ἄμην
αὐτὸν
καλοῦσιν,
καὶ |
[14, 19] |
τὸ
χρῶμα
ξυλοειδῆ,
πρὸς
δὲ
|
ταῖς |
γνάθοις
ἀπὸ
τοῦ
στόματος
ἀρξαμένην |
[14, 17] |
γίνεται
φοινικοῦς,
τῷ
δὲ
μεγέθει
|
ταῖς |
γογγύλαις
ἐλαίαις
παραπλήσιος,
πυρῆνα
δὲ |
[14, 9] |
τὸ
προσορχεῖσθαί
τε
καὶ
προσᾴδειν
|
ταῖς |
γυναιξὶν
ὄργανά
τινα
ποιά,
ὧν |
[14, 17] |
(Μελανιππίδης
δ´
ὁ
Μήλιος
ἐν
|
ταῖς |
Δαναίσιν
φοίνικας
τὸν
καρπὸν
οὕτως |
[14, 17] |
καλουμένας,
τῷ
μὲν
ὀνόματι
βαρβαριζούσας,
|
ταῖς |
δὲ
ἡδοναῖς
οὐδὲν
ἧττον
ἐκείνων |
[14, 3] |
Μνασίωνα
τὸν
ῥαψῳδὸν
λέγει
ἐν
|
ταῖς |
δείξεσι
τῶν
Σιμωνίδου
τινὰς
ἰάμβων |
[14, 13] |
ἡμέρᾳ
ἐπικαταλαμβάνεται
ἡ
σελήνη
ἐπὶ
|
ταῖς |
δυσμαῖς
ὑπὸ
τῆς
τοῦ
ἡλίου |
[14, 1] |
οἱ
αὐληταὶ
καὶ
λαβόντες
οἰκείαν
|
ταῖς |
ἑαυτῶν
ἀσελγείαις
μεγάλην
ἐποίησαν
σύγχυσιν. |
[14, 19] |
πολυθρυλήτοις
ἱστορίαις
τῶν
Ὑπομνημάτων
τούτων
|
ταῖς |
εἰκοσιτέσσαρσιν
καὶ
ἄλλην
μίαν.
{Ἀριστοτέλης |
[14, 9] |
ἔφη·
Δίδυμος
ὁ
γραμματικὸς
ἐν
|
ταῖς
|
εἰς
Ἴωνα
Ἀντεξηγήσεσιν
(ἑταῖρε
Αἰμιλιανέ, |
[14, 3] |
Μενάλκου
κυνηγετοῦντος
ἐρασθεῖσα
ἐθήρευεν
μεταθέουσα
|
ταῖς |
ἐπιθυμίαις.
φοιτῶσα
γὰρ
καὶ
πλανωμένη |
[14, 6] |
θεῶν
ὕμνους
ᾄδειν
ἅπαντας
ἐν
|
ταῖς
|
ἑστιάσεσιν,
ὅπως
καὶ
διὰ
τούτων |
[14, 3] |
ὀνομάζονται.
ἦν
δὲ
καὶ
ἐπὶ
|
ταῖς |
ἐώραις
τις
ἐπ´
Ἠριγόνῃ,
ἣν |
[14, 14] |
πᾶσαν
Σικελίαν
μυλλοὺς
καὶ
περιφέρεσθαι
|
ταῖς |
θεαῖς.
ΕΧΙΝΟΣ.
Λυγκεὺς
ὁ
Σάμιος |
[14, 5] |
δὲ
ὑπόχαυνον·
ὁμολογεῖ
δὲ
ταῦτα
|
ταῖς |
ἱπποτροφίαις
αὐτῶν
καὶ
ξενοδοχίαις·
οὐ |
[14, 17] |
Σοφοκλέους
οὐδὲν
διαφέρειν·
ἐν
δὲ
|
ταῖς |
ἰσχάσι
τὰς
Ἀττικὰς
τῶν
ἄλλων |
[14, 20] |
ἐν
ᾗ
πέρναι
διάφοροι
συντίθενται
|
ταῖς |
Κανταβρικαῖς
ἐνάμιλλοι.
ΑΛΙΠΑΣΤΩΝ
δὲ
κρεῶν |
[14, 5] |
τὸν
βίον
ἐν
ταῖς
συνουσίαις
|
ταῖς |
κοιναῖς
οὐχ
οὕτω
ποιοῦνται
τὰς |
[14, 13] |
ἄρτος
κοῖλος
καὶ
σύμμετρος,
ὅμοιος
|
ταῖς |
λεγομέναις
κρηπῖσιν,
εἰς
ἃς
ἐντίθεται |
[14, 17] |
τῇ
χρόᾳ
καὶ
τῷ
μεγέθει
|
ταῖς |
λευκαῖς
μυρτίσι
ταῖς
τετελειωμέναις,
αὐξανόμενος |
[14, 8] |
ὑπὸ
τῶν
Ἀρχιμήδους
κατασκευασμάτων
ἔλεγεν
|
ταῖς |
μὲν
ναυσὶν
αὑτοῦ
κυαθίζειν
ἐκ |
[14, 17] |
γράφει
οὕτως·
ἡ
δὲ
γῆ
|
ταῖς
|
μὲν
χελιδονείοις
ἰσχάσιν
ἀντιπαρατιθεῖσα
τὰς |
[14, 14] |
ἐν
Κραπατάλλοις·
ταῦτ´
ἔχων
ἐν
|
ταῖς |
ὁδοῖς
ἁρπαζέτω
τὰς
ἐγκρίδας.
ΕΠΙΚΥΚΛΙΟΣ |
[14, 19] |
καὶ
τιθασοὺς
εἶχον
αὐτοὺς
ἐν
|
ταῖς |
οἰκίαις
Στράττις
παρίστησιν
ἐν
Παυσανίᾳ |
[14, 5] |
ἔφη
τὸν
στύρακα
τὸν
ἐν
|
ταῖς |
ὀρχήστραις
θυμιώμενον
τοῖς
Διονυσίοις
φρύγιον |
[14, 22] |
ἡδονῆς.
(καὶ
ὁ
Ἀρτεμίδωρος
ἐν
|
ταῖς |
Ὀψαρτυτικαῖς
Γλώσσαις
τὴν
ματτύην
ἀποφαίνει |
[14, 14] |
δεδευμένων.
αὗται
δὲ
ἆθλα
τίθενται
|
ταῖς |
παννυχίσι
τῷ
διαγρυπνήσαντι.
~(Χρύσιππος
δ´ |
[14, 4] |
μέλει,
καινάν,
ἀπαρθένευτον,
οὔ
τι
|
ταῖς |
πάρος
κεχρημέναν
ᾠδαῖσιν,
ἀλλ´
ἀκήρατον
|
[14, 20] |
ὀρνίθων
μὲν
μνημονεύει
Μάτρων
ἐν
|
ταῖς |
Παρῳδίαις
οὕτως·
ὣς
ἔφαθ´·
οἳ |
[14, 19] |
τῶν
ἤδη
κατανηλωμένων,
προσαναπεπληρώκει
ἂν
|
ταῖς |
πολυθρυλήτοις
ἱστορίαις
τῶν
Ὑπομνημάτων
τούτων |
[14, 6] |
Βακχιάδας
Σικυώνιος.
ἦ
ῥα
θεοῖσι
|
ταῖς |
Σικυῶνι
καλὸν
τοῦτ´
ἀπέκειτο
γέρας. |
[14, 6] |
καὶ
Ἀριστοφάνης
ἢ
Πλάτων
ἐν
|
ταῖς
|
Σκευαῖς,
ὡς
Χαμαιλέων
φησίν,
εἴρηκεν |
[14, 7] |
διὰ
τὴν
Τυρταίου
στρατηγίαν
ἐν
|
ταῖς |
στρατείαις
ἔθος
ποιήσασθαι,
ἂν
δειπνοποιήσωνται |
[14, 6] |
οἱ
πολλοὶ
τὴν
ἐπιστήμην
ἀποδιδόναι
|
ταῖς |
συνουσίαις
ἐπανορθώσεως
χάριν
καὶ
ὠφελείας· |
[14, 5] |
ὅλον
δὲ
τὸν
βίον
ἐν
|
ταῖς |
συνουσίαις
ταῖς
κοιναῖς
οὐχ
οὕτω |
[14, 17] |
τῷ
μεγέθει
ταῖς
λευκαῖς
μυρτίσι
|
ταῖς |
τετελειωμέναις,
αὐξανόμενος
δὲ
τῷ
μὲν |
[14, 11] |
αὐτὰ
καλεῖ
οἷον
τὰ
ἐπιτιθέμενα
|
ταῖς |
τραπέζαις
βρώματα,
λέγων
οὕτως·
εἰπέ |
[14, 9] |
διένειμεν
δὲ
τὰς
τρεῖς
χώρας
|
ταῖς |
τρισὶν
ἁρμονίαις
τῇ
τε
δωριστὶ |
[14, 10] |
πολλάκις
ἡμῖν
διδόμεναι
οὐ
μόνον
|
ταῖς |
τῶν
Κρονίων
ἡμέραις,
ἐν
αἷς |
[14, 5] |
ὃ
διαφαίνουσιν
οἱ
Ἴωνες,
ἐπὶ
|
ταῖς |
τῶν
σωμάτων
εὐεξίαις
βρενθυόμενοι
καὶ |
[14, 22] |
καίεται
λύχνος,
καὶ
βιβλίον
ἐν〉
|
ταῖς |
χερσί,
καὶ
φροντίζομεν
τί
Σόφων |
[14, 6] |
ἀμέτρως
διαθείη
τὴν
σχηματοποιίαν
καὶ
|
ταῖς |
ᾠδαῖς
ἐπιτυγχάνων
μηδὲν
λέγοι
κατὰ |
[14, 19] |
Ἀθηναῖοι
δ´,
ὥς
φησι
Φιλόχορος,
|
ταῖς
|
Ὥραις
θύοντες
οὐκ
ὀπτῶσιν,
ἀλλ´ |
[14, 9] |
ἂν
εἰς
Ἀδώνια.
ἐν
δὲ
|
ταῖς |
Ὥραις·
ἴτω
δὲ
καὶ
τραγῳδίας
|
[14, 7] |
Συμμίκτοις
Συμποτικοῖς
ὅμοιον,
φησί,
ποιοῦμεν
|
Ποσειδωνιάταις |
τοῖς
ἐν
τῷ
Τυρσηνικῷ
κόλπῳ |
[14, 22] |
ὁ
Λάκων
τὰ
παρὰ
τοῖς
|
Σπαρτιάταις |
ἐπαίκλεια,
ἃ
σημαίνει
τὰς
ἐπιδειπνίδας, |
[14, 22] |
ὀψαρτυτῶν
ὀνόματα
καταλέγει
Βάτων
ἐν
|
Εὐεργέταις |
οὕτως·
εὖ
γ´,
ὦ
Σιβύνη, |
[14, 16] |
τοῖς
Ἕλλησιν
ἔστιν
ἰδεῖν
τοῖς
|
οἰκέταις |
ἀπέκειντο·
αἱ
δὲ
τοῖς
δεσπόταις
|
[14, 17] |
συνάγουσι
καὶ
τὸν
μὲν
τοῖς
|
οἰκέταις |
μετὰ
χόνδρου
κόψαντες
σάττουσιν
εἰς |
[14, 5] |
χορεύουσι
κατ´
ἐνιαυτὸν
τοῖς
Διονυσιακοῖς
|
αὐληταῖς |
ἐν
τοῖς
θεάτροις,
οἱ
μὲν |
[14, 2] |
ἀλλὰ
τοὺς
χοροὺς
συνᾴδειν
τοῖς
|
αὐληταῖς· |
ὃν
οὖν
εἶχεν
κατὰ
τῶν |
[14, 5] |
φησιν·
πρέπει
τοι
πᾶσιν
ἀοιδὰ
|
λαβράκταις
|
Αἰολὶς
ἁρμονία.
πρότερον
μὲν
οὖν, |
[14, 3] |
ᾠδὴ
αἴλινος,
ὡς
Ἐπίχαρμος
ἐν
|
Ἀταλάνταις |
ἱστορεῖ.
ἡ
δὲ
τῶν
ταλασιουργῶν
|
[14, 17] |
καὶ
Φόρμος
ὁ
κωμικὸς
ἐν
|
Ἀταλάνταις. |
περὶ
δὲ
τῶν
Νικολάων
καλουμένων |
[14, 16] |
οἰκέταις
ἀπέκειντο·
αἱ
δὲ
τοῖς
|
δεσπόταις
|
ἀποκείμεναι
ἦσαν
ἀπόλεκτοι,
θαυμάσιοι
τὸ |
[14, 14] |
μνημονεύει
Ἐπίχαρμος
ἐν
Ἥβας
Γάμῳ.
|
σταῖς |
δ´
ἐστὶν
ὑγρὸν
εἰς
τήγανον |
[14, 13] |
καλουμένους.
ἐστὶν
δὲ
ἑφθὸν
πύρινον,
|
σταῖς
|
σὺν
μέλιτι
καὶ
τὰ
καλούμενα |
[14, 17] |
δὲ
ἐπύθετο
ἐξ
Ἀθηνῶν,
τοῖς
|
ἀγορασταῖς |
ἀπηγόρευεν
ὠνεῖσθαι,
ἕως
ἂν
ἐξουσία |
[14, 21] |
Μένανδρος
ἐν
Κόλακι
τὸν
τοῖς
|
τετραδισταῖς |
διακονούμενον
μάγειρον
ἐν
τῇ
τῆς |
[14, 9] |
τὴν
ὑπάρχουσαν
ἐν
τοῖς
ψιλοῖς
|
κιθαρισταῖς |
χρώματά
τε
εὔχροα
πρῶτος
ἐκιθάρισε |
[14, 19] |
τὸ
δὲ
κατὰ
τὰς
πτέρυγας
|
αὐταῖς |
πεποίκιλται
λευκῷ
πριονώδεσιν
σχήμασιν
{πυρώδεσιν |
[14, 9] |
τε
καὶ
Δωρίου
καὶ
Λυδίου·
|
ταύταις |
γὰρ
μόναις
τὸν
Ἀνακρέοντα
κεχρῆσθαι· |
[14, 1] |
πάντων
ἀνακακχασάντων
ἐπὶ
ταῖς
Ἀνικίοις
|
ταύταις |
θέαις
ἐγένοντό
τινες
λόγοι
καὶ |
[14, 7] |
ἦν
δὲ
καὶ
παρὰ
τοῖς
|
ἰδιώταις |
ἡ
καλουμένη
ἄνθεμα.
ταύτην
δὲ |
[14, 16] |
τινος
ἐσθίειν,
ὡς
Ἕρμιππος
ἐν
|
Στρατιώταις· |
οἴμοι
τάλας,
δάκνει,
δάκνει,
ἀπεσθίει |
[14, 6] |
Ἀριστοφάνης
ἢ
Πλάτων
ἐν
ταῖς
|
Σκευαῖς, |
ὡς
Χαμαιλέων
φησίν,
εἴρηκεν
οὕτως· |
[14, 5] |
πλεῖστον
ἀλλήλων
διαφέρομεν
ἤθεσι
καὶ
|
μορφαῖς |
καὶ
χρώμασιν.
πρὸς
δὲ
τούτοις
|
[14, 22] |
καὶ
ἡ
παρὰ
Κυπρίοις
καλουμένη
|
μαγίς, |
καὶ
τὸ
τρυφᾶν
καθ´
ὑπερβολὴν |
[14, 18] |
ὁμομηλὶς
καὶ
μῆλα
καὶ
ῥόδα
|
δὶς |
τοῦ
ἐνιαυτοῦ
ἐγίνετο’
Λυγκεὺς
δ´ |
[14, 16] |
τῇ
φυῇ
περιφερές.
καρποφορεῖ
δὲ
|
δὶς |
τοῦ
ἔτεος,
ἦρός
τε
καὶ |
[14, 8] |
λέγει
διὰ
τούτων·
Λυδός
τε
|
μάγαδις |
αὐλὸς
ἡγείσθω
βοῆς.
~ὅπερ
ἐξηγούμενος |
[14, 9] |
τόν
τε
σύνδεσμον,
ἵν´
ᾖ
|
μάγαδις |
αὐλός
θ´
ὁ
προσαυλούμενος
τῇ |
[14, 9] |
καλούμενος
αὐλός.
καὶ
πάλιν·
ὁ
|
μάγαδις
|
ἐν
ταὐτῷ
ὀξὺν
καὶ
βαρὺν |
[14, 9] |
Ὀνομασιῶν
λέγει
οὕτως.
ὁ
δὲ
|
μάγαδις |
καλούμενος
αὐλός.
καὶ
πάλιν·
ὁ |
[14, 9] |
προσαυλούμενος
τῇ
μαγάδιδι.
ἡ
γὰρ
|
μάγαδις |
ὄργανόν
ἐστι
ψαλτικόν,
ὡς
Ἀνακρέων
|
[14, 9] |
ὅτι
ἀρχαῖόν
ἐστιν
ὄργανον
ἡ
|
μάγαδις, |
σαφῶς
Πινδάρου
λέγοντος
τὸν
Τέρπανδρον |
[14, 9] |
ἀκούων
πηκτίδος.
πηκτὶς
δὲ
καὶ
|
μάγαδις |
ταὐτόν,
καθά
φησιν
ὁ
Ἀριστόξενος |
[14, 7] |
καὶ
γελοῖαι
δ´
εἰσὶν
ὀρχήσεις
|
ἴγδις |
καὶ
μακτρισμὸς
ἀπόκινός
τε
καὶ |
[14, 17] |
οἰκέταις
μετὰ
χόνδρου
κόψαντες
σάττουσιν
|
εἰς |
ἀγγεῖα,
τὸν
δὲ
τοῖς
ἐλευθέροις |
[14, 15] |
τυροκόσκινον.
τυρὸν
ἐκπιάσας
καλῶς
θὲς
|
εἰς |
ἄγγος,
εἶτ´
ἄνω
κόσκινον
χαλκοῦν |
[14, 9] |
ἐγὼ
ἐμοὶ
διδάσκειν
οὐδ´
ἂν
|
εἰς |
Ἀδώνια.
ἐν
δὲ
ταῖς
Ὥραις· |
[14, 17] |
καὶ
Ἑλλάνικος
κέκληκεν
ἐν
τῇ
|
εἰς |
Ἄμμωνος
Ἀναβάσει,
εἰ
γνήσιον
τὸ |
[14, 3] |
καὶ
Φερσεφόνῃ
πρέπουσι.
ἡ
δὲ
|
εἰς |
Ἀπόλλωνα
ᾠδὴ
φιληλιάς,
ὡς
Τελέσιλλα |
[14, 15] |
πεπηγέναι,
ἄρας
τὸ
σκεῦος
μετάβαλε
|
εἰς |
ἀργύρωμα,
καὶ
ἔσται
ἡ
ὄψις |
[14, 3] |
Τελέσιλλα
παρίστησιν·
οὔπιγγοι
δὲ
αἱ
|
εἰς |
Ἄρτεμιν.
ᾔδοντο
δὲ
Ἀθήνησι
καὶ |
[14, 5] |
καιροὺς
τὴν
μεγάλην
σφαγὴν
ἐποιήσαντο,
|
εἰς
|
ἅς
ποτε
πόλεις
Ἀρκαδικὰς
κατὰ |
[14, 13] |
σύμμετρος,
ὅμοιος
ταῖς
λεγομέναις
κρηπῖσιν,
|
εἰς
|
ἃς
ἐντίθεται
τὰ
διὰ
{τοῦ} |
[14, 22] |
πονηρόν,
ὃ
δὲ
τὴν
γλῶτταν
|
εἰς |
ἀσχήμονας
ἐπιθυμίας
ἔνιά
τε
τῶν |
[14, 15] |
σοι
παρῇ
κοσκίνια
μικρά,
ἐπίβαλε
|
εἰς |
αὐτὰ
τὸ
σκεῦος,
καὶ
ἔα |
[14, 14] |
Μάγνης
ἢ
ὁ
ποιήσας
τὰς
|
εἰς |
αὐτὸν
ἀναφερομένας
κωμῳδίας
ἐν
Διονύσῳ |
[14, 7] |
δὲ
οὐκ
ὠρχοῦντο
ἢ
τοὺς
|
εἰς |
Ἀφροδίτην
καὶ
Διόνυσον,
καὶ
τὸν
|
[14, 15] |
ἐπάνω.
ὑποτυρίδες
δὲ
οὕτως
γίνονται·
|
εἰς |
γάλα
βαλὼν
μέλι
ἐκπίεσον
καὶ |
[14, 1] |
Λυσίμαχος
ἀκούσας
ἐμβληθῆναι
αὐτὸν
ἐκέλευσεν
|
εἰς
|
γαλεάγραν
καὶ
δίκην
θηρίου
περιφερόμενον |
[14, 13] |
πάνθ´
ὅς´
ἂν
βούλῃ
γένη.
|
εἰς |
δὲ
τὰ
κρέα
μόσχον
ἔλαβες, |
[14, 1] |
ἐξηπατῆσθαι
ἔρχεταί
ποτε
κατὰ
τύχην
|
εἰς |
Δῆλον·
καὶ
πάντα
τὰ
κατὰ |
[14, 15] |
λειάνας
ἐκτεμὼν
κατάτεμνε
καὶ
ἕψε
|
εἰς |
ἔλαιον
θερμότατον
εἰς
ἠθμὸν
βαλὼν |
[14, 15] |
καὶ
σελίγνεως
ἡμίναν
καὶ
συμμάλαξον
|
εἰς |
ἕν.
κάτιλλος
δὲ
ὀρνᾶτος
ὁ |
[14, 16] |
τὴν
μὲν
ἡμίναν
οἱ
τὰ
|
εἰς |
Ἐπίχαρμον
ἀναφερόμενα
ποιήματα
πεποιηκότες
οἴδασι, |
[14, 16] |
ἀπέσθιε·
ἡ
τρὺξ
ἄριστόν
ἐστιν
|
εἰς |
εὐβουλίαν.
ταῦτ´
ἢν
ποῇς,
ῥᾴων |
[14, 15] |
καὶ
ἕψε
εἰς
ἔλαιον
θερμότατον
|
εἰς |
ἠθμὸν
βαλὼν
τὰ
κατακεκομμένα.
ἄλλα |
[14, 15] |
{ὃν}
φρύξας
θεράπευσον
καλῶς
καὶ
|
εἰς
|
θυίαν
καθαρὰν
τρῖψον
ἐπιμελῶς·
συμμίξας |
[14, 15] |
πλύνας
ξέσον
καὶ
ἐμβαλὼν
οἶνον
|
εἰς |
θυίαν
τρῖβε
τὰς
θρίδακας,
εἶτα |
[14, 9] |
Δίδυμος
ὁ
γραμματικὸς
ἐν
ταῖς
|
εἰς |
Ἴωνα
Ἀντεξηγήσεσιν
(ἑταῖρε
Αἰμιλιανέ,
μάγαδιν |
[14, 22] |
κάνδαυλον
ἢ
τούτων
τι
τῶν
|
εἰς |
ματτύην
οὐδέτερος
εἶδε
πώποτε.
ἄλλος |
[14, 7] |
καὶ
τὰ
θέατρα
ἐκβεβαρβάρωται
καὶ
|
εἰς |
μεγάλην
διαφθορὰν
προελήλυθεν
ἡ
πάνδημος |
[14, 6] |
πρῶτον
μὲν
ὅπως
ἕκαστος
τῶν
|
εἰς |
μέθην
καὶ
πλήρωσιν
ὡρμημένων
ἰατρὸν
|
[14, 15] |
ἄλλο
ἐπάνω,
ἵνα
τὸ
μέλαν
|
εἰς |
μέσον
γένηται,
εὖ
ῥύθμισόν
τε |
[14, 1] |
Δία
τὸν
πλάνον
φασὶ
στενωπὸν
|
εἰς |
μέσον
στῆσαί
τινας
ἀγκαλίδας
ἔχοντας, |
[14, 4] |
τῇ
νήσῳ
λαβὼν
αὐτὸν
καὶ
|
εἰς |
μολυβῆν
κεραμίδα
ἐμβαλὼν
καὶ
ἀναγαγὼν |
[14, 4] |
τοῦ
αὐλητοῦ
Φιλῖνος
ἦν
πατήρ,
|
εἰς |
ὃν
ταῦτ´
ἔγραψεν·
ὃ
δ´ |
[14, 4] |
ὅτε
τὴν
ἀδελφὴν
Ἀρσινόην
ἐγεγαμήκει·
|
εἰς |
οὐχ
ὁσίην
τρυμαλιὴν
τὸ
κέντρον |
[14, 8] |
ὅτε
γάρ,
φησίν,
ᾐτήσατο
τὴν
|
εἰς |
Πέρσας
ἀποδημίαν
ὁ
Κῦρος
(ἐγεγόνει |
[14, 1] |
ἐποίησεν
ἐκπεσόντα
τῆς
ἀρχῆς
φυγεῖν
|
εἰς |
Πέρσας.
~(πολλῶν
οὖν
πολλάκις
ὄντων |
[14, 15] |
βαλὼν
μέλι
ἐκπίεσον
καὶ
βάλε
|
εἰς |
σκεῦος
καὶ
ἔα
παγῆναι.
ἐὰν |
[14, 19] |
φησὶν
γὰρ
ὅτι
Σάμιοι
πλεύσαντες
|
εἰς |
Σύβαριν
καὶ
κατασχόντες
τὴν
Σιρῖτιν |
[14, 3] |
δὲ
νῦν
Ὁμηριστὰς
ὀνομαζομένους
πρῶτος
|
εἰς |
τὰ
θέατρα
παρήγαγε
Δημήτριος
ὁ |
[14, 11] |
κατὰ
τὸν
Εὐριπίδην
ἀποβλέψαντα
ἔστιν
|
εἰς |
τὰ
παρακείμενα
εἰπεῖν·
ὁρᾷς
τὸν |
[14, 9] |
καὶ
κενόν.
σκώπτει
δ´
αὐτὸν
|
εἰς |
τὰ
ποιήματα
καὶ
ἐν
Βουκόλοις· |
[14, 16] |
τὰς
ἀπίους
ἐν
ὕδατι
εἰσέφερον
|
εἰς |
τὰ
συμπόσια
Ἄλεξις
ἐν
Βρεττίᾳ |
[14, 13] |
δ´
ἀμφιφῶντα
αὐτὸν
κληθῆναι
καὶ
|
εἰς |
τὰ
τῆς
Ἀρτέμιδος
ἱερὰ
φέρεσθαι |
[14, 22] |
καὶ
τῆς
δυσχεροῦς
ἀλληλοφαγίας
ἤγαγ´
|
εἰς |
τάξιν
τινὰ
καὶ
τουτονὶ
περιῆψεν |
[14, 6] |
ἡ
μουσικὴ
προῆλθεν
κατ´
ἀρχὰς
|
εἰς |
τὰς
ἑστιάσεις,
ὥσπερ
ἔνιοι
νομίζουσιν, |
[14, 22] |
οὐ
φέρων.
ἐκ
τοῦ
πυρὸς
|
εἰς |
τὰς
μαχαίρας
ἦλθον·
ὧν
εἷς |
[14, 19] |
ψόφον
ἐκπλαγέντες
ἔφυγον
καὶ
ἐμβάντες
|
εἰς |
τὰς
ναῦς
ἀπέπλευσαν.
~περὶ
δὲ |
[14, 6] |
χορούς,
ἐκ
δὲ
τῶν
χορῶν
|
εἰς |
τὰς
παλαίστρας.
καὶ
γὰρ
ἐν |
[14, 13] |
ἱερὰ
φέρεσθαι
ἔτι
τε
καὶ
|
εἰς |
τὰς
τριόδους,
ἐπεὶ
ἐν
ἐκείνῃ |
[14, 8] |
ἀρχαίας
ᾠδὰς
ἐπιμελῶς
πολυμαθεῖς
τε
|
εἰς
|
ταύτας
εἰσὶ
καὶ
ἀκριβεῖς.
ὅθεν |
[14, 13] |
ποιεῖν
οὐδ´
οἷα
σὺ
εἴωθας
|
εἰς |
ταὐτὸν
καρυκεύειν,
μέλι,
σεμίδαλιν,
ᾠά· |
[14, 5] |
καὶ
πραύνειν.
ὧν
Κυναιθεῖς
ὀλιγωρήσαντες
|
εἰς |
τέλος,
καίτοι
σκληρότατον
παρὰ
πολὺ
|
[14, 14] |
Γάμῳ.
σταῖς
δ´
ἐστὶν
ὑγρὸν
|
εἰς |
τήγανον
ὑποχεόμενον,
μέλιτος
ἐπιβαλλομένου
καὶ |
[14, 5] |
Λᾶσος
ὁ
Ἑρμιονεὺς
ἐν
τῷ
|
εἰς |
τὴν
ἐν
Ἑρμιόνι
Δήμητρα
Ὕμνῳ
|
[14, 3] |
καρποὺς
καὶ
τοὺς
ὕμνους
τοὺς
|
εἰς |
τὴν
θεὸν
οὔλους
καλοῦσι
καὶ |
[14, 22] |
ἐσφάχθω
μὲν
διὰ
τοῦ
στόματος
|
εἰς |
τὴν
κεφαλήν.
ἔστω
δὲ
ἕωλος |
[14, 21] |
φησιν·
σφίγγ´
ἄρρεν´,
οὐ
μάγειρον
|
εἰς |
τὴν
οἰκίαν
εἴληφ´·
ἁπλῶς
γὰρ |
[14, 5] |
εἰσαγαγεῖν,
οὐδὲ
τοὺς
πρώτους
Ἀρκάδων
|
εἰς |
τὴν
ὅλην
πολιτείαν
τὴν
μουσικὴν |
[14, 1] |
ὀρχησταὶ
δύο
εἰσήγοντο
μετὰ
συμφωνίας
|
εἰς |
τὴν
ὀρχήστραν,
καὶ
πύκται
τέσσαρες |
[14, 1] |
τῖε.
ἐλπίζων
δ´
ἂν
ἐπανέλθῃ
|
εἰς |
τὴν
πατρίδα
γελάσειν,
ὡς
οὐδὲν |
[14, 5] |
ἀπὸ
τῶν
σὺν
Πέλοπι
κατελθόντων
|
εἰς |
τὴν
Πελοπόννησον
Φρυγῶν
καὶ
Λυδῶν. |
[14, 7] |
γυμναζόμενοι
πρῶτον
ἐν
τῇ
γυμνοπαιδικῇ
|
εἰς |
τὴν
πυρρίχην
ἐχώρουν
πρὸ
τοῦ |
[14, 22] |
προσάγοντες·
οὐ
γὰρ
ἦσαν
οὐδέπω
|
εἰς |
τὴν
τοιαύτην
χρῆσιν
ἐξευρημένοι.
ὡς |
[14, 7] |
τάχους
δὲ
δεῖ
τῷ
πολέμῳ
|
εἰς |
τὸ
διώκειν
καὶ
εἰς
τὸ |
[14, 8] |
τὸ
ἔσχατον
εἶπεν
ὡς
ἀφεῖται
|
εἰς |
τὸ
ἕλος
θηρίον
μέγα,
θρασύτερον |
[14, 7] |
πολέμῳ
εἰς
τὸ
διώκειν
καὶ
|
εἰς |
τὸ
ἡττωμένους
φεύγειν
μηδὲ
μένειν |
[14, 7] |
πυρρίχην
ἐχώρουν
πρὸ
τοῦ
εἰσιέναι
|
εἰς |
τὸ
θέατρον.
καλεῖται
δ´
ἡ |
[14, 4] |
μέσην
τὴν
ὀρχήστραν
γένωνται,
ἐπιστρέφουσιν
|
εἰς |
τὸ
θέατρον
λέγοντες·
ἀνάγετ´,
εὐρυχωρίαν |
[14, 1] |
τὴν
νῆσον
θαυμάζων
ἦλθεν
καὶ
|
εἰς |
τὸ
Λητῷον,
νομίζων
τῆς
Ἀπόλλωνος |
[14, 4] |
μολυβῆν
κεραμίδα
ἐμβαλὼν
καὶ
ἀναγαγὼν
|
εἰς |
τὸ
πέλαγος
κατεπόντωσε.
τοιαύτη
δ´ |
[14, 9] |
ἐπιχωριάσαι
φάσκων
ποτὲ
καθ´
ὑπερβολὴν
|
εἰς
|
τὸ
προσορχεῖσθαί
τε
καὶ
προσᾴδειν |
[14, 10] |
τὸ
τῆς
λίμνης
ὕδωρ
ἐμβάλλοι
|
εἰς |
τὸ
τοῦ
Πηνειοῦ
ῥεῖθρον,
καὶ |
[14, 4] |
διαπεφευγέναι
τὸν
κίνδυνον
εἰρήκει
γὰρ
|
εἰς |
τὸν
βασιλέα
Πτολεμαῖον
πολλὰ
δεινά, |
[14, 7] |
ὥστε
καὶ
{τὴν
ὄρχησιν}
ταύτην
|
εἰς |
τὸν
Διόνυσον
ἀναφέρεσθαι.
Ἀριστόξενος
δέ |
[14, 22] |
τοῦ
ὄξους
τῆς
ὄμφακος
ἐμβαλὼν
|
εἰς |
τὸν
ζωμὸν
ὡς
ἔχει
τοὺς |
[14, 8] |
τρόπους
ῥυπαροὺς
ἔχοντες
μουσικῆς
ἀπειρίᾳ
|
εἰς |
τὸν
πίθον
φέρουσι
τὸν
τετρημένον. |
[14, 5] |
καὶ
Λακεδαιμονίων
αὐλὸν
καὶ
ῥυθμὸν
|
εἰς |
τὸν
πόλεμον
ἀντὶ
σάλπιγγος
εἰκῇ |
[14, 16] |
λέγων
οὕτως·
κεραυνοῦ
δὲ
σκήψαντος
|
εἰς |
τὸν
τάφον
ἀνεβλάστησεν
ἐκ
τοῦ |
[14, 13] |
αὐτόμαται
δὲ
κίχλαι
μετ´
ἀμητίσκων
|
εἰς |
τὸν
φάρυγ´
εἰσεπέτοντο.
(ΔΙΑΚΟΝΙΟΝ.
Φερεκράτης· |
[14, 4] |
πιὼν
ἀναλαβών
τε
τὴν
κιθάραν
|
εἰς |
τοσοῦτον
ἡμᾶς
ἧσεν
ὡς
πάντας
|
[14, 8] |
ἐὰν
μή
τις
ἀγάγῃ
πάλιν
|
εἰς |
τοὐμφανὲς
τὴν
πάτριον
μουσικήν.
τὸ |
[14, 19] |
ἐτράφησαν
ἐν
Σάμῳ
καὶ
ἐντεῦθεν
|
εἰς |
τοὺς
ἔξω
τόπους
διεδόθησαν,
ὡς |
[14, 6] |
καὶ
τὰ
σχήματα
μετέφερον
ἐντεῦθεν
|
εἰς |
τοὺς
χορούς,
ἐκ
δὲ
τῶν |
[14, 1] |
ἐν
Ἀθήναις
γενέσθαι,
τὴν
σχολὴν
|
εἰς |
τοῦτο
τὸ
μέρος
τοῦ
βίου |
[14, 1] |
καὶ
γένει
καὶ
πλούτῳ
πρωτεύων
|
εἰς |
Τροφωνίου
καταβὰς
καὶ
ἀνελθὼν
οὐκ |
[14, 11] |
Δικαίαρχος
δ´
ἐν
πρώτῳ
τῆς
|
εἰς |
Τροφωνίου
Καταβάσεώς
φησιν
οὕτως·
ἥ |
[14, 22] |
χρῆσθαι.
εἶτ´
ἐξελὼν
τὰ
λάχανα
|
εἰς |
τρυβλίον
καὶ
τῆς
ὄρνιθος
τῶν |
[14, 18] |
δὲ
τὸν
Χείρωνα
πεποιηκὼς
τὸν
|
εἰς |
Φερεκράτην
ἀναφερόμενόν
φησιν·
ἀμυγδάλας
καὶ |
[14, 9] |
ὦ
φίλε.
(ὁ
δὲ
τοὺς
|
εἰς |
Χιωνίδην
ἀναφερομένους
ποιήσας
Πτωχοὺς
Γνησίππου |
[14, 8] |
φησί·
Λάκων
ὁ
τέττιξ
εὔτυκος
|
εἰς |
χορόν.
{διὸ
καὶ
οἱ
ποιηταὶ |
[14, 18] |
καὶ
Ἀρχίλοχος·
πάρελθε,
γενναῖος
γὰρ
|
εἶς. |
ἢ
τὰ
ἐπιγεγεννημένα
οἷον
τὰ |
[14, 21] |
ἔτι
τοῦ
Οὐλπιανοῦ
διαλεγομένου
ἐπελθὼν
|
εἷς |
ἐκείνων
τῶν
σοφιστῶν
μαγείρων
ἐκήρυσσε |
[14, 1] |
πιεῖν
τὸν
ἄκρατον
ἡμῶν,
οὐδὲ
|
εἷς |
ἔπινεν
ἄν.
νῦν
δὲ
πρότερόν |
[14, 22] |
κατὰ
Ἀπολλόδωρον
τὸν
Καρύστιον
κωμῳδιοποιῶν
|
εἷς |
ἐστι
καὶ
αὐτός·
οὐκ
ἐδίδαξεν |
[14, 19] |
δὲ
ἑωράκει
ὡς
ἡμῶν
ἑκάστῳ
|
εἷς |
ἐστι
παρακείμενος
χωρὶς
τῶν
ἤδη |
[14, 22] |
εἰς
τὰς
μαχαίρας
ἦλθον·
ὧν
|
εἷς |
οὑτοσὶ
διὰ
τῶν
μαχαιρῶν
τοῦ |
[14, 3] |
ὁ
Λαρήνσιος
ὡς
ἄλλος
οὐδὲ
|
εἷς, |
ὡς
λῆρον
ἀποφαίνειν
Κάσανδρον
τὸν
|
[14, 8] |
τε
εἰς
ταύτας
εἰσὶ
καὶ
|
ἀκριβεῖς. |
ὅθεν
καὶ
Πρατίνας
φησί·
Λάκων |
[14, 1] |
χρησμὸν
συμβάλλων
καὶ
τῆς
ἀρρωστίας
|
ἀπαλλαγεὶς |
μεγαλωστὶ
τὴν
θεὸν
ἐτίμησεν.
(Ἀναξανδρίδης |
[14, 16] |
Ἐπίλυκος
Κωραλίσκῳ·
μῆλα
καὶ
ῥόας
|
λέγεις. |
Ἄλεξις
Μνηστῆρσιν·
ῥόαν
γὰρ
ἐκ |
[14, 22] |
μάγειρος
Σικελικός.
{Β.
παραπλησίαν
ὀσμὴν
|
λέγεις |
ἀμφοῖν
γλυκύς;
καὶ
Ἀντιφάνης
δ´ |
[14, 4] |
εἰκῇ·
τοσαύτην
ἐξακοντίζει
πνοήν.
{Β.
|
λέγεις |
μάγειρον
ζῶντα.
{Α.
πλησίον
δέ |
[14, 12] |
τοῖς
νυμφίοις
μετιοῦσι
τὴν
νύμφην
|
λέγεις
|
παρέχειν,
ἄμητας
καὶ
λαγῷα
καὶ |
[14, 12] |
πλατύνετο
σασαμόπαστα
πέμματα
κἆτ´
ἐρεβινθο
|
κνακοσυμμιγεῖς |
ἁπαλαῖς
θάλλοντες
ὥραις,
ᾠά
τ´ |
[14, 12] |
τὰς
δὲ
δὴ
πρόσθεν
μολούσας
|
λιπαραυγεῖς
|
πορθμίδας
πολλῶν
ἀγαθῶν
πάλιν
εἴσφερον |
[14, 5] |
τὰ
ἤθη
παιδεύει
καὶ
τοὺς
|
θυμοειδεῖς |
καὶ
τὰς
γνώμας
διαφόρους
καταπραύνει. |
[14, 14] |
γʹ
περὶ
Ἀλκμᾶνος,
τῷ
σχήματι
|
μαστοειδεῖς |
εἶναι
φάσκων
αὐτούς,
χρῆσθαι
δ´ |
[14, 9] |
τὴν
ἀπορίαν
οὖν
μοι
ταύτην
|
οὐδεὶς |
ἄλλος
δυνήσεται
ἀπολύσασθαι,
καλὲ
Μασούριε, |
[14, 9] |
ἐστὶν
μαγαδίζειν
ἐπὶ
τροχοῦ
καθημένους·
|
οὐδεὶς |
γὰρ
ἡμῶν
ταὐτὸν
ᾄσεται
μέλος. |
[14, 1] |
τοῦ
τοὺς
πλείονας
ἀκράτου
σπῶντας
|
θορυβώδεις |
γίνεσθαι·
οἶνός
σε
τρώει
μελιηδής, |
[14, 7] |
ἱστορεῖ
Μαρσύας
ἐν
τρίτῳ
Μακεδονικῶν.
|
μανιώδεις |
δ´
εἰσὶν
ὀρχήσεις
κερνοφόρος
καὶ |
[14, 7] |
κωμικῇ
οἰκειοῦται,
ἥτις
καλεῖται
κόρδαξ·
|
παιγνιώδεις |
δ´
εἰσὶν
ἀμφότεραι.
(Ἀριστόξενος
δέ |
[14, 17] |
θήραισιν
φρένα
τερπόμεναι,
ἱερόδακρυν
λίβανον
|
εὐώδεις |
τε
φοίνικας
κασίαν
τε
ματεῦσαι, |
[14, 4] |
ἐν
πύλαις
ἔτι,
ἀλλ´
οὐ
|
βαδίζεις; |
τοῖσδε
γενναίως
πάλαι
διεσπάρακται
θερμὰ |
[14, 8] |
νῦν
τὰς
ἀρχαίας
ᾠδὰς
ἐπιμελῶς
|
πολυμαθεῖς |
τε
εἰς
ταύτας
εἰσὶ
καὶ |
[14, 9] |
εἶναι
μάγαδιν,
ὁ
δὲ
κλεψίαμβος
|
κληθείς, |
ἔτι
δ´
ὁ
τρίγωνος
καὶ |
[14, 8] |
τῶν
ᾠδῶν
ὁ
ἐνδοξότατος)
ᾖδεν
|
εἰσκληθεὶς |
τά
τε
ἄλλα
τῶν
εἰθισμένων |
[14, 8] |
μέτρων
καὶ
σκοποῦσιν
ὅπως
αὐτῶν
|
μηθεὶς |
μήτε〉
ἀκέφαλος
ἔσται
μήτε
λαγαρὸς
|
[14, 5] |
κατασκευῆς
ἐξημεροῦν
καὶ
πραύνειν.
ὧν
|
Κυναιθεῖς
|
ὀλιγωρήσαντες
εἰς
τέλος,
καίτοι
σκληρότατον |
[14, 10] |
Ταναγρικὴν
δεῖ
γάρ,
ἵν´
ἐκεῖ
|
κατακλιθεὶς
|
ἐπιδορπίσηται
τὰς
ὀνείας
ματτύας.
Πλάτων |
[14, 15] |
ἄγγος,
εἶτ´
ἄνω
κόσκινον
χαλκοῦν
|
ἐπιθεὶς |
δίαγε
τὸν
τυρόν.
ὅταν
δὲ |
[14, 22] |
καὶ
τῆς
ὄρνιθος
τῶν
κρεῶν
|
ἐπιθεὶς |
παρατίθει·
τοῦ
θέρους
ἀντὶ
τοῦ |
[14, 14] |
πρὸς
Διαγόραν
Ἐπιστολῇ
ἐκ
παραλλήλου
|
τιθεὶς |
τὰ
κατὰ
τὴν
Ἀττικὴν
ἐξαιρέτως |
[14, 18] |
Ἀττικὴν
γινόμενον
Νικοστράτειον
βότρυν
καὶ
|
ἀντιτιθεὶς |
αὐτῷ
τοὺς
Ῥοδιακούς
φησιν·
τῷ |
[14, 22] |
ἐᾶν
τετιλμένην.
εἶτα
τὸν
τρόπον
|
ἐκθεὶς
|
τῆς
ἀρτύσεως
καὶ
τῆς
ἑψήσεως |
[14, 9] |
ἐπὶ
πόδα
διεστώσας
ἐνέτεινε
χορδαῖς,
|
ὑπερθεὶς |
ἑκάστῃ
πῆχυν
καὶ
κάτω
προσαρμόσας |
[14, 4] |
καὶ
νύχθ´
ὅλην
κεστρεὺς
λοπισθείς,
|
πασθείς, |
στραφείς,
χρωσθείς,
ὁμοῦ
τι
πρὸς |
[14, 4] |
ὁ
δὲ
φαλλοφόρος
ἰθὺ
βαδίζων
|
καταπασθεὶς |
αἰθάλῳ.
(ἐπεὶ
δ´
ἐνταῦθα
τοῦ |
[14, 22] |
καὶ
τὸ
δεῖπνον
καὶ
τρίτης
|
μνησθεὶς |
παραθέσεως
ἐπιφέρει·
εὖ
γ´,
ἄνδρες, |
[14, 1] |
ὅπερ
ἀκούσας
ὁ
Ἀγησίλαος
καὶ
|
ὀργισθεὶς |
ἔφη
φανήσομαί
σοί
ποτε
καὶ |
[14, 4] |
ἡμέραν
καὶ
νύχθ´
ὅλην
κεστρεὺς
|
λοπισθείς, |
πασθείς,
στραφείς,
χρωσθείς,
ὁμοῦ
τι |
[14, 4] |
ὅλην
κεστρεὺς
λοπισθείς,
πασθείς,
στραφείς,
|
χρωσθείς, |
ὁμοῦ
τι
πρὸς
τέλος
δρόμου |
[14, 9] |
δή
ποτ´
οὖν
αἰτίαν
συντόμως
|
καταλυθεὶς |
διαλέληθε
τοὺς
πολλούς.
ἦν
δὲ |
[14, 16] |
μου
τὴν
ἀκοήν.
(ἐπὶ
τούτῳ
|
ἐλεγχθεὶς |
ὁ
Σύρος
καὶ
δηχθεὶς
σφόδρα |
[14, 16] |
τούτῳ
ἐλεγχθεὶς
ὁ
Σύρος
καὶ
|
δηχθεὶς
|
σφόδρα
ἀλλὰ
μήν,
ἔφη,
παράκειται |
[14, 9] |
κρεκούσας
μάγαδιν,
ἔνθα
Περσικῷ
νόμῳ
|
ξενωθεὶς |
αὐλὸς
ὁμονοεῖ
χοροῖς.
καὶ
Φίλλις |
[14, 6] |
ἐξάρξαι
μέλος
οἶδα
διθύραμβον,
οἴνῳ
|
συγκεραυνωθεὶς |
φρένας.
καὶ
Ἐπίχαρμος
δ´
ἐν |
[14, 9] |
τούτων·
ἄλλος
δ´
ἄλλαν
κλαγγὰν
|
ἱεὶς
|
κερατόφωνον
ἐρέθιζε
μάγαδιν,
{ἐν}
πενταρράβδῳ |
[14, 5] |
γὰρ
καὶ
γενέσθαι
Ἑλλήνων
γένη,
|
Δωριεῖς, |
Αἰολεῖς,
Ἴωνας.
οὐ
μικρᾶς
οὖν |
[14, 22] |
Ἀττικοὶ
προσηγόρευον
ἐπιδόρπισμα,
οἱ
δὲ
|
Δωριεῖς |
ἐπάικλον,
τῶν
δ´
ἄλλων
Ἑλλήνων |
[14, 5] |
ἀγωγὴν
τῆς
μελῳδίας
ἣν
οἱ
|
Δωριεῖς |
ἐποιοῦντο
Δώριον
ἐκάλουν
ἁρμονίαν·
ἐκάλουν |
[14, 18] |
ὅτι
δ´
ἐν
ταῖς
Ἀθήναις
|
διηνεκεῖς |
ἦσαν
αἱ
ὀπῶραι
πᾶσαι,
μαρτυρεῖ |
[14, 7] |
δὲ
Κρῆτες
κυνηγετικοί,
διὸ
καὶ
|
ποδώκεις. |
εἰσὶ
δέ
τινες
οἵ
φασι |
[14, 9] |
ὄργανον
ᾧ
τῶν
Θρᾳκῶν
οἱ
|
βασιλεῖς
|
ἐν
τοῖς
δείπνοις
χρῶνται,
ὥς |
[14, 17] |
ᾤετο
δεῖν
ὁ
Ξέρξης
τοὺς
|
βασιλεῖς |
χρῆσθαι·
ὅθεν
καὶ
νόμος
τις |
[14, 5] |
δὲ
καὶ
Αἰολίδα
ἁρμονίαν
ἣν
|
Αἰολεῖς |
ᾖδον·
Ἰαστὶ
δὲ
τὴν
τρίτην |
[14, 5] |
καὶ
γενέσθαι
Ἑλλήνων
γένη,
Δωριεῖς,
|
Αἰολεῖς, |
Ἴωνας.
οὐ
μικρᾶς
οὖν
οὔσης |
[14, 5] |
σφαγὴν
ἐποιήσαντο,
εἰς
ἅς
ποτε
|
πόλεις |
Ἀρκαδικὰς
κατὰ
τὴν
δίοδον
εἰσῆλθον, |
[14, 22] |
συζῆν,
ὄχλος
ἠθροίζετ´,
ἐγένονθ´
αἱ
|
πόλεις |
οἰκούμεναι
διὰ
τὴν
τέχνην,
ὅπερ |
[14, 4] |
μαγικὰ
προφέρεσθαι
καὶ
φαρμάκων
ἐμφανίζειν
|
δυνάμεις. |
(παρὰ
δὲ
Λακεδαιμονίοις
κωμικῆς
παιδιᾶς |
[14, 1] |
ὁμοίως
καὶ
ἀργίας.
ἀλλ´
οὐχ
|
ἡμεῖς |
γε
οὔτε
τῶν
πλεῖον
πινόντων |
[14, 13] |
καὶ
Μητροβίου,
ἔτι
δὲ
Φαίτου.
|
ἡμεῖς |
δὲ
ἃ
μετεγράψαμεν
ὀνόματα
πλακούντων |
[14, 22] |
ἡ
μαστίχη
καὶ
ἡ
μάσταξ·
|
ἡμεῖς
|
δέ
φαμεν
ἀπὸ
τοῦ
μάττειν, |
[14, 16] |
τῶν
δ´
εἰπόντων
ῥόαν’
ἀλλ´
|
ἡμεῖς, |
εἶπε,
σίδαν’
(ὁ
δὲ
τόπος |
[14, 7] |
οὕτω
δὴ
οὖν,
φησί,
καὶ
|
ἡμεῖς, |
ἐπειδὴ
καὶ
τὰ
θέατρα
ἐκβεβαρβάρωται |
[14, 9] |
Ἐπιστολὴν
Ἀντιγραφῇ
ὃ
νῦν,
φησίν,
|
ἡμεῖς |
λέγομεν
ψαλτήριον,
τοῦτ´
εἶναι
μάγαδιν, |
[14, 22] |
εἶ
τῷ
δεσπότῃ.
{Α.
καταρχόμεθ´
|
ἡμεῖς |
οἱ
μάγειροι,
θύομεν,
σπονδὰς
ποιοῦμεν, |
[14, 19] |
Μηνόδοτος
ἐμνήσθη,
λέξομέν
τι
καὶ
|
ἡμεῖς |
περὶ
αὐτῶν.
Κλύτος
ὁ
Μιλήσιος, |
[14, 1] |
γελωτοποιούς,
φέρε
λέγωμέν
τι
καὶ
|
ἡμεῖς |
περὶ
τούτων.
καίτοι
γε
οἶδα |
[14, 19] |
καὶ
ταὧν
ἀντάξια,
οὓς
βόσκεθ´
|
ὑμεῖς |
ἕνεκα
τῶν
ὠκυπτέρων.
Ἀναξανδρίδης
ἐν |
[14, 17] |
οὐκ
ἰσχάδας
οἴσεις
τῶν
μελαινῶν;
|
μανθάνεις, |
ἐν
τοῖς
Μαριανδυνοῖς
ἐκείνοις
βαρβάροις
|
[14, 2] |
τοὺς
αὐλοὺς
σύ
τε
αυτητελετηψεθειθαμεν
|
συντυγχάνεις
|
αὐλῶν
πέραινε.
δέξεται
δὲ
τἄλλα |
[14, 5] |
ἄλλοι
παραχρῆμα
πάντες
αὐτοὺς
ἐξεκήρυξαν,
|
Μαντινεῖς |
δὲ
καὶ
μετὰ
τὴν
ἀπαλλαγὴν |
[14, 15] |
δέ
σοι
τυρίον
παρέσται,
ἥμισυ
|
μάξεις
|
ἐξ
οἴνου
καὶ
ἥμισυ
ἐκ |
[14, 15] |
πλίκιον,
γουττᾶτον,
Μοντιανόν.
τοῦτον,
φησί,
|
μάξεις |
ἐξ
οἴνου
σκληρόν·
εἰ
δέ |
[14, 8] |
γὰρ
καὶ
τῶν
ἡρώων
τὰς
|
πράξεις |
καὶ
τῶν
θεῶν
τοὺς
ὕμνους |
[14, 13] |
Σωκράτης
οὐκοῦν,
ἔφη,
οὐδὲ
σὺ
|
μεθέξεις |
τούτου.
τοῦτο
δὲ
ἱστόρησεν
Ἀντίπατρος
|
[14, 13] |
ὀνομαστικήν·
συνῄρηται
γὰρ
ἐκ
τοῦ
|
πλακόεις, |
ὡς
τυρόεις
τυροῦς,
σησαμόεις
σησαμοῦς. |
[14, 13] |
τοῦ
πλακόεις,
ὡς
τυρόεις
τυροῦς,
|
σησαμόεις
|
σησαμοῦς.
εἴρηται
δὲ
κατ´
ἔλλειψιν |
[14, 13] |
γὰρ
ἐκ
τοῦ
πλακόεις,
ὡς
|
τυρόεις |
τυροῦς,
σησαμόεις
σησαμοῦς.
εἴρηται
δὲ |
[14, 21] |
δίδου
σὺ
σπλάγχν´
ἀκολουθῶν.
ποῖ
|
βλέπεις; |
σπονδή.
φέρ´,
ὦ
παῖ
Σωσία. |
[14, 5] |
τοῖς
Ἕλλησιν
αὐλητὰς
Φρυγίους
καὶ
|
δουλοπρεπεῖς |
τὰς
προσηγορίας
ἔχειν·
οἷός
ἐστιν |
[14, 1] |
τελοῦσιν
ἀριθμόν,
ἐν
γέλωτι
δ´
|
εὐπρεπεῖς
|
οἰκοῦσιν
οἴκους
καὶ
τὰ
ναυστολούμενα
|
[14, 5] |
σωμάτων
εὐεξίαις
βρενθυόμενοι
καὶ
θυμοῦ
|
πλήρεις, |
δυσκατάλλακτοι,
φιλόνεικοι,
οὐδὲν
φιλάνθρωπον
οὐδ´ |
[14, 16] |
δὲ
τοῦ
Δημοκρίτου
ἀλλ´
ἐπεὶ
|
ἀπορεῖς, |
ἔφη,
ἐγώ
σε
διδάξω.
Νίκανδρος |
[14, 7] |
τραγῳδία·
διόπερ
οὐδὲ
ὑποκριτὰς
εἶχον.
|
τρεῖς |
δ´
εἰσὶ
τῆς
σκηνικῆς
ποιήσεως |
[14, 4] |
ἰσχύειν
τινές·
ἐγὼ
γὰρ
ἤδη
|
τρεῖς |
ὁρῶ
μασωμένους,
σοῦ
ταῦτα
συστρέφοντος. |
[14, 5] |
ἐχρήσαντό
ποτε,
καὶ
πάλιν
κατεφρονήθη.
|
(τρεῖς |
οὖν
αὗται,
καθάπερ
ἐξ
ἀρχῆς |
[14, 7] |
δὲ
καὶ
τῆς
λυρικῆς
ποιήσεως
|
τρεῖς, |
πυρρίχη,
γυμνοπαιδική,
ὑπορχηματική.
καὶ
ἐστὶν |
[14, 5] |
τὴν
Λύδιον.
ἁρμονίας
γὰρ
εἶναι
|
τρεῖς· |
τρία
γὰρ
καὶ
γενέσθαι
Ἑλλήνων |
[14, 9] |
προσέβαλλεν
ἁδρότερον.
διένειμεν
δὲ
τὰς
|
τρεῖς |
χώρας
ταῖς
τρισὶν
ἁρμονίαις
τῇ |
[14, 9] |
δίφρων
κατασκευάζονται
θέσεις,
τὰς
μέσας
|
τρεῖς |
χώρας
τὰς
ἀπὸ
ποδὸς
ἐπὶ |
[14, 14] |
Λάκωνας
πρὸς
τὰς
τῶν
γυναικῶν
|
ἑστιάσεις, |
περιφέρειν
τ´
αὐτούς,
ὅταν
μέλλωσιν |
[14, 6] |
προῆλθεν
κατ´
ἀρχὰς
εἰς
τὰς
|
ἑστιάσεις, |
ὥσπερ
ἔνιοι
νομίζουσιν,
φανερὸν
ἐκ |
[14, 5] |
διὸ
καὶ
κατὰ
τὰς
ἐθνικὰς
|
διαστάσεις |
πλεῖστον
ἀλλήλων
διαφέρομεν
ἤθεσι
καὶ |
[14, 9] |
αἱ
τῶν
περιάκτων
δίφρων
κατασκευάζονται
|
θέσεις, |
τὰς
μέσας
τρεῖς
χώρας
τὰς |
[14, 4] |
δὲ
οἱ
μαγῳδοὶ
καὶ
κωμικὰς
|
ὑποθέσεις |
λαβόντες
ὑπεκρίθησαν
κατὰ
τὴν
ἰδίαν |
[14, 3] |
αἱ
δὲ
τῶν
τιτθευουσῶν
ᾠδαὶ
|
καταβαυκαλήσεις |
ὀνομάζονται.
ἦν
δὲ
καὶ
ἐπὶ |
[14, 11] |
τὸ
δεύτερον
δὲ〉
τῷ
με
|
κηλήσεις |
τρόπῳ;
{Α.
μύρῳ
σε
χρίσω |
[14, 6] |
ὡσανεὶ
τὰς
ἐν
τοῖς
ὅπλοις
|
κινήσεις |
ἀπομιμούμενον.
ὅθεν
καὶ
Σωκράτης
ἐν |
[14, 6] |
πρὸς
τὰς
ἐν
τοῖς
ὅπλοις
|
κινήσεις |
ἐγυμνάζοντο
μετὰ
τῆς
ᾠδῆς·
~ὅθεν |
[14, 6] |
αἰτίαν.
ἐζήτουν
γὰρ
κἀν
ταύτῃ
|
κινήσεις |
καλὰς
καὶ
ἐλευθερίους,
ἐν
τῷ |
[14, 4] |
καλούμενοι
ἐστεφανωμένοι
κιττῷ
σχέδην
ἐπέραινον
|
ῥήσεις. |
ὕστερον
δὲ
ἴαμβοι
ὠνομάσθησαν
αὐτοί |
[14, 22] |
{Β.
πρόσεστι
θύννου
τέμαχος.
{Α.
|
ὀπτήσεις. |
{Β.
κρέας
ἐρίφειον;
{Α.
ὀπτόν. |
[14, 6] |
καὶ
τὰς
ᾠδὰς
καὶ
τὰς
|
ὀρχήσεις |
ἀνάγκη
γίνεσθαι
κινουμένης
πως
τῆς
|
[14, 5] |
καὶ
τάξεως
ἀσκοῦντες,
ἔτι
δὲ
|
ὀρχήσεις |
ἐκπονοῦντες
μετὰ
κοινῆς
ἐπιστροφῆς
καὶ |
[14, 7] |
Συμποσίῳ.
καὶ
γελοῖαι
δ´
εἰσὶν
|
ὀρχήσεις
|
ἴγδις
καὶ
μακτρισμὸς
ἀπόκινός
τε |
[14, 6] |
οἱ
ποιηταὶ
τοῖς
ἐλευθέροις
τὰς
|
ὀρχήσεις |
καὶ
ἐχρῶντο
τοῖς
σχήμασι
σημείοις |
[14, 7] |
τρίτῳ
Μακεδονικῶν.
μανιώδεις
δ´
εἰσὶν
|
ὀρχήσεις |
κερνοφόρος
καὶ
μογγὰς
καὶ
θερμαυστρίς. |
[14, 6] |
ἄγεσθαί
φησιν
ἐν
Ἑλικῶνι
παίδων
|
ὀρχήσεις |
μετὰ
σπουδῆς,
παρατιθέμενος
ἀρχαῖον
Ἐπίγραμμα |
[14, 7] |
τοῖς
Ἕλλησι
σπουδαῖαι
καὶ
φαῦλαι
|
ὀρχήσεις. |
ὁ
μὲν
κόρδαξ
παρ´
Ἕλλησι |
[14, 7] |
δ´
εἰσὶ
τῆς
σκηνικῆς
ποιήσεως
|
ὀρχήσεις, |
τραγική,
κωμική,
σατυρική.
ὁμοίως
δὲ |
[14, 17] |
μετ´
ὀλίγα
δέ·
οὐκ
ἰσχάδας
|
οἴσεις |
τῶν
μελαινῶν;
μανθάνεις,
ἐν
τοῖς |
[14, 22] |
λαβοῦσαι
τοῦτο
ταπεταλμένον
σκευάζετ´,
εὐωχεῖσθε,
|
προπόσεις |
πίνετε,
λέπεσθε,
ματτυάζετε.
τῷ
δὲ |
[14, 1] |
πάντας.
τῶν
δὲ
διαπορευομένων
τὰς
|
κρούσεις |
μετὰ
τῆς
ἁρμοζούσης
κινήσεως
προσπέμψας |
[14, 21] |
δὲ
λεπτοὺς
τῶν
τυρῶν
καὶ
|
πλατεῖς |
Κρῆτες
θηλείας
καλοῦσιν,
ὥς
φησι |
[14, 1] |
ὦ
Οὐλπιανέ,
εἰ
τὴν
γαλεάγραν
|
ζητεῖς, |
ἔχεις
παρ´
Ὑπερείδῃ
τῷ
ῥήτορι· |
[14, 22] |
καλῶς.
{Β.
ὑπὲρ
εὐσεβείας
οὖν
|
ἀφεὶς |
παῦσαι
λέγων.
{Α.
ἥμαρτον.
ἀλλὰ |
[14, 16] |
βιβλιοθήκης
ἀνεφάνησαν
οἱ
σεμνότατοι
οὗτοι
|
συγγραφεῖς |
Χρύσιππος
καὶ
Ἁρποκρατίων,
διαβάλλοντες
καλῶν |
[14, 1] |
τῶν
χορευτῶν
ἐκ
τοῦ
καιροῦ
|
στραφεὶς |
ἦρε
τὰς
χεῖρας
ἀπὸ
πυγμῆς
|
[14, 4] |
νύχθ´
ὅλην
κεστρεὺς
λοπισθείς,
πασθείς,
|
στραφείς, |
χρωσθείς,
ὁμοῦ
τι
πρὸς
τέλος |
[14, 11] |
{Α.
πρὸς
ἀμυγδάλας
δὲ
πῶς
|
ἔχεις; |
{Β.
εἰρηνικῶς
μαλακὰς
σφόδρα,
διας |
[14, 1] |
Οὐλπιανέ,
εἰ
τὴν
γαλεάγραν
ζητεῖς,
|
ἔχεις |
παρ´
Ὑπερείδῃ
τῷ
ῥήτορι·
ὅπου |
[14, 16] |
διαχρῶ
τὸ
λοιπόν.
κοιλίαν
σκληρὰν
|
ἔχεις· |
τὰ
πετραῖα
τῶν
ἰχθυδίων
ἀπέσθιε· |
[14, 16] |
ἢ
κνηκοπύρους
ἡδονὰς
τραγημάτων
ἔμιξεν;
|
ἀπέχεις, |
ὦ
καλέ
μου
λογιστὰ
Οὐλπιανέ, |
[14, 10] |
οὐχὶ
δώδεκα
κυάθους‘
ἀνεβόησέν
τις,
|
ὑποχεῖς; |
κωμάσαι
πρὸς
τὴν
Ταναγρικὴν
δεῖ |
[14, 1] |
ὡς
ἐμετικὴν
οὖσαν,
εἰπών
κακῶν
|
κατάρχεις |
τήνδ´
ἐμοῦσαν
εἰσάγων.
ὁ
Λυσίμαχος |
[14, 2] |
δίαν
Ἀθάναν
δυσόφθαλμον
αἶσχος
ἐκφοβηθεῖσαν
|
αὖθις |
ἐκ
χερῶν
βαλεῖν,
νυμφαγενεῖ
χειροκτύπῳ |
[14, 4] |
νενωγάλισται
σεμνὸς
ἀλλᾶντος
τόμος,
παρεντέτρωκται
|
τευθὶς |
ἐξωπτημένη,
παρεκλέλαπται
σταμνί´
ἐννέ´
ἢ |
[14, 4] |
ἔχουσα
σηπίας,
ξιφηφόροισι
χερσὶν
ἐξωπλισμένη
|
τευθίς, |
μεταλλάξασα
λευκαυγῆ
φύσιν
σαρκὸς
πυρωτοῖς |
[14, 4] |
δὲ
μαγῳδίαν
παρὰ
τὴν
κωμῳδίαν.
|
πολλάκις |
δὲ
οἱ
μαγῳδοὶ
καὶ
κωμικὰς |
[14, 16] |
παρακειμένας
ἐν
ὕδατι;
{Β.
πολλοῖς
|
πολλάκις |
δήπου.
τί
οὖν;
{Α.
οὐκοῦν |
[14, 20] |
ἀπὸ
τῆς
στοᾶς
φιλόσοφον,
οὗ
|
πολλάκις |
ἐμεμνήμεθα
συγγενομένου
Σκιπίωνι
τῷ
τὴν |
[14, 16] |
ἡμῖν
παράκειται
νῦν,
ἀλλ´
ὅτι
|
πολλάκις |
ἐν
τῇ
καλῇ
Ἀλεξανδρείᾳ
ἐπὶ |
[14, 10] |
καὶ
αἱ
δεύτεραι
καλούμεναι
τράπεζαι,
|
πολλάκις |
ἡμῖν
διδόμεναι
οὐ
μόνον
ταῖς |
[14, 2] |
αὐλῶν
πρὸς
λύραν
κοινωνίας,
ἐπεὶ
|
πολλάκις |
καὶ
αὐτὴ
ἡμᾶς
ἡ
συναυλία |
[14, 8] |
ἀλλὰ
μήν,
ὦ
ἑταῖρε
Μασούριε,
|
πολλάκις |
καὶ
αὐτὸς
ἐν
ἐννοίᾳ
γίνομαι, |
[14, 1] |
ἔσκωψεν.
ὑπὸ
δὴ
τῶν
τοιούτων
|
πολλάκις |
ὁ
Μυρτίλος
σκωφθέντα
καὶ
ἀγανακτήσαντα |
[14, 2] |
φυγεῖν
εἰς
Πέρσας.
~(πολλῶν
οὖν
|
πολλάκις |
ὄντων
τῶν
ἀκροαμάτων
καὶ
τῶν |
[14, 10] |
μεγίστην
ἑορτὴν
ἄγοντας
προσαγορεύειν
Πελώρια.
|
(πολλάκις |
οὖν,
ὡς
ἔφην,
τῶν
τοιούτων |
[14, 19] |
αὐτὴν
ἔχων
εὔνοιαν.
~(ἐπεὶ
δὲ
|
πολλάκις |
ὑμῖν
εἴρηται
περί
τε
κρεῶν
|
[14, 3] |
ᾖδον,
ἴσως
ἀπὸ
τῆς
ἱμαλίδος.
|
ἱμαλὶς |
δ´
ἐστὶν
παρὰ
Δωριεῦσιν
ὁ |
[14, 21] |
~(ἐπεὶ
δὲ
καὶ
Σικελίας
αὔχημα
|
τροφαλὶς‘ |
ἥδ´
ἐστί
σοι,
φίλοι,
λέξωμέν |
[14, 19] |
τοιοῦτον
ἄρταμον
κατ´
ἰχθύων,
οὐκ
|
Ἦλις, |
ἔνθα
δελφάκων
ἐγὼ
κρέα
κάλλιστ´ |
[14, 16] |
τοῖς
περὶ
Γλωσσῶν
καὶ
Ὀνομάτων
|
ἐπιμηλίς, |
φησίν,
ἀπίου
γένος.
Ἀνδροτίων
δ´ |
[14, 18] |
λέγων·
σῦκον
καὶ
σταφυλὴ
καὶ
|
ὁμομηλὶς |
καὶ
μῆλα
καὶ
ῥόδα
δὶς |
[14, 9] |
ξενωθεὶς
αὐλὸς
ὁμονοεῖ
χοροῖς.
καὶ
|
Φίλλις |
δ´
ὁ
Δήλιος
ἐν
δευτέρῳ |
[14, 9] |
ἐν
τῷ
περὶ
Αὐλητῶν,
οὐδὲ
|
Φίλλις |
ὁ
Δήλιος·
ξυνέγραψε
γὰρ
καὶ |
[14, 5] |
πρέπει
τοι
πᾶσιν
ἀοιδὰ
λαβράκταις
|
Αἰολὶς |
ἁρμονία.
πρότερον
μὲν
οὖν,
ὡς |
[14, 4] |
τούτων·
ξυνίετ´
οὐδέν,
πᾶσα
Θηβαίων
|
πόλις, |
οὐδέν
ποτ´
ἀλλ´
ἢ
πρῶτα |
[14, 20] |
ἐν
Σπανίᾳ
πρὸς
τῇ
Ἀκυτανίᾳ
|
πόλις |
Πομπέλων,
ὡς
ἂν
εἴποι
τις |
[14, 21] |
Τρωικοῦ
Διακόσμου
οὕτως·
τῆς
Ἀχαίας
|
πόλις |
Τρομίλεια,
περὶ
ἣν
γίνεται
τυρὸς |
[14, 20] |
Πομπέλων,
ὡς
ἂν
εἴποι
τις
|
Πομπηιόπολις, |
ἐν
ᾗ
πέρναι
διάφοροι
συντίθενται |
[14, 5] |
ὀργάνων)
ἔφη·
ὁ
μὲν
κωμῳδιοποιὸς
|
Εὔπολις, |
ἄνδρες
φίλοι,
φησί·
χἠ
μουσικὴ |
[14, 7] |
τῶνδέ
σοι
σκωπευμάτων.
καλλαβίδων
δ´
|
Εὔπολις |
ἐν
Κόλαξιν·
καλλαβίδας
δὲ
βαίνει, |
[14, 14] |
πεφρυγμένων
καὶ
ἐλαίου
σφαιροειδῆ
πέμματα.
|
Εὔπολις |
Κόλαξιν·
ὃς
χαρίτων
μὲν
ὄζει, |
[14, 21] |
τραγημάτων
καὶ
τρωξίμων
ἀποτράγημα
εἴρηκεν
|
Εὔπολις. |
σκώπτων
γὰρ
Διδυμίαν
τινὰ
ἀποτράγημα |
[14, 20] |
Νικοχάρης
ἔφη·
κύουσαν
δέλφακα.
καὶ
|
Εὔπολις |
Χρυσῷ
Γένει·
οὐκ
ἀλλ´
ἔθυον |
[14, 16] |
οὕτως·
ἔτνος,
φακῆ,
τάριχος,
ἰχθύς,
|
γογγυλίς, |
σκόροδον,
κρέας,
θύννειον,
ἅλμη,
κρόμμυον, |
[14, 3] |
ᾠδὴν
ἀπ´
Ἠριφανίδος,
γράφων
οὕτως·
|
Ἠριφανὶς |
ἡ
μελοποιὸς
Μενάλκου
κυνηγετοῦντος
ἐρασθεῖσα
|
[14, 8] |
Ξενοφάνης
δὲ
καὶ
Σόλων
καὶ
|
Θέογνις
|
καὶ
Φωκυλίδης,
ἔτι
δὲ
Περίανδρος |
[14, 7] |
Ἀριστοκλῆς
ἐν
πρώτῳ
περὶ
Χορῶν,
|
σίκιννις
|
καὶ
οἱ
σάτυροι
σικιννισταί.
τινὲς |
[14, 7] |
δάκτυλοι,
ἰαμβική,
Μολοσσικὴ
ἐμμέλεια,
κόρδαξ,
|
σίκιννις, |
Περσική,
Φρύγιος
νιβατισμός,
Θρᾴκιος
κολαβρισμός, |
[14, 22] |
αὐτά,
εἴτε
ἰχθὺς
εἴη
εἴτε
|
ὄρνις |
εἴτε
λάχανον
εἴτε
ἱερεῖον
εἴτε |
[14, 19] |
δὲ
ὀξύτερον
καὶ
μεῖζον
ἢ
|
ὄρνις |
ἔχει.
τράχηλος
μέλας,
παχύτερος
καὶ |
[14, 13] |
φαγεῖν
ἔστιν
οἱ
ἐπιδημήσαντες
μαρτυρήσουσιν.
|
Ἄλεξις
|
γὰρ
πεπλάνηται
λέγων
τοὺς
ἐκ |
[14, 17] |
τῆς
ἐπὶ
τὰς
Ἀθήνας
στρατείας.
|
Ἄλεξις |
δ´
ἐν
Κυβερνήτῃ
φησίν·
εἰσέβαινον |
[14, 19] |
τούτου
πονηροὺς
πέντε
παῖδας
γεγονότας.
|
Ἄλεξις |
δ´
ἐν
Λαμπάδι·
καταφαγεῖν
αὐτὸς |
[14, 22] |
ἔνδον
εὐτρεπῆ
ποίει
λαβών.
(καὶ
|
Ἄλεξις |
δ´
ἐν
Λεβητίῳ
δηλοῖ
ὅτι |
[14, 19] |
κάλλιστ´
ὄπωπα
πυρὸς
ἀκμαῖς
ἠνθισμένα.
|
Ἄλεξις |
δ´
ἐν
Πονήρᾳ·
τριωβόλου
κρείσκον |
[14, 22] |
ἐγχεάτω
καὶ
ματτύην
ποιεῖτε
θᾶττον.
|
Ἄλεξις |
δ´
ἐν
Πυραύνῳ
ἀμφιβόλως
εἴρηκεν |
[14, 9] |
ἠδύναντο
ἐπιψαῦσαι.
τοῦ
Ἀργᾶ
μνημονεύει
|
Ἄλεξις
|
ἐν
Ἀποβάτῃ
οὕτως·
Χορόνικος
ὁ |
[14, 16] |
ὕδατι
εἰσέφερον
εἰς
τὰ
συμπόσια
|
Ἄλεξις |
ἐν
Βρεττίᾳ
παρίστησι
διὰ
τούτων· |
[14, 4] |
ξενικὸν
ἰατρὸν
τοιαυτὶ
λέγοντα,
ὡς
|
Ἄλεξις |
ἐν
Μανδραγοριζομένῃ
διὰ
τούτων
παρίστησιν· |
[14, 16] |
Κωραλίσκῳ·
μῆλα
καὶ
ῥόας
λέγεις.
|
Ἄλεξις |
Μνηστῆρσιν·
ῥόαν
γὰρ
ἐκ
τῆς |
[14, 12] |
οὐ
φιλοτραγήμων
εἰμί
πως
ἑκάστοτε.
|
Ἄλεξις |
Πολυκλείᾳ—
ἑταίρας
δ´
ὄνομα
Πολύκλεια— |
[14, 22] |
Ἀλέξιδος·
συνεμφῆναι
γὰρ
βουλόμενος
ὁ
|
Ἄλεξις |
τὴν
ἀκολασίαν
τῆς
παρασκευῆς
προσέθηκε |
[14, 12] |
κανναβίδες,
κόγχαι,
χυλός,
Διὸς
ἐγκέφαλος.
|
Ἄλεξις |
Φιλίσκῳ·
ἀρτέα
τράπεζ´,
ἀπονίψασθαι
δοτέον, |
[14, 6] |
τις
ἦν
ἡ
χορεία
καὶ
|
ἐπίδειξις |
οὐ
μόνον
τῆς
λοιπῆς
εὐταξίας, |
[14, 9] |
τρίγωνα,
κλεψίαμβοι,
σκινδαψοί,
ἐννεάχορδα.
ἐν
|
οἷς |
γάρ,
φησί,
τοὺς
ἰάμβους
ᾖδον |
[14, 9] |
ἰάμβους
ᾖδον
ἰαμβύκας
ἐκάλουν·
ἐν
|
οἷς |
δὲ
παρελογίζοντο
τὰ
ἐν
τοῖς |
[14, 5] |
νόμον
τοὺς
ὕμνους
καὶ
παιᾶνας,
|
οἷς |
ἕκαστοι
κατὰ
τὰ
πάτρια
τοὺς |
[14, 8] |
καὶ
τρόποι
μουσικῆς
φαῦλοι
κατεδείχθησαν,
|
οἷς |
ἕκαστος
τῶν
χρωμένων
ἀντὶ
μὲν
|
[14, 20] |
Φιλιππικῶν
καὶ
ιαʹ
Ἑλληνικῶν,
ἐν
|
οἷς |
ἐμφανίζει
τὸ
περὶ
τὴν
γαστέρα |
[14, 5] |
πλεῖστον
ἐν
τοῖς
τόποις
ὑπάρχουσαν,
|
οἷς |
καὶ
συνεξομοιοῦσθαι
πεφύκαμεν
πάντες
ἄνθρωποι· |
[14, 22] |
ἀποφαίνει
μαγείρων
ἐχόντων
δημιουργικὰς
τιμάς,
|
οἷς |
καὶ
τὸ
πλῆθος
ἐνεργεῖν
ἔργον |
[14, 7] |
ἐν
τῷ
Τυρσηνικῷ
κόλπῳ
κατοικοῦσιν.
|
οἷς |
συνέβη
τὰ
μὲν
ἐξ
ἀρχῆς |
[14, 9] |
μέτροις
κλεψιάμβους.
μαγάδιδας
δὲ
ἐν
|
οἷς |
τὰ
διὰ
πασῶν
καὶ
πρὸς |
[14, 15] |
κοσκίνια,
φλαβιλλίοις
καινοῖς
χρῶ,
ἐν
|
οἷς |
τὸ
πῦρ
ῥιπίζεται·
τὴν
γὰρ |
[14, 12] |
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
τραγήματα.
(Ἔφιππος
|
Ἐφήβοις· |
χόνδρος
μετὰ
ταῦτ´
εἰσῆλθε,
μύρον |
[14, 5] |
Ἀνάνιος
ἢ
Ἱππῶναξ
ἐν
τοῖς
|
Ἰάμβοις |
καὶ
ἐν
ἄλλῳ
οὕτως·
χρυσὸν |
[14, 14] |
εἶδος
ὁ
Σόλων
ἐν
τοῖς
|
Ἰάμβοις |
φησίν·
πίνουσι
καὶ
τρώγουσιν
οἳ |
[14, 9] |
τυπάνοισι
καὶ
ῥόμβοισι
καὶ
χαλκοκτύπων
|
βόμβοις |
βρεμούσας
ἀντίχερσι
κυμβάλων
σοφὴν
θεῶν |
[14, 19] |
φακῶν.
οὗτοι
δ´
εἰσὶν
ἐν
|
ῥόμβοις |
οἱ
κυκλίσκοι
ἧσσον
μέλασι
τοῦ |
[14, 3] |
τῶν
ἄλλων
διενεγκεῖν·
ὃν
ἐφεστῶτα
|
ἔργοις |
ἰδίοις
καὶ
βουλόμενον
τοῖς
θερίζουσιν |
[14, 16] |
τῶν
γὰρ
ἀπυρήνων
Ἀριστοφάνης
ἐν
|
Γεωργοῖς |
μνημονεύει.
καὶ
ἐν
Ἀναγύρῳ·
πλὴν |
[14, 10] |
γράφων
οὕτως·
θυσίας
κοινῆς
τοῖς
|
Πελασγοῖς |
γινομένης
ἀπαγγεῖλαί
τινα
τῷ
Πελασγῷ |
[14, 9] |
Ἄρτεμιν
σέβειν
ψαλμοῖς
τριγώνων
πηκτίδων
|
ἀντιζύγοις
|
ὁλκοῖς
κρεκούσας
μάγαδιν,
ἔνθα
Περσικῷ
|
[14, 5] |
καὶ
αὐτῶν
ἦρχεν
ὁ
Τάνταλος.
|
ἴδοις |
δ´
ἂν
καὶ
τῆς
Πελοποννήσου |
[14, 14] |
Κραπατάλλοις·
ταῦτ´
ἔχων
ἐν
ταῖς
|
ὁδοῖς |
ἁρπαζέτω
τὰς
ἐγκρίδας.
ΕΠΙΚΥΚΛΙΟΣ
πλακοῦς |
[14, 5] |
δὲ
οὐχ
ὅτι
ὁμοτέρμονες
τοῖς
|
Λυδοῖς |
εἰσιν,
ἀλλ´
ὅτι
καὶ
αὐτῶν |
[14, 9] |
Τέρπανδρον
ἀντίφθογγον
εὑρεῖν
τῇ
παρὰ
|
Λυδοῖς |
πηκτίδι
τὸν
βάρβιτον·
τόν
ῥα |
[14, 19] |
γὰρ
εἰσάγων
καὶ
στρουθία.
Φρύνιχος
|
Τραγῳδοῖς· |
περιστέριον
δ´
αὐτῷ
τι
λαβὲ |
[14, 8] |
ἴδον
αἴολον
ὄφιν.
καλὴ
Κασσιέπεια
|
θεοῖς |
δέμας
ἐοικυῖα.
τοῦ
φέρον
ἐμπλήσας |
[14, 21] |
παῖ
Σωσία.
σπονδή.
καλῶς.
εὔχου.
|
θεοῖς |
Ὀλυμπίοις
εὐχώμεθα
Ὀλυμπίαισι,
πᾶσι
πάσαις· |
[14, 9] |
χαλκοπάραα
χερσίν.
Ἕρμιππος
δ´
ἐν
|
Θεοῖς |
τὸ
τούτοις
κρούειν
κρεμβαλίζειν
εἴρηκεν |
[14, 12] |
καὶ
κρηναῖα
καὶ
ἀνθεσιπότατα
μέλεα
|
μελέοις |
ὀνόμασι
ποιοῦσιν
ἐμπλέκοντες
ἀλλότρια
μέλη. |
[14, 2] |
οὗ
χωρὶς
πάλιν
συννεύματ´,
οὐ
|
προβλήμαθοις |
σημαίνεται
ἕκαστα.
Λίβυν
δὲ
τὸν |
[14, 19] |
χρῶμα
ξυλοειδῆ,
πρὸς
δὲ
ταῖς
|
γνάθοις |
ἀπὸ
τοῦ
στόματος
ἀρξαμένην
ἀντὶ |
[14, 15] |
καὶ
ὀρυζίτης
πλακοῦς.
ὁ
δὲ
|
φθοῖς |
οὕτω
γίγνεται·
τυρὸν
ἐκπιέσας
τρῖβε |
[14, 7] |
τῇ
καλουμένῃ
ἀναπάλῃ
παρὰ
τοῖς
|
παλαιοῖς. |
γυμνοὶ
γὰρ
ὀρχοῦνται
οἱ
παῖδες |
[14, 7] |
Ἕλλησιν
οὖσιν
ἐκβεβαρβαρῶσθαι
Τυρρηνοῖς
{ἢ
|
Ῥωμαίοις} |
γεγονόσι,
καὶ
τήν
τε
φωνὴν |
[14, 22] |
μαγειρικῆς
τέχνης
ἀξίωμα.
καὶ
παρὰ
|
Ῥωμαίοις |
δ´
οἱ
τιμηταὶ
μεγίστη
δ´ |
[14, 15] |
δὲ
ὀρνᾶτος
ὁ
λεγόμενος
παρὰ
|
Ῥωμαίοις |
οὕτως
γίγνεται·
θρίδακας
πλύνας
ξέσον |
[14, 9] |
ἄλλοι
δὲ
πρῶτόν
φασιν
παρ´
|
Ἐλευθερναίοις |
κιθαρίσαι
τὰς
ἐρωτικὰς
ᾠδὰς
Ἀμήτορα
|
[14, 11] |
γὰρ
ἦσαν
καὶ
παρὰ
τοῖς
|
ἀρχαίοις |
αἱ
δεύτεραι
τράπεζαι
πολυτελῶς
μεμεριμνημέναι, |
[14, 18] |
Διαλέκτου,
ἐν
τοῖς
Ὕμνοις
τοῖς
|
ἀρχαίοις |
φάσκων
ἀντὶ
τοῦ
βότρυος
τὴν |
[14, 5] |
σύντροφον
ποιεῖν
αὐτήν,
τἄλλα
τοῖς
|
βίοις |
ὄντας
αὐστηροτάτους.
παρὰ
γοῦν
μόνοις |
[14, 3] |
ἄλλων
διενεγκεῖν·
ὃν
ἐφεστῶτα
ἔργοις
|
ἰδίοις |
καὶ
βουλόμενον
τοῖς
θερίζουσιν
δοῦναι
|
[14, 14] |
Θεσμῶν
ἐν
Συρακούσαις
φησὶ
τοῖς
|
Παντελείοις |
τῶν
Θεσμοφορίων
ἐκ
σησάμου
καὶ |
[14, 6] |
ὀρχήσεις
καὶ
ἐχρῶντο
τοῖς
σχήμασι
|
σημείοις |
μόνον
τῶν
ᾀδομένων,
τηροῦντες
αἰεὶ |
[14, 17] |
ἡ
δὲ
γῆ
ταῖς
μὲν
|
χελιδονείοις |
ἰσχάσιν
ἀντιπαρατιθεῖσα
τὰς
Βρυγινδαρίδας
καλουμένας, |
[14, 4] |
μαγῳδὸν
καλεῖσθαι,
τὸν
δὲ
γυναικεῖα
|
ἀνδρείοις |
λυσιῳδόν·
τὰ
αὐτὰ
δὲ
μέλη |
[14, 2] |
λαβοῦσαν
οὐκ
ἐπέλπομαι
νόῳ
δρυμοῖς
|
ὀρείοις |
ὄργανον
δίαν
Ἀθάναν
δυσόφθαλμον
αἶσχος |
[14, 19] |
σκέλη
δὲ
ἄκεντρα
ὅμοια
τοῖς
|
ὀρνιθίοις. |
παραπλήσιαι
δ´
εἰσὶν
αἱ
θήλειαι |
[14, 1] |
Κλέαρχός
τε
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
|
Κορινθίοις |
φησίν·
εἰ
τοῖς
μεθυσκομένοις
ἑκάστης |
[14, 1] |
καὶ
πάντων
ἀνακακχασάντων
ἐπὶ
ταῖς
|
Ἀνικίοις |
ταύταις
θέαις
ἐγένοντό
τινες
λόγοι |
[14, 15] |
ἐὰν
δὲ
μὴ
ᾖ
κοσκίνια,
|
φλαβιλλίοις |
καινοῖς
χρῶ,
ἐν
οἷς
τὸ |
[14, 14] |
ταγηνίας.
ΕΛΑΦΟΣ
πλακοῦς
ὁ
τοῖς
|
Ἐλαφηβολίοις |
ἀναπλασσόμενος
διὰ
σταιτὸς
καὶ
μέλιτος |
[14, 2] |
κἀν
τῇ
λύρᾳ
τοῖς
ἡμετέροισι
|
παιγνίοις. |
ὅταν
γὰρ
εὖ
συναρμόσωσι
τοῖς |
[14, 7] |
πολέμους
καταλυθῆναι.
παρὰ
μόνοις
δὲ
|
Λακεδαιμονίοις |
διαμένει
προγύμνασμα
οὖσα
τοῦ
πολέμου· |
[14, 4] |
φαρμάκων
ἐμφανίζειν
δυνάμεις.
(παρὰ
δὲ
|
Λακεδαιμονίοις |
κωμικῆς
παιδιᾶς
ἦν
τις
τρόπος |
[14, 20] |
ἐκέλευσεν,
εἰπὼν
οὐ
νόμιμον
εἶναι
|
Λακεδαιμονίοις |
χρῆσθαι
τοιούτοις
τοῖς
ἐδέσμασι.
λιπαρούντων |
[14, 7] |
ἡ
παρὰ
Ἀρκάσι
κίδαρις,
παρὰ
|
Σικυωνίοις |
τε
ὁ
ἀλητήρ.
οὕτως
δὲ |
[14, 11] |
ἄλλου
δεῖ
τινος;
ἐν
δὲ
|
Ὁμοίοις· |
εἶτ´
ἐπεισῆγεν
χορείαν
ἢ
τράπεζαν |
[14, 21] |
Σωσία.
σπονδή.
καλῶς.
εὔχου.
θεοῖς
|
Ὀλυμπίοις |
εὐχώμεθα
Ὀλυμπίαισι,
πᾶσι
πάσαις·
λάμβανε
|
[14, 22] |
αὐτὴ
ὠνομάσθη
καὶ
ἡ
παρὰ
|
Κυπρίοις |
καλουμένη
μαγίς,
καὶ
τὸ
τρυφᾶν |
[14, 19] |
διὸ
καὶ
Ἀντιφάνης
ἐν
τοῖς
|
Ὁμοπατρίοις |
φησίν·
ἐν
Ἡλίου
μέν
φασι |
[14, 11] |
Γαμοῦντι
ἐπιφορήματα
καλεῖ
διὰ
τούτων·
|
ἰτρίοις |
ἐπιφορήμασί
τ´
ἄλλοις
γέμουσα.
καὶ |
[14, 18] |
σύνδρομον,
εἴτ´
ἐν
τοῖς
αὑτοῦ
|
χωρίοις |
εἴτε
καὶ
ἐν
ἄλλων,
ἱερὰς |
[14, 7] |
ἐν
τοῖς
ἀγῶσι
καὶ
τοῖς
|
κυνηγεσίοις. |
οἱ
δὲ
Κρῆτες
κυνηγετικοί,
διὸ |
[14, 7] |
τὰ
καλὰ
σέλινα.
παρὰ
δὲ
|
Συρακοσίοις |
καὶ
Χιτωνέας
Ἀρτέμιδος
ὄρχησίς
τίς |
[14, 14] |
ἐγκρίδας.
ΕΠΙΚΥΚΛΙΟΣ
πλακοῦς
τις
παρὰ
|
Συρακοσίοις |
οὕτως
καλούμενος.
καὶ
μέμνηται
αὐτοῦ |
[14, 5] |
ἐν
ταῖς
ὀρχήστραις
θυμιώμενον
τοῖς
|
Διονυσίοις |
φρύγιον
ποιεῖν
ὀδμὴν
τοῖς
αἰσθανομένοις. |
[14, 11] |
Ἡρόδοτος
δὲ
ἐν
τῇ
πρώτῃ·
|
σιτίοις |
δὲ
ὀλίγοισι
χρέονται,
ἐπιφορήμασι
δὲ |
[14, 1] |
συνεπισείοντες
τὴν
σκευὴν
ἐπεφέροντο
τοῖς
|
ἐναντίοις |
καὶ
πάλιν
ἀνεχώρουν
ἐκ
μεταβολῆς. |
[14, 3] |
δ´
ἐστὶ
καὶ
ὁ
παρ´
|
Αἰγυπτίοις |
καλούμενος
Μάνερως.
(οὐκ
ἀπελείποντο
δὲ |
[14, 12] |
αἰσθάνομαι
γὰρ
ὅτι
νομίζεται
τοῖς
|
νυμφίοις |
μετιοῦσι
τὴν
νύμφην
λέγεις
παρέχειν, |
[14, 9] |
τε
καὶ
τρίγωνον.
Κρατῖνος
ἐν
|
Μαλθακοῖς· |
τίς
ἄρ´
ἐρῶντά
μ´
οἶδεν, |
[14, 16] |
μὲν
ὁ
Κολοφώνιος
ἐν
τοῖς
|
Θηριακοῖς |
μνημονεύων
αὐτῶν
φησιν·
φιττάκι´
ἀκρεμόνεσσιν |
[14, 9] |
Μέναιχμος.
Τιμόμαχος
δ´
ἐν
τοῖς
|
Κυπριακοῖς |
Στήσανδρον
λέγει
τὸν
Σάμιον
ἐπὶ |
[14, 5] |
μανθάνοντες
χορεύουσι
κατ´
ἐνιαυτὸν
τοῖς
|
Διονυσιακοῖς |
αὐληταῖς
ἐν
τοῖς
θεάτροις,
οἱ |
[14, 1] |
Λυκέας
ὁ
Ναυκρατίτης
ἐν
τοῖς
|
Αἰγυπτιακοῖς, |
οὐδὲν
αὐτῷ
συμπράξας
ἐποίησεν
ἐκπεσόντα |
[14, 17] |
κωμικὸν
Ποσείδιππον
Ἐπιστολῇ
ἐν
τοῖς
|
τραγικοῖς, |
φησίν,
πάθεσιν
Εὐριπίδην
νομίζω
Σοφοκλέους |
[14, 16] |
φυτόν,
φησὶν
Ἴστρος
ἐν
τοῖς
|
Ἀργολικοῖς. |
ὅτι
δὲ
τὰς
ἀπίους
ἐν |
[14, 22] |
περὶ
τῆς
παρὰ
τοῖς
νεωτέροις
|
κωμικοῖς |
ματτύης·
ἣν
Θετταλῶν
φησιν
εἶναι |
[14, 12] |
τῶν
δώδεκα
θεῶν
διελήλυθας.
Ἀναξανδρίδης
|
Ἀγροίκοις· |
ὡς
δ´
ἐστεφανώθην,
ἡ
τράπεζ´ |
[14, 1] |
Δημοσθένης
ὁ
ῥήτωρ
ἐν
τοῖς
|
Φιλιππικοῖς. |
φιλόγελως
δὲ
ἦν
καὶ
Δημήτριος |
[14, 10] |
γίνεται,
ὥς
φησι
Καρύστιος
ἐν
|
Ἰστορικοῖς |
Ὑπομνήμασιν.
εὐωχουμένων
γὰρ
τῶν
οἰκετῶν |
[14, 3] |
περὶ
οὗ
φησι
Καρύστιος
ἐν
|
Ἱστορικοῖς |
Ὑπομνήμασιν
ὅτι
οὕτως
ἦν
φιλόμηρος |
[14, 8] |
ὥς
φησι
Δίνων
ἐν
τοῖς
|
Περσικοῖς. |
τὴν
γοῦν
Κύρου
τοῦ
πρώτου |
[14, 17] |
Ἀττικαί.
Δίνων
γοῦν
ἐν
τοῖς
|
Περσικοῖς |
φησιν·
παρετίθεντο
δ´
ἐπὶ
τῆς |
[14, 7] |
διόπερ
Ἀριστόξενος
ἐν
τοῖς
Συμμίκτοις
|
Συμποτικοῖς |
ὅμοιον,
φησί,
ποιοῦμεν
Ποσειδωνιάταις
τοῖς |
[14, 22] |
τοῦτ´
εἴτε
πρῶτοι
Μακεδόνες
τοῖς
|
Ἀττικοῖς |
κατέδειξαν
ἡμῖν
εἴτε
πάντες
οἱ |
[14, 22] |
ἢ
μέλιτι
καὶ
ῥόας
ὀξείας
|
κόκκοις. |
εἶναι
δέ
σοι
τὸ
αὐτὸ |
[14, 9] |
σέβειν
ψαλμοῖς
τριγώνων
πηκτίδων
ἀντιζύγοις
|
ὁλκοῖς |
κρεκούσας
μάγαδιν,
ἔνθα
Περσικῷ
νόμῳ |
[14, 5] |
{ἐν}
παισὶν
ἀλλὰ
καὶ
{ἐν}
|
νεανίσκοις |
γενομένοις
ἕως
λʹ
ἐτῶν
κατ´ |
[14, 19] |
ὄντος
τοῦ
χρώματος
ὅλου,
πτίλοις
|
λευκοῖς |
καὶ
πυκνοῖς
διειλημμένου
οὐ
μείζοσιν |
[14, 4] |
ἀνθινὰς
ἔχοντες·
χιτῶσι
δὲ
χρῶνται
|
μεσολεύκοις |
καὶ
περιέζωνται
ταραντῖνον
καλύπτον
αὐτοὺς |
[14, 6] |
κεφαλαῖσιν
ἀνδρῶν
ἀγάλματα·
χάλκιαι
δὲ
|
πασσάλοις
|
κρυπτοῖσιν
περικείμεναι
λαμπραὶ
κναμίδες,
ἄρκοςἰσχυρῶ |
[14, 10] |
Ἑλληνικωτάτην,
φάσκων
αὐτὴν
παρὰ
τοῖς
|
Θεσσαλοῖς |
Πελώρια
καλεῖσθαι,
γράφων
οὕτως·
θυσίας |
[14, 14] |
γινόμενα.
ΑΜΟΡΒΙΤΗΣ
πλακοῦντος
εἶδος
παρὰ
|
Σικελοῖς. |
οἳ
δὲ
ΠΑΙΣΑ
πλακούντια
παρὰ |
[14, 16] |
δακρύοις,
ἃ
δὴ
ῥαγῶν
τρόπον
|
ἀλλήλοις |
ἐπιβάλλει,
τὰ
δ´
ἔνδον
ἔγχλωρον |
[14, 5] |
πρὸς
{μὲν}
αὐτὰς
τὰς
ἐν
|
ἀλλήλοις |
παρατριβὰς
καὶ
φιλοτιμίας
ὁρμήσαντες
τέλος |
[14, 5] |
δι´
αὑτῶν,
ἀνὰ
μέρος
ᾄδειν
|
ἀλλήλοις |
προστάττοντες.
καὶ
τῶν
μὲν
ἄλλων |
[14, 4] |
ἔνδον
οὔσης
ἔγχελυς
Βοιωτία
τμηθεῖσα
|
κοίλοις |
ἐν
βυθοῖσι
κακκάβης
χλιαίνετ´,
αἴρεθ´, |
[14, 19] |
μέλανος
ὄντος
τοῦ
χρώματος
ὅλου,
|
πτίλοις |
λευκοῖς
καὶ
πυκνοῖς
διειλημμένου
οὐ |
[14, 9] |
συντομίαν
τὴν
ὑπάρχουσαν
ἐν
τοῖς
|
ψιλοῖς |
κιθαρισταῖς
χρώματά
τε
εὔχροα
πρῶτος
|
[14, 6] |
τὰ
πολλὰ
προσνέμειν
οὐ
τοῖς
|
ἄλλοις. |
Ἀρχίλοχος
γοῦν
ἀγαθὸς
ὢν
ποιητὴς |
[14, 11] |
διὰ
τούτων·
ἰτρίοις
ἐπιφορήμασί
τ´
|
ἄλλοις |
γέμουσα.
καὶ
Ἡρόδοτος
δὲ
ἐν |
[14, 7] |
δὲ
πυρρίχη
παρὰ
μὲν
τοῖς
|
ἄλλοις |
Ἕλλησιν
οὐκ
ἔτι
παραμένει·
ἐκλιπούσης
|
[14, 20] |
τὴν
τράπεζαν
καθάπερ
καὶ
τοῖς
|
ἄλλοις |
λαγωοῦ,
ἀλλ´
ὕστερον
μεταδιδόντος
τοῦ |
[14, 22] |
ματτύας
φησὶ
λέγεσθαι
παρὰ
τοῖς
|
ἄλλοις. |
ὁ
δὲ
κυνικὸς
Μένιππος
ἐν |
[14, 14] |
σκευαζόμενος.
ΨΩΘΙΑ
τὰ
ψαθύρια.
Φερεκράτης
|
Κραπατάλλοις· |
λήψει
δ´
ἐν
Ἅιδου
κραπάταλον |
[14, 14] |
εἶναι
ἐγκριδοπώλην.
Φερεκράτης
δ´
ἐν
|
Κραπατάλλοις· |
ταῦτ´
ἔχων
ἐν
ταῖς
ὁδοῖς |
[14, 9] |
φησι
τὸν
Μιλήσιον
παρὰ
τοῖς
|
πολλοῖς |
δόξαι
πολυχορδοτέρῳ
συστήματι
χρήσασθαι
τῇ |
[14, 7] |
οὐκ
ἂν
ἄλλως
ἐν
τοῖς
|
πολλοῖς |
εὐδοκιμήσαντος.
οἶδα
δέ
τινας
τοῦθ´ |
[14, 8] |
κυριεύσῃ
τῶν
καθ´
αὑτὸ
τόπων,
|
πολλοῖς |
μετ´
ὀλίγον
ῥᾳδίως
μαχεῖται.
ἐρομένου |
[14, 16] |
ἀπίους
παρακειμένας
ἐν
ὕδατι;
{Β.
|
πολλοῖς |
πολλάκις
δήπου.
τί
οὖν;
{Α. |
[14, 2] |
γράφων
οὕτως·
ἀγνοουμένης
δὲ
παρὰ
|
πολλοῖς |
τῆς
συναυλίας,
λεκτέον.
ἦν
τις |
[14, 11] |
δὲ
ὀλίγοισι
χρέονται,
ἐπιφορήμασι
δὲ
|
πολλοῖς. |
τὸ
μέντοι
κατὰ
τὴν
παροιμίαν |
[14, 9] |
εἰς
τὰ
ποιήματα
καὶ
ἐν
|
Βουκόλοις· |
ὃς
οὐκ
ἔδωκ´
αἰτοῦντι
Σοφοκλέει |
[14, 16] |
δὲ
ΜΕΛΙΚΗΡΙΔΩΝ
μνημονεύει
Φερεκράτης
ἐν
|
Αὐτομόλοις |
οὕτως·
ὥσπερ
τῶν
αἰγιδίων
ὄζειν |
[14, 12] |
μυελὸς
γλυκερός,
λεπτοῖς
ἀράχνας
ἐναλιγκίοισι
|
πέπλοις
|
συγκαλύπτων
ὄψιν
αἰσχύνας
ὕπο,
μὴ |
[14, 6] |
καὶ
ὡσανεὶ
τὰς
ἐν
τοῖς
|
ὅπλοις |
κινήσεις
ἀπομιμούμενον.
ὅθεν
καὶ
Σωκράτης |
[14, 6] |
καὶ
πρὸς
τὰς
ἐν
τοῖς
|
ὅπλοις
|
κινήσεις
ἐγυμνάζοντο
μετὰ
τῆς
ᾠδῆς· |
[14, 2] |
γὰρ,
ὦ
μειρακίδιον,
ἡ
τοῖσιν
|
αὐλοῖς |
μουσικὴ
κἀν
τῇ
λύρᾳ
τοῖς |
[14, 5] |
πρῶτοι
παρὰ
κρατῆρας
Ἑλλήνων
ἐν
|
αὐλοῖς
|
συνοπαδοὶ
Πέλοπος
Ματρὸς
ὀρείας
Φρύγιον |
[14, 21] |
τὸ
πρῶτον
γάλα)
Φιλιππίδης
ἐν
|
Αὐλοῖς· |
τὰ
δὲ
πυρίεφθα
καὶ
τὰ |
[14, 5] |
ὥσπερ
ἔνιοί
φασιν,
ἐν
τοῖς
|
αὐλοῖς |
τετάχθαι
νομίσαντες
αὐτὴν
ὑπὸ
τὴν |
[14, 9] |
ὧν
ὅτε
τις
ἅπτοιτο
τοῖς
|
δακτύλοις
|
ποιεῖν
λιγυρὸν
ψόφον·
δηλοῦσθαι
δὲ |
[14, 7] |
πάλαι
μὲν
τὸ
παρὰ
τοῖς
|
ὄχλοις |
εὐδοκιμεῖν
σημεῖον
ἦν
κακοτεχνίας·
ὅθεν |
[14, 3] |
ἱμαῖος
ᾠδὴ
μυλωθρῶν·
ἐν
δὲ
|
γάμοις
|
ὑμέναιος·
ἐν
δὲ
πένθεσιν
ἰάλεμος. |
[14, 2] |
ὀρφναι
πνεύματος
εὔπτερον
αὔραν
ἀμφιπλέκων
|
καλάμοις. |
(Πρατίνας
δὲ
ὁ
Φλιάσιος
αὐλητῶν |
[14, 7] |
δ´
οἱ
Λάκωνες
ἐν
τοῖς
|
πολέμοις |
τὰ
Τυρταίου
ποιήματα
ἀπομνημονεύοντες
ἔρρυθμον |
[14, 8] |
μελῳδίαν
ἐκπονοῦσι
τοὺς
στίχους
τοῖς
|
ἀριθμοῖς |
καὶ
τῇ
τάξει
τῶν
μέτρων |
[14, 9] |
δαφνόσκιον
κατ´
ἄλσος
Ἄρτεμιν
σέβειν
|
ψαλμοῖς |
τριγώνων
πηκτίδων
ἀντιζύγοις
ὁλκοῖς
κρεκούσας |
[14, 1] |
ἄασεν
οἴνῳ,
μαινόμενος
κάκ´
ἔρεξε
|
δόμοις |
ἐνὶ
Πειριθόοιο.
κατιόντος
γοῦν
τοῦ |
[14, 19] |
τοσουτουὶ
δύ´
ἀγάλματ´
ἀγοράσαι.
Ἀναξίλας
|
Ὀρνιθοκόμοις· |
καὶ
πρὸς
ἐπὶ
τούτοις
τιθασὸς |
[14, 14] |
ἐπιχέῃς
μέλι;
καὶ
Κρατῖνος
ἐν
|
Νόμοις· |
καὶ
δρόσον
βάλλων
ἕωθεν
χλιαρὸς |
[14, 6] |
ἀρχαῖοι
καὶ
περιέλαβον
ἔθεσι
καὶ
|
νόμοις |
τοὺς
τῶν
θεῶν
ὕμνους
ᾄδειν |
[14, 2] |
σοφὰν
λαβοῦσαν
οὐκ
ἐπέλπομαι
νόῳ
|
δρυμοῖς |
ὀρείοις
ὄργανον
δίαν
Ἀθάναν
δυσόφθαλμον |
[14, 2] |
χορευέτω,
καὶ
γάρ
ἐσθ´
ὑπηρέτας.
|
κώμοις |
μόνον
θυραμάχοις
τε
πυγμαχίαισι
νέων |
[14, 20] |
ἐπ´
ἀργυρέοισι
πίναξιν,
ἄτριχας,
οἰέτεας,
|
λαγάνοις |
κατὰ
νῶτον
ἐίσας.
δελφάκων
δὲ |
[14, 3] |
ἀπέθανεν
καὶ
γίνεται
ἐπ´
αὐτῇ
|
παρθένοις |
ἀγὼν
ᾠδῆς,
ἥτις
Ἁρπαλύκη,
φησί, |
[14, 5] |
καινὸν
ἐξευρίσκει
τι
τοῖς
ἐπινοεῖν
|
δυναμένοις. |
διόπερ
καὶ
Ἀναξίλας
ἐν
Ὑακίνθῳ |
[14, 16] |
φιλῶ,
χαίρω
λαγῴοις
ἐπ´
ἀμύλῳ
|
καθημένοις. |
(τούτων
ἀκούσας
ὁ
Οὐλπιανὸς
ἔφη· |
[14, 20] |
ἐπέθηκαν
ζημίαν
θάνατον
καὶ
τοῖς
|
κεκτημένοις |
ἐπιτίμιον,
εἰ
μὴ
ἐπικόπτοιεν
τοὺς |
[14, 19] |
σχήμασιν
{πυρώδεσιν
καὶ}
παρ´
ἄλληλα
|
κειμένοις. |
σκέλη
δὲ
ἄκεντρα
ὅμοια
τοῖς |
[14, 1] |
ἐν
Κορινθίοις
φησίν·
εἰ
τοῖς
|
μεθυσκομένοις |
ἑκάστης
ἡμέρας
ἀλγεῖν
συνέβαινε
τὴν |
[14, 5] |
Διονυσίοις
φρύγιον
ποιεῖν
ὀδμὴν
τοῖς
|
αἰσθανομένοις. |
~τὸ
δ´
ἀρχαῖον
ἡ
μουσικὴ |
[14, 5] |
παισὶν
ἀλλὰ
καὶ
{ἐν}
νεανίσκοις
|
γενομένοις |
ἕως
λʹ
ἐτῶν
κατ´
ἀνάγκην |
[14, 12] |
κίχλας.
τούτοισι
χαίρω,
τοῖς
δὲ
|
κεκαρυκευμένοις
|
ὄψοισι
καὶ
ζωμοῖσιν
ἡδ´
ὀμωθεοι. |
[14, 3] |
Χορηγῷ.
ἦν
δὲ
καὶ
τοῖς
|
ἡγουμένοις |
τῶν
βοσκημάτων
ὁ
βουκολιασμὸς
καλούμενος. |
[14, 9] |
ἔρρυθμον
ἦχόν
τινα
ἀποτελεῖν
τοῖς
|
ὀρχουμένοις, |
καθάπερ
καὶ
Ἀριστοφάνην
ἐν
Βατράχοις |
[14, 6] |
ποίησαν
ἑταίρην,
ὡς
καὶ
τοῖς
|
εὐωχουμένοις |
χρησίμης
οὔσης
τῆς
τέχνης.
ἦν |
[14, 7] |
ἐξ
ἀρχῆς
Ἕλλησιν
οὖσιν
ἐκβεβαρβαρῶσθαι
|
Τυρρηνοῖς |
{ἢ
Ῥωμαίοις}
γεγονόσι,
καὶ
τήν |
[14, 15] |
δὲ
μὴ
ᾖ
κοσκίνια,
φλαβιλλίοις
|
καινοῖς |
χρῶ,
ἐν
οἷς
τὸ
πῦρ |
[14, 17] |
μελαινῶν;
μανθάνεις,
ἐν
τοῖς
Μαριανδυνοῖς
|
ἐκείνοις |
βαρβάροις
χύτρας
καλοῦσι
τὰς
μελαίνας |
[14, 20] |
τῶν
Θασίων
δότε,
φησί,
φέροντες
|
ἐκείνοις, |
δείξας
αὐτοῖς
τοὺς
εἵλωτας,
εἰπὼν
|
[14, 11] |
Λεπτινίσκῳ
φησὶν
οὕτως·
οἶνον
Θάσιον
|
πίνοις |
ἄν;
{Β.
εἴ
τις
ἐγχέοι. |
[14, 1] |
τῶν
Ἰλλυριῶν
βασιλέα
σὺν
τοῖς
|
τέκνοις, |
ἀγῶνας
ἐπιτελῶν
τοὺς
ἐπινικίους
ἐν |
[14, 19] |
χρώματος
ὅλου,
πτίλοις
λευκοῖς
καὶ
|
πυκνοῖς |
διειλημμένου
οὐ
μείζοσιν
φακῶν.
οὗτοι |
[14, 18] |
δευτέρῳ
Ἀττικῆς
Διαλέκτου,
ἐν
τοῖς
|
Ὕμνοις |
τοῖς
ἀρχαίοις
φάσκων
ἀντὶ
τοῦ |
[14, 5] |
βίοις
ὄντας
αὐστηροτάτους.
παρὰ
γοῦν
|
μόνοις |
Ἀρκάσιν
οἱ
παῖδες
ἐκ
νηπίων |
[14, 5] |
οὕτως
ὡς
μέγιστα
ἀσεβήματα
παρὰ
|
μόνοις |
αὐτοῖς
γίνεσθαι.
καθ´
οὓς
δὲ |
[14, 7] |
καὶ
τοὺς
πολέμους
καταλυθῆναι.
παρὰ
|
μόνοις |
δὲ
Λακεδαιμονίοις
διαμένει
προγύμνασμα
οὖσα |
[14, 8] |
αὐλούμενον.
τούτοις
ἐν
Ἅιδου
γὰρ
|
μόνοις |
ἐξουσία
ἀφροδισιάζειν
ἐστίν.
οἱ
δὲ |
[14, 11] |
τὴν
πολλὴν
δαπάνην
ἐν
τοῖς
|
δείπνοις |
παρέχουσα
δευτέρα
τράπεζα
προσεγένετο,
καὶ
|
[14, 9] |
Θρᾳκῶν
οἱ
βασιλεῖς
ἐν
τοῖς
|
δείπνοις |
χρῶνται,
ὥς
φησιν
Νικομήδης
ἐν
|
[14, 17] |
τῶν
μελαινῶν;
μανθάνεις,
ἐν
τοῖς
|
Μαριανδυνοῖς |
ἐκείνοις
βαρβάροις
χύτρας
καλοῦσι
τὰς |
[14, 11] |
δευτέραν,
καὶ
παρέθηκε
γέμουσαν
πέμμασι
|
παντοδαποῖς. |
~Ἄμφις
δὲ
ἐν
Γυναικομανίᾳ·
ἤδη |
[14, 17] |
τῶν
εὐνούχων
τινὸς
ἐν
τοῖς
|
λοιποῖς |
τραγήμασιν
ἰσχάδας
Ἀττικάς,
ἐρωτῆσαι
ποταπαὶ |
[14, 5] |
κατὰ
τὸ
πλεῖστον
ἐν
τοῖς
|
τόποις |
ὑπάρχουσαν,
οἷς
καὶ
συνεξομοιοῦσθαι
πεφύκαμεν |
[14, 17] |
οὕτω
δὲ
ἦσαν
περισπούδαστοι
πᾶσιν
|
ἀνθρώποις |
αἱ
ἰσχάδες—
ὄντως
γὰρ‘
κατὰ |
[14, 16] |
διὰ
τούτων·
εἶδές
ποτε
πίνουσιν
|
ἀνθρώποις |
ἀπίους
παρακειμένας
ἐν
ὕδατι;
{Β. |
[14, 5] |
ἀπάτῃ
καὶ
γοητείᾳ
παρεισῆχθαι
τοῖς
|
ἀνθρώποις, |
οὐδὲ
τοὺς
παλαιοὺς
Κρητῶν
καὶ |
[14, 8] |
ἔθος
τοῦτο
καὶ
παρὰ
τοῖς
|
βαρβάροις |
ἐσῴζετο,
ὥς
φησι
Δίνων
ἐν |
[14, 17] |
μανθάνεις,
ἐν
τοῖς
Μαριανδυνοῖς
ἐκείνοις
|
βαρβάροις
|
χύτρας
καλοῦσι
τὰς
μελαίνας
ἰσχάδας. |
[14, 7] |
εἰσὶ
δὲ
καὶ
παρὰ
τοῖς
|
βαρβάροις |
ὥσπερ
καὶ
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησι |
[14, 17] |
εἰς
ἀγγεῖα,
τὸν
δὲ
τοῖς
|
ἐλευθέροις |
ἐξελόντες
τὸν
πυρῆνα
συντιθέασιν
ὡσαύτως
|
[14, 6] |
ἀρχῆς
συνέταττον
οἱ
ποιηταὶ
τοῖς
|
ἐλευθέροις |
τὰς
ὀρχήσεις
καὶ
ἐχρῶντο
τοῖς |
[14, 1] |
περὶ
τούτων
ἐγένετο
παρὰ
τοῖς
|
παλαιοτέροις· |
περὶ
γὰρ
θαυματοποιῶν
ἤδη
προειρήκαμεν. |
[14, 22] |
δὲ
θέλῃς,
ὡς
ἔχει
αὐτοῖς
|
πτεροῖς |
ἐᾶν
τετιλμένην.
εἶτα
τὸν
τρόπον |
[14, 22] |
καὶ
περὶ
τῆς
παρὰ
τοῖς
|
νεωτέροις |
κωμικοῖς
ματτύης·
ἣν
Θετταλῶν
φησιν |
[14, 12] |
πῶυ
λιπόντα
ἀνάγκαις
ξηρὸν
ἐν
|
ξηροῖς |
Ἀρισταίου
μελιρρύτοισι
παγαῖς·
τῷ
δ´ |
[14, 6] |
ὀρχήσεως
γένος
τῆς
ἐν
τοῖς
|
χοροῖς
|
εὔσχημον
τότε
καὶ
μεγαλοπρεπὲς
καὶ |
[14, 2] |
τοὺς
αὐλητὰς
μὴ
συναυλεῖν
τοῖς
|
χοροῖς, |
καθάπερ
ἦν
πάτριον,
ἀλλὰ
τοὺς |
[14, 9] |
Περσικῷ
νόμῳ
ξενωθεὶς
αὐλὸς
ὁμονοεῖ
|
χοροῖς. |
καὶ
Φίλλις
δ´
ὁ
Δήλιος |
[14, 6] |
πολέμια
λέγων
οὕτως·
οἳ
δὲ
|
χοροῖς |
κάλλιστα
θεοὺς
τιμῶσιν,
ἄριστοι
ἐν |
[14, 9] |
πονηρά.
Τηλεκλείδης
δὲ
ἐν
τοῖς
|
Στερροῖς |
καὶ
περὶ
μοιχείας
ἀναστρέφεσθαί
φησιν |
[14, 20] |
κοσμιότης.
ΟΥΘΑΤΟΣ
δὲ
Τηλεκλείδης
ἐν
|
Στερροῖς |
οὕτως
μνημονεύει·
ὡς
οὖσα
θῆλυς |
[14, 16] |
δὲ
ἀμύλου
μνημονεύει
Τηλεκλείδης
ἐν
|
Στερροῖς
|
οὑτωσὶ
λέγων·
φιλῶ
πλακοῦντα
θερμόν, |
[14, 3] |
Σιμωνίδης
ὁ
Ζακύνθιος
ἐν
τοῖς
|
θεάτροις |
ἐπὶ
δίφρου
καθήμενος
ἐραψῴδει.
Λυσανίας
|
[14, 5] |
δαπάνης
κατ´
ἐνιαυτὸν
ἐν
τοῖς
|
θεάτροις
|
ἐπιδείκνυνται.
ταῦτ´
οὖν
αὐτοὺς
εἴθισαν |
[14, 7] |
τῆς
τέχνης
τὴν
παρὰ
τοῖς
|
θεάτροις
|
εὐημερίαν.
διόπερ
Ἀριστόξενος
ἐν
τοῖς |
[14, 5] |
τοῖς
Διονυσιακοῖς
αὐληταῖς
ἐν
τοῖς
|
θεάτροις, |
οἱ
μὲν
{οὖν}
παῖδες
τοὺς |
[14, 9] |
δὲ
παρελογίζοντο
τὰ
ἐν
τοῖς
|
μέτροις |
κλεψιάμβους.
μαγάδιδας
δὲ
ἐν
οἷς |
[14, 9] |
Ἑλλάνικος
ἱστορεῖ
ἔν
τε
τοῖς
|
ἐμμέτροις |
Καρνεονίκαις
κἀν
τοῖς
καταλογάδην.
ἐγένετο |
[14, 7] |
μετώπου
κεκυρτωκότων.
μνημονεύει
Αἰσχύλος
ἐν
|
Θεωροῖς· |
καὶ
μὴν
παλαιῶν
τῶνδέ
σοι |
[14, 9] |
ἀείδοντες
μέλη.
καὶ
Σοφοκλῆς
ἐν
|
Μυσοῖς· |
πολὺς
δὲ
Φρὺξ
τρίγωνος,
ἀντίσπαστά |
[14, 17] |
ἐπεὶ
δὲ
ἐπύθετο
ἐξ
Ἀθηνῶν,
|
τοῖς |
ἀγορασταῖς
ἀπηγόρευεν
ὠνεῖσθαι,
ἕως
ἂν |
[14, 7] |
τοὺς
πόδας
μᾶλλον
ἐγυμνάζοντο
ἐν
|
τοῖς |
ἀγῶσι
καὶ
τοῖς
κυνηγεσίοις.
οἱ |
[14, 7] |
αὐλοὶ
ἑκάστῃ
ἁρμονίᾳ
πρόσφοροι
ἐν
|
τοῖς |
ἀγῶσι.
Πρόνομος
δ´
ὁ
Θηβαῖος |
[14, 1] |
καὶ
Λυκέας
ὁ
Ναυκρατίτης
ἐν
|
τοῖς |
Αἰγυπτιακοῖς,
οὐδὲν
αὐτῷ
συμπράξας
ἐποίησεν |
[14, 5] |
πλῆθος
ἠλλοίωται
διὰ
τὸ
συμπεριφέρεσθαι
|
τοῖς |
αἰεὶ
δυναστεύουσιν
αὐτοῖς
τῶν
βαρβάρων. |
[14, 5] |
τοῖς
Διονυσίοις
φρύγιον
ποιεῖν
ὀδμὴν
|
τοῖς |
αἰσθανομένοις.
~τὸ
δ´
ἀρχαῖον
ἡ |
[14, 6] |
ταύτῃ
τὰ
πολλὰ
προσνέμειν
οὐ
|
τοῖς |
ἄλλοις.
Ἀρχίλοχος
γοῦν
ἀγαθὸς
ὢν |
[14, 7] |
ἡ
δὲ
πυρρίχη
παρὰ
μὲν
|
τοῖς |
ἄλλοις
Ἕλλησιν
οὐκ
ἔτι
παραμένει· |
[14, 20] |
ἐπὶ
τὴν
τράπεζαν
καθάπερ
καὶ
|
τοῖς |
ἄλλοις
λαγωοῦ,
ἀλλ´
ὕστερον
μεταδιδόντος |
[14, 22] |
ἐπιδειπνίδας,
ματτύας
φησὶ
λέγεσθαι
παρὰ
|
τοῖς |
ἄλλοις.
ὁ
δὲ
κυνικὸς
Μένιππος |
[14, 5] |
ἐπὶ
ἀπάτῃ
καὶ
γοητείᾳ
παρεισῆχθαι
|
τοῖς
|
ἀνθρώποις,
οὐδὲ
τοὺς
παλαιοὺς
Κρητῶν |
[14, 16] |
τὸ
φυτόν,
φησὶν
Ἴστρος
ἐν
|
τοῖς |
Ἀργολικοῖς.
ὅτι
δὲ
τὰς
ἀπίους |
[14, 8] |
ποιήματα
μελῳδίαν
ἐκπονοῦσι
τοὺς
στίχους
|
τοῖς |
ἀριθμοῖς
καὶ
τῇ
τάξει
τῶν |
[14, 19] |
παραπλήσιαι
δ´
εἰσὶν
αἱ
θήλειαι
|
τοῖς |
ἄρρεσιν·
διὸ
καὶ
δυσδιάκριτόν
ἐστι |
[14, 11] |
(ὅτι
γὰρ
ἦσαν
καὶ
παρὰ
|
τοῖς |
ἀρχαίοις
αἱ
δεύτεραι
τράπεζαι
πολυτελῶς |
[14, 18] |
Ἀττικῆς
Διαλέκτου,
ἐν
τοῖς
Ὕμνοις
|
τοῖς |
ἀρχαίοις
φάσκων
ἀντὶ
τοῦ
βότρυος |
[14, 22] |
ματτύης,
τοῦτ´
εἴτε
πρῶτοι
Μακεδόνες
|
τοῖς |
Ἀττικοῖς
κατέδειξαν
ἡμῖν
εἴτε
πάντες |
[14, 2] |
πάτριον,
ἀλλὰ
τοὺς
χοροὺς
συνᾴδειν
|
τοῖς
|
αὐληταῖς·
ὃν
οὖν
εἶχεν
κατὰ |
[14, 5] |
ὑποδώριον,
ὥσπερ
ἔνιοί
φασιν,
ἐν
|
τοῖς
|
αὐλοῖς
τετάχθαι
νομίσαντες
αὐτὴν
ὑπὸ |
[14, 18] |
τρυγᾶν
ἀρκτούρῳ
σύνδρομον,
εἴτ´
ἐν
|
τοῖς
|
αὑτοῦ
χωρίοις
εἴτε
καὶ
ἐν |
[14, 8] |
δὲ
ἔθος
τοῦτο
καὶ
παρὰ
|
τοῖς |
βαρβάροις
ἐσῴζετο,
ὥς
φησι
Δίνων |
[14, 7] |
οὔ.
εἰσὶ
δὲ
καὶ
παρὰ
|
τοῖς
|
βαρβάροις
ὥσπερ
καὶ
παρὰ
τοῖς |
[14, 5] |
ἀνάγκην
σύντροφον
ποιεῖν
αὐτήν,
τἄλλα
|
τοῖς |
βίοις
ὄντας
αὐστηροτάτους.
παρὰ
γοῦν |
[14, 16] |
Θεόπομπος·
παῦσαι
κυβεύων,
μειράκιον,
καὶ
|
τοῖς |
βλίτοις
διαχρῶ
τὸ
λοιπόν.
κοιλίαν |
[14, 22] |
καὶ
ὁ
νεώτερος
Κρατῖνος
ἐν
|
τοῖς |
Γίγασι
λέγων·
ἐνθυμεῖ
δὲ
τῆς |
[14, 19] |
μνημονεύει
Ἐπικράτης
ἐν
Ἐμπόρῳ·
ἐπὶ
|
τοῖς |
δ´
ἐγὼ
μάγειρος.
οὔτε
Σικελία |
[14, 20] |
ἐν
δευτέρῳ
Μεσσηνιακῶν
γράφων
οὕτως·
|
τοῖς |
δ´
εἵλωσι
πᾶν
ὑβριστικὸν
ἔργον |
[14, 5] |
Ματρὸς
ὀρείας
Φρύγιον
ἄεισαν
νόμον·
|
τοῖς |
δ´
ὀξύφωνοι
πηκτίδων
ψαλμοὶ
κρέκον |
[14, 16] |
λευκόφαιον
ὄντα
καὶ
μακρόν,
παρεμφερῆ
|
τοῖς
|
δακρύοις,
ἃ
δὴ
ῥαγῶν
τρόπον |
[14, 9] |
ποιά,
ὧν
ὅτε
τις
ἅπτοιτο
|
τοῖς |
δακτύλοις
ποιεῖν
λιγυρὸν
ψόφον·
δηλοῦσθαι |
[14, 12] |
λαγῷα
καὶ
κίχλας.
τούτοισι
χαίρω,
|
τοῖς |
δὲ
κεκαρυκευμένοις
ὄψοισι
καὶ
ζωμοῖσιν |
[14, 11] |
γε
τὴν
πολλὴν
δαπάνην
ἐν
|
τοῖς |
δείπνοις
παρέχουσα
δευτέρα
τράπεζα
προσεγένετο, |
[14, 9] |
τῶν
Θρᾳκῶν
οἱ
βασιλεῖς
ἐν
|
τοῖς |
δείπνοις
χρῶνται,
ὥς
φησιν
Νικομήδης |
[14, 16] |
τοῖς
οἰκέταις
ἀπέκειντο·
αἱ
δὲ
|
τοῖς |
δεσπόταις
ἀποκείμεναι
ἦσαν
ἀπόλεκτοι,
θαυμάσιοι |
[14, 5] |
νόμους
μανθάνοντες
χορεύουσι
κατ´
ἐνιαυτὸν
|
τοῖς |
Διονυσιακοῖς
αὐληταῖς
ἐν
τοῖς
θεάτροις, |
[14, 5] |
τὸν
ἐν
ταῖς
ὀρχήστραις
θυμιώμενον
|
τοῖς |
Διονυσίοις
φρύγιον
ποιεῖν
ὀδμὴν
τοῖς |
[14, 14] |
αὐτῶν
καὶ
Ἐπίχαρμος
καὶ
ἐν
|
τοῖς |
Ἐγχειρογάστορσι
Νικοφῶν.
Ἀριστοφάνης
δ´
ἐν |
[14, 20] |
νόμιμον
εἶναι
Λακεδαιμονίοις
χρῆσθαι
τοιούτοις
|
τοῖς
|
ἐδέσμασι.
λιπαρούντων
δὲ
τῶν
Θασίων |
[14, 20] |
τοὺς
παρόντας
Λακεδαιμονίων.
ὅτι
δὲ
|
τοῖς |
εἵλωσιν
ὑβριστικῶς
πάνυ
ἐχρῶντο
Λακεδαιμόνιοι |
[14, 14] |
χλιαρὸς
ταγηνίας.
ΕΛΑΦΟΣ
πλακοῦς
ὁ
|
τοῖς |
Ἐλαφηβολίοις
ἀναπλασσόμενος
διὰ
σταιτὸς
καὶ |
[14, 17] |
σάττουσιν
εἰς
ἀγγεῖα,
τὸν
δὲ
|
τοῖς
|
ἐλευθέροις
ἐξελόντες
τὸν
πυρῆνα
συντιθέασιν |
[14, 6] |
ἐξ
ἀρχῆς
συνέταττον
οἱ
ποιηταὶ
|
τοῖς |
ἐλευθέροις
τὰς
ὀρχήσεις
καὶ
ἐχρῶντο |
[14, 7] |
τοῖς
βαρβάροις
ὥσπερ
καὶ
παρὰ
|
τοῖς |
Ἕλλησι
σπουδαῖαι
καὶ
φαῦλαι
ὀρχήσεις. |
[14, 5] |
παρὰ
τῶν
βαρβάρων
οὔσας
γνωσθῆναι
|
τοῖς |
Ἕλλησιν
ἀπὸ
τῶν
σὺν
Πέλοπι
|
[14, 5] |
μετεχειρίσαντο.
διὸ
καὶ
τοὺς
παρὰ
|
τοῖς |
Ἕλλησιν
αὐλητὰς
Φρυγίους
καὶ
δουλοπρεπεῖς |
[14, 11] |
τρωγαλίου.
τοῦτο
γὰρ
πάτριον
τοὔνομα
|
τοῖς |
Ἕλλησιν,
ἐπεὶ
ἐν
τραγήμασι
{τὰ |
[14, 16] |
τῶν
φοινίκων
οἵας
μὲν
ἐν
|
τοῖς |
Ἕλλησιν
ἔστιν
ἰδεῖν
τοῖς
οἰκέταις |
[14, 9] |
ὡς
Ἑλλάνικος
ἱστορεῖ
ἔν
τε
|
τοῖς |
ἐμμέτροις
Καρνεονίκαις
κἀν
τοῖς
καταλογάδην. |
[14, 14] |
κατὰ
τὴν
Ἀττικὴν
ἐξαιρέτως
γινόμενα
|
τοῖς |
ἐν
τῇ
Ῥόδῳ
γράφει
οὕτως· |
[14, 7] |
Συμποτικοῖς
ὅμοιον,
φησί,
ποιοῦμεν
Ποσειδωνιάταις
|
τοῖς |
ἐν
τῷ
Τυρσηνικῷ
κόλπῳ
κατοικοῦσιν. |
[14, 1] |
καὶ
συνεπισείοντες
τὴν
σκευὴν
ἐπεφέροντο
|
τοῖς |
ἐναντίοις
καὶ
πάλιν
ἀνεχώρουν
ἐκ |
[14, 5] |
αἰόλιζε
τῷ
μέλει.
ἐν
δὲ
|
τοῖς |
ἑξῆς
σαφέστερόν
φησιν·
πρέπει
τοι
|
[14, 5] |
αἰεί
τε
καινὸν
ἐξευρίσκει
τι
|
τοῖς |
ἐπινοεῖν
δυναμένοις.
διόπερ
καὶ
Ἀναξίλας |
[14, 6] |
θεοὶ
ποίησαν
ἑταίρην,
ὡς
καὶ
|
τοῖς |
εὐωχουμένοις
χρησίμης
οὔσης
τῆς
τέχνης. |
[14, 3] |
Ἡρακλεῖ
Χορηγῷ.
ἦν
δὲ
καὶ
|
τοῖς |
ἡγουμένοις
τῶν
βοσκημάτων
ὁ
βουκολιασμὸς |
[14, 22] |
κατάθρυπτε.
οὗτος
ὁ〉
ματτύης
ἐν
|
τοῖς |
ἡδίστοις.
ὅτι
μὲν
οὖν
κοινὸν |
[14, 5] |
τὴν
ἀγωγὴν
τῶν
μελῶν
ἁρμόττουσαν
|
τοῖς |
ἤθεσι
τῶν
Ἰώνων.
διόπερ
ὑπολαμβάνω |
[14, 5] |
ἱστορεῖ,
καὶ
τῷ
βίῳ
καὶ
|
τοῖς |
ἤθεσιν
διαφέρων,
εἴ
ποτε
συνέβαινεν |
[14, 5] |
ἀστοργίαν
δὲ
καὶ
σκληρότητα
ἐν
|
τοῖς |
ἤθεσιν
ἐμφανίζοντες.
διόπερ
οὐδὲ
τὸ |
[14, 2] |
αὐλοῖς
μουσικὴ
κἀν
τῇ
λύρᾳ
|
τοῖς |
ἡμετέροισι
παιγνίοις.
ὅταν
γὰρ
εὖ
|
[14, 3] |
Ὀδυσσεῖ
Ναυαγῷ.
ἡ
δ´
ἐπὶ
|
τοῖς
|
θανάτοις
καὶ
λύπαις
ᾠδὴ
ὀλοφυρμὸς |
[14, 3] |
{ὁ}
Σιμωνίδης
ὁ
Ζακύνθιος
ἐν
|
τοῖς |
θεάτροις
ἐπὶ
δίφρου
καθήμενος
ἐραψῴδει. |
[14, 5] |
καὶ
δαπάνης
κατ´
ἐνιαυτὸν
ἐν
|
τοῖς |
θεάτροις
ἐπιδείκνυνται.
ταῦτ´
οὖν
αὐτοὺς |
[14, 7] |
ποιοῦνται
τῆς
τέχνης
τὴν
παρὰ
|
τοῖς |
θεάτροις
εὐημερίαν.
διόπερ
Ἀριστόξενος
ἐν |
[14, 5] |
ἐνιαυτὸν
τοῖς
Διονυσιακοῖς
αὐληταῖς
ἐν
|
τοῖς |
θεάτροις,
οἱ
μὲν
{οὖν}
παῖδες |
[14, 22] |
τῶν
πρότερον
μεμνημένοι
τὰ
σπλάγχνα
|
τοῖς |
θεοῖσιν
ὀπτῶσιν
φλογὶ
ἅλας
οὐ |
[14, 3] |
ἐφεστῶτα
ἔργοις
ἰδίοις
καὶ
βουλόμενον
|
τοῖς |
θερίζουσιν
δοῦναι
πιεῖν
βαδίζοντα
ἐφ´ |
[14, 10] |
ἑορτὴν
Ἑλληνικωτάτην,
φάσκων
αὐτὴν
παρὰ
|
τοῖς |
Θεσσαλοῖς
Πελώρια
καλεῖσθαι,
γράφων
οὕτως· |
[14, 16] |
Νίκανδρος
μὲν
ὁ
Κολοφώνιος
ἐν
|
τοῖς |
Θηριακοῖς
μνημονεύων
αὐτῶν
φησιν·
φιττάκι´ |
[14, 5] |
μνημονεύει
Ἀνάνιος
ἢ
Ἱππῶναξ
ἐν
|
τοῖς
|
Ἰάμβοις
καὶ
ἐν
ἄλλῳ
οὕτως· |
[14, 14] |
πλακοῦντος
εἶδος
ὁ
Σόλων
ἐν
|
τοῖς
|
Ἰάμβοις
φησίν·
πίνουσι
καὶ
τρώγουσιν |
[14, 7] |
θερμαυστρίς.
ἦν
δὲ
καὶ
παρὰ
|
τοῖς |
ἰδιώταις
ἡ
καλουμένη
ἄνθεμα.
ταύτην |
[14, 19] |
ὀλιγωρεῖ
τῶν
νεωτέρων,
ὥστε
ἀνάγκη
|
τοῖς |
ἱερεῦσιν
ἐπιμελεῖσθαι
αὐτῶν.
ἔχει
δὲ |
[14, 3] |
ἀπαλλαγῆναι
τοῦ
βίου.
ἐν
δὲ
|
τοῖς |
κατὰ
βραχὺ
Ὑπομνήμασιν
ὁ
Ἀριστόξενος |
[14, 9] |
τε
τοῖς
ἐμμέτροις
Καρνεονίκαις
κἀν
|
τοῖς |
καταλογάδην.
ἐγένετο
δὲ
ἡ
θέσις |
[14, 10] |
πάντα
τε
εὐώδη
ἔφερέ
που
|
τοῖς |
κατοικοῦσιν
ἡ
γῆ,
καὶ
τὸν |
[14, 20] |
ἐπιφάνειαν,
ἐπέθηκαν
ζημίαν
θάνατον
καὶ
|
τοῖς |
κεκτημένοις
ἐπιτίμιον,
εἰ
μὴ
ἐπικόπτοιεν |
[14, 4] |
τάδε·
γόγγρων
τε
λευκῶν
πᾶσι
|
τοῖς |
κολλώδεσι
βρόχθιζε.
τούτοις
γὰρ
τρέφεται |
[14, 7] |
ἐγυμνάζοντο
ἐν
τοῖς
ἀγῶσι
καὶ
|
τοῖς |
κυνηγεσίοις.
οἱ
δὲ
Κρῆτες
κυνηγετικοί, |
[14, 9] |
κιθαρίσαι
Μέναιχμος.
Τιμόμαχος
δ´
ἐν
|
τοῖς |
Κυπριακοῖς
Στήσανδρον
λέγει
τὸν
Σάμιον |
[14, 4] |
μετιόντες
τὴν
τοιαύτην
παιδιὰν
παρὰ
|
τοῖς |
Λάκωσι
δικηλισταί,
ὡς
ἄν
τις |
[14, 9] |
τῇ
μαγάδι·
διὸ
καὶ
παρὰ
|
τοῖς |
Λάκωσιν
εὐθυνόμενον
ὡς
παραφθείροι
τὴν |
[14, 17] |
ποτε
τῶν
εὐνούχων
τινὸς
ἐν
|
τοῖς |
λοιποῖς
τραγήμασιν
ἰσχάδας
Ἀττικάς,
ἐρωτῆσαι |
[14, 5] |
Φρύγες
δὲ
οὐχ
ὅτι
ὁμοτέρμονες
|
τοῖς |
Λυδοῖς
εἰσιν,
ἀλλ´
ὅτι
καὶ |
[14, 5] |
καὶ
βέβαιος
{ἡ}
μουσικὴ
ἅπασι
|
τοῖς |
μαθοῦσι
παιδευθεῖσί
τε.
καὶ
γὰρ |
[14, 17] |
οἴσεις
τῶν
μελαινῶν;
μανθάνεις,
ἐν
|
τοῖς |
Μαριανδυνοῖς
ἐκείνοις
βαρβάροις
χύτρας
καλοῦσι |
[14, 1] |
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
Κορινθίοις
φησίν·
εἰ
|
τοῖς |
μεθυσκομένοις
ἑκάστης
ἡμέρας
ἀλγεῖν
συνέβαινε |
[14, 9] |
οἷς
δὲ
παρελογίζοντο
τὰ
ἐν
|
τοῖς |
μέτροις
κλεψιάμβους.
μαγάδιδας
δὲ
ἐν |
[14, 22] |
Ἀντιφάνους
καὶ
περὶ
τῆς
παρὰ
|
τοῖς |
νεωτέροις
κωμικοῖς
ματτύης·
ἣν
Θετταλῶν
|
[14, 16] |
τῶν
Προσφερομένων
τοῖς
ὑγιαίνουσι
καὶ
|
τοῖς |
νοσοῦσιν.
τούτων
δὲ
πρῶτον
ἐμνήσθην, |
[14, 12] |
τραγήματ´
αἰσθάνομαι
γὰρ
ὅτι
νομίζεται
|
τοῖς |
νυμφίοις
μετιοῦσι
τὴν
νύμφην
λέγεις
|
[14, 16] |
ἐν
τοῖς
Ἕλλησιν
ἔστιν
ἰδεῖν
|
τοῖς |
οἰκέταις
ἀπέκειντο·
αἱ
δὲ
τοῖς |
[14, 17] |
πεπανθῇ,
συνάγουσι
καὶ
τὸν
μὲν
|
τοῖς |
οἰκέταις
μετὰ
χόνδρου
κόψαντες
σάττουσιν |
[14, 3] |
συμποσίων
οὐδὲ
ῥαψῳδοί.
ἔχαιρε
γὰρ
|
τοῖς |
Ὁμήρου
ὁ
Λαρήνσιος
ὡς
ἄλλος |
[14, 19] |
Αἰτωλίᾳ.
διὸ
καὶ
Ἀντιφάνης
ἐν
|
τοῖς |
Ὁμοπατρίοις
φησίν·
ἐν
Ἡλίου
μέν |
[14, 6] |
μεγαλοπρεπὲς
καὶ
ὡσανεὶ
τὰς
ἐν
|
τοῖς |
ὅπλοις
κινήσεις
ἀπομιμούμενον.
ὅθεν
καὶ |
[14, 6] |
ἀνδρείαν
καὶ
πρὸς
τὰς
ἐν
|
τοῖς |
ὅπλοις
κινήσεις
ἐγυμνάζοντο
μετὰ
τῆς |
[14, 19] |
κειμένοις.
σκέλη
δὲ
ἄκεντρα
ὅμοια
|
τοῖς |
ὀρνιθίοις.
παραπλήσιαι
δ´
εἰσὶν
αἱ |
[14, 19] |
ἐρυθροτέραν
τῶν
ὀρνίθων.
τὴν
δὲ
|
τοῖς |
ὄρνισιν
ἐπὶ
τῷ
ῥύγχει
γινομένην, |
[14, 9] |
συγκρούοντας
ἔρρυθμον
ἦχόν
τινα
ἀποτελεῖν
|
τοῖς |
ὀρχουμένοις,
καθάπερ
καὶ
Ἀριστοφάνην
ἐν |
[14, 7] |
καὶ
πάλαι
μὲν
τὸ
παρὰ
|
τοῖς |
ὄχλοις
εὐδοκιμεῖν
σημεῖον
ἦν
κακοτεχνίας· |
[14, 7] |
γυμνοπαιδικὴ
τῇ
καλουμένῃ
ἀναπάλῃ
παρὰ
|
τοῖς |
παλαιοῖς.
γυμνοὶ
γὰρ
ὀρχοῦνται
οἱ |
[14, 1] |
καὶ
περὶ
τούτων
ἐγένετο
παρὰ
|
τοῖς |
παλαιοτέροις·
περὶ
γὰρ
θαυματοποιῶν
ἤδη |
[14, 14] |
περὶ
Θεσμῶν
ἐν
Συρακούσαις
φησὶ
|
τοῖς |
Παντελείοις
τῶν
Θεσμοφορίων
ἐκ
σησάμου |
[14, 10] |
καλεῖσθαι,
γράφων
οὕτως·
θυσίας
κοινῆς
|
τοῖς |
Πελασγοῖς
γινομένης
ἀπαγγεῖλαί
τινα
τῷ |
[14, 9] |
οὔτ´
Ἀριστοξένου
τοῦτ´
εἰπόντος
ἐν
|
τοῖς |
περὶ
Αὐλητῶν
ἢ
ἐν
τοῖς |
[14, 9] |
τοῖς
περὶ
Αὐλητῶν
ἢ
ἐν
|
τοῖς |
περὶ
Αὐλῶν
καὶ
Ὀργάνων,
ἀλλὰ |
[14, 16] |
αὐτὰς
καλεῖ.
Πάμφιλος
δ´
ἐν
|
τοῖς |
περὶ
Γλωσσῶν
καὶ
Ὀνομάτων
ἐπιμηλίς, |
[14, 9] |
ὄργανον
Ἔφορος
καὶ
Σκάμων
ἐν
|
τοῖς
|
περὶ
Εὑρημάτων
ὑπὸ
Φοινίκων
εὑρεθὲν |
[14, 16] |
Πολιτείαν
ἐπιγραφομένην·
Φιλόχορος
δ´
ἐν
|
τοῖς |
περὶ
Μαντικῆς
Ἀξιόπιστον
τὸν
εἴτε |
[14, 9] |
καὶ
Μέναιχμος
ὁ
Σικυώνιος
ἐν
|
τοῖς |
περὶ
Τεχνιτῶν.
καὶ
τὴν
Σαπφὼ |
[14, 9] |
ἀρχαίου
ἀγαλματοποιοῦ.
Μέναιχμος
δ´
ἐν
|
τοῖς |
περὶ
Τεχνιτῶν
(τὴν
πηκτίδα,
ἣν |
[14, 17] |
καθάπερ
οἱ
ὄλονθοι.
τὰ
παραπλήσια
|
τοῖς |
περὶ
τὸν
Ἡρόδοτον
ἱστορεῖ
περὶ
|
[14, 9] |
περὶ
ὧν
φησι
Δικαίαρχος
ἐν
|
τοῖς |
περὶ
τοῦ
τῆς
Ἑλλάδος
Βίου, |
[14, 8] |
ἐσῴζετο,
ὥς
φησι
Δίνων
ἐν
|
τοῖς |
Περσικοῖς.
τὴν
γοῦν
Κύρου
τοῦ |
[14, 17] |
αἱ
Ἀττικαί.
Δίνων
γοῦν
ἐν
|
τοῖς |
Περσικοῖς
φησιν·
παρετίθεντο
δ´
ἐπὶ |
[14, 6] |
ἀπομιμούμενον.
ὅθεν
καὶ
Σωκράτης
ἐν
|
τοῖς |
ποιήμασιν
τοὺς
κάλλιστα
χορεύοντας
ἀρίστους |
[14, 7] |
αὐτοὶ
δ´
οἱ
Λάκωνες
ἐν
|
τοῖς
|
πολέμοις
τὰ
Τυρταίου
ποιήματα
ἀπομνημονεύοντες |
[14, 9] |
Τιμόθεόν
φησι
τὸν
Μιλήσιον
παρὰ
|
τοῖς
|
πολλοῖς
δόξαι
πολυχορδοτέρῳ
συστήματι
χρήσασθαι
|
[14, 7] |
ὡς
οὐκ
ἂν
ἄλλως
ἐν
|
τοῖς
|
πολλοῖς
εὐδοκιμήσαντος.
οἶδα
δέ
τινας |
[14, 21] |
τὸν
δὲ
Μαίσωνα
Πολέμων
ἐν
|
τοῖς |
πρὸς
Τίμαιον
ἐκ
τῶν
ἐν |
[14, 9] |
φησι
Φαινίας
ὁ
Ἐρέσιος
ἐν
|
τοῖς |
πρὸς
τοὺς
Σοφιστὰς
γράφων
οὕτως· |
[14, 6] |
εἰσήγαγε
τοὺς
θεοὺς
χρωμένους
ἐν
|
τοῖς |
πρώτοις
τῆς
Ἰλιάδος
τῇ
μουσικῇ. |
[14, 22] |
δ´
ὁ
Λάκων
τὰ
παρὰ
|
τοῖς |
Σπαρτιάταις
ἐπαίκλεια,
ἃ
σημαίνει
τὰς |
[14, 9] |
μέλη
πονηρά.
Τηλεκλείδης
δὲ
ἐν
|
τοῖς |
Στερροῖς
καὶ
περὶ
μοιχείας
ἀναστρέφεσθαί |
[14, 7] |
θεάτροις
εὐημερίαν.
διόπερ
Ἀριστόξενος
ἐν
|
τοῖς |
Συμμίκτοις
Συμποτικοῖς
ὅμοιον,
φησί,
ποιοῦμεν |
[14, 2] |
παιγνίοις.
ὅταν
γὰρ
εὖ
συναρμόσωσι
|
τοῖς |
συνοῦσι
τὸν
τρόπον,
τόθ´
ἡ |
[14, 6] |
ἐλευθέροις
τὰς
ὀρχήσεις
καὶ
ἐχρῶντο
|
τοῖς |
σχήμασι
σημείοις
μόνον
τῶν
ᾀδομένων, |
[14, 1] |
τὸν
τῶν
Ἰλλυριῶν
βασιλέα
σὺν
|
τοῖς |
τέκνοις,
ἀγῶνας
ἐπιτελῶν
τοὺς
ἐπινικίους |
[14, 21] |
διόπερ
Μένανδρος
ἐν
Κόλακι
τὸν
|
τοῖς |
τετραδισταῖς
διακονούμενον
μάγειρον
ἐν
τῇ
|
[14, 5] |
τὸ
προσποίημα
τῆς
καλοκἀγαθίας
ἐν
|
τοῖς |
τῆς
ἁρμονίας
ἤθεσιν
Δώριον
μὲν |
[14, 6] |
πολεμικὸς
γενόμενος.
διὸ
καὶ
ἐπὶ
|
τοῖς |
τοιούτοις
σεμνυνόμενός
φησιν·
μαρμαίρει
δὲ |
[14, 5] |
τὴν
κατὰ
τὸ
πλεῖστον
ἐν
|
τοῖς |
τόποις
ὑπάρχουσαν,
οἷς
καὶ
συνεξομοιοῦσθαι |
[14, 5] |
μικρᾶς
οὖν
οὔσης
διαφορᾶς
ἐν
|
τοῖς |
τούτων
ἤθεσιν,
Λακεδαιμόνιοι
μὲν
μάλιστα |
[14, 17] |
τὸν
κωμικὸν
Ποσείδιππον
Ἐπιστολῇ
ἐν
|
τοῖς |
τραγικοῖς,
φησίν,
πάθεσιν
Εὐριπίδην
νομίζω |
[14, 22] |
δούλοισι
τὴν
μαγειρικήν,
ἀλλ´
οὐδὲ
|
τοῖς |
τυχοῦσι
τῶν
ἐλευθέρων.
ἐκσεμνύνει
δὲ |
[14, 8] |
ὡς
ἀπὸ
δύο
νεῶν
προσάγοιτο
|
τοῖς |
τῶν
ἐναντίων
τείχεσι·
καλεῖσθαί
τε |
[14, 16] |
ἐν
τῷ
περὶ
τῶν
Προσφερομένων
|
τοῖς |
ὑγιαίνουσι
καὶ
τοῖς
νοσοῦσιν.
τούτων |
[14, 18] |
ἐν
δευτέρῳ
Ἀττικῆς
Διαλέκτου,
ἐν
|
τοῖς |
Ὕμνοις
τοῖς
ἀρχαίοις
φάσκων
ἀντὶ
|
[14, 19] |
{Ἀριστοτέλης
δὲ
ἢ
Θεόφραστος
ἐν
|
τοῖς |
Ὑπομνήμασι
τῶν
φασιανῶν,
φησίν,
οὐ
|
[14, 4] |
Ἀλεξανδρείας,
ὥς
φησιν
Ἡγήσανδρος
ἐν
|
τοῖς |
Ὑπομνήμασιν,
καὶ
δοκοῦντα
διαπεφευγέναι
τὸν |
[14, 19] |
τὸ
ἱστορηθὲν
ὑπὸ
Ἡγησάνδρου
ἐν
|
τοῖς |
Ὑπομνήμασιν.
φησὶν
γὰρ
ὅτι
Σάμιοι |
[14, 1] |
μαρτυρεῖ
Δημοσθένης
ὁ
ῥήτωρ
ἐν
|
τοῖς |
Φιλιππικοῖς.
φιλόγελως
δὲ
ἦν
καὶ |
[14, 6] |
τῆς
ὀρχήσεως
γένος
τῆς
ἐν
|
τοῖς |
χοροῖς
εὔσχημον
τότε
καὶ
μεγαλοπρεπὲς |
[14, 2] |
τῷ
τοὺς
αὐλητὰς
μὴ
συναυλεῖν
|
τοῖς |
χοροῖς,
καθάπερ
ἦν
πάτριον,
ἀλλὰ |
[14, 9] |
τὴν
συντομίαν
τὴν
ὑπάρχουσαν
ἐν
|
τοῖς |
ψιλοῖς
κιθαρισταῖς
χρώματά
τε
εὔχροα |
[14, 3] |
Ναυαγῷ.
ἡ
δ´
ἐπὶ
τοῖς
|
θανάτοις |
καὶ
λύπαις
ᾠδὴ
ὀλοφυρμὸς
καλεῖται. |
[14, 19] |
ἤδη
κατανηλωμένων,
προσαναπεπληρώκει
ἂν
ταῖς
|
πολυθρυλήτοις |
ἱστορίαις
τῶν
Ὑπομνημάτων
τούτων
ταῖς |
[14, 13] |
συναπασῶν,
κόσμον
μὲν
μακάρεσσι
λίθον,
|
θνητοῖς |
δὲ
πλακοῦντας.
ὅτι
δὲ
καὶ |
[14, 16] |
παῦσαι
κυβεύων,
μειράκιον,
καὶ
τοῖς
|
βλίτοις
|
διαχρῶ
τὸ
λοιπόν.
κοιλίαν
σκληρὰν |
[14, 14] |
ΑΜΟΡΑΙ.
τὰ
μελιτώματα
Φιλητᾶς
ἐν
|
Ἀτάκτοις |
ἀμόρας
φησὶν
καλεῖσθαι.
μελιτώματα
δ´ |
[14, 13] |
μέλιτος‘
ὥς
φησιν
Φιλητᾶς
ἐν
|
Ἀτάκτοις. |
ΓΛΥΚΙΝΑΣ
ὁ
διὰ
γλυκέος
οἴνου |
[14, 7] |
εὐημερίαν.
διόπερ
Ἀριστόξενος
ἐν
τοῖς
|
Συμμίκτοις
|
Συμποτικοῖς
ὅμοιον,
φησί,
ποιοῦμεν
Ποσειδωνιάταις |
[14, 12] |
δὲ
μέσσαις
ἐγκαθιδρύθη
μέγα
χάρμα
|
βροτοῖς, |
λευκὸς
μυελὸς
γλυκερός,
λεπτοῖς
ἀράχνας |
[14, 2] |
προσέπταθ´
Ἑλλάδα
μουσοπόλων
σοφᾶς
ἐπίφθονον
|
βροτοῖς |
τέχνας
ὄνειδος.
μετὰ
ταῦτα
δὲ |
[14, 12] |
χάρμα
βροτοῖς,
λευκὸς
μυελὸς
γλυκερός,
|
λεπτοῖς |
ἀράχνας
ἐναλιγκίοισι
πέπλοις
συγκαλύπτων
ὄψιν |
[14, 7] |
καθ´
ἑκάστην
ἁρμονίαν
αὐλοὶ
καὶ
|
ἑκάστοις |
αὐλητῶν
ὑπῆρχον
αὐλοὶ
ἑκάστῃ
ἁρμονίᾳ |
[14, 22] |
οὗτος
ὁ〉
ματτύης
ἐν
τοῖς
|
ἡδίστοις. |
ὅτι
μὲν
οὖν
κοινὸν
ἦν |
[14, 3] |
ἐκεῖνοι
κατά
τινα
ἐπιχωριαζομένην
παρ´
|
αὐτοῖς |
ᾄδοντες
ἀνακαλοῦνταί
τινα
τῶν
ἀρχαίων, |
[14, 22] |
ἐσθῆτας
καὶ
τὴν
δίαιταν·
ὅπερ
|
αὐτοῖς
|
αἴτιον
ἐγένετο
καὶ
τοῦ
κατὰ |
[14, 20] |
τὴν
χώραν
ἔταξαν
μοῖραν
ἣν
|
αὐτοῖς |
ἀνοίσουσιν
αἰεί.
χηνίζειν
δὲ
εἴρηται |
[14, 5] |
ὡς
μέγιστα
ἀσεβήματα
παρὰ
μόνοις
|
αὐτοῖς |
γίνεσθαι.
καθ´
οὓς
δὲ
καιροὺς |
[14, 8] |
αὐτῇ
χρώμενοι,
καὶ
συχνοὶ
παρ´
|
αὐτοῖς |
ἐγένοντο
μελῶν
ποιηταί.
τηροῦσιν
δὲ |
[14, 19] |
λέγων
καὶ
περὶ
τῶν
ἐν
|
αὐτοῖς
|
ζῴων
τρεφομένων
φησίν·
τά
τε |
[14, 5] |
τεθαρρηκός.
διὸ
καὶ
οἰκεῖόν
ἐστ´
|
αὐτοῖς
|
ἡ
φιλοποσία
καὶ
τὰ
ἐρωτικὰ |
[14, 14] |
εἶναι
φάσκων
αὐτούς,
χρῆσθαι
δ´
|
αὐτοῖς |
Λάκωνας
πρὸς
τὰς
τῶν
γυναικῶν |
[14, 5] |
δὲ
ᾄδειν
ἀποτρίβεσθαι
αἰσχρὸν
παρ´
|
αὐτοῖς
|
νομίζεται.
καὶ
μὴν
ἐμβατήρια
μετ´ |
[14, 5] |
τὴν
τῶν
ἠθῶν
αὐστηρίαν,
ἥτις
|
αὐτοῖς |
παρέπεται
διὰ
τὴν
τοῦ
περιέχοντος |
[14, 22] |
ἐὰν
δὲ
θέλῃς,
ὡς
ἔχει
|
αὐτοῖς |
πτεροῖς
ἐᾶν
τετιλμένην.
εἶτα
τὸν |
[14, 1] |
Φίλιππον
ἀκούσαντα
τὸν
Μακεδόνα
πέμψαι
|
αὐτοῖς |
τάλαντον,
ἵν´
ἐκγραφόμενοι
τὰ
γελοῖα |
[14, 20] |
ἐπικόπτοιεν
τοὺς
ἁδρουμένους.
καὶ
παραδόντες
|
αὐτοῖς
|
τὴν
χώραν
ἔταξαν
μοῖραν
ἣν |
[14, 22] |
ὡς
παλαιᾶς
οὔσης
καὶ
προσηκούσης
|
αὐτοῖς |
τῆς
λειτουργίας·
Ἕκτωρ
δὲ
προτὶ |
[14, 20] |
δότε,
φησί,
φέροντες
ἐκείνοις,
δείξας
|
αὐτοῖς |
τοὺς
εἵλωτας,
εἰπὼν
ὅτι
τούτους |
[14, 5] |
τὸ
συμπεριφέρεσθαι
τοῖς
αἰεὶ
δυναστεύουσιν
|
αὐτοῖς |
τῶν
βαρβάρων.
τὴν
οὖν
ἀγωγὴν |
[14, 10] |
μετὰ
πάσης
παρρησίας
ἑστιᾶν,
διακονούντων
|
αὐτοῖς |
τῶν
δεσποτῶν·
καὶ
τὸ
σύνολον |
[14, 9] |
περιττὰς
τῶν
χορδῶν,
δεῖξαι
παρ´
|
αὐτοῖς |
ὑπάρχοντα
Ἀπολλωνίσκον
πρὸς
τὴν
αὑτοῦ
|
[14, 22] |
χρῆσιν
ἐξευρημένοι.
ὡς
δ´
ἤρες´
|
αὐτοῖς |
ὕστερον,
καὶ
τοὺς
ἅλας
προσάγουσιν |
[14, 22] |
τοῦ
φαγεῖν
ἂν
ἔτι
νεκροῦ·
|
αὑτοῖς |
ἅπαντες
ἠξίουν
συζῆν,
ὄχλος
ἠθροίζετ´, |
[14, 7] |
κατὰ
τὴν
τέχνην
τὸν
οἰκεῖον
|
αὑτοῖς |
κόσμον.
διόπερ
ἦσαν
ἴδιοι
καθ´ |
[14, 6] |
γενόμενος.
διὸ
καὶ
ἐπὶ
τοῖς
|
τοιούτοις |
σεμνυνόμενός
φησιν·
μαρμαίρει
δὲ
μέγας |
[14, 20] |
οὐ
νόμιμον
εἶναι
Λακεδαιμονίοις
χρῆσθαι
|
τοιούτοις |
τοῖς
ἐδέσμασι.
λιπαρούντων
δὲ
τῶν |
[14, 8] |
αἰσχύνης
ἐκπεπτωκέναι.
(εἰπόντος
δὲ
ἐπὶ
|
τούτοις |
Αἰμιλιανοῦ·
ἀλλὰ
μήν,
ὦ
ἑταῖρε |
[14, 11] |
μύρα
καὶ
θυμιάματα
καὶ
τὰ
|
τούτοις |
ἀκόλουθα
πάντα.
(ἐδίδοτο
δὲ
καὶ |
[14, 4] |
λευκῶν
πᾶσι
τοῖς
κολλώδεσι
βρόχθιζε.
|
τούτοις |
γὰρ
τρέφεται
τὸ
πνεῦμα
καὶ
|
[14, 4] |
περίσαργον
γίνεται.
κρότου
δ´
ἐπὶ
|
τούτοις |
γενομένου
καὶ
πάντων
ὁμοθυμαδὸν
αὐτὸν |
[14, 20] |
καὶ
βοῦς
εὖ
τεθραμμένους,
πρὸς
|
τούτοις |
δὲ
καὶ
πέμματα
καὶ
τραγημάτων |
[14, 20] |
μήποτε
δουλεύειν
ἀπομάθωσιν.
πρὸς
δὲ
|
τούτοις |
εἴ
τινες
ὑπερακμάζοιεν
τὴν
οἰκετικὴν |
[14, 8] |
καλόν
γ´
ἔστ´
ἀποθανεῖν
αὐλούμενον.
|
τούτοις |
ἐν
Ἅιδου
γὰρ
μόνοις
ἐξουσία
|
[14, 1] |
μέρος
ἐπ´
ἀλλήλους,
ἅμα
δὲ
|
τούτοις |
ἐπικτυποῦντες
οἱ
χοροὶ
καὶ
συνεπισείοντες |
[14, 2] |
τὴν
τῶν
αὐλῶν
χρείαν
ἐν
|
τούτοις· |
ἢ
Φρύγα
καλλιπνόων
αὐλῶν
ἱερῶν |
[14, 1] |
τῶν
ξʹ
ἔρχομαι.
ἐν
δὲ
|
τούτοις |
ἦσαν
Καλλιμέδων
τε
ὁ
Κάραβος |
[14, 9] |
Ἕρμιππος
δ´
ἐν
Θεοῖς
τὸ
|
τούτοις |
κρούειν
κρεμβαλίζειν
εἴρηκεν
ἐν
τούτοις· |
[14, 9] |
τούτοις
κρούειν
κρεμβαλίζειν
εἴρηκεν
ἐν
|
τούτοις· |
λεπάδας
δὲ
πετρῶν
ἀποκόπτοντες
κρεμβαλίζουσι. |
[14, 14] |
πωλητήν
φησιν
αὐτῶν
εἶναι
ἐν
|
τούτοις· |
μήτ´
αρμα
εἶναι
ἐγκριδοπώλην.
Φερεκράτης |
[14, 13] |
τοῦ
δὲ
ἀττανίτου
Ἱππῶναξ
ἐν
|
τούτοις
|
μνημονεύει·
οὐκ
ἀτταγᾶς
τε
καὶ |
[14, 7] |
καὶ
παρθένιοι
καλοῦνται)
καὶ
οἱ
|
τούτοις |
ὅμοιοι.
τῶν
γὰρ
ὕμνων
οἳ |
[14, 10] |
Ἀτλαντικῷ
μεταδόρπια
αὐτὰ
καλεῖ
ἐν
|
τούτοις· |
πάντα
τε
εὐώδη
ἔφερέ
που
|
[14, 9] |
μαγάδιδι
ψάλλειν
μαγαδίζειν
λέγει
ἐν
|
τούτοις· |
πονηρὸν
υἱὸν
καὶ
πατέρα
καὶ |
[14, 21] |
μαγείρου.
καὶ
εἰκότως
καὶ
τὰ
|
τούτοις |
πρέποντα
σκώμματα
καλεῖται
μαισωνικά.
μάλιστα
|
[14, 12] |
μικτριτυαδυ
βρῶμα
τοπανταναμικτον.
ἀμπυκικηροιδηστίχας
παρεγίνετο
|
τούτοις
|
σταιτινοκο
γχομαγὴς
τοξαι
σελαιο
ξανθεπιπαγκα |
[14, 5] |
μορφαῖς
καὶ
χρώμασιν.
πρὸς
δὲ
|
τούτοις
|
συνόδους
κοινὰς
καὶ
θυσίας
ἀνδράσι |
[14, 17] |
ἀτταγῆνα
συμβαλεῖν
τῶν
βρωμάτων.
ἐν
|
τούτοις |
τηρητέον
καὶ
τὴν
τοῦ
ἀτταγῆνος |
[14, 19] |
Ἀναξίλας
Ὀρνιθοκόμοις·
καὶ
πρὸς
ἐπὶ
|
τούτοις |
τιθασὸς
οἰμώζων
ταὧς.
Μηνόδοτος
δ´ |
[14, 4] |
ἄγαν
σπουδαῖος,
ἅτε
δὴ
κἀν
|
τούτοις |
τὸ
λιτὸν
τῆς
Σπάρτης
μεταδιωκούσης. |
[14, 16] |
δὲ
βιστάκια.
(περιβλέψας
οὖν
ἐπὶ
|
τούτοις |
τοὺς
παρόντας
καὶ
τυχὼν
ἐπαίνου |
[14, 6] |
τοὺς
θεοὺς
χρωμένους
ἐν
τοῖς
|
πρώτοις |
τῆς
Ἰλιάδος
τῇ
μουσικῇ.
μετὰ |
[14, 4] |
τευθίς,
μεταλλάξασα
λευκαυγῆ
φύσιν
σαρκὸς
|
πυρωτοῖς |
ἀνθράκων
ῥιπίσμασιν,
ξανθαῖσιν
αὔραις
σῶμα |
[14, 16] |
ὄντα
καὶ
μακρόν,
παρεμφερῆ
τοῖς
|
δακρύοις, |
ἃ
δὴ
ῥαγῶν
τρόπον
ἀλλήλοις |
[14, 9] |
τὴν
τέχνην
καὶ
πρῶτον
ἐν
|
Δελφοῖς |
κιθαρῳδῆσαι
τὰς
καθ´
Ὅμηρον
μάχας, |
[14, 21] |
ἁλώσομ´
ἐκφέρων
κρέας.
καὶ
ἐν
|
Συντρόφοις· |
ἐβάδιζες
ἔξω
τῶν
πυλῶν
μάγειρος |
[14, 2] |
γάρ
ἐσθ´
ὑπηρέτας.
κώμοις
μόνον
|
θυραμάχοις |
τε
πυγμαχίαισι
νέων
θέλοι
παροίνων
|
[14, 9] |
ὀρχουμένοις,
καθάπερ
καὶ
Ἀριστοφάνην
ἐν
|
Βατράχοις |
φάναι.
(Ἀρτέμων
δ´
ἐν
τῷ |
[14, 9] |
ἔστ´
ἀκούειν,
ὃς
νυκτερίν´
εὗρε
|
μοιχοῖς |
ἀείσματ´
ἐκκαλεῖσθαι
γυναῖκας
ἔχοντας
ἰαμβύκην |
[14, 17] |
γυναικείαν
ἔχον·
ἀλλ´
ἐν
ἁρμάτεσσι
|
διφρούχοις |
ἐγυμνάζοντ´
ἀν´
εὔδι´
ἄλσεα
πολλάκι |
[14, 16] |
θερμόν,
ἀχράδας
οὐ
φιλῶ,
χαίρω
|
λαγῴοις |
ἐπ´
ἀμύλῳ
καθημένοις.
(τούτων
ἀκούσας |
[14, 14] |
οἳ
δὲ
ΠΑΙΣΑ
πλακούντια
παρὰ
|
Κῴοις, |
ὥς
φησιν
Ἰατροκλῆς.
ΣΗΣΑΜΙΔΕΣ
ἐκ |
[14, 22] |
ποιοῦντα
καὶ
διδόντα
ματτύας
ἐκεῖ.
|
Μόλπις |
δ´
ὁ
Λάκων
τὰ
παρὰ |
[14, 7] |
καθάπερ
καὶ
ἡ
παρὰ
Ἀρκάσι
|
κίδαρις, |
παρὰ
Σικυωνίοις
τε
ὁ
ἀλητήρ. |
[14, 16] |
θύννειον,
ἅλμη,
κρόμμυον,
σκόλυμος,
ἐλαία,
|
κάππαρις, |
βολβός,
μύκης.
ἐπί
τε
τῶν |
[14, 12] |
προσοιστέος,
στέφανος,
μύρον,
σπονδή,
λιβανωτός,
|
ἐσχαρίς, |
τραγήματα
δοτέον
ἔτι,
πλακοῦντος
ἁπτέον. |
[14, 2] |
τί
τάδε
τὰ
χορεύματα;
τίς
|
ὕβρις
|
ἔμολεν
ἐπὶ
Διονυσιάδα
πολυπάταγα
θυμέλαν; |
[14, 2] |
ποικιλόπτερον
μέλος.
τὰν
ἀοιδὰν
κατέστασε
|
Πιερὶς |
βασίλειαν·
ὁ
δ´
αὐλὸς
ὕστερον |
[14, 6] |
ὁμολογεῖται
παρ´
αὐτῶν,
καί
φασιν
|
τρὶς |
ἤδη
σεσωκέναι
διαφθειρομένην
αὐτήν.
(καὶ |
[14, 12] |
ἡδύς,
ᾠά,
σησαμαῖ,
μύρον,
στέφανος,
|
αὐλητρίς. |
{Β.
ὦ
Διοσκόρω,
ὀνόματα
τῶν |
[14, 7] |
δὲ
βαίνει,
σησαμίδας
δὲ
χέζει.
|
θερμαυστρίς, |
ἑκατερίδες,
σκοπός,
χεὶρ
καταπρηνής,
χεὶρ
|
[14, 7] |
ὀρχήσεις
κερνοφόρος
καὶ
μογγὰς
καὶ
|
θερμαυστρίς. |
ἦν
δὲ
καὶ
παρὰ
τοῖς |
[14, 10] |
ἐν
Τροιζῆνι
δὲ
μηνὶ
Γεραιστίῳ·
|
πανήγυρις |
δὲ
τότε
γίνεται
πολυήμερος,
ἧς |
[14, 9] |
ἰσόχορδον
λύραν
ἔχοντα
καὶ
ἀφεθῆναι.
|
Δοῦρις |
δ´
ἐν
τῷ
περὶ
Τραγῳδίας |
[14, 2] |
αὐλὸν
προσαγορεύουσιν
οἱ
ποιηταί,
φησὶ
|
Δοῦρις |
ἐν
βʹ
τῶν
περὶ
Ἀγαθοκλέα, |
[14, 16] |
σπόγγος,
λέβης,
σκαφεῖον,
ὅλμος,
λήκυθος,
|
σπυρίς, |
μάχαιρα,
τρυβλίον,
κρατήρ,
ῥαφίς.
ἢ |
[14, 20] |
τεταγμένας
λαμβάνειν
κατ´
ἐνιαυτὸν
ἀδικήματος
|
χωρίς, |
ἵνα
μήποτε
δουλεύειν
ἀπομάθωσιν.
πρὸς |
[14, 2] |
συμφωνίας
ἀμοιβαῖος
αὐλοῦ
καὶ
ῥυθμοῦ,
|
χωρὶς |
{λόγου}
τοῦ
προσμελῳδοῦντος.
ἀστείως
δὲ |
[14, 2] |
ἡδύ
τι
κοινόν
ἐστιν
οὗ
|
χωρὶς |
πάλιν
συννεύματ´,
οὐ
προβλήμαθοις
σημαίνεται
|
[14, 9] |
τὴν
μάγαδιν
καὶ
τὴν
πηκτίδα
|
χωρὶς |
πλήκτρου
διὰ
ψαλμοῦ
παρέχεσθαι
τὴν |
[14, 9] |
(ἦν
γὰρ
δή
τινα
καὶ
|
χωρὶς |
τῶν
ἐμφυσωμένων
καὶ
χορδαῖς
διειλημμένων |
[14, 19] |
ἡμῶν
ἑκάστῳ
εἷς
ἐστι
παρακείμενος
|
χωρὶς |
τῶν
ἤδη
κατανηλωμένων,
προσαναπεπληρώκει
ἂν |
[14, 17] |
οἰνομέλιτι
χρηστῷ
παραπλήσιος,
ᾧ
χρῶνται
|
χωρὶς |
ὕδατος·
οὐ
δύναται
δὲ
πλέον |
[14, 9] |
τοῖς
καταλογάδην.
ἐγένετο
δὲ
ἡ
|
θέσις |
τῶν
Καρνείων
κατὰ
τὴν
ἕκτην |
[14, 5] |
πᾶσα
ἡ
περὶ
τὴν
δίαιταν
|
ἄνεσις. |
διόπερ
ἔχουσι
τὸ
τῆς
ὑποδωρίου |
[14, 8] |
τῶν
ἀρχαίων
νομίμων
ἥ
τε
|
προαίρεσις |
αὕτη
κατελύθη
καὶ
τρόποι
μουσικῆς |
[14, 4] |
τοιαύτη
δ´
ἐστὶν
αὐτοῦ
ἡ
|
ποίησις· |
Θεοδώρου
τοῦ
αὐλητοῦ
Φιλῖνος
ἦν |
[14, 7] |
συνέστηκεν
δὲ
καὶ
σατυρικὴ
πᾶσα
|
ποίησις |
τὸ
παλαιὸν
ἐκ
χορῶν,
ὡς |
[14, 7] |
ὄρχησίς
τίς
ἐστιν
ἴδιος
καὶ
|
αὔλησις. |
ἦν
δέ
τις
καὶ
Ἰωνικὴ
|
[14, 7] |
εὕρηται
ἡ
περὶ
τοὺς
πόδας
|
κίνησις |
τῆς
διὰ
τῶν
χειρῶν.
οἱ |
[14, 7] |
οἱ
Λάκωνες,
καὶ
ἐστὶν
ὑπορχηματικὴ
|
ὄρχησις |
ἀνδρῶν
καὶ
γυναικῶν
βέλτιστοι
δέ |
[14, 7] |
γὰρ
ἔχει
ἦθος
αὕτη
ἡ
|
ὄρχησις, |
διὸ
οὐδὲ
βραδύνει.
συνέστηκεν
δὲ |
[14, 7] |
τελεσιάς·
Μακεδονικὴ
δ´
ἐστὶν
αὕτη
|
ὄρχησις, |
ᾗ
χρησάμενοι
οἱ
περὶ
Πτολεμαῖον |
[14, 7] |
στρόβιλος.
καὶ
τελεσιὰς
δ´
ἐστὶν
|
ὄρχησις
|
καλουμένη·
στρατιωτικὴ
δ´
ἐστὶν
αὕτη |
[14, 7] |
καλεῖται
δέ
τις
καὶ
ἄλλη
|
ὄρχησις
|
κόσμου
ἐκπύρωσις,
ἧς
μνημονεύει
Μένιππος |
[14, 7] |
ἦν
δέ
τις
καὶ
Ἰωνικὴ
|
ὄρχησις |
παροίνιος.
καὶ
τὴν
ἀγγελικὴν
δὲ |
[14, 7] |
τὸν
Πύρριχον.
ἐμφανίζει
δ´
ἡ
|
ὄρχησις |
πολεμικὴ
οὖσα
ὡς
Λακεδαιμονίων
τὸ |
[14, 7] |
δὲ
Συρακοσίοις
καὶ
Χιτωνέας
Ἀρτέμιδος
|
ὄρχησίς
|
τίς
ἐστιν
ἴδιος
καὶ
αὔλησις. |
[14, 7] |
(καλεῖται
δ´
ἡ
μὲν
σατυρικὴ
|
ὄρχησις, |
ὥς
φησιν
Ἀριστοκλῆς
ἐν
πρώτῳ |
[14, 12] |
πρέπει
παρὰ
θοίναν
ὀλβιόπλουτον
ἔμεν·
|
πόσις |
δ´
ἐπεραίνετο
κότταβοί
τε
λόγοι |
[14, 7] |
γλαὺξ
καὶ
λέων
ἀλφίτων
τε
|
ἔκχυσις
|
καὶ
χρεῶν
ἀποκοπὴ
καὶ
στοιχεῖα |
[14, 7] |
τις
καὶ
ἄλλη
ὄρχησις
κόσμου
|
ἐκπύρωσις, |
ἧς
μνημονεύει
Μένιππος
ὁ
κυνικὸς |
[14, 12] |
δεξαμένην
ὅ
τι
κα
διδῷ
|
τις. |
ἃ
Ζανὸς
καλέοντι
τρώγματ´.
ἔπειτ´ |
[14, 8] |
ἐπὶ
πλέον
προαχθήσεται,
ἐὰν
μή
|
τις |
ἀγάγῃ
πάλιν
εἰς
τοὐμφανὲς
τὴν |
[14, 2] |
πολλοῖς
τῆς
συναυλίας,
λεκτέον.
ἦν
|
τις |
ἀγὼν
συμφωνίας
ἀμοιβαῖος
αὐλοῦ
καὶ |
[14, 9] |
ἐφίμερον
ὕμνον
υεναιτε
ὅθεν
αδε
|
τις |
ἀλλὰ
χρυσοφανια
κρέμβαλα
χαλκοπάραα
χερσίν. |
[14, 22] |
ἦν
δ´
ἀγαθὸς
ποιητὴς
εἴ
|
τις |
ἄλλος
τῶν
μετὰ
τοὺς
ἑπτά· |
[14, 6] |
τὰ
τοιαῦτα
προσηγόρευον.
εἰ
δέ
|
τις
|
ἀμέτρως
διαθείη
τὴν
σχηματοποιίαν
καὶ |
[14, 16] |
καὶ
ἡμίναν
Ἑλλήνων
ὠνόμασεν
ἢ
|
τίς |
ἀμύλου
μνημονεύει;
ἀπαντήσαντος
δ´
αὐτῷ |
[14, 9] |
ὄργανά
τινα
ποιά,
ὧν
ὅτε
|
τις |
ἅπτοιτο
τοῖς
δακτύλοις
ποιεῖν
λιγυρὸν |
[14, 9] |
καὶ
τρίγωνον.
Κρατῖνος
ἐν
Μαλθακοῖς·
|
τίς |
ἄρ´
ἐρῶντά
μ´
οἶδεν,
ὦ |
[14, 3] |
τῶν
ᾠδῶν
ἐνίας
κατανοήσειεν
ἄν
|
τις, |
ἃς
ἐκεῖνοι
κατά
τινα
ἐπιχωριαζομένην |
[14, 16] |
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Πύλαι
δράματί
φησιν·
|
τίς |
δ´
ἀναρίθμου
μήκωνος
εὗρε
κοπτὰς
|
[14, 16] |
καλῶν
ὀνόματα
φιλοσόφων
τῇ
ὁμωνυμίᾳ;
|
τίς |
δὲ
καὶ
ἡμίναν
Ἑλλήνων
ὠνόμασεν |
[14, 11] |
Θάσιον
πίνοις
ἄν;
{Β.
εἴ
|
τις |
ἐγχέοι.
{Α.
πρὸς
ἀμυγδάλας
δὲ |
[14, 7] |
δὲ
καθ´
ἡμᾶς
πυρρίχη
Διονυσιακή
|
τις |
εἶναι
δοκεῖ,
ἐπιεικεστέρα
οὖσα
τῆς |
[14, 9] |
Ἡρακλεῖ·
ὃ
μὲν
γὰρ
εὐφυής
|
τις |
εἶναι
φαίνεται·
ὡς
δ´
εὐρύθμως |
[14, 4] |
τῆς
Σπάρτης
μεταδιωκούσης.
ἐμιμεῖτο
γάρ
|
τις |
ἐν
εὐτελεῖ
τῇ
λέξει
κλέπτοντάς |
[14, 19] |
ὀρτύγων.
χρηστὸν
ἄνθρωπον
δ´
ἐάν
|
τις |
ἕνα
μόνον
ζητῶν
ἴδῃ,
ὄψετ´ |
[14, 4] |
εἰ
χαλκοῦς
ἔχων
μυκτῆρας
εἰσέλθοι
|
τις, |
ἐξελθεῖν
πάλιν
εἰκῇ·
τοσαύτην
ἐξακοντίζει |
[14, 3] |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
ταῖς
ἐώραις
|
τις |
ἐπ´
Ἠριγόνῃ,
ἣν
καὶ
ἀλῆτιν
|
[14, 7] |
Συρακοσίοις
καὶ
Χιτωνέας
Ἀρτέμιδος
ὄρχησίς
|
τίς |
ἐστιν
ἴδιος
καὶ
αὔλησις.
ἦν |
[14, 2] |
μὲν
γὰρ
αὐλῶν
ὃ
μέν
|
τις |
ἔφη
τὸν
Μελανιππίδην
καλῶς
ἐν |
[14, 19] |
τῶν
ταὧν
μὲν
ὡς
ἅπαξ
|
τις |
ζεῦγος
ἤγαγεν
μόνον,
σπάνιον
ὂν |
[14, 18] |
Πλάτων·
ἐγὼ
δὲ
πάλιν
ζητῶ
|
τίς |
ἡ
γενναία
σταφυλὴ
καὶ
τίνα |
[14, 22] |
εὐφραινέτω.
καὶ
ἐν
Ἀνδροφόνῳ·
πιεῖν
|
τις |
ἡμῖν
ἐγχεάτω
καὶ
ματτύην
ποιεῖτε |
[14, 22] |
ἀσχολουμένους
λάβω,
ἀνέκραγον
οὐ
δώσει
|
τις |
ἡμῖν
ματτύην;
ὥσπερ
ἂν
εἰ |
[14, 6] |
πολέμῳ.
σχεδὸν
γὰρ
ὥσπερ
ἐξοπλισία
|
τις |
ἦν
ἡ
χορεία
καὶ
ἐπίδειξις |
[14, 3] |
καλεῖται.
καὶ
τῶν
μισθωτῶν
δέ
|
τις |
ἦν
ᾠδὴ
τῶν
ἐς
τοὺς |
[14, 7] |
πάροινον
ἠκρίβουν
ὄρχησιν.
καλεῖται
δέ
|
τις |
καὶ
ἄλλη
ὄρχησις
κόσμου
ἐκπύρωσις, |
[14, 6] |
Ἀλκαῖος
γοῦν
ὁ
ποιητής,
εἴ
|
τις |
καὶ
ἄλλος
μουσικώτατος
γενόμενος,
πρότερα |
[14, 22] |
καὶ
ματτύην
ἐκέλευσεν
εἰσφέρειν
Λάκαινάν
|
τις· |
καὶ
εὐθέως
περιεφέρετο
περδίκεια
ὀλίγα |
[14, 7] |
ἴδιος
καὶ
αὔλησις.
ἦν
δέ
|
τις |
καὶ
Ἰωνικὴ
ὄρχησις
παροίνιος.
καὶ |
[14, 1] |
πλάνων·
καὶ
ἐζητεῖτο
εἰ
μνήμη
|
τις |
καὶ
περὶ
τούτων
ἐγένετο
παρὰ |
[14, 1] |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
γράφει·
φιλοσκώπτης
|
τις |
μέλλων
ὑπὸ
τοῦ
δημίου
σφάττεσθαι |
[14, 9] |
τοσοῦτον
εἰθίσθη
κατοξύνειν
ὥστ´,
εἴ
|
τις |
μὴ
συνορῴη
τὸ
γινόμενον,
ἀλλὰ |
[14, 12] |
ὄψιν
αἰσχύνας
ὕπο,
μὴ
κατίδῃ
|
τις
|
μηλογενὲς
πῶυ
λιπόντα
ἀνάγκαις
ξηρὸν |
[14, 2] |
ἐμφανίζει
διὰ
τοῦδε
τοῦ
Ὑπορχήματος·
|
τίς |
ὁ
θόρυβος
ὅδε;
τί
τάδε |
[14, 11] |
προσαγορεύσας
τράπεζαν·
ὄντως
γὰρ
ἐπιδορπισμός
|
τις |
ὁ
τραγηματισμός
ἐστιν,
καὶ
δεῖπνον |
[14, 21] |
κατ´
ἀγορὰν
ἐργάζομαι
ἐπρίατο
γάρ
|
τις |
ὁμότεχνός
με
γνώριμος.
(οὐδὲν
οὖν |
[14, 3] |
ἦν
ποίημα,
ἐν
ᾧ
Καλύκη
|
τις |
ὄνομα
ἐρῶσα
Εὐάθλου
νεανίσκου
εὔχεται |
[14, 22] |
πολυτελῶν
ἐδεσμάτων,
γράφων
οὕτως
ἔστι
|
τις |
ὄρνιθος
ματτύης.
ἐσφάχθω
μὲν
διὰ |
[14, 6] |
φησίν,
εἴρηκεν
οὕτως·
ὥστ´
εἴ
|
τις |
ὀρχοῖτ´
εὖ,
θέαμ´
ἦν·
νῦν |
[14, 22] |
κακῶν
ὄντων
συχνῶν
γενόμενος
ἄνθρωπός
|
τις |
οὐκ
ἀβέλτερος
ἔθυς´
ἱερεῖον
πρῶτος, |
[14, 22] |
ἐπιτήδευμα
ἦν
ἐλευθέρων·
πολίτης
γάρ
|
τις |
οὐκ
ἀγενὴς
ἐν
αὐτῷ
δείκνυται |
[14, 14] |
ἁρπαζέτω
τὰς
ἐγκρίδας.
ΕΠΙΚΥΚΛΙΟΣ
πλακοῦς
|
τις |
παρὰ
Συρακοσίοις
οὕτως
καλούμενος.
καὶ |
[14, 20] |
πόλις
Πομπέλων,
ὡς
ἂν
εἴποι
|
τις |
Πομπηιόπολις,
ἐν
ᾗ
πέρναι
διάφοροι |
[14, 21] |
ἀκηκοώς,
ἱμάτια
ποικίλ´
εἰ
λέγοι
|
τις |
Σικελικά.
{Β.
σκεύη
μὲν
οὖν |
[14, 4] |
τοῖς
Λάκωσι
δικηλισταί,
ὡς
ἄν
|
τις |
σκευοποιοὺς
εἴπῃ
καὶ
μιμητάς.
τοῦ |
[14, 20] |
εἴπωμεν
καὶ
περὶ
ταύτης,
εἴ
|
τις |
τοῦ
ὀνόματος
μνημονεύει.
κάλλισται
μὲν |
[14, 16] |
τραπέζης,
λέγετε
ἡμῖν,
ὦ
λίχνοι,
|
τίς |
τοῦ
ὀνόματος
τούτου
τῶν
ἐνδόξων |
[14, 5] |
φάσκων
ἀνόσους
διατελεῖν,
εἰ
καταυλήσοι
|
τις |
τοῦ
τόπου
τῇ
Φρυγιστὶ
ἁρμονίᾳ. |
[14, 4] |
δὲ
Λακεδαιμονίοις
κωμικῆς
παιδιᾶς
ἦν
|
τις |
τρόπος
παλαιός,
ὥς
φησι
Σωσίβιος, |
[14, 10] |
τοιούτων
ἡμῖν
παρατιθεμένων
ἐπιδορπισμάτων
ἔφη
|
τις |
τῶν
παρόντων·
αἱ
δεύτεραί
πως |
[14, 1] |
ἐκέλευσεν.
τῶν
δὲ
διαπορούντων
ὑπέδειξέν
|
τις |
τῶν
ῥαβδούχων,
ἐπιστρέψαντας
ἐπαγαγεῖν
ἐπ´ |
[14, 1] |
μεταβολῆς.
ὡς
δὲ
καὶ
περιζωσάμενός
|
τις |
τῶν
χορευτῶν
ἐκ
τοῦ
καιροῦ |
[14, 2] |
ὅδε;
τί
τάδε
τὰ
χορεύματα;
|
τίς |
ὕβρις
ἔμολεν
ἐπὶ
Διονυσιάδα
πολυπάταγα |
[14, 21] |
γεγώς
οὐδὲ
γὰρ
ἂν
εὕροι
|
τις |
ὑμῶν
δοῦλον
μάγειρόν
τινα
ἐν
|
[14, 12] |
εἰσῆλθε,
μύρον
Αἰγύπτιον,
φοινικίνου
βῖκός
|
τις |
ὑπανεῴγνυτο,
ἴτρια
τραγήμαθ´
ἧκε,
πυραμοῦς, |
[14, 10] |
χάριεν.
οὐχὶ
δώδεκα
κυάθους‘
ἀνεβόησέν
|
τις, |
ὑποχεῖς;
κωμάσαι
πρὸς
τὴν
Ταναγρικὴν |
[14, 17] |
βασιλεῖς
χρῆσθαι·
ὅθεν
καὶ
νόμος
|
τις |
ὕστερον
ἐγένετο.
εἰσενέγκαντος
γάρ
ποτε |
[14, 22] |
οὐδέτερος
εἶδε
πώποτε.
ἄλλος
δέ
|
τίς |
φησιν·
περιφέρειν
ματτύην
καὶ
ποδάριον
|
[14, 22] |
Παλαίφατος.
{Α.
μετὰ
ταῦτα
γαστρίον
|
τις |
ὠνθυλευμένον
προιόντος
εἰσηνέγκατ´
ἤδη
τοῦ |
[14, 3] |
Τόλμαις·
καὶ
τῶν
πτισσουσῶν
ἄλλη
|
τις, |
ὡς
Ἀριστοφάνης
ἐν
Θεσμοφοριαζούσαις
καὶ |
[14, 3] |
θανάτῳ.
λέγεται
δὲ
γενέσθαι
τρυφῶν
|
τις, |
ὡς
ἐκ
τῆς
ποιήσεως
δῆλόν |
[14, 22] |
καπνός
τ´
ἐξέρχετ´
εὐωδέστατος;
οἰκεῖ
|
τις, |
ὡς
ἔοικεν,
ἐν
τῷ
χάσματι
|
[14, 22] |
γόγγρος;
{Α.
ταὐτόν.
{Β.
ἡ
|
βατίς; |
{Α.
χλόη.
{Β.
πρόσεστι
θύννου |
[14, 3] |
ἐπ´
αὐτῇ
παρθένοις
ἀγὼν
ᾠδῆς,
|
ἥτις |
Ἁρπαλύκη,
φησί,
καλεῖται.
Νύμφις
δ´ |
[14, 5] |
καὶ
τὴν
τῶν
ἠθῶν
αὐστηρίαν,
|
ἥτις |
αὐτοῖς
παρέπεται
διὰ
τὴν
τοῦ |
[14, 7] |
παρεμφερής
ἐστι
τῇ
τραγικῇ
ὀρχήσει,
|
ἥτις |
ἐμμέλεια
καλεῖται·
ἐν
ἑκατέρᾳ
δὲ |
[14, 9] |
τὴν
Σαπφὼ
δέ
φησιν
οὗτος,
|
ἥτις
|
ἐστὶν
Ἀνακρέοντος
πρεσβυτέρα,
πρώτην
χρήσασθαι |
[14, 7] |
δ´
ὑπορχηματικὴ
τῇ
κωμικῇ
οἰκειοῦται,
|
ἥτις |
καλεῖται
κόρδαξ·
παιγνιώδεις
δ´
εἰσὶν |
[14, 9] |
ψαλμὸν
ἀντίφθογγον
ὑψηλᾶς
ἀκούων
πηκτίδος.
|
πηκτὶς |
δὲ
καὶ
μάγαδις
ταὐτόν,
καθά |
[14, 22] |
ὁ
σπλήν;
{Α.
σεσάχθω.
{Β.
|
νῆστις; |
{Β.
ἀπολεῖ
μ´
οὑτοσί.
ἀοιδίμων |
[14, 1] |
θύραν
εἶπε
τῷ
ὑπακούσαντι
εἰσαγγεῖλαι
|
ὅστις |
τε
εἴη
καὶ
διότι
κατάγεσθαι |
[14, 19] |
δὲ
ὀπτὰ
κρέα
καλεῖται
φλογίδες.
|
Στράττις |
γοῦν
ἐν
Καλλιππίδῃ
ἐπὶ
τοῦ |
[14, 4] |
κατὰ
τὰς
φωνὰς
οἱ
Θηβαῖοι
|
Στράττις |
ἐπιδείκνυσιν
ἐν
Φοινίσσαις
διὰ
τούτων· |
[14, 19] |
εἶχον
αὐτοὺς
ἐν
ταῖς
οἰκίαις
|
Στράττις |
παρίστησιν
ἐν
Παυσανίᾳ
διὰ
τούτων· |
[14, 10] |
ἐλεύθερον
ἆμαρ
ἔχοντες·
δούλων
δ´
|
οὔτις |
πάμπαν
ἐσέρχεται
οὐδ´
ἠβαιόν.
(Βάτων |
[14, 16] |
λήκυθος,
σπυρίς,
μάχαιρα,
τρυβλίον,
κρατήρ,
|
ῥαφίς. |
ἢ
πάλιν
ὄψων
οὕτως·
ἔτνος, |
[14, 12] |
καὶ
παρέθηκε
γέμουσαν
πέμμασι
παντοδαποῖς.
|
~Ἄμφις |
δὲ
ἐν
Γυναικομανίᾳ·
ἤδη
ποτ´ |
[14, 3] |
ᾠδῆς,
ἥτις
Ἁρπαλύκη,
φησί,
καλεῖται.
|
Νύμφις |
δ´
ἐν
πρώτῳ
περὶ
Ἡρακλείας |
[14, 7] |
καταπρηνής,
χεὶρ
σιμή,
διποδισμός,
ξύλου
|
παράληψις, |
ἐπαγκωνισμός,
καλαθίσκος,
στρόβιλος.
καὶ
τελεσιὰς |
[14, 15] |
εἰς
ἀργύρωμα,
καὶ
ἔσται
ἡ
|
ὄψις |
ἄνωθεν.
ἐὰν
δὲ
μὴ
ᾖ |
[14, 16] |
καὶ
τὸ
μέγεθος,
ἡ
δὲ
|
ὄψις |
ἠλέκτρου
οὐδὲν
διέφερεν·
τὰς
δέ |
[14, 2] |
τὸν
τρόπον,
τόθ´
ἡ
μεγίστη
|
τέρψις |
ἐξευρίσκεται.
τὴν
δὲ
συναυλίαν
τί |
[14, 1] |
Φύλαρχος
ἐν
τῇ
τῶν
Ἱστοριῶν,
|
ὅς |
γε
καὶ
τὴν
Λυσιμάχου
αὐλὴν |
[14, 8] |
πολλῶν
οὐ
παρέργως
ἁψάμενος
μουσικῆς·
|
ὅς |
γε
καὶ
τὴν
τοῦ
παντὸς |
[14, 1] |
γίνεσθαι·
οἶνός
σε
τρώει
μελιηδής,
|
ὅς |
τε
καὶ
ἄλλους
βλάπτει,
ὃς |
[14, 1] |
ὅς
τε
καὶ
ἄλλους
βλάπτει,
|
ὃς |
ἄν
μιν
χανδὸν
ἕλῃ
μηδ´ |
[14, 18] |
καὶ
σταφυλὰς
ὀνομάζει
διὰ
τούτων·
|
ὃς |
ἂν
ἀγροίκου
ὀπώρας
γεύσηται,
βοτρύων |
[14, 18] |
Νικοστρατείῳ
τὸν
Ἱππώνειον
ἀντεκτρέφουσι
βότρυν,
|
ὃς |
ἀπὸ
Ἑκατομβαιῶνος
μηνὸς
ὥσπερ
ἀγαθὸς |
[14, 18] |
ἄλλων,
δύο
μέρη
τῆς
μνᾶς.
|
ὃς |
δ´
ἂν
τὴν
γενναίαν
νῦν |
[14, 8] |
ἀρχαῖοι
δῆλον
καὶ
ἐξ
Ὁμήρου·
|
ὃς |
διὰ
τὸ
μεμελοποιηκέναι
πᾶσαν
ἑαυτοῦ |
[14, 4] |
ἡμῖν—
κατὰ
τὸν
ἥδιστον
Ἀντιφάνην,
|
ὃς |
ἐν
τῷ
Φιλοθηβαίῳ
φησίν—
ἥ |
[14, 9] |
καλὲ
Μασούριε,
ἢ
σύ.
(καὶ
|
ὃς |
ἔφη·
Δίδυμος
ὁ
γραμματικὸς
ἐν |
[14, 2] |
καλλιπνόων
αὐλῶν
ἱερῶν
βασιλῆα,
Λυδὸν
|
ὃς |
ἥρμοσε
πρῶτος
Δωρίδος
ἀντίπαλον
μούσης |
[14, 2] |
αὐλητικήν,
Λίβυς
ὢν
τῶν
Νομάδων,
|
ὃς |
καὶ
κατηύλησεν
τὰ
μητρῷα
πρῶτος. |
[14, 21] |
κωμῳδίας
ὑποκριτὴς
Μεγαρεὺς
τὸ
γένος,
|
ὃς |
καὶ
τὸ
προσωπεῖον
εὗρε
τὸ |
[14, 9] |
ὁ
δὲ
Γνήσιππος
ἔστ´
ἀκούειν,
|
ὃς |
νυκτερίν´
εὗρε
μοιχοῖς
ἀείσματ´
ἐκκαλεῖσθαι
|
[14, 19] |
ἡ
τοῦ
λαμπροτάτου
βασιλέως
φωνή,
|
ὃς |
οὐδὲ
φασιανικοῦ
ὄρνιθός
ποτε
γεύσασθαι |
[14, 16] |
ἧς
συμβουλεύω
σοι
ἀπεσθίειν.
καὶ
|
ὃς |
οὐδὲν
μελλήσας
ἀνελόμενος
ἤσθιεν.
γελασάντων |
[14, 9] |
τὰ
ποιήματα
καὶ
ἐν
Βουκόλοις·
|
ὃς |
οὐκ
ἔδωκ´
αἰτοῦντι
Σοφοκλέει
χορόν, |
[14, 4] |
καὶ
παθεῖν
ἡμᾶς
δέῃ.
καὶ
|
ὃς |
πάνυ
ἐμμελέστατα
ἀπαντήσας
αὐτῷ
ἀντεφώνησε
|
[14, 1] |
ὁ
δ´
ἔξοινος
ποῦ;
καὶ
|
ὃς |
παρ´
Ἀλέξιδι
ἐν
Εἰσοικιζομένῳ·
ἔξοινος |
[14, 9] |
νομοθέτην
τὸν
Τέρπανδρόν
φησι
γενέσθαι,
|
ὃς |
ὑπὸ
πάντων
συμφώνως
ἱστορεῖται
μετὰ |
[14, 14] |
ἐλαίου
σφαιροειδῆ
πέμματα.
Εὔπολις
Κόλαξιν·
|
ὃς |
χαρίτων
μὲν
ὄζει,
καλλαβίδας
δὲ |
[14, 1] |
ἔτεκεν
μῦν.
ὅπερ
ἀκούσας
ὁ
|
Ἀγησίλαος |
καὶ
ὀργισθεὶς
ἔφη
φανήσομαί
σοί |
[14, 20] |
τραγημάτων
εἶδος
παντοδαπῶν.
ὁ
δ´
|
Ἀγησίλαος |
τὰ
μὲν
πρόβατα
καὶ
τὰς |
[14, 17] |
τοῦ
περιπάτου
δ´
ὢν
ὁ
|
Νικόλαος |
καὶ
ἱστορίαν
συνέγραψεν
πολλήν.
(ΙΣΧΑΔΕΣ. |
[14, 1] |
τούτοις
ἦσαν
Καλλιμέδων
τε
ὁ
|
Κάραβος |
καὶ
Δεινίας,
ἔτι
τε
Μνασιγείτων
|
[14, 15] |
ἐκ
τυροῦ
γίνεται.
λούκουντλοι,
ἀργυροτρύφημα,
|
λίβος, |
κίρκλος
λιξόλας,
κλουστροπλακοῦς.
γίνεται
δέ, |
[14, 16] |
ἅλμη,
κρόμμυον,
σκόλυμος,
ἐλαία,
κάππαρις,
|
βολβός, |
μύκης.
ἐπί
τε
τῶν
τραγημάτων |
[14, 9] |
τοῦτ´
εἶναι
μάγαδιν,
ὁ
δὲ
|
κλεψίαμβος |
κληθείς,
ἔτι
δ´
ὁ
τρίγωνος |
[14, 6] |
ἐν
Φιλοκτήτῃ
ἔφη·
οὐκ
ἔστι
|
διθύραμβος, |
ὅκχ´
ὕδωρ
πίῃς.
ὅτι
μὲν |
[14, 2] |
τοῦδε
τοῦ
Ὑπορχήματος·
τίς
ὁ
|
θόρυβος |
ὅδε;
τί
τάδε
τὰ
χορεύματα; |
[14, 4] |
ἐμβαλὼν
καὶ
ἀναγαγὼν
εἰς
τὸ
|
πέλαγος |
κατεπόντωσε.
τοιαύτη
δ´
ἐστὶν
αὐτοῦ |
[14, 15] |
τυρὸν
ἐκπιάσας
καλῶς
θὲς
εἰς
|
ἄγγος, |
εἶτ´
ἄνω
κόσκινον
χαλκοῦν
ἐπιθεὶς |
[14, 4] |
τῆς
ὄπισθε
λαύρης,
διὰ
δενδροφόρου
|
φάραγγος |
ἐξέωσε
βροντὴν
ἠλέματον,
ὁκοίην
ἀροτὴρ |
[14, 6] |
ἀρχαίαν
τῶν
Ἑλλήνων
κατάστασιν
λέγειν·
|
φόρμιγγός |
θ´,
ἣν
δαιτὶ
θεοὶ
ποίησαν |
[14, 6] |
Ἀχιλλέα
φιλοτιμίαν
διετέλουν
{γὰρ}
ἀκροώμενοι
|
φόρμιγγος |
περικαλλέος,
ἣν
ἔχ´
Ἀπόλλων,
Μουσάων |
[14, 5] |
ῥυθμὸν
εἰς
τὸν
πόλεμον
ἀντὶ
|
σάλπιγγος |
εἰκῇ
νομιστέον
εἰσαγαγεῖν,
οὐδὲ
τοὺς |
[14, 16] |
τρίπους,
χύτρα,
λυχνεῖον,
ἀκταία,
βάθρον,
|
σπόγγος, |
λέβης,
σκαφεῖον,
ὅλμος,
λήκυθος,
σπυρίς, |
[14, 4] |
Πάτροκλος
οὖν
ὁ
τοῦ
Πτολεμαίου
|
στρατηγὸς |
ἐν
Καύνῳ
τῇ
νήσῳ
λαβὼν |
[14, 1] |
δὲ
καὶ
Σύλλας
ὁ
Ῥωμαίων
|
στρατηγὸς |
φιλόγελως
ἦν
προείρηται.
Λεύκιος
δὲ |
[14, 6] |
ᾀσμάτων
προσγινόμενος
ὁ
τῶν
θεῶν
|
λόγος |
ἀποσεμνύνει
τὸν
ἑκάστων
τρόπον.
Φιλόχορος |
[14, 2] |
ἐν
Ἀργοῖ
ἔφη—
ὁ
δὲ
|
λόγος |
ἐστὶ
περὶ
τῆς
Ἀθηνᾶς—
ὃν |
[14, 4] |
προφέρεται.
καλεῖται
δ´
οὗτος
καὶ
|
κιναιδολόγος. |
ἤκμασεν
δ´
ἐν
τῷ
εἴδει |
[14, 4] |
δ´
ἐστὶν
ὅμοια.
ὁ
δὲ
|
ἰωνικολόγος |
τὰ
Σωτάδου
καὶ
τῶν
πρὸ |
[14, 15] |
αὐτό.
ταῦτα
καὶ
ὁ
σοφὸς
|
πεμματολόγος |
Χρύσιππος.
~(Ἁρποκρατίων
δὲ
ὁ
Μενδήσιος |
[14, 13] |
εἶτα
θρῖον
καὶ
βότρυς·
ἡ
|
δημιουργὸς |
δ´
ἀντιπαρατεταγμένη
κρεᾴδι´
ὀπτᾷ
καὶ |
[14, 19] |
ταὧν
μὲν
ὡς
ἅπαξ
τις
|
ζεῦγος |
ἤγαγεν
μόνον,
σπάνιον
ὂν
τὸ |
[14, 2] |
Σῆμος
ὁ
Δήλιος
ἐν
εʹ
|
Δηλιάδος |
γράφων
οὕτως·
ἀγνοουμένης
δὲ
παρὰ |
[14, 9] |
δὲ
ὁ
Δήλιος
ἐν
πρώτῳ
|
Δηλιάδος |
διὰ
τὸ
ἐκ
τοῦ
ἐν |
[14, 13] |
γίνεται.
ΒΑΣΥΝΙΑΣ.
Σῆμος
ἐν
βʹ
|
Δηλιάδος |
ἐν
τῇ
τῆς
Ἑκάτης,
φησίν, |
[14, 1] |
ὥς
φησιν
Σῆμος
ἐν
εʹ
|
Δηλιάδος, |
καὶ
γένει
καὶ
πλούτῳ
πρωτεύων |
[14, 6] |
χρωμένους
ἐν
τοῖς
πρώτοις
τῆς
|
Ἰλιάδος |
τῇ
μουσικῇ.
μετὰ
γὰρ
τὴν
|
[14, 21] |
ἐμπειρίαν
καὶ
ἡ
πρὸς
Ἀλέξανδρον
|
Ὀλυμπιάδος |
Ἐπιστολή.
προτρεπομένη
μάγειρον
αὑτῇ
πρίασθαι |
[14, 9] |
τῇ
Σεμέλῃ·
καίτοι
κλύω
μὲν
|
Ἀσιάδος |
μιτρηφόρους
Κυβέλας
γυναῖκας,
παῖδας
ὀλβίων |
[14, 9] |
ἐν
τοῖς
περὶ
τοῦ
τῆς
|
Ἑλλάδος |
Βίου,
ἐπιχωριάσαι
φάσκων
ποτὲ
καθ´ |
[14, 22] |
ἐγένετο
καὶ
τοῦ
κατὰ
τῆς
|
Ἑλλάδος |
ἐπαγαγεῖν
τοὺς
Πέρσας,
ἐζηλωκόσι
τὴν |
[14, 1] |
μεταπεμψάμενος
γὰρ
τοὺς
ἐκ
τῆς
|
Ἑλλάδος |
ἐπιφανεστάτους
τεχνίτας
καὶ
σκηνὴν
κατασκευάσας |
[14, 8] |
μουσικῆς
ὢν
ἐραστής,
περὶ
τῆς
|
μαγάδιδος
|
καλουμένης,
πότερον
αὐλῶν
εἶδος
ἢ |
[14, 9] |
δ´
ὁ
τραγικὸς
διαφέρειν
πηκτίδα
|
μαγάδιδος, |
λέγων
οὕτως
ἐν
τῇ
Σεμέλῃ· |
[14, 9] |
περὶ
Μουσικῆς
διαφέρειν
φησὶ
πηκτίδα
|
μαγάδιδος, |
λέγων
οὕτως·
φοίνικες,
πηκτίδες,
μαγάδιδες, |
[14, 9] |
(διαποροῦσι
δ´
ἔνιοι
ὅπως
τῆς
|
μαγάδιδος |
οὔσης
κατὰ
Ἀνακρέοντα
(ὀψὲ
γάρ |
[14, 16] |
τῷ
περὶ
Γεωργικῶν
φωκίδας
φησὶν
|
εἶδος |
ἀπίων
εἶναι.
(ΡΟΩΝ.
δὲ
σκληροκόκκων. |
[14, 5] |
οὖν
τῶν
τὰς
μὲν
κατ´
|
εἶδος |
διαφορὰς
οὐ
δυναμένων
θεωρεῖν,
ἐπακολουθούντων |
[14, 5] |
ὑποφρύγιον.
δεῖ
δὲ
τὴν
ἁρμονίαν
|
εἶδος |
ἔχειν
ἤθους
ἢ
πάθους,
καθάπερ |
[14, 14] |
μέλιτος
καὶ
σησάμου.
ΝΑΣΤΟΣ
πλακοῦντος
|
εἶδος, |
ἔχων
ἔνδον
καρυκκείας.
(ΧΟΡΙΑ
βρώματα |
[14, 8] |
τῆς
μαγάδιδος
καλουμένης,
πότερον
αὐλῶν
|
εἶδος |
ἢ
κιθάρας
ἐστίν.
ὁ
μὲν |
[14, 3] |
Σικελιώτης
ὁ
πρῶτος
εὑρὼν
τὸ
|
εἶδος· |
μνημονεύει
δ´
αὐτοῦ
Ἐπίχαρμος
ἐν |
[14, 14] |
καὶ
Θαλάσσᾳ.
ΓΟΥΡΟΣ
ὅτι
πλακοῦντος
|
εἶδος |
ὁ
Σόλων
ἐν
τοῖς
Ἰάμβοις |
[14, 20] |
δὲ
καὶ
πέμματα
καὶ
τραγημάτων
|
εἶδος |
παντοδαπῶν.
ὁ
δ´
Ἀγησίλαος
τὰ |
[14, 14] |
καὶ
γάλακτος
γινόμενα.
ΑΜΟΡΒΙΤΗΣ
πλακοῦντος
|
εἶδος |
παρὰ
Σικελοῖς.
οἳ
δὲ
ΠΑΙΣΑ |
[14, 8] |
τὸν
Ταραντῖνον
εὑρεῖν
αὐτοῦ
τὸ
|
εἶδος. |
Πολύβιος
δ´
ἐν
τῇ
ὀγδόῃ
|
[14, 17] |
οὐ
γὰρ
ἀνθρώπων
φόρευν
μορφὰν
|
ἐνεῖδος, |
οὐδὲ
τὰν
αὐδὰν
γυναικείαν
ἔχον· |
[14, 2] |
μουσοπόλων
σοφᾶς
ἐπίφθονον
βροτοῖς
τέχνας
|
ὄνειδος. |
μετὰ
ταῦτα
δὲ
ἐγκωμιάζων
τὴν |
[14, 22] |
(ἐν
δὲ
τῷ
πρώτῳ
τῆς
|
Ἀτθίδος |
Κλείδημος
φῦλον
ἀποφαίνει
μαγείρων
ἐχόντων |
[14, 9] |
Κορκύρᾳ.
Φιλόχορος
δ´
ἐν
γʹ
|
Ἀτθίδος |
Λύσανδρος,
φησίν,
ὁ
Σικυώνιος
κιθαριστὴς |
[14, 3] |
ἀλέτους
ᾖδον,
ἴσως
ἀπὸ
τῆς
|
ἱμαλίδος. |
ἱμαλὶς
δ´
ἐστὶν
παρὰ
Δωριεῦσιν |
[14, 14] |
καλουμένου,
οὐ
διαφέρειν
λέγων
τῆς
|
πυραμίδος |
καλουμένης.
γίνεσθαι
γὰρ
ταύτην
ἐκ |
[14, 9] |
τῶν
Μουσῶν
ἔχουσαν
αὐτὸ
ὑπὸ
|
Λεσβοθέμιδος |
ποιηθῆναι
ἀρχαίου
ἀγαλματοποιοῦ.
Μέναιχμος
δ´ |
[14, 9] |
δηλοῦσθαι
δὲ
ἐν
τῷ
τῆς
|
Ἀρτέμιδος |
ᾄσματι,
οὗ
ἐστιν
ἀρχή·
Ἄρτεμι, |
[14, 13] |
κληθῆναι
καὶ
εἰς
τὰ
τῆς
|
Ἀρτέμιδος |
ἱερὰ
φέρεσθαι
ἔτι
τε
καὶ
|
[14, 7] |
παρὰ
δὲ
Συρακοσίοις
καὶ
Χιτωνέας
|
Ἀρτέμιδος |
ὄρχησίς
τίς
ἐστιν
ἴδιος
καὶ |
[14, 3] |
καλεῖσθαί
τινά
φησιν
ᾠδὴν
ἀπ´
|
Ἠριφανίδος, |
γράφων
οὕτως·
Ἠριφανὶς
ἡ
μελοποιὸς |
[14, 9] |
εὐπόρουν,
τῶν
δὲ
Τερπάνδρου
καὶ
|
Φρύνιδος |
νόμων
οὐδὲ
κατὰ
μικρὸν
ἠδύναντο |
[14, 22] |
καὶ
ὁ
Ἀρτεμίδωρος
παρέθετο
μαρτυρίου
|
Ἀλέξιδος· |
συνεμφῆναι
γὰρ
βουλόμενος
ὁ
Ἄλεξις |
[14, 3] |
τῷ
πάθει,
λαβόντας
αἴσθησιν
ἐρωτικῆς
|
ἐλπίδος. |
ὅθεν
ἐποίησέ
τε
καὶ
ποιήσασα |
[14, 16] |
ἐν
γʹ
τῶν
περὶ
τῆς
|
πατρίδος |
λέγων
οὕτως·
κεραυνοῦ
δὲ
σκήψαντος |
[14, 2] |
βασιλῆα,
Λυδὸν
ὃς
ἥρμοσε
πρῶτος
|
Δωρίδος |
ἀντίπαλον
μούσης
νόμον,
αἰολον
ὀρφναι
|
[14, 9] |
Λυδῶν
ψαλμὸν
ἀντίφθογγον
ὑψηλᾶς
ἀκούων
|
πηκτίδος. |
πηκτὶς
δὲ
καὶ
μάγαδις
ταὐτόν, |
[14, 9] |
τρίγωνος,
ἀντίσπαστά
τε
Λυδῆς
ἐφύμνει
|
πηκτίδος |
συγχορδία.
(διαποροῦσι
δ´
ἔνιοι
ὅπως |
[14, 20] |
σιτευτῶν
ὁ
φλυακογράφος
Σώπατρος
ἐν
|
Βακχίδος |
Γάμῳ
οὕτως·
εἴ
που
κλίβανος |
[14, 13] |
Σώπατρος
ὁ
φλυακογράφος
φησὶν
ἐν
|
Βακχίδος |
Μνηστῆρσιν·
πλακουντοποιὸν
ὠνομασμένην
Σάμον.
(ΕΓΧΥΤΩΝ |
[14, 2] |
ἰδού·
ἅδε
σοι
δεξιὰ
καὶ
|
ποδὸς |
διαρριφά,
θριαμβοδιθύραμβε,
κισσόχαιτ´
ἄναξ,
ἄκουε |
[14, 9] |
μέσας
τρεῖς
χώρας
τὰς
ἀπὸ
|
ποδὸς |
ἐπὶ
πόδα
διεστώσας
ἐνέτεινε
χορδαῖς, |
[14, 9] |
Σάμβυκος
τινός.
(καὶ
περὶ
τοῦ
|
τρίποδος |
δὲ
καλουμένου
(ὄργανον
δὲ
καὶ |
[14, 8] |
περὶ
αὐλῶν
λέγει
διὰ
τούτων·
|
Λυδός |
τε
μάγαδις
αὐλὸς
ἡγείσθω
βοῆς. |
[14, 4] |
οὐδὲ
τῷ
αὐλητῇ.
ὁ
δὲ
|
μαγῳδὸς |
καλούμενος
τύμπανα
ἔχει
καὶ
κύμβαλα |
[14, 4] |
τῷ
περὶ
Μουσικῆς
γράφων
ὧδε·
|
μαγῳδός· |
οὗτος
δ´
ἐστὶν
ὁ
αὐτὸς |
[14, 4] |
τῶν
τοιούτων
ἐστὶ
ποιητῶν
ὁ
|
ἱλαρῳδὸς |
καλούμενος.
οὐδὲ
γὰρ
σχινίζεται·
χρῆται |
[14, 3] |
Καθαρμοὺς
ἐραψῴδησεν
Ὀλυμπίασι
Κλεομένης
ὁ
|
ῥαψῳδός, |
ὥς
φησιν
Δικαίαρχος
ἐν
τῷ |
[14, 12] |
καὶ
χρώμασιν
ὡς
εὖ
κέκραται.
|
θεὸς |
ἐν
ἀνθρώποισιν
ἦν
ἐκεῖνος,
εἰδὼς |
[14, 4] |
τῷ
θεῷ·
ἐθέλει
γὰρ
{ὁ
|
θεὸς} |
ὀρθὸς
ἐσφυδωμένος
διὰ
μέσου
βαδίζειν. |
[14, 21] |
πανοῦργον,
ὥς
φησιν
ὁ
Ἀσκαλωνίτης
|
Δωρόθεος. |
τοὺς
δὲ
λεπτοὺς
τῶν
τυρῶν |
[14, 13] |
ἐν
Ἀτάκτοις.
ΓΛΥΚΙΝΑΣ
ὁ
διὰ
|
γλυκέος |
οἴνου
καὶ
ἐλαίου
πλακοῦς
παρὰ |
[14, 2] |
βαλεῖν,
νυμφαγενεῖ
χειροκτύπῳ
φηρὶ
Μαρσύᾳ
|
κλέος. |
τί
γάρ
νιν
εὐηράτοιο
κάλλεος |
[14, 2] |
κλέος.
τί
γάρ
νιν
εὐηράτοιο
|
κάλλεος |
ὀξὺς
ἔρως
ἔτειρεν,
ᾇ
παρθενίαν |
[14, 6] |
φιλοτιμίαν
διετέλουν
{γὰρ}
ἀκροώμενοι
φόρμιγγος
|
περικαλλέος, |
ἣν
ἔχ´
Ἀπόλλων,
Μουσάων
θ´, |
[14, 22] |
γραμματικὸς
Ἀριστοφάνης
ἐσπούδασε
συσχολάσαι
αὐτῷ
|
νέος |
ὤν.
ἐποίησε
δὲ
καὶ
οὗτος |
[14, 16] |
περιφερές.
καρποφορεῖ
δὲ
δὶς
τοῦ
|
ἔτεος, |
ἦρός
τε
καὶ
φθινοπώρου.
γλυκὺς |
[14, 1] |
Τηλεφάνης
ἐν
τῷ
περὶ
τοῦ
|
Ἄστεος. |
τοσαύτη
δ´
αὐτῶν
δόξα
τῆς |
[14, 12] |
Φιλίσκῳ·
ἀρτέα
τράπεζ´,
ἀπονίψασθαι
δοτέον,
|
προσοιστέος, |
στέφανος,
μύρον,
σπονδή,
λιβανωτός,
ἐσχαρίς, |
[14, 18] |
ὃς
ἀπὸ
Ἑκατομβαιῶνος
μηνὸς
ὥσπερ
|
ἀγαθὸς |
οἰκέτης
διαμένει
τὴν
αὐτὴν
ἔχων |
[14, 22] |
ἀλλ´
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ.
ἦν
δ´
|
ἀγαθὸς |
ποιητὴς
εἴ
τις
ἄλλος
τῶν |
[14, 6] |
οὐ
τοῖς
ἄλλοις.
Ἀρχίλοχος
γοῦν
|
ἀγαθὸς |
ὢν
ποιητὴς
πρῶτον
ἐκαυχήσατο
τῷ |
[14, 3] |
κατεκρήμνισεν
ἑαυτήν.
ἐγένετο
δὲ
τὸ
|
πάθος |
περὶ
Λευκάδα.
σωφρονικὸν
δὲ
πάνυ |
[14, 10] |
ἐπὶ
ἡμέρας
πέντε,
ἐν
αἷς
|
ἔθος |
εἶναι
ἄρχεσθαι
τοὺς
δεσπότας
ὑπὸ |
[14, 10] |
λειτουργίας.
Ἑλληνικὸν
δὲ
τοῦτο
τὸ
|
ἔθος· |
ἐν
Κρήτῃ
γοῦν
τῇ
τῶν |
[14, 10] |
ἡμέραις,
ἐν
αἷς
Ῥωμαίων
παισὶν
|
ἔθος |
ἐστὶν
ἑστιᾶν
τοὺς
οἰκέτας,
αὐτοὺς |
[14, 7] |
Τυρταίου
στρατηγίαν
ἐν
ταῖς
στρατείαις
|
ἔθος |
ποιήσασθαι,
ἂν
δειπνοποιήσωνται
καὶ
παιωνίσωσιν, |
[14, 8] |
τε
κλείουσιν
ἀοιδοί.
τὸ
δὲ
|
ἔθος |
τοῦτο
καὶ
παρὰ
τοῖς
βαρβάροις |
[14, 16] |
θαυμάσιοι
τὸ
κάλλος
καὶ
τὸ
|
μέγεθος, |
ἡ
δὲ
ὄψις
ἠλέκτρου
οὐδὲν |
[14, 16] |
γλυκὺς
δὲ
πάνυ
ὁ
καρπός,
|
μέγεθος |
κατὰ
φαυλίην
ἐλάην
καὶ
τὴν
|
[14, 19] |
αὐτῶν.
ἔχει
δὲ
τὸ
μὲν
|
μέγεθος |
ὄρνιθος
γενναίου,
τὴν
δὲ
κεφαλὴν |
[14, 5] |
τὸ
τῆς
ὑποδωρίου
καλουμένης
ἁρμονίας
|
ἦθος. |
αὕτη
γάρ
ἐστι,
φησὶν
ὁ
|
[14, 7] |
ταχυτάτην
οὖσαν.
οὐ
γὰρ
ἔχει
|
ἦθος |
αὕτη
ἡ
ὄρχησις,
διὸ
οὐδὲ |
[14, 5] |
πολύτροπον.
τὸ
δὲ
τῶν
Αἰολέων
|
ἦθος |
ἔχει
τὸ
γαῦρον
καὶ
ὀγκῶδες, |
[14, 5] |
οὐδὲ
τὴν
ὑπερφρύγιον
ἴδιον
ἔχουσαν
|
ἦθος· |
καίτοι
τινές
φασιν
ἄλλην
ἐξευρηκέναι |
[14, 5] |
(ἑξῆς
ἐπισκεψώμεθα
τὸ
τῶν
Μιλησίων
|
ἦθος, |
ὃ
διαφαίνουσιν
οἱ
Ἴωνες,
ἐπὶ |
[14, 3] |
ὁ
ποιητὴς
τὸ
τῆς
παρθένου
|
ἦθος, |
οὐκ
ἐκ
παντὸς
τρόπου
θελούσης |
[14, 5] |
πολὺ
παραλλάττον
τὸ
τῆς
ἁρμονίας
|
ἦθος. |
φασὶ
δὲ
Πύθερμον
τὸν
Τήιον |
[14, 1] |
Μανδρογένους
καὶ
Στράτωνος
τοῦ
Ἀττικοῦ.
|
πλῆθος |
δ´
ἦν
Ἀθήνησι
τῆς
σοφίας |
[14, 19] |
ἐστι
τούτων
τῶν
ὀρνίθων
τὸ
|
πλῆθος |
ἐν
τῇ
Ῥώμῃ,
ὡς
δοκεῖν |
[14, 22] |
δημιουργικὰς
τιμάς,
οἷς
καὶ
τὸ
|
πλῆθος |
ἐνεργεῖν
ἔργον
ἦν.
οὐκ
ἀπεικότως |
[14, 19] |
βασιλεὺς
καὶ
τὸ
τῶν
ΤΑΩΝΩΝ
|
πλῆθος |
ἑωράκει
τῶν
κατὰ
τὴν
Ῥώμην, |
[14, 5] |
ἀγωγήν·
Ἰώνων
δὲ
τὸ
πολὺ
|
πλῆθος |
ἠλλοίωται
διὰ
τὸ
συμπεριφέρεσθαι
τοῖς |
[14, 10] |
καρπὸν
πλεῖστον
ἔφερεν
καὶ
ἀκροδρύων
|
πλῆθος |
καὶ
ὅσα
παραμύθια
ἡδονῆς
μεταδόρπια. |
[14, 19] |
καὶ
νομάδας
ὄρνιθας
ὑποβαλὼν
ἐποίησε
|
πλῆθος, |
ὥστε
καὶ
σιτεῖσθαι·
τὸ
γὰρ |
[14, 19] |
ἔχει
δὲ
τὸ
μὲν
μέγεθος
|
ὄρνιθος
|
γενναίου,
τὴν
δὲ
κεφαλὴν
μικρὰν |
[14, 22] |
μῦμα
δὲ
παντὸς
ἱερείου,
καὶ
|
ὄρνιθος |
δὲ
χρὴ
ποιεῖν
τὰ
ἁπαλὰ |
[14, 22] |
ἐδεσμάτων,
γράφων
οὕτως
ἔστι
τις
|
ὄρνιθος |
ματτύης.
ἐσφάχθω
μὲν
διὰ
τοῦ |
[14, 19] |
βασιλέως
φωνή,
ὃς
οὐδὲ
φασιανικοῦ
|
ὄρνιθός |
ποτε
γεύσασθαι
ὡμολόγησεν,
ἀλλ´
ὥσπερ |
[14, 22] |
λάχανα
εἰς
τρυβλίον
καὶ
τῆς
|
ὄρνιθος |
τῶν
κρεῶν
ἐπιθεὶς
παρατίθει·
τοῦ |
[14, 12] |
Κύδωνι
(καὶ
μετὰ
δεῖπνον
κόκκος
|
ἐρέβινθος |
κύαμος,
χόνδρος,
τυρός,
μέλι,
σησαμίδες, |
[14, 16] |
πλακοῦς,
ἔντιλτος,
ἴτριον,
ῥόα,
ᾠόν,
|
ἐρέβινθος, |
σησάμη,
κοπτή,
βότρυς,
ἰσχάς,
ἄπιος, |
[14, 10] |
δίκαι,
πυός,
πυριάτη,
μύρτα,
κληρωτήρια,
|
ὑάκινθος, |
ἄρνες,
κλεψύδραι,
νόμοι,
γραφαί.
μέλλοντος |
[14, 4] |
θεῷ·
ἐθέλει
γὰρ
{ὁ
θεὸς}
|
ὀρθὸς |
ἐσφυδωμένος
διὰ
μέσου
βαδίζειν.
οἱ |
[14, 22] |
ὠνόμαζον.
ἀναγέγραπταί
τε
οὐδαμοῦ
μαγείρῳ
|
μισθός, |
ἀλλὰ
κήρυκι.
καὶ
Ἀγαμέμνων
δὲ |
[14, 16] |
βάθρον,
σπόγγος,
λέβης,
σκαφεῖον,
ὅλμος,
|
λήκυθος, |
σπυρίς,
μάχαιρα,
τρυβλίον,
κρατήρ,
ῥαφίς. |
[14, 5] |
Θεοφίλου
Κιθαρῳδόν,
θησαυρός
ἐστιν
καὶ
|
βέβαιος |
{ἡ}
μουσικὴ
ἅπασι
τοῖς
μαθοῦσι |
[14, 7] |
τοῖς
ἀγῶσι.
Πρόνομος
δ´
ὁ
|
Θηβαῖος |
πρῶτος
ηὔλησεν
ἀπὸ
τῶν
αὐτῶν |
[14, 2] |
λεκτέον.
ἦν
τις
ἀγὼν
συμφωνίας
|
ἀμοιβαῖος |
αὐλοῦ
καὶ
ῥυθμοῦ,
χωρὶς
{λόγου} |
[14, 4] |
ὥς
φησι
Σωσίβιος,
οὐκ
ἄγαν
|
σπουδαῖος, |
ἅτε
δὴ
κἀν
τούτοις
τὸ |
[14, 6] |
μουσικὴ
ἐπ´
ἀνδρείαν
προτροπὴ
ἦν.
|
Ἀλκαῖος |
γοῦν
ὁ
ποιητής,
εἴ
τις |
[14, 16] |
κοπτήν
φησι
καλεῖσθαι
Διονύσιος
ὁ
|
Ἰτυκαῖος |
ἐν
ἑβδόμῳ
Γεωργικῶν.
τοῦ
δὲ |
[14, 4] |
κωμικῆς
παιδιᾶς
ἦν
τις
τρόπος
|
παλαιός, |
ὥς
φησι
Σωσίβιος,
οὐκ
ἄγαν |
[14, 19] |
αὐτῷ
τι
λαβὲ
τριωβόλου.
ΦΑΣΙΑΝΙΚΟΣ.
|
Πτολεμαῖος |
ὁ
βασιλεὺς
ἐν
τῷ
δωδεκάτῳ |
[14, 3] |
ὀνομασίας
καταλέγει
ὁ
Τρύφων
τάσδε·
|
ἱμαῖος |
ἡ
ἐπιμύλιος
καλουμένη,
ἣν
παρὰ |
[14, 3] |
δ´
ἐν
Ἀττικαῖς
φησιν
Λέξεσιν·
|
ἱμαῖος |
ᾠδὴ
μυλωθρῶν·
ἐν
δὲ
γάμοις
|
[14, 3] |
ᾠδὴ
μυλωθρῶν·
ἐν
δὲ
γάμοις
|
ὑμέναιος· |
ἐν
δὲ
πένθεσιν
ἰάλεμος.
λίνος |
[14, 22] |
ἡ
ματτύη,
ὡς
μὲν
ὁ
|
Ἀθηναῖος |
Ἀπολλόδωρός
φησιν
ἐν
τῷ
πρώτῳ |
[14, 6] |
μνηστήρων
(Ἱπποκλείδης
δ´
ἦν
ὁ
|
Ἀθηναῖος) |
ἀπωρχῆσθαι
τὸν
γάμον
αὐτὸν
ἔφησεν, |
[14, 14] |
καὶ
ψωθία.
Ἀπολλόδωρος
δ´
ὁ
|
Ἀθηναῖος |
καὶ
Θεόδωρος
δ´
ἐν
Ἀττικαῖς |
[14, 18] |
φιλόσοφος,
ὡς
καὶ
Ἀρχίλοχος·
πάρελθε,
|
γενναῖος |
γὰρ
εἶς.
ἢ
τὰ
ἐπιγεγεννημένα |
[14, 11] |
παλαιότεροι
ἁπλῶς
τραπέζας
ἔλεγον,
ὡς
|
Ἀχαιὸς
|
ἐν
Ἡφαίστῳ
σατυρικῷ·
θοίνῃ
σε |
[14, 9] |
ὃν
ἐζήλωσαν
Πολύευκτός
τε
ὁ
|
Ἀχαιὸς |
καὶ
Διοκλῆς
ὁ
Κυναιθεύς.
καὶ |
[14, 11] |
ὁρᾷς
τὸν
εὐτράπεζον
ὡς
ἡδὺς
|
βίος. |
(ὅτι
γὰρ
ἦσαν
καὶ
παρὰ |
[14, 14] |
Ἀπολλόδωρος
παρ´
Ἀλκμᾶνι.
ὁμοίως
καὶ
|
Σωσίβιος
|
ἐν
γʹ
περὶ
Ἀλκμᾶνος,
τῷ |
[14, 4] |
τις
τρόπος
παλαιός,
ὥς
φησι
|
Σωσίβιος, |
οὐκ
ἄγαν
σπουδαῖος,
ἅτε
δὴ |
[14, 16] |
δὲ
τὸ
πυάνιον,
ὥς
φησι
|
Σωσίβιος, |
πανσπερμία
ἐν
γλυκεῖ
ἡψημένη·
χίδρον |
[14, 9] |
ἕκτην
καὶ
εἰκοστὴν
ὀλυμπιάδα,
ὡς
|
Σωσίβιός |
φησιν
ἐν
τῷ
περὶ
Χρόνων. |
[14, 9] |
τόν
ῥα
Τέρπανδρός
ποθ´
ὁ
|
Λέσβιος |
εὗρε
πρῶτος
ἐν
δείπνοισι
Λυδῶν
|
[14, 22] |
ἠδ´
ἄρν´
ἐκέλευσεν
οἰσέμεναι.
καί·
|
Ταλθύβιος |
δὲ
θεῷ
ἐναλίγκιος
αὐδὴν
κάπρον |
[14, 8] |
Ταραντῖνον
εὑρεῖν
αὐτοῦ
τὸ
εἶδος.
|
Πολύβιος |
δ´
ἐν
τῇ
ὀγδόῃ
τῶν |
[14, 17] |
λωτοῦ
αὐτόπτης
γενόμενος
ὁ
Μεγαλοπολίτης
|
Πολύβιος |
ἐν
τῇ
ιβʹ
τῶν
Ἱστοριῶν
|
[14, 1] |
γέλωτος
ἄξια
πράγματα
ἐποίησεν,
ὡς
|
Πολύβιος |
ἱστορεῖ
ἐν
τῇ
τριακοστῇ.
μεταπεμψάμενος |
[14, 5] |
παραληπτέον
δὲ
τὴν
μουσικήν,
φησὶν
|
Πολύβιος |
ὁ
Μεγαλοπολίτης,
ὡς
Ἔφορος
ἱστορεῖ, |
[14, 1] |
δὲ
τῶν
τραγῳδῶν,
φησὶν
ὁ
|
Πολύβιος, |
ὅ
τι
ἂν
ἐπιβάλωμαι
λέγειν, |
[14, 7] |
Μολοσσικὴ
ἐμμέλεια,
κόρδαξ,
σίκιννις,
Περσική,
|
Φρύγιος |
νιβατισμός,
Θρᾴκιος
κολαβρισμός,
τελεσιάς·
Μακεδονικὴ |
[14, 21] |
καὶ
τυρὸς
ὀπίας
ἐστὶ
καὶ
|
Διὸς |
γάλα.
ἐπεὶ
δὲ
περὶ
πάντων |
[14, 12] |
κάρυον,
γάλα,
κανναβίδες,
κόγχαι,
χυλός,
|
Διὸς |
ἐγκέφαλος.
Ἄλεξις
Φιλίσκῳ·
ἀρτέα
τράπεζ´, |
[14, 9] |
ὠνομάσθαι
φησὶ
τὴν
μάγαδιν
ἀπὸ
|
Μάγδιος |
Θρᾳκὸς
γένος.
Ἀπολλόδωρος
δ´
ἐν |
[14, 7] |
ὡς
παρὰ
Κρησὶν
ὀρσίτης
καὶ
|
ἐπικρήδιος. |
τὴν
δ´
ἀπόκινον
καλουμένην
ὄρχησιν, |
[14, 7] |
Χιτωνέας
Ἀρτέμιδος
ὄρχησίς
τίς
ἐστιν
|
ἴδιος |
καὶ
αὔλησις.
ἦν
δέ
τις |
[14, 9] |
ὃν
μάντιν
ἐκάλει
Παναίτιος
ὁ
|
Ῥόδιος |
φιλόσοφος
διὰ
τὸ
ῥᾳδίως
καταμαντεύεσθαι |
[14, 21] |
Τρομίλεια,
περὶ
ἣν
γίνεται
τυρὸς
|
αἴγειος |
ἥδιστος,
οὐκ
ἔχων
σύγκρισιν
πρὸς |
[14, 18] |
αἰεὶ
ζημιούσθω.
ταῦτα
μὲν
ὁ
|
θεῖος |
Πλάτων·
ἐγὼ
δὲ
πάλιν
ζητῶ |
[14, 22] |
περὶ
οὗ
Ἀρτεμίδωρος
μὲν
ὁ
|
Ἀριστοφάνειος |
ἐν
Ὀψαρτυτικαῖς
Γλώσσαις
φησὶν
ὅτι |
[14, 14] |
ἐν
Κύδωνι·
πρόκειται
τὸ
μαρτύριον.
|
ΓΕΛΩΝΕΙΟΣ |
πλακοῦς
ΜΥΛΛΟΙ.
Ἡρακλείδης
ὁ
Συρακόσιος |
[14, 22] |
Φάσματι·
ἐπισημαίνεσθ´,
ἐὰν
ἡ
σκευασία
|
καθάρειος |
ᾖ
καὶ
ποικίλη.
Ποσείδιππος
ἐν |
[14, 5] |
διαφόρους
καταπραύνει.
Κλεινίας
γοῦν
ὁ
|
Πυθαγόρειος, |
ὡς
Χαμαιλέων
ὁ
Ποντικὸς
ἱστορεῖ, |
[14, 2] |
κῶμος,
βουκολισμός,
γίγγρας,
τετράκωμος,
ἐπίφαλλος,
|
χορεῖος, |
καλλίνικος,
πολεμικόν,
ἡδύκωμος,
σικιννοτύρβη,
θυροκοπικόν |
[14, 8] |
Φωκυλίδης,
ἔτι
δὲ
Περίανδρος
ὁ
|
Κορίνθιος |
ἐλεγειοποιὸς
καὶ
τῶν
λοιπῶν
οἱ |
[14, 3] |
Ἀρχιλόχου,
φησίν,
{ὁ}
Σιμωνίδης
ὁ
|
Ζακύνθιος |
ἐν
τοῖς
θεάτροις
ἐπὶ
δίφρου |
[14, 7] |
κόρδαξ,
σίκιννις,
Περσική,
Φρύγιος
νιβατισμός,
|
Θρᾴκιος |
κολαβρισμός,
τελεσιάς·
Μακεδονικὴ
δ´
ἐστὶν |
[14, 22] |
οἰσέμεναι.
καί·
Ταλθύβιος
δὲ
θεῷ
|
ἐναλίγκιος |
αὐδὴν
κάπρον
ἔχων
ἐν
χερσὶ |
[14, 1] |
φιλόγελως
ἦν
προείρηται.
Λεύκιος
δὲ
|
Ἀνίκιος, |
καὶ
αὐτὸς
Ῥωμαίων
στρατηγήσας,
Ἰλλυριοὺς |
[14, 1] |
Ῥωμαίων
στρατηγὸς
φιλόγελως
ἦν
προείρηται.
|
Λεύκιος |
δὲ
Ἀνίκιος,
καὶ
αὐτὸς
Ῥωμαίων |
[14, 9] |
χοροῖς.
καὶ
Φίλλις
δ´
ὁ
|
Δήλιος |
ἐν
δευτέρῳ
περὶ
Μουσικῆς
διαφέρειν |
[14, 2] |
ποτ´
ἐστὶν
ἐμφανίζει.
Σῆμος
ὁ
|
Δήλιος |
ἐν
εʹ
Δηλιάδος
γράφων
οὕτως· |
[14, 9] |
τῆς
προσηγορίας·
Σῆμος
δὲ
ὁ
|
Δήλιος |
ἐν
πρώτῳ
Δηλιάδος
διὰ
τὸ |
[14, 4] |
νεοκάττυτον
ᾖ.
(Σῆμος
δ´
ὁ
|
Δήλιος |
ἐν
τῷ
περὶ
Παιάνων
οἱ |
[14, 3] |
ταλασιουργῶν
ἴουλος.
Σῆμος
δ´
ὁ
|
Δήλιος |
ἐν
τῷ
περὶ
Παιάνων
φησί· |
[14, 9] |
περὶ
Αὐλητῶν,
οὐδὲ
Φίλλις
ὁ
|
Δήλιος· |
ξυνέγραψε
γὰρ
καὶ
οὗτος
περὶ |
[14, 17] |
ἐξ
αὐτῶν.
(Μελανιππίδης
δ´
ὁ
|
Μήλιος |
ἐν
ταῖς
Δαναίσιν
φοίνικας
τὸν |
[14, 16] |
τε
καὶ
ἡδεῖαι
καὶ
γλυκεῖαι.
|
Ἀέθλιος |
δ´
ἐν
εʹ
Ὥρων
Σαμίων, |
[14, 18] |
τί
οὖν
παράδοξον
ἱστορεῖν
δοκεῖ
|
Ἀέθλιος |
ὁ
Σάμιος
ἐν
πέμπτῳ
Σαμίων |
[14, 14] |
ταῖς
ὁδοῖς
ἁρπαζέτω
τὰς
ἐγκρίδας.
|
ΕΠΙΚΥΚΛΙΟΣ |
πλακοῦς
τις
παρὰ
Συρακοσίοις
οὕτως
|
[14, 11] |
ἐπιφέρεσθαι.
διὸ
καὶ
ἐπιφορήματα
κληθῆναι.
|
Φιλύλλιος |
δ´
ἐν
Φρεωρύχῳ
τὰ
ἐπιφερόμενα |
[14, 11] |
ἐπεισφέρεσθαι
διὸ
καὶ
ἐπιφορήματα
κληθῆναι.
|
Φιλύλλιος |
δ´
ἐν
Φρεωρύχῳ
φησὶν
περὶ |
[14, 3] |
ὁ
Τρύφων
τάσδε·
ἱμαῖος
ἡ
|
ἐπιμύλιος |
καλουμένη,
ἣν
παρὰ
τοὺς
ἀλέτους
|
[14, 18] |
παράδοξον
ἱστορεῖν
δοκεῖ
Ἀέθλιος
ὁ
|
Σάμιος |
ἐν
πέμπτῳ
Σαμίων
Ὥρων
λέγων· |
[14, 14] |
ταῖς
θεαῖς.
ΕΧΙΝΟΣ.
Λυγκεὺς
ὁ
|
Σάμιος |
ἐν
τῇ
πρὸς
Διαγόραν
Ἐπιστολῇ |
[14, 19] |
οἰμώζων
ταὧς.
Μηνόδοτος
δ´
ὁ
|
Σάμιος |
ἐν
τῷ
περὶ
τῶν
κατὰ |
[14, 8] |
μουσικῆς.
καὶ
γὰρ
Πυθαγόρας
ὁ
|
Σάμιος |
τηλικαύτην
δόξαν
ἔχων
ἐπὶ
φιλοσοφίᾳ |
[14, 2] |
πολυπάταγα
θυμέλαν;
ἐμὸς
ἐμὸς
ὁ
|
Βρόμιος· |
ἐμὲ
δεῖ
κελαδεῖν,
ἐμὲ
δεῖ |
[14, 5] |
οὗτός
ἐστι
Πύθερμος
οὗ
μνημονεύει
|
Ἀνάνιος |
ἢ
Ἱππῶναξ
ἐν
τοῖς
Ἰάμβοις |
[14, 7] |
δέ
τις
καὶ
Ἰωνικὴ
ὄρχησις
|
παροίνιος. |
καὶ
τὴν
ἀγγελικὴν
δὲ
πάροινον
|
[14, 16] |
μνημονεύει
αὐτῶν
καὶ
Δίφιλος
ὁ
|
Σίφνιος |
ἰατρὸς
ἐν
τῷ
περὶ
τῶν |
[14, 16] |
ὁ
δὲ
Νίκανδρος
δασέως
φιττάκια,
|
Ποσειδώνιος |
δὲ
βιστάκια.
(περιβλέψας
οὖν
ἐπὶ |
[14, 16] |
καί
βιστάκια
ἀμυγδαλόεντα
πέφανται.
καὶ
|
Ποσειδώνιος |
δὲ
ὁ
ἀπὸ
τῆς
στοᾶς |
[14, 9] |
μίαν
ἀφελόντα.
ἀγνοεῖ
δ´
ὁ
|
Ποσειδώνιος
|
ὅτι
ἀρχαῖόν
ἐστιν
ὄργανον
ἡ |
[14, 9] |
ὦ
Λεύκασπι.
καὶ
ὁ
μὲν
|
Ποσειδώνιός |
φησιν
τριῶν
μελῳδιῶν
αὐτὸν
μνημονεύειν, |
[14, 4] |
καὶ
ὁ
τοῦ
Σωτάδου
υἱὸς
|
Ἀπολλώνιος. |
ἔγραψεν
δὲ
καὶ
οὗτος
περὶ |
[14, 9] |
ὁ
Ἀριστόξενος
καὶ
Μέναιχμος
ὁ
|
Σικυώνιος |
ἐν
τοῖς
περὶ
Τεχνιτῶν.
καὶ |
[14, 22] |
ὁ
Χῖος
ἢ
Τυνδάριχος
ὁ
|
Σικυώνιος, |
ἢ
Ζωπυρῖνος.
{Α.
αὐτὸς
εὕρηκας |
[14, 6] |
Ἄνακος
Φιαλεύς.
εἰμὶ
δὲ
Βακχιάδας
|
Σικυώνιος. |
ἦ
ῥα
θεοῖσι
ταῖς
Σικυῶνι |
[14, 9] |
γʹ
Ἀτθίδος
Λύσανδρος,
φησίν,
ὁ
|
Σικυώνιος |
κιθαριστὴς
πρῶτος
μετέστησε
τὴν
ψιλοκιθαριστικήν, |
[14, 22] |
ἐδεσμάτων
ἀναφέρειν.
Μάχων
δ´
ὁ
|
Σικυώνιος |
τῶν
μὲν
κατὰ
Ἀπολλόδωρον
τὸν |
[14, 16] |
σε
διδάξω.
Νίκανδρος
μὲν
ὁ
|
Κολοφώνιος |
ἐν
τοῖς
Θηριακοῖς
μνημονεύων
αὐτῶν |
[14, 5] |
καὶ
δουλοπρεπεῖς
τὰς
προσηγορίας
ἔχειν·
|
οἷός |
ἐστιν
ὁ
παρὰ
Ἀλκμᾶνι
Σάμβας
|
[14, 1] |
φάναι,
ὡς
οὗτος
μὲν
φύσει
|
γελοῖός |
ἐστιν,
ὁ
δ´
ἄνθρωπος
ἐπιτηδεύσει. |
[14, 17] |
δὲ
καρπὸς
τὰς
μὲν
ἀρχὰς
|
ὅμοιός |
ἐστιν
καὶ
τῇ
χρόᾳ
καὶ |
[14, 13] |
πύρινος
ἄρτος
κοῖλος
καὶ
σύμμετρος,
|
ὅμοιος |
ταῖς
λεγομέναις
κρηπῖσιν,
εἰς
ἃς |
[14, 14] |
τῷ
χορῷ
ἀκόλουθοι.
ΚΡΙΜΝΙΤΗΣ
πλακοῦς
|
ποιὸς |
διὰ
κρίμνων
γινόμενος,
ὡς
Ἰατροκλῆς |
[14, 14] |
περὶ
Πλακούντων
ἀναγράφει.
(ΣΤΑΙΤΙΤΑΣ
πλακοῦς
|
ποιὸς |
ἐκ
σταιτὸς
καὶ
μέλιτος.
μνημονεύει |
[14, 1] |
καὶ
μαινόμενα.
Κλέαρχός
τε
ὁ
|
κωμῳδιοποιὸς |
ἐν
Κορινθίοις
φησίν·
εἰ
τοῖς |
[14, 5] |
τῶν
ὀργάνων)
ἔφη·
ὁ
μὲν
|
κωμῳδιοποιὸς |
Εὔπολις,
ἄνδρες
φίλοι,
φησί·
χἠ |
[14, 16] |
οὕτως
εἴρηκεν
ἐν
Φινεῖ
ὁ
|
κωμῳδιοποιὸς |
Θεόπομπος·
παῦσαι
κυβεύων,
μειράκιον,
καὶ |
[14, 8] |
ἔτι
δὲ
Περίανδρος
ὁ
Κορίνθιος
|
ἐλεγειοποιὸς |
καὶ
τῶν
λοιπῶν
οἱ
μὴ |
[14, 3] |
Ἠριφανίδος,
γράφων
οὕτως·
Ἠριφανὶς
ἡ
|
μελοποιὸς |
Μενάλκου
κυνηγετοῦντος
ἐρασθεῖσα
ἐθήρευεν
μεταθέουσα |
[14, 1] |
οὑτωσὶ
λέγει·
Φίλιππος
δ´
ὁ
|
γελωτοποιὸς |
κρούσας
τὴν
θύραν
εἶπε
τῷ
|
[14, 16] |
ἐρέβινθος,
σησάμη,
κοπτή,
βότρυς,
ἰσχάς,
|
ἄπιος, |
πέρσεια,
μῆλ´,
ἀμύγδαλα.
ταῦτα
μὲν |
[14, 12] |
ἁπτέον.
ἐπεὶ
δὲ
καὶ
ὁ
|
Κυθήριος |
Φιλόξενος
ἐν
τῷ
Δείπνῳ
δευτέρων |
[14, 12] |
τ´
ᾔνησαν
ταῦτα
καὶ
ὁ
|
Κυθήριος |
Φιλόξενος·
ὃν
ἐπαινῶν
Ἀντιφάνης
ἐν |
[14, 8] |
χορηγούς,
ὥς
φησιν
ὁ
Βυζάντιος
|
Δημήτριος |
ἐν
τετάρτῳ
περὶ
Ποιημάτων,
οὐχ |
[14, 1] |
καὶ
τούτου
πάλιν
ὑπολαβὼν
ὁ
|
Δημήτριος |
ἔφη·
ἀλλ´
ἡ
παρ´
ἐμοὶ |
[14, 1] |
Φιλιππικοῖς.
φιλόγελως
δὲ
ἦν
καὶ
|
Δημήτριος |
ὁ
Πολιορκητής,
ὥς
φησι
Φύλαρχος |
[14, 21] |
ἔνδοξός
ἐστι.
περὶ
οὗ
φησιν
|
Δημήτριος |
ὁ
Σκήψιος
ἐν
δευτέρῳ
Τρωικοῦ |
[14, 13] |
εἰμὶ
ἣν
Πλακοῦντά
φησι
καλεῖσθαι
|
Δημήτριος |
ὁ
Σκήψιος
ἐν
δωδεκάτῳ
Τρωικοῦ |
[14, 3] |
πρῶτος
εἰς
τὰ
θέατρα
παρήγαγε
|
Δημήτριος |
ὁ
Φαληρεύς.
Χαμαιλέων
δὲ
ἐν
|
[14, 22] |
τοῦ
διεσκευασμένου
δράματος
ὃ
ἐπιγράφεται
|
Δημήτριος· |
τοὔψον
λαβοῦσαι
τοῦτο
ταπεταλμένον
σκευάζετ´, |
[14, 5] |
δ´
ἐπαινούντων
τὴν
παιδείαν
ταύτην,
|
Μασούριος |
ὁ
πάντα
ἄριστος
καὶ
σοφὸς |
[14, 18] |
ἑξῆς
παρακειμένων
διεξέλθω.
καὶ
ὁ
|
Μασσούριος |
ἔφη·
μηδ´
ἀναβάλλεσθαι
ἔς
τ´ |
[14, 8] |
γενομένης
περὶ
σαμβύκης
ἔφη
ὁ
|
Μασσούριος |
ὀξύφθογγον
εἶναι
μουσικὸν
ὄργανον
τὴν |
[14, 5] |
τῶν
Ἰώνων.
ἡ
μὲν
οὖν
|
Δώριος |
ἁρμονία
τὸ
ἀνδρῶδες
ἐμφαίνει
καὶ |
[14, 4] |
Μανδραγοριζομένῃ
διὰ
τούτων
παρίστησιν·
ἐὰν
|
ἐπιχώριος |
ἰατρὸς
εἴπῃ
τρυβλίον
τούτῳ
δότε
|
[14, 2] |
ἀμφιπλέκων
καλάμοις.
(Πρατίνας
δὲ
ὁ
|
Φλιάσιος |
αὐλητῶν
καὶ
χορευτῶν
μισθοφόρων
κατεχόντων |
[14, 7] |
κακοτεχνίας·
ὅθεν
καὶ
Ἀσωπόδωρος
ὁ
|
Φλιάσιος |
κροταλιζομένου
ποτέ
τινος
τῶν
αὐλητῶν |
[14, 9] |
περὶ
ὧν
φησι
Φαινίας
ὁ
|
Ἐρέσιος |
ἐν
τοῖς
πρὸς
τοὺς
Σοφιστὰς
|
[14, 14] |
περιθεῖναι
λόγον.
ΚΟΤΥΛΙΣΚΟΙ.
Ἡρακλέων
ὁ
|
Ἐφέσιος |
πλακοῦντάς
τινάς
φησιν
οὕτω
καλεῖσθαι |
[14, 16] |
πεμματολόγος
Χρύσιππος.
~(Ἁρποκρατίων
δὲ
ὁ
|
Μενδήσιος |
ἐν
τῷ
περὶ
Πλακούντων
τὴν |
[14, 19] |
ἡμεῖς
περὶ
αὐτῶν.
Κλύτος
ὁ
|
Μιλήσιος, |
Ἀριστοτέλους
δὲ
μαθητής,
ἐν
τῷ |
[14, 9] |
διαλέληθε
τοὺς
πολλούς.
ἦν
δὲ
|
παραπλήσιος |
μὲν
Δελφικῷ
τρίποδι
καὶ
τοὔνομ´ |
[14, 17] |
δὲ
μεγέθει
ταῖς
γογγύλαις
ἐλαίαις
|
παραπλήσιος, |
πυρῆνα
δὲ
ἔχει
τελέως
μικρόν. |
[14, 17] |
ἡδὺς
καὶ
ἀπολαυστικός,
οἰνομέλιτι
χρηστῷ
|
παραπλήσιος, |
ᾧ
χρῶνται
χωρὶς
ὕδατος·
οὐ |
[14, 1] |
ἐπιφερόμενον
αὐλητήν,
τότ´
ἤδη
κρότος
|
ἐξαίσιος |
ἐγένετο
καὶ
κραυγὴ
τῶν
θεωμένων. |
[14, 14] |
καὶ
τυροῦ,
ὡς
Ἰατροκλῆς
φησίν.
|
ΧΑΡΙΣΙΟΣ. |
τούτου
μνημονεύει
Ἀριστοφάνης
ἐν
Δαιταλεῦσιν· |
[14, 1] |
ἐπεισάγει
ὁ
λαμπρὸς
ἡμῶν
ἑστιάτωρ
|
Λαρήνσιος |
ἔτι
τε
καὶ
γελωτοποιούς,
φέρε |
[14, 3] |
ἔχαιρε
γὰρ
τοῖς
Ὁμήρου
ὁ
|
Λαρήνσιος |
ὡς
ἄλλος
οὐδὲ
εἷς,
ὡς |
[14, 14] |
ΓΕΛΩΝΕΙΟΣ
πλακοῦς
ΜΥΛΛΟΙ.
Ἡρακλείδης
ὁ
|
Συρακόσιος |
ἐν
τῷ
περὶ
Θεσμῶν
ἐν |
[14, 22] |
τακερόν
τι
καὶ
μήτρας
ἴσως.
|
Διονύσιος |
δ´
ἐν
Ἀκοντιζομένῳ·
μάγειρος
δ´
|
[14, 11] |
φησὶν
ἐν
γʹ
περὶ
Παροιμιῶν.
|
Διονύσιος |
δ´
ὁ
τοῦ
Τρύφωνος·
τὸ |
[14, 1] |
προειρήκαμεν.
καὶ
ὁ
Μάγνος
ἔφη·
|
Διονύσιος |
μὲν
ὁ
Σινωπεὺς
ὁ
τῆς |
[14, 16] |
θαλάσσιον
πράσον
κοπτήν
φησι
καλεῖσθαι
|
Διονύσιος |
ὁ
Ἰτυκαῖος
ἐν
ἑβδόμῳ
Γεωργικῶν. |
[14, 9] |
ὁ
γραμματικός,
ὃν
μάντιν
ἐκάλει
|
Παναίτιος |
ὁ
Ῥόδιος
φιλόσοφος
διὰ
τὸ |
[14, 8] |
καὶ
χορηγούς,
ὥς
φησιν
ὁ
|
Βυζάντιος
|
Δημήτριος
ἐν
τετάρτῳ
περὶ
Ποιημάτων, |
[14, 21] |
μαίσωνα,
ὡς
Ἀριστοφάνης
φησὶν
ὁ
|
Βυζάντιος |
ἐν
τῷ
περὶ
Προσώπων,
εὑρεῖν |
[14, 9] |
Σοφιστὰς
γράφων
οὕτως·
Τελένικος
ὁ
|
Βυζάντιος, |
ἔτι
δὲ
Ἀργᾶς
ποιηταὶ
μοχθηρῶν |
[14, 2] |
ἄλλος
ἔφη·
ἀλλ´
ὅ
γε
|
Σελινούντιος |
Τελέστης
τῷ
Μελανιππίδῃ
ἀντικορυσσόμενος
ἐν
|
[14, 5] |
τούτων.
διὸ
καὶ
Τελέστης
ὁ
|
Σελινούντιός |
φησιν·
πρῶτοι
παρὰ
κρατῆρας
Ἑλλήνων |
[14, 10] |
ἑστιῶσιν,
ὡς
ὁ
αὐτός
φησιν
|
Καρύστιος. |
Βήρωσος
δ´
ἐν
πρώτῳ
Βαβυλωνιακῶν |
[14, 10] |
τὸ
ὅμοιον
γίνεται,
ὥς
φησι
|
Καρύστιος |
ἐν
Ἰστορικοῖς
Ὑπομνήμασιν.
εὐωχουμένων
γὰρ |
[14, 3] |
Μακεδονίας
βασιλεύσαντα,
περὶ
οὗ
φησι
|
Καρύστιος
|
ἐν
Ἱστορικοῖς
Ὑπομνήμασιν
ὅτι
οὕτως |
[14, 4] |
Σωτάδης
ὁ
Μαρωνείτης,
ὥς
φησι
|
Καρύστιος |
ὁ
Περγαμηνὸς
ἐν
τῷ
περὶ |
[14, 1] |
οὗτοι
δ´
ἦσαν
Θεόδωρος
ὁ
|
Βοιώτιος, |
Θεόπομπος,
Ἕρμιππος,
{ὁ}
Λυσίμαχος,
οἵτινες |
[14, 22] |
καὶ
Θρασυμήδης
ὁ
τοῦ
Νέστορος
|
υἱὸς |
ἀναλαβὼν
πέλεκυν
κόπτει
τὸν
βοῦν, |
[14, 4] |
συγγράμματι
καὶ
ὁ
τοῦ
Σωτάδου
|
υἱὸς |
Ἀπολλώνιος.
ἔγραψεν
δὲ
καὶ
οὗτος |
[14, 8] |
δ´
ἡβᾷς.
Ἴων
δ´
ὁ
|
Χῖος |
ἐν
Ὀμφάλῃ
ὡς
περὶ
αὐλῶν |
[14, 22] |
καταλέλοιπ´
ἢ
τί
Σημωνακτίδης
ὁ
|
Χῖος |
ἢ
Τυνδάριχος
ὁ
Σικυώνιος,
ἢ |
[14, 16] |
Ἀριστομένης
ἐν
Διονύσῳ
φησίν
ὁ
|
Χῖος |
οὐκ
οἶσθ´
ὡς
ἁμαμηλίδας
ποιεῖ; |
[14, 21] |
περὶ
οὗ
φησιν
Δημήτριος
ὁ
|
Σκήψιος |
ἐν
δευτέρῳ
Τρωικοῦ
Διακόσμου
οὕτως· |
[14, 13] |
Πλακοῦντά
φησι
καλεῖσθαι
Δημήτριος
ὁ
|
Σκήψιος |
ἐν
δωδεκάτῳ
Τρωικοῦ
Διακόσμου,
τῶν |
[14, 8] |
ἐξαρθῇ
γίνεται
σχῆμα
νεὼς
καὶ
|
κλίμακος
|
ἑνοποιουμένων,
ὅμοιον
δέ
τί
ἐστιν |
[14, 6] |
ἄνδρας·
ὁ
δ´
αὐλητὰς
ἦν
|
Ἄνακος |
Φιαλεύς.
εἰμὶ
δὲ
Βακχιάδας
Σικυώνιος. |
[14, 9] |
φησὶ
τὴν
μάγαδιν
ἀπὸ
Μάγδιος
|
Θρᾳκὸς |
γένος.
Ἀπολλόδωρος
δ´
ἐν
τῇ |
[14, 20] |
δεῦρο
δὴ
τὴν
κεφαλὴν
τῆς
|
δέλφακος. |
Θεόπομπος
Πηνελόπῃ·
καὶ
τὴν
ἱερὰν |
[14, 22] |
θέρους
ἀντὶ
τοῦ
ὄξους
τῆς
|
ὄμφακος |
ἐμβαλὼν
εἰς
τὸν
ζωμὸν
ὡς |
[14, 21] |
Διδυμίαν
τινὰ
ἀποτράγημα
αὐτὸν
εἴρηκεν
|
ἀλώπεκος
|
ἤτοι
ὡς
μικρὸν
τὸ
σῶμα |
[14, 5] |
πανοῦργον
δέ,
ἀλλὰ
ἐξηρμένον
καὶ
|
τεθαρρηκός. |
διὸ
καὶ
οἰκεῖόν
ἐστ´
αὐτοῖς
|
[14, 12] |
ταῦτ´
εἰσῆλθε,
μύρον
Αἰγύπτιον,
φοινικίνου
|
βῖκός |
τις
ὑπανεῴγνυτο,
ἴτρια
τραγήμαθ´
ἧκε, |
[14, 9] |
τὴν
χρῆσιν.
(Διογένης
δ´
ὁ
|
τραγικὸς |
διαφέρειν
πηκτίδα
μαγάδιδος,
λέγων
οὕτως |
[14, 15] |
σουβίτυλλος.
γίνεται
δὲ
καὶ
ἐξ
|
ἄλικος
|
σουβίτυλλος.
σπῖρα·
καὶ
οὗτος
ἐκ |
[14, 22] |
τῷ
χάσματι
λιβανωτοπώλης
ἢ
μάγειρος
|
Σικελικός. |
{Β.
παραπλησίαν
ὀσμὴν
λέγεις
ἀμφοῖν |
[14, 21] |
κτήματ´
ᾠόμην
φέρειν.
καὶ
ὁ
|
Τρομιλικὸς |
δὲ
τυρὸς
ἔνδοξός
ἐστι.
περὶ |
[14, 21] |
ἐνταῦθα
μέντοι
τυρὸς
ἐξ
Ἀχαίης
|
Τρομιλικὸς |
θαυμαστός,
ὃν
κατήγαγον
Εὐριπίδης
δ´ |
[14, 21] |
σύγκρισιν
πρὸς
ἕτερον,
ὁ
προσαγορευόμενος
|
Τρομιλικός· |
οὗ
καὶ
Σιμωνίδης
μνημονεύει
ἐν |
[14, 6] |
ἀνδρείαν
τίθεται,
μᾶλλον
τοῦ
δέοντος
|
πολεμικὸς |
γενόμενος.
διὸ
καὶ
ἐπὶ
τοῖς |
[14, 17] |
τὸ
σύγγραμμα,
καὶ
Φόρμος
ὁ
|
κωμικὸς |
ἐν
Ἀταλάνταις.
περὶ
δὲ
τῶν |
[14, 9] |
ξένον
κοιμήσατε.
Θεόφιλος
δ´
ὁ
|
κωμικὸς |
ἐν
Νεοπτολέμῳ
καὶ
τὸ
τῇ
|
[14, 13] |
ἐξυβριζόμενον
πλακοῦντα.
μνημονεύων
οὖν
ὁ
|
κωμικὸς |
Πλάτων
εἴρηκεν
ἐν
τῷ
Ποιητῇ |
[14, 19] |
δ´
αὐτῷ
τι
λαβὲ
τριωβόλου.
|
ΦΑΣΙΑΝΙΚΟΣ. |
Πτολεμαῖος
ὁ
βασιλεὺς
ἐν
τῷ |
[14, 9] |
πρῶτος
πάντων
Τέρπανδρος
νικᾷ,
ὡς
|
Ἑλλάνικος |
ἱστορεῖ
ἔν
τε
τοῖς
ἐμμέτροις |
[14, 17] |
φοίνικα
δὲ
τὸν
καρπὸν
καὶ
|
Ἑλλάνικος |
κέκληκεν
ἐν
τῇ
εἰς
Ἄμμωνος |
[14, 9] |
πρὸς
τοὺς
Σοφιστὰς
γράφων
οὕτως·
|
Τελένικος |
ὁ
Βυζάντιος,
ἔτι
δὲ
Ἀργᾶς |
[14, 2] |
βουκολισμός,
γίγγρας,
τετράκωμος,
ἐπίφαλλος,
χορεῖος,
|
καλλίνικος, |
πολεμικόν,
ἡδύκωμος,
σικιννοτύρβη,
θυροκοπικόν
(τὸ |
[14, 9] |
τὸ
ἐκ
τοῦ
ἐν
Δήλῳ
|
φοίνικος |
τοὺς
ἀγκῶνας
αὐτοῦ
ἐξειργάσθαι.
τῇ |
[14, 17] |
μὴ
ἀπορρείῃ
ὁ
καρπὸς
τοῦ
|
φοίνικος. |
ψῆνας
γὰρ
δὴ
φορέουσιν
ἐν |
[14, 14] |
τοὺς
ἐκ
τρίτου
μέρους
τῆς
|
χοίνικος |
γινομένους.
ΧΟΙΡΙΝΑΙ.
τούτων
μνημονεύει
Ἰατροκλῆς |
[14, 9] |
μνημονεύει
Ἄλεξις
ἐν
Ἀποβάτῃ
οὕτως·
|
Χορόνικος |
ὁ
ποιητὴς
ὁδί.
{Β.
τίνων |
[14, 7] |
ἐκπύρωσις,
ἧς
μνημονεύει
Μένιππος
ὁ
|
κυνικὸς |
ἐν
τῷ
Συμποσίῳ.
καὶ
γελοῖαι |
[14, 22] |
παρὰ
τοῖς
ἄλλοις.
ὁ
δὲ
|
κυνικὸς
|
Μένιππος
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Ἀρκεσιλάῳ |
[14, 5] |
αἰτίαν
ἔλεγεν
πραύνομαι’
καὶ
ὁ
|
Ὁμηρικὸς |
δὲ
Ἀχιλλεὺς
τῇ
κιθάρᾳ
κατεπραύνετο, |
[14, 5] |
χώρας
ἁπάσης.
(Ἀγίας
δ´
ὁ
|
μουσικὸς |
ἔφη
τὸν
στύρακα
τὸν
ἐν |
[14, 22] |
μετὰ
τοὺς
ἑπτά·
διόπερ
ὁ
|
γραμματικὸς |
Ἀριστοφάνης
ἐσπούδασε
συσχολάσαι
αὐτῷ
νέος |
[14, 9] |
(καὶ
ὃς
ἔφη·
Δίδυμος
ὁ
|
γραμματικὸς |
ἐν
ταῖς
εἰς
Ἴωνα
Ἀντεξηγήσεσιν |
[14, 9] |
~ὅπερ
ἐξηγούμενος
ἰαμβεῖον
Ἀρίσταρχος
ὁ
|
γραμματικός, |
ὃν
μάντιν
ἐκάλει
Παναίτιος
ὁ |
[14, 19] |
μελεαγρίδων
γένος.
τοσαῦτα
καὶ
ὁ
|
περιπατητικὸς
|
φιλόσοφος
περὶ
τῶν
μελεαγρίδων
ἱστόρησεν. |
[14, 5] |
Φρυγὶ
ἀνατίθησιν.
(Ἡρακλείδης
δ´
ὁ
|
Ποντικὸς |
ἐν
τρίτῳ
περὶ
Μουσικῆς
οὐδ´ |
[14, 5] |
ὁ
Πυθαγόρειος,
ὡς
Χαμαιλέων
ὁ
|
Ποντικὸς |
ἱστορεῖ,
καὶ
τῷ
βίῳ
καὶ |
[14, 7] |
ὁ
μὲν
κόρδαξ
παρ´
Ἕλλησι
|
φορτικός, |
ἡ
δὲ
ἐμμέλεια
σπουδαία,
καθάπερ |
[14, 22] |
τῶν
ἡδυσμάτων,
κάθαλος,
κάτοξος,
χναυστικός,
|
προσκαυστικός, |
καπνὸν
οὐ
φέρων,
πῦρ
οὐ |
[14, 17] |
μὲν
τὴν
γεῦσιν
ἡδὺς
καὶ
|
ἀπολαυστικός, |
οἰνομέλιτι
χρηστῷ
παραπλήσιος,
ᾧ
χρῶνται |
[14, 22] |
τε
τῶν
ἡδυσμάτων,
κάθαλος,
κάτοξος,
|
χναυστικός, |
προσκαυστικός,
καπνὸν
οὐ
φέρων,
πῦρ |
[14, 12] |
ἐν
Κύδωνι
(καὶ
μετὰ
δεῖπνον
|
κόκκος |
ἐρέβινθος
κύαμος,
χόνδρος,
τυρός,
μέλι, |
[14, 22] |
δευομένους·
ἀπὸ
γὰρ
μένος
εἵλετο
|
χαλκός. |
καὶ
Θρασυμήδης
ὁ
τοῦ
Νέστορος |
[14, 4] |
ἐξωπλισμένη
τευθίς,
μεταλλάξασα
λευκαυγῆ
φύσιν
|
σαρκὸς |
πυρωτοῖς
ἀνθράκων
ῥιπίσμασιν,
ξανθαῖσιν
αὔραις |
[14, 7] |
σχήματα
δέ
ἐστιν
ὀρχήσεως
ξιφισμός,
|
καλαθίσκος, |
καλλαβίδες,
σκώψ,
σκώπευμα.
ἦν
δὲ |
[14, 7] |
σιμή,
διποδισμός,
ξύλου
παράληψις,
ἐπαγκωνισμός,
|
καλαθίσκος, |
στρόβιλος.
καὶ
τελεσιὰς
δ´
ἐστὶν |
[14, 3] |
αὐτῷ.
ἐπεὶ
δὲ
ὑπερεῖδεν
ὁ
|
νεανίσκος, |
κατεκρήμνισεν
ἑαυτήν.
ἐγένετο
δὲ
τὸ |
[14, 1] |
τὰ
ναυστολούμενα
ἔσω
δόμων
σῴζουσι.
|
Παρμενίσκος |
δὲ
ὁ
Μεταποντῖνος,
ὥς
φησιν |
[14, 22] |
δὲ
συγγράψαντες
Ἡρακλείδης
τε
καὶ
|
Γλαῦκος |
ὁ
Λοκρὸς
οὐχ
ἁρμόττειν
φασὶ |
[14, 9] |
ὀνομασθῆναι
δ´
αὐτὴν
εὑρεθεῖσαν
ὑπὸ
|
Σάμβυκος |
τινός.
(καὶ
περὶ
τοῦ
τρίποδος |
[14, 12] |
μέσσαις
ἐγκαθιδρύθη
μέγα
χάρμα
βροτοῖς,
|
λευκὸς |
μυελὸς
γλυκερός,
λεπτοῖς
ἀράχνας
ἐναλιγκίοισι |
[14, 13] |
πλακοῦς
παρὰ
Κρησίν,
ὥς
φησι
|
Σέλευκος |
ἐν
Γλώσσαις.
ΕΜΠΕΠΤΑΣ,
ὁ
αὐτός |
[14, 21] |
Κρῆτες
θηλείας
καλοῦσιν,
ὥς
φησι
|
Σέλευκος· |
οὓς
ἐν
θυσίαις
τισὶν
ἐναγίζουσιν. |
[14, 4] |
ἔπειγ´
ἔπειγε,
μή
ποθ´
ὡς
|
λύκος |
χανὼν
καὶ
τῶνδ´
ἁμαρτὼν
ὕστερον |
[14, 16] |
μοι
τῶν
ῥοιῶν
τῶν
σκληροκόκκων.
|
Ἐπίλυκος |
Κωραλίσκῳ·
μῆλα
καὶ
ῥόας
λέγεις. |
[14, 8] |
Πρατίνας
φησί·
Λάκων
ὁ
τέττιξ
|
εὔτυκος |
εἰς
χορόν.
{διὸ
καὶ
οἱ |
[14, 5] |
παρὰ
δὲ
Ἱππώνακτι
Κίων
καὶ
|
Κώδαλος |
καὶ
Βάβυς,
ἐφ´
ᾧ
καὶ |
[14, 22] |
ἐπιθυμίας
ἔνιά
τε
τῶν
ἡδυσμάτων,
|
κάθαλος, |
κάτοξος,
χναυστικός,
προσκαυστικός,
καπνὸν
οὐ |
[14, 9] |
δὲ
καὶ
τραγῳδίας
ὁ
Κλεομάχου
|
διδάσκαλος
|
μετ´
αὐτόν,
ὁ
παρατιλτριῶν
ἔχων |
[14, 5] |
ὅτι
καὶ
αὐτῶν
ἦρχεν
ὁ
|
Τάνταλος. |
ἴδοις
δ´
ἂν
καὶ
τῆς |
[14, 8] |
σκοποῦσιν
ὅπως
αὐτῶν
μηθεὶς
μήτε〉
|
ἀκέφαλος |
ἔσται
μήτε
λαγαρὸς
μήτε
μείουρος. |
[14, 12] |
γάλα,
κανναβίδες,
κόγχαι,
χυλός,
Διὸς
|
ἐγκέφαλος. |
Ἄλεξις
Φιλίσκῳ·
ἀρτέα
τράπεζ´,
ἀπονίψασθαι |
[14, 8] |
εἶπεν
ὡς
ἀφεῖται
εἰς
τὸ
|
ἕλος |
θηρίον
μέγα,
θρασύτερον
ὑὸς
ἀγρίου· |
[14, 13] |
ἀντιπαρατεταγμένη
κρεᾴδι´
ὀπτᾷ
καὶ
κίχλας.
|
Εὐάγγελος |
δὲ
Ἀνακαλυπτομένῃ·
τέτταρας
τραπέζας
τῶν |
[14, 5] |
{τὰ
μέλη}
ἐπεὶ
οὖν
τὸ
|
μέλος |
ἐστὶν
ὑποδώριον
{τὰ
μέλη}
εἰκότως |
[14, 9] |
οὐδεὶς
γὰρ
ἡμῶν
ταὐτὸν
ᾄσεται
|
μέλος. |
Εὐφορίων
δὲ
ἐν
τῷ
περὶ |
[14, 6] |
ὡς
Διωνύσοι´
ἄνακτος
καλὸν
ἐξάρξαι
|
μέλος
|
οἶδα
διθύραμβον,
οἴνῳ
συγκεραυνωθεὶς
φρένας. |
[14, 2] |
οἷά
τε
κύκνον
ἄγοντα
ποικιλόπτερον
|
μέλος. |
τὰν
ἀοιδὰν
κατέστασε
Πιερὶς
βασίλειαν· |
[14, 5] |
ἀλλήλοις
παρατριβὰς
καὶ
φιλοτιμίας
ὁρμήσαντες
|
τέλος |
ἀπεθηριώθησαν
οὕτως
ὡς
μέγιστα
ἀσεβήματα |
[14, 4] |
στραφείς,
χρωσθείς,
ὁμοῦ
τι
πρὸς
|
τέλος |
δρόμου
περῶν,
σίζει
κεκραγώς,
παῖς |
[14, 5] |
πραύνειν.
ὧν
Κυναιθεῖς
ὀλιγωρήσαντες
εἰς
|
τέλος, |
καίτοι
σκληρότατον
παρὰ
πολὺ
τῆς |
[14, 7] |
καίτοι
οἱ
καθ´
ἡμᾶς
γε
|
τέλος |
ποιοῦνται
τῆς
τέχνης
τὴν
παρὰ |
[14, 11] |
τὴν
παροιμίαν
λεγόμενον
Ἀβυδηνὸν
ἐπιφόρημα‘
|
τέλος |
τί
ἐστιν
{καὶ}
ἐλλιμένιον,
ὡς |
[14, 12] |
ἐγκαθιδρύθη
μέγα
χάρμα
βροτοῖς,
λευκὸς
|
μυελὸς
|
γλυκερός,
λεπτοῖς
ἀράχνας
ἐναλιγκίοισι
πέπλοις
|
[14, 5] |
Ἀλκμᾶνι
Σάμβας
καὶ
Ἄδων
καὶ
|
Τῆλος, |
παρὰ
δὲ
Ἱππώνακτι
Κίων
καὶ |
[14, 19] |
καὶ
μεῖζον
ἢ
ὄρνις
ἔχει.
|
τράχηλος |
μέλας,
παχύτερος
καὶ
βραχύτερος
τῶν |
[14, 7] |
διποδισμός,
ξύλου
παράληψις,
ἐπαγκωνισμός,
καλαθίσκος,
|
στρόβιλος. |
καὶ
τελεσιὰς
δ´
ἐστὶν
ὄρχησις
|
[14, 13] |
ὁ
αὐτός
φησι,
πύρινος
ἄρτος
|
κοῖλος
|
καὶ
σύμμετρος,
ὅμοιος
ταῖς
λεγομέναις |
[14, 1] |
δὴ
τῶν
τοιούτων
πολλάκις
ὁ
|
Μυρτίλος
|
σκωφθέντα
καὶ
ἀγανακτήσαντα
εἶπεν
καλῶς |
[14, 13] |
καὶ
σπονδήσιμα.
μνημονεύει
αὐτοῦ
καὶ
|
Δίφιλος |
ἐν
Ἑκάτῃ.
Φιλόχορος
δ´
ἀμφιφῶντα |
[14, 10] |
με
ἐπιλείποι
τὴν
ἡμέραν.
καὶ
|
Δίφιλος |
ἐν
Τελεσίᾳ·
τράγημα,
μυρτίδες,
πλακοῦς, |
[14, 16] |
πρώτῃ
Φιλιππικῶν
μνημονεύει
αὐτῶν
καὶ
|
Δίφιλος |
ὁ
Σίφνιος
ἰατρὸς
ἐν
τῷ |
[14, 20] |
δὲ
εἴρηται
ἐπὶ
τῶν
αὐλούντων.
|
Δίφιλος |
Συνωρίδι·
ἐχηνίασας·
ποιοῦσι
τοῦτο
πάντες |
[14, 16] |
τὰ
συγγράμματα,
ὁμομηλίδας
αὐτὰς
καλεῖ.
|
Πάμφιλος |
δ´
ἐν
τοῖς
περὶ
Γλωσσῶν |
[14, 13] |
ἐπιχύτους,
πτισάνην,
πλακοῦντας,
δενδαλίδας,
ταγηνίας.
|
Πάμφιλος |
δὲ
τὸν
ΑΤΤΑΝΙΤΗΝ
καλούμενον
ἐπίχυτόν
|
[14, 12] |
δὲ
καὶ
Διόδωρος,
ὥς
φησι
|
Πάμφιλος, |
ἐπαίκλειά
φησι
καλεῖσθαι
τὰ
μετὰ |
[14, 9] |
ὕμνων
ἀοιδοί,
τὸν
ξένον
κοιμήσατε.
|
Θεόφιλος |
δ´
ὁ
κωμικὸς
ἐν
Νεοπτολέμῳ |
[14, 10] |
δὲ
ταῦθ´
ἥδιστά
γ´
ἐπιδορπίζομαι.
|
Σώφιλος |
ἐν
Παρακαταθήκῃ·
ἡδύ
γε
μετ´ |
[14, 3] |
κατὰ
βραχὺ
Ὑπομνήμασιν
ὁ
Ἀριστόξενος
|
Ἴφικλος, |
φησίν,
Ἁρπαλύκην
ἐρασθεῖσαν
ὑπερεῖδεν.
ἣ |
[14, 4] |
ὁσίην
τρυμαλιὴν
τὸ
κέντρον
ὤθει—
|
Πάτροκλος |
οὖν
ὁ
τοῦ
Πτολεμαίου
στρατηγὸς |
[14, 15] |
τυροῦ
γίνεται.
λούκουντλοι,
ἀργυροτρύφημα,
λίβος,
|
κίρκλος |
λιξόλας,
κλουστροπλακοῦς.
γίνεται
δέ,
φησί, |
[14, 4] |
κρέα,
κατηλόηται
γαστρὸς
οὑν
μέσῳ
|
κύκλος, |
κατῃσίμωται
πάντα
τἀκροκώλια,
νενωγάλισται
σεμνὸς |
[14, 9] |
φησιν
αὐτὴν
εἶναι
διὰ
τούτων·
|
ἄλλος |
δ´
ἄλλαν
κλαγγὰν
ἱεὶς
κερατόφωνον |
[14, 22] |
εἰς
ματτύην
οὐδέτερος
εἶδε
πώποτε.
|
ἄλλος |
δέ
τίς
φησιν·
περιφέρειν
ματτύην |
[14, 9] |
ἀπορίαν
οὖν
μοι
ταύτην
οὐδεὶς
|
ἄλλος |
δυνήσεται
ἀπολύσασθαι,
καλὲ
Μασούριε,
ἢ |
[14, 22] |
τὰ
προειρημένα
ἀλλὰ
καὶ
ἡμᾶς,
|
ἄλλος |
ἐπεισῆλθεν
τὴν
ματτύην
κομίζων.
ὑπὲρ |
[14, 2] |
κακότατι
δίδωμι.
πρὸς
ὃν
ἀντιλέγων
|
ἄλλος |
ἔφη·
ἀλλ´
ὅ
γε
Σελινούντιος |
[14, 6] |
ὁ
ποιητής,
εἴ
τις
καὶ
|
ἄλλος |
μουσικώτατος
γενόμενος,
πρότερα
τῶν
κατὰ |
[14, 3] |
τοῖς
Ὁμήρου
ὁ
Λαρήνσιος
ὡς
|
ἄλλος |
οὐδὲ
εἷς,
ὡς
λῆρον
ἀποφαίνειν |
[14, 22] |
δ´
ἀγαθὸς
ποιητὴς
εἴ
τις
|
ἄλλος |
τῶν
μετὰ
τοὺς
ἑπτά·
διόπερ |
[14, 16] |
ἀποκείμεναι
ἦσαν
ἀπόλεκτοι,
θαυμάσιοι
τὸ
|
κάλλος |
καὶ
τὸ
μέγεθος,
ἡ
δὲ |
[14, 2] |
αἵδε·
κῶμος,
βουκολισμός,
γίγγρας,
τετράκωμος,
|
ἐπίφαλλος, |
χορεῖος,
καλλίνικος,
πολεμικόν,
ἡδύκωμος,
σικιννοτύρβη, |
[14, 8] |
ἐν
τῇ
ὀγδόῃ
τῶν
Ἱστοριῶν
|
Μάρκελλος, |
φησί,
δυσχρηστούμενος
ἐν
τῇ
Συρακουσῶν |
[14, 15] |
ἡμίναν
καὶ
συμμάλαξον
εἰς
ἕν.
|
κάτιλλος
|
δὲ
ὀρνᾶτος
ὁ
λεγόμενος
παρὰ |
[14, 15] |
γίνεται
πλακουντηρὰ
τάδε·
ἔγχυτος,
σκριβλίτης,
|
σουβίτυλλος. |
γίνεται
δὲ
καὶ
ἐξ
ἄλικος
|
[14, 15] |
γίνεται
δὲ
καὶ
ἐξ
ἄλικος
|
σουβίτυλλος. |
σπῖρα·
καὶ
οὗτος
ἐκ
τυροῦ |
[14, 3] |
βουκολιασμὸς
καλούμενος.
Δίομος
δ´
ἦν
|
βουκόλος |
Σικελιώτης
ὁ
πρῶτος
εὑρὼν
τὸ
|
[14, 8] |
διὰ
τούτων·
Λυδός
τε
μάγαδις
|
αὐλὸς |
ἡγείσθω
βοῆς.
~ὅπερ
ἐξηγούμενος
ἰαμβεῖον |
[14, 9] |
τε
σύνδεσμον,
ἵν´
ᾖ
μάγαδις
|
αὐλός |
θ´
ὁ
προσαυλούμενος
τῇ
μαγάδιδι. |
[14, 9] |
οὕτως.
ὁ
δὲ
μάγαδις
καλούμενος
|
αὐλός. |
καὶ
πάλιν·
ὁ
μάγαδις
ἐν |
[14, 9] |
μάγαδιν,
ἔνθα
Περσικῷ
νόμῳ
ξενωθεὶς
|
αὐλὸς |
ὁμονοεῖ
χοροῖς.
καὶ
Φίλλις
δ´ |
[14, 2] |
κατέστασε
Πιερὶς
βασίλειαν·
ὁ
δ´
|
αὐλὸς
|
ὕστερον
χορευέτω,
καὶ
γάρ
ἐσθ´ |
[14, 4] |
ἐφέστηκε
ῥανῶν
ὄξει,
Λίβυς
τε
|
καυλὸς |
ἐξηρασμένος
ἀκτῖσι
θείαις
σιλφίου
παραστατεῖ. |
[14, 12] |
γάλακτι
καὶ
μέλι
συγκατάφυρτος
ἦς
|
ἄμυλος |
πλαθανίτας.
σασαμοτυροπαγῆ
δὲ
καὶ
ζεσελαιοπαγῆ |
[14, 12] |
παγαῖς·
τῷ
δ´
ὄνομ´
ἦς
|
ἄμυλος. |
χερσὶν
δ´
ἐπέθεντο
στόμιον
μαλεραῖς |
[14, 18] |
τοὺς
ἐν
οἴνῳ
συντιθεμένους
βότρυς.
|
Εὔβουλος |
γοῦν
ἐν
Κατακολλωμένῳ
φησίν·
ἀλλὰ |
[14, 14] |
πέμψω
πλακοῦντ´
ἐς〉
ἑσπέραν
χαρίσιον.
|
Εὔβουλος |
δ´
ἐν
Ἀγκυλίωνι
ὡς
περὶ |
[14, 10] |
ἐν
Κρήσσαις.
καὶ
ὡς
ὁ
|
Εὔβουλος |
δ´
ἐν
Ὀλβίᾳ
ἔφη·
ἐν |
[14, 12] |
τὴν
τράπεζαν
κάρυα
καὶ
τραγήματα.
|
Εὔβουλος |
Καμπυλίωνι·
τραγημάτων
δ´
ἔσθ´
ἡ |
[14, 3] |
ἱστορεῖ.
ἡ
δὲ
τῶν
ταλασιουργῶν
|
ἴουλος. |
Σῆμος
δ´
ὁ
Δήλιος
ἐν |
[14, 12] |
μῆλον,
κάρυον,
γάλα,
κανναβίδες,
κόγχαι,
|
χυλός, |
Διὸς
ἐγκέφαλος.
Ἄλεξις
Φιλίσκῳ·
ἀρτέα |
[14, 7] |
ὑπὲρ
τοῦ
μετώπου
κεκυρτωκότων.
μνημονεύει
|
Αἰσχύλος |
ἐν
Θεωροῖς·
καὶ
μὴν
παλαιῶν |
[14, 8] |
ταύτῃ
σοφιστὰς
ἀπεκάλουν,
ὥσπερ
καὶ
|
Αἰσχύλος |
ἐποίησεν·
εἴτ´
οὖν
σοφιστὴς
καλὰ |
[14, 6] |
δῶρον
ἐπιστάμενος.
ὁμοίως
δὲ
καὶ
|
Αἰσχύλος |
τηλικαύτην
δόξαν
ἔχων
διὰ
τὴν |
[14, 22] |
νεκροῦ·
αὑτοῖς
ἅπαντες
ἠξίουν
συζῆν,
|
ὄχλος
|
ἠθροίζετ´,
ἐγένονθ´
αἱ
πόλεις
οἰκούμεναι
|
[14, 22] |
εἰς
τὴν
κεφαλήν.
ἔστω
δὲ
|
ἕωλος |
καθάπερ
ὁ
πέρδιξ·
ἐὰν
δὲ |
[14, 12] |
(καὶ
μετὰ
δεῖπνον
κόκκος
ἐρέβινθος
|
κύαμος, |
χόνδρος,
τυρός,
μέλι,
σησαμίδες,
βράχος, |
[14, 12] |
χόνδρος,
τυρός,
μέλι,
σησαμίδες,
βράχος,
|
βρυγμός, |
μνοῦς,
πυραμίδες,
μῆλον,
κάρυον,
γάλα, |
[14, 21] |
ὡς
Σιδωνίων
λεγόντων
τοῦτο,
ὅτι
|
Κάδμος |
μάγειρος
ὢν
τοῦ
βασιλέως
καὶ |
[14, 21] |
ὦ
ἄνδρες
δαιταλῆς,
ὅτι
καὶ
|
Κάδμος |
ὁ
τοῦ
Διονύσου
πάππος
μάγειρος |
[14, 2] |
ἔμολεν
ἐπὶ
Διονυσιάδα
πολυπάταγα
θυμέλαν;
|
ἐμὸς |
ἐμὸς
ὁ
Βρόμιος·
ἐμὲ
δεῖ |
[14, 2] |
ἐπὶ
Διονυσιάδα
πολυπάταγα
θυμέλαν;
ἐμὸς
|
ἐμὸς |
ὁ
Βρόμιος·
ἐμὲ
δεῖ
κελαδεῖν, |
[14, 3] |
γάμοις
ὑμέναιος·
ἐν
δὲ
πένθεσιν
|
ἰάλεμος. |
λίνος
δὲ
καὶ
αἴλινος
οὐ |
[14, 22] |
βουτύπων
ἐπεῖχον
τάξιν,
ὥς
φησιν
|
Κλείδημος |
ἐν
Πρωτογονίας
πρώτῳ.
Ὅμηρός
τε |
[14, 22] |
δὲ
τῷ
πρώτῳ
τῆς
Ἀτθίδος
|
Κλείδημος |
φῦλον
ἀποφαίνει
μαγείρων
ἐχόντων
δημιουργικὰς
|
[14, 7] |
εἰς
μεγάλην
διαφθορὰν
προελήλυθεν
ἡ
|
πάνδημος |
αὕτη
μουσική,
καθ´
αὑτοὺς
γενόμενοι |
[14, 4] |
δ´,
ἤν
τι
νεοκάττυτον
ᾖ.
|
(Σῆμος |
δ´
ὁ
Δήλιος
ἐν
τῷ |
[14, 3] |
ἡ
δὲ
τῶν
ταλασιουργῶν
ἴουλος.
|
Σῆμος |
δ´
ὁ
Δήλιος
ἐν
τῷ |
[14, 9] |
εὑρεθὲν
ταύτης
τυχεῖν
τῆς
προσηγορίας·
|
Σῆμος |
δὲ
ὁ
Δήλιος
ἐν
πρώτῳ |
[14, 13] |
ὁ
οὐρανὸς
ἀμφιφῶς
γίνεται.
ΒΑΣΥΝΙΑΣ.
|
Σῆμος |
ἐν
βʹ
Δηλιάδος
ἐν
τῇ
|
[14, 1] |
δὲ
ὁ
Μεταποντῖνος,
ὥς
φησιν
|
Σῆμος |
ἐν
εʹ
Δηλιάδος,
καὶ
γένει |
[14, 2] |
συναυλίαν
τί
ποτ´
ἐστὶν
ἐμφανίζει.
|
Σῆμος |
ὁ
Δήλιος
ἐν
εʹ
Δηλιάδος |
[14, 6] |
τὴν
ὄρχησιν,
οὗτος
δ´
ἦν
|
ἀδόκιμος. |
διὸ
καὶ
Ἀριστοφάνης
ἢ
Πλάτων |
[14, 21] |
ἐπρίατο
γάρ
τις
ὁμότεχνός
με
|
γνώριμος. |
(οὐδὲν
οὖν
ἦν
παράδοξον
εἰ |
[14, 16] |
ἀκταία,
βάθρον,
σπόγγος,
λέβης,
σκαφεῖον,
|
ὅλμος, |
λήκυθος,
σπυρίς,
μάχαιρα,
τρυβλίον,
κρατήρ, |
[14, 6] |
σεμνυνόμενός
φησιν·
μαρμαίρει
δὲ
μέγας
|
δόμος |
χαλκῷ·
πᾶσα
δ´
Ἄρῃ
κεκόσμηται |
[14, 3] |
τῶν
βοσκημάτων
ὁ
βουκολιασμὸς
καλούμενος.
|
Δίομος |
δ´
ἦν
βουκόλος
Σικελιώτης
ὁ |
[14, 17] |
τοὺς
βασιλεῖς
χρῆσθαι·
ὅθεν
καὶ
|
νόμος |
τις
ὕστερον
ἐγένετο.
εἰσενέγκαντος
γάρ |
[14, 7] |
ἁρμονίᾳ
πρόσφοροι
ἐν
τοῖς
ἀγῶσι.
|
Πρόνομος |
δ´
ὁ
Θηβαῖος
πρῶτος
ηὔλησεν |
[14, 4] |
πάντα
τἀκροκώλια,
νενωγάλισται
σεμνὸς
ἀλλᾶντος
|
τόμος, |
παρεντέτρωκται
τευθὶς
ἐξωπτημένη,
παρεκλέλαπται
σταμνί´ |
[14, 9] |
ταῦτα·
καὶ
γὰρ
βάρβιτος
ἢ
|
βάρμος |
καὶ
ἄλλα
πλείονα
τὰ
μὲν
|
[14, 6] |
διθύραμβον,
οἴνῳ
συγκεραυνωθεὶς
φρένας.
καὶ
|
Ἐπίχαρμος |
δ´
ἐν
Φιλοκτήτῃ
ἔφη·
οὐκ |
[14, 16] |
ὀπώραν
λέγει
τὸ
μέλι.
καὶ
|
Ἐπίχαρμος |
δὲ
οὕτως
λέγει
ἐν
Γῇ |
[14, 3] |
τὸ
εἶδος·
μνημονεύει
δ´
αὐτοῦ
|
Ἐπίχαρμος |
ἐν
Ἁλκυόνι
καὶ
ἐν
Ὀδυσσεῖ |
[14, 3] |
τῶν
ἱστουργῶν
ᾠδὴ
αἴλινος,
ὡς
|
Ἐπίχαρμος |
ἐν
Ἀταλάνταις
ἱστορεῖ.
ἡ
δὲ |
[14, 14] |
οὕτως
καλούμενος.
καὶ
μέμνηται
αὐτοῦ
|
Ἐπίχαρμος |
ἐν
Γᾷ
καὶ
Θαλάσσᾳ.
ΓΟΥΡΟΣ |
[14, 14] |
ἐκ
σταιτὸς
καὶ
μέλιτος.
μνημονεύει
|
Ἐπίχαρμος |
ἐν
Ἥβας
Γάμῳ.
σταῖς
δ´ |
[14, 14] |
μέλι
χλωρόν.
μνημονεύει
αὐτῶν
καὶ
|
Ἐπίχαρμος |
καὶ
ἐν
τοῖς
Ἐγχειρογάστορσι
Νικοφῶν. |
[14, 5] |
κληθῆναι
τὴν
ἁρμονίαν.
οὗτός
ἐστι
|
Πύθερμος |
οὗ
μνημονεύει
Ἀνάνιος
ἢ
Ἱππῶναξ |
[14, 5] |
τἄλλα.
λέγει
δ´
οὕτως
ὁ
|
Πύθερμος· |
οὐδὲν
ἦν
ἄρα
τἄλλα
πλὴν |
[14, 5] |
ἐν
ἄλλῳ
οὕτως·
χρυσὸν
λέγει
|
Πύθερμος |
ὡς
οὐδὲν
τἄλλα.
λέγει
δ´ |
[14, 17] |
εἰ
γνήσιον
τὸ
σύγγραμμα,
καὶ
|
Φόρμος |
ὁ
κωμικὸς
ἐν
Ἀταλάνταις.
περὶ |
[14, 3] |
τοῖς
θανάτοις
καὶ
λύπαις
ᾠδὴ
|
ὀλοφυρμὸς |
καλεῖται.
αἱ
δὲ
ἴουλοι
καλούμεναι |
[14, 3] |
τοῖς
ἡγουμένοις
τῶν
βοσκημάτων
ὁ
|
βουκολιασμὸς |
καλούμενος.
Δίομος
δ´
ἦν
βουκόλος |
[14, 7] |
τε
καὶ
σοβάς,
ἔτι
δὲ
|
μορφασμὸς |
καὶ
γλαὺξ
καὶ
λέων
ἀλφίτων |
[14, 7] |
σκοπός,
χεὶρ
καταπρηνής,
χεὶρ
σιμή,
|
διποδισμός, |
ξύλου
παράληψις,
ἐπαγκωνισμός,
καλαθίσκος,
στρόβιλος. |
[14, 2] |
ἐν
δευτέρῳ
Ὀνομασιῶν,
αἵδε·
κῶμος,
|
βουκολισμός, |
γίγγρας,
τετράκωμος,
ἐπίφαλλος,
χορεῖος,
καλλίνικος, |
[14, 2] |
(τὸ
δ´
αὐτὸ
καὶ
κρουσίθυρον)
|
κνισμός, |
μόθων.
ταῦτα
δὲ
πάντα
μετ´ |
[14, 7] |
χεὶρ
σιμή,
διποδισμός,
ξύλου
παράληψις,
|
ἐπαγκωνισμός, |
καλαθίσκος,
στρόβιλος.
καὶ
τελεσιὰς
δ´ |
[14, 11] |
δευτέραν
προσαγορεύσας
τράπεζαν·
ὄντως
γὰρ
|
ἐπιδορπισμός |
τις
ὁ
τραγηματισμός
ἐστιν,
καὶ |
[14, 7] |
σίκιννις,
Περσική,
Φρύγιος
νιβατισμός,
Θρᾴκιος
|
κολαβρισμός, |
τελεσιάς·
Μακεδονικὴ
δ´
ἐστὶν
αὕτη |
[14, 7] |
δ´
εἰσὶν
ὀρχήσεις
ἴγδις
καὶ
|
μακτρισμὸς |
ἀπόκινός
τε
καὶ
σοβάς,
ἔτι |
[14, 7] |
ἐμμέλεια,
κόρδαξ,
σίκιννις,
Περσική,
Φρύγιος
|
νιβατισμός, |
Θρᾴκιος
κολαβρισμός,
τελεσιάς·
Μακεδονικὴ
δ´ |
[14, 11] |
ὄντως
γὰρ
ἐπιδορπισμός
τις
ὁ
|
τραγηματισμός |
ἐστιν,
καὶ
δεῖπνον
ἕτερον
παρατίθεται |
[14, 7] |
πινακίδα.
σχήματα
δέ
ἐστιν
ὀρχήσεως
|
ξιφισμός, |
καλαθίσκος,
καλλαβίδες,
σκώψ,
σκώπευμα.
ἦν |
[14, 6] |
πορείᾳ
καλὸν
μὲν
εὐσχημοσύνη
καὶ
|
κόσμος, |
αἰσχρὸν
δὲ
ἀταξία
καὶ
τὸ |
[14, 9] |
λεπάδας
δὲ
πετρῶν
ἀποκόπτοντες
κρεμβαλίζουσι.
|
Δίδυμος |
δέ
φησιν
εἰωθέναι
τινὰς
ἀντὶ
|
[14, 9] |
ἢ
σύ.
(καὶ
ὃς
ἔφη·
|
Δίδυμος |
ὁ
γραμματικὸς
ἐν
ταῖς
εἰς |
[14, 9] |
δ´
ὁ
τρίγωνος
καὶ
ὁ
|
ἔλυμος |
καὶ
τὸ
ἐννεάχορδον
ἀμαυρότερα
τῇ |
[14, 16] |
σκόροδον,
κρέας,
θύννειον,
ἅλμη,
κρόμμυον,
|
σκόλυμος, |
ἐλαία,
κάππαρις,
βολβός,
μύκης.
ἐπί |
[14, 4] |
Φιλοθηβαίῳ
φησίν—
ἥ
τε
γὰρ
|
συνώνυμος
|
τῆς
ἔνδον
οὔσης
ἔγχελυς
Βοιωτία
|
[14, 9] |
φησιν
ἐν
τῷ
περὶ
Χρόνων.
|
Ἱερώνυμος |
δ´
ἐν
τῷ
περὶ
Κιθαρῳδῶν, |
[14, 9] |
ὑπὸ
Λεσβοθέμιδος
ποιηθῆναι
ἀρχαίου
ἀγαλματοποιοῦ.
|
Μέναιχμος
|
δ´
ἐν
τοῖς
περὶ
Τεχνιτῶν |
[14, 9] |
δὲ
ψιλὴν
κιθάρισιν
πρῶτόν
φησιν
|
Μέναιχμος |
εἰσαγαγεῖν
Ἀριστόνικον
τὸν
Ἀργεῖον,
τῇ
|
[14, 9] |
καθά
φησιν
ὁ
Ἀριστόξενος
καὶ
|
Μέναιχμος |
ὁ
Σικυώνιος
ἐν
τοῖς
περὶ |
[14, 9] |
τοῦ
Διονύσου
σπονδεῖον
πρῶτον
κιθαρίσαι
|
Μέναιχμος. |
Τιμόμαχος
δ´
ἐν
τοῖς
Κυπριακοῖς |
[14, 1] |
Δεινίας,
ἔτι
τε
Μνασιγείτων
καὶ
|
Μέναιχμος, |
ὥς
φησι
Τηλεφάνης
ἐν
τῷ |
[14, 2] |
Τρύφων
ἐν
δευτέρῳ
Ὀνομασιῶν,
αἵδε·
|
κῶμος, |
βουκολισμός,
γίγγρας,
τετράκωμος,
ἐπίφαλλος,
χορεῖος, |
[14, 2] |
Ὀνομασιῶν,
αἵδε·
κῶμος,
βουκολισμός,
γίγγρας,
|
τετράκωμος, |
ἐπίφαλλος,
χορεῖος,
καλλίνικος,
πολεμικόν,
ἡδύκωμος, |
[14, 2] |
τετράκωμος,
ἐπίφαλλος,
χορεῖος,
καλλίνικος,
πολεμικόν,
|
ἡδύκωμος, |
σικιννοτύρβη,
θυροκοπικόν
(τὸ
δ´
αὐτὸ |
[14, 20] |
Βακχίδος
Γάμῳ
οὕτως·
εἴ
που
|
κλίβανος |
ἦν,
πολὺ
δέλφαξ
σιτευτὸς
ἔγρυξεν. |
[14, 12] |
τι
κα
διδῷ
τις.
ἃ
|
Ζανὸς |
καλέοντι
τρώγματ´.
ἔπειτ´
ἐπένειμεν
ἐνκατακνακομιγὲς |
[14, 22] |
Ὀψαρτυτικῶν
Γλωσσῶν
τοῦ
προειρημένου
Ἀρτεμιδώρου,
|
Αἰμιλιανὸς |
Δωροθέῳ
ἔφη
τῷ
Ἀσκαλωνίτῃ
σύγγραμμα |
[14, 10] |
οὐ
πρότερόν
γε,
ἔφη
ὁ
|
Οὐλπιανός, |
ἀκουσόμεθα
περὶ
τούτων,
ἕως
ἂν |
[14, 16] |
ἀμύλῳ
καθημένοις.
(τούτων
ἀκούσας
ὁ
|
Οὐλπιανὸς |
ἔφη·
ἀλλ´
ἐπειδὴ
καὶ
κοπτήν |
[14, 16] |
(λεχθέντων
καὶ
τούτων
ὁ
σοφὸς
|
Οὐλπιανὸς
|
ἔφη·
πόθεν
ὑμῖν,
ὦ
πολυμαθέστατοι |
[14, 1] |
συμπόσια.
καὶ
γὰρ
ὁ
φιλεπιτιμητὴς
|
Οὐλπιανὸς
|
πάλιν
τινὸς
ἐπείληπτο
εἰπόντος
ἔξοινος |
[14, 10] |
περὶ
ἐπιδορπισμάτων
εἴπῃς.
καὶ
ὁ
|
Ποντιανός· |
τραγήματα
Κράτης
φησὶ
Φιλιππίδην
λέγειν |
[14, 19] |
οἱ
ῥόμβοι
παρέχονται,
τοῦ
μὲν
|
μέλανος |
ἔχοντες
λευκότερον
τὸ
χρῶμα,
τοῦ |
[14, 19] |
τὸ
δὲ
σῶμα
ἅπαν
ποικίλον,
|
μέλανος |
ὄντος
τοῦ
χρώματος
ὅλου,
πτίλοις |
[14, 1] |
Πανταλέοντος
τάδε
γράφει·
ὁ
δὲ
|
πλάνος |
Πανταλέων
τελευτᾶν
μέλλων
ἑκάτερον
τῶν |
[14, 9] |
φησιν·
τὰ
Στησιχόρου
τε
καὶ
|
Ἀλκμᾶνος |
Σιμωνίδου
τε
ἀρχαῖον
ἀείδειν.
ὁ |
[14, 14] |
καὶ
Σωσίβιος
ἐν
γʹ
περὶ
|
Ἀλκμᾶνος, |
τῷ
σχήματι
μαστοειδεῖς
εἶναι
φάσκων |
[14, 14] |
ἐν
τῷ
περὶ
Ἀττικῶν
Ὀνομάτων.
|
ΝΑΝΟΣ |
ἄρτος
πλακουντώδης
διὰ
τυροῦ
καὶ |
[14, 13] |
τοῦ
ἡλίου
ἀνατολῆς
καὶ
ὁ
|
οὐρανὸς |
ἀμφιφῶς
γίνεται.
ΒΑΣΥΝΙΑΣ.
Σῆμος
ἐν |
[14, 12] |
οἶνος
ἡδύς,
ᾠά,
σησαμαῖ,
μύρον,
|
στέφανος, |
αὐλητρίς.
{Β.
ὦ
Διοσκόρω,
ὀνόματα |
[14, 12] |
ἀρτέα
τράπεζ´,
ἀπονίψασθαι
δοτέον,
προσοιστέος,
|
στέφανος, |
μύρον,
σπονδή,
λιβανωτός,
ἐσχαρίς,
τραγήματα |
[14, 4] |
τῷ
αὐλῳδῷ.
δίδοται
δὲ
ὁ
|
στέφανος |
τῷ
ἱλαρῳδῷ
καὶ
τῷ
αὐλῳδῷ, |
[14, 1] |
θαυματοποιῶν
ἤδη
προειρήκαμεν.
καὶ
ὁ
|
Μάγνος |
ἔφη·
Διονύσιος
μὲν
ὁ
Σινωπεὺς |
[14, 16] |
καὶ
Ὀνομάτων
ἐπιμηλίς,
φησίν,
ἀπίου
|
γένος. |
Ἀνδροτίων
δ´
ἐν
τῷ
περὶ |
[14, 13] |
τι
βούληται
λαβεῖν.
ΑΜΗΣ
πλακοῦντος
|
γένος. |
Ἀντιφάνης·
ἄμητες,
ἄμυλοι.
Μένανδρος
ἐν |
[14, 9] |
τὴν
μάγαδιν
ἀπὸ
Μάγδιος
Θρᾳκὸς
|
γένος. |
Ἀπολλόδωρος
δ´
ἐν
τῇ
πρὸς |
[14, 5] |
διόπερ
οὐδὲ
τὸ
τῆς
Ἰαστὶ
|
γένος |
ἁρμονίας
οὔτ´
ἀνθηρὸν
οὔτε
ἱλαρόν |
[14, 9] |
καταμαντεύεσθαι
τῆς
τῶν
ποιημάτων
διανοίας,
|
γένος |
αὐλοῦ
φησιν
εἶναι
τὸν
μάγαδιν, |
[14, 7] |
ἄλλοι
δὲ
Κρῆτα
λέγουσι
τὸ
|
γένος |
εἶναι
τὸν
Σίκιννον.
ὀρχησταὶ
δ´ |
[14, 9] |
πᾶν
τὸ
τῶν
ἐρωτικῶν
ἐπιστολῶν
|
γένος |
ἐρωτικῆς
τινος
διὰ
λόγου
ποιήσεώς |
[14, 16] |
Μαντικῆς
Ἀξιόπιστον
τὸν
εἴτε
Λοκρὸν
|
γένος
|
ἢ
Σικυώνιον
τὸν
Κανόνα
καὶ |
[14, 17] |
δὲ
καὶ
Πάμφιλον
εἰρηκότα
πρόκνιδας
|
γένος |
ἰσχάδων.
~(ΒΟΤΡΥΣ
δὲ
ὅτι
μὲν |
[14, 21] |
γέγονεν
κωμῳδίας
ὑποκριτὴς
Μεγαρεὺς
τὸ
|
γένος, |
ὃς
καὶ
τὸ
προσωπεῖον
εὗρε |
[14, 7] |
πυρρίχην
ἀπὸ
Πυρρίχου
Λάκωνος
τὸ
|
γένος |
τὴν
προσηγορίαν
λαβεῖν·
Λακωνικὸν
δ´ |
[14, 6] |
ἦν
γὰρ
τὸ
τῆς
ὀρχήσεως
|
γένος |
τῆς
ἐν
τοῖς
χοροῖς
εὔσχημον |
[14, 19] |
δυσδιάκριτόν
ἐστι
τὸ
τῶν
μελεαγρίδων
|
γένος. |
τοσαῦτα
καὶ
ὁ
περιπατητικὸς
φιλόσοφος |
[14, 19] |
Ἥρα
τὸ
χρυσοῦν,
φασίν,
ὀρνίθων
|
γένος, |
τοὺς
καλλιμόρφους
καὶ
περιβλέπτους
ταὧς. |
[14, 5] |
σοφὸς
(καὶ
γὰρ
νόμων
ἐξηγητὴς
|
οὐδενὸς |
δεύτερος
καὶ
περὶ
μουσικὴν
ἐνδιατρίβων |
[14, 22] |
ἀσπαίροντας
θυμοῦ
δευομένους·
ἀπὸ
γὰρ
|
μένος |
εἵλετο
χαλκός.
καὶ
Θρασυμήδης
ὁ |
[14, 19] |
τοῦ
ἀδελφοῦ
πάλιν
τῆς
βασιλείας
|
ἐξεληλαμένος. |
τοσοῦτον
γάρ
ἐστι
τούτων
τῶν |
[14, 22] |
λαμπρὰν
καὶ
εὔτακτον
παρεσκεύασεν
εὐωχίαν·
|
προδιηγησάμενός |
τε
οἷον
ἦν
τὸ
ἄριστον |
[14, 1] |
ἐκ
μεταβολῆς.
ὡς
δὲ
καὶ
|
περιζωσάμενός |
τις
τῶν
χορευτῶν
ἐκ
τοῦ |
[14, 6] |
ἄνακτος,
καὶ
Μουσέων
ἐρατὸν
δῶρον
|
ἐπιστάμενος. |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
Αἰσχύλος
τηλικαύτην |
[14, 8] |
ἐστιν
ἐκ
πολλῶν
οὐ
παρέργως
|
ἁψάμενος |
μουσικῆς·
ὅς
γε
καὶ
τὴν |
[14, 1] |
Πολύβιος
ἱστορεῖ
ἐν
τῇ
τριακοστῇ.
|
μεταπεμψάμενος |
γὰρ
τοὺς
ἐκ
τῆς
Ἑλλάδος |
[14, 1] |
γελάσαι
χάριν
ἰδίαν
τιν´
αὑτῷ
|
θέμενος |
ἀδολεσχίαν.
καὶ
Χρύσιππος
δ´
ὁ |
[14, 6] |
Ἑλικῶνι
παίδων
ὀρχήσεις
μετὰ
σπουδῆς,
|
παρατιθέμενος |
ἀρχαῖον
Ἐπίγραμμα
τόδε·
ἀμφότερ´,
ὠρχεύμην |
[14, 3] |
ἐν
τοῖς
θεάτροις
ἐπὶ
δίφρου
|
καθήμενος |
ἐραψῴδει.
Λυσανίας
δ´
ἐν
τῷ |
[14, 9] |
δὲ
καὶ
τοῦτο
μουσικόν)
ὁ
|
προειρημένος |
Ἀρτέμων
γράφει
οὕτως·
ὅθεν
πολλὰ |
[14, 19] |
πολλῷ
μείζων.
(εἰ
δ´
ὁ
|
προειρημένος |
βασιλεὺς
καὶ
τὸ
τῶν
ΤΑΩΝΩΝ |
[14, 9] |
χρήσασθαι
Σίβυλλαν,
ἧς
Σκάμων
ὁ
|
προειρημένος· |
ὀνομασθῆναι
δ´
αὐτὴν
εὑρεθεῖσαν
ὑπὸ |
[14, 13] |
ἀμφιφῶντ´
ἔχων.
ΑΜΦΙΦΩΝ
πλακοῦς
Ἀρτέμιδι
|
ἀνακείμενος, |
ἔχει
δ´
ἐν
κύκλῳ
καόμενα |
[14, 19] |
ὡς
ἡμῶν
ἑκάστῳ
εἷς
ἐστι
|
παρακείμενος |
χωρὶς
τῶν
ἤδη
κατανηλωμένων,
προσαναπεπληρώκει |
[14, 15] |
ἕν.
κάτιλλος
δὲ
ὀρνᾶτος
ὁ
|
λεγόμενος |
παρὰ
Ῥωμαίοις
οὕτως
γίγνεται·
θρίδακας |
[14, 16] |
τί
οὖν;
{Α.
οὐκοῦν
ἕκαστος
|
ἐκλεγόμενος |
λαμβάνει
τῶν
ἐπινεουσῶν
τὴν
πεπαιτάτην |
[14, 14] |
πλακουντώδης
διὰ
τυροῦ
καὶ
ἐλαίου
|
σκευαζόμενος. |
ΨΩΘΙΑ
τὰ
ψαθύρια.
Φερεκράτης
Κραπατάλλοις· |
[14, 9] |
καὶ
φρυγιστὶ
καὶ
λυδιστί.
καὶ
|
καθεζόμενος |
αὐτὸς
ἐπί
τινος
δίφρου
περὶ |
[14, 1] |
γελάσειν,
ὡς
οὐδὲν
ἦν
πλέον,
|
οἰόμενος |
ἐξηπατῆσθαι
ἔρχεταί
ποτε
κατὰ
τύχην |
[14, 16] |
ἀπεσθίειν.
καὶ
ὃς
οὐδὲν
μελλήσας
|
ἀνελόμενος |
ἤσθιεν.
γελασάντων
δὲ
πάντων
ἔφη
|
[14, 22] |
παρέθετο
μαρτυρίου
Ἀλέξιδος·
συνεμφῆναι
γὰρ
|
βουλόμενος |
ὁ
Ἄλεξις
τὴν
ἀκολασίαν
τῆς |
[14, 17] |
ταῖς
λευκαῖς
μυρτίσι
ταῖς
τετελειωμέναις,
|
αὐξανόμενος |
δὲ
τῷ
μὲν
χρώματι
γίνεται
|
[14, 22] |
ἀλληλοφαγίας
καὶ
κακῶν
ὄντων
συχνῶν
|
γενόμενος |
ἄνθρωπός
τις
οὐκ
ἀβέλτερος
ἔθυς´ |
[14, 6] |
τίθεται,
μᾶλλον
τοῦ
δέοντος
πολεμικὸς
|
γενόμενος. |
διὸ
καὶ
ἐπὶ
τοῖς
τοιούτοις |
[14, 17] |
ἐν
Λιβύῃ
καλουμένου
λωτοῦ
αὐτόπτης
|
γενόμενος
|
ὁ
Μεγαλοπολίτης
Πολύβιος
ἐν
τῇ |
[14, 9] |
εἶτ´
ἐσχεδίασε
δριμέως
ενπαπαι,
μεστὸς
|
γενόμενος |
πρὸς
τὸν
Ἀργᾶν
βούλομαι
κωδωνίσας |
[14, 6] |
εἴ
τις
καὶ
ἄλλος
μουσικώτατος
|
γενόμενος, |
πρότερα
τῶν
κατὰ
ποιητικὴν
τὰ
|
[14, 1] |
δ´
ἐπεὶ
φρένας
ἄασεν
οἴνῳ,
|
μαινόμενος |
κάκ´
ἔρεξε
δόμοις
ἐνὶ
Πειριθόοιο. |
[14, 14] |
ΚΡΙΜΝΙΤΗΣ
πλακοῦς
ποιὸς
διὰ
κρίμνων
|
γινόμενος, |
ὡς
Ἰατροκλῆς
ἐν
τῷ
περὶ |
[14, 6] |
ἐναρμονίων
γὰρ
ὄντων
τῶν
ᾀσμάτων
|
προσγινόμενος |
ὁ
τῶν
θεῶν
λόγος
ἀποσεμνύνει
|
[14, 4] |
πάντα
ποιεῖ
τὰ
ἔξω
κόσμου,
|
ὑποκρινόμενος |
ποτὲ
μὲν
γυναῖκας
{καὶ}
μοιχοὺς |
[14, 6] |
διὸ
καὶ
ἐπὶ
τοῖς
τοιούτοις
|
σεμνυνόμενός |
φησιν·
μαρμαίρει
δὲ
μέγας
δόμος |
[14, 8] |
οὖν
ὀρθῶς
αὐτὸν
ὑπωπτευκέναι
καὶ
|
μεταπεμπόμενος |
οὐδὲν
ὤνησεν.
(ἐγὼ
δὲ
ἔχων |
[14, 4] |
τοῦ
θεάτρου
οἰκοῦντα,
εἰ
ἐξέλθοι
|
ᾀσόμενος, |
τάλαντον
Ἀττικὸν
τῆς
ἡμέρας
λαμβάνειν. |
[14, 9] |
τὴν
ἐπιβολήν,
{καὶ}
τῇ
ἑτέρᾳ
|
χρησόμενος
|
τῷ
πλήκτρῳ,
καθ´
ὁποίαν
δὴ |
[14, 14] |
ΕΛΑΦΟΣ
πλακοῦς
ὁ
τοῖς
Ἐλαφηβολίοις
|
ἀναπλασσόμενος |
διὰ
σταιτὸς
καὶ
μέλιτος
καὶ |
[14, 2] |
γε
Σελινούντιος
Τελέστης
τῷ
Μελανιππίδῃ
|
ἀντικορυσσόμενος |
ἐν
Ἀργοῖ
ἔφη—
ὁ
δὲ |
[14, 21] |
ἔχων
σύγκρισιν
πρὸς
ἕτερον,
ὁ
|
προσαγορευόμενος |
Τρομιλικός·
οὗ
καὶ
Σιμωνίδης
μνημονεύει |
[14, 4] |
ῥανῶν
ὄξει,
Λίβυς
τε
καυλὸς
|
ἐξηρασμένος
|
ἀκτῖσι
θείαις
σιλφίου
παραστατεῖ.
{Β. |
[14, 1] |
εἴη
καὶ
διότι
κατάγεσθαι
βούλεται·
|
συνεσκευασμένος |
δὲ
ἔφη
παρεῖναι
πάντα
τἀπιτήδεια |
[14, 14] |
πεπεμμένα.
ΤΑΓΗΝΙΤΗΣ
πλακοῦς
ἐν
ἐλαίῳ
|
τετηγανισμένος. |
μνημονεύει
Μάγνης
ἢ
ὁ
ποιήσας |
[14, 21] |
ἂν
λέγῃ
συνίημι·
καινὰ
ῥήματα
|
πεπορισμένος |
γάρ
ἐστι.
τὸν
δὲ
Μαίσωνα |
[14, 11] |
Ὀλυμπιονίκαις
περὶ
τῆς
Πέλοπος
κρεουργίας
|
διηγούμενος· |
τραπέζαισι
δ´
ἀμφὶ
δεύτερα
κρεῶν
|
[14, 3] |
πρώτῳ
περὶ
Ἡρακλείας
περὶ
Μαριανδυνῶν
|
διηγούμενός |
φησιν·
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τῶν |
[14, 22] |
Ἀπελαυνομένῳ.
μάγειρος
δ´
ἐστὶν
ὁ
|
διηγούμενος |
ὡς
λαμπρὰν
καὶ
εὔτακτον
παρεσκεύασεν
|
[14, 9] |
μάγαδις
αὐλὸς
ἡγείσθω
βοῆς.
~ὅπερ
|
ἐξηγούμενος |
ἰαμβεῖον
Ἀρίσταρχος
ὁ
γραμματικός,
ὃν |
[14, 16] |
χώρας
ἣν
καλοῦσι
Σίδας,
Ἐπαμινώνδας
|
δικαιολογούμενος |
ἐξαίφνης
ἐκ
τῆς
ἀριστερᾶς
μεταλαβὼν |
[14, 17] |
καρπὸν
οὕτως
ὀνομάζει
τὸν
λόγον
|
ποιούμενος |
περὶ
αὐτῶν
τῶν
Δαναίδων·
οὐ |
[14, 9] |
λέγει
οὕτως.
ὁ
δὲ
μάγαδις
|
καλούμενος |
αὐλός.
καὶ
πάλιν·
ὁ
μάγαδις
|
[14, 3] |
ἡγουμένοις
τῶν
βοσκημάτων
ὁ
βουκολιασμὸς
|
καλούμενος. |
Δίομος
δ´
ἦν
βουκόλος
Σικελιώτης |
[14, 14] |
πλακοῦς
τις
παρὰ
Συρακοσίοις
οὕτως
|
καλούμενος. |
καὶ
μέμνηται
αὐτοῦ
Ἐπίχαρμος
ἐν |
[14, 3] |
ἐστὶ
καὶ
ὁ
παρ´
Αἰγυπτίοις
|
καλούμενος |
Μάνερως.
(οὐκ
ἀπελείποντο
δὲ
ἡμῶν |
[14, 4] |
τοιούτων
ἐστὶ
ποιητῶν
ὁ
ἱλαρῳδὸς
|
καλούμενος. |
οὐδὲ
γὰρ
σχινίζεται·
χρῆται
δ´
|
[14, 4] |
τῷ
αὐλητῇ.
ὁ
δὲ
μαγῳδὸς
|
καλούμενος |
τύμπανα
ἔχει
καὶ
κύμβαλα
καὶ |
[14, 9] |
ᾖ
μάγαδις
αὐλός
θ´
ὁ
|
προσαυλούμενος |
τῇ
μαγάδιδι.
ἡ
γὰρ
μάγαδις |
[14, 8] |
ὀγδόῃ
τῶν
Ἱστοριῶν
Μάρκελλος,
φησί,
|
δυσχρηστούμενος |
ἐν
τῇ
Συρακουσῶν
πολιορκίᾳ
ὑπὸ |
[14, 4] |
ἐθέλει
γὰρ
{ὁ
θεὸς}
ὀρθὸς
|
ἐσφυδωμένος
|
διὰ
μέσου
βαδίζειν.
οἱ
δὲ |
[14, 12] |
ἐπεὶ
δὲ
καὶ
ὁ
Κυθήριος
|
Φιλόξενος |
ἐν
τῷ
Δείπνῳ
δευτέρων
τραπεζῶν |
[14, 12] |
ᾔνησαν
ταῦτα
καὶ
ὁ
Κυθήριος
|
Φιλόξενος· |
ὃν
ἐπαινῶν
Ἀντιφάνης
ἐν
τῷ |
[14, 12] |
πάντων
τῶν
ποιητῶν
διάφορος
ὁ
|
Φιλόξενος. |
πρώτιστα
μὲν
γὰρ
ὀνόμασιν
ἰδίοισι |
[14, 3] |
ἐστιν
μακραὶ
δρύες,
ὦ
Μέναλκα.
|
Ἀριστόξενος |
δὲ
ἐν
τετάρτῳ
περὶ
Μουσικῆς |
[14, 9] |
τῇ
μαγάδιδι,
Σαπφώ
φησιν
εὑρεῖν.
|
Ἀριστόξενος |
δὲ
τὴν
μάγαδιν
καὶ
τὴν |
[14, 7] |
κόρδαξ·
παιγνιώδεις
δ´
εἰσὶν
ἀμφότεραι.
|
(Ἀριστόξενος |
δέ
φησι
τὴν
πυρρίχην
ἀπὸ |
[14, 4] |
ἐστὶν
ὁ
αὐτὸς
τῷ
λυσιῳδῷ.
|
Ἀριστόξενος |
δέ
φησι
τὸν
μὲν
ἀνδρεῖα |
[14, 7] |
ταύτην
εἰς
τὸν
Διόνυσον
ἀναφέρεσθαι.
|
Ἀριστόξενος
|
δέ
φησιν
ὡς
οἱ
παλαιοὶ |
[14, 9] |
καὶ
τοὺς
ἀπογόνους
Ἀμητορίδας
καλεῖσθαι.
|
Ἀριστόξενος |
δέ
φησιν·
ὥσπερ
τῶν
ἑξαμέτρων |
[14, 16] |
τε
ὁ
αὐλητής,
ὥς
φησιν
|
Ἀριστόξενος |
ἐν
ὀγδόῳ
Πολιτικῶν
Νόμων,
τὴν
|
[14, 7] |
Ἰθάκῃ
καλεῖται
ἀλητήρ,
ὡς
ἱστορεῖ
|
Ἀριστόξενος
|
ἐν
πρώτῳ
Συγκρίσεων.
καὶ
περὶ |
[14, 7] |
παρὰ
τοῖς
θεάτροις
εὐημερίαν.
διόπερ
|
Ἀριστόξενος |
ἐν
τοῖς
Συμμίκτοις
Συμποτικοῖς
ὅμοιον, |
[14, 3] |
τοῖς
κατὰ
βραχὺ
Ὑπομνήμασιν
ὁ
|
Ἀριστόξενος |
Ἴφικλος,
φησίν,
Ἁρπαλύκην
ἐρασθεῖσαν
ὑπερεῖδεν. |
[14, 9] |
μάγαδις
ταὐτόν,
καθά
φησιν
ὁ
|
Ἀριστόξενος |
καὶ
Μέναιχμος
ὁ
Σικυώνιος
ἐν |
[14, 7] |
ἡ
μουσική.
ταῦτα
μὲν
ὁ
|
Ἀριστόξενος. |
~(κἀμοὶ
δὲ
διὰ
τοῦτο
φαίνεται |
[14, 7] |
δ´
οἱ
Κρῆτες,
ὥς
φησιν
|
Ἀριστόξενος. |
Σκάμων
δ´
ἐν
πρώτῳ
περὶ |
[14, 5] |
{ἢ}
Βάβυς
αὐλεῖ.
ὁ
δ´
|
Ἀριστόξενος |
τὴν
εὕρεσιν
αὐτῆς
Ὑάγνιδι
τῷ |
[14, 4] |
τὴν
ἐρωμένην.
φησὶ
δὲ
ὁ
|
Ἀριστόξενος |
τὴν
μὲν
ἱλαρῳδίαν
σεμνὴν
οὖσαν |
[14, 17] |
τούτοις
τηρητέον
καὶ
τὴν
τοῦ
|
ἀτταγῆνος |
μνήμην.
Φιλήμων
δ´
ἐν
τῷ |
[14, 16] |
μνημονεύει
δ´
αὐτῶν
Ἀγαθοκλῆς
ὁ
|
Κυζικηνὸς |
ἐν
γʹ
τῶν
περὶ
τῆς |
[14, 13] |
τινά.
Ἴωνες
δέ,
ὥς
φησι
|
Σιληνὸς |
ἐν
ταῖς
Γλώσσαις,
ἄμην
αὐτὸν |
[14, 18] |
ἀντεκτρέφουσι
βότρυν,
ὃς
ἀπὸ
Ἑκατομβαιῶνος
|
μηνὸς |
ὥσπερ
ἀγαθὸς
οἰκέτης
διαμένει
τὴν |
[14, 4] |
Μαρωνείτης,
ὥς
φησι
Καρύστιος
ὁ
|
Περγαμηνὸς |
ἐν
τῷ
περὶ
αὐτοῦ
{Σωτάδου} |
[14, 22] |
αὔξειν
τὴν
μαγειρικὴν
τέχνην.
{Β.
|
καινὸς |
γάρ
ἐστιν
οὑτοσὶ
Παλαίφατος.
{Α. |
[14, 12] |
κέκραται.
θεὸς
ἐν
ἀνθρώποισιν
ἦν
|
ἐκεῖνος, |
εἰδὼς
τὴν
ἀληθῶς
μουσικήν.
οἱ |
[14, 7] |
εἰσὶν
ὀρχήσεις
ἴγδις
καὶ
μακτρισμὸς
|
ἀπόκινός |
τε
καὶ
σοβάς,
ἔτι
δὲ
|
[14, 3] |
ὑμέναιος·
ἐν
δὲ
πένθεσιν
ἰάλεμος.
|
λίνος |
δὲ
καὶ
αἴλινος
οὐ
μόνον |
[14, 3] |
πένθεσιν
ἰάλεμος.
λίνος
δὲ
καὶ
|
αἴλινος
|
οὐ
μόνον
ἐν
πένθεσιν,
ἀλλὰ |
[14, 3] |
ἡ
δὲ
τῶν
ἱστουργῶν
ᾠδὴ
|
αἴλινος, |
ὡς
Ἐπίχαρμος
ἐν
Ἀταλάνταις
ἱστορεῖ. |
[14, 4] |
ἡ
ποίησις·
Θεοδώρου
τοῦ
αὐλητοῦ
|
Φιλῖνος |
ἦν
πατήρ,
εἰς
ὃν
ταῦτ´ |
[14, 17] |
εὐωδίᾳ
βέλτιον.
γίνεται
δὲ
καὶ
|
οἶνος |
ἐξ
αὐτοῦ
βρεχομένου
καὶ
τριβομένου |
[14, 12] |
τοῦτ´
ἐκεῖν´
ἔστιν
σαφῶς·
ἄμητες,
|
οἶνος |
ἡδύς,
ᾠά,
σησαμαῖ,
μύρον,
στέφανος, |
[14, 1] |
χανδὸν
ἕλῃ
μηδ´
αἴσιμα
πίνῃ.
|
οἶνος |
καὶ
κένταυρον
ἀγακλυτὸν
Εὐρυτίωνα
ὤλες´ |
[14, 1] |
πλείονας
ἀκράτου
σπῶντας
θορυβώδεις
γίνεσθαι·
|
οἶνός |
σε
τρώει
μελιηδής,
ὅς
τε |
[14, 16] |
ἐν
δὲ
σῖτος
πολὺς
καὶ
|
οἶνος |
φοινίκων
καὶ
ὄξος
{καὶ}
ἑψητὸν |
[14, 1] |
ὃς
παρ´
Ἀλέξιδι
ἐν
Εἰσοικιζομένῳ·
|
ἔξοινος |
ἐποίει
ταῦτά
γε‘
ἔφη.
(ἐπεὶ |
[14, 1] |
Οὐλπιανὸς
πάλιν
τινὸς
ἐπείληπτο
εἰπόντος
|
ἔξοινος |
οὔκ
εἰμι‘
λέγων
ὁ
δ´ |
[14, 1] |
οὔκ
εἰμι‘
λέγων
ὁ
δ´
|
ἔξοινος |
ποῦ;
καὶ
ὃς
παρ´
Ἀλέξιδι |
[14, 13] |
Γλώσσαις.
ΕΜΠΕΠΤΑΣ,
ὁ
αὐτός
φησι,
|
πύρινος |
ἄρτος
κοῖλος
καὶ
σύμμετρος,
ὅμοιος |
[14, 22] |
ἢ
Τυνδάριχος
ὁ
Σικυώνιος,
ἢ
|
Ζωπυρῖνος. |
{Α.
αὐτὸς
εὕρηκας
δὲ
τί; |
[14, 7] |
στρατιωτικὴ
δ´
ἐστὶν
αὕτη
ἀπό
|
τινος |
ἀνδρὸς
Τελεσίου
λαβοῦσα
τοὔνομα,
μεθ´ |
[14, 9] |
τῶν
γὰρ
ποδῶν
ἑστώτων
ἐπί
|
τινος |
βάσεως
εὐστρόφου,
καθάπερ
αἱ
τῶν |
[14, 9] |
τῶν
ἐρωτικῶν
ἐπιστολῶν
γένος
ἐρωτικῆς
|
τινος |
διὰ
λόγου
ποιήσεώς
ἐστιν.
~(τοσαῦτα |
[14, 9] |
λυδιστί.
καὶ
καθεζόμενος
αὐτὸς
ἐπί
|
τινος |
δίφρου
περὶ
ταυτὸν
συμμέτρως
ἔχοντα |
[14, 9] |
τὴν
ἀρχαίαν
μουσικήν,
καὶ
μέλλοντός
|
τινος |
ἐκτέμνειν
αὐτοῦ
τὰς
περιττὰς
τῶν |
[14, 11] |
καταπίνοιμ´
ἄν.
{Α.
ἄλλου
δεῖ
|
τινος; |
ἐν
δὲ
Ὁμοίοις·
εἶτ´
ἐπεισῆγεν |
[14, 17] |
εἰσενέγκαντος
γάρ
ποτε
τῶν
εὐνούχων
|
τινὸς |
ἐν
τοῖς
λοιποῖς
τραγήμασιν
ἰσχάδας |
[14, 1] |
γὰρ
ὁ
φιλεπιτιμητὴς
Οὐλπιανὸς
πάλιν
|
τινὸς |
ἐπείληπτο
εἰπόντος
ἔξοινος
οὔκ
εἰμι‘ |
[14, 16] |
ἀπεσθίειν
καὶ
ἀντὶ
τοῦ
ἀπό
|
τινος
|
ἐσθίειν,
ὡς
Ἕρμιππος
ἐν
Στρατιώταις· |
[14, 17] |
δῆμον
τῆς
Ἀττικῆς
ἀπὸ
Αἰγίλου
|
τινὸς |
ἥρωος
ὠνομασμένον·
χελιδονίας
δὲ
καλεῖσθαι |
[14, 9] |
δ´
αὐτὴν
εὑρεθεῖσαν
ὑπὸ
Σάμβυκος
|
τινός. |
(καὶ
περὶ
τοῦ
τρίποδος
δὲ |
[14, 3] |
τοὺς
ἀπὸ
τῆς
χώρας
μετά
|
τινος |
μεμελῳδημένου
θρήνου
{καὶ
ἀνακλήσεως}
ᾧ |
[14, 9] |
Χιωνίδην
ἀναφερομένους
ποιήσας
Πτωχοὺς
Γνησίππου
|
τινὸς |
μνημονεύει
παιγνιαγράφου
τῆς
ἱλαρᾶς
μούσης, |
[14, 22] |
οἶδα
πλήν
ἐστίν
γε
μουσικωτάτου
|
τινός |
(ὅτι
δὲ
ὕστατον
καὶ
ἐπὶ |
[14, 1] |
τῶν
φιλοσκωπτούντων.
περὶ
δὲ
τοιούτου
|
τινὸς |
πάλιν
ὁ
Χρύσιππος
ἐν
τῷ |
[14, 20] |
μικρὸν
μέρος
ἀπετίθετο.
ἐρομένου
δέ
|
τινος |
τὴν
αἰτίαν·
ὅπως,
εἶπεν,
ἥ |
[14, 7] |
Ἀσωπόδωρος
ὁ
Φλιάσιος
κροταλιζομένου
ποτέ
|
τινος |
τῶν
αὐλητῶν
διατρίβων
αὐτὸς
ἔτι |
[14, 6] |
καὶ
Καφισίας
ὁ
αὐλητής,
ἐπιβαλλομένου
|
τινὸς |
τῶν
μαθητῶν
αὐλεῖν
μέγα
καὶ |
[14, 4] |
συμπόσιον
ἡμῶν
ὡς
ἔμαθεν
παρά
|
τινος |
τῶν
οἰκετῶν
ἀποδειπνήσαντας,
ἐβουλεύετο
τί |
[14, 9] |
τῆς
ἐμμέτρου
ποιήσεως
τούτων
ἔχεταί
|
τινος |
τῶν
παθῶν,
ἀλλὰ
καὶ
τὰ |
[14, 9] |
ἔχοντας
ἰαμβύκην
τε
καὶ
τρίγωνον.
|
Κρατῖνος |
ἐν
Μαλθακοῖς·
τίς
ἄρ´
ἐρῶντά |
[14, 7] |
ἀπόκινον
καλουμένην
ὄρχησιν,
ἧς
μνημονεύει
|
Κρατῖνος
|
ἐν
Νεμέσει
καὶ
Κηφισόδωρος
ἐν |
[14, 14] |
ὅταν
αὐτοῖσιν
ἐπιχέῃς
μέλι;
καὶ
|
Κρατῖνος |
ἐν
Νόμοις·
καὶ
δρόσον
βάλλων |
[14, 22] |
τὴν
τέχνην
καὶ
ὁ
νεώτερος
|
Κρατῖνος |
ἐν
τοῖς
Γίγασι
λέγων·
ἐνθυμεῖ |
[14, 20] |
Ὕβρει·
ἐσθίειν
ἐθέλων
τὸν
δέλφακα.
|
Κρατῖνος |
Ὀδυσσεῦσιν·
δέλφακας
μεγάλους.
θηλυκῶς
δὲ |
[14, 1] |
δόμων
σῴζουσι.
Παρμενίσκος
δὲ
ὁ
|
Μεταποντῖνος, |
ὥς
φησιν
Σῆμος
ἐν
εʹ |
[14, 14] |
μυλλοὺς
καὶ
περιφέρεσθαι
ταῖς
θεαῖς.
|
ΕΧΙΝΟΣ. |
Λυγκεὺς
ὁ
Σάμιος
ἐν
τῇ |
[14, 4] |
κύκλος,
κατῃσίμωται
πάντα
τἀκροκώλια,
νενωγάλισται
|
σεμνὸς |
ἀλλᾶντος
τόμος,
παρεντέτρωκται
τευθὶς
ἐξωπτημένη, |
[14, 16] |
ταῦτα
ὅτι
πεποιήκασιν
ἄνδρες
ἔνδοξοι
|
Χρυσόγονός |
τε
ὁ
αὐλητής,
ὥς
φησιν |
[14, 22] |
καὶ
τοὺς
μὲν
κατέθηκεν
ἐπὶ
|
χθονὸς |
ἀσπαίροντας
θυμοῦ
δευομένους·
ἀπὸ
γὰρ |
[14, 19] |
γὰρ
ἀνάλυσιν
ἔχειν
δοκεῖ
τοῦ
|
βελτίονος, |
ὥς
φησιν
Ἀριστοτέλης·
τὰ
δὲ |
[14, 5] |
καταστέλλειν
τὸ
πυρῶδες
αὐτοῦ
δυναμένην.
|
μόνος |
γοῦν
ἐν
Ἰλιάδι
ταύτῃ
χρῆται |
[14, 13] |
εἴρηκεν
ἐν
τῷ
Ποιητῇ
οὕτως·
|
μόνος |
δ´
ἄγευστος,
ἄσπλαγχνος
ἐνιαυτίζομαι,
ἀπλάκουντος, |
[14, 9] |
καλούμενον
συριγμόν,
καὶ
ὄργανον
μετέλαβεν
|
μόνος |
τῶν
πρὸ
αὐτοῦ,
καὶ
τὸ |
[14, 2] |
ἃν
συνεριθοτάτον
Βρομίῳ
παρέδωκε,
σεμνᾶς
|
δαίμονος |
ἀερόεν
πνεῦμ´
αἰολοπτερύγων
σὺν
ἀγλαᾶν
|
[14, 8] |
νῆάς
τε
καὶ
Ἑλλήσποντον
ἵκοντο.
|
ἐπίτονος |
τετάνυστο
βοὸς
ἶφι
κταμένοιο.
λαγαροὶ |
[14, 22] |
Κήρυκας
δ´
αὐτοὺς
ἀπὸ
τοῦ
|
κρείττονος |
ὠνόμαζον.
ἀναγέγραπταί
τε
οὐδαμοῦ
μαγείρῳ
|
[14, 22] |
τῆς
γῆς
ὡς
γλυκὺ
ὄζει
|
καπνός |
τ´
ἐξέρχετ´
εὐωδέστατος;
οἰκεῖ
τις, |
[14, 21] |
ἐντὸς
πυλῶν
γὰρ
ἂν
μένων
|
ἄδειπνος |
ἦν.
{Α.
πότερ´
οὖν
ἀφεῖσαι; |
[14, 12] |
καὶ
ὡς
Ἀντιδότου
φέρεται—
οὐδὲ
|
φιλόδειπνός |
εἰμι,
μὰ
τὸν
Ἀσκληπιόν,
τραγήμασιν |
[14, 16] |
ῥαφίς.
ἢ
πάλιν
ὄψων
οὕτως·
|
ἔτνος, |
φακῆ,
τάριχος,
ἰχθύς,
γογγυλίς,
σκόροδον, |
[14, 13] |
Ποιητῇ
οὕτως·
μόνος
δ´
ἄγευστος,
|
ἄσπλαγχνος |
ἐνιαυτίζομαι,
ἀπλάκουντος,
ἀλιβάνωτος.
ἀλλὰ
μὴν |
[14, 21] |
ἀγορὰν
ἐργάζομαι
ἐπρίατο
γάρ
τις
|
ὁμότεχνός |
με
γνώριμος.
(οὐδὲν
οὖν
ἦν |
[14, 22] |
καθεύδομεν
οὐδ´
ἀναγεγράμμεθ´,
ἀλλὰ
καίεται
|
λύχνος, |
καὶ
βιβλίον
ἐν〉
ταῖς
χερσί, |
[14, 9] |
ἐν
Μυσοῖς·
πολὺς
δὲ
Φρὺξ
|
τρίγωνος, |
ἀντίσπαστά
τε
Λυδῆς
ἐφύμνει
πηκτίδος |
[14, 9] |
κλεψίαμβος
κληθείς,
ἔτι
δ´
ὁ
|
τρίγωνος |
καὶ
ὁ
ἔλυμος
καὶ
τὸ |
[14, 19] |
ἀπὸ
τοῦ
στόματος
ἀρξαμένην
ἀντὶ
|
πώγωνος |
μακρὰν
σάρκα
καὶ
ἐρυθροτέραν
τῶν |
[14, 21] |
τὰ
τοιαῦτα
ἐπιδειπνίδας
ἔλεγον
Μακεδόνες.
|
κώθωνος |
γὰρ
ἡδύσματα
ταῦτα.
(τοιαῦτά
τινα |
[14, 18] |
Ἱππώνειον
ἀντεκτρέφουσι
βότρυν,
ὃς
ἀπὸ
|
Ἑκατομβαιῶνος |
μηνὸς
ὥσπερ
ἀγαθὸς
οἰκέτης
διαμένει |
[14, 5] |
κατεπραύνετο,
ἣν
αὐτῷ
ἐκ
τῶν
|
Ἠετίωνος |
λαφύρων
μόνην
Ὅμηρος
χαρίζεται,
καταστέλλειν |
[14, 7] |
φησι
τὴν
πυρρίχην
ἀπὸ
Πυρρίχου
|
Λάκωνος |
τὸ
γένος
τὴν
προσηγορίαν
λαβεῖν· |
[14, 16] |
δράματί
φησιν·
τίς
δ´
ἀναρίθμου
|
μήκωνος |
εὗρε
κοπτὰς
ἢ
κνηκοπύρους
ἡδονὰς |
[14, 1] |
εἰς
τὸ
Λητῷον,
νομίζων
τῆς
|
Ἀπόλλωνος |
μητρὸς
ἄγαλμα
τι
θεωρήσειν
ἀξιόλογον· |
[14, 17] |
δ´
ἐν
τῇ
αʹ
περὶ
|
Βαβυλῶνος |
λέγων
φησίν·
εἰσὶ
δ´
αὐτόθι |
[14, 4] |
σφυρῶν.
σιγῇ
δὲ
διὰ
τοῦ
|
πυλῶνος |
εἰσελθόντες,
ὅταν
κατὰ
μέσην
τὴν |
[14, 17] |
Ἑλλάνικος
κέκληκεν
ἐν
τῇ
εἰς
|
Ἄμμωνος |
Ἀναβάσει,
εἰ
γνήσιον
τὸ
σύγγραμμα, |
[14, 20] |
λαγωοῦ,
ἀλλ´
ὕστερον
μεταδιδόντος
τοῦ
|
Ἱέρωνος, |
ἀπεσχεδίασεν·
οὐδὲ
γὰρ
οὐδ´〉
εὐρύς |
[14, 20] |
φησίν.
ἐν
Συρακούσαις
γοῦν
τοῦ
|
Ἱέρωνος |
ἀποστέλλοντος
αὐτῷ
τὰ
καθ´
ἡμέραν |
[14, 20] |
αἰτίαν·
ὅπως,
εἶπεν,
ἥ
τε
|
Ἱέρωνος |
μεγαλοπρέπεια
καταφανὴς
ᾖ
καὶ
ἡ |
[14, 20] |
παρὰ
Τιμοθέῳ.
(ἐπεὶ
δὲ
καὶ
|
πετασῶνος |
μέρος
ἑκάστῳ
κεῖται,
ἣν
ΠΕΡΝΑΝ |
[14, 1] |
Ἐπιστολῇ
γελωτοποιῶν
μέμνηται
Μανδρογένους
καὶ
|
Στράτωνος |
τοῦ
Ἀττικοῦ.
πλῆθος
δ´
ἦν |
[14, 11] |
Παροιμιῶν.
Διονύσιος
δ´
ὁ
τοῦ
|
Τρύφωνος· |
τὸ
μὲν
παλαιὸν
πρὶν
εἰσελθεῖν |
[14, 17] |
τὴν
χρείαν.
ποιοῦσι
δὲ
καὶ
|
ὄξος |
ἐξ
αὐτῶν.
(Μελανιππίδης
δ´
ὁ |
[14, 16] |
πολὺς
καὶ
οἶνος
φοινίκων
καὶ
|
ὄξος |
{καὶ}
ἑψητὸν
ἀπὸ
τῶν
αὐτῶν. |
[14, 21] |
καὶ
ὁ
Τρομιλικὸς
δὲ
τυρὸς
|
ἔνδοξός |
ἐστι.
περὶ
οὗ
φησιν
Δημήτριος |
[14, 22] |
ἔνιά
τε
τῶν
ἡδυσμάτων,
κάθαλος,
|
κάτοξος, |
χναυστικός,
προσκαυστικός,
καπνὸν
οὐ
φέρων, |
[14, 8] |
καὶ
Ἑλλήσποντον
ἵκοντο.
ἐπίτονος
τετάνυστο
|
βοὸς |
ἶφι
κταμένοιο.
λαγαροὶ
δὲ
οἱ |
[14, 17] |
δὲ
καλεῖσθαι
τὰς
ἐρυθρομελαίνας
ἰσχάδας.
|
Θεόπομπος |
δ´
Εἰρήνῃ
τὰς
Τιθρασίας
ἐπαινῶν |
[14, 6] |
καταπραύνοντες
τῶν
ἐναντίων
τὰς
ψυχάς.
|
Θεόπομπος |
δ´
ἐν
τεσσαρακοστῇ
ἕκτῃ
τῶν |
[14, 20] |
χηνῶν
δὲ
σιτευτῶν
καὶ
μόσχων
|
Θεόπομπος |
ἐν
ιγʹ
Φιλιππικῶν
καὶ
ιαʹ |
[14, 1] |
δ´
ἦσαν
Θεόδωρος
ὁ
Βοιώτιος,
|
Θεόπομπος, |
Ἕρμιππος,
{ὁ}
Λυσίμαχος,
οἵτινες
ἐπιφανέστατοι |
[14, 1] |
ἀφισταμένων
τῶν
Αἰγυπτίων,
ὥς
φησι
|
Θεόπομπος |
καὶ
Λυκέας
ὁ
Ναυκρατίτης
ἐν |
[14, 16] |
εἴρηκεν
ἐν
Φινεῖ
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
|
Θεόπομπος· |
παῦσαι
κυβεύων,
μειράκιον,
καὶ
τοῖς |
[14, 20] |
δὴ
τὴν
κεφαλὴν
τῆς
δέλφακος.
|
Θεόπομπος |
Πηνελόπῃ·
καὶ
τὴν
ἱερὰν
σφάττουσιν |
[14, 16] |
ἐν
Κύκλωπί
φησι·
παλιούρου
κλάδῳ.
|
Θεόπομπός
|
τε
ἐν
εἰκοστῇ
πρώτῃ
Φιλιππικῶν |
[14, 7] |
σησαμίδας
δὲ
χέζει.
θερμαυστρίς,
ἑκατερίδες,
|
σκοπός, |
χεὶρ
καταπρηνής,
χεὶρ
σιμή,
διποδισμός, |
[14, 11] |
Πίνδαρος
ἐν
Ὀλυμπιονίκαις
περὶ
τῆς
|
Πέλοπος |
κρεουργίας
διηγούμενος·
τραπέζαισι
δ´
ἀμφὶ |
[14, 5] |
κρατῆρας
Ἑλλήνων
ἐν
αὐλοῖς
συνοπαδοὶ
|
Πέλοπος |
Ματρὸς
ὀρείας
Φρύγιον
ἄεισαν
νόμον· |
[14, 5] |
ἃ
καλοῦσι
τάφους
τῶν
μετὰ
|
Πέλοπος |
Φρυγῶν.
μαθεῖν
οὖν
τὰς
ἁρμονίας |
[14, 4] |
Λακεδαιμονίοις
κωμικῆς
παιδιᾶς
ἦν
τις
|
τρόπος |
παλαιός,
ὥς
φησι
Σωσίβιος,
οὐκ |
[14, 7] |
πυρρίχαι
καὶ
πᾶς
ὁ
τοιοῦτος
|
τρόπος |
τῆς
ὀρχήσεως·
{αἱ}
πολλαὶ
γὰρ |
[14, 22] |
φανερόν·
ὅτι
δὲ
καὶ
ὁ
|
τρόπος |
τῆς
τοιαύτης
εὐωχίας
ὁμοίως
ἐλέγετο |
[14, 19] |
καλούμενοι
ὄρνιθες
μελεαγρίδες.
ὁ
δὲ
|
τόπος |
ἐστὶν
ἑλώδης
ἐν
ᾧ
τρέφονται. |
[14, 16] |
ἡμεῖς,
εἶπε,
σίδαν’
(ὁ
δὲ
|
τόπος |
τοῦτ´
ἔχει
τὸ
φυτὸν
ἐν |
[14, 21] |
καὶ
Κάδμος
ὁ
τοῦ
Διονύσου
|
πάππος |
μάγειρος
ἦν.
σιωπησάντων
δὲ
καὶ
|
[14, 22] |
σκευασία
καθάρειος
ᾖ
καὶ
ποικίλη.
|
Ποσείδιππος |
ἐν
Ἀναβλέποντι·
ἐγὼ
μάγειρον
λαμβάνων |
[14, 21] |
τῶν
Νισαίων.
ἀλλ´
ὅ
γε
|
Ποσείδιππος |
περὶ
δούλων
μαγείρων
ἐν
Ἀποκλειομένῃ |
[14, 1] |
περὶ
οὗ
καὶ
οὑτωσὶ
λέγει·
|
Φίλιππος |
δ´
ὁ
γελωτοποιὸς
κρούσας
τὴν |
[14, 9] |
ἀλλὰ
χρυσοφανια
κρέμβαλα
χαλκοπάραα
χερσίν.
|
Ἕρμιππος |
δ´
ἐν
Θεοῖς
τὸ
τούτοις |
[14, 16] |
καὶ
ῥόας.
καὶ
ἐν
Γηρυτάδῃ.
|
Ἕρμιππος |
δ´
ἐν
Κέρκωψί
φησιν·
ἤδη |
[14, 16] |
τοῦ
ἀπό
τινος
ἐσθίειν,
ὡς
|
Ἕρμιππος |
ἐν
Στρατιώταις·
οἴμοι
τάλας,
δάκνει, |
[14, 1] |
ἦσαν
Θεόδωρος
ὁ
Βοιώτιος,
Θεόπομπος,
|
Ἕρμιππος, |
{ὁ}
Λυσίμαχος,
οἵτινες
ἐπιφανέστατοι
ἦσαν. |
[14, 3] |
Χαρώνδου
νόμοι
παρ´
οἶνον,
ὡς
|
Ἕρμιππός |
φησιν
ἐν
ἕκτῳ
περὶ
Νομοθετῶν. |
[14, 22] |
τοῖς
ἄλλοις.
ὁ
δὲ
κυνικὸς
|
Μένιππος |
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Ἀρκεσιλάῳ
γράφει
|
[14, 7] |
ὄρχησις
κόσμου
ἐκπύρωσις,
ἧς
μνημονεύει
|
Μένιππος |
ὁ
κυνικὸς
ἐν
τῷ
Συμποσίῳ. |
[14, 9] |
τε
ἀρχαῖον
ἀείδειν.
ὁ
δὲ
|
Γνήσιππος |
ἔστ´
ἀκούειν,
ὃς
νυκτερίν´
εὗρε |
[14, 9] |
οὕτως·
ταῦτ´
οὐ
μὰ
Δία
|
Γνήσιππος |
οὐδὲ
Κλεομένης
ἐν
ἐννέ´
ἂν |
[14, 15] |
ταῦτα
καὶ
ὁ
σοφὸς
πεμματολόγος
|
Χρύσιππος. |
~(Ἁρποκρατίων
δὲ
ὁ
Μενδήσιος
ἐν |
[14, 15] |
τίθενται
ταῖς
παννυχίσι
τῷ
διαγρυπνήσαντι.
|
~(Χρύσιππος |
δ´
ὁ
Τυανεὺς
ἐν
τῷ |
[14, 1] |
τιν´
αὑτῷ
θέμενος
ἀδολεσχίαν.
καὶ
|
Χρύσιππος |
δ´
ὁ
φιλόσοφος
ἐν
εʹ |
[14, 21] |
μαίσωνα,
τὸν
δ´
ἐκτόπιον
τέττιγα.
|
Χρύσιππος |
δ´
ὁ
φιλόσοφος
τὸν
μαίσωνα |
[14, 1] |
δὲ
τοιούτου
τινὸς
πάλιν
ὁ
|
Χρύσιππος |
ἐν
τῷ
αὐτῷ
γράφει·
φιλοσκώπτης |
[14, 16] |
ἀνεφάνησαν
οἱ
σεμνότατοι
οὗτοι
συγγραφεῖς
|
Χρύσιππος |
καὶ
Ἁρποκρατίων,
διαβάλλοντες
καλῶν
ὀνόματα |
[14, 2] |
αὐτὴ
ἡμᾶς
ἡ
συναυλία
ἔθελγεν‘
|
Ἔφιππος |
ἐν
Ἐμπολῇ
φησιν·
κοινωνεῖ
γὰρ, |
[14, 14] |
τοιοῦτό
τι.
μνημονεύει
αὐτῶν
καὶ
|
Ἔφιππος |
ἐν
Κύδωνι·
πρόκειται
τὸ
μαρτύριον. |
[14, 12] |
τὰ
μετὰ
τὸ
δεῖπνον
τραγήματα.
|
(Ἔφιππος |
Ἐφήβοις·
χόνδρος
μετὰ
ταῦτ´
εἰσῆλθε, |
[14, 11] |
τὸ
ἐντραγεῖν
καὶ
ἐπιδειπνῆσαι.
ἅπερ
|
Ἄρχιππος |
ἐν
Ἡρακλεῖ
Γαμοῦντι
ἐπιφορήματα
καλεῖ |
[14, 19] |
ἔβρυχέ
τε
πάνθ´
ἅμα.
καὶ
|
Ἄρχιππος |
ἐν
Ἡρακλεῖ
Γαμοῦντι·
ταδὶ
δ´ |
[14, 11] |
λέγων·
ἀμυγδάλια,
καρύδι´,
ἐπιφορήματα.
καὶ
|
Ἄρχιππος |
ἐν
Ἡρακλεῖ
καὶ
Ἡρόδοτος
ἐν |
[14, 16] |
καὶ
τρώγεται
ἔτι
χλωρὸς
ὁ
|
καρπός· |
καὶ
ἐπὴν
αὐανθῇ,
ποιοῦσιν
ἐξ |
[14, 16] |
φθινοπώρου.
γλυκὺς
δὲ
πάνυ
ὁ
|
καρπός, |
μέγεθος
κατὰ
φαυλίην
ἐλάην
καὶ |
[14, 17] |
βαθύτερον
καὶ
πλατύτερον.
ὁ
δὲ
|
καρπὸς |
τὰς
μὲν
ἀρχὰς
ὅμοιός
ἐστιν |
[14, 17] |
ἐνδύνων
καὶ
μὴ
ἀπορρείῃ
ὁ
|
καρπὸς |
τοῦ
φοίνικος.
ψῆνας
γὰρ
δὴ
|
[14, 1] |
φύσει
γελοῖός
ἐστιν,
ὁ
δ´
|
ἄνθρωπος |
ἐπιτηδεύσει.
καὶ
Εὐριπίδης
δὲ
ἐν |
[14, 22] |
καὶ
κακῶν
ὄντων
συχνῶν
γενόμενος
|
ἄνθρωπός |
τις
οὐκ
ἀβέλτερος
ἔθυς´
ἱερεῖον |
[14, 8] |
μηθεὶς
μήτε〉
ἀκέφαλος
ἔσται
μήτε
|
λαγαρὸς
|
μήτε
μείουρος.
ἀκέφαλοι
δέ
εἰσιν |
[14, 11] |
τρωγάλια·
ὡσεὶ
γὰρ
ἐπιδορπισμὸν
εἶναι.
|
Πίνδαρος |
δέ
ἐστιν
ὁ
εἰπών·
δείπνου |
[14, 7] |
ἕδρας
ἔργον
οὐδ´
ἀμβολᾶς.
καὶ
|
Πίνδαρος |
δέ
φησιν·
Λάκαινα
μὲν
παρθένων |
[14, 11] |
δεύτεραι
τράπεζαι
πολυτελῶς
μεμεριμνημέναι,
παρίστησιν
|
Πίνδαρος |
ἐν
Ὀλυμπιονίκαις
περὶ
τῆς
Πέλοπος |
[14, 14] |
Νόμοις·
καὶ
δρόσον
βάλλων
ἕωθεν
|
χλιαρὸς |
ταγηνίας.
ΕΛΑΦΟΣ
πλακοῦς
ὁ
τοῖς |
[14, 4] |
καινάν,
ἀπαρθένευτον,
οὔ
τι
ταῖς
|
πάρος
|
κεχρημέναν
ᾠδαῖσιν,
ἀλλ´
ἀκήρατον
κατάρχομεν |
[14, 22] |
ἅλες,
ὀρίγανον,
ὕδωρ.
{Β.
ὁ
|
γόγγρος; |
{Α.
ταὐτόν.
{Β.
ἡ
βατίς; |
[14, 3] |
τοῦτον
δὲ
λέγουσιν
υἱὸν
γενέσθαι
|
ἀνδρὸς |
ἐπιφανοῦς
καὶ
πλουσίου,
τῷ
δὲ |
[14, 7] |
δ´
ἐστὶν
αὕτη
ἀπό
τινος
|
ἀνδρὸς
|
Τελεσίου
λαβοῦσα
τοὔνομα,
μεθ´
ὅπλων |
[14, 4] |
Ἀμοιβέως
τοῦ
καθ´
ἡμᾶς
κιθαρῳδοῦ,
|
ἀνδρὸς |
τεχνίτου
κατὰ
νόμους
τοὺς
μουσικούς. |
[14, 8] |
Θέογνις
καὶ
Φωκυλίδης,
ἔτι
δὲ
|
Περίανδρος |
ὁ
Κορίνθιος
ἐλεγειοποιὸς
καὶ
τῶν |
[14, 16] |
πιστάκια
ταῦτα
ὠνόμασαν,
ὁ
δὲ
|
Νίκανδρος |
δασέως
φιττάκια,
Ποσειδώνιος
δὲ
βιστάκια. |
[14, 16] |
ἀπορεῖς,
ἔφη,
ἐγώ
σε
διδάξω.
|
Νίκανδρος |
μὲν
ὁ
Κολοφώνιος
ἐν
τοῖς |
[14, 16] |
ἀρχῆς
εἴληφε
προσηγορίαν)
καὶ
ἐνίκησεν.
|
(Μένανδρος |
δ´
ἐν
Αὑτὸν
Τιμωρουμένῳ
ῥοίδια |
[14, 21] |
καὶ
γάμων
καὶ
θυσιῶν.
διόπερ
|
Μένανδρος |
ἐν
Κόλακι
τὸν
τοῖς
τετραδισταῖς |
[14, 13] |
πλακοῦντος
γένος.
Ἀντιφάνης·
ἄμητες,
ἄμυλοι.
|
Μένανδρος |
ἐν
Ὑποβολιμαίῳ·
τὸν
ἄμητα,
Χαίριππ´, |
[14, 22] |
τέχναις
ἡδυνθεῖσαι
δαιτὸς
διαθρυμματίδες.
καὶ
|
Μένανδρος |
ἐν
Φάσματι·
ἐπισημαίνεσθ´,
ἐὰν
ἡ |
[14, 13] |
Σάμον.
(ΕΓΧΥΤΩΝ
δὲ
πλακούντων
μνημονεύει
|
Μένανδρος
|
μὲν
ἐν
Ψευδηρακλεῖ·
οὐκ
ἔστι |
[14, 9] |
τῇ
πηκτίδι.
ὅτι
δὲ
καὶ
|
Τέρπανδρος |
ἀρχαιότερος
Ἀνακρέοντος
δῆλον
ἐκ
τούτων· |
[14, 9] |
τούτων·
τὰ
Κάρνεια
πρῶτος
πάντων
|
Τέρπανδρος |
νικᾷ,
ὡς
Ἑλλάνικος
ἱστορεῖ
ἔν |
[14, 9] |
πηκτίδι
τὸν
βάρβιτον·
τόν
ῥα
|
Τέρπανδρός |
ποθ´
ὁ
Λέσβιος
εὗρε
πρῶτος |
[14, 9] |
οὐκ
εἶπεν
δὲ
τοῦτο
οὐδὲ
|
Πύρρανδρος
|
ἐν
τῷ
περὶ
Αὐλητῶν,
οὐδὲ |
[14, 4] |
αὐτὸν
τῆς
Ἀλεξανδρείας,
ὥς
φησιν
|
Ἡγήσανδρος |
ἐν
τοῖς
Ὑπομνήμασιν,
καὶ
δοκοῦντα |
[14, 17] |
βασιλέα
γράψαι
Ἀντιόχῳ
ἀξιοῦντα,
φησὶν
|
Ἡγήσανδρος, |
πέμψαι
αὐτῷ
γλυκὺν
καὶ
ἰσχάδας |
[14, 9] |
Φιλόχορος
δ´
ἐν
γʹ
Ἀτθίδος
|
Λύσανδρος, |
φησίν,
ὁ
Σικυώνιος
κιθαριστὴς
πρῶτος
|
[14, 6] |
ὡς
ἔοικεν
καὶ
τὴν
ψυχὴν
|
τἀνδρὸς |
εἶναι
τοιαύτην.
καὶ
γὰρ
ἐν |
[14, 12] |
τὸ
δεῖπνον
τραγήματα.
(Ἔφιππος
Ἐφήβοις·
|
χόνδρος |
μετὰ
ταῦτ´
εἰσῆλθε,
μύρον
Αἰγύπτιον, |
[14, 12] |
μετὰ
δεῖπνον
κόκκος
ἐρέβινθος
κύαμος,
|
χόνδρος, |
τυρός,
μέλι,
σησαμίδες,
βράχος,
βρυγμός, |
[14, 21] |
αὐτῇ.
ἐγὼ
δὲ
φεύξομαι
γ´
|
ἐλεύθερος |
γεγώς
οὐδὲ
γὰρ
ἂν
εὕροι |
[14, 12] |
μέγα
χάρμα
βροτοῖς,
λευκὸς
μυελὸς
|
γλυκερός, |
λεπτοῖς
ἀράχνας
ἐναλιγκίοισι
πέπλοις
συγκαλύπτων |
[14, 5] |
ἀκροαμάτων
ὡς
δι´
αὑτῶν,
ἀνὰ
|
μέρος |
ᾄδειν
ἀλλήλοις
προστάττοντες.
καὶ
τῶν |
[14, 20] |
παρ´
ἐκείνου
πεμπομένων
ἑαυτῷ
μικρὸν
|
μέρος |
ἀπετίθετο.
ἐρομένου
δέ
τινος
τὴν |
[14, 20] |
Τιμοθέῳ.
(ἐπεὶ
δὲ
καὶ
πετασῶνος
|
μέρος |
ἑκάστῳ
κεῖται,
ἣν
ΠΕΡΝΑΝ
καλοῦσι, |
[14, 1] |
διαφέροντες
τοὺς
αὐλοὺς
ἐπῆγον
ἀνὰ
|
μέρος |
ἐπ´
ἀλλήλους,
ἅμα
δὲ
τούτοις |
[14, 1] |
τὴν
σχολὴν
εἰς
τοῦτο
τὸ
|
μέρος |
τοῦ
βίου
καταχρώμενον.
τοῦτον
ἐντυχόντα |
[14, 21] |
δὲ
καὶ
ἐπὶ
τούτῳ
πάντων
|
Εὐήμερος, |
ἔφη,
ὁ
Κῷος
ἐν
τῷ
|
[14, 10] |
Γεραιστίῳ·
πανήγυρις
δὲ
τότε
γίνεται
|
πολυήμερος, |
ἧς
ἐν
μιᾷ
οἱ
δοῦλοι |
[14, 21] |
καὶ
παρὰ
Σιμωνίδῃ
δέ
φησιν
|
ἕτερος· |
ὗν
ὡς
ἄφευσα
χὠς
ἐμίστυλα |
[14, 22] |
τούτων
τι
τῶν
εἰς
ματτύην
|
οὐδέτερος |
εἶδε
πώποτε.
ἄλλος
δέ
τίς |
[14, 22] |
συχνῶν
γενόμενος
ἄνθρωπός
τις
οὐκ
|
ἀβέλτερος |
ἔθυς´
ἱερεῖον
πρῶτος,
ὤπτησεν
κρέας. |
[14, 9] |
πηκτίδι.
ὅτι
δὲ
καὶ
Τέρπανδρος
|
ἀρχαιότερος |
Ἀνακρέοντος
δῆλον
ἐκ
τούτων·
τὰ |
[14, 4] |
ὁκοίην
ἀροτὴρ
γέρων
χαλᾷ
βοῦς.
|
(σεμνότερος |
δὲ
τῶν
τοιούτων
ἐστὶ
ποιητῶν |
[14, 5] |
(καὶ
γὰρ
νόμων
ἐξηγητὴς
οὐδενὸς
|
δεύτερος
|
καὶ
περὶ
μουσικὴν
ἐνδιατρίβων
αἰεί· |
[14, 19] |
ἢ
ὄρνις
ἔχει.
τράχηλος
μέλας,
|
παχύτερος
|
καὶ
βραχύτερος
τῶν
ὀρνίθων.
τὸ |
[14, 19] |
ἔχει.
τράχηλος
μέλας,
παχύτερος
καὶ
|
βραχύτερος |
τῶν
ὀρνίθων.
τὸ
δὲ
σῶμα |
[14, 22] |
δὲ
τὴν
τέχνην
καὶ
ὁ
|
νεώτερος
|
Κρατῖνος
ἐν
τοῖς
Γίγασι
λέγων· |
[14, 20] |
τρίτῃ
Γεωγραφουμένων,
ἀνὴρ
οὐ
πάνυ
|
νεώτερος· |
λέγει
γὰρ
αὐτὸν
ἐν
τῇ |
[14, 16] |
καρποφορεῖ
δὲ
δὶς
τοῦ
ἔτεος,
|
ἦρός |
τε
καὶ
φθινοπώρου.
γλυκὺς
δὲ
|
[14, 8] |
τοὺς
ὕμνους
δι´
ᾠδῆς
ἐποιοῦντο.
|
Ὅμηρος |
γοῦν
φησιν
ἐπ´
Ἀχιλλέως·
ἄειδε |
[14, 6] |
ἐπικηρυκείας
ποιοῦνται.
ὅθεν
ἔοικεν
καὶ
|
Ὅμηρος |
διατηρῶν
τὴν
ἀρχαίαν
τῶν
Ἑλλήνων |
[14, 6] |
καὶ
χαρὰν
ἐλευθέριον,
ὅθεν
καὶ
|
Ὅμηρος |
εἰσήγαγε
τοὺς
θεοὺς
χρωμένους
ἐν
|
[14, 22] |
φησιν
Κλείδημος
ἐν
Πρωτογονίας
πρώτῳ.
|
Ὅμηρός |
τε
τὸ
ῥέζειν
ἐπὶ
τοῦ |
[14, 5] |
ἐκ
τῶν
Ἠετίωνος
λαφύρων
μόνην
|
Ὅμηρος |
χαρίζεται,
καταστέλλειν
τὸ
πυρῶδες
αὐτοῦ |
[14, 3] |
Ἱστορικοῖς
Ὑπομνήμασιν
ὅτι
οὕτως
ἦν
|
φιλόμηρος |
ὡς
διὰ
στόματος
ἔχειν
τῶν |
[14, 11] |
ἐπιτραπεζωμάτων;
{Β.
ὁ
γὰρ
θεοῖσιν
|
ἐχθρὸς |
αὐτὰ
κατέφαγεν.
Ἀριστοτέλης
δ´
ἐν |
[14, 10] |
ὄντας
ὑπηρετεῖν,
καθότι
ἑκάστῳ
ὁ
|
καιρὸς |
παρέπιπτεν.
διόπερ
φασίν,
ἐπεὶ
τὴν
|
[14, 13] |
γὰρ
τἀναντία
νῦν
ἐστιν·
ὁ
|
μάγειρος |
γὰρ
ἐγχύτους
ποιεῖ,
πλακοῦντας
ὀπτᾷ, |
[14, 4] |
ἕως
παρελθὼν
ὁ
Σόφων
αὐτῷ
|
μάγειρος |
(γεγωνότερον
δ´
ἐφθέγγετο
ὡς
πάντας |
[14, 22] |
εἰσεφέρετο
Νικόστρατός
φησιν
ἐν
Ἀπελαυνομένῳ.
|
μάγειρος |
δ´
ἐστὶν
ὁ
διηγούμενος
ὡς |
[14, 22] |
ἴσως.
Διονύσιος
δ´
ἐν
Ἀκοντιζομένῳ·
|
μάγειρος |
δ´
ἐστὶν
ὁ
λέγων·
ὥστ´ |
[14, 21] |
Κάδμος
ὁ
τοῦ
Διονύσου
πάππος
|
μάγειρος |
ἦν.
σιωπησάντων
δὲ
καὶ
ἐπὶ |
[14, 22] |
ἀγενὴς
ἐν
αὐτῷ
δείκνυται
ὁ
|
μάγειρος. |
καὶ
οἱ
τὰ
Ὀψαρτυτικὰ
δὲ |
[14, 19] |
Ἐμπόρῳ·
ἐπὶ
τοῖς
δ´
ἐγὼ
|
μάγειρος. |
οὔτε
Σικελία
καυχήσεται
τρέφειν
τοιοῦτον |
[14, 22] |
ἐν
τῷ
χάσματι
λιβανωτοπώλης
ἢ
|
μάγειρος |
Σικελικός.
{Β.
παραπλησίαν
ὀσμὴν
λέγεις |
[14, 21] |
Συντρόφοις·
ἐβάδιζες
ἔξω
τῶν
πυλῶν
|
μάγειρος |
ὤν;
{Β.
ἐντὸς
πυλῶν
γὰρ |
[14, 21] |
Σιδωνίων
λεγόντων
τοῦτο,
ὅτι
Κάδμος
|
μάγειρος |
ὢν
τοῦ
βασιλέως
καὶ
παραλαβὼν |
[14, 16] |
Μνηστῆρσιν·
ῥόαν
γὰρ
ἐκ
τῆς
|
χειρὸς |
αὐτῶν
σίδας
δ´
ὅτι
τὰς |
[14, 12] |
Κλέαρχος
Πανδρόσῳ·
λάβ´
ὕδωρ
κατὰ
|
χειρός. |
{Β.
μηδαμῶς·
καλῶς
ἔχει.
{Α. |
[14, 2] |
τὤργαν´
ἔρριψέν
θ´
ἱερᾶς
ἀπὸ
|
χειρὸς
|
εἶπέ
τ´
ἔρρετ´
αἴσχεα,
σώματι |
[14, 11] |
ἀπαίρεται.
Ἀριστοφάνης
Σφηξίν·
ὕδωρ
κατὰ
|
χειρός, |
τὰς
τραπέζας
εἰσφέρειν.
Ἀριστοτέλης
δ´ |
[14, 22] |
Ἡρακλείδης
τε
καὶ
Γλαῦκος
ὁ
|
Λοκρὸς |
οὐχ
ἁρμόττειν
φασὶ
δούλοισι
τὴν |
[14, 1] |
δὲ
σκῶμμα
τοῦτ´
ἦν·
ὤδινεν
|
ὄρος, |
Ζεὺς
δ´
ἐφοβεῖτο,
τὸ
δ´ |
[14, 17] |
προσηγορίας
ἠξιώθησαν
ὑπὸ
τοῦ
Σεβαστοῦ
|
αὐτοκράτορος |
σφόδρα
χαίροντος
τῷ
βρώματι,
Νικολάου |
[14, 22] |
χαλκός.
καὶ
Θρασυμήδης
ὁ
τοῦ
|
Νέστορος |
υἱὸς
ἀναλαβὼν
πέλεκυν
κόπτει
τὸν |
[14, 12] |
γ´
ἐστὶ
πάντων
τῶν
ποιητῶν
|
διάφορος
|
ὁ
Φιλόξενος.
πρώτιστα
μὲν
γὰρ |
[14, 5] |
φησὶν
Πολύβιος
ὁ
Μεγαλοπολίτης,
ὡς
|
Ἔφορος |
ἱστορεῖ,
ἐπὶ
ἀπάτῃ
καὶ
γοητείᾳ |
[14, 9] |
Ὀρφέως.
φοίνικα
δὲ
τὸ
ὄργανον
|
Ἔφορος |
καὶ
Σκάμων
ἐν
τοῖς
περὶ |
[14, 4] |
στάδην
δὲ
ἔπραττον·
ὁ
δὲ
|
φαλλοφόρος |
ἰθὺ
βαδίζων
καταπασθεὶς
αἰθάλῳ.
(ἐπεὶ |
[14, 7] |
Μακεδονικῶν.
μανιώδεις
δ´
εἰσὶν
ὀρχήσεις
|
κερνοφόρος |
καὶ
μογγὰς
καὶ
θερμαυστρίς.
ἦν |
[14, 7] |
ἐστιν
ἐν
ᾗ
ᾄδων
ὁ
|
χορὸς |
ὀρχεῖται.
φησὶ
γοῦν
ὁ
Βακχυλίδης· |
[14, 14] |
μετὰ
τοῦτο
μελιτούμενον.
μνημονεύει
αὐτῶν
|
Στησίχορος |
διὰ
τούτων·
χόνδρον
τε
καὶ |
[14, 13] |
αὐτοῦ
καὶ
Δίφιλος
ἐν
Ἑκάτῃ.
|
Φιλόχορος |
δ´
ἀμφιφῶντα
αὐτὸν
κληθῆναι
καὶ |
[14, 9] |
κατὰ
Ἀρχίλοχον,
κατοικήσαντα
ἐν
Κορκύρᾳ.
|
Φιλόχορος |
δ´
ἐν
γʹ
Ἀτθίδος
Λύσανδρος, |
[14, 16] |
Πολιτικῶν
Νόμων,
τὴν
Πολιτείαν
ἐπιγραφομένην·
|
Φιλόχορος |
δ´
ἐν
τοῖς
περὶ
Μαντικῆς |
[14, 7] |
ποιήματα
ἀπομνημονεύοντες
ἔρρυθμον
κίνησιν
ποιοῦνται.
|
Φιλόχορος |
δέ
φησιν
κρατήσαντας
Λακεδαιμονίους
Μεσσηνίων |
[14, 6] |
λόγος
ἀποσεμνύνει
τὸν
ἑκάστων
τρόπον.
|
Φιλόχορος |
δέ
φησιν
ὡς
οἱ
παλαιοὶ |
[14, 19] |
προσφέρων.
Ἀθηναῖοι
δ´,
ὥς
φησι
|
Φιλόχορος, |
ταῖς
Ὥραις
θύοντες
οὐκ
ὀπτῶσιν, |
[14, 21] |
αὐτῶν
τὴν
ἐμπειρίαν
καὶ
ἡ
|
πρὸς |
Ἀλέξανδρον
Ὀλυμπιάδος
Ἐπιστολή.
προτρεπομένη
μάγειρον |
[14, 7] |
τε
καὶ
νομίμων
καὶ
ἀπολοφυράμενοι
|
πρὸς |
ἀλλήλους
καὶ
ἀποδακρύσαντες
ἀπέρχονται.
οὕτω |
[14, 11] |
{Β.
εἴ
τις
ἐγχέοι.
{Α.
|
πρὸς |
ἀμυγδάλας
δὲ
πῶς
ἔχεις;
{Β. |
[14, 8] |
καὶ
τὸν
μέλλοντα
πόλεμον
ἔσεσθαι
|
πρὸς |
Ἀστυάγην
προείδοντο
οἱ
ᾠδοί.
ὅτε |
[14, 17] |
προπυλαίων,
κοὐδὲν
ἦν
τούτων
ὅλως
|
πρὸς |
ἀτταγῆνα
συμβαλεῖν
τῶν
βρωμάτων.
ἐν |
[14, 8] |
κατασκευὴν
ἀποδείκνυσι
Βίτων
ἐν
τῷ
|
πρὸς
|
Ἄτταλον
περὶ
Ὀργάνων.
καὶ
Ἀνδρέας |
[14, 20] |
καὶ
γὰρ
ἐκεῖναι
τὰ
δελφάκια
|
πρὸς |
βίαν
χορτάζουσιν.
καὶ
ἐν
Προτρεπτικῷ |
[14, 16] |
Εὐρωπιακῶν
οὕτως
γράφει·
ἀμφισβητούντων
Ἀθηναίων
|
πρὸς
|
Βοιωτοὺς
περὶ
τῆς
χώρας
ἣν |
[14, 21] |
κεκλῆσθαι,
οἷον
τὸν
ἀμαθῆ
καὶ
|
πρὸς
|
γαστέρα
νενευκότα,
ἀγνοῶν
ὅτι
Μαίσων |
[14, 6] |
ἤδη
σεσωκέναι
διαφθειρομένην
αὐτήν.
(καὶ
|
πρὸς |
γυμνασίαν
δὲ
καὶ
ὀξύτητα
διανοίας |
[14, 19] |
πάτταλον,
καὶ
τὸ
χρῶμα
ξυλοειδῆ,
|
πρὸς |
δὲ
ταῖς
γνάθοις
ἀπὸ
τοῦ
|
[14, 5] |
ὀργήν,
ἀναλαμβάνων
τὴν
λύραν
ἐκιθάριζεν.
|
πρὸς |
δὲ
τοὺς
ἐπιζητοῦντας
τὴν
αἰτίαν |
[14, 20] |
χωρίς,
ἵνα
μήποτε
δουλεύειν
ἀπομάθωσιν.
|
πρὸς |
δὲ
τούτοις
εἴ
τινες
ὑπερακμάζοιεν |
[14, 5] |
ἤθεσι
καὶ
μορφαῖς
καὶ
χρώμασιν.
|
πρὸς |
δὲ
τούτοις
συνόδους
κοινὰς
καὶ |
[14, 17] |
ἄλλων
πολὺ
προέχειν.
κἀν
τῇ
|
πρὸς
|
Διαγόραν
δὲ
Ἐπιστολῇ
γράφει
οὕτως· |
[14, 14] |
Λυγκεὺς
ὁ
Σάμιος
ἐν
τῇ
|
πρὸς |
Διαγόραν
Ἐπιστολῇ
ἐκ
παραλλήλου
τιθεὶς |
[14, 18] |
ἐγίνετο’
Λυγκεὺς
δ´
ἐν
τῇ
|
πρὸς |
Διαγόραν
Ἐπιστολῇ
ἐπαινῶν
τὸν
κατὰ |
[14, 21] |
ἀμελήσῃς,
ἀλλὰ
λαβέ·
καὶ
ἀπόστειλον
|
πρὸς |
ἐμὲ
τὴν
ταχίστην.
~(ὅτι
δὲ |
[14, 19] |
ἀγάλματ´
ἀγοράσαι.
Ἀναξίλας
Ὀρνιθοκόμοις·
καὶ
|
πρὸς |
ἐπὶ
τούτοις
τιθασὸς
οἰμώζων
ταὧς. |
[14, 9] |
βάσιν
εὔτροχον
{δ´}
οὖσαν,
καὶ
|
πρὸς |
ἑτέραν
πλευρὰν
πάλιν
ἐπιβάλλων
ἐχρῆτο |
[14, 21] |
αἴγειος
ἥδιστος,
οὐκ
ἔχων
σύγκρισιν
|
πρὸς |
ἕτερον,
ὁ
προσαγορευόμενος
Τρομιλικός·
οὗ |
[14, 22] |
ὅτι
πάντων
ἡ
μαγειρικὴ
τέχνη
|
πρὸς |
εὐσέβειαν
πλεῖστα
προσενήνεχθ´
ὅλως;
{Β. |
[14, 9] |
καὶ
Πίνδαρον
εἰρηκέναι
ἐν
τῷ
|
πρὸς |
Ἱέρωνα
σκολίῳ,
τὴν
μάγαδιν
ὀνομάσαντα |
[14, 9] |
οἷς
τὰ
διὰ
πασῶν
καὶ
|
πρὸς |
ἴσα
τὰ
μέρη
τῶν
ᾀδόντων |
[14, 14] |
Ἔριδι·
ἐγὼ
δὲ
πεινῶς´
αὖ
|
πρὸς |
ἴτρια
βλέπω.
ΑΜΟΡΑΙ.
τὰ
μελιτώματα |
[14, 1] |
δ´
ὁ
Μακεδὼν
ἐν
τῇ
|
πρὸς |
Λυγκέα
Ἐπιστολῇ
γελωτοποιῶν
μέμνηται
Μανδρογένους |
[14, 2] |
χορείαν.
(περὶ
δὲ
τῆς
αὐλῶν
|
πρὸς |
λύραν
κοινωνίας,
ἐπεὶ
πολλάκις
καὶ |
[14, 5] |
τόπῳ
καὶ
τὸν
ἀέρα
ἔχοντες,
|
πρὸς |
{μὲν}
αὐτὰς
τὰς
ἐν
ἀλλήλοις |
[14, 9] |
Ἀργᾶς
ποιηταὶ
μοχθηρῶν
ὄντες
νόμων
|
πρὸς
|
μὲν
τὸν
ἴδιον
χαρακτῆρα
τῆς |
[14, 2] |
ἐμὲ
δ´
ἐγὼ
κακότατι
δίδωμι.
|
πρὸς |
ὃν
ἀντιλέγων
ἄλλος
ἔφη·
ἀλλ´ |
[14, 20] |
εἵλωσι
πᾶν
ὑβριστικὸν
ἔργον
ἐπιτάττουσι
|
πρὸς |
πᾶσαν
ἄγον
ἀτιμίαν.
κυνῆν
τε |
[14, 19] |
ᾧ
τρέφονται.
ἐστὶ
δὲ
ἄστοργον
|
πρὸς |
τὰ
ἔκγονα
τὸ
ὄρνεον
καὶ |
[14, 8] |
τῶν
λοιπῶν
οἱ
μὴ
προσάγοντες
|
πρὸς |
τὰ
ποιήματα
μελῳδίαν
ἐκπονοῦσι
τοὺς |
[14, 10] |
τῶν
οἰκετῶν
οἱ
δεσπόται
ὑπηρετοῦσιν
|
πρὸς |
τὰς
διακονίας.
καὶ
ἐν
Τροιζῆνι |
[14, 6] |
ἐπιμελείᾳ
περιεποιοῦντο
τὴν
ἀνδρείαν
καὶ
|
πρὸς |
τὰς
ἐν
τοῖς
ὅπλοις
κινήσεις |
[14, 14] |
αὐτούς,
χρῆσθαι
δ´
αὐτοῖς
Λάκωνας
|
πρὸς |
τὰς
τῶν
γυναικῶν
ἑστιάσεις,
περιφέρειν |
[14, 4] |
πασθείς,
στραφείς,
χρωσθείς,
ὁμοῦ
τι
|
πρὸς |
τέλος
δρόμου
περῶν,
σίζει
κεκραγώς, |
[14, 20] |
ὁ
Στράβων
οὕτως·
ἐν
Σπανίᾳ
|
πρὸς |
τῇ
Ἀκυτανίᾳ
πόλις
Πομπέλων,
ὡς |
[14, 9] |
γένος.
Ἀπολλόδωρος
δ´
ἐν
τῇ
|
πρὸς |
τὴν
Ἀριστοκλέους
Ἐπιστολὴν
Ἀντιγραφῇ
ὃ |
[14, 9] |
δεῖξαι
παρ´
αὐτοῖς
ὑπάρχοντα
Ἀπολλωνίσκον
|
πρὸς |
τὴν
αὑτοῦ
σύνταξιν
ἰσόχορδον
λύραν |
[14, 9] |
διείρας
δὲ
τὴν
εὐώνυμον
χεῖρα
|
πρὸς |
τὴν
ἐπιβολήν,
{καὶ}
τῇ
ἑτέρᾳ |
[14, 4] |
μεθύοντα
καὶ
ἐπὶ
κῶμον
παραγινόμενον
|
πρὸς |
τὴν
ἐρωμένην.
φησὶ
δὲ
ὁ |
[14, 8] |
καλὰ
παραπαίων
χέλυν.
ὅτι
δὲ
|
πρὸς |
τὴν
μουσικὴν
οἰκειότατα
διέκειντο
οἱ
|
[14, 10] |
κυάθους‘
ἀνεβόησέν
τις,
ὑποχεῖς;
κωμάσαι
|
πρὸς |
τὴν
Ταναγρικὴν
δεῖ
γάρ,
ἵν´ |
[14, 17] |
διὸ
καὶ
ποιοῦσι
κατὰ
βραχὺ
|
πρὸς |
τὴν
χρείαν.
ποιοῦσι
δὲ
καὶ
|
[14, 21] |
δὲ
Μαίσωνα
Πολέμων
ἐν
τοῖς
|
πρὸς |
Τίμαιον
ἐκ
τῶν
ἐν
Σικελίᾳ |
[14, 22] |
ταῦθ´
εὑρηκέναι
τὰ
μάλιστα
συντείνοντα
|
πρὸς |
τὸ
ζῆν
καλῶς.
{Β.
ὑπὲρ |
[14, 1] |
τοῦ
βίου
καταχρώμενον.
τοῦτον
ἐντυχόντα
|
πρὸς |
τὸ
σιμὸν
ἀνατρέχειν,
ἢ
συγκαθεῖναι |
[14, 19] |
γενναίου,
τὴν
δὲ
κεφαλὴν
μικρὰν
|
πρὸς |
τὸ
σῶμα
καὶ
ταύτην
ψιλήν, |
[14, 5] |
ἡ
παροιμία
ἐπὶ
τῶν
αἰεὶ
|
πρὸς |
τὸ
χεῖρον
αὐλούντων
κάκιον
{ἢ} |
[14, 9] |
ἐσχεδίασε
δριμέως
ενπαπαι,
μεστὸς
γενόμενος
|
πρὸς |
τὸν
Ἀργᾶν
βούλομαι
κωδωνίσας
πέμψαι |
[14, 9] |
{Α.
σεμνῶν
πάνυ.
{Β.
τί
|
πρὸς |
τὸν
Ἀργᾶν
οὗτος;
{Α.
ἡμέρας |
[14, 1] |
ἦρε
τὰς
χεῖρας
ἀπὸ
πυγμῆς
|
πρὸς |
τὸν
ἐπιφερόμενον
αὐλητήν,
τότ´
ἤδη |
[14, 17] |
τινές.
Λυγκεὺς
δὲ
ἐν
τῇ
|
πρὸς |
τὸν
κωμικὸν
Ποσείδιππον
Ἐπιστολῇ
ἐν |
[14, 13] |
ὃν
Ἀργεῖοι
παρὰ
τῆς
νύμφης
|
πρὸς |
τὸν
νυμφίον
φέρουσιν.
ὀπτᾶται
δ´ |
[14, 1] |
συνεπιστρέψαντες
δὲ
τοὺς
μέσους
χοροὺς
|
πρὸς |
τοὺς
ἄκρους
οἱ
μὲν
αὐληταὶ |
[14, 9] |
Φαινίας
ὁ
Ἐρέσιος
ἐν
τοῖς
|
πρὸς |
τοὺς
Σοφιστὰς
γράφων
οὕτως·
Τελένικος |
[14, 20] |
παντοδαπὰ
καὶ
βοῦς
εὖ
τεθραμμένους,
|
πρὸς |
τούτοις
δὲ
καὶ
πέμματα
καὶ |
[14, 22] |
ὡς
οὐκ
ἔχει
ῥῖνα
κριτικὴν
|
πρὸς |
τοὔψον,
ὃ
δ´
ὅτι
τὸ |
[14, 5] |
ἡ
μουσικὴ
δ´
ὥσπερ
Λιβύη,
|
πρὸς |
τῶν
θεῶν,
αἰεί
τι
καινὸν |
[14, 1] |
ἀκροάματα
ἑκάστοτε
διάφορα
ἐπεισάγει
ὁ
|
λαμπρὸς |
ἡμῶν
ἑστιάτωρ
Λαρήνσιος
ἔτι
τε |
[14, 19] |
ἐν
Ἀθήναις
δὲ
γλαῦκας.
ἡ
|
Κύπρος
|
ἔχει
πελείας
διαφόρους,
ἡ
δ´ |
[14, 6] |
φορτικῶς
ὀρχησάμενον
ἕνα
τῶν
τῆς
|
θυγατρὸς |
μνηστήρων
(Ἱπποκλείδης
δ´
ἦν
ὁ |
[14, 4] |
διὰ
τούτων
παρίστησιν·
ἐὰν
ἐπιχώριος
|
ἰατρὸς |
εἴπῃ
τρυβλίον
τούτῳ
δότε
πτισάνης |
[14, 16] |
αὐτῶν
καὶ
Δίφιλος
ὁ
Σίφνιος
|
ἰατρὸς |
ἐν
τῷ
περὶ
τῶν
Προσφερομένων |
[14, 5] |
Ἑλλήνων
ἐν
αὐλοῖς
συνοπαδοὶ
Πέλοπος
|
Ματρὸς |
ὀρείας
Φρύγιον
ἄεισαν
νόμον·
τοῖς |
[14, 4] |
καὶ
οὗτος
περὶ
τῶν
τοῦ
|
πατρὸς |
ποιημάτων
σύγγραμμα·
ἐξ
οὗ
ἔστι |
[14, 13] |
μεθέξεις
τούτου.
τοῦτο
δὲ
ἱστόρησεν
|
Ἀντίπατρος
|
ἐν
τῷ
πρώτῳ
περὶ
Ὀργῆς. |
[14, 20] |
δελφάκων
δὲ
σιτευτῶν
ὁ
φλυακογράφος
|
Σώπατρος
|
ἐν
Βακχίδος
Γάμῳ
οὕτως·
εἴ |
[14, 16] |
ὁ
Κλέαρχος.
ὁ
δὲ
φλυακογράφος
|
Σώπατρος |
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Πύλαι
δράματί |
[14, 13] |
οἱ
Σάμιοι
διαφέροντές
εἰσι
πλακοῦντες
|
Σώπατρος |
ὁ
φλυακογράφος
φησὶν
ἐν
Βακχίδος |
[14, 13] |
φησι,
πύρινος
ἄρτος
κοῖλος
καὶ
|
σύμμετρος, |
ὅμοιος
ταῖς
λεγομέναις
κρηπῖσιν,
εἰς
|
[14, 1] |
τὸ
Λητῷον,
νομίζων
τῆς
Ἀπόλλωνος
|
μητρὸς |
ἄγαλμα
τι
θεωρήσειν
ἀξιόλογον·
ἰδὼν |
[14, 21] |
τὸν
μάγειρον
λαβὲ
παρὰ
τῆς
|
μητρός. |
οὗτος
γὰρ
οἶδε
τὰ
ἱερά |
[14, 3] |
Ἰουλώ.
ἀπὸ
τῶν
οὖν
τῆς
|
Δήμητρος |
εὑρημάτων
τούς
τε
καρποὺς
καὶ |
[14, 4] |
διερράχισται
σεμνὰ
δελφάκων
κρέα,
κατηλόηται
|
γαστρὸς |
οὑν
μέσῳ
κύκλος,
κατῃσίμωται
πάντα |
[14, 16] |
ἐν
αὐτῇ
τὸ
φυτόν,
φησὶν
|
Ἴστρος |
ἐν
τοῖς
Ἀργολικοῖς.
ὅτι
δὲ |
[14, 5] |
μακάριοι,
κατὰ
τὸν
Θεοφίλου
Κιθαρῳδόν,
|
θησαυρός |
ἐστιν
καὶ
βέβαιος
{ἡ}
μουσικὴ
|
[14, 8] |
τὴν
εἰς
Πέρσας
ἀποδημίαν
ὁ
|
Κῦρος |
(ἐγεγόνει
δ´
αὐτοῦ
πρότερον
ἐπὶ |
[14, 14] |
Ἐπίχαρμος
ἐν
Γᾷ
καὶ
Θαλάσσᾳ.
|
ΓΟΥΡΟΣ |
ὅτι
πλακοῦντος
εἶδος
ὁ
Σόλων |
[14, 8] |
ἀκέφαλος
ἔσται
μήτε
λαγαρὸς
μήτε
|
μείουρος. |
ἀκέφαλοι
δέ
εἰσιν
οἱ
ἐπὶ |
[14, 19] |
δελφάκων
ἐγὼ
κρέα
κάλλιστ´
ὄπωπα
|
πυρὸς |
ἀκμαῖς
ἠνθισμένα.
Ἄλεξις
δ´
ἐν |
[14, 22] |
πῦρ
οὐ
φέρων.
ἐκ
τοῦ
|
πυρὸς
|
εἰς
τὰς
μαχαίρας
ἦλθον·
ὧν |
[14, 22] |
οὑτοσὶ
διὰ
τῶν
μαχαιρῶν
τοῦ
|
πυρός |
τ´
ἐλήλυθεν.
Ἀντιφάνης
δ´
ἐν |
[14, 16] |
ἀκοήν.
(ἐπὶ
τούτῳ
ἐλεγχθεὶς
ὁ
|
Σύρος |
καὶ
δηχθεὶς
σφόδρα
ἀλλὰ
μήν, |
[14, 21] |
πόλις
Τρομίλεια,
περὶ
ἣν
γίνεται
|
τυρὸς |
αἴγειος
ἥδιστος,
οὐκ
ἔχων
σύγκρισιν |
[14, 21] |
φέρειν.
καὶ
ὁ
Τρομιλικὸς
δὲ
|
τυρὸς |
ἔνδοξός
ἐστι.
περὶ
οὗ
φησιν
|
[14, 21] |
προεκπονῇ,
Τηλέμβροτε,
γράφων·
ἐνταῦθα
μέντοι
|
τυρὸς |
ἐξ
Ἀχαίης
Τρομιλικὸς
θαυμαστός,
ὃν |
[14, 12] |
δεῖπνον
κόκκος
ἐρέβινθος
κύαμος,
χόνδρος,
|
τυρός, |
μέλι,
σησαμίδες,
βράχος,
βρυγμός,
μνοῦς, |
[14, 21] |
τῷ
τῆς
συκῆς
ὀπῷ·
καὶ
|
τυρὸς |
ὀπίας
ἐστὶ
καὶ
Διὸς
γάλα. |
[14, 22] |
δι´
ἀφροδισίων
ἡδονῆς.
(καὶ
ὁ
|
Ἀρτεμίδωρος |
ἐν
ταῖς
Ὀψαρτυτικαῖς
Γλώσσαις
τὴν |
[14, 22] |
τὸ
μῦμα
φέρω.
περὶ
οὗ
|
Ἀρτεμίδωρος |
μὲν
ὁ
Ἀριστοφάνειος
ἐν
Ὀψαρτυτικαῖς |
[14, 22] |
ἐστιν
ἐξ
οὗ
καὶ
ὁ
|
Ἀρτεμίδωρος |
παρέθετο
μαρτυρίου
Ἀλέξιδος·
συνεμφῆναι
γὰρ |
[14, 14] |
Ἀπολλόδωρος
δ´
ὁ
Ἀθηναῖος
καὶ
|
Θεόδωρος |
δ´
ἐν
Ἀττικαῖς
Γλώσσαις
τοῦ |
[14, 1] |
ἅμα
πάντας.
οὗτοι
δ´
ἦσαν
|
Θεόδωρος |
ὁ
Βοιώτιος,
Θεόπομπος,
Ἕρμιππος,
{ὁ} |
[14, 3] |
ἀπέθανεν
δὲ
καὶ
αὐτὸς
ὁ
|
Θεόδωρος |
ὕστερον
βιαίῳ
θανάτῳ.
λέγεται
δὲ |
[14, 12] |
ἡδ´
ὀμωθεοι.
Ἀπίων
δὲ
καὶ
|
Διόδωρος, |
ὥς
φησι
Πάμφιλος,
ἐπαίκλειά
φησι |
[14, 9] |
μάγαδιν
ἀπὸ
Μάγδιος
Θρᾳκὸς
γένος.
|
Ἀπολλόδωρος |
δ´
ἐν
τῇ
πρὸς
τὴν |
[14, 14] |
Ἅιδου
κραπάταλον
{τριωβόλου}
καὶ
ψωθία.
|
Ἀπολλόδωρος |
δ´
ὁ
Ἀθηναῖος
καὶ
Θεόδωρος |
[14, 14] |
πάρα.
ΚΡΙΒΑΝΑΣ
πλακοῦντάς
τινας
ὀνομαστικῶς
|
Ἀπολλόδωρος |
παρ´
Ἀλκμᾶνι.
ὁμοίως
καὶ
Σωσίβιος
|
[14, 16] |
φησίν.
ὁμοίως
δὲ
ἱστορεῖ
καὶ
|
Ἀπολλόδωρος. |
τοῦ
δὲ
ἀμύλου
μνημονεύει
Τηλεκλείδης |
[14, 22] |
ματτύη,
ὡς
μὲν
ὁ
Ἀθηναῖος
|
Ἀπολλόδωρός
|
φησιν
ἐν
τῷ
πρώτῳ
τῶν |
[14, 7] |
σημεῖον
ἦν
κακοτεχνίας·
ὅθεν
καὶ
|
Ἀσωπόδωρος |
ὁ
Φλιάσιος
κροταλιζομένου
ποτέ
τινος |
[14, 7] |
μνημονεύει
Κρατῖνος
ἐν
Νεμέσει
καὶ
|
Κηφισόδωρος |
ἐν
Ἀμαζόσιν
Ἀριστοφάνης
τ´
ἐν |
[14, 10] |
Πελασγῷ
ἄνδρα,
ᾧ
ὄνομα
ἦν
|
Πέλωρος, |
διότι
ἐν
τῇ
Αἱμονίᾳ
σεισμῶν |
[14, 16] |
χυμοῦ
ἡδονῇ.
καὶ
τρώγεται
ἔτι
|
χλωρὸς |
ὁ
καρπός·
καὶ
ἐπὴν
αὐανθῇ, |
[14, 19] |
Ὀρνιθοκόμοις·
καὶ
πρὸς
ἐπὶ
τούτοις
|
τιθασὸς |
οἰμώζων
ταὧς.
Μηνόδοτος
δ´
ὁ |
[14, 5] |
φησὶν
εἶναι
τὴν
ἁρμονίαν
ὁ
|
Λᾶσος. |
καὶ
Πρατίνας
δέ
πού
φησι· |
[14, 5] |
ἣν
ἐκάλουν
Αἰολίδα,
ὡς
καὶ
|
Λᾶσος |
ὁ
Ἑρμιονεὺς
ἐν
τῷ
εἰς |
[14, 16] |
λέγων
γράφει
οὕτως·
ἀπίους
ἡ
|
νῆσος |
φέρει
κρατίστας
κατὰ
τὰς
ἐν |
[14, 16] |
ἐπεὶ
ἀπ´
αὐτῶν
καὶ
ἡ
|
Πελοπόννησος |
Ἀπία
ἐκλήθη
διὰ
τὸ
ἐπιδαψιλεύειν
|
[14, 6] |
ποιήσας·
ἀλκὴν
δ´
εὐδόκιμον
Μαραθώνιον
|
ἄλσος |
ἂν
εἴποι
καὶ
βαθυχαῖταί
κεν |
[14, 9] |
Ἅλυι
Τμωλίαν
θεὸν
δαφνόσκιον
κατ´
|
ἄλσος |
Ἄρτεμιν
σέβειν
ψαλμοῖς
τριγώνων
πηκτίδων |
[14, 5] |
ἦν
ἄρα
τἄλλα
πλὴν
ὁ
|
χρυσός. |
οὐκοῦν
καὶ
κατὰ
τοῦτον
τὸν |
[14, 10] |
ὡς
ὁ
αὐτός
φησιν
Καρύστιος.
|
Βήρωσος |
δ´
ἐν
πρώτῳ
Βαβυλωνιακῶν
τῷ |
[14, 17] |
αὐτοῦ
βρεχομένου
καὶ
τριβομένου
δι´
|
ὕδατος, |
κατὰ
μὲν
τὴν
γεῦσιν
ἡδὺς |
[14, 17] |
χρηστῷ
παραπλήσιος,
ᾧ
χρῶνται
χωρὶς
|
ὕδατος· |
οὐ
δύναται
δὲ
πλέον
δέκα |
[14, 15] |
ὀλίγον
τρῖψον
εὐτόνως,
προσβαλὼν
ὀλίγον
|
στέατος |
χοιρείου
καὶ
πέπερι,
καὶ
πάλιν |
[14, 20] |
ᾖ
καὶ
ἡ
ἐμὴ
κοσμιότης.
|
ΟΥΘΑΤΟΣ |
δὲ
Τηλεκλείδης
ἐν
Στερροῖς
οὕτως |
[14, 22] |
ἐκλογὴ
οὖσα
ἐκ
τοῦ
διεσκευασμένου
|
δράματος |
ὃ
ἐπιγράφεται
Δημήτριος·
τοὔψον
λαβοῦσαι |
[14, 20] |
τε
τεταγμένας
λαμβάνειν
κατ´
ἐνιαυτὸν
|
ἀδικήματος |
χωρίς,
ἵνα
μήποτε
δουλεύειν
ἀπομάθωσιν. |
[14, 16] |
τὸν
τάφον
ἀνεβλάστησεν
ἐκ
τοῦ
|
σήματος |
δενδρίον,
ὃ
ἐκεῖνοι
κόνναρον
ἐπονομάζουσιν. |
[14, 10] |
ὀνομαζόμενα
καὶ
διότι
διὰ
τοῦ
|
διαστήματος |
ὁρμῆσαν
τὸ
τῆς
λίμνης
ὕδωρ |
[14, 9] |
ἐν
τῷ
πρώτῳ
περὶ
Διονυσιακοῦ
|
Συστήματος
|
Τιμόθεόν
φησι
τὸν
Μιλήσιον
παρὰ |
[14, 2] |
Πρατίνας
ἐμφανίζει
διὰ
τοῦδε
τοῦ
|
Ὑπορχήματος· |
τίς
ὁ
θόρυβος
ὅδε;
τί |
[14, 5] |
Ἰαστί,
τρόπον
δέ
τινα
θαυμαστὸν
|
σχήματος |
ἁρμονίας.
καταφρονητέον
οὖν
τῶν
τὰς |
[14, 22] |
ὅτι
σκευάζεται
ἐκ
κρεῶν
καὶ
|
αἵματος, |
πολλῶν
ἀρτυμάτων
συνεμβαλλομένων.
Ἐπαίνετος
δ´ |
[14, 18] |
δὲ
μέμνηται,
καίτοι
δοκοῦντος
τοῦ
|
ὀνόματος |
Ἀσιαγενοῦς
εἶναι,
Κράτης
ἐν
δευτέρῳ |
[14, 16] |
ἔλαβον
καὶ
ζητηθέντος
ἐκεῖ
τοῦ
|
ὀνόματος |
ἐνθάδε
τῷ
βιβλίῳ
ἐντυχὼν
ἀνελεξάμην. |
[14, 20] |
περὶ
ταύτης,
εἴ
τις
τοῦ
|
ὀνόματος |
μνημονεύει.
κάλλισται
μὲν
γὰρ
αἱ |
[14, 16] |
ἡμῖν,
ὦ
λίχνοι,
τίς
τοῦ
|
ὀνόματος
|
τούτου
τῶν
ἐνδόξων
μνημονεύει.
καὶ |
[14, 19] |
δὲ
ταῖς
γνάθοις
ἀπὸ
τοῦ
|
στόματος |
ἀρξαμένην
ἀντὶ
πώγωνος
μακρὰν
σάρκα |
[14, 22] |
ματτύης.
ἐσφάχθω
μὲν
διὰ
τοῦ
|
στόματος |
εἰς
τὴν
κεφαλήν.
ἔστω
δὲ |
[14, 3] |
οὕτως
ἦν
φιλόμηρος
ὡς
διὰ
|
στόματος |
ἔχειν
τῶν
ἐπῶν
τὰ
πολλά· |
[14, 16] |
τῶν
αἰγιδίων
ὄζειν
ἐκ
τοῦ
|
στόματος |
μελικήρας.
(λεχθέντων
καὶ
τούτων
ὁ |
[14, 19] |
ταὧς.
διόπερ
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
|
νομίσματος |
τῶν
Σαμίων
ταὧς
ἐστιν.
(ἐπεὶ |
[14, 2] |
ἀντίπαλον
μούσης
νόμον,
αἰολον
ὀρφναι
|
πνεύματος |
εὔπτερον
αὔραν
ἀμφιπλέκων
καλάμοις.
(Πρατίνας |
[14, 11] |
μὲν
οὖν
ὅλον
διαφέρειν
τράγημα
|
βρώματος |
νομιστέον
ὅσον
ἔδεσμα
τρωγαλίου.
τοῦτο |
[14, 19] |
κυκλίσκοι
ἧσσον
μέλασι
τοῦ
ὅλου
|
χρώματος· |
διὸ
καὶ
ποικιλίαν
τινὰ
οἱ |
[14, 19] |
ἅπαν
ποικίλον,
μέλανος
ὄντος
τοῦ
|
χρώματος |
ὅλου,
πτίλοις
λευκοῖς
καὶ
πυκνοῖς |
[14, 15] |
συμμάλαξον
εἰς
ἕν.
κάτιλλος
δὲ
|
ὀρνᾶτος |
ὁ
λεγόμενος
παρὰ
Ῥωμαίοις
οὕτως |
[14, 13] |
λαγώς·
{Α.
ὡς
ἀλαζὼν
ὁ
|
κατάρατος. |
{Β.
θρῖα,
τυρόν,
ἐγχύτους.
{Α. |
[14, 19] |
σοι
περιστέρια
ταδί〉
λέγων.
ὁμοίως
|
Νικόστρατος |
Ἅβρᾳ·
ταῦτ´
ἀξιῶ·
τοὐρνιθάριον,
τὸ |
[14, 1] |
βακτηρίᾳ.
μνημονεύει
δ´
αὐτοῦ
καὶ
|
Νικόστρατος |
ἐν
Σύρῳ·
Κηφισόδωρον
οὐ
κακῶς |
[14, 22] |
ὕστατον
καὶ
ἐπὶ
πᾶσιν
εἰσεφέρετο
|
Νικόστρατός |
φησιν
ἐν
Ἀπελαυνομένῳ.
μάγειρος
δ´ |
[14, 8] |
δ´
ἦν
τῶν
ᾠδῶν
ὁ
|
ἐνδοξότατος) |
ᾖδεν
εἰσκληθεὶς
τά
τε
ἄλλα |
[14, 22] |
γλυκὺ
ὄζει
καπνός
τ´
ἐξέρχετ´
|
εὐωδέστατος; |
οἰκεῖ
τις,
ὡς
ἔοικεν,
ἐν |
[14, 6] |
ποιητής,
εἴ
τις
καὶ
ἄλλος
|
μουσικώτατος |
γενόμενος,
πρότερα
τῶν
κατὰ
ποιητικὴν |
[14, 22] |
{Β.
καινὸς
γάρ
ἐστιν
οὑτοσὶ
|
Παλαίφατος. |
{Α.
μετὰ
ταῦτα
γαστρίον
τις |
[14, 22] |
καὶ
αἵματος,
πολλῶν
ἀρτυμάτων
συνεμβαλλομένων.
|
Ἐπαίνετος |
δ´
ἐν
Ὀψαρτυτικῷ
λέγει
ταῦτα· |
[14, 9] |
τὸν
ἐπάνω
κόσμον
κοινὸν
τοῦ
|
λέβητος |
καὶ
τῶν
παρηρτημένων
ἐνίων
ἀποδούς· |
[14, 1] |
παρελθεῖν
μηδένα.
Πανταλέοντος
δὲ
μνημονεύει
|
Θεόγνητος |
ἐν
Φιλοδεσπότῳ·
ὁ
Πανταλέων
μὲν |
[14, 4] |
Ἀλεξάνδρου
τε
τοῦ
Αἰτωλοῦ
καὶ
|
Πύρητος |
τοῦ
Μιλησίου
καὶ
Ἀλέξου
καὶ |
[14, 8] |
ἕκαστος
τῶν
χρωμένων
ἀντὶ
μὲν
|
πρᾳότητος |
περιεποιεῖτο
μαλακίαν,
ἀντὶ
δὲ
σωφροσύνης
|
[14, 22] |
λέγει·
Σικελῶν
δὲ
τέχναις
ἡδυνθεῖσαι
|
δαιτὸς |
διαθρυμματίδες.
καὶ
Μένανδρος
ἐν
Φάσματι· |
[14, 14] |
ὁ
τοῖς
Ἐλαφηβολίοις
ἀναπλασσόμενος
διὰ
|
σταιτὸς |
καὶ
μέλιτος
καὶ
σησάμου.
ΝΑΣΤΟΣ |
[14, 14] |
ἀναγράφει.
(ΣΤΑΙΤΙΤΑΣ
πλακοῦς
ποιὸς
ἐκ
|
σταιτὸς |
καὶ
μέλιτος.
μνημονεύει
Ἐπίχαρμος
ἐν |
[14, 9] |
ἦν
παρὰ
ταῦτα·
καὶ
γὰρ
|
βάρβιτος |
ἢ
βάρμος
καὶ
ἄλλα
πλείονα |
[14, 15] |
ὅταν
δὲ
μέλλῃς
προσφέρειν,
βάλε
|
μέλιτος |
αὔταρκες
ἐπάνω.
ὑποτυρίδες
δὲ
οὕτως |
[14, 14] |
πεμμάτιον
λεπτὸν
διὰ
σησάμου
καὶ
|
μέλιτος |
γινόμενον.
μνημονεύει
αὐτοῦ
Ἀνακρέων
οὕτως· |
[14, 17] |
Μισουμένῃ
φησίν·
μύρτων
λέγουσιν
καὶ
|
μέλιτος |
ἐγκώμια
καὶ
τῶν
προπυλαίων
καὶ |
[14, 14] |
ἐστὶν
ὑγρὸν
εἰς
τήγανον
ὑποχεόμενον,
|
μέλιτος
|
ἐπιβαλλομένου
καὶ
σησάμης
καὶ
τυροῦ, |
[14, 16] |
δ´
ἐστὶ
ταῦτα
συντεθρυμμένα
μετὰ
|
μέλιτος |
ἑψόμενα·
καὶ
μετὰ
τὴν
ἕψησιν |
[14, 14] |
ἔνδον
καρυκκείας.
(ΧΟΡΙΑ
βρώματα
διὰ
|
μέλιτος |
καὶ
γάλακτος
γινόμενα.
ΑΜΟΡΒΙΤΗΣ
πλακοῦντος |
[14, 14] |
Ἐλαφηβολίοις
ἀναπλασσόμενος
διὰ
σταιτὸς
καὶ
|
μέλιτος |
καὶ
σησάμου.
ΝΑΣΤΟΣ
πλακοῦντος
εἶδος, |
[14, 14] |
ὥς
φησιν
Ἰατροκλῆς.
ΣΗΣΑΜΙΔΕΣ
ἐκ
|
μέλιτος |
καὶ
σησάμων
πεφρυγμένων
καὶ
ἐλαίου |
[14, 14] |
τῶν
Θεσμοφορίων
ἐκ
σησάμου
καὶ
|
μέλιτος |
κατασκευάζεσθαι
ἐφήβαια
γυναικεῖα,
ἃ
καλεῖσθαι |
[14, 14] |
πλακοῦς
ποιὸς
ἐκ
σταιτὸς
καὶ
|
μέλιτος. |
μνημονεύει
Ἐπίχαρμος
ἐν
Ἥβας
Γάμῳ. |
[14, 13] |
οἱ
φίλοι,
παρατίθεται
δὲ
μετὰ
|
μέλιτος‘ |
ὥς
φησιν
Φιλητᾶς
ἐν
Ἀτάκτοις. |
[14, 15] |
γουττᾶτον,
κλοῦστρον
Φαβωνιανόν.
μουστάκια
ἐξ
|
οἰνομέλιτος, |
μουστάκια
σησαμᾶτα,
κλοῦστρον
πούριον,
γωσλωανιον, |
[14, 16] |
γελασάντων
δὲ
πάντων
ἔφη
ὁ
|
Δημόκριτος· |
ἀλλ´
οὐκ
ἐσθίειν
σοι
προσέταξα, |
[14, 16] |
τῶν
ἐνδόξων
μνημονεύει.
καὶ
ὁ
|
Δημόκριτος
|
ἔφη·
τὸ
μὲν
θαλάσσιον
πράσον |
[14, 16] |
βʹ
Ἀναβάσεώς
φησιν·
ἐν
δὲ
|
σῖτος |
πολὺς
καὶ
οἶνος
φοινίκων
καὶ |
[14, 4] |
{Α.
πλησίον
δέ
γε
ταύτης
|
ἄσιτος |
ἡμέραν
καὶ
νύχθ´
ὅλην
κεστρεὺς |
[14, 14] |
(ΧΟΡΙΑ
βρώματα
διὰ
μέλιτος
καὶ
|
γάλακτος |
γινόμενα.
ΑΜΟΡΒΙΤΗΣ
πλακοῦντος
εἶδος
παρὰ |
[14, 6] |
δ´
ἐγὼ
θεράπων
μὲν
Ἐνυαλίοιο
|
ἄνακτος, |
καὶ
Μουσέων
ἐρατὸν
δῶρον
ἐπιστάμενος. |
[14, 6] |
Ἀρχίλοχος
γοῦν
φησιν·
ὡς
Διωνύσοι´
|
ἄνακτος |
καλὸν
ἐξάρξαι
μέλος
οἶδα
διθύραμβον, |
[14, 9] |
κιθαρῳδίας
πρῶτος
Οἰνώπας·
ὃν
ἐζήλωσαν
|
Πολύευκτός |
τε
ὁ
Ἀχαιὸς
καὶ
Διοκλῆς |
[14, 16] |
τῶν
τραγημάτων
ὁμοίως·
ἄμης,
πλακοῦς,
|
ἔντιλτος, |
ἴτριον,
ῥόα,
ᾠόν,
ἐρέβινθος,
σησάμη, |
[14, 17] |
καὶ
νόμος
τις
ὕστερον
ἐγένετο.
|
εἰσενέγκαντος
|
γάρ
ποτε
τῶν
εὐνούχων
τινὸς |
[14, 4] |
κατῃσίμωται
πάντα
τἀκροκώλια,
νενωγάλισται
σεμνὸς
|
ἀλλᾶντος |
τόμος,
παρεντέτρωκται
τευθὶς
ἐξωπτημένη,
παρεκλέλαπται |
[14, 1] |
τοὺς
ἐπινικίους
ἐν
τῇ
Ῥώμῃ
|
παντὸς |
γέλωτος
ἄξια
πράγματα
ἐποίησεν,
ὡς |
[14, 22] |
Ὀψαρτυτικῷ
λέγει
ταῦτα·
μῦμα
δὲ
|
παντὸς |
ἱερείου,
καὶ
ὄρνιθος
δὲ
χρὴ
|
[14, 8] |
ὅς
γε
καὶ
τὴν
τοῦ
|
παντὸς |
οὐσίαν
διὰ
μουσικῆς
ἀποφαίνει
συγκειμένην. |
[14, 3] |
τῆς
παρθένου
ἦθος,
οὐκ
ἐκ
|
παντὸς |
τρόπου
θελούσης
συγγενέσθαι
τῷ
νεανίσκῳ, |
[14, 7] |
ἂν
ἄλλως
ἐν
τοῖς
πολλοῖς
|
εὐδοκιμήσαντος. |
οἶδα
δέ
τινας
τοῦθ´
ἱστορήσαντας |
[14, 16] |
λεσχηνευτήν,
ἀλλὰ
τουτὶ
τὸ
ἔκπωμα.
|
σιωπήσαντος |
δὲ
τοῦ
Δημοκρίτου
ἀλλ´
ἐπεὶ |
[14, 16] |
ὠνόμασεν
ἢ
τίς
ἀμύλου
μνημονεύει;
|
ἀπαντήσαντος |
δ´
αὐτῷ
τοῦ
Λαρηνσίου
καὶ |
[14, 1] |
βραχὺς
τὸ
σῶμα)
ἰδιώτης
ἐγένετο,
|
ἀποστάντος |
ἐκείνου
τῆς
συμμαχίας.
τὸ
δὲ |
[14, 1] |
ὥσπερ
τὸ
κύκνειον
ᾄσας
ἀποθανεῖν.
|
ἐπιτρέψαντος |
δ´
ἐκείνου
ἔσκωψεν.
ὑπὸ
δὴ |
[14, 16] |
πατρίδος
λέγων
οὕτως·
κεραυνοῦ
δὲ
|
σκήψαντος |
εἰς
τὸν
τάφον
ἀνεβλάστησεν
ἐκ |
[14, 22] |
καὶ
ὄψον.
(τοσαῦτα
καὶ
τούτου
|
κατακόψαντος |
οὐ
μόνον
τὰ
προειρημένα
ἀλλὰ |
[14, 21] |
τῶν
πυλῶν
μάγειρος
ὤν;
{Β.
|
ἐντὸς |
πυλῶν
γὰρ
ἂν
μένων
ἄδειπνος |
[14, 20] |
τῷ
Ἱέρωνι
ὁ
Σιμωνίδης,
οὐ
|
παρατεθέντος |
αὐτῷ
ἐπὶ
τὴν
τράπεζαν
καθάπερ |
[14, 14] |
κεφαλαίου·
παραγενομένου
δὲ
σοῦ
καὶ
|
συντεθέντος |
κατὰ
τοὺς
ἐν
Ῥόδῳ
νόμους |
[14, 16] |
δευτέρων
τραπεζῶν
παρακείμενα
ἔλαβον
καὶ
|
ζητηθέντος |
ἐκεῖ
τοῦ
ὀνόματος
ἐνθάδε
τῷ |
[14, 1] |
ἐξιοῦσαν,
τὴν
αὐλητρίδα
Λάμιαν
λέγων.
|
ἀπαγγελθέντος |
δὲ
καὶ
τούτου
πάλιν
ὑπολαβὼν |
[14, 13] |
οὐχ
ὡς
τοῦ
ὑπ´
Ἀλκιβιάδου
|
πεμφθέντος |
Σωκράτει·
ὃν
Ξανθίππης
κατακλασάσης
ὁ |
[14, 1] |
εἰσαχθέντων
ἀγέλαστον
διαμείναντα,
πιθήκου
δ´
|
ἐπεισαχθέντος |
γελάσαντα
φάναι,
ὡς
οὗτος
μὲν |
[14, 17] |
βρώματι,
Νικολάου
τοῦ
Δαμασκηνοῦ
ἑταίρου
|
ὄντος |
αὐτῷ
καὶ
πέμποντος
φοίνικας
συνεχῶς. |
[14, 14] |
Ἀγκυλίωνι
ὡς
περὶ
ἄρτου
αὐτοῦ
|
ὄντος |
οὑτωσὶ
λέγει·
ἐξεπήδης´
ἀρτίως
πέττουσα |
[14, 19] |
δὲ
σῶμα
ἅπαν
ποικίλον,
μέλανος
|
ὄντος |
τοῦ
χρώματος
ὅλου,
πτίλοις
λευκοῖς |
[14, 9] |
ὄργανον
ἡ
μάγαδις,
σαφῶς
Πινδάρου
|
λέγοντος |
τὸν
Τέρπανδρον
ἀντίφθογγον
εὑρεῖν
τῇ |
[14, 11] |
ἐστιν
ὁ
εἰπών·
δείπνου
δὲ
|
λήγοντος |
γλυκὺ
τρωγάλιον,
καίπερ
πεδ´
ἄφθονον |
[14, 20] |
τοῖς
ἄλλοις
λαγωοῦ,
ἀλλ´
ὕστερον
|
μεταδιδόντος |
τοῦ
Ἱέρωνος,
ἀπεσχεδίασεν·
οὐδὲ
γὰρ |
[14, 6] |
τὴν
ἀνδρείαν
τίθεται,
μᾶλλον
τοῦ
|
δέοντος |
πολεμικὸς
γενόμενος.
διὸ
καὶ
ἐπὶ |
[14, 1] |
ἔχοντας,
ὥστε
μὴ
παρελθεῖν
μηδένα.
|
Πανταλέοντος |
δὲ
μνημονεύει
Θεόγνητος
ἐν
Φιλοδεσπότῳ· |
[14, 1] |
καὶ
τῆς
Ἡδονῆς
περὶ
τοῦ
|
Πανταλέοντος |
τάδε
γράφει·
ὁ
δὲ
πλάνος |
[14, 9] |
ὅτι
δὲ
καὶ
Τέρπανδρος
ἀρχαιότερος
|
Ἀνακρέοντος |
δῆλον
ἐκ
τούτων·
τὰ
Κάρνεια |
[14, 9] |
καλούμενα
οὐδὲν
τῶν
Σαπφοῦς
καὶ
|
Ἀνακρέοντος |
διαφέρειν.
ἔτι
δὲ
τὰ
Ἀρχιλόχου |
[14, 9] |
δέ
φησιν
οὗτος,
ἥτις
ἐστὶν
|
Ἀνακρέοντος |
πρεσβυτέρα,
πρώτην
χρήσασθαι
τῇ
πηκτίδι. |
[14, 1] |
τισὶν
διαχλευάζειν.
(ταῦτα
τοῦ
Οὐλπιανοῦ
|
διεξελθόντος |
καὶ
πάντων
ἀνακακχασάντων
ἐπὶ
ταῖς |
[14, 10] |
ποιήσεώς
ἐστιν.
~(τοσαῦτα
τοῦ
Μασουρίου
|
διεξελθόντος |
περιηνέχθησαν
ἡμῖν
καὶ
αἱ
δεύτεραι |
[14, 22] |
μετὰ
ταῦτα
γαστρίον
τις
ὠνθυλευμένον
|
προιόντος |
εἰσηνέγκατ´
ἤδη
τοῦ
χρόνου·
{ἀκριβῶς} |
[14, 1] |
κάκ´
ἔρεξε
δόμοις
ἐνὶ
Πειριθόοιο.
|
κατιόντος |
γοῦν
τοῦ
οἴνου
ἐς
τὸ |
[14, 10] |
ὑάκινθος,
ἄρνες,
κλεψύδραι,
νόμοι,
γραφαί.
|
μέλλοντος |
οὖν
τοῦ
Ποντιανοῦ
λέγειν
περὶ |
[14, 9] |
παραφθείροι
τὴν
ἀρχαίαν
μουσικήν,
καὶ
|
μέλλοντός
|
τινος
ἐκτέμνειν
αὐτοῦ
τὰς
περιττὰς |
[14, 20] |
ἐν
Συρακούσαις
γοῦν
τοῦ
Ἱέρωνος
|
ἀποστέλλοντος |
αὐτῷ
τὰ
καθ´
ἡμέραν
λαμπρῶς |
[14, 21] |
αὐτὸν
φάσκων
καὶ
τὸ
τοῦ
|
θεράποντος
|
πρόσωπον
καὶ
τὸ
τοῦ
μαγείρου. |
[14, 8] |
ἐκ
πότου
μετ´
αἰσχύνης
ἐκπεπτωκέναι.
|
(εἰπόντος |
δὲ
ἐπὶ
τούτοις
Αἰμιλιανοῦ·
ἀλλὰ
|
[14, 9] |
τὸν
μάγαδιν,
οὔτ´
Ἀριστοξένου
τοῦτ´
|
εἰπόντος |
ἐν
τοῖς
περὶ
Αὐλητῶν
ἢ |
[14, 1] |
φιλεπιτιμητὴς
Οὐλπιανὸς
πάλιν
τινὸς
ἐπείληπτο
|
εἰπόντος |
ἔξοινος
οὔκ
εἰμι‘
λέγων
ὁ |
[14, 7] |
τινας
τοῦθ´
ἱστορήσαντας
ὡς
Ἀντιγενείδου
|
εἰπόντος. |
καίτοι
οἱ
καθ´
ἡμᾶς
γε |
[14, 4] |
παρρησίαν
τοῦ
Σωτάδου,
κακῶς
μὲν
|
εἰπόντος
|
Λυσίμαχον
τὸν
βασιλέα
ἐν
Ἀλεξανδρείᾳ, |
[14, 22] |
ζητήσεως
γενομένης
καὶ
τοῦ
Οὐλπιανοῦ
|
εἰπόντος |
τὰ
ἐκ
τῶν
Ὀψαρτυτικῶν
Γλωσσῶν |
[14, 16] |
δ´
αὐτῷ
τοῦ
Λαρηνσίου
καὶ
|
εἰπόντος· |
τὴν
μὲν
ἡμίναν
οἱ
τὰ |
[14, 17] |
Δαμασκηνοῦ
ἑταίρου
ὄντος
αὐτῷ
καὶ
|
πέμποντος |
φοίνικας
συνεχῶς.
τῶν
ἀπὸ
τοῦ |
[14, 7] |
ὀρχήσεως
τοσαῦτά
μοι
ἐπὶ
τοῦ
|
παρόντος |
λέλεκται.
(τὸ
δὲ
παλαιὸν
ἐτηρεῖτο |
[14, 17] |
ὑπὸ
τοῦ
Σεβαστοῦ
αὐτοκράτορος
σφόδρα
|
χαίροντος |
τῷ
βρώματι,
Νικολάου
τοῦ
Δαμασκηνοῦ |
[14, 4] |
τρεῖς
ὁρῶ
μασωμένους,
σοῦ
ταῦτα
|
συστρέφοντος. |
{Α.
ἥ
τε
σύννομον
τῆς |
[14, 5] |
αὐτοῖς
παρέπεται
διὰ
τὴν
τοῦ
|
περιέχοντος |
ψυχρότητα
καὶ
στυγνότητα
τὴν
κατὰ |
[14, 22] |
πάνθ´
ἃ
καθ´
ἑκάστου
κακὰ
|
ἀντεργολαβοῦντος |
ἔλεγον·
ὃ
μὲν
ὡς
οὐκ |
[14, 2] |
καὶ
ῥυθμοῦ,
χωρὶς
{λόγου}
τοῦ
|
προσμελῳδοῦντος. |
ἀστείως
δὲ
αὐτὴν
Ἀντιφάνης
φανερὰν |
[14, 12] |
λιβανωτός,
ἐσχαρίς,
τραγήματα
δοτέον
ἔτι,
|
πλακοῦντος |
ἁπτέον.
ἐπεὶ
δὲ
καὶ
ὁ |
[14, 13] |
ἄν
τι
βούληται
λαβεῖν.
ΑΜΗΣ
|
πλακοῦντος |
γένος.
Ἀντιφάνης·
ἄμητες,
ἄμυλοι.
Μένανδρος |
[14, 14] |
καὶ
μέλιτος
καὶ
σησάμου.
ΝΑΣΤΟΣ
|
πλακοῦντος |
εἶδος,
ἔχων
ἔνδον
καρυκκείας.
(ΧΟΡΙΑ |
[14, 14] |
Γᾷ
καὶ
Θαλάσσᾳ.
ΓΟΥΡΟΣ
ὅτι
|
πλακοῦντος |
εἶδος
ὁ
Σόλων
ἐν
τοῖς
|
[14, 14] |
μέλιτος
καὶ
γάλακτος
γινόμενα.
ΑΜΟΡΒΙΤΗΣ
|
πλακοῦντος |
εἶδος
παρὰ
Σικελοῖς.
οἳ
δὲ |
[14, 13] |
μόνος
δ´
ἄγευστος,
ἄσπλαγχνος
ἐνιαυτίζομαι,
|
ἀπλάκουντος, |
ἀλιβάνωτος.
ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
τῆς |
[14, 13] |
πρώτῳ
περὶ
Ὀργῆς.
ἐγὼ
δὲ
|
φιλοπλάκουντος |
ὢν
οὐκ
ἂν
περιεῖδον‘
τὸν |
[14, 18] |
δῆλον.
σταφυλῆς
δὲ
μέμνηται,
καίτοι
|
δοκοῦντος |
τοῦ
ὀνόματος
Ἀσιαγενοῦς
εἶναι,
Κράτης |
[14, 14] |
τῷ
περὶ
Πλακούντων
καὶ
τοῦ
|
ΠΥΡΑΜΟΥΝΤΟΣ |
καλουμένου,
οὐ
διαφέρειν
λέγων
τῆς |
[14, 3] |
οὕτως·
Ἠριφανὶς
ἡ
μελοποιὸς
Μενάλκου
|
κυνηγετοῦντος |
ἐρασθεῖσα
ἐθήρευεν
μεταθέουσα
ταῖς
ἐπιθυμίαις. |
[14, 6] |
μαθητῶν
αὐλεῖν
μέγα
καὶ
τοῦτο
|
μελετῶντος, |
πατάξας
εἶπεν
οὐκ
ἐν
τῷ |
[14, 13] |
ὁ
ῥήτωρ
ἐν
τῷ
ὑπὲρ
|
Κτησιφῶντος |
περὶ
τοῦ
στεφάνου.
ΕΠΙΧΥΤΩΝ
Νικοφῶν |
[14, 18] |
ἐγκεκεντρισμένας.
Δημοσθένης
ἐν
τῷ
ὑπὲρ
|
Κτησιφῶντος· |
σῦκα
καὶ
βότρυς
καὶ
ἐλαίας
|
[14, 1] |
τὴν
ἡδονὴν
προλαμβάνοντες
ὑστεροῦμεν
τἀγαθοῦ.
|
Ξενοφῶντος |
δὲ
τὸν
Ἀγησίλαον
μέθης
μὲν
|
[14, 20] |
φέρω.
ὑπογάστριον
δ´
αὐτὸ
ὠνόμασεν
|
Ἀντίδοτος |
ἐν
Μεμψιμοίρῳ.
(ΣΙΤΕΥΤΩΝ
δὲ
ὀρνίθων |
[14, 19] |
ἐπὶ
τούτοις
τιθασὸς
οἰμώζων
ταὧς.
|
Μηνόδοτος |
δ´
ὁ
Σάμιος
ἐν
τῷ |
[14, 19] |
(ἐπεὶ
δὲ
καὶ
τῶν
μελεαγρίδων
|
Μηνόδοτος |
ἐμνήσθη,
λέξομέν
τι
καὶ
ἡμεῖς |
[14, 17] |
πότον
ἡδὺ
μέν,
κεφαλαλγὲς
δέ.
|
~Ἡρόδοτος |
δ´
ἐν
τῇ
αʹ
περὶ |
[14, 11] |
ἐπιφορήμασί
τ´
ἄλλοις
γέμουσα.
καὶ
|
Ἡρόδοτος |
δὲ
ἐν
τῇ
πρώτῃ·
σιτίοις |
[14, 11] |
καὶ
Ἄρχιππος
ἐν
Ἡρακλεῖ
καὶ
|
Ἡρόδοτος |
ἐν
αʹ
καὶ
ἐπιδορπίσασθαι
δ´ |
[14, 1] |
ἐς
τὸ
σῶμα,
ὥς
φησιν
|
Ἡρόδοτος, |
ἐπαναπλέει
κακὰ
ἔπεα‘
καὶ
μαινόμενα. |
[14, 6] |
συρίγγων
καὶ
αὐλῶν
Λυδοί,
ὡς
|
Ἡρόδοτος |
ἱστορεῖ.
πολλοὶ
δὲ
καὶ
τῶν |
[14, 22] |
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Ἀρκεσιλάῳ
γράφει
οὕτως·
|
πότος |
ἦν
ἐπικωμασάντων
τινῶν
καὶ
ματτύην
|
[14, 1] |
τὸν
ἐπιφερόμενον
αὐλητήν,
τότ´
ἤδη
|
κρότος |
ἐξαίσιος
ἐγένετο
καὶ
κραυγὴ
τῶν |
[14, 13] |
ΕΜΠΕΠΤΑΣ,
ὁ
αὐτός
φησι,
πύρινος
|
ἄρτος |
κοῖλος
καὶ
σύμμετρος,
ὅμοιος
ταῖς |
[14, 13] |
ἀττανίτας
κηρίοισιν
ἐμβάπτων.
ΚΗΡΙΟΝ
πλακοῦς
|
ἄρτος, |
ὃν
Ἀργεῖοι
παρὰ
τῆς
νύμφης |
[14, 13] |
εἴρηται
δὲ
κατ´
ἔλλειψιν
τοῦ
|
ἄρτος. |
ὅτι
δὲ
καλοὺς
πλακοῦντας
ἐν |
[14, 14] |
τῷ
περὶ
Ἀττικῶν
Ὀνομάτων.
ΝΑΝΟΣ
|
ἄρτος |
πλακουντώδης
διὰ
τυροῦ
καὶ
ἐλαίου
|
[14, 12] |
τυρακίνας
τε
γάλακτι
καὶ
μέλι
|
συγκατάφυρτος |
ἦς
ἄμυλος
πλαθανίτας.
σασαμοτυροπαγῆ
δὲ |
[14, 16] |
δήπου.
τί
οὖν;
{Α.
οὐκοῦν
|
ἕκαστος |
ἐκλεγόμενος
λαμβάνει
τῶν
ἐπινεουσῶν
τὴν |
[14, 22] |
ἡδονὰς
ἃς
νῦν
λέγω
ἀπεῖχ´
|
ἕκαστος |
τοῦ
φαγεῖν
ἂν
ἔτι
νεκροῦ· |
[14, 6] |
τοῦτο
νενομισμένον,
πρῶτον
μὲν
ὅπως
|
ἕκαστος |
τῶν
εἰς
μέθην
καὶ
πλήρωσιν |
[14, 8] |
τρόποι
μουσικῆς
φαῦλοι
κατεδείχθησαν,
οἷς
|
ἕκαστος |
τῶν
χρωμένων
ἀντὶ
μὲν
πρᾳότητος |
[14, 21] |
μέντοι
τυρὸς
ἐξ
Ἀχαίης
Τρομιλικὸς
|
θαυμαστός, |
ὃν
κατήγαγον
Εὐριπίδης
δ´
ἐν |
[14, 14] |
σταιτὸς
καὶ
μέλιτος
καὶ
σησάμου.
|
ΝΑΣΤΟΣ |
πλακοῦντος
εἶδος,
ἔχων
ἔνδον
καρυκκείας. |
[14, 16] |
βλαστὸν
αἱ
ὕες,
ὡς
ἱστορεῖ
|
Θεόφραστος |
ἐν
τετάρτῳ
περὶ
Φυτῶν,
γίνεσθαι |
[14, 19] |
ἄλλην
μίαν.
{Ἀριστοτέλης
δὲ
ἢ
|
Θεόφραστος |
ἐν
τοῖς
Ὑπομνήμασι
τῶν
φασιανῶν, |
[14, 5] |
δὲ
καὶ
νόσους
ἰᾶται
μουσικὴ
|
Θεόφραστος |
ἱστόρησεν
ἐν
τῷ
περὶ
Ἐνθουσιασμοῦ, |
[14, 9] |
μελετητήριον
εἶτ´
ἐσχεδίασε
δριμέως
ενπαπαι,
|
μεστὸς |
γενόμενος
πρὸς
τὸν
Ἀργᾶν
βούλομαι
|
[14, 8] |
κιθάρας
ἐστίν.
ὁ
μὲν
γὰρ
|
ἥδιστος |
Ἀνακρέων
λέγει
που·
ψάλλω
δ´ |
[14, 21] |
περὶ
ἣν
γίνεται
τυρὸς
αἴγειος
|
ἥδιστος, |
οὐκ
ἔχων
σύγκρισιν
πρὸς
ἕτερον, |
[14, 5] |
παιδείαν
ταύτην,
Μασούριος
ὁ
πάντα
|
ἄριστος
|
καὶ
σοφὸς
(καὶ
γὰρ
νόμων |
[14, 3] |
δ´
ἐστὶν
παρὰ
Δωριεῦσιν
ὁ
|
νόστος |
καὶ
τὰ
ἐπίμετρα
τῶν
ἀλεύρων. |
[14, 13] |
τῷ
Ποιητῇ
οὕτως·
μόνος
δ´
|
ἄγευστος, |
ἄσπλαγχνος
ἐνιαυτίζομαι,
ἀπλάκουντος,
ἀλιβάνωτος.
ἀλλὰ |
[14, 1] |
ἐν
Φιλοδεσπότῳ·
ὁ
Πανταλέων
μὲν
|
αὐτὸς |
αὐτοὺς
τοὺς
ξένους
τούς
τ´ |
[14, 8] |
ὦ
ἑταῖρε
Μασούριε,
πολλάκις
καὶ
|
αὐτὸς |
ἐν
ἐννοίᾳ
γίνομαι,
μουσικῆς
ὢν |
[14, 9] |
φρυγιστὶ
καὶ
λυδιστί.
καὶ
καθεζόμενος
|
αὐτὸς |
ἐπί
τινος
δίφρου
περὶ
ταυτὸν |
[14, 7] |
ποτέ
τινος
τῶν
αὐλητῶν
διατρίβων
|
αὐτὸς |
ἔτι
ἐν
τῷ
ὑποσκηνίῳ
τί |
[14, 22] |
ὁ
Σικυώνιος,
ἢ
Ζωπυρῖνος.
{Α.
|
αὐτὸς |
εὕρηκας
δὲ
τί;
{Α.
τὰ |
[14, 3] |
Πολιτείᾳ
φησίν·
ἀπέθανεν
δὲ
καὶ
|
αὐτὸς
|
ὁ
Θεόδωρος
ὕστερον
βιαίῳ
θανάτῳ. |
[14, 22] |
Καρύστιον
κωμῳδιοποιῶν
εἷς
ἐστι
καὶ
|
αὐτός· |
οὐκ
ἐδίδαξεν
δ´
Ἀθήνησι
τὰς |
[14, 1] |
προείρηται.
Λεύκιος
δὲ
Ἀνίκιος,
καὶ
|
αὐτὸς |
Ῥωμαίων
στρατηγήσας,
Ἰλλυριοὺς
καταπολεμήσας
καὶ |
[14, 19] |
Ἄλεξις
δ´
ἐν
Λαμπάδι·
καταφαγεῖν
|
αὐτὸς |
τοσοῦτ´
ἀργύριον;
οὐδ´
εἰ
γάλα |
[14, 4] |
μαγῳδός·
οὗτος
δ´
ἐστὶν
ὁ
|
αὐτὸς |
τῷ
λυσιῳδῷ.
Ἀριστόξενος
δέ
φησι
|
[14, 13] |
Σέλευκος
ἐν
Γλώσσαις.
ΕΜΠΕΠΤΑΣ,
ὁ
|
αὐτός |
φησι,
πύρινος
ἄρτος
κοῖλος
καὶ |
[14, 10] |
τοὺς
δούλους
ἑστιῶσιν,
ὡς
ὁ
|
αὐτός
|
φησιν
Καρύστιος.
Βήρωσος
δ´
ἐν |
[14, 2] |
ἑξῆς
τέ
φησι·
ἀλλὰ
μάταν
|
ἀχόρευτος
|
ἅδε
ματαιολόγων
φάμα
προσέπταθ´
Ἑλλάδα |
[14, 20] |
που
κλίβανος
ἦν,
πολὺ
δέλφαξ
|
σιτευτὸς |
ἔγρυξεν.
δελφάκια
δὲ
Αἰσχίνης
εἴρηκεν |
[14, 19] |
τι
καὶ
ἡμεῖς
περὶ
αὐτῶν.
|
Κλύτος |
ὁ
Μιλήσιος,
Ἀριστοτέλους
δὲ
μαθητής, |
[14, 9] |
{Β.
τί
πρὸς
τὸν
Ἀργᾶν
|
οὗτος; |
{Α.
ἡμέρας
δρόμῳ
κρείττων.
καὶ |
[14, 21] |
μάγειρον
λαβὲ
παρὰ
τῆς
μητρός.
|
οὗτος
|
γὰρ
οἶδε
τὰ
ἱερά
σου |
[14, 4] |
περὶ
Μουσικῆς
γράφων
ὧδε·
μαγῳδός·
|
οὗτος
|
δ´
ἐστὶν
ὁ
αὐτὸς
τῷ |
[14, 6] |
μηδὲν
λέγοι
κατὰ
τὴν
ὄρχησιν,
|
οὗτος |
δ´
ἦν
ἀδόκιμος.
διὸ
καὶ |
[14, 8] |
τῶν
φίλων
τότε
Ἀγγάρης
ὄνομα
|
(οὗτος |
δ´
ἦν
τῶν
ᾠδῶν
ὁ
|
[14, 15] |
ἐξ
ἄλικος
σουβίτυλλος.
σπῖρα·
καὶ
|
οὗτος |
ἐκ
τυροῦ
γίνεται.
λούκουντλοι,
ἀργυροτρύφημα, |
[14, 22] |
νέος
ὤν.
ἐποίησε
δὲ
καὶ
|
οὗτος |
ἐν
δράματι
Ἀγνοίᾳ
ταυτί·
ἥδιον |
[14, 5] |
Ἰωνικὸν
Ἰαστὶ
κληθῆναι
τὴν
ἁρμονίαν.
|
οὗτός |
ἐστι
Πύθερμος
οὗ
μνημονεύει
Ἀνάνιος |
[14, 9] |
καὶ
τὴν
Σαπφὼ
δέ
φησιν
|
οὗτος, |
ἥτις
ἐστὶν
Ἀνακρέοντος
πρεσβυτέρα,
πρώτην |
[14, 4] |
τοιούτων
ποιητῶν
προφέρεται.
καλεῖται
δ´
|
οὗτος |
καὶ
κιναιδολόγος.
ἤκμασεν
δ´
ἐν |
[14, 1] |
τὰ
γελοῖα
ἐσπουδακὼς
ὁ
βασιλεὺς
|
οὗτος |
μαρτυρεῖ
Δημοσθένης
ὁ
ῥήτωρ
ἐν |
[14, 1] |
δ´
ἐπεισαχθέντος
γελάσαντα
φάναι,
ὡς
|
οὗτος |
μὲν
φύσει
γελοῖός
ἐστιν,
ὁ
|
[14, 22] |
εἶθ´
οὕτως
τὸ
λάγανον
κατάθρυπτε.
|
οὗτος |
ὁ〉
ματτύης
ἐν
τοῖς
ἡδίστοις. |
[14, 21] |
Βακχικά,
ὅσα
τε
Ὀλυμπιὰς
προθύεται
|
οὗτος |
οἶδεν.
μὴ
οὖν
ἀμελήσῃς,
ἀλλὰ |
[14, 9] |
ὁ
Δήλιος·
ξυνέγραψε
γὰρ
καὶ
|
οὗτος |
περὶ
Αὐλητῶν
καὶ
Εὐφράνωρ.
Τρύφων
|
[14, 4] |
υἱὸς
Ἀπολλώνιος.
ἔγραψεν
δὲ
καὶ
|
οὗτος |
περὶ
τῶν
τοῦ
πατρὸς
ποιημάτων |
[14, 4] |
τεχνίτου
κατὰ
νόμους
τοὺς
μουσικούς.
|
οὗτός |
ποτε
βράδιον
ἥκων
ἐπὶ
τὸ |
[14, 3] |
νῦν
ἔτι
πάντες
χρώμενοι
διατελοῦσι.
|
τοιοῦτος |
δ´
ἐστὶ
καὶ
ὁ
παρ´ |
[14, 7] |
καλούμεναι
πυρρίχαι
καὶ
πᾶς
ὁ
|
τοιοῦτος |
τρόπος
τῆς
ὀρχήσεως·
{αἱ}
πολλαὶ |
[14, 15] |
δέ,
φησί,
γίνεται
πλακουντηρὰ
τάδε·
|
ἔγχυτος, |
σκριβλίτης,
σουβίτυλλος.
γίνεται
δὲ
καὶ |
[14, 17] |
ἐστὶ
δὲ
τὸ
δένδρον
ὁ
|
λωτὸς |
οὐ
μέγα,
τραχὺ
δὲ
καὶ |
[14, 1] |
Πυθία
ἔφη·
εἴρῃ
μ´
ἀμφὶ
|
γέλωτος, |
ἀμείλιχε,
μειλιχίοιο·
δώσει
σοι
μήτηρ |
[14, 1] |
ἐπινικίους
ἐν
τῇ
Ῥώμῃ
παντὸς
|
γέλωτος |
ἄξια
πράγματα
ἐποίησεν,
ὡς
Πολύβιος |
[14, 1] |
ἔφη·
ἀνδρῶν
δὲ
πολλοὶ
τοῦ
|
γέλωτος |
εἵνεκα
ἀσκοῦσι
χάριτας
κερτόμους.
ἐγὼ |
[14, 12] |
δοτέον,
προσοιστέος,
στέφανος,
μύρον,
σπονδή,
|
λιβανωτός, |
ἐσχαρίς,
τραγήματα
δοτέον
ἔτι,
πλακοῦντος |
[14, 13] |
δ´
ἄγευστος,
ἄσπλαγχνος
ἐνιαυτίζομαι,
ἀπλάκουντος,
|
ἀλιβάνωτος. |
ἀλλὰ
μὴν
οὐδὲ
τῆς
κώμης |
[14, 4] |
δ´
ἐξ
ἑρπύλλου
περιτιθέμενοι
καὶ
|
παιδέρωτος |
ἐπάνω
τούτου
ἐπιτίθενται
στέφανον
{τε} |
[14, 2] |
ὃς
καὶ
κατηύλησεν
τὰ
μητρῷα
|
πρῶτος. |
αὐλήσεων
δ´
εἰσὶν
ὀνομασίαι,
ὥς |
[14, 11] |
οὐ
κακῶς
ἔοικεν
εἰπεῖν
ὁ
|
πρῶτος |
δευτέραν
προσαγορεύσας
τράπεζαν·
ὄντως
γὰρ |
[14, 9] |
τὸ
πρᾶγμα
αὐξήσας
χορὸν
περιεστήσατο
|
πρῶτος. |
Δίωνα
δὲ
τὸν
Χῖον
τὸ |
[14, 2] |
ἱερῶν
βασιλῆα,
Λυδὸν
ὃς
ἥρμοσε
|
πρῶτος
|
Δωρίδος
ἀντίπαλον
μούσης
νόμον,
αἰολον |
[14, 3] |
τοὺς
δὲ
νῦν
Ὁμηριστὰς
ὀνομαζομένους
|
πρῶτος |
εἰς
τὰ
θέατρα
παρήγαγε
Δημήτριος |
[14, 9] |
ψιλοῖς
κιθαρισταῖς
χρώματά
τε
εὔχροα
|
πρῶτος
|
ἐκιθάρισε
καὶ
ἰάμβους
καὶ
μάγαδιν, |
[14, 9] |
Τέρπανδρός
ποθ´
ὁ
Λέσβιος
εὗρε
|
πρῶτος |
ἐν
δείπνοισι
Λυδῶν
ψαλμὸν
ἀντίφθογγον |
[14, 2] |
περὶ
Ἀγαθοκλέα,
ἐπειδὴ
Σειρίτης
δοκεῖ
|
πρῶτος |
εὑρεῖν
τὴν
αὐλητικήν,
Λίβυς
ὢν |
[14, 12] |
ἑταίρας
δ´
ὄνομα
Πολύκλεια—
ὁ
|
πρῶτος |
εὑρὼν
κομψὸς
ἦν
τραγήματα.
τοῦ |
[14, 3] |
δ´
ἦν
βουκόλος
Σικελιώτης
ὁ
|
πρῶτος |
εὑρὼν
τὸ
εἶδος·
μνημονεύει
δ´ |
[14, 7] |
ἀγῶσι.
Πρόνομος
δ´
ὁ
Θηβαῖος
|
πρῶτος |
ηὔλησεν
ἀπὸ
τῶν
αὐτῶν
πάσας |
[14, 9] |
Λύσανδρος,
φησίν,
ὁ
Σικυώνιος
κιθαριστὴς
|
πρῶτος
|
μετέστησε
τὴν
ψιλοκιθαριστικήν,
μακροὺς
τοὺς |
[14, 9] |
εὗρον,
οὕτως
καὶ
τῆς
κιθαρῳδίας
|
πρῶτος |
Οἰνώπας·
ὃν
ἐζήλωσαν
Πολύευκτός
τε |
[14, 9] |
δῆλον
ἐκ
τούτων·
τὰ
Κάρνεια
|
πρῶτος |
πάντων
Τέρπανδρος
νικᾷ,
ὡς
Ἑλλάνικος |
[14, 22] |
τις
οὐκ
ἀβέλτερος
ἔθυς´
ἱερεῖον
|
πρῶτος, |
ὤπτησεν
κρέας.
ὡς
δ´
ἦν |
[14, 12] |
σταιτινοκο
γχομαγὴς
τοξαι
σελαιο
ξανθεπιπαγκα
|
πύρωτος |
χοιρίνας·
ἅδεα
δ´
ἐν
κύκλῳ |
[14, 8] |
τὸ
ἕλος
θηρίον
μέγα,
θρασύτερον
|
ὑὸς |
ἀγρίου·
ὃ
ἂν
κυριεύσῃ
τῶν
|
[14, 15] |
μικρά,
ἐπίβαλε
εἰς
αὐτὰ
τὸ
|
σκεῦος, |
καὶ
ἔα
ἐκρεῖν
τὸν
ὀρόν. |
[14, 15] |
μέλι
ἐκπίεσον
καὶ
βάλε
εἰς
|
σκεῦος |
καὶ
ἔα
παγῆναι.
ἐὰν
δέ
|
[14, 15] |
σοὶ
δόξῃ
πεπηγέναι,
ἄρας
τὸ
|
σκεῦος |
μετάβαλε
εἰς
ἀργύρωμα,
καὶ
ἔσται |
[14, 10] |
μέσπιλα,
χόρια,
σχαδόνες,
ἐρέβινθοι,
δίκαι,
|
πυός, |
πυριάτη,
μύρτα,
κληρωτήρια,
ὑάκινθος,
ἄρνες, |
[14, 18] |
τοῖς
ἀρχαίοις
φάσκων
ἀντὶ
τοῦ
|
βότρυος |
τὴν
σταφυλὴν
κεῖσθαι
διὰ
τούτων· |
[14, 14] |
δρόσον
βάλλων
ἕωθεν
χλιαρὸς
ταγηνίας.
|
ΕΛΑΦΟΣ |
πλακοῦς
ὁ
τοῖς
Ἐλαφηβολίοις
ἀναπλασσόμενος |
[14, 20] |
ἐίσας.
δελφάκων
δὲ
σιτευτῶν
ὁ
|
φλυακογράφος |
Σώπατρος
ἐν
Βακχίδος
Γάμῳ
οὕτως· |
[14, 16] |
μὲν
ὁ
Κλέαρχος.
ὁ
δὲ
|
φλυακογράφος |
Σώπατρος
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Πύλαι |
[14, 13] |
διαφέροντές
εἰσι
πλακοῦντες
Σώπατρος
ὁ
|
φλυακογράφος |
φησὶν
ἐν
Βακχίδος
Μνηστῆρσιν·
πλακουντοποιὸν |
[14, 5] |
Μασούριος
ὁ
πάντα
ἄριστος
καὶ
|
σοφὸς |
(καὶ
γὰρ
νόμων
ἐξηγητὴς
οὐδενὸς |
[14, 16] |
μελικήρας.
(λεχθέντων
καὶ
τούτων
ὁ
|
σοφὸς |
Οὐλπιανὸς
ἔφη·
πόθεν
ὑμῖν,
ὦ |
[14, 15] |
τε
αὐτό.
ταῦτα
καὶ
ὁ
|
σοφὸς |
πεμματολόγος
Χρύσιππος.
~(Ἁρποκρατίων
δὲ
ὁ |
[14, 9] |
μάντιν
ἐκάλει
Παναίτιος
ὁ
Ῥόδιος
|
φιλόσοφος
|
διὰ
τὸ
ῥᾳδίως
καταμαντεύεσθαι
τῆς |
[14, 1] |
ἀδολεσχίαν.
καὶ
Χρύσιππος
δ´
ὁ
|
φιλόσοφος |
ἐν
εʹ
περὶ
τοῦ
Καλοῦ
|
[14, 19] |
γένος.
τοσαῦτα
καὶ
ὁ
περιπατητικὸς
|
φιλόσοφος |
περὶ
τῶν
μελεαγρίδων
ἱστόρησεν.
(ΟΠΤΩΝ |
[14, 21] |
ἐκτόπιον
τέττιγα.
Χρύσιππος
δ´
ὁ
|
φιλόσοφος |
τὸν
μαίσωνα
ἀπὸ
τοῦ
μασᾶσθαι |
[14, 18] |
γενναῖα
λέγει
τὰ
εὐγενῆ
ὁ
|
φιλόσοφος, |
ὡς
καὶ
Ἀρχίλοχος·
πάρελθε,
γενναῖος |
[14, 22] |
{Α.
χλόη.
{Β.
πρόσεστι
θύννου
|
τέμαχος. |
{Α.
ὀπτήσεις.
{Β.
κρέας
ἐρίφειον; |
[14, 1] |
κατάρχεις
τήνδ´
ἐμοῦσαν
εἰσάγων.
ὁ
|
Λυσίμαχος |
ἀκούσας
ἐμβληθῆναι
αὐτὸν
ἐκέλευσεν
εἰς
|
[14, 1] |
Ὀξυθέμιδας.
ταῦτα
δ´
ἀκούων
ὁ
|
Λυσίμαχος |
ἐγὼ
τοίνυν,
ἔφη,
πόρνην
ἐκ |
[14, 1] |
ὁ
Βοιώτιος,
Θεόπομπος,
Ἕρμιππος,
{ὁ}
|
Λυσίμαχος, |
οἵτινες
ἐπιφανέστατοι
ἦσαν.
τούτους
οὖν |
[14, 9] |
Διονύσου
σπονδεῖον
πρῶτον
κιθαρίσαι
Μέναιχμος.
|
Τιμόμαχος |
δ´
ἐν
τοῖς
Κυπριακοῖς
Στήσανδρον |
[14, 12] |
κύαμος,
χόνδρος,
τυρός,
μέλι,
σησαμίδες,
|
βράχος, |
βρυγμός,
μνοῦς,
πυραμίδες,
μῆλον,
κάρυον, |
[14, 9] |
χορδᾶν
ἀρθμῷ
χέρα
καμψιδίαυλον
ἀναστρωφῶν
|
τάχος |
οἶδα
δὲ
καὶ
ἄλλο
ὄργανον |
[14, 19] |
διὸ
καὶ
ταύτῃ
κολοβόν
ἐστιν.
|
ῥύγχος |
δὲ
ὀξύτερον
καὶ
μεῖζον
ἢ |
[14, 9] |
ἀνδρῶν
τε
καὶ
παίδων.
καὶ
|
Φρύνιχος |
δ´
ἐν
Φοινίσσαις
εἴρηκε·
ψαλμοῖσιν |
[14, 19] |
περιστέρια
γὰρ
εἰσάγων
καὶ
στρουθία.
|
Φρύνιχος |
Τραγῳδοῖς·
περιστέριον
δ´
αὐτῷ
τι |
[14, 22] |
τί
Σημωνακτίδης
ὁ
Χῖος
ἢ
|
Τυνδάριχος |
ὁ
Σικυώνιος,
ἢ
Ζωπυρῖνος.
{Α. |
[14, 13] |
ἕψει
καὶ
φέρει
μετὰ
τὸ
|
τάριχος, |
εἶτα
θρῖον
καὶ
βότρυς·
ἡ |
[14, 16] |
πάλιν
ὄψων
οὕτως·
ἔτνος,
φακῆ,
|
τάριχος, |
ἰχθύς,
γογγυλίς,
σκόροδον,
κρέας,
θύννειον, |
[14, 22] |
ἰχθὺν
παρεισεκύκλησεν
οὐδ´
ὁρώμενον,
λάχανον,
|
τάριχος |
πολυτελές,
χόνδρον,
μέλι.
ὡς
πολὺ |
[14, 6] |
πολλὰ
προσνέμειν
οὐ
τοῖς
ἄλλοις.
|
Ἀρχίλοχος |
γοῦν
ἀγαθὸς
ὢν
ποιητὴς
πρῶτον |
[14, 6] |
μεθ´
ἡσυχίας
καὶ
τάξεως
μέλποντες.
|
Ἀρχίλοχος |
γοῦν
φησιν·
ὡς
Διωνύσοι´
ἄνακτος |
[14, 18] |
εὐγενῆ
ὁ
φιλόσοφος,
ὡς
καὶ
|
Ἀρχίλοχος· |
πάρελθε,
γενναῖος
γὰρ
εἶς.
ἢ |
[14, 1] |
καὶ
διὰ
τὸ
ἀνάριστον
εἶναι.
|
Ἱππόλοχος |
δ´
ὁ
Μακεδὼν
ἐν
τῇ |
[14, 3] |
εὐτυχεῖ
μολπᾷ’
κατὰ
τὸν
Εὐριπίδην.
|
(Κλέαρχος |
δ´
ἐν
πρώτῳ
Ἐρωτικῶν
νόμιον |
[14, 3] |
ἔτι
δὲ
Μιμνέρμου
καὶ
Φωκυλίδου.
|
Κλέαρχος
|
δ´
ἐν
τῷ
προτέρῳ
περὶ |
[14, 9] |
περὶ
μοιχείας
ἀναστρέφεσθαί
φησιν
αὐτόν.
|
Κλέαρχος |
δὲ
ἐν
δευτέρῳ
Ἐρωτικῶν
τὰ |
[14, 16] |
μῆλ´,
ἀμύγδαλα.
ταῦτα
μὲν
ὁ
|
Κλέαρχος. |
ὁ
δὲ
φλυακογράφος
Σώπατρος
ἐν |
[14, 16] |
δὲ
ἡμῖν
παρακειμένου
μελιπήκτου
μέμνηται
|
Κλέαρχος |
ὁ
Σολεὺς
ἐν
τῷ
περὶ |
[14, 12] |
παρέζων
χρηστῶς
οὐκ
ἔζων
τότε.
|
Κλέαρχος |
Πανδρόσῳ·
λάβ´
ὕδωρ
κατὰ
χειρός. |
[14, 1] |
ἐπαναπλέει
κακὰ
ἔπεα‘
καὶ
μαινόμενα.
|
Κλέαρχός |
τε
ὁ
κωμῳδιοποιὸς
ἐν
Κορινθίοις |
[14, 11] |
δεῖπνον
ἕτερον
παρατίθεται
τὰ〉
τραγήματα.
|
Δικαίαρχος |
δ´
ἐν
πρώτῳ
τῆς
εἰς |
[14, 9] |
τὰ
κρέμβαλα.
περὶ
ὧν
φησι
|
Δικαίαρχος |
ἐν
τοῖς
περὶ
τοῦ
τῆς |
[14, 3] |
Κλεομένης
ὁ
ῥαψῳδός,
ὥς
φησιν
|
Δικαίαρχος |
ἐν
τῷ
Ὀλυμπικῷ.
Ἰάσων
δ´ |
[14, 1] |
Δημήτριος
ὁ
Πολιορκητής,
ὥς
φησι
|
Φύλαρχος |
ἐν
τῇ
τῶν
Ἱστοριῶν,
ὅς |
[14, 9] |
ἡγείσθω
βοῆς.
~ὅπερ
ἐξηγούμενος
ἰαμβεῖον
|
Ἀρίσταρχος |
ὁ
γραμματικός,
ὃν
μάντιν
ἐκάλει |
[14, 2] |
ὀρείοις
ὄργανον
δίαν
Ἀθάναν
δυσόφθαλμον
|
αἶσχος |
ἐκφοβηθεῖσαν
αὖθις
ἐκ
χερῶν
βαλεῖν, |
[14, 8] |
ἐστιν
καὶ
τὸ
τῆς
σαμβύκης.
|
Μόσχος |
δ´
ἐν
πρώτῳ
Μηχανικῶν
Ῥωμαικὸν |
[14, 12] |
ὄνομα
Πολύκλεια—
ὁ
πρῶτος
εὑρὼν
|
κομψὸς |
ἦν
τραγήματα.
τοῦ
συμποσίου
γὰρ |
[14, 13] |
ᾠά
τ´,
ἀμύλιον
τὸ
πέρας,
|
ὕψος |
τῆς
τραπέζης
πήχεων
ἔσται
τριῶν, |
[14, 21] |
τούτῳ
πάντων
Εὐήμερος,
ἔφη,
ὁ
|
Κῷος |
ἐν
τῷ
τρίτῳ
τῆς
Ἱερᾶς |
[14, 17] |
τῆς
Ἀττικῆς
ἀπὸ
Αἰγίλου
τινὸς
|
ἥρωος
|
ὠνομασμένον·
χελιδονίας
δὲ
καλεῖσθαι
τὰς |
[14, 19] |
ἔφυγον
καὶ
ἐμβάντες
εἰς
τὰς
|
ναῦς |
ἀπέπλευσαν.
~περὶ
δὲ
ΛΑΓΩΝ
Χαμαιλέων |
[14, 5] |
τὸ
χεῖρον
αὐλούντων
κάκιον
{ἢ}
|
Βάβυς |
αὐλεῖ.
ὁ
δ´
Ἀριστόξενος
τὴν |
[14, 5] |
Ἱππώνακτι
Κίων
καὶ
Κώδαλος
καὶ
|
Βάβυς, |
ἐφ´
ᾧ
καὶ
ἡ
παροιμία |
[14, 4] |
παῖς
δ´
ἐφέστηκε
ῥανῶν
ὄξει,
|
Λίβυς |
τε
καυλὸς
ἐξηρασμένος
ἀκτῖσι
θείαις |
[14, 2] |
δοκεῖ
πρῶτος
εὑρεῖν
τὴν
αὐλητικήν,
|
Λίβυς |
ὢν
τῶν
Νομάδων,
ὃς
καὶ |
[14, 5] |
καὶ
τὸ
μὴ
γλυκὺ
μὲν
|
ἐγγὺς |
δὲ
τούτου
λέγομεν
ὑπόγλυκυ·
οὕτως |
[14, 11] |
εἰπεῖν·
ὁρᾷς
τὸν
εὐτράπεζον
ὡς
|
ἡδὺς |
βίος.
(ὅτι
γὰρ
ἦσαν
καὶ |
[14, 17] |
ὕδατος,
κατὰ
μὲν
τὴν
γεῦσιν
|
ἡδὺς |
καὶ
ἀπολαυστικός,
οἰνομέλιτι
χρηστῷ
παραπλήσιος, |
[14, 12] |
ἐκεῖν´
ἔστιν
σαφῶς·
ἄμητες,
οἶνος
|
ἡδύς, |
ᾠά,
σησαμαῖ,
μύρον,
στέφανος,
αὐλητρίς. |
[14, 1] |
σκῶμμα
τοῦτ´
ἦν·
ὤδινεν
ὄρος,
|
Ζεὺς |
δ´
ἐφοβεῖτο,
τὸ
δ´
ἔτεκεν |
[14, 9] |
ὁ
Ἀχαιὸς
καὶ
Διοκλῆς
ὁ
|
Κυναιθεύς. |
καὶ
μοχθηρῶν
δὲ
ᾀσμάτων
γεγόνασι |
[14, 6] |
σωμάτων
ἐπιμελείας.
(Ἀμφίων
δ´
ὁ
|
Θεσπιεὺς |
ἐν
δευτέρῳ
περὶ
τοῦ
ἐν |
[14, 18] |
ῥόδα
δὶς
τοῦ
ἐνιαυτοῦ
ἐγίνετο’
|
Λυγκεὺς |
δ´
ἐν
τῇ
πρὸς
Διαγόραν |
[14, 17] |
Ἀθηνῶν,
καὶ
θύμου
δέσμαι
τινές.
|
Λυγκεὺς |
δὲ
ἐν
τῇ
πρὸς
τὸν |
[14, 14] |
καὶ
περιφέρεσθαι
ταῖς
θεαῖς.
ΕΧΙΝΟΣ.
|
Λυγκεὺς |
ὁ
Σάμιος
ἐν
τῇ
πρὸς |
[14, 6] |
ὁ
δ´
αὐλητὰς
ἦν
Ἄνακος
|
Φιαλεύς. |
εἰμὶ
δὲ
Βακχιάδας
Σικυώνιος.
ἦ |
[14, 6] |
κρυπτοῖσιν
περικείμεναι
λαμπραὶ
κναμίδες,
ἄρκοςἰσχυρῶ
|
βέλευς· |
θόρρακές
τε
νέω
λίνω,
κόιλαι |
[14, 1] |
καὶ
Ταχὼς
δ´
ὁ
Αἰγυπτίων
|
βασιλεὺς |
Ἀγησίλαον
σκώψας
τὸν
Λακεδαιμονίων
βασιλέα, |
[14, 17] |
γῆ
βρώματα
φέρει
ἧς
ἄρχει
|
βασιλεύς, |
ἀφ´
ἑκάστου
ὅσον
ἀπαρχήν.
ξενικῷ |
[14, 19] |
λαβὲ
τριωβόλου.
ΦΑΣΙΑΝΙΚΟΣ.
Πτολεμαῖος
ὁ
|
βασιλεὺς |
ἐν
τῷ
δωδεκάτῳ
τῶν
Ὑπομνημάτων |
[14, 19] |
μείζων.
(εἰ
δ´
ὁ
προειρημένος
|
βασιλεὺς |
καὶ
τὸ
τῶν
ΤΑΩΝΩΝ
πλῆθος |
[14, 1] |
περὶ
τὰ
γελοῖα
ἐσπουδακὼς
ὁ
|
βασιλεὺς |
οὗτος
μαρτυρεῖ
Δημοσθένης
ὁ
ῥήτωρ |
[14, 5] |
πραύνομαι’
καὶ
ὁ
Ὁμηρικὸς
δὲ
|
Ἀχιλλεὺς |
τῇ
κιθάρᾳ
κατεπραύνετο,
ἣν
αὐτῷ |
[14, 16] |
παρακειμένου
μελιπήκτου
μέμνηται
Κλέαρχος
ὁ
|
Σολεὺς |
ἐν
τῷ
περὶ
Γρίφων
οὑτωσὶ |
[14, 15] |
τῷ
διαγρυπνήσαντι.
~(Χρύσιππος
δ´
ὁ
|
Τυανεὺς |
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Ἀρτοκοπικῷ
εἴδη |
[14, 20] |
ἐχρῶντο
Λακεδαιμόνιοι
καὶ
Μύρων
ὁ
|
Πριηνεὺς |
ἱστορεῖ
ἐν
δευτέρῳ
Μεσσηνιακῶν
γράφων |
[14, 5] |
Αἰολίδα,
ὡς
καὶ
Λᾶσος
ὁ
|
Ἑρμιονεὺς |
ἐν
τῷ
εἰς
τὴν
ἐν |
[14, 10] |
οὐδ´
ἠβαιόν.
(Βάτων
δ´
ὁ
|
Σινωπεὺς |
ὁ
ῥήτωρ
ἐν
τῷ
περὶ |
[14, 1] |
Μάγνος
ἔφη·
Διονύσιος
μὲν
ὁ
|
Σινωπεὺς |
ὁ
τῆς
κωμῳδίας
ποιητὴς
ἐν |
[14, 21] |
ὅτι
Μαίσων
γέγονεν
κωμῳδίας
ὑποκριτὴς
|
Μεγαρεὺς |
τὸ
γένος,
ὃς
καὶ
τὸ |
[14, 10] |
δὲ
τοὐναντίον
δρῶσιν,
ὡς
ἱστορεῖ
|
Μακαρεὺς |
ἐν
τρίτῳ
Κῳακῶν·
ὅταν
γὰρ |
[14, 3] |
τὰ
θέατρα
παρήγαγε
Δημήτριος
ὁ
|
Φαληρεύς. |
Χαμαιλέων
δὲ
ἐν
τῷ
περὶ |
[14, 4] |
ἄσιτος
ἡμέραν
καὶ
νύχθ´
ὅλην
|
κεστρεὺς |
λοπισθείς,
πασθείς,
στραφείς,
χρωσθείς,
ὁμοῦ |
[14, 1] |
δ´
ἀσύμβολον
εὗρε
γελοῖα
λέγειν
|
Ῥαδάμανθυς
|
καὶ
Παλαμήδης.
γελωτοποιῶν
δὲ
μέμνηται |
[14, 22] |
ἀρτύσεως
καὶ
τῆς
ἑψήσεως
ἐπιφέρει
|
εὐθύς· |
καὶ
νομάδα
παχεῖαν
ἕψε
καὶ |
[14, 16] |
ὄψων
οὕτως·
ἔτνος,
φακῆ,
τάριχος,
|
ἰχθύς, |
γογγυλίς,
σκόροδον,
κρέας,
θύννειον,
ἅλμη, |
[14, 22] |
ματτυάζειν
τὸ
παρασκευάζειν
αὐτά,
εἴτε
|
ἰχθὺς |
εἴη
εἴτε
ὄρνις
εἴτε
λάχανον |
[14, 16] |
ἔτεος,
ἦρός
τε
καὶ
φθινοπώρου.
|
γλυκὺς |
δὲ
πάνυ
ὁ
καρπός,
μέγεθος |
[14, 22] |
{Β.
παραπλησίαν
ὀσμὴν
λέγεις
ἀμφοῖν
|
γλυκύς; |
καὶ
Ἀντιφάνης
δ´
ἐν
Δυσπράτῳ |
[14, 4] |
γὰρ
συνώνυμος
τῆς
ἔνδον
οὔσης
|
ἔγχελυς |
Βοιωτία
τμηθεῖσα
κοίλοις
ἐν
βυθοῖσι |
[14, 20] |
Στερροῖς
οὕτως
μνημονεύει·
ὡς
οὖσα
|
θῆλυς |
εἰκότως
οὖθαρ
φέρω.
ὑπογάστριον
δ´ |
[14, 9] |
μέλη.
καὶ
Σοφοκλῆς
ἐν
Μυσοῖς·
|
πολὺς |
δὲ
Φρὺξ
τρίγωνος,
ἀντίσπαστά
τε
|
[14, 16] |
Ἀναβάσεώς
φησιν·
ἐν
δὲ
σῖτος
|
πολὺς |
καὶ
οἶνος
φοινίκων
καὶ
ὄξος |
[14, 2] |
τί
γάρ
νιν
εὐηράτοιο
κάλλεος
|
ὀξὺς |
ἔρως
ἔτειρεν,
ᾇ
παρθενίαν
ἄγαμον |
[14, 17] |
περὶ
Φυτῶν
οὕτως·
φοινίκων
ἀνόρχων,
|
οὕς |
τινες
εὐνούχους
καλοῦσιν,
οἳ
δ´ |
[14, 4] |
τὸν
ὕμνον.
εἶτα
προστρέχοντες
ἐτώθαζον
|
οὓς |
{ἂν}
προέλοιντο,
στάδην
δὲ
ἔπραττον· |
[14, 19] |
πολλῶν
φλυάρων
καὶ
ταὧν
ἀντάξια,
|
οὓς |
βόσκεθ´
ὑμεῖς
ἕνεκα
τῶν
ὠκυπτέρων. |
[14, 5] |
παρὰ
μόνοις
αὐτοῖς
γίνεσθαι.
καθ´
|
οὓς |
δὲ
καιροὺς
τὴν
μεγάλην
σφαγὴν |
[14, 21] |
θηλείας
καλοῦσιν,
ὥς
φησι
Σέλευκος·
|
οὓς |
ἐν
θυσίαις
τισὶν
ἐναγίζουσιν.
πυριέφθων |
[14, 17] |
τρόπον
θεραπεύουσιν.
τῶν
γὰρ
φοινίκων
|
οὓς |
ἔρσενας
καλέουσι,
τούτων
τὸν
καρπὸν |
[14, 4] |
~(καὶ
οἱ
καλούμενοι
δὲ
ἱλαρῳδοί,
|
οὓς |
νῦν
τινες
σιμῳδοὺς
καλοῦσιν,
ὡς |
[14, 19] |
τῶν
φασιανῶν,
οὓς
τετάρους
ὀνομάζουσιν,
|
{οὓς} |
οὐ
μόνον
ἐκ
Μηδίας
μετεπέμπετο, |
[14, 19] |
φησίν·
τά
τε
τῶν
φασιανῶν,
|
οὓς
|
τετάρους
ὀνομάζουσιν,
{οὓς}
οὐ
μόνον |
[14, 1] |
παρὰ
δ´
αὑτοῦ
Πευκέστας
καὶ
|
Μενελάους, |
ἔτι
δὲ
Ὀξυθέμιδας.
ταῦτα
δ´ |
[14, 20] |
τὰ
μὲν
πρόβατα
καὶ
τὰς
|
βοῦς |
ἔλαβεν,
τὰ
δὲ
πέμματα
καὶ |
[14, 20] |
Ἀγησιλάῳ
προσιόντι
πρόβατα
παντοδαπὰ
καὶ
|
βοῦς |
εὖ
τεθραμμένους,
πρὸς
τούτοις
δὲ |
[14, 4] |
ἠλέματον,
ὁκοίην
ἀροτὴρ
γέρων
χαλᾷ
|
βοῦς. |
(σεμνότερος
δὲ
τῶν
τοιούτων
ἐστὶ |
[14, 1] |
ἐξιέναι
γὰρ
ἀπ´
αὐτῆς
πάντας
|
δισυλλάβους· |
τόν
τε
Βῖθυν
χλευάζων
καὶ |
[14, 9] |
ἐν
οἷς
γάρ,
φησί,
τοὺς
|
ἰάμβους |
ᾖδον
ἰαμβύκας
ἐκάλουν·
ἐν
οἷς |
[14, 9] |
τε
εὔχροα
πρῶτος
ἐκιθάρισε
καὶ
|
ἰάμβους |
καὶ
μάγαδιν,
τὸν
καλούμενον
συριγμόν, |
[14, 9] |
παρελογίζοντο
τὰ
ἐν
τοῖς
μέτροις
|
κλεψιάμβους. |
μαγάδιδας
δὲ
ἐν
οἷς
τὰ |
[14, 14] |
ψωθία
καλεῖσθαι,
ἃ
τινὰς
ὀνομάζειν
|
ἀτταράγους. |
ΙΤΡΙΟΝ
πεμμάτιον
λεπτὸν
διὰ
σησάμου |
[14, 8] |
καὶ
ἀπῆλθεν
εὐωχουμένου
οὖν
τοῦ
|
Ἀστυάγους |
μετὰ
τῶν
φίλων
τότε
Ἀγγάρης |
[14, 8] |
ῥᾳδίως
μαχεῖται.
ἐρομένου
δὲ
τοῦ
|
Ἀστυάγους |
ποῖον
θηρίον;
ἔφη
Κῦρον
τὸν |
[14, 8] |
τοὺς
ἀκροωμένους.
ἐκάλουν
δὲ
καὶ
|
χορηγούς, |
ὥς
φησιν
ὁ
Βυζάντιος
Δημήτριος |
[14, 22] |
λέπεσθαι
χρῶνται
οἱ
Ἀθηναῖοι
ἐπ´
|
ἀσελγοῦς |
καὶ
φορτικῆς
δι´
ἀφροδισίων
ἡδονῆς. |
[14, 1] |
παρ´
ἡμῶν
καινοὺς
αἰεὶ
λεγομένους
|
λόγους |
καὶ
ἀκροάματα
ἑκάστοτε
διάφορα
ἐπεισάγει |
[14, 12] |
συμποσίου
γὰρ
διατριβὴν
ἐξεῦρε
καὶ
|
ἀργοὺς |
ἔχειν
μηδέποτε
τὰς
σιαγόνας.
καὶ |
[14, 8] |
τῇ
Συρακουσῶν
πολιορκίᾳ
ὑπὸ
τῶν
|
Ἀρχιμήδους |
κατασκευασμάτων
ἔλεγεν
ταῖς
μὲν
ναυσὶν |
[14, 2] |
ἂν
εὐλαβηθείσης
τὴν
αἰσχρότητα
τοῦ
|
εἴδους
|
διὰ
τὴν
παρθενίαν.
ἑξῆς
τέ |
[14, 4] |
εἴπῃ
καὶ
μιμητάς.
τοῦ
δὲ
|
εἴδους |
τῶν
δικηλιστῶν
πολλαὶ
κατὰ
τόπους |
[14, 7] |
Διόνυσον
καὶ
{τὰ
περὶ}
τοὺς
|
Ἰνδοὺς |
ἔτι
τε
τὰ
περὶ
τὸν
|
[14, 13] |
ἔτι
τε
καὶ
εἰς
τὰς
|
τριόδους, |
ἐπεὶ
ἐν
ἐκείνῃ
τῇ
ἡμέρᾳ |
[14, 5] |
καὶ
χρώμασιν.
πρὸς
δὲ
τούτοις
|
συνόδους |
κοινὰς
καὶ
θυσίας
ἀνδράσι
καὶ |
[14, 9] |
λέβητος
καὶ
τῶν
παρηρτημένων
ἐνίων
|
ἀποδούς· |
ἐξ
ὧν
καὶ
τὴν
φαντασίαν |
[14, 22] |
{Α.
πάνυ
γε,
βάρβαρε.
τοῦ
|
θηριώδους |
καὶ
παρασπόνδου
βίου
ἡμᾶς
γὰρ |
[14, 4] |
δὲ
ἱλαρῳδοί,
οὓς
νῦν
τινες
|
σιμῳδοὺς |
καλοῦσιν,
ὡς
Ἀριστοκλῆς
φησιν
ἐν |
[14, 4] |
σιλφίου
παραστατεῖ.
{Β.
εἶτ´
οὐκ
|
ἐπῳδούς |
φασιν
ἰσχύειν
τινές·
ἐγὼ
γὰρ |
[14, 22] |
σπονδὰς
ποιοῦμεν,
τῷ
μάλιστα
τοὺς
|
θεοὺς
|
ἡμῖν
ὑπακούειν
διὰ
τὸ
ταῦθ´ |
[14, 12] |
ἔχουσα
βρώμαθ´
ὅσα
μὰ
τοὺς
|
θεοὺς
|
καὶ
τὰς
θεὰς
οὐδ´
ἔνδον |
[14, 6] |
οὕτως·
οἳ
δὲ
χοροῖς
κάλλιστα
|
θεοὺς |
τιμῶσιν,
ἄριστοι
ἐν
πολέμῳ.
σχεδὸν |
[14, 5] |
πάτρια
τοὺς
ἐπιχωρίους
ἥρωας
καὶ
|
θεοὺς
|
ὑμνοῦσι.
μετὰ
δὲ
ταῦτα
τοὺς |
[14, 6] |
ὅθεν
καὶ
Ὅμηρος
εἰσήγαγε
τοὺς
|
θεοὺς |
χρωμένους
ἐν
τοῖς
πρώτοις
τῆς |
[14, 21] |
γὰρ
οὐδὲ
ἕν,
μὰ
τοὺς
|
θεούς, |
ὧν
ἂν
λέγῃ
συνίημι·
καινὰ |
[14, 19] |
γοῦν
ἐν
Καλλιππίδῃ
ἐπὶ
τοῦ
|
Ἡρακλέους |
φησίν·
αὐτίκα
δ´
ἥρπασε
τεμάχη
|
[14, 3] |
τινὰς
ἰάμβων
ὑποκρίνεσθαι.
τοὺς
δ´
|
Ἐμπεδοκλέους |
Καθαρμοὺς
ἐραψῴδησεν
Ὀλυμπίασι
Κλεομένης
ὁ |
[14, 9] |
δ´
ἐν
τῇ
πρὸς
τὴν
|
Ἀριστοκλέους |
Ἐπιστολὴν
Ἀντιγραφῇ
ὃ
νῦν,
φησίν, |
[14, 17] |
τραγικοῖς,
φησίν,
πάθεσιν
Εὐριπίδην
νομίζω
|
Σοφοκλέους |
οὐδὲν
διαφέρειν·
ἐν
δὲ
ταῖς |
[14, 16] |
τίνι
κεῖται,
δώσω
σοι‘
οὐ
|
χρυσέους |
δέκα
στατῆρας‘
κατὰ
τὸν
Ποντικὸν |
[14, 5] |
ἁρμονίαν
εἶδος
ἔχειν
ἤθους
ἢ
|
πάθους, |
καθάπερ
ἡ
Λοκριστί·
ταύτῃ
γὰρ |
[14, 10] |
τὸ
πρᾶγμα
χάριεν.
οὐχὶ
δώδεκα
|
κυάθους‘ |
ἀνεβόησέν
τις,
ὑποχεῖς;
κωμάσαι
πρὸς |
[14, 5] |
δὲ
τὴν
ἁρμονίαν
εἶδος
ἔχειν
|
ἤθους |
ἢ
πάθους,
καθάπερ
ἡ
Λοκριστί· |
[14, 8] |
περὶ
Ἰσθμίων,
χρῆσθαι
φήσας
αὐτῷ
|
Πάρθους |
καὶ
Τρωγλοδύτας
τετραχόρδῳ
ὄντι·
ἱστορεῖν |
[14, 3] |
ὡς
μῦθον
εἶναι
τοὺς
λεγομένους
|
Ἰοῦς |
δρόμους·
ὥστε
μὴ
μόνον
τῶν |
[14, 5] |
παρεισῆχθαι
τοῖς
ἀνθρώποις,
οὐδὲ
τοὺς
|
παλαιοὺς |
Κρητῶν
καὶ
Λακεδαιμονίων
αὐλὸν
καὶ |
[14, 8] |
χρηστομουσεῖν
καὶ
μὴ
παραβαίνειν
τοὺς
|
ἀρχαίους |
τῆς
μουσικῆς
νόμους.
συνέβαινε
δὲ |
[14, 5] |
τοὺς
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν
αὐλητὰς
|
Φρυγίους |
καὶ
δουλοπρεπεῖς
τὰς
προσηγορίας
ἔχειν· |
[14, 13] |
Ὑποπλακίων
Θηβῶν
φάσκων
αὐτὴν
ἀπέχειν
|
σταδίους |
ἕξ.
περισπαστέον
δὲ
λέγοντας
πλακοῦς |
[14, 9] |
εἶναι
αὐλῶν,
παρθενίους,
παιδικούς,
κιθαριστηρίους,
|
τελείους, |
ὑπερτελείους.
ἢ
ἐλλείπειεν
οὖν
δεῖ |
[14, 9] |
αὐλῶν,
παρθενίους,
παιδικούς,
κιθαριστηρίους,
τελείους,
|
ὑπερτελείους. |
ἢ
ἐλλείπειεν
οὖν
δεῖ
παρὰ |
[14, 19] |
μόνον,
σπάνιον
ὂν
τὸ
χρῆμα,
|
πλείους |
εἰσὶ
νῦν
τῶν
ὀρτύγων.
χρηστὸν |
[14, 3] |
γὰρ
καὶ
πλανωμένη
πάντας
τοὺς
|
ὀρείους |
ἐπεξῄει
δρυμούς,
ὡς
μῦθον
εἶναι |
[14, 7] |
τὰ
κάλλιστα
μέλη
καὶ
τοὺς
|
ὀρθίους |
ῥυθμούς.
(ἔοικεν
δὲ
ἡ
γυμνοπαιδικὴ |
[14, 1] |
τοῖς
τέκνοις,
ἀγῶνας
ἐπιτελῶν
τοὺς
|
ἐπινικίους |
ἐν
τῇ
Ῥώμῃ
παντὸς
γέλωτος |
[14, 9] |
λέγοντα
πέντε
γένη
εἶναι
αὐλῶν,
|
παρθενίους, |
παιδικούς,
κιθαριστηρίους,
τελείους,
ὑπερτελείους.
ἢ |
[14, 7] |
ποιοῦνται.
Φιλόχορος
δέ
φησιν
κρατήσαντας
|
Λακεδαιμονίους |
Μεσσηνίων
διὰ
τὴν
Τυρταίου
στρατηγίαν |
[14, 1] |
κερτόμους.
ἐγὼ
δέ
πως
μισῶ
|
γελοίους, |
οἵτινες
τήτῃ
σοφῶν
ἀχάλιν´
ἔχουσι |
[14, 1] |
ἑστιάτωρ
Λαρήνσιος
ἔτι
τε
καὶ
|
γελωτοποιούς, |
φέρε
λέγωμέν
τι
καὶ
ἡμεῖς |
[14, 4] |
Λάκωσι
δικηλισταί,
ὡς
ἄν
τις
|
σκευοποιοὺς |
εἴπῃ
καὶ
μιμητάς.
τοῦ
δὲ |
[14, 16] |
τοῖς
Ἀργολικοῖς.
ὅτι
δὲ
τὰς
|
ἀπίους |
ἐν
ὕδατι
εἰσέφερον
εἰς
τὰ |
[14, 16] |
τῆς
νήσου
λέγων
γράφει
οὕτως·
|
ἀπίους
|
ἡ
νῆσος
φέρει
κρατίστας
κατὰ |
[14, 18] |
ὁ
γὰρ
Ἀριστοτέλης
καὶ
ἐπεμβολάδας
|
ἀπίους |
ὀνομάζει
τὰς
ἐγκεκεντρισμένας.
Δημοσθένης
ἐν
|
[14, 16] |
τούτων·
εἶδές
ποτε
πίνουσιν
ἀνθρώποις
|
ἀπίους |
παρακειμένας
ἐν
ὕδατι;
{Β.
πολλοῖς |
[14, 6] |
κἀν
ταύτῃ
κινήσεις
καλὰς
καὶ
|
ἐλευθερίους, |
ἐν
τῷ
εὖ
τὸ
μέγα
|
[14, 9] |
γένη
εἶναι
αὐλῶν,
παρθενίους,
παιδικούς,
|
κιθαριστηρίους, |
τελείους,
ὑπερτελείους.
ἢ
ἐλλείπειεν
οὖν |
[14, 1] |
Ἀνίκιος,
καὶ
αὐτὸς
Ῥωμαίων
στρατηγήσας,
|
Ἰλλυριοὺς |
καταπολεμήσας
καὶ
αἰχμάλωτον
ἀγαγὼν
Γένθιον |
[14, 5] |
ἕκαστοι
κατὰ
τὰ
πάτρια
τοὺς
|
ἐπιχωρίους |
ἥρωας
καὶ
θεοὺς
ὑμνοῦσι.
μετὰ |
[14, 18] |
βότρυν
καὶ
ἀντιτιθεὶς
αὐτῷ
τοὺς
|
Ῥοδιακούς |
φησιν·
τῷ
δ´
ἐκεῖ
καλουμένῳ |
[14, 5] |
ἱστόρησεν
ἐν
τῷ
περὶ
Ἐνθουσιασμοῦ,
|
ἰσχιακοὺς |
φάσκων
ἀνόσους
διατελεῖν,
εἰ
καταυλήσοι |
[14, 7] |
φεύγειν
μηδὲ
μένειν
μηδ´
αἰδεῖσθαι
|
κακοὺς |
εἶναι’
ἡ
δὲ
γυμνοπαιδικὴ
παρεμφερής |
[14, 10] |
Δίφιλος
ἐν
Τελεσίᾳ·
τράγημα,
μυρτίδες,
|
πλακοῦς, |
ἀμύγδαλα.
{Β.
ἐγὼ
δὲ
ταῦθ´ |
[14, 13] |
διακόνιον
ἐπήσθι´,
ἀμφιφῶντ´
ἔχων.
ΑΜΦΙΦΩΝ
|
πλακοῦς |
Ἀρτέμιδι
ἀνακείμενος,
ἔχει
δ´
ἐν
|
[14, 13] |
οὐδ´
ἀττανίτας
κηρίοισιν
ἐμβάπτων.
ΚΗΡΙΟΝ
|
πλακοῦς |
ἄρτος,
ὃν
Ἀργεῖοι
παρὰ
τῆς |
[14, 14] |
μελιτώματα
δ´
ἐστὶν
πεπεμμένα.
ΤΑΓΗΝΙΤΗΣ
|
πλακοῦς |
ἐν
ἐλαίῳ
τετηγανισμένος.
μνημονεύει
Μάγνης |
[14, 16] |
τε
τῶν
τραγημάτων
ὁμοίως·
ἄμης,
|
πλακοῦς, |
ἔντιλτος,
ἴτριον,
ῥόα,
ᾠόν,
ἐρέβινθος, |
[14, 14] |
Κύδωνι·
πρόκειται
τὸ
μαρτύριον.
ΓΕΛΩΝΕΙΟΣ
|
πλακοῦς |
ΜΥΛΛΟΙ.
Ἡρακλείδης
ὁ
Συρακόσιος
ἐν |
[14, 15] |
γίνεται
δέ,
φησί,
καὶ
ὀρυζίτης
|
πλακοῦς. |
ὁ
δὲ
φθοῖς
οὕτω
γίγνεται· |
[14, 14] |
βάλλων
ἕωθεν
χλιαρὸς
ταγηνίας.
ΕΛΑΦΟΣ
|
πλακοῦς |
ὁ
τοῖς
Ἐλαφηβολίοις
ἀναπλασσόμενος
διὰ |
[14, 13] |
διὰ
γλυκέος
οἴνου
καὶ
ἐλαίου
|
πλακοῦς |
παρὰ
Κρησίν,
ὥς
φησι
Σέλευκος |
[14, 14] |
ἐν
τῷ
χορῷ
ἀκόλουθοι.
ΚΡΙΜΝΙΤΗΣ
|
πλακοῦς |
ποιὸς
διὰ
κρίμνων
γινόμενος,
ὡς |
[14, 14] |
τῷ
περὶ
Πλακούντων
ἀναγράφει.
(ΣΤΑΙΤΙΤΑΣ
|
πλακοῦς |
ποιὸς
ἐκ
σταιτὸς
καὶ
μέλιτος. |
[14, 13] |
σταδίους
ἕξ.
περισπαστέον
δὲ
λέγοντας
|
πλακοῦς |
τὴν
ὀνομαστικήν·
συνῄρηται
γὰρ
ἐκ |
[14, 14] |
ὁδοῖς
ἁρπαζέτω
τὰς
ἐγκρίδας.
ΕΠΙΚΥΚΛΙΟΣ
|
πλακοῦς |
τις
παρὰ
Συρακοσίοις
οὕτως
καλούμενος. |
[14, 15] |
λούκουντλοι,
ἀργυροτρύφημα,
λίβος,
κίρκλος
λιξόλας,
|
κλουστροπλακοῦς. |
γίνεται
δέ,
φησί,
καὶ
ὀρυζίτης |
[14, 15] |
τὴν
γὰρ
αὐτὴν
ποιεῖ
χρείαν.
|
κοπτοπλακοῦς. |
ἐν
Κρήτῃ
δέ,
φησίν,
πλακουντάριον |
[14, 5] |
οἱ
μὲν
{οὖν}
παῖδες
τοὺς
|
παιδικοὺς |
ἀγῶνας,
οἱ
δὲ
νεανίσκοι
τοὺς |
[14, 9] |
πέντε
γένη
εἶναι
αὐλῶν,
παρθενίους,
|
παιδικούς, |
κιθαριστηρίους,
τελείους,
ὑπερτελείους.
ἢ
ἐλλείπειεν |
[14, 22] |
δ´
ἐν
Δυσπράτῳ
ἐπαινῶν
τοὺς
|
Σικελικοὺς |
μαγείρους
λέγει·
Σικελῶν
δὲ
τέχναις |
[14, 17] |
δὲ
τῷ
μὲν
χρώματι
γίνεται
|
φοινικοῦς, |
τῷ
δὲ
μεγέθει
ταῖς
γογγύλαις |
[14, 1] |
ἐν
γέλωτι
δ´
εὐπρεπεῖς
οἰκοῦσιν
|
οἴκους |
καὶ
τὰ
ναυστολούμενα
ἔσω
δόμων |
[14, 9] |
Λυδὰς
Βακτρίας
τε
παρθένους
ποταμῷ
|
παροίκους |
Ἅλυι
Τμωλίαν
θεὸν
δαφνόσκιον
κατ´ |
[14, 4] |
ἀνδρὸς
τεχνίτου
κατὰ
νόμους
τοὺς
|
μουσικούς. |
οὗτός
ποτε
βράδιον
ἥκων
ἐπὶ |
[14, 4] |
προσκάεθ´·
ὥστε
μηδ´
ἂν
εἰ
|
χαλκοῦς |
ἔχων
μυκτῆρας
εἰσέλθοι
τις,
ἐξελθεῖν |
[14, 13] |
αὐτὸν
καλοῦσιν,
καὶ
τοὺς
μικροὺς
|
ἀμητίσκους |
Τηλεκλείδης·
αὐτόμαται
δὲ
κίχλαι
μετ´ |
[14, 20] |
τὸν
δέλφακα.
Κρατῖνος
Ὀδυσσεῦσιν·
δέλφακας
|
μεγάλους. |
θηλυκῶς
δὲ
Νικοχάρης
ἔφη·
κύουσαν |
[14, 4] |
φαλλοφόρους
αὐτοὺς
καλοῦσιν,
ἄλλοι
δ´
|
αὐτοκαβδάλους, |
οἳ
δὲ
φλύακας,
ὡς
Ἰταλοί, |
[14, 21] |
ἀπότακτον
αὐτὸ
τοὺς
τυροὺς
ποιεῖν
|
καλούς. |
ἔτι
ταῦτα
προσετίθην
ἀκηκοώς,
ἱμάτια |
[14, 13] |
ἔλλειψιν
τοῦ
ἄρτος.
ὅτι
δὲ
|
καλοὺς |
πλακοῦντας
ἐν
Παρίῳ
τοῦ
Ἑλλησπόντου
|
[14, 10] |
τὸ
σύνολον
ἔτι
καὶ
νῦν
|
Θεσσαλοὺς |
μεγίστην
ἑορτὴν
ἄγοντας
προσαγορεύειν
Πελώρια. |
[14, 8] |
τὴν
ποίησιν
ἀφροντιστὶ
{τοὺς}
πολλοὺς
|
ἀκεφάλους |
ποιεῖ
στίχους
καὶ
λαγαρούς,
ἔτι
|
[14, 19] |
περὶ
αὐτῶν.
Κλύτος
ὁ
Μιλήσιος,
|
Ἀριστοτέλους |
δὲ
μαθητής,
ἐν
τῷ
αʹ |
[14, 1] |
αὐλοὺς
ἐπῆγον
ἀνὰ
μέρος
ἐπ´
|
ἀλλήλους, |
ἅμα
δὲ
τούτοις
ἐπικτυποῦντες
οἱ |
[14, 7] |
καὶ
νομίμων
καὶ
ἀπολοφυράμενοι
πρὸς
|
ἀλλήλους |
καὶ
ἀποδακρύσαντες
ἀπέρχονται.
οὕτω
δὴ |
[14, 7] |
ἀντὶ
δοράτων,
προίενται
δὲ
ἐπ´
|
ἀλλήλους |
καὶ
νάρθηκας
καὶ
λαμπάδας
φέρουσιν |
[14, 1] |
τρώει
μελιηδής,
ὅς
τε
καὶ
|
ἄλλους
|
βλάπτει,
ὃς
ἄν
μιν
χανδὸν |
[14, 10] |
τῷ
Πελώρῳ
παραθεῖναι.
καὶ
τοὺς
|
ἄλλους |
δὲ
φιλοφρονουμένους
ἕκαστον
φέρειν
ὅ |
[14, 4] |
τὸν
Φιλάδελφον
παρὰ
Λυσιμάχῳ,
καὶ
|
ἄλλους |
τῶν
βασιλέων
ἐν
ἄλλαις
τῶν |
[14, 8] |
ἑαυτοῦ
τὴν
ποίησιν
ἀφροντιστὶ
{τοὺς}
|
πολλοὺς |
ἀκεφάλους
ποιεῖ
στίχους
καὶ
λαγαρούς, |
[14, 9] |
αἰτίαν
συντόμως
καταλυθεὶς
διαλέληθε
τοὺς
|
πολλούς. |
ἦν
δὲ
παραπλήσιος
μὲν
Δελφικῷ |
[14, 14] |
ἃ
καλεῖσθαι
κατὰ
πᾶσαν
Σικελίαν
|
μυλλοὺς |
καὶ
περιφέρεσθαι
ταῖς
θεαῖς.
ΕΧΙΝΟΣ. |
[14, 1] |
φυσῶντες
ἀδιανόητα
καὶ
διαφέροντες
τοὺς
|
αὐλοὺς
|
ἐπῆγον
ἀνὰ
μέρος
ἐπ´
ἀλλήλους, |
[14, 2] |
ηὔλουν
ἔτι
μαθόντες
ὥστε
τοὺς
|
αὐλοὺς |
σύ
τε
αυτητελετηψεθειθαμεν
συντυγχάνεις
αὐλῶν |
[14, 13] |
μὲν
ἐν
Ψευδηρακλεῖ·
οὐκ
ἔστι
|
κανδύλους |
ποιεῖν
οὐδ´
οἷα
σὺ
εἴωθας |
[14, 3] |
ἐκ
πολλῶν
μίαν
γενόμενα
δέσμην
|
οὔλους |
καὶ
ἰούλους·
καὶ
τὴν
Δήμητρα |
[14, 3] |
ὕμνους
τοὺς
εἰς
τὴν
θεὸν
|
οὔλους |
καλοῦσι
καὶ
ἰούλους.
δημήτρουλοι
καὶ |
[14, 10] |
ἀστραγαλίζουσιν
καὶ
οἱ
κύριοι
τοὺς
|
δούλους |
ἑστιῶσιν,
ὡς
ὁ
αὐτός
φησιν |
[14, 3] |
τὴν
θεὸν
οὔλους
καλοῦσι
καὶ
|
ἰούλους. |
δημήτρουλοι
καὶ
καλλίουλοι.
καὶ
πλεῖστον |
[14, 3] |
μίαν
γενόμενα
δέσμην
οὔλους
καὶ
|
ἰούλους· |
καὶ
τὴν
Δήμητρα
ὁτὲ
μὲν |
[14, 13] |
ἐλλιπές.
λαμπροὺς
γενέσθαι
βουλόμεσθα
τοὺς
|
γάμους. |
οὐ
παρ´
ἑτέρου
δεῖ
πυθέσθαι· |
[14, 12] |
τις
ὑπανεῴγνυτο,
ἴτρια
τραγήμαθ´
ἧκε,
|
πυραμοῦς, |
ἄμης,
ᾠῶν
ἑκατόμβη·
πάντα
ταῦτ´ |
[14, 13] |
πλακόεις,
ὡς
τυρόεις
τυροῦς,
σησαμόεις
|
σησαμοῦς. |
εἴρηται
δὲ
κατ´
ἔλλειψιν
τοῦ |
[14, 7] |
δὲ
αὐτῆς
συμβέβηκε
καὶ
τοὺς
|
πολέμους |
καταλυθῆναι.
παρὰ
μόνοις
δὲ
Λακεδαιμονίοις |
[14, 7] |
κάλλιστα
μέλη
καὶ
τοὺς
ὀρθίους
|
ῥυθμούς. |
(ἔοικεν
δὲ
ἡ
γυμνοπαιδικὴ
τῇ |
[14, 7] |
γὰρ
ὀρχοῦνται
οἱ
παῖδες
πάντες,
|
ἐρρύθμους
|
φοράς
τινας
ἀποτελοῦντες
καὶ
σχήματά |
[14, 14] |
συντεθέντος
κατὰ
τοὺς
ἐν
Ῥόδῳ
|
νόμους |
ἀπομασησαμένου
πειράσομαι
πλείω
περιθεῖναι
λόγον. |
[14, 5] |
ταῦτα
τοὺς
Τιμοθέου
καὶ
Φιλοξένου
|
νόμους |
μανθάνοντες
χορεύουσι
κατ´
ἐνιαυτὸν
τοῖς |
[14, 8] |
παραβαίνειν
τοὺς
ἀρχαίους
τῆς
μουσικῆς
|
νόμους. |
συνέβαινε
δὲ
τὸ
μὲν
παλαιὸν |
[14, 4] |
ἡμᾶς
κιθαρῳδοῦ,
ἀνδρὸς
τεχνίτου
κατὰ
|
νόμους |
τοὺς
μουσικούς.
οὗτός
ποτε
βράδιον |
[14, 3] |
μῦθον
εἶναι
τοὺς
λεγομένους
Ἰοῦς
|
δρόμους· |
ὥστε
μὴ
μόνον
τῶν
ἀνθρώπων |
[14, 1] |
τοῦ
γέλωτος
εἵνεκα
ἀσκοῦσι
χάριτας
|
κερτόμους. |
ἐγὼ
δέ
πως
μισῶ
γελοίους, |
[14, 3] |
ἰάμβων
ὑποκρίνεσθαι.
τοὺς
δ´
Ἐμπεδοκλέους
|
Καθαρμοὺς |
ἐραψῴδησεν
Ὀλυμπίασι
Κλεομένης
ὁ
ῥαψῳδός, |
[14, 3] |
πλανωμένη
πάντας
τοὺς
ὀρείους
ἐπεξῄει
|
δρυμούς, |
ὡς
μῦθον
εἶναι
τοὺς
λεγομένους |
[14, 19] |
τὰ
περισκελῆ
καύματα
καὶ
τοὺς
|
αὐχμούς, |
μετὰ
δὲ
τῆς
συμμέτρου
θερμασίας
|
[14, 3] |
δὲ
λέγουσιν
υἱὸν
γενέσθαι
ἀνδρὸς
|
ἐπιφανοῦς |
καὶ
πλουσίου,
τῷ
δὲ
κάλλει |
[14, 22] |
Ἀσκαλωνίτῃ
σύγγραμμα
ἐκδεδόσθαι
ἐπιγραφόμενον
Περὶ
|
Ἀντιφάνους |
καὶ
περὶ
τῆς
παρὰ
τοῖς |
[14, 5] |
εἰσιν
οἱ
τὴν
ἀρχὴν
τοῦ
|
γένους |
Αἰολεῦσιν
μεταδόντες)
παραπλήσιον
αἰεὶ
ποιοῦνται |
[14, 18] |
μέμνηται,
καίτοι
δοκοῦντος
τοῦ
ὀνόματος
|
Ἀσιαγενοῦς |
εἶναι,
Κράτης
ἐν
δευτέρῳ
Ἀττικῆς |
[14, 1] |
πρὸς
Λυγκέα
Ἐπιστολῇ
γελωτοποιῶν
μέμνηται
|
Μανδρογένους |
καὶ
Στράτωνος
τοῦ
Ἀττικοῦ.
πλῆθος |
[14, 9] |
κλύω
δὲ
Λυδὰς
Βακτρίας
τε
|
παρθένους |
ποταμῷ
παροίκους
Ἅλυι
Τμωλίαν
θεὸν
|
[14, 6] |
τὰς
ἐναντίας.
ὅθεν
καὶ
τὸ
|
Κλεοσθένους |
τοῦ
Σικυωνίων
τυράννου
χαρίεν
καὶ |
[14, 14] |
δ´
ἄρτον
αὐτῶν,
οἳ
δὲ
|
συμμεμιγμένους
|
γούρους
φακοῖσι.
κεῖθι
δ´
οὔτε |
[14, 18] |
ἡμῶν
καὶ
τοὺς
ἐν
οἴνῳ
|
συντιθεμένους |
βότρυς.
Εὔβουλος
γοῦν
ἐν
Κατακολλωμένῳ |
[14, 9] |
μητέρα
ἐστὶν
μαγαδίζειν
ἐπὶ
τροχοῦ
|
καθημένους· |
οὐδεὶς
γὰρ
ἡμῶν
ταὐτὸν
ᾄσεται |
[14, 1] |
μάτην
ὕστερον
κοινῇ
σκάπτοντας
αἰσθέσθαι
|
ἐξηπατημένους. |
(οὐκ
ἠπόρει
δ´
ἡμῶν
τὸ |
[14, 20] |
πρόβατα
παντοδαπὰ
καὶ
βοῦς
εὖ
|
τεθραμμένους, |
πρὸς
τούτοις
δὲ
καὶ
πέμματα |
[14, 3] |
δρυμούς,
ὡς
μῦθον
εἶναι
τοὺς
|
λεγομένους |
Ἰοῦς
δρόμους·
ὥστε
μὴ
μόνον |
[14, 1] |
τοὺς
παρ´
ἡμῶν
καινοὺς
αἰεὶ
|
λεγομένους |
λόγους
καὶ
ἀκροάματα
ἑκάστοτε
διάφορα |
[14, 3] |
Χορῶν.
τοὺς
δὲ
νῦν
Ὁμηριστὰς
|
ὀνομαζομένους |
πρῶτος
εἰς
τὰ
θέατρα
παρήγαγε |
[14, 14] |
ἐκ
τρίτου
μέρους
τῆς
χοίνικος
|
γινομένους. |
ΧΟΙΡΙΝΑΙ.
τούτων
μνημονεύει
Ἰατροκλῆς
ἐν |
[14, 9] |
(ὁ
δὲ
τοὺς
εἰς
Χιωνίδην
|
ἀναφερομένους |
ποιήσας
Πτωχοὺς
Γνησίππου
τινὸς
μνημονεύει |
[14, 22] |
κατέθηκεν
ἐπὶ
χθονὸς
ἀσπαίροντας
θυμοῦ
|
δευομένους· |
ἀπὸ
γὰρ
μένος
εἵλετο
χαλκός. |
[14, 10] |
οἰκέτας,
αὐτοὺς
τὰς
τῶν
οἰκετῶν
|
ἀναδεχομένους
|
λειτουργίας.
Ἑλληνικὸν
δὲ
τοῦτο
τὸ |
[14, 8] |
μισθουμένους
τοὺς
χορούς,
ἀλλὰ
τοὺς
|
καθηγουμένους |
τοῦ
χοροῦ,
καθάπερ
αὐτὸ
τοὔνομα |
[14, 8] |
Ποιημάτων,
οὐχ
ὥσπερ
νῦν
τοὺς
|
μισθουμένους |
τοὺς
χορούς,
ἀλλὰ
τοὺς
καθηγουμένους |
[14, 13] |
Ἴριδι
θύουσι
Δήλιοι
τοὺς
βασυνίας
|
καλουμένους. |
ἐστὶν
δὲ
ἑφθὸν
πύρινον,
σταῖς
|
[14, 22] |
ἀμφιβόλως
εἴρηκεν
ἐγὼ
δ´
ἐπειδὰν
|
ἀσχολουμένους |
λάβω,
ἀνέκραγον
οὐ
δώσει
τις |
[14, 10] |
παραθεῖναι.
καὶ
τοὺς
ἄλλους
δὲ
|
φιλοφρονουμένους |
ἕκαστον
φέρειν
ὅ
τι
ἔχοι |
[14, 20] |
ἐπιτίμιον,
εἰ
μὴ
ἐπικόπτοιεν
τοὺς
|
ἁδρουμένους. |
καὶ
παραδόντες
αὐτοῖς
τὴν
χώραν |
[14, 8] |
εἰκότως
οὖν
ἐγίνετο
χαίρειν
τοὺς
|
ἀκροωμένους. |
ἐκάλουν
δὲ
καὶ
χορηγούς,
ὥς |
[14, 6] |
καὶ
Ὅμηρος
εἰσήγαγε
τοὺς
θεοὺς
|
χρωμένους |
ἐν
τοῖς
πρώτοις
τῆς
Ἰλιάδος |
[14, 8] |
σοφώτατον
ἔκρινον·
καὶ
πάντας
τοὺς
|
χρωμένους |
τῇ
τέχνῃ
ταύτῃ
σοφιστὰς
ἀπεκάλουν, |
[14, 4] |
ἐγὼ
γὰρ
ἤδη
τρεῖς
ὁρῶ
|
μασωμένους, |
σοῦ
ταῦτα
συστρέφοντος.
{Α.
ἥ |
[14, 7] |
τὸ
διώκειν
καὶ
εἰς
τὸ
|
ἡττωμένους |
φεύγειν
μηδὲ
μένειν
μηδ´
αἰδεῖσθαι |
[14, 10] |
πανήγυριν
συντελεῖν,
ὥστε
καὶ
τοὺς
|
ξένους |
ἅπαντας
ἐπὶ
τὴν
θοίνην
παραλαμβάνειν |
[14, 1] |
Πανταλέων
μὲν
αὐτὸς
αὐτοὺς
τοὺς
|
ξένους
|
τούς
τ´
ἀγνοοῦντας
αὐτὸν
ἐπλάνα, |
[14, 17] |
τινες
εὐνούχους
καλοῦσιν,
οἳ
δ´
|
ἀπυρήνους. |
φοίνικα
δὲ
τὸν
καρπὸν
καὶ |
[14, 1] |
ἡμέρας
μετὰ
τοὺς
παρ´
ἡμῶν
|
καινοὺς |
αἰεὶ
λεγομένους
λόγους
καὶ
ἀκροάματα |
[14, 12] |
τυρός,
μέλι,
σησαμίδες,
βράχος,
βρυγμός,
|
μνοῦς, |
πυραμίδες,
μῆλον,
κάρυον,
γάλα,
κανναβίδες, |
[14, 6] |
καὶ
νόμοις
τοὺς
τῶν
θεῶν
|
ὕμνους |
ᾄδειν
ἅπαντας
ἐν
ταῖς
ἑστιάσεσιν, |
[14, 8] |
πράξεις
καὶ
τῶν
θεῶν
τοὺς
|
ὕμνους |
δι´
ᾠδῆς
ἐποιοῦντο.
Ὅμηρος
γοῦν |
[14, 5] |
ᾄδειν
ἐθίζονται
κατὰ
νόμον
τοὺς
|
ὕμνους |
καὶ
παιᾶνας,
οἷς
ἕκαστοι
κατὰ |
[14, 3] |
τούς
τε
καρποὺς
καὶ
τοὺς
|
ὕμνους |
τοὺς
εἰς
τὴν
θεὸν
οὔλους |
[14, 9] |
τὸν
Ἐλευθερναῖον,
οὗ
καὶ
τοὺς
|
ἀπογόνους |
Ἀμητορίδας
καλεῖσθαι.
Ἀριστόξενος
δέ
φησιν· |
[14, 9] |
μετέστησε
τὴν
ψιλοκιθαριστικήν,
μακροὺς
τοὺς
|
τόνους
|
ἐντείνας
καὶ
τὴν
φωνὴν
εὔογκον |
[14, 18] |
τρώγειν
ἀνάγκαζ´
αὐτὸν
ἐξ
οἴνου
|
συχνούς. |
ὁ
δὲ
τὸν
Χείρωνα
πεποιηκὼς |
[14, 22] |
παρατίθει·
τοῦ
θέρους
ἀντὶ
τοῦ
|
ὄξους |
τῆς
ὄμφακος
ἐμβαλὼν
εἰς
τὸν |
[14, 9] |
καθάπερ
ὁ
Πυθαγόρου
τοῦ
Ζακυνθίου
|
τρίπους. |
ὀλιγοχρόνιον
γὰρ
τὴν
ἀκμὴν
σχὼν |
[14, 16] |
σκεύη
κελεύοντι
λέγειν
ὅμοια
εἰπεῖν·
|
τρίπους, |
χύτρα,
λυχνεῖον,
ἀκταία,
βάθρον,
σπόγγος, |
[14, 8] |
ἀφροδισιάζειν
ἐστίν.
οἱ
δὲ
τοὺς
|
τρόπους
|
ῥυπαροὺς
ἔχοντες
μουσικῆς
ἀπειρίᾳ
εἰς |
[14, 4] |
μὲν
γυναῖκας
{καὶ}
μοιχοὺς
καὶ
|
μαστροπούς, |
ποτὲ
δὲ
ἄνδρα
μεθύοντα
καὶ |
[14, 19] |
καὶ
ἐντεῦθεν
εἰς
τοὺς
ἔξω
|
τόπους |
διεδόθησαν,
ὡς
καὶ
οἱ
ἀλεκτρυόνες |
[14, 4] |
εἴδους
τῶν
δικηλιστῶν
πολλαὶ
κατὰ
|
τόπους |
εἰσὶ
προσηγορίαι.
Σικυώνιοι
μὲν
γὰρ
|
[14, 3] |
τῆς
Δήμητρος
εὑρημάτων
τούς
τε
|
καρποὺς |
καὶ
τοὺς
ὕμνους
τοὺς
εἰς |
[14, 8] |
πολλοὺς
ἀκεφάλους
ποιεῖ
στίχους
καὶ
|
λαγαρούς, |
ἔτι
δὲ
μειούρους.
Ξενοφάνης
δὲ |
[14, 14] |
Διονύσῳ
δευτέρῳ·
ταγηνίας
ἤδη
τεθέασαι
|
χλιαροὺς
|
σίζοντας,
ὅταν
αὐτοῖσιν
ἐπιχέῃς
μέλι; |
[14, 8] |
ἐστίν.
οἱ
δὲ
τοὺς
τρόπους
|
ῥυπαροὺς |
ἔχοντες
μουσικῆς
ἀπειρίᾳ
εἰς
τὸν |
[14, 19] |
τά
τε
τῶν
φασιανῶν,
οὓς
|
τετάρους |
ὀνομάζουσιν,
{οὓς}
οὐ
μόνον
ἐκ |
[14, 3] |
ἦν
ᾠδὴ
τῶν
ἐς
τοὺς
|
ἀγροὺς
|
φοιτώντων,
ὡς
Τηλεκλείδης
φησὶν
ἐν |
[14, 22] |
τῶν
κρεῶν
ἐπιθεὶς
παρατίθει·
τοῦ
|
θέρους |
ἀντὶ
τοῦ
ὄξους
τῆς
ὄμφακος |
[14, 14] |
οὕτω
καλεῖσθαι
τοὺς
ἐκ
τρίτου
|
μέρους
|
τῆς
χοίνικος
γινομένους.
ΧΟΙΡΙΝΑΙ.
τούτων |
[14, 1] |
παρὰ
τῷ
Λυσιμάχῳ,
καί
τινας
|
ἑτέρους |
τῶν
φίλων·
παρὰ
δ´
αὑτοῦ |
[14, 22] |
ἡμᾶς
γὰρ
ἀπολύσασα
καὶ
τῆς
|
δυσχεροῦς
|
ἀλληλοφαγίας
ἤγαγ´
εἰς
τάξιν
τινὰ
|
[14, 19] |
ζητῶν
ἴδῃ,
ὄψετ´
ἐκ
τούτου
|
πονηροὺς |
πέντε
παῖδας
γεγονότας.
Ἄλεξις
δ´ |
[14, 5] |
αὐτοῖς
γίνεσθαι.
καθ´
οὓς
δὲ
|
καιροὺς |
τὴν
μεγάλην
σφαγὴν
ἐποιήσαντο,
εἰς
|
[14, 22] |
ἐν
Δυσπράτῳ
ἐπαινῶν
τοὺς
Σικελικοὺς
|
μαγείρους |
λέγει·
Σικελῶν
δὲ
τέχναις
ἡδυνθεῖσαι
|
[14, 13] |
τὰ
κρέα
μόσχον
ἔλαβες,
δέλφακας,
|
χοίρους, |
λαγώς·
{Α.
ὡς
ἀλαζὼν
ὁ |
[14, 1] |
τοὺς
μέσους
χοροὺς
πρὸς
τοὺς
|
ἄκρους |
οἱ
μὲν
αὐληταὶ
φυσῶντες
ἀδιανόητα |
[14, 9] |
κιθαριστὴς
πρῶτος
μετέστησε
τὴν
ψιλοκιθαριστικήν,
|
μακροὺς |
τοὺς
τόνους
ἐντείνας
καὶ
τὴν |
[14, 13] |
ἄμην
αὐτὸν
καλοῦσιν,
καὶ
τοὺς
|
μικροὺς |
ἀμητίσκους
Τηλεκλείδης·
αὐτόμαται
δὲ
κίχλαι |
[14, 19] |
γλαῦκας.
ἡ
Κύπρος
ἔχει
πελείας
|
διαφόρους, |
ἡ
δ´
ἐν
Σάμῳ
Ἥρα |
[14, 5] |
τοὺς
θυμοειδεῖς
καὶ
τὰς
γνώμας
|
διαφόρους |
καταπραύνει.
Κλεινίας
γοῦν
ὁ
Πυθαγόρειος, |
[14, 9] |
Σεμέλῃ·
καίτοι
κλύω
μὲν
Ἀσιάδος
|
μιτρηφόρους
|
Κυβέλας
γυναῖκας,
παῖδας
ὀλβίων
Φρυγῶν, |
[14, 4] |
εἰσὶ
προσηγορίαι.
Σικυώνιοι
μὲν
γὰρ
|
φαλλοφόρους |
αὐτοὺς
καλοῦσιν,
ἄλλοι
δ´
αὐτοκαβδάλους, |
[14, 8] |
ὥσπερ
νῦν
τοὺς
μισθουμένους
τοὺς
|
χορούς, |
ἀλλὰ
τοὺς
καθηγουμένους
τοῦ
χοροῦ, |
[14, 6] |
σχήματα
μετέφερον
ἐντεῦθεν
εἰς
τοὺς
|
χορούς, |
ἐκ
δὲ
τῶν
χορῶν
εἰς |
[14, 5] |
καὶ
γυναιξὶ
κατείθισαν,
ἔτι
δὲ
|
χοροὺς |
παρθένων
ὁμοῦ
καὶ
παίδων,
σπεύδοντες |
[14, 1] |
σύγχυσιν.
συνεπιστρέψαντες
δὲ
τοὺς
μέσους
|
χοροὺς |
πρὸς
τοὺς
ἄκρους
οἱ
μὲν |
[14, 2] |
καθάπερ
ἦν
πάτριον,
ἀλλὰ
τοὺς
|
χοροὺς |
συνᾴδειν
τοῖς
αὐληταῖς·
ὃν
οὖν |
[14, 13] |
ἐντελὲς
καὶ
μηδὲ
ἓν
ἐλλιπές.
|
λαμπροὺς |
γενέσθαι
βουλόμεσθα
τοὺς
γάμους.
οὐ |
[14, 14] |
ἄρτον
αὐτῶν,
οἳ
δὲ
συμμεμιγμένους
|
γούρους |
φακοῖσι.
κεῖθι
δ´
οὔτε
πεμμάτων
|
[14, 8] |
στίχους
καὶ
λαγαρούς,
ἔτι
δὲ
|
μειούρους. |
Ξενοφάνης
δὲ
καὶ
Σόλων
καὶ |
[14, 16] |
ἀναρίθμου
μήκωνος
εὗρε
κοπτὰς
ἢ
|
κνηκοπύρους |
ἡδονὰς
τραγημάτων
ἔμιξεν;
ἀπέχεις,
ὦ |
[14, 21] |
ἓν
τοῦτ´
ἀπότακτον
αὐτὸ
τοὺς
|
τυροὺς |
ποιεῖν
καλούς.
ἔτι
ταῦτα
προσετίθην |
[14, 13] |
ἐκ
τοῦ
πλακόεις,
ὡς
τυρόεις
|
τυροῦς, |
σησαμόεις
σησαμοῦς.
εἴρηται
δὲ
κατ´ |
[14, 19] |
ταὧς
κατήσθιον.
ὅτι
δὲ
καὶ
|
τιθασοὺς |
εἶχον
αὐτοὺς
ἐν
ταῖς
οἰκίαις
|
[14, 1] |
ἐποίησαν
σύγχυσιν.
συνεπιστρέψαντες
δὲ
τοὺς
|
μέσους |
χοροὺς
πρὸς
τοὺς
ἄκρους
οἱ |
[14, 5] |
τῇ
μουσικῇ.
ὅτι
δὲ
καὶ
|
νόσους
|
ἰᾶται
μουσικὴ
Θεόφραστος
ἱστόρησεν
ἐν |
[14, 5] |
τῷ
περὶ
Ἐνθουσιασμοῦ,
ἰσχιακοὺς
φάσκων
|
ἀνόσους
|
διατελεῖν,
εἰ
καταυλήσοι
τις
τοῦ |
[14, 7] |
ἀρχαίας.
ἔχουσι
γὰρ
οἱ
ὀρχούμενοι
|
θύρσους |
ἀντὶ
δοράτων,
προίενται
δὲ
ἐπ´ |
[14, 22] |
καὶ
νομάδα
παχεῖαν
ἕψε
καὶ
|
νεοσσοὺς |
τῶν
ἤδη
κοκκυζόντων,
ἐὰν
θέλῃς |
[14, 9] |
ἐκ
τοῦ
ἐν
Δήλῳ
φοίνικος
|
τοὺς
|
ἀγκῶνας
αὐτοῦ
ἐξειργάσθαι.
τῇ
σαμβύκῃ |
[14, 3] |
τις
ἦν
ᾠδὴ
τῶν
ἐς
|
τοὺς |
ἀγροὺς
φοιτώντων,
ὡς
Τηλεκλείδης
φησὶν |
[14, 20] |
κεκτημένοις
ἐπιτίμιον,
εἰ
μὴ
ἐπικόπτοιεν
|
τοὺς |
ἁδρουμένους.
καὶ
παραδόντες
αὐτοῖς
τὴν |
[14, 1] |
δὲ
τοὺς
μέσους
χοροὺς
πρὸς
|
τοὺς |
ἄκρους
οἱ
μὲν
αὐληταὶ
φυσῶντες |
[14, 8] |
ἐπιστήμης.
εἰκότως
οὖν
ἐγίνετο
χαίρειν
|
τοὺς |
ἀκροωμένους.
ἐκάλουν
δὲ
καὶ
χορηγούς, |
[14, 22] |
δ´
ἤρες´
αὐτοῖς
ὕστερον,
καὶ
|
τοὺς |
ἅλας
προσάγουσιν
ἤδη,
τῶν
ἱερῶν |
[14, 3] |
ἡ
ἐπιμύλιος
καλουμένη,
ἣν
παρὰ
|
τοὺς |
ἀλέτους
ᾖδον,
ἴσως
ἀπὸ
τῆς |
[14, 10] |
κεκοσμημένην
τῷ
Πελώρῳ
παραθεῖναι.
καὶ
|
τοὺς |
ἄλλους
δὲ
φιλοφρονουμένους
ἕκαστον
φέρειν |
[14, 3] |
διαφέροντας,
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
θηρῶν
|
τοὺς |
ἀνημερωτάτους
συνδακρῦσαι
τῷ
πάθει,
λαβόντας |
[14, 3] |
ὕδωρ
ἀφανισθῆναι.
ζητεῖν
οὖν
αὐτὸν
|
τοὺς |
ἀπὸ
τῆς
χώρας
μετά
τινος |
[14, 9] |
Ἀμήτορα
τὸν
Ἐλευθερναῖον,
οὗ
καὶ
|
τοὺς |
ἀπογόνους
Ἀμητορίδας
καλεῖσθαι.
Ἀριστόξενος
δέ |
[14, 8] |
τὸ
χρηστομουσεῖν
καὶ
μὴ
παραβαίνειν
|
τοὺς
|
ἀρχαίους
τῆς
μουσικῆς
νόμους.
συνέβαινε |
[14, 3] |
ὥστε
μὴ
μόνον
τῶν
ἀνθρώπων
|
τοὺς |
ἀστοργίᾳ
διαφέροντας,
ἀλλὰ
καὶ
τῶν |
[14, 2] |
ὀρχήστρας
ἀγανακτεῖν
τινας
ἐπὶ
τῷ
|
τοὺς |
αὐλητὰς
μὴ
συναυλεῖν
τοῖς
χοροῖς, |
[14, 1] |
αὐληταὶ
φυσῶντες
ἀδιανόητα
καὶ
διαφέροντες
|
τοὺς |
αὐλοὺς
ἐπῆγον
ἀνὰ
μέρος
ἐπ´ |
[14, 2] |
ἀλλ´
ηὔλουν
ἔτι
μαθόντες
ὥστε
|
τοὺς |
αὐλοὺς
σύ
τε
αυτητελετηψεθειθαμεν
συντυγχάνεις
|
[14, 19] |
ἀπείργειν
τὰ
περισκελῆ
καύματα
καὶ
|
τοὺς |
αὐχμούς,
μετὰ
δὲ
τῆς
συμμέτρου |
[14, 17] |
ποτῷ
ᾤετο
δεῖν
ὁ
Ξέρξης
|
τοὺς |
βασιλεῖς
χρῆσθαι·
ὅθεν
καὶ
νόμος |
[14, 13] |
νήσῳ
τῇ
Ἴριδι
θύουσι
Δήλιοι
|
τοὺς
|
βασυνίας
καλουμένους.
ἐστὶν
δὲ
ἑφθὸν |
[14, 22] |
εἰς
τὸν
ζωμὸν
ὡς
ἔχει
|
τοὺς |
βότρυς·
ἐπειδὰν
δὲ
ἑφθὴ
γένηται, |
[14, 13] |
ἓν
ἐλλιπές.
λαμπροὺς
γενέσθαι
βουλόμεσθα
|
τοὺς |
γάμους.
οὐ
παρ´
ἑτέρου
δεῖ |
[14, 3] |
τῶν
Σιμωνίδου
τινὰς
ἰάμβων
ὑποκρίνεσθαι.
|
τοὺς |
δ´
Ἐμπεδοκλέους
Καθαρμοὺς
ἐραψῴδησεν
Ὀλυμπίασι |
[14, 11] |
τὸ
μὲν
παλαιὸν
πρὶν
εἰσελθεῖν
|
τοὺς |
δαιτυμόνας
ἐπὶ
τῶν
τραπεζῶν
κεῖσθαι |
[14, 11] |
δέ
φησιτὸ
παλαιὸν
πρὶν
εἰσελθεῖν
|
τοὺς |
δαιτυμόνας,
ἐπὶ
τῶν
τραπεζῶν
κεῖσθαι |
[14, 21] |
ὥς
φησιν
ὁ
Ἀσκαλωνίτης
Δωρόθεος.
|
τοὺς |
δὲ
λεπτοὺς
τῶν
τυρῶν
καὶ |
[14, 3] |
εἴρηκεν
ἐν
τῷ
περὶ
Χορῶν.
|
τοὺς |
δὲ
νῦν
Ὁμηριστὰς
ὀνομαζομένους
πρῶτος |
[14, 10] |
ἐπὶ
τὴν
θοίνην
παραλαμβάνειν
καὶ
|
τοὺς |
δεσμώτας
λύειν
καὶ
τοὺς
οἰκέτας |
[14, 10] |
ἐν
αἷς
ἔθος
εἶναι
ἄρχεσθαι
|
τοὺς
|
δεσπότας
ὑπὸ
τῶν
οἰκετῶν
ἀφηγεῖσθαί |
[14, 10] |
τε
ἀστραγαλίζουσιν
καὶ
οἱ
κύριοι
|
τοὺς |
δούλους
ἑστιῶσιν,
ὡς
ὁ
αὐτός
|
[14, 9] |
ἂν
χορδαῖς
κατεγλυκάνατο.
καὶ
ὁ
|
τοὺς |
Εἵλωτας
δὲ
πεποιηκώς
φησιν·
τὰ |
[14, 20] |
φησί,
φέροντες
ἐκείνοις,
δείξας
αὐτοῖς
|
τοὺς |
εἵλωτας,
εἰπὼν
ὅτι
τούτους
δέοι |
[14, 7] |
οἳ
δὲ
οὐκ
ὠρχοῦντο
ἢ
|
τοὺς |
εἰς
Ἀφροδίτην
καὶ
Διόνυσον,
καὶ |
[14, 3] |
τε
καρποὺς
καὶ
τοὺς
ὕμνους
|
τοὺς |
εἰς
τὴν
θεὸν
οὔλους
καλοῦσι |
[14, 9] |
σοφιστάς,
ὦ
φίλε.
(ὁ
δὲ
|
τοὺς |
εἰς
Χιωνίδην
ἀναφερομένους
ποιήσας
Πτωχοὺς |
[14, 13] |
μαρτυρήσουσιν.
Ἄλεξις
γὰρ
πεπλάνηται
λέγων
|
τοὺς |
ἐκ
Πάρου·
λέγει
δὲ
οὕτως
|
[14, 1] |
ἐν
τῇ
τριακοστῇ.
μεταπεμψάμενος
γὰρ
|
τοὺς |
ἐκ
τῆς
Ἑλλάδος
ἐπιφανεστάτους
τεχνίτας |
[14, 14] |
πλακοῦντάς
τινάς
φησιν
οὕτω
καλεῖσθαι
|
τοὺς |
ἐκ
τρίτου
μέρους
τῆς
χοίνικος |
[14, 8] |
δὲ
τὸ
μὲν
παλαιὸν
φιλομουσεῖν
|
τοὺς
|
Ἕλληνας·
μετὰ
δὲ
ταῦτα
γενομένης |
[14, 5] |
μαθεῖν
οὖν
τὰς
ἁρμονίας
ταύτας
|
τοὺς |
Ἕλληνας
παρὰ
τούτων.
διὸ
καὶ |
[14, 10] |
προθύμως
διακονεῖν
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
τοὺς |
ἐν
ἀξιώματι
ὄντας
ὑπηρετεῖν,
καθότι |
[14, 18] |
δὲ
οἱ
πρὸ
ἡμῶν
καὶ
|
τοὺς |
ἐν
οἴνῳ
συντιθεμένους
βότρυς.
Εὔβουλος |
[14, 14] |
δὲ
σοῦ
καὶ
συντεθέντος
κατὰ
|
τοὺς |
ἐν
Ῥόδῳ
νόμους
ἀπομασησαμένου
πειράσομαι |
[14, 19] |
ἐν
Σάμῳ
καὶ
ἐντεῦθεν
εἰς
|
τοὺς
|
ἔξω
τόπους
διεδόθησαν,
ὡς
καὶ |
[14, 5] |
τὴν
λύραν
ἐκιθάριζεν.
πρὸς
δὲ
|
τοὺς |
ἐπιζητοῦντας
τὴν
αἰτίαν
ἔλεγεν
πραύνομαι’ |
[14, 1] |
σὺν
τοῖς
τέκνοις,
ἀγῶνας
ἐπιτελῶν
|
τοὺς
|
ἐπινικίους
ἐν
τῇ
Ῥώμῃ
παντὸς |
[14, 5] |
οἷς
ἕκαστοι
κατὰ
τὰ
πάτρια
|
τοὺς |
ἐπιχωρίους
ἥρωας
καὶ
θεοὺς
ὑμνοῦσι. |
[14, 22] |
εἴ
τις
ἄλλος
τῶν
μετὰ
|
τοὺς
|
ἑπτά·
διόπερ
ὁ
γραμματικὸς
Ἀριστοφάνης |
[14, 22] |
θύομεν,
σπονδὰς
ποιοῦμεν,
τῷ
μάλιστα
|
τοὺς |
θεοὺς
ἡμῖν
ὑπακούειν
διὰ
τὸ |
[14, 12] |
τοσαῦτ´
ἔχουσα
βρώμαθ´
ὅσα
μὰ
|
τοὺς |
θεοὺς
καὶ
τὰς
θεὰς
οὐδ´ |
[14, 6] |
ἐλευθέριον,
ὅθεν
καὶ
Ὅμηρος
εἰσήγαγε
|
τοὺς |
θεοὺς
χρωμένους
ἐν
τοῖς
πρώτοις |
[14, 21] |
ἁπλῶς
γὰρ
οὐδὲ
ἕν,
μὰ
|
τοὺς |
θεούς,
ὧν
ἂν
λέγῃ
συνίημι· |
[14, 5] |
γὰρ
τὰ
ἤθη
παιδεύει
καὶ
|
τοὺς |
θυμοειδεῖς
καὶ
τὰς
γνώμας
διαφόρους |
[14, 9] |
ἐννεάχορδα.
ἐν
οἷς
γάρ,
φησί,
|
τοὺς |
ἰάμβους
ᾖδον
ἰαμβύκας
ἐκάλουν·
ἐν |
[14, 7] |
τὸν
Διόνυσον
καὶ
{τὰ
περὶ}
|
τοὺς |
Ἰνδοὺς
ἔτι
τε
τὰ
περὶ |
[14, 8] |
τοὺς
μισθουμένους
τοὺς
χορούς,
ἀλλὰ
|
τοὺς |
καθηγουμένους
τοῦ
χοροῦ,
καθάπερ
αὐτὸ |
[14, 19] |
τὸ
χρυσοῦν,
φασίν,
ὀρνίθων
γένος,
|
τοὺς |
καλλιμόρφους
καὶ
περιβλέπτους
ταὧς.
διόπερ |
[14, 6] |
καὶ
Σωκράτης
ἐν
τοῖς
ποιήμασιν
|
τοὺς |
κάλλιστα
χορεύοντας
ἀρίστους
φησὶν
εἶναι |
[14, 3] |
ἐπεξῄει
δρυμούς,
ὡς
μῦθον
εἶναι
|
τοὺς |
λεγομένους
Ἰοῦς
δρόμους·
ὥστε
μὴ |
[14, 22] |
ἀρνῶν
τάμε
νηλέι
χαλκῷ,
καὶ
|
τοὺς |
μὲν
κατέθηκεν
ἐπὶ
χθονὸς
ἀσπαίροντας
|
[14, 1] |
μεγάλην
ἐποίησαν
σύγχυσιν.
συνεπιστρέψαντες
δὲ
|
τοὺς |
μέσους
χοροὺς
πρὸς
τοὺς
ἄκρους |
[14, 13] |
Γλώσσαις,
ἄμην
αὐτὸν
καλοῦσιν,
καὶ
|
τοὺς |
μικροὺς
ἀμητίσκους
Τηλεκλείδης·
αὐτόμαται
δὲ |
[14, 8] |
περὶ
Ποιημάτων,
οὐχ
ὥσπερ
νῦν
|
τοὺς |
μισθουμένους
τοὺς
χορούς,
ἀλλὰ
τοὺς |
[14, 4] |
κιθαρῳδοῦ,
ἀνδρὸς
τεχνίτου
κατὰ
νόμους
|
τοὺς |
μουσικούς.
οὗτός
ποτε
βράδιον
ἥκων |
[14, 10] |
τὴν
πανήγυριν
συντελεῖν,
ὥστε
καὶ
|
τοὺς |
ξένους
ἅπαντας
ἐπὶ
τὴν
θοίνην |
[14, 1] |
ὁ
Πανταλέων
μὲν
αὐτὸς
αὐτοὺς
|
τοὺς |
ξένους
τούς
τ´
ἀγνοοῦντας
αὐτὸν |
[14, 10] |
Ῥωμαίων
παισὶν
ἔθος
ἐστὶν
ἑστιᾶν
|
τοὺς |
οἰκέτας,
αὐτοὺς
τὰς
τῶν
οἰκετῶν |
[14, 10] |
καὶ
τοὺς
δεσμώτας
λύειν
καὶ
|
τοὺς |
οἰκέτας
κατακλίναντας
μετὰ
πάσης
παρρησίας |
[14, 3] |
φοιτῶσα
γὰρ
καὶ
πλανωμένη
πάντας
|
τοὺς |
ὀρείους
ἐπεξῄει
δρυμούς,
ὡς
μῦθον |
[14, 7] |
πυρρίχης
τὰ
κάλλιστα
μέλη
καὶ
|
τοὺς |
ὀρθίους
ῥυθμούς.
(ἔοικεν
δὲ
ἡ |
[14, 19] |
τι
κειμήλιον
ἀνακείμενον
εἶχε
τούσδε
|
τοὺς |
ὄρνιθας.
εἰ
δὲ
ἑωράκει
ὡς |
[14, 5] |
θεάτροις,
οἱ
μὲν
{οὖν}
παῖδες
|
τοὺς |
παιδικοὺς
ἀγῶνας,
οἱ
δὲ
νεανίσκοι |
[14, 5] |
γοητείᾳ
παρεισῆχθαι
τοῖς
ἀνθρώποις,
οὐδὲ
|
τοὺς |
παλαιοὺς
Κρητῶν
καὶ
Λακεδαιμονίων
αὐλὸν |
[14, 1] |
(ἐπεὶ
δὲ
ἑκάστης
ἡμέρας
μετὰ
|
τοὺς |
παρ´
ἡμῶν
καινοὺς
αἰεὶ
λεγομένους |
[14, 5] |
εὗρον
καὶ
μετεχειρίσαντο.
διὸ
καὶ
|
τοὺς |
παρὰ
τοῖς
Ἕλλησιν
αὐλητὰς
Φρυγίους |
[14, 16] |
βιστάκια.
(περιβλέψας
οὖν
ἐπὶ
τούτοις
|
τοὺς |
παρόντας
καὶ
τυχὼν
ἐπαίνου
ἔφη· |
[14, 20] |
πολὺ
μᾶλλον
ἢ
αὐτὸν
καὶ
|
τοὺς |
παρόντας
Λακεδαιμονίων.
ὅτι
δὲ
τοῖς |
[14, 22] |
τοῦ
κατὰ
τῆς
Ἑλλάδος
ἐπαγαγεῖν
|
τοὺς |
Πέρσας,
ἐζηλωκόσι
τὴν
τούτων
τρυφὴν |
[14, 1] |
οἱ
πολλοὶ
λέγουσιν
ἀπὸ
τοῦ
|
τοὺς |
πλείονας
ἀκράτου
σπῶντας
θορυβώδεις
γίνεσθαι· |
[14, 7] |
προτέρα
δ´
εὕρηται
ἡ
περὶ
|
τοὺς
|
πόδας
κίνησις
τῆς
διὰ
τῶν |
[14, 7] |
τῶν
χειρῶν.
οἱ
γὰρ
παλαιοὶ
|
τοὺς
|
πόδας
μᾶλλον
ἐγυμνάζοντο
ἐν
τοῖς |
[14, 7] |
καὶ
τοῦ
παγκρατίου,
κινοῦντες
ἐρρύθμως
|
τοὺς |
πόδας.
τρόποι
δ´
αὐτῆς
οἵ |
[14, 7] |
ἐκλιπούσης
δὲ
αὐτῆς
συμβέβηκε
καὶ
|
τοὺς |
πολέμους
καταλυθῆναι.
παρὰ
μόνοις
δὲ |
[14, 8] |
πᾶσαν
ἑαυτοῦ
τὴν
ποίησιν
ἀφροντιστὶ
|
{τοὺς} |
πολλοὺς
ἀκεφάλους
ποιεῖ
στίχους
καὶ |
[14, 9] |
οὖν
αἰτίαν
συντόμως
καταλυθεὶς
διαλέληθε
|
τοὺς |
πολλούς.
ἦν
δὲ
παραπλήσιος
μὲν |
[14, 5] |
σάλπιγγος
εἰκῇ
νομιστέον
εἰσαγαγεῖν,
οὐδὲ
|
τοὺς |
πρώτους
Ἀρκάδων
εἰς
τὴν
ὅλην |
[14, 18] |
Νικοστράτειον
βότρυν
καὶ
ἀντιτιθεὶς
αὐτῷ
|
τοὺς |
Ῥοδιακούς
φησιν·
τῷ
δ´
ἐκεῖ |
[14, 22] |
Ἀντιφάνης
δ´
ἐν
Δυσπράτῳ
ἐπαινῶν
|
τοὺς |
Σικελικοὺς
μαγείρους
λέγει·
Σικελῶν
δὲ |
[14, 9] |
ὁ
Ἐρέσιος
ἐν
τοῖς
πρὸς
|
τοὺς |
Σοφιστὰς
γράφων
οὕτως·
Τελένικος
ὁ |
[14, 9] |
ἀγωνιούμενον,
ἵνα
καὶ
σὺ
νικᾷς
|
τοὺς |
σοφιστάς,
ὦ
φίλε.
(ὁ
δὲ |
[14, 8] |
πρὸς
τὰ
ποιήματα
μελῳδίαν
ἐκπονοῦσι
|
τοὺς |
στίχους
τοῖς
ἀριθμοῖς
καὶ
τῇ |
[14, 17] |
καὶ
οἶνον
καὶ
μέλι
ποιέονται·
|
τοὺς |
συκέων
τρόπον
θεραπεύουσιν.
τῶν
γὰρ |
[14, 1] |
μὲν
αὐτὸς
αὐτοὺς
τοὺς
ξένους
|
τούς |
τ´
ἀγνοοῦντας
αὐτὸν
ἐπλάνα,
καὶ |
[14, 3] |
τῶν
οὖν
τῆς
Δήμητρος
εὑρημάτων
|
τούς |
τε
καρποὺς
καὶ
τοὺς
ὕμνους |
[14, 22] |
μέγιστα.
{Β.
ποῖα
ταῦτα;
{Α.
|
τοὺς |
τεθνηκότας
(ἐγὼ
δὲ
τοιουτονὶ
βρῶμα |
[14, 5] |
θεοὺς
ὑμνοῦσι.
μετὰ
δὲ
ταῦτα
|
τοὺς |
Τιμοθέου
καὶ
Φιλοξένου
νόμους
μανθάνοντες |
[14, 9] |
πρῶτος
μετέστησε
τὴν
ψιλοκιθαριστικήν,
μακροὺς
|
τοὺς |
τόνους
ἐντείνας
καὶ
τὴν
φωνὴν |
[14, 8] |
ἐξουσία
ἀφροδισιάζειν
ἐστίν.
οἱ
δὲ
|
τοὺς |
τρόπους
ῥυπαροὺς
ἔχοντες
μουσικῆς
ἀπειρίᾳ
|
[14, 21] |
Σικελίαν
ἓν
τοῦτ´
ἀπότακτον
αὐτὸ
|
τοὺς |
τυροὺς
ποιεῖν
καλούς.
ἔτι
ταῦτα |
[14, 5] |
παιδικοὺς
ἀγῶνας,
οἱ
δὲ
νεανίσκοι
|
τοὺς |
τῶν
ἀνδρῶν.
καὶ
παρ´
ὅλον |
[14, 6] |
καὶ
περιέλαβον
ἔθεσι
καὶ
νόμοις
|
τοὺς |
τῶν
θεῶν
ὕμνους
ᾄδειν
ἅπαντας |
[14, 8] |
τὰς
πράξεις
καὶ
τῶν
θεῶν
|
τοὺς
|
ὕμνους
δι´
ᾠδῆς
ἐποιοῦντο.
Ὅμηρος |
[14, 5] |
νηπίων
ᾄδειν
ἐθίζονται
κατὰ
νόμον
|
τοὺς |
ὕμνους
καὶ
παιᾶνας,
οἷς
ἕκαστοι |
[14, 3] |
εὑρημάτων
τούς
τε
καρποὺς
καὶ
|
τοὺς |
ὕμνους
τοὺς
εἰς
τὴν
θεὸν |
[14, 8] |
οὐχ
ὥσπερ
νῦν
τοὺς
μισθουμένους
|
τοὺς |
χορούς,
ἀλλὰ
τοὺς
καθηγουμένους
τοῦ |
[14, 6] |
τὰ
σχήματα
μετέφερον
ἐντεῦθεν
εἰς
|
τοὺς |
χορούς,
ἐκ
δὲ
τῶν
χορῶν |
[14, 2] |
χοροῖς,
καθάπερ
ἦν
πάτριον,
ἀλλὰ
|
τοὺς |
χοροὺς
συνᾴδειν
τοῖς
αὐληταῖς·
ὃν |
[14, 8] |
καὶ
σοφώτατον
ἔκρινον·
καὶ
πάντας
|
τοὺς |
χρωμένους
τῇ
τέχνῃ
ταύτῃ
σοφιστὰς |
[14, 5] |
αὐτήν,
τἄλλα
τοῖς
βίοις
ὄντας
|
αὐστηροτάτους. |
παρὰ
γοῦν
μόνοις
Ἀρκάσιν
οἱ |
[14, 1] |
γὰρ
τοὺς
ἐκ
τῆς
Ἑλλάδος
|
ἐπιφανεστάτους |
τεχνίτας
καὶ
σκηνὴν
κατασκευάσας
μεγίστην |
[14, 3] |
ἀλλὰ
καὶ
τῶν
θηρῶν
τοὺς
|
ἀνημερωτάτους |
συνδακρῦσαι
τῷ
πάθει,
λαβόντας
αἴσθησιν |
[14, 3] |
ἐπιμύλιος
καλουμένη,
ἣν
παρὰ
τοὺς
|
ἀλέτους
|
ᾖδον,
ἴσως
ἀπὸ
τῆς
ἱμαλίδος. |
[14, 21] |
ὁ
Ἀσκαλωνίτης
Δωρόθεος.
τοὺς
δὲ
|
λεπτοὺς
|
τῶν
τυρῶν
καὶ
πλατεῖς
Κρῆτες |
[14, 19] |
ὀρνίθων
γένος,
τοὺς
καλλιμόρφους
καὶ
|
περιβλέπτους |
ταὧς.
διόπερ
καὶ
ἐπὶ
τοῦ |
[14, 13] |
Νικοφῶν
ἐν
Χειρογάστορσιν·
ἐγὼ
μὲν
|
ἄρτους, |
μᾶζαν,
ἀθάρην,
ἄλφιτα,
κόλλικας,
ὀβελίαν, |
[14, 1] |
Βῖθυν
χλευάζων
καὶ
τὸν
Πάριν,
|
μεγίστους |
ὄντας
παρὰ
τῷ
Λυσιμάχῳ,
καί |
[14, 6] |
τοῖς
ποιήμασιν
τοὺς
κάλλιστα
χορεύοντας
|
ἀρίστους |
φησὶν
εἶναι
τὰ
πολέμια
λέγων |
[14, 19] |
φυόμενα.
τὴν
μὲν
γὰρ
ὄπτησιν
|
ἐλάττους |
παρέχεσθαι
ὠφελείας,
τὴν
δὲ
ἕψησιν
|
[14, 22] |
ἔτι
δ´
οἰνοχοοῦντες.
Κήρυκας
δ´
|
αὐτοὺς |
ἀπὸ
τοῦ
κρείττονος
ὠνόμαζον.
ἀναγέγραπταί |
[14, 1] |
κινήσεως
προσπέμψας
οὐκ
ἔφη
καλῶς
|
αὐτοὺς |
αὐλεῖν,
ἀλλ´
ἀγωνίζεσθαι
μᾶλλον
ἐκέλευσεν. |
[14, 5] |
τοῖς
θεάτροις
ἐπιδείκνυνται.
ταῦτ´
οὖν
|
αὐτοὺς |
εἴθισαν
οἱ
παλαιοὶ
οὐ
τρυφῆς |
[14, 20] |
γάρ.
ὡς
δὲ
κατεῖδεν,
ἀποφέρειν
|
αὐτοὺς |
ἐκέλευσεν,
εἰπὼν
οὐ
νόμιμον
εἶναι |
[14, 19] |
ὅτι
δὲ
καὶ
τιθασοὺς
εἶχον
|
αὐτοὺς |
ἐν
ταῖς
οἰκίαις
Στράττις
παρίστησιν |
[14, 5] |
οἱ
μὲν
ἄλλοι
παραχρῆμα
πάντες
|
αὐτοὺς |
ἐξεκήρυξαν,
Μαντινεῖς
δὲ
καὶ
μετὰ |
[14, 1] |
τῶν
ῥαβδούχων,
ἐπιστρέψαντας
ἐπαγαγεῖν
ἐπ´
|
αὐτοὺς |
καὶ
ποιεῖν
ὡσανεὶ
μάχην.
ταχὺ |
[14, 4] |
προσηγορίαι.
Σικυώνιοι
μὲν
γὰρ
φαλλοφόρους
|
αὐτοὺς |
καλοῦσιν,
ἄλλοι
δ´
αὐτοκαβδάλους,
οἳ |
[14, 4] |
μεσολεύκοις
καὶ
περιέζωνται
ταραντῖνον
καλύπτον
|
αὐτοὺς |
μέχρι
τῶν
σφυρῶν.
σιγῇ
δὲ |
[14, 14] |
τῶν
γυναικῶν
ἑστιάσεις,
περιφέρειν
τ´
|
αὐτούς, |
ὅταν
μέλλωσιν
ᾄδειν
τὸ
παρεσκευασμένον |
[14, 10] |
ἔθος
ἐστὶν
ἑστιᾶν
τοὺς
οἰκέτας,
|
αὐτοὺς |
τὰς
τῶν
οἰκετῶν
ἀναδεχομένους
λειτουργίας. |
[14, 5] |
ἁρμονίαν.
ἐμοὶ
δὲ
δοκεῖ
ὁρῶντας
|
αὐτοὺς |
τὸν
ὄγκον
καὶ
τὸ
προσποίημα |
[14, 1] |
Φιλοδεσπότῳ·
ὁ
Πανταλέων
μὲν
αὐτὸς
|
αὐτοὺς |
τοὺς
ξένους
τούς
τ´
ἀγνοοῦντας |
[14, 7] |
ἐπιτηδευμάτων,
ἄγειν
δὲ
μίαν
τινὰ
|
αὐτοὺς |
τῶν
ἑορτῶν
τῶν
Ἑλληνικῶν
ἔτι |
[14, 14] |
τῷ
σχήματι
μαστοειδεῖς
εἶναι
φάσκων
|
αὐτούς, |
χρῆσθαι
δ´
αὐτοῖς
Λάκωνας
πρὸς |
[14, 7] |
ἡ
πάνδημος
αὕτη
μουσική,
καθ´
|
αὑτοὺς |
γενόμενοι
ὀλίγοι
ἀναμιμνησκόμεθα
οἵα
ἦν |
[14, 22] |
τὸ
κρέας
ἥδιον
ἀνθρώπου
κρεῶν,
|
αὑτοὺς |
μὲν
οὐκ
ἐμασῶντο,
τὰ
δὲ |
[14, 20] |
αὐτοῖς
τοὺς
εἵλωτας,
εἰπὼν
ὅτι
|
τούτους |
δέοι
διαφθείρεσθαι
τρώγοντας
αὐτὰ
πολὺ
|
[14, 1] |
{ὁ}
Λυσίμαχος,
οἵτινες
ἐπιφανέστατοι
ἦσαν.
|
τούτους |
οὖν
στήσας
ἐπὶ
τὸ
προσκήνιον |
[14, 13] |
ὁ
κατάρατος.
{Β.
θρῖα,
τυρόν,
|
ἐγχύτους. |
{Α.
παῖ
Δρόμων.
{Β.
κάνδυλον |
[14, 13] |
νῦν
ἐστιν·
ὁ
μάγειρος
γὰρ
|
ἐγχύτους |
ποιεῖ,
πλακοῦντας
ὀπτᾷ,
χόνδρον
ἕψει |
[14, 13] |
ἀθάρην,
ἄλφιτα,
κόλλικας,
ὀβελίαν,
μελιτοῦτταν,
|
ἐπιχύτους, |
πτισάνην,
πλακοῦντας,
δενδαλίδας,
ταγηνίας.
Πάμφιλος |
[14, 16] |
οὕτως
γράφει·
ἀμφισβητούντων
Ἀθηναίων
πρὸς
|
Βοιωτοὺς |
περὶ
τῆς
χώρας
ἣν
καλοῦσι |
[14, 5] |
εἰκῇ
νομιστέον
εἰσαγαγεῖν,
οὐδὲ
τοὺς
|
πρώτους
|
Ἀρκάδων
εἰς
τὴν
ὅλην
πολιτείαν |
[14, 1] |
κατασκευάσας
μεγίστην
ἐν
τῷ
κίρκῳ
|
πρώτους |
εἰσῆγεν
αὐλητὰς
ἅμα
πάντας.
οὗτοι |
[14, 5] |
Λακεδαίμονι
χώματα
μεγάλα,
ἃ
καλοῦσι
|
τάφους |
τῶν
μετὰ
Πέλοπος
Φρυγῶν.
μαθεῖν
|
[14, 9] |
τὰ
Λοκρικὰ
καλούμενα
οὐδὲν
τῶν
|
Σαπφοῦς
|
καὶ
Ἀνακρέοντος
διαφέρειν.
ἔτι
δὲ |
[14, 19] |
χρυσοῦν,
φασίν,
ὀρνίθων
γένος,
τοὺς
|
καλλιμόρφους |
καὶ
περιβλέπτους
ταὧς.
διόπερ
καὶ |
[14, 22] |
ὁ
ποιητής·
ἦ
καὶ
ἀπὸ
|
στομάχους |
ἀρνῶν
τάμε
νηλέι
χαλκῷ,
καὶ |
[14, 7] |
ἔνοπλοι
γὰρ
αὐτὴν
παῖδες
ὀρχοῦνται.
|
τάχους |
δὲ
δεῖ
τῷ
πολέμῳ
εἰς |
[14, 7] |
τῇ
σατυρικῇ·
ἀμφότεραι
γὰρ
διὰ
|
τάχους. |
πολεμικὴ
δὲ
δοκεῖ
εἶναι
ἡ |
[14, 16] |
ἀκρεμόνας
δὲ
ἔχει
θαμέας
καὶ
|
δολιχοὺς |
καὶ
ἐπ´
ὀλίγον
ἀκανθώδεας,
τὸ |
[14, 4] |
ὑποκρινόμενος
ποτὲ
μὲν
γυναῖκας
{καὶ}
|
μοιχοὺς |
καὶ
μαστροπούς,
ποτὲ
δὲ
ἄνδρα |
[14, 8] |
ἀφροντιστὶ
{τοὺς}
πολλοὺς
ἀκεφάλους
ποιεῖ
|
στίχους |
καὶ
λαγαρούς,
ἔτι
δὲ
μειούρους. |
[14, 8] |
τὰ
ποιήματα
μελῳδίαν
ἐκπονοῦσι
τοὺς
|
στίχους |
τοῖς
ἀριθμοῖς
καὶ
τῇ
τάξει |
[14, 17] |
οὕτως·
φοινίκων
ἀνόρχων,
οὕς
τινες
|
εὐνούχους |
καλοῦσιν,
οἳ
δ´
ἀπυρήνους.
φοίνικα |
[14, 9] |
τοὺς
εἰς
Χιωνίδην
ἀναφερομένους
ποιήσας
|
Πτωχοὺς |
Γνησίππου
τινὸς
μνημονεύει
παιγνιαγράφου
τῆς |
[14, 10] |
ἐν
ταῖς
Ἀθήναις,
σῦκα,
κλητῆρες,
|
βότρυς, |
γογγυλίδες,
ἄπιοι,
μῆλα,
μάρτυρες,
ῥόδα, |
[14, 18] |
Πάμφιλον
εἰρηκότα
πρόκνιδας
γένος
ἰσχάδων.
|
~(ΒΟΤΡΥΣ |
δὲ
ὅτι
μὲν
κοινὸν
δῆλον. |
[14, 22] |
τὸν
ζωμὸν
ὡς
ἔχει
τοὺς
|
βότρυς· |
ἐπειδὰν
δὲ
ἑφθὴ
γένηται,
ἔξελε |
[14, 18] |
καὶ
τοὺς
ἐν
οἴνῳ
συντιθεμένους
|
βότρυς. |
Εὔβουλος
γοῦν
ἐν
Κατακολλωμένῳ
φησίν· |
[14, 13] |
τὸ
τάριχος,
εἶτα
θρῖον
καὶ
|
βότρυς· |
ἡ
δημιουργὸς
δ´
ἀντιπαρατεταγμένη
κρεᾴδι´ |
[14, 16] |
ῥόα,
ᾠόν,
ἐρέβινθος,
σησάμη,
κοπτή,
|
βότρυς, |
ἰσχάς,
ἄπιος,
πέρσεια,
μῆλ´,
ἀμύγδαλα. |
[14, 18] |
τῷ
ὑπὲρ
Κτησιφῶντος·
σῦκα
καὶ
|
βότρυς |
καὶ
ἐλαίας
συλλέγων.
Ξενοφῶν
ἐν |
[14, 18] |
μύρτα
καὶ
σέλινα
κἀξ
οἴνου
|
βότρυς
|
καὶ
μυελόν.
ὅτι
δ´
ἐν |
[14, 18] |
δὲ
ἐν
ὀγδόῳ
Νόμων
καὶ
|
βότρυς |
καὶ
σταφυλὰς
ὀνομάζει
διὰ
τούτων· |
[14, 18] |
κροῦε
καὶ
δίδου
πυκνὰς
καὶ
|
βότρυς |
τρώγειν
ἀνάγκαζ´
αὐτὸν
ἐξ
οἴνου |
[14, 20] |
Ἱέρωνος,
ἀπεσχεδίασεν·
οὐδὲ
γὰρ
οὐδ´〉
|
εὐρύς |
περ
ἐὼν
ἐξίκετο
δεῦρο.
ὄντως |
[14, 1] |
ἦλθεν
αὐτῷ
συμμαχήσων,
(ἦν
γὰρ
|
βραχὺς |
τὸ
σῶμα)
ἰδιώτης
ἐγένετο,
ἀποστάντος |
[14, 13] |
ἔλαβες,
δέλφακας,
χοίρους,
λαγώς·
{Α.
|
ὡς |
ἀλαζὼν
ὁ
κατάρατος.
{Β.
θρῖα, |
[14, 4] |
ἢ
ξενικὸν
ἰατρὸν
τοιαυτὶ
λέγοντα,
|
ὡς |
Ἄλεξις
ἐν
Μανδραγοριζομένῃ
διὰ
τούτων |
[14, 20] |
ἐξίκετο
δεῦρο.
ὄντως
δ´
ἦν
|
ὡς |
ἀληθῶς
κίμβιξ
ὁ
Σιμωνίδης
καὶ |
[14, 3] |
γὰρ
τοῖς
Ὁμήρου
ὁ
Λαρήνσιος
|
ὡς
|
ἄλλος
οὐδὲ
εἷς,
ὡς
λῆρον |
[14, 16] |
φησίν
ὁ
Χῖος
οὐκ
οἶσθ´
|
ὡς |
ἁμαμηλίδας
ποιεῖ;
ὅτι
δ´
ἐστὶν |
[14, 16] |
διὰ
τούτων·
μετ´
ἄριστον
γὰρ
|
ὡς |
ἀμυγδάλας
ἐγὼ
παρέθηκα
καὶ
τῶν |
[14, 4] |
παιδιὰν
παρὰ
τοῖς
Λάκωσι
δικηλισταί,
|
ὡς |
ἄν
τις
σκευοποιοὺς
εἴπῃ
καὶ |
[14, 20] |
πρὸς
τῇ
Ἀκυτανίᾳ
πόλις
Πομπέλων,
|
ὡς |
ἂν
εἴποι
τις
Πομπηιόπολις,
ἐν |
[14, 9] |
γὰρ
μάγαδις
ὄργανόν
ἐστι
ψαλτικόν,
|
ὡς |
Ἀνακρέων
φησί,
Λυδῶν
τε
εὕρημα. |
[14, 9] |
ὀξὺν
καὶ
βαρὺν
φθόγγον
ἐπιδείκνυται,
|
ὡς
|
Ἀναξανδρίδης
ἐν
Ὁπλομάχῳ
φησίν·
μαγάδι |
[14, 7] |
οἶδα
δέ
τινας
τοῦθ´
ἱστορήσαντας
|
ὡς |
Ἀντιγενείδου
εἰπόντος.
καίτοι
οἱ
καθ´ |
[14, 12] |
τὸ
δ´
αὐτὸ
δρᾶμα
καὶ
|
ὡς |
Ἀντιδότου
φέρεται—
οὐδὲ
φιλόδειπνός
εἰμι, |
[14, 11] |
κοινῇ
μετὰ
τῶν
μελιπήκτων
εἰσεφέρετο,
|
ὡς |
Ἀντιφάνης
ἐν
Λεπτινίσκῳ
φησὶν
οὕτως· |
[14, 19] |
εἰρηκέναι
τάδε·
τῶν
ταὧν
μὲν
|
ὡς |
ἅπαξ
τις
ζεῦγος
ἤγαγεν
μόνον, |
[14, 8] |
τῶν
Σικελικῶν
τῶν
κατὰ
πόλιν,
|
ὡς |
ἀπὸ
δύο
νεῶν
προσάγοιτο
τοῖς |
[14, 11] |
τέλος
τί
ἐστιν
{καὶ}
ἐλλιμένιον,
|
ὡς |
Ἀριστείδης
φησὶν
ἐν
γʹ
περὶ |
[14, 4] |
οὓς
νῦν
τινες
σιμῳδοὺς
καλοῦσιν,
|
ὡς |
Ἀριστοκλῆς
φησιν
ἐν
αʹ
περὶ
|
[14, 3] |
καὶ
τῶν
πτισσουσῶν
ἄλλη
τις,
|
ὡς |
Ἀριστοφάνης
ἐν
Θεσμοφοριαζούσαις
καὶ
Νικοχάρης
|
[14, 21] |
τὸ
ἀπ´
αὐτοῦ
καλούμενον
μαίσωνα,
|
ὡς |
Ἀριστοφάνης
φησὶν
ὁ
Βυζάντιος
ἐν |
[14, 8] |
εἰθισμένων
καὶ
τὸ
ἔσχατον
εἶπεν
|
ὡς |
ἀφεῖται
εἰς
τὸ
ἕλος
θηρίον |
[14, 21] |
Σιμωνίδῃ
δέ
φησιν
ἕτερος·
ὗν
|
ὡς |
ἄφευσα
χὠς
ἐμίστυλα
κρέα
ἱρωστί· |
[14, 11] |
δὲ
παλαιότεροι
ἁπλῶς
τραπέζας
ἔλεγον,
|
ὡς |
Ἀχαιὸς
ἐν
Ἡφαίστῳ
σατυρικῷ·
θοίνῃ |
[14, 16] |
ἐν
χιόνι
ῥόας;
(ῥοίδιον
μέντοι
|
ὡς |
βοίδιον
τὸ
ὑποκοριστικόν.
Ἀντιφάνης
ἐν |
[14, 22] |
λέγων·
ἐνθυμεῖ
δὲ
τῆς
γῆς
|
ὡς |
γλυκὺ
ὄζει
καπνός
τ´
ἐξέρχετ´ |
[14, 22] |
τὰ
δὲ
βοσκήματα
θύοντες
ὤπτων.
|
ὡς |
δ´
ἅπαξ
τῆς
ἡδονῆς
ἐμπειρίαν |
[14, 12] |
δώδεκα
θεῶν
διελήλυθας.
Ἀναξανδρίδης
Ἀγροίκοις·
|
ὡς |
δ´
ἐστεφανώθην,
ἡ
τράπεζ´
εἰσήγετο
|
[14, 9] |
γὰρ
εὐφυής
τις
εἶναι
φαίνεται·
|
ὡς |
δ´
εὐρύθμως
λαβὼν
τὸ
μελετητήριον
|
[14, 22] |
ἔθυς´
ἱερεῖον
πρῶτος,
ὤπτησεν
κρέας.
|
ὡς |
δ´
ἦν
τὸ
κρέας
ἥδιον |
[14, 22] |
εἰς
τὴν
τοιαύτην
χρῆσιν
ἐξευρημένοι.
|
ὡς |
δ´
ἤρες´
αὐτοῖς
ὕστερον,
καὶ |
[14, 1] |
καὶ
πάλιν
ἀνεχώρουν
ἐκ
μεταβολῆς.
|
ὡς |
δὲ
καὶ
περιζωσάμενός
τις
τῶν |
[14, 20] |
μὲν
οὐδ´
ἔγνω·
κατεκεκάλυπτο
γάρ.
|
ὡς |
δὲ
κατεῖδεν,
ἀποφέρειν
αὐτοὺς
ἐκέλευσεν, |
[14, 20] |
φησὶν
ἐν
τῷ
περὶ
Σιμωνίδου
|
ὡς |
δειπνῶν
παρὰ
τῷ
Ἱέρωνι
ὁ
|
[14, 5] |
ἀγωγὰς〉
διὰ
τῶν
ἐπεισάκτων
ἀκροαμάτων
|
ὡς |
δι´
αὑτῶν,
ἀνὰ
μέρος
ᾄδειν
|
[14, 3] |
Ὑπομνήμασιν
ὅτι
οὕτως
ἦν
φιλόμηρος
|
ὡς |
διὰ
στόματος
ἔχειν
τῶν
ἐπῶν |
[14, 6] |
τάξεως
μέλποντες.
Ἀρχίλοχος
γοῦν
φησιν·
|
ὡς |
Διωνύσοι´
ἄνακτος
καλὸν
ἐξάρξαι
μέλος
|
[14, 19] |
τὸ
πλῆθος
ἐν
τῇ
Ῥώμῃ,
|
ὡς |
δοκεῖν
προμεμαντευμένον
τὸν
κωμῳδιοποιὸν
Ἀντιφάνην |
[14, 3] |
λέγεται
δὲ
γενέσθαι
τρυφῶν
τις,
|
ὡς |
ἐκ
τῆς
ποιήσεως
δῆλόν
ἐστιν. |
[14, 9] |
Κάρνεια
πρῶτος
πάντων
Τέρπανδρος
νικᾷ,
|
ὡς |
Ἑλλάνικος
ἱστορεῖ
ἔν
τε
τοῖς |
[14, 4] |
ἥκων
ἐπὶ
τὸ
συμπόσιον
ἡμῶν
|
ὡς |
ἔμαθεν
παρά
τινος
τῶν
οἰκετῶν |
[14, 1] |
(γυνὴ
δ´
ἦν
τοῦ
Λυσιμάχου)
|
ὡς |
ἐμετικὴν
οὖσαν,
εἰπών
κακῶν
κατάρχεις |
[14, 6] |
οὔσης
τῆς
τέχνης.
ἦν
δ´
|
ὡς |
ἔοικε
τοῦτο
νενομισμένον,
πρῶτον
μὲν |
[14, 22] |
τ´
ἐξέρχετ´
εὐωδέστατος;
οἰκεῖ
τις,
|
ὡς |
ἔοικεν,
ἐν
τῷ
χάσματι
λιβανωτοπώλης |
[14, 6] |
τὸν
γάμον
αὐτὸν
ἔφησεν,
νομίζων
|
ὡς |
ἔοικεν
καὶ
τὴν
ψυχὴν
τἀνδρὸς |
[14, 3] |
δὲ
τῶν
ἱστουργῶν
ᾠδὴ
αἴλινος,
|
ὡς |
Ἐπίχαρμος
ἐν
Ἀταλάνταις
ἱστορεῖ.
ἡ |
[14, 16] |
ἀντὶ
τοῦ
ἀπό
τινος
ἐσθίειν,
|
ὡς |
Ἕρμιππος
ἐν
Στρατιώταις·
οἴμοι
τάλας, |
[14, 3] |
οἱ
Χαρώνδου
νόμοι
παρ´
οἶνον,
|
ὡς |
Ἕρμιππός
φησιν
ἐν
ἕκτῳ
περὶ |
[14, 12] |
τὰ
μέλη
μεταβολαῖς
καὶ
χρώμασιν
|
ὡς |
εὖ
κέκραται.
θεὸς
ἐν
ἀνθρώποισιν |
[14, 5] |
Αἰολὶς
ἁρμονία.
πρότερον
μὲν
οὖν,
|
ὡς |
ἔφην,
Αἰολίδα
αὐτὴν
ἐκάλουν,
ὕστερον |
[14, 10] |
ἄγοντας
προσαγορεύειν
Πελώρια.
(πολλάκις
οὖν,
|
ὡς |
ἔφην,
τῶν
τοιούτων
ἡμῖν
παρατιθεμένων |
[14, 5] |
μουσικήν,
φησὶν
Πολύβιος
ὁ
Μεγαλοπολίτης,
|
ὡς |
Ἔφορος
ἱστορεῖ,
ἐπὶ
ἀπάτῃ
καὶ |
[14, 22] |
ὁ
πέρδιξ·
ἐὰν
δὲ
θέλῃς,
|
ὡς |
ἔχει
αὐτοῖς
πτεροῖς
ἐᾶν
τετιλμένην. |
[14, 22] |
ὄμφακος
ἐμβαλὼν
εἰς
τὸν
ζωμὸν
|
ὡς |
ἔχει
τοὺς
βότρυς·
ἐπειδὰν
δὲ |
[14, 11] |
παρακείμενα
εἰπεῖν·
ὁρᾷς
τὸν
εὐτράπεζον
|
ὡς |
ἡδὺς
βίος.
(ὅτι
γὰρ
ἦσαν |
[14, 19] |
τοὺς
ὄρνιθας.
εἰ
δὲ
ἑωράκει
|
ὡς |
ἡμῶν
ἑκάστῳ
εἷς
ἐστι
παρακείμενος |
[14, 6] |
δὲ
συρίγγων
καὶ
αὐλῶν
Λυδοί,
|
ὡς |
Ἡρόδοτος
ἱστορεῖ.
πολλοὶ
δὲ
καὶ |
[14, 14] |
πλακοῦς
ποιὸς
διὰ
κρίμνων
γινόμενος,
|
ὡς |
Ἰατροκλῆς
ἐν
τῷ
περὶ
Πλακούντων |
[14, 14] |
ἐπιβαλλομένου
καὶ
σησάμης
καὶ
τυροῦ,
|
ὡς |
Ἰατροκλῆς
φησίν.
ΧΑΡΙΣΙΟΣ.
τούτου
μνημονεύει |
[14, 7] |
καὶ
ἐν
Ἰθάκῃ
καλεῖται
ἀλητήρ,
|
ὡς |
ἱστορεῖ
Ἀριστόξενος
ἐν
πρώτῳ
Συγκρίσεων. |
[14, 16] |
τὸν
δὲ
βλαστὸν
αἱ
ὕες,
|
ὡς |
ἱστορεῖ
Θεόφραστος
ἐν
τετάρτῳ
περὶ |
[14, 10] |
Περσικῶν.
Κῷοι
δὲ
τοὐναντίον
δρῶσιν,
|
ὡς |
ἱστορεῖ
Μακαρεὺς
ἐν
τρίτῳ
Κῳακῶν· |
[14, 7] |
Ἀλέξανδρον
τὸν
Φιλίππου
ἀδελφὸν
ἀνεῖλον,
|
ὡς |
ἱστορεῖ
Μαρσύας
ἐν
τρίτῳ
Μακεδονικῶν. |
[14, 4] |
δ´
αὐτοκαβδάλους,
οἳ
δὲ
φλύακας,
|
ὡς |
Ἰταλοί,
σοφιστὰς
δὲ
οἱ
πολλοί· |
[14, 17] |
{γὰρ
ὄντως}
γλυκύτερον
τῶν
ἰσχάδων—
|
ὡς |
καὶ
Ἀμιτροχάτην
τὸν
τῶν
Ἰνδῶν |
[14, 18] |
λέγει
τὰ
εὐγενῆ
ὁ
φιλόσοφος,
|
ὡς |
καὶ
Ἀρχίλοχος·
πάρελθε,
γενναῖος
γὰρ |
[14, 7] |
ποίησις
τὸ
παλαιὸν
ἐκ
χορῶν,
|
ὡς |
καὶ
ἡ
τότε
τραγῳδία·
διόπερ |
[14, 5] |
ὁ
Ἡρακλείδης,
ἣν
ἐκάλουν
Αἰολίδα,
|
ὡς |
καὶ
Λᾶσος
ὁ
Ἑρμιονεὺς
ἐν |
[14, 9] |
τοῦτο
τὸ
ὄργανον
ἐν
Μιτυλήνῃ,
|
ὡς
|
καὶ
μίαν
τῶν
Μουσῶν
ἔχουσαν |
[14, 19] |
εἰς
τοὺς
ἔξω
τόπους
διεδόθησαν,
|
ὡς |
καὶ
οἱ
ἀλεκτρυόνες
ἐν
τῇ
|
[14, 6] |
ἣν
δαιτὶ
θεοὶ
ποίησαν
ἑταίρην,
|
ὡς |
καὶ
τοῖς
εὐωχουμένοις
χρησίμης
οὔσης |
[14, 4] |
δ´
αὐτῷ
ἄρρην
ἢ
θήλεια,
|
ὡς |
καὶ
τῷ
αὐλῳδῷ.
δίδοται
δὲ |
[14, 1] |
αὐτῶν
δόξα
τῆς
ῥᾳθυμίας
ἐγένετο
|
ὡς |
καὶ
Φίλιππον
ἀκούσαντα
τὸν
Μακεδόνα |
[14, 21] |
ὡς
μικρὸν
τὸ
σῶμα
ἢ
|
ὡς |
κακοήθη
καὶ
πανοῦργον,
ὥς
φησιν |
[14, 3] |
ἐν
Ἀμφικτύοσιν·
καὶ
βαλανέων
ἄλλαι,
|
ὡς |
Κράτης
ἐν
Τόλμαις·
καὶ
τῶν |
[14, 7] |
δ´
ἡ
ὄρχησις
πολεμικὴ
οὖσα
|
ὡς |
Λακεδαιμονίων
τὸ
εὕρημα.
πολεμικοὶ
δ´ |
[14, 22] |
μάγειρος
δ´
ἐστὶν
ὁ
διηγούμενος
|
ὡς |
λαμπρὰν
καὶ
εὔτακτον
παρεσκεύασεν
εὐωχίαν· |
[14, 4] |
πρῶτα
μὲν
τὴν
σηπίαν
ὀπιτθοτίλαν,
|
ὡς |
λέγους´,
ὀνομάζετε·
τὸν
ἀλεκτρυόνα
δ´ |
[14, 3] |
Λαρήνσιος
ὡς
ἄλλος
οὐδὲ
εἷς,
|
ὡς |
λῆρον
ἀποφαίνειν
Κάσανδρον
τὸν
Μακεδονίας |
[14, 4] |
φαγεῖν,
ἔπειγ´
ἔπειγε,
μή
ποθ´
|
ὡς |
λύκος
χανὼν
καὶ
τῶνδ´
ἁμαρτὼν |
[14, 5] |
φιλοτιμίας
ὁρμήσαντες
τέλος
ἀπεθηριώθησαν
οὕτως
|
ὡς
|
μέγιστα
ἀσεβήματα
παρὰ
μόνοις
αὐτοῖς |
[14, 22] |
αὐτῶν.
ὠνομάσθη
δὲ
ἡ
ματτύη,
|
ὡς |
μὲν
ὁ
Ἀθηναῖος
Ἀπολλόδωρός
φησιν |
[14, 21] |
ἀποτράγημα
αὐτὸν
εἴρηκεν
ἀλώπεκος
ἤτοι
|
ὡς |
μικρὸν
τὸ
σῶμα
ἢ
ὡς |
[14, 3] |
πάντας
τοὺς
ὀρείους
ἐπεξῄει
δρυμούς,
|
ὡς |
μῦθον
εἶναι
τοὺς
λεγομένους
Ἰοῦς |
[14, 10] |
οἱ
κύριοι
τοὺς
δούλους
ἑστιῶσιν,
|
ὡς |
ὁ
αὐτός
φησιν
Καρύστιος.
Βήρωσος |
[14, 10] |
ὁ
Εὐριπίδης
ἐν
Κρήσσαις.
καὶ
|
ὡς
|
ὁ
Εὔβουλος
δ´
ἐν
Ὀλβίᾳ |
[14, 1] |
καὶ
ἐν
τῇ
πόλει
διωνομάζοντο
|
ὡς |
οἱ
ξʹ
τοῦτ´
εἶπον’
καὶ |
[14, 7] |
Διόνυσον
ἀναφέρεσθαι.
Ἀριστόξενος
δέ
φησιν
|
ὡς |
οἱ
παλαιοὶ
γυμναζόμενοι
πρῶτον
ἐν |
[14, 6] |
ἑκάστων
τρόπον.
Φιλόχορος
δέ
φησιν
|
ὡς |
οἱ
παλαιοὶ
{σπένδοντες}
οὐκ
αἰεὶ |
[14, 11] |
βρώματα,
λέγων
οὕτως·
εἰπέ
μοι,
|
ὡς |
ὀλίγα
λοιπὰ
τῶν
ἐπιτραπεζωμάτων;
{Β. |
[14, 4] |
ἐὰν
δὲ
σεῦτλον,
ἀσμένως
ἠκούσαμεν,
|
ὡς |
οὐ
τὸ
σεῦτλον
ταὐτὸν
ὂν |
[14, 1] |
ἐπανέλθῃ
εἰς
τὴν
πατρίδα
γελάσειν,
|
ὡς
|
οὐδὲν
ἦν
πλέον,
οἰόμενος
ἐξηπατῆσθαι |
[14, 5] |
ἄλλῳ
οὕτως·
χρυσὸν
λέγει
Πύθερμος
|
ὡς |
οὐδὲν
τἄλλα.
λέγει
δ´
οὕτως |
[14, 7] |
δῆλον
ὅτι
μέγα
κακὸν
γέγονεν,
|
ὡς |
οὐκ
ἂν
ἄλλως
ἐν
τοῖς
|
[14, 2] |
ἄγαμον
καὶ
ἄπαιδ´
ἀπένειμε
Κλωθώ;
|
ὡς |
οὐκ
ἂν
εὐλαβηθείσης
τὴν
αἰσχρότητα |
[14, 22] |
κακὰ
ἀντεργολαβοῦντος
ἔλεγον·
ὃ
μὲν
|
ὡς |
οὐκ
ἔχει
ῥῖνα
κριτικὴν
πρὸς |
[14, 20] |
Τηλεκλείδης
ἐν
Στερροῖς
οὕτως
μνημονεύει·
|
ὡς |
οὖσα
θῆλυς
εἰκότως
οὖθαρ
φέρω. |
[14, 1] |
πιθήκου
δ´
ἐπεισαχθέντος
γελάσαντα
φάναι,
|
ὡς |
οὗτος
μὲν
φύσει
γελοῖός
ἐστιν, |
[14, 22] |
καὶ
τὰ
ἱερόθυτα
κήρυκες
κομίζουσιν,
|
ὡς |
παλαιᾶς
οὔσης
καὶ
προσηκούσης
αὐτοῖς |
[14, 4] |
αὐτῷ
μάγειρος
(γεγωνότερον
δ´
ἐφθέγγετο
|
ὡς
|
πάντας
ἀκούειν)
τὰ
ἐξ
Αὔγης |
[14, 4] |
κιθάραν
εἰς
τοσοῦτον
ἡμᾶς
ἧσεν
|
ὡς |
πάντας
θαυμάζειν
τήν
τε
κιθάρισιν |
[14, 7] |
πολλαὶ
γὰρ
αἱ
ὀνομασίαι
αὐτῶν,
|
ὡς |
παρὰ
Κρησὶν
ὀρσίτης
καὶ
ἐπικρήδιος. |
[14, 21] |
εἰσάγονται
οἱ
μάγειροι
σκωπτικοί
τινες,
|
ὡς |
παρὰ
Μενάνδρῳ
ἐν
Ἐπιτρέπουσιν.
καὶ |
[14, 9] |
καὶ
παρὰ
τοῖς
Λάκωσιν
εὐθυνόμενον
|
ὡς |
παραφθείροι
τὴν
ἀρχαίαν
μουσικήν,
καὶ |
[14, 14] |
χαρίσιον.
Εὔβουλος
δ´
ἐν
Ἀγκυλίωνι
|
ὡς |
περὶ
ἄρτου
αὐτοῦ
ὄντος
οὑτωσὶ |
[14, 8] |
δ´
ὁ
Χῖος
ἐν
Ὀμφάλῃ
|
ὡς |
περὶ
αὐλῶν
λέγει
διὰ
τούτων· |
[14, 22] |
λάχανον,
τάριχος
πολυτελές,
χόνδρον,
μέλι.
|
ὡς |
πολὺ
δὲ
διὰ
τὰς
ἡδονὰς |
[14, 1] |
παντὸς
γέλωτος
ἄξια
πράγματα
ἐποίησεν,
|
ὡς |
Πολύβιος
ἱστορεῖ
ἐν
τῇ
τριακοστῇ. |
[14, 21] |
τῆς
Ἱερᾶς
Ἀναγραφῆς
τοῦθ´
ἱστορεῖ,
|
ὡς |
Σιδωνίων
λεγόντων
τοῦτο,
ὅτι
Κάδμος |
[14, 9] |
τὴν
ἕκτην
καὶ
εἰκοστὴν
ὀλυμπιάδα,
|
ὡς |
Σωσίβιός
φησιν
ἐν
τῷ
περὶ
|
[14, 3] |
δὲ
εἰς
Ἀπόλλωνα
ᾠδὴ
φιληλιάς,
|
ὡς |
Τελέσιλλα
παρίστησιν·
οὔπιγγοι
δὲ
αἱ |
[14, 3] |
τῶν
ἐς
τοὺς
ἀγροὺς
φοιτώντων,
|
ὡς |
Τηλεκλείδης
φησὶν
ἐν
Ἀμφικτύοσιν·
καὶ |
[14, 5] |
πως
ἐκείνῃ·
διόπερ
ὑποδώριον
ἐκάλεσαν,
|
ὡς
|
τὸ
προσεμφερὲς
τῷ
λευκῷ
ὑπόλευκον |
[14, 22] |
μίαν
ἄκων
περιφορὰν
τῶν
νεκρῶν
|
ὡς |
τὸν
νεκρόν.
Φιλήμων
ἐν
Πτωχῇ· |
[14, 13] |
τούτων
σοι
καὶ
μεταδώσομεν,
οὐχ
|
ὡς |
τοῦ
ὑπ´
Ἀλκιβιάδου
πεμφθέντος
Σωκράτει· |
[14, 13] |
συνῄρηται
γὰρ
ἐκ
τοῦ
πλακόεις,
|
ὡς |
τυρόεις
τυροῦς,
σησαμόεις
σησαμοῦς.
εἴρηται |
[14, 19] |
ἂν
ἐπὶ
τὴν
ἱερὰν
σύγκλητον,
|
ὡς |
ὑπὸ
τοῦ
ἀδελφοῦ
πάλιν
τῆς |
[14, 5] |
καταπραύνει.
Κλεινίας
γοῦν
ὁ
Πυθαγόρειος,
|
ὡς |
Χαμαιλέων
ὁ
Ποντικὸς
ἱστορεῖ,
καὶ |
[14, 6] |
ἢ
Πλάτων
ἐν
ταῖς
Σκευαῖς,
|
ὡς |
Χαμαιλέων
φησίν,
εἴρηκεν
οὕτως·
ὥστ´ |
[14, 20] |
κίμβιξ
ὁ
Σιμωνίδης
καὶ
αἰσχροκερδής,
|
ὡς |
Χαμαιλέων
φησίν.
ἐν
Συρακούσαις
γοῦν
|
[14, 16] |
δ´
ἁμαμηλίδες
οὔκ
εἰσιν
ἄπιοι,
|
ὥς |
τινες
οἴονται,
ἀλλ´
ἕτερόν
τι |
[14, 6] |
σημεῖον
διανοίας
πεπαιδευμένης.
ἰδὼν
γάρ,
|
ὥς |
φασι)
φορτικῶς
ὀρχησάμενον
ἕνα
τῶν |
[14, 3] |
ποιήσασα
περιῄει
κατὰ
τὴν
ἐρημίαν,
|
ὥς |
φασιν,
ἀναβοῶσα
καὶ
ᾄδουσα
τὸ |
[14, 8] |
καὶ
παρὰ
τοῖς
βαρβάροις
ἐσῴζετο,
|
ὥς |
φησι
Δίνων
ἐν
τοῖς
Περσικοῖς. |
[14, 1] |
ὕστερον
γὰρ
ἀφισταμένων
τῶν
Αἰγυπτίων,
|
ὥς |
φησι
Θεόπομπος
καὶ
Λυκέας
ὁ |
[14, 10] |
Ἑρμαίων
ἑορτῇ
τὸ
ὅμοιον
γίνεται,
|
ὥς |
φησι
Καρύστιος
ἐν
Ἰστορικοῖς
Ὑπομνήμασιν. |
[14, 4] |
εἴδει
τούτῳ
Σωτάδης
ὁ
Μαρωνείτης,
|
ὥς |
φησι
Καρύστιος
ὁ
Περγαμηνὸς
ἐν |
[14, 12] |
ὀμωθεοι.
Ἀπίων
δὲ
καὶ
Διόδωρος,
|
ὥς |
φησι
Πάμφιλος,
ἐπαίκλειά
φησι
καλεῖσθαι |
[14, 13] |
καὶ
ἐλαίου
πλακοῦς
παρὰ
Κρησίν,
|
ὥς |
φησι
Σέλευκος
ἐν
Γλώσσαις.
ΕΜΠΕΠΤΑΣ, |
[14, 21] |
καὶ
πλατεῖς
Κρῆτες
θηλείας
καλοῦσιν,
|
ὥς
|
φησι
Σέλευκος·
οὓς
ἐν
θυσίαις |
[14, 13] |
ἐᾷς
πέττειν
τινά.
Ἴωνες
δέ,
|
ὥς |
φησι
Σιληνὸς
ἐν
ταῖς
Γλώσσαις, |
[14, 4] |
παιδιᾶς
ἦν
τις
τρόπος
παλαιός,
|
ὥς |
φησι
Σωσίβιος,
οὐκ
ἄγαν
σπουδαῖος, |
[14, 16] |
ὀπώραν.
ἐστὶ
δὲ
τὸ
πυάνιον,
|
ὥς |
φησι
Σωσίβιος,
πανσπερμία
ἐν
γλυκεῖ |
[14, 1] |
ἔτι
τε
Μνασιγείτων
καὶ
Μέναιχμος,
|
ὥς |
φησι
Τηλεφάνης
ἐν
τῷ
περὶ |
[14, 2] |
πρῶτος.
αὐλήσεων
δ´
εἰσὶν
ὀνομασίαι,
|
ὥς |
φησι
Τρύφων
ἐν
δευτέρῳ
Ὀνομασιῶν, |
[14, 14] |
μάζιον
ἐπὶ
τῷ
δείπνῳ
ἐσθιόμενον,
|
ὥς |
φησι
Φιλήμων
ἐν
τῷ
περὶ |
[14, 19] |
ὅταν
ᾖ
προσφέρων.
Ἀθηναῖοι
δ´,
|
ὥς |
φησι
Φιλόχορος,
ταῖς
Ὥραις
θύοντες |
[14, 1] |
ἦν
καὶ
Δημήτριος
ὁ
Πολιορκητής,
|
ὥς |
φησι
Φύλαρχος
ἐν
τῇ
τῶν |
[14, 7] |
δ´
ἡ
μὲν
σατυρικὴ
ὄρχησις,
|
ὥς |
φησιν
Ἀριστοκλῆς
ἐν
πρώτῳ
περὶ |
[14, 16] |
ἔνδοξοι
Χρυσόγονός
τε
ὁ
αὐλητής,
|
ὥς |
φησιν
Ἀριστόξενος
ἐν
ὀγδόῳ
Πολιτικῶν |
[14, 7] |
Σίκιννον.
ὀρχησταὶ
δ´
οἱ
Κρῆτες,
|
ὥς |
φησιν
Ἀριστόξενος.
Σκάμων
δ´
ἐν
|
[14, 19] |
ἀνάλυσιν
ἔχειν
δοκεῖ
τοῦ
βελτίονος,
|
ὥς |
φησιν
Ἀριστοτέλης·
τὰ
δὲ
ὀπτὰ |
[14, 3] |
ἐραψῴδησεν
Ὀλυμπίασι
Κλεομένης
ὁ
ῥαψῳδός,
|
ὥς |
φησιν
Δικαίαρχος
ἐν
τῷ
Ὀλυμπικῷ. |
[14, 4] |
ἐκπλεύσαντα
γὰρ
αὐτὸν
τῆς
Ἀλεξανδρείας,
|
ὥς |
φησιν
Ἡγήσανδρος
ἐν
τοῖς
Ὑπομνήμασιν, |
[14, 1] |
τοῦ
οἴνου
ἐς
τὸ
σῶμα,
|
ὥς |
φησιν
Ἡρόδοτος,
ἐπαναπλέει
κακὰ
ἔπεα‘ |
[14, 14] |
δὲ
ΠΑΙΣΑ
πλακούντια
παρὰ
Κῴοις,
|
ὥς |
φησιν
Ἰατροκλῆς.
ΣΗΣΑΜΙΔΕΣ
ἐκ
μέλιτος |
[14, 22] |
δὲ
καὶ
Ἀθηνίων
ἐν
Σαμόθρᾳξιν,
|
ὥς |
φησιν
Ἰόβας,
μάγειρον
εἰσάγει
φυσιολογοῦντα |
[14, 7] |
τὸ
πρῶτον
αὐτὴν
ἐκείνου
ὀρχησαμένου,
|
ὥς |
φησιν
Ἱππαγόρας
ἐν
τῷ
πρώτῳ |
[14, 22] |
μαγείρων
καὶ
βουτύπων
ἐπεῖχον
τάξιν,
|
ὥς |
φησιν
Κλείδημος
ἐν
Πρωτογονίας
πρώτῳ. |
[14, 9] |
βασιλεῖς
ἐν
τοῖς
δείπνοις
χρῶνται,
|
ὥς |
φησιν
Νικομήδης
ἐν
τῷ
περὶ |
[14, 4] |
τὸ
μὲν
παλαιὸν
ὑποδήμασιν
ἐχρῆτο,
|
ὥς
|
φησιν
ὁ
Ἀριστοκλῆς,
νῦν
δὲ |
[14, 21] |
ἢ
ὡς
κακοήθη
καὶ
πανοῦργον,
|
ὥς |
φησιν
ὁ
Ἀσκαλωνίτης
Δωρόθεος.
τοὺς |
[14, 8] |
ἀκροωμένους.
ἐκάλουν
δὲ
καὶ
χορηγούς,
|
ὥς |
φησιν
ὁ
Βυζάντιος
Δημήτριος
ἐν |
[14, 1] |
σῴζουσι.
Παρμενίσκος
δὲ
ὁ
Μεταποντῖνος,
|
ὥς |
φησιν
Σῆμος
ἐν
εʹ
Δηλιάδος, |
[14, 13] |
φίλοι,
παρατίθεται
δὲ
μετὰ
μέλιτος‘
|
ὥς |
φησιν
Φιλητᾶς
ἐν
Ἀτάκτοις.
ΓΛΥΚΙΝΑΣ |
[14, 20] |
Μάτρων
ἐν
ταῖς
Παρῳδίαις
οὕτως·
|
ὣς |
ἔφαθ´·
οἳ
δ´
ἐγέλασσαν,
ἐπήνεικάν |
[14, 19] |
γένος,
τοὺς
καλλιμόρφους
καὶ
περιβλέπτους
|
ταὧς. |
διόπερ
καὶ
ἐπὶ
τοῦ
νομίσματος |
[14, 19] |
μανικόν
ἐστ´
ἐν
οἰκίᾳ
τρέφειν
|
ταὧς, |
ἐξὸν
τοσουτουὶ
δύ´
ἀγάλματ´
ἀγοράσαι. |
[14, 19] |
ἐπὶ
τοῦ
νομίσματος
τῶν
Σαμίων
|
ταὧς |
ἐστιν.
(ἐπεὶ
δὲ
καὶ
τῶν |
[14, 19] |
εἶχον,
μὰ
τὴν
Γῆν,
καὶ
|
ταὧς |
κατήσθιον.
ὅτι
δὲ
καὶ
τιθασοὺς |
[14, 19] |
πρὸς
ἐπὶ
τούτοις
τιθασὸς
οἰμώζων
|
ταὧς. |
Μηνόδοτος
δ´
ὁ
Σάμιος
ἐν |
[14, 22] |
προιόντος
εἰσηνέγκατ´
ἤδη
τοῦ
χρόνου·
|
{ἀκριβῶς} |
ἐρίφιον
ἐτακέρωσε,
πνικτῷ
διέλαβεν
περικομματίῳ, |
[14, 13] |
κρέα
μόσχον
ἔλαβες,
δέλφακας,
χοίρους,
|
λαγώς· |
{Α.
ὡς
ἀλαζὼν
ὁ
κατάρατος. |
[14, 13] |
μνημονεύει·
οὐκ
ἀτταγᾶς
τε
καὶ
|
λαγὼς |
καταβρύκων,
οὐ
τηγανίτας
σησάμοισι
φαρμάσσων, |
[14, 4] |
πρὸς
τέλος
δρόμου
περῶν,
σίζει
|
κεκραγώς, |
παῖς
δ´
ἐφέστηκε
ῥανῶν
ὄξει, |
[14, 21] |
ἐγὼ
δὲ
φεύξομαι
γ´
ἐλεύθερος
|
γεγώς |
οὐδὲ
γὰρ
ἂν
εὕροι
τις |
[14, 7] |
ἁρμονίας·
νῦν
δὲ
εἰκῇ
καὶ
|
ἀλόγως |
ἅπτονται
τῆς
μουσικῆς.
καὶ
πάλαι |
[14, 22] |
τὴν
ἀναγκαίαν
τροφὴν
ἀκολάστως
καὶ
|
περιέργως |
μικρὸν
παραγαγόντες
τοὔνομα
τῆς
μάζης |
[14, 8] |
καταφανής
ἐστιν
ἐκ
πολλῶν
οὐ
|
παρέργως |
ἁψάμενος
μουσικῆς·
ὅς
γε
καὶ |
[14, 22] |
πελέκει
τὰ
ἱερεῖα
κατέβαλλον.
οὐ
|
παρέργως |
δὲ
παρὰ
τῷ
Ὁμήρῳ
καὶ |
[14, 11] |
δὲ
νῖψαι
χεῖρας
οὐ
πρόσθεν
|
δίδως; |
{Α.
ἡνίκα
τράπεζά
γ´
ἐκποδὼν |
[14, 12] |
θεὸς
ἐν
ἀνθρώποισιν
ἦν
ἐκεῖνος,
|
εἰδὼς |
τὴν
ἀληθῶς
μουσικήν.
οἱ
νῦν |
[14, 17] |
Ἀθηνῶν,
τοῖς
ἀγορασταῖς
ἀπηγόρευεν
ὠνεῖσθαι,
|
ἕως |
ἂν
ἐξουσία
γένηται
αὑτῷ
λαμβάνειν
|
[14, 10] |
ὁ
Οὐλπιανός,
ἀκουσόμεθα
περὶ
τούτων,
|
ἕως |
ἂν
περὶ
ἐπιδορπισμάτων
εἴπῃς.
καὶ |
[14, 18] |
σῦκα.
ὥρα
οὖν
ὑμῖν
ζητεῖν,
|
ἕως |
ἐγὼ
περὶ
τῶν
ἑξῆς
παρακειμένων |
[14, 5] |
ἀλλὰ
καὶ
{ἐν}
νεανίσκοις
γενομένοις
|
ἕως |
λʹ
ἐτῶν
κατ´
ἀνάγκην
σύντροφον
|
[14, 4] |
ἀποδειπνήσαντας,
ἐβουλεύετο
τί
χρὴ
ποιεῖν,
|
ἕως |
παρελθὼν
ὁ
Σόφων
αὐτῷ
μάγειρος |
[14, 4] |
ἐλάττων
εἶναι
νομίζεται
τοῦ
παλαιοῦ
|
Ἀμοιβέως, |
ὅν
φησιν
Ἀριστέας
ἐν
τῷ |
[14, 4] |
ἄξιον
ἡγοῦμαι
παραλιπεῖν
τὰ
περὶ
|
Ἀμοιβέως |
τοῦ
καθ´
ἡμᾶς
κιθαρῳδοῦ,
ἀνδρὸς |
[14, 4] |
τούτῳ
δότε
πτισάνης
ἕωθεν‘
καταφρονοῦμεν
|
εὐθέως· |
ἂν
δὲ
πτισάναν
καὶ
τρυβλίον, |
[14, 17] |
τέταρτον
ἰσχάδων.
τούτων
ἐγευσάμην
καταπλεύσας
|
εὐθέως |
καὶ
τῶν
προπυλαίων,
κοὐδὲν
ἦν |
[14, 22] |
ἐκέλευσεν
εἰσφέρειν
Λάκαινάν
τις·
καὶ
|
εὐθέως |
περιεφέρετο
περδίκεια
ὀλίγα
καὶ
χήνεια |
[14, 9] |
μετὰ
τὸν
ἐκείνου
βίον
ἐξέλιπεν
|
εὐθέως. |
(τὴν
δὲ
ψιλὴν
κιθάρισιν
πρῶτόν |
[14, 17] |
ἐλαίαις
παραπλήσιος,
πυρῆνα
δὲ
ἔχει
|
τελέως |
μικρόν.
ἐπὰν
δὲ
πεπανθῇ,
συνάγουσι |
[14, 21] |
αὐλητρίδα
καὶ
αὐτὴν
οὖσαν
τοῦ
|
βασιλέως |
ἔφυγεν
σὺν
αὐτῇ.
ἐγὼ
δὲ |
[14, 21] |
ὅτι
Κάδμος
μάγειρος
ὢν
τοῦ
|
βασιλέως |
καὶ
παραλαβὼν
τὴν
Ἁρμονίαν
αὐλητρίδα |
[14, 17] |
δ´
ἐπὶ
τῆς
τραπέζης
τῆς
|
βασιλέως |
ὅσα
ἡ
γῆ
βρώματα
φέρει |
[14, 19] |
ἀποφαίνουσιν.
αὕτη
ἡ
τοῦ
λαμπροτάτου
|
βασιλέως
|
φωνή,
ὃς
οὐδὲ
φασιανικοῦ
ὄρνιθός |
[14, 8] |
ἐποιοῦντο.
Ὅμηρος
γοῦν
φησιν
ἐπ´
|
Ἀχιλλέως· |
ἄειδε
δ´
ἄρα
κλέα
ἀνδρῶν’ |
[14, 5] |
τὴν
ἀπαλλαγὴν
αὐτῶν
καθαρμὸν
τῆς
|
πόλεως |
ἐποιήσαντο
σφάγια
περιαγαγόντες
κύκλῳ
τῆς |
[14, 9] |
λαβὼν
τὸ
μελετητήριον
εἶτ´
ἐσχεδίασε
|
δριμέως |
ενπαπαι,
μεστὸς
γενόμενος
πρὸς
τὸν |
[14, 8] |
ἐπειδὴ
ὅταν
ἐξαρθῇ
γίνεται
σχῆμα
|
νεὼς |
καὶ
κλίμακος
ἑνοποιουμένων,
ὅμοιον
δέ |
[14, 15] |
διήθει,
εἶτ´
ἐπίβαλε
μέλι
καὶ
|
σελίγνεως |
ἡμίναν
καὶ
συμμάλαξον
εἰς
ἕν. |
[14, 5] |
μὴν
ἐμβατήρια
μετ´
αὐλοῦ
καὶ
|
τάξεως
|
ἀσκοῦντες,
ἔτι
δὲ
ὀρχήσεις
ἐκπονοῦντες |
[14, 6] |
δ´
Ἀπόλλωνα
μεθ´
ἡσυχίας
καὶ
|
τάξεως |
μέλποντες.
Ἀρχίλοχος
γοῦν
φησιν·
ὡς |
[14, 1] |
θεωμένων.
ἔτι
δὲ
τούτων
ἐκ
|
παρατάξεως |
ἀγωνιζομένων
ὀρχησταὶ
δύο
εἰσήγοντο
μετὰ |
[14, 7] |
ἄνθεμα.
ταύτην
δὲ
ὠρχοῦντο
μετὰ
|
λέξεως |
τοιαύτης
μιμούμενοι
καὶ
λέγοντες·
ποῦ |
[14, 9] |
καὶ
πάλιν
ἑτέραν.
οὕτω
δ´
|
ὀξέως |
ὑπὸ
τὴν
χεῖρα
προσῆγεν
αὐτῷ |
[14, 6] |
πλήρωσιν
ὡρμημένων
ἰατρὸν
λαμβάνῃ
τῆς
|
ὕβρεως |
καὶ
τῆς
ἀκοσμίας
τὴν
μουσικήν, |
[14, 9] |
αὐτῷ
τὰ
συστήματα
ἡ
τῆς
|
βάσεως |
εὐκινησία
τῷ
ποδὶ
ψαυομένη
καὶ |
[14, 9] |
γὰρ
ποδῶν
ἑστώτων
ἐπί
τινος
|
βάσεως |
εὐστρόφου,
καθάπερ
αἱ
τῶν
περιάκτων
|
[14, 16] |
(ΦΟΙΝΙΚΕΣ
Ξενοφῶν
μὲν
ἐν
βʹ
|
Ἀναβάσεώς
|
φησιν·
ἐν
δὲ
σῖτος
πολὺς |
[14, 11] |
ἐν
πρώτῳ
τῆς
εἰς
Τροφωνίου
|
Καταβάσεώς |
φησιν
οὕτως·
ἥ
γε
τὴν |
[14, 16] |
ταῦτα
ὠνόμασαν,
ὁ
δὲ
Νίκανδρος
|
δασέως
|
φιττάκια,
Ποσειδώνιος
δὲ
βιστάκια.
(περιβλέψας |
[14, 22] |
τὸ
δεῖπνον
καὶ
τρίτης
μνησθεὶς
|
παραθέσεως |
ἐπιφέρει·
εὖ
γ´,
ἄνδρες,
εὖ |
[14, 3] |
τρυφῶν
τις,
ὡς
ἐκ
τῆς
|
ποιήσεως |
δῆλόν
ἐστιν.
ἔτι
γὰρ
καὶ |
[14, 9] |
γένος
ἐρωτικῆς
τινος
διὰ
λόγου
|
ποιήσεώς |
ἐστιν.
~(τοσαῦτα
τοῦ
Μασουρίου
διεξελθόντος |
[14, 9] |
μὲν
τὸν
ἴδιον
χαρακτῆρα
τῆς
|
ποιήσεως |
εὐπόρουν,
τῶν
δὲ
Τερπάνδρου
καὶ |
[14, 7] |
τρεῖς
δ´
εἰσὶ
τῆς
σκηνικῆς
|
ποιήσεως |
ὀρχήσεις,
τραγική,
κωμική,
σατυρική.
ὁμοίως |
[14, 9] |
τὰ
πολλὰ
διὰ
τῆς
ἐμμέτρου
|
ποιήσεως |
τούτων
ἔχεταί
τινος
τῶν
παθῶν, |
[14, 7] |
ὁμοίως
δὲ
καὶ
τῆς
λυρικῆς
|
ποιήσεως |
τρεῖς,
πυρρίχη,
γυμνοπαιδική,
ὑπορχηματική.
καὶ |
[14, 3] |
μετά
τινος
μεμελῳδημένου
θρήνου
{καὶ
|
ἀνακλήσεως} |
ᾧ
καὶ
νῦν
ἔτι
πάντες |
[14, 7] |
σίκιννιν
ποιητικῶς
ὠνομάσθαι
ἀπὸ
τῆς
|
κινήσεως, |
ἣν
καὶ
οἱ
σάτυροι
ὀρχοῦνται
|
[14, 1] |
τὰς
κρούσεις
μετὰ
τῆς
ἁρμοζούσης
|
κινήσεως |
προσπέμψας
οὐκ
ἔφη
καλῶς
αὐτοὺς |
[14, 9] |
Ἀριστόξενον
ἐν
πρώτῳ
περὶ
Αὐλῶν
|
Τρήσεως
|
λέγοντα
πέντε
γένη
εἶναι
αὐλῶν, |
[14, 22] |
ματτύην
κομίζων.
ὑπὲρ
ἧς
καὶ
|
ζητήσεως |
γενομένης
καὶ
τοῦ
Οὐλπιανοῦ
εἰπόντος |
[14, 8] |
τὸν
τετρημένον.
μετὰ
δὲ
ταῦτα
|
ζητήσεως |
γενομένης
περὶ
σαμβύκης
ἔφη
ὁ |
[14, 7] |
πᾶς
ὁ
τοιοῦτος
τρόπος
τῆς
|
ὀρχήσεως· |
{αἱ}
πολλαὶ
γὰρ
αἱ
ὀνομασίαι |
[14, 6] |
ὠρύονται.
ἦν
γὰρ
τὸ
τῆς
|
ὀρχήσεως |
γένος
τῆς
ἐν
τοῖς
χοροῖς
|
[14, 2] |
μόθων.
ταῦτα
δὲ
πάντα
μετ´
|
ὀρχήσεως |
ηὐλεῖτο.
~(καὶ
ᾠδῆς
δὲ
ὀνομασίας |
[14, 6] |
ἀρχαίων
δημιουργῶν
ἀγάλματα
τῆς
παλαιᾶς
|
ὀρχήσεως |
λείψανα·
διὸ
καὶ
συνέστη
τὰ |
[14, 7] |
καλουμένην
πινακίδα.
σχήματα
δέ
ἐστιν
|
ὀρχήσεως |
ξιφισμός,
καλαθίσκος,
καλλαβίδες,
σκώψ,
σκώπευμα. |
[14, 7] |
πρώτῳ
Συγκρίσεων.
καὶ
περὶ
μὲν
|
ὀρχήσεως |
τοσαῦτά
μοι
ἐπὶ
τοῦ
παρόντος |
[14, 22] |
ἐκθεὶς
τῆς
ἀρτύσεως
καὶ
τῆς
|
ἑψήσεως |
ἐπιφέρει
εὐθύς·
καὶ
νομάδα
παχεῖαν |
[14, 22] |
εἶτα
τὸν
τρόπον
ἐκθεὶς
τῆς
|
ἀρτύσεως |
καὶ
τῆς
ἑψήσεως
ἐπιφέρει
εὐθύς· |
[14, 5] |
καὶ
παίδων,
σπεύδοντες
τὸ
τῆς
|
φύσεως |
ἀτέραμνον
διὰ
τῆς
τῶν
ἐθισμῶν
|
[14, 6] |
τὴν
ἐπιστήμην
ἀποδιδόναι
ταῖς
συνουσίαις
|
ἐπανορθώσεως |
χάριν
καὶ
ὠφελείας·
ἀλλὰ
μὴν |
[14, 9] |
φησιν
Νικομήδης
ἐν
τῷ
περὶ
|
Ὀρφέως. |
φοίνικα
δὲ
τὸ
ὄργανον
Ἔφορος |
[14, 20] |
δεῦρο.
ὄντως
δ´
ἦν
ὡς
|
ἀληθῶς |
κίμβιξ
ὁ
Σιμωνίδης
καὶ
αἰσχροκερδής, |
[14, 12] |
ἀνθρώποισιν
ἦν
ἐκεῖνος,
εἰδὼς
τὴν
|
ἀληθῶς |
μουσικήν.
οἱ
νῦν
δὲ
κισσόπλεκτα |
[14, 8] |
Κῦρον
τὸν
Πέρσην.
νομίσας
οὖν
|
ὀρθῶς |
αὐτὸν
ὑπωπτευκέναι
καὶ
μεταπεμπόμενος
οὐδὲν |
[14, 4] |
ἔτι,
ἀλλ´
οὐ
βαδίζεις;
τοῖσδε
|
γενναίως |
πάλαι
διεσπάρακται
θερμὰ
χηνίσκων
μέλη, |
[14, 9] |
ὁ
Ῥόδιος
φιλόσοφος
διὰ
τὸ
|
ῥᾳδίως |
καταμαντεύεσθαι
τῆς
τῶν
ποιημάτων
διανοίας, |
[14, 8] |
αὑτὸ
τόπων,
πολλοῖς
μετ´
ὀλίγον
|
ῥᾳδίως |
μαχεῖται.
ἐρομένου
δὲ
τοῦ
Ἀστυάγους |
[14, 3] |
Ἰλιὰς
ἦν
αὐτῷ
καὶ
Ὀδυσσεία
|
ἰδίως |
γεγραμμέναι.
ὅτι
δ´
ἐκαλοῦντο
οἱ |
[14, 22] |
δεῖπνον
ἔλεγεν·
πιθανὸν
δὲ
καὶ
|
ἰδίως
|
ἐπί
τι〉
τῶν
ἐδεσμάτων
ἀναφέρειν. |
[14, 4] |
Θηβαῖοι
δὲ
καὶ
τὰ
πολλὰ
|
ἰδίως |
ὀνομάζειν
εἰωθότες
ἐθελοντάς.
ὅτι
δὲ |
[14, 2] |
ῥυθμοῦ,
χωρὶς
{λόγου}
τοῦ
προσμελῳδοῦντος.
|
ἀστείως |
δὲ
αὐτὴν
Ἀντιφάνης
φανερὰν
ποιεῖ |
[14, 16] |
μύκης.
ἐπί
τε
τῶν
τραγημάτων
|
ὁμοίως· |
ἄμης,
πλακοῦς,
ἔντιλτος,
ἴτριον,
ῥόα, |
[14, 16] |
καὶ
τὰς
Γνώμας
πεποιηκέναι
φησίν.
|
ὁμοίως |
δὲ
ἱστορεῖ
καὶ
Ἀπολλόδωρος.
τοῦ
|
[14, 6] |
καὶ
Μουσέων
ἐρατὸν
δῶρον
ἐπιστάμενος.
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
Αἰσχύλος
τηλικαύτην
δόξαν |
[14, 7] |
ποιήσεως
ὀρχήσεις,
τραγική,
κωμική,
σατυρική.
|
ὁμοίως |
δὲ
καὶ
τῆς
λυρικῆς
ποιήσεως |
[14, 3] |
Ἡρακλείας
περὶ
Μαριανδυνῶν
διηγούμενός
φησιν·
|
ὁμοίως
|
δὲ
καὶ
τῶν
ᾠδῶν
ἐνίας |
[14, 22] |
ὁ
τρόπος
τῆς
τοιαύτης
εὐωχίας
|
ὁμοίως |
ἐλέγετο
Φιλήμων
φησὶν
ἐν
Ἁρπαζομένῳ· |
[14, 1] |
καὶ
μανίας,
σίτων
δὲ
ὑπερκαίρων
|
ὁμοίως |
καὶ
ἀργίας.
ἀλλ´
οὐχ
ἡμεῖς |
[14, 14] |
τινας
ὀνομαστικῶς
Ἀπολλόδωρος
παρ´
Ἀλκμᾶνι.
|
ὁμοίως |
καὶ
Σωσίβιος
ἐν
γʹ
περὶ |
[14, 19] |
ἠγόρακά
σοι
περιστέρια
ταδί〉
λέγων.
|
ὁμοίως |
Νικόστρατος
Ἅβρᾳ·
ταῦτ´
ἀξιῶ·
τοὐρνιθάριον, |
[14, 1] |
τὸν
Ἀγησίλαον
μέθης
μὲν
ἀπέχεσθαι
|
ὁμοίως |
ᾤετο
χρῆναι
καὶ
μανίας,
σίτων |
[14, 11] |
δ´
ἐν
τῷ
περὶ
Μέθης
|
παραπλησίως |
ἡμῖν
δευτέρας
τραπέζας
προσαγορεύει
διὰ |
[14, 14] |
αὐτοῦ
ὄντος
οὑτωσὶ
λέγει·
ἐξεπήδης´
|
ἀρτίως |
πέττουσα
τὸν
χαρίσιον.
ΕΠΙΔΑΙΤΡΟΝ
πλακουντῶδες |
[14, 1] |
δὲ
ἦν
περὶ
τὰ
γελοῖα
|
ἐσπουδακὼς |
ὁ
βασιλεὺς
οὗτος
μαρτυρεῖ
Δημοσθένης
|
[14, 6] |
οἱ
γινωσκόμενοι
τυγχάνουσιν
χρώμενοι.
οὐ
|
κακῶς |
δ´
ἔλεγον
οἱ
περὶ
Δάμωνα |
[14, 6] |
καλὸν
τοῦτ´
ἀπέκειτο
γέρας.
οὐ
|
κακῶς |
δὲ
καὶ
Καφισίας
ὁ
αὐλητής, |
[14, 11] |
{τὰ
βρώματα}
παρατίθενται.
διόπερ
οὐ
|
κακῶς |
ἔοικεν
εἰπεῖν
ὁ
πρῶτος
δευτέραν |
[14, 21] |
κρέα
ἱρωστί·
καὶ
γὰρ
οὐ
|
κακῶς |
ἐπίσταμαι
ἐμφαίνει
δ´
αὐτῶν
τὴν |
[14, 1] |
Νικόστρατος
ἐν
Σύρῳ·
Κηφισόδωρον
οὐ
|
κακῶς |
μὰ
τὸν
Δία
τὸν
πλάνον |
[14, 4] |
τὴν
ἄκαιρον
παρρησίαν
τοῦ
Σωτάδου,
|
κακῶς |
μὲν
εἰπόντος
Λυσίμαχον
τὸν
βασιλέα |
[14, 18] |
συχνούς.
ὁ
δὲ
τὸν
Χείρωνα
|
πεποιηκὼς |
τὸν
εἰς
Φερεκράτην
ἀναφερόμενόν
φησιν· |
[14, 9] |
καὶ
ὁ
τοὺς
Εἵλωτας
δὲ
|
πεποιηκώς |
φησιν·
τὰ
Στησιχόρου
τε
καὶ |
[14, 20] |
ἀντὶ
δελφακίων
τρέφεσθαι.
δέλφακα
δὲ
|
ἀρσενικῶς |
εἴρηκεν
Πλάτων
ἐν
Ποιητῇ·
δέλφακα |
[14, 11] |
ἀμυγδάλας
δὲ
πῶς
ἔχεις;
{Β.
|
εἰρηνικῶς |
μαλακὰς
σφόδρα,
διας
μέλιτι
προσπαίζειν |
[14, 12] |
πάντα
ταῦτ´
ἐχναύομεν,
ἐμασώμεθ´
οὕτως
|
ἀνδρικῶς |
ὅς´
εἴχομεν·
καὶ
γὰρ
παραμασύντας |
[14, 7] |
τινες
οἵ
φασι
τὴν
σίκιννιν
|
ποιητικῶς |
ὠνομάσθαι
ἀπὸ
τῆς
κινήσεως,
ἣν |
[14, 6] |
πεπαιδευμένης.
ἰδὼν
γάρ,
ὥς
φασι)
|
φορτικῶς |
ὀρχησάμενον
ἕνα
τῶν
τῆς
θυγατρὸς |
[14, 14] |
ἀφθόνως
πάρα.
ΚΡΙΒΑΝΑΣ
πλακοῦντάς
τινας
|
ὀνομαστικῶς |
Ἀπολλόδωρος
παρ´
Ἀλκμᾶνι.
ὁμοίως
καὶ |
[14, 20] |
Λακεδαιμονίων.
ὅτι
δὲ
τοῖς
εἵλωσιν
|
ὑβριστικῶς |
πάνυ
ἐχρῶντο
Λακεδαιμόνιοι
καὶ
Μύρων |
[14, 20] |
δέλφακα.
Κρατῖνος
Ὀδυσσεῦσιν·
δέλφακας
μεγάλους.
|
θηλυκῶς |
δὲ
Νικοχάρης
ἔφη·
κύουσαν
δέλφακα. |
[14, 1] |
ἁρμοζούσης
κινήσεως
προσπέμψας
οὐκ
ἔφη
|
καλῶς |
αὐτοὺς
αὐλεῖν,
ἀλλ´
ἀγωνίζεσθαι
μᾶλλον |
[14, 22] |
μάλιστα
συντείνοντα
πρὸς
τὸ
ζῆν
|
καλῶς. |
{Β.
ὑπὲρ
εὐσεβείας
οὖν
ἀφεὶς |
[14, 2] |
μέν
τις
ἔφη
τὸν
Μελανιππίδην
|
καλῶς |
ἐν
τῷ
Μαρσύᾳ
διασύροντα
τὴν |
[14, 21] |
φέρ´,
ὦ
παῖ
Σωσία.
σπονδή.
|
καλῶς. |
εὔχου.
θεοῖς
Ὀλυμπίοις
εὐχώμεθα
Ὀλυμπίαισι, |
[14, 12] |
ὕδωρ
κατὰ
χειρός.
{Β.
μηδαμῶς·
|
καλῶς |
ἔχει.
{Α.
λάβ´,
ὦγάθ´,
οὐδὲν |
[14, 15] |
ἀττανῖται,
ἄμυλον,
τυροκόσκινον.
τυρὸν
ἐκπιάσας
|
καλῶς |
θὲς
εἰς
ἄγγος,
εἶτ´
ἄνω |
[14, 15] |
μήκων,
ἃ
{ὃν}
φρύξας
θεράπευσον
|
καλῶς |
καὶ
εἰς
θυίαν
καθαρὰν
τρῖψον |
[14, 1] |
Μυρτίλος
σκωφθέντα
καὶ
ἀγανακτήσαντα
εἶπεν
|
καλῶς |
Λυσίμαχον
τὸν
βασιλέα
πεποιηκέναι.
Τελέσφορον |
[14, 6] |
λέγουσιν·
ὅτι
δὲ
κρίνειν
δύνανται
|
καλῶς |
τὴν
τέχνην
ὁμολογεῖται
παρ´
αὐτῶν, |
[14, 1] |
ὁ
ῥήτωρ
ἐν
τοῖς
Φιλιππικοῖς.
|
φιλόγελως
|
δὲ
ἦν
καὶ
Δημήτριος
ὁ |
[14, 1] |
καὶ
Σύλλας
ὁ
Ῥωμαίων
στρατηγὸς
|
φιλόγελως |
ἦν
προείρηται.
Λεύκιος
δὲ
Ἀνίκιος, |
[14, 8] |
καὶ
νῦν
τὰς
ἀρχαίας
ᾠδὰς
|
ἐπιμελῶς |
πολυμαθεῖς
τε
εἰς
ταύτας
εἰσὶ |
[14, 15] |
καὶ
εἰς
θυίαν
καθαρὰν
τρῖψον
|
ἐπιμελῶς· |
συμμίξας
τε
τὴν
ὀπώραν
μάλαξον |
[14, 11] |
τοῖς
ἀρχαίοις
αἱ
δεύτεραι
τράπεζαι
|
πολυτελῶς |
μεμεριμνημέναι,
παρίστησιν
Πίνδαρος
ἐν
Ὀλυμπιονίκαις |
[14, 7] |
κακὸν
γέγονεν,
ὡς
οὐκ
ἂν
|
ἄλλως |
ἐν
τοῖς
πολλοῖς
εὐδοκιμήσαντος.
οἶδα |
[14, 22] |
τέχνη
πρὸς
εὐσέβειαν
πλεῖστα
προσενήνεχθ´
|
ὅλως; |
{Β.
τοιοῦτόν
ἐστι
τοῦτο;
{Α. |
[14, 17] |
τῶν
προπυλαίων,
κοὐδὲν
ἦν
τούτων
|
ὅλως
|
πρὸς
ἀτταγῆνα
συμβαλεῖν
τῶν
βρωμάτων. |
[14, 22] |
θᾶττον.
Ἄλεξις
δ´
ἐν
Πυραύνῳ
|
ἀμφιβόλως |
εἴρηκεν
ἐγὼ
δ´
ἐπειδὰν
ἀσχολουμένους |
[14, 21] |
μάγειρον
εἰς
τὴν
οἰκίαν
εἴληφ´·
|
ἁπλῶς |
γὰρ
οὐδὲ
ἕν,
μὰ
τοὺς |
[14, 11] |
τιν´
εἰπεῖν.
οἱ
δὲ
παλαιότεροι
|
ἁπλῶς |
τραπέζας
ἔλεγον,
ὡς
Ἀχαιὸς
ἐν |
[14, 16] |
μάξαντες
οὐδ´
ὕδατι
δεύοντες,
ἀλλὰ
|
φαύλως |
ὁκοῖά
περ
πέφυκεν.
καὶ
Εὐριπίδης |
[14, 12] |
λάβ´
ὕδωρ
κατὰ
χειρός.
{Β.
|
μηδαμῶς· |
καλῶς
ἔχει.
{Α.
λάβ´,
ὦγάθ´, |
[14, 7] |
παλαίστρας
καὶ
τοῦ
παγκρατίου,
κινοῦντες
|
ἐρρύθμως |
τοὺς
πόδας.
τρόποι
δ´
αὐτῆς |
[14, 9] |
τις
εἶναι
φαίνεται·
ὡς
δ´
|
εὐρύθμως |
λαβὼν
τὸ
μελετητήριον
εἶτ´
ἐσχεδίασε |
[14, 22] |
προτὶ
ἄστυ
δύο
κήρυκας
ἔπεμπε
|
καρπαλίμως |
ἄρνας
τε
φέρειν
Πρίαμόν
τε |
[14, 9] |
ἣν
δή
ποτ´
οὖν
αἰτίαν
|
συντόμως |
καταλυθεὶς
διαλέληθε
τοὺς
πολλούς.
ἦν |
[14, 10] |
ἀπαγγείλαντι,
καὶ
αὐτὸν
τὸν
Πελασγὸν
|
προθύμως |
διακονεῖν
καὶ
τῶν
ἄλλων
τοὺς |
[14, 18] |
δ´
ἐξ
ἄλλων
μὴ
πείσας,
|
ἑπομένως |
τῷ
νόμῳ
τῷ
μὴ
κινεῖν |
[14, 8] |
βίου
σωφροσύνης
καὶ
αὐστηρίας
μετέβαινον
|
ἀσμένως |
ἐπὶ
τὴν
μουσικήν,
ἐχούσης
τὸ |
[14, 4] |
τευτλίον,
παρείδομεν·
ἐὰν
δὲ
σεῦτλον,
|
ἀσμένως |
ἠκούσαμεν,
ὡς
οὐ
τὸ
σεῦτλον |
[14, 18] |
κινεῖν
ὅ
τι
μὴ
κατέθετο’
|
ἐκείνως |
αἰεὶ
ζημιούσθω.
ταῦτα
μὲν
ὁ |
[14, 10] |
οὖν
τὸν
Πελασγὸν
τὴν
τράπεζαν
|
ἀφθόνως |
αὑτῷ
κεκοσμημένην
τῷ
Πελώρῳ
παραθεῖναι. |
[14, 10] |
κροτητὰ
τῆς
ξουθοπτέρου
πελάνῳ
μελίσσης
|
ἀφθόνως |
δεδευμένα,
φησὶν
ὁ
Εὐριπίδης
ἐν |
[14, 14] |
γῆ
φέρει
μέλαινα,
πάντα
δ´
|
ἀφθόνως |
πάρα.
ΚΡΙΒΑΝΑΣ
πλακοῦντάς
τινας
ὀνομαστικῶς |
[14, 15] |
συμπεσεῖν
ἐάσας
μετ´
ὀλίγον
τρῖψον
|
εὐτόνως, |
προσβαλὼν
ὀλίγον
στέατος
χοιρείου
καὶ |
[14, 9] |
φησι
γενέσθαι,
ὃς
ὑπὸ
πάντων
|
συμφώνως |
ἱστορεῖται
μετὰ
Ἰφίτου
τοῦ
Ἠλείου |
[14, 1] |
δ´
αὐτὸ
ξύλον
ὂν
ἄμορφον
|
παραδόξως |
ἐγέλασεν.
καὶ
τὸν
τοῦ
θεοῦ |
[14, 21] |
ποιεῖν
καλούς.
ἔτι
ταῦτα
προσετίθην
|
ἀκηκοώς, |
ἱμάτια
ποικίλ´
εἰ
λέγοι
τις |
[14, 12] |
πλέα.
{Β.
οὐ
φιλοτραγήμων
εἰμί
|
πως |
ἑκάστοτε.
Ἄλεξις
Πολυκλείᾳ—
ἑταίρας
δ´ |
[14, 5] |
αὐτὴν
οὐ
νομίζειν,
προσεμφερῆ
δέ
|
πως |
ἐκείνῃ·
διόπερ
ὑποδώριον
ἐκάλεσαν,
ὡς
|
[14, 11] |
ἐγχέοι.
{Α.
πρὸς
ἀμυγδάλας
δὲ
|
πῶς |
ἔχεις;
{Β.
εἰρηνικῶς
μαλακὰς
σφόδρα, |
[14, 1] |
ἀσκοῦσι
χάριτας
κερτόμους.
ἐγὼ
δέ
|
πως
|
μισῶ
γελοίους,
οἵτινες
τήτῃ
σοφῶν |
[14, 6] |
τὰς
ὀρχήσεις
ἀνάγκη
γίνεσθαι
κινουμένης
|
πως |
τῆς
ψυχῆς·
καὶ
αἱ
μὲν |
[14, 10] |
τις
τῶν
παρόντων·
αἱ
δεύτεραί
|
πως |
φροντίδες
σοφώτεραι.
τί
γὰρ
ποθεῖ |
[14, 18] |
μὲν
ἐκ
τῶν
οἰκείων
λαμβάνῃ,
|
ὅπως |
ἂν
ἐθέλῃ
καὶ
ὁπόταν
βούληται |
[14, 8] |
τάξει
τῶν
μέτρων
καὶ
σκοποῦσιν
|
ὅπως |
αὐτῶν
μηθεὶς
μήτε〉
ἀκέφαλος
ἔσται |
[14, 20] |
ἐρομένου
δέ
τινος
τὴν
αἰτίαν·
|
ὅπως, |
εἶπεν,
ἥ
τε
Ἱέρωνος
μεγαλοπρέπεια |
[14, 6] |
ἔοικε
τοῦτο
νενομισμένον,
πρῶτον
μὲν
|
ὅπως |
ἕκαστος
τῶν
εἰς
μέθην
καὶ |
[14, 8] |
ἐκβολῆς,
οἷον·
Τρῶες
δ´
ἐρρίγησαν,
|
ὅπως |
ἴδον
αἴολον
ὄφιν.
καλὴ
Κασσιέπεια |
[14, 6] |
ᾄδειν
ἅπαντας
ἐν
ταῖς
ἑστιάσεσιν,
|
ὅπως |
καὶ
διὰ
τούτων
τηρῆται
τὸ |
[14, 9] |
πηκτίδος
συγχορδία.
(διαποροῦσι
δ´
ἔνιοι
|
ὅπως |
τῆς
μαγάδιδος
οὔσης
κατὰ
Ἀνακρέοντα |
[14, 2] |
γάρ
νιν
εὐηράτοιο
κάλλεος
ὀξὺς
|
ἔρως |
ἔτειρεν,
ᾇ
παρθενίαν
ἄγαμον
καὶ |
[14, 3] |
καὶ
ὁ
παρ´
Αἰγυπτίοις
καλούμενος
|
Μάνερως. |
(οὐκ
ἀπελείποντο
δὲ
ἡμῶν
τῶν |
[14, 6] |
συνέστη
τὰ
κατὰ
τὴν
χειρονομίαν
|
ἐπιμελεστέρως |
διὰ
ταύτην
τὴν
αἰτίαν.
ἐζήτουν |
[14, 9] |
κρίνοι,
νομίζειν
γʹ
κιθαρῶν
ἀκούειν
|
διαφόρως |
ἡρμοσμένων.
καὶ
τοῦτο
τὸ
ὄργανον |
[14, 10] |
θύοντας
Διὶ
Πελωρίῳ
τραπέζας
τε
|
λαμπρῶς
|
κοσμοῦντας
παρατιθέναι
καὶ
οὕτως
φιλάνθρωπον |
[14, 20] |
ἀποστέλλοντος
αὐτῷ
τὰ
καθ´
ἡμέραν
|
λαμπρῶς |
πωλῶν
τὰ
πλείω
ὁ
Σιμωνίδης |
[14, 6] |
τοιαῦτα
προσηγόρευον.
εἰ
δέ
τις
|
ἀμέτρως |
διαθείη
τὴν
σχηματοποιίαν
καὶ
ταῖς |
[14, 9] |
ἐπί
τινος
δίφρου
περὶ
ταυτὸν
|
συμμέτρως |
ἔχοντα
τῇ
συστάσει,
διείρας
δὲ |
[14, 9] |
καὶ
τοῦτο
τὸ
ὄργανον
θαυμασθὲν
|
ἰσχυρῶς |
μετὰ
τὸν
ἐκείνου
βίον
ἐξέλιπεν |
[14, 3] |
ἣν
παρὰ
τοὺς
ἀλέτους
ᾖδον,
|
ἴσως |
ἀπὸ
τῆς
ἱμαλίδος.
ἱμαλὶς
δ´ |
[14, 22] |
γαστρίον
τακερόν
τι
καὶ
μήτρας
|
ἴσως. |
Διονύσιος
δ´
ἐν
Ἀκοντιζομένῳ·
μάγειρος |
[14, 6] |
ἔργον
ἕσταμεν
τόδε.
καίτοι
μᾶλλον
|
ἴσως |
ἥρμοττε
τὴν
οἰκίαν
πλήρη
εἶναι
|
[14, 21] |
τὰ
λάγανα
ταῦτ´
ἔχων.
καὶ
|
ἴσως |
πάντα
τὰ
τοιαῦτα
ἐπιδειπνίδας
ἔλεγον |
[14, 8] |
ἀκολασίαν
καὶ
ἄνεσιν.
ἔσται
δ´
|
ἴσως |
τοῦτο
ἔτι
μᾶλλον
καὶ
ἐπὶ |
[14, 14] |
τιθεὶς
τὰ
κατὰ
τὴν
Ἀττικὴν
|
ἐξαιρέτως |
γινόμενα
τοῖς
ἐν
τῇ
Ῥόδῳ |
[14, 11] |
ὁ
πρῶτος
δευτέραν
προσαγορεύσας
τράπεζαν·
|
ὄντως |
γὰρ
ἐπιδορπισμός
τις
ὁ
τραγηματισμός |
[14, 17] |
περισπούδαστοι
πᾶσιν
ἀνθρώποις
αἱ
ἰσχάδες—
|
ὄντως |
γὰρ‘
κατὰ
τὸν
Ἀριστοφάνην
οὐδὲν |
[14, 11] |
τρωγάλιον,
καίπερ
πεδ´
ἄφθονον
βοράν.
|
ὄντως |
γὰρ
κατὰ
τὸν
Εὐριπίδην
ἀποβλέψαντα |
[14, 17] |
κατὰ
τὸν
Ἀριστοφάνην
οὐδὲν
{γὰρ
|
ὄντως} |
γλυκύτερον
τῶν
ἰσχάδων—
ὡς
καὶ |
[14, 20] |
εὐρύς
περ
ἐὼν
ἐξίκετο
δεῦρο.
|
ὄντως |
δ´
ἦν
ὡς
ἀληθῶς
κίμβιξ |
[14, 5] |
μέλος
ἐστὶν
ὑποδώριον
{τὰ
μέλη}
|
εἰκότως |
Αἰολίδα
φησὶν
εἶναι
τὴν
ἁρμονίαν |
[14, 21] |
καὶ
τὸ
τοῦ
μαγείρου.
καὶ
|
εἰκότως |
καὶ
τὰ
τούτοις
πρέποντα
σκώμματα |
[14, 20] |
οὕτως
μνημονεύει·
ὡς
οὖσα
θῆλυς
|
εἰκότως |
οὖθαρ
φέρω.
ὑπογάστριον
δ´
αὐτὸ |
[14, 8] |
ἐχούσης
τὸ
κηλητικὸν
τῆς
ἐπιστήμης.
|
εἰκότως |
οὖν
ἐγίνετο
χαίρειν
τοὺς
ἀκροωμένους. |
[14, 9] |
ὧν
ζʹ
χορδαῖς
ἑκάστης
περαινομένης
|
εἰκότως
|
φάναι
ψάλλειν
αὐτὸν
κʹ
χορδαῖς, |
[14, 22] |
πλῆθος
ἐνεργεῖν
ἔργον
ἦν.
οὐκ
|
ἀπεικότως |
δὲ
καὶ
Ἀθηνίων
ἐν
Σαμόθρᾳξιν, |
[14, 22] |
δὲ
ποικίλλοντες
τὴν
ἀναγκαίαν
τροφὴν
|
ἀκολάστως |
καὶ
περιέργως
μικρὸν
παραγαγόντες
τοὔνομα |
[14, 12] |
ὄντ´
ᾔδειν
ἐγώ·
οὕτως
παρέζων
|
χρηστῶς |
οὐκ
ἔζων
τότε.
Κλέαρχος
Πανδρόσῳ· |
[14, 17] |
ἐλευθέροις
ἐξελόντες
τὸν
πυρῆνα
συντιθέασιν
|
ὡσαύτως
|
καὶ
σιτεύονται
τοῦτον.
ἐστὶ
δὲ |
[14, 22] |
ἑσπέρα
ἦν
ἤδη.
διελύθημεν
οὖν
|
οὕτως. |
|
[14, 2] |
Δήλιος
ἐν
εʹ
Δηλιάδος
γράφων
|
οὕτως· |
ἀγνοουμένης
δὲ
παρὰ
πολλοῖς
τῆς |
[14, 17] |
Φερεκράτης
δείκνυσιν
ἐν
Κοριαννοῖ
λέγων
|
οὕτως· |
ἀλλ´
ἰσχάδας
μοι
πρόελε
τῶν |
[14, 12] |
ἑκατόμβη·
πάντα
ταῦτ´
ἐχναύομεν,
ἐμασώμεθ´
|
οὕτως |
ἀνδρικῶς
ὅς´
εἴχομεν·
καὶ
γὰρ |
[14, 16] |
γοῦν
τῆς
νήσου
λέγων
γράφει
|
οὕτως· |
ἀπίους
ἡ
νῆσος
φέρει
κρατίστας |
[14, 15] |
ὀρνᾶτος
ὁ
λεγόμενος
παρὰ
Ῥωμαίοις
|
οὕτως |
γίγνεται·
θρίδακας
πλύνας
ξέσον
καὶ |
[14, 15] |
μέλιτος
αὔταρκες
ἐπάνω.
ὑποτυρίδες
δὲ
|
οὕτως |
γίνονται·
εἰς
γάλα
βαλὼν
μέλι
|
[14, 16] |
ἐν
τῇ
ἐννεακαιδεκάτῃ
τῶν
Εὐρωπιακῶν
|
οὕτως
|
γράφει·
ἀμφισβητούντων
Ἀθηναίων
πρὸς
Βοιωτοὺς |
[14, 5] |
ἐν
Ἑρμιόνι
Δήμητρα
Ὕμνῳ
λέγων
|
οὕτως· |
Δάματρα
μέλπω
Κόραν
τε
Κλυμένοι´ |
[14, 7] |
παρὰ
Σικυωνίοις
τε
ὁ
ἀλητήρ.
|
οὕτως |
δὲ
καὶ
ἐν
Ἰθάκῃ
καλεῖται |
[14, 20] |
φλυακογράφος
Σώπατρος
ἐν
Βακχίδος
Γάμῳ
|
οὕτως· |
εἴ
που
κλίβανος
ἦν,
πολὺ |
[14, 11] |
ἐπιτιθέμενα
ταῖς
τραπέζαις
βρώματα,
λέγων
|
οὕτως· |
εἰπέ
μοι,
ὡς
ὀλίγα
λοιπὰ |
[14, 16] |
μὴ
ἐσθίειν·
τὸ
γὰρ
ἀπεσθίειν
|
οὕτως |
εἴρηκεν
ἐν
Φινεῖ
ὁ
κωμῳδιοποιὸς |
[14, 20] |
γράφει
δ´
οὖν
ὁ
Στράβων
|
οὕτως· |
ἐν
Σπανίᾳ
πρὸς
τῇ
Ἀκυτανίᾳ |
[14, 9] |
τραγικὸς
διαφέρειν
πηκτίδα
μαγάδιδος,
λέγων
|
οὕτως |
ἐν
τῇ
Σεμέλῃ·
καίτοι
κλύω |
[14, 13] |
τοὺς
ἐκ
Πάρου·
λέγει
δὲ
|
οὕτως
|
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Ἀρχιλόχῳ·
ὦ |
[14, 22] |
αὐτῷ
καὶ
οἱ
ἄλλοι
ἀδελφοί.
|
οὕτως |
ἔνδοξον
ἦν
καὶ
μέγιστον
τὸ |
[14, 1] |
θηρίου
περιφερόμενον
καὶ
τρεφόμενον,
κολαζόμενον
|
οὕτως |
ἐποίησεν
ἀποθανεῖν.
σὺ
δέ,
ὦ |
[14, 17] |
τῇ
ιβʹ
τῶν
Ἱστοριῶν
λέγων
|
οὕτως· |
ἐστὶ
δὲ
τὸ
δένδρον
ὁ |
[14, 22] |
ὄνομα
τῶν
πολυτελῶν
ἐδεσμάτων,
γράφων
|
οὕτως |
ἔστι
τις
ὄρνιθος
ματτύης.
ἐσφάχθω |
[14, 19] |
ἠδυνήθην
παρὰ
τὰ
προειρημένα.
ΠΕΡΙΣΤΕΡΙΟΝ
|
οὕτως |
ἔστιν
εὑρεῖν
εἰρημένον
παρὰ
Μενάνδρῳ |
[14, 16] |
κρατήρ,
ῥαφίς.
ἢ
πάλιν
ὄψων
|
οὕτως· |
ἔτνος,
φακῆ,
τάριχος,
ἰχθύς,
γογγυλίς, |
[14, 22] |
ὀνόματα
καταλέγει
Βάτων
ἐν
Εὐεργέταις
|
οὕτως· |
εὖ
γ´,
ὦ
Σιβύνη,
τὰς |
[14, 17] |
πρὸς
Διαγόραν
δὲ
Ἐπιστολῇ
γράφει
|
οὕτως· |
ἡ
δὲ
γῆ
ταῖς
μὲν |
[14, 22] |
προσέθηκε
τὸ
λέπεσθαι.
ἔχει
δ´
|
οὕτως
|
ἡ
σύμπασα
ἐκλογὴ
οὖσα
ἐκ |
[14, 11] |
τῆς
εἰς
Τροφωνίου
Καταβάσεώς
φησιν
|
οὕτως· |
ἥ
γε
τὴν
πολλὴν
δαπάνην |
[14, 16] |
συμμένειν.
ΠΟΛΤΟΥ
δὲ
μνημονεύει
Ἀλκμὰν
|
οὕτως· |
ἤδη
παρέξει
πυάνιόν
τε
πολτὸν
|
[14, 3] |
Καρύστιος
ἐν
Ἱστορικοῖς
Ὑπομνήμασιν
ὅτι
|
οὕτως |
ἦν
φιλόμηρος
ὡς
διὰ
στόματος |
[14, 14] |
μέλιτος
γινόμενον.
μνημονεύει
αὐτοῦ
Ἀνακρέων
|
οὕτως· |
ἠρίστησα
μὲν
ἰτρίου
λεπτοῦ
μικρὸν〉 |
[14, 3] |
φησιν
ᾠδὴν
ἀπ´
Ἠριφανίδος,
γράφων
|
οὕτως· |
Ἠριφανὶς
ἡ
μελοποιὸς
Μενάλκου
κυνηγετοῦντος |
[14, 10] |
τοῖς
Θεσσαλοῖς
Πελώρια
καλεῖσθαι,
γράφων
|
οὕτως· |
θυσίας
κοινῆς
τοῖς
Πελασγοῖς
γινομένης
|
[14, 20] |
γαστέρα
τῶν
Λακώνων
ἐγκρατὲς
γράφων
|
οὕτως· |
καὶ
οἱ
Θάσιοι
ἔπεμψαν
Ἀγησιλάῳ |
[14, 16] |
ἀδελφοὶ
ἐν
τῷ
γʹ
γράφουσιν
|
οὕτως· |
καὶ
τὴν
μελίαν
καὶ
τὴν |
[14, 9] |
ἐπὶ
τὸ
γελοῖον
παρῳδὰς
εὗρον,
|
οὕτως |
καὶ
τῆς
κιθαρῳδίας
πρῶτος
Οἰνώπας· |
[14, 5] |
ἐγγὺς
δὲ
τούτου
λέγομεν
ὑπόγλυκυ·
|
οὕτως |
καὶ
ὑποδώριον
τὸ
μὴ
πάνυ |
[14, 1] |
γενέσθαι
Ῥαδάμανθυν
καὶ
Παλαμήδην,
λέγων
|
οὕτως· |
καίτοι
πολλοί
γε
πονοῦμεν.
τὸ |
[14, 14] |
ΕΠΙΚΥΚΛΙΟΣ
πλακοῦς
τις
παρὰ
Συρακοσίοις
|
οὕτως
|
καλούμενος.
καὶ
μέμνηται
αὐτοῦ
Ἐπίχαρμος |
[14, 15] |
ὅπερ
ὀνομάζουσι
γάστριν.
γίνεται
δὲ
|
οὕτως· |
κάρυα
Θάσια
καὶ
Ποντικὰ
καὶ |
[14, 16] |
τῶν
περὶ
τῆς
πατρίδος
λέγων
|
οὕτως· |
κεραυνοῦ
δὲ
σκήψαντος
εἰς
τὸν |
[14, 16] |
τὸ
μέλι.
καὶ
Ἐπίχαρμος
δὲ
|
οὕτως
|
λέγει
ἐν
Γῇ
καὶ
Θαλάσσῃ· |
[14, 16] |
οἴδασι,
κἀν
τῷ
Χείρωνι
ἐπιγραφομένῳ
|
οὕτως |
λέγεται·
καὶ
πιεῖν
ὕδωρ
διπλάσιον |
[14, 17] |
τὰς
Τιθρασίας
ἐπαινῶν
ἰσχάδας
φησὶν
|
οὕτως· |
μᾶζαι,
πλακοῦντες,
ἰσχάδες
Τιθράσιαι.
οὕτω |
[14, 20] |
ΟΥΘΑΤΟΣ
δὲ
Τηλεκλείδης
ἐν
Στερροῖς
|
οὕτως |
μνημονεύει·
ὡς
οὖσα
θῆλυς
εἰκότως |
[14, 13] |
Πλάτων
εἴρηκεν
ἐν
τῷ
Ποιητῇ
|
οὕτως· |
μόνος
δ´
ἄγευστος,
ἄσπλαγχνος
ἐνιαυτίζομαι, |
[14, 9] |
ἐγὼ
πολλῇ
χολη.
οἴομαι
μηδὲν
|
οὕτως |
μωρὸν
εἶναι
καὶ
κενόν.
σκώπτει |
[14, 9] |
ἐν
δευτέρῳ
περὶ
Ὀνομασιῶν
λέγει
|
οὕτως. |
ὁ
δὲ
μάγαδις
καλούμενος
αὐλός. |
[14, 5] |
ὡς
οὐδὲν
τἄλλα.
λέγει
δ´
|
οὕτως |
ὁ
Πύθερμος·
οὐδὲν
ἦν
ἄρα |
[14, 9] |
μουσικόν)
ὁ
προειρημένος
Ἀρτέμων
γράφει
|
οὕτως· |
ὅθεν
πολλὰ
τῶν
ὀργάνων
οὐδ´ |
[14, 6] |
φησὶν
εἶναι
τὰ
πολέμια
λέγων
|
οὕτως· |
οἳ
δὲ
χοροῖς
κάλλιστα
θεοὺς |
[14, 11] |
ὡς
Ἀντιφάνης
ἐν
Λεπτινίσκῳ
φησὶν
|
οὕτως· |
οἶνον
Θάσιον
πίνοις
ἄν;
{Β. |
[14, 17] |
ταῖς
Δαναίσιν
φοίνικας
τὸν
καρπὸν
|
οὕτως |
ὀνομάζει
τὸν
λόγον
ποιούμενος
περὶ |
[14, 12] |
οὐδ´
ἔνδον
ὄντ´
ᾔδειν
ἐγώ·
|
οὕτως |
παρέζων
χρηστῶς
οὐκ
ἔζων
τότε. |
[14, 19] |
περὶ
Μιλήτου
γράφει
περὶ
αὐτῶν
|
οὕτως· |
περὶ
δὲ
τὸ
ἱερὸν
τῆς |
[14, 10] |
φησὶ
Φιλιππίδην
λέγειν
ἐν
Φιλαργύρῳ
|
οὕτως· |
πλακοῦντες,
ἐπιδορπίσματ´,
ᾠά,
σήσαμα·
ὅλην |
[14, 22] |
ἐν
τῷ
ἐπιγραφομένῳ
Ἀρκεσιλάῳ
γράφει
|
οὕτως· |
πότος
ἦν
ἐπικωμασάντων
τινῶν
καὶ |
[14, 8] |
καὶ
οἱ
ποιηταὶ
διετέλουν
προσαγορεύοντες
|
οὕτως
|
τὰς
ᾠδάς
γλυκυτάτων
πρύτανιν
ὕμνων’ |
[14, 9] |
παιγνιαγράφου
τῆς
ἱλαρᾶς
μούσης,
λέγων
|
οὕτως· |
ταῦτ´
οὐ
μὰ
Δία
Γνήσιππος |
[14, 9] |
τοῖς
πρὸς
τοὺς
Σοφιστὰς
γράφων
|
οὕτως· |
Τελένικος
ὁ
Βυζάντιος,
ἔτι
δὲ |
[14, 14] |
τοῖς
ἐν
τῇ
Ῥόδῳ
γράφει
|
οὕτως· |
τῇ
δὲ
περὶ
τὸν
ἄμητα |
[14, 21] |
Σκήψιος
ἐν
δευτέρῳ
Τρωικοῦ
Διακόσμου
|
οὕτως· |
τῆς
Ἀχαίας
πόλις
Τρομίλεια,
περὶ |
[14, 22] |
τοῦ
τὸ
γίγαρτον
ἐξαφεῖναι,
εἶθ´
|
οὕτως |
τὸ
λάγανον
κατάθρυπτε.
οὗτος
ὁ〉 |
[14, 20] |
ἱστορεῖ
ἐν
δευτέρῳ
Μεσσηνιακῶν
γράφων
|
οὕτως· |
τοῖς
δ´
εἵλωσι
πᾶν
ὑβριστικὸν |
[14, 16] |
τῇ
τρίτῃ
τῶν
Ἱστοριῶν
γράφει
|
οὕτως· |
φέρει
δὲ
καὶ
τὸ
πέρσειον |
[14, 10] |
τε
λαμπρῶς
κοσμοῦντας
παρατιθέναι
καὶ
|
οὕτως |
φιλάνθρωπον
{τε}
τὴν
πανήγυριν
συντελεῖν, |
[14, 9] |
διαφέρειν
φησὶ
πηκτίδα
μαγάδιδος,
λέγων
|
οὕτως· |
φοίνικες,
πηκτίδες,
μαγάδιδες,
σαμβῦκαι,
ἰαμβῦκαι, |
[14, 17] |
Ἀριστοτέλης
ἐν
τῷ
περὶ
Φυτῶν
|
οὕτως· |
φοινίκων
ἀνόρχων,
οὕς
τινες
εὐνούχους |
[14, 9] |
Ἀργᾶ
μνημονεύει
Ἄλεξις
ἐν
Ἀποβάτῃ
|
οὕτως· |
Χορόνικος
ὁ
ποιητὴς
ὁδί.
{Β. |
[14, 5] |
τοῖς
Ἰάμβοις
καὶ
ἐν
ἄλλῳ
|
οὕτως· |
χρυσὸν
λέγει
Πύθερμος
ὡς
οὐδὲν |
[14, 5] |
καὶ
φιλοτιμίας
ὁρμήσαντες
τέλος
ἀπεθηριώθησαν
|
οὕτως |
ὡς
μέγιστα
ἀσεβήματα
παρὰ
μόνοις |
[14, 20] |
μνημονεύει
Μάτρων
ἐν
ταῖς
Παρῳδίαις
|
οὕτως· |
ὣς
ἔφαθ´·
οἳ
δ´
ἐγέλασσαν, |
[14, 20] |
δὲ
Αἰσχίνης
εἴρηκεν
ἐν
Ἀλκιβιάδῃ
|
οὕτως· |
ὥσπερ
αἱ
καπηλίδες
τὰ
δελφάκια |
[14, 16] |
ΜΕΛΙΚΗΡΙΔΩΝ
μνημονεύει
Φερεκράτης
ἐν
Αὐτομόλοις
|
οὕτως· |
ὥσπερ
τῶν
αἰγιδίων
ὄζειν
ἐκ |
[14, 6] |
Σκευαῖς,
ὡς
Χαμαιλέων
φησίν,
εἴρηκεν
|
οὕτως· |
ὥστ´
εἴ
τις
ὀρχοῖτ´
εὖ, |
[14, 12] |
ναί.
{Α.
τοῦτ´
ἐκεῖν´
ἔστιν
|
σαφῶς· |
ἄμητες,
οἶνος
ἡδύς,
ᾠά,
σησαμαῖ, |
[14, 10] |
τῷ
περὶ
Θεσσαλίας
καὶ
Αἱμονίας
|
σαφῶς |
ἐμφανίζει
τὴν
τῶν
Σατουρναλίων
ἑορτὴν |
[14, 9] |
ἀρχαῖόν
ἐστιν
ὄργανον
ἡ
μάγαδις,
|
σαφῶς |
Πινδάρου
λέγοντος
τὸν
Τέρπανδρον
ἀντίφθογγον |
[14, 13] |
ἡλίου
ἀνατολῆς
καὶ
ὁ
οὐρανὸς
|
ἀμφιφῶς |
γίνεται.
ΒΑΣΥΝΙΑΣ.
Σῆμος
ἐν
βʹ |
[14, 21] |
φησιν
ἕτερος·
ὗν
ὡς
ἄφευσα
|
χὠς |
ἐμίστυλα
κρέα
ἱρωστί·
καὶ
γὰρ |
[14, 1] |
ὅπου
δέ,
σὺ
ζήτει.
καὶ
|
Ταχὼς |
δ´
ὁ
Αἰγυπτίων
βασιλεὺς
Ἀγησίλαον |
[14, 4] |
τῶν
διὰ
τοῦ
ἱλαρῳδεῖν
ποιητῶν,
|
συνεχῶς |
ἡμῖν
ἐπεφαίνοντο.
καταλέγει
δ´
ὁ |
[14, 17] |
ὄντος
αὐτῷ
καὶ
πέμποντος
φοίνικας
|
συνεχῶς. |
τῶν
ἀπὸ
τοῦ
περιπάτου
δ´ |
[14, 2] |
αἰολοπτερύγων
σὺν
ἀγλαᾶν
ὠκύτατι
χειρῶν.
|
κομψῶς |
δὲ
κἀν
τῷ
Ἀσκληπιῷ
ὁ |