>

Livre, Chap.
[14, 26]	αὐτοί, ὥστε δύο ἔθνη γίνοιτ´	ἄν·	εἰ δὲ διαιρετέον κατὰ τὰ
[14, 29]	χωρία. ~Ἔτι καὶ ταῦτα μέμψαιτο	ἄν	τις τοῦ Ἀπολλοδώρου, ὅτι τῶν
[14, 9]	τῆς δεξιᾶς χειρὸς δακτύλους ὡς	ἂν	ἀποκροτοῦντα, καὶ ἐπιγραφὴν εἶναι Ἀσσυρίοις
[14, 24]	λέγων περὶ αὐτοῦ μηδὲν οὐκ	ἂν	δόξειε παραλιπεῖν τι τῶν κυριωτάτων;
[14, 26]	καθάπερ καὶ τὰς διαλέκτους, τέτταρα	ἂν	εἴη καὶ τὰ ἔθνη, καθάπερ
[14, 11]	ὅτι ταῖς μὲν ἀληθείαις οὗτος	ἂν	εἴη ὁ ἰσθμός, λέγεται δ´
[14, 29]	ἔχει, ἡ μὲν μετανάστασις ὕστερον	ἂν	εἴη τῶν Τρωικῶν γεγονυῖα, ἐν
[14, 13]	δ´ ἐπιχωρίων οὐ πολλοὺς οὔτ´	ἂν	ἔξω φοιτῶντας ἴδοις κατὰ φιλομάθειαν,
[14, 25]	εἰσὶν οἱ μιγάδες; οὐ γὰρ	ἂν	ἔχοιμεν εἰπεῖν παρὰ τοὺς λεχθέντας
[14, 24]	μάλιστα ἡ Καππαδοκία ἐντὸς ἀπολαμβάνοιτ´	ἂν	καὶ ὁ νῦν ἰδίως λεγόμενος
[14, 24]	διὰ τῆς μικρᾶς Ἀρμενίας γράφοιτ´	ἂν	καὶ τοῦ Εὐφράτου τὴν Καππαδοκίαν
[14, 24]	γραμμὴν ἐπὶ τὸν Εὔξεινον, ὡς	ἂν	μεσημβρινήν τινα τιθέασι ταύτην, {ἣν}
[14, 22]	ἐπὶ Σινώπην πίπτουσαν πλευράν, συνεχώρει	ἂν	τριγωνοειδῆ λέγεσθαι τὴν χερρόνησον· νῦν
[14, 22]	χερρονήσῳ διὰ τῶν αὐτῶν ἐλέγχοιτ´	ἂν	ψεῦδος ὂν δι´ ὧν ἠλέγξαμεν
[14, 2]	κεκυρωκότες ᾐδοῦντο ἀφαιρεῖσθαι. τοῦτο δὲ	συμβὰν	τῆς μὲν χώρας ἐποίησε κυρίους
[14, 2]	λῃσταὶ προσποιούμενοι σωματεμπορεῖν ἄλυτον τὴν	κακουργίαν	εἶχον. ἀλλ´ οὐδὲ Ῥωμαῖοί πω
[14, 28]	τῶν Πελοπιδῶν ἀπὸ τῶν περὶ	Φρυγίαν	καὶ Σίπυλον μετάλλων ἐγένετο· ὁ
[14, 16]	καὶ τὴν Τροίαν καὶ Λυδίαν	Φρυγίαν·	καὶ τὸν θάνατον δὲ τοῦ
[14, 16]	Καρίαν καὶ τὴν Τροίαν καὶ	Λυδίαν	Φρυγίαν· καὶ τὸν θάνατον δὲ
[14, 13]	τε φιλοσοφίαν καὶ τὴν ἄλλην	παιδείαν	ἐγκύκλιον ἅπασαν γέγονεν ὥσθ´ ὑπερβέβληνται
[14, 13]	ἂν ἔξω φοιτῶντας ἴδοις κατὰ	φιλομάθειαν,	οὔτ´ αὐτόθι περὶ τοῦτο σπουδάζοντας·
[14, 22]	μόνων ἀλλὰ καὶ τῶν κατ´	ἀλήθειαν	στενῶν τῶν μεταξὺ Ἀμισοῦ τε
[14, 5]	πέτρα κλίμακα ἔχουσα λατομητὴν ἐπὶ	Σελεύκειαν	ἄγουσαν. εἶτ´ Ἀνεμούριον ἄκρα ὁμώνυμος
[14, 4]	ὁ ποταμὸς ἀνάπλουν εἰς τὴν	Σελεύκειαν	πόλιν εὖ συνοικουμένην καὶ πολὺ
[14, 17]	Ἀλέξανδρον διὰ τὴν ἐξ Ἄργους	συγγένειαν.	Ἡσίοδος δ´ ἐν Σόλοις ὑπὸ
[14, 13]	ὥσθ´ ὑπερβέβληνται καὶ Ἀθήνας καὶ	Ἀλεξάνδρειαν	καὶ εἴ τινα ἄλλον τόπον
[14, 2]	ἐχρῶντο πολλαῖς· ὁρῶντες δὲ τὴν	εὐπέτειαν	οἱ λῃσταὶ ταύτην ἐξήνθησαν ἀθρόως,
[14, 14]	ἤδη γηραιὸς κατέλυσε τὴν καθεστῶσαν	πολιτείαν	κακῶς φερομένην ὑπό τε ἄλλων
[14, 10]	ἡμῶν ἤδη τὴν τοῦ Τεύκρου	δυναστείαν	ταύτην ἐκάλουν, τὴν δ´ αὐτὴν
[14, 6]	ἔλαβε πρὸς τῇ Καππαδοκίᾳ τὴν	τραχεῖαν	Κιλικίαν. εἰσὶ δ´ ὅροι ταύτης
[14, 22]	ἐντὸς Ἅλυος. οἱ γὰρ περὶ	Φαρνακίαν	τόποι ἐν οἷς τοὺς Ἁλιζώνους
[14, 6]	πρὸς τῇ Καππαδοκίᾳ τὴν τραχεῖαν	Κιλικίαν.	εἰσὶ δ´ ὅροι ταύτης μεταξὺ
[14, 16]	καθάπερ καὶ Σοφοκλῆς, εἰς τὴν	Κιλικίαν,	καλέσας ἐκεῖνος αὐτὴν Παμφυλίαν τραγικῶς,
[14, 6]	κατεσκευάσατο βασίλειον λαβὼν τὴν Τραχειῶτιν	Κιλικίαν	ὅλην πλὴν Σελευκείας, καθ´ ὃν
[14, 20]	ἔνθεοι προθεσπίζουσιν. ~Μετὰ δὲ τὴν	Κιλικίαν	πρώτη πόλις ἐστὶ τῶν Σύρων
[14, 14]	τῷ τοίχῳ νύκτωρ παριὼν τὴν	οἰκίαν·	ὁ δὲ τῆς στάσεως κατηγορῶν
[14, 24]	ἂν καὶ τοῦ Εὐφράτου τὴν	Καππαδοκίαν	ὅλην ἐντὸς ἀπολαμβάνων καὶ τὴν
[14, 27]	ἑτέρῳ γένει περιέχεσθαι. τὴν γὰρ	Καππαδοκίαν	οὐκ εἴρηκεν, οὐδὲ τὴν Καταονίαν,
[14, 16]	Παμφυλίαν τραγικῶς, καθάπερ καὶ τὴν	Λυκίαν	Καρίαν καὶ τὴν Τροίαν καὶ
[14, 4]	εἶτ´ ἐμπεσὼν εἰς τὴν Μουρήνα	φιλίαν	ἐκείνῳ συνεάλω φεύγων φωραθείσης τῆς
[14, 16]	τὴν Κιλικίαν, καλέσας ἐκεῖνος αὐτὴν	Παμφυλίαν	τραγικῶς, καθάπερ καὶ τὴν Λυκίαν
[14, 10]	Αἴαντες. εἰσιοῦσα δὲ Ἄβα κατ´	ἐπιγαμίαν	εἰς τὸν οἶκον τοῦτον, ἡ
[14, 27]	ἔχομεν τοιαύτην ἱστορίαν ἐπ´ αὐτῶν	οὐδεμίαν.	γελοῖόν τε τὸ τοὺς Καππάδοκας
[14, 2]	δέξασθαι καὶ ἀποπέμψαι, ὥστε καὶ	παροιμίαν	γενέσθαι διὰ τοῦτο „ἔμπορε, κατάπλευσον,
[14, 28]	ἅπαντα. πρὸς ταύτην δὲ τὴν	φιλοτιμίαν	κἀκείνας συνήγαγον τὰς ἱστορίας, ἃς
[14, 29]	φησι καὶ τῆς Μυσίας κώμην	Ἀσκανίαν	περὶ λίμνην ὁμώνυμον, ἐξ ἧς
[14, 27]	Καταονίαν, ὡς δ´ αὕτως τὴν	Λυκαονίαν,	δι´ οὐδέτερον τούτων· οὐ γὰρ
[14, 27]	Καππαδοκίαν οὐκ εἴρηκεν, οὐδὲ τὴν	Καταονίαν,	ὡς δ´ αὕτως τὴν Λυκαονίαν,
[14, 14]	τῆς πόλεως“ ἔφη „καὶ „τὴν	καχεξίαν	πολλαχόθεν σκοπεῖν ἔξεστι, καὶ δὴ
[14, 16]	τὴν Λυκίαν Καρίαν καὶ τὴν	Τροίαν	καὶ Λυδίαν Φρυγίαν· καὶ τὸν
[14, 16]	τραγικῶς, καθάπερ καὶ τὴν Λυκίαν	Καρίαν	καὶ τὴν Τροίαν καὶ Λυδίαν
[14, 6]	κατὰ θάλατταν δὲ διὰ τὴν	εὐπορίαν	τῆς τε ναυπηγησίμου ὕλης καὶ
[14, 27]	τούτων· οὐ γὰρ ἔχομεν τοιαύτην	ἱστορίαν	ἐπ´ αὐτῶν οὐδεμίαν. γελοῖόν τε
[14, 2]	καθ´ ὃν καιρὸν ἀπέστησε τὴν	Συρίαν	τῶν βασιλέων καὶ διεπολέμει πρὸς
[14, 2]	στρατιᾶς οὓς αὐξομένους οὐκ ἐκώλυσαν.	ὀλιγωρίαν	μὲν οὖν αὐτῶν χαλεπὸν καταγνῶναι·
[14, 29]	καλοῦσι δέ, φησί, Δολιονίδα καὶ	Μυσίαν	τὴν περὶ Κύζικον ἰόντι εἰς
[14, 3]	εἶναι τρισχιλίους ἑξακοσίους σταδίους εἰς	Ὀρθωσίαν,	ἐπὶ δὲ τὸν Ὀρόντην ποταμὸν
[14, 26]	οὐ δέον· εἴρηκε δὲ τὴν	αἰτίαν	αὐτός, ὅτι ταῦτα πάντα νεώτερα
[14, 27]	ἕν. οὐκ εὖ δὲ τὴν	αἰτίαν	διττὴν ἀποφαίνει δι´ ἣν οὐ
[14, 22]	οὐδὲ χωρογραφικόν. ὁ δὲ καὶ	χωρογραφίαν	ἐξέδωκεν ἐν κωμικῷ μέτρῳ γῆς
[14, 13]	ἐνθάδε ἀνθρώποις σπουδὴ πρός τε	φιλοσοφίαν	καὶ τὴν ἄλλην παιδείαν ἐγκύκλιον
[14, 16]	δὲ τῆς κοινωνίας συμβαλεῖν εἰς	μονομαχίαν	πρὸς τὸν Μόψον, πεσόντας δ´
[14, 14]	δεδομένην ὑπόθεσιν· καὶ δὴ καὶ	γυμνασιαρχίαν	ὑποσχόμενος Ταρσεῦσι τοῦτον ἀντὶ γυμνασιάρχου
[14, 22]	μένει δ´ ἡ αὐτὴ ἀμαθία	κἂν	εἰς τοὐλάχιστον καταγάγῃ διάστημά τις
[14, 2]	τὴν δὲ θάλατταν τοῖς Κίλιξι	παρέδωκαν.	εἶτ´ αὐξηθέντας ἠναγκάσθησαν καταλύειν Ῥωμαῖοι
[14, 6]	ἐρυμάτων καὶ ὑποδυτηρίων) ἐδόκει πρὸς	ἅπαν	τὸ τοιοῦτο βασιλεύεσθαι μᾶλλον τοὺς
[14, 2]	δύναμιν καὶ τὸ γένος αὐτῶν	σύμπαν,	τὴν δὲ θάλατταν τοῖς Κίλιξι
[14, 2]	ἐποίησε κυρίους Παρθυαίους, οἳ τὰ	πέραν	τοῦ Εὐφράτου κατέσχον, τὸ τελευταῖον
[14, 22]	λαβοῦσα ἡ ἤπειρος ἄρχεται τὴν	δευτέραν	καὶ δυσμικὴν ποιεῖν πλευρὰν ἄχρι
[14, 3]	τῆς Κυπρίας ἐστὶν ἐπὶ Κρομμύου	ἄκραν	ἐν διάρματι σταδίων τριακοσίων πεντήκοντα.
[14, 4]	Καλυκάδνου ἐκβολὴ κάμψαντι ᾐόνα ποιοῦσαν	ἄκραν	ἣ καλεῖται Σαρπηδών. πλησίον δ´
[14, 22]	τὴν δευτέραν καὶ δυσμικὴν ποιεῖν	πλευρὰν	ἄχρι Προποντίδος καὶ Βυζαντίου. ~Φήσαντος
[14, 22]	στενά, ὡς καὶ ταύτην οὖσαν	πλευράν,	οὐκ ἔξω δὲ οὐδ´ ἐπὶ
[14, 22]	καὶ τὴν ἐπὶ Σινώπην πίπτουσαν	πλευράν,	συνεχώρει ἂν τριγωνοειδῆ λέγεσθαι τὴν
[14, 2]	πρὸς ἀλλήλους ὑποχείριον ἐποίουν τὴν	χώραν	τοῖς ἐπιτιθεμένοις. ἡ δὲ τῶν
[14, 13]	καὶ τὴν ἄλλην παιδείαν ἐγκύκλιον	ἅπασαν	γέγονεν ὥσθ´ ὑπερβέβληνται καὶ Ἀθήνας
[14, 8]	τῶν ἐκ Λίνδου· εἰς ταύτην	λειπανδρήσασαν	Πομπήιος Μάγνος κατῴκισε τοὺς περιγενομένους
[14, 2]	οὐδ´ οἱ Ῥόδιοι δὲ φίλοι	ἦσαν	αὐτοῖς ὥστ´ οὐδὲν ἐβοήθουν· ἅμα
[14, 26]	ὅτι τὸ παλαιὸν οἱ αὐτοὶ	ἦσαν	Ἴωνες καὶ Ἀθηναῖοι. λεγέσθωσαν καὶ
[14, 29]	τῆς Ἀσκανίας. τίνες οὖν Φρύγες	ἦσαν	„οἵ ῥα τότ´ „ἐστρατόωντο παρ´
[14, 2]	χεῖρα μᾶλλον οὐχ οἷοί τε	ἦσαν	τὰ ἀπωτέρω σκοπεῖν. ταῦτα μὲν
[14, 2]	τὴν εὐπέτειαν οἱ λῃσταὶ ταύτην	ἐξήνθησαν	ἀθρόως, αὐτοὶ καὶ λῃζόμενοι καὶ
[14, 2]	τοῖς Κίλιξι παρέδωκαν. εἶτ´ αὐξηθέντας	ἠναγκάσθησαν	καταλύειν Ῥωμαῖοι πολέμῳ καὶ μετὰ
[14, 4]	τῷ Καλυκάδνῳ τῆς Σελευκείας ἐκεῖ	μετῳκίσθησαν.	εὐθὺς γάρ ἐστιν ἡ τοῦ
[14, 25]	ἢ παρέλιπε. καὶ γὰρ εἰ	κατεμίχθησαν,	ἀλλ´ ἡ ἐπικράτεια πεποίηκεν ἢ
[14, 14]	φυγήν. οἱ δὲ πρῶτον μὲν	κατετοιχογράφησαν	αὐτοῦ τοιαῦτα „ἔργα νέων, βουλαὶ
[14, 5]	αὐτόθι ἔχον πηγὴν μεγάλην ποταμὸν	ἐξιεῖσαν	καθαροῦ τε καὶ διαφανοῦς ὕδατος,
[14, 2]	Κιλικίας· τῷ γὰρ ἐκείνου νεωτερισμῷ	συνενεωτέρισαν	καὶ ἄλλοι, διχοστατοῦντές τε ἀδελφοὶ
[14, 16]	λόγοις καὶ τῆς ἔριδος ἣν	ἤρισαν	περὶ τῆς μαντικῆς ὅ τε
[14, 2]	καὶ Φοινίκης, καὶ τοὺς βασιλέας	κατέλυσαν	εἰς δύναμιν καὶ τὸ γένος
[14, 2]	μετὰ στρατιᾶς οὓς αὐξομένους οὐκ	ἐκώλυσαν.	ὀλιγωρίαν μὲν οὖν αὐτῶν χαλεπὸν
[14, 22]	τὰ στενά, ὡς καὶ ταύτην	οὖσαν	πλευράν, οὐκ ἔξω δὲ οὐδ´
[14, 5]	κλίμακα ἔχουσα λατομητὴν ἐπὶ Σελεύκειαν	ἄγουσαν.	εἶτ´ Ἀνεμούριον ἄκρα ὁμώνυμος τῇ
[14, 4]	τοῦ Καλυκάδνου ἐκβολὴ κάμψαντι ᾐόνα	ποιοῦσαν	ἄκραν ἣ καλεῖται Σαρπηδών. πλησίον
[14, 22]	Ἰσσὸν καὶ τὴν ἐπὶ Σινώπην	πίπτουσαν	πλευράν, συνεχώρει ἂν τριγωνοειδῆ λέγεσθαι
[14, 26]	αὐτοὶ ἦσαν Ἴωνες καὶ Ἀθηναῖοι.	λεγέσθωσαν	καὶ οἱ Δωριεῖς καὶ οἱ
[14, 2]	πόλεις καὶ πάλιν ἄλλους τινάς,	ἔγνωσαν	δὲ κακίᾳ τῶν ἀρχόντων συμβαῖνον
[14, 14]	πατρίδα ἤδη γηραιὸς κατέλυσε τὴν	καθεστῶσαν	πολιτείαν κακῶς φερομένην ὑπό τε
[14, 4]	πόλιν εὖ συνοικουμένην καὶ πολὺ	ἀφεστῶσαν	τοῦ Κιλικίου καὶ Παμφυλίου τρόπου.
[14, 26]	χρήσιμον λεχθῆναι, πρὸς δὲ τὴν	δίαιταν	τῶν ὑπὸ τοῦ Ἐφόρου λεγομένων
[14, 24]	τοῖς Πισίδαις, „οἳ οὐκ ἴσασι	θάλατταν	ἀνέρες, οὐδέ θ´ „ἅλεσσι μεμιγμένον
[14, 6]	ἐχόντων μεγάλα καὶ εὐκατατρόχαστα, κατὰ	θάλατταν	δὲ διὰ τὴν εὐπορίαν τῆς
[14, 5]	δ´ ἀφανὴς ἔξεισιν εἰς τὴν	θάλατταν·	καλοῦσι δὲ πικρὸν ὕδωρ. ~Εἶθ´
[14, 6]	καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ	θάλατταν	(κατὰ γῆν μὲν διὰ τὸ
[14, 11]	Ἰσσὸν καὶ τὴν κατ´ αὐτὴν	θάλατταν	οὔτ´ ἄλλη ὁδὸς συντομωτέρα ἐστὶν
[14, 2]	γένος αὐτῶν σύμπαν, τὴν δὲ	θάλατταν	τοῖς Κίλιξι παρέδωκαν. εἶτ´ αὐξηθέντας
[14, 2]	τῶν ἔξω τοῦ Ταύρου, ἀλλ´	ἔπεμψαν	μὲν καὶ Σκιπίωνα τὸν Αἰμιλιανὸν
[14, 4]	οἴκῳ μὲν οὐ πολὺ διέτριψεν,	ἐν	Ἀλεξανδρείᾳ δὲ καὶ Ἀθήνησι καὶ
[14, 28]	ὁ δὲ Πριάμου ἐκ τῶν	ἐν	Ἀστύροις περὶ Ἄβυδον χρυσείων, ὧν
[14, 19]	καὶ ὁ κόλπος εἴρηται Ἰσσικός·	ἐν	αὐτῷ δὲ πόλις Ῥωσὸς καὶ
[14, 19]	ὅριον Κιλίκων τε καὶ Σύρων.	ἐν	δὲ τῇ Κιλικίᾳ ἐστὶ καὶ
[14, 29]	ἂν εἴη τῶν Τρωικῶν γεγονυῖα,	ἐν	δὲ τοῖς Τρωικοῖς τὸ λεγόμενον
[14, 3]	Κυπρίας ἐστὶν ἐπὶ Κρομμύου ἄκραν	ἐν	διάρματι σταδίων τριακοσίων πεντήκοντα. εἰς
[14, 5]	καὶ Κώρυκος ἄκρα, ὑπὲρ ἧς	ἐν	εἴκοσι σταδίοις ἐστὶ τὸ Κωρύκιον
[14, 14]	ὁ δὲ τῆς στάσεως κατηγορῶν	ἐν	ἐκκλησίᾳ „τὴν νόσον τῆς πόλεως“
[14, 8]	Ἄρατος ὁ τὰ φαινόμενα συγγράψας	ἐν	ἔπεσιν. ~Εἶτα Ζεφύριον ὁμώνυμον τῷ
[14, 10]	τὴν ἀρχὴν προλαβόντος τοῦ πατρὸς	ἐν	ἐπιτρόπου σχήματι· ὕστερον δὲ καὶ
[14, 16]	πεσόντας δ´ ἀμφοτέρους ταφῆναι μὴ	ἐν	ἐπόψει ἀλλήλοις· καὶ νῦν οἱ
[14, 27]	τοῦ ἔθνους τούτου, ἢ τῷ	ἐν	ἑτέρῳ γένει περιέχεσθαι. τὴν γὰρ
[14, 24]	καὶ εἴτε καθ´ ἑαυτοὺς εἴτ´	ἐν	ἑτέρῳ γένει περιεχομένους. οὕτω γὰρ
[14, 10]	καὶ τῶν Σόλων ὀρεινή ἐστιν,	ἐν	ᾗ Ὄλβη πόλις Διὸς ἱερὸν
[14, 4]	χρόνον ἐν συμπτώσει τῆς οἰκίας	ἐν	ᾗ ᾤκει διεφθάρη νύκτωρ γενομένῃ,
[14, 22]	ὁ δὲ καὶ χωρογραφίαν ἐξέδωκεν	ἐν	κωμικῷ μέτρῳ γῆς περίοδον ἐπιγράψας.
[14, 28]	Ἀλυάττου καὶ Κροίσου ἀπὸ τῶν	ἐν	Λυδίᾳ τῆς μεταξὺ Ἀταρνέως τε
[14, 4]	Ξέναρχος δέ, οὗ ἠκροασάμεθα ἡμεῖς,	ἐν	οἴκῳ μὲν οὐ πολὺ διέτριψεν,
[14, 22]	οἱ γὰρ περὶ Φαρνακίαν τόποι	ἐν	οἷς τοὺς Ἁλιζώνους ἔφαμεν, ὥσπερ
[14, 14]	δὲ γερόντων. ἐπεὶ δ´ ἐκεῖνος	ἐν	παιδιᾶς μέρει δεξάμενος ἐκέλευσε παρεπιγράψαι
[14, 2]	ταῦτα μὲν οὖν ἔδοξεν ἡμῖν	ἐν	παρεκβάσει διὰ βραχέων εἰπεῖν. ~Μετὰ
[14, 12]	~Ἡ δὲ Ταρσὸς κεῖται μὲν	ἐν	πεδίῳ κτίσμα δ´ ἐστὶ τῶν
[14, 20]	ἐστὶ τῶν Σύρων Σελεύκεια ἡ	ἐν	Πιερίᾳ, καὶ πλησίον Ὀρόντης ἐκδίδωσι
[14, 4]	καὶ Ἀθήνησι καὶ τὸ τελευταῖον	ἐν	Ῥώμῃ, τὸν παιδευτικὸν βίον ἑλόμενος·
[14, 17]	ἐξ Ἄργους συγγένειαν. Ἡσίοδος δ´	ἐν	Σόλοις ὑπὸ Ἀπόλλωνος ἀναιρεθῆναι τὸν
[14, 4]	λιπών. ὀλίγον δ´ ἐπιβιοὺς χρόνον	ἐν	συμπτώσει τῆς οἰκίας ἐν ᾗ
[14, 17]	τὸ Ἀλήιον πεδίον, οἱ δ´	ἐν	Συρίᾳ, ἀπὸ τοῦ Ἀληίου ἀπιόντα
[14, 23]	Χάλυβες καὶ Φρύγες καὶ Μιλύαι	ἐν	τῇ μεσογαίᾳ, διαιτῶν ταῦτα ὁ
[14, 24]	τῇ θαλάττῃ φάναι τοὺς δὲ	ἐν	τῇ μεσογαίᾳ· ὅπερ καὶ ἐπὶ
[14, 21]	δεικνύουσί τινας τόπους κἀνταῦθα, ὥσπερ	ἐν	τῇ Παμφυλίᾳ Θήβην καὶ Λυρνησσόν,
[14, 4]	ἐπολιτεύσατο καὶ ἐδημαγώγησε χρόνον τινὰ	ἐν	τῇ πατρίδι, εἶτ´ ἐμπεσὼν εἰς
[14, 14]	παρά τε τοῖς ἡγεμόσι καὶ	ἐν	τῇ πόλει. ~Τῶν δ´ ἄλλων
[14, 21]	οἱ μὲν ἀποφαίνουσιν ἀρχηγέτας τοὺς	ἐν	τῇ Τροίᾳ τούτων καὶ δεικνύουσί
[14, 22]	τὸ μὲν οὖν μόνους τοὺς	ἐν	τῇ χερρονήσῳ διὰ τῶν αὐτῶν
[14, 4]	τοῦ Σεβαστοῦ διετέλεσε μέχρι γήρως	ἐν	τιμῇ ἀγόμενος· μικρὸν δὲ πρὸ
[14, 26]	μόνον ἀλλὰ καὶ Ἀθηναῖοι, καθάπερ	ἐν	τοῖς καθ´ ἕκαστα δεδήλωται. τοιαῦτα
[14, 24]	αὐτοὺς παρῆκε. διὰ τί δ´	ἐν	τοῖς μεσογαίοις ἔταξε τοὺς Χάλυβας,
[14, 16]	δὴ καὶ ἡμεῖς ἐμνήσθημεν αὐτῶν	ἐν	τοῖς περὶ Κάλχαντος λόγοις καὶ
[14, 22]	καὶ ταῦτα. ~Ὁ γὰρ Ἀπολλόδωρος	ἐν	τοῖς περὶ νεῶν ἔτι καὶ
[14, 21]	τῶν χιλίων σταδίων. ~Τῶν δ´	ἐν	Τροίᾳ Κιλίκων ὧν Ὅμηρος μέμνηται
[14, 29]	δὲ καὶ πρότερον περὶ τούτων	ἐν	τῷ περὶ Μυσῶν καὶ Φρυγῶν
[14, 14]	ἀποδεξάμενος τὸ γραφὲν εἰς τὴν	ἐν	Φιλίπποις νίκην ἔπος, καὶ ἔτι
[14, 5]	σταδίοις ἐστὶ τὸ Κωρύκιον ἄντρον,	ἐν	ᾧ ἡ ἀρίστη κρόκος φύεται.
[14, 13]	τινα ἄλλον τόπον δυνατὸν εἰπεῖν,	ἐν	ᾧ σχολαὶ καὶ διατριβαὶ φιλοσόφων
[14, 27]	καὶ διέσπασται καὶ συνῆκται εἰς	ἕν.	οὐκ εὖ δὲ τὴν αἰτίαν
[14, 29]	μόνον, ἀλλὰ καὶ τἀναντία εἰς	ἓν	συνάγει τὰ μὴ ὡσαύτως λεγόμενα.
[14, 17]	Ἀλήιον πεδίον, δι´ οὗ Φιλωτᾶς	διήγαγεν	Ἀλεξάνδρῳ τὴν ἵππον, ἐκείνου τὴν
[14, 24]	τε μὴ λέγων περὶ αὐτοῦ	μηδὲν	οὐκ ἂν δόξειε παραλιπεῖν τι
[14, 2]	δὲ φίλοι ἦσαν αὐτοῖς ὥστ´	οὐδὲν	ἐβοήθουν· ἅμα δὲ καὶ οἱ
[14, 1]	ἡ παραλία στενή ἐστι καὶ	οὐδὲν	ἢ σπανίως ἔχει τι χωρίον
[14, 29]	Φρύγας ὁ Πρίαμος, πρὸς οὓς	οὐδὲν	ἦν αὐτῷ συμβόλαιον, τοὺς δ´
[14, 14]	οὖν θεραπείαις τισὶ τὴν ὀργὴν	οὐδὲν	ἧττον διετέλεσιν ἄγων καὶ φέρων
[14, 25]	ἢ βαρβάρους· τρίτον δὲ γένος	οὐδὲν	ἴσμεν τὸ μικτόν. ~Πῶς δὲ
[14, 11]	αὐτὴν ἀποφαίνομεν τῇ μέχρι Ἰσσοῦ,	οὐδὲν	παρὰ τοῦτο ποιούμενοι, καὶ τὸν
[14, 26]	Ἀπολλόδωρος δὲ τούτων μὲν ἐφρόντισεν	οὐδέν,	τοῖς δὲ ἑκκαίδεκα ἔθνεσι προστίθησιν
[14, 11]	εἴκοσίν εἰσιν εἰς Ταρσὸν στάδιοι,	κἀκεῖθεν	οὐ πλείους ἐπὶ τὴν ἐκβολὴν
[14, 8]	στωικὸς φιλόσοφος πατρὸς ὢν Ταρσέως	ἐκεῖθεν	μετοικήσαντος, καὶ Φιλήμων ὁ κωμικὸς
[14, 12]	καὶ τραχὺ τὸ ῥεῦμά ἐστιν,	ὅθεν	καὶ τοῖς παχυνευροῦσι ῥοϊζομένοις καὶ
[14, 14]	πόλεως“ ἔφη „καὶ „τὴν καχεξίαν	πολλαχόθεν	σκοπεῖν ἔξεστι, καὶ δὴ καὶ
[14, 5]	κυκλοτερὴς ἔχουσα περικειμένην ὀφρὺν πετρώδη	πανταχόθεν	ἱκανῶς ὑψηλήν· καταβάντι δ´ εἰς
[14, 10]	Εὐμένης ἀποστὰς Ἀντιγόνου. ἔτι δ´	ὕπερθεν	τούτου τε καὶ τῶν Σόλων
[14, 11]	χειμερινὴν ἀνατολὴν ἐπιστρέφει μέχρι Ἰσσοῦ,	κἀντεῦθεν	ἤδη καμπὴν λαμβάνει πρὸς νότον
[14, 16]	περὶ Μάγαρσα τοῦ Πυράμου πλησίον.	ἐντεῦθεν	δ´ ἦν Κράτης ὁ γραμματικός,
[14, 11]	τοὺς Κιλίκων ὅρους τοῦτ´ ἔστιν·	ἐντεῦθεν	δὲ ἑκατὸν εἴκοσίν εἰσιν εἰς
[14, 22]	τῶν Ῥοδίων περαία μέχρι Φύσκου·	ἐντεῦθεν	δὲ καμπὴν λαβοῦσα ἡ ἤπειρος
[14, 16]	πρότερον ἐμνήσθημεν· φησὶ δ´ Ἀρτεμίδωρος	ἐντεῦθεν	εἰς Σόλους εὐθυπλοίᾳ σταδίους εἶναι
[14, 2]	καὶ τὸ ἐμπόριον οὐ παντελῶς	ἄπωθεν	ἦν μέγα καὶ πολυχρήματον, ἡ
[14, 12]	δὲ τῆς πηγῆς οὐ πολὺ	ἄπωθεν	οὔσης, καὶ τοῦ ῥείθρου διὰ
[14, 15]	~Τῶν δ´ ἄλλων φιλοσόφων „οὕς	κεν	ἐὺ γνοίην καί „τ´ οὔνομα
[14, 29]	λεγόμενον ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ ἐπικουρικὸν	ἧκεν	ἐκ τῆς περαίας ἐκ τῶν
[14, 25]	εἰ κατεμίχθησαν, ἀλλ´ ἡ ἐπικράτεια	πεποίηκεν	ἢ Ἕλληνας ἢ βαρβάρους· τρίτον
[14, 24]	ἀλλ´ οὐδὲ Λυδοὺς οὐδὲ Μῄονας	εἴρηκεν,	εἴτε δύο εἴθ´ οἱ αὐτοί
[14, 27]	δ´ οὔτε Λυδοὺς οὔτε Μῄονας	εἴρηκεν	Ἔφορος μὴ ἐπισημήνασθαι. ~Φήσας δὲ
[14, 24]	τοὺς ἐπὶ τῇ θαλάττῃ μόνον	εἴρηκεν.	οἱ οὖν ἐπ´ Ἀντιπάτρῳ τῷ
[14, 27]	περιέχεσθαι. τὴν γὰρ Καππαδοκίαν οὐκ	εἴρηκεν,	οὐδὲ τὴν Καταονίαν, ὡς δ´
[14, 22]	γὰρ τὰς ἔξω λέγων πλευρὰς	ἔοικεν	ὑπεξαιρουμένῳ τὴν κατὰ τὰ στενά,
[14, 22]	χωρογραφικόν. ὁ δὲ καὶ χωρογραφίαν	ἐξέδωκεν	ἐν κωμικῷ μέτρῳ γῆς περίοδον
[14, 14]	ὑπὸ τοῦ Καίσαρος ἐξουσίᾳ καὶ	ἐξέβαλεν	αὐτοὺς καταγνοὺς φυγήν. οἱ δὲ
[14, 7]	τῶν Παμφύλων χωρία· πάντα δ´	εἷλεν	ὁ Ἰσαυρικός. ~Μετὰ δὲ Λάμον
[14, 4]	τε καὶ Ξέναρχος, ὧν ὁ	μὲν	Ἀθήναιος καὶ ἐπολιτεύσατο καὶ ἐδημαγώγησε
[14, 11]	Κύδνον, ὥστε δῆλον ὅτι ταῖς	μὲν	ἀληθείαις οὗτος ἂν εἴη ὁ
[14, 22]	πλευραί“ φησί „τριγωνοειδοῦς οὔσης, εἰσὶ	μὲν	ἄνισοι, παρήκουσι δὲ ἡ μὲν
[14, 22]	μὲν ἄνισοι, παρήκουσι δὲ ἡ	μὲν	ἀπὸ Κιλικίας ἐπὶ Χελιδονίας, ἡ
[14, 21]	ἔξω τοῦ Ταύρου Κιλίκων, οἱ	μὲν	ἀποφαίνουσιν ἀρχηγέτας τοὺς ἐν τῇ
[14, 6]	ἔμελλον μήτε μεθ´ ὅπλων. οὕτω	μὲν	Ἀρχέλαος ἔλαβε πρὸς τῇ Καππαδοκίᾳ
[14, 29]	ἐλέγμην“ φησί; πῶς δὲ ἐκ	μὲν	Βερεκύντων μετεπέμπετο Φρύγας ὁ Πρίαμος,
[14, 29]	τὰ μὴ ὡσαύτως λεγόμενα. ὁ	μὲν	γὰρ Ξάνθος ὁ Λυδὸς μετὰ
[14, 11]	ἡ λίμνη τῆς Ταρσοῦ. ~Μέχρι	μὲν	δὴ δεῦρο ἡ παραλία πᾶσα
[14, 26]	τοῖς καθ´ ἕκαστα δεδήλωται. τοιαῦτα	μὲν	δὴ πρὸς τὸν Ἔφορον διαπορεῖν
[14, 6]	καὶ κατὰ θάλατταν (κατὰ γῆν	μὲν	διὰ τὸ μέγεθος τῶν ὀρῶν
[14, 23]	καὶ Καππάδοκας μηδ´ ὠνομάσθαι, τοὺς	μὲν	διὰ τὸ μηδέπω τοὺς τόπους
[14, 24]	τινα τιθέασι ταύτην, {ἣν} οἱ	μὲν	εἶναι νομίζουσι τὴν ἐπὶ Σινώπης
[14, 23]	Ἐφόρου, τῶν δ´ εἰρημένων τὰ	μὲν	Ἑλληνικὰ μήπω κατὰ τὰ Τρωικὰ
[14, 23]	κατοικεῖ ταύτην ἑκκαίδεκα γένη, τρία	μὲν	Ἑλληνικὰ τὰ δὲ λοιπὰ βάρβαρα
[14, 12]	Ἰνδικῆς. ~Ἡ δὲ Ταρσὸς κεῖται	μὲν	ἐν πεδίῳ κτίσμα δ´ ἐστὶ
[14, 14]	πόλιν καταλαβὼν ὁ Ἀθηνόδωρος τέως	μὲν	ἐπεχείρει λόγῳ μετάγειν κἀκεῖνον καὶ
[14, 24]	γὰρ ἦν διελεῖν καὶ τοὺς	μὲν	ἐπὶ τῇ θαλάττῃ φάναι τοὺς
[14, 1]	ἀγαθῆς. ἐπεὶ δὲ τούτων τὰ	μέν	ἐστιν ἐντὸς τοῦ Ταύρου τὰ
[14, 14]	κατήγορος τὸν λόγον „ἀλλ´ Ὅμηρος	μέν“	ἔφη „ἔλαιον Ἀγαμέμνονος οὐκ „ἔκλεψεν,
[14, 26]	διαπορεῖν ἄξιον· Ἀπολλόδωρος δὲ τούτων	μὲν	ἐφρόντισεν οὐδέν, τοῖς δὲ ἑκκαίδεκα
[14, 15]	καὶ Ἀλεξανδρέων ἐστὶ μεστή. τοιαύτη	μὲν	ἡ Ταρσός. ~Μετὰ δὲ τὸν
[14, 1]	τραχεῖα ἡ δὲ πεδιάς· τραχεῖα	μέν,	ἧς ἡ παραλία στενή ἐστι
[14, 2]	ἔξω τοῦ Ταύρου, ἀλλ´ ἔπεμψαν	μὲν	καὶ Σκιπίωνα τὸν Αἰμιλιανὸν ἐπισκεψόμενον
[14, 23]	ἑτέροις γένεσι περιέχεσθαι, ὡς Ἰδριεῖς	μὲν	καὶ Τερμίλαι Καρσί, Δολίονες δὲ
[14, 10]	ἐκείνῃ θεραπείαις ἐκλιπαρηθέντες· ἔπειθ´ ἡ	μὲν	κατελύθη τοῖς δ´ ἀπὸ τοῦ
[14, 14]	καταγνοὺς φυγήν. οἱ δὲ πρῶτον	μὲν	κατετοιχογράφησαν αὐτοῦ τοιαῦτα „ἔργα νέων,
[14, 2]	καὶ διεπολέμει πρὸς ἐκείνους, τοτὲ	μὲν	κατορθῶν τοτὲ δὲ πταίων. τοῦτον
[14, 23]	χωρὶς τῶν μιγάδων, ἐπὶ θαλάττῃ	μὲν	Κίλικες καὶ Πάμφυλοι καὶ Λύκιοι
[14, 14]	δ´ Ἀθηνόδωροι δύο, ὧν ὁ	μὲν	Κορδυλίων καλούμενος συνεβίωσε Μάρκῳ Κάτωνι
[14, 1]	τῆς ἔξω τοῦ Ταύρου ἡ	μὲν	λέγεται τραχεῖα ἡ δὲ πεδιάς·
[14, 29]	ἀλλ´ εἰ οὕτως ἔχει, ἡ	μὲν	μετανάστασις ὕστερον ἂν εἴη τῶν
[14, 27]	ἐξετάσαι καὶ διαιτῆσαι· καὶ διότι	μὲν	Μῄονας ἀντὶ Λυδῶν Ὅμηρος εἶπε
[14, 13]	διαφέρει δὲ τοσοῦτον ὅτι ἐνταῦθα	μὲν	οἱ φιλομαθοῦντες ἐπιχώριοι πάντες εἰσί,
[14, 27]	Καππάδοκας καὶ Λυκάονας διὰ τί	μὲν	Ὅμηρος παρέλιπε φροντίσαι καὶ ἀπολογήσασθαι,
[14, 27]	δ´ ἐπὶ τὸν ποιητὴν τοῦτο	μὲν	ὀρθῶς λέγει, διότι πολλὴ σύγχυσις
[14, 28]	τινῶν μεμνῆσθαι τὸν ποιητήν, Καύκωνας	μὲν	ὀρθῶς λέγει καὶ Σολύμους καὶ
[14, 4]	οὗ ἠκροασάμεθα ἡμεῖς, ἐν οἴκῳ	μὲν	οὐ πολὺ διέτριψεν, ἐν Ἀλεξανδρείᾳ
[14, 24]	τῆς Κιλικίας. ὁ δὲ τὴν	μὲν	οὐδ´ ὠνόμακε, τοὺς Κίλικας δὲ
[14, 11]	δύσιν μέχρι στηλῶν τελευτᾷ. τὸ	μὲν	οὖν ἀληθὲς ὁ ἰσθμὸς τῆς
[14, 2]	κατορθῶν τοτὲ δὲ πταίων. τοῦτον	μὲν	οὖν Ἀντίοχος ὁ Δημητρίου κατακλείσας
[14, 2]	οὓς αὐξομένους οὐκ ἐκώλυσαν. ὀλιγωρίαν	μὲν	οὖν αὐτῶν χαλεπὸν καταγνῶναι· πρὸς
[14, 2]	ἦσαν τὰ ἀπωτέρω σκοπεῖν. ταῦτα	μὲν	οὖν ἔδοξεν ἡμῖν ἐν παρεκβάσει
[14, 22]	ἐπὶ Σινώπην πάλιν ἐνθένδε. τὸ	μὲν	οὖν μόνους τοὺς ἐν τῇ
[14, 3]	διάρματι σταδίων τριακοσίων πεντήκοντα. εἰς	μὲν	οὖν τὸ Ἀνεμούριον ἀπὸ τῶν
[14, 14]	τε ἄλλων καὶ Βοήθου, κακοῦ	μὲν	ποιητοῦ κακοῦ δὲ πολίτου, δημοκοπίαις
[14, 14]	καὶ „ἐκ τῶν διαχωρημάτων. οὗτοι	μὲν	στωικοὶ ἄνδρες· ἀκαδημαϊκὸς δὲ Νέστωρ
[14, 14]	δ´ ἐξ αὐτῆς γεγόνασι τῶν	μὲν	στωικῶν Ἀντίπατρός τε καὶ Ἀρχέδημος
[14, 28]	τῶν Ἁλιζώνων ψευδοδοξίας· ὡς ὁ	μὲν	Ταντάλου πλοῦτος καὶ τῶν Πελοπιδῶν
[14, 22]	δὲ οὐδ´ ἐπὶ θαλάττῃ. εἰ	μὲν	τοίνυν τὰ στενὰ ταῦτα οὕτως
[14, 3]	ὁ Ἀρτεμίδωρος· καί φησιν ἀπὸ	μὲν	τοῦ Πηλουσιακοῦ στόματος εἶναι τρισχιλίους
[14, 1]	Ταύρου τὰ δ´ ἐκτός, περὶ	μὲν	τῶν ἐντὸς εἴρηται, περὶ δὲ
[14, 18]	τὸ πρὸς ἕω μέρος, ἀεὶ	μὲν	ὑπὸ πλειόνων δυναστευόμενον τυράννων ἐχόντων
[14, 26]	ἑπτακαιδέκατον, τὸ τῶν Γαλατῶν, ἄλλως	μὲν	χρήσιμον λεχθῆναι, πρὸς δὲ τὴν
[14, 2]	ἀφαιρεῖσθαι. τοῦτο δὲ συμβὰν τῆς	μὲν	χώρας ἐποίησε κυρίους Παρθυαίους, οἳ
[14, 22]	ἂν ψεῦδος ὂν δι´ ὧν	ἠλέγξαμεν	πρότερον μὴ μόνους τοὺς ἐντὸς
[14, 24]	Ἁλιζῶνας ἐκάλεσεν, ὥσπερ καὶ ἡμεῖς	ἀπεδείξαμεν;	ἄμεινον γὰρ ἦν διελεῖν καὶ
[14, 11]	τοῦτο ποιούμενοι, καὶ τὸν Ταῦρόν	φαμεν	διήκειν ἐπ´ εὐθείας τῇδε τῇ
[14, 22]	τόποι ἐν οἷς τοὺς Ἁλιζώνους	ἔφαμεν,	ὥσπερ ἔξω τοῦ Ἅλυός εἰσιν,
[14, 16]	μυθολογεῖται· καὶ δὴ καὶ ἡμεῖς	ἐμνήσθημεν	αὐτῶν ἐν τοῖς περὶ Κάλχαντος
[14, 16]	Καταονίας ῥέων, οὗπερ καὶ πρότερον	ἐμνήσθημεν·	φησὶ δ´ Ἀρτεμίδωρος ἐντεῦθεν εἰς
[14, 24]	λοξὴν γραμμὴν ὁρίζειν τὸν ἰσθμὸν	συγχωρήσαιμεν,	τὰ πλεῖστά γε τούτων καὶ
[14, 9]	Ἀνακυνδαράξεω παῖς „Ἀγχιάλην καὶ Ταρσὸν	ἔδειμεν	ἡμέρῃ μιῇ. ἔσθιε πῖνε „παῖζε,
[14, 3]	Ἀντώνιος Κλεοπάτρᾳ τὰ χωρία ταῦτα	προσένειμεν	ἐπιτήδεια ὄντα πρὸς τὰς τῶν
[14, 25]	οἱ μιγάδες; οὐ γὰρ ἂν	ἔχοιμεν	εἰπεῖν παρὰ τοὺς λεχθέντας τόπους
[14, 11]	γραμμήν, ἣν μέχρι τοῦ Κύδνου	κατηγάγομεν,	τὴν αὐτὴν ἀποφαίνομεν τῇ μέχρι
[14, 11]	τοῦ Κύδνου κατηγάγομεν, τὴν αὐτὴν	ἀποφαίνομεν	τῇ μέχρι Ἰσσοῦ, οὐδὲν παρὰ
[14, 25]	αὐτοῦ ἢ παραλελεῖφθαι ἄλλους οὓς	ἀποδώσομεν	τοῖς μιγάσιν, οὐδέ γε αὐτῶν
[14, 27]	δι´ οὐδέτερον τούτων· οὐ γὰρ	ἔχομεν	τοιαύτην ἱστορίαν ἐπ´ αὐτῶν οὐδεμίαν.
[14, 25]	βαρβάρους· τρίτον δὲ γένος οὐδὲν	ἴσμεν	τὸ μικτόν. ~Πῶς δὲ τρία
[14, 1]	εἴρηται, περὶ δὲ τῶν ἐκτὸς	λέγωμεν	ἀπὸ τῶν Τραχειωτῶν ἀρξάμενοι. ~Πρῶτον
[14, 10]	τοῖς δ´ ἀπὸ τοῦ γένους	διέμεινεν	ἡ ἀρχή. μετὰ δὲ τὴν
[14, 13]	τὴν ἄλλην παιδείαν ἐγκύκλιον ἅπασαν	γέγονεν	ὥσθ´ ὑπερβέβληνται καὶ Ἀθήνας καὶ
[14, 2]	ἀπωτέρω σκοπεῖν. ταῦτα μὲν οὖν	ἔδοξεν	ἡμῖν ἐν παρεκβάσει διὰ βραχέων
[14, 25]	αὐτῶν τινας τούτων ὧν ἢ	εἶπεν	ἢ παρέλιπε. καὶ γὰρ εἰ
[14, 29]	καὶ οἷς αὐτὸς πρότερον ἐπεκούρησε	παρέλιπεν;	οὕτω δὲ περὶ τῶν Φρυγῶν
[14, 24]	Χάλυβας, οὓς ὁ ποιητὴς Ἁλιζῶνας	ἐκάλεσεν,	ὥσπερ καὶ ἡμεῖς ἀπεδείξαμεν; ἄμεινον
[14, 19]	ποταμὸς Πίναρος. ἐνταῦθα ὁ ἀγὼν	συνέπεσεν	Ἀλεξάνδρῳ καὶ Δαρείῳ· καὶ ὁ
[14, 14]	ταῦτα λέγων ὅτι „ὥσπερ Ὅμηρος	ἐξύμνησεν	„Ἀχιλλέα καὶ Ἀγαμέμνονα καὶ Ὀδυσσέα,
[14, 7]	τοῦ ὄρους {ὑπὸ} τοῦ Ἰσαυρικοῦ,	ἐνέπρησεν	ἑαυτὸν πανοίκιον. τούτου δ´ ἦν
[14, 6]	Κώρυκον, προσκειμένη τῇ ἠπείρῳ, ἣν	συνῴκισεν	Ἀρχέλαος καὶ κατεσκευάσατο βασίλειον λαβὼν
[14, 26]	ἄξιον· Ἀπολλόδωρος δὲ τούτων μὲν	ἐφρόντισεν	οὐδέν, τοῖς δὲ ἑκκαίδεκα ἔθνεσι
[14, 14]	γυμνασιάρχου κατέστησε, καὶ τὰ ἀναλώματα	ἐπίστευσεν	αὐτῷ. ἐφωράθη δὲ νοσφισάμενος τά
[14, 14]	Ἀντώνιος κατ´ ἀρχὰς ἀποδεξάμενος τὸ	γραφὲν	εἰς τὴν ἐν Φιλίπποις νίκην
[14, 14]	μέν“ ἔφη „ἔλαιον Ἀγαμέμνονος οὐκ	„ἔκλεψεν,	ἀλλ´ οὐδὲ Ἀχιλλέως, σὺ δέ·
[14, 4]	ἐν οἴκῳ μὲν οὐ πολὺ	διέτριψεν,	ἐν Ἀλεξανδρείᾳ δὲ καὶ Ἀθήνησι
[14, 29]	ὁ Πρίαμος, πρὸς οὓς οὐδὲν	ἦν	αὐτῷ συμβόλαιον, τοὺς δ´ ὁμόρους
[14, 24]	καὶ ἡμεῖς ἀπεδείξαμεν; ἄμεινον γὰρ	ἦν	διελεῖν καὶ τοὺς μὲν ἐπὶ
[14, 7]	ἐνέπρησεν ἑαυτὸν πανοίκιον. τούτου δ´	ἦν	καὶ ὁ Κώρυκος καὶ ἡ
[14, 16]	τοῦ Πυράμου πλησίον. ἐντεῦθεν δ´	ἦν	Κράτης ὁ γραμματικός, οὗ φησι
[14, 2]	τὸ ἐμπόριον οὐ παντελῶς ἄπωθεν	ἦν	μέγα καὶ πολυχρήματον, ἡ Δῆλος,
[14, 22]	τοίνυν τὰ στενὰ ταῦτα οὕτως	ἦν	συνηγμένα ὥστε μικρὸν ἀπολείπειν τοῦ
[14, 3]	καλούμενος· εἶτ´ Ἀνεμούριον ἄκρα καθ´	ἣν	ἡ ἤπειρος ἐγγυτάτω τῆς Κυπρίας
[14, 16]	Κάλχαντος λόγοις καὶ τῆς ἔριδος	ἣν	ἤρισαν περὶ τῆς μαντικῆς ὅ
[14, 11]	τὴν ἐκ τῆς Ῥοδίας γραμμήν,	ἣν	μέχρι τοῦ Κύδνου κατηγάγομεν, τὴν
[14, 24]	ἂν μεσημβρινήν τινα τιθέασι ταύτην,	{ἣν}	οἱ μὲν εἶναι νομίζουσι τὴν
[14, 27]	τὴν αἰτίαν διττὴν ἀποφαίνει δι´	ἣν	οὐ μέμνηταί τινων ὁ ποιητής·
[14, 6]	τὴν Κώρυκον, προσκειμένη τῇ ἠπείρῳ,	ἣν	συνῴκισεν Ἀρχέλαος καὶ κατεσκευάσατο βασίλειον
[14, 21]	κἀνταῦθα, ὥσπερ ἐν τῇ Παμφυλίᾳ	Θήβην	καὶ Λυρνησσόν, οἱ δ´ ἔμπαλιν
[14, 6]	πρὸς τὰ λῃστήρια καὶ κατὰ	γῆν	καὶ κατὰ θάλατταν (κατὰ γῆν
[14, 6]	γῆν καὶ κατὰ θάλατταν (κατὰ	γῆν	μὲν διὰ τὸ μέγεθος τῶν
[14, 5]	δὲ καὶ ἄντρον αὐτόθι ἔχον	πηγὴν	μεγάλην ποταμὸν ἐξιεῖσαν καθαροῦ τε
[14, 14]	δ´ οὖν θεραπείαις τισὶ τὴν	ὀργὴν	οὐδὲν ἧττον διετέλεσιν ἄγων καὶ
[14, 14]	ἐπὶ τοῦ Ἀντωνίου παρῃτεῖτο τὴν	ὀργήν,	σὺν ἄλλοις καὶ ταῦτα λέγων
[14, 14]	ἐξουσίᾳ καὶ ἐξέβαλεν αὐτοὺς καταγνοὺς	φυγήν.	οἱ δὲ πρῶτον μὲν κατετοιχογράφησαν
[14, 22]	πεντακοσίους σταδίους· οὐδὲ γὰρ τοῦτο	συναγωγήν	πω τριγωνοειδοῦς ποιεῖ σχήματος. ἀλλ´
[14, 15]	ἄλλων φιλοσόφων „οὕς κεν ἐὺ	γνοίην	καί „τ´ οὔνομα μυθησαίμην, Πλουτιάδης
[14, 28]	δὲ Κάδμου {ἐκ τῶν} περὶ	Θρᾴκην	καὶ τὸ Παγγαῖον ὄρος· ὁ
[14, 14]	Ἀχιλλέως, σὺ δέ· ὥστε δώσεις	„δίκην.	διακρουσάμενος δ´ οὖν θεραπείαις τισὶ
[14, 22]	ἤπειρος ἄρχεται τὴν δευτέραν καὶ	δυσμικὴν	ποιεῖν πλευρὰν ἄχρι Προποντίδος καὶ
[14, 14]	γραφὲν εἰς τὴν ἐν Φιλίπποις	νίκην	ἔπος, καὶ ἔτι μᾶλλον ἡ
[14, 5]	καὶ ἄντρον αὐτόθι ἔχον πηγὴν	μεγάλην	ποταμὸν ἐξιεῖσαν καθαροῦ τε καὶ
[14, 10]	ἡ ἀρχή. μετὰ δὲ τὴν	Ἀγχιάλην	αἱ τοῦ Κύδνου ἐκβολαὶ κατὰ
[14, 9]	τοιάνδε „Σαρδανάπαλλος ὁ Ἀνακυνδαράξεω παῖς	„Ἀγχιάλην	καὶ Ταρσὸν ἔδειμεν ἡμέρῃ μιῇ.
[14, 5]	περικειμένην ὀφρὺν πετρώδη πανταχόθεν ἱκανῶς	ὑψηλήν·	καταβάντι δ´ εἰς αὐτὴν ἀνώμαλόν
[14, 28]	καὶ πλάττοντες τὴν τοῦ ἀργύρου	γενέθλην	καὶ ἄλλα πολλὰ μέταλλα, ἐκλελειμμένα
[14, 13]	πρός τε φιλοσοφίαν καὶ τὴν	ἄλλην	παιδείαν ἐγκύκλιον ἅπασαν γέγονεν ὥσθ´
[14, 23]	Τρωικὰ κατῳκίσθαι, τὰ δὲ βάρβαρα	πολλὴν	ἔχειν σύγχυσιν διὰ τὸν χρόνον·
[14, 24]	καὶ τοῦ Εὐφράτου τὴν Καππαδοκίαν	ὅλην	ἐντὸς ἀπολαμβάνων καὶ τὴν Κομμαγηνὴν
[14, 6]	βασίλειον λαβὼν τὴν Τραχειῶτιν Κιλικίαν	ὅλην	πλὴν Σελευκείας, καθ´ ὃν τρόπον
[14, 11]	κἀκεῖθεν οὐ πλείους ἐπὶ τὴν	ἐκβολὴν	τοῦ Κύδνου. καὶ μὴν ἐπί
[14, 11]	δύσεων, εἶτ´ ἐπὶ τὴν χειμερινὴν	ἀνατολὴν	ἐπιστρέφει μέχρι Ἰσσοῦ, κἀντεῦθεν ἤδη
[14, 13]	ἄλλαις πόλεσιν ἃς ἀρτίως εἶπον	πλὴν	Ἀλεξανδρείας συμβαίνει τἀναντία· φοιτῶσι γὰρ
[14, 6]	λαβὼν τὴν Τραχειῶτιν Κιλικίαν ὅλην	πλὴν	Σελευκείας, καθ´ ὃν τρόπον καὶ
[14, 11]	τὴν ἐκβολὴν τοῦ Κύδνου. καὶ	μὴν	ἐπί γε Ἰσσὸν καὶ τὴν
[14, 29]	Πρίαμος „ἐπίκουρος ἐὼν μετὰ τοῖσιν	ἐλέγμην“	φησί; πῶς δὲ ἐκ μὲν
[14, 15]	ἐὺ γνοίην καί „τ´ οὔνομα	μυθησαίμην,	Πλουτιάδης τε ἐγένετο καὶ Διογένης
[14, 24]	χερρονήσου ταύτης τὴν ἀπὸ Ἰσσοῦ	γραμμὴν	ἐπὶ τὸν Εὔξεινον, ὡς ἂν
[14, 11]	καὶ τὴν ἐκ τῆς Ῥοδίας	γραμμήν,	ἣν μέχρι τοῦ Κύδνου κατηγάγομεν,
[14, 24]	δ´ οὖν καὶ τὴν λοξὴν	γραμμὴν	ὁρίζειν τὸν ἰσθμὸν συγχωρήσαιμεν, τὰ
[14, 29]	γάρ φησι καὶ τῆς Μυσίας	κώμην	Ἀσκανίαν περὶ λίμνην ὁμώνυμον, ἐξ
[14, 5]	δὲ κοιλὰς μεγάλη κυκλοτερὴς ἔχουσα	περικειμένην	ὀφρὺν πετρώδη πανταχόθεν ἱκανῶς ὑψηλήν·
[14, 14]	σχεδιάζειν παρὰ χρῆμα πρὸς τὴν	δεδομένην	ὑπόθεσιν· καὶ δὴ καὶ γυμνασιαρχίαν
[14, 14]	κατέλυσε τὴν καθεστῶσαν πολιτείαν κακῶς	φερομένην	ὑπό τε ἄλλων καὶ Βοήθου,
[14, 4]	εἰς τὴν Σελεύκειαν πόλιν εὖ	συνοικουμένην	καὶ πολὺ ἀφεστῶσαν τοῦ Κιλικίου
[14, 24]	ὅλην ἐντὸς ἀπολαμβάνων καὶ τὴν	Κομμαγηνὴν	καὶ τὸν Ἀμανὸν καὶ τὸν
[14, 24]	ἐπὶ τὸν Εὔξεινον, ὡς ἂν	μεσημβρινήν	τινα τιθέασι ταύτην, {ἣν} οἱ
[14, 11]	ἐκτείνεται δύσεων, εἶτ´ ἐπὶ τὴν	χειμερινὴν	ἀνατολὴν ἐπιστρέφει μέχρι Ἰσσοῦ, κἀντεῦθεν
[14, 29]	τῆς Μυσίας κώμην Ἀσκανίαν περὶ	λίμνην	ὁμώνυμον, ἐξ ἧς καὶ τὸν
[14, 10]	ἐκάλουν, τὴν δ´ αὐτὴν καὶ	ἱερωσύνην·	καὶ οἱ πλεῖστοί γε τῶν
[14, 24]	εἰ δ´ οὖν καὶ τὴν	λοξὴν	γραμμὴν ὁρίζειν τὸν ἰσθμὸν συγχωρήσαιμεν,
[14, 22]	περαία μέχρι Φύσκου· ἐντεῦθεν δὲ	καμπὴν	λαβοῦσα ἡ ἤπειρος ἄρχεται τὴν
[14, 11]	ἐπιστρέφει μέχρι Ἰσσοῦ, κἀντεῦθεν ἤδη	καμπὴν	λαμβάνει πρὸς νότον μέχρι Φοινίκης,
[14, 22]	ἐστι τὸ μεταξὺ τοῦ κατὰ	Σινώπην	μυχοῦ καὶ Ἰσσοῦ· „αἱ δ´
[14, 22]	τοῦ Εὐξείνου, ἡ δ´ ἐπὶ	Σινώπην	πάλιν ἐνθένδε. τὸ μὲν οὖν
[14, 22]	ἐπὶ Ἰσσὸν καὶ τὴν ἐπὶ	Σινώπην	πίπτουσαν πλευράν, συνεχώρει ἂν τριγωνοειδῆ
[14, 24]	τε γὰρ τοῦτο πρῶτον ἀπαιτεῖν	ἐχρῆν,	τί δὴ τοὺς Χάλυβας τίθησιν
[14, 12]	ζήτησιν Ἰοῦς· διαρρεῖ δ´ αὐτὴν	μέσην	ὁ Κύδνος παρ´ αὐτὸ τὸ
[14, 10]	ἐκπίπτει ὁ Κύδνος ὁ διαρρέων	μέσην	τὴν Ταρσὸν τὰς ἀρχὰς ἔχων
[14, 10]	διέμεινεν ἡ ἀρχή. μετὰ δὲ	τὴν	Ἀγχιάλην αἱ τοῦ Κύδνου ἐκβολαὶ
[14, 26]	παραλειπομένων οὐ δέον· εἴρηκε δὲ	τὴν	αἰτίαν αὐτός, ὅτι ταῦτα πάντα
[14, 27]	εἰς ἕν. οὐκ εὖ δὲ	τὴν	αἰτίαν διττὴν ἀποφαίνει δι´ ἣν
[14, 13]	σπουδὴ πρός τε φιλοσοφίαν καὶ	τὴν	ἄλλην παιδείαν ἐγκύκλιον ἅπασαν γέγονεν
[14, 24]	τὸν ἰσθμὸν τῆς χερρονήσου ταύτης	τὴν	ἀπὸ Ἰσσοῦ γραμμὴν ἐπὶ τὸν
[14, 22]	πλευρὰς ὀρθῶς διῄρηται τὰς ἔξω	τὴν	ἀπὸ Ἰσσοῦ μέχρι Χελιδονίων εἰπών·
[14, 2]	καὶ τὴν κατὰ γένος διαδοχὴν	τὴν	ἀπὸ Σελεύκου τοῦ Νικάτορος αὐτοὶ
[14, 24]	~Φαίνεται δ´ οὔτε τοῦ Ἐφόρου	τὴν	ἀπόφασιν διαιτῶν ἱκανῶς τά τε
[14, 27]	ταῦτα παραθέμενον πρὸς αὐτὸ τοῦτο	τὴν	ἀπόφασιν τἀνδρός, πρὸς τὸ ἐξετάσαι
[14, 10]	ἑνὸς τῶν τυράννων, αὐτὴ κατέσχε	τὴν	ἀρχὴν προλαβόντος τοῦ πατρὸς ἐν
[14, 11]	ἣν μέχρι τοῦ Κύδνου κατηγάγομεν,	τὴν	αὐτὴν ἀποφαίνομεν τῇ μέχρι Ἰσσοῦ,
[14, 27]	τῷ ἐν ἑτέρῳ γένει περιέχεσθαι.	τὴν	γὰρ Καππαδοκίαν οὐκ εἴρηκεν, οὐδὲ
[14, 10]	τοῦ Τεύκρου δυναστείαν ταύτην ἐκάλουν,	τὴν	δ´ αὐτὴν καὶ ἱερωσύνην· καὶ
[14, 2]	καὶ τὸ γένος αὐτῶν σύμπαν,	τὴν	δὲ θάλατταν τοῖς Κίλιξι παρέδωκαν.
[14, 14]	ἀπαύστως σχεδιάζειν παρὰ χρῆμα πρὸς	τὴν	δεδομένην ὑπόθεσιν· καὶ δὴ καὶ
[14, 22]	καμπὴν λαβοῦσα ἡ ἤπειρος ἄρχεται	τὴν	δευτέραν καὶ δυσμικὴν ποιεῖν πλευρὰν
[14, 18]	διὰ τὰς ἀνδραγαθίας Ταρκονδίμοτος, καὶ	τὴν	διαδοχὴν τοῖς μετ´ αὐτὸν παρέδωκε.
[14, 26]	μὲν χρήσιμον λεχθῆναι, πρὸς δὲ	τὴν	δίαιταν τῶν ὑπὸ τοῦ Ἐφόρου
[14, 11]	διὰ δὲ τοῦτ´ αὐτὸ καὶ	τὴν	ἐκ τῆς Ῥοδίας γραμμήν, ἣν
[14, 11]	στάδιοι, κἀκεῖθεν οὐ πλείους ἐπὶ	τὴν	ἐκβολὴν τοῦ Κύδνου. καὶ μὴν
[14, 2]	δὲ καὶ Ἀρμενίους, οἳ καὶ	τὴν	ἐκτὸς τοῦ Ταύρου προσέλαβον μέχρι
[14, 14]	ἀρχὰς ἀποδεξάμενος τὸ γραφὲν εἰς	τὴν	ἐν Φιλίπποις νίκην ἔπος, καὶ
[14, 17]	τῷ Ἀμφιλόχῳ τὸν Ἀλέξανδρον διὰ	τὴν	ἐξ Ἄργους συγγένειαν. Ἡσίοδος δ´
[14, 24]	τὴν ἐπὶ Σινώπης οἱ δὲ	τὴν	ἐπ´ Ἀμισοῦ, ἐπὶ δὲ τῶν
[14, 22]	τήν τε ἐπὶ Ἰσσὸν καὶ	τὴν	ἐπὶ Σινώπην πίπτουσαν πλευράν, συνεχώρει
[14, 24]	{ἣν} οἱ μὲν εἶναι νομίζουσι	τὴν	ἐπὶ Σινώπης οἱ δὲ τὴν
[14, 17]	ἀπὸ τοῦ Ἀληίου ἀπιόντα διὰ	τὴν	ἔριν. ~Μετὰ δὲ Μαλλὸν Αἰγαῖαι
[14, 16]	ὁ Μόψος· ταύτην τε γὰρ	τὴν	ἔριν μεταφέρουσιν ἔνιοι, καθάπερ καὶ
[14, 2]	οἰκετείαις ἐχρῶντο πολλαῖς· ὁρῶντες δὲ	τὴν	εὐπέτειαν οἱ λῃσταὶ ταύτην ἐξήνθησαν
[14, 6]	εὐκατατρόχαστα, κατὰ θάλατταν δὲ διὰ	τὴν	εὐπορίαν τῆς τε ναυπηγησίμου ὕλης
[14, 5]	ἐνεχθεὶς δ´ ἀφανὴς ἔξεισιν εἰς	τὴν	θάλατταν· καλοῦσι δὲ πικρὸν ὕδωρ.
[14, 17]	δι´ οὗ Φιλωτᾶς διήγαγεν Ἀλεξάνδρῳ	τὴν	ἵππον, ἐκείνου τὴν φάλαγγα ἀγαγόντος
[14, 14]	τὴν πατρίδα ἤδη γηραιὸς κατέλυσε	τὴν	καθεστῶσαν πολιτείαν κακῶς φερομένην ὑπό
[14, 2]	οἱ λῃσταὶ προσποιούμενοι σωματεμπορεῖν ἄλυτον	τὴν	κακουργίαν εἶχον. ἀλλ´ οὐδὲ Ῥωμαῖοί
[14, 24]	γράφοιτ´ ἂν καὶ τοῦ Εὐφράτου	τὴν	Καππαδοκίαν ὅλην ἐντὸς ἀπολαμβάνων καὶ
[14, 2]	ὅτι πλούσιοι γενόμενοι Ῥωμαῖοι μετὰ	τὴν	Καρχηδόνος καὶ Κορίνθου κατασκαφὴν οἰκετείαις
[14, 11]	μὴν ἐπί γε Ἰσσὸν καὶ	τὴν	κατ´ αὐτὴν θάλατταν οὔτ´ ἄλλη
[14, 2]	ἀρχόντων συμβαῖνον τοῦτο, εἰ καὶ	τὴν	κατὰ γένος διαδοχὴν τὴν ἀπὸ
[14, 22]	ἔξω λέγων πλευρὰς ἔοικεν ὑπεξαιρουμένῳ	τὴν	κατὰ τὰ στενά, ὡς καὶ
[14, 27]	γὰρ Καππαδοκίαν οὐκ εἴρηκεν, οὐδὲ	τὴν	Καταονίαν, ὡς δ´ αὕτως τὴν
[14, 14]	νόσον τῆς πόλεως“ ἔφη „καὶ	„τὴν	καχεξίαν πολλαχόθεν σκοπεῖν ἔξεστι, καὶ
[14, 16]	ἔνιοι, καθάπερ καὶ Σοφοκλῆς, εἰς	τὴν	Κιλικίαν, καλέσας ἐκεῖνος αὐτὴν Παμφυλίαν
[14, 20]	χρησμοὺς ἔνθεοι προθεσπίζουσιν. ~Μετὰ δὲ	τὴν	Κιλικίαν πρώτη πόλις ἐστὶ τῶν
[14, 24]	Καππαδοκίαν ὅλην ἐντὸς ἀπολαμβάνων καὶ	τὴν	Κομμαγηνὴν καὶ τὸν Ἀμανὸν καὶ
[14, 5]	καὶ τὰ ἐδάφη τὰ φέροντα	τὴν	κρόκον. ἔστι δὲ καὶ ἄντρον
[14, 6]	~Εἶθ´ ἡ Ἐλαιοῦσσα νῆσος μετὰ	τὴν	Κώρυκον, προσκειμένη τῇ ἠπείρῳ, ἣν
[14, 24]	κόλπον. εἰ δ´ οὖν καὶ	τὴν	λοξὴν γραμμὴν ὁρίζειν τὸν ἰσθμὸν
[14, 27]	τὴν Καταονίαν, ὡς δ´ αὕτως	τὴν	Λυκαονίαν, δι´ οὐδέτερον τούτων· οὐ
[14, 16]	αὐτὴν Παμφυλίαν τραγικῶς, καθάπερ καὶ	τὴν	Λυκίαν Καρίαν καὶ τὴν Τροίαν
[14, 24]	καὶ τῆς Κιλικίας. ὁ δὲ	τὴν	μὲν οὐδ´ ὠνόμακε, τοὺς Κίλικας
[14, 4]	τῇ πατρίδι, εἶτ´ ἐμπεσὼν εἰς	τὴν	Μουρήνα φιλίαν ἐκείνῳ συνεάλω φεύγων
[14, 14]	τῆς στάσεως κατηγορῶν ἐν ἐκκλησίᾳ	„τὴν	νόσον τῆς πόλεως“ ἔφη „καὶ
[14, 14]	καὶ τῷ τοίχῳ νύκτωρ παριὼν	τὴν	οἰκίαν· ὁ δὲ τῆς στάσεως
[14, 14]	διακρουσάμενος δ´ οὖν θεραπείαις τισὶ	τὴν	ὀργὴν οὐδὲν ἧττον διετέλεσιν ἄγων
[14, 14]	κατηγόρων ἐπὶ τοῦ Ἀντωνίου παρῃτεῖτο	τὴν	ὀργήν, σὺν ἄλλοις καὶ ταῦτα
[14, 4]	δὲ πρὸ τῆς τελευτῆς πηρωθεὶς	τὴν	ὄψιν κατέστρεψε νόσῳ τὸν βίον.
[14, 14]	ἔτυχε μεγάλης, κατιών τε εἰς	τὴν	πατρίδα ἤδη γηραιὸς κατέλυσε τὴν
[14, 29]	δέ, φησί, Δολιονίδα καὶ Μυσίαν	τὴν	περὶ Κύζικον ἰόντι εἰς Μιλητούπολιν.
[14, 16]	καὶ Σοφοκλῆς. οὐ μόνον δὲ	τὴν	περὶ τῆς μαντικῆς ἔριν μεμυθεύκασιν
[14, 12]	βαθείας ἰόντος, εἶτ´ εὐθὺς εἰς	τὴν	πόλιν ἐκπίπτοντος, ψυχρόν τε καὶ
[14, 14]	καταστροφῆς τοῦ Ἀντωνίου. τοιαύτην δὲ	τὴν	πόλιν καταλαβὼν ὁ Ἀθηνόδωρος τέως
[14, 14]	ἧττον διετέλεσιν ἄγων καὶ φέρων	τὴν	πόλιν μέχρι τῆς καταστροφῆς τοῦ
[14, 4]	δὲ ὁ ποταμὸς ἀνάπλουν εἰς	τὴν	Σελεύκειαν πόλιν εὖ συνοικουμένην καὶ
[14, 2]	ὁρμητηρίῳ καθ´ ὃν καιρὸν ἀπέστησε	τὴν	Συρίαν τῶν βασιλέων καὶ διεπολέμει
[14, 10]	ὁ Κύδνος ὁ διαρρέων μέσην	τὴν	Ταρσὸν τὰς ἀρχὰς ἔχων ἀπὸ
[14, 22]	ἀπολείπειν τοῦ συνάπτειν ἐπ´ ἀλλήλαις	τήν	τε ἐπὶ Ἰσσὸν καὶ τὴν
[14, 28]	καὶ μεταγράφοντες πλεοναχῶς καὶ πλάττοντες	τὴν	τοῦ ἀργύρου γενέθλην καὶ ἄλλα
[14, 10]	τούτων κατάλυσιν ἐφ´ ἡμῶν ἤδη	τὴν	τοῦ Τεύκρου δυναστείαν ταύτην ἐκάλουν,
[14, 10]	συνέστη τὰ λῃστήρια. μετὰ δὲ	τὴν	τούτων κατάλυσιν ἐφ´ ἡμῶν ἤδη
[14, 6]	Ἀρχέλαος ἔλαβε πρὸς τῇ Καππαδοκίᾳ	τὴν	τραχεῖαν Κιλικίαν. εἰσὶ δ´ ὅροι
[14, 6]	Ἀρχέλαος καὶ κατεσκευάσατο βασίλειον λαβὼν	τὴν	Τραχειῶτιν Κιλικίαν ὅλην πλὴν Σελευκείας,
[14, 16]	καὶ τὴν Λυκίαν Καρίαν καὶ	τὴν	Τροίαν καὶ Λυδίαν Φρυγίαν· καὶ
[14, 17]	διήγαγεν Ἀλεξάνδρῳ τὴν ἵππον, ἐκείνου	τὴν	φάλαγγα ἀγαγόντος ἐκ τῶν Σόλων
[14, 28]	ἐκλελειμμένα ἅπαντα. πρὸς ταύτην δὲ	τὴν	φιλοτιμίαν κἀκείνας συνήγαγον τὰς ἱστορίας,
[14, 11]	ὁμωνύμων ἐκτείνεται δύσεων, εἶτ´ ἐπὶ	τὴν	χειμερινὴν ἀνατολὴν ἐπιστρέφει μέχρι Ἰσσοῦ,
[14, 23]	~Φήσαντος δὲ τοῦ Ἐφόρου διότι	τὴν	χερρόνησον κατοικεῖ ταύτην ἑκκαίδεκα γένη,
[14, 22]	πλευράν, συνεχώρει ἂν τριγωνοειδῆ λέγεσθαι	τὴν	χερρόνησον· νῦν δέ γε τρισχιλίους
[14, 26]	γένη τῶν Ἑλλήνων ἐστὶ τὰ	τὴν	χερρόνησον οἰκοῦντα; εἰ γάρ, ὅτι
[14, 26]	καὶ αἱ διάλεκτοι. οἰκοῦσι δὲ	τὴν	χερρόνησον ταύτην, καὶ μάλιστα κατὰ
[14, 22]	τιθείς. πάντων δ´ εὐηθέστατον τὸ	τὴν	χερρόνησον τριγωνοειδῆ φήσαντα τρεῖς ἀποφήνασθαι
[14, 2]	ἀδελφοὶ πρὸς ἀλλήλους ὑποχείριον ἐποίουν	τὴν	χώραν τοῖς ἐπιτιθεμένοις. ἡ δὲ
[14, 28]	δὲ ἀγνώτων τινῶν μεμνῆσθαι τὸν	ποιητήν,	Καύκωνας μὲν ὀρθῶς λέγει καὶ
[14, 27]	ἡλικίας. ~Μεταβὰς δ´ ἐπὶ τὸν	ποιητὴν	τοῦτο μὲν ὀρθῶς λέγει, διότι
[14, 5]	Ποικίλη λεγομένη πέτρα κλίμακα ἔχουσα	λατομητὴν	ἐπὶ Σελεύκειαν ἄγουσαν. εἶτ´ Ἀνεμούριον
[14, 14]	δὲ τοῦ Σάνδωνος, ὃν καὶ	Κανανίτην	φασὶν ἀπὸ κώμης τινός, Καίσαρος
[14, 3]	εἰς Ὀρθωσίαν, ἐπὶ δὲ τὸν	Ὀρόντην	ποταμὸν χίλια ἑκατὸν τριάκοντα, ἐπὶ
[14, 27]	οὐκ εὖ δὲ τὴν αἰτίαν	διττὴν	ἀποφαίνει δι´ ἣν οὐ μέμνηταί
[14, 5]	ἱκανῶς ὑψηλήν· καταβάντι δ´ εἰς	αὐτὴν	ἀνώμαλόν ἐστιν ἔδαφος καὶ τὸ
[14, 11]	μέχρι τοῦ Κύδνου κατηγάγομεν, τὴν	αὐτὴν	ἀποφαίνομεν τῇ μέχρι Ἰσσοῦ, οὐδὲν
[14, 11]	γε Ἰσσὸν καὶ τὴν κατ´	αὐτὴν	θάλατταν οὔτ´ ἄλλη ὁδὸς συντομωτέρα
[14, 10]	δυναστείαν ταύτην ἐκάλουν, τὴν δ´	αὐτὴν	καὶ ἱερωσύνην· καὶ οἱ πλεῖστοί
[14, 12]	κατὰ ζήτησιν Ἰοῦς· διαρρεῖ δ´	αὐτὴν	μέσην ὁ Κύδνος παρ´ αὐτὸ
[14, 16]	εἰς τὴν Κιλικίαν, καλέσας ἐκεῖνος	αὐτὴν	Παμφυλίαν τραγικῶς, καθάπερ καὶ τὴν
[14, 14]	μέχρι τῆς καταστροφῆς τοῦ Ἀντωνίου.	τοιαύτην	δὲ τὴν πόλιν καταλαβὼν ὁ
[14, 27]	οὐδέτερον τούτων· οὐ γὰρ ἔχομεν	τοιαύτην	ἱστορίαν ἐπ´ αὐτῶν οὐδεμίαν. γελοῖόν
[14, 3]	πόλις λιμένα ἔχουσα. τινὲς δὲ	ταύτην	ἀρχὴν τίθενται τῆς Κιλικίας, οὐ
[14, 28]	πολλὰ μέταλλα, ἐκλελειμμένα ἅπαντα. πρὸς	ταύτην	δὲ τὴν φιλοτιμίαν κἀκείνας συνήγαγον
[14, 10]	ἤδη τὴν τοῦ Τεύκρου δυναστείαν	ταύτην	ἐκάλουν, τὴν δ´ αὐτὴν καὶ
[14, 23]	Ἐφόρου διότι τὴν χερρόνησον κατοικεῖ	ταύτην	ἑκκαίδεκα γένη, τρία μὲν Ἑλληνικὰ
[14, 2]	δὲ τὴν εὐπέτειαν οἱ λῃσταὶ	ταύτην	ἐξήνθησαν ἀθρόως, αὐτοὶ καὶ λῃζόμενοι
[14, 24]	ὡς ἂν μεσημβρινήν τινα τιθέασι	ταύτην,	{ἣν} οἱ μὲν εἶναι νομίζουσι
[14, 26]	διάλεκτοι. οἰκοῦσι δὲ τὴν χερρόνησον	ταύτην,	καὶ μάλιστα κατὰ τὸν τοῦ
[14, 8]	κτίσμα τῶν ἐκ Λίνδου· εἰς	ταύτην	λειπανδρήσασαν Πομπήιος Μάγνος κατῴκισε τοὺς
[14, 22]	κατὰ τὰ στενά, ὡς καὶ	ταύτην	οὖσαν πλευράν, οὐκ ἔξω δὲ
[14, 16]	τε Κάλχας καὶ ὁ Μόψος·	ταύτην	τε γὰρ τὴν ἔριν μεταφέρουσιν
[14, 2]	μετὰ τὴν Καρχηδόνος καὶ Κορίνθου	κατασκαφὴν	οἰκετείαις ἐχρῶντο πολλαῖς· ὁρῶντες δὲ
[14, 9]	δακτύλους ὡς ἂν ἀποκροτοῦντα, καὶ	ἐπιγραφὴν	εἶναι Ἀσσυρίοις γράμμασι τοιάνδε „Σαρδανάπαλλος
[14, 2]	εἰ καὶ τὴν κατὰ γένος	διαδοχὴν	τὴν ἀπὸ Σελεύκου τοῦ Νικάτορος
[14, 18]	τὰς ἀνδραγαθίας Ταρκονδίμοτος, καὶ τὴν	διαδοχὴν	τοῖς μετ´ αὐτὸν παρέδωκε. ~Μετὰ
[14, 10]	τῶν τυράννων, αὐτὴ κατέσχε τὴν	ἀρχὴν	προλαβόντος τοῦ πατρὸς ἐν ἐπιτρόπου
[14, 3]	λιμένα ἔχουσα. τινὲς δὲ ταύτην	ἀρχὴν	τίθενται τῆς Κιλικίας, οὐ τὸ
[14, 2]	τὸ σῶμα· τοῖς δὲ Κίλιξιν	ἀρχὴν	τοῦ τὰ πειρατικὰ συνίστασθαι Τρύφων
[14, 29]	καὶ τῶν ἀριστερῶν τοῦ Πόντου,	ἀγαγεῖν	δ´ αὐτοὺς Σκαμάνδριον ἐκ Βερεκύντων
[14, 14]	Ἀθηνόδωρος τέως μὲν ἐπεχείρει λόγῳ	μετάγειν	κἀκεῖνον καὶ τοὺς συστασιώτας· ὡς
[14, 22]	αὐτοῦ λεγομένων στενῶν, ἀμαθία τὸ	λέγειν	τριγωνοειδὲς τὸ τοιοῦτον τετράπλευρον, οὐδὲ
[14, 14]	παρὰ τοῖς Ταρσεῦσιν ὥστ´ ἀπαύστως	σχεδιάζειν	παρὰ χρῆμα πρὸς τὴν δεδομένην
[14, 24]	οὖν καὶ τὴν λοξὴν γραμμὴν	ὁρίζειν	τὸν ἰσθμὸν συγχωρήσαιμεν, τὰ πλεῖστά
[14, 29]	Λυδὸς μετὰ τὰ Τρωικά φησιν	ἐλθεῖν	τοὺς Φρύγας ἐκ τῆς Εὐρώπης
[14, 16]	Μαλλόν· εἶτ´ Ἀμφίλοχον εἰς Ἄργος	ἀπελθεῖν,	δυσαρεστήσαντα δὲ τοῖς ἐκεῖ πάλιν
[14, 27]	διὰ τί δ´ Ἔφορος παρῆλθε	παρελθεῖν	καὶ αὐτόν, καὶ ταῦτα παραθέμενον
[14, 22]	ἄρχεται τὴν δευτέραν καὶ δυσμικὴν	ποιεῖν	πλευρὰν ἄχρι Προποντίδος καὶ Βυζαντίου.
[14, 11]	ποιούμενοι, καὶ τὸν Ταῦρόν φαμεν	διήκειν	ἐπ´ εὐθείας τῇδε τῇ γραμμῇ
[14, 15]	μάλιστα δ´ ἡ Ῥώμη δύναται	διδάσκειν	τὸ πλῆθος τῶν ἐκ τῆσδε
[14, 16]	δεῦρο, ἀποκλειόμενον δὲ τῆς κοινωνίας	συμβαλεῖν	εἰς μονομαχίαν πρὸς τὸν Μόψον,
[14, 24]	ἡμεῖς ἀπεδείξαμεν; ἄμεινον γὰρ ἦν	διελεῖν	καὶ τοὺς μὲν ἐπὶ τῇ
[14, 13]	εἴ τινα ἄλλον τόπον δυνατὸν	εἰπεῖν,	ἐν ᾧ σχολαὶ καὶ διατριβαὶ
[14, 2]	ἡμῖν ἐν παρεκβάσει διὰ βραχέων	εἰπεῖν.	~Μετὰ δὲ τὸ Κορακήσιον Ἀρσινόη
[14, 25]	μιγάδες; οὐ γὰρ ἂν ἔχοιμεν	εἰπεῖν	παρὰ τοὺς λεχθέντας τόπους ἢ
[14, 22]	οὕτως ἦν συνηγμένα ὥστε μικρὸν	ἀπολείπειν	τοῦ συνάπτειν ἐπ´ ἀλλήλαις τήν
[14, 24]	αὐτοῦ μηδὲν οὐκ ἂν δόξειε	παραλιπεῖν	τι τῶν κυριωτάτων; ~Τίνες δ´
[14, 14]	ἔφη „καὶ „τὴν καχεξίαν πολλαχόθεν	σκοπεῖν	ἔξεστι, καὶ δὴ καὶ „ἐκ
[14, 2]	οἷοί τε ἦσαν τὰ ἀπωτέρω	σκοπεῖν.	ταῦτα μὲν οὖν ἔδοξεν ἡμῖν
[14, 29]	ἧς καὶ τὸν Ἀσκάνιον ποταμὸν	ῥεῖν,	οὗ μνημονεύει καὶ Εὐφορίων „Μυσοῖος
[14, 26]	μὲν δὴ πρὸς τὸν Ἔφορον	διαπορεῖν	ἄξιον· Ἀπολλόδωρος δὲ τούτων μὲν
[14, 2]	δὲ καὶ οἱ λῃσταὶ προσποιούμενοι	σωματεμπορεῖν	ἄλυτον τὴν κακουργίαν εἶχον. ἀλλ´
[14, 24]	Ἐφόρου τε γὰρ τοῦτο πρῶτον	ἀπαιτεῖν	ἐχρῆν, τί δὴ τοὺς Χάλυβας
[14, 3]	καὶ δοκεῖ ταῦτα τὰ μέρη	πλεονεκτεῖν	τῇ τοιαύτῃ ξυλείᾳ· καὶ διὰ
[14, 22]	συνηγμένα ὥστε μικρὸν ἀπολείπειν τοῦ	συνάπτειν	ἐπ´ ἀλλήλαις τήν τε ἐπὶ
[14, 2]	Κίλιξι παρέδωκαν. εἶτ´ αὐξηθέντας ἠναγκάσθησαν	καταλύειν	Ῥωμαῖοι πολέμῳ καὶ μετὰ στρατιᾶς
[14, 29]	τὰς Ὁμηρικὰς ἀποφάσεις, εἰωθὼς ταῦτ´	ἐλέγχειν	ἐπὶ πλέον, ἐνταῦθα οὐκ ὠλιγώρηκε
[14, 23]	κατῳκίσθαι, τὰ δὲ βάρβαρα πολλὴν	ἔχειν	σύγχυσιν διὰ τὸν χρόνον· καταλέγεσθαι
[14, 2]	ἔθνη καὶ τὰς πόλεις καὶ	πάλιν	ἄλλους τινάς, ἔγνωσαν δὲ κακίᾳ
[14, 16]	ἀπελθεῖν, δυσαρεστήσαντα δὲ τοῖς ἐκεῖ	πάλιν	ἀναστρέψαι δεῦρο, ἀποκλειόμενον δὲ τῆς
[14, 22]	Εὐξείνου, ἡ δ´ ἐπὶ Σινώπην	πάλιν	ἐνθένδε. τὸ μὲν οὖν μόνους
[14, 21]	Θήβην καὶ Λυρνησσόν, οἱ δ´	ἔμπαλιν	καὶ Ἀλήιόν τι πεδίον κἀκεῖ
[14, 12]	ἰόντος, εἶτ´ εὐθὺς εἰς τὴν	πόλιν	ἐκπίπτοντος, ψυχρόν τε καὶ τραχὺ
[14, 4]	ποταμὸς ἀνάπλουν εἰς τὴν Σελεύκειαν	πόλιν	εὖ συνοικουμένην καὶ πολὺ ἀφεστῶσαν
[14, 14]	τοῦ Ἀντωνίου. τοιαύτην δὲ τὴν	πόλιν	καταλαβὼν ὁ Ἀθηνόδωρος τέως μὲν
[14, 14]	διετέλεσιν ἄγων καὶ φέρων τὴν	πόλιν	μέχρι τῆς καταστροφῆς τοῦ Ἀντωνίου.
[14, 8]	προνοίας τινὸς ἀξίους, καὶ μετωνόμασε	Πομπηιόπολιν.	γεγόνασι δ´ ἄνδρες ἐνθένδε τῶν
[14, 29]	τὴν περὶ Κύζικον ἰόντι εἰς	Μιλητούπολιν.	εἰ οὖν οὕτως ἔχει ταῦτα,
[14, 2]	καὶ τοὺς βασιλέας κατέλυσαν εἰς	δύναμιν	καὶ τὸ γένος αὐτῶν σύμπαν,
[14, 2]	σκοπεῖν. ταῦτα μὲν οὖν ἔδοξεν	ἡμῖν	ἐν παρεκβάσει διὰ βραχέων εἰπεῖν.
[14, 24]	μεμιγμένον εἶδαρ ἔδουσι“ τίνα λάβωσι	τάξιν;	ἀλλ´ οὐδὲ Λυδοὺς οὐδὲ Μῄονας
[14, 2]	διεργάσασθαι τὸ σῶμα· τοῖς δὲ	Κίλιξιν	ἀρχὴν τοῦ τὰ πειρατικὰ συνίστασθαι
[14, 16]	δὲ τὴν περὶ τῆς μαντικῆς	ἔριν	μεμυθεύκασιν ἀλλὰ καὶ τῆς ἀρχῆς.
[14, 17]	τοῦ Ἀληίου ἀπιόντα διὰ τὴν	ἔριν.	~Μετὰ δὲ Μαλλὸν Αἰγαῖαι πολίχνιον
[14, 16]	Μόψος· ταύτην τε γὰρ τὴν	ἔριν	μεταφέρουσιν ἔνιοι, καθάπερ καὶ Σοφοκλῆς,
[14, 25]	παραλελεῖφθαι ἄλλους οὓς ἀποδώσομεν τοῖς	μιγάσιν,	οὐδέ γε αὐτῶν τινας τούτων
[14, 29]	μνημονεύει καὶ Εὐφορίων „Μυσοῖος παρ´	ὕδασιν	Ἀσκανίοιο. καὶ ὁ Αἰτωλὸς Ἀλέξανδρος
[14, 22]	διάστημά τις τὸν ἰσθμόν, ὅσον	εἰρήκασιν	οἱ πλεῖστον ψευσάμενοι τὸ ἥμισυ
[14, 16]	τὴν περὶ τῆς μαντικῆς ἔριν	μεμυθεύκασιν	ἀλλὰ καὶ τῆς ἀρχῆς. τὸν
[14, 16]	θάνατον δὲ τοῦ Κάλχαντος ἐνταῦθα	παραδιδόασιν	ἄλλοι τε καὶ Σοφοκλῆς. οὐ
[14, 14]	τοῦ Σάνδωνος, ὃν καὶ Κανανίτην	φασὶν	ἀπὸ κώμης τινός, Καίσαρος καθηγήσατο
[14, 24]	δ´ οὔτε τοῦ Ἐφόρου τὴν	ἀπόφασιν	διαιτῶν ἱκανῶς τά τε τοῦ
[14, 27]	παραθέμενον πρὸς αὐτὸ τοῦτο τὴν	ἀπόφασιν	τἀνδρός, πρὸς τὸ ἐξετάσαι καὶ
[14, 14]	παρὰ χρῆμα πρὸς τὴν δεδομένην	ὑπόθεσιν·	καὶ δὴ καὶ γυμνασιαρχίαν ὑποσχόμενος
[14, 14]	τισὶ τὴν ὀργὴν οὐδὲν ἧττον	διετέλεσιν	ἄγων καὶ φέρων τὴν πόλιν
[14, 29]	ἔχουσι ῥόῳ, λίμνης Ἀσκανίης ἐπὶ	χείλεσιν·	„ἔνθα Δολίων υἱὸς Σιληνοῦ νάσσατο
[14, 13]	δ´ ὀλίγοι. ταῖς δ´ ἄλλαις	πόλεσιν	ἃς ἀρτίως εἶπον πλὴν Ἀλεξανδρείας
[14, 8]	ὁ τὰ φαινόμενα συγγράψας ἐν	ἔπεσιν.	~Εἶτα Ζεφύριον ὁμώνυμον τῷ πρὸς
[14, 24]	ἐχρῆν, τί δὴ τοὺς Χάλυβας	τίθησιν	ἐντὸς τῆς χερρονήσου τοσοῦτον ἀφεστῶτας
[14, 26]	οὐδέν, τοῖς δὲ ἑκκαίδεκα ἔθνεσι	προστίθησιν	ἑπτακαιδέκατον, τὸ τῶν Γαλατῶν, ἄλλως
[14, 12]	μετὰ Τριπτολέμου πλανηθέντων Ἀργείων κατὰ	ζήτησιν	Ἰοῦς· διαρρεῖ δ´ αὐτὴν μέσην
[14, 3]	ἐστι καὶ ὁ Ἀρτεμίδωρος· καί	φησιν	ἀπὸ μὲν τοῦ Πηλουσιακοῦ στόματος
[14, 9]	ὑπὲρ τῆς θαλάττης, κτίσμα Σαρδαναπάλλου,	φησὶν	Ἀριστόβουλος· ἐνταῦθα δ´ εἶναι μνῆμα
[14, 23]	διαιτῶν ταῦτα ὁ Ἀπολλόδωρος ἑπτακαιδέκατόν	φησιν	εἶναι τὸ τῶν Γαλατῶν, ὃ
[14, 29]	ὁ Λυδὸς μετὰ τὰ Τρωικά	φησιν	ἐλθεῖν τοὺς Φρύγας ἐκ τῆς
[14, 17]	ὑπὸ Ἀπόλλωνος ἀναιρεθῆναι τὸν Ἀμφίλοχόν	φησιν,	οἱ δὲ περὶ τὸ Ἀλήιον
[14, 22]	ἐπικούρους τῶν Τρώων ἅπαντας καταριθμεῖσθαί	φησιν	ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ τῆς χερρονήσου
[14, 11]	ἔστιν· ἐντεῦθεν δὲ ἑκατὸν εἴκοσίν	εἰσιν	εἰς Ταρσὸν στάδιοι, κἀκεῖθεν οὐ
[14, 25]	τι τῶν κυριωτάτων; ~Τίνες δ´	εἰσὶν	οἱ μιγάδες; οὐ γὰρ ἂν
[14, 22]	ἔφαμεν, ὥσπερ ἔξω τοῦ Ἅλυός	εἰσιν,	οὕτω καὶ ἔξω τοῦ ἰσθμοῦ,
[14, 5]	ὑπὸ γῆς· ἐνεχθεὶς δ´ ἀφανὴς	ἔξεισιν	εἰς τὴν θάλατταν· καλοῦσι δὲ
[14, 29]	ὁ Πρίαμος „ἐπίκουρος ἐὼν μετὰ	τοῖσιν	ἐλέγμην“ φησί; πῶς δὲ ἐκ
[14, 3]	ὅρους τῶν Κιλίκων χίλια ἐνακόσια	εἴκοσιν.	~Εἶθ´ Ὅλμοι, ὅπου πρότερον ᾤκουν
[14, 11]	τοῦτ´ ἔστιν· ἐντεῦθεν δὲ ἑκατὸν	εἴκοσίν	εἰσιν εἰς Ταρσὸν στάδιοι, κἀκεῖθεν
[14, 6]	τόπους ἢ ὑπὸ τοῖς Ῥωμαίοις	ἡγεμόσιν	εἶναι τοῖς ἐπὶ τὰς κρίσεις
[14, 11]	Φοινίκης, τὸ δὲ λοιπὸν πρὸς	δύσιν	μέχρι στηλῶν τελευτᾷ. τὸ μὲν
[14, 14]	εὐχέρεια ἡ ἐπιπολάζουσα παρὰ τοῖς	Ταρσεῦσιν	ὥστ´ ἀπαύστως σχεδιάζειν παρὰ χρῆμα
[14, 10]	λῃστήρια. μετὰ δὲ τὴν τούτων	κατάλυσιν	ἐφ´ ἡμῶν ἤδη τὴν τοῦ
[14, 13]	γὰρ εἰς αὐτὰς πολλοὶ καὶ	διατρίβουσιν	αὐτόθι ἄσμενοι, τῶν δ´ ἐπιχωρίων
[14, 19]	μαντεῖον, τοὺς δὲ χρησμοὺς ἔνθεοι	προθεσπίζουσιν.	~Μετὰ δὲ τὴν Κιλικίαν πρώτη
[14, 13]	ἐπιδημοῦσι ῥᾳδίως· οὐδ´ αὐτοὶ οὗτοι	μένουσιν	αὐτόθι, ἀλλὰ καὶ τελειοῦνται ἐκδημήσαντες
[14, 21]	τοῦ Ταύρου Κιλίκων, οἱ μὲν	ἀποφαίνουσιν	ἀρχηγέτας τοὺς ἐν τῇ Τροίᾳ
[14, 16]	ταύτην τε γὰρ τὴν ἔριν	μεταφέρουσιν	ἔνιοι, καθάπερ καὶ Σοφοκλῆς, εἰς
[14, 13]	καὶ τελειοῦνται ἐκδημήσαντες καὶ τελειωθέντες	ξενιτεύουσιν	ἡδέως, κατέρχονται δ´ ὀλίγοι. ταῖς
[14, 23]	τὰ δὲ βάρβαρα πολλὴν ἔχειν	σύγχυσιν	διὰ τὸν χρόνον· καταλέγεσθαι δ´
[14, 5]	καταβάντι δ´ εἰς αὐτὴν ἀνώμαλόν	ἐστιν	ἔδαφος καὶ τὸ πολὺ πετρῶδες,
[14, 10]	τε καὶ τῶν Σόλων ὀρεινή	ἐστιν,	ἐν ᾗ Ὄλβη πόλις Διὸς
[14, 1]	ἐπεὶ δὲ τούτων τὰ μέν	ἐστιν	ἐντὸς τοῦ Ταύρου τὰ δ´
[14, 11]	θάλατταν οὔτ´ ἄλλη ὁδὸς συντομωτέρα	ἐστὶν	ἐξ Ἀμισοῦ τῆς διὰ Ταρσοῦ,
[14, 3]	ἡ ἤπειρος ἐγγυτάτω τῆς Κυπρίας	ἐστὶν	ἐπὶ Κρομμύου ἄκραν ἐν διάρματι
[14, 11]	ἐκ Ταρσοῦ ἐπὶ Ἰσσὸν ἐγγυτέρω	ἐστὶν	ἢ ἐπὶ Κύδνον, ὥστε δῆλον
[14, 3]	ἡ ναυπηγήσιμος ὕλη. κέδρος δ´	ἐστὶν	ἡ πλείστη, καὶ δοκεῖ ταῦτα
[14, 4]	Σελευκείας ἐκεῖ μετῳκίσθησαν. εὐθὺς γάρ	ἐστιν	ἡ τοῦ Καλυκάδνου ἐκβολὴ κάμψαντι
[14, 11]	ἰσθμὸς τῆς περιωδευμένης χερρονήσου οὗτός	ἐστιν	ὁ ἀπὸ Ταρσοῦ καὶ τῆς
[14, 7]	τοῦ Ταύρου τὸ Ζηνικέτου πειρατήριόν	ἐστιν	ὁ Ὄλυμπος ὄρος τε καὶ
[14, 12]	τε καὶ τραχὺ τὸ ῥεῦμά	ἐστιν,	ὅθεν καὶ τοῖς παχυνευροῦσι ῥοϊζομένοις
[14, 3]	Παμφυλίας ὁ Κιλίκιος παράπλους σταδίων	ἐστὶν	ὀκτακοσίων εἴκοσι, λοιπὸς δ´ ἐστὶ
[14, 22]	μέχρι Χελιδονίων εἰπών· λοιπὴ γάρ	ἐστιν	ὅλη ἐπ´ εὐθείας ἡ Λυκιακὴ
[14, 15]	γραμματικοὶ δὲ ὧν καὶ συγγράμματα	ἔστιν,	Ἀρτεμίδωρός τε καὶ Διόδωρος· ποιητὴς
[14, 11]	ἐπὶ τοὺς Κιλίκων ὅρους τοῦτ´	ἔστιν·	ἐντεῦθεν δὲ ἑκατὸν εἴκοσίν εἰσιν
[14, 10]	ὑπερκειμένου τῆς πόλεως Ταύρου· καὶ	ἔστιν	ἐπίνειον ἡ λίμνη τῆς Ταρσοῦ.
[14, 6]	καὶ κατεσκευάσατο βασίλειον λαβὼν τὴν	Τραχειῶτιν	Κιλικίαν ὅλην πλὴν Σελευκείας, καθ´
[14, 4]	πρὸ τῆς τελευτῆς πηρωθεὶς τὴν	ὄψιν	κατέστρεψε νόσῳ τὸν βίον. ~Μετὰ
[14, 22]	τῶν αὐτῶν ἐλέγχοιτ´ ἂν ψεῦδος	ὂν	δι´ ὧν ἠλέγξαμεν πρότερον μὴ
[14, 10]	ἔχων καὶ παλαιὰ νεώρια, εἰς	ὃν	ἐκπίπτει ὁ Κύδνος ὁ διαρρέων
[14, 14]	ἐκείνῳ, ὁ δὲ τοῦ Σάνδωνος,	ὃν	καὶ Κανανίτην φασὶν ἀπὸ κώμης
[14, 2]	ὁ Τρύφων προσαγορευθεὶς ὁρμητηρίῳ καθ´	ὃν	καιρὸν ἀπέστησε τὴν Συρίαν τῶν
[14, 6]	Κιλικίαν ὅλην πλὴν Σελευκείας, καθ´	ὃν	τρόπον καὶ Ἀμύντας πρότερον εἶχε
[14, 2]	καὶ τὴν ἐκτὸς τοῦ Ταύρου	προσέλαβον	μέχρι καὶ Φοινίκης, καὶ τοὺς
[14, 28]	ταύτην δὲ τὴν φιλοτιμίαν κἀκείνας	συνήγαγον	τὰς ἱστορίας, ἃς ὁ Σκήψιος
[14, 9]	ἔπη ταυτί „ταῦτ´ ἔχω, ὅσς´	ἔφαγον	καὶ „ἀφύβρισα, καὶ μετ´ ἔρωτος
[14, 20]	εἰς Σόλους ἐπ´ εὐθείας πλοῦς	ὀλίγον	ἀπολείπων τῶν χιλίων σταδίων. ~Τῶν
[14, 4]	κευθμῶνα καὶ σκότου πύλας λιπών.	ὀλίγον	δ´ ἐπιβιοὺς χρόνον ἐν συμπτώσει
[14, 14]	παραλαβὼν οὖν ὁ κατήγορος τὸν	λόγον	„ἀλλ´ Ὅμηρος μέν“ ἔφη „ἔλαιον
[14, 13]	δύναται τὸν τῆς μητροπόλεως ἐπέχουσα	λόγον.	~Ἄνδρες δ´ ἐξ αὐτῆς γεγόνασι
[14, 1]	ἢ σπανίως ἔχει τι χωρίον	ἐπίπεδον,	καὶ ἔτι ἧς ὑπέρκειται ὁ
[14, 22]	ἐξέδωκεν ἐν κωμικῷ μέτρῳ γῆς	περίοδον	ἐπιγράψας. μένει δ´ ἡ αὐτὴ
[14, 28]	ἐκ τῶν ἐν Ἀστύροις περὶ	Ἄβυδον	χρυσείων, ὧν καὶ νῦν ἔτι
[14, 26]	Ἐφόρου λεγομένων ἢ παραλειπομένων οὐ	δέον·	εἴρηκε δὲ τὴν αἰτίαν αὐτός,
[14, 29]	ἀποφάσεις, εἰωθὼς ταῦτ´ ἐλέγχειν ἐπὶ	πλέον,	ἐνταῦθα οὐκ ὠλιγώρηκε μόνον, ἀλλὰ
[14, 14]	δὲ πολίτου, δημοκοπίαις ἰσχύσαντος τὸ	πλέον.	ἐπῆρε δ´ αὐτὸν καὶ Ἀντώνιος
[14, 1]	αὕτη γὰρ ἡ χώρα τὸ	πλέον	πεδίων εὐπορεῖ καὶ χώρας ἀγαθῆς.
[14, 24]	εἰ τοὺς Χάλυβας τῆς χερρονήσου	θετέον	μέρος, πολὺ μᾶλλον τοὺς Κατάονας
[14, 21]	Ταύρου μερῶν τῆς προειρημένης χερρονήσου,	προσθετέον	ἐστὶ καὶ ταῦτα. ~Ὁ γὰρ
[14, 26]	ἔθνη γίνοιτ´ ἄν· εἰ δὲ	διαιρετέον	κατὰ τὰ ὕστερα ἔθη, καθάπερ
[14, 24]	ὅπερ καὶ ἐπὶ τῆς Καππαδοκίας	ποιητέον	καὶ τῆς Κιλικίας. ὁ δὲ
[14, 2]	ἀλλ´ οὐδὲ Ῥωμαῖοί πω τοσοῦτον	ἐφρόντιζον	τῶν ἔξω τοῦ Ταύρου, ἀλλ´
[14, 9]	„ἀφύβρισα, καὶ μετ´ ἔρωτος τέρπν´	ἔπαθον,	τὰ δὲ „πολλὰ καὶ ὄλβια
[14, 28]	τῶν} περὶ Θρᾴκην καὶ τὸ	Παγγαῖον	ὄρος· ὁ δὲ Πριάμου ἐκ
[14, 26]	οἰκοῦντα; εἰ γάρ, ὅτι τὸ	παλαιὸν	οἱ αὐτοὶ ἦσαν Ἴωνες καὶ
[14, 14]	λόγον „ἀλλ´ Ὅμηρος μέν“ ἔφη	„ἔλαιον	Ἀγαμέμνονος οὐκ „ἔκλεψεν, ἀλλ´ οὐδὲ
[14, 29]	πρὸς οὓς οὐδὲν ἦν αὐτῷ	συμβόλαιον,	τοὺς δ´ ὁμόρους καὶ οἷς
[14, 14]	νοσφισάμενος τά τε ἄλλα καὶ	τοὔλαιον·	ἐλεγχόμενος δ´ ὑπὸ τῶν κατηγόρων
[14, 2]	πέραν τοῦ Εὐφράτου κατέσχον, τὸ	τελευταῖον	δὲ καὶ Ἀρμενίους, οἳ καὶ
[14, 4]	δὲ καὶ Ἀθήνησι καὶ τὸ	τελευταῖον	ἐν Ῥώμῃ, τὸν παιδευτικὸν βίον
[14, 4]	τελευταῖον ἐν Ῥώμῃ, τὸν παιδευτικὸν	βίον	ἑλόμενος· χρησάμενος δὲ καὶ τῇ
[14, 4]	τὴν ὄψιν κατέστρεψε νόσῳ τὸν	βίον.	~Μετὰ δὲ τὸν Καλύκαδνον ἡ
[14, 17]	δὲ τῆς παραλίας ταύτης Ἀλήιον	πεδίον,	δι´ οὗ Φιλωτᾶς διήγαγεν Ἀλεξάνδρῳ
[14, 21]	δ´ ἔμπαλιν καὶ Ἀλήιόν τι	πεδίον	κἀκεῖ δεικνύουσι. περιωδευμένων δὲ καὶ
[14, 17]	οἱ δὲ περὶ τὸ Ἀλήιον	πεδίον,	οἱ δ´ ἐν Συρίᾳ, ἀπὸ
[14, 14]	τις τοῦ ἐπιεικοῦς εὔλυτον τὸ	κοιλίδιον	ἔχων προσέρρανε πολὺ τῇ θύρᾳ
[14, 6]	ἣν συνῴκισεν Ἀρχέλαος καὶ κατεσκευάσατο	βασίλειον	λαβὼν τὴν Τραχειῶτιν Κιλικίαν ὅλην
[14, 10]	τῆς πόλεως Ταύρου· καὶ ἔστιν	ἐπίνειον	ἡ λίμνη τῆς Ταρσοῦ. ~Μέχρι
[14, 19]	τῆς Σαρπηδονίας Ἀρτέμιδος ἱερὸν καὶ	μαντεῖον,	τοὺς δὲ χρησμοὺς ἔνθεοι προθεσπίζουσιν.
[14, 17]	~Ὑπέρκειται δὲ τῆς παραλίας ταύτης	Ἀλήιον	πεδίον, δι´ οὗ Φιλωτᾶς διήγαγεν
[14, 17]	φησιν, οἱ δὲ περὶ τὸ	Ἀλήιον	πεδίον, οἱ δ´ ἐν Συρίᾳ,
[14, 21]	Λυρνησσόν, οἱ δ´ ἔμπαλιν καὶ	Ἀλήιόν	τι πεδίον κἀκεῖ δεικνύουσι. περιωδευμένων
[14, 7]	{ὑπὸ} τοῦ Ἰσαυρικοῦ, ἐνέπρησεν ἑαυτὸν	πανοίκιον.	τούτου δ´ ἦν καὶ ὁ
[14, 5]	ἐν εἴκοσι σταδίοις ἐστὶ τὸ	Κωρύκιον	ἄντρον, ἐν ᾧ ἡ ἀρίστη
[14, 13]	φιλοσοφίαν καὶ τὴν ἄλλην παιδείαν	ἐγκύκλιον	ἅπασαν γέγονεν ὥσθ´ ὑπερβέβληνται καὶ
[14, 28]	Μίδου ἐκ τῶν περὶ τὸ	Βέρμιον	ὄρος· ὁ δὲ Γύγου καὶ
[14, 29]	ὁμώνυμον, ἐξ ἧς καὶ τὸν	Ἀσκάνιον	ποταμὸν ῥεῖν, οὗ μνημονεύει καὶ
[14, 18]	ἔριν. ~Μετὰ δὲ Μαλλὸν Αἰγαῖαι	πολίχνιον	ὕφορμον ἔχον· εἶτ´ Ἀμανίδες πύλαι
[14, 19]	παρέδωκε. ~Μετὰ δὲ Αἰγαίας Ἰσσὸς	πολίχνιον	ὕφορμον ἔχον καὶ ποταμὸς Πίναρος.
[14, 26]	δὴ πρὸς τὸν Ἔφορον διαπορεῖν	ἄξιον·	Ἀπολλόδωρος δὲ τούτων μὲν ἐφρόντισεν
[14, 23]	ἀντὶ Λυδῶν καὶ ἄλλους ἀγνῶτας,	οἷον	Ἁλιζῶνας καὶ Καύκωνας· ἐκτὸς δὲ
[14, 27]	τοιαύτην ἱστορίαν ἐπ´ αὐτῶν οὐδεμίαν.	γελοῖόν	τε τὸ τοὺς Καππάδοκας καὶ
[14, 29]	τοῦ Πόντου, ἀγαγεῖν δ´ αὐτοὺς	Σκαμάνδριον	ἐκ Βερεκύντων καὶ Ἀσκανίας. ἐπιλέγει
[14, 7]	ἀκρωρείας τοῦ Ταύρου τὸ Ζηνικέτου	πειρατήριόν	ἐστιν ὁ Ὄλυμπος ὄρος τε
[14, 2]	διχοστατοῦντές τε ἀδελφοὶ πρὸς ἀλλήλους	ὑποχείριον	ἐποίουν τὴν χώραν τοῖς ἐπιτιθεμένοις.
[14, 19]	Μοψουεστία καὶ {αἱ} πύλαι λεγόμεναι,	ὅριον	Κιλίκων τε καὶ Σύρων. ἐν
[14, 2]	γὰρ ἡλίσκοντο ῥᾳδίως, καὶ τὸ	ἐμπόριον	οὐ παντελῶς ἄπωθεν ἦν μέγα
[14, 3]	παράπλους τραχὺς Πλατανιστῆς καλούμενος· εἶτ´	Ἀνεμούριον	ἄκρα καθ´ ἣν ἡ ἤπειρος
[14, 5]	λατομητὴν ἐπὶ Σελεύκειαν ἄγουσαν. εἶτ´	Ἀνεμούριον	ἄκρα ὁμώνυμος τῇ προτέρᾳ, καὶ
[14, 3]	πεντήκοντα. εἰς μὲν οὖν τὸ	Ἀνεμούριον	ἀπὸ τῶν ὅρων τῆς Παμφυλίας
[14, 3]	ἐστὶ Νάγιδος πρώτη μετὰ τὸ	Ἀνεμούριον	πόλις· εἶτ´ Ἀρσινόη πρόσορμον ἔχουσα·
[14, 3]	τῶν στόλων κατασκευάς. εἶτα Λαέρτης	φρούριον	ἐπὶ λόφου μαστοειδοῦς ὕφορμον ἔχον·
[14, 7]	ὁ Ὄλυμπος ὄρος τε καὶ	φρούριον	ὁμώνυμον, ἀφ´ οὗ κατοπτεύεται πᾶσα
[14, 2]	~Πρῶτον τοίνυν ἐστὶ τῶν Κιλίκων	φρούριον	τὸ Κορακήσιον ἱδρυμένον ἐπὶ πέτρας
[14, 4]	ἐστὶ τοῦ Καλυκάδνου καὶ τὸ	Ζεφύριον	καὶ αὕτη ἄκρα· ἔχει δὲ
[14, 9]	φαινόμενα συγγράψας ἐν ἔπεσιν. ~Εἶτα	Ζεφύριον	ὁμώνυμον τῷ πρὸς Καλύδνῳ· εἶτ´
[14, 1]	οὐδὲν ἢ σπανίως ἔχει τι	χωρίον	ἐπίπεδον, καὶ ἔτι ἧς ὑπέρκειται
[14, 2]	ὁ Δημητρίου κατακλείσας εἴς τι	χωρίον	ἠνάγκασε διεργάσασθαι τὸ σῶμα· τοῖς
[14, 12]	ὁ Κύδνος παρ´ αὐτὸ τὸ	γυμνάσιον	τῶν νέων· ἅτε δὲ τῆς
[14, 3]	βραχέων εἰπεῖν. ~Μετὰ δὲ τὸ	Κορακήσιον	Ἀρσινόη πόλις, εἶθ´ Ἁμαξία ἐπὶ
[14, 2]	ἐστὶ τῶν Κιλίκων φρούριον τὸ	Κορακήσιον	ἱδρυμένον ἐπὶ πέτρας ἀπορρῶγος, ᾧ
[14, 3]	τίθενται τῆς Κιλικίας, οὐ τὸ	Κορακήσιον,	ὧν ἐστι καὶ ὁ Ἀρτεμίδωρος·
[14, 4]	ποιοῦσαν ἄκραν ἣ καλεῖται Σαρπηδών.	πλησίον	δ´ ἐστὶ τοῦ Καλυκάδνου καὶ
[14, 16]	Σόλους εὐθυπλοίᾳ σταδίους εἶναι πεντακοσίους.	πλησίον	δὲ καὶ Μαλλὸς ἐφ´ ὕψους
[14, 16]	δείκνυνται περὶ Μάγαρσα τοῦ Πυράμου	πλησίον.	ἐντεῦθεν δ´ ἦν Κράτης ὁ
[14, 20]	Σελεύκεια ἡ ἐν Πιερίᾳ, καὶ	πλησίον	Ὀρόντης ἐκδίδωσι ποταμός. ἔστι δ´
[14, 2]	„ἔμπορε, κατάπλευσον, ἐξελοῦ, πάντα „πέπραται.	αἴτιον	δ´ ὅτι πλούσιοι γενόμενοι Ῥωμαῖοι
[14, 18]	Ἀμανὸν ὄρος ἀπὸ τοῦ Ταύρου	καθῆκον,	ὃ τῆς Κιλικίας ὑπέρκειται κατὰ
[14, 29]	Δολιονίδα καὶ Μυσίαν τὴν περὶ	Κύζικον	ἰόντι εἰς Μιλητούπολιν. εἰ οὖν
[14, 10]	Ἄβα κατ´ ἐπιγαμίαν εἰς τὸν	οἶκον	τοῦτον, ἡ Ζηνοφάνους θυγάτηρ ἑνὸς
[14, 29]	τὸ λεγόμενον ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ	ἐπικουρικὸν	ἧκεν ἐκ τῆς περαίας ἐκ
[14, 24]	καὶ τὸν Ἀμανὸν καὶ τὸν	Ἰσσικὸν	κόλπον. εἰ δ´ οὖν καὶ
[14, 4]	τὸ τελευταῖον ἐν Ῥώμῃ, τὸν	παιδευτικὸν	βίον ἑλόμενος· χρησάμενος δὲ καὶ
[14, 22]	τριγωνοειδὲς τὸ τοιοῦτον τετράπλευρον, οὐδὲ	χωρογραφικόν.	ὁ δὲ καὶ χωρογραφίαν ἐξέδωκεν
[14, 5]	τὰ ἐδάφη τὰ φέροντα τὴν	κρόκον.	ἔστι δὲ καὶ ἄντρον αὐτόθι
[14, 6]	ἡ Ἐλαιοῦσσα νῆσος μετὰ τὴν	Κώρυκον,	προσκειμένη τῇ ἠπείρῳ, ἣν συνῴκισεν
[14, 5]	ὑψηλήν· καταβάντι δ´ εἰς αὐτὴν	ἀνώμαλόν	ἐστιν ἔδαφος καὶ τὸ πολὺ
[14, 11]	ἐστὶν ἢ ἐπὶ Κύδνον, ὥστε	δῆλον	ὅτι ταῖς μὲν ἀληθείαις οὗτος
[14, 13]	καὶ Ἀλεξάνδρειαν καὶ εἴ τινα	ἄλλον	τόπον δυνατὸν εἰπεῖν, ἐν ᾧ
[14, 18]	διὰ τὴν ἔριν. ~Μετὰ δὲ	Μαλλὸν	Αἰγαῖαι πολίχνιον ὕφορμον ἔχον· εἶτ´
[14, 28]	τοὺς δ´ Ἁλιζῶνας αὐτὸς πλάττει,	μᾶλλον	δ´ οἱ πρῶτοι τοὺς Ἁλιζῶνας
[14, 16]	Ἀμφίλοχον ἐκ Τροίας ἐλθόντας κτίσαι	Μαλλόν·	εἶτ´ Ἀμφίλοχον εἰς Ἄργος ἀπελθεῖν,
[14, 14]	Φιλίπποις νίκην ἔπος, καὶ ἔτι	μᾶλλον	ἡ εὐχέρεια ἡ ἐπιπολάζουσα παρὰ
[14, 2]	τοῖς ἐγγυτέρω καὶ κατὰ χεῖρα	μᾶλλον	οὐχ οἷοί τε ἦσαν τὰ
[14, 24]	τῆς χερρονήσου θετέον μέρος, πολὺ	μᾶλλον	τοὺς Κατάονας καὶ Καππάδοκας ἀμφοτέρους
[14, 6]	πρὸς ἅπαν τὸ τοιοῦτο βασιλεύεσθαι	μᾶλλον	τοὺς τόπους ἢ ὑπὸ τοῖς
[14, 6]	πεμπομένοις, οἳ μήτ´ ἀεὶ παρεῖναι	ἔμελλον	μήτε μεθ´ ὅπλων. οὕτω μὲν
[14, 28]	ἀπὸ τῶν περὶ Φρυγίαν καὶ	Σίπυλον	μετάλλων ἐγένετο· ὁ δὲ Κάδμου
[14, 8]	εἷλεν ὁ Ἰσαυρικός. ~Μετὰ δὲ	Λάμον	Σόλοι πόλις ἀξιόλογος, τῆς ἄλλης
[14, 5]	ἄντρον αὐτόθι ἔχον πηγὴν μεγάλην	ποταμὸν	ἐξιεῖσαν καθαροῦ τε καὶ διαφανοῦς
[14, 29]	ἐξ ἧς καὶ τὸν Ἀσκάνιον	ποταμὸν	ῥεῖν, οὗ μνημονεύει καὶ Εὐφορίων
[14, 3]	Ὀρθωσίαν, ἐπὶ δὲ τὸν Ὀρόντην	ποταμὸν	χίλια ἑκατὸν τριάκοντα, ἐπὶ δὲ
[14, 24]	ἑτέρῳ γένει περιεχομένους. οὕτω γὰρ	ἐπίσημον	ἔθνος οὐκ ἀποκρύψαι δυνατόν, ὅ
[14, 22]	γὰρ ἐκεῖνος ὀρθῶς ἀφώρισται τὸν	ἰσθμὸν	καὶ τὰ κατ´ αὐτὸν στενά,
[14, 22]	τοὐλάχιστον καταγάγῃ διάστημά τις τὸν	ἰσθμόν,	ὅσον εἰρήκασιν οἱ πλεῖστον ψευσάμενοι
[14, 24]	τὴν λοξὴν γραμμὴν ὁρίζειν τὸν	ἰσθμὸν	συγχωρήσαιμεν, τὰ πλεῖστά γε τούτων
[14, 24]	ἕω; οἱ γὰρ λέγοντες τὸν	ἰσθμὸν	τῆς χερρονήσου ταύτης τὴν ἀπὸ
[14, 26]	τὸ τῶν Γαλατῶν, ἄλλως μὲν	χρήσιμον	λεχθῆναι, πρὸς δὲ τὴν δίαιταν
[14, 3]	τὸ Ἀνεμούριον πόλις· εἶτ´ Ἀρσινόη	πρόσορμον	ἔχουσα· εἶτα τόπος Μελανία καὶ
[14, 18]	~Μετὰ δὲ Μαλλὸν Αἰγαῖαι πολίχνιον	ὕφορμον	ἔχον· εἶτ´ Ἀμανίδες πύλαι ὕφορμον
[14, 3]	Λαέρτης φρούριον ἐπὶ λόφου μαστοειδοῦς	ὕφορμον	ἔχον· εἶτα Σελινοῦς πόλις· εἶτα
[14, 19]	~Μετὰ δὲ Αἰγαίας Ἰσσὸς πολίχνιον	ὕφορμον	ἔχον καὶ ποταμὸς Πίναρος. ἐνταῦθα
[14, 3]	εἶτα Χαραδροῦς ἔρυμα καὶ αὐτὸ	ὕφορμον	ἔχον (ὑπέρκειται δ´ ὄρος Ἄνδρικλος)
[14, 3]	Ἁμαξία ἐπὶ βουνοῦ κατοικία τις	ὕφορμον	ἔχουσα, ὅπου κατάγεται ἡ ναυπηγήσιμος
[14, 18]	ὕφορμον ἔχον· εἶτ´ Ἀμανίδες πύλαι	ὕφορμον	ἔχουσαι, εἰς ἃς τελευτᾷ τὸ
[14, 26]	μάλιστα κατὰ τὸν τοῦ Ἐφόρου	διορισμόν,	οὐκ Ἴωνες μόνον ἀλλὰ καὶ
[14, 7]	Ὄλυμπος ὄρος τε καὶ φρούριον	ὁμώνυμον,	ἀφ´ οὗ κατοπτεύεται πᾶσα Λυκία
[14, 29]	Μυσίας κώμην Ἀσκανίαν περὶ λίμνην	ὁμώνυμον,	ἐξ ἧς καὶ τὸν Ἀσκάνιον
[14, 9]	συγγράψας ἐν ἔπεσιν. ~Εἶτα Ζεφύριον	ὁμώνυμον	τῷ πρὸς Καλύδνῳ· εἶτ´ Ἀγχιάλη
[14, 2]	ἔπεμψαν μὲν καὶ Σκιπίωνα τὸν	Αἰμιλιανὸν	ἐπισκεψόμενον τὰ ἔθνη καὶ τὰς
[14, 24]	καὶ τὴν Κομμαγηνὴν καὶ τὸν	Ἀμανὸν	καὶ τὸν Ἰσσικὸν κόλπον. εἰ
[14, 18]	ἔχουσαι, εἰς ἃς τελευτᾷ τὸ	Ἀμανὸν	ὄρος ἀπὸ τοῦ Ταύρου καθῆκον,
[14, 5]	τὸν βίον. ~Μετὰ δὲ τὸν	Καλύκαδνον	ἡ Ποικίλη λεγομένη πέτρα κλίμακα
[14, 16]	ἡ Ταρσός. ~Μετὰ δὲ τὸν	Κύδνον	ὁ Πύραμος ἐκ τῆς Καταονίας
[14, 11]	Ἰσσὸν ἐγγυτέρω ἐστὶν ἢ ἐπὶ	Κύδνον,	ὥστε δῆλον ὅτι ταῖς μὲν
[14, 24]	θάλατταν ἀνέρες, οὐδέ θ´ „ἅλεσσι	μεμιγμένον	εἶδαρ ἔδουσι“ τίνα λάβωσι τάξιν;
[14, 27]	παρελθεῖν καὶ αὐτόν, καὶ ταῦτα	παραθέμενον	πρὸς αὐτὸ τοῦτο τὴν ἀπόφασιν
[14, 29]	ἐν δὲ τοῖς Τρωικοῖς τὸ	λεγόμενον	ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ ἐπικουρικὸν ἧκεν
[14, 16]	τοῖς ἐκεῖ πάλιν ἀναστρέψαι δεῦρο,	ἀποκλειόμενον	δὲ τῆς κοινωνίας συμβαλεῖν εἰς
[14, 18]	μέρος, ἀεὶ μὲν ὑπὸ πλειόνων	δυναστευόμενον	τυράννων ἐχόντων ἐρύματα· καθ´ ἡμᾶς
[14, 2]	μὲν καὶ Σκιπίωνα τὸν Αἰμιλιανὸν	ἐπισκεψόμενον	τὰ ἔθνη καὶ τὰς πόλεις
[14, 10]	Κύδνου ἐκβολαὶ κατὰ τὸ Ῥῆγμα	καλούμενον.	ἔστι δὲ λιμνάζων τόπος ἔχων
[14, 2]	τῶν Κιλίκων φρούριον τὸ Κορακήσιον	ἱδρυμένον	ἐπὶ πέτρας ἀπορρῶγος, ᾧ ἐχρήσατο
[14, 2]	ἔγνωσαν δὲ κακίᾳ τῶν ἀρχόντων	συμβαῖνον	τοῦτο, εἰ καὶ τὴν κατὰ
[14, 14]	τέως μὲν ἐπεχείρει λόγῳ μετάγειν	κἀκεῖνον	καὶ τοὺς συστασιώτας· ὡς δ´
[14, 24]	ἐκάλεσεν, ὥσπερ καὶ ἡμεῖς ἀπεδείξαμεν;	ἄμεινον	γὰρ ἦν διελεῖν καὶ τοὺς
[14, 24]	ἀπὸ Ἰσσοῦ γραμμὴν ἐπὶ τὸν	Εὔξεινον,	ὡς ἂν μεσημβρινήν τινα τιθέασι
[14, 9]	μνῆμα τοῦ Σαρδαναπάλλου καὶ τύπον	λίθινον	συμβάλλοντα τοὺς τῆς δεξιᾶς χειρὸς
[14, 26]	τοῦ Ἐφόρου διορισμόν, οὐκ Ἴωνες	μόνον	ἀλλὰ καὶ Ἀθηναῖοι, καθάπερ ἐν
[14, 29]	ἐπὶ πλέον, ἐνταῦθα οὐκ ὠλιγώρηκε	μόνον,	ἀλλὰ καὶ τἀναντία εἰς ἓν
[14, 16]	ἄλλοι τε καὶ Σοφοκλῆς. οὐ	μόνον	δὲ τὴν περὶ τῆς μαντικῆς
[14, 24]	δὲ τοὺς ἐπὶ τῇ θαλάττῃ	μόνον	εἴρηκεν. οἱ οὖν ἐπ´ Ἀντιπάτρῳ
[14, 4]	πύλας λιπών. ὀλίγον δ´ ἐπιβιοὺς	χρόνον	ἐν συμπτώσει τῆς οἰκίας ἐν
[14, 23]	πολλὴν ἔχειν σύγχυσιν διὰ τὸν	χρόνον·	καταλέγεσθαι δ´ ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ
[14, 4]	Ἀθήναιος καὶ ἐπολιτεύσατο καὶ ἐδημαγώγησε	χρόνον	τινὰ ἐν τῇ πατρίδι, εἶτ´
[14, 2]	ἐκώλυσαν. ὀλιγωρίαν μὲν οὖν αὐτῶν	χαλεπὸν	καταγνῶναι· πρὸς ἑτέροις δὲ ὄντες
[14, 13]	δ´ ἄλλαις πόλεσιν ἃς ἀρτίως	εἶπον	πλὴν Ἀλεξανδρείας συμβαίνει τἀναντία· φοιτῶσι
[14, 11]	νότον μέχρι Φοινίκης, τὸ δὲ	λοιπὸν	πρὸς δύσιν μέχρι στηλῶν τελευτᾷ.
[14, 24]	τὸν Ἀμανὸν καὶ τὸν Ἰσσικὸν	κόλπον.	εἰ δ´ οὖν καὶ τὴν
[14, 6]	ὅλην πλὴν Σελευκείας, καθ´ ὃν	τρόπον	καὶ Ἀμύντας πρότερον εἶχε καὶ
[14, 13]	Ἀλεξάνδρειαν καὶ εἴ τινα ἄλλον	τόπον	δυνατὸν εἰπεῖν, ἐν ᾧ σχολαὶ
[14, 17]	οὗ Φιλωτᾶς διήγαγεν Ἀλεξάνδρῳ τὴν	ἵππον,	ἐκείνου τὴν φάλαγγα ἀγαγόντος ἐκ
[14, 9]	εἶναι μνῆμα τοῦ Σαρδαναπάλλου καὶ	τύπον	λίθινον συμβάλλοντα τοὺς τῆς δεξιᾶς
[14, 17]	καὶ ἐναγίσαι τῷ Ἀμφιλόχῳ τὸν	Ἀλέξανδρον	διὰ τὴν ἐξ Ἄργους συγγένειαν.
[14, 14]	δεξάμενος ἐκέλευσε παρεπιγράψαι „βρονταὶ δὲ	„γερόν„	των, καταφρονήσας τις τοῦ ἐπιεικοῦς
[14, 10]	ἐν ᾗ Ὄλβη πόλις Διὸς	ἱερὸν	ἔχουσα, Αἴαντος ἵδρυμα τοῦ Τεύκρου·
[14, 19]	καὶ τὸ τῆς Σαρπηδονίας Ἀρτέμιδος	ἱερὸν	καὶ μαντεῖον, τοὺς δὲ χρησμοὺς
[14, 2]	ἡ Δῆλος, δυναμένη μυριάδας ἀνδραπόδων	αὐθημερὸν	καὶ δέξασθαι καὶ ἀποπέμψαι, ὥστε
[14, 27]	δ´ αὕτως τὴν Λυκαονίαν, δι´	οὐδέτερον	τούτων· οὐ γὰρ ἔχομεν τοιαύτην
[14, 6]	καθ´ ὃν τρόπον καὶ Ἀμύντας	πρότερον	εἶχε καὶ ἔτι πρότερον Κλεοπάτρα.
[14, 16]	τῆς Καταονίας ῥέων, οὗπερ καὶ	πρότερον	ἐμνήσθημεν· φησὶ δ´ Ἀρτεμίδωρος ἐντεῦθεν
[14, 29]	δ´ ὁμόρους καὶ οἷς αὐτὸς	πρότερον	ἐπεκούρησε παρέλιπεν; οὕτω δὲ περὶ
[14, 6]	Ἀμύντας πρότερον εἶχε καὶ ἔτι	πρότερον	Κλεοπάτρα. εὐφυοῦς γὰρ ὄντος τοῦ
[14, 22]	ψεῦδος ὂν δι´ ὧν ἠλέγξαμεν	πρότερον	μὴ μόνους τοὺς ἐντὸς Ἅλυος.
[14, 29]	Ξάνθου λεγομένης; εἴρηται δὲ καὶ	πρότερον	περὶ τούτων ἐν τῷ περὶ
[14, 4]	ἐνακόσια εἴκοσιν. ~Εἶθ´ Ὅλμοι, ὅπου	πρότερον	ᾤκουν οἱ νῦν Σελευκεῖς, κτισθείσης
[14, 29]	οὕτως ἔχει, ἡ μὲν μετανάστασις	ὕστερον	ἂν εἴη τῶν Τρωικῶν γεγονυῖα,
[14, 10]	τοῦ πατρὸς ἐν ἐπιτρόπου σχήματι·	ὕστερον	δὲ καὶ Ἀντώνιος καὶ Κλεοπάτρα
[14, 23]	εἶναι τὸ τῶν Γαλατῶν, ὃ	νεώτερόν	ἐστι τοῦ Ἐφόρου, τῶν δ´
[14, 29]	τῶν ποιητῶν, τί ἐκώλυε τὸν	Ὅμηρον	ταύτης μεμνῆσθαι τῆς Ἀσκανίας, ἀλλὰ
[14, 2]	Τρύφων προσαγορευθεὶς ὁρμητηρίῳ καθ´ ὃν	καιρὸν	ἀπέστησε τὴν Συρίαν τῶν βασιλέων
[14, 22]	ταῦτα οὕτως ἦν συνηγμένα ὥστε	μικρὸν	ἀπολείπειν τοῦ συνάπτειν ἐπ´ ἀλλήλαις
[14, 4]	μέχρι γήρως ἐν τιμῇ ἀγόμενος·	μικρὸν	δὲ πρὸ τῆς τελευτῆς πηρωθεὶς
[14, 9]	τῷ πρὸς Καλύδνῳ· εἶτ´ Ἀγχιάλη	μικρὸν	ὑπὲρ τῆς θαλάττης, κτίσμα Σαρδαναπάλλου,
[14, 5]	εἰς τὴν θάλατταν· καλοῦσι δὲ	πικρὸν	ὕδωρ. ~Εἶθ´ ἡ Ἐλαιοῦσσα νῆσος
[14, 26]	τοιαῦτα μὲν δὴ πρὸς τὸν	Ἔφορον	διαπορεῖν ἄξιον· Ἀπολλόδωρος δὲ τούτων
[14, 1]	ἔτι ἧς ὑπέρκεινται κατὰ τὸ	πρόσβορρον	τοῦ Ταύρου πλευρὸν Καππάδοκες· αὕτη
[14, 5]	τὴν κρόκον. ἔστι δὲ καὶ	ἄντρον	αὐτόθι ἔχον πηγὴν μεγάλην ποταμὸν
[14, 5]	εἴκοσι σταδίοις ἐστὶ τὸ Κωρύκιον	ἄντρον,	ἐν ᾧ ἡ ἀρίστη κρόκος
[14, 11]	παρὰ τοῦτο ποιούμενοι, καὶ τὸν	Ταῦρόν	φαμεν διήκειν ἐπ´ εὐθείας τῇδε
[14, 1]	κατὰ τὸ πρόσβορρον τοῦ Ταύρου	πλευρὸν	Καππάδοκες· αὕτη γὰρ ἡ χώρα
[14, 22]	τὸ λέγειν τριγωνοειδὲς τὸ τοιοῦτον	τετράπλευρον,	οὐδὲ χωρογραφικόν. ὁ δὲ καὶ
[14, 12]	εὐθὺς εἰς τὴν πόλιν ἐκπίπτοντος,	ψυχρόν	τε καὶ τραχὺ τὸ ῥεῦμά
[14, 14]	προέστη τῆς πολιτείας διαδεξάμενος τὸν	Ἀθηνόδωρον,	καὶ διετέλεσε τιμώμενος παρά τε
[14, 23]	δὲ τοῦ Ἐφόρου διότι τὴν	χερρόνησον	κατοικεῖ ταύτην ἑκκαίδεκα γένη, τρία
[14, 22]	συνεχώρει ἂν τριγωνοειδῆ λέγεσθαι τὴν	χερρόνησον·	νῦν δέ γε τρισχιλίους σταδίους
[14, 26]	τῶν Ἑλλήνων ἐστὶ τὰ τὴν	χερρόνησον	οἰκοῦντα; εἰ γάρ, ὅτι τὸ
[14, 26]	αἱ διάλεκτοι. οἰκοῦσι δὲ τὴν	χερρόνησον	ταύτην, καὶ μάλιστα κατὰ τὸν
[14, 22]	πάντων δ´ εὐηθέστατον τὸ τὴν	χερρόνησον	τριγωνοειδῆ φήσαντα τρεῖς ἀποφήνασθαι τὰς
[14, 22]	καταγάγῃ διάστημά τις τὸν ἰσθμόν,	ὅσον	εἰρήκασιν οἱ πλεῖστον ψευσάμενοι τὸ
[14, 22]	ψευσάμενοι τὸ ἥμισυ τοῦ παντός,	ὅσον	εἴρηκε καὶ Ἀρτεμίδωρος, χιλίους καὶ
[14, 3]	λοιπὸς δ´ ἐστὶ μέχρι Σόλων	ὅσον	πεντακοσίων παράπλους σταδίων. τούτου δ´
[14, 14]	στάσεως κατηγορῶν ἐν ἐκκλησίᾳ „τὴν	νόσον	τῆς πόλεως“ ἔφη „καὶ „τὴν
[14, 9]	ὁ Ἀνακυνδαράξεω παῖς „Ἀγχιάλην καὶ	Ταρσὸν	ἔδειμεν ἡμέρῃ μιῇ. ἔσθιε πῖνε
[14, 11]	δὲ ἑκατὸν εἴκοσίν εἰσιν εἰς	Ταρσὸν	στάδιοι, κἀκεῖθεν οὐ πλείους ἐπὶ
[14, 10]	Κύδνος ὁ διαρρέων μέσην τὴν	Ταρσὸν	τὰς ἀρχὰς ἔχων ἀπὸ τοῦ
[14, 21]	ἐν τῇ Παμφυλίᾳ Θήβην καὶ	Λυρνησσόν,	οἱ δ´ ἔμπαλιν καὶ Ἀλήιόν
[14, 8]	Κιλικίας ἀρχὴ τῆς περὶ τὸν	Ἰσσόν,	Ἀχαιῶν καὶ Ῥοδίων κτίσμα τῶν
[14, 11]	Ταρσοῦ, οὔτ´ ἐκ Ταρσοῦ ἐπὶ	Ἰσσὸν	ἐγγυτέρω ἐστὶν ἢ ἐπὶ Κύδνον,
[14, 17]	καὶ τῆς Μαλλώτιδος ἐπί τε	Ἰσσὸν	καὶ τὰς Δαρείου δυνάμεις. φασὶ
[14, 22]	ἐπ´ ἀλλήλαις τήν τε ἐπὶ	Ἰσσὸν	καὶ τὴν ἐπὶ Σινώπην πίπτουσαν
[14, 11]	Κύδνου. καὶ μὴν ἐπί γε	Ἰσσὸν	καὶ τὴν κατ´ αὐτὴν θάλατταν
[14, 2]	παροιμίαν γενέσθαι διὰ τοῦτο „ἔμπορε,	κατάπλευσον,	ἐξελοῦ, πάντα „πέπραται. αἴτιον δ´
[14, 14]	δὲ προέστη τῆς πολιτείας διαδεξάμενος	τὸν	Ἀθηνόδωρον, καὶ διετέλεσε τιμώμενος παρά
[14, 2]	ἀλλ´ ἔπεμψαν μὲν καὶ Σκιπίωνα	τὸν	Αἰμιλιανὸν ἐπισκεψόμενον τὰ ἔθνη καὶ
[14, 17]	δὲ καὶ ἐναγίσαι τῷ Ἀμφιλόχῳ	τὸν	Ἀλέξανδρον διὰ τὴν ἐξ Ἄργους
[14, 24]	ἀπολαμβάνων καὶ τὴν Κομμαγηνὴν καὶ	τὸν	Ἀμανὸν καὶ τὸν Ἰσσικὸν κόλπον.
[14, 16]	τὸν γὰρ Μόψον φασὶ καὶ	τὸν	Ἀμφίλοχον ἐκ Τροίας ἐλθόντας κτίσαι
[14, 17]	ἐν Σόλοις ὑπὸ Ἀπόλλωνος ἀναιρεθῆναι	τὸν	Ἀμφίλοχόν φησιν, οἱ δὲ περὶ
[14, 29]	λίμνην ὁμώνυμον, ἐξ ἧς καὶ	τὸν	Ἀσκάνιον ποταμὸν ῥεῖν, οὗ μνημονεύει
[14, 4]	πηρωθεὶς τὴν ὄψιν κατέστρεψε νόσῳ	τὸν	βίον. ~Μετὰ δὲ τὸν Καλύκαδνον
[14, 16]	μεμυθεύκασιν ἀλλὰ καὶ τῆς ἀρχῆς.	τὸν	γὰρ Μόψον φασὶ καὶ τὸν
[14, 24]	τὴν ἀπὸ Ἰσσοῦ γραμμὴν ἐπὶ	τὸν	Εὔξεινον, ὡς ἂν μεσημβρινήν τινα
[14, 26]	δεδήλωται. τοιαῦτα μὲν δὴ πρὸς	τὸν	Ἔφορον διαπορεῖν ἄξιον· Ἀπολλόδωρος δὲ
[14, 16]	Τροίαν καὶ Λυδίαν Φρυγίαν· καὶ	τὸν	θάνατον δὲ τοῦ Κάλχαντος ἐνταῦθα
[14, 22]	οὐδὲ γὰρ ἐκεῖνος ὀρθῶς ἀφώρισται	τὸν	ἰσθμὸν καὶ τὰ κατ´ αὐτὸν
[14, 22]	εἰς τοὐλάχιστον καταγάγῃ διάστημά τις	τὸν	ἰσθμόν, ὅσον εἰρήκασιν οἱ πλεῖστον
[14, 24]	καὶ τὴν λοξὴν γραμμὴν ὁρίζειν	τὸν	ἰσθμὸν συγχωρήσαιμεν, τὰ πλεῖστά γε
[14, 24]	πρὸς ἕω; οἱ γὰρ λέγοντες	τὸν	ἰσθμὸν τῆς χερρονήσου ταύτης τὴν
[14, 24]	Κομμαγηνὴν καὶ τὸν Ἀμανὸν καὶ	τὸν	Ἰσσικὸν κόλπον. εἰ δ´ οὖν
[14, 8]	ἄλλης Κιλικίας ἀρχὴ τῆς περὶ	τὸν	Ἰσσόν, Ἀχαιῶν καὶ Ῥοδίων κτίσμα
[14, 5]	νόσῳ τὸν βίον. ~Μετὰ δὲ	τὸν	Καλύκαδνον ἡ Ποικίλη λεγομένη πέτρα
[14, 16]	μὲν ἡ Ταρσός. ~Μετὰ δὲ	τὸν	Κύδνον ὁ Πύραμος ἐκ τῆς
[14, 14]	σοῦ. παραλαβὼν οὖν ὁ κατήγορος	τὸν	λόγον „ἀλλ´ Ὅμηρος μέν“ ἔφη
[14, 16]	κοινωνίας συμβαλεῖν εἰς μονομαχίαν πρὸς	τὸν	Μόψον, πεσόντας δ´ ἀμφοτέρους ταφῆναι
[14, 10]	δὲ Ἄβα κατ´ ἐπιγαμίαν εἰς	τὸν	οἶκον τοῦτον, ἡ Ζηνοφάνους θυγάτηρ
[14, 29]	ὑπὸ τῶν ποιητῶν, τί ἐκώλυε	τὸν	Ὅμηρον ταύτης μεμνῆσθαι τῆς Ἀσκανίας,
[14, 3]	σταδίους εἰς Ὀρθωσίαν, ἐπὶ δὲ	τὸν	Ὀρόντην ποταμὸν χίλια ἑκατὸν τριάκοντα,
[14, 4]	καὶ τὸ τελευταῖον ἐν Ῥώμῃ,	τὸν	παιδευτικὸν βίον ἑλόμενος· χρησάμενος δὲ
[14, 28]	~Φήσας δὲ ἀγνώτων τινῶν μεμνῆσθαι	τὸν	ποιητήν, Καύκωνας μὲν ὀρθῶς λέγει
[14, 27]	ἐκείνου ἡλικίας. ~Μεταβὰς δ´ ἐπὶ	τὸν	ποιητὴν τοῦτο μὲν ὀρθῶς λέγει,
[14, 11]	οὐδὲν παρὰ τοῦτο ποιούμενοι, καὶ	τὸν	Ταῦρόν φαμεν διήκειν ἐπ´ εὐθείας
[14, 13]	δ´ εὐανδρεῖ καὶ πλεῖστον δύναται	τὸν	τῆς μητροπόλεως ἐπέχουσα λόγον. ~Ἄνδρες
[14, 26]	χερρόνησον ταύτην, καὶ μάλιστα κατὰ	τὸν	τοῦ Ἐφόρου διορισμόν, οὐκ Ἴωνες
[14, 23]	βάρβαρα πολλὴν ἔχειν σύγχυσιν διὰ	τὸν	χρόνον· καταλέγεσθαι δ´ ὑπὸ τοῦ
[14, 11]	ὅρους τοῦτ´ ἔστιν· ἐντεῦθεν δὲ	ἑκατὸν	εἴκοσίν εἰσιν εἰς Ταρσὸν στάδιοι,
[14, 3]	δὲ τὸν Ὀρόντην ποταμὸν χίλια	ἑκατὸν	τριάκοντα, ἐπὶ δὲ τὰς πύλας
[14, 26]	τοῖς δὲ ἑκκαίδεκα ἔθνεσι προστίθησιν	ἑπτακαιδέκατον,	τὸ τῶν Γαλατῶν, ἄλλως μὲν
[14, 23]	μεσογαίᾳ, διαιτῶν ταῦτα ὁ Ἀπολλόδωρος	ἑπτακαιδέκατόν	φησιν εἶναι τὸ τῶν Γαλατῶν,
[14, 2]	παντελῶς ἄπωθεν ἦν μέγα καὶ	πολυχρήματον,	ἡ Δῆλος, δυναμένη μυριάδας ἀνδραπόδων
[14, 16]	καὶ Λυδίαν Φρυγίαν· καὶ τὸν	θάνατον	δὲ τοῦ Κάλχαντος ἐνταῦθα παραδιδόασιν
[14, 13]	καὶ εἴ τινα ἄλλον τόπον	δυνατὸν	εἰπεῖν, ἐν ᾧ σχολαὶ καὶ
[14, 24]	γὰρ ἐπίσημον ἔθνος οὐκ ἀποκρύψαι	δυνατόν,	ὅ τε μὴ λέγων περὶ
[14, 22]	ἀντὶ τούτων τιθείς. πάντων δ´	εὐηθέστατον	τὸ τὴν χερρόνησον τριγωνοειδῆ φήσαντα
[14, 25]	πεποίηκεν ἢ Ἕλληνας ἢ βαρβάρους·	τρίτον	δὲ γένος οὐδὲν ἴσμεν τὸ
[14, 25]	δὲ γένος οὐδὲν ἴσμεν τὸ	μικτόν.	~Πῶς δὲ τρία γένη τῶν
[14, 11]	κἀντεῦθεν ἤδη καμπὴν λαμβάνει πρὸς	νότον	μέχρι Φοινίκης, τὸ δὲ λοιπὸν
[14, 5]	ἔδαφος καὶ τὸ πολὺ πετρῶδες,	μεστὸν	δὲ τῆς θαμνώδους ὕλης ἀειθαλοῦς
[14, 13]	καὶ τἆλλα δ´ εὐανδρεῖ καὶ	πλεῖστον	δύναται τὸν τῆς μητροπόλεως ἐπέχουσα
[14, 22]	τὸν ἰσθμόν, ὅσον εἰρήκασιν οἱ	πλεῖστον	ψευσάμενοι τὸ ἥμισυ τοῦ παντός,
[14, 11]	Κύδνου μέχρι Ἀμισοῦ· τὸ γὰρ	ἐλάχιστον	ἐξ Ἀμισοῦ διάστημα ἐπὶ τοὺς
[14, 22]	ἡ αὐτὴ ἀμαθία κἂν εἰς	τοὐλάχιστον	καταγάγῃ διάστημά τις τὸν ἰσθμόν,
[14, 14]	θεραπείαις τισὶ τὴν ὀργὴν οὐδὲν	ἧττον	διετέλεσιν ἄγων καὶ φέρων τὴν
[14, 14]	ἰσχύσαντος τὸ πλέον. ἐπῆρε δ´	αὐτὸν	καὶ Ἀντώνιος κατ´ ἀρχὰς ἀποδεξάμενος
[14, 27]	δ´ Ἔφορος παρῆλθε παρελθεῖν καὶ	αὐτόν,	καὶ ταῦτα παραθέμενον πρὸς αὐτὸ
[14, 18]	καὶ τὴν διαδοχὴν τοῖς μετ´	αὐτὸν	παρέδωκε. ~Μετὰ δὲ Αἰγαίας Ἰσσὸς
[14, 22]	τὸν ἰσθμὸν καὶ τὰ κατ´	αὐτὸν	στενά, ἐκεῖνα ἀντὶ τούτων τιθείς.
[14, 7]	ὄρους {ὑπὸ} τοῦ Ἰσαυρικοῦ, ἐνέπρησεν	ἑαυτὸν	πανοίκιον. τούτου δ´ ἦν καὶ
[14, 2]	καὶ οἱ λῃσταὶ προσποιούμενοι σωματεμπορεῖν	ἄλυτον	τὴν κακουργίαν εἶχον. ἀλλ´ οὐδὲ
[14, 14]	των, καταφρονήσας τις τοῦ ἐπιεικοῦς	εὔλυτον	τὸ κοιλίδιον ἔχων προσέρρανε πολὺ
[14, 22]	ἀμαθία τὸ λέγειν τριγωνοειδὲς τὸ	τοιοῦτον	τετράπλευρον, οὐδὲ χωρογραφικόν. ὁ δὲ
[14, 24]	Χάλυβας τίθησιν ἐντὸς τῆς χερρονήσου	τοσοῦτον	ἀφεστῶτας καὶ Σινώπης καὶ Ἀμισοῦ
[14, 2]	εἶχον. ἀλλ´ οὐδὲ Ῥωμαῖοί πω	τοσοῦτον	ἐφρόντιζον τῶν ἔξω τοῦ Ταύρου,
[14, 13]	διατριβαὶ φιλοσόφων γεγόνασι. διαφέρει δὲ	τοσοῦτον	ὅτι ἐνταῦθα μὲν οἱ φιλομαθοῦντες
[14, 14]	δὴ καὶ γυμνασιαρχίαν ὑποσχόμενος Ταρσεῦσι	τοῦτον	ἀντὶ γυμνασιάρχου κατέστησε, καὶ τὰ
[14, 10]	κατ´ ἐπιγαμίαν εἰς τὸν οἶκον	τοῦτον,	ἡ Ζηνοφάνους θυγάτηρ ἑνὸς τῶν
[14, 2]	μὲν κατορθῶν τοτὲ δὲ πταίων.	τοῦτον	μὲν οὖν Ἀντίοχος ὁ Δημητρίου
[14, 24]	καταψευδόμενος. Ἐφόρου τε γὰρ τοῦτο	πρῶτον	ἀπαιτεῖν ἐχρῆν, τί δὴ τοὺς
[14, 14]	αὐτοὺς καταγνοὺς φυγήν. οἱ δὲ	πρῶτον	μὲν κατετοιχογράφησαν αὐτοῦ τοιαῦτα „ἔργα
[14, 2]	λέγωμεν ἀπὸ τῶν Τραχειωτῶν ἀρξάμενοι.	~Πρῶτον	τοίνυν ἐστὶ τῶν Κιλίκων φρούριον
[14, 18]	δὲ Μαλλὸν Αἰγαῖαι πολίχνιον ὕφορμον	ἔχον·	εἶτ´ Ἀμανίδες πύλαι ὕφορμον ἔχουσαι,
[14, 3]	φρούριον ἐπὶ λόφου μαστοειδοῦς ὕφορμον	ἔχον·	εἶτα Σελινοῦς πόλις· εἶτα Κράγος
[14, 19]	δὲ Αἰγαίας Ἰσσὸς πολίχνιον ὕφορμον	ἔχον	καὶ ποταμὸς Πίναρος. ἐνταῦθα ὁ
[14, 5]	ἔστι δὲ καὶ ἄντρον αὐτόθι	ἔχον	πηγὴν μεγάλην ποταμὸν ἐξιεῖσαν καθαροῦ
[14, 3]	Χαραδροῦς ἔρυμα καὶ αὐτὸ ὕφορμον	ἔχον	(ὑπέρκειται δ´ ὄρος Ἄνδρικλος) καὶ
[14, 2]	προσποιούμενοι σωματεμπορεῖν ἄλυτον τὴν κακουργίαν	εἶχον.	ἀλλ´ οὐδὲ Ῥωμαῖοί πω τοσοῦτον
[14, 16]	Τροίας ἐλθόντας κτίσαι Μαλλόν· εἶτ´	Ἀμφίλοχον	εἰς Ἄργος ἀπελθεῖν, δυσαρεστήσαντα δὲ
[14, 16]	γὰρ Μόψον φασὶ καὶ τὸν	Ἀμφίλοχον	ἐκ Τροίας ἐλθόντας κτίσαι Μαλλόν·
[14, 17]	Σόλοις ὑπὸ Ἀπόλλωνος ἀναιρεθῆναι τὸν	Ἀμφίλοχόν	φησιν, οἱ δὲ περὶ τὸ
[14, 2]	οἳ τὰ πέραν τοῦ Εὐφράτου	κατέσχον,	τὸ τελευταῖον δὲ καὶ Ἀρμενίους,
[14, 16]	συμβαλεῖν εἰς μονομαχίαν πρὸς τὸν	Μόψον,	πεσόντας δ´ ἀμφοτέρους ταφῆναι μὴ
[14, 16]	καὶ τῆς ἀρχῆς. τὸν γὰρ	Μόψον	φασὶ καὶ τὸν Ἀμφίλοχον ἐκ
[14, 22]	ἂν τριγωνοειδῆ λέγεσθαι τὴν χερρόνησον·	νῦν	δέ γε τρισχιλίους σταδίους ἀπολειπόντων
[14, 27]	ἀπὸ τῶν Τρωικῶν εἰς τὰ	νῦν	διὰ τὰς μεταπτώσεις· καὶ γὰρ
[14, 28]	περὶ Ἄβυδον χρυσείων, ὧν καὶ	νῦν	ἔτι μικρὰ λείπεται· πολλὴ δ´
[14, 24]	ἐντὸς ἀπολαμβάνοιτ´ ἂν καὶ ὁ	νῦν	ἰδίως λεγόμενος Πόντος τῆς Καππαδοκίας
[14, 29]	καὶ ἐκμαρτυρεῖται ὑπὸ τῶν δεικνυμένων	νῦν	καὶ ὑπὸ τῶν ποιητῶν, τί
[14, 16]	μὴ ἐν ἐπόψει ἀλλήλοις· καὶ	νῦν	οἱ τάφοι δείκνυνται περὶ Μάγαρσα
[14, 23]	τε τῶν Τρώων καὶ τῶν	νῦν	ὀνομαζομένων Παφλαγόνων καὶ Μυσῶν καὶ
[14, 4]	Ὅλμοι, ὅπου πρότερον ᾤκουν οἱ	νῦν	Σελευκεῖς, κτισθείσης δ´ ἐπὶ τῷ
[14, 2]	ἀπὸ τῶν Τραχειωτῶν ἀρξάμενοι. ~Πρῶτον	τοίνυν	ἐστὶ τῶν Κιλίκων φρούριον τὸ
[14, 22]	οὐδ´ ἐπὶ θαλάττῃ. εἰ μὲν	τοίνυν	τὰ στενὰ ταῦτα οὕτως ἦν
[14, 11]	μέχρι στηλῶν τελευτᾷ. τὸ μὲν	οὖν	ἀληθὲς ὁ ἰσθμὸς τῆς περιωδευμένης
[14, 2]	τοτὲ δὲ πταίων. τοῦτον μὲν	οὖν	Ἀντίοχος ὁ Δημητρίου κατακλείσας εἴς
[14, 2]	αὐξομένους οὐκ ἐκώλυσαν. ὀλιγωρίαν μὲν	οὖν	αὐτῶν χαλεπὸν καταγνῶναι· πρὸς ἑτέροις
[14, 2]	τὰ ἀπωτέρω σκοπεῖν. ταῦτα μὲν	οὖν	ἔδοξεν ἡμῖν ἐν παρεκβάσει διὰ
[14, 14]	οὕτως ἐγὼ „σέ· οὐ δίκαιος	οὖν	εἰμι εἰς τοιαύτας ἄγεσθαι „διαβο„
[14, 24]	τῇ θαλάττῃ μόνον εἴρηκεν. οἱ	οὖν	ἐπ´ Ἀντιπάτρῳ τῷ Δερβήτῃ καὶ
[14, 14]	ὥστε δώσεις „δίκην. διακρουσάμενος δ´	οὖν	θεραπείαις τισὶ τὴν ὀργὴν οὐδὲν
[14, 24]	τὸν Ἰσσικὸν κόλπον. εἰ δ´	οὖν	καὶ τὴν λοξὴν γραμμὴν ὁρίζειν
[14, 22]	Σινώπην πάλιν ἐνθένδε. τὸ μὲν	οὖν	μόνους τοὺς ἐν τῇ χερρονήσῳ
[14, 14]	„διαβο„ λὰς ἐπὶ σοῦ. παραλαβὼν	οὖν	ὁ κατήγορος τὸν λόγον „ἀλλ´
[14, 29]	Κύζικον ἰόντι εἰς Μιλητούπολιν. εἰ	οὖν	οὕτως ἔχει ταῦτα, καὶ ἐκμαρτυρεῖται
[14, 3]	σταδίων τριακοσίων πεντήκοντα. εἰς μὲν	οὖν	τὸ Ἀνεμούριον ἀπὸ τῶν ὅρων
[14, 29]	Βερεκύντων καὶ τῆς Ἀσκανίας. τίνες	οὖν	Φρύγες ἦσαν „οἵ ῥα τότ´
[14, 2]	αὐτοὶ καὶ λῃζόμενοι καὶ σωματεμποροῦντες.	συνήργουν	δ´ εἰς ταῦτα καὶ οἱ
[14, 2]	φίλοι ἦσαν αὐτοῖς ὥστ´ οὐδὲν	ἐβοήθουν·	ἅμα δὲ καὶ οἱ λῃσταὶ
[14, 2]	τε ἀδελφοὶ πρὸς ἀλλήλους ὑποχείριον	ἐποίουν	τὴν χώραν τοῖς ἐπιτιθεμένοις. ἡ
[14, 4]	εἴκοσιν. ~Εἶθ´ Ὅλμοι, ὅπου πρότερον	ᾤκουν	οἱ νῦν Σελευκεῖς, κτισθείσης δ´
[14, 10]	τὴν τοῦ Τεύκρου δυναστείαν ταύτην	ἐκάλουν,	τὴν δ´ αὐτὴν καὶ ἱερωσύνην·
[14, 4]	ἄκρα· ἔχει δὲ ὁ ποταμὸς	ἀνάπλουν	εἰς τὴν Σελεύκειαν πόλιν εὖ
[14, 5]	κοιλὰς μεγάλη κυκλοτερὴς ἔχουσα περικειμένην	ὀφρὺν	πετρώδη πανταχόθεν ἱκανῶς ὑψηλήν· καταβάντι
[14, 14]	τοῦ Ἀντωνίου παρῃτεῖτο τὴν ὀργήν,	σὺν	ἄλλοις καὶ ταῦτα λέγων ὅτι
[14, 8]	τε ὁ στωικὸς φιλόσοφος πατρὸς	ὢν	Ταρσέως ἐκεῖθεν μετοικήσαντος, καὶ Φιλήμων
[14, 24]	λεγόμενος Πόντος τῆς Καππαδοκίας μέρος	ὢν	τὸ πρὸς τῷ Εὐξείνῳ, ὥστ´
[14, 3]	τῆς Κιλικίας, οὐ τὸ Κορακήσιον,	ὧν	ἐστι καὶ ὁ Ἀρτεμίδωρος· καί
[14, 25]	οὐδέ γε αὐτῶν τινας τούτων	ὧν	ἢ εἶπεν ἢ παρέλιπε. καὶ
[14, 22]	ἐλέγχοιτ´ ἂν ψεῦδος ὂν δι´	ὧν	ἠλέγξαμεν πρότερον μὴ μόνους τοὺς
[14, 28]	ἐν Ἀστύροις περὶ Ἄβυδον χρυσείων,	ὧν	καὶ νῦν ἔτι μικρὰ λείπεται·
[14, 15]	ὡς ἐπὶ πολύ· γραμματικοὶ δὲ	ὧν	καὶ συγγράμματα ἔστιν, Ἀρτεμίδωρός τε
[14, 4]	φιλοσόφων Ἀθήναιός τε καὶ Ξέναρχος,	ὧν	ὁ μὲν Ἀθήναιος καὶ ἐπολιτεύσατο
[14, 14]	Νέστωρ, ἔτι δ´ Ἀθηνόδωροι δύο,	ὧν	ὁ μὲν Κορδυλίων καλούμενος συνεβίωσε
[14, 21]	~Τῶν δ´ ἐν Τροίᾳ Κιλίκων	ὧν	Ὅμηρος μέμνηται πολὺ διεστώτων ἀπὸ
[14, 16]	τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ Μαντοῦς, περὶ	ὧν	πολλὰ μυθολογεῖται· καὶ δὴ καὶ
[14, 28]	ὁ Σκήψιος τίθησι παρὰ Καλλισθένους	λαβὼν	καὶ ἄλλων τινῶν, οὐ καθαρευόντων
[14, 6]	συνῴκισεν Ἀρχέλαος καὶ κατεσκευάσατο βασίλειον	λαβὼν	τὴν Τραχειῶτιν Κιλικίαν ὅλην πλὴν
[14, 14]	ἄγεσθαι „διαβο„ λὰς ἐπὶ σοῦ.	παραλαβὼν	οὖν ὁ κατήγορος τὸν λόγον
[14, 14]	Ἀντωνίου. τοιαύτην δὲ τὴν πόλιν	καταλαβὼν	ὁ Ἀθηνόδωρος τέως μὲν ἐπεχείρει
[14, 24]	τελέως. ὁ γὰρ δὴ διὰ	Χαλύβων	μεσημβρινὸς διὰ τῆς μικρᾶς Ἀρμενίας
[14, 24]	ἐπ´ Ἀμισοῦ, ἐπὶ δὲ τῶν	Χαλύβων	οὐδείς· λοξὴ γάρ ἐστι τελέως.
[14, 19]	καὶ ποταμὸς Πίναρος. ἐνταῦθα ὁ	ἀγὼν	συνέπεσεν Ἀλεξάνδρῳ καὶ Δαρείῳ· καὶ
[14, 14]	τὴν ὀργὴν οὐδὲν ἧττον διετέλεσιν	ἄγων	καὶ φέρων τὴν πόλιν μέχρι
[14, 14]	ὀργήν, σὺν ἄλλοις καὶ ταῦτα	λέγων	ὅτι „ὥσπερ Ὅμηρος ἐξύμνησεν „Ἀχιλλέα
[14, 24]	ἀποκρύψαι δυνατόν, ὅ τε μὴ	λέγων	περὶ αὐτοῦ μηδὲν οὐκ ἂν
[14, 22]	πλευράς· ὁ γὰρ τὰς ἔξω	λέγων	πλευρὰς ἔοικεν ὑπεξαιρουμένῳ τὴν κατὰ
[14, 15]	τῶν ἐκ τῆσδε τῆς πόλεως	φιλολόγων·	Ταρσέων γὰρ καὶ Ἀλεξανδρέων ἐστὶ
[14, 4]	τὴν Μουρήνα φιλίαν ἐκείνῳ συνεάλω	φεύγων	φωραθείσης τῆς κατὰ Καίσαρος τοῦ
[14, 29]	παρέλιπεν; οὕτω δὲ περὶ τῶν	Φρυγῶν	εἰπὼν ἐπιφέρει καὶ τὰ περὶ
[14, 23]	ὀνομαζομένων Παφλαγόνων καὶ Μυσῶν καὶ	Φρυγῶν	καὶ Καρῶν καὶ Λυκίων, Μῄονάς
[14, 29]	ἐν τῷ περὶ Μυσῶν καὶ	Φρυγῶν	λόγῳ, ὥστε ἐχέτω πέρας.
[14, 23]	δὲ λοιπὰ βάρβαρα χωρὶς τῶν	μιγάδων,	ἐπὶ θαλάττῃ μὲν Κίλικες καὶ
[14, 4]	ᾐόνα ποιοῦσαν ἄκραν ἣ καλεῖται	Σαρπηδών.	πλησίον δ´ ἐστὶ τοῦ Καλυκάδνου
[14, 28]	μὲν Ταντάλου πλοῦτος καὶ τῶν	Πελοπιδῶν	ἀπὸ τῶν περὶ Φρυγίαν καὶ
[14, 2]	πολυχρήματον, ἡ Δῆλος, δυναμένη μυριάδας	ἀνδραπόδων	αὐθημερὸν καὶ δέξασθαι καὶ ἀποπέμψαι,
[14, 2]	τοῖς ἐπιτιθεμένοις. ἡ δὲ τῶν	ἀνδραπόδων	ἐξαγωγὴ προὐκαλεῖτο μάλιστα εἰς τὰς
[14, 23]	καὶ Λυκίων, Μῄονάς {τε} ἀντὶ	Λυδῶν	καὶ ἄλλους ἀγνῶτας, οἷον Ἁλιζῶνας
[14, 27]	καὶ διότι μὲν Μῄονας ἀντὶ	Λυδῶν	Ὅμηρος εἶπε διδάξαι, ὅτι δ´
[14, 29]	Σαγγαρίοιο, ὅτε ὁ Πρίαμος „ἐπίκουρος	ἐὼν	μετὰ τοῖσιν ἐλέγμην“ φησί; πῶς
[14, 2]	καιρὸν ἀπέστησε τὴν Συρίαν τῶν	βασιλέων	καὶ διεπολέμει πρὸς ἐκείνους, τοτὲ
[14, 2]	αἴτιος κατέστη καὶ ἡ τῶν	βασιλέων	οὐδένεια τῶν τότε ἐκ διαδοχῆς
[14, 12]	παρ´ αὐτὸ τὸ γυμνάσιον τῶν	νέων·	ἅτε δὲ τῆς πηγῆς οὐ
[14, 14]	μὲν κατετοιχογράφησαν αὐτοῦ τοιαῦτα „ἔργα	νέων,	βουλαὶ δὲ μέσων, „πορδαὶ δὲ
[14, 22]	γὰρ Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς περὶ	νεῶν	ἔτι καὶ τοιαῦτα λέγει· τοὺς
[14, 16]	ὁ Πύραμος ἐκ τῆς Καταονίας	ῥέων,	οὗπερ καὶ πρότερον ἐμνήσθημεν· φησὶ
[14, 15]	πόλεως φιλολόγων· Ταρσέων γὰρ καὶ	Ἀλεξανδρέων	ἐστὶ μεστή. τοιαύτη μὲν ἡ
[14, 10]	ὃν ἐκπίπτει ὁ Κύδνος ὁ	διαρρέων	μέσην τὴν Ταρσὸν τὰς ἀρχὰς
[14, 15]	ἐκ τῆσδε τῆς πόλεως φιλολόγων·	Ταρσέων	γὰρ καὶ Ἀλεξανδρέων ἐστὶ μεστή.
[14, 11]	ἀνατολὰς ἀπὸ τῶν ὁμωνύμων ἐκτείνεται	δύσεων,	εἶτ´ ἐπὶ τὴν χειμερινὴν ἀνατολὴν
[14, 2]	ἔδοξεν ἡμῖν ἐν παρεκβάσει διὰ	βραχέων	εἰπεῖν. ~Μετὰ δὲ τὸ Κορακήσιον
[14, 10]	τὸ Ῥῆγμα καλούμενον. ἔστι δὲ	λιμνάζων	τόπος ἔχων καὶ παλαιὰ νεώρια,
[14, 2]	διεπολέμει πρὸς ἐκείνους, τοτὲ μὲν	κατορθῶν	τοτὲ δὲ πταίων. τοῦτον μὲν
[14, 18]	ἀνὴρ ἀξιόλογος καὶ βασιλεὺς ὑπὸ	Ῥωμαίων	ὠνομάσθη διὰ τὰς ἀνδραγαθίας Ταρκονδίμοτος,
[14, 2]	τοτὲ μὲν κατορθῶν τοτὲ δὲ	πταίων.	τοῦτον μὲν οὖν Ἀντίοχος ὁ
[14, 8]	ἀρχὴ τῆς περὶ τὸν Ἰσσόν,	Ἀχαιῶν	καὶ Ῥοδίων κτίσμα τῶν ἐκ
[14, 3]	τῆς Παμφυλίας ὁ Κιλίκιος παράπλους	σταδίων	ἐστὶν ὀκτακοσίων εἴκοσι, λοιπὸς δ´
[14, 3]	μέχρι Σόλων ὅσον πεντακοσίων παράπλους	σταδίων.	τούτου δ´ ἐστὶ Νάγιδος πρώτη
[14, 3]	ἐπὶ Κρομμύου ἄκραν ἐν διάρματι	σταδίων	τριακοσίων πεντήκοντα. εἰς μὲν οὖν
[14, 20]	πλοῦς ὀλίγον ἀπολείπων τῶν χιλίων	σταδίων.	~Τῶν δ´ ἐν Τροίᾳ Κιλίκων
[14, 1]	γὰρ ἡ χώρα τὸ πλέον	πεδίων	εὐπορεῖ καὶ χώρας ἀγαθῆς. ἐπεὶ
[14, 13]	τῶν ξένων καὶ ἐκπέμπουσι τῶν	ἰδίων	οὐκ ὀλίγους καὶ εἰσὶ σχολαὶ
[14, 8]	περὶ τὸν Ἰσσόν, Ἀχαιῶν καὶ	Ῥοδίων	κτίσμα τῶν ἐκ Λίνδου· εἰς
[14, 22]	παραλία ταύτῃ, καὶ ἡ τῶν	Ῥοδίων	περαία μέχρι Φύσκου· ἐντεῦθεν δὲ
[14, 11]	ἡ παραλία πᾶσα ἀπὸ τῆς	Ῥοδίων	περαίας ἀρξαμένη πρὸς ἰσημερινὰς ἀνατολὰς
[14, 12]	ἐστὶ τῶν μετὰ Τριπτολέμου πλανηθέντων	Ἀργείων	κατὰ ζήτησιν Ἰοῦς· διαρρεῖ δ´
[14, 28]	τῶν ἐν Ἀστύροις περὶ Ἄβυδον	χρυσείων,	ὧν καὶ νῦν ἔτι μικρὰ
[14, 23]	καὶ Φρυγῶν καὶ Καρῶν καὶ	Λυκίων,	Μῄονάς {τε} ἀντὶ Λυδῶν καὶ
[14, 20]	εὐθείας πλοῦς ὀλίγον ἀπολείπων τῶν	χιλίων	σταδίων. ~Τῶν δ´ ἐν Τροίᾳ
[14, 29]	λίμνης Ἀσκανίης ἐπὶ χείλεσιν· „ἔνθα	Δολίων	υἱὸς Σιληνοῦ νάσσατο καὶ Μελίης.
[14, 14]	Ἀθηνόδωροι δύο, ὧν ὁ μὲν	Κορδυλίων	καλούμενος συνεβίωσε Μάρκῳ Κάτωνι καὶ
[14, 22]	ἔξω τὴν ἀπὸ Ἰσσοῦ μέχρι	Χελιδονίων	εἰπών· λοιπὴ γάρ ἐστιν ὅλη
[14, 14]	θύρᾳ καὶ τῷ τοίχῳ νύκτωρ	παριὼν	τὴν οἰκίαν· ὁ δὲ τῆς
[14, 6]	τῶν λιμένων καὶ ἐρυμάτων καὶ	ὑποδυτηρίων)	ἐδόκει πρὸς ἅπαν τὸ τοιοῦτο
[14, 29]	ποταμὸν ῥεῖν, οὗ μνημονεύει καὶ	Εὐφορίων	„Μυσοῖος παρ´ ὕδασιν Ἀσκανίοιο. καὶ
[14, 13]	διατρίβουσιν αὐτόθι ἄσμενοι, τῶν δ´	ἐπιχωρίων	οὐ πολλοὺς οὔτ´ ἂν ἔξω
[14, 3]	Κρομμύου ἄκραν ἐν διάρματι σταδίων	τριακοσίων	πεντήκοντα. εἰς μὲν οὖν τὸ
[14, 3]	ὁ Κιλίκιος παράπλους σταδίων ἐστὶν	ὀκτακοσίων	εἴκοσι, λοιπὸς δ´ ἐστὶ μέχρι
[14, 3]	δ´ ἐστὶ μέχρι Σόλων ὅσον	πεντακοσίων	παράπλους σταδίων. τούτου δ´ ἐστὶ
[14, 14]	καθηγήσατο καὶ τιμῆς ἔτυχε μεγάλης,	κατιών	τε εἰς τὴν πατρίδα ἤδη
[14, 21]	ἀπὸ τῶν ἔξω τοῦ Ταύρου	Κιλίκων,	οἱ μὲν ἀποφαίνουσιν ἀρχηγέτας τοὺς
[14, 11]	ἐξ Ἀμισοῦ διάστημα ἐπὶ τοὺς	Κιλίκων	ὅρους τοῦτ´ ἔστιν· ἐντεῦθεν δὲ
[14, 19]	καὶ {αἱ} πύλαι λεγόμεναι, ὅριον	Κιλίκων	τε καὶ Σύρων. ἐν δὲ
[14, 2]	ἀρξάμενοι. ~Πρῶτον τοίνυν ἐστὶ τῶν	Κιλίκων	φρούριον τὸ Κορακήσιον ἱδρυμένον ἐπὶ
[14, 3]	ἐπὶ δὲ τοὺς ὅρους τῶν	Κιλίκων	χίλια ἐνακόσια εἴκοσιν. ~Εἶθ´ Ὅλμοι,
[14, 21]	σταδίων. ~Τῶν δ´ ἐν Τροίᾳ	Κιλίκων	ὧν Ὅμηρος μέμνηται πολὺ διεστώτων
[14, 29]	μετανάστασις ὕστερον ἂν εἴη τῶν	Τρωικῶν	γεγονυῖα, ἐν δὲ τοῖς Τρωικοῖς
[14, 27]	τῶν βαρβάρων ἐθνῶν ἀπὸ τῶν	Τρωικῶν	εἰς τὰ νῦν διὰ τὰς
[14, 14]	ἐξ αὐτῆς γεγόνασι τῶν μὲν	στωικῶν	Ἀντίπατρός τε καὶ Ἀρχέδημος καὶ
[14, 11]	δὲ λοιπὸν πρὸς δύσιν μέχρι	στηλῶν	τελευτᾷ. τὸ μὲν οὖν ἀληθὲς
[14, 14]	πολιτείαν κακῶς φερομένην ὑπό τε	ἄλλων	καὶ Βοήθου, κακοῦ μὲν ποιητοῦ
[14, 28]	τίθησι παρὰ Καλλισθένους λαβὼν καὶ	ἄλλων	τινῶν, οὐ καθαρευόντων τῆς περὶ
[14, 15]	ἐν τῇ πόλει. ~Τῶν δ´	ἄλλων	φιλοσόφων „οὕς κεν ἐὺ γνοίην
[14, 28]	τῶν περὶ Φρυγίαν καὶ Σίπυλον	μετάλλων	ἐγένετο· ὁ δὲ Κάδμου {ἐκ
[14, 17]	τὴν φάλαγγα ἀγαγόντος ἐκ τῶν	Σόλων	διὰ τῆς παραλίας καὶ τῆς
[14, 1]	Τραχειῶται· πεδιὰς δ´ ἡ ἀπὸ	Σόλων	καὶ Ταρσοῦ μέχρι Ἰσσοῦ, καὶ
[14, 10]	ὕπερθεν τούτου τε καὶ τῶν	Σόλων	ὀρεινή ἐστιν, ἐν ᾗ Ὄλβη
[14, 3]	εἴκοσι, λοιπὸς δ´ ἐστὶ μέχρι	Σόλων	ὅσον πεντακοσίων παράπλους σταδίων. τούτου
[14, 6]	εἰσὶ δ´ ὅροι ταύτης μεταξὺ	Σόλων	τε καὶ Ἐλαιούσσης ὁ Λάμος
[14, 3]	ἐπιτήδεια ὄντα πρὸς τὰς τῶν	στόλων	κατασκευάς. εἶτα Λαέρτης φρούριον ἐπὶ
[14, 6]	ἀεὶ παρεῖναι ἔμελλον μήτε μεθ´	ὅπλων.	οὕτω μὲν Ἀρχέλαος ἔλαβε πρὸς
[14, 7]	ἡ Φάσηλις καὶ πολλὰ τῶν	Παμφύλων	χωρία· πάντα δ´ εἷλεν ὁ
[14, 10]	δὲ τὴν τούτων κατάλυσιν ἐφ´	ἡμῶν	ἤδη τὴν τοῦ Τεύκρου δυναστείαν
[14, 8]	ὢν Ταρσέως ἐκεῖθεν μετοικήσαντος, καὶ	Φιλήμων	ὁ κωμικὸς ποιητής, καὶ Ἄρατος
[14, 11]	πρὸς ἰσημερινὰς ἀνατολὰς ἀπὸ τῶν	ὁμωνύμων	ἐκτείνεται δύσεων, εἶτ´ ἐπὶ τὴν
[14, 24]	Εὐφράτου τὴν Καππαδοκίαν ὅλην ἐντὸς	ἀπολαμβάνων	καὶ τὴν Κομμαγηνὴν καὶ τὸν
[14, 10]	καὶ οἱ πλεῖστοί γε τῶν	ἱερασαμένων	ὠνομάζοντο Τεῦκροι ἢ Αἴαντες. εἰσιοῦσα
[14, 15]	Διογένης τῶν περιπολιζόντων καὶ σχολὰς	διατιθεμένων	εὐφυῶς· ὁ δὲ Διογένης καὶ
[14, 23]	ἐστι τοῦ Ἐφόρου, τῶν δ´	εἰρημένων	τὰ μὲν Ἑλληνικὰ μήπω κατὰ
[14, 6]	μέγεθος τῶν ὀρῶν καὶ τῶν	ὑπερκειμένων	ἐθνῶν, πεδία καὶ γεώργια ἐχόντων
[14, 6]	τε ναυπηγησίμου ὕλης καὶ τῶν	λιμένων	καὶ ἐρυμάτων καὶ ὑποδυτηρίων) ἐδόκει
[14, 26]	δίαιταν τῶν ὑπὸ τοῦ Ἐφόρου	λεγομένων	ἢ παραλειπομένων οὐ δέον· εἴρηκε
[14, 22]	ἀπολειπόντων μεταξὺ τῶν ὑπ´ αὐτοῦ	λεγομένων	στενῶν, ἀμαθία τὸ λέγειν τριγωνοειδὲς
[14, 23]	τῶν Τρώων καὶ τῶν νῦν	ὀνομαζομένων	Παφλαγόνων καὶ Μυσῶν καὶ Φρυγῶν
[14, 26]	ὑπὸ τοῦ Ἐφόρου λεγομένων ἢ	παραλειπομένων	οὐ δέον· εἴρηκε δὲ τὴν
[14, 21]	Ἀλήιόν τι πεδίον κἀκεῖ δεικνύουσι.	περιωδευμένων	δὲ καὶ τῶν ἔξω τοῦ
[14, 29]	ταῦτα, καὶ ἐκμαρτυρεῖται ὑπὸ τῶν	δεικνυμένων	νῦν καὶ ὑπὸ τῶν ποιητῶν,
[14, 15]	τραγῳδίας ἄριστος τῶν τῆς Πλειάδος	καταριθμουμένων	Διονυσίδης. μάλιστα δ´ ἡ Ῥώμη
[14, 13]	καὶ γὰρ δέχονται πολλοὺς τῶν	ξένων	καὶ ἐκπέμπουσι τῶν ἰδίων οὐκ
[14, 22]	μεταξὺ τῶν ὑπ´ αὐτοῦ λεγομένων	στενῶν,	ἀμαθία τὸ λέγειν τριγωνοειδὲς τὸ
[14, 22]	ἀλλὰ καὶ τῶν κατ´ ἀλήθειαν	στενῶν	τῶν μεταξὺ Ἀμισοῦ τε καὶ
[14, 22]	τοῦ ἰσθμοῦ, εἴπερ καὶ τῶν	στενῶν	τῶν μεταξὺ Σινώπης καὶ Ἰσσοῦ,
[14, 26]	~Πῶς δὲ τρία γένη τῶν	Ἑλλήνων	ἐστὶ τὰ τὴν χερρόνησον οἰκοῦντα;
[14, 27]	πολλὴ σύγχυσις γεγένηται τῶν βαρβάρων	ἐθνῶν	ἀπὸ τῶν Τρωικῶν εἰς τὰ
[14, 6]	τῶν ὀρῶν καὶ τῶν ὑπερκειμένων	ἐθνῶν,	πεδία καὶ γεώργια ἐχόντων μεγάλα
[14, 28]	μὴ ἐπισημήνασθαι. ~Φήσας δὲ ἀγνώτων	τινῶν	μεμνῆσθαι τὸν ποιητήν, Καύκωνας μὲν
[14, 27]	ἀποφαίνει δι´ ἣν οὐ μέμνηταί	τινων	ὁ ποιητής· ἢ τῷ μήπω
[14, 28]	παρὰ Καλλισθένους λαβὼν καὶ ἄλλων	τινῶν,	οὐ καθαρευόντων τῆς περὶ τῶν
[14, 10]	ἡ Ζηνοφάνους θυγάτηρ ἑνὸς τῶν	τυράννων,	αὐτὴ κατέσχε τὴν ἀρχὴν προλαβόντος
[14, 18]	ἀεὶ μὲν ὑπὸ πλειόνων δυναστευόμενον	τυράννων	ἐχόντων ἐρύματα· καθ´ ἡμᾶς δὲ
[14, 23]	Τρώων καὶ τῶν νῦν ὀνομαζομένων	Παφλαγόνων	καὶ Μυσῶν καὶ Φρυγῶν καὶ
[14, 18]	ἕω μέρος, ἀεὶ μὲν ὑπὸ	πλειόνων	δυναστευόμενον τυράννων ἐχόντων ἐρύματα· καθ´
[14, 22]	Ἰσσοῦ, καὶ οὐ τούτων γε	μόνων	ἀλλὰ καὶ τῶν κατ´ ἀλήθειαν
[14, 13]	αὐτοῖς παντοδαπαὶ τῶν περὶ λόγους	τεχνῶν,	καὶ τἆλλα δ´ εὐανδρεῖ καὶ
[14, 28]	οὐ καθαρευόντων τῆς περὶ τῶν	Ἁλιζώνων	ψευδοδοξίας· ὡς ὁ μὲν Ταντάλου
[14, 29]	οὕτω δὲ περὶ τῶν Φρυγῶν	εἰπὼν	ἐπιφέρει καὶ τὰ περὶ τῶν
[14, 22]	τὴν ἀπὸ Ἰσσοῦ μέχρι Χελιδονίων	εἰπών·	λοιπὴ γάρ ἐστιν ὅλη ἐπ´
[14, 20]	Σόλους ἐπ´ εὐθείας πλοῦς ὀλίγον	ἀπολείπων	τῶν χιλίων σταδίων. ~Τῶν δ´
[14, 4]	νεκρῶν κευθμῶνα καὶ σκότου πύλας	λιπών.	ὀλίγον δ´ ἐπιβιοὺς χρόνον ἐν
[14, 27]	διότι πολλὴ σύγχυσις γεγένηται τῶν	βαρβάρων	ἐθνῶν ἀπὸ τῶν Τρωικῶν εἰς
[14, 23]	καὶ Μυσῶν καὶ Φρυγῶν καὶ	Καρῶν	καὶ Λυκίων, Μῄονάς {τε} ἀντὶ
[14, 21]	καὶ τῶν ἔξω τοῦ Ταύρου	μερῶν	τῆς προειρημένης χερρονήσου, προσθετέον ἐστὶ
[14, 29]	ἐκ τῆς Εὐρώπης καὶ τῶν	ἀριστερῶν	τοῦ Πόντου, ἀγαγεῖν δ´ αὐτοὺς
[14, 29]	τις τοῦ Ἀπολλοδώρου, ὅτι τῶν	νεωτέρων	καινοτομούντων πολλὰ παρὰ τὰς Ὁμηρικὰς
[14, 14]	οὐδὲν ἧττον διετέλεσιν ἄγων καὶ	φέρων	τὴν πόλιν μέχρι τῆς καταστροφῆς
[14, 4]	ἐντυγχάνοντες, τὸ Εὐριπίδου ἔφη „ἥκω	νεκρῶν	κευθμῶνα καὶ σκότου πύλας λιπών.
[14, 6]	μὲν διὰ τὸ μέγεθος τῶν	ὀρῶν	καὶ τῶν ὑπερκειμένων ἐθνῶν, πεδία
[14, 3]	οὖν τὸ Ἀνεμούριον ἀπὸ τῶν	ὅρων	τῆς Παμφυλίας ὁ Κιλίκιος παράπλους
[14, 14]	οἰκίαν· ὁ δὲ τῆς στάσεως	κατηγορῶν	ἐν ἐκκλησίᾳ „τὴν νόσον τῆς
[14, 14]	τοὔλαιον· ἐλεγχόμενος δ´ ὑπὸ τῶν	κατηγόρων	ἐπὶ τοῦ Ἀντωνίου παρῃτεῖτο τὴν
[14, 1]	οἰκούμενος κακῶς μέχρι καὶ τῶν	προσβόρρων	πλευρῶν τῶν περὶ Ἴσαυρα καὶ
[14, 1]	κακῶς μέχρι καὶ τῶν προσβόρρων	πλευρῶν	τῶν περὶ Ἴσαυρα καὶ τοὺς
[14, 19]	λεγόμεναι, ὅριον Κιλίκων τε καὶ	Σύρων.	ἐν δὲ τῇ Κιλικίᾳ ἐστὶ
[14, 20]	Κιλικίαν πρώτη πόλις ἐστὶ τῶν	Σύρων	Σελεύκεια ἡ ἐν Πιερίᾳ, καὶ
[14, 14]	τοιαῦτα „ἔργα νέων, βουλαὶ δὲ	μέσων,	„πορδαὶ δὲ γερόντων. ἐπεὶ δ´
[14, 4]	τινὰ ἐν τῇ πατρίδι, εἶτ´	ἐμπεσὼν	εἰς τὴν Μουρήνα φιλίαν ἐκείνῳ
[14, 23]	τῶν νῦν ὀνομαζομένων Παφλαγόνων καὶ	Μυσῶν	καὶ Φρυγῶν καὶ Καρῶν καὶ
[14, 29]	περὶ τούτων ἐν τῷ περὶ	Μυσῶν	καὶ Φρυγῶν λόγῳ, ὥστε ἐχέτω
[14, 29]	ἐπιφέρει καὶ τὰ περὶ τῶν	Μυσῶν	οὐχ ὁμολογούμενα τούτοις· λέγεσθαι γάρ
[14, 28]	τινῶν, οὐ καθαρευόντων τῆς περὶ	τῶν	Ἁλιζώνων ψευδοδοξίας· ὡς ὁ μὲν
[14, 2]	χώραν τοῖς ἐπιτιθεμένοις. ἡ δὲ	τῶν	ἀνδραπόδων ἐξαγωγὴ προὐκαλεῖτο μάλιστα εἰς
[14, 29]	Φρύγας ἐκ τῆς Εὐρώπης καὶ	τῶν	ἀριστερῶν τοῦ Πόντου, ἀγαγεῖν δ´
[14, 2]	ἄλλους τινάς, ἔγνωσαν δὲ κακίᾳ	τῶν	ἀρχόντων συμβαῖνον τοῦτο, εἰ καὶ
[14, 22]	τοὺς ἐν τῇ χερρονήσῳ διὰ	τῶν	αὐτῶν ἐλέγχοιτ´ ἂν ψεῦδος ὂν
[14, 27]	λέγει, διότι πολλὴ σύγχυσις γεγένηται	τῶν	βαρβάρων ἐθνῶν ἀπὸ τῶν Τρωικῶν
[14, 2]	ὃν καιρὸν ἀπέστησε τὴν Συρίαν	τῶν	βασιλέων καὶ διεπολέμει πρὸς ἐκείνους,
[14, 2]	Τρύφων αἴτιος κατέστη καὶ ἡ	τῶν	βασιλέων οὐδένεια τῶν τότε ἐκ
[14, 29]	ἧκεν ἐκ τῆς περαίας ἐκ	τῶν	Βερεκύντων καὶ τῆς Ἀσκανίας. τίνες
[14, 26]	ἑκκαίδεκα ἔθνεσι προστίθησιν ἑπτακαιδέκατον, τὸ	τῶν	Γαλατῶν, ἄλλως μὲν χρήσιμον λεχθῆναι,
[14, 23]	Ἀπολλόδωρος ἑπτακαιδέκατόν φησιν εἶναι τὸ	τῶν	Γαλατῶν, ὃ νεώτερόν ἐστι τοῦ
[14, 15]	ἡγεμόσι καὶ ἐν τῇ πόλει.	~Τῶν	δ´ ἄλλων φιλοσόφων „οὕς κεν
[14, 23]	ὃ νεώτερόν ἐστι τοῦ Ἐφόρου,	τῶν	δ´ εἰρημένων τὰ μὲν Ἑλληνικὰ
[14, 21]	ὀλίγον ἀπολείπων τῶν χιλίων σταδίων.	~Τῶν	δ´ ἐν Τροίᾳ Κιλίκων ὧν
[14, 13]	πολλοὶ καὶ διατρίβουσιν αὐτόθι ἄσμενοι,	τῶν	δ´ ἐπιχωρίων οὐ πολλοὺς οὔτ´
[14, 29]	ἔχει ταῦτα, καὶ ἐκμαρτυρεῖται ὑπὸ	τῶν	δεικνυμένων νῦν καὶ ὑπὸ τῶν
[14, 14]	ἔξεστι, καὶ δὴ καὶ „ἐκ	τῶν	διαχωρημάτων. οὗτοι μὲν στωικοὶ ἄνδρες·
[14, 8]	Ἰσσόν, Ἀχαιῶν καὶ Ῥοδίων κτίσμα	τῶν	ἐκ Λίνδου· εἰς ταύτην λειπανδρήσασαν
[14, 15]	Ῥώμη δύναται διδάσκειν τὸ πλῆθος	τῶν	ἐκ τῆσδε τῆς πόλεως φιλολόγων·
[14, 4]	ἐγένοντο καθ´ ἡμᾶς ἄνδρες ἀξιόλογοι	τῶν	ἐκ τοῦ περιπάτου φιλοσόφων Ἀθήναιός
[14, 1]	τῶν ἐντὸς εἴρηται, περὶ δὲ	τῶν	ἐκτὸς λέγωμεν ἀπὸ τῶν Τραχειωτῶν
[14, 26]	μικτόν. ~Πῶς δὲ τρία γένη	τῶν	Ἑλλήνων ἐστὶ τὰ τὴν χερρόνησον
[14, 28]	ὄρος· ὁ δὲ Πριάμου ἐκ	τῶν	ἐν Ἀστύροις περὶ Ἄβυδον χρυσείων,
[14, 28]	καὶ Ἀλυάττου καὶ Κροίσου ἀπὸ	τῶν	ἐν Λυδίᾳ τῆς μεταξὺ Ἀταρνέως
[14, 1]	τὰ δ´ ἐκτός, περὶ μὲν	τῶν	ἐντὸς εἴρηται, περὶ δὲ τῶν
[14, 2]	οὐδὲ Ῥωμαῖοί πω τοσοῦτον ἐφρόντιζον	τῶν	ἔξω τοῦ Ταύρου, ἀλλ´ ἔπεμψαν
[14, 21]	Ὅμηρος μέμνηται πολὺ διεστώτων ἀπὸ	τῶν	ἔξω τοῦ Ταύρου Κιλίκων, οἱ
[14, 21]	κἀκεῖ δεικνύουσι. περιωδευμένων δὲ καὶ	τῶν	ἔξω τοῦ Ταύρου μερῶν τῆς
[14, 13]	πολλοὺς τῶν ξένων καὶ ἐκπέμπουσι	τῶν	ἰδίων οὐκ ὀλίγους καὶ εἰσὶ
[14, 10]	ἱερωσύνην· καὶ οἱ πλεῖστοί γε	τῶν	ἱερασαμένων ὠνομάζοντο Τεῦκροι ἢ Αἴαντες.
[14, 22]	τούτων γε μόνων ἀλλὰ καὶ	τῶν	κατ´ ἀλήθειαν στενῶν τῶν μεταξὺ
[14, 14]	ἐκέλευσε παρεπιγράψαι „βρονταὶ δὲ „γερόν„	των,	καταφρονήσας τις τοῦ ἐπιεικοῦς εὔλυτον
[14, 14]	καὶ τοὔλαιον· ἐλεγχόμενος δ´ ὑπὸ	τῶν	κατηγόρων ἐπὶ τοῦ Ἀντωνίου παρῃτεῖτο
[14, 2]	Τραχειωτῶν ἀρξάμενοι. ~Πρῶτον τοίνυν ἐστὶ	τῶν	Κιλίκων φρούριον τὸ Κορακήσιον ἱδρυμένον
[14, 3]	εἰκοσιπέντε, ἐπὶ δὲ τοὺς ὅρους	τῶν	Κιλίκων χίλια ἐνακόσια εἴκοσιν. ~Εἶθ´
[14, 24]	οὐκ ἂν δόξειε παραλιπεῖν τι	τῶν	κυριωτάτων; ~Τίνες δ´ εἰσὶν οἱ
[14, 6]	τῆς τε ναυπηγησίμου ὕλης καὶ	τῶν	λιμένων καὶ ἐρυμάτων καὶ ὑποδυτηρίων)
[14, 14]	~Ἄνδρες δ´ ἐξ αὐτῆς γεγόνασι	τῶν	μὲν στωικῶν Ἀντίπατρός τε καὶ
[14, 12]	ἐν πεδίῳ κτίσμα δ´ ἐστὶ	τῶν	μετὰ Τριπτολέμου πλανηθέντων Ἀργείων κατὰ
[14, 22]	καὶ τῶν κατ´ ἀλήθειαν στενῶν	τῶν	μεταξὺ Ἀμισοῦ τε καὶ Ἰσσοῦ·
[14, 22]	ἰσθμοῦ, εἴπερ καὶ τῶν στενῶν	τῶν	μεταξὺ Σινώπης καὶ Ἰσσοῦ, καὶ
[14, 23]	τὰ δὲ λοιπὰ βάρβαρα χωρὶς	τῶν	μιγάδων, ἐπὶ θαλάττῃ μὲν Κίλικες
[14, 29]	εἰπὼν ἐπιφέρει καὶ τὰ περὶ	τῶν	Μυσῶν οὐχ ὁμολογούμενα τούτοις· λέγεσθαι
[14, 12]	Κύδνος παρ´ αὐτὸ τὸ γυμνάσιον	τῶν	νέων· ἅτε δὲ τῆς πηγῆς
[14, 29]	ἄν τις τοῦ Ἀπολλοδώρου, ὅτι	τῶν	νεωτέρων καινοτομούντων πολλὰ παρὰ τὰς
[14, 23]	τό τε τῶν Τρώων καὶ	τῶν	νῦν ὀνομαζομένων Παφλαγόνων καὶ Μυσῶν
[14, 13]	συμβαίνει· καὶ γὰρ δέχονται πολλοὺς	τῶν	ξένων καὶ ἐκπέμπουσι τῶν ἰδίων
[14, 11]	ἀρξαμένη πρὸς ἰσημερινὰς ἀνατολὰς ἀπὸ	τῶν	ὁμωνύμων ἐκτείνεται δύσεων, εἶτ´ ἐπὶ
[14, 8]	Πομπηιόπολιν. γεγόνασι δ´ ἄνδρες ἐνθένδε	τῶν	ὀνομαστῶν Χρύσιππός τε ὁ στωικὸς
[14, 6]	γῆν μὲν διὰ τὸ μέγεθος	τῶν	ὀρῶν καὶ τῶν ὑπερκειμένων ἐθνῶν,
[14, 3]	μὲν οὖν τὸ Ἀνεμούριον ἀπὸ	τῶν	ὅρων τῆς Παμφυλίας ὁ Κιλίκιος
[14, 7]	καὶ ἡ Φάσηλις καὶ πολλὰ	τῶν	Παμφύλων χωρία· πάντα δ´ εἷλεν
[14, 8]	Πομπήιος Μάγνος κατῴκισε τοὺς περιγενομένους	τῶν	πειρατῶν, οὓς μάλιστα ἔγνω σωτηρίας
[14, 28]	ὁ μὲν Ταντάλου πλοῦτος καὶ	τῶν	Πελοπιδῶν ἀπὸ τῶν περὶ Φρυγίαν
[14, 28]	ἐγένετο· ὁ δὲ Κάδμου {ἐκ	τῶν}	περὶ Θρᾴκην καὶ τὸ Παγγαῖον
[14, 1]	μέχρι καὶ τῶν προσβόρρων πλευρῶν	τῶν	περὶ Ἴσαυρα καὶ τοὺς Ὁμοναδέας
[14, 13]	εἰσὶ σχολαὶ παρ´ αὐτοῖς παντοδαπαὶ	τῶν	περὶ λόγους τεχνῶν, καὶ τἆλλα
[14, 28]	μεταλλείας· ὁ δὲ Μίδου ἐκ	τῶν	περὶ τὸ Βέρμιον ὄρος· ὁ
[14, 28]	πλοῦτος καὶ τῶν Πελοπιδῶν ἀπὸ	τῶν	περὶ Φρυγίαν καὶ Σίπυλον μετάλλων
[14, 15]	Πλουτιάδης τε ἐγένετο καὶ Διογένης	τῶν	περιπολιζόντων καὶ σχολὰς διατιθεμένων εὐφυῶς·
[14, 29]	τῶν δεικνυμένων νῦν καὶ ὑπὸ	τῶν	ποιητῶν, τί ἐκώλυε τὸν Ὅμηρον
[14, 1]	Ταῦρος οἰκούμενος κακῶς μέχρι καὶ	τῶν	προσβόρρων πλευρῶν τῶν περὶ Ἴσαυρα
[14, 22]	Λυκιακὴ παραλία ταύτῃ, καὶ ἡ	τῶν	Ῥοδίων περαία μέχρι Φύσκου· ἐντεῦθεν
[14, 17]	ἐκείνου τὴν φάλαγγα ἀγαγόντος ἐκ	τῶν	Σόλων διὰ τῆς παραλίας καὶ
[14, 10]	δ´ ὕπερθεν τούτου τε καὶ	τῶν	Σόλων ὀρεινή ἐστιν, ἐν ᾗ
[14, 22]	ἔξω τοῦ ἰσθμοῦ, εἴπερ καὶ	τῶν	στενῶν τῶν μεταξὺ Σινώπης καὶ
[14, 3]	προσένειμεν ἐπιτήδεια ὄντα πρὸς τὰς	τῶν	στόλων κατασκευάς. εἶτα Λαέρτης φρούριον
[14, 20]	τὴν Κιλικίαν πρώτη πόλις ἐστὶ	τῶν	Σύρων Σελεύκεια ἡ ἐν Πιερίᾳ,
[14, 15]	Διόδωρος· ποιητὴς δὲ τραγῳδίας ἄριστος	τῶν	τῆς Πλειάδος καταριθμουμένων Διονυσίδης. μάλιστα
[14, 2]	καὶ ἡ τῶν βασιλέων οὐδένεια	τῶν	τότε ἐκ διαδοχῆς ἐπιστατούντων τῆς
[14, 1]	δὲ τῶν ἐκτὸς λέγωμεν ἀπὸ	τῶν	Τραχειωτῶν ἀρξάμενοι. ~Πρῶτον τοίνυν ἐστὶ
[14, 29]	μὲν μετανάστασις ὕστερον ἂν εἴη	τῶν	Τρωικῶν γεγονυῖα, ἐν δὲ τοῖς
[14, 27]	γεγένηται τῶν βαρβάρων ἐθνῶν ἀπὸ	τῶν	Τρωικῶν εἰς τὰ νῦν διὰ
[14, 22]	γὰρ ἐκ τῆς Ἀσίας ἐπικούρους	τῶν	Τρώων ἅπαντας καταριθμεῖσθαί φησιν ὑπὸ
[14, 23]	ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ τό τε	τῶν	Τρώων καὶ τῶν νῦν ὀνομαζομένων
[14, 10]	τοῦτον, ἡ Ζηνοφάνους θυγάτηρ ἑνὸς	τῶν	τυράννων, αὐτὴ κατέσχε τὴν ἀρχὴν
[14, 22]	γε τρισχιλίους σταδίους ἀπολειπόντων μεταξὺ	τῶν	ὑπ´ αὐτοῦ λεγομένων στενῶν, ἀμαθία
[14, 6]	τὸ μέγεθος τῶν ὀρῶν καὶ	τῶν	ὑπερκειμένων ἐθνῶν, πεδία καὶ γεώργια
[14, 26]	λεχθῆναι, πρὸς δὲ τὴν δίαιταν	τῶν	ὑπὸ τοῦ Ἐφόρου λεγομένων ἢ
[14, 29]	ἐπεκούρησε παρέλιπεν; οὕτω δὲ περὶ	τῶν	Φρυγῶν εἰπὼν ἐπιφέρει καὶ τὰ
[14, 24]	τὴν ἐπ´ Ἀμισοῦ, ἐπὶ δὲ	τῶν	Χαλύβων οὐδείς· λοξὴ γάρ ἐστι
[14, 20]	ἐπ´ εὐθείας πλοῦς ὀλίγον ἀπολείπων	τῶν	χιλίων σταδίων. ~Τῶν δ´ ἐν
[14, 26]	ἔθνεσι προστίθησιν ἑπτακαιδέκατον, τὸ τῶν	Γαλατῶν,	ἄλλως μὲν χρήσιμον λεχθῆναι, πρὸς
[14, 23]	ἑπτακαιδέκατόν φησιν εἶναι τὸ τῶν	Γαλατῶν,	ὃ νεώτερόν ἐστι τοῦ Ἐφόρου,
[14, 14]	καὶ δὴ καὶ „ἐκ τῶν	διαχωρημάτων.	οὗτοι μὲν στωικοὶ ἄνδρες· ἀκαδημαϊκὸς
[14, 6]	ὕλης καὶ τῶν λιμένων καὶ	ἐρυμάτων	καὶ ὑποδυτηρίων) ἐδόκει πρὸς ἅπαν
[14, 8]	Μάγνος κατῴκισε τοὺς περιγενομένους τῶν	πειρατῶν,	οὓς μάλιστα ἔγνω σωτηρίας καὶ
[14, 24]	ἂν δόξειε παραλιπεῖν τι τῶν	κυριωτάτων;	~Τίνες δ´ εἰσὶν οἱ μιγάδες;
[14, 29]	δεικνυμένων νῦν καὶ ὑπὸ τῶν	ποιητῶν,	τί ἐκώλυε τὸν Ὅμηρον ταύτης
[14, 24]	οὔτε τοῦ Ἐφόρου τὴν ἀπόφασιν	διαιτῶν	ἱκανῶς τά τε τοῦ ποιητοῦ
[14, 23]	καὶ Μιλύαι ἐν τῇ μεσογαίᾳ,	διαιτῶν	ταῦτα ὁ Ἀπολλόδωρος ἑπτακαιδέκατόν φησιν
[14, 18]	καθ´ ἡμᾶς δὲ κατέστη κύριος	πάντων	ἀνὴρ ἀξιόλογος καὶ βασιλεὺς ὑπὸ
[14, 22]	στενά, ἐκεῖνα ἀντὶ τούτων τιθείς.	πάντων	δ´ εὐηθέστατον τὸ τὴν χερρόνησον
[14, 12]	δ´ ἐστὶ τῶν μετὰ Τριπτολέμου	πλανηθέντων	Ἀργείων κατὰ ζήτησιν Ἰοῦς· διαρρεῖ
[14, 15]	τε ἐγένετο καὶ Διογένης τῶν	περιπολιζόντων	καὶ σχολὰς διατιθεμένων εὐφυῶς· ὁ
[14, 22]	νῦν δέ γε τρισχιλίους σταδίους	ἀπολειπόντων	μεταξὺ τῶν ὑπ´ αὐτοῦ λεγομένων
[14, 14]	βουλαὶ δὲ μέσων, „πορδαὶ δὲ	γερόντων.	ἐπεὶ δ´ ἐκεῖνος ἐν παιδιᾶς
[14, 11]	ὁ μέχρι τοῦ Ἰσσικοῦ κόλπου,	παρακλεπτόντων	διὰ τὸ σημειῶδες. διὰ δὲ
[14, 28]	λαβὼν καὶ ἄλλων τινῶν, οὐ	καθαρευόντων	τῆς περὶ τῶν Ἁλιζώνων ψευδοδοξίας·
[14, 18]	μὲν ὑπὸ πλειόνων δυναστευόμενον τυράννων	ἐχόντων	ἐρύματα· καθ´ ἡμᾶς δὲ κατέστη
[14, 6]	ὑπερκειμένων ἐθνῶν, πεδία καὶ γεώργια	ἐχόντων	μεγάλα καὶ εὐκατατρόχαστα, κατὰ θάλατταν
[14, 2]	τινάς, ἔγνωσαν δὲ κακίᾳ τῶν	ἀρχόντων	συμβαῖνον τοῦτο, εἰ καὶ τὴν
[14, 29]	ἀγαγεῖν δ´ αὐτοὺς Σκαμάνδριον ἐκ	Βερεκύντων	καὶ Ἀσκανίας. ἐπιλέγει δὲ τούτοις
[14, 29]	ἐκ τῆς περαίας ἐκ τῶν	Βερεκύντων	καὶ τῆς Ἀσκανίας. τίνες οὖν
[14, 29]	φησί; πῶς δὲ ἐκ μὲν	Βερεκύντων	μετεπέμπετο Φρύγας ὁ Πρίαμος, πρὸς
[14, 29]	τοῦ Ἀπολλοδώρου, ὅτι τῶν νεωτέρων	καινοτομούντων	πολλὰ παρὰ τὰς Ὁμηρικὰς ἀποφάσεις,
[14, 2]	οὐδένεια τῶν τότε ἐκ διαδοχῆς	ἐπιστατούντων	τῆς Συρίας ἅμα καὶ τῆς
[14, 8]	γεγόνασι δ´ ἄνδρες ἐνθένδε τῶν	ὀνομαστῶν	Χρύσιππός τε ὁ στωικὸς φιλόσοφος
[14, 24]	ἱκανῶς τά τε τοῦ ποιητοῦ	ταράττων	καὶ καταψευδόμενος. Ἐφόρου τε γὰρ
[14, 22]	ἐν τῇ χερρονήσῳ διὰ τῶν	αὐτῶν	ἐλέγχοιτ´ ἂν ψεῦδος ὂν δι´
[14, 16]	καὶ δὴ καὶ ἡμεῖς ἐμνήσθημεν	αὐτῶν	ἐν τοῖς περὶ Κάλχαντος λόγοις
[14, 27]	γὰρ ἔχομεν τοιαύτην ἱστορίαν ἐπ´	αὐτῶν	οὐδεμίαν. γελοῖόν τε τὸ τοὺς
[14, 2]	εἰς δύναμιν καὶ τὸ γένος	αὐτῶν	σύμπαν, τὴν δὲ θάλατταν τοῖς
[14, 25]	ἀποδώσομεν τοῖς μιγάσιν, οὐδέ γε	αὐτῶν	τινας τούτων ὧν ἢ εἶπεν
[14, 2]	οὐκ ἐκώλυσαν. ὀλιγωρίαν μὲν οὖν	αὐτῶν	χαλεπὸν καταγνῶναι· πρὸς ἑτέροις δὲ
[14, 22]	Σινώπης καὶ Ἰσσοῦ, καὶ οὐ	τούτων	γε μόνων ἀλλὰ καὶ τῶν
[14, 29]	εἴρηται δὲ καὶ πρότερον περὶ	τούτων	ἐν τῷ περὶ Μυσῶν καὶ
[14, 21]	ἀρχηγέτας τοὺς ἐν τῇ Τροίᾳ	τούτων	καὶ δεικνύουσί τινας τόπους κἀνταῦθα,
[14, 9]	ἀποκροτήματος. μέμνηται δὲ καὶ Χοιρίλος	τούτων·	καὶ δὴ καὶ περιφέρεται τὰ
[14, 24]	ἰσθμὸν συγχωρήσαιμεν, τὰ πλεῖστά γε	τούτων	καὶ μάλιστα ἡ Καππαδοκία ἐντὸς
[14, 10]	τὰ λῃστήρια. μετὰ δὲ τὴν	τούτων	κατάλυσιν ἐφ´ ἡμῶν ἤδη τὴν
[14, 26]	Ἔφορον διαπορεῖν ἄξιον· Ἀπολλόδωρος δὲ	τούτων	μὲν ἐφρόντισεν οὐδέν, τοῖς δὲ
[14, 27]	αὕτως τὴν Λυκαονίαν, δι´ οὐδέτερον	τούτων·	οὐ γὰρ ἔχομεν τοιαύτην ἱστορίαν
[14, 1]	καὶ χώρας ἀγαθῆς. ἐπεὶ δὲ	τούτων	τὰ μέν ἐστιν ἐντὸς τοῦ
[14, 22]	κατ´ αὐτὸν στενά, ἐκεῖνα ἀντὶ	τούτων	τιθείς. πάντων δ´ εὐηθέστατον τὸ
[14, 25]	μιγάσιν, οὐδέ γε αὐτῶν τινας	τούτων	ὧν ἢ εἶπεν ἢ παρέλιπε.
[14, 1]	τῶν ἐκτὸς λέγωμεν ἀπὸ τῶν	Τραχειωτῶν	ἀρξάμενοι. ~Πρῶτον τοίνυν ἐστὶ τῶν
[14, 28]	Ἔφορος μὴ ἐπισημήνασθαι. ~Φήσας δὲ	ἀγνώτων	τινῶν μεμνῆσθαι τὸν ποιητήν, Καύκωνας
[14, 21]	Κιλίκων ὧν Ὅμηρος μέμνηται πολὺ	διεστώτων	ἀπὸ τῶν ἔξω τοῦ Ταύρου
[14, 4]	ἀξιόλογοι τῶν ἐκ τοῦ περιπάτου	φιλοσόφων	Ἀθήναιός τε καὶ Ξέναρχος, ὧν
[14, 13]	ἐν ᾧ σχολαὶ καὶ διατριβαὶ	φιλοσόφων	γεγόνασι. διαφέρει δὲ τοσοῦτον ὅτι
[14, 15]	τῇ πόλει. ~Τῶν δ´ ἄλλων	φιλοσόφων	„οὕς κεν ἐὺ γνοίην καί
[14, 2]	ἀρχὴν τοῦ τὰ πειρατικὰ συνίστασθαι	Τρύφων	αἴτιος κατέστη καὶ ἡ τῶν
[14, 2]	ἀπορρῶγος, ᾧ ἐχρήσατο Διόδοτος ὁ	Τρύφων	προσαγορευθεὶς ὁρμητηρίῳ καθ´ ὃν καιρὸν
[14, 10]	μέσην τὴν Ταρσὸν τὰς ἀρχὰς	ἔχων	ἀπὸ τοῦ ὑπερκειμένου τῆς πόλεως
[14, 10]	καλούμενον. ἔστι δὲ λιμνάζων τόπος	ἔχων	καὶ παλαιὰ νεώρια, εἰς ὃν
[14, 14]	τοῦ ἐπιεικοῦς εὔλυτον τὸ κοιλίδιον	ἔχων	προσέρρανε πολὺ τῇ θύρᾳ καὶ
[14, 22]	ἐκ τῆς Ἀσίας ἐπικούρους τῶν	Τρώων	ἅπαντας καταριθμεῖσθαί φησιν ὑπὸ τοῦ
[14, 23]	τοῦ ποιητοῦ τό τε τῶν	Τρώων	καὶ τῶν νῦν ὀνομαζομένων Παφλαγόνων