Vers
[300]	ἦν πέλας, ~θυραῖον οἰχνεῖν· νῦν	δ᾽	ἀγροῖσι τυγχάνει. ~(Χορός) ~ἦ κἂν
[450]	τάδ᾽ αὐτῇ δυσπρόσοπτ᾽ ὀνείρατα· ~ὅμως	δ᾽	ἀδελφή, σοί θ᾽ ὑπούργησον τάδε
[1100]	ἦσαν, ἀλλ᾽ ἐγὼ τροφός, ~ἐγὼ	δ᾽	ἀδελφὴ σοὶ προσηυδώμην ἀεί. ~νῦν
[400]	σκῆπτρον οὑφόρει ποτὲ ~αὐτός, τανῦν	δ᾽	(Αἴγισθος) ἐκ δὲ τοῦδ᾽ ἄνω
[700]	ὀρθοὶ πάντες ἕστασαν δίφροι· ~ἔπειτα	δ᾽	Αἰνιᾶνος ἀνδρὸς ἄστομοι ~πῶλοι βίᾳ
[1300]	~ἐν τοῖς τοιούτοις ἔστ᾽ ἀπηλλάχθαι	δ᾽	ἀκμή. ~(Ὀρέστης) ~πῶς οὖν ἔχει
[950]	~πλούτου πατρῴου κτῆσιν ἐστερημένῃ, ~πάρεστι	δ᾽	ἀλγεῖν ἐς τοσόνδε τοῦ χρόνου
[300]	τι, πημαίνειν δὲ μή· ~τοιαῦτα	δ᾽	ἄλλα καὶ σὲ βούλομαι ποεῖν.
[650]	πᾶσιν ἡμῖν ὥσπερ ἐξαιτούμεθα. ~τὰ	δ᾽	ἄλλα πάντα καὶ σιωπώσης ἐμοῦ
[600]	ξυνοῦσα τοῦ τε συννόμου· ~ὃ	δ᾽	ἄλλος ἔξω, χεῖρα σὴν μόλις
[700]	~χαλκῆς ὑπαὶ σάλπιγγος ᾖξαν· οἱ	δ᾽	ἅμα ~ἵπποις ὁμοκλήσαντες ἡνίας χεροῖν
[150]	μὲν ~ἀεικεῖ σὺν στολᾷ, ~κεναῖς	δ᾽	ἀμφίσταμαι τραπέζαις. ~(Χορός) ~οἰκτρὰ μὲν
[400]	αὐτῇ ταῦτα σῳζέσθω κάτω. ~ἀρχὴν	δ᾽	ἄν, εἰ μὴ τλημονεστάτη γυνὴ
[850]	καὶ κατέστενες κακῶν ~(Ἠλέκτρα) ~πόθεν	δ᾽	ἂν εὕροις τῶν ἐμῶν σὺ
[500]	σῆς δίχα γνώμης λέγω· ~φαίη	δ᾽	ἂν ἡ θανοῦσά γ᾽ εἰ
[1400]	μάλιστα σοὶ μέλειν ~οἶμαι, μάλιστα	δ᾽	ἂν κατειδυῖαν φράσαι. ~(Ἠλέκτρα) ~ἔξοιδα·
[700]	ἔχων ~ἔχριμπτ᾽ ἀεὶ σύριγγα, δεξιὸν	δ᾽	ἀνεὶς ~σειραῖον ἵππον εἶργε τὸν
[50]	~πολλὰς μὲν θρήνων ᾠδάς, ~πολλὰς	δ᾽	ἀντήρεις ᾔσθου ~στέρνων πληγὰς αἱμασσομένων,
[700]	δρόμος ~κτύπου κροτητῶν ἁρμάτων· κόνις	δ᾽	ἄνω ~φορεῖθ᾽ ὁμοῦ δὲ πάντες
[700]	λανθάνει στήλην ἄκραν ~παίσας· ἔθραυσε	δ᾽	ἄξονος μέσας χνόας ~κἀξ ἀντύγων
[1400]	ἰὼ στέγαι ~φίλων ἔρημοι, τῶν	δ᾽	ἀπολλύντων πλέαι. ~(Ἠλέκτρα) ~βοᾷ τις
[1000]	μὲν εὐτυχεῖ καθ᾽ ἡμέραν, ~ἡμῖν	δ᾽	ἀπορρεῖ κἀπὶ μηδὲν ἔρχεται. ~τίς
[1250]	σοι καιρὸν ἐξείργοι λόγος. ~ἃ	δ᾽	ἁρμόσει μοι τῷ παρόντι νῦν
[800]	χάρις μέν, ἢν κτάνῃ, ~λύπη	δ᾽	ἐὰν ζῶ· τοῦ βίου δ᾽
[550]	τῆς θυγατρὸς ἀντίποινα λαμβάνεις; ~αἰσχρῶς	δ᾽	ἐάν περ καὶ λέγῃς· οὐ
[150]	ἄγγελος. ~ἰὼ παντλάμων Νιόβα, σὲ	δ᾽	ἔγωγε νέμω θεόν, ~ἅτ᾽ ἐν
[350]	~ἀλλ᾽ οὐ διδάσκω· τοῖς κρατοῦσι	δ᾽	εἰκαθεῖν. ~(Ἠλέκτρα) ~σὺ ταῦτα θώπευ᾽
[750]	ἀεὶ ~ψυχῆς ἄκρατον αἷμα νῦν	δ᾽	ἕκηλά που ~τῶν τῆσδ᾽ ἀπειλῶν
[1100]	ἀδελφὴ σοὶ προσηυδώμην ἀεί. ~νῦν	δ᾽	ἐκλέλοιπε ταῦτ᾽ ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ
[800]	ξένου. ~ἀλλ᾽ εἴσιθ᾽ εἴσω· τήνδε	δ᾽	ἔκτοθεν βοᾶν ~ἔα τά θ᾽
[1400]	δ᾽ ἐφέστατον πέλας. ~(Χορός) ~σὺ	δ᾽	ἐκτὸς ᾖξας πρὸς τί; ~(Ἠλέκτρα)
[1100]	πατρῴου κοινὸν εἰληχὼς μέρος. ~νῦν	δ᾽	ἐκτὸς οἴκων κἀπὶ γῆς ἄλλης
[1250]	κτῆσιν Αἴγισθος δόμων ~ἀντλεῖ, τὰ	δ᾽	ἐκχεῖ, τὰ δὲ διασπείρει μάτην·
[950]	μὲν οὐδ᾽ ἀνὴρ ἔφυς, ~σθένεις	δ᾽	ἔλασσον τῶν ἐναντίων χερί. ~δαίμων
[300]	~ἀλλ᾽ ᾗ σὺ κρίνεις· εἰ	δ᾽	ἐλευθέραν με δεῖ ~ζῆν, τῶν
[700]	χνόας ~κἀξ ἀντύγων ὤλισθεν· ἐν	δ᾽	ἑλίσσεται ~τμητοῖς ἱμᾶσι· τοῦ δὲ
[250]	κλύῃ τινὸς ~ἥξοντ᾽ Ὀρέστην· τηνικαῦτα	δ᾽	ἐμμανὴς ~βοᾷ παραστᾶσ᾽ οὐ σύ
[600]	φροντίδ᾽ οὐκέτ᾽ εἰσορῶ. ~(Κλυταιμνήστρα) ~ποίας	δ᾽	ἐμοὶ δεῖ πρός γε τήνδε
[350]	ζῶ; κακῶς μέν, οἶδ᾽ ἐπαρκούντως	δ᾽	ἐμοί. ~λυπῶ δὲ τούτους, ὥστε
[400]	οἷπερ ἐστάλην ὁδοῦ. ~(Ἠλέκτρα) ~ποῖ	δ᾽	ἐμπορεύει; τῷ φέρεις τάδ᾽ ἔμπυρα;
[850]	ἡμῖν ἐγγὺς ἐγχρίμπτῃ βροτῶν. ~ὡς	δ᾽	ἐν γαλήνῃ πάντ᾽ ἐδερκόμην τόπον,
[300]	ἂν οἷ᾽ αὐτοῖς φρονῶ. ~νῦν	δ᾽	ἐν κακοῖς μοι πλεῖν ὑφειμένῃ
[350]	ποθ᾽ ἡλίου ~φέγγος προσόψει, ζῶσα	δ᾽	ἐν κατηρεφεῖ ~στέγῃ χθονὸς τῆσδ᾽
[150]	~οἰκτρὰ μὲν νόστοις αὐδά, ~οἰκτρὰ	δ᾽	ἐν κοίταις πατρῴαις ~ὅτε οἱ
[1300]	μὲν οὐ κατὰ στέγας, ~μήτηρ	δ᾽	ἐν οἴκοις· ἣν σὺ μὴ
[500]	ἐμοῦ ~παίδων πόθος παρεῖτο, Μενέλεω	δ᾽	ἐνῆν; ~οὐ ταῦτ᾽ ἀβούλου καὶ
[1450]	κτανεῖν; ~(Ὀρέστης) ~μὴ τάσσε· χώρει	δ᾽	ἔνθαπερ κατέκτανες ~πατέρα τὸν ἀμόν,
[1350]	σοι δείξουσιν, (Ἠλέκτρα) σαφῆ. ~σφῷν	δ᾽	ἐννέπω γε τοῖν παρεστώτοιν ὅτι
[1100]	ὁδοιποροῦμεν ἔνθα χρῄζομεν; ~(Χορός) ~τί	δ᾽	ἐξερευνᾷς καὶ τί βουληθεὶς πάρει;
[50]	μελέσθω βάντι φρουρῆσαι χρέος. ~νὼ	δ᾽	ἔξιμεν· καιρὸς γάρ, ὅσπερ ἀνδράσιν
[1200]	γυναιξὶν ὡς Ἄρης ~ἔνεστιν· εὖ	δ᾽	ἔξοισθα πειραθεῖσά που. ~(Ἠλέκτρα) ~ὀτοτοτοτοῖ
[350]	σύ, σώφρων γ᾽ οὖσα. νῦν	δ᾽	ἐξὸν πατρὸς ~πάντων ἀρίστου παῖδα
[1450]	φθόνου μὲν οὐ ~πεπτωκός· εἰ	δ᾽	ἔπεστι νέμεσις, οὐ λέγω. ~χαλᾶτε
[700]	ἑνὸς κακοῦ ~ἔθραυε κἀνέπιπτε, πᾶν	δ᾽	ἐπίμπλατο ~ναυαγίων Κρισαῖον ἱππικῶν πέδον.
[250]	ἀξίαν δίκην. ~τοιαῦθ᾽ ὑλακτεῖ, σὺν	δ᾽	ἐποτρύνει πέλας ~ὁ κλεινὸς αὐτῇ
[600]	σὺ γὰρ ποεῖς ~τοὔργον· τὰ	δ᾽	ἔργα τοὺς λόγους εὑρίσκεται. ~(Κλυταιμνήστρα)
[1450]	σῆς ψυχῆς πέρι. ~(Αἴγισθος) ~τί	δ᾽	ἐς δόμους ἄγεις με; πῶς,
[250]	ἐνθακοῦντ᾽ ἴδω ~τοῖσιν πατρῴοις, εἰσίδω	δ᾽	ἐσθήματα ~φοροῦντ᾽ ἐκείνῳ ταὐτὰ καὶ
[1200]	λόγῳ γ᾽ ἠσκημένον. ~(Ἠλέκτρα) ~ποῦ	δ᾽	ἔστ᾽ ἐκείνου τοῦ ταλαιπώρου τάφος;
[1200]	σῖγ᾽ ἔχουσα πρόσμενε. ~(Ἠλέκτρα) ~τί	δ᾽	ἔστιν; ~(Ὀρέστης) ~σιγᾶν ἄμεινον, μή
[900]	σ᾽ ἐποικτίρω πάλαι. ~(Χρυσόθεμις) ~τί	δ᾽	ἔστιν; οὐ πρὸς ἡδονὴν λέγω
[1100]	Στρόφιος ἀγγεῖλαι πέρι. ~(Ἠλέκτρα) ~τί	δ᾽	ἔστιν, ὦ ξέν᾽ ὥς μ᾽
[700]	ἔφιππον ἐν μέσῳ κυκώμενον. ~ἤλαυνε	δ᾽	ἔσχατος μέν, ὑστέρας δ᾽ ἔχων
[1150]	οὐκέτι γλώσσης σθένω. ~(Ἠλέκτρα) ~τί	δ᾽	ἔσχες ἄλγος; πρὸς τί τοῦτ᾽
[850]	ἐστὶν ἀνθέων θήκην πατρός. ~ἰδοῦσα	δ᾽	ἔσχον θαῦμα, καὶ περισκοπῶ ~μή
[1500]	με τοῦτό σοι πικρόν. ~χρῆν	δ᾽	εὐθὺς εἶναι τήνδε τοῖς πᾶσιν
[1300]	πρόσθεν ἢ τὰ σώματα· ~νῦν	δ᾽	εὐλάβειαν τῶνδε προυθέμην ἐγώ. ~καὶ
[1350]	~νῦν οὔτις ἀνδρῶν ἔνδον· εἰ	δ᾽	ἐφέξετον, ~φροντίζεθ᾽ ὡς τούτοις τε
[1400]	ἐς τάφον ~λέβητα κοσμεῖ, τὼ	δ᾽	ἐφέστατον πέλας. ~(Χορός) ~σὺ δ᾽
[750]	δεινὰ μέν, κέρδη δέ; λυπηρῶς	δ᾽	ἔχει, ~εἰ τοῖς ἐμαυτῆς τὸν
[600]	πέφηνεν ἐσθλά, δὸς τελεσφόρα, ~εἰ	δ᾽	ἐχθρά, τοῖς ἐχθροῖσιν ἔμπαλιν μέθες·
[1150]	φροῦδος αὐτὸς εἶ θανών· ~γελῶσι	δ᾽	ἐχθροί· μαίνεται δ᾽ ὑφ᾽ ἡδονῆς
[1250]	σὺν βοᾷ κλύουσα, ~τάλαινα. νῦν	δ᾽	ἔχω σε· προυφάνης δὲ ~φιλτάταν
[1350]	~ὦ φίλταται μὲν χεῖρες, ἥδιστον	δ᾽	ἔχων ~ποδῶν ὑπηρέτημα, πῶς οὕτω
[700]	~ἤλαυνε δ᾽ ἔσχατος μέν, ὑστέρας	δ᾽	ἔχων ~πώλους Ὀρέστης, τῷ τέλει
[950]	~ἀπεστέρηκε καὶ μόνα λελείμμεθον. ~ἐγὼ	δ᾽	ἕως μὲν τὸν κασίγνητον βίῳ
[50]	~εἴρηκα μέν νυν ταῦτα· σοὶ	δ᾽	ἤδη, γέρον, ~τὸ σὸν μελέσθω
[1000]	~(Ἠλέκτρα) ~ἀπροσδόκητον οὐδὲν εἴρηκας· καλῶς	δ᾽	~ᾔδη σ᾽ ἀπορρίψουσαν ἁπηγγελλόμην. ~ἀλλ᾽
[750]	μ᾽ αἰὲν ὡς θανουμένην. ~νῦν	δ᾽	ἡμέρᾳ γὰρ τῇδ᾽ ἀπήλλαγμαι φόβου
[50]	~φοίνιος Ἄρης οὐκ ἐξένισεν, ~μήτηρ	δ᾽	ἡμὴ χὠ κοινολεχὴς ~Αἴγισθος ὅπως
[350]	τις ἔστ᾽ ἐκεῖ χάρις. ~σὺ	δ᾽	ἡμὶν ἡ μισοῦσα μισεῖς μὲν
[950]	αὐτὸν πράκτορ᾽ ἵξεσθαι πατρός· ~νῦν	δ᾽	ἡνίκ᾽ οὐκέτ᾽ ἔστιν, εἰς σὲ
[750]	μὲν ἐν λόγῳ ~ἀλγεινά, τοῖς	δ᾽	ἰδοῦσιν, οἵπερ εἴδομεν, ~μέγιστα πάντων
[0]	~Ἥρας ὁ κλεινὸς ναός· οἷ	δ᾽	ἱκάνομεν, ~φάσκειν Μυκήνας τὰς πολυχρύσους
[700]	ἄλλος, δέκατον ἐκπληρῶν ὄχον. ~στάντες	δ᾽	ἵν᾽ αὐτοὺς οἱ τεταγμένοι βραβῆς
[650]	ἀνδρὸς ἔργα καὶ κράτη· ~ἓν	δ᾽	ἴσθ᾽ ὅσων γὰρ εἰσεκήρυξαν βραβῆς
[650]	πᾶσι τοῖς ἐκεῖ σέβας· ~δρόμου	δ᾽	ἰσώσας τἀφέσει τὰ τέρματα ~νίκης
[700]	πώλοις· ἕβδομος Μάγνης ἀνήρ· ~ὁ	δ᾽	ὄγδοος λεύκιππος, Αἰνιὰν γένος· ~ἔνατος
[0]	θεοῦ ~ἀγορὰ Λύκειος· οὑξ ἀριστερᾶς	δ᾽	ὅδε ~Ἥρας ὁ κλεινὸς ναός·
[1500]	ἐκόμπασας. ~(Ὀρέστης) ~πόλλ᾽ ἀντιφωνεῖς, ἡ	δ᾽	ὁδὸς βραδύνεται. ~ἀλλ᾽ ἕρφ᾽ ~(Αἴγισθος)
[600]	~κεἰ μὴ δοκῶ σοι· μανθάνω	δ᾽	ὁθούνεκα ~ἔξωρα πράσσω κοὐκ ἐμοὶ
[1250]	παύσομεν τῇ νῦν ὁδῷ. ~οὕτω	δ᾽	ὅπως μήτηρ σε μὴ πιγνώσεται
[700]	διεσπάρησαν ἐς μέσον δρόμον. ~στρατὸς	δ᾽	ὅπως ὁρᾷ νιν ἐκπεπτωκότα ~δίφρων,
[700]	τῷ τέλει πίστιν φέρων· ~ὅπως	δ᾽	ὁρᾷ μόνον νιν ἐλλελειμμένον, ~ὀξὺν
[1300]	ἂν ~τέρας νομίζειν αὐτό, πιστεύειν	δ᾽	ὁρᾶν. ~ὅτ᾽ οὖν τοιαύτην ἡμὶν
[0]	οἰστροπλῆγος ἄλσος Ἰνάχου κόρης· ~αὕτη	δ᾽	Ὀρέστα, τοῦ λυκοκτόνου θεοῦ ~ἀγορὰ
[300]	γυναιξὶ τὰς μάχας ποιούμενος. ~ἐγὼ	δ᾽	Ὀρέστην τῶνδε προσμένουσ᾽ ἀεὶ ~παυστῆρ᾽
[650]	~ὠλβίζετ᾽ Ἀργεῖος μὲν ἀνακαλούμενος, ~ὄνομα	δ᾽	Ὀρέστης, τοῦ τὸ κλεινὸν Ἑλλάδος
[1150]	πέφυκας πατρός, Ἠλέκτρα, φρόνει, ~θνητὸς	δ᾽	(Ὀρέστης) ὥστε μὴ λίαν στένε.
[0]	~μέγιστος αὐτοῖς τυγχάνει δορυξένων. ~ἄγγελλε	δ᾽	ὅρκον προστιθεὶς ὁθούνεκα ~τέθνηκ᾽ Ὀρέστης
[900]	τόπον, ~τύμβου προσεῖρπον ἆσσον· ἐσχάτης	δ᾽	ὁρῶ ~πυρᾶς νεώρη βόστρυχον τετμημένον·
[250]	ἔμμην᾽ ἱερὰ τοῖς σωτηρίοις. ~ἐγὼ	δ᾽	ὁρῶσ᾽ ἡ δύσμορος κατὰ στέγας
[1000]	σὺ πρόσκεισαι κακῷ. ~(Ἠλέκτρα) ~τί	δ᾽	οὐ δοκῶ σοι ταῦτα σὺν
[800]	δ᾽ ἐὰν ζῶ· τοῦ βίου	δ᾽	οὐδεὶς πόθος. ~(Χορός) ~ποῦ ποτε
[1150]	βροτῶν; ~(Ἠλέκτρα) ~μήτηρ καλεῖται, μητρὶ	δ᾽	οὐδὲν ἐξισοῖ. ~(Ὀρέστης) ~τί δρῶσα;
[300]	θέλω. ~(Ἠλέκτρα) ~φησίν γε· φάσκων	δ᾽	οὐδὲν ὧν λέγει ποεῖ. ~(Χορός)
[150]	~ἀεὶ μὲν γὰρ ποθεῖ, ~ποθῶν	δ᾽	οὐκ ἀξιοῖ φανῆναι. ~(Χορός) ~θάρσει
[900]	ὅποι γνώμης φέρει. ~(Χρυσόθεμις) ~πῶς	δ᾽	οὐκ ἐγὼ κάτοιδ᾽ ἅ γ᾽
[350]	λυπεῖν μόνον ~βόσκημα· τῆς σῆς	δ᾽	οὐκ ἐρῶ τιμῆς τυχεῖν, ~οὐδ᾽
[550]	αὐτήν, οὐχὶ Μενέλεω χάριν. ~εἰ	δ᾽	οὖν, ἐρῶ γὰρ καὶ τὸ
[850]	ἢ μωρὰν λέγῃς. ~(Ἠλέκτρα) ~σὺ	δ᾽	οὖν λέγ᾽ εἴ σοι τῷ
[700]	~ναυαγίων Κρισαῖον ἱππικῶν πέδον. ~γνοὺς	δ᾽	οὑξ Ἀθηνῶν δεινὸς ἡνιοστρόφος ~ἔξω
[250]	σοὶ μόνῃ πατὴρ ~τέθνηκεν; ἄλλος	δ᾽	οὔτις ἐν πένθει βροτῶν; ~κακῶς
[800]	~ἀμφὶ τὸν ἐν πένθει· ἐμοὶ	δ᾽	οὔτις ἔτ᾽ ἔσθ᾽ ὃς γὰρ
[400]	πρὸς κακῶν ἐπαινέσαι. ~(Χρυσόθεμις) ~σὺ	δ᾽	οὐχὶ πείσει καὶ συναινέσεις ἐμοί;
[1200]	~(Ὀρέστης) ~ἄτιμος οὐδενὸς σύ· τοῦτο	δ᾽	οὐχὶ σόν. ~(Ἠλέκτρα) ~εἴπερ γ᾽
[500]	σὲ καὶ τὰ σά· ~ἐγὼ	δ᾽	ὕβριν μὲν οὐκ ἔχω, κακῶς
[700]	~ἤφριζον, εἰσέβαλλον ἱππικαὶ πνοαί. ~κεῖνος	δ᾽	ὑπ᾽ αὐτὴν ἐσχάτην στήλην ἔχων
[700]	ἄστομοι ~πῶλοι βίᾳ φέρουσιν· ἐκ	δ᾽	ὑποστροφῆς ~τελοῦντες ἕκτον ἕβδομόν τ᾽
[1150]	θανών· ~γελῶσι δ᾽ ἐχθροί· μαίνεται	δ᾽	ὑφ᾽ ἡδονῆς ~μήτηρ ἀμήτωρ, ἧς
[1350]	ἔχοιμι λιπαρεῖ προύστην χερί. ~νῦν	δ᾽	ὦ Λύκει᾽ Ἄπολλον, ἐξ οἵων
[750]	βίον σῴζω κακοῖς. ~(Παιδαγωγός) ~τί	δ᾽	ὧδ᾽ ἀθυμεῖς, ὦ γύναι, τῷ
[250]	~ταύτην προσαυδᾶν τῷδε συγκοιμωμένην· ~ἡ	δ᾽	ὧδε τλήμων ὥστε τῷ μιάστορι
[500]	γ᾽ οὖσαν αἰσχύνειν φίλους· ~νῦν	δ᾽	ὡς ἄπεστ᾽ ἐκεῖνος, οὐδὲν ἐντρέπει
[750]	καλῶς; ~(Κλυταιμνήστρα) ~οὔτοι σύ· κεῖνος	δ᾽	ὡς ἔχει καλῶς ἔχει. ~(Ἠλέκτρα)
[1350]	γὰρ εἰσορᾶν δοκῶ· ~χαῖρ᾽ ἴσθι	δ᾽	ὡς μάλιστά σ᾽ ἀνθρώπων ἐγὼ
[950]	τοῦ κασιγνήτου θ᾽ ἅμα· ~ἔπειτα	δ᾽	ὥσπερ ἐξέφυς, ἐλευθέρα ~καλεῖ τὸ
[650]	καὶ σιωπώσης ἐμοῦ ~ἐπαξιῶ σε	δαίμον᾽	ὄντ᾽ ἐξειδέναι· ~τοὺς ἐκ Διὸς
[1300]	ἂν καλῶς ~ὑπηρετοίην τῷ παρόντι	δαίμονι.	~ἀλλ᾽ οἶσθα μὲν τἀνθένδε, πῶς
[1250]	θεὸς ἐπόρισεν ~ἁμέτερα πρὸς μέλαθρα·	δαιμόνιον	~αὐτὸ τίθημ᾽ ἐγώ. ~(Ὀρέστης) ~τὰ
[900]	αὐτοῖσί τοι ~οὐχ αὑτὸς αἰεὶ	δαιμόνων	παραστατεῖ. ~νῷν ἦν τὰ πρόσθεν
[950]	δ᾽ ἔλασσον τῶν ἐναντίων χερί.	~δαίμων	δὲ τοῖς μὲν εὐτυχεῖ καθ᾽
[1150]	αὐτός. ἀλλὰ ταῦθ᾽ ὁ δυστυχὴς	~δαίμων	ὁ σός τε κἀμὸς ἐξαφείλετο,
[500]	τέκνων ~ἢ τῶν ἐκείνης ἔσχε	δαίσασθαι	πλέον; ~ἢ τῷ πανώλει πατρὶ
[250]	τέτηκα, κἀπικωκύω πατρὸς ~τὴν δυστάλαιναν	δαῖτ᾽	ἐπωνομασμένην ~αὐτὴ πρὸς αὑτήν. οὐδὲ
[800]	αἰαῖ. ~(Χορός) ὦ παῖ, τί	δακρύεις;	~(Ἠλέκτρα) φεῦ. ~(Χορός) μηδὲν μέγ᾽
[150]	~ἅτ᾽ ἐν τάφῳ πετραίῳ ~αἰεὶ	δακρύεις.	~(Χορός) ~οὔτοι σοὶ μούνᾳ, τέκνον,
[1200]	κἀπὶ συμφοραῖσί μοι ~γεγηθὸς ἕρπει	δάκρυον	ὀμμάτων ἄπο. ~(Ἠλέκτρα) ~ἰὼ γοναί,
[1300]	ἐσεῖδον, οὔ ποτ᾽ ἐκλήξω χαρᾷ	~δακρυρροοῦσα·	πῶς γὰρ ἂν λήξαιμ᾽ ἐγώ,
[800]	ὑμὶν ὡς ἀλγοῦσα κὠδυνωμένη ~δεινῶς	δακρῦσαι	κἀπικωκῦσαι δοκεῖ ~τὸν υἱὸν ἡ
[150]	ἄτεκνος, ~τάλαιν᾽ ἀνύμφευτος αἰὲν οἰχνῶ,	~δάκρυσι	μυδαλέα, τὸν ἀνήνυτον ~οἶτον ἔχουσα
[900]	~χαρᾷ δὲ πίμπλημ᾽ εὐθὺς ὄμμα	δακρύων.	~καὶ νῦν θ᾽ ὁμοίως καὶ
[650]	ᾔκασας καλῶς. ~(Παιδαγωγός) ~ἦ καὶ	δάμαρτα	τήνδ᾽ ἐπεικάζων κυρῶ ~κείνου; πρέπει
[1050]	ἀστραπὰν ~καὶ τὰν οὐρανίαν Θέμιν,	~δαρὸν	οὐκ ἀπόνητοι. ~ὦ χθονία βροτοῖσι
[1250]	σ᾽ ὀκνῶ χαίρουσαν εἰργαθεῖν, τὰ	δὲ	~δέδοικα λίαν ἡδονῇ νικωμένην. ~(Ἠλέκτρα)
[1000]	~ζηλῶ σε τοῦ νοῦ, τῆς	δὲ	δειλίας στυγῶ. ~(Χρυσόθεμις) ~ἀνέξομαι κλύουσα
[1250]	~ἀντλεῖ, τὰ δ᾽ ἐκχεῖ, τὰ	δὲ	διασπείρει μάτην· ~χρόνου γὰρ ἄν
[450]	εὐσέβειαν ἡ κόρη λέγει· σὺ	δέ,	~εἰ σωφρονήσεις, ὦ φίλη, δράσεις
[1450]	~ἀλλ᾽ εὖ παραινεῖς κἀπιπείσομαι· σὺ	δέ,	~εἴ που κατ᾽ οἶκόν μοι
[150]	ἀνήνυτον ~οἶτον ἔχουσα κακῶν· ὁ	δὲ	λάθεται ~ὧν τ᾽ ἔπαθ᾽ ὧν
[750]	λέγω, ~ἢ δεινὰ μέν, κέρδη	δέ;	λυπηρῶς δ᾽ ἔχει, ~εἰ τοῖς
[1300]	τε ~καὶ ζῶντ᾽ ἐσεῖδον; εἴργασαι	δέ	μ᾽ ἄσκοπα· ~ὥστ᾽ εἰ πατήρ
[550]	~(Κλυταιμνήστρα) ~καὶ μὴν ἐφίημ᾽ εἰ	δέ	μ᾽ ὧδ᾽ ἀεὶ λόγους ~ἐξῆρχες,
[1050]	οὐκ ἐν ἐσθλᾷ ~βεβῶσαν, ἃ	δὲ	μέγιστ᾽ ἔβλαστε νόμιμα, τῶνδε φερομέναν
[250]	~καὶ τοὐμὸν αὐτῆς ἦλθον· εἰ	δὲ	μὴ καλῶς ~λέγω, σὺ νίκα·
[200]	οὐδὲν ὢν ~κείσεται τάλας, ~οἱ	δὲ	μὴ πάλιν ~δώσουσ᾽ ἀντιφόνους δίκας,
[300]	δοκεῖν μὲν δρᾶν τι, πημαίνειν	δὲ	μή· ~τοιαῦτα δ᾽ ἄλλα καὶ
[1200]	τόνδε, μηχαναῖσι μὲν ~θανόντα, νῦν	δὲ	μηχαναῖς σεσωσμένον. ~(Χορός) ~ὁρῶμεν, ὦ
[900]	~οὕτως ἔχει σοι ταῦτ᾽ ἐὰν	δέ	μοι πίθῃ, ~τῆς νῦν παρούσης
[750]	χθονὸς ~ἐξῆλθεν, οὐκέτ᾽ εἶδεν, ἐγκαλῶν	δέ	μοι ~φόνους πατρῴους δείν᾽ ἐπηπείλει
[1050]	οὐκέτ᾽ ἐξισοῦται φιλοτασίῳ διαίτᾳ· ~πρόδοτος	δὲ	μόνα σαλεύει ~Ἠλέκτρα, τὸν ἀεὶ
[1000]	~ἀλλ᾽ ἦ φύσιν γε, τὸν	δὲ	νοῦν ἥσσων τότε. ~(Χρυσόθεμις) ~ἄσκει
[1000]	ἐγώ σοι κἀτελῆ φυλάξομαι, ~αὐτὴ	δὲ	νοῦν σχὲς ἀλλὰ τῷ χρόνῳ
[1300]	~(Παιδαγωγός) ~τελουμένων εἴποιμ᾽ ἄν· ὡς	δὲ	νῦν ἔχει, ~καλῶς τὰ κείνων
[900]	ἦν τὰ πρόσθεν στυγνός· ἡ	δὲ	νῦν ἴσως ~πολλῶν ὑπάρξει κῦρος
[0]	τὰ μὲν δόξαντα δηλώσω, σὺ	δὲ	~ὀξεῖαν ἀκοὴν τοῖς ἐμοῖς λόγοις
[1350]	αἷμα χειροῖν ἔχων· ὁ Μαίας	δὲ	παῖς ~Ἑρμῆς σφ᾽ ἄγει δόλον
[50]	~ὁπόταν δνοφερὰ νὺξ ὑπολειφθῇ· ~τὰ	δὲ	παννυχίδων ἤδη στυγεραὶ ~ξυνίσασ᾽ εὐναὶ
[700]	κόνις δ᾽ ἄνω ~φορεῖθ᾽ ὁμοῦ	δὲ	πάντες ἀναμεμιγμένοι ~φείδοντο κέντρων οὐδέν,
[700]	ὁμοκλήσαντες ἡνίας χεροῖν ~ἔσεισαν· ἐν	δὲ	πᾶς ἐμεστώθη δρόμος ~κτύπου κροτητῶν
[300]	τούτων μῖσος ἐκδείξειας ἄν, ~ἐμοῦ	δὲ	πατρὶ πάντα τιμωρουμένης ~οὔτε ξυνέρδεις
[50]	ὧδ᾽ ὁ μῦθος ἑστάτω. ~ἡμεῖς	δὲ	πατρὸς τύμβον, ὡς ἐφίετο, ~λοιβαῖσι
[900]	βαστάσασα δυσφημῶ μὲν οὔ, ~χαρᾷ	δὲ	πίμπλημ᾽ εὐθὺς ὄμμα δακρύων. ~καὶ
[700]	δ᾽ ἑλίσσεται ~τμητοῖς ἱμᾶσι· τοῦ	δὲ	πίπτοντος πέδῳ ~πῶλοι διεσπάρησαν ἐς
[350]	νῦν χλιδᾷς, ~τούτοις ὑπεικάθοιμι· σοὶ	δὲ	πλουσία ~τράπεζα κείσθω καὶ περιρρείτω
[800]	τιμωρόν ποτε ~κἀμοῦ ταλαίνης. νῦν	δὲ	ποῖ με χρὴ μολεῖν; ~μόνη
[1050]	ἐκ δόμων νοσεῖ δή, τὰ	δὲ	~πρὸς τέκνων διπλῆ ~φύλοπις οὐκέτ᾽
[550]	πρόσθεν ἐξαπώλεσας, ~καὶ παιδοποιεῖς, τοὺς	δὲ	πρόσθεν εὐσεβεῖς ~κἀξ εὐσεβῶν βλαστόντας
[450]	τοὐμὸν οὐ χλιδαῖς ἠσκημένον. ~αἰτοῦ	δὲ	προσπίτνουσα γῆθεν εὐμενῆ ~ἡμῖν ἀρωγὸν
[1100]	οὐδὲν ὄντα βαστάζω χεροῖν, ~δόμων	δέ	σ᾽ ὦ παῖ, λαμπρὸν ἐξέπεμψ᾽
[950]	παῦσον ἐκ κακῶν ἐμέ, ~παῦσον	δὲ	σαυτήν, τοῦτο γιγνώσκουσ᾽ ὅτι ~ζῆν
[500]	ὕβριν μὲν οὐκ ἔχω, κακῶς	δέ	σε ~λέγω κακῶς κλύουσα πρὸς
[550]	εἰμὶ τοῖς πεπραγμένοις ~δύσθυμος· εἰ	δὲ	σοὶ δοκῶ φρονεῖν κακῶς, ~γνώμην
[900]	~(Ἠλέκτρα) ~τέθνηκεν, ὦ τάλαινα, τἀκείνου	δέ	σοι ~σωτήρι᾽ ἔρρει· μηδὲν εἰς
[550]	οὖν δικαίως εἴτε μή; λέξω	δέ	σοι ~ὡς οὐ δίκῃ γ᾽
[350]	μάθοις ~τοῖς τῆσδε χρῆσθαι, τοῖς	δὲ	σοῖς αὕτη πάλιν. ~(Χρυσόθεμις) ~ἐγὼ
[1000]	~(Χρυσόθεμις) ~ἀτιμίας μὲν οὔ, προμηθίας	δὲ	σοῦ. ~(Ἠλέκτρα) ~τῷ σῷ δικαίῳ
[650]	~(Κλυταιμνήστρα) ~ἐδεξάμην τὸ ῥηθέν· εἰδέναι	δέ	σου ~πρώτιστα χρῄζω τίς σ᾽
[0]	~ἀλλ᾽ ὀρθὸν οὖς ἵστησιν, ὡσαύτως	δὲ	σὺ ~ἡμᾶς τ᾽ ὀτρύνεις καὐτὸς
[650]	μὲν τὰ σαυτῆς πρᾶσσ᾽ ἐμοὶ	δὲ	σύ, ξένε, ~τἀληθὲς εἰπέ, τῷ
[600]	~(Χορός) ~ὁρῶ μένος πνέουσαν· εἰ	δὲ	σὺν δίκῃ ~ξύνεστι, τοῦδε φροντίδ᾽
[900]	τινα. ~(Χρυσόθεμις) ~ὦ δυστυχής· ἐγὼ	δὲ	σὺν χαρᾷ λόγους ~τοιούσδ᾽ ἔχουσ᾽
[400]	ἀλλὰ ταῦτα μὲν μέθες· σὺ	δὲ	~τεμοῦσα κρατὸς βοστρύχων ἄκρας φόβας
[550]	ἀνδρός, ᾧ τανῦν ξύνει. ~ἐροῦ	δὲ	τὴν κυναγὸν Ἄρτεμιν, τίνος ~ποινὰς
[300]	παῖς ἔφυς, ~κείνου λελῆσθαι, τῆς	δὲ	τικτούσης μέλειν. ~ἅπαντα γάρ σοι
[650]	~καὶ ταῦτα μὲν τοιαῦθ᾽ ὅταν	δέ	τις θεῶν ~βλάπτῃ, δύναιτ᾽ ἂν
[100]	ἂν παμφεγγεῖς ἄστρων ~ῥιπάς, λεύσσω	δὲ	τόδ᾽ ἦμαρ, ~μὴ οὐ τεκνολέτειρ᾽
[200]	τίκτουσ᾽ ἀεὶ ~ψυχᾷ πολέμους· τὰ	δὲ	τοῖς δυνατοῖς ~οὐκ ἐριστὰ πλάθειν.
[950]	ἔλασσον τῶν ἐναντίων χερί. ~δαίμων	δὲ	τοῖς μὲν εὐτυχεῖ καθ᾽ ἡμέραν,
[350]	μισοῦσα μισεῖς μὲν λόγῳ, ~ἔργῳ	δὲ	τοῖς φονεῦσι τοῦ πατρὸς ξύνει.
[350]	ὡς προσωτάτω φύγω. ~(Χρυσόθεμις) ~βίου	δὲ	τοῦ παρόντος οὐ μνείαν ἔχεις;
[400]	~αὐτός, τανῦν δ᾽ (Αἴγισθος) ἐκ	δὲ	τοῦδ᾽ ἄνω ~βλαστεῖν βρύοντα θαλλόν,
[350]	οἶδ᾽ ἐπαρκούντως δ᾽ ἐμοί. ~λυπῶ	δὲ	τούτους, ὥστε τῷ τεθνηκότι ~τιμὰς
[400]	χρή, πατρὶ τιμωρούμενοι. ~(Χρυσόθεμις) ~πατὴρ	δὲ	τούτων, οἶδα, συγγνώμην ἔχει. ~(Ἠλέκτρα)
[400]	~δείκνυσι τοὔναρ, ἔκλυον ἐξηγουμένου. ~πλείω	δὲ	τούτων οὐ κάτοιδα, πλὴν ὅτι
[250]	λοιβὰς ἔνθ᾽ ἐκεῖνον ὤλεσεν, ~ἴδω	δὲ	τούτων τὴν τελευταίαν ὕβριν, ~τὸν
[450]	ἀλλ᾽ ἐπισπεύδειν τὸ δρᾶν. ~πειρωμένῃ	δὲ	τῶνδε τῶν ἔργων ἐμοὶ ~σιγὴ
[1250]	νῦν δ᾽ ἔχω σε· προυφάνης	δὲ	~φιλτάταν ἔχων πρόσοψιν, ~ἇς ἐγὼ
[1400]	~καὶ μὴν πάρεισιν οἵδε· φοινία	δὲ	χεὶρ ~στάζει θυηλῆς Ἄρεος, οὐδ᾽
[0]	οὐδ᾽ ὑποπτεύσουσιν ὧδ᾽ ἠνθισμένον. ~λόγῳ	δὲ	χρῶ τοιῷδ᾽ ὅτι ξένος μὲν
[1250]	ὀκνῶ χαίρουσαν εἰργαθεῖν, τὰ δὲ	~δέδοικα	λίαν ἡδονῇ νικωμένην. ~(Ἠλέκτρα) ~ἰὼ
[1000]	ὧν ἐγὼ λέγω. ~(Ἠλέκτρα) ~πάλαι	δέδοκται	ταῦτα κοὐ νεωστί μοι. ~(Χρυσόθεμις)
[1450]	τοῖς κρείσσοσιν. ~(Αἴγισθος) ~ὦ Ζεῦ,	δέδορκα	φάσμ᾽ ἄνευ φθόνου μὲν οὐ
[50]	ἐπαυχῶ τῆσδε τῆς φήμης ἄπο	~δεδορκότ᾽	ἐχθροῖς ἄστρον ὣς λάμψειν ἔτι.
[300]	κρίνεις· εἰ δ᾽ ἐλευθέραν με	δεῖ	~ζῆν, τῶν κρατούντων ἐστὶ πάντ᾽
[750]	θανόντος ἀρτίως. ~(Κλυταιμνήστρα) ~ἤκουσεν ὧν	δεῖ	κἀπεκύρωσεν καλῶς. ~(Ἠλέκτρα) ~ὕβριζε· νῦν
[1450]	τόδ᾽ εἰ καλὸν ~τοὔργον, σκότου	δεῖ	κοὐ πρόχειρος εἶ κτανεῖν; ~(Ὀρέστης)
[950]	κτανεῖν ~Αἴγισθον· οὐδὲν γάρ σε	δεῖ	κρύπτειν μ᾽ ἔτι. ~ποῖ γὰρ
[800]	τ᾽ ἀπεστερημένη ~καὶ πατρός. ἤδη	δεῖ	με δουλεύειν πάλιν ~ἐν τοῖσιν
[1500]	οὖν καθ᾽ ἡδονὴν ~θάνῃς· φυλάξαι	δεῖ	με τοῦτό σοι πικρόν. ~χρῆν
[600]	εἰσορῶ. ~(Κλυταιμνήστρα) ~ποίας δ᾽ ἐμοὶ	δεῖ	πρός γε τήνδε φροντίδος, ~ἥτις
[1000]	σῷ δικαίῳ δῆτ᾽ ἐπισπέσθαι με	δεῖ;	~(Χρυσόθεμις) ~ὅταν γὰρ εὖ φρονῇς,
[400]	~τοιαῦτά του παρόντος, ἡνίχ᾽ Ἡλίῳ	~δείκνυσι	τοὔναρ, ἔκλυον ἐξηγουμένου. ~πλείω δὲ
[800]	ἔτ᾽ ἦν, ~φροῦδος ἀναρπασθείς. ~(Χορός)	~δειλαία	δειλαίων κυρεῖς. ~(Ἠλέκτρα) ~κἀγὼ τοῦδ᾽
[1050]	σαλεύει ~Ἠλέκτρα, τὸν ἀεὶ πατρὸς	~δειλαία	στενάχουσ᾽ ὅπως ~ἁ πάνδυρτος ἀηδών,
[750]	ἐν βραχεῖ ~χαλκῷ μέγιστον σῶμα	δειλαίας	σποδοῦ ~φέρουσιν ἄνδρες Φωκέων τεταγμένοι,
[1450]	ἐσφάλλου πάλαι. ~(Αἴγισθος) ~ὄλωλα δὴ	δείλαιος.	ἀλλά μοι πάρες ~κἂν σμικρὸν
[800]	ἦν, ~φροῦδος ἀναρπασθείς. ~(Χορός) ~δειλαία	δειλαίων	κυρεῖς. ~(Ἠλέκτρα) ~κἀγὼ τοῦδ᾽ ἴστωρ,
[350]	ἐκτρέπεις. ~οὐ ταῦτα πρὸς κακοῖσι	δειλίαν	ἔχει; ~ἐπεὶ δίδαξον, ἢ μάθ᾽
[1000]	σε τοῦ νοῦ, τῆς δὲ	δειλίας	στυγῶ. ~(Χρυσόθεμις) ~ἀνέξομαι κλύουσα χὤταν
[400]	τῷ τοῦτ᾽ ἤρεσεν; ~(Χρυσόθεμις) ~ἐκ	δείματός	του νυκτέρου, δοκεῖν ἐμοί; ~(Ἠλέκτρα)
[600]	τῷδ᾽ ὅπως λυτηρίους ~εὐχὰς ἀνάσχω	δειμάτων,	ἃ νῦν ἔχω. ~κλύοις ἂν
[750]	ἐγκαλῶν δέ μοι ~φόνους πατρῴους	δείν᾽	ἐπηπείλει τελεῖν; ~ὥστ᾽ οὔτε νυκτὸς
[750]	ταῦτα, πότερον εὐτυχῆ λέγω, ~ἢ	δεινὰ	μέν, κέρδη δέ; λυπηρῶς δ᾽
[150]	ὁ φράσας, ἔρος ὁ κτείνας,	~δεινὰν	δεινῶς προφυτεύσαντες ~μορφάν, εἴτ᾽ οὖν
[200]	ἐριστὰ πλάθειν. ~(Ἠλέκτρα) ~δεινοῖς ἠναγκάσθην,	δεινοῖς·	~ἔξοιδ᾽ οὐ λάθει μ᾽ ὀργά.
[200]	δυνατοῖς ~οὐκ ἐριστὰ πλάθειν. ~(Ἠλέκτρα)	~δεινοῖς	ἠναγκάσθην, δεινοῖς· ~ἔξοιδ᾽ οὐ λάθει
[0]	κἂν ᾖ γέρων, ~ἐν τοῖσι	δεινοῖς	θυμὸν οὐκ ἀπώλεσεν, ~ἀλλ᾽ ὀρθὸν
[450]	καὶ πολύπους καὶ πολύχειρ ἁ	δεινοῖς	~κρυπτομένα λόχοις ~χαλκόπους Ἐρινύς. ~ἄλεκτρ᾽
[500]	μαντεῖαι βροτῶν ~οὐκ εἰσὶν ἐν	δεινοῖς	ὀνείροις οὐδ᾽ ἐν θεσφάτοις, ~εἰ
[200]	μ᾽ ὀργά. ~ἀλλ᾽ ἐν γὰρ	δεινοῖς	οὐ σχήσω ~ταύτας ἄτας, ~ὄφρα
[300]	κρατούντων ἐστὶ πάντ᾽ ἀκουστέα. ~(Ἠλέκτρα)	~δεινόν	γέ σ᾽ οὖσαν πατρὸς οὗ
[350]	~(Ἠλέκτρα) ~φέρ᾽ εἰπὲ δὴ τὸ	δεινόν·	εἰ γὰρ τῶνδέ μοι ~μεῖζόν
[1000]	ἡγήσει σὺ νῷν. ~(Ἠλέκτρα) ~ἦ	δεινὸν	εὖ λέγουσαν ἐξαμαρτάνειν. ~(Χρυσόθεμις) ~εἴρηκας
[750]	γύναι, τῷ νῦν λόγῳ; ~(Κλυταιμνήστρα)	~δεινὸν	τὸ τίκτειν ἐστίν· οὐδὲ γὰρ
[700]	πέδον. ~γνοὺς δ᾽ οὑξ Ἀθηνῶν	δεινὸς	ἡνιοστρόφος ~ἔξω παρασπᾷ κἀνακωχεύει παρεὶς
[1150]	δέμας οἰκτρόν. φεῦ φεῦ. ~ὦ	δεινοτάτας,	οἴμοι μοι, ~πεμφθεὶς κελεύθους, φίλταθ᾽
[850]	ἴστωρ, ὑπερίστωρ, ~πανσύρτῳ παμμήνῳ πολλῶν	~δεινῶν	στυγνῶν τ᾽ αἰῶνι. ~(Χορός) ~εἴδομεν
[800]	~ἆρ᾽ ὑμὶν ὡς ἀλγοῦσα κὠδυνωμένη	~δεινῶς	δακρῦσαι κἀπικωκῦσαι δοκεῖ ~τὸν υἱὸν
[150]	φράσας, ἔρος ὁ κτείνας, ~δεινὰν	δεινῶς	προφυτεύσαντες ~μορφάν, εἴτ᾽ οὖν θεὸς
[1350]	ἀρωγὸς τῶνδε τῶν βουλευμάτων, ~καὶ	δεῖξον	ἀνθρώποισι τἀπιτίμια ~τῆς δυσσεβείας οἷα
[1350]	τ᾽ ἴσαι, ~αἳ ταῦτά σοι	δείξουσιν,	(Ἠλέκτρα) σαφῆ. ~σφῷν δ᾽ ἐννέπω
[200]	δή μοι· ~ὦ νύξ, ὦ	δείπνων	ἀρρήτων ~ἔκπαγλ᾽ ἄχθη, ~τοὺς ἐμὸς
[1300]	ἐν οἴκοις· ἣν σὺ μὴ	δείσῃς	ποθ᾽ ὡς ~γέλωτι τοὐμὸν φαιδρὸν
[700]	τῶν θεοδμήτων ἄπο· ~Βοιωτὸς ἄλλος,	δέκατον	ἐκπληρῶν ὄχον. ~στάντες δ᾽ ἵν᾽
[650]	τὸ κλεινὸν Ἑλλάδος ~πρόσχημ᾽ ἀγῶνος	Δελφικῶν	ἄθλων χάριν, ~ὅτ᾽ ᾔσθετ᾽ ἀνδρὸς
[750]	~γνῶναι φίλων ἰδόντ᾽ ἂν ἄθλιον	δέμας.	~καί νιν πυρᾷ κέαντες εὐθὺς
[1150]	σκιὰν ἀνωφελῆ. ~οἴμοι μοι. ~ὦ	δέμας	οἰκτρόν. φεῦ φεῦ. ~ὦ δεινοτάτας,
[50]	~φέρωμεν αὐτοῖς, τοὐμὸν ὡς ἔρρει	δέμας	~φλογιστὸν ἤδη καὶ κατηνθρακωμένον. ~τί
[1150]	ὦ κασίγνητον κάρα. ~τοιγὰρ σὺ	δέξαι	μ᾽ ἐς τὸ σὸν τόδε
[1300]	ἐκτησάμην, ~κοὐδ᾽ ἄν σε λυπήσασα	δεξαίμην	βραχὺ ~αὐτὴ μέγ᾽ εὑρεῖν κέρδος·
[50]	πατρῴα γῆ θεοί τ᾽ ἐγχώριοι,	~δέξασθέ	μ᾽ εὐτυχοῦντα ταῖσδε ταῖς ὁδοῖς,
[400]	δοκεῖ ~γέρα τάδ᾽ οὑν τάφοισι	δέξεσθαι	νέκυς, ~ὑφ᾽ ἧς θανὼν ἄτιμος,
[150]	ἁ κλεινὰ ~γᾶ ποτε Μυκηναίων	~δέξεται	εὐπατρίδαν, Διὸς εὔφρονι ~βήματι μολόντα
[700]	στήλην ἔχων ~ἔχριμπτ᾽ ἀεὶ σύριγγα,	δεξιὸν	δ᾽ ἀνεὶς ~σειραῖον ἵππον εἶργε
[950]	ἡμᾶς ἰδὼν ~τοιοῖσδ᾽ ἐπαίνοις οὐχὶ	δεξιώσεται·	~ἴδεσθε τώδε τὼ κασιγνήτω, φίλοι,
[1100]	σαφὲς ~πρόχειρον ἄχθος, ὡς ἔοικε,	δέρκομαι.	~(Ὀρέστης) ~εἴπερ τι κλαίεις τῶν
[600]	~(Κλυταιμνήστρα) ~ἀλλ᾽ οὐ μὰ τὴν	δέσποιναν	Ἄρτεμιν θράσους ~τοῦδ᾽ οὐκ ἀλύξεις,
[750]	~φεῦ φεῦ· τὸ πᾶν δὴ	δεσπόταισι	τοῖς πάλαι ~πρόρριζον, ὡς ἔοικεν,
[550]	μητέρα ~κακοστομοῦμεν. καί σ᾽ ἔγωγε	δεσπότιν	~ἢ μητέρ᾽ οὐκ ἔλασσον εἰς
[400]	πατρὸς ~τοῦ σοῦ τε κἀμοῦ	δευτέραν	ὁμιλίαν ~ἐλθόντος ἐς φῶς· εἶτα
[1450]	τοῦδε, νῦν ὁρῶν νεκρὸν ~στόμια	δέχηται	τἀμὰ μηδὲ πρὸς βίαν ~ἐμοῦ
[1350]	πρὸς τούτοισιν, ἥ σε πολλὰ	δὴ	~ἀφ᾽ ὧν ἔχοιμι λιπαρεῖ προύστην
[1400]	νοεῖς ἔπειγέ νυν. ~(Ὀρέστης) ~καὶ	δὴ	βέβηκα. ~(Ἠλέκτρα) ~τἀνθάδ᾽ ἂν μέλοιτ᾽
[950]	ἡνίκ᾽ οὐκέτ᾽ ἔστιν, εἰς σὲ	δὴ	βλέπω, ~ὅπως τὸν αὐτόχειρα πατρῴου
[1450]	ἄριστος ἐσφάλλου πάλαι. ~(Αἴγισθος) ~ὄλωλα	δὴ	δείλαιος. ἀλλά μοι πάρες ~κἂν
[750]	~(Χορός) ~φεῦ φεῦ· τὸ πᾶν	δὴ	δεσπόταισι τοῖς πάλαι ~πρόρριζον, ὡς
[500]	καίτοι πολλὰ πρὸς πολλούς με	δὴ	~ἐξεῖπας ὡς θρασεῖα καὶ πέρα
[1200]	αἰεί. ~(Ὀρέστης) ~ὅρα γε μὲν	δὴ	κἀν γυναιξὶν ὡς Ἄρης ~ἔνεστιν·
[1000]	δραστέον ~τοὔργον τόδ᾽ οὐ γὰρ	δὴ	κενόν γ᾽ ἀφήσομεν. ~(Χρυσόθεμις) φεῦ·
[850]	λόγῳ τις ἡδονή. ~(Χρυσόθεμις) ~καὶ	δὴ	λέγω σοι πᾶν ὅσον κατειδόμην.
[550]	ἦσθα λυπηρὰ κλύειν. ~(Ἠλέκτρα) ~καὶ	δὴ	λέγω σοι. πατέρα φὴς κτεῖναι.
[100]	τε θανόντος. ~ἀλλ᾽ οὐ μὲν	δὴ	~λήξω θρήνων στυγερῶν τε γόων,
[350]	καλῷ φρονεῖν. ~(Ἠλέκτρα) ~ἦ ταῦτα	δή	με καὶ βεβούλευνται ποεῖν; ~(Χρυσόθεμις)
[600]	δυστυχῆ τρίβει βίον· ~ὃν πολλὰ	δή	με σοὶ τρέφειν μιάστορα ~ἐπῃτιάσω·
[500]	ἡ τίκτουσ᾽ ἐγώ. ~εἶεν, δίδαξον	δή	με τοῦ χάριν, τίνων ~ἔθυσεν
[900]	ἀποστῆναι στέγης. ~ἀλλ᾽ οὐδὲ μὲν	δὴ	μητρὸς οὔθ᾽ ὁ νοῦς φιλεῖ
[200]	κείνα πλέον ἁμέρα ~ἐλθοῦσ᾽ ἐχθίστα	δή	μοι· ~ὦ νύξ, ὦ δείπνων
[900]	ὅσονπερ ἂν σθένω. ~(Ἠλέκτρα) ~ἄκουε	δή	νυν ᾗ βεβούλευμαι ποεῖν. ~παρουσίαν
[1200]	ἴσοις ἀλγῶν κακοῖς. ~(Ἠλέκτρα) ~οὐ	δή	ποθ᾽ ἡμῖν ξυγγενὴς ἥκεις ποθέν;
[1100]	τινες, ~(Ἠλέκτρα) ~οἴμοι τάλαιν᾽ οὐ	δή	ποθ᾽ ἧς ἠκούσαμεν ~φήμης φέροντες
[1150]	ἆρα τῆσδε συμφορᾶς. ~(Ἠλέκτρα) ~οὐ	δή	ποτ᾽ ὦ ξέν᾽ ἀμφ᾽ ἐμοὶ
[1150]	τε σῆς τροφῆς, ~(Ἠλέκτρα) ~τί	δή	ποτ᾽ ὦ ξέν᾽ ὧδ᾽ ἐπισκοπῶν
[300]	τί σοι φίλον; ~(Χορός) ~καὶ	δή	σ᾽ ἐρωτῶ· τοῦ κασιγνήτου τί
[600]	πέρα λέξαιμ᾽ ἔτι. ~(Κλυταιμνήστρα) ~ἔπαιρε	δὴ	σὺ θύμαθ᾽ ἡ παροῦσά μοι
[1050]	τὰ μὲν ἐκ δόμων νοσεῖ	δή,	τὰ δὲ ~πρὸς τέκνων διπλῆ
[1450]	προστυχὼν φύσῃ φρένας. ~(Ἠλέκτρα) ~καὶ	δὴ	τελεῖται τἀπ᾽ ἐμοῦ· τῷ γὰρ
[1400]	ἀλλὰ σῖγα πρόσμενε. ~(Χορός) ~πῶς	δή;	τί νῦν πράσσουσιν; ~(Ἠλέκτρα) ~ἡ
[350]	σχήσει γόων. ~(Ἠλέκτρα) ~φέρ᾽ εἰπὲ	δὴ	τὸ δεινόν· εἰ γὰρ τῶνδέ
[1150]	ὁ κωλύσων πάρα; ~(Ἠλέκτρα) ~οὐ	δῆθ᾽	ὃς ἦν γάρ μοι σὺ
[300]	ὥστ᾽ ἄν, εἰ σθένος ~λάβοιμι,	δηλώσαιμ᾽	ἂν οἷ᾽ αὐτοῖς φρονῶ. ~νῦν
[1100]	χρεών. ~(Ὀρέστης) ~ἴθ᾽ ὦ γύναι,	δήλωσον	εἰσελθοῦσ᾽ ὅτι ~Φωκῆς ματεύουσ᾽ ἄνδρες
[0]	ἕπει. ~τοιγὰρ τὰ μὲν δόξαντα	δηλώσω,	σὺ δὲ ~ὀξεῖαν ἀκοὴν τοῖς
[1450]	ἐμῶν τῆς φιλτάτης. ~(Αἴγισθος) ~ποῦ	δῆτ᾽	ἂν εἶεν οἱ ξένοι; δίδασκέ
[1000]	σοῦ. ~(Ἠλέκτρα) ~τῷ σῷ δικαίῳ	δῆτ᾽	ἐπισπέσθαι με δεῖ; ~(Χρυσόθεμις) ~ὅταν
[800]	ἀνάσσει. ~(Ἠλέκτρα) φεῦ. ~(Χορός) φεῦ	δῆτ᾽	ὀλοὰ γὰρ ~(Ἠλέκτρα) ἐδάμη. ~(Χορός)
[1150]	φίλταθ᾽ ὥς μ᾽ ἀπώλεσας· ~ἀπώλεσας	δῆτ᾽	ὦ κασίγνητον κάρα. ~τοιγὰρ σὺ
[1450]	ὥστε κἀμφανῆ μαθεῖν; ~(Ἠλέκτρα) ~πάρεστι	δῆτα,	καὶ μάλ᾽ ἄζηλος θέα. ~(Αἴγισθος)
[500]	ἐμὴν κτανεῖν. ~ἀλλ᾽ ἀντ᾽ ἀδελφοῦ	δῆτα	Μενέλεω κτανὼν ~τἄμ᾽ οὐκ ἔμελλε
[400]	καὶ συναινέσεις ἐμοί; ~(Ἠλέκτρα) ~οὐ	δῆτα·	μή πω νοῦ τοσόνδ᾽ εἴην
[1200]	τὸ πᾶν μάθῃς. ~(Ἠλέκτρα) ~μὴ	δῆτα	πρὸς θεῶν τοῦτό μ᾽ ἐργάσῃ,
[1000]	τότε. ~(Χρυσόθεμις) ~ἄσκει τοιαύτη νοῦν	δι᾽	αἰῶνος μένειν. ~(Ἠλέκτρα) ~ὡς οὐχὶ
[1500]	σπέρμ᾽ Ἀτρέως, ὡς πολλὰ παθὸν	~δι᾽	ἐλευθερίας μόλις ἐξῆλθες ~τῇ νῦν
[1400]	~τἀνθάδ᾽ ἂν μέλοιτ᾽ ἐμοί. ~(Χορός)	~δι᾽	ὠτὸς ἂν παῦρά γ᾽ ὡς
[700]	ὁρᾷ μόνον νιν ἐλλελειμμένον, ~ὀξὺν	δι᾽	ὤτων κέλαδον ἐνσείσας θοαῖς ~πώλοις
[1050]	διπλῆ ~φύλοπις οὐκέτ᾽ ἐξισοῦται φιλοτασίῳ	διαίτᾳ·	~πρόδοτος δὲ μόνα σαλεύει ~Ἠλέκτρα,
[1250]	τὰ δ᾽ ἐκχεῖ, τὰ δὲ	διασπείρει	μάτην· ~χρόνου γὰρ ἄν σοι
[650]	ὅσων γὰρ εἰσεκήρυξαν βραβῆς ~{δρόμων	διαύλων	πένταθλ᾽ ἃ νομίζεται, ~τούτων ἐνεγκὼν
[300]	γάρ σοι τἀμὰ νουθετήματα ~κείνης	διδακτά,	κοὐδὲν ἐκ σαυτῆς λέγεις. ~ἔπειθ᾽
[550]	οὖσαν τίθης. ~εἰ γὰρ θέλεις,	δίδαξον	ἀνθ᾽ ὅτου τανῦν ~αἴσχιστα πάντων
[500]	ὥσπερ ἡ τίκτουσ᾽ ἐγώ. ~εἶεν,	δίδαξον	δή με τοῦ χάριν, τίνων
[350]	πρὸς κακοῖσι δειλίαν ἔχει; ~ἐπεὶ	δίδαξον,	ἢ μάθ᾽ ἐξ ἐμοῦ, τί
[1450]	δῆτ᾽ ἂν εἶεν οἱ ξένοι;	δίδασκέ	με. ~(Ἠλέκτρα) ~ἔνδον· φίλης γὰρ
[1250]	~καὶ μήτε μήτηρ ὡς κακὴ	δίδασκέ	με, ~μήθ᾽ ὡς πατρῴαν κτῆσιν
[350]	εἶναι κακήν. ~(Χρυσόθεμις) ~ἀλλ᾽ οὐ	διδάσκω·	τοῖς κρατοῦσι δ᾽ εἰκαθεῖν. ~(Ἠλέκτρα)
[300]	φάτιν, ~κοὐδ᾽ ἐν χρόνῳ μακρῷ	διδαχθῆναι	θέλεις ~θυμῷ ματαίῳ μὴ χαρίζεσθαι
[0]	~ὀξεῖαν ἀκοὴν τοῖς ἐμοῖς λόγοις	διδούς,	~εἰ μή τι καιροῦ τυγχάνω,
[200]	ἐμὸς ἴδε πατὴρ ~θανάτους αἰκεῖς	διδύμαιν	χειροῖν, ~αἳ τὸν ἐμὸν εἷλον
[1050]	τό τε μὴ βλέπειν ἑτοίμα,	~διδύμαν	ἑλοῦσ᾽ Ἐρινύν· τίς ἂν εὔπατρις
[1150]	οὐδὲν κακῶν. ~(Ἠλέκτρα) ~ἐν τῷ	διέγνως	τοῦτο τῶν εἰρημένων; ~(Ὀρέστης) ~ὁρῶν
[700]	τοῦ δὲ πίπτοντος πέδῳ ~πῶλοι	διεσπάρησαν	ἐς μέσον δρόμον. ~στρατὸς δ᾽
[300]	μου ~καὶ τὰς ἀπούσας ἐλπίδας	διέφθορεν.	~ἐν οὖν τοιούτοις οὔτε σωφρονεῖν,
[750]	ἡδύν, ἀλλ᾽ ὁ προστατῶν ~χρόνος	διῆγέ	μ᾽ αἰὲν ὡς θανουμένην. ~νῦν
[450]	~λειπομένα σοφᾶς, ~εἶσιν ἁ πρόμαντις	~Δίκα	δίκαια φερομένα χεροῖν κράτη· ~μέτεισιν,
[1250]	ἂν πρέποι παρὼν ἐννέπειν ~τάδε	δίκᾳ	χρόνος· ~μόλις γὰρ ἔσχον νῦν
[450]	σοφᾶς, ~εἶσιν ἁ πρόμαντις ~Δίκα	δίκαια	φερομένα χεροῖν κράτη· ~μέτεισιν, ὦ
[550]	σοὶ δοκῶ φρονεῖν κακῶς, ~γνώμην	δικαίαν	σχοῦσα τοὺς πέλας ψέγε. ~(Ἠλέκτρα)
[450]	τάδε. ~(Χρυσόθεμις) ~δράσω· τὸ γὰρ	δίκαιον	οὐχ ἔχει λόγον ~δυοῖν ἐρίζειν,
[300]	βούλομαι ποεῖν. ~καίτοι τὸ μὲν	δίκαιον	οὐχ ᾗ γὼ λέγω, ~ἀλλ᾽
[1000]	δὲ σοῦ. ~(Ἠλέκτρα) ~τῷ σῷ	δικαίῳ	δῆτ᾽ ἐπισπέσθαι με δεῖ; ~(Χρυσόθεμις)
[550]	ἂν αἰσχίων ἔτι, ~εἴτ᾽ οὖν	δικαίως	εἴτε μή; λέξω δέ σοι
[1400]	συμφέροι, λαθραῖον ὡς ~ὀρούσῃ πρὸς	δίκας	ἀγῶνα. ~(Αἴγισθος) ~τίς οἶδεν ὑμῶν
[0]	ὡς μάθοιμ᾽ ὅτῳ τρόπῳ πατρὶ	~δίκας	ἀροίμην τῶν φονευσάντων πάρα, ~χρῇ
[200]	δὲ μὴ πάλιν ~δώσουσ᾽ ἀντιφόνους	δίκας,	~ἔρροι τ᾽ ἂν αἰδὼς ~ἁπάντων
[1000]	~(Χρυσόθεμις) ~ἀλλ᾽ ἔστιν ἔνθα χἠ	δίκη	βλάβην φέρει. ~(Ἠλέκτρα) ~τούτοις ἐγὼ
[550]	λέξω δέ σοι ~ὡς οὐ	δίκῃ	γ᾽ ἔκτεινας, ἀλλά σ᾽ ἔσπασεν
[50]	πατρῷον δῶμα· σοῦ γὰρ ἔρχομαι	~δίκῃ	καθαρτὴς πρὸς θεῶν ὡρμημένος· ~καὶ
[1000]	οὐ δοκῶ σοι ταῦτα σὺν	δίκῃ	λέγειν; ~(Χρυσόθεμις) ~ἀλλ᾽ ἔστιν ἔνθα
[500]	οὐκ ἔνεστί μοι· ~ἡ γὰρ	Δίκη	νιν εἷλεν, οὐκ ἐγὼ μόνη,
[600]	μένος πνέουσαν· εἰ δὲ σὺν	δίκῃ	~ξύνεστι, τοῦδε φροντίδ᾽ οὐκέτ᾽ εἰσορῶ.
[1200]	~πῶς τὸν θανόντ᾽ ἀδελφὸν οὐ	δίκῃ	στένω; ~(Ὀρέστης) ~οὔ σοι προσήκει
[1500]	εὐθὺς εἶναι τήνδε τοῖς πᾶσιν	δίκην,	~ὅστις πέρα πράσσειν τι τῶν
[500]	οὐκ ἔμελλε τῶνδέ μοι δώσειν	δίκην;	~πότερον ἐκείνῳ παῖδες οὐκ ἦσαν
[250]	ἴσθι τοι τίσουσά γ᾽ ἀξίαν	δίκην.	~τοιαῦθ᾽ ὑλακτεῖ, σὺν δ᾽ ἐποτρύνει
[500]	~ἐξεῖπας ὡς θρασεῖα καὶ πέρα	δίκης	~ἄρχω, καθυβρίζουσα καὶ σὲ καὶ
[1200]	ταφῆς. ~(Ὀρέστης) ~εὔφημα φώνει· πρὸς	δίκης	γὰρ οὐ στένεις. ~(Ἠλέκτρα) ~πῶς
[550]	τοι ~πρώτη θάνοις ἄν, εἰ	δίκης	γε τυγχάνοις. ~ἀλλ᾽ εἰσόρα μὴ
[100]	ἐπ᾽ ἀμήχανον ~ἄλγος ἀεὶ στενάχουσα	διόλλυσαι,	~ἐν οἷς ἀνάλυσίς ἐστιν οὐδεμία
[650]	ξένε, ~τἀληθὲς εἰπέ, τῷ τρόπῳ	διόλλυται;	~(Παιδαγωγός) ~κἀπεμπόμην πρὸς ταῦτα καὶ
[100]	αἰὲν Ἴτυν ὀλοφύρεται, ~ὄρνις ἀτυζομένα,	Διὸς	ἄγγελος. ~ἰὼ παντλάμων Νιόβα, σὲ
[1050]	ἴσας τελοῦμεν; ~ἀλλ᾽ οὐ τὰν	Διὸς	ἀστραπὰν ~καὶ τὰν οὐρανίαν Θέμιν,
[650]	δαίμον᾽ ὄντ᾽ ἐξειδέναι· ~τοὺς ἐκ	Διὸς	γὰρ εἰκός ἐστι πάνθ᾽ ὁρᾶν.
[150]	~γᾶ ποτε Μυκηναίων ~δέξεται εὐπατρίδαν,	Διὸς	εὔφρονι ~βήματι μολόντα τάνδε γᾶν
[800]	πόθος. ~(Χορός) ~ποῦ ποτε κεραυνοὶ	Διὸς	ἢ ποῦ φαέθων ~Ἅλιος, εἰ
[1050]	δή, τὰ δὲ ~πρὸς τέκνων	διπλῆ	~φύλοπις οὐκέτ᾽ ἐξισοῦται φιλοτασίῳ διαίτᾳ·
[1400]	πέπληγμαι. ~(Ἠλέκτρα) ~παῖσον, εἰ σθένεις,	διπλῆν.	~(Κλυταιμνήστρα) ~ὤμοι μάλ᾽ αὖθις. ~(Ἠλέκτρα)
[500]	~πότερον ἐκείνῳ παῖδες οὐκ ἦσαν	διπλοῖ,	~οὓς τῆσδε μᾶλλον εἰκὸς ἦν
[600]	γὰρ προσεῖδον νυκτὶ τῇδε φάσματα	~δισσῶν	ὀνείρων, ταῦτά μοι, Λύκει᾽ ἄναξ,
[750]	~σκέλη προφαίνων, ἔς τέ νιν	διφρηλάται,	~μόλις κατασχεθόντες ἱππικὸν δρόμον, ~ἔλυσαν
[700]	πρὶν μὲν ὀρθοὶ πάντες ἕστασαν	δίφροι·	~ἔπειτα δ᾽ Αἰνιᾶνος ἀνδρὸς ἄστομοι
[700]	βραβῆς ~κλήροις ἔπηλαν καὶ κατέστησαν	δίφρους,	~χαλκῆς ὑπαὶ σάλπιγγος ᾖξαν· οἱ
[750]	δ᾽ ὅπως ὁρᾷ νιν ἐκπεπτωκότα	~δίφρων,	ἀνωλόλυξε τὸν νεανίαν, ~οἷ᾽ ἔργα
[500]	ὁ ποντισθεὶς ~Μυρτίλος ἐκοιμάθη, ~παγχρύσων	δίφρων	~δυστάνοις αἰκίαις ~πρόρριζος ἐκριφθείς, ~οὔ
[700]	ὁ τλήμων ὀρθὸς ἐξ ὀρθῶν	δίφρων·	~ἔπειτα λύων ἡνίαν ἀριστερὰν ~κάμπτοντος
[50]	τύχης, ~ἄθλοισι Πυθικοῖσιν ἐκ τροχηλάτων	~δίφρων	κυλισθείς· ὧδ᾽ ὁ μῦθος ἑστάτω.
[500]	~δοκῶ μέν, εἰ καὶ σῆς	δίχα	γνώμης λέγω· ~φαίη δ᾽ ἂν
[1100]	φυγὰς ~κακῶς ἀπώλου, σῆς κασιγνήτης	δίχα,	~κοὔτ᾽ ἐν φίλαισι χερσὶν ἡ
[700]	ὤτων κέλαδον ἐνσείσας θοαῖς ~πώλοις	διώκει,	κἀξισώσαντε ζυγὰ ~ἠλαυνέτην, τότ᾽ ἄλλος,
[850]	~(Χρυσόθεμις) ~ὑφ᾽ ἡδονῆς τοι, φιλτάτη,	διώκομαι	~τὸ κόσμιον μεθεῖσα σὺν τάχει
[50]	ᾔσθου ~στέρνων πληγὰς αἱμασσομένων, ~ὁπόταν	δνοφερὰ	νὺξ ὑπολειφθῇ· ~τὰ δὲ παννυχίδων
[1100]	τῇδε κλαύσω κἀποδύρωμαι σποδῷ. ~(Ὀρέστης)	~δόθ᾽	ἥτις ἐστί, προσφέροντες· οὐ γὰρ
[400]	γὰρ εἴ σοι προσφιλῶς αὐτῇ	δοκεῖ	~γέρα τάδ᾽ οὑν τάφοισι δέξεσθαι
[300]	ἐν κακοῖς μοι πλεῖν ὑφειμένῃ	δοκεῖ,	~καὶ μὴ δοκεῖν μὲν δρᾶν
[300]	δόμων; ~(Ἠλέκτρα) ~ἦ κάρτα· μὴ	δόκει	μ᾽ ἄν, εἴπερ ἦν πέλας,
[1350]	ἐν ἡμέρᾳ μιᾷ. ~(Παιδαγωγός) ~ἀρκεῖν	δοκεῖ	μοι· τοὺς γὰρ ἐν μέσῳ
[800]	ἀλγοῦσα κὠδυνωμένη ~δεινῶς δακρῦσαι κἀπικωκῦσαι	δοκεῖ	~τὸν υἱὸν ἡ δύστηνος ὧδ᾽
[600]	~καὶ ταῦτα τηλικοῦτος; ἆρά σοι	δοκεῖ	~χωρεῖν ἂν εἰς πᾶν ἔργον
[400]	~(Χρυσόθεμις) ~ἐκ δείματός του νυκτέρου,	δοκεῖν	ἐμοί; ~(Ἠλέκτρα) ~ὦ θεοὶ πατρῷοι,
[300]	πλεῖν ὑφειμένῃ δοκεῖ, ~καὶ μὴ	δοκεῖν	μὲν δρᾶν τι, πημαίνειν δὲ
[400]	κάρᾳ ~κηλῖδας ἐξέμαξεν. ἆρα μὴ	δοκεῖς	~λυτήρι᾽ αὐτῇ ταῦτα τοῦ φόνου
[250]	τητᾶσθαι πέλει. ~ἔπειτα ποίας ἡμέρας	δοκεῖς	μ᾽ ἄγειν, ~ὅταν θρόνοις Αἴγισθον
[1050]	~(Χρυσόθεμις) ~ἀλλ᾽ εἰ σεαυτῇ τυγχάνεις	δοκοῦσά	τι ~φρονεῖν, φρόνει τοιαῦθ᾽ ὅταν
[450]	τάδ᾽ ἡ τεκοῦσα πεύσεται, πικρὰν	~δοκῶ	με πεῖραν τήνδε τολμήσειν ἔτι.
[500]	ἀβούλου καὶ κακοῦ γνώμην πατρός;	~δοκῶ	μέν, εἰ καὶ σῆς δίχα
[50]	θανὼν ~ἔργοισι σωθῶ κἀξενέγκωμαι κλέος;	~δοκῶ	μέν, οὐδὲν ῥῆμα σὺν κέρδει
[250]	~αἰσχύνομαι μέν, ὦ γυναῖκες, εἰ	δοκῶ	~πολλοῖσι θρήνοις δυσφορεῖν ὑμῖν ἄγαν.
[600]	μ᾽ αἰσχύνην ἔχειν, ~κεἰ μὴ	δοκῶ	σοι· μανθάνω δ᾽ ὁθούνεκα ~ἔξωρα
[1000]	κακῷ. ~(Ἠλέκτρα) ~τί δ᾽ οὐ	δοκῶ	σοι ταῦτα σὺν δίκῃ λέγειν;
[550]	πεπραγμένοις ~δύσθυμος· εἰ δὲ σοὶ	δοκῶ	φρονεῖν κακῶς, ~γνώμην δικαίαν σχοῦσα
[1350]	ὦ πάτερ· πατέρα γὰρ εἰσορᾶν	δοκῶ·	~χαῖρ᾽ ἴσθι δ᾽ ὡς μάλιστά
[100]	ἀκόρεστον οἰμωγὰν ~τὸν πάλαι ἐκ	δολερᾶς	ἀθεώτατα ~ματρὸς ἁλόντ᾽ ἀπάταις Ἀγαμέμνονα
[1350]	ὄνειρον αἰωρούμενον. ~παράγεται γὰρ ἐνέρων	~δολιόπους	ἀρωγὸς εἴσω στέγας, ~ἀρχαιόπλουτα πατρὸς
[600]	πλούτου τοῦ παρόντος εἴ τινες	~δόλοισι	βουλεύουσιν ἐκβαλεῖν, ἐφῇς, ~ἀλλ᾽ ὧδέ
[0]	αὐτὸν ἀσπίδων τε καὶ στρατοῦ	~δόλοισι	κλέψαι χειρὸς ἐνδίκους σφαγάς. ~ὅτ᾽
[1350]	δὲ παῖς ~Ἑρμῆς σφ᾽ ἄγει	δόλον	σκότῳ ~κρύψας πρὸς αὐτὸ τέρμα
[150]	παγχάλκων ἀνταία ~γενύων ὡρμάθη πλαγά.	~δόλος	ἦν ὁ φράσας, ἔρος ὁ
[250]	τότε ~πατέρα τὸν ἀμὸν ἐκ	δόλου	κατέκτανεν, ~ταύτῃ χοροὺς ἵστησι καὶ
[1300]	φυλάσσων, ἦν ἂν ὑμὶν ἐν	δόμοις	~τὰ δρώμεν᾽ ὑμῶν πρόσθεν ἢ
[1400]	~Ὀρέστα, πῶς κυρεῖτε; ~(Ὀρέστης) ~τἀν	δόμοισι	μὲν ~καλῶς, Ἀπόλλων εἰ καλῶς
[1450]	πέρι. ~(Αἴγισθος) ~τί δ᾽ ἐς	δόμους	ἄγεις με; πῶς, τόδ᾽ εἰ
[1250]	πιγνώσεται ~φαιδρῷ προσώπῳ νῷν ἐπελθόντοιν	δόμους·	~ἀλλ᾽ ὡς ἐπ᾽ ἄτῃ τῇ
[650]	μ᾽ αἰεὶ ζῶσαν ἀβλαβεῖ βίῳ	~δόμους	Ἀτρειδῶν σκῆπτρά τ᾽ ἀμφέπειν τάδε,
[50]	~λόγῳ μάτην θνῄσκοντας· εἶθ᾽ ὅταν	δόμους	~ἔλθωσιν αὖθις, ἐκτετίμηνται πλέον· ~ὡς
[1350]	φίλτατον φῶς, ὦ μόνος σωτὴρ	δόμων	~Ἀγαμέμνονος, πῶς ἦλθες; ἦ σὺ
[1250]	~μήθ᾽ ὡς πατρῴαν κτῆσιν Αἴγισθος	δόμων	~ἀντλεῖ, τὰ δ᾽ ἐκχεῖ, τὰ
[1300]	φέροντες οἷ᾽ ἂν οὔτε τις	~δόμων	ἀπώσαιτ᾽ οὔτ᾽ ἂν ἡσθείη λαβών.
[1100]	γὰρ οὐδὲν ὄντα βαστάζω χεροῖν,	~δόμων	δέ σ᾽ ὦ παῖ, λαμπρὸν
[50]	γῆς, ~ἀλλ᾽ ἀρχέπλουτον καὶ καταστάτην	δόμων.	~εἴρηκα μέν νυν ταῦτα· σοὶ
[0]	μολών, ὅταν σε καιρὸς εἰσάγῃ,	~δόμων	ἔσω τῶνδ᾽ ἴσθι πᾶν τὸ
[300]	τάδ᾽ ἡμῖν ἢ βεβῶτος ἐκ	δόμων;	~(Ἠλέκτρα) ~ἦ κάρτα· μὴ δόκει
[1050]	σφὶν ἤδη τὰ μὲν ἐκ	δόμων	νοσεῖ δή, τὰ δὲ ~πρὸς
[300]	νῦν ἔτ᾽ εἴπῃς μηδέν· ὡς	δόμων	ὁρῶ ~τὴν σὴν ὅμαιμον ἐκ
[0]	πρώτοις ἕπει. ~τοιγὰρ τὰ μὲν	δόξαντα	δηλώσω, σὺ δὲ ~ὀξεῖαν ἀκοὴν
[0]	ὃ γὰρ ~μέγιστος αὐτοῖς τυγχάνει	δορυξένων.	~ἄγγελλε δ᾽ ὅρκον προστιθεὶς ὁθούνεκα
[450]	μὲν τάδ᾽ ἀλλ᾽ ὅμως ~ἅχω,	δὸς	αὐτῷ, τήνδ᾽ ἀλιπαρῆ τρίχα ~καὶ
[1100]	τοὐκείνου στέγον. ~(Ἠλέκτρα) ~ὦ ξεῖνε,	δός	νυν, πρὸς θεῶν, εἴπερ τόδε
[650]	ὦ Λύκει᾽ Ἄπολλον, ἵλεως κλύων	~δὸς	πᾶσιν ἡμῖν ὥσπερ ἐξαιτούμεθα. ~τὰ
[600]	ἄναξ, ~εἰ μὲν πέφηνεν ἐσθλά,	δὸς	τελεσφόρα, ~εἰ δ᾽ ἐχθρά, τοῖς
[800]	~καὶ πατρός. ἤδη δεῖ με	δουλεύειν	πάλιν ~ἐν τοῖσιν ἐχθίστοισιν ἀνθρώπων
[1150]	~(Ἠλέκτρα) ~τοῖς πατρός· εἶτα τοῖσδε	δουλεύω	βίᾳ. ~(Ὀρέστης) ~τίς γάρ σ᾽
[600]	σὰ ~ἔργ᾽ ἐξαναγκάζει με ταῦτα	δρᾶν	βίᾳ· ~αἰσχροῖς γὰρ αἰσχρὰ πράγματ᾽
[0]	φίλτατε ξένων ~Πυλάδη, τί χρὴ	δρᾶν	ἐν τάχει βουλευτέον· ~ὡς ἡμὶν
[350]	~ἐλθεῖν ἐκεῖνον, εἴ τι τῶνδε	δρᾶν	νοεῖ. ~(Χρυσόθεμις) ~ὅπως πάθῃς τί
[450]	~δυοῖν ἐρίζειν, ἀλλ᾽ ἐπισπεύδειν τὸ	δρᾶν.	~πειρωμένῃ δὲ τῶνδε τῶν ἔργων
[250]	βία γὰρ ταῦτ᾽ ἀναγκάζει με	δρᾶν,	~σύγγνωτε· πῶς γὰρ ἥτις εὐγενὴς
[300]	δοκεῖ, ~καὶ μὴ δοκεῖν μὲν	δρᾶν	τι, πημαίνειν δὲ μή· ~τοιαῦτα
[300]	τάλαιν᾽ ἀπόλλυμαι. ~μέλλων γὰρ ἀεὶ	δρᾶν	τι τὰς οὔσας τέ μου
[750]	ἀνωλόλυξε τὸν νεανίαν, ~οἷ᾽ ἔργα	δράσας	οἷα λαγχάνει κακά, ~φορούμενος πρὸς
[450]	δέ, ~εἰ σωφρονήσεις, ὦ φίλη,	δράσεις	τάδε. ~(Χρυσόθεμις) ~δράσω· τὸ γὰρ
[1000]	~ἀλλ᾽ αὐτόχειρί μοι μόνῃ τε	δραστέον	~τοὔργον τόδ᾽ οὐ γὰρ δὴ
[450]	ὦ φίλη, δράσεις τάδε. ~(Χρυσόθεμις)	~δράσω·	τὸ γὰρ δίκαιον οὐχ ἔχει
[750]	νιν διφρηλάται, ~μόλις κατασχεθόντες ἱππικὸν	δρόμον,	~ἔλυσαν αἱματηρόν, ὥστε μηδένα ~γνῶναι
[700]	~τελοῦντες ἕκτον ἕβδομόν τ᾽ ἤδη	δρόμον	~μέτωπα συμπαίουσι Βαρκαίοις ὄχοις· ~κἀντεῦθεν
[650]	~ὅτ᾽ ᾔσθετ᾽ ἀνδρὸς ὀρθίων κηρυγμάτων	~δρόμον	προκηρύξαντος, οὗ πρώτη κρίσις, ~εἰσῆλθε
[700]	πέδῳ ~πῶλοι διεσπάρησαν ἐς μέσον	δρόμον.	~στρατὸς δ᾽ ὅπως ὁρᾷ νιν
[700]	~ἔσεισαν· ἐν δὲ πᾶς ἐμεστώθη	δρόμος	~κτύπου κροτητῶν ἁρμάτων· κόνις δ᾽
[650]	λαμπρός, πᾶσι τοῖς ἐκεῖ σέβας·	~δρόμου	δ᾽ ἰσώσας τἀφέσει τὰ τέρματα
[700]	τοὺς μὲν ἄλλους πάντας ἀσφαλεῖς	δρόμους	~ὡρμᾶθ᾽ ὁ τλήμων ὀρθὸς ἐξ
[650]	ἴσθ᾽ ὅσων γὰρ εἰσεκήρυξαν βραβῆς	~{δρόμων	διαύλων πένταθλ᾽ ἃ νομίζεται, ~τούτων
[50]	ἡμὴ χὠ κοινολεχὴς ~Αἴγισθος ὅπως	δρῦν	ὑλοτόμοι ~σχίζουσι κάρα φονίῳ πελέκει,
[250]	γυνή, ~πατρῷ᾽ ὁρῶσα πήματ᾽ οὐ	δρῴη	τάδ᾽ ἄν; ~ἁγὼ κατ᾽ ἦμαρ
[1300]	ἂν ὑμὶν ἐν δόμοις ~τὰ	δρώμεν᾽	ὑμῶν πρόσθεν ἢ τὰ σώματα·
[0]	ἔσω τῶνδ᾽ ἴσθι πᾶν τὸ	δρώμενον,	~ὅπως ἂν εἰδὼς ἡμὶν ἀγγείλῃς
[50]	ἐφ᾽ ἡμῖν καὶ κράτος τῶν	δρωμένων.	~(Ἠλέκτρα) ~ὦ φάος ἁγνὸν ~καὶ
[900]	νοῦς φιλεῖ ~τοιαῦτα πράσσειν οὔτε	δρῶσ᾽	ἐλάνθαν᾽ ἄν· ~ἀλλ᾽ ἔστ᾽ Ὀρέστου
[1250]	τοιγαροῦν σῴζου τόδε. ~(Ἠλέκτρα) ~τί	δρῶσα;	~(Ὀρέστης) ~οὗ μή στι καιρὸς
[1150]	δ᾽ οὐδὲν ἐξισοῖ. ~(Ὀρέστης) ~τί	δρῶσα;	πότερα χερσὶν ἢ λύμῃ βίου;
[550]	ὅτου τανῦν ~αἴσχιστα πάντων ἔργα	δρῶσα	τυγχάνεις, ~ἥτις ξυνεύδεις τῷ παλαμναίῳ,
[900]	ἐγὼ φερέγγυος; ~(Ἠλέκτρα) ~τλῆναί σε	δρῶσαν	ἃν ἐγὼ παραινέσω. ~(Χρυσόθεμις) ~ἀλλ᾽
[350]	τιμωρουμένης ~οὔτε ξυνέρδεις τήν τε	δρῶσαν	ἐκτρέπεις. ~οὐ ταῦτα πρὸς κακοῖσι
[500]	ἡμῖν ~ἀψεγὲς πελᾶν τέρας ~τοῖς	δρῶσι	καὶ συνδρῶσιν. ἤ τοι μαντεῖαι
[650]	ὅταν δέ τις θεῶν ~βλάπτῃ,	δύναιτ᾽	ἂν οὐδ᾽ ἂν ἰσχύων φυγεῖν.
[200]	~ψυχᾷ πολέμους· τὰ δὲ τοῖς	δυνατοῖς	~οὐκ ἐριστὰ πλάθειν. ~(Ἠλέκτρα) ~δεινοῖς
[700]	ἦν Ἀχαιός, εἷς ἀπὸ Σπάρτης,	δύο	~Λίβυες ζυγωτῶν ἁρμάτων ἐπιστάται· ~κἀκεῖνος
[1050]	εἵλου, ~τὸ μὴ καλὸν καθοπλίσασα,	δύο	φέρειν ἐν ἑνὶ λόγῳ, ~σοφά
[450]	γὰρ δίκαιον οὐχ ἔχει λόγον	~δυοῖν	ἐρίζειν, ἀλλ᾽ ἐπισπεύδειν τὸ δρᾶν.
[1300]	ὡς ἐγὼ μόνη ~οὐκ ἂν	δυοῖν	ἥμαρτον· ἢ γὰρ ἂν καλῶς
[1350]	~(Χορός) ~ἴδεθ᾽ ὅποι προνέμεται ~τὸ	δυσέριστον	αἷμα φυσῶν Ἄρης. ~βεβᾶσιν ἄρτι
[250]	~φωνοῦσα τοιάδ᾽ ἐξονειδίζει κακά· ~ὦ	δύσθεον	μίσημα, σοὶ μόνῃ πατὴρ ~τέθνηκεν;
[550]	οὖν οὐκ εἰμὶ τοῖς πεπραγμένοις	~δύσθυμος·	εἰ δὲ σοὶ δοκῶ φρονεῖν
[200]	γάρ τι κακῶν ὑπερεκτήσω, ~σᾷ	δυσθύμῳ	τίκτουσ᾽ ἀεὶ ~ψυχᾷ πολέμους· τὰ
[1000]	οὐδ᾽ ἐπωφελεῖ ~βάξιν καλὴν λαβόντε	δυσκλεῶς	θανεῖν. ~οὐ γὰρ θανεῖν ἔχθιστον,
[1100]	προσφέροντες· οὐ γὰρ ὡς ~ἐν	δυσμενείᾳ	γ᾽ οὖσ᾽ ἐπαιτεῖται τάδε, ~ἀλλ᾽
[600]	~ἀλλ᾽ ἡ γὰρ ἐκ σοῦ	δυσμένεια	καὶ τὰ σὰ ~ἔργ᾽ ἐξαναγκάζει
[400]	τλημονεστάτη γυνὴ ~πασῶν ἔβλαστε, τάσδε	δυσμενεῖς	χοὰς ~οὐκ ἄν ποθ᾽ ὅν
[400]	~(Ἠλέκτρα) ~πῶς εἶπας; ἦ τῷ	δυσμενεστάτῳ	βροτῶν; ~(Χρυσόθεμις) ~ὃν ἔκταν᾽ αὐτή·
[400]	~ὑφ᾽ ἧς θανὼν ἄτιμος, ὥστε	δυσμενής,	~ἐμασχαλίσθη, κἀπὶ λουτροῖσιν κάρᾳ ~κηλῖδας
[250]	σωτηρίοις. ~ἐγὼ δ᾽ ὁρῶσ᾽ ἡ	δύσμορος	κατὰ στέγας ~κλαίω, τέτηκα, κἀπικωκύω
[1150]	ξένε. ~(Ὀρέστης) ~φεῦ τῆς ἀνύμφου	δυσμόρου	τε σῆς τροφῆς, ~(Ἠλέκτρα) ~τί
[650]	~εὐημεροῦσαν καὶ τέκνων ὅσων ἐμοὶ	~δύσνοια	μὴ πρόσεστιν ἢ λύπη πικρά.
[1150]	σὺ προὔθηκας σποδόν. ~(Ὀρέστης) ~ὦ	δύσποτμ᾽	ὡς ὁρῶν σ᾽ ἐποικτίρω πάλαι.
[450]	κἀκείνῳ μέλον ~πέμψαι τάδ᾽ αὐτῇ	δυσπρόσοπτ᾽	ὀνείρατα· ~ὅμως δ᾽ ἀδελφή, σοί
[1350]	~καὶ δεῖξον ἀνθρώποισι τἀπιτίμια ~τῆς	δυσσεβείας	οἷα δωροῦνται θεοί. ~(Χορός) ~ἴδεθ᾽
[250]	~κλαίω, τέτηκα, κἀπικωκύω πατρὸς ~τὴν	δυστάλαιναν	δαῖτ᾽ ἐπωνομασμένην ~αὐτὴ πρὸς αὑτήν.
[500]	ποντισθεὶς ~Μυρτίλος ἐκοιμάθη, ~παγχρύσων δίφρων	~δυστάνοις	αἰκίαις ~πρόρριζος ἐκριφθείς, ~οὔ τί
[1400]	ὦ φίλαι; ~(Χορός) ~ἤκουσ᾽ ἀνήκουστα	δύστανος,	ὥστε φρῖξαι. ~(Κλυταιμνήστρα) ~οἴμοι τάλαιν᾽
[100]	ἄχθος. ~(Χορός) ~ὦ παῖ, παῖ	δυστανοτάτας	~(Ἠλέκτρα) ματρός, τίν᾽ ἀεὶ ~τάκεις
[850]	ἐν ἁμίλλαις ~οὕτως, ὡς κείνῳ	δυστάνῳ,	~τμητοῖς ὁλκοῖς ἐγκῦρσαι; ~(Χορός) ἄσκοπος
[50]	εὐναὶ μογερῶν οἴκων, ~ὅσα τὸν	δύστηνον	ἐμὸν θρηνῶ ~πατέρ᾽ ὃν κατὰ
[50]	τέκνον. ~(Ὀρέστης) ~ἆρ᾽ ἐστὶν ἡ	δύστηνος	Ἠλέκτρα· θέλεις ~μείνωμεν αὐτοῦ κἀπακούσωμεν
[650]	καὶ πάλαι λέγω. ~(Ἠλέκτρα) ~ἀπωλόμην	δύστηνος,	οὐδέν εἰμ᾽ ἔτι. ~(Κλυταιμνήστρα) ~σὺ
[50]	ἐπιστάτης. ~(Ἠλέκτρα) ~ἰώ μοί μοι	δύστηνος.	~(Παιδαγωγός) ~καὶ μὴν θυρῶν ἔδοξα
[800]	κἀπικωκῦσαι δοκεῖ ~τὸν υἱὸν ἡ	δύστηνος	ὧδ᾽ ὀλωλότα; ~ἀλλ᾽ ἐγγελῶσα φροῦδος·
[600]	σὴν μόλις φυγών, ~τλήμων Ὀρέστης	δυστυχῆ	τρίβει βίον· ~ὃν πολλὰ δή
[1150]	~τιμωρὸς αὐτός. ἀλλὰ ταῦθ᾽ ὁ	δυστυχὴς	~δαίμων ὁ σός τε κἀμὸς
[900]	ταῦτα προσθεῖναί τινα. ~(Χρυσόθεμις) ~ὦ	δυστυχής·	ἐγὼ δὲ σὺν χαρᾷ λόγους
[1150]	~οὔτοι ποτ᾽ ἄλλην ἢ μὲ	δυσφημεῖς,	ξένε. ~(Ὀρέστης) ~φεῦ τῆς ἀνύμφου
[900]	ὁρᾶν τεκμήριον· ~καὶ χερσὶ βαστάσασα	δυσφημῶ	μὲν οὔ, ~χαρᾷ δὲ πίμπλημ᾽
[250]	γυναῖκες, εἰ δοκῶ ~πολλοῖσι θρήνοις	δυσφορεῖν	ὑμῖν ἄγαν. ~ἀλλ᾽ ἡ βία
[100]	οὐδεμία κακῶν. ~τί μοι τῶν	δυσφόρων	ἐφίει; ~(Ἠλέκτρα) ~νήπιος ὃς τῶν
[900]	~κατ᾽ οἶκον, ἡδὺς οὐδὲ μητρὶ	δυσχερής.	~(Χρυσόθεμις) ~οἴμοι τάλαινα· τοῦ γὰρ
[100]	θυρῶν ἠχὼ πᾶσι προφωνεῖν. ~ὦ	δῶμ᾽	Ἀΐδου καὶ Περσεφόνης, ~ὦ χθόνι᾽
[0]	τὰς πολυχρύσους ὁρᾶν ~πολύφθορόν τε	δῶμα	Πελοπιδῶν τόδε, ~ὅθεν σε πατρὸς
[50]	ὁδοῖς, ~σύ τ᾽ ὦ πατρῷον	δῶμα·	σοῦ γὰρ ἔρχομαι ~δίκῃ καθαρτὴς
[250]	μ᾽ ἐγείνατο, ~ἔχθιστα συμβέβηκεν· εἶτα	δώμασιν	~ἐν τοῖς ἐμαυτῆς τοῖς φονεῦσι
[650]	εἰδείην σαφῶς ~εἰ τοῦ τυράννου	δώματ᾽	Αἰγίσθου τάδε; ~(Χορός) ~τάδ᾽ ἐστίν,
[1350]	αἷμα φυσῶν Ἄρης. ~βεβᾶσιν ἄρτι	δωμάτων	ὑπόστεγοι ~μετάδρομοι κακῶν πανουργημάτων ἄφυκτοι
[350]	τὰ σὰ ~μέλλοι τις οἴσειν	δῶρ᾽	ἐφ᾽ οἷσι νῦν χλιδᾷς, ~τούτοις
[450]	ἀφνεωτέραις ~χερσὶν στέφωμεν ἢ τανῦν	δωρούμεθα.	~οἶμαι μὲν οὖν, οἶμαί τι
[1350]	ἀνθρώποισι τἀπιτίμια ~τῆς δυσσεβείας οἷα	δωροῦνται	θεοί. ~(Χορός) ~ἴδεθ᾽ ὅποι προνέμεται
[500]	~τἄμ᾽ οὐκ ἔμελλε τῶνδέ μοι	δώσειν	δίκην; ~πότερον ἐκείνῳ παῖδες οὐκ
[200]	τάλας, ~οἱ δὲ μὴ πάλιν	~δώσουσ᾽	ἀντιφόνους δίκας, ~ἔρροι τ᾽ ἂν