HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Grégoire de Nazianze, Discours funèbre en l'honneur de Basile de Césarée

Liste des contextes (ordre alphabétique)


τ  =  345 formes différentes pour 3253 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Chapitre
[72]   ἀλλ' ὅλον πνευματικούς· εἰς δὲ  τὰ   ἅγια τῶν ἁγίων, οὐχ ἅπαξ
[66]   δύναμιν τοσοῦτον ὡς ἀπ' ἄκρων  τὰ   ἄκρα ἰσοτίμως καταφωτίζειν, καὶ μηδὲν
[34]   εὐχῶν διατάξεις, εὐκοσμίαι τοῦ βήματος,  τὰ   ἄλλα οἷς ἂν ἀληθῶς
[63]   τοῦ πλούτου, ἤδη δὲ καὶ  τὰ   ἀναγκαῖα ταῖς ἐκείνου παραινέσεσιν ἀποτίθεται,
[59]   ὅτι μείζω φρονῶν κατὰ  τὰ   ἀνθρώπινα, καὶ τῶν ἐνθένδε πρὶν
[67]   τοῦ γράμματος ἵστασθαι, μηδὲ βλέπειν  τὰ   ἄνω μόνον, ἀλλὰ καὶ περαιτέρω
[13]   μετὰ Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς κάτω  τὰ   ἄνω πραγματευόμενον καὶ τοῖς ἀστάτοις
[65]   ἄρτιον; Πάντα μὲν ἐρευνᾶν, καὶ  τὰ   βάθη τοῦ Θεοῦ, τῷ Πνεύματι
[65]   φῶς γνώσεως καὶ διέκυψεν εἰς  τὰ   βάθη τοῦ Πνεύματος καὶ μετὰ
[48]   γὰρ ἔχω γινώσκειν. Ὅτι μὴ  τὰ   βασιλέως θρησκεύεις, φησί, τῶν ἄλλων
[58]   Καὶ σκῆψις, ὡς εὐπρεπής!  Τὰ   γὰρ πνευματικὰ τέκνα, καὶ αἱ
[2]   εὐσεβῆ καὶ κόσμου παντὸς σωτήριον.  Τὰ   γὰρ τοῦ σώματος ἴσως οὐδὲ
[8]   μῦθον εἶναι τὸ ἱστορούμενον. Ὡς  τά   γε ἑξῆς τοῦ λόγου καὶ
[13]   τοῖς δράμασι τὰ ἐπίσημα.  Τὰ   δὲ ἑξῆς αὐτοὶ διηγείσθωσαν, οἱ
[55]   καὶ εἰς τοῦθ' ἥκοντα τέλους·  τὰ   δὲ πρὸς ἑτέρους ἑτέρως,
[54]   Τί τούτων ἐνδικώτερον ταχύτερον;  Τὰ   δὲ τούτων ἑξῆς, ἔκαμνεν
[58]   δεινά, τὰ μὲν συνέβαινεν ἤδη,  τὰ   δὲ ὠδίνετο. Ὑπεσπῶντο σύνοδοι παρὰ
[24]   Ὁμηρικὸν ἵππον πόθος· καὶ  τὰ   δεσμὰ ῥήξας τῶν κατεχόντων κροαίνω
[33]   εἰ καὶ τῆς καθέδρας εἶχε  τὰ   δεύτερα· τὴν γὰρ εὔνοιαν εἰσφέρων,
[46]   Ταῦτα τῶν πρώτων αὐτοῦ νεανιευμάτων  τὰ   διηγήματα, καὶ μέχρι τοῦ
[3]   ἡμῖν ἐκ τοῦ πατρὸς προβάλλει  τὰ   διηγήματα καὶ οὐδενὸς ἐλάττω τῶν
[52]   πολλοῖς ἄδηλον ἔτι. Ἐπεὶ δὲ  τὰ   δῶρα τῇ θείᾳ τραπέζῃ προσενεγκεῖν
[59]   πλείων καὶ τὸ πόλιν ἑκάστην  τὰ   ἑαυτῆς ἔχειν καὶ τὸ λυθῆναι
[34]   καὶ φρονοῦσι κακῶς· ἐκείνοις μὲν  τὰ   ἑαυτῶν, ἑαυτοῖς δὲ τὰ τοῦ
[62]   ἐσπούδασε; Τίνος οἱ παρθενῶνες, καὶ  τὰ   ἔγγραφα διατάγματα, οἷς πᾶσαν μὲν
[21]   βλαβεραὶ μὲν τοῖς ἄλλοις Ἀθῆναι  τὰ   εἰς ψυχήν· οὐ γὰρ φαύλως
[55]   οὐκ εἰδότων· οὐ γὰρ ἐπαύετο  τὰ   ἐκείνου καὶ θαυμάζων καὶ διηγούμενος.
[69]   μὲν τὰ ἐμά, ἐμοὶ δὲ  τὰ   ἐκείνου λογίζοιτο παρά τε Θεῷ
[66]   ἡμῖν ἐν λόγοις, ὃς ἂν  τὰ   ἐκείνου μάλιστα τυγχάνῃ γινώσκων καὶ
[60]   ῥᾳθυμίας ἔγκλημα φεύγων, παρὰ τοῖς  τὰ   ἐκείνου πάντα ἐπιζητοῦσιν, ἀπληστίας περιπέσω
[75]   διαθήκην, καὶ τοῖς ἐνταῦθα εὐδοκίμοις  τὰ   ἐκείνου παρεξετάσας, τιμήσω τὸν μαθητὴν
[61]   ἀγρυπνία καὶ ἀλουσία,  τὰ   ἐκείνου σεμνολογήματα· καὶ τὸ ἥδιστον
[2]   ἐπαινέτας, ἰδίᾳ τε καὶ δημοσίᾳ  τὰ   ἐκείνου σεμνύναντας, μηδεὶς θαυμαζέτω. Ἀλλὰ
[66]   διὰ πάντων καὶ μεγίστη,  τὰ   ἐκείνου συγγράμματα καὶ πονήματα. Οὐδὲ
[66]   τις ἄλλη μετ' ἐκεῖνον  τὰ   ἐκείνου συγγράμματα. Σιωπᾶται τὰ παλαιά,
[80]   συμβουλεύσαιμ' ἂν ἄλλο τι, τοῖς  τὰ   ἐκείνου τετελεσμένοις, πρὸς αὐτὸν
[6]   τί φέρονται παρὰ τῆς πάντα  τὰ   ἐκείνων ἀγούσης προνοίας; Ἐπί τινα
[58]   τῇ νέᾳ προσαγαγούσης, ἐντεῦθεν καὶ  τὰ   ἐκείνων ἐστασιάσθη. μὲν γὰρ
[63]   οὕτως, χώρα δὲ καὶ  τὰ   ἐκτὸς ἑτέρως· ἀλλὰ κοινὸν ἅπασιν
[59]   καὶ πλεῖον ἔχειν τῶν λυομένων  τὰ   ἐλπιζόμενα. ~Δέδοικα μὲν οὖν μὴ
[8]   ἦν αὐτοῖς, ἐγίνοντο προθυμότεροι. Τοιαῦτα  τὰ   ἐμὰ διηγήματα. Σὺ δέ μοι
[69]   κοινοποιοῦμαι πρὸς ἅπασι· κἀκείνῳ μὲν  τὰ   ἐμά, ἐμοὶ δὲ τὰ ἐκείνου
[26]   θρόνοι. Σαμουὴλ ἐν προφήταις,  τὰ   ἔμπροσθεν βλέπων· ἀλλὰ καὶ Σαούλ,
[26]   τὴν πρώραν ἀγαγὼν καὶ πιστεύσας  τὰ   ἔμπροσθεν, οὕτως ἐπὶ τῶν οἰάκων
[32]   πάντα καταλλάττεται, βουλεύεται, παρατάττεται· λύει  τὰ   ἐν τῷ μέσῳ σκῶλα καὶ
[30]   τὸν Πατέρα τιμήσας, καὶ ἀτιμάσας  τὰ   ἐξ αὐτοῦ διὰ τῶν ἀνίσων
[73]   τὴν ἐκείνου σοφίαν γνωρίζεσθαι. Καὶ  τὰ   ἑξῆς παρήσω τοῦ Σολομῶντος· πᾶσι
[66]   τῶν ἐν πράγματι; Τίς τῶν  τὰ   ἔξωθεν φιλοσοφούντων τὰ ἡμέτερα;
[13]   τοῖς ὅπλοις τοῖς δράμασι  τὰ   ἐπίσημα. Τὰ δὲ ἑξῆς αὐτοὶ
[71]   πλείω τῶν ἀσήμων προβάτων κτησάμενος  τὰ   ἐπίσημα, τήν τε καλὴν πολυτεκνίαν
[73]   δομένος τῷ βήματι καὶ βλέπων  τὰ   ἐπουράνια καὶ χριστὸς Κυρίου ἦν
[13]   καὶ τοῖς ἀστάτοις καὶ ῥέουσι  τὰ   ἑστῶτα καὶ μένοντα κατακτώμενον. ~Ἐντεῦθεν
[2]   λόγον καὶ τοὺς εἰδότας σαφῶς  τὰ   ἡμέτερα. Ἤδη δὲ πρὸς αὐτὴν
[70]   ἀνδρικῶν μέχρις αἵματος, παρ' ἐκείνους  τὰ   ἡμέτερα θεωρήσαντες, κἀντεῦθεν τὸν ἄνδρα
[58]   ἠξίου τοῖς δημοσίοις συνδιαιρεῖσθαι καὶ  τὰ   ἡμέτερα· καὶ διὰ τοῦτο μετεποιεῖτο
[66]   τῶν τὰ ἔξωθεν φιλοσοφούντων  τὰ   ἡμέτερα; Μία καὶ διὰ πάντων
[63]   λείπεται. Τί ἂν ἅπαντα ἐκτραγῳδοίην  τὰ   ἡμέτερα, οὐκ ἀρκοῦντος τοῦ λόγου
[65]   Πνεύματι, καὶ ἄξιον τοῦ διηγεῖσθαι  τὰ   θεῖα παρεσκεύασε; Τίς δὲ μᾶλλον
[71]   γενέσεως· Ἐπαινῶ καὶ τὴν περὶ  τὰ   θρέμματα τοῦ ἀνδρὸς εὐμηχανίαν καὶ
[62]   καὶ ὄντως παρθενεύειν ἔπειθεν, εἴσω  τὰ   κάλλη στρέφων ἀπὸ τῶν ὁρωμένων
[59]   Ἐξ οὗ τί γίνεται; Τρία  τὰ   κάλλιστα· ψυχῶν ἐπιμέλεια πλείων καὶ
[11]   τοῦτο ὑπεθέμεθα καὶ ἀνωμολογησάμεθα, φέρε  τὰ   κατ' αὐτὸν θεωρήσωμεν. ~Τὰ μὲν
[14]   τελεωτάτοις, ὧν ἐν βραχεῖ χρόνῳ  τὰ   κράτιστα συνελέξατο τάχει τε καὶ
[61]   τοῦτο δεῖσθαι πλειόνων· ἀλλὰ πρὸς  τὰ   κρίνα βλέπειν καὶ τὰ πτηνά,
[35]   ἄρτοις ἑστιᾶν χιλιάδας, ὧν καὶ  τὰ   λείψανα πολλῶν τραπεζῶν ἄλλη δύναμις.
[63]   καὶ αἱ λιπαραὶ τράπεζαι καὶ  τὰ   μαγείρων μαγγανεύματα καὶ κομψεύματα καὶ
[30]   φιλοχρυσότατος καὶ μισοχριστότατος, καὶ δύο  τὰ   μέγιστα ταῦτα νοσῶν, ἀπληστίαν καὶ
[65]   τῶν παρόντων ἀπανέστησε καὶ πρὸς  τὰ   μέλλοντα μετεσκεύασεν. ~Ἡλίου μὲν ἐπαινεῖται
[12]   φέρε τὰ κατ' αὐτὸν θεωρήσωμεν.  ~Τὰ   μὲν δὴ πρῶτα τῆς ἡλικίας
[2]   καλῶν ὑπὸ τοῦ δεσμοῦ παραβλάπτεσθαι.  Τὰ   μὲν δὴ τῆς ἀπολογίας ἐνταῦθα
[47]   καὶ τοσούτῳ προβόλῳ περιρραγεὶς διελύθη.  Τὰ   μὲν οὖν ἄλλα λεγόντων τε
[25]   ἐπιθυμίας καὶ τῆς ὑποθέσεως ἄξιον.  Τὰ   μὲν οὖν ἡμέτερα, ὅπη τῷ
[55]   θαυμάζων καὶ διηγούμενος. Ἆρ' οὖν  τὰ   μὲν πρὸς ἐκείνους αὐτῷ τοιαῦτα
[58]   Ἐξ ὧν πολλὰ καὶ δεινά,  τὰ   μὲν συνέβαινεν ἤδη, τὰ δὲ
[7]   τῶν ἀναγκαίων ὄντες διακορεῖς· καὶ  τὰ   μὲν τοῦ Ἰσραὴλ οὐκ ἐφθέγξαντο·
[62]   στρέφων ἀπὸ τῶν ὁρωμένων ἐπὶ  τὰ   μὴ βλεπόμενα· καὶ τὸ μὲν
[66]   τοῖς θείοις λογίοις ἐνίδρωσαν· βοᾶται  τὰ   νέα, καὶ οὗτος ἄριστος ἡμῖν
[17]   πλάσματι, ἤδη κλινομένων αὐτῶν καὶ  τὰ   νῶτα μεταβαλλόντων, καὶ γὰρ ἐζηλοτύπουν
[63]   ἀλλ' ἐν ταῖς ἀλλοτρίαις συμφοραῖς  τὰ   οἰκεῖα εὖ τίθεσθαι, καὶ δανείζειν
[41]   σιδήρῳ συν δαπανώμενος. ~Ἐπεὶ δὲ  τὰ   οἴκοι κατὰ νοῦν εἶχεν αὐτῷ
[52]   πρὸς οὐδὲν παράδειγμα ἠδύνατο θεωρεῖν  τὰ   ὁρώμενα, ἔπαθέ τι ἀνθρώπινον, σκότου
[66]   τὰ ἐκείνου συγγράμματα. Σιωπᾶται  τὰ   παλαιά, ὅσα τινὲς τοῖς θείοις
[23]   ἀποδείξεις καὶ ἀντιθέσεις ἔχει καὶ  τὰ   παλαίσματα, ἣν δὴ δια λεκτικὴν
[21]   ζῷον ἐν πυρὶ σκαῖρον,  τὰ   πάντα ἁλίσκεται, τοῦτο ἦμεν ἡμεῖς
[19]   εἶναι τὸ σπουδαζόμενον, τηνικαῦτα ἤδη  τὰ   πάντα ἦμεν ἀλλήλοις, ὁμόστεγοι, ὁμοδίαιτοι,
[32]   ἑαυτῷ λείψανον; Οὐδαμῶς. Ἀλλ' ὁμοῦ  τὰ   πάντα καταλλάττεται, βουλεύεται, παρατάττεται· λύει
[62]   ὥσπερ δὲ γῆ καὶ θάλασσα  τὰ   παρ' ἑαυτῶν ἀλλήλοις ἀντιδιδόντες, εἰς
[34]   ἐνδείας οὐ χαλεπῶς ἀναφέρουσι, διδοῦσαι  τὰ   παρ' ἑαυτῶν καὶ τὰ παρὰ
[34]   διδοῦσαι τὰ παρ' ἑαυτῶν καὶ  τὰ   παρὰ τῆς θαλάσσης δεχόμεναι· τοῖς
[77]   πολλάκις οἶδα καλλωπισάμενος· ἐπεὶ καὶ  τὰ   πάρεργα τοῦ ἀνδρὸς τῶν πονουμένων
[65]   καὶ τὸ τῆς διδασκαλίας κράτος  τὰ   πέρατα οἰκειούμενον; Ἔτι περὶ τοὺς
[66]   τὸν φθόγγον αὐτοῦ, καὶ εἰς  τὰ   πέρατα τῆς οἰκουμένης τῶν ῥημάτων
[65]   τοῦ Πνεύματος καὶ μετὰ Θεοῦ  τὰ   περὶ Θεοῦ διεσκέψατο; Τίς δὲ
[63]   τῶν ἐχόντων θησαύρισμα, εἰς  τὰ   περιττὰ τοῦ πλούτου, ἤδη δὲ
[40]   μὲν λόγου προσδεηθείς, ἔργῳ δὲ  τὰ   πλείω δυνηθεὶς πρὸς τὴν θεραπείαν·
[60]   οὗτος ἄριστος ἡμῖν, ὃς ἂν  τὰ   πλείω τυγχάνῃ κατωρθωκὼς ἓν
[12]   ἐλάφους ὑπ' αὐτοῦ διδασκόμενος,  τὰ   πολεμικὰ κράτιστος εἶναι πωλοδαμνεῖν
[62]   μιγάδος μαχομένων πρὸς ἀλλήλους ὡς  τὰ   πολλὰ καὶ διϊσταμένων, καὶ οὐδετέρου
[77]   μὴ πρόχειρον, σύννουν τε, ὡς  τὰ   πολλά, καὶ εἴσω συννενευκός·
[20]   παρ' ἐμαυτοῦ λήψομαι. ~Οὕτω δὴ  τὰ   πρὸς ἀλλήλους ἔχοντες, καὶ τοιαύτας
[71]   τῶν τέκνων προτίμησιν, ἀλλ' ἑκάστῳ  τὰ   πρὸς ἀξίαν ἀπαραλογίστως ἔνεμε μετὰ
[46]   ἡμῶν ἀγωνίσματα. Τίνα δὴ λέγω  τὰ   πρῶτα; Ἐξορίαι, φυγαί, δημεύσεις, ἐπιβουλαὶ
[46]   ~Καὶ δὴ λαμπρὰ μὲν αὐτοῦ  τὰ   πρῶτα νεανιεύματα, λαμπρότερα δὲ τὰ
[54]   Θεός. γὰρ πατάξας Αἰγύπτου  τὰ   πρωτότοκα, τραχυνομένης κατὰ τοῦ Ἰσραήλ,
[61]   πρὸς τὰ κρίνα βλέπειν καὶ  τὰ   πτηνά, οἷς ἄτεχνον τὸ κάλλος
[57]   ἐν χερσίν, οἱ λίθοι προβεβλημένοι,  τὰ   ῥόπαλα εὐτρεπῆ, δρόμος ἁπάντων εἷς,
[35]   καὶ τῆς τότε καταστάσεως, ἐπειδὴ  τὰ   σημεῖα τοῖς ἀπίστοις, οὐ τοῖς
[64]   βλοσυρὸν καὶ βασιλικόν, οὗ καὶ  τὰ   σκιρτήματα γενναῖα καὶ μετὰ θαύματος
[16]   πατρίδος τῶν ὅσοι περιττοὶ  τὰ   σοφιστικὰ καὶ προσαγωγοὶ τῶν λημμάτων,
[71]   καὶ ἀντίθεσις, ὅθεν καὶ ἄγει  τὰ   σύμβολα τῆς ἡττωμένης γενέσεως· Ἐπαινῶ
[58]   ταῖς καινοτομίαις χαίρουσιν ἄνθρωποι καὶ  τὰ   σφῶν ἡδέως παρακερδαίνουσι· καὶ ῥᾷόν
[9]   τῆς ἀρετῆς ὁμότιμον καὶ  τὰ   σώματα, πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα
[35]   τοῦτο συνεργοῖς χρώμενος, ἐθεράπευε μὲν  τὰ   σώματα τῶν δεομένων, ἐθεράπευε δὲ
[1]   εἴπερ ἄλλο τι, τοῖς ἀγαθοῖς  τά   τε ἄλλα καὶ περὶ τὸν
[9]   τιμηθὲν ἐκ τῶν πρώτων ὑποδειγμάτων,  τά   τε ἄλλα, ὅσα Πόντῳ καὶ
[46]   τὰ πρῶτα νεανιεύματα, λαμπρότερα δὲ  τὰ   τελευταῖα καθ' ἡμῶν ἀγωνίσματα. Τίνα
[79]   οἰκουμένην. ~Ἔκειτο μὲν ἀνὴρ  τὰ   τελευταῖα πνέων καὶ παρὰ τῆς
[77]   ἐκείνη μὲν γάρ, εἰ καὶ  τὰ   τελευταῖα τῆς φωνῆς, ἀλλ' οὖν
[12]   πρὸ τοῦ καιροῦ τῆς ἀκριβείας  τὰ   τῆς ἀκριβείας προχαραττόμενος. ~Ἐπεὶ δὲ
[58]   τῆς πίστεως λόγος, καὶ ταῦτα  τὰ   τῆς ἀπληστίας ἐπικαλύμματα, πρᾶγμα τῶν
[57]   μάλιστα. Καὶ γάρ εἰσι περὶ  τὰ   τοιαῦτα θερμότεροι, καὶ τὸ τολμᾶν
[28]   καθ' ἡμᾶς Ναζιραίους καὶ περὶ  τὰ   τοιαῦτα μάλιστα ἐσπουδακότας· οἳ δεινὸν
[64]   ὄντα ἕτερον νομισθῆναι τοῖς μὴ  τὰ   τοιαῦτα πεπαιδευμένοις. Τίς γὰρ ἐκείνου
[11]   κακῶς τινες ἐξειλήφασιν ἀντὶ Θεοῦ  τὰ   τοῦ Θεοῦ σέβοντες, διὰ τοῦτο
[34]   μὲν τὰ ἑαυτῶν, ἑαυτοῖς δὲ  τὰ   τοῦ Θεοῦ σπλάγχνα κλείοντες, οὗ
[65]   θεωρίᾳ. Πάντα δὲ ἐκείνῳ διηρεύνηται  τὰ   τοῦ Πνεύματος, ἐξ ὧν ἦθος
[46]   τῆς ἀσεβείας ἀπαιτοῦντες, οἱ γράφοντες  τὰ   τούτων ἔτι χαλεπώτερα. Πρεσβυτέρων ἐμπρησμοὶ
[71]   πρὸς Θεόν, ἀλλ' ὑπὲρ Θεοῦ,  τὰ   τῶν αἱρετικῶν καταβάλλουσαν, τήν τε
[71]   ἤλειψεν, ἀλλ' ἤγειρε τῷ Θεῷ,  τὰ   τῶν ἀσεβῶν στηλιτεύουσαν, καὶ τὴν
[58]   ὑπηλλάττοντο. Ἐξ ὧν συνέβαινε καὶ  τὰ   τῶν ἐκκλησιῶν χεῖρον ἔχειν διϊσταμένων
[63]   Βασιλείου δὲ οἱ νοσοῦντες καὶ  τὰ   τῶν τραυμάτων ἄκη καὶ
[18]   ἐντύχωμεν, ἐλάττω τῆς δόξης ὁρᾶν  τὰ   φαινόμενα, τοῦτο καὶ αὐτὸς πάσχων
[46]   τῆς βασιλικῆς ἀπωλείας ἐτύγχανον, οἱ  τὰ   χειρόγραφα τῆς ἀσεβείας ἀπαιτοῦντες, οἱ
[13]   ἀπολειφθῆναι συλλεγούσης ἐκ παντὸς ἄνθους  τὰ   χρησιμώτατα, ἐπὶ τὴν Καισαρέων πόλιν
[26]   δὲ κινδυνεύει τὸ πάντων ἁγιώτατον  τάγμα   τῶν παρ' ἡμῖν πάντων εἶναι
[47]   ἀπειλάς, τοὺς ἐκ τοῦ δικαστικοῦ  τάγματος   προσπεμπομένους αὐτῷ καὶ πείθειν ἐπιχειροῦντας,
[73]   ἀοίδιμος, οὗ πολλαὶ μὲν ἱστοροῦν  ται   κατὰ τῶν ἐχθρῶν νῖκαι καὶ
[70]   κιβωτὸν σωτηρίας τὴν ἑαυτοῦ πεποίη  ται   πόλιν, κούφως τῶν αἱρετικῶν ὑπερπλέουσαν,
[32]   κατέχει, τὸ δὲ ἀποκρούεται· γίνε  ται   τοῖς μὲν τεῖχος ὀχυρὸν καὶ
[24]   δια στάσεως· ἀλλ' ἐπιμείναντά με  ταῖς   Ἀθήναις χρόνον οὐχὶ συχνόν, ποιεῖ
[67]   ἐκείνου θεολογίας καὶ θεωρίας. Ὅταν  ταῖς   ἄλλαις ἐξηγήσεσιν, ἃς τοῖς μικρὰ
[63]   εἰς ἐκείνους ἀπανθρωπίας· ἀλλ' ἐν  ταῖς   ἀλλοτρίαις συμφοραῖς τὰ οἰκεῖα εὖ
[66]   ἀεικίνητον καὶ μέχρι Θεοῦ φέρον  ταῖς   ἀναβάσεσι, δύναμις δὲ τοῦ
[45]   μόνον ἐπαίρεσθαι καὶ ἄμετρον εἶναι  ταῖς   ἀπειλαῖς, ἀλλ' ὡς ἂν μᾶλλον
[51]   φανερῶς, μὴ προσδοκᾶν εἴξειν  ταῖς   ἀπειλαῖς. Ἐφ' οἷς ἑαυτοῦ καταγνόντα
[64]   τοῦτό τινες πεφιλοσοφήκασιν, ὅτι παραπεπήγασι  ταῖς   ἀρεταῖς αἱ κακίαι, καί εἰσί
[33]   ἦν τοῦ πονηροῦ καὶ πάλη  ταῖς   εἰς τὸ καλὸν ὁμονοίαις βασκαίνοντος·
[68]   μαρτυρίαις ἀναμφιλέκτοις ταὐτὸν δυναμέναις καὶ  ταῖς   ἐκ τῶν συλλογισμῶν ἀνάγκαις, οὕτως
[63]   ἤδη δὲ καὶ τὰ ἀναγκαῖα  ταῖς   ἐκείνου παραινέσεσιν ἀποτίθεται, σῆτας ἀποσειόμενα
[25]   Θεῷ φίλον, ἀγέσθω· ἄγοιτο δὲ  ταῖς   ἐκείνου πρεσβείαις ἄμεινον. Τὸν δέ,
[37]   φερωνύμου τῆς εὐσεβείας μετατεθέντος καὶ  ταῖς   ἐκείνου χερσὶν ἡδέως ἐναποψύξαντος, ἐπὶ
[80]   πίνακα καὶ πρόγραμμα σωτήριον πάσαις  ταῖς   ἐκκλησίαις, ψυχαῖς ἁπάσαις· πρὸς ὃν
[79]   παρόντας μυσταγωγήσας καὶ βελτίους ποιήσας  ταῖς   ἐπισκήψεσι· τότε δὴ θαῦμα γίνεται
[37]   καὶ νόσῳ τετρυχωμένος, καὶ πρὸς  ταῖς   ἐσχάταις ἀναπνοαῖς ὤν, κατατολμᾷ τῆς
[30]   πᾶν καθαιρεῖν νομίζομεν· τρία μὲν  ταῖς   ἰδιότησιν, ἓν δὲ τῇ θεότητι
[3]   ἂν εἴχομεν καὶ οὐδ' ἂν  ταῖς   ἱστορίαις παρήκαμεν ἔχειν τι πλέον
[58]   καὶ τεμνομένων. Καὶ γάρ πως  ταῖς   καινοτομίαις χαίρουσιν ἄνθρωποι καὶ τὰ
[71]   μόνον, ἀλλὰ καὶ διαβαθεῖσαν κλίμακα  ταῖς   κατὰ μέρος εἰς ἀρετὴν ἀναβάσεσι,
[45]   καταπλήξειε, φοβερὸν ἑαυτὸν ποιεῖν, καὶ  ταῖς   κατὰ τῶν στοιχείων καινοτομίαις. Γῆ
[19]   ὧν τῆς θαλάμης ἐξελκομένων προσέξονται  ταῖς   κοτύλαις αἱ πέτραι, καὶ οὐ
[8]   θελήμασι μόνον· ὅσον περιττὸν ἀπεπέμφθη  ταῖς   λόχμαις εἰς δευτέραν τράπεζαν. Οἱ
[12]   μόσχους ὁρῶμεν ὁμοῦ τῇ γενέσει  ταῖς   μητράσιν ἑαυτῶν παρασκαίροντας, οὕτω καὶ
[15]   ὄντες καὶ νέοι καὶ δυσκάθεκτοι  ταῖς   ὁρμαῖς. Ὅπερ οὖν πάσχοντας ἔστιν
[43]   μέλανος, οὐδὲν ἀτιμοτέρου τῶν ἐν  ταῖς   πλαξὶ χαραγμάτων· οὐδὲ ἑνὶ τῆς
[82]   τὴν ἡμετέραν παιδαγωγίαν, στήσαις  ταῖς   σεαυτοῦ πρεσβείαις πείσαις καρτερῶς
[82]   δὲ μετασταίημεν, δέξαιο κἀκεῖθεν ἡμᾶς  ταῖς   σεαυτοῦ σκηναῖς, ὡς ἂν ἀλλήλοις
[77]   ἄχρι τοῦ ὁρωμένου, τοὺς ἐν  ταῖς   σκιαῖς ἀνδριάντας· πολὺ γὰρ εἰπεῖν,
[15]   πλεῖστοι· καὶ γὰρ τούτους μεμερισμένους  ταῖς   σπουδαῖς ἔχουσιν. ~Ἐπειδὰν οὖν τις
[67]   μικρὰ βλέπουσιν ἀναπτύσσει, τρισσῶς ἐν  ταῖς   στερραῖς ἑαυτοῦ πλαξὶτῆς καρδίας ἀπογραψάμενος,
[64]   τίς μὲν οὕτως ἡδὺς ἐν  ταῖς   συνουσίαις, ὅσα ἐμὲ γινώσκειν τὸν
[1]   τοῦτο ἐσπου δακόσι καὶ μόνον,  ταῖς   τοιαύταις ἐνευδοκιμεῖν ὑποθέσεσιν! Ἔχω μὲν
[55]   φασι συμβῆναι. Κάμπτει καὶ τοῦτον  ταῖς   τοῦ ἁγίου χερσὶ συμπεσοῦσά τις
[54]   κἂν ὑγιείας τυχὼν παῖς  ταῖς   τοῦ πατρὸς χερσὶν ἀπεσώθη· καὶ
[42]   προσεδαπάνα τὸ λειπόμενον τῶν σαρκῶν  ταῖς   φροντίσιν, ἕως εὕρῃ τοῦ κακοῦ
[72]   ἐν τοῖς κρατίστοις» καί· Ἐν  ταῖς   χερσί σου οἱ κλῆροί μου»
[6]   κρυμοῖς καὶ θάλπεσι καὶ ὄμβροις  ταλαιπωρεῖν,   τε ἄφιλος ἐρημία καὶ
[7]   τοὺς ἐκείνους ἐν τῇ ἐρήμῳ  ταλαιπωροῦντας   μετὰ τὴν ἐξ Αἰγύπτου φυγήν,
[30]   δόξαν σωτήριον. Οὐ γὰρ θεότητα  ταλαντεύομεν,   οὐδὲ τὴν μίαν καὶ ἀπρόσιτον
[24]   μέν τι μαλακισθείς, εἰρήσεται γὰρ  τἀληθές,   τὸ δέ τι προδοθεὶς παρ'
[2]   ὤκνουν τὸν λόγον, εἰρήσεται γὰρ  τἀληθές,   ὥσπερ οἱ τοῖς ἱεροῖς προσιόντες,
[7]   ἥλιον καὶ ποταμὸν ἀνακόψας, καὶ  τἆλλα   δὴ ὑπειπόντες ὅσα πεποίηκε (φιλεῖ
[50]   τὸν τρόπον, ὑπὲρ τοιούτων ἀγωνιζόμενος.  Τἆλλα   μὲν γὰρ ἐπιεικεῖς ἡμεῖς, ὕπαρχε,
[28]   σιωπᾶν ἄμεινον, πλὴν ἐγένετο· ἀνδρὶ  τἆλλα   μὲν οὐκ ἀγεννεῖ καὶ θαυμαστῷ
[41]   ἐννοῆσαι, καταπράξασθαι δυναμένων· καίτοι  τἆλλα   μέτριος ὤν, ἐν τούτοις οὐ
[55]   κατὰ τῆς εὐσεβείας ἱστάμενον. Ἐῶ  τἆλλα   ὅσα καὶ οἷα κατὰ τοῦ
[54]   περὶ τὸν πρόθυμον ὁδοιπόρον ἡμεῖς,  τἆλλα   ὅσα τῆς καλῆς ἀτιμίας πάντα
[50]   Θεὸς τὸ κινδυνευόμενον καὶ προκείμενον,  τἆλλα   περιφρονοῦντες, πρὸς αὐτὸν μόνον βλέπομεν.
[74]   ὕψους δέρος, τὴν ἀσαρκίαν. Ἐῶ  τἆλλα,   τοὺς δροσισθέντας ἐν πυρὶ νεανίας·
[44]   ἑνὸς περιουσίαν καὶ ἁρμονίαν. ~Τί  τἆλλα   χρὴ λέγειν; Ἀλλ' ἧκεν αὖθις
[63]   καινὴν πόλιν, τὸ τῆς εὐσεβείας  ταμεῖον,   τὸ κοινὸν τῶν ἐχόντων θησαύρισμα,
[8]   θαύματος! αὐτοὶ τοῦ θηράματος ἦσαν  ταμίαι.   Ὅσον φίλον εἴχετο θελήμασι μόνον·
[25]   νῦν τῆς προστασίας ἐφιεμένων· ἀλλὰ  τάξει   καὶ νόμῳ πνευματικῆς ἀναβάσεως τῆς
[33]   ᾔδει νόμους εὐπειθείας καὶ πνευματικῆς  τάξεως.   Διὰ τοῦτο παρῆν, ἐσόφιζεν, ὑπήκουεν,
[26]   κἀν τοῖς πολεμικοῖς ἔχει· στρατιώτης,  ταξίαρχος,   στρατηγός. Αὕτη τάξις ἀρίστη
[27]   καὶ ταύτην οὐκ ἀπαξιώσας τὴν  τάξιν   τοῦ βήματος, οὕτως ἐν καθέδρᾳ
[26]   στρατιώτης, ταξίαρχος, στρατηγός. Αὕτη  τάξις   ἀρίστη καὶ λυσιτελεστάτη τοῖς ἀρχομένοις.
[57]   τοῖς ὑπερηφάνοις ἀντι τασσόμενος,  ταπεινοῖς   δὲ χάριν ἐπιμετρῶν. Τί δὲ
[50]   ἡμεῖς, ὕπαρχε, καὶ παντὸς ἄλλου  ταπεινότεροι,   τοῦτο τῆς ἐντολῆς κελευούσης, καὶ
[57]   ἦν, ἐλεεινός, ἄθλιος, τίνος οὐ  ταπεινότερος,   ἕως ἐπιφανεὶς χωρὶς αἵματος
[30]   ἀλλ' ὑπὸ τῶν ἀγόντων αὐτὸν  ταπεινούμενος,   συνταπεινοῦν ἐτόλμησεν ἑαυτῷ καὶ φύσιν
[54]   ἐρριμμένος· Ποιεῖ γὰρ καὶ βασιλέας  ταπεινοὺς   πάθος· καὶ θαυμαστὸν οὐδέν, ἐπεὶ
[26]   στέργει τὴν κάτω χώραν καὶ  ταπεινῶς   ἕστηκεν, τῆς ὑψηλῆς ἄξιος,
[64]   καὶ διηγεῖσθαι τὴν ἐξ ὄγκου  ταπείνωσιν,   καὶ Χριστὸν εἰδέναι μέχρι δούλου
[39]   κατ' αὐτὸν ὠδινόντων ἔτι καὶ  ταρασσομένων,   οἴκοι κατέμεινα, βίᾳ χαλινώσας τὸν
[28]   ἐκ τῆς περὶ τὴν κατάστασιν  ταραχῆς.   ὡς οὐκ ἔννομον οὐδὲ κανονικῶς
[35]   πλήρεις προθεὶς λέβητας καὶ τοῦ  ταριχευτοῦ   παρ' ἡμῖν ὄψου καὶ πένητας
[62]   καθαρῶν ψυχῶν ἐστι νυμφίος, καὶ  τὰς   ἀγρύπνους ἑαυτῷ συνεισάγει ψυχάς, ἐὰν
[14]   ἐπὶ τὸ τῶν λόγων ἔδαφος,  τὰς   Ἀθήνας, ὑπὸ τοῦ Θεοῦ πέμπεται
[18]   ἐζήτει τὸ ἐλπισθέν, κενὴν μακαρίαν  τὰς   Ἀθήνας ὠνόμαζεν. μὲν δὴ
[24]   καὶ τολμηρόν. μὲν γάρ,  τὰς   αἰτίας εἰπὼν τῆς περὶ τὴν
[66]   διὰ γλώσσης φέρων καὶ συνετίζων  τὰς   ἀκοάς· ἤρκεσε γὰρ εἷς ἀντὶ
[21]   πρὸς τοὺς ἔξωθεν παιδευτάς.  Τὰς   ἄλλας δὲ τοῖς βουλομένοις παρήκαμεν
[46]   ἐπιστρατεύοντες καὶ θυσιαστηρίων κατορχούμενοι καὶ  τὰς   ἀναιμάκτους θυσίας ἀνθρώπων καὶ θυσιῶν
[15]   οὖν πάσχοντας ἔστιν ἰδεῖν περὶ  τὰς   ἀντιθέτους ἱπποδρομίας τοὺς φιλίππους τε
[10]   ποιοῦν καὶ συνέδραμεν. Ἐπεὶ δὲ  τὰς   ἀπαρχὰς τῶν ἐπαίνων νόμῳ θείῳ
[47]   γνωρίζουσι, τὰς προσβολάς, τὰς ὑποσχέσεις,  τὰς   ἀπειλάς, τοὺς ἐκ τοῦ δικαστικοῦ
[27]   κόσμου τοῖς πολλοῖς τύπος καθίσταται.  Τὰς   γὰρ ἱερὰς πρότερον ὑπαναγινώσκων τῷ
[7]   κραυγῆς νέων προκαταλαβόντων  τὰς   διεξόδους τοῖς θήρας νόμοις; Εὐχῆς
[24]   οὐ πράττοντες, ὧν τοὺς ἀλγοῦν  τας   εἰκός; Ἐνταῦθά τι κατηγορήσω μὲν
[47]   γλώσσῃ πορνεύουσι, τὸν ἀρχιμάγειρον Ναβουζαρδάν,  τὰς   ἐκ τῆς τέχνης μαχαίρας ἐπαπειλοῦντα,
[23]   εἶναι τοὺς λαβυρίνθους διεξελθεῖν,  τὰς   ἐκείνου τῶν λόγων ἄρκυς διαφυγεῖν,
[8]   διηγήματα. Σὺ δέ μοι λέγε  τὰς   ἐλαφηβόλους σου καὶ τοὺς Ὠρίωνας
[82]   τελεώτερον, ἧς νῦν μετρίως δεδέγμεθα  τὰς   ἐμφάσεις, ἐνταῦθα σταίημεν τῆς ἐφέσεως,
[69]   τοῦτον ὅρον τῆς εὐσεβείας νομίζοντες  τὰς   ἐν τοῖς γράμμασι μόνας τοῦ
[1]   ἐπαίνους, οἶδα τούτων σαφῶς καὶ  τὰς   ἐπιδόσεις· ἐπ' οὐδενὸς οὖν τῶν
[17]   πᾶν ἐν τοιούτοις, ἴσας ὑσμίνῃ  τὰς   κεφαλάς, τὸ τοῦ λόγου, κατέστησα.
[23]   καὶ θεωρητική, ὅση τε περὶ  τὰς   λογικὰς ἀποδείξεις καὶ ἀντιθέσεις ἔχει
[20]   ἀρετή, καὶ τὸ ζῆν πρὸς  τὰς   μελλούσας ἐλπίδας, πρὶν ἐνθένδε ἀπελθεῖν
[61]   πολὺ δὲ εἰπεῖν, καὶ ἄσαρκος;  Τὰς   μὲν γὰρ πλησμονὰς καὶ τοὺς
[4]   τὴν εὐγένειαν ἀξιοῦντος, καὶ μὴ  τὰς   μὲν μορφὰς καὶ τὰς χρόας
[14]   ταὐτὸ πέπονθα τῷ Σαούλ, ὅς,  τὰς   ὄνους τοῦ πατρὸς ἐπιζητῶν, βασιλείαν
[68]   καὶ φυγὴν καὶ θάνατον καὶ  τὰς   πρὸ τοῦ θανάτου κολάσεις προθύμως
[47]   ὅσοι τοὺς τότε ἀγῶνας γνωρίζουσι,  τὰς   προσβολάς, τὰς ὑποσχέσεις, τὰς ἀπειλάς,
[64]   ὑγιαινόντων κατοφρυᾶσθαι; Καὶ τήκειν μὲν  τὰς   σάρκας δι' ἐγκρατείας, τὴν ψυχὴν
[50]   ξίφος καὶ θῆρες καὶ οἱ  τὰς   σάρκας τέμνοντες ὄνυχες, τρυφὴ μᾶλλον
[34]   καταπραγματεύονται τῆς ἐνδείας καὶ γεωργοῦσι  τὰς   συμφοράς· οὔτε, τῷ Κυρίῳ δανείζειν
[34]   κακώσεως. Αἱ μὲν γὰρ παραλίαι  τὰς   τοιαύτας ἐνδείας οὐ χαλεπῶς ἀναφέρουσι,
[35]   τῆς αὐτῆς πίστεως· λόγῳ γὰρ  τὰς   τῶν ἐχόντων ἀποθήκας ἀνοίξας καὶ
[38]   τὴν ἑαυτοῦ φιλοσοφίαν,  τὰς   τῶν πεπιστευκότων ἐλπίδας· ἀλλὰ τοσοῦτον
[7]   εὐσεβείας ἀγωνιστάς; Πολλοὶ μὲν θῆρες  τὰς   τῶν πλουσίων διαφυγόντες τραπέζας, ἅπερ
[80]   μέν ἐστιν ἐν οὐρανοῖς, κἀκεῖ  τὰς   ὑπὲρ ἡμῶν, ὡς οἶμαι, προσφέρων
[47]   τότε ἀγῶνας γνωρίζουσι, τὰς προσβολάς,  τὰς   ὑποσχέσεις, τὰς ἀπειλάς, τοὺς ἐκ
[41]   καὶ πρὸς Θεὸν μόνον αἴρειν  τὰς   χεῖρας καὶ παρ' ἐκείνου τῶν
[4]   μὴ τὰς μὲν μορφὰς καὶ  τὰς   χρόας ἐξ ἑαυτῶν δοκιμάζεσθαι καὶ
[14]   περὶ τὴν παίδευσιν ἀπληστίας, Ἀθήνας  τὰς   χρυσᾶς ὄντως ἐμοὶ καὶ τῶν
[31]   χειροποιήτων καὶ αὖθις ἀνορθουμένων, ἀλλὰ  τὰς   ψυχὰς αὐτὰς κατασύρουσαν. Συνεισβάλλει δὲ
[35]   σώματα τῶν δεομένων, ἐθεράπευε δὲ  τὰς   ψυχάς, συμπλέκων τῇ χρείᾳ τὸ
[57]   βέλτιον, τοῖς ὑπερηφάνοις ἀντι  τασσόμενος,   ταπεινοῖς δὲ χάριν ἐπιμετρῶν. Τί
[68]   ὀλίγον ἐπιζητοῦντες, ἠξίουν μεθ' ἡμῶν  τάττεσθαι·   τῷ δὲ κοινῷ μεγίστην ἂν
[36]   ἑτέρων ὀνείροις εἰς τοῦτο δια  ταττόμενος·   δὲ προῖκα χρηστὸς ἦν
[58]   δὲ πλεῖον αὐτὸν ἐξέμηνεν, αἱ  Ταυρι   καὶ πρόσοδοι καὶ παρόδιοι, αὐτῷ
[7]   μὴ θηράσιμόν σοι θελήσαντι μόνον»  Ταῦτ'   ἔλεγον, καὶ θήρα παρῆν,
[10]   τοῦ σκοποῦ βάλλειν τὸν λόγον,  ταῦτ'   ἐπαινέσομαι. ~Οἶμαι δὲ πᾶσιν ἀνωμολογῆσθαι
[42]   ὁμοίως ἔχειν πᾶσαν εἶναι ἀνάγκην.  Ταῦτ'   οὖν ἐννοῶν καὶ σκοπῶν ἐκεῖνος,
[35]   λείψανα πολλῶν τραπεζῶν ἄλλη δύναμις.  Ταῦτα   γὰρ Μωϋσέως ἦν καὶ Ἡλίου
[49]   τῆς ἐμῆς δυναστείας ἐστίν. Τίνα  ταῦτα;   γνωριζέσθω γὰρ ἡμῖν. Δήμευσιν, ἐξορίαν,
[62]   οὐδὲ ὥσπερ τειχίῳ τινὶ μέσῳ  ταῦτα   διαλαβὼν καὶ ἀπ' ἀλλήλων χωρίσας,
[22]   σαφὲς γέγονεν ἐκ πλειόνων τῶν  ταῦτα   διηγουμένων. Παρὰ τοσούτοις μὲν γὰρ
[69]   τὸ καθ' ἡμᾶς εὐαγγέλιον. Καὶ  ταῦτα   διῆλθον, οὐχ ἵνα τῆς ἐκείνου
[35]   Θεοῦ, παρ' οὗ κἀκείνοις τὸ  ταῦτα   δύνασθαι· ἴσως δὲ καὶ τῶν
[69]   καὶ τὸν σκοπὸν ἀφ' οὗ  ταῦτα   ἐγράφετο, μᾶλλον τῇ τε ἀληθείᾳ
[18]   Ἀθήνας ὠνόμαζεν. μὲν δὴ  ταῦτα·   ἐγὼ δὲ τῆς λύπης ἀφῄρουν
[52]   φόβῳ τινὶ καὶ σεβάσματι· ἐπειδὴ  ταῦτα   εἶδε, καὶ πρὸς οὐδὲν παράδειγμα
[65]   ἔκ τινος καινοτομίας καὶ θαύματος,  ταῦτα   εἶναι τὴν ἐκείνου φωνὴν καὶ
[51]   ἀσεβείᾳ, κἂν ἀπειλῇς χαλεπώτερα. ~Ἐπειδὴ  ταῦτα   εἰπεῖν καὶ ἀκοῦσαι τὸν ὕπαρχον,
[58]   καὶ ἄλλη τις διαφορά,  ταῦτα   ἐκαινοποίησε. Τῆς γὰρ πατρίδος ἡμῶν
[2]   τὸν ἀγῶνα τοῦτον ἐνεστησάμην,  ταῦτά   ἐστιν. Εἰ δὲ τοσοῦτον ἀπήντηκα
[48]   ὑποκλιθέντων καὶ ἡττημένων. Οὐ γὰρ  ταῦτα,   ἔφη, βασιλεὺς ἐμὸς βούλεται,
[8]   πρὸς τὴν ἄθλησιν ὑπὲρ ἧς  ταῦτα   ἦν αὐτοῖς, ἐγίνοντο προθυμότεροι. Τοιαῦτα
[59]   συναπήχθη τοῖς πταίουσιν, παριδεῖν  ταῦτα   ἠνέσχετο, μικρὰν τοῦ κακοῦ
[50]   σοι, τῆς ἐξουσίας ἀπόλαυε. Ἀκουέτω  ταῦτα   καὶ βασιλεύς, ὡς ἡμᾶς γε
[35]   ἀκόλουθα καὶ εἰς ταὐτὸν φέρει,  ταῦτα   καὶ διενοήθη καὶ κατεπράξατο μετὰ
[24]   παραδηλώσαντες. ~Εἶχε μὲν οὖν οὕτω  ταῦτα,   καὶ πλήρης παιδεύσεως φορτίς,
[23]   δογματικὸν καὶ φιλόσοφον. Ἀλλὰ τί  ταῦτα,   καίπερ τηλικαῦτα τυγχάνοντα, πρὸς τὴν
[23]   ὅσον μὴ κλονεῖσθαι τοῖς περὶ  ταῦτα   κομψοῖς, τὸ περιττὸν διέπτυσεν ὡς
[27]   ἁπάντων, οὕτω καὶ τοῦ περὶ  ταῦτα   κόσμου τοῖς πολλοῖς τύπος καθίσταται.
[38]   σοφίᾳ καὶ χάριτι· οὐ τῷ  ταῦτα   λαμβάνειν αὔξησιν, τί γὰρ τοῦ
[32]   δέ τι καὶ Βαρνάβας,  ταῦτα   λέγων καὶ γράφων, Παύλῳ συνηγωνίσατο,
[34]   χρῄζοντες ἀγνοοῦσιν αὐτῶν ἕτεροι.  Ταῦτα   μὲν οἱ σιτῶναι καὶ σιτοκάπηλοι,
[36]   ἀγαθῶν διὰ τῆς ἐνταῦθα σιτομετρίας.  Ταῦτα   μετὰ τῆς τοῦ λόγου τροφῆς
[18]   ᾐσχυμμένων ὑφ' ἑνὸς ἀνδρός, καὶ  ταῦτα   μηδὲ τοῦ θαρρεῖν καιρὸν ἔχοντος.
[30]   μισοχριστότατος, καὶ δύο τὰ μέγιστα  ταῦτα   νοσῶν, ἀπληστίαν καὶ βλασφημίαν·
[57]   ἱκέτην ἑαυτοῦ καὶ ὑβριστὴν διεσώσατο.  Ταῦτα   τῶν ἁγίων Θεός,
[4]   ἐξ ἀρχῆς ὑπαρχόντων αὐτῷ καὶ  ταῦτα   οἰκεῖα τῷ ἐκείνου βίῳ καὶ
[38]   τελεώτερον; ἀλλὰ τῷ κατὰ μικρὸν  ταῦτα   παρα γυμνοῦσθαι καὶ παρεκφαίνεσθαι. Τήν
[9]   βίων αἱρέσεις μᾶλλον πολιτείας  ταῦτα   ποιησαμένων. ~Τίς οὐκ οἶδε τὸν
[65]   πράγματι καιρὸν διατάξαντος. ~Ἀλλὰ τί  ταῦτα   πρὸς τὴν ἐν λόγοις τοῦ
[48]   σοι δοκοῦμεν; οὐδέν, ἔφη,  ταῦτα   προστάττοντες. Τί δαί; Οὐ μέγα
[82]   κερδάνῃ τοὺς πάντας πλείονας.  ~Ταῦτά   σοι παρ' ἡμῶν, Βασίλειε,
[58]   τῆς πίστεως λόγος, καὶ  ταῦτα   τὰ τῆς ἀπληστίας ἐπικαλύμματα, πρᾶγμα
[32]   ἀκινδύνως δέ; πάντα μὲν  ταῦτα   τελείως καὶ ὑπὲρ λόγον, ὑπελείπετο
[64]   ἔργῳ δὲ λέπραν καθαίροντος. ~Πρὸς  ταῦτα,   τί φήσουσιν ἡμῖν οἱ τὸν
[15]   ἡνιόχους, ἵππους, ἱπποστασίας, στρατηγούς· καὶ  ταῦτα   τίνες; οἱ πένητες πολλάκις καὶ
[76]   τὸ εὐτελὲς καὶ ἀπέριττον. Διὰ  ταῦτά   τοι καὶ κλεῖς οὐρανῶν πιστεύεται·
[46]   μεμισημένος καὶ πρὸ γενέσεως.  Ταῦτα   τῶν πρώτων αὐτοῦ νεανιευμάτων τὰ
[50]   ἡμῖν εἰσιν κατάπληξις. Πρὸς  ταῦτα   ὕβριζε, ἀπείλει, ποίει πᾶν ὁτιοῦν
[45]   ζέων θυμῷ καὶ φρονήματι, οὐ  ταύτῃ   μόνον ἐπαίρεσθαι καὶ ἄμετρον εἶναι
[59]   ἑαυτῆς ἔχειν καὶ τὸ λυθῆναι  ταύτῃ   τὸν πόλεμον. Ταύτης τῆς ἐπινοίας
[55]   καὶ τὸ κρατοῦντα τῶν πολλῶν  ταύτῃ   φαίνεσθαι, τοῦτο δώσω τῷ λόγῳ.
[39]   μᾶλλον ὑπ' ὀλίγων ἑλόμενος, τῶν  ταύτην   ἀγνοησάντων τὴν οἰκονομίαν, τι
[1]   οἱ ζωγράφοι τοὺς ἀρχετύπους πίνακας,  ταύτην   ἂν ὑφελὼν μόνην, ὡς λόγου
[13]   ἐπείγεται, τῶν τῇδε μεθέξων παιδευτηρίων·  ταύτην   δὲ λέγω τὴν περιφανῆ τε
[57]   γὰρ ἕκαστος ἑαυτοῦ τὴν ὕβριν  ταύτην   ἐνόμιζεν, ἐκμαίνεται πᾶσα καὶ ἀνάπτεται·
[49]   μηδενὶ τόπῳ περιγραπτὸς καὶ μήτε  ταύτην   ἔχων ἐμὴν ἣν οἰκῶ νῦν,
[1]   ποιούμενος, ἔπειτα πρὸς μέτρον κρῖναι  ταύτην   θελήσειε, μίαν ἐκ πασῶν ὑπόθεσιν
[54]   πάντα πεπλήρωται. Τί οὖν; Λύει  ταύτην   Θεός. γὰρ πατάξας Αἰγύπτου
[70]   ἐφύλαξεν· δὲ καὶ ἐδέξατο  ταύτην   καὶ διεσώσατο καὶ τῷ ξύλῳ
[82]   ἐνταῦθα σταίημεν τῆς ἐφέσεως, καὶ  ταύτην   λάβοιμεν ὧν πεπολεμήκαμεν καὶ πεπολεμήμεθα
[11]   ἀγαθῶν εἶναι τὸ πρῶτον· οὐ  ταύτην   μόνην τὴν εὐγενεστέραν καὶ ἡμετέραν,
[51]   τις εὐπρεπεστάτη· δηλώσει δὲ καὶ  ταύτην   λόγος. ~Εἰς γὰρ τὸ
[27]   βίβλους, τούτων ἐξηγητής, καὶ  ταύτην   οὐκ ἀπαξιώσας τὴν τάξιν τοῦ
[75]   ἐν γεννητοῖς γυναικῶν ὑπὲρ ἅπαντας,  ταύτην   ποιοῦμαι τὴν παρεξέτασιν· ἀλλὰ ζηλωτὴν
[41]   καὶ ὁρῶν καὶ κέδρων ὑπερεκτείνεσθαι·  ταύτην   πονηρῷ καὶ ἀγρίῳ συῒ τῷ
[42]   ~Τί γὰρ εἶναι τῆς συμφορᾶς  ταύτης   ἀνιαρότερον, ὑπὲρ δὲ τοῦ κοινοῦ
[49]   εἰ τὴν πρώτην λέγοις πληγήν,  ταύτης   γὰρ σὺ μόνης κύριος·
[2]   καὶ γὰρ οὐδὲ μακροτέρας οἶμαι  ταύτης   δεήσειν ἡμῖν, πρὸς ἐκεῖνόν γε
[22]   παρὰ τῇ Ἑλλάδι πάσῃ καὶ  ταύτης   μάλιστα τοῖς γνωριμωτάτοις. Ἤδη δὲ
[23]   ἕξιν τῆς τέχνης ἀφίκετο· καὶ  ταύτης,   οὐχ ὅση περὶ τὸ φαινόμενον
[59]   τὸ λυθῆναι ταύτῃ τὸν πόλεμον.  Ταύτης   τῆς ἐπινοίας δέδοικα μὴ καὶ
[55]   σωτηρίαν. Καὶ μέντοι καὶ τυγχάνει  ταύτης,   ὡς αὐτός τε ὡμολόγει, καὶ
[54]   οὐδέν, ἐπεὶ καὶ Δαβὶδ πρότερον  ταὐτὸ   ἐπὶ τῷ παιδὶ πεπονθὼς ἀναγέγραπται.
[14]   εὐδαιμονίαν ἐκομισάμην· καὶ τρόπον ἕτερον  ταὐτὸ   πέπονθα τῷ Σαούλ, ὅς, τὰς
[68]   φωναῖς γραφικαῖς καὶ μαρτυρίαις ἀναμφιλέκτοις  ταὐτὸν   δυναμέναις καὶ ταῖς ἐκ τῶν
[10]   σαρκῶν κατεκράτησεν· ἀλλ' ἵνα μὴ  ταὐτὸν   πάθω τοῖς ἀπειροτέροις τῶν ἀθλητῶν,
[51]   πολέμιος, μήτε βιάζεσθαι κελεῦσαι, καὶ  ταὐτὸν   τῷ σιδήρῳ παθεῖν, ὃς μαλάσσεται
[35]   τούτοις ἐστὶν ἀκόλουθα καὶ εἰς  ταὐτὸν   φέρει, ταῦτα καὶ διενοήθη καὶ
[22]   καλῶς ἅρμα ἐλαύνειν μεριζομένους ἐν  ταὐτῷ   ἡνίας καὶ μάστιγας. Ἀλλὰ γὰρ
[35]   εἰς προσθήκην. Συναγαγὼν γὰρ ἐν  ταὐτῷ   τοὺς λιμοῦ τραυματίας, ἔστι δὲ
[63]   τείχη Βαβυλώνια καὶ Μαυσόλου Καρικὸς  τάφος   καὶ Πυρα μίδες καὶ Κολοσσοῦ
[37]   σύντομον φθέγξομαι, νεκρὸς ἐντεθεὶς ὡς  τάφῳ   τινὶ τῷ φορείῳ, νέος ἐπάνεισιν,
[80]   νικῆσαν τοὺς προπομπεύοντας, οὕτω τῷ  τάφῳ   τῶν πατέρων δίδοται, καὶ προστίθεται
[80]   ἐκείνῳ συνέκδημοι, καὶ θύματα ἐπιτάφια,  τάχα   ἄν τις εἴποι τῶν θερμοτέρων.
[14]   βραχεῖ χρόνῳ τὰ κράτιστα συνελέξατο  τάχει   τε καὶ μεγέθει φύσεως. Ἐντεῦθεν
[7]   τοῦτο εἰκάζειν ἦν, ὅτι μὴ  τάχιον   ἐκλήθησαν ἐδυσχέραινον. Οἱ μὲν εἷλκον
[25]   γε εἴχομεν θεατρικῶς οὐδ' ἐπιδεικτικῶς·  τάχιστα   ἐγενόμεθα ἡμῶν αὐτῶν καὶ τελοῦμεν
[17]   κλέος ἐν ἐκείνοις καταλυθῆναι καὶ  τάχιστα   περιφρονηθῆναι, ὑπήρειδόν τε τοὺς νεανίας
[16]   τῆς τελετῆς τὸ τερπνότατον,  ταχίστη   τῶν λυπούντων ἀπαλλαγὴ καὶ κατάλυσις.
[66]   κάλλος καὶ μέγεθος καὶ δρόμου  τάχος   καὶ δύναμις, λάμποντος ὡς νυμφίου,
[54]   θραύει νόσου πληγῇ· καὶ τὸ  τάχος   ὅσον! Ἐκεῖ θεν τὸ γράμμα
[23]   δεόμενος, ἥκιστα δὲ τόνου διὰ  τάχος·   οὕτω δ' ἀμφότερα συλλαβὼν καὶ
[51]   τῷ βασιλεῖ προσελθόντα ὡς εἶχε  τάχους·   Ἡττήμεθα, βασιλεῦ, εἰπεῖν, τοῦ τῆσδε
[23]   τὸ κράτος ἔχουσιν. Ἥκιστα μὲν  τάχους   φύσεως διὰ τόνον δεόμενος, ἥκιστα
[54]   σωφρονίζοντος. Τί τούτων ἐνδικώτερον  ταχύτερον;   Τὰ δὲ τούτων ἑξῆς, ἔκαμνεν
[69]   οὗ ταῦτα ἐγράφετο, μᾶλλον τῇ  τε   ἀληθείᾳ προσάγωνται καὶ τοὺς ἀσεβοῦντας
[1]   ἄλλο τι, τοῖς ἀγαθοῖς τά  τε   ἄλλα καὶ περὶ τὸν λόγον,
[9]   ἐκ τῶν πρώτων ὑποδειγμάτων, τά  τε   ἄλλα, ὅσα Πόντῳ καὶ Καππαδόκαις
[22]   παρ' ὅσοις οἱ παιδευταί, συνακουόμενοί  τε   ἀλλήλοις καὶ συλλαλούμενοι, καὶ ξυνωρὶς
[34]   γνωρίσματα· παρρησία πρὸς ἄρχοντας τούς  τε   ἄλλους καὶ τοὺς δυνατωτάτους τῆς
[7]   κρεῶν χορηγοῦσα τὴν ἀφθονίαν τῶν  τε   ἄλλων ὅσα ἐκεῖσε ἀπέλιπον·
[17]   διὰ τῆς πρώτης ἐπιχειρήσεως, τήν  τε   ἄνωθεν τοῦ ἀνδρὸς εὐφυΐαν εἰδότες
[45]   πλέων καὶ πεζεύων πέλαγος νῆσοί  τε   ἁρπαζόμεναι καὶ θάλασσα μαστιζομένη καὶ
[17]   νίκην ἐποίησα. δὲ ἥσθη  τε   αὐτίκα τῷ γενομένῳ· καὶ γὰρ
[17]   οὐκ εὔνοια τὸ προσάγον, ἐπηρώτων  τε   αὐτὸν φιλονείκως μᾶλλον λογικῶς,
[6]   θάλπεσι καὶ ὄμβροις ταλαιπωρεῖν,  τε   ἄφιλος ἐρημία καὶ τὸ ἀκοινώνητόν
[28]   ἐκ τριῶν τῶν ἰσχυροτάτων.  τε   γὰρ ἀνὴρ αἰδέσιμος, ὡς οὐκ
[1]   τὸν ἄνδρα τοῦτον θαυμάσας. Ἐμοί  τε   γὰρ ἔσται τοῦτο χρέος ἱκανῶς
[38]   τοῦτο κἀνταῦθα συμβεβηκέναι λογίζομαι. Ἐκεῖνός  τε   γὰρ προέκοπτε, φησίν, ὥσπερ ἡλικίᾳ,
[20]   εὐθὲς καὶ μὴ διακρίνεται. Ἑταίρων  τε   γὰρ ὡμιλοῦ μεν, οὐ τοῖς
[31]   παρεῖναι καὶ συμμαχεῖν· ἀλλ' ὁμοῦ  τε   εἶδεν ἡμᾶς πρεσβεύοντας, κοινὸς γὰρ
[11]   ὅσον χρήσιμον αὐτῶν καρπούμενοι πρός  τε   ζωὴν καὶ ἀπόλαυσιν ὅσον ἐπικίνδυνον
[68]   οὐ κίνδυνον. Δηλοῖ δὲ οἷς  τε   ἤδη πεποίηκεν, οἷς τε πέπονθεν·
[43]   σωτήριον. Συναγαγὼν ἑαυτόν, ὡς οἷόν  τε   ἦν, καὶ συγκλείσας τῷ Πνεύματι,
[69]   δὲ τὰ ἐκείνου λογίζοιτο παρά  τε   Θεῷ καὶ τῶν ἀνθρώπων τοῖς
[29]   τοῖς ἐκεῖσε φροντιστηρίοις ἐπιστατεῖ· αὐτοῖς  τε   καθιστᾷ τι μνήμης ἄξιον καὶ
[34]   ξενοδοχίαι, παρθενοκομίαι· νομοθεσίαι μοναστῶν, ἔγγραφοί  τε   καὶ ἄγραφοι· εὐχῶν διατάξεις, εὐκοσμίαι
[19]   κάλλος φαντάζεται, τοσούτῳ μᾶλλον ἑαυτῷ  τε   καὶ ἀλλήλοις συνδεῖ τοὺς τῶν
[6]   ἄφιλος ἐρημία καὶ τὸ ἀκοινώνητόν  τε   καὶ ἄμικτον, ὅσον εἰς κακοπάθειαν
[23]   δὲ φιλοσοφίαν, τὴν ὄντως ὑψηλήν  τε   καὶ ἄνωβαίνουσαν, ὅση τε πρακτικὴ
[46]   Ἐξορίαι, φυγαί, δημεύσεις, ἐπιβουλαὶ φανεραί  τε   καὶ ἀφανεῖς· τὸ πείθειν, οὗ
[61]   καινὴ καρυκεία· καὶ ποτὸν νηφάλιόν  τε   καὶ ἄφθονον, γεωργοῦσι πηγαὶ
[19]   τὸν πόθον ἀλλήλοις συναύξοντες θερμότερόν  τε   καὶ βεβαιότερον. Οἱ μὲν γὰρ
[34]   ὠφελήσειεν· ἓν δέ, μέγιστόν  τε   καὶ γνωριμώτατον. Λιμὸς ἦν, καὶ
[3]   τὸ μητρῷον ἡμεῖς ἀντανίσχομεν. Στρατηγίαι  τε   καὶ δημαγωγίαι καὶ κράτος ἐν
[2]   καὶ μετὰ τοσούτους ἐπαινέτας, ἰδίᾳ  τε   καὶ δημοσίᾳ τὰ ἐκείνου σεμνύναντας,
[67]   Πνεύματι καὶ θείας ὑμνῳδὸν δόξης  τε   καὶ δυνάμεως· τούτῳ μεθαρμόζομαι καὶ
[18]   παίδευσιν τοῖς πειρωμένοις ἐξ ὀλίγων  τε   καὶ ἐν ὀλίγῳ γνωρίζεσθαι. Ὅθεν
[13]   ταύτην δὲ λέγω τὴν περιφανῆ  τε   καὶ ἡμετέραν, ἐπεὶ καὶ τῶν
[3]   Κεκροπίδαι καὶ οἱ Ἀλκμαίωνες, Αἰακίδαι  τε   καὶ Ἡρακλεῖδαι καὶ ὧν οὐδὲν
[11]   καὶ τούτων τὸ μὲν ἐξεταστικόν  τε   καὶ θεωρητικὸν ἐδεξάμεθα, ὅσον δὲ
[13]   ἀφῃρηκὼς ἔσται αὐτὸ τὸ κάλλιστόν  τε   καὶ ἰδικώτατον. Ἄλλαι μὲν γὰρ
[47]   Τὰ μὲν οὖν ἄλλα λεγόντων  τε   καὶ ἱστορούντων, τῶν τότε πεπειραμένων,
[12]   καὶ διαπλάττεται πλάσιν τὴν ἀρίστην  τε   καὶ καθαρωτάτην, ἣν ἡμερινὴν
[80]   γὰρ ἐκείνου τοῦ σώματος ἱερώτερόν  τε   καὶ καθαρώτερον; τῷ δὲ τῶν
[12]   διδασκάλῳ χρώμενος, μυελοῖς ἐλάφων  τε   καὶ λεόντων τοῖς μυθικοῖς ἐκτρεφόμενος·
[14]   χρόνῳ τὰ κράτιστα συνελέξατο τάχει  τε   καὶ μεγέθει φύσεως. Ἐντεῦθεν ἐπὶ
[41]   καὶ σκοτεινῆς ἀγνοίας εἰς κάλλος  τε   καὶ μέγεθος ἄπειρον προελθοῦσαν, ὡς
[17]   μὴ πλέον ἔχοιεν τοῦ ξένου  τε   καὶ νεήλυδος. Ἐγὼ δὲ
[14]   τι προσδιατρίψαι τῷ διηγήματι, ὅθεν  τε   καὶ ὅπως ἡμῖν κἀκ τίνος
[6]   διαίτης σώμασιν εὖ γεγονόσι στενόν  τε   καὶ παρηλλαγμένον, ὡς τὸ εἰκός,
[25]   λαμπτῆρα τῆς Ἐκκλησίας προτίθησι περιφανῆ  τε   καὶ περιβόητον, τοῖς ἱεροῖς τοῦ
[63]   καὶ τῆς ἐσθῆτος ὅση μαλακή  τε   καὶ περιρρέουσα· Βασιλείου δὲ οἱ
[3]   θαυμάτων, ὧν πλήρης πᾶσα συγγραφή  τε   καὶ ποίησις· πολλὰ δὲ τὸ
[25]   πόλις, ὥς τινα δεύτερον οἰκιστήν  τε   καὶ πολιοῦχον· ἔπειτα ἐκδημίαι τινές,
[63]   σώμασι γνωριζόμενοι· οὐδὲ προτίθενται συνόδοις  τε   καὶ συλλόγοις κατὰ συζυγίαν τε
[12]   καὶ βίον καὶ λόγον συναυξανομένους  τε   καὶ συνανιόντας ἀλλήλοις θαυμάσιος
[63]   τε καὶ συλλόγοις κατὰ συζυγίαν  τε   καὶ συναυλίαν, μηκέτ' ἐλεούμενοι διὰ
[19]   ὑπεκκαύματος. Οἱ δὲ κατὰ Θεόν  τε   καὶ σώφρονες, ἐπειδὴ πράγματος ἑστῶτός
[82]   ἁγίαν καὶ μακαρίαν Τριάδα, καθαρώτερόν  τε   καὶ τελεώτερον, ἧς νῦν μετρίως
[9]   πολλοῖς σπουδαζόμενον, ὥσπερ νῦν αὐξηθέν  τε   καὶ τιμηθὲν ἐκ τῶν πρώτων
[63]   τιμᾶν τὴν νόσον, εὐγενής  τε   καὶ τῶν εὖ γεγονότων καὶ
[39]   τοῦ καιροῦ τὸ ἐπίφθονον, ἄλλως  τε   καὶ τῶν κατ' αὐτὸν ὠδινόντων
[40]   σωτηρίαν ἡγεῖσθαι, τὸ μετ' ἐκείνου  τε   καὶ ὑπ' ἐκείνῳ τετάχθαι, ἕνα
[64]   τῆς σκηνῆς θαυμάζοι, ὡς ἡδεῖς  τε   καὶ φιλανθρώπους, ὅτι τοῖς δήμοις
[15]   τὰς ἀντιθέτους ἱπποδρομίας τοὺς φιλίππους  τε   καὶ φιλοθεάμονας· πηδῶσι, βοῶσιν, οὐρανῷ
[14]   πόλιν· καὶ γὰρ ηὐδοκίμει σοφιστῶν  τε   καὶ φιλοσόφων τοῖς τελεωτάτοις, ὧν
[38]   τούτου τοὺς ἄλλους ἐδείκνυτο, κάλλιστά  τε   καὶ φιλοσοφώτατα περὶ τούτων διανοούμενος.
[71]   προβάτων κτησάμενος τὰ ἐπίσημα, τήν  τε   καλὴν πολυτεκνίαν τῶν κατὰ Θεὸν
[48]   κτίσμα τι προσκυνεῖν ἀνέχομαι, Θεοῦ  τε   κτίσμα τυγχάνων καὶ θεὸς εἶναι
[10]   ἐγκωμιάζουσιν. γὰρ αὐτὸς ὑπόθεσίς  τε   λαμπρὰ τοῖς ἐπαινοῦσι, καὶ μόνος
[52]   προσβαλούσῃ τῇ ψαλμῳδίᾳ κατεβροντήθη τοῦ  τε   λαοῦ τὸ πέλαγος εἶδε καὶ
[60]   Ὁμῶς δὲ ἀμφοτέρους περιφρονῶν, τούς  τε   λίαν συντόμους καὶ τοὺς ἄγαν
[1]   ὅτῳ οὐχὶ τῶν ἁπάντων. Τοῖς  τε   λόγοις αὐτοῖς ἀμφοτέρωθεν ἂν ἔχοι
[28]   εἴπερ ἐβούλετο, τῷ συστήματι· τόν  τε   λυποῦντα δι' ὑπο ψίας εἶχεν
[14]   Πειράσομαι μὲν οὖν, ὡς οἷόν  τε   μετρίως, τοῦτο ποιεῖν. Ἂν δ'
[41]   βασίλειον ἱεράτευμα, κακῶς διακείμενον, εἴς  τε   μυρίας δόξας καὶ πλάνας διεσπασμένον·
[63]   κάλλη τῶν μηκέτι ὄντων, ἄλλα  τε   ὅσα θαυμάζουσιν ἄνθρωποι καὶ ἱστορίαις
[53]   τοῦ παραπετάσματος ἑαυτὸν ἐποιήσατο εἴς  τε   ὄψιν ἦλθε καὶ λόγους, ποθῶν
[68]   οἷς τε ἤδη πεποίηκεν, οἷς  τε   πέπονθεν· ὅς γε καὶ ἐξορίαν
[23]   τε πρακτικὴ καὶ θεωρητική, ὅση  τε   περὶ τὰς λογικὰς ἀποδείξεις καὶ
[52]   καὶ πᾶσαν τὴν εὐκοσμίαν, ὅση  τε   περὶ τὸ βῆμα καὶ ὅση
[49]   δὴ κινηθέντα τὸν ὕπαρχον ζέσαι  τε   πλέον τῷ θυμῷ καὶ τῆς
[35]   ὅση τυγχάνει λιμοῦ βοήθεια, ἔτνους  τε   πλήρεις προθεὶς λέβητας καὶ τοῦ
[25]   σχεδιάσασα τὸν βαθμὸν οὐδὲ ὁμοῦ  τε   πλύνασα καὶ σοφίσασα, κατὰ τοὺς
[71]   τὰ τῶν αἱρετικῶν καταβάλλουσαν, τήν  τε   ποι μαντικὴν τοῦ ἀνδρός, ἐξ
[16]   προπέμπουσιν. Ἐπειδὰν δὲ πλησιάσωσι, βοῇ  τε   πολλῇ καὶ ἐξάλμασι χρώμενοι καθάπερ
[5]   ἐπιφυεὶς πάντας φιλανθρώπους ἀπέδειξε, θράσει  τε   πολλῷ ῥέων καὶ φιλονεικῶν τὸ
[23]   ὑψηλήν τε καὶ ἄνωβαίνουσαν, ὅση  τε   πρακτικὴ καὶ θεωρητική, ὅση τε
[21]   οὐ τοῦ ἴσου λόγου·  τε   πρὸς τοὺς ἱεροὺς ἡμῶν οἴκους
[26]   καὶ πρόσφατος τὴν ἀξίαν, ὁμοῦ  τε   σπαρεὶς καὶ ἀναδοθείς, ὡς
[74]   τὴν διὰ πυρὸς ἁρπαγήν; Ἐλισσαίου  τε   τὴν καλὴν κληρονομίαν, τὴν μηλωτήν,
[44]   Τούτου γίνεται μιμητὴς ἐκεῖνος, ὁμοῦ  τε   τὴν προτέραν ἧτταν ἀνακαλεσόμενος καὶ
[6]   καὶ μικρόν τι πρός· τό  τε   τῆς διαίτης σώμασιν εὖ γεγονόσι
[20]   καὶ πρᾶξιν ἅπασαν ἀπηυθύνομεν, παρά  τε   τῆς ἐντολῆς οὕτως ἀγόμενοι καὶ
[37]   ἄνευ βασκανίας καὶ πάλης τῶν  τε   τῆς πατρίδος προεδρευόντων καὶ τῶν
[57]   παρὸν ἐκ τῆς τέχνης, εἴ  τέ   τι ἄλλο τῷ καιρῷ τύχοι
[38]   παρα γυμνοῦσθαι καὶ παρεκφαίνεσθαι. Τήν  τε   τοῦ ἀνδρὸς ἀρετήν, οὐχὶ προσθήκην,
[72]   νομοθετήσας τὸν διπλοῦν νόμον, τόν  τε   τοῦ γράμματος ἔξωθεν, καὶ ὅσος
[16]   δι' αἰδοῦς ἦγον μόνον, τό  τε   τοῦ ἤθους στάσιμον καθορῶν καὶ
[68]   κυρίαν φωνὴν τέως ὑπερετίθετο, παρά  τε   τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ καὶ τῶν
[17]   καταλυθῆναι καὶ τάχιστα περιφρονηθῆναι, ὑπήρειδόν  τε   τοὺς νεανίας ἐπανάγων τὸν λόγον·
[54]   τῷ ποτίμῳ ὕδατι συνεκέρασεν, ὁμοῦ  τε   τοῦτον εἰσκαλέσας καὶ τοῖς ἑτεροδόξοις
[28]   τοῦ λαοῦ μοῖραν παρατεμόμενοι, ὅση  τε   τῶν κάτω καὶ ὅση τῶν
[2]   ἐπηνώρθου πολλὰ τῶν ἐμῶν ὅρῳ  τε   φιλίας καὶ νόμῳ κρείττονι (οὐ
[55]   καὶ τυγχάνει ταύτης, ὡς αὐτός  τε   ὡμολόγει, καὶ πολλοὺς ἔπειθε τῶν
[77]   περὶ λόγον μὴ πρόχειρον, σύννουν  τε,   ὡς τὰ πολλά, καὶ εἴσω
[15]   διδασκάλους καὶ ἀντιτέχνους, ὅπως πλείους  τε   ὦσιν αὐτοὶ κἀκείνους εὐπορωτέρους ποιῶσι
[33]   νεωστὶ μὲν ἐπὶ τὴν καθέδραν  τεθείς,   ἔτι δὲ τῆς κοσμικῆς ὕλης
[49]   καὶ πολιτεύομαι καὶ τῷ πλείστῳ  τέθνηκα   καὶ πρὸς ὃν ἐπείγομαι πόρρωθεν.
[63]   ἑπτάπυλοι Θῆβαι καὶ Αἰγύπτιαι καὶ  τείχη   Βαβυλώνια καὶ Μαυσόλου Καρικὸς τάφος
[31]   καταδρομὴν τοῦτο ὑποληπτέον, καθαιροῦσαν οὐ  τείχη   καὶ πόλεις καὶ οἰκίας, οὐδέ
[62]   κοινωνικῶν καὶ μιγάδων, οὐδὲ ὥσπερ  τειχίῳ   τινὶ μέσῳ ταῦτα διαλαβὼν καὶ
[32]   ἀποκρούεται· γίνε ται τοῖς μὲν  τεῖχος   ὀχυρὸν καὶ χαράκωμα, τοῖς δὲ
[39]   παραδυναστεύειν, καὶ τῇ φιλίᾳ τοῦτο  τεκμαιρομένων·   ἐπειδὴ τὸ φορτικὸν φεύγων ἐγώ,
[58]   ὡς εὐπρεπής! Τὰ γὰρ πνευματικὰ  τέκνα,   καὶ αἱ ψυχαί, καὶ
[71]   οὐδὲ κατεσοφίσθη περὶ τὴν τῶν  τέκνων   προτίμησιν, ἀλλ' ἑκάστῳ τὰ πρὸς
[66]   δὲ ἐκκλησιῶν; Τίς τῶν ἐν  τέλει   καὶ τῶν μετ' ἐκείνους τρυφή;
[72]   νενίκηκε καὶ ἀνηγόρευται λαμπρῶς ἐπὶ  τέλει   τῶν ἄθλων, μηδενὶ τῶν τινασσόντων
[12]   περιδεξίοις, τούτοις καὶ τὸ εἶναι  τελείοις   καὶ βιοτεύειν μετὰ τῆς ἐκεῖθεν
[12]   συνελόντι φάναι, πρὸς τὴν μέλλουσαν  τελειότητα   διὰ τῶν ἐξ ἀρχῆς μαθημάτων
[38]   τί γὰρ τοῦ ἀπ' ἀρχῆς  τελείου   γένοιτ' ἂν τελεώτερον; ἀλλὰ τῷ
[73]   Κυρίου ἦν καὶ χρίστης τῶν  τελειουμένων   ἐκ Πνεύματος. Δαβὶδ ἐν βασιλεῦσιν
[70]   μετάθεσις ἦν, τελείως ἐν βίῳ  τελείῳ   δοκιμασθέντος. Νῶε κιβωτὸν ἐπιστεύθη, καὶ
[74]   ἄθλησιν, σὺν ἱερεῖ καὶ μητρὶ  τελειωθέντων   ἐν αἵματι καὶ παντοίοις βασάνων
[71]   γὰρ καὶ ἦν; ὥστε καὶ  τελειωθῆναι   τὸ καλλιέρημα. Ἰσαὰκ ἐπηγγέλθη καὶ
[70]   ὅλος βίος μετάθεσις ἦν,  τελείως   ἐν βίῳ τελείῳ δοκιμασθέντος. Νῶε
[32]   δέ; πάντα μὲν ταῦτα  τελείως   καὶ ὑπὲρ λόγον, ὑπελείπετο δέ
[78]   περιφανέστερα. ~Ἐπεὶ δὲ τὸν δρόμον  τελέσας   καὶ τὴν πίστιν τηρήσας ἐπόθει
[48]   παρ' ἐκείνων ἦν τῷ βαπτίσματι  τελεσθείς,   συντελεσθείς· πλείω δὲ τῶν
[16]   καὶ τοῦτό ἐστιν αὐτοῖς τῆς  τελετῆς   τὸ τερπνότατον, ταχίστη τῶν
[78]   τὸ ὄρος ἀνάβηθι καὶ τελεύτα»  τελεύτα»   δὲ καὶ ἀνάβαινε πρὸς ἡμᾶς»
[78]   Εἰς τὸ ὄρος ἀνάβηθι καὶ  τελεύτα»   τελεύτα» δὲ καὶ ἀνάβαινε πρὸς
[80]   τοῦ λόγου, καὶ εἰς κίνδυνον  τελευτᾷ   τὸ πάθος· συναπελθουσῶν αὐτῷ ψυχῶν
[46]   πρῶτα νεανιεύματα, λαμπρότερα δὲ τὰ  τελευταῖα   καθ' ἡμῶν ἀγωνίσματα. Τίνα δὴ
[79]   ~Ἔκειτο μὲν ἀνὴρ τὰ  τελευταῖα   πνέων καὶ παρὰ τῆς ἄνω
[77]   μὲν γάρ, εἰ καὶ τὰ  τελευταῖα   τῆς φωνῆς, ἀλλ' οὖν ἐναργέστερον
[79]   σου παραθήσομαι τὸ πνεῦμά μου»  τελευταῖον   εἰπών, τοῖς ἀπάγουσιν αὐτὸν ἀγγέλοις
[80]   κεχωρισμένον, οὐκ οἶδα εἰς  τελευτήσων   μετὰ τὴν ἐκείνου παιδαγωγίαν·
[58]   τὴν ἐπὶ τῇ χειροτονίᾳ μικροψυχίαν  τελέως   κατελελύκεσαν. Καὶ τὸ παρὰ πολὺ
[17]   συλλογισμοῖς, οὐ πρὶν ἀνῆκεν  τελέως   τρέψασθαι καὶ τὸ κράτος καθαρῶς
[14]   σοφιστῶν τε καὶ φιλοσόφων τοῖς  τελεωτάτοις,   ὧν ἐν βραχεῖ χρόνῳ τὰ
[18]   μὴ χρόνῳ πολλῷ καὶ συνουσίᾳ  τελεωτέρᾳ,   οὔτε παίδευσιν τοῖς πειρωμένοις ἐξ
[36]   τοῦ λόγου τροφῆς καὶ τῆς  τελεωτέρας   εὐεργεσίας καὶ διαδόσεως, τῆς ὄντως
[38]   ἀπ' ἀρχῆς τελείου γένοιτ' ἂν  τελεώτερον;   ἀλλὰ τῷ κατὰ μικρὸν ταῦτα
[82]   μακαρίαν Τριάδα, καθαρώτερόν τε καὶ  τελεώτερον,   ἧς νῦν μετρίως δεδέγμεθα τὰς
[14]   μοι τὸν ἄνδρα τοῦτον ἐγνώρισαν  τελεώτερον   οὐδὲ πρὶν ἀγνοούμενον· καὶ λόγους
[24]   δὲ λοιπὸν ἐπανόδου καὶ βίου  τελεωτέρου   καὶ τοῦ λαβέσθαι τῶν ἐλπιζομένων
[56]   κράτος. δ' ἐξεμαίνετο καὶ  τέλος   πέμπει τινὰς τῶν ἐπ' ἐξουσίας
[25]   τάχιστα ἐγενόμεθα ἡμῶν αὐτῶν καὶ  τελοῦμεν   εἰς ἄνδρας ἐξ ἀγενείων, ἀνδρικώτερον
[16]   κατὰ συζυγίαν ἐκ διαστήματος, οἱ  τελοῦντες   τῷ νέῳ τὴν πρόοδον ἐπὶ
[80]   καὶ συγκλονήσεως· αἳ καὶ τοῦ  τέλους   ἐμακαρίσθησαν, ὡς ἐκείνῳ συνέκδημοι, καὶ
[55]   τοιαῦτα καὶ εἰς τοῦθ' ἥκοντα  τέλους·   τὰ δὲ πρὸς ἑτέρους ἑτέρως,
[64]   μέχρι δούλου μορφῆς κατελθόντα καὶ  τελώναις   συνέσθοντα καὶ νίπτοντα τοὺς πόδας
[24]   ἐκεῖσε συννόμοις Ἀθηνῶν καὶ ἀλλήλων  τέμνεσθαι.   Γίνεται δὴ τότε θέαμά τι
[58]   ἐκκλησιῶν χεῖρον ἔχειν διϊσταμένων καὶ  τεμνομένων.   Καὶ γάρ πως ταῖς καινοτομίαις
[50]   θῆρες καὶ οἱ τὰς σάρκας  τέμνοντες   ὄνυχες, τρυφὴ μᾶλλον ἡμῖν εἰσιν
[57]   Τί δὲ οὐκ ἔμελλεν  τεμὼν   θάλασσαν καὶ ποταμὸν ἀνακόψας καὶ
[7]   καὶ τοῖς περιττοῖς· εἰ  τεμὼν   θάλασσαν καὶ στήσας ἥλιον καὶ
[72]   διασώσας ἐν σημείοις πολλοῖς καὶ  τέρασι,   τῆς νεφέλης εἴσω χωρήσας, νομοθετήσας
[16]   ἐστιν αὐτοῖς τῆς τελετῆς τὸ  τερπνότατον,   ταχίστη τῶν λυπούντων ἀπαλλαγὴ
[14]   οὔτε ὄψις ῥᾳδίως ἀναχωρεῖν τῶν  τερπνῶν   θεαμάτων, κἂν ἀφέλκῃ τις βίᾳ,
[34]   τοῦ Θεοῦ καὶ μετὰ Θεοῦ  τεταγμένος   λαὸν ὠφελήσειεν· ἓν δέ,
[48]   τινας ἄλλους τῶν ὑφ' ἡμῖν  τεταγμένων·   οὐ γὰρ προσώποις τὸν χριστιανισμόν,
[40]   ἐκείνου τε καὶ ὑπ' ἐκείνῳ  τετάχθαι,   ἕνα δὲ κίνδυνον τὸ προσκρούειν
[48]   μέγα σοι τὸ μεθ' ἡμῶν  τετάχθαι   καὶ κοινωνοὺς ἔχειν ἡμᾶς; Ὕπαρχοι
[62]   ἀζυγία καὶ τὸ μετ' ἀγγέλων  τετάχθαι   καὶ τῆς μοναδικῆς φύσεως· ὀκνῶ
[80]   ἄλλο τι, τοῖς τὰ ἐκείνου  τετελεσμένοις,   πρὸς αὐτὸν ἀεὶ βλέπειν,
[63]   ἄνθρωποι νεκροὶ πρὸ θανάτου καὶ  τετελευτηκότες   τοῖς πλείστοις τοῦ σώματος μέλεσιν,
[56]   Θεοῦ φιλανθρωπίᾳ καὶ νόμῳ τῷ  τετιμηκότι   θυσιαστήρια; Οὐ πάντα δρᾶσαι καὶ
[69]   οὐδὲ ἀποβάλλειν τῆς πατρίδος, ἀφανείᾳ  τετιμημένους,   ὡς ἐξ ἀμφοτέρων ἰσχυρὸν εἶναι
[31]   τῶν Ἐκκλησιῶν ἡγεμόνες, οἱ πικροὶ  τετράρχαι   τῆς ὑπ' αὐτὸν οἰκουμένης· οἱ
[30]   ἐφίσταται νέφος χαλάζης πλῆρες καὶ  τετριγὸς   ὀλέθριον, πᾶσαν ἐκτρίψαν ἐκκλησίαν, καθ'
[37]   μόνον ἐκλελοιπώς, ἀλλὰ καὶ νόσῳ  τετρυχωμένος,   καὶ πρὸς ταῖς ἐσχάταις ἀναπνοαῖς
[82]   νόσῳ καὶ τῷ σῷ πόθῳ  τετρυχωμένους;   Πλὴν καὶ Θεῷ φίλον τὸ
[70]   παρελθών, εὖ οἶδα, τοῦ παραδείσου  τετύχηκεν.   Ἐνὼς ἤλπισε πρῶτος ἐπικαλεῖσθαι τὸν
[73]   καρδίας ᾐτήσατο παρὰ Θεοῦ καὶ  τετύχηκεν,   ἐπὶ πλεῖστον προελθὼν σοφίας καὶ
[38]   μὲν γεγονότας, τοιαύτης δὲ χάριτος  τετυχηκότας,   οὕτω δὲ ὑπειλημμένους εἰκός, οὐ
[54]   χερσὶν ἀπεσώθη· καὶ τοῦτο ἐπισ  τεύετο   παρὰ τῶν τηνικαῦτα παρόντων καὶ
[67]   τὸ Σοδομιτικὸν ὁρῶ πῦρ,  τεφροῦνται   γλῶσσαι πονηραὶ καὶ παράνομοι,
[23]   ἐξ ὧν ἐπι στῆμαι καὶ  τέχναι   τὸ κράτος ἔχουσιν. Ἥκιστα μὲν
[40]   δυνηθεὶς πρὸς τὴν θεραπείαν· οὐ  τέχνῃ   δουλούμενος, ἀλλ' εὐνοίᾳ σφετεριζόμενος· οὐ
[33]   καὶ οἷον λεοντοκόμος τις ἦν,  τέχνῃ   τιθασσεύων τὸν δυναστεύοντα· καὶ γὰρ
[43]   πρὸς τὸ ἔργον ὕλῃ καὶ  τέχνῃ   χρώμενος, καὶ πάντα πλέκων εἰς
[23]   ὅθεν ἀρξάμενος, εἰς ἕξιν τῆς  τέχνης   ἀφίκετο· καὶ ταύτης, οὐχ ὅση
[57]   ἑκάστῳ, τὸ παρὸν ἐκ τῆς  τέχνης,   εἴ τέ τι ἄλλο τῷ
[47]   ἀρχιμάγειρον Ναβουζαρδάν, τὰς ἐκ τῆς  τέχνης   μαχαίρας ἐπαπειλοῦντα, καὶ τῷ οἰκείῳ
[31]   οὐκ ἔχουσα τὸν προαγωνιστὴν καὶ  τεχνίτην   ὑπέρμαχον ἐν δυνάμει λόγου καὶ
[69]   τι καὶ τῶν τοῖς πολλοῖς  τέως   ἀγνοουμένων· ὅτι τοῦ καιροῦ στενοχωροῦντος
[25]   τοῖς ἱεροῖς τοῦ πρεσβυτερίου θρόνοις  τέως   ἐγκαταλέξασα, καὶ διὰ μιᾶς τῆς
[68]   Πνεύματος· τὴν δὲ κυρίαν φωνὴν  τέως   ὑπερετίθετο, παρά τε τοῦ Πνεύματος
[42]   καρδία αἰσθητική, ὡς Σολομῶντι καὶ  τῇ   ἀληθείᾳ δοκεῖ· καὶ τὸ μὲν
[38]   ἀεὶ κρείττω φαίνεσθαι, μηδὲ συμμετρεῖν  τῇ   ἀξίᾳ καὶ τῷ θρόνῳ τὴν
[50]   οὐχ αἱρήσεις οὐδὲ πείσεις συνθέσθαι  τῇ   ἀσεβείᾳ, κἂν ἀπειλῇς χαλεπώτερα. ~Ἐπειδὴ
[12]   καὶ τοὺς μόσχους ὁρῶμεν ὁμοῦ  τῇ   γενέσει ταῖς μητράσιν ἑαυτῶν παρασκαίροντας,
[68]   αἰθρίας ἐπιλάβοι καιρὸς καὶ δῷ  τῇ   γλώσσῃ παρρησίαν. Οἱ μὲν γὰρ
[47]   οὐκ ἔχοντες, δύνανται μόνον,  τῇ   γλώσσῃ πορνεύουσι, τὸν ἀρχιμάγειρον Ναβουζαρδάν,
[41]   κἀκεῖνον ἠγνοηκότων, περι νοεῖ τι  τῇ   διανοίᾳ μεῖζον καὶ ὑψηλότερον. Τῶν
[31]   καὶ τῇ μητρὶ φέρων ἑαυτὸν  τῇ   Ἐκκλησίᾳ δίδωσιν. ~Ἆρ' οὖν προεθυμήθη
[22]   καὶ συμπράκτορσιν, ἐπισήμοις δὲ παρὰ  τῇ   Ἑλλάδι πάσῃ καὶ ταύτης μάλιστα
[38]   μείζω τηνικαῦτα λαμβάνειν, ὕλῃ πλείονι  τῇ   ἐξουσίᾳ χρωμένην. ~Πρῶτον μὲν ἐκεῖνο
[7]   γογγυσταὶ κατὰ τοὺς ἐκείνους ἐν  τῇ   ἐρήμῳ ταλαιπωροῦντας μετὰ τὴν ἐξ
[9]   ἦσαν εἰς ἀρετήν, πάντας ὑπεραίρειν  τῇ   εὐτεκνίᾳ Ἕνα μὲν γὰρ
[52]   ἔτι. Ἐπεὶ δὲ τὰ δῶρα  τῇ   θείᾳ τραπέζῃ προσενεγκεῖν ἔδει, ὧν
[69]   Χριστοῦ πλέον ἐνησχολήθησαν, οἱ δὲ  τῇ   θεολογίᾳ προσέβησαν· καὶ οἱ μὲν
[30]   μὲν ταῖς ἰδιότησιν, ἓν δὲ  τῇ   θεότητι σέβοντες καὶ γινώσκοντες. Ὧν
[65]   ὡς ἀγνοοῦντι, ἀλλ' ὡς ἐντρυφῶντι  τῇ   θεωρίᾳ. Πάντα δὲ ἐκείνῳ διηρεύνηται
[56]   τολ μηρὰν μᾶλλον συνετήν.  Τῇ   ἱερᾷ τραπέζῃ προσφεύγει, καὶ Θεὸν
[56]   τόξον ἐνετείνετο μέν, κατείχετο δέ,  τῇ   μετανοίᾳ καιρὸν ὑπανοῖγον. Ὅς τις
[31]   καὶ γίνεται σύμμαχος ἐθελοντὴς καὶ  τῇ   μητρὶ φέρων ἑαυτὸν τῇ Ἐκκλησίᾳ
[58]   πολλὰ τῶν ἐκ τῆς προτέρας  τῇ   νέᾳ προσαγαγούσης, ἐντεῦθεν καὶ τὰ
[5]   μικρόν, τοσοῦτον ἀπολειφθέντες ὅσον ἐπιβιῶναι  τῇ   νίκῃ καὶ μὴ συναπελθεῖν τοῖς
[68]   γνησίων τούτου συναγωνιστῶν χάριν αἰτῶν,  τῇ   οἰκονομίᾳ μὴ δυσχεραίνειν· μηδὲ μιᾶς
[25]   διὰ μιᾶς τῆς Καισαρέων πόλεως  τῇ   οἰκουμένῃ πάσῃ πυρσεύουσα. Καὶ τίνα
[54]   ὥσπερ ἄλλος τις, καὶ ὁμοῦ  τῇ   παρουσίᾳ ῥᾴων νόσος γίνεται,
[69]   ἐκείνου θεολογία! Καὶ τοσοῦτον θαρρῶ  τῇ   περὶ τὸ πρᾶγμα τοῦ ἀνδρὸς
[37]   καὶ μέντοι καὶ νικᾷ πολλῇ  τῇ   περιουσίᾳ. Κινεῖ γὰρ ἐκ τῆς
[26]   θείοις λόγοις ἐμμελετήσας, πολλὰ δὲ  τῇ   σαρκὶ νομοθετήσας εἰς ὑποταγὴν πνεύματος·
[25]   ἐπανήκαμεν, μικρὰ τῷ κόσμῳ καὶ  τῇ   σκηνῇ χαρισάμενοι καὶ ὅσον τὸν
[12]   λειπόμενος· εἰ βούλει δέ, κἀν  τῇ   σκιαγραφίᾳ τὸ μέλλον τῆς ἀρε
[73]   μὲν τῷ πρᾴῳ, τοῦ δὲ  τῇ   σοφίᾳ κατὰ τὸν ἐμὸν λόγον,
[21]   ὀνομάζεσθαι· πλέον ἐφρονοῦμεν  τῇ   στροφῇ τῆς σφενδονῆς Γύγης,
[9]   καὶ τῶν ἐν γάμῳ, μηδὲν  τῇ   συζυγίᾳ βλαβῆναι βιασαμένων πρὸς τὴν
[69]   ἀφ' οὗ ταῦτα ἐγράφετο, μᾶλλον  τῇ   τε ἀληθείᾳ προσάγωνται καὶ τοὺς
[10]   λαμπρὰ τοῖς ἐπαινοῦσι, καὶ μόνος  τῇ   τοῦ λόγου δυνάμει τῆς ὑποθέσεως
[31]   θαρρεῖν ἔχοντες τῶν ἁπάντων ὅσον  τῇ   τῶν προειρημένων μικροψυχίᾳ, καὶ ἀπειρίᾳ
[39]   ἀρχὴν μᾶλλον παραδυναστεύειν, καὶ  τῇ   φιλίᾳ τοῦτο τεκμαιρομένων· ἐπειδὴ τὸ
[25]   εἰς ἄνδρας ἐξ ἀγενείων, ἀνδρικώτερον  τῇ   φιλοσοφίᾳ προσβαίνοντες· οὐ σὺν ἀλλήλοις
[9]   δύο γενέσθαι τῶν ἐπαινουμένων, κἂν  τῇ   φύσει δοίη τις· δὲ
[10]   ὥστ' εἴπερ ἔδει δουλεύσαντα πάντως  τῇ   φύσει τὸν νῦν εὐφημούμενον ἀνθρώποις
[58]   πλήθεσι βιαζόμενοι· οὔτε τὴν ἐπὶ  τῇ   χειροτονίᾳ μικροψυχίαν τελέως κατελελύκεσαν. Καὶ
[35]   ἐθεράπευε δὲ τὰς ψυχάς, συμπλέκων  τῇ   χρείᾳ τὸ τῆς τιμῆς καὶ
[52]   ἐγένετο καὶ τὴν ἀκοὴν προσβαλούσῃ  τῇ   ψαλμῳδίᾳ κατεβροντήθη τοῦ τε λαοῦ
[37]   ὤν, κατατολμᾷ τῆς ὁδοῦ, βοηθήσων  τῇ   ψήφῳ καὶ θαρσήσας τῷ Πνεύματι.
[13]   των ἔχωσιν τῶν ὁρωμένων·  τῇδε   λόγοι τὸ γνώρισμα, ὥσπερ ἐν
[13]   τὴν Καισαρέων πόλιν ἐπείγεται, τῶν  τῇδε   μεθέξων παιδευτηρίων· ταύτην δὲ λέγω
[64]   τῶν δὲ ὑγιαινόντων κατοφρυᾶσθαι; Καὶ  τήκειν   μὲν τὰς σάρκας δι' ἐγκρατείας,
[23]   φιλόσοφον. Ἀλλὰ τί ταῦτα, καίπερ  τηλικαῦτα   τυγχάνοντα, πρὸς τὴν ἐν τῷ
[64]   τὴν ὀφρύν, οἱ πικροὶ τῶν  τηλικούτων   κριταί, καὶ τῷ κανόνι τοὺς
[72]   εἰπεῖν, εἰσιὼν τὴν ἡμέραν, ὅθεν  τὴν   ἁγίαν ἡμῖν ἀνακαλύπτει Τριάδα, καὶ
[82]   ἂν ἀλλήλοις συζῶντες καὶ συνεποπτεύοντες  τὴν   ἁγίαν καὶ μακαρίαν Τριάδα, καθαρώτερόν
[68]   ὀρθοῦ λόγου καὶ τῆς κατὰ  τὴν   ἁγίαν Τριάδα συναφείας καὶ συνθεΐας,
[60]   Οὐδὲ πίθον ᾤκει καὶ μέσην  τὴν   ἀγοράν, ὥστε πᾶσι παρατρυφᾶν, καινὴν
[30]   οὐδὲ κακῷ τὸ κακὸν ἰώμεθα,  τὴν   ἄθεον Σαβελλίου συναίρεσιν ἀσεβεστέρᾳ διαιρέσει
[67]   σύνειμι τοῖς ἐπαινουμένοις καὶ πρὸς  τὴν   ἄθλησιν διεγείρομαι. Ὅταν ἠθικοῖς λόγοις
[8]   θαῦμα. Ἐξ οὗ καὶ πρὸς  τὴν   ἄθλησιν ὑπὲρ ἧς ταῦτα ἦν
[36]   γὰρ καταπραγματεύεται τοῦ λιμοῦ καὶ  τὴν   Αἴγυπτον ἐξω νεῖται τῷ φιλανθρώπῳ,
[52]   Ἐπειδὴ γὰρ ἔνδον ἐγένετο καὶ  τὴν   ἀκοὴν προσβαλούσῃ τῇ ψαλμῳδίᾳ κατεβροντήθη
[30]   καὶ μετὰ τῆς κτίσεως τιθεὶς  τὴν   ἄκτιστον φύσιν καὶ ὑπέρχρονον. ~Ὁ
[67]   Θεὸν ὃν ἔχω, καὶ παρρησιάζομαι  τὴν   ἀλήθειαν, ἐπιβατεύων τῆς ἐκείνου θεολογίας
[31]   μεθ' ἡμῶν ἀπανίσταται καὶ ζηλοτυπεῖ  τὴν   ἀλήθειαν κινδυνεύουσαν καὶ γίνεται σύμμαχος
[24]   ἐπ' ἀλλήλοις καὶ οὐ φερόντων  τὴν   ἀλλοτρίωσιν. Οὐ μὴν μακρότερόν μοι
[54]   τῶν ἐλπίδων· καὶ εἰ μὴ  τὴν   ἅλμην τῷ ποτίμῳ ὕδατι συνεκέρασεν,
[72]   πειραστὴν καταπαλαίσας καὶ τῶν φίλων  τὴν   ἀλογίαν ἐπιστομίσας ἀγνοούντων τὸ τοῦ
[64]   τὴν ἄνεσιν ἔκλυσιν, ἀλλ' ἀμφοτέρων  τὴν   ἀμετρίαν φυγεῖν, ἀμφοτέροις σὺν λόγῳ
[78]   καὶ τὴν πίστιν τηρήσας ἐπόθει  τὴν   ἀνάλυσιν, καὶ τῶν στεφάνων
[64]   τὴν ἐπιτίμησιν θράσος ποιῆσαι μήτε  τὴν   ἄνεσιν ἔκλυσιν, ἀλλ' ἀμφοτέρων τὴν
[7]   οὐδὲν ἦν αὐτοῖς τότε διὰ  τὴν   ἄνοιαν· ἄλλα δέ, ὡς εὐσεβέστερα
[8]   τοὺς μύθους θαυμάζων καὶ  τὴν   ἀντιδοθεῖσαν ἔλαφον τῆς παρθένου, εἴ
[82]   λάβοιμεν ὧν πεπολεμήκαμεν καὶ πεπολεμήμεθα  τὴν   ἀντίδοσιν. Σοὶ μὲν οὖν οὗτος
[26]   ῥᾳδίως μὴ πονηθείς, καὶ πρόσφατος  τὴν   ἀξίαν, ὁμοῦ τε σπαρεὶς καὶ
[40]   καὶ ἀλλοτρίωσιν ἀπὸ Θεοῦ νομίζειν  τὴν   ἀπ' ἐκείνου διάστασιν· οὕτως ἑκόντες
[51]   σίδηρος· καὶ τρέψαντα εἰς θαῦμα  τὴν   ἀπειλήν, τὴν μὲν κοινωνίαν οὐ
[55]   Ἔκαμνεν, ἐδάκρυεν, ἐδυσφόρει, προσέπεμπεν, ἠντιβόλει·  Τὴν   ἀπολογίαν ἔχεις, ἐβόα· δὸς σωτηρίαν.
[40]   αὐτοῦ διανοίας καὶ ἀπρόσιτον εἰδέναι  τὴν   ἀρετὴν καὶ μίαν μὲν ἑαυτοῖς
[38]   τῇ ἀξίᾳ καὶ τῷ θρόνῳ  τὴν   ἀρετήν· μόγις γὰρ εἶναι τῷ
[20]   ἐντολῆς οὕτως ἀγόμενοι καὶ ἀλλήλοις  τὴν   ἀρετὴν παραθήγοντες καί, εἰ μὴ
[12]   προὐβάλλετο, σπαργανοῦται καὶ διαπλάττεται πλάσιν  τὴν   ἀρίστην τε καὶ καθαρωτάτην, ἣν
[39]   παθεῖν ἴσως ἦν, καὶ συνδιανεμεῖσθαι  τὴν   ἀρχὴν μᾶλλον παραδυναστεύειν, καὶ
[69]   ἐκ τῶν ὑπὲρ ἡμᾶς ἐποιήσαντο  τὴν   ἀρχήν· οὕτω τὸ κήρυγμα διελόμενοι
[74]   τὸ καλὸν ἐξ ὕψους δέρος,  τὴν   ἀσαρκίαν. Ἐῶ τἆλλα, τοὺς δροσισθέντας
[47]   γυναῖκας, τοὺς τοῦτο μόνον ἀνδρικοὺς  τὴν   ἀσέβειαν, οἳ τὸ φυσικῶς ἀσελγαίνειν
[47]   ~Ἐπεὶ δὲ πάντα διεξελθών, ἐπὶ  τὴν   ἄσειστον καὶ ἀνεπηρέαστον τήνδε τῶν
[11]   χείρονος τὸ κρεῖττον καταμαθόντες, καὶ  τὴν   ἀσθένειαν ἐκείνων ἰσχὺν τοῦ καθ'
[7]   λεβήτων καὶ τῶν κρεῶν χορηγοῦσα  τὴν   ἀφθονίαν τῶν τε ἄλλων ὅσα
[81]   οἱ ἐν συμφοραῖς τὴν παράκλησιν,  τὴν   βακτηρίαν πολιά, τὴν παιδαγωγίαν
[74]   οὐ κατακαίοντος δέ, τὸ περὶ  τὴν   βάτον θαῦμα, καὶ τὸ καλὸν
[33]   τῆς καθέδρας εἶχε τὰ δεύτερα·  τὴν   γὰρ εὔνοιαν εἰσφέρων, τὴν ἐξουσίαν
[73]   δοτὸς πρὸ γενέσεως, καὶ μετὰ  τὴν   γέννησιν εὐθὺς ἱερός, καὶ χρίων
[66]   εἰπεῖν ὀκνητέον, τὸ εἰς πᾶσαν  τὴν   γῆν ἐξελθεῖν τὸν φθόγγον αὐτοῦ,
[41]   ἄπειρον προελθοῦσαν, ὡς καλύψαι πᾶσαν  τὴν   γῆν καὶ ὁρῶν καὶ κέδρων
[72]   ζηλω τὴν καλῶν ἔργων, ἐπὶ  τὴν   γῆν τῆς ἐπαγγελίας, πλαξὶ δὲ
[68]   ὃν περὶ τούτου συνέγραψε, κινῶν  τὴν   γραφίδα ὡς ἐκ πυξίδος τοῦ
[68]   ὡς ἐκ πυξίδος τοῦ Πνεύματος·  τὴν   δὲ κυρίαν φωνὴν τέως ὑπερετίθετο,
[39]   Καὶ μετὰ τοῦτο ἐπιστάντα μέν,  τὴν   δὲ τῆς καθέδρας τιμὴν οὐ
[30]   γίνεται πονηρόν, εἰς δουλείαν κατάγων  τὴν   δεσποτείαν καὶ μετὰ τῆς κτίσεως
[74]   πρὸς τοὺς τυράννους παρρησίαν, καὶ  τὴν   διὰ πυρὸς ἁρπαγήν; Ἐλισσαίου τε
[74]   πλήθει λέγω τῶν πειρασμῶν, καὶ  τὴν   διὰ πυρὸς σωτηρίαν, καίοντος μέν,
[21]   δ' οὐδεμία παρὰ τούτων ζημία  τὴν   διάνοιαν πεπυκνωμένοις καὶ πεφραγμένοις. Τοὐναντίον
[52]   σῶμα καὶ τὴν ὄψιν καὶ  τὴν   διάνοιαν, ὥσπερ οὐδενὸς καινοῦ γεγονότος,
[74]   ἐκεῖνος ζηλώσας τὴν καρτερίαν καὶ  τὴν   δόξαν ἠνέγκατο. ~Ἐπὶ δὲ τὴν
[63]   καὶ τῶν εὖ γεγονότων καὶ  τὴν   δόξαν ὑπέρλαμπρος, ἀλλ' ὡς ἀδελφοὺς
[76]   κείμενος, ἐκεῖθεν ἕλκει τοῦ λόγου  τὴν   δύναμιν καὶ τὸ βάθος τῶν
[66]   πέρατα τῆς οἰκουμένης τῶν ῥημάτων  τὴν   δύναμιν· περὶ τῶν ἀποστόλων
[13]   ὑπέρκειται καὶ καθ' ὧν ἔχει  τὴν   δυναστείαν· ἣν εἴ τις τοῦ
[70]   ἀσεβείας διέφυγε καὶ κιβωτὸν σωτηρίας  τὴν   ἑαυτοῦ πεποίη ται πόλιν, κούφως
[38]   κατῄσχυνεν οὐδενὶ τῶν ἑξῆς  τὴν   ἑαυτοῦ φιλοσοφίαν, τὰς τῶν
[1]   μὲν ἐγγὺς ἔλθοιεν τῆς ἀξίας,  τὴν   ἑαυτῶν ἐπιδεδειγμένοις δύναμιν· εἰ δὲ
[12]   λεόντων τοῖς μυθικοῖς ἐκτρεφόμενος· ἀλλὰ  τὴν   ἐγκύκλιον παίδευσιν παιδευόμενος καὶ θεοσέβειαν
[63]   προὔθηκε τοῖς τῶν λαῶν προεστῶσι,  τὴν   εἰς αὐτοὺς φιλανθρωπίαν καὶ μεγαλοψυχίαν.
[16]   πατάγῳ τὸν νέον φοβήσαντες, εἶτα  τὴν   εἴσοδον συγχωρήσαντες, οὕτως ἤδη τὴν
[43]   ἄπρακτος, προσετίθει τῷ λόγῳ καὶ  τὴν   ἐκ τοῦ πράττειν ἐπικουρίαν· τοῖς
[24]   μέν, συνεχωρήθη δ' οὖν ὅμως  τὴν   ἐκδημίαν· ἐγὼ δὲ ὑπελείφθην Ἀθήνησι·
[69]   ἀπό δειξιν τῆς ἑαυτῶν κακουργίας  τὴν   ἐκείνου θεολογίαν, ἣν καιρὸς
[5]   ἐξ ὧν στεφανοῖ Χριστὸς τοὺς  τὴν   ἐκείνου μιμησαμένους ὑπὲρ ἡμῶν ἄθλησιν.
[80]   οἶδα εἰς τελευτήσων μετὰ  τὴν   ἐκείνου παιδαγωγίαν· καὶ νῦν
[73]   ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς πέρασι  τὴν   ἐκείνου σοφίαν γνωρίζεσθαι. Καὶ τὰ
[65]   καινοτομίας καὶ θαύματος, ταῦτα εἶναι  τὴν   ἐκείνου φωνὴν καὶ διάνοιαν, τοσοῦτον
[68]   γλώσσης ὑπερορίσωσιν, αὐτοὶ δὲ κατασχόντες  τὴν   Ἐκκλησίαν, καὶ τῆς ἑαυτῶν κακίας
[71]   καὶ τὴν Ῥεβέκκαν, λέγω δὴ  τὴν   Ἐκκλησίαν, οὐ πόρρωθεν, ἀλλ' ἐγγύθεν
[34]   αὐτὸς ὑπελάμβανε. ~Τῆς δὲ περὶ  τὴν   Ἐκκλησίαν τοῦ ἀνδρὸς κηδε μονίας
[16]   τὴν εἴσοδον συγχωρήσαντες, οὕτως ἤδη  τὴν   ἐλευθερίαν διδόασιν, ὁμότιμον ἐκ τοῦ
[64]   σταυρὸν οὐκ ἀπαξιοῦντα, ἵνα προσηλώσῃ  τὴν   ἐμὴν ἁμαρτίαν, καίτοι τί τούτου
[29]   ἀνάξιον καὶ διαφθείρειν ἐν ζάλῃ  τὴν   ἐν γαλήνῃ τῶν λογισ μῶν
[65]   διατάξαντος. ~Ἀλλὰ τί ταῦτα πρὸς  τὴν   ἐν λόγοις τοῦ ἀνδρὸς ἀρετὴν
[74]   Ἡλίου πνεῦμα συνηκολούθησεν; Ἐπαίνει κἀκείνου  τὴν   ἐν πυρὶ ζωήν, τῷ πλήθει
[23]   ταῦτα, καίπερ τηλικαῦτα τυγχάνοντα, πρὸς  τὴν   ἐν τῷ ἤθει τοῦ ἀνδρὸς
[51]   καὶ ἀκοῦσαι τὸν ὕπαρχον, καὶ  τὴν   ἔνστασιν μαθεῖν τοῦ ἀνδρὸς οὕτως
[70]   λέγω βλάσφημον αἰδοῖ τοῦ προπάτορος,  τὴν   ἐντολὴν οὐκ ἐφύλαξεν· δὲ
[52]   λαοῦ μέρος γενόμενος, οὕτως ἀφοσιοῦται  τὴν   ἕνωσιν· ἄξιον δὲ μηδὲ τοῦτο
[41]   δόξας καὶ πλάνας διεσπασμένον· καὶ  τὴν   ἐξ Αἰγύπτου μετηρμένην καὶ μεταπεφυτευμένην
[7]   ἐν τῇ ἐρήμῳ ταλαιπωροῦντας μετὰ  τὴν   ἐξ Αἰγύπτου φυγήν, ὡς ἄρα
[64]   μὲν Φαρισαίου καταγινώσκειν καὶ διηγεῖσθαι  τὴν   ἐξ ὄγκου ταπείνωσιν, καὶ Χριστὸν
[67]   τοῦτο μόνον αὐτοῦ διηγήσομαι. Ὅταν  τὴν   ἑξαήμερον αὐτοῦ μεταχειρίζωμαι καὶ διὰ
[33]   δεύτερα· τὴν γὰρ εὔνοιαν εἰσφέρων,  τὴν   ἐξουσίαν ἀντελάμβανε· καὶ ἦν θαυμαστή
[27]   αἰνεῖ τὸν Κύριον, οὐ κλέψας  τὴν   ἐξουσίαν οὐδ' ἁρπάσας, οὐδὲ διώξας
[49]   λόγοις. Τί δαί; Οὐ φοβεῖ  τὴν   ἐξουσίαν; φησί. Μὴ τί γένηται,
[11]   κάλλους τῶν νοουμένων· ἀλλὰ καὶ  τὴν   ἔξωθεν, ἣν οἱ πολλοὶ Χριστιανῶν
[29]   ἀναχωρήσεως, κρείττω καὶ θαυμασιωτέραν εὑρήσομεν  τὴν   ἐπάνοδον· ἔσχε γὰρ οὕτως. ~Ἐν
[24]   τὰς αἰτίας εἰπὼν τῆς περὶ  τὴν   ἐπάνοδον φιλονεικίας, κρείττων ὤφθη τῶν
[42]   στήσει τὸν κοινὸν ἐμπρησμὸν καὶ  τὴν   ἐπέχουσαν ἡμᾶς σκοτόμαιναν. ~Ἓν μὲν
[58]   ἀνάγκη, τοῖς πλήθεσι βιαζόμενοι· οὔτε  τὴν   ἐπὶ τῇ χειροτονίᾳ μικροψυχίαν τελέως
[64]   δὲ καθάψασθαι ἁπαλῶς; Καὶ μήτε  τὴν   ἐπιτίμησιν θράσος ποιῆσαι μήτε τὴν
[29]   καθιστᾷ τι μνήμης ἄξιον καὶ  τὴν   ἔρημον ἀσπάζεται μετὰ Ἠλίου καὶ
[4]   λόγος κατ' ἄνδρα κρίνεσθαι  τὴν   εὐγένειαν ἀξιοῦντος, καὶ μὴ τὰς
[11]   τὸ πρῶτον· οὐ ταύτην μόνην  τὴν   εὐγενεστέραν καὶ ἡμετέραν, πᾶν
[52]   τὸ πέλαγος εἶδε καὶ πᾶσαν  τὴν   εὐκοσμίαν, ὅση τε περὶ τὸ
[71]   τῶν κατὰ Θεὸν γεννηθέντων, καὶ  τὴν   εὐλογίαν πολλοὺς ἐστήριξεν. ~Ἰωσὴφ
[43]   τῶν γραφῶν βάθος ἀναλεξάμενος, λογογραφεῖ  τὴν   εὐσέβειαν καὶ ἀντιθέτοις πάλαις καὶ
[57]   μεταλλαττόμεναι. Βραχὺς λόγος· μερίζεσθαι  τὴν   εὐσέβειαν ᾤοντο, εἰ τοῦτον διέλοιντο·
[28]   μὲν οὐκ ἀγεννεῖ καὶ θαυμαστῷ  τὴν   εὐσέβειαν, ὡς ἔδειξεν τότε
[81]   τὸν πολιστήν, οἱ τοῦ δήμου  τὴν   εὐταξίαν, οἱ περὶ λόγους τὸν
[2]   δὲ πρὸς αὐτὴν ἡμῖν ἰτέον  τὴν   εὐφημίαν, αὐτὸν προστησαμένοις τοῦ λόγου
[81]   ἡμετέρων καὶ ὅσοι τῶν ἔξωθεν,  τὴν   εὐφημίαν μοι συνεργάζεσθε, ἄλλος ἄλλο
[79]   περὶ αὐτὸν πᾶσα πόλις,  τὴν   ζημίαν οὐ φέροντες καὶ τῆς
[72]   καθ' ἑκάστην, ὡς εἰπεῖν, εἰσιὼν  τὴν   ἡμέραν, ὅθεν τὴν ἁγίαν ἡμῖν
[31]   τῆς δὲ ἀπειλουμένης, ἧκον καὶ  τὴν   ἡμετέραν καταστρεψόμενοι, οὐδενὶ τοσοῦτον θαρρεῖν
[82]   παρὰ Θεοῦ σκόλοπα τῆς σαρκός,  τὴν   ἡμετέραν παιδαγωγίαν, στήσαις ταῖς
[1]   τοῖς ἐκεῖνον ἐγκωμιάζουσιν, ἔργῳ δεδηλωκόσι  τὴν   ἧτταν, καὶ τὸ κρείττω
[67]   καὶ ἄλλος ἐξ ἄλλου γίνομαι,  τὴν   θείαν ἀλλοίωσιν ἀλλοιούμενος. ~Ἐπεὶ δὲ
[40]   δὲ τὰ πλείω δυνηθεὶς πρὸς  τὴν   θεραπείαν· οὐ τέχνῃ δουλούμενος, ἀλλ'
[66]   ἰσοτίμως καταφωτίζειν, καὶ μηδὲν ἐλαττοῦσθαι  τὴν   θερμὴν τοῖς διαστήμασι· τοῦ δὲ
[71]   τῆς τοῦ Πνεύματος κρίσεως. Ἐπαινῶ  τὴν   Ἰακὼβ κλίμακα καὶ τὴν στήλην
[56]   αὐτῆς ἀπάνθρωπον, καὶ καθυβρίσαι μὲν  τὴν   ἱερὰν τράπεζαν, καθυβρίσαι δὲ τὴν
[56]   οἰκείων νόμων. μὲν ἐζήτει  τὴν   ἱκέτιν· δ' εἴχετο κατὰ
[9]   τῇ συζυγίᾳ βλαβῆναι βιασαμένων πρὸς  τὴν   ἴσην τῆς ἀρετῆς εὐδοκίμησιν, ἀλλὰ
[75]   ἀγνοούμενον, οὐκ ἐπιδεικνύμενον· καὶ οὗτος  τὴν   ἴσην τροφὴν ἠγάπησε, Θεῷ καθαίρων
[10]   τοῖς ἀπειροτέροις τῶν ἀθλητῶν, οἳ  τὴν   ἰσχὺν ἐν τοῖς εἰκῇ παλαιομένοις
[13]   ἐξ αὐτῶν δρεπομένῳ ὅσον εἰς  τὴν   καθ' ἡμᾶς φιλοσοφίαν συνεργοὺς ἔχειν,
[33]   γὰρ ἐδεῖτο, νεωστὶ μὲν ἐπὶ  τὴν   καθέδραν τεθείς, ἔτι δὲ τῆς
[63]   τῆς πόλεως πρόελθε, καὶ θέασαι  τὴν   καινὴν πόλιν, τὸ τῆς εὐσεβείας
[13]   παντὸς ἄνθους τὰ χρησιμώτατα, ἐπὶ  τὴν   Καισαρέων πόλιν ἐπείγεται, τῶν τῇδε
[74]   διὰ πυρὸς ἁρπαγήν; Ἐλισσαίου τε  τὴν   καλὴν κληρονομίαν, τὴν μηλωτήν,
[72]   ἄγων δὲ λαὸν περιούσιον, ζηλω  τὴν   καλῶν ἔργων, ἐπὶ τὴν γῆν
[74]   βασάνων εἴδεσιν. Ὧν ἐκεῖνος ζηλώσας  τὴν   καρτερίαν καὶ τὴν δόξαν ἠνέγκατο.
[28]   πόλις ἐκ τῆς περὶ  τὴν   κατάστασιν ταραχῆς. ὡς οὐκ ἔννομον
[26]   βούλεσθαι. Καὶ μὲν στέργει  τὴν   κάτω χώραν καὶ ταπεινῶς ἕστηκεν,
[41]   τούτοις οὐ μετριάζει· ἀλλ' ὑψοῦ  τὴν   κεφαλὴν διάρας καὶ κύκλῳ τὸ
[23]   καὶ ἡμετέρων, εἰ καὶ περὶ  τὴν   κλῆσίν τι διηνέχθησαν, ἐν ἄλλοις
[5]   καλὴν ἐπήνεγκεν καιρὸς ἐκεῖνος  τὴν   κορωνίδα· παρασκευῆς μὲν γὰρ οὕτως
[11]   ἐπικίνδυνον διαφεύγομεν, οὐ τῷ κτίστῃ  τὴν   κτίσιν ἐπαν ιστάντες κατὰ τοὺς
[26]   Ἐπαινῶ τὸν νηΐτην νόμον, ὃς  τὴν   κώπην πρότερον ἐγχει ρίσας τῷ
[59]   ἀπιστίαν, ἧς οὐδὲ χρόνος  τὴν   λύπην ἀνάλωσεν· ἐκεῖθεν γάρ μοι
[61]   καὶ σχέδιος τροφή, κατὰ  τὴν   μεγάλην παραίνεσιν τοῦ ἐμοῦ Χριστοῦ,
[40]   παρὸν σκοπῶν μόνον, ἀλλὰ καὶ  τὴν   μέλλουσαν εὐπείθειαν οἰκονομῶν. Ὁρῶν γὰρ
[12]   ἐξασκούμενος καί, συνελόντι φάναι, πρὸς  τὴν   μέλλουσαν τελειότητα διὰ τῶν ἐξ
[51]   τρέψαντα εἰς θαῦμα τὴν ἀπειλήν,  τὴν   μὲν κοινωνίαν οὐ δέξασθαι, τὴν
[51]   τὴν μὲν κοινωνίαν οὐ δέξασθαι,  τὴν   μετάθεσιν αἰσχυνόμενον, ζητεῖν δὲ ἀπολογίαν,
[70]   ἦν πίστις, ἆθλον εὑράμενος  τὴν   μετάθεσιν, καὶ τοῦ ἑξῆς βίου
[74]   Ἐλισσαίου τε τὴν καλὴν κληρονομίαν,  τὴν   μηλωτήν, τὸ Ἡλίου πνεῦμα
[30]   Οὐ γὰρ θεότητα ταλαντεύομεν, οὐδὲ  τὴν   μίαν καὶ ἀπρόσιτον φύσιν ἀποξενοῦμεν
[63]   μὴ καταφρονεῖν, μηδ' ἀτιμάζειν Χριστόν,  τὴν   μίαν πάντων κεφαλήν, διὰ τῆς
[75]   τὴν δόξαν ἠνέγκατο. ~Ἐπὶ δὲ  τὴν   νέαν μέτειμι διαθήκην, καὶ τοῖς
[17]   ἐκρουσάμην ἐκείνῳ θέμενος καὶ ἑτεραλκέα  τὴν   νίκην ἐποίησα. δὲ ἥσθη
[63]   καὶ συναυλίαν, μηκέτ' ἐλεούμενοι διὰ  τὴν   νόσον, ἀλλὰ μισούμενοι· σοφισταὶ μελῶν
[63]   οὐδὲ τοῖς χείλεσιν ἀπηξίου τιμᾶν  τὴν   νόσον, εὐγενής τε καὶ
[22]   μεταστάντος εἰς εὐφημίαν. Ἀλλ' ἐπὶ  τὴν   νύσσαν ἐπαναγέσθω πάλιν ἡμῖν
[69]   καιροῦ στενοχωροῦντος ἡμᾶς, ἑαυτῷ μὲν  τὴν   οἰκονομίαν ἐπέτρεψεν, ἡμῖν δὲ τὴν
[39]   ὀλίγων ἑλόμενος, τῶν ταύτην ἀγνοησάντων  τὴν   οἰκονομίαν, τι πρᾶξαι τῷ
[78]   ζημίας, καὶ τοῦ κατασχόντος πάθους  τὴν   οἰκουμένην. ~Ἔκειτο μὲν ἀνὴρ
[41]   ὄμμα περιαγαγών, πᾶσαν εἴσω ποιεῖται  τὴν   οἰκουμένην, ὅσην σωτήριος λόγος
[30]   μίαν μὲν δόξαν Πατρὸς γινώσκομεν,  τὴν   ὁμοτιμίαν τοῦ Μονογενοῦς· μίαν δὲ
[23]   νομοθετεῖ ποιήμασιν; Τίς δὲ φιλοσοφίαν,  τὴν   ὄντως ὑψηλήν τε καὶ ἄνωβαίνουσαν,
[10]   τὸ πρωτεῖον ἔχειν. Τίς Ἐμμελίαν,  τὴν   ὅπερ ἐγένετο προκληθεῖσαν γενομένην
[57]   καὶ ἡλικία πᾶσα, οἳ περὶ  τὴν   ὁπλοποιητικὴν καὶ βασίλειον ἱστουργικὴν μάλιστα.
[13]   λόγων αὕτη καθηγεμὼν καὶ διδάσκαλος,  τὴν   οὐχ ἧττον λόγων μητρόπολιν
[71]   μέλλοντος· ἀλλ' ἐπαινῶ καὶ τούτου  τὴν   οὐχ ὁραθεῖσαν μόνον, ἀλλὰ καὶ
[26]   δὲ σοβαρῶς προκαθέζεται καὶ  τὴν   ὀφρὺν αἴρει κατὰ τῶν βελτιόνων,
[50]   ἀλλὰ μηδὲ τῶν τυχόντων ἑνὶ  τὴν   ὀφρὺν αἴροντες· οὗ δὲ Θεὸς
[64]   τὸν τῦφον ἐγκαλοῦντες ἐκείνῳ καὶ  τὴν   ὀφρύν, οἱ πικροὶ τῶν τηλικούτων
[52]   ἀκλινῆ καὶ τὸ σῶμα καὶ  τὴν   ὄψιν καὶ τὴν διάνοιαν, ὥσπερ
[52]   ἀνθρώπινον, σκότου καὶ δίνης πληροῦται  τὴν   ὄψιν καὶ τὴν ψυχὴν ἐκ
[26]   ἐπιτρέμει τοῖς θρόνοις, οὐδὲ φρίσσει  τὴν   ὄψιν τὸν ἐγκρατῆ κάτω βλέπων·
[81]   παράκλησιν, τὴν βακτηρίαν πολιά,  τὴν   παιδαγωγίαν νεότης, πενία
[14]   πέμπεται καὶ τῆς καλῆς περὶ  τὴν   παίδευσιν ἀπληστίας, Ἀθήνας τὰς χρυσᾶς
[13]   πόλεως, μείζω μὲν τῆς ἡλικίας  τὴν   παίδευσιν, μείζω δὲ τῆς παιδεύσεως
[11]   ἡμᾶς λόγου πεποιημένοι. Οὔκουν ἀτιμαστέον  τὴν   παίδευσιν, ὅτι τοῦτο δοκεῖ τισιν·
[71]   τὰ τῶν ἀσεβῶν στηλιτεύουσαν, καὶ  τὴν   πάλην, ἣν οὐκ ἐπάλαισε πρὸς
[17]   νεανίας ἐπανάγων τὸν λόγον· καὶ  τὴν   παρ' ἐμαυτοῦ ῥοπὴν χαριζόμενος, δύναται
[26]   ἀξιώσασα. ~Οὐκ ἐπαινῶ γὰρ ἐγὼ  τὴν   παρ' ἡμῖν ἀταξίαν καὶ ἀκοσμίαν,
[81]   τὸν χαλινόν, οἱ ἐν συμφοραῖς  τὴν   παράκλησιν, τὴν βακτηρίαν πολιά,
[75]   γυναικῶν ὑπὲρ ἅπαντας, ταύτην ποιοῦμαι  τὴν   παρεξέτασιν· ἀλλὰ ζηλωτὴν ἀποφαίνων καί
[69]   τὴν οἰκονομίαν ἐπέτρεψεν, ἡμῖν δὲ  τὴν   παρρησίαν, οὓς οὐδεὶς ἔμελλε κρίνειν
[59]   ὡς κάλλιστα διατίθεται, πλείοσιν ἐπισκόποις  τὴν   πατρίδα καταπυκνώσας. Ἐξ οὗ τί
[59]   οὐδὲ ἄλλως τοῖς πολλοῖς ἀγνοούμενον,  τὴν   περὶ ἡμᾶς καινοτομίαν καὶ ἀπιστίαν,
[71]   τῆς ἡττωμένης γενέσεως· Ἐπαινῶ καὶ  τὴν   περὶ τὰ θρέμματα τοῦ ἀνδρὸς
[52]   τοῦ βήματος ὑποσχὼν τὴν χεῖρα  τὴν   περιτροπὴν ἔστησε, κἂν κατηνέχθη πτῶμα
[13]   μεθέξων παιδευτηρίων· ταύτην δὲ λέγω  τὴν   περιφανῆ τε καὶ ἡμετέραν, ἐπεὶ
[21]   χρὴ καὶ παράδοξον εἰπεῖν, εἰς  τὴν   πίστιν ἐντεῦθεν ἐβεβαιώθημεν, καταμαθόντες αὐτῶν
[69]   τοῦ ἀνδρὸς εὑρισκομένας φωνάς, ἀσθενεστέραν  τὴν   πίστιν ἔχωσι, καὶ ἀπό δειξιν
[56]   τὴν ἱερὰν τράπεζαν, καθυβρίσαι δὲ  τὴν   πίστιν μεθ' ἧς ἱκέτευεν; Οὐ,
[78]   δὲ τὸν δρόμον τελέσας καὶ  τὴν   πίστιν τηρήσας ἐπόθει τὴν ἀνάλυσιν,
[54]   οὐδαμόθεν τοῦ κακοῦ φάρμακον, ἐπὶ  τὴν   πίστιν τοῦ ἀνδρὸς καταφεύγει· καὶ
[76]   τῶν ὀνομαστῶν καὶ μετωνομασμένων ἀμφοτέρων  τὴν   πίστιν· τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου τὸ
[26]   ἐπὶ τῶν οἰάκων καθίζει, μετὰ  τὴν   πολλὴν τυφθεῖσαν θάλασσαν καὶ τὴν
[54]   ὕβρεως ὑπόγυιον αἰσχυνόμενος, ἑτέροις δὲ  τὴν   πρεσβείαν ἐπιτρέπει τῶν οἰκειοτάτων ἑαυτῷ
[14]   κατακτώμενον. ~Ἐντεῦθεν ἐπὶ τὸ Βυζάντιον,  τὴν   προκαθεζομένην τῆς Ἑῴας πόλιν· καὶ
[16]   διαστήματος, οἱ τελοῦντες τῷ νέῳ  τὴν   πρόοδον ἐπὶ τὸ λουτρὸν προπέμπουσιν.
[71]   ἣν ἤλειψε τῷ Θεῷ, καὶ  τὴν   πρὸς αὐτὸν πάλην, τίς
[74]   κἂν ἡμεῖς φειδώμεθα. ~Ἐπαινεῖς Ἡλίου  τὴν   πρὸς τοὺς τυράννους παρρησίαν, καὶ
[28]   οὐδὲ κανονικῶς μᾶλλον τυραννικῶς  τὴν   προστασίαν δεξάμενον· καὶ παρῆσαν τῶν
[44]   γίνεται μιμητὴς ἐκεῖνος, ὁμοῦ τε  τὴν   προτέραν ἧτταν ἀνακαλεσόμενος καὶ προσθήσων
[26]   τῷ νῦν κυβερνήτῃ κἀκεῖθεν ἐπὶ  τὴν   πρώραν ἀγαγὼν καὶ πιστεύσας τὰ
[49]   οὐκ ὄντος σώματος; Πλὴν εἰ  τὴν   πρώτην λέγοις πληγήν, ταύτης γὰρ
[1]   λόγου κρείττονα, τῶν ἄλλων ἑλέσθαι  τὴν   πρώτην· τοσοῦτον ἔργον τοῦ
[23]   θαυμασιώτερος. Τίς μὲν ῥητορικὴν τοσοῦτος,  τὴν   πυρὸς μένος πνέουσαν, εἰ καὶ
[71]   δὲ αὐτεπάγγελτος ἦν, καὶ  τὴν   Ῥεβέκκαν, λέγω δὴ τὴν Ἐκκλησίαν,
[59]   Προσθήκην γὰρ τῆς Ἐκκλησίας ποιεῖται  τὴν   στάσιν, καὶ τὴν συμφορὰν ὡς
[71]   Ἐπαινῶ τὴν Ἰακὼβ κλίμακα καὶ  τὴν   στήλην ἣν ἤλειψε τῷ Θεῷ,
[71]   μέρος εἰς ἀρετὴν ἀναβάσεσι, καὶ  τὴν   στήλην, ἣν οὐκ ἤλειψεν, ἀλλ'
[33]   καὶ ὑπερείδοντος. Διὰ τοῦτο καὶ  τὴν   συμμαχίαν ἠγάπα, καὶ κρατοῦντος ἐκείνου
[59]   Ἐκκλησίας ποιεῖται τὴν στάσιν, καὶ  τὴν   συμφορὰν ὡς κάλλιστα διατίθεται, πλείοσιν
[23]   ~Τίς μὲν οὕτω πολιὸς ἦν  τὴν   σύνεσιν καὶ πρὸ τῆς πολιᾶς;
[71]   προσαγαγών, ἱερεῖον ἕτοιμον καὶ πρὸς  τὴν   σφαγὴν ἐπειγόμενον· ἀλλ' οὐδὲ τὸ
[68]   γὰρ ἐν ῥήμασιν ἡμῖν εἶναι  τὴν   σωτηρίαν μᾶλλον πράγμασι· μηδὲ
[27]   ἐξηγητής, καὶ ταύτην οὐκ ἀπαξιώσας  τὴν   τάξιν τοῦ βήματος, οὕτως ἐν
[17]   ἐπειρῶντο διὰ τῆς πρώτης ἐπιχειρήσεως,  τήν   τε ἄνωθεν τοῦ ἀνδρὸς εὐφυΐαν
[71]   ἀσήμων προβάτων κτησάμενος τὰ ἐπίσημα,  τήν   τε καλὴν πολυτεκνίαν τῶν κατὰ
[71]   Θεοῦ, τὰ τῶν αἱρετικῶν καταβάλλουσαν,  τήν   τε ποι μαντικὴν τοῦ ἀνδρός,
[38]   ταῦτα παρα γυμνοῦσθαι καὶ παρεκφαίνεσθαι.  Τήν   τε τοῦ ἀνδρὸς ἀρετήν, οὐχὶ
[10]   προκληθεῖσαν γενομένην προεκλήθη,  τὴν   τῆς ἐμμελείας ὄντως φερώνυμον,
[27]   ἐξουσίαν οὐδ' ἁρπάσας, οὐδὲ διώξας  τὴν   τιμήν, ἀλλ' ὑπὸ τῆς τιμῆς
[38]   καὶ προστάτου κακίαν, καὶ μάλιστα  τὴν   τοιαύτην ἀρχήν, τὸ μὴ πολὺ
[17]   τοῦ ἀνδρὸς εὐφυΐαν εἰδότες καὶ  τὴν   τότε τιμὴν οὐ φέροντες· δεινὸν
[2]   μὴ τοῦτο μόνον πάντες ὁμότιμοι,  τὴν   τοῦ ἀνδρὸς εὐφημίαν. Οὐ γὰρ
[80]   ἀναμίγνυμι τοῖς ἐπαίνοις, καὶ λογογραφῶ  τὴν   τοῦ ἀνδρὸς πολιτείαν, καὶ προτίθημι
[48]   τὴν τοῦ ὑπάρχου θρασύτητα,  τὴν   τοῦ ἀνδρὸς πρὸς αὐτὸν μετὰ
[60]   ὧν ποτε εἶχε, κούφως διέπλει  τὴν   τοῦ βίου θάλασσαν. ~Θαυμαστὸν
[13]   παίδευσιν, μείζω δὲ τῆς παιδεύσεως  τὴν   τοῦ ἤθους πῆξιν ἐπιδεικνύμενος· ῥήτωρ
[68]   Ἰουδαίων ἔθνος ἀποβαλεῖν ἄν, εἰ  τὴν   τοῦ ἠλειμμένου φωνὴν ἀντὶ τῆς
[30]   τοῦ Μονογενοῦς· μίαν δὲ Υἱοῦ,  τὴν   τοῦ Πνεύματος. Καὶ τι
[48]   Πῶς ἂν ἀξίως διηγησάμην,  τὴν   τοῦ ὑπάρχου θρασύτητα, τὴν
[75]   ποιῶν πλήρωσιν τοῦ κρυπτομένου νόμου  τὴν   τοῦ φαινομένου κατάλυσιν. ~Ἐμιμήσατο Πέτρου
[35]   ὄψου καὶ πένητας τρέφοντος· ἔπειτα  τὴν   τοῦ Χριστοῦ διακονίαν μιμούμενος, ὃς
[20]   συνεργοῖς χρώμενοι. Ὤ! πῶς ἀδακρυτὶ  τὴν   τούτων ἐνέγκω μνήμην! Ἶσαι μὲν
[33]   τῆς πίστεως ἀρραγὲς καὶ πρὸς  τὴν   Τριάδα πιστὸν καὶ γνήσιον· παρ'
[56]   δὲ οὐκ ἔχουσα ὅπως διαφύγῃ  τὴν   τυραννίδα, βουλὴν βουλεύεται οὐ τολ
[68]   τοῦ πολέμου καιρὸν διαφέρειν, καὶ  τὴν   τῶν αἱρετικῶν δυναστείαν, ἕως
[65]   ἅπαντας ἀπολείπουσαν καὶ κάτωτιθεῖσαν, ὅσον  τὴν   τῶν ἀλόγων φύσιν ἡμεῖς. Τίς
[26]   τὴν πολλὴν τυφθεῖσαν θάλασσαν καὶ  τὴν   τῶν ἀνέμων διάσκεψιν· ὡς δὲ
[74]   δίκαιον, λεόντων θράσος πεδήσαντα·  τὴν   τῶν ἑπτὰ Μακκαβαίων ἄθλησιν, σὺν
[13]   τῆς ἐν τούτοις δυνάμεως πρὸς  τὴν   τῶν νοουμένων δήλωσιν· κίνημα γὰρ
[39]   τῆς αὐτῆς ἕνεκεν αἰτίας, οὐδὲ  τὴν   τῶν πρεσβυτέρων προτίμησιν, οὔτε ἐμέμψατο,
[71]   καὶ πιστευθεῖσαν· οὐδὲ κατεσοφίσθη περὶ  τὴν   τῶν τέκνων προτίμησιν, ἀλλ' ἑκάστῳ
[57]   κινδύνου, κίνδυνον γὰρ ἕκαστος ἑαυτοῦ  τὴν   ὕβριν ταύτην ἐνόμιζεν, ἐκμαίνεται πᾶσα
[62]   τὸ μὲν ἔξωθεν ἀπομαραίνων, καὶ  τὴν   ὕλην ὑποσπῶν τῆς φλογός, τὸ
[45]   μετὰ τῆς κτίσεως ἀριθμοῦντα φύσιν  τὴν   ὑπερκόσμιον, ἣν οὐδὲ χωρεῖν
[33]   γίνεται, θεραπεύειν τὸν πρόεδρον, λύειν  τὴν   ὑποψίαν, πείθειν πάντας ἀνθρώπους ὡς
[25]   δυσκολία συνέπεσε, καὶ τὸ πρὸς  τὴν   φιλοσοφίαν οὐκ εὔοδον οὐδὲ τῆς
[70]   τῆς γνώσεως οὐκ ἐβλάβη καὶ  τὴν   φλογίνην ῥομφαίαν παρελθών, εὖ οἶδα,
[72]   τοῖς ἀγομένοις; Ὥστε κἀκείνην δύνασθαι  τὴν   φωνὴν εἰπεῖν, ὅτι Σχοινία ἐπέπεσόν
[78]   χειροτονίαις τῶν γνησιωτάτων αὐτοῦ θεραπευτῶν  τὴν   χεῖρα δίδωσι καὶ τὸ Πνεῦμα·
[52]   τῶν ἐκ τοῦ βήματος ὑποσχὼν  τὴν   χεῖρα τὴν περιτροπὴν ἔστησε, κἂν
[68]   τοῖς πολλοῖς, τοῦ μὴ βλάπτεσθαι,  τὴν   χείρω περὶ αὐτοῦ δόξαν ἔχοντας.
[64]   μὲν τὰς σάρκας δι' ἐγκρατείας,  τὴν   ψυχὴν δὲ οἰδαίνειν κενῷ φρυάγματι;
[52]   δίνης πληροῦται τὴν ὄψιν καὶ  τὴν   ψυχὴν ἐκ τοῦ θάμβους. Καὶ
[39]   πάσης θωπείας καὶ κολακείας κρείττω  τὴν   ψυχὴν ἔχων καὶ πρὸς ἓν
[42]   τὸ Ἰωνᾶ, τὸ Δαβίδ, ἀπελέγετο  τὴν   ψυχήν, οὐκ ἐδίδου ὕπνον τοῖς
[47]   ἐπὶ τὴν ἄσειστον καὶ ἀνεπηρέαστον  τήνδε   τῶν ἐκκλησιῶν μητέρα ὡς δουλωσόμενος
[19]   καὶ φιλοσοφίαν εἶναι τὸ σπουδαζόμενον,  τηνικαῦτα   ἤδη τὰ πάντα ἦμεν ἀλλήλοις,
[31]   προειρημένων μικροψυχίᾳ, καὶ ἀπειρίᾳ τοῦ  τηνικαῦτα   ἡμῶν προεδρεύοντος καὶ τοῖς ἐν
[38]   προσθήκην, ἀλλ' ἐργασίαν οἶμαι μείζω  τηνικαῦτα   λαμβάνειν, ὕλῃ πλείονι τῇ ἐξουσίᾳ
[54]   τοῦτο ἐπισ τεύετο παρὰ τῶν  τηνικαῦτα   παρόντων καὶ κοινωνούντων τοῦ πάθους
[12]   κοινὸν παιδευτὴν ἀρετῆς Πόντος  τηνικαῦτα   προὐβάλλετο, σπαργανοῦται καὶ διαπλάττεται πλάσιν
[52]   ἔθος, ἄδηλον ὂν εἰ προσήσεται,  τηνικαῦτα   τὸ πάθος γνωρίζεται. Περιτρέπει γὰρ
[57]   στρατηγός. Οὐδὲ γυναῖκες ἄοπλοι  τηνικαῦτα,   τοῦ καιροῦ θήγοντος· μελίαι δ'
[48]   ἐνδέχεται. ~Τίς οὐκ οἶδε τὸν  τηνικαῦτα   ὕπαρχον, πολλῷ μὲν τῷ οἰκείῳ
[42]   τὸ δὲ συμπαθὲς λυπηρόν· καὶ  τῆξις   καρδίας ἔμμονος λογισμός· διὰ τοῦτο
[78]   δρόμον τελέσας καὶ τὴν πίστιν  τηρήσας   ἐπόθει τὴν ἀνάλυσιν, καὶ
[48]   χαρίζεσθαι, τὸ κράτος ἑαυτῷ συν  τηροῦντα   καὶ φυλάττοντα χρονιώτερον; Τούτῳ βρέμοντι
[34]   τῶν ἐχόντων ἀναλγησία καὶ ἀπληστία.  Τηροῦσι   γὰρ τοὺς καιροὺς καὶ καταπραγματεύονται
[72]   στρατηγία καὶ κληροδοσία, καὶ γῆς  τῆς   ἁγίας κατάσχεσις· δὲ οὐκ
[16]   τῶν ἀπειλουμένων. Ἔπειτα πομπεύει διὰ  τῆς   ἀγορᾶς ἐπὶ τὸ λουτρὸν προαγόμενος.
[31]   καὶ τοιοῦτον ἔδει παθεῖν, τὸν  τῆς   ἀδείας· ἄλλον δὲ μακροθυμίας, τὸν
[44]   τοῖς ἄγουσι μόνον αὐτὸν προστάταις  τῆς   ἀθεΐας, ἀλλὰ καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις,
[41]   μετηρμένην καὶ μεταπεφυτευμένην ἄμπελον, ἐκ  τῆς   ἀθέου καὶ σκοτεινῆς ἀγνοίας εἰς
[68]   ἕως τῆς ἐλευθερίας καὶ  τῆς   αἰθρίας ἐπιλάβοι καιρὸς καὶ δῷ
[65]   τοὺς πρόποδας τοῦ ὄρους στρεφόμεθα,  τῆς   ἄκρας ἀπολειπόμενοι· ἔτι πορθμὸν διαπερῶμεν,
[12]   τοῦ καιροῦ τῆς ἀκριβείας τὰ  τῆς   ἀκριβείας προχαραττόμενος. ~Ἐπεὶ δὲ ἱκανῶς
[12]   ὑποσημαίνων καὶ πρὸ τοῦ καιροῦ  τῆς   ἀκριβείας τὰ τῆς ἀκριβείας προχαραττόμενος.
[2]   ἀπὸ γνώμης ἐκείνῳ τῷ γενναίῳ  τῆς   ἀληθείας ἀγωνιστῇ καὶ μηδὲν ἕτερον
[43]   τῆς οἰκουμένης, περὶ τοῦ λόγου  τῆς   ἀληθείας, ἐξ οὗ καὶ τὸ
[68]   ὅς γε καὶ ἐξορίαν ὑπὲρ  τῆς   ἀληθείας κατακριθείς, τοσοῦτον ἐπραγματεύσατο μόνον,
[47]   λειπόμενον ἔτι μόνον ζωτικὸν σπινθῆρα  τῆς   ἀληθείας· τότε πρῶτον ᾔσθετο κακῶς
[21]   τὸν κακὸν πλοῦτον εἴδωλα, μᾶλλον  τῆς   ἄλλης Ἑλλάδος, καὶ χαλεπὸν μὴ
[31]   ἀδείας· ἄλλον δὲ μακροθυμίας, τὸν  τῆς   ἀνάγκης· εὐθὺς τοῦ Πόντου μεθ'
[29]   οὕτω φιλοσόφου καὶ θαυμασίας οὔσης  τῆς   ἀναχωρήσεως, κρείττω καὶ θαυμασιωτέραν εὑρήσομεν
[63]   φιλανθρωπία καὶ πτωχοτροφία καὶ τὸ  τῆς   ἀνθρωπίνης ἀσθενείας βοήθημα. Μικρὸν ἀπὸ
[8]   λίαν αἰσχρά! Τί γὰρ ὄφελος  τῆς   ἀντιδόσεως, εἰ σῴζει παρθένον ἵνα
[59]   ἅγιος τοῦ Θεοῦ καὶ  τῆς   ἄνω Ἱερουσαλὴμ ὄντως μητροπολίτης
[79]   τὰ τελευταῖα πνέων καὶ παρὰ  τῆς   ἄνω χοροστασίας ἐπιζητούμενος, πρὸς ἣν
[17]   ἔτ' ἐκ τοῦ πατρὸς καὶ  τῆς   ἄνωθεν ἑταιρίας, καὶ γὰρ ἐκείνης
[82]   ὁμοτίμου καὶ ἥλικος. Εἰ μὲν  τῆς   ἀξίας ἐγγύς, σὴ τοῦτο χάρις·
[1]   καλῶς· εἰ μὲν ἐγγὺς ἔλθοιεν  τῆς   ἀξίας, τὴν ἑαυτῶν ἐπιδεδειγμένοις δύναμιν·
[11]   κατ' αὐτοὺς κρύπτηται, καὶ τοὺς  τῆς   ἀπαιδευσίας ἐλέγχους διαδιδράσκωσιν. Ἐπεὶ δὲ
[40]   ἀπολογίαν προφθάνοντες καὶ τὸ μέτρον  τῆς   ἀπεχθείας εἰς μέτρον μετενεγκόντες εὐνοίας
[58]   πίστεως λόγος, καὶ ταῦτα τὰ  τῆς   ἀπληστίας ἐπικαλύμματα, πρᾶγμα τῶν εὐπορίστων,
[81]   τῆς ἐπιμιξίας τὸν δικαστήν, οἱ  τῆς   ἁπλότητος τὸν ὁδηγόν, οἱ τῆς
[2]   δεσμοῦ παραβλάπτεσθαι. Τὰ μὲν δὴ  τῆς   ἀπολογίας ἐνταῦθα κείσθω· καὶ γὰρ
[12]   κἀν τῇ σκιαγραφίᾳ τὸ μέλλον  τῆς   ἀρε τῆς κάλλος ὑποσημαίνων καὶ
[62]   οὐκ ἀτύφου δὲ διὰ τὸ  τῆς   ἀρετῆς ἀβασάνιστον καὶ ἀσύγκριτον· τοῦ
[60]   κατορθοῦσιν, οἱ δέ τινα τῶν  τῆς   ἀρετῆς εἰδῶν ὄντων πλειόνων. Ἅπαντα
[38]   κατα τυγχάνειν, καὶ τῷ περιόντι  τῆς   ἀρετῆς ἕλκειν τοὺς πολλοὺς εἰς
[9]   βλαβῆναι βιασαμένων πρὸς τὴν ἴσην  τῆς   ἀρετῆς εὐδοκίμησιν, ἀλλὰ βίων αἱρέσεις
[5]   ἀλλ' ὑπολειφθῆναι τοῖς ἄλλοις ἀλεῖπται  τῆς   ἀρετῆς, ζῶντες μάρτυρες, ἔμπνοοι στῆλαι,
[12]   τῷ φρυάγματι καὶ τῶν ἄκρων  τῆς   ἀρετῆς κινημάτων οὐ παρὰ πολὺ
[9]   συζυγίας οὐχ ἧττον κατὰ τὸ  τῆς   ἀρετῆς ὁμότιμον καὶ τὰ
[12]   συμβέβηκεν εὖ ποιοῦν οἴκοθεν ἔχοντι  τῆς   ἀρετῆς τὸ παράδειγμα, πρὸς
[54]   τῆς ἐξορίας, ἐντεῦθεν τὸ δόγμα  τῆς   ἀρρωστίας· καὶ χεὶρ ἐπέχεται
[14]   καὶ ὅπως ἡμῖν κἀκ τίνος  τῆς   ἀρχῆς συνέστη τὸ τῆς φιλίας,
[46]   ἀπωλείας ἐτύγχανον, οἱ τὰ χειρόγραφα  τῆς   ἀσεβείας ἀπαιτοῦντες, οἱ γράφοντες τὰ
[68]   ὑπελαμβάνετο καὶ τῷ κακῷ προστάτῃ  τῆς   ἀσεβείας· ἵνα τὸν μὲν τῆς
[44]   τῆς πίστεως τύραννος, μετὰ πλείονος  τῆς   ἀσεβείας καὶ θερμοτέρας τῆς παρατάξεως,
[44]   τοὺς κύκλῳ καταστρεψάμενον τῷ κράτει  τῆς   ἀσεβείας, καὶ χειρωσάμενον πᾶν τὸ
[5]   πολλῷ ῥέων καὶ φιλονεικῶν τὸ  τῆς   ἀσεβείας κράτος ἀναδήσασθαι. Τοῦτον πολλοὶ
[31]   καὶ μετὰ τοιαύτης ἡμῖν ἐπιστρατεύει  τῆς   ἀσεβείας· οὐ γὰρ ἄλλο τι
[55]   τινὸς ἀγανακτοῦντα, τὸ δ' ἀληθὲς  τῆς   ἀσεβείας ὑπερμαχοῦντα, καὶ κατὰ τῆς
[15]   ἐσχατιαί, οὐδὲν τι μὴ  τῆς   Ἀττικῆς μέρος τῆς λοιπῆς
[51]   καὶ μεταστήσασθαι, οὐκ ἔτι μετὰ  τῆς   αὐτῆς ἀπειλῆς, ἀλλά τινος αἰδοῦς
[39]   τῆς καθέδρας τιμὴν οὐ δεξάμενον,  τῆς   αὐτῆς ἕνεκεν αἰτίας, οὐδὲ τὴν
[16]   συγγενῶν τῶν ἐκ  τῆς   αὐτῆς πατρίδος τῶν ὅσοι
[35]   καὶ διενοήθη καὶ κατεπράξατο μετὰ  τῆς   αὐτῆς πίστεως· λόγῳ γὰρ τὰς
[40]   δὲ μέγιστον, τῷ πάντας ἡττᾶσθαι  τῆς   αὐτοῦ διανοίας καὶ ἀπρόσιτον εἰδέναι
[73]   τὸν δεῖνα, κατὰ κλέος  τῆς   αὐτοῦ σοφίας ἐκ τῶν περάτων
[36]   ἐξω νεῖται τῷ φιλανθρώπῳ, τὸν  τῆς   ἀφθονίας καιρὸν εἰς τὸν τοῦ
[73]   δὲ τὸ ἐπισημότατον, καὶ πρὸ  τῆς   βασιλείας τῆς κινύρας δύναμις,
[46]   ἡμᾶς· οἱ δὲ εἰσαγόμενοι, ὅσοι  τῆς   βασιλικῆς ἀπωλείας ἐτύγχανον, οἱ τὰ
[19]   παρ' ἀλλήλων τι προσλαβεῖν ἐκ  τῆς   βίας. Εἰ μὲν οὖν συγχωρήσοι
[58]   τις διαφορά, ταῦτα ἐκαινοποίησε.  Τῆς   γὰρ πατρίδος ἡμῶν εἰς δύο
[61]   ὑπὸ πικρᾶς καὶ ἀνελευθέρου δεσποίνης,  τῆς   γαστρός, ἄγεσθαι. Τίς οὕτω μᾶλλον
[73]   αὐτοῦ σοφίας ἐκ τῶν περάτων  τῆς   γῆς ἀπαντᾶν, ἀλλὰ καὶ πᾶσι
[45]   γλῶσσα αὐτοῦ διῆλθεν ἐπὶ  τῆς   γῆς. Καλῶς γὰρ αὐτὸν
[70]   καὶ διεσώσατο καὶ τῷ ξύλῳ  τῆς   γνώσεως οὐκ ἐβλάβη καὶ τὴν
[35]   ἀνοίξας καὶ παραινέσεσι, ποιεῖ τὸ  τῆς   γραφῆς, διαθρύπτει πεινῶσι τροφὴν καὶ
[47]   ἐκ τοῦ στρατιωτικοῦ, τοὺς ἐκ  τῆς   γυναικωνίτιδος, τοὺς ἐν γυναιξὶν ἄνδρας
[31]   καὶ χειρός, τῆς μὲν ἐπαγομένης,  τῆς   δὲ ἀπειλουμένης, ἧκον καὶ τὴν
[75]   τῆς μὲν καταλύων τὸ γράμμα,  τῆς   δὲ δημοσιεύων τὸ πνεῦμα καὶ
[34]   κρατοῦντος ἐκείνου κρατεῖν αὐτὸς ὑπελάμβανε.  ~Τῆς   δὲ περὶ τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ
[9]   παρ' ἑαυτοῦ, καθάπερ ῥεύματος ἀνατρέχοντος.  ~Τῆς   δὲ τῶν πατέρων συζυγίας οὐχ
[24]   ὁρᾶσθαι καὶ πᾶσι λόγον ὑπέχειν  τῆς   δια στάσεως· ἀλλ' ἐπιμείναντά με
[6]   μικρόν τι πρός· τό τε  τῆς   διαίτης σώμασιν εὖ γεγονόσι στενόν
[17]   λόγου, κατέστησα. Ὡς δὲ τὸ  τῆς   διαλέξεως ἔγνων ἀπόρρητον, οὐδὲ καθεκτὸν
[17]   ἄνωθεν ἑταιρίας, καὶ γὰρ ἐκείνης  τῆς   διατριβῆς ὄντες ἐτύγχανον, προσιόντες αὐτῷ
[65]   τοῦ ἀνδρὸς ἀρετὴν καὶ τὸ  τῆς   διδασκαλίας κράτος τὰ πέρατα οἰκειούμενον;
[73]   καθιερωμένος ἀπὸ μήτρας καὶ μετὰ  τῆς   διπλοΐδος ἐπιδε δομένος τῷ βήματι
[58]   κατελελύκεσαν. Καὶ τὸ παρὰ πολὺ  τῆς   δόξης κρατεῖσθαι, πάν των βαρύτατον
[18]   ἀθρόως τοῖς ἐλπισθεῖσιν ἐντύχωμεν, ἐλάττω  τῆς   δόξης ὁρᾶν τὰ φαινόμενα, τοῦτο
[77]   ἀνδρὸς ἀρετὴ καὶ  τῆς   δόξης περιουσία, ὥστε πολλὰ καὶ
[29]   τι διανοηθῆναι περὶ τῶν παρόντων  τῆς   ἑαυτοῦ φιλοσοφίας ἀνάξιον καὶ διαφθείρειν
[63]   τοῖς σώμασιν ἐπὶ θεραπείᾳ διὰ  τῆς   ἑαυτοῦ φιλοσοφίας τυπῶν, καὶ φθεγγομένη
[79]   τὸ πάθος· καὶ προσθεῖναί τι  τῆς   ἑαυτῶν ζωῆς αὐτὸν ἐλεγχθῆναι ἄνθρωπον
[68]   δὲ κατασχόντες τὴν Ἐκκλησίαν, καὶ  τῆς   ἑαυτῶν κακίας ὁρμητήριον ποιησάμενοι, ἐντεῦθεν
[69]   πίστιν ἔχωσι, καὶ ἀπό δειξιν  τῆς   ἑαυτῶν κακουργίας τὴν ἐκείνου θεολογίαν,
[75]   ἠγάπησε, Θεῷ καθαίρων ἑαυτὸν διὰ  τῆς   ἐγκρατείας· καὶ οὗτος Χριστοῦ κῆρυξ
[14]   διηγημάτων. Δέδοικα δὲ τὸ φορτικὸν  τῆς   ἐγχειρήσεως. Πειράσομαι μὲν οὖν, ὡς
[40]   εἰς μέτρον μετενεγκόντες εὐνοίας καὶ  τῆς   εἰς ἀρετὴν ἐπιδόσεως, ἣν δὴ
[63]   τὴν μίαν πάντων κεφαλήν, διὰ  τῆς   εἰς ἐκείνους ἀπανθρωπίας· ἀλλ' ἐν
[58]   τῆς παλαιᾶς εἴχετο συνηθείας καὶ  τῆς   ἐκ τῶν πατέρων ἄνωθεν διαιρέσεως.
[24]   τῆς ἐκδημίας ἡμέρα καὶ ὅσα  τῆς   ἐκδημίας· ἐξιτήριοι λόγοι, προπόμπιοι, ἀνακλήσεις,
[24]   ἡμῖν καὶ συγκειμένων. Παρῆν  τῆς   ἐκδημίας ἡμέρα καὶ ὅσα τῆς
[79]   τὴν ζημίαν οὐ φέροντες καὶ  τῆς   ἐκδημίας ὡς τυραννίδος καταβοῶντες καὶ
[12]   εἶναι τελείοις καὶ βιοτεύειν μετὰ  τῆς   ἐκεῖθεν μακαριότητος. Ὅπερ οὖν ἐκείνῳ
[69]   Καὶ ταῦτα διῆλθον, οὐχ ἵνα  τῆς   ἐκείνου δόξης ὑπερ απολογήσωμαι· κρείττων
[67]   καὶ παρρησιάζομαι τὴν ἀλήθειαν, ἐπιβατεύων  τῆς   ἐκείνου θεολογίας καὶ θεωρίας. Ὅταν
[58]   εἶχεν ἐκ Θεοῦ δεξιὸν καὶ  τῆς   ἐκείνου πίστεως ἄξιον. Ἄρχεται δὲ
[22]   καὶ θαυμαστὸν οὐδέν, εἰ κἀνταῦθα  τῆς   ἐκείνου φιλίας τι παραπέλαυσα, ὥσπερ
[75]   μίμησις. γὰρ οὐκ ἐναργὴς  τῆς   ἐκείνου φιλοσοφίας εἰκὼν ἀνήρ;
[10]   ἐπισταμένοις, ὅτι μόνης ἡμῖν ἔδει  τῆς   ἐκείνου φωνῆς ἐκεῖνον ἐγκωμιάζουσιν.
[34]   λύσεις οὐκ ἀπιστούμεναι, ἀλλ' ὑπὸ  τῆς   ἐκείνου φωνῆς τυπούμεναι, νόμῳ τῷ
[59]   θαυμασίαν, καὶ τί γάρ,  τῆς   ἐκείνου ψυχῆς ἀξίαν. Προσθήκην γὰρ
[30]   τῆς μανίας ἐπώνυμος, τὸ πολὺ  τῆς   Ἐκκλησίας διέσεισε καὶ διέφθειρεν, οὔτε
[33]   αὐτῷ περιῆν καὶ τὸ κράτος  τῆς   Ἐκκλησίας, εἰ καὶ τῆς καθέδρας
[47]   ῥαγεὶς ὑπεχώρησε, τοιούτῳ τῷ προστάτῃ  τῆς   Ἐκκλησίας ἐνέτυχε καὶ τοσούτῳ προβόλῳ
[33]   κλύδωνος περιζέοντος καὶ τῶν ἐπικειμένων  τῆς   Ἐκκλησίας ἐχθρῶν, τοῦ χειραγωγοῦντος καὶ
[29]   δια σπᾶν τὸ σῶμα  τῆς   Ἐκκλησίας, καὶ ἄλλως πολεμουμένης καὶ
[48]   φυλάττοντα χρονιώτερον; Τούτῳ βρέμοντι κατὰ  τῆς   ἐκκλησίας καὶ λεόντειον μὲν τὸ
[68]   κοινῷ μεγίστην ἂν βλάβην γενέσθαι,  τῆς   Ἐκκλησίας κατασχεθείσης. ~Ἐπεὶ ὅτι γε
[51]   βασιλεῦ, εἰπεῖν, τοῦ τῆσδε προβεβλημένου  τῆς   Ἐκκλησίας. Κρείττων ἀπειλῶν ἀνήρ,
[28]   πάθεσι. Κινεῖται οὖν ἐπ' αὐτὸν  τῆς   Ἐκκλησίας ὅσον ἔκκριτον καὶ σοφώτερον,
[28]   ἀρχιερέων τινές, μεθέλκοντες πρὸς ἑαυτοὺς  τῆς   Ἐκκλησίας ὅσον ὀρθόδοξον. ~Τί οὖν
[59]   ἐκείνου ψυχῆς ἀξίαν. Προσθήκην γὰρ  τῆς   Ἐκκλησίας ποιεῖται τὴν στάσιν, καὶ
[25]   καὶ ἀεὶ λαμπρότερον ἀποδείξασα, λαμπτῆρα  τῆς   Ἐκκλησίας προτίθησι περιφανῆ τε καὶ
[28]   ῥῆξιν τοῦ μεγάλου καὶ ἀστασιάστου  τῆς   Ἐκκλησίας σώματος, οὐκ ὀλίγην καὶ
[28]   διαφορὰ τῷ πρὸ τούτου καθηγεμόνι  τῆς   Ἐκκλησίας· τὸ μὲν ὅθεν καὶ
[68]   τῶν αἱρετικῶν δυναστείαν, ἕως  τῆς   ἐλευθερίας καὶ τῆς αἰθρίας ἐπιλάβοι
[45]   βασιλέα φασίν, ἐπειδή ποτε κατὰ  τῆς   Ἑλλάδος ἐστράτευε, πᾶν μὲν γένος
[15]   μετὰ πολλῆς προσδεχθέντα καὶ περιφανοῦς  τῆς   ἐλπίδος. Καὶ γὰρ ἐν πολλῶν
[82]   δὲ πόρρω καὶ παρὰ πολὺ  τῆς   ἐλπίδος, τί χρὴ παθεῖν καὶ
[49]   τι τῶν πολλῶν ἓν  τῆς   ἐμῆς δυναστείας ἐστίν. Τίνα ταῦτα;
[56]   δικαστής, ἀλλ' ἡττᾶσθαι χρὴ πάντας  τῆς   ἐμῆς δυναστείας, καὶ προδότας γενέσθαι
[10]   γενομένην προεκλήθη, τὴν  τῆς   ἐμμελείας ὄντως φερώνυμον, τοῦτο
[45]   καὶ θάλασσα μαστιζομένη καὶ ὅσα  τῆς   ἐμπλήκτου σαφῶς ἦν στρατιᾶς καὶ
[1]   ἐσπουδακόσιν. Οἶμαι γάρ, εἴ τις  τῆς   ἐν λόγοις δυνάμεως πεῖραν ποιούμενος,
[13]   συνεργοὺς ἔχειν, ἐπειδὴ δεῖ καὶ  τῆς   ἐν τούτοις δυνάμεως πρὸς τὴν
[34]   γὰρ τοὺς καιροὺς καὶ καταπραγματεύονται  τῆς   ἐνδείας καὶ γεωργοῦσι τὰς συμφοράς·
[13]   προχαραττόμενος. ~Ἐπεὶ δὲ ἱκανῶς εἶχε  τῆς   ἐνταῦθα παιδεύσεως, ἔδει δ' αὐτὸν
[36]   τῶν ἐκεῖθεν τυχεῖν ἀγαθῶν διὰ  τῆς   ἐνταῦθα σιτομετρίας. Ταῦτα μετὰ τῆς
[50]   καὶ παντὸς ἄλλου ταπεινότεροι, τοῦτο  τῆς   ἐντολῆς κελευούσης, καὶ μὴ ὅτι
[20]   πρᾶξιν ἅπασαν ἀπηυθύνομεν, παρά τε  τῆς   ἐντολῆς οὕτως ἀγόμενοι καὶ ἀλλήλοις
[54]   ὅσον! Ἐκεῖ θεν τὸ γράμμα  τῆς   ἐξορίας, ἐντεῦθεν τὸ δόγμα τῆς
[50]   ὁτιοῦν ἂν βουλομένῳ σοι,  τῆς   ἐξουσίας ἀπόλαυε. Ἀκουέτω ταῦτα καὶ
[26]   εἰδὼς καὶ τὸ φρονεῖν ὑπὸ  τῆς   ἐξουσίας ἀφῃρημένος. ~Ἀλλ' οὐχ
[72]   καλῶν ἔργων, ἐπὶ τὴν γῆν  τῆς   ἐπαγγελίας, πλαξὶ δὲ νόμους ἐγγράφων
[71]   θύτης καινῆς θυσίας, τὸν ἐκ  τῆς   ἐπαγγελίας τῷ δεδωκότι προσαγαγών, ἱερεῖον
[56]   καὶ Θεὸν ποιεῖται προστάτην κατὰ  τῆς   ἐπηρείας. Τί οὖν ἔδει ποιεῖν,
[18]   προπετείας ἑαυτοῖς καταμεμψάμενοι, πολλὰ δὲ  τῆς   ἐπιβουλῆς ἐμοὶ δυσχεράναντες, ὡς καὶ
[18]   καὶ αὐτὸς πάσχων ἐσκυθρώπαζεν, ἐδυσφόρει,  τῆς   ἐπιδημίας ἑαυτὸν ἐπαινεῖν οὐκ εἶχεν,
[25]   τὴν φιλοσοφίαν οὐκ εὔοδον οὐδὲ  τῆς   ἐπιθυμίας καὶ τῆς ὑποθέσεως ἄξιον.
[81]   τῆς ἐρημίας τὸν πτερωτήν, οἱ  τῆς   ἐπιμιξίας τὸν δικαστήν, οἱ τῆς
[59]   λυθῆναι ταύτῃ τὸν πόλεμον. Ταύτης  τῆς   ἐπινοίας δέδοικα μὴ καὶ αὐτὸς
[37]   ἡδέως ἐναποψύξαντος, ἐπὶ τὸν ὑψηλὸν  τῆς   ἐπισκοπῆς θρόνον ἀνάγεται· οὐκ ἀμογητὶ
[7]   ἄρα βελτίων Αἴγυπτος αὐτοῖς εἴη  τῆς   ἐρημίας, πολλὴν τῶν λεβήτων καὶ
[81]   ὑπὸ ζυγὸν τὸν σωφρονιστήν, οἱ  τῆς   ἐρημίας τὸν πτερωτήν, οἱ τῆς
[63]   καὶ οἱ φιλόκαλοι δίφροι, καὶ  τῆς   ἐσθῆτος ὅση μαλακή τε καὶ
[8]   οὐχ ἵν' ἐκείνῳ προσθῶ τι  τῆς   εὐδοξίας· οὔτε γὰρ θάλασσα δεῖται
[7]   σήμερον τοῖς τῆς τρυφῆς τοὺς  τῆς   εὐσεβείας ἀγωνιστάς; Πολλοὶ μὲν θῆρες
[68]   δι' ἀπληστίαν, τῷ καιρῷ παρασυρείσης  τῆς   εὐσεβείας. Αὐτοῖς μὲν γὰρ οὐδεμίαν
[55]   τῆς ἀσεβείας ὑπερμαχοῦντα, καὶ κατὰ  τῆς   εὐσεβείας ἱστάμενον. Ἐῶ τἆλλα ὅσα
[37]   λέγοντα διατρίβειν; ἄρτι τοῦ φερωνύμου  τῆς   εὐσεβείας μετατεθέντος καὶ ταῖς ἐκείνου
[69]   ἀλλ' ἵνα μὴ τοῦτον ὅρον  τῆς   εὐσεβείας νομίζοντες τὰς ἐν τοῖς
[78]   ἐξιτηρίους τῶν λόγων, ἵνα τοῖς  τῆς   εὐσεβείας συναπέλθῃ ῥήμασι, καὶ χειροτονίαις
[63]   θέασαι τὴν καινὴν πόλιν, τὸ  τῆς   εὐσεβείας ταμεῖον, τὸ κοινὸν τῶν
[21]   Μίδας, δι' ὃν ἀπώλετο, ἐπιτυχὼν  τῆς   εὐχῆς καὶ πάντα χρυσὸν κτησάμενος,
[82]   δεδέγμεθα τὰς ἐμφάσεις, ἐνταῦθα σταίημεν  τῆς   ἐφέσεως, καὶ ταύτην λάβοιμεν ὧν
[14]   ἐπὶ τὸ Βυζάντιον, τὴν προκαθεζομένην  τῆς   Ἑῴας πόλιν· καὶ γὰρ ηὐδοκίμει
[24]   Οὐ μὴν μακρότερόν μοι τὸ  τῆς   ζημίας· οὐ γὰρ ἠνειχόμην ἐπὶ
[82]   σοι παρ' ἡμῶν, Βασίλειε,  τῆς   ἡδίστης σοί ποτε γλώττης καὶ
[13]   πρώτοις τῆς πόλεως, μείζω μὲν  τῆς   ἡλικίας τὴν παίδευσιν, μείζω δὲ
[12]   θεωρήσωμεν. ~Τὰ μὲν δὴ πρῶτα  τῆς   ἡλικίας ὑπὸ τῷ μεγάλῳ πατρί,
[75]   καὶ προέδραμεν εἰς Ἅιδου, διὰ  τῆς   Ἡρῴδου μανίας παραπεμφθείς, ἵνα κηρύξῃ
[71]   ὅθεν καὶ ἄγει τὰ σύμβολα  τῆς   ἡττωμένης γενέσεως· Ἐπαινῶ καὶ τὴν
[77]   γὰρ εἰπεῖν, ὅτι καὶ τὸ  τῆς   ἠχοῦς ὑστερόφωνον· ἐκείνη μὲν γάρ,
[19]   τὸ τῶν πολυπόδων πείσομαι, ὧν  τῆς   θαλάμης ἐξελκομένων προσέξονται ταῖς κοτύλαις
[34]   παρ' ἑαυτῶν καὶ τὰ παρὰ  τῆς   θαλάσσης δεχόμεναι· τοῖς δ' ἠπειρώταις
[80]   ἀγόντων ἐλθεῖν πλησίον, τῷ δὲ  τῆς   θέας ἀπολαῦσαι μόνης, ὥς τι
[43]   ἰώμενος· Βεσελεὴλ ἐκεῖνος  τῆς   θείας ἀρχιτέκτων σκηνῆς, πάσῃ πρὸς
[24]   κατηγορήσω μὲν ἐμαυτοῦ, κατηγορήσω δὲ  τῆς   θείας ἐκείνης καὶ ἀλήπτου ψυχῆς,
[68]   τὸν μὲν τῆς πόλεως μετὰ  τῆς   θεολόγου γλώσσης ὑπερορίσωσιν, αὐτοὶ δὲ
[30]   αὐτοῦ διὰ τῶν ἀνίσων βαθμῶν  τῆς   θεότητος. Ἀλλὰ μίαν μὲν δόξαν
[32]   ἀναλίσκον τοὺς φρυγανώδεις καὶ ὑβριστὰς  τῆς   θεότητος. Εἰ δέ τι καὶ
[81]   τῆς ἁπλότητος τὸν ὁδηγόν, οἱ  τῆς   θεωρίας τὸν θεολόγον, οἱ ἐν
[72]   λαοῦ προθυόμενος καὶ προευχόμενος, μύστης  τῆς   ἱερᾶς καὶ μεγάλης σκηνῆς, ἣν
[78]   βῆμα τοὺς ἐκείνου μαθητὰς καὶ  τῆς   ἱερωσύνης συλλήπτορας. Τοῖς δὲ ἑξῆς
[13]   μέγιστον, ἱερεὺς Χριστιανοῖς καὶ πρὸ  τῆς   ἱερωσύνης· τοσοῦτον ἦν αὐτῷ τὸ
[43]   ταῖς πλαξὶ χαραγμάτων· οὐδὲ ἑνὶ  τῆς   Ἰουδαίας ἔθνει, καὶ μικρῷ τούτῳ,
[33]   κράτος τῆς Ἐκκλησίας, εἰ καὶ  τῆς   καθέδρας εἶχε τὰ δεύτερα· τὴν
[49]   τε πλέον τῷ θυμῷ καὶ  τῆς   καθέδρας ἐξαναστῆναι καὶ τραχυτέροις πρὸς
[39]   τοῦτο ἐπιστάντα μέν, τὴν δὲ  τῆς   καθέδρας τιμὴν οὐ δεξάμενον, τῆς
[25]   τέως ἐγκαταλέξασα, καὶ διὰ μιᾶς  τῆς   Καισαρέων πόλεως τῇ οἰκουμένῃ πάσῃ
[34]   ἦν οὐδαμόθεν, οὐδέ τι φάρμακον  τῆς   κακώσεως. Αἱ μὲν γὰρ παραλίαι
[54]   πρόθυμον ὁδοιπόρον ἡμεῖς, τἆλλα ὅσα  τῆς   καλῆς ἀτιμίας πάντα πεπλήρωται. Τί
[14]   ὑπὸ τοῦ Θεοῦ πέμπεται καὶ  τῆς   καλῆς περὶ τὴν παίδευσιν ἀπληστίας,
[12]   σκιαγραφίᾳ τὸ μέλλον τῆς ἀρε  τῆς   κάλλος ὑποσημαίνων καὶ πρὸ τοῦ
[68]   ἕνεκα τοῦ ὀρθοῦ λόγου καὶ  τῆς   κατὰ τὴν ἁγίαν Τριάδα συναφείας
[60]   βωμοῦ μὲν οὐκ ἐδεήθη καὶ  τῆς   κενῆς δόξης, οὐδὲ δημοσίου κηρύγματος
[37]   πολὺ δὲ εἰπεῖν ὅτι καὶ  τῆς   κεφαλῆς τοῦ χρισθέντος. Τοῦτο προσκείσθω
[73]   καὶ πρὸ τῆς βασιλείας  τῆς   κινύρας δύναμις, καὶ πονηροῦ πνεύματος
[78]   καὶ εἰ σφόδρα φιλοσοφεῖν ἐσπούδακα,  τῆς   κοινῆς μεμνημένος ζημίας, καὶ τοῦ
[33]   τὴν καθέδραν τεθείς, ἔτι δὲ  τῆς   κοσμικῆς ὕλης τι πνέων, οὔπω
[45]   εἰς γῆν κλίναντα καὶ μετὰ  τῆς   κτίσεως ἀριθμοῦντα φύσιν τὴν ὑπερκόσμιον,
[30]   κατάγων τὴν δεσποτείαν καὶ μετὰ  τῆς   κτίσεως τιθεὶς τὴν ἄκτιστον φύσιν
[15]   μὴ τῆς Ἀττικῆς μέρος  τῆς   λοιπῆς Ἑλλάδος, αὐτῶν τῶν οἰκητόρων
[18]   μὲν δὴ ταῦτα· ἐγὼ δὲ  τῆς   λύπης ἀφῄρουν τὸ πλεῖστον, καὶ
[30]   λύοντες· ἣν Ἄρειος νοσήσας,  τῆς   μανίας ἐπώνυμος, τὸ πολὺ τῆς
[80]   ἡμιθνὴς δὲ Γρηγόριος καὶ ἡμίτομος,  τῆς   μεγάλης ἀπερρωγὼς συζυγίας, καὶ βίον
[13]   καλῶν διαφυγεῖν, μηδὲ τῷ φιλοπόνῳ  τῆς   μελίσσης ἀπολειφθῆναι συλλεγούσης ἐκ παντὸς
[31]   τοῦ βασιλέως ῥοπῆς καὶ χειρός,  τῆς   μὲν ἐπαγομένης, τῆς δὲ ἀπειλουμένης,
[75]   οὗτος μέσος τῶν δύο διαθηκῶν,  τῆς   μὲν καταλύων τὸ γράμμα, τῆς
[32]   ὑπὲρ λόγον, ὑπελείπετο δέ τι  τῆς   μικροψυχίας ἐν ἑαυτῷ λείψανον; Οὐδαμῶς.
[62]   τὸ μετ' ἀγγέλων τετάχθαι καὶ  τῆς   μοναδικῆς φύσεως· ὀκνῶ γὰρ εἰπεῖν
[72]   ἐν σημείοις πολλοῖς καὶ τέρασι,  τῆς   νεφέλης εἴσω χωρήσας, νομοθετήσας τὸν
[12]   θεῖος Δαβὶδ καλῶς ὀνομάζει καὶ  τῆς   νυκτερινῆς ἀντίθετον. Ὑπὸ δὴ τούτῳ,
[37]   ταῖς ἐσχάταις ἀναπνοαῖς ὤν, κατατολμᾷ  τῆς   ὁδοῦ, βοηθήσων τῇ ψήφῳ καὶ
[14]   λόγος καὶ διὰ λείας  τῆς   ὁδοῦ φέρων καὶ ἄγαν εὐπόρου
[43]   ἀλλὰ παντὶ γένει καὶ μέρει  τῆς   οἰκουμένης, περὶ τοῦ λόγου τῆς
[66]   αὐτοῦ, καὶ εἰς τὰ πέρατα  τῆς   οἰκουμένης τῶν ῥημάτων τὴν δύναμιν·
[22]   οἱ Πυλάδαι· οὐδὲν οἱ Μολιονίδαι,  τῆς   Ὁμηρικῆς δέλτου τὸ θαῦμα, οὓς
[36]   τῆς τελεωτέρας εὐεργεσίας καὶ διαδόσεως,  τῆς   ὄντως οὐρανίου καὶ ὑψηλῆς· εἴπερ
[13]   τὸν ἄνδρα παρ' ἑαυτοῖς καὶ  τῆς   παιδεύσεως ἀπολαύσαντες· ὅσος μὲν ἦν
[15]   εἰς διάφορον ὑπερορίαν κατ' ἔρωτα  τῆς   παιδεύσεως καὶ πάλιν εἰς τὸ
[13]   ἡλικίας τὴν παίδευσιν, μείζω δὲ  τῆς   παιδεύσεως τὴν τοῦ ἤθους πῆξιν
[58]   ἤδη κἀκείνου κεχωρισμένων. δὲ  τῆς   παλαιᾶς εἴχετο συνηθείας καὶ τῆς
[6]   δέ, πρὸς τί φέρονται παρὰ  τῆς   πάντα τὰ ἐκείνων ἀγούσης προνοίας;
[44]   πλείονος τῆς ἀσεβείας καὶ θερμοτέρας  τῆς   παρατάξεως, ὡς πρὸς ἀνταγωνιστὴν ἰσχυρότερον
[8]   θαυμάζων καὶ τὴν ἀντιδοθεῖσαν ἔλαφον  τῆς   παρθένου, εἴ τι τοσοῦτον εἰς
[57]   θερμότεροι, καὶ τὸ τολμᾶν ἐκ  τῆς   παρρησίας ἔχοντες. Καὶ πᾶν ἦν
[50]   ἐμοὶ διείλεκται καὶ μετὰ τοσαύτης  τῆς   παρρησίας, τὸ ἑαυτοῦ προσθεὶς ὄνομα.
[69]   οὐδεὶς ἔμελλε κρίνειν οὐδὲ ἀποβάλλειν  τῆς   πατρίδος, ἀφανείᾳ τετιμημένους, ὡς ἐξ
[15]   ποτάμιον, ἀπὸ μιᾶς σχισθέντας πηγῆς  τῆς   πατρίδος εἰς διάφορον ὑπερορίαν κατ'
[37]   βασκανίας καὶ πάλης τῶν τε  τῆς   πατρίδος προεδρευόντων καὶ τῶν πονηροτάτων
[52]   τὸ ἱερὸν εἰσελθὼν μετὰ πάσης  τῆς   περὶ αὐτὸν δορυφορίας· ἦν δὲ
[24]   μὲν γάρ, τὰς αἰτίας εἰπὼν  τῆς   περὶ τὴν ἐπάνοδον φιλονεικίας, κρείττων
[28]   ψίας εἶχεν πόλις ἐκ  τῆς   περὶ τὴν κατάστασιν ταραχῆς. ὡς
[68]   μὲν γὰρ ἐζήτουν λαβέσθαι γυμνῆς  τῆς   περὶ τοῦ Πνεύματος φωνῆς, ὡς
[68]   ~Ἐπεὶ δὲ θεολογίας ἐμνήσθην, καὶ  τῆς   περὶ τοῦτο τοῦ ἀνδρὸς μάλιστα
[33]   οὐδὲν οὕτως ἴδιον, ὡς τὸ  τῆς   πίστεως ἀρραγὲς καὶ πρὸς τὴν
[58]   καὶ αἱ ψυχαί, καὶ  τῆς   πίστεως λόγος, καὶ ταῦτα τὰ
[58]   τῶν ὑπαιτίων. Οὔτε γὰρ τῷ  τῆς   πίστεως λόγῳ συνέβαινον, ὅτι μὴ
[44]   ἡμῖν χριστομάχος βασιλεὺς καὶ  τῆς   πίστεως τύραννος, μετὰ πλείονος τῆς
[34]   τε ἄλλους καὶ τοὺς δυνατωτάτους  τῆς   πόλεως· διαφορῶν λύσεις οὐκ ἀπιστούμεναι,
[37]   πατρίδος προεδρευόντων καὶ τῶν πονηροτάτων  τῆς   πόλεως ἐκείνοις συντεταγμένων. Πλὴν ἔδει
[13]   τοῦ δήμου καὶ τοῖς πρώτοις  τῆς   πόλεως, μείζω μὲν τῆς ἡλικίας
[68]   τῆς ἀσεβείας· ἵνα τὸν μὲν  τῆς   πόλεως μετὰ τῆς θεολόγου γλώσσης
[63]   ἀνθρωπίνης ἀσθενείας βοήθημα. Μικρὸν ἀπὸ  τῆς   πόλεως πρόελθε, καὶ θέασαι τὴν
[23]   ἦν τὴν σύνεσιν καὶ πρὸ  τῆς   πολιᾶς; ἐπειδὴ τούτῳ καὶ Σολομῶν
[81]   τῶν θρόνων τὸν νομοθέτην, οἱ  τῆς   πολιτείας τὸν πολιστήν, οἱ τοῦ
[55]   οὗτος κινεῖ καὶ τούτῳ τὸν  τῆς   Ποντικῆς μοίρας ὕπαρχον· προφάσει μὲν
[31]   ὡς τοῦ λόγου προβεβλημένοις, καὶ  τῆς   πρεσβείας ἡττήθη· καὶ διελὼν ἄριστα
[38]   χρισθὲν τῷ Πνεύματι. ~Οὕτω δὲ  τῆς   προεδρίας ἀξιωθείς, ὡς τοὺς τοιούτους
[27]   θείαν δεξάμενος. μὲν οὖν  τῆς   προεδρίας λόγος ἀναμεινάτω· τῷ δὲ
[32]   προεθυμήθη μὲν οὕτως, ἠγώνισται δὲ  τῆς   προθυμίας ἔλαττον; διαγωνίζεται μὲν
[25]   ὑπολαμβάνουσι, καὶ οὐκ ἀπὸ σκοποῦ  τῆς   προκειμένης φιλοσοφίας. Ἐμὲ δὲ πατέρων
[18]   οὕτως ἀπῆλθον ἄπρακτοι, πολλὰ μὲν  τῆς   προπετείας ἑαυτοῖς καταμεμψάμενοι, πολλὰ δὲ
[25]   κατὰ τοὺς πολλοὺς τῶν νῦν  τῆς   προστασίας ἐφιεμένων· ἀλλὰ τάξει καὶ
[58]   μητροπόλεις, καὶ πολλὰ τῶν ἐκ  τῆς   προτέρας τῇ νέᾳ προσαγαγούσης, ἐντεῦθεν
[17]   καὶ ὑποκλίνειν ἑαυτοῖς ἐπειρῶντο διὰ  τῆς   πρώτης ἐπιχειρήσεως, τήν τε ἄνωθεν
[18]   καὶ αὐτῶν Ἀθηνῶν, ὡς διὰ  τῆς   πρώτης πείρας ἐληλεγμένων καὶ ᾐσχυμμένων
[60]   τοῦ σώματος καὶ τῶν ἀναγκαίων  τῆς   σαρκὸς καλυμμάτων; Πλοῦτος δὲ τὸ
[82]   δεδομένον ἡμῖν παρὰ Θεοῦ σκόλοπα  τῆς   σαρκός, τὴν ἡμετέραν παιδαγωγίαν,
[36]   δὲ προῖκα χρηστὸς ἦν καὶ  τῆς   σιτοδείας ἐπίκουρος ἀπραγμάτευτος, πρὸς ἓν
[72]   ἀεὶ καὶ πνευματικῶς, ὅπερ ἐμοὶ  τῆς   σιτοδοσίας ἐκείνης αἰδε σιμώτερον. Μετὰ
[64]   θαύματος ἀγαπώμενα· καὶ τοὺς ἐπὶ  τῆς   σκηνῆς θαυμάζοι, ὡς ἡδεῖς τε
[42]   ᾤετο δεῖν. ~Τί γὰρ εἶναι  τῆς   συμφορᾶς ταύτης ἀνιαρότερον, ὑπὲρ δὲ
[17]   τῆς φιλίας προοίμιον· ἐντεῦθεν  τῆς   συναφείας σπινθήρ· οὕτως ἐπ' ἀλλήλοις
[21]   πλέον ἐφρονοῦμεν τῇ στροφῇ  τῆς   σφενδονῆς Γύγης, εἴπερ μὴ
[11]   καὶ φιλότιμον ἀτιμάζουσα μόνης ἔχεται  τῆς   σωτηρίας καὶ τοῦ κάλλους τῶν
[63]   Ἐμοὶ δὲ θαυμασιώτατον, σύντομος  τῆς   σωτηρίας ὁδός, ῥᾴστη πρὸς
[16]   δεχόμενοι· καὶ τοῦτό ἐστιν αὐτοῖς  τῆς   τελετῆς τὸ τερπνότατον, ταχίστη
[36]   τῆς τοῦ λόγου τροφῆς καὶ  τῆς   τελεωτέρας εὐεργεσίας καὶ διαδόσεως, τῆς
[23]   πεποιήκασιν· ὅθεν ἀρξάμενος, εἰς ἕξιν  τῆς   τέχνης ἀφίκετο· καὶ ταύτης, οὐχ
[57]   ὅπλον ἑκάστῳ, τὸ παρὸν ἐκ  τῆς   τέχνης, εἴ τέ τι ἄλλο
[47]   τὸν ἀρχιμάγειρον Ναβουζαρδάν, τὰς ἐκ  τῆς   τέχνης μαχαίρας ἐπαπειλοῦντα, καὶ τῷ
[25]   τάξει καὶ νόμῳ πνευματικῆς ἀναβάσεως  τῆς   τιμῆς ἀξιώσασα. ~Οὐκ ἐπαινῶ γὰρ
[27]   διώξας τὴν τιμήν, ἀλλ' ὑπὸ  τῆς   τιμῆς διωχθείς, οὐδ' ἀνθρωπίνην χάριν,
[35]   ψυχάς, συμπλέκων τῇ χρείᾳ τὸ  τῆς   τιμῆς καὶ ῥᾴους ποιῶν ἀμφοτέρωθεν.
[16]   κρείττονος κατὰ νέηλυν ἀξιωθεὶς  τῆς   τιμῆς. ~Τοῦτο ἡμῖν τῆς φιλίας
[53]   κατάστασις πρώτη· τοῦτο τὸ λῆμα  τῆς   τότε διοχλούσης ἐπηρείας τὸ πλεῖστον,
[35]   καὶ τῶν καιρῶν ἐκείνων καὶ  τῆς   τότε καταστάσεως, ἐπειδὴ τὰ σημεῖα
[29]   πολεμουμένης καὶ σφαλερῶς διακειμένης ὑπὸ  τῆς   τότε τῶν αἱρετικῶν δυναστείας. Καὶ
[53]   τοῖς συνεισελθοῦσιν ἠκούσθησαν; Αὕτη γίνεται  τῆς   τοῦ βασιλέως περὶ ἡμᾶς φιλανθρωπίας
[31]   προσβάλλοντες, τὸ δὲ ἐλπίζοντες ἐκ  τῆς   τοῦ βασιλέως ῥοπῆς καὶ χειρός,
[62]   τῶν λαμπάδων αὐτῷ καὶ δαψιλοῦς  τῆς   τοῦ ἐλαίου τροφῆς ἀπαντήσωσιν; Τοῦ
[36]   τῆς ἐνταῦθα σιτομετρίας. Ταῦτα μετὰ  τῆς   τοῦ λόγου τροφῆς καὶ τῆς
[71]   πρὸς ἀξίαν ἀπαραλογίστως ἔνεμε μετὰ  τῆς   τοῦ Πνεύματος κρίσεως. Ἐπαινῶ τὴν
[80]   αὐτῷ ψυχῶν οὐκ ὀλίγων, ἐκ  τῆς   τοῦ ὠθισμοῦ βίας καὶ συγκλονήσεως·
[56]   οὖν ἔδει ποιεῖν, πρὸς  τῆς   Τριάδος αὐτῆς! ἵν' εἴπω τι
[30]   μέρει καὶ καθαρωτάτῳ καὶ προσκυνητῇ  τῆς   Τριάδος, ἣν δὴ μόνην εὐσέβειαν
[6]   καὶ τῆς φυγῆς συνεργοῖς καὶ  τῆς   τροφῆς ὑπηρέταις. Ἄλλοι μὲν οὖν
[7]   καὶ ἡμᾶς θρέψειε σήμερον τοῖς  τῆς   τρυφῆς τοὺς τῆς εὐσεβείας ἀγωνιστάς;
[54]   ἑαυτοῦ μὲν οὐκ εἰσκαλεῖ, τὸ  τῆς   ὕβρεως ὑπόγυιον αἰσχυνόμενος, ἑτέροις δὲ
[81]   ἰατρείαν, οἱ ὑγιαίνοντες τὸν φύλακα  τῆς   ὑγείας, οἱ πάντες τὸν πάντα
[19]   ἄνθεσιν· οὔτε γὰρ φλὸξ μένει  τῆς   ὕλης δαπανηθείσης, ἀλλὰ τῷ ἀνάπτοντι
[31]   Ἐκκλησιῶν ἡγεμόνες, οἱ πικροὶ τετράρχαι  τῆς   ὑπ' αὐτὸν οἰκουμένης· οἱ τὸ
[22]   γνωριμωτάτοις. Ἤδη δὲ καὶ μέχρι  τῆς   ὑπερορίας προήλθομεν, ὡς σαφὲς γέγονεν
[37]   τῇ περιουσίᾳ. Κινεῖ γὰρ ἐκ  τῆς   ὑπερορίας τοὺς χρίσοντας, ἄνδρας ἐπ'
[25]   εὔοδον οὐδὲ τῆς ἐπιθυμίας καὶ  τῆς   ὑποθέσεως ἄξιον. Τὰ μὲν οὖν
[10]   μόνος τῇ τοῦ λόγου δυνάμει  τῆς   ὑποθέσεως ἄξιος. Κάλλους μὲν δὴ
[27]   προεδρίας λόγος ἀναμεινάτω· τῷ δὲ  τῆς   ὑφεδρίας μικρόν τι προσδιατρίψωμεν. Οἷον
[26]   χώραν καὶ ταπεινῶς ἕστηκεν,  τῆς   ὑψηλῆς ἄξιος, καὶ πολλὰ μὲν
[14]   τίνος τῆς ἀρχῆς συνέστη τὸ  τῆς   φιλίας, ἤτ' οὖν συμπνοίας καὶ
[17]   καθαρῶς ἀναδήσασθαι. Οὗτος δεύτερος ἡμῖν  τῆς   φιλίας οὐκ ἔτι σπινθήρ, ἀλλ'
[17]   ἀξιωθεὶς τῆς τιμῆς. ~Τοῦτο ἡμῖν  τῆς   φιλίας προοίμιον· ἐντεῦθεν τῆς
[53]   τῷ βασιλεῖ καὶ μεθ' ὅσης  τῆς   φιλοσοφίας, ἐπειδή γε αὖθις τρόπον
[62]   ἀπομαραίνων, καὶ τὴν ὕλην ὑποσπῶν  τῆς   φλογός, τὸ δὲ κρυπτὸν τῷ
[6]   πλεῖστον αὐτοῖς, ὥς φασι, τὸ  τῆς   φυγῆς παρετάθη ἔτος που ἕβδομον,
[6]   καταφεύγουσι, λίαν ὀλίγοις χρώμενοι καὶ  τῆς   φυγῆς συνεργοῖς καὶ τῆς τροφῆς
[77]   γάρ, εἰ καὶ τὰ τελευταῖα  τῆς   φωνῆς, ἀλλ' οὖν ἐναργέστερον ὑποκρίνεται·
[37]   εὐσθενής, ἄνω βλέπων, ῥωσθεὶς ἐκ  τῆς   χειρὸς καὶ τῆς χρίσεως, οὐ
[37]   ῥωσθεὶς ἐκ τῆς χειρὸς καὶ  τῆς   χρίσεως, οὐ πολὺ δὲ εἰπεῖν
[68]   τὴν τοῦ ἠλειμμένου φωνὴν ἀντὶ  τῆς   χριστοῦ πρὸς ὀλίγον ἐπιζητοῦντες, ἠξίουν
[2]   μεταναστῆναι, καὶ μηδὲν ἀξιοῦντι τῶν  τῆς   ψυχῆς καλῶν ὑπὸ τοῦ δεσμοῦ
[79]   ἐκδημίας ὡς τυραννίδος καταβοῶντες καὶ  τῆς   ψυχῆς λαμβανόμενοι, ὡς καθεκτῆς καὶ
[41]   κεφαλὴν διάρας καὶ κύκλῳ τὸ  τῆς   ψυχῆς ὄμμα περιαγαγών, πᾶσαν εἴσω
[80]   ὅστις πλέον ἀποκλαυσάμενος πλείονος μετάσχῃ  τῆς   ὠφελείας. Πέρας τοῦ λόγου, καὶ
[51]   τάχους· Ἡττήμεθα, βασιλεῦ, εἰπεῖν, τοῦ  τῆσδε   προβεβλημένου τῆς Ἐκκλησίας. Κρείττων ἀπειλῶν
[57]   ἐκ τῆς τέχνης, εἴ τέ  τι   ἄλλο τῷ καιρῷ τύχοι σχεδιασθέν.
[49]   Δήμευσιν, ἐξορίαν, βασάνους, θάνατον. Εἴ  τι   ἄλλο, φησίν, ἀπείλει· τούτων γὰρ
[1]   Οὐκ οἶδα δὲ εἰς  τι   ἂν ἄλλο χρησαίμην τοῖς λόγοις
[63]   εἴ τισι καὶ φωνὴ λείπεται.  Τί   ἂν ἅπαντα ἐκτραγῳδοίην τὰ ἡμέτερα,
[49]   καὶ παρεπίδημος· αἱ βάσανοι δὲ  τί   ἂν λάβοιεν, οὐκ ὄντος σώματος;
[21]   μῦθος. Τὸν γὰρ Ἀβάριδος ὀϊστὸν  τί   ἂν λέγοιμι τοῦ Ὑπερβορέου
[30]   τὴν τοῦ Πνεύματος. Καὶ  τι   ἂν τῶν τριῶν κάτω θῶμεν,
[52]   ἠδύνατο θεωρεῖν τὰ ὁρώμενα, ἔπαθέ  τι   ἀνθρώπινον, σκότου καὶ δίνης πληροῦται
[46]   οὐ Σκύθας χειρούμενοι, οὐκ ἄλλο  τι   βαρβαρικὸν ἔθνος ἀνακαθαίροντες· ἀλλ' ἐκκλησίαις
[56]   καὶ παθεῖν ἐθελῆσαι πρότερον  τι   βουλεύσασθαι κατ' αὐτῆς ἀπάνθρωπον, καὶ
[37]   δὴ τούτων καὶ τῶν τοιούτων,  τί   γὰρ δεῖ πάντα λέγοντα διατρίβειν;
[42]   παρ' ἑαυτοῦ συνεισφέρειν ᾤετο δεῖν.  ~Τί   γὰρ εἶναι τῆς συμφορᾶς ταύτης
[80]   ἱεροφόρου σκίμποδος, καὶ ψαῦσαι μόνον!  τί   γὰρ ἐκείνου τοῦ σώματος ἱερώτερόν
[7]   δέ, ὡς εὐσεβέστερα καὶ πιστότερα!  Τί   γάρ ἐστιν, ἔλεγον, τῶν ἀπίστων,
[59]   ὡς μεγάλην καὶ θαυμασίαν, καὶ  τί   γάρ, τῆς ἐκείνου ψυχῆς
[71]   καὶ οὐδὲν ὡς ἰσότιμον ἀντεδόθη·  τί   γὰρ καὶ ἦν; ὥστε καὶ
[54]   συνέκαμνε δὲ πατήρ· καὶ  τί   γὰρ πατήρ; πανταχόθεν ἐπιζητῶν
[24]   μεθήσειν ἔφασκον, ἀντιβολοῦντες, βιαζόμενοι, πείθοντες·  τί   γὰρ οὐ λέγοντες; τί δ'
[8]   τοῦ λόγου καὶ λίαν αἰσχρά!  Τί   γὰρ ὄφελος τῆς ἀντιδόσεως, εἰ
[38]   οὐ τῷ ταῦτα λαμβάνειν αὔξησιν,  τί   γὰρ τοῦ ἀπ' ἀρχῆς τελείου
[46]   καὶ παρθένων αἰδῶ καθυβρίζοντες. Ἵνα  τί   γένηται; Ἵν' ἐξωσθῇ μὲν Ἰακὼβ
[45]   κτίσις δύναται, κἂν μεθ' ἡμῶν  τι   γένηται λόγῳ φιλανθρωπίας, ἵν' ἡμᾶς
[49]   φοβεῖ τὴν ἐξουσίαν; φησί. Μὴ  τί   γένηται, μὴ δὲ τί πάθω;
[24]   καὶ διδασκάλων, οὐδ' ἂν εἴ  τι   γένοιτο μεθήσειν ἔφασκον, ἀντιβολοῦντες, βιαζόμενοι,
[16]   ἦν, ἀκοῇ προκατειλημμένος. Ἐξ οὗ  τί   γίνεται; μόνος σχεδὸν τῶν ἐπιδημούντων,
[59]   τὴν πατρίδα καταπυκνώσας. Ἐξ οὗ  τί   γίνεται; Τρία τὰ κάλλιστα· ψυχῶν
[4]   τρέψομαι. Ἄλλου μὲν οὖν ἄλλο  τι   γνώρισμα καὶ διήγημα, καὶ γένους
[53]   πλείονος, τί χρὴ καὶ λέγειν,  τί   δ' ἄλλο γε Θεοῦ
[24]   πείθοντες· τί γὰρ οὐ λέγοντες;  τί   δ' οὐ πράττοντες, ὧν τοὺς
[48]   οὐδέν, ἔφη, ταῦτα προστάττοντες.  Τί   δαί; Οὐ μέγα σοι τὸ
[49]   τραχυτέροις πρὸς αὐτὸν χρήσασθαι λόγοις.  Τί   δαί; Οὐ φοβεῖ τὴν ἐξουσίαν;
[57]   τασσόμενος, ταπεινοῖς δὲ χάριν ἐπιμετρῶν.  Τί   δὲ οὐκ ἔμελλεν τεμὼν
[33]   κρείττω καὶ ἰσχυρότερα. Τῷ δέ  τι   δεύτερον ἔργον καὶ σπούδασμα γίνεται,
[29]   λυσιτελεῖν αὐτῷ μᾶλλον ἡγούμενος  τι   διανοηθῆναι περὶ τῶν παρόντων τῆς
[23]   εἰ καὶ περὶ τὴν κλῆσίν  τι   διηνέχθησαν, ἐν ἄλλοις ὀνόμασι τοῦτο
[24]   τέμνεσθαι. Γίνεται δὴ τότε θέαμά  τι   ἐλεεινὸν καὶ ἱστορίας ἄξιον. Περιστάντες
[63]   εἰς μίαν δόξαν Θεοῦ συντρέχωσι.  ~Τί   ἔτι; Καλὸν φιλανθρωπία καὶ πτωχοτροφία
[31]   τῆς ἀσεβείας· οὐ γὰρ ἄλλο  τι   βαρβαρικὴν καταδρομὴν τοῦτο ὑποληπτέον,
[32]   ὑβριστὰς τῆς θεότητος. Εἰ δέ  τι   καὶ Βαρνάβας, ταῦτα λέγων
[14]   τοῦτο ποιεῖν. Ἂν δ' ἄρα  τι   καὶ βιαζώμεθα ὑπὸ τοῦ πόθου,
[41]   ζητεῖν, αὐτὸς δὲ καθεύδειν· ἀλλά  τι   καὶ βοηθεῖν καὶ παρ' ἑαυτοῦ
[56]   τῆς Τριάδος αὐτῆς! ἵν' εἴπω  τι   καὶ δικανικῶς μεταξὺ τῶν ἐπαίνων,
[59]   πάρεργον· οὐκ οἶδ'  τι   καὶ εἰπεῖν εὐπρεπὲς χρή. Πάντα
[12]   θαυμάσιος ἐκπαιδεύεται· οὐ Θετταλικόν  τι   καὶ ὄρειον ἄντρον αὐχῶν ὡς
[38]   τὸ μὴ κακὸν εἶναι,  τι   καὶ ποσῶς ἀγαθόν· ἄρχοντος δὲ
[14]   καὶ ποῖ τράπωμαι· ἔχει γάρ  τι   καὶ πρόσαντες ἡμῖν λόγος.
[37]   ἐμὸν λέγω πατέρα, περὶ ὅν  τι   καὶ συμβαίνει θαυμάσιον. Οὐ γὰρ
[31]   μὲν εἶναι μικροψυχίας καιρόν, εἴ  τι   καὶ τοιοῦτον ἔδει παθεῖν, τὸν
[17]   ἐπ' ἀλλήλοις ἐτρώθημεν. Ἔπειτα συνηνέχθη  τι   καὶ τοιοῦτον· οὐδὲ γὰρ τοῦτο
[7]   γινώσκων καὶ λίαν ἐπικινδύνως. ~Ἐπόθουν  τι   καὶ τῶν πρὸς ἡδονὴν οἱ
[69]   ἐκείνου κἀν τοῖς τοιούτοις, ἐξαγορεύσω  τι   καὶ τῶν τοῖς πολλοῖς τέως
[17]   Ἀρμενίους, ἀλλὰ καὶ λίαν κρυπτόν  τι   καὶ ὕφαλον. Τότε τοίνυν τῶν
[80]   τῆς θέας ἀπολαῦσαι μόνης, ὥς  τι   κἀκείνης πεμπούσης ὄφελος. Πλήρεις ἀγοραί,
[78]   καὶ ἀνάβαινε πρὸς ἡμᾶς» θαυματουργεῖ  τι   κἀνταῦθα τῶν προειρημένων οὐκ ἔλαττον.
[77]   ποτὲ πλησιάσαντας, θεραπεύσαντας,  τι   κατὰ παιδιὰν σπουδὴν εἰρημένον
[58]   σφῶν ἡδέως παρακερδαίνουσι· καὶ ῥᾷόν  τι   καταλῦσαι τῶν καθεστώτων καταλυθὲν
[24]   τοὺς ἀλγοῦν τας εἰκός; Ἐνταῦθά  τι   κατηγορήσω μὲν ἐμαυτοῦ, κατηγορήσω δὲ
[60]   χρήσομαι. Ἄλλοι μὲν οὖν ἄλλο  τι   κατορθοῦσιν, οἱ δέ τινα τῶν
[68]   συνθεΐας, οὐκ οἶδ'  τι   κυριώτερον χρὴ εἰπεῖν καὶ σαφέστερον,
[36]   Ἰωσήφ· πλὴν ὅτι καὶ πλέον  τι   λέγειν ἔχομεν. μὲν γὰρ
[56]   κατὰ χρείαν μᾶλλον ἀτιμίαν.  Τί   λέγεις; οἶκον ἐκείνου τοῦ ἀπαθοῦς,
[70]   πρώτης νομοθεσίας· ἀλλ' εἰ μή  τι   λέγω βλάσφημον αἰδοῖ τοῦ προπάτορος,
[24]   δὲ ὑπελείφθην Ἀθήνησι· τὸ μέν  τι   μαλακισθείς, εἰρήσεται γὰρ τἀληθές, τὸ
[41]   περαιτέρω δ' οὐ προϊόντων, οὐδέ  τι   μέγα καὶ νεανικόν, ἐννοῆσαι,
[55]   καὶ τὸν ἀγωνιστὴν ὕψωσεν, εἴπερ  τι   μέγα καὶ ὑψηλὸν φιλοσοφία,
[7]   τοὺς ποθοῦντας ἡμᾶς ὑπερίπτανται, ὧν  τί   μὴ θηράσιμόν σοι θελήσαντι μόνον»
[15]   ἄκρα, πεδία, ἐσχατιαί, οὐδὲν  τι   μὴ τῆς Ἀττικῆς μέρος
[6]   τοῦτο τιμῶντες ἐκεῖνοι τὸν νομοθέτην,  τί   μηχανῶνται; μᾶλλον δέ, πρὸς τί
[29]   φροντιστηρίοις ἐπιστατεῖ· αὐτοῖς τε καθιστᾷ  τι   μνήμης ἄξιον καὶ τὴν ἔρημον
[63]   μακαρίζεται καὶ τὸ συμπαθὲς δοκιμάζεται.  Τί   μοι πρὸς τοῦτο τὸ ἔργον,
[64]   πως ἀγχίθυροι· καὶ ῥᾷστον ἄλλο  τι   ὄντα ἕτερον νομισθῆναι τοῖς μὴ
[56]   ποιεῖται προστάτην κατὰ τῆς ἐπηρείας.  Τί   οὖν ἔδει ποιεῖν, πρὸς
[31]   ἐν δυνάμει λόγου καὶ Πνεύματος.  Τί   οὖν γενναία καὶ μεγαλόφρων
[54]   τῆς καλῆς ἀτιμίας πάντα πεπλήρωται.  Τί   οὖν; Λύει ταύτην Θεός.
[29]   ἑαυτοὺς τῆς Ἐκκλησίας ὅσον ὀρθόδοξον.  ~Τί   οὖν γεννάδας ἐκεῖνος καὶ
[57]   χεῖρα τῷ τολμητῇ τῶν τοιούτων.  Τί   οὖν σοβαρὸς ἐκεῖνος καὶ
[28]   πρὸς αὐτὸν ἔνστασις, ὅμως δέ  τι   παθόντι πρὸς ἐκεῖνον ἀνθρώπινον· ἅπτεται
[49]   Μὴ τί γένηται, μὴ δὲ  τί   πάθω; Μή τι τῶν πολλῶν
[8]   μέγα τοῖς ἄλλοις τὸ προσλαβεῖν  τι   παρὰ τῶν ἄνωθεν εἰς φιλοτιμίαν,
[22]   εἰ κἀνταῦθα τῆς ἐκείνου φιλίας  τι   παραπέλαυσα, ὥσπερ ζῶντος εἰς ἀρετήν,
[82]   τὸν βίον ἀπολείποντας; Εἰ καί  τι   παράσχοιμεν ἐπαίνου τοῖς λόγοις ἄξιον,
[3]   ἂν ταῖς ἱστορίαις παρήκαμεν ἔχειν  τι   πλέον ἡμῶν ἐκεῖνό γε πλέον
[26]   σοφισθέντας, οὐδὲ τοῦ βαθμοῦ προεισενεγκόντας  τι,   πλὴν τοῦ βούλεσθαι. Καὶ
[33]   ἔτι δὲ τῆς κοσμικῆς ὕλης  τι   πνέων, οὔπω δὲ κατηρτισμένος ἐν
[1]   μὴ νῦν χρησάμενος.  τί   ποτ' ἂν μᾶλλον ἐμαυτῷ
[60]   ἄσκευον καὶ ἀπέριττον; Ἐκείνῳ δὲ  τί   ποτε ἦν, πλὴν τοῦ σώματος
[39]   ταύτην ἀγνοησάντων τὴν οἰκονομίαν,  τι   πρᾶξαι τῷ λόγῳ καὶ τοῖς
[24]   εἰρήσεται γὰρ τἀληθές, τὸ δέ  τι   προδοθεὶς παρ' ἐκείνου, πεισθέντος ἀφεῖναι
[8]   καὶ μέγιστοι, οὔτε τῶν εἰσοισόντων  τι   πρὸς εὐφημίαν νῦν ἐπαινούμενος·
[6]   ἔτος που ἕβδομον, καὶ μικρόν  τι   πρός· τό τε τῆς διαίτης
[14]   προσθεῖναι τοῖς εἰρημένοις καὶ μικρόν  τι   προσδιατρίψαι τῷ διηγήματι, ὅθεν τε
[27]   τῷ δὲ τῆς ὑφεδρίας μικρόν  τι   προσδιατρίψωμεν. Οἷον γάρ με καὶ
[14]   λαβόμενος, καὶ τῶν κατ' ἐμαυτόν  τι   προσθεῖναι τοῖς εἰρημένοις καὶ μικρόν
[15]   Οὐδὲν δὲ οἷον καὶ ἥδυσμά  τι   προσθεῖναι τῷ λόγῳ μικρὸν ἀφήγημα,
[48]   ἐμὸς βούλεται, οὐδὲ κτίσμα  τι   προσκυνεῖν ἀνέχομαι, Θεοῦ τε κτίσμα
[19]   πρὶν ἀφεθήσονται παρ' ἀλλήλων  τι   προσλαβεῖν ἐκ τῆς βίας. Εἰ
[53]   διοχλούσης ἐπηρείας τὸ πλεῖστον, ὥσπερ  τι   ῥεῦμα, διέλυσεν. ~Ἕτερον δὲ τῶν
[15]   ἔχουσιν. ~Εἶχον ἡμᾶς Ἀθῆναι, καθάπερ  τι   ῥεῦμα ποτάμιον, ἀπὸ μιᾶς σχισθέντας
[48]   θεὸς εἶναι κεκελευσμένος. Ἡμεῖς δέ,  τί   σοι δοκοῦμεν; οὐδέν, ἔφη,
[48]   πρὸς αὐτὸν μετὰ συνέσεως ἔνστασιν.  Τί   σοι, φησίν, οὗτος, βούλεται,
[37]   καὶ θαρσήσας τῷ Πνεύματι. Καί  τι   σύντομον φθέγξομαι, νεκρὸς ἐντεθεὶς ὡς
[21]   ἀλλήλων καὶ σὺν ἀλλήλοις. Εἴπω  τι   συντομώτερον· βλαβεραὶ μὲν τοῖς ἄλλοις
[44]   κάλλους ἑνὸς περιουσίαν καὶ ἁρμονίαν.  ~Τί   τἆλλα χρὴ λέγειν; Ἀλλ' ἧκεν
[23]   ὅσον δογματικὸν καὶ φιλόσοφον. Ἀλλὰ  τί   ταῦτα, καίπερ τηλικαῦτα τυγχάνοντα, πρὸς
[65]   παντὶ πράγματι καιρὸν διατάξαντος. ~Ἀλλὰ  τί   ταῦτα πρὸς τὴν ἐν λόγοις
[41]   ἀπίστων κἀκεῖνον ἠγνοηκότων, περι νοεῖ  τι   τῇ διανοίᾳ μεῖζον καὶ ὑψηλότερον.
[79]   παράφρονας τὸ πάθος· καὶ προσθεῖναί  τι   τῆς ἑαυτῶν ζωῆς αὐτὸν ἐλεγχθῆναι
[8]   διῆλθον, οὐχ ἵν' ἐκείνῳ προσθῶ  τι   τῆς εὐδοξίας· οὔτε γὰρ θάλασσα
[32]   καὶ ὑπὲρ λόγον, ὑπελείπετο δέ  τι   τῆς μικροψυχίας ἐν ἑαυτῷ λείψανον;
[72]   προσκαίροις ῥαντίσμασιν, ἀλλ' ἀϊδίοις ἁγνίσμασι.  Τί   τὸ κάλλιστον Ἰησοῦ; στρατηγία καὶ
[1]   ἀφωσιωμένον· χρέος δέ, εἴπερ ἄλλο  τι,   τοῖς ἀγαθοῖς τά τε ἄλλα
[44]   προτέραν ἧτταν ἀνακαλεσόμενος καὶ προσθήσων  τι   τοῖς πρώτοις παλαίσμασι· δεινὸν γὰρ
[80]   ὑμῖν δὲ συμβουλεύσαιμ' ἂν ἄλλο  τι,   τοῖς τὰ ἐκείνου τετελεσμένοις,
[8]   ἀντιδοθεῖσαν ἔλαφον τῆς παρθένου, εἴ  τι   τοσοῦτον εἰς φιλοτιμίαν ἔστι σοι,
[75]   παρεξέτασιν· ἀλλὰ ζηλωτὴν ἀποφαίνων καί  τι   τοῦ χαρακτῆρος ἐκείνου ἐν ἑαυτῷ
[64]   πᾶσι πάντα γίνεσθαι καὶ χαρίζεσθαι,  τί   τοῦτο; Οὐκ ἐπαινετέος μᾶλλον
[64]   προσηλώσῃ τὴν ἐμὴν ἁμαρτίαν, καίτοι  τί   τούτου παραδοξότερον, Θεὸν σταυρούμενον βλέπειν,
[54]   ἀνὴρ εὐσεβής, βασιλέα θρασὺν σωφρονίζοντος.  Τί   τούτων ἐνδικώτερον ταχύτερον; Τὰ
[14]   δ' ἐντεῦθεν, οὐκ οἶδ'  τι   τῷ λόγῳ χρήσωμαι καὶ ποῖ
[81]   εὐφημίαν μοι συνεργάζεσθε, ἄλλος ἄλλο  τι   τῶν ἐκείνου καλῶν διηγούμενοι καὶ
[31]   καὶ πόλεις καὶ οἰκίας, οὐδέ  τι   τῶν μικρῶν καὶ χειροποιήτων καὶ
[34]   οὐκ ἔχουσιν ὅπως διαθώμεθά  τι   τῶν ὄντων τῶν οὐκ
[49]   μὴ δὲ τί πάθω; Μή  τι   τῶν πολλῶν ἓν τῆς
[34]   ἐπικουρία δ' ἦν οὐδαμόθεν, οὐδέ  τι   φάρμακον τῆς κακώσεως. Αἱ μὲν
[6]   τί μηχανῶνται; μᾶλλον δέ, πρὸς  τί   φέρονται παρὰ τῆς πάντα τὰ
[64]   δὲ λέπραν καθαίροντος. ~Πρὸς ταῦτα,  τί   φήσουσιν ἡμῖν οἱ τὸν τῦφον
[38]   τὸ μέτριον· μᾶλλον δέ, ἵνα  τι   φιλοσοφήσω περὶ τούτων ἄμεινον, ὅπερ
[53]   καὶ λόγους, ποθῶν ἐκ πλείονος,  τί   χρὴ καὶ λέγειν, τί δ'
[21]   πεφραγμένοις. Τοὐναντίον μὲν οὖν, εἴ  τι   χρὴ καὶ παράδοξον εἰπεῖν, εἰς
[82]   καὶ παρὰ πολὺ τῆς ἐλπίδος,  τί   χρὴ παθεῖν καὶ γήρᾳ καὶ
[56]   δυναστείας, καὶ προδότας γενέσθαι Χρισ  τιανοὺς   τῶν οἰκείων νόμων. μὲν
[33]   οἷον λεοντοκόμος τις ἦν, τέχνῃ  τιθασσεύων   τὸν δυναστεύοντα· καὶ γὰρ ἐδεῖτο,
[30]   δεσποτείαν καὶ μετὰ τῆς κτίσεως  τιθεὶς   τὴν ἄκτιστον φύσιν καὶ ὑπέρχρονον.
[63]   ἀλλοτρίαις συμφοραῖς τὰ οἰκεῖα εὖ  τίθεσθαι,   καὶ δανείζειν Θεῷ τὸν ἔλεον,
[3]   περιουσίαι καὶ θρόνων ὕψη καὶ  τιμαὶ   δημόσιαι καὶ λόγων λαμπρότητες, τίνων
[63]   τοῦτο, οὐδὲ τοῖς χείλεσιν ἀπηξίου  τιμᾶν   τὴν νόσον, εὐγενής τε
[9]   ὥσπερ νῦν αὐξηθέν τε καὶ  τιμηθὲν   ἐκ τῶν πρώτων ὑποδειγμάτων, τά
[27]   οὐδ' ἁρπάσας, οὐδὲ διώξας τὴν  τιμήν,   ἀλλ' ὑπὸ τῆς τιμῆς διωχθείς,
[39]   μέν, τὴν δὲ τῆς καθέδρας  τιμὴν   οὐ δεξάμενον, τῆς αὐτῆς ἕνεκεν
[17]   εὐφυΐαν εἰδότες καὶ τὴν τότε  τιμὴν   οὐ φέροντες· δεινὸν γὰρ εἶναι,
[10]   ὃς πατράσι κελεύει πᾶσαν νέμειν  τιμήν,   τοῖς μνημονευθεῖσιν ἀποδεδώκαμεν, ἐπ' αὐτὸν
[25]   καὶ νόμῳ πνευματικῆς ἀναβάσεως τῆς  τιμῆς   ἀξιώσασα. ~Οὐκ ἐπαινῶ γὰρ ἐγὼ
[27]   τὴν τιμήν, ἀλλ' ὑπὸ τῆς  τιμῆς   διωχθείς, οὐδ' ἀνθρωπίνην χάριν, ἀλλ'
[16]   τῶν λημμάτων, κἀντεῦθεν μάλιστα διὰ  τιμῆς   ἐκείνοις· ἐπεὶ καὶ τοῦτο μισθός
[35]   συμπλέκων τῇ χρείᾳ τὸ τῆς  τιμῆς   καὶ ῥᾴους ποιῶν ἀμφοτέρωθεν. ~Τοιοῦτος
[16]   κατὰ νέηλυν ἀξιωθεὶς τῆς  τιμῆς.   ~Τοῦτο ἡμῖν τῆς φιλίας προοίμιον·
[30]   καὶ διέφθειρεν, οὔτε τὸν Πατέρα  τιμήσας,   καὶ ἀτιμάσας τὰ ἐξ αὐτοῦ
[75]   ἐνταῦθα εὐδοκίμοις τὰ ἐκείνου παρεξετάσας,  τιμήσω   τὸν μαθητὴν ἐκ τῶν διδασκάλων.
[21]   πανηγύρεις, συμπόσια. Οὐδὲν γὰρ οἶμαι  τίμιον,   μὴ πρὸς ἀρετὴν φέρει,
[21]   ὁδοί· μὲν πρώτη καὶ  τιμιωτέρα,   δὲ δευτέρα καὶ οὐ
[77]   ἀνδρὸς τῶν πονουμένων ἑτέροις πολὺ  τιμιώτερα   καὶ περιφανέστερα. ~Ἐπεὶ δὲ τὸν
[72]   χαμαὶ ἐρχομένων καὶ ἁρπαζομένων πολλῷ  τιμιώτεροι.   ~Καὶ ἵνα τοὺς Κριτὰς παραδράμωμεν,
[48]   οὐκ ἀρνήσομαι, οὔπω δὲ Θεοῦ  τιμιώτεροι.   Καὶ τὸ κοινωνοὺς ἔχειν, μέγα
[60]   ὃν πολλῶν χρημάτων ἐνόμιζεν ἑαυτῷ  τιμιώτερον.   Ἅπαντα μὲν γὰρ οὐδ' ἄν,
[70]   ἐκήρυξεν, τοῦ ἐπικαλεῖσθαι πολὺ  τιμιώτερον.   Ἐνὼχ μετετέθη, μικρᾶς εὐσεβείας, ἔτι
[6]   τοῖς ὑπὸ πολλῶν δορυφορουμένοις καὶ  τιμωμένοις.   Ἐγὼ δέ, τούτων μεῖζόν
[6]   δὲ ἀνανδρίας ἐστίν· καὶ τοῦτο  τιμῶντες   ἐκεῖνοι τὸν νομοθέτην, τί μηχανῶνται;
[25]   Καισαρέων κατέχει πόλις, ὥς  τινα   δεύτερον οἰκιστήν τε καὶ πολιοῦχον·
[46]   τὰ τελευταῖα καθ' ἡμῶν ἀγωνίσματα.  Τίνα   δὴ λέγω τὰ πρῶτα; Ἐξορίαι,
[12]   αὐχῶν ὡς ἀρετῆς ἐργαστήριον, οὐδέ  τινα   Κένταυρον ἀλαζόνα τῶν κατ' αὐτὸν
[51]   στερρότερος, πειθοῦς ἰσχυρότερος. Ἄλλον δεῖ  τινα   πειρᾶν τῶν ἀγενεστέρων, τοῦτον δὲ
[53]   φιλοσοφίας, ἐπειδή γε αὖθις τρόπον  τινὰ   συνεκκλησιάσας ἡμῖν εἴσω τοῦ παραπετάσματος
[49]   τῆς ἐμῆς δυναστείας ἐστίν.  Τίνα   ταῦτα; γνωριζέσθω γὰρ ἡμῖν. Δήμευσιν,
[49]   Καὶ τὸν εἰπεῖν· Πῶς καὶ  τίνα   τρόπον; Ὅτι τοι, ἔφη, δημεύσει
[25]   τῇ οἰκουμένῃ πάσῃ πυρσεύουσα. Καὶ  τίνα   τρόπον; Οὐ σχεδιάσασα τὸν βαθμὸν
[35]   ψυχὰς πεινώσας ἐμπίμπλησιν ἀγαθῶν. Καὶ  τίνα   τρόπον; Οὐδὲ γὰρ τοῦτο μικρὸν
[56]   τοῦτο δώσω τῷ λόγῳ. ~Γυναῖκά  τινα   τῶν ἐπιφανῶν ἐξ ἀνδρὸς οὐ
[10]   νῦν εὐφημούμενον ἀνθρώποις δοθῆναι ὥσπερ  τινὰ   τῶν πάλαι παρὰ Θεοῦ δεδομένων
[56]   τοιούτων ἅπασι νομοθέτην, ἄλλον δέ  τινα   τῶν πολὺ μετ' ἐκεῖνον, ἱερέα
[6]   τὰ ἐκείνων ἀγούσης προνοίας; Ἐπί  τινα   τῶν Ποντικῶν ὀρῶν λόχμην, πολλαὶ
[60]   ἄλλο τι κατορθοῦσιν, οἱ δέ  τινα   τῶν τῆς ἀρετῆς εἰδῶν ὄντων
[48]   Θεοῦ καὶ ὑμεῖς, ἀλλ' ὡσεί  τινας   ἄλλους τῶν ὑφ' ἡμῖν τεταγμένων·
[3]   τὸ ἀφανὲς καταφεύγουσι, δαίμονας δή  τινας   καὶ θεοὺς καὶ μύθους τοῖς
[56]   δ' ἐξεμαίνετο καὶ τέλος πέμπει  τινὰς   τῶν ἐπ' ἐξουσίας τὸν τοῦ
[72]   τέλει τῶν ἄθλων, μηδενὶ τῶν  τινασσόντων   πολλῶν ὄντων κατασεισθείς, ἀλλὰ πολλῷ
[21]   Ἄλλοις μὲν οὖν ἄλλαι προσηγορίαι  τινές   εἰσιν, πατρόθεν οἴκοθεν,
[69]   κρείττων γὰρ τῶν ἐγκαλούντων, εἴπερ  τινές   εἰσιν, ἀνήρ· ἀλλ' ἵνα
[11]   ὅσα τούτων, οὐκ ἐπειδὴ κακῶς  τινες   ἐξειλήφασιν ἀντὶ Θεοῦ τὰ τοῦ
[25]   τε καὶ πολιοῦχον· ἔπειτα ἐκδημίαι  τινές,   ἐπειδή γε ἡμᾶς οὐκ εἶχε,
[17]   πλείονος αὐτῷ συνήθων καὶ φίλων  τινές,   ἔτ' ἐκ τοῦ πατρὸς καὶ
[28]   καὶ παρῆσαν τῶν δυτικῶν ἀρχιερέων  τινές,   μεθέλκοντες πρὸς ἑαυτοὺς τῆς Ἐκκλησίας
[15]   ἵππους, ἱπποστασίας, στρατηγούς· καὶ ταῦτα  τίνες;   οἱ πένητες πολλάκις καὶ ἄποροι
[64]   Καὶ γὰρ οὐ φαύλως τοῦτό  τινες   πεφιλοσοφήκασιν, ὅτι παραπεπήγασι ταῖς ἀρεταῖς
[66]   συγγράμματα. Σιωπᾶται τὰ παλαιά, ὅσα  τινὲς   τοῖς θείοις λογίοις ἐνίδρωσαν· βοᾶται
[14]   καὶ τῶν καλῶν προξένους εἴπερ  τινί!   Ἐκεῖναι γάρ μοι τὸν ἄνδρα
[52]   περὶ αὐτὸν ἑστηκότας ἐν φόβῳ  τινὶ   καὶ σεβάσματι· ἐπειδὴ ταῦτα εἶδε,
[62]   καὶ μιγάδων, οὐδὲ ὥσπερ τειχίῳ  τινὶ   μέσῳ ταῦτα διαλαβὼν καὶ ἀπ'
[37]   φθέγξομαι, νεκρὸς ἐντεθεὶς ὡς τάφῳ  τινὶ   τῷ φορείῳ, νέος ἐπάνεισιν, εὐσθενής,
[3]   τοῖς ἐκ γένους φιλοτιμούμενον,  τινι   τῶν μικρῶν ὅλως καὶ οἷς
[16]   σύμμικτος. Πρῶτον μὲν ξεναγεῖται παρά  τινι   τῶν προειληφότων φίλων
[55]   προφάσει μὲν ὡς ὑπὲρ γυναίου  τινὸς   ἀγανακτοῦντα, τὸ δ' ἀληθὲς τῆς
[51]   μετὰ τῆς αὐτῆς ἀπειλῆς, ἀλλά  τινος   αἰδοῦς καὶ ὑποχωρήσεως. Αὐτὸν δὲ
[68]   τὸ λειπόμενον ἅπαν, ὡς ἔκ  τινος   ἀκροπόλεως, καταδράμωσιν. δὲ ἐν
[7]   τοῖς νεύμασι, οἱ δὲ ἤγοντο.  Τίνος   διώκοντος συναναγκάζοντος; Οὐδενός. Τίνων
[10]   οὐχ ὅτι κἀν τούτοις ἔλαττόν  τινος   ἠνέγκατο τῶν μικρολόγων καὶ περὶ
[65]   περιλαμβάνουσα, σεισμὸς οἰκουμένης ἔκ  τινος   καινοτομίας καὶ θαύματος, ταῦτα εἶναι
[62]   μόνον, ἀλλὰ καὶ οἷς ἐσπούδασε;  Τίνος   οἱ παρθενῶνες, καὶ τὰ ἔγγραφα
[57]   δικαστής; Ἱκέτης ἦν, ἐλεεινός, ἄθλιος,  τίνος   οὐ ταπεινότερος, ἕως ἐπιφανεὶς
[14]   τε καὶ ὅπως ἡμῖν κἀκ  τίνος   τῆς ἀρχῆς συνέστη τὸ τῆς
[7]   Οὐδενός. Τίνων ἱππέων; Ποίων κυνῶν;  Τίνος   ὑλακῆς κραυγῆς νέων
[3]   τιμαὶ δημόσιαι καὶ λόγων λαμπρότητες,  τίνων   πλείους μείζους; Ὧν
[7]   Τίνος διώκοντος συναναγκάζοντος; Οὐδενός.  Τίνων   ἱππέων; Ποίων κυνῶν; Τίνος ὑλακῆς
[66]   καὶ πονήματα. Οὐδὲ γραφεῦσιν εὐπορία  τις   ἄλλη μετ' ἐκεῖνον τὰ
[17]   γὰρ ἦν ἀγχίνους, εἰ καί  τις   ἄλλος· καὶ προθυμίας πλησθείς, ἵνα
[28]   αἰδέσιμος, ὡς οὐκ οἶδ' εἴ  τις   ἄλλος τῶν καθ' ἡμᾶς φιλοσόφων,
[10]   ἵνα μὴ λέγω μόνος, εἴπερ  τις   ἀνθρώπων; Παντὸς γὰρ κρατῶν ἀρετῇ,
[19]   κρεῖττον τοῦ προληφθέντος· κἄν μέ  τις   ἀπάγῃ τοῦ πρόσω τυραννικῶς, τὸ
[55]   ταῖς τοῦ ἁγίου χερσὶ συμπεσοῦσά  τις   ἀρρωστία. Καὶ ὄντως πληγὴ τοῖς
[14]   τῶν τερπνῶν θεαμάτων, κἂν ἀφέλκῃ  τις   βίᾳ, πρὸς αὐτὰ πάλιν φέρεσθαι·
[58]   δὲ βλάβη τοῖς ἀρχομένοις.  Τίς   γὰρ ἂν τοὺς ἄλλους πείσειε
[64]   τοῖς μὴ τὰ τοιαῦτα πεπαιδευμένοις.  Τίς   γὰρ ἐκείνου μᾶλλον ἀρετὴν
[63]   ὅπερ ἄν τις ὑπολάβοι κενοδοξῶν  (τίς   γὰρ τοσοῦτον ἀπεῖχε τοῦ πάθους;
[66]   χάρις; Τίς δὲ συμποσίων ἡδονή;  Τίς   δὲ ἀγορῶν; Τίς δὲ ἐκκλησιῶν;
[23]   αὐτῷ μὴ κατὰ ῥήτορας ἦν;  Τίς   δὲ γραμματικήν, γλῶσσαν ἐξελληνίζει
[66]   συμποσίων ἡδονή; Τίς δὲ ἀγορῶν;  Τίς   δὲ ἐκκλησιῶν; Τίς τῶν ἐν
[64]   χαριέστερος; Τίς μὲν σκῶψαι παιδευτικῶς,  τίς   δὲ καθάψασθαι ἁπαλῶς; Καὶ μήτε
[65]   Θεοῦ τὰ περὶ Θεοῦ διεσκέψατο;  Τίς   δὲ λόγον ἔσχεν ἀμείνω τῶν
[65]   τοῦ διηγεῖσθαι τὰ θεῖα παρεσκεύασε;  Τίς   δὲ μᾶλλον ἐφωτίσθη φῶς γνώσεως
[23]   ἐδεῖτο λόγων διὰ τὸν τρόπον;  Τίς   δὲ μᾶλλον μετέσχε λόγου καὶ
[23]   καὶ Σολομῶν τὸ γῆρας ὁρίζεται.  Τίς   δὲ οὕτως αἰδέσιμος παλαιοῖς
[66]   μὲν ἄλλη συλλόγου σήμερον χάρις;  Τίς   δὲ συμποσίων ἡδονή; Τίς δὲ
[23]   μέτροις ἐπιστατεῖ καὶ νομοθετεῖ ποιήμασιν;  Τίς   δὲ φιλοσοφίαν, τὴν ὄντως ὑψηλήν
[69]   καὶ ὁμότιμον. Εἰ δέ μέ  τις   δέξαιτο κοινωνὸν ἐκείνου κἀν τοῖς
[56]   τῇ μετανοίᾳ καιρὸν ὑπανοῖγον. Ὅς  τις   δὴ τοῦ Θεοῦ νόμος. ~Ἄθρει
[40]   ἀπολογίαν ἰσχυροτάτην ηὕρισκον· πλὴν εἴ  τις   διὰ κακίαν ἀνίατον ἠμελήθη καὶ
[58]   αἴσχιστον. Ἐγένετο δὲ καὶ ἄλλη  τις   διαφορά, ταῦτα ἐκαινοποίησε. Τῆς
[64]   γινώσκειν τὸν μάλιστα ἐκείνου πεπειραμένον;  Τίς   διηγήσασθαι χαριέστερος; Τίς μὲν σκῶψαι
[60]   γὰρ οὐδ' ἄν, εἰ βούλοιτό  τις,   δυνατὸν εἶναι κτήσασθαι· πάντων δὲ
[65]   βαθὺ πέλαγος. Οἶμαι γὰρ εἴ  τις   ἐγένετο γενήσεται σάλπιγξ ἐπὶ
[7]   Εὐχῆς δέσμιοι καὶ δικαίας αἰτήσεως.  Τίς   ἔγνω τοιοῦτον θήραμα τῶν νῦν
[80]   καὶ θύματα ἐπιτάφια, τάχα ἄν  τις   εἴποι τῶν θερμοτέρων. Μόλις δὲ
[59]   τοῦ δευτέρου λόγος· πλὴν εἴ  τις   ἐκεῖνο δέξαιτο, ἡμῶν τοῦ ἀνδρὸς
[10]   κωλύεται μόνου τὸ πρωτεῖον ἔχειν.  Τίς   Ἐμμελίαν, τὴν ὅπερ ἐγένετο προκληθεῖσαν
[69]   Ἔμοι γοῦν εἴη καὶ ὅς  τις   ἐμοὶ φίλος, ἐκείνου θεολογία!
[60]   φύσεως. Σκοπῶμεν δὲ οὕτως. Ἀκτησίαν  τίς   ἐπαινεῖ καὶ βίον ἄσκευον καὶ
[82]   ἡμῶν λόγος· ἡμᾶς δὲ  τίς   ἐπαινέσεται μετὰ σὲ τὸν βίον
[16]   ταῖς σπουδαῖς ἔχουσιν. ~Ἐπειδὰν οὖν  τις   ἐπιστῇ τῶν νέων καὶ ἐν
[2]   θερμότεροι τοῦ ἀνδρὸς ἐπαινέται, εἴπερ  τις   ἔστιν ἄλλου θερμότερος, ἀλλὰ μὴ
[21]   οὗ θαυμάζονται δαίμονες. Καὶ εἴ  τις   ἔστιν πιστεύεται ποταμός, δι'
[51]   αἰσχυνόμενον, ζητεῖν δὲ ἀπολογίαν,  τις   εὐπρεπεστάτη· δηλώσει δὲ καὶ ταύτην
[19]   βίας. Εἰ μὲν οὖν συγχωρήσοι  τις,   ἔχω τὸ ζητούμενον· εἰ δὲ
[48]   χάριν, γεννάδας φησί, καὶ  τίς   ἀπόνοια; Οὔπω γὰρ ἔχω
[9]   ἐπαινουμένων, κἂν τῇ φύσει δοίη  τις·   δὲ διὰ πάντων ἀκρότης,
[33]   ἐξουσίαν ἀντελάμβανε· καὶ ἦν θαυμαστή  τις   συμφωνία καὶ πλοκὴ
[45]   κατὰ τῶν στοιχείων καινοτομίαις. Γῆ  τις   ἠκούετο ξένη καὶ θάλασσα τοῦ
[64]   βασανίζουσα; Εἰ δὲ μὴ στωμύλος  τις   ἦν, μηδὲ γελοιαστὴς καὶ ἀγοραῖος,
[33]   τὸν ἄγοντα· καὶ οἷον λεοντοκόμος  τις   ἦν, τέχνῃ τιθασσεύων τὸν δυναστεύοντα·
[33]   ὡς μὲν λελύπητο πεῖρά  τις   ἦν τοῦ πονηροῦ καὶ πάλη
[75]   τὸν μαθητὴν ἐκ τῶν διδασκάλων.  Τίς   Ἰησοῦ πρόδρομος; Ἰωάννης, ὡς φωνὴ
[39]   γὰρ ἐν ἅπασιν, εἴπερ ἄλλος  τις,   καὶ ἅμα τοῦ καιροῦ τὸ
[54]   τοῦ καιροῦ κατεξαναστάς, ὥσπερ ἄλλος  τις,   καὶ ὁμοῦ τῇ παρουσίᾳ ῥᾴων
[4]   μικρὸν μεῖζον, καθάπερ  τις   κλῆρος πατρῷος πόρρωθεν
[66]   Παῦλος ἔφησε, παρὰ Δαβὶδ ἐκδεξάμενος.  Τίς   μὲν ἄλλη συλλόγου σήμερον χάρις;
[65]   τὴν τῶν ἀλόγων φύσιν ἡμεῖς.  Τίς   μὲν ἑαυτὸν ἐκάθηρε μᾶλλον τῷ
[23]   ἀλλὰ καὶ τῶν πλεῖστον προειληφότων;  Τίς   μὲν ἧττον ἐδεῖτο λόγων διὰ
[23]   ἐπαναγέσθω πάλιν ἡμῖν λόγος.  ~Τίς   μὲν οὕτω πολιὸς ἦν τὴν
[64]   Καίτοι κἂν εἰ τοῦτο ζητοίημεν,  τίς   μὲν οὕτως ἡδὺς ἐν ταῖς
[23]   εἶναι ποτέρῳ τούτων ἐκεῖνος θαυμασιώτερος.  Τίς   μὲν ῥητορικὴν τοσοῦτος, τὴν πυρὸς
[64]   ἐκείνου πεπειραμένον; Τίς διηγήσασθαι χαριέστερος;  Τίς   μὲν σκῶψαι παιδευτικῶς, τίς δὲ
[66]   καὶ τῶν μετ' ἐκείνους τρυφή;  Τίς   μοναστῶν μιγάδων; Τίς τῶν
[64]   μὴ καὶ τὸν λέοντα αἰτιῷτό  τις   ὅτι μὴ πιθήκειον βλέπει, ἀλλὰ
[40]   νεανικῶς καὶ μεγαλοπρεπῶς, ὡς ἄν  τις   οὐ τὸ παρὸν σκοπῶν μόνον,
[47]   ἀκούειν· ἱστορεῖ δὲ οὐδεὶς ὅς  τις   οὐ τῶν ἁπάντων. Ἀλλὰ τοσοῦτοι
[48]   τῷ λόγῳ συνελὼν ὅσον ἐνδέχεται.  ~Τίς   οὐκ οἶδε τὸν τηνικαῦτα ὕπαρχον,
[10]   μᾶλλον πολιτείας ταῦτα ποιησαμένων.  ~Τίς   οὐκ οἶδε τὸν τούτου πατέρα,
[62]   παραπέμπουσαν, τὸν ἐνεστῶτα τῷ μέλλοντι.  Τίς   οὖν ἐκείνου μᾶλλον παρθενίαν
[61]   ἀνελευθέρου δεσποίνης, τῆς γαστρός, ἄγεσθαι.  Τίς   οὕτω μᾶλλον ἄτροφος ἦν, οὐ
[22]   τὸ κάλλιστον, ὅτι καὶ φρατρία  τις   περὶ ἡμᾶς οὐκ ἀγεννὴς ἦν,
[71]   τὴν πρὸς αὐτὸν πάλην,  τίς   ποτε ἦν· οἶμαι δὲ τοῦ
[28]   μέσῳ τῶν εἰρημένων κείμενον! ~Ἐγένετό  τις   πρὸς τὸν ἄνδρα διαφορὰ τῷ
[42]   θείαν βοήθειαν ἀνθρωπίνην,  τις   στήσει τὸν κοινὸν ἐμπρησμὸν καὶ
[1]   λόγους ἐσπουδακόσιν. Οἶμαι γάρ, εἴ  τις   τῆς ἐν λόγοις δυνάμεως πεῖραν
[13]   ἔχει τὴν δυναστείαν· ἣν εἴ  τις   τοῦ ἐν λόγοις κράτους ἀποστερήσειεν,
[66]   τρυφή; Τίς μοναστῶν μιγάδων;  Τίς   τῶν ἀπραγμόνων τῶν ἐν
[52]   Περιτρέπει γὰρ καί, εἰ μή  τις   τῶν ἐκ τοῦ βήματος ὑποσχὼν
[66]   δὲ ἀγορῶν; Τίς δὲ ἐκκλησιῶν;  Τίς   τῶν ἐν τέλει καὶ τῶν
[66]   ἀπραγμόνων τῶν ἐν πράγματι;  Τίς   τῶν τὰ ἔξωθεν φιλοσοφούντων
[63]   ἀδελφοὺς ἠσπάζετο, οὐχ ὅπερ ἄν  τις   ὑπολάβοι κενοδοξῶν (τίς γὰρ τοσοῦτον
[60]   πάντων ἀφίκετο, ὡς εἶναι φιλοτιμία  τις   φύσεως. Σκοπῶμεν δὲ οὕτως. Ἀκτησίαν
[41]   αὐτῷ καὶ ὡς οὐκ ἄν  τις   ᾠήθη τῶν ἀπίστων κἀκεῖνον ἠγνοηκότων,
[63]   μισούμενοι· σοφισταὶ μελῶν ἐλεεινῶν, εἴ  τισι   καὶ φωνὴ λείπεται. Τί ἂν
[11]   τὴν παίδευσιν, ὅτι τοῦτο δοκεῖ  τισιν·   ἀλλὰ σκαιοὺς καὶ ἀπαιδεύτους ὑποληπτέον
[41]   καὶ νόμοις καὶ πάθεσι περιποιηθέντα,  τὸ   ἅγιον ἔθνος, τὸ βασίλειον ἱεράτευμα,
[37]   Πλὴν ἔδει νικῆσαι τὸ Πνεῦμα  τὸ   ἅγιον· καὶ μέντοι καὶ νικᾷ
[58]   ἐκείνοις συμμάχων· οὗ πολὺ μὲν  τὸ   ἄδοξον, πλείων δὲ βλάβη
[66]   δὲ θεολογία, δρόμος δὲ  τὸ   ἀεικίνητον καὶ μέχρι Θεοῦ φέρον
[23]   εὐσεβεῖν ἐθέλουσιν· ὥστε μᾶλλον μὲν  τὸ   αἱρεθὲν τοῦ παρεθέντος ἐξεῖναι θαυμάζειν,
[12]   μὲν ζημία, μεῖζον δὲ  τὸ   αἶσχος ὁρῶσι καὶ ὁρωμένοις. Οἷς
[44]   ὄντος αὐτῷ τοῦ λόγου, κατὰ  τὸ   ἀκάθαρτον ἐκεῖνο πνεῦμα καὶ πονηρόν,
[6]   τε ἄφιλος ἐρημία καὶ  τὸ   ἀκοινώνητόν τε καὶ ἄμικτον, ὅσον
[67]   εὑρίσκων, μέχρις ἂν φθάσω πρὸς  τὸ   ἀκρότατον. Ὅταν ἀθλητῶν ἐγκωμίοις προσομιλήσω,
[60]   Ἅπαντα δὲ οὐδεὶς ἐπῆλθε πρὸς  τὸ   ἀκρότατον οὔκουν τῶν νῦν ἡμῖν
[40]   βοηθεῖ δι' ἀλλήλων· ἐπιεικείᾳ μὲν  τὸ   ἀντιτυπές, στερρότητι δὲ τὸ ἁπαλὸν
[40]   μὲν τὸ ἀντιτυπές, στερρότητι δὲ  τὸ   ἁπαλὸν κερασάμενος· ὀλίγα μὲν λόγου
[21]   πίστιν ἐντεῦθεν ἐβεβαιώθημεν, καταμαθόντες αὐτῶν  τὸ   ἀπατηλὸν καὶ κίβδηλον, ἐνταῦθα δαιμόνων
[60]   ὥστε πᾶσι παρατρυφᾶν, καινὴν εὐπορίαν  τὸ   ἀπορεῖν ποιούμενος· ἀφιλότιμος δέ, πένης
[15]   τῆς παιδεύσεως καὶ πάλιν εἰς  τὸ   αὐτὸ συνελθόντας, ὥσπερ ἀπὸ συνθήματος
[3]   φανερῶς εἰπεῖν οὐκ ἔχοντες ἐπὶ  τὸ   ἀφανὲς καταφεύγουσι, δαίμονας δή τινας
[76]   τοῦ λόγου τὴν δύναμιν καὶ  τὸ   βάθος τῶν νοημάτων. Στέφανος μὲν
[41]   πάθεσι περιποιηθέντα, τὸ ἅγιον ἔθνος,  τὸ   βασίλειον ἱεράτευμα, κακῶς διακείμενον, εἴς
[57]   ποιῶν πάντα καὶ μετασκευάζων ἐπὶ  τὸ   βέλτιον, τοῖς ὑπερηφάνοις ἀντι
[52]   τὴν εὐκοσμίαν, ὅση τε περὶ  τὸ   βῆμα καὶ ὅση πλησίον, ἀγγελικὴν
[78]   τὸ Πνεῦμα· ὥστε μὴ ζημιωθῆναι  τὸ   βῆμα τοὺς ἐκείνου μαθητὰς καὶ
[46]   τὸ πείθειν, οὗ καιρὸς ἦν·  τὸ   βιάζεσθαι, τοῦ πείθειν οὐκ ὄντος.
[14]   καὶ μένοντα κατακτώμενον. ~Ἐντεῦθεν ἐπὶ  τὸ   Βυζάντιον, τὴν προκαθεζομένην τῆς Ἑῴας
[20]   ὅπως τῷ ἑτέρῳ τούτου παραχωρήσειεν·  τὸ   γὰρ ἀλλήλων εὐδόκιμον ἴδιον ἐποιούμεθα.
[24]   ὡς γοῦν ἐφικτὸν ἀνθρωπίνῃ φύσει·  τὸ   γὰρ ἐπέκεινα Γαδείρων οὐ περατόν·
[23]   πολιᾶς; ἐπειδὴ τούτῳ καὶ Σολομῶν  τὸ   γῆρας ὁρίζεται. Τίς δὲ οὕτως
[13]   τῶν ὁρωμένων· τῇδε λόγοι  τὸ   γνώρισμα, ὥσπερ ἐν τοῖς ὅπλοις
[75]   δύο διαθηκῶν, τῆς μὲν καταλύων  τὸ   γράμμα, τῆς δὲ δημοσιεύων τὸ
[54]   τὸ τάχος ὅσον! Ἐκεῖ θεν  τὸ   γράμμα τῆς ἐξορίας, ἐντεῦθεν τὸ
[55]   ὡς ὑπὲρ γυναίου τινὸς ἀγανακτοῦντα,  τὸ   δ' ἀληθὲς τῆς ἀσεβείας ὑπερμαχοῦντα,
[14]   ὄντως τῶν τοῦ ἀνδρὸς ἐγκωμίων·  τὸ   δ' ἐντεῦθεν, οὐκ οἶδ'
[26]   ἀρίστη καὶ λυσιτελεστάτη τοῖς ἀρχομένοις.  Τὸ   δ' ἡμέτερον πολλοῦ ἂν ἦν
[42]   ἠνιᾶτο, κατετιτρώσκετο, ἔπασχε τὸ Ἰωνᾶ,  τὸ   Δαβίδ, ἀπελέγετο τὴν ψυχήν, οὐκ
[6]   ἀναδύεσθαι· τὸ μὲν γὰρ θράσους,  τὸ   δὲ ἀνανδρίας ἐστίν· καὶ τοῦτο
[32]   μὲν προσλαμβάνει, τὸ δὲ κατέχει,  τὸ   δὲ ἀποκρούεται· γίνε ται τοῖς
[40]   μὲν ἁπαλὸν ἔκλυτον καὶ μαλακίζον,  τὸ   δὲ αὐστηρὸν τραχῦνον καὶ ἀπαυθαδιάζον,
[55]   παρόντων καὶ κοινωνούντων τοῦ πάθους  ~Τὸ   δὲ αὐτὸ καὶ τῷ ὑπάρχῳ
[76]   τὸ μὲν ἐξεῦρε τῶν καλῶν,  τὸ   δὲ ἐζήλωσε, τὸ δὲ ἐνίκησε·
[31]   τῶν Ἐκκλησιῶν, τῷ δὲ προσβάλλοντες,  τὸ   δὲ ἐλπίζοντες ἐκ τῆς τοῦ
[76]   τῶν καλῶν, τὸ δὲ ἐζήλωσε,  τὸ   δὲ ἐνίκησε· τῷ δὲ διὰ
[62]   πρακτικωτέρου μὲν μᾶλλον καὶ χρησιμωτέρου,  τὸ   δὲ θορυβῶδες οὐ φεύγοντος, καὶ
[32]   ἡμῶν ἐστρατεύσαντο· τὸ μὲν προσλαμβάνει,  τὸ   δὲ κατέχει, τὸ δὲ ἀποκρούεται·
[62]   τὴν ὕλην ὑποσπῶν τῆς φλογός,  τὸ   δὲ κρυπτὸν τῷ Θεῷ δεικνύς,
[40]   μέν, φείδεσθαι δὲ προσα γόμενος·  τὸ   δὲ μέγιστον, τῷ πάντας ἡττᾶσθαι
[42]   καὶ τὸ μὲν ἀνάλγητον εὔθυμον,  τὸ   δὲ συμπαθὲς λυπηρόν· καὶ τῆξις
[24]   τι μαλακισθείς, εἰρήσεται γὰρ τἀληθές,  τὸ   δέ τι προδοθεὶς παρ' ἐκείνου,
[39]   αὐτῷ ἔργον, ἀλλὰ Θεοῦ δῶρον  τὸ   δεδομένον· δηλώσει δὲ καὶ τὸ
[8]   τράπεζαν. Οἱ ὀψο ποιοὶ σχέδιοι,  τὸ   δεῖπνον εὐτρεπές, οἱ δαιτύμονες εὐχάριστοι,
[21]   Πήγασον, οἷς οὐ τοσοῦτον ἦν  τὸ   δι' ἀέρος φέρεσθαι ὅσον ἡμῖν
[54]   τὸ γράμμα τῆς ἐξορίας, ἐντεῦθεν  τὸ   δόγμα τῆς ἀρρωστίας· καὶ
[50]   καὶ μετὰ τοσαύτης τῆς παρρησίας,  τὸ   ἑαυτοῦ προσθεὶς ὄνομα. Οὐδὲ γὰρ
[48]   τῆς ἐκκλησίας καὶ λεόντειον μὲν  τὸ   εἶδος προβεβλημένῳ, λεόντειον δὲ βρυχωμένῳ,
[2]   ἀνδρὸς εὐφημίαν. Οὐ γὰρ ὀλιγωρίᾳ  τὸ   εἰκὸς ἐνελίπομεν· μή ποτε τοσοῦτον
[6]   στενόν τε καὶ παρηλλαγμένον, ὡς  τὸ   εἰκός, καὶ τὸ ὑπαιθρίοις κρυμοῖς
[12]   καὶ εἶναι περιδεξίοις, τούτοις καὶ  τὸ   εἶναι τελείοις καὶ βιοτεύειν μετὰ
[66]   γε, οὐδὲ τοῦτο εἰπεῖν ὀκνητέον,  τὸ   εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξελθεῖν
[71]   τὴν σφαγὴν ἐπειγόμενον· ἀλλ' οὐδὲ  τὸ   ἐκείνου μικρόν, ἑαυτὸν προσήγαγε τῷ
[18]   ἑαυτὸν ἐπαινεῖν οὐκ εἶχεν, ἐζήτει  τὸ   ἐλπισθέν, κενὴν μακαρίαν τὰς Ἀθήνας
[3]   τε καὶ ποίησις· πολλὰ δὲ  τὸ   ἐμὸν ἔδαφος τοῦτο, οἱ σεμνοὶ
[16]   τοῦ ἤθους στάσιμον καθορῶν καὶ  τὸ   ἐν λόγοις καίριον, ἀλλὰ καὶ
[11]   εὐγενεστέραν καὶ ἡμετέραν, πᾶν  τὸ   ἐν λόγοις κομψὸν καὶ φιλότιμον
[41]   ὑψηλότερον. Τῶν γὰρ ἄλλων ἁπάντων  τὸ   ἐν ποσὶ μόνον ὁρώντων, καὶ
[19]   ἦμεν ἀλλήλοις, ὁμόστεγοι, ὁμοδίαιτοι, συμφυεῖς,  τὸ   ἓν βλέποντες, ἀεὶ τὸν πόθον
[61]   πλουτισθῶμεν θεότητα. Ἐντεῦ θεν αὐτῷ  τὸ   ἓν χιτώνιον καὶ τριβώνιον καὶ
[34]   καὶ τὸ περιττεῦον ἀνόνητον, καὶ  τὸ   ἐνδέον ἀνεπινόητον, οὐκ ἔχουσιν ὅπως
[73]   καὶ τρόπαια, πρᾳότης δὲ  τὸ   ἐπισημότατον, καὶ πρὸ τῆς βασιλείας
[39]   τις, καὶ ἅμα τοῦ καιροῦ  τὸ   ἐπίφθονον, ἄλλως τε καὶ τῶν
[63]   δοκιμάζεται. Τί μοι πρὸς τοῦτο  τὸ   ἔργον, ἑπτάπυλοι Θῆβαι καὶ Αἰγύπτιαι
[16]   γάρ ἐστιν ἔνδειξις  τὸ   ἔργον τῶν ἀπειλουμένων. Ἔπειτα πομπεύει
[43]   θείας ἀρχιτέκτων σκηνῆς, πάσῃ πρὸς  τὸ   ἔργον ὕλῃ καὶ τέχνῃ χρώμενος,
[20]   ὄντες ἀλλήλοις καὶ στάθμαι, οἷς  τὸ   εὐθὲς καὶ μὴ διακρίνεται. Ἑταίρων
[18]   γνωρίζεσθαι. Ὅθεν ἐπανῆγον αὐτὸν εἰς  τὸ   εὔθυμον, καὶ πεῖραν διδοὺς καὶ
[4]   τούτῳ δὲ γενοῖν τοῖν ἀμφοτέροιν  τὸ   εὐσεβὲς ἐπίσημον, δηλώσει δὲ νῦν
[54]   μισοῦντες ἐν κρότοις, ἐν ἀθυμίᾳ  τὸ   εὐσεβές, περὶ τὸν πρόθυμον ὁδοιπόρον
[76]   τὸ μεγαλόφωνον· πάντων τῶν μαθητῶν  τὸ   εὐτελὲς καὶ ἀπέριττον. Διὰ ταῦτά
[34]   τὸ θεῖον εὐχάριστοι, παρ' οὗ  τὸ   ἔχειν αὐτοῖς, ἄλλων πιεζομένων. ~Ὁ
[20]   ἀμφοτέροις ἔργον ἀρετή, καὶ  τὸ   ζῆν πρὸς τὰς μελλούσας ἐλπίδας,
[19]   μὲν οὖν συγχωρήσοι τις, ἔχω  τὸ   ζητούμενον· εἰ δὲ μή, παρ'
[61]   ἀλουσία, τὰ ἐκείνου σεμνολογήματα· καὶ  τὸ   ἥδιστον δεῖπνον καὶ ὄψον,
[23]   πυρὸς μένος πνέουσαν, εἰ καὶ  τὸ   ἦθος αὐτῷ μὴ κατὰ ῥήτορας
[74]   καλὴν κληρονομίαν, τὴν μηλωτήν,  τὸ   Ἡλίου πνεῦμα συνηκολούθησεν; Ἐπαίνει κἀκείνου
[25]   τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπία καὶ περὶ  τὸ   ἡμέτερον γένος οἰκονομία, διὰ πολλῶν
[39]   τὸ δεδομένον· δηλώσει δὲ καὶ  τὸ   ἡμέτερον. Οἷα γάρ μοι φιλοσοφοῦντι
[33]   καὶ γνήσιον· παρ' ἧς καὶ  τὸ   ἡνῶσθαι καὶ τὸ ἰσχύειν αὐτοῖς,
[57]   ὄνυξιν· δέ· Ἰατρεύεις, φησί,  τὸ   ἧπαρ, ὁρᾷς ὅπως με κατατρύχον,
[22]   οἱ Μολιονίδαι, τῆς Ὁμηρικῆς δέλτου  τὸ   θαῦμα, οὓς κοινωνία συμφορῶν ἐγνώρισε,
[34]   τὸ συγγενὲς αἰδούμενοι, μήτε περὶ  τὸ   θεῖον εὐχάριστοι, παρ' οὗ τὸ
[71]   δὲ τοῦ ἀνθρωπείου μέτρου πρὸς  τὸ   θεῖον ὕψος ἀντιπαρ έκτασις καὶ
[52]   ταύτην λόγος. ~Εἰς γὰρ  τὸ   ἱερὸν εἰσελθὼν μετὰ πάσης τῆς
[68]   μᾶλλον πράγμασι· μηδὲ γὰρ  τὸ   Ἰουδαίων ἔθνος ἀποβαλεῖν ἄν, εἰ
[68]   τῶν λέξεων, καὶ φωναῖς ἄλλαις  τὸ   ἶσον διδασκομένοις· οὐδὲ γὰρ ἐν
[61]   ἔδει γάρ με τῶν ἀνιαρῶν  τὸ   ἶσον ἔχειν, τοῖς ἄλλοις λειπόμενον.
[8]   κἂν δῶμεν μὴ μῦθον εἶναι  τὸ   ἱστορούμενον. Ὡς τά γε ἑξῆς
[33]   ἧς καὶ τὸ ἡνῶσθαι καὶ  τὸ   ἰσχύειν αὐτοῖς, βοηθοῦσι βοηθουμένοις,
[42]   τοῦτο ἐσφάδαζεν, ἠνιᾶτο, κατετιτρώσκετο, ἔπασχε  τὸ   Ἰωνᾶ, τὸ Δαβίδ, ἀπελέγετο τὴν
[69]   ὡς ἐξ ἀμφοτέρων ἰσχυρὸν εἶναι  τὸ   καθ' ἡμᾶς εὐαγγέλιον. Καὶ ταῦτα
[64]   τὸ σιωπᾶν ἐπιτίμησις, οἰκείῳ συνειδότι  τὸ   κακὸν βασανίζουσα; Εἰ δὲ μὴ
[30]   ἑαυτῆς ἐκφύλοις ἀλλοτριότησιν, οὐδὲ κακῷ  τὸ   κακὸν ἰώμεθα, τὴν ἄθεον Σαβελλίου
[71]   καὶ ἦν; ὥστε καὶ τελειωθῆναι  τὸ   καλλιέρημα. Ἰσαὰκ ἐπηγγέλθη καὶ πρὸ
[72]   ῥαντίσμασιν, ἀλλ' ἀϊδίοις ἁγνίσμασι. Τί  τὸ   κάλλιστον Ἰησοῦ; στρατηγία καὶ κληροδοσία,
[22]   ἐν πᾶσι τοῖς ἥλιξι. ~Καὶ  τὸ   κάλλιστον, ὅτι καὶ φρατρία τις
[13]   κράτους ἀποστερήσειεν, ἀφῃρηκὼς ἔσται αὐτὸ  τὸ   κάλλιστόν τε καὶ ἰδικώτατον. Ἄλλαι
[61]   καὶ τὰ πτηνά, οἷς ἄτεχνον  τὸ   κάλλος καὶ σχέδιος τροφή,
[19]   μονιμώτεροι, καὶ ὅσῳ πλέον αὐτοῖς  τὸ   κάλλος φαντάζεται, τοσούτῳ μᾶλλον ἑαυτῷ
[74]   περὶ τὴν βάτον θαῦμα, καὶ  τὸ   καλὸν ἐξ ὕψους δέρος, τὴν
[62]   διϊσταμένων, καὶ οὐδετέρου πάντως  τὸ   καλὸν τὸ φαῦλον ἀνεπίμικτον
[33]   πονηροῦ καὶ πάλη ταῖς εἰς  τὸ   καλὸν ὁμονοίαις βασκαίνοντος· αὐτὸς δὲ
[22]   οὓς κοινωνία συμφορῶν ἐγνώρισε, καὶ  τὸ   καλῶς ἅρμα ἐλαύνειν μεριζομένους ἐν
[11]   ἑαυτούς, ἵν' ἐν τῷ κοινῷ  τὸ   κατ' αὐτοὺς κρύπτηται, καὶ τοὺς
[41]   ἐν ποσὶ μόνον ὁρώντων, καὶ  τὸ   κατ' αὐτοὺς ὅπως ἀσφαλῶς ἕξει
[82]   τετρυχωμένους; Πλὴν καὶ Θεῷ φίλον  τὸ   κατὰ δύναμιν. Σὺ δὲ ἡμᾶς
[48]   οὔπω γὰρ ἐπίσκοπον ἠξίου καλεῖν,  τὸ   κατὰ τοσούτου κράτους τολμᾶν, καὶ
[69]   ἡμᾶς ἐποιήσαντο τὴν ἀρχήν· οὕτω  τὸ   κήρυγμα διελόμενοι πρὸς τὸ χρήσιμον
[50]   ὀφρὺν αἴροντες· οὗ δὲ Θεὸς  τὸ   κινδυνευόμενον καὶ προκείμενον, τἆλλα περιφρονοῦντες,
[61]   μεθ' ὧν νοσοκομίαι καὶ ἰατρεῖαι,  τὸ   κοινὸν ἡμῶν ἐμφιλοσόφημα· ἔδει γάρ
[63]   πόλιν, τὸ τῆς εὐσεβείας ταμεῖον,  τὸ   κοινὸν τῶν ἐχόντων θησαύρισμα, εἰς
[48]   οὔπω δὲ Θεοῦ τιμιώτεροι. Καὶ  τὸ   κοινωνοὺς ἔχειν, μέγα μέν· πῶς
[48]   καὶ διὰ τοῦ πάντα χαρίζεσθαι,  τὸ   κράτος ἑαυτῷ συν τηροῦντα καὶ
[23]   ὧν ἐπι στῆμαι καὶ τέχναι  τὸ   κράτος ἔχουσιν. Ἥκιστα μὲν τάχους
[17]   ἀνῆκεν τελέως τρέψασθαι καὶ  τὸ   κράτος καθαρῶς ἀναδήσασθαι. Οὗτος δεύτερος
[33]   ἐνομίζετο. Ἐντεῦθεν αὐτῷ περιῆν καὶ  τὸ   κράτος τῆς Ἐκκλησίας, εἰ καὶ
[55]   καὶ ὑψηλὸν φιλοσοφία, καὶ  τὸ   κρατοῦντα τῶν πολλῶν ταύτῃ φαίνεσθαι,
[11]   θεοσέβειαν ὠφελήμεθα, ἐκ τοῦ χείρονος  τὸ   κρεῖττον καταμαθόντες, καὶ τὴν ἀσθένειαν
[1]   ἔργῳ δεδηλωκόσι τὴν ἧτταν, καὶ  τὸ   κρείττω κατὰ λόγου δύναμιν
[68]   ἑαυτῶν κακίας ὁρμητήριον ποιησάμενοι, ἐντεῦθεν  τὸ   λειπόμενον ἅπαν, ὡς ἔκ τινος
[42]   οὐδὲ νυσταγμὸν τοῖς βλεφάροις· προσεδαπάνα  τὸ   λειπόμενον τῶν σαρκῶν ταῖς φροντίσιν,
[53]   ἀρχὴ καὶ κατάστασις πρώτη· τοῦτο  τὸ   λῆμα τῆς τότε διοχλούσης ἐπηρείας
[16]   πομπεύει διὰ τῆς ἀγορᾶς ἐπὶ  τὸ   λουτρὸν προαγόμενος. πομπὴ δέ·
[16]   τῷ νέῳ τὴν πρόοδον ἐπὶ  τὸ   λουτρὸν προπέμπουσιν. Ἐπειδὰν δὲ πλησιάσωσι,
[59]   ἑκάστην τὰ ἑαυτῆς ἔχειν καὶ  τὸ   λυθῆναι ταύτῃ τὸν πόλεμον. Ταύτης
[82]   πάντα βίον ἡμῖν διεξάγοις πρὸς  τὸ   λυσιτελέστατον. Εἰ δὲ μετασταίημεν, δέξαιο
[29]   τοὺς σπουδαστάς, οὔτε πρὸς αὐτοῦ  τὸ   μάχεσθαι, δια σπᾶν τὸ
[65]   ἀπολειπόμενοι· ἔτι πορθμὸν διαπερῶμεν, ἀφέντες  τὸ   μέγα καὶ βαθὺ πέλαγος. Οἶμαι
[10]   οἶδε τὸν τούτου πατέρα, Βασίλειον,  τὸ   μέγα παρὰ πᾶσιν ὄνομα, ὃς
[21]   ἐπιτηδευμάτων πράξεων· ἡμῖν δὲ  τὸ   μέγα πρᾶγμα καὶ ὄνομα, Χριστιανοὺς
[76]   τὴν πίστιν· τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου  τὸ   μεγαλόφωνον· πάντων τῶν μαθητῶν τὸ
[13]   πρὸ τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ δογμάτων·  τὸ   μέγιστον, ἱερεὺς Χριστιανοῖς καὶ πρὸ
[48]   Τί δαί; Οὐ μέγα σοι  τὸ   μεθ' ἡμῶν τετάχθαι καὶ κοινωνοὺς
[64]   τοῖς ἁμαρτάνουσιν ἐμβριθής· οὗ καὶ  τὸ   μειδίαμα πολλάκις ἔπαινος ἦν, καὶ
[12]   βούλει δέ, κἀν τῇ σκιαγραφίᾳ  τὸ   μέλλον τῆς ἀρε τῆς κάλλος
[42]   καὶ τῇ ἀληθείᾳ δοκεῖ· καὶ  τὸ   μὲν ἀνάλγητον εὔθυμον, τὸ δὲ
[40]   μέλλουσαν εὐπείθειαν οἰκονομῶν. Ὁρῶν γὰρ  τὸ   μὲν ἁπαλὸν ἔκλυτον καὶ μαλακίζον,
[6]   τῶν ἀσθενεστέρων, μήτε παρόντας ἀναδύεσθαι·  τὸ   μὲν γὰρ θράσους, τὸ δὲ
[14]   τοῦ ἔργου τὸ πάρεργον ἐμπορευσάμενος.  Τὸ   μὲν δὴ μέχρι τούτων εὔδρομος
[11]   φαρμάκοις συνεκεράσαμεν· οὕτω καὶ τούτων  τὸ   μὲν ἐξεταστικόν τε καὶ θεωρητικὸν
[76]   ἐπεξίω περὶ τούτων· ἐκεῖνος γὰρ  τὸ   μὲν ἐξεῦρε τῶν καλῶν, τὸ
[62]   ἐπὶ τὰ μὴ βλεπόμενα· καὶ  τὸ   μὲν ἔξωθεν ἀπομαραίνων, καὶ τὴν
[31]   τῆς ὑπ' αὐτὸν οἰκουμένης· οἱ  τὸ   μὲν ἔχοντες ἤδη τῶν Ἐκκλησιῶν,
[28]   πρὸ τούτου καθηγεμόνι τῆς Ἐκκλησίας·  τὸ   μὲν ὅθεν καὶ ὅπως σιωπᾶν
[32]   ἐκεῖνοι θαρροῦντες καθ' ἡμῶν ἐστρατεύσαντο·  τὸ   μὲν προσλαμβάνει, τὸ δὲ κατέχει,
[24]   ἐκδημίαν· ἐγὼ δὲ ὑπελείφθην Ἀθήνησι·  τὸ   μέν τι μαλακισθείς, εἰρήσεται γὰρ
[62]   ~Μέγα παρθενία καὶ ἀζυγία καὶ  τὸ   μετ' ἀγγέλων τετάχθαι καὶ τῆς
[40]   μίαν μὲν ἑαυτοῖς σωτηρίαν ἡγεῖσθαι,  τὸ   μετ' ἐκείνου τε καὶ ὑπ'
[38]   ἀρετῆς ἕλκειν τοὺς πολλοὺς εἰς  τὸ   μέτριον· μᾶλλον δέ, ἵνα τι
[60]   περιπέσω γραφῇ, παρὰ τοῖς ἐπαινοῦσι  τὸ   μέτριον, μηδὲ ἐκεῖνος ἠτίμαζε,
[40]   ἄλλον εἰς ἀπολογίαν προφθάνοντες καὶ  τὸ   μέτρον τῆς ἀπεχθείας εἰς μέτρον
[38]   γὰρ ἰδιώτου μὲν ἀρετὴν εἶναι,  τὸ   μὴ κακὸν εἶναι, τι
[61]   ἐγκράτεια καὶ ὀλιγάρκεια καὶ  τὸ   μὴ κρατεῖσθαι τῶν ἡδονῶν, μηδ'
[3]   ἐκεῖνό γε πλέον ἔχοντες πάντως,  τὸ   μὴ πλάσματι μηδὲ μύθοις, αὐτοῖς
[38]   καὶ μάλιστα τὴν τοιαύτην ἀρχήν,  τὸ   μὴ πολὺ τῶν πολλῶν προέχειν,
[61]   ἐξῆν, καὶ μόνην ᾔδει τρυφήν,  τὸ   μὴ τρυφῶν φαίνεσθαι, μηδὲ διὰ
[58]   ἐπικαλύμματα, πρᾶγμα τῶν εὐπορίστων, καὶ  τό,   μὴ χρῆναι δασμοφορεῖν κακοδόξοις πᾶς
[60]   τῆς σαρκὸς καλυμμάτων; Πλοῦτος δὲ  τὸ   μηδὲν ἔχειν, καὶ σταυρὸς
[3]   ἔδαφος τοῦτο, οἱ σεμνοὶ Καππαδόκαι,  τὸ   μηδὲν ἧττον κουροτρόφον εὔ
[3]   ϊππον. Ὅθεν τῷ πατρῴῳ γένει  τὸ   μητρῷον ἡμεῖς ἀντανίσχομεν. Στρατηγίαι τε
[10]   εὑρίσκονται, καὶ τοῖς ἐξ ὧν  τὸ   νικᾶν ὑπάρχει καὶ στεφανίτας ἀναγορεύεσθαι.
[73]   εὐδοκιμωτάτους, Σαμουὴλ ἐν τοῖς ἐπικαλουμένοις  τὸ   ὄνομα αὐτοῦ, καὶ Θεῷ δοτὸς
[78]   κἀκεῖνο μὲν οὐκ ἤκουσεν· Εἰς  τὸ   ὄρος ἀνάβηθι καὶ τελεύτα» τελεύτα»
[52]   ἄδηλον ὂν εἰ προσήσεται, τηνικαῦτα  τὸ   πάθος γνωρίζεται. Περιτρέπει γὰρ καί,
[41]   αὔταρκες ὑπο λαμβάνει θρηνεῖν ἡσυχῆ  τὸ   πάθος καὶ πρὸς Θεὸν μόνον
[79]   ἐποίει γὰρ αὐτοὺς καὶ παράφρονας  τὸ   πάθος· καὶ προσθεῖναί τι τῆς
[18]   δέ, καὶ γὰρ ἀνθρώπινον  τὸ   πάθος, ὅταν μεγάλα ἐλπίσαντες ἀθρόως
[59]   οὐκ ἔχω, καὶ γὰρ ὁμολογήσω  τὸ   πάθος, οὐδὲ ἄλλως τοῖς πολλοῖς
[80]   λόγου, καὶ εἰς κίνδυνον τελευτᾷ  τὸ   πάθος· συναπελθουσῶν αὐτῷ ψυχῶν οὐκ
[68]   δυσχεραίνειν· μηδὲ μιᾶς ἀντεχομένους φωνῆς,  τὸ   πᾶν ἀπολέσαι δι' ἀπληστίαν, τῷ
[17]   δὲ καὶ μικρὰ προσθήκη  τὸ   πᾶν ἐν τοιούτοις, ἴσας ὑσμίνῃ
[30]   ἂν τῶν τριῶν κάτω θῶμεν,  τὸ   πᾶν καθαιρεῖν νομίζομεν· τρία μὲν
[60]   μέτριον, μηδὲ ἐκεῖνος ἠτίμαζε,  τὸ   πᾶν μέτρον ἄριστον, ἐν τοῖς
[20]   δύο σώματα φέρουσα· καὶ εἰ  τό,   πάντα ἐν πᾶσι κεῖσθαι, μὴ
[28]   μόνον ἂν εἶναι τοῦ Θεοῦ  τὸ   παντελῶς ἄπταιστον καὶ ἀνάλωτον πάθεσι.
[26]   οὕτως εἶχε. Νῦν δὲ κινδυνεύει  τὸ   πάντων ἁγιώτατον τάγμα τῶν παρ'
[13]   τῆς ἱερωσύνης· τοσοῦτον ἦν αὐτῷ  τὸ   παρὰ πάντων συγκεχωρηκὸς ἐν ἅπασιν!
[58]   χειροτονίᾳ μικροψυχίαν τελέως κατελελύκεσαν. Καὶ  τὸ   παρὰ πολὺ τῆς δόξης κρατεῖσθαι,
[12]   ποιοῦν οἴκοθεν ἔχοντι τῆς ἀρετῆς  τὸ   παράδειγμα, πρὸς βλέπων εὐθὺς
[19]   τοῦ διηγήματος· ἀεὶ γάρ μοι  τὸ   παρεθὲν ἀναγκαῖον φαίνεται καὶ κρεῖττον
[23]   θαυμάζειν, μᾶλλον δὲ τοῦ αἱρεθέντος  τὸ   παρεθέν. Ἰατρικὴν μὲν γάρ, καὶ
[31]   δὲ πολλῶν ἐδεήθη λόγων πρὸς  τὸ   παρεῖναι καὶ συμμαχεῖν· ἀλλ' ὁμοῦ
[14]   βασιλείαν ηὕρατο, μεῖζον τοῦ ἔργου  τὸ   πάρεργον ἐμπορευσάμενος. Τὸ μὲν δὴ
[13]   ἅπασιν! Τῷ δὲ λόγοι μὲν  τὸ   πάρεργον ἦσαν, τοσοῦτον ἐξ αὐτῶν
[57]   Καὶ πᾶν ἦν ὅπλον ἑκάστῳ,  τὸ   παρὸν ἐκ τῆς τέχνης, εἴ
[8]   προοίμιον ἔχοντες ἤδη τῶν ἐλπιζομένων  τὸ   παρὸν θαῦμα. Ἐξ οὗ καὶ
[40]   μεγαλοπρεπῶς, ὡς ἄν τις οὐ  τὸ   παρὸν σκοπῶν μόνον, ἀλλὰ καὶ
[46]   ἐπιβουλαὶ φανεραί τε καὶ ἀφανεῖς·  τὸ   πείθειν, οὗ καιρὸς ἦν· τὸ
[52]   ψαλμῳδίᾳ κατεβροντήθη τοῦ τε λαοῦ  τὸ   πέλαγος εἶδε καὶ πᾶσαν τὴν
[77]   γενειάδα καὶ βαδίσματος ἦθος καὶ  τὸ   περὶ λόγον μὴ πρόχειρον, σύννουν
[74]   καίοντος μέν, οὐ κατακαίοντος δέ,  τὸ   περὶ τὴν βάτον θαῦμα, καὶ
[57]   πάλην ἑτέραν ἀγωνιστοῦ καὶ διώκτου.  Τὸ   περιαυχένιον ῥάκος σφενδονᾶσθαι προσέταττεν.
[34]   τοῖς δ' ἠπειρώταις ἡμῖν καὶ  τὸ   περιττεῦον ἀνόνητον, καὶ τὸ ἐνδέον
[23]   κλονεῖσθαι τοῖς περὶ ταῦτα κομψοῖς,  τὸ   περιττὸν διέπτυσεν ὡς ἄχρηστον τοῖς
[3]   σεμνότα τον ἀπιστία, καὶ ὕβρις  τὸ   πιστευόμενον. ~Ἐπειδὴ δὲ ὑπὲρ ἀνδρὸς
[18]   ἐγὼ δὲ τῆς λύπης ἀφῄρουν  τὸ   πλεῖστον, καὶ λογικῶς συγγινόμενος καὶ
[53]   λῆμα τῆς τότε διοχλούσης ἐπηρείας  τὸ   πλεῖστον, ὥσπερ τι ῥεῦμα, διέλυσεν.
[69]   ὅτι γε παντὸς μᾶλλον ᾔδει  τὸ   Πνεῦμα Θεόν, δῆλον μὲν ἐξ
[75]   τὸ γράμμα, τῆς δὲ δημοσιεύων  τὸ   πνεῦμα καὶ ποιῶν πλήρωσιν τοῦ
[69]   Πνεύματος ἐκπεσεῖν, εἰ μὴ σέβοι  τὸ   Πνεῦμα μετὰ Πατρὸς καὶ Υἱοῦ,
[79]   καὶ Εἰς χεῖράς σου παραθήσομαι  τὸ   πνεῦμά μου» τελευταῖον εἰπών, τοῖς
[37]   ἐκείνοις συντεταγμένων. Πλὴν ἔδει νικῆσαι  τὸ   Πνεῦμα τὸ ἅγιον· καὶ μέντοι
[72]   ἀδελφὸς καὶ τὸ σῶμα καὶ  τὸ   πνεῦμα, τοῦ λαοῦ προθυόμενος καὶ
[78]   θεραπευτῶν τὴν χεῖρα δίδωσι καὶ  τὸ   Πνεῦμα· ὥστε μὴ ζημιωθῆναι τὸ
[59]   κάλλιστα· ψυχῶν ἐπιμέλεια πλείων καὶ  τὸ   πόλιν ἑκάστην τὰ ἑαυτῆς ἔχειν
[66]   εὐμεγέθους ὡς γίγαντος, οὗ καὶ  τὸ   πολὺ διαβαίνειν ἔχει δύναμιν τοσοῦτον
[30]   νοσήσας, τῆς μανίας ἐπώνυμος,  τὸ   πολὺ τῆς Ἐκκλησίας διέσεισε καὶ
[43]   καὶ ἀντιθέτοις πάλαις καὶ μάχαις  τὸ   πολὺ τῶν αἱρετικῶν ἀποκρούεται θράσος·
[15]   δι' ἑαυτῶν σπουδὴν ἔχοντες· καὶ  τὸ   πρᾶγμά ἐστιν ἐπιεικῶς ἄτοπον καὶ
[1]   λόγοις αὐτοῖς ἀμφοτέρωθεν ἂν ἔχοι  τὸ   πρᾶγμα καλῶς· εἰ μὲν ἐγγὺς
[16]   ἀγροικίας ἀστειότητος ἔχῃ. Καὶ  τὸ   πρᾶγμα, τοῖς μὲν ἀγνοοῦσι λίαν
[69]   Καὶ τοσοῦτον θαρρῶ τῇ περὶ  τὸ   πρᾶγμα τοῦ ἀνδρὸς καθαρότητι, ὥστε
[62]   τὸ φιλόσοφον ἀκοινώνητον μήτε  τὸ   πρακτικὸν ἀφιλόσοφον· ὥσπερ δὲ γῆ
[33]   εἰς εὔνοιαν ὅσος εἰς ἔχθραν  τὸ   πρὶν ἐνομίζετο. Ἐντεῦθεν αὐτῷ περιῆν
[21]   δι' ἀέρος φέρεσθαι ὅσον ἡμῖν  τὸ   πρὸς Θεὸν αἴρεσθαι δι' ἀλλήλων
[25]   ἀνωμαλία καὶ δυσκολία συνέπεσε, καὶ  τὸ   πρὸς τὴν φιλοσοφίαν οὐκ εὔοδον
[17]   φθόνος δὲ ἦν, οὐκ εὔνοια  τὸ   προσάγον, ἐπηρώτων τε αὐτὸν φιλονείκως
[8]   ἄνωθεν εἰς φιλοτιμίαν, μεῖζον ἐκείνῳ  τὸ   προσθεῖναι τοῖς ἄνω παρ' ἑαυτοῦ,
[63]   τοσοῦτον ἀπεῖχε τοῦ πάθους; ἀλλὰ  τὸ   προσιέναι τοῖς σώμασιν ἐπὶ θεραπείᾳ
[40]   ἐκείνῳ τετάχθαι, ἕνα δὲ κίνδυνον  τὸ   προσκρούειν ἐκείνῳ, καὶ ἀλλοτρίωσιν ἀπὸ
[8]   Εἰ γὰρ μέγα τοῖς ἄλλοις  τὸ   προσλαβεῖν τι παρὰ τῶν ἄνωθεν
[44]   τῆς ἀσεβείας, καὶ χειρωσάμενον πᾶν  τὸ   προστυχόν, ἑνὸς ἀνδρὸς καὶ μιᾶς
[20]   φησι Πίνδαρος, οὕτως ᾔειμεν εἰς  τὸ   πρόσω, Θεῷ καὶ πόθῳ συνεργοῖς
[10]   παρὰ τοῦ παιδὸς κωλύεται μόνου  τὸ   πρωτεῖον ἔχειν. Τίς Ἐμμελίαν, τὴν
[20]   δὲ ἀμφοτέροις, οὐχ ὅστις αὐτὸς  τὸ   πρωτεῖον ἔχοι, ἀλλ' ὅπως τῷ
[11]   τῶν παρ' ἡμῖν ἀγαθῶν εἶναι  τὸ   πρῶτον· οὐ ταύτην μόνην τὴν
[68]   ἑνὶ τῶν ἀκολούθων εἰπεῖν, ἀραμένῳ  τὸ   πυκτίον ἀκολουθεῖν. Οἰκονομεῖν δὲ τοὺς
[13]   Φιλοσοφία δὲ σπουδή, καὶ  τὸ   ῥαγῆναι κόσμου καὶ μετὰ Θεοῦ
[3]   μύθους τοῖς προγόνοις ἐπιφημίζοντες, ὧν  τὸ   σεμνότα τον ἀπιστία, καὶ ὕβρις
[64]   μειδίαμα πολλάκις ἔπαινος ἦν, καὶ  τὸ   σιωπᾶν ἐπιτίμησις, οἰκείῳ συνειδότι τὸ
[67]   Ὅταν τοῖς ἀντιρρητικοῖς ἐντύχω λόγοις,  τὸ   Σοδομιτικὸν ὁρῶ πῦρ, τεφροῦνται
[15]   καὶ μέγα ἑκάστοις ἦν προκαταλαβεῖν  τὸ   σπουδαζόμενον. Οὐδὲν δὲ οἷον καὶ
[19]   ἀλλήλοις καθωμολογήσαμεν, καὶ φιλοσοφίαν εἶναι  τὸ   σπουδαζόμενον, τηνικαῦτα ἤδη τὰ πάντα
[40]   φίλων καὶ συνήθων ἐγνώρισεν. ~Ἔπειτα  τὸ   στασιάζον πρὸς ἑαυτὸν μαλάσσει καὶ
[76]   μέν, γίνεται δέ· καὶ ἐπὶ  τὸ   στῆθος Ἰησοῦ κείμενος, ἐκεῖθεν ἕλκει
[45]   λέγων ἠκούετο. Ἔθετο εἰς οὐρανὸν  τὸ   στόμα αὐτοῦ, βλασφημίαν λαλῶν εἰς
[34]   σιτῶναι καὶ σιτοκάπηλοι, καὶ μήτε  τὸ   συγγενὲς αἰδούμενοι, μήτε περὶ τὸ
[63]   φιλοσοφεῖται καὶ συμφορὰ μακαρίζεται καὶ  τὸ   συμπαθὲς δοκιμάζεται. Τί μοι πρὸς
[28]   μάλιστα ἐσπουδακότας· οἳ δεινὸν ποιησάμενοι  τὸ   σφῶν κράτος παριδεῖν περιυβρισμένον καὶ
[43]   τῆς ἀληθείας, ἐξ οὗ καὶ  τὸ   σώζεσθαι περιγίνεται. Δεύτερον δέ· καὶ
[80]   εἴποι τῶν θερμοτέρων. Μόλις δὲ  τὸ   σῶμα διαφυγὸν τοὺς ἁρπάζοντας καὶ
[67]   Ὅταν ἀθλητῶν ἐγκωμίοις προσομιλήσω, περιφρονῶ  τὸ   σῶμα καὶ σύνειμι τοῖς ἐπαινουμένοις
[52]   λόγος γράφει, ἀκλινῆ καὶ  τὸ   σῶμα καὶ τὴν ὄψιν καὶ
[72]   Ἀαρὼν δὲ Μωϋσέως ἀδελφὸς καὶ  τὸ   σῶμα καὶ τὸ πνεῦμα, τοῦ
[10]   ἠνέγκατο τῶν μικρολόγων καὶ περὶ  τὸ   σῶμα καλινδουμένων, ἕως ἦν ἔτι
[2]   λέγειν ἀνδρὶ γενναίῳ καὶ ὑπὲρ  τὸ   σῶμα πρὶν ἐνθένδε μεταναστῆναι, καὶ
[29]   τὸ μάχεσθαι, δια σπᾶν  τὸ   σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἄλλως
[35]   ἐμοῦ Θεοῦ, παρ' οὗ κἀκείνοις  τὸ   ταῦτα δύνασθαι· ἴσως δὲ καὶ
[54]   βασιλέως θραύει νόσου πληγῇ· καὶ  τὸ   τάχος ὅσον! Ἐκεῖ θεν τὸ
[6]   ἕβδομον, καὶ μικρόν τι πρός·  τό   τε τῆς διαίτης σώμασιν εὖ
[16]   αὐτὸς δι' αἰδοῦς ἦγον μόνον,  τό   τε τοῦ ἤθους στάσιμον καθορῶν
[16]   τοῦτό ἐστιν αὐτοῖς τῆς τελετῆς  τὸ   τερπνότατον, ταχίστη τῶν λυπούντων
[63]   Καλὸν φιλανθρωπία καὶ πτωχοτροφία καὶ  τὸ   τῆς ἀνθρωπίνης ἀσθενείας βοήθημα. Μικρὸν
[62]   συνάγοντος, οὐκ ἀτύφου δὲ διὰ  τὸ   τῆς ἀρετῆς ἀβασάνιστον καὶ ἀσύγκριτον·
[9]   πατέρων συζυγίας οὐχ ἧττον κατὰ  τὸ   τῆς ἀρετῆς ὁμότιμον καὶ
[5]   τε πολλῷ ῥέων καὶ φιλονεικῶν  τὸ   τῆς ἀσεβείας κράτος ἀναδήσασθαι. Τοῦτον
[35]   ἀποθήκας ἀνοίξας καὶ παραινέσεσι, ποιεῖ  τὸ   τῆς γραφῆς, διαθρύπτει πεινῶσι τροφὴν
[17]   τοῦ λόγου, κατέστησα. Ὡς δὲ  τὸ   τῆς διαλέξεως ἔγνων ἀπόρρητον, οὐδὲ
[65]   λόγοις τοῦ ἀνδρὸς ἀρετὴν καὶ  τὸ   τῆς διδασκαλίας κράτος τὰ πέρατα
[63]   καὶ θέασαι τὴν καινὴν πόλιν,  τὸ   τῆς εὐσεβείας ταμεῖον, τὸ κοινὸν
[24]   ἀλλοτρίωσιν. Οὐ μὴν μακρότερόν μοι  τὸ   τῆς ζημίας· οὐ γὰρ ἠνειχόμην
[77]   πολὺ γὰρ εἰπεῖν, ὅτι καὶ  τὸ   τῆς ἠχοῦς ὑστερόφωνον· ἐκείνη μὲν
[33]   ὧν οὐδὲν οὕτως ἴδιον, ὡς  τὸ   τῆς πίστεως ἀρραγὲς καὶ πρὸς
[35]   τὰς ψυχάς, συμπλέκων τῇ χρείᾳ  τὸ   τῆς τιμῆς καὶ ῥᾴους ποιῶν
[54]   δι' ἑαυτοῦ μὲν οὐκ εἰσκαλεῖ,  τὸ   τῆς ὕβρεως ὑπόγυιον αἰσχυνόμενος, ἑτέροις
[14]   κἀκ τίνος τῆς ἀρχῆς συνέστη  τὸ   τῆς φιλίας, ἤτ' οὖν συμπνοίας
[6]   ἐπὶ πλεῖστον αὐτοῖς, ὥς φασι,  τὸ   τῆς φυγῆς παρετάθη ἔτος που
[41]   τὴν κεφαλὴν διάρας καὶ κύκλῳ  τὸ   τῆς ψυχῆς ὄμμα περιαγαγών, πᾶσαν
[57]   περὶ τὰ τοιαῦτα θερμότεροι, καὶ  τὸ   τολμᾶν ἐκ τῆς παρρησίας ἔχοντες.
[56]   ἐστιλβοῦτο ἔτι καὶ ἀνεβάλλετο· καὶ  τὸ   τόξον ἐνετείνετο μέν, κατείχετο δέ,
[78]   ἤδη σχεδὸν καὶ ἄπνους καὶ  τὸ   τοῦ βίου πλεῖστον καταλελοιπώς, εὐτονώτερος
[64]   τοῖς ἐκείνῳ βασκαίνουσιν; Ἀλλ' οἶμαι  τὸ   τοῦ ἤθους εὐσταθὲς καὶ βεβηκὸς
[17]   τοιούτοις, ἴσας ὑσμίνῃ τὰς κεφαλάς,  τὸ   τοῦ λόγου, κατέστησα. Ὡς δὲ
[72]   φίλων τὴν ἀλογίαν ἐπιστομίσας ἀγνοούντων  τὸ   τοῦ πάθους μυστήριον. Μωϋσῆς καὶ
[6]   ὑπηρέταις. Ἄλλοι μὲν οὖν θαυμαζέτωσαν  τὸ   τοῦ χρόνου μῆκος· καὶ γὰρ
[77]   καὶ μέγιστον εἰς φιλοτιμίαν εἰκότως,  τὸ   τυχεῖν ἐκείνῳ ποτὲ πλησιάσαντας,
[17]   νῶτα μεταβαλλόντων, καὶ γὰρ ἐζηλοτύπουν  τὸ   τῶν Ἀθηνῶν κλέος ἐν ἐκείνοις
[14]   καὶ μεγέθει φύσεως. Ἐντεῦθεν ἐπὶ  τὸ   τῶν λόγων ἔδαφος, τὰς Ἀθήνας,
[19]   τις ἀπάγῃ τοῦ πρόσω τυραννικῶς,  τὸ   τῶν πολυπόδων πείσομαι, ὧν τῆς
[6]   παρηλλαγμένον, ὡς τὸ εἰκός, καὶ  τὸ   ὑπαιθρίοις κρυμοῖς καὶ θάλπεσι καὶ
[38]   ἡνίκα μεθ' ἡμῶν ἐγένετο, μορφωθεὶς  τὸ   ὑπὲρ ἡμᾶς καὶ ἡμέτερον, τοῦτο
[45]   στόμα αὐτοῦ, βλασφημίαν λαλῶν εἰς  τὸ   ὕψος, καὶ γλῶσσα αὐτοῦ
[23]   καὶ ταύτης, οὐχ ὅση περὶ  τὸ   φαινόμενον ἔχει καὶ κάτω κείμενον,
[62]   πάντως τὸ καλὸν  τὸ   φαῦλον ἀνεπίμικτον ἔχοντος· ἀλλὰ τοῦ
[36]   πρὸς ἓν ὁρῶν, τῷ φιλανθρώπῳ  τὸ   φιλάνθρωπον κτήσασθαι καὶ τῶν ἐκεῖθεν
[59]   βίον ἀνωμαλία καὶ σύγχυσις καὶ  τὸ   φιλοσοφεῖν μὴ δυνηθῆναι μὴ
[62]   συνάψας καὶ διαζεύξας· ἵνα μήτε  τὸ   φιλόσοφον ἀκοινώνητον μήτε τὸ
[80]   γινωσκόμεναι· ψαλμῳδίαι θρήνοις ὑπερνικώμεναι, καὶ  τὸ   φιλόσοφον τῷ πάθει καταλυόμενον· ἀγὼν
[1]   γε ἡμῖν τοῖς πάλαι πᾶν  τὸ   φιλότιμον καταλύσασιν, ἀλλὰ καὶ οἷς
[14]   τῶν ἡδίστων διηγημάτων. Δέδοικα δὲ  τὸ   φορτικὸν τῆς ἐγχειρήσεως. Πειράσομαι μὲν
[39]   τῇ φιλίᾳ τοῦτο τεκμαιρομένων· ἐπειδὴ  τὸ   φορτικὸν φεύγων ἐγώ, καὶ γὰρ
[69]   πρότερον πολλάκις πεποίηκεν, ἐπαρασάμενος ἑαυτῷ  τὸ   φρικωδέστατον, αὐτοῦ τοῦ Πνεύματος ἐκπεσεῖν,
[26]   ἑαυτὸν ὑπολαμβάνει, κακῶς εἰδὼς καὶ  τὸ   φρονεῖν ὑπὸ τῆς ἐξουσίας ἀφῃρημένος.
[16]   οἶμαι, τοῦτο τῶν νεηλύδων συστέλλειν  τὸ   φρόνημα καὶ ὑπὸ χεῖρα σφῶν
[45]   δὲ τοῖς ἀνδρικωτέροις καὶ στερροτέροις  τὸ   φρόνημα. δὲ τοιούτου μὲν
[47]   μόνον ἀνδρικοὺς τὴν ἀσέβειαν, οἳ  τὸ   φυσικῶς ἀσελγαίνειν οὐκ ἔχοντες,
[57]   σοι, φησίν, εἰ βούλει, καὶ  τὸ   χιτώνιον» Τύπτειν ἠπείλει τὸν ἄσαρκον·
[69]   οὕτω τὸ κήρυγμα διελόμενοι πρὸς  τὸ   χρήσιμον οἶμαι τοῖς δεχομένοις, καὶ
[49]   Πῶς καὶ τίνα τρόπον; Ὅτι  τοι,   ἔφη, δημεύσει μὲν οὐχ ἁλωτὸς
[76]   εὐτελὲς καὶ ἀπέριττον. Διὰ ταῦτά  τοι   καὶ κλεῖς οὐρανῶν πιστεύεται· καὶ
[57]   Καὶ γάρ εἰσι περὶ τὰ  τοιαῦτα   θερμότεροι, καὶ τὸ τολμᾶν ἐκ
[55]   τὰ μὲν πρὸς ἐκείνους αὐτῷ  τοιαῦτα   καὶ εἰς τοῦθ' ἥκοντα τέλους·
[28]   ἡμᾶς Ναζιραίους καὶ περὶ τὰ  τοιαῦτα   μάλιστα ἐσπουδακότας· οἳ δεινὸν ποιησάμενοι
[64]   ἕτερον νομισθῆναι τοῖς μὴ τὰ  τοιαῦτα   πεπαιδευμένοις. Τίς γὰρ ἐκείνου μᾶλλον
[8]   ταῦτα ἦν αὐτοῖς, ἐγίνοντο προθυμότεροι.  Τοιαῦτα   τὰ ἐμὰ διηγήματα. Σὺ δέ
[1]   ἐσπου δακόσι καὶ μόνον, ταῖς  τοιαύταις   ἐνευδοκιμεῖν ὑποθέσεσιν! Ἔχω μὲν οὕτω
[34]   Αἱ μὲν γὰρ παραλίαι τὰς  τοιαύτας   ἐνδείας οὐ χαλεπῶς ἀναφέρουσι, διδοῦσαι
[20]   τὰ πρὸς ἀλλήλους ἔχοντες, καὶ  τοιαύτας   ὑποστήσαντες εὐτειχεῖ θαλάμῳ χρυσέας κίονας,
[38]   προστάτου κακίαν, καὶ μάλιστα τὴν  τοιαύτην   ἀρχήν, τὸ μὴ πολὺ τῶν
[38]   ὡς τοὺς τοιούτους μὲν γεγονότας,  τοιαύτης   δὲ χάριτος τετυχηκότας, οὕτω δὲ
[31]   οὖν οὕτω φρονῶν καὶ μετὰ  τοιαύτης   ἡμῖν ἐπιστρατεύει τῆς ἀσεβείας· οὐ
[4]   τοὺς ὕστερον· τούτῳ δὲ γενοῖν  τοῖν   ἀμφοτέροιν τὸ εὐσεβὲς ἐπίσημον, δηλώσει
[16]   λυπούντων ἀπαλλαγὴ καὶ κατάλυσις. Τότε  τοίνυν   ἐγὼ τὸν ἐμὸν καὶ μέγαν
[62]   τοῦ ἐλαίου τροφῆς ἀπαντήσωσιν; Τοῦ  τοίνυν   ἐρημικοῦ βίου καὶ τοῦ μιγάδος
[17]   κρυπτόν τι καὶ ὕφαλον. Τότε  τοίνυν   τῶν ἐκ πλείονος αὐτῷ συνήθων
[69]   δέξαιτο κοινωνὸν ἐκείνου κἀν τοῖς  τοιούτοις,   ἐξαγορεύσω τι καὶ τῶν τοῖς
[34]   χαλεπώτατόν ἐστιν ἐν τοῖς  τοιούτοις,   τῶν ἐχόντων ἀναλγησία καὶ
[57]   ὁρᾷς ὅπως με κατατρύχον, τοῖς  τοιούτοις   θεραπεύων σπαράγμασιν» Οἱ μὲν οὖν
[17]   μικρὰ προσθήκη τὸ πᾶν ἐν  τοιούτοις,   ἴσας ὑσμίνῃ τὰς κεφαλάς, τὸ
[7]   πεποίηκε (φιλεῖ γὰρ ἐν τοῖς  τοιούτοις   φιλιστορεῖν ψυχὴ καὶ πολλοῖς
[22]   παρ' αὐτοῖς καὶ ἀκούοντες. Οὐδὲν  τοιοῦτον   αὐτοῖς οἱ Ὀρέσται καὶ οἱ
[31]   μικροψυχίας καιρόν, εἴ τι καὶ  τοιοῦτον   ἔδει παθεῖν, τὸν τῆς ἀδείας·
[7]   καὶ δικαίας αἰτήσεως. Τίς ἔγνω  τοιοῦτον   θήραμα τῶν νῦν τῶν
[17]   ἐτρώθημεν. Ἔπειτα συνηνέχθη τι καὶ  τοιοῦτον·   οὐδὲ γὰρ τοῦτο παραλιπεῖν ἄξιον.
[36]   τιμῆς καὶ ῥᾴους ποιῶν ἀμφοτέρωθεν.  ~Τοιοῦτος   ἦν νέος σιτοδότης ἡμῖν,
[45]   στερροτέροις τὸ φρόνημα. δὲ  τοιούτου   μὲν οὐδενὸς ἐδεῖτο καθ' ἡμῶν
[9]   δὲ τούτους πεῖρα παρέστησε,  τοιούτους   μὲν αὐτοὺς γεγονότας ὥστε, εἰ
[38]   τῆς προεδρίας ἀξιωθείς, ὡς τοὺς  τοιούτους   μὲν γεγονότας, τοιαύτης δὲ χάριτος
[47]   καὶ ὡς κάλως ῥαγεὶς ὑπεχώρησε,  τοιούτῳ   τῷ προστάτῃ τῆς Ἐκκλησίας ἐνέτυχε
[50]   τοῦτον διειλέχθη τὸν τρόπον, ὑπὲρ  τοιούτων   ἀγωνιζόμενος. Τἆλλα μὲν γὰρ ἐπιεικεῖς
[56]   τὸν μέγαν Βασίλειον καὶ τῶν  τοιούτων   ἅπασι νομοθέτην, ἄλλον δέ τινα
[9]   πατέρες, ἑαυτοῖς εἰς εὐδοξίαν ἀρκεῖν·  τοιούτων   δὲ πεφηνότας πατέρας ὥστε, εἰ
[9]   γεγονότας ὥστε, εἰ καὶ μὴ  τοιούτων   ἦσαν πατέρες, ἑαυτοῖς εἰς εὐδοξίαν
[37]   ~Ἐκ δὴ τούτων καὶ τῶν  τοιούτων,   τί γὰρ δεῖ πάντα λέγοντα
[57]   βαλεῖ χεῖρα τῷ τολμητῇ τῶν  τοιούτων.   Τί οὖν σοβαρὸς ἐκεῖνος
[1]   χρέος δέ, εἴπερ ἄλλο τι,  τοῖς   ἀγαθοῖς τά τε ἄλλα καὶ
[45]   στρατιᾶς καὶ στρατηγίας, κατάπληξις μὲν  τοῖς   ἀγενεστέροις, γέλως δὲ τοῖς ἀνδρικωτέροις
[72]   κλήρων καὶ μονῶν, ἃς διανέμει  τοῖς   ἀγομένοις; Ὥστε κἀκείνην δύνασθαι τὴν
[44]   ὀφθῆναι, καὶ γέλωτα ὄφλειν, οὐ  τοῖς   ἄγουσι μόνον αὐτὸν προστάταις τῆς
[21]   Εἴπω τι συντομώτερον· βλαβεραὶ μὲν  τοῖς   ἄλλοις Ἀθῆναι τὰ εἰς ψυχήν·
[5]   συναπελθεῖν τοῖς παλαίσμασιν, ἀλλ' ὑπολειφθῆναι  τοῖς   ἄλλοις ἀλεῖπται τῆς ἀρετῆς, ζῶντες
[70]   δὲ καὶ ἐπικέκληται καὶ  τοῖς   ἄλλοις ἐκήρυξεν, τοῦ ἐπικαλεῖσθαι
[61]   τῶν ἀνιαρῶν τὸ ἶσον ἔχειν,  τοῖς   ἄλλοις λειπόμενον. ~Μέγα παρθενία καὶ
[8]   ὅσον ὑπερηκόντισεν. Εἰ γὰρ μέγα  τοῖς   ἄλλοις τὸ προσλαβεῖν τι παρὰ
[61]   γὰρ πλησμονὰς καὶ τοὺς κόρους  τοῖς   ἀλογωτέροις ἀπέρριψε καὶ ὧν ἀνδραποδώδης
[64]   χρηστὸς ὤφθη τοῖς κατορθοῦσιν,  τοῖς   ἁμαρτάνουσιν ἐμβριθής· οὗ καὶ τὸ
[61]   μετὰ τὸν λαιμὸν ὁμοτίμων, ἀλλὰ  τοῖς   ἀναγκαίοις διέζη μόνον ἕως ἐξῆν,
[7]   καὶ βλύσαι ὄρνιθας, τρέφων οὐ  τοῖς   ἀναγκαίοις μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῖς
[45]   μὲν τοῖς ἀγενεστέροις, γέλως δὲ  τοῖς   ἀνδρικωτέροις καὶ στερροτέροις τὸ φρόνημα.
[67]   ὄψει μόνῃ διδασκάλῳ χρώμενος. Ὅταν  τοῖς   ἀντιρρητικοῖς ἐντύχω λόγοις, τὸ Σοδομιτικὸν
[8]   φιλοτιμίαν, μεῖζον ἐκείνῳ τὸ προσθεῖναι  τοῖς   ἄνω παρ' ἑαυτοῦ, καθάπερ ῥεύματος
[79]   τὸ πνεῦμά μου» τελευταῖον εἰπών,  τοῖς   ἀπάγουσιν αὐτὸν ἀγγέλοις οὐκ ἀηδῶς
[34]   τοῖς φιλανθρώποις ἐπηγγελμένων  τοῖς   ἀπανθρώποις ἠπειλημμένων. Ἀλλ' εἰσὶ τοῦ
[10]   ἀλλ' ἵνα μὴ ταὐτὸν πάθω  τοῖς   ἀπειροτέροις τῶν ἀθλητῶν, οἳ τὴν
[35]   τότε καταστάσεως, ἐπειδὴ τὰ σημεῖα  τοῖς   ἀπίστοις, οὐ τοῖς πιστεύουσιν.
[43]   εἰς χεῖρας ἰόντας, ἀγχεμάχοις ὅπλοις  τοῖς   ἀπὸ γλώσσης καταστρεφόμενος· τοὺς δὲ
[1]   μᾶλλον ἐμαυτῷ χαρισαίμην  τοῖς   ἀρετῆς ἐπαινέταις τοῖς λόγοις
[5]   σιγῶντα κηρύγματα, σὺν πολλοῖς δὲ  τοῖς   ἀριθμουμένοις καὶ οἱ πρὸς πατρὸς
[58]   ἄδοξον, πλείων δὲ βλάβη  τοῖς   ἀρχομένοις. Τίς γὰρ ἂν τοὺς
[26]   τάξις ἀρίστη καὶ λυσιτελεστάτη  τοῖς   ἀρχομένοις. Τὸ δ' ἡμέτερον πολλοῦ
[20]   τε γὰρ ὡμιλοῦ μεν, οὐ  τοῖς   ἀσελγεστάτοις ἀλλὰ τοῖς σωφρονεστάτοις, οὐδὲ
[13]   κάτω τὰ ἄνω πραγματευόμενον καὶ  τοῖς   ἀστάτοις καὶ ῥέουσι τὰ ἑστῶτα
[22]   καθηγεμόνι παιδευομένη καὶ ἀγομένη καὶ  τοῖς   αὐτοῖς χαίρουσα· εἰ καὶ πεζοὶ
[39]   τι πρᾶξαι τῷ λόγῳ καὶ  τοῖς   αὐτοῦ βουλεύμασιν ἐναντίον. Καίτοι πῶς
[41]   μέγαν τοῦ Θεοῦ κλῆρον καὶ  τοῖς   αὐτοῦ λόγοις καὶ νόμοις καὶ
[42]   ὕπνον τοῖς ὀφθαλμοῖς οὐδὲ νυσταγμὸν  τοῖς   βλεφάροις· προσεδαπάνα τὸ λειπόμενον τῶν
[10]   οἷς τοὺς πολλοὺς ὁρῶ χαίροντας,  τοῖς   βουλομένοις παρα χωρήσομεν· οὐχ ὅτι
[21]   ἔξωθεν παιδευτάς. Τὰς ἄλλας δὲ  τοῖς   βουλομένοις παρήκαμεν ἑορτάς, θέατρα, πανηγύρεις,
[16]   νέων ἀγνοοῦντες τὸν ἄνδρα ἐτύγχανον·  τοῖς   γὰρ πολλοῖς εὐθὺς αἰδέσιμος ἦν,
[64]   Οὐκ ἐπαινετέος μᾶλλον μεμπτέος  τοῖς   γε νοῦν ἔχουσιν; Εἰ μὴ
[14]   μὴ παθεῖν ζημία  τοῖς   γε νοῦν ἔχουσιν. ~Εἶχον ἡμᾶς
[22]   Ἑλλάδι πάσῃ καὶ ταύτης μάλιστα  τοῖς   γνωριμωτάτοις. Ἤδη δὲ καὶ μέχρι
[69]   τῆς εὐσεβείας νομίζοντες τὰς ἐν  τοῖς   γράμμασι μόνας τοῦ ἀνδρὸς εὑρισκομένας
[34]   τὰ παρὰ τῆς θαλάσσης δεχόμεναι·  τοῖς   δ' ἠπειρώταις ἡμῖν καὶ τὸ
[15]   τὸν ἀέρα, τοὺς ἵππους δὴ  τοῖς   δακτύλοις ὡς μάστιξι, ζευγνύουσι, μεταζευγνύουσιν·
[15]   ἀφήγημα, τοῖς μὲν εἰδόσιν ὑπόμνησιν,  τοῖς   δὲ ἀγνοοῦσι διδασκαλίαν. Σοφιστομανοῦσιν Ἀθήνησι
[78]   μαθητὰς καὶ τῆς ἱερωσύνης συλλήπτορας.  Τοῖς   δὲ ἑξῆς ὀκνεῖ μὲν προσελθεῖν
[32]   μὲν τεῖχος ὀχυρὸν καὶ χαράκωμα,  τοῖς   δὲ πέλεκυς κόπτων πέτραν,
[16]   ἀγνοοῦσι λίαν φοβερὸν καὶ ἀνήμερον,  τοῖς   δὲ προειδόσι καὶ μάλα ἡδὺ
[69]   διελόμενοι πρὸς τὸ χρήσιμον οἶμαι  τοῖς   δεχομένοις, καὶ οὕτω παρὰ τοῦ
[64]   ἡδεῖς τε καὶ φιλανθρώπους, ὅτι  τοῖς   δήμοις χαρίζονται καὶ κινοῦσι γέλωτα
[58]   ἐστασιάσθη. μὲν γὰρ ἠξίου  τοῖς   δημοσίοις συνδιαιρεῖσθαι καὶ τὰ ἡμέτερα·
[66]   καὶ μηδὲν ἐλαττοῦσθαι τὴν θερμὴν  τοῖς   διαστήμασι· τοῦ δὲ κάλλος μὲν
[13]   ὥσπερ ἐν τοῖς ὅπλοις  τοῖς   δράμασι τὰ ἐπίσημα. Τὰ δὲ
[35]   τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν, καὶ  τοῖς   ἑαυτοῦ παισίν, ἤτ' οὖν συνδούλοις,
[1]   τοῖς ἐμοῖς λόγοις ὡς οὔπω  τοῖς   ἑαυτοῦ τῶν πάντων οὐδείς, ἑαυτὸν
[68]   τοὺς κακούργους λόγος, οἳ  τοῖς   ἑαυτῶν κακοῖς βοηθοῦσιν, ἐξ ὧν
[5]   λέγω τὸν Μαξιμίνου, ὃς πολλοῖς  τοῖς   ἐγγύθεν γενομένοις ἐπιφυεὶς πάντας φιλανθρώπους
[2]   Θεόν, μὴ καθυβρίσαι τὸν ἄνδρα  τοῖς   ἐγκωμίοις, μηδὲ πολὺ δεύτερον τῶν
[10]   ἀθλητῶν, οἳ τὴν ἰσχὺν ἐν  τοῖς   εἰκῇ παλαιομένοις καὶ παρέργοις κενώσαντες,
[14]   τῶν κατ' ἐμαυτόν τι προσθεῖναι  τοῖς   εἰρημένοις καὶ μικρόν τι προσδιατρίψαι
[68]   μάλιστα μεγαλοφωνίας, ἔτι κἀκεῖνο προσθήσω  τοῖς   εἰρημένοις· χρησιμώτατον γὰρ τοῖς πολλοῖς,
[20]   σωφρονεστάτοις, οὐδὲ τοῖς μαχιμωτάτοις ἀλλὰ  τοῖς   εἰρηνικωτάτοις καὶ οἷς συνεῖναι λυσιτελέστατον·
[3]   οὖν ἑώρων αὐτὸν γένει καὶ  τοῖς   ἐκ γένους φιλοτιμούμενον, τινι
[43]   τοὺς δὲ πόρρωθεν, βάλλων τοξεύμασι  τοῖς   ἐκ μέλανος, οὐδὲν ἀτιμοτέρου τῶν
[13]   χρόνου παρὰ πᾶσιν ἠνέγκατο, καὶ  τοῖς   ἐκ τοῦ δήμου καὶ τοῖς
[1]   ἀπολειφθεῖεν, πᾶσα παθεῖν ἀνάγκη  τοῖς   ἐκεῖνον ἐγκωμιάζουσιν, ἔργῳ δεδηλωκόσι τὴν
[10]   ἂν οἶμαι δόξειεν ἀληθῶς λέγεσθαι  τοῖς   ἐκεῖνον ἐπισταμένοις, ὅτι μόνης ἡμῖν
[64]   μηδὲν γινώσκειν ὁμότιμον, δοκεῖ  τοῖς   ἐκείνῳ βασκαίνουσιν; Ἀλλ' οἶμαι τὸ
[24]   γὰρ οὕτως οὐδενὶ λυπηρόν, ὡς  τοῖς   ἐκεῖσε συννόμοις Ἀθηνῶν καὶ ἀλλήλων
[29]   πρὸς τὸν Πόντον μεταχωρεῖ, καὶ  τοῖς   ἐκεῖσε φροντιστηρίοις ἐπιστατεῖ· αὐτοῖς τε
[24]   ἀφεῖναι μὴ ἀφιέντα καὶ παραχωρῆσαι  τοῖς   ἕλκουσι. Πρᾶγμα, πρὶν γενέσθαι, μὴ
[18]   πάθος, ὅταν μεγάλα ἐλπίσαντες ἀθρόως  τοῖς   ἐλπισθεῖσιν ἐντύχωμεν, ἐλάττω τῆς δόξης
[1]   μέγας Βασίλειος, καὶ γὰρ ἐφιλοτιμεῖτο  τοῖς   ἐμοῖς λόγοις ὡς οὔπω τοῖς
[80]   κήρυξιν μεγάλη φωνὴ καὶ  τοῖς   ἐμοῖς ὠσὶν ἔνηχος, μάρτυς
[31]   τοῦ τηνικαῦτα ἡμῶν προεδρεύοντος καὶ  τοῖς   ἐν ἡμῖν ἀρρωστήμασιν. μὲν
[75]   τὴν νέαν μέτειμι διαθήκην, καὶ  τοῖς   ἐνταῦθα εὐδοκίμοις τὰ ἐκείνου παρεξετάσας,
[10]   ἐν τοῖς καιρίοις εὑρίσκονται, καὶ  τοῖς   ἐξ ὧν τὸ νικᾶν ὑπάρχει
[4]   ἀτιμοτάτους, ἡμᾶς δὲ ζωγραφεῖσθαι  τοῖς   ἔξωθεν, ἓν δύο τῶν
[80]   ἐγὼ μὲν οὕτω θρήνους ἀναμίγνυμι  τοῖς   ἐπαίνοις, καὶ λογογραφῶ τὴν τοῦ
[67]   περιφρονῶ τὸ σῶμα καὶ σύνειμι  τοῖς   ἐπαινουμένοις καὶ πρὸς τὴν ἄθλησιν
[10]   γὰρ αὐτὸς ὑπόθεσίς τε λαμπρὰ  τοῖς   ἐπαινοῦσι, καὶ μόνος τῇ τοῦ
[60]   ἐπιζητοῦσιν, ἀπληστίας περιπέσω γραφῇ, παρὰ  τοῖς   ἐπαινοῦσι τὸ μέτριον, μηδὲ
[64]   δήμοις χαρίζονται καὶ κινοῦσι γέλωτα  τοῖς   ἐπὶ κόρρης ῥαπίσμασι καὶ ψοφήμασι.
[73]   Κριτῶν τοὺς εὐδοκιμωτάτους, Σαμουὴλ ἐν  τοῖς   ἐπικαλουμένοις τὸ ὄνομα αὐτοῦ, καὶ
[69]   ποτε καιρὸς ἦν καὶ ἰδίᾳ  τοῖς   ἐρωτῶσι προθύμως ἀνωμολόγησε· σαφέστερον δὲ
[54]   ὁμοῦ τε τοῦτον εἰσκαλέσας καὶ  τοῖς   ἑτεροδόξοις πιστεύσας, κἂν ὑγιείας τυχὼν
[36]   τὸν τοῦ λιμοῦ διαθέμενος καὶ  τοῖς   ἑτέρων ὀνείροις εἰς τοῦτο δια
[55]   τις ἀρρωστία. Καὶ ὄντως πληγὴ  τοῖς   εὖ φρονοῦσι παίδευμα γίνεται, καὶ
[44]   πλειόνων πνευμάτων εἰσοικισθησόμενον, ὥσπερ ἐν  τοῖς   Εὐαγγελίοις ἠκούσαμεν. Τούτου γίνεται μιμητὴς
[69]   τε Θεῷ καὶ τῶν ἀνθρώπων  τοῖς   εὐγνωμονεστέροις! Οὐδὲ γὰρ τοὺς εὐαγγελιστὰς
[23]   τὸ περιττὸν διέπτυσεν ὡς ἄχρηστον  τοῖς   εὐσεβεῖν ἐθέλουσιν· ὥστε μᾶλλον μὲν
[21]   οὐ γὰρ φαύλως τοῦτο ὑπολαμβάνεται  τοῖς   εὐσεβεστέροις· καὶ γὰρ πλουτοῦσι τὸν
[20]   ὑγίειαν χαρίσασθαι. Μαθημάτων δὲ οὐ  τοῖς   ἡδίστοις πλέον τοῖς καλλίστοις
[21]   τοῦτο ἦμεν ἡμεῖς ἐν πᾶσι  τοῖς   ἥλιξι. ~Καὶ τὸ κάλλιστον, ὅτι
[22]   ἡμῖν ἐπισήμοις μὲν εἶναι παρὰ  τοῖς   ἡμετέροις παιδευταῖς καὶ συμπράκτορσιν, ἐπισήμοις
[80]   τῷ πάθει καταλυόμενον· ἀγὼν δὲ  τοῖς   ἡμετέροις πρὸς τοὺς ἐκτός, Ἕλληνας,
[2]   ὑπὲρ ἡμᾶς γενόμενος, συγγνώμων ἔσται  τοῖς   ἡμετέροις. Συγγινωσκέτωσαν δὲ καὶ ὑμῶν
[66]   Σιωπᾶται τὰ παλαιά, ὅσα τινὲς  τοῖς   θείοις λογίοις ἐνίδρωσαν· βοᾶται τὰ
[26]   ὑψηλῆς ἄξιος, καὶ πολλὰ μὲν  τοῖς   θείοις λόγοις ἐμμελετήσας, πολλὰ δὲ
[7]   νέων προκαταλαβόντων τὰς διεξόδους  τοῖς   θήρας νόμοις; Εὐχῆς δέσμιοι καὶ
[26]   τῶν βελτιόνων, καὶ οὐκ ἐπιτρέμει  τοῖς   θρόνοις, οὐδὲ φρίσσει τὴν ὄψιν
[72]   μυστήριον. Μωϋσῆς καὶ Ἀαρὼν ἐν  τοῖς   ἱερεῦσιν αὐτοῦ. Καὶ μέγας Μωϋσῆς
[80]   τῶν πατέρων δίδοται, καὶ προστίθεται  τοῖς   ἱερεῦσιν ἀρχιερεύς, τοῖς κήρυξιν
[2]   εἰρήσεται γὰρ τἀληθές, ὥσπερ οἱ  τοῖς   ἱεροῖς προσιόντες, πρὶν καθαρθῆναι καὶ
[25]   προτίθησι περιφανῆ τε καὶ περιβόητον,  τοῖς   ἱεροῖς τοῦ πρεσβυτερίου θρόνοις τέως
[76]   συντομώτερον εἰπεῖν ἔχω, ἵνα μὴ  τοῖς   καθ' ἕκαστον ἐπεξίω περὶ τούτων·
[10]   καὶ παρέργοις κενώσαντες, ἥττους ἐν  τοῖς   καιρίοις εὑρίσκονται, καὶ τοῖς ἐξ
[20]   οὐ τοῖς ἡδίστοις πλέον  τοῖς   καλλίστοις ἐχαίρομεν· ἐπειδὴ κἀντεῦθέν ἐστιν
[64]   κακίαν ἐκόλασεν, χρηστὸς ὤφθη  τοῖς   κατορθοῦσιν, τοῖς ἁμαρτάνουσιν ἐμβριθής·
[13]   κόσμου καὶ μετὰ Θεοῦ γενέσθαι,  τοῖς   κάτω τὰ ἄνω πραγματευόμενον καὶ
[80]   προστίθεται τοῖς ἱερεῦσιν ἀρχιερεύς,  τοῖς   κήρυξιν μεγάλη φωνὴ καὶ
[72]   ὅτι Σχοινία ἐπέπεσόν μοι ἐν  τοῖς   κρατίστοις» καί· Ἐν ταῖς χερσί
[75]   τολμηρὸς λόγος, ἐκεῖνο προεξεταζέτω  τοῖς   λεγομένοις, ὅτι μὴ προτιθεὶς μηδὲ
[20]   ἐν πᾶσι κεῖσθαι, μὴ πειστέον  τοῖς   λέγουσιν, ἀλλ' ἡμῖν γε πειστέον,
[18]   καὶ λογικῶς συγγινόμενος καὶ κατεπᾴδων  τοῖς   λογισμοῖς καί, ὅπερ ἦν ἀληθές,
[82]   Εἰ καί τι παράσχοιμεν ἐπαίνου  τοῖς   λόγοις ἄξιον, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ
[1]   τοῖς ἀρετῆς ἐπαινέταις  τοῖς   λόγοις αὐτοῖς, τὸν ἄνδρα
[1]   τι ἂν ἄλλο χρησαίμην  τοῖς   λόγοις μὴ νῦν χρησάμενος.
[60]   τὸ πᾶν μέτρον ἄριστον, ἐν  τοῖς   μάλιστα ἐπαινῶν, καὶ παρὰ πάντα
[80]   ἐμοῖς ὠσὶν ἔνηχος, μάρτυς  τοῖς   μάρτυσι. Καὶ νῦν, μέν
[20]   ἀσελγεστάτοις ἀλλὰ τοῖς σωφρονεστάτοις, οὐδὲ  τοῖς   μαχιμωτάτοις ἀλλὰ τοῖς εἰρηνικωτάτοις καὶ
[16]   ἀστειότητος ἔχῃ. Καὶ τὸ πρᾶγμα,  τοῖς   μὲν ἀγνοοῦσι λίαν φοβερὸν καὶ
[15]   προσθεῖναι τῷ λόγῳ μικρὸν ἀφήγημα,  τοῖς   μὲν εἰδόσιν ὑπόμνησιν, τοῖς δὲ
[43]   τὴν ἐκ τοῦ πράττειν ἐπικουρίαν·  τοῖς   μὲν ἐπιδημῶν, πρὸς δὲ τοὺς
[13]   ἦν διδασκάλοις, ὅσος δὲ ἥλιξι,  τοῖς   μὲν παρεκτεινόμενος, τοὺς δὲ ὑπεραίρων
[32]   τὸ δὲ ἀποκρούεται· γίνε ται  τοῖς   μὲν τεῖχος ὀχυρὸν καὶ χαράκωμα,
[64]   ἄλλο τι ὄντα ἕτερον νομισθῆναι  τοῖς   μὴ τὰ τοιαῦτα πεπαιδευμένοις. Τίς
[67]   Ὅταν ταῖς ἄλλαις ἐξηγήσεσιν, ἃς  τοῖς   μικρὰ βλέπουσιν ἀναπτύσσει, τρισσῶς ἐν
[10]   πατράσι κελεύει πᾶσαν νέμειν τιμήν,  τοῖς   μνημονευθεῖσιν ἀποδεδώκαμεν, ἐπ' αὐτὸν ἴωμεν
[12]   μυελοῖς ἐλάφων τε καὶ λεόντων  τοῖς   μυθικοῖς ἐκτρεφόμενος· ἀλλὰ τὴν ἐγκύκλιον
[7]   ἐκλήθησαν ἐδυσχέραινον. Οἱ μὲν εἷλκον  τοῖς   νεύμασι, οἱ δὲ ἤγοντο. Τίνος
[57]   ἄσαρκον· δὲ ὑπέκυπτε. Ξέειν  τοῖς   ὄνυξιν· δέ· Ἰατρεύεις, φησί,
[13]   λόγοι τὸ γνώρισμα, ὥσπερ ἐν  τοῖς   ὅπλοις τοῖς δράμασι τὰ
[7]   ἅπερ ἦν ποτε καὶ ἡμῖν,  τοῖς   ὄρεσι τούτοις ἐμφωλεύουσι· πολλοὶ δὲ
[63]   οὐρανὸν ἀνάβασις. Οὐκ ἔτι πρόκειται  τοῖς   ὀφθαλμοῖς ἡμῶν θέαμα δεινὸν καὶ
[42]   τὴν ψυχήν, οὐκ ἐδίδου ὕπνον  τοῖς   ὀφθαλμοῖς οὐδὲ νυσταγμὸν τοῖς βλεφάροις·
[70]   Πνεύματος. ~Φέρε δή, πολλῶν ἐν  τοῖς   πάλαι καὶ νῦν γεγονότων ἀνδρῶν
[1]   εὐφημία, μὴ ὅτι γε ἡμῖν  τοῖς   πάλαι πᾶν τὸ φιλότιμον καταλύσασιν,
[37]   κεφαλῆς τοῦ χρισθέντος. Τοῦτο προσκείσθω  τοῖς   παλαιοῖς διηγήμασιν, ὅτι πόνος ὑγείαν
[5]   τῇ νίκῃ καὶ μὴ συναπελθεῖν  τοῖς   παλαίσμασιν, ἀλλ' ὑπολειφθῆναι τοῖς ἄλλοις
[18]   καὶ συνουσίᾳ τελεωτέρᾳ, οὔτε παίδευσιν  τοῖς   πειρωμένοις ἐξ ὀλίγων τε καὶ
[73]   γῆς ἀπαντᾶν, ἀλλὰ καὶ πᾶσι  τοῖς   πέρασι τὴν ἐκείνου σοφίαν γνωρίζεσθαι.
[1]   ἡμῖν προθήσειν, ὑπόθεσιν ἀγώνων μεγίστην  τοῖς   περὶ λόγους ἐσπουδακόσιν. Οἶμαι γάρ,
[67]   οἰκοδομούμενον, καλῶς δὲ λυόμενον. Ὅταν  τοῖς   περὶ Πνεύματος, εὑρίσκω Θεὸν ὃν
[23]   τοσοῦτον λαβών, ὅσον μὴ κλονεῖσθαι  τοῖς   περὶ ταῦτα κομψοῖς, τὸ περιττὸν
[53]   γε Θεοῦ φωνάς, αἳ  τοῖς   περὶ τὸν βασιλέα καὶ ἡμῖν
[7]   τοῖς ἀναγκαίοις μόνον, ἀλλὰ καὶ  τοῖς   περιττοῖς· εἰ τεμὼν θάλασσαν
[35]   τὰ σημεῖα τοῖς ἀπίστοις, οὐ  τοῖς   πιστεύουσιν. δὲ τούτοις ἐστὶν
[48]   δὲ βρυχωμένῳ, καὶ μηδὲ προσιτὸν  τοῖς   πλείοσιν, γεννάδας ἐκεῖνος εἰσάγεται·
[63]   νεκροὶ πρὸ θανάτου καὶ τετελευτηκότες  τοῖς   πλείστοις τοῦ σώματος μέλεσιν, ἀπελαυνόμενοι
[58]   συνέβαινον, ὅτι μὴ πᾶσα ἀνάγκη,  τοῖς   πλήθεσι βιαζόμενοι· οὔτε τὴν ἐπὶ
[26]   ἀνέμων διάσκεψιν· ὡς δὲ κἀν  τοῖς   πολεμικοῖς ἔχει· στρατιώτης, ταξίαρχος, στρατηγός.
[59]   ὁμολογήσω τὸ πάθος, οὐδὲ ἄλλως  τοῖς   πολλοῖς ἀγνοούμενον, τὴν περὶ ἡμᾶς
[52]   τοῦ θάμβους. Καὶ τοῦτο ἦν  τοῖς   πολλοῖς ἄδηλον ἔτι. Ἐπεὶ δὲ
[64]   μηδὲ γελοιαστὴς καὶ ἀγοραῖος, μηδὲ  τοῖς   πολλοῖς ἀρέσκων, ἐκ τοῦ πᾶσι
[46]   καὶ μέχρι τοῦ νῦν κινεῖ  τοῖς   πολλοῖς δάκρυον εἰς μνήμην ἰόντα
[77]   πολλά, καὶ εἴσω συννενευκός·  τοῖς   πολλοῖς μὴ καλῶς ζηλωθὲν μηδὲ
[69]   τοιούτοις, ἐξαγορεύσω τι καὶ τῶν  τοῖς   πολλοῖς τέως ἀγνοουμένων· ὅτι τοῦ
[68]   προσθήσω τοῖς εἰρημένοις· χρησιμώτατον γὰρ  τοῖς   πολλοῖς, τοῦ μὴ βλάπτεσθαι, τὴν
[27]   καὶ τοῦ περὶ ταῦτα κόσμου  τοῖς   πολλοῖς τύπος καθίσταται. Τὰς γὰρ
[3]   πλάσματι μηδὲ μύθοις, αὐτοῖς δὲ  τοῖς   πράγμασι καλλωπίζεσθαι, καὶ ὧν πολλοὶ
[3]   τινας καὶ θεοὺς καὶ μύθους  τοῖς   προγόνοις ἐπιφημίζοντες, ὧν τὸ σεμνότα
[69]   ἀνωμολόγησε· σαφέστερον δὲ πεποίηκεν ἐν  τοῖς   πρὸς ἐμὲ λόγοις, πρὸς ὃν
[11]   τῶν ἑρπυστικῶν θηρίων ἔστιν  τοῖς   πρὸς σωτηρίαν φαρμάκοις συνεκεράσαμεν· οὕτω
[44]   ἧτταν ἀνακαλεσόμενος καὶ προσθήσων τι  τοῖς   πρώτοις παλαίσμασι· δεινὸν γὰρ εἶναι
[13]   τοῖς ἐκ τοῦ δήμου καὶ  τοῖς   πρώτοις τῆς πόλεως, μείζω μὲν
[59]   Ἱερουσαλὴμ ὄντως μητροπολίτης συναπήχθη  τοῖς   πταίουσιν, παριδεῖν ταῦτα ἠνέσχετο,
[75]   ἑαυτῷ φέροντα. Οὐ γὰρ μικρὸν  τοῖς   σπουδαίοις καὶ μικρὰ τῶν μεγίστων
[66]   ἤρκεσε γὰρ εἷς ἀντὶ πάντων  τοῖς   σπουδαιοτέροις εἰς παίδευσιν. ~Ἐγὼ τοῦτο
[53]   περὶ τὸν βασιλέα καὶ ἡμῖν  τοῖς   συνεισελθοῦσιν ἠκούσθησαν; Αὕτη γίνεται τῆς
[63]   τοῦ πάθους; ἀλλὰ τὸ προσιέναι  τοῖς   σώμασιν ἐπὶ θεραπείᾳ διὰ τῆς
[20]   μεν, οὐ τοῖς ἀσελγεστάτοις ἀλλὰ  τοῖς   σωφρονεστάτοις, οὐδὲ τοῖς μαχιμωτάτοις ἀλλὰ
[60]   μὴ ῥᾳθυμίας ἔγκλημα φεύγων, παρὰ  τοῖς   τὰ ἐκείνου πάντα ἐπιζητοῦσιν, ἀπληστίας
[80]   δὲ συμβουλεύσαιμ' ἂν ἄλλο τι,  τοῖς   τὰ ἐκείνου τετελεσμένοις, πρὸς
[1]   ἐφ' ὅτῳ οὐχὶ τῶν ἁπάντων.  Τοῖς   τε λόγοις αὐτοῖς ἀμφοτέρωθεν ἂν
[14]   ηὐδοκίμει σοφιστῶν τε καὶ φιλοσόφων  τοῖς   τελεωτάτοις, ὧν ἐν βραχεῖ χρόνῳ
[78]   τοὺς ἐξιτηρίους τῶν λόγων, ἵνα  τοῖς   τῆς εὐσεβείας συναπέλθῃ ῥήμασι, καὶ
[7]   ἐπῆγον, καὶ ἡμᾶς θρέψειε σήμερον  τοῖς   τῆς τρυφῆς τοὺς τῆς εὐσεβείας
[69]   τις δέξαιτο κοινωνὸν ἐκείνου κἀν  τοῖς   τοιούτοις, ἐξαγορεύσω τι καὶ τῶν
[34]   Καὶ χαλεπώτατόν ἐστιν ἐν  τοῖς   τοιούτοις, τῶν ἐχόντων ἀναλγησία
[57]   ἧπαρ, ὁρᾷς ὅπως με κατατρύχον,  τοῖς   τοιούτοις θεραπεύων σπαράγμασιν» Οἱ μὲν
[7]   ὅσα πεποίηκε (φιλεῖ γὰρ ἐν  τοῖς   τοιούτοις φιλιστορεῖν ψυχὴ καὶ
[23]   ἤθει τοῦ ἀνδρὸς παίδευσιν; Λῆρος  τοῖς   τοῦ ἀνδρὸς πεπειραμένοις Μίνως
[31]   ἄριστα παρ' ἑαυτῷ καὶ φιλοσοφώτατα  τοῖς   τοῦ Πνεύματος λογισμοῖς, ἄλλον μὲν
[33]   πνέων, οὔπω δὲ κατηρτισμένος ἐν  τοῖς   τοῦ Πνεύματος, πολλοῦ δὲ τοῦ
[21]   Ἑλλάδος, καὶ χαλεπὸν μὴ συναρπασθῆναι  τοῖς   τούτων ἐπαινέταις καὶ συνηγόροις· ἡμῖν
[39]   οὕτω διανοηθείς, οὓς ἐν πρώ  τοις   τῶν ἑαυτοῦ φίλων καὶ συνήθων
[63]   ἀλλὰ κοινὸν ἅπασιν ἀγῶνα προὔθηκε  τοῖς   τῶν λαῶν προεστῶσι, τὴν εἰς
[57]   μετασκευάζων ἐπὶ τὸ βέλτιον,  τοῖς   ὑπερηφάνοις ἀντι τασσόμενος, ταπεινοῖς δὲ
[6]   καὶ ἄμικτον, ὅσον εἰς κακοπάθειαν  τοῖς   ὑπὸ πολλῶν δορυφορουμένοις καὶ τιμωμένοις.
[34]   οὔτ' ἄλλο οὐδὲν τῶν  τοῖς   φιλανθρώποις ἐπηγγελμένων τοῖς ἀπανθρώποις
[63]   ἐλέου χρῄζοντας. Διὰ τοῦτο, οὐδὲ  τοῖς   χείλεσιν ἀπηξίου τιμᾶν τὴν νόσον,
[3]   κατάλογος. Ὅσα τῶν ὑπὲρ ἐκεῖνον  τοῖς   χρόνοις ἐκείνῳ συνεισενεγκεῖν ἂν εἴχομεν
[11]   βλαβερώτατον, ἀλλ' ὅπως ἂν δοκῇ  τοῖς   χρωμένοις· ἤδη δὲ καὶ τῶν
[56]   τὴν τυραννίδα, βουλὴν βουλεύεται οὐ  τολ   μηρὰν μᾶλλον συνετήν. Τῇ
[57]   τὰ τοιαῦτα θερμότεροι, καὶ τὸ  τολμᾶν   ἐκ τῆς παρρησίας ἔχοντες. Καὶ
[48]   καλεῖν, τὸ κατὰ τοσούτου κράτους  τολμᾶν,   καὶ μόνον τῶν ἄλλων ἀπαυθαδιάζεσθαι;
[24]   καὶ ἀλήπτου ψυχῆς, εἰ καὶ  τολμηρόν.   μὲν γάρ, τὰς αἰτίας
[75]   ἐρχόμενον. Καὶ εἴ τῳ φαίνεται  τολμηρὸς   λόγος, ἐκεῖνο προεξεταζέτω τοῖς
[26]   ἐν βήμασιν· οὐ γὰρ ἁπάντων  τολμήσω   κατηγορεῖν, οὐδὲ δίκαιον. Ἐπαινῶ τὸν
[57]   πρῶτος ἐπι βαλεῖ χεῖρα τῷ  τολμητῇ   τῶν τοιούτων. Τί οὖν
[28]   παριδεῖν περιυβρισμένον καὶ ἀπωσμένον, πρᾶγμα  τολμῶσιν   ἐπικινδυνότατον· ἀπόστασιν ἐννοοῦσι καὶ ῥῆξιν
[24]   ὥσπερ ἑνὸς σώματος εἰς δύο  τομὴ   καὶ ἀμφοτέρων νέκρωσις, μόσχων
[30]   συναίρεσιν ἀσεβεστέρᾳ διαιρέσει καὶ κατα  τομῇ   λύοντες· ἣν Ἄρειος νοσήσας,
[58]   ὁρώμεναι, ἐκείνῳ δὲ προσγενόμεναι, καὶ  τὸν   ἅγιον Ὀρέστην ἐκκαρποῦσθαι μέγα ἐτίθετο·
[33]   τὸν λαὸν ἦγεν, δὲ  τὸν   ἄγοντα· καὶ οἷον λεοντοκόμος τις
[6]   δὲ νόμιμον αὐτοῖς ἔδει καὶ  τὸν   ἀγῶνα γενέσθαι· νόμος δὲ μαρτυρίας
[2]   τὸν λόγον καὶ δι'  τὸν   ἀγῶνα τοῦτον ἐνεστησάμην, ταῦτά ἐστιν.
[6]   δὲ μαρτυρίας μήτε ἐθελοντὰς πρὸς  τὸν   ἀγῶνα χωρεῖν, φειδοῖ τῶν διωκόντων
[55]   καὶ τὸν ὑβριστὴν ᾔσχυνε καὶ  τὸν   ἀγωνιστὴν ὕψωσεν, εἴπερ τι μέγα
[15]   πέμπουσι κόνιν, ἡνιοχοῦσι καθήμενοι, παίουσι  τὸν   ἀέρα, τοὺς ἵππους δὴ τοῖς
[2]   οὖν ὅμως, ὧν μεταξὺ περὶ  τὸν   ἀληθῆ λόγον ἠσχολήμεθα κινδυνεύοντα, καλῶς
[55]   κινήσας ποτὲ τῷ Ἰσραὴλ Ἀδὲρ  τὸν   ἀλιτήριον, οὗτος κινεῖ καὶ τούτῳ
[64]   καὶ ὑπὸ τῶν παριόντων γελώμενον,  τὸν   ἀνάλωτον καὶ τοῦ παθεῖν ὑψηλότερον·
[70]   ἐκείνους τὰ ἡμέτερα θεωρήσαντες, κἀντεῦθεν  τὸν   ἄνδρα γνωρίσωμεν. Ἀδὰμ ἠξιώθη Θεοῦ
[28]   εἰρημένων κείμενον! ~Ἐγένετό τις πρὸς  τὸν   ἄνδρα διαφορὰ τῷ πρὸ τούτου
[16]   ἔχειν, ὅσοι τῶν νέων ἀγνοοῦντες  τὸν   ἄνδρα ἐτύγχανον· τοῖς γὰρ πολλοῖς
[13]   αὐτοὶ διηγείσθωσαν, οἱ καὶ παιδεύσαντες  τὸν   ἄνδρα παρ' ἑαυτοῖς καὶ τῆς
[2]   τὸν ἐκείνου Θεόν, μὴ καθυβρίσαι  τὸν   ἄνδρα τοῖς ἐγκωμίοις, μηδὲ πολὺ
[14]   εἴπερ τινί! Ἐκεῖναι γάρ μοι  τὸν   ἄνδρα τοῦτον ἐγνώρισαν τελεώτερον οὐδὲ
[1]   τοῖς λόγοις αὐτοῖς,  τὸν   ἄνδρα τοῦτον θαυμάσας. Ἐμοί τε
[75]   προτιθεὶς μηδὲ εἰς ἶσον μετάγων  τὸν   ἄνδρα τῷ ἐν γεννητοῖς γυναικῶν
[64]   μοι δοκοῦσι ῥᾳδίως ἂν καὶ  τὸν   ἀνδρεῖον καλέσαι θρασὺν καὶ δειλὸν
[42]   τοῦ κοινοῦ χρῆναι μᾶλλον σπουδάζειν  τὸν   ἄνω βλέποντα; Ἑνὸς μὲν γὰρ
[3]   προγόνοις ἐπιφημίζοντες, ὧν τὸ σεμνότα  τον   ἀπιστία, καὶ ὕβρις τὸ πιστευόμενον.
[30]   τὸν διώκτην διώκτης, καὶ μετὰ  τὸν   ἀποστάτην οὐκ ἀποστάτης μέν, οὐδὲν
[21]   ἂν λέγοιμι τοῦ Ὑπερβορέου  τὸν   Ἀργεῖον Πήγασον, οἷς οὐ τοσοῦτον
[47]   δύνανται μόνον, τῇ γλώσσῃ πορνεύουσι,  τὸν   ἀρχιμάγειρον Ναβουζαρδάν, τὰς ἐκ τῆς
[57]   καὶ τὸ χιτώνιον» Τύπτειν ἠπείλει  τὸν   ἄσαρκον· δὲ ὑπέκυπτε. Ξέειν
[44]   ἀνθρώπου λυθὲν καὶ περιπλανηθέν, πρὸς  τὸν   αὐτὸν ἀναστρέφει μετὰ πλειόνων πνευμάτων
[23]   νέοις, μὴ ὅτι τῶν κατὰ  τὸν   αὐτὸν ἡμῖν χρόνον, ἀλλὰ καὶ
[25]   Καὶ τίνα τρόπον; Οὐ σχεδιάσασα  τὸν   βαθμὸν οὐδὲ ὁμοῦ τε πλύνασα
[53]   Θεοῦ φωνάς, αἳ τοῖς περὶ  τὸν   βασιλέα καὶ ἡμῖν τοῖς συνεισελθοῦσιν
[51]   ἀπειλαῖς. Ἐφ' οἷς ἑαυτοῦ καταγνόντα  τὸν   βασιλέα, καὶ τῶν ἐγκωμίων τοῦ
[25]   κἀντεῦθέν μοι πᾶσα περὶ  τὸν   βίον ἀνωμαλία καὶ δυσκολία συνέπεσε,
[59]   μοι πᾶσα συνέπεσεν περὶ  τὸν   βίον ἀνωμαλία καὶ σύγχυσις καὶ
[82]   δὲ τίς ἐπαινέσεται μετὰ σὲ  τὸν   βίον ἀπολείποντας; Εἰ καί τι
[56]   ἐξ ἀνδρὸς οὐ πρὸ πολλοῦ  τὸν   βίον ἀπολιπόντος τοῦ δικαστοῦ
[28]   χωρίσαντες ἑαυτοὺς καὶ τῷ Θεῷ  τὸν   βίον καθιερώσαντες· λέγω δὲ τοὺς
[80]   ἁπάσαις· πρὸς ὃν βλέποντες, ἀπευθυνοῦμεν  τὸν   βίον, ὡς νόμον ἔμψυχον· ὑμῖν
[21]   κτησάμενος, ἄλλος οὗτος Φρύγιος μῦθος.  Τὸν   γὰρ Ἀβάριδος ὀϊστὸν τί ἂν
[15]   δὲ μικρῷ μὲν ἐμὲ πρότερον,  τὸν   δ' εὐθὺς μετ' ἐμέ, μετὰ
[25]   δὲ ταῖς ἐκείνου πρεσβείαις ἄμεινον.  Τὸν   δέ, πολύ τροπος τοῦ
[82]   θεῖα καὶ ἱερὰ κεφαλή, καὶ  τὸν   δεδομένον ἡμῖν παρὰ Θεοῦ σκόλοπα
[73]   μὴ βασίλισσαν νότου μόνον,  τὸν   δεῖνα, κατὰ κλέος τῆς αὐτοῦ
[11]   ἄφρονας, ἀλλ' ἐκ τῶν δημιουργημάτων  τὸν   δημιουργὸν καταλαμβάνοντες, καὶ φησιν
[64]   καὶ τὸν σώφρονα μισάνθρωπον καὶ  τὸν   δίκαιον ἀκοινώνητον. Καὶ γὰρ οὐ
[81]   τὸν πτερωτήν, οἱ τῆς ἐπιμιξίας  τὸν   δικαστήν, οἱ τῆς ἁπλότητος τὸν
[72]   τῆς νεφέλης εἴσω χωρήσας, νομοθετήσας  τὸν   διπλοῦν νόμον, τόν τε τοῦ
[30]   ἀπληστίαν καὶ βλασφημίαν· μετὰ  τὸν   διώκτην διώκτης, καὶ μετὰ τὸν
[78]   τιμιώτερα καὶ περιφανέστερα. ~Ἐπεὶ δὲ  τὸν   δρόμον τελέσας καὶ τὴν πίστιν
[33]   λεοντοκόμος τις ἦν, τέχνῃ τιθασσεύων  τὸν   δυναστεύοντα· καὶ γὰρ ἐδεῖτο, νεωστὶ
[60]   μάλιστα ἐπαινῶν, καὶ παρὰ πάντα  τὸν   ἑαυτοῦ βίον φυλάξας. Ὁμῶς δὲ
[26]   θρόνοις, οὐδὲ φρίσσει τὴν ὄψιν  τὸν   ἐγκρατῆ κάτω βλέπων· ἀλλ' ὁμοῦ
[49]   γὰρ οὐδὲν ἡμῶν ἅπτεται. Καὶ  τὸν   εἰπεῖν· Πῶς καὶ τίνα τρόπον;
[71]   πατριάρχης καὶ θύτης καινῆς θυσίας,  τὸν   ἐκ τῆς ἐπαγγελίας τῷ δεδωκότι
[22]   πεζοὶ παρὰ Λύδιον ἅρμα ἐθέομεν,  τὸν   ἐκείνου δρόμον καὶ τρόπον· ἐξ
[2]   εὐφημίαν, αὐτὸν προστησαμένοις τοῦ λόγου  τὸν   ἐκείνου Θεόν, μὴ καθυβρίσαι τὸν
[80]   καὶ οὐκ εὔδρομον, οἷον εἰκὸς  τὸν   ἐκείνου κεχωρισμένον, οὐκ οἶδα εἰς
[63]   εὖ τίθεσθαι, καὶ δανείζειν Θεῷ  τὸν   ἔλεον, ἐλέου χρῄζοντας. Διὰ τοῦτο,
[34]   συμφοράς· οὔτε, τῷ Κυρίῳ δανείζειν  τὸν   ἐλεοῦντα πτωχούς, ἀκούοντες· οὐδ' ὅτι
[16]   καὶ κατάλυσις. Τότε τοίνυν ἐγὼ  τὸν   ἐμὸν καὶ μέγαν Βασίλειον, οὐκ
[37]   νέον Ἀβραὰμ καὶ Πατριάρχην ἡμέτερον,  τὸν   ἐμὸν λέγω πατέρα, περὶ ὅν
[73]   τοῦ δὲ τῇ σοφίᾳ κατὰ  τὸν   ἐμὸν λόγον, οὐδὲν μικρῷ
[74]   τοὺς δροσισθέντας ἐν πυρὶ νεανίας·  τὸν   ἐν γαστρὶ κήτους εὐξάμενον προφήτην
[74]   ἀπὸ θαλάμου, τοῦ θηρὸς προελθόντα·  τὸν   ἐν λάκκῳ δίκαιον, λεόντων θράσος
[62]   μᾶλλον δὲ κόσμον κόσμῳ παραπέμπουσαν,  τὸν   ἐνεστῶτα τῷ μέλλοντι. Τίς οὖν
[2]   νομίζειν ἄλλοις μᾶλλον ἡμῶν προσήκειν  τὸν   ἔπαινον. Ἀλλὰ πρῶτον μὲν ὤκνουν
[75]   μανίας παραπεμφθείς, ἵνα κηρύξῃ κἀκεῖ  τὸν   ἐρχόμενον. Καὶ εἴ τῳ φαίνεται
[1]   κατὰ λόγου δύναμιν εἶναι  τὸν   εὐφημούμενον. ~Ἃ μὲν οὖν πεποίηκέ
[76]   τοῦ φαινομένου κατάλυσιν. ~Ἐμιμήσατο Πέτρου  τὸν   ζῆλον, Παύλου τὸν τόνον, τῶν
[81]   τὸν ὁδηγόν, οἱ τῆς θεωρίας  τὸν   θεολόγον, οἱ ἐν εὐθυμίᾳ τὸν
[7]   ψυχὴ καὶ πολλοῖς θαύμασιν ἀνυμνεῖν  τὸν   Θεόν) οὗτος, ἐπῆγον, καὶ ἡμᾶς
[81]   ἀδελφοὶ τὸν φιλάδελφον, οἱ νοσοῦντες  τὸν   ἰατρόν, ἣν βούλει νόσον καὶ
[57]   τὸν λαὸν κατασχὼν αἰδοῖ κρατηθέντα,  τὸν   ἱκέτην ἑαυτοῦ καὶ ὑβριστὴν διεσώσατο.
[42]   οὕτως ἐκείνως ἔχοντος, καὶ  τὸν   καθ' ἕκαστον ὁμοίως ἔχειν πᾶσαν
[39]   Οἷα γάρ μοι φιλοσοφοῦντι περὶ  τὸν   καιρὸν ἐκεῖνον συνεφιλοσόφει! Τῶν γὰρ
[21]   τοῖς εὐσεβεστέροις· καὶ γὰρ πλουτοῦσι  τὸν   κακὸν πλοῦτον εἴδωλα, μᾶλλον τῆς
[36]   εἰς αὔξησιν ἄγοντος πνευματικῆς ἡλικίας  τὸν   καλῶς τρεφόμενον. ~Ἐκ δὴ τούτων
[70]   μετάθεσιν, καὶ τοῦ ἑξῆς βίου  τὸν   κίνδυνον διαπέφευγε· τοῦ δὲ ὅλος
[16]   γίνεται; μόνος σχεδὸν τῶν ἐπιδημούντων,  τὸν   κοινὸν διέφυγε νόμον, κρείττονος
[42]   ἀνθρωπίνην, τις στήσει  τὸν   κοινὸν ἐμπρησμὸν καὶ τὴν ἐπέχουσαν
[65]   ἀέρος φθάνουσα, Θεοῦ φωνὴ  τὸν   κόσμον περιλαμβάνουσα, σεισμὸς οἰκουμένης
[67]   γινώσκω κτίσεως λόγους, καὶ θαυμάζω  τὸν   κτίστην πλέον πρότερον, ὄψει
[70]   τετύχηκεν. Ἐνὼς ἤλπισε πρῶτος ἐπικαλεῖσθαι  τὸν   Κύριον· δὲ καὶ ἐπικέκληται
[27]   πρεσβυτέρων, οὕτως ἐν ἐπισκόπων αἰνεῖ  τὸν   Κύριον, οὐ κλέψας τὴν ἐξουσίαν
[61]   οὐδὲν ᾔδει μέγα τῶν μετὰ  τὸν   λαιμὸν ὁμοτίμων, ἀλλὰ τοῖς ἀναγκαίοις
[33]   πλοκὴ τοῦ δύνασθαι. μὲν  τὸν   λαὸν ἦγεν, δὲ τὸν
[57]   χωρὶς πληγῶν στεφανίτης, καὶ βίᾳ  τὸν   λαὸν κατασχὼν αἰδοῖ κρατηθέντα, τὸν
[47]   μητέρα ὡς δουλωσόμενος ὥρμησε, καὶ  τὸν   λειπόμενον ἔτι μόνον ζωτικὸν σπινθῆρα
[64]   νοῦν ἔχουσιν; Εἰ μὴ καὶ  τὸν   λέοντα αἰτιῷτό τις ὅτι μὴ
[2]   ἔπαινον. Ἀλλὰ πρῶτον μὲν ὤκνουν  τὸν   λόγον, εἰρήσεται γὰρ τἀληθές, ὥσπερ
[2]   ~Ἃ μὲν οὖν πεποίηκέ μοι  τὸν   λόγον καὶ δι' τὸν
[17]   ὑπήρειδόν τε τοὺς νεανίας ἐπανάγων  τὸν   λόγον· καὶ τὴν παρ' ἐμαυτοῦ
[2]   ἡμῖν, πρὸς ἐκεῖνόν γε ποιουμένοις  τὸν   λόγον καὶ τοὺς εἰδότας σαφῶς
[1]   τά τε ἄλλα καὶ περὶ  τὸν   λόγον, λόγος. Ἐκείνοις θ'
[10]   οὐδὲ ἔξω τοῦ σκοποῦ βάλλειν  τὸν   λόγον, ταῦτ' ἐπαινέσομαι. ~Οἶμαι δὲ
[75]   εὐδοκίμοις τὰ ἐκείνου παρεξετάσας, τιμήσω  τὸν   μαθητὴν ἐκ τῶν διδασκάλων. Τίς
[64]   ταῖς συνουσίαις, ὅσα ἐμὲ γινώσκειν  τὸν   μάλιστα ἐκείνου πεπειραμένον; Τίς διηγήσασθαι
[5]   φρικωδέστατος καὶ βαρύτατος· εἰδόσι λέγω  τὸν   Μαξιμίνου, ὃς πολλοῖς τοῖς ἐγγύθεν
[0]   ~ΕΙΣ  ΤΟΝ   ΜΕΓΑΝ ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ
[56]   μεταξὺ τῶν ἐπαίνων, μὴ ὅτι  τὸν   μέγαν Βασίλειον καὶ τῶν τοιούτων
[41]   σωτήριος λόγος ἐπέδραμεν. Ὁρῶν δὲ  τὸν   μέγαν τοῦ Θεοῦ κλῆρον καὶ
[25]   τῷ πόθῳ δὲ σὺν ἀλλήλοις.  Τὸν   μὲν γὰρ Καισαρέων κατέχει
[45]   καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις, ὡς ὑπελάμβανε.  ~Τὸν   μὲν δὴ Περσῶν βασιλέα φασίν,
[51]   ἀνδρὸς οὕτως ἀκατάπληκτον καὶ ἀήττητον,  τὸν   μὲν ἔξω πέμψαι καὶ μεταστήσασθαι,
[68]   κακῷ προστάτῃ τῆς ἀσεβείας· ἵνα  τὸν   μὲν τῆς πόλεως μετὰ τῆς
[52]   πλησίον, ἀγγελικὴν μᾶλλον ἀνθρωπίνην·  τὸν   μὲν τοῦ λαοῦ προτεταγμένον ὄρθιον,
[64]   Θεὸν σταυρούμενον βλέπειν, καὶ τοῦ  τον   μετὰ λῃστῶν, καὶ ὑπὸ τῶν
[37]   καὶ ζηλωτάς, καὶ μετὰ τούτων  τὸν   νέον Ἀβραὰμ καὶ Πατριάρχην ἡμέτερον,
[16]   ἅμα τῶν θυρῶν ἀρασσομένων, πατάγῳ  τὸν   νέον φοβήσαντες, εἶτα τὴν εἴσοδον
[26]   τολμήσω κατηγορεῖν, οὐδὲ δίκαιον. Ἐπαινῶ  τὸν   νηΐτην νόμον, ὃς τὴν κώπην
[81]   καὶ ζητοῦντες, οἱ τῶν θρόνων  τὸν   νομοθέτην, οἱ τῆς πολιτείας τὸν
[6]   ἐστίν· καὶ τοῦτο τιμῶντες ἐκεῖνοι  τὸν   νομοθέτην, τί μηχανῶνται; μᾶλλον δέ,
[11]   ἐπαινέσομαι. ~Οἶμαι δὲ πᾶσιν ἀνωμολογῆσθαι  τὸν   νοῦν ἐχόντων, παίδευσιν τῶν παρ'
[81]   λόγους τὸν παιδευτήν, αἱ παρθένοι  τὸν   νυμφαγωγόν, αἱ ὑπὸ ζυγὸν τὸν
[10]   ἔδει δουλεύσαντα πάντως τῇ φύσει  τὸν   νῦν εὐφημούμενον ἀνθρώποις δοθῆναι ὥσπερ
[81]   τὸν δικαστήν, οἱ τῆς ἁπλότητος  τὸν   ὁδηγόν, οἱ τῆς θεωρίας τὸν
[81]   πενία τὸν ποριστήν, εὐπορία  τὸν   οἰκονόμον· δοκοῦσί μοι καὶ χῆραι
[24]   Ἀθήναις χρόνον οὐχὶ συχνόν, ποιεῖ  τὸν   Ὁμηρικὸν ἵππον πόθος· καὶ
[26]   παρ' ἡμῖν πάντων εἶναι καταγελαστότα  τον.   Οὐ γὰρ ἐξ ἀρετῆς μᾶλλον
[45]   θεῖος Δαβὶδ πρὸ ἡμῶν ἐστηλίτευσε,  τὸν   οὐρανὸν εἰς γῆν κλίναντα καὶ
[54]   κατὰ τοῦ Ἰσραήλ, οὗτος καὶ  τὸν   παῖδα τοῦ βασιλέως θραύει νόσου
[81]   τὴν εὐταξίαν, οἱ περὶ λόγους  τὸν   παιδευτήν, αἱ παρθένοι τὸν νυμφαγωγόν,
[82]   πείσαις καρτερῶς φέρειν· καὶ  τὸν   πάντα βίον ἡμῖν διεξάγοις πρὸς
[81]   φύλακα τῆς ὑγείας, οἱ πάντες  τὸν   πάντα πᾶσι γενόμενον ἵνα κερδάνῃ
[81]   τὸν προστάτην ἐπαινέσεσθαι, καὶ ὀρφανοὶ  τὸν   πατέρα, καὶ πτωχοὶ τὸν φιλόπτωχον,
[30]   Ἐκκλησίας διέσεισε καὶ διέφθειρεν, οὔτε  τὸν   Πατέρα τιμήσας, καὶ ἀτιμάσας τὰ
[72]   κατασεισθείς, ἀλλὰ πολλῷ τῷ περιόντι  τὸν   πειραστὴν καταπαλαίσας καὶ τῶν φίλων
[82]   τοῦτο χάρις· σοὶ γὰρ θαρρῶν,  τὸν   περὶ σοῦ λόγον ἐνεστησάμην· εἰ
[64]   ἀνδρεῖον καλέσαι θρασὺν καὶ δειλὸν  τὸν   περιεσκεμμένον καὶ τὸν σώφρονα μισάνθρωπον
[19]   ~Ὡς δὲ προϊόντος τοῦ χρόνου  τὸν   πόθον ἀλλήλοις καθωμολογήσαμεν, καὶ φιλοσοφίαν
[19]   συμφυεῖς, τὸ ἓν βλέποντες, ἀεὶ  τὸν   πόθον ἀλλήλοις συναύξοντες θερμότερόν τε
[39]   ταρασσομένων, οἴκοι κατέμεινα, βίᾳ χαλινώσας  τὸν   πόθον, μέμφεται μέν, συγγινώσκει δέ.
[59]   ἔχειν καὶ τὸ λυθῆναι ταύτῃ  τὸν   πόλεμον. Ταύτης τῆς ἐπινοίας δέδοικα
[81]   τὸν νομοθέτην, οἱ τῆς πολιτείας  τὸν   πολιστήν, οἱ τοῦ δήμου τὴν
[29]   φυγὰς ἐνθένδε σὺν ἡμῖν πρὸς  τὸν   Πόντον μεταχωρεῖ, καὶ τοῖς ἐκεῖσε
[81]   παιδαγωγίαν νεότης, πενία  τὸν   ποριστήν, εὐπορία τὸν οἰκονόμον·
[31]   δὲ παράταξις ἀσθενής, οὐκ ἔχουσα  τὸν   προαγωνιστὴν καὶ τεχνίτην ὑπέρμαχον ἐν
[33]   ἔργον καὶ σπούδασμα γίνεται, θεραπεύειν  τὸν   πρόεδρον, λύειν τὴν ὑποψίαν, πείθειν
[54]   ἐν ἀθυμίᾳ τὸ εὐσεβές, περὶ  τὸν   πρόθυμον ὁδοιπόρον ἡμεῖς, τἆλλα ὅσα
[81]   οἰκονόμον· δοκοῦσί μοι καὶ χῆραι  τὸν   προστάτην ἐπαινέσεσθαι, καὶ ὀρφανοὶ τὸν
[81]   τὸν σωφρονιστήν, οἱ τῆς ἐρημίας  τὸν   πτερωτήν, οἱ τῆς ἐπιμιξίας τὸν
[52]   τοῦ λαοῦ προτεταγμένον ὄρθιον, οἷον  τὸν   Σαμουὴλ λόγος γράφει, ἀκλινῆ
[69]   τῶν γεγραμμένων νοῦν δοκιμάζοντες καὶ  τὸν   σκοπὸν ἀφ' οὗ ταῦτα ἐγράφετο,
[24]   κροαίνω κατὰ πεδίων καὶ πρὸς  τὸν   σύννομον ἐφερόμην. ~Ὡς δ' οὖν
[64]   καὶ δειλὸν τὸν περιεσκεμμένον καὶ  τὸν   σώφρονα μισάνθρωπον καὶ τὸν δίκαιον
[81]   τὸν νυμφαγωγόν, αἱ ὑπὸ ζυγὸν  τὸν   σωφρονιστήν, οἱ τῆς ἐρημίας τὸν
[28]   παρασχεῖν, εἴπερ ἐβούλετο, τῷ συστήματι·  τόν   τε λυποῦντα δι' ὑπο ψίας
[72]   χωρήσας, νομοθετήσας τὸν διπλοῦν νόμον,  τόν   τε τοῦ γράμματος ἔξωθεν, καὶ
[48]   ὅσον ἐνδέχεται. ~Τίς οὐκ οἶδε  τὸν   τηνικαῦτα ὕπαρχον, πολλῷ μὲν τῷ
[31]   τι καὶ τοιοῦτον ἔδει παθεῖν,  τὸν   τῆς ἀδείας· ἄλλον δὲ μακροθυμίας,
[31]   τῆς ἀδείας· ἄλλον δὲ μακροθυμίας,  τὸν   τῆς ἀνάγκης· εὐθὺς τοῦ Πόντου
[36]   Αἴγυπτον ἐξω νεῖται τῷ φιλανθρώπῳ,  τὸν   τῆς ἀφθονίας καιρὸν εἰς τὸν
[55]   ἀλιτήριον, οὗτος κινεῖ καὶ τούτῳ  τὸν   τῆς Ποντικῆς μοίρας ὕπαρχον· προφάσει
[76]   ~Ἐμιμήσατο Πέτρου τὸν ζῆλον, Παύλου  τὸν   τόνον, τῶν ὀνομαστῶν καὶ μετωνομασμένων
[56]   πέμπει τινὰς τῶν ἐπ' ἐξουσίας  τὸν   τοῦ ἁγίου κοιτωνίσκον ἐξερευνήσοντας, οὐ
[39]   καὶ πρὸς ἓν μόνον βλέπων,  τὸν   τοῦ καλοῦ νόμον, περὶ
[36]   τὸν τῆς ἀφθονίας καιρὸν εἰς  τὸν   τοῦ λιμοῦ διαθέμενος καὶ τοῖς
[72]   γράμματος ἔξωθεν, καὶ ὅσος ἔνδοθεν  τὸν   τοῦ πνεύματος· Ἀαρὼν δὲ Μωϋσέως
[68]   συμβούλῳ χρώμενος, καὶ μικρὸν ὅσον  τὸν   τοῦ πολέμου καιρὸν διαφέρειν, καὶ
[10]   ταῦτα ποιησαμένων. ~Τίς οὐκ οἶδε  τὸν   τούτου πατέρα, Βασίλειον, τὸ μέγα
[23]   μὲν ἧττον ἐδεῖτο λόγων διὰ  τὸν   τρόπον; Τίς δὲ μᾶλλον μετέσχε
[50]   πάντως ἂν τοῦτον διειλέχθη  τὸν   τρόπον, ὑπὲρ τοιούτων ἀγωνιζόμενος. Τἆλλα
[64]   ταῦτα, τί φήσουσιν ἡμῖν οἱ  τὸν   τῦφον ἐγκαλοῦντες ἐκείνῳ καὶ τὴν
[69]   ἐποίει μετὰ τοῦ Πνεύματος· ἀλλὰ  τὸν   τῶν γεγραμμένων νοῦν δοκιμάζοντες καὶ
[71]   δώδεκα ἐξ αὐτοῦ πατριάρχας, καὶ  τὸν   τῶν εὐλογιῶν μερισμὸν σὺν οὐκ
[25]   τῇ σκηνῇ χαρισάμενοι καὶ ὅσον  τὸν   τῶν πολλῶν πόθον ἀφοσιώσασθαι· οὐ
[55]   πόλεμος. δὲ μάλιστα καὶ  τὸν   ὑβριστὴν ᾔσχυνε καὶ τὸν ἀγωνιστὴν
[49]   πίστει χαρακτηρίζεσθαι» ~Τότε δὴ κινηθέντα  τὸν   ὕπαρχον ζέσαι τε πλέον τῷ
[51]   ~Ἐπειδὴ ταῦτα εἰπεῖν καὶ ἀκοῦσαι  τὸν   ὕπαρχον, καὶ τὴν ἔνστασιν μαθεῖν
[50]   ὃν ἐπείγομαι πόρρωθεν. ~Τούτοις καταπλαγέντα  τὸν   ὕπαρχον· Οὐδείς, φάναι, μέχρι τοῦ
[37]   ἐκείνου χερσὶν ἡδέως ἐναποψύξαντος, ἐπὶ  τὸν   ὑψηλὸν τῆς ἐπισκοπῆς θρόνον ἀνάγεται·
[66]   εἰς πᾶσαν τὴν γῆν ἐξελθεῖν  τὸν   φθόγγον αὐτοῦ, καὶ εἰς τὰ
[81]   φιλόξενον οἱ ξένοι, καὶ ἀδελφοὶ  τὸν   φιλάδελφον, οἱ νοσοῦντες τὸν ἰατρόν,
[81]   καὶ πτωχοὶ τὸν φιλόπτωχον, καὶ  τὸν   φιλόξενον οἱ ξένοι, καὶ ἀδελφοὶ
[81]   ὀρφανοὶ τὸν πατέρα, καὶ πτωχοὶ  τὸν   φιλόπτωχον, καὶ τὸν φιλόξενον οἱ
[81]   νόσον καὶ ἰατρείαν, οἱ ὑγιαίνοντες  τὸν   φύλακα τῆς ὑγείας, οἱ πάντες
[67]   γλῶσσαι πονηραὶ καὶ παράνομοι,  τὸν   Χαλανῆς πύργον, κακῶς μὲν οἰκοδομούμενον,
[81]   τὸν θεολόγον, οἱ ἐν εὐθυμίᾳ  τὸν   χαλινόν, οἱ ἐν συμφοραῖς τὴν
[48]   ἡμῖν τεταγμένων· οὐ γὰρ προσώποις  τὸν   χριστιανισμόν, ἀλλὰ πίστει χαρακτηρίζεσθαι» ~Τότε
[23]   Ἥκιστα μὲν τάχους φύσεως διὰ  τόνον   δεόμενος, ἥκιστα δὲ τόνου διὰ
[76]   Πέτρου τὸν ζῆλον, Παύλου τὸν  τόνον,   τῶν ὀνομαστῶν καὶ μετωνομασμένων ἀμφοτέρων
[23]   διὰ τόνον δεόμενος, ἥκιστα δὲ  τόνου   διὰ τάχος· οὕτω δ' ἀμφότερα
[43]   καταστρεφόμενος· τοὺς δὲ πόρρωθεν, βάλλων  τοξεύμασι   τοῖς ἐκ μέλανος, οὐδὲν ἀτιμοτέρου
[56]   ἔτι καὶ ἀνεβάλλετο· καὶ τὸ  τόξον   ἐνετείνετο μέν, κατείχετο δέ, τῇ
[49]   δὲ οὐ γινώσκω, μηδενὶ  τόπῳ   περιγραπτὸς καὶ μήτε ταύτην ἔχων
[77]   ἐπὶ πᾶσιν ἐρῶ καὶ σύντομον.  ~Τοσαύτη   τοῦ ἀνδρὸς ἀρετὴ καὶ
[50]   οὕτως ἐμοὶ διείλεκται καὶ μετὰ  τοσαύτης   τῆς παρρησίας, τὸ ἑαυτοῦ προσθεὶς
[47]   τις οὐ τῶν ἁπάντων. Ἀλλὰ  τοσοῦτοι   θαυμάζουσιν ὅσοι τοὺς τότε ἀγῶνας
[22]   παιδευταί, παρ' ὅσοις Ἀθῆναι· παρὰ  τοσούτοις   δὲ ἡμεῖς, παρ' ὅσοις οἱ
[22]   πλειόνων τῶν ταῦτα διηγουμένων. Παρὰ  τοσούτοις   μὲν γὰρ οἱ ἡμέτεροι παιδευταί,
[2]   τὸ εἰκὸς ἐνελίπομεν· μή ποτε  τοσοῦτον   ἀμελήσαιμεν ἀρετῆς τοῦ
[65]   τὴν ἐκείνου φωνὴν καὶ διάνοιαν,  τοσοῦτον   ἅπαντας ἀπολείπουσαν καὶ κάτωτιθεῖσαν, ὅσον
[63]   τις ὑπολάβοι κενοδοξῶν (τίς γὰρ  τοσοῦτον   ἀπεῖχε τοῦ πάθους; ἀλλὰ τὸ
[2]   ἐνεστησάμην, ταῦτά ἐστιν. Εἰ δὲ  τοσοῦτον   ἀπήντηκα τοῦ καιροῦ δεύτερος καὶ
[5]   διηγωνισμένοι καὶ πρὸ θανάτου μικρόν,  τοσοῦτον   ἀπολειφθέντες ὅσον ἐπιβιῶναι τῇ νίκῃ
[38]   τὰς τῶν πεπιστευκότων ἐλπίδας· ἀλλὰ  τοσοῦτον   ἑαυτὸν ὑπερβάλλων ἀεὶ ὅσον πρὸ
[10]   ἀποδεδώκαμεν, ἐπ' αὐτὸν ἴωμεν ἤδη,  τοσοῦτον   εἰπόντες, καὶ πᾶσιν ἂν
[8]   ἔλαφον τῆς παρθένου, εἴ τι  τοσοῦτον   εἰς φιλοτιμίαν ἔστι σοι, κἂν
[8]   φιλανθρωπίας ἀντίδοσιν; Τοῦτο μὲν οὖν  τοσοῦτον   ἐκ πολλῶν ἓν καὶ ἀντὶ
[13]   λόγοι μὲν τὸ πάρεργον ἦσαν,  τοσοῦτον   ἐξ αὐτῶν δρεπομένῳ ὅσον εἰς
[68]   ἐξορίαν ὑπὲρ τῆς ἀληθείας κατακριθείς,  τοσοῦτον   ἐπραγματεύσατο μόνον, ὅσον ἑνὶ τῶν
[1]   τῶν ἄλλων ἑλέσθαι τὴν πρώτην·  τοσοῦτον   ἔργον τοῦ ἀνδρὸς εὐφημία,
[13]   Χριστιανοῖς καὶ πρὸ τῆς ἱερωσύνης·  τοσοῦτον   ἦν αὐτῷ τὸ παρὰ πάντων
[21]   τὸν Ἀργεῖον Πήγασον, οἷς οὐ  τοσοῦτον   ἦν τὸ δι' ἀέρος φέρεσθαι
[9]   ὥστε, εἰ καὶ μὴ αὐτοὶ  τοσοῦτον   ἦσαν εἰς ἀρετήν, πάντας ὑπεραίρειν
[31]   καὶ τὴν ἡμετέραν καταστρεψόμενοι, οὐδενὶ  τοσοῦτον   θαρρεῖν ἔχοντες τῶν ἁπάντων ὅσον
[69]   φίλος, ἐκείνου θεολογία! Καὶ  τοσοῦτον   θαρρῶ τῇ περὶ τὸ πρᾶγμα
[23]   καὶ γεωμετρίας καὶ ἀριθμῶν ἀναλογίας  τοσοῦτον   λαβών, ὅσον μὴ κλονεῖσθαι τοῖς
[66]   τὸ πολὺ διαβαίνειν ἔχει δύναμιν  τοσοῦτον   ὡς ἀπ' ἄκρων τὰ ἄκρα
[33]   ἐκτὸς πρακτικώτατος· ἑνὶ λόγῳ,  τοσοῦτος   εἰς εὔνοιαν ὅσος εἰς ἔχθραν
[23]   ἐκεῖνος θαυμασιώτερος. Τίς μὲν ῥητορικὴν  τοσοῦτος,   τὴν πυρὸς μένος πνέουσαν, εἰ
[48]   ἐπίσκοπον ἠξίου καλεῖν, τὸ κατὰ  τοσούτου   κράτους τολμᾶν, καὶ μόνον τῶν
[2]   τοῦ καιροῦ δεύτερος καὶ μετὰ  τοσούτους   ἐπαινέτας, ἰδίᾳ τε καὶ δημοσίᾳ
[50]   ἐντολῆς κελευούσης, καὶ μὴ ὅτι  τοσούτῳ   κράτει, ἀλλὰ μηδὲ τῶν τυχόντων
[19]   πλέον αὐτοῖς τὸ κάλλος φαντάζεται,  τοσούτῳ   μᾶλλον ἑαυτῷ τε καὶ ἀλλήλοις
[47]   προστάτῃ τῆς Ἐκκλησίας ἐνέτυχε καὶ  τοσούτῳ   προβόλῳ περιρραγεὶς διελύθη. Τὰ μὲν
[47]   Ἀλλὰ τοσοῦτοι θαυμάζουσιν ὅσοι τοὺς  τότε   ἀγῶνας γνωρίζουσι, τὰς προσβολάς, τὰς
[79]   καὶ βελτίους ποιήσας ταῖς ἐπισκήψεσι·  τότε   δὴ θαῦμα γίνεται τῶν πώποτε
[49]   τὸν χριστιανισμόν, ἀλλὰ πίστει χαρακτηρίζεσθαι»  ~Τότε   δὴ κινηθέντα τὸν ὕπαρχον ζέσαι
[7]   πηλὸς οὐδὲν ἦν αὐτοῖς  τότε   διὰ τὴν ἄνοιαν· ἄλλα δέ,
[53]   πρώτη· τοῦτο τὸ λῆμα τῆς  τότε   διοχλούσης ἐπηρείας τὸ πλεῖστον, ὥσπερ
[28]   τὴν εὐσέβειαν, ὡς ἔδειξεν  τότε   διωγμός, καὶ πρὸς αὐτὸν
[24]   καὶ ἀλλήλων τέμνεσθαι. Γίνεται δὴ  τότε   θέαμά τι ἐλεεινὸν καὶ ἱστορίας
[35]   τῶν καιρῶν ἐκείνων καὶ τῆς  τότε   καταστάσεως, ἐπειδὴ τὰ σημεῖα τοῖς
[47]   λεγόντων τε καὶ ἱστορούντων, τῶν  τότε   πεπειραμένων, ἔστιν ἀκούειν· ἱστορεῖ δὲ
[9]   κτήσεως Θεῷ καθιερωθείσης, πρᾶγμα οὔπω  τότε   πολλοῖς σπουδαζόμενον, ὥσπερ νῦν αὐξηθέν
[33]   ἀπῆλθον ἄπρακτοι, καὶ κακοὶ κακῶς  τότε   πρῶτον αἰσχυνθέντες καὶ ἡττηθέντες, καὶ
[47]   μόνον ζωτικὸν σπινθῆρα τῆς ἀληθείας·  τότε   πρῶτον ᾔσθετο κακῶς βουλευσάμενος. Ὡς
[17]   ἀνδρὸς εὐφυΐαν εἰδότες καὶ τὴν  τότε   τιμὴν οὐ φέροντες· δεινὸν γὰρ
[16]   τῶν λυπούντων ἀπαλλαγὴ καὶ κατάλυσις.  Τότε   τοίνυν ἐγὼ τὸν ἐμὸν καὶ
[17]   λίαν κρυπτόν τι καὶ ὕφαλον.  Τότε   τοίνυν τῶν ἐκ πλείονος αὐτῷ
[29]   καὶ σφαλερῶς διακειμένης ὑπὸ τῆς  τότε   τῶν αἱρετικῶν δυναστείας. Καὶ ἅμα
[56]   τινὰς τῶν ἐπ' ἐξουσίας τὸν  τοῦ   ἁγίου κοιτωνίσκον ἐξερευνήσοντας, οὐ κατὰ
[55]   συμβῆναι. Κάμπτει καὶ τοῦτον ταῖς  τοῦ   ἁγίου χερσὶ συμπεσοῦσά τις ἀρρωστία.
[32]   τῷ προελομένῳ καὶ συνεργὸν ποιησαμένῳ  τοῦ   ἀγωνίσματος. ~Οἱ μὲν οὖν οὕτως
[65]   γενήσεται σάλπιγξ ἐπὶ πολὺ  τοῦ   ἀέρος φθάνουσα, Θεοῦ φωνὴ
[23]   παρεθέντος ἐξεῖναι θαυμάζειν, μᾶλλον δὲ  τοῦ   αἱρεθέντος τὸ παρεθέν. Ἰατρικὴν μὲν
[36]   ὕδατος ἐξιώμενος, λόγου δὲ πόθον  τοῦ   ἀληθῶς ζωτικοῦ καὶ τροφίμου, καὶ
[25]   γηροκομία καὶ συμφορῶν ἐπανάστασις κατασχοῦσα  τοῦ   ἀνδρὸς ἀπήγαγεν· οὐ καλῶς μὲν
[65]   ταῦτα πρὸς τὴν ἐν λόγοις  τοῦ   ἀνδρὸς ἀρετὴν καὶ τὸ τῆς
[38]   γυμνοῦσθαι καὶ παρεκφαίνεσθαι. Τήν τε  τοῦ   ἀνδρὸς ἀρετήν, οὐχὶ προσθήκην, ἀλλ'
[14]   εὐπόρου καὶ βασιλικῆς ὄντως τῶν  τοῦ   ἀνδρὸς ἐγκωμίων· τὸ δ' ἐντεῦθεν,
[71]   καταβάλλουσαν, τήν τε ποι μαντικὴν  τοῦ   ἀνδρός, ἐξ ἧς ἐπλούτησε, πλείω
[54]   οἱ πονηροί, καὶ κυροῦται κατὰ  τοῦ   ἀνδρὸς ἐξορία· καὶ οὐδὲν ἀπῆν
[55]   τἆλλα ὅσα καὶ οἷα κατὰ  τοῦ   ἀνδρὸς ἐξύβρισεν, ἶσον δὲ εἰπεῖν
[2]   δὲ καὶ ὑμῶν ὅσοι θερμότεροι  τοῦ   ἀνδρὸς ἐπαινέται, εἴπερ τις ἔστιν
[71]   καὶ τὴν περὶ τὰ θρέμματα  τοῦ   ἀνδρὸς εὐμηχανίαν καὶ εὐημερίαν, καὶ
[69]   τὰς ἐν τοῖς γράμμασι μόνας  τοῦ   ἀνδρὸς εὑρισκομένας φωνάς, ἀσθενεστέραν τὴν
[1]   τὴν πρώτην· τοσοῦτον ἔργον  τοῦ   ἀνδρὸς εὐφημία, μὴ ὅτι γε
[2]   τοῦτο μόνον πάντες ὁμότιμοι, τὴν  τοῦ   ἀνδρὸς εὐφημίαν. Οὐ γὰρ ὀλιγωρίᾳ
[17]   πρώτης ἐπιχειρήσεως, τήν τε ἄνωθεν  τοῦ   ἀνδρὸς εὐφυΐαν εἰδότες καὶ τὴν
[77]   ὑποκρίνεται· οἱ δὲ πλεῖον ἀπέχουσι  τοῦ   ἀνδρὸς ὅσον πλησιάζειν ἐπιθυμοῦσιν.
[77]   πᾶσιν ἐρῶ καὶ σύντομον. ~Τοσαύτη  τοῦ   ἀνδρὸς ἀρετὴ καὶ
[51]   τὸν βασιλέα, καὶ τῶν ἐγκωμίων  τοῦ   ἀνδρὸς ἡττηθέντα, θαυμάζει γὰρ ἀνδρὸς
[59]   εἰπεῖν εὐπρεπὲς χρή. Πάντα γὰρ  τοῦ   ἀνδρὸς θαυμάζων, οὐ μὲν οὖν
[58]   καὶ τῶν ἡμιόνων λαβέσθαι ποτὲ  τοῦ   ἀνδρὸς ἰδίαν ὁδὸν ὁδεύοντος, εἴργων
[69]   θαρρῶ τῇ περὶ τὸ πρᾶγμα  τοῦ   ἀνδρὸς καθαρότητι, ὥστε καὶ τοῦτο
[54]   κακοῦ φάρμακον, ἐπὶ τὴν πίστιν  τοῦ   ἀνδρὸς καταφεύγει· καὶ δι' ἑαυτοῦ
[34]   ~Τῆς δὲ περὶ τὴν Ἐκκλησίαν  τοῦ   ἀνδρὸς κηδε μονίας καὶ προστασίας,
[68]   ἐμνήσθην, καὶ τῆς περὶ τοῦτο  τοῦ   ἀνδρὸς μάλιστα μεγαλοφωνίας, ἔτι κἀκεῖνο
[51]   ὕπαρχον, καὶ τὴν ἔνστασιν μαθεῖν  τοῦ   ἀνδρὸς οὕτως ἀκατάπληκτον καὶ ἀήττητον,
[23]   πρὸς τὴν ἐν τῷ ἤθει  τοῦ   ἀνδρὸς παίδευσιν; Λῆρος τοῖς τοῦ
[23]   τοῦ ἀνδρὸς παίδευσιν; Λῆρος τοῖς  τοῦ   ἀνδρὸς πεπειραμένοις Μίνως ἐκεῖνος
[80]   τοῖς ἐπαίνοις, καὶ λογογραφῶ τὴν  τοῦ   ἀνδρὸς πολιτείαν, καὶ προτίθημι τῷ
[48]   τοῦ ὑπάρχου θρασύτητα, τὴν  τοῦ   ἀνδρὸς πρὸς αὐτὸν μετὰ συνέσεως
[77]   καλλωπισάμενος· ἐπεὶ καὶ τὰ πάρεργα  τοῦ   ἀνδρὸς τῶν πονουμένων ἑτέροις πολὺ
[59]   εἴ τις ἐκεῖνο δέξαιτο, ἡμῶν  τοῦ   ἀνδρὸς ὑπερ απολογουμένων, ὅτι μείζω
[71]   τίς ποτε ἦν· οἶμαι δὲ  τοῦ   ἀνθρωπείου μέτρου πρὸς τὸ θεῖον
[44]   ἐκεῖνο πνεῦμα καὶ πονηρόν,  τοῦ   ἀνθρώπου λυθὲν καὶ περιπλανηθέν, πρὸς
[38]   ταῦτα λαμβάνειν αὔξησιν, τί γὰρ  τοῦ   ἀπ' ἀρχῆς τελείου γένοιτ' ἂν
[56]   ἀτιμίαν. Τί λέγεις; οἶκον ἐκείνου  τοῦ   ἀπαθοῦς, ὃν περιέπουσιν ἄγγελοι,
[72]   ἐκείνης αἰδε σιμώτερον. Μετὰ Ἰὼβ  τοῦ   Αὐσίτου καὶ πεπείραται καὶ νενίκηκε
[26]   κελεύομεν, τοὺς οὐδὲν σοφισθέντας, οὐδὲ  τοῦ   βαθμοῦ προεισενεγκόντας τι, πλὴν τοῦ
[54]   Ἰσραήλ, οὗτος καὶ τὸν παῖδα  τοῦ   βασιλέως θραύει νόσου πληγῇ· καὶ
[53]   συνεισελθοῦσιν ἠκούσθησαν; Αὕτη γίνεται τῆς  τοῦ   βασιλέως περὶ ἡμᾶς φιλανθρωπίας ἀρχὴ
[31]   τὸ δὲ ἐλπίζοντες ἐκ τῆς  τοῦ   βασιλέως ῥοπῆς καὶ χειρός, τῆς
[81]   πᾶς ἐκείνου χορός, ὅσοι  τοῦ   βήματος καὶ ὅσοι τῶν κάτω,
[27]   ταύτην οὐκ ἀπαξιώσας τὴν τάξιν  τοῦ   βήματος, οὕτως ἐν καθέδρᾳ πρεσβυτέρων,
[34]   καὶ ἄγραφοι· εὐχῶν διατάξεις, εὐκοσμίαι  τοῦ   βήματος, τὰ ἄλλα οἷς ἂν
[52]   εἰ μή τις τῶν ἐκ  τοῦ   βήματος ὑποσχὼν τὴν χεῖρα τὴν
[60]   ποτε εἶχε, κούφως διέπλει τὴν  τοῦ   βίου θάλασσαν. ~Θαυμαστὸν ἐγκράτεια
[78]   σχεδὸν καὶ ἄπνους καὶ τὸ  τοῦ   βίου πλεῖστον καταλελοιπώς, εὐτονώτερος γίνεται
[26]   τοῦ βαθμοῦ προεισενεγκόντας τι, πλὴν  τοῦ   βούλεσθαι. Καὶ μὲν στέργει
[16]   σπουδαστῶν τυγχάνειν. Ἔπειτα ἐρεσχελεῖται παρὰ  τοῦ   βουλομένου παντός· βούλεται δὲ αὐτοῖς,
[72]   τὸν διπλοῦν νόμον, τόν τε  τοῦ   γράμματος ἔξωθεν, καὶ ὅσος ἔνδοθεν
[67]   καρδίας ἀπογραψάμενος, πείθομαι μὴ μέχρι  τοῦ   γράμματος ἵστασθαι, μηδὲ βλέπειν τὰ
[66]   ἐλαττοῦσθαι τὴν θερμὴν τοῖς διαστήμασι·  τοῦ   δὲ κάλλος μὲν ἀρετή,
[70]   ἑξῆς βίου τὸν κίνδυνον διαπέφευγε·  τοῦ   δὲ ὅλος βίος μετάθεσις
[62]   τῆς ἀρετῆς ἀβασάνιστον καὶ ἀσύγκριτον·  τοῦ   δὲ πρακτικωτέρου μὲν μᾶλλον καὶ
[73]   δέ, τοῦ μὲν τῷ πρᾴῳ,  τοῦ   δὲ τῇ σοφίᾳ κατὰ τὸν
[34]   τοῖς ἀπανθρώποις ἠπειλημμένων. Ἀλλ' εἰσὶ  τοῦ   δέοντος ἀπληστότεροι καὶ φρονοῦσι κακῶς·
[80]   διὰ νυκτερινῶν ὄψεων, εἴ ποτε  τοῦ   δέοντος ἔξω πέσοιμι. Καὶ οὐκ
[2]   τῶν τῆς ψυχῆς καλῶν ὑπὸ  τοῦ   δεσμοῦ παραβλάπτεσθαι. Τὰ μὲν δὴ
[59]   μὴ νομίζεσθαι, εἰ καὶ βραχὺς  τοῦ   δευτέρου λόγος· πλὴν εἴ τις
[13]   πᾶσιν ἠνέγκατο, καὶ τοῖς ἐκ  τοῦ   δήμου καὶ τοῖς πρώτοις τῆς
[81]   τῆς πολιτείας τὸν πολιστήν, οἱ  τοῦ   δήμου τὴν εὐταξίαν, οἱ περὶ
[65]   μᾶλλον τῷ Πνεύματι, καὶ ἄξιον  τοῦ   διηγεῖσθαι τὰ θεῖα παρεσκεύασε; Τίς
[19]   ἔχω δ' ὅπως ἐμαυτὸν ἐπίσχω  τοῦ   διηγήματος· ἀεὶ γάρ μοι τὸ
[47]   ὑποσχέσεις, τὰς ἀπειλάς, τοὺς ἐκ  τοῦ   δικαστικοῦ τάγματος προσπεμπομένους αὐτῷ καὶ
[56]   πολλοῦ τὸν βίον ἀπολιπόντος  τοῦ   δικαστοῦ σύνεδρος ἐβιάζετο, πρὸς γάμον
[33]   συμφωνία καὶ πλοκὴ  τοῦ   δύνασθαι. μὲν τὸν λαὸν
[29]   οὖν γεννάδας ἐκεῖνος καὶ  τοῦ   εἰρηνικοῦ μαθητής; Οὔτε γὰρ ἀντιτείνειν
[62]   λαμπάδων αὐτῷ καὶ δαψιλοῦς τῆς  τοῦ   ἐλαίου τροφῆς ἀπαντήσωσιν; Τοῦ τοίνυν
[35]   Μωϋσέως ἦν καὶ Ἡλίου καὶ  τοῦ   ἐμοῦ Θεοῦ, παρ' οὗ κἀκείνοις
[61]   τροφή, κατὰ τὴν μεγάλην παραίνεσιν  τοῦ   ἐμοῦ Χριστοῦ, καὶ σάρκα δι'
[69]   τοῖς δεχομένοις, καὶ οὕτω παρὰ  τοῦ   ἐν αὐτοῖς τυπούμενοι Πνεύματος. ~Φέρε
[13]   τὴν δυναστείαν· ἣν εἴ τις  τοῦ   ἐν λόγοις κράτους ἀποστερήσειεν, ἀφῃρηκὼς
[72]   ἅγια τῶν ἁγίων, οὐχ ἅπαξ  τοῦ   ἐνιαυτοῦ, πολλάκις δὲ καὶ καθ'
[70]   ἆθλον εὑράμενος τὴν μετάθεσιν, καὶ  τοῦ   ἑξῆς βίου τὸν κίνδυνον διαπέφευγε·
[70]   καὶ τοῖς ἄλλοις ἐκήρυξεν,  τοῦ   ἐπικαλεῖσθαι πολὺ τιμιώτερον. Ἐνὼχ μετετέθη,
[14]   πατρὸς ἐπιζητῶν, βασιλείαν ηὕρατο, μεῖζον  τοῦ   ἔργου τὸ πάρεργον ἐμπορευσάμενος. Τὸ
[64]   ἐκείνῳ βασκαίνουσιν; Ἀλλ' οἶμαι τὸ  τοῦ   ἤθους εὐσταθὲς καὶ βεβηκὸς καὶ
[13]   μείζω δὲ τῆς παιδεύσεως τὴν  τοῦ   ἤθους πῆξιν ἐπιδεικνύμενος· ῥήτωρ ἐν
[16]   αἰδοῦς ἦγον μόνον, τό τε  τοῦ   ἤθους στάσιμον καθορῶν καὶ τὸ
[68]   ἔθνος ἀποβαλεῖν ἄν, εἰ τὴν  τοῦ   ἠλειμμένου φωνὴν ἀντὶ τῆς χριστοῦ
[52]   ὄψιν καὶ τὴν ψυχὴν ἐκ  τοῦ   θάμβους. Καὶ τοῦτο ἦν τοῖς
[68]   καὶ θάνατον καὶ τὰς πρὸ  τοῦ   θανάτου κολάσεις προθύμως ἐδέξατο ἂν
[18]   ἑνὸς ἀνδρός, καὶ ταῦτα μηδὲ  τοῦ   θαρρεῖν καιρὸν ἔχοντος. δέ,
[8]   νῦν τῶν πώποτε. ~Ὦ  τοῦ   θαύματος! αὐτοὶ τοῦ θηράματος ἦσαν
[34]   οἷς ἂν ἀληθῶς ἄνθρωπος  τοῦ   Θεοῦ καὶ μετὰ Θεοῦ τεταγμένος
[59]   κακόδοξος. ~Οὐ μὴν ἅγιος  τοῦ   Θεοῦ καὶ τῆς ἄνω Ἱερουσαλὴμ
[41]   ἐπέδραμεν. Ὁρῶν δὲ τὸν μέγαν  τοῦ   Θεοῦ κλῆρον καὶ τοῖς αὐτοῦ
[56]   κεραυνοὶ δὲ ἠμέλουν, δὲ  τοῦ   Θεοῦ μάχαιρα ἐστιλβοῦτο ἔτι καὶ
[56]   καιρὸν ὑπανοῖγον. Ὅς τις δὴ  τοῦ   Θεοῦ νόμος. ~Ἄθρει δὴ πάλην
[49]   ἣν ἂν ῥιφῶ· μᾶλλον δὲ  τοῦ   Θεοῦ πᾶσαν, οὗ πάροικος ἐγὼ
[14]   λόγων ἔδαφος, τὰς Ἀθήνας, ὑπὸ  τοῦ   Θεοῦ πέμπεται καὶ τῆς καλῆς
[55]   ἶσον δὲ εἰπεῖν καὶ κατὰ  τοῦ   Θεοῦ, πρὸς ὃν καὶ δι'
[11]   τινες ἐξειλήφασιν ἀντὶ Θεοῦ τὰ  τοῦ   Θεοῦ σέβοντες, διὰ τοῦτο περιφρονητέον·
[34]   τὰ ἑαυτῶν, ἑαυτοῖς δὲ τὰ  τοῦ   Θεοῦ σπλάγχνα κλείοντες, οὗ καὶ
[28]   Μῶμος, ὡς μόνον ἂν εἶναι  τοῦ   Θεοῦ τὸ παντελῶς ἄπταιστον καὶ
[65]   μὲν ἐρευνᾶν, καὶ τὰ βάθη  τοῦ   Θεοῦ, τῷ Πνεύματι μεμαρτύρηται, οὐχ
[25]   Τὸν δέ, πολύ τροπος  τοῦ   Θεοῦ φιλανθρωπία καὶ περὶ τὸ
[8]   πώποτε. ~Ὦ τοῦ θαύματος! αὐτοὶ  τοῦ   θηράματος ἦσαν ταμίαι. Ὅσον φίλον
[74]   φυγάδα, καὶ ὡς ἀπὸ θαλάμου,  τοῦ   θηρὸς προελθόντα· τὸν ἐν λάκκῳ
[80]   τῷ δὲ σκιᾶς, τῷ δὲ  τοῦ   ἱεροφόρου σκίμποδος, καὶ ψαῦσαι μόνον!
[76]   οὐχ ὅσον ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ μέχρι  τοῦ   Ἰλλυρικοῦ, μείζονα δὲ κύκλον τῷ
[21]   δὲ δευτέρα καὶ οὐ  τοῦ   ἴσου λόγου· τε πρὸς
[7]   ὄντες διακορεῖς· καὶ τὰ μὲν  τοῦ   Ἰσραὴλ οὐκ ἐφθέγξαντο· οὐ γὰρ
[54]   Αἰγύπτου τὰ πρωτότοκα, τραχυνομένης κατὰ  τοῦ   Ἰσραήλ, οὗτος καὶ τὸν παῖδα
[11]   καὶ τὴν ἀσθένειαν ἐκείνων ἰσχὺν  τοῦ   καθ' ἡμᾶς λόγου πεποιημένοι. Οὔκουν
[46]   ὅσοι τοῦ ὀρθοῦ λόγου καὶ  τοῦ   καθ' ἡμᾶς· οἱ δὲ εἰσαγόμενοι,
[23]   πεδίων ἠξίωσαν Ἕλληνες, ἐν φαντασίᾳ  τοῦ   καθ' ἡμᾶς Παραδείσου γενόμενοι, ἐκ
[4]   καὶ διήγημα, καὶ γένους καὶ  τοῦ   καθέκαστον, μικρὸν μεῖζον,
[2]   ἐστιν. Εἰ δὲ τοσοῦτον ἀπήντηκα  τοῦ   καιροῦ δεύτερος καὶ μετὰ τοσούτους
[57]   στρατηγός. Οὐδὲ γυναῖκες ἄοπλοι τηνικαῦτα,  τοῦ   καιροῦ θήγοντος· μελίαι δ' ἦσαν
[19]   νόμος. Αἰσθάνομαι μὲν οὖν ἔξω  τοῦ   καιροῦ καὶ τοῦ μέτρου φερόμενος,
[54]   ὃς παρῆν, οὐδὲν ἀναδὺς οὐδὲ  τοῦ   καιροῦ κατεξαναστάς, ὥσπερ ἄλλος τις,
[69]   τοῖς πολλοῖς τέως ἀγνοουμένων· ὅτι  τοῦ   καιροῦ στενοχωροῦντος ἡμᾶς, ἑαυτῷ μὲν
[12]   τῆς κάλλος ὑποσημαίνων καὶ πρὸ  τοῦ   καιροῦ τῆς ἀκριβείας τὰ τῆς
[39]   εἴπερ ἄλλος τις, καὶ ἅμα  τοῦ   καιροῦ τὸ ἐπίφθονον, ἄλλως τε
[14]   ἐνταῦθα τοῦ λόγου γενόμενος καὶ  τοῦ   καιροῦ τούτου λαβόμενος, καὶ τῶν
[57]   δὲ πόλις, ὡς ᾔσθετο  τοῦ   κακοῦ καὶ τοῦ κοινοῦ πάντων
[59]   παριδεῖν ταῦτα ἠνέσχετο, μικρὰν  τοῦ   κακοῦ λύσιν ἐπενόει. Ἀλλὰ σκοπῶμεν,
[42]   σαρκῶν ταῖς φροντίσιν, ἕως εὕρῃ  τοῦ   κακοῦ λύσιν· ἐπιζητεῖ θείαν βοήθειαν
[54]   Ὡς δὲ οὐδὲν εὕρισκεν οὐδαμόθεν  τοῦ   κακοῦ φάρμακον, ἐπὶ τὴν πίστιν
[11]   μόνης ἔχεται τῆς σωτηρίας καὶ  τοῦ   κάλλους τῶν νοουμένων· ἀλλὰ καὶ
[39]   πρὸς ἓν μόνον βλέπων, τὸν  τοῦ   καλοῦ νόμον, περὶ ἡμῶν
[78]   τῆς κοινῆς μεμνημένος ζημίας, καὶ  τοῦ   κατασχόντος πάθους τὴν οἰκουμένην. ~Ἔκειτο
[73]   χρίων βασιλέας καὶ ἱερέας διὰ  τοῦ   κέρατος. Οὗτος δέ, οὐκ ἐκ
[33]   τοῖς τοῦ Πνεύματος, πολλοῦ δὲ  τοῦ   κλύδωνος περιζέοντος καὶ τῶν ἐπικειμένων
[42]   οὐδὲν τῷ κοινῷ τοῦτο ἐπισημαίνειν·  τοῦ   κοινοῦ δὲ οὕτως ἐκείνως
[42]   ἐννοῶν καὶ σκοπῶν ἐκεῖνος,  τοῦ   κοινοῦ κηδεμὼν καὶ προστάτης, ἐπειδὴ
[57]   ὡς ᾔσθετο τοῦ κακοῦ καὶ  τοῦ   κοινοῦ πάντων κινδύνου, κίνδυνον γὰρ
[42]   συμφορᾶς ταύτης ἀνιαρότερον, ὑπὲρ δὲ  τοῦ   κοινοῦ χρῆναι μᾶλλον σπουδάζειν τὸν
[60]   κενῆς δόξης, οὐδὲ δημοσίου κηρύγματος  τοῦ,   Κράτης Κράτητα Θηβαῖον ἐλευθεροῖ. Εἶναι
[75]   τὸ πνεῦμα καὶ ποιῶν πλήρωσιν  τοῦ   κρυπτομένου νόμου τὴν τοῦ φαινομένου
[67]   καὶ διὰ γλώσσης φέρω, μετὰ  τοῦ   κτίστου γίνομαι, καὶ γινώσκω κτίσεως
[24]   ἐπανόδου καὶ βίου τελεωτέρου καὶ  τοῦ   λαβέσθαι τῶν ἐλπιζομένων ἡμῖν καὶ
[52]   τῶν Ἐπιφανίων καὶ ἀθροίσιμος· καὶ  τοῦ   λαοῦ μέρος γενόμενος, οὕτως ἀφοσιοῦται
[28]   Ἐκκλησίας σώματος, οὐκ ὀλίγην καὶ  τοῦ   λαοῦ μοῖραν παρατεμόμενοι, ὅση τε
[80]   ὡς οἶμαι, προσφέρων θυσίας καὶ  τοῦ   λαοῦ προευχόμενος· οὐδὲ γὰρ ἀπολιπὼν
[72]   τὸ σῶμα καὶ τὸ πνεῦμα,  τοῦ   λαοῦ προθυόμενος καὶ προευχόμενος, μύστης
[52]   μᾶλλον ἀνθρωπίνην· τὸν μὲν  τοῦ   λαοῦ προτεταγμένον ὄρθιον, οἷον τὸν
[36]   τῆς ἀφθονίας καιρὸν εἰς τὸν  τοῦ   λιμοῦ διαθέμενος καὶ τοῖς ἑτέρων
[36]   ἔχομεν. μὲν γὰρ καταπραγματεύεται  τοῦ   λιμοῦ καὶ τὴν Αἴγυπτον ἐξω
[14]   λόγος. Ποθῶ μὲν γάρ, ἐνταῦθα  τοῦ   λόγου γενόμενος καὶ τοῦ καιροῦ
[10]   τοῖς ἐπαινοῦσι, καὶ μόνος τῇ  τοῦ   λόγου δυνάμει τῆς ὑποθέσεως ἄξιος.
[80]   πλείονος μετάσχῃ τῆς ὠφελείας. Πέρας  τοῦ   λόγου, καὶ εἰς κίνδυνον τελευτᾷ
[8]   ἱστορούμενον. Ὡς τά γε ἑξῆς  τοῦ   λόγου καὶ λίαν αἰσχρά! Τί
[44]   πρὸς ἀνταγωνιστὴν ἰσχυρότερον ὄντος αὐτῷ  τοῦ   λόγου, κατὰ τὸ ἀκάθαρτον ἐκεῖνο
[17]   ἴσας ὑσμίνῃ τὰς κεφαλάς, τὸ  τοῦ   λόγου, κατέστησα. Ὡς δὲ τὸ
[31]   ἦν ἀγὼν ἀμφοτέροις ὡς  τοῦ   λόγου προβεβλημένοις, καὶ τῆς πρεσβείας
[66]   ταῖς ἀναβάσεσι, δύναμις δὲ  τοῦ   λόγου σπορὰ καὶ διάδοσις· ὥστε
[76]   στῆθος Ἰησοῦ κείμενος, ἐκεῖθεν ἕλκει  τοῦ   λόγου τὴν δύναμιν καὶ τὸ
[43]   καὶ μέρει τῆς οἰκουμένης, περὶ  τοῦ   λόγου τῆς ἀληθείας, ἐξ οὗ
[2]   ἰτέον τὴν εὐφημίαν, αὐτὸν προστησαμένοις  τοῦ   λόγου τὸν ἐκείνου Θεόν, μὴ
[36]   ἐνταῦθα σιτομετρίας. Ταῦτα μετὰ τῆς  τοῦ   λόγου τροφῆς καὶ τῆς τελεωτέρας
[63]   ἐκτραγῳδοίην τὰ ἡμέτερα, οὐκ ἀρκοῦντος  τοῦ   λόγου τῷ πάθει; Ἀλλ' ἐκεῖνός
[16]   τὴν ἐλευθερίαν διδόασιν, ὁμότιμον ἐκ  τοῦ   λουτροῦ καὶ ὡς αὐτῶν ἕνα
[16]   μὴ προβαίνειν, ἀλλ' ἵστασθαι, ὡς  τοῦ   λουτροῦ σφᾶς οὐ παραδεχομένου· καὶ
[28]   ἐπικινδυνότατον· ἀπόστασιν ἐννοοῦσι καὶ ῥῆξιν  τοῦ   μεγάλου καὶ ἀστασιάστου τῆς Ἐκκλησίας
[71]   μερισμὸν σὺν οὐκ ἀγεννεῖ προφητείᾳ  τοῦ   μέλλοντος· ἀλλ' ἐπαινῶ καὶ τούτου
[62]   τὸ φαῦλον ἀνεπίμικτον ἔχοντος· ἀλλὰ  τοῦ   μὲν ἡσυχίου μὲν ὄντος μᾶλλον
[73]   ἑαυτὸν ἁπάντων εὐδοκιμώτατος. δέ,  τοῦ   μὲν τῷ πρᾴῳ, τοῦ δὲ
[64]   δὲ οἰδαίνειν κενῷ φρυάγματι; Καὶ  τοῦ   μὲν Φαρισαίου καταγινώσκειν καὶ διηγεῖσθαι
[38]   μόγις γὰρ εἶναι τῷ ἄκρῳ  τοῦ   μέσου κατα τυγχάνειν, καὶ τῷ
[19]   οὖν ἔξω τοῦ καιροῦ καὶ  τοῦ   μέτρου φερόμενος, καὶ οὐκ οἶδ'
[68]   εἰρημένοις· χρησιμώτατον γὰρ τοῖς πολλοῖς,  τοῦ   μὴ βλάπτεσθαι, τὴν χείρω περὶ
[62]   Τοῦ τοίνυν ἐρημικοῦ βίου καὶ  τοῦ   μιγάδος μαχομένων πρὸς ἀλλήλους ὡς
[30]   δόξαν Πατρὸς γινώσκομεν, τὴν ὁμοτιμίαν  τοῦ   Μονογενοῦς· μίαν δὲ Υἱοῦ, τὴν
[45]   τις ἠκούετο ξένη καὶ θάλασσα  τοῦ   νέου δημιουργοῦ καὶ στρατὸς ἤπειρον
[58]   δὲ ὠδίνετο. Ὑπεσπῶντο σύνοδοι παρὰ  τοῦ   νέου μητροπολίτου, πρόσοδοι διηρπάζοντο· πρεσβύτεροι
[46]   τὰ διηγήματα, καὶ μέχρι  τοῦ   νῦν κινεῖ τοῖς πολλοῖς δάκρυον
[50]   τὸν ὕπαρχον· Οὐδείς, φάναι, μέχρι  τοῦ   νῦν οὕτως ἐμοὶ διείλεκται καὶ
[17]   λαρυγγίζειν προμελετήσαντες μὴ πλέον ἔχοιεν  τοῦ   ξένου τε καὶ νεήλυδος. Ἐγὼ
[68]   ἄλλοις ἐπηρεάζουσιν. Ἐκεῖνος γὰρ ἕνεκα  τοῦ   ὀρθοῦ λόγου καὶ τῆς κατὰ
[46]   μὲν ἐξωθούμενοι τῶν ἐκκλησιῶν, ὅσοι  τοῦ   ὀρθοῦ λόγου καὶ τοῦ καθ'
[65]   οἰκειούμενον; Ἔτι περὶ τοὺς πρόποδας  τοῦ   ὄρους στρεφόμεθα, τῆς ἄκρας ἀπολειπόμενοι·
[77]   πολλοὺς ἂν ἴδοις Βασιλείους ἄχρι  τοῦ   ὁρωμένου, τοὺς ἐν ταῖς σκιαῖς
[64]   παριόντων γελώμενον, τὸν ἀνάλωτον καὶ  τοῦ   παθεῖν ὑψηλότερον· αὐτὸν δὲ ὑπερνεφεῖν
[63]   κενοδοξῶν (τίς γὰρ τοσοῦτον ἀπεῖχε  τοῦ   πάθους; ἀλλὰ τὸ προσιέναι τοῖς
[72]   τὴν ἀλογίαν ἐπιστομίσας ἀγνοούντων τὸ  τοῦ   πάθους μυστήριον. Μωϋσῆς καὶ Ἀαρὼν
[54]   τῶν τηνικαῦτα παρόντων καὶ κοινωνούντων  τοῦ   πάθους ~Τὸ δὲ αὐτὸ καὶ
[10]   Παντὸς γὰρ κρατῶν ἀρετῇ, παρὰ  τοῦ   παιδὸς κωλύεται μόνου τὸ πρωτεῖον
[48]   ὑπηρετοῦντα τῷ ἐπιτάττοντι, καὶ διὰ  τοῦ   πάντα χαρίζεσθαι, τὸ κράτος ἑαυτῷ
[70]   φλογίνην ῥομφαίαν παρελθών, εὖ οἶδα,  τοῦ   παραδείσου τετύχηκεν. Ἐνὼς ἤλπισε πρῶτος
[53]   τρόπον τινὰ συνεκκλησιάσας ἡμῖν εἴσω  τοῦ   παραπετάσματος ἑαυτὸν ἐποιήσατο εἴς τε
[23]   ὥστε μᾶλλον μὲν τὸ αἱρεθὲν  τοῦ   παρεθέντος ἐξεῖναι θαυμάζειν, μᾶλλον δὲ
[64]   μηδὲ τοῖς πολλοῖς ἀρέσκων, ἐκ  τοῦ   πᾶσι πάντα γίνεσθαι καὶ χαρίζεσθαι,
[14]   τῷ Σαούλ, ὅς, τὰς ὄνους  τοῦ   πατρὸς ἐπιζητῶν, βασιλείαν ηὕρατο, μεῖζον
[17]   καὶ φίλων τινές, ἔτ' ἐκ  τοῦ   πατρὸς καὶ τῆς ἄνωθεν ἑταιρίας,
[3]   γὰρ Πόντος ἡμῖν ἐκ  τοῦ   πατρὸς προβάλλει τὰ διηγήματα καὶ
[54]   ὑγιείας τυχὼν παῖς ταῖς  τοῦ   πατρὸς χερσὶν ἀπεσώθη· καὶ τοῦτο
[46]   οὗ καιρὸς ἦν· τὸ βιάζεσθαι,  τοῦ   πείθειν οὐκ ὄντος. Οἱ μὲν
[27]   τῶν ἄλλων ἁπάντων, οὕτω καὶ  τοῦ   περὶ ταῦτα κόσμου τοῖς πολλοῖς
[63]   θησαύρισμα, εἰς τὰ περιττὰ  τοῦ   πλούτου, ἤδη δὲ καὶ τὰ
[72]   ἔξωθεν, καὶ ὅσος ἔνδοθεν τὸν  τοῦ   πνεύματος· Ἀαρὼν δὲ Μωϋσέως ἀδελφὸς
[69]   ἣν καιρὸς ἐποίει μετὰ  τοῦ   Πνεύματος· ἀλλὰ τὸν τῶν γεγραμμένων
[68]   φωνὴν τέως ὑπερετίθετο, παρά τε  τοῦ   Πνεύματος αὐτοῦ καὶ τῶν γνησίων
[69]   ἐπαρασάμενος ἑαυτῷ τὸ φρικωδέστατον, αὐτοῦ  τοῦ   Πνεύματος ἐκπεσεῖν, εἰ μὴ σέβοι
[65]   Πάντα δὲ ἐκείνῳ διηρεύνηται τὰ  τοῦ   Πνεύματος, ἐξ ὧν ἦθος ἅπαν
[65]   καὶ διέκυψεν εἰς τὰ βάθη  τοῦ   Πνεύματος καὶ μετὰ Θεοῦ τὰ
[30]   Μονογενοῦς· μίαν δὲ Υἱοῦ, τὴν  τοῦ   Πνεύματος. Καὶ τι ἂν
[59]   πρὶν ἀποβιῶναι μεταναστάς, πάντα ἐποιεῖτο  τοῦ   Πνεύματος· καὶ φιλίαν αἰδεῖσθαι εἰδώς,
[71]   ἀξίαν ἀπαραλογίστως ἔνεμε μετὰ τῆς  τοῦ   Πνεύματος κρίσεως. Ἐπαινῶ τὴν Ἰακὼβ
[31]   παρ' ἑαυτῷ καὶ φιλοσοφώτατα τοῖς  τοῦ   Πνεύματος λογισμοῖς, ἄλλον μὲν εἶναι
[33]   οὔπω δὲ κατηρτισμένος ἐν τοῖς  τοῦ   Πνεύματος, πολλοῦ δὲ τοῦ κλύδωνος
[68]   τὴν γραφίδα ὡς ἐκ πυξίδος  τοῦ   Πνεύματος· τὴν δὲ κυρίαν φωνὴν
[68]   ἐζήτουν λαβέσθαι γυμνῆς τῆς περὶ  τοῦ   Πνεύματος φωνῆς, ὡς εἴη Θεός·
[14]   ἄρα τι καὶ βιαζώμεθα ὑπὸ  τοῦ   πόθου, συγγνώμη τῷ πάθει, πάντων
[68]   χρώμενος, καὶ μικρὸν ὅσον τὸν  τοῦ   πολέμου καιρὸν διαφέρειν, καὶ τὴν
[54]   ἀρρωστίας· καὶ χεὶρ ἐπέχεται  τοῦ   πονηροῦ γραφέως, καὶ ἅγιος
[33]   μὲν λελύπητο πεῖρά τις ἦν  τοῦ   πονηροῦ καὶ πάλη ταῖς εἰς
[31]   μακροθυμίας, τὸν τῆς ἀνάγκης· εὐθὺς  τοῦ   Πόντου μεθ' ἡμῶν ἀπανίσταται καὶ
[43]   τῷ λόγῳ καὶ τὴν ἐκ  τοῦ   πράττειν ἐπικουρίαν· τοῖς μὲν ἐπιδημῶν,
[25]   τε καὶ περιβόητον, τοῖς ἱεροῖς  τοῦ   πρεσβυτερίου θρόνοις τέως ἐγκαταλέξασα, καὶ
[19]   παρεθὲν ἀναγκαῖον φαίνεται καὶ κρεῖττον  τοῦ   προληφθέντος· κἄν μέ τις ἀπάγῃ
[70]   μή τι λέγω βλάσφημον αἰδοῖ  τοῦ   προπάτορος, τὴν ἐντολὴν οὐκ ἐφύλαξεν·
[19]   προληφθέντος· κἄν μέ τις ἀπάγῃ  τοῦ   πρόσω τυραννικῶς, τὸ τῶν πολυπόδων
[58]   ἀνδρὸς ἰδίαν ὁδὸν ὁδεύοντος, εἴργων  τοῦ   πρώσω μετὰ λῃστρικοῦ συντάγματος. Καὶ
[10]   οἶμαι περιττὸς δόξειν οὐδὲ ἔξω  τοῦ   σκοποῦ βάλλειν τὸν λόγον, ταῦτ'
[73]   γνωρίζεσθαι. Καὶ τὰ ἑξῆς παρήσω  τοῦ   Σολομῶντος· πᾶσι δὲ δῆλα, κἂν
[47]   καὶ πείθειν ἐπιχειροῦντας, τοὺς ἐκ  τοῦ   στρατιωτικοῦ, τοὺς ἐκ τῆς γυναικωνίτιδος,
[23]   Ἰατρικὴν μὲν γάρ, καὶ  τοῦ   σώματος ἀρρωστία καὶ νοσοκομία, φιλοσοφίας
[80]   ψαῦσαι μόνον! τί γὰρ ἐκείνου  τοῦ   σώματος ἱερώτερόν τε καὶ καθαρώτερον;
[2]   κόσμου παντὸς σωτήριον. Τὰ γὰρ  τοῦ   σώματος ἴσως οὐδὲ θαρρῆσαι χρὴ
[60]   δὲ τί ποτε ἦν, πλὴν  τοῦ   σώματος καὶ τῶν ἀναγκαίων τῆς
[63]   θανάτου καὶ τετελευτηκότες τοῖς πλείστοις  τοῦ   σώματος μέλεσιν, ἀπελαυνόμενοι πόλεων, οἰκιῶν,
[54]   τῷ βασιλεῖ καὶ πονηρῶς εἶχε  τοῦ   σώματος· συνέκαμνε δὲ πατήρ·
[38]   περὶ τούτων ἄμεινον, ὅπερ ἐπὶ  τοῦ   Σωτῆρος ἐγὼ θεωρῶ, οἶμαι δὲ
[35]   τε πλήρεις προθεὶς λέβητας καὶ  τοῦ   ταριχευτοῦ παρ' ἡμῖν ὄψου καὶ
[52]   ἀκοὴν προσβαλούσῃ τῇ ψαλμῳδίᾳ κατεβροντήθη  τοῦ   τε λαοῦ τὸ πέλαγος εἶδε
[80]   βίας καὶ συγκλονήσεως· αἳ καὶ  τοῦ   τέλους ἐμακαρίσθησαν, ὡς ἐκείνῳ συνέκδημοι,
[31]   τῶν προειρημένων μικροψυχίᾳ, καὶ ἀπειρίᾳ  τοῦ   τηνικαῦτα ἡμῶν προεδρεύοντος καὶ τοῖς
[51]   εἶχε τάχους· Ἡττήμεθα, βασιλεῦ, εἰπεῖν,  τοῦ   τῆσδε προβεβλημένου τῆς Ἐκκλησίας. Κρείττων
[62]   τῆς τοῦ ἐλαίου τροφῆς ἀπαντήσωσιν;  Τοῦ   τοίνυν ἐρημικοῦ βίου καὶ τοῦ
[64]   παραδοξότερον, Θεὸν σταυρούμενον βλέπειν, καὶ  τοῦ   τον μετὰ λῃστῶν, καὶ ὑπὸ
[23]   μᾶλλον μετέσχε λόγου καὶ μετὰ  τοῦ   τρόπου; Ποῖον μὲν εἶδος οὐκ
[11]   βυθὸν διεπτύσαμεν· ὅτι μὴ κἀκ  τού   των πρὸς θεοσέβειαν ὠφελήμεθα, ἐκ
[48]   ἂν ἀξίως διηγησάμην, τὴν  τοῦ   ὑπάρχου θρασύτητα, τὴν τοῦ
[19]   συναπέρχεται, οὔτε πόθος ὑφίσταται, μαραινομένου  τοῦ   ὑπεκκαύματος. Οἱ δὲ κατὰ Θεόν
[19]   τοὺς τῶν αὐτῶν ἐραστάς. Οὗτος  τοῦ   ὑπὲρ ἡμᾶς ἔρωτος νόμος. Αἰσθάνομαι
[21]   Ἀβάριδος ὀϊστὸν τί ἂν λέγοιμι  τοῦ   Ὑπερβορέου τὸν Ἀργεῖον Πήγασον,
[75]   πλήρωσιν τοῦ κρυπτομένου νόμου τὴν  τοῦ   φαινομένου κατάλυσιν. ~Ἐμιμήσατο Πέτρου τὸν
[37]   δεῖ πάντα λέγοντα διατρίβειν; ἄρτι  τοῦ   φερωνύμου τῆς εὐσεβείας μετατεθέντος καὶ
[17]   καὶ μάταιος, οὐ γὰρ ᾐσθόμην  τοῦ   φθόνου, πιστεύων τῷ πλάσματι, ἤδη
[2]   τοσοῦτον ἀμελήσαιμεν ἀρετῆς  τοῦ   φιλικοῦ καθήκοντος· οὐδὲ τῷ νομίζειν
[75]   ἀλλὰ ζηλωτὴν ἀποφαίνων καί τι  τοῦ   χαρακτῆρος ἐκείνου ἐν ἑαυτῷ φέροντα.
[48]   καὶ μόνον τῶν ἄλλων ἀπαυθαδιάζεσθαι;  Τοῦ   χάριν, γεννάδας φησί, καὶ
[33]   τῶν ἐπικειμένων τῆς Ἐκκλησίας ἐχθρῶν,  τοῦ   χειραγωγοῦντος καὶ ὑπερείδοντος. Διὰ τοῦτο
[11]   των πρὸς θεοσέβειαν ὠφελήμεθα, ἐκ  τοῦ   χείρονος τὸ κρεῖττον καταμαθόντες, καὶ
[37]   εἰπεῖν ὅτι καὶ τῆς κεφαλῆς  τοῦ   χρισθέντος. Τοῦτο προσκείσθω τοῖς παλαιοῖς
[35]   καὶ πένητας τρέφοντος· ἔπειτα τὴν  τοῦ   Χριστοῦ διακονίαν μιμούμενος, ὃς καὶ
[69]   ὅτι οἱ μὲν τῷ σαρκικῷ  τοῦ   Χριστοῦ πλέον ἐνησχολήθησαν, οἱ δὲ
[6]   Ἄλλοι μὲν οὖν θαυμαζέτωσαν τὸ  τοῦ   χρόνου μῆκος· καὶ γὰρ ἐπὶ
[19]   ἐμαυτῷ συνέδησα. ~Ὡς δὲ προϊόντος  τοῦ   χρόνου τὸν πόθον ἀλλήλοις καθωμολογήσαμεν,
[80]   ψυχῶν οὐκ ὀλίγων, ἐκ τῆς  τοῦ   ὠθισμοῦ βίας καὶ συγκλονήσεως· αἳ
[10]   μήτε ἐκείνοις ἑτέρου μᾶλλον  τοῦδε   πατράσιν ὀνομασθῆναι· ὅπερ οὖν καλῶς
[55]   ἐκείνους αὐτῷ τοιαῦτα καὶ εἰς  τοῦθ'   ἥκοντα τέλους· τὰ δὲ πρὸς
[21]   τὴν διάνοιαν πεπυκνωμένοις καὶ πεφραγμένοις.  Τοὐναντίον   μὲν οὖν, εἴ τι χρὴ
[48]   σοι, φησίν, οὗτος, βούλεται,  τοὔνομα   προσειπών, οὔπω γὰρ ἐπίσκοπον ἠξίου
[60]   τούς τε λίαν συντόμους καὶ  τοὺς   ἄγαν ἀπλήστους, ὡδί πως τῷ
[26]   ποιεῖ τοὺς Γίγαντας. Πλάττομεν αὐθημερὸν  τοὺς   ἁγίους, καὶ σοφοὺς εἶναι κελεύομεν,
[82]   ἡμῶν, δόξα εἰς  τοὺς   αἰῶνας· Ἀμήν.
[8]   σου καὶ τοὺς Ὠρίωνας καὶ  τοὺς   Ἀκταίωνας, τοὺς κακοδαίμονας θηρευτάς,
[24]   τί δ' οὐ πράττοντες, ὧν  τοὺς   ἀλγοῦν τας εἰκός; Ἐνταῦθά τι
[38]   ὑπερβάλλων ἀεὶ ὅσον πρὸ τούτου  τοὺς   ἄλλους ἐδείκνυτο, κάλλιστά τε καὶ
[16]   ἐν λόγοις καίριον, ἀλλὰ καὶ  τοὺς   ἄλλους ἔπειθον ὁμοίως ἔχειν, ὅσοι
[58]   τοῖς ἀρχομένοις. Τίς γὰρ ἂν  τοὺς   ἄλλους πείσειε μετριάζειν, οὕτω τῶν
[68]   τῶν συλλογισμῶν ἀνάγκαις, οὕτως ἦρχε  τοὺς   ἀντιλέγοντας, ὥστε μὴ ἀντιβαίνειν ἔχειν,
[54]   κουρίαν τῷ πάθει καὶ ἰατρῶν  τοὺς   ἀρίστους ἐκλεγόμενος καὶ λιταῖς προσκείμενος,
[17]   ἄξιον. Οὐχ ἁπλοῦν γένος εὑρίσκω  τοὺς   Ἀρμενίους, ἀλλὰ καὶ λίαν κρυπτόν
[80]   Μόλις δὲ τὸ σῶμα διαφυγὸν  τοὺς   ἁρπάζοντας καὶ νικῆσαν τοὺς προπομπεύοντας,
[1]   προστησά μενος, καθάπερ οἱ ζωγράφοι  τοὺς   ἀρχετύπους πίνακας, ταύτην ἂν ὑφελὼν
[69]   τῇ τε ἀληθείᾳ προσάγωνται καὶ  τοὺς   ἀσεβοῦντας ἐπιστομίζωσιν. Ἔμοι γοῦν εἴη
[11]   τὴν κτίσιν ἐπαν ιστάντες κατὰ  τοὺς   ἄφρονας, ἀλλ' ἐκ τῶν δημιουργημάτων
[9]   καὶ περι φανέστατον εὐτεκνία.  Τοὺς   γὰρ αὐτοὺς πολύπαιδας καὶ καλλίπαιδας
[62]   ὃς καὶ γεννηθῆναι θελήσας διὰ  τοὺς   γεννητοὺς ἡμᾶς ἐκ παρθένου γεννᾶται,
[26]   ἀναδοθείς, ὡς μῦθος ποιεῖ  τοὺς   Γίγαντας. Πλάττομεν αὐθημερὸν τοὺς ἁγίους,
[43]   ἐπιδημῶν, πρὸς δὲ τοὺς πρεσβεύων,  τοὺς   δὲ καλῶν, νουθετῶν, ἐλέγχων, ἐπιτιμῶν,
[52]   εἴπω, Θεῷ καὶ τῷ βήματι·  τοὺς   δὲ περὶ αὐτὸν ἑστηκότας ἐν
[43]   ὅπλοις τοῖς ἀπὸ γλώσσης καταστρεφόμενος·  τοὺς   δὲ πόρρωθεν, βάλλων τοξεύμασι τοῖς
[13]   δὲ ἥλιξι, τοῖς μὲν παρεκτεινόμενος,  τοὺς   δὲ ὑπεραίρων κατὰ πᾶν εἶδος
[74]   δέρος, τὴν ἀσαρκίαν. Ἐῶ τἆλλα,  τοὺς   δροσισθέντας ἐν πυρὶ νεανίας· τὸν
[34]   ἄρχοντας τούς τε ἄλλους καὶ  τοὺς   δυνατωτάτους τῆς πόλεως· διαφορῶν λύσεις
[71]   ἀνδρὸς εὐμηχανίαν καὶ εὐημερίαν, καὶ  τοὺς   δώδεκα ἐξ αὐτοῦ πατριάρχας, καὶ
[15]   καὶ αὐτοὶ πάσχουσι ἀτεχνῶς περὶ  τοὺς   ἑαυτῶν διδασκάλους καὶ ἀντιτέχνους, ὅπως
[63]   καὶ ἱστορίαις διδόασιν, ὧν οὐδὲν  τοὺς   ἐγείραντας πλὴν δόξης ὀλίγης ὤνησεν;
[2]   γε ποιουμένοις τὸν λόγον καὶ  τοὺς   εἰδότας σαφῶς τὰ ἡμέτερα. Ἤδη
[47]   ἐπιχειροῦντας, τοὺς ἐκ τοῦ στρατιωτικοῦ,  τοὺς   ἐκ τῆς γυναικωνίτιδος, τοὺς ἐν
[47]   προσβολάς, τὰς ὑποσχέσεις, τὰς ἀπειλάς,  τοὺς   ἐκ τοῦ δικαστικοῦ τάγματος προσπεμπομένους
[47]   προσπεμπομένους αὐτῷ καὶ πείθειν ἐπιχειροῦντας,  τοὺς   ἐκ τοῦ στρατιωτικοῦ, τοὺς ἐκ
[78]   ὥστε μὴ ζημιωθῆναι τὸ βῆμα  τοὺς   ἐκείνου μαθητὰς καὶ τῆς ἱερωσύνης
[7]   οὐ γὰρ ἦσαν γογγυσταὶ κατὰ  τοὺς   ἐκείνους ἐν τῇ ἐρήμῳ ταλαιπωροῦντας
[21]   τοὺς ἱεροὺς ἡμῶν οἴκους καὶ  τοὺς   ἐκεῖσε διδασκάλους φέρουσα, καὶ
[80]   ἀγὼν δὲ τοῖς ἡμετέροις πρὸς  τοὺς   ἐκτός, Ἕλληνας, Ἰουδαίους, ἐπήλυδας· ἐκείνοις
[22]   Ἀλλὰ γὰρ ἔλαθον ἐμαυτὸν εἰς  τοὺς   ἐμοὺς ὑπαχθεὶς ἐπαίνους, μηδὲ
[47]   στρατιωτικοῦ, τοὺς ἐκ τῆς γυναικωνίτιδος,  τοὺς   ἐν γυναιξὶν ἄνδρας καὶ ἐν
[77]   ἴδοις Βασιλείους ἄχρι τοῦ ὁρωμένου,  τοὺς   ἐν ταῖς σκιαῖς ἀνδριάντας· πολὺ
[78]   πλεῖστον καταλελοιπώς, εὐτονώτερος γίνεται περὶ  τοὺς   ἐξιτηρίους τῶν λόγων, ἵνα τοῖς
[21]   διδασκάλους φέρουσα, καὶ πρὸς  τοὺς   ἔξωθεν παιδευτάς. Τὰς ἄλλας δὲ
[1]   ἀρετήν, λόγος. Ὧν γὰρ  τοὺς   ἐπαίνους, οἶδα τούτων σαφῶς καὶ
[64]   καὶ μετὰ θαύματος ἀγαπώμενα· καὶ  τοὺς   ἐπὶ τῆς σκηνῆς θαυμάζοι, ὡς
[69]   ἀνθρώπων τοῖς εὐγνωμονεστέροις! Οὐδὲ γὰρ  τοὺς   εὐαγγελιστὰς φαίη μεν ἂν ὑπεναντία
[4]   ἑαυτῶν δοκιμάζεσθαι καὶ τῶν ἵππων  τοὺς   εὐγενεστάτους ἀτιμοτάτους, ἡμᾶς δὲ
[73]   Κριτὰς παραδράμωμεν, τῶν Κριτῶν  τοὺς   εὐδοκιμωτάτους, Σαμουὴλ ἐν τοῖς ἐπικαλουμένοις
[21]   ἴσου λόγου· τε πρὸς  τοὺς   ἱεροὺς ἡμῶν οἴκους καὶ τοὺς
[15]   ἡνιοχοῦσι καθήμενοι, παίουσι τὸν ἀέρα,  τοὺς   ἵππους δὴ τοῖς δακτύλοις ὡς
[28]   τὸν βίον καθιερώσαντες· λέγω δὲ  τοὺς   καθ' ἡμᾶς Ναζιραίους καὶ περὶ
[34]   ἀναλγησία καὶ ἀπληστία. Τηροῦσι γὰρ  τοὺς   καιροὺς καὶ καταπραγματεύονται τῆς ἐνδείας
[8]   τοὺς Ὠρίωνας καὶ τοὺς Ἀκταίωνας,  τοὺς   κακοδαίμονας θηρευτάς, ἐμὸς διώκτης,
[68]   αὐτοῦ δόξαν ἔχοντας. Πρὸς δὲ  τοὺς   κακούργους λόγος, οἳ τοῖς
[61]   Τὰς μὲν γὰρ πλησμονὰς καὶ  τοὺς   κόρους τοῖς ἀλογωτέροις ἀπέρριψε καὶ
[73]   ἁρπαζομένων πολλῷ τιμιώτεροι. ~Καὶ ἵνα  τοὺς   Κριτὰς παραδράμωμεν, τῶν Κριτῶν
[44]   δὲ δόξης ἠξιωμένον, πάντας δὲ  τοὺς   κύκλῳ καταστρεψάμενον τῷ κράτει τῆς
[23]   λεκτικὴν ὀνομάζουσιν· ὡς ῥᾷον εἶναι  τοὺς   λαβυρίνθους διεξελθεῖν, τὰς ἐκείνου
[76]   πρό θυμος ἦν, ἐπισχὼν αἰδοῖ  τοὺς   λιθάζοντας. Ἔτι δὲ συντομώτερον εἰπεῖν
[35]   προσθήκην. Συναγαγὼν γὰρ ἐν ταὐτῷ  τοὺς   λιμοῦ τραυματίας, ἔστι δὲ οὓς
[68]   τὸ πυκτίον ἀκολουθεῖν. Οἰκονομεῖν δὲ  τοὺς   λόγους ἐν κρίσει τῶν ἀναγκαίων
[19]   οἶδ' ὅπως εἰς τούτους ἐμπίπτω  τοὺς   λόγους, οὐκ ἔχω δ' ὅπως
[43]   πολὺ τῶν αἱρετικῶν ἀποκρούεται θράσος·  τοὺς   μὲν καὶ εἰς χεῖρας ἰόντας,
[12]   ἦν. Ὥσπερ τοὺς πώλους καὶ  τοὺς   μόσχους ὁρῶμεν ὁμοῦ τῇ γενέσει
[8]   θηρευτάς, ἐμὸς διώκτης,  τοὺς   μύθους θαυμάζων καὶ τὴν ἀντιδοθεῖσαν
[17]   καὶ τάχιστα περιφρονηθῆναι, ὑπήρειδόν τε  τοὺς   νεανίας ἐπανάγων τὸν λόγον· καὶ
[20]   ἐστιν πρὸς ἀρετὴν τυποῦσθαι  τοὺς   νέους πρὸς κακίαν. ~Δύο
[64]   τηλικούτων κριταί, καὶ τῷ κανόνι  τοὺς   οὐ κανόνας προσάγοντες; Ἔστι λεπροὺς
[26]   ἁγίους, καὶ σοφοὺς εἶναι κελεύομεν,  τοὺς   οὐδὲν σοφισθέντας, οὐδὲ τοῦ βαθμοῦ
[11]   ἀλλὰ σκαιοὺς καὶ ἀπαιδεύτους ὑποληπτέον  τοὺς   οὕτως ἔχοντας, οἳ βούλοιντ' ἂν
[81]   πάντα πᾶσι γενόμενον ἵνα κερδάνῃ  τοὺς   πάντας πλείονας. ~Ταῦτά σοι
[79]   οὐκ ἀηδῶς ἐναπέψυξεν· ἔστιν  τοὺς   παρόντας μυσταγωγήσας καὶ βελτίους ποιήσας
[21]   ἀρετὴν φέρει, μηδὲ ποιεῖ βελτίους  τοὺς   περὶ αὐτὸ σπουδάζοντας. Ἄλλοις μὲν
[64]   καὶ τελώναις συνέσθοντα καὶ νίπτοντα  τοὺς   πόδας τῶν μαθητῶν καὶ σταυρὸν
[35]   λεντίῳ διαζωννύμενος οὐκ ἀπηξίου νίπτειν  τοὺς   πόδας τῶν μαθητῶν, καὶ τοῖς
[7]   πολλοὶ δὲ ὄρνιθες τῶν ἐδωδίμων  τοὺς   ποθοῦντας ἡμᾶς ὑπερίπτανται, ὧν τί
[38]   τῷ περιόντι τῆς ἀρετῆς ἕλκειν  τοὺς   πολλοὺς εἰς τὸ μέτριον· μᾶλλον
[65]   ὡς μηδ' ἑτέρῳ σκάζειν, κατὰ  τοὺς   πολλούς, νῷ λόγον οὐκ
[10]   καὶ ῥώμης καὶ μεγέθους, οἷς  τοὺς   πολλοὺς ὁρῶ χαίροντας, τοῖς βουλομένοις
[25]   τε πλύνασα καὶ σοφίσασα, κατὰ  τοὺς   πολλοὺς τῶν νῦν τῆς προστασίας
[43]   τοῖς μὲν ἐπιδημῶν, πρὸς δὲ  τοὺς   πρεσβεύων, τοὺς δὲ καλῶν, νουθετῶν,
[65]   τὰ πέρατα οἰκειούμενον; Ἔτι περὶ  τοὺς   πρόποδας τοῦ ὄρους στρεφόμεθα, τῆς
[80]   διαφυγὸν τοὺς ἁρπάζοντας καὶ νικῆσαν  τοὺς   προπομπεύοντας, οὕτω τῷ τάφῳ τῶν
[12]   βλέπων εὐθὺς ἄριστος ἦν. Ὥσπερ  τοὺς   πώλους καὶ τοὺς μόσχους ὁρῶμεν
[64]   λόγῳ καὶ καιρῷ χρώμενον, κατὰ  τοὺς   Σολομῶντος νόμους, παντὶ πράγματι καιρὸν
[29]   εἶχε πρὸς τοὺς ὑβριστὰς  τοὺς   σπουδαστάς, οὔτε πρὸς αὐτοῦ τὸ
[34]   ἄλλα γνωρίσματα· παρρησία πρὸς ἄρχοντας  τούς   τε ἄλλους καὶ τοὺς δυνατωτάτους
[60]   φυλάξας. Ὁμῶς δὲ ἀμφοτέρους περιφρονῶν,  τούς   τε λίαν συντόμους καὶ τοὺς
[5]   οἴσοντες, ἐξ ὧν στεφανοῖ Χριστὸς  τοὺς   τὴν ἐκείνου μιμησαμένους ὑπὲρ ἡμῶν
[11]   τὸ κατ' αὐτοὺς κρύπτηται, καὶ  τοὺς   τῆς ἀπαιδευσίας ἐλέγχους διαδιδράσκωσιν. Ἐπεὶ
[7]   θρέψειε σήμερον τοῖς τῆς τρυφῆς  τοὺς   τῆς εὐσεβείας ἀγωνιστάς; Πολλοὶ μὲν
[38]   δὲ τῆς προεδρίας ἀξιωθείς, ὡς  τοὺς   τοιούτους μὲν γεγονότας, τοιαύτης δὲ
[47]   ἁπάντων. Ἀλλὰ τοσοῦτοι θαυμάζουσιν ὅσοι  τοὺς   τότε ἀγῶνας γνωρίζουσι, τὰς προσβολάς,
[47]   ἄνδρας καὶ ἐν ἀνδράσι γυναῖκας,  τοὺς   τοῦτο μόνον ἀνδρικοὺς τὴν ἀσέβειαν,
[17]   δεινὸν γὰρ εἶναι, εἰ προειληφότες  τοὺς   τρίβωνας καὶ λαρυγγίζειν προμελετήσαντες μὴ
[74]   φειδώμεθα. ~Ἐπαινεῖς Ἡλίου τὴν πρὸς  τοὺς   τυράννους παρρησίαν, καὶ τὴν διὰ
[19]   ἑαυτῷ τε καὶ ἀλλήλοις συνδεῖ  τοὺς   τῶν αὐτῶν ἐραστάς. Οὗτος τοῦ
[29]   Οὔτε γὰρ ἀντιτείνειν εἶχε πρὸς  τοὺς   ὑβριστὰς τοὺς σπουδαστάς, οὔτε
[6]   ὅστις οὐδὲν μέγα οἴεται  τοὺς   ὑπὲρ Χριστοῦ διωγμοὺς καὶ κινδύνους,
[4]   ἐγγύθεν ἠργμένος, κάτεισιν εἰς  τοὺς   ὕστερον· τούτῳ δὲ γενοῖν τοῖν
[15]   ἰδεῖν περὶ τὰς ἀντιθέτους ἱπποδρομίας  τοὺς   φιλίππους τε καὶ φιλοθεάμονας· πηδῶσι,
[32]   θεία γραφή, ῥᾳδίως ἀναλίσκον  τοὺς   φρυγανώδεις καὶ ὑβριστὰς τῆς θεότητος.
[37]   Κινεῖ γὰρ ἐκ τῆς ὑπερορίας  τοὺς   χρίσοντας, ἄνδρας ἐπ' εὐσεβείᾳ γνωρίμους
[8]   λέγε τὰς ἐλαφηβόλους σου καὶ  τοὺς   Ὠρίωνας καὶ τοὺς Ἀκταίωνας, τοὺς
[69]   περὶ τούτων κοινολογουμένῳ· μηδὲ ἁπλῶς  τοῦτο   ἀποφηνάμενος, ἀλλ' μηδέπω πρότερον
[41]   ὅπως ἀσφαλῶς ἕξει λογιζομένων, εἴπερ  τοῦτο   ἀσφαλές, περαιτέρω δ' οὐ προϊόντων,
[61]   μὴ τρυφῶν φαίνεσθαι, μηδὲ διὰ  τοῦτο   δεῖσθαι πλειόνων· ἀλλὰ πρὸς τὰ
[22]   μηδὲ παρ' ἑτέρου ποτὲ  τοῦτο   δεξάμενος· καὶ θαυμαστὸν οὐδέν, εἰ
[36]   καὶ τοῖς ἑτέρων ὀνείροις εἰς  τοῦτο   δια ταττόμενος· δὲ προῖκα
[8]   ὡς ἐμὸς λόγος. Καὶ  τοῦτο   διῆλθον, οὐχ ἵν' ἐκείνῳ προσθῶ
[11]   Οὔκουν ἀτιμαστέον τὴν παίδευσιν, ὅτι  τοῦτο   δοκεῖ τισιν· ἀλλὰ σκαιοὺς καὶ
[55]   κρατοῦντα τῶν πολλῶν ταύτῃ φαίνεσθαι,  τοῦτο   δώσω τῷ λόγῳ. ~Γυναῖκά τινα
[47]   καὶ οὐδὲ βουλομένῳ παρελθεῖν δυνατόν,  τοῦτο   δώσω τῷ λόγῳ συνελὼν ὅσον
[7]   πρόθυμοι πρὸς σφαγήν! Μονονουχὶ καὶ  τοῦτο   εἰκάζειν ἦν, ὅτι μὴ τάχιον
[20]   καί, εἰ μὴ μέγα ἐμοὶ  τοῦτο   εἰπεῖν, κανόνες ὄντες ἀλλήλοις καὶ
[66]   διάδοσις· ὥστε ἐμοί γε, οὐδὲ  τοῦτο   εἰπεῖν ὀκνητέον, τὸ εἰς πᾶσαν
[10]   τῆς ἐμμελείας ὄντως φερώνυμον,  τοῦτο   ἐν γυναιξὶν ὤφθη, εἰ δεῖ
[59]   οὖν ὁπόσον εἰπεῖν δυνατόν, ἓν  τοῦτο   ἐπαινεῖν οὐκ ἔχω, καὶ γὰρ
[54]   τοῦ πατρὸς χερσὶν ἀπεσώθη· καὶ  τοῦτο   ἐπισ τεύετο παρὰ τῶν τηνικαῦτα
[42]   κακῶς, οὐδὲν τῷ κοινῷ  τοῦτο   ἐπισημαίνειν· τοῦ κοινοῦ δὲ οὕτως
[39]   μέν, συγγινώσκει δέ. Καὶ μετὰ  τοῦτο   ἐπιστάντα μέν, τὴν δὲ τῆς
[1]   βίος ἐστὶν λόγος, ἓν  τοῦτο   ἐσπου δακόσι καὶ μόνον, ταῖς
[16]   ὡς αὐτῶν ἕνα δεχόμενοι· καὶ  τοῦτό   ἐστιν αὐτοῖς τῆς τελετῆς τὸ
[42]   τῆξις καρδίας ἔμμονος λογισμός· διὰ  τοῦτο   ἐσφάδαζεν, ἠνιᾶτο, κατετιτρώσκετο, ἔπασχε τὸ
[64]   καὶ ψοφήμασι. Καίτοι κἂν εἰ  τοῦτο   ζητοίημεν, τίς μὲν οὕτως ἡδὺς
[21]   σκαῖρον, τὰ πάντα ἁλίσκεται,  τοῦτο   ἦμεν ἡμεῖς ἐν πᾶσι τοῖς
[17]   κατὰ νέηλυν ἀξιωθεὶς τῆς τιμῆς.  ~Τοῦτο   ἡμῖν τῆς φιλίας προοίμιον· ἐντεῦθεν
[28]   τῶν ἐπ' ἀξίας. Ῥᾷστον δὲ  τοῦτο   ἦν ἐκ τριῶν τῶν ἰσχυροτάτων.
[52]   ψυχὴν ἐκ τοῦ θάμβους. Καὶ  τοῦτο   ἦν τοῖς πολλοῖς ἄδηλον ἔτι.
[15]   εἰς μίαν ἡμέραν τροφῆς εὐπορήσαντες.  Τοῦτο   καὶ αὐτοὶ πάσχουσι ἀτεχνῶς περὶ
[18]   τῆς δόξης ὁρᾶν τὰ φαινόμενα,  τοῦτο   καὶ αὐτὸς πάσχων ἐσκυθρώπαζεν, ἐδυσφόρει,
[19]   ἐπειδὴ πράγματος ἑστῶτός εἰσι, διὰ  τοῦτο   καὶ μονιμώτεροι, καὶ ὅσῳ πλέον
[33]   τοῦ χειραγωγοῦντος καὶ ὑπερείδοντος. Διὰ  τοῦτο   καὶ τὴν συμμαχίαν ἠγάπα, καὶ
[38]   τὸ ὑπὲρ ἡμᾶς καὶ ἡμέτερον,  τοῦτο   κἀνταῦθα συμβεβηκέναι λογίζομαι. Ἐκεῖνός τε
[69]   τοῦ ἀνδρὸς καθαρότητι, ὥστε καὶ  τοῦτο   κοινοποιοῦμαι πρὸς ἅπασι· κἀκείνῳ μὲν
[2]   νόμῳ κρείττονι (οὐ γὰρ αἰσχύνομαι  τοῦτο   λέγειν, ὅτι καὶ πᾶσι νόμος
[29]   καὶ Ἰωάννου, τῶν πάνυ φιλοσόφων,  τοῦτο   λυσιτελεῖν αὐτῷ μᾶλλον ἡγούμενος
[8]   διδαχθῇ, ἀπανθρωπίαν μαθοῦσα φιλανθρωπίας ἀντίδοσιν;  Τοῦτο   μὲν οὖν τοσοῦτον ἐκ πολλῶν
[58]   καὶ τὰ ἡμέτερα· καὶ διὰ  τοῦτο   μετεποιεῖτο τῶν νεωστὶ προσελθόντων, ὡς
[35]   Καὶ τίνα τρόπον; Οὐδὲ γὰρ  τοῦτο   μικρὸν εἰς προσθήκην. Συναγαγὼν γὰρ
[27]   προσδιατρίψωμεν. Οἷον γάρ με καὶ  τοῦτο   μικροῦ παρέδραμεν, ἐν μέσῳ τῶν
[16]   διὰ τιμῆς ἐκείνοις· ἐπεὶ καὶ  τοῦτο   μισθός ἐστιν αὐτοῖς τῶν σπουδαστῶν
[56]   προσβλέπειν ὄκνουσι γυναῖκες; Καὶ οὐ  τοῦτο   μόνον, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν παρεῖναι
[47]   καὶ ἐν ἀνδράσι γυναῖκας, τοὺς  τοῦτο   μόνον ἀνδρικοὺς τὴν ἀσέβειαν, οἳ
[67]   τοῖς σπουδαιοτέροις εἰς παίδευσιν. ~Ἐγὼ  τοῦτο   μόνον αὐτοῦ διηγήσομαι. Ὅταν τὴν
[2]   ἔστιν ἄλλου θερμότερος, ἀλλὰ μὴ  τοῦτο   μόνον πάντες ὁμότιμοι, τὴν τοῦ
[3]   πολλὰ δὲ τὸ ἐμὸν ἔδαφος  τοῦτο,   οἱ σεμνοὶ Καππαδόκαι, τὸ μηδὲν
[63]   τὸν ἔλεον, ἐλέου χρῄζοντας. Διὰ  τοῦτο,   οὐδὲ τοῖς χείλεσιν ἀπηξίου τιμᾶν
[64]   πάντα γίνεσθαι καὶ χαρίζεσθαι, τί  τοῦτο;   Οὐκ ἐπαινετέος μᾶλλον μεμπτέος
[23]   τι διηνέχθησαν, ἐν ἄλλοις ὀνόμασι  τοῦτο   παραδηλώσαντες. ~Εἶχε μὲν οὖν οὕτω
[52]   τὴν ἕνωσιν· ἄξιον δὲ μηδὲ  τοῦτο   παραδραμεῖν. Ἐπειδὴ γὰρ ἔνδον ἐγένετο
[17]   τι καὶ τοιοῦτον· οὐδὲ γὰρ  τοῦτο   παραλιπεῖν ἄξιον. Οὐχ ἁπλοῦν γένος
[33]   εὐπειθείας καὶ πνευματικῆς τάξεως. Διὰ  τοῦτο   παρῆν, ἐσόφιζεν, ὑπήκουεν, ἐνουθέτει, πάντα
[11]   τὰ τοῦ Θεοῦ σέβοντες, διὰ  τοῦτο   περιφρονητέον· ἀλλ' ὅσον χρήσιμον αὐτῶν
[40]   οὐ γὰρ θωπευτικῶς οὐδὲ ἀνελευθέρως  τοῦτο   ποιεῖ, ἀλλὰ καὶ λίαν νεανικῶς
[14]   οὖν, ὡς οἷόν τε μετρίως,  τοῦτο   ποιεῖν. Ἂν δ' ἄρα τι
[45]   ἦν ἐκείνων χεῖρον καὶ βλαβερώτερον,  τοῦτο   ποιῶν καὶ λέγων ἠκούετο. Ἔθετο
[34]   καὶ σωματικαί· καὶ γὰρ καὶ  τοῦτο   πολλάκις εἰς ψυχὴν φέρει δι'
[69]   μὲν ἐξ ὧν καὶ δημοσίᾳ  τοῦτο   πολλάκις ἐκήρυξεν, εἴ ποτε καιρὸς
[37]   καὶ τῆς κεφαλῆς τοῦ χρισθέντος.  Τοῦτο   προσκείσθω τοῖς παλαιοῖς διηγήμασιν, ὅτι
[35]   παισίν, ἤτ' οὖν συνδούλοις, πρὸς  τοῦτο   συνεργοῖς χρώμενος, ἐθεράπευε μὲν τὰ
[39]   παραδυναστεύειν, καὶ τῇ φιλίᾳ  τοῦτο   τεκμαιρομένων· ἐπειδὴ τὸ φορτικὸν φεύγων
[50]   ὕπαρχε, καὶ παντὸς ἄλλου ταπεινότεροι,  τοῦτο   τῆς ἐντολῆς κελευούσης, καὶ μὴ
[6]   τὸ δὲ ἀνανδρίας ἐστίν· καὶ  τοῦτο   τιμῶντες ἐκεῖνοι τὸν νομοθέτην, τί
[64]   ἀκοινώνητον. Καὶ γὰρ οὐ φαύλως  τοῦτό   τινες πεφιλοσοφήκασιν, ὅτι παραπεπήγασι ταῖς
[63]   συμπαθὲς δοκιμάζεται. Τί μοι πρὸς  τοῦτο   τὸ ἔργον, ἑπτάπυλοι Θῆβαι καὶ
[53]   φιλανθρωπίας ἀρχὴ καὶ κατάστασις πρώτη·  τοῦτο   τὸ λῆμα τῆς τότε διοχλούσης
[68]   θεολογίας ἐμνήσθην, καὶ τῆς περὶ  τοῦτο   τοῦ ἀνδρὸς μάλιστα μεγαλοφωνίας, ἔτι
[16]   παντός· βούλεται δὲ αὐτοῖς, οἶμαι,  τοῦτο   τῶν νεηλύδων συστέλλειν τὸ φρόνημα
[11]   ἀπαιδευσίας ἐλέγχους διαδιδράσκωσιν. Ἐπεὶ δὲ  τοῦτο   ὑπεθέμεθα καὶ ἀνωμολογησάμεθα, φέρε τὰ
[21]   εἰς ψυχήν· οὐ γὰρ φαύλως  τοῦτο   ὑπολαμβάνεται τοῖς εὐσεβεστέροις· καὶ γὰρ
[31]   ἄλλο τι βαρβαρικὴν καταδρομὴν  τοῦτο   ὑποληπτέον, καθαιροῦσαν οὐ τείχη καὶ
[54]   καὶ οὐδὲν ἀπῆν τῶν εἰς  τοῦτο   φερόντων. νὺξ παρῆν,
[82]   μὲν τῆς ἀξίας ἐγγύς, σὴ  τοῦτο   χάρις· σοὶ γὰρ θαρρῶν, τὸν
[1]   θαυμάσας. Ἐμοί τε γὰρ ἔσται  τοῦτο   χρέος ἱκανῶς ἀφωσιωμένον· χρέος δέ,
[13]   ἐπειδὴ δεῖ καὶ τῆς ἐν  τούτοις   δυνάμεως πρὸς τὴν τῶν νοουμένων
[10]   παρα χωρήσομεν· οὐχ ὅτι κἀν  τούτοις   ἔλαττόν τινος ἠνέγκατο τῶν μικρολόγων
[7]   ποτε καὶ ἡμῖν, τοῖς ὄρεσι  τούτοις   ἐμφωλεύουσι· πολλοὶ δὲ ὄρνιθες τῶν
[35]   οὐ τοῖς πιστεύουσιν. δὲ  τούτοις   ἐστὶν ἀκόλουθα καὶ εἰς ταὐτὸν
[57]   σπαράγμασιν» Οἱ μὲν οὖν ἐν  τούτοις   ἦσαν. δὲ πόλις, ὡς
[12]   εὐδοκιμεῖν ὑπάρχει καὶ εἶναι περιδεξίοις,  τούτοις   καὶ τὸ εἶναι τελείοις καὶ
[50]   καὶ πρὸς ὃν ἐπείγομαι πόρρωθεν.  ~Τούτοις   καταπλαγέντα τὸν ὕπαρχον· Οὐδείς, φάναι,
[30]   ἐπάνοδον· ἔσχε γὰρ οὕτως. ~Ἐν  τούτοις   ὄντων ἡμῶν, ἐξαίφνης ἐφίσταται νέφος
[41]   καίτοι τἆλλα μέτριος ὤν, ἐν  τούτοις   οὐ μετριάζει· ἀλλ' ὑψοῦ τὴν
[10]   ἄλλων μᾶλλον ἁρμόζειν ἐκείνων  τοῦτον   γενέσθαι, μήτε ἐκείνοις ἑτέρου μᾶλλον
[51]   δεῖ τινα πειρᾶν τῶν ἀγενεστέρων,  τοῦτον   δὲ βιάζεσθαι φανερῶς,
[50]   φησίν, ἐνέτυχες, πάντως ἂν  τοῦτον   διειλέχθη τὸν τρόπον, ὑπὲρ τοιούτων
[57]   μερίζεσθαι τὴν εὐσέβειαν ᾤοντο, εἰ  τοῦτον   διέλοιντο· καὶ οὗτος αὐτοῖς εὐσεβέστερος
[14]   Ἐκεῖναι γάρ μοι τὸν ἄνδρα  τοῦτον   ἐγνώρισαν τελεώτερον οὐδὲ πρὶν ἀγνοούμενον·
[54]   ποτίμῳ ὕδατι συνεκέρασεν, ὁμοῦ τε  τοῦτον   εἰσκαλέσας καὶ τοῖς ἑτεροδόξοις πιστεύσας,
[2]   καὶ δι' τὸν ἀγῶνα  τοῦτον   ἐνεστησάμην, ταῦτά ἐστιν. Εἰ δὲ
[57]   ἵνα διασώσῃ λαὸν φυγάδα, καὶ  τοῦτον   ἐξαιρήσεσθαι τῶν κινδύνων; ~Ὁ μὲν
[1]   λόγοις αὐτοῖς, τὸν ἄνδρα  τοῦτον   θαυμάσας. Ἐμοί τε γὰρ ἔσται
[69]   ἀνήρ· ἀλλ' ἵνα μὴ  τοῦτον   ὅρον τῆς εὐσεβείας νομίζοντες τὰς
[5]   τὸ τῆς ἀσεβείας κράτος ἀναδήσασθαι.  Τοῦτον   πολλοὶ μὲν ὑπερέσχον τῶν ἡμετέρων
[55]   ὕστερόν φασι συμβῆναι. Κάμπτει καὶ  τοῦτον   ταῖς τοῦ ἁγίου χερσὶ συμπεσοῦσά
[44]   ὥσπερ ἐν τοῖς Εὐαγγελίοις ἠκούσαμεν.  Τούτου   γίνεται μιμητὴς ἐκεῖνος, ὁμοῦ τε
[23]   τῶν λόγων ἄρκυς διαφυγεῖν, εἰ  τούτου   δεήσειεν; Ἀστρονομίας δὲ καὶ γεωμετρίας
[28]   τὸν ἄνδρα διαφορὰ τῷ πρὸ  τούτου   καθηγεμόνι τῆς Ἐκκλησίας· τὸ μὲν
[14]   λόγου γενόμενος καὶ τοῦ καιροῦ  τούτου   λαβόμενος, καὶ τῶν κατ' ἐμαυτόν
[64]   τὴν ἐμὴν ἁμαρτίαν, καίτοι τί  τούτου   παραδοξότερον, Θεὸν σταυρούμενον βλέπειν, καὶ
[20]   ἔχοι, ἀλλ' ὅπως τῷ ἑτέρῳ  τούτου   παραχωρήσειεν· τὸ γὰρ ἀλλήλων εὐδόκιμον
[10]   ποιησαμένων. ~Τίς οὐκ οἶδε τὸν  τούτου   πατέρα, Βασίλειον, τὸ μέγα παρὰ
[68]   ἐνόμιζε, τῷ θείῳ Δαβὶδ περὶ  τούτου   συμβούλῳ χρώμενος, καὶ μικρὸν ὅσον
[68]   Πνεύματος αὐτοῦ καὶ τῶν γνησίων  τούτου   συναγωνιστῶν χάριν αἰτῶν, τῇ οἰκονομίᾳ
[68]   καὶ λόγος, ὃν περὶ  τούτου   συνέγραψε, κινῶν τὴν γραφίδα ὡς
[64]   λεπροὺς μὲν ἀσπάζεσθαι καὶ μέχρι  τούτου   συνταπεινοῦσθαι, τῶν δὲ ὑγιαινόντων κατοφρυᾶσθαι;
[71]   τοῦ μέλλοντος· ἀλλ' ἐπαινῶ καὶ  τούτου   τὴν οὐχ ὁραθεῖσαν μόνον, ἀλλὰ
[38]   ἑαυτὸν ὑπερβάλλων ἀεὶ ὅσον πρὸ  τούτου   τοὺς ἄλλους ἐδείκνυτο, κάλλιστά τε
[29]   Καὶ ἅμα συμβούλοις ἡμῖν περὶ  τούτου   χρησάμενος καὶ παραινέταις γνησίοις, φυγὰς
[62]   δὲ θορυβῶδες οὐ φεύγοντος, καὶ  τούτους   ἄριστα κατήλλαξεν ἀλλήλοις καὶ συνεκέρασεν·
[19]   καὶ οὐκ οἶδ' ὅπως εἰς  τούτους   ἐμπίπτω τοὺς λόγους, οὐκ ἔχω
[9]   μὲν ἴσως ἔχουσιν· ἡμῖν δὲ  τούτους   πεῖρα παρέστησε, τοιούτους μὲν
[15]   οἰκητόρων οἱ πλεῖστοι· καὶ γὰρ  τούτους   μεμερισμένους ταῖς σπουδαῖς ἔχουσιν. ~Ἐπειδὰν
[48]   συν τηροῦντα καὶ φυλάττοντα χρονιώτερον;  Τούτῳ   βρέμοντι κατὰ τῆς ἐκκλησίας καὶ
[4]   ἠργμένος, κάτεισιν εἰς τοὺς ὕστερον·  τούτῳ   δὲ γενοῖν τοῖν ἀμφοτέροιν τὸ
[12]   τῆς νυκτερινῆς ἀντίθετον. Ὑπὸ δὴ  τούτῳ,   καὶ βίον καὶ λόγον συναυξανομένους
[23]   καὶ πρὸ τῆς πολιᾶς; ἐπειδὴ  τούτῳ   καὶ Σολομῶν τὸ γῆρας ὁρίζεται.
[67]   ὑμνῳδὸν δόξης τε καὶ δυνάμεως·  τούτῳ   μεθαρμόζομαι καὶ ῥυθμίζομαι καὶ ἄλλος
[43]   τῆς Ἰουδαίας ἔθνει, καὶ μικρῷ  τούτῳ,   νομοθετοῦντος περὶ βρωμάτων καὶ πωμάτων
[5]   ἀριθμουμένοις καὶ οἱ πρὸς πατρὸς  τούτῳ   πατέρες, οἷς πᾶσαν ἀσκήσασιν εὐσεβείας
[55]   τὸν ἀλιτήριον, οὗτος κινεῖ καὶ  τούτῳ   τὸν τῆς Ποντικῆς μοίρας ὕπαρχον·
[75]   Καὶ οὗτος ἔρημον ᾤκησε· καὶ  τούτῳ   τρίχινον ἔσθημα εἶχον αἱ νύκτες,
[38]   δέ, ἵνα τι φιλοσοφήσω περὶ  τούτων   ἄμεινον, ὅπερ ἐπὶ τοῦ Σωτῆρος
[49]   Εἴ τι ἄλλο, φησίν, ἀπείλει·  τούτων   γὰρ οὐδὲν ἡμῶν ἅπτεται. Καὶ
[72]   Κύριος, καὶ οὐκ ἄνθρωπος.  Τούτων   δὲ ἀμφοτέρων ζηλωτὴς ἐκεῖνος, βασανίζων
[38]   κάλλιστά τε καὶ φιλοσοφώτατα περὶ  τούτων   διανοούμενος. Ἡγεῖτο γὰρ ἰδιώτου μὲν
[76]   τοῖς καθ' ἕκαστον ἐπεξίω περὶ  τούτων·   ἐκεῖνος γὰρ τὸ μὲν ἐξεῦρε
[23]   ἀγαγών, ὥστε ἄδηλον εἶναι ποτέρῳ  τούτων   ἐκεῖνος θαυμασιώτερος. Τίς μὲν ῥητορικὴν
[54]   εὐσεβής, βασιλέα θρασὺν σωφρονίζοντος. Τί  τούτων   ἐνδικώτερον ταχύτερον; Τὰ δὲ
[20]   χρώμενοι. Ὤ! πῶς ἀδακρυτὶ τὴν  τούτων   ἐνέγκω μνήμην! Ἶσαι μὲν ἐλπίδες
[27]   ὑπαναγινώσκων τῷ λαῷ βίβλους,  τούτων   ἐξηγητής, καὶ ταύτην οὐκ ἀπαξιώσας
[54]   ἐνδικώτερον ταχύτερον; Τὰ δὲ  τούτων   ἑξῆς, ἔκαμνεν παῖς τῷ
[21]   καὶ χαλεπὸν μὴ συναρπασθῆναι τοῖς  τούτων   ἐπαινέταις καὶ συνηγόροις· ἡμῖν δ'
[46]   ἀσεβείας ἀπαιτοῦντες, οἱ γράφοντες τὰ  τούτων   ἔτι χαλεπώτερα. Πρεσβυτέρων ἐμπρησμοὶ θαλάττιοι·
[14]   ἐμπορευσάμενος. Τὸ μὲν δὴ μέχρι  τούτων   εὔδρομος ἡμῖν λόγος καὶ
[21]   συνηγόροις· ἡμῖν δ' οὐδεμία παρὰ  τούτων   ζημία τὴν διάνοιαν πεπυκνωμένοις καὶ
[37]   τὸν καλῶς τρεφόμενον. ~Ἐκ δὴ  τούτων   καὶ τῶν τοιούτων, τί γὰρ
[1]   ὑποθέσεσιν! Ἔχω μὲν οὕτω περὶ  τούτων   καί, ὡς ἐμαυτὸν πείθω, λίαν
[69]   οὐδὲν ἀπόρρητον ἦν αὐτῷ περὶ  τούτων   κοινολογουμένῳ· μηδὲ ἁπλῶς τοῦτο ἀποφηνάμενος,
[6]   καὶ τιμωμένοις. Ἐγὼ δέ,  τούτων   μεῖζόν ἐστι καὶ παραδοξότερον, λέξων
[11]   γῆν καὶ ἀέρα καὶ ὅσα  τούτων,   οὐκ ἐπειδὴ κακῶς τινες ἐξειλήφασιν
[1]   Ὧν γὰρ τοὺς ἐπαίνους, οἶδα  τούτων   σαφῶς καὶ τὰς ἐπιδόσεις· ἐπ'
[11]   σωτηρίαν φαρμάκοις συνεκεράσαμεν· οὕτω καὶ  τούτων   τὸ μὲν ἐξεταστικόν τε καὶ
[37]   γνωρίμους καὶ ζηλωτάς, καὶ μετὰ  τούτων   τὸν νέον Ἀβραὰμ καὶ Πατριάρχην
[49]   μηδὲν ἔχων, πλὴν εἰ  τούτων   χρῄζεις τῶν τρυχίνων μου ῥακίων
[63]   οἱ ὀψοποιοὶ καὶ αἱ λιπαραὶ  τράπεζαι   καὶ τὰ μαγείρων μαγγανεύματα καὶ
[56]   καὶ καθυβρίσαι μὲν τὴν ἱερὰν  τράπεζαν,   καθυβρίσαι δὲ τὴν πίστιν μεθ'
[8]   ἀπεπέμφθη ταῖς λόχμαις εἰς δευτέραν  τράπεζαν.   Οἱ ὀψο ποιοὶ σχέδιοι, τὸ
[7]   θῆρες τὰς τῶν πλουσίων διαφυγόντες  τραπέζας,   ἅπερ ἦν ποτε καὶ ἡμῖν,
[52]   δὲ τὰ δῶρα τῇ θείᾳ  τραπέζῃ   προσενεγκεῖν ἔδει, ὧν αὐτουργὸς ἦν,
[56]   μᾶλλον συνετήν. Τῇ ἱερᾷ  τραπέζῃ   προσφεύγει, καὶ Θεὸν ποιεῖται προστάτην
[35]   ὧν καὶ τὰ λείψανα πολλῶν  τραπεζῶν   ἄλλη δύναμις. Ταῦτα γὰρ Μωϋσέως
[14]   τῷ λόγῳ χρήσωμαι καὶ ποῖ  τράπωμαι·   ἔχει γάρ τι καὶ πρόσαντες
[35]   γὰρ ἐν ταὐτῷ τοὺς λιμοῦ  τραυματίας,   ἔστι δὲ οὓς καὶ μικρὸν
[63]   οἱ νοσοῦντες καὶ τὰ τῶν  τραυμάτων   ἄκη καὶ Χριστοῦ μίμησις,
[54]   γὰρ πατάξας Αἰγύπτου τὰ πρωτότοκα,  τραχυνομένης   κατὰ τοῦ Ἰσραήλ, οὗτος καὶ
[40]   καὶ μαλακίζον, τὸ δὲ αὐστηρὸν  τραχῦνον   καὶ ἀπαυθαδιάζον, ἀμφοτέροις βοηθεῖ δι'
[49]   καὶ τῆς καθέδρας ἐξαναστῆναι καὶ  τραχυτέροις   πρὸς αὐτὸν χρήσασθαι λόγοις. Τί
[35]   ἐξ οὐρανοῦ δι' εὐχῆς, καὶ  τρέφειν   ἐν ἐρήμῳ λαὸν φυγάδα, οὐδὲ
[35]   πληρουμένοις, καὶ παράδοξον, ἵνα  τρέφῃ   τρέφουσαν εἰς φιλοξενίας ἀντίδοσιν· οὐδὲ
[36]   ἄγοντος πνευματικῆς ἡλικίας τὸν καλῶς  τρεφόμενον.   ~Ἐκ δὴ τούτων καὶ τῶν
[36]   ἄρτος Ἀγγέλων λόγος, ψυχαὶ  τρέφονται   καὶ ποτίζονται, Θεὸν πεινῶσαι καὶ
[35]   παρ' ἡμῖν ὄψου καὶ πένητας  τρέφοντος·   ἔπειτα τὴν τοῦ Χριστοῦ διακονίαν
[35]   καὶ παράδοξον, ἵνα τρέφῃ  τρέφουσαν   εἰς φιλοξενίας ἀντίδοσιν· οὐδὲ πέντε
[7]   ἄρτον ὀμβρῆσαι καὶ βλύσαι ὄρνιθας,  τρέφων   οὐ τοῖς ἀναγκαίοις μόνον, ἀλλὰ
[51]   μένει δὲ ὅμως σίδηρος· καὶ  τρέψαντα   εἰς θαῦμα τὴν ἀπειλήν, τὴν
[17]   οὐ πρὶν ἀνῆκεν τελέως  τρέψασθαι   καὶ τὸ κράτος καθαρῶς ἀναδήσασθαι.
[4]   εἰπών, ἐπ' αὐτὸν καὶ δὴ  τρέψομαι.   Ἄλλου μὲν οὖν ἄλλο τι
[30]   θῶμεν, τὸ πᾶν καθαιρεῖν νομίζομεν·  τρία   μὲν ταῖς ἰδιότησιν, ἓν δὲ
[59]   καταπυκνώσας. Ἐξ οὗ τί γίνεται;  Τρία   τὰ κάλλιστα· ψυχῶν ἐπιμέλεια πλείων
[82]   συνεποπτεύοντες τὴν ἁγίαν καὶ μακαρίαν  Τριάδα,   καθαρώτερόν τε καὶ τελεώτερον, ἧς
[72]   ὅθεν τὴν ἁγίαν ἡμῖν ἀνακαλύπτει  Τριάδα,   καὶ λαὸν καθαίρων οὐ προσκαίροις
[33]   πίστεως ἀρραγὲς καὶ πρὸς τὴν  Τριάδα   πιστὸν καὶ γνήσιον· παρ' ἧς
[68]   καὶ τῆς κατὰ τὴν ἁγίαν  Τριάδα   συναφείας καὶ συνθεΐας, οὐκ
[56]   ἔδει ποιεῖν, πρὸς τῆς  Τριάδος   αὐτῆς! ἵν' εἴπω τι καὶ
[30]   καὶ καθαρωτάτῳ καὶ προσκυνητῇ τῆς  Τριάδος,   ἣν δὴ μόνην εὐσέβειαν ἐγὼ
[17]   γὰρ εἶναι, εἰ προειληφότες τοὺς  τρίβωνας   καὶ λαρυγγίζειν προμελετήσαντες μὴ πλέον
[61]   αὐτῷ τὸ ἓν χιτώνιον καὶ  τριβώνιον   καὶ χαμευνία καὶ
[67]   ἃς τοῖς μικρὰ βλέπουσιν ἀναπτύσσει,  τρισσῶς   ἐν ταῖς στερραῖς ἑαυτοῦ πλαξὶτῆς
[75]   οὗτος ἔρημον ᾤκησε· καὶ τούτῳ  τρίχινον   ἔσθημα εἶχον αἱ νύκτες, ἀγνοούμενον,
[30]   Καὶ τι ἂν τῶν  τριῶν   κάτω θῶμεν, τὸ πᾶν καθαιρεῖν
[58]   ἐκ πλείονος ἐπιεικῶς πρὸς αὐτόν,  τριῶν   ὄντων τῶν ὑπαιτίων. Οὔτε γὰρ
[28]   Ῥᾷστον δὲ τοῦτο ἦν ἐκ  τριῶν   τῶν ἰσχυροτάτων. τε γὰρ
[80]   ὄφελος. Πλήρεις ἀγοραί, στοαί, διώροφοι,  τριώροφοι,   τῶν ἐκεῖνον παραπεμπόντων, προηγουμένων, ἑπομένων,
[73]   κατὰ τῶν ἐχθρῶν νῖκαι καὶ  τρόπαια,   πρᾳότης δὲ τὸ ἐπισημότατον,
[57]   στοιχεῖα τυραννήσας καὶ χειρῶν ἐκτάσει  τρόπαια   στήσας, ἵνα διασώσῃ λαὸν φυγάδα,
[22]   ἐθέομεν, τὸν ἐκείνου δρόμον καὶ  τρόπον·   ἐξ ὧν ὑπῆρχεν ἡμῖν ἐπισήμοις
[14]   ἐπιζη τῶν εὐδαιμονίαν ἐκομισάμην· καὶ  τρόπον   ἕτερον ταὐτὸ πέπονθα τῷ Σαούλ,
[49]   τὸν εἰπεῖν· Πῶς καὶ τίνα  τρόπον;   Ὅτι τοι, ἔφη, δημεύσει μὲν
[25]   οἰκουμένῃ πάσῃ πυρσεύουσα. Καὶ τίνα  τρόπον;   Οὐ σχεδιάσασα τὸν βαθμὸν οὐδὲ
[35]   πεινώσας ἐμπίμπλησιν ἀγαθῶν. Καὶ τίνα  τρόπον;   Οὐδὲ γὰρ τοῦτο μικρὸν εἰς
[53]   τῆς φιλοσοφίας, ἐπειδή γε αὖθις  τρόπον   τινὰ συνεκκλησιάσας ἡμῖν εἴσω τοῦ
[23]   ἧττον ἐδεῖτο λόγων διὰ τὸν  τρόπον;   Τίς δὲ μᾶλλον μετέσχε λόγου
[50]   πάντως ἂν τοῦτον διειλέχθη τὸν  τρόπον,   ὑπὲρ τοιούτων ἀγωνιζόμενος. Τἆλλα μὲν
[77]   ἐσθῆτος καὶ σκίμποδος σχῆμα καὶ  τρόπος   βρώσεως, ὧν οὐδὲν ἐκείνῳ διὰ
[25]   ἄμεινον. Τὸν δέ, πολύ  τροπος   τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπία καὶ περὶ
[23]   μετέσχε λόγου καὶ μετὰ τοῦ  τρόπου;   Ποῖον μὲν εἶδος οὐκ ἐπῆλθε
[34]   ἐκείνου φωνῆς τυπούμεναι, νόμῳ τῷ  τρόπῳ   χρώμεναι· προστασίαι τῶν δεομένων, αἱ
[61]   τὸ κάλλος καὶ σχέδιος  τροφή,   κατὰ τὴν μεγάλην παραίνεσιν τοῦ
[35]   λαὸν φυγάδα, οὐδὲ πυθμέσι πηγάζειν  τροφὴν   ἀδάπανον κενώσει πληρουμένοις, καὶ
[75]   ἐπιδεικνύμενον· καὶ οὗτος τὴν ἴσην  τροφὴν   ἠγάπησε, Θεῷ καθαίρων ἑαυτὸν διὰ
[35]   τὸ τῆς γραφῆς, διαθρύπτει πεινῶσι  τροφὴν   καὶ χορτάζει πτωχοὺς ἄρτων καὶ
[36]   ποτίζονται, Θεὸν πεινῶσαι καὶ ζητοῦσαι  τροφὴν   οὐ ῥέουσαν οὐδ' ἀπιοῦσαν, ἀλλ'
[62]   καὶ δαψιλοῦς τῆς τοῦ ἐλαίου  τροφῆς   ἀπαντήσωσιν; Τοῦ τοίνυν ἐρημικοῦ βίου
[35]   πᾶσαν ἡλικίαν ἐλεεινήν, πᾶν εἶδος  τροφῆς   ἐρανίζων, ὅση τυγχάνει λιμοῦ βοήθεια,
[15]   μηδ' ἂν εἰς μίαν ἡμέραν  τροφῆς   εὐπορήσαντες. Τοῦτο καὶ αὐτοὶ πάσχουσι
[11]   ὡς δὲ καὶ πυρὸς καὶ  τροφῆς   καὶ σιδήρου καὶ τῶν ἄλλων
[36]   Ταῦτα μετὰ τῆς τοῦ λόγου  τροφῆς   καὶ τῆς τελεωτέρας εὐεργεσίας καὶ
[6]   τῆς φυγῆς συνεργοῖς καὶ τῆς  τροφῆς   ὑπηρέταις. Ἄλλοι μὲν οὖν θαυμαζέτωσαν
[36]   πόθον τοῦ ἀληθῶς ζωτικοῦ καὶ  τροφίμου,   καὶ εἰς αὔξησιν ἄγοντος πνευματικῆς
[24]   ἀμφοτέρων νέκρωσις, μόσχων συν  τρόφων   καὶ ὁμοζύγων διάζευξις γοερὸν μυκωμένων
[50]   οἱ τὰς σάρκας τέμνοντες ὄνυχες,  τρυφὴ   μᾶλλον ἡμῖν εἰσιν κατάπληξις.
[66]   τέλει καὶ τῶν μετ' ἐκείνους  τρυφή;   Τίς μοναστῶν μιγάδων; Τίς
[61]   ἕως ἐξῆν, καὶ μόνην ᾔδει  τρυφήν,   τὸ μὴ τρυφῶν φαίνεσθαι, μηδὲ
[70]   ἠξιώθη Θεοῦ χειρὸς καὶ παραδείσου  τρυφῆς   καὶ πρώτης νομοθεσίας· ἀλλ' εἰ
[7]   ἡμᾶς θρέψειε σήμερον τοῖς τῆς  τρυφῆς   τοὺς τῆς εὐσεβείας ἀγωνιστάς; Πολλοὶ
[61]   μόνην ᾔδει τρυφήν, τὸ μὴ  τρυφῶν   φαίνεσθαι, μηδὲ διὰ τοῦτο δεῖσθαι
[49]   πλὴν εἰ τούτων χρῄζεις τῶν  τρυχίνων   μου ῥακίων καὶ βιβλίων ὀλίγων,
[35]   πᾶν εἶδος τροφῆς ἐρανίζων, ὅση  τυγχάνει   λιμοῦ βοήθεια, ἔτνους τε πλήρεις
[55]   δὸς σωτηρίαν. Καὶ μέντοι καὶ  τυγχάνει   ταύτης, ὡς αὐτός τε ὡμολόγει,
[16]   μισθός ἐστιν αὐτοῖς τῶν σπουδαστῶν  τυγχάνειν.   Ἔπειτα ἐρεσχελεῖται παρὰ τοῦ βουλομένου
[38]   τῷ ἄκρῳ τοῦ μέσου κατα  τυγχάνειν,   καὶ τῷ περιόντι τῆς ἀρετῆς
[66]   ὃς ἂν τὰ ἐκείνου μάλιστα  τυγχάνῃ   γινώσκων καὶ διὰ γλώσσης φέρων
[60]   ἡμῖν, ὃς ἂν τὰ πλείω  τυγχάνῃ   κατωρθωκὼς ἓν ὅτι μάλιστα.
[17]   ἔγνων ἀπόρρητον, οὐδὲ καθεκτὸν ἔτι  τύγχανον,   ἀλλὰ σαφῶς ἤδη παραγυμνούμενον, ἐξαίφνης
[23]   Ἀλλὰ τί ταῦτα, καίπερ τηλικαῦτα  τυγχάνοντα,   πρὸς τὴν ἐν τῷ ἤθει
[48]   προσκυνεῖν ἀνέχομαι, Θεοῦ τε κτίσμα  τυγχάνων   καὶ θεὸς εἶναι κεκελευσμένος. Ἡμεῖς
[27]   περὶ ταῦτα κόσμου τοῖς πολλοῖς  τύπος   καθίσταται. Τὰς γὰρ ἱερὰς πρότερον
[34]   ἀλλ' ὑπὸ τῆς ἐκείνου φωνῆς  τυπούμεναι,   νόμῳ τῷ τρόπῳ χρώμεναι· προστασίαι
[69]   οὕτω παρὰ τοῦ ἐν αὐτοῖς  τυπούμενοι   Πνεύματος. ~Φέρε δή, πολλῶν ἐν
[20]   κἀντεῦθέν ἐστιν πρὸς ἀρετὴν  τυποῦσθαι   τοὺς νέους πρὸς κακίαν.
[57]   εἰ βούλει, καὶ τὸ χιτώνιον»  Τύπτειν   ἠπείλει τὸν ἄσαρκον· δὲ
[63]   θεραπείᾳ διὰ τῆς ἑαυτοῦ φιλοσοφίας  τυπῶν,   καὶ φθεγγομένη καὶ σιωπῶσα παραίνεσις.
[57]   καὶ ποταμὸν ἀνακόψας καὶ στοιχεῖα  τυραννήσας   καὶ χειρῶν ἐκτάσει τρόπαια στήσας,
[56]   οὐκ ἔχουσα ὅπως διαφύγῃ τὴν  τυραννίδα,   βουλὴν βουλεύεται οὐ τολ μηρὰν
[79]   φέροντες καὶ τῆς ἐκδημίας ὡς  τυραννίδος   καταβοῶντες καὶ τῆς ψυχῆς λαμβανόμενοι,
[28]   ἔννομον οὐδὲ κανονικῶς μᾶλλον  τυραννικῶς   τὴν προστασίαν δεξάμενον· καὶ παρῆσαν
[19]   μέ τις ἀπάγῃ τοῦ πρόσω  τυραννικῶς,   τὸ τῶν πολυπόδων πείσομαι, ὧν
[44]   χριστομάχος βασιλεὺς καὶ τῆς πίστεως  τύραννος,   μετὰ πλείονος τῆς ἀσεβείας καὶ
[74]   ~Ἐπαινεῖς Ἡλίου τὴν πρὸς τοὺς  τυράννους   παρρησίαν, καὶ τὴν διὰ πυρὸς
[26]   οἰάκων καθίζει, μετὰ τὴν πολλὴν  τυφθεῖσαν   θάλασσαν καὶ τὴν τῶν ἀνέμων
[64]   τί φήσουσιν ἡμῖν οἱ τὸν  τῦφον   ἐγκαλοῦντες ἐκείνῳ καὶ τὴν ὀφρύν,
[39]   ἐμέμψατο, καὶ προσεπῄνεσεν, εὖ ποιῶν,  τῦφον   κατηγορηθῆναι μᾶλλον ὑπ' ὀλίγων ἑλόμενος,
[64]   εὐσταθὲς καὶ βεβηκὸς καὶ ἀπεξεσμένον  τῦφον   ὠνόμασαν. Οἱ δ' αὐτοί μοι
[36]   φιλάνθρωπον κτήσασθαι καὶ τῶν ἐκεῖθεν  τυχεῖν   ἀγαθῶν διὰ τῆς ἐνταῦθα σιτομετρίας.
[77]   μέγιστον εἰς φιλοτιμίαν εἰκότως, τὸ  τυχεῖν   ἐκείνῳ ποτὲ πλησιάσαντας, θεραπεύσαντας,
[57]   τέ τι ἄλλο τῷ καιρῷ  τύχοι   σχεδιασθέν. Αἱ δᾷδες ἐν χερσίν,
[50]   τοσούτῳ κράτει, ἀλλὰ μηδὲ τῶν  τυχόντων   ἑνὶ τὴν ὀφρὺν αἴροντες· οὗ
[54]   τοῖς ἑτεροδόξοις πιστεύσας, κἂν ὑγιείας  τυχὼν   παῖς ταῖς τοῦ πατρὸς
[38]   τὴν ἀρετήν· μόγις γὰρ εἶναι  τῷ   ἄκρῳ τοῦ μέσου κατα τυγχάνειν,
[19]   μένει τῆς ὕλης δαπανηθείσης, ἀλλὰ  τῷ   ἀνάπτοντι συναπέρχεται, οὔτε πόθος ὑφίσταται,
[12]   κράτιστος εἶναι πωλοδαμνεῖν ἄριστα,  τῷ   αὐτῷ πώλῳ καὶ διδασκάλῳ χρώμενος,
[48]   ἐπειδὴ καὶ παρ' ἐκείνων ἦν  τῷ   βαπτίσματι τελεσθείς, συντελεσθείς· πλείω
[53]   Εἶεν. ~Ἃ δὲ αὐτῷ διείλεκται  τῷ   βασιλεῖ καὶ μεθ' ὅσης τῆς
[54]   τούτων ἑξῆς, ἔκαμνεν παῖς  τῷ   βασιλεῖ καὶ πονηρῶς εἶχε τοῦ
[51]   αἰδοῦς καὶ ὑποχωρήσεως. Αὐτὸν δὲ  τῷ   βασιλεῖ προσελθόντα ὡς εἶχε τάχους·
[73]   μετὰ τῆς διπλοΐδος ἐπιδε δομένος  τῷ   βήματι καὶ βλέπων τὰ ἐπουράνια
[52]   ἵν' οὕτως εἴπω, Θεῷ καὶ  τῷ   βήματι· τοὺς δὲ περὶ αὐτὸν
[39]   ἁπάντων οἰομένων καὶ προσδραμεῖσθαί με  τῷ   γεγονότι καὶ περιχαρήσεσθαι, ὅπερ ἑτέρου
[2]   καὶ οὐδὲ ἀπὸ γνώμης ἐκείνῳ  τῷ   γενναίῳ τῆς ἀληθείας ἀγωνιστῇ καὶ
[17]   δὲ ἥσθη τε αὐτίκα  τῷ   γενομένῳ· καὶ γὰρ ἦν ἀγχίνους,
[66]   μετεσκεύασεν. ~Ἡλίου μὲν ἐπαινεῖται παρὰ  τῷ   Δαβὶδ κάλλος καὶ μέγεθος καὶ
[76]   δὲ ἐζήλωσε, τὸ δὲ ἐνίκησε·  τῷ   δὲ διὰ πάντων ἐλθεῖν, τῶν
[68]   ἐπιζητοῦντες, ἠξίουν μεθ' ἡμῶν τάττεσθαι·  τῷ   δὲ κοινῷ μεγίστην ἂν βλάβην
[13]   παρὰ πάντων συγκεχωρηκὸς ἐν ἅπασιν!  Τῷ   δὲ λόγοι μὲν τὸ πάρεργον
[31]   μὲν ἔχοντες ἤδη τῶν Ἐκκλησιῶν,  τῷ   δὲ προσβάλλοντες, τὸ δὲ ἐλπίζοντες
[80]   ἑκάστῳ τῷ μὲν κρασπέδου λαβέσθαι,  τῷ   δὲ σκιᾶς, τῷ δὲ τοῦ
[80]   δὲ τῶν ἀγόντων ἐλθεῖν πλησίον,  τῷ   δὲ τῆς θέας ἀπολαῦσαι μόνης,
[27]   οὖν τῆς προεδρίας λόγος ἀναμεινάτω·  τῷ   δὲ τῆς ὑφεδρίας μικρόν τι
[33]   δὲ πολλῷ κρείττω καὶ ἰσχυρότερα.  Τῷ   δέ τι δεύτερον ἔργον καὶ
[80]   κρασπέδου λαβέσθαι, τῷ δὲ σκιᾶς,  τῷ   δὲ τοῦ ἱεροφόρου σκίμποδος, καὶ
[80]   σώματος ἱερώτερόν τε καὶ καθαρώτερον;  τῷ   δὲ τῶν ἀγόντων ἐλθεῖν πλησίον,
[71]   θυσίας, τὸν ἐκ τῆς ἐπαγγελίας  τῷ   δεδωκότι προσαγαγών, ἱερεῖον ἕτοιμον καὶ
[41]   ταύτην πονηρῷ καὶ ἀγρίῳ συῒ  τῷ   διαβόλῳ λελυμασμένην· οὐκ αὔταρκες ὑπο
[14]   εἰρημένοις καὶ μικρόν τι προσδιατρίψαι  τῷ   διηγήματι, ὅθεν τε καὶ ὅπως
[40]   σφετεριζόμενος· οὐ δυναστείᾳ προσχρώμενος, ἀλλὰ  τῷ   δύνασθαι μέν, φείδεσθαι δὲ προσα
[4]   ὑπαρχόντων αὐτῷ καὶ ταῦτα οἰκεῖα  τῷ   ἐκείνου βίῳ καὶ οἷς ἂν
[75]   εἰς ἶσον μετάγων τὸν ἄνδρα  τῷ   ἐν γεννητοῖς γυναικῶν ὑπὲρ ἅπαντας,
[48]   πλείω δὲ τῶν ἀναγκαίων ὑπηρετοῦντα  τῷ   ἐπιτάττοντι, καὶ διὰ τοῦ πάντα
[12]   βίον μόνον, λόγον κατωρθωκότες,  τῷ   ἑτέρῳ δὲ λείποντες, οὐδὲν τῶν
[20]   τὸ πρωτεῖον ἔχοι, ἀλλ' ὅπως  τῷ   ἑτέρῳ τούτου παραχωρήσειεν· τὸ γὰρ
[76]   τοῦ Ἰλλυρικοῦ, μείζονα δὲ κύκλον  τῷ   εὐαγγελίῳ περι λαμβάνει· καὶ υἱὸς
[30]   ἀμείνων Χριστιανοῖς, μᾶλλον δὲ Χριστιανῶν  τῷ   εὐσεβεστάτῳ μέρει καὶ καθαρωτάτῳ καὶ
[57]   αἳ οὐδὲ γυναῖκες ἔμενον ἔτι,  τῷ   ζήλῳ ῥωσθεῖσαι, καὶ εἰς ἀνδρῶν
[23]   τηλικαῦτα τυγχάνοντα, πρὸς τὴν ἐν  τῷ   ἤθει τοῦ ἀνδρὸς παίδευσιν; Λῆρος
[68]   ἐν κρίσει τῶν ἀναγκαίων ἐνόμιζε,  τῷ   θείῳ Δαβὶδ περὶ τούτου συμβούλῳ
[62]   τῆς φλογός, τὸ δὲ κρυπτὸν  τῷ   Θεῷ δεικνύς, ὃς μόνος τῶν
[71]   τὸ ἐκείνου μικρόν, ἑαυτὸν προσήγαγε  τῷ   Θεῷ καὶ οὐδὲν ὡς ἰσότιμον
[71]   καὶ τὴν στήλην ἣν ἤλειψε  τῷ   Θεῷ, καὶ τὴν πρὸς αὐτὸν
[71]   ἣν οὐκ ἤλειψεν, ἀλλ' ἤγειρε  τῷ   Θεῷ, τὰ τῶν ἀσεβῶν στηλιτεύουσαν,
[28]   οἱ κόσμου χωρίσαντες ἑαυτοὺς καὶ  τῷ   Θεῷ τὸν βίον καθιερώσαντες· λέγω
[25]   Τὰ μὲν οὖν ἡμέτερα, ὅπη  τῷ   Θεῷ φίλον, ἀγέσθω· ἄγοιτο δὲ
[38]   μηδὲ συμμετρεῖν τῇ ἀξίᾳ καὶ  τῷ   θρόνῳ τὴν ἀρετήν· μόγις γὰρ
[49]   τὸν ὕπαρχον ζέσαι τε πλέον  τῷ   θυμῷ καὶ τῆς καθέδρας ἐξαναστῆναι
[55]   οὖν. Ἀλλ' κινήσας ποτὲ  τῷ   Ἰσραὴλ Ἀδὲρ τὸν ἀλιτήριον, οὗτος
[62]   ἐτίμησεν, σαρκὶ ἐνομοθέτησεν, οὐ  τῷ   καθ' ἑαυτὸν ὑποδείγματι μόνον, ἀλλὰ
[68]   τὸ πᾶν ἀπολέσαι δι' ἀπληστίαν,  τῷ   καιρῷ παρασυρείσης τῆς εὐσεβείας. Αὐτοῖς
[57]   τέχνης, εἴ τέ τι ἄλλο  τῷ   καιρῷ τύχοι σχεδιασθέν. Αἱ δᾷδες
[68]   ἀληθές, ἀσεβὲς ἐκείνοις ὑπελαμβάνετο καὶ  τῷ   κακῷ προστάτῃ τῆς ἀσεβείας· ἵνα
[64]   πικροὶ τῶν τηλικούτων κριταί, καὶ  τῷ   κανόνι τοὺς οὐ κανόνας προσάγοντες;
[38]   τελείου γένοιτ' ἂν τελεώτερον; ἀλλὰ  τῷ   κατὰ μικρὸν ταῦτα παρα γυμνοῦσθαι
[11]   εἶναι καθ' ἑαυτούς, ἵν' ἐν  τῷ   κοινῷ τὸ κατ' αὐτοὺς κρύπτηται,
[42]   εὖ πράττοντος κακῶς, οὐδὲν  τῷ   κοινῷ τοῦτο ἐπισημαίνειν· τοῦ κοινοῦ
[25]   ~Ὡς δ' οὖν ἐπανήκαμεν, μικρὰ  τῷ   κόσμῳ καὶ τῇ σκηνῇ χαρισάμενοι
[26]   ἐγκρατῆ κάτω βλέπων· ἀλλ' ὁμοῦ  τῷ   κράτει, καὶ σοφώτερον ἑαυτὸν ὑπολαμβάνει,
[44]   πάντας δὲ τοὺς κύκλῳ καταστρεψάμενον  τῷ   κράτει τῆς ἀσεβείας, καὶ χειρωσάμενον
[11]   ἀπόλαυσιν ὅσον ἐπικίνδυνον διαφεύγομεν, οὐ  τῷ   κτίστῃ τὴν κτίσιν ἐπαν ιστάντες
[34]   καὶ γεωργοῦσι τὰς συμφοράς· οὔτε,  τῷ   Κυρίῳ δανείζειν τὸν ἐλεοῦντα πτωχούς,
[82]   λόγοις ἄξιον, ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ  τῷ   Κυρίῳ ἡμῶν, δόξα
[27]   Τὰς γὰρ ἱερὰς πρότερον ὑπαναγινώσκων  τῷ   λαῷ βίβλους, τούτων ἐξηγητής,
[55]   πολλῶν ταύτῃ φαίνεσθαι, τοῦτο δώσω  τῷ   λόγῳ. ~Γυναῖκά τινα τῶν ἐπιφανῶν
[43]   πρᾶξις καὶ λόγος ἄπρακτος, προσετίθει  τῷ   λόγῳ καὶ τὴν ἐκ τοῦ
[39]   τὴν οἰκονομίαν, τι πρᾶξαι  τῷ   λόγῳ καὶ τοῖς αὐτοῦ βουλεύμασιν
[15]   οἷον καὶ ἥδυσμά τι προσθεῖναι  τῷ   λόγῳ μικρὸν ἀφήγημα, τοῖς μὲν
[47]   βουλομένῳ παρελθεῖν δυνατόν, τοῦτο δώσω  τῷ   λόγῳ συνελὼν ὅσον ἐνδέχεται. ~Τίς
[60]   τοὺς ἄγαν ἀπλήστους, ὡδί πως  τῷ   λόγῳ χρήσομαι. Ἄλλοι μὲν οὖν
[14]   ἐντεῦθεν, οὐκ οἶδ' τι  τῷ   λόγῳ χρήσωμαι καὶ ποῖ τράπωμαι·
[12]   δὴ πρῶτα τῆς ἡλικίας ὑπὸ  τῷ   μεγάλῳ πατρί, ὃν κοινὸν παιδευτὴν
[62]   κόσμον κόσμῳ παραπέμπουσαν, τὸν ἐνεστῶτα  τῷ   μέλλοντι. Τίς οὖν ἐκείνου μᾶλλον
[80]   ὑψούμενος· σπουδὴ δ' ἦν ἑκάστῳ  τῷ   μὲν κρασπέδου λαβέσθαι, τῷ δὲ
[32]   βουλεύεται, παρατάττεται· λύει τὰ ἐν  τῷ   μέσῳ σκῶλα καὶ προσκόμματα, καὶ
[16]   συζυγίαν ἐκ διαστήματος, οἱ τελοῦντες  τῷ   νέῳ τὴν πρόοδον ἐπὶ τὸ
[2]   τοῦ φιλικοῦ καθήκοντος· οὐδὲ  τῷ   νομίζειν ἄλλοις μᾶλλον ἡμῶν προσήκειν
[26]   τὴν κώπην πρότερον ἐγχει ρίσας  τῷ   νῦν κυβερνήτῃ κἀκεῖθεν ἐπὶ τὴν
[70]   ἐδέξατο ταύτην καὶ διεσώσατο καὶ  τῷ   ξύλῳ τῆς γνώσεως οὐκ ἐβλάβη
[48]   τὸν τηνικαῦτα ὕπαρχον, πολλῷ μὲν  τῷ   οἰκείῳ θράσει καθ' ἡμῶν μάλιστα
[47]   τῆς τέχνης μαχαίρας ἐπαπειλοῦντα, καὶ  τῷ   οἰκείῳ πυρὶ πεμπόμενον. δὲ
[63]   ἡμέτερα, οὐκ ἀρκοῦντος τοῦ λόγου  τῷ   πάθει; Ἀλλ' ἐκεῖνός γε μάλιστα
[78]   Οὐ γὰρ ἔχω φιλοσοφεῖν ἐν  τῷ   πάθει, καὶ εἰ σφόδρα φιλοσοφεῖν
[54]   πατήρ; πανταχόθεν ἐπιζητῶν ἐπι κουρίαν  τῷ   πάθει καὶ ἰατρῶν τοὺς ἀρίστους
[80]   θρήνοις ὑπερνικώμεναι, καὶ τὸ φιλόσοφον  τῷ   πάθει καταλυόμενον· ἀγὼν δὲ τοῖς
[14]   βιαζώμεθα ὑπὸ τοῦ πόθου, συγγνώμη  τῷ   πάθει, πάντων παθῶν ὄντι δικαιοτάτῳ
[54]   καὶ Δαβὶδ πρότερον ταὐτὸ ἐπὶ  τῷ   παιδὶ πεπονθὼς ἀναγέγραπται. Ὡς δὲ
[40]   προσα γόμενος· τὸ δὲ μέγιστον,  τῷ   πάντας ἡττᾶσθαι τῆς αὐτοῦ διανοίας
[12]   ἑαυτῶν παρασκαίροντας, οὕτω καὶ αὐτὸς  τῷ   πατρὶ παραθέων ἐγγύθεν ἐν πωλικῷ
[3]   κουροτρόφον εὔ ϊππον. Ὅθεν  τῷ   πατρῴῳ γένει τὸ μητρῷον ἡμεῖς
[38]   τοῦ μέσου κατα τυγχάνειν, καὶ  τῷ   περιόντι τῆς ἀρετῆς ἕλκειν τοὺς
[72]   πολλῶν ὄντων κατασεισθείς, ἀλλὰ πολλῷ  τῷ   περιόντι τὸν πειραστὴν καταπαλαίσας καὶ
[17]   γὰρ ᾐσθόμην τοῦ φθόνου, πιστεύων  τῷ   πλάσματι, ἤδη κλινομένων αὐτῶν καὶ
[49]   ζῶ καὶ πολιτεύομαι καὶ  τῷ   πλείστῳ τέθνηκα καὶ πρὸς ὃν
[74]   κἀκείνου τὴν ἐν πυρὶ ζωήν,  τῷ   πλήθει λέγω τῶν πειρασμῶν, καὶ
[37]   καὶ συμβαίνει θαυμάσιον. Οὐ γὰρ  τῷ   πλήθει τῶν ἐτῶν μόνον ἐκλελοιπώς,
[65]   Τίς μὲν ἑαυτὸν ἐκάθηρε μᾶλλον  τῷ   Πνεύματι, καὶ ἄξιον τοῦ διηγεῖσθαι
[43]   οἷόν τε ἦν, καὶ συγκλείσας  τῷ   Πνεύματι, καὶ πάντας μὲν ἀνθρωπίνους
[37]   βοηθήσων τῇ ψήφῳ καὶ θαρσήσας  τῷ   Πνεύματι. Καί τι σύντομον φθέγξομαι,
[80]   καὶ ὡς ὁρῶντος καὶ ὁρωμένου,  τῷ   Πνεύματι καταρτίζεσθαι. ~Δεῦρο δὴ περιστάντες
[65]   καὶ τὰ βάθη τοῦ Θεοῦ,  τῷ   Πνεύματι μεμαρτύρηται, οὐχ ὡς ἀγνοοῦντι,
[37]   ἀνίστησι, καὶ πηδᾷ γῆρας χρισθὲν  τῷ   Πνεύματι. ~Οὕτω δὲ τῆς προεδρίας
[25]   οὐ γὰρ ἀφῆκεν φθόνος,  τῷ   πόθῳ δὲ σὺν ἀλλήλοις. Τὸν
[54]   καὶ εἰ μὴ τὴν ἅλμην  τῷ   ποτίμῳ ὕδατι συνεκέρασεν, ὁμοῦ τε
[73]   εὐδοκιμώτατος. δέ, τοῦ μὲν  τῷ   πρᾴῳ, τοῦ δὲ τῇ σοφίᾳ
[28]   τις πρὸς τὸν ἄνδρα διαφορὰ  τῷ   πρὸ τούτου καθηγεμόνι τῆς Ἐκκλησίας·
[32]   γράφων, Παύλῳ συνηγωνίσατο, Παύλῳ χάρις  τῷ   προελομένῳ καὶ συνεργὸν ποιησαμένῳ τοῦ
[47]   ὡς κάλως ῥαγεὶς ὑπεχώρησε, τοιούτῳ  τῷ   προστάτῃ τῆς Ἐκκλησίας ἐνέτυχε καὶ
[51]   σιδήρῳ παθεῖν, ὃς μαλάσσεται μὲν  τῷ   πυρί, μένει δὲ ὅμως σίδηρος·
[14]   καὶ τρόπον ἕτερον ταὐτὸ πέπονθα  τῷ   Σαούλ, ὅς, τὰς ὄνους τοῦ
[69]   ποιεῖν ἀλλήλοις, ὅτι οἱ μὲν  τῷ   σαρκικῷ τοῦ Χριστοῦ πλέον ἐνησχολήθησαν,
[51]   μήτε βιάζεσθαι κελεῦσαι, καὶ ταὐτὸν  τῷ   σιδήρῳ παθεῖν, ὃς μαλάσσεται μὲν
[28]   ἱκανὸς θάρσος παρασχεῖν, εἴπερ ἐβούλετο,  τῷ   συστήματι· τόν τε λυποῦντα δι'
[82]   καὶ γήρᾳ καὶ νόσῳ καὶ  τῷ   σῷ πόθῳ τετρυχωμένους; Πλὴν καὶ
[38]   καὶ σοφίᾳ καὶ χάριτι· οὐ  τῷ   ταῦτα λαμβάνειν αὔξησιν, τί γὰρ
[80]   καὶ νικῆσαν τοὺς προπομπεύοντας, οὕτω  τῷ   τάφῳ τῶν πατέρων δίδοται, καὶ
[56]   ὀρέγειν Θεοῦ φιλανθρωπίᾳ καὶ νόμῳ  τῷ   τετιμηκότι θυσιαστήρια; Οὐ πάντα δρᾶσαι
[58]   ὄντων τῶν ὑπαιτίων. Οὔτε γὰρ  τῷ   τῆς πίστεως λόγῳ συνέβαινον, ὅτι
[57]   ὃς πρῶτος ἐπι βαλεῖ χεῖρα  τῷ   τολμητῇ τῶν τοιούτων. Τί οὖν
[34]   τῆς ἐκείνου φωνῆς τυπούμεναι, νόμῳ  τῷ   τρόπῳ χρώμεναι· προστασίαι τῶν δεομένων,
[55]   πάθους ~Τὸ δὲ αὐτὸ καὶ  τῷ   ὑπάρχῳ μικρὸν ὕστερόν φασι συμβῆναι.
[75]   κἀκεῖ τὸν ἐρχόμενον. Καὶ εἴ  τῳ   φαίνεται τολμηρὸς λόγος, ἐκεῖνο
[36]   ἐπίκουρος ἀπραγμάτευτος, πρὸς ἓν ὁρῶν,  τῷ   φιλανθρώπῳ τὸ φιλάνθρωπον κτήσασθαι καὶ
[36]   καὶ τὴν Αἴγυπτον ἐξω νεῖται  τῷ   φιλανθρώπῳ, τὸν τῆς ἀφθονίας καιρὸν
[13]   μηδὲν τῶν καλῶν διαφυγεῖν, μηδὲ  τῷ   φιλοπόνῳ τῆς μελίσσης ἀπολειφθῆναι συλλεγούσης
[37]   νεκρὸς ἐντεθεὶς ὡς τάφῳ τινὶ  τῷ   φορείῳ, νέος ἐπάνεισιν, εὐσθενής, ἄνω
[12]   πατρὶ παραθέων ἐγγύθεν ἐν πωλικῷ  τῷ   φρυάγματι καὶ τῶν ἄκρων τῆς
[7]   τῶν πρὸς ἡδονὴν οἱ γεννάδαι,  τῷ   χρόνῳ κάμνοντες καὶ τῶν ἀναγκαίων
[80]   τοῦ ἀνδρὸς πολιτείαν, καὶ προτίθημι  τῷ   χρόνῳ κοινὸν ἀρετῆς πίνακα καὶ
[21]   ἐξ ἧς Λυδῶν ἐτυράννησεν·  τῷ   χρυσῷ ποτε Μίδας, δι' ὃν
[9]   δὲ διὰ πάντων ἀκρότης, σαφὲς  τῶν   ἀγαγόντων ἐγκώμιον. Δηλοῖ δὲ
[51]   ἰσχυρότερος. Ἄλλον δεῖ τινα πειρᾶν  τῶν   ἀγενεστέρων, τοῦτον δὲ βιάζεσθαι
[15]   οἱ πλεῖστοι καὶ ἀφρονέστεροι· οὐ  τῶν   ἀγεννῶν μόνον καὶ τῶν ἀνωνύμων,
[57]   καὶ ὑβριστὴν διεσώσατο. Ταῦτα  τῶν   ἁγίων Θεός, ποιῶν πάντα
[72]   πνευματικούς· εἰς δὲ τὰ ἅγια  τῶν   ἁγίων, οὐχ ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ,
[30]   ἄνω βλέπειν δυνάμενος, ἀλλ' ὑπὸ  τῶν   ἀγόντων αὐτὸν ταπεινούμενος, συνταπεινοῦν ἐτόλμησεν
[80]   τε καὶ καθαρώτερον; τῷ δὲ  τῶν   ἀγόντων ἐλθεῖν πλησίον, τῷ δὲ
[17]   μεταβαλλόντων, καὶ γὰρ ἐζηλοτύπουν τὸ  τῶν   Ἀθηνῶν κλέος ἐν ἐκείνοις καταλυθῆναι
[10]   μὴ ταὐτὸν πάθω τοῖς ἀπειροτέροις  τῶν   ἀθλητῶν, οἳ τὴν ἰσχὺν ἐν
[72]   καὶ ἀνηγόρευται λαμπρῶς ἐπὶ τέλει  τῶν   ἄθλων, μηδενὶ τῶν τινασσόντων πολλῶν
[43]   πάλαις καὶ μάχαις τὸ πολὺ  τῶν   αἱρετικῶν ἀποκρούεται θράσος· τοὺς μὲν
[68]   πολέμου καιρὸν διαφέρειν, καὶ τὴν  τῶν   αἱρετικῶν δυναστείαν, ἕως τῆς
[29]   σφαλερῶς διακειμένης ὑπὸ τῆς τότε  τῶν   αἱρετικῶν δυναστείας. Καὶ ἅμα συμβούλοις
[71]   Θεόν, ἀλλ' ὑπὲρ Θεοῦ, τὰ  τῶν   αἱρετικῶν καταβάλλουσαν, τήν τε ποι
[70]   ἑαυτοῦ πεποίη ται πόλιν, κούφως  τῶν   αἱρετικῶν ὑπερπλέουσαν, ἐξ οὗ κόσμον
[68]   τοσοῦτον ἐπραγματεύσατο μόνον, ὅσον ἑνὶ  τῶν   ἀκολούθων εἰπεῖν, ἀραμένῳ τὸ πυκτίον
[12]   ἐν πωλικῷ τῷ φρυάγματι καὶ  τῶν   ἄκρων τῆς ἀρετῆς κινημάτων οὐ
[27]   καὶ μέγας Βασίλειος· ἀλλ' ὥσπερ  τῶν   ἄλλων ἁπάντων, οὕτω καὶ τοῦ
[48]   μὴ τὰ βασιλέως θρησκεύεις, φησί,  τῶν   ἄλλων ἁπάντων ὑποκλιθέντων καὶ ἡττημένων.
[48]   τοσούτου κράτους τολμᾶν, καὶ μόνον  τῶν   ἄλλων ἀπαυθαδιάζεσθαι; Τοῦ χάριν,
[1]   ὑφελὼν μόνην, ὡς λόγου κρείττονα,  τῶν   ἄλλων ἑλέσθαι τὴν πρώτην· τοσοῦτον
[2]   τοῖς ἐγκωμίοις, μηδὲ πολὺ δεύτερον  τῶν   ἄλλων ἐλθεῖν, κἂν ἐκείνου πάντες
[11]   καὶ τροφῆς καὶ σιδήρου καὶ  τῶν   ἄλλων οὐδὲν καθ' ἑαυτὸ χρησιμώτατον
[23]   δὲ εἰς ἄκρον ἕκαστον, ὡς  τῶν   ἄλλων οὐδέν· σπουδὴ γὰρ εὐφυΐᾳ
[65]   ἀπολείπουσαν καὶ κάτωτιθεῖσαν, ὅσον τὴν  τῶν   ἀλόγων φύσιν ἡμεῖς. Τίς μὲν
[68]   δὲ τοὺς λόγους ἐν κρίσει  τῶν   ἀναγκαίων ἐνόμιζε, τῷ θείῳ Δαβὶδ
[7]   γεννάδαι, τῷ χρόνῳ κάμνοντες καὶ  τῶν   ἀναγκαίων ὄντες διακορεῖς· καὶ τὰ
[60]   ἦν, πλὴν τοῦ σώματος καὶ  τῶν   ἀναγκαίων τῆς σαρκὸς καλυμμάτων; Πλοῦτος
[48]   τελεσθείς, συντελεσθείς· πλείω δὲ  τῶν   ἀναγκαίων ὑπηρετοῦντα τῷ ἐπιτάττοντι, καὶ
[25]   ἐπειδή γε ἡμᾶς οὐκ εἶχε,  τῶν   ἀναγκαίων ὑπολαμβάνουσι, καὶ οὐκ ἀπὸ
[70]   γνωρίμων, νομοθετῶν, στρατηγῶν, προφητῶν, διδασκάλων,  τῶν   ἀνδρικῶν μέχρις αἵματος, παρ' ἐκείνους
[26]   πολλὴν τυφθεῖσαν θάλασσαν καὶ τὴν  τῶν   ἀνέμων διάσκεψιν· ὡς δὲ κἀν
[69]   λογίζοιτο παρά τε Θεῷ καὶ  τῶν   ἀνθρώπων τοῖς εὐγνωμονεστέροις! Οὐδὲ γὰρ
[33]   Καππαδοκῶν καταφρονεῖν, εἰ καὶ πάν  των   ἀνθρώπων· ὧν οὐδὲν οὕτως ἴδιον,
[61]   ἡμῶν ἐμφιλοσόφημα· ἔδει γάρ με  τῶν   ἀνιαρῶν τὸ ἶσον ἔχειν, τοῖς
[30]   ἀτιμάσας τὰ ἐξ αὐτοῦ διὰ  τῶν   ἀνίσων βαθμῶν τῆς θεότητος. Ἀλλὰ
[8]   ἄλλοις τὸ προσλαβεῖν τι παρὰ  τῶν   ἄνωθεν εἰς φιλοτιμίαν, μεῖζον ἐκείνῳ
[15]   οὐ τῶν ἀγεννῶν μόνον καὶ  τῶν   ἀνωνύμων, ἀλλ' ἤδη καὶ τῶν
[26]   κακουργίας προεδρία, οὐδὲ  τῶν   ἀξιωτέρων ἀλλὰ τῶν δυνατωτέρων οἱ
[47]   δὲ οὐδεὶς ὅς τις οὐ  τῶν   ἁπάντων. Ἀλλὰ τοσοῦτοι θαυμάζουσιν ὅσοι
[31]   καταστρεψόμενοι, οὐδενὶ τοσοῦτον θαρρεῖν ἔχοντες  τῶν   ἁπάντων ὅσον τῇ τῶν προειρημένων
[1]   τὰς ἐπιδόσεις· ἐπ' οὐδενὸς οὖν  τῶν   ἁπάντων, οὐκ ἔστιν ἐφ' ὅτῳ
[1]   οὐκ ἔστιν ἐφ' ὅτῳ οὐχὶ  τῶν   ἁπάντων. Τοῖς τε λόγοις αὐτοῖς
[16]   ἔνδειξις τὸ ἔργον  τῶν   ἀπειλουμένων. Ἔπειτα πομπεύει διὰ τῆς
[7]   πιστότερα! Τί γάρ ἐστιν, ἔλεγον,  τῶν   ἀπίστων, εἰ τῶν θαυμασίων
[41]   ὡς οὐκ ἄν τις ᾠήθη  τῶν   ἀπίστων κἀκεῖνον ἠγνοηκότων, περι νοεῖ
[66]   ῥημάτων τὴν δύναμιν· περὶ  τῶν   ἀποστόλων Παῦλος ἔφησε, παρὰ
[66]   Τίς μοναστῶν μιγάδων; Τίς  τῶν   ἀπραγμόνων τῶν ἐν πράγματι;
[28]   τῶν πολλῶν μόνον, ἀλλὰ καὶ  τῶν   ἀρίστων Μῶμος, ὡς μόνον
[71]   ἀλλ' ἤγειρε τῷ Θεῷ, τὰ  τῶν   ἀσεβῶν στηλιτεύουσαν, καὶ τὴν πάλην,
[71]   ἀνδρός, ἐξ ἧς ἐπλούτησε, πλείω  τῶν   ἀσήμων προβάτων κτησάμενος τὰ ἐπίσημα,
[6]   χωρεῖν, φειδοῖ τῶν διωκόντων καὶ  τῶν   ἀσθενεστέρων, μήτε παρόντας ἀναδύεσθαι· τὸ
[19]   τε καὶ ἀλλήλοις συνδεῖ τοὺς  τῶν   αὐτῶν ἐραστάς. Οὗτος τοῦ ὑπὲρ
[58]   πολὺ τῆς δόξης κρατεῖσθαι, πάν  των   βαρύτατον ἦν αὐτοῖς, εἰ καὶ
[26]   καὶ τὴν ὀφρὺν αἴρει κατὰ  τῶν   βελτιόνων, καὶ οὐκ ἐπιτρέμει τοῖς
[39]   περὶ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον συνεφιλοσόφει!  Τῶν   γὰρ ἄλλων ἁπάντων οἰομένων καὶ
[41]   τῇ διανοίᾳ μεῖζον καὶ ὑψηλότερον.  Τῶν   γὰρ ἄλλων ἁπάντων τὸ ἐν
[69]   μετὰ τοῦ Πνεύματος· ἀλλὰ τὸν  τῶν   γεγραμμένων νοῦν δοκιμάζοντες καὶ τὸν
[68]   τε τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ καὶ  τῶν   γνησίων τούτου συναγωνιστῶν χάριν αἰτῶν,
[78]   εὐσεβείας συναπέλθῃ ῥήμασι, καὶ χειροτονίαις  τῶν   γνησιωτάτων αὐτοῦ θεραπευτῶν τὴν χεῖρα
[43]   ἀνθρωπίνους λογισμοὺς κινήσας, πᾶν δὲ  τῶν   γραφῶν βάθος ἀναλεξάμενος, λογογραφεῖ τὴν
[64]   ἀσπάζεσθαι καὶ μέχρι τούτου συνταπεινοῦσθαι,  τῶν   δὲ ὑγιαινόντων κατοφρυᾶσθαι; Καὶ τήκειν
[34]   νόμῳ τῷ τρόπῳ χρώμεναι· προστασίαι  τῶν   δεομένων, αἱ μὲν πλείους πνευματικαί,
[35]   χρώμενος, ἐθεράπευε μὲν τὰ σώματα  τῶν   δεομένων, ἐθεράπευε δὲ τὰς ψυχάς,
[11]   κατὰ τοὺς ἄφρονας, ἀλλ' ἐκ  τῶν   δημιουργημάτων τὸν δημιουργὸν καταλαμβάνοντες, καὶ
[72]   δὲ οὐκ ἔξαρχος; οὐ στρατηγὸς  τῶν   διὰ πίστεως σωζομένων; οὐ κληροδότης
[72]   διὰ πίστεως σωζομένων; οὐ κληροδότης  τῶν   διαφόρων παρὰ Θεῷ κλήρων καὶ
[75]   παρεξετάσας, τιμήσω τὸν μαθητὴν ἐκ  τῶν   διδασκάλων. Τίς Ἰησοῦ πρόδρομος; Ἰωάννης,
[13]   νέοις, ὅπως ἂν οἶμαι  τῶν   διηγημά των ἔχωσιν τῶν
[6]   πρὸς τὸν ἀγῶνα χωρεῖν, φειδοῖ  τῶν   διωκόντων καὶ τῶν ἀσθενεστέρων, μήτε
[26]   προεδρία, οὐδὲ τῶν ἀξιωτέρων ἀλλὰ  τῶν   δυνατωτέρων οἱ θρόνοι. Σαμουὴλ ἐν
[75]   ὑπερόριος· καὶ οὗτος μέσος  τῶν   δύο διαθηκῶν, τῆς μὲν καταλύων
[28]   τὴν προστασίαν δεξάμενον· καὶ παρῆσαν  τῶν   δυτικῶν ἀρχιερέων τινές, μεθέλκοντες πρὸς
[39]   διανοηθείς, οὓς ἐν πρώ τοις  τῶν   ἑαυτοῦ φίλων καὶ συνήθων ἐγνώρισεν.
[69]   δόξης ὑπερ απολογήσωμαι· κρείττων γὰρ  τῶν   ἐγκαλούντων, εἴπερ τινές εἰσιν,
[51]   ἑαυτοῦ καταγνόντα τὸν βασιλέα, καὶ  τῶν   ἐγκωμίων τοῦ ἀνδρὸς ἡττηθέντα, θαυμάζει
[7]   τούτοις ἐμφωλεύουσι· πολλοὶ δὲ ὄρνιθες  τῶν   ἐδωδίμων τοὺς ποθοῦντας ἡμᾶς ὑπερίπτανται,
[27]   τοῦτο μικροῦ παρέδραμεν, ἐν μέσῳ  τῶν   εἰρημένων κείμενον! ~Ἐγένετό τις πρὸς
[54]   τι ῥεῦμα, διέλυσεν. ~Ἕτερον δὲ  τῶν   εἰρημένων οὐκ ἔλαττον. Ἐνίκων οἱ
[54]   ἀνδρὸς ἐξορία· καὶ οὐδὲν ἀπῆν  τῶν   εἰς τοῦτο φερόντων. νὺξ
[8]   ὅτι πλεῖστοι καὶ μέγιστοι, οὔτε  τῶν   εἰσοισόντων τι πρὸς εὐφημίαν
[8]   εὐδοξίας· οὔτε γὰρ θάλασσα δεῖται  τῶν   εἰσρεόντων εἰς αὐτὴν ποταμῶν κἂν
[17]   τι καὶ ὕφαλον. Τότε τοίνυν  τῶν   ἐκ πλείονος αὐτῷ συνήθων καὶ
[16]   φίλων συγγενῶν  τῶν   ἐκ τῆς αὐτῆς πατρίδος
[58]   ἡγεμονίας καὶ μητροπόλεις, καὶ πολλὰ  τῶν   ἐκ τῆς προτέρας τῇ νέᾳ
[52]   γὰρ καί, εἰ μή τις  τῶν   ἐκ τοῦ βήματος ὑποσχὼν τὴν
[36]   φιλανθρώπῳ τὸ φιλάνθρωπον κτήσασθαι καὶ  τῶν   ἐκεῖθεν τυχεῖν ἀγαθῶν διὰ τῆς
[58]   ἐνθένδε ἤδη τῶν ἐπισκόπων, καὶ  τῶν   ἐκείνοις συμμάχων· οὗ πολὺ μὲν
[80]   Πλήρεις ἀγοραί, στοαί, διώροφοι, τριώροφοι,  τῶν   ἐκεῖνον παραπεμπόντων, προηγουμένων, ἑπομένων, παρεπομένων,
[47]   πεμπόμενον. δὲ μάλιστά μοι  τῶν   ἐκείνου θαυμάσιον καὶ οὐδὲ βουλομένῳ
[81]   μοι συνεργάζεσθε, ἄλλος ἄλλο τι  τῶν   ἐκείνου καλῶν διηγούμενοι καὶ ζητοῦντες,
[77]   δόξης περιουσία, ὥστε πολλὰ καὶ  τῶν   ἐκείνου μικρῶν, ἤδη δὲ καὶ
[31]   καὶ στρατὸς ἄξιος, οἱ κακοὶ  τῶν   Ἐκκλησιῶν ἡγεμόνες, οἱ πικροὶ τετράρχαι
[47]   τὴν ἄσειστον καὶ ἀνεπηρέαστον τήνδε  τῶν   ἐκκλησιῶν μητέρα ὡς δουλωσόμενος ὥρμησε,
[58]   νέου μητροπολίτου, πρόσοδοι διηρπάζοντο· πρεσβύτεροι  τῶν   ἐκκλησιῶν, οἱ μὲν ἀνεπείθοντο, οἱ
[46]   οὐκ ὄντος. Οἱ μὲν ἐξωθούμενοι  τῶν   ἐκκλησιῶν, ὅσοι τοῦ ὀρθοῦ λόγου
[31]   οἱ τὸ μὲν ἔχοντες ἤδη  τῶν   Ἐκκλησιῶν, τῷ δὲ προσβάλλοντες, τὸ
[58]   Ἐξ ὧν συνέβαινε καὶ τὰ  τῶν   ἐκκλησιῶν χεῖρον ἔχειν διϊσταμένων καὶ
[33]   ἔρεισμα, τῶν ἔνδον πιστότατος,  τῶν   ἐκτὸς πρακτικώτατος· ἑνὶ λόγῳ,
[16]   νέων καὶ ἐν χερσὶ γένηται  τῶν   ἑλόντων, γίνεται δὲ βιασθεὶς
[54]   γίνεται, καὶ χρηστοτέρων πατὴρ  τῶν   ἐλπίδων· καὶ εἰ μὴ τὴν
[24]   βίου τελεωτέρου καὶ τοῦ λαβέσθαι  τῶν   ἐλπιζομένων ἡμῖν καὶ συγκειμένων. Παρῆν
[8]   δαιτύμονες εὐχάριστοι, προοίμιον ἔχοντες ἤδη  τῶν   ἐλπιζομένων τὸ παρὸν θαῦμα. Ἐξ
[13]   τε καὶ ἡμετέραν, ἐπεὶ καὶ  τῶν   ἐμῶν λόγων αὕτη καθηγεμὼν καὶ
[2]   σὺν ἡμῖν ὢν ἐπηνώρθου πολλὰ  τῶν   ἐμῶν ὅρῳ τε φιλίας καὶ
[9]   καὶ τῶν παρθένων ἀριθμὸς καὶ  τῶν   ἐν γάμῳ, μηδὲν τῇ συζυγίᾳ
[25]   ἡμέτερον γένος οἰκονομία, διὰ πολλῶν  τῶν   ἐν μέσῳ γνωρίσασα καὶ ἀεὶ
[66]   μιγάδων; Τίς τῶν ἀπραγμόνων  τῶν   ἐν πράγματι; Τίς τῶν τὰ
[43]   τοῖς ἐκ μέλανος, οὐδὲν ἀτιμοτέρου  τῶν   ἐν ταῖς πλαξὶ χαραγμάτων· οὐδὲ
[66]   ἀγορῶν; Τίς δὲ ἐκκλησιῶν; Τίς  τῶν   ἐν τέλει καὶ τῶν μετ'
[13]   φιλόσοφος ἐν φιλοσόφοις καὶ πρὸ  τῶν   ἐν φιλοσοφίᾳ δογμάτων· τὸ μέγιστον,
[33]   καθηγητής, γήρως βακτηρία, πίστεως ἔρεισμα,  τῶν   ἔνδον πιστότατος, τῶν ἐκτὸς
[59]   κατὰ τὰ ἀνθρώπινα, καὶ  τῶν   ἐνθένδε πρὶν ἀποβιῶναι μεταναστάς, πάντα
[12]   πρὸς τὴν μέλλουσαν τελειότητα διὰ  τῶν   ἐξ ἀρχῆς μαθημάτων ἀγόμενος. Οἱ
[4]   τοῖς ἔξωθεν, ἓν δύο  τῶν   ἐξ ἀρχῆς ὑπαρχόντων αὐτῷ καὶ
[8]   ἀλλ' ἵν' ἐπιδείξαιμι, οἵων αὐτῷ  τῶν   ἐξ ἀρχῆς ὑπαρχόντων, καὶ πρὸς
[38]   ὑπειλημμένους εἰκός, οὐ κατῄσχυνεν οὐδενὶ  τῶν   ἑξῆς τὴν ἑαυτοῦ φιλοσοφίαν,
[81]   ὅσοι τῶν ἡμετέρων καὶ ὅσοι  τῶν   ἔξωθεν, τὴν εὐφημίαν μοι συνεργάζεσθε,
[28]   τε τῶν κάτω καὶ ὅση  τῶν   ἐπ' ἀξίας. Ῥᾷστον δὲ τοῦτο
[56]   ἐξεμαίνετο καὶ τέλος πέμπει τινὰς  τῶν   ἐπ' ἐξουσίας τὸν τοῦ ἁγίου
[9]   μὲν γὰρ δύο γενέσθαι  τῶν   ἐπαινουμένων, κἂν τῇ φύσει δοίη
[56]   εἴπω τι καὶ δικανικῶς μεταξὺ  τῶν   ἐπαίνων, μὴ ὅτι τὸν μέγαν
[10]   συνέδραμεν. Ἐπεὶ δὲ τὰς ἀπαρχὰς  τῶν   ἐπαίνων νόμῳ θείῳ πειθόμενοι, ὃς
[16]   οὗ τί γίνεται; μόνος σχεδὸν  τῶν   ἐπιδημούντων, τὸν κοινὸν διέφυγε νόμον,
[33]   δὲ τοῦ κλύδωνος περιζέοντος καὶ  τῶν   ἐπικειμένων τῆς Ἐκκλησίας ἐχθρῶν, τοῦ
[58]   δὲ πόλεμος ἐνθένδε ἤδη  τῶν   ἐπισκόπων, καὶ τῶν ἐκείνοις συμμάχων·
[52]   αὐτὸν δορυφορίας· ἦν δὲ ἡμέρα  τῶν   Ἐπιφανίων καὶ ἀθροίσιμος· καὶ τοῦ
[56]   δώσω τῷ λόγῳ. ~Γυναῖκά τινα  τῶν   ἐπιφανῶν ἐξ ἀνδρὸς οὐ πρὸ
[48]   Ὕπαρχοι μέν, φησίν, ὑμεῖς, καὶ  τῶν   ἐπιφανῶν, οὐκ ἀρνήσομαι, οὔπω δὲ
[74]   λεόντων θράσος πεδήσαντα· τὴν  τῶν   ἑπτὰ Μακκαβαίων ἄθλησιν, σὺν ἱερεῖ
[11]   τοῖς χρωμένοις· ἤδη δὲ καὶ  τῶν   ἑρπυστικῶν θηρίων ἔστιν τοῖς
[24]   ἱστορίας ἄξιον. Περιστάντες ἡμᾶς  τῶν   ἑταίρων καὶ ἡλίκων χορός, ἔστι
[12]   τῷ ἑτέρῳ δὲ λείποντες, οὐδὲν  τῶν   ἑτεροφθάλμων, ἐμοὶ δοκεῖν, διαφέρουσιν, οἷς
[37]   θαυμάσιον. Οὐ γὰρ τῷ πλήθει  τῶν   ἐτῶν μόνον ἐκλελοιπώς, ἀλλὰ καὶ
[15]   τῶν ἀνωνύμων, ἀλλ' ἤδη καὶ  τῶν   εὖ γεγονότων καὶ περιφανεστέρων, ἅτε
[63]   νόσον, εὐγενής τε καὶ  τῶν   εὖ γεγονότων καὶ τὴν δόξαν
[14]   πρὶν ἀγνοούμενον· καὶ λόγους ἐπιζη  τῶν   εὐδαιμονίαν ἐκομισάμην· καὶ τρόπον ἕτερον
[71]   ἐξ αὐτοῦ πατριάρχας, καὶ τὸν  τῶν   εὐλογιῶν μερισμὸν σὺν οὐκ ἀγεννεῖ
[58]   τὰ τῆς ἀπληστίας ἐπικαλύμματα, πρᾶγμα  τῶν   εὐπορίστων, καὶ τό, μὴ χρῆναι
[73]   πολλαὶ μὲν ἱστοροῦν ται κατὰ  τῶν   ἐχθρῶν νῖκαι καὶ τρόπαια,
[34]   ἐστιν ἐν τοῖς τοιούτοις,  τῶν   ἐχόντων ἀναλγησία καὶ ἀπληστία. Τηροῦσι
[35]   αὐτῆς πίστεως· λόγῳ γὰρ τὰς  τῶν   ἐχόντων ἀποθήκας ἀνοίξας καὶ παραινέσεσι,
[63]   τῆς εὐσεβείας ταμεῖον, τὸ κοινὸν  τῶν   ἐχόντων θησαύρισμα, εἰς τὰ
[13]   ὅπως ἂν οἶμαι τῶν διηγημά  των   ἔχωσιν τῶν ὁρωμένων· τῇδε
[34]   σῖτον δημοκατάρατος· οὔτ' ἄλλο οὐδὲν  τῶν   τοῖς φιλανθρώποις ἐπηγγελμένων
[14]   αὐτὰ πάλιν φέρεσθαι· οὔτε λόγος  τῶν   ἡδίστων διηγημάτων. Δέδοικα δὲ τὸ
[61]   ὀλιγάρκεια καὶ τὸ μὴ κρατεῖσθαι  τῶν   ἡδονῶν, μηδ' ὡς ὑπὸ πικρᾶς
[5]   ἀναδήσασθαι. Τοῦτον πολλοὶ μὲν ὑπερέσχον  τῶν   ἡμετέρων ἀγωνιστῶν, καὶ μέχρι θανάτου
[81]   καὶ ὅσοι τῶν κάτω, ὅσοι  τῶν   ἡμετέρων καὶ ὅσοι τῶν ἔξωθεν,
[58]   ἐκκαρποῦσθαι μέγα ἐτίθετο· ὡς καὶ  τῶν   ἡμιόνων λαβέσθαι ποτὲ τοῦ ἀνδρὸς
[7]   ἔλεγον, τῶν ἀπίστων, εἰ  τῶν   θαυμασίων Θεός, θρέψας πλουσίως
[33]   αὐτῷ, σύμβουλος ἀγαθός, παραστάτης δεξιός,  τῶν   θείωνἐξηγητής, τῶν πρακτέων καθηγητής, γήρως
[80]   ἐπιτάφια, τάχα ἄν τις εἴποι  τῶν   θερμοτέρων. Μόλις δὲ τὸ σῶμα
[16]   ἄγειν· ἐρεσχελεῖται δέ, παρὰ μὲν  τῶν   θρασύτερον, παρὰ δὲ τῶν λογικώτερον,
[81]   καλῶν διηγούμενοι καὶ ζητοῦντες, οἱ  τῶν   θρόνων τὸν νομοθέτην, οἱ τῆς
[16]   σφᾶς οὐ παραδεχομένου· καὶ ἅμα  τῶν   θυρῶν ἀρασσομένων, πατάγῳ τὸν νέον
[21]   πατρόθεν οἴκοθεν, ἐκ  τῶν   ἰδίων ἐπιτηδευμάτων πράξεων· ἡμῖν
[9]   ἐγκώμιον. Δηλοῖ δὲ μακαριστὸς  τῶν   ἱερέων καὶ τῶν παρθένων ἀριθμὸς
[4]   χρόας ἐξ ἑαυτῶν δοκιμάζεσθαι καὶ  τῶν   ἵππων τοὺς εὐγενεστάτους ἀτιμοτάτους,
[28]   δὲ τοῦτο ἦν ἐκ τριῶν  τῶν   ἰσχυροτάτων. τε γὰρ ἀνὴρ
[73]   σοφίας καὶ θεωρίας, ὥστε γενέσθαι  τῶν   καθ' ἑαυτὸν ἁπάντων εὐδοκιμώτατος.
[43]   ἀπειλῶν, ὀνειδίζων, προπολεμῶν ἐθνῶν, πόλεων,  τῶν   καθ' ἕκαστον, πᾶν εἶδος ἐπινοῶν
[69]   προσέβησαν· καὶ οἱ μὲν ἐκ  τῶν   καθ' ἡμᾶς, οἱ δὲ ἐκ
[28]   οὐκ οἶδ' εἴ τις ἄλλος  τῶν   καθ' ἡμᾶς φιλοσόφων, καὶ ἱκανὸς
[62]   τῷ Θεῷ δεικνύς, ὃς μόνος  τῶν   καθαρῶν ψυχῶν ἐστι νυμφίος, καὶ
[58]   παρακερδαίνουσι· καὶ ῥᾷόν τι καταλῦσαι  τῶν   καθεστώτων καταλυθὲν ἐπαναγαγεῖν.
[35]   ταῦτα δύνασθαι· ἴσως δὲ καὶ  τῶν   καιρῶν ἐκείνων καὶ τῆς τότε
[13]   παιδεύσεως, ἔδει δ' αὐτὸν μηδὲν  τῶν   καλῶν διαφυγεῖν, μηδὲ τῷ φιλοπόνῳ
[14]   τὰς χρυσᾶς ὄντως ἐμοὶ καὶ  τῶν   καλῶν προξένους εἴπερ τινί! Ἐκεῖναι
[76]   ἐκεῖνος γὰρ τὸ μὲν ἐξεῦρε  τῶν   καλῶν, τὸ δὲ ἐζήλωσε, τὸ
[12]   ἐργαστήριον, οὐδέ τινα Κένταυρον ἀλαζόνα  τῶν   κατ' αὐτὸν ἡρώων διδάσκαλον· οὐδὲ
[39]   τὸ ἐπίφθονον, ἄλλως τε καὶ  τῶν   κατ' αὐτὸν ὠδινόντων ἔτι καὶ
[14]   τοῦ καιροῦ τούτου λαβόμενος, καὶ  τῶν   κατ' ἐμαυτόν τι προσθεῖναι τοῖς
[71]   ἐπίσημα, τήν τε καλὴν πολυτεκνίαν  τῶν   κατὰ Θεὸν γεννηθέντων, καὶ τὴν
[23]   παλαιοῖς νέοις, μὴ ὅτι  τῶν   κατὰ τὸν αὐτὸν ἡμῖν χρόνον,
[56]   καὶ φιλανθρώπως, ἀλλ' ὡς ἕνα  τῶν   κατακρίτων. Καὶ μὲν παρῆν·
[24]   τὴν ἐπάνοδον φιλονεικίας, κρείττων ὤφθη  τῶν   κατεχόντων· καὶ βίᾳ μέν, συνεχωρήθη
[41]   τὰς χεῖρας καὶ παρ' ἐκείνου  τῶν   κατεχόντων κακῶν λύσιν ζητεῖν, αὐτὸς
[24]   πόθος· καὶ τὰ δεσμὰ ῥήξας  τῶν   κατεχόντων κροαίνω κατὰ πεδίων καὶ
[28]   λαοῦ μοῖραν παρατεμόμενοι, ὅση τε  τῶν   κάτω καὶ ὅση τῶν ἐπ'
[81]   ὅσοι τοῦ βήματος καὶ ὅσοι  τῶν   κάτω, ὅσοι τῶν ἡμετέρων καὶ
[57]   λαὸν φυγάδα, καὶ τοῦτον ἐξαιρήσεσθαι  τῶν   κινδύνων; ~Ὁ μὲν δὴ κοσμικὸς
[62]   δειμάμενος μέν, οὐ πόρρω δὲ  τῶν   κοινωνικῶν καὶ μιγάδων, οὐδὲ ὥσπερ
[7]   ἐρημίας, πολλὴν τῶν λεβήτων καὶ  τῶν   κρεῶν χορηγοῦσα τὴν ἀφθονίαν τῶν
[73]   ἵνα τοὺς Κριτὰς παραδράμωμεν,  τῶν   Κριτῶν τοὺς εὐδοκιμωτάτους, Σαμουὴλ ἐν
[62]   συνεισάγει ψυχάς, ἐὰν μετὰ λαμπρῶν  τῶν   λαμπάδων αὐτῷ καὶ δαψιλοῦς τῆς
[63]   κοινὸν ἅπασιν ἀγῶνα προὔθηκε τοῖς  τῶν   λαῶν προεστῶσι, τὴν εἰς αὐτοὺς
[7]   αὐτοῖς εἴη τῆς ἐρημίας, πολλὴν  τῶν   λεβήτων καὶ τῶν κρεῶν χορηγοῦσα
[68]   οὐδεμίαν εἶναι ζημίαν, ὑπαλλαττομένων μικρὸν  τῶν   λέξεων, καὶ φωναῖς ἄλλαις τὸ
[16]   περιττοὶ τὰ σοφιστικὰ καὶ προσαγωγοὶ  τῶν   λημμάτων, κἀντεῦθεν μάλιστα διὰ τιμῆς
[16]   μὲν τῶν θρασύτερον, παρὰ δὲ  τῶν   λογικώτερον, ὄπως ἂν ἀγροικίας
[29]   ἐν ζάλῃ τὴν ἐν γαλήνῃ  τῶν   λογισ μῶν κυβέρνησιν. Καίπερ δὲ
[1]   ~Ἔμελλεν ἄρα πολλὰς ἡμῖν ὑποθέσεις  τῶν   λόγων ἀεὶ προθεὶς μέγας
[23]   λαβυρίνθους διεξελθεῖν, τὰς ἐκείνου  τῶν   λόγων ἄρκυς διαφυγεῖν, εἰ τούτου
[14]   μεγέθει φύσεως. Ἐντεῦθεν ἐπὶ τὸ  τῶν   λόγων ἔδαφος, τὰς Ἀθήνας, ὑπὸ
[78]   εὐτονώτερος γίνεται περὶ τοὺς ἐξιτηρίους  τῶν   λόγων, ἵνα τοῖς τῆς εὐσεβείας
[20]   ἐλπίδες ἦγον ἡμᾶς πράγματος ἐπιφθονωτάτου,  τῶν   λόγων· φθόνος δὲ ἀπῆν, ζῆλος
[7]   ὄψον αὐτόματον, ἀπραγμάτευτος πανδαισία, ἔλαφοι  τῶν   λόφων ποθὲν ὑπερ φανέντες ἀθρόως.
[59]   ἔδει προτιμηθῆναι καὶ πλεῖον ἔχειν  τῶν   λυομένων τὰ ἐλπιζόμενα. ~Δέδοικα μὲν
[16]   τελετῆς τὸ τερπνότατον, ταχίστη  τῶν   λυπούντων ἀπαλλαγὴ καὶ κατάλυσις. Τότε
[64]   συνέσθοντα καὶ νίπτοντα τοὺς πόδας  τῶν   μαθητῶν καὶ σταυρὸν οὐκ ἀπαξιοῦντα,
[35]   οὐκ ἀπηξίου νίπτειν τοὺς πόδας  τῶν   μαθητῶν, καὶ τοῖς ἑαυτοῦ παισίν,
[76]   υἱῶν Ζεβεδαίου τὸ μεγαλόφωνον· πάντων  τῶν   μαθητῶν τὸ εὐτελὲς καὶ ἀπέριττον.
[75]   μικρὸν τοῖς σπουδαίοις καὶ μικρὰ  τῶν   μεγίστων μίμησις. γὰρ
[66]   Τίς τῶν ἐν τέλει καὶ  τῶν   μετ' ἐκείνους τρυφή; Τίς μοναστῶν
[61]   Αὐτὸς δὲ οὐδὲν ᾔδει μέγα  τῶν   μετὰ τὸν λαιμὸν ὁμοτίμων, ἀλλὰ
[63]   ναῶν μεγέθη καὶ κάλλη  τῶν   μηκέτι ὄντων, ἄλλα τε ὅσα
[10]   κἀν τούτοις ἔλαττόν τινος ἠνέγκατο  τῶν   μικρολόγων καὶ περὶ τὸ σῶμα
[31]   πόλεις καὶ οἰκίας, οὐδέ τι  τῶν   μικρῶν καὶ χειροποιήτων καὶ αὖθις
[3]   ἐκ γένους φιλοτιμούμενον, τινι  τῶν   μικρῶν ὅλως καὶ οἷς οἱ
[23]   καθ' ἡμᾶς Παραδείσου γενόμενοι, ἐκ  τῶν   Μωσαϊκῶν οἶμαι βιβλίων καὶ ἡμετέρων,
[16]   βούλεται δὲ αὐτοῖς, οἶμαι, τοῦτο  τῶν   νεηλύδων συστέλλειν τὸ φρόνημα καὶ
[16]   ἄλλους ἔπειθον ὁμοίως ἔχειν, ὅσοι  τῶν   νέων ἀγνοοῦντες τὸν ἄνδρα ἐτύγχανον·
[16]   ἔχουσιν. ~Ἐπειδὰν οὖν τις ἐπιστῇ  τῶν   νέων καὶ ἐν χερσὶ γένηται
[15]   δὲ ἀγνοοῦσι διδασκαλίαν. Σοφιστομανοῦσιν Ἀθήνησι  τῶν   νέων οἱ πλεῖστοι καὶ ἀφρονέστεροι·
[58]   ἡμέτερα· καὶ διὰ τοῦτο μετεποιεῖτο  τῶν   νεωστὶ προσελθόντων, ὡς αὐτῷ διαφερόντων
[65]   Τίς δὲ λόγον ἔσχεν ἀμείνω  τῶν   νοηθέντων ἑρμηνευτήν, ὡς μηδ' ἑτέρῳ
[76]   τὴν δύναμιν καὶ τὸ βάθος  τῶν   νοημάτων. Στέφανος μὲν γὰρ ἐκωλύθη
[11]   τῆς σωτηρίας καὶ τοῦ κάλλους  τῶν   νοουμένων· ἀλλὰ καὶ τὴν ἔξωθεν,
[13]   ἐν τούτοις δυνάμεως πρὸς τὴν  τῶν   νοουμένων δήλωσιν· κίνημα γὰρ ναρκώντων
[7]   αἰτήσεως. Τίς ἔγνω τοιοῦτον θήραμα  τῶν   νῦν τῶν πώποτε. ~Ὦ
[60]   ἐπῆλθε πρὸς τὸ ἀκρότατον οὔκουν  τῶν   νῦν ἡμῖν γινωσκομένων· ἀλλ' οὗτος
[76]   τῷ δὲ διὰ πάντων ἐλθεῖν,  τῶν   νῦν πάντων ἐκράτησεν. Ἓν ἐπὶ
[25]   καὶ σοφίσασα, κατὰ τοὺς πολλοὺς  τῶν   νῦν τῆς προστασίας ἐφιεμένων· ἀλλὰ
[26]   πιστεύσας τὰ ἔμπροσθεν, οὕτως ἐπὶ  τῶν   οἰάκων καθίζει, μετὰ τὴν πολλὴν
[54]   ἑτέροις δὲ τὴν πρεσβείαν ἐπιτρέπει  τῶν   οἰκειοτάτων ἑαυτῷ καὶ φιλτάτων. Καὶ
[56]   καὶ προδότας γενέσθαι Χρισ τιανοὺς  τῶν   οἰκείων νόμων. μὲν ἐζήτει
[3]   ὧν οὐδὲν ὑψηλότεον, οἵτινες ἐκ  τῶν   οἰκείων φανερῶς εἰπεῖν οὐκ ἔχοντες
[15]   τῆς λοιπῆς Ἑλλάδος, αὐτῶν  τῶν   οἰκητόρων οἱ πλεῖστοι· καὶ γὰρ
[76]   τὸν ζῆλον, Παύλου τὸν τόνον,  τῶν   ὀνομαστῶν καὶ μετωνομασμένων ἀμφοτέρων τὴν
[34]   ἔχουσιν ὅπως διαθώμεθά τι  τῶν   ὄντων τῶν οὐκ ὄντων
[62]   εἴσω τὰ κάλλη στρέφων ἀπὸ  τῶν   ὁρωμένων ἐπὶ τὰ μὴ βλεπόμενα·
[13]   τῶν διηγημά των ἔχωσιν  τῶν   ὁρωμένων· τῇδε λόγοι τὸ γνώρισμα,
[16]   ἐκ τῆς αὐτῆς πατρίδος  τῶν   ὅσοι περιττοὶ τὰ σοφιστικὰ καὶ
[55]   τε ὡμολόγει, καὶ πολλοὺς ἔπειθε  τῶν   οὐκ εἰδότων· οὐ γὰρ ἐπαύετο
[34]   διαθώμεθά τι τῶν ὄντων  τῶν   οὐκ ὄντων εἰσκομισώμεθα. Καὶ
[10]   εὐφημούμενον ἀνθρώποις δοθῆναι ὥσπερ τινὰ  τῶν   πάλαι παρὰ Θεοῦ δεδομένων εἰς
[3]   τὰ διηγήματα καὶ οὐδενὸς ἐλάττω  τῶν   πάλαι περὶ αὐτὸν θαυμάτων, ὧν
[1]   λόγοις ὡς οὔπω τοῖς ἑαυτοῦ  τῶν   πάντων οὐδείς, ἑαυτὸν νῦν ἡμῖν
[60]   εἰδέναι καταφρονεῖν, καὶ οὕτω κρείττω  τῶν   πάντων φαίνεσθαι. Οὕτω δὲ διανοηθεὶς
[29]   ἀσπάζεται μετὰ Ἠλίου καὶ Ἰωάννου,  τῶν   πάνυ φιλοσόφων, τοῦτο λυσιτελεῖν αὐτῷ
[11]   ἀνωμολογῆσθαι τὸν νοῦν ἐχόντων, παίδευσιν  τῶν   παρ' ἡμῖν ἀγαθῶν εἶναι τὸ
[26]   κινδυνεύει τὸ πάντων ἁγιώτατον τάγμα  τῶν   παρ' ἡμῖν πάντων εἶναι καταγελαστότα
[9]   μακαριστὸς τῶν ἱερέων καὶ  τῶν   παρθένων ἀριθμὸς καὶ τῶν ἐν
[64]   τον μετὰ λῃστῶν, καὶ ὑπὸ  τῶν   παριόντων γελώμενον, τὸν ἀνάλωτον καὶ
[65]   ἐπαίδευσε καὶ ὑψηγορίαν ἐδίδαξε καὶ  τῶν   παρόντων ἀπανέστησε καὶ πρὸς τὰ
[29]   ἡγούμενος τι διανοηθῆναι περὶ  τῶν   παρόντων τῆς ἑαυτοῦ φιλοσοφίας ἀνάξιον
[58]   εἴχετο συνηθείας καὶ τῆς ἐκ  τῶν   πατέρων ἄνωθεν διαιρέσεως. Ἐξ ὧν
[80]   τοὺς προπομπεύοντας, οὕτω τῷ τάφῳ  τῶν   πατέρων δίδοται, καὶ προστίθεται τοῖς
[9]   καθάπερ ῥεύματος ἀνατρέχοντος. ~Τῆς δὲ  τῶν   πατέρων συζυγίας οὐχ ἧττον κατὰ
[74]   πυρὶ ζωήν, τῷ πλήθει λέγω  τῶν   πειρασμῶν, καὶ τὴν διὰ πυρὸς
[38]   τὴν ἑαυτοῦ φιλοσοφίαν, τὰς  τῶν   πεπιστευκότων ἐλπίδας· ἀλλὰ τοσοῦτον ἑαυτὸν
[73]   κλέος τῆς αὐτοῦ σοφίας ἐκ  τῶν   περάτων τῆς γῆς ἀπαντᾶν, ἀλλὰ
[23]   αὐτὸν ἡμῖν χρόνον, ἀλλὰ καὶ  τῶν   πλεῖστον προειληφότων; Τίς μὲν ἧττον
[31]   ἀγὼν πολύς· δὲ προθυμία  τῶν   πλείστων οὐκ ἀγεννής, δὲ
[7]   ἀγωνιστάς; Πολλοὶ μὲν θῆρες τὰς  τῶν   πλουσίων διαφυγόντες τραπέζας, ἅπερ ἦν
[13]   καὶ ἰδικώτατον. Ἄλλαι μὲν γὰρ  τῶν   πόλεων ἄλλοις ἀγάλλονται καλλωπίσμασιν
[13]   οὐχ ἧττον λόγων μητρόπολιν  τῶν   πόλεων ὧν ὑπέρκειται καὶ καθ'
[49]   δὲ τί πάθω; Μή τι  τῶν   πολλῶν ἓν τῆς ἐμῆς
[28]   ἐκεῖνον ἀνθρώπινον· ἅπτεται γὰρ οὐ  τῶν   πολλῶν μόνον, ἀλλὰ καὶ τῶν
[28]   ἔκκριτον καὶ σοφώτερον, εἴπερ σοφώτεροι  τῶν   πολλῶν, οἱ κόσμου χωρίσαντες ἑαυτοὺς
[25]   σκηνῇ χαρισάμενοι καὶ ὅσον τὸν  τῶν   πολλῶν πόθον ἀφοσιώσασθαι· οὐ γὰρ
[38]   τοιαύτην ἀρχήν, τὸ μὴ πολὺ  τῶν   πολλῶν προέχειν, μηδὲ ἀεὶ κρείττω
[55]   φιλοσοφία, καὶ τὸ κρατοῦντα  τῶν   πολλῶν ταύτῃ φαίνεσθαι, τοῦτο δώσω
[56]   ἅπασι νομοθέτην, ἄλλον δέ τινα  τῶν   πολὺ μετ' ἐκεῖνον, ἱερέα δὲ
[19]   ἀπάγῃ τοῦ πρόσω τυραννικῶς, τὸ  τῶν   πολυπόδων πείσομαι, ὧν τῆς θαλάμης
[37]   τε τῆς πατρίδος προεδρευόντων καὶ  τῶν   πονηροτάτων τῆς πόλεως ἐκείνοις συντεταγμένων.
[77]   καὶ τὰ πάρεργα τοῦ ἀνδρὸς  τῶν   πονουμένων ἑτέροις πολὺ τιμιώτερα καὶ
[6]   ἐκείνων ἀγούσης προνοίας; Ἐπί τινα  τῶν   Ποντικῶν ὀρῶν λόχμην, πολλαὶ δὲ
[33]   ἀγαθός, παραστάτης δεξιός, τῶν θείωνἐξηγητής,  τῶν   πρακτέων καθηγητής, γήρως βακτηρία, πίστεως
[39]   αὐτῆς ἕνεκεν αἰτίας, οὐδὲ τὴν  τῶν   πρεσβυτέρων προτίμησιν, οὔτε ἐμέμψατο, καὶ
[16]   Πρῶτον μὲν ξεναγεῖται παρά τινι  τῶν   προειληφότων φίλων συγγενῶν
[31]   ἔχοντες τῶν ἁπάντων ὅσον τῇ  τῶν   προειρημένων μικροψυχίᾳ, καὶ ἀπειρίᾳ τοῦ
[78]   πρὸς ἡμᾶς» θαυματουργεῖ τι κἀνταῦθα  τῶν   προειρημένων οὐκ ἔλαττον. Νεκρὸς γὰρ
[58]   τοὺς ἄλλους πείσειε μετριάζειν, οὕτω  τῶν   προεστώτων διακειμένων; Εἶχον μὲν γὰρ
[7]   λίαν ἐπικινδύνως. ~Ἐπόθουν τι καὶ  τῶν   πρὸς ἡδονὴν οἱ γεννάδαι, τῷ
[11]   διεπτύσαμεν· ὅτι μὴ κἀκ τού  των   πρὸς θεοσέβειαν ὠφελήμεθα, ἐκ τοῦ
[46]   μεμισημένος καὶ πρὸ γενέσεως. Ταῦτα  τῶν   πρώτων αὐτοῦ νεανιευμάτων τὰ διηγήματα,
[9]   αὐξηθέν τε καὶ τιμηθὲν ἐκ  τῶν   πρώτων ὑποδειγμάτων, τά τε ἄλλα,
[79]   ἐπισκήψεσι· τότε δὴ θαῦμα γίνεται  τῶν   πώποτε γενομένων ὀνομαστότατον. ~Προεκομίζετο μὲν
[34]   καὶ γνωριμώτατον. Λιμὸς ἦν, καὶ  τῶν   πώποτε μνημονευομένων χαλεπώτατος. Ἔκαμνε
[7]   τοιοῦτον θήραμα τῶν νῦν  τῶν   πώποτε. ~Ὦ τοῦ θαύματος! αὐτοὶ
[66]   εἰς τὰ πέρατα τῆς οἰκουμένης  τῶν   ῥημάτων τὴν δύναμιν· περὶ
[10]   ἔτι νέος καὶ οὔπω φιλοσοφίᾳ  τῶν   σαρκῶν κατεκράτησεν· ἀλλ' ἵνα μὴ
[42]   τοῖς βλεφάροις· προσεδαπάνα τὸ λειπόμενον  τῶν   σαρκῶν ταῖς φροντίσιν, ἕως εὕρῃ
[13]   ῥήτωρ ἐν ῥήτορσι καὶ πρὸ  τῶν   σοφιστικῶν θρόνων, φιλόσοφος ἐν φιλοσόφοις
[38]   ἐγὼ θεωρῶ, οἶμαι δὲ καὶ  τῶν   σοφωτέρων ἕκαστος, ἡνίκα μεθ' ἡμῶν
[16]   καὶ τοῦτο μισθός ἐστιν αὐτοῖς  τῶν   σπουδαστῶν τυγχάνειν. Ἔπειτα ἐρεσχελεῖται παρὰ
[78]   ἐπόθει τὴν ἀνάλυσιν, καὶ  τῶν   στεφάνων ἐνειστήκει καιρός, κἀκεῖνο μὲν
[45]   ἑαυτὸν ποιεῖν, καὶ ταῖς κατὰ  τῶν   στοιχείων καινοτομίαις. Γῆ τις ἠκούετο
[68]   ταὐτὸν δυναμέναις καὶ ταῖς ἐκ  τῶν   συλλογισμῶν ἀνάγκαις, οὕτως ἦρχε τοὺς
[77]   ἐκείνου μικρῶν, ἤδη δὲ καὶ  τῶν   σωματικῶν ἐλαττωμάτων, ἑτέροις εἰς εὐδοξίαν
[19]   καὶ βεβαιότερον. Οἱ μὲν γὰρ  τῶν   σωμάτων ἔρωτες, ἐπειδὴ ῥεόντων εἰσί,
[66]   τῶν ἐν πράγματι; Τίς  τῶν   τὰ ἔξωθεν φιλοσοφούντων τὰ
[22]   ὡς σαφὲς γέγονεν ἐκ πλειόνων  τῶν   ταῦτα διηγουμένων. Παρὰ τοσούτοις μὲν
[39]   κατηγορηθῆναι μᾶλλον ὑπ' ὀλίγων ἑλόμενος,  τῶν   ταύτην ἀγνοησάντων τὴν οἰκονομίαν,
[7]   τῶν κρεῶν χορηγοῦσα τὴν ἀφθονίαν  τῶν   τε ἄλλων ὅσα ἐκεῖσε ἀπέλιπον·
[37]   οὐδὲ ἄνευ βασκανίας καὶ πάλης  τῶν   τε τῆς πατρίδος προεδρευόντων καὶ
[71]   πιστευθεῖσαν· οὐδὲ κατεσοφίσθη περὶ τὴν  τῶν   τέκνων προτίμησιν, ἀλλ' ἑκάστῳ τὰ
[73]   χριστὸς Κυρίου ἦν καὶ χρίστης  τῶν   τελειουμένων ἐκ Πνεύματος. Δαβὶδ ἐν
[14]   γὰρ οὔτε ὄψις ῥᾳδίως ἀναχωρεῖν  τῶν   τερπνῶν θεαμάτων, κἂν ἀφέλκῃ τις
[13]   ἐπὶ τὴν Καισαρέων πόλιν ἐπείγεται,  τῶν   τῇδε μεθέξων παιδευτηρίων· ταύτην δὲ
[64]   καὶ τὴν ὀφρύν, οἱ πικροὶ  τῶν   τηλικούτων κριταί, καὶ τῷ κανόνι
[54]   καὶ τοῦτο ἐπισ τεύετο παρὰ  τῶν   τηνικαῦτα παρόντων καὶ κοινωνούντων τοῦ
[60]   τι κατορθοῦσιν, οἱ δέ τινα  τῶν   τῆς ἀρετῆς εἰδῶν ὄντων πλειόνων.
[2]   ἐνθένδε μεταναστῆναι, καὶ μηδὲν ἀξιοῦντι  τῶν   τῆς ψυχῆς καλῶν ὑπὸ τοῦ
[72]   ἐπὶ τέλει τῶν ἄθλων, μηδενὶ  τῶν   τινασσόντων πολλῶν ὄντων κατασεισθείς, ἀλλὰ
[56]   ὅτι τὸν μέγαν Βασίλειον καὶ  τῶν   τοιούτων ἅπασι νομοθέτην, ἄλλον δέ
[37]   τρεφόμενον. ~Ἐκ δὴ τούτων καὶ  τῶν   τοιούτων, τί γὰρ δεῖ πάντα
[57]   ἐπι βαλεῖ χεῖρα τῷ τολμητῇ  τῶν   τοιούτων. Τί οὖν σοβαρὸς
[69]   τοῖς τοιούτοις, ἐξαγορεύσω τι καὶ  τῶν   τοῖς πολλοῖς τέως ἀγνοουμένων· ὅτι
[47]   ἄλλα λεγόντων τε καὶ ἱστορούντων,  τῶν   τότε πεπειραμένων, ἔστιν ἀκούειν· ἱστορεῖ
[14]   ἄγαν εὐπόρου καὶ βασιλικῆς ὄντως  τῶν   τοῦ ἀνδρὸς ἐγκωμίων· τὸ δ'
[63]   δὲ οἱ νοσοῦντες καὶ τὰ  τῶν   τραυμάτων ἄκη καὶ Χριστοῦ
[30]   Πνεύματος. Καὶ τι ἂν  τῶν   τριῶν κάτω θῶμεν, τὸ πᾶν
[49]   ἔχων, πλὴν εἰ τούτων χρῄζεις  τῶν   τρυχίνων μου ῥακίων καὶ βιβλίων
[50]   ὅτι τοσούτῳ κράτει, ἀλλὰ μηδὲ  τῶν   τυχόντων ἑνὶ τὴν ὀφρὺν αἴροντες·
[76]   καὶ μετωνομασμένων ἀμφοτέρων τὴν πίστιν·  τῶν   υἱῶν Ζεβεδαίου τὸ μεγαλόφωνον· πάντων
[58]   ἐπιεικῶς πρὸς αὐτόν, τριῶν ὄντων  τῶν   ὑπαιτίων. Οὔτε γὰρ τῷ τῆς
[3]   ἂν ἡρώων ὤφθη κατάλογος. Ὅσα  τῶν   ὑπὲρ ἐκεῖνον τοῖς χρόνοις ἐκείνῳ
[69]   καθ' ἡμᾶς, οἱ δὲ ἐκ  τῶν   ὑπὲρ ἡμᾶς ἐποιήσαντο τὴν ἀρχήν·
[48]   ὑμεῖς, ἀλλ' ὡσεί τινας ἄλλους  τῶν   ὑφ' ἡμῖν τεταγμένων· οὐ γὰρ
[63]   πόλεων, οἰκιῶν, ἀγορῶν, ὑδάτων, αὐτῶν  τῶν   φιλτάτων, ὀνόμασι μᾶλλον σώμασι
[72]   περιόντι τὸν πειραστὴν καταπαλαίσας καὶ  τῶν   φίλων τὴν ἀλογίαν ἐπιστομίσας ἀγνοούντων
[72]   σου οἱ κλῆροί μου» κλῆροι  τῶν   χαμαὶ ἐρχομένων καὶ ἁρπαζομένων πολλῷ




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 23/06/2009