>Livre, Chap. |
[14, 29] |
Πόντου,
ἀγαγεῖν
δ´
αὐτοὺς
Σκαμάνδριον
|
ἐκ |
Βερεκύντων
καὶ
Ἀσκανίας.
ἐπιλέγει
δὲ |
[14, 2] |
τῶν
βασιλέων
οὐδένεια
τῶν
τότε
|
ἐκ |
διαδοχῆς
ἐπιστατούντων
τῆς
Συρίας
ἅμα |
[14, 23] |
καὶ
Σολύμους
καὶ
Κίλικας
τοὺς
|
ἐκ |
Θήβης
πεδίου
καὶ
Λέλεγας·
Παμφύλους |
[14, 28] |
καὶ
Λέλεγας
καὶ
Κίλικας
τοὺς
|
ἐκ |
Θήβης
πεδίου,
τοὺς
δ´
Ἁλιζῶνας |
[14, 8] |
Ἀχαιῶν
καὶ
Ῥοδίων
κτίσμα
τῶν
|
ἐκ |
Λίνδου·
εἰς
ταύτην
λειπανδρήσασαν
Πομπήιος |
[14, 29] |
τοῖσιν
ἐλέγμην“
φησί;
πῶς
δὲ
|
ἐκ |
μὲν
Βερεκύντων
μετεπέμπετο
Φρύγας
ὁ |
[14, 4] |
ὑπὸ
Καίσαρος.
ὡς
δ´
ἐπανιόντα
|
ἐκ |
Ῥώμης
ἠσπάζοντο
καὶ
ἐπυνθάνοντο
οἱ |
[14, 11] |
Ἀμισοῦ
τῆς
διὰ
Ταρσοῦ,
οὔτ´
|
ἐκ
|
Ταρσοῦ
ἐπὶ
Ἰσσὸν
ἐγγυτέρω
ἐστὶν |
[14, 22] |
καὶ
τοιαῦτα
λέγει·
τοὺς
γὰρ
|
ἐκ |
τῆς
Ἀσίας
ἐπικούρους
τῶν
Τρώων |
[14, 29] |
Τρωικά
φησιν
ἐλθεῖν
τοὺς
Φρύγας
|
ἐκ |
τῆς
Εὐρώπης
καὶ
τῶν
ἀριστερῶν |
[14, 16] |
δὲ
τὸν
Κύδνον
ὁ
Πύραμος
|
ἐκ |
τῆς
Καταονίας
ῥέων,
οὗπερ
καὶ |
[14, 29] |
ὑπὸ
τοῦ
ποιητοῦ
ἐπικουρικὸν
ἧκεν
|
ἐκ |
τῆς
περαίας
ἐκ
τῶν
Βερεκύντων |
[14, 11] |
δὲ
τοῦτ´
αὐτὸ
καὶ
τὴν
|
ἐκ |
τῆς
Ῥοδίας
γραμμήν,
ἣν
μέχρι |
[14, 15] |
δύναται
διδάσκειν
τὸ
πλῆθος
τῶν
|
ἐκ
|
τῆσδε
τῆς
πόλεως
φιλολόγων·
Ταρσέων |
[14, 4] |
καθ´
ἡμᾶς
ἄνδρες
ἀξιόλογοι
τῶν
|
ἐκ |
τοῦ
περιπάτου
φιλοσόφων
Ἀθήναιός
τε |
[14, 16] |
Μόψον
φασὶ
καὶ
τὸν
Ἀμφίλοχον
|
ἐκ |
Τροίας
ἐλθόντας
κτίσαι
Μαλλόν·
εἶτ´ |
[14, 29] |
ἐπικουρικὸν
ἧκεν
ἐκ
τῆς
περαίας
|
ἐκ |
τῶν
Βερεκύντων
καὶ
τῆς
Ἀσκανίας. |
[14, 14] |
σκοπεῖν
ἔξεστι,
καὶ
δὴ
καὶ
|
„ἐκ |
τῶν
διαχωρημάτων.
οὗτοι
μὲν
στωικοὶ |
[14, 28] |
Παγγαῖον
ὄρος·
ὁ
δὲ
Πριάμου
|
ἐκ
|
τῶν
ἐν
Ἀστύροις
περὶ
Ἄβυδον |
[14, 28] |
μετάλλων
ἐγένετο·
ὁ
δὲ
Κάδμου
|
{ἐκ |
τῶν}
περὶ
Θρᾴκην
καὶ
τὸ |
[14, 28] |
πάλαι
μεταλλείας·
ὁ
δὲ
Μίδου
|
ἐκ |
τῶν
περὶ
τὸ
Βέρμιον
ὄρος· |
[14, 17] |
ἵππον,
ἐκείνου
τὴν
φάλαγγα
ἀγαγόντος
|
ἐκ |
τῶν
Σόλων
διὰ
τῆς
παραλίας |
[14, 24] |
μὴ
λέγων
περὶ
αὐτοῦ
μηδὲν
|
οὐκ
|
ἂν
δόξειε
παραλιπεῖν
τι
τῶν |
[14, 9] |
πῖνε
„παῖζε,
ὡς
τἆλλα
τούτου
|
οὐκ |
ἄξια,
τοῦ
ἀποκροτήματος.
μέμνηται
δὲ |
[14, 14] |
καὶ
τοὺς
συστασιώτας·
ὡς
δ´
|
οὐκ |
ἀπείχοντο
ὕβρεως
οὐδεμιᾶς,
ἐχρήσατο
τῇ
|
[14, 24] |
περιεχομένους.
οὕτω
γὰρ
ἐπίσημον
ἔθνος
|
οὐκ |
ἀποκρύψαι
δυνατόν,
ὅ
τε
μὴ |
[14, 27] |
γένει
περιέχεσθαι.
τὴν
γὰρ
Καππαδοκίαν
|
οὐκ |
εἴρηκεν,
οὐδὲ
τὴν
Καταονίαν,
ὡς |
[14, 14] |
Ὅμηρος
μέν“
ἔφη
„ἔλαιον
Ἀγαμέμνονος
|
οὐκ
|
„ἔκλεψεν,
ἀλλ´
οὐδὲ
Ἀχιλλέως,
σὺ |
[14, 2] |
καὶ
μετὰ
στρατιᾶς
οὓς
αὐξομένους
|
οὐκ
|
ἐκώλυσαν.
ὀλιγωρίαν
μὲν
οὖν
αὐτῶν |
[14, 22] |
ὡς
καὶ
ταύτην
οὖσαν
πλευράν,
|
οὐκ |
ἔξω
δὲ
οὐδ´
ἐπὶ
θαλάττῃ. |
[14, 13] |
ἐπιχώριοι
πάντες
εἰσί,
ξένοι
δ´
|
οὐκ |
ἐπιδημοῦσι
ῥᾳδίως·
οὐδ´
αὐτοὶ
οὗτοι |
[14, 27] |
διέσπασται
καὶ
συνῆκται
εἰς
ἕν.
|
οὐκ |
εὖ
δὲ
τὴν
αἰτίαν
διττὴν |
[14, 24] |
οἱ
συνάπτοντες
τοῖς
Πισίδαις,
„οἳ
|
οὐκ |
ἴσασι
θάλατταν
ἀνέρες,
οὐδέ
θ´
|
[14, 26] |
κατὰ
τὸν
τοῦ
Ἐφόρου
διορισμόν,
|
οὐκ |
Ἴωνες
μόνον
ἀλλὰ
καὶ
Ἀθηναῖοι, |
[14, 13] |
ξένων
καὶ
ἐκπέμπουσι
τῶν
ἰδίων
|
οὐκ |
ὀλίγους
καὶ
εἰσὶ
σχολαὶ
παρ´ |
[14, 29] |
ταῦτ´
ἐλέγχειν
ἐπὶ
πλέον,
ἐνταῦθα
|
οὐκ |
ὠλιγώρηκε
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
τἀναντία |