Chapitre |
[29] |
φιλοσοφίας
ἀνάξιον
καὶ
διαφθείρειν
ἐν
|
ζάλῃ |
τὴν
ἐν
γαλήνῃ
τῶν
λογισ |
[76] |
ἀμφοτέρων
τὴν
πίστιν·
τῶν
υἱῶν
|
Ζεβεδαίου |
τὸ
μεγαλόφωνον·
πάντων
τῶν
μαθητῶν |
[49] |
~Τότε
δὴ
κινηθέντα
τὸν
ὕπαρχον
|
ζέσαι |
τε
πλέον
τῷ
θυμῷ
καὶ |
[15] |
δὴ
τοῖς
δακτύλοις
ὡς
μάστιξι,
|
ζευγνύουσι, |
μεταζευγνύουσιν·
οὐδενὸς
ὄντες
κύριοι
ἀντιδιδόασι |
[45] |
ἐπ'
αὐτοὺς
ἐλαύνων,
παντὶ
δὲ
|
ζέων |
θυμῷ
καὶ
φρονήματι,
οὐ
ταύτῃ |
[76] |
φαινομένου
κατάλυσιν.
~Ἐμιμήσατο
Πέτρου
τὸν
|
ζῆλον, |
Παύλου
τὸν
τόνον,
τῶν
ὀνομαστῶν |
[20] |
τῶν
λόγων·
φθόνος
δὲ
ἀπῆν,
|
ζῆλος |
δὲ
ἐσπουδάζετο.
Ἀγὼν
δὲ
ἀμφοτέροις, |
[31] |
Πόντου
μεθ'
ἡμῶν
ἀπανίσταται
καὶ
|
ζηλοτυπεῖ |
τὴν
ἀλήθειαν
κινδυνεύουσαν
καὶ
γίνεται |
[57] |
οὐδὲ
γυναῖκες
ἔμενον
ἔτι,
τῷ
|
ζήλῳ |
ῥωσθεῖσαι,
καὶ
εἰς
ἀνδρῶν
θάρσος |
[72] |
Αἰγύπτιον·
ἄγων
δὲ
λαὸν
περιούσιον,
|
ζηλω |
τὴν
καλῶν
ἔργων,
ἐπὶ
τὴν |
[77] |
ὃ
τοῖς
πολλοῖς
μὴ
καλῶς
|
ζηλωθὲν |
μηδὲ
νοηθέν,
σκυθρωπότης
ἐγένετο·
ἔτι |
[74] |
παντοίοις
βασάνων
εἴδεσιν.
Ὧν
ἐκεῖνος
|
ζηλώσας |
τὴν
καρτερίαν
καὶ
τὴν
δόξαν |
[37] |
ἄνδρας
ἐπ'
εὐσεβείᾳ
γνωρίμους
καὶ
|
ζηλωτάς, |
καὶ
μετὰ
τούτων
τὸν
νέον |
[75] |
ταύτην
ποιοῦμαι
τὴν
παρεξέτασιν·
ἀλλὰ
|
ζηλωτὴν |
ἀποφαίνων
καί
τι
τοῦ
χαρακτῆρος |
[72] |
οὐκ
ἄνθρωπος.
Τούτων
δὲ
ἀμφοτέρων
|
ζηλωτὴς |
ἐκεῖνος,
βασανίζων
μὲν
οὐ
σωματικαῖς |
[12] |
διαφέρουσιν,
οἷς
μεγάλη
μὲν
ἡ
|
ζημία, |
μεῖζον
δὲ
τὸ
αἶσχος
ὁρῶσι |
[21] |
ἡμῖν
δ'
οὐδεμία
παρὰ
τούτων
|
ζημία |
τὴν
διάνοιαν
πεπυκνωμένοις
καὶ
πεφραγμένοις. |
[14] |
καὶ
ὃ
μὴ
παθεῖν
ἡ
|
ζημία |
τοῖς
γε
νοῦν
ἔχουσιν.
~Εἶχον |
[79] |
αὐτὸν
πᾶσα
ἡ
πόλις,
τὴν
|
ζημίαν |
οὐ
φέροντες
καὶ
τῆς
ἐκδημίας |
[68] |
Αὐτοῖς
μὲν
γὰρ
οὐδεμίαν
εἶναι
|
ζημίαν, |
ὑπαλλαττομένων
μικρὸν
τῶν
λέξεων,
καὶ |
[78] |
φιλοσοφεῖν
ἐσπούδακα,
τῆς
κοινῆς
μεμνημένος
|
ζημίας, |
καὶ
τοῦ
κατασχόντος
πάθους
τὴν |
[24] |
μὴν
μακρότερόν
μοι
τὸ
τῆς
|
ζημίας· |
οὐ
γὰρ
ἠνειχόμην
ἐπὶ
πλέον |
[78] |
καὶ
τὸ
Πνεῦμα·
ὥστε
μὴ
|
ζημιωθῆναι |
τὸ
βῆμα
τοὺς
ἐκείνου
μαθητὰς |
[20] |
ἔργον
ἡ
ἀρετή,
καὶ
τὸ
|
ζῆν |
πρὸς
τὰς
μελλούσας
ἐλπίδας,
πρὶν |
[41] |
ἐκείνου
τῶν
κατεχόντων
κακῶν
λύσιν
|
ζητεῖν, |
αὐτὸς
δὲ
καθεύδειν·
ἀλλά
τι |
[51] |
οὐ
δέξασθαι,
τὴν
μετάθεσιν
αἰσχυνόμενον,
|
ζητεῖν |
δὲ
ἀπολογίαν,
ἥ
τις
εὐπρεπεστάτη· |
[64] |
ψοφήμασι.
Καίτοι
κἂν
εἰ
τοῦτο
|
ζητοίημεν, |
τίς
μὲν
οὕτως
ἡδὺς
ἐν |
[19] |
οὖν
συγχωρήσοι
τις,
ἔχω
τὸ
|
ζητούμενον· |
εἰ
δὲ
μή,
παρ'
ἐμαυτοῦ |
[81] |
τῶν
ἐκείνου
καλῶν
διηγούμενοι
καὶ
|
ζητοῦντες, |
οἱ
τῶν
θρόνων
τὸν
νομοθέτην, |
[36] |
καὶ
ποτίζονται,
Θεὸν
πεινῶσαι
καὶ
|
ζητοῦσαι |
τροφὴν
οὐ
ῥέουσαν
οὐδ'
ἀπιοῦσαν, |
[81] |
παρθένοι
τὸν
νυμφαγωγόν,
αἱ
ὑπὸ
|
ζυγὸν |
τὸν
σωφρονιστήν,
οἱ
τῆς
ἐρημίας |
[49] |
πέμψει
με
πρὸς
Θεόν,
ᾧ
|
ζῶ |
καὶ
πολιτεύομαι
καὶ
τῷ
πλείστῳ |
[4] |
εὐγενεστάτους
ἢ
ἀτιμοτάτους,
ἡμᾶς
δὲ
|
ζωγραφεῖσθαι |
τοῖς
ἔξωθεν,
ἓν
ἢ
δύο |
[1] |
ὑπόθεσιν
προστησά
μενος,
καθάπερ
οἱ
|
ζωγράφοι |
τοὺς
ἀρχετύπους
πίνακας,
ταύτην
ἂν |
[26] |
Καὶ
ἰατρὸς
μὲν
οὐδεὶς
οὐδὲ
|
ζωγράφος, |
ὅστις
οὐ
φύσεις
ἀρρωστημάτων
ἐσκέψατο |
[11] |
χρήσιμον
αὐτῶν
καρπούμενοι
πρός
τε
|
ζωὴν |
καὶ
ἀπόλαυσιν
ὅσον
ἐπικίνδυνον
διαφεύγομεν, |
[74] |
Ἐπαίνει
κἀκείνου
τὴν
ἐν
πυρὶ
|
ζωήν, |
τῷ
πλήθει
λέγω
τῶν
πειρασμῶν, |
[79] |
καὶ
προσθεῖναί
τι
τῆς
ἑαυτῶν
|
ζωῆς |
αὐτὸν
ἐλεγχθῆναι
ἄνθρωπον
ὄντα)
καὶ |
[5] |
τοῖς
ἄλλοις
ἀλεῖπται
τῆς
ἀρετῆς,
|
ζῶντες |
μάρτυρες,
ἔμπνοοι
στῆλαι,
σιγῶντα
κηρύγματα, |
[22] |
ἐκείνου
φιλίας
τι
παραπέλαυσα,
ὥσπερ
|
ζῶντος |
εἰς
ἀρετήν,
οὕτω
μεταστάντος
εἰς |
[21] |
δι'
ἅλμης
ῥέων
γλυκύς,
ἢ
|
ζῷον |
ἐν
πυρὶ
σκαῖρον,
ᾧ
τὰ |
[47] |
καὶ
τὸν
λειπόμενον
ἔτι
μόνον
|
ζωτικὸν |
σπινθῆρα
τῆς
ἀληθείας·
τότε
πρῶτον |
[36] |
λόγου
δὲ
πόθον
τοῦ
ἀληθῶς
|
ζωτικοῦ |
καὶ
τροφίμου,
καὶ
εἰς
αὔξησιν |