>Livre, Chap. |
[12, 33] |
δίαιταν
καὶ
τὴν
ἐσθῆτα
ὅπερ
|
αὐτοῖς |
αἴτιον
ἐγένετο
κατὰ
τῆς
Ελλάδος |
[12, 28] |
τῷ
ἐπιλοίπῳ
βίῳ
ἔχοις
χρῆσθαι
|
αὐτοῖς. |
~(Απώλοντο
δὲ
καὶ
Μάγνητες
οἱ |
[12, 10] |
κεφαλὴν
καὶ
σῶμα
καὶ
πόδας
|
αὐτοῖς |
ἀρκεῖ
ἐσκεπάσθαι,
ἀλλὰ
καὶ
περὶ |
[12, 51] |
πρεσβευσαμένων
περὶ
συμμαχίας
ἔσπευσε
συνεξελθεῖν
|
(αὐτοῖς |
βοηθός·
κἀκεῖ
γενόμενος
καὶ
ἐν |
[12, 79] |
ἐντυχίας
καὶ
παράδειγμα
τῆς
βουλήσεως
|
αὐτοῖς |
γίνεται
διὰ
τούτων,
αἰτηθεῖσι
μὲν |
[12, 16] |
ἀναδεδεμένους
χρυσοφορεῖν.
Ἐπιχωριάζείν
δὲ
παρ'
|
αὐτοῖς |
διὰ
τὴν
τρυφὴν
ἀνθρωπάρια
(μικρὰ |
[12, 5] |
τὰς
κόρρας
ἐφόρουν·
ὀκλαδίας
τε
|
αὐτοῖς |
δίφρους
ἔφερον
οἱ
παῖδες,
ἵνα |
[12, 25] |
Συβαριτῶν.
Καὶ
γὰρ
ἰδίως
παρ'
|
αὐτοῖς |
ἐπεχωρίασεν
φορεῖν
ἀνθινοὺς
χιτῶνας,
οὓς |
[12, 11] |
τρυφερώτερον
ἡγησάμενοι
τὸ
μηδ'
ὅλως
|
αὐτοῖς |
ἐπιπίπτειν
τὰς
(τοῦ
ἡλίου
αὐγάς. |
[12, 19] |
οὖν
εἰδότες
οἱ
Κροτωνιᾶται
ὅτε
|
αὐτοῖς |
ἐπολέμουν,
ὡς
καὶ
Αριστοτέλης
ἱστορεῖ |
[12, 14] |
Ἐπιχώριον
γὰρ
καὶ
τοῦτο
παρ'
|
αὐτοῖς |
ἐστι.
Και
τοσούτου
δέουσιν
αἰσχρὸν |
[12, 42] |
καὶ
ἄλλον
δεύτερον
ἐπὶ
τοῖς
|
αὐτοῖς, |
ἕως
ὁ
τρίτος
συνεὶς
παραγενομένην |
[12, 79] |
μετὰ
χεῖρας
ἔχουσιν
καὶ
χαίρουσιν
|
αὐτοῖς; |
Ἢ
δυοῖν
χάριν
ταῦτα
περιφέρουσιν· |
[12, 15] |
τράπεζαι,
οἵτινες
καὶ
τὴν
παρ'
|
αὐτοῖς |
θάλατταν
λέγουσιν
εἷναι
γλυκεῖαν,
χαίροντες |
[12, 19] |
τὸ
ὀρχηστικὸν
μέλος·
συμπαρῆσαν
γὰρ
|
αὐτοῖς |
καὶ
αὐληταὶ
ἐν
στρατιωτικῇ
σκευῇ· |
[12, 58] |
ὁδοῦ
στήσαντες
μεθ'
ὕβρεως
ἐνηκολάσταινον
|
αὐτοῖς· |
καὶ
ἐπεὶ
τῆς
ὕβρεως
πλήρεις |
[12, 16] |
στίλπωνας
καὶ
κυνάρια
Μελιταῖα,
ἅπερ
|
αὐτοῖς |
καὶ
ἕπεσθαι
εἰς
τὰ
γυμνάσια. |
[12, 16] |
ζῶντα
καρτερεῖν.
~Εθος
δὲ
παρ'
|
αὐτοῖς |
καὶ
τοὺς
παῖδας
μέχρι
τῆς |
[12, 17] |
ἡμέραις
διήνυον.
Ἦσαν
δέ
τινες
|
αὐτοῖς |
καὶ
τῶν
εἰς
(τοὺς
ἀγροὺς |
[12, 21] |
θηρίων
εἴασαν
διαφθαρῆναι.
Αὕτη
δ'
|
αὐτοῖς |
καὶ
τῶν
κακῶν
ἐγένετο
(ἀρχὴ |
[12, 55] |
ταῖς
καταστρατοπεδείαις
ἐγυμνάζοντο·
ἠκολούθει
δὲ
|
αὐτοῖς |
καὶ
ὑποζύγια
πολλὰ
τὰ
τὴν |
[12, 11] |
γυναῖκα
τύραννον
ὁ
βίος
εὕρετο
|
αὐτοῖς |
μίαν
τῶν
ὑβρισθεισῶν
Ομφάλην·
ἥτις |
[12, 11] |
ἀνὴρ
ὁρμήσας
καὶ
τῇ
παρ'
|
αὐτοῖς |
Μίδου
βασιλείᾳ
βαρυνθείς,
τοῦ
μὲν |
[12, 44] |
πολλῶν
ἐπιπολάσαι
τὸ
πλῆθος
παρ'
|
αὐτοῖς· |
ὅθεν
βαρεῖαν
αὐτῶν
γενέσθαι
τὴν |
[12, 35] |
πλεῖον
τῆς
ἡμέρας
γαστριζόμενοι
ἐν
|
αὐτοῖς |
οἴνοις
καὶ
βρώμασιν,
ὥστε
καὶ |
[12, 79] |
ἔχουσί
τε
ταῦτα
καὶ
χαίρουσιν
|
αὐτοῖς. |
Οὐ
γὰρ
μόνον
στεφανουμένων
τοῖς |
[12, 10] |
μὴν
τῷ
θέρει
οὐκ
ἀρκοῦσιν
|
αὐτοῖς |
οὔθ'
αἱ
τῶν
δένδρων
οὔθ' |
[12, 15] |
τεκτόνων
καὶ
τῶν
ὁμοίων,
ὅπως
|
αὐτοῖς |
πανταχόθεν
ἀθόρυβοι
ὦσιν
οἱ
ὕπνοι· |
[12, 14] |
μειρακίοις.
Καὶ
γὰρ
γίνονται
παρ'
|
αὐτοῖς |
πάνυ
καλοὶ
τὰς
ὄψεις,
ἅτε |
[12, 80] |
ἐκ
τοῦ
ἀγροῦ
τὰς
παῖδας
|
αὐτοῖς, |
πείσας
ἐκείνων
τὸν
πατέρα,
καὶ |
[12, 18] |
Εἱτα
μετ'
οὐ
πολὺ
γινομένων
|
αὐτοῖς |
σημείων
πολλῶν
τῆς
ἀπωλείας,
περὶ |
[12, 32] |
Καλχηδόνιοι
δὲ
πρὶν
μὲν
μετασχεῖν
|
αὐτοῖς |
τῆς
πολιτείας
ἅπαντες
ἐν
ἐπιτηδεύμασι |
[12, 18] |
ἄνθρωπον
μᾶλλον
θεοῦ.
Ἐγένετ'
οὖν
|
αὐτοῖς |
τῆς
τύχης
ἡ
μεταρολὴ
ἐπεί |
[12, 18] |
ἥξει.
Τούτων
ἀκούσαντες
ἔδοξαν
λέγειν
|
αὐτοῖς |
τὸν
θεὸν
ὡς
οὐδέποτε
παύσοιντο |
[12, 76] |
ἀντὶ
δε
νουμηνιαστῶν
κακοδαιμονιστὰς
σφίσιν
|
αὐτοῖς |
τοὔνομα
θέμενοι,
πρέπον
μὲν
ταῖς |
[12, 38] |
πρὸς
τὸν
ἐκεῖ
βασιλέα,
(δοὺς
|
αὐτοῖς |
τρισχίλια
χρυσίου
τάλαντα·
ἐπεστέγασεν
δὲ |