>Livre, Chap. |
[12, 49] |
ναῦς
ἠκρωτηριασμένας
(εἰς
διακοσίας
ἱππαγωγούς
|
τε |
ἄγων
σκύλων
καὶ
ὅπλων
Λακωνικῶν |
[12, 56] |
καὶ
ἵππων
καὶ
καμήλων.
Ἔδει
|
τε |
ἀναβάντα
ἐπὶ
τὴν
κάμηλον
ἕκαστον |
[12, 62] |
ἐπεστηρίζετο
χρυσᾶς
ἴλικας
ἐμπεπαισμένῳ
χρυσοῖς
|
τε |
ἀνασπαστοῖς
ἐπέσφιγγε
τῶν
βλαυτῶν
τοὺς |
[12, 61] |
εἰς
Ρώμην
καὶ
θριαμβεύσαντα
λόγον
|
τε |
ἀποδόντα
τοῦ
πρὸς
Μιθριδάτην
πολέμου |
[12, 65] |
λειπόμενον·
(ἐκεινῳ
μὲν
γὰρ
ἥ
|
τε |
Ασία
ὅλη
χορηγεῖ.
τὸ
δὲ |
[12, 24] |
ἀλλὰ
θύουσι
Διὶ
Καταιβάτῃ.
~Ιαπύγων
|
τε |
αὖ
τὸ
γένος
ἐκ
Κρήτης |
[12, 22] |
τυχὼν
ἧκεν
εἰς
Κρότωνα.
Βουλομένου
|
τε |
αὐτόθι
καταμένειν,
ἐπιλαβομένου
τινὸς
(τῶν |
[12, 5] |
καὶ
τὰς
κόρρας
ἐφόρουν·
ὀκλαδίας
|
τε |
αὐτοῖς
δίφρους
ἔφερον
οἱ
παῖδες, |
[12, 8] |
διφροφόρος,
εἰς
τοῦτο
εἵπετο.
Φυλάσσουσί
|
τε |
αὐτον
καὶ
τριακόσιαι
γυναῖκες,
ὡς |
[12, 32] |
Αδρίαν)
ἐπιεικῶς
εἷναι
ἁβροδίαιτον,
παραπλησίως
|
τε |
βιοτεύειν
τοῖς
Λυδοῖς
χώραν
(τε |
[12, 28] |
σώματος,
(κομῇ
τε
νεανικῇ,
σφριγει
|
τε |
βραχιονων.
Β.
σθου
τὸν
Αβυδόθ' |
[12, 13] |
τῇ
τρυφῇ
και
ῥᾳθυμίᾳ.
Διατρίβει
|
τε |
γὰρ
αἰεὶ
ἐν
τοῖς
βασιλείοις |
[12, 79] |
δυοῖν
χάριν
ταῦτα
περιφέρουσιν·
ἀρχή
|
τε |
γὰρ
ἐντυχίας
καὶ
παράδειγμα
τῆς |
[12, 63] |
χθὲς
ἔφησεν
παραπλησίαν
εἷναι.
Ἐκείνη
|
τε |
γάρ,
ἔφησεν,
ἀδοξεῖ
τήμερον
χωρισθεῖσα |
[12, 68] |
ἀλλ'
ἔμψυχον
ἡγοῦμαι
νεκρόν.
Πλούτει
|
τε |
γὰρ
κατ'
οἱκον,
εἰ
βούλει, |
[12, 2] |
ἱλάσκοντο
γραπτοῖς
τε
ζῴοισι
μύροισί
|
τε |
δαιδαλεόδμοις
σμύρνης
τ'
ἀκρήτου
θυσίαις |
[12, 44] |
ἢ
τρεῖς
ἔχοντας
κέρματα
τούτοις
|
τε |
διδόναι
προσέταττεν,
ὁπότε
τις
προσέλθοι |
[12, 12] |
καὶ
Μίθαικος
καὶ
Διονύσιος
Ηρακλεῖδαί
|
τε |
δύο
γένος
Συρακόσιοι
καὶ
Ἄγις |
[12, 31] |
ἥλιον
οὔτε
δυόμενον
ἑωράκασιν.
Νόμον
|
τε |
ἔθεντο,
ὃς
ἔτι
καὶ
ἐφ' |
[12, 7] |
τε,
φίλη
κίθαρίς
τε
χοροί
|
τε |
εἵματα
τ'
ἐξημοιβὰ
λοετρά
τε |
[12, 60] |
δύο
τρεῖς
συνοικίας
ἐωνήσατο
παῖδάς
|
τε |
ἐλευθέρους
ὕβριζεν
καὶ
γυναῖκας
τὰς |
[12, 42] |
βλασφημεῖν
καὶ
πλημμελεῖν
ἐπεχείρησεν.
Διηγεῖταί
|
τε |
ἑξῆς
ὁ
συγγραφεὺς
ὅτι
δεῖπνον |
[12, 62] |
ἐπὶ
τῆς
κεφαλῆς
εἷχεν
σκίπωνί
|
τε |
ἐπεστηρίζετο
χρυσᾶς
ἴλικας
ἐμπεπαισμένῳ
χρυσοῖς |
[12, 13] |
τῇ
λιβανοφόρῳ
χώρᾳ
βασιλεὺς
αὐτόνομός
|
τε |
ἐστι
καὶ
οὐδενὸς
ὑπήκοος,
γράφει |
[12, 47] |
δὲ
ὢν
τὴν
μορφὴν
κόμην
|
τε |
ἔτρεφεν
ἐπὶ
πολὺ
τῆς
ἡλικίας |
[12, 26] |
ὥς
φησιν
Ἔφορος,
καὶ
τάς
|
τε |
ἐφ'
Ἑλλησπόντῳ
πόλεις
ἔκτισαν
καὶ |
[12, 32] |
τε
βιοτεύειν
τοῖς
Λυδοῖς
χώραν
|
(τε |
εχειν
αγαθην,
ὅθεν
προελθεῖν
εἰς |
[12, 2] |
γ'
εὐσεβέεσσιν
ἀγάλμασιν
ἱλάσκοντο
γραπτοῖς
|
τε |
ζῴοισι
μύροισί
τε
δαιδαλεόδμοις
σμύρνης |
[12, 12] |
καὶ
Επαίνετος
καὶ
Διονύσιος
ἔτι
|
τε |
Ηγησιππος
καὶ
Ερασίστρατος
καὶ
Εὐθύδημος |
[12, 73] |
τρυφῃ
ζῶν,
οὐδὲ
ἀποπατεῖν
οἷός
|
τε |
ἦν,
εἰ
μὴ
δυσὶν
ἐπαπερειδόμενος |
[12, 5] |
Αθηναίων
πόλις,
ἕως
ἐτρύφα,
μεγίστη
|
τε |
ἦν
καὶ
μεγαλοψυχοτάτους
ἔτρεφεν
ἄνδρας. |
[12, 7] |
τε
εἵματα
τ'
ἐξημοιβὰ
λοετρά
|
τε |
θερμὰ
καὶ
εὐναί.
Μόνως
γὰρ |
[12, 2] |
σμύρνης
τ'
ἀκρήτου
θυσίαις
λιβάνου
|
τε |
θυώδους,
ξανθῶν
τε
σπονδὰς
μελίτων |
[12, 73] |
ὀγδόῳ
τῶν
Υπομνημάτων
διηγούμενος
ὅπως
|
τε |
ἱερεὺς
ἐγένετο
τοῦ
ἐν
Κυρήνῃ |
[12, 20] |
τοῦ
χρόνου
τὴν
παρασκευὴν
τῶν
|
τε |
ἱματίων
καὶ
τοῦ
λοιποῦ
κόσμου |
[12, 27] |
περὶ
τοὺς
ἡγεμόνας
αὐτῶν
ἐσθῆτός
|
τε |
(καὶ
διαίτης,
τρυφήσαντες
δὲ
καὶ |
[12, 18] |
ἄνδρα
σεβίσσῃς,
(τηνίκα
σοι
πόλεμός
|
τε |
και
ἔμφυλος
στάσις
ἥξει.
Τούτων |
[12, 10] |
καὶ
τοὺς
κοσμητὰς
οἵ
ὑποχρίουσί
|
τε |
καὶ
ἐντρίρουσιν
αὐτοὺς
καὶ
τἄλλα |
[12, 12] |
ἄρτου
καὶ
Φρυγίου
τυροῦ
ἀνήθου
|
τε |
καὶ
ζωμοῦ
πίονος.
Μνημονεύει
δ' |
[12, 7] |
ἄλλο
διέκρινεν
φιλέοντέ
τε
τερπομένω
|
τε. |
Καί·
Ἣμεθα
δαινύμενοι
κρέα
τ' |
[12, 57] |
τῆς
συμπάσης
πόλεως
ἐν
ἑορταῖς
|
τε |
καὶ
μέθαις.
Καὶ
ταῦτα
μὲν |
[12, 54] |
τὴν
δὲ
λοιπὴν
δύναμιν
πεζήν
|
τε |
καὶ
ναυτίκὴν
καὶ
τὰς
πρεσβείας |
[12, 54] |
οἱκος
πολυτελῶς
καὶ
μεγαλοπρεπῶς
ἱματίοις
|
τε |
καὶ
ὀθονίοις
πολυτελέσιν,
ὑπὸ
δὲ |
[12, 59] |
ὡραίους
καὶ
παραδρομὴν
ἀνάγωγον
κολάκων
|
τε |
καὶ
παίδων
στρατιωτικῶν.
Ὕστερον
δὲ |
[12, 38] |
δὲ
τὸ
οἴκημα
δοκοῖς
μεγάλαις
|
τε |
καὶ
παχείαις,
ἔπειτα
ἐν
κύκλῳ |
[12, 40] |
ἀμιθρῆσαι,
(ἀλλ'
ἦν
ἄριστος
ἐσθίειν
|
τε |
καὶ
πίνειν
κἠρᾶν,
τὰ
δ' |
[12, 18] |
κειμένη
τοῦ
μὲν
θέρους
ἕωθέν
|
τε |
καὶ
πρὸς
ἑσπέραν
ψῦχος
ὑπερβάλλον |
[12, 56] |
τῶν
ἑστιατόρων
ὁλομελῇ
κρέα
χερσαίων
|
τε |
καὶ
πτηνῶν
καὶ
θαλαττίων
ζῴων |
[12, 53] |
καὶ
τὰ
ἄλλα
θυμιάματα·
εὐφημία
|
τε |
καὶ
σιγὴ
κατεῖχε
πάντας
ὑπὸ |
[12, 34] |
τὴν
διάνοιαν
ἔχων
εἰς
Ιταλίαν
|
τε |
καὶ
Σικελίαν
(ἦλθον
ὅτε
πρῶτον |
[12, 64] |
καὶ
τὰ
πολλὰ
τῶν
εὐοφθάλμων
|
τε |
καὶ
σπανίων,
ὅσα
καὶ
(κατὰ |
[12, 34] |
δ'
εἰσὶ
περὶ
τρυφὴν
Σικελιῶταί
|
τε |
καὶ
Συρακόσιοι,
ὡς
καὶ
Αριστοφάνης |
[12, 42] |
πρὸς
τὸ
διαιτηθῆναι
κεχαρισμένον
ἄλλως
|
τε |
καὶ
τὴν
θερινὴν
ὥραν.
Ἠν |
[12, 54] |
ἅπαντας
καὶ
κατέκλινεν
ἀντιπροσώπους
ἑαυτῷ
|
τε |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
νυμφίοις,
τὴν |
[12, 54] |
εἷλε
Δαρεῖον,
γάμους
συνετέλεσεν
ἑαυτοῦ
|
τε |
καὶ
τῶν
ἄλλων
φίλων,
(ἐνενήκοντα |
[12, 69] |
ἱκανὸν
τὸ
ἐκλεγόμενον
ἀργύριον·
ἱεροποιῆσαί
|
τε |
καὶ
τῶν
Μουσείων
ἐπιμελητὴν
γενέσθαι. |
[12, 10] |
εὕρητο
οὐδὲν
αὐτῶν
ἀφῄρηται
ἄλλα
|
τε |
καινὰ
αἰεὶ
ἐπιμηχανῶνται,
καὶ
ὄψα |
[12, 79] |
τῆς
ὥρας
ὄντως
πρόσωπον
ἔν
|
τε |
καρποῖσι
καὶ
ἄνθεσι
θεωρούμενον.
Ἢ |
[12, 73] |
ἑκάστην
ἧς
προειρήκαμεν
δαπάνης,
ἵππον
|
τε |
κατεσκευασμένον
σὺν
ἱπποκόμῳ
καὶ
φαλάροις |
[12, 48] |
Στρατηγῶν
δὲ
συμπεριήγετο
αὑτῷ
τήν
|
τε |
Λαίδος
τῆς
Κορινθίας
μητέρα
Τιμάνδραν |
[12, 43] |
δ'
αὐτοῦ
κατέλειπεν
Αθήνησιν
τοῖς
|
τε |
λέγουσιν
καὶ
τὰ
ψηφίσματα
γράφουσιν |
[12, 37] |
τὴν
Πρώνακτος
θυγατέρα
μνηστεύοντας
τοῖς
|
τε |
λοιποῖς
πᾶσιν
ἐξησκημένους
ἐλθεῖν
καὶ |
[12, 64] |
ὢν
τυγχάνει
πρότερον
δὲ
τούς
|
τε |
Λυδῶν
καὶ
τοὺς
Μήδων
καὶ |
[12, 45] |
μεθ'
ἡδονῆς
βίον
(προείλετο
ᾤκει
|
τε |
μετ'
Ασπασίας
τῆς
ἐκ
Μεγάρων |
[12, 38] |
τῶν
παλλακίδων
ξαίνοντα
(πορφύραν
ἀναβάδην
|
τε |
μετ'
αὐτῶν
καθήμενον,
τὰς
ὀφροῦς |
[12, 38] |
κλίνας
ὑπεστόρεσε
καὶ
κατεκνλίθη
αὐτός
|
τε |
μετὰ
καὶ
τῆς
γυναικὸς
καὶ |
[12, 49] |
ἀνέπεμψεν
εἰς
τὰς
Αθήνας.
Κατιών
|
τε |
μετὰ
ταῦτα
εἰς
τὴν
πατρίδα |
[12, 26] |
τε
φόνος
μέλει
ἀπτολεμίστων
πισσήρων
|
τε |
μόρος
καὶ
δένδρεον
αἰεὶ
ἀθαλλές. |
[12, 70] |
ἐκ
τοῦ
Αναξίλα
Λυροποιοῦ·
Ξανθοῖς
|
τε |
μύροις
χρῶτα
λιπαίνων,
χλανίδας
θ' |
[12, 60] |
καθαρειότητι
Κυπρίους
καὶ
φοίνικας·
ῥάσματά
|
τε |
μύρων
ἔπιπτεν
(ἐπὶ
τὴν
γῆν, |
[12, 28] |
μαλακῶς
ἔχειν
ἀπὸ
σώματος,
(κομῇ
|
τε |
νεανικῇ,
σφριγει
τε
βραχιονων.
Β. |
[12, 43] |
πέμπτῃ
(καὶ
τεσσαρακοστῃ
φησιν·
Χάρητός
|
τε |
νωθροῦ
τε
ὄντος
καὶ
βραδέος, |
[12, 73] |
ἔτι
δὲ
θαλαττίων
(ἰχθύων
ταρίχου
|
τε |
ξενικοῦ
πλείονα
γένη·
πολλάκις
δέ |
[12, 12] |
τὰ
Οψαρτυτικὰ
συνθέντες
εἰρήκασιν,
Γλαῦκός
|
τε |
ὁ
Λοκρὸς
καὶ
Μίθαικος
καὶ |
[12, 54] |
Ταραντῖνος
καὶ
Φιλιστίδης
Συρακόσιος
Ηράκλειτός
|
τε |
ὁ
Μιτυληναῖος·
μεθ'
οὕς
ἐπεδείξατο |
[12, 54] |
(Ἀθηνόδωρος
Τήιος·
ἐκιθαρῴδησαν
δὲ
Ηράκλειτός
|
τε |
ὁ
Ταραντῖνος
καὶ
Αριστοκράτης
ὁ |
[12, 58] |
οὖσαν
τῶν
βίων
ἀνατροπὴν
ἁπάντων
|
τε |
ὀλέθριον
ἡγεῖσθαι
τὴν
ὕβριν.
~Διόδωρος |
[12, 43] |
τεσσαρακοστῃ
φησιν·
Χάρητός
τε
νωθροῦ
|
τε |
ὄντος
καὶ
βραδέος,
καίτοι
γε |
[12, 78] |
Ἐν
δὲ
Μητραγύρτῃ
φησί·
Τήν
|
τε |
παῖδ'
ἀλείμματα
παρὰ
τῆς
θεοῦ |
[12, 2] |
αὐτὸν
πάνυ
ἀκούσματ'
εἰς
τρυφήν
|
τε |
παιδεύεσθ'
ἀεί.
~Καίτοι
τινές
φασι |
[12, 55] |
καὶ
τῶν
Ινδικῶν
ἀνθράκων
ἄλλων
|
τε |
παντοδαπῶν
λίθων,
ὑπερβαλλόν
των
ταῖς |
[12, 78] |
Αναξανδρίπης
δὲ
ἐν
Πρωτεσιλάῳ·
Μύρον
|
τε |
παρὰ
Πέρωνος,
οὑπερ
ἀπέδοτο
(ἐχθὲς |
[12, 41] |
πυνθανόμενοι
παρὰ
τῶν
(ἀφικνουμένων
τάς
|
τε |
παρασκευὰς
τῶν
οἰκιῶν
καὶ
τὰς |
[12, 4] |
ἀναγκαία,
ᾗ
τε
ὠφέλιμος
ᾗ
|
τε |
παῦσαι
ζῶντας
δυνατή;
Ναί.
Ἡ |
[12, 53] |
ἐν
δὲ
τῇ
συνουσίᾳ
τά
|
τε |
πέδιλα
καὶ
τὸν
πέτασον
ἐπὶ |
[12, 1] |
ἄλλοι
καὶ
δέκα
ἅρματα
συνωρίδες
|
τε |
πεντεκαίδεκα·
τούτοις
δὲ
δεῖ
σε |
[12, 79] |
και
ὡραίους
ἀνθολογεῖν.
Ὅθεν
αἱ
|
τε |
περὶ
τὴν
Περσεφόνην
ἀνθολογεῖν,
λέγονται, |
[12, 66] |
φησίν·
Ὡς
ἀμφὶ
κρητῆρα
τραπέζας
|
τε |
πληθούσας
κείμεθα,
δεικνύων
καὶ
τὸν |
[12, 37] |
τρυφὴν
τυχεῖν
τῆς
προσηγορίας
Χλιδῶν
|
τε |
πλόκαμος
ὥστε
παρθένοις
ἁβραῖς,
ὅθεν |
[12, 26] |
κατεπίττωσαν.
Ὧν
καιομένων
φασὶν
ἄλλα
|
τε |
πολλὰ
γενέσθαι
τέρατα
καὶ
ἐλαίαν |
[12, 60] |
ἔπιπτεν
(ἐπὶ
τὴν
γῆν,
ἀνθινά
|
τε |
πολλὰ
τῶν
ἐδαφῶν
ἐν
τοῖς |
[12, 53] |
καὶ
καθ'
ἑκάστην
ἡμέραν
χλαμύδα
|
τε |
πορφυρᾶν
καὶ
χιτῶνα
μεσόλευκον
καὶ |
[12, 10] |
τὰ
πεττόμενα
ἐπὶ
τράπεζαν
ὅσα
|
τε |
πρότερον
εὕρητο
οὐδὲν
αὐτῶν
ἀφῄρηται |
[12, 61] |
ἐκ
τῆς
παλαιᾶς
σωφροσύνης
τρυφῆς
|
τε |
πρῶτον
εἰς
ἅπαν
Ρωμαίοις
ἡγεμόνα |
[12, 62] |
ἐπιτελουμένοις
ἔργοις·
(Ἁβροδίαιτος
ἀνὴρ
ἀρετήν
|
τε |
σέβων
τάδ'
ἔγραψεν.
Καί
τις |
[12, 62] |
καὶ
τάδε·
Ἁβροδίαιτος
ἀνὴρ
ἀρετήν
|
τε |
σέβων
τάδ'
ἔγραψεν
Παρράσιος
κλεινῆς |
[12, 2] |
θυσίαις
λιβάνου
τε
θυώδους,
ξανθῶν
|
τε |
σπονδὰς
μελίτων
ῥίπτοντες
ἐς
οὖδας. |
[12, 79] |
τῶν
πρὸς
καλλωπισμὸν
συντείνόντων,
ἔχουσί
|
τε |
ταῦτα
καὶ
χαίρουσιν
αὐτοῖς.
Οὐ |
[12, 9] |
πολυτελεστάτων
ψήφων
συντεθειμένους.
Οὐ
μακράν
|
τε |
ταύτης
ἀνακεῖσθαι
κρατῆρα
χρυσοῦν
(Θεοδώρου |
[12, 7] |
κεν
ἡμέας
ἄλλο
διέκρινεν
φιλέοντέ
|
τε |
τερπομένω
τε.
Καί·
Ἣμεθα
δαινύμενοι |
[12, 63] |
ἦν
ἐνδοξοτάτη
δι'
ἡμᾶς,
αὕτη
|
τε |
τήμερον
καὶ
ἔνδοξος
γέγονεν
διὰ |
[12, 33] |
πάντων
Ελλήνων
πολυτελέστατοι
γεγενῆσθαι
περί
|
τε |
τὴν
δίαιταν
καὶ
τὴν
ἐσθῆτα |
[12, 69] |
εὐλαρουμένους
προσάγειν,
ἔδει
γὰρ
ἄρξαι
|
τε |
τὴν
νομιζομένην
ἐν
τῷ
περιπάτῳ |
[12, 55] |
ἔχοντες,
εἷτα
μύριοι
Πέρσαι,
τό
|
τε |
τὴν
πορφύραν
ἔχον
πλῆθος
εἰς |
[12, 51] |
καὶ
τὰ
τυχόντα
προσφερομένους
ἐπί
|
τε |
τῆς
ἄμμου
χύδην
ἐρριμμένους,
εἱπεν· |
[12, 34] |
βίος
οὐδαμῇ
οὐδαμῶς
ἤρεσεν,
δίς
|
τε |
τῆς
ἡμέρας
ἐμπιπλάμενον
ζῆν
καὶ |
[12, 18] |
ὑπὸ
τῶν
πολιτῶν
καταναλισκομένων,
ὅ
|
τε, |
τῆς
πόλεως
τόπος
καὶ
ὁ |
[12, 48] |
ὁ
γενόμενος
ἐξ
αὐτοῦ
βασιλεύσῃ
|
τε |
τῆς
Σπάρτης
καὶ
(μηκέτι
λέγωνται |
[12, 76] |
συμττεριζώννυσθαι
ἵνα
μὴ
κάμπτηται
διά
|
τε |
τὸ
μῆκος
καὶ
τὴν
ἰσχνότητα. |
[12, 42] |
εἰς
ἑκάστους
ὁπότε
τύχοι
θυσίας
|
τε |
τοῖς
θεοῖς
ἐποιεῖτο
καὶ
συνῆν |
[12, 19] |
Τοῦ
δ᾽
οὕτως
συμφωνήσαντος
ἐνεβίβασέν
|
τε |
τὸν
ἵππον
καὶ
ὑποστορέσαι
τῷ |
[12, 53] |
ὑποφαίνων
ἄνωθεν
τῶν
ὤμων
τό
|
τε |
τόξον
καὶ
τὴν
σιβύνην,
ἐνίοτε |
[12, 63] |
παρ'
αὐτῷ
τυχὼν
ἤνεγκεν
ἐρωτήσαντός
|
τε |
τοῦ
Διονυσίου
τί
φαίνεται
ἡ |
[12, 60] |
δὲ
καὶ
τῆς
ὄψεως,
τήν
|
τε |
τρίχα
τὴν
ἐπὶ
τῆς
κεφαλῆς |
[12, 27] |
διὰ
τὸ
(πένθος
ἅμα
τόν
|
τε |
τῶν
βίων
ὄλβον
καὶ
τὰς |
[12, 63] |
πρωτεύων
ἁπάντων
τῶν
τότε
ἀκολασίᾳ
|
τε |
τῶν
γεγονότων
διαφέρων.
Τούτῳ
τάλαντον |
[12, 64] |
ποτε
ἀπορίας
καὶ
σκέψεως
περί
|
τε |
τῶν
ἐπιθυμιῶν
καὶ
τὸ
σύνολον |
[12, 7] |
Αλκίνου·
Αἰεὶ
δ'
ἡμῖν
δαίς
|
τε, |
φίλη
κίθαρίς
τε
χοροί
τε |
[12, 26] |
ἀπελαύνονται
εἶπεν·
Καί
μοι
Γεργίθων
|
τε |
φόνος
μέλει
ἀπτολεμίστων
πισσήρων
τε |
[12, 16] |
τῆς
τῶν
ἐφήβων
ἡλικίας
ἁλουργίδας
|
τε |
φορεῖν
καὶ
πλοκαμῖδας
ἀναδεδεμένους
χρυσοφορεῖν. |
[12, 4] |
σώματι,
βλαβερὰ
δὲ
ψυχῇ
πρός
|
τε |
φρόνησιν
καὶ
πρὸς
τὸ
σωφρονεῖν, |
[12, 78] |
σὺ
ποεῖς
παθεῖν,
μαλακαῖς
καλαῖς
|
τε |
χερσὶ
τριφθῆναι
πόδας,
(πῶς
οὐχὶ |
[12, 69] |
δεύτερα
παρὰ
τοῖς
ὕστερον
τῶν
|
τε |
χλανίδων
καὶ
τῆς
πολυτελείας
τῆς |
[12, 7] |
ἡμῖν
δαίς
τε,
φίλη
κίθαρίς
|
τε |
χοροί
τε
εἵματα
τ'
ἐξημοιβὰ |
[12, 39] |
ἔπιον,
ἔφαγον,
ἠφροδισίασα,
εἰδὼς
(τόν
|
τε |
χρόνον
ὄντα
βραχὺν
ὃν
ζῶσιν |
[12, 64] |
ὃ
δὴ
πεπονθέναι
δοκεῖ
ὅ
|
τε |
χρυσὸς
καὶ
ἄργυρος
καὶ
τὰ |
[12, 4] |
σίτου
κατ'
ἀμφότερα
ἀναγκαία,
ᾗ
|
τε |
ὠφέλιμος
ᾗ
τε
παῦσαι
ζῶντας |