>

Livre, Chap.
[14, 19]	ἔχον καὶ ποταμὸς Πίναρος. ἐνταῦθα	ὁ	ἀγὼν συνέπεσεν Ἀλεξάνδρῳ καὶ Δαρείῳ·
[14, 14]	τοιαύτην δὲ τὴν πόλιν καταλαβὼν	ὁ	Ἀθηνόδωρος τέως μὲν ἐπεχείρει λόγῳ
[14, 29]	„Μυσοῖος παρ´ ὕδασιν Ἀσκανίοιο. καὶ	ὁ	Αἰτωλὸς Ἀλέξανδρος „οἳ καὶ ἐπ´
[14, 9]	εἶναι Ἀσσυρίοις γράμμασι τοιάνδε „Σαρδανάπαλλος	ὁ	Ἀνακυνδαράξεω παῖς „Ἀγχιάλην καὶ Ταρσὸν
[14, 11]	τῆς περιωδευμένης χερρονήσου οὗτός ἐστιν	ὁ	ἀπὸ Ταρσοῦ καὶ τῆς ἐκβολῆς
[14, 23]	ἐν τῇ μεσογαίᾳ, διαιτῶν ταῦτα	ὁ	Ἀπολλόδωρος ἑπτακαιδέκατόν φησιν εἶναι τὸ
[14, 29]	καὶ Ἀσκανίας. ἐπιλέγει δὲ τούτοις	ὁ	Ἀπολλόδωρος, ὅτι τῆς Ἀσκανίας ταύτης
[14, 3]	τὸ Κορακήσιον, ὧν ἐστι καὶ	ὁ	Ἀρτεμίδωρος· καί φησιν ἀπὸ μὲν
[14, 22]	χερρονήσου, προσθετέον ἐστὶ καὶ ταῦτα.	~Ὁ	γὰρ Ἀπολλόδωρος ἐν τοῖς περὶ
[14, 24]	οὐδείς· λοξὴ γάρ ἐστι τελέως.	ὁ	γὰρ δὴ διὰ Χαλύβων μεσημβρινὸς
[14, 22]	τρεῖς ἀποφήνασθαι τὰς ἔξω πλευράς·	ὁ	γὰρ τὰς ἔξω λέγων πλευρὰς
[14, 16]	πλησίον. ἐντεῦθεν δ´ ἦν Κράτης	ὁ	γραμματικός, οὗ φησι γενέσθαι μαθητὴς
[14, 28]	τῶν περὶ τὸ Βέρμιον ὄρος·	ὁ	δὲ Γύγου καὶ Ἀλυάττου καὶ
[14, 15]	περιπολιζόντων καὶ σχολὰς διατιθεμένων εὐφυῶς·	ὁ	δὲ Διογένης καὶ ποιήματα ὥσπερ
[14, 28]	Φρυγίαν καὶ Σίπυλον μετάλλων ἐγένετο·	ὁ	δὲ Κάδμου {ἐκ τῶν} περὶ
[14, 22]	τὸ τοιοῦτον τετράπλευρον, οὐδὲ χωρογραφικόν.	ὁ	δὲ καὶ χωρογραφίαν ἐξέδωκεν ἐν
[14, 28]	ὀρύγματα σημεῖα τῆς πάλαι μεταλλείας·	ὁ	δὲ Μίδου ἐκ τῶν περὶ
[14, 28]	Θρᾴκην καὶ τὸ Παγγαῖον ὄρος·	ὁ	δὲ Πριάμου ἐκ τῶν ἐν
[14, 24]	Καππαδοκίας ποιητέον καὶ τῆς Κιλικίας.	ὁ	δὲ τὴν μὲν οὐδ´ ὠνόμακε,
[14, 14]	τοίχῳ νύκτωρ παριὼν τὴν οἰκίαν·	ὁ	δὲ τῆς στάσεως κατηγορῶν ἐν
[14, 14]	Κάτωνι καὶ ἐτελεύτα παρ´ ἐκείνῳ,	ὁ	δὲ τοῦ Σάνδωνος, ὃν καὶ
[14, 2]	πταίων. τοῦτον μὲν οὖν Ἀντίοχος	ὁ	Δημητρίου κατακλείσας εἴς τι χωρίον
[14, 10]	εἰς ὃν ἐκπίπτει ὁ Κύδνος	ὁ	διαρρέων μέσην τὴν Ταρσὸν τὰς
[14, 10]	Αἴαντος ἵδρυμα τοῦ Τεύκρου· καὶ	ὁ	ἱερεὺς δυνάστης ἐγίνετο τῆς Τραχειώτιδος·
[14, 7]	Παμφύλων χωρία· πάντα δ´ εἷλεν	ὁ	Ἰσαυρικός. ~Μετὰ δὲ Λάμον Σόλοι
[14, 11]	μὲν ἀληθείαις οὗτος ἂν εἴη	ὁ	ἰσθμός, λέγεται δ´ ὅμως ὁ
[14, 11]	τελευτᾷ. τὸ μὲν οὖν ἀληθὲς	ὁ	ἰσθμὸς τῆς περιωδευμένης χερρονήσου οὗτός
[14, 14]	στωικοὶ ἄνδρες· ἀκαδημαϊκὸς δὲ Νέστωρ	ὁ	καθ´ ἡμᾶς, ὁ Μαρκέλλου καθηγησάμενος
[14, 14]	λὰς ἐπὶ σοῦ. παραλαβὼν οὖν	ὁ	κατήγορος τὸν λόγον „ἀλλ´ Ὅμηρος
[14, 3]	ἀπὸ τῶν ὅρων τῆς Παμφυλίας	ὁ	Κιλίκιος παράπλους σταδίων ἐστὶν ὀκτακοσίων
[14, 19]	συνέπεσεν Ἀλεξάνδρῳ καὶ Δαρείῳ· καὶ	ὁ	κόλπος εἴρηται Ἰσσικός· ἐν αὐτῷ
[14, 10]	παλαιὰ νεώρια, εἰς ὃν ἐκπίπτει	ὁ	Κύδνος ὁ διαρρέων μέσην τὴν
[14, 12]	Ἰοῦς· διαρρεῖ δ´ αὐτὴν μέσην	ὁ	Κύδνος παρ´ αὐτὸ τὸ γυμνάσιον
[14, 8]	Ταρσέως ἐκεῖθεν μετοικήσαντος, καὶ Φιλήμων	ὁ	κωμικὸς ποιητής, καὶ Ἄρατος ὁ
[14, 7]	πανοίκιον. τούτου δ´ ἦν καὶ	ὁ	Κώρυκος καὶ ἡ Φάσηλις καὶ
[14, 6]	μεταξὺ Σόλων τε καὶ Ἐλαιούσσης	ὁ	Λάμος ποταμὸς καὶ κώμη ὁμώνυμος.
[14, 29]	λεγόμενα. ὁ μὲν γὰρ Ξάνθος	ὁ	Λυδὸς μετὰ τὰ Τρωικά φησιν
[14, 14]	δὲ Νέστωρ ὁ καθ´ ἡμᾶς,	ὁ	Μαρκέλλου καθηγησάμενος τοῦ Ὀκταουίας παιδός,
[14, 4]	Ἀθήναιός τε καὶ Ξέναρχος, ὧν	ὁ	μὲν Ἀθήναιος καὶ ἐπολιτεύσατο καὶ
[14, 29]	συνάγει τὰ μὴ ὡσαύτως λεγόμενα.	ὁ	μὲν γὰρ Ξάνθος ὁ Λυδὸς
[14, 14]	ἔτι δ´ Ἀθηνόδωροι δύο, ὧν	ὁ	μὲν Κορδυλίων καλούμενος συνεβίωσε Μάρκῳ
[14, 28]	περὶ τῶν Ἁλιζώνων ψευδοδοξίας· ὡς	ὁ	μὲν Ταντάλου πλοῦτος καὶ τῶν
[14, 11]	ὁ ἰσθμός, λέγεται δ´ ὅμως	ὁ	μέχρι τοῦ Ἰσσικοῦ κόλπου, παρακλεπτόντων
[14, 16]	μαντικῆς ὅ τε Κάλχας καὶ	ὁ	Μόψος· ταύτην τε γὰρ τὴν
[14, 24]	Καππαδοκία ἐντὸς ἀπολαμβάνοιτ´ ἂν καὶ	ὁ	νῦν ἰδίως λεγόμενος Πόντος τῆς
[14, 29]	ταύτης μνημονεύει καὶ Ὅμηρος ἧς	ὁ	Ξάνθος „Φόρκυς δὲ Φρύγας ἦγε
[14, 7]	Ταύρου τὸ Ζηνικέτου πειρατήριόν ἐστιν	ὁ	Ὄλυμπος ὄρος τε καὶ φρούριον
[14, 24]	μεσογαίοις ἔταξε τοὺς Χάλυβας, οὓς	ὁ	ποιητὴς Ἁλιζῶνας ἐκάλεσεν, ὥσπερ καὶ
[14, 27]	δι´ ἣν οὐ μέμνηταί τινων	ὁ	ποιητής· ἢ τῷ μήπω τότ´
[14, 4]	καὶ αὕτη ἄκρα· ἔχει δὲ	ὁ	ποταμὸς ἀνάπλουν εἰς τὴν Σελεύκειαν
[14, 29]	„ἐστρατόωντο παρ´ ὄχθας Σαγγαρίοιο, ὅτε	ὁ	Πρίαμος „ἐπίκουρος ἐὼν μετὰ τοῖσιν
[14, 29]	ἐκ μὲν Βερεκύντων μετεπέμπετο Φρύγας	ὁ	Πρίαμος, πρὸς οὓς οὐδὲν ἦν
[14, 16]	Ταρσός. ~Μετὰ δὲ τὸν Κύδνον	ὁ	Πύραμος ἐκ τῆς Καταονίας ῥέων,
[14, 28]	κἀκείνας συνήγαγον τὰς ἱστορίας, ἃς	ὁ	Σκήψιος τίθησι παρὰ Καλλισθένους λαβὼν
[14, 22]	τῆς χερρονήσου κατοίκους ὄντας, ἧς	ὁ	στενώτατος ἰσθμός ἐστι τὸ μεταξὺ
[14, 8]	ἐνθένδε τῶν ὀνομαστῶν Χρύσιππός τε	ὁ	στωικὸς φιλόσοφος πατρὸς ὢν Ταρσέως
[14, 8]	ὁ κωμικὸς ποιητής, καὶ Ἄρατος	ὁ	τὰ φαινόμενα συγγράψας ἐν ἔπεσιν.
[14, 1]	ἐπίπεδον, καὶ ἔτι ἧς ὑπέρκειται	ὁ	Ταῦρος οἰκούμενος κακῶς μέχρι καὶ
[14, 2]	πέτρας ἀπορρῶγος, ᾧ ἐχρήσατο Διόδοτος	ὁ	Τρύφων προσαγορευθεὶς ὁρμητηρίῳ καθ´ ὃν
[14, 16]	ἣν ἤρισαν περὶ τῆς μαντικῆς	ὅ	τε Κάλχας καὶ ὁ Μόψος·
[14, 24]	ἐπίσημον ἔθνος οὐκ ἀποκρύψαι δυνατόν,	ὅ	τε μὴ λέγων περὶ αὐτοῦ
[14, 23]	φησιν εἶναι τὸ τῶν Γαλατῶν,	ὃ	νεώτερόν ἐστι τοῦ Ἐφόρου, τῶν
[14, 18]	ὄρος ἀπὸ τοῦ Ταύρου καθῆκον,	ὃ	τῆς Κιλικίας ὑπέρκειται κατὰ τὸ
[14, 14]	οὖν εἰμι εἰς τοιαύτας ἄγεσθαι	„διαβο„	λὰς ἐπὶ σοῦ. παραλαβὼν οὖν
[14, 29]	καὶ Εὐφορίων „Μυσοῖος παρ´ ὕδασιν	Ἀσκανίοιο.	καὶ ὁ Αἰτωλὸς Ἀλέξανδρος „οἳ
[14, 29]	ῥα τότ´ „ἐστρατόωντο παρ´ ὄχθας	Σαγγαρίοιο,	ὅτε ὁ Πρίαμος „ἐπίκουρος ἐὼν
[14, 24]	ἰσθμὸν τῆς χερρονήσου ταύτης τὴν	ἀπὸ	Ἰσσοῦ γραμμὴν ἐπὶ τὸν Εὔξεινον,
[14, 22]	ὀρθῶς διῄρηται τὰς ἔξω τὴν	ἀπὸ	Ἰσσοῦ μέχρι Χελιδονίων εἰπών· λοιπὴ
[14, 22]	ἄνισοι, παρήκουσι δὲ ἡ μὲν	ἀπὸ	Κιλικίας ἐπὶ Χελιδονίας, ἡ δ´
[14, 14]	Σάνδωνος, ὃν καὶ Κανανίτην φασὶν	ἀπὸ	κώμης τινός, Καίσαρος καθηγήσατο καὶ
[14, 3]	καὶ ὁ Ἀρτεμίδωρος· καί φησιν	ἀπὸ	μὲν τοῦ Πηλουσιακοῦ στόματος εἶναι
[14, 20]	Ὀρόντης ἐκδίδωσι ποταμός. ἔστι δ´	ἀπὸ	Σελευκείας εἰς Σόλους ἐπ´ εὐθείας
[14, 2]	τὴν κατὰ γένος διαδοχὴν τὴν	ἀπὸ	Σελεύκου τοῦ Νικάτορος αὐτοὶ κεκυρωκότες
[14, 1]	ἐνοικοῦντες Τραχειῶται· πεδιὰς δ´ ἡ	ἀπὸ	Σόλων καὶ Ταρσοῦ μέχρι Ἰσσοῦ,
[14, 11]	περιωδευμένης χερρονήσου οὗτός ἐστιν ὁ	ἀπὸ	Ταρσοῦ καὶ τῆς ἐκβολῆς τοῦ
[14, 11]	δὴ δεῦρο ἡ παραλία πᾶσα	ἀπὸ	τῆς Ῥοδίων περαίας ἀρξαμένη πρὸς
[14, 17]	πεδίον, οἱ δ´ ἐν Συρίᾳ,	ἀπὸ	τοῦ Ἀληίου ἀπιόντα διὰ τὴν
[14, 10]	ἡ μὲν κατελύθη τοῖς δ´	ἀπὸ	τοῦ γένους διέμεινεν ἡ ἀρχή.
[14, 18]	ἃς τελευτᾷ τὸ Ἀμανὸν ὄρος	ἀπὸ	τοῦ Ταύρου καθῆκον, ὃ τῆς
[14, 10]	τὴν Ταρσὸν τὰς ἀρχὰς ἔχων	ἀπὸ	τοῦ ὑπερκειμένου τῆς πόλεως Ταύρου·
[14, 28]	Γύγου καὶ Ἀλυάττου καὶ Κροίσου	ἀπὸ	τῶν ἐν Λυδίᾳ τῆς μεταξὺ
[14, 21]	ὧν Ὅμηρος μέμνηται πολὺ διεστώτων	ἀπὸ	τῶν ἔξω τοῦ Ταύρου Κιλίκων,
[14, 11]	περαίας ἀρξαμένη πρὸς ἰσημερινὰς ἀνατολὰς	ἀπὸ	τῶν ὁμωνύμων ἐκτείνεται δύσεων, εἶτ´
[14, 3]	εἰς μὲν οὖν τὸ Ἀνεμούριον	ἀπὸ	τῶν ὅρων τῆς Παμφυλίας ὁ
[14, 28]	Ταντάλου πλοῦτος καὶ τῶν Πελοπιδῶν	ἀπὸ	τῶν περὶ Φρυγίαν καὶ Σίπυλον
[14, 1]	περὶ δὲ τῶν ἐκτὸς λέγωμεν	ἀπὸ	τῶν Τραχειωτῶν ἀρξάμενοι. ~Πρῶτον τοίνυν
[14, 27]	σύγχυσις γεγένηται τῶν βαρβάρων ἐθνῶν	ἀπὸ	τῶν Τρωικῶν εἰς τὰ νῦν
[14, 17]	συγγένειαν. Ἡσίοδος δ´ ἐν Σόλοις	ὑπὸ	Ἀπόλλωνος ἀναιρεθῆναι τὸν Ἀμφίλοχόν φησιν,
[14, 5]	καὶ διαφανοῦς ὕδατος, εὐθὺς καταπίπτοντα	ὑπὸ	γῆς· ἐνεχθεὶς δ´ ἀφανὴς ἔξεισιν
[14, 4]	ἐπιβουλῆς· ἀναίτιος δὲ φανεὶς ἀφείθη	ὑπὸ	Καίσαρος. ὡς δ´ ἐπανιόντα ἐκ
[14, 29]	τῆς Ἀσκανίας, ἀλλὰ μὴ τῆς	ὑπὸ	Ξάνθου λεγομένης; εἴρηται δὲ καὶ
[14, 18]	πρὸς ἕω μέρος, ἀεὶ μὲν	ὑπὸ	πλειόνων δυναστευόμενον τυράννων ἐχόντων ἐρύματα·
[14, 18]	πάντων ἀνὴρ ἀξιόλογος καὶ βασιλεὺς	ὑπὸ	Ῥωμαίων ὠνομάσθη διὰ τὰς ἀνδραγαθίας
[14, 14]	τὴν καθεστῶσαν πολιτείαν κακῶς φερομένην	ὑπό	τε ἄλλων καὶ Βοήθου, κακοῦ
[14, 6]	βασιλεύεσθαι μᾶλλον τοὺς τόπους ἢ	ὑπὸ	τοῖς Ῥωμαίοις ἡγεμόσιν εἶναι τοῖς
[14, 27]	ἢ τῷ μήπω τότ´ οἰκεῖσθαι	ὑπὸ	τοῦ ἔθνους τούτου, ἢ τῷ
[14, 26]	πρὸς δὲ τὴν δίαιταν τῶν	ὑπὸ	τοῦ Ἐφόρου λεγομένων ἢ παραλειπομένων
[14, 7]	Μιλυάς· ἁλόντος δὲ τοῦ ὄρους	{ὑπὸ}	τοῦ Ἰσαυρικοῦ, ἐνέπρησεν ἑαυτὸν πανοίκιον.
[14, 14]	ὕβρεως οὐδεμιᾶς, ἐχρήσατο τῇ δοθείσῃ	ὑπὸ	τοῦ Καίσαρος ἐξουσίᾳ καὶ ἐξέβαλεν
[14, 29]	δὲ τοῖς Τρωικοῖς τὸ λεγόμενον	ὑπὸ	τοῦ ποιητοῦ ἐπικουρικὸν ἧκεν ἐκ
[14, 22]	τῶν Τρώων ἅπαντας καταριθμεῖσθαί φησιν	ὑπὸ	τοῦ ποιητοῦ τῆς χερρονήσου κατοίκους
[14, 23]	διὰ τὸν χρόνον· καταλέγεσθαι δ´	ὑπὸ	τοῦ ποιητοῦ τό τε τῶν
[14, 29]	οὕτως ἔχει ταῦτα, καὶ ἐκμαρτυρεῖται	ὑπὸ	τῶν δεικνυμένων νῦν καὶ ὑπὸ
[14, 14]	ἄλλα καὶ τοὔλαιον· ἐλεγχόμενος δ´	ὑπὸ	τῶν κατηγόρων ἐπὶ τοῦ Ἀντωνίου
[14, 29]	ὑπὸ τῶν δεικνυμένων νῦν καὶ	ὑπὸ	τῶν ποιητῶν, τί ἐκώλυε τὸν
[14, 4]	ἐν τιμῇ ἀγόμενος· μικρὸν δὲ	πρὸ	τῆς τελευτῆς πηρωθεὶς τὴν ὄψιν
[14, 16]	δὲ τοῖς ἐκεῖ πάλιν ἀναστρέψαι	δεῦρο,	ἀποκλειόμενον δὲ τῆς κοινωνίας συμβαλεῖν
[14, 11]	τῆς Ταρσοῦ. ~Μέχρι μὲν δὴ	δεῦρο	ἡ παραλία πᾶσα ἀπὸ τῆς
[14, 17]	Ἀμφίλοχόν φησιν, οἱ δὲ περὶ	τὸ	Ἀλήιον πεδίον, οἱ δ´ ἐν
[14, 18]	ὕφορμον ἔχουσαι, εἰς ἃς τελευτᾷ	τὸ	Ἀμανὸν ὄρος ἀπὸ τοῦ Ταύρου
[14, 3]	τριακοσίων πεντήκοντα. εἰς μὲν οὖν	τὸ	Ἀνεμούριον ἀπὸ τῶν ὅρων τῆς
[14, 3]	δ´ ἐστὶ Νάγιδος πρώτη μετὰ	τὸ	Ἀνεμούριον πόλις· εἶτ´ Ἀρσινόη πρόσορμον
[14, 28]	δὲ Μίδου ἐκ τῶν περὶ	τὸ	Βέρμιον ὄρος· ὁ δὲ Γύγου
[14, 11]	ἐκβολῆς τοῦ Κύδνου μέχρι Ἀμισοῦ·	τὸ	γὰρ ἐλάχιστον ἐξ Ἀμισοῦ διάστημα
[14, 2]	βασιλέας κατέλυσαν εἰς δύναμιν καὶ	τὸ	γένος αὐτῶν σύμπαν, τὴν δὲ
[14, 14]	καὶ Ἀντώνιος κατ´ ἀρχὰς ἀποδεξάμενος	τὸ	γραφὲν εἰς τὴν ἐν Φιλίπποις
[14, 12]	μέσην ὁ Κύδνος παρ´ αὐτὸ	τὸ	γυμνάσιον τῶν νέων· ἅτε δὲ
[14, 11]	λαμβάνει πρὸς νότον μέχρι Φοινίκης,	τὸ	δὲ λοιπὸν πρὸς δύσιν μέχρι
[14, 2]	καὶ γὰρ ἡλίσκοντο ῥᾳδίως, καὶ	τὸ	ἐμπόριον οὐ παντελῶς ἄπωθεν ἦν
[14, 27]	τοῦτο τὴν ἀπόφασιν τἀνδρός, πρὸς	τὸ	ἐξετάσαι καὶ διαιτῆσαι· καὶ διότι
[14, 23]	κατῳκηκέναι τούτους, τοὺς δὲ διὰ	τὸ	ἑτέροις γένεσι περιέχεσθαι, ὡς Ἰδριεῖς
[14, 4]	καὶ ἐπυνθάνοντο οἱ πρῶτοι ἐντυγχάνοντες,	τὸ	Εὐριπίδου ἔφη „ἥκω νεκρῶν κευθμῶνα
[14, 4]	δ´ ἐστὶ τοῦ Καλυκάδνου καὶ	τὸ	Ζεφύριον καὶ αὕτη ἄκρα· ἔχει
[14, 7]	δὲ τὰς ἀκρωρείας τοῦ Ταύρου	τὸ	Ζηνικέτου πειρατήριόν ἐστιν ὁ Ὄλυμπος
[14, 22]	ὅσον εἰρήκασιν οἱ πλεῖστον ψευσάμενοι	τὸ	ἥμισυ τοῦ παντός, ὅσον εἴρηκε
[14, 14]	καταφρονήσας τις τοῦ ἐπιεικοῦς εὔλυτον	τὸ	κοιλίδιον ἔχων προσέρρανε πολὺ τῇ
[14, 3]	διὰ βραχέων εἰπεῖν. ~Μετὰ δὲ	τὸ	Κορακήσιον Ἀρσινόη πόλις, εἶθ´ Ἁμαξία
[14, 2]	τοίνυν ἐστὶ τῶν Κιλίκων φρούριον	τὸ	Κορακήσιον ἱδρυμένον ἐπὶ πέτρας ἀπορρῶγος,
[14, 3]	ἀρχὴν τίθενται τῆς Κιλικίας, οὐ	τὸ	Κορακήσιον, ὧν ἐστι καὶ ὁ
[14, 5]	ἧς ἐν εἴκοσι σταδίοις ἐστὶ	τὸ	Κωρύκιον ἄντρον, ἐν ᾧ ἡ
[14, 22]	ὑπ´ αὐτοῦ λεγομένων στενῶν, ἀμαθία	τὸ	λέγειν τριγωνοειδὲς τὸ τοιοῦτον τετράπλευρον,
[14, 29]	γεγονυῖα, ἐν δὲ τοῖς Τρωικοῖς	τὸ	λεγόμενον ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ ἐπικουρικὸν
[14, 6]	θάλατταν (κατὰ γῆν μὲν διὰ	τὸ	μέγεθος τῶν ὀρῶν καὶ τῶν
[14, 11]	πρὸς δύσιν μέχρι στηλῶν τελευτᾷ.	τὸ	μὲν οὖν ἀληθὲς ὁ ἰσθμὸς
[14, 22]	δ´ ἐπὶ Σινώπην πάλιν ἐνθένδε.	τὸ	μὲν οὖν μόνους τοὺς ἐν
[14, 22]	ἧς ὁ στενώτατος ἰσθμός ἐστι	τὸ	μεταξὺ τοῦ κατὰ Σινώπην μυχοῦ
[14, 23]	μηδ´ ὠνομάσθαι, τοὺς μὲν διὰ	τὸ	μηδέπω τοὺς τόπους κατῳκηκέναι τούτους,
[14, 25]	τρίτον δὲ γένος οὐδὲν ἴσμεν	τὸ	μικτόν. ~Πῶς δὲ τρία γένη
[14, 28]	{ἐκ τῶν} περὶ Θρᾴκην καὶ	τὸ	Παγγαῖον ὄρος· ὁ δὲ Πριάμου
[14, 26]	χερρόνησον οἰκοῦντα; εἰ γάρ, ὅτι	τὸ	παλαιὸν οἱ αὐτοὶ ἦσαν Ἴωνες
[14, 14]	κακοῦ δὲ πολίτου, δημοκοπίαις ἰσχύσαντος	τὸ	πλέον. ἐπῆρε δ´ αὐτὸν καὶ
[14, 1]	Καππάδοκες· αὕτη γὰρ ἡ χώρα	τὸ	πλέον πεδίων εὐπορεῖ καὶ χώρας
[14, 15]	δ´ ἡ Ῥώμη δύναται διδάσκειν	τὸ	πλῆθος τῶν ἐκ τῆσδε τῆς
[14, 5]	αὐτὴν ἀνώμαλόν ἐστιν ἔδαφος καὶ	τὸ	πολὺ πετρῶδες, μεστὸν δὲ τῆς
[14, 18]	ὃ τῆς Κιλικίας ὑπέρκειται κατὰ	τὸ	πρὸς ἕω μέρος, ἀεὶ μὲν
[14, 24]	Πόντος τῆς Καππαδοκίας μέρος ὢν	τὸ	πρὸς τῷ Εὐξείνῳ, ὥστ´ εἰ
[14, 1]	καὶ ἔτι ἧς ὑπέρκεινται κατὰ	τὸ	πρόσβορρον τοῦ Ταύρου πλευρὸν Καππάδοκες·
[14, 12]	ἐκπίπτοντος, ψυχρόν τε καὶ τραχὺ	τὸ	ῥεῦμά ἐστιν, ὅθεν καὶ τοῖς
[14, 10]	αἱ τοῦ Κύδνου ἐκβολαὶ κατὰ	τὸ	Ῥῆγμα καλούμενον. ἔστι δὲ λιμνάζων
[14, 11]	τοῦ Ἰσσικοῦ κόλπου, παρακλεπτόντων διὰ	τὸ	σημειῶδες. διὰ δὲ τοῦτ´ αὐτὸ
[14, 22]	Χελιδονίας, ἡ δ´ ἐνθένδε ἐπὶ	τὸ	στόμα τοῦ Εὐξείνου, ἡ δ´
[14, 2]	εἴς τι χωρίον ἠνάγκασε διεργάσασθαι	τὸ	σῶμα· τοῖς δὲ Κίλιξιν ἀρχὴν
[14, 23]	καταλέγεσθαι δ´ ὑπὸ τοῦ ποιητοῦ	τό	τε τῶν Τρώων καὶ τῶν
[14, 2]	τὰ πέραν τοῦ Εὐφράτου κατέσχον,	τὸ	τελευταῖον δὲ καὶ Ἀρμενίους, οἳ
[14, 4]	Ἀλεξανδρείᾳ δὲ καὶ Ἀθήνησι καὶ	τὸ	τελευταῖον ἐν Ῥώμῃ, τὸν παιδευτικὸν
[14, 22]	τούτων τιθείς. πάντων δ´ εὐηθέστατον	τὸ	τὴν χερρόνησον τριγωνοειδῆ φήσαντα τρεῖς
[14, 19]	δὲ τῇ Κιλικίᾳ ἐστὶ καὶ	τὸ	τῆς Σαρπηδονίας Ἀρτέμιδος ἱερὸν καὶ
[14, 6]	καὶ ὑποδυτηρίων) ἐδόκει πρὸς ἅπαν	τὸ	τοιοῦτο βασιλεύεσθαι μᾶλλον τοὺς τόπους
[14, 22]	στενῶν, ἀμαθία τὸ λέγειν τριγωνοειδὲς	τὸ	τοιοῦτον τετράπλευρον, οὐδὲ χωρογραφικόν. ὁ
[14, 27]	ἐπ´ αὐτῶν οὐδεμίαν. γελοῖόν τε	τὸ	τοὺς Καππάδοκας καὶ Λυκάονας διὰ
[14, 26]	δὲ ἑκκαίδεκα ἔθνεσι προστίθησιν ἑπτακαιδέκατον,	τὸ	τῶν Γαλατῶν, ἄλλως μὲν χρήσιμον
[14, 23]	ὁ Ἀπολλόδωρος ἑπτακαιδέκατόν φησιν εἶναι	τὸ	τῶν Γαλατῶν, ὃ νεώτερόν ἐστι
[14, 6]	ἠπείρῳ, ἣν συνῴκισεν Ἀρχέλαος καὶ	κατεσκευάσατο	βασίλειον λαβὼν τὴν Τραχειῶτιν Κιλικίαν
[14, 14]	φασὶν ἀπὸ κώμης τινός, Καίσαρος	καθηγήσατο	καὶ τιμῆς ἔτυχε μεγάλης, κατιών
[14, 2]	ἱδρυμένον ἐπὶ πέτρας ἀπορρῶγος, ᾧ	ἐχρήσατο	Διόδοτος ὁ Τρύφων προσαγορευθεὶς ὁρμητηρίῳ
[14, 14]	δ´ οὐκ ἀπείχοντο ὕβρεως οὐδεμιᾶς,	ἐχρήσατο	τῇ δοθείσῃ ὑπὸ τοῦ Καίσαρος
[14, 29]	χείλεσιν· „ἔνθα Δολίων υἱὸς Σιληνοῦ	νάσσατο	καὶ Μελίης. καλοῦσι δέ, φησί,
[14, 4]	ὧν ὁ μὲν Ἀθήναιος καὶ	ἐπολιτεύσατο	καὶ ἐδημαγώγησε χρόνον τινὰ ἐν
[14, 15]	„τ´ οὔνομα μυθησαίμην, Πλουτιάδης τε	ἐγένετο	καὶ Διογένης τῶν περιπολιζόντων καὶ
[14, 28]	περὶ Φρυγίαν καὶ Σίπυλον μετάλλων	ἐγένετο·	ὁ δὲ Κάδμου {ἐκ τῶν}
[14, 10]	Τεύκρου· καὶ ὁ ἱερεὺς δυνάστης	ἐγίνετο	τῆς Τραχειώτιδος· εἶτ´ ἐπέθεντο τῇ
[14, 29]	πῶς δὲ ἐκ μὲν Βερεκύντων	μετεπέμπετο	Φρύγας ὁ Πρίαμος, πρὸς οὓς
[14, 29]	τὰ χωρία. ~Ἔτι καὶ ταῦτα	μέμψαιτο	ἄν τις τοῦ Ἀπολλοδώρου, ὅτι
[14, 2]	ἡ δὲ τῶν ἀνδραπόδων ἐξαγωγὴ	προὐκαλεῖτο	μάλιστα εἰς τὰς κακουργίας ἐπικερδεστάτη
[14, 14]	τῶν κατηγόρων ἐπὶ τοῦ Ἀντωνίου	παρῃτεῖτο	τὴν ὀργήν, σὺν ἄλλοις καὶ
[14, 10]	Κύινδα τῆς Ἀγχιάλης ἔρυμα, ᾧ	ἐχρήσαντό	ποτε οἱ Μακεδόνες γαζοφυλακίῳ· ἦρε
[14, 10]	δὲ καὶ Ἀντώνιος καὶ Κλεοπάτρα	κατεχαρίσαντο	ἐκείνῃ θεραπείαις ἐκλιπαρηθέντες· ἔπειθ´ ἡ
[14, 10]	δυνάστης ἐγίνετο τῆς Τραχειώτιδος· εἶτ´	ἐπέθεντο	τῇ χώρᾳ τύραννοι πολλοί, καὶ
[14, 10]	οἱ πλεῖστοί γε τῶν ἱερασαμένων	ὠνομάζοντο	Τεῦκροι ἢ Αἴαντες. εἰσιοῦσα δὲ
[14, 4]	ὡς δ´ ἐπανιόντα ἐκ Ῥώμης	ἠσπάζοντο	καὶ ἐπυνθάνοντο οἱ πρῶτοι ἐντυγχάνοντες,
[14, 2]	κακουργίας ἐπικερδεστάτη γενομένη· καὶ γὰρ	ἡλίσκοντο	ῥᾳδίως, καὶ τὸ ἐμπόριον οὐ
[14, 4]	ἐπανιόντα ἐκ Ῥώμης ἠσπάζοντο καὶ	ἐπυνθάνοντο	οἱ πρῶτοι ἐντυγχάνοντες, τὸ Εὐριπίδου
[14, 4]	Κιλικίου καὶ Παμφυλίου τρόπου. ἐνταῦθα	ἐγένοντο	καθ´ ἡμᾶς ἄνδρες ἀξιόλογοι τῶν
[14, 14]	τοὺς συστασιώτας· ὡς δ´ οὐκ	ἀπείχοντο	ὕβρεως οὐδεμιᾶς, ἐχρήσατο τῇ δοθείσῃ
[14, 2]	Σελεύκου τοῦ Νικάτορος αὐτοὶ κεκυρωκότες	ᾐδοῦντο	ἀφαιρεῖσθαι. τοῦτο δὲ συμβὰν τῆς
[14, 29]	Φρύγες ἦσαν „οἵ ῥα τότ´	„ἐστρατόωντο	παρ´ ὄχθας Σαγγαρίοιο, ὅτε ὁ
[14, 2]	Καρχηδόνος καὶ Κορίνθου κατασκαφὴν οἰκετείαις	ἐχρῶντο	πολλαῖς· ὁρῶντες δὲ τὴν εὐπέτειαν
[14, 11]	τὸ σημειῶδες. διὰ δὲ τοῦτ´	αὐτὸ	καὶ τὴν ἐκ τῆς Ῥοδίας
[14, 12]	αὐτὴν μέσην ὁ Κύδνος παρ´	αὐτὸ	τὸ γυμνάσιον τῶν νέων· ἅτε
[14, 27]	αὐτόν, καὶ ταῦτα παραθέμενον πρὸς	αὐτὸ	τοῦτο τὴν ἀπόφασιν τἀνδρός, πρὸς
[14, 3]	θαλάττῃ· εἶτα Χαραδροῦς ἔρυμα καὶ	αὐτὸ	ὕφορμον ἔχον (ὑπέρκειται δ´ ὄρος
[14, 6]	ὑποδυτηρίων) ἐδόκει πρὸς ἅπαν τὸ	τοιοῦτο	βασιλεύεσθαι μᾶλλον τοὺς τόπους ἢ
[14, 2]	Νικάτορος αὐτοὶ κεκυρωκότες ᾐδοῦντο ἀφαιρεῖσθαι.	τοῦτο	δὲ συμβὰν τῆς μὲν χώρας
[14, 2]	δὲ κακίᾳ τῶν ἀρχόντων συμβαῖνον	τοῦτο,	εἰ καὶ τὴν κατὰ γένος
[14, 2]	ὥστε καὶ παροιμίαν γενέσθαι διὰ	τοῦτο	„ἔμπορε, κατάπλευσον, ἐξελοῦ, πάντα „πέπραται.
[14, 27]	~Μεταβὰς δ´ ἐπὶ τὸν ποιητὴν	τοῦτο	μὲν ὀρθῶς λέγει, διότι πολλὴ
[14, 11]	τῇ μέχρι Ἰσσοῦ, οὐδὲν παρὰ	τοῦτο	ποιούμενοι, καὶ τὸν Ταῦρόν φαμεν
[14, 24]	καὶ καταψευδόμενος. Ἐφόρου τε γὰρ	τοῦτο	πρῶτον ἀπαιτεῖν ἐχρῆν, τί δὴ
[14, 13]	κατὰ φιλομάθειαν, οὔτ´ αὐτόθι περὶ	τοῦτο	σπουδάζοντας· Ἀλεξανδρεῦσι δ´ ἀμφότερα συμβαίνει·
[14, 22]	καὶ πεντακοσίους σταδίους· οὐδὲ γὰρ	τοῦτο	συναγωγήν πω τριγωνοειδοῦς ποιεῖ σχήματος.
[14, 27]	καὶ ταῦτα παραθέμενον πρὸς αὐτὸ	τοῦτο	τὴν ἀπόφασιν τἀνδρός, πρὸς τὸ
[14, 26]	οἱ Αἰολεῖς οἱ αὐτοί, ὥστε	δύο	ἔθνη γίνοιτ´ ἄν· εἰ δὲ
[14, 24]	Λυδοὺς οὐδὲ Μῄονας εἴρηκεν, εἴτε	δύο	εἴθ´ οἱ αὐτοί εἰσι, καὶ
[14, 14]	καὶ Νέστωρ, ἔτι δ´ Ἀθηνόδωροι	δύο,	ὧν ὁ μὲν Κορδυλίων καλούμενος

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 19/03/2009