>

Livre, Chap.
[12, 5]	Οἱ τύραννοι καὶ οἱ βασιλεῖς	τῶν	ἀγαθῶν ὄντες κύριοι καὶ πάντων
[12, 73]	ἀρτάβας, ἐν ᾧ πολλὰ μὲν	τῶν	ἀγριμαίων ἔγκειται πεπονημένα, πολλὰ δ'
[12, 17]	δι' ὀχετῶν τῶν οἴνων ἐκ	τῶν	ἀγρῶν ἀφειμένων τὸν μὲν ἔξω
[12, 8]	(ἐκλεγόμενοι ἐκ τῶν μυρίων Περσῶν	τῶν	Αθανάτων καλουμένων. Καὶ διῄει διὰ
[12, 44]	ἀνθρώποις καὶ τοὺς ἀπόρους προσιόντας	τῶν	Αθηναίων εἰσιόντας δειπνεῖν. Ἐθεράπευεν δὲ
[12, 43]	ἐφ' οἷς ὁ δῆμος ὁ	τῶν	Αθηναίων οὐδεπώποτε ἠγανάκτησεν, ἀλλὰ διὰ
[12, 15]	Κρότωνι δὲ σκάπτοντί τινι τὴν	τῶν	ἀθλούντων κόνιν ἐπιστάντες τινὲς Συβαριτῶν
[12, 23]	ἀγέλην ἐθοινᾶτο ταῖς ἐπιθυμίαις τὴν	τῶν	ἀθροισθέντων ὥραν, πάντων μὲν ὁρώντων,
[12, 42]	χερσὶν ἀνέτεμε τὴν ἄνθρωπον ἀπὸ	τῶν	αἰδοίων ἀρξάμενος. ~Εν δὲ τῇ
[12, 15]	λαβεῖν· πρὸς ὃν ἀποκρίνασθαί τινα	τῶν	ἀκουσάντων Αὐτὸς δὲ σοῦ διηγουμένου
[12, 65]	καὶ περὶ τῶν θεωρημάτων καὶ	τῶν	ἀκροαμάτων, εὐδαιμονέστατον ἕφη κρῖναι τῶν
[12, 31]	ψαλτρίας καὶ πάντα τὰ τοιαῦτα	(τῶν	ἀκροαμάτων τὰ μισθώματα λαμβ άνειν
[12, 47]	Θετταλίᾳ δὲ ἱπποτροφῶν καὶ ἡνιοχῶν	τῶν	Αλευαδῶν ἱππικώτερος, ἐν Σπάρτῃ δὲ
[12, 70]	πρόσηρος ἡ προκριθεῖσα διαφέρειν ὥρᾳ	τῶν	ἄλλων, ἀνασύρουσα πρὸς ἀλήθειαν τὴν
[12, 5]	Πέρσαι καὶ Μῆδοι. Μάλιστα γὰρ	τῶν	ἄλλων ἀνθρώπων τὴν ἡδονὴν οὗτοι
[12, 15]	νῦν δὲ θεασάμενος νομίζειν μηδὲν	τῶν	ἄλλων αὐτοὺς διαφέρειν. Καὶ γὰρ
[12, 11]	Καὶ πόρρω προάγοντες ὕβρεως τὰς	τῶν	ἄλλων γυναῖκας καὶ παρθένους εἰς
[12, 33]	καὶ ζῆν πολυτελῶς ἐκτενέστερον ζητοῦσι	τῶν	ἄλλων. ~Διαβόητοι δ' εἰσὶ περὶ
[12, 65]	ἔγραψαν νόμους περὶ συναλλαγμάτων καὶ	τῶν	ἄλλων ὅσα ἐδόκει πρὸς τὴν
[12, 3]	καὶ δειλίας καὶ φόβου καὶ	τῶν	ἄλλων παθημάτων κοινῶς μὲν ἐν
[12, 64]	καὶ στρωμάτων καὶ ποτηρίων καὶ	τῶν	ἄλλων σκευῶν· πάντα γὰρ δὴ
[12, 54]	γάμους συνετέλεσεν ἑαυτοῦ τε καὶ	τῶν	ἄλλων φίλων, (ἐνενήκοντα καὶ δύοι
[12, 52]	γρᾳδίου βαρβάρου διατελεῖν ἠναγκάσθη καὶ	τῶν	ἀναγκαίων τῶν καθ' ἡμέραν ἐνδεὴς
[12, 56]	ἡμέραν ὀχλικάς· ἐν αἷς χωρὶς	τῶν	ἀναλισκομένων καὶ ἐκφατνιζομένων σωρευμάτων ἕκαστος
[12, 47]	θέατρον, ἐθαυμάζετο οὐ μόνον ὑπὸ	τῶν	ἀνδρῶν ἀλλὰ καὶ ὑπὸ τῶν
[12, 65]	δἐ νομοθέται ὁμαλίζειν βουληθέντες τὸ	τῶν	(ἀνθρώπων γένος καὶ μηδένα τῶν
[12, 25]	κλίματος καὶ τὸ πλῆθος ἐγένετο	τῶν	ἀνθρώπων. Διὸ καὶ Μεγάλη Ελλὰς
[12, 27]	τοῦτο προῆλθον ὕβρεως ὥστε πάντων	τῶν	ἀνθρώπων εἰς οὕς ἀφίκοιντο ἠκρωτηρίαζον
[12, 27]	μάλιστα δὴ καὶ πρῶτοι πάντων	τῶν	ἀνθρώπων ἐπὶ τὸ τρυφᾶν ὁρμήσαντες
[12, 39]	οἵου καταγέλωτός ἐστιν ἄξια τὰ	τῶν	ἀνθρώπων πράγ ματα (οὐκ ἄξια
[12, 5]	μεγαλοψυχοτέρας ποιούσης τῆς ἡδονῆς τὰς	τῶν	ἀνθρωπών φύσεις. Ἅπαντες γοῦν οἱ
[12, 40]	εἱς ἢ Κόραξος ἢ ἀπὸ	τῶν	ἄνω λιμνῶν Σινδὸς κομήτης· οὐ
[12, 17]	εἰς τὰ συμπόσια. Καταγελῶντες δὲ	τῶν	ἀποδημούντων ἐκ τῶν πατρίδων αὐτοὶ
[12, 72]	αὑτοῦ τράχηλον κατατείνων ἀπήγχετο ἐκ	τῶν	ἀπολαύσεων, κνισότερος ὢν τοῦ Οδυσσέως
[12, 2]	Καίτοι Σοφοκλῆς, γ' ὁ ποιητής,	τῶν	ἀπολαυστικῶν εἷς ὢν, ἵνα μὴ
[12, 76]	Λυσίθεος συνειστιῶντο, μίαν ἡμέραν ταξαμενοι	τῶν	ἀποφράδων, ἀντὶ δε νουμηνιαστῶν κακοδαιμονιστὰς
[12, 65]	πολιτῶν τρυφᾶν, ἀνακῦψαι πεποιήκασι τὸ	τῶν	ἀρετῶν εἷδος καὶ ἔγραψαν νόμους
[12, 64]	πέφηνεν ἐπισκοποῦντι κομιδῇ ἄτοπον τὸ	τῶν	ἀρετῶν τούτων κατασκεύασμα καὶ πολὺ
[12, 57]	παῖδας μεταπεμψάμενος, καίτοι περὶ τὰς	τῶν	ἀρρένων ὁμιλίας ἐπτοημένος, ὡς καὶ
[12, 19]	ἐν τοῖς συμποσίοις ορχεῖσθαι ὑπὸ	τῶν	αὐλῶν, καὶ ἐπὶ τῶν ὀπισθίων
[12, 41]	ἡμεῖς ἀκούομεν, ὥστε πυνθανόμενοι παρὰ	τῶν	(ἀφικνουμένων τάς τε παρασκευὰς τῶν
[12, 2]	ἀσθένειαν αὐτοῦ τὴν περὶ τὰς	τῶν	ἀφροδισίων ἀπολαύσεις, φήσας ἀσμένως ἀπηλλάχθαι
[12, 65]	ἔχει θεραπευτῆρας, καὶ περὶ τῆς	τῶν	ἀφροδισίων αὐτοῦ χρήσεως καὶ τῆς
[12, 5]	τρυφὴν τιμῶσιν, ἀνδρειότατοι καὶ μεγαλοψυχότατοι	τῶν	βαρβάρων ὄντες. Ἐστὶ γὰρ τὸ
[12, 8]	Πεζὸς δὲ οὐδέποτε ἑωράθη ἔξω	τῶν	βασιλείων, εἰ δὲ ἐπὶ θήραν
[12, 13]	ἔστι θυρὶς ἐν τῷ ὑψηλοτάτῳ	τῶν	βασιλείων καὶ αὕτη ἁλύσει δέδεται.
[12, 42]	ὑπὸ Κότυος προκριθέντων, ὃς ἁπάντων	τῶν	βασιλέων τῶν ἐν τῇ Θράκῃ
[12, 19]	ἐστρατεύσαντο καὶ ἐνίκησαν. Ἡγεμὼν δὲ	τῶν	Βισαλτέων ᾖν ὁ Νάρις. Οὑτος
[12, 19]	τοὺς Καρδιηνοὺς ἀποδειχθεὶς ἡγεμὼν ὑπὸ	τῶν	Βισαλτέων, οἱ δὲ Καρδιηνοὶ πάντες
[12, 58]	οὖν τὴν καλουμένην τρυφὴν οὖσαν	τῶν	βίων ἀνατροπὴν ἁπάντων τε ὀλέθριον
[12, 58]	Κλέαρχος δὲ ἐν τῷ τετάρτῳ	τῶν	Βίων γράφει οὕτως· Διονύσιος δ'
[12, 27]	τὸ (πένθος ἅμα τόν τε	τῶν	βίων ὄλβον καὶ τὰς κόμας
[12, 71]	αὐτὸς Κλέαρχος ἐν τῷ ὀγδόῳ	τῶν	Βίων ὅτι διὰ τὸ σωφρόνως
[12, 33]	τῶν πολέμων συνέχειαν καὶ τὴν	τῶν	βίων πολυτέλειαν κατάχρεοι ἐγένοντο. Αγαθαρχίδης
[12, 62]	ἐμπεπαισμένῳ χρυσοῖς τε ἀνασπαστοῖς ἐπέσφιγγε	τῶν	βλαυτῶν τοὺς ἀναγωγέας, ἀλλ' οὐδὲ
[12, 32]	ἐπεὶ δὲ τῆς δημο κρατίας	(τῶν	Βυζαντίωνι ἐγεύσαντο, διεφθάρησαν εἰς τρυφήν,
[12, 21]	πραγμάτων ἀναιροῦντες καὶ φονεύοντες ἐπὶ	τῶν	βωμῶν ἅπαντες. καὶ ἐπὶ τοῖς
[12, 63]	ἁπάντων τῶν τότε ἀκολασίᾳ τε	τῶν	γεγονότων διαφέρων. Τούτῳ τάλαντον δοὺς
[12, 63]	τοῖς ἀσώτοις οὔτε τὴν μνήμην	τῶν	γεγονυιῶν ἀπολαύσεων πρὸς αὑτὸν ἡγούμενος
[12, 47]	Νεμέα ἦν καθημένη καὶ ἐπὶ	τῶν	γονάτων αὐτῆς (Ἀλκιβιάδης, καλλίων φαινόμενος
[12, 47]	γονάτων αὐτῆς (Ἀλκιβιάδης, καλλίων φαινόμενος	τῶν	γυναικείων προσώπων. Καὶ στρατηγῶν δὲ
[12, 20]	δὲ καὶ (ἡμέρας ἐξιέναι ἄνευ	τῶν	γυναικονόμων ἀκολουθούσης αὐτῇ μιᾶς θεραπαινίδος.
[12, 23]	διαφανῆ πάντες, οἷς νῦν ὁ	τῶν	γυναικῶν ἁβρύνεται βίος. Ὕστερον δ'
[12, 11]	τὰς ψυχὰς ἀποθηλυνθέντες ἠλλάξαντο τὸν	τῶν	γυναικῶν βίον, διόπερ καὶ γυναῖκα
[12, 47]	τῶν ἀνδρῶν ἀλλὰ καὶ ὑπὸ	τῶν	γυναικῶν. Διὸ καὶ Αντισθένης ὁ
[12, 48]	ἐν Κόλαξιν οὕτως· Αλκιβιάδης ἐκ	τῶν	γυναικῶν ἐξίτω. ΑΛΚ. Τί ληρεῖς;
[12, 48]	Αλκιβιάδης, ὡς δοκεῖν, ἀνὴρ ἁπασῶν	τῶν	γυναικῶν ἐστι νῦν. Ἐν Σπάρτῃ
[12, 9]	τὸν πρεσβύτατον αὐτοῦ τῶν παίδων·	τῶν	δ' ἄλλων ἐάν τις πίῃ,
[12, 17]	τῶν μὲν ἐξ Ιταλίας Τυρρηνούς,	τῶν	δ' ἕωθεν τοὺς Ιωνας ὅτι
[12, 19]	ποδῶν καὶ πρὸς ὀρχησμὸν ἐτράποντο·	τῶν	δὲ Καρδιηνῶν ἡ ἰσχὺς ἐν
[12, 68]	ἀπαλλάσσωνται ἐκ τῶν τόπων ἤδη,	τῶν	δὲ νεανίσκων ὅσοι ἐὰν ἁλίσκωνται
[12, 58]	ἥν συμπορεύονται πάντες Ιταλιῶται, (καὶ	τῶν	δεικνυμένων μ άλιστα πάντων ἐκεῖνο
[12, 69]	ἡ λοιπὴ παρασκευὴ καὶ ἡ	τῶν	δείπνων περιεργία καὶ ὁ τῶν
[12, 10]	οὐκ ἀρκοῦσιν αὐτοῖς οὔθ' αἱ	τῶν	δένδρων οὔθ' αἱ τῶν πετρῶν
[12, 11]	ἐν τῇ πόλει δούλοις τὰς	τῶν	δεσποτῶν παρθένους ἐξέδωκεν ἐν ᾧ
[12, 50]	καταβλήματα τῶν ὑφασμάτων. Γινομένων δὲ	τῶν	Δημητρίων Αθήνησιν ἐγράφετο ἐπὶ τοῦ
[12, 26]	τῶν τας οὐσίας ἐχόντων και	τῶν	δημοτῶν, οὓς ἐκεῖνοι Γέργιθας ἐκάλουν,
[12, 60]	φαίνεσθαι. (Ἐν δὲ τῇ πομπῇ	τῶν	Διονυσίων ἣν ἔπεμψεν ἄρχων γενόμενος,
[12, 9]	ἔπαθον τιμωρίαν, ἀλλὰ καὶ τῆς	τῶν	δορυφορούντων τρυφῆς εἰς ὅσον ἦλθον
[12, 8]	μηλοφόρων αὐλῆς. Ἦσαν δὲ οὗτοι	τῶν	δορυφόρων, καὶ τῷ γένει πάντες
[12, 42]	δ᾽ (ἔκφρων γενόμενος ἔπεμπέ τινα	τῶν	δορυφόρων ὀψόμενον εἰ παραγέγονεν ἡ
[12, 51]	Αἰγύπτου βασιλεύσαντα, πάντων σεμνότατον γένόμενον	τῶν	δυναστῶν καὶ παιδείας εἴ τινα
[12, 54]	Διονυσοκόλακες Αλεξανδροκόλακες ἐκλήθησαν διὰ τὰς	τῶν	δώρων ὑπερβολάς, ἐφ οἷς καὶ
[12, 60]	τὴν γῆν, ἀνθινά τε πολλὰ	τῶν	ἐδαφῶν ἐν τοῖς ἀνδρῶσιν κατεσκευάζετο
[12, 34]	τῷ βίῳ. Ἐκ γὰρ τούτων	τῶν	ἐθῶν οὔτ᾽ ἂν φρόνιμος οὐδείς
[12, 23]	ἑκάστη τῶν οἰκιῶν ὅσους ὑπεδέξατο	τῶν	εἰς Ιαπυγίαν ἐκπεμφθέντων τοσαύτας ἔχει
[12, 17]	Ἦσαν δέ τινες αὐτοῖς καὶ	τῶν	εἰς (τοὺς ἀγροὺς φερουσῶν ὁδῶν
[12, 43]	πεζὰς ἑταίρας, καὶ τῶν χρημάτων	τῶν	εἰσφερομένων εἰς τὸν πόλεμον τὰ
[12, 43]	ἐπιγαφομενῳ τοῦ Θεοπόμπου συγγράμματι περὶ	τῶν	ἐκ Δελφῶν συληθέντων Χρημάτων Χάρητι,
[12, 77]	βάλλ ειν μεγιστον τι διάστημα,	τῶν	ἐλαφρῶν σωμάτων διὰ τὸ μὴ
[12, 55]	δὲ κύκλῳ τῆς σκηνῆς τὸ	τῶν	ἐλεφάντων ἄγημα διεσκευασμένον ἐφειστήκει καὶ
[12, 61]	Θεόπομπος δὲ ἐν τῇ δεκάτῃ	τῶν	Ελληνικῶν τἀναντία φησὶ περὶ τοῦ
[12, 14]	τούτῳ τῷ νόμῳ πολλοὶ καὶ	τῶν	Ελλήνων τῶν τὴν Ιταλίαν οἰκούντων,
[12, 28]	ὅμοίους ἔργων τρόπους μαθησόμενος παρὰ	τῶν	ἐν Αβύδῳ, γυναικῶν, ὅπως ἐν
[12, 58]	αὐτοῦ ἐν τῷ ἐπιγραφομένῳ περὶ	τῶν	ἐν Καρχηδόνι Πέπλων. Περὶ δὲ
[12, 58]	γένος ἦν Λοκρίς) στρώσας οἶκον	τῶν	ἐν τ ῇ πόλει τὸν
[12, 42]	προκριθέντων, ὃς ἁπάντων τῶν βασιλέων	τῶν	ἐν τῇ Θράκῃ γεγενημένων μάλιστα
[12, 44]	καὶ λαμβάνωσιν εἴ τινος δέοιντο	τῶν	ἐν τοῖς χωρίοις, ἔπειτα τὴν
[12, 24]	γὰρ ἦν μέχρι, πόρρω κεχαλκευμένα	τῶν	ἐξ οὐρανοῦ βελῶν· και πάντες
[12, 3]	ὄντος, οὐδὲ τὸν τῶν ἡμιθέων	τῶν	ἐπὶ Τροίας, ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον
[12, 1]	ἡμᾶς ἀπαιτεῖς καὶ τὸν περὶ	τῶν	ἐπὶ τρυφῇ διαβοήτων γενομένων λόγον
[12, 47]	Θρασύλλῳ τὰ ἡμίση τῶν ποτηρίων	τῶν	ἐπὶ τῷ κυλικείῳ προκειμένων (ἐκέλευσε
[12, 60]	ἐλευθέρους ὕβριζεν καὶ γυναῖκας τὰς	τῶν	ἐπι φανεοτάτων, ἐζηλοτύπουν δὲ πάντες
[12, 11]	τοῖς ἐντυχοῦσιν, ἀλλὰ καὶ Λοκρῶν	τῶν	Επιζεφυρίων, ἔτι δὲ τῶν περὶ
[12, 77]	πολλα χρήματα ἀναλώσαντα, ὡς ἔξω	τῶν	ἐπιθυμιῶν ἐγένετο, ὑπὸ λύπης ἐκταραχθέντα
[12, 64]	ἀπορίας καὶ σκέψεως περί τε	τῶν	ἐπιθυμιῶν καὶ τὸ σύνολον περὶ
[12, 4]	Πλάτων πρότερος ὑπέδειξε τὸ ὑπὸ	τῶν	Επικουρείων θρυλούμενον, ὅτι Τῶν ἐπιθυμιῶν
[12, 28]	γράφει οὕτως· Ἐπειδὴ ἐδοκιμάσθης ὑπὸ	τῶν	ἐπιτρόπων, παραλαβὼν παρ᾽ αὐτῶν τὰ
[12, 69]	καὶ νέᾳ λαβόντα ἀφ' ἑκάστου	τῶν	ἐπιχειρούντων ἐννέα ὀβολοὺς ὑπο δέξασθαι
[12, 69]	δ' ἦν ἐπὶ τῆς εὐκοσμίας	τῶν	ἐπιχείρούντων) τριάκονθ' ἡμέρας, εἱτα τῇ
[12, 52]	ἀνασκευασθέντων ὑπὸ τῶν Περσῶν ἁπάντων	τῶν	Ερετριέων κατέσχον οὗτοι τὰ χρήματα
[12, 79]	ὑπο τῆς τούτων παρουσίας ὁ	τῶν	ἐρωμένων πόθος, εἰ μὴ ἄρα
[12, 79]	παραψυχὴν καὶ παραμυθίαν τῆς ἐπὶ	τῶν	ἐρωμένων ὥρας ταῖς ἐπιθυμίαις χαίροντες
[12, 63]	αὑτὸν ἡγούμενος (οὔτε τὴν ἐλπίδα	τῶν	ἐσομένων, ἀλλ' ἑνὶ μόνῳ τὸ
[12, 56]	καὶ ἐκφατνιζομένων σωρευμάτων ἕκαστος ἀπέφερε	τῶν	ἑστιατόρων ὁλομελῇ κρέα χερσαίων τε
[12, 11]	περὶ Κύπρον καὶ πάντων ἁπλῶς	τῶν	ἑταιρισμῷ τὰς (ἑαυτῶν κόρας ἀφοσιούντων,
[12, 69]	συμβολικοῦ κώθωνος καὶ πόσον ἑκάστη	τῶν	ἑταιρουσῶν ἐπράττετο μίσθωμα ἀκριβῶς ἠπίστατο.
[12, 47]	ὄντα καὶ πλούσιον, συνεπικωμάζοντος αὐτῷ	τῶν	ἑταίρων ἑνὸς Θρασύλλου (τῶν πενήτων
[12, 53]	ἐφ ὧν καθεζόμενος ἐχρημάτιζε μετὰ	τῶν	ἑταίρων. Νικοβούλη δέ φησιν ὅτι
[12, 38]	οὐδενὸς ἑωρᾶτο εἰ μὴ ὑπὸ	τῶν	εὐνούχων καὶ τῶν ἰδίων γυναικῶν,
[12, 38]	Μῆδος γένος, διεπράξατο διά τινος	τῶν	εὐνούχων Σπαραμείζου θεάσασθαι Σαρδανάπαλλον καὶ
[12, 10]	ἐπὶ τῶν ἵππων ἢ ἐπὶ	τῶν	εὐνῶν· οὐ γὰρ τῆς ἱππείας
[12, 64]	καὶ ἄργυρος καὶ τὰ πολλὰ	τῶν	εὐοφθάλμων τε καὶ σπανίων, ὅσα
[12, 35]	δ' ἐν τῇ τριακοστῃ πέμπτῃ	τῶν	Εὐρωπιακῶν (Ἀρυκανδεῖς, φησί, Λυκίας ὅμοροι
[12, 58]	παρ' αὐτῷ τριακοντακλίνους οἴκους ὑπὸ	τῶν	εὐωχουμένων. Καὶ Κλέαρχος δὲ ἐν
[12, 29]	Εφεσίων. Καὶ περὶ αὐτῶν δὲ	τῶν	Εφεσίων Δημόκριτος ὁ Ἐφέσιος ἐν
[12, 16]	καὶ τοὺς παῖδας μέχρι τῆς	τῶν	ἐφήβων ἡλικίας ἁλουργίδας τε φορεῖν
[12, 55]	ἡδονὰς αὐτῷ πορίζουσιν ὑπὸ πάντων	τῶν	ἡδέων ἡττωμένην ἀπέδειξε τὴν βασιλείαν
[12, 6]	κοίτας εἰώθασι καλεῖν, εἰ κατεφρόνει	τῶν	ἡδέως ζώντων; Τοῦτον οὖν, φησίν,
[12, 61]	καὶ βασιλεῖς, σώφρων ὢν καὶ	τῶν	ἡδονῶν ἁπασῶν κρείττων. Γενόμενος γοῦν
[12, 41]	τῷ τοιούτῳ, δοῦλος ὢν φύσει	τῶν	ἡδονῶν, ἔτι δὲ μᾶλλον πρὸς
[12, 4]	παρὰ θεῶν, ὡς καθάπερ παίδων	τῶν	ἡδονῶν νοῦν οὐδὲ τὸν ὀλίγιστον
[12, 81]	ἡντινοῦν αὐτῷ παραγίνεσθαι, τὸ δὲ	τῶν	ἡδονῶν πλῆθος ὑπερράλλειν.
[12, 80]	ἄγαν ἁπαλάν. ~(Οὕτω δ' ἐξήρτηντο	τῶν	ἡδυπαθειῶν οἱ τότε ὡς καὶ
[12, 73]	πολλὰ δ' ἐσθ᾽ ὅτε καὶ	τῶν	ἡμέρων ὀρνίθων, ἔτι δὲ θαλαττίων
[12, 3]	(κατὰ δόξαν ὄντος, οὐδὲ τὸν	τῶν	ἡμιθέων τῶν ἐπὶ Τροίας, ἀλλὰ
[12, 30]	βραχίοσιν καὶ τὴν ἑορτὴν ἄγοντες	τῶν	Ηραίων ἐβάδιζον κατεκτενισμένοι τὰς κόμας
[12, 73]	κλινῶν καθαλλόμενος ἀνυπόδητος συντονωτέρας αυτὰς	τῶν	ἠσκηκότων ἐποιεῖτο. ~Αγαθαρχίδης δ' ἐν
[12, 64]	ὅταν ᾖ ἡ ὑποκειμένη ὕλη	τῶν	θαυμαζομένων ὑπὸ τῆς ἀνθρωπίνης φύσεως·
[12, 55]	ὄντων καὶ τῶν φίλων καὶ	τῶν	θεραπευόντων οὐδεὶς ἐτόλμα προσπορεύεσθαι Αλεξάνδρῳ·
[12, 24]	(πορθεῖν ἐκ τῶν ἱερῶν τὰ	τῶν	θεῶν ἀγάλματα, προειπόντας μεθίστασθαι τοῖς
[12, 76]	διάνοιαν ἔσχον, ἀλλ' ὡς καταγελῶντες	τῶν	θεῶν καὶ τῶν νόμων τῶν
[12, 3]	βουλόμενος ποιῆσαι τὴν ἡδονὴν (καὶ	τῶν	θεῶν φησι τοὺς μεγίστους οὐδὲν
[12, 65]	καὶ τῆς ὁμιλίας καὶ περὶ	τῶν	θεωρημάτων καὶ τῶν ἀκροαμάτων, εὐδαιμονέστατον
[12, 47]	Θήβαις δὲ σωμασκῶν καὶ γυμναζόμενος	τῶν	Θηαίων αὐτῶν μᾶλλον Βοιώτιος, ἐν
[12, 47]	Λάκωνας, ὑπερῆρεν δὲ καὶ τὴν	τῶν	Θρᾳκῶν ἀκρατοποσίαν. (Τὴν δὲ αὑτοῦ
[12, 27]	πολλοῖς ἔτεσιν ὕστερον αἱ ὑβρισθεῖσαι	τῶν	Θρᾳκῶν γυναῖκες (ἰδίως ἐξηλείψαντο τὴν
[12, 16]	δὲ ἦσαν) τὰ τέκνα καὶ	τῶν	θυγατέρων ὁμοίως, καὶ πάντα ταῦτα
[12, 23]	ἐκπεμφθέντων τοσαύτας ἔχει στήλας πρὸ	τῶν	θυρῶν· ἐφ αἷς καθ' ὅν
[12, 41]	τῶν οἰκιῶν καὶ τὰς πολυτελείας	τῶν	θυσιῶν τὰς παρ' ἑκατέρῳ γινομένας
[12, 40]	Νίνου λέγων ἐν τῷ πρώτῳ	τῶν	Ιάμβων φησίν· Ἀνὴρ Νίνος τις
[12, 24]	τῶν ἱερῶν, τοὺς δ᾽ ἡγεμόνας	τῶν	Ιαπύγων ἐφυβρίζοντας τὸ θεῖον (πορθεῖν
[12, 38]	μὴ ὑπὸ τῶν εὐνούχων καὶ	τῶν	ἰδίων γυναικῶν, τοιοῦτος δ' ἦν
[12, 43]	καὶ τὰ ψηφίσματα γράφουσιν καὶ	τῶν	ἰδιωτῶν τοῖς δικαζομένοις· ἐφ' οἷς
[12, 24]	ἐφυβρίζοντας τὸ θεῖον (πορθεῖν ἐκ	τῶν	ἱερῶν τὰ τῶν θεῶν ἀγάλματα,
[12, 24]	αὐτῶν καλλίονας τὰς οἰκίας ποιῆσαι	τῶν	ἱερῶν, τοὺς δ᾽ ἡγεμόνας τῶν
[12, 55]	καθήμενοι, σμαραγδίνους βότρυς ἔχουσαν καὶ	τῶν	Ινδικῶν ἀνθράκων ἄλλων τε παντοδαπῶν
[12, 10]	δὲ στρώματα πλείω ἔχουσιν ἐπὶ	τῶν	ἵππων ἢ ἐπὶ τῶν εὐνῶν·
[12, 37]	Κουρῆτας Φύλαρχος διὰ τῆς ια'	τῶν	Ιστοριῶν Αἰσχύλον ἱστορεῖν διὰ τὴν
[12, 20]	ἐν τῇ πέμπτῃ καὶ εἰκοστῇ	τῶν	Ιστοριῶν εἰπὼν ὅτι παρὰ Συρακοσίοις
[12, 51]	Φύλαρχος δὲ ἐν τῇ ι'	τῶν	Ιστοριῶν Θρᾳκῶν φησι τῶν καλουμένων
[12, 55]	ἐν τῇ τρίτῃ καὶ εἰκοστῇ	τῶν	Ιστοριῶν καὶ Αγαθαρχίδης ὁ Κνίδιος
[12, 55]	ὁ Λαρισαῖος ἐν τῇ ὀγδόῃ	τῶν	Ιστοριῶν καὶ ἐπὶ χρυσῆς κλίνης
[12, 14]	δὲ ἐν τῇ τεσσαρακοσττῇ τρίτῃ	τῶν	Ίστοριων καὶ νόμον εἶναί φησιν
[12, 61]	ἐν τῇ δεκάτῃ καὶ ἑκατοστῇ	τῶν	Ιστοριῶν Λεύκολλόν φησιν ἀφικόμενον εἰς
[12, 73]	θεασάμενος αὐτόν, γράφει ἐν ἑβδόμῃ	τῶν	Ιστοριῶν οὕτως· Διὰ δὲ τρυφὴν
[12, 73]	τῇ ἑβδόμῃ καὶ τεσσαρακοστ ῇ	τῶν	Ιστοριῶν οὕτως· Ὁ δὲ τῆς
[12, 50]	ἐν τῇ δευτέρᾳ καὶ εἰκοστῃ	τῶν	Ιστοριῶν Παυσανίας μέν, φησίν, ὁ
[12, 59]	δ' ἐν τ ῇ ὀγδόῃ	τῶν	Ιστοριῶν περὶ Δαμοφίλου λέγων τοῦ
[12, 66]	δέ φησιν ἐν τῇ κγ'	τῶν	Ιστοριῶν ὡς ἦν τὸ παλαιὸν
[12, 56]	ἐν τῇ ὀγδόῃ και εἰκοστῇ	τῶν	Ἱστοριῷν τὰς ἐπὶ Δάφνῃ πανηγύρεις
[12, 60]	φησι Δοῦρις ἐν τῇ ἐκκαιδεκάτῃ	τῶν	Ἱστοριῶν, χιλίων καὶ διακοσίων ταλάντων
[12, 28]	Καὶ Αριστοφάνης Τριφάλητι παρακωμῳδῶν πολλοὺς	τῶν	Ιώνων· Ἔπειθ' ὅσοι παρῆσαν ἐπίσημοι
[12, 29]	γράφει καὶ τάδε· Τὰ δὲ	τῶν	Ιώνων ἰοβαφῆ καὶ πορφυρᾶ καὶ
[12, 52]	διατελεῖν ἠναγκάσθη καὶ τῶν ἀναγκαίων	τῶν	καθ' ἡμέραν ἐνδεὴς γενόμενος τὸν
[12, 21]	διαφθαρῆναι. Αὕτη δ' αὐτοῖς καὶ	τῶν	κακῶν ἐγένετο (ἀρχὴ μηνίσαντος τοῦ
[12, 5]	ὥσπερ ἐνδεικνύμενος ὅτι μέγιστόν ἐστι	τῶν	κακῶν ἡ περὶ τὸ ζῆν
[12, 51]	ι' τῶν Ιστοριῶν Θρᾳκῶν φησι	τῶν	καλουμένων Κροβύζων βασιλέα γενέσθαι Ισάνθην,
[12, 79]	φιλοκάλους εἷναι δηλοῖ δὲ τὸ	τῶν	καλῶν ἐρᾶν καὶ πρὸς τὰ
[12, 32]	συνουσιάζειν καὶ πίνειν εἰθισμένοι ἐπὶ	τῶν	καπηλείων. Καλχηδόνιοι δὲ πρὶν μὲν
[12, 23]	ἀκμῇ γυναῖκας ἀθροίσαντες είς τὰ	τῶν	Καρβινατῶν ἱερὰ καὶ σκηνοποιησάμενοι γυμνὰ
[12, 19]	τὰ αὐλήματα ὅσα οἱ ἵπποι	τῶν	Καρδιηνῶν ἐξεπισταίατο. Καὶ ἐπεὶ ἤκουσαν
[12, 18]	ἀλιμένου τῆς θαλάσσης παρηκούσης (καὶ	τῶν	καρπῶν σχεδὸν ἁπάντων ὑπὸ τῶν
[12, 73]	ἧς χιτωνίσκον ἐνδεδυκὼς ποδήρη μέχρι	τῶν	καρπῶν χειρίδας ἔχοντα. Προήει δὲ
[12, 38]	τρυφῆς τοσαῦτα μνημονεύω. Περὶ δὲ	τῶν	κατ' ἄνδρα τάδ' ἤκουσα. Κτησίας
[12, 36]	πόλιν δέρματα καταφαγεῖν, ἁπάντων δὲ	τῶν	κατὰ τὴν πόλιν δένδρων τοὺς
[12, 35]	~Ποσειδώνιος δ' ἑκκαιδεκάτῃ Ιστοριῶν περὶ	τῶν	κατὰ τὴν Συρίαν πόλεων λέγων
[12, 27]	ἦν. Διὰ τὸ πλῆθος οὖν	τῶν	κατασχουσῶν αὐτοὺς συμφορῶν, ἐπεὶ διὰ
[12, 49]	ἧς αὐτὸς κατέπλει μέχρι μὲν	τῶν	κλείθρων τοῦ Πειραιέως προέτρεχεν ἁλουργοῖς
[12, 10]	μαλακῶς ὑποστόρνυσθαι, ἀλλ' ἤδη καὶ	τῶν	κλινῶν τοὺς πόδας ἐπὶ ταπίδων
[12, 75]	τραγικῶν χορῶν Μέλητος, ἀπὸ δὲ	τῶν	κυκλίων Κινησίας. Εἶθ' ἐξῆς φησιν·
[12, 43]	περὶ οὗ καὶ Ηρακλείδης ὁ	τῶν	κωμῳδιῶν ποιητὴς μέμνητα οὕτως· Αλεκτρυόνα
[12, 76]	ἄλλοις αἰσχρόν ἐστι καὶ λέγειν,	τῶν	κωμῳδοδιδασκάλων δ' ἀκούετε καθ' ἕκαστον
[12, 15]	πρότερον μὲν ἔφη καταπεπλῆχθαι τὴν	τῶν	Λακεδαιμονίων πυνθανόμενος ἀνδρείαν, νῦν δὲ
[12, 64]	τοῖς περὶ τὸν Αρχύταν ἀκροώμενον	τῶν	λόγων, ἐμπεσούσης δέ ποτε ἀπορίας
[12, 33]	δωδεκάτῃ Ιστοριῶν Αἰτωλοί, φησί, τοσούτῳ	(τῶν	λοιπῶν ἑτοιμότερον ἔχουσι πρὸς θάνατον
[12, 54]	έφανοι ὑπὸ τῶν πρεσβευτῶν καὶ	τῶν	λοιπῶν ταλάντων ἦσαν μυρίων πεντακισχιλίων.
[12, 17]	εἰς τὰ τῶν Νυμφῶν ἄντρα	τῶν	Λουσιάδων ἀποδημοῦντες διετέλουν μετὰ πάσης
[12, 11]	οὖν Ξάνθος ἐν τῇ δευτέρᾳ	τῶν	Λυδιακῶν Αδραμύτην φησὶ τὸν Λυδῶν
[12, 11]	καὶ τιμωρίας. Πρὸς ἣν εἷς	τῶν	Λυδῶν εὐγενὴς ἀνὴρ ὁρμήσας καὶ
[12, 14]	εἰσάγουσι παρ' αὐτοὺς οἱ διάκονοι	τῶν	λύχνων ἔτι καιομένων ὁτὲ μὲν
[12, 17]	χορηγίαν· ἐν οἷς στεφανοῦσθαι καὶ	τῶν	μαγείρων τοὺς ἄριστα τὰ παρατεθέντα
[12, 63]	τινα θεράποντα διηγούμενον περί τινος	τῶν	μαθητῶν τάδε· Ὁ δεσπότης οὑμὸς
[12, 16]	τοὺς ὁμοίους τούτοις Μασσανάσσης ὁ	τῶν	Μαυρουσίων βασιλεὺς ἀπεκρίνατο, ὥς φησι
[12, 65]	Σύρους μὲν γὰρ Μῆδοι μετὰ	τῶν	μεγίστων κινδύνων ἀφείλαντο την βασιλείαν
[12, 81]	τοσούτων χρημάτων κύριος ὤν. Καὶ	τῶν	μὲν ἀπολομένων οὐδὲν ἐπεζήτει, τοῖς
[12, 17]	ὁ Τίμαιος ἱστορεῖ, ἠγάπων (γὰρ	τῶν	μὲν ἐξ Ιταλίας Τυρρηνούς, τῶν
[12, 69]	Καὶ γὰρ εἰ παρίεντό τινες	τῶν	μὴ δυναμένων εἰς ταῦτα ἀναλίσκειν
[12, 10]	καρτερίαν περιορῶσιν ἀποσβεννυμένην, τὴν δὲ	τῶν	Μήδων μαλακίαν διασῴζονται. Σαφηνίσαι (δὲ
[12, 8]	παλλακίσιν ὁ βασιλεὺς διὰ τῆς	τῶν	μηλοφόρων αὐλῆς. Ἦσαν δὲ οὗτοι
[12, 78]	τῷ κυνί· κάτω μὲν ὑποβαλεῖτε	τῶν	Μιλησίων ἐρίων, ἄνωθεν δ' ἐπιβαλεῖτε
[12, 69]	ἐκλεγόμενον ἀργύριον· ἱεροποιῆσαί τε καὶ	τῶν	Μουσείων ἐπιμελητὴν γενέσθαι. Ἅ δὴ
[12, 8]	τὸν ἀριθμόν, ἀριστίνδην (ἐκλεγόμενοι ἐκ	τῶν	μυρίων Περσῶν τῶν Αθανάτων καλουμένων.
[12, 44]	κακῶς ἠμφιεσμένον, κελεύειν αὐτῷ μεταμφιέννυσθαι	τῶν	νεανίσκων τινὰ τῶν συνακολουθούντων αὐτῷ.
[12, 74]	τὴν ἔνδυσιν καὶ τὴν στρωμνὴν	τῶν	νέων εἰκότως. Καὶ γὰρ ὀψοποιοὶ
[12, 74]	δέκα ἡμέρας παρισταμένων τοῖς ἐφόροις	τῶν	νέων. Καθεώρων δ' οἱ ἔφοροι
[12, 65]	ὅπως ᾗ ὁμαλής, πολεμούντων οὗν	τῶν	νομοθετῶν τῷ τῆς πλεονεξίας γένει
[12, 31]	ὁ Βαρυλώνιος ἐν τῷ πρώτῳ	τῶν	Νόμων. Κοινῶς δὲ περὶ πάντων
[12, 76]	ὡς καταγελῶντες τῶν θεῶν καὶ	τῶν	νόμων τῶν (ὑμετερων. Ἐκείνων μὲν
[12, 17]	οἱ νεώτεροι αὐτῶν εἰς τὰ	τῶν	Νυμφῶν ἄντρα τῶν Λουσιάδων ἀποδημοῦντες
[12, 3]	ἐπὶ Τροίας, ἀλλὰ πολλῷ μᾶλλον	τῶν	νῦν. Καὶ τοῦτ' εἰκότως. Ὁ
[12, 65]	τῶν ἀκροαμάτων, εὐδαιμονέστατον ἕφη κρῖναι	τῶν	νῦν τὸν τῶν Περσῶν βασιλέα.
[12, 6]	ἀλλὰ τὴν Ομηρικήν. Πολλὰ δὲ	τῶν	Ξάνθου παραπεποίηκεν ὁ Στησίχορος, ὥσπερ
[12, 15]	καὶ κληθεὶς εἰς φιδίτιον, ἐπὶ	τῶν	ξύλων κατακείμενος καὶ δειπνῶν μετ'
[12, 41]	Φαίακες, ὥς φησιν Ομηρος, μετὰ	τῶν	οἰκείων γυναικῶν καὶ θυγατέρων ἐποιοῦντο
[12, 59]	ἐφυβρίστως κατέστρεψε τὸν βίον ὑπὸ	τῶν	οἰκετῶν περιυβρισθείς. ~(Δημήτριος δ' ὁ
[12, 18]	τύχης ἡ μεταρολὴ ἐπεί τις	τῶν	οἰκετῶν τινα μαστιγῶν τοῦτον καταφυγόντα
[12, 41]	τῶν (ἀφικνουμένων τάς τε παρασκευὰς	τῶν	οἰκιῶν καὶ τὰς πολυτελείας τῶν
[12, 23]	καὶ νῦν, ἐν Τάραντι ἑκάστη	τῶν	οἰκιῶν ὅσους ὑπεδέξατο τῶν εἰς
[12, 17]	θαλάσσης, εἰς οὓς δι' ὀχετῶν	τῶν	οἴνων ἐκ τῶν ἀγρῶν ἀφειμένων
[12, 21]	διεφθάρησαν (ἅπαντες, οἱ και τὸν	τῶν	Ὀλυμπίων τῶν πανυ ἀγῶνα ἀμαυρῶσαι
[12, 32]	ταῖς εἴκοσι τῶν φιλιππικῶν τὸ	τῶν	Ομβρικῶν φησὶν ἔθνος (ἐστὶν δὲ
[12, 15]	οἷον (χαλκέων καὶ τεκτόνων καὶ	τῶν	ὁμοίων, ὅπως αὐτοῖς πανταχόθεν ἀθόρυβοι
[12, 19]	ὑπὸ τῶν αὐλῶν, καὶ ἐπὶ	τῶν	ὀπισθίων ποδῶν ἱστάμενοι τοῖς προσθίοις
[12, 19]	ἵπποι τοῦ αὐλοῦ, ἔστησαν ἐπὶ	τῶν	ὀπισθίων ποδῶν καὶ πρὸς ὀρχησμὸν
[12, 53]	στεφανούντων τὸν Αλέξανδρον, εἷς τις	τῶν	ὁπλοφυλάκων ὑπερπεπαικὼς πᾶσαν κολακείαν κοινωσάμενος
[12, 70]	ἄλλων, ἀνασύρουσα πρὸς ἀλήθειαν τὴν	τῶν	οὕτως αὐτῇ χρωμένων ἀκρασίαν. Ὁ
[12, 53]	ἡμᾶς Κόμμοδος ὁ αὐτοκράτωρ ἐπὶ	τῶν	ὀχημάτων παρακείμενον εἶχεν τὸ Ηράκλειον
[12, 73]	Αἰγύπτου δυνάστης μισούμενος μὲν ὑπὸ	τῶν	ὄχλων, κολακευόμενος δ' ὑπὸ τῶν
[12, 20]	τὰς κλήσεις. Εἰ δέ τις	τῶν	ὀψοποιῶν ἢ μαγείρων ἴδιον εὕροι
[12, 9]	βασιλέα καὶ τὸν πρεσβύτατον αὐτοῦ	τῶν	παίδων· τῶν δ' ἄλλων ἐάν
[12, 2]	τὴν τοῦ Πάριδος κρίσιν ὑπὸ	τῶν	παλαιοτέρων πεποιῆσθαι ἡδονῆς πρὸς ἀρετὴν
[12, 78]	Χείρωσι τὴν τρυφὴν ἐμφανίζων τὴν	τῶν	παλαιτέρων φησίν· Ἁπαλὸν δὲ σισύμβριον
[12, 38]	καὶ κεκοσμημένον γυναικιστὶ, καὶ, μετὰ	τῶν	παλλακίδων ξαίνοντα (πορφύραν ἀναβάδην τε
[12, 27]	μὲν γὰρ ὡς οὐδένες ἕτεροι,	τῶν	πάντων εὐροίάς καὶ πλούτου καὶ
[12, 21]	οἱ και τὸν τῶν Ὀλυμπίων	τῶν	πανυ ἀγῶνα ἀμαυρῶσαι ἐθελήσαντες, καθ'
[12, 69]	πολυτελείᾳ πολλῇ χρώμενος. Χωρὶς γὰρ	τῶν	παραλαμβανομένων εἰς αὐτὰ ἀκροαμάτων καὶ
[12, 14]	ἀλλὰ παρ' οἷς ἂν τύχωσι	τῶν	παρόντων, καὶ προπίνουσιν οἷς ἂν
[12, 32]	ἡ χρυσῆ παροιμία διαμεμένηκε. ~Καὶ	τῶν	παρωκεανιτῶν δέ τινάς φησι Θεόπομπος
[12, 17]	Καταγελῶντες δὲ τῶν ἀποδημούντων ἐκ	τῶν	πατρίδων αὐτοὶ ἐσεμνύνοντο ἐπὶ τῷ
[12, 47]	αὐτῷ τῶν ἑταίρων ἑνὸς Θρασύλλου	(τῶν	πενήτων δ' οὗτος ἧν) προπιὼν
[12, 49]	ποιήσας τοῦ Ελλησπόντου καὶ πλείους	τῶν	πεντακισχιλίων Πελοποννησίους λαβὼν ἀνέπεμψεν εἰς
[12, 59]	ὥς φησιν Καλλίας ἐν ὀγδόῃ	τῶν	(περὶ Αγαθοκλέα Ιστοριῶν, Ποσειδώνιος δ'
[12, 59]	Δοῦρις δὲ ἐν τῇ δ	τῶν	περὶ Αγαθοκλέα καὶ πλησίον Ιππωνίου
[12, 39]	Κλείταρχος δ' ἐν τῇ τετάρτῃ	τῶν	περὶ Αλέξανδρον γήρᾳ τελευτῆσαί φησιν
[12, 54]	~Χάρης δ' ἐν τῇ δεκάτῃ	τῶν	περὶ Αλέξανδρον Ιστοριῶν Ὅτε, φησίν,
[12, 9]	ὁ Μιτυληναῖος ἐν τῇ πέμπτῃ,	τῶν	περὶ Ἀλέξανδρον Ἱστοριῶν Εἰς τοῦτο,
[12, 73]	τῶν ὄχλων, κολακευόμενος δ' ὑπὸ	τῶν	περὶ αὐτόν, ἐν πολλῇ δὲ
[12, 11]	Λοκρῶν τῶν Επιζεφυρίων, ἔτι δὲ	τῶν	περὶ Κύπρον καὶ πάντων ἁπλῶς
[12, 50]	δ' ὁ Ηρακλεώτης ἐν ἕκτῳ	τῶν	περὶ τῆς πατρίδος Παυσανίας, φησίν,
[12, 9]	ὅτι διὰ ταύτην πολλοὺς εὐνουχίσαιεν	τῶν	περικτιόνων, ἐπιφέρει καὶ τὴν παρὰ
[12, 25]	καὶ ἐκαλοῦντο διὰ τοῦτο ὑπὸ	τῶν	περιοίκων μιτροχίτωνες, ἐπεὶ Ομηρος τοὺς
[12, 52]	τὰς Αθήνας, καὶ ἀνασκευασθέντων ὑπὸ	τῶν	Περσῶν ἁπάντων τῶν Ερετριέων κατέσχον
[12, 65]	ἕφη κρῖναι τῶν νῦν τὸν	τῶν	Περσῶν βασιλέα. Πλεῖσται γάρ είσιν
[12, 8]	ὃ ἐπετίθεντο τῇ κεφαλῇ οἱ	τῶν	Περσῶν βασιλεῖς οὐδ' αὐτὸ ἠρνεῖτο
[12, 9]	τοῦτο, φησιν, ἥκον τρυφῆς οἱ	τῶν	Περσῶν βασιλεῖς ὥστε ἔχεσθαι τῆς
[12, 52]	χρυσίον. Ἐπεὶ δὲ πάλιν ὁ	τῶν	Περσῶν βασιλεὺς ἀπέστειλεν εἰς τὴν
[12, 22]	τε αὐτόθι καταμένειν, ἐπιλαβομένου τινὸς	(τῶν	Περσῶν καὶ λέγοντος ὅτι βασιλέως
[12, 10]	αἱ τῶν δένδρων οὔθ' αἱ	τῶν	πετρῶν σκιαί, ἀλλ' ἐν ταύταις
[12, 72]	τῷ μήκει διαφερούσας, ἅς διὰ	τῶν	πλευρῶν καὶ τῆς κοιλίας διωθεῖν
[12, 78]	ἡ παῖς δ' ἥψατ῏ αὐτοῦ	τῶν	ποδῶν ἔτριψέ τ᾽ ἀνεπήδησεν. Καὶ
[12, 75]	καταλέγει, οῦς καὶ πρέσβεις ὑπὸ	τῶν	ποιητῶν (φησιν εἰς Αιδου πέμπεσθαι
[12, 33]	Ιστοριῶν φησιν ὡς διὰ τὴν	τῶν	πολέμων συνέχειαν καὶ τὴν τῶν
[12, 61]	ἁπάσης (κύριος ἐν οὐδεμιᾷ φανήσεται	τῶν	πόλεων οὔτε πρὸς τὰς ἀφροδισίους
[12, 77]	τῷ ῥήτορι, λέγων αὐτὸν ἕνα	τῶν	πολιτευομένων εῖναί. Ἦν, δ' εὐτελὴς
[12, 44]	καθίστα φύλακα, ὅπως οἱ βουλόμενοι	τῶν	πολιτῶν εἰσιόντες ὀπωρίζωνται καὶ λαμβάνωσιν
[12, 80]	τοῖς υἱοῖς. Αὗται οὗν ὑπὸ	τῶν	πολιτῶν καλλίπυγοι ἐκαλοῦντο, ὡς καὶ
[12, 18]	τῶν καρπῶν σχεδὸν ἁπάντων ὑπὸ	τῶν	πολιτῶν καταναλισκομένων, ὅ τε, τῆς
[12, 44]	ἁπάντων ηὐδοκίμει καὶ πρῶτος ἦν	τῶν	πολιτῶν. Ὁ δὲ Πεισίστρατος καὶ
[12, 44]	δὲ καὶ τοῦτο πολλάκις, ὁπότε	τῶν	πολιτῶν (τινα ἴδοι κακῶς ἠμφιεσμένον,
[12, 65]	τῶν (ἀνθρώπων γένος καὶ μηδένα	τῶν	πολιτῶν τρυφᾶν, ἀνακῦψαι πεποιήκασι τὸ
[12, 65]	πειθαρχοῦντα τοῖς νόμοις καὶ τῇ	τῶν	πολλῶν φήμῃ μετριάζειν περὶ τὰς
[12, 9]	Σταθμοῖς καὶ βότρυας ἔχειν ἐκ	τῶν	πολυτελεστάτων ψήφων συντεθειμένους. Οὐ μακράν
[12, 17]	ἐπὶ τῷ γεγηρακέναι ἐπὶ ταῖς	τῶν	ποταμῶν γεφύραις. ~Δοκεῖ δὲ μέγα
[12, 47]	προπιὼν τῷ Θρασύλλῳ τὰ ἡμίση	τῶν	ποτηρίων τῶν ἐπὶ τῷ κυλικείῳ
[12, 21]	Τήλυος τυραννίδα καταλύσαντες τοὺς (μετασχόντας	τῶν	πραγμάτων ἀναιροῦντες καὶ φονεύοντες ἐπὶ
[12, 54]	πεμφθέντες, φησί, στ έφανοι ὑπὸ	τῶν	πρεσβευτῶν καὶ τῶν λοιπῶν ταλάντων
[12, 69]	δὲ καὶ τοὺς ἐπιμελῶς συναντῶντας	τῶν	πρεσβυτέρων (εἰς τὴν σχολήν, ὥστε
[12, 24]	πένθιμον στολὴν ἀμπεχόμενοι ζῶσιν, πάντων	τῶν	πρὶν ὑπαρξάντων ἀγαθῶν σπανίζοντες. ~Ἴβηρες
[12, 72]	ἐτυράννησεν τρία καὶ τριάκοντα, ἁπάντων	τῶν	πρὸ αὐτοῦ τυράννων πρᾳότητι καὶ
[12, 19]	τῷ ζῴῳ ἐκέλευσεν. Ἔπειτα τινὸς	τῶν	προπεμπόντων ἐδεῖτο συμπλεῦσαι αὐτῷ, λέγων
[12, 57]	ἧν γυναικῶν δημιουργῶν πλήθουσα καὶ	τῶν	πρὸς ἀπόλαυσιν καὶ ἀκρασίαν πάντων
[12, 27]	δὲ γυναῖκες αὐτῶν τὰς Θρᾳκῶν	τῶν	πρὸς ἑσπέραν καὶ ἄρκτον περιοίκων
[12, 79]	κόσμου χάριν καθάπερ ἄλλο τι	τῶν	πρὸς καλλωπισμὸν συντείνόντων, ἔχουσί τε
[12, 71]	γέγονεν αἵτιον τοῦ βιῶσαι πλείω	τῶν	ρ' ἐτῶν, ἔφη Τὸ μηθὲν
[12, 15]	εἰσὶν ἐπὶ τρυφῇ καὶ αἱ	τῶν	Σικελῶν τράπεζαι, οἵτινες καὶ τὴν
[12, 25]	ὁ ποιητὴς ὑπερτεθαύμακε τὴν χώραν	τῶν	Σιριτῶν διὰ τὴν εὐδαιμονίαν. Περὶ
[12, 50]	Ιστοριῶν Παυσανίας μέν, φησίν, ὁ	τῶν	Σπαρτιατῶν βασιλεὺς καταθέμενος τὸν πάτριον
[12, 8]	τῷ γένει πάντες Πέρσαι, ἐπὶ	τῶν	στυράκων μῆλα χρυσᾶ ἔχοντες, χίλιοι
[12, 17]	τρυφῇ προσεῖχον. Οί δ' ἱππεῖς	τῶν	Συαριτῶν ὑπὲρ τοὺς πεντακισχιλίους ὄντες
[12, 65]	ὁ τοιοῦτος βίος φανερὸν ἐκ	τῶν	συμβεβηκότων. Σύρους μὲν γὰρ Μῆδοι
[12, 47]	(τὰς ἀποδημίας ὁπότε στέλλοίτο, τέσσαρσι	τῶν	συμμαχίδων πόλεων ὥσπερ θεραπαίναις ἐχρῆτο.
[12, 44]	αὐτῷ μεταμφιέννυσθαι τῶν νεανίσκων τινὰ	τῶν	συνακολουθούντων αὐτῷ. Ἐκ δὴ τούτων
[12, 35]	οὕτως γὰρ ἐκάλουν τὰ κοινὰ	τῶν	συνδείπνων ὡς οἰκητηρίοις ἐνδιαιτώμενοι, καὶ
[12, 65]	αἰτίαν· αὕτη δ' ἐστὶν ἡ	τῶν	σωματικῶν ἡδονῶν ἀπόλαυσις. Οἱ δἐ
[12, 64]	ἐπιθυμιῶν καὶ τὸ σύνολον περὶ	τῶν	σωματικῶν ἡδονῶν ἔφη ὁ Πολύαρχος·
[12, 55]	οὗ καθήμενος ἐχρημάτιζεν ὁ Αλέξανδρος	τῶν	σωματοφυλάκων (πανταχόθεν ἐφεστηκότων. Ἔξωθεν δὲ
[12, 14]	γυναῖκας· ταύτας δ' ἐπιμελεῖσθαι σφόδρα	τῶν	σωμάτων καὶ γυμνάζεσθαι πολλάκις καὶ
[12, 26]	ἀνεῖλον τοὺς ἐχθρούς. (Στασιαζοντων γὰρ	τῶν	τας οὐσίας ἐχόντων και τῶν
[12, 20]	ποιούμεναι τοῦ χρόνου τὴν παρασκευὴν	τῶν	τε ἱματίων καὶ τοῦ λοιποῦ
[12, 69]	γέγονεν δεύτερα παρὰ τοῖς ὕστερον	τῶν	τε χλανίδων καὶ τῆς πολυτελείας
[12, 26]	ἅπαντας ὧν κύριοι κατέστησαν μετὰ	τῶν	τέκνων κατεπίττωσαν. Ὧν καιομένων φασὶν
[12, 3]	ἦν, οὔτ' ἐπιμιξίας οὔσης οὔτε	τῶν	τεχνῶν διηκριβωμένων, ὁ δὲ πᾶσιν
[12, 14]	νόμῳ πολλοὶ καὶ τῶν Ελλήνων	τῶν	τὴν Ιταλίαν οἰκούντων, μαθόντες παρὰ
[12, 68]	μὲν φιλόσοφοι πάντες ἀπαλλάσσωνται ἐκ	τῶν	τόπων ἤδη, τῶν δὲ νεανίσκων
[12, 63]	εὐφυής, (μᾶλλον δὲ πρωτεύων ἁπάντων	τῶν	τότε ἀκολασίᾳ τε τῶν γεγονότων
[12, 60]	δ' ἐπλούτησε, Μοσχίωνα τὸν ἄριστον	τῶν	τότε μαγείρων καὶ δειπνοποιῶν ἐωνήσατο,
[12, 63]	Ηγήσανδρος· Αρίστιππος ῥαινόμενος μὲν ὑπὸ	τῶν	τοῦ Διονυσίου θεραπόντων, σκωπτόμενος δ'
[12, 52]	Ερετριεὺς ἀνὴρ Διόμνηοτος κύριος ἐγένετο	τῶν	τοῦ στρατηγοῦ χρημάτων. Ἔτυχεν γὰρ
[12, 52]	γενέσθαι. ~(Περὶ δὲ Καλλίου καὶ	τῶν	τούτου κολάκων φθάνομεν καὶ πρότερον
[12, 75]	(ἀπὸ τῶν τρυγῳδῶν, ἀπὸ δὲ	τῶν	τραγικῶν χορῶν Μέλητος, ἀπὸ δὲ
[12, 69]	τῶν δείπνων περιεργία καὶ ὁ	τῶν	τραπεζοποιῶνι καὶ μαγείρων ὄχλος τοσοῦτος
[12, 5]	ὑπέδυνον χιτῶνας, κορυμβους δ' ἀναδούμενοι	τῶν	τριχῶν χρυσοῦς τέττιγας περὶ τὸ
[12, 63]	διηνέχθη τισὶ περὶ τῆς ἐκλογῆς	(τῶν	τριῶν γυναικῶν, καὶ μύροις ἐλούετο
[12, 75]	Β. Πρῶτα μὲν Σαννυρίων (ἀπὸ	τῶν	τρυγῳδῶν, ἀπὸ δὲ τῶν τραγικῶν
[12, 78]	ἦν Αθήνησι καὶ τοὺς πόδας	τῶν	τρυφώντων ἐναλείφειν μύροις, ὡς Κηφισόδωρος
[12, 3]	ἀγρυπνῶν ὁ Ζεὺς ἐφρόντιζεν ὑπὲρ	τῶν	Τρώων, ταῦτ' ἀπώλεσεν μεθ' ἡμέραν
[12, 11]	ὁ βίος εὕρετο αὐτοῖς μίαν	τῶν	ὑβρισθεισῶν Ομφάλην· ἥτις πρώτη κατῆρξε
[12, 16]	καὶ εἷχεν (παρ' αὑτῷ τρεφόμενα	τῶν	υἱῶν (πολλοὶ δὲ ἦσαν) τὰ
[12, 71]	ὡς τελευτῶντος ἠρώτησεν ὁ πρεσβύτατος	τῶν	υἱῶν τί πράσσων τοσαῦτ' ἔτη
[12, 76]	τῶν θεῶν καὶ τῶν νόμων	τῶν	(ὑμετερων. Ἐκείνων μὲν οὖν ἕκαστος
[12, 38]	Ὅτε δὴ οὖν Αρβάκης, εἱς	τῶν	ὑπ' αὐτὸν στρατηγῶν Μῆδος γένος,
[12, 42]	θεοῖς ἐποιεῖτο καὶ συνῆν μετὰ	τῶν	ὑπάρχων, εὐδαίμων καὶ μακαριστὸς ὢν
[12, 42]	θερινὴν ὥραν. Ἠν γὰρ καὶ	τῶν	ὑπὸ Κότυος προκριθέντων, ὃς ἁπάντων
[12, 34]	ἂν φρόνιμος οὐδείς ποτε γενέσθαι	τῶν	ὑπὸ τὸν οὐρανὸν ἀνθρώπων ἐκ
[12, 73]	ἑαυτοῦ μαρτυρεῖ ἐν τῷ ὀγδόῳ	τῶν	Υπομνημάτων διηγούμενος ὅπως τε ἱερεὺς
[12, 50]	νῶτον φέρουσα τὰ τελευταῖα καταβλήματα	τῶν	ὑφασμάτων. Γινομένων δὲ τῶν Δημητρίων
[12, 42]	βιαίως. ~Εν δὲ τῇ α'	τῶν	Φιλιππικῶν Θεόπομπος περὶ Φιλίππου λέγων
[12, 44]	αὐτοῦ ἱστορῶν ἐν τῇ δεκάτῃ	τῶν	Φιλιππικῶν ὁ Θεόπομπός φησι· Κίμων
[12, 43]	ἀρξάμενος. ~Εν δὲ τῇ τρισκαιδεκάτῃ	τῶν	Φιλιππικῶν περὶ (Χαβρίου τοῦ Ἀθηναίου
[12, 32]	πρώτῃ δὲ πρὸς ταῖς εἴκοσι	τῶν	φιλιππικῶν τὸ τῶν Ομβρικῶν φησὶν
[12, 63]	δ' ἐν Ανταίῳ περὶ τῆς	τῶν	φιλοσόφων τρυφερότητος διαλεγόμενός φησιν· Α.
[12, 41]	δὲ ὀρχηστρικάς, ὧν εἴθιστο μετὰ	τῶν	φίλων ἀγῶνας τιθέναι καὶ μεθ'
[12, 62]	Αἴαντα καὶ ἡττηθείς, συναχθομένων αὐτῷ	τῶν	φίλων, ἕφη ὡς αὐτὸς μὲν
[12, 55]	ταύτην. Τοσούτων δὲ ὄντων καὶ	τῶν	φίλων καὶ τῶν θεραπευόντων οὐδεὶς
[12, 52]	ἔδοσαν Αθηναῖοι· νουθετηθεὶς δ' ὑπὸ	τῶν	φίλων μετενόησεν. Τούτων οὖν τῶν
[12, 26]	πλουσίους ἐκβαλὼν καὶ τὰ τέκνα	τῶν	φυγόντων εἰς ἁλωνίας συναγαγών, βουσὶ
[12, 58]	πλήρεις ἐγένοντο, κεντοῦντες ὑπὸ τοὺς	(τῶν	χειρῶν ὄνυχας βελόναις ἀνεῖλον αὐτούς.
[12, 70]	εὐδαιμονικῷ καλουμένῳ῞ Αναξάρχῳ διὰ τὴν	τῶν	χορηγησάντων ἄγνοιαν περιπεσούσης ἐξουσίας γυμνὴ
[12, 54]	Πυθικὸν ηὔλησαν, εἱθ' ἑξῆς μετὰ	τῶν	χορῶν, Τιμόθεος, Φρύνιχος, Καφισίας, Διόφαντος,
[12, 52]	τῶν φίλων μετενόησεν. Τούτων οὖν	τῶν	χρημάτων Καλλίας κύριος γενόμενος καὶ
[12, 43]	ψαλτρίας καὶ πεζὰς ἑταίρας, καὶ	τῶν	χρημάτων τῶν εἰσφερομένων εἰς τὸν
[12, 64]	γὰρ ἡ ἀνθρωπίνη φύσις ἐμπίπλαται	τῶν	χρονιζουσῶν ἡδονῶν, κἂν ὦσιν σφόδρα
[12, 53]	τὴν Περσικὴν στολήν, ὑποφαίνων ἄνωθεν	τῶν	ὤμων τό τε τόξον καὶ
[12, 79]	μεταδιδόναι τῆς ὥρας. Ἡ γὰρ	τῶν	ὡραίων ἀνθῶν καὶ καρπῶν αἴτησις
[12, 11]	τὸν μὲν ὑπὸ ἀπαιδευσίας κεκωφημένον	τῶν	ὤτων ἐξελκύσας, ὃς διὰ τὴν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 24/11/2005