Chapitre
[11]	πολεμικῶν ἀγώνων ἐθὰς ἀθλητῶν πιμελώδων	φάλαγγας	διωθεῖ. Τί οὖν; ἄν τις
[5]	διττὰς ἔχοιεν τὰς τῆς τροφῆς	πηγάς.	χωρὶς δὲ τούτων εὐνούστεραι τοῖς
[13]	δέοντος ἁμαρτάνοντες. αὐτοὺς γὰρ παρ´	ὀλίγας	ἡμέρας δεῖ δοκιμασίαν λαμβάνειν τῶν
[14]	τὰ σακκία τῶν χρημάτων παραλύσας	φυγὰς	ἀπηλάθη τῆς Σπάρτης. Τό γε
[11]	γὰρ τοὺς στρατιωτικοὺς ἀγῶνας τοὺς	παῖδας	ἀσκητέον ἐν ἀκοντισμοῖς αὐτοὺς καταθλοῦντας
[13]	τὸν λόγον; σπεύδοντες γὰρ τοὺς	παῖδας	ἐν πᾶσι τάχιον πρωτεῦσαι πόνους
[12]	συνάψω. ~Κἀκεῖνό φημι, δεῖν τοὺς	παῖδας	ἐπὶ τὰ καλὰ τῶν ἐπιτηδευμάτων
[11]	ἀλλὰ πέμποντας ἐς παιδοτρίβου τοὺς	παῖδας	ἱκανῶς ταῦτα διαπονεῖν, ἅμα μὲν
[7]	ἀδοκίμοις καὶ παρασήμοις ἐγχειρίζουσι τοὺς	παῖδας.	καὶ οὔπω τοῦτ´ ἐστὶ καταγέλαστον
[9]	δὲ τούτοις τί ἂν τοὺς	παῖδας	καλὸν γάρ τοι μηδὲν εἰκῇ
[17]	πονηρῶν ἀνθρώπων ἀπάγειν δεῖ τοὺς	παῖδας,	μάλιστα δὲ τῶν κολάκων. ὅπερ
[7]	μοχθηρίαν, ὅμως τούτοις ἐπιτρέπουσι τοὺς	παῖδας,	οἱ μὲν ταῖς τῶν ἀρεσκευομένων
[9]	χαρακτῆρα φυλάττουσι. τὸ δ´ ἔτι	παῖδας	ὄντας ἐᾶν ἐπὶ καιροῦ λέγειν
[17]	καὶ τοὺς πατέρας καὶ τοὺς	παῖδας	προρρίζους ἐκτρίβουσι, τῶν μὲν τὸ
[17]	~Καθόλου δ´ ἀπείργειν προσήκει τοὺς	παῖδας	τῆς πρὸς τοὺς πονηροὺς ἀνθρώπους
[14]	ὅπερ ἐστὶν ἱεροπρεπέστατον, ἐθίζειν τοὺς	παῖδας	τῷ τἀληθῆ λέγειν· τὸ γὰρ
[5]	ἐστί. πρῶτον μὲν τοῖς ἤθεσιν	Ἑλληνίδας.	ὥσπερ γὰρ τὰ μέλη τοῦ
[13]	τῶν παίδων, ἀλλὰ μὴ τὰς	ἐλπίδας	ἔχειν ἐν μισθωτοῦ διαθέσει· καὶ
[10]	οὕτω Δίων ὁ Συρακόσιος, οὕτως	Ἐπαμεινώνδας	ὁ Θηβαῖος, ὧν ἅτερος Πλάτωνος
[2]	λαβεῖν ὑπέμεινεν, ὑπειπόντες ὡς οὐ	βασιλέας	ἀλλὰ βασιλείδια παρασχεῖν αὐτοῖς διανοοῖτο.
[10]	ὅτι δεῖ θεοὺς μὲν σέβεσθαι,	γονέας	δὲ τιμᾶν, πρεσβυτέρους αἰδεῖσθαι, νόμοις
[7]	καὶ καταράτους καὶ τῆς νεότητος	ἀνατροπέας	καὶ λυμεῶνας, οἱ δέ τινες
[11]	ἰσχνὸς δὲ στρατιώτης πολεμικῶν ἀγώνων	ἐθὰς	ἀθλητῶν πιμελώδων φάλαγγας διωθεῖ. Τί
[12]	τοῖς ἐπαίνοις καὶ μιμεῖσθαι τὰς	τίτθας,	αἵτινες ἐπειδὰν τὰ παιδία κλαυθμυρίσωσιν,
[5]	σπεύδουσαι γένεσιν, ἀλλὰ τάς γε	τίτθας	καὶ τροφοὺς οὐ τὰς τυχούσας
[5]	τυχούσας ἀλλ´ ὡς ἔνι μάλιστα	σπουδαίας	δοκιμαστέον ἐστί. πρῶτον μὲν τοῖς
[15]	ἄλλος ἐν βροτοῖς ἔρως, ψυχῆς	δικαίας	σώφρονός τε κἀγαθῆς. τὸ δὲ
[9]	ὄντας ἐᾶν ἐπὶ καιροῦ λέγειν	ματαιολογίας	τῆς ἐσχάτης αἴτιον καθίσταται. ζῳγράφος
[14]	παράδειγμα. ~Καὶ μέντοι καὶ τῆς	αἰσχρολογίας	ἀπακτέον τοὺς υἱεῖς· λόγος γὰρ
[9]	τῶν λόγων πολλῆς εὐχερείας καὶ	ῥᾳδιουργίας	εἰσὶ πλήρεις, οὔθ´ ὅθεν ἀρκτέον
[4]	ἀτελές. ὥσπερ δ´ ἐπὶ τῆς	γεωργίας	πρῶτον μὲν ἀγαθὴν ὑπάρξαι δεῖ
[4]	ἄκαρπα καθίσταται, τυχόντα δ´ ὀρθῆς	παιδαγωγίας	ἔγκαρπα γίγνεται καὶ τελεσφόρα; ποία
[17]	τῶν πατέρων τῆς τῶν τέκνων	εὐαγωγίας,	ἐκδιωκτέον τὰ μιαρὰ ταῦτα θρέμματα,
[9]	καλοῦ, σχολῇ γ´ ἂν τῆς	ἰδίας	ἡδυπαθείας καὶ τρυφῆς ὑπεράνω τὸ
[11]	καταξήρους γινομένους πρὸς τὴν τῆς	παιδείας	ἐπιμέλειαν ἀπαγορεύειν· κατὰ γὰρ Πλάτωνα
[13]	συνεθίζειν· αὕτη γὰρ ὥσπερ τῆς	παιδείας	ἐστὶ ταμιεῖον, καὶ διὰ τοῦτο
[8]	οἶδ´, ἔφησε, πῶς ἀρετῆς καὶ	παιδείας	ἔχει, ὡς τῆς εὐδαιμονίας ἐν
[10]	γὰρ αὐτὸν τρόπον ὄργανον τῆς	παιδείας	ἡ χρῆσις τῶν βιβλίων ἐστί,
[20]	τέκνων ὀψὲ τῆς ἡλικίας ἥψατο	παιδείας.	ἱκανῶς δ´ αὐτῆς τὴν φιλοτεκνίαν
[7]	ῥίζα καλοκαγαθίας τὸ νομίμου τυχεῖν	παιδείας.	καὶ καθάπερ τὰς χάρακας οἱ
[10]	ἐγένετο συνουσιαστής. Καὶ περὶ μὲν	παιδείας	οὐκ οἶδ´ ὅ τι δεῖ
[9]	κειμένης. ~Ὥσπερ δὲ παραινῶ τῆς	παιδείας	τῶν τέκνων μηδὲν ποιεῖσθαι προὐργιαίτερον,
[9]	δ´, ἕως ἔτι μέμνημαι τῆς	παιδείας	ὡς ἔχω δόξης περὶ αὐτῆς,
[10]	κατασκελετεύουσι. διὸ δεῖ τῆς ἄλλης	παιδείας	ὥσπερ κεφάλαιον ποιεῖν τὴν φιλοσοφίαν.
[9]	σχολῇ γ´ ἂν τῆς ἰδίας	ἡδυπαθείας	καὶ τρυφῆς ὑπεράνω τὸ ὀρθὸν
[14]	φαῦλον ὑπείληφε, πλεῖστον διαμαρτάνει τῆς	ἀληθείας.	σοφὸν γὰρ εὔκαιρος σιγὴ καὶ
[9]	ὑπὸ τῆς πολυχρονίου τῶν δεσμῶν	συνηθείας	οὐ δυνάμενοι βαδίζειν ὑποσκελίζονται, τὸν
[20]	εὐμοιρίας δεόμενόν ἐστι καὶ πολλῆς	ἐπιμελείας,	ἀνυστὸν δ´ οὖν ἀνθρωπίνῃ φύσει
[4]	μόνα ἆρα ταῦτα τὴν τῆς	ἐπιμελείας	ἰσχὺν διαδείκνυσιν; οὔκ, ἀλλὰ καὶ
[5]	γὰρ θρέψουσι καὶ διὰ πλείονος	ἐπιμελείας,	ὡς ἂν ἔνδοθεν καὶ τὸ
[2]	γεγονόσιν ἀνεξάλειπτα παρακολουθεῖ τὰ τῆς	δυσγενείας	ὀνείδη παρὰ πάντα τὸν βίον
[9]	οὐδὲν ἧττον τὸν αὐτὸν τῆς	ἑρμηνείας	χαρακτῆρα φυλάττουσι. τὸ δ´ ἔτι
[9]	δ´ αὐτοσχέδιοι τῶν λόγων πολλῆς	εὐχερείας	καὶ ῥᾳδιουργίας εἰσὶ πλήρεις, οὔθ´
[9]	καὶ Δημοσθένης ζηλωτὴς τῆς τούτου	πολιτείας	γενόμενος καλούντων αὐτὸν τῶν Ἀθηναίων
[7]	ἄριστοι· πηγὴ γὰρ καὶ ῥίζα	καλοκαγαθίας	τὸ νομίμου τυχεῖν παιδείας. καὶ
[2]	πλεῖστον λόγον ποιητέον τοῖς νομίμου	παιδοποιίας	γλιχομένοις. καὶ μὲν δὴ τὰ
[3]	τὸ ποῖον; ὅτι τοὺς ἕνεκα	παιδοποιίας	πλησιάζοντας ταῖς γυναιξὶν ἤτοι τὸ
[17]	ἀποφέρονται γάρ τι τῆς τούτων	κακίας.	τοῦτο δὲ παρήγγειλε καὶ Πυθαγόρας
[15]	τοὺς αὐθεκάστους καὶ τὸν τρόπον	ὀμφακίας	καὶ στρυφνούς, οἳ τῶν τέκνων
[12]	δὲ καὶ ψόγοι πάσης εἰσὶν	αἰκίας	ὠφελιμώτεροι τοῖς ἐλευθέροις, οἱ μὲν
[20]	μαθήσει τῶν τέκνων ὀψὲ τῆς	ἡλικίας	ἥψατο παιδείας. ἱκανῶς δ´ αὐτῆς
[9]	μέχρι δὴ τῆς τῶν ἀνδρῶν	ἡλικίας	οὐδὲν ἐκ τοῦ παρατυχόντος ἀξιῶ
[16]	δεόμενον, ὥσθ´ οἱ μὴ τῆς	ἡλικίας	ταύτης ἐρρωμένως ἀντιλαμβανόμενοι τῇ δὴ
[14]	κατεσάπη χρόνους καὶ τῆς ἀκαίρου	λαλιᾶς	οὐ μεμπτὴν ἔδωκε δίκην, ἵνα
[15]	καὶ ἀποσοβεῖν τῆς πρὸς τούτους	ὁμιλίας	προσῆκεν; ὅταν μὲν γὰρ ἀποβλέψω
[17]	περιέκοψε. μιαρὸν τὸ φῦλον, ὑποκριταὶ	φιλίας,	ἄγευστοι παρρησίας, πλουσίων μὲν κόλακες
[7]	ὑπὲρ τῆς τοῦ τέκνου παιδεύσεως,	χιλίας"	ἔφησε δραχμάς. τοῦ δ´ Ἡράκλεις"
[13]	μνήμη τῆς περὶ τῶν μελλόντων	εὐβουλίας	γίγνεται παράδειγμα. ~Καὶ μέντοι καὶ
[11]	ἅμα μὲν τῆς τῶν σωμάτων	εὐρυθμίας	ἕνεκεν, ἅμα δὲ καὶ πρὸς
[14]	κεφαλὴν οὐχ ἕξεις ἀλλὰ τῆς	ἀθυροστομίας	ταύτης καὶ μανίας δώσεις δίκην,
[15]	μελλήσας περὶ τῆς τῶν παίδων	εὐκοσμίας	καὶ σωφροσύνης διείλεγμαι· περὶ δὲ
[14]	ἀλλὰ τῆς ἀθυροστομίας ταύτης καὶ	μανίας	δώσεις δίκην, ἀπήγγειλε τὰ εἰρημένα
[18]	παίδων ἐφεῖναι καὶ χαλάσαι τὰς	ἡνίας,	τοτὲ δ´ αὖ πάλιν ἀντιτεῖναι,
[18]	τό γε δυσμενὲς καὶ δυσκατάλλακτον	μισοτεκνίας	οὐ μικρὸν τεκμήριόν ἐστι. καλὸν
[7]	πατέρων προβαίνουσι φιλαργυρίας ἅμα καὶ	μισοτεκνίας,	ὥσθ´ ἵνα μὴ πλείονα μισθὸν
[8]	καὶ παιδείας ἔχει, ὡς τῆς	εὐδαιμονίας	ἐν τούτοις, οὐκ ἐν τοῖς
[16]	ἐπειδὴ περὶ τῆς τῶν παίδων	εὐταξίας	εἴρηκα καὶ κοσμιότητος, καὶ ἐπὶ
[5]	τὰς τούτων ψυχὰς ἐξ ἀρχῆς	ἀνοίας	καὶ διαφθορᾶς ἀναπίμπλασθαι συμβαίνῃ. κινδυνεύει
[17]	ὁ μὲν γὰρ λόγος τροφὴ	διανοίας	ἐστί, τοῦτον δ´ ἀκάθαρτον ἡ
[5]	γὰρ ὥσπερ ἐπιτόνιόν ἐστι τῆς	εὐνοίας.	καὶ γὰρ τὰ θηρία τῶν
[17]	ἥκιστα καὶ τὰς τῶν συμφοιτητῶν	μοχθηρίας·	καὶ γὰρ οὗτοι τὰς ἐπιεικεστάτας
[4]	γε μὴν καμπύλας τῶν ὑποκριτῶν	βακτηρίας	ἀπευθύνειν ἀμήχανον, ἀλλὰ τὸ παρὰ
[20]	πλείους ζηλῶσαι καὶ αὐτὸ μὲν	εὐμοιρίας	δεόμενόν ἐστι καὶ πολλῆς ἐπιμελείας,
[9]	δ´ οὐκ ἐᾷ τῆς ἱκνουμένης	συμμετρίας	τὸν λόγον ἐκπίπτειν. ὁ Περικλῆς,
[7]	εἰς τοσοῦτο τῶν πατέρων προβαίνουσι	φιλαργυρίας	ἅμα καὶ μισοτεκνίας, ὥσθ´ ἵνα
[16]	ἐλπίς τε τιμῆς καὶ φόβος	τιμωρίας·	ἡ μὲν γὰρ ὁρμητικωτέρους πρὸς
[2]	δυστυχεῖν τοὺς ἐκγόνους. Καλὸς οὖν	παρρησίας	θησαυρὸς εὐγένεια, ἧς δὴ πλεῖστον
[17]	τὸ φῦλον, ὑποκριταὶ φιλίας, ἄγευστοι	παρρησίας,	πλουσίων μὲν κόλακες πενήτων δ´
[9]	τὸν μονόκωλον λόγον πρῶτον μὲν	ἀμουσίας	οὐ μικρὸν ποιοῦμαι τεκμήριον· ἔπειτα
[17]	τῆς πρὸς τοὺς πονηροὺς ἀνθρώπους	συνουσίας·	ἀποφέρονται γάρ τι τῆς τούτων
[18]	μάλιστα μὲν εὐκόλως φέρειν τὰς	ἁμαρτίας,	εἰ δὲ μή γε, πρὸς
[14]	θεῶν ἱεροφάνται καὶ δᾳδοῦχοι τῆς	σοφίας	ὄντες, ὅσαπέρ ἐστιν ἐν δυνατῷ,
[10]	ἀνωφελής, ὁ δὲ πρακτικός, ἀμοιρήσας	φιλοσοφίας,	ἄμουσος καὶ πλημμελής. πειρατέον οὖν
[10]	τὰ κοινὰ πράττειν καὶ τῆς	φιλοσοφίας	ἀντιλαμβάνεσθαι κατὰ τὸ παρεῖκον τῶν
[10]	ἐμίγνυντο θεραπαίναις, οὕτω καὶ οἱ	φιλοσοφίας	μὴ δυνάμενοι κατατυχεῖν ἐν τοῖς
[10]	ἅπερ ἐγὼ πάντων τῶν ἐκ	φιλοσοφίας	περιγιγνομένων ἀγαθῶν πρεσβύτατα κρίνω. τὸ
[2]	ἢ πατρὸς κακά. ὥσπερ ἀμέλει	μεγαλαυχίας	ἐμπίπλανται καὶ φρυάγματος οἱ γονέων
[7]	ἀδημονοῦντες. οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν	κόλακας	καὶ παρασίτους ἀναλαμβάνουσιν, ἀνθρώπους ἀσήμους
[4]	φανερά. εἶτα προσαγαγὼν τοὺς δύο	σκύλακας	διαφῆκε, καταθεὶς εἰς μέσον λοπάδα
[4]	δύναται καὶ τί βουλόμενος τοὺς	σκύλακας	ἐπεδείκνυεν, οὗτοι γονέων, ἔφη, τῶν
[4]	ὁ τῶν Λακεδαιμονίων νομοθέτης δύο	σκύλακας	τῶν αὐτῶν γονέων λαβὼν οὐδὲν
[7]	τυχεῖν παιδείας. καὶ καθάπερ τὰς	χάρακας	οἱ γεωργοὶ τοῖς φυτοῖς παρατιθέασιν,
[11]	δὲ τοῖς πλουσίοις ὁμολογεῖς τὰς	ὑποθήκας	διδόναι. πρὸς οὓς οὐ χαλεπὸν
[7]	νόμιμοι τῶν διδασκάλων ἐμμελεῖς τὰς	ὑποθήκας	καὶ παραινέσεις παραπηγνύουσι τοῖς νέοις,
[20]	δὲ προσθεὶς ἔτι περιγράψω τὰς	ὑποθήκας.	πρὸ πάντων γὰρ δεῖ τοὺς
[19]	ἐγγυᾶσθαι δὲ δεῖ τοῖς υἱέσι	γυναῖκας	μήτ´ εὐγενεστέρας πολλῷ μήτε πλουσιωτέρας·
[10]	ἄρχουσιν ὑπείκειν, φίλους ἀγαπᾶν, πρὸς	γυναῖκας	σωφρονεῖν, τέκνων στερκτικοὺς εἶναι, δούλους
[4]	πολυχρόνιον, καὶ τὰς ἠθικὰς ἀρετὰς	ἐθικὰς	ἄν τις λέγῃ, οὐκ ἄν
[4]	ἔθος ἐστὶ πολυχρόνιον, καὶ τὰς	ἠθικὰς	ἀρετὰς ἐθικὰς ἄν τις λέγῃ,
[9]	εἰς ὄχλον δοῦναι λόγον, εἰς	ἥλικας	δὲ κὠλίγους σοφώτερος. ἔχει δὲ
[14]	ἀπήγξατο. Ἀριστοφάνους δέ, ὅτε τὰς	Νεφέλας	ἐξέφερε, παντοίως πᾶσαν ὕβριν αὐτοῦ
[10]	γνώμην· ὥσπερ γὰρ περιπλεῦσαι μὲν	πολλὰς	πόλεις καλόν, ἐνοικῆσαι δὲ τῇ
[4]	ἀναλαβεῖν εὐθυωρίαν· τάς γε μὴν	καμπύλας	τῶν ὑποκριτῶν βακτηρίας ἀπευθύνειν ἀμήχανον,
[10]	τοῦ σώματος ἐπιμέλειαν διττὰς εὗρον	ἐπιστήμας	οἱ ἄνθρωποι, τὴν ἰατρικὴν καὶ
[16]	οἰκοφθορίαι γαμετῶν. οὐκοῦν τὰς τούτων	ὁρμὰς	ταῖς ἐπιμελείαις δεσμεύειν καὶ κατέχειν
[9]	περὶ τούτων ἐρεῖν ἔμελλον πρὸς	ὑμᾶς.	τὸ δὲ δεῖν παντάπασιν ἀποδοκιμάζειν
[7]	τοῦ τέκνου παιδεύσεως, χιλίας" ἔφησε	δραχμάς.	τοῦ δ´ Ἡράκλεις" εἰπόντος, ὡς
[20]	Τὸ μὲν οὖν πάσας τὰς	προειρημένας	συμπεριλαβεῖν εὐχῆς ἴσως ἢ παραινέσεως
[15]	ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν οἳ τοὺς	ἄρρενας	ἐδοκίμασαν ἔρωτας καὶ τὰ μειράκια
[14]	πορφυρᾶς ἐσθῆτας κελεύσαντος κατασκευάζειν τοὺς	Ἕλληνας,	ἵν´ ἐπανελθὼν τὰ ἐπινίκια τοῦ
[13]	ἐπαίνων καὶ θρύπτονται. ~Ἤδη δέ	τινας	ἐγὼ εἶδον πατέρας, οἷς τὸ
[7]	δὲ τὰς ἀτάκτους καὶ ἀνδραποδώδεις	ἡδονὰς	ἑαυτοὺς κρημνίσωσι, τότε δὴ μεταμέλονται
[9]	Δί´ εἰκότως. εἰ γὰρ ἄλλοις	ἡδονὰς	παρασκευάζοντες ἀμελοῦσι τοῦ καλοῦ, σχολῇ
[12]	πόνους, τὰ μὲν διὰ τὰς	ἀλγηδόνας	τῶν πληγῶν, τὰ δὲ καὶ
[16]	τὰ ἀδικήματα. ἔδει τοίνυν τοὺς	ἔμφρονας	πατέρας παρὰ τοῦτον μάλιστα τὸν
[13]	παίδων, μέλλοντες ἑκάστοτε διδόναι τὰς	εὐθύνας.	κἀνταῦθα δὴ τὸ ῥηθὲν ὑπὸ
[11]	λέγειν. πρὸς γὰρ τοὺς στρατιωτικοὺς	ἀγῶνας	τοὺς παῖδας ἀσκητέον ἐν ἀκοντισμοῖς
[7]	καὶ τῆς νεότητος ἀνατροπέας καὶ	λυμεῶνας,	οἱ δέ τινες ἑταίρας καὶ
[9]	καθίσταται. ζῳγράφος φασὶν ἄθλιος Ἀπελλῇ	δείξας	εἰκόνα ταύτην, ἔφη, νῦν γέγραφα,
[14]	κεχερσωμένην, τὸν ἐπίτροπον καλέσας αὐτῆς	ᾤμωξας	ἄν, ἔφησεν, εἰ μὴ λίαν
[17]	οἱ δὲ ῥᾳθυμεῖν, στιγμὴ χρόνου	πᾶς	ἐστιν ὁ βίος" λέγοντες, ζῆν
[13]	τῶν συνεχῶν πόνων, ἐνθυμουμένους ὅτι	πᾶς	ὁ βίος ἡμῶν εἰς ἄνεσιν
[7]	οἱ δέ τινες ἑταίρας καὶ	χαμαιτύπας	λυτροῦνται σοβαρὰς καὶ πολυτελεῖς, οἱ
[7]	τινες ἑταίρας καὶ χαμαιτύπας λυτροῦνται	σοβαρὰς	καὶ πολυτελεῖς, οἱ δὲ κατοψοφαγοῦσιν,
[7]	ἐγὼ φράσω. ὅταν γὰρ εἰς	ἄνδρας	ἐγγραφέντες τοῦ μὲν ὑγιαίνοντος καὶ
[13]	ἁμαρτάνοντες. αὐτοὺς γὰρ παρ´ ὀλίγας	ἡμέρας	δεῖ δοκιμασίαν λαμβάνειν τῶν παίδων,
[17]	ἔμπροσθεν αἱ ψηφοφορίαι δι´ ὧν	πέρας	ἐπετίθεσαν ταῖς ἀρχαῖς. Σιτίον εἰς
[18]	οὐδὲ γὰρ αὖ πάλιν τοὺς	πατέρας	ἔγωγ´ ἀξιῶ τελέως τραχεῖς καὶ
[17]	τῶν κολάκων, οἳ καὶ τοὺς	πατέρας	καὶ τοὺς παῖδας προρρίζους ἐκτρίβουσι,
[13]	~Ἤδη δέ τινας ἐγὼ εἶδον	πατέρας,	οἷς τὸ λίαν φιλεῖν τοῦ
[13]	λανθανέτω τοίνυν μηδὲ τοῦτο τοὺς	πατέρας,	ὅτι τὸ μνημονικὸν τῆς μαθήσεως
[16]	ἀδικήματα. ἔδει τοίνυν τοὺς ἔμφρονας	πατέρας	παρὰ τοῦτον μάλιστα τὸν καιρὸν
[18]	πάροδον εὗρον, οὕτω δεῖ τοὺς	πατέρας	τὴν τῶν ἐπιτιμημάτων ἀποτομίαν τῇ
[15]	μὲν γὰρ ἀποβλέψω πρὸς τοὺς	πατέρας	τοὺς αὐθεκάστους καὶ τὸν τρόπον
[20]	πρὸ πάντων γὰρ δεῖ τοὺς	πατέρας	τῷ μηδὲν ἁμαρτάνειν ἀλλὰ πάνθ´
[5]	ἡ φύσις ὅτι δεῖ τὰς	μητέρας	ἃ γεγεννήκασιν αὐτὰς τιτθεύειν καὶ
[5]	πειρατέον τὰ τέκνα τρέφειν τὰς	μητέρας·	εἰ δ´ ἄρ´ ἀδυνάτως ἔχοιεν
[5]	ἐγὼ ἂν φαίην, αὐτὰς τὰς	μητέρας	τὰ τέκνα τρέφειν καὶ τούτοις
[19]	δεῖ τοῖς υἱέσι γυναῖκας μήτ´	εὐγενεστέρας	πολλῷ μήτε πλουσιωτέρας· τὸ γὰρ
[19]	γυναῖκας μήτ´ εὐγενεστέρας πολλῷ μήτε	πλουσιωτέρας·	τὸ γὰρ τὴν κατὰ σαυτὸν
[11]	τὴν σωφροσύνην ἐφόδιον εἰς τὸ	γῆρας	ἀποτίθεσθαι. οὕτω δὲ δεῖ ταμιεύεσθαι
[17]	προρρίζους ἐκτρίβουσι, τῶν μὲν τὸ	γῆρας	ἐπίλυπον, τῶν δὲ τὴν νεότητα
[7]	καὶ λυμεῶνας, οἱ δέ τινες	ἑταίρας	καὶ χαμαιτύπας λυτροῦνται σοβαρὰς καὶ
[14]	τοῦ τελευταίου πρῶτον ἄρξωμαι, τὰς	χεῖράς	τινες ὑποσχόντες λήμμασιν ἀδίκοις τὴν
[17]	κακίας. τοῦτο δὲ παρήγγειλε καὶ	Πυθαγόρας	αἰνίγμασιν ἅπερ ἐγὼ παραθεὶς ἐξηγήσομαι·
[5]	ψυχὰς ἐξ ἀρχῆς ἀνοίας καὶ	διαφθορᾶς	ἀναπίμπλασθαι συμβαίνῃ. κινδυνεύει δὲ καὶ
[3]	ὧν ἂν τὴν ἀρχὴν τῆς	σπορᾶς	οἱ πατέρες ἐν μέθῃ ποιησάμενοι
[4]	ἐπιβλέψας. σταγόνες μὲν γὰρ ὕδατος	πέτρας	κοιλαίνουσι, σίδηρος δὲ καὶ χαλκὸς
[13]	γὰρ τὰ τόξα καὶ τὰς	λύρας	ἀνίεμεν, ἵν´ ἐπιτεῖναι δυνηθῶμεν. καθόλου
[14]	καὶ πολὺ δεινότερα. Ἀλεξάνδρου γὰρ	πορφυρᾶς	ἐσθῆτας κελεύσαντος κατασκευάζειν τοὺς Ἕλληνας,
[15]	φιλῆσαι. τοὺς μὲν οὖν τῆς	ὥρας	ἐπιθυμοῦντας ἀπελαύνειν προσῆκε, τοὺς δὲ
[15]	συγγνωστόν. ~Ταῦτα μὲν οὖν οὐκ	ἐνδοιάσας	οὐδὲ μελλήσας περὶ τῆς τῶν
[20]	ἐξεπόνησε μαθεῖν. Τὸ μὲν οὖν	πάσας	τὰς προειρημένας συμπεριλαβεῖν εὐχῆς ἴσως
[14]	γῆν καταλαβὼν κεχερσωμένην, τὸν ἐπίτροπον	καλέσας	αὐτῆς ᾤμωξας ἄν, ἔφησεν, εἰ
[14]	τὸν τῆς ἀδελφῆς υἱὸν Σπεύσιππον	καλέσας	τοῦτον, ἔφησεν ἀπελθών, κρότησον· ἐγὼ
[15]	μὲν οὖν οὐκ ἐνδοιάσας οὐδὲ	μελλήσας	περὶ τῆς τῶν παίδων εὐκοσμίας
[14]	μεταφέρωμεν φόβον. καὶ γὰρ αὖ	σιωπήσας	μὲν οὐδεὶς μετενόησε, λαλήσαντες δὲ
[10]	διαμαρτάνων, ἀνωφελής, ὁ δὲ πρακτικός,	ἀμοιρήσας	φιλοσοφίας, ἄμουσος καὶ πλημμελής. πειρατέον
[18]	ἐφείσω ποτέ, ἀλλὰ καὶ χορήγησον·	ἠγανάκτησάς	ποτε, ἀλλὰ καὶ σύγγνωθι. ἐβουκόλησέ
[14]	Λακεδαιμόνιος τὰ σακκία τῶν χρημάτων	παραλύσας	φυγὰς ἀπηλάθη τῆς Σπάρτης. Τό
[14]	ἀδύνατον. μυρίους δ´ ἔγωγ´ οἶδ´	ἀκούσας	ταῖς μεγίσταις συμφοραῖς περιπεσόντας διὰ
[5]	τίτθας καὶ τροφοὺς οὐ τὰς	τυχούσας	ἀλλ´ ὡς ἔνι μάλιστα σπουδαίας
[12]	τοὺς πόνους, τὰ μὲν διὰ	τὰς	ἀλγηδόνας τῶν πληγῶν, τὰ δὲ
[18]	καὶ μάλιστα μὲν εὐκόλως φέρειν	τὰς	ἁμαρτίας, εἰ δὲ μή γε,
[7]	τεταγμένου βίου καταμελήσωσιν, ἐπὶ δὲ	τὰς	ἀτάκτους καὶ ἀνδραποδώδεις ἡδονὰς ἑαυτοὺς
[4]	ἐξ ἀρχῆς δύναιντ´ ἀναλαβεῖν εὐθυωρίαν·	τάς	γε μὴν καμπύλας τῶν ὑποκριτῶν
[5]	ἑτέρων τέκνων σπεύδουσαι γένεσιν, ἀλλὰ	τάς	γε τίτθας καὶ τροφοὺς οὐ
[13]	λαμβάνειν τῶν παίδων, ἀλλὰ μὴ	τὰς	ἐλπίδας ἔχειν ἐν μισθωτοῦ διαθέσει·
[17]	συμφοιτητῶν μοχθηρίας· καὶ γὰρ οὗτοι	τὰς	ἐπιεικεστάτας φύσεις ἱκανοὶ διαφθείρειν εἰσί.
[19]	τῶν ἡδονῶν ἥττους καὶ πρὸς	τὰς	ἐπιτιμήσεις δυσηκόους γάμῳ καταζεῦξαι, δεσμὸς
[13]	τῶν παίδων, μέλλοντες ἑκάστοτε διδόναι	τὰς	εὐθύνας. κἀνταῦθα δὴ τὸ ῥηθὲν
[4]	ἦθος ἔθος ἐστὶ πολυχρόνιον, καὶ	τὰς	ἠθικὰς ἀρετὰς ἐθικὰς ἄν τις
[18]	τῶν παίδων ἐφεῖναι καὶ χαλάσαι	τὰς	ἡνίας, τοτὲ δ´ αὖ πάλιν
[13]	καὶ γὰρ τὰ τόξα καὶ	τὰς	λύρας ἀνίεμεν, ἵν´ ἐπιτεῖναι δυνηθῶμεν.
[5]	καὶ ἡ φύσις ὅτι δεῖ	τὰς	μητέρας ἃ γεγεννήκασιν αὐτὰς τιτθεύειν
[5]	αὐτὰς πειρατέον τὰ τέκνα τρέφειν	τὰς	μητέρας· εἰ δ´ ἄρ´ ἀδυνάτως
[5]	ὡς ἐγὼ ἂν φαίην, αὐτὰς	τὰς	μητέρας τὰ τέκνα τρέφειν καὶ
[14]	καὶ διὰ τοῦτό μοι δοκεῖ	τὰς	μυστηριώδεις τελετὰς οἱ παλαιοὶ κατέδειξαν,
[14]	ἀποκαλούντων ἀπήγξατο. Ἀριστοφάνους δέ, ὅτε	τὰς	Νεφέλας ἐξέφερε, παντοίως πᾶσαν ὕβριν
[20]	παραινέσεως ἔργον ἐστί· τὸ δὲ	τὰς	πλείους ζηλῶσαι καὶ αὐτὸ μὲν
[20]	μαθεῖν. Τὸ μὲν οὖν πάσας	τὰς	προειρημένας συμπεριλαβεῖν εὐχῆς ἴσως ἢ
[5]	εἰ δίδυμα τέκοιεν, διττὰς ἔχοιεν	τὰς	τῆς τροφῆς πηγάς. χωρὶς δὲ
[12]	ἀνακαλεῖσθαι τοῖς ἐπαίνοις καὶ μιμεῖσθαι	τὰς	τίτθας, αἵτινες ἐπειδὰν τὰ παιδία
[13]	τὴν παιδείαν ἀλλὰ καὶ πρὸς	τὰς	τοῦ βίου πράξεις οὐκ ἐλαχίστην
[16]	καὶ γυναικῶν οἰκοφθορίαι γαμετῶν. οὐκοῦν	τὰς	τούτων ὁρμὰς ταῖς ἐπιμελείαις δεσμεύειν
[5]	τοῖς παιδίοις λέγειν, ἵνα μὴ	τὰς	τούτων ψυχὰς ἐξ ἀρχῆς ἀνοίας
[7]	δεξιᾷ συνεθίζειν τὰ παιδία δέχεσθαι	τὰς	τροφάς, κἂν εἰ προτείνειε τὴν
[5]	δίδυμα τέκοιεν, διττὰς ἔχοιεν τὰς	τῆς	τροφῆς πηγάς. χωρὶς δὲ τούτων
[5]	γε τίτθας καὶ τροφοὺς οὐ	τὰς	τυχούσας ἀλλ´ ὡς ἔνι μάλιστα
[4]	ὅτι συνῆλθε καὶ συνέπνευσεν εἰς	τὰς	τῶν παρ´ ἅπασιν ᾀδομένων ψυχάς,
[17]	ἐκδιωκτέον δ´ οὐχ ἥκιστα καὶ	τὰς	τῶν συμφοιτητῶν μοχθηρίας· καὶ γὰρ
[12]	πληγῶν, τὰ δὲ καὶ διὰ	τὰς	ὕβρεις. ἔπαινοι δὲ καὶ ψόγοι
[11]	μόνοις δὲ τοῖς πλουσίοις ὁμολογεῖς	τὰς	ὑποθήκας διδόναι. πρὸς οὓς οὐ
[7]	οἱ νόμιμοι τῶν διδασκάλων ἐμμελεῖς	τὰς	ὑποθήκας καὶ παραινέσεις παραπηγνύουσι τοῖς
[20]	~Βραχέα δὲ προσθεὶς ἔτι περιγράψω	τὰς	ὑποθήκας. πρὸ πάντων γὰρ δεῖ
[7]	νομίμου τυχεῖν παιδείας. καὶ καθάπερ	τὰς	χάρακας οἱ γεωργοὶ τοῖς φυτοῖς
[14]	ἀπὸ τοῦ τελευταίου πρῶτον ἄρξωμαι,	τὰς	χεῖράς τινες ὑποσχόντες λήμμασιν ἀδίκοις
[17]	μοχθηρίας· καὶ γὰρ οὗτοι τὰς	ἐπιεικεστάτας	φύσεις ἱκανοὶ διαφθείρειν εἰσί. ~Ταῦτα
[14]	τοῦτό μοι δοκεῖ τὰς μυστηριώδεις	τελετὰς	οἱ παλαιοὶ κατέδειξαν, ἵν´ ἐν
[4]	ἐστὶ πολυχρόνιον, καὶ τὰς ἠθικὰς	ἀρετὰς	ἐθικὰς ἄν τις λέγῃ, οὐκ
[16]	κατεμεμψάμην τοὺς μοχθηρῶν ἐθῶν γεγονότας	εἰσηγητάς,	οἵτινες τοῖς μὲν παισὶ παιδαγωγοὺς
[14]	πολὺ δεινότερα. Ἀλεξάνδρου γὰρ πορφυρᾶς	ἐσθῆτας	κελεύσαντος κατασκευάζειν τοὺς Ἕλληνας, ἵν´
[20]	σωφρονισμὸν πάνθ´ ὅσα προσῆκεν ἐπιτηδεύειν,	ζηλώσαντας	Εὐρυδίκην, ἥτις Ἰλλυρὶς οὖσα καὶ
[18]	δὲ μή γε, πρὸς καιρὸν	ὀργισθέντας	ταχέως ἀποφλεγμῆναι. μᾶλλον γὰρ ὀξύθυμον
[9]	φυλάττουσι. τὸ δ´ ἔτι παῖδας	ὄντας	ἐᾶν ἐπὶ καιροῦ λέγειν ματαιολογίας
[10]	τοῦ τ´ ἀκύμονος καὶ γαληνοῦ	διατρίβοντας	περὶ φιλοσοφίαν. τριῶν γὰρ ὄντων
[14]	ἀμφ´ αὑτὸν ὁρῶν ἀγανακτοῦντας καὶ	σφαδᾴζοντας	ὡς καὶ διώκειν αὐτὸν ἐθέλειν,
[3]	ποῖον; ὅτι τοὺς ἕνεκα παιδοποιίας	πλησιάζοντας	ταῖς γυναιξὶν ἤτοι τὸ παράπαν
[17]	Μὴ ἐπιστρέφεσθαι ἐπὶ τοὺς ὅρους	ἐλθόντας,	τουτέστι μέλλοντας ἀποθνήσκειν καὶ τὸν
[16]	φυλάττειν ἐγρηγορέναι σωφρονίζειν τοὺς μειρακίσκους	διδάσκοντας	ἀπειλοῦντας δεομένους, παραδείγματα δεικνύντας τῶν
[17]	ἐπὶ τοὺς ὅρους ἐλθόντας, τουτέστι	μέλλοντας	ἀποθνήσκειν καὶ τὸν ὅρον τοῦ
[7]	ἐνίων, οἵτινες πρὶν δοκιμάσαι τοὺς	μέλλοντας	διδάσκειν, δι´ ἄγνοιαν, ἔσθ´ ὅτε
[9]	τὰ πολλὰ ἀσώτους καὶ φιληδόνους	ἀποβαίνοντας.	καὶ νὴ Δί´ εἰκότως. εἰ
[11]	τῶν σωμάτων ἀγωνίαν παρορᾶν, ἀλλὰ	πέμποντας	ἐς παιδοτρίβου τοὺς παῖδας ἱκανῶς
[14]	οἶδ´ ἀκούσας ταῖς μεγίσταις συμφοραῖς	περιπεσόντας	διὰ τὴν τῆς γλώττης ἀκρασίαν.
[9]	συρφετώδεσιν ὄχλοις ἀρεστῶς καὶ κεχαρισμένως	ἐπιτηδεύοντας	λέγειν καὶ τὸν βίον ὡς
[18]	μὴ ὁρᾶν καὶ μὴ ἀκούειν	ἀκούοντας.	φίλων ἁμαρτήματα φέρομεν· τί θαυμαστὸν
[5]	παραινεῖν ταῖς τίτθαις μηδὲ τοὺς	τυχόντας	μύθους τοῖς παιδίοις λέγειν, ἵνα
[4]	εὖ πεφυκότας μαθήσεως καὶ μελέτης	τυχόντας	ὀρθῆς πρὸς ἀρετὴν οὐκ ἂν
[16]	μειρακίσκους διδάσκοντας ἀπειλοῦντας δεομένους, παραδείγματα	δεικνύντας	τῶν διὰ φιληδονίαν μὲν συμφοραῖς
[4]	καὶ τὰ μὲν ῥᾴδια τοὺς	ἀμελοῦντας	φεύγει, τὰ δὲ χαλεπὰ ταῖς
[11]	παῖδας ἀσκητέον ἐν ἀκοντισμοῖς αὐτοὺς	καταθλοῦντας	καὶ τοξείαις καὶ θήραις. τὰ"
[16]	ἐγρηγορέναι σωφρονίζειν τοὺς μειρακίσκους διδάσκοντας	ἀπειλοῦντας	δεομένους, παραδείγματα δεικνύντας τῶν διὰ
[15]	τοὺς μὲν οὖν τῆς ὥρας	ἐπιθυμοῦντας	ἀπελαύνειν προσῆκε, τοὺς δὲ τῆς
[14]	βδελυροῦ, τοὺς ἀμφ´ αὑτὸν ὁρῶν	ἀγανακτοῦντας	καὶ σφαδᾴζοντας ὡς καὶ διώκειν
[15]	τοῦτ´ ἐστί; πότερα δεῖ τοὺς	ἐρῶντας	τῶν παίδων ἐᾶν τούτοις συνεῖναι
[18]	μεταφέρειν, ὡς ἔνια τῶν πραττομένων	ὁρῶντας	μὴ ὁρᾶν καὶ μὴ ἀκούειν
[17]	ὅρον τοῦ βίου πλησίον ὄντα	ὁρῶντας	φέρειν εὐκόλως καὶ μὴ ἀθυμεῖν.
[4]	τις οἴεται τοὺς οὐκ εὖ	πεφυκότας	μαθήσεως καὶ μελέτης τυχόντας ὀρθῆς
[16]	γὰρ κατεμεμψάμην τοὺς μοχθηρῶν ἐθῶν	γεγονότας	εἰσηγητάς, οἵτινες τοῖς μὲν παισὶ
[15]	προσῆκε, τοὺς δὲ τῆς ψυχῆς	ἐραστὰς	ἐγκρίνειν κατὰ τὸ σύνολον. καὶ
[7]	τοὺς δ´ οἰκονόμους τοὺς δὲ	δανειστάς·	ὅ τι δ´ ἂν εὕρωσιν
[10]	γὰρ τὴν τοῦ σώματος ἐπιμέλειαν	διττὰς	εὗρον ἐπιστήμας οἱ ἄνθρωποι, τὴν
[5]	ἵνα, κἂν εἰ δίδυμα τέκοιεν,	διττὰς	ἔχοιεν τὰς τῆς τροφῆς πηγάς.
[5]	μάλιστα μὲν οὖν ὅπερ ἔφην	αὐτὰς	πειρατέον τὰ τέκνα τρέφειν τὰς
[5]	δέ, ὡς ἐγὼ ἂν φαίην,	αὐτὰς	τὰς μητέρας τὰ τέκνα τρέφειν
[5]	δεῖ τὰς μητέρας ἃ γεγεννήκασιν	αὐτὰς	τιτθεύειν καὶ τρέφειν· διὰ γὰρ
[9]	γέγραπται· θαυμάζω δὲ πῶς οὐχὶ	τοιαύτας	πλείους γέγραφας. Ὥσπερ τοίνυν (ἐπανάγω
[7]	μηδενὸς τιμίους αἱροῦνται τοῖς τέκνοις	παιδευτάς,	εὔωνον ἀμαθίαν διώκοντες. ᾗ καὶ
[14]	τούτοις καὶ σύζυγα φανήσονται πεποιηκότες	Ἀρχύτας	ὁ Ταραντῖνος καὶ Πλάτων. ὁ
[10]	καιρῶν. οὕτως ἐπολιτεύσατο Περικλῆς, οὕτως	Ἀρχύτας	ὁ Ταραντῖνος, οὕτω Δίων ὁ
[15]	ἀνδρῶν οἳ τοὺς ἄρρενας ἐδοκίμασαν	ἔρωτας	καὶ τὰ μειράκια προήγαγον ἐπί
[15]	καὶ τοὺς ἐν Ἤλιδι φευκτέον	ἔρωτας	καὶ τὸν ἐν Κρήτῃ καλούμενον
[9]	δὲ πῶς οὐχὶ τοιαύτας πλείους	γέγραφας.	Ὥσπερ τοίνυν (ἐπανάγω γὰρ πρὸς
[7]	συνεθίζειν τὰ παιδία δέχεσθαι τὰς	τροφάς,	κἂν εἰ προτείνειε τὴν ἀριστεράν,
[5]	λέγειν, ἵνα μὴ τὰς τούτων	ψυχὰς	ἐξ ἀρχῆς ἀνοίας καὶ διαφθορᾶς
[4]	τὰς τῶν παρ´ ἅπασιν ᾀδομένων	ψυχάς,	Πυθαγόρου καὶ Σωκράτους καὶ Πλάτωνος
[4]	ἐστίν, ἐπὶ πολλὰ τῶν γιγνομένων	ἐπιβλέψας.	σταγόνες μὲν γὰρ ὕδατος πέτρας
[14]	εἰρημένα τῷ βασιλεῖ, ὁ δὲ	πέμψας	ἀνεῖλε τὸν Θεόκριτον. Παρὰ πάντα
[14]	ἀρχιμάγειρον Εὐτροπίωνα γεγενημένον ἐν τάξει	πέμψας	παραγενέσθαι πρὸς αὐτὸν ἠξίου καὶ
[11]	σωμάτων ἀγωνίαν παρορᾶν, ἀλλὰ πέμποντας	ἐς	παιδοτρίβου τοὺς παῖδας ἱκανῶς ταῦτα
[14]	μαινομένης ὑφαιρεῖν ὀργῆς· οὐδὲ γὰρ	ἐς	τἄλλα ἐνάμιλλοι ταῖς ἐκείνων ἐσμὲν
[20]	ἀλλὰ πάνθ´ ἃ δεῖ πράττειν	ἐναργὲς	αὑτοὺς παράδειγμα τοῖς τέκνοις παρέχειν,
[14]	οὕτως ἀξιομίσητον. ἔτι τοίνυν οἱ	παῖδες	ἀμισεῖς γίγνοιντ´ ἂν τοῖς συνοῦσι
[13]	ἐκ φύσεως μνήμονες εἶεν οἱ	παῖδες,	εἴτε καὶ τοὐναντίον ἐπιλήσμονες. τὴν
[5]	σκληρὸν χαλεπῶς μαλάττεται. καθάπερ γὰρ	σφραγῖδες	τοῖς ἁπαλοῖς ἐναπομάττονται κηροῖς, οὕτως
[10]	τούτων ποιεῖσθαι συλλογὴν κατὰ τὸ	γεωργῶδες.	τὸν γὰρ αὐτὸν τρόπον ὄργανον
[9]	τρυφῆς ὑπεράνω τὸ ὀρθὸν καὶ	ὑγιὲς	ποιήσαιντο ἢ τὸ σῶφρον ἀντὶ
[17]	φιλίας, ἄγευστοι παρρησίας, πλουσίων μὲν	κόλακες	πενήτων δ´ ὑπερόπται, ὡς ἐκ
[9]	εἶναι δεῖ. τὸ μὲν γὰρ	ἀσφαλὲς	ἐπαινεῖται μόνον, τὸ δ´ ἐπικίνδυνον
[9]	τὴν μέσην ἐν ἅπασι τέμνειν	ἐμμελές	τε. Βούλομαι δ´, ἕως ἔτι
[4]	ἡ δ´ ἄσκησις χωρὶς ἀμφοῖν	ἀτελές.	ὥσπερ δ´ ἐπὶ τῆς γεωργίας
[4]	τετυχήκασιν. Εὔδαιμον μὲν οὖν καὶ	θεοφιλὲς	εἴ τῳ ταῦτα πάντα θεῶν
[18]	ἢ βαρύθυμον, ὡς τό γε	δυσμενὲς	καὶ δυσκατάλλακτον μισοτεκνίας οὐ μικρὸν
[4]	τίνες δ´ ἀδάμαστοι μείναντες οὐ	σκληραύχενες	καὶ θυμοειδεῖς ἀπέβησαν; καὶ τί
[4]	οὐκ εὐπειθεῖς ἐγένοντο τοῖς ἀναβάταις;	τίνες	δ´ ἀδάμαστοι μείναντες οὐ σκληραύχενες
[4]	καταθλήσασι πλεῖστον εἰς ἰσχὺν ἐπέδωκε;	τίνες	δ´ ἵπποι καλῶς πωλοδαμνηθέντες οὐκ
[4]	δὲ καὶ ὁ Θετταλὸς ἐρωτηθεὶς	τίνες	εἰσὶν οἱ ἠπιώτατοι Θετταλῶν, ἔφη
[11]	εἶναι τὴν ἀγωγήν· εἰ δέ	τινες	ἐνδεῶς τοῖς ἰδίοις πράττοντες ἀδυνατήσουσι
[7]	ἀνατροπέας καὶ λυμεῶνας, οἱ δέ	τινες	ἑταίρας καὶ χαμαιτύπας λυτροῦνται σοβαρὰς
[7]	καὶ κώμους ἐξοκέλλουσιν, ἤδη δέ	τινες	καὶ τῶν νεανικωτέρων ἅπτονται κακῶν,
[14]	τελευταίου πρῶτον ἄρξωμαι, τὰς χεῖράς	τινες	ὑποσχόντες λήμμασιν ἀδίκοις τὴν δόξαν
[12]	ἐπαίνοις καὶ μιμεῖσθαι τὰς τίτθας,	αἵτινες	ἐπειδὰν τὰ παιδία κλαυθμυρίσωσιν, εἰς
[2]	ἐπαινεῖν καὶ Λακεδαιμονίους τῆς μεγαλοφροσύνης,	οἵτινες	Ἀρχίδαμον τὸν βασιλέα ἑαυτῶν ἐζημίωσαν
[13]	δ´ ἐπιτιμᾶν τῶν πατέρων ἐνίοις,	οἵτινες	παιδαγωγοῖς καὶ διδασκάλοις ἐπιτρέψαντες τοὺς
[7]	κἂν καταπτύσειε τῶν πατέρων ἐνίων,	οἵτινες	πρὶν δοκιμάσαι τοὺς μέλλοντας διδάσκειν,
[20]	αἰσχρῶν ἔργων καὶ λόγων. ὡς	οἵτινες	τοῖς ἁμαρτάνουσιν υἱοῖς ἐπιτιμῶντες τοῖς
[16]	τοὺς μοχθηρῶν ἐθῶν γεγονότας εἰσηγητάς,	οἵτινες	τοῖς μὲν παισὶ παιδαγωγοὺς καὶ
[7]	μέρος ὦ ἄνθρωποι, ποῖ φέρεσθε,	οἵτινες	χρημάτων μὲν κτήσεως πέρι πᾶσαν
[4]	ἐπὶ πολλὰ τῶν γιγνομένων ἐπιβλέψας.	σταγόνες	μὲν γὰρ ὕδατος πέτρας κοιλαίνουσι,
[13]	ἐστὶν ἀσκητέον, εἴτ´ ἐκ φύσεως	μνήμονες	εἶεν οἱ παῖδες, εἴτε καὶ
[13]	οἱ παῖδες, εἴτε καὶ τοὐναντίον	ἐπιλήσμονες.	τὴν γὰρ πλεονεξίαν τῆς φύσεως
[14]	τἀληθῆ λέγειν· τὸ γὰρ ψεύδεσθαι	δουλοπρεπὲς	καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις ἄξιον μισεῖσθαι
[4]	ἡ δὲ μάθησις δίχα φύσεως	ἐλλιπές,	ἡ δ´ ἄσκησις χωρὶς ἀμφοῖν
[9]	ἐγὼ δ´ ἐσκέφθαι μὲν ὦ	ἄνδρες	Ἀθηναῖοι φημὶ κοὐκ ἂν ἀρνηθείην
[4]	ῥοπὴ πρὸς ἀρετῆς κύησίν ἐστιν,	ἄνδρες,	ἔφησε, Λακεδαιμόνιοι, καὶ ἔθη καὶ
[19]	ἑαυτῶν λαμβάνοντες οὐ τῶν γυναικῶν	ἄνδρες,	τῶν δὲ προικῶν δοῦλοι λανθάνουσι
[3]	τὴν ἀρχὴν τῆς σπορᾶς οἱ	πατέρες	ἐν μέθῃ ποιησάμενοι τύχωσιν. ᾗ
[17]	τοῖς παισὶ τῶν πλουσίων οἱ	πατέρες	νήφειν παραινοῦσιν οἱ δὲ μεθύειν,
[7]	ἔγωγε προσθείην ὅτι οἱ τοιοῦτοι	πατέρες	παραπλήσιον ποιοῦσιν, οἷον εἴ τις
[10]	ὁ φιλόσοφος ὅτι ὥσπερ οἱ	μνηστῆρες	τῇ Πηνελόπῃ πλησιάζειν μὴ δυνάμενοι
[14]	ἀνακωμῳδοῦντος οὐκ ἀγανακτεῖς" εἰπόντος ὦ	Σώκρατες;	μὰ Δί´ οὐκ ἔγωγ´, ἔφησεν·
[4]	χρήσεις τῆς μελέτης, αἱ δ´	ἀκρότητες	πάντων. καθ´ ὃ δ´ ἂν
[4]	τοῖς ἀναβάταις; τίνες δ´ ἀδάμαστοι	μείναντες	οὐ σκληραύχενες καὶ θυμοειδεῖς ἀπέβησαν;
[9]	οἱ πολλῷ χρόνῳ τὸν λόγον	σφίγξαντες,	κἂν εἴ ποτε ἐκ τοῦ
[2]	ἃ δ´ ἂν Θεμιστοκλῆς, καὶ	πάντες	Ἀθηναῖοι. πάνυ δ´ ἄξιον ἐπαινεῖν
[7]	φίλου δεηθέντος. Ζεῦ καὶ θεοὶ	πάντες,	πατήρ τις καλούμενος πλείω λόγον
[14]	αὖ σιωπήσας μὲν οὐδεὶς μετενόησε,	λαλήσαντες	δὲ παμπληθεῖς. καὶ τὸ μὲν
[7]	ἡδονὴν θανάτου τιμώμενοι. φιλοσοφίᾳ δ´	ὁμιλήσαντες	οὗτοι οὐ τοιούτοις ἴσως πράγμασιν
[9]	ἐν ἅπασίν ἐστι πλήσμιον καὶ	πρόσαντες,	ἡ δὲ ποικιλία τερπνόν, καθάπερ
[13]	ἐνίοις, οἵτινες παιδαγωγοῖς καὶ διδασκάλοις	ἐπιτρέψαντες	τοὺς υἱεῖς αὐτοὶ τῆς τούτων
[9]	ὥσπερ γὰρ οἱ πολὺν χρόνον	δεθέντες	κἂν εἰ λυθεῖεν ὕστερον, ὑπὸ
[4]	ἐπέδωκε; τίνες δ´ ἵπποι καλῶς	πωλοδαμνηθέντες	οὐκ εὐπειθεῖς ἐγένοντο τοῖς ἀναβάταις;
[14]	κατέδειξαν, ἵν´ ἐν ταύταις σιωπᾶν	ἐθισθέντες	ἐπὶ τὴν τῶν ἀνθρωπίνων μυστηρίων
[4]	οἱ δ´ ἁρμάτειοι τροχοὶ πόνῳ	καμφθέντες	οὐδ´ ἂν εἴ τι γένοιτο
[7]	φράσω. ὅταν γὰρ εἰς ἄνδρας	ἐγγραφέντες	τοῦ μὲν ὑγιαίνοντος καὶ τεταγμένου
[14]	ἱεροφάνται καὶ δᾳδοῦχοι τῆς σοφίας	ὄντες,	ὅσαπέρ ἐστιν ἐν δυνατῷ, ταῦτα
[17]	χρόνου πᾶς ἐστιν ὁ βίος"	λέγοντες,	ζῆν οὐ παραζῆν προσῆκε. τί
[6]	δέ φασιν οὐκ ἀπὸ τρόπου	λέγοντες,	ὅτι ἂν χωλῷ παροικήσῃς, ὑποσκάζειν
[12]	οἱ δ´ ἀπὸ τῶν αἰσχρῶν	ἀνείργοντες.	Δεῖ δ´ ἐναλλὰξ καὶ ποικίλως
[7]	βαρβάροις ἢ παλιμβόλοις τὰ τέκνα	παραδόντες.	ἐπεὶ νῦν γε τὸ γιγνόμενον
[13]	παραδείγματι φωτεινότερον ποιήσω τὸν λόγον;	σπεύδοντες	γὰρ τοὺς παῖδας ἐν πᾶσι
[9]	εἰκότως. εἰ γὰρ ἄλλοις ἡδονὰς	παρασκευάζοντες	ἀμελοῦσι τοῦ καλοῦ, σχολῇ γ´
[7]	τοῖς τέκνοις παιδευτάς, εὔωνον ἀμαθίαν	διώκοντες.	ᾗ καὶ Ἀρίστιππος οὐκ ἀκόμψως
[13]	ποιήσονται τὴν ἐπιμέλειαν τῶν παίδων,	μέλλοντες	ἑκάστοτε διδόναι τὰς εὐθύνας. κἀνταῦθα
[19]	οἵ γε μακρῷ κρείττους ἑαυτῶν	λαμβάνοντες	οὐ τῶν γυναικῶν ἄνδρες, τῶν
[13]	οὔτ´ αὐτήκοοι, πλεῖστον τοῦ δέοντος	ἁμαρτάνοντες.	αὐτοὺς γὰρ παρ´ ὀλίγας ἡμέρας
[17]	τῶν δὲ συμβουλευμάτων δέλεαρ ἀφύλακτον	προτείνοντες	τὴν ἡδονήν. τοῖς παισὶ τῶν
[20]	τὸν τούτων βίον ὥσπερ κάτοπτρον	ἀποβλέποντες	ἀποτρέπωνται τῶν αἰσχρῶν ἔργων καὶ
[2]	μέγεθος γυναῖκα γάμῳ λαβεῖν ὑπέμεινεν,	ὑπειπόντες	ὡς οὐ βασιλέας ἀλλὰ βασιλείδια
[20]	σύμβουλοι καὶ διδάσκαλοι. ὅπου γὰρ	γέροντές	εἰσιν ἀναίσχυντοι, ἐνταῦθ´ ἀνάγκη καὶ
[7]	πρὸς πᾶσαν πραγματείαν ἄχρηστον, τούτῳ	φέροντες	ὑποβάλλουσι τοὺς υἱούς. δεῖ δὲ
[11]	δέ τινες ἐνδεῶς τοῖς ἰδίοις	πράττοντες	ἀδυνατήσουσι τοῖς ἐμοῖς χρῆσθαι παραγγέλμασι,
[7]	καὶ τῶν νεανικωτέρων ἅπτονται κακῶν,	μοιχεύοντες	καὶ κιττοφοροῦντες καὶ μίαν ἡδονὴν
[17]	νέους ἀγόμενοι, σεσηρότες ὅθ´ οἱ	τρέφοντες	γελῶσι, καὶ ψυχῆς ὑποβολιμαῖα καὶ
[14]	πρῶτον ἄρξωμαι, τὰς χεῖράς τινες	ὑποσχόντες	λήμμασιν ἀδίκοις τὴν δόξαν τῶν
[4]	τῶν αὐτῶν ἀμφότεροι, διαφόρου δὲ	τυχόντες	ἀγωγῆς ὁ μὲν λίχνος ὁ
[18]	τῶν φαρμάκων τοῖς γλυκέσι χυμοῖς	καταμιγνύντες	τὴν τέρψιν ἐπὶ τὸ συμφέρον
[17]	ἐπίλυπον, τῶν δὲ τὴν νεότητα	ποιοῦντες,	τῶν δὲ συμβουλευμάτων δέλεαρ ἀφύλακτον
[7]	καὶ δεομένοις χαριζόμενοι φίλοις, παρόμοιον	ποιοῦντες	ὥσπερ ἂν εἴ τις τῷ
[17]	δὲ μὴ ὑβρίζωνται, τόθ´ ὑβρίζεσθαι	δοκοῦντες,	ὅτι μάτην παρατρέφονται. ὥστ´ εἴ
[13]	εἶναι τὴν Μνημοσύνην, αἰνιττόμενοι καὶ	παραδηλοῦντες	ὅτι οὕτως οὐδὲν γεννᾶν καὶ
[7]	οὐδὲν ὄφελος, τοῖς ἐκείνων ἀδικήμασιν	ἀδημονοῦντες.	οἱ μὲν γὰρ αὐτῶν κόλακας
[7]	νεανικωτέρων ἅπτονται κακῶν, μοιχεύοντες καὶ	κιττοφοροῦντες	καὶ μίαν ἡδονὴν θανάτου τιμώμενοι.
[13]	πόνους αὐτοῖς ὑπερμέτρους ἐπιβάλλουσιν, οἷς	ἀπαυδῶντες	ἐκπίπτουσι, καὶ ἄλλως βαρυνόμενοι ταῖς
[20]	γιγνόμενοι· τὸ δ´ ὅλον φαύλως	ζῶντες	οὐδὲ τοῖς δούλοις παρρησίαν ἄγουσιν
[17]	δὲ τὸ τῶν πλουσίων νεῦμα	ζῶντες,	τῇ τύχῃ μὲν ἐλεύθεροι, τῇ
[20]	ὡς οἵτινες τοῖς ἁμαρτάνουσιν υἱοῖς	ἐπιτιμῶντες	τοῖς αὐτοῖς ἁμαρτήμασι περιπίπτουσιν, ἐπὶ
[12]	οἱ μὲν ἐπὶ τὰ καλὰ	παρορμῶντες	οἱ δ´ ἀπὸ τῶν αἰσχρῶν
[7]	ἄτοπον. τὸ ποῖον; ἐνίοτε γὰρ	εἰδότες,	αἰσθόμενοι δὲ καὶ ἄλλων αὐτοῖς
[14]	ἀδελφὰ τούτοις καὶ σύζυγα φανήσονται	πεποιηκότες	Ἀρχύτας ὁ Ταραντῖνος καὶ Πλάτων.
[7]	δὴ μεταμέλονται τὴν τῶν τέκνων	προδεδωκότες	παιδείαν, ὅτ´ οὐδὲν ὄφελος, τοῖς
[17]	τέχνης ἐπὶ τοὺς νέους ἀγόμενοι,	σεσηρότες	ὅθ´ οἱ τρέφοντες γελῶσι, καὶ
[16]	κῶμοι καὶ πότοι καὶ παρθένων	ἔρωτες	καὶ γυναικῶν οἰκοφθορίαι γαμετῶν. οὐκοῦν
[2]	Καλὸς οὖν παρρησίας θησαυρὸς εὐγένεια,	ἧς	δὴ πλεῖστον λόγον ποιητέον τοῖς
[9]	ὁ δὲ καὶ ἢν μὴ	λέγῃς"	εἶπεν οἶδ´ ὅτι ταχὺ γέγραπται·
[10]	τῶν βιβλίων ἐστί, καὶ ἀπὸ	πηγῆς	τὴν ἐπιστήμην τηρεῖν συμβέβηκεν. ~Οὐ
[10]	τῶν ἡδονῶν σοφοῦ, τὸ δ´	ὀργῆς	κατακρατεῖν ἀνδρὸς οὐ τοῦ τυχόντος
[14]	τῆς ἀκρατοῦς καὶ μαινομένης ὑφαιρεῖν	ὀργῆς·	οὐδὲ γὰρ ἐς τἄλλα ἐνάμιλλοι
[14]	τὴν γλῶτταν κατέχειν, τὸ τῆς	ὀργῆς	ὑπεράνω γίγνεσθαι, τὸ τῶν χειρῶν
[0]	~ΠΕΡΙ ΠΑΙΔΩΝ	ΑΓΩΓΗΣ.	~Τί τις ἂν ἔχοι εἰπεῖν
[3]	εἰρήσθω μοι, περὶ δὲ τῆς	ἀγωγῆς	καὶ δὴ λεκτέον. ~Καθόλου μὲν
[1]	περὶ τῆς τῶν ἐλευθέρων παίδων	ἀγωγῆς	καὶ τίνι χρώμενοι σπουδαῖοι τοὺς
[11]	τῶν πενήτων καὶ δημοτικῶν παραμελῶν	ἀγωγῆς,	μόνοις δὲ τοῖς πλουσίοις ὁμολογεῖς
[4]	αὐτῶν ἀμφότεροι, διαφόρου δὲ τυχόντες	ἀγωγῆς	ὁ μὲν λίχνος ὁ δὲ
[11]	δὲ δὴ περὶ τῆς ἐλευθέρων	ἀγωγῆς	ὑποσχόμενος παραγγέλματα δώσειν ἔπειτα φαίνῃ
[14]	Φιλαδέλφου γήμαντος τὴν ἀδελφὴν Ἀρσινόην	Σωτάδης	εἰπών εἰς οὐχ ὁσίην τρυμαλιὴν
[5]	ἀναπίμπλασθαι συμβαίνῃ. κινδυνεύει δὲ καὶ	Φωκυλίδης	ὁ ποιητὴς καλῶς παραινεῖν λέγων
[9]	δέ μου τῷ λόγῳ καὶ	Εὐριπίδης	λέγων ἐγὼ δ´ ἄκομψος εἰς
[15]	ἀνδρῶν ζῆλον. μαρτυρεῖ δὲ τούτοις	Εὐριπίδης	οὕτω λέγων ἀλλ´ ἔστι δή
[10]	καὶ δοῦλος τῶν ἡδονῶν ὤν,	ζῳώδης	καὶ μικροπρεπής ἐστιν, ὁ δὲ
[18]	ποτε ζεῦγος ἀφείλετο, ἦλθέ ποτε	χθιζῆς	μέθης ἀποπνέων, ἀγνόησον· μύρων ὄζων,
[15]	ἔρως, ψυχῆς δικαίας σώφρονός τε	κἀγαθῆς.	τὸ δὲ τοῦ Πλάτωνος σπουδῇ
[7]	εἴσελθε εἰς πορνεῖόν που, ἵνα	μάθῃς	ὅτι τῶν ἀναξίων τὰ τίμια
[18]	ζεῦγος ἀφείλετο, ἦλθέ ποτε χθιζῆς	μέθης	ἀποπνέων, ἀγνόησον· μύρων ὄζων, σίγησον.
[4]	καὶ ἄκαρπα καθίσταται, τυχόντα δ´	ὀρθῆς	παιδαγωγίας ἔγκαρπα γίγνεται καὶ τελεσφόρα;
[4]	πεφυκότας μαθήσεως καὶ μελέτης τυχόντας	ὀρθῆς	πρὸς ἀρετὴν οὐκ ἂν τὴν
[17]	πενήτων δ´ ὑπερόπται, ὡς ἐκ	λυρικῆς	τέχνης ἐπὶ τοὺς νέους ἀγόμενοι,
[10]	πρακτικός, ἀμοιρήσας φιλοσοφίας, ἄμουσος καὶ	πλημμελής.	πειρατέον οὖν εἰς δύναμιν καὶ
[10]	δὲ θεωρητικός, τοῦ πρακτικοῦ διαμαρτάνων,	ἀνωφελής,	ὁ δὲ πρακτικός, ἀμοιρήσας φιλοσοφίας,
[10]	παρεῖκον τῶν καιρῶν. οὕτως ἐπολιτεύσατο	Περικλῆς,	οὕτως Ἀρχύτας ὁ Ταραντῖνος, οὕτω
[9]	συμμετρίας τὸν λόγον ἐκπίπτειν. ὁ	Περικλῆς,	ὡς ἡμῖν ἀκούειν παραδέδοται, καλούμενος
[2]	δ´ ἂν ἡ μήτηρ, καὶ	Θεμιστοκλῆς·	ἃ δ´ ἂν Θεμιστοκλῆς, καὶ
[2]	καὶ Θεμιστοκλῆς· ἃ δ´ ἂν	Θεμιστοκλῆς,	καὶ πάντες Ἀθηναῖοι. πάνυ δ´
[10]	ἑαυτοὺς κατασκελετεύουσι. διὸ δεῖ τῆς	ἄλλης	παιδείας ὥσπερ κεφάλαιον ποιεῖν τὴν
[20]	μὲν εὐμοιρίας δεόμενόν ἐστι καὶ	πολλῆς	ἐπιμελείας, ἀνυστὸν δ´ οὖν ἀνθρωπίνῃ
[9]	οἱ δ´ αὐτοσχέδιοι τῶν λόγων	πολλῆς	εὐχερείας καὶ ῥᾳδιουργίας εἰσὶ πλήρεις,
[16]	τῆς ἀρετῆς ἐστιν, ἐλπίς τε	τιμῆς	καὶ φόβος τιμωρίας· ἡ μὲν
[10]	εἶναι, ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐκ	παραδρομῆς	μαθεῖν ὡσπερεὶ γεύματος ἕνεκεν (ἐν
[8]	τοῦ σώματος ῥώμῃ φρονεῖ, μαθέτω	γνώμης	διαμαρτάνων. πόστον γάρ ἐστιν ἰσχὺς
[3]	μέθῃ ποιησάμενοι τύχωσιν. ᾗ καὶ	Διογένης	μειράκιον ἐκστατικὸν ἰδὼν καὶ παραφρονοῦν
[4]	τρυφὴν καὶ καχεξίαν; τίς δ´	ἀσθενὴς	φύσις οὐ τοῖς γυμνασαμένοις καὶ
[9]	ἀσύντακτος εἶναι. ὡσαύτως δὲ καὶ	Δημοσθένης	ζηλωτὴς τῆς τούτου πολιτείας γενόμενος
[8]	οὐκ ἐν τοῖς τυχηροῖς ἀγαθοῖς	κειμένης.	~Ὥσπερ δὲ παραινῶ τῆς παιδείας
[14]	τὸ πολὺ τῆς ἀκρατοῦς καὶ	μαινομένης	ὑφαιρεῖν ὀργῆς· οὐδὲ γὰρ ἐς
[9]	σκέψις δ´ οὐκ ἐᾷ τῆς	ἱκνουμένης	συμμετρίας τὸν λόγον ἐκπίπτειν. ὁ
[17]	ὑπερβαίνειν, τουτέστιν ὅτι δεῖ τῆς	δικαιοσύνης	πλεῖστον ποιεῖσθαι λόγον καὶ μὴ
[2]	ἄξιον ἐπαινεῖν καὶ Λακεδαιμονίους τῆς	μεγαλοφροσύνης,	οἵτινες Ἀρχίδαμον τὸν βασιλέα ἑαυτῶν
[15]	τῆς τῶν παίδων εὐκοσμίας καὶ	σωφροσύνης	διείλεγμαι· περὶ δὲ τοῦ ῥηθήσεσθαι
[17]	δ´ ὑπερόπται, ὡς ἐκ λυρικῆς	τέχνης	ἐπὶ τοὺς νέους ἀγόμενοι, σεσηρότες
[11]	δὴ τῷ λόγῳ παρεφορτισάμην, ἵν´	ἐφεξῆς	καὶ τἄλλα τὰ φέροντα πρὸς
[4]	καὶ Πλάτωνος καὶ τῶν ὅσοι	δόξης	ἀειμνήστου τετυχήκασιν. Εὔδαιμον μὲν οὖν
[9]	μέμνημαι τῆς παιδείας ὡς ἔχω	δόξης	περὶ αὐτῆς, εἰπεῖν ὅτι τὸν
[10]	τῶν ἡδονῶν ὤν, ζῳώδης καὶ	μικροπρεπής	ἐστιν, ὁ δὲ θεωρητικός, τοῦ
[15]	καὶ τῆς εἰσηγήσεως καὶ τῆς	ἀποτροπῆς	τοῦ πράγματος. ἀποτολμητέον δ´ οὖν
[12]	ὕβρεις. ἔπαινοι δὲ καὶ ψόγοι	πάσης	εἰσὶν αἰκίας ὠφελιμώτεροι τοῖς ἐλευθέροις,
[6]	τρόπου λέγοντες, ὅτι ἂν χωλῷ	παροικήσῃς,	ὑποσκάζειν μαθήσῃ. ~Ἐπειδὰν τοίνυν ἡλικίαν
[9]	φημὶ δεῖν τῆς ἀδιαφθόρου καὶ	ὑγιαινούσης	ἔχεσθαι, τῶν δὲ πανηγυρικῶν λήρων
[3]	τοσαῦτ´ εἰρήσθω μοι, περὶ δὲ	τῆς	ἀγωγῆς καὶ δὴ λεκτέον. ~Καθόλου
[14]	λίχνῳ καὶ βδελυρῷ θυμωθείς, τὸν	τῆς	ἀδελφῆς υἱὸν Σπεύσιππον καλέσας τοῦτον,
[9]	οὕτως αὖ πάλιν φημὶ δεῖν	τῆς	ἀδιαφθόρου καὶ ὑγιαινούσης ἔχεσθαι, τῶν
[14]	τὴν κεφαλὴν οὐχ ἕξεις ἀλλὰ	τῆς	ἀθυροστομίας ταύτης καὶ μανίας δώσεις
[14]	γίγνεται παράδειγμα. ~Καὶ μέντοι καὶ	τῆς	αἰσχρολογίας ἀπακτέον τοὺς υἱεῖς· λόγος
[14]	δεσμωτηρίῳ πολλοὺς κατεσάπη χρόνους καὶ	τῆς	ἀκαίρου λαλιᾶς οὐ μεμπτὴν ἔδωκε
[14]	τούτοις παραδείγμασι χρωμένους τὸ πολὺ	τῆς	ἀκρατοῦς καὶ μαινομένης ὑφαιρεῖν ὀργῆς·
[14]	καὶ φαῦλον ὑπείληφε, πλεῖστον διαμαρτάνει	τῆς	ἀληθείας. σοφὸν γὰρ εὔκαιρος σιγὴ
[10]	ἀξίοις ἑαυτοὺς κατασκελετεύουσι. διὸ δεῖ	τῆς	ἄλλης παιδείας ὥσπερ κεφάλαιον ποιεῖν
[15]	με καὶ τῆς εἰσηγήσεως καὶ	τῆς	ἀποτροπῆς τοῦ πράγματος. ἀποτολμητέον δ´
[16]	δύο γὰρ ταῦθ´ ὡσπερεὶ στοιχεῖα	τῆς	ἀρετῆς ἐστιν, ἐλπίς τε τιμῆς
[4]	λέγειν εἰώθαμεν, ταὐτὸ καὶ κατὰ	τῆς	ἀρετῆς φατέον ἐστίν, ὡς εἰς
[2]	σκεψώμεθα. ~Βέλτιον δ´ ἴσως ἀπὸ	τῆς	γενέσεως ἄρξασθαι πρῶτον. τοῖς τοίνυν
[3]	μεθύων ἔσπειρε. καὶ περὶ μὲν	τῆς	γενέσεως τοσαῦτ´ εἰρήσθω μοι, περὶ
[4]	ἀμφοῖν ἀτελές. ὥσπερ δ´ ἐπὶ	τῆς	γεωργίας πρῶτον μὲν ἀγαθὴν ὑπάρξαι
[14]	μεγίσταις συμφοραῖς περιπεσόντας διὰ τὴν	τῆς	γλώττης ἀκρασίαν. ὧν τοὺς ἄλλους
[14]	καὶ περικνίζειν ἐπιχειροῦμεν. Τὸ τοίνυν	τῆς	γλώττης κρατεῖν (περὶ τούτου γάρ,
[17]	ζυγὸν ὑπερβαίνειν, τουτέστιν ὅτι δεῖ	τῆς	δικαιοσύνης πλεῖστον ποιεῖσθαι λόγον καὶ
[2]	εὖ γεγονόσιν ἀνεξάλειπτα παρακολουθεῖ τὰ	τῆς	δυσγενείας ὀνείδη παρὰ πάντα τὸν
[15]	δ´ ὄκνος ἔχει με καὶ	τῆς	εἰσηγήσεως καὶ τῆς ἀποτροπῆς τοῦ
[6]	τὸ ἦθος μοχθηροῖς ἀποφέρωνταί τι	τῆς	ἐκείνων φαυλότητος. καὶ οἱ παροιμιαζόμενοι
[11]	εἴποι, σὺ δὲ δὴ περὶ	τῆς	ἐλευθέρων ἀγωγῆς ὑποσχόμενος παραγγέλματα δώσειν
[9]	τυγχάνω γνώμην ἔχων καὶ περὶ	τῆς	ἐν τῇ ψυχῇ διαθέσεως. οὔτε
[4]	καὶ μόνα ἆρα ταῦτα τὴν	τῆς	ἐπιμελείας ἰσχὺν διαδείκνυσιν; οὔκ, ἀλλὰ
[9]	εἰπεῖν, οὐδὲν ἧττον τὸν αὐτὸν	τῆς	ἑρμηνείας χαρακτῆρα φυλάττουσι. τὸ δ´
[9]	ἐᾶν ἐπὶ καιροῦ λέγειν ματαιολογίας	τῆς	ἐσχάτης αἴτιον καθίσταται. ζῳγράφος φασὶν
[8]	ἀρετῆς καὶ παιδείας ἔχει, ὡς	τῆς	εὐδαιμονίας ἐν τούτοις, οὐκ ἐν
[5]	συντροφία γὰρ ὥσπερ ἐπιτόνιόν ἐστι	τῆς	εὐνοίας. καὶ γὰρ τὰ θηρία
[20]	τῇ μαθήσει τῶν τέκνων ὀψὲ	τῆς	ἡλικίας ἥψατο παιδείας. ἱκανῶς δ´
[16]	χαλινοῦ δεόμενον, ὥσθ´ οἱ μὴ	τῆς	ἡλικίας ταύτης ἐρρωμένως ἀντιλαμβανόμενοι τῇ
[9]	τοῦ καλοῦ, σχολῇ γ´ ἂν	τῆς	ἰδίας ἡδυπαθείας καὶ τρυφῆς ὑπεράνω
[9]	πολυλογίαν. σκέψις δ´ οὐκ ἐᾷ	τῆς	ἱκνουμένης συμμετρίας τὸν λόγον ἐκπίπτειν.
[9]	αὖ πάλιν καὶ τὴν σμικρολογίαν	τῆς	λέξεως καὶ ταπείνωσιν παραινῶ διευλαβεῖσθαι
[4]	τῆς φύσεως, αἱ δὲ προκοπαὶ	τῆς	μαθήσεως, αἱ δὲ χρήσεις τῆς
[13]	τοὺς πατέρας, ὅτι τὸ μνημονικὸν	τῆς	μαθήσεως μέρος οὐ μόνον πρὸς
[2]	δ´ ἄξιον ἐπαινεῖν καὶ Λακεδαιμονίους	τῆς	μεγαλοφροσύνης, οἵτινες Ἀρχίδαμον τὸν βασιλέα
[4]	τῆς μαθήσεως, αἱ δὲ χρήσεις	τῆς	μελέτης, αἱ δ´ ἀκρότητες πάντων.
[11]	ὑποσχόμενος παραγγέλματα δώσειν ἔπειτα φαίνῃ	τῆς	μὲν τῶν πενήτων καὶ δημοτικῶν
[7]	ἀνθρώπους ἀσήμους καὶ καταράτους καὶ	τῆς	νεότητος ἀνατροπέας καὶ λυμεῶνας, οἱ
[19]	γάμῳ καταζεῦξαι, δεσμὸς γὰρ οὗτος	τῆς	νεότητος ἀσφαλέστατος. ἐγγυᾶσθαι δὲ δεῖ
[14]	τὸ τὴν γλῶτταν κατέχειν, τὸ	τῆς	ὀργῆς ὑπεράνω γίγνεσθαι, τὸ τῶν
[11]	μὴ καταξήρους γινομένους πρὸς τὴν	τῆς	παιδείας ἐπιμέλειαν ἀπαγορεύειν· κατὰ γὰρ
[13]	καὶ συνεθίζειν· αὕτη γὰρ ὥσπερ	τῆς	παιδείας ἐστὶ ταμιεῖον, καὶ διὰ
[10]	τὸν γὰρ αὐτὸν τρόπον ὄργανον	τῆς	παιδείας ἡ χρῆσις τῶν βιβλίων
[9]	ἀγαθοῖς κειμένης. ~Ὥσπερ δὲ παραινῶ	τῆς	παιδείας τῶν τέκνων μηδὲν ποιεῖσθαι
[9]	Βούλομαι δ´, ἕως ἔτι μέμνημαι	τῆς	παιδείας ὡς ἔχω δόξης περὶ
[13]	γὰρ τῶν γεγενημένων πράξεων μνήμη	τῆς	περὶ τῶν μελλόντων εὐβουλίας γίγνεται
[7]	ἦν, ἀναβάντα ἐπὶ τὸ μετεωρότατον	τῆς	πόλεως ἀνακραγεῖν μέρος ὦ ἄνθρωποι,
[9]	κἂν εἰ λυθεῖεν ὕστερον, ὑπὸ	τῆς	πολυχρονίου τῶν δεσμῶν συνηθείας οὐ
[17]	δ´ ἀπείργειν προσήκει τοὺς παῖδας	τῆς	πρὸς τοὺς πονηροὺς ἀνθρώπους συνουσίας·
[15]	τοὐναντίον εἴργειν αὐτοὺς καὶ ἀποσοβεῖν	τῆς	πρὸς τούτους ὁμιλίας προσῆκεν; ὅταν
[9]	δὲ τῷ κατὰ Μειδίου τὴν	τῆς	σκέψεως ὠφέλειαν ἐναργῶς παρίστησι. φησὶ
[14]	ὥσπερ θεῶν ἱεροφάνται καὶ δᾳδοῦχοι	τῆς	σοφίας ὄντες, ὅσαπέρ ἐστιν ἐν
[14]	τῶν χρημάτων παραλύσας φυγὰς ἀπηλάθη	τῆς	Σπάρτης. Τό γε μὴν ἀόργητον
[3]	φιλοῦσιν ὧν ἂν τὴν ἀρχὴν	τῆς	σπορᾶς οἱ πατέρες ἐν μέθῃ
[7]	αὐτὸν πόσον αἰτοίη μισθὸν ὑπὲρ	τῆς	τοῦ τέκνου παιδεύσεως, χιλίας" ἔφησε
[9]	ὡσαύτως δὲ καὶ Δημοσθένης ζηλωτὴς	τῆς	τούτου πολιτείας γενόμενος καλούντων αὐτὸν
[17]	ἀνθρώπους συνουσίας· ἀποφέρονται γάρ τι	τῆς	τούτων κακίας. τοῦτο δὲ παρήγγειλε
[7]	δὴ πολλὴν ἐπιμέλειαν ἑκτέον ἐστὶ	τῆς	τούτων καταστάσεως, ὡς μὴ λάθωσιν
[13]	διδασκάλοις ἐπιτρέψαντες τοὺς υἱεῖς αὐτοὶ	τῆς	τούτων μαθήσεως οὔτ´ αὐτόπται γίγνονται
[8]	πόστον γάρ ἐστιν ἰσχὺς ἀνθρωπίνη	τῆς	τῶν ἄλλων ζῴων δυνάμεως; λέγω
[9]	τοῦτο ποιητέον ἐστί. μέχρι δὴ	τῆς	τῶν ἀνδρῶν ἡλικίας οὐδὲν ἐκ
[7]	πατήρ τις καλούμενος πλείω λόγον	τῆς	τῶν δεομένων ποιεῖται χάριτος ἢ
[1]	τις ἂν ἔχοι εἰπεῖν περὶ	τῆς	τῶν ἐλευθέρων παίδων ἀγωγῆς καὶ
[15]	οὐκ ἐνδοιάσας οὐδὲ μελλήσας περὶ	τῆς	τῶν παίδων εὐκοσμίας καὶ σωφροσύνης
[16]	ὑπολαμβανέτω· ἐγὼ δ´ ἐπειδὴ περὶ	τῆς	τῶν παίδων εὐταξίας εἴρηκα καὶ
[10]	μᾶλλον δὲ ἀναγκαῖόν ἐστι μηδὲ	τῆς	τῶν παλαιῶν συγγραμμάτων κτήσεως ὀλιγώρως
[11]	ἱκανῶς ταῦτα διαπονεῖν, ἅμα μὲν	τῆς	τῶν σωμάτων εὐρυθμίας ἕνεκεν, ἅμα
[17]	εἴ τῳ μέλει τῶν πατέρων	τῆς	τῶν τέκνων εὐαγωγίας, ἐκδιωκτέον τὰ
[7]	τῶν δεομένων ποιεῖται χάριτος ἢ	τῆς	τῶν τέκνων παιδεύσεως; εἶτ´ οὐκ
[10]	καὶ τὰ κοινὰ πράττειν καὶ	τῆς	φιλοσοφίας ἀντιλαμβάνεσθαι κατὰ τὸ παρεῖκον
[4]	εἰσὶ δ´ αἱ μὲν ἀρχαὶ	τῆς	φύσεως, αἱ δὲ προκοπαὶ τῆς
[4]	πρὸς ἀρετὴν οὐκ ἂν τὴν	τῆς	φύσεως ἐλάττωσιν εἰς τοὐνδεχόμενον ἀναδραμεῖν,
[13]	τοὐναντίον ἐπιλήσμονες. τὴν γὰρ πλεονεξίαν	τῆς	φύσεως ἐπιρρώσομεν, τὴν δ´ ἔλλειψιν
[10]	τὴν εὐεξίαν ἐντίθησι. τῶν δὲ	τῆς	ψυχῆς ἀρρωστημάτων καὶ παθῶν ἡ
[15]	ἐπιθυμοῦντας ἀπελαύνειν προσῆκε, τοὺς δὲ	τῆς	ψυχῆς ἐραστὰς ἐγκρίνειν κατὰ τὸ
[15]	καλῶν φιλῆσαι. τοὺς μὲν οὖν	τῆς	ὥρας ἐπιθυμοῦντας ἀπελαύνειν προσῆκε, τοὺς
[7]	παιδεύσεως; εἶτ´ οὐκ εἰκότα πολλάκις	Σωκράτης	ἐκεῖνος ὁ παλαιὸς ἔλεγεν, ὅτι
[14]	μὴν ἀόργητον ἀνδρός ἐστι σοφοῦ.	Σωκράτης	μὲν γάρ, λακτίσαντος αὐτὸν νεανίσκου
[9]	ἐπὶ καιροῦ λέγειν ματαιολογίας τῆς	ἐσχάτης	αἴτιον καθίσταται. ζῳγράφος φασὶν ἄθλιος
[4]	Λυκοῦργος γὰρ ὁ τῶν Λακεδαιμονίων	νομοθέτης	δύο σκύλακας τῶν αὐτῶν γονέων
[4]	μαθήσεως, αἱ δὲ χρήσεις τῆς	μελέτης,	αἱ δ´ ἀκρότητες πάντων. καθ´
[4]	οὐκ εὖ πεφυκότας μαθήσεως καὶ	μελέτης	τυχόντας ὀρθῆς πρὸς ἀρετὴν οὐκ
[16]	γὰρ ταῦθ´ ὡσπερεὶ στοιχεῖα τῆς	ἀρετῆς	ἐστιν, ἐλπίς τε τιμῆς καὶ
[8]	εἶναι, οὐκ οἶδ´, ἔφησε, πῶς	ἀρετῆς	καὶ παιδείας ἔχει, ὡς τῆς
[17]	ἐξηγήσομαι· καὶ γὰρ ταῦτα πρὸς	ἀρετῆς	κτῆσιν συμβάλλεται ῥοπὴν οὐκ ἐλαχίστην.
[4]	συνειλεγμένων, μεγάλη τοι ῥοπὴ πρὸς	ἀρετῆς	κύησίν ἐστιν, ἄνδρες, ἔφησε, Λακεδαιμόνιοι,
[4]	εἰώθαμεν, ταὐτὸ καὶ κατὰ τῆς	ἀρετῆς	φατέον ἐστίν, ὡς εἰς τὴν
[15]	ἐρώντων ὁμιλίαν ἡγοῦνται, εὐλαβοῦμαι ταύτης	εἰσηγητὴς	γενέσθαι καὶ σύμβουλος. ὅταν δ´
[5]	κινδυνεύει δὲ καὶ Φωκυλίδης ὁ	ποιητὴς	καλῶς παραινεῖν λέγων χρὴ παῖδ´
[2]	καὶ σοφὸς ἦν ἄρ´ ὁ	ποιητὴς	ὅς φησιν ὅταν δὲ κρηπὶς
[2]	καὶ μάλ´ ὀρθῶς λέγων ὁ	ποιητής	φησι δουλοῖ γὰρ ἄνδρα, κἂν
[5]	εὔπλαστον γὰρ καὶ ὑγρὸν ἡ	νεότης,	καὶ ταῖς τούτων ψυχαῖς ἁπαλαῖς
[18]	μύρων ὄζων, σίγησον. οὕτω σκιρτῶσα	νεότης	πωλοδαμνεῖται. ~Πειρατέον δὲ τοὺς τῶν
[14]	χρημάτων παραλύσας φυγὰς ἀπηλάθη τῆς	Σπάρτης.	Τό γε μὴν ἀόργητον ἀνδρός
[10]	Θηβαῖος, ὧν ἅτερος Πλάτωνος ἐγένετο	συνουσιαστής.	Καὶ περὶ μὲν παιδείας οὐκ
[14]	καὶ σύζυγα καὶ Θεόκριτος ὁ	σοφιστὴς	εἶπέ τε καὶ ἔπαθε, καὶ
[14]	συμφοραῖς περιπεσόντας διὰ τὴν τῆς	γλώττης	ἀκρασίαν. ὧν τοὺς ἄλλους παραλιπὼν
[14]	περικνίζειν ἐπιχειροῦμεν. Τὸ τοίνυν τῆς	γλώττης	κρατεῖν (περὶ τούτου γάρ, ὧνπερ
[9]	παιδείας ὡς ἔχω δόξης περὶ	αὐτῆς,	εἰπεῖν ὅτι τὸν μονόκωλον λόγον
[20]	ἡλικίας ἥψατο παιδείας. ἱκανῶς δ´	αὐτῆς	τὴν φιλοτεκνίαν σημαίνει τοὐπίγραμμα, ὅπερ
[14]	καταλαβὼν κεχερσωμένην, τὸν ἐπίτροπον καλέσας	αὐτῆς	ᾤμωξας ἄν, ἔφησεν, εἰ μὴ
[10]	γὰρ ταύτην ἔστι καὶ μετὰ	ταύτης	γνῶναι τί τὸ καλὸν τί
[15]	τῶν ἐρώντων ὁμιλίαν ἡγοῦνται, εὐλαβοῦμαι	ταύτης	εἰσηγητὴς γενέσθαι καὶ σύμβουλος. ὅταν
[10]	Πηνελόπῃ πλησιάζειν μὴ δυνάμενοι ταῖς	ταύτης	ἐμίγνυντο θεραπαίναις, οὕτω καὶ οἱ
[16]	ὥσθ´ οἱ μὴ τῆς ἡλικίας	ταύτης	ἐρρωμένως ἀντιλαμβανόμενοι τῇ δὴ ἀνοίᾳ
[14]	οὐχ ἕξεις ἀλλὰ τῆς ἀθυροστομίας	ταύτης	καὶ μανίας δώσεις δίκην, ἀπήγγειλε
[4]	ὁ μὲν λίχνος ὁ δὲ	θηρευτὴς	ἀποβέβηκε. καὶ περὶ μὲν ἐθῶν
[11]	ἕξιν οὐ δέχεται, ἰσχνὸς δὲ	στρατιώτης	πολεμικῶν ἀγώνων ἐθὰς ἀθλητῶν πιμελώδων
[9]	εἶναι. ὡσαύτως δὲ καὶ Δημοσθένης	ζηλωτὴς	τῆς τούτου πολιτείας γενόμενος καλούντων
[14]	καὶ βδελυρῷ θυμωθείς, τὸν τῆς	ἀδελφῆς	υἱὸν Σπεύσιππον καλέσας τοῦτον, ἔφησεν
[5]	βίων ἀρκείτω ταῦτα. ~Περὶ δὲ	τροφῆς	ἐχόμενον ἂν εἴη λέγειν. δεῖ
[5]	τέκοιεν, διττὰς ἔχοιεν τὰς τῆς	τροφῆς	πηγάς. χωρὶς δὲ τούτων εὐνούστεραι
[9]	ἂν τῆς ἰδίας ἡδυπαθείας καὶ	τρυφῆς	ὑπεράνω τὸ ὀρθὸν καὶ ὑγιὲς
[5]	μὴ τὰς τούτων ψυχὰς ἐξ	ἀρχῆς	ἀνοίας καὶ διαφθορᾶς ἀναπίμπλασθαι συμβαίνῃ.
[4]	εἴ τι γένοιτο τὴν ἐξ	ἀρχῆς	δύναιντ´ ἀναλαβεῖν εὐθυωρίαν· τάς γε
[5]	φύηται, τὸν αὐτὸν τρόπον ἐξ	ἀρχῆς	τὰ τῶν τέκνων ἤθη ῥυθμίζειν
[17]	Ἀνακάμψω δ´ ἐπὶ τὴν ἐξ	ἀρχῆς	τοῦ λόγου ὑπόθεσιν· ἁπάντων γὰρ
[9]	(ἐπανάγω γὰρ πρὸς τὴν ἐξ	ἀρχῆς	τοῦ λόγου ὑπόθεσιν) τὴν θεατρικὴν
[20]	οὖν πάσας τὰς προειρημένας συμπεριλαβεῖν	εὐχῆς	ἴσως ἢ παραινέσεως ἔργον ἐστί·
[8]	πλοῦτος δὲ τίμιον μέν, ἀλλὰ	τύχης	κτῆμα, ἐπειδὴ τῶν μὲν ἐχόντων
[10]	εὐεξίαν ἐντίθησι. τῶν δὲ τῆς	ψυχῆς	ἀρρωστημάτων καὶ παθῶν ἡ φιλοσοφία
[15]	τις ἄλλος ἐν βροτοῖς ἔρως,	ψυχῆς	δικαίας σώφρονός τε κἀγαθῆς. τὸ
[15]	ἀπελαύνειν προσῆκε, τοὺς δὲ τῆς	ψυχῆς	ἐραστὰς ἐγκρίνειν κατὰ τὸ σύνολον.
[17]	ὅθ´ οἱ τρέφοντες γελῶσι, καὶ	ψυχῆς	ὑποβολιμαῖα καὶ νόθα μέρη βίου,
[12]	καὶ λόγοις, μὴ μὰ Δία	πληγαῖς	μηδ´ αἰκισμοῖς. δοκεῖ γάρ που
[10]	ἐκλύτους εἶναι μήτ´ ἐν ταῖς	ὀργαῖς	ἐκπαθεῖς καὶ θηριώδεις. ἅπερ ἐγὼ
[5]	ὁ δαιμόνιος ἐμμελῶν παραινεῖν ταῖς	τίτθαις	μηδὲ τοὺς τυχόντας μύθους τοῖς
[10]	δὲ μέγιστον, μήτ´ ἐν ταῖς	εὐπραγίαις	περιχαρεῖς μήτ´ ἐν ταῖς συμφοραῖς
[13]	ἐκπίπτουσι, καὶ ἄλλως βαρυνόμενοι ταῖς	κακοπαθείαις	οὐ δέχονται τὴν μάθησιν εὐηνίως.
[7]	μὲν ταῖς τῶν ἀρεσκευομένων ἡττώμενοι	κολακείαις,	εἰσὶ δ´ οἳ καὶ δεομένοις
[4]	φεύγει, τὰ δὲ χαλεπὰ ταῖς	ἐπιμελείαις	ἁλίσκεται. καταμάθοις δ´ ἂν ὡς
[16]	οὐκοῦν τὰς τούτων ὁρμὰς ταῖς	ἐπιμελείαις	δεσμεύειν καὶ κατέχειν προσῆκεν. ἀταμίευτον
[11]	ἐν ἀκοντισμοῖς αὐτοὺς καταθλοῦντας καὶ	τοξείαις	καὶ θήραις. τὰ" γὰρ τῶν
[14]	ἐκείνων ἐσμὲν οὔτ´ ἐμπειρίαις οὔτε	καλοκαγαθίαις.	ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον ἐκείνων, ὥσπερ
[18]	μιγνύναι, καὶ τοτὲ μὲν ταῖς	ἐπιθυμίαις	τῶν παίδων ἐφεῖναι καὶ χαλάσαι
[7]	τοῖς τρόποις ἀνεπίληπτοι καὶ ταῖς	ἐμπειρίαις	ἄριστοι· πηγὴ γὰρ καὶ ῥίζα
[14]	ἐνάμιλλοι ταῖς ἐκείνων ἐσμὲν οὔτ´	ἐμπειρίαις	οὔτε καλοκαγαθίαις. ἀλλ´ οὐδὲν ἧττον
[2]	λέγω δ´ οἷον ἑταίραις ἢ	παλλακαῖς·	τοῖς γὰρ μητρόθεν ἢ πατρόθεν
[5]	νεότης, καὶ ταῖς τούτων ψυχαῖς	ἁπαλαῖς	ἔτι τὰ μαθήματα ἐντήκεται· πᾶν
[12]	καὶ φυσᾶν· χαυνοῦνται γὰρ ταῖς	ὑπερβολαῖς	τῶν ἐπαίνων καὶ θρύπτονται. ~Ἤδη
[10]	μὴ δυνάμενοι ταῖς ταύτης ἐμίγνυντο	θεραπαίναις,	οὕτω καὶ οἱ φιλοσοφίας μὴ
[10]	περιλύπους ὑπάρχειν, μήτ´ ἐν ταῖς	ἡδοναῖς	ἐκλύτους εἶναι μήτ´ ἐν ταῖς
[11]	αὐτοὺς καταθλοῦντας καὶ τοξείαις καὶ	θήραις.	τὰ" γὰρ τῶν ἡττωμένων" ἐν
[2]	γυναιξὶ συνοικεῖν, λέγω δ´ οἷον	ἑταίραις	ἢ παλλακαῖς· τοῖς γὰρ μητρόθεν
[10]	εὐπραγίαις περιχαρεῖς μήτ´ ἐν ταῖς	συμφοραῖς	περιλύπους ὑπάρχειν, μήτ´ ἐν ταῖς
[14]	ἔγωγ´ οἶδ´ ἀκούσας ταῖς μεγίσταις	συμφοραῖς	περιπεσόντας διὰ τὴν τῆς γλώττης
[16]	δεικνύντας τῶν διὰ φιληδονίαν μὲν	συμφοραῖς	περιπεσόντων διὰ δὲ καρτερίαν ἔπαινον
[20]	Μούσαις. Εὐρυδίκη Ἱεραπολιῆτις τόνδ´ ἀνέθηκε	Μούσαις	εὔιστον ψυχῇ ἑλοῦσα πόθον. γράμματα
[20]	φιλοτεκνίαν σημαίνει τοὐπίγραμμα, ὅπερ ἀνέθηκε	Μούσαις.	Εὐρυδίκη Ἱεραπολιῆτις τόνδ´ ἀνέθηκε Μούσαις
[2]	ὑποθείμην ἂν ἔγωγε μὴ ταῖς	τυχούσαις	γυναιξὶ συνοικεῖν, λέγω δ´ οἷον
[17]	ψηφοφορίαι δι´ ὧν πέρας ἐπετίθεσαν	ταῖς	ἀρχαῖς. Σιτίον εἰς ἀμίδα μὴ
[5]	καὶ ἡ πρόνοια· διττοὺς ἐνέθηκε	ταῖς	γυναιξὶ τοὺς μαστούς, ἵνα, κἂν
[3]	ὅτι τοὺς ἕνεκα παιδοποιίας πλησιάζοντας	ταῖς	γυναιξὶν ἤτοι τὸ παράπαν ἀοίνους
[14]	οὐδὲ γὰρ ἐς τἄλλα ἐνάμιλλοι	ταῖς	ἐκείνων ἐσμὲν οὔτ´ ἐμπειρίαις οὔτε
[7]	καὶ τοῖς τρόποις ἀνεπίληπτοι καὶ	ταῖς	ἐμπειρίαις ἄριστοι· πηγὴ γὰρ καὶ
[4]	κοιλαίνουσι, σίδηρος δὲ καὶ χαλκὸς	ταῖς	ἐπαφαῖς τῶν χειρῶν ἐκτρίβονται, οἱ
[18]	πραότητι μιγνύναι, καὶ τοτὲ μὲν	ταῖς	ἐπιθυμίαις τῶν παίδων ἐφεῖναι καὶ
[4]	ἀμελοῦντας φεύγει, τὰ δὲ χαλεπὰ	ταῖς	ἐπιμελείαις ἁλίσκεται. καταμάθοις δ´ ἂν
[16]	γαμετῶν. οὐκοῦν τὰς τούτων ὁρμὰς	ταῖς	ἐπιμελείαις δεσμεύειν καὶ κατέχειν προσῆκεν.
[12]	δ´ ἐναλλὰξ καὶ ποικίλως χρῆσθαι	ταῖς	ἐπιπλήξεσι καὶ τοῖς ἐπαίνοις, κἀπειδάν
[12]	τοῖς ἐπαίνοις, κἀπειδάν ποτε θρασύνωνται,	ταῖς	ἐπιπλήξεσιν ἐν αἰσχύνῃ ποιεῖσθαι, καὶ
[10]	τὸ δὲ μέγιστον, μήτ´ ἐν	ταῖς	εὐπραγίαις περιχαρεῖς μήτ´ ἐν ταῖς
[14]	τοῖς συνοῦσι μὴ παντελῶς ἐν	ταῖς	ζητήσεσιν ἀπαραχώρητοι γιγνόμενοι· οὐ γὰρ
[10]	συμφοραῖς περιλύπους ὑπάρχειν, μήτ´ ἐν	ταῖς	ἡδοναῖς ἐκλύτους εἶναι μήτ´ ἐν
[13]	ἀπαυδῶντες ἐκπίπτουσι, καὶ ἄλλως βαρυνόμενοι	ταῖς	κακοπαθείαις οὐ δέχονται τὴν μάθησιν
[11]	τὰ" γὰρ τῶν ἡττωμένων" ἐν	ταῖς	μάχαις ἀγαθὰ τοῖς νικῶσιν ἆθλα
[14]	μυρίους δ´ ἔγωγ´ οἶδ´ ἀκούσας	ταῖς	μεγίσταις συμφοραῖς περιπεσόντας διὰ τὴν
[10]	ἡδοναῖς ἐκλύτους εἶναι μήτ´ ἐν	ταῖς	ὀργαῖς ἐκπαθεῖς καὶ θηριώδεις. ἅπερ
[10]	ταῖς εὐπραγίαις περιχαρεῖς μήτ´ ἐν	ταῖς	συμφοραῖς περιλύπους ὑπάρχειν, μήτ´ ἐν
[10]	τῇ Πηνελόπῃ πλησιάζειν μὴ δυνάμενοι	ταῖς	ταύτης ἐμίγνυντο θεραπαίναις, οὕτω καὶ
[5]	Πλάτων ὁ δαιμόνιος ἐμμελῶν παραινεῖν	ταῖς	τίτθαις μηδὲ τοὺς τυχόντας μύθους
[5]	καὶ ὑγρὸν ἡ νεότης, καὶ	ταῖς	τούτων ψυχαῖς ἁπαλαῖς ἔτι τὰ
[2]	πατράσιν ὑποθείμην ἂν ἔγωγε μὴ	ταῖς	τυχούσαις γυναιξὶ συνοικεῖν, λέγω δ´
[7]	ἐπιτρέπουσι τοὺς παῖδας, οἱ μὲν	ταῖς	τῶν ἀρεσκευομένων ἡττώμενοι κολακείαις, εἰσὶ
[5]	ἐναπομάττονται κηροῖς, οὕτως αἱ μαθήσεις	ταῖς	τῶν ἔτι παιδίων ψυχαῖς ἐναποτυποῦνται.
[12]	ἐπαίρειν καὶ φυσᾶν· χαυνοῦνται γὰρ	ταῖς	ὑπερβολαῖς τῶν ἐπαίνων καὶ θρύπτονται.
[17]	ἤτοι μὴ βλάπτειν τὴν ψυχὴν	ταῖς	φροντίσιν αὐτὴν κατατρύχοντα. Κυάμων ἀπέχεσθαι,
[4]	πωλοδαμνηθέντες οὐκ εὐπειθεῖς ἐγένοντο τοῖς	ἀναβάταις;	τίνες δ´ ἀδάμαστοι μείναντες οὐ
[8]	τοῖς βουλομένοις βαλλάντια τοξεύειν, κακούργοις	οἰκέταις	καὶ συκοφάνταις, καὶ τὸ μέγιστον,
[10]	πῶς γυναιξὶ πῶς τέκνοις πῶς	οἰκέταις	χρηστέον ἐστί· ὅτι δεῖ θεοὺς
[8]	βαλλάντια τοξεύειν, κακούργοις οἰκέταις καὶ	συκοφάνταις,	καὶ τὸ μέγιστον, ὅτι καὶ
[14]	δ´ ἔγωγ´ οἶδ´ ἀκούσας ταῖς	μεγίσταις	συμφοραῖς περιπεσόντας διὰ τὴν τῆς
[14]	οἱ παλαιοὶ κατέδειξαν, ἵν´ ἐν	ταύταις	σιωπᾶν ἐθισθέντες ἐπὶ τὴν τῶν
[4]	σίδηρος δὲ καὶ χαλκὸς ταῖς	ἐπαφαῖς	τῶν χειρῶν ἐκτρίβονται, οἱ δ´
[11]	γὰρ τῶν ἡττωμένων" ἐν ταῖς	μάχαις	ἀγαθὰ τοῖς νικῶσιν ἆθλα πρόκειται.
[17]	δι´ ὧν πέρας ἐπετίθεσαν ταῖς	ἀρχαῖς.	Σιτίον εἰς ἀμίδα μὴ ἐμβάλλειν·
[5]	ἡ νεότης, καὶ ταῖς τούτων	ψυχαῖς	ἁπαλαῖς ἔτι τὰ μαθήματα ἐντήκεται·
[5]	μαθήσεις ταῖς τῶν ἔτι παιδίων	ψυχαῖς	ἐναποτυποῦνται. καί μοι δοκεῖ Πλάτων
[9]	ἂν ἐκ τοῦ παραχρῆμα λέγωσιν,	εἰς	ἀμετρίαν δεινὴν ἐκπίπτουσι καὶ πολυλογίαν.
[17]	πέρας ἐπετίθεσαν ταῖς ἀρχαῖς. Σιτίον	εἰς	ἀμίδα μὴ ἐμβάλλειν· ἐπισημαίνει γὰρ
[9]	προσῆκεν εἶναι· τὸ μὲν γὰρ	εἰς	ἀναισχυντίαν, τὸ δ´ εἰς ἀνδραποδωδίαν
[9]	γὰρ εἰς ἀναισχυντίαν, τὸ δ´	εἰς	ἀνδραποδωδίαν περιίσταται· ἔντεχνον δὲ τὸ
[7]	υἱεῖς, ἐγὼ φράσω. ὅταν γὰρ	εἰς	ἄνδρας ἐγγραφέντες τοῦ μὲν ὑγιαίνοντος
[13]	ὅτι πᾶς ὁ βίος ἡμῶν	εἰς	ἄνεσιν καὶ σπουδὴν διῄρηται. καὶ
[10]	ἄμουσος καὶ πλημμελής. πειρατέον οὖν	εἰς	δύναμιν καὶ τὰ κοινὰ πράττειν
[11]	ταῦτα συμβουλεύοντα. πειρατέον μὲν οὖν	εἰς	δύναμιν τὴν κρατίστην ἀγωγὴν ποιεῖσθαι
[8]	ὅτε Δημήτριος ἐξανδραποδισάμενος τὴν πόλιν	εἰς	ἔδαφος κατέβαλε καὶ τὸν Στίλπωνα
[9]	ἄκομψος εἰς ὄχλον δοῦναι λόγον,	εἰς	ἥλικας δὲ κὠλίγους σοφώτερος. ἔχει
[4]	τοῖς γυμνασαμένοις καὶ καταθλήσασι πλεῖστον	εἰς	ἰσχὺν ἐπέδωκε; τίνες δ´ ἵπποι
[7]	οἱ δὲ κατοψοφαγοῦσιν, οἱ δ´	εἰς	κύβους καὶ κώμους ἐξοκέλλουσιν, ἤδη
[4]	τοὺς δύο σκύλακας διαφῆκε, καταθεὶς	εἰς	μέσον λοπάδα καὶ λαγωὸν κατευθὺ
[14]	ἄν. οἶδα κἀγώ. πειρατέον οὖν	εἰς	ὅσον οἷόν τ´ ἐστὶ τούτοις
[14]	ἑτερόφθαλμον ὄντα τὴν πήρωσιν προφέρων	εἰς	οὐ μετρίαν ὀργὴν κατέστησε. τὸν
[14]	τὴν ἀδελφὴν Ἀρσινόην Σωτάδης εἰπών	εἰς	οὐχ ὁσίην τρυμαλιὴν τὸ κέντρον
[9]	Εὐριπίδης λέγων ἐγὼ δ´ ἄκομψος	εἰς	ὄχλον δοῦναι λόγον, εἰς ἥλικας
[12]	αἵτινες ἐπειδὰν τὰ παιδία κλαυθμυρίσωσιν,	εἰς	παρηγορίαν πάλιν τὸν μαστὸν ὑπέχουσι.
[17]	μὴ ἐμβάλλειν· ἐπισημαίνει γὰρ ὅτι	εἰς	πονηρὰν ψυχὴν ἀστεῖον λόγον ἐμβάλλειν
[7]	πράγμασι παραινεῖ καί φησιν εἴσελθε	εἰς	πορνεῖόν που, ἵνα μάθῃς ὅτι
[4]	εἴποιμ´ ὅτι συνῆλθε καὶ συνέπνευσεν	εἰς	τὰς τῶν παρ´ ἅπασιν ᾀδομένων
[4]	δυνατόν. εἶτά ποτε τῶν Λακεδαιμονίων	εἰς	ταὐτὸ συνειλεγμένων, μεγάλη τοι ῥοπὴ
[4]	τῆς ἀρετῆς φατέον ἐστίν, ὡς	εἰς	τὴν παντελῆ δικαιοπραγίαν τρία δεῖ
[11]	εὐταξίαν καὶ τὴν σωφροσύνην ἐφόδιον	εἰς	τὸ γῆρας ἀποτίθεσθαι. οὕτω δὲ
[20]	νέους ἀναιδεστάτους εἶναι. Πειρατέον οὖν	εἰς	τὸν τῶν τέκνων σωφρονισμὸν πάνθ´
[7]	ποδὸς ὀλιγώρως ἔχοι. πολλοὶ δ´	εἰς	τοσοῦτο τῶν πατέρων προβαίνουσι φιλαργυρίας
[4]	ἂν τὴν τῆς φύσεως ἐλάττωσιν	εἰς	τοὐνδεχόμενον ἀναδραμεῖν, ἴστω πολλοῦ, μᾶλλον
[11]	ἀγωγῆς, μόνοις δὲ τοῖς πλουσίοις	ὁμολογεῖς	τὰς ὑποθήκας διδόναι. πρὸς οὓς
[4]	ἀδάμαστοι μείναντες οὐ σκληραύχενες καὶ	θυμοειδεῖς	ἀπέβησαν; καὶ τί δεῖ τἄλλα
[14]	καὶ γὰρ αὖ σιωπήσας μὲν	οὐδεὶς	μετενόησε, λαλήσαντες δὲ παμπληθεῖς. καὶ
[7]	ἐπὶ δὲ τὰς ἀτάκτους καὶ	ἀνδραποδώδεις	ἡδονὰς ἑαυτοὺς κρημνίσωσι, τότε δὴ
[10]	ἐν ταῖς ὀργαῖς ἐκπαθεῖς καὶ	θηριώδεις.	ἅπερ ἐγὼ πάντων τῶν ἐκ
[14]	διὰ τοῦτό μοι δοκεῖ τὰς	μυστηριώδεις	τελετὰς οἱ παλαιοὶ κατέδειξαν, ἵν´
[10]	εἶναι μήτ´ ἐν ταῖς ὀργαῖς	ἐκπαθεῖς	καὶ θηριώδεις. ἅπερ ἐγὼ πάντων
[17]	καὶ Πυθαγόρας αἰνίγμασιν ἅπερ ἐγὼ	παραθεὶς	ἐξηγήσομαι· καὶ γὰρ ταῦτα πρὸς
[4]	προσαγαγὼν τοὺς δύο σκύλακας διαφῆκε,	καταθεὶς	εἰς μέσον λοπάδα καὶ λαγωὸν
[14]	μὲν οὐδεὶς μετενόησε, λαλήσαντες δὲ	παμπληθεῖς.	καὶ τὸ μὲν σιγηθὲν ἐξειπεῖν
[4]	εὖ δὲ καὶ ὁ Θετταλὸς	ἐρωτηθεὶς	τίνες εἰσὶν οἱ ἠπιώτατοι Θετταλῶν,
[7]	τοιούτοις ἴσως πράγμασιν ἑαυτοὺς ἂν	καταπειθεῖς	παρέσχοντο, καὶ τό γε παράγγελμα
[4]	δ´ ἵπποι καλῶς πωλοδαμνηθέντες οὐκ	εὐπειθεῖς	ἐγένοντο τοῖς ἀναβάταις; τίνες δ´
[20]	δοῦλοι λανθάνουσι γιγνόμενοι. ~Βραχέα δὲ	προσθεὶς	ἔτι περιγράψω τὰς ὑποθήκας. πρὸ
[14]	οὐχ ὁσίην τρυμαλιὴν τὸ κέντρον	ὠθεῖς"	ἐν δεσμωτηρίῳ πολλοὺς κατεσάπη χρόνους
[14]	δὲ δούλῳ λίχνῳ καὶ βδελυρῷ	θυμωθείς,	τὸν τῆς ἀδελφῆς υἱὸν Σπεύσιππον
[9]	πανηγυρικῶν λήρων ὡς πορρωτάτω τοὺς	υἱεῖς	ἀπάγειν. τὸ γὰρ τοῖς πολλοῖς
[13]	παιδαγωγοῖς καὶ διδασκάλοις ἐπιτρέψαντες τοὺς	υἱεῖς	αὐτοὶ τῆς τούτων μαθήσεως οὔτ´
[7]	θρέψωσι κακῶς δὲ παιδεύσωσι τοὺς	υἱεῖς,	ἐγὼ φράσω. ὅταν γὰρ εἰς
[14]	καὶ τῆς αἰσχρολογίας ἀπακτέον τοὺς	υἱεῖς·	λόγος γὰρ ἔργου σκιή" κατὰ
[14]	οἶδ´, ἔφησεν, ὅτι ὠμόν με	θέλεις	τῷ Κύκλωπι παραθεῖναι, ὀνειδίζων τὸν
[7]	οὕτως οἱ νόμιμοι τῶν διδασκάλων	ἐμμελεῖς	τὰς ὑποθήκας καὶ παραινέσεις παραπηγνύουσι
[7]	καὶ χαμαιτύπας λυτροῦνται σοβαρὰς καὶ	πολυτελεῖς,	οἱ δὲ κατοψοφαγοῦσιν, οἱ δ´
[7]	χιλίας" ἔφησε δραχμάς. τοῦ δ´	Ἡράκλεις"	εἰπόντος, ὡς ὑπέρπολυ τὸ αἴτημα·
[10]	ὥσπερ γὰρ περιπλεῦσαι μὲν πολλὰς	πόλεις	καλόν, ἐνοικῆσαι δὲ τῇ κρατίστῃ
[13]	ἀλλὰ καὶ εὐδία, οὐδ´ ἐνεργοὶ	πράξεις	ἀλλὰ καὶ ἑορταί. συνελόντι δ´
[13]	καὶ πρὸς τὰς τοῦ βίου	πράξεις	οὐκ ἐλαχίστην συμβάλλεται μοῖραν. ἡ
[14]	τοιγαροῦν" εἰπών τὴν κεφαλὴν οὐχ	ἕξεις	ἀλλὰ τῆς ἀθυροστομίας ταύτης καὶ
[7]	πρίασθαι, τοι– γαροῦν" εἶπε δύο	ἕξεις	ἀνδράποδα, καὶ τὸν υἱὸν καὶ
[10]	μέγιστον, μήτ´ ἐν ταῖς εὐπραγίαις	περιχαρεῖς	μήτ´ ἐν ταῖς συμφοραῖς περιλύπους
[12]	τὰ δὲ καὶ διὰ τὰς	ὕβρεις.	ἔπαινοι δὲ καὶ ψόγοι πάσης
[9]	πολλῆς εὐχερείας καὶ ῥᾳδιουργίας εἰσὶ	πλήρεις,	οὔθ´ ὅθεν ἀρκτέον οὔθ´ ὅποι
[7]	διδασκάλων ἐμμελεῖς τὰς ὑποθήκας καὶ	παραινέσεις	παραπηγνύουσι τοῖς νέοις, ἵν´ ὀρθὰ
[5]	ἁπαλοῖς ἐναπομάττονται κηροῖς, οὕτως αἱ	μαθήσεις	ταῖς τῶν ἔτι παιδίων ψυχαῖς
[19]	ἡδονῶν ἥττους καὶ πρὸς τὰς	ἐπιτιμήσεις	δυσηκόους γάμῳ καταζεῦξαι, δεσμὸς γὰρ
[4]	προκοπαὶ τῆς μαθήσεως, αἱ δὲ	χρήσεις	τῆς μελέτης, αἱ δ´ ἀκρότητες
[14]	ἀξιομίσητον. ἔτι τοίνυν οἱ παῖδες	ἀμισεῖς	γίγνοιντ´ ἂν τοῖς συνοῦσι μὴ
[17]	καὶ γὰρ οὗτοι τὰς ἐπιεικεστάτας	φύσεις	ἱκανοὶ διαφθείρειν εἰσί. ~Ταῦτα μὲν
[14]	τῆς ἀθυροστομίας ταύτης καὶ μανίας	δώσεις	δίκην, ἀπήγγειλε τὰ εἰρημένα τῷ
[14]	παρόντων κᾆτα τοιαῦτ´ ἀνακωμῳδοῦντος οὐκ	ἀγανακτεῖς"	εἰπόντος ὦ Σώκρατες; μὰ Δί´
[7]	προέλοιτο, ἢ ναύκληρον τὸν ἄριστον	ἀφεὶς	τὸν χείριστον δοκιμάσειε φίλου δεηθέντος.
[18]	τοὺς πατέρας ἔγωγ´ ἀξιῶ τελέως	τραχεῖς	καὶ σκληροὺς εἶναι τὴν φύσιν,
[8]	κτῆμα, ἐπειδὴ τῶν μὲν ἐχόντων	πολλάκις	ἀφείλετο, τοῖς δ´ οὐκ ἐλπίσασι
[16]	μεταβήσομαι καὶ μικρὰ παντάπασιν λέξω.	πολλάκις	γὰρ κατεμεμψάμην τοὺς μοχθηρῶν ἐθῶν
[17]	δὲ τῶν κολάκων. ὅπερ γὰρ	πολλάκις	καὶ πρὸς πολλοὺς τῶν πατέρων
[18]	τί θαυμαστὸν εἰ τέκνων; δούλων	πολλάκις	κραιπαλώντων μέθην οὐκ ἐξηλέγξαμεν. ἐφείσω
[2]	διασήμων. Κλεόφαντον γοῦν τὸν Θεμιστοκλέους	πολλάκις	λέγουσι φάναι καὶ πρὸς πολλοὺς
[9]	παραδέδοται, καλούμενος ὑπὸ τοῦ δήμου	πολλάκις	οὐχ ὑπήκουσε, λέγων ἀσύντακτος εἶναι.
[14]	ἀπαγγέλλοντος ἐκείνου πρὸς αὐτὸν καὶ	πολλάκις	προσιόντος εὖ οἶδ´, ἔφησεν, ὅτι
[7]	τέκνων παιδεύσεως; εἶτ´ οὐκ εἰκότα	πολλάκις	Σωκράτης ἐκεῖνος ὁ παλαιὸς ἔλεγεν,
[16]	δὲ τῶν ἤδη νεανισκευομένων ἀδικήματα	πολλάκις	ὑπερφυᾶ γίνεται καὶ σχέτλια, ἀμετρία
[13]	πρωτεῦσαι πόνους αὐτοῖς ὑπερμέτρους ἐπιβάλλουσιν,	οἷς	ἀπαυδῶντες ἐκπίπτουσι, καὶ ἄλλως βαρυνόμενοι
[7]	ποιεῖσθε σπουδήν, τῶν δ´ υἱέων,	οἷς	ταῦτα καταλείψετε, μικρὰ φροντίζετε; τούτοις
[13]	δέ τινας ἐγὼ εἶδον πατέρας,	οἷς	τὸ λίαν φιλεῖν τοῦ μὴ
[14]	τὸ ἡττᾶσθαι ἐπίστασθαι καλὸν ἐν	οἷς	τὸ νικᾶν βλαβερόν. ἔστι γὰρ
[12]	τῶν ἐπιτηδευμάτων ἄγειν παραινέσεσι καὶ	λόγοις,	μὴ μὰ Δία πληγαῖς μηδ´
[9]	τῶν καιρῶν καλούντων ἐλευθεριάζειν τοῖς	λόγοις	προσήκει. ὥσπερ γὰρ οἱ πολὺν
[14]	θυμουμένου, ὁ μὴ ἀντιτείνων τοῖς	λόγοις	σοφώτερος. Ἃ τοίνυν τῶν εἰρημένων
[8]	ἔκκειται τοῖς βουλομένοις βαλλάντια τοξεύειν,	κακούργοις	οἰκέταις καὶ συκοφάνταις, καὶ τὸ
[13]	ἐπιτιμᾶν τῶν πατέρων ἐνίοις, οἵτινες	παιδαγωγοῖς	καὶ διδασκάλοις ἐπιτρέψαντες τοὺς υἱεῖς
[7]	~Ἐπειδὰν τοίνυν ἡλικίαν λάβωσιν ὑπὸ	παιδαγωγοῖς	τετάχθαι, ἐνταῦθα δὴ πολλὴν ἐπιμέλειαν
[7]	τούτων καταστάσεως, ὡς μὴ λάθωσιν	ἀνδραπόδοις	ἢ βαρβάροις ἢ παλιμβόλοις τὰ
[13]	σμικρῷ καταθεῖο καὶ θαμὰ τοῦτ´	ἔρδοις,	τάχα κεν μέγα καὶ τὸ
[10]	αἱρετόν, τί τὸ φευκτόν· πῶς	θεοῖς	πῶς γονεῦσι πῶς πρεσβυτέροις πῶς
[7]	ὑποθήκας καὶ παραινέσεις παραπηγνύουσι τοῖς	νέοις,	ἵν´ ὀρθὰ τούτων βλαστάνῃ τὰ
[14]	ἀλλὰ καὶ μᾶλλον ἐπιτηδευτέα τοῖς	νέοις	καὶ δὴ λεκτέον. ταῦτα δ´
[8]	τούτοις, οὐκ ἐν τοῖς τυχηροῖς	ἀγαθοῖς	κειμένης. ~Ὥσπερ δὲ παραινῶ τῆς
[4]	δὲ χαλεπὰ ταῖς ἐπιμελείαις ἁλίσκεται.	καταμάθοις	δ´ ἂν ὡς ἀνύσιμον πρᾶγμα
[7]	τοῖς τέκνοις, οἳ καὶ τοῖς	βίοις	εἰσὶν ἀδιάβλητοι καὶ τοῖς τρόποις
[11]	εἰ δέ τινες ἐνδεῶς τοῖς	ἰδίοις	πράττοντες ἀδυνατήσουσι τοῖς ἐμοῖς χρῆσθαι
[5]	μηδὲ τοὺς τυχόντας μύθους τοῖς	παιδίοις	λέγειν, ἵνα μὴ τὰς τούτων
[12]	δεῖ δ´ αὐτοὺς μηδὲ τοῖς	ἐγκωμίοις	ἐπαίρειν καὶ φυσᾶν· χαυνοῦνται γὰρ
[13]	Ἄξιον δ´ ἐπιτιμᾶν τῶν πατέρων	ἐνίοις,	οἵτινες παιδαγωγοῖς καὶ διδασκάλοις ἐπιτρέψαντες
[9]	πάλιν αὖ ταύτην οὐκ ἐπ´	ἀξίοις	ἀσκεῖν οὐ φαίην ἂν ἔγωγε,
[10]	τοῖς ἄλλοις παιδεύμασι τοῖς οὐδενὸς	ἀξίοις	ἑαυτοὺς κατασκελετεύουσι. διὸ δεῖ τῆς
[14]	ἀνθρώποις ἄξιον μισεῖσθαι καὶ οὐδὲ	μετρίοις	δούλοις συγγνωστόν. ~Ταῦτα μὲν οὖν
[13]	γὰρ τὰ φυτὰ τοῖς μὲν	μετρίοις	ὕδασι τρέφεται, τοῖς δὲ πολλοῖς
[10]	πῶς πρεσβυτέροις πῶς νόμοις πῶς	ἀλλοτρίοις	πῶς ἄρχουσι πῶς φίλοις πῶς
[4]	οὔκ, ἀλλὰ καὶ μυρί´ ἐπὶ	μυρίοις.	ἀγαθὴ γῆ πέφυκεν· ἀλλ´ ἀμεληθεῖσα
[11]	παραμελῶν ἀγωγῆς, μόνοις δὲ τοῖς	πλουσίοις	ὁμολογεῖς τὰς ὑποθήκας διδόναι. πρὸς
[20]	λόγων. ὡς οἵτινες τοῖς ἁμαρτάνουσιν	υἱοῖς	ἐπιτιμῶντες τοῖς αὐτοῖς ἁμαρτήμασι περιπίπτουσιν,
[20]	ἐπιτιμᾶν, μή τί γε τοῖς	υἱοῖς.	χωρὶς δὲ τούτων γένοιντ´ ἂν
[14]	τὰς χεῖράς τινες ὑποσχόντες λήμμασιν	ἀδίκοις	τὴν δόξαν τῶν προβεβιωμένων ἐξέχεαν·
[13]	πατέρων ἐνίοις, οἵτινες παιδαγωγοῖς καὶ	διδασκάλοις	ἐπιτρέψαντες τοὺς υἱεῖς αὐτοὶ τῆς
[5]	μαλάττεται. καθάπερ γὰρ σφραγῖδες τοῖς	ἁπαλοῖς	ἐναπομάττονται κηροῖς, οὕτως αἱ μαθήσεις
[4]	αὐτῶν γονέων λαβὼν οὐδὲν ὁμοίως	ἀλλήλοις	ἤγαγεν, ἀλλὰ τὸν μὲν λίχνον
[7]	δ´ οἳ καὶ δεομένοις χαριζόμενοι	φίλοις,	παρόμοιον ποιοῦντες ὥσπερ ἂν εἴ
[10]	πῶς ἀλλοτρίοις πῶς ἄρχουσι πῶς	φίλοις	πῶς γυναιξὶ πῶς τέκνοις πῶς
[9]	ποικιλία τερπνόν, καθάπερ κἀν τοῖς	ἄλλοις	ἅπασιν, οἷον ἀκούσμασιν ἢ θεάμασιν.
[14]	ἵνα δὲ γέλωτα παράσχῃ τοῖς	ἄλλοις,	αὐτὸς πολὺν χρόνον ἔκλαυσεν. ἐνάμιλλα
[9]	νὴ Δί´ εἰκότως. εἰ γὰρ	ἄλλοις	ἡδονὰς παρασκευάζοντες ἀμελοῦσι τοῦ καλοῦ,
[10]	μὴ δυνάμενοι κατατυχεῖν ἐν τοῖς	ἄλλοις	παιδεύμασι τοῖς οὐδενὸς ἀξίοις ἑαυτοὺς
[9]	υἱεῖς ἀπάγειν. τὸ γὰρ τοῖς	πολλοῖς	ἀρέσκειν τοῖς σοφοῖς ἐστιν ἀπαρέσκειν.
[13]	μετρίοις ὕδασι τρέφεται, τοῖς δὲ	πολλοῖς	πνίγεται, τὸν αὐτὸν τρόπον ψυχὴ
[7]	ἐπεὶ νῦν γε τὸ γιγνόμενον	πολλοῖς	ὑπερκαταγέλαστόν ἐστι. τῶν γὰρ δούλων
[7]	λάθωσιν ἀνδραπόδοις ἢ βαρβάροις ἢ	παλιμβόλοις	τὰ τέκνα παραδόντες. ἐπεὶ νῦν
[12]	δοκεῖ γάρ που ταῦτα τοῖς	δούλοις	μᾶλλον ἢ τοῖς ἐλευθέροις πρέπειν·
[20]	ὅλον φαύλως ζῶντες οὐδὲ τοῖς	δούλοις	παρρησίαν ἄγουσιν ἐπιτιμᾶν, μή τί
[14]	ἄξιον μισεῖσθαι καὶ οὐδὲ μετρίοις	δούλοις	συγγνωστόν. ~Ταῦτα μὲν οὖν οὐκ
[9]	δ´ ἔγωγε τοὺς τοῖς συρφετώδεσιν	ὄχλοις	ἀρεστῶς καὶ κεχαρισμένως ἐπιτηδεύοντας λέγειν
[11]	τοῖς ἰδίοις πράττοντες ἀδυνατήσουσι τοῖς	ἐμοῖς	χρῆσθαι παραγγέλμασι, τὴν τύχην αἰτιάσθωσαν,
[7]	δι´ ἀπειρίαν, ἀνθρώποις ἀδοκίμοις καὶ	παρασήμοις	ἐγχειρίζουσι τοὺς παῖδας. καὶ οὔπω
[7]	ὅτε καὶ δι´ ἀπειρίαν, ἀνθρώποις	ἀδοκίμοις	καὶ παρασήμοις ἐγχειρίζουσι τοὺς παῖδας.
[6]	τὰ παιδία τὰ μέλλοντα τοῖς	τροφίμοις	ὑπηρετεῖν καὶ τούτοις σύντροφα γίγνεσθαι
[10]	γονέας δὲ τιμᾶν, πρεσβυτέρους αἰδεῖσθαι,	νόμοις	πειθαρχεῖν, ἄρχουσιν ὑπείκειν, φίλους ἀγαπᾶν,
[10]	πῶς γονεῦσι πῶς πρεσβυτέροις πῶς	νόμοις	πῶς ἀλλοτρίοις πῶς ἄρχουσι πῶς
[10]	εὐηνίου ἀνθρώπου, τὸ δὲ τοῖς	λογισμοῖς	περιεῖναι τῶν ἡδονῶν σοφοῦ, τὸ
[12]	μὴ μὰ Δία πληγαῖς μηδ´	αἰκισμοῖς.	δοκεῖ γάρ που ταῦτα τοῖς
[11]	ἀγῶνας τοὺς παῖδας ἀσκητέον ἐν	ἀκοντισμοῖς	αὐτοὺς καταθλοῦντας καὶ τοξείαις καὶ
[18]	πικρὰ τῶν φαρμάκων τοῖς γλυκέσι	χυμοῖς	καταμιγνύντες τὴν τέρψιν ἐπὶ τὸ
[4]	δ´ ἀσθενὴς φύσις οὐ τοῖς	γυμνασαμένοις	καὶ καταθλήσασι πλεῖστον εἰς ἰσχὺν
[10]	λέγοντα διατρίβειν· πρὸς δὲ τοῖς	εἰρημένοις	χρήσιμον, μᾶλλον δὲ ἀναγκαῖόν ἐστι
[7]	κολακείαις, εἰσὶ δ´ οἳ καὶ	δεομένοις	χαριζόμενοι φίλοις, παρόμοιον ποιοῦντες ὥσπερ
[17]	γὰρ προσῆκεν, ἀλλ´ ὑπείκειν τοῖς	ὀργιζομένοις.	Μὴ ἐσθίειν καρδίαν, ἤτοι μὴ
[8]	πολὺς πλοῦτος σκοπὸς ἔκκειται τοῖς	βουλομένοις	βαλλάντια τοξεύειν, κακούργοις οἰκέταις καὶ
[2]	πρόχειρα τοῖς ἐλέγχειν καὶ λοιδορεῖσθαι	βουλομένοις.	καὶ σοφὸς ἦν ἄρ´ ὁ
[2]	λόγον ποιητέον τοῖς νομίμου παιδοποιίας	γλιχομένοις.	καὶ μὲν δὴ τὰ φρονήματα
[12]	ποιεῖσθαι, καὶ πάλιν ἀνακαλεῖσθαι τοῖς	ἐπαίνοις	καὶ μιμεῖσθαι τὰς τίτθας, αἵτινες
[12]	χρῆσθαι ταῖς ἐπιπλήξεσι καὶ τοῖς	ἐπαίνοις,	κἀπειδάν ποτε θρασύνωνται, ταῖς ἐπιπλήξεσιν
[5]	χωρὶς δὲ τούτων εὐνούστεραι τοῖς	τέκνοις	γίγνοιντ´ ἂν καὶ φιλητικώτεραι. καὶ
[7]	φράσων. διδασκάλους γὰρ ζητητέον τοῖς	τέκνοις,	οἳ καὶ τοῖς βίοις εἰσὶν
[7]	τοῦ μηδενὸς τιμίους αἱροῦνται τοῖς	τέκνοις	παιδευτάς, εὔωνον ἀμαθίαν διώκοντες. ᾗ
[20]	πράττειν ἐναργὲς αὑτοὺς παράδειγμα τοῖς	τέκνοις	παρέχειν, ἵνα πρὸς τὸν τούτων
[10]	πῶς φίλοις πῶς γυναιξὶ πῶς	τέκνοις	πῶς οἰκέταις χρηστέον ἐστί· ὅτι
[11]	πενήτων καὶ δημοτικῶν παραμελῶν ἀγωγῆς,	μόνοις	δὲ τοῖς πλουσίοις ὁμολογεῖς τὰς
[4]	τιθασευόμενα καὶ χειροήθη γιγνόμενα τοῖς	πόνοις;	εὖ δὲ καὶ ὁ Θετταλὸς
[13]	ψυχὴ τοῖς μὲν συμμέτροις αὔξεται	πόνοις,	τοῖς δ´ ὑπερβάλλουσι βαπτίζεται. δοτέον
[7]	βίοις εἰσὶν ἀδιάβλητοι καὶ τοῖς	τρόποις	ἀνεπίληπτοι καὶ ταῖς ἐμπειρίαις ἄριστοι·
[7]	ἔσθ´ ὅτε καὶ δι´ ἀπειρίαν,	ἀνθρώποις	ἀδοκίμοις καὶ παρασήμοις ἐγχειρίζουσι τοὺς
[14]	γὰρ ψεύδεσθαι δουλοπρεπὲς καὶ πᾶσιν	ἀνθρώποις	ἄξιον μισεῖσθαι καὶ οὐδὲ μετρίοις
[17]	μελανούρων, τουτέστι μὴ συνδιατρίβειν μέλασιν	ἀνθρώποις	διὰ κακοήθειαν. Μὴ ζυγὸν ὑπερβαίνειν,
[7]	ὡς μὴ λάθωσιν ἀνδραπόδοις ἢ	βαρβάροις	ἢ παλιμβόλοις τὰ τέκνα παραδόντες.
[6]	περίτρανα λαλεῖν, ἵνα μὴ συναναχρωννύμενοι	βαρβάροις	καὶ τὸ ἦθος μοχθηροῖς ἀποφέρωνταί
[12]	πάσης εἰσὶν αἰκίας ὠφελιμώτεροι τοῖς	ἐλευθέροις,	οἱ μὲν ἐπὶ τὰ καλὰ
[12]	τοῖς δούλοις μᾶλλον ἢ τοῖς	ἐλευθέροις	πρέπειν· ἀποναρκῶσι γὰρ καὶ φρίττουσι
[10]	πῶς θεοῖς πῶς γονεῦσι πῶς	πρεσβυτέροις	πῶς νόμοις πῶς ἀλλοτρίοις πῶς
[6]	συναναχρωννύμενοι βαρβάροις καὶ τὸ ἦθος	μοχθηροῖς	ἀποφέρωνταί τι τῆς ἐκείνων φαυλότητος.
[5]	γὰρ σφραγῖδες τοῖς ἁπαλοῖς ἐναπομάττονται	κηροῖς,	οὕτως αἱ μαθήσεις ταῖς τῶν
[8]	ἐν τούτοις, οὐκ ἐν τοῖς	τυχηροῖς	ἀγαθοῖς κειμένης. ~Ὥσπερ δὲ παραινῶ
[13]	αὐτὸν τρόπον ψυχὴ τοῖς μὲν	συμμέτροις	αὔξεται πόνοις, τοῖς δ´ ὑπερβάλλουσι
[9]	δὲ ποικιλία τερπνόν, καθάπερ κἀν	τοῖς	ἄλλοις ἅπασιν, οἷον ἀκούσμασιν ἢ
[14]	δίκην, ἵνα δὲ γέλωτα παράσχῃ	τοῖς	ἄλλοις, αὐτὸς πολὺν χρόνον ἔκλαυσεν.
[10]	φιλοσοφίας μὴ δυνάμενοι κατατυχεῖν ἐν	τοῖς	ἄλλοις παιδεύμασι τοῖς οὐδενὸς ἀξίοις
[20]	ἔργων καὶ λόγων. ὡς οἵτινες	τοῖς	ἁμαρτάνουσιν υἱοῖς ἐπιτιμῶντες τοῖς αὐτοῖς
[4]	καλῶς πωλοδαμνηθέντες οὐκ εὐπειθεῖς ἐγένοντο	τοῖς	ἀναβάταις; τίνες δ´ ἀδάμαστοι μείναντες
[5]	χαλεπῶς μαλάττεται. καθάπερ γὰρ σφραγῖδες	τοῖς	ἁπαλοῖς ἐναπομάττονται κηροῖς, οὕτως αἱ
[15]	παραλειπτέον. ἐξεῖναι γάρ φησι δεῖν	τοῖς	ἀριστεύσασιν ὃν ἂν βούλωνται τῶν
[20]	οἵτινες τοῖς ἁμαρτάνουσιν υἱοῖς ἐπιτιμῶντες	τοῖς	αὐτοῖς ἁμαρτήμασι περιπίπτουσιν, ἐπὶ τῷ
[7]	ζητητέον τοῖς τέκνοις, οἳ καὶ	τοῖς	βίοις εἰσὶν ἀδιάβλητοι καὶ τοῖς
[8]	ὁ πολὺς πλοῦτος σκοπὸς ἔκκειται	τοῖς	βουλομένοις βαλλάντια τοξεύειν, κακούργοις οἰκέταις
[2]	δ´ οἷον ἑταίραις ἢ παλλακαῖς·	τοῖς	γὰρ μητρόθεν ἢ πατρόθεν οὐκ
[18]	ἰατροὶ τὰ πικρὰ τῶν φαρμάκων	τοῖς	γλυκέσι χυμοῖς καταμιγνύντες τὴν τέρψιν
[4]	τίς δ´ ἀσθενὴς φύσις οὐ	τοῖς	γυμνασαμένοις καὶ καταθλήσασι πλεῖστον εἰς
[8]	τῶν μὲν ἐχόντων πολλάκις ἀφείλετο,	τοῖς	δ´ οὐκ ἐλπίσασι φέρουσα προσήνεγκε,
[13]	τοῖς μὲν συμμέτροις αὔξεται πόνοις,	τοῖς	δ´ ὑπερβάλλουσι βαπτίζεται. δοτέον οὖν
[13]	τοῖς μὲν μετρίοις ὕδασι τρέφεται,	τοῖς	δὲ πολλοῖς πνίγεται, τὸν αὐτὸν
[12]	αἰκισμοῖς. δοκεῖ γάρ που ταῦτα	τοῖς	δούλοις μᾶλλον ἢ τοῖς ἐλευθέροις
[20]	δ´ ὅλον φαύλως ζῶντες οὐδὲ	τοῖς	δούλοις παρρησίαν ἄγουσιν ἐπιτιμᾶν, μή
[12]	ὑπέχουσι. δεῖ δ´ αὐτοὺς μηδὲ	τοῖς	ἐγκωμίοις ἐπαίρειν καὶ φυσᾶν· χαυνοῦνται
[10]	πλείονα λέγοντα διατρίβειν· πρὸς δὲ	τοῖς	εἰρημένοις χρήσιμον, μᾶλλον δὲ ἀναγκαῖόν
[7]	προδεδωκότες παιδείαν, ὅτ´ οὐδὲν ὄφελος,	τοῖς	ἐκείνων ἀδικήμασιν ἀδημονοῦντες. οἱ μὲν
[2]	πάντα τὸν βίον καὶ πρόχειρα	τοῖς	ἐλέγχειν καὶ λοιδορεῖσθαι βουλομένοις. καὶ
[12]	ψόγοι πάσης εἰσὶν αἰκίας ὠφελιμώτεροι	τοῖς	ἐλευθέροις, οἱ μὲν ἐπὶ τὰ
[12]	ταῦτα τοῖς δούλοις μᾶλλον ἢ	τοῖς	ἐλευθέροις πρέπειν· ἀποναρκῶσι γὰρ καὶ
[11]	ἐνδεῶς τοῖς ἰδίοις πράττοντες ἀδυνατήσουσι	τοῖς	ἐμοῖς χρῆσθαι παραγγέλμασι, τὴν τύχην
[12]	αἰσχύνῃ ποιεῖσθαι, καὶ πάλιν ἀνακαλεῖσθαι	τοῖς	ἐπαίνοις καὶ μιμεῖσθαι τὰς τίτθας,
[12]	ποικίλως χρῆσθαι ταῖς ἐπιπλήξεσι καὶ	τοῖς	ἐπαίνοις, κἀπειδάν ποτε θρασύνωνται, ταῖς
[5]	σπουδαίας δοκιμαστέον ἐστί. πρῶτον μὲν	τοῖς	ἤθεσιν Ἑλληνίδας. ὥσπερ γὰρ τὰ
[7]	νομίμων ἀκούειν; Τί οὖν συμβαίνει	τοῖς	θαυμαστοῖς πατράσιν, ἐπειδὰν κακῶς μὲν
[11]	ἀγωγήν· εἰ δέ τινες ἐνδεῶς	τοῖς	ἰδίοις πράττοντες ἀδυνατήσουσι τοῖς ἐμοῖς
[10]	ἀνεπιφθόνως εὐηνίου ἀνθρώπου, τὸ δὲ	τοῖς	λογισμοῖς περιεῖναι τῶν ἡδονῶν σοφοῦ,
[9]	τοῦτον τῶν καιρῶν καλούντων ἐλευθεριάζειν	τοῖς	λόγοις προσήκει. ὥσπερ γὰρ οἱ
[14]	θατέρου θυμουμένου, ὁ μὴ ἀντιτείνων	τοῖς	λόγοις σοφώτερος. Ἃ τοίνυν τῶν
[13]	εὐηνίως. ὥσπερ γὰρ τὰ φυτὰ	τοῖς	μὲν μετρίοις ὕδασι τρέφεται, τοῖς
[16]	μοχθηρῶν ἐθῶν γεγονότας εἰσηγητάς, οἵτινες	τοῖς	μὲν παισὶ παιδαγωγοὺς καὶ διδασκάλους
[13]	πνίγεται, τὸν αὐτὸν τρόπον ψυχὴ	τοῖς	μὲν συμμέτροις αὔξεται πόνοις, τοῖς
[7]	τὰς ὑποθήκας καὶ παραινέσεις παραπηγνύουσι	τοῖς	νέοις, ἵν´ ὀρθὰ τούτων βλαστάνῃ
[14]	ἐστιν ἀλλὰ καὶ μᾶλλον ἐπιτηδευτέα	τοῖς	νέοις καὶ δὴ λεκτέον. ταῦτα
[11]	ἡττωμένων" ἐν ταῖς μάχαις ἀγαθὰ	τοῖς	νικῶσιν ἆθλα πρόκειται. πόλεμος δ´
[2]	ἧς δὴ πλεῖστον λόγον ποιητέον	τοῖς	νομίμου παιδοποιίας γλιχομένοις. καὶ μὲν
[17]	οὐ γὰρ προσῆκεν, ἀλλ´ ὑπείκειν	τοῖς	ὀργιζομένοις. Μὴ ἐσθίειν καρδίαν, ἤτοι
[10]	κατατυχεῖν ἐν τοῖς ἄλλοις παιδεύμασι	τοῖς	οὐδενὸς ἀξίοις ἑαυτοὺς κατασκελετεύουσι. διὸ
[5]	τίτθαις μηδὲ τοὺς τυχόντας μύθους	τοῖς	παιδίοις λέγειν, ἵνα μὴ τὰς
[17]	δέλεαρ ἀφύλακτον προτείνοντες τὴν ἡδονήν.	τοῖς	παισὶ τῶν πλουσίων οἱ πατέρες
[13]	δ´ ὑπερβάλλουσι βαπτίζεται. δοτέον οὖν	τοῖς	παισὶν ἀναπνοὴν τῶν συνεχῶν πόνων,
[11]	ἀγωγὴν ποιεῖσθαι τῶν παίδων καὶ	τοῖς	πένησιν· εἰ δὲ μή, τῇ
[11]	δημοτικῶν παραμελῶν ἀγωγῆς, μόνοις δὲ	τοῖς	πλουσίοις ὁμολογεῖς τὰς ὑποθήκας διδόναι.
[9]	τοὺς υἱεῖς ἀπάγειν. τὸ γὰρ	τοῖς	πολλοῖς ἀρέσκειν τοῖς σοφοῖς ἐστιν
[8]	καὶ τὸ μέγιστον, ὅτι καὶ	τοῖς	πονηροτάτοις μέτεστι. δόξα γε μὴν
[4]	καὶ τιθασευόμενα καὶ χειροήθη γιγνόμενα	τοῖς	πόνοις; εὖ δὲ καὶ ὁ
[7]	μὲν τοῖς ῥήμασιν ἀληθῶς δὲ	τοῖς	πράγμασι παραινεῖ καί φησιν εἴσελθε
[3]	εἴη τούτων εἰπεῖν ὅπερ οὐδὲ	τοῖς	πρὸ ἡμῶν παρεωρᾶτο. τὸ ποῖον;
[7]	ἔμαθον ἄν, ὃς φορτικῶς μὲν	τοῖς	ῥήμασιν ἀληθῶς δὲ τοῖς πράγμασι
[9]	τὸ γὰρ τοῖς πολλοῖς ἀρέσκειν	τοῖς	σοφοῖς ἐστιν ἀπαρέσκειν. μαρτυρεῖ δέ
[14]	οἱ παῖδες ἀμισεῖς γίγνοιντ´ ἂν	τοῖς	συνοῦσι μὴ παντελῶς ἐν ταῖς
[5]	πηγάς. χωρὶς δὲ τούτων εὐνούστεραι	τοῖς	τέκνοις γίγνοιντ´ ἂν καὶ φιλητικώτεραι.
[7]	ἔρχομαι φράσων. διδασκάλους γὰρ ζητητέον	τοῖς	τέκνοις, οἳ καὶ τοῖς βίοις
[7]	ἀνθρώπους τοῦ μηδενὸς τιμίους αἱροῦνται	τοῖς	τέκνοις παιδευτάς, εὔωνον ἀμαθίαν διώκοντες.
[20]	δεῖ πράττειν ἐναργὲς αὑτοὺς παράδειγμα	τοῖς	τέκνοις παρέχειν, ἵνα πρὸς τὸν
[2]	ἀπὸ τῆς γενέσεως ἄρξασθαι πρῶτον.	τοῖς	τοίνυν ἐπιθυμοῦσιν ἐνδόξων τέκνων γενέσθαι
[7]	τοῖς βίοις εἰσὶν ἀδιάβλητοι καὶ	τοῖς	τρόποις ἀνεπίληπτοι καὶ ταῖς ἐμπειρίαις
[6]	καὶ τὰ παιδία τὰ μέλλοντα	τοῖς	τροφίμοις ὑπηρετεῖν καὶ τούτοις σύντροφα
[8]	εὐδαιμονίας ἐν τούτοις, οὐκ ἐν	τοῖς	τυχηροῖς ἀγαθοῖς κειμένης. ~Ὥσπερ δὲ
[19]	νεότητος ἀσφαλέστατος. ἐγγυᾶσθαι δὲ δεῖ	τοῖς	υἱέσι γυναῖκας μήτ´ εὐγενεστέρας πολλῷ
[20]	ἄγουσιν ἐπιτιμᾶν, μή τί γε	τοῖς	υἱοῖς. χωρὶς δὲ τούτων γένοιντ´
[7]	καθάπερ τὰς χάρακας οἱ γεωργοὶ	τοῖς	φυτοῖς παρατιθέασιν, οὕτως οἱ νόμιμοι
[8]	τὸ μέγιστον, ὅτι καὶ τοῖς	πονηροτάτοις	μέτεστι. δόξα γε μὴν σεμνὸν
[15]	ἔστι δή τις ἄλλος ἐν	βροτοῖς	ἔρως, ψυχῆς δικαίας σώφρονός τε
[7]	ἀκούειν; Τί οὖν συμβαίνει τοῖς	θαυμαστοῖς	πατράσιν, ἐπειδὰν κακῶς μὲν θρέψωσι
[20]	τοῖς ἁμαρτάνουσιν υἱοῖς ἐπιτιμῶντες τοῖς	αὐτοῖς	ἁμαρτήμασι περιπίπτουσιν, ἐπὶ τῷ ἐκείνων
[2]	οὐ βασιλέας ἀλλὰ βασιλείδια παρασχεῖν	αὐτοῖς	διανοοῖτο. ~Ἐχόμενον δ´ ἂν εἴη
[7]	εἰδότες, αἰσθόμενοι δὲ καὶ ἄλλων	αὐτοῖς	τοῦτο λεγόντων, τὴν ἐνίων τῶν
[20]	χωρὶς δὲ τούτων γένοιντ´ ἂν	αὐτοῖς	τῶν ἀδικημάτων σύμβουλοι καὶ διδάσκαλοι.
[13]	ἐν πᾶσι τάχιον πρωτεῦσαι πόνους	αὐτοῖς	ὑπερμέτρους ἐπιβάλλουσιν, οἷς ἀπαυδῶντες ἐκπίπτουσι,
[7]	φιλοσοφίᾳ δ´ ὁμιλήσαντες οὗτοι οὐ	τοιούτοις	ἴσως πράγμασιν ἑαυτοὺς ἂν καταπειθεῖς
[7]	οἷς ταῦτα καταλείψετε, μικρὰ φροντίζετε;	τούτοις	δ´ ἂν ἔγωγε προσθείην ὅτι
[7]	ἀπειρίαν ἅμα καὶ μοχθηρίαν, ὅμως	τούτοις	ἐπιτρέπουσι τοὺς παῖδας, οἱ μὲν
[15]	τῶν ἀνδρῶν ζῆλον. μαρτυρεῖ δὲ	τούτοις	Εὐριπίδης οὕτω λέγων ἀλλ´ ἔστι
[14]	πολὺν χρόνον ἔκλαυσεν. ἐνάμιλλα δὲ	τούτοις	καὶ σύζυγα καὶ Θεόκριτος ὁ
[14]	μεγάλῳ τῷ θεάτρῳ σκώπτομαι. ἀδελφὰ	τούτοις	καὶ σύζυγα φανήσονται πεποιηκότες Ἀρχύτας
[8]	καὶ μέσον καὶ τελευταῖον ἐν	τούτοις	κεφάλαιον ἀγωγὴ σπουδαία καὶ παιδεία
[8]	ἔχει, ὡς τῆς εὐδαιμονίας ἐν	τούτοις,	οὐκ ἐν τοῖς τυχηροῖς ἀγαθοῖς
[14]	εἰς ὅσον οἷόν τ´ ἐστὶ	τούτοις	παραδείγμασι χρωμένους τὸ πολὺ τῆς
[15]	τοὺς ἐρῶντας τῶν παίδων ἐᾶν	τούτοις	συνεῖναι καὶ συνδιατρίβειν, ἢ τοὐναντίον
[6]	μέλλοντα τοῖς τροφίμοις ὑπηρετεῖν καὶ	τούτοις	σύντροφα γίγνεσθαι ζητητέον πρώτιστα μὲν
[9]	τοῦ τερπνοῦ διώξαιεν. πρὸς δὲ	τούτοις	τί ἂν τοὺς παῖδας καλὸν
[5]	μητέρας τὰ τέκνα τρέφειν καὶ	τούτοις	τοὺς μαστοὺς ὑπέχειν· συμπαθέστερόν τε
[7]	τὰς χάρακας οἱ γεωργοὶ τοῖς	φυτοῖς	παρατιθέασιν, οὕτως οἱ νόμιμοι τῶν
[9]	γὰρ τοῖς πολλοῖς ἀρέσκειν τοῖς	σοφοῖς	ἐστιν ἀπαρέσκειν. μαρτυρεῖ δέ μου
[9]	καὶ τόδ´· οἱ γὰρ ἐν	σοφοῖς	φαῦλοι παρ´ ὄχλῳ μουσικώτεροι λέγειν.
[2]	ποιητὴς ὅς φησιν ὅταν δὲ	κρηπὶς	μὴ καταβληθῇ γένους ὀρθῶς, ἀνάγκη
[16]	ὡσπερεὶ στοιχεῖα τῆς ἀρετῆς ἐστιν,	ἐλπίς	τε τιμῆς καὶ φόβος τιμωρίας·
[20]	προσῆκεν ἐπιτηδεύειν, ζηλώσαντας Εὐρυδίκην, ἥτις	Ἰλλυρὶς	οὖσα καὶ τριβάρβαρος, ὅμως ἐπὶ
[4]	φύσεως ἐλλιπές, ἡ δ´ ἄσκησις	χωρὶς	ἀμφοῖν ἀτελές. ὥσπερ δ´ ἐπὶ
[20]	μή τί γε τοῖς υἱοῖς.	χωρὶς	δὲ τούτων γένοιντ´ ἂν αὐτοῖς
[5]	ἔχοιεν τὰς τῆς τροφῆς πηγάς.	χωρὶς	δὲ τούτων εὐνούστεραι τοῖς τέκνοις
[9]	οὔθ´ ὅποι παυστέον ἐστὶν εἰδότων.	χωρὶς	δὲ τῶν ἄλλων πλημμελημάτων οἳ
[4]	ἄνευ μαθήσεως τυφλόν, ἡ δὲ	μάθησις	δίχα φύσεως ἐλλιπές, ἡ δ´
[4]	δίχα φύσεως ἐλλιπές, ἡ δ´	ἄσκησις	χωρὶς ἀμφοῖν ἀτελές. ὥσπερ δ´
[10]	τρόπον ὄργανον τῆς παιδείας ἡ	χρῆσις	τῶν βιβλίων ἐστί, καὶ ἀπὸ
[8]	καὶ συνῳδὸς καὶ ἡ Σωκράτους	ἀπόκρισις	ταύτῃ φαίνεται. καὶ γὰρ οὗτος
[9]	ἴσως ἀδέσποτός ἐστι καὶ πεπλασμένη	παράδοσις·	ἐν δὲ τῷ κατὰ Μειδίου
[13]	καὶ διὰ τοῦτ´ οὐ μόνον	ἐγρήγορσις	ἀλλὰ καὶ ὕπνος εὑρέθη, οὐδὲ
[13]	ἑορταί. συνελόντι δ´ εἰπεῖν ἡ	ἀνάπαυσις	τῶν πόνων ἐστὶν ἄρτυμα. καὶ
[4]	τὴν ἀρετήν. ἡ μὲν γὰρ	φύσις	ἄνευ μαθήσεως τυφλόν, ἡ δὲ
[4]	τρόπον γῇ μὲν ἔοικεν ἡ	φύσις,	γεωργῷ δ´ ὁ παιδεύων, σπέρματι
[5]	φιλοῦσαι. δηλοῖ δὲ καὶ ἡ	φύσις	ὅτι δεῖ τὰς μητέρας ἃ
[4]	καὶ καχεξίαν; τίς δ´ ἀσθενὴς	φύσις	οὐ τοῖς γυμνασαμένοις καὶ καταθλήσασι
[15]	οὕτω λέγων ἀλλ´ ἔστι δή	τις	ἄλλος ἐν βροτοῖς ἔρως, ψυχῆς
[14]	δὲ ταῦτα καὶ δυσμίμητα φαίη	τις	ἄν. οἶδα κἀγώ. πειρατέον οὖν
[1]	~ΠΕΡΙ ΠΑΙΔΩΝ ΑΓΩΓΗΣ. ~Τί	τις	ἂν ἔχοι εἰπεῖν περὶ τῆς
[4]	εἴ τῳ ταῦτα πάντα θεῶν	τις	ἀπέδωκεν. εἰ δέ τις οἴεται
[4]	δι´ ἀμέλειαν ἐξαπόλλυται. ἀλλ´ ἔστι	τις	ἀπόκροτος καὶ τραχυτέρα τοῦ δέοντος·
[16]	καὶ φυλακὴν ἢ τῶν παίδων.	τίς	γὰρ οὐκ οἶδεν ὅτι τὰ
[13]	ζῴων μόνων τοῦτ´ ἂν ἴδοι	τις	γιγνόμενον, ἀλλὰ καὶ ἐπὶ τῶν
[4]	ἀμέλειαν καὶ τρυφὴν καὶ καχεξίαν;	τίς	δ´ ἀσθενὴς φύσις οὐ τοῖς
[11]	φάλαγγας διωθεῖ. Τί οὖν; ἄν	τις	εἴποι, σὺ δὲ δὴ περὶ
[8]	γήρᾳ. τὸ δ´ ὅλον εἴ	τις	ἐπὶ τῇ τοῦ σώματος ῥώμῃ
[2]	δουλοῖ γὰρ ἄνδρα, κἂν θρασύσπλαγχνός	τις	ᾖ, ὅταν συνειδῇ μητρὸς ἢ
[17]	τὴν ταχίστην ἐξοίσομεν. καθῆκε δέ	τις	καὶ χαμαιτύπην καὶ προηγώγευσε γαμετήν,
[7]	Ζεῦ καὶ θεοὶ πάντες, πατήρ	τις	καλούμενος πλείω λόγον τῆς τῶν
[7]	βλαστάνῃ τὰ ἤθη. νῦν δέ	τις	κἂν καταπτύσειε τῶν πατέρων ἐνίων,
[4]	τὰς ἠθικὰς ἀρετὰς ἐθικὰς ἄν	τις	λέγῃ, οὐκ ἄν τι πλημμελεῖν
[14]	ὧνπερ ὑπεθέμην, εἰπεῖν λοιπόν) εἴ	τις	μικρὸν καὶ φαῦλον ὑπείληφε, πλεῖστον
[4]	θεῶν τις ἀπέδωκεν. εἰ δέ	τις	οἴεται τοὺς οὐκ εὖ πεφυκότας
[9]	παρατυχόντος ἀξιῶ λέγειν, ἀλλ´ ὅταν	τις	ῥιζώσῃ τὴν δύναμιν, τότε τοῦτον
[7]	πατέρες παραπλήσιον ποιοῦσιν, οἷον εἴ	τις	τοῦ μὲν ὑποδήματος φροντίζοι, τοῦ
[7]	παρόμοιον ποιοῦντες ὥσπερ ἂν εἴ	τις	τῷ σώματι κάμνων τὸν σὺν
[20]	ὅσα προσῆκεν ἐπιτηδεύειν, ζηλώσαντας Εὐρυδίκην,	ἥτις	Ἰλλυρὶς οὖσα καὶ τριβάρβαρος, ὅμως
[20]	τοὐπίγραμμα, ὅπερ ἀνέθηκε Μούσαις. Εὐρυδίκη	Ἱεραπολιῆτις	τόνδ´ ἀνέθηκε Μούσαις εὔιστον ψυχῇ
[9]	ἀμετρίαν δεινὴν ἐκπίπτουσι καὶ πολυλογίαν.	σκέψις	δ´ οὐκ ἐᾷ τῆς ἱκνουμένης
[8]	μή τι ἀπολωλεκὼς εἴη. καὶ	ὅς	οὐ δῆτα, εἶπε, πόλεμος γὰρ
[2]	σοφὸς ἦν ἄρ´ ὁ ποιητὴς	ὅς	φησιν ὅταν δὲ κρηπὶς μὴ
[7]	παράγγελμα τοῦ Διογένους ἔμαθον ἄν,	ὃς	φορτικῶς μὲν τοῖς ῥήμασιν ἀληθῶς
[16]	ἐστιν, ἐλπίς τε τιμῆς καὶ	φόβος	τιμωρίας· ἡ μὲν γὰρ ὁρμητικωτέρους
[15]	τῇδε κἀκεῖσε μετακλίνων ὡς ἐπὶ	πλάστιγγος	πρὸς οὐδέτερον ῥέψαι δύναμαι, πολὺς
[14]	τῆς αἰσχρολογίας ἀπακτέον τοὺς υἱεῖς·	λόγος	γὰρ ἔργου σκιή" κατὰ Δημόκριτον.
[8]	ἐν ἀνθρωπίνῃ φύσει, νοῦς καὶ	λόγος.	καὶ ὁ μὲν νοῦς ἀρχικός
[17]	οὐ προσῆκεν· ὁ μὲν γὰρ	λόγος	τροφὴ διανοίας ἐστί, τοῦτον δ´
[8]	ἐστι τοῦ λόγου, ὁ δὲ	λόγος	ὑπηρετικὸς τοῦ νοῦ, τύχῃ μὲν
[4]	τοῦ ἔτι περὶ αὐτῶν μηκύνειν.	Λυκοῦργος	γὰρ ὁ τῶν Λακεδαιμονίων νομοθέτης
[18]	ὀργὴν κάτασχε. ἐξ ἀγροῦ ποτε	ζεῦγος	ἀφείλετο, ἦλθέ ποτε χθιζῆς μέθης
[7]	ὁ Φοῖνιξ ὁ τοῦ Ἀχιλλέως	παιδαγωγός.	Τὸ δὲ πάντων μέγιστον καὶ
[7]	μὲν ὑποδήματος φροντίζοι, τοῦ δὲ	ποδὸς	ὀλιγώρως ἔχοι. πολλοὶ δ´ εἰς
[8]	λαφυραγωγεῖ ἀρετήν. σύμφωνος δὲ καὶ	συνῳδὸς	καὶ ἡ Σωκράτους ἀπόκρισις ταύτῃ
[14]	δ´ ᾔσθημαι σαφῶς ὅτι ὁ	πορφύρεος’	Ὁμήρου θάνατος’ οὗτός ἐστιν. ἐξ
[14]	μὲν γάρ, λακτίσαντος αὐτὸν νεανίσκου	θρασέος	μάλα καὶ βδελυροῦ, τοὺς ἀμφ´
[4]	δὲ λόγον μὲν τὴν μάθησιν,	ἔθος	δὲ τὴν ἄσκησιν. εἰσὶ δ´
[4]	συνδραμεῖν, φύσιν καὶ λόγον καὶ	ἔθος.	καλῶ δὲ λόγον μὲν τὴν
[2]	ἐζημίωσαν χρήμασιν, ὅτι μικρὰν τὸ	μέγεθος	γυναῖκα γάμῳ λαβεῖν ὑπέμεινεν, ὑπειπόντες
[4]	πολλὰ λέγειν; καὶ γὰρ τὸ	ἦθος	ἔθος ἐστὶ πολυχρόνιον, καὶ τὰς
[4]	λέγειν; καὶ γὰρ τὸ ἦθος	ἔθος	ἐστὶ πολυχρόνιον, καὶ τὰς ἠθικὰς
[6]	μὴ συναναχρωννύμενοι βαρβάροις καὶ τὸ	ἦθος	μοχθηροῖς ἀποφέρωνταί τι τῆς ἐκείνων
[10]	ὁ Συρακόσιος, οὕτως Ἐπαμεινώνδας ὁ	Θηβαῖος,	ὧν ἅτερος Πλάτωνος ἐγένετο συνουσιαστής.
[7]	εἰκότα πολλάκις Σωκράτης ἐκεῖνος ὁ	παλαιὸς	ἔλεγεν, ὅτι εἴπερ ἄρα δυνατὸν
[13]	πόνων, ἐνθυμουμένους ὅτι πᾶς ὁ	βίος	ἡμῶν εἰς ἄνεσιν καὶ σπουδὴν
[17]	στιγμὴ χρόνου πᾶς ἐστιν ὁ	βίος"	λέγοντες, ζῆν οὐ παραζῆν προσῆκε.
[11]	πρὸς ῥώμην· καλοῦ γὰρ γήρως	θεμέλιος	ἐν παισὶν ἡ τῶν σωμάτων
[9]	ἐσχάτης αἴτιον καθίσταται. ζῳγράφος φασὶν	ἄθλιος	Ἀπελλῇ δείξας εἰκόνα ταύτην, ἔφη,
[9]	μάλιστ´ ἐμοί· καὶ γὰρ ἂν	ἄθλιος	ἦν, εἰ τοιαῦτο παθὼν καὶ
[5]	καί μοι δοκεῖ Πλάτων ὁ	δαιμόνιος	ἐμμελῶν παραινεῖν ταῖς τίτθαις μηδὲ
[14]	προβεβιωμένων ἐξέχεαν· ὡς Γύλιππος ὁ	Λακεδαιμόνιος	τὰ σακκία τῶν χρημάτων παραλύσας
[8]	φιλόσοφος ἀξιομνημόνευτον ποιῆσαι ἀπόκρισιν, ὅτε	Δημήτριος	ἐξανδραποδισάμενος τὴν πόλιν εἰς ἔδαφος
[10]	ὁ Ταραντῖνος, οὕτω Δίων ὁ	Συρακόσιος,	οὕτως Ἐπαμεινώνδας ὁ Θηβαῖος, ὧν
[9]	καὶ φεύγειν· ἡ μὲν γὰρ	ὑπέρογκος	ἀπολίτευτός ἐστιν, ἡ δ´ ἰσχνὴ
[17]	μὴ ταύτην ὑπερβαίνειν. Μὴ ἐπὶ	χοίνικος	καθίσαι, ἤτοι φεύγειν ἀργίαν καὶ
[8]	τοῦ λόγου, ὁ δὲ λόγος	ὑπηρετικὸς	τοῦ νοῦ, τύχῃ μὲν ἀνάλωτος,
[10]	μέν ἐστι πρακτικὸς ὁ δὲ	θεωρητικὸς	ὁ δ´ ἀπολαυστικός, ὁ μέν,
[10]	καὶ μικροπρεπής ἐστιν, ὁ δὲ	θεωρητικός,	τοῦ πρακτικοῦ διαμαρτάνων, ἀνωφελής, ὁ
[10]	πρακτικοῦ διαμαρτάνων, ἀνωφελής, ὁ δὲ	πρακτικός,	ἀμοιρήσας φιλοσοφίας, ἄμουσος καὶ πλημμελής.
[10]	βίων ὧν ὁ μέν ἐστι	πρακτικὸς	ὁ δὲ θεωρητικὸς ὁ δ´
[10]	ὁ δὲ θεωρητικὸς ὁ δ´	ἀπολαυστικός,	ὁ μέν, ἔκλυτος καὶ δοῦλος
[8]	λόγος. καὶ ὁ μὲν νοῦς	ἀρχικός	ἐστι τοῦ λόγου, ὁ δὲ
[4]	πέτρας κοιλαίνουσι, σίδηρος δὲ καὶ	χαλκὸς	ταῖς ἐπαφαῖς τῶν χειρῶν ἐκτρίβονται,
[2]	ὀρθῶς, ἀνάγκη δυστυχεῖν τοὺς ἐκγόνους.	Καλὸς	οὖν παρρησίας θησαυρὸς εὐγένεια, ἧς
[4]	πόνοις; εὖ δὲ καὶ ὁ	Θετταλὸς	ἐρωτηθεὶς τίνες εἰσὶν οἱ ἠπιώτατοι
[7]	τέκνων προδεδωκότες παιδείαν, ὅτ´ οὐδὲν	ὄφελος,	τοῖς ἐκείνων ἀδικήμασιν ἀδημονοῦντες. οἱ
[15]	λέγων ἀλλ´ ἔστι δή τις	ἄλλος	ἐν βροτοῖς ἔρως, ψυχῆς δικαίας
[8]	μὴν σεμνὸν μέν, ἀλλ´ ἀβέβαιον.	κάλλος	δὲ περιμάχητον μέν, ἀλλ´ ὀλιγοχρόνιον.
[15]	εὐλαβοῦμαι ταύτης εἰσηγητὴς γενέσθαι καὶ	σύμβουλος.	ὅταν δ´ αὖ πάλιν ἐνθυμηθῶ
[10]	ἀπολαυστικός, ὁ μέν, ἔκλυτος καὶ	δοῦλος	τῶν ἡδονῶν ὤν, ζῳώδης καὶ
[13]	ἀλλὰ καὶ ὕπνος εὑρέθη, οὐδὲ	πόλεμος	ἀλλὰ καὶ εἰρήνη, οὐδὲ χειμὼν
[8]	καὶ ὅς οὐ δῆτα, εἶπε,	πόλεμος	γὰρ οὐ λαφυραγωγεῖ ἀρετήν. σύμφωνος
[11]	ἀγαθὰ τοῖς νικῶσιν ἆθλα πρόκειται.	πόλεμος	δ´ ἐσκιατραφημένην σωμάτων ἕξιν οὐ
[8]	τὴν ἐπιστήμην. ὅ γε μὴν	πόλεμος	χειμάρρου δίκην πάντα σύρων καὶ
[8]	κεφάλαιον ἀγωγὴ σπουδαία καὶ παιδεία	νόμιμός	ἐστι, καὶ ταῦτα φορὰ καὶ
[13]	πιαίνει τὸν ἵππον ὡς βασιλέως	ὀφθαλμός.	Πάντων δὲ μάλιστα τὴν μνήμην
[19]	τὰς ἐπιτιμήσεις δυσηκόους γάμῳ καταζεῦξαι,	δεσμὸς	γὰρ οὗτος τῆς νεότητος ἀσφαλέστατος.
[14]	ἀκρασίαν. ὧν τοὺς ἄλλους παραλιπὼν	ἑνὸς	ἢ δυεῖν τύπου ἕνεκεν ἐπιμνησθήσομαι.
[17]	λέγων, καὶ νῦν ἂν εἴποιμι.	γένος	οὐδέν ἐστιν ἐξωλέστερον οὐδὲ μᾶλλον
[2]	ὑπόχαλκον καὶ κίβδηλον ἐχόντων τὸ	γένος	σφάλλεσθαι καὶ ταπεινοῦσθαι πέφυκε, καὶ
[10]	τοίνυν τὸν παῖδα τὸν ἐλεύθερον	μηδενὸς	μηδὲ τῶν ἄλλων τῶν καλουμένων
[7]	πλείονα μισθὸν τελέσειαν, ἀνθρώπους τοῦ	μηδενὸς	τιμίους αἱροῦνται τοῖς τέκνοις παιδευτάς,
[10]	ἐν τοῖς ἄλλοις παιδεύμασι τοῖς	οὐδενὸς	ἀξίοις ἑαυτοὺς κατασκελετεύουσι. διὸ δεῖ
[14]	σοφώτερος. Ἃ τοίνυν τῶν εἰρημένων	οὐδενὸς	ἧττόν ἐστιν ἀλλὰ καὶ μᾶλλον
[4]	καὶ τὰ παραγγέλματα. ταῦτα πάντα	διατεινάμενος	ἂν εἴποιμ´ ὅτι συνῆλθε καὶ
[4]	δὲ περὶ τούτων ἔτι παραδείγματι	χρησάμενος	ἀπαλλάξομαι τοῦ ἔτι περὶ αὐτῶν
[8]	ἀξιομνημόνευτον ποιῆσαι ἀπόκρισιν, ὅτε Δημήτριος	ἐξανδραποδισάμενος	τὴν πόλιν εἰς ἔδαφος κατέβαλε
[7]	δυνηθέντ´ ἂν σῶσαι παραλιπών, φίλῳ	χαριζόμενος	τὸν δι´ ἀπειρίαν ἀπολέσαντ´ ἂν
[4]	αὐτῷ τοῦτο δύναται καὶ τί	βουλόμενος	τοὺς σκύλακας ἐπεδείκνυεν, οὗτοι γονέων,
[9]	Δημοσθένης ζηλωτὴς τῆς τούτου πολιτείας	γενόμενος	καλούντων αὐτὸν τῶν Ἀθηναίων σύμβουλον
[11]	δὴ περὶ τῆς ἐλευθέρων ἀγωγῆς	ὑποσχόμενος	παραγγέλματα δώσειν ἔπειτα φαίνῃ τῆς
[8]	ἀλύμαντος. μόνος γὰρ ὁ νοῦς	παλαιούμενος	ἀνηβᾷ, καὶ ὁ χρόνος τἄλλα
[7]	καὶ θεοὶ πάντες, πατήρ τις	καλούμενος	πλείω λόγον τῆς τῶν δεομένων
[9]	Περικλῆς, ὡς ἡμῖν ἀκούειν παραδέδοται,	καλούμενος	ὑπὸ τοῦ δήμου πολλάκις οὐχ
[14]	τὸν δ´ ὅτι μάγειρος ἦν.	κἀκεῖνος	τοιγαροῦν" εἰπών τὴν κεφαλὴν οὐχ
[14]	τοῦτον ἠξιώσατ´ ἄν; οὐ μὴν	ἐκεῖνός	γε παντελῶς κατεπροίξατο, πάντων δ´
[7]	εἶτ´ οὐκ εἰκότα πολλάκις Σωκράτης	ἐκεῖνος	ὁ παλαιὸς ἔλεγεν, ὅτι εἴπερ
[7]	καὶ φρενῶν κενόν. ἐρωτήσαντος γάρ	τινος	αὐτὸν πόσον αἰτοίη μισθὸν ὑπὲρ
[14]	πᾶσαν ὕβριν αὐτοῦ κατασκεδαννύντος, καί	τινος	τῶν παρόντων κᾆτα τοιαῦτ´ ἀνακωμῳδοῦντος
[14]	σύζυγα φανήσονται πεποιηκότες Ἀρχύτας ὁ	Ταραντῖνος	καὶ Πλάτων. ὁ μὲν γὰρ
[10]	ἐπολιτεύσατο Περικλῆς, οὕτως Ἀρχύτας ὁ	Ταραντῖνος,	οὕτω Δίων ὁ Συρακόσιος, οὕτως
[15]	οὐδέτερον ῥέψαι δύναμαι, πολὺς δ´	ὄκνος	ἔχει με καὶ τῆς εἰσηγήσεως
[14]	ἆρ´, ἔφησε, καὶ εἴ μ´	ὄνος	ἐλάκτισεν, ἀντιλακτίσαι τοῦτον ἠξιώσατ´ ἄν;
[5]	τε γὰρ θρέψουσι καὶ διὰ	πλείονος	ἐπιμελείας, ὡς ἂν ἔνδοθεν καὶ
[10]	φιλοσοφίαν πρεσβεύειν. ἔχω δὲ δι´	εἰκόνος	παραστῆσαι τὴν ἐμαυτοῦ γνώμην· ὥσπερ
[8]	δ´ ἀδιάφθορος, γήρᾳ δ´ ἀλύμαντος.	μόνος	γὰρ ὁ νοῦς παλαιούμενος ἀνηβᾷ,
[10]	κοινωφελοῦς βίου πολιτευομένους, τοῦ τ´	ἀκύμονος	καὶ γαληνοῦ διατρίβοντας περὶ φιλοσοφίαν.
[4]	πρᾶγμα καὶ τελεσιουργὸν ἐπιμέλεια καὶ	πόνος	ἐστίν, ἐπὶ πολλὰ τῶν γιγνομένων
[15]	ἐν βροτοῖς ἔρως, ψυχῆς δικαίας	σώφρονός	τε κἀγαθῆς. τὸ δὲ τοῦ
[8]	νοῦς παλαιούμενος ἀνηβᾷ, καὶ ὁ	χρόνος	τἄλλα πάντ´ ἀφαιρῶν τῷ γήρᾳ
[13]	οὐ μόνον ἐγρήγορσις ἀλλὰ καὶ	ὕπνος	εὑρέθη, οὐδὲ πόλεμος ἀλλὰ καὶ
[2]	φησι δουλοῖ γὰρ ἄνδρα, κἂν	θρασύσπλαγχνός	τις ᾖ, ὅταν συνειδῇ μητρὸς
[4]	δὲ τυχόντες ἀγωγῆς ὁ μὲν	λίχνος	ὁ δὲ θηρευτὴς ἀποβέβηκε. καὶ
[11]	ἐσκιατραφημένην σωμάτων ἕξιν οὐ δέχεται,	ἰσχνὸς	δὲ στρατιώτης πολεμικῶν ἀγώνων ἐθὰς
[10]	Ἐπαμεινώνδας ὁ Θηβαῖος, ὧν ἅτερος	Πλάτωνος	ἐγένετο συνουσιαστής. Καὶ περὶ μὲν
[4]	ψυχάς, Πυθαγόρου καὶ Σωκράτους καὶ	Πλάτωνος	καὶ τῶν ὅσοι δόξης ἀειμνήστου
[15]	τε κἀγαθῆς. τὸ δὲ τοῦ	Πλάτωνος	σπουδῇ καὶ χαριεντισμῷ μεμιγμένον οὐ
[8]	πόλεμος γὰρ οὐ λαφυραγωγεῖ ἀρετήν.	σύμφωνος	δὲ καὶ συνῳδὸς καὶ ἡ
[15]	περὶ δὲ τοῦ ῥηθήσεσθαι μέλλοντος	ἀμφίδοξός	εἰμι καὶ διχογνώμων, καὶ τῇδε
[8]	προσήνεγκε, καὶ ὁ πολὺς πλοῦτος	σκοπὸς	ἔκκειται τοῖς βουλομένοις βαλλάντια τοξεύειν,
[14]	δόξαν τῶν προβεβιωμένων ἐξέχεαν· ὡς	Γύλιππος	ὁ Λακεδαιμόνιος τὰ σακκία τῶν
[7]	εὔωνον ἀμαθίαν διώκοντες. ᾗ καὶ	Ἀρίστιππος	οὐκ ἀκόμψως ἀλλὰ καὶ πάνυ
[20]	Εὐρυδίκην, ἥτις Ἰλλυρὶς οὖσα καὶ	τριβάρβαρος,	ὅμως ἐπὶ τῇ μαθήσει τῶν
[14]	Σπάρτης. Τό γε μὴν ἀόργητον	ἀνδρός	ἐστι σοφοῦ. Σωκράτης μὲν γάρ,
[10]	σοφοῦ, τὸ δ´ ὀργῆς κατακρατεῖν	ἀνδρὸς	οὐ τοῦ τυχόντος ἐστί. τελείους
[10]	τὸ μὲν γὰρ εὐγενῶς εὐτυχεῖν	ἀνδρός,	τὸ δ´ ἀνεπιφθόνως εὐηνίου ἀνθρώπου,
[13]	ὅτι τὸ μνημονικὸν τῆς μαθήσεως	μέρος	οὐ μόνον πρὸς τὴν παιδείαν
[7]	τὸ μετεωρότατον τῆς πόλεως ἀνακραγεῖν	μέρος	ὦ ἄνθρωποι, ποῖ φέρεσθε, οἵτινες
[10]	οὕτως Ἐπαμεινώνδας ὁ Θηβαῖος, ὧν	ἅτερος	Πλάτωνος ἐγένετο συνουσιαστής. Καὶ περὶ
[15]	τὴν ἀρετὴν τῶν τρόπων, πάλιν	ἕτερος	γίγνομαι καὶ κάμπτομαι πρὸς τὸν
[14]	ὁ μὴ ἀντιτείνων τοῖς λόγοις	σοφώτερος.	Ἃ τοίνυν τῶν εἰρημένων οὐδενὸς
[9]	λόγον, εἰς ἥλικας δὲ κὠλίγους	σοφώτερος.	ἔχει δὲ μοῖραν καὶ τόδ´·
[4]	μὲν γὰρ ὕδατος πέτρας κοιλαίνουσι,	σίδηρος	δὲ καὶ χαλκὸς ταῖς ἐπαφαῖς
[17]	ἡμῖν τῶν τοῦ πατρὸς ἀπειλῶν;	κρονόληρος	καὶ σοροδαίμων ἐστί, καὶ μετέωρον
[14]	παραθεῖναι, ὀνειδίζων τὸν μὲν ὅτι	πηρός,	τὸν δ´ ὅτι μάγειρος ἦν.
[14]	διαμαρτάνει τῆς ἀληθείας. σοφὸν γὰρ	εὔκαιρος	σιγὴ καὶ παντὸς λόγου κρεῖττον.
[14]	ὅτι πηρός, τὸν δ´ ὅτι	μάγειρος	ἦν. κἀκεῖνος τοιγαροῦν" εἰπών τὴν
[8]	συκοφαντίᾳ δ´ ἀναφαίρετος, νόσῳ δ´	ἀδιάφθορος,	γήρᾳ δ´ ἀλύμαντος. μόνος γὰρ
[8]	καὶ ταῦτα φορὰ καὶ συνεργὰ	πρὸς	ἀρετὴν καὶ πρὸς εὐδαιμονίαν φημί.
[4]	μαθήσεως καὶ μελέτης τυχόντας ὀρθῆς	πρὸς	ἀρετὴν οὐκ ἂν τὴν τῆς
[17]	παραθεὶς ἐξηγήσομαι· καὶ γὰρ ταῦτα	πρὸς	ἀρετῆς κτῆσιν συμβάλλεται ῥοπὴν οὐκ
[4]	ταὐτὸ συνειλεγμένων, μεγάλη τοι ῥοπὴ	πρὸς	ἀρετῆς κύησίν ἐστιν, ἄνδρες, ἔφησε,
[14]	γεγενημένον ἐν τάξει πέμψας παραγενέσθαι	πρὸς	αὐτὸν ἠξίου καὶ λόγον δοῦναι
[14]	λαβεῖν. ταῦτα δ´ ἀπαγγέλλοντος ἐκείνου	πρὸς	αὐτὸν καὶ πολλάκις προσιόντος εὖ
[11]	κυριώτατον τῶν εἰρημένων σπεύδω λέγειν.	πρὸς	γὰρ τοὺς στρατιωτικοὺς ἀγῶνας τοὺς
[10]	πειθαρχεῖν, ἄρχουσιν ὑπείκειν, φίλους ἀγαπᾶν,	πρὸς	γυναῖκας σωφρονεῖν, τέκνων στερκτικοὺς εἶναι,
[17]	ὑποβολιμαῖα καὶ νόθα μέρη βίου,	πρὸς	δὲ τὸ τῶν πλουσίων νεῦμα
[10]	τι δεῖ πλείονα λέγοντα διατρίβειν·	πρὸς	δὲ τοῖς εἰρημένοις χρήσιμον, μᾶλλον
[9]	σῶφρον ἀντὶ τοῦ τερπνοῦ διώξαιεν.	πρὸς	δὲ τούτοις τί ἂν τοὺς
[5]	ἄν τι καὶ τοιοῦτον) ἢ	πρὸς	ἑτέρων τέκνων σπεύδουσαι γένεσιν, ἀλλὰ
[8]	καὶ συνεργὰ πρὸς ἀρετὴν καὶ	πρὸς	εὐδαιμονίαν φημί. καὶ τὰ μὲν
[18]	ἁμαρτίας, εἰ δὲ μή γε,	πρὸς	καιρὸν ὀργισθέντας ταχέως ἀποφλεγμῆναι. μᾶλλον
[15]	κἀκεῖσε μετακλίνων ὡς ἐπὶ πλάστιγγος	πρὸς	οὐδέτερον ῥέψαι δύναμαι, πολὺς δ´
[11]	πλουσίοις ὁμολογεῖς τὰς ὑποθήκας διδόναι.	πρὸς	οὓς οὐ χαλεπὸν ἀπαντῆσαι. ἐγὼ
[7]	εὕρωσιν ἀνδράποδον οἰνόληπτον καὶ λίχνον,	πρὸς	πᾶσαν πραγματείαν ἄχρηστον, τούτῳ φέροντες
[17]	κολάκων. ὅπερ γὰρ πολλάκις καὶ	πρὸς	πολλοὺς τῶν πατέρων διατελῶ λέγων,
[2]	Θεμιστοκλέους πολλάκις λέγουσι φάναι καὶ	πρὸς	πολλοὺς ὡς ὅ τι ἂν
[11]	εὐρυθμίας ἕνεκεν, ἅμα δὲ καὶ	πρὸς	ῥώμην· καλοῦ γὰρ γήρως θεμέλιος
[16]	τιμωρίας· ἡ μὲν γὰρ ὁρμητικωτέρους	πρὸς	τὰ κάλλιστα τῶν ἐπιτηδευμάτων ἡ
[16]	τῶν ἐπιτηδευμάτων ἡ δ´ ὀκνηροὺς	πρὸς	τὰ φαῦλα τῶν ἔργων ἀπεργάζεται.
[19]	τοὺς τῶν ἡδονῶν ἥττους καὶ	πρὸς	τὰς ἐπιτιμήσεις δυσηκόους γάμῳ καταζεῦξαι,
[13]	πρὸς τὴν παιδείαν ἀλλὰ καὶ	πρὸς	τὰς τοῦ βίου πράξεις οὐκ
[9]	ποιοῦμαι τεκμήριον· ἔπειτα δὲ καὶ	πρὸς	τὴν ἄσκησιν ἁψίκορον καὶ πάντη
[9]	γέγραφας. Ὥσπερ τοίνυν (ἐπανάγω γὰρ	πρὸς	τὴν ἐξ ἀρχῆς τοῦ λόγου
[11]	ἐφεξῆς καὶ τἄλλα τὰ φέροντα	πρὸς	τὴν ὀρθὴν τῶν νέων ἀγωγὴν
[13]	τῆς μαθήσεως μέρος οὐ μόνον	πρὸς	τὴν παιδείαν ἀλλὰ καὶ πρὸς
[11]	πόνον, ὡς μὴ καταξήρους γινομένους	πρὸς	τὴν τῆς παιδείας ἐπιμέλειαν ἀπαγορεύειν·
[15]	πάλιν ἕτερος γίγνομαι καὶ κάμπτομαι	πρὸς	τὸν ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν ζῆλον.
[20]	παράδειγμα τοῖς τέκνοις παρέχειν, ἵνα	πρὸς	τὸν τούτων βίον ὥσπερ κάτοπτρον
[11]	καθάπερ οὖν ἐν εὐδίᾳ τὰ	πρὸς	τὸν χειμῶνα προσῆκε παρασκευάζειν, οὕτως
[15]	προσῆκεν; ὅταν μὲν γὰρ ἀποβλέψω	πρὸς	τοὺς πατέρας τοὺς αὐθεκάστους καὶ
[17]	ἀπείργειν προσήκει τοὺς παῖδας τῆς	πρὸς	τοὺς πονηροὺς ἀνθρώπους συνουσίας· ἀποφέρονται
[12]	πρέπειν· ἀποναρκῶσι γὰρ καὶ φρίττουσι	πρὸς	τοὺς πόνους, τὰ μὲν διὰ
[15]	εἴργειν αὐτοὺς καὶ ἀποσοβεῖν τῆς	πρὸς	τούτους ὁμιλίας προσῆκεν; ὅταν μὲν
[9]	ὧν περὶ τούτων ἐρεῖν ἔμελλον	πρὸς	ὑμᾶς. τὸ δὲ δεῖν παντάπασιν
[17]	δὲ φροντιστέον ἡμῖν τῶν τοῦ	πατρὸς	ἀπειλῶν; κρονόληρος καὶ σοροδαίμων ἐστί,
[2]	ᾖ, ὅταν συνειδῇ μητρὸς ἢ	πατρὸς	κακά. ὥσπερ ἀμέλει μεγαλαυχίας ἐμπίπλανται
[2]	θρασύσπλαγχνός τις ᾖ, ὅταν συνειδῇ	μητρὸς	ἢ πατρὸς κακά. ὥσπερ ἀμέλει
[16]	ὑπερφυᾶ γίνεται καὶ σχέτλια, ἀμετρία	γαστρὸς	καὶ κλοπαὶ πατρῴων χρημάτων καὶ
[2]	τοὺς ἐκγόνους. Καλὸς οὖν παρρησίας	θησαυρὸς	εὐγένεια, ἧς δὴ πλεῖστον λόγον
[10]	ὁ δὲ πρακτικός, ἀμοιρήσας φιλοσοφίας,	ἄμουσος	καὶ πλημμελής. πειρατέον οὖν εἰς
[4]	γιγνομένων ἐπιβλέψας. σταγόνες μὲν γὰρ	ὕδατος	πέτρας κοιλαίνουσι, σίδηρος δὲ καὶ
[15]	εἰσηγήσεως καὶ τῆς ἀποτροπῆς τοῦ	πράγματος.	ἀποτολμητέον δ´ οὖν ὅμως εἰπεῖν
[2]	ὥσπερ ἀμέλει μεγαλαυχίας ἐμπίπλανται καὶ	φρυάγματος	οἱ γονέων διασήμων. Κλεόφαντον γοῦν
[7]	οἷον εἴ τις τοῦ μὲν	ὑποδήματος	φροντίζοι, τοῦ δὲ ποδὸς ὀλιγώρως
[10]	μὲν ἐκ παραδρομῆς μαθεῖν ὡσπερεὶ	γεύματος	ἕνεκεν (ἐν ἅπασι γὰρ τὸ
[5]	ἄρ´ ἀδυνάτως ἔχοιεν ἢ διὰ	σώματος	ἀσθένειαν (γένοιτο γὰρ ἄν τι
[10]	περὶ μὲν γὰρ τὴν τοῦ	σώματος	ἐπιμέλειαν διττὰς εὗρον ἐπιστήμας οἱ
[5]	ὥσπερ γὰρ τὰ μέλη τοῦ	σώματος	εὐθὺς ἀπὸ γενέσεως πλάττειν τῶν
[4]	γίγνεται καὶ τελεσφόρα; ποία δὲ	σώματος	ἰσχὺς οὐκ ἐξαμβλοῦται καὶ καταφθίνει
[11]	δὲ δεῖ ταμιεύεσθαι τὸν τοῦ	σώματος	πόνον, ὡς μὴ καταξήρους γινομένους
[8]	εἴ τις ἐπὶ τῇ τοῦ	σώματος	ῥώμῃ φρονεῖ, μαθέτω γνώμης διαμαρτάνων.
[14]	σαφῶς ὅτι ὁ πορφύρεος’ Ὁμήρου	θάνατος’	οὗτός ἐστιν. ἐξ ὧν ἐχθρὸν
[19]	δεσμὸς γὰρ οὗτος τῆς νεότητος	ἀσφαλέστατος.	ἐγγυᾶσθαι δὲ δεῖ τοῖς υἱέσι
[8]	τύχῃ μὲν ἀνάλωτος, συκοφαντίᾳ δ´	ἀναφαίρετος,	νόσῳ δ´ ἀδιάφθορος, γήρᾳ δ´
[7]	ἀσήμους καὶ καταράτους καὶ τῆς	νεότητος	ἀνατροπέας καὶ λυμεῶνας, οἱ δέ
[19]	καταζεῦξαι, δεσμὸς γὰρ οὗτος τῆς	νεότητος	ἀσφαλέστατος. ἐγγυᾶσθαι δὲ δεῖ τοῖς
[16]	τῶν παίδων εὐταξίας εἴρηκα καὶ	κοσμιότητος,	καὶ ἐπὶ τὴν τῶν μειρακίων
[6]	μοχθηροῖς ἀποφέρωνταί τι τῆς ἐκείνων	φαυλότητος.	καὶ οἱ παροιμιαζόμενοι δέ φασιν
[7]	λόγον τῆς τῶν δεομένων ποιεῖται	χάριτος	ἢ τῆς τῶν τέκνων παιδεύσεως;
[14]	δὲ τούτοις καὶ σύζυγα καὶ	Θεόκριτος	ὁ σοφιστὴς εἶπέ τε καὶ
[5]	ζῴῳ τεκόντι τὴν ἐκ τοῦ	γάλακτος	τροφὴν ἐχορήγησε. σοφὸν δ´ ἄρα
[9]	δήμου πολλάκις οὐχ ὑπήκουσε, λέγων	ἀσύντακτος	εἶναι. ὡσαύτως δὲ καὶ Δημοσθένης
[9]	ἐστιν, ἡ δ´ ἰσχνὴ λίαν	ἀνέκπληκτος.	καθάπερ δὲ τὸ σῶμα οὐ
[14]	ἕνεκεν ἐπιμνησθήσομαι. τοῦ γὰρ Φιλαδέλφου	γήμαντος	τὴν ἀδελφὴν Ἀρσινόην Σωτάδης εἰπών
[8]	νόσῳ δ´ ἀδιάφθορος, γήρᾳ δ´	ἀλύμαντος.	μόνος γὰρ ὁ νοῦς παλαιούμενος
[4]	ἴστω πολλοῦ, μᾶλλον δὲ τοῦ	παντὸς	διαμαρτάνων. φύσεως μὲν γὰρ ἀρετὴν
[14]	σοφὸν γὰρ εὔκαιρος σιγὴ καὶ	παντὸς	λόγου κρεῖττον. καὶ διὰ τοῦτό
[8]	ταύτῃ φαίνεται. καὶ γὰρ οὗτος	ἐρωτήσαντος	αὐτόν μοι δοκεῖ Γοργίου ἣν
[7]	πατέρα νοῦ καὶ φρενῶν κενόν.	ἐρωτήσαντος	γάρ τινος αὐτὸν πόσον αἰτοίη
[14]	ἐστι σοφοῦ. Σωκράτης μὲν γάρ,	λακτίσαντος	αὐτὸν νεανίσκου θρασέος μάλα καὶ
[14]	δεινότερα. Ἀλεξάνδρου γὰρ πορφυρᾶς ἐσθῆτας	κελεύσαντος	κατασκευάζειν τοὺς Ἕλληνας, ἵν´ ἐπανελθὼν
[7]	ἀφεὶς τὸν χείριστον δοκιμάσειε φίλου	δεηθέντος.	Ζεῦ καὶ θεοὶ πάντες, πατήρ
[4]	τις ἀπόκροτος καὶ τραχυτέρα τοῦ	δέοντος·	ἀλλὰ γεωργηθεῖσα παραυτίκα γενναίους καρποὺς
[13]	παράπαν οὔτ´ αὐτήκοοι, πλεῖστον τοῦ	δέοντος	ἁμαρτάνοντες. αὐτοὺς γὰρ παρ´ ὀλίγας
[14]	ἐκείνου πρὸς αὐτὸν καὶ πολλάκις	προσιόντος	εὖ οἶδ´, ἔφησεν, ὅτι ὠμόν
[14]	δοῦναι καὶ λαβεῖν. ταῦτα δ´	ἀπαγγέλλοντος	ἐκείνου πρὸς αὐτὸν καὶ πολλάκις
[15]	διείλεγμαι· περὶ δὲ τοῦ ῥηθήσεσθαι	μέλλοντος	ἀμφίδοξός εἰμι καὶ διχογνώμων, καὶ
[7]	εἰς ἄνδρας ἐγγραφέντες τοῦ μὲν	ὑγιαίνοντος	καὶ τεταγμένου βίου καταμελήσωσιν, ἐπὶ
[14]	κᾆτα τοιαῦτ´ ἀνακωμῳδοῦντος οὐκ ἀγανακτεῖς"	εἰπόντος	ὦ Σώκρατες; μὰ Δί´ οὐκ
[7]	ἔφησε δραχμάς. τοῦ δ´ Ἡράκλεις"	εἰπόντος,	ὡς ὑπέρπολυ τὸ αἴτημα· δύναμαι
[10]	ὀργῆς κατακρατεῖν ἀνδρὸς οὐ τοῦ	τυχόντος	ἐστί. τελείους δ´ ἀνθρώπους ἡγοῦμαι
[9]	ἀνδρῶν ἡλικίας οὐδὲν ἐκ τοῦ	παρατυχόντος	ἀξιῶ λέγειν, ἀλλ´ ὅταν τις
[14]	ἐξέφερε, παντοίως πᾶσαν ὕβριν αὐτοῦ	κατασκεδαννύντος,	καί τινος τῶν παρόντων κᾆτα
[14]	τινος τῶν παρόντων κᾆτα τοιαῦτ´	ἀνακωμῳδοῦντος	οὐκ ἀγανακτεῖς" εἰπόντος ὦ Σώκρατες;
[9]	λέγων. καὶ ταῦτα μὲν ἴσως	ἀδέσποτός	ἐστι καὶ πεπλασμένη παράδοσις· ἐν
[4]	ἀμέλειαν ἐξαπόλλυται. ἀλλ´ ἔστι τις	ἀπόκροτος	καὶ τραχυτέρα τοῦ δέοντος· ἀλλὰ
[16]	~Περὶ μὲν οὖν τούτων, ὅπως	ἕκαστος	αὐτὸς ἑαυτὸν πέπεικεν, οὕτως ὑπολαμβανέτω·
[2]	πολλοὺς ὡς ὅ τι ἂν	αὐτὸς	βούληται, τοῦτο καὶ τῷ δήμῳ
[16]	μὲν οὖν τούτων, ὅπως ἕκαστος	αὐτὸς	ἑαυτὸν πέπεικεν, οὕτως ὑπολαμβανέτω· ἐγὼ
[2]	τῶν Ἀθηναίων· ἃ μὲν γὰρ	αὐτὸς	ἐθέλει, καὶ ἡ μήτηρ· ἃ
[14]	δὲ γέλωτα παράσχῃ τοῖς ἄλλοις,	αὐτὸς	πολὺν χρόνον ἔκλαυσεν. ἐνάμιλλα δὲ
[9]	φεύγειν· ἡ μὲν γὰρ ὑπέρογκος	ἀπολίτευτός	ἐστιν, ἡ δ´ ἰσχνὴ λίαν
[10]	ὁ δ´ ἀπολαυστικός, ὁ μέν,	ἔκλυτος	καὶ δοῦλος τῶν ἡδονῶν ὤν,
[8]	ἀπόκρισις ταύτῃ φαίνεται. καὶ γὰρ	οὗτος	ἐρωτήσαντος αὐτόν μοι δοκεῖ Γοργίου
[14]	ὅτι ὁ πορφύρεος’ Ὁμήρου θάνατος’	οὗτός	ἐστιν. ἐξ ὧν ἐχθρὸν ἐκτήσατο
[19]	δυσηκόους γάμῳ καταζεῦξαι, δεσμὸς γὰρ	οὗτος	τῆς νεότητος ἀσφαλέστατος. ἐγγυᾶσθαι δὲ
[8]	καλὸν μέν, ἀλλὰ προγόνων ἀγαθόν.	πλοῦτος	δὲ τίμιον μέν, ἀλλὰ τύχης
[8]	φέρουσα προσήνεγκε, καὶ ὁ πολὺς	πλοῦτος	σκοπὸς ἔκκειται τοῖς βουλομένοις βαλλάντια
[8]	ὑπηρετικὸς τοῦ νοῦ, τύχῃ μὲν	ἀνάλωτος,	συκοφαντίᾳ δ´ ἀναφαίρετος, νόσῳ δ´
[8]	Δημήτριος ἐξανδραποδισάμενος τὴν πόλιν εἰς	ἔδαφος	κατέβαλε καὶ τὸν Στίλπωνα ἤρετο
[9]	ματαιολογίας τῆς ἐσχάτης αἴτιον καθίσταται.	ζῳγράφος	φασὶν ἄθλιος Ἀπελλῇ δείξας εἰκόνα
[2]	ἐλέγχειν καὶ λοιδορεῖσθαι βουλομένοις. καὶ	σοφὸς	ἦν ἄρ´ ὁ ποιητὴς ὅς
[8]	μοι δοκεῖ Στίλπων ὁ Μεγαρεὺς	φιλόσοφος	ἀξιομνημόνευτον ποιῆσαι ἀπόκρισιν, ὅτε Δημήτριος
[10]	δὲ καὶ Βίων ἔλεγεν ὁ	φιλόσοφος	ὅτι ὥσπερ οἱ μνηστῆρες τῇ
[9]	καὶ Εὐριπίδης λέγων ἐγὼ δ´	ἄκομψος	εἰς ὄχλον δοῦναι λόγον, εἰς
[8]	καί μοι δοκεῖ Στίλπων ὁ	Μεγαρεὺς	φιλόσοφος ἀξιομνημόνευτον ποιῆσαι ἀπόκρισιν, ὅτε
[5]	γὰρ τὰ μέλη τοῦ σώματος	εὐθὺς	ἀπὸ γενέσεως πλάττειν τῶν τέκνων
[15]	πλάστιγγος πρὸς οὐδέτερον ῥέψαι δύναμαι,	πολὺς	δ´ ὄκνος ἔχει με καὶ
[8]	ἐλπίσασι φέρουσα προσήνεγκε, καὶ ὁ	πολὺς	πλοῦτος σκοπὸς ἔκκειται τοῖς βουλομένοις
[11]	ὁμολογεῖς τὰς ὑποθήκας διδόναι. πρὸς	οὓς	οὐ χαλεπὸν ἀπαντῆσαι. ἐγὼ γὰρ
[7]	δὲ κατοψοφαγοῦσιν, οἱ δ´ εἰς	κύβους	καὶ κώμους ἐξοκέλλουσιν, ἤδη δέ
[9]	δοῦναι λόγον, εἰς ἥλικας δὲ	κὠλίγους	σοφώτερος. ἔχει δὲ μοῖραν καὶ
[7]	δούλων τῶν σπουδαίων τοὺς μὲν	γεωργοὺς	ἀποδεικνύουσι, τοὺς δὲ ναυκλήρους τοὺς
[16]	εἰσηγητάς, οἵτινες τοῖς μὲν παισὶ	παιδαγωγοὺς	καὶ διδασκάλους ἐπέστησαν, τὴν δὲ
[10]	οἰκέταις χρηστέον ἐστί· ὅτι δεῖ	θεοὺς	μὲν σέβεσθαι, γονέας δὲ τιμᾶν,
[2]	γονέων διασήμων. Κλεόφαντον γοῦν τὸν	Θεμιστοκλέους	πολλάκις λέγουσι φάναι καὶ πρὸς
[17]	ἐκ λυρικῆς τέχνης ἐπὶ τοὺς	νέους	ἀγόμενοι, σεσηρότες ὅθ´ οἱ τρέφοντες
[20]	εἰσιν ἀναίσχυντοι, ἐνταῦθ´ ἀνάγκη καὶ	νέους	ἀναιδεστάτους εἶναι. Πειρατέον οὖν εἰς
[17]	τοὺς πατέρας καὶ τοὺς παῖδας	προρρίζους	ἐκτρίβουσι, τῶν μὲν τὸ γῆρας
[5]	ταῖς τίτθαις μηδὲ τοὺς τυχόντας	μύθους	τοῖς παιδίοις λέγειν, ἵνα μὴ
[4]	τοῦ δέοντος· ἀλλὰ γεωργηθεῖσα παραυτίκα	γενναίους	καρποὺς ἐξήνεγκε. ποῖα δὲ δένδρα
[10]	ἀνδρὸς οὐ τοῦ τυχόντος ἐστί.	τελείους	δ´ ἀνθρώπους ἡγοῦμαι τοὺς δυναμένους
[9]	θαυμάζω δὲ πῶς οὐχὶ τοιαύτας	πλείους	γέγραφας. Ὥσπερ τοίνυν (ἐπανάγω γὰρ
[20]	ἔργον ἐστί· τὸ δὲ τὰς	πλείους	ζηλῶσαι καὶ αὐτὸ μὲν εὐμοιρίας
[7]	μισθὸν τελέσειαν, ἀνθρώπους τοῦ μηδενὸς	τιμίους	αἱροῦνται τοῖς τέκνοις παιδευτάς, εὔωνον
[2]	πάνυ δ´ ἄξιον ἐπαινεῖν καὶ	Λακεδαιμονίους	τῆς μεγαλοφροσύνης, οἵτινες Ἀρχίδαμον τὸν
[14]	τὸ δὲ ῥηθὲν ἀναλαβεῖν ἀδύνατον.	μυρίους	δ´ ἔγωγ´ οἶδ´ ἀκούσας ταῖς
[13]	οἱ μὲν τῶν ἄλλων ἔσονται	βελτίους,	οἱ δ´ ἑαυτῶν. τὸ γὰρ
[7]	ἄχρηστον, τούτῳ φέροντες ὑποβάλλουσι τοὺς	υἱούς.	δεῖ δὲ τὸν σπουδαῖον παιδαγωγὸν
[10]	ἀγαπᾶν, πρὸς γυναῖκας σωφρονεῖν, τέκνων	στερκτικοὺς	εἶναι, δούλους μὴ περιυβρίζειν· τὸ
[14]	κατὰ Δημόκριτον. εἶτά γε μὴν	ἐντευκτικοὺς	αὐτοὺς εἶναι παρασκευαστέον καὶ φιλοπροσηγόρους·
[11]	σπεύδω λέγειν. πρὸς γὰρ τοὺς	στρατιωτικοὺς	ἀγῶνας τοὺς παῖδας ἀσκητέον ἐν
[16]	καιρὸν φυλάττειν ἐγρηγορέναι σωφρονίζειν τοὺς	μειρακίσκους	διδάσκοντας ἀπειλοῦντας δεομένους, παραδείγματα δεικνύντας
[7]	κυριώτατον τῶν εἰρημένων ἔρχομαι φράσων.	διδασκάλους	γὰρ ζητητέον τοῖς τέκνοις, οἳ
[16]	τοῖς μὲν παισὶ παιδαγωγοὺς καὶ	διδασκάλους	ἐπέστησαν, τὴν δὲ τῶν μειρακίων
[10]	ἐπηβόλους ὑπάρχειν ὑπολαμβάνω, τοῦ τε	κοινωφελοῦς	βίου πολιτευομένους, τοῦ τ´ ἀκύμονος
[10]	αἰδεῖσθαι, νόμοις πειθαρχεῖν, ἄρχουσιν ὑπείκειν,	φίλους	ἀγαπᾶν, πρὸς γυναῖκας σωφρονεῖν, τέκνων
[14]	τῆς γλώττης ἀκρασίαν. ὧν τοὺς	ἄλλους	παραλιπὼν ἑνὸς ἢ δυεῖν τύπου
[14]	τὸ κέντρον ὠθεῖς" ἐν δεσμωτηρίῳ	πολλοὺς	κατεσάπη χρόνους καὶ τῆς ἀκαίρου
[17]	ὅπερ γὰρ πολλάκις καὶ πρὸς	πολλοὺς	τῶν πατέρων διατελῶ λέγων, καὶ
[2]	πολλάκις λέγουσι φάναι καὶ πρὸς	πολλοὺς	ὡς ὅ τι ἂν αὐτὸς
[10]	καὶ δυεῖν ὄντοιν μεγίστοιν ἀγαθοῖν	ἐπηβόλους	ὑπάρχειν ὑπολαμβάνω, τοῦ τε κοινωφελοῦς
[10]	γυναῖκας σωφρονεῖν, τέκνων στερκτικοὺς εἶναι,	δούλους	μὴ περιυβρίζειν· τὸ δὲ μέγιστον,
[7]	κόλακας καὶ παρασίτους ἀναλαμβάνουσιν, ἀνθρώπους	ἀσήμους	καὶ καταράτους καὶ τῆς νεότητος
[7]	τοὺς δ´ ἐμπόρους τοὺς δ´	οἰκονόμους	τοὺς δὲ δανειστάς· ὅ τι
[7]	οἱ δ´ εἰς κύβους καὶ	κώμους	ἐξοκέλλουσιν, ἤδη δέ τινες καὶ
[8]	καὶ λόγος. καὶ ὁ μὲν	νοῦς	ἀρχικός ἐστι τοῦ λόγου, ὁ
[8]	ἐστὶ κυριώτατα ἐν ἀνθρωπίνῃ φύσει,	νοῦς	καὶ λόγος. καὶ ὁ μὲν
[8]	δ´ ἀλύμαντος. μόνος γὰρ ὁ	νοῦς	παλαιούμενος ἀνηβᾷ, καὶ ὁ χρόνος
[14]	ὀνειδιζόντων καὶ λακτιστὴν ἀποκαλούντων ἀπήγξατο.	Ἀριστοφάνους	δέ, ὅτε τὰς Νεφέλας ἐξέφερε,
[2]	ὅταν δὲ κρηπὶς μὴ καταβληθῇ	γένους	ὀρθῶς, ἀνάγκη δυστυχεῖν τοὺς ἐκγόνους.
[7]	καὶ τό γε παράγγελμα τοῦ	Διογένους	ἔμαθον ἄν, ὃς φορτικῶς μὲν
[10]	τελείους δ´ ἀνθρώπους ἡγοῦμαι τοὺς	δυναμένους	τὴν πολιτικὴν δύναμιν μεῖξαι καὶ
[16]	σωφρονίζειν τοὺς μειρακίσκους διδάσκοντας ἀπειλοῦντας	δεομένους,	παραδείγματα δεικνύντας τῶν διὰ φιληδονίαν
[11]	σώματος πόνον, ὡς μὴ καταξήρους	γινομένους	πρὸς τὴν τῆς παιδείας ἐπιμέλειαν
[10]	ὑπολαμβάνω, τοῦ τε κοινωφελοῦς βίου	πολιτευομένους,	τοῦ τ´ ἀκύμονος καὶ γαληνοῦ
[13]	παισὶν ἀναπνοὴν τῶν συνεχῶν πόνων,	ἐνθυμουμένους	ὅτι πᾶς ὁ βίος ἡμῶν
[3]	παράπαν ἀοίνους ἢ μετρίως γοῦν	οἰνωμένους	ποιεῖσθαι προσήκει τὸν συνουσιασμόν. φίλοινοι
[14]	οἷόν τ´ ἐστὶ τούτοις παραδείγμασι	χρωμένους	τὸ πολὺ τῆς ἀκρατοῦς καὶ
[3]	ταῖς γυναιξὶν ἤτοι τὸ παράπαν	ἀοίνους	ἢ μετρίως γοῦν οἰνωμένους ποιεῖσθαι
[2]	γένους ὀρθῶς, ἀνάγκη δυστυχεῖν τοὺς	ἐκγόνους.	Καλὸς οὖν παρρησίας θησαυρὸς εὐγένεια,
[9]	ὡς τὰ πολλὰ ἀσώτους καὶ	φιληδόνους	ἀποβαίνοντας. καὶ νὴ Δί´ εἰκότως.
[13]	παῖδας ἐν πᾶσι τάχιον πρωτεῦσαι	πόνους	αὐτοῖς ὑπερμέτρους ἐπιβάλλουσιν, οἷς ἀπαυδῶντες
[12]	γὰρ καὶ φρίττουσι πρὸς τοὺς	πόνους,	τὰ μὲν διὰ τὰς ἀλγηδόνας
[14]	ὠθεῖς" ἐν δεσμωτηρίῳ πολλοὺς κατεσάπη	χρόνους	καὶ τῆς ἀκαίρου λαλιᾶς οὐ
[15]	καὶ τὸν τρόπον ὀμφακίας καὶ	στρυφνούς,	οἳ τῶν τέκνων ὕβριν οὐκ
[19]	ἥττους καὶ πρὸς τὰς ἐπιτιμήσεις	δυσηκόους	γάμῳ καταζεῦξαι, δεσμὸς γὰρ οὗτος
[1]	καὶ τίνι χρώμενοι σπουδαῖοι τοὺς	τρόπους	ἂν ἀποβαῖεν, φέρε σκεψώμεθα. ~Βέλτιον
[6]	ζητητέον πρώτιστα μὲν σπουδαῖα τοὺς	τρόπους,	ἔτι μέντοι Ἑλληνικὰ καὶ περίτρανα
[4]	δέοντος· ἀλλὰ γεωργηθεῖσα παραυτίκα γενναίους	καρποὺς	ἐξήνεγκε. ποῖα δὲ δένδρα οὐκ
[10]	περιχαρεῖς μήτ´ ἐν ταῖς συμφοραῖς	περιλύπους	ὑπάρχειν, μήτ´ ἐν ταῖς ἡδοναῖς
[7]	αὐτῶν κόλακας καὶ παρασίτους ἀναλαμβάνουσιν,	ἀνθρώπους	ἀσήμους καὶ καταράτους καὶ τῆς
[10]	τοῦ τυχόντος ἐστί. τελείους δ´	ἀνθρώπους	ἡγοῦμαι τοὺς δυναμένους τὴν πολιτικὴν
[17]	παῖδας τῆς πρὸς τοὺς πονηροὺς	ἀνθρώπους	συνουσίας· ἀποφέρονται γάρ τι τῆς
[7]	ἵνα μὴ πλείονα μισθὸν τελέσειαν,	ἀνθρώπους	τοῦ μηδενὸς τιμίους αἱροῦνται τοῖς
[10]	μὲν σέβεσθαι, γονέας δὲ τιμᾶν,	πρεσβυτέρους	αἰδεῖσθαι, νόμοις πειθαρχεῖν, ἄρχουσιν ὑπείκειν,
[16]	φόβος τιμωρίας· ἡ μὲν γὰρ	ὁρμητικωτέρους	πρὸς τὰ κάλλιστα τῶν ἐπιτηδευμάτων
[18]	ἔγωγ´ ἀξιῶ τελέως τραχεῖς καὶ	σκληροὺς	εἶναι τὴν φύσιν, ἀλλὰ πολλαχοῦ
[7]	μὲν γεωργοὺς ἀποδεικνύουσι, τοὺς δὲ	ναυκλήρους	τοὺς δ´ ἐμπόρους τοὺς δ´
[16]	κάλλιστα τῶν ἐπιτηδευμάτων ἡ δ´	ὀκνηροὺς	πρὸς τὰ φαῦλα τῶν ἔργων
[17]	τοὺς παῖδας τῆς πρὸς τοὺς	πονηροὺς	ἀνθρώπους συνουσίας· ἀποφέρονται γάρ τι
[11]	τοῦ σώματος πόνον, ὡς μὴ	καταξήρους	γινομένους πρὸς τὴν τῆς παιδείας
[17]	ἀνθρώπων. Μὴ ἐπιστρέφεσθαι ἐπὶ τοὺς	ὅρους	ἐλθόντας, τουτέστι μέλλοντας ἀποθνήσκειν καὶ
[14]	ἐντευκτικοὺς αὐτοὺς εἶναι παρασκευαστέον καὶ	φιλοπροσηγόρους·	οὐδὲν γὰρ ὡς τὰ ἀνέντευκτα
[7]	τοὺς δὲ ναυκλήρους τοὺς δ´	ἐμπόρους	τοὺς δ´ οἰκονόμους τοὺς δὲ
[13]	πᾶσι τάχιον πρωτεῦσαι πόνους αὐτοῖς	ὑπερμέτρους	ἐπιβάλλουσιν, οἷς ἀπαυδῶντες ἐκπίπτουσι, καὶ
[14]	τὴν τῆς γλώττης ἀκρασίαν. ὧν	τοὺς	ἄλλους παραλιπὼν ἑνὸς ἢ δυεῖν
[4]	διδαχή· καὶ τὰ μὲν ῥᾴδια	τοὺς	ἀμελοῦντας φεύγει, τὰ δὲ χαλεπὰ
[14]	νεανίσκου θρασέος μάλα καὶ βδελυροῦ,	τοὺς	ἀμφ´ αὑτὸν ὁρῶν ἀγανακτοῦντας καὶ
[15]	χορὸν ἐκείνων τῶν ἀνδρῶν οἳ	τοὺς	ἄρρενας ἐδοκίμασαν ἔρωτας καὶ τὰ
[15]	γὰρ ἀποβλέψω πρὸς τοὺς πατέρας	τοὺς	αὐθεκάστους καὶ τὸν τρόπον ὀμφακίας
[15]	τὸν ἐν Κρήτῃ καλούμενον ἁρπαγμόν,	τοὺς	δ´ Ἀθήνησι καὶ τοὺς ἐν
[7]	γεωργοὺς ἀποδεικνύουσι, τοὺς δὲ ναυκλήρους	τοὺς	δ´ ἐμπόρους τοὺς δ´ οἰκονόμους
[7]	δὲ ναυκλήρους τοὺς δ´ ἐμπόρους	τοὺς	δ´ οἰκονόμους τοὺς δὲ δανειστάς·
[7]	δ´ ἐμπόρους τοὺς δ´ οἰκονόμους	τοὺς	δὲ δανειστάς· ὅ τι δ´
[7]	σπουδαίων τοὺς μὲν γεωργοὺς ἀποδεικνύουσι,	τοὺς	δὲ ναυκλήρους τοὺς δ´ ἐμπόρους
[15]	τῆς ὥρας ἐπιθυμοῦντας ἀπελαύνειν προσῆκε,	τοὺς	δὲ τῆς ψυχῆς ἐραστὰς ἐγκρίνειν
[10]	ἐστί. τελείους δ´ ἀνθρώπους ἡγοῦμαι	τοὺς	δυναμένους τὴν πολιτικὴν δύναμιν μεῖξαι
[4]	μάλα ποιήσω φανερά. εἶτα προσαγαγὼν	τοὺς	δύο σκύλακας διαφῆκε, καταθεὶς εἰς
[2]	καταβληθῇ γένους ὀρθῶς, ἀνάγκη δυστυχεῖν	τοὺς	ἐκγόνους. Καλὸς οὖν παρρησίας θησαυρὸς
[14]	γὰρ πορφυρᾶς ἐσθῆτας κελεύσαντος κατασκευάζειν	τοὺς	Ἕλληνας, ἵν´ ἐπανελθὼν τὰ ἐπινίκια
[16]	ἐπὶ τὰ ἀδικήματα. ἔδει τοίνυν	τοὺς	ἔμφρονας πατέρας παρὰ τοῦτον μάλιστα
[15]	καὶ τοὺς μὲν Θήβησι καὶ	τοὺς	ἐν Ἤλιδι φευκτέον ἔρωτας καὶ
[15]	ἁρπαγμόν, τοὺς δ´ Ἀθήνησι καὶ	τοὺς	ἐν Λακεδαίμονι ζηλωτέον καὶ τῶν
[3]	ἡμῶν παρεωρᾶτο. τὸ ποῖον; ὅτι	τοὺς	ἕνεκα παιδοποιίας πλησιάζοντας ταῖς γυναιξὶν
[15]	οὖν τοῦτ´ ἐστί; πότερα δεῖ	τοὺς	ἐρῶντας τῶν παίδων ἐᾶν τούτοις
[5]	πρόνοια· διττοὺς ἐνέθηκε ταῖς γυναιξὶ	τοὺς	μαστούς, ἵνα, κἂν εἰ δίδυμα
[5]	τὰ τέκνα τρέφειν καὶ τούτοις	τοὺς	μαστοὺς ὑπέχειν· συμπαθέστερόν τε γὰρ
[16]	τὸν καιρὸν φυλάττειν ἐγρηγορέναι σωφρονίζειν	τοὺς	μειρακίσκους διδάσκοντας ἀπειλοῦντας δεομένους, παραδείγματα
[7]	πατέρων ἐνίων, οἵτινες πρὶν δοκιμάσαι	τοὺς	μέλλοντας διδάσκειν, δι´ ἄγνοιαν, ἔσθ´
[7]	τῶν γὰρ δούλων τῶν σπουδαίων	τοὺς	μὲν γεωργοὺς ἀποδεικνύουσι, τοὺς δὲ
[15]	ἐγκρίνειν κατὰ τὸ σύνολον. καὶ	τοὺς	μὲν Θήβησι καὶ τοὺς ἐν
[15]	ἂν βούλωνται τῶν καλῶν φιλῆσαι.	τοὺς	μὲν οὖν τῆς ὥρας ἐπιθυμοῦντας
[16]	παντάπασιν λέξω. πολλάκις γὰρ κατεμεμψάμην	τοὺς	μοχθηρῶν ἐθῶν γεγονότας εἰσηγητάς, οἵτινες
[17]	ὡς ἐκ λυρικῆς τέχνης ἐπὶ	τοὺς	νέους ἀγόμενοι, σεσηρότες ὅθ´ οἱ
[17]	τῶν ἀνθρώπων. Μὴ ἐπιστρέφεσθαι ἐπὶ	τοὺς	ὅρους ἐλθόντας, τουτέστι μέλλοντας ἀποθνήσκειν
[4]	ἀπέδωκεν. εἰ δέ τις οἴεται	τοὺς	οὐκ εὖ πεφυκότας μαθήσεως καὶ
[11]	πρὸς γὰρ τοὺς στρατιωτικοὺς ἀγῶνας	τοὺς	παῖδας ἀσκητέον ἐν ἀκοντισμοῖς αὐτοὺς
[13]	ποιήσω τὸν λόγον; σπεύδοντες γὰρ	τοὺς	παῖδας ἐν πᾶσι τάχιον πρωτεῦσαι
[12]	ἀγωγὴν συνάψω. ~Κἀκεῖνό φημι, δεῖν	τοὺς	παῖδας ἐπὶ τὰ καλὰ τῶν
[11]	παρορᾶν, ἀλλὰ πέμποντας ἐς παιδοτρίβου	τοὺς	παῖδας ἱκανῶς ταῦτα διαπονεῖν, ἅμα
[7]	ἀνθρώποις ἀδοκίμοις καὶ παρασήμοις ἐγχειρίζουσι	τοὺς	παῖδας. καὶ οὔπω τοῦτ´ ἐστὶ
[9]	πρὸς δὲ τούτοις τί ἂν	τοὺς	παῖδας καλὸν γάρ τοι μηδὲν
[17]	τῶν πονηρῶν ἀνθρώπων ἀπάγειν δεῖ	τοὺς	παῖδας, μάλιστα δὲ τῶν κολάκων.
[7]	καὶ μοχθηρίαν, ὅμως τούτοις ἐπιτρέπουσι	τοὺς	παῖδας, οἱ μὲν ταῖς τῶν
[17]	οἳ καὶ τοὺς πατέρας καὶ	τοὺς	παῖδας προρρίζους ἐκτρίβουσι, τῶν μὲν
[17]	ἀπεργάζεται. ~Καθόλου δ´ ἀπείργειν προσήκει	τοὺς	παῖδας τῆς πρὸς τοὺς πονηροὺς
[14]	ταῦτα, ὅπερ ἐστὶν ἱεροπρεπέστατον, ἐθίζειν	τοὺς	παῖδας τῷ τἀληθῆ λέγειν· τὸ
[18]	ἀνθρώπινα. οὐδὲ γὰρ αὖ πάλιν	τοὺς	πατέρας ἔγωγ´ ἀξιῶ τελέως τραχεῖς
[17]	νεότητα τῶν κολάκων, οἳ καὶ	τοὺς	πατέρας καὶ τοὺς παῖδας προρρίζους
[13]	μὴ λανθανέτω τοίνυν μηδὲ τοῦτο	τοὺς	πατέρας, ὅτι τὸ μνημονικὸν τῆς
[18]	συμφέρον πάροδον εὗρον, οὕτω δεῖ	τοὺς	πατέρας τὴν τῶν ἐπιτιμημάτων ἀποτομίαν
[15]	ὅταν μὲν γὰρ ἀποβλέψω πρὸς	τοὺς	πατέρας τοὺς αὐθεκάστους καὶ τὸν
[20]	ὑποθήκας. πρὸ πάντων γὰρ δεῖ	τοὺς	πατέρας τῷ μηδὲν ἁμαρτάνειν ἀλλὰ
[17]	προσήκει τοὺς παῖδας τῆς πρὸς	τοὺς	πονηροὺς ἀνθρώπους συνουσίας· ἀποφέρονται γάρ
[12]	ἀποναρκῶσι γὰρ καὶ φρίττουσι πρὸς	τοὺς	πόνους, τὰ μὲν διὰ τὰς
[4]	τοῦτο δύναται καὶ τί βουλόμενος	τοὺς	σκύλακας ἐπεδείκνυεν, οὗτοι γονέων, ἔφη,
[11]	εἰρημένων σπεύδω λέγειν. πρὸς γὰρ	τοὺς	στρατιωτικοὺς ἀγῶνας τοὺς παῖδας ἀσκητέον
[9]	λέγειν. ὁρῶ δ´ ἔγωγε τοὺς	τοῖς	συρφετώδεσιν ὄχλοις ἀρεστῶς καὶ κεχαρισμένως
[9]	μουσικώτεροι λέγειν. ὁρῶ δ´ ἔγωγε	τοὺς	τοῖς συρφετώδεσιν ὄχλοις ἀρεστῶς καὶ
[1]	ἀγωγῆς καὶ τίνι χρώμενοι σπουδαῖοι	τοὺς	τρόπους ἂν ἀποβαῖεν, φέρε σκεψώμεθα.
[6]	γίγνεσθαι ζητητέον πρώτιστα μὲν σπουδαῖα	τοὺς	τρόπους, ἔτι μέντοι Ἑλληνικὰ καὶ
[5]	ἐμμελῶν παραινεῖν ταῖς τίτθαις μηδὲ	τοὺς	τυχόντας μύθους τοῖς παιδίοις λέγειν,
[19]	σκιρτῶσα νεότης πωλοδαμνεῖται. ~Πειρατέον δὲ	τοὺς	τῶν ἡδονῶν ἥττους καὶ πρὸς
[9]	δὲ πανηγυρικῶν λήρων ὡς πορρωτάτω	τοὺς	υἱεῖς ἀπάγειν. τὸ γὰρ τοῖς
[13]	οἵτινες παιδαγωγοῖς καὶ διδασκάλοις ἐπιτρέψαντες	τοὺς	υἱεῖς αὐτοὶ τῆς τούτων μαθήσεως
[7]	μὲν θρέψωσι κακῶς δὲ παιδεύσωσι	τοὺς	υἱεῖς, ἐγὼ φράσω. ὅταν γὰρ
[14]	μέντοι καὶ τῆς αἰσχρολογίας ἀπακτέον	τοὺς	υἱεῖς· λόγος γὰρ ἔργου σκιή"
[7]	πραγματείαν ἄχρηστον, τούτῳ φέροντες ὑποβάλλουσι	τοὺς	υἱούς. δεῖ δὲ τὸν σπουδαῖον
[7]	παρασίτους ἀναλαμβάνουσιν, ἀνθρώπους ἀσήμους καὶ	καταράτους	καὶ τῆς νεότητος ἀνατροπέας καὶ
[14]	παραδείγμασι χρωμένους τὸ πολὺ τῆς	ἀκρατοῦς	καὶ μαινομένης ὑφαιρεῖν ὀργῆς· οὐδὲ
[8]	δὲ καὶ συνῳδὸς καὶ ἡ	Σωκράτους	ἀπόκρισις ταύτῃ φαίνεται. καὶ γὰρ
[4]	ἅπασιν ᾀδομένων ψυχάς, Πυθαγόρου καὶ	Σωκράτους	καὶ Πλάτωνος καὶ τῶν ὅσοι
[20]	ἀναίσχυντοι, ἐνταῦθ´ ἀνάγκη καὶ νέους	ἀναιδεστάτους	εἶναι. Πειρατέον οὖν εἰς τὸν
[7]	μὲν γὰρ αὐτῶν κόλακας καὶ	παρασίτους	ἀναλαμβάνουσιν, ἀνθρώπους ἀσήμους καὶ καταράτους
[7]	βίου καταμελήσωσιν, ἐπὶ δὲ τὰς	ἀτάκτους	καὶ ἀνδραποδώδεις ἡδονὰς ἑαυτοὺς κρημνίσωσι,
[15]	ἀποβλέψω πρὸς τοὺς πατέρας τοὺς	αὐθεκάστους	καὶ τὸν τρόπον ὀμφακίας καὶ
[5]	διττοὺς ἐνέθηκε ταῖς γυναιξὶ τοὺς	μαστούς,	ἵνα, κἂν εἰ δίδυμα τέκοιεν,
[5]	τέκνα τρέφειν καὶ τούτοις τοὺς	μαστοὺς	ὑπέχειν· συμπαθέστερόν τε γὰρ θρέψουσι
[19]	~Πειρατέον δὲ τοὺς τῶν ἡδονῶν	ἥττους	καὶ πρὸς τὰς ἐπιτιμήσεις δυσηκόους
[5]	δ´ ἄρα καὶ ἡ πρόνοια·	διττοὺς	ἐνέθηκε ταῖς γυναιξὶ τοὺς μαστούς,
[19]	σοφόν. ὡς οἵ γε μακρῷ	κρείττους	ἑαυτῶν λαμβάνοντες οὐ τῶν γυναικῶν
[13]	αὐτήκοοι, πλεῖστον τοῦ δέοντος ἁμαρτάνοντες.	αὐτοὺς	γὰρ παρ´ ὀλίγας ἡμέρας δεῖ
[14]	Δημόκριτον. εἶτά γε μὴν ἐντευκτικοὺς	αὐτοὺς	εἶναι παρασκευαστέον καὶ φιλοπροσηγόρους· οὐδὲν
[15]	καὶ συνδιατρίβειν, ἢ τοὐναντίον εἴργειν	αὐτοὺς	καὶ ἀποσοβεῖν τῆς πρὸς τούτους
[11]	τοὺς παῖδας ἀσκητέον ἐν ἀκοντισμοῖς	αὐτοὺς	καταθλοῦντας καὶ τοξείαις καὶ θήραις.
[12]	τὸν μαστὸν ὑπέχουσι. δεῖ δ´	αὐτοὺς	μηδὲ τοῖς ἐγκωμίοις ἐπαίρειν καὶ
[20]	πάνθ´ ἃ δεῖ πράττειν ἐναργὲς	αὑτοὺς	παράδειγμα τοῖς τέκνοις παρέχειν, ἵνα
[7]	οὗτοι οὐ τοιούτοις ἴσως πράγμασιν	ἑαυτοὺς	ἂν καταπειθεῖς παρέσχοντο, καὶ τό
[18]	τῷ νεωτέρῳ τῶν ἁμαρτημάτων, καὶ	ἑαυτοὺς	ἀναμιμνῄσκειν ὅτι ἐγένοντο νέοι. καὶ
[10]	ἄλλοις παιδεύμασι τοῖς οὐδενὸς ἀξίοις	ἑαυτοὺς	κατασκελετεύουσι. διὸ δεῖ τῆς ἄλλης
[7]	τὰς ἀτάκτους καὶ ἀνδραποδώδεις ἡδονὰς	ἑαυτοὺς	κρημνίσωσι, τότε δὴ μεταμέλονται τὴν
[10]	ὑπάρχειν, μήτ´ ἐν ταῖς ἡδοναῖς	ἐκλύτους	εἶναι μήτ´ ἐν ταῖς ὀργαῖς
[15]	αὐτοὺς καὶ ἀποσοβεῖν τῆς πρὸς	τούτους	ὁμιλίας προσῆκεν; ὅταν μὲν γὰρ
[9]	τὸν βίον ὡς τὰ πολλὰ	ἀσώτους	καὶ φιληδόνους ἀποβαίνοντας. καὶ νὴ
[5]	ἀλλὰ τάς γε τίτθας καὶ	τροφοὺς	οὐ τὰς τυχούσας ἀλλ´ ὡς
[8]	γνώμης διαμαρτάνων. πόστον γάρ ἐστιν	ἰσχὺς	ἀνθρωπίνη τῆς τῶν ἄλλων ζῴων
[8]	δὲ τίμιον μέν, ἀλλ´ εὐμετάστατον.	ἰσχὺς	δὲ ζηλωτὸν μέν, ἀλλὰ νόσῳ
[4]	καὶ τελεσφόρα; ποία δὲ σώματος	ἰσχὺς	οὐκ ἐξαμβλοῦται καὶ καταφθίνει δι´
[14]	τὸ νικᾶν βλαβερόν. ἔστι γὰρ	ὡς	ἀληθῶς καὶ νίκη Καδμεία. ἔχω
[5]	θρέψουσι καὶ διὰ πλείονος ἐπιμελείας,	ὡς	ἂν ἔνδοθεν καὶ τὸ δὴ
[4]	ἐπιμελείαις ἁλίσκεται. καταμάθοις δ´ ἂν	ὡς	ἀνύσιμον πρᾶγμα καὶ τελεσιουργὸν ἐπιμέλεια
[13]	οὐδὲν οὕτω πιαίνει τὸν ἵππον	ὡς	βασιλέως ὀφθαλμός. Πάντων δὲ μάλιστα
[14]	μὰ Δί´ οὐκ ἔγωγ´, ἔφησεν·	ὡς	γὰρ ἐν συμποσίῳ μεγάλῳ τῷ
[14]	τὴν δόξαν τῶν προβεβιωμένων ἐξέχεαν·	ὡς	Γύλιππος ὁ Λακεδαιμόνιος τὰ σακκία
[5]	ἂν εἴη λέγειν. δεῖ δέ,	ὡς	ἐγὼ ἂν φαίην, αὐτὰς τὰς
[4]	κατὰ τῆς ἀρετῆς φατέον ἐστίν,	ὡς	εἰς τὴν παντελῆ δικαιοπραγίαν τρία
[17]	μὲν κόλακες πενήτων δ´ ὑπερόπται,	ὡς	ἐκ λυρικῆς τέχνης ἐπὶ τοὺς
[9]	οὐ φαίην ἂν ἔγωγε, ἀλλ´	ὡς	ἐν φαρμάκου μοίρᾳ τοῦτο ποιητέον
[9]	ἂν ἀρνηθείην καὶ μεμελετηκέναι γ´	ὡς	ἐνῆν μάλιστ´ ἐμοί· καὶ γὰρ
[5]	τροφοὺς οὐ τὰς τυχούσας ἀλλ´	ὡς	ἔνι μάλιστα σπουδαίας δοκιμαστέον ἐστί.
[18]	δύσκωφον ἐπὶ τὰ γιγνόμενα μεταφέρειν,	ὡς	ἔνια τῶν πραττομένων ὁρῶντας μὴ
[15]	διχογνώμων, καὶ τῇδε κἀκεῖσε μετακλίνων	ὡς	ἐπὶ πλάστιγγος πρὸς οὐδέτερον ῥέψαι
[9]	ἕως ἔτι μέμνημαι τῆς παιδείας	ὡς	ἔχω δόξης περὶ αὐτῆς, εἰπεῖν
[13]	οὕτως οὐδὲν γεννᾶν καὶ τρέφειν	ὡς	ἡ μνήμη πέφυκε. καὶ τοίνυν
[9]	τὸν λόγον ἐκπίπτειν. ὁ Περικλῆς,	ὡς	ἡμῖν ἀκούειν παραδέδοται, καλούμενος ὑπὸ
[14]	αὑτὸν ὁρῶν ἀγανακτοῦντας καὶ σφαδᾴζοντας	ὡς	καὶ διώκειν αὐτὸν ἐθέλειν, ἆρ´,
[11]	ταμιεύεσθαι τὸν τοῦ σώματος πόνον,	ὡς	μὴ καταξήρους γινομένους πρὸς τὴν
[7]	ἑκτέον ἐστὶ τῆς τούτων καταστάσεως,	ὡς	μὴ λάθωσιν ἀνδραπόδοις ἢ βαρβάροις
[2]	λέγουσι φάναι καὶ πρὸς πολλοὺς	ὡς	ὅ τι ἂν αὐτὸς βούληται,
[19]	τὴν κατὰ σαυτὸν ἔλα" σοφόν.	ὡς	οἵ γε μακρῷ κρείττους ἑαυτῶν
[20]	τῶν αἰσχρῶν ἔργων καὶ λόγων.	ὡς	οἵτινες τοῖς ἁμαρτάνουσιν υἱοῖς ἐπιτιμῶντες
[2]	γυναῖκα γάμῳ λαβεῖν ὑπέμεινεν, ὑπειπόντες	ὡς	οὐ βασιλέας ἀλλὰ βασιλείδια παρασχεῖν
[13]	ῥηθὲν ὑπὸ τοῦ ἱπποκόμου χάριεν,	ὡς	οὐδὲν οὕτω πιαίνει τὸν ἵππον
[9]	ἔχεσθαι, τῶν δὲ πανηγυρικῶν λήρων	ὡς	πορρωτάτω τοὺς υἱεῖς ἀπάγειν. τὸ
[14]	παρασκευαστέον καὶ φιλοπροσηγόρους· οὐδὲν γὰρ	ὡς	τὰ ἀνέντευκτα τῶν ἠθῶν ἐστιν
[9]	ἐπιτηδεύοντας λέγειν καὶ τὸν βίον	ὡς	τὰ πολλὰ ἀσώτους καὶ φιληδόνους
[8]	πῶς ἀρετῆς καὶ παιδείας ἔχει,	ὡς	τῆς εὐδαιμονίας ἐν τούτοις, οὐκ
[18]	δεῖ τὸν πατέρα ἢ βαρύθυμον,	ὡς	τό γε δυσμενὲς καὶ δυσκατάλλακτον
[7]	δραχμάς. τοῦ δ´ Ἡράκλεις" εἰπόντος,	ὡς	ὑπέρπολυ τὸ αἴτημα· δύναμαι γὰρ
[9]	Μειδίου τὴν τῆς σκέψεως ὠφέλειαν	ἐναργῶς	παρίστησι. φησὶ γοῦν ἐγὼ δ´
[9]	τέμνειν ἐμμελές τε. Βούλομαι δ´,	ἕως	ἔτι μέμνημαι τῆς παιδείας ὡς
[11]	τὴν ἀγωγήν· εἰ δέ τινες	ἐνδεῶς	τοῖς ἰδίοις πράττοντες ἀδυνατήσουσι τοῖς
[18]	πάλιν τοὺς πατέρας ἔγωγ´ ἀξιῶ	τελέως	τραχεῖς καὶ σκληροὺς εἶναι τὴν
[13]	οὕτω πιαίνει τὸν ἵππον ὡς	βασιλέως	ὀφθαλμός. Πάντων δὲ μάλιστα τὴν
[8]	ἣν ἔχει περὶ τοῦ μεγάλου	βασιλέως	ὑπόληψιν καὶ εἰ νομίζει τοῦτον
[7]	ἦν ὁ Φοῖνιξ ὁ τοῦ	Ἀχιλλέως	παιδαγωγός. Τὸ δὲ πάντων μέγιστον
[7]	ἀναβάντα ἐπὶ τὸ μετεωρότατον τῆς	πόλεως	ἀνακραγεῖν μέρος ὦ ἄνθρωποι, ποῖ
[8]	ἀνθρωπίνη τῆς τῶν ἄλλων ζῴων	δυνάμεως;	λέγω δ´ οἷον ἐλεφάντων καὶ
[9]	πάλιν καὶ τὴν σμικρολογίαν τῆς	λέξεως	καὶ ταπείνωσιν παραινῶ διευλαβεῖσθαι καὶ
[7]	ἐπιμέλειαν ἑκτέον ἐστὶ τῆς τούτων	καταστάσεως,	ὡς μὴ λάθωσιν ἀνδραπόδοις ἢ
[9]	περὶ τῆς ἐν τῇ ψυχῇ	διαθέσεως.	οὔτε γὰρ θρασὺν οὔτ´ ἄτολμον
[2]	~Βέλτιον δ´ ἴσως ἀπὸ τῆς	γενέσεως	ἄρξασθαι πρῶτον. τοῖς τοίνυν ἐπιθυμοῦσιν
[5]	μέλη τοῦ σώματος εὐθὺς ἀπὸ	γενέσεως	πλάττειν τῶν τέκνων ἀναγκαῖόν ἐστιν,
[3]	ἔσπειρε. καὶ περὶ μὲν τῆς	γενέσεως	τοσαῦτ´ εἰρήσθω μοι, περὶ δὲ
[20]	προειρημένας συμπεριλαβεῖν εὐχῆς ἴσως ἢ	παραινέσεως	ἔργον ἐστί· τὸ δὲ τὰς
[15]	ὄκνος ἔχει με καὶ τῆς	εἰσηγήσεως	καὶ τῆς ἀποτροπῆς τοῦ πράγματος.
[4]	φύσεως, αἱ δὲ προκοπαὶ τῆς	μαθήσεως,	αἱ δὲ χρήσεις τῆς μελέτης,
[4]	οἴεται τοὺς οὐκ εὖ πεφυκότας	μαθήσεως	καὶ μελέτης τυχόντας ὀρθῆς πρὸς
[13]	πατέρας, ὅτι τὸ μνημονικὸν τῆς	μαθήσεως	μέρος οὐ μόνον πρὸς τὴν
[13]	τοὺς υἱεῖς αὐτοὶ τῆς τούτων	μαθήσεως	οὔτ´ αὐτόπται γίγνονται τὸ παράπαν
[4]	ἡ μὲν γὰρ φύσις ἄνευ	μαθήσεως	τυφλόν, ἡ δὲ μάθησις δίχα
[10]	μηδὲ τῆς τῶν παλαιῶν συγγραμμάτων	κτήσεως	ὀλιγώρως ἔχειν, ἀλλὰ καὶ τούτων
[7]	ποῖ φέρεσθε, οἵτινες χρημάτων μὲν	κτήσεως	πέρι πᾶσαν ποιεῖσθε σπουδήν, τῶν
[7]	χάριτος ἢ τῆς τῶν τέκνων	παιδεύσεως;	εἶτ´ οὐκ εἰκότα πολλάκις Σωκράτης
[7]	μισθὸν ὑπὲρ τῆς τοῦ τέκνου	παιδεύσεως,	χιλίας" ἔφησε δραχμάς. τοῦ δ´
[4]	δ´ αἱ μὲν ἀρχαὶ τῆς	φύσεως,	αἱ δὲ προκοπαὶ τῆς μαθήσεως,
[4]	ἀρετὴν οὐκ ἂν τὴν τῆς	φύσεως	ἐλάττωσιν εἰς τοὐνδεχόμενον ἀναδραμεῖν, ἴστω
[4]	τυφλόν, ἡ δὲ μάθησις δίχα	φύσεως	ἐλλιπές, ἡ δ´ ἄσκησις χωρὶς
[13]	ἐπιλήσμονες. τὴν γὰρ πλεονεξίαν τῆς	φύσεως	ἐπιρρώσομεν, τὴν δ´ ἔλλειψιν ἀναπληρώσομεν·
[4]	μᾶλλον δὲ τοῦ παντὸς διαμαρτάνων.	φύσεως	μὲν γὰρ ἀρετὴν διαφθείρει ῥᾳθυμία,
[13]	ἀμφότερ´ ἐστὶν ἀσκητέον, εἴτ´ ἐκ	φύσεως	μνήμονες εἶεν οἱ παῖδες, εἴτε
[18]	μή γε, πρὸς καιρὸν ὀργισθέντας	ταχέως	ἀποφλεγμῆναι. μᾶλλον γὰρ ὀξύθυμον εἶναι
[9]	τῷ κατὰ Μειδίου τὴν τῆς	σκέψεως	ὠφέλειαν ἐναργῶς παρίστησι. φησὶ γοῦν
[7]	ὃς φορτικῶς μὲν τοῖς ῥήμασιν	ἀληθῶς	δὲ τοῖς πράγμασι παραινεῖ καί
[14]	νικᾶν βλαβερόν. ἔστι γὰρ ὡς	ἀληθῶς	καὶ νίκη Καδμεία. ἔχω δὲ
[2]	δὲ κρηπὶς μὴ καταβληθῇ γένους	ὀρθῶς,	ἀνάγκη δυστυχεῖν τοὺς ἐκγόνους. Καλὸς
[2]	καὶ ταπεινοῦσθαι πέφυκε, καὶ μάλ´	ὀρθῶς	λέγων ὁ ποιητής φησι δουλοῖ
[10]	ἐνοικῆσαι δὲ τῇ κρατίστῃ χρήσιμον·	ἀστείως	δὲ καὶ Βίων ἔλεγεν ὁ
[7]	οὐκ ἀκόμψως ἀλλὰ καὶ πάνυ	ἀστείως	ἐπέσκωψε τῷ λόγῳ πατέρα νοῦ
[13]	κακοπαθείαις οὐ δέχονται τὴν μάθησιν	εὐηνίως.	ὥσπερ γὰρ τὰ φυτὰ τοῖς
[4]	τῶν αὐτῶν γονέων λαβὼν οὐδὲν	ὁμοίως	ἀλλήλοις ἤγαγεν, ἀλλὰ τὸν μὲν
[14]	δέ, ὅτε τὰς Νεφέλας ἐξέφερε,	παντοίως	πᾶσαν ὕβριν αὐτοῦ κατασκεδαννύντος, καί
[3]	ἤτοι τὸ παράπαν ἀοίνους ἢ	μετρίως	γοῦν οἰνωμένους ποιεῖσθαι προσήκει τὸν
[7]	πατράσιν, ἐπειδὰν κακῶς μὲν θρέψωσι	κακῶς	δὲ παιδεύσωσι τοὺς υἱεῖς, ἐγὼ
[7]	συμβαίνει τοῖς θαυμαστοῖς πατράσιν, ἐπειδὰν	κακῶς	μὲν θρέψωσι κακῶς δὲ παιδεύσωσι
[8]	τὸν Στίλπωνα ἤρετο μή τι	ἀπολωλεκὼς	εἴη. καὶ ὅς οὐ δῆτα,
[7]	τοῦ Διογένους ἔμαθον ἄν, ὃς	φορτικῶς	μὲν τοῖς ῥήμασιν ἀληθῶς δὲ
[13]	δ´ ἑαυτῶν. τὸ γὰρ Ἡσιόδειον	καλῶς	εἴρηται εἰ γάρ κεν καὶ
[5]	δὲ καὶ Φωκυλίδης ὁ ποιητὴς	καλῶς	παραινεῖν λέγων χρὴ παῖδ´ ἔτ´
[4]	ἰσχὺν ἐπέδωκε; τίνες δ´ ἵπποι	καλῶς	πωλοδαμνηθέντες οὐκ εὐπειθεῖς ἐγένοντο τοῖς
[14]	γίγνοιντ´ ἂν τοῖς συνοῦσι μὴ	παντελῶς	ἐν ταῖς ζητήσεσιν ἀπαραχώρητοι γιγνόμενοι·
[16]	τῶν παίδων πλημμελήματα μικρὰ καὶ	παντελῶς	ἐστιν ἰάσιμα, παιδαγωγῶν ἴσως ὀλιγωρία
[14]	ἄν; οὐ μὴν ἐκεῖνός γε	παντελῶς	κατεπροίξατο, πάντων δ´ αὐτὸν ὀνειδιζόντων
[12]	ἀνείργοντες. Δεῖ δ´ ἐναλλὰξ καὶ	ποικίλως	χρῆσθαι ταῖς ἐπιπλήξεσι καὶ τοῖς
[13]	ἐπιβάλλουσιν, οἷς ἀπαυδῶντες ἐκπίπτουσι, καὶ	ἄλλως	βαρυνόμενοι ταῖς κακοπαθείαις οὐ δέχονται
[17]	βίου πλησίον ὄντα ὁρῶντας φέρειν	εὐκόλως	καὶ μὴ ἀθυμεῖν. Ἀνακάμψω δ´
[18]	πάλιν ἀντιτεῖναι, καὶ μάλιστα μὲν	εὐκόλως	φέρειν τὰς ἁμαρτίας, εἰ δὲ
[20]	κατήγοροι γιγνόμενοι· τὸ δ´ ὅλον	φαύλως	ζῶντες οὐδὲ τοῖς δούλοις παρρησίαν
[15]	τοῦ πράγματος. ἀποτολμητέον δ´ οὖν	ὅμως	εἰπεῖν αὐτό. τί οὖν τοῦτ´
[20]	ἥτις Ἰλλυρὶς οὖσα καὶ τριβάρβαρος,	ὅμως	ἐπὶ τῇ μαθήσει τῶν τέκνων
[7]	παιδευτῶν ἀπειρίαν ἅμα καὶ μοχθηρίαν,	ὅμως	τούτοις ἐπιτρέπουσι τοὺς παῖδας, οἱ
[20]	ὀψὲ τῆς ἡλικίας ἥψατο παιδείας.	ἱκανῶς	δ´ αὐτῆς τὴν φιλοτεκνίαν σημαίνει
[11]	πέμποντας ἐς παιδοτρίβου τοὺς παῖδας	ἱκανῶς	ταῦτα διαπονεῖν, ἅμα μὲν τῆς
[10]	πρεσβύτατα κρίνω. τὸ μὲν γὰρ	εὐγενῶς	εὐτυχεῖν ἀνδρός, τὸ δ´ ἀνεπιφθόνως
[9]	τοῖς συρφετώδεσιν ὄχλοις ἀρεστῶς καὶ	κεχαρισμένως	ἐπιτηδεύοντας λέγειν καὶ τὸν βίον
[16]	οἱ μὴ τῆς ἡλικίας ταύτης	ἐρρωμένως	ἀντιλαμβανόμενοι τῇ δὴ ἀνοίᾳ διδόασιν
[10]	εὐγενῶς εὐτυχεῖν ἀνδρός, τὸ δ´	ἀνεπιφθόνως	εὐηνίου ἀνθρώπου, τὸ δὲ τοῖς
[10]	γονεῦσι πῶς πρεσβυτέροις πῶς νόμοις	πῶς	ἀλλοτρίοις πῶς ἄρχουσι πῶς φίλοις
[8]	εὐδαίμονα εἶναι, οὐκ οἶδ´, ἔφησε,	πῶς	ἀρετῆς καὶ παιδείας ἔχει, ὡς
[10]	πρεσβυτέροις πῶς νόμοις πῶς ἀλλοτρίοις	πῶς	ἄρχουσι πῶς φίλοις πῶς γυναιξὶ
[10]	τί τὸ φευκτόν· πῶς θεοῖς	πῶς	γονεῦσι πῶς πρεσβυτέροις πῶς νόμοις
[10]	ἀλλοτρίοις πῶς ἄρχουσι πῶς φίλοις	πῶς	γυναιξὶ πῶς τέκνοις πῶς οἰκέταις
[10]	συλλήβδην αἱρετόν, τί τὸ φευκτόν·	πῶς	θεοῖς πῶς γονεῦσι πῶς πρεσβυτέροις
[10]	θεοῖς πῶς γονεῦσι πῶς πρεσβυτέροις	πῶς	νόμοις πῶς ἀλλοτρίοις πῶς ἄρχουσι
[10]	φίλοις πῶς γυναιξὶ πῶς τέκνοις	πῶς	οἰκέταις χρηστέον ἐστί· ὅτι δεῖ
[7]	ἂν πρίῃ. τὸ δ´ ὅλον	πῶς	οὐκ ἄτοπον τῇ μὲν δεξιᾷ
[9]	ὅτι ταχὺ γέγραπται· θαυμάζω δὲ	πῶς	οὐχὶ τοιαύτας πλείους γέγραφας. Ὥσπερ
[10]	φευκτόν· πῶς θεοῖς πῶς γονεῦσι	πῶς	πρεσβυτέροις πῶς νόμοις πῶς ἀλλοτρίοις
[10]	ἄρχουσι πῶς φίλοις πῶς γυναιξὶ	πῶς	τέκνοις πῶς οἰκέταις χρηστέον ἐστί·
[10]	νόμοις πῶς ἀλλοτρίοις πῶς ἄρχουσι	πῶς	φίλοις πῶς γυναιξὶ πῶς τέκνοις
[5]	ἐντήκεται· πᾶν δὲ τὸ σκληρὸν	χαλεπῶς	μαλάττεται. καθάπερ γὰρ σφραγῖδες τοῖς
[16]	μιμητέον. ~Περὶ μὲν οὖν τούτων,	ὅπως	ἕκαστος αὐτὸς ἑαυτὸν πέπεικεν, οὕτως
[17]	ἤτοι φεύγειν ἀργίαν καὶ προνοεῖν	ὅπως	τὴν ἀναγκαίαν παρασκευάσωμεν τροφήν. Μὴ
[15]	δή τις ἄλλος ἐν βροτοῖς	ἔρως,	ψυχῆς δικαίας σώφρονός τε κἀγαθῆς.
[18]	εἰδέναι δοκεῖν, ἀλλὰ τὸ τοῦ	γήρως	ἀμβλυῶττον καὶ δύσκωφον ἐπὶ τὰ
[17]	τὰ τῶν πατέρων ἐφόδια τοῦ	γήρως	ἐσύλησε καὶ περιέκοψε. μιαρὸν τὸ
[11]	καὶ πρὸς ῥώμην· καλοῦ γὰρ	γήρως	θεμέλιος ἐν παισὶν ἡ τῶν
[17]	παντὶ ἐμβάλλειν δεξιάν, ἀντὶ τοῦ	προχείρως	οὐ δεῖ συναλλάττειν. Μὴ φορεῖν
[10]	τῆς τῶν παλαιῶν συγγραμμάτων κτήσεως	ὀλιγώρως	ἔχειν, ἀλλὰ καὶ τούτων ποιεῖσθαι
[7]	ὑποδήματος φροντίζοι, τοῦ δὲ ποδὸς	ὀλιγώρως	ἔχοι. πολλοὶ δ´ εἰς τοσοῦτο
[9]	συντέταγμαι" λέγων. καὶ ταῦτα μὲν	ἴσως	ἀδέσποτός ἐστι καὶ πεπλασμένη παράδοσις·
[2]	ἀποβαῖεν, φέρε σκεψώμεθα. ~Βέλτιον δ´	ἴσως	ἀπὸ τῆς γενέσεως ἄρξασθαι πρῶτον.
[20]	πάσας τὰς προειρημένας συμπεριλαβεῖν εὐχῆς	ἴσως	ἢ παραινέσεως ἔργον ἐστί· τὸ
[16]	καὶ παντελῶς ἐστιν ἰάσιμα, παιδαγωγῶν	ἴσως	ὀλιγωρία καὶ διδασκάλων παραγωγὴ καὶ
[7]	δ´ ὁμιλήσαντες οὗτοι οὐ τοιούτοις	ἴσως	πράγμασιν ἑαυτοὺς ἂν καταπειθεῖς παρέσχοντο,
[5]	τὰς μητέρας· εἰ δ´ ἄρ´	ἀδυνάτως	ἔχοιεν ἢ διὰ σώματος ἀσθένειαν
[7]	ἀπειρίαν αὐτὸ πράττουσιν, ἐκεῖνο δ´	ἐσχάτως	ἄτοπον. τὸ ποῖον; ἐνίοτε γὰρ
[9]	φιληδόνους ἀποβαίνοντας. καὶ νὴ Δί´	εἰκότως.	εἰ γὰρ ἄλλοις ἡδονὰς παρασκευάζοντες
[8]	μᾶλλον ἢ παραινεῖν δόξαιμ´ ἂν	εἰκότως	ὅτι ἓν πρῶτον καὶ μέσον
[5]	φιλητικώτεραι. καὶ μὰ Δί´ οὐκ	ἀπεικότως·	ἡ συντροφία γὰρ ὥσπερ ἐπιτόνιόν
[9]	ἔγωγε τοὺς τοῖς συρφετώδεσιν ὄχλοις	ἀρεστῶς	καὶ κεχαρισμένως ἐπιτηδεύοντας λέγειν καὶ
[9]	οὐχ ὑπήκουσε, λέγων ἀσύντακτος εἶναι.	ὡσαύτως	δὲ καὶ Δημοσθένης ζηλωτὴς τῆς
[9]	εἶναι χρή, καὶ τὸν λόγον	ὡσαύτως	οὐκ ἄνοσον μόνον ἀλλὰ καὶ
[5]	σφραγῖδες τοῖς ἁπαλοῖς ἐναπομάττονται κηροῖς,	οὕτως	αἱ μαθήσεις ταῖς τῶν ἔτι
[14]	τὰ ἀνέντευκτα τῶν ἠθῶν ἐστιν	οὕτως	ἀξιομίσητον. ἔτι τοίνυν οἱ παῖδες
[10]	τῶν καιρῶν. οὕτως ἐπολιτεύσατο Περικλῆς,	οὕτως	Ἀρχύτας ὁ Ταραντῖνος, οὕτω Δίων
[9]	ὑπόθεσιν) τὴν θεατρικὴν καὶ παρατράγῳδον,	οὕτως	αὖ πάλιν καὶ τὴν σμικρολογίαν
[9]	τῶν τέκνων μηδὲν ποιεῖσθαι προὐργιαίτερον,	οὕτως	αὖ πάλιν φημὶ δεῖν τῆς
[11]	πρὸς τὸν χειμῶνα προσῆκε παρασκευάζειν,	οὕτως	ἐν νεότητι τὴν εὐταξίαν καὶ
[10]	Ταραντῖνος, οὕτω Δίων ὁ Συρακόσιος,	οὕτως	Ἐπαμεινώνδας ὁ Θηβαῖος, ὧν ἅτερος
[10]	κατὰ τὸ παρεῖκον τῶν καιρῶν.	οὕτως	ἐπολιτεύσατο Περικλῆς, οὕτως Ἀρχύτας ὁ
[7]	οἱ γεωργοὶ τοῖς φυτοῖς παρατιθέασιν,	οὕτως	οἱ νόμιμοι τῶν διδασκάλων ἐμμελεῖς
[13]	Μνημοσύνην, αἰνιττόμενοι καὶ παραδηλοῦντες ὅτι	οὕτως	οὐδὲν γεννᾶν καὶ τρέφειν ὡς
[16]	ὅπως ἕκαστος αὐτὸς ἑαυτὸν πέπεικεν,	οὕτως	ὑπολαμβανέτω· ἐγὼ δ´ ἐπειδὴ περὶ
[14]	ἔφησεν, ἠμφισβήτουν, νῦν δ´ ᾔσθημαι	σαφῶς	ὅτι ὁ πορφύρεος’ Ὁμήρου θάνατος’
[7]	διώκοντες. ᾗ καὶ Ἀρίστιππος οὐκ	ἀκόμψως	ἀλλὰ καὶ πάνυ ἀστείως ἐπέσκωψε