HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

Alphabétiquement [« »]
Ἠν 1
Ἦν 8
ᾖν 1
ἦν 55
ἡν 1
ἥν 5
ἣν 7

Fréquences [« »]
54 ἐκ
45 ταῖς
52 φησιν
55 ἦν
61 ὑπὸ
75 τῇ
77 διὰ

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Athénée de Naucratis, les Deipnosophistes (ou Le Banquet des sages), livre XII

ἦν

>
Livre, Chap.

[12, 78]   τῆς ἀκολάστου τρυφῆς. ~Εθος δ' ἦν Αθήνησι καὶ τοὺς πόδας τῶν

[12, 73]   Σκιπίωνα. Ὅτι δὲ τρυφῆς οὐκ ἦν ἀλλότριος ὁ βασιλεὺς οὗτος, αὐτὸς

[12, 48]   γνῶναι ὁποτέρου εἴη. Ἐπεὶ δὲ ἦν ἀνδρὸς ὡραία, ξυνεκοιμῶντο καὶ ταύτῃ,

[12, 40]   λεωλογεῖν ἐμάνθαν' οὐκ ἀμιθρῆσαι, (ἀλλ' ἦν ἄριστος ἐσθίειν τε καὶ πίνειν

[12, 60]   ἴσχυσεν. Καὶ κατ' ἀρχὰς μὲν ἦν αὐτοῦ τὸ ἄριστον ὀξύραφα παντοδαπὰς

[12, 60]   καὶ δειπνοποιῶν ἐωνήσατο, καὶ τοσαῦτα ἦν αὐτῷ τὰ ἐν δείπνοις παρασκευαζόμενα

[12, 50]   εἷχεν κατεσκεύαζενο ἐκ πολλοῦ δαπανήματος· ἦν γὰρ κατὰ μὲν τὸ σχῆμα

[12, 77]   τάλαντα δώδεκα τὸν ἐνιαυτὸν λαμβάνων· ἦν δὲ ίσχνότατος, ἄνοσος διατελέσας· Μητρόδωρος

[12, 27]   ἀπὸ Σκυθίᾶν ῥῆσιν οἵα τις ἦν. Διὰ τὸ πλῆθος οὖν τῶν

[12, 73]   ζῶν, οὐδὲ ἀποπατεῖν οἷός τε ἦν, εἰ μὴ δυσὶν ἐπαπερειδόμενος ἐπορεύετο.

[12, 18]   εἰς θεοῦ τοὺς χρησομένους, ὧν ἦν εἷς Αμυρις, πυνθανόμενοι μέχρι τίνος

[12, 63]   χωρισθεῖσα ἐμοῦ, χθὲς δὲ πασῶν ἦν ἐνδοξοτάτη δι' ἡμᾶς, αὕτη τε

[12, 63]   ὢν καὶ φιλοσοφεῖν ἐπέθετο. Κυρηναῖος ἦν ἐνταῦθά τις, ὥς φασ᾽ Αρίστιππος,

[12, 69]   τῷ περιπάτῳ ἀρχὴν (αὕτη δ' ἦν ἐπὶ τῆς εὐκοσμίας τῶν ἐπιχείρούντων)

[12, 47]   καὶ ἐλέφαντος πεποιημένην, ἐφ' ἧς ἦν ἐπίσημον Ερως κεραυνὸν ἠγκυλημένος. Ἐπικωμάσας

[12, 69]   οἰκίᾳ εἷχεν εἰκοσίκλινον οἷκον, ὃς ἦν ἐπιτήδειος αὐτῷ πρὸς τὰς ὑποδοχάς.

[12, 31]   ἦν καὶ περισπούδαστον, ἰσοστάσιος γὰρ ἦν ἡ πορφύρα πρὸς ἄργυρον ἐξεταζομένη.

[12, 50]   δώδεκα (ζῴδια. Μίτρα δὲ χρυσόπαστος ἦν, ἣ καυσίαν ἁλουργῆ οὖσαν ἔσφιγγεν,

[12, 77]   ὀβολοῦ ὁλκὴν εὑρεθῆναι ἔχοντα· οὕτως ἦν ἰσχνός. Ὁ δ' αὐτὸς ἱστορεῖ

[12, 47]   αὐτόν, ἐν δὲ θατέρῳ Νεμέα ἦν καθημένη καὶ ἐπὶ τῶν γονάτων

[12, 61]   περὶ τοῦ Λυσάνδρου, ὅτι Φιλόπονος ἦν καὶ θεραπεύειν δυνάμενος καὶ ἰδιώτας

[12, 59]   καὶ ταῦτα· Τρυφῆς οὖν δοῦλος ἦν καὶ κακουργίας, διὰ μὲν τῆς

[12, 5]   πόλις, ἕως ἐτρύφα, μεγίστη τε ἦν καὶ μεγαλοψυχοτάτους ἔτρεφεν ἄνδρας. Ἁλουργῆ

[12, 19]   ἡ ἰσχὺς ἐν τῇ ἵππῳ ἦν, καὶ οὕτως ἐνικήθησαν. Συβαριτῶν δέ

[12, 31]   δὴ καὶ βασιλεῦσιν σπάνιον τότ' ἦν καὶ περισπούδαστον, ἰσοστάσιος γὰρ ἦν

[12, 38]   τῶν ἰδίων γυναικῶν, τοιοῦτος δ' ἦν καὶ Σαρδανάπαλλος, ὃν οἱ μὲν

[12, 66]   ἐπιθυμίαις τῆς μέθης γενόμενον. Φιλήδονος ἦν καὶ Σπεύσιππος ὁ Πλάτωνος συγ

[12, 49]   ἁλουργοῖς ἱστίοις· ὡς δ' ἐντὸς ἦν καὶ τὰς κώπας ἔλαβον οἱ

[12, 77]   βιαίαν τὴν φοράν. Λεπτὸς δ' ἦν καὶ Φιλιππίδης, καθ' οὗ λόγος

[12, 77]   ὁ ῥήτωρ εἴρηκεν. ~Λεπτότερος δ' ἦν καὶ Φιλίτας ὁ Κῷος ποιητής,

[12, 53]   δέους τοὺς παρόντας. Ἀφορητος γὰρ ἦν καὶ φονικός. Ἐδόκει γὰρ εἷναι

[12, 2]   γὰρ τὸν Εμπεδοκλέα· Οὐδέ τις ἦν κείνοισιν Αρης θεὸς οὐδὲ Κυδοιμὸς

[12, 54]   οἷκος ἑκατοντάκλινος, ἐν ᾧ ἑκάστη ἦν κλίνη κεκοσμημένη στολῇ γαμικῇ εἴκοσι

[12, 1]   δεῖ σε τἀπιτήδει' ἐμβαλεῖν, ὥστ' ἦν κράτιστον μηδὲ καλέσαι μηδένα. Κἀμοὶ

[12, 1]   μηδὲ καλέσαι μηδένα. Κἀμοὶ δ' ἦν κράτιστον σιωπᾶν καὶ μὴ ἐπὶ

[12, 22]   ἰατρόν· ὃς τὸ μὲν γένος ἦν Κροτωνιάτης, Πολυκράτει δὲ τῷ Σαμίων

[12, 58]   ἡ μήτηρ αὐτοῦ τὸ γένος ἦν Λοκρίς) στρώσας οἶκον τῶν ἐν

[12, 24]   διέδοσαν τὴν φήμην. Ἐμφανῆ γὰρ ἦν μέχρι, πόρρω κεχαλκευμένα τῶν ἐξ

[12, 20]   εἶναι κοινή, καὶ ὅτι ἅλλὸς ἦν νόμος τὸν ἄνδρα μὴ καλλωπίζεσθαι

[12, 76]   καὶ τὴν ἰσχνότητα. Ὅτι δὲ ἦν ὁ Κινησίας νοσώδης καὶ δεινὸς

[12, 59]   δουλικὸς ἐκινήθη πόλεμος, ὅτι τρυφῆς ἦν οἰκεῖος, γράφει καὶ ταῦτα· Τρυφῆς

[12, 55]   πορφύραν ἔχον πλῆθος εἰς πεντακοσίους ἦν, οἷς Αλέξανδρος ἔδωκε φορεῖν τὴν

[12, 8]   ἐφ ᾧ ἐχρημάτιζεν καθήμενος χρυσοῦς ἦν, ὃν περιειστήκεσαν τέσσαρες κιονίσκοι λιθοκόλλητοι

[12, 39]   ἀναβαίνων εἰς Πέρσας κατεστρατοπεδεύσατο. Καὶ ἦν οὐ πόρρω τὸ τοῦ Σαρδαναπάλλου

[12, 3]   γὰρ ἀκατάσκευος καὶ καθάπερ ἀνεύρετος ἦν, οὔτ' ἐπιμιξίας οὔσης οὔτε τῶν

[12, 61]   Μιθριδάτου καὶ Τιγράνου. Διαβόητος δ' ἦν παρὰ (Ρωμαίοις καὶ Σίττιος ἐπὶ

[12, 74]   ἱστορεῖ ὁ πολίτης αὐτοῦ, πάνυ ἦν παχὺς τὸ σῶμα καὶ τοῖς

[12, 54]   ἀργυρᾶ· Ἡ δὲ αὐτοῦ χρυσόπους ἦν. Συμπαρέλαβεν δὲ εἰς τὸ συμπόσιον

[12, 43]   Χάρης Ἀθηναίων τόθ' ὡς γενναῖος ἦν. (Τὰ αὐτὰ ἱστορεῖ καὶ Δοῦρις.

[12, 31]   ὃς ἔτι καὶ ἐφ' ἡμῶν ἦν, τὰς αὐλητρίδας καὶ τὰς ψαλτρίας

[12, 20]   εἰπὼν ὅτι παρὰ Συρακοσίοις νόμος ἦν τὰς γυναῖκας μὴ κοσμεῖσθαι χρυσῷ

[12, 66]   τῇ κγ' τῶν Ιστοριῶν ὡς ἦν τὸ παλαιὸν τοῖς δυνάσταις ἐπιθυμία

[12, 60]   ἐρώμενον αὐτοῦ Δίογνινι, καὶ τοσοῦτον ἦν τῷ Δημητρίῳ, προσελθεῖν ὥστε μετ'

[12, 44]   τούτων ἁπάντων ηὐδοκίμει καὶ πρῶτος ἦν τῶν πολιτῶν. Ὁ δὲ Πεισίστρατος

[12, 19]   κορσωτεὺς ἐγένετο. Καρδιηνοῖς δὲ λόγιον ἦν ὡς Βισάλται ἀπίξονται ἐπ' αὐτούς,

Livre, Chap.
[12, 78]	τῆς ἀκολάστου τρυφῆς. ~Εθος δ'	ἦν	Αθήνησι καὶ τοὺς πόδας τῶν
[12, 73]	Σκιπίωνα. Ὅτι δὲ τρυφῆς οὐκ	ἦν	ἀλλότριος ὁ βασιλεὺς οὗτος, αὐτὸς
[12, 48]	γνῶναι ὁποτέρου εἴη. Ἐπεὶ δὲ	ἦν	ἀνδρὸς ὡραία, ξυνεκοιμῶντο καὶ ταύτῃ,
[12, 40]	λεωλογεῖν ἐμάνθαν' οὐκ ἀμιθρῆσαι, (ἀλλ'	ἦν	ἄριστος ἐσθίειν τε καὶ πίνειν
[12, 60]	ἴσχυσεν. Καὶ κατ' ἀρχὰς μὲν	ἦν	αὐτοῦ τὸ ἄριστον ὀξύραφα παντοδαπὰς
[12, 60]	καὶ δειπνοποιῶν ἐωνήσατο, καὶ τοσαῦτα	ἦν	αὐτῷ τὰ ἐν δείπνοις παρασκευαζόμενα
[12, 50]	εἷχεν κατεσκεύαζενο ἐκ πολλοῦ δαπανήματος·	ἦν	γὰρ κατὰ μὲν τὸ σχῆμα
[12, 77]	τάλαντα δώδεκα τὸν ἐνιαυτὸν λαμβάνων·	ἦν	δὲ ίσχνότατος, ἄνοσος διατελέσας· Μητρόδωρος
[12, 27]	ἀπὸ Σκυθίᾶν ῥῆσιν οἵα τις	ἦν.	Διὰ τὸ πλῆθος οὖν τῶν
[12, 73]	ζῶν, οὐδὲ ἀποπατεῖν οἷός τε	ἦν,	εἰ μὴ δυσὶν ἐπαπερειδόμενος ἐπορεύετο.
[12, 18]	εἰς θεοῦ τοὺς χρησομένους, ὧν	ἦν	εἷς Αμυρις, πυνθανόμενοι μέχρι τίνος
[12, 63]	χωρισθεῖσα ἐμοῦ, χθὲς δὲ πασῶν	ἦν	ἐνδοξοτάτη δι' ἡμᾶς, αὕτη τε
[12, 63]	ὢν καὶ φιλοσοφεῖν ἐπέθετο. Κυρηναῖος	ἦν	ἐνταῦθά τις, ὥς φασ᾽ Αρίστιππος,
[12, 69]	τῷ περιπάτῳ ἀρχὴν (αὕτη δ'	ἦν	ἐπὶ τῆς εὐκοσμίας τῶν ἐπιχείρούντων)
[12, 47]	καὶ ἐλέφαντος πεποιημένην, ἐφ' ἧς	ἦν	ἐπίσημον Ερως κεραυνὸν ἠγκυλημένος. Ἐπικωμάσας
[12, 69]	οἰκίᾳ εἷχεν εἰκοσίκλινον οἷκον, ὃς	ἦν	ἐπιτήδειος αὐτῷ πρὸς τὰς ὑποδοχάς.
[12, 31]	ἦν καὶ περισπούδαστον, ἰσοστάσιος γὰρ	ἦν	ἡ πορφύρα πρὸς ἄργυρον ἐξεταζομένη.
[12, 50]	δώδεκα (ζῴδια. Μίτρα δὲ χρυσόπαστος	ἦν,	ἣ καυσίαν ἁλουργῆ οὖσαν ἔσφιγγεν,
[12, 77]	ὀβολοῦ ὁλκὴν εὑρεθῆναι ἔχοντα· οὕτως	ἦν	ἰσχνός. Ὁ δ' αὐτὸς ἱστορεῖ
[12, 47]	αὐτόν, ἐν δὲ θατέρῳ Νεμέα	ἦν	καθημένη καὶ ἐπὶ τῶν γονάτων
[12, 61]	περὶ τοῦ Λυσάνδρου, ὅτι Φιλόπονος	ἦν	καὶ θεραπεύειν δυνάμενος καὶ ἰδιώτας
[12, 59]	καὶ ταῦτα· Τρυφῆς οὖν δοῦλος	ἦν	καὶ κακουργίας, διὰ μὲν τῆς
[12, 5]	πόλις, ἕως ἐτρύφα, μεγίστη τε	ἦν	καὶ μεγαλοψυχοτάτους ἔτρεφεν ἄνδρας. Ἁλουργῆ
[12, 19]	ἡ ἰσχὺς ἐν τῇ ἵππῳ	ἦν,	καὶ οὕτως ἐνικήθησαν. Συβαριτῶν δέ
[12, 31]	δὴ καὶ βασιλεῦσιν σπάνιον τότ'	ἦν	καὶ περισπούδαστον, ἰσοστάσιος γὰρ ἦν
[12, 38]	τῶν ἰδίων γυναικῶν, τοιοῦτος δ'	ἦν	καὶ Σαρδανάπαλλος, ὃν οἱ μὲν
[12, 66]	ἐπιθυμίαις τῆς μέθης γενόμενον. Φιλήδονος	ἦν	καὶ Σπεύσιππος ὁ Πλάτωνος συγ
[12, 49]	ἁλουργοῖς ἱστίοις· ὡς δ' ἐντὸς	ἦν	καὶ τὰς κώπας ἔλαβον οἱ
[12, 77]	βιαίαν τὴν φοράν. Λεπτὸς δ'	ἦν	καὶ Φιλιππίδης, καθ' οὗ λόγος
[12, 77]	ὁ ῥήτωρ εἴρηκεν. ~Λεπτότερος δ'	ἦν	καὶ Φιλίτας ὁ Κῷος ποιητής,
[12, 53]	δέους τοὺς παρόντας. Ἀφορητος γὰρ	ἦν	καὶ φονικός. Ἐδόκει γὰρ εἷναι
[12, 2]	γὰρ τὸν Εμπεδοκλέα· Οὐδέ τις	ἦν	κείνοισιν Αρης θεὸς οὐδὲ Κυδοιμὸς
[12, 54]	οἷκος ἑκατοντάκλινος, ἐν ᾧ ἑκάστη	ἦν	κλίνη κεκοσμημένη στολῇ γαμικῇ εἴκοσι
[12, 1]	δεῖ σε τἀπιτήδει' ἐμβαλεῖν, ὥστ'	ἦν	κράτιστον μηδὲ καλέσαι μηδένα. Κἀμοὶ
[12, 1]	μηδὲ καλέσαι μηδένα. Κἀμοὶ δ'	ἦν	κράτιστον σιωπᾶν καὶ μὴ ἐπὶ
[12, 22]	ἰατρόν· ὃς τὸ μὲν γένος	ἦν	Κροτωνιάτης, Πολυκράτει δὲ τῷ Σαμίων
[12, 58]	ἡ μήτηρ αὐτοῦ τὸ γένος	ἦν	Λοκρίς) στρώσας οἶκον τῶν ἐν
[12, 24]	διέδοσαν τὴν φήμην. Ἐμφανῆ γὰρ	ἦν	μέχρι, πόρρω κεχαλκευμένα τῶν ἐξ
[12, 20]	εἶναι κοινή, καὶ ὅτι ἅλλὸς	ἦν	νόμος τὸν ἄνδρα μὴ καλλωπίζεσθαι
[12, 76]	καὶ τὴν ἰσχνότητα. Ὅτι δὲ	ἦν	ὁ Κινησίας νοσώδης καὶ δεινὸς
[12, 59]	δουλικὸς ἐκινήθη πόλεμος, ὅτι τρυφῆς	ἦν	οἰκεῖος, γράφει καὶ ταῦτα· Τρυφῆς
[12, 55]	πορφύραν ἔχον πλῆθος εἰς πεντακοσίους	ἦν,	οἷς Αλέξανδρος ἔδωκε φορεῖν τὴν
[12, 8]	ἐφ ᾧ ἐχρημάτιζεν καθήμενος χρυσοῦς	ἦν,	ὃν περιειστήκεσαν τέσσαρες κιονίσκοι λιθοκόλλητοι
[12, 39]	ἀναβαίνων εἰς Πέρσας κατεστρατοπεδεύσατο. Καὶ	ἦν	οὐ πόρρω τὸ τοῦ Σαρδαναπάλλου
[12, 3]	γὰρ ἀκατάσκευος καὶ καθάπερ ἀνεύρετος	ἦν,	οὔτ' ἐπιμιξίας οὔσης οὔτε τῶν
[12, 61]	Μιθριδάτου καὶ Τιγράνου. Διαβόητος δ'	ἦν	παρὰ (Ρωμαίοις καὶ Σίττιος ἐπὶ
[12, 74]	ἱστορεῖ ὁ πολίτης αὐτοῦ, πάνυ	ἦν	παχὺς τὸ σῶμα καὶ τοῖς
[12, 54]	ἀργυρᾶ· Ἡ δὲ αὐτοῦ χρυσόπους	ἦν.	Συμπαρέλαβεν δὲ εἰς τὸ συμπόσιον
[12, 43]	Χάρης Ἀθηναίων τόθ' ὡς γενναῖος	ἦν.	(Τὰ αὐτὰ ἱστορεῖ καὶ Δοῦρις.
[12, 31]	ὃς ἔτι καὶ ἐφ' ἡμῶν	ἦν,	τὰς αὐλητρίδας καὶ τὰς ψαλτρίας
[12, 20]	εἰπὼν ὅτι παρὰ Συρακοσίοις νόμος	ἦν	τὰς γυναῖκας μὴ κοσμεῖσθαι χρυσῷ
[12, 66]	τῇ κγ' τῶν Ιστοριῶν ὡς	ἦν	τὸ παλαιὸν τοῖς δυνάσταις ἐπιθυμία
[12, 60]	ἐρώμενον αὐτοῦ Δίογνινι, καὶ τοσοῦτον	ἦν	τῷ Δημητρίῳ, προσελθεῖν ὥστε μετ'
[12, 44]	τούτων ἁπάντων ηὐδοκίμει καὶ πρῶτος	ἦν	τῶν πολιτῶν. Ὁ δὲ Πεισίστρατος
[12, 19]	κορσωτεὺς ἐγένετο. Καρδιηνοῖς δὲ λόγιον	ἦν	ὡς Βισάλται ἀπίξονται ἐπ' αὐτούς,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 24/11/2005