>

Livre, Chap.
[14, 10]	Τεῦκροι ἢ Αἴαντες. εἰσιοῦσα δὲ	Ἄβα	κατ´ ἐπιγαμίαν εἰς τὸν οἶκον
[14, 17]	Ἀλεξάνδρῳ τὴν ἵππον, ἐκείνου τὴν	φάλαγγα	ἀγαγόντος ἐκ τῶν Σόλων διὰ
[14, 2]	ἐμπόριον οὐ παντελῶς ἄπωθεν ἦν	μέγα	καὶ πολυχρήματον, ἡ Δῆλος, δυναμένη
[14, 14]	πρῶτον μὲν κατετοιχογράφησαν αὐτοῦ τοιαῦτα	„ἔργα	νέων, βουλαὶ δὲ μέσων, „πορδαὶ
[14, 29]	καὶ Μελίης. καλοῦσι δέ, φησί,	Δολιονίδα	καὶ Μυσίαν τὴν περὶ Κύζικον
[14, 14]	μεγάλης, κατιών τε εἰς τὴν	πατρίδα	ἤδη γηραιὸς κατέλυσε τὴν καθεστῶσαν
[14, 10]	κεῖνα λέλειπται. ~Ὑπέρκειται δὲ τὰ	Κύινδα	τῆς Ἀγχιάλης ἔρυμα, ᾧ ἐχρήσαντό
[14, 14]	λέγων ὅτι „ὥσπερ Ὅμηρος ἐξύμνησεν	„Ἀχιλλέα	καὶ Ἀγαμέμνονα καὶ Ὀδυσσέα, οὕτως
[14, 14]	ἐξύμνησεν „Ἀχιλλέα καὶ Ἀγαμέμνονα καὶ	Ὀδυσσέα,	οὕτως ἐγὼ „σέ· οὐ δίκαιος
[14, 4]	νύκτωρ γενομένῃ, Ξέναρχος δέ, οὗ	ἠκροασάμεθα	ἡμεῖς, ἐν οἴκῳ μὲν οὐ
[14, 29]	ῥόῳ, λίμνης Ἀσκανίης ἐπὶ χείλεσιν·	„ἔνθα	Δολίων υἱὸς Σιληνοῦ νάσσατο καὶ
[14, 21]	τούτων καὶ δεικνύουσί τινας τόπους	κἀνταῦθα,	ὥσπερ ἐν τῇ Παμφυλίᾳ Θήβην
[14, 9]	θαλάττης, κτίσμα Σαρδαναπάλλου, φησὶν Ἀριστόβουλος·	ἐνταῦθα	δ´ εἶναι μνῆμα τοῦ Σαρδαναπάλλου
[14, 4]	τοῦ Κιλικίου καὶ Παμφυλίου τρόπου.	ἐνταῦθα	ἐγένοντο καθ´ ἡμᾶς ἄνδρες ἀξιόλογοι
[14, 13]	γεγόνασι. διαφέρει δὲ τοσοῦτον ὅτι	ἐνταῦθα	μὲν οἱ φιλομαθοῦντες ἐπιχώριοι πάντες
[14, 19]	ὕφορμον ἔχον καὶ ποταμὸς Πίναρος.	ἐνταῦθα	ὁ ἀγὼν συνέπεσεν Ἀλεξάνδρῳ καὶ
[14, 29]	εἰωθὼς ταῦτ´ ἐλέγχειν ἐπὶ πλέον,	ἐνταῦθα	οὐκ ὠλιγώρηκε μόνον, ἀλλὰ καὶ
[14, 16]	τὸν θάνατον δὲ τοῦ Κάλχαντος	ἐνταῦθα	παραδιδόασιν ἄλλοι τε καὶ Σοφοκλῆς.
[14, 23]	Φρύγες καὶ Μιλύαι ἐν τῇ	μεσογαίᾳ,	διαιτῶν ταῦτα ὁ Ἀπολλόδωρος ἑπτακαιδέκατόν
[14, 24]	φάναι τοὺς δὲ ἐν τῇ	μεσογαίᾳ·	ὅπερ καὶ ἐπὶ τῆς Καππαδοκίας
[14, 10]	δὲ λιμνάζων τόπος ἔχων καὶ	παλαιὰ	νεώρια, εἰς ὃν ἐκπίπτει ὁ
[14, 22]	ταύτῃ, καὶ ἡ τῶν Ῥοδίων	περαία	μέχρι Φύσκου· ἐντεῦθεν δὲ καμπὴν
[14, 9]	ἔπαθον, τὰ δὲ „πολλὰ καὶ	ὄλβια	κεῖνα λέλειπται. ~Ὑπέρκειται δὲ τὰ
[14, 6]	τῶν ὑπερκειμένων ἐθνῶν, πεδία καὶ	γεώργια	ἐχόντων μεγάλα καὶ εὐκατατρόχαστα, κατὰ
[14, 2]	οὖν ἔδοξεν ἡμῖν ἐν παρεκβάσει	διὰ	βραχέων εἰπεῖν. ~Μετὰ δὲ τὸ
[14, 11]	κόλπου, παρακλεπτόντων διὰ τὸ σημειῶδες.	διὰ	δὲ τοῦτ´ αὐτὸ καὶ τὴν
[14, 11]	συντομωτέρα ἐστὶν ἐξ Ἀμισοῦ τῆς	διὰ	Ταρσοῦ, οὔτ´ ἐκ Ταρσοῦ ἐπὶ
[14, 18]	καὶ βασιλεὺς ὑπὸ Ῥωμαίων ὠνομάσθη	διὰ	τὰς ἀνδραγαθίας Ταρκονδίμοτος, καὶ τὴν
[14, 27]	τῶν Τρωικῶν εἰς τὰ νῦν	διὰ	τὰς μεταπτώσεις· καὶ γὰρ προσγέγονέ
[14, 17]	ἐναγίσαι τῷ Ἀμφιλόχῳ τὸν Ἀλέξανδρον	διὰ	τὴν ἐξ Ἄργους συγγένειαν. Ἡσίοδος
[14, 17]	Συρίᾳ, ἀπὸ τοῦ Ἀληίου ἀπιόντα	διὰ	τὴν ἔριν. ~Μετὰ δὲ Μαλλὸν
[14, 6]	καὶ εὐκατατρόχαστα, κατὰ θάλατταν δὲ	διὰ	τὴν εὐπορίαν τῆς τε ναυπηγησίμου
[14, 24]	γὰρ δὴ διὰ Χαλύβων μεσημβρινὸς	διὰ	τῆς μικρᾶς Ἀρμενίας γράφοιτ´ ἂν
[14, 17]	φάλαγγα ἀγαγόντος ἐκ τῶν Σόλων	διὰ	τῆς παραλίας καὶ τῆς Μαλλώτιδος
[14, 24]	δέ, οὓς καὶ αὐτοὺς παρῆκε.	διὰ	τί δ´ ἐν τοῖς μεσογαίοις
[14, 27]	Ὅμηρος παρέλιπε φροντίσαι καὶ ἀπολογήσασθαι,	διὰ	τί δ´ Ἔφορος παρῆλθε παρελθεῖν
[14, 27]	τὸ τοὺς Καππάδοκας καὶ Λυκάονας	διὰ	τί μὲν Ὅμηρος παρέλιπε φροντίσαι
[14, 23]	τόπους κατῳκηκέναι τούτους, τοὺς δὲ	διὰ	τὸ ἑτέροις γένεσι περιέχεσθαι, ὡς
[14, 6]	κατὰ θάλατταν (κατὰ γῆν μὲν	διὰ	τὸ μέγεθος τῶν ὀρῶν καὶ
[14, 23]	Καππάδοκας μηδ´ ὠνομάσθαι, τοὺς μὲν	διὰ	τὸ μηδέπω τοὺς τόπους κατῳκηκέναι
[14, 11]	μέχρι τοῦ Ἰσσικοῦ κόλπου, παρακλεπτόντων	διὰ	τὸ σημειῶδες. διὰ δὲ τοῦτ´
[14, 23]	δὲ βάρβαρα πολλὴν ἔχειν σύγχυσιν	διὰ	τὸν χρόνον· καταλέγεσθαι δ´ ὑπὸ
[14, 3]	πλεονεκτεῖν τῇ τοιαύτῃ ξυλείᾳ· καὶ	διὰ	τοῦτ´ Ἀντώνιος Κλεοπάτρᾳ τὰ χωρία
[14, 2]	ἀποπέμψαι, ὥστε καὶ παροιμίαν γενέσθαι	διὰ	τοῦτο „ἔμπορε, κατάπλευσον, ἐξελοῦ, πάντα
[14, 22]	μόνους τοὺς ἐν τῇ χερρονήσῳ	διὰ	τῶν αὐτῶν ἐλέγχοιτ´ ἂν ψεῦδος
[14, 12]	ἄπωθεν οὔσης, καὶ τοῦ ῥείθρου	διὰ	φάραγγος βαθείας ἰόντος, εἶτ´ εὐθὺς
[14, 24]	ἐστι τελέως. ὁ γὰρ δὴ	διὰ	Χαλύβων μεσημβρινὸς διὰ τῆς μικρᾶς
[14, 6]	ὀρῶν καὶ τῶν ὑπερκειμένων ἐθνῶν,	πεδία	καὶ γεώργια ἐχόντων μεγάλα καὶ
[14, 7]	πᾶσα Λυκία καὶ Παμφυλία καὶ	Πισιδία	καὶ Μιλυάς· ἁλόντος δὲ τοῦ
[14, 28]	καὶ Κροίσου ἀπὸ τῶν ἐν	Λυδίᾳ	τῆς μεταξὺ Ἀταρνέως τε καὶ
[14, 3]	Κλεοπάτρᾳ τὰ χωρία ταῦτα προσένειμεν	ἐπιτήδεια	ὄντα πρὸς τὰς τῶν στόλων
[14, 20]	πρώτη πόλις ἐστὶ τῶν Σύρων	Σελεύκεια	ἡ ἐν Πιερίᾳ, καὶ πλησίον
[14, 3]	τὰ μέρη πλεονεκτεῖν τῇ τοιαύτῃ	ξυλείᾳ·	καὶ διὰ τοῦτ´ Ἀντώνιος Κλεοπάτρᾳ
[14, 28]	ἡ ἐκβολὴ καὶ τὰ ὀρύγματα	σημεῖα	τῆς πάλαι μεταλλείας· ὁ δὲ
[14, 2]	κατέστη καὶ ἡ τῶν βασιλέων	οὐδένεια	τῶν τότε ἐκ διαδοχῆς ἐπιστατούντων
[14, 4]	μὲν οὐ πολὺ διέτριψεν, ἐν	Ἀλεξανδρείᾳ	δὲ καὶ Ἀθήνησι καὶ τὸ
[14, 19]	Ῥωσὸς καὶ Μυρίανδρος πόλις καὶ	Ἀλεξάνδρεια	καὶ Νικόπολις καὶ Μοψουεστία καὶ
[14, 14]	ἔπος, καὶ ἔτι μᾶλλον ἡ	εὐχέρεια	ἡ ἐπιπολάζουσα παρὰ τοῖς Ταρσεῦσιν
[14, 25]	γὰρ εἰ κατεμίχθησαν, ἀλλ´ ἡ	ἐπικράτεια	πεποίηκεν ἢ Ἕλληνας ἢ βαρβάρους·
[14, 1]	τοῦ Ταύρου ἡ μὲν λέγεται	τραχεῖα	ἡ δὲ πεδιάς· τραχεῖα μέν,
[14, 1]	λέγεται τραχεῖα ἡ δὲ πεδιάς·	τραχεῖα	μέν, ἧς ἡ παραλία στενή
[14, 22]	ἐπιγράψας. μένει δ´ ἡ αὐτὴ	ἀμαθία	κἂν εἰς τοὐλάχιστον καταγάγῃ διάστημά
[14, 22]	τῶν ὑπ´ αὐτοῦ λεγομένων στενῶν,	ἀμαθία	τὸ λέγειν τριγωνοειδὲς τὸ τοιοῦτον
[14, 2]	πάλιν ἄλλους τινάς, ἔγνωσαν δὲ	κακίᾳ	τῶν ἀρχόντων συμβαῖνον τοῦτο, εἰ
[14, 19]	καὶ Σύρων. ἐν δὲ τῇ	Κιλικίᾳ	ἐστὶ καὶ τὸ τῆς Σαρπηδονίας
[14, 3]	πόλις, εἶθ´ Ἁμαξία ἐπὶ βουνοῦ	κατοικία	τις ὕφορμον ἔχουσα, ὅπου κατάγεται
[14, 24]	γε τούτων καὶ μάλιστα ἡ	Καππαδοκία	ἐντὸς ἀπολαμβάνοιτ´ ἂν καὶ ὁ
[14, 6]	μὲν Ἀρχέλαος ἔλαβε πρὸς τῇ	Καππαδοκίᾳ	τὴν τραχεῖαν Κιλικίαν. εἰσὶ δ´
[14, 7]	ὁμώνυμον, ἀφ´ οὗ κατοπτεύεται πᾶσα	Λυκία	καὶ Παμφυλία καὶ Πισιδία καὶ
[14, 11]	~Μέχρι μὲν δὴ δεῦρο ἡ	παραλία	πᾶσα ἀπὸ τῆς Ῥοδίων περαίας
[14, 1]	πεδιάς· τραχεῖα μέν, ἧς ἡ	παραλία	στενή ἐστι καὶ οὐδὲν ἢ
[14, 22]	ὅλη ἐπ´ εὐθείας ἡ Λυκιακὴ	παραλία	ταύτῃ, καὶ ἡ τῶν Ῥοδίων
[14, 4]	χρησάμενος δὲ καὶ τῇ Ἀρείου	φιλίᾳ	καὶ μετὰ ταῦτα τῇ Καίσαρος
[14, 3]	ἐπὶ δὲ τὸν Ὀρόντην ποταμὸν	χίλια	ἑκατὸν τριάκοντα, ἐπὶ δὲ τὰς
[14, 3]	δὲ τοὺς ὅρους τῶν Κιλίκων	χίλια	ἐνακόσια εἴκοσιν. ~Εἶθ´ Ὅλμοι, ὅπου
[14, 21]	τόπους κἀνταῦθα, ὥσπερ ἐν τῇ	Παμφυλίᾳ	Θήβην καὶ Λυρνησσόν, οἱ δ´
[14, 7]	οὗ κατοπτεύεται πᾶσα Λυκία καὶ	Παμφυλία	καὶ Πισιδία καὶ Μιλυάς· ἁλόντος
[14, 3]	Ἀρσινόη πρόσορμον ἔχουσα· εἶτα τόπος	Μελανία	καὶ Κελένδερις πόλις λιμένα ἔχουσα.
[14, 9]	„παῖζε, ὡς τἆλλα τούτου οὐκ	ἄξια,	τοῦ ἀποκροτήματος. μέμνηται δὲ καὶ
[14, 3]	τὸ Κορακήσιον Ἀρσινόη πόλις, εἶθ´	Ἁμαξία	ἐπὶ βουνοῦ κατοικία τις ὕφορμον
[14, 16]	δ´ Ἀρτεμίδωρος ἐντεῦθεν εἰς Σόλους	εὐθυπλοίᾳ	σταδίους εἶναι πεντακοσίους. πλησίον δὲ
[14, 21]	χιλίων σταδίων. ~Τῶν δ´ ἐν	Τροίᾳ	Κιλίκων ὧν Ὅμηρος μέμνηται πολὺ
[14, 21]	ἀποφαίνουσιν ἀρχηγέτας τοὺς ἐν τῇ	Τροίᾳ	τούτων καὶ δεικνύουσί τινας τόπους
[14, 20]	τῶν Σύρων Σελεύκεια ἡ ἐν	Πιερίᾳ,	καὶ πλησίον Ὀρόντης ἐκδίδωσι ποταμός.
[14, 6]	ὄντος τοῦ τόπου πρὸς τὰ	λῃστήρια	καὶ κατὰ γῆν καὶ κατὰ
[14, 10]	τύραννοι πολλοί, καὶ συνέστη τὰ	λῃστήρια.	μετὰ δὲ τὴν τούτων κατάλυσιν
[14, 26]	ἴσμεν τὸ μικτόν. ~Πῶς δὲ	τρία	γένη τῶν Ἑλλήνων ἐστὶ τὰ
[14, 23]	χερρόνησον κατοικεῖ ταύτην ἑκκαίδεκα γένη,	τρία	μὲν Ἑλληνικὰ τὰ δὲ λοιπὰ
[14, 17]	Ἀλήιον πεδίον, οἱ δ´ ἐν	Συρίᾳ,	ἀπὸ τοῦ Ἀληίου ἀπιόντα διὰ
[14, 10]	λιμνάζων τόπος ἔχων καὶ παλαιὰ	νεώρια,	εἰς ὃν ἐκπίπτει ὁ Κύδνος
[14, 28]	πολίχνη ἐρήμη ἐκμεμεταλλευμένα ἔχουσα τὰ	χωρία.	~Ἔτι καὶ ταῦτα μέμψαιτο ἄν
[14, 7]	Φάσηλις καὶ πολλὰ τῶν Παμφύλων	χωρία·	πάντα δ´ εἷλεν ὁ Ἰσαυρικός.
[14, 3]	διὰ τοῦτ´ Ἀντώνιος Κλεοπάτρᾳ τὰ	χωρία	ταῦτα προσένειμεν ἐπιτήδεια ὄντα πρὸς
[14, 14]	δὲ τῆς στάσεως κατηγορῶν ἐν	ἐκκλησίᾳ	„τὴν νόσον τῆς πόλεως“ ἔφη
[14, 3]	τοὺς ὅρους τῶν Κιλίκων χίλια	ἐνακόσια	εἴκοσιν. ~Εἶθ´ Ὅλμοι, ὅπου πρότερον
[14, 3]	ἐπὶ δὲ τὰς πύλας ἑξῆς	πεντακόσια	εἰκοσιπέντε, ἐπὶ δὲ τοὺς ὅρους
[14, 14]	τῇ δοθείσῃ ὑπὸ τοῦ Καίσαρος	ἐξουσίᾳ	καὶ ἐξέβαλεν αὐτοὺς καταγνοὺς φυγήν.
[14, 29]	οὐκ ὠλιγώρηκε μόνον, ἀλλὰ καὶ	τἀναντία	εἰς ἓν συνάγει τὰ μὴ
[14, 13]	ἀρτίως εἶπον πλὴν Ἀλεξανδρείας συμβαίνει	τἀναντία·	φοιτῶσι γὰρ εἰς αὐτὰς πολλοὶ
[14, 19]	καὶ Ἀλεξάνδρεια καὶ Νικόπολις καὶ	Μοψουεστία	καὶ {αἱ} πύλαι λεγόμεναι, ὅριον
[14, 29]	ὕστερον ἂν εἴη τῶν Τρωικῶν	γεγονυῖα,	ἐν δὲ τοῖς Τρωικοῖς τὸ
[14, 5]	Καλύκαδνον ἡ Ποικίλη λεγομένη πέτρα	κλίμακα	ἔχουσα λατομητὴν ἐπὶ Σελεύκειαν ἄγουσαν.
[14, 23]	διότι τὴν χερρόνησον κατοικεῖ ταύτην	ἑκκαίδεκα	γένη, τρία μὲν Ἑλληνικὰ τὰ
[14, 26]	μὲν ἐφρόντισεν οὐδέν, τοῖς δὲ	ἑκκαίδεκα	ἔθνεσι προστίθησιν ἑπτακαιδέκατον, τὸ τῶν
[14, 15]	ποιήματα ὥσπερ ἀπεφοίβαζε τεθείσης ὑποθέσεως,	τραγικὰ	ὡς ἐπὶ πολύ· γραμματικοὶ δὲ
[14, 23]	τῶν δ´ εἰρημένων τὰ μὲν	Ἑλληνικὰ	μήπω κατὰ τὰ Τρωικὰ κατῳκίσθαι,
[14, 23]	ταύτην ἑκκαίδεκα γένη, τρία μὲν	Ἑλληνικὰ	τὰ δὲ λοιπὰ βάρβαρα χωρὶς
[14, 2]	δὲ Κίλιξιν ἀρχὴν τοῦ τὰ	πειρατικὰ	συνίστασθαι Τρύφων αἴτιος κατέστη καὶ
[14, 23]	μὲν Ἑλληνικὰ μήπω κατὰ τὰ	Τρωικὰ	κατῳκίσθαι, τὰ δὲ βάρβαρα πολλὴν
[14, 29]	Ξάνθος ὁ Λυδὸς μετὰ τὰ	Τρωικά	φησιν ἐλθεῖν τοὺς Φρύγας ἐκ
[14, 6]	ἐθνῶν, πεδία καὶ γεώργια ἐχόντων	μεγάλα	καὶ εὐκατατρόχαστα, κατὰ θάλατταν δὲ
[14, 26]	Ἐφόρου διορισμόν, οὐκ Ἴωνες μόνον	ἀλλὰ	καὶ Ἀθηναῖοι, καθάπερ ἐν τοῖς
[14, 29]	πλέον, ἐνταῦθα οὐκ ὠλιγώρηκε μόνον,	ἀλλὰ	καὶ τἀναντία εἰς ἓν συνάγει
[14, 13]	οὐδ´ αὐτοὶ οὗτοι μένουσιν αὐτόθι,	ἀλλὰ	καὶ τελειοῦνται ἐκδημήσαντες καὶ τελειωθέντες
[14, 16]	περὶ τῆς μαντικῆς ἔριν μεμυθεύκασιν	ἀλλὰ	καὶ τῆς ἀρχῆς. τὸν γὰρ
[14, 22]	καὶ οὐ τούτων γε μόνων	ἀλλὰ	καὶ τῶν κατ´ ἀλήθειαν στενῶν
[14, 29]	Ὅμηρον ταύτης μεμνῆσθαι τῆς Ἀσκανίας,	ἀλλὰ	μὴ τῆς ὑπὸ Ξάνθου λεγομένης;
[14, 14]	ἐφωράθη δὲ νοσφισάμενος τά τε	ἄλλα	καὶ τοὔλαιον· ἐλεγχόμενος δ´ ὑπὸ
[14, 28]	τὴν τοῦ ἀργύρου γενέθλην καὶ	ἄλλα	πολλὰ μέταλλα, ἐκλελειμμένα ἅπαντα. πρὸς
[14, 13]	τῶν περὶ λόγους τεχνῶν, καὶ	τἆλλα	δ´ εὐανδρεῖ καὶ πλεῖστον δύναται
[14, 9]	μιῇ. ἔσθιε πῖνε „παῖζε, ὡς	τἆλλα	τούτου οὐκ ἄξια, τοῦ ἀποκροτήματος.
[14, 28]	ἀργύρου γενέθλην καὶ ἄλλα πολλὰ	μέταλλα,	ἐκλελειμμένα ἅπαντα. πρὸς ταύτην δὲ
[14, 9]	ἔρωτος τέρπν´ ἔπαθον, τὰ δὲ	„πολλὰ	καὶ ὄλβια κεῖνα λέλειπται. ~Ὑπέρκειται
[14, 28]	τοῦ ἀργύρου γενέθλην καὶ ἄλλα	πολλὰ	μέταλλα, ἐκλελειμμένα ἅπαντα. πρὸς ταύτην
[14, 16]	Ἀπόλλωνος καὶ Μαντοῦς, περὶ ὧν	πολλὰ	μυθολογεῖται· καὶ δὴ καὶ ἡμεῖς
[14, 29]	Ἀπολλοδώρου, ὅτι τῶν νεωτέρων καινοτομούντων	πολλὰ	παρὰ τὰς Ὁμηρικὰς ἀποφάσεις, εἰωθὼς
[14, 7]	Κώρυκος καὶ ἡ Φάσηλις καὶ	πολλὰ	τῶν Παμφύλων χωρία· πάντα δ´
[14, 2]	ἦσαν αὐτοῖς ὥστ´ οὐδὲν ἐβοήθουν·	ἅμα	δὲ καὶ οἱ λῃσταὶ προσποιούμενοι
[14, 2]	ἐκ διαδοχῆς ἐπιστατούντων τῆς Συρίας	ἅμα	καὶ τῆς Κιλικίας· τῷ γὰρ
[14, 10]	τοῦ Κύδνου ἐκβολαὶ κατὰ τὸ	Ῥῆγμα	καλούμενον. ἔστι δὲ λιμνάζων τόπος
[14, 9]	φησὶν Ἀριστόβουλος· ἐνταῦθα δ´ εἶναι	μνῆμα	τοῦ Σαρδαναπάλλου καὶ τύπον λίθινον
[14, 14]	Ταρσεῦσιν ὥστ´ ἀπαύστως σχεδιάζειν παρὰ	χρῆμα	πρὸς τὴν δεδομένην ὑπόθεσιν· καὶ
[14, 11]	τὸ γὰρ ἐλάχιστον ἐξ Ἀμισοῦ	διάστημα	ἐπὶ τοὺς Κιλίκων ὅρους τοῦτ´
[14, 22]	ἀμαθία κἂν εἰς τοὐλάχιστον καταγάγῃ	διάστημά	τις τὸν ἰσθμόν, ὅσον εἰρήκασιν
[14, 15]	κεν ἐὺ γνοίην καί „τ´	οὔνομα	μυθησαίμην, Πλουτιάδης τε ἐγένετο καὶ
[14, 22]	ἡ δ´ ἐνθένδε ἐπὶ τὸ	στόμα	τοῦ Εὐξείνου, ἡ δ´ ἐπὶ
[14, 16]	καὶ Μαλλὸς ἐφ´ ὕψους κειμένη,	κτίσμα	Ἀμφιλόχου καὶ Μόψου τοῦ Ἀπόλλωνος
[14, 12]	Ταρσὸς κεῖται μὲν ἐν πεδίῳ	κτίσμα	δ´ ἐστὶ τῶν μετὰ Τριπτολέμου
[14, 9]	Ἀγχιάλη μικρὸν ὑπὲρ τῆς θαλάττης,	κτίσμα	Σαρδαναπάλλου, φησὶν Ἀριστόβουλος· ἐνταῦθα δ´
[14, 8]	τὸν Ἰσσόν, Ἀχαιῶν καὶ Ῥοδίων	κτίσμα	τῶν ἐκ Λίνδου· εἰς ταύτην
[14, 12]	ψυχρόν τε καὶ τραχὺ τὸ	ῥεῦμά	ἐστιν, ὅθεν καὶ τοῖς παχυνευροῦσι
[14, 10]	πόλις Διὸς ἱερὸν ἔχουσα, Αἴαντος	ἵδρυμα	τοῦ Τεύκρου· καὶ ὁ ἱερεὺς
[14, 3]	περίκρημνος πρὸς θαλάττῃ· εἶτα Χαραδροῦς	ἔρυμα	καὶ αὐτὸ ὕφορμον ἔχον (ὑπέρκειται
[14, 10]	δὲ τὰ Κύινδα τῆς Ἀγχιάλης	ἔρυμα,	ᾧ ἐχρήσαντό ποτε οἱ Μακεδόνες
[14, 2]	τι χωρίον ἠνάγκασε διεργάσασθαι τὸ	σῶμα·	τοῖς δὲ Κίλιξιν ἀρχὴν τοῦ
[14, 22]	τὰ στενὰ ταῦτα οὕτως ἦν	συνηγμένα	ὥστε μικρὸν ἀπολείπειν τοῦ συνάπτειν
[14, 3]	τόπος Μελανία καὶ Κελένδερις πόλις	λιμένα	ἔχουσα. τινὲς δὲ ταύτην ἀρχὴν
[14, 28]	γενέθλην καὶ ἄλλα πολλὰ μέταλλα,	ἐκλελειμμένα	ἅπαντα. πρὸς ταύτην δὲ τὴν
[14, 29]	ἓν συνάγει τὰ μὴ ὡσαύτως	λεγόμενα.	ὁ μὲν γὰρ Ξάνθος ὁ
[14, 8]	ποιητής, καὶ Ἄρατος ὁ τὰ	φαινόμενα	συγγράψας ἐν ἔπεσιν. ~Εἶτα Ζεφύριον
[14, 28]	τε καὶ Περγάμου πολίχνη ἐρήμη	ἐκμεμεταλλευμένα	ἔχουσα τὰ χωρία. ~Ἔτι καὶ
[14, 29]	τὰ περὶ τῶν Μυσῶν οὐχ	ὁμολογούμενα	τούτοις· λέγεσθαι γάρ φησι καὶ
[14, 22]	ἰσθμὸν καὶ τὰ κατ´ αὐτὸν	στενά,	ἐκεῖνα ἀντὶ τούτων τιθείς. πάντων
[14, 22]	θαλάττῃ. εἰ μὲν τοίνυν τὰ	στενὰ	ταῦτα οὕτως ἦν συνηγμένα ὥστε
[14, 22]	ἔοικεν ὑπεξαιρουμένῳ τὴν κατὰ τὰ	στενά,	ὡς καὶ ταύτην οὖσαν πλευράν,
[14, 4]	πατρίδι, εἶτ´ ἐμπεσὼν εἰς τὴν	Μουρήνα	φιλίαν ἐκείνῳ συνεάλω φεύγων φωραθείσης
[14, 9]	τὰ δὲ „πολλὰ καὶ ὄλβια	κεῖνα	λέλειπται. ~Ὑπέρκειται δὲ τὰ Κύινδα
[14, 22]	καὶ τὰ κατ´ αὐτὸν στενά,	ἐκεῖνα	ἀντὶ τούτων τιθείς. πάντων δ´
[14, 13]	Ἀθήνας καὶ Ἀλεξάνδρειαν καὶ εἴ	τινα	ἄλλον τόπον δυνατὸν εἰπεῖν, ἐν
[14, 4]	καὶ ἐπολιτεύσατο καὶ ἐδημαγώγησε χρόνον	τινὰ	ἐν τῇ πατρίδι, εἶτ´ ἐμπεσὼν
[14, 27]	τὰς μεταπτώσεις· καὶ γὰρ προσγέγονέ	τινα	καὶ ἐλλέλοιπε καὶ διέσπασται καὶ
[14, 24]	θ´ „ἅλεσσι μεμιγμένον εἶδαρ ἔδουσι“	τίνα	λάβωσι τάξιν; ἀλλ´ οὐδὲ Λυδοὺς
[14, 24]	τὸν Εὔξεινον, ὡς ἂν μεσημβρινήν	τινα	τιθέασι ταύτην, {ἣν} οἱ μὲν
[14, 4]	ἡ τοῦ Καλυκάδνου ἐκβολὴ κάμψαντι	ᾐόνα	ποιοῦσαν ἄκραν ἣ καλεῖται Σαρπηδών.
[14, 14]	„ὥσπερ Ὅμηρος ἐξύμνησεν „Ἀχιλλέα καὶ	Ἀγαμέμνονα	καὶ Ὀδυσσέα, οὕτως ἐγὼ „σέ·
[14, 2]	Ταύρου, ἀλλ´ ἔπεμψαν μὲν καὶ	Σκιπίωνα	τὸν Αἰμιλιανὸν ἐπισκεψόμενον τὰ ἔθνη
[14, 4]	τὸ Εὐριπίδου ἔφη „ἥκω νεκρῶν	κευθμῶνα	καὶ σκότου πύλας λιπών. ὀλίγον
[14, 23]	τρία μὲν Ἑλληνικὰ τὰ δὲ	λοιπὰ	βάρβαρα χωρὶς τῶν μιγάδων, ἐπὶ
[14, 29]	τίνες οὖν Φρύγες ἦσαν „οἵ	ῥα	τότ´ „ἐστρατόωντο παρ´ ὄχθας Σαγγαρίοιο,
[14, 23]	τὰ Τρωικὰ κατῳκίσθαι, τὰ δὲ	βάρβαρα	πολλὴν ἔχειν σύγχυσιν διὰ τὸν
[14, 23]	μὲν Ἑλληνικὰ τὰ δὲ λοιπὰ	βάρβαρα	χωρὶς τῶν μιγάδων, ἐπὶ θαλάττῃ
[14, 28]	ἱστορίας, ἃς ὁ Σκήψιος τίθησι	παρὰ	Καλλισθένους λαβὼν καὶ ἄλλων τινῶν,
[14, 29]	ὅτι τῶν νεωτέρων καινοτομούντων πολλὰ	παρὰ	τὰς Ὁμηρικὰς ἀποφάσεις, εἰωθὼς ταῦτ´
[14, 14]	τὸν Ἀθηνόδωρον, καὶ διετέλεσε τιμώμενος	παρά	τε τοῖς ἡγεμόσι καὶ ἐν
[14, 14]	μᾶλλον ἡ εὐχέρεια ἡ ἐπιπολάζουσα	παρὰ	τοῖς Ταρσεῦσιν ὥστ´ ἀπαύστως σχεδιάζειν
[14, 25]	οὐ γὰρ ἂν ἔχοιμεν εἰπεῖν	παρὰ	τοὺς λεχθέντας τόπους ἢ ὠνομάσθαι
[14, 11]	ἀποφαίνομεν τῇ μέχρι Ἰσσοῦ, οὐδὲν	παρὰ	τοῦτο ποιούμενοι, καὶ τὸν Ταῦρόν
[14, 14]	τοῖς Ταρσεῦσιν ὥστ´ ἀπαύστως σχεδιάζειν	παρὰ	χρῆμα πρὸς τὴν δεδομένην ὑπόθεσιν·
[14, 26]	ἔθη, καθάπερ καὶ τὰς διαλέκτους,	τέτταρα	ἂν εἴη καὶ τὰ ἔθνη,
[14, 5]	εἶτ´ Ἀνεμούριον ἄκρα ὁμώνυμος τῇ	προτέρᾳ,	καὶ Κράμβουσα νῆσος καὶ Κώρυκος
[14, 13]	περὶ τοῦτο σπουδάζοντας· Ἀλεξανδρεῦσι δ´	ἀμφότερα	συμβαίνει· καὶ γὰρ δέχονται πολλοὺς
[14, 26]	εἰ δὲ διαιρετέον κατὰ τὰ	ὕστερα	ἔθη, καθάπερ καὶ τὰς διαλέκτους,
[14, 26]	αἰτίαν αὐτός, ὅτι ταῦτα πάντα	νεώτερα	τῆς ἐκείνου ἡλικίας. ~Μεταβὰς δ´
[14, 11]	αὐτὴν θάλατταν οὔτ´ ἄλλη ὁδὸς	συντομωτέρα	ἐστὶν ἐξ Ἀμισοῦ τῆς διὰ
[14, 2]	ὄντες τοῖς ἐγγυτέρω καὶ κατὰ	χεῖρα	μᾶλλον οὐχ οἷοί τε ἦσαν
[14, 4]	καὶ τὸ Ζεφύριον καὶ αὕτη	ἄκρα·	ἔχει δὲ ὁ ποταμὸς ἀνάπλουν
[14, 3]	τραχὺς Πλατανιστῆς καλούμενος· εἶτ´ Ἀνεμούριον	ἄκρα	καθ´ ἣν ἡ ἤπειρος ἐγγυτάτω
[14, 5]	ἐπὶ Σελεύκειαν ἄγουσαν. εἶτ´ Ἀνεμούριον	ἄκρα	ὁμώνυμος τῇ προτέρᾳ, καὶ Κράμβουσα
[14, 5]	καὶ Κράμβουσα νῆσος καὶ Κώρυκος	ἄκρα,	ὑπὲρ ἧς ἐν εἴκοσι σταδίοις
[14, 28]	χρυσείων, ὧν καὶ νῦν ἔτι	μικρὰ	λείπεται· πολλὴ δ´ ἡ ἐκβολὴ
[14, 6]	πρότερον εἶχε καὶ ἔτι πρότερον	Κλεοπάτρα.	εὐφυοῦς γὰρ ὄντος τοῦ τόπου
[14, 10]	ὕστερον δὲ καὶ Ἀντώνιος καὶ	Κλεοπάτρα	κατεχαρίσαντο ἐκείνῃ θεραπείαις ἐκλιπαρηθέντες· ἔπειθ´
[14, 3]	ξυλείᾳ· καὶ διὰ τοῦτ´ Ἀντώνιος	Κλεοπάτρᾳ	τὰ χωρία ταῦτα προσένειμεν ἐπιτήδεια
[14, 5]	τὸν Καλύκαδνον ἡ Ποικίλη λεγομένη	πέτρα	κλίμακα ἔχουσα λατομητὴν ἐπὶ Σελεύκειαν
[14, 3]	εἶτα Σελινοῦς πόλις· εἶτα Κράγος	πέτρα	περίκρημνος πρὸς θαλάττῃ· εἶτα Χαραδροῦς
[14, 1]	τῶν προσβόρρων πλευρῶν τῶν περὶ	Ἴσαυρα	καὶ τοὺς Ὁμοναδέας μέχρι τῆς
[14, 14]	κοιλίδιον ἔχων προσέρρανε πολὺ τῇ	θύρᾳ	καὶ τῷ τοίχῳ νύκτωρ παριὼν
[14, 1]	πλευρὸν Καππάδοκες· αὕτη γὰρ ἡ	χώρα	τὸ πλέον πεδίων εὐπορεῖ καὶ
[14, 10]	τῆς Τραχειώτιδος· εἶτ´ ἐπέθεντο τῇ	χώρᾳ	τύραννοι πολλοί, καὶ συνέστη τὰ
[14, 11]	μὲν δὴ δεῦρο ἡ παραλία	πᾶσα	ἀπὸ τῆς Ῥοδίων περαίας ἀρξαμένη
[14, 7]	φρούριον ὁμώνυμον, ἀφ´ οὗ κατοπτεύεται	πᾶσα	Λυκία καὶ Παμφυλία καὶ Πισιδία
[14, 9]	„ταῦτ´ ἔχω, ὅσς´ ἔφαγον καὶ	„ἀφύβρισα,	καὶ μετ´ ἔρωτος τέρπν´ ἔπαθον,
[14, 16]	νῦν οἱ τάφοι δείκνυνται περὶ	Μάγαρσα	τοῦ Πυράμου πλησίον. ἐντεῦθεν δ´
[14, 6]	δὲ πικρὸν ὕδωρ. ~Εἶθ´ ἡ	Ἐλαιοῦσσα	νῆσος μετὰ τὴν Κώρυκον, προσκειμένη
[14, 22]	μέχρι Φύσκου· ἐντεῦθεν δὲ καμπὴν	λαβοῦσα	ἡ ἤπειρος ἄρχεται τὴν δευτέραν
[14, 5]	ἄκρα ὁμώνυμος τῇ προτέρᾳ, καὶ	Κράμβουσα	νῆσος καὶ Κώρυκος ἄκρα, ὑπὲρ
[14, 14]	ἔτι μᾶλλον ἡ εὐχέρεια ἡ	ἐπιπολάζουσα	παρὰ τοῖς Ταρσεῦσιν ὥστ´ ἀπαύστως
[14, 10]	ἱερασαμένων ὠνομάζοντο Τεῦκροι ἢ Αἴαντες.	εἰσιοῦσα	δὲ Ἄβα κατ´ ἐπιγαμίαν εἰς
[14, 10]	ᾗ Ὄλβη πόλις Διὸς ἱερὸν	ἔχουσα,	Αἴαντος ἵδρυμα τοῦ Τεύκρου· καὶ
[14, 3]	Ἀνεμούριον πόλις· εἶτ´ Ἀρσινόη πρόσορμον	ἔχουσα·	εἶτα τόπος Μελανία καὶ Κελένδερις
[14, 5]	ἡ Ποικίλη λεγομένη πέτρα κλίμακα	ἔχουσα	λατομητὴν ἐπὶ Σελεύκειαν ἄγουσαν. εἶτ´
[14, 3]	ἐπὶ βουνοῦ κατοικία τις ὕφορμον	ἔχουσα,	ὅπου κατάγεται ἡ ναυπηγήσιμος ὕλη.
[14, 5]	ἔστι δὲ κοιλὰς μεγάλη κυκλοτερὴς	ἔχουσα	περικειμένην ὀφρὺν πετρώδη πανταχόθεν ἱκανῶς
[14, 28]	καὶ Περγάμου πολίχνη ἐρήμη ἐκμεμεταλλευμένα	ἔχουσα	τὰ χωρία. ~Ἔτι καὶ ταῦτα
[14, 3]	Μελανία καὶ Κελένδερις πόλις λιμένα	ἔχουσα.	τινὲς δὲ ταύτην ἀρχὴν τίθενται
[14, 13]	πλεῖστον δύναται τὸν τῆς μητροπόλεως	ἐπέχουσα	λόγον. ~Ἄνδρες δ´ ἐξ αὐτῆς
[14, 14]	τοῦτον ἀντὶ γυμνασιάρχου κατέστησε, καὶ	τὰ	ἀναλώματα ἐπίστευσεν αὐτῷ. ἐφωράθη δὲ
[14, 2]	μᾶλλον οὐχ οἷοί τε ἦσαν	τὰ	ἀπωτέρω σκοπεῖν. ταῦτα μὲν οὖν
[14, 1]	μέν ἐστιν ἐντὸς τοῦ Ταύρου	τὰ	δ´ ἐκτός, περὶ μὲν τῶν
[14, 23]	μήπω κατὰ τὰ Τρωικὰ κατῳκίσθαι,	τὰ	δὲ βάρβαρα πολλὴν ἔχειν σύγχυσιν
[14, 23]	ἑκκαίδεκα γένη, τρία μὲν Ἑλληνικὰ	τὰ	δὲ λοιπὰ βάρβαρα χωρὶς τῶν
[14, 9]	καὶ μετ´ ἔρωτος τέρπν´ ἔπαθον,	τὰ	δὲ „πολλὰ καὶ ὄλβια κεῖνα
[14, 5]	καὶ ἡμέρου· παρέσπαρται δὲ καὶ	τὰ	ἐδάφη τὰ φέροντα τὴν κρόκον.
[14, 26]	διαλέκτους, τέτταρα ἂν εἴη καὶ	τὰ	ἔθνη, καθάπερ καὶ αἱ διάλεκτοι.
[14, 2]	καὶ Σκιπίωνα τὸν Αἰμιλιανὸν ἐπισκεψόμενον	τὰ	ἔθνη καὶ τὰς πόλεις καὶ
[14, 9]	τούτων· καὶ δὴ καὶ περιφέρεται	τὰ	ἔπη ταυτί „ταῦτ´ ἔχω, ὅσς´
[14, 22]	ὀρθῶς ἀφώρισται τὸν ἰσθμὸν καὶ	τὰ	κατ´ αὐτὸν στενά, ἐκεῖνα ἀντὶ
[14, 10]	ὄλβια κεῖνα λέλειπται. ~Ὑπέρκειται δὲ	τὰ	Κύινδα τῆς Ἀγχιάλης ἔρυμα, ᾧ
[14, 6]	γὰρ ὄντος τοῦ τόπου πρὸς	τὰ	λῃστήρια καὶ κατὰ γῆν καὶ
[14, 10]	χώρᾳ τύραννοι πολλοί, καὶ συνέστη	τὰ	λῃστήρια. μετὰ δὲ τὴν τούτων
[14, 23]	τοῦ Ἐφόρου, τῶν δ´ εἰρημένων	τὰ	μὲν Ἑλληνικὰ μήπω κατὰ τὰ
[14, 1]	χώρας ἀγαθῆς. ἐπεὶ δὲ τούτων	τὰ	μέν ἐστιν ἐντὸς τοῦ Ταύρου
[14, 3]	ἡ πλείστη, καὶ δοκεῖ ταῦτα	τὰ	μέρη πλεονεκτεῖν τῇ τοιαύτῃ ξυλείᾳ·
[14, 29]	καὶ τἀναντία εἰς ἓν συνάγει	τὰ	μὴ ὡσαύτως λεγόμενα. ὁ μὲν
[14, 27]	ἐθνῶν ἀπὸ τῶν Τρωικῶν εἰς	τὰ	νῦν διὰ τὰς μεταπτώσεις· καὶ
[14, 28]	πολλὴ δ´ ἡ ἐκβολὴ καὶ	τὰ	ὀρύγματα σημεῖα τῆς πάλαι μεταλλείας·
[14, 2]	τοῖς δὲ Κίλιξιν ἀρχὴν τοῦ	τὰ	πειρατικὰ συνίστασθαι Τρύφων αἴτιος κατέστη
[14, 2]	χώρας ἐποίησε κυρίους Παρθυαίους, οἳ	τὰ	πέραν τοῦ Εὐφράτου κατέσχον, τὸ
[14, 29]	τῶν Φρυγῶν εἰπὼν ἐπιφέρει καὶ	τὰ	περὶ τῶν Μυσῶν οὐχ ὁμολογούμενα
[14, 24]	γραμμὴν ὁρίζειν τὸν ἰσθμὸν συγχωρήσαιμεν,	τὰ	πλεῖστά γε τούτων καὶ μάλιστα
[14, 22]	ἐπὶ θαλάττῃ. εἰ μὲν τοίνυν	τὰ	στενὰ ταῦτα οὕτως ἦν συνηγμένα
[14, 22]	πλευρὰς ἔοικεν ὑπεξαιρουμένῳ τὴν κατὰ	τὰ	στενά, ὡς καὶ ταύτην οὖσαν
[14, 14]	ἐπίστευσεν αὐτῷ. ἐφωράθη δὲ νοσφισάμενος	τά	τε ἄλλα καὶ τοὔλαιον· ἐλεγχόμενος
[14, 24]	Ἐφόρου τὴν ἀπόφασιν διαιτῶν ἱκανῶς	τά	τε τοῦ ποιητοῦ ταράττων καὶ
[14, 26]	τρία γένη τῶν Ἑλλήνων ἐστὶ	τὰ	τὴν χερρόνησον οἰκοῦντα; εἰ γάρ,
[14, 23]	τὰ μὲν Ἑλληνικὰ μήπω κατὰ	τὰ	Τρωικὰ κατῳκίσθαι, τὰ δὲ βάρβαρα
[14, 29]	γὰρ Ξάνθος ὁ Λυδὸς μετὰ	τὰ	Τρωικά φησιν ἐλθεῖν τοὺς Φρύγας
[14, 26]	ἄν· εἰ δὲ διαιρετέον κατὰ	τὰ	ὕστερα ἔθη, καθάπερ καὶ τὰς
[14, 8]	κωμικὸς ποιητής, καὶ Ἄρατος ὁ	τὰ	φαινόμενα συγγράψας ἐν ἔπεσιν. ~Εἶτα
[14, 5]	παρέσπαρται δὲ καὶ τὰ ἐδάφη	τὰ	φέροντα τὴν κρόκον. ἔστι δὲ
[14, 10]	οἱ Μακεδόνες γαζοφυλακίῳ· ἦρε δὲ	τὰ	χρήματα Εὐμένης ἀποστὰς Ἀντιγόνου. ἔτι
[14, 28]	Περγάμου πολίχνη ἐρήμη ἐκμεμεταλλευμένα ἔχουσα	τὰ	χωρία. ~Ἔτι καὶ ταῦτα μέμψαιτο
[14, 3]	καὶ διὰ τοῦτ´ Ἀντώνιος Κλεοπάτρᾳ	τὰ	χωρία ταῦτα προσένειμεν ἐπιτήδεια ὄντα
[14, 2]	συμβαῖνον τοῦτο, εἰ καὶ τὴν	κατὰ	γένος διαδοχὴν τὴν ἀπὸ Σελεύκου
[14, 6]	τόπου πρὸς τὰ λῃστήρια καὶ	κατὰ	γῆν καὶ κατὰ θάλατταν (κατὰ
[14, 6]	κατὰ γῆν καὶ κατὰ θάλατταν	(κατὰ	γῆν μὲν διὰ τὸ μέγεθος
[14, 7]	Λάμος ποταμὸς καὶ κώμη ὁμώνυμος.	~Κατὰ	δὲ τὰς ἀκρωρείας τοῦ Ταύρου
[14, 12]	τῶν μετὰ Τριπτολέμου πλανηθέντων Ἀργείων	κατὰ	ζήτησιν Ἰοῦς· διαρρεῖ δ´ αὐτὴν
[14, 6]	γεώργια ἐχόντων μεγάλα καὶ εὐκατατρόχαστα,	κατὰ	θάλατταν δὲ διὰ τὴν εὐπορίαν
[14, 6]	λῃστήρια καὶ κατὰ γῆν καὶ	κατὰ	θάλατταν (κατὰ γῆν μὲν διὰ
[14, 4]	ἐκείνῳ συνεάλω φεύγων φωραθείσης τῆς	κατὰ	Καίσαρος τοῦ Σεβαστοῦ συσταθείσης ἐπιβουλῆς·
[14, 22]	ἰσθμός ἐστι τὸ μεταξὺ τοῦ	κατὰ	Σινώπην μυχοῦ καὶ Ἰσσοῦ· „αἱ
[14, 22]	λέγων πλευρὰς ἔοικεν ὑπεξαιρουμένῳ τὴν	κατὰ	τὰ στενά, ὡς καὶ ταύτην
[14, 23]	εἰρημένων τὰ μὲν Ἑλληνικὰ μήπω	κατὰ	τὰ Τρωικὰ κατῳκίσθαι, τὰ δὲ
[14, 26]	γίνοιτ´ ἄν· εἰ δὲ διαιρετέον	κατὰ	τὰ ὕστερα ἔθη, καθάπερ καὶ
[14, 18]	καθῆκον, ὃ τῆς Κιλικίας ὑπέρκειται	κατὰ	τὸ πρὸς ἕω μέρος, ἀεὶ
[14, 1]	Ἰσσοῦ, καὶ ἔτι ἧς ὑπέρκεινται	κατὰ	τὸ πρόσβορρον τοῦ Ταύρου πλευρὸν
[14, 10]	Ἀγχιάλην αἱ τοῦ Κύδνου ἐκβολαὶ	κατὰ	τὸ Ῥῆγμα καλούμενον. ἔστι δὲ
[14, 26]	τὴν χερρόνησον ταύτην, καὶ μάλιστα	κατὰ	τὸν τοῦ Ἐφόρου διορισμόν, οὐκ
[14, 13]	οὔτ´ ἂν ἔξω φοιτῶντας ἴδοις	κατὰ	φιλομάθειαν, οὔτ´ αὐτόθι περὶ τοῦτο
[14, 2]	δὲ ὄντες τοῖς ἐγγυτέρω καὶ	κατὰ	χεῖρα μᾶλλον οὐχ οἷοί τε
[14, 28]	δ´ ἡ ἐκβολὴ καὶ τὰ	ὀρύγματα	σημεῖα τῆς πάλαι μεταλλείας· ὁ
[14, 15]	εὐφυῶς· ὁ δὲ Διογένης καὶ	ποιήματα	ὥσπερ ἀπεφοίβαζε τεθείσης ὑποθέσεως, τραγικὰ
[14, 10]	Μακεδόνες γαζοφυλακίῳ· ἦρε δὲ τὰ	χρήματα	Εὐμένης ἀποστὰς Ἀντιγόνου. ἔτι δ´
[14, 15]	πολύ· γραμματικοὶ δὲ ὧν καὶ	συγγράμματα	ἔστιν, Ἀρτεμίδωρός τε καὶ Διόδωρος·
[14, 18]	ὑπὸ πλειόνων δυναστευόμενον τυράννων ἐχόντων	ἐρύματα·	καθ´ ἡμᾶς δὲ κατέστη κύριος
[14, 14]	ἀντὶ γυμνασιάρχου κατέστησε, καὶ τὰ	ἀναλώματα	ἐπίστευσεν αὐτῷ. ἐφωράθη δὲ νοσφισάμενος
[14, 19]	διαδοχὴν τοῖς μετ´ αὐτὸν παρέδωκε.	~Μετὰ	δὲ Αἰγαίας Ἰσσὸς πολίχνιον ὕφορμον
[14, 8]	πάντα δ´ εἷλεν ὁ Ἰσαυρικός.	~Μετὰ	δὲ Λάμον Σόλοι πόλις ἀξιόλογος,
[14, 18]	Ἀληίου ἀπιόντα διὰ τὴν ἔριν.	~Μετὰ	δὲ Μαλλὸν Αἰγαῖαι πολίχνιον ὕφορμον
[14, 10]	τοῦ γένους διέμεινεν ἡ ἀρχή.	μετὰ	δὲ τὴν Ἀγχιάλην αἱ τοῦ
[14, 20]	τοὺς δὲ χρησμοὺς ἔνθεοι προθεσπίζουσιν.	~Μετὰ	δὲ τὴν Κιλικίαν πρώτη πόλις
[14, 10]	πολλοί, καὶ συνέστη τὰ λῃστήρια.	μετὰ	δὲ τὴν τούτων κατάλυσιν ἐφ´
[14, 3]	ἐν παρεκβάσει διὰ βραχέων εἰπεῖν.	~Μετὰ	δὲ τὸ Κορακήσιον Ἀρσινόη πόλις,
[14, 5]	ὄψιν κατέστρεψε νόσῳ τὸν βίον.	~Μετὰ	δὲ τὸν Καλύκαδνον ἡ Ποικίλη
[14, 16]	μεστή. τοιαύτη μὲν ἡ Ταρσός.	~Μετὰ	δὲ τὸν Κύδνον ὁ Πύραμος
[14, 2]	ἠναγκάσθησαν καταλύειν Ῥωμαῖοι πολέμῳ καὶ	μετὰ	στρατιᾶς οὓς αὐξομένους οὐκ ἐκώλυσαν.
[14, 29]	μὲν γὰρ Ξάνθος ὁ Λυδὸς	μετὰ	τὰ Τρωικά φησιν ἐλθεῖν τοὺς
[14, 4]	καὶ τῇ Ἀρείου φιλίᾳ καὶ	μετὰ	ταῦτα τῇ Καίσαρος τοῦ Σεβαστοῦ
[14, 2]	δ´ ὅτι πλούσιοι γενόμενοι Ῥωμαῖοι	μετὰ	τὴν Καρχηδόνος καὶ Κορίνθου κατασκαφὴν
[14, 6]	ὕδωρ. ~Εἶθ´ ἡ Ἐλαιοῦσσα νῆσος	μετὰ	τὴν Κώρυκον, προσκειμένη τῇ ἠπείρῳ,
[14, 3]	τούτου δ´ ἐστὶ Νάγιδος πρώτη	μετὰ	τὸ Ἀνεμούριον πόλις· εἶτ´ Ἀρσινόη
[14, 29]	ὅτε ὁ Πρίαμος „ἐπίκουρος ἐὼν	μετὰ	τοῖσιν ἐλέγμην“ φησί; πῶς δὲ
[14, 12]	πεδίῳ κτίσμα δ´ ἐστὶ τῶν	μετὰ	Τριπτολέμου πλανηθέντων Ἀργείων κατὰ ζήτησιν
[14, 9]	τὰ φαινόμενα συγγράψας ἐν ἔπεσιν.	~Εἶτα	Ζεφύριον ὁμώνυμον τῷ πρὸς Καλύδνῳ·
[14, 3]	ὕφορμον ἔχον· εἶτα Σελινοῦς πόλις·	εἶτα	Κράγος πέτρα περίκρημνος πρὸς θαλάττῃ·
[14, 3]	πρὸς τὰς τῶν στόλων κατασκευάς.	εἶτα	Λαέρτης φρούριον ἐπὶ λόφου μαστοειδοῦς
[14, 3]	ἐπὶ λόφου μαστοειδοῦς ὕφορμον ἔχον·	εἶτα	Σελινοῦς πόλις· εἶτα Κράγος πέτρα
[14, 3]	πόλις· εἶτ´ Ἀρσινόη πρόσορμον ἔχουσα·	εἶτα	τόπος Μελανία καὶ Κελένδερις πόλις
[14, 3]	Κράγος πέτρα περίκρημνος πρὸς θαλάττῃ·	εἶτα	Χαραδροῦς ἔρυμα καὶ αὐτὸ ὕφορμον
[14, 7]	καὶ πολλὰ τῶν Παμφύλων χωρία·	πάντα	δ´ εἷλεν ὁ Ἰσαυρικός. ~Μετὰ
[14, 26]	τὴν αἰτίαν αὐτός, ὅτι ταῦτα	πάντα	νεώτερα τῆς ἐκείνου ἡλικίας. ~Μεταβὰς
[14, 2]	διὰ τοῦτο „ἔμπορε, κατάπλευσον, ἐξελοῦ,	πάντα	„πέπραται. αἴτιον δ´ ὅτι πλούσιοι
[14, 28]	καὶ ἄλλα πολλὰ μέταλλα, ἐκλελειμμένα	ἅπαντα.	πρὸς ταύτην δὲ τὴν φιλοτιμίαν
[14, 16]	εἶτ´ Ἀμφίλοχον εἰς Ἄργος ἀπελθεῖν,	δυσαρεστήσαντα	δὲ τοῖς ἐκεῖ πάλιν ἀναστρέψαι
[14, 22]	εὐηθέστατον τὸ τὴν χερρόνησον τριγωνοειδῆ	φήσαντα	τρεῖς ἀποφήνασθαι τὰς ἔξω πλευράς·
[14, 3]	τὰ χωρία ταῦτα προσένειμεν ἐπιτήδεια	ὄντα	πρὸς τὰς τῶν στόλων κατασκευάς.
[14, 4]	ἀφείθη ὑπὸ Καίσαρος. ὡς δ´	ἐπανιόντα	ἐκ Ῥώμης ἠσπάζοντο καὶ ἐπυνθάνοντο
[14, 17]	ἐν Συρίᾳ, ἀπὸ τοῦ Ἀληίου	ἀπιόντα	διὰ τὴν ἔριν. ~Μετὰ δὲ
[14, 3]	τὸν Ὀρόντην ποταμὸν χίλια ἑκατὸν	τριάκοντα,	ἐπὶ δὲ τὰς πύλας ἑξῆς
[14, 3]	ἄκραν ἐν διάρματι σταδίων τριακοσίων	πεντήκοντα.	εἰς μὲν οὖν τὸ Ἀνεμούριον
[14, 9]	τοῦ Σαρδαναπάλλου καὶ τύπον λίθινον	συμβάλλοντα	τοὺς τῆς δεξιᾶς χειρὸς δακτύλους
[14, 5]	δὲ καὶ τὰ ἐδάφη τὰ	φέροντα	τὴν κρόκον. ἔστι δὲ καὶ
[14, 5]	τε καὶ διαφανοῦς ὕδατος, εὐθὺς	καταπίπτοντα	ὑπὸ γῆς· ἐνεχθεὶς δ´ ἀφανὴς
[14, 26]	Ἑλλήνων ἐστὶ τὰ τὴν χερρόνησον	οἰκοῦντα;	εἰ γάρ, ὅτι τὸ παλαιὸν
[14, 9]	δεξιᾶς χειρὸς δακτύλους ὡς ἂν	ἀποκροτοῦντα,	καὶ ἐπιγραφὴν εἶναι Ἀσσυρίοις γράμμασι
[14, 26]	Ἀθηναῖοι, καθάπερ ἐν τοῖς καθ´	ἕκαστα	δεδήλωται. τοιαῦτα μὲν δὴ πρὸς
[14, 6]	καὶ γεώργια ἐχόντων μεγάλα καὶ	εὐκατατρόχαστα,	κατὰ θάλατταν δὲ διὰ τὴν
[14, 24]	ὁρίζειν τὸν ἰσθμὸν συγχωρήσαιμεν, τὰ	πλεῖστά	γε τούτων καὶ μάλιστα ἡ
[14, 15]	τῶν τῆς Πλειάδος καταριθμουμένων Διονυσίδης.	μάλιστα	δ´ ἡ Ῥώμη δύναται διδάσκειν
[14, 8]	τοὺς περιγενομένους τῶν πειρατῶν, οὓς	μάλιστα	ἔγνω σωτηρίας καὶ προνοίας τινὸς
[14, 2]	δὲ τῶν ἀνδραπόδων ἐξαγωγὴ προὐκαλεῖτο	μάλιστα	εἰς τὰς κακουργίας ἐπικερδεστάτη γενομένη·
[14, 24]	τὰ πλεῖστά γε τούτων καὶ	μάλιστα	ἡ Καππαδοκία ἐντὸς ἀπολαμβάνοιτ´ ἂν
[14, 26]	δὲ τὴν χερρόνησον ταύτην, καὶ	μάλιστα	κατὰ τὸν τοῦ Ἐφόρου διορισμόν,
[14, 14]	δὲ πρῶτον μὲν κατετοιχογράφησαν αὐτοῦ	τοιαῦτα	„ἔργα νέων, βουλαὶ δὲ μέσων,
[14, 22]	τοῖς περὶ νεῶν ἔτι καὶ	τοιαῦτα	λέγει· τοὺς γὰρ ἐκ τῆς
[14, 26]	ἐν τοῖς καθ´ ἕκαστα δεδήλωται.	τοιαῦτα	μὲν δὴ πρὸς τὸν Ἔφορον
[14, 29]	Μιλητούπολιν. εἰ οὖν οὕτως ἔχει	ταῦτα,	καὶ ἐκμαρτυρεῖται ὑπὸ τῶν δεικνυμένων
[14, 2]	καὶ σωματεμποροῦντες. συνήργουν δ´ εἰς	ταῦτα	καὶ οἱ τῆς Κύπρου καὶ
[14, 14]	τὴν ὀργήν, σὺν ἄλλοις καὶ	ταῦτα	λέγων ὅτι „ὥσπερ Ὅμηρος ἐξύμνησεν
[14, 29]	ἔχουσα τὰ χωρία. ~Ἔτι καὶ	ταῦτα	μέμψαιτο ἄν τις τοῦ Ἀπολλοδώρου,
[14, 2]	τε ἦσαν τὰ ἀπωτέρω σκοπεῖν.	ταῦτα	μὲν οὖν ἔδοξεν ἡμῖν ἐν
[14, 23]	Μιλύαι ἐν τῇ μεσογαίᾳ, διαιτῶν	ταῦτα	ὁ Ἀπολλόδωρος ἑπτακαιδέκατόν φησιν εἶναι
[14, 21]	προειρημένης χερρονήσου, προσθετέον ἐστὶ καὶ	ταῦτα.	~Ὁ γὰρ Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς
[14, 22]	εἰ μὲν τοίνυν τὰ στενὰ	ταῦτα	οὕτως ἦν συνηγμένα ὥστε μικρὸν
[14, 26]	δὲ τὴν αἰτίαν αὐτός, ὅτι	ταῦτα	πάντα νεώτερα τῆς ἐκείνου ἡλικίας.
[14, 27]	παρῆλθε παρελθεῖν καὶ αὐτόν, καὶ	ταῦτα	παραθέμενον πρὸς αὐτὸ τοῦτο τὴν
[14, 3]	τοῦτ´ Ἀντώνιος Κλεοπάτρᾳ τὰ χωρία	ταῦτα	προσένειμεν ἐπιτήδεια ὄντα πρὸς τὰς
[14, 3]	ἐστὶν ἡ πλείστη, καὶ δοκεῖ	ταῦτα	τὰ μέρη πλεονεκτεῖν τῇ τοιαύτῃ
[14, 4]	τῇ Ἀρείου φιλίᾳ καὶ μετὰ	ταῦτα	τῇ Καίσαρος τοῦ Σεβαστοῦ διετέλεσε
[14, 18]	πύλαι ὕφορμον ἔχουσαι, εἰς ἃς	τελευτᾷ	τὸ Ἀμανὸν ὄρος ἀπὸ τοῦ
[14, 11]	λοιπὸν πρὸς δύσιν μέχρι στηλῶν	τελευτᾷ.	τὸ μὲν οὖν ἀληθὲς ὁ
[14, 14]	καλούμενος συνεβίωσε Μάρκῳ Κάτωνι καὶ	ἐτελεύτα	παρ´ ἐκείνῳ, ὁ δὲ τοῦ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 19/03/2009