HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
γάμου 1
γαμουμένης 1
γάμους 2
γὰρ 102
γάρ 12
γαργαλισμοὺς 1
γαστέρα 2

Fréquences [« »]
91 πρὸς
100 τὰς
99 ὡς
102 γὰρ
108 τῷ
111 τὰ
119 τοῖς

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XII

γὰρ

>
Livre, Chap.

[12, 21]   ἀγῶνα ἀμαυρῶσαι ἐθελήσαντες, καθ' ὃν γὰρ ἄγεται καιρὸν ἐπιτηρήσαντες ἄθλων ὑπερβολῇ

[12, 3]   παρενεχθέντας ὑπ' αὐτῆς. Ὅσα μὲν γὰρ ἀγρυπνῶν ὁ Ζεὺς ἐφρόντιζεν ὑπὲρ

[12, 5]   Σιμωνίδης μὲν οὑτωσὶ λέγων· Τίς γὰρ, ἁδονᾶς ἄτερ θνατῶν βίος ποθεινὸς

[12, 12]   ἐν ποτηρίῳ γλυκύν τὸ τοιοῦτον, γὰρ ἀεί πως μέρος (ἐπιπαίζεται, κεφαλὴ

[12, 13]   τρυφῇ και ῥᾳθυμίᾳ. Διατρίβει τε γὰρ αἰεὶ ἐν τοῖς βασιλείοις ἐν

[12, 14]   δὲ καὶ πρὸς ἑαυτάς· οὐ γὰρ αἰσχρὸν εἷναι αὐταῖς φαίνεσθαι γυμναῖς.

[12, 3]   Καὶ τοῦτ' εἰκότως. Ὁ μὲν γὰρ ἀκατάσκευος καὶ καθάπερ ἀνεύρετος ἦν,

[12, 48]   δέ φησιν· Οὐκ ὢν ἀνὴρ γὰρ Αλκιβιάδης, ὡς δοκεῖν, ἀνὴρ ἁπασῶν

[12, 40]   ἄνω λιμνῶν Σινδὸς κομήτης· οὐ γὰρ ἀλλὰ κηρύσσω· ἐγὼ Νίνος πάλαι

[12, 53]   τῆς Περσικῆς ὑπεροψίας (αὐθαδέστερα. Ἄλλων γὰρ ἄλλο τι ἀνακηρυττόντων καὶ στεφανούντων

[12, 1]   Ἀλέξιδος Τυνδάρεων, ἑταῖρε Τιμόκρατες· Κἀκεῖ γὰρ ἄν τις ἐπὶ τὸ δεῖπνον

[12, 6]   δὲ λάθρᾳ παρθένων παιδοποιησάμενος. Εἴποι γὰρ ἄν τις πρὸς τοὺς οὐ

[12, 46]   βιοῦντα περιφερέσθαι ἐπὶ κλίνης. Καὶ γὰρ Ανακρέων αὐτὸν ἐκ πενίας εἰς

[12, 4]   τῷ Φιλήβῳ φησίν· Ἡδονὴ μὲν γὰρ ἁπάντων ἀλαζονίστατον. Ὡς δὲ λόγος,

[12, 61]   μαλακίᾳ ὥς φησι Ρουτίλιος. Περὶ γὰρ Απικίου προειρήκαμεν. Παυσανίαν δὲ καὶ

[12, 76]   ἄλλοις ἀνθρώποις προσράλλοντες. Τὸ μὲν γὰρ ἀποθανεῖν ἢ καμεῖν νομίμως κοινὸν

[12, 2]   καὶ τῆς τούτων ἡδυπαθείας. ~Η γὰρ ἀπόλαυσις δήπου μετ' ἐπιθυμίας πρῶτον,

[12, 69]   λειτουργιῶν πλῆρες εὐλαρουμένους προσάγειν, ἔδει γὰρ ἄρξαι τε τὴν νομιζομένην ἐν

[12, 78]   ἑταίρας ἡδέως πάσας ἔχω; Τουτὶ γὰρ αὐτὸ πρῶτον ὃ σὺ ποεῖς

[12, 43]   οἱ πολῖται, καὶ δικαίως· καὶ γὰρ αὐτοὶ τοῦτον τὸν (τρόπον ἔζων,

[12, 19]   ἵπποις τὸ ὀρχηστικὸν μέλος· συμπαρῆσαν γὰρ αὐτοῖς καὶ αὐληταὶ ἐν στρατιωτικῇ

[12, 55]   γινέμενης παρ' Αλεξανδρῳ δαπανης. Ἦν γὰρ αὐτοῦ ἡ σκηνὴ κλινῶν ρ'

[12, 47]   ὥσπερ θεραπαίναις ἐχρῆτο. Σκηνὴν μὲν γὰρ αὐτῷ Περσικὴν ἔπησσον Εφέσιοι, τροφὴν

[12, 75]   πύλας ἔτλη κατελθεῖν; Β. Ἕνα γὰρ ἀφ' ἑκάστης τέχνης εἱλόμεθα κοινῇ

[12, 14]   παισὶ καὶ τοῖς μειρακίοις. Καὶ γὰρ γίνονται παρ' αὐτοῖς πάνυ καλοὶ

[12, 64]   καὶ τῶν ἄλλων σκευῶν· πάντα γὰρ δὴ ταῦτα συμβάλλεσθαί τινας ἡδονάς,

[12, 79]   ὡριαινόμενοι τοῖς ὡραίοις ἁβρύνονται; Φυσικὸν γὰρ δή τι τὸ τοὺς οἰομένους

[12, 67]   τούτων μνησθήσομαι, φησὶν γάρ· Οὐ γὰρ ἔγωγε δύναμαι νοῆσαι τἀγαθὸν ἀφαιρῶν

[12, 7]   πολυθρυλήτου ἡδονῆς, ὅσπερ φησίν· (Οὐ γὰρ ἔγωγέ τι φημὶ τέλος χαριέστερον

[12, 69]   τῆς πολυτελείας τῆς εἰρημένης· οὐ γὰρ ἔγωγε τοὺς λοιποὺς ὑπεξαιροῦμαι. Ὁ

[12, 69]   δὲ καὶ περιστάσεως οἰκειότερα. Καὶ γὰρ εἰ παρίεντό τινες τῶν μὴ

[12, 53]   γὰρ ἦν καὶ φονικός. Ἐδόκει γὰρ εἷναι μελαγχολικός. Ἐν Εκβατάνοις δὲ

[12, 8]   τὴν ὡραιότητα τοῦ τόπου· σοῦσον γὰρ εἷναι τῇ Ελλήνων φωνῇ τὸ

[12, 43]   κοκκύζοντα καὶ πλανώμενον κατέκοψεν· οὐ γὰρ εἶχεν οὐδέπω λόφον. ἕνα κατακόψας

[12, 35]   μύροις, τοῖς δὲ γραμματείοις οὕτως γὰρ ἐκάλουν τὰ κοινὰ τῶν συνδείπνων

[12, 34]   φησὶν ἐν Δαιταλεῦσιν· Ἀλλ' οὐ γὰρ ἔμαθε ταῦτ' ἐμοῦ πέμποντος, ἀλλὰ

[12, 52]   τῶν τοῦ στρατηγοῦ χρημάτων. Ἔτυχεν γὰρ ἐν τῷ ἀγρῷ τῷ ἐκείνου

[12, 79]   χάριν ταῦτα περιφέρουσιν· ἀρχή τε γὰρ ἐντυχίας καὶ παράδειγμα τῆς βουλήσεως

[12, 47]   Δί᾽ ἔφη, ἀλλ᾽ εὐγνωμονέθτατα· ἔχων γὰρ ἐξουσίαν ἅπαντα λαβεῖν τὰ ἡμίση

[12, 39]   οὐκ ἄπρακτος γενόμενος Σαρδανάπαλλος· καὶ γὰρ ἐπιγέγραπται αὐτοῦ τῷ μνήματι· Σαρδανάπαλλος

[12, 16]   γυναῖκες οὐ τίκτουσιν παιδία; Παιδίοις γὰρ ἔχαιρεν ὁ Μασσανάσσης καὶ εἷχεν

[12, 64]   ἡδονήν· καὶ μάλα ὀρθῶς. Ταχὺ γὰρ ἡ ἀνθρωπίνη φύσις ἐμπίπλαται τῶν

[12, 58]   (παρελθὼν οὖσαν αὐτῷ μητρόπολιν (Δωρὶς γὰρ ἡ μήτηρ αὐτοῦ τὸ γένος

[12, 28]   Διοκλῆς ἐν Κύκλωψί φησιν· Τί γὰρ ἡ τρυφερὰ καὶ καλλιτράπεζος Ιωνία

[12, 65]   καίπερ πολὺ λειπόμενον· (ἐκεινῳ μὲν γὰρ ἥ τε Ασία ὅλη χορηγεῖ.

[12, 62]   ἄπιστα κλύουσι, λέγω τάδε· φημὶ γὰρ ἤδη τέχνης εὑρῆσθαι τέρματα τῆσδε

[12, 68]   ἐν Αντιγόνῃ τοιαῦτα εἰπών· Τὰς γὰρ ἡδονὰς ὅταν προδῶσιν ἄνδρες, οὐ

[12, 5]   μεγαλοψυχοτάτους ἔτρεφεν ἄνδρας. Ἁλουργῆ μὲν γὰρ (ἠμπίσχοντο ἱμάτια, ποικίλους δ' ὑπέδυνον

[12, 31]   τότ' ἦν καὶ περισπούδαστον, ἰσοστάσιος γὰρ ἦν ἡ πορφύρα πρὸς ἄργυρον

[12, 53]   ὑπὸ δέους τοὺς παρόντας. Ἀφορητος γὰρ ἦν καὶ φονικός. Ἐδόκει γὰρ

[12, 24]   ταύτην διέδοσαν τὴν φήμην. Ἐμφανῆ γὰρ ἦν μέχρι, πόρρω κεχαλκευμένα τῶν

[12, 21]   ἐν τῇ αὐτῇ νυκτί· τὴν γὰρ Ηραν ἰδόντες ἐλθοῦσαν εἰς μέσην

[12, 25]   ἐξώκειλαν οὐχ ἦσσον Συβαριτῶν. Καὶ γὰρ ἰδίως παρ' αὐτοῖς ἐπεχωρίασεν φορεῖν

[12, 69]   ἐθισμὸς ἱκανῶς ἡν ἄτοπος. Οὐ γὰρ ἵνα συρρυέντες ἐπὶ τὸ αὐτὸ

[12, 14]   ἀλλ' οὐδὲ πάσχοντας φαίνεσθαι· Ἐπιχώριον γὰρ καὶ τοῦτο παρ' αὐτοῖς ἐστι.

[12, 42]   καὶ τὴν θερινὴν ὥραν. Ἠν γὰρ καὶ τῶν ὑπὸ Κότυος προκριθέντων,

[12, 10]   καὶ ὄψα γε ὡσαύτως· καὶ γὰρ (καινοποιητὰς ἀμφοτέρων τούτων κέκτηνται. ἀλλὰ

[12, 68]   ἔμψυχον ἡγοῦμαι νεκρόν. Πλούτει τε γὰρ κατ' οἱκον, εἰ βούλει, μέγα

[12, 50]   κατεσκεύαζενο ἐκ πολλοῦ δαπανήματος· ἦν γὰρ κατὰ μὲν τὸ σχῆμα τῆς

[12, 48]   τρυφῆς αὐτοῦ λέγων φησίν· Ἐκπλεύσαντες γὰρ κοινῇ Αξίοχος καὶ Αλκιβιάδης εἰς

[12, 65]   ἐκ τῶν συμβεβηκότων. Σύρους μὲν γὰρ Μῆδοι μετὰ τῶν μεγίστων κινδύνων

[12, 79]   ταῦτα καὶ χαίρουσιν αὐτοῖς. Οὐ γὰρ μόνον στεφανουμένων τοῖς ὡραίοις ἄνθεσιν,

[12, 12]   Ακέστιος, Ακεσίας, Διοκλῇς, Φιλιστίων. Τοσούτους γὰρ οἷδα γράψαντας Ὀψαρτυτικά. Καὶ κάνδαυλον

[12, 71]   χαλκοῦς καὶ ποτήρια ὀλίγα· γεγονέναι γὰρ ὀλιγοδίαιτον καὶ τρυφῆς ἀλλότριον. ~Τιθωνὸν

[12, 12]   ἐν τῇ πόλει μάρτυρας ἔχω γὰρ ὄτι μόνος φύσκην ποιῶ, κάνδαυλον,

[12, 52]   καὶ πρὸς ἡδονην βιώσας (ποῖοι γὰρ οὐ κόλακες ἢ τί πλῆθος

[12, 81]   βίον ἡσθῆναι πλείονα λύπην μὲν γὰρ οὐδ' ἡντινοῦν αὐτῷ παραγίνεσθαι, τὸ

[12, 40]   καὶ Ανδρόκοττος ὁ Φρύξ. Καὶ γὰρ οὖτος ἐν ἐδέδυτοι ἀνθινὴν ἐσθῆτα

[12, 7]   τε θερμὰ καὶ εὐναί. Μόνως γὰρ οὕτως ᾠήθη ὧν ἤλπιζεν μὴ

[12, 74]   στρωμνὴν τῶν νέων εἰκότως. Καὶ γὰρ ὀψοποιοὶ ἦσαν παρὰ Λακεδαιμονίοις κρέως

[12, 62]   Κλέαρχος ἐν τοῖς Βίοις. Οὗτος γὰρ παρὰ μέλος ὑπὲρ τὴν γραφικὴν

[12, 75]   Διόνυσον τὸν λόγον ποιούμενος· Οἱ γὰρ πενόμενοι ἀνάπηρά σοι θύουσιν ἤδη

[12, 16]   κωμικὸς ἐν Χάρισιν οὕτως· Καὶ γὰρ πόσῳ κάλλιον, ἱκετεύω, τρέφειν ἄνθρωπον

[12, 10]   καὶ τὴν θρύψιν αὐτῶν. Ἐκείνοις γὰρ πρῶτον μὲν οὐκέτι τὰς εὐνὰς

[12, 5]   καὶ τὸ τρυφᾶν ἐλευθέρων· ἀνίησι γὰρ τὰς ψυχὰς καὶ αὔξει· τὸ

[12, 63]   δεῖ λέγειν; Ὅλως αὐτὴν ὁρᾶν γὰρ τὴν Ἀκαδημίαν δοκῶ. ~Αριστόξενος δ'

[12, 60]   ἄλλοις ἀλείμμασιν ἐγχρίων ἑαυτόν· ἠβούλετο γὰρ τὴν ὄψιν ἱλαρὸς καὶ τοῖς

[12, 10]   ἢ ἐπὶ τῶν εὐνῶν· οὐ γὰρ τῆς ἱππείας οὕτως ὡς τοῦ

[12, 18]   ὡς οὐδέποτε παύσοιντο τρυφῶντες· οὐδέποτε γὰρ τιμήσειν ἄνθρωπον μᾶλλον θεοῦ. Ἐγένετ'

[12, 5]   μεγαλοψυχότατοι τῶν βαρβάρων ὄντες. Ἐστὶ γὰρ τὸ μὲν ἥδεσθαι καὶ τὸ

[12, 79]   τὰ ὡραῖα φιλικῶς ἔχειν. Καλὸν γὰρ τὸ τῆς ὀπώρας καὶ τὸ

[12, 15]   τῶν ἄλλων αὐτοὺς διαφέρειν. Καὶ γὰρ τὸν ἀνανδρότατον μᾶλλον ἂν ἑλέσθαι

[12, 2]   Αρετὴν μῦθον ἐντεῦθεν πεπλακέναι. Κατὰ γὰρ τὸν Εμπεδοκλέα· Οὐδέ τις ἦν

[12, 55]   ὅπως αὐτῷ πορφύραν (ἀποστείλωσιν. Ἤθελεν γὰρ τοὺς ἑταίρους ἅπαντας ἁλουργὰς ἐνδῦσαι

[12, 41]   καὶ τρυφῇ πάντας ἀνθρώπους. Οἳα γὰρ τοὺς Φαίακας Ὅμηρος ποιεῖν μεμυθολόγηκεν

[12, 71]   φορῶν Εφεσήια γράμματα καλά. ~Πόσῳ γὰρ τούτων βελτίων Γοργίας ὁ Λεοντῖνος,

[12, 12]   κάνδαυλον, ᾠόθριον ἐν στενῷ. Τί γὰρ τούτων διάπτωμ' ἐγένετ' ἢ ἁμάρτημα

[12, 34]   ἐπιτηδεύματα συνέπεται τῷ βίῳ. Ἐκ γὰρ τούτων τῶν ἐθῶν οὔτ᾽ ἂν

[12, 38]   ἐν ταῖς ἄλλαις κλίναις, τοὺς γὰρ τρεῖς υἱοὺς καὶ δύο θυγατέρας

[12, 5]   (ὡς Πέρσαι καὶ Μῆδοι. Μάλιστα γὰρ τῶν ἄλλων ἀνθρώπων τὴν ἡδονὴν

[12, 17]   ὡς ὁ Τίμαιος ἱστορεῖ, ἠγάπων (γὰρ τῶν μὲν ἐξ Ιταλίας Τυρρηνούς,

[12, 69]   καὶ πολυτελείᾳ πολλῇ χρώμενος. Χωρὶς γὰρ τῶν παραλαμβανομένων εἰς αὐτὰ ἀκροαμάτων

[12, 26]   ῥιζῶν ἀνεῖλον τοὺς ἐχθρούς. (Στασιαζοντων γὰρ τῶν τας οὐσίας ἐχόντων και

[12, 79]   αὐτοὺς μεταδιδόναι τῆς ὥρας. Ἡ γὰρ τῶν ὡραίων ἀνθῶν καὶ καρπῶν

[12, 41]   πρὸς τὸν Νικοκλέα φιλοτιμούμενος. Ἐτύγχανον γὰρ ὑπερφιλοτίμως ἔχοντες πρὸς ἀλλήλους καὶ

[12, 11]   εἰς Λυδοὺς πρεπούσης τιμωρίας· τὸ γὰρ ὑπὸ γυναικὸς ἄρχεσθαι ὑβριζομενους σημεῖόν

[12, 29]   τοῖς Ελεγείοις καὶ Αρχίλοχος· ἑάλωσαν γὰρ ὑπὸ Εφεσίων. Καὶ περὶ αὐτῶν

[12, 79]   ἐπιθυμίαις χαίροντες ἔχουσιν αὑτοῖς. Ἐκκρούεται γὰρ ὑπο τῆς τούτων παρουσίας ὁ

[12, 50]   δὲ πάντας ὑπεβέραλεν· τὴν μὲν γὰρ ὑπόδεσιν ἣν εἷχεν κατεσκεύαζενο ἐκ

[12, 72]   τινων φυγάδων ἐξ Ηρακλείας· Παχὺς γὰρ ὑς ἔκειτ' ἐπὶ στόμα. Καὶ

[12, 64]   τῆς φύσεως ἀφεστηκὸς εἷναι. Ἡ γὰρ φύσις ὅταν φθέγγηται τὴν ἑαυτῆς

[12, 27]   διὰ τὴν ὕβριν. Ἐτρύφησαν μὲν γὰρ ὡς οὐδένες ἕτεροι, τῶν πάντων

Livre, Chap.
[12, 21]	ἀγῶνα ἀμαυρῶσαι ἐθελήσαντες, καθ' ὃν	γὰρ	ἄγεται καιρὸν ἐπιτηρήσαντες ἄθλων ὑπερβολῇ
[12, 3]	παρενεχθέντας ὑπ' αὐτῆς. Ὅσα μὲν	γὰρ	ἀγρυπνῶν ὁ Ζεὺς ἐφρόντιζεν ὑπὲρ
[12, 5]	Σιμωνίδης μὲν οὑτωσὶ λέγων· Τίς	γὰρ,	ἁδονᾶς ἄτερ θνατῶν βίος ποθεινὸς
[12, 12]	ἐν ποτηρίῳ γλυκύν τὸ τοιοῦτον,	γὰρ	ἀεί πως μέρος (ἐπιπαίζεται, κεφαλὴ
[12, 13]	τρυφῇ και ῥᾳθυμίᾳ. Διατρίβει τε	γὰρ	αἰεὶ ἐν τοῖς βασιλείοις ἐν
[12, 14]	δὲ καὶ πρὸς ἑαυτάς· οὐ	γὰρ	αἰσχρὸν εἷναι αὐταῖς φαίνεσθαι γυμναῖς.
[12, 3]	Καὶ τοῦτ' εἰκότως. Ὁ μὲν	γὰρ	ἀκατάσκευος καὶ καθάπερ ἀνεύρετος ἦν,
[12, 48]	δέ φησιν· Οὐκ ὢν ἀνὴρ	γὰρ	Αλκιβιάδης, ὡς δοκεῖν, ἀνὴρ ἁπασῶν
[12, 40]	ἄνω λιμνῶν Σινδὸς κομήτης· οὐ	γὰρ	ἀλλὰ κηρύσσω· ἐγὼ Νίνος πάλαι
[12, 53]	τῆς Περσικῆς ὑπεροψίας (αὐθαδέστερα. Ἄλλων	γὰρ	ἄλλο τι ἀνακηρυττόντων καὶ στεφανούντων
[12, 1]	Ἀλέξιδος Τυνδάρεων, ἑταῖρε Τιμόκρατες· Κἀκεῖ	γὰρ	ἄν τις ἐπὶ τὸ δεῖπνον
[12, 6]	δὲ λάθρᾳ παρθένων παιδοποιησάμενος. Εἴποι	γὰρ	ἄν τις πρὸς τοὺς οὐ
[12, 46]	βιοῦντα περιφερέσθαι ἐπὶ κλίνης. Καὶ	γὰρ	Ανακρέων αὐτὸν ἐκ πενίας εἰς
[12, 4]	τῷ Φιλήβῳ φησίν· Ἡδονὴ μὲν	γὰρ	ἁπάντων ἀλαζονίστατον. Ὡς δὲ λόγος,
[12, 61]	μαλακίᾳ ὥς φησι Ρουτίλιος. Περὶ	γὰρ	Απικίου προειρήκαμεν. Παυσανίαν δὲ καὶ
[12, 76]	ἄλλοις ἀνθρώποις προσράλλοντες. Τὸ μὲν	γὰρ	ἀποθανεῖν ἢ καμεῖν νομίμως κοινὸν
[12, 2]	καὶ τῆς τούτων ἡδυπαθείας. ~Η	γὰρ	ἀπόλαυσις δήπου μετ' ἐπιθυμίας πρῶτον,
[12, 69]	λειτουργιῶν πλῆρες εὐλαρουμένους προσάγειν, ἔδει	γὰρ	ἄρξαι τε τὴν νομιζομένην ἐν
[12, 78]	ἑταίρας ἡδέως πάσας ἔχω; Τουτὶ	γὰρ	αὐτὸ πρῶτον ὃ σὺ ποεῖς
[12, 43]	οἱ πολῖται, καὶ δικαίως· καὶ	γὰρ	αὐτοὶ τοῦτον τὸν (τρόπον ἔζων,
[12, 19]	ἵπποις τὸ ὀρχηστικὸν μέλος· συμπαρῆσαν	γὰρ	αὐτοῖς καὶ αὐληταὶ ἐν στρατιωτικῇ
[12, 55]	γινέμενης παρ' Αλεξανδρῳ δαπανης. Ἦν	γὰρ	αὐτοῦ ἡ σκηνὴ κλινῶν ρ'
[12, 47]	ὥσπερ θεραπαίναις ἐχρῆτο. Σκηνὴν μὲν	γὰρ	αὐτῷ Περσικὴν ἔπησσον Εφέσιοι, τροφὴν
[12, 75]	πύλας ἔτλη κατελθεῖν; Β. Ἕνα	γὰρ	ἀφ' ἑκάστης τέχνης εἱλόμεθα κοινῇ
[12, 14]	παισὶ καὶ τοῖς μειρακίοις. Καὶ	γὰρ	γίνονται παρ' αὐτοῖς πάνυ καλοὶ
[12, 64]	καὶ τῶν ἄλλων σκευῶν· πάντα	γὰρ	δὴ ταῦτα συμβάλλεσθαί τινας ἡδονάς,
[12, 79]	ὡριαινόμενοι τοῖς ὡραίοις ἁβρύνονται; Φυσικὸν	γὰρ	δή τι τὸ τοὺς οἰομένους
[12, 67]	τούτων μνησθήσομαι, φησὶν γάρ· Οὐ	γὰρ	ἔγωγε δύναμαι νοῆσαι τἀγαθὸν ἀφαιρῶν
[12, 7]	πολυθρυλήτου ἡδονῆς, ὅσπερ φησίν· (Οὐ	γὰρ	ἔγωγέ τι φημὶ τέλος χαριέστερον
[12, 69]	τῆς πολυτελείας τῆς εἰρημένης· οὐ	γὰρ	ἔγωγε τοὺς λοιποὺς ὑπεξαιροῦμαι. Ὁ
[12, 69]	δὲ καὶ περιστάσεως οἰκειότερα. Καὶ	γὰρ	εἰ παρίεντό τινες τῶν μὴ
[12, 53]	γὰρ ἦν καὶ φονικός. Ἐδόκει	γὰρ	εἷναι μελαγχολικός. Ἐν Εκβατάνοις δὲ
[12, 8]	τὴν ὡραιότητα τοῦ τόπου· σοῦσον	γὰρ	εἷναι τῇ Ελλήνων φωνῇ τὸ
[12, 43]	κοκκύζοντα καὶ πλανώμενον κατέκοψεν· οὐ	γὰρ	εἶχεν οὐδέπω λόφον. ἕνα κατακόψας
[12, 35]	μύροις, τοῖς δὲ γραμματείοις οὕτως	γὰρ	ἐκάλουν τὰ κοινὰ τῶν συνδείπνων
[12, 34]	φησὶν ἐν Δαιταλεῦσιν· Ἀλλ' οὐ	γὰρ	ἔμαθε ταῦτ' ἐμοῦ πέμποντος, ἀλλὰ
[12, 52]	τῶν τοῦ στρατηγοῦ χρημάτων. Ἔτυχεν	γὰρ	ἐν τῷ ἀγρῷ τῷ ἐκείνου
[12, 79]	χάριν ταῦτα περιφέρουσιν· ἀρχή τε	γὰρ	ἐντυχίας καὶ παράδειγμα τῆς βουλήσεως
[12, 47]	Δί᾽ ἔφη, ἀλλ᾽ εὐγνωμονέθτατα· ἔχων	γὰρ	ἐξουσίαν ἅπαντα λαβεῖν τὰ ἡμίση
[12, 39]	οὐκ ἄπρακτος γενόμενος Σαρδανάπαλλος· καὶ	γὰρ	ἐπιγέγραπται αὐτοῦ τῷ μνήματι· Σαρδανάπαλλος
[12, 16]	γυναῖκες οὐ τίκτουσιν παιδία; Παιδίοις	γὰρ	ἔχαιρεν ὁ Μασσανάσσης καὶ εἷχεν
[12, 64]	ἡδονήν· καὶ μάλα ὀρθῶς. Ταχὺ	γὰρ	ἡ ἀνθρωπίνη φύσις ἐμπίπλαται τῶν
[12, 58]	(παρελθὼν οὖσαν αὐτῷ μητρόπολιν (Δωρὶς	γὰρ	ἡ μήτηρ αὐτοῦ τὸ γένος
[12, 28]	Διοκλῆς ἐν Κύκλωψί φησιν· Τί	γὰρ	ἡ τρυφερὰ καὶ καλλιτράπεζος Ιωνία
[12, 65]	καίπερ πολὺ λειπόμενον· (ἐκεινῳ μὲν	γὰρ	ἥ τε Ασία ὅλη χορηγεῖ.
[12, 62]	ἄπιστα κλύουσι, λέγω τάδε· φημὶ	γὰρ	ἤδη τέχνης εὑρῆσθαι τέρματα τῆσδε
[12, 68]	ἐν Αντιγόνῃ τοιαῦτα εἰπών· Τὰς	γὰρ	ἡδονὰς ὅταν προδῶσιν ἄνδρες, οὐ
[12, 5]	μεγαλοψυχοτάτους ἔτρεφεν ἄνδρας. Ἁλουργῆ μὲν	γὰρ	(ἠμπίσχοντο ἱμάτια, ποικίλους δ' ὑπέδυνον
[12, 31]	τότ' ἦν καὶ περισπούδαστον, ἰσοστάσιος	γὰρ	ἦν ἡ πορφύρα πρὸς ἄργυρον
[12, 53]	ὑπὸ δέους τοὺς παρόντας. Ἀφορητος	γὰρ	ἦν καὶ φονικός. Ἐδόκει γὰρ
[12, 24]	ταύτην διέδοσαν τὴν φήμην. Ἐμφανῆ	γὰρ	ἦν μέχρι, πόρρω κεχαλκευμένα τῶν
[12, 21]	ἐν τῇ αὐτῇ νυκτί· τὴν	γὰρ	Ηραν ἰδόντες ἐλθοῦσαν εἰς μέσην
[12, 25]	ἐξώκειλαν οὐχ ἦσσον Συβαριτῶν. Καὶ	γὰρ	ἰδίως παρ' αὐτοῖς ἐπεχωρίασεν φορεῖν
[12, 69]	ἐθισμὸς ἱκανῶς ἡν ἄτοπος. Οὐ	γὰρ	ἵνα συρρυέντες ἐπὶ τὸ αὐτὸ
[12, 14]	ἀλλ' οὐδὲ πάσχοντας φαίνεσθαι· Ἐπιχώριον	γὰρ	καὶ τοῦτο παρ' αὐτοῖς ἐστι.
[12, 42]	καὶ τὴν θερινὴν ὥραν. Ἠν	γὰρ	καὶ τῶν ὑπὸ Κότυος προκριθέντων,
[12, 10]	καὶ ὄψα γε ὡσαύτως· καὶ	γὰρ	(καινοποιητὰς ἀμφοτέρων τούτων κέκτηνται. ἀλλὰ
[12, 68]	ἔμψυχον ἡγοῦμαι νεκρόν. Πλούτει τε	γὰρ	κατ' οἱκον, εἰ βούλει, μέγα
[12, 50]	κατεσκεύαζενο ἐκ πολλοῦ δαπανήματος· ἦν	γὰρ	κατὰ μὲν τὸ σχῆμα τῆς
[12, 48]	τρυφῆς αὐτοῦ λέγων φησίν· Ἐκπλεύσαντες	γὰρ	κοινῇ Αξίοχος καὶ Αλκιβιάδης εἰς
[12, 65]	ἐκ τῶν συμβεβηκότων. Σύρους μὲν	γὰρ	Μῆδοι μετὰ τῶν μεγίστων κινδύνων
[12, 79]	ταῦτα καὶ χαίρουσιν αὐτοῖς. Οὐ	γὰρ	μόνον στεφανουμένων τοῖς ὡραίοις ἄνθεσιν,
[12, 12]	Ακέστιος, Ακεσίας, Διοκλῇς, Φιλιστίων. Τοσούτους	γὰρ	οἷδα γράψαντας Ὀψαρτυτικά. Καὶ κάνδαυλον
[12, 71]	χαλκοῦς καὶ ποτήρια ὀλίγα· γεγονέναι	γὰρ	ὀλιγοδίαιτον καὶ τρυφῆς ἀλλότριον. ~Τιθωνὸν
[12, 12]	ἐν τῇ πόλει μάρτυρας ἔχω	γὰρ	ὄτι μόνος φύσκην ποιῶ, κάνδαυλον,
[12, 52]	καὶ πρὸς ἡδονην βιώσας (ποῖοι	γὰρ	οὐ κόλακες ἢ τί πλῆθος
[12, 81]	βίον ἡσθῆναι πλείονα λύπην μὲν	γὰρ	οὐδ' ἡντινοῦν αὐτῷ παραγίνεσθαι, τὸ
[12, 40]	καὶ Ανδρόκοττος ὁ Φρύξ. Καὶ	γὰρ	οὖτος ἐν ἐδέδυτοι ἀνθινὴν ἐσθῆτα
[12, 7]	τε θερμὰ καὶ εὐναί. Μόνως	γὰρ	οὕτως ᾠήθη ὧν ἤλπιζεν μὴ
[12, 74]	στρωμνὴν τῶν νέων εἰκότως. Καὶ	γὰρ	ὀψοποιοὶ ἦσαν παρὰ Λακεδαιμονίοις κρέως
[12, 62]	Κλέαρχος ἐν τοῖς Βίοις. Οὗτος	γὰρ	παρὰ μέλος ὑπὲρ τὴν γραφικὴν
[12, 75]	Διόνυσον τὸν λόγον ποιούμενος· Οἱ	γὰρ	πενόμενοι ἀνάπηρά σοι θύουσιν ἤδη
[12, 16]	κωμικὸς ἐν Χάρισιν οὕτως· Καὶ	γὰρ	πόσῳ κάλλιον, ἱκετεύω, τρέφειν ἄνθρωπον
[12, 10]	καὶ τὴν θρύψιν αὐτῶν. Ἐκείνοις	γὰρ	πρῶτον μὲν οὐκέτι τὰς εὐνὰς
[12, 5]	καὶ τὸ τρυφᾶν ἐλευθέρων· ἀνίησι	γὰρ	τὰς ψυχὰς καὶ αὔξει· τὸ
[12, 63]	δεῖ λέγειν; Ὅλως αὐτὴν ὁρᾶν	γὰρ	τὴν Ἀκαδημίαν δοκῶ. ~Αριστόξενος δ'
[12, 60]	ἄλλοις ἀλείμμασιν ἐγχρίων ἑαυτόν· ἠβούλετο	γὰρ	τὴν ὄψιν ἱλαρὸς καὶ τοῖς
[12, 10]	ἢ ἐπὶ τῶν εὐνῶν· οὐ	γὰρ	τῆς ἱππείας οὕτως ὡς τοῦ
[12, 18]	ὡς οὐδέποτε παύσοιντο τρυφῶντες· οὐδέποτε	γὰρ	τιμήσειν ἄνθρωπον μᾶλλον θεοῦ. Ἐγένετ'
[12, 5]	μεγαλοψυχότατοι τῶν βαρβάρων ὄντες. Ἐστὶ	γὰρ	τὸ μὲν ἥδεσθαι καὶ τὸ
[12, 79]	τὰ ὡραῖα φιλικῶς ἔχειν. Καλὸν	γὰρ	τὸ τῆς ὀπώρας καὶ τὸ
[12, 15]	τῶν ἄλλων αὐτοὺς διαφέρειν. Καὶ	γὰρ	τὸν ἀνανδρότατον μᾶλλον ἂν ἑλέσθαι
[12, 2]	Αρετὴν μῦθον ἐντεῦθεν πεπλακέναι. Κατὰ	γὰρ	τὸν Εμπεδοκλέα· Οὐδέ τις ἦν
[12, 55]	ὅπως αὐτῷ πορφύραν (ἀποστείλωσιν. Ἤθελεν	γὰρ	τοὺς ἑταίρους ἅπαντας ἁλουργὰς ἐνδῦσαι
[12, 41]	καὶ τρυφῇ πάντας ἀνθρώπους. Οἳα	γὰρ	τοὺς Φαίακας Ὅμηρος ποιεῖν μεμυθολόγηκεν
[12, 71]	φορῶν Εφεσήια γράμματα καλά. ~Πόσῳ	γὰρ	τούτων βελτίων Γοργίας ὁ Λεοντῖνος,
[12, 12]	κάνδαυλον, ᾠόθριον ἐν στενῷ. Τί	γὰρ	τούτων διάπτωμ' ἐγένετ' ἢ ἁμάρτημα
[12, 34]	ἐπιτηδεύματα συνέπεται τῷ βίῳ. Ἐκ	γὰρ	τούτων τῶν ἐθῶν οὔτ᾽ ἂν
[12, 38]	ἐν ταῖς ἄλλαις κλίναις, τοὺς	γὰρ	τρεῖς υἱοὺς καὶ δύο θυγατέρας
[12, 5]	(ὡς Πέρσαι καὶ Μῆδοι. Μάλιστα	γὰρ	τῶν ἄλλων ἀνθρώπων τὴν ἡδονὴν
[12, 17]	ὡς ὁ Τίμαιος ἱστορεῖ, ἠγάπων	(γὰρ	τῶν μὲν ἐξ Ιταλίας Τυρρηνούς,
[12, 69]	καὶ πολυτελείᾳ πολλῇ χρώμενος. Χωρὶς	γὰρ	τῶν παραλαμβανομένων εἰς αὐτὰ ἀκροαμάτων
[12, 26]	ῥιζῶν ἀνεῖλον τοὺς ἐχθρούς. (Στασιαζοντων	γὰρ	τῶν τας οὐσίας ἐχόντων και
[12, 79]	αὐτοὺς μεταδιδόναι τῆς ὥρας. Ἡ	γὰρ	τῶν ὡραίων ἀνθῶν καὶ καρπῶν
[12, 41]	πρὸς τὸν Νικοκλέα φιλοτιμούμενος. Ἐτύγχανον	γὰρ	ὑπερφιλοτίμως ἔχοντες πρὸς ἀλλήλους καὶ
[12, 11]	εἰς Λυδοὺς πρεπούσης τιμωρίας· τὸ	γὰρ	ὑπὸ γυναικὸς ἄρχεσθαι ὑβριζομενους σημεῖόν
[12, 29]	τοῖς Ελεγείοις καὶ Αρχίλοχος· ἑάλωσαν	γὰρ	ὑπὸ Εφεσίων. Καὶ περὶ αὐτῶν
[12, 79]	ἐπιθυμίαις χαίροντες ἔχουσιν αὑτοῖς. Ἐκκρούεται	γὰρ	ὑπο τῆς τούτων παρουσίας ὁ
[12, 50]	δὲ πάντας ὑπεβέραλεν· τὴν μὲν	γὰρ	ὑπόδεσιν ἣν εἷχεν κατεσκεύαζενο ἐκ
[12, 72]	τινων φυγάδων ἐξ Ηρακλείας· Παχὺς	γὰρ	ὑς ἔκειτ' ἐπὶ στόμα. Καὶ
[12, 64]	τῆς φύσεως ἀφεστηκὸς εἷναι. Ἡ	γὰρ	φύσις ὅταν φθέγγηται τὴν ἑαυτῆς
[12, 27]	διὰ τὴν ὕβριν. Ἐτρύφησαν μὲν	γὰρ	ὡς οὐδένες ἕτεροι, τῶν πάντων

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/11/2005