HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

LUCIEN, Éloge de la mouche

Liste des contextes (ordre alphabétique)

π = 70 formes différentes pour 89 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[12]   κατὰ τὸν Ἑρμοῦ καὶ Ἀφροδίτης παῖδα τὸν μικτὸν τὴν φύσιν καὶ

[11]   τι ἀπανθίζεται. ~Ἐγένετο κατὰ τοὺς παλαιοὺς καὶ γυνή τις ὁμώνυμος αὐτῇ,

[7]   μυῖα τέφρας ἐπιχυθείσης ἀνίσταται καὶ παλιγγενεσία τις αὐτῇ καὶ βίος ἄλλος

[7]   εἴ γε καὶ ἀπελθοῦσα ἐπανέρχεται πάλιν καὶ γνωρίζει καὶ ἐπανίστησι τὸ

[7]   ὑπαρχῆς γίνεται, ὡς ἀκριβῶς πεπεῖσθαι πάντας, ὅτι κἀκείνων ἀθάνατός ἐστιν ἡ

[8]   πονούμενα καρποῦται καὶ πλήρης αὐτῇ πανταχοῦ τράπεζα· καὶ γὰρ αἱ αἶγες

[9]   ἐμπεριπατοῦσα συνεστιᾶται ~αὐτοῖς καὶ συναπολαύει πάντων. νεοττιὰν δὲ ἢ καλιὰν οὐκ

[4]   πιεῖν. καὶ μέντοι ὠκύμορος οὖσα— πάνυ γὰρ ἐς στενὸν ὁ βίος

[5]   ἐφίεται τοῦ δήγματος. οὕτω δὲ πάνυ ἐπαινεῖ καὶ ἀσπάζεται τὴν μυῖαν,

[3]   πόδες οὐ κατὰ τοὺς σφῆκας πάνυ ἐσφιγμένῃ. ἡ γαστὴρ δὲ ὠχύρωται

[3]   τοῖν χεροῖν μετέωρον ἐδώδιμον, ἀνθρωπίνως πάνυ καὶ καθ´ ἡμᾶς. ~Γίνεται δὲ

[11]   γυνή τις ὁμώνυμος αὐτῇ, ποιήτρια, πάνυ καλὴ καὶ σοφή, καὶ ἄλλη

[10]   τινα Μυῖαν τὸ ἀρχαῖον γενέσθαι πάνυ καλήν, λάλον μέντοι γε καὶ

[1]   κώνωψι καὶ τοῖς ἔτι λεπτοτέροις παραβάλλειν, ἀλλὰ τοσοῦτον ἐκείνων μεγέθει προὔχει

[5]   τὴν μυῖαν αὖθις ἐπεισάγει τῷ παραδείγματι. καὶ μὴν καὶ ἐπιθέτῳ καλλίστῳ

[5]   ἐπαινέσαι ζητῶν οὐ λέοντι ἢ παρδάλει ἢ ὑῒ τὴν ἀλκὴν αὐτοῦ

[6]   λυπεῖ ἐς τὰς ῥυτίδας αὐτοῦ παρεισδυομένη καὶ τῇ αὑτῆς προνομαίᾳ κατὰ

[7]   δοκεῖ ὁ Πλάτων μόνον αὐτὸ παριδεῖν ἐν τῷ περὶ ψυχῆς καὶ

[12]   μὴ καὶ δόξω κατὰ τὴν παροιμίαν ἐλέφαντα ἐκ μυίας ποιεῖν.

[10]   Μυῖαν μεταβαλεῖν· καὶ διὰ τοῦτο πᾶσι νῦν τοῖς κοιμωμένοις αὐτὴν τοῦ

[7]   ἐξ ὑπαρχῆς γίνεται, ὡς ἀκριβῶς πεπεῖσθαι πάντας, ὅτι κἀκείνων ἀθάνατός ἐστιν

[7]   μυῖαν ποιεῖ, καὶ ἐπαληθεύει τὸν περὶ Ἑρμοτίμου τοῦ Κλαζομενίου μῦθον, ὅτι

[11]   ἄλλη ἑταίρα τῶν Ἀττικῶν ἐπιφανής, περὶ ἧς καὶ ὁ κωμικὸς ποιητὴς

[11]   δ´ ἂν εἶχον εἰπεῖν καὶ περὶ Μυίας τῆς Πυθαγορικῆς, εἰ μὴ

[7]   μόνον αὐτὸ παριδεῖν ἐν τῷ περὶ ψυχῆς καὶ ἀθανασίας αὐτῆς λόγῳ.

[5]   ὡς μὴ ἁλίσκοιτο σαγηνευθεῖσα καὶ περιπεσοῦσα ταῖς τοῦ θηρίου πλεκτάναις. τὴν

[2]   καθ´ ἡσυχίαν, ἀλλὰ μετ´ ᾠδῆς πέτεσθαι οὐκ ἀπηνοῦς οἵα κωνώπων καὶ

[7]   καὶ ἐπανίστησι τὸ σῶμα καὶ πέτεσθαι τὴν μυῖαν ποιεῖ, καὶ ἐπαληθεύει

[4]   δὲ εἰρήνην ἄγει καὶ οὔτε πέτεται οὔτε ᾄδει, ἀλλ´ ὑπέπτηχε ~καὶ

[11]   τὴν μὲν μυῖαν ἀλκίμῳ σθένει πηδᾶν ἐπ´ ἀνδρῶν σώμαθ´, ὡς πλησθῇ

[2]   οὔτε κατὰ τὰς ἀκρίδας μετὰ πηδήματος οὔτε ὡς οἱ σφῆκες μετὰ

[4]   ἐλαίου· θάνατος γὰρ αὐτῇ τοῦτο πιεῖν. καὶ μέντοι ὠκύμορος οὖσα— πάνυ

[3]   ᾧ κεντοῦσα πίνει τοῦ αἵματος— πίνει μὲν γὰρ καὶ γάλακτος, ἡδὺ

[3]   αὐτῆς ὀδοὺς προκύπτει, ᾧ κεντοῦσα πίνει τοῦ αἵματος— πίνει μὲν γὰρ

[9]   ἐν ἑνὶ τόπῳ κατεστήσατο, ἀλλὰ πλάνητα τὴν πτῆσιν κατὰ τοὺς Σκύθας

[3]   αὐτῇ καὶ θώρακι ἔοικεν ζώνας πλατείας καὶ φολίδας ἔχουσα. ἀμύνεται μέντοι

[7]   εἰπεῖν. καί μοι δοκεῖ ὁ Πλάτων μόνον αὐτὸ παριδεῖν ἐν τῷ

[5]   καὶ περιπεσοῦσα ταῖς τοῦ θηρίου πλεκτάναις. τὴν μὲν γὰρ ἀνδρίαν καὶ

[4]   ὁμοδίαιτος καὶ ὁμοτράπεζος ἁπάντων γεύεται πλὴν ἐλαίου· θάνατος γὰρ αὐτῇ τοῦτο

[8]   τῶν ἄλλων πονούμενα καρποῦται καὶ πλήρης αὐτῇ πανταχοῦ τράπεζα· καὶ γὰρ

[11]   πηδᾶν ἐπ´ ἀνδρῶν σώμαθ´, ὡς πλησθῇ φόνου, ἄνδρας δ´ ὁπλίτας πολέμιον

[4]   ζῴων ἀποθανόντων· εἶτα κατ´ ὀλίγον πόδας τε ἐκφέρει καὶ φύει τὰ

[3]   ἐμπεφύκασιν αὐτῇ τῇ ἐντομῇ οἱ πόδες οὐ κατὰ τοὺς σφῆκας πάνυ

[7]   σῶμα καὶ πέτεσθαι τὴν μυῖαν ποιεῖ, καὶ ἐπαληθεύει τὸν περὶ Ἑρμοτίμου

[12]   τὴν παροιμίαν ἐλέφαντα ἐκ μυίας ποιεῖν.

[9]   πράττουσα, οὐδὲ ἡγεῖταί τι αἰσχρὸν ποιεῖν, ὃ ἐν φωτὶ δρώμενον αἰσχυνεῖ

[9]   ἐκεῖ καὶ ἑστίαν καὶ εὐνὴν ποιεῖται. ὑπὸ σκότῳ μέντοι, ὡς ἔφην,

[11]   περὶ ἧς καὶ ὁ κωμικὸς ποιητὴς ἔφη, ἡ Μυῖα ἔδακνεν αὐτὸν

[11]   καὶ γυνή τις ὁμώνυμος αὐτῇ, ποιήτρια, πάνυ καλὴ καὶ σοφή, καὶ

[5]   λέγειν, ἀλλ´ ὃς μεγαλοφωνότατος τῶν ποιητῶν Ὅμηρος· τὸν γὰρ ἄριστον τῶν

[5]   ἔχω, ὁπόταν τὸν ἐπίβουλον καὶ πολέμιον αὐτῇ τὸν ἀράχνην διαδιδράσκῃ· λοχῶντά

[11]   πλησθῇ φόνου, ἄνδρας δ´ ὁπλίτας πολέμιον ταρβεῖν δόρυ. πολλὰ δ´ ἂν

[4]   φωτὶ χαίρει μάλιστα κἀν τούτῳ πολιτεύεται· νυκτὸς δὲ εἰρήνην ἄγει καὶ

[11]   δ´ ὁπλίτας πολέμιον ταρβεῖν δόρυ. πολλὰ δ´ ἂν εἶχον εἰπεῖν καὶ

[12]   φύσιν καὶ διττὸν τὸ κάλλος. πολλὰ δ´ ἔτι ἔχων εἰπεῖν καταπαύσω

[7]   Ἑρμοτίμου τοῦ Κλαζομενίου μῦθον, ὅτι πολλάκις ἀφιεῖσα αὐτὸν ἡ ψυχὴ ἀπεδήμει

[5]   ἐν ὀλίγοις μέμνηται αὐτῆς, ἀλλὰ πολλάκις· οὕτω κοσμεῖ τὰ ἔπη μνημονευομένη.

[6]   δὲ καὶ ἀφροδισίων καὶ γάμων πολλὴ αὐταῖς ἡ ἐλευθερία, καὶ ὁ

[12]   τινες μυῖαι, ἃς στρατιώτιδας οἱ πολλοὶ καλοῦσιν, οἱ δὲ κύνας, τραχύταται

[6]   δὲ τὴν κεφαλὴν μυῖα ἐπὶ πολὺ ζῇ τῷ σώματι καὶ ἔμπνους

[6]   ἀλλ´ ἐποχεῖται τῇ θηλείᾳ ἐπὶ πολύ, κἀκείνη φέρει τὸν νυμφίον, καὶ

[3]   τῶν ἀκρίδων· ὀφθαλμοὶ δὲ προπετεῖς, πολὺ τοῦ κέρατος ἔχοντες· στέρνον εὐπαγές,

[8]   οὖσα τὰ ὑπὸ τῶν ἄλλων πονούμενα καρποῦται καὶ πλήρης αὐτῇ πανταχοῦ

[9]   ἐργάζεται οὐδὲ ἀξιοῖ λανθάνειν τι πράττουσα, οὐδὲ ἡγεῖταί τι αἰσχρὸν ποιεῖν,

[3]   ἀλλὰ τῷ στόματι καὶ τῇ προβοσκίδι, ἣν κατὰ τὰ αὐτὰ τοῖς

[8]   ὄψα ἡδύνουσι, καὶ βασιλέων αὐτῶν προγεύεται καὶ ταῖς τραπέζαις ἐμπεριπατοῦσα συνεστιᾶται

[3]   ἐοικυῖαν. ἐκ δὲ αὐτῆς ὀδοὺς προκύπτει, ᾧ κεντοῦσα πίνει τοῦ αἵματος—

[6]   αὐτοῦ παρεισδυομένη καὶ τῇ αὑτῆς προνομαίᾳ κατὰ λόγον τοῦ μεγέθους ἀμύσσουσα.

[3]   τοῖς ἐλέφασι καὶ αὐτὴ ἔχουσα προνομεύει τε καὶ ἐπιλαμβάνεται καὶ προσφῦσα

[3]   ἡ τῶν ἀκρίδων· ὀφθαλμοὶ δὲ προπετεῖς, πολὺ τοῦ κέρατος ἔχοντες· στέρνον

[2]   σφῆκες μετὰ ῥοιζήματος, ἀλλ´ εὐκαμπὴς πρὸς ὅ τι ἂν μέρος ὁρμήσῃ

[2]   βλέποι ἐς αὐτήν, ὁπόταν ~ἐκπετάσασα πρὸς τὸν ἥλιον πτερύσσηται. ἡ δὲ

[5]   θράσος ἀλλὰ θάρσος φησὶν αὐτῇ προσεῖναι. καὶ γὰρ εἰργομένη, φησίν, ὅμως

[5]   ἐπιθέτῳ καλλίστῳ αὐτὰς ἐκόσμησεν ἀδινὰς προσειπὼν καὶ τὴν ἀγέλην αὐτῶν ἔθνη

[2]   τοῦ ἀέρος. καὶ μὴν κἀκεῖνο πρόσεστιν αὐτῇ, τὸ μὴ καθ´ ἡσυχίαν,

[3]   τέσσαρσι βαδίζει μόνοις, τοῖς δὲ προσθίοις δυσὶ καὶ ὅσα χερσὶ χρῆται.

[3]   προνομεύει τε καὶ ἐπιλαμβάνεται καὶ προσφῦσα κατέχει κοτυληδόνι κατὰ τὸ ἄκρον

[1]   παραβάλλειν, ἀλλὰ τοσοῦτον ἐκείνων μεγέθει προὔχει ὅσον αὐτὴ μελίττης ἀπολείπεται. ἐπτέρωται

[4]   εὐθὺς τοιαύτη, ἀλλὰ σκώληξ τὸ πρῶτον ἤτοι ἐξ ἀνθρώπων ἢ ἄλλων

[4]   τε ἐκφέρει καὶ φύει τὰ πτερὰ καὶ ἐξ ἑρπετοῦ ὄρνεον γίνεται

[1]   ὑμενόπτερος, τοσοῦτον ἁπαλώτερα ἔχουσα τὰ πτερὰ ὅσον τῆς Ἑλληνικῆς ἐσθῆτος ἡ

[2]   ὁπόταν ~ἐκπετάσασα πρὸς τὸν ἥλιον πτερύσσηται. ἡ δὲ πτῆσις οὔτε κατὰ

[2]   τὰς νυκτερίδας εἰρεσίᾳ συνεχεῖ τῶν πτερῶν οὔτε κατὰ τὰς ἀκρίδας μετὰ

[6]   τὴν ἐναέριον ἐκείνην μῖξιν τῇ πτήσει μὴ διαφθείρουσαι. ἀποτμηθεῖσα δὲ τὴν

[5]   μνημονευομένη. ἄρτι μὲν τὴν ἀγελαίαν πτῆσιν αὐτῆς ἐπὶ τὸ γάλα διέρχεται,

[9]   τόπῳ κατεστήσατο, ἀλλὰ πλάνητα τὴν πτῆσιν κατὰ τοὺς Σκύθας ἐπανῃρημένη, ὅπου

[12]   τραχύταται τὸν βόμβον καὶ τὴν πτῆσιν ὠκύταται, αἵ γε καὶ μακροβιώταταί

[2]   τὸν ἥλιον πτερύσσηται. ἡ δὲ πτῆσις οὔτε κατὰ τὰς νυκτερίδας εἰρεσίᾳ

[11]   εἰπεῖν καὶ περὶ Μυίας τῆς Πυθαγορικῆς, εἰ μὴ γνώριμος ἦν ἅπασιν

Chapitre
[12]	κατὰ τὸν Ἑρμοῦ καὶ Ἀφροδίτης	παῖδα	τὸν μικτὸν τὴν φύσιν καὶ
[11]	τι ἀπανθίζεται. ~Ἐγένετο κατὰ τοὺς	παλαιοὺς	καὶ γυνή τις ὁμώνυμος αὐτῇ,
[7]	μυῖα τέφρας ἐπιχυθείσης ἀνίσταται καὶ	παλιγγενεσία	τις αὐτῇ καὶ βίος ἄλλος
[7]	εἴ γε καὶ ἀπελθοῦσα ἐπανέρχεται	πάλιν	καὶ γνωρίζει καὶ ἐπανίστησι τὸ
[7]	ὑπαρχῆς γίνεται, ὡς ἀκριβῶς πεπεῖσθαι	πάντας,	ὅτι κἀκείνων ἀθάνατός ἐστιν ἡ
[8]	πονούμενα καρποῦται καὶ πλήρης αὐτῇ	πανταχοῦ	τράπεζα· καὶ γὰρ αἱ αἶγες
[9]	ἐμπεριπατοῦσα συνεστιᾶται ~αὐτοῖς καὶ συναπολαύει	πάντων.	νεοττιὰν δὲ ἢ καλιὰν οὐκ
[4]	πιεῖν. καὶ μέντοι ὠκύμορος οὖσα—	πάνυ	γὰρ ἐς στενὸν ὁ βίος
[5]	ἐφίεται τοῦ δήγματος. οὕτω δὲ	πάνυ	ἐπαινεῖ καὶ ἀσπάζεται τὴν μυῖαν,
[3]	πόδες οὐ κατὰ τοὺς σφῆκας	πάνυ	ἐσφιγμένῃ. ἡ γαστὴρ δὲ ὠχύρωται
[3]	τοῖν χεροῖν μετέωρον ἐδώδιμον, ἀνθρωπίνως	πάνυ	καὶ καθ´ ἡμᾶς. ~Γίνεται δὲ
[11]	γυνή τις ὁμώνυμος αὐτῇ, ποιήτρια,	πάνυ	καλὴ καὶ σοφή, καὶ ἄλλη
[10]	τινα Μυῖαν τὸ ἀρχαῖον γενέσθαι	πάνυ	καλήν, λάλον μέντοι γε καὶ
[1]	κώνωψι καὶ τοῖς ἔτι λεπτοτέροις	παραβάλλειν,	ἀλλὰ τοσοῦτον ἐκείνων μεγέθει προὔχει
[5]	τὴν μυῖαν αὖθις ἐπεισάγει τῷ	παραδείγματι.	καὶ μὴν καὶ ἐπιθέτῳ καλλίστῳ
[5]	ἐπαινέσαι ζητῶν οὐ λέοντι ἢ	παρδάλει	ἢ ὑῒ τὴν ἀλκὴν αὐτοῦ
[6]	λυπεῖ ἐς τὰς ῥυτίδας αὐτοῦ	παρεισδυομένη	καὶ τῇ αὑτῆς προνομαίᾳ κατὰ
[7]	δοκεῖ ὁ Πλάτων μόνον αὐτὸ	παριδεῖν	ἐν τῷ περὶ ψυχῆς καὶ
[12]	μὴ καὶ δόξω κατὰ τὴν	παροιμίαν	ἐλέφαντα ἐκ μυίας ποιεῖν.
[10]	Μυῖαν μεταβαλεῖν· καὶ διὰ τοῦτο	πᾶσι	νῦν τοῖς κοιμωμένοις αὐτὴν τοῦ
[7]	ἐξ ὑπαρχῆς γίνεται, ὡς ἀκριβῶς	πεπεῖσθαι	πάντας, ὅτι κἀκείνων ἀθάνατός ἐστιν
[7]	μυῖαν ποιεῖ, καὶ ἐπαληθεύει τὸν	περὶ	Ἑρμοτίμου τοῦ Κλαζομενίου μῦθον, ὅτι
[11]	ἄλλη ἑταίρα τῶν Ἀττικῶν ἐπιφανής,	περὶ	ἧς καὶ ὁ κωμικὸς ποιητὴς
[11]	δ´ ἂν εἶχον εἰπεῖν καὶ	περὶ	Μυίας τῆς Πυθαγορικῆς, εἰ μὴ
[7]	μόνον αὐτὸ παριδεῖν ἐν τῷ	περὶ	ψυχῆς καὶ ἀθανασίας αὐτῆς λόγῳ.
[5]	ὡς μὴ ἁλίσκοιτο σαγηνευθεῖσα καὶ	περιπεσοῦσα	ταῖς τοῦ θηρίου πλεκτάναις. τὴν
[2]	καθ´ ἡσυχίαν, ἀλλὰ μετ´ ᾠδῆς	πέτεσθαι	οὐκ ἀπηνοῦς οἵα κωνώπων καὶ
[7]	καὶ ἐπανίστησι τὸ σῶμα καὶ	πέτεσθαι	τὴν μυῖαν ποιεῖ, καὶ ἐπαληθεύει
[4]	δὲ εἰρήνην ἄγει καὶ οὔτε	πέτεται	οὔτε ᾄδει, ἀλλ´ ὑπέπτηχε ~καὶ
[11]	τὴν μὲν μυῖαν ἀλκίμῳ σθένει	πηδᾶν	ἐπ´ ἀνδρῶν σώμαθ´, ὡς πλησθῇ
[2]	οὔτε κατὰ τὰς ἀκρίδας μετὰ	πηδήματος	οὔτε ὡς οἱ σφῆκες μετὰ
[4]	ἐλαίου· θάνατος γὰρ αὐτῇ τοῦτο	πιεῖν.	καὶ μέντοι ὠκύμορος οὖσα— πάνυ
[3]	ᾧ κεντοῦσα πίνει τοῦ αἵματος—	πίνει	μὲν γὰρ καὶ γάλακτος, ἡδὺ
[3]	αὐτῆς ὀδοὺς προκύπτει, ᾧ κεντοῦσα	πίνει	τοῦ αἵματος— πίνει μὲν γὰρ
[9]	ἐν ἑνὶ τόπῳ κατεστήσατο, ἀλλὰ	πλάνητα	τὴν πτῆσιν κατὰ τοὺς Σκύθας
[3]	αὐτῇ καὶ θώρακι ἔοικεν ζώνας	πλατείας	καὶ φολίδας ἔχουσα. ἀμύνεται μέντοι
[7]	εἰπεῖν. καί μοι δοκεῖ ὁ	Πλάτων	μόνον αὐτὸ παριδεῖν ἐν τῷ
[5]	καὶ περιπεσοῦσα ταῖς τοῦ θηρίου	πλεκτάναις.	τὴν μὲν γὰρ ἀνδρίαν καὶ
[4]	ὁμοδίαιτος καὶ ὁμοτράπεζος ἁπάντων γεύεται	πλὴν	ἐλαίου· θάνατος γὰρ αὐτῇ τοῦτο
[8]	τῶν ἄλλων πονούμενα καρποῦται καὶ	πλήρης	αὐτῇ πανταχοῦ τράπεζα· καὶ γὰρ
[11]	πηδᾶν ἐπ´ ἀνδρῶν σώμαθ´, ὡς	πλησθῇ	φόνου, ἄνδρας δ´ ὁπλίτας πολέμιον
[4]	ζῴων ἀποθανόντων· εἶτα κατ´ ὀλίγον	πόδας	τε ἐκφέρει καὶ φύει τὰ
[3]	ἐμπεφύκασιν αὐτῇ τῇ ἐντομῇ οἱ	πόδες	οὐ κατὰ τοὺς σφῆκας πάνυ
[7]	σῶμα καὶ πέτεσθαι τὴν μυῖαν	ποιεῖ,	καὶ ἐπαληθεύει τὸν περὶ Ἑρμοτίμου
[12]	τὴν παροιμίαν ἐλέφαντα ἐκ μυίας	ποιεῖν.
[9]	πράττουσα, οὐδὲ ἡγεῖταί τι αἰσχρὸν	ποιεῖν,	ὃ ἐν φωτὶ δρώμενον αἰσχυνεῖ
[9]	ἐκεῖ καὶ ἑστίαν καὶ εὐνὴν	ποιεῖται.	ὑπὸ σκότῳ μέντοι, ὡς ἔφην,
[11]	περὶ ἧς καὶ ὁ κωμικὸς	ποιητὴς	ἔφη, ἡ Μυῖα ἔδακνεν αὐτὸν
[11]	καὶ γυνή τις ὁμώνυμος αὐτῇ,	ποιήτρια,	πάνυ καλὴ καὶ σοφή, καὶ
[5]	λέγειν, ἀλλ´ ὃς μεγαλοφωνότατος τῶν	ποιητῶν	Ὅμηρος· τὸν γὰρ ἄριστον τῶν
[5]	ἔχω, ὁπόταν τὸν ἐπίβουλον καὶ	πολέμιον	αὐτῇ τὸν ἀράχνην διαδιδράσκῃ· λοχῶντά
[11]	πλησθῇ φόνου, ἄνδρας δ´ ὁπλίτας	πολέμιον	ταρβεῖν δόρυ. πολλὰ δ´ ἂν
[4]	φωτὶ χαίρει μάλιστα κἀν τούτῳ	πολιτεύεται·	νυκτὸς δὲ εἰρήνην ἄγει καὶ
[11]	δ´ ὁπλίτας πολέμιον ταρβεῖν δόρυ.	πολλὰ	δ´ ἂν εἶχον εἰπεῖν καὶ
[12]	φύσιν καὶ διττὸν τὸ κάλλος.	πολλὰ	δ´ ἔτι ἔχων εἰπεῖν καταπαύσω
[7]	Ἑρμοτίμου τοῦ Κλαζομενίου μῦθον, ὅτι	πολλάκις	ἀφιεῖσα αὐτὸν ἡ ψυχὴ ἀπεδήμει
[5]	ἐν ὀλίγοις μέμνηται αὐτῆς, ἀλλὰ	πολλάκις·	οὕτω κοσμεῖ τὰ ἔπη μνημονευομένη.
[6]	δὲ καὶ ἀφροδισίων καὶ γάμων	πολλὴ	αὐταῖς ἡ ἐλευθερία, καὶ ὁ
[12]	τινες μυῖαι, ἃς στρατιώτιδας οἱ	πολλοὶ	καλοῦσιν, οἱ δὲ κύνας, τραχύταται
[6]	δὲ τὴν κεφαλὴν μυῖα ἐπὶ	πολὺ	ζῇ τῷ σώματι καὶ ἔμπνους
[6]	ἀλλ´ ἐποχεῖται τῇ θηλείᾳ ἐπὶ	πολύ,	κἀκείνη φέρει τὸν νυμφίον, καὶ
[3]	τῶν ἀκρίδων· ὀφθαλμοὶ δὲ προπετεῖς,	πολὺ	τοῦ κέρατος ἔχοντες· στέρνον εὐπαγές,
[8]	οὖσα τὰ ὑπὸ τῶν ἄλλων	πονούμενα	καρποῦται καὶ πλήρης αὐτῇ πανταχοῦ
[9]	ἐργάζεται οὐδὲ ἀξιοῖ λανθάνειν τι	πράττουσα,	οὐδὲ ἡγεῖταί τι αἰσχρὸν ποιεῖν,
[3]	ἀλλὰ τῷ στόματι καὶ τῇ	προβοσκίδι,	ἣν κατὰ τὰ αὐτὰ τοῖς
[8]	ὄψα ἡδύνουσι, καὶ βασιλέων αὐτῶν	προγεύεται	καὶ ταῖς τραπέζαις ἐμπεριπατοῦσα συνεστιᾶται
[3]	ἐοικυῖαν. ἐκ δὲ αὐτῆς ὀδοὺς	προκύπτει,	ᾧ κεντοῦσα πίνει τοῦ αἵματος—
[6]	αὐτοῦ παρεισδυομένη καὶ τῇ αὑτῆς	προνομαίᾳ	κατὰ λόγον τοῦ μεγέθους ἀμύσσουσα.
[3]	τοῖς ἐλέφασι καὶ αὐτὴ ἔχουσα	προνομεύει	τε καὶ ἐπιλαμβάνεται καὶ προσφῦσα
[3]	ἡ τῶν ἀκρίδων· ὀφθαλμοὶ δὲ	προπετεῖς,	πολὺ τοῦ κέρατος ἔχοντες· στέρνον
[2]	σφῆκες μετὰ ῥοιζήματος, ἀλλ´ εὐκαμπὴς	πρὸς	ὅ τι ἂν μέρος ὁρμήσῃ
[2]	βλέποι ἐς αὐτήν, ὁπόταν ~ἐκπετάσασα	πρὸς	τὸν ἥλιον πτερύσσηται. ἡ δὲ
[5]	θράσος ἀλλὰ θάρσος φησὶν αὐτῇ	προσεῖναι.	καὶ γὰρ εἰργομένη, φησίν, ὅμως
[5]	ἐπιθέτῳ καλλίστῳ αὐτὰς ἐκόσμησεν ἀδινὰς	προσειπὼν	καὶ τὴν ἀγέλην αὐτῶν ἔθνη
[2]	τοῦ ἀέρος. καὶ μὴν κἀκεῖνο	πρόσεστιν	αὐτῇ, τὸ μὴ καθ´ ἡσυχίαν,
[3]	τέσσαρσι βαδίζει μόνοις, τοῖς δὲ	προσθίοις	δυσὶ καὶ ὅσα χερσὶ χρῆται.
[3]	προνομεύει τε καὶ ἐπιλαμβάνεται καὶ	προσφῦσα	κατέχει κοτυληδόνι κατὰ τὸ ἄκρον
[1]	παραβάλλειν, ἀλλὰ τοσοῦτον ἐκείνων μεγέθει	προὔχει	ὅσον αὐτὴ μελίττης ἀπολείπεται. ἐπτέρωται
[4]	εὐθὺς τοιαύτη, ἀλλὰ σκώληξ τὸ	πρῶτον	ἤτοι ἐξ ἀνθρώπων ἢ ἄλλων
[4]	τε ἐκφέρει καὶ φύει τὰ	πτερὰ	καὶ ἐξ ἑρπετοῦ ὄρνεον γίνεται
[1]	ὑμενόπτερος, τοσοῦτον ἁπαλώτερα ἔχουσα τὰ	πτερὰ	ὅσον τῆς Ἑλληνικῆς ἐσθῆτος ἡ
[2]	ὁπόταν ~ἐκπετάσασα πρὸς τὸν ἥλιον	πτερύσσηται.	ἡ δὲ πτῆσις οὔτε κατὰ
[2]	τὰς νυκτερίδας εἰρεσίᾳ συνεχεῖ τῶν	πτερῶν	οὔτε κατὰ τὰς ἀκρίδας μετὰ
[6]	τὴν ἐναέριον ἐκείνην μῖξιν τῇ	πτήσει	μὴ διαφθείρουσαι. ἀποτμηθεῖσα δὲ τὴν
[5]	μνημονευομένη. ἄρτι μὲν τὴν ἀγελαίαν	πτῆσιν	αὐτῆς ἐπὶ τὸ γάλα διέρχεται,
[9]	τόπῳ κατεστήσατο, ἀλλὰ πλάνητα τὴν	πτῆσιν	κατὰ τοὺς Σκύθας ἐπανῃρημένη, ὅπου
[12]	τραχύταται τὸν βόμβον καὶ τὴν	πτῆσιν	ὠκύταται, αἵ γε καὶ μακροβιώταταί
[2]	τὸν ἥλιον πτερύσσηται. ἡ δὲ	πτῆσις	οὔτε κατὰ τὰς νυκτερίδας εἰρεσίᾳ
[11]	εἰπεῖν καὶ περὶ Μυίας τῆς	Πυθαγορικῆς,	εἰ μὴ γνώριμος ἦν ἅπασιν

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 3/11/2005