Livre, chapitre
[14, 8]	ὁ ἐνδοξότατος) ᾖδεν εἰσκληθεὶς τά	τε	ἄλλα τῶν εἰθισμένων καὶ τὸ
[14, 9]	Στησιχόρου τε καὶ Ἀλκμᾶνος Σιμωνίδου	τε	ἀρχαῖον ἀείδειν. ὁ δὲ Γνήσιππος
[14, 10]	δοῦλοι μετὰ τῶν πολιτῶν κοινῇ	τε	ἀστραγαλίζουσιν καὶ οἱ κύριοι τοὺς
[14, 2]	μαθόντες ὥστε τοὺς αὐλοὺς σύ	τε	αυτητελετηψεθειθαμεν συντυγχάνεις αὐλῶν πέραινε. δέξεται
[14, 15]	εἰς μέσον γένηται, εὖ ῥύθμισόν	τε	αὐτό. ταῦτα καὶ ὁ σοφὸς
[14, 1]	ἀπ´ αὐτῆς πάντας δισυλλάβους· τόν	τε	Βῖθυν χλευάζων καὶ τὸν Πάριν,
[14, 12]	μελίπακτα τετυγμέν´ ἄφθονα σασαμόφωκτα. τυρακίνας	τε	γάλακτι καὶ μέλι συγκατάφυρτος ἦς
[14, 20]	πρὸς πᾶσαν ἄγον ἀτιμίαν. κυνῆν	τε	γὰρ ἕκαστον φορεῖν ἐπάναγκες ὥρισαν
[14, 4]	ἐν τῷ Φιλοθηβαίῳ φησίν— ἥ	τε	γὰρ συνώνυμος τῆς ἔνδον οὔσης
[14, 10]	δὲ μόσχων τέρειναι σάρκες ἀρνεία	τε	δαὶς καὶ πεπτὰ καὶ κροτητὰ
[14, 4]	παιδέρωτος ἐπάνω τούτου ἐπιτίθενται στέφανον	{τε}	δασὺν ἴων καὶ κιττοῦ· καυνάκας
[14, 9]	χώρας ταῖς τρισὶν ἁρμονίαις τῇ	τε	δωριστὶ καὶ φρυγιστὶ καὶ λυδιστί.
[14, 1]	εἶπε τῷ ὑπακούσαντι εἰσαγγεῖλαι ὅστις	τε	εἴη καὶ διότι κατάγεσθαι βούλεται·
[14, 8]	τὰς ἀρχαίας ᾠδὰς ἐπιμελῶς πολυμαθεῖς	τε	εἰς ταύτας εἰσὶ καὶ ἀκριβεῖς.
[14, 7]	καὶ γλαὺξ καὶ λέων ἀλφίτων	τε	ἔκχυσις καὶ χρεῶν ἀποκοπὴ καὶ
[14, 16]	Κύκλωπί φησι· παλιούρου κλάδῳ. Θεόπομπός	τε	ἐν εἰκοστῇ πρώτῃ Φιλιππικῶν μνημονεύει
[14, 9]	τῶν Ὀλυμπίων θέσιν διαθεῖναι. Εὐφορίων	τε	ἐν τῷ περὶ Ἰσθμίων τὰ
[14, 9]	ψαλτικόν, ὡς Ἀνακρέων φησί, Λυδῶν	τε	εὕρημα. διὸ καὶ τὰς Λυδὰς
[14, 9]	ἐν τοῖς ψιλοῖς κιθαρισταῖς χρώματά	τε	εὔχροα πρῶτος ἐκιθάρισε καὶ ἰάμβους
[14, 10]	αὐτὰ καλεῖ ἐν τούτοις· πάντα	τε	εὐώδη ἔφερέ που τοῖς κατοικοῦσιν
[14, 8]	βροτῶν θελκτήρια οἶδεν, ἔργ´ ἀνδρῶν	τε	θεῶν τε, τά τε κλείουσιν
[14, 20]	τὴν αἰτίαν· ὅπως, εἶπεν, ἥ	τε	Ἱέρωνος μεγαλοπρέπεια καταφανὴς ᾖ καὶ
[14, 9]	δὲ πεποιηκώς φησιν· τὰ Στησιχόρου	τε	καὶ Ἀλκμᾶνος Σιμωνίδου τε ἀρχαῖον
[14, 1]	οἶνός σε τρώει μελιηδής, ὅς	τε	καὶ ἄλλους βλάπτει, ὃς ἄν
[14, 5]	μουσικὴ ἅπασι τοῖς μαθοῦσι παιδευθεῖσί	τε.	καὶ γὰρ τὰ ἤθη παιδεύει
[14, 1]	λαμπρὸς ἡμῶν ἑστιάτωρ Λαρήνσιος ἔτι	τε	καὶ γελωτοποιούς, φέρε λέγωμέν τι
[14, 22]	τὰ Ὀψαρτυτικὰ δὲ συγγράψαντες Ἡρακλείδης	τε	καὶ Γλαῦκος ὁ Λοκρὸς οὐχ
[14, 9]	τριῶν μελῳδιῶν αὐτὸν μνημονεύειν, Φρυγίου	τε	καὶ Δωρίου καὶ Λυδίου· ταύταις
[14, 14]	αὐτῶν Στησίχορος διὰ τούτων· χόνδρον	τε	καὶ ἐγκρίδας ἄλλα τε πέμματα
[14, 13]	τῆς Ἀρτέμιδος ἱερὰ φέρεσθαι ἔτι	τε	καὶ εἰς τὰς τριόδους, ἐπεὶ
[14, 8]	τὴν χωλότητα ἔχοντες· ἐπειδὴ νῆάς	τε	καὶ Ἑλλήσποντον ἵκοντο. ἐπίτονος τετάνυστο
[14, 6]	ἀρχαῖον Ἐπίγραμμα τόδε· ἀμφότερ´, ὠρχεύμην	τε	καὶ ἐν Μώσαις ἐδίδασκον ἄνδρας·
[14, 16]	καλουμένας ἁμαμηλίδας· εἰσὶ γὰρ ἀπύρηνοί	τε	καὶ ἡδεῖαι καὶ γλυκεῖαι. Ἀέθλιος
[14, 13]	ἐν τούτοις μνημονεύει· οὐκ ἀτταγᾶς	τε	καὶ λαγὼς καταβρύκων, οὐ τηγανίτας
[14, 7]	ἀναμιμνήσκονται τῶν ἀρχαίων ἐκείνων ὀνομάτων	τε	καὶ νομίμων καὶ ἀπολοφυράμενοι πρὸς
[14, 22]	καὶ ξηρῷ, θύμβρᾳ, κοριάννῳ χλωρῷ	τε	καὶ ξηρῷ καὶ γητίῳ καὶ
[14, 9]	πασῶν ἔχειν τὴν συνῳδίαν ἀνδρῶν	τε	καὶ παίδων. καὶ Φρύνιχος δ´
[14, 3]	αἴσθησιν ἐρωτικῆς ἐλπίδος. ὅθεν ἐποίησέ	τε	καὶ ποιήσασα περιῄει κατὰ τὴν
[14, 11]	ἑκάστου μοῖραν, ὕστερον δὲ πολλά	τε	καὶ ποικίλα ἐπεισφέρεσθαι διὸ καὶ
[14, 9]	καθ´ ὑπερβολὴν εἰς τὸ προσορχεῖσθαί	τε	καὶ προσᾴδειν ταῖς γυναιξὶν ὄργανά
[14, 7]	ὀρχήσεις ἴγδις καὶ μακτρισμὸς ἀπόκινός	τε	καὶ σοβάς, ἔτι δὲ μορφασμὸς
[14, 4]	ὕστερον δὲ ἴαμβοι ὠνομάσθησαν αὐτοί	τε	καὶ τὰ ποιήματα αὐτῶν. οἱ
[14, 9]	ἀείσματ´ ἐκκαλεῖσθαι γυναῖκας ἔχοντας ἰαμβύκην	τε	καὶ τρίγωνον. Κρατῖνος ἐν Μαλθακοῖς·
[14, 16]	δὲ δὶς τοῦ ἔτεος, ἦρός	τε	καὶ φθινοπώρου. γλυκὺς δὲ πάνυ
[14, 5]	βαθὺ {τι} καὶ καμπύλον, αἰεί	τε	καινὸν ἐξευρίσκει τι τοῖς ἐπινοεῖν
[14, 22]	καρπαλίμως ἄρνας τε φέρειν Πρίαμόν	τε	καλέσσαι. καὶ πάλιν· αὐτὰρ ὃ
[14, 19]	αὐτίκα δ´ ἥρπασε τεμάχη θερμάς	τε	κάπρου φλογίδας ἔβρυχέ τε πάνθ´
[14, 19]	τ´ αὐξίκερω φλογίδες αἱ δολιχαί	τε	κάπρου φλογίδες. (περὶ δὲ ΠΕΡΔΙΚΩΝ
[14, 3]	οὖν τῆς Δήμητρος εὑρημάτων τούς	τε	καρποὺς καὶ τοὺς ὕμνους τοὺς
[14, 6]	θόρρακές τε νέω λίνω, κόιλαι	τε	κατ´ ἀσπίδες βεβλημέναι. πὰρ δὲ
[14, 4]	δ´ ἐφέστηκε ῥανῶν ὄξει, Λίβυς	τε	καυλὸς ἐξηρασμένος ἀκτῖσι θείαις σιλφίου
[14, 4]	ἧσεν ὡς πάντας θαυμάζειν τήν	τε	κιθάρισιν μετὰ τῆς τέχνης ταχίστην
[14, 8]	ἀνδρῶν τε θεῶν τε, τά	τε	κλείουσιν ἀοιδοί. τὸ δὲ ἔθος
[14, 5]	λέγων οὕτως· Δάματρα μέλπω Κόραν	τε	Κλυμένοι´ ἄλοχον, μελιβόαν ὕμνον ἀνάγων,
[14, 19]	δὲ πολλάκις ὑμῖν εἴρηται περί	τε	κρεῶν καὶ ὀρνίθων {καὶ περιστεριδίων}
[14, 2]	ὄρεα σύμενον μετὰ Ναιάδων οἷά	τε	κύκνον ἄγοντα ποικιλόπτερον μέλος. τὰν
[14, 10]	καὶ θύοντας Διὶ Πελωρίῳ τραπέζας	τε	λαμπρῶς κοσμοῦντας παρατιθέναι καὶ οὕτως
[14, 16]	παρέξει πυάνιόν τε πολτὸν χίδρον	τε	λευκὸν κηρίναν τ´ ὀπώραν. ἐστὶ
[14, 4]	τοῦ Κλεάρχου Κιθαρῳδοῦ τάδε· γόγγρων	τε	λευκῶν πᾶσι τοῖς κολλώδεσι βρόχθιζε.
[14, 12]	ἔμεν· πόσις δ´ ἐπεραίνετο κότταβοί	τε	λόγοι τ´ ἐπὶ κοινᾶς· ἔνθα
[14, 7]	τήν τε φωνὴν μεταβεβληκέναι τά	τε	λοιπὰ τῶν ἐπιτηδευμάτων, ἄγειν δὲ
[14, 9]	πολὺς δὲ Φρὺξ τρίγωνος, ἀντίσπαστά	τε	Λυδῆς ἐφύμνει πηκτίδος συγχορδία. (διαποροῦσι
[14, 8]	αὐλῶν λέγει διὰ τούτων· Λυδός	τε	μάγαδις αὐλὸς ἡγείσθω βοῆς. ~ὅπερ
[14, 17]	λίβανον εὐώδεις τε φοίνικας κασίαν	τε	ματεῦσαι, τέρενα Σύρια σπέρματα. καὶ
[14, 1]	ὁ Κάραβος καὶ Δεινίας, ἔτι	τε	Μνασιγείτων καὶ Μέναιχμος, ὥς φησι
[14, 6]	λαμπραὶ κναμίδες, ἄρκοςἰσχυρῶ βέλευς· θόρρακές	τε	νέω λίνω, κόιλαι τε κατ´
[14, 21]	ὑγίειαν, ἀγαθὰ πολλὰ τῶν ὄντων	τε	νῦν ἀγαθῶν ὄνησιν πᾶσι. ταῦτ´
[14, 7]	παρὰ Ἀρκάσι κίδαρις, παρὰ Σικυωνίοις	τε	ὁ ἀλητήρ. οὕτως δὲ καὶ
[14, 16]	ὅτι πεποιήκασιν ἄνδρες ἔνδοξοι Χρυσόγονός	τε	ὁ αὐλητής, ὥς φησιν Ἀριστόξενος
[14, 9]	πρῶτος Οἰνώπας· ὃν ἐζήλωσαν Πολύευκτός	τε	ὁ Ἀχαιὸς καὶ Διοκλῆς ὁ
[14, 1]	ἐν δὲ τούτοις ἦσαν Καλλιμέδων	τε	ὁ Κάραβος καὶ Δεινίας, ἔτι
[14, 1]	κακὰ ἔπεα‘ καὶ μαινόμενα. Κλέαρχός	τε	ὁ κωμῳδιοποιὸς ἐν Κορινθίοις φησίν·
[14, 22]	καὶ εὔτακτον παρεσκεύασεν εὐωχίαν· προδιηγησάμενός	τε	οἷον ἦν τὸ ἄριστον καὶ
[14, 21]	ἀργαδιστικὰ καὶ τὰ Βακχικά, ὅσα	τε	Ὀλυμπιὰς προθύεται οὗτος οἶδεν. μὴ
[14, 22]	ἀπὸ τοῦ κρείττονος ὠνόμαζον. ἀναγέγραπταί	τε	οὐδαμοῦ μαγείρῳ μισθός, ἀλλὰ κήρυκι.
[14, 12]	τε τᾶν μαλακοφλοίδων τετο τρωκτά	τε	παισὶν αδυιδη κάρυ´, ἄλλα θ´
[14, 19]	θερμάς τε κάπρου φλογίδας ἔβρυχέ	τε	πάνθ´ ἅμα. καὶ Ἄρχιππος ἐν
[14, 7]	προγύμνασμα οὖσα τοῦ πολέμου· ἐκμανθάνουσί	τε	πάντες ἐν τῇ Σπάρτῃ ἀπὸ
[14, 9]	ἅμα. κλύω δὲ Λυδὰς Βακτρίας	τε	παρθένους ποταμῷ παροίκους Ἅλυι Τμωλίαν
[14, 14]	χόνδρον τε καὶ ἐγκρίδας ἄλλα	τε	πέμματα καὶ μέλι χλωρόν. μνημονεύει
[14, 17]	τῇσι βαλανηφόροισι τῶν φοινίκων, ἵνα	τε	πεπαίνῃ σφιν ὁ ψὴν τὴν
[14, 21]	πάντων εἶπον τῶν παρακειμένων ἀποτράγημά	τε	πεποίημαι τὸν Τρομιλικόν, καταπαύσω τὸν
[14, 8]	μουσικὸν ὄργανον τὴν σαμβύκην διειλέχθαι	τε	περὶ αὐτοῦ Εὐφορίωνα τὸν ἐποποιὸν
[14, 4]	δασὺν ἴων καὶ κιττοῦ· καυνάκας	τε	περιβεβλημένοι παρέρχονται οἳ μὲν ἐκ
[14, 16]	Ἀλκμὰν οὕτως· ἤδη παρέξει πυάνιόν	τε	πολτὸν χίδρον τε λευκὸν κηρίναν
[14, 8]	ἁπάντων τῶν ἀρχαίων νομίμων ἥ	τε	προαίρεσις αὕτη κατελύθη καὶ τρόποι
[14, 2]	ἐσθ´ ὑπηρέτας. κώμοις μόνον θυραμάχοις	τε	πυγμαχίαισι νέων θέλοι παροίνων ἔμμεναι
[14, 8]	τοῖς τῶν ἐναντίων τείχεσι· καλεῖσθαί	τε	σαμβύκην, ἐπειδὴ ὅταν ἐξαρθῇ γίνεται
[14, 9]	δεῖ παρὰ τῷ Ἴωνι τόν	τε	σύνδεσμον, ἵν´ ᾖ μάγαδις αὐλός
[14, 4]	σοῦ ταῦτα συστρέφοντος. {Α. ἥ	τε	σύννομον τῆς κυφονώτου σῶμ´ ἔχουσα
[14, 8]	πολιορκητικῶν ὀργάνων σαμβύκη, οὗ τό	τε	σχῆμα καὶ τὴν κατασκευὴν ἀποδείκνυσι
[14, 7]	νάρθηκας καὶ λαμπάδας φέρουσιν ὀρχοῦνταί	τε	τὰ περὶ τὸν Διόνυσον καὶ
[14, 7]	{τὰ περὶ} τοὺς Ἰνδοὺς ἔτι	τε	τὰ περὶ τὸν Πενθέα. τακτέον
[14, 8]	οἶδεν, ἔργ´ ἀνδρῶν τε θεῶν	τε,	τά τε κλείουσιν ἀοιδοί. τὸ
[14, 12]	θάλλοντες ὥραις, ᾠά τ´ ἀμυγδαλίδες	τε	τᾶν μαλακοφλοίδων τετο τρωκτά τε
[14, 22]	πολυτελέστατοι τῶν Ἑλλήνων γεγενῆσθαι περί	τε	τὰς ἐσθῆτας καὶ τὴν δίαιταν·
[14, 20]	ὥρισαν καὶ διφθέραν περιβεβλῆσθαι πληγάς	τε	τεταγμένας λαμβάνειν κατ´ ἐνιαυτὸν ἀδικήματος
[14, 4]	καλεσάντων εἰσελθὼν καὶ πιὼν ἀναλαβών	τε	τὴν κιθάραν εἰς τοσοῦτον ἡμᾶς
[14, 15]	θυίαν καθαρὰν τρῖψον ἐπιμελῶς· συμμίξας	τε	τὴν ὀπώραν μάλαξον μέλιτι ἡψημένῳ,
[14, 10]	κοσμοῦντας παρατιθέναι καὶ οὕτως φιλάνθρωπον	{τε}	τὴν πανήγυριν συντελεῖν, ὥστε καὶ
[14, 10]	δεσπότας ὑπὸ τῶν οἰκετῶν ἀφηγεῖσθαί	τε	τῆς οἰκίας ἕνα αὐτῶν ἐνδεδυκότα
[14, 22]	Κλείδημος ἐν Πρωτογονίας πρώτῳ. Ὅμηρός	τε	τὸ ῥέζειν ἐπὶ τοῦ θύειν
[14, 1]	δ´ ἔφη πάνυ πιέζεσθαι διά	τε	τὸ φέρειν μηδὲν καὶ διὰ
[14, 9]	νικᾷ, ὡς Ἑλλάνικος ἱστορεῖ ἔν	τε	τοῖς ἐμμέτροις Καρνεονίκαις κἀν τοῖς
[14, 4]	τούτου ἰωνικὰ καλούμενα ποιήματα Ἀλεξάνδρου	τε	τοῦ Αἰτωλοῦ καὶ Πύρητος τοῦ
[14, 22]	τῆς σωτηρίας, τὸ προσφιλοτεχνεῖν διά	τε	τῶν ἡδυσμάτων ἐπὶ πλεῖον αὔξειν
[14, 22]	γλῶτταν εἰς ἀσχήμονας ἐπιθυμίας ἔνιά	τε	τῶν ἡδυσμάτων, κάθαλος, κάτοξος, χναυστικός,
[14, 16]	ἐλαία, κάππαρις, βολβός, μύκης. ἐπί	τε	τῶν τραγημάτων ὁμοίως· ἄμης, πλακοῦς,
[14, 19]	αὐτοῖς ζῴων τρεφομένων φησίν· τά	τε	τῶν φασιανῶν, οὓς τετάρους ὀνομάζουσιν,
[14, 22]	δύο κήρυκας ἔπεμπε καρπαλίμως ἄρνας	τε	φέρειν Πρίαμόν τε καλέσσαι. καὶ
[14, 17]	φρένα τερπόμεναι, ἱερόδακρυν λίβανον εὐώδεις	τε	φοίνικας κασίαν τε ματεῦσαι, τέρενα
[14, 7]	{ἢ Ῥωμαίοις} γεγονόσι, καὶ τήν	τε	φωνὴν μεταβεβληκέναι τά τε λοιπὰ
[14, 7]	πόδας. τρόποι δ´ αὐτῆς οἵ	τε	ὠσχοφορικοὶ καὶ οἱ βακχικοί, ὥστε

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 6/05/2010