Chapitre |
[62] |
τὰς
ἀγρύπνους
ἑαυτῷ
συνεισάγει
ψυχάς,
|
ἐὰν |
μετὰ
λαμπρῶν
τῶν
λαμπάδων
αὐτῷ |
[45] |
φιλανθρωπίας,
ἵν'
ἡμᾶς
ἑλκύσῃ
πρὸς
|
ἑαυτὴν |
χαμαὶ
κειμένους.
~Καὶ
δὴ
λαμπρὰ |
[30] |
μίαν
καὶ
ἀπρόσιτον
φύσιν
ἀποξενοῦμεν
|
ἑαυτῆς |
ἐκφύλοις
ἀλλοτριότησιν,
οὐδὲ
κακῷ
τὸ |
[59] |
καὶ
τὸ
πόλιν
ἑκάστην
τὰ
|
ἑαυτῆς |
ἔχειν
καὶ
τὸ
λυθῆναι
ταύτῃ |
[11] |
καὶ
τῶν
ἄλλων
οὐδὲν
καθ'
|
ἑαυτὸ |
χρησιμώτατον
ἴσμεν
ἢ
βλαβερώτατον,
ἀλλ' |
[34] |
κακῶς·
ἐκείνοις
μὲν
τὰ
ἑαυτῶν,
|
ἑαυτοῖς |
δὲ
τὰ
τοῦ
Θεοῦ
σπλάγχνα |
[9] |
καὶ
μὴ
τοιούτων
ἦσαν
πατέρες,
|
ἑαυτοῖς |
εἰς
εὐδοξίαν
ἀρκεῖν·
τοιούτων
δὲ |
[17] |
μᾶλλον
ἢ
λογικῶς,
καὶ
ὑποκλίνειν
|
ἑαυτοῖς |
ἐπειρῶντο
διὰ
τῆς
πρώτης
ἐπιχειρήσεως, |
[13] |
καὶ
παιδεύσαντες
τὸν
ἄνδρα
παρ'
|
ἑαυτοῖς |
καὶ
τῆς
παιδεύσεως
ἀπολαύσαντες·
ὅσος |
[18] |
ἄπρακτοι,
πολλὰ
μὲν
τῆς
προπετείας
|
ἑαυτοῖς |
καταμεμψάμενοι,
πολλὰ
δὲ
τῆς
ἐπιβουλῆς |
[40] |
τὴν
ἀρετὴν
καὶ
μίαν
μὲν
|
ἑαυτοῖς |
σωτηρίαν
ἡγεῖσθαι,
τὸ
μετ'
ἐκείνου |
[73] |
θεωρίας,
ὥστε
γενέσθαι
τῶν
καθ'
|
ἑαυτὸν |
ἁπάντων
εὐδοκιμώτατος.
Ὁ
δέ,
τοῦ |
[75] |
ἴσην
τροφὴν
ἠγάπησε,
Θεῷ
καθαίρων
|
ἑαυτὸν |
διὰ
τῆς
ἐγκρατείας·
καὶ
οὗτος |
[65] |
ἀλόγων
φύσιν
ἡμεῖς.
Τίς
μὲν
|
ἑαυτὸν |
ἐκάθηρε
μᾶλλον
τῷ
Πνεύματι,
καὶ |
[18] |
πάσχων
ἐσκυθρώπαζεν,
ἐδυσφόρει,
τῆς
ἐπιδημίας
|
ἑαυτὸν |
ἐπαινεῖν
οὐκ
εἶχεν,
ἐζήτει
τὸ |
[53] |
συνεκκλησιάσας
ἡμῖν
εἴσω
τοῦ
παραπετάσματος
|
ἑαυτὸν |
ἐποιήσατο
εἴς
τε
ὄψιν
ἦλθε |
[40] |
ἐγνώρισεν.
~Ἔπειτα
τὸ
στασιάζον
πρὸς
|
ἑαυτὸν |
μαλάσσει
καὶ
θεραπεύει
λόγοις
ἰατρικῆς |
[1] |
τοῖς
ἑαυτοῦ
τῶν
πάντων
οὐδείς,
|
ἑαυτὸν |
νῦν
ἡμῖν
προθήσειν,
ὑπόθεσιν
ἀγώνων |
[45] |
ἂν
μᾶλλον
αὐτοὺς
καταπλήξειε,
φοβερὸν
|
ἑαυτὸν |
ποιεῖν,
καὶ
ταῖς
κατὰ
τῶν |
[71] |
ἀλλ'
οὐδὲ
τὸ
ἐκείνου
μικρόν,
|
ἑαυτὸν |
προσήγαγε
τῷ
Θεῷ
καὶ
οὐδὲν |
[31] |
ἐθελοντὴς
καὶ
τῇ
μητρὶ
φέρων
|
ἑαυτὸν |
τῇ
Ἐκκλησίᾳ
δίδωσιν.
~Ἆρ'
οὖν |
[38] |
τῶν
πεπιστευκότων
ἐλπίδας·
ἀλλὰ
τοσοῦτον
|
ἑαυτὸν |
ὑπερβάλλων
ἀεὶ
ὅσον
πρὸ
τούτου |
[62] |
σαρκὶ
ἐνομοθέτησεν,
οὐ
τῷ
καθ'
|
ἑαυτὸν |
ὑποδείγματι
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
οἷς |
[26] |
ὁμοῦ
τῷ
κράτει,
καὶ
σοφώτερον
|
ἑαυτὸν |
ὑπολαμβάνει,
κακῶς
εἰδὼς
καὶ
τὸ |
[43] |
ἐπινοεῖ
καὶ
λίαν
σωτήριον.
Συναγαγὼν
|
ἑαυτόν, |
ὡς
οἷόν
τε
ἦν,
καὶ |
[60] |
ἐπαινῶν,
καὶ
παρὰ
πάντα
τὸν
|
ἑαυτοῦ |
βίον
φυλάξας.
Ὁμῶς
δὲ
ἀμφοτέρους |
[8] |
τὸ
προσθεῖναι
τοῖς
ἄνω
παρ'
|
ἑαυτοῦ, |
καθάπερ
ῥεύματος
ἀνατρέχοντος.
~Τῆς
δὲ |
[57] |
κατασχὼν
αἰδοῖ
κρατηθέντα,
τὸν
ἱκέτην
|
ἑαυτοῦ |
καὶ
ὑβριστὴν
διεσώσατο.
Ταῦτα
ὁ |
[51] |
εἴξειν
ταῖς
ἀπειλαῖς.
Ἐφ'
οἷς
|
ἑαυτοῦ |
καταγνόντα
τὸν
βασιλέα,
καὶ
τῶν |
[54] |
τοῦ
ἀνδρὸς
καταφεύγει·
καὶ
δι'
|
ἑαυτοῦ |
μὲν
οὐκ
εἰσκαλεῖ,
τὸ
τῆς |
[35] |
πόδας
τῶν
μαθητῶν,
καὶ
τοῖς
|
ἑαυτοῦ |
παισίν,
ἤτ'
οὖν
συνδούλοις,
πρὸς |
[70] |
διέφυγε
καὶ
κιβωτὸν
σωτηρίας
τὴν
|
ἑαυτοῦ |
πεποίη
ται
πόλιν,
κούφως
τῶν |
[67] |
ἀναπτύσσει,
τρισσῶς
ἐν
ταῖς
στερραῖς
|
ἑαυτοῦ |
πλαξὶτῆς
καρδίας
ἀπογραψάμενος,
πείθομαι
μὴ |
[50] |
μετὰ
τοσαύτης
τῆς
παρρησίας,
τὸ
|
ἑαυτοῦ |
προσθεὶς
ὄνομα.
Οὐδὲ
γὰρ
ἐπισκόπῳ |
[41] |
τι
καὶ
βοηθεῖν
καὶ
παρ'
|
ἑαυτοῦ |
συνεισφέρειν
ᾤετο
δεῖν.
~Τί
γὰρ |
[57] |
πάντων
κινδύνου,
κίνδυνον
γὰρ
ἕκαστος
|
ἑαυτοῦ |
τὴν
ὕβριν
ταύτην
ἐνόμιζεν,
ἐκμαίνεται |
[1] |
ἐμοῖς
λόγοις
ὡς
οὔπω
τοῖς
|
ἑαυτοῦ |
τῶν
πάντων
οὐδείς,
ἑαυτὸν
νῦν |
[38] |
οὐδενὶ
τῶν
ἑξῆς
ἢ
τὴν
|
ἑαυτοῦ |
φιλοσοφίαν,
ἢ
τὰς
τῶν
πεπιστευκότων |
[29] |
διανοηθῆναι
περὶ
τῶν
παρόντων
τῆς
|
ἑαυτοῦ |
φιλοσοφίας
ἀνάξιον
καὶ
διαφθείρειν
ἐν |
[63] |
σώμασιν
ἐπὶ
θεραπείᾳ
διὰ
τῆς
|
ἑαυτοῦ |
φιλοσοφίας
τυπῶν,
καὶ
φθεγγομένη
καὶ |
[39] |
οὓς
ἐν
πρώ
τοις
τῶν
|
ἑαυτοῦ |
φίλων
καὶ
συνήθων
ἐγνώρισεν.
~Ἔπειτα |
[11] |
βούλοιντ'
ἂν
ἅπαντας
εἶναι
καθ'
|
ἑαυτούς, |
ἵν'
ἐν
τῷ
κοινῷ
τὸ |
[28] |
τῶν
πολλῶν,
οἱ
κόσμου
χωρίσαντες
|
ἑαυτοὺς |
καὶ
τῷ
Θεῷ
τὸν
βίον |
[16] |
προαγόμενος.
Ἡ
πομπὴ
δέ·
διατάξαντες
|
ἑαυτοὺς |
στοιχηδὸν
κατὰ
συζυγίαν
ἐκ
διαστήματος, |
[28] |
δυτικῶν
ἀρχιερέων
τινές,
μεθέλκοντες
πρὸς
|
ἑαυτοὺς |
τῆς
Ἐκκλησίας
ὅσον
ὀρθόδοξον.
~Τί |
[31] |
ἡττήθη·
καὶ
διελὼν
ἄριστα
παρ'
|
ἑαυτῷ |
καὶ
φιλοσοφώτατα
τοῖς
τοῦ
Πνεύματος |
[54] |
τὴν
πρεσβείαν
ἐπιτρέπει
τῶν
οἰκειοτάτων
|
ἑαυτῷ |
καὶ
φιλτάτων.
Καὶ
ὃς
παρῆν, |
[30] |
ἀγόντων
αὐτὸν
ταπεινούμενος,
συνταπεινοῦν
ἐτόλμησεν
|
ἑαυτῷ |
καὶ
φύσιν
θεότητος·
καὶ
κτίσμα |
[32] |
δέ
τι
τῆς
μικροψυχίας
ἐν
|
ἑαυτῷ |
λείψανον;
Οὐδαμῶς.
Ἀλλ'
ὁμοῦ
τὰ |
[69] |
ὅτι
τοῦ
καιροῦ
στενοχωροῦντος
ἡμᾶς,
|
ἑαυτῷ |
μὲν
τὴν
οἰκονομίαν
ἐπέτρεψεν,
ἡμῖν |
[48] |
τοῦ
πάντα
χαρίζεσθαι,
τὸ
κράτος
|
ἑαυτῷ |
συν
τηροῦντα
καὶ
φυλάττοντα
χρονιώτερον; |
[62] |
ἐστι
νυμφίος,
καὶ
τὰς
ἀγρύπνους
|
ἑαυτῷ |
συνεισάγει
ψυχάς,
ἐὰν
μετὰ
λαμπρῶν |
[40] |
καὶ
παρερρίφη,
ἵν'
αὐτὸς
ἐν
|
ἑαυτῷ |
συντριβῇ
καὶ
καταναλωθῇ,
καθάπερ
ἰὸς |
[19] |
τὸ
κάλλος
φαντάζεται,
τοσούτῳ
μᾶλλον
|
ἑαυτῷ |
τε
καὶ
ἀλλήλοις
συνδεῖ
τοὺς |
[60] |
μόνῳ,
ὃν
πολλῶν
χρημάτων
ἐνόμιζεν
|
ἑαυτῷ |
τιμιώτερον.
Ἅπαντα
μὲν
γὰρ
οὐδ' |
[69] |
μηδέπω
πρότερον
πολλάκις
πεποίηκεν,
ἐπαρασάμενος
|
ἑαυτῷ |
τὸ
φρικωδέστατον,
αὐτοῦ
τοῦ
Πνεύματος |
[65] |
ὁμοίως
εὐδοκιμεῖν,
καὶ
αὐτὸν
ἶσον
|
ἑαυτῷ |
φαίνεσθαι,
καὶ
ὄντως
ἄρτιον;
Πάντα |
[75] |
τι
τοῦ
χαρακτῆρος
ἐκείνου
ἐν
|
ἑαυτῷ |
φέροντα.
Οὐ
γὰρ
μικρὸν
τοῖς |
[62] |
γῆ
καὶ
θάλασσα
τὰ
παρ'
|
ἑαυτῶν |
ἀλλήλοις
ἀντιδιδόντες,
εἰς
μίαν
δόξαν |
[15] |
αὐτοὶ
πάσχουσι
ἀτεχνῶς
περὶ
τοὺς
|
ἑαυτῶν |
διδασκάλους
καὶ
ἀντιτέχνους,
ὅπως
πλείους |
[4] |
μορφὰς
καὶ
τὰς
χρόας
ἐξ
|
ἑαυτῶν |
δοκιμάζεσθαι
καὶ
τῶν
ἵππων
τοὺς |
[34] |
φρονοῦσι
κακῶς·
ἐκείνοις
μὲν
τὰ
|
ἑαυτῶν, |
ἑαυτοῖς
δὲ
τὰ
τοῦ
Θεοῦ |
[1] |
ἐγγὺς
ἔλθοιεν
τῆς
ἀξίας,
τὴν
|
ἑαυτῶν |
ἐπιδεδειγμένοις
δύναμιν·
εἰ
δὲ
πλεῖστον |
[79] |
πάθος·
καὶ
προσθεῖναί
τι
τῆς
|
ἑαυτῶν |
ζωῆς
αὐτὸν
ἐλεγχθῆναι
ἄνθρωπον
ὄντα) |
[34] |
χαλεπῶς
ἀναφέρουσι,
διδοῦσαι
τὰ
παρ'
|
ἑαυτῶν |
καὶ
τὰ
παρὰ
τῆς
θαλάσσης |
[68] |
κατασχόντες
τὴν
Ἐκκλησίαν,
καὶ
τῆς
|
ἑαυτῶν |
κακίας
ὁρμητήριον
ποιησάμενοι,
ἐντεῦθεν
τὸ |
[68] |
κακούργους
ὁ
λόγος,
οἳ
τοῖς
|
ἑαυτῶν |
κακοῖς
βοηθοῦσιν,
ἐξ
ὧν
ἄλλοις |
[69] |
ἔχωσι,
καὶ
ἀπό
δειξιν
τῆς
|
ἑαυτῶν |
κακουργίας
τὴν
ἐκείνου
θεολογίαν,
ἣν |
[12] |
ὁμοῦ
τῇ
γενέσει
ταῖς
μητράσιν
|
ἑαυτῶν |
παρασκαίροντας,
οὕτω
καὶ
αὐτὸς
τῷ |
[15] |
αὐτοὶ
κἀκείνους
εὐπορωτέρους
ποιῶσι
δι'
|
ἑαυτῶν |
σπουδὴν
ἔχοντες·
καὶ
τὸ
πρᾶγμά |
[6] |
τῆς
φυγῆς
παρετάθη
ἔτος
που
|
ἕβδομον, |
καὶ
μικρόν
τι
πρός·
τό |
[21] |
εἰπεῖν,
εἰς
τὴν
πίστιν
ἐντεῦθεν
|
ἐβεβαιώθημεν, |
καταμαθόντες
αὐτῶν
τὸ
ἀπατηλὸν
καὶ |
[56] |
ἀπολιπόντος
ὁ
τοῦ
δικαστοῦ
σύνεδρος
|
ἐβιάζετο, |
πρὸς
γάμον
ἕλκων
ἀπαξιοῦσαν.
Ἡ |
[70] |
τῷ
ξύλῳ
τῆς
γνώσεως
οὐκ
|
ἐβλάβη |
καὶ
τὴν
φλογίνην
ῥομφαίαν
παρελθών, |
[79] |
ἐπιζητούμενος,
πρὸς
ἣν
ἐκ
πλείονος
|
ἔβλεπεν. |
Ἐγχεῖτο
δὲ
περὶ
αὐτὸν
πᾶσα |
[55] |
προσέπεμπεν,
ἠντιβόλει·
Τὴν
ἀπολογίαν
ἔχεις,
|
ἐβόα· |
δὸς
σωτηρίαν.
Καὶ
μέντοι
καὶ |
[28] |
καὶ
ἱκανὸς
θάρσος
παρασχεῖν,
εἴπερ
|
ἐβούλετο, |
τῷ
συστήματι·
τόν
τε
λυποῦντα |
[62] |
Τίνος
οἱ
παρθενῶνες,
καὶ
τὰ
|
ἔγγραφα |
διατάγματα,
οἷς
πᾶσαν
μὲν
αἴσθησιν |
[34] |
πτωχοτροφίαι,
ξενοδοχίαι,
παρθενοκομίαι·
νομοθεσίαι
μοναστῶν,
|
ἔγγραφοί |
τε
καὶ
ἄγραφοι·
εὐχῶν
διατάξεις, |
[72] |
τῆς
ἐπαγγελίας,
πλαξὶ
δὲ
νόμους
|
ἐγγράφων |
οὐ
συντριβομέναις,
ἀλλὰ
σωζομέναις,
οὐκ |
[5] |
τὸν
Μαξιμίνου,
ὃς
πολλοῖς
τοῖς
|
ἐγγύθεν |
γενομένοις
ἐπιφυεὶς
πάντας
φιλανθρώπους
ἀπέδειξε, |
[12] |
καὶ
αὐτὸς
τῷ
πατρὶ
παραθέων
|
ἐγγύθεν |
ἐν
πωλικῷ
τῷ
φρυάγματι
καὶ |
[71] |
τὴν
Ἐκκλησίαν,
οὐ
πόρρωθεν,
ἀλλ'
|
ἐγγύθεν |
ἠγάγετο,
οὐδὲ
διὰ
πρεσβείας
οἰκετικῆς, |
[4] |
κλῆρος
πατρῷος
ἢ
πόρρωθεν
ἢ
|
ἐγγύθεν |
ἠργμένος,
κάτεισιν
εἰς
τοὺς
ὕστερον· |
[1] |
τὸ
πρᾶγμα
καλῶς·
εἰ
μὲν
|
ἐγγὺς |
ἔλθοιεν
τῆς
ἀξίας,
τὴν
ἑαυτῶν |
[82] |
ἥλικος.
Εἰ
μὲν
τῆς
ἀξίας
|
ἐγγύς, |
σὴ
τοῦτο
χάρις·
σοὶ
γὰρ |
[63] |
ἱστορίαις
διδόασιν,
ὧν
οὐδὲν
τοὺς
|
ἐγείραντας |
πλὴν
δόξης
ὀλίγης
ὤνησεν;
Ἐμοὶ |
[28] |
καὶ
ὅπως
σιωπᾶν
ἄμεινον,
πλὴν
|
ἐγένετο· |
ἀνδρὶ
τἆλλα
μὲν
οὐκ
ἀγεννεῖ |
[58] |
αὐτοῖς,
εἰ
καὶ
ὁμολογεῖν
αἴσχιστον.
|
Ἐγένετο |
δὲ
καὶ
ἄλλη
τις
διαφορά, |
[77] |
καλῶς
ζηλωθὲν
μηδὲ
νοηθέν,
σκυθρωπότης
|
ἐγένετο· |
ἔτι
δὲ
εἶδος
ἐσθῆτος
καὶ |
[65] |
πέλαγος.
Οἶμαι
γὰρ
εἴ
τις
|
ἐγένετο |
ἢ
γενήσεται
σάλπιγξ
ἐπὶ
πολὺ |
[52] |
τοῦτο
παραδραμεῖν.
Ἐπειδὴ
γὰρ
ἔνδον
|
ἐγένετο |
καὶ
τὴν
ἀκοὴν
προσβαλούσῃ
τῇ |
[38] |
σοφωτέρων
ἕκαστος,
ἡνίκα
μεθ'
ἡμῶν
|
ἐγένετο, |
μορφωθεὶς
τὸ
ὑπὲρ
ἡμᾶς
καὶ |
[10] |
ἔχειν.
Τίς
Ἐμμελίαν,
τὴν
ὅπερ
|
ἐγένετο |
προκληθεῖσαν
ἢ
γενομένην
ὃ
προεκλήθη, |
[72] |
εὐλογίαν
ᾗ
πολλοὺς
ἐστήριξεν.
~Ἰωσὴφ
|
ἐγένετο |
σιτοδότης,
ἀλλ'
Αἰγύπτου
μόνης
καὶ |
[28] |
ἐν
μέσῳ
τῶν
εἰρημένων
κείμενον!
|
~Ἐγένετό |
τις
πρὸς
τὸν
ἄνδρα
διαφορὰ |
[25] |
εἴχομεν
θεατρικῶς
οὐδ'
ἐπιδεικτικῶς·
τάχιστα
|
ἐγενόμεθα |
ἡμῶν
αὐτῶν
καὶ
τελοῦμεν
εἰς |
[59] |
ἐπινοίας
δέδοικα
μὴ
καὶ
αὐτὸς
|
ἐγενόμην |
πάρεργον·
ἢ
οὐκ
οἶδ'
ὅ |
[8] |
ὑπὲρ
ἧς
ταῦτα
ἦν
αὐτοῖς,
|
ἐγίνοντο |
προθυμότεροι.
Τοιαῦτα
τὰ
ἐμὰ
διηγήματα. |
[64] |
φήσουσιν
ἡμῖν
οἱ
τὸν
τῦφον
|
ἐγκαλοῦντες |
ἐκείνῳ
καὶ
τὴν
ὀφρύν,
οἱ |
[69] |
ὑπερ
απολογήσωμαι·
κρείττων
γὰρ
τῶν
|
ἐγκαλούντων, |
εἴπερ
τινές
εἰσιν,
ὁ
ἀνήρ· |
[25] |
ἱεροῖς
τοῦ
πρεσβυτερίου
θρόνοις
τέως
|
ἐγκαταλέξασα, |
καὶ
διὰ
μιᾶς
τῆς
Καισαρέων |
[60] |
~Δέδοικα
μὲν
οὖν
μὴ
ῥᾳθυμίας
|
ἔγκλημα |
φεύγων,
παρὰ
τοῖς
τὰ
ἐκείνου |
[61] |
τοῦ
βίου
θάλασσαν.
~Θαυμαστὸν
ἡ
|
ἐγκράτεια |
καὶ
ὀλιγάρκεια
καὶ
τὸ
μὴ |
[9] |
πτωχοτροφίαι,
ξενοδοχίαι,
ψυχῆς
κάθαρσις
ἐξ
|
ἐγκρατείας, |
ἀπόμοιρα
κτήσεως
Θεῷ
καθιερωθείσης,
πρᾶγμα |
[75] |
Θεῷ
καθαίρων
ἑαυτὸν
διὰ
τῆς
|
ἐγκρατείας· |
καὶ
οὗτος
Χριστοῦ
κῆρυξ
ἠξιώθη |
[64] |
τήκειν
μὲν
τὰς
σάρκας
δι'
|
ἐγκρατείας, |
τὴν
ψυχὴν
δὲ
οἰδαίνειν
κενῷ |
[26] |
οὐδὲ
φρίσσει
τὴν
ὄψιν
τὸν
|
ἐγκρατῆ |
κάτω
βλέπων·
ἀλλ'
ὁμοῦ
τῷ |
[12] |
τοῖς
μυθικοῖς
ἐκτρεφόμενος·
ἀλλὰ
τὴν
|
ἐγκύκλιον |
παίδευσιν
παιδευόμενος
καὶ
θεοσέβειαν
ἐξασκούμενος |
[1] |
πᾶσα
παθεῖν
ἀνάγκη
τοῖς
ἐκεῖνον
|
ἐγκωμιάζουσιν, |
ἔργῳ
δεδηλωκόσι
τὴν
ἧτταν,
καὶ |
[10] |
ἔδει
τῆς
ἐκείνου
φωνῆς
ἐκεῖνον
|
ἐγκωμιάζουσιν. |
Ὁ
γὰρ
αὐτὸς
ὑπόθεσίς
τε |
[2] |
μὴ
καθυβρίσαι
τὸν
ἄνδρα
τοῖς
|
ἐγκωμίοις, |
μηδὲ
πολὺ
δεύτερον
τῶν
ἄλλων |
[67] |
πρὸς
τὸ
ἀκρότατον.
Ὅταν
ἀθλητῶν
|
ἐγκωμίοις |
προσομιλήσω,
περιφρονῶ
τὸ
σῶμα
καὶ |
[9] |
πάντων
ἀκρότης,
σαφὲς
τῶν
ἀγαγόντων
|
ἐγκώμιον. |
Δηλοῖ
δὲ
ὁ
μακαριστὸς
τῶν |
[14] |
βασιλικῆς
ὄντως
τῶν
τοῦ
ἀνδρὸς
|
ἐγκωμίων· |
τὸ
δ'
ἐντεῦθεν,
οὐκ
οἶδ' |
[51] |
καταγνόντα
τὸν
βασιλέα,
καὶ
τῶν
|
ἐγκωμίων |
τοῦ
ἀνδρὸς
ἡττηθέντα,
θαυμάζει
γὰρ |
[7] |
δέσμιοι
καὶ
δικαίας
αἰτήσεως.
Τίς
|
ἔγνω |
τοιοῦτον
θήραμα
τῶν
νῦν
ἢ |
[17] |
Ὡς
δὲ
τὸ
τῆς
διαλέξεως
|
ἔγνων |
ἀπόρρητον,
οὐδὲ
καθεκτὸν
ἔτι
τύγχανον, |
[21] |
ἢ
πρὸς
κακίαν.
~Δύο
μὲν
|
ἐγνωρίζοντο |
ἡμῖν
ὁδοί·
ἡ
μὲν
πρώτη |
[14] |
γάρ
μοι
τὸν
ἄνδρα
τοῦτον
|
ἐγνώρισαν |
τελεώτερον
οὐδὲ
πρὶν
ἀγνοούμενον·
καὶ |
[22] |
τὸ
θαῦμα,
οὓς
κοινωνία
συμφορῶν
|
ἐγνώρισε, |
καὶ
τὸ
καλῶς
ἅρμα
ἐλαύνειν |
[39] |
τῶν
ἑαυτοῦ
φίλων
καὶ
συνήθων
|
ἐγνώρισεν. |
~Ἔπειτα
τὸ
στασιάζον
πρὸς
ἑαυτὸν |
[69] |
τὸν
σκοπὸν
ἀφ'
οὗ
ταῦτα
|
ἐγράφετο, |
μᾶλλον
τῇ
τε
ἀληθείᾳ
προσάγωνται |
[26] |
νόμον,
ὃς
τὴν
κώπην
πρότερον
|
ἐγχει |
ρίσας
τῷ
νῦν
κυβερνήτῃ
κἀκεῖθεν |
[14] |
Δέδοικα
δὲ
τὸ
φορτικὸν
τῆς
|
ἐγχειρήσεως. |
Πειράσομαι
μὲν
οὖν,
ὡς
οἷόν |
[79] |
πρὸς
ἣν
ἐκ
πλείονος
ἔβλεπεν.
|
Ἐγχεῖτο |
δὲ
περὶ
αὐτὸν
πᾶσα
ἡ |
[17] |
τοῦ
ξένου
τε
καὶ
νεήλυδος.
|
Ἐγὼ |
δὲ
ὁ
φιλαθήναιος
καὶ
μάταιος, |
[6] |
ὑπὸ
πολλῶν
δορυφορουμένοις
καὶ
τιμωμένοις.
|
Ἐγὼ |
δέ,
ὃ
τούτων
μεῖζόν
ἐστι |
[18] |
ὠνόμαζεν.
Ὁ
μὲν
δὴ
ταῦτα·
|
ἐγὼ |
δὲ
τῆς
λύπης
ἀφῄρουν
τὸ |
[24] |
δ'
οὖν
ὅμως
τὴν
ἐκδημίαν·
|
ἐγὼ |
δὲ
ὑπελείφθην
Ἀθήνησι·
τὸ
μέν |
[38] |
ἄμεινον,
ὅπερ
ἐπὶ
τοῦ
Σωτῆρος
|
ἐγὼ |
θεωρῶ,
οἶμαι
δὲ
καὶ
τῶν |
[39] |
τεκμαιρομένων·
ἐπειδὴ
τὸ
φορτικὸν
φεύγων
|
ἐγώ, |
καὶ
γὰρ
ἐν
ἅπασιν,
εἴπερ |
[49] |
τοῦ
Θεοῦ
πᾶσαν,
οὗ
πάροικος
|
ἐγὼ |
καὶ
παρεπίδημος·
αἱ
βάσανοι
δὲ |
[30] |
Τριάδος,
ἣν
δὴ
μόνην
εὐσέβειαν
|
ἐγὼ |
καλῶ
καὶ
δόξαν
σωτήριον.
Οὐ |
[80] |
δέοντος
ἔξω
πέσοιμι.
Καὶ
οὐκ
|
ἐγὼ |
μὲν
οὕτω
θρήνους
ἀναμίγνυμι
τοῖς |
[26] |
τιμῆς
ἀξιώσασα.
~Οὐκ
ἐπαινῶ
γὰρ
|
ἐγὼ |
τὴν
παρ'
ἡμῖν
ἀταξίαν
καὶ |
[16] |
ἀπαλλαγὴ
καὶ
κατάλυσις.
Τότε
τοίνυν
|
ἐγὼ |
τὸν
ἐμὸν
καὶ
μέγαν
Βασίλειον, |
[67] |
πάντων
τοῖς
σπουδαιοτέροις
εἰς
παίδευσιν.
|
~Ἐγὼ |
τοῦτο
μόνον
αὐτοῦ
διηγήσομαι.
Ὅταν |
[55] |
κρείττων
εὐημερίας
πολλάκις
κακοπάθεια.
Ἔκαμνεν,
|
ἐδάκρυεν, |
ἐδυσφόρει,
προσέπεμπεν,
ἠντιβόλει·
Τὴν
ἀπολογίαν |
[14] |
Ἐντεῦθεν
ἐπὶ
τὸ
τῶν
λόγων
|
ἔδαφος, |
τὰς
Ἀθήνας,
ὑπὸ
τοῦ
Θεοῦ |
[3] |
ποίησις·
πολλὰ
δὲ
τὸ
ἐμὸν
|
ἔδαφος |
τοῦτο,
οἱ
σεμνοὶ
Καππαδόκαι,
τὸ |
[60] |
οὕτως
ἔχων,
βωμοῦ
μὲν
οὐκ
|
ἐδεήθη |
καὶ
τῆς
κενῆς
δόξης,
οὐδὲ |
[31] |
ὄντως
φιλόχριστος;
Οὐ
δὲ
πολλῶν
|
ἐδεήθη |
λόγων
πρὸς
τὸ
παρεῖναι
καὶ |
[61] |
ἰατρεῖαι,
τὸ
κοινὸν
ἡμῶν
ἐμφιλοσόφημα·
|
ἔδει |
γάρ
με
τῶν
ἀνιαρῶν
τὸ |
[13] |
ἱκανῶς
εἶχε
τῆς
ἐνταῦθα
παιδεύσεως,
|
ἔδει |
δ'
αὐτὸν
μηδὲν
τῶν
καλῶν |
[24] |
γὰρ
ἐπέκεινα
Γαδείρων
οὐ
περατόν·
|
ἔδει |
δὲ
λοιπὸν
ἐπανόδου
καὶ
βίου |
[10] |
ἐν
ἀνδράσιν
ἐκεῖνος·
ὥστ'
εἴπερ
|
ἔδει |
δουλεύσαντα
πάντως
τῇ
φύσει
τὸν |
[6] |
ἄθλησιν.
~Ἐπεὶ
δὲ
νόμιμον
αὐτοῖς
|
ἔδει |
καὶ
τὸν
ἀγῶνα
γενέσθαι·
νόμος |
[37] |
τῆς
πόλεως
ἐκείνοις
συντεταγμένων.
Πλὴν
|
ἔδει |
νικῆσαι
τὸ
Πνεῦμα
τὸ
ἅγιον· |
[31] |
καιρόν,
εἴ
τι
καὶ
τοιοῦτον
|
ἔδει |
παθεῖν,
τὸν
τῆς
ἀδείας·
ἄλλον |
[56] |
κατὰ
τῆς
ἐπηρείας.
Τί
οὖν
|
ἔδει |
ποιεῖν,
ὦ
πρὸς
τῆς
Τριάδος |
[59] |
ἐνταῦθα
μόνον
ἠτίμαζεν,
οὗ
Θεὸν
|
ἔδει |
προτιμηθῆναι
καὶ
πλεῖον
ἔχειν
τῶν |
[10] |
ἐκεῖνον
ἐπισταμένοις,
ὅτι
μόνης
ἡμῖν
|
ἔδει |
τῆς
ἐκείνου
φωνῆς
ἐκεῖνον
ἐγκωμιάζουσιν. |
[52] |
δῶρα
τῇ
θείᾳ
τραπέζῃ
προσενεγκεῖν
|
ἔδει, |
ὧν
αὐτουργὸς
ἦν,
συνεπελάβετο
δ' |
[38] |
ὅσον
πρὸ
τούτου
τοὺς
ἄλλους
|
ἐδείκνυτο, |
κάλλιστά
τε
καὶ
φιλοσοφώτατα
περὶ |
[39] |
ἐναντίον.
Καίτοι
πῶς
ἂν
μᾶλλον
|
ἔδειξεν |
ἄνθρωπος
πάσης
θωπείας
καὶ
κολακείας |
[28] |
καὶ
θαυμαστῷ
τὴν
εὐσέβειαν,
ὡς
|
ἔδειξεν |
ὁ
τότε
διωγμός,
καὶ
ἡ |
[45] |
Ὁ
δὲ
τοιούτου
μὲν
οὐδενὸς
|
ἐδεῖτο |
καθ'
ἡμῶν
στρατεύων·
ὃ
δὲ |
[23] |
πλεῖστον
προειληφότων;
Τίς
μὲν
ἧττον
|
ἐδεῖτο |
λόγων
διὰ
τὸν
τρόπον;
Τίς |
[33] |
τιθασσεύων
τὸν
δυναστεύοντα·
καὶ
γὰρ
|
ἐδεῖτο, |
νεωστὶ
μὲν
ἐπὶ
τὴν
καθέδραν |
[11] |
μὲν
ἐξεταστικόν
τε
καὶ
θεωρητικὸν
|
ἐδεξάμεθα, |
ὅσον
δὲ
εἰς
δαίμονας
φέρει |
[68] |
πρὸ
τοῦ
θανάτου
κολάσεις
προθύμως
|
ἐδέξατο |
ἂν
ὡς
κέρδος,
οὐ
κίνδυνον. |
[70] |
οὐκ
ἐφύλαξεν·
ὁ
δὲ
καὶ
|
ἐδέξατο |
ταύτην
καὶ
διεσώσατο
καὶ
τῷ |
[65] |
ἦθος
ἅπαν
ἐπαίδευσε
καὶ
ὑψηγορίαν
|
ἐδίδαξε |
καὶ
τῶν
παρόντων
ἀπανέστησε
καὶ |
[42] |
Δαβίδ,
ἀπελέγετο
τὴν
ψυχήν,
οὐκ
|
ἐδίδου |
ὕπνον
τοῖς
ὀφθαλμοῖς
οὐδὲ
νυσταγμὸν |
[20] |
ἴδιον
ἐποιούμεθα.
Μία
μὲν
ἀμφοτέροις
|
ἐδόκει |
ψυχὴ
δύο
σώματα
φέρουσα·
καὶ |
[55] |
εὐημερίας
πολλάκις
κακοπάθεια.
Ἔκαμνεν,
ἐδάκρυεν,
|
ἐδυσφόρει, |
προσέπεμπεν,
ἠντιβόλει·
Τὴν
ἀπολογίαν
ἔχεις, |
[18] |
τοῦτο
καὶ
αὐτὸς
πάσχων
ἐσκυθρώπαζεν,
|
ἐδυσφόρει, |
τῆς
ἐπιδημίας
ἑαυτὸν
ἐπαινεῖν
οὐκ |
[7] |
ἦν,
ὅτι
μὴ
τάχιον
ἐκλήθησαν
|
ἐδυσχέραινον. |
Οἱ
μὲν
εἷλκον
τοῖς
νεύμασι, |
[7] |
ἐμφωλεύουσι·
πολλοὶ
δὲ
ὄρνιθες
τῶν
|
ἐδωδίμων |
τοὺς
ποθοῦντας
ἡμᾶς
ὑπερίπτανται,
ὧν |
[17] |
τὰ
νῶτα
μεταβαλλόντων,
καὶ
γὰρ
|
ἐζηλοτύπουν |
τὸ
τῶν
Ἀθηνῶν
κλέος
ἐν |
[76] |
ἐξεῦρε
τῶν
καλῶν,
τὸ
δὲ
|
ἐζήλωσε, |
τὸ
δὲ
ἐνίκησε·
τῷ
δὲ |
[56] |
τῶν
οἰκείων
νόμων.
Ὁ
μὲν
|
ἐζήτει |
τὴν
ἱκέτιν·
ὁ
δ'
εἴχετο |
[18] |
ἐπιδημίας
ἑαυτὸν
ἐπαινεῖν
οὐκ
εἶχεν,
|
ἐζήτει |
τὸ
ἐλπισθέν,
κενὴν
μακαρίαν
τὰς |
[68] |
γλώσσῃ
παρρησίαν.
Οἱ
μὲν
γὰρ
|
ἐζήτουν |
λαβέσθαι
γυμνῆς
τῆς
περὶ
τοῦ |
[56] |
Οὐ
πάντα
δρᾶσαι
καὶ
παθεῖν
|
ἐθελῆσαι |
πρότερον
ἤ
τι
βουλεύσασθαι
κατ' |
[6] |
γενέσθαι·
νόμος
δὲ
μαρτυρίας
μήτε
|
ἐθελοντὰς |
πρὸς
τὸν
ἀγῶνα
χωρεῖν,
φειδοῖ |
[31] |
ἀλήθειαν
κινδυνεύουσαν
καὶ
γίνεται
σύμμαχος
|
ἐθελοντὴς |
καὶ
τῇ
μητρὶ
φέρων
ἑαυτὸν |
[23] |
διέπτυσεν
ὡς
ἄχρηστον
τοῖς
εὐσεβεῖν
|
ἐθέλουσιν· |
ὥστε
μᾶλλον
μὲν
τὸ
αἱρεθὲν |
[22] |
καὶ
πεζοὶ
παρὰ
Λύδιον
ἅρμα
|
ἐθέομεν, |
τὸν
ἐκείνου
δρόμον
καὶ
τρόπον· |
[35] |
μὲν
τὰ
σώματα
τῶν
δεομένων,
|
ἐθεράπευε |
δὲ
τὰς
ψυχάς,
συμπλέκων
τῇ |
[35] |
συνδούλοις,
πρὸς
τοῦτο
συνεργοῖς
χρώμενος,
|
ἐθεράπευε |
μὲν
τὰ
σώματα
τῶν
δεομένων, |
[45] |
τοῦτο
ποιῶν
καὶ
λέγων
ἠκούετο.
|
Ἔθετο |
εἰς
οὐρανὸν
τὸ
στόμα
αὐτοῦ, |
[43] |
χαραγμάτων·
οὐδὲ
ἑνὶ
τῆς
Ἰουδαίας
|
ἔθνει, |
καὶ
μικρῷ
τούτῳ,
νομοθετοῦντος
περὶ |
[72] |
μάστιξι,
πνευματικαῖς
δὲ
καὶ
λογικαῖς,
|
ἔθνος |
αἱρετικὸν
καὶ
Αἰγύπτιον·
ἄγων
δὲ |
[46] |
χειρούμενοι,
οὐκ
ἄλλο
τι
βαρβαρικὸν
|
ἔθνος |
ἀνακαθαίροντες·
ἀλλ'
ἐκκλησίαις
ἐπιστρατεύοντες
καὶ |
[68] |
πράγμασι·
μηδὲ
γὰρ
τὸ
Ἰουδαίων
|
ἔθνος |
ἀποβαλεῖν
ἄν,
εἰ
τὴν
τοῦ |
[41] |
καὶ
πάθεσι
περιποιηθέντα,
τὸ
ἅγιον
|
ἔθνος, |
τὸ
βασίλειον
ἱεράτευμα,
κακῶς
διακείμενον, |
[44] |
εἶναι
καὶ
σχέτλιον,
πολλῶν
μὲν
|
ἐθνῶν |
ἐπάρχοντα,
πολλῆς
δὲ
δόξης
ἠξιωμένον, |
[43] |
ἐλέγχων,
ἐπιτιμῶν,
ἀπειλῶν,
ὀνειδίζων,
προπολεμῶν
|
ἐθνῶν, |
πόλεων,
τῶν
καθ'
ἕκαστον,
πᾶν |
[52] |
συνεπελάβετο
δ'
οὐδείς,
ὥσπερ
ἦν
|
ἔθος, |
ἄδηλον
ὂν
εἰ
προσήσεται,
τηνικαῦτα |
[12] |
κινημάτων
οὐ
παρὰ
πολὺ
λειπόμενος·
|
εἰ |
βούλει
δέ,
κἀν
τῇ
σκιαγραφίᾳ |
[57] |
Ὁ
δέ,
Προσαποδύσομαί
σοι,
φησίν,
|
εἰ |
βούλει,
καὶ
τὸ
χιτώνιον»
Τύπτειν |
[60] |
Ἅπαντα
μὲν
γὰρ
οὐδ'
ἄν,
|
εἰ |
βούλοιτό
τις,
δυνατὸν
εἶναι
κτήσασθαι· |
[3] |
πλείους
ἢ
μείζους;
Ὧν
ἡμῖν,
|
εἰ |
βουλομένοις
εἰπεῖν
ἐξῆν,
οὐδὲν
ἂν |
[8] |
ὃ
παράδειγμα
βλέπων,
ὅσον
ὑπερηκόντισεν.
|
Εἰ |
γὰρ
μέγα
τοῖς
ἄλλοις
τὸ |
[69] |
Υἱοῦ,
ὡς
ὁμοούσιον
καὶ
ὁμότιμον.
|
Εἰ |
δέ
μέ
τις
δέξαιτο
κοινωνὸν |
[82] |
ἡμῖν
διεξάγοις
πρὸς
τὸ
λυσιτελέστατον.
|
Εἰ |
δὲ
μετασταίημεν,
δέξαιο
κἀκεῖθεν
ἡμᾶς |
[19] |
συγχωρήσοι
τις,
ἔχω
τὸ
ζητούμενον·
|
εἰ |
δὲ
μή,
παρ'
ἐμαυτοῦ
λήψομαι. |
[64] |
οἰκείῳ
συνειδότι
τὸ
κακὸν
βασανίζουσα;
|
Εἰ |
δὲ
μὴ
στωμύλος
τις
ἦν, |
[1] |
ἀξίας,
τὴν
ἑαυτῶν
ἐπιδεδειγμένοις
δύναμιν·
|
εἰ |
δὲ
πλεῖστον
ἀπολειφθεῖεν,
ὃ
πᾶσα |
[82] |
τὸν
περὶ
σοῦ
λόγον
ἐνεστησάμην·
|
εἰ |
δὲ
πόρρω
καὶ
παρὰ
πολὺ |
[32] |
φρυγανώδεις
καὶ
ὑβριστὰς
τῆς
θεότητος.
|
Εἰ |
δέ
τι
καὶ
Βαρνάβας,
ὁ |
[2] |
ἀγῶνα
τοῦτον
ἐνεστησάμην,
ταῦτά
ἐστιν.
|
Εἰ |
δὲ
τοσοῦτον
ἀπήντηκα
τοῦ
καιροῦ |
[10] |
ἣ
τοῦτο
ἐν
γυναιξὶν
ὤφθη,
|
εἰ |
δεῖ
συντόμως
εἰπεῖν,
ὅπερ
ἐν |
[78] |
ὁ
λόγος,
προσβήσεται
δὲ
ὅμως,
|
εἰ |
καὶ
ἄλλοις
μᾶλλον
ἡμῶν
πρέπων |
[59] |
μὴ
δυνηθῆναι
ἢ
μὴ
νομίζεσθαι,
|
εἰ |
καὶ
βραχὺς
τοῦ
δευτέρου
λόγος· |
[9] |
τοιούτων
δὲ
πεφηνότας
πατέρας
ὥστε,
|
εἰ |
καὶ
μὴ
αὐτοὶ
τοσοῦτον
ἦσαν |
[75] |
οὗτος
Χριστοῦ
κῆρυξ
ἠξιώθη
γενέσθαι,
|
εἰ |
καὶ
μὴ
πρόδρομος·
καὶ
ἐξεπορεύετο |
[9] |
τοιούτους
μὲν
αὐτοὺς
γεγονότας
ὥστε,
|
εἰ |
καὶ
μὴ
τοιούτων
ἦσαν
πατέρες, |
[58] |
πάν
των
βαρύτατον
ἦν
αὐτοῖς,
|
εἰ |
καὶ
ὁμολογεῖν
αἴσχιστον.
Ἐγένετο
δὲ |
[33] |
μαθόντες
μὴ
ῥᾳδίως
Καππαδοκῶν
καταφρονεῖν,
|
εἰ |
καὶ
πάν
των
ἀνθρώπων·
ὧν |
[22] |
ἀγομένη
καὶ
τοῖς
αὐτοῖς
χαίρουσα·
|
εἰ |
καὶ
πεζοὶ
παρὰ
Λύδιον
ἅρμα |
[23] |
Μωσαϊκῶν
οἶμαι
βιβλίων
καὶ
ἡμετέρων,
|
εἰ |
καὶ
περὶ
τὴν
κλῆσίν
τι |
[76] |
Στέφανος
μὲν
γὰρ
ἐκωλύθη
γενέσθαι,
|
εἰ |
καὶ
πρό
θυμος
ἦν,
ἐπισχὼν |
[77] |
ἠχοῦς
ὑστερόφωνον·
ἐκείνη
μὲν
γάρ,
|
εἰ |
καὶ
τὰ
τελευταῖα
τῆς
φωνῆς, |
[33] |
καὶ
τὸ
κράτος
τῆς
Ἐκκλησίας,
|
εἰ |
καὶ
τῆς
καθέδρας
εἶχε
τὰ |
[82] |
μετὰ
σὲ
τὸν
βίον
ἀπολείποντας;
|
Εἰ |
καί
τι
παράσχοιμεν
ἐπαίνου
τοῖς |
[17] |
γενομένῳ·
καὶ
γὰρ
ἦν
ἀγχίνους,
|
εἰ |
καί
τις
ἄλλος·
καὶ
προθυμίας |
[23] |
τοσοῦτος,
τὴν
πυρὸς
μένος
πνέουσαν,
|
εἰ |
καὶ
τὸ
ἦθος
αὐτῷ
μὴ |
[24] |
θείας
ἐκείνης
καὶ
ἀλήπτου
ψυχῆς,
|
εἰ |
καὶ
τολμηρόν.
Ὁ
μὲν
γάρ, |
[22] |
τοῦτο
δεξάμενος·
καὶ
θαυμαστὸν
οὐδέν,
|
εἰ |
κἀνταῦθα
τῆς
ἐκείνου
φιλίας
τι |
[1] |
ἂν
ἔχοι
τὸ
πρᾶγμα
καλῶς·
|
εἰ |
μὲν
ἐγγὺς
ἔλθοιεν
τῆς
ἀξίας, |
[3] |
ἀκτῖνος
οἱ
πρὸς
αὐτὰ
βλέποντες.
|
~Εἰ |
μὲν
οὖν
ἑώρων
αὐτὸν
γένει |
[19] |
τι
προσλαβεῖν
ἐκ
τῆς
βίας.
|
Εἰ |
μὲν
οὖν
συγχωρήσοι
τις,
ἔχω |
[82] |
γλώττης
καὶ
ὁμοτίμου
καὶ
ἥλικος.
|
Εἰ |
μὲν
τῆς
ἀξίας
ἐγγύς,
σὴ |
[64] |
μεμπτέος
τοῖς
γε
νοῦν
ἔχουσιν;
|
Εἰ |
μὴ
καὶ
τὸν
λέοντα
αἰτιῷτό |
[25] |
ἀπήγαγε
δ'
οὖν.
Σκοπῶ
δέ,
|
εἰ |
μὴ
κἀντεῦθέν
μοι
πᾶσα
ἡ |
[20] |
ἀλλήλοις
τὴν
ἀρετὴν
παραθήγοντες
καί,
|
εἰ |
μὴ
μέγα
ἐμοὶ
τοῦτο
εἰπεῖν, |
[69] |
φρικωδέστατον,
αὐτοῦ
τοῦ
Πνεύματος
ἐκπεσεῖν,
|
εἰ |
μὴ
σέβοι
τὸ
Πνεῦμα
μετὰ |
[54] |
ὁ
πατὴρ
τῶν
ἐλπίδων·
καὶ
|
εἰ |
μὴ
τὴν
ἅλμην
τῷ
ποτίμῳ |
[70] |
τρυφῆς
καὶ
πρώτης
νομοθεσίας·
ἀλλ'
|
εἰ |
μή
τι
λέγω
βλάσφημον
αἰδοῖ |
[52] |
πάθος
γνωρίζεται.
Περιτρέπει
γὰρ
καί,
|
εἰ |
μή
τις
τῶν
ἐκ
τοῦ |
[7] |
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
τοῖς
περιττοῖς·
|
εἰ |
ὁ
τεμὼν
θάλασσαν
καὶ
στήσας |
[7] |
γάρ
ἐστιν,
ἔλεγον,
τῶν
ἀπίστων,
|
εἰ |
ὁ
τῶν
θαυμασίων
Θεός,
ὁ |
[26] |
ἡμέτερον
πολλοῦ
ἂν
ἦν
ἄξιον,
|
εἰ |
οὕτως
εἶχε.
Νῦν
δὲ
κινδυνεύει |
[17] |
οὐ
φέροντες·
δεινὸν
γὰρ
εἶναι,
|
εἰ |
προειληφότες
τοὺς
τρίβωνας
καὶ
λαρυγγίζειν |
[52] |
ὥσπερ
ἦν
ἔθος,
ἄδηλον
ὂν
|
εἰ |
προσήσεται,
τηνικαῦτα
τὸ
πάθος
γνωρίζεται. |
[78] |
φιλοσοφεῖν
ἐν
τῷ
πάθει,
καὶ
|
εἰ |
σφόδρα
φιλοσοφεῖν
ἐσπούδακα,
τῆς
κοινῆς |
[8] |
Τί
γὰρ
ὄφελος
τῆς
ἀντιδόσεως,
|
εἰ |
σῴζει
παρθένον
ἵνα
ξενοκτονεῖν
διδαχθῇ, |
[49] |
λάβοιεν,
οὐκ
ὄντος
σώματος;
Πλὴν
|
εἰ |
τὴν
πρώτην
λέγοις
πληγήν,
ταύτης |
[68] |
τὸ
Ἰουδαίων
ἔθνος
ἀποβαλεῖν
ἄν,
|
εἰ |
τὴν
τοῦ
ἠλειμμένου
φωνὴν
ἀντὶ |
[20] |
ψυχὴ
δύο
σώματα
φέρουσα·
καὶ
|
εἰ |
τό,
πάντα
ἐν
πᾶσι
κεῖσθαι, |
[64] |
ῥαπίσμασι
καὶ
ψοφήμασι.
Καίτοι
κἂν
|
εἰ |
τοῦτο
ζητοίημεν,
τίς
μὲν
οὕτως |
[57] |
λόγος·
μερίζεσθαι
τὴν
εὐσέβειαν
ᾤοντο,
|
εἰ |
τοῦτον
διέλοιντο·
καὶ
οὗτος
αὐτοῖς |
[23] |
ἐκείνου
τῶν
λόγων
ἄρκυς
διαφυγεῖν,
|
εἰ |
τούτου
δεήσειεν;
Ἀστρονομίας
δὲ
καὶ |
[49] |
ἁλωτὸς
ὁ
μηδὲν
ἔχων,
πλὴν
|
εἰ |
τούτων
χρῄζεις
τῶν
τρυχίνων
μου |
[14] |
ἤτ'
οὖν
συμπνοίας
καὶ
συμφυΐας,
|
εἰ |
χρὴ
προσειπεῖν
οἰκειότερον.
Φιλεῖ
γὰρ |
[69] |
καὶ
δημοσίᾳ
τοῦτο
πολλάκις
ἐκήρυξεν,
|
εἴ |
ποτε
καιρὸς
ἦν
καὶ
ἰδίᾳ |
[80] |
καὶ
σωφρονίζομαι
διὰ
νυκτερινῶν
ὄψεων,
|
εἴ |
ποτε
τοῦ
δέοντος
ἔξω
πέσοιμι. |
[57] |
τὸ
παρὸν
ἐκ
τῆς
τέχνης,
|
εἴ |
τέ
τι
ἄλλο
τῷ
καιρῷ |
[49] |
ἡμῖν.
Δήμευσιν,
ἐξορίαν,
βασάνους,
θάνατον.
|
Εἴ |
τι
ἄλλο,
φησίν,
ἀπείλει·
τούτων |
[24] |
ὧν
καὶ
διδασκάλων,
οὐδ'
ἂν
|
εἴ |
τι
γένοιτο
μεθήσειν
ἔφασκον,
ἀντιβολοῦντες, |
[31] |
ἄλλον
μὲν
εἶναι
μικροψυχίας
καιρόν,
|
εἴ |
τι
καὶ
τοιοῦτον
ἔδει
παθεῖν, |
[8] |
τὴν
ἀντιδοθεῖσαν
ἔλαφον
τῆς
παρθένου,
|
εἴ |
τι
τοσοῦτον
εἰς
φιλοτιμίαν
ἔστι |
[21] |
καὶ
πεφραγμένοις.
Τοὐναντίον
μὲν
οὖν,
|
εἴ |
τι
χρὴ
καὶ
παράδοξον
εἰπεῖν, |
[28] |
ἀνὴρ
αἰδέσιμος,
ὡς
οὐκ
οἶδ'
|
εἴ |
τις
ἄλλος
τῶν
καθ'
ἡμᾶς |
[40] |
μόνην
ἀπολογίαν
ἰσχυροτάτην
ηὕρισκον·
πλὴν
|
εἴ |
τις
διὰ
κακίαν
ἀνίατον
ἠμελήθη |
[65] |
καὶ
βαθὺ
πέλαγος.
Οἶμαι
γὰρ
|
εἴ |
τις
ἐγένετο
ἢ
γενήσεται
σάλπιγξ |
[59] |
βραχὺς
τοῦ
δευτέρου
λόγος·
πλὴν
|
εἴ |
τις
ἐκεῖνο
δέξαιτο,
ἡμῶν
τοῦ |
[21] |
καταφρονήσαντες,
οὗ
θαυμάζονται
δαίμονες.
Καὶ
|
εἴ |
τις
ἔστιν
ἢ
πιστεύεται
ποταμός, |
[1] |
περὶ
λόγους
ἐσπουδακόσιν.
Οἶμαι
γάρ,
|
εἴ |
τις
τῆς
ἐν
λόγοις
δυνάμεως |
[13] |
ὧν
ἔχει
τὴν
δυναστείαν·
ἣν
|
εἴ |
τις
τοῦ
ἐν
λόγοις
κράτους |
[63] |
ἀλλὰ
μισούμενοι·
σοφισταὶ
μελῶν
ἐλεεινῶν,
|
εἴ |
τισι
καὶ
φωνὴ
λείπεται.
Τί |
[75] |
κηρύξῃ
κἀκεῖ
τὸν
ἐρχόμενον.
Καὶ
|
εἴ |
τῳ
φαίνεται
τολμηρὸς
ὁ
λόγος, |
[52] |
τοῦ
τε
λαοῦ
τὸ
πέλαγος
|
εἶδε |
καὶ
πᾶσαν
τὴν
εὐκοσμίαν,
ὅση |
[52] |
τινὶ
καὶ
σεβάσματι·
ἐπειδὴ
ταῦτα
|
εἶδε, |
καὶ
πρὸς
οὐδὲν
παράδειγμα
ἠδύνατο |
[31] |
καὶ
συμμαχεῖν·
ἀλλ'
ὁμοῦ
τε
|
εἶδεν |
ἡμᾶς
πρεσβεύοντας,
κοινὸς
γὰρ
ἦν |
[60] |
δυνατὸν
εἶναι
κτήσασθαι·
πάντων
δὲ
|
εἰδέναι |
καταφρονεῖν,
καὶ
οὕτω
κρείττω
τῶν |
[64] |
ἐξ
ὄγκου
ταπείνωσιν,
καὶ
Χριστὸν
|
εἰδέναι |
μέχρι
δούλου
μορφῆς
κατελθόντα
καὶ |
[40] |
τῆς
αὐτοῦ
διανοίας
καὶ
ἀπρόσιτον
|
εἰδέναι |
τὴν
ἀρετὴν
καὶ
μίαν
μὲν |
[74] |
ἐν
αἵματι
καὶ
παντοίοις
βασάνων
|
εἴδεσιν. |
Ὧν
ἐκεῖνος
ζηλώσας
τὴν
καρτερίαν |
[43] |
πόλεων,
τῶν
καθ'
ἕκαστον,
πᾶν
|
εἶδος |
ἐπινοῶν
σωτηρίας,
πανταχόθεν
ἰώμενος·
ὁ |
[77] |
νοηθέν,
σκυθρωπότης
ἐγένετο·
ἔτι
δὲ
|
εἶδος |
ἐσθῆτος
καὶ
σκίμποδος
σχῆμα
καὶ |
[23] |
μετὰ
τοῦ
τρόπου;
Ποῖον
μὲν
|
εἶδος |
οὐκ
ἐπῆλθε
παιδεύσεως;
Μᾶλλον
δέ, |
[13] |
τοὺς
δὲ
ὑπεραίρων
κατὰ
πᾶν
|
εἶδος |
παιδεύσεως·
ὅσον
κλέος
ἐντὸς
ὀλίγου |
[48] |
ἐκκλησίας
καὶ
λεόντειον
μὲν
τὸ
|
εἶδος |
προβεβλημένῳ,
λεόντειον
δὲ
βρυχωμένῳ,
καὶ |
[35] |
γέροντας,
πᾶσαν
ἡλικίαν
ἐλεεινήν,
πᾶν
|
εἶδος |
τροφῆς
ἐρανίζων,
ὅση
τυγχάνει
λιμοῦ |
[5] |
διωγμῶν
ὁ
φρικωδέστατος
καὶ
βαρύτατος·
|
εἰδόσι |
λέγω
τὸν
Μαξιμίνου,
ὃς
πολλοῖς |
[15] |
λόγῳ
μικρὸν
ἀφήγημα,
τοῖς
μὲν
|
εἰδόσιν |
ὑπόμνησιν,
τοῖς
δὲ
ἀγνοοῦσι
διδασκαλίαν. |
[2] |
ποιουμένοις
τὸν
λόγον
καὶ
τοὺς
|
εἰδότας |
σαφῶς
τὰ
ἡμέτερα.
Ἤδη
δὲ |
[17] |
τε
ἄνωθεν
τοῦ
ἀνδρὸς
εὐφυΐαν
|
εἰδότες |
καὶ
τὴν
τότε
τιμὴν
οὐ |
[20] |
εἰρηνικωτάτοις
καὶ
οἷς
συνεῖναι
λυσιτελέστατον·
|
εἰδότες, |
ὅτι
κακίας
ῥᾷον
μεταλαβεῖν
ἢ |
[11] |
καὶ
Θεοῦ
πόρρω
βάλλουσαν,
κακῶς
|
εἰδότες. |
Ὥσπερ
γὰρ
οὐρανὸν
καὶ
γῆν |
[55] |
καὶ
πολλοὺς
ἔπειθε
τῶν
οὐκ
|
εἰδότων· |
οὐ
γὰρ
ἐπαύετο
τὰ
ἐκείνου |
[21] |
γὰρ
πλουτοῦσι
τὸν
κακὸν
πλοῦτον
|
εἴδωλα, |
μᾶλλον
τῆς
ἄλλης
Ἑλλάδος,
καὶ |
[60] |
δέ
τινα
τῶν
τῆς
ἀρετῆς
|
εἰδῶν |
ὄντων
πλειόνων.
Ἅπαντα
δὲ
οὐδεὶς |
[59] |
τοῦ
Πνεύματος·
καὶ
φιλίαν
αἰδεῖσθαι
|
εἰδώς, |
ἐνταῦθα
μόνον
ἠτίμαζεν,
οὗ
Θεὸν |
[26] |
καὶ
σοφώτερον
ἑαυτὸν
ὑπολαμβάνει,
κακῶς
|
εἰδὼς |
καὶ
τὸ
φρονεῖν
ὑπὸ
τῆς |
[52] |
κἂν
κατηνέχθη
πτῶμα
δακρύων
ἄξιον.
|
Εἶεν. |
~Ἃ
δὲ
αὐτῷ
διείλεκται
τῷ |
[68] |
περὶ
τοῦ
Πνεύματος
φωνῆς,
ὡς
|
εἴη |
Θεός·
ὅπερ
ὂν
ἀληθές,
ἀσεβὲς |
[69] |
τοὺς
ἀσεβοῦντας
ἐπιστομίζωσιν.
Ἔμοι
γοῦν
|
εἴη |
καὶ
ὅς
τις
ἐμοὶ
φίλος, |
[7] |
ὡς
ἄρα
βελτίων
Αἴγυπτος
αὐτοῖς
|
εἴη |
τῆς
ἐρημίας,
πολλὴν
τῶν
λεβήτων |
[7] |
πρὸς
σφαγήν!
Μονονουχὶ
καὶ
τοῦτο
|
εἰκάζειν |
ἦν,
ὅτι
μὴ
τάχιον
ἐκλήθησαν |
[10] |
οἳ
τὴν
ἰσχὺν
ἐν
τοῖς
|
εἰκῇ |
παλαιομένοις
καὶ
παρέργοις
κενώσαντες,
ἥττους |
[2] |
εὐφημίαν.
Οὐ
γὰρ
ὀλιγωρίᾳ
τὸ
|
εἰκὸς |
ἐνελίπομεν·
μή
ποτε
τοσοῦτον
ἀμελήσαιμεν |
[24] |
πράττοντες,
ὧν
τοὺς
ἀλγοῦν
τας
|
εἰκός; |
Ἐνταῦθά
τι
κατηγορήσω
μὲν
ἐμαυτοῦ, |
[6] |
τε
καὶ
παρηλλαγμένον,
ὡς
τὸ
|
εἰκός, |
καὶ
τὸ
ὑπαιθρίοις
κρυμοῖς
καὶ |
[38] |
χάριτος
τετυχηκότας,
οὕτω
δὲ
ὑπειλημμένους
|
εἰκός, |
οὐ
κατῄσχυνεν
οὐδενὶ
τῶν
ἑξῆς |
[80] |
ὀδυνηρὸν
καὶ
οὐκ
εὔδρομον,
οἷον
|
εἰκὸς |
τὸν
ἐκείνου
κεχωρισμένον,
οὐκ
οἶδα |
[77] |
ἀλλὰ
καὶ
μέγιστον
εἰς
φιλοτιμίαν
|
εἰκότως, |
τὸ
τυχεῖν
ἐκείνῳ
ποτὲ
πλησιάσαντας, |
[75] |
οὐκ
ἐναργὴς
τῆς
ἐκείνου
φιλοσοφίας
|
εἰκὼν |
ὁ
ἀνήρ;
Καὶ
οὗτος
ἔρημον |
[7] |
τάχιον
ἐκλήθησαν
ἐδυσχέραινον.
Οἱ
μὲν
|
εἷλκον |
τοῖς
νεύμασι,
οἱ
δὲ
ἤγοντο. |
[42] |
καθ'
ἕκαστον
ὁμοίως
ἔχειν
πᾶσαν
|
εἶναι |
ἀνάγκην.
Ταῦτ'
οὖν
ἐννοῶν
καὶ |
[60] |
τοῦ,
Κράτης
Κράτητα
Θηβαῖον
ἐλευθεροῖ.
|
Εἶναι |
γάρ,
οὐ
δοκεῖν,
ἐσπούδαζεν
ἄριστος. |
[17] |
τιμὴν
οὐ
φέροντες·
δεινὸν
γὰρ
|
εἶναι, |
εἰ
προειληφότες
τοὺς
τρίβωνας
καὶ |
[68] |
εὐσεβείας.
Αὐτοῖς
μὲν
γὰρ
οὐδεμίαν
|
εἶναι |
ζημίαν,
ὑπαλλαττομένων
μικρὸν
τῶν
λέξεων, |
[38] |
ἀρετὴν
εἶναι,
τὸ
μὴ
κακὸν
|
εἶναι, |
ἤ
τι
καὶ
ποσῶς
ἀγαθόν· |
[12] |
διδασκόμενος,
ἢ
τὰ
πολεμικὰ
κράτιστος
|
εἶναι |
ἢ
πωλοδαμνεῖν
ἄριστα,
τῷ
αὐτῷ |
[11] |
ἔχοντας,
οἳ
βούλοιντ'
ἂν
ἅπαντας
|
εἶναι |
καθ'
ἑαυτούς,
ἵν'
ἐν
τῷ |
[21] |
πρᾶγμα
καὶ
ὄνομα,
Χριστιανοὺς
καὶ
|
εἶναι |
καὶ
ὀνομάζεσθαι·
ᾧ
πλέον
ἐφρονοῦμεν |
[44] |
τοῖς
πρώτοις
παλαίσμασι·
δεινὸν
γὰρ
|
εἶναι |
καὶ
σχέτλιον,
πολλῶν
μὲν
ἐθνῶν |
[26] |
τάγμα
τῶν
παρ'
ἡμῖν
πάντων
|
εἶναι |
καταγελαστότα
τον.
Οὐ
γὰρ
ἐξ |
[48] |
τε
κτίσμα
τυγχάνων
καὶ
θεὸς
|
εἶναι |
κεκελευσμένος.
Ἡμεῖς
δέ,
τί
σοι |
[26] |
αὐθημερὸν
τοὺς
ἁγίους,
καὶ
σοφοὺς
|
εἶναι |
κελεύομεν,
τοὺς
οὐδὲν
σοφισθέντας,
οὐδὲ |
[60] |
ἄν,
εἰ
βούλοιτό
τις,
δυνατὸν
|
εἶναι |
κτήσασθαι·
πάντων
δὲ
εἰδέναι
καταφρονεῖν, |
[18] |
οὔτε
ἦθος
ἀνδρὸς
εὐθὺς
ἁλωτὸν
|
εἶναι |
λέγων,
ὅτι
μὴ
χρόνῳ
πολλῷ |
[31] |
τοῦ
Πνεύματος
λογισμοῖς,
ἄλλον
μὲν
|
εἶναι |
μικροψυχίας
καιρόν,
εἴ
τι
καὶ |
[22] |
ὧν
ὑπῆρχεν
ἡμῖν
ἐπισήμοις
μὲν
|
εἶναι |
παρὰ
τοῖς
ἡμετέροις
παιδευταῖς
καὶ |
[12] |
κατ'
ἀμφότερα
εὐδοκιμεῖν
ὑπάρχει
καὶ
|
εἶναι |
περιδεξίοις,
τούτοις
καὶ
τὸ
εἶναι |
[23] |
εἰς
ἓν
ἀγαγών,
ὥστε
ἄδηλον
|
εἶναι |
ποτέρῳ
τούτων
ἐκεῖνος
θαυμασιώτερος.
Τίς |
[45] |
ταύτῃ
μόνον
ἐπαίρεσθαι
καὶ
ἄμετρον
|
εἶναι |
ταῖς
ἀπειλαῖς,
ἀλλ'
ὡς
ἂν |
[12] |
εἶναι
περιδεξίοις,
τούτοις
καὶ
τὸ
|
εἶναι |
τελείοις
καὶ
βιοτεύειν
μετὰ
τῆς |
[65] |
τινος
καινοτομίας
καὶ
θαύματος,
ταῦτα
|
εἶναι |
τὴν
ἐκείνου
φωνὴν
καὶ
διάνοιαν, |
[68] |
οὐδὲ
γὰρ
ἐν
ῥήμασιν
ἡμῖν
|
εἶναι |
τὴν
σωτηρίαν
μᾶλλον
ἢ
πράγμασι· |
[42] |
συνεισφέρειν
ᾤετο
δεῖν.
~Τί
γὰρ
|
εἶναι |
τῆς
συμφορᾶς
ταύτης
ἀνιαρότερον,
ὑπὲρ |
[8] |
σοι,
κἂν
δῶμεν
μὴ
μῦθον
|
εἶναι |
τὸ
ἱστορούμενον.
Ὡς
τά
γε |
[69] |
τετιμημένους,
ὡς
ἐξ
ἀμφοτέρων
ἰσχυρὸν
|
εἶναι |
τὸ
καθ'
ἡμᾶς
εὐαγγέλιον.
Καὶ |
[38] |
Ἡγεῖτο
γὰρ
ἰδιώτου
μὲν
ἀρετὴν
|
εἶναι, |
τὸ
μὴ
κακὸν
εἶναι,
ἤ |
[11] |
παίδευσιν
τῶν
παρ'
ἡμῖν
ἀγαθῶν
|
εἶναι |
τὸ
πρῶτον·
οὐ
ταύτην
μόνην |
[19] |
πόθον
ἀλλήλοις
καθωμολογήσαμεν,
καὶ
φιλοσοφίαν
|
εἶναι |
τὸ
σπουδαζόμενον,
τηνικαῦτα
ἤδη
τὰ |
[1] |
κρείττω
ἢ
κατὰ
λόγου
δύναμιν
|
εἶναι |
τὸν
εὐφημούμενον.
~Ἃ
μὲν
οὖν |
[28] |
ὁ
Μῶμος,
ὡς
μόνον
ἂν
|
εἶναι |
τοῦ
Θεοῦ
τὸ
παντελῶς
ἄπταιστον |
[23] |
δια
λεκτικὴν
ὀνομάζουσιν·
ὡς
ῥᾷον
|
εἶναι |
τοὺς
λαβυρίνθους
διεξελθεῖν,
ἢ
τὰς |
[38] |
θρόνῳ
τὴν
ἀρετήν·
μόγις
γὰρ
|
εἶναι |
τῷ
ἄκρῳ
τοῦ
μέσου
κατα |
[60] |
οὕτω
διὰ
πάντων
ἀφίκετο,
ὡς
|
εἶναι |
φιλοτιμία
τις
φύσεως.
Σκοπῶμεν
δὲ |
[51] |
βιάζεσθαι
φανερῶς,
ἢ
μὴ
προσδοκᾶν
|
εἴξειν |
ταῖς
ἀπειλαῖς.
Ἐφ'
οἷς
ἑαυτοῦ |
[68] |
μόνον,
ὅσον
ἑνὶ
τῶν
ἀκολούθων
|
εἰπεῖν, |
ἀραμένῳ
τὸ
πυκτίον
ἀκολουθεῖν.
Οἰκονομεῖν |
[59] |
θαυμάζων,
οὐ
μὲν
οὖν
ὁπόσον
|
εἰπεῖν |
δυνατόν,
ἓν
τοῦτο
ἐπαινεῖν
οὐκ |
[21] |
εἴ
τι
χρὴ
καὶ
παράδοξον
|
εἰπεῖν, |
εἰς
τὴν
πίστιν
ἐντεῦθεν
ἐβεβαιώθημεν, |
[72] |
δὲ
καὶ
καθ'
ἑκάστην,
ὡς
|
εἰπεῖν, |
εἰσιὼν
τὴν
ἡμέραν,
ὅθεν
τὴν |
[3] |
μείζους;
Ὧν
ἡμῖν,
εἰ
βουλομένοις
|
εἰπεῖν |
ἐξῆν,
οὐδὲν
ἂν
ἦσαν
ἡμῖν |
[59] |
οὐκ
οἶδ'
ὅ
τι
καὶ
|
εἰπεῖν |
εὐπρεπὲς
χρή.
Πάντα
γὰρ
τοῦ |
[76] |
τοὺς
λιθάζοντας.
Ἔτι
δὲ
συντομώτερον
|
εἰπεῖν |
ἔχω,
ἵνα
μὴ
τοῖς
καθ' |
[51] |
κἂν
ἀπειλῇς
χαλεπώτερα.
~Ἐπειδὴ
ταῦτα
|
εἰπεῖν |
καὶ
ἀκοῦσαι
τὸν
ὕπαρχον,
καὶ |
[61] |
ἄτροφος
ἦν,
οὐ
πολὺ
δὲ
|
εἰπεῖν, |
καὶ
ἄσαρκος;
Τὰς
μὲν
γὰρ |
[55] |
τοῦ
ἀνδρὸς
ἐξύβρισεν,
ἶσον
δὲ
|
εἰπεῖν |
καὶ
κατὰ
τοῦ
Θεοῦ,
πρὸς |
[68] |
οἶδ'
ὅ
τι
κυριώτερον
χρὴ
|
εἰπεῖν |
καὶ
σαφέστερον,
μὴ
ὅτι
θρόνων |
[20] |
εἰ
μὴ
μέγα
ἐμοὶ
τοῦτο
|
εἰπεῖν, |
κανόνες
ὄντες
ἀλλήλοις
καὶ
στάθμαι, |
[66] |
ὥστε
ἐμοί
γε,
οὐδὲ
τοῦτο
|
εἰπεῖν |
ὀκνητέον,
τὸ
εἰς
πᾶσαν
τὴν |
[10] |
γυναιξὶν
ὤφθη,
εἰ
δεῖ
συντόμως
|
εἰπεῖν, |
ὅπερ
ἐν
ἀνδράσιν
ἐκεῖνος·
ὥστ' |
[37] |
τῆς
χρίσεως,
οὐ
πολὺ
δὲ
|
εἰπεῖν |
ὅτι
καὶ
τῆς
κεφαλῆς
τοῦ |
[77] |
ταῖς
σκιαῖς
ἀνδριάντας·
πολὺ
γὰρ
|
εἰπεῖν, |
ὅτι
καὶ
τὸ
τῆς
ἠχοῦς |
[72] |
Ὥστε
κἀκείνην
δύνασθαι
τὴν
φωνὴν
|
εἰπεῖν, |
ὅτι
Σχοινία
ἐπέπεσόν
μοι
ἐν |
[3] |
οἵτινες
ἐκ
τῶν
οἰκείων
φανερῶς
|
εἰπεῖν |
οὐκ
ἔχοντες
ἐπὶ
τὸ
ἀφανὲς |
[49] |
οὐδὲν
ἡμῶν
ἅπτεται.
Καὶ
τὸν
|
εἰπεῖν· |
Πῶς
καὶ
τίνα
τρόπον;
Ὅτι |
[51] |
ὡς
εἶχε
τάχους·
Ἡττήμεθα,
βασιλεῦ,
|
εἰπεῖν, |
τοῦ
τῆσδε
προβεβλημένου
τῆς
Ἐκκλησίας. |
[62] |
τῆς
μοναδικῆς
φύσεως·
ὀκνῶ
γὰρ
|
εἰπεῖν |
Χριστοῦ,
ὃς
καὶ
γεννηθῆναι
θελήσας |
[1] |
χρέος
ἱκανῶς
ἀφωσιωμένον·
χρέος
δέ,
|
εἴπερ |
ἄλλο
τι,
τοῖς
ἀγαθοῖς
τά |
[39] |
ἐγώ,
καὶ
γὰρ
ἐν
ἅπασιν,
|
εἴπερ |
ἄλλος
τις,
καὶ
ἅμα
τοῦ |
[54] |
ἀρίστους
ἐκλεγόμενος
καὶ
λιταῖς
προσκείμενος,
|
εἴπερ |
ἄλλοτέ
ποτε,
καὶ
κατὰ
γῆς |
[36] |
τῆς
ὄντως
οὐρανίου
καὶ
ὑψηλῆς·
|
εἴπερ |
ἄρτος
Ἀγγέλων
λόγος,
ᾧ
ψυχαὶ |
[28] |
φιλοσόφων,
καὶ
ἱκανὸς
θάρσος
παρασχεῖν,
|
εἴπερ |
ἐβούλετο,
τῷ
συστήματι·
τόν
τε |
[10] |
ὅπερ
ἐν
ἀνδράσιν
ἐκεῖνος·
ὥστ'
|
εἴπερ |
ἔδει
δουλεύσαντα
πάντως
τῇ
φύσει |
[21] |
στροφῇ
τῆς
σφενδονῆς
ὁ
Γύγης,
|
εἴπερ |
μὴ
μῦθος
ἦν,
ἐξ
ἧς |
[28] |
Ἐκκλησίας
ὅσον
ἔκκριτον
καὶ
σοφώτερον,
|
εἴπερ |
σοφώτεροι
τῶν
πολλῶν,
οἱ
κόσμου |
[55] |
ᾔσχυνε
καὶ
τὸν
ἀγωνιστὴν
ὕψωσεν,
|
εἴπερ |
τι
μέγα
καὶ
ὑψηλὸν
ἡ |
[69] |
απολογήσωμαι·
κρείττων
γὰρ
τῶν
ἐγκαλούντων,
|
εἴπερ |
τινές
εἰσιν,
ὁ
ἀνήρ·
ἀλλ' |
[14] |
ἐμοὶ
καὶ
τῶν
καλῶν
προξένους
|
εἴπερ |
τινί!
Ἐκεῖναι
γάρ
μοι
τὸν |
[10] |
ἔτυχεν,
ἵνα
μὴ
λέγω
μόνος,
|
εἴπερ |
τις
ἀνθρώπων;
Παντὸς
γὰρ
κρατῶν |
[2] |
ὅσοι
θερμότεροι
τοῦ
ἀνδρὸς
ἐπαινέται,
|
εἴπερ |
τις
ἔστιν
ἄλλου
θερμότερος,
ἀλλὰ |
[41] |
αὐτοὺς
ὅπως
ἀσφαλῶς
ἕξει
λογιζομένων,
|
εἴπερ |
τοῦτο
ἀσφαλές,
περαιτέρω
δ'
οὐ |
[80] |
θύματα
ἐπιτάφια,
τάχα
ἄν
τις
|
εἴποι |
τῶν
θερμοτέρων.
Μόλις
δὲ
τὸ |
[10] |
ἐπ'
αὐτὸν
ἴωμεν
ἤδη,
τοσοῦτον
|
εἰπόντες, |
ὃ
καὶ
πᾶσιν
ἂν
οἶμαι |
[52] |
γεγονότος,
ἀλλ'
ἐστηλωμένον,
ἵν'
οὕτως
|
εἴπω, |
Θεῷ
καὶ
τῷ
βήματι·
τοὺς |
[56] |
πρὸς
τῆς
Τριάδος
αὐτῆς!
ἵν'
|
εἴπω |
τι
καὶ
δικανικῶς
μεταξὺ
τῶν |
[21] |
δι'
ἀλλήλων
καὶ
σὺν
ἀλλήλοις.
|
Εἴπω |
τι
συντομώτερον·
βλαβεραὶ
μὲν
τοῖς |
[4] |
οἷς
ἂν
μάλιστα
ἡσθείη
λεγομένοις
|
εἰπών, |
ἐπ'
αὐτὸν
καὶ
δὴ
τρέψομαι. |
[10] |
ἀναγορεύεσθαι.
Ἃ
δὲ
οὐδαμῶς
ἂν
|
εἰπὼν |
οἶμαι
περιττὸς
δόξειν
οὐδὲ
ἔξω |
[24] |
Ὁ
μὲν
γάρ,
τὰς
αἰτίας
|
εἰπὼν |
τῆς
περὶ
τὴν
ἐπάνοδον
φιλονεικίας, |
[79] |
παραθήσομαι
τὸ
πνεῦμά
μου»
τελευταῖον
|
εἰπών, |
τοῖς
ἀπάγουσιν
αὐτὸν
ἀγγέλοις
οὐκ |
[58] |
τοῦ
ἀνδρὸς
ἰδίαν
ὁδὸν
ὁδεύοντος,
|
εἴργων |
τοῦ
πρώσω
μετὰ
λῃστρικοῦ
συντάγματος. |
[14] |
κατ'
ἐμαυτόν
τι
προσθεῖναι
τοῖς
|
εἰρημένοις |
καὶ
μικρόν
τι
προσδιατρίψαι
τῷ |
[68] |
μεγαλοφωνίας,
ἔτι
κἀκεῖνο
προσθήσω
τοῖς
|
εἰρημένοις· |
χρησιμώτατον
γὰρ
τοῖς
πολλοῖς,
τοῦ |
[77] |
τι
κατὰ
παιδιὰν
ἢ
σπουδὴν
|
εἰρημένον |
ἢ
πεπραγμένον
φέρειν
ἀπομνημόνευμα,
ὥσπερ |
[27] |
μικροῦ
παρέδραμεν,
ἐν
μέσῳ
τῶν
|
εἰρημένων |
κείμενον!
~Ἐγένετό
τις
πρὸς
τὸν |
[54] |
ῥεῦμα,
διέλυσεν.
~Ἕτερον
δὲ
τῶν
|
εἰρημένων |
οὐκ
ἔλαττον.
Ἐνίκων
οἱ
πονηροί, |
[29] |
ὁ
γεννάδας
ἐκεῖνος
καὶ
τοῦ
|
εἰρηνικοῦ |
μαθητής;
Οὔτε
γὰρ
ἀντιτείνειν
εἶχε |
[20] |
οὐδὲ
τοῖς
μαχιμωτάτοις
ἀλλὰ
τοῖς
|
εἰρηνικωτάτοις |
καὶ
οἷς
συνεῖναι
λυσιτελέστατον·
εἰδότες, |
[24] |
Ἀθήνησι·
τὸ
μέν
τι
μαλακισθείς,
|
εἰρήσεται |
γὰρ
τἀληθές,
τὸ
δέ
τι |
[2] |
πρῶτον
μὲν
ὤκνουν
τὸν
λόγον,
|
εἰρήσεται |
γὰρ
τἀληθές,
ὥσπερ
οἱ
τοῖς |
[0] |
|
~ΕΙΣ |
ΤΟΝ
ΜΕΓΑΝ
ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ
ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ
ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ |
[75] |
προεσκίρτησεν
ἐν
γαστρί,
καὶ
προέδραμεν
|
εἰς |
Ἅιδου,
διὰ
τῆς
Ἡρῴδου
μανίας |
[23] |
ὡς
οὐδεὶς
ἕν·
οὕτω
δὲ
|
εἰς |
ἄκρον
ἕκαστον,
ὡς
τῶν
ἄλλων |
[25] |
ἐγενόμεθα
ἡμῶν
αὐτῶν
καὶ
τελοῦμεν
|
εἰς |
ἄνδρας
ἐξ
ἀγενείων,
ἀνδρικώτερον
τῇ |
[57] |
ἔτι,
τῷ
ζήλῳ
ῥωσθεῖσαι,
καὶ
|
εἰς |
ἀνδρῶν
θάρσος
μεταλλαττόμεναι.
Βραχὺς
ὁ |
[40] |
ἤχῳ
βροντῆς
ὑπεκλίθησαν,
ἄλλος
ἄλλον
|
εἰς |
ἀπολογίαν
προφθάνοντες
καὶ
τὸ
μέτρον |
[71] |
διαβαθεῖσαν
κλίμακα
ταῖς
κατὰ
μέρος
|
εἰς |
ἀρετὴν
ἀναβάσεσι,
καὶ
τὴν
στήλην, |
[40] |
μέτρον
μετενεγκόντες
εὐνοίας
καὶ
τῆς
|
εἰς |
ἀρετὴν
ἐπιδόσεως,
ἣν
δὴ
μόνην |
[1] |
ἂν
γένοιτο,
καὶ
ἅμα
παράκλησις
|
εἰς |
ἀρετήν,
ὁ
λόγος.
Ὧν
γὰρ |
[22] |
φιλίας
τι
παραπέλαυσα,
ὥσπερ
ζῶντος
|
εἰς |
ἀρετήν,
οὕτω
μεταστάντος
εἰς
εὐφημίαν. |
[9] |
καὶ
μὴ
αὐτοὶ
τοσοῦτον
ἦσαν
|
εἰς |
ἀρετήν,
πάντας
ὑπεραίρειν
τῇ
εὐτεκνίᾳ |
[36] |
ἀληθῶς
ζωτικοῦ
καὶ
τροφίμου,
καὶ
|
εἰς |
αὔξησιν
ἄγοντος
πνευματικῆς
ἡλικίας
τὸν |
[8] |
γὰρ
θάλασσα
δεῖται
τῶν
εἰσρεόντων
|
εἰς |
αὐτὴν
ποταμῶν
κἂν
εἰσρέωσιν
ὅτι |
[63] |
τοῖς
τῶν
λαῶν
προεστῶσι,
τὴν
|
εἰς |
αὐτοὺς
φιλανθρωπίαν
καὶ
μεγαλοψυχίαν.
Καὶ |
[67] |
ἀλλὰ
καὶ
περαιτέρω
διαβαίνειν
καὶ
|
εἰς |
βάθος
ἔτι
χωρεῖν
ἐν
βάθους, |
[52] |
δὲ
καὶ
ταύτην
ὁ
λόγος.
|
~Εἰς |
γὰρ
τὸ
ἱερὸν
εἰσελθὼν
μετὰ |
[45] |
πρὸ
ἡμῶν
ἐστηλίτευσε,
τὸν
οὐρανὸν
|
εἰς |
γῆν
κλίναντα
καὶ
μετὰ
τῆς |
[11] |
καὶ
θεωρητικὸν
ἐδεξάμεθα,
ὅσον
δὲ
|
εἰς |
δαίμονας
φέρει
καὶ
πλάνην
καὶ |
[72] |
ἔτι
σκιοειδεῖς,
ἀλλ'
ὅλον
πνευματικούς·
|
εἰς |
δὲ
τὰ
ἅγια
τῶν
ἁγίων, |
[8] |
ὅσον
περιττὸν
ἀπεπέμφθη
ταῖς
λόχμαις
|
εἰς |
δευτέραν
τράπεζαν.
Οἱ
ὀψο
ποιοὶ |
[15] |
μιᾶς
σχισθέντας
πηγῆς
τῆς
πατρίδος
|
εἰς |
διάφορον
ὑπερορίαν
κατ'
ἔρωτα
τῆς |
[30] |
θεότητος·
καὶ
κτίσμα
γίνεται
πονηρόν,
|
εἰς |
δουλείαν
κατάγων
τὴν
δεσποτείαν
καὶ |
[58] |
ἐκαινοποίησε.
Τῆς
γὰρ
πατρίδος
ἡμῶν
|
εἰς |
δύο
διαιρεθείσης
ἡγεμονίας
καὶ
μητροπόλεις, |
[24] |
γίνεται
γὰρ
ὥσπερ
ἑνὸς
σώματος
|
εἰς |
δύο
τομὴ
καὶ
ἀμφοτέρων
νέκρωσις, |
[63] |
μίαν
πάντων
κεφαλήν,
διὰ
τῆς
|
εἰς |
ἐκείνους
ἀπανθρωπίας·
ἀλλ'
ἐν
ταῖς |
[23] |
οὕτω
δ'
ἀμφότερα
συλλαβὼν
καὶ
|
εἰς |
ἓν
ἀγαγών,
ὥστε
ἄδηλον
εἶναι |
[23] |
ἀναγκαίαν
αὐτῷ
πεποιήκασιν·
ὅθεν
ἀρξάμενος,
|
εἰς |
ἕξιν
τῆς
τέχνης
ἀφίκετο·
καὶ |
[48] |
εἰσάγεται·
μᾶλλον
δὲ
εἴσεισιν
ὥσπερ
|
εἰς |
ἑορτήν,
οὐκ
εἰς
κρίσιν
καλούμενος. |
[9] |
μὴ
τοιούτων
ἦσαν
πατέρες,
ἑαυτοῖς
|
εἰς |
εὐδοξίαν
ἀρκεῖν·
τοιούτων
δὲ
πεφηνότας |
[77] |
καὶ
τῶν
σωματικῶν
ἐλαττωμάτων,
ἑτέροις
|
εἰς |
εὐδοξίαν
ἐπενοήθη·
οἷον
ὠχρότητα
λέγω |
[33] |
ὁ
πρακτικώτατος·
ἑνὶ
λόγῳ,
τοσοῦτος
|
εἰς |
εὔνοιαν
ὅσος
εἰς
ἔχθραν
τὸ |
[22] |
ζῶντος
εἰς
ἀρετήν,
οὕτω
μεταστάντος
|
εἰς |
εὐφημίαν.
Ἀλλ'
ἐπὶ
τὴν
νύσσαν |
[33] |
λόγῳ,
τοσοῦτος
εἰς
εὔνοιαν
ὅσος
|
εἰς |
ἔχθραν
τὸ
πρὶν
ἐνομίζετο.
Ἐντεῦθεν |
[49] |
οἰκῶ
νῦν,
καὶ
πᾶσαν
ἐμὴν
|
εἰς |
ἣν
ἂν
ῥιφῶ·
μᾶλλον
δὲ |
[51] |
δὲ
ὅμως
σίδηρος·
καὶ
τρέψαντα
|
εἰς |
θαῦμα
τὴν
ἀπειλήν,
τὴν
μὲν |
[75] |
λεγομένοις,
ὅτι
μὴ
προτιθεὶς
μηδὲ
|
εἰς |
ἶσον
μετάγων
τὸν
ἄνδρα
τῷ |
[6] |
ἀκοινώνητόν
τε
καὶ
ἄμικτον,
ὅσον
|
εἰς |
κακοπάθειαν
τοῖς
ὑπὸ
πολλῶν
δορυφορουμένοις |
[41] |
τῆς
ἀθέου
καὶ
σκοτεινῆς
ἀγνοίας
|
εἰς |
κάλλος
τε
καὶ
μέγεθος
ἄπειρον |
[43] |
τέχνῃ
χρώμενος,
καὶ
πάντα
πλέκων
|
εἰς |
κάλλους
ἑνὸς
περιουσίαν
καὶ
ἁρμονίαν. |
[80] |
ὠφελείας.
Πέρας
τοῦ
λόγου,
καὶ
|
εἰς |
κίνδυνον
τελευτᾷ
τὸ
πάθος·
συναπελθουσῶν |
[10] |
τῶν
πάλαι
παρὰ
Θεοῦ
δεδομένων
|
εἰς |
κοινὸν
ὄφελος,
μήτε
ἐξ
ἄλλων |
[48] |
εἴσεισιν
ὥσπερ
εἰς
ἑορτήν,
οὐκ
|
εἰς |
κρίσιν
καλούμενος.
Πῶς
ἂν
ἀξίως |
[40] |
καὶ
τὸ
μέτρον
τῆς
ἀπεχθείας
|
εἰς |
μέτρον
μετενεγκόντες
εὐνοίας
καὶ
τῆς |
[62] |
τὰ
παρ'
ἑαυτῶν
ἀλλήλοις
ἀντιδιδόντες,
|
εἰς |
μίαν
δόξαν
Θεοῦ
συντρέχωσι.
~Τί |
[15] |
καὶ
ἄποροι
καὶ
μηδ'
ἂν
|
εἰς |
μίαν
ἡμέραν
τροφῆς
εὐπορήσαντες.
Τοῦτο |
[46] |
νῦν
κινεῖ
τοῖς
πολλοῖς
δάκρυον
|
εἰς |
μνήμην
ἰόντα
καὶ
ἀκουόμενα.
~Ἐπεὶ |
[1] |
λίαν
ὀρθῶς.
Οὐκ
οἶδα
δὲ
|
εἰς |
ὅ
τι
ἂν
ἄλλο
χρησαίμην |
[63] |
τὸ
κοινὸν
τῶν
ἐχόντων
θησαύρισμα,
|
εἰς |
ὃ
τὰ
περιττὰ
τοῦ
πλούτου, |
[80] |
τὸν
ἐκείνου
κεχωρισμένον,
οὐκ
οἶδα
|
εἰς |
ὃ
τελευτήσων
μετὰ
τὴν
ἐκείνου |
[45] |
ποιῶν
καὶ
λέγων
ἠκούετο.
Ἔθετο
|
εἰς |
οὐρανὸν
τὸ
στόμα
αὐτοῦ,
βλασφημίαν |
[66] |
εἷς
ἀντὶ
πάντων
τοῖς
σπουδαιοτέροις
|
εἰς |
παίδευσιν.
~Ἐγὼ
τοῦτο
μόνον
αὐτοῦ |
[66] |
οὐδὲ
τοῦτο
εἰπεῖν
ὀκνητέον,
τὸ
|
εἰς |
πᾶσαν
τὴν
γῆν
ἐξελθεῖν
τὸν |
[35] |
τρόπον;
Οὐδὲ
γὰρ
τοῦτο
μικρὸν
|
εἰς |
προσθήκην.
Συναγαγὼν
γὰρ
ἐν
ταὐτῷ |
[65] |
ἐφωτίσθη
φῶς
γνώσεως
καὶ
διέκυψεν
|
εἰς |
τὰ
βάθη
τοῦ
Πνεύματος
καὶ |
[66] |
ἐξελθεῖν
τὸν
φθόγγον
αὐτοῦ,
καὶ
|
εἰς |
τὰ
πέρατα
τῆς
οἰκουμένης
τῶν |
[35] |
δὲ
τούτοις
ἐστὶν
ἀκόλουθα
καὶ
|
εἰς |
ταὐτὸν
φέρει,
ταῦτα
καὶ
διενοήθη |
[13] |
τοσοῦτον
ἐξ
αὐτῶν
δρεπομένῳ
ὅσον
|
εἰς |
τὴν
καθ'
ἡμᾶς
φιλοσοφίαν
συνεργοὺς |
[21] |
τι
χρὴ
καὶ
παράδοξον
εἰπεῖν,
|
εἰς |
τὴν
πίστιν
ἐντεῦθεν
ἐβεβαιώθημεν,
καταμαθόντες |
[15] |
ἔρωτα
τῆς
παιδεύσεως
καὶ
πάλιν
|
εἰς |
τὸ
αὐτὸ
συνελθόντας,
ὥσπερ
ἀπὸ |
[18] |
ὀλίγῳ
γνωρίζεσθαι.
Ὅθεν
ἐπανῆγον
αὐτὸν
|
εἰς |
τὸ
εὔθυμον,
καὶ
πεῖραν
διδοὺς |
[33] |
τοῦ
πονηροῦ
καὶ
πάλη
ταῖς
|
εἰς |
τὸ
καλὸν
ὁμονοίαις
βασκαίνοντος·
αὐτὸς |
[38] |
τῆς
ἀρετῆς
ἕλκειν
τοὺς
πολλοὺς
|
εἰς |
τὸ
μέτριον·
μᾶλλον
δέ,
ἵνα |
[78] |
καιρός,
κἀκεῖνο
μὲν
οὐκ
ἤκουσεν·
|
Εἰς |
τὸ
ὄρος
ἀνάβηθι
καὶ
τελεύτα» |
[20] |
ὅ
φησι
Πίνδαρος,
οὕτως
ᾔειμεν
|
εἰς |
τὸ
πρόσω,
Θεῷ
καὶ
πόθῳ |
[45] |
τὸ
στόμα
αὐτοῦ,
βλασφημίαν
λαλῶν
|
εἰς |
τὸ
ὕψος,
καὶ
ἡ
γλῶσσα |
[36] |
φιλανθρώπῳ,
τὸν
τῆς
ἀφθονίας
καιρὸν
|
εἰς |
τὸν
τοῦ
λιμοῦ
διαθέμενος
καὶ |
[55] |
πρὸς
ἐκείνους
αὐτῷ
τοιαῦτα
καὶ
|
εἰς |
τοῦθ'
ἥκοντα
τέλους·
τὰ
δὲ |
[82] |
Κυρίῳ
ἡμῶν,
ᾧ
ἡ
δόξα
|
εἰς |
τοὺς
αἰῶνας·
Ἀμήν.
|
[22] |
μάστιγας.
Ἀλλὰ
γὰρ
ἔλαθον
ἐμαυτὸν
|
εἰς |
τοὺς
ἐμοὺς
ὑπαχθεὶς
ἐπαίνους,
ὁ |
[4] |
πόρρωθεν
ἢ
ἐγγύθεν
ἠργμένος,
κάτεισιν
|
εἰς |
τοὺς
ὕστερον·
τούτῳ
δὲ
γενοῖν |
[36] |
διαθέμενος
καὶ
τοῖς
ἑτέρων
ὀνείροις
|
εἰς |
τοῦτο
δια
ταττόμενος·
ὁ
δὲ |
[54] |
ἐξορία·
καὶ
οὐδὲν
ἀπῆν
τῶν
|
εἰς |
τοῦτο
φερόντων.
Ἡ
νὺξ
παρῆν, |
[19] |
φερόμενος,
καὶ
οὐκ
οἶδ'
ὅπως
|
εἰς |
τούτους
ἐμπίπτω
τοὺς
λόγους,
οὐκ |
[26] |
πολλὰ
δὲ
τῇ
σαρκὶ
νομοθετήσας
|
εἰς |
ὑποταγὴν
πνεύματος·
ὁ
δὲ
σοβαρῶς |
[35] |
καὶ
παράδοξον,
ἵνα
τρέφῃ
τρέφουσαν
|
εἰς |
φιλοξενίας
ἀντίδοσιν·
οὐδὲ
πέντε
ἄρτοις |
[77] |
ἔτι
μικρόν,
ἀλλὰ
καὶ
μέγιστον
|
εἰς |
φιλοτιμίαν
εἰκότως,
τὸ
τυχεῖν
ἐκείνῳ |
[8] |
τῆς
παρθένου,
εἴ
τι
τοσοῦτον
|
εἰς |
φιλοτιμίαν
ἔστι
σοι,
κἂν
δῶμεν |
[8] |
προσλαβεῖν
τι
παρὰ
τῶν
ἄνωθεν
|
εἰς |
φιλοτιμίαν,
μεῖζον
ἐκείνῳ
τὸ
προσθεῖναι |
[43] |
ἀποκρούεται
θράσος·
τοὺς
μὲν
καὶ
|
εἰς |
χεῖρας
ἰόντας,
ἀγχεμάχοις
ὅπλοις
τοῖς |
[79] |
αὐτὸν
ἐλεγχθῆναι
ἄνθρωπον
ὄντα)
καὶ
|
Εἰς |
χεῖράς
σου
παραθήσομαι
τὸ
πνεῦμά |
[11] |
θεῖος
Ἀπόστολος,
αἰχμαλωτίζοντες
πᾶν
νόημα
|
εἰς |
Χριστόν·
ὡς
δὲ
καὶ
πυρὸς |
[21] |
μὲν
τοῖς
ἄλλοις
Ἀθῆναι
τὰ
|
εἰς |
ψυχήν·
οὐ
γὰρ
φαύλως
τοῦτο |
[34] |
καὶ
γὰρ
καὶ
τοῦτο
πολλάκις
|
εἰς |
ψυχὴν
φέρει
δι'
εὐνοίας
δουλούμενον· |
[41] |
τὸ
βασίλειον
ἱεράτευμα,
κακῶς
διακείμενον,
|
εἴς |
τε
μυρίας
δόξας
καὶ
πλάνας |
[53] |
εἴσω
τοῦ
παραπετάσματος
ἑαυτὸν
ἐποιήσατο
|
εἴς |
τε
ὄψιν
ἦλθε
καὶ
λόγους, |
[66] |
συνετίζων
τὰς
ἀκοάς·
ἤρκεσε
γὰρ
|
εἷς |
ἀντὶ
πάντων
τοῖς
σπουδαιοτέροις
εἰς |
[57] |
τὰ
ῥόπαλα
εὐτρεπῆ,
δρόμος
ἁπάντων
|
εἷς, |
βοὴ
μία,
προθυμία
κοινή.
Θυμός, |
[48] |
τοῖς
πλείοσιν,
ὁ
γεννάδας
ἐκεῖνος
|
εἰσάγεται· |
μᾶλλον
δὲ
εἴσεισιν
ὥσπερ
εἰς |
[46] |
τοῦ
καθ'
ἡμᾶς·
οἱ
δὲ
|
εἰσαγόμενοι, |
ὅσοι
τῆς
βασιλικῆς
ἀπωλείας
ἐτύγχανον, |
[48] |
γεννάδας
ἐκεῖνος
εἰσάγεται·
μᾶλλον
δὲ
|
εἴσεισιν |
ὥσπερ
εἰς
ἑορτήν,
οὐκ
εἰς |
[52] |
λόγος.
~Εἰς
γὰρ
τὸ
ἱερὸν
|
εἰσελθὼν |
μετὰ
πάσης
τῆς
περὶ
αὐτὸν |
[19] |
καὶ
σώφρονες,
ἐπειδὴ
πράγματος
ἑστῶτός
|
εἰσι, |
διὰ
τοῦτο
καὶ
μονιμώτεροι,
καὶ |
[6] |
πολλαὶ
δὲ
αὗται
παρ'
αὐτοῖς
|
εἰσι |
καὶ
βαθεῖαι
καὶ
ἐπὶ
πλεῖστον |
[19] |
τῶν
σωμάτων
ἔρωτες,
ἐπειδὴ
ῥεόντων
|
εἰσί, |
καὶ
ῥέουσιν
ἶσα
καὶ
ἠρινοῖς |
[57] |
βασίλειον
ἱστουργικὴν
μάλιστα.
Καὶ
γάρ
|
εἰσι |
περὶ
τὰ
τοιαῦτα
θερμότεροι,
καὶ |
[64] |
ταῖς
ἀρεταῖς
αἱ
κακίαι,
καί
|
εἰσί |
πως
ἀγχίθυροι·
καὶ
ῥᾷστον
ἄλλο |
[34] |
ἢ
τοῖς
ἀπανθρώποις
ἠπειλημμένων.
Ἀλλ'
|
εἰσὶ |
τοῦ
δέοντος
ἀπληστότεροι
καὶ
φρονοῦσι |
[50] |
τέμνοντες
ὄνυχες,
τρυφὴ
μᾶλλον
ἡμῖν
|
εἰσιν |
ἢ
κατάπληξις.
Πρὸς
ταῦτα
ὕβριζε, |
[21] |
μὲν
οὖν
ἄλλαι
προσηγορίαι
τινές
|
εἰσιν, |
ἢ
πατρόθεν
ἢ
οἴκοθεν,
ἐκ |
[69] |
γὰρ
τῶν
ἐγκαλούντων,
εἴπερ
τινές
|
εἰσιν, |
ὁ
ἀνήρ·
ἀλλ'
ἵνα
μὴ |
[72] |
καὶ
καθ'
ἑκάστην,
ὡς
εἰπεῖν,
|
εἰσιὼν |
τὴν
ἡμέραν,
ὅθεν
τὴν
ἁγίαν |
[54] |
καὶ
δι'
ἑαυτοῦ
μὲν
οὐκ
|
εἰσκαλεῖ, |
τὸ
τῆς
ὕβρεως
ὑπόγυιον
αἰσχυνόμενος, |
[54] |
ὕδατι
συνεκέρασεν,
ὁμοῦ
τε
τοῦτον
|
εἰσκαλέσας |
καὶ
τοῖς
ἑτεροδόξοις
πιστεύσας,
κἂν |
[34] |
ὄντων
ἢ
τῶν
οὐκ
ὄντων
|
εἰσκομισώμεθα. |
Καὶ
ὃ
χαλεπώτατόν
ἐστιν
ἐν |
[16] |
τὸν
νέον
φοβήσαντες,
εἶτα
τὴν
|
εἴσοδον |
συγχωρήσαντες,
οὕτως
ἤδη
τὴν
ἐλευθερίαν |
[44] |
αὐτὸν
ἀναστρέφει
μετὰ
πλειόνων
πνευμάτων
|
εἰσοικισθησόμενον, |
ὥσπερ
ἐν
τοῖς
Εὐαγγελίοις
ἠκούσαμεν. |
[8] |
πλεῖστοι
καὶ
μέγιστοι,
οὔτε
τῶν
|
εἰσοισόντων |
τι
πρὸς
εὐφημίαν
ὁ
νῦν |
[8] |
οὔτε
γὰρ
θάλασσα
δεῖται
τῶν
|
εἰσρεόντων |
εἰς
αὐτὴν
ποταμῶν
κἂν
εἰσρέωσιν |
[8] |
εἰσρεόντων
εἰς
αὐτὴν
ποταμῶν
κἂν
|
εἰσρέωσιν |
ὅτι
πλεῖστοι
καὶ
μέγιστοι,
οὔτε |
[56] |
προὐκάθητο
γέμων
θυμοῦ
καὶ
φρονήματος.
|
Εἱστήκει |
δέ,
οἷον
ὁ
ἐμὸς
Ἰησοῦς, |
[33] |
τὰ
δεύτερα·
τὴν
γὰρ
εὔνοιαν
|
εἰσφέρων, |
τὴν
ἐξουσίαν
ἀντελάμβανε·
καὶ
ἦν |
[41] |
τῆς
ψυχῆς
ὄμμα
περιαγαγών,
πᾶσαν
|
εἴσω |
ποιεῖται
τὴν
οἰκουμένην,
ὅσην
ὁ |
[77] |
τε,
ὡς
τὰ
πολλά,
καὶ
|
εἴσω |
συννενευκός·
ὃ
τοῖς
πολλοῖς
μὴ |
[62] |
ἐρύθμιζε,
καὶ
ὄντως
παρθενεύειν
ἔπειθεν,
|
εἴσω |
τὰ
κάλλη
στρέφων
ἀπὸ
τῶν |
[53] |
αὖθις
τρόπον
τινὰ
συνεκκλησιάσας
ἡμῖν
|
εἴσω |
τοῦ
παραπετάσματος
ἑαυτὸν
ἐποιήσατο
εἴς |
[72] |
πολλοῖς
καὶ
τέρασι,
τῆς
νεφέλης
|
εἴσω |
χωρήσας,
νομοθετήσας
τὸν
διπλοῦν
νόμον, |
[16] |
ἀρασσομένων,
πατάγῳ
τὸν
νέον
φοβήσαντες,
|
εἶτα |
τὴν
εἴσοδον
συγχωρήσαντες,
οὕτως
ἤδη |
[60] |
πάντων
ἐκβολὴν
στέρξας,
ὧν
ποτε
|
εἶχε, |
κούφως
διέπλει
τὴν
τοῦ
βίου |
[24] |
ἐν
ἄλλοις
ὀνόμασι
τοῦτο
παραδηλώσαντες.
|
~Εἶχε |
μὲν
οὖν
οὕτω
ταῦτα,
καὶ |
[26] |
ἂν
ἦν
ἄξιον,
εἰ
οὕτως
|
εἶχε. |
Νῦν
δὲ
κινδυνεύει
τὸ
πάντων |
[29] |
εἰρηνικοῦ
μαθητής;
Οὔτε
γὰρ
ἀντιτείνειν
|
εἶχε |
πρὸς
τοὺς
ὑβριστὰς
ἢ
τοὺς |
[33] |
Ἐκκλησίας,
εἰ
καὶ
τῆς
καθέδρας
|
εἶχε |
τὰ
δεύτερα·
τὴν
γὰρ
εὔνοιαν |
[51] |
δὲ
τῷ
βασιλεῖ
προσελθόντα
ὡς
|
εἶχε |
τάχους·
Ἡττήμεθα,
βασιλεῦ,
εἰπεῖν,
τοῦ |
[13] |
ἀκριβείας
προχαραττόμενος.
~Ἐπεὶ
δὲ
ἱκανῶς
|
εἶχε |
τῆς
ἐνταῦθα
παιδεύσεως,
ἔδει
δ' |
[54] |
παῖς
τῷ
βασιλεῖ
καὶ
πονηρῶς
|
εἶχε |
τοῦ
σώματος·
συνέκαμνε
δὲ
ὁ |
[25] |
τινές,
ἐπειδή
γε
ἡμᾶς
οὐκ
|
εἶχε, |
τῶν
ἀναγκαίων
ὑπολαμβάνουσι,
καὶ
οὐκ |
[35] |
~Ὁ
δὲ
ὕειν
μὲν
οὐκ
|
εἶχεν |
ἄρτον
ἐξ
οὐρανοῦ
δι'
εὐχῆς, |
[41] |
δὲ
τὰ
οἴκοι
κατὰ
νοῦν
|
εἶχεν |
αὐτῷ
καὶ
ὡς
οὐκ
ἄν |
[18] |
τῆς
ἐπιδημίας
ἑαυτὸν
ἐπαινεῖν
οὐκ
|
εἶχεν, |
ἐζήτει
τὸ
ἐλπισθέν,
κενὴν
μακαρίαν |
[58] |
πόλεμος
ἐνταῦθα
ἐτελεύτησε,
καὶ
πέρας
|
εἶχεν |
ἐκ
Θεοῦ
δεξιὸν
καὶ
τῆς |
[28] |
τε
λυποῦντα
δι'
ὑπο
ψίας
|
εἶχεν |
ἡ
πόλις
ἐκ
τῆς
περὶ |
[8] |
θηράματος
ἦσαν
ταμίαι.
Ὅσον
φίλον
|
εἴχετο |
θελήμασι
μόνον·
ὅσον
περιττὸν
ἀπεπέμφθη |
[56] |
ἐζήτει
τὴν
ἱκέτιν·
ὁ
δ'
|
εἴχετο |
κατὰ
κράτος.
Ὁ
δ'
ἐξεμαίνετο |
[58] |
κεχωρισμένων.
Ὁ
δὲ
τῆς
παλαιᾶς
|
εἴχετο |
συνηθείας
καὶ
τῆς
ἐκ
τῶν |
[25] |
ἀφοσιώσασθαι·
οὐ
γὰρ
αὐτοί
γε
|
εἴχομεν |
θεατρικῶς
οὐδ'
ἐπιδεικτικῶς·
τάχιστα
ἐγενόμεθα |
[3] |
τοῖς
χρόνοις
ἐκείνῳ
συνεισενεγκεῖν
ἂν
|
εἴχομεν |
καὶ
οὐδ'
ἂν
ταῖς
ἱστορίαις |
[75] |
ᾤκησε·
καὶ
τούτῳ
τρίχινον
ἔσθημα
|
εἶχον |
αἱ
νύκτες,
ἀγνοούμενον,
οὐκ
ἐπιδεικνύμενον· |
[15] |
ἀπὸ
συνθήματος
οὕτω
Θεοῦ
κινήσαντος.
|
Εἶχον |
δὲ
μικρῷ
μὲν
ἐμὲ
πρότερον, |
[15] |
ζημία
τοῖς
γε
νοῦν
ἔχουσιν.
|
~Εἶχον |
ἡμᾶς
Ἀθῆναι,
καθάπερ
τι
ῥεῦμα |
[5] |
κορωνίδα·
παρασκευῆς
μὲν
γὰρ
οὕτως
|
εἶχον |
καὶ
γνώμης
ὡς
πάντα
ῥᾳδίως |
[58] |
μετριάζειν,
οὕτω
τῶν
προεστώτων
διακειμένων;
|
Εἶχον |
μὲν
γὰρ
οὐδ'
ἐκ
πλείονος |
[73] |
τοῦ
κέρατος.
Οὗτος
δέ,
οὐκ
|
ἐκ |
βρέφους
Θεῷ
καθιερωμένος
ἀπὸ
μήτρας |
[3] |
ἑώρων
αὐτὸν
γένει
καὶ
τοῖς
|
ἐκ |
γένους
φιλοτιμούμενον,
ἤ
τινι
τῶν |
[37] |
πνευματικῆς
ἡλικίας
τὸν
καλῶς
τρεφόμενον.
|
~Ἐκ |
δὴ
τούτων
καὶ
τῶν
τοιούτων, |
[16] |
διατάξαντες
ἑαυτοὺς
στοιχηδὸν
κατὰ
συζυγίαν
|
ἐκ |
διαστήματος,
οἱ
τελοῦντες
τῷ
νέῳ |
[58] |
ἐνταῦθα
ἐτελεύτησε,
καὶ
πέρας
εἶχεν
|
ἐκ |
Θεοῦ
δεξιὸν
καὶ
τῆς
ἐκείνου |
[71] |
οὐδὲ
διὰ
πρεσβείας
οἰκετικῆς,
ἀλλ'
|
ἐκ |
Θεοῦ
δοθεῖσαν
καὶ
πιστευθεῖσαν·
οὐδὲ |
[27] |
διωχθείς,
οὐδ'
ἀνθρωπίνην
χάριν,
ἀλλ'
|
ἐκ |
Θεοῦ
καὶ
θείαν
δεξάμενος.
Ὁ |
[43] |
δὲ
πόρρωθεν,
βάλλων
τοξεύμασι
τοῖς
|
ἐκ |
μέλανος,
οὐδὲν
ἀτιμοτέρου
τῶν
ἐν |
[13] |
φιλοπόνῳ
τῆς
μελίσσης
ἀπολειφθῆναι
συλλεγούσης
|
ἐκ |
παντὸς
ἄνθους
τὰ
χρησιμώτατα,
ἐπὶ |
[62] |
θελήσας
διὰ
τοὺς
γεννητοὺς
ἡμᾶς
|
ἐκ |
παρθένου
γεννᾶται,
παρθενίαν
νομοθετῶν
ὡς |
[1] |
μέτρον
κρῖναι
ταύτην
θελήσειε,
μίαν
|
ἐκ |
πασῶν
ὑπόθεσιν
προστησά
μενος,
καθάπερ |
[17] |
καὶ
ὕφαλον.
Τότε
τοίνυν
τῶν
|
ἐκ |
πλείονος
αὐτῷ
συνήθων
καὶ
φίλων |
[79] |
ἄνω
χοροστασίας
ἐπιζητούμενος,
πρὸς
ἣν
|
ἐκ |
πλείονος
ἔβλεπεν.
Ἐγχεῖτο
δὲ
περὶ |
[58] |
διακειμένων;
Εἶχον
μὲν
γὰρ
οὐδ'
|
ἐκ |
πλείονος
ἐπιεικῶς
πρὸς
αὐτόν,
τριῶν |
[53] |
ὄψιν
ἦλθε
καὶ
λόγους,
ποθῶν
|
ἐκ |
πλείονος,
τί
χρὴ
καὶ
λέγειν, |
[22] |
ὑπερορίας
προήλθομεν,
ὡς
σαφὲς
γέγονεν
|
ἐκ |
πλειόνων
τῶν
ταῦτα
διηγουμένων.
Παρὰ |
[73] |
ἦν
καὶ
χρίστης
τῶν
τελειουμένων
|
ἐκ |
Πνεύματος.
Δαβὶδ
ἐν
βασιλεῦσιν
ἀοίδιμος, |
[8] |
ἀντίδοσιν;
Τοῦτο
μὲν
οὖν
τοσοῦτον
|
ἐκ |
πολλῶν
ἓν
καὶ
ἀντὶ
πολλῶν, |
[68] |
συνέγραψε,
κινῶν
τὴν
γραφίδα
ὡς
|
ἐκ |
πυξίδος
τοῦ
Πνεύματος·
τὴν
δὲ |
[41] |
Αἰγύπτου
μετηρμένην
καὶ
μεταπεφυτευμένην
ἄμπελον,
|
ἐκ |
τῆς
ἀθέου
καὶ
σκοτεινῆς
ἀγνοίας |
[16] |
φίλων
ἢ
συγγενῶν
ἢ
τῶν
|
ἐκ |
τῆς
αὐτῆς
πατρίδος
ἢ
τῶν |
[19] |
ἢ
παρ'
ἀλλήλων
τι
προσλαβεῖν
|
ἐκ |
τῆς
βίας.
Εἰ
μὲν
οὖν |
[47] |
τοὺς
ἐκ
τοῦ
στρατιωτικοῦ,
τοὺς
|
ἐκ |
τῆς
γυναικωνίτιδος,
τοὺς
ἐν
γυναιξὶν |
[71] |
καὶ
θύτης
καινῆς
θυσίας,
τὸν
|
ἐκ |
τῆς
ἐπαγγελίας
τῷ
δεδωκότι
προσαγαγών, |
[57] |
τοιαῦτα
θερμότεροι,
καὶ
τὸ
τολμᾶν
|
ἐκ |
τῆς
παρρησίας
ἔχοντες.
Καὶ
πᾶν |
[28] |
ὑπο
ψίας
εἶχεν
ἡ
πόλις
|
ἐκ |
τῆς
περὶ
τὴν
κατάστασιν
ταραχῆς. |
[58] |
καὶ
μητροπόλεις,
καὶ
πολλὰ
τῶν
|
ἐκ |
τῆς
προτέρας
τῇ
νέᾳ
προσαγαγούσης, |
[57] |
ἦν
ὅπλον
ἑκάστῳ,
τὸ
παρὸν
|
ἐκ |
τῆς
τέχνης,
εἴ
τέ
τι |
[47] |
πορνεύουσι,
τὸν
ἀρχιμάγειρον
Ναβουζαρδάν,
τὰς
|
ἐκ |
τῆς
τέχνης
μαχαίρας
ἐπαπειλοῦντα,
καὶ |
[31] |
δὲ
προσβάλλοντες,
τὸ
δὲ
ἐλπίζοντες
|
ἐκ |
τῆς
τοῦ
βασιλέως
ῥοπῆς
καὶ |
[80] |
συναπελθουσῶν
αὐτῷ
ψυχῶν
οὐκ
ὀλίγων,
|
ἐκ |
τῆς
τοῦ
ὠθισμοῦ
βίας
καὶ |
[37] |
πολλῇ
τῇ
περιουσίᾳ.
Κινεῖ
γὰρ
|
ἐκ |
τῆς
ὑπερορίας
τοὺς
χρίσοντας,
ἄνδρας |
[37] |
ἐπάνεισιν,
εὐσθενής,
ἄνω
βλέπων,
ῥωσθεὶς
|
ἐκ |
τῆς
χειρὸς
καὶ
τῆς
χρίσεως, |
[52] |
καί,
εἰ
μή
τις
τῶν
|
ἐκ |
τοῦ
βήματος
ὑποσχὼν
τὴν
χεῖρα |
[13] |
παρὰ
πᾶσιν
ἠνέγκατο,
καὶ
τοῖς
|
ἐκ |
τοῦ
δήμου
καὶ
τοῖς
πρώτοις |
[47] |
τὰς
ὑποσχέσεις,
τὰς
ἀπειλάς,
τοὺς
|
ἐκ |
τοῦ
δικαστικοῦ
τάγματος
προσπεμπομένους
αὐτῷ |
[52] |
τὴν
ὄψιν
καὶ
τὴν
ψυχὴν
|
ἐκ |
τοῦ
θάμβους.
Καὶ
τοῦτο
ἦν |
[16] |
ἤδη
τὴν
ἐλευθερίαν
διδόασιν,
ὁμότιμον
|
ἐκ |
τοῦ
λουτροῦ
καὶ
ὡς
αὐτῶν |
[64] |
ἀγοραῖος,
μηδὲ
τοῖς
πολλοῖς
ἀρέσκων,
|
ἐκ |
τοῦ
πᾶσι
πάντα
γίνεσθαι
καὶ |
[17] |
συνήθων
καὶ
φίλων
τινές,
ἔτ'
|
ἐκ |
τοῦ
πατρὸς
καὶ
τῆς
ἄνωθεν |
[3] |
μὲν
γὰρ
ὁ
Πόντος
ἡμῖν
|
ἐκ |
τοῦ
πατρὸς
προβάλλει
τὰ
διηγήματα |
[43] |
προσετίθει
τῷ
λόγῳ
καὶ
τὴν
|
ἐκ |
τοῦ
πράττειν
ἐπικουρίαν·
τοῖς
μὲν |
[47] |
αὐτῷ
καὶ
πείθειν
ἐπιχειροῦντας,
τοὺς
|
ἐκ |
τοῦ
στρατιωτικοῦ,
τοὺς
ἐκ
τῆς |
[11] |
τού
των
πρὸς
θεοσέβειαν
ὠφελήμεθα,
|
ἐκ |
τοῦ
χείρονος
τὸ
κρεῖττον
καταμαθόντες, |
[28] |
ἀξίας.
Ῥᾷστον
δὲ
τοῦτο
ἦν
|
ἐκ |
τριῶν
τῶν
ἰσχυροτάτων.
Ὅ
τε |
[11] |
ιστάντες
κατὰ
τοὺς
ἄφρονας,
ἀλλ'
|
ἐκ |
τῶν
δημιουργημάτων
τὸν
δημιουργὸν
καταλαμβάνοντες, |
[75] |
ἐκείνου
παρεξετάσας,
τιμήσω
τὸν
μαθητὴν
|
ἐκ |
τῶν
διδασκάλων.
Τίς
Ἰησοῦ
πρόδρομος; |
[21] |
εἰσιν,
ἢ
πατρόθεν
ἢ
οἴκοθεν,
|
ἐκ |
τῶν
ἰδίων
ἐπιτηδευμάτων
ἢ
πράξεων· |
[69] |
θεολογίᾳ
προσέβησαν·
καὶ
οἱ
μὲν
|
ἐκ |
τῶν
καθ'
ἡμᾶς,
οἱ
δὲ |
[23] |
τοῦ
καθ'
ἡμᾶς
Παραδείσου
γενόμενοι,
|
ἐκ |
τῶν
Μωσαϊκῶν
οἶμαι
βιβλίων
καὶ |
[3] |
καὶ
ὧν
οὐδὲν
ὑψηλότεον,
οἵτινες
|
ἐκ |
τῶν
οἰκείων
φανερῶς
εἰπεῖν
οὐκ |
[58] |
παλαιᾶς
εἴχετο
συνηθείας
καὶ
τῆς
|
ἐκ |
τῶν
πατέρων
ἄνωθεν
διαιρέσεως.
Ἐξ |
[73] |
κατὰ
κλέος
τῆς
αὐτοῦ
σοφίας
|
ἐκ |
τῶν
περάτων
τῆς
γῆς
ἀπαντᾶν, |
[9] |
νῦν
αὐξηθέν
τε
καὶ
τιμηθὲν
|
ἐκ |
τῶν
πρώτων
ὑποδειγμάτων,
τά
τε |
[68] |
ἀναμφιλέκτοις
ταὐτὸν
δυναμέναις
καὶ
ταῖς
|
ἐκ |
τῶν
συλλογισμῶν
ἀνάγκαις,
οὕτως
ἦρχε |
[69] |
τῶν
καθ'
ἡμᾶς,
οἱ
δὲ
|
ἐκ |
τῶν
ὑπὲρ
ἡμᾶς
ἐποιήσαντο
τὴν |
[68] |
ἐντεῦθεν
τὸ
λειπόμενον
ἅπαν,
ὡς
|
ἔκ |
τινος
ἀκροπόλεως,
καταδράμωσιν.
Ὁ
δὲ |
[65] |
κόσμον
περιλαμβάνουσα,
ἢ
σεισμὸς
οἰκουμένης
|
ἔκ |
τινος
καινοτομίας
καὶ
θαύματος,
ταῦτα |
[65] |
φύσιν
ἡμεῖς.
Τίς
μὲν
ἑαυτὸν
|
ἐκάθηρε |
μᾶλλον
τῷ
Πνεύματι,
καὶ
ἄξιον |
[58] |
ἄλλη
τις
διαφορά,
ἣ
ταῦτα
|
ἐκαινοποίησε. |
Τῆς
γὰρ
πατρίδος
ἡμῶν
εἰς |
[34] |
τῶν
πώποτε
μνημονευομένων
ὁ
χαλεπώτατος.
|
Ἔκαμνε |
δὲ
ἡ
πόλις,
ἐπικουρία
δ' |
[55] |
καὶ
κρείττων
εὐημερίας
πολλάκις
κακοπάθεια.
|
Ἔκαμνεν, |
ἐδάκρυεν,
ἐδυσφόρει,
προσέπεμπεν,
ἠντιβόλει·
Τὴν |
[54] |
ταχύτερον;
Τὰ
δὲ
τούτων
ἑξῆς,
|
ἔκαμνεν |
ὁ
παῖς
τῷ
βασιλεῖ
καὶ |
[59] |
ἐπιμέλεια
πλείων
καὶ
τὸ
πόλιν
|
ἑκάστην |
τὰ
ἑαυτῆς
ἔχειν
καὶ
τὸ |
[72] |
ἐνιαυτοῦ,
πολλάκις
δὲ
καὶ
καθ'
|
ἑκάστην, |
ὡς
εἰπεῖν,
εἰσιὼν
τὴν
ἡμέραν, |
[15] |
ἔκειτο
πρὶν
ἐπιστῆναι,
καὶ
μέγα
|
ἑκάστοις |
ἦν
προκαταλαβεῖν
τὸ
σπουδαζόμενον.
Οὐδὲν |
[76] |
ἔχω,
ἵνα
μὴ
τοῖς
καθ'
|
ἕκαστον |
ἐπεξίω
περὶ
τούτων·
ἐκεῖνος
γὰρ |
[42] |
ἐκείνως
ἔχοντος,
καὶ
τὸν
καθ'
|
ἕκαστον |
ὁμοίως
ἔχειν
πᾶσαν
εἶναι
ἀνάγκην. |
[43] |
προπολεμῶν
ἐθνῶν,
πόλεων,
τῶν
καθ'
|
ἕκαστον, |
πᾶν
εἶδος
ἐπινοῶν
σωτηρίας,
πανταχόθεν |
[23] |
ἕν·
οὕτω
δὲ
εἰς
ἄκρον
|
ἕκαστον, |
ὡς
τῶν
ἄλλων
οὐδέν·
σπουδὴ |
[57] |
κοινοῦ
πάντων
κινδύνου,
κίνδυνον
γὰρ
|
ἕκαστος |
ἑαυτοῦ
τὴν
ὕβριν
ταύτην
ἐνόμιζεν, |
[38] |
οἶμαι
δὲ
καὶ
τῶν
σοφωτέρων
|
ἕκαστος, |
ἡνίκα
μεθ'
ἡμῶν
ἐγένετο,
μορφωθεὶς |
[71] |
τὴν
τῶν
τέκνων
προτίμησιν,
ἀλλ'
|
ἑκάστῳ |
τὰ
πρὸς
ἀξίαν
ἀπαραλογίστως
ἔνεμε |
[57] |
ἔχοντες.
Καὶ
πᾶν
ἦν
ὅπλον
|
ἑκάστῳ, |
τὸ
παρὸν
ἐκ
τῆς
τέχνης, |
[80] |
ἁγίων
ὑψούμενος·
σπουδὴ
δ'
ἦν
|
ἑκάστῳ |
τῷ
μὲν
κρασπέδου
λαβέσθαι,
τῷ |
[60] |
ἦν
καὶ
ἀνήροτος·
καὶ
πάντων
|
ἐκβολὴν |
στέρξας,
ὧν
ποτε
εἶχε,
κούφως |
[66] |
ὁ
Παῦλος
ἔφησε,
παρὰ
Δαβὶδ
|
ἐκδεξάμενος. |
Τίς
μὲν
ἄλλη
συλλόγου
σήμερον |
[25] |
οἰκιστήν
τε
καὶ
πολιοῦχον·
ἔπειτα
|
ἐκδημίαι |
τινές,
ἐπειδή
γε
ἡμᾶς
οὐκ |
[24] |
συνεχωρήθη
δ'
οὖν
ὅμως
τὴν
|
ἐκδημίαν· |
ἐγὼ
δὲ
ὑπελείφθην
Ἀθήνησι·
τὸ |
[24] |
ἐκδημίας
ἡμέρα
καὶ
ὅσα
τῆς
|
ἐκδημίας· |
ἐξιτήριοι
λόγοι,
προπόμπιοι,
ἀνακλήσεις,
οἰμωγαί, |
[24] |
καὶ
συγκειμένων.
Παρῆν
ἡ
τῆς
|
ἐκδημίας |
ἡμέρα
καὶ
ὅσα
τῆς
ἐκδημίας· |
[79] |
ζημίαν
οὐ
φέροντες
καὶ
τῆς
|
ἐκδημίας |
ὡς
τυραννίδος
καταβοῶντες
καὶ
τῆς |
[2] |
βιασθέντες,
καὶ
κατὰ
Θεὸν
ἴσως
|
ἔκδημοι |
γεγονότες,
καὶ
οὐδὲ
ἀπὸ
γνώμης |
[54] |
πληγῇ·
καὶ
τὸ
τάχος
ὅσον!
|
Ἐκεῖ |
θεν
τὸ
γράμμα
τῆς
ἐξορίας, |
[59] |
ὁ
χρόνος
τὴν
λύπην
ἀνάλωσεν·
|
ἐκεῖθεν |
γάρ
μοι
πᾶσα
συνέπεσεν
ἡ |
[76] |
ἐπὶ
τὸ
στῆθος
Ἰησοῦ
κείμενος,
|
ἐκεῖθεν |
ἕλκει
τοῦ
λόγου
τὴν
δύναμιν |
[12] |
τελείοις
καὶ
βιοτεύειν
μετὰ
τῆς
|
ἐκεῖθεν |
μακαριότητος.
Ὅπερ
οὖν
ἐκείνῳ
συμβέβηκεν |
[36] |
τὸ
φιλάνθρωπον
κτήσασθαι
καὶ
τῶν
|
ἐκεῖθεν |
τυχεῖν
ἀγαθῶν
διὰ
τῆς
ἐνταῦθα |
[20] |
ἐν
ἀλλήλοις
καὶ
παρ'
ἀλλήλοις
|
ἐκείμεθα. |
Ἓν
δ'
ἀμφοτέροις
ἔργον
ἡ |
[14] |
τῶν
καλῶν
προξένους
εἴπερ
τινί!
|
Ἐκεῖναι |
γάρ
μοι
τὸν
ἄνδρα
τοῦτον |
[77] |
καὶ
τὸ
τῆς
ἠχοῦς
ὑστερόφωνον·
|
ἐκείνη |
μὲν
γάρ,
εἰ
καὶ
τὰ |
[31] |
οὖν
ἡ
γενναία
καὶ
μεγαλόφρων
|
ἐκείνη |
ψυχὴ
καὶ
ὄντως
φιλόχριστος;
Οὐ |
[72] |
πνευματικῶς,
ὅπερ
ἐμοὶ
τῆς
σιτοδοσίας
|
ἐκείνης |
αἰδε
σιμώτερον.
Μετὰ
Ἰὼβ
τοῦ |
[24] |
ἐμαυτοῦ,
κατηγορήσω
δὲ
τῆς
θείας
|
ἐκείνης |
καὶ
ἀλήπτου
ψυχῆς,
εἰ
καὶ |
[17] |
τῆς
ἄνωθεν
ἑταιρίας,
καὶ
γὰρ
|
ἐκείνης |
τῆς
διατριβῆς
ὄντες
ἐτύγχανον,
προσιόντες |
[3] |
παρήκαμεν
ἔχειν
τι
πλέον
ἡμῶν
|
ἐκεῖνό |
γε
πλέον
ἔχοντες
πάντως,
τὸ |
[77] |
ἀνδρὸς
ἢ
ὅσον
πλησιάζειν
ἐπιθυμοῦσιν.
|
Ἐκεῖνο |
δὲ
οὐκ
ἔτι
μικρόν,
ἀλλὰ |
[59] |
δευτέρου
λόγος·
πλὴν
εἴ
τις
|
ἐκεῖνο |
δέξαιτο,
ἡμῶν
τοῦ
ἀνδρὸς
ὑπερ |
[43] |
ἡμᾶς
σκοτόμαιναν.
~Ἓν
μὲν
οὖν
|
ἐκεῖνο |
ἐπινοεῖ
καὶ
λίαν
σωτήριον.
Συναγαγὼν |
[39] |
τῇ
ἐξουσίᾳ
χρωμένην.
~Πρῶτον
μὲν
|
ἐκεῖνο |
πᾶσι
ποιεῖ
φανερόν,
ὡς
οὐκ |
[44] |
τοῦ
λόγου,
κατὰ
τὸ
ἀκάθαρτον
|
ἐκεῖνο |
πνεῦμα
καὶ
πονηρόν,
ὃ
τοῦ |
[75] |
τῳ
φαίνεται
τολμηρὸς
ὁ
λόγος,
|
ἐκεῖνο |
προεξεταζέτω
τοῖς
λεγομένοις,
ὅτι
μὴ |
[32] |
σκῶλα
καὶ
προσκόμματα,
καὶ
οἷς
|
ἐκεῖνοι |
θαρροῦντες
καθ'
ἡμῶν
ἐστρατεύσαντο·
τὸ |
[6] |
ἀνανδρίας
ἐστίν·
καὶ
τοῦτο
τιμῶντες
|
ἐκεῖνοι |
τὸν
νομοθέτην,
τί
μηχανῶνται;
μᾶλλον |
[16] |
λημμάτων,
κἀντεῦθεν
μάλιστα
διὰ
τιμῆς
|
ἐκείνοις· |
ἐπεὶ
καὶ
τοῦτο
μισθός
ἐστιν |
[10] |
ἢ
ἐκείνων
τοῦτον
γενέσθαι,
μήτε
|
ἐκείνοις |
ἑτέρου
μᾶλλον
ἢ
τοῦδε
πατράσιν |
[1] |
περὶ
τὸν
λόγον,
ὁ
λόγος.
|
Ἐκείνοις |
θ'
ἅμα
μὲν
ἡδονὴ
ἂν |
[17] |
τὸ
τῶν
Ἀθηνῶν
κλέος
ἐν
|
ἐκείνοις |
καταλυθῆναι
καὶ
τάχιστα
περιφρονηθῆναι,
ὑπήρειδόν |
[34] |
δέοντος
ἀπληστότεροι
καὶ
φρονοῦσι
κακῶς·
|
ἐκείνοις |
μὲν
τὰ
ἑαυτῶν,
ἑαυτοῖς
δὲ |
[80] |
τοὺς
ἐκτός,
Ἕλληνας,
Ἰουδαίους,
ἐπήλυδας·
|
ἐκείνοις |
πρὸς
ἡμᾶς,
ὅστις
πλέον
ἀποκλαυσάμενος |
[58] |
ἤδη
τῶν
ἐπισκόπων,
καὶ
τῶν
|
ἐκείνοις |
συμμάχων·
οὗ
πολὺ
μὲν
τὸ |
[37] |
καὶ
τῶν
πονηροτάτων
τῆς
πόλεως
|
ἐκείνοις |
συντεταγμένων.
Πλὴν
ἔδει
νικῆσαι
τὸ |
[68] |
Θεός·
ὅπερ
ὂν
ἀληθές,
ἀσεβὲς
|
ἐκείνοις |
ὑπελαμβάνετο
καὶ
τῷ
κακῷ
προστάτῃ |
[28] |
ὅμως
δέ
τι
παθόντι
πρὸς
|
ἐκεῖνον |
ἀνθρώπινον·
ἅπτεται
γὰρ
οὐ
τῶν |
[2] |
οἶμαι
ταύτης
δεήσειν
ἡμῖν,
πρὸς
|
ἐκεῖνόν |
γε
ποιουμένοις
τὸν
λόγον
καὶ |
[1] |
ὃ
πᾶσα
παθεῖν
ἀνάγκη
τοῖς
|
ἐκεῖνον |
ἐγκωμιάζουσιν,
ἔργῳ
δεδηλωκόσι
τὴν
ἧτταν, |
[10] |
ἡμῖν
ἔδει
τῆς
ἐκείνου
φωνῆς
|
ἐκεῖνον |
ἐγκωμιάζουσιν.
Ὁ
γὰρ
αὐτὸς
ὑπόθεσίς |
[10] |
οἶμαι
δόξειεν
ἀληθῶς
λέγεσθαι
τοῖς
|
ἐκεῖνον |
ἐπισταμένοις,
ὅτι
μόνης
ἡμῖν
ἔδει |
[66] |
γραφεῦσιν
εὐπορία
τις
ἄλλη
μετ'
|
ἐκεῖνον |
ἢ
τὰ
ἐκείνου
συγγράμματα.
Σιωπᾶται |
[56] |
δέ
τινα
τῶν
πολὺ
μετ'
|
ἐκεῖνον, |
ἱερέα
δὲ
ὅμως;
Οὐκ
ἀντιποιεῖσθαι, |
[80] |
ἀγοραί,
στοαί,
διώροφοι,
τριώροφοι,
τῶν
|
ἐκεῖνον |
παραπεμπόντων,
προηγουμένων,
ἑπομένων,
παρεπομένων,
ἀλλήλοις |
[39] |
μοι
φιλοσοφοῦντι
περὶ
τὸν
καιρὸν
|
ἐκεῖνον |
συνεφιλοσόφει!
Τῶν
γὰρ
ἄλλων
ἁπάντων |
[3] |
ὤφθη
κατάλογος.
Ὅσα
τῶν
ὑπὲρ
|
ἐκεῖνον |
τοῖς
χρόνοις
ἐκείνῳ
συνεισενεγκεῖν
ἂν |
[72] |
ἄνθρωπος.
Τούτων
δὲ
ἀμφοτέρων
ζηλωτὴς
|
ἐκεῖνος, |
βασανίζων
μὲν
οὐ
σωματικαῖς
μάστιξι, |
[68] |
βοηθοῦσιν,
ἐξ
ὧν
ἄλλοις
ἐπηρεάζουσιν.
|
Ἐκεῖνος |
γὰρ
ἕνεκα
τοῦ
ὀρθοῦ
λόγου |
[76] |
καθ'
ἕκαστον
ἐπεξίω
περὶ
τούτων·
|
ἐκεῖνος |
γὰρ
τὸ
μὲν
ἐξεῦρε
τῶν |
[63] |
τοῦ
λόγου
τῷ
πάθει;
Ἀλλ'
|
ἐκεῖνός |
γε
μάλιστα
πάντων
ἔπεισεν
ἀνθρώπους |
[48] |
προσιτὸν
τοῖς
πλείοσιν,
ὁ
γεννάδας
|
ἐκεῖνος |
εἰσάγεται·
μᾶλλον
δὲ
εἴσεισιν
ὥσπερ |
[74] |
καὶ
παντοίοις
βασάνων
εἴδεσιν.
Ὧν
|
ἐκεῖνος |
ζηλώσας
τὴν
καρτερίαν
καὶ
τὴν |
[60] |
ἐπαινοῦσι
τὸ
μέτριον,
ὃ
μηδὲ
|
ἐκεῖνος |
ἠτίμαζε,
τὸ
πᾶν
μέτρον
ἄριστον, |
[23] |
ὥστε
ἄδηλον
εἶναι
ποτέρῳ
τούτων
|
ἐκεῖνος |
θαυμασιώτερος.
Τίς
μὲν
ῥητορικὴν
τοσοῦτος, |
[57] |
τοιούτων.
Τί
οὖν
ὁ
σοβαρὸς
|
ἐκεῖνος |
καὶ
θρασὺς
δικαστής;
Ἱκέτης
ἦν, |
[36] |
ἀεὶ
μένουσαν·
ἧς
σιτοδότης
ἦν
|
ἐκεῖνος, |
καὶ
μάλα
πλούσιος,
ὁ
πενέστατος |
[23] |
τοῦ
ἀνδρὸς
πεπειραμένοις
ὁ
Μίνως
|
ἐκεῖνος |
καὶ
ὁ
Ῥαδάμανθυς
οὓς
ἀσφοδελῶν |
[29] |
ὀρθόδοξον.
~Τί
οὖν
ὁ
γεννάδας
|
ἐκεῖνος |
καὶ
τοῦ
εἰρηνικοῦ
μαθητής;
Οὔτε |
[43] |
σωτηρίας,
πανταχόθεν
ἰώμενος·
ὁ
Βεσελεὴλ
|
ἐκεῖνος |
ὁ
τῆς
θείας
ἀρχιτέκτων
σκηνῆς, |
[42] |
Ταῦτ'
οὖν
ἐννοῶν
καὶ
σκοπῶν
|
ἐκεῖνος, |
ὁ
τοῦ
κοινοῦ
κηδεμὼν
καὶ |
[44] |
Εὐαγγελίοις
ἠκούσαμεν.
Τούτου
γίνεται
μιμητὴς
|
ἐκεῖνος, |
ὁμοῦ
τε
τὴν
προτέραν
ἧτταν |
[30] |
καὶ
γινώσκοντες.
Ὧν
οὐδὲν
ἐννοῶν
|
ἐκεῖνος |
οὐδὲ
ἄνω
βλέπειν
δυνάμενος,
ἀλλ' |
[38] |
ἡμέτερον,
τοῦτο
κἀνταῦθα
συμβεβηκέναι
λογίζομαι.
|
Ἐκεῖνός |
τε
γὰρ
προέκοπτε,
φησίν,
ὥσπερ |
[5] |
ὁδὸν
καλὴν
ἐπήνεγκεν
ὁ
καιρὸς
|
ἐκεῖνος |
τὴν
κορωνίδα·
παρασκευῆς
μὲν
γὰρ |
[10] |
συντόμως
εἰπεῖν,
ὅπερ
ἐν
ἀνδράσιν
|
ἐκεῖνος· |
ὥστ'
εἴπερ
ἔδει
δουλεύσαντα
πάντως |
[4] |
αὐτῷ
καὶ
ταῦτα
οἰκεῖα
τῷ
|
ἐκείνου |
βίῳ
καὶ
οἷς
ἂν
μάλιστα |
[40] |
ἀπὸ
Θεοῦ
νομίζειν
τὴν
ἀπ'
|
ἐκείνου |
διάστασιν·
οὕτως
ἑκόντες
ὑπεχώρησαν
καὶ |
[69] |
ταῦτα
διῆλθον,
οὐχ
ἵνα
τῆς
|
ἐκείνου |
δόξης
ὑπερ
απολογήσωμαι·
κρείττων
γὰρ |
[22] |
παρὰ
Λύδιον
ἅρμα
ἐθέομεν,
τὸν
|
ἐκείνου |
δρόμον
καὶ
τρόπον·
ἐξ
ὧν |
[75] |
ἀποφαίνων
καί
τι
τοῦ
χαρακτῆρος
|
ἐκείνου |
ἐν
ἑαυτῷ
φέροντα.
Οὐ
γὰρ |
[47] |
Ὃ
δὲ
μάλιστά
μοι
τῶν
|
ἐκείνου |
θαυμάσιον
καὶ
οὐδὲ
βουλομένῳ
παρελθεῖν |
[69] |
ὅς
τις
ἐμοὶ
φίλος,
ἡ
|
ἐκείνου |
θεολογία!
Καὶ
τοσοῦτον
θαρρῶ
τῇ |
[69] |
δειξιν
τῆς
ἑαυτῶν
κακουργίας
τὴν
|
ἐκείνου |
θεολογίαν,
ἣν
ὁ
καιρὸς
ἐποίει |
[67] |
παρρησιάζομαι
τὴν
ἀλήθειαν,
ἐπιβατεύων
τῆς
|
ἐκείνου |
θεολογίας
καὶ
θεωρίας.
Ὅταν
ταῖς |
[2] |
αὐτὸν
προστησαμένοις
τοῦ
λόγου
τὸν
|
ἐκείνου |
Θεόν,
μὴ
καθυβρίσαι
τὸν
ἄνδρα |
[55] |
εἰδότων·
οὐ
γὰρ
ἐπαύετο
τὰ
|
ἐκείνου |
καὶ
θαυμάζων
καὶ
διηγούμενος.
Ἆρ' |
[81] |
συνεργάζεσθε,
ἄλλος
ἄλλο
τι
τῶν
|
ἐκείνου |
καλῶν
διηγούμενοι
καὶ
ζητοῦντες,
οἱ |
[69] |
δέ
μέ
τις
δέξαιτο
κοινωνὸν
|
ἐκείνου |
κἀν
τοῖς
τοιούτοις,
ἐξαγορεύσω
τι |
[80] |
οὐκ
εὔδρομον,
οἷον
εἰκὸς
τὸν
|
ἐκείνου |
κεχωρισμένον,
οὐκ
οἶδα
εἰς
ὃ |
[33] |
τὴν
συμμαχίαν
ἠγάπα,
καὶ
κρατοῦντος
|
ἐκείνου |
κρατεῖν
αὐτὸς
ὑπελάμβανε.
~Τῆς
δὲ |
[69] |
τὰ
ἐμά,
ἐμοὶ
δὲ
τὰ
|
ἐκείνου |
λογίζοιτο
παρά
τε
Θεῷ
καὶ |
[78] |
μὴ
ζημιωθῆναι
τὸ
βῆμα
τοὺς
|
ἐκείνου |
μαθητὰς
καὶ
τῆς
ἱερωσύνης
συλλήπτορας. |
[66] |
ἐν
λόγοις,
ὃς
ἂν
τὰ
|
ἐκείνου |
μάλιστα
τυγχάνῃ
γινώσκων
καὶ
διὰ |
[64] |
τὰ
τοιαῦτα
πεπαιδευμένοις.
Τίς
γὰρ
|
ἐκείνου |
μᾶλλον
ἢ
ἀρετὴν
ἐτίμησεν,
ἢ |
[62] |
ἐνεστῶτα
τῷ
μέλλοντι.
Τίς
οὖν
|
ἐκείνου |
μᾶλλον
ἢ
παρθενίαν
ἐτίμησεν,
ἢ |
[71] |
σφαγὴν
ἐπειγόμενον·
ἀλλ'
οὐδὲ
τὸ
|
ἐκείνου |
μικρόν,
ἑαυτὸν
προσήγαγε
τῷ
Θεῷ |
[77] |
περιουσία,
ὥστε
πολλὰ
καὶ
τῶν
|
ἐκείνου |
μικρῶν,
ἤδη
δὲ
καὶ
τῶν |
[5] |
ὧν
στεφανοῖ
Χριστὸς
τοὺς
τὴν
|
ἐκείνου |
μιμησαμένους
ὑπὲρ
ἡμῶν
ἄθλησιν.
~Ἐπεὶ |
[80] |
εἰς
ὃ
τελευτήσων
μετὰ
τὴν
|
ἐκείνου |
παιδαγωγίαν·
ᾧ
καὶ
νῦν
ἔτι |
[60] |
ἔγκλημα
φεύγων,
παρὰ
τοῖς
τὰ
|
ἐκείνου |
πάντα
ἐπιζητοῦσιν,
ἀπληστίας
περιπέσω
γραφῇ, |
[2] |
δεύτερον
τῶν
ἄλλων
ἐλθεῖν,
κἂν
|
ἐκείνου |
πάντες
ἴσον
ἀπολειπώμεθα,
καθάπερ
οὐρανοῦ |
[63] |
δὲ
καὶ
τὰ
ἀναγκαῖα
ταῖς
|
ἐκείνου |
παραινέσεσιν
ἀποτίθεται,
σῆτας
ἀποσειόμενα
καὶ |
[75] |
καὶ
τοῖς
ἐνταῦθα
εὐδοκίμοις
τὰ
|
ἐκείνου |
παρεξετάσας,
τιμήσω
τὸν
μαθητὴν
ἐκ |
[24] |
τὸ
δέ
τι
προδοθεὶς
παρ'
|
ἐκείνου, |
πεισθέντος
ἀφεῖναι
μὴ
ἀφιέντα
καὶ |
[64] |
ὅσα
ἐμὲ
γινώσκειν
τὸν
μάλιστα
|
ἐκείνου |
πεπειραμένον;
Τίς
διηγήσασθαι
χαριέστερος;
Τίς |
[58] |
ἐκ
Θεοῦ
δεξιὸν
καὶ
τῆς
|
ἐκείνου |
πίστεως
ἄξιον.
Ἄρχεται
δὲ
ὁ |
[25] |
φίλον,
ἀγέσθω·
ἄγοιτο
δὲ
ταῖς
|
ἐκείνου |
πρεσβείαις
ἄμεινον.
Τὸν
δέ,
ἡ |
[61] |
ἀγρυπνία
καὶ
ἡ
ἀλουσία,
τὰ
|
ἐκείνου |
σεμνολογήματα·
καὶ
τὸ
ἥδιστον
δεῖπνον |
[2] |
ἰδίᾳ
τε
καὶ
δημοσίᾳ
τὰ
|
ἐκείνου |
σεμνύναντας,
μηδεὶς
θαυμαζέτω.
Ἀλλὰ
συγγινωσκέτω |
[73] |
καὶ
πᾶσι
τοῖς
πέρασι
τὴν
|
ἐκείνου |
σοφίαν
γνωρίζεσθαι.
Καὶ
τὰ
ἑξῆς |
[66] |
πάντων
καὶ
ἡ
μεγίστη,
τὰ
|
ἐκείνου |
συγγράμματα
καὶ
πονήματα.
Οὐδὲ
γραφεῦσιν |
[66] |
ἄλλη
μετ'
ἐκεῖνον
ἢ
τὰ
|
ἐκείνου |
συγγράμματα.
Σιωπᾶται
τὰ
παλαιά,
ὅσα |
[40] |
ἑαυτοῖς
σωτηρίαν
ἡγεῖσθαι,
τὸ
μετ'
|
ἐκείνου |
τε
καὶ
ὑπ'
ἐκείνῳ
τετάχθαι, |
[80] |
ἂν
ἄλλο
τι,
τοῖς
τὰ
|
ἐκείνου |
τετελεσμένοις,
ἢ
πρὸς
αὐτὸν
ἀεὶ |
[56] |
ἢ
ἀτιμίαν.
Τί
λέγεις;
οἶκον
|
ἐκείνου |
τοῦ
ἀπαθοῦς,
ὃν
περιέπουσιν
ἄγγελοι, |
[80] |
καὶ
ψαῦσαι
μόνον!
τί
γὰρ
|
ἐκείνου |
τοῦ
σώματος
ἱερώτερόν
τε
καὶ |
[41] |
αἴρειν
τὰς
χεῖρας
καὶ
παρ'
|
ἐκείνου |
τῶν
κατεχόντων
κακῶν
λύσιν
ζητεῖν, |
[23] |
τοὺς
λαβυρίνθους
διεξελθεῖν,
ἢ
τὰς
|
ἐκείνου |
τῶν
λόγων
ἄρκυς
διαφυγεῖν,
εἰ |
[22] |
θαυμαστὸν
οὐδέν,
εἰ
κἀνταῦθα
τῆς
|
ἐκείνου |
φιλίας
τι
παραπέλαυσα,
ὥσπερ
ζῶντος |
[75] |
Ἦ
γὰρ
οὐκ
ἐναργὴς
τῆς
|
ἐκείνου |
φιλοσοφίας
εἰκὼν
ὁ
ἀνήρ;
Καὶ |
[65] |
καὶ
θαύματος,
ταῦτα
εἶναι
τὴν
|
ἐκείνου |
φωνὴν
καὶ
διάνοιαν,
τοσοῦτον
ἅπαντας |
[10] |
ὅτι
μόνης
ἡμῖν
ἔδει
τῆς
|
ἐκείνου |
φωνῆς
ἐκεῖνον
ἐγκωμιάζουσιν.
Ὁ
γὰρ |
[34] |
οὐκ
ἀπιστούμεναι,
ἀλλ'
ὑπὸ
τῆς
|
ἐκείνου |
φωνῆς
τυπούμεναι,
νόμῳ
τῷ
τρόπῳ |
[37] |
τῆς
εὐσεβείας
μετατεθέντος
καὶ
ταῖς
|
ἐκείνου |
χερσὶν
ἡδέως
ἐναποψύξαντος,
ἐπὶ
τὸν |
[81] |
δὴ
περιστάντες
με
πᾶς
ὁ
|
ἐκείνου |
χορός,
ὅσοι
τοῦ
βήματος
καὶ |
[59] |
καὶ
τί
γάρ,
ἢ
τῆς
|
ἐκείνου |
ψυχῆς
ἀξίαν.
Προσθήκην
γὰρ
τῆς |
[63] |
πάντων
κεφαλήν,
διὰ
τῆς
εἰς
|
ἐκείνους |
ἀπανθρωπίας·
ἀλλ'
ἐν
ταῖς
ἀλλοτρίαις |
[55] |
Ἆρ'
οὖν
τὰ
μὲν
πρὸς
|
ἐκείνους |
αὐτῷ
τοιαῦτα
καὶ
εἰς
τοῦθ' |
[7] |
γὰρ
ἦσαν
γογγυσταὶ
κατὰ
τοὺς
|
ἐκείνους |
ἐν
τῇ
ἐρήμῳ
ταλαιπωροῦντας
μετὰ |
[70] |
τῶν
ἀνδρικῶν
μέχρις
αἵματος,
παρ'
|
ἐκείνους |
τὰ
ἡμέτερα
θεωρήσαντες,
κἀντεῦθεν
τὸν |
[66] |
ἐν
τέλει
καὶ
τῶν
μετ'
|
ἐκείνους |
τρυφή;
Τίς
μοναστῶν
ἢ
μιγάδων; |
[64] |
γινώσκειν
ὁμότιμον,
ὃ
δοκεῖ
τοῖς
|
ἐκείνῳ |
βασκαίνουσιν;
Ἀλλ'
οἶμαι
τὸ
τοῦ |
[58] |
καὶ
παρόδιοι,
αὐτῷ
μὲν
ὁρώμεναι,
|
ἐκείνῳ |
δὲ
προσγενόμεναι,
καὶ
τὸν
ἅγιον |
[60] |
καὶ
βίον
ἄσκευον
καὶ
ἀπέριττον;
|
Ἐκείνῳ |
δὲ
τί
ποτε
ἦν,
πλὴν |
[77] |
καὶ
τρόπος
βρώσεως,
ὧν
οὐδὲν
|
ἐκείνῳ |
διὰ
σπουδῆς
ἦν,
ἀλλ'
ἁπλῶς |
[65] |
ἐντρυφῶντι
τῇ
θεωρίᾳ.
Πάντα
δὲ
|
ἐκείνῳ |
διηρεύνηται
τὰ
τοῦ
Πνεύματος,
ἐξ |
[17] |
παραγυμνούμενον,
ἐξαίφνης
μεταβαλών,
πρύμναντε
ἐκρουσάμην
|
ἐκείνῳ |
θέμενος
καὶ
ἑτεραλκέα
τὴν
νίκην |
[22] |
ἡμᾶς
οὐκ
ἀγεννὴς
ἦν,
ὑπ'
|
ἐκείνῳ |
καθηγεμόνι
παιδευομένη
καὶ
ἀγομένη
καὶ |
[40] |
ἕνα
δὲ
κίνδυνον
τὸ
προσκρούειν
|
ἐκείνῳ, |
καὶ
ἀλλοτρίωσιν
ἀπὸ
Θεοῦ
νομίζειν |
[64] |
ἡμῖν
οἱ
τὸν
τῦφον
ἐγκαλοῦντες
|
ἐκείνῳ |
καὶ
τὴν
ὀφρύν,
οἱ
πικροὶ |
[77] |
εἰς
φιλοτιμίαν
εἰκότως,
τὸ
τυχεῖν
|
ἐκείνῳ |
ποτὲ
πλησιάσαντας,
ἢ
θεραπεύσαντας,
ἤ |
[8] |
Καὶ
τοῦτο
διῆλθον,
οὐχ
ἵν'
|
ἐκείνῳ |
προσθῶ
τι
τῆς
εὐδοξίας·
οὔτε |
[12] |
τῆς
ἐκεῖθεν
μακαριότητος.
Ὅπερ
οὖν
|
ἐκείνῳ |
συμβέβηκεν
εὖ
ποιοῦν
οἴκοθεν
ἔχοντι |
[3] |
τῶν
ὑπὲρ
ἐκεῖνον
τοῖς
χρόνοις
|
ἐκείνῳ |
συνεισενεγκεῖν
ἂν
εἴχομεν
καὶ
οὐδ' |
[80] |
καὶ
τοῦ
τέλους
ἐμακαρίσθησαν,
ὡς
|
ἐκείνῳ |
συνέκδημοι,
καὶ
θύματα
ἐπιτάφια,
τάχα |
[40] |
μετ'
ἐκείνου
τε
καὶ
ὑπ'
|
ἐκείνῳ |
τετάχθαι,
ἕνα
δὲ
κίνδυνον
τὸ |
[8] |
τῶν
ἄνωθεν
εἰς
φιλοτιμίαν,
μεῖζον
|
ἐκείνῳ |
τὸ
προσθεῖναι
τοῖς
ἄνω
παρ' |
[2] |
γεγονότες,
καὶ
οὐδὲ
ἀπὸ
γνώμης
|
ἐκείνῳ |
τῷ
γενναίῳ
τῆς
ἀληθείας
ἀγωνιστῇ |
[6] |
φέρονται
παρὰ
τῆς
πάντα
τὰ
|
ἐκείνων |
ἀγούσης
προνοίας;
Ἐπί
τινα
τῶν |
[58] |
νέᾳ
προσαγαγούσης,
ἐντεῦθεν
καὶ
τὰ
|
ἐκείνων |
ἐστασιάσθη.
Ὁ
μὲν
γὰρ
ἠξίου |
[48] |
μάλιστα
χρώμενον,
ἐπειδὴ
καὶ
παρ'
|
ἐκείνων |
ἦν
τῷ
βαπτίσματι
τελεσθείς,
ἢ |
[11] |
κρεῖττον
καταμαθόντες,
καὶ
τὴν
ἀσθένειαν
|
ἐκείνων |
ἰσχὺν
τοῦ
καθ'
ἡμᾶς
λόγου |
[35] |
ἴσως
δὲ
καὶ
τῶν
καιρῶν
|
ἐκείνων |
καὶ
τῆς
τότε
καταστάσεως,
ἐπειδὴ |
[18] |
ὁμολογῆσαι
καὶ
προδοσίαν
ἐπικαλεῖν,
οὐκ
|
ἐκείνων |
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
αὐτῶν
Ἀθηνῶν, |
[10] |
ἐξ
ἄλλων
μᾶλλον
ἁρμόζειν
ἢ
|
ἐκείνων |
τοῦτον
γενέσθαι,
μήτε
ἐκείνοις
ἑτέρου |
[45] |
ἡμῶν
στρατεύων·
ὃ
δὲ
ἦν
|
ἐκείνων |
χεῖρον
καὶ
βλαβερώτερον,
τοῦτο
ποιῶν |
[42] |
τοῦ
κοινοῦ
δὲ
οὕτως
ἢ
|
ἐκείνως |
ἔχοντος,
καὶ
τὸν
καθ'
ἕκαστον |
[7] |
ἀφθονίαν
τῶν
τε
ἄλλων
ὅσα
|
ἐκεῖσε |
ἀπέλιπον·
ἡ
γὰρ
πλινθεία
καὶ |
[21] |
ἱεροὺς
ἡμῶν
οἴκους
καὶ
τοὺς
|
ἐκεῖσε |
διδασκάλους
φέρουσα,
καὶ
ἡ
πρὸς |
[24] |
οὕτως
οὐδενὶ
λυπηρόν,
ὡς
τοῖς
|
ἐκεῖσε |
συννόμοις
Ἀθηνῶν
καὶ
ἀλλήλων
τέμνεσθαι. |
[29] |
τὸν
Πόντον
μεταχωρεῖ,
καὶ
τοῖς
|
ἐκεῖσε |
φροντιστηρίοις
ἐπιστατεῖ·
αὐτοῖς
τε
καθιστᾷ |
[79] |
τοῦ
κατασχόντος
πάθους
τὴν
οἰκουμένην.
|
~Ἔκειτο |
μὲν
ὁ
ἀνὴρ
τὰ
τελευταῖα |
[15] |
Καὶ
γὰρ
ἐν
πολλῶν
γλώσσαις
|
ἔκειτο |
πρὶν
ἐπιστῆναι,
καὶ
μέγα
ἑκάστοις |
[69] |
ὧν
καὶ
δημοσίᾳ
τοῦτο
πολλάκις
|
ἐκήρυξεν, |
εἴ
ποτε
καιρὸς
ἦν
καὶ |
[70] |
καὶ
ἐπικέκληται
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
|
ἐκήρυξεν, |
ὃ
τοῦ
ἐπικαλεῖσθαι
πολὺ
τιμιώτερον. |
[58] |
προσγενόμεναι,
καὶ
τὸν
ἅγιον
Ὀρέστην
|
ἐκκαρποῦσθαι |
μέγα
ἐτίθετο·
ὡς
καὶ
τῶν |
[31] |
τῇ
μητρὶ
φέρων
ἑαυτὸν
τῇ
|
Ἐκκλησίᾳ |
δίδωσιν.
~Ἆρ'
οὖν
προεθυμήθη
μὲν |
[46] |
τι
βαρβαρικὸν
ἔθνος
ἀνακαθαίροντες·
ἀλλ'
|
ἐκκλησίαις |
ἐπιστρατεύοντες
καὶ
θυσιαστηρίων
κατορχούμενοι
καὶ |
[80] |
καὶ
πρόγραμμα
σωτήριον
πάσαις
ταῖς
|
ἐκκλησίαις, |
ψυχαῖς
ἁπάσαις·
πρὸς
ὃν
βλέποντες, |
[30] |
καὶ
τετριγὸς
ὀλέθριον,
πᾶσαν
ἐκτρίψαν
|
ἐκκλησίαν, |
καθ'
ἧς
ἐρράγη
καὶ
ὅσην |
[68] |
ὑπερορίσωσιν,
αὐτοὶ
δὲ
κατασχόντες
τὴν
|
Ἐκκλησίαν, |
καὶ
τῆς
ἑαυτῶν
κακίας
ὁρμητήριον |
[71] |
τὴν
Ῥεβέκκαν,
λέγω
δὴ
τὴν
|
Ἐκκλησίαν, |
οὐ
πόρρωθεν,
ἀλλ'
ἐγγύθεν
ἠγάγετο, |
[34] |
ὑπελάμβανε.
~Τῆς
δὲ
περὶ
τὴν
|
Ἐκκλησίαν |
τοῦ
ἀνδρὸς
κηδε
μονίας
καὶ |
[30] |
μανίας
ἐπώνυμος,
τὸ
πολὺ
τῆς
|
Ἐκκλησίας |
διέσεισε
καὶ
διέφθειρεν,
οὔτε
τὸν |
[33] |
περιῆν
καὶ
τὸ
κράτος
τῆς
|
Ἐκκλησίας, |
εἰ
καὶ
τῆς
καθέδρας
εἶχε |
[47] |
ὑπεχώρησε,
τοιούτῳ
τῷ
προστάτῃ
τῆς
|
Ἐκκλησίας |
ἐνέτυχε
καὶ
τοσούτῳ
προβόλῳ
περιρραγεὶς |
[33] |
περιζέοντος
καὶ
τῶν
ἐπικειμένων
τῆς
|
Ἐκκλησίας |
ἐχθρῶν,
τοῦ
χειραγωγοῦντος
καὶ
ὑπερείδοντος. |
[29] |
δια
σπᾶν
τὸ
σῶμα
τῆς
|
Ἐκκλησίας, |
καὶ
ἄλλως
πολεμουμένης
καὶ
σφαλερῶς |
[48] |
χρονιώτερον;
Τούτῳ
βρέμοντι
κατὰ
τῆς
|
ἐκκλησίας |
καὶ
λεόντειον
μὲν
τὸ
εἶδος |
[68] |
μεγίστην
ἂν
βλάβην
γενέσθαι,
τῆς
|
Ἐκκλησίας |
κατασχεθείσης.
~Ἐπεὶ
ὅτι
γε
παντὸς |
[51] |
εἰπεῖν,
τοῦ
τῆσδε
προβεβλημένου
τῆς
|
Ἐκκλησίας. |
Κρείττων
ἀπειλῶν
ὁ
ἀνήρ,
λόγων |
[28] |
Κινεῖται
οὖν
ἐπ'
αὐτὸν
τῆς
|
Ἐκκλησίας |
ὅσον
ἔκκριτον
καὶ
σοφώτερον,
εἴπερ |
[28] |
τινές,
μεθέλκοντες
πρὸς
ἑαυτοὺς
τῆς
|
Ἐκκλησίας |
ὅσον
ὀρθόδοξον.
~Τί
οὖν
ὁ |
[59] |
ψυχῆς
ἀξίαν.
Προσθήκην
γὰρ
τῆς
|
Ἐκκλησίας |
ποιεῖται
τὴν
στάσιν,
καὶ
τὴν |
[25] |
ἀεὶ
λαμπρότερον
ἀποδείξασα,
λαμπτῆρα
τῆς
|
Ἐκκλησίας |
προτίθησι
περιφανῆ
τε
καὶ
περιβόητον, |
[28] |
τοῦ
μεγάλου
καὶ
ἀστασιάστου
τῆς
|
Ἐκκλησίας |
σώματος,
οὐκ
ὀλίγην
καὶ
τοῦ |
[28] |
τῷ
πρὸ
τούτου
καθηγεμόνι
τῆς
|
Ἐκκλησίας· |
τὸ
μὲν
ὅθεν
καὶ
ὅπως |
[31] |
στρατὸς
ἄξιος,
οἱ
κακοὶ
τῶν
|
Ἐκκλησιῶν |
ἡγεμόνες,
οἱ
πικροὶ
τετράρχαι
τῆς |
[47] |
ἄσειστον
καὶ
ἀνεπηρέαστον
τήνδε
τῶν
|
ἐκκλησιῶν |
μητέρα
ὡς
δουλωσόμενος
ὥρμησε,
καὶ |
[58] |
μητροπολίτου,
πρόσοδοι
διηρπάζοντο·
πρεσβύτεροι
τῶν
|
ἐκκλησιῶν, |
οἱ
μὲν
ἀνεπείθοντο,
οἱ
δὲ |
[46] |
ὄντος.
Οἱ
μὲν
ἐξωθούμενοι
τῶν
|
ἐκκλησιῶν, |
ὅσοι
τοῦ
ὀρθοῦ
λόγου
καὶ |
[66] |
Τίς
δὲ
ἀγορῶν;
Τίς
δὲ
|
ἐκκλησιῶν; |
Τίς
τῶν
ἐν
τέλει
καὶ |
[31] |
τὸ
μὲν
ἔχοντες
ἤδη
τῶν
|
Ἐκκλησιῶν, |
τῷ
δὲ
προσβάλλοντες,
τὸ
δὲ |
[58] |
ὧν
συνέβαινε
καὶ
τὰ
τῶν
|
ἐκκλησιῶν |
χεῖρον
ἔχειν
διϊσταμένων
καὶ
τεμνομένων. |
[28] |
ἐπ'
αὐτὸν
τῆς
Ἐκκλησίας
ὅσον
|
ἔκκριτον |
καὶ
σοφώτερον,
εἴπερ
σοφώτεροι
τῶν |
[54] |
πάθει
καὶ
ἰατρῶν
τοὺς
ἀρίστους
|
ἐκλεγόμενος |
καὶ
λιταῖς
προσκείμενος,
εἴπερ
ἄλλοτέ |
[37] |
τῷ
πλήθει
τῶν
ἐτῶν
μόνον
|
ἐκλελοιπώς, |
ἀλλὰ
καὶ
νόσῳ
τετρυχωμένος,
καὶ |
[7] |
εἰκάζειν
ἦν,
ὅτι
μὴ
τάχιον
|
ἐκλήθησαν |
ἐδυσχέραινον.
Οἱ
μὲν
εἷλκον
τοῖς |
[64] |
θράσος
ποιῆσαι
μήτε
τὴν
ἄνεσιν
|
ἔκλυσιν, |
ἀλλ'
ἀμφοτέρων
τὴν
ἀμετρίαν
φυγεῖν, |
[40] |
Ὁρῶν
γὰρ
τὸ
μὲν
ἁπαλὸν
|
ἔκλυτον |
καὶ
μαλακίζον,
τὸ
δὲ
αὐστηρὸν |
[57] |
ἑαυτοῦ
τὴν
ὕβριν
ταύτην
ἐνόμιζεν,
|
ἐκμαίνεται |
πᾶσα
καὶ
ἀνάπτεται·
καὶ
ὡς |
[64] |
ἢ
ἀρετὴν
ἐτίμησεν,
ἢ
κακίαν
|
ἐκόλασεν, |
ἢ
χρηστὸς
ὤφθη
τοῖς
κατορθοῦσιν, |
[14] |
καὶ
λόγους
ἐπιζη
τῶν
εὐδαιμονίαν
|
ἐκομισάμην· |
καὶ
τρόπον
ἕτερον
ταὐτὸ
πέπονθα |
[40] |
τὴν
ἀπ'
ἐκείνου
διάστασιν·
οὕτως
|
ἑκόντες |
ὑπεχώρησαν
καὶ
ἡττήθησαν
καὶ
ὡς |
[12] |
καὶ
συνανιόντας
ἀλλήλοις
ὁ
θαυμάσιος
|
ἐκπαιδεύεται· |
οὐ
Θετταλικόν
τι
καὶ
ὄρειον |
[69] |
τὸ
φρικωδέστατον,
αὐτοῦ
τοῦ
Πνεύματος
|
ἐκπεσεῖν, |
εἰ
μὴ
σέβοι
τὸ
Πνεῦμα |
[68] |
καὶ
σαφέστερον,
μὴ
ὅτι
θρόνων
|
ἐκπεσεῖν, |
οἷς
οὐδὲ
ἀπ'
ἀρχῆς
ἐπεπήδησεν, |
[76] |
πάντων
ἐλθεῖν,
τῶν
νῦν
πάντων
|
ἐκράτησεν. |
Ἓν
ἐπὶ
πᾶσιν
ἐρῶ
καὶ |
[17] |
ἤδη
παραγυμνούμενον,
ἐξαίφνης
μεταβαλών,
πρύμναντε
|
ἐκρουσάμην |
ἐκείνῳ
θέμενος
καὶ
ἑτεραλκέα
τὴν |
[57] |
καὶ
στοιχεῖα
τυραννήσας
καὶ
χειρῶν
|
ἐκτάσει |
τρόπαια
στήσας,
ἵνα
διασώσῃ
λαὸν |
[71] |
πρὸς
τὸ
θεῖον
ὕψος
ἀντιπαρ
|
έκτασις |
καὶ
ἀντίθεσις,
ὅθεν
καὶ
ἄγει |
[80] |
δὲ
τοῖς
ἡμετέροις
πρὸς
τοὺς
|
ἐκτός, |
Ἕλληνας,
Ἰουδαίους,
ἐπήλυδας·
ἐκείνοις
πρὸς |
[63] |
ἡ
χώρα
δὲ
καὶ
τὰ
|
ἐκτὸς |
ἑτέρως·
ἀλλὰ
κοινὸν
ἅπασιν
ἀγῶνα |
[33] |
τῶν
ἔνδον
ὁ
πιστότατος,
τῶν
|
ἐκτὸς |
ὁ
πρακτικώτατος·
ἑνὶ
λόγῳ,
τοσοῦτος |
[63] |
φωνὴ
λείπεται.
Τί
ἂν
ἅπαντα
|
ἐκτραγῳδοίην |
τὰ
ἡμέτερα,
οὐκ
ἀρκοῦντος
τοῦ |
[12] |
τε
καὶ
λεόντων
τοῖς
μυθικοῖς
|
ἐκτρεφόμενος· |
ἀλλὰ
τὴν
ἐγκύκλιον
παίδευσιν
παιδευόμενος |
[30] |
πλῆρες
καὶ
τετριγὸς
ὀλέθριον,
πᾶσαν
|
ἐκτρίψαν |
ἐκκλησίαν,
καθ'
ἧς
ἐρράγη
καὶ |
[30] |
καὶ
ἀπρόσιτον
φύσιν
ἀποξενοῦμεν
ἑαυτῆς
|
ἐκφύλοις |
ἀλλοτριότησιν,
οὐδὲ
κακῷ
τὸ
κακὸν |
[76] |
τῶν
νοημάτων.
Στέφανος
μὲν
γὰρ
|
ἐκωλύθη |
γενέσθαι,
εἰ
καὶ
πρό
θυμος |
[16] |
γίνεται
δὲ
ἢ
βιασθεὶς
ἢ
|
ἑκών, |
νόμος
οὗτός
ἐστιν
αὐτοῖς
Ἀττικὸς |
[22] |
ἡνίας
καὶ
μάστιγας.
Ἀλλὰ
γὰρ
|
ἔλαθον |
ἐμαυτὸν
εἰς
τοὺς
ἐμοὺς
ὑπαχθεὶς |
[62] |
αὐτῷ
καὶ
δαψιλοῦς
τῆς
τοῦ
|
ἐλαίου |
τροφῆς
ἀπαντήσωσιν;
Τοῦ
τοίνυν
ἐρημικοῦ |
[54] |
~Ἕτερον
δὲ
τῶν
εἰρημένων
οὐκ
|
ἔλαττον. |
Ἐνίκων
οἱ
πονηροί,
καὶ
κυροῦται |
[32] |
οὕτως,
ἠγώνισται
δὲ
τῆς
προθυμίας
|
ἔλαττον; |
Ἢ
διαγωνίζεται
μὲν
ἀνδρικῶς,
οὐ |
[78] |
τι
κἀνταῦθα
τῶν
προειρημένων
οὐκ
|
ἔλαττον. |
Νεκρὸς
γὰρ
ὢν
ἤδη
σχεδὸν |
[10] |
χωρήσομεν·
οὐχ
ὅτι
κἀν
τούτοις
|
ἔλαττόν |
τινος
ἠνέγκατο
τῶν
μικρολόγων
καὶ |
[66] |
ἄκρα
ἰσοτίμως
καταφωτίζειν,
καὶ
μηδὲν
|
ἐλαττοῦσθαι |
τὴν
θερμὴν
τοῖς
διαστήμασι·
τοῦ |
[18] |
ἐλπίσαντες
ἀθρόως
τοῖς
ἐλπισθεῖσιν
ἐντύχωμεν,
|
ἐλάττω |
τῆς
δόξης
ὁρᾶν
τὰ
φαινόμενα, |
[3] |
προβάλλει
τὰ
διηγήματα
καὶ
οὐδενὸς
|
ἐλάττω |
τῶν
πάλαι
περὶ
αὐτὸν
θαυμάτων, |
[77] |
ἤδη
δὲ
καὶ
τῶν
σωματικῶν
|
ἐλαττωμάτων, |
ἑτέροις
εἰς
εὐδοξίαν
ἐπενοήθη·
οἷον |
[22] |
ἐγνώρισε,
καὶ
τὸ
καλῶς
ἅρμα
|
ἐλαύνειν |
μεριζομένους
ἐν
ταὐτῷ
ἡνίας
καὶ |
[45] |
μὲν
γένος
ἀνθρώπων
ἐπ'
αὐτοὺς
|
ἐλαύνων, |
παντὶ
δὲ
ζέων
θυμῷ
καὶ |
[8] |
Σὺ
δέ
μοι
λέγε
τὰς
|
ἐλαφηβόλους |
σου
καὶ
τοὺς
Ὠρίωνας
καὶ |
[7] |
παρῆν,
ὄψον
αὐτόματον,
ἀπραγμάτευτος
πανδαισία,
|
ἔλαφοι |
τῶν
λόφων
ποθὲν
ὑπερ
φανέντες |
[8] |
μύθους
θαυμάζων
καὶ
τὴν
ἀντιδοθεῖσαν
|
ἔλαφον |
τῆς
παρθένου,
εἴ
τι
τοσοῦτον |
[12] |
ἢ
κατατρέχειν
νεβρῶν
ἢ
θηρεύειν
|
ἐλάφους |
ὑπ'
αὐτοῦ
διδασκόμενος,
ἢ
τὰ |
[12] |
καὶ
διδασκάλῳ
χρώμενος,
ἢ
μυελοῖς
|
ἐλάφων |
τε
καὶ
λεόντων
τοῖς
μυθικοῖς |
[7] |
θηράσιμόν
σοι
θελήσαντι
μόνον»
Ταῦτ'
|
ἔλεγον, |
καὶ
ἡ
θήρα
παρῆν,
ὄψον |
[7] |
καὶ
πιστότερα!
Τί
γάρ
ἐστιν,
|
ἔλεγον, |
τῶν
ἀπίστων,
εἰ
ὁ
τῶν |
[79] |
τι
τῆς
ἑαυτῶν
ζωῆς
αὐτὸν
|
ἐλεγχθῆναι |
ἄνθρωπον
ὄντα)
καὶ
Εἰς
χεῖράς |
[11] |
κρύπτηται,
καὶ
τοὺς
τῆς
ἀπαιδευσίας
|
ἐλέγχους |
διαδιδράσκωσιν.
Ἐπεὶ
δὲ
τοῦτο
ὑπεθέμεθα |
[43] |
πρεσβεύων,
τοὺς
δὲ
καλῶν,
νουθετῶν,
|
ἐλέγχων, |
ἐπιτιμῶν,
ἀπειλῶν,
ὀνειδίζων,
προπολεμῶν
ἐθνῶν, |
[35] |
γυναῖκας,
νηπίους,
γέροντας,
πᾶσαν
ἡλικίαν
|
ἐλεεινήν, |
πᾶν
εἶδος
τροφῆς
ἐρανίζων,
ὅση |
[63] |
ὀφθαλμοῖς
ἡμῶν
θέαμα
δεινὸν
καὶ
|
ἐλεεινόν, |
ἄνθρωποι
νεκροὶ
πρὸ
θανάτου
καὶ |
[24] |
Γίνεται
δὴ
τότε
θέαμά
τι
|
ἐλεεινὸν |
καὶ
ἱστορίας
ἄξιον.
Περιστάντες
ἡμᾶς |
[57] |
καὶ
θρασὺς
δικαστής;
Ἱκέτης
ἦν,
|
ἐλεεινός, |
ἄθλιος,
τίνος
οὐ
ταπεινότερος,
ἕως |
[24] |
οὐ
γὰρ
ἠνειχόμην
ἐπὶ
πλέον
|
ἐλεεινὸς |
ὁρᾶσθαι
καὶ
πᾶσι
λόγον
ὑπέχειν |
[63] |
νόσον,
ἀλλὰ
μισούμενοι·
σοφισταὶ
μελῶν
|
ἐλεεινῶν, |
εἴ
τισι
καὶ
φωνὴ
λείπεται. |
[63] |
τίθεσθαι,
καὶ
δανείζειν
Θεῷ
τὸν
|
ἔλεον, |
ἐλέου
χρῄζοντας.
Διὰ
τοῦτο,
οὐδὲ |
[63] |
καὶ
δανείζειν
Θεῷ
τὸν
ἔλεον,
|
ἐλέου |
χρῄζοντας.
Διὰ
τοῦτο,
οὐδὲ
τοῖς |
[63] |
συζυγίαν
τε
καὶ
συναυλίαν,
μηκέτ'
|
ἐλεούμενοι |
διὰ
τὴν
νόσον,
ἀλλὰ
μισούμενοι· |
[34] |
οὔτε,
τῷ
Κυρίῳ
δανείζειν
τὸν
|
ἐλεοῦντα |
πτωχούς,
ἀκούοντες·
οὐδ'
ὅτι
ὁ |
[1] |
ὡς
λόγου
κρείττονα,
τῶν
ἄλλων
|
ἑλέσθαι |
τὴν
πρώτην·
τοσοῦτον
ἔργον
ἡ |
[16] |
εἴσοδον
συγχωρήσαντες,
οὕτως
ἤδη
τὴν
|
ἐλευθερίαν |
διδόασιν,
ὁμότιμον
ἐκ
τοῦ
λουτροῦ |
[68] |
αἱρετικῶν
δυναστείαν,
ἕως
ὁ
τῆς
|
ἐλευθερίας |
καὶ
τῆς
αἰθρίας
ἐπιλάβοι
καιρὸς |
[60] |
κηρύγματος
τοῦ,
Κράτης
Κράτητα
Θηβαῖον
|
ἐλευθεροῖ. |
Εἶναι
γάρ,
οὐ
δοκεῖν,
ἐσπούδαζεν |
[18] |
ὡς
διὰ
τῆς
πρώτης
πείρας
|
ἐληλεγμένων |
καὶ
ᾐσχυμμένων
ὑφ'
ἑνὸς
ἀνδρός, |
[2] |
μηδὲ
πολὺ
δεύτερον
τῶν
ἄλλων
|
ἐλθεῖν, |
κἂν
ἐκείνου
πάντες
ἴσον
ἀπολειπώμεθα, |
[80] |
καθαρώτερον;
τῷ
δὲ
τῶν
ἀγόντων
|
ἐλθεῖν |
πλησίον,
τῷ
δὲ
τῆς
θέας |
[76] |
ἐνίκησε·
τῷ
δὲ
διὰ
πάντων
|
ἐλθεῖν, |
τῶν
νῦν
πάντων
ἐκράτησεν.
Ἓν |
[1] |
πρᾶγμα
καλῶς·
εἰ
μὲν
ἐγγὺς
|
ἔλθοιεν |
τῆς
ἀξίας,
τὴν
ἑαυτῶν
ἐπιδεδειγμένοις |
[74] |
καὶ
τὴν
διὰ
πυρὸς
ἁρπαγήν;
|
Ἐλισσαίου |
τε
τὴν
καλὴν
κληρονομίαν,
τὴν |
[76] |
τὸ
στῆθος
Ἰησοῦ
κείμενος,
ἐκεῖθεν
|
ἕλκει |
τοῦ
λόγου
τὴν
δύναμιν
καὶ |
[38] |
καὶ
τῷ
περιόντι
τῆς
ἀρετῆς
|
ἕλκειν |
τοὺς
πολλοὺς
εἰς
τὸ
μέτριον· |
[24] |
μὴ
ἀφιέντα
καὶ
παραχωρῆσαι
τοῖς
|
ἕλκουσι. |
Πρᾶγμα,
πρὶν
γενέσθαι,
μὴ
πιστευόμενον· |
[45] |
γένηται
λόγῳ
φιλανθρωπίας,
ἵν'
ἡμᾶς
|
ἑλκύσῃ |
πρὸς
ἑαυτὴν
χαμαὶ
κειμένους.
~Καὶ |
[56] |
δικαστοῦ
σύνεδρος
ἐβιάζετο,
πρὸς
γάμον
|
ἕλκων |
ἀπαξιοῦσαν.
Ἡ
δὲ
οὐκ
ἔχουσα |
[80] |
μεγάλης
ἀπερρωγὼς
συζυγίας,
καὶ
βίον
|
ἕλκων |
ὀδυνηρὸν
καὶ
οὐκ
εὔδρομον,
οἷον |
[22] |
συμπράκτορσιν,
ἐπισήμοις
δὲ
παρὰ
τῇ
|
Ἑλλάδι |
πάσῃ
καὶ
ταύτης
μάλιστα
τοῖς |
[15] |
Ἀττικῆς
μέρος
ἢ
τῆς
λοιπῆς
|
Ἑλλάδος, |
αὐτῶν
τῶν
οἰκητόρων
οἱ
πλεῖστοι· |
[45] |
φασίν,
ἐπειδή
ποτε
κατὰ
τῆς
|
Ἑλλάδος |
ἐστράτευε,
πᾶν
μὲν
γένος
ἀνθρώπων |
[21] |
πλοῦτον
εἴδωλα,
μᾶλλον
τῆς
ἄλλης
|
Ἑλλάδος, |
καὶ
χαλεπὸν
μὴ
συναρπασθῆναι
τοῖς |
[80] |
τοῖς
ἡμετέροις
πρὸς
τοὺς
ἐκτός,
|
Ἕλληνας, |
Ἰουδαίους,
ἐπήλυδας·
ἐκείνοις
πρὸς
ἡμᾶς, |
[23] |
λειμώνων
καὶ
Ἠλυσίων
πεδίων
ἠξίωσαν
|
Ἕλληνες, |
ἐν
φαντασίᾳ
τοῦ
καθ'
ἡμᾶς |
[39] |
τῦφον
κατηγορηθῆναι
μᾶλλον
ὑπ'
ὀλίγων
|
ἑλόμενος, |
τῶν
ταύτην
ἀγνοησάντων
τὴν
οἰκονομίαν, |
[16] |
καὶ
ἐν
χερσὶ
γένηται
τῶν
|
ἑλόντων, |
γίνεται
δὲ
ἢ
βιασθεὶς
ἢ |
[38] |
φιλοσοφίαν,
ἢ
τὰς
τῶν
πεπιστευκότων
|
ἐλπίδας· |
ἀλλὰ
τοσοῦτον
ἑαυτὸν
ὑπερβάλλων
ἀεὶ |
[20] |
τὸ
ζῆν
πρὸς
τὰς
μελλούσας
|
ἐλπίδας, |
πρὶν
ἐνθένδε
ἀπελθεῖν
ἐνθένδε
μεθισταμένοις· |
[20] |
τούτων
ἐνέγκω
μνήμην!
Ἶσαι
μὲν
|
ἐλπίδες |
ἦγον
ἡμᾶς
πράγματος
ἐπιφθονωτάτου,
τῶν |
[15] |
πολλῆς
προσδεχθέντα
καὶ
περιφανοῦς
τῆς
|
ἐλπίδος. |
Καὶ
γὰρ
ἐν
πολλῶν
γλώσσαις |
[82] |
πόρρω
καὶ
παρὰ
πολὺ
τῆς
|
ἐλπίδος, |
τί
χρὴ
παθεῖν
καὶ
γήρᾳ |
[54] |
καὶ
χρηστοτέρων
ὁ
πατὴρ
τῶν
|
ἐλπίδων· |
καὶ
εἰ
μὴ
τὴν
ἅλμην |
[59] |
πλεῖον
ἔχειν
τῶν
λυομένων
τὰ
|
ἐλπιζόμενα. |
~Δέδοικα
μὲν
οὖν
μὴ
ῥᾳθυμίας |
[24] |
τελεωτέρου
καὶ
τοῦ
λαβέσθαι
τῶν
|
ἐλπιζομένων |
ἡμῖν
καὶ
συγκειμένων.
Παρῆν
ἡ |
[8] |
εὐχάριστοι,
προοίμιον
ἔχοντες
ἤδη
τῶν
|
ἐλπιζομένων |
τὸ
παρὸν
θαῦμα.
Ἐξ
οὗ |
[31] |
τῷ
δὲ
προσβάλλοντες,
τὸ
δὲ
|
ἐλπίζοντες |
ἐκ
τῆς
τοῦ
βασιλέως
ῥοπῆς |
[18] |
ἀνθρώπινον
τὸ
πάθος,
ὅταν
μεγάλα
|
ἐλπίσαντες |
ἀθρόως
τοῖς
ἐλπισθεῖσιν
ἐντύχωμεν,
ἐλάττω |
[18] |
ὅταν
μεγάλα
ἐλπίσαντες
ἀθρόως
τοῖς
|
ἐλπισθεῖσιν |
ἐντύχωμεν,
ἐλάττω
τῆς
δόξης
ὁρᾶν |
[18] |
ἐπαινεῖν
οὐκ
εἶχεν,
ἐζήτει
τὸ
|
ἐλπισθέν, |
κενὴν
μακαρίαν
τὰς
Ἀθήνας
ὠνόμαζεν. |
[8] |
αὐτοῖς,
ἐγίνοντο
προθυμότεροι.
Τοιαῦτα
τὰ
|
ἐμὰ |
διηγήματα.
Σὺ
δέ
μοι
λέγε |
[69] |
πρὸς
ἅπασι·
κἀκείνῳ
μὲν
τὰ
|
ἐμά, |
ἐμοὶ
δὲ
τὰ
ἐκείνου
λογίζοιτο |
[80] |
συγκλονήσεως·
αἳ
καὶ
τοῦ
τέλους
|
ἐμακαρίσθησαν, |
ὡς
ἐκείνῳ
συνέκδημοι,
καὶ
θύματα |
[22] |
καὶ
μάστιγας.
Ἀλλὰ
γὰρ
ἔλαθον
|
ἐμαυτὸν |
εἰς
τοὺς
ἐμοὺς
ὑπαχθεὶς
ἐπαίνους, |
[19] |
λόγους,
οὐκ
ἔχω
δ'
ὅπως
|
ἐμαυτὸν |
ἐπίσχω
τοῦ
διηγήματος·
ἀεὶ
γάρ |
[1] |
οὕτω
περὶ
τούτων
καί,
ὡς
|
ἐμαυτὸν |
πείθω,
λίαν
ὀρθῶς.
Οὐκ
οἶδα |
[14] |
τούτου
λαβόμενος,
καὶ
τῶν
κατ'
|
ἐμαυτόν |
τι
προσθεῖναι
τοῖς
εἰρημένοις
καὶ |
[24] |
εἰκός;
Ἐνταῦθά
τι
κατηγορήσω
μὲν
|
ἐμαυτοῦ, |
κατηγορήσω
δὲ
τῆς
θείας
ἐκείνης |
[19] |
ζητούμενον·
εἰ
δὲ
μή,
παρ'
|
ἐμαυτοῦ |
λήψομαι.
~Οὕτω
δὴ
τὰ
πρὸς |
[17] |
τὸν
λόγον·
καὶ
τὴν
παρ'
|
ἐμαυτοῦ |
ῥοπὴν
χαριζόμενος,
δύναται
δὲ
καὶ |
[18] |
πεῖραν
διδοὺς
καὶ
λαμβάνων
πλέον
|
ἐμαυτῷ |
συνέδησα.
~Ὡς
δὲ
προϊόντος
τοῦ |
[1] |
τί
ποτ'
ἂν
μᾶλλον
ἢ
|
ἐμαυτῷ |
χαρισαίμην
ἢ
τοῖς
ἀρετῆς
ἐπαινέταις |
[64] |
τοῖς
κατορθοῦσιν,
ἢ
τοῖς
ἁμαρτάνουσιν
|
ἐμβριθής· |
οὗ
καὶ
τὸ
μειδίαμα
πολλάκις |
[64] |
ἡδὺς
ἐν
ταῖς
συνουσίαις,
ὅσα
|
ἐμὲ |
γινώσκειν
τὸν
μάλιστα
ἐκείνου
πεπειραμένον; |
[25] |
ἀπὸ
σκοποῦ
τῆς
προκειμένης
φιλοσοφίας.
|
Ἐμὲ |
δὲ
πατέρων
εὐλάβεια
καὶ
γηροκομία |
[69] |
δὲ
πεποίηκεν
ἐν
τοῖς
πρὸς
|
ἐμὲ |
λόγοις,
πρὸς
ὃν
οὐδὲν
ἀπόρρητον |
[15] |
πρότερον,
τὸν
δ'
εὐθὺς
μετ'
|
ἐμέ, |
μετὰ
πολλῆς
προσδεχθέντα
καὶ
περιφανοῦς |
[15] |
κινήσαντος.
Εἶχον
δὲ
μικρῷ
μὲν
|
ἐμὲ |
πρότερον,
τὸν
δ'
εὐθὺς
μετ' |
[69] |
δὲ
τὴν
παρρησίαν,
οὓς
οὐδεὶς
|
ἔμελλε |
κρίνειν
οὐδὲ
ἀποβάλλειν
τῆς
πατρίδος, |
[1] |
ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ
ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ
ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ
ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ
ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ.
|
~Ἔμελλεν |
ἄρα
πολλὰς
ἡμῖν
ὑποθέσεις
τῶν |
[57] |
χάριν
ἐπιμετρῶν.
Τί
δὲ
οὐκ
|
ἔμελλεν |
ὁ
τεμὼν
θάλασσαν
καὶ
ποταμὸν |
[39] |
τὴν
τῶν
πρεσβυτέρων
προτίμησιν,
οὔτε
|
ἐμέμψατο, |
καὶ
προσεπῄνεσεν,
εὖ
ποιῶν,
τῦφον |
[57] |
αἱ
κερκίδες·
αἳ
οὐδὲ
γυναῖκες
|
ἔμενον |
ἔτι,
τῷ
ζήλῳ
ῥωσθεῖσαι,
καὶ |
[64] |
οὐκ
ἀπαξιοῦντα,
ἵνα
προσηλώσῃ
τὴν
|
ἐμὴν |
ἁμαρτίαν,
καίτοι
τί
τούτου
παραδοξότερον, |
[49] |
ἣν
οἰκῶ
νῦν,
καὶ
πᾶσαν
|
ἐμὴν |
εἰς
ἣν
ἂν
ῥιφῶ·
μᾶλλον |
[49] |
περιγραπτὸς
καὶ
μήτε
ταύτην
ἔχων
|
ἐμὴν |
ἣν
οἰκῶ
νῦν,
καὶ
πᾶσαν |
[49] |
τῶν
πολλῶν
ἓν
ἃ
τῆς
|
ἐμῆς |
δυναστείας
ἐστίν.
Τίνα
ταῦτα;
γνωριζέσθω |
[56] |
ἀλλ'
ἡττᾶσθαι
χρὴ
πάντας
τῆς
|
ἐμῆς |
δυναστείας,
καὶ
προδότας
γενέσθαι
Χρισ |
[76] |
νόμου
τὴν
τοῦ
φαινομένου
κατάλυσιν.
|
~Ἐμιμήσατο |
Πέτρου
τὸν
ζῆλον,
Παύλου
τὸν |
[10] |
γενομένην
ὃ
προεκλήθη,
τὴν
τῆς
|
ἐμμελείας |
ὄντως
φερώνυμον,
ἣ
τοῦτο
ἐν |
[26] |
πολλὰ
μὲν
τοῖς
θείοις
λόγοις
|
ἐμμελετήσας, |
πολλὰ
δὲ
τῇ
σαρκὶ
νομοθετήσας |
[10] |
μόνου
τὸ
πρωτεῖον
ἔχειν.
Τίς
|
Ἐμμελίαν, |
τὴν
ὅπερ
ἐγένετο
προκληθεῖσαν
ἢ |
[42] |
συμπαθὲς
λυπηρόν·
καὶ
τῆξις
καρδίας
|
ἔμμονος |
λογισμός·
διὰ
τοῦτο
ἐσφάδαζεν,
ἠνιᾶτο, |
[68] |
ἀλλοίωσιν
ἀλλοιούμενος.
~Ἐπεὶ
δὲ
θεολογίας
|
ἐμνήσθην, |
καὶ
τῆς
περὶ
τοῦτο
τοῦ |
[49] |
ὀλίγων,
ἐν
οἷς
ὁ
πᾶς
|
ἐμοὶ |
βίος·
ἐξορίαν
δὲ
οὐ
γινώσκω, |
[66] |
λόγου
σπορὰ
καὶ
διάδοσις·
ὥστε
|
ἐμοί |
γε,
οὐδὲ
τοῦτο
εἰπεῖν
ὀκνητέον, |
[63] |
ἐγείραντας
πλὴν
δόξης
ὀλίγης
ὤνησεν;
|
Ἐμοὶ |
δὲ
θαυμασιώτατον,
ἡ
σύντομος
τῆς |
[9] |
μερισαμένοις
ἤρκεσε
πολλῶν
πληροῦν
ἀκοάς·
|
ἐμοὶ |
δὲ
μέγιστον
δοκεῖ
καὶ
περι |
[69] |
ἅπασι·
κἀκείνῳ
μὲν
τὰ
ἐμά,
|
ἐμοὶ |
δὲ
τὰ
ἐκείνου
λογίζοιτο
παρά |
[50] |
φάναι,
μέχρι
τοῦ
νῦν
οὕτως
|
ἐμοὶ |
διείλεκται
καὶ
μετὰ
τοσαύτης
τῆς |
[12] |
δὲ
λείποντες,
οὐδὲν
τῶν
ἑτεροφθάλμων,
|
ἐμοὶ |
δοκεῖν,
διαφέρουσιν,
οἷς
μεγάλη
μὲν |
[18] |
καταμεμψάμενοι,
πολλὰ
δὲ
τῆς
ἐπιβουλῆς
|
ἐμοὶ |
δυσχεράναντες,
ὡς
καὶ
φανερὰν
ἔχθραν |
[14] |
ἀπληστίας,
Ἀθήνας
τὰς
χρυσᾶς
ὄντως
|
ἐμοὶ |
καὶ
τῶν
καλῶν
προξένους
εἴπερ |
[2] |
θεία
ἡ
ψυχή,
καὶ
πάντ'
|
ἐμοὶ |
σεβασμία
καὶ
νῦν
καὶ
πρότερον. |
[1] |
ἢ
τὸν
ἄνδρα
τοῦτον
θαυμάσας.
|
Ἐμοί |
τε
γὰρ
ἔσται
τοῦτο
χρέος |
[72] |
καὶ
ἀεὶ
καὶ
πνευματικῶς,
ὅπερ
|
ἐμοὶ |
τῆς
σιτοδοσίας
ἐκείνης
αἰδε
σιμώτερον. |
[20] |
παραθήγοντες
καί,
εἰ
μὴ
μέγα
|
ἐμοὶ |
τοῦτο
εἰπεῖν,
κανόνες
ὄντες
ἀλλήλοις |
[69] |
γοῦν
εἴη
καὶ
ὅς
τις
|
ἐμοὶ |
φίλος,
ἡ
ἐκείνου
θεολογία!
Καὶ |
[69] |
προσάγωνται
καὶ
τοὺς
ἀσεβοῦντας
ἐπιστομίζωσιν.
|
Ἔμοι |
γοῦν
εἴη
καὶ
ὅς
τις |
[1] |
Βασίλειος,
καὶ
γὰρ
ἐφιλοτιμεῖτο
τοῖς
|
ἐμοῖς |
λόγοις
ὡς
οὔπω
τοῖς
ἑαυτοῦ |
[80] |
ἡ
μεγάλη
φωνὴ
καὶ
τοῖς
|
ἐμοῖς |
ὠσὶν
ἔνηχος,
ὁ
μάρτυς
τοῖς |
[3] |
καὶ
ποίησις·
πολλὰ
δὲ
τὸ
|
ἐμὸν |
ἔδαφος
τοῦτο,
οἱ
σεμνοὶ
Καππαδόκαι, |
[16] |
κατάλυσις.
Τότε
τοίνυν
ἐγὼ
τὸν
|
ἐμὸν |
καὶ
μέγαν
Βασίλειον,
οὐκ
αὐτὸς |
[37] |
Ἀβραὰμ
καὶ
Πατριάρχην
ἡμέτερον,
τὸν
|
ἐμὸν |
λέγω
πατέρα,
περὶ
ὅν
τι |
[73] |
δὲ
τῇ
σοφίᾳ
κατὰ
τὸν
|
ἐμὸν |
λόγον,
οὐδὲν
ἢ
μικρῷ
λείπεται· |
[26] |
πολλὰ
χρώματα
συνε
κέρασεν
ἢ
|
ἐμόρφωσεν· |
ὁ
δὲ
πρόεδρος
εὑρίσκεται
ῥᾳδίως |
[48] |
γὰρ
ταῦτα,
ἔφη,
βασιλεὺς
ὁ
|
ἐμὸς |
βούλεται,
οὐδὲ
κτίσμα
τι
προσκυνεῖν |
[8] |
Ἀκταίωνας,
τοὺς
κακοδαίμονας
θηρευτάς,
ὁ
|
ἐμὸς |
διώκτης,
ὁ
τοὺς
μύθους
θαυμάζων |
[56] |
φρονήματος.
Εἱστήκει
δέ,
οἷον
ὁ
|
ἐμὸς |
Ἰησοῦς,
Πιλάτου
κρίνοντος.
Οἱ
κεραυνοὶ |
[8] |
καὶ
ἀντὶ
πολλῶν,
ὡς
ὁ
|
ἐμὸς |
λόγος.
Καὶ
τοῦτο
διῆλθον,
οὐχ |
[35] |
ἦν
καὶ
Ἡλίου
καὶ
τοῦ
|
ἐμοῦ |
Θεοῦ,
παρ'
οὗ
κἀκείνοις
τὸ |
[61] |
κατὰ
τὴν
μεγάλην
παραίνεσιν
τοῦ
|
ἐμοῦ |
Χριστοῦ,
καὶ
σάρκα
δι'
ἡμᾶς |
[22] |
γὰρ
ἔλαθον
ἐμαυτὸν
εἰς
τοὺς
|
ἐμοὺς |
ὑπαχθεὶς
ἐπαίνους,
ὁ
μηδὲ
παρ' |
[35] |
ἐν
λιμῷ
καὶ
ψυχὰς
πεινώσας
|
ἐμπίμπλησιν |
ἀγαθῶν.
Καὶ
τίνα
τρόπον;
Οὐδὲ |
[19] |
οὐκ
οἶδ'
ὅπως
εἰς
τούτους
|
ἐμπίπτω |
τοὺς
λόγους,
οὐκ
ἔχω
δ' |
[45] |
θάλασσα
μαστιζομένη
καὶ
ὅσα
τῆς
|
ἐμπλήκτου |
σαφῶς
ἦν
στρατιᾶς
καὶ
στρατηγίας, |
[5] |
ἀλεῖπται
τῆς
ἀρετῆς,
ζῶντες
μάρτυρες,
|
ἔμπνοοι |
στῆλαι,
σιγῶντα
κηρύγματα,
σὺν
πολλοῖς |
[14] |
μεῖζον
τοῦ
ἔργου
τὸ
πάρεργον
|
ἐμπορευσάμενος. |
Τὸ
μὲν
δὴ
μέχρι
τούτων |
[46] |
τὰ
τούτων
ἔτι
χαλεπώτερα.
Πρεσβυτέρων
|
ἐμπρησμοὶ |
θαλάττιοι·
στρατηγοὶ
δυσσεβεῖς,
οὐ
Περσῶν |
[42] |
ἥ
τις
στήσει
τὸν
κοινὸν
|
ἐμπρησμὸν |
καὶ
τὴν
ἐπέχουσαν
ἡμᾶς
σκοτόμαιναν. |
[26] |
Σαμουὴλ
ἐν
προφήταις,
ὁ
τὰ
|
ἔμπροσθεν |
βλέπων·
ἀλλὰ
καὶ
Σαούλ,
ὁ |
[26] |
πρώραν
ἀγαγὼν
καὶ
πιστεύσας
τὰ
|
ἔμπροσθεν, |
οὕτως
ἐπὶ
τῶν
οἰάκων
καθίζει, |
[82] |
ἧς
νῦν
μετρίως
δεδέγμεθα
τὰς
|
ἐμφάσεις, |
ἐνταῦθα
σταίημεν
τῆς
ἐφέσεως,
καὶ |
[61] |
καὶ
ἰατρεῖαι,
τὸ
κοινὸν
ἡμῶν
|
ἐμφιλοσόφημα· |
ἔδει
γάρ
με
τῶν
ἀνιαρῶν |
[7] |
καὶ
ἡμῖν,
τοῖς
ὄρεσι
τούτοις
|
ἐμφωλεύουσι· |
πολλοὶ
δὲ
ὄρνιθες
τῶν
ἐδωδίμων |
[80] |
ἀπευθυνοῦμεν
τὸν
βίον,
ὡς
νόμον
|
ἔμψυχον· |
ὑμῖν
δὲ
συμβουλεύσαιμ'
ἂν
ἄλλο |
[13] |
καὶ
ἡμετέραν,
ἐπεὶ
καὶ
τῶν
|
ἐμῶν |
λόγων
αὕτη
καθηγεμὼν
καὶ
διδάσκαλος, |
[2] |
ἡμῖν
ὢν
ἐπηνώρθου
πολλὰ
τῶν
|
ἐμῶν |
ὅρῳ
τε
φιλίας
καὶ
νόμῳ |
[54] |
εὐτρεπής,
οἱ
μισοῦντες
ἐν
κρότοις,
|
ἐν |
ἀθυμίᾳ
τὸ
εὐσεβές,
περὶ
τὸν |
[74] |
σὺν
ἱερεῖ
καὶ
μητρὶ
τελειωθέντων
|
ἐν |
αἵματι
καὶ
παντοίοις
βασάνων
εἴδεσιν. |
[32] |
πέλεκυς
κόπτων
πέτραν,
ἢ
πῦρ
|
ἐν |
ἀκάνθαις,
ὅ
φησιν
ἡ
θεία |
[68] |
τινος
ἀκροπόλεως,
καταδράμωσιν.
Ὁ
δὲ
|
ἐν |
ἄλλαις
μὲν
φωναῖς
γραφικαῖς
καὶ |
[20] |
ἀλλ'
ἡμῖν
γε
πειστέον,
ὡς
|
ἐν |
ἀλλήλοις
καὶ
παρ'
ἀλλήλοις
ἐκείμεθα. |
[23] |
περὶ
τὴν
κλῆσίν
τι
διηνέχθησαν,
|
ἐν |
ἄλλοις
ὀνόμασι
τοῦτο
παραδηλώσαντες.
~Εἶχε |
[47] |
τοὺς
ἐν
γυναιξὶν
ἄνδρας
καὶ
|
ἐν |
ἀνδράσι
γυναῖκας,
τοὺς
τοῦτο
μόνον |
[10] |
εἰ
δεῖ
συντόμως
εἰπεῖν,
ὅπερ
|
ἐν |
ἀνδράσιν
ἐκεῖνος·
ὥστ'
εἴπερ
ἔδει |
[39] |
φορτικὸν
φεύγων
ἐγώ,
καὶ
γὰρ
|
ἐν |
ἅπασιν,
εἴπερ
ἄλλος
τις,
καὶ |
[13] |
αὐτῷ
τὸ
παρὰ
πάντων
συγκεχωρηκὸς
|
ἐν |
ἅπασιν!
Τῷ
δὲ
λόγοι
μὲν |
[69] |
δεχομένοις,
καὶ
οὕτω
παρὰ
τοῦ
|
ἐν |
αὐτοῖς
τυπούμενοι
Πνεύματος.
~Φέρε
δή, |
[67] |
καὶ
εἰς
βάθος
ἔτι
χωρεῖν
|
ἐν |
βάθους,
ἄβυσσον
ἀβύσσῳ
προσκαλούμενος
καὶ |
[3] |
τε
καὶ
δημαγωγίαι
καὶ
κράτος
|
ἐν |
βασιλείοις
αὐλαῖς·
ἔτι
δὲ
περιουσίαι |
[26] |
καὶ
Σαούλ,
ὁ
ἀπόβλητος.
Ῥοβοὰμ
|
ἐν |
βασιλεῦσι,
ὁ
Σολομῶντος·
ἀλλὰ
καὶ |
[73] |
τῶν
τελειουμένων
ἐκ
Πνεύματος.
Δαβὶδ
|
ἐν |
βασιλεῦσιν
ἀοίδιμος,
οὗ
πολλαὶ
μὲν |
[26] |
ὅτε
καὶ
ἐφ'
ὧν
προεδρευόντων
|
ἐν |
βήμασιν·
οὐ
γὰρ
ἁπάντων
τολμήσω |
[70] |
ὁ
βίος
μετάθεσις
ἦν,
τελείως
|
ἐν |
βίῳ
τελείῳ
δοκιμασθέντος.
Νῶε
κιβωτὸν |
[14] |
καὶ
φιλοσόφων
τοῖς
τελεωτάτοις,
ὧν
|
ἐν |
βραχεῖ
χρόνῳ
τὰ
κράτιστα
συνελέξατο |
[29] |
καὶ
διαφθείρειν
ἐν
ζάλῃ
τὴν
|
ἐν |
γαλήνῃ
τῶν
λογισ
μῶν
κυβέρνησιν. |
[9] |
τῶν
παρθένων
ἀριθμὸς
καὶ
τῶν
|
ἐν |
γάμῳ,
μηδὲν
τῇ
συζυγίᾳ
βλαβῆναι |
[75] |
λύχνος
φωτός,
οὗ
καὶ
προεσκίρτησεν
|
ἐν |
γαστρί,
καὶ
προέδραμεν
εἰς
Ἅιδου, |
[74] |
δροσισθέντας
ἐν
πυρὶ
νεανίας·
τὸν
|
ἐν |
γαστρὶ
κήτους
εὐξάμενον
προφήτην
φυγάδα, |
[75] |
ἶσον
μετάγων
τὸν
ἄνδρα
τῷ
|
ἐν |
γεννητοῖς
γυναικῶν
ὑπὲρ
ἅπαντας,
ταύτην |
[47] |
τοὺς
ἐκ
τῆς
γυναικωνίτιδος,
τοὺς
|
ἐν |
γυναιξὶν
ἄνδρας
καὶ
ἐν
ἀνδράσι |
[10] |
ἐμμελείας
ὄντως
φερώνυμον,
ἣ
τοῦτο
|
ἐν |
γυναιξὶν
ὤφθη,
εἰ
δεῖ
συντόμως |
[31] |
τὸν
προαγωνιστὴν
καὶ
τεχνίτην
ὑπέρμαχον
|
ἐν |
δυνάμει
λόγου
καὶ
Πνεύματος.
Τί |
[32] |
ὑπελείπετο
δέ
τι
τῆς
μικροψυχίας
|
ἐν |
ἑαυτῷ
λείψανον;
Οὐδαμῶς.
Ἀλλ'
ὁμοῦ |
[40] |
ἠμελήθη
καὶ
παρερρίφη,
ἵν'
αὐτὸς
|
ἐν |
ἑαυτῷ
συντριβῇ
καὶ
καταναλωθῇ,
καθάπερ |
[75] |
καί
τι
τοῦ
χαρακτῆρος
ἐκείνου
|
ἐν |
ἑαυτῷ
φέροντα.
Οὐ
γὰρ
μικρὸν |
[17] |
ἐζηλοτύπουν
τὸ
τῶν
Ἀθηνῶν
κλέος
|
ἐν |
ἐκείνοις
καταλυθῆναι
καὶ
τάχιστα
περιφρονηθῆναι, |
[27] |
οὕτως
ἐν
καθέδρᾳ
πρεσβυτέρων,
οὕτως
|
ἐν |
ἐπισκόπων
αἰνεῖ
τὸν
Κύριον,
οὐ |
[35] |
οὐρανοῦ
δι'
εὐχῆς,
καὶ
τρέφειν
|
ἐν |
ἐρήμῳ
λαὸν
φυγάδα,
οὐδὲ
πυθμέσι |
[7] |
θαυμασίων
Θεός,
ὁ
θρέψας
πλουσίως
|
ἐν |
ἐρήμῳ
ξένον
λαὸν
καὶ
φυγάδα, |
[81] |
τῆς
θεωρίας
τὸν
θεολόγον,
οἱ
|
ἐν |
εὐθυμίᾳ
τὸν
χαλινόν,
οἱ
ἐν |
[29] |
ἑαυτοῦ
φιλοσοφίας
ἀνάξιον
καὶ
διαφθείρειν
|
ἐν |
ζάλῃ
τὴν
ἐν
γαλήνῃ
τῶν |
[31] |
τηνικαῦτα
ἡμῶν
προεδρεύοντος
καὶ
τοῖς
|
ἐν |
ἡμῖν
ἀρρωστήμασιν.
Ὁ
μὲν
οὖν |
[27] |
τὴν
τάξιν
τοῦ
βήματος,
οὕτως
|
ἐν |
καθέδρᾳ
πρεσβυτέρων,
οὕτως
ἐν
ἐπισκόπων |
[68] |
ἀκολουθεῖν.
Οἰκονομεῖν
δὲ
τοὺς
λόγους
|
ἐν |
κρίσει
τῶν
ἀναγκαίων
ἐνόμιζε,
τῷ |
[54] |
ὁ
δίφρος
εὐτρεπής,
οἱ
μισοῦντες
|
ἐν |
κρότοις,
ἐν
ἀθυμίᾳ
τὸ
εὐσεβές, |
[74] |
θαλάμου,
τοῦ
θηρὸς
προελθόντα·
τὸν
|
ἐν |
λάκκῳ
δίκαιον,
λεόντων
θράσος
πεδήσαντα· |
[35] |
πτωχοὺς
ἄρτων
καὶ
διατρέφει
αὐτοὺς
|
ἐν |
λιμῷ
καὶ
ψυχὰς
πεινώσας
ἐμπίμπλησιν |
[1] |
Οἶμαι
γάρ,
εἴ
τις
τῆς
|
ἐν |
λόγοις
δυνάμεως
πεῖραν
ποιούμενος,
ἔπειτα |
[16] |
ἤθους
στάσιμον
καθορῶν
καὶ
τὸ
|
ἐν |
λόγοις
καίριον,
ἀλλὰ
καὶ
τοὺς |
[11] |
καὶ
ἡμετέραν,
ἣ
πᾶν
τὸ
|
ἐν |
λόγοις
κομψὸν
καὶ
φιλότιμον
ἀτιμάζουσα |
[13] |
δυναστείαν·
ἣν
εἴ
τις
τοῦ
|
ἐν |
λόγοις
κράτους
ἀποστερήσειεν,
ἀφῃρηκὼς
ἔσται |
[66] |
νέα,
καὶ
οὗτος
ἄριστος
ἡμῖν
|
ἐν |
λόγοις,
ὃς
ἂν
τὰ
ἐκείνου |
[65] |
~Ἀλλὰ
τί
ταῦτα
πρὸς
τὴν
|
ἐν |
λόγοις
τοῦ
ἀνδρὸς
ἀρετὴν
καὶ |
[25] |
γένος
οἰκονομία,
διὰ
πολλῶν
τῶν
|
ἐν |
μέσῳ
γνωρίσασα
καὶ
ἀεὶ
λαμπρότερον |
[27] |
με
καὶ
τοῦτο
μικροῦ
παρέδραμεν,
|
ἐν |
μέσῳ
τῶν
εἰρημένων
κείμενον!
~Ἐγένετό |
[49] |
μου
ῥακίων
καὶ
βιβλίων
ὀλίγων,
|
ἐν |
οἷς
ὁ
πᾶς
ἐμοὶ
βίος· |
[18] |
πειρωμένοις
ἐξ
ὀλίγων
τε
καὶ
|
ἐν |
ὀλίγῳ
γνωρίζεσθαι.
Ὅθεν
ἐπανῆγον
αὐτὸν |
[80] |
Καὶ
νῦν,
ὁ
μέν
ἐστιν
|
ἐν |
οὐρανοῖς,
κἀκεῖ
τὰς
ὑπὲρ
ἡμῶν, |
[20] |
φέρουσα·
καὶ
εἰ
τό,
πάντα
|
ἐν |
πᾶσι
κεῖσθαι,
μὴ
πειστέον
τοῖς |
[21] |
πάντα
ἁλίσκεται,
τοῦτο
ἦμεν
ἡμεῖς
|
ἐν |
πᾶσι
τοῖς
ἥλιξι.
~Καὶ
τὸ |
[15] |
περιφανοῦς
τῆς
ἐλπίδος.
Καὶ
γὰρ
|
ἐν |
πολλῶν
γλώσσαις
ἔκειτο
πρὶν
ἐπιστῆναι, |
[41] |
Τῶν
γὰρ
ἄλλων
ἁπάντων
τὸ
|
ἐν |
ποσὶ
μόνον
ὁρώντων,
καὶ
τὸ |
[66] |
Τίς
τῶν
ἀπραγμόνων
ἢ
τῶν
|
ἐν |
πράγματι;
Τίς
τῶν
τὰ
ἔξωθεν |
[26] |
τῶν
δυνατωτέρων
οἱ
θρόνοι.
Σαμουὴλ
|
ἐν |
προφήταις,
ὁ
τὰ
ἔμπροσθεν
βλέπων· |
[39] |
περὶ
ἡμῶν
οὕτω
διανοηθείς,
οὓς
|
ἐν |
πρώ
τοις
τῶν
ἑαυτοῦ
φίλων |
[74] |
πνεῦμα
συνηκολούθησεν;
Ἐπαίνει
κἀκείνου
τὴν
|
ἐν |
πυρὶ
ζωήν,
τῷ
πλήθει
λέγω |
[74] |
ἀσαρκίαν.
Ἐῶ
τἆλλα,
τοὺς
δροσισθέντας
|
ἐν |
πυρὶ
νεανίας·
τὸν
ἐν
γαστρὶ |
[21] |
ἅλμης
ῥέων
γλυκύς,
ἢ
ζῷον
|
ἐν |
πυρὶ
σκαῖρον,
ᾧ
τὰ
πάντα |
[12] |
αὐτὸς
τῷ
πατρὶ
παραθέων
ἐγγύθεν
|
ἐν |
πωλικῷ
τῷ
φρυάγματι
καὶ
τῶν |
[68] |
τὸ
ἶσον
διδασκομένοις·
οὐδὲ
γὰρ
|
ἐν |
ῥήμασιν
ἡμῖν
εἶναι
τὴν
σωτηρίαν |
[13] |
τοῦ
ἤθους
πῆξιν
ἐπιδεικνύμενος·
ῥήτωρ
|
ἐν |
ῥήτορσι
καὶ
πρὸ
τῶν
σοφιστικῶν |
[72] |
μὲν
Αἴγυπτον
βασανίσας,
λαὸν
διασώσας
|
ἐν |
σημείοις
πολλοῖς
καὶ
τέρασι,
τῆς |
[70] |
μετετέθη,
μικρᾶς
εὐσεβείας,
ἔτι
γὰρ
|
ἐν |
σκιαῖς
ἦν
ἡ
πίστις,
ἆθλον |
[81] |
ἐν
εὐθυμίᾳ
τὸν
χαλινόν,
οἱ
|
ἐν |
συμφοραῖς
τὴν
παράκλησιν,
τὴν
βακτηρίαν |
[63] |
τῆς
εἰς
ἐκείνους
ἀπανθρωπίας·
ἀλλ'
|
ἐν |
ταῖς
ἀλλοτρίαις
συμφοραῖς
τὰ
οἰκεῖα |
[43] |
ἐκ
μέλανος,
οὐδὲν
ἀτιμοτέρου
τῶν
|
ἐν |
ταῖς
πλαξὶ
χαραγμάτων·
οὐδὲ
ἑνὶ |
[77] |
Βασιλείους
ἄχρι
τοῦ
ὁρωμένου,
τοὺς
|
ἐν |
ταῖς
σκιαῖς
ἀνδριάντας·
πολὺ
γὰρ |
[67] |
τοῖς
μικρὰ
βλέπουσιν
ἀναπτύσσει,
τρισσῶς
|
ἐν |
ταῖς
στερραῖς
ἑαυτοῦ
πλαξὶτῆς
καρδίας |
[64] |
ζητοίημεν,
τίς
μὲν
οὕτως
ἡδὺς
|
ἐν |
ταῖς
συνουσίαις,
ὅσα
ἐμὲ
γινώσκειν |
[72] |
μοι
ἐν
τοῖς
κρατίστοις»
καί·
|
Ἐν |
ταῖς
χερσί
σου
οἱ
κλῆροί |
[22] |
τὸ
καλῶς
ἅρμα
ἐλαύνειν
μεριζομένους
|
ἐν |
ταὐτῷ
ἡνίας
καὶ
μάστιγας.
Ἀλλὰ |
[35] |
μικρὸν
εἰς
προσθήκην.
Συναγαγὼν
γὰρ
|
ἐν |
ταὐτῷ
τοὺς
λιμοῦ
τραυματίας,
ἔστι |
[66] |
Τίς
δὲ
ἐκκλησιῶν;
Τίς
τῶν
|
ἐν |
τέλει
καὶ
τῶν
μετ'
ἐκείνους |
[7] |
ἦσαν
γογγυσταὶ
κατὰ
τοὺς
ἐκείνους
|
ἐν |
τῇ
ἐρήμῳ
ταλαιπωροῦντας
μετὰ
τὴν |
[17] |
ἡ
μικρὰ
προσθήκη
τὸ
πᾶν
|
ἐν |
τοιούτοις,
ἴσας
ὑσμίνῃ
τὰς
κεφαλάς, |
[69] |
ὅρον
τῆς
εὐσεβείας
νομίζοντες
τὰς
|
ἐν |
τοῖς
γράμμασι
μόνας
τοῦ
ἀνδρὸς |
[10] |
τῶν
ἀθλητῶν,
οἳ
τὴν
ἰσχὺν
|
ἐν |
τοῖς
εἰκῇ
παλαιομένοις
καὶ
παρέργοις |
[73] |
τῶν
Κριτῶν
τοὺς
εὐδοκιμωτάτους,
Σαμουὴλ
|
ἐν |
τοῖς
ἐπικαλουμένοις
τὸ
ὄνομα
αὐτοῦ, |
[44] |
μετὰ
πλειόνων
πνευμάτων
εἰσοικισθησόμενον,
ὥσπερ
|
ἐν |
τοῖς
Εὐαγγελίοις
ἠκούσαμεν.
Τούτου
γίνεται |
[72] |
πάθους
μυστήριον.
Μωϋσῆς
καὶ
Ἀαρὼν
|
ἐν |
τοῖς
ἱερεῦσιν
αὐτοῦ.
Καὶ
μέγας |
[10] |
παλαιομένοις
καὶ
παρέργοις
κενώσαντες,
ἥττους
|
ἐν |
τοῖς
καιρίοις
εὑρίσκονται,
καὶ
τοῖς |
[72] |
εἰπεῖν,
ὅτι
Σχοινία
ἐπέπεσόν
μοι
|
ἐν |
τοῖς
κρατίστοις»
καί·
Ἐν
ταῖς |
[60] |
ἠτίμαζε,
τὸ
πᾶν
μέτρον
ἄριστον,
|
ἐν |
τοῖς
μάλιστα
ἐπαινῶν,
καὶ
παρὰ |
[13] |
τῇδε
λόγοι
τὸ
γνώρισμα,
ὥσπερ
|
ἐν |
τοῖς
ὅπλοις
ἢ
τοῖς
δράμασι |
[70] |
τυπούμενοι
Πνεύματος.
~Φέρε
δή,
πολλῶν
|
ἐν |
τοῖς
πάλαι
καὶ
νῦν
γεγονότων |
[69] |
προθύμως
ἀνωμολόγησε·
σαφέστερον
δὲ
πεποίηκεν
|
ἐν |
τοῖς
πρὸς
ἐμὲ
λόγοις,
πρὸς |
[34] |
εἰσκομισώμεθα.
Καὶ
ὃ
χαλεπώτατόν
ἐστιν
|
ἐν |
τοῖς
τοιούτοις,
ἡ
τῶν
ἐχόντων |
[7] |
ὑπειπόντες
ὅσα
πεποίηκε
(φιλεῖ
γὰρ
|
ἐν |
τοῖς
τοιούτοις
φιλιστορεῖν
ἡ
ψυχὴ |
[33] |
τι
πνέων,
οὔπω
δὲ
κατηρτισμένος
|
ἐν |
τοῖς
τοῦ
Πνεύματος,
πολλοῦ
δὲ |
[13] |
ἔχειν,
ἐπειδὴ
δεῖ
καὶ
τῆς
|
ἐν |
τούτοις
δυνάμεως
πρὸς
τὴν
τῶν |
[57] |
θεραπεύων
σπαράγμασιν»
Οἱ
μὲν
οὖν
|
ἐν |
τούτοις
ἦσαν.
Ἡ
δὲ
πόλις, |
[30] |
τὴν
ἐπάνοδον·
ἔσχε
γὰρ
οὕτως.
|
~Ἐν |
τούτοις
ὄντων
ἡμῶν,
ἐξαίφνης
ἐφίσταται |
[41] |
δυναμένων·
καίτοι
τἆλλα
μέτριος
ὤν,
|
ἐν |
τούτοις
οὐ
μετριάζει·
ἀλλ'
ὑψοῦ |
[23] |
καίπερ
τηλικαῦτα
τυγχάνοντα,
πρὸς
τὴν
|
ἐν |
τῷ
ἤθει
τοῦ
ἀνδρὸς
παίδευσιν; |
[11] |
ἅπαντας
εἶναι
καθ'
ἑαυτούς,
ἵν'
|
ἐν |
τῷ
κοινῷ
τὸ
κατ'
αὐτοὺς |
[32] |
καταλλάττεται,
βουλεύεται,
παρατάττεται·
λύει
τὰ
|
ἐν |
τῷ
μέσῳ
σκῶλα
καὶ
προσκόμματα, |
[78] |
λόγος.
Οὐ
γὰρ
ἔχω
φιλοσοφεῖν
|
ἐν |
τῷ
πάθει,
καὶ
εἰ
σφόδρα |
[23] |
καὶ
Ἠλυσίων
πεδίων
ἠξίωσαν
Ἕλληνες,
|
ἐν |
φαντασίᾳ
τοῦ
καθ'
ἡμᾶς
Παραδείσου |
[13] |
ἐν
φιλοσόφοις
καὶ
πρὸ
τῶν
|
ἐν |
φιλοσοφίᾳ
δογμάτων·
τὸ
μέγιστον,
ἱερεὺς |
[13] |
πρὸ
τῶν
σοφιστικῶν
θρόνων,
φιλόσοφος
|
ἐν |
φιλοσόφοις
καὶ
πρὸ
τῶν
ἐν |
[52] |
τοὺς
δὲ
περὶ
αὐτὸν
ἑστηκότας
|
ἐν |
φόβῳ
τινὶ
καὶ
σεβάσματι·
ἐπειδὴ |
[16] |
τις
ἐπιστῇ
τῶν
νέων
καὶ
|
ἐν |
χερσὶ
γένηται
τῶν
ἑλόντων,
γίνεται |
[57] |
καιρῷ
τύχοι
σχεδιασθέν.
Αἱ
δᾷδες
|
ἐν |
χερσίν,
οἱ
λίθοι
προβεβλημένοι,
τὰ |
[82] |
παράσχοιμεν
ἐπαίνου
τοῖς
λόγοις
ἄξιον,
|
ἐν |
Χριστῷ
Ἰησοῦ
τῷ
Κυρίῳ
ἡμῶν, |
[63] |
πάλην
καὶ
καιροῦ
φθορὰν
διαφεύγοντα·
|
ἐν |
ᾧ
νόσος
φιλοσοφεῖται
καὶ
συμφορὰ |
[23] |
μὲν
ἅπαντα
διελθών,
ὡς
οὐδεὶς
|
ἕν· |
οὕτω
δὲ
εἰς
ἄκρον
ἕκαστον, |
[49] |
πάθω;
Μή
τι
τῶν
πολλῶν
|
ἓν |
ἃ
τῆς
ἐμῆς
δυναστείας
ἐστίν. |
[23] |
δ'
ἀμφότερα
συλλαβὼν
καὶ
εἰς
|
ἓν |
ἀγαγών,
ὥστε
ἄδηλον
εἶναι
ποτέρῳ |
[19] |
ἀλλήλοις,
ὁμόστεγοι,
ὁμοδίαιτοι,
συμφυεῖς,
τὸ
|
ἓν |
βλέποντες,
ἀεὶ
τὸν
πόθον
ἀλλήλοις |
[20] |
ἀλλήλοις
καὶ
παρ'
ἀλλήλοις
ἐκείμεθα.
|
Ἓν |
δ'
ἀμφοτέροις
ἔργον
ἡ
ἀρετή, |
[34] |
μετὰ
Θεοῦ
τεταγμένος
λαὸν
ὠφελήσειεν·
|
ἓν |
δέ,
ὃ
μέγιστόν
τε
καὶ |
[30] |
νομίζομεν·
τρία
μὲν
ταῖς
ἰδιότησιν,
|
ἓν |
δὲ
τῇ
θεότητι
σέβοντες
καὶ |
[76] |
ἐλθεῖν,
τῶν
νῦν
πάντων
ἐκράτησεν.
|
Ἓν |
ἐπὶ
πᾶσιν
ἐρῶ
καὶ
σύντομον. |
[4] |
ἡμᾶς
δὲ
ζωγραφεῖσθαι
τοῖς
ἔξωθεν,
|
ἓν |
ἢ
δύο
τῶν
ἐξ
ἀρχῆς |
[8] |
μὲν
οὖν
τοσοῦτον
ἐκ
πολλῶν
|
ἓν |
καὶ
ἀντὶ
πολλῶν,
ὡς
ὁ |
[43] |
καὶ
τὴν
ἐπέχουσαν
ἡμᾶς
σκοτόμαιναν.
|
~Ἓν |
μὲν
οὖν
ἐκεῖνο
ἐπινοεῖ
καὶ |
[39] |
τὴν
ψυχὴν
ἔχων
καὶ
πρὸς
|
ἓν |
μόνον
βλέπων,
τὸν
τοῦ
καλοῦ |
[36] |
τῆς
σιτοδείας
ἐπίκουρος
ἀπραγμάτευτος,
πρὸς
|
ἓν |
ὁρῶν,
τῷ
φιλανθρώπῳ
τὸ
φιλάνθρωπον |
[60] |
τὰ
πλείω
τυγχάνῃ
κατωρθωκὼς
ἢ
|
ἓν |
ὅτι
μάλιστα.
Ὁ
δὲ
οὕτω |
[59] |
μὲν
οὖν
ὁπόσον
εἰπεῖν
δυνατόν,
|
ἓν |
τοῦτο
ἐπαινεῖν
οὐκ
ἔχω,
καὶ |
[1] |
οἷς
βίος
ἐστὶν
ὁ
λόγος,
|
ἓν |
τοῦτο
ἐσπου
δακόσι
καὶ
μόνον, |
[61] |
θεότητα.
Ἐντεῦ
θεν
αὐτῷ
τὸ
|
ἓν |
χιτώνιον
καὶ
τριβώνιον
καὶ
ἡ |
[40] |
τε
καὶ
ὑπ'
ἐκείνῳ
τετάχθαι,
|
ἕνα |
δὲ
κίνδυνον
τὸ
προσκρούειν
ἐκείνῳ, |
[16] |
τοῦ
λουτροῦ
καὶ
ὡς
αὐτῶν
|
ἕνα |
δεχόμενοι·
καὶ
τοῦτό
ἐστιν
αὐτοῖς |
[9] |
ἀρετήν,
πάντας
ὑπεραίρειν
τῇ
εὐτεκνίᾳ
|
Ἕνα |
μὲν
γὰρ
ἢ
δύο
γενέσθαι |
[56] |
ἡμέρως
καὶ
φιλανθρώπως,
ἀλλ'
ὡς
|
ἕνα |
τῶν
κατακρίτων.
Καὶ
ὁ
μὲν |
[39] |
λόγῳ
καὶ
τοῖς
αὐτοῦ
βουλεύμασιν
|
ἐναντίον. |
Καίτοι
πῶς
ἂν
μᾶλλον
ἔδειξεν |
[79] |
ἀπάγουσιν
αὐτὸν
ἀγγέλοις
οὐκ
ἀηδῶς
|
ἐναπέψυξεν· |
ἔστιν
ἃ
τοὺς
παρόντας
μυσταγωγήσας |
[37] |
καὶ
ταῖς
ἐκείνου
χερσὶν
ἡδέως
|
ἐναποψύξαντος, |
ἐπὶ
τὸν
ὑψηλὸν
τῆς
ἐπισκοπῆς |
[77] |
τελευταῖα
τῆς
φωνῆς,
ἀλλ'
οὖν
|
ἐναργέστερον |
ὑποκρίνεται·
οἱ
δὲ
πλεῖον
ἀπέχουσι |
[75] |
ἡ
μίμησις.
Ἦ
γὰρ
οὐκ
|
ἐναργὴς |
τῆς
ἐκείνου
φιλοσοφίας
εἰκὼν
ὁ |
[34] |
τοὺς
καιροὺς
καὶ
καταπραγματεύονται
τῆς
|
ἐνδείας |
καὶ
γεωργοῦσι
τὰς
συμφοράς·
οὔτε, |
[34] |
μὲν
γὰρ
παραλίαι
τὰς
τοιαύτας
|
ἐνδείας |
οὐ
χαλεπῶς
ἀναφέρουσι,
διδοῦσαι
τὰ |
[16] |
φιλάνθρωπον·
πλείων
γάρ
ἐστιν
ἡ
|
ἔνδειξις |
ἢ
τὸ
ἔργον
τῶν
ἀπειλουμένων. |
[34] |
τὸ
περιττεῦον
ἀνόνητον,
καὶ
τὸ
|
ἐνδέον |
ἀνεπινόητον,
οὐκ
ἔχουσιν
ὅπως
ἢ |
[47] |
δώσω
τῷ
λόγῳ
συνελὼν
ὅσον
|
ἐνδέχεται. |
~Τίς
οὐκ
οἶδε
τὸν
τηνικαῦτα |
[54] |
βασιλέα
θρασὺν
σωφρονίζοντος.
Τί
τούτων
|
ἐνδικώτερον |
ἢ
ταχύτερον;
Τὰ
δὲ
τούτων |
[72] |
τοῦ
γράμματος
ἔξωθεν,
καὶ
ὅσος
|
ἔνδοθεν |
τὸν
τοῦ
πνεύματος·
Ἀαρὼν
δὲ |
[52] |
μηδὲ
τοῦτο
παραδραμεῖν.
Ἐπειδὴ
γὰρ
|
ἔνδον |
ἐγένετο
καὶ
τὴν
ἀκοὴν
προσβαλούσῃ |
[33] |
γήρως
βακτηρία,
πίστεως
ἔρεισμα,
τῶν
|
ἔνδον |
ὁ
πιστότατος,
τῶν
ἐκτὸς
ὁ |
[20] |
Ὤ!
πῶς
ἀδακρυτὶ
τὴν
τούτων
|
ἐνέγκω |
μνήμην!
Ἶσαι
μὲν
ἐλπίδες
ἦγον |
[78] |
ἀνάλυσιν,
καὶ
ὁ
τῶν
στεφάνων
|
ἐνειστήκει |
καιρός,
κἀκεῖνο
μὲν
οὐκ
ἤκουσεν· |
[68] |
ὧν
ἄλλοις
ἐπηρεάζουσιν.
Ἐκεῖνος
γὰρ
|
ἕνεκα |
τοῦ
ὀρθοῦ
λόγου
καὶ
τῆς |
[39] |
τιμὴν
οὐ
δεξάμενον,
τῆς
αὐτῆς
|
ἕνεκεν |
αἰτίας,
οὐδὲ
τὴν
τῶν
πρεσβυτέρων |
[2] |
Οὐ
γὰρ
ὀλιγωρίᾳ
τὸ
εἰκὸς
|
ἐνελίπομεν· |
μή
ποτε
τοσοῦτον
ἀμελήσαιμεν
ἢ |
[71] |
ἑκάστῳ
τὰ
πρὸς
ἀξίαν
ἀπαραλογίστως
|
ἔνεμε |
μετὰ
τῆς
τοῦ
Πνεύματος
κρίσεως. |
[82] |
θαρρῶν,
τὸν
περὶ
σοῦ
λόγον
|
ἐνεστησάμην· |
εἰ
δὲ
πόρρω
καὶ
παρὰ |
[2] |
δι'
ἃ
τὸν
ἀγῶνα
τοῦτον
|
ἐνεστησάμην, |
ταῦτά
ἐστιν.
Εἰ
δὲ
τοσοῦτον |
[62] |
δὲ
κόσμον
κόσμῳ
παραπέμπουσαν,
τὸν
|
ἐνεστῶτα |
τῷ
μέλλοντι.
Τίς
οὖν
ἐκείνου |
[56] |
καὶ
ἀνεβάλλετο·
καὶ
τὸ
τόξον
|
ἐνετείνετο |
μέν,
κατείχετο
δέ,
τῇ
μετανοίᾳ |
[47] |
τοιούτῳ
τῷ
προστάτῃ
τῆς
Ἐκκλησίας
|
ἐνέτυχε |
καὶ
τοσούτῳ
προβόλῳ
περιρραγεὶς
διελύθη. |
[50] |
Οὐδὲ
γὰρ
ἐπισκόπῳ
ἴσως,
φησίν,
|
ἐνέτυχες, |
ἢ
πάντως
ἂν
τοῦτον
διειλέχθη |
[1] |
δακόσι
καὶ
μόνον,
ταῖς
τοιαύταις
|
ἐνευδοκιμεῖν |
ὑποθέσεσιν!
Ἔχω
μὲν
οὕτω
περὶ |
[69] |
τῷ
σαρκικῷ
τοῦ
Χριστοῦ
πλέον
|
ἐνησχολήθησαν, |
οἱ
δὲ
τῇ
θεολογίᾳ
προσέβησαν· |
[80] |
φωνὴ
καὶ
τοῖς
ἐμοῖς
ὠσὶν
|
ἔνηχος, |
ὁ
μάρτυς
τοῖς
μάρτυσι.
Καὶ |
[20] |
πρὸς
τὰς
μελλούσας
ἐλπίδας,
πρὶν
|
ἐνθένδε |
ἀπελθεῖν
ἐνθένδε
μεθισταμένοις·
πρὸς
ὃ |
[58] |
ἄξιον.
Ἄρχεται
δὲ
ὁ
πόλεμος
|
ἐνθένδε |
ἤδη
τῶν
ἐπισκόπων,
καὶ
τῶν |
[20] |
μελλούσας
ἐλπίδας,
πρὶν
ἐνθένδε
ἀπελθεῖν
|
ἐνθένδε |
μεθισταμένοις·
πρὸς
ὃ
βλέποντες,
καὶ |
[62] |
παρθένου
γεννᾶται,
παρθενίαν
νομοθετῶν
ὡς
|
ἐνθένδε |
μετάγουσαν
καὶ
κόσμον
συντέμνουσαν,
μᾶλλον |
[2] |
καὶ
ὑπὲρ
τὸ
σῶμα
πρὶν
|
ἐνθένδε |
μεταναστῆναι,
καὶ
μηδὲν
ἀξιοῦντι
τῶν |
[59] |
κατὰ
τὰ
ἀνθρώπινα,
καὶ
τῶν
|
ἐνθένδε |
πρὶν
ἀποβιῶναι
μεταναστάς,
πάντα
ἐποιεῖτο |
[29] |
χρησάμενος
καὶ
παραινέταις
γνησίοις,
φυγὰς
|
ἐνθένδε |
σὺν
ἡμῖν
πρὸς
τὸν
Πόντον |
[16] |
πολλῇ
καὶ
ἐξάλμασι
χρώμενοι
καθάπερ
|
ἐνθουσιῶντες· |
κελεύει
δὲ
ἡ
βοὴ
μὴ |
[33] |
πιστότατος,
τῶν
ἐκτὸς
ὁ
πρακτικώτατος·
|
ἑνὶ |
λόγῳ,
τοσοῦτος
εἰς
εὔνοιαν
ὅσος |
[50] |
κράτει,
ἀλλὰ
μηδὲ
τῶν
τυχόντων
|
ἑνὶ |
τὴν
ὀφρὺν
αἴροντες·
οὗ
δὲ |
[43] |
ἐν
ταῖς
πλαξὶ
χαραγμάτων·
οὐδὲ
|
ἑνὶ |
τῆς
Ἰουδαίας
ἔθνει,
καὶ
μικρῷ |
[68] |
κατακριθείς,
τοσοῦτον
ἐπραγματεύσατο
μόνον,
ὅσον
|
ἑνὶ |
τῶν
ἀκολούθων
εἰπεῖν,
ἀραμένῳ
τὸ |
[72] |
τῶν
ἁγίων,
οὐχ
ἅπαξ
τοῦ
|
ἐνιαυτοῦ, |
πολλάκις
δὲ
καὶ
καθ'
ἑκάστην, |
[66] |
ὅσα
τινὲς
τοῖς
θείοις
λογίοις
|
ἐνίδρωσαν· |
βοᾶται
τὰ
νέα,
καὶ
οὗτος |
[76] |
τὸ
δὲ
ἐζήλωσε,
τὸ
δὲ
|
ἐνίκησε· |
τῷ
δὲ
διὰ
πάντων
ἐλθεῖν, |
[54] |
δὲ
τῶν
εἰρημένων
οὐκ
ἔλαττον.
|
Ἐνίκων |
οἱ
πονηροί,
καὶ
κυροῦται
κατὰ |
[41] |
τι
μέγα
καὶ
νεανικόν,
ἢ
|
ἐννοῆσαι, |
ἢ
καταπράξασθαι
δυναμένων·
καίτοι
τἆλλα |
[28] |
τὴν
κατάστασιν
ταραχῆς.
ὡς
οὐκ
|
ἔννομον |
οὐδὲ
κανονικῶς
μᾶλλον
ἢ
τυραννικῶς |
[28] |
ἀπωσμένον,
πρᾶγμα
τολμῶσιν
ἐπικινδυνότατον·
ἀπόστασιν
|
ἐννοοῦσι |
καὶ
ῥῆξιν
τοῦ
μεγάλου
καὶ |
[30] |
σέβοντες
καὶ
γινώσκοντες.
Ὧν
οὐδὲν
|
ἐννοῶν |
ἐκεῖνος
οὐδὲ
ἄνω
βλέπειν
δυνάμενος, |
[42] |
πᾶσαν
εἶναι
ἀνάγκην.
Ταῦτ'
οὖν
|
ἐννοῶν |
καὶ
σκοπῶν
ἐκεῖνος,
ὁ
τοῦ |
[68] |
λόγους
ἐν
κρίσει
τῶν
ἀναγκαίων
|
ἐνόμιζε, |
τῷ
θείῳ
Δαβὶδ
περὶ
τούτου |
[60] |
συνέζη
μόνῳ,
ὃν
πολλῶν
χρημάτων
|
ἐνόμιζεν |
ἑαυτῷ
τιμιώτερον.
Ἅπαντα
μὲν
γὰρ |
[57] |
ἕκαστος
ἑαυτοῦ
τὴν
ὕβριν
ταύτην
|
ἐνόμιζεν, |
ἐκμαίνεται
πᾶσα
καὶ
ἀνάπτεται·
καὶ |
[33] |
ὅσος
εἰς
ἔχθραν
τὸ
πρὶν
|
ἐνομίζετο. |
Ἐντεῦθεν
αὐτῷ
περιῆν
καὶ
τὸ |
[62] |
ἢ
παρθενίαν
ἐτίμησεν,
ἢ
σαρκὶ
|
ἐνομοθέτησεν, |
οὐ
τῷ
καθ'
ἑαυτὸν
ὑποδείγματι |
[44] |
καὶ
χειρωσάμενον
πᾶν
τὸ
προστυχόν,
|
ἑνὸς |
ἀνδρὸς
καὶ
μιᾶς
πόλεως
ἥττω |
[18] |
πείρας
ἐληλεγμένων
καὶ
ᾐσχυμμένων
ὑφ'
|
ἑνὸς |
ἀνδρός,
καὶ
ταῦτα
μηδὲ
τοῦ |
[42] |
μᾶλλον
σπουδάζειν
τὸν
ἄνω
βλέποντα;
|
Ἑνὸς |
μὲν
γὰρ
εὖ
πράττοντος
ἢ |
[43] |
καὶ
πάντα
πλέκων
εἰς
κάλλους
|
ἑνὸς |
περιουσίαν
καὶ
ἁρμονίαν.
~Τί
τἆλλα |
[24] |
μὴ
πιστευόμενον·
γίνεται
γὰρ
ὥσπερ
|
ἑνὸς |
σώματος
εἰς
δύο
τομὴ
καὶ |
[33] |
Διὰ
τοῦτο
παρῆν,
ἐσόφιζεν,
ὑπήκουεν,
|
ἐνουθέτει, |
πάντα
ἦν
αὐτῷ,
σύμβουλος
ἀγαθός, |
[51] |
ἀκοῦσαι
τὸν
ὕπαρχον,
καὶ
τὴν
|
ἔνστασιν |
μαθεῖν
τοῦ
ἀνδρὸς
οὕτως
ἀκατάπληκτον |
[48] |
ἀνδρὸς
πρὸς
αὐτὸν
μετὰ
συνέσεως
|
ἔνστασιν. |
Τί
σοι,
φησίν,
ὦ
οὗτος, |
[28] |
διωγμός,
καὶ
ἡ
πρὸς
αὐτὸν
|
ἔνστασις, |
ὅμως
δέ
τι
παθόντι
πρὸς |
[21] |
αὐτῶν
τὸ
ἀπατηλὸν
καὶ
κίβδηλον,
|
ἐνταῦθα |
δαιμόνων
καταφρονήσαντες,
οὗ
θαυμάζονται
δαίμονες. |
[58] |
~Ὁ
μὲν
δὴ
κοσμικὸς
πόλεμος
|
ἐνταῦθα |
ἐτελεύτησε,
καὶ
πέρας
εἶχεν
ἐκ |
[75] |
νέαν
μέτειμι
διαθήκην,
καὶ
τοῖς
|
ἐνταῦθα |
εὐδοκίμοις
τὰ
ἐκείνου
παρεξετάσας,
τιμήσω |
[2] |
Τὰ
μὲν
δὴ
τῆς
ἀπολογίας
|
ἐνταῦθα |
κείσθω·
καὶ
γὰρ
οὐδὲ
μακροτέρας |
[59] |
Πνεύματος·
καὶ
φιλίαν
αἰδεῖσθαι
εἰδώς,
|
ἐνταῦθα |
μόνον
ἠτίμαζεν,
οὗ
Θεὸν
ἔδει |
[13] |
~Ἐπεὶ
δὲ
ἱκανῶς
εἶχε
τῆς
|
ἐνταῦθα |
παιδεύσεως,
ἔδει
δ'
αὐτὸν
μηδὲν |
[36] |
ἐκεῖθεν
τυχεῖν
ἀγαθῶν
διὰ
τῆς
|
ἐνταῦθα |
σιτομετρίας.
Ταῦτα
μετὰ
τῆς
τοῦ |
[82] |
νῦν
μετρίως
δεδέγμεθα
τὰς
ἐμφάσεις,
|
ἐνταῦθα |
σταίημεν
τῆς
ἐφέσεως,
καὶ
ταύτην |
[24] |
ὧν
τοὺς
ἀλγοῦν
τας
εἰκός;
|
Ἐνταῦθά |
τι
κατηγορήσω
μὲν
ἐμαυτοῦ,
κατηγορήσω |
[14] |
ὁ
λόγος.
Ποθῶ
μὲν
γάρ,
|
ἐνταῦθα |
τοῦ
λόγου
γενόμενος
καὶ
τοῦ |
[37] |
Καί
τι
σύντομον
φθέγξομαι,
νεκρὸς
|
ἐντεθεὶς |
ὡς
τάφῳ
τινὶ
τῷ
φορείῳ, |
[61] |
πτωχεύσαντος,
ἵν'
ἡμεῖς
πλουτισθῶμεν
θεότητα.
|
Ἐντεῦ |
θεν
αὐτῷ
τὸ
ἓν
χιτώνιον |
[33] |
εἰς
ἔχθραν
τὸ
πρὶν
ἐνομίζετο.
|
Ἐντεῦθεν |
αὐτῷ
περιῆν
καὶ
τὸ
κράτος |
[21] |
παράδοξον
εἰπεῖν,
εἰς
τὴν
πίστιν
|
ἐντεῦθεν |
ἐβεβαιώθημεν,
καταμαθόντες
αὐτῶν
τὸ
ἀπατηλὸν |
[14] |
τὰ
ἑστῶτα
καὶ
μένοντα
κατακτώμενον.
|
~Ἐντεῦθεν |
ἐπὶ
τὸ
Βυζάντιον,
τὴν
προκαθεζομένην |
[14] |
τάχει
τε
καὶ
μεγέθει
φύσεως.
|
Ἐντεῦθεν |
ἐπὶ
τὸ
τῶν
λόγων
ἔδαφος, |
[58] |
τῆς
προτέρας
τῇ
νέᾳ
προσαγαγούσης,
|
ἐντεῦθεν |
καὶ
τὰ
ἐκείνων
ἐστασιάσθη.
Ὁ |
[17] |
~Τοῦτο
ἡμῖν
τῆς
φιλίας
προοίμιον·
|
ἐντεῦθεν |
ὁ
τῆς
συναφείας
σπινθήρ·
οὕτως |
[14] |
τοῦ
ἀνδρὸς
ἐγκωμίων·
τὸ
δ'
|
ἐντεῦθεν, |
οὐκ
οἶδ'
ὅ
τι
τῷ |
[54] |
θεν
τὸ
γράμμα
τῆς
ἐξορίας,
|
ἐντεῦθεν |
τὸ
δόγμα
τῆς
ἀρρωστίας·
καὶ |
[68] |
τῆς
ἑαυτῶν
κακίας
ὁρμητήριον
ποιησάμενοι,
|
ἐντεῦθεν |
τὸ
λειπόμενον
ἅπαν,
ὡς
ἔκ |
[70] |
βλάσφημον
αἰδοῖ
τοῦ
προπάτορος,
τὴν
|
ἐντολὴν |
οὐκ
ἐφύλαξεν·
ὁ
δὲ
καὶ |
[50] |
παντὸς
ἄλλου
ταπεινότεροι,
τοῦτο
τῆς
|
ἐντολῆς |
κελευούσης,
καὶ
μὴ
ὅτι
τοσούτῳ |
[20] |
ἅπασαν
ἀπηυθύνομεν,
παρά
τε
τῆς
|
ἐντολῆς |
οὕτως
ἀγόμενοι
καὶ
ἀλλήλοις
τὴν |
[13] |
πᾶν
εἶδος
παιδεύσεως·
ὅσον
κλέος
|
ἐντὸς |
ὀλίγου
χρόνου
παρὰ
πᾶσιν
ἠνέγκατο, |
[65] |
οὐχ
ὡς
ἀγνοοῦντι,
ἀλλ'
ὡς
|
ἐντρυφῶντι |
τῇ
θεωρίᾳ.
Πάντα
δὲ
ἐκείνῳ |
[67] |
διδασκάλῳ
χρώμενος.
Ὅταν
τοῖς
ἀντιρρητικοῖς
|
ἐντύχω |
λόγοις,
τὸ
Σοδομιτικὸν
ὁρῶ
πῦρ, |
[18] |
μεγάλα
ἐλπίσαντες
ἀθρόως
τοῖς
ἐλπισθεῖσιν
|
ἐντύχωμεν, |
ἐλάττω
τῆς
δόξης
ὁρᾶν
τὰ |
[70] |
εὖ
οἶδα,
τοῦ
παραδείσου
τετύχηκεν.
|
Ἐνὼς |
ἤλπισε
πρῶτος
ἐπικαλεῖσθαι
τὸν
Κύριον· |
[52] |
μέρος
γενόμενος,
οὕτως
ἀφοσιοῦται
τὴν
|
ἕνωσιν· |
ἄξιον
δὲ
μηδὲ
τοῦτο
παραδραμεῖν. |
[70] |
ὃ
τοῦ
ἐπικαλεῖσθαι
πολὺ
τιμιώτερον.
|
Ἐνὼχ |
μετετέθη,
μικρᾶς
εὐσεβείας,
ἔτι
γὰρ |
[25] |
αὐτῶν
καὶ
τελοῦμεν
εἰς
ἄνδρας
|
ἐξ |
ἀγενείων,
ἀνδρικώτερον
τῇ
φιλοσοφίᾳ
προσβαίνοντες· |
[41] |
καὶ
πλάνας
διεσπασμένον·
καὶ
τὴν
|
ἐξ |
Αἰγύπτου
μετηρμένην
καὶ
μεταπεφυτευμένην
ἄμπελον, |
[7] |
τῇ
ἐρήμῳ
ταλαιπωροῦντας
μετὰ
τὴν
|
ἐξ |
Αἰγύπτου
φυγήν,
ὡς
ἄρα
βελτίων |
[67] |
μεθαρμόζομαι
καὶ
ῥυθμίζομαι
καὶ
ἄλλος
|
ἐξ |
ἄλλου
γίνομαι,
τὴν
θείαν
ἀλλοίωσιν |
[10] |
δεδομένων
εἰς
κοινὸν
ὄφελος,
μήτε
|
ἐξ |
ἄλλων
μᾶλλον
ἁρμόζειν
ἢ
ἐκείνων |
[69] |
τῆς
πατρίδος,
ἀφανείᾳ
τετιμημένους,
ὡς
|
ἐξ |
ἀμφοτέρων
ἰσχυρὸν
εἶναι
τὸ
καθ' |
[56] |
λόγῳ.
~Γυναῖκά
τινα
τῶν
ἐπιφανῶν
|
ἐξ |
ἀνδρὸς
οὐ
πρὸ
πολλοῦ
τὸν |
[26] |
εἶναι
καταγελαστότα
τον.
Οὐ
γὰρ
|
ἐξ |
ἀρετῆς
μᾶλλον
ἢ
κακουργίας
ἡ |
[12] |
τὴν
μέλλουσαν
τελειότητα
διὰ
τῶν
|
ἐξ |
ἀρχῆς
μαθημάτων
ἀγόμενος.
Οἱ
μὲν |
[4] |
ἔξωθεν,
ἓν
ἢ
δύο
τῶν
|
ἐξ |
ἀρχῆς
ὑπαρχόντων
αὐτῷ
καὶ
ταῦτα |
[8] |
ἵν'
ἐπιδείξαιμι,
οἵων
αὐτῷ
τῶν
|
ἐξ |
ἀρχῆς
ὑπαρχόντων,
καὶ
πρὸς
ὃ |
[30] |
Πατέρα
τιμήσας,
καὶ
ἀτιμάσας
τὰ
|
ἐξ |
αὐτοῦ
διὰ
τῶν
ἀνίσων
βαθμῶν |
[71] |
καὶ
εὐημερίαν,
καὶ
τοὺς
δώδεκα
|
ἐξ |
αὐτοῦ
πατριάρχας,
καὶ
τὸν
τῶν |
[13] |
μὲν
τὸ
πάρεργον
ἦσαν,
τοσοῦτον
|
ἐξ |
αὐτῶν
δρεπομένῳ
ὅσον
εἰς
τὴν |
[4] |
μὲν
μορφὰς
καὶ
τὰς
χρόας
|
ἐξ |
ἑαυτῶν
δοκιμάζεσθαι
καὶ
τῶν
ἵππων |
[9] |
γνωρίσματα,
πτωχοτροφίαι,
ξενοδοχίαι,
ψυχῆς
κάθαρσις
|
ἐξ |
ἐγκρατείας,
ἀπόμοιρα
κτήσεως
Θεῷ
καθιερωθείσης, |
[71] |
τε
ποι
μαντικὴν
τοῦ
ἀνδρός,
|
ἐξ |
ἧς
ἐπλούτησε,
πλείω
τῶν
ἀσήμων |
[21] |
Γύγης,
εἴπερ
μὴ
μῦθος
ἦν,
|
ἐξ |
ἧς
Λυδῶν
ἐτυράννησεν·
ἢ
τῷ |
[64] |
Φαρισαίου
καταγινώσκειν
καὶ
διηγεῖσθαι
τὴν
|
ἐξ |
ὄγκου
ταπείνωσιν,
καὶ
Χριστὸν
εἰδέναι |
[18] |
τελεωτέρᾳ,
οὔτε
παίδευσιν
τοῖς
πειρωμένοις
|
ἐξ |
ὀλίγων
τε
καὶ
ἐν
ὀλίγῳ |
[8] |
τῶν
ἐλπιζομένων
τὸ
παρὸν
θαῦμα.
|
Ἐξ |
οὗ
καὶ
πρὸς
τὴν
ἄθλησιν |
[43] |
περὶ
τοῦ
λόγου
τῆς
ἀληθείας,
|
ἐξ |
οὗ
καὶ
τὸ
σώζεσθαι
περιγίνεται. |
[70] |
πόλιν,
κούφως
τῶν
αἱρετικῶν
ὑπερπλέουσαν,
|
ἐξ |
οὗ
κόσμον
ὅλον
ἀνεκαλέσατο.
~Μέγας |
[16] |
εὐθὺς
αἰδέσιμος
ἦν,
ἀκοῇ
προκατειλημμένος.
|
Ἐξ |
οὗ
τί
γίνεται;
μόνος
σχεδὸν |
[59] |
πλείοσιν
ἐπισκόποις
τὴν
πατρίδα
καταπυκνώσας.
|
Ἐξ |
οὗ
τί
γίνεται;
Τρία
τὰ |
[35] |
ὕειν
μὲν
οὐκ
εἶχεν
ἄρτον
|
ἐξ |
οὐρανοῦ
δι'
εὐχῆς,
καὶ
τρέφειν |
[74] |
βάτον
θαῦμα,
καὶ
τὸ
καλὸν
|
ἐξ |
ὕψους
δέρος,
τὴν
ἀσαρκίαν.
Ἐῶ |
[68] |
οἳ
τοῖς
ἑαυτῶν
κακοῖς
βοηθοῦσιν,
|
ἐξ |
ὧν
ἄλλοις
ἐπηρεάζουσιν.
Ἐκεῖνος
γὰρ |
[23] |
οὐδέν·
σπουδὴ
γὰρ
εὐφυΐᾳ
συνέδραμεν,
|
ἐξ |
ὧν
ἐπι
στῆμαι
καὶ
τέχναι |
[61] |
ὃ
γεωργοῦσι
πηγαὶ
μηδὲν
πονουμένοις.
|
Ἐξ |
ὧν
ἢ
μεθ'
ὧν
νοσοκομίαι |
[65] |
ἐκείνῳ
διηρεύνηται
τὰ
τοῦ
Πνεύματος,
|
ἐξ |
ὧν
ἦθος
ἅπαν
ἐπαίδευσε
καὶ |
[69] |
τὸ
Πνεῦμα
Θεόν,
δῆλον
μὲν
|
ἐξ |
ὧν
καὶ
δημοσίᾳ
τοῦτο
πολλάκις |
[58] |
ἐκ
τῶν
πατέρων
ἄνωθεν
διαιρέσεως.
|
Ἐξ |
ὧν
πολλὰ
καὶ
δεινά,
τὰ |
[5] |
γνώμης
ὡς
πάντα
ῥᾳδίως
οἴσοντες,
|
ἐξ |
ὧν
στεφανοῖ
Χριστὸς
τοὺς
τὴν |
[58] |
μὲν
ἀνεπείθοντο,
οἱ
δὲ
ὑπηλλάττοντο.
|
Ἐξ |
ὧν
συνέβαινε
καὶ
τὰ
τῶν |
[10] |
τοῖς
καιρίοις
εὑρίσκονται,
καὶ
τοῖς
|
ἐξ |
ὧν
τὸ
νικᾶν
ὑπάρχει
καὶ |
[22] |
τὸν
ἐκείνου
δρόμον
καὶ
τρόπον·
|
ἐξ |
ὧν
ὑπῆρχεν
ἡμῖν
ἐπισήμοις
μὲν |
[69] |
κοινωνὸν
ἐκείνου
κἀν
τοῖς
τοιούτοις,
|
ἐξαγορεύσω |
τι
καὶ
τῶν
τοῖς
πολλοῖς |
[67] |
μόνον
αὐτοῦ
διηγήσομαι.
Ὅταν
τὴν
|
ἑξαήμερον |
αὐτοῦ
μεταχειρίζωμαι
καὶ
διὰ
γλώσσης |
[57] |
διασώσῃ
λαὸν
φυγάδα,
καὶ
τοῦτον
|
ἐξαιρήσεσθαι |
τῶν
κινδύνων;
~Ὁ
μὲν
δὴ |
[30] |
οὕτως.
~Ἐν
τούτοις
ὄντων
ἡμῶν,
|
ἐξαίφνης |
ἐφίσταται
νέφος
χαλάζης
πλῆρες
καὶ |
[17] |
τύγχανον,
ἀλλὰ
σαφῶς
ἤδη
παραγυμνούμενον,
|
ἐξαίφνης |
μεταβαλών,
πρύμναντε
ἐκρουσάμην
ἐκείνῳ
θέμενος |
[16] |
πλησιάσωσι,
βοῇ
τε
πολλῇ
καὶ
|
ἐξάλμασι |
χρώμενοι
καθάπερ
ἐνθουσιῶντες·
κελεύει
δὲ |
[49] |
τῷ
θυμῷ
καὶ
τῆς
καθέδρας
|
ἐξαναστῆναι |
καὶ
τραχυτέροις
πρὸς
αὐτὸν
χρήσασθαι |
[72] |
ἁγίας
κατάσχεσις·
ὁ
δὲ
οὐκ
|
ἔξαρχος; |
οὐ
στρατηγὸς
τῶν
διὰ
πίστεως |
[12] |
ἐγκύκλιον
παίδευσιν
παιδευόμενος
καὶ
θεοσέβειαν
|
ἐξασκούμενος |
καί,
συνελόντι
φάναι,
πρὸς
τὴν |
[41] |
τὸ
κατ'
αὐτοὺς
ὅπως
ἀσφαλῶς
|
ἕξει |
λογιζομένων,
εἴπερ
τοῦτο
ἀσφαλές,
περαιτέρω |
[11] |
τούτων,
οὐκ
ἐπειδὴ
κακῶς
τινες
|
ἐξειλήφασιν |
ἀντὶ
Θεοῦ
τὰ
τοῦ
Θεοῦ |
[23] |
μὲν
τὸ
αἱρεθὲν
τοῦ
παρεθέντος
|
ἐξεῖναι |
θαυμάζειν,
μᾶλλον
δὲ
τοῦ
αἱρεθέντος |
[66] |
τὸ
εἰς
πᾶσαν
τὴν
γῆν
|
ἐξελθεῖν |
τὸν
φθόγγον
αὐτοῦ,
καὶ
εἰς |
[19] |
πολυπόδων
πείσομαι,
ὧν
τῆς
θαλάμης
|
ἐξελκομένων |
προσέξονται
ταῖς
κοτύλαις
αἱ
πέτραι, |
[23] |
Τίς
δὲ
γραμματικήν,
ἣ
γλῶσσαν
|
ἐξελληνίζει |
καὶ
ἱστορίαν
συνάγει
καὶ
μέτροις |
[56] |
εἴχετο
κατὰ
κράτος.
Ὁ
δ'
|
ἐξεμαίνετο |
καὶ
τέλος
πέμπει
τινὰς
τῶν |
[58] |
ἐπαναγαγεῖν.
Ὃ
δὲ
πλεῖον
αὐτὸν
|
ἐξέμηνεν, |
αἱ
Ταυρι
καὶ
πρόσοδοι
καὶ |
[75] |
εἰ
καὶ
μὴ
πρόδρομος·
καὶ
|
ἐξεπορεύετο |
πρὸς
αὐτόν,
οὐχ
ἡ
περίχωρος |
[56] |
ἐξουσίας
τὸν
τοῦ
ἁγίου
κοιτωνίσκον
|
ἐξερευνήσοντας, |
οὐ
κατὰ
χρείαν
μᾶλλον
ἢ |
[11] |
οὕτω
καὶ
τούτων
τὸ
μὲν
|
ἐξεταστικόν |
τε
καὶ
θεωρητικὸν
ἐδεξάμεθα,
ὅσον |
[76] |
τούτων·
ἐκεῖνος
γὰρ
τὸ
μὲν
|
ἐξεῦρε |
τῶν
καλῶν,
τὸ
δὲ
ἐζήλωσε, |
[67] |
καὶ
θεωρίας.
Ὅταν
ταῖς
ἄλλαις
|
ἐξηγήσεσιν, |
ἃς
τοῖς
μικρὰ
βλέπουσιν
ἀναπτύσσει, |
[27] |
τῷ
λαῷ
βίβλους,
ὁ
τούτων
|
ἐξηγητής, |
καὶ
ταύτην
οὐκ
ἀπαξιώσας
τὴν |
[61] |
τοῖς
ἀναγκαίοις
διέζη
μόνον
ἕως
|
ἐξῆν, |
καὶ
μόνην
ᾔδει
τρυφήν,
τὸ |
[3] |
Ὧν
ἡμῖν,
εἰ
βουλομένοις
εἰπεῖν
|
ἐξῆν, |
οὐδὲν
ἂν
ἦσαν
ἡμῖν
οἱ |
[13] |
δράμασι
τὰ
ἐπίσημα.
Τὰ
δὲ
|
ἑξῆς |
αὐτοὶ
διηγείσθωσαν,
οἱ
καὶ
παιδεύσαντες |
[70] |
εὑράμενος
τὴν
μετάθεσιν,
καὶ
τοῦ
|
ἑξῆς |
βίου
τὸν
κίνδυνον
διαπέφευγε·
τοῦ |
[54] |
ἢ
ταχύτερον;
Τὰ
δὲ
τούτων
|
ἑξῆς, |
ἔκαμνεν
ὁ
παῖς
τῷ
βασιλεῖ |
[38] |
εἰκός,
οὐ
κατῄσχυνεν
οὐδενὶ
τῶν
|
ἑξῆς |
ἢ
τὴν
ἑαυτοῦ
φιλοσοφίαν,
ἢ |
[78] |
τῆς
ἱερωσύνης
συλλήπτορας.
Τοῖς
δὲ
|
ἑξῆς |
ὀκνεῖ
μὲν
προσελθεῖν
ὁ
λόγος, |
[73] |
ἐκείνου
σοφίαν
γνωρίζεσθαι.
Καὶ
τὰ
|
ἑξῆς |
παρήσω
τοῦ
Σολομῶντος·
πᾶσι
δὲ |
[8] |
τὸ
ἱστορούμενον.
Ὡς
τά
γε
|
ἑξῆς |
τοῦ
λόγου
καὶ
λίαν
αἰσχρά! |
[23] |
αὐτῷ
πεποιήκασιν·
ὅθεν
ἀρξάμενος,
εἰς
|
ἕξιν |
τῆς
τέχνης
ἀφίκετο·
καὶ
ταύτης, |
[24] |
ἡμέρα
καὶ
ὅσα
τῆς
ἐκδημίας·
|
ἐξιτήριοι |
λόγοι,
προπόμπιοι,
ἀνακλήσεις,
οἰμωγαί,
περιπλοκαί, |
[78] |
καταλελοιπώς,
εὐτονώτερος
γίνεται
περὶ
τοὺς
|
ἐξιτηρίους |
τῶν
λόγων,
ἵνα
τοῖς
τῆς |
[36] |
λιμὸν
ἄρτων,
οὐδὲ
δίψαν
ὕδατος
|
ἐξιώμενος, |
λόγου
δὲ
πόθον
τοῦ
ἀληθῶς |
[54] |
καὶ
κυροῦται
κατὰ
τοῦ
ἀνδρὸς
|
ἐξορία· |
καὶ
οὐδὲν
ἀπῆν
τῶν
εἰς |
[46] |
Τίνα
δὴ
λέγω
τὰ
πρῶτα;
|
Ἐξορίαι, |
φυγαί,
δημεύσεις,
ἐπιβουλαὶ
φανεραί
τε |
[49] |
ταῦτα;
γνωριζέσθω
γὰρ
ἡμῖν.
Δήμευσιν,
|
ἐξορίαν, |
βασάνους,
θάνατον.
Εἴ
τι
ἄλλο, |
[49] |
οἷς
ὁ
πᾶς
ἐμοὶ
βίος·
|
ἐξορίαν |
δὲ
οὐ
γινώσκω,
ὁ
μηδενὶ |
[68] |
τε
πέπονθεν·
ὅς
γε
καὶ
|
ἐξορίαν |
ὑπὲρ
τῆς
ἀληθείας
κατακριθείς,
τοσοῦτον |
[54] |
Ἐκεῖ
θεν
τὸ
γράμμα
τῆς
|
ἐξορίας, |
ἐντεῦθεν
τὸ
δόγμα
τῆς
ἀρρωστίας· |
[38] |
τηνικαῦτα
λαμβάνειν,
ὕλῃ
πλείονι
τῇ
|
ἐξουσίᾳ |
χρωμένην.
~Πρῶτον
μὲν
ἐκεῖνο
πᾶσι |
[33] |
τὴν
γὰρ
εὔνοιαν
εἰσφέρων,
τὴν
|
ἐξουσίαν |
ἀντελάμβανε·
καὶ
ἦν
θαυμαστή
τις |
[27] |
τὸν
Κύριον,
οὐ
κλέψας
τὴν
|
ἐξουσίαν |
οὐδ'
ἁρπάσας,
οὐδὲ
διώξας
τὴν |
[49] |
Τί
δαί;
Οὐ
φοβεῖ
τὴν
|
ἐξουσίαν; |
φησί.
Μὴ
τί
γένηται,
μὴ |
[50] |
ἂν
ᾖ
βουλομένῳ
σοι,
τῆς
|
ἐξουσίας |
ἀπόλαυε.
Ἀκουέτω
ταῦτα
καὶ
βασιλεύς, |
[26] |
καὶ
τὸ
φρονεῖν
ὑπὸ
τῆς
|
ἐξουσίας |
ἀφῃρημένος.
~Ἀλλ'
οὐχ
ὁ
πολὺς |
[56] |
τέλος
πέμπει
τινὰς
τῶν
ἐπ'
|
ἐξουσίας |
τὸν
τοῦ
ἁγίου
κοιτωνίσκον
ἐξερευνήσοντας, |
[55] |
καὶ
οἷα
κατὰ
τοῦ
ἀνδρὸς
|
ἐξύβρισεν, |
ἶσον
δὲ
εἰπεῖν
καὶ
κατὰ |
[36] |
τοῦ
λιμοῦ
καὶ
τὴν
Αἴγυπτον
|
ἐξω |
νεῖται
τῷ
φιλανθρώπῳ,
τὸν
τῆς |
[51] |
ἀκατάπληκτον
καὶ
ἀήττητον,
τὸν
μὲν
|
ἔξω |
πέμψαι
καὶ
μεταστήσασθαι,
οὐκ
ἔτι |
[80] |
ὄψεων,
εἴ
ποτε
τοῦ
δέοντος
|
ἔξω |
πέσοιμι.
Καὶ
οὐκ
ἐγὼ
μὲν |
[19] |
ἔρωτος
νόμος.
Αἰσθάνομαι
μὲν
οὖν
|
ἔξω |
τοῦ
καιροῦ
καὶ
τοῦ
μέτρου |
[10] |
εἰπὼν
οἶμαι
περιττὸς
δόξειν
οὐδὲ
|
ἔξω |
τοῦ
σκοποῦ
βάλλειν
τὸν
λόγον, |
[62] |
μὴ
βλεπόμενα·
καὶ
τὸ
μὲν
|
ἔξωθεν |
ἀπομαραίνων,
καὶ
τὴν
ὕλην
ὑποσπῶν |
[4] |
ἀτιμοτάτους,
ἡμᾶς
δὲ
ζωγραφεῖσθαι
τοῖς
|
ἔξωθεν, |
ἓν
ἢ
δύο
τῶν
ἐξ |
[11] |
τῶν
νοουμένων·
ἀλλὰ
καὶ
τὴν
|
ἔξωθεν, |
ἣν
οἱ
πολλοὶ
Χριστιανῶν
διαπτύουσιν, |
[72] |
νόμον,
τόν
τε
τοῦ
γράμματος
|
ἔξωθεν, |
καὶ
ὅσος
ἔνδοθεν
τὸν
τοῦ |
[21] |
φέρουσα,
καὶ
ἡ
πρὸς
τοὺς
|
ἔξωθεν |
παιδευτάς.
Τὰς
ἄλλας
δὲ
τοῖς |
[81] |
τῶν
ἡμετέρων
καὶ
ὅσοι
τῶν
|
ἔξωθεν, |
τὴν
εὐφημίαν
μοι
συνεργάζεσθε,
ἄλλος |
[66] |
ἐν
πράγματι;
Τίς
τῶν
τὰ
|
ἔξωθεν |
φιλοσοφούντων
ἢ
τὰ
ἡμέτερα;
Μία |
[46] |
πείθειν
οὐκ
ὄντος.
Οἱ
μὲν
|
ἐξωθούμενοι |
τῶν
ἐκκλησιῶν,
ὅσοι
τοῦ
ὀρθοῦ |
[46] |
καθυβρίζοντες.
Ἵνα
τί
γένηται;
Ἵν'
|
ἐξωσθῇ |
μὲν
Ἰακὼβ
ὁ
πατριάρχης,
ἀντεισαχθῇ |
[21] |
ἄλλας
δὲ
τοῖς
βουλομένοις
παρήκαμεν
|
ἑορτάς, |
θέατρα,
πανηγύρεις,
συμπόσια.
Οὐδὲν
γὰρ |
[48] |
μᾶλλον
δὲ
εἴσεισιν
ὥσπερ
εἰς
|
ἑορτήν, |
οὐκ
εἰς
κρίσιν
καλούμενος.
Πῶς |
[17] |
ὁ
τῆς
συναφείας
σπινθήρ·
οὕτως
|
ἐπ' |
ἀλλήλοις
ἐτρώθημεν.
Ἔπειτα
συνηνέχθη
τι |
[24] |
καὶ
ὁμοζύγων
διάζευξις
γοερὸν
μυκωμένων
|
ἐπ' |
ἀλλήλοις
καὶ
οὐ
φερόντων
τὴν |
[57] |
ὡς
καπνοῦ
σμῆνος
κινήσαντος,
ἄλλος
|
ἐπ' |
ἄλλῳ
διεγείρεται
καὶ
ἀνίσταται,
γένος |
[28] |
τῶν
κάτω
καὶ
ὅση
τῶν
|
ἐπ' |
ἀξίας.
Ῥᾷστον
δὲ
τοῦτο
ἦν |
[10] |
νέμειν
τιμήν,
τοῖς
μνημονευθεῖσιν
ἀποδεδώκαμεν,
|
ἐπ' |
αὐτὸν
ἴωμεν
ἤδη,
τοσοῦτον
εἰπόντες, |
[4] |
ἂν
μάλιστα
ἡσθείη
λεγομένοις
εἰπών,
|
ἐπ' |
αὐτὸν
καὶ
δὴ
τρέψομαι.
Ἄλλου |
[28] |
καὶ
ἀνάλωτον
πάθεσι.
Κινεῖται
οὖν
|
ἐπ' |
αὐτὸν
τῆς
Ἐκκλησίας
ὅσον
ἔκκριτον |
[45] |
ἐστράτευε,
πᾶν
μὲν
γένος
ἀνθρώπων
|
ἐπ' |
αὐτοὺς
ἐλαύνων,
παντὶ
δὲ
ζέων |
[56] |
καὶ
τέλος
πέμπει
τινὰς
τῶν
|
ἐπ' |
ἐξουσίας
τὸν
τοῦ
ἁγίου
κοιτωνίσκον |
[37] |
τῆς
ὑπερορίας
τοὺς
χρίσοντας,
ἄνδρας
|
ἐπ' |
εὐσεβείᾳ
γνωρίμους
καὶ
ζηλωτάς,
καὶ |
[70] |
πάλαι
καὶ
νῦν
γεγονότων
ἀνδρῶν
|
ἐπ' |
εὐσεβείᾳ
γνωρίμων,
νομοθετῶν,
στρατηγῶν,
προφητῶν, |
[1] |
τούτων
σαφῶς
καὶ
τὰς
ἐπιδόσεις·
|
ἐπ' |
οὐδενὸς
οὖν
τῶν
ἁπάντων,
οὐκ |
[72] |
ἔργων,
ἐπὶ
τὴν
γῆν
τῆς
|
ἐπαγγελίας, |
πλαξὶ
δὲ
νόμους
ἐγγράφων
οὐ |
[71] |
καινῆς
θυσίας,
τὸν
ἐκ
τῆς
|
ἐπαγγελίας |
τῷ
δεδωκότι
προσαγαγών,
ἱερεῖον
ἕτοιμον |
[31] |
ῥοπῆς
καὶ
χειρός,
τῆς
μὲν
|
ἐπαγομένης, |
τῆς
δὲ
ἀπειλουμένης,
ἧκον
καὶ |
[52] |
παράδειγμα
ἠδύνατο
θεωρεῖν
τὰ
ὁρώμενα,
|
ἔπαθέ |
τι
ἀνθρώπινον,
σκότου
καὶ
δίνης |
[65] |
Πνεύματος,
ἐξ
ὧν
ἦθος
ἅπαν
|
ἐπαίδευσε |
καὶ
ὑψηγορίαν
ἐδίδαξε
καὶ
τῶν |
[60] |
Σκοπῶμεν
δὲ
οὕτως.
Ἀκτησίαν
τίς
|
ἐπαινεῖ |
καὶ
βίον
ἄσκευον
καὶ
ἀπέριττον; |
[74] |
ᾗ
τὸ
Ἡλίου
πνεῦμα
συνηκολούθησεν;
|
Ἐπαίνει |
κἀκείνου
τὴν
ἐν
πυρὶ
ζωήν, |
[18] |
ἐσκυθρώπαζεν,
ἐδυσφόρει,
τῆς
ἐπιδημίας
ἑαυτὸν
|
ἐπαινεῖν |
οὐκ
εἶχεν,
ἐζήτει
τὸ
ἐλπισθέν, |
[59] |
ὁπόσον
εἰπεῖν
δυνατόν,
ἓν
τοῦτο
|
ἐπαινεῖν |
οὐκ
ἔχω,
καὶ
γὰρ
ὁμολογήσω |
[74] |
δὲ
δῆλα,
κἂν
ἡμεῖς
φειδώμεθα.
|
~Ἐπαινεῖς |
Ἡλίου
τὴν
πρὸς
τοὺς
τυράννους |
[66] |
τὰ
μέλλοντα
μετεσκεύασεν.
~Ἡλίου
μὲν
|
ἐπαινεῖται |
παρὰ
τῷ
Δαβὶδ
κάλλος
καὶ |
[81] |
μοι
καὶ
χῆραι
τὸν
προστάτην
|
ἐπαινέσεσθαι, |
καὶ
ὀρφανοὶ
τὸν
πατέρα,
καὶ |
[82] |
ὁ
λόγος·
ἡμᾶς
δὲ
τίς
|
ἐπαινέσεται |
μετὰ
σὲ
τὸν
βίον
ἀπολείποντας; |
[10] |
σκοποῦ
βάλλειν
τὸν
λόγον,
ταῦτ'
|
ἐπαινέσομαι. |
~Οἶμαι
δὲ
πᾶσιν
ἀνωμολογῆσθαι
τὸν |
[2] |
ὑμῶν
ὅσοι
θερμότεροι
τοῦ
ἀνδρὸς
|
ἐπαινέται, |
εἴπερ
τις
ἔστιν
ἄλλου
θερμότερος, |
[1] |
ἐμαυτῷ
χαρισαίμην
ἢ
τοῖς
ἀρετῆς
|
ἐπαινέταις |
ἢ
τοῖς
λόγοις
αὐτοῖς,
ἢ |
[21] |
χαλεπὸν
μὴ
συναρπασθῆναι
τοῖς
τούτων
|
ἐπαινέταις |
καὶ
συνηγόροις·
ἡμῖν
δ'
οὐδεμία |
[2] |
καιροῦ
δεύτερος
καὶ
μετὰ
τοσούτους
|
ἐπαινέτας, |
ἰδίᾳ
τε
καὶ
δημοσίᾳ
τὰ |
[64] |
καὶ
χαρίζεσθαι,
τί
τοῦτο;
Οὐκ
|
ἐπαινετέος |
μᾶλλον
ἢ
μεμπτέος
τοῖς
γε |
[55] |
σιγῆς
ἀξίως,
ἢ
οὐ
λίαν
|
ἐπαινετῶς; |
Οὐ
μὲν
οὖν.
Ἀλλ'
ὁ |
[80] |
μὲν
οὕτω
θρήνους
ἀναμίγνυμι
τοῖς
|
ἐπαίνοις, |
καὶ
λογογραφῶ
τὴν
τοῦ
ἀνδρὸς |
[2] |
ἄλλοις
μᾶλλον
ἡμῶν
προσήκειν
τὸν
|
ἔπαινον. |
Ἀλλὰ
πρῶτον
μὲν
ὤκνουν
τὸν |
[64] |
οὗ
καὶ
τὸ
μειδίαμα
πολλάκις
|
ἔπαινος |
ἦν,
καὶ
τὸ
σιωπᾶν
ἐπιτίμησις, |
[82] |
ἀπολείποντας;
Εἰ
καί
τι
παράσχοιμεν
|
ἐπαίνου |
τοῖς
λόγοις
ἄξιον,
ἐν
Χριστῷ |
[67] |
τὸ
σῶμα
καὶ
σύνειμι
τοῖς
|
ἐπαινουμένοις |
καὶ
πρὸς
τὴν
ἄθλησιν
διεγείρομαι. |
[8] |
τι
πρὸς
εὐφημίαν
ὁ
νῦν
|
ἐπαινούμενος· |
ἀλλ'
ἵν'
ἐπιδείξαιμι,
οἵων
αὐτῷ |
[9] |
γὰρ
ἢ
δύο
γενέσθαι
τῶν
|
ἐπαινουμένων, |
κἂν
τῇ
φύσει
δοίη
τις· |
[22] |
ἐμαυτὸν
εἰς
τοὺς
ἐμοὺς
ὑπαχθεὶς
|
ἐπαίνους, |
ὁ
μηδὲ
παρ'
ἑτέρου
ποτὲ |
[1] |
ὁ
λόγος.
Ὧν
γὰρ
τοὺς
|
ἐπαίνους, |
οἶδα
τούτων
σαφῶς
καὶ
τὰς |
[10] |
αὐτὸς
ὑπόθεσίς
τε
λαμπρὰ
τοῖς
|
ἐπαινοῦσι, |
καὶ
μόνος
τῇ
τοῦ
λόγου |
[60] |
ἀπληστίας
περιπέσω
γραφῇ,
παρὰ
τοῖς
|
ἐπαινοῦσι |
τὸ
μέτριον,
ὃ
μηδὲ
ἐκεῖνος |
[26] |
ἀναβάσεως
τῆς
τιμῆς
ἀξιώσασα.
~Οὐκ
|
ἐπαινῶ |
γὰρ
ἐγὼ
τὴν
παρ'
ἡμῖν |
[71] |
τὰ
σύμβολα
τῆς
ἡττωμένης
γενέσεως·
|
Ἐπαινῶ |
καὶ
τὴν
περὶ
τὰ
θρέμματα |
[71] |
ἀγεννεῖ
προφητείᾳ
τοῦ
μέλλοντος·
ἀλλ'
|
ἐπαινῶ |
καὶ
τούτου
τὴν
οὐχ
ὁραθεῖσαν |
[71] |
μετὰ
τῆς
τοῦ
Πνεύματος
κρίσεως.
|
Ἐπαινῶ |
τὴν
Ἰακὼβ
κλίμακα
καὶ
τὴν |
[26] |
ἁπάντων
τολμήσω
κατηγορεῖν,
οὐδὲ
δίκαιον.
|
Ἐπαινῶ |
τὸν
νηΐτην
νόμον,
ὃς
τὴν |
[60] |
μέτρον
ἄριστον,
ἐν
τοῖς
μάλιστα
|
ἐπαινῶν, |
καὶ
παρὰ
πάντα
τὸν
ἑαυτοῦ |
[56] |
τι
καὶ
δικανικῶς
μεταξὺ
τῶν
|
ἐπαίνων, |
μὴ
ὅτι
τὸν
μέγαν
Βασίλειον |
[10] |
Ἐπεὶ
δὲ
τὰς
ἀπαρχὰς
τῶν
|
ἐπαίνων |
νόμῳ
θείῳ
πειθόμενοι,
ὃς
πατράσι |
[45] |
καὶ
φρονήματι,
οὐ
ταύτῃ
μόνον
|
ἐπαίρεσθαι |
καὶ
ἄμετρον
εἶναι
ταῖς
ἀπειλαῖς, |
[71] |
καὶ
τὴν
πάλην,
ἣν
οὐκ
|
ἐπάλαισε |
πρὸς
Θεόν,
ἀλλ'
ὑπὲρ
Θεοῦ, |
[11] |
οὐ
τῷ
κτίστῃ
τὴν
κτίσιν
|
ἐπαν |
ιστάντες
κατὰ
τοὺς
ἄφρονας,
ἀλλ' |
[58] |
καταλῦσαι
τῶν
καθεστώτων
ἢ
καταλυθὲν
|
ἐπαναγαγεῖν. |
Ὃ
δὲ
πλεῖον
αὐτὸν
ἐξέμηνεν, |
[22] |
εὐφημίαν.
Ἀλλ'
ἐπὶ
τὴν
νύσσαν
|
ἐπαναγέσθω |
πάλιν
ἡμῖν
ὁ
λόγος.
~Τίς |
[17] |
περιφρονηθῆναι,
ὑπήρειδόν
τε
τοὺς
νεανίας
|
ἐπανάγων |
τὸν
λόγον·
καὶ
τὴν
παρ' |
[25] |
εὐλάβεια
καὶ
γηροκομία
καὶ
συμφορῶν
|
ἐπανάστασις |
κατασχοῦσα
τοῦ
ἀνδρὸς
ἀπήγαγεν·
οὐ |
[37] |
τάφῳ
τινὶ
τῷ
φορείῳ,
νέος
|
ἐπάνεισιν, |
εὐσθενής,
ἄνω
βλέπων,
ῥωσθεὶς
ἐκ |
[18] |
καὶ
ἐν
ὀλίγῳ
γνωρίζεσθαι.
Ὅθεν
|
ἐπανῆγον |
αὐτὸν
εἰς
τὸ
εὔθυμον,
καὶ |
[25] |
σύννομον
ἐφερόμην.
~Ὡς
δ'
οὖν
|
ἐπανήκαμεν, |
μικρὰ
τῷ
κόσμῳ
καὶ
τῇ |
[29] |
κρείττω
καὶ
θαυμασιωτέραν
εὑρήσομεν
τὴν
|
ἐπάνοδον· |
ἔσχε
γὰρ
οὕτως.
~Ἐν
τούτοις |
[24] |
αἰτίας
εἰπὼν
τῆς
περὶ
τὴν
|
ἐπάνοδον |
φιλονεικίας,
κρείττων
ὤφθη
τῶν
κατεχόντων· |
[24] |
οὐ
περατόν·
ἔδει
δὲ
λοιπὸν
|
ἐπανόδου |
καὶ
βίου
τελεωτέρου
καὶ
τοῦ |
[47] |
τὰς
ἐκ
τῆς
τέχνης
μαχαίρας
|
ἐπαπειλοῦντα, |
καὶ
τῷ
οἰκείῳ
πυρὶ
πεμπόμενον. |
[69] |
ὃ
μηδέπω
πρότερον
πολλάκις
πεποίηκεν,
|
ἐπαρασάμενος |
ἑαυτῷ
τὸ
φρικωδέστατον,
αὐτοῦ
τοῦ |
[44] |
καὶ
σχέτλιον,
πολλῶν
μὲν
ἐθνῶν
|
ἐπάρχοντα, |
πολλῆς
δὲ
δόξης
ἠξιωμένον,
πάντας |
[42] |
διὰ
τοῦτο
ἐσφάδαζεν,
ἠνιᾶτο,
κατετιτρώσκετο,
|
ἔπασχε |
τὸ
Ἰωνᾶ,
τὸ
Δαβίδ,
ἀπελέγετο |
[55] |
τῶν
οὐκ
εἰδότων·
οὐ
γὰρ
|
ἐπαύετο |
τὰ
ἐκείνου
καὶ
θαυμάζων
καὶ |
[41] |
οἰκουμένην,
ὅσην
ὁ
σωτήριος
λόγος
|
ἐπέδραμεν. |
Ὁρῶν
δὲ
τὸν
μέγαν
τοῦ |
[68] |
γίνομαι,
τὴν
θείαν
ἀλλοίωσιν
ἀλλοιούμενος.
|
~Ἐπεὶ |
δὲ
θεολογίας
ἐμνήσθην,
καὶ
τῆς |
[13] |
ἀκριβείας
τὰ
τῆς
ἀκριβείας
προχαραττόμενος.
|
~Ἐπεὶ |
δὲ
ἱκανῶς
εἶχε
τῆς
ἐνταῦθα |
[6] |
ἐκείνου
μιμησαμένους
ὑπὲρ
ἡμῶν
ἄθλησιν.
|
~Ἐπεὶ |
δὲ
νόμιμον
αὐτοῖς
ἔδει
καὶ |
[47] |
εἰς
μνήμην
ἰόντα
καὶ
ἀκουόμενα.
|
~Ἐπεὶ |
δὲ
πάντα
διεξελθών,
ἐπὶ
τὴν |
[52] |
ἦν
τοῖς
πολλοῖς
ἄδηλον
ἔτι.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
τὰ
δῶρα
τῇ
θείᾳ |
[41] |
καθάπερ
ἰὸς
σιδήρῳ
συν
δαπανώμενος.
|
~Ἐπεὶ |
δὲ
τὰ
οἴκοι
κατὰ
νοῦν |
[10] |
οὖν
καλῶς
ποιοῦν
καὶ
συνέδραμεν.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
τὰς
ἀπαρχὰς
τῶν
ἐπαίνων |
[78] |
ἑτέροις
πολὺ
τιμιώτερα
καὶ
περιφανέστερα.
|
~Ἐπεὶ |
δὲ
τὸν
δρόμον
τελέσας
καὶ |
[11] |
τοὺς
τῆς
ἀπαιδευσίας
ἐλέγχους
διαδιδράσκωσιν.
|
Ἐπεὶ |
δὲ
τοῦτο
ὑπεθέμεθα
καὶ
ἀνωμολογησάμεθα, |
[54] |
ταπεινοὺς
πάθος·
καὶ
θαυμαστὸν
οὐδέν,
|
ἐπεὶ |
καὶ
Δαβὶδ
πρότερον
ταὐτὸ
ἐπὶ |
[20] |
ῥᾷον
μεταλαβεῖν
ἢ
ἀρετῆς
μεταδοῦναι,
|
ἐπεὶ |
καὶ
νόσου
μετασχεῖν
μᾶλλον
ἢ |
[77] |
οὖν
κἀγὼ
πολλάκις
οἶδα
καλλωπισάμενος·
|
ἐπεὶ |
καὶ
τὰ
πάρεργα
τοῦ
ἀνδρὸς |
[16] |
κἀντεῦθεν
μάλιστα
διὰ
τιμῆς
ἐκείνοις·
|
ἐπεὶ |
καὶ
τοῦτο
μισθός
ἐστιν
αὐτοῖς |
[13] |
τὴν
περιφανῆ
τε
καὶ
ἡμετέραν,
|
ἐπεὶ |
καὶ
τῶν
ἐμῶν
λόγων
αὕτη |
[69] |
βλάβην
γενέσθαι,
τῆς
Ἐκκλησίας
κατασχεθείσης.
|
~Ἐπεὶ |
ὅτι
γε
παντὸς
μᾶλλον
ᾔδει |
[13] |
χρησιμώτατα,
ἐπὶ
τὴν
Καισαρέων
πόλιν
|
ἐπείγεται, |
τῶν
τῇδε
μεθέξων
παιδευτηρίων·
ταύτην |
[49] |
πλείστῳ
τέθνηκα
καὶ
πρὸς
ὃν
|
ἐπείγομαι |
πόρρωθεν.
~Τούτοις
καταπλαγέντα
τὸν
ὕπαρχον· |
[71] |
ἕτοιμον
καὶ
πρὸς
τὴν
σφαγὴν
|
ἐπειγόμενον· |
ἀλλ'
οὐδὲ
τὸ
ἐκείνου
μικρόν, |
[16] |
πρόοδον
ἐπὶ
τὸ
λουτρὸν
προπέμπουσιν.
|
Ἐπειδὰν |
δὲ
πλησιάσωσι,
βοῇ
τε
πολλῇ |
[16] |
τούτους
μεμερισμένους
ταῖς
σπουδαῖς
ἔχουσιν.
|
~Ἐπειδὰν |
οὖν
τις
ἐπιστῇ
τῶν
νέων |
[52] |
ἄξιον
δὲ
μηδὲ
τοῦτο
παραδραμεῖν.
|
Ἐπειδὴ |
γὰρ
ἔνδον
ἐγένετο
καὶ
τὴν |
[53] |
καὶ
μεθ'
ὅσης
τῆς
φιλοσοφίας,
|
ἐπειδή |
γε
αὖθις
τρόπον
τινὰ
συνεκκλησιάσας |
[25] |
καὶ
πολιοῦχον·
ἔπειτα
ἐκδημίαι
τινές,
|
ἐπειδή |
γε
ἡμᾶς
οὐκ
εἶχε,
τῶν |
[4] |
ἀπιστία,
καὶ
ὕβρις
τὸ
πιστευόμενον.
|
~Ἐπειδὴ |
δὲ
ὑπὲρ
ἀνδρὸς
ἡμῖν
ὁ |
[13] |
καθ'
ἡμᾶς
φιλοσοφίαν
συνεργοὺς
ἔχειν,
|
ἐπειδὴ |
δεῖ
καὶ
τῆς
ἐν
τούτοις |
[48] |
θράσει
καθ'
ἡμῶν
μάλιστα
χρώμενον,
|
ἐπειδὴ |
καὶ
παρ'
ἐκείνων
ἦν
τῷ |
[11] |
ἀέρα
καὶ
ὅσα
τούτων,
οὐκ
|
ἐπειδὴ |
κακῶς
τινες
ἐξειλήφασιν
ἀντὶ
Θεοῦ |
[20] |
πλέον
ἢ
τοῖς
καλλίστοις
ἐχαίρομεν·
|
ἐπειδὴ |
κἀντεῦθέν
ἐστιν
ἢ
πρὸς
ἀρετὴν |
[45] |
μὲν
δὴ
Περσῶν
βασιλέα
φασίν,
|
ἐπειδή |
ποτε
κατὰ
τῆς
Ἑλλάδος
ἐστράτευε, |
[19] |
κατὰ
Θεόν
τε
καὶ
σώφρονες,
|
ἐπειδὴ |
πράγματος
ἑστῶτός
εἰσι,
διὰ
τοῦτο |
[19] |
μὲν
γὰρ
τῶν
σωμάτων
ἔρωτες,
|
ἐπειδὴ |
ῥεόντων
εἰσί,
καὶ
ῥέουσιν
ἶσα |
[42] |
τοῦ
κοινοῦ
κηδεμὼν
καὶ
προστάτης,
|
ἐπειδὴ |
σὴς
ὀστέων
καρδία
αἰσθητική,
ὡς |
[35] |
ἐκείνων
καὶ
τῆς
τότε
καταστάσεως,
|
ἐπειδὴ |
τὰ
σημεῖα
τοῖς
ἀπίστοις,
οὐ |
[52] |
ἐν
φόβῳ
τινὶ
καὶ
σεβάσματι·
|
ἐπειδὴ |
ταῦτα
εἶδε,
καὶ
πρὸς
οὐδὲν |
[51] |
τῇ
ἀσεβείᾳ,
κἂν
ἀπειλῇς
χαλεπώτερα.
|
~Ἐπειδὴ |
ταῦτα
εἰπεῖν
καὶ
ἀκοῦσαι
τὸν |
[39] |
καὶ
τῇ
φιλίᾳ
τοῦτο
τεκμαιρομένων·
|
ἐπειδὴ |
τὸ
φορτικὸν
φεύγων
ἐγώ,
καὶ |
[23] |
σύνεσιν
καὶ
πρὸ
τῆς
πολιᾶς;
|
ἐπειδὴ |
τούτῳ
καὶ
Σολομῶν
τὸ
γῆρας |
[55] |
αὐτός
τε
ὡμολόγει,
καὶ
πολλοὺς
|
ἔπειθε |
τῶν
οὐκ
εἰδότων·
οὐ
γὰρ |
[62] |
μέλος
ἐρύθμιζε,
καὶ
ὄντως
παρθενεύειν
|
ἔπειθεν, |
εἴσω
τὰ
κάλλη
στρέφων
ἀπὸ |
[16] |
καίριον,
ἀλλὰ
καὶ
τοὺς
ἄλλους
|
ἔπειθον |
ὁμοίως
ἔχειν,
ὅσοι
τῶν
νέων |
[17] |
ἢ
λογικῶς,
καὶ
ὑποκλίνειν
ἑαυτοῖς
|
ἐπειρῶντο |
διὰ
τῆς
πρώτης
ἐπιχειρήσεως,
τήν |
[63] |
Ἀλλ'
ἐκεῖνός
γε
μάλιστα
πάντων
|
ἔπεισεν |
ἀνθρώπους
ὄντας
ἀνθρώπων
μὴ
καταφρονεῖν, |
[25] |
δεύτερον
οἰκιστήν
τε
καὶ
πολιοῦχον·
|
ἔπειτα |
ἐκδημίαι
τινές,
ἐπειδή
γε
ἡμᾶς |
[16] |
ἐστιν
αὐτοῖς
τῶν
σπουδαστῶν
τυγχάνειν.
|
Ἔπειτα |
ἐρεσχελεῖται
παρὰ
τοῦ
βουλομένου
παντός· |
[2] |
καθαρθῆναι
καὶ
φωνὴν
καὶ
διάνοιαν.
|
Ἔπειτα, |
οὐκ
ἀγνοοῦντας
μέν,
ὑπομνήσω
δ' |
[16] |
ἢ
τὸ
ἔργον
τῶν
ἀπειλουμένων.
|
Ἔπειτα |
πομπεύει
διὰ
τῆς
ἀγορᾶς
ἐπὶ |
[1] |
ἐν
λόγοις
δυνάμεως
πεῖραν
ποιούμενος,
|
ἔπειτα |
πρὸς
μέτρον
κρῖναι
ταύτην
θελήσειε, |
[17] |
σπινθήρ·
οὕτως
ἐπ'
ἀλλήλοις
ἐτρώθημεν.
|
Ἔπειτα |
συνηνέχθη
τι
καὶ
τοιοῦτον·
οὐδὲ |
[35] |
ἡμῖν
ὄψου
καὶ
πένητας
τρέφοντος·
|
ἔπειτα |
τὴν
τοῦ
Χριστοῦ
διακονίαν
μιμούμενος, |
[40] |
ἑαυτοῦ
φίλων
καὶ
συνήθων
ἐγνώρισεν.
|
~Ἔπειτα |
τὸ
στασιάζον
πρὸς
ἑαυτὸν
μαλάσσει |
[24] |
ἐφικτὸν
ἀνθρωπίνῃ
φύσει·
τὸ
γὰρ
|
ἐπέκεινα |
Γαδείρων
οὐ
περατόν·
ἔδει
δὲ |
[30] |
καθ'
ἧς
ἐρράγη
καὶ
ὅσην
|
ἐπέλαβε· |
βασιλεὺς
ὁ
φιλοχρυσότατος
καὶ
μισοχριστότατος, |
[80] |
παραπεμπόντων,
προηγουμένων,
ἑπομένων,
παρεπομένων,
ἀλλήλοις
|
ἐπεμβαινόντων, |
μυριάδες
γένους
παντὸς
καὶ
ἡλικίας |
[59] |
ἢ
μικρὰν
τοῦ
κακοῦ
λύσιν
|
ἐπενόει. |
Ἀλλὰ
σκοπῶμεν,
ὡς
μεγάλην
καὶ |
[77] |
σωματικῶν
ἐλαττωμάτων,
ἑτέροις
εἰς
εὐδοξίαν
|
ἐπενοήθη· |
οἷον
ὠχρότητα
λέγω
καὶ
γενειάδα |
[76] |
ἵνα
μὴ
τοῖς
καθ'
ἕκαστον
|
ἐπεξίω |
περὶ
τούτων·
ἐκεῖνος
γὰρ
τὸ |
[72] |
τὴν
φωνὴν
εἰπεῖν,
ὅτι
Σχοινία
|
ἐπέπεσόν |
μοι
ἐν
τοῖς
κρατίστοις»
καί· |
[68] |
ἐκπεσεῖν,
οἷς
οὐδὲ
ἀπ'
ἀρχῆς
|
ἐπεπήδησεν, |
ἀλλὰ
καὶ
φυγὴν
καὶ
θάνατον |
[69] |
ἡμᾶς,
ἑαυτῷ
μὲν
τὴν
οἰκονομίαν
|
ἐπέτρεψεν, |
ἡμῖν
δὲ
τὴν
παρρησίαν,
οὓς |
[54] |
τῆς
ἀρρωστίας·
καὶ
ἡ
χεὶρ
|
ἐπέχεται |
τοῦ
πονηροῦ
γραφέως,
καὶ
ὁ |
[42] |
τὸν
κοινὸν
ἐμπρησμὸν
καὶ
τὴν
|
ἐπέχουσαν |
ἡμᾶς
σκοτόμαιναν.
~Ἓν
μὲν
οὖν |
[71] |
καὶ
τελειωθῆναι
τὸ
καλλιέρημα.
Ἰσαὰκ
|
ἐπηγγέλθη |
καὶ
πρὸ
γενέσεως·
ὁ
δὲ |
[34] |
οὐδὲν
τῶν
ἢ
τοῖς
φιλανθρώποις
|
ἐπηγγελμένων |
ἢ
τοῖς
ἀπανθρώποις
ἠπειλημμένων.
Ἀλλ' |
[7] |
θαύμασιν
ἀνυμνεῖν
τὸν
Θεόν)
οὗτος,
|
ἐπῆγον, |
καὶ
ἡμᾶς
θρέψειε
σήμερον
τοῖς |
[23] |
τρόπου;
Ποῖον
μὲν
εἶδος
οὐκ
|
ἐπῆλθε |
παιδεύσεως;
Μᾶλλον
δέ,
ποῖον
οὐ |
[60] |
ὄντων
πλειόνων.
Ἅπαντα
δὲ
οὐδεὶς
|
ἐπῆλθε |
πρὸς
τὸ
ἀκρότατον
οὔκουν
τῶν |
[80] |
πρὸς
τοὺς
ἐκτός,
Ἕλληνας,
Ἰουδαίους,
|
ἐπήλυδας· |
ἐκείνοις
πρὸς
ἡμᾶς,
ὅστις
πλέον |
[5] |
πᾶσαν
ἀσκήσασιν
εὐσεβείας
ὁδὸν
καλὴν
|
ἐπήνεγκεν |
ὁ
καιρὸς
ἐκεῖνος
τὴν
κορωνίδα· |
[2] |
δὲ
ὡς
σὺν
ἡμῖν
ὢν
|
ἐπηνώρθου |
πολλὰ
τῶν
ἐμῶν
ὅρῳ
τε |
[72] |
ἱερᾶς
καὶ
μεγάλης
σκηνῆς,
ἣν
|
ἔπηξεν |
ὁ
Κύριος,
καὶ
οὐκ
ἄνθρωπος. |
[68] |
κακοῖς
βοηθοῦσιν,
ἐξ
ὧν
ἄλλοις
|
ἐπηρεάζουσιν. |
Ἐκεῖνος
γὰρ
ἕνεκα
τοῦ
ὀρθοῦ |
[56] |
Θεὸν
ποιεῖται
προστάτην
κατὰ
τῆς
|
ἐπηρείας. |
Τί
οὖν
ἔδει
ποιεῖν,
ὦ |
[53] |
τὸ
λῆμα
τῆς
τότε
διοχλούσης
|
ἐπηρείας |
τὸ
πλεῖστον,
ὥσπερ
τι
ῥεῦμα, |
[17] |
ἦν,
οὐκ
εὔνοια
τὸ
προσάγον,
|
ἐπηρώτων |
τε
αὐτὸν
φιλονείκως
μᾶλλον
ἢ |
[57] |
αὐτοῖς
εὐσεβέστερος
ἦν,
ὃς
πρῶτος
|
ἐπι |
βαλεῖ
χεῖρα
τῷ
τολμητῇ
τῶν |
[75] |
καρτερίαν
καὶ
τὴν
δόξαν
ἠνέγκατο.
|
~Ἐπὶ |
δὲ
τὴν
νέαν
μέτειμι
διαθήκην, |
[63] |
ἀλλὰ
τὸ
προσιέναι
τοῖς
σώμασιν
|
ἐπὶ |
θεραπείᾳ
διὰ
τῆς
ἑαυτοῦ
φιλοσοφίας |
[64] |
χαρίζονται
καὶ
κινοῦσι
γέλωτα
τοῖς
|
ἐπὶ |
κόρρης
ῥαπίσμασι
καὶ
ψοφήμασι.
Καίτοι |
[54] |
γὰρ
ὁ
πατήρ;
πανταχόθεν
ἐπιζητῶν
|
ἐπι |
κουρίαν
τῷ
πάθει
καὶ
ἰατρῶν |
[76] |
τῶν
νῦν
πάντων
ἐκράτησεν.
Ἓν
|
ἐπὶ |
πᾶσιν
ἐρῶ
καὶ
σύντομον.
~Τοσαύτη |
[6] |
τοῦ
χρόνου
μῆκος·
καὶ
γὰρ
|
ἐπὶ |
πλεῖστον
αὐτοῖς,
ὥς
φασι,
τὸ |
[6] |
αὐτοῖς
εἰσι
καὶ
βαθεῖαι
καὶ
|
ἐπὶ |
πλεῖστον
διήκουσαι,
καταφεύγουσι,
λίαν
ὀλίγοις |
[73] |
ᾐτήσατο
παρὰ
Θεοῦ
καὶ
τετύχηκεν,
|
ἐπὶ |
πλεῖστον
προελθὼν
σοφίας
καὶ
θεωρίας, |
[24] |
τῆς
ζημίας·
οὐ
γὰρ
ἠνειχόμην
|
ἐπὶ |
πλέον
ἐλεεινὸς
ὁρᾶσθαι
καὶ
πᾶσι |
[65] |
τις
ἐγένετο
ἢ
γενήσεται
σάλπιγξ
|
ἐπὶ |
πολὺ
τοῦ
ἀέρος
φθάνουσα,
ἢ |
[23] |
γὰρ
εὐφυΐᾳ
συνέδραμεν,
ἐξ
ὧν
|
ἐπι |
στῆμαι
καὶ
τέχναι
τὸ
κράτος |
[62] |
κάλλη
στρέφων
ἀπὸ
τῶν
ὁρωμένων
|
ἐπὶ |
τὰ
μὴ
βλεπόμενα·
καὶ
τὸ |
[72] |
καὶ
νενίκηκε
καὶ
ἀνηγόρευται
λαμπρῶς
|
ἐπὶ |
τέλει
τῶν
ἄθλων,
μηδενὶ
τῶν |
[58] |
τοῖς
πλήθεσι
βιαζόμενοι·
οὔτε
τὴν
|
ἐπὶ |
τῇ
χειροτονίᾳ
μικροψυχίαν
τελέως
κατελελύκεσαν. |
[47] |
ἀκουόμενα.
~Ἐπεὶ
δὲ
πάντα
διεξελθών,
|
ἐπὶ |
τὴν
ἄσειστον
καὶ
ἀνεπηρέαστον
τήνδε |
[72] |
περιούσιον,
ζηλω
τὴν
καλῶν
ἔργων,
|
ἐπὶ |
τὴν
γῆν
τῆς
ἐπαγγελίας,
πλαξὶ |
[33] |
καὶ
γὰρ
ἐδεῖτο,
νεωστὶ
μὲν
|
ἐπὶ |
τὴν
καθέδραν
τεθείς,
ἔτι
δὲ |
[13] |
ἐκ
παντὸς
ἄνθους
τὰ
χρησιμώτατα,
|
ἐπὶ |
τὴν
Καισαρέων
πόλιν
ἐπείγεται,
τῶν |
[22] |
οὕτω
μεταστάντος
εἰς
εὐφημίαν.
Ἀλλ'
|
ἐπὶ |
τὴν
νύσσαν
ἐπαναγέσθω
πάλιν
ἡμῖν |
[54] |
εὕρισκεν
οὐδαμόθεν
τοῦ
κακοῦ
φάρμακον,
|
ἐπὶ |
τὴν
πίστιν
τοῦ
ἀνδρὸς
καταφεύγει· |
[26] |
ρίσας
τῷ
νῦν
κυβερνήτῃ
κἀκεῖθεν
|
ἐπὶ |
τὴν
πρώραν
ἀγαγὼν
καὶ
πιστεύσας |
[45] |
καὶ
ἡ
γλῶσσα
αὐτοῦ
διῆλθεν
|
ἐπὶ |
τῆς
γῆς.
Καλῶς
γὰρ
αὐτὸν |
[64] |
μετὰ
θαύματος
ἀγαπώμενα·
καὶ
τοὺς
|
ἐπὶ |
τῆς
σκηνῆς
θαυμάζοι,
ὡς
ἡδεῖς |
[6] |
πάντα
τὰ
ἐκείνων
ἀγούσης
προνοίας;
|
Ἐπί |
τινα
τῶν
Ποντικῶν
ὀρῶν
λόχμην, |
[3] |
οἰκείων
φανερῶς
εἰπεῖν
οὐκ
ἔχοντες
|
ἐπὶ |
τὸ
ἀφανὲς
καταφεύγουσι,
δαίμονας
δή |
[57] |
ὁ
ποιῶν
πάντα
καὶ
μετασκευάζων
|
ἐπὶ |
τὸ
βέλτιον,
ὁ
τοῖς
ὑπερηφάνοις |
[14] |
ἑστῶτα
καὶ
μένοντα
κατακτώμενον.
~Ἐντεῦθεν
|
ἐπὶ |
τὸ
Βυζάντιον,
τὴν
προκαθεζομένην
τῆς |
[16] |
Ἔπειτα
πομπεύει
διὰ
τῆς
ἀγορᾶς
|
ἐπὶ |
τὸ
λουτρὸν
προαγόμενος.
Ἡ
πομπὴ |
[16] |
τελοῦντες
τῷ
νέῳ
τὴν
πρόοδον
|
ἐπὶ |
τὸ
λουτρὸν
προπέμπουσιν.
Ἐπειδὰν
δὲ |
[76] |
ὀνομάζεται
μέν,
γίνεται
δέ·
καὶ
|
ἐπὶ |
τὸ
στῆθος
Ἰησοῦ
κείμενος,
ἐκεῖθεν |
[14] |
τε
καὶ
μεγέθει
φύσεως.
Ἐντεῦθεν
|
ἐπὶ |
τὸ
τῶν
λόγων
ἔδαφος,
τὰς |
[37] |
ταῖς
ἐκείνου
χερσὶν
ἡδέως
ἐναποψύξαντος,
|
ἐπὶ |
τὸν
ὑψηλὸν
τῆς
ἐπισκοπῆς
θρόνον |
[38] |
φιλοσοφήσω
περὶ
τούτων
ἄμεινον,
ὅπερ
|
ἐπὶ |
τοῦ
Σωτῆρος
ἐγὼ
θεωρῶ,
οἶμαι |
[54] |
ἐπεὶ
καὶ
Δαβὶδ
πρότερον
ταὐτὸ
|
ἐπὶ |
τῷ
παιδὶ
πεπονθὼς
ἀναγέγραπται.
Ὡς |
[26] |
καὶ
πιστεύσας
τὰ
ἔμπροσθεν,
οὕτως
|
ἐπὶ |
τῶν
οἰάκων
καθίζει,
μετὰ
τὴν |
[67] |
ἔχω,
καὶ
παρρησιάζομαι
τὴν
ἀλήθειαν,
|
ἐπιβατεύων |
τῆς
ἐκείνου
θεολογίας
καὶ
θεωρίας. |
[5] |
θανάτου
μικρόν,
τοσοῦτον
ἀπολειφθέντες
ὅσον
|
ἐπιβιῶναι |
τῇ
νίκῃ
καὶ
μὴ
συναπελθεῖν |
[46] |
τὰ
πρῶτα;
Ἐξορίαι,
φυγαί,
δημεύσεις,
|
ἐπιβουλαὶ |
φανεραί
τε
καὶ
ἀφανεῖς·
τὸ |
[18] |
ἑαυτοῖς
καταμεμψάμενοι,
πολλὰ
δὲ
τῆς
|
ἐπιβουλῆς |
ἐμοὶ
δυσχεράναντες,
ὡς
καὶ
φανερὰν |
[11] |
οἱ
πολλοὶ
Χριστιανῶν
διαπτύουσιν,
ὡς
|
ἐπίβουλον |
καὶ
σφαλερὰν
καὶ
Θεοῦ
πόρρω |
[73] |
μήτρας
καὶ
μετὰ
τῆς
διπλοΐδος
|
ἐπιδε |
δομένος
τῷ
βήματι
καὶ
βλέπων |
[1] |
ἔλθοιεν
τῆς
ἀξίας,
τὴν
ἑαυτῶν
|
ἐπιδεδειγμένοις |
δύναμιν·
εἰ
δὲ
πλεῖστον
ἀπολειφθεῖεν, |
[75] |
εἶχον
αἱ
νύκτες,
ἀγνοούμενον,
οὐκ
|
ἐπιδεικνύμενον· |
καὶ
οὗτος
τὴν
ἴσην
τροφὴν |
[13] |
παιδεύσεως
τὴν
τοῦ
ἤθους
πῆξιν
|
ἐπιδεικνύμενος· |
ῥήτωρ
ἐν
ῥήτορσι
καὶ
πρὸ |
[25] |
αὐτοί
γε
εἴχομεν
θεατρικῶς
οὐδ'
|
ἐπιδεικτικῶς· |
τάχιστα
ἐγενόμεθα
ἡμῶν
αὐτῶν
καὶ |
[8] |
ὁ
νῦν
ἐπαινούμενος·
ἀλλ'
ἵν'
|
ἐπιδείξαιμι, |
οἵων
αὐτῷ
τῶν
ἐξ
ἀρχῆς |
[18] |
αὐτὸς
πάσχων
ἐσκυθρώπαζεν,
ἐδυσφόρει,
τῆς
|
ἐπιδημίας |
ἑαυτὸν
ἐπαινεῖν
οὐκ
εἶχεν,
ἐζήτει |
[16] |
τί
γίνεται;
μόνος
σχεδὸν
τῶν
|
ἐπιδημούντων, |
τὸν
κοινὸν
διέφυγε
νόμον,
κρείττονος |
[43] |
τοῦ
πράττειν
ἐπικουρίαν·
τοῖς
μὲν
|
ἐπιδημῶν, |
πρὸς
δὲ
τοὺς
πρεσβεύων,
τοὺς |
[1] |
οἶδα
τούτων
σαφῶς
καὶ
τὰς
|
ἐπιδόσεις· |
ἐπ'
οὐδενὸς
οὖν
τῶν
ἁπάντων, |
[40] |
εὐνοίας
καὶ
τῆς
εἰς
ἀρετὴν
|
ἐπιδόσεως, |
ἣν
δὴ
μόνην
ἀπολογίαν
ἰσχυροτάτην |
[40] |
ἀπαυθαδιάζον,
ἀμφοτέροις
βοηθεῖ
δι'
ἀλλήλων·
|
ἐπιεικείᾳ |
μὲν
τὸ
ἀντιτυπές,
στερρότητι
δὲ |
[50] |
τοιούτων
ἀγωνιζόμενος.
Τἆλλα
μὲν
γὰρ
|
ἐπιεικεῖς |
ἡμεῖς,
ὕπαρχε,
καὶ
παντὸς
ἄλλου |
[15] |
ἔχοντες·
καὶ
τὸ
πρᾶγμά
ἐστιν
|
ἐπιεικῶς |
ἄτοπον
καὶ
δαιμόνιον.
Προκαταλαμβάνονται
πόλεις, |
[58] |
μὲν
γὰρ
οὐδ'
ἐκ
πλείονος
|
ἐπιεικῶς |
πρὸς
αὐτόν,
τριῶν
ὄντων
τῶν |
[14] |
οὐδὲ
πρὶν
ἀγνοούμενον·
καὶ
λόγους
|
ἐπιζη |
τῶν
εὐδαιμονίαν
ἐκομισάμην·
καὶ
τρόπον |
[42] |
ἕως
εὕρῃ
τοῦ
κακοῦ
λύσιν·
|
ἐπιζητεῖ |
θείαν
βοήθειαν
ἢ
ἀνθρωπίνην,
ἥ |
[79] |
καὶ
παρὰ
τῆς
ἄνω
χοροστασίας
|
ἐπιζητούμενος, |
πρὸς
ἣν
ἐκ
πλείονος
ἔβλεπεν. |
[68] |
ἀντὶ
τῆς
χριστοῦ
πρὸς
ὀλίγον
|
ἐπιζητοῦντες, |
ἠξίουν
μεθ'
ἡμῶν
τάττεσθαι·
τῷ |
[60] |
παρὰ
τοῖς
τὰ
ἐκείνου
πάντα
|
ἐπιζητοῦσιν, |
ἀπληστίας
περιπέσω
γραφῇ,
παρὰ
τοῖς |
[14] |
ὅς,
τὰς
ὄνους
τοῦ
πατρὸς
|
ἐπιζητῶν, |
βασιλείαν
ηὕρατο,
μεῖζον
τοῦ
ἔργου |
[54] |
τί
γὰρ
ὁ
πατήρ;
πανταχόθεν
|
ἐπιζητῶν |
ἐπι
κουρίαν
τῷ
πάθει
καὶ |
[25] |
φιλοσοφίαν
οὐκ
εὔοδον
οὐδὲ
τῆς
|
ἐπιθυμίας |
καὶ
τῆς
ὑποθέσεως
ἄξιον.
Τὰ |
[77] |
τοῦ
ἀνδρὸς
ἢ
ὅσον
πλησιάζειν
|
ἐπιθυμοῦσιν. |
Ἐκεῖνο
δὲ
οὐκ
ἔτι
μικρόν, |
[18] |
φανερὰν
ἔχθραν
ὁμολογῆσαι
καὶ
προδοσίαν
|
ἐπικαλεῖν, |
οὐκ
ἐκείνων
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ |
[70] |
τοῖς
ἄλλοις
ἐκήρυξεν,
ὃ
τοῦ
|
ἐπικαλεῖσθαι |
πολὺ
τιμιώτερον.
Ἐνὼχ
μετετέθη,
μικρᾶς |
[70] |
παραδείσου
τετύχηκεν.
Ἐνὼς
ἤλπισε
πρῶτος
|
ἐπικαλεῖσθαι |
τὸν
Κύριον·
ὁ
δὲ
καὶ |
[73] |
τοὺς
εὐδοκιμωτάτους,
Σαμουὴλ
ἐν
τοῖς
|
ἐπικαλουμένοις |
τὸ
ὄνομα
αὐτοῦ,
καὶ
Θεῷ |
[58] |
καὶ
ταῦτα
τὰ
τῆς
ἀπληστίας
|
ἐπικαλύμματα, |
πρᾶγμα
τῶν
εὐπορίστων,
καὶ
τό, |
[33] |
τοῦ
κλύδωνος
περιζέοντος
καὶ
τῶν
|
ἐπικειμένων |
τῆς
Ἐκκλησίας
ἐχθρῶν,
τοῦ
χειραγωγοῦντος |
[70] |
τὸν
Κύριον·
ὁ
δὲ
καὶ
|
ἐπικέκληται |
καὶ
τοῖς
ἄλλοις
ἐκήρυξεν,
ὃ |
[11] |
τε
ζωὴν
καὶ
ἀπόλαυσιν
ὅσον
|
ἐπικίνδυνον |
διαφεύγομεν,
οὐ
τῷ
κτίστῃ
τὴν |
[28] |
περιυβρισμένον
καὶ
ἀπωσμένον,
πρᾶγμα
τολμῶσιν
|
ἐπικινδυνότατον· |
ἀπόστασιν
ἐννοοῦσι
καὶ
ῥῆξιν
τοῦ |
[6] |
κινδύνους,
κακῶς
γινώσκων
καὶ
λίαν
|
ἐπικινδύνως. |
~Ἐπόθουν
τι
καὶ
τῶν
πρὸς |
[34] |
χαλεπώτατος.
Ἔκαμνε
δὲ
ἡ
πόλις,
|
ἐπικουρία |
δ'
ἦν
οὐδαμόθεν,
οὐδέ
τι |
[43] |
καὶ
τὴν
ἐκ
τοῦ
πράττειν
|
ἐπικουρίαν· |
τοῖς
μὲν
ἐπιδημῶν,
πρὸς
δὲ |
[36] |
χρηστὸς
ἦν
καὶ
τῆς
σιτοδείας
|
ἐπίκουρος |
ἀπραγμάτευτος,
πρὸς
ἓν
ὁρῶν,
τῷ |
[68] |
τῆς
ἐλευθερίας
καὶ
τῆς
αἰθρίας
|
ἐπιλάβοι |
καιρὸς
καὶ
δῷ
τῇ
γλώσσῃ |
[24] |
ὑπέχειν
τῆς
δια
στάσεως·
ἀλλ'
|
ἐπιμείναντά |
με
ταῖς
Ἀθήναις
χρόνον
οὐχὶ |
[59] |
γίνεται;
Τρία
τὰ
κάλλιστα·
ψυχῶν
|
ἐπιμέλεια |
πλείων
καὶ
τὸ
πόλιν
ἑκάστην |
[57] |
ἀντι
τασσόμενος,
ταπεινοῖς
δὲ
χάριν
|
ἐπιμετρῶν. |
Τί
δὲ
οὐκ
ἔμελλεν
ὁ |
[81] |
ἐρημίας
τὸν
πτερωτήν,
οἱ
τῆς
|
ἐπιμιξίας |
τὸν
δικαστήν,
οἱ
τῆς
ἁπλότητος |
[43] |
σκοτόμαιναν.
~Ἓν
μὲν
οὖν
ἐκεῖνο
|
ἐπινοεῖ |
καὶ
λίαν
σωτήριον.
Συναγαγὼν
ἑαυτόν, |
[59] |
ταύτῃ
τὸν
πόλεμον.
Ταύτης
τῆς
|
ἐπινοίας |
δέδοικα
μὴ
καὶ
αὐτὸς
ἐγενόμην |
[43] |
τῶν
καθ'
ἕκαστον,
πᾶν
εἶδος
|
ἐπινοῶν |
σωτηρίας,
πανταχόθεν
ἰώμενος·
ὁ
Βεσελεὴλ |
[54] |
πατρὸς
χερσὶν
ἀπεσώθη·
καὶ
τοῦτο
|
ἐπισ |
τεύετο
παρὰ
τῶν
τηνικαῦτα
παρόντων |
[13] |
ὅπλοις
ἢ
τοῖς
δράμασι
τὰ
|
ἐπίσημα. |
Τὰ
δὲ
ἑξῆς
αὐτοὶ
διηγείσθωσαν, |
[71] |
τῶν
ἀσήμων
προβάτων
κτησάμενος
τὰ
|
ἐπίσημα, |
τήν
τε
καλὴν
πολυτεκνίαν
τῶν |
[42] |
κακῶς,
οὐδὲν
τῷ
κοινῷ
τοῦτο
|
ἐπισημαίνειν· |
τοῦ
κοινοῦ
δὲ
οὕτως
ἢ |
[22] |
τοῖς
ἡμετέροις
παιδευταῖς
καὶ
συμπράκτορσιν,
|
ἐπισήμοις |
δὲ
παρὰ
τῇ
Ἑλλάδι
πάσῃ |
[22] |
τρόπον·
ἐξ
ὧν
ὑπῆρχεν
ἡμῖν
|
ἐπισήμοις |
μὲν
εἶναι
παρὰ
τοῖς
ἡμετέροις |
[4] |
γενοῖν
τοῖν
ἀμφοτέροιν
τὸ
εὐσεβὲς
|
ἐπίσημον, |
δηλώσει
δὲ
νῦν
ὁ
λόγος. |
[73] |
τρόπαια,
ἡ
πρᾳότης
δὲ
τὸ
|
ἐπισημότατον, |
καὶ
πρὸ
τῆς
βασιλείας
ἡ |
[79] |
μυσταγωγήσας
καὶ
βελτίους
ποιήσας
ταῖς
|
ἐπισκήψεσι· |
τότε
δὴ
θαῦμα
γίνεται
τῶν |
[37] |
ἐναποψύξαντος,
ἐπὶ
τὸν
ὑψηλὸν
τῆς
|
ἐπισκοπῆς |
θρόνον
ἀνάγεται·
οὐκ
ἀμογητὶ
μὲν |
[59] |
συμφορὰν
ὡς
κάλλιστα
διατίθεται,
πλείοσιν
|
ἐπισκόποις |
τὴν
πατρίδα
καταπυκνώσας.
Ἐξ
οὗ |
[0] |
~ΕΙΣ
ΤΟΝ
ΜΕΓΑΝ
ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ
|
ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ |
ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ
ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ
ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ.
~Ἔμελλεν
ἄρα |
[48] |
βούλεται,
τοὔνομα
προσειπών,
οὔπω
γὰρ
|
ἐπίσκοπον |
ἠξίου
καλεῖν,
τὸ
κατὰ
τοσούτου |
[50] |
ἑαυτοῦ
προσθεὶς
ὄνομα.
Οὐδὲ
γὰρ
|
ἐπισκόπῳ |
ἴσως,
φησίν,
ἐνέτυχες,
ἢ
πάντως |
[27] |
ἐν
καθέδρᾳ
πρεσβυτέρων,
οὕτως
ἐν
|
ἐπισκόπων |
αἰνεῖ
τὸν
Κύριον,
οὐ
κλέψας |
[58] |
ὁ
πόλεμος
ἐνθένδε
ἤδη
τῶν
|
ἐπισκόπων, |
καὶ
τῶν
ἐκείνοις
συμμάχων·
οὗ |
[10] |
δόξειεν
ἀληθῶς
λέγεσθαι
τοῖς
ἐκεῖνον
|
ἐπισταμένοις, |
ὅτι
μόνης
ἡμῖν
ἔδει
τῆς |
[39] |
συγγινώσκει
δέ.
Καὶ
μετὰ
τοῦτο
|
ἐπιστάντα |
μέν,
τὴν
δὲ
τῆς
καθέδρας |
[29] |
μεταχωρεῖ,
καὶ
τοῖς
ἐκεῖσε
φροντιστηρίοις
|
ἐπιστατεῖ· |
αὐτοῖς
τε
καθιστᾷ
τι
μνήμης |
[23] |
καὶ
ἱστορίαν
συνάγει
καὶ
μέτροις
|
ἐπιστατεῖ |
καὶ
νομοθετεῖ
ποιήμασιν;
Τίς
δὲ |
[70] |
βίῳ
τελείῳ
δοκιμασθέντος.
Νῶε
κιβωτὸν
|
ἐπιστεύθη, |
καὶ
κόσμου
δευτέρου
σπέρματα
ξύλῳ |
[16] |
σπουδαῖς
ἔχουσιν.
~Ἐπειδὰν
οὖν
τις
|
ἐπιστῇ |
τῶν
νέων
καὶ
ἐν
χερσὶ |
[15] |
ἐν
πολλῶν
γλώσσαις
ἔκειτο
πρὶν
|
ἐπιστῆναι, |
καὶ
μέγα
ἑκάστοις
ἦν
προκαταλαβεῖν |
[69] |
ἀληθείᾳ
προσάγωνται
καὶ
τοὺς
ἀσεβοῦντας
|
ἐπιστομίζωσιν. |
Ἔμοι
γοῦν
εἴη
καὶ
ὅς |
[72] |
καὶ
τῶν
φίλων
τὴν
ἀλογίαν
|
ἐπιστομίσας |
ἀγνοούντων
τὸ
τοῦ
πάθους
μυστήριον. |
[31] |
φρονῶν
καὶ
μετὰ
τοιαύτης
ἡμῖν
|
ἐπιστρατεύει |
τῆς
ἀσεβείας·
οὐ
γὰρ
ἄλλο |
[46] |
βαρβαρικὸν
ἔθνος
ἀνακαθαίροντες·
ἀλλ'
ἐκκλησίαις
|
ἐπιστρατεύοντες |
καὶ
θυσιαστηρίων
κατορχούμενοι
καὶ
τὰς |
[19] |
οὐκ
ἔχω
δ'
ὅπως
ἐμαυτὸν
|
ἐπίσχω |
τοῦ
διηγήματος·
ἀεὶ
γάρ
μοι |
[76] |
εἰ
καὶ
πρό
θυμος
ἦν,
|
ἐπισχὼν |
αἰδοῖ
τοὺς
λιθάζοντας.
Ἔτι
δὲ |
[48] |
δὲ
τῶν
ἀναγκαίων
ὑπηρετοῦντα
τῷ
|
ἐπιτάττοντι, |
καὶ
διὰ
τοῦ
πάντα
χαρίζεσθαι, |
[80] |
ὡς
ἐκείνῳ
συνέκδημοι,
καὶ
θύματα
|
ἐπιτάφια, |
τάχα
ἄν
τις
εἴποι
τῶν |
[0] |
ΜΕΓΑΝ
ΒΑΣΙΛΕΙΟΝ
ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ
ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ
ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ
|
ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ. |
~Ἔμελλεν
ἄρα
πολλὰς
ἡμῖν
ὑποθέσεις |
[21] |
ἢ
οἴκοθεν,
ἐκ
τῶν
ἰδίων
|
ἐπιτηδευμάτων |
ἢ
πράξεων·
ἡμῖν
δὲ
τὸ |
[64] |
καθάψασθαι
ἁπαλῶς;
Καὶ
μήτε
τὴν
|
ἐπιτίμησιν |
θράσος
ποιῆσαι
μήτε
τὴν
ἄνεσιν |
[64] |
ἔπαινος
ἦν,
καὶ
τὸ
σιωπᾶν
|
ἐπιτίμησις, |
οἰκείῳ
συνειδότι
τὸ
κακὸν
βασανίζουσα; |
[43] |
τοὺς
δὲ
καλῶν,
νουθετῶν,
ἐλέγχων,
|
ἐπιτιμῶν, |
ἀπειλῶν,
ὀνειδίζων,
προπολεμῶν
ἐθνῶν,
πόλεων, |
[26] |
κατὰ
τῶν
βελτιόνων,
καὶ
οὐκ
|
ἐπιτρέμει |
τοῖς
θρόνοις,
οὐδὲ
φρίσσει
τὴν |
[54] |
αἰσχυνόμενος,
ἑτέροις
δὲ
τὴν
πρεσβείαν
|
ἐπιτρέπει |
τῶν
οἰκειοτάτων
ἑαυτῷ
καὶ
φιλτάτων. |
[21] |
ποτε
Μίδας,
δι'
ὃν
ἀπώλετο,
|
ἐπιτυχὼν |
τῆς
εὐχῆς
καὶ
πάντα
χρυσὸν |
[57] |
ἄθλιος,
τίνος
οὐ
ταπεινότερος,
ἕως
|
ἐπιφανεὶς |
ὁ
χωρὶς
αἵματος
μάρτυς
καὶ |
[52] |
δορυφορίας·
ἦν
δὲ
ἡμέρα
τῶν
|
Ἐπιφανίων |
καὶ
ἀθροίσιμος·
καὶ
τοῦ
λαοῦ |
[56] |
τῷ
λόγῳ.
~Γυναῖκά
τινα
τῶν
|
ἐπιφανῶν |
ἐξ
ἀνδρὸς
οὐ
πρὸ
πολλοῦ |
[48] |
μέν,
φησίν,
ὑμεῖς,
καὶ
τῶν
|
ἐπιφανῶν, |
οὐκ
ἀρνήσομαι,
οὔπω
δὲ
Θεοῦ |
[3] |
θεοὺς
καὶ
μύθους
τοῖς
προγόνοις
|
ἐπιφημίζοντες, |
ὧν
τὸ
σεμνότα
τον
ἀπιστία, |
[39] |
καὶ
ἅμα
τοῦ
καιροῦ
τὸ
|
ἐπίφθονον, |
ἄλλως
τε
καὶ
τῶν
κατ' |
[20] |
μὲν
ἐλπίδες
ἦγον
ἡμᾶς
πράγματος
|
ἐπιφθονωτάτου, |
τῶν
λόγων·
φθόνος
δὲ
ἀπῆν, |
[5] |
ὃς
πολλοῖς
τοῖς
ἐγγύθεν
γενομένοις
|
ἐπιφυεὶς |
πάντας
φιλανθρώπους
ἀπέδειξε,
θράσει
τε |
[17] |
ἑαυτοῖς
ἐπειρῶντο
διὰ
τῆς
πρώτης
|
ἐπιχειρήσεως, |
τήν
τε
ἄνωθεν
τοῦ
ἀνδρὸς |
[47] |
τάγματος
προσπεμπομένους
αὐτῷ
καὶ
πείθειν
|
ἐπιχειροῦντας, |
τοὺς
ἐκ
τοῦ
στρατιωτικοῦ,
τοὺς |
[71] |
μαντικὴν
τοῦ
ἀνδρός,
ἐξ
ἧς
|
ἐπλούτησε, |
πλείω
τῶν
ἀσήμων
προβάτων
κτησάμενος |
[78] |
τελέσας
καὶ
τὴν
πίστιν
τηρήσας
|
ἐπόθει |
τὴν
ἀνάλυσιν,
καὶ
ὁ
τῶν |
[7] |
κακῶς
γινώσκων
καὶ
λίαν
ἐπικινδύνως.
|
~Ἐπόθουν |
τι
καὶ
τῶν
πρὸς
ἡδονὴν |
[79] |
δυναμένης
ἢ
χερσὶν
ἢ
δεήσεσιν·
|
ἐποίει |
γὰρ
αὐτοὺς
καὶ
παράφρονας
τὸ |
[69] |
ἐκείνου
θεολογίαν,
ἣν
ὁ
καιρὸς
|
ἐποίει |
μετὰ
τοῦ
Πνεύματος·
ἀλλὰ
τὸν |
[59] |
ἐνθένδε
πρὶν
ἀποβιῶναι
μεταναστάς,
πάντα
|
ἐποιεῖτο |
τοῦ
Πνεύματος·
καὶ
φιλίαν
αἰδεῖσθαι |
[17] |
θέμενος
καὶ
ἑτεραλκέα
τὴν
νίκην
|
ἐποίησα. |
Ὁ
δὲ
ἥσθη
τε
αὐτίκα |
[69] |
δὲ
ἐκ
τῶν
ὑπὲρ
ἡμᾶς
|
ἐποιήσαντο |
τὴν
ἀρχήν·
οὕτω
τὸ
κήρυγμα |
[53] |
ἡμῖν
εἴσω
τοῦ
παραπετάσματος
ἑαυτὸν
|
ἐποιήσατο |
εἴς
τε
ὄψιν
ἦλθε
καὶ |
[20] |
τὸ
γὰρ
ἀλλήλων
εὐδόκιμον
ἴδιον
|
ἐποιούμεθα. |
Μία
μὲν
ἀμφοτέροις
ἐδόκει
ψυχὴ |
[80] |
τριώροφοι,
τῶν
ἐκεῖνον
παραπεμπόντων,
προηγουμένων,
|
ἑπομένων, |
παρεπομένων,
ἀλλήλοις
ἐπεμβαινόντων,
μυριάδες
γένους |
[82] |
κατὰ
δύναμιν.
Σὺ
δὲ
ἡμᾶς
|
ἐποπτεύοις |
ἄνωθεν,
ὦ
θεῖα
καὶ
ἱερὰ |
[73] |
τῷ
βήματι
καὶ
βλέπων
τὰ
|
ἐπουράνια |
καὶ
χριστὸς
Κυρίου
ἦν
καὶ |
[68] |
ὑπὲρ
τῆς
ἀληθείας
κατακριθείς,
τοσοῦτον
|
ἐπραγματεύσατο |
μόνον,
ὅσον
ἑνὶ
τῶν
ἀκολούθων |
[74] |
θράσος
πεδήσαντα·
ἢ
τὴν
τῶν
|
ἑπτὰ |
Μακκαβαίων
ἄθλησιν,
σὺν
ἱερεῖ
καὶ |
[63] |
μοι
πρὸς
τοῦτο
τὸ
ἔργον,
|
ἑπτάπυλοι |
Θῆβαι
καὶ
Αἰγύπτιαι
καὶ
τείχη |
[30] |
Ἄρειος
νοσήσας,
ὁ
τῆς
μανίας
|
ἐπώνυμος, |
τὸ
πολὺ
τῆς
Ἐκκλησίας
διέσεισε |
[35] |
ἡλικίαν
ἐλεεινήν,
πᾶν
εἶδος
τροφῆς
|
ἐρανίζων, |
ὅση
τυγχάνει
λιμοῦ
βοήθεια,
ἔτνους |
[19] |
ἀλλήλοις
συνδεῖ
τοὺς
τῶν
αὐτῶν
|
ἐραστάς. |
Οὗτος
τοῦ
ὑπὲρ
ἡμᾶς
ἔρωτος |
[38] |
ἀνδρὸς
ἀρετήν,
οὐχὶ
προσθήκην,
ἀλλ'
|
ἐργασίαν |
οἶμαι
μείζω
τηνικαῦτα
λαμβάνειν,
ὕλῃ |
[12] |
ὄρειον
ἄντρον
αὐχῶν
ὡς
ἀρετῆς
|
ἐργαστήριον, |
οὐδέ
τινα
Κένταυρον
ἀλαζόνα
τῶν |
[39] |
οὐκ
ἀνθρωπίνης
χάριτος
ἦν
αὐτῷ
|
ἔργον, |
ἀλλὰ
Θεοῦ
δῶρον
τὸ
δεδομένον· |
[63] |
Τί
μοι
πρὸς
τοῦτο
τὸ
|
ἔργον, |
ἑπτάπυλοι
Θῆβαι
καὶ
Αἰγύπτιαι
καὶ |
[20] |
ἀλλήλοις
ἐκείμεθα.
Ἓν
δ'
ἀμφοτέροις
|
ἔργον |
ἡ
ἀρετή,
καὶ
τὸ
ζῆν |
[1] |
ἄλλων
ἑλέσθαι
τὴν
πρώτην·
τοσοῦτον
|
ἔργον |
ἡ
τοῦ
ἀνδρὸς
εὐφημία,
μὴ |
[33] |
ἰσχυρότερα.
Τῷ
δέ
τι
δεύτερον
|
ἔργον |
καὶ
σπούδασμα
γίνεται,
θεραπεύειν
τὸν |
[16] |
ἐστιν
ἡ
ἔνδειξις
ἢ
τὸ
|
ἔργον |
τῶν
ἀπειλουμένων.
Ἔπειτα
πομπεύει
διὰ |
[43] |
ἀρχιτέκτων
σκηνῆς,
πάσῃ
πρὸς
τὸ
|
ἔργον |
ὕλῃ
καὶ
τέχνῃ
χρώμενος,
καὶ |
[14] |
ἐπιζητῶν,
βασιλείαν
ηὕρατο,
μεῖζον
τοῦ
|
ἔργου |
τὸ
πάρεργον
ἐμπορευσάμενος.
Τὸ
μὲν |
[63] |
Χριστοῦ
μίμησις,
οὐ
λόγῳ
μέν,
|
ἔργῳ |
δὲ
λέπραν
καθαίροντος.
~Πρὸς
ταῦτα, |
[40] |
κερασάμενος·
ὀλίγα
μὲν
λόγου
προσδεηθείς,
|
ἔργῳ |
δὲ
τὰ
πλείω
δυνηθεὶς
πρὸς |
[1] |
παθεῖν
ἀνάγκη
τοῖς
ἐκεῖνον
ἐγκωμιάζουσιν,
|
ἔργῳ |
δεδηλωκόσι
τὴν
ἧτταν,
καὶ
τὸ |
[72] |
λαὸν
περιούσιον,
ζηλω
τὴν
καλῶν
|
ἔργων, |
ἐπὶ
τὴν
γῆν
τῆς
ἐπαγγελίας, |
[33] |
πρακτέων
καθηγητής,
γήρως
βακτηρία,
πίστεως
|
ἔρεισμα, |
τῶν
ἔνδον
ὁ
πιστότατος,
τῶν |
[16] |
χεῖρα
σφῶν
ἀπ'
ἀρχῆς
ἄγειν·
|
ἐρεσχελεῖται |
δέ,
παρὰ
μὲν
τῶν
θρασύτερον, |
[16] |
αὐτοῖς
τῶν
σπουδαστῶν
τυγχάνειν.
Ἔπειτα
|
ἐρεσχελεῖται |
παρὰ
τοῦ
βουλομένου
παντός·
βούλεται |
[65] |
καὶ
ὄντως
ἄρτιον;
Πάντα
μὲν
|
ἐρευνᾶν, |
καὶ
τὰ
βάθη
τοῦ
Θεοῦ, |
[6] |
ὄμβροις
ταλαιπωρεῖν,
ἥ
τε
ἄφιλος
|
ἐρημία |
καὶ
τὸ
ἀκοινώνητόν
τε
καὶ |
[7] |
βελτίων
Αἴγυπτος
αὐτοῖς
εἴη
τῆς
|
ἐρημίας, |
πολλὴν
τῶν
λεβήτων
καὶ
τῶν |
[81] |
ζυγὸν
τὸν
σωφρονιστήν,
οἱ
τῆς
|
ἐρημίας |
τὸν
πτερωτήν,
οἱ
τῆς
ἐπιμιξίας |
[62] |
ἐλαίου
τροφῆς
ἀπαντήσωσιν;
Τοῦ
τοίνυν
|
ἐρημικοῦ |
βίου
καὶ
τοῦ
μιγάδος
μαχομένων |
[29] |
τι
μνήμης
ἄξιον
καὶ
τὴν
|
ἔρημον |
ἀσπάζεται
μετὰ
Ἠλίου
καὶ
Ἰωάννου, |
[75] |
εἰκὼν
ὁ
ἀνήρ;
Καὶ
οὗτος
|
ἔρημον |
ᾤκησε·
καὶ
τούτῳ
τρίχινον
ἔσθημα |
[35] |
δι'
εὐχῆς,
καὶ
τρέφειν
ἐν
|
ἐρήμῳ |
λαὸν
φυγάδα,
οὐδὲ
πυθμέσι
πηγάζειν |
[7] |
Θεός,
ὁ
θρέψας
πλουσίως
ἐν
|
ἐρήμῳ |
ξένον
λαὸν
καὶ
φυγάδα,
ὥστε |
[7] |
κατὰ
τοὺς
ἐκείνους
ἐν
τῇ
|
ἐρήμῳ |
ταλαιπωροῦντας
μετὰ
τὴν
ἐξ
Αἰγύπτου |
[65] |
λόγον
ἔσχεν
ἀμείνω
τῶν
νοηθέντων
|
ἑρμηνευτήν, |
ὡς
μηδ'
ἑτέρῳ
σκάζειν,
κατὰ |
[11] |
χρωμένοις·
ἤδη
δὲ
καὶ
τῶν
|
ἑρπυστικῶν |
θηρίων
ἔστιν
ἃ
τοῖς
πρὸς |
[30] |
πᾶσαν
ἐκτρίψαν
ἐκκλησίαν,
καθ'
ἧς
|
ἐρράγη |
καὶ
ὅσην
ἐπέλαβε·
βασιλεὺς
ὁ |
[54] |
ἄλλοτέ
ποτε,
καὶ
κατὰ
γῆς
|
ἐρριμμένος· |
Ποιεῖ
γὰρ
καὶ
βασιλέας
ταπεινοὺς |
[62] |
αἴσθησιν
ἐσωφρόνιζε,
πᾶν
δὲ
μέλος
|
ἐρύθμιζε, |
καὶ
ὄντως
παρθενεύειν
ἔπειθεν,
εἴσω |
[6] |
μεῖζόν
ἐστι
καὶ
παραδοξότερον,
λέξων
|
ἔρχομαι· |
ἀπιστήσει
δ'
οὐδεὶς
ἢ
ὅστις |
[75] |
παραπεμφθείς,
ἵνα
κηρύξῃ
κἀκεῖ
τὸν
|
ἐρχόμενον. |
Καὶ
εἴ
τῳ
φαίνεται
τολμηρὸς |
[72] |
κλῆροί
μου»
κλῆροι
τῶν
χαμαὶ
|
ἐρχομένων |
καὶ
ἁρπαζομένων
πολλῷ
τιμιώτεροι.
~Καὶ |
[76] |
πάντων
ἐκράτησεν.
Ἓν
ἐπὶ
πᾶσιν
|
ἐρῶ |
καὶ
σύντομον.
~Τοσαύτη
τοῦ
ἀνδρὸς |
[15] |
πατρίδος
εἰς
διάφορον
ὑπερορίαν
κατ'
|
ἔρωτα |
τῆς
παιδεύσεως
καὶ
πάλιν
εἰς |
[19] |
Οἱ
μὲν
γὰρ
τῶν
σωμάτων
|
ἔρωτες, |
ἐπειδὴ
ῥεόντων
εἰσί,
καὶ
ῥέουσιν |
[19] |
ἐραστάς.
Οὗτος
τοῦ
ὑπὲρ
ἡμᾶς
|
ἔρωτος |
νόμος.
Αἰσθάνομαι
μὲν
οὖν
ἔξω |
[69] |
καιρὸς
ἦν
καὶ
ἰδίᾳ
τοῖς
|
ἐρωτῶσι |
προθύμως
ἀνωμολόγησε·
σαφέστερον
δὲ
πεποίηκεν |
[75] |
ἔρημον
ᾤκησε·
καὶ
τούτῳ
τρίχινον
|
ἔσθημα |
εἶχον
αἱ
νύκτες,
ἀγνοούμενον,
οὐκ |
[77] |
σκυθρωπότης
ἐγένετο·
ἔτι
δὲ
εἶδος
|
ἐσθῆτος |
καὶ
σκίμποδος
σχῆμα
καὶ
τρόπος |
[63] |
οἱ
φιλόκαλοι
δίφροι,
καὶ
τῆς
|
ἐσθῆτος |
ὅση
μαλακή
τε
καὶ
περιρρέουσα· |
[26] |
ζωγράφος,
ὅστις
οὐ
φύσεις
ἀρρωστημάτων
|
ἐσκέψατο |
πρότερον,
ἢ
πολλὰ
χρώματα
συνε |
[18] |
φαινόμενα,
τοῦτο
καὶ
αὐτὸς
πάσχων
|
ἐσκυθρώπαζεν, |
ἐδυσφόρει,
τῆς
ἐπιδημίας
ἑαυτὸν
ἐπαινεῖν |
[33] |
πνευματικῆς
τάξεως.
Διὰ
τοῦτο
παρῆν,
|
ἐσόφιζεν, |
ὑπήκουεν,
ἐνουθέτει,
πάντα
ἦν
αὐτῷ, |
[1] |
ἐστὶν
ὁ
λόγος,
ἓν
τοῦτο
|
ἐσπου |
δακόσι
καὶ
μόνον,
ταῖς
τοιαύταις |
[60] |
ἐλευθεροῖ.
Εἶναι
γάρ,
οὐ
δοκεῖν,
|
ἐσπούδαζεν |
ἄριστος.
Οὐδὲ
πίθον
ᾤκει
καὶ |
[20] |
φθόνος
δὲ
ἀπῆν,
ζῆλος
δὲ
|
ἐσπουδάζετο. |
Ἀγὼν
δὲ
ἀμφοτέροις,
οὐχ
ὅστις |
[78] |
πάθει,
καὶ
εἰ
σφόδρα
φιλοσοφεῖν
|
ἐσπούδακα, |
τῆς
κοινῆς
μεμνημένος
ζημίας,
καὶ |
[1] |
ἀγώνων
μεγίστην
τοῖς
περὶ
λόγους
|
ἐσπουδακόσιν. |
Οἶμαι
γάρ,
εἴ
τις
τῆς |
[28] |
καὶ
περὶ
τὰ
τοιαῦτα
μάλιστα
|
ἐσπουδακότας· |
οἳ
δεινὸν
ποιησάμενοι
τὸ
σφῶν |
[62] |
ὑποδείγματι
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
οἷς
|
ἐσπούδασε; |
Τίνος
οἱ
παρθενῶνες,
καὶ
τὰ |
[13] |
ἐν
λόγοις
κράτους
ἀποστερήσειεν,
ἀφῃρηκὼς
|
ἔσται |
αὐτὸ
τὸ
κάλλιστόν
τε
καὶ |
[2] |
καὶ
ὑπὲρ
ἡμᾶς
γενόμενος,
συγγνώμων
|
ἔσται |
τοῖς
ἡμετέροις.
Συγγινωσκέτωσαν
δὲ
καὶ |
[1] |
τοῦτον
θαυμάσας.
Ἐμοί
τε
γὰρ
|
ἔσται |
τοῦτο
χρέος
ἱκανῶς
ἀφωσιωμένον·
χρέος |
[58] |
προσαγαγούσης,
ἐντεῦθεν
καὶ
τὰ
ἐκείνων
|
ἐστασιάσθη. |
Ὁ
μὲν
γὰρ
ἠξίου
τοῖς |
[26] |
τὴν
κάτω
χώραν
καὶ
ταπεινῶς
|
ἕστηκεν, |
ὁ
τῆς
ὑψηλῆς
ἄξιος,
καὶ |
[52] |
βήματι·
τοὺς
δὲ
περὶ
αὐτὸν
|
ἑστηκότας |
ἐν
φόβῳ
τινὶ
καὶ
σεβάσματι· |
[45] |
ὁ
θεῖος
Δαβὶδ
πρὸ
ἡμῶν
|
ἐστηλίτευσε, |
τὸν
οὐρανὸν
εἰς
γῆν
κλίναντα |
[52] |
ὥσπερ
οὐδενὸς
καινοῦ
γεγονότος,
ἀλλ'
|
ἐστηλωμένον, |
ἵν'
οὕτως
εἴπω,
Θεῷ
καὶ |
[71] |
καὶ
τὴν
εὐλογίαν
ᾗ
πολλοὺς
|
ἐστήριξεν. |
~Ἰωσὴφ
ἐγένετο
σιτοδότης,
ἀλλ'
Αἰγύπτου |
[52] |
ὑποσχὼν
τὴν
χεῖρα
τὴν
περιτροπὴν
|
ἔστησε, |
κἂν
κατηνέχθη
πτῶμα
δακρύων
ἄξιον. |
[6] |
Ἐγὼ
δέ,
ὃ
τούτων
μεῖζόν
|
ἐστι |
καὶ
παραδοξότερον,
λέξων
ἔρχομαι·
ἀπιστήσει |
[13] |
νοουμένων
δήλωσιν·
κίνημα
γὰρ
ναρκώντων
|
ἐστὶ |
νοῦς
ἀνεκλάλητος.
Φιλοσοφία
δὲ
ἡ |
[62] |
ὃς
μόνος
τῶν
καθαρῶν
ψυχῶν
|
ἐστι |
νυμφίος,
καὶ
τὰς
ἀγρύπνους
ἑαυτῷ |
[35] |
ἐν
ταὐτῷ
τοὺς
λιμοῦ
τραυματίας,
|
ἔστι |
δὲ
οὓς
καὶ
μικρὸν
ἀναπνέοντας, |
[24] |
τῶν
ἑταίρων
καὶ
ἡλίκων
χορός,
|
ἔστι |
δὲ
ὧν
καὶ
διδασκάλων,
οὐδ' |
[64] |
κανόνι
τοὺς
οὐ
κανόνας
προσάγοντες;
|
Ἔστι |
λεπροὺς
μὲν
ἀσπάζεσθαι
καὶ
μέχρι |
[8] |
εἴ
τι
τοσοῦτον
εἰς
φιλοτιμίαν
|
ἔστι |
σοι,
κἂν
δῶμεν
μὴ
μῦθον |
[35] |
φιλοξενίας
ἀντίδοσιν·
οὐδὲ
πέντε
ἄρτοις
|
ἑστιᾶν |
χιλιάδας,
ὧν
καὶ
τὰ
λείψανα |
[56] |
ἡ
δὲ
τοῦ
Θεοῦ
μάχαιρα
|
ἐστιλβοῦτο |
ἔτι
καὶ
ἀνεβάλλετο·
καὶ
τὸ |
[35] |
τοῖς
πιστεύουσιν.
Ἃ
δὲ
τούτοις
|
ἐστὶν |
ἀκόλουθα
καὶ
εἰς
ταὐτὸν
φέρει, |
[16] |
βιασθεὶς
ἢ
ἑκών,
νόμος
οὗτός
|
ἐστιν |
αὐτοῖς
Ἀττικὸς
καὶ
παιδιὰ
σπουδῇ |
[16] |
αὐτῶν
ἕνα
δεχόμενοι·
καὶ
τοῦτό
|
ἐστιν |
αὐτοῖς
τῆς
τελετῆς
τὸ
τερπνότατον, |
[16] |
ἐκείνοις·
ἐπεὶ
καὶ
τοῦτο
μισθός
|
ἐστιν |
αὐτοῖς
τῶν
σπουδαστῶν
τυγχάνειν.
Ἔπειτα |
[2] |
τὸν
ἀγῶνα
τοῦτον
ἐνεστησάμην,
ταῦτά
|
ἐστιν. |
Εἰ
δὲ
τοσοῦτον
ἀπήντηκα
τοῦ |
[7] |
εὐσεβέστερα
καὶ
πιστότερα!
Τί
γάρ
|
ἐστιν, |
ἔλεγον,
τῶν
ἀπίστων,
εἰ
ὁ |
[80] |
μάρτυσι.
Καὶ
νῦν,
ὁ
μέν
|
ἐστιν |
ἐν
οὐρανοῖς,
κἀκεῖ
τὰς
ὑπὲρ |
[34] |
ὄντων
εἰσκομισώμεθα.
Καὶ
ὃ
χαλεπώτατόν
|
ἐστιν |
ἐν
τοῖς
τοιούτοις,
ἡ
τῶν |
[15] |
σπουδὴν
ἔχοντες·
καὶ
τὸ
πρᾶγμά
|
ἐστιν |
ἐπιεικῶς
ἄτοπον
καὶ
δαιμόνιον.
Προκαταλαμβάνονται |
[20] |
τοῖς
καλλίστοις
ἐχαίρομεν·
ἐπειδὴ
κἀντεῦθέν
|
ἐστιν |
ἢ
πρὸς
ἀρετὴν
τυποῦσθαι
τοὺς |
[16] |
ἡδὺ
καὶ
φιλάνθρωπον·
πλείων
γάρ
|
ἐστιν |
ἡ
ἔνδειξις
ἢ
τὸ
ἔργον |
[6] |
γὰρ
θράσους,
τὸ
δὲ
ἀνανδρίας
|
ἐστίν· |
καὶ
τοῦτο
τιμῶντες
ἐκεῖνοι
τὸν |
[1] |
καταλύσασιν,
ἀλλὰ
καὶ
οἷς
βίος
|
ἐστὶν |
ὁ
λόγος,
ἓν
τοῦτο
ἐσπου |
[49] |
ἓν
ἃ
τῆς
ἐμῆς
δυναστείας
|
ἐστίν. |
Τίνα
ταῦτα;
γνωριζέσθω
γὰρ
ἡμῖν. |
[11] |
δὲ
καὶ
τῶν
ἑρπυστικῶν
θηρίων
|
ἔστιν |
ἃ
τοῖς
πρὸς
σωτηρίαν
φαρμάκοις |
[79] |
αὐτὸν
ἀγγέλοις
οὐκ
ἀηδῶς
ἐναπέψυξεν·
|
ἔστιν |
ἃ
τοὺς
παρόντας
μυσταγωγήσας
καὶ |
[47] |
καὶ
ἱστορούντων,
τῶν
τότε
πεπειραμένων,
|
ἔστιν |
ἀκούειν·
ἱστορεῖ
δὲ
οὐδεὶς
ὅς |
[2] |
τοῦ
ἀνδρὸς
ἐπαινέται,
εἴπερ
τις
|
ἔστιν |
ἄλλου
θερμότερος,
ἀλλὰ
μὴ
τοῦτο |
[1] |
οὐδενὸς
οὖν
τῶν
ἁπάντων,
οὐκ
|
ἔστιν |
ἐφ'
ὅτῳ
οὐχὶ
τῶν
ἁπάντων. |
[21] |
θαυμάζονται
δαίμονες.
Καὶ
εἴ
τις
|
ἔστιν |
ἢ
πιστεύεται
ποταμός,
δι'
ἅλμης |
[15] |
ταῖς
ὁρμαῖς.
Ὅπερ
οὖν
πάσχοντας
|
ἔστιν |
ἰδεῖν
περὶ
τὰς
ἀντιθέτους
ἱπποδρομίας |
[26] |
παρ'
ἡμῖν
ἀταξίαν
καὶ
ἀκοσμίαν,
|
ἔστιν |
ὅτε
καὶ
ἐφ'
ὧν
προεδρευόντων |
[45] |
ἐπειδή
ποτε
κατὰ
τῆς
Ἑλλάδος
|
ἐστράτευε, |
πᾶν
μὲν
γένος
ἀνθρώπων
ἐπ' |
[32] |
οἷς
ἐκεῖνοι
θαρροῦντες
καθ'
ἡμῶν
|
ἐστρατεύσαντο· |
τὸ
μὲν
προσλαμβάνει,
τὸ
δὲ |
[13] |
τοῖς
ἀστάτοις
καὶ
ῥέουσι
τὰ
|
ἑστῶτα |
καὶ
μένοντα
κατακτώμενον.
~Ἐντεῦθεν
ἐπὶ |
[19] |
τε
καὶ
σώφρονες,
ἐπειδὴ
πράγματος
|
ἑστῶτός |
εἰσι,
διὰ
τοῦτο
καὶ
μονιμώτεροι, |
[42] |
καρδίας
ἔμμονος
λογισμός·
διὰ
τοῦτο
|
ἐσφάδαζεν, |
ἠνιᾶτο,
κατετιτρώσκετο,
ἔπασχε
τὸ
Ἰωνᾶ, |
[37] |
νόσῳ
τετρυχωμένος,
καὶ
πρὸς
ταῖς
|
ἐσχάταις |
ἀναπνοαῖς
ὤν,
κατατολμᾷ
τῆς
ὁδοῦ, |
[15] |
ὁδοί,
λιμένες,
ὀρῶν
ἄκρα,
πεδία,
|
ἐσχατιαί, |
οὐδὲν
ὅ
τι
μὴ
τῆς |
[29] |
καὶ
θαυμασιωτέραν
εὑρήσομεν
τὴν
ἐπάνοδον·
|
ἔσχε |
γὰρ
οὕτως.
~Ἐν
τούτοις
ὄντων |
[65] |
Θεοῦ
διεσκέψατο;
Τίς
δὲ
λόγον
|
ἔσχεν |
ἀμείνω
τῶν
νοηθέντων
ἑρμηνευτήν,
ὡς |
[62] |
διατάγματα,
οἷς
πᾶσαν
μὲν
αἴσθησιν
|
ἐσωφρόνιζε, |
πᾶν
δὲ
μέλος
ἐρύθμιζε,
καὶ |
[17] |
αὐτῷ
συνήθων
καὶ
φίλων
τινές,
|
ἔτ' |
ἐκ
τοῦ
πατρὸς
καὶ
τῆς |
[17] |
τοῦ
πατρὸς
καὶ
τῆς
ἄνωθεν
|
ἑταιρίας, |
καὶ
γὰρ
ἐκείνης
τῆς
διατριβῆς |
[24] |
ἄξιον.
Περιστάντες
ἡμᾶς
ὁ
τῶν
|
ἑταίρων |
καὶ
ἡλίκων
χορός,
ἔστι
δὲ |
[20] |
τὸ
εὐθὲς
καὶ
μὴ
διακρίνεται.
|
Ἑταίρων |
τε
γὰρ
ὡμιλοῦ
μεν,
οὐ |
[58] |
μὲν
δὴ
κοσμικὸς
πόλεμος
ἐνταῦθα
|
ἐτελεύτησε, |
καὶ
πέρας
εἶχεν
ἐκ
Θεοῦ |
[17] |
πρύμναντε
ἐκρουσάμην
ἐκείνῳ
θέμενος
καὶ
|
ἑτεραλκέα |
τὴν
νίκην
ἐποίησα.
Ὁ
δὲ |
[57] |
Θεοῦ
νόμος.
~Ἄθρει
δὴ
πάλην
|
ἑτέραν |
ἀγωνιστοῦ
καὶ
διώκτου.
Τὸ
περιαυχένιον |
[54] |
τε
τοῦτον
εἰσκαλέσας
καὶ
τοῖς
|
ἑτεροδόξοις |
πιστεύσας,
κἂν
ὑγιείας
τυχὼν
ὁ |
[34] |
μᾶλλον
χρῄζοντες
ἀγνοοῦσιν
ἢ
αὐτῶν
|
ἕτεροι. |
Ταῦτα
μὲν
οἱ
σιτῶναι
καὶ |
[54] |
τὸ
τῆς
ὕβρεως
ὑπόγυιον
αἰσχυνόμενος,
|
ἑτέροις |
δὲ
τὴν
πρεσβείαν
ἐπιτρέπει
τῶν |
[77] |
δὲ
καὶ
τῶν
σωματικῶν
ἐλαττωμάτων,
|
ἑτέροις |
εἰς
εὐδοξίαν
ἐπενοήθη·
οἷον
ὠχρότητα |
[77] |
πάρεργα
τοῦ
ἀνδρὸς
τῶν
πονουμένων
|
ἑτέροις |
πολὺ
τιμιώτερα
καὶ
περιφανέστερα.
~Ἐπεὶ |
[2] |
τῆς
ἀληθείας
ἀγωνιστῇ
καὶ
μηδὲν
|
ἕτερον |
ἀναπνεύσαντι
ὅτι
μὴ
λόγον
εὐσεβῆ |
[54] |
πλεῖστον,
ὥσπερ
τι
ῥεῦμα,
διέλυσεν.
|
~Ἕτερον |
δὲ
τῶν
εἰρημένων
οὐκ
ἔλαττον. |
[64] |
καὶ
ῥᾷστον
ἄλλο
τι
ὄντα
|
ἕτερον |
νομισθῆναι
τοῖς
μὴ
τὰ
τοιαῦτα |
[14] |
τῶν
εὐδαιμονίαν
ἐκομισάμην·
καὶ
τρόπον
|
ἕτερον |
ταὐτὸ
πέπονθα
τῷ
Σαούλ,
ὅς, |
[39] |
τῷ
γεγονότι
καὶ
περιχαρήσεσθαι,
ὅπερ
|
ἑτέρου |
καὶ
παθεῖν
ἴσως
ἦν,
καὶ |
[10] |
ἐκείνων
τοῦτον
γενέσθαι,
μήτε
ἐκείνοις
|
ἑτέρου |
μᾶλλον
ἢ
τοῦδε
πατράσιν
ὀνομασθῆναι· |
[22] |
ὑπαχθεὶς
ἐπαίνους,
ὁ
μηδὲ
παρ'
|
ἑτέρου |
ποτὲ
τοῦτο
δεξάμενος·
καὶ
θαυμαστὸν |
[55] |
ἥκοντα
τέλους·
τὰ
δὲ
πρὸς
|
ἑτέρους |
ἑτέρως,
ἢ
περὶ
μικρῶν,
ἢ |
[12] |
ἑτέρῳ
δὲ
λείποντες,
οὐδὲν
τῶν
|
ἑτεροφθάλμων, |
ἐμοὶ
δοκεῖν,
διαφέρουσιν,
οἷς
μεγάλη |
[12] |
μόνον,
ἢ
λόγον
κατωρθωκότες,
τῷ
|
ἑτέρῳ |
δὲ
λείποντες,
οὐδὲν
τῶν
ἑτεροφθάλμων, |
[65] |
τῶν
νοηθέντων
ἑρμηνευτήν,
ὡς
μηδ'
|
ἑτέρῳ |
σκάζειν,
κατὰ
τοὺς
πολλούς,
ἢ |
[20] |
πρωτεῖον
ἔχοι,
ἀλλ'
ὅπως
τῷ
|
ἑτέρῳ |
τούτου
παραχωρήσειεν·
τὸ
γὰρ
ἀλλήλων |
[36] |
τοῦ
λιμοῦ
διαθέμενος
καὶ
τοῖς
|
ἑτέρων |
ὀνείροις
εἰς
τοῦτο
δια
ταττόμενος· |
[63] |
χώρα
δὲ
καὶ
τὰ
ἐκτὸς
|
ἑτέρως· |
ἀλλὰ
κοινὸν
ἅπασιν
ἀγῶνα
προὔθηκε |
[55] |
τέλους·
τὰ
δὲ
πρὸς
ἑτέρους
|
ἑτέρως, |
ἢ
περὶ
μικρῶν,
ἢ
μικρὰ |
[70] |
τιμιώτερον.
Ἐνὼχ
μετετέθη,
μικρᾶς
εὐσεβείας,
|
ἔτι |
γὰρ
ἐν
σκιαῖς
ἦν
ἡ |
[77] |
ζηλωθὲν
μηδὲ
νοηθέν,
σκυθρωπότης
ἐγένετο·
|
ἔτι |
δὲ
εἶδος
ἐσθῆτος
καὶ
σκίμποδος |
[3] |
καὶ
κράτος
ἐν
βασιλείοις
αὐλαῖς·
|
ἔτι |
δὲ
περιουσίαι
καὶ
θρόνων
ὕψη |
[76] |
ἦν,
ἐπισχὼν
αἰδοῖ
τοὺς
λιθάζοντας.
|
Ἔτι |
δὲ
συντομώτερον
εἰπεῖν
ἔχω,
ἵνα |
[33] |
μὲν
ἐπὶ
τὴν
καθέδραν
τεθείς,
|
ἔτι |
δὲ
τῆς
κοσμικῆς
ὕλης
τι |
[52] |
τοῦτο
ἦν
τοῖς
πολλοῖς
ἄδηλον
|
ἔτι. |
Ἐπεὶ
δὲ
τὰ
δῶρα
τῇ |
[56] |
δὲ
τοῦ
Θεοῦ
μάχαιρα
ἐστιλβοῦτο
|
ἔτι |
καὶ
ἀνεβάλλετο·
καὶ
τὸ
τόξον |
[39] |
καὶ
τῶν
κατ'
αὐτὸν
ὠδινόντων
|
ἔτι |
καὶ
ταρασσομένων,
οἴκοι
κατέμεινα,
βίᾳ |
[68] |
τοῦτο
τοῦ
ἀνδρὸς
μάλιστα
μεγαλοφωνίας,
|
ἔτι |
κἀκεῖνο
προσθήσω
τοῖς
εἰρημένοις·
χρησιμώτατον |
[63] |
μίαν
δόξαν
Θεοῦ
συντρέχωσι.
~Τί
|
ἔτι; |
Καλὸν
φιλανθρωπία
καὶ
πτωχοτροφία
καὶ |
[51] |
ἔξω
πέμψαι
καὶ
μεταστήσασθαι,
οὐκ
|
ἔτι |
μετὰ
τῆς
αὐτῆς
ἀπειλῆς,
ἀλλά |
[77] |
πλησιάζειν
ἐπιθυμοῦσιν.
Ἐκεῖνο
δὲ
οὐκ
|
ἔτι |
μικρόν,
ἀλλὰ
καὶ
μέγιστον
εἰς |
[47] |
δουλωσόμενος
ὥρμησε,
καὶ
τὸν
λειπόμενον
|
ἔτι |
μόνον
ζωτικὸν
σπινθῆρα
τῆς
ἀληθείας· |
[10] |
τὸ
σῶμα
καλινδουμένων,
ἕως
ἦν
|
ἔτι |
νέος
καὶ
οὔπω
φιλοσοφίᾳ
τῶν |
[80] |
ἐκείνου
παιδαγωγίαν·
ᾧ
καὶ
νῦν
|
ἔτι |
νουθετοῦμαι,
καὶ
σωφρονίζομαι
διὰ
νυκτερινῶν |
[25] |
προσβαίνοντες·
οὐ
σὺν
ἀλλήλοις
μὲν
|
ἔτι, |
οὐ
γὰρ
ἀφῆκεν
ὁ
φθόνος, |
[65] |
διδασκαλίας
κράτος
τὰ
πέρατα
οἰκειούμενον;
|
Ἔτι |
περὶ
τοὺς
πρόποδας
τοῦ
ὄρους |
[65] |
ὄρους
στρεφόμεθα,
τῆς
ἄκρας
ἀπολειπόμενοι·
|
ἔτι |
πορθμὸν
διαπερῶμεν,
ἀφέντες
τὸ
μέγα |
[63] |
ῥᾴστη
πρὸς
οὐρανὸν
ἀνάβασις.
Οὐκ
|
ἔτι |
πρόκειται
τοῖς
ὀφθαλμοῖς
ἡμῶν
θέαμα |
[72] |
οὐ
συντριβομέναις,
ἀλλὰ
σωζομέναις,
οὐκ
|
ἔτι |
σκιοειδεῖς,
ἀλλ'
ὅλον
πνευματικούς·
εἰς |
[17] |
δεύτερος
ἡμῖν
τῆς
φιλίας
οὐκ
|
ἔτι |
σπινθήρ,
ἀλλ'
ἤδη
πυρσὸς
ἀνάπτεται |
[17] |
διαλέξεως
ἔγνων
ἀπόρρητον,
οὐδὲ
καθεκτὸν
|
ἔτι |
τύγχανον,
ἀλλὰ
σαφῶς
ἤδη
παραγυμνούμενον, |
[57] |
κερκίδες·
αἳ
οὐδὲ
γυναῖκες
ἔμενον
|
ἔτι, |
τῷ
ζήλῳ
ῥωσθεῖσαι,
καὶ
εἰς |
[46] |
ἀπαιτοῦντες,
οἱ
γράφοντες
τὰ
τούτων
|
ἔτι |
χαλεπώτερα.
Πρεσβυτέρων
ἐμπρησμοὶ
θαλάττιοι·
στρατηγοὶ |
[67] |
περαιτέρω
διαβαίνειν
καὶ
εἰς
βάθος
|
ἔτι |
χωρεῖν
ἐν
βάθους,
ἄβυσσον
ἀβύσσῳ |
[58] |
τὸν
ἅγιον
Ὀρέστην
ἐκκαρποῦσθαι
μέγα
|
ἐτίθετο· |
ὡς
καὶ
τῶν
ἡμιόνων
λαβέσθαι |
[64] |
γὰρ
ἐκείνου
μᾶλλον
ἢ
ἀρετὴν
|
ἐτίμησεν, |
ἢ
κακίαν
ἐκόλασεν,
ἢ
χρηστὸς |
[62] |
οὖν
ἐκείνου
μᾶλλον
ἢ
παρθενίαν
|
ἐτίμησεν, |
ἢ
σαρκὶ
ἐνομοθέτησεν,
οὐ
τῷ |
[35] |
ἐρανίζων,
ὅση
τυγχάνει
λιμοῦ
βοήθεια,
|
ἔτνους |
τε
πλήρεις
προθεὶς
λέβητας
καὶ |
[71] |
ἐπαγγελίας
τῷ
δεδωκότι
προσαγαγών,
ἱερεῖον
|
ἕτοιμον |
καὶ
πρὸς
τὴν
σφαγὴν
ἐπειγόμενον· |
[30] |
τῶν
ἀγόντων
αὐτὸν
ταπεινούμενος,
συνταπεινοῦν
|
ἐτόλμησεν |
ἑαυτῷ
καὶ
φύσιν
θεότητος·
καὶ |
[6] |
φασι,
τὸ
τῆς
φυγῆς
παρετάθη
|
ἔτος |
που
ἕβδομον,
καὶ
μικρόν
τι |
[17] |
συναφείας
σπινθήρ·
οὕτως
ἐπ'
ἀλλήλοις
|
ἐτρώθημεν. |
Ἔπειτα
συνηνέχθη
τι
καὶ
τοιοῦτον· |
[46] |
εἰσαγόμενοι,
ὅσοι
τῆς
βασιλικῆς
ἀπωλείας
|
ἐτύγχανον, |
οἱ
τὰ
χειρόγραφα
τῆς
ἀσεβείας |
[17] |
γὰρ
ἐκείνης
τῆς
διατριβῆς
ὄντες
|
ἐτύγχανον, |
προσιόντες
αὐτῷ
μετὰ
φιλικοῦ
πλάσματος, |
[16] |
τῶν
νέων
ἀγνοοῦντες
τὸν
ἄνδρα
|
ἐτύγχανον· |
τοῖς
γὰρ
πολλοῖς
εὐθὺς
αἰδέσιμος |
[21] |
μῦθος
ἦν,
ἐξ
ἧς
Λυδῶν
|
ἐτυράννησεν· |
ἢ
τῷ
χρυσῷ
ποτε
Μίδας, |
[77] |
ἁπλῶς
ἔχον
καὶ
συμπῖπτον
ὡς
|
ἔτυχε. |
Καὶ
πολλοὺς
ἂν
ἴδοις
Βασιλείους |
[10] |
πᾶσιν
ὄνομα,
ὃς
πατρικῆς
εὐχῆς
|
ἔτυχεν, |
ἵνα
μὴ
λέγω
μόνος,
εἴπερ |
[37] |
Οὐ
γὰρ
τῷ
πλήθει
τῶν
|
ἐτῶν |
μόνον
ἐκλελοιπώς,
ἀλλὰ
καὶ
νόσῳ |
[3] |
τὸ
μηδὲν
ἧττον
κουροτρόφον
ἢ
|
εὔ |
ϊππον.
Ὅθεν
τῷ
πατρῴῳ
γένει |
[6] |
τό
τε
τῆς
διαίτης
σώμασιν
|
εὖ |
γεγονόσι
στενόν
τε
καὶ
παρηλλαγμένον, |
[15] |
ἀνωνύμων,
ἀλλ'
ἤδη
καὶ
τῶν
|
εὖ |
γεγονότων
καὶ
περιφανεστέρων,
ἅτε
πλῆθος |
[63] |
ὁ
εὐγενής
τε
καὶ
τῶν
|
εὖ |
γεγονότων
καὶ
τὴν
δόξαν
ὑπέρλαμπρος, |
[70] |
καὶ
τὴν
φλογίνην
ῥομφαίαν
παρελθών,
|
εὖ |
οἶδα,
τοῦ
παραδείσου
τετύχηκεν.
Ἐνὼς |
[12] |
μακαριότητος.
Ὅπερ
οὖν
ἐκείνῳ
συμβέβηκεν
|
εὖ |
ποιοῦν
οἴκοθεν
ἔχοντι
τῆς
ἀρετῆς |
[39] |
προτίμησιν,
οὔτε
ἐμέμψατο,
καὶ
προσεπῄνεσεν,
|
εὖ |
ποιῶν,
τῦφον
κατηγορηθῆναι
μᾶλλον
ὑπ' |
[42] |
ἄνω
βλέποντα;
Ἑνὸς
μὲν
γὰρ
|
εὖ |
πράττοντος
ἢ
κακῶς,
οὐδὲν
τῷ |
[63] |
ταῖς
ἀλλοτρίαις
συμφοραῖς
τὰ
οἰκεῖα
|
εὖ |
τίθεσθαι,
καὶ
δανείζειν
Θεῷ
τὸν |
[55] |
ἀρρωστία.
Καὶ
ὄντως
πληγὴ
τοῖς
|
εὖ |
φρονοῦσι
παίδευμα
γίνεται,
καὶ
κρείττων |
[44] |
πνευμάτων
εἰσοικισθησόμενον,
ὥσπερ
ἐν
τοῖς
|
Εὐαγγελίοις |
ἠκούσαμεν.
Τούτου
γίνεται
μιμητὴς
ἐκεῖνος, |
[69] |
ἰσχυρὸν
εἶναι
τὸ
καθ'
ἡμᾶς
|
εὐαγγέλιον. |
Καὶ
ταῦτα
διῆλθον,
οὐχ
ἵνα |
[69] |
τοῖς
εὐγνωμονεστέροις!
Οὐδὲ
γὰρ
τοὺς
|
εὐαγγελιστὰς |
φαίη
μεν
ἂν
ὑπεναντία
ποιεῖν |
[76] |
Ἰλλυρικοῦ,
μείζονα
δὲ
κύκλον
τῷ
|
εὐαγγελίῳ |
περι
λαμβάνει·
καὶ
υἱὸς
βροντῆς, |
[4] |
λόγος
κατ'
ἄνδρα
κρίνεσθαι
τὴν
|
εὐγένειαν |
ἀξιοῦντος,
καὶ
μὴ
τὰς
μὲν |
[4] |
δοκιμάζεσθαι
καὶ
τῶν
ἵππων
τοὺς
|
εὐγενεστάτους |
ἢ
ἀτιμοτάτους,
ἡμᾶς
δὲ
ζωγραφεῖσθαι |
[11] |
πρῶτον·
οὐ
ταύτην
μόνην
τὴν
|
εὐγενεστέραν |
καὶ
ἡμετέραν,
ἣ
πᾶν
τὸ |
[63] |
ἀπηξίου
τιμᾶν
τὴν
νόσον,
ὁ
|
εὐγενής |
τε
καὶ
τῶν
εὖ
γεγονότων |
[69] |
Θεῷ
καὶ
τῶν
ἀνθρώπων
τοῖς
|
εὐγνωμονεστέροις! |
Οὐδὲ
γὰρ
τοὺς
εὐαγγελιστὰς
φαίη |
[14] |
ἀγνοούμενον·
καὶ
λόγους
ἐπιζη
τῶν
|
εὐδαιμονίαν |
ἐκομισάμην·
καὶ
τρόπον
ἕτερον
ταὐτὸ |
[65] |
νοῦν
βεβηκότι·
ἀλλ'
ἀμφοτέρωθεν
ὁμοίως
|
εὐδοκιμεῖν, |
καὶ
αὐτὸν
ἶσον
ἑαυτῷ
φαίνεσθαι, |
[12] |
ὁρωμένοις.
Οἷς
δὲ
κατ'
ἀμφότερα
|
εὐδοκιμεῖν |
ὑπάρχει
καὶ
εἶναι
περιδεξίοις,
τούτοις |
[9] |
πρὸς
τὴν
ἴσην
τῆς
ἀρετῆς
|
εὐδοκίμησιν, |
ἀλλὰ
βίων
αἱρέσεις
μᾶλλον
ἢ |
[75] |
μέτειμι
διαθήκην,
καὶ
τοῖς
ἐνταῦθα
|
εὐδοκίμοις |
τὰ
ἐκείνου
παρεξετάσας,
τιμήσω
τὸν |
[20] |
τούτου
παραχωρήσειεν·
τὸ
γὰρ
ἀλλήλων
|
εὐδόκιμον |
ἴδιον
ἐποιούμεθα.
Μία
μὲν
ἀμφοτέροις |
[73] |
γενέσθαι
τῶν
καθ'
ἑαυτὸν
ἁπάντων
|
εὐδοκιμώτατος. |
Ὁ
δέ,
τοῦ
μὲν
τῷ |
[73] |
παραδράμωμεν,
ἢ
τῶν
Κριτῶν
τοὺς
|
εὐδοκιμωτάτους, |
Σαμουὴλ
ἐν
τοῖς
ἐπικαλουμένοις
τὸ |
[9] |
τοιούτων
ἦσαν
πατέρες,
ἑαυτοῖς
εἰς
|
εὐδοξίαν |
ἀρκεῖν·
τοιούτων
δὲ
πεφηνότας
πατέρας |
[77] |
τῶν
σωματικῶν
ἐλαττωμάτων,
ἑτέροις
εἰς
|
εὐδοξίαν |
ἐπενοήθη·
οἷον
ὠχρότητα
λέγω
καὶ |
[8] |
ἵν'
ἐκείνῳ
προσθῶ
τι
τῆς
|
εὐδοξίας· |
οὔτε
γὰρ
θάλασσα
δεῖται
τῶν |
[80] |
βίον
ἕλκων
ὀδυνηρὸν
καὶ
οὐκ
|
εὔδρομον, |
οἷον
εἰκὸς
τὸν
ἐκείνου
κεχωρισμένον, |
[14] |
Τὸ
μὲν
δὴ
μέχρι
τούτων
|
εὔδρομος |
ἡμῖν
ὁ
λόγος
καὶ
διὰ |
[36] |
λόγου
τροφῆς
καὶ
τῆς
τελεωτέρας
|
εὐεργεσίας |
καὶ
διαδόσεως,
τῆς
ὄντως
οὐρανίου |
[49] |
μόνης
κύριος·
ὁ
δὲ
θάνατος
|
εὐεργέτης, |
καὶ
γὰρ
θᾶττον
πέμψει
με |
[71] |
θρέμματα
τοῦ
ἀνδρὸς
εὐμηχανίαν
καὶ
|
εὐημερίαν, |
καὶ
τοὺς
δώδεκα
ἐξ
αὐτοῦ |
[55] |
φρονοῦσι
παίδευμα
γίνεται,
καὶ
κρείττων
|
εὐημερίας |
πολλάκις
κακοπάθεια.
Ἔκαμνεν,
ἐδάκρυεν,
ἐδυσφόρει, |
[20] |
ἀλλήλοις
καὶ
στάθμαι,
οἷς
τὸ
|
εὐθὲς |
καὶ
μὴ
διακρίνεται.
Ἑταίρων
τε |
[81] |
θεωρίας
τὸν
θεολόγον,
οἱ
ἐν
|
εὐθυμίᾳ |
τὸν
χαλινόν,
οἱ
ἐν
συμφοραῖς |
[18] |
Ὅθεν
ἐπανῆγον
αὐτὸν
εἰς
τὸ
|
εὔθυμον, |
καὶ
πεῖραν
διδοὺς
καὶ
λαμβάνων |
[42] |
δοκεῖ·
καὶ
τὸ
μὲν
ἀνάλγητον
|
εὔθυμον, |
τὸ
δὲ
συμπαθὲς
λυπηρόν·
καὶ |
[16] |
ἄνδρα
ἐτύγχανον·
τοῖς
γὰρ
πολλοῖς
|
εὐθὺς |
αἰδέσιμος
ἦν,
ἀκοῇ
προκατειλημμένος.
Ἐξ |
[18] |
ἦν
ἀληθές,
οὔτε
ἦθος
ἀνδρὸς
|
εὐθὺς |
ἁλωτὸν
εἶναι
λέγων,
ὅτι
μὴ |
[12] |
τὸ
παράδειγμα,
πρὸς
ὃ
βλέπων
|
εὐθὺς |
ἄριστος
ἦν.
Ὥσπερ
τοὺς
πώλους |
[73] |
γενέσεως,
καὶ
μετὰ
τὴν
γέννησιν
|
εὐθὺς |
ἱερός,
καὶ
χρίων
βασιλέας
καὶ |
[15] |
μὲν
ἐμὲ
πρότερον,
τὸν
δ'
|
εὐθὺς |
μετ'
ἐμέ,
μετὰ
πολλῆς
προσδεχθέντα |
[31] |
δὲ
μακροθυμίας,
τὸν
τῆς
ἀνάγκης·
|
εὐθὺς |
τοῦ
Πόντου
μεθ'
ἡμῶν
ἀπανίσταται |
[34] |
τε
καὶ
ἄγραφοι·
εὐχῶν
διατάξεις,
|
εὐκοσμίαι |
τοῦ
βήματος,
τὰ
ἄλλα
οἷς |
[52] |
πέλαγος
εἶδε
καὶ
πᾶσαν
τὴν
|
εὐκοσμίαν, |
ὅση
τε
περὶ
τὸ
βῆμα |
[25] |
προκειμένης
φιλοσοφίας.
Ἐμὲ
δὲ
πατέρων
|
εὐλάβεια |
καὶ
γηροκομία
καὶ
συμφορῶν
ἐπανάστασις |
[71] |
κατὰ
Θεὸν
γεννηθέντων,
καὶ
τὴν
|
εὐλογίαν |
ᾗ
πολλοὺς
ἐστήριξεν.
~Ἰωσὴφ
ἐγένετο |
[71] |
αὐτοῦ
πατριάρχας,
καὶ
τὸν
τῶν
|
εὐλογιῶν |
μερισμὸν
σὺν
οὐκ
ἀγεννεῖ
προφητείᾳ |
[7] |
ὑπερ
φανέντες
ἀθρόως.
Ὡς
μὲν
|
εὐμεγέθεις, |
ὡς
δὲ
πίονες,
ὡς
δὲ |
[66] |
καὶ
δύναμις,
λάμποντος
ὡς
νυμφίου,
|
εὐμεγέθους |
ὡς
γίγαντος,
οὗ
καὶ
τὸ |
[71] |
περὶ
τὰ
θρέμματα
τοῦ
ἀνδρὸς
|
εὐμηχανίαν |
καὶ
εὐημερίαν,
καὶ
τοὺς
δώδεκα |
[40] |
θεραπείαν·
οὐ
τέχνῃ
δουλούμενος,
ἀλλ'
|
εὐνοίᾳ |
σφετεριζόμενος·
οὐ
δυναστείᾳ
προσχρώμενος,
ἀλλὰ |
[17] |
πλάσματος,
φθόνος
δὲ
ἦν,
οὐκ
|
εὔνοια |
τὸ
προσάγον,
ἐπηρώτων
τε
αὐτὸν |
[33] |
εἶχε
τὰ
δεύτερα·
τὴν
γὰρ
|
εὔνοιαν |
εἰσφέρων,
τὴν
ἐξουσίαν
ἀντελάμβανε·
καὶ |
[33] |
πρακτικώτατος·
ἑνὶ
λόγῳ,
τοσοῦτος
εἰς
|
εὔνοιαν |
ὅσος
εἰς
ἔχθραν
τὸ
πρὶν |
[34] |
πολλάκις
εἰς
ψυχὴν
φέρει
δι'
|
εὐνοίας |
δουλούμενον·
πτωχοτροφίαι,
ξενοδοχίαι,
παρθενοκομίαι·
νομοθεσίαι |
[40] |
τῆς
ἀπεχθείας
εἰς
μέτρον
μετενεγκόντες
|
εὐνοίας |
καὶ
τῆς
εἰς
ἀρετὴν
ἐπιδόσεως, |
[74] |
νεανίας·
τὸν
ἐν
γαστρὶ
κήτους
|
εὐξάμενον |
προφήτην
φυγάδα,
καὶ
ὡς
ἀπὸ |
[25] |
τὸ
πρὸς
τὴν
φιλοσοφίαν
οὐκ
|
εὔοδον |
οὐδὲ
τῆς
ἐπιθυμίας
καὶ
τῆς |
[40] |
μόνον,
ἀλλὰ
καὶ
τὴν
μέλλουσαν
|
εὐπείθειαν |
οἰκονομῶν.
Ὁρῶν
γὰρ
τὸ
μὲν |
[33] |
βασκαίνοντος·
αὐτὸς
δὲ
ᾔδει
νόμους
|
εὐπειθείας |
καὶ
πνευματικῆς
τάξεως.
Διὰ
τοῦτο |
[15] |
ἂν
εἰς
μίαν
ἡμέραν
τροφῆς
|
εὐπορήσαντες. |
Τοῦτο
καὶ
αὐτοὶ
πάσχουσι
ἀτεχνῶς |
[66] |
συγγράμματα
καὶ
πονήματα.
Οὐδὲ
γραφεῦσιν
|
εὐπορία |
τις
ἄλλη
μετ'
ἐκεῖνον
ἢ |
[81] |
ἡ
πενία
τὸν
ποριστήν,
ἡ
|
εὐπορία |
τὸν
οἰκονόμον·
δοκοῦσί
μοι
καὶ |
[60] |
ἀγοράν,
ὥστε
πᾶσι
παρατρυφᾶν,
καινὴν
|
εὐπορίαν |
τὸ
ἀπορεῖν
ποιούμενος·
ἀφιλότιμος
δέ, |
[58] |
τῆς
ἀπληστίας
ἐπικαλύμματα,
πρᾶγμα
τῶν
|
εὐπορίστων, |
καὶ
τό,
μὴ
χρῆναι
δασμοφορεῖν |
[14] |
τῆς
ὁδοῦ
φέρων
καὶ
ἄγαν
|
εὐπόρου |
καὶ
βασιλικῆς
ὄντως
τῶν
τοῦ |
[15] |
πλείους
τε
ὦσιν
αὐτοὶ
κἀκείνους
|
εὐπορωτέρους |
ποιῶσι
δι'
ἑαυτῶν
σπουδὴν
ἔχοντες· |
[59] |
οἶδ'
ὅ
τι
καὶ
εἰπεῖν
|
εὐπρεπὲς |
χρή.
Πάντα
γὰρ
τοῦ
ἀνδρὸς |
[51] |
ζητεῖν
δὲ
ἀπολογίαν,
ἥ
τις
|
εὐπρεπεστάτη· |
δηλώσει
δὲ
καὶ
ταύτην
ὁ |
[58] |
συντάγματος.
Καὶ
ἡ
σκῆψις,
ὡς
|
εὐπρεπής! |
Τὰ
γὰρ
πνευματικὰ
τέκνα,
καὶ |
[70] |
σκιαῖς
ἦν
ἡ
πίστις,
ἆθλον
|
εὑράμενος |
τὴν
μετάθεσιν,
καὶ
τοῦ
ἑξῆς |
[42] |
τῶν
σαρκῶν
ταῖς
φροντίσιν,
ἕως
|
εὕρῃ |
τοῦ
κακοῦ
λύσιν·
ἐπιζητεῖ
θείαν |
[29] |
τῆς
ἀναχωρήσεως,
κρείττω
καὶ
θαυμασιωτέραν
|
εὑρήσομεν |
τὴν
ἐπάνοδον·
ἔσχε
γὰρ
οὕτως. |
[54] |
πεπονθὼς
ἀναγέγραπται.
Ὡς
δὲ
οὐδὲν
|
εὕρισκεν |
οὐδαμόθεν
τοῦ
κακοῦ
φάρμακον,
ἐπὶ |
[26] |
ἢ
ἐμόρφωσεν·
ὁ
δὲ
πρόεδρος
|
εὑρίσκεται |
ῥᾳδίως
μὴ
πονηθείς,
καὶ
πρόσφατος |
[69] |
τοῖς
γράμμασι
μόνας
τοῦ
ἀνδρὸς
|
εὑρισκομένας |
φωνάς,
ἀσθενεστέραν
τὴν
πίστιν
ἔχωσι, |
[10] |
κενώσαντες,
ἥττους
ἐν
τοῖς
καιρίοις
|
εὑρίσκονται, |
καὶ
τοῖς
ἐξ
ὧν
τὸ |
[67] |
λυόμενον.
Ὅταν
τοῖς
περὶ
Πνεύματος,
|
εὑρίσκω |
Θεὸν
ὃν
ἔχω,
καὶ
παρρησιάζομαι |
[17] |
παραλιπεῖν
ἄξιον.
Οὐχ
ἁπλοῦν
γένος
|
εὑρίσκω |
τοὺς
Ἀρμενίους,
ἀλλὰ
καὶ
λίαν |
[67] |
ἀβύσσῳ
προσκαλούμενος
καὶ
φωτὶ
φῶς
|
εὑρίσκων, |
μέχρις
ἂν
φθάσω
πρὸς
τὸ |
[37] |
ὑπερορίας
τοὺς
χρίσοντας,
ἄνδρας
ἐπ'
|
εὐσεβείᾳ |
γνωρίμους
καὶ
ζηλωτάς,
καὶ
μετὰ |
[70] |
καὶ
νῦν
γεγονότων
ἀνδρῶν
ἐπ'
|
εὐσεβείᾳ |
γνωρίμων,
νομοθετῶν,
στρατηγῶν,
προφητῶν,
διδασκάλων, |
[30] |
τῆς
Τριάδος,
ἣν
δὴ
μόνην
|
εὐσέβειαν |
ἐγὼ
καλῶ
καὶ
δόξαν
σωτήριον. |
[43] |
γραφῶν
βάθος
ἀναλεξάμενος,
λογογραφεῖ
τὴν
|
εὐσέβειαν |
καὶ
ἀντιθέτοις
πάλαις
καὶ
μάχαις |
[57] |
Βραχὺς
ὁ
λόγος·
μερίζεσθαι
τὴν
|
εὐσέβειαν |
ᾤοντο,
εἰ
τοῦτον
διέλοιντο·
καὶ |
[28] |
οὐκ
ἀγεννεῖ
καὶ
θαυμαστῷ
τὴν
|
εὐσέβειαν, |
ὡς
ἔδειξεν
ὁ
τότε
διωγμός, |
[7] |
τοῖς
τῆς
τρυφῆς
τοὺς
τῆς
|
εὐσεβείας |
ἀγωνιστάς;
Πολλοὶ
μὲν
θῆρες
τὰς |
[68] |
ἀπληστίαν,
τῷ
καιρῷ
παρασυρείσης
τῆς
|
εὐσεβείας. |
Αὐτοῖς
μὲν
γὰρ
οὐδεμίαν
εἶναι |
[70] |
πολὺ
τιμιώτερον.
Ἐνὼχ
μετετέθη,
μικρᾶς
|
εὐσεβείας, |
ἔτι
γὰρ
ἐν
σκιαῖς
ἦν |
[55] |
ἀσεβείας
ὑπερμαχοῦντα,
καὶ
κατὰ
τῆς
|
εὐσεβείας |
ἱστάμενον.
Ἐῶ
τἆλλα
ὅσα
καὶ |
[37] |
διατρίβειν;
ἄρτι
τοῦ
φερωνύμου
τῆς
|
εὐσεβείας |
μετατεθέντος
καὶ
ταῖς
ἐκείνου
χερσὶν |
[69] |
ἵνα
μὴ
τοῦτον
ὅρον
τῆς
|
εὐσεβείας |
νομίζοντες
τὰς
ἐν
τοῖς
γράμμασι |
[5] |
τούτῳ
πατέρες,
οἷς
πᾶσαν
ἀσκήσασιν
|
εὐσεβείας |
ὁδὸν
καλὴν
ἐπήνεγκεν
ὁ
καιρὸς |
[78] |
τῶν
λόγων,
ἵνα
τοῖς
τῆς
|
εὐσεβείας |
συναπέλθῃ
ῥήμασι,
καὶ
χειροτονίαις
τῶν |
[63] |
τὴν
καινὴν
πόλιν,
τὸ
τῆς
|
εὐσεβείας |
ταμεῖον,
τὸ
κοινὸν
τῶν
ἐχόντων |
[23] |
περιττὸν
διέπτυσεν
ὡς
ἄχρηστον
τοῖς
|
εὐσεβεῖν |
ἐθέλουσιν·
ὥστε
μᾶλλον
μὲν
τὸ |
[4] |
δὲ
γενοῖν
τοῖν
ἀμφοτέροιν
τὸ
|
εὐσεβὲς |
ἐπίσημον,
δηλώσει
δὲ
νῦν
ὁ |
[54] |
ἐν
κρότοις,
ἐν
ἀθυμίᾳ
τὸ
|
εὐσεβές, |
περὶ
τὸν
πρόθυμον
ὁδοιπόρον
ἡμεῖς, |
[30] |
Χριστιανοῖς,
μᾶλλον
δὲ
Χριστιανῶν
τῷ
|
εὐσεβεστάτῳ |
μέρει
καὶ
καθαρωτάτῳ
καὶ
προσκυνητῇ |
[7] |
τὴν
ἄνοιαν·
ἄλλα
δέ,
ὡς
|
εὐσεβέστερα |
καὶ
πιστότερα!
Τί
γάρ
ἐστιν, |
[21] |
γὰρ
φαύλως
τοῦτο
ὑπολαμβάνεται
τοῖς
|
εὐσεβεστέροις· |
καὶ
γὰρ
πλουτοῦσι
τὸν
κακὸν |
[57] |
τοῦτον
διέλοιντο·
καὶ
οὗτος
αὐτοῖς
|
εὐσεβέστερος |
ἦν,
ὃς
πρῶτος
ἐπι
βαλεῖ |
[2] |
ἕτερον
ἀναπνεύσαντι
ὅτι
μὴ
λόγον
|
εὐσεβῆ |
καὶ
κόσμου
παντὸς
σωτήριον.
Τὰ |
[54] |
καὶ
γίνεται
πυρετοῦ
δῶρον
ἀνὴρ
|
εὐσεβής, |
βασιλέα
θρασὺν
σωφρονίζοντος.
Τί
τούτων |
[37] |
τινὶ
τῷ
φορείῳ,
νέος
ἐπάνεισιν,
|
εὐσθενής, |
ἄνω
βλέπων,
ῥωσθεὶς
ἐκ
τῆς |
[64] |
Ἀλλ'
οἶμαι
τὸ
τοῦ
ἤθους
|
εὐσταθὲς |
καὶ
βεβηκὸς
καὶ
ἀπεξεσμένον
τῦφον |
[81] |
πολιστήν,
οἱ
τοῦ
δήμου
τὴν
|
εὐταξίαν, |
οἱ
περὶ
λόγους
τὸν
παιδευτήν, |
[20] |
ἀλλήλους
ἔχοντες,
καὶ
τοιαύτας
ὑποστήσαντες
|
εὐτειχεῖ |
θαλάμῳ
χρυσέας
κίονας,
ὅ
φησι |
[9] |
εἰς
ἀρετήν,
πάντας
ὑπεραίρειν
τῇ
|
εὐτεκνίᾳ |
Ἕνα
μὲν
γὰρ
ἢ
δύο |
[9] |
δοκεῖ
καὶ
περι
φανέστατον
ἡ
|
εὐτεκνία. |
Τοὺς
γὰρ
αὐτοὺς
πολύπαιδας
καὶ |
[76] |
μεγαλόφωνον·
πάντων
τῶν
μαθητῶν
τὸ
|
εὐτελὲς |
καὶ
ἀπέριττον.
Διὰ
ταῦτά
τοι |
[78] |
τὸ
τοῦ
βίου
πλεῖστον
καταλελοιπώς,
|
εὐτονώτερος |
γίνεται
περὶ
τοὺς
ἐξιτηρίους
τῶν |
[8] |
ὀψο
ποιοὶ
σχέδιοι,
τὸ
δεῖπνον
|
εὐτρεπές, |
οἱ
δαιτύμονες
εὐχάριστοι,
προοίμιον
ἔχοντες |
[57] |
οἱ
λίθοι
προβεβλημένοι,
τὰ
ῥόπαλα
|
εὐτρεπῆ, |
δρόμος
ἁπάντων
εἷς,
βοὴ
μία, |
[54] |
Ἡ
νὺξ
παρῆν,
ὁ
δίφρος
|
εὐτρεπής, |
οἱ
μισοῦντες
ἐν
κρότοις,
ἐν |
[1] |
τοσοῦτον
ἔργον
ἡ
τοῦ
ἀνδρὸς
|
εὐφημία, |
μὴ
ὅτι
γε
ἡμῖν
τοῖς |
[22] |
εἰς
ἀρετήν,
οὕτω
μεταστάντος
εἰς
|
εὐφημίαν. |
Ἀλλ'
ἐπὶ
τὴν
νύσσαν
ἐπαναγέσθω |
[2] |
πρὸς
αὐτὴν
ἡμῖν
ἰτέον
τὴν
|
εὐφημίαν, |
αὐτὸν
προστησαμένοις
τοῦ
λόγου
τὸν |
[81] |
καὶ
ὅσοι
τῶν
ἔξωθεν,
τὴν
|
εὐφημίαν |
μοι
συνεργάζεσθε,
ἄλλος
ἄλλο
τι |
[8] |
οὔτε
τῶν
εἰσοισόντων
τι
πρὸς
|
εὐφημίαν |
ὁ
νῦν
ἐπαινούμενος·
ἀλλ'
ἵν' |
[2] |
πάντες
ὁμότιμοι,
τὴν
τοῦ
ἀνδρὸς
|
εὐφημίαν. |
Οὐ
γὰρ
ὀλιγωρίᾳ
τὸ
εἰκὸς |
[1] |
κατὰ
λόγου
δύναμιν
εἶναι
τὸν
|
εὐφημούμενον. |
~Ἃ
μὲν
οὖν
πεποίηκέ
μοι |
[10] |
πάντως
τῇ
φύσει
τὸν
νῦν
|
εὐφημούμενον |
ἀνθρώποις
δοθῆναι
ὥσπερ
τινὰ
τῶν |
[63] |
σῆτας
ἀποσειόμενα
καὶ
κλέπτας
οὐκ
|
εὐφραίνοντα |
καὶ
φθόνου
πάλην
καὶ
καιροῦ |
[23] |
τῶν
ἄλλων
οὐδέν·
σπουδὴ
γὰρ
|
εὐφυΐᾳ |
συνέδραμεν,
ἐξ
ὧν
ἐπι
στῆμαι |
[17] |
τήν
τε
ἄνωθεν
τοῦ
ἀνδρὸς
|
εὐφυΐαν |
εἰδότες
καὶ
τὴν
τότε
τιμὴν |
[34] |
αἰδούμενοι,
μήτε
περὶ
τὸ
θεῖον
|
εὐχάριστοι, |
παρ'
οὗ
τὸ
ἔχειν
αὐτοῖς, |
[8] |
τὸ
δεῖπνον
εὐτρεπές,
οἱ
δαιτύμονες
|
εὐχάριστοι, |
προοίμιον
ἔχοντες
ἤδη
τῶν
ἐλπιζομένων |
[7] |
τὰς
διεξόδους
τοῖς
θήρας
νόμοις;
|
Εὐχῆς |
δέσμιοι
καὶ
δικαίας
αἰτήσεως.
Τίς |
[10] |
παρὰ
πᾶσιν
ὄνομα,
ὃς
πατρικῆς
|
εὐχῆς |
ἔτυχεν,
ἵνα
μὴ
λέγω
μόνος, |
[21] |
δι'
ὃν
ἀπώλετο,
ἐπιτυχὼν
τῆς
|
εὐχῆς |
καὶ
πάντα
χρυσὸν
κτησάμενος,
ἄλλος |
[35] |
εἶχεν
ἄρτον
ἐξ
οὐρανοῦ
δι'
|
εὐχῆς, |
καὶ
τρέφειν
ἐν
ἐρήμῳ
λαὸν |
[34] |
μοναστῶν,
ἔγγραφοί
τε
καὶ
ἄγραφοι·
|
εὐχῶν |
διατάξεις,
εὐκοσμίαι
τοῦ
βήματος,
τὰ |
[51] |
μὴ
προσδοκᾶν
εἴξειν
ταῖς
ἀπειλαῖς.
|
Ἐφ' |
οἷς
ἑαυτοῦ
καταγνόντα
τὸν
βασιλέα, |
[1] |
οὖν
τῶν
ἁπάντων,
οὐκ
ἔστιν
|
ἐφ' |
ὅτῳ
οὐχὶ
τῶν
ἁπάντων.
Τοῖς |
[26] |
καὶ
ἀκοσμίαν,
ἔστιν
ὅτε
καὶ
|
ἐφ' |
ὧν
προεδρευόντων
ἐν
βήμασιν·
οὐ |
[24] |
ἂν
εἴ
τι
γένοιτο
μεθήσειν
|
ἔφασκον, |
ἀντιβολοῦντες,
βιαζόμενοι,
πείθοντες·
τί
γὰρ |
[24] |
πεδίων
καὶ
πρὸς
τὸν
σύννομον
|
ἐφερόμην. |
~Ὡς
δ'
οὖν
ἐπανήκαμεν,
μικρὰ |
[82] |
τὰς
ἐμφάσεις,
ἐνταῦθα
σταίημεν
τῆς
|
ἐφέσεως, |
καὶ
ταύτην
λάβοιμεν
ὧν
πεπολεμήκαμεν |
[48] |
καὶ
ἡττημένων.
Οὐ
γὰρ
ταῦτα,
|
ἔφη, |
βασιλεὺς
ὁ
ἐμὸς
βούλεται,
οὐδὲ |
[49] |
καὶ
τίνα
τρόπον;
Ὅτι
τοι,
|
ἔφη, |
δημεύσει
μὲν
οὐχ
ἁλωτὸς
ὁ |
[48] |
τί
σοι
δοκοῦμεν;
Ἦ
οὐδέν,
|
ἔφη, |
ταῦτα
προστάττοντες.
Τί
δαί;
Οὐ |
[66] |
περὶ
τῶν
ἀποστόλων
ὁ
Παῦλος
|
ἔφησε, |
παρὰ
Δαβὶδ
ἐκδεξάμενος.
Τίς
μὲν |
[7] |
τὰ
μὲν
τοῦ
Ἰσραὴλ
οὐκ
|
ἐφθέγξαντο· |
οὐ
γὰρ
ἦσαν
γογγυσταὶ
κατὰ |
[25] |
πολλοὺς
τῶν
νῦν
τῆς
προστασίας
|
ἐφιεμένων· |
ἀλλὰ
τάξει
καὶ
νόμῳ
πνευματικῆς |
[24] |
παιδεύσεως
ἡ
φορτίς,
ὡς
γοῦν
|
ἐφικτὸν |
ἀνθρωπίνῃ
φύσει·
τὸ
γὰρ
ἐπέκεινα |
[1] |
ὁ
μέγας
Βασίλειος,
καὶ
γὰρ
|
ἐφιλοτιμεῖτο |
τοῖς
ἐμοῖς
λόγοις
ὡς
οὔπω |
[30] |
~Ἐν
τούτοις
ὄντων
ἡμῶν,
ἐξαίφνης
|
ἐφίσταται |
νέφος
χαλάζης
πλῆρες
καὶ
τετριγὸς |
[21] |
εἶναι
καὶ
ὀνομάζεσθαι·
ᾧ
πλέον
|
ἐφρονοῦμεν |
ἢ
τῇ
στροφῇ
τῆς
σφενδονῆς |
[70] |
τοῦ
προπάτορος,
τὴν
ἐντολὴν
οὐκ
|
ἐφύλαξεν· |
ὁ
δὲ
καὶ
ἐδέξατο
ταύτην |
[65] |
θεῖα
παρεσκεύασε;
Τίς
δὲ
μᾶλλον
|
ἐφωτίσθη |
φῶς
γνώσεως
καὶ
διέκυψεν
εἰς |
[20] |
ἡδίστοις
πλέον
ἢ
τοῖς
καλλίστοις
|
ἐχαίρομεν· |
ἐπειδὴ
κἀντεῦθέν
ἐστιν
ἢ
πρὸς |
[14] |
λόγῳ
χρήσωμαι
καὶ
ποῖ
τράπωμαι·
|
ἔχει |
γάρ
τι
καὶ
πρόσαντες
ἡμῖν |
[66] |
οὗ
καὶ
τὸ
πολὺ
διαβαίνειν
|
ἔχει |
δύναμιν
τοσοῦτον
ὡς
ἀπ'
ἄκρων |
[23] |
οὐχ
ὅση
περὶ
τὸ
φαινόμενον
|
ἔχει |
καὶ
κάτω
κείμενον,
ἀλλ'
ὅσον |
[23] |
τὰς
λογικὰς
ἀποδείξεις
καὶ
ἀντιθέσεις
|
ἔχει |
καὶ
τὰ
παλαίσματα,
ἣν
δὴ |
[26] |
ὡς
δὲ
κἀν
τοῖς
πολεμικοῖς
|
ἔχει· |
στρατιώτης,
ταξίαρχος,
στρατηγός.
Αὕτη
ἡ |
[13] |
ὧν
ὑπέρκειται
καὶ
καθ'
ὧν
|
ἔχει |
τὴν
δυναστείαν·
ἣν
εἴ
τις |
[68] |
τοὺς
ἀντιλέγοντας,
ὥστε
μὴ
ἀντιβαίνειν
|
ἔχειν, |
ἀλλ'
οἰκείαις
συνδεῖσθαι
φωναῖς,
ἥπερ |
[34] |
θεῖον
εὐχάριστοι,
παρ'
οὗ
τὸ
|
ἔχειν |
αὐτοῖς,
ἄλλων
πιεζομένων.
~Ὁ
δὲ |
[58] |
καὶ
τὰ
τῶν
ἐκκλησιῶν
χεῖρον
|
ἔχειν |
διϊσταμένων
καὶ
τεμνομένων.
Καὶ
γάρ |
[13] |
τὴν
καθ'
ἡμᾶς
φιλοσοφίαν
συνεργοὺς
|
ἔχειν, |
ἐπειδὴ
δεῖ
καὶ
τῆς
ἐν |
[48] |
μεθ'
ἡμῶν
τετάχθαι
καὶ
κοινωνοὺς
|
ἔχειν |
ἡμᾶς;
Ὕπαρχοι
μέν,
φησίν,
ὑμεῖς, |
[60] |
καλυμμάτων;
Πλοῦτος
δὲ
τὸ
μηδὲν
|
ἔχειν, |
καὶ
ὁ
σταυρὸς
ᾧ
συνέζη |
[59] |
τὸ
πόλιν
ἑκάστην
τὰ
ἑαυτῆς
|
ἔχειν |
καὶ
τὸ
λυθῆναι
ταύτῃ
τὸν |
[48] |
Θεοῦ
τιμιώτεροι.
Καὶ
τὸ
κοινωνοὺς
|
ἔχειν, |
μέγα
μέν·
πῶς
γὰρ
οὔ; |
[16] |
καὶ
τοὺς
ἄλλους
ἔπειθον
ὁμοίως
|
ἔχειν, |
ὅσοι
τῶν
νέων
ἀγνοοῦντες
τὸν |
[42] |
καὶ
τὸν
καθ'
ἕκαστον
ὁμοίως
|
ἔχειν |
πᾶσαν
εἶναι
ἀνάγκην.
Ταῦτ'
οὖν |
[3] |
οὐδ'
ἂν
ταῖς
ἱστορίαις
παρήκαμεν
|
ἔχειν |
τι
πλέον
ἡμῶν
ἐκεῖνό
γε |
[10] |
παιδὸς
κωλύεται
μόνου
τὸ
πρωτεῖον
|
ἔχειν. |
Τίς
Ἐμμελίαν,
τὴν
ὅπερ
ἐγένετο |
[61] |
με
τῶν
ἀνιαρῶν
τὸ
ἶσον
|
ἔχειν, |
τοῖς
ἄλλοις
λειπόμενον.
~Μέγα
παρθενία |
[59] |
Θεὸν
ἔδει
προτιμηθῆναι
καὶ
πλεῖον
|
ἔχειν |
τῶν
λυομένων
τὰ
ἐλπιζόμενα.
~Δέδοικα |
[55] |
ἐδυσφόρει,
προσέπεμπεν,
ἠντιβόλει·
Τὴν
ἀπολογίαν
|
ἔχεις, |
ἐβόα·
δὸς
σωτηρίαν.
Καὶ
μέντοι |
[11] |
κομψὸν
καὶ
φιλότιμον
ἀτιμάζουσα
μόνης
|
ἔχεται |
τῆς
σωτηρίας
καὶ
τοῦ
κάλλους |
[16] |
ὄπως
ἂν
ἀγροικίας
ἢ
ἀστειότητος
|
ἔχῃ. |
Καὶ
τὸ
πρᾶγμα,
τοῖς
μὲν |
[18] |
ἐμοὶ
δυσχεράναντες,
ὡς
καὶ
φανερὰν
|
ἔχθραν |
ὁμολογῆσαι
καὶ
προδοσίαν
ἐπικαλεῖν,
οὐκ |
[33] |
τοσοῦτος
εἰς
εὔνοιαν
ὅσος
εἰς
|
ἔχθραν |
τὸ
πρὶν
ἐνομίζετο.
Ἐντεῦθεν
αὐτῷ |
[73] |
μὲν
ἱστοροῦν
ται
κατὰ
τῶν
|
ἐχθρῶν |
νῖκαι
καὶ
τρόπαια,
ἡ
πρᾳότης |
[33] |
καὶ
τῶν
ἐπικειμένων
τῆς
Ἐκκλησίας
|
ἐχθρῶν, |
τοῦ
χειραγωγοῦντος
καὶ
ὑπερείδοντος.
Διὰ |
[20] |
οὐχ
ὅστις
αὐτὸς
τὸ
πρωτεῖον
|
ἔχοι, |
ἀλλ'
ὅπως
τῷ
ἑτέρῳ
τούτου |
[1] |
τε
λόγοις
αὐτοῖς
ἀμφοτέρωθεν
ἂν
|
ἔχοι |
τὸ
πρᾶγμα
καλῶς·
εἰ
μὲν |
[17] |
καὶ
λαρυγγίζειν
προμελετήσαντες
μὴ
πλέον
|
ἔχοιεν |
τοῦ
ξένου
τε
καὶ
νεήλυδος. |
[36] |
ὅτι
καὶ
πλέον
τι
λέγειν
|
ἔχομεν. |
Ὁ
μὲν
γὰρ
καταπραγματεύεται
τοῦ |
[77] |
διὰ
σπουδῆς
ἦν,
ἀλλ'
ἁπλῶς
|
ἔχον |
καὶ
συμπῖπτον
ὡς
ἔτυχε.
Καὶ |
[11] |
καὶ
ἀπαιδεύτους
ὑποληπτέον
τοὺς
οὕτως
|
ἔχοντας, |
οἳ
βούλοιντ'
ἂν
ἅπαντας
εἶναι |
[68] |
τὴν
χείρω
περὶ
αὐτοῦ
δόξαν
|
ἔχοντας. |
Πρὸς
δὲ
τοὺς
κακούργους
ὁ |
[3] |
τῶν
οἰκείων
φανερῶς
εἰπεῖν
οὐκ
|
ἔχοντες |
ἐπὶ
τὸ
ἀφανὲς
καταφεύγουσι,
δαίμονας |
[31] |
αὐτὸν
οἰκουμένης·
οἱ
τὸ
μὲν
|
ἔχοντες |
ἤδη
τῶν
Ἐκκλησιῶν,
τῷ
δὲ |
[8] |
εὐτρεπές,
οἱ
δαιτύμονες
εὐχάριστοι,
προοίμιον
|
ἔχοντες |
ἤδη
τῶν
ἐλπιζομένων
τὸ
παρὸν |
[57] |
τὸ
τολμᾶν
ἐκ
τῆς
παρρησίας
|
ἔχοντες. |
Καὶ
πᾶν
ἦν
ὅπλον
ἑκάστῳ, |
[15] |
εὐπορωτέρους
ποιῶσι
δι'
ἑαυτῶν
σπουδὴν
|
ἔχοντες· |
καὶ
τὸ
πρᾶγμά
ἐστιν
ἐπιεικῶς |
[20] |
~Οὕτω
δὴ
τὰ
πρὸς
ἀλλήλους
|
ἔχοντες, |
καὶ
τοιαύτας
ὑποστήσαντες
εὐτειχεῖ
θαλάμῳ |
[3] |
πλέον
ἡμῶν
ἐκεῖνό
γε
πλέον
|
ἔχοντες |
πάντως,
τὸ
μὴ
πλάσματι
μηδὲ |
[31] |
ἡμετέραν
καταστρεψόμενοι,
οὐδενὶ
τοσοῦτον
θαρρεῖν
|
ἔχοντες |
τῶν
ἁπάντων
ὅσον
τῇ
τῶν |
[47] |
οἳ
τὸ
φυσικῶς
ἀσελγαίνειν
οὐκ
|
ἔχοντες, |
ᾧ
δύνανται
μόνον,
τῇ
γλώσσῃ |
[65] |
πολλούς,
ἢ
νῷ
λόγον
οὐκ
|
ἔχοντι, |
ἢ
λόγῳ
μὴ
κατὰ
νοῦν |
[12] |
ἐκείνῳ
συμβέβηκεν
εὖ
ποιοῦν
οἴκοθεν
|
ἔχοντι |
τῆς
ἀρετῆς
τὸ
παράδειγμα,
πρὸς |
[62] |
καλὸν
ἢ
τὸ
φαῦλον
ἀνεπίμικτον
|
ἔχοντος· |
ἀλλὰ
τοῦ
μὲν
ἡσυχίου
μὲν |
[42] |
κοινοῦ
δὲ
οὕτως
ἢ
ἐκείνως
|
ἔχοντος, |
καὶ
τὸν
καθ'
ἕκαστον
ὁμοίως |
[18] |
ταῦτα
μηδὲ
τοῦ
θαρρεῖν
καιρὸν
|
ἔχοντος. |
Ὁ
δέ,
καὶ
γὰρ
ἀνθρώπινον |
[34] |
ἐν
τοῖς
τοιούτοις,
ἡ
τῶν
|
ἐχόντων |
ἀναλγησία
καὶ
ἀπληστία.
Τηροῦσι
γὰρ |
[35] |
πίστεως·
λόγῳ
γὰρ
τὰς
τῶν
|
ἐχόντων |
ἀποθήκας
ἀνοίξας
καὶ
παραινέσεσι,
ποιεῖ |
[63] |
εὐσεβείας
ταμεῖον,
τὸ
κοινὸν
τῶν
|
ἐχόντων |
θησαύρισμα,
εἰς
ὃ
τὰ
περιττὰ |
[11] |
δὲ
πᾶσιν
ἀνωμολογῆσθαι
τὸν
νοῦν
|
ἐχόντων, |
παίδευσιν
τῶν
παρ'
ἡμῖν
ἀγαθῶν |
[56] |
ἕλκων
ἀπαξιοῦσαν.
Ἡ
δὲ
οὐκ
|
ἔχουσα |
ὅπως
διαφύγῃ
τὴν
τυραννίδα,
βουλὴν |
[31] |
ἡ
δὲ
παράταξις
ἀσθενής,
οὐκ
|
ἔχουσα |
τὸν
προαγωνιστὴν
καὶ
τεχνίτην
ὑπέρμαχον |
[64] |
ἢ
μεμπτέος
τοῖς
γε
νοῦν
|
ἔχουσιν; |
Εἰ
μὴ
καὶ
τὸν
λέοντα |
[14] |
ἡ
ζημία
τοῖς
γε
νοῦν
|
ἔχουσιν. |
~Εἶχον
ἡμᾶς
Ἀθῆναι,
καθάπερ
τι |
[15] |
γὰρ
τούτους
μεμερισμένους
ταῖς
σπουδαῖς
|
ἔχουσιν. |
~Ἐπειδὰν
οὖν
τις
ἐπιστῇ
τῶν |
[23] |
στῆμαι
καὶ
τέχναι
τὸ
κράτος
|
ἔχουσιν. |
Ἥκιστα
μὲν
τάχους
φύσεως
διὰ |
[9] |
καὶ
καλλίπαιδας
μῦθοι
μὲν
ἴσως
|
ἔχουσιν· |
ἡμῖν
δὲ
τούτους
ἡ
πεῖρα |
[34] |
καὶ
τὸ
ἐνδέον
ἀνεπινόητον,
οὐκ
|
ἔχουσιν |
ὅπως
ἢ
διαθώμεθά
τι
τῶν |
[48] |
τίς
ἡ
ἀπόνοια;
Οὔπω
γὰρ
|
ἔχω |
γινώσκειν.
Ὅτι
μὴ
τὰ
βασιλέως |
[19] |
τούτους
ἐμπίπτω
τοὺς
λόγους,
οὐκ
|
ἔχω |
δ'
ὅπως
ἐμαυτὸν
ἐπίσχω
τοῦ |
[76] |
λιθάζοντας.
Ἔτι
δὲ
συντομώτερον
εἰπεῖν
|
ἔχω, |
ἵνα
μὴ
τοῖς
καθ'
ἕκαστον |
[59] |
δυνατόν,
ἓν
τοῦτο
ἐπαινεῖν
οὐκ
|
ἔχω, |
καὶ
γὰρ
ὁμολογήσω
τὸ
πάθος, |
[67] |
περὶ
Πνεύματος,
εὑρίσκω
Θεὸν
ὃν
|
ἔχω, |
καὶ
παρρησιάζομαι
τὴν
ἀλήθειαν,
ἐπιβατεύων |
[1] |
μόνον,
ταῖς
τοιαύταις
ἐνευδοκιμεῖν
ὑποθέσεσιν!
|
Ἔχω |
μὲν
οὕτω
περὶ
τούτων
καί, |
[19] |
Εἰ
μὲν
οὖν
συγχωρήσοι
τις,
|
ἔχω |
τὸ
ζητούμενον·
εἰ
δὲ
μή, |
[78] |
πρέπων
ὁ
λόγος.
Οὐ
γὰρ
|
ἔχω |
φιλοσοφεῖν
ἐν
τῷ
πάθει,
καὶ |
[60] |
Οὕτω
δὲ
διανοηθεὶς
καὶ
οὕτως
|
ἔχων, |
βωμοῦ
μὲν
οὐκ
ἐδεήθη
καὶ |
[49] |
τόπῳ
περιγραπτὸς
καὶ
μήτε
ταύτην
|
ἔχων |
ἐμὴν
ἣν
οἰκῶ
νῦν,
καὶ |
[39] |
καὶ
κολακείας
κρείττω
τὴν
ψυχὴν
|
ἔχων |
καὶ
πρὸς
ἓν
μόνον
βλέπων, |
[49] |
μὲν
οὐχ
ἁλωτὸς
ὁ
μηδὲν
|
ἔχων, |
πλὴν
εἰ
τούτων
χρῄζεις
τῶν |
[69] |
εὑρισκομένας
φωνάς,
ἀσθενεστέραν
τὴν
πίστιν
|
ἔχωσι, |
καὶ
ἀπό
δειξιν
τῆς
ἑαυτῶν |
[13] |
ἂν
οἶμαι
τῶν
διηγημά
των
|
ἔχωσιν |
ἢ
τῶν
ὁρωμένων·
τῇδε
λόγοι |
[55] |
καὶ
κατὰ
τῆς
εὐσεβείας
ἱστάμενον.
|
Ἐῶ |
τἆλλα
ὅσα
καὶ
οἷα
κατὰ |
[74] |
ἐξ
ὕψους
δέρος,
τὴν
ἀσαρκίαν.
|
Ἐῶ |
τἆλλα,
τοὺς
δροσισθέντας
ἐν
πυρὶ |
[14] |
τὸ
Βυζάντιον,
τὴν
προκαθεζομένην
τῆς
|
Ἑῴας |
πόλιν·
καὶ
γὰρ
ηὐδοκίμει
σοφιστῶν |
[3] |
αὐτὰ
βλέποντες.
~Εἰ
μὲν
οὖν
|
ἑώρων |
αὐτὸν
γένει
καὶ
τοῖς
ἐκ |
[61] |
ἀλλὰ
τοῖς
ἀναγκαίοις
διέζη
μόνον
|
ἕως |
ἐξῆν,
καὶ
μόνην
ᾔδει
τρυφήν, |
[57] |
ἐλεεινός,
ἄθλιος,
τίνος
οὐ
ταπεινότερος,
|
ἕως |
ἐπιφανεὶς
ὁ
χωρὶς
αἵματος
μάρτυς |
[42] |
λειπόμενον
τῶν
σαρκῶν
ταῖς
φροντίσιν,
|
ἕως |
εὕρῃ
τοῦ
κακοῦ
λύσιν·
ἐπιζητεῖ |
[10] |
καὶ
περὶ
τὸ
σῶμα
καλινδουμένων,
|
ἕως |
ἦν
ἔτι
νέος
καὶ
οὔπω |
[68] |
καὶ
τὴν
τῶν
αἱρετικῶν
δυναστείαν,
|
ἕως |
ὁ
τῆς
ἐλευθερίας
καὶ
τῆς |