Chapitre
[33]	ἡνῶσθαι καὶ τὸ ἰσχύειν αὐτοῖς,	ἃ	βοηθοῦσι βοηθουμένοις, μᾶλλον δὲ πολλῷ
[53]	κατηνέχθη πτῶμα δακρύων ἄξιον. Εἶεν.	~Ἃ	δὲ αὐτῷ διείλεκται τῷ βασιλεῖ
[10]	νικᾶν ὑπάρχει καὶ στεφανίτας ἀναγορεύεσθαι.	Ἃ	δὲ οὐδαμῶς ἂν εἰπὼν οἶμαι
[35]	τοῖς ἀπίστοις, οὐ τοῖς πιστεύουσιν.	Ἃ	δὲ τούτοις ἐστὶν ἀκόλουθα καὶ
[46]	πρώτων αὐτοῦ νεανιευμάτων τὰ διηγήματα,	ἃ	καὶ μέχρι τοῦ νῦν κινεῖ
[33]	ὑποψίαν, πείθειν πάντας ἀνθρώπους ὡς	ἃ	μὲν λελύπητο πεῖρά τις ἦν
[2]	λόγου δύναμιν εἶναι τὸν εὐφημούμενον.	~Ἃ	μὲν οὖν πεποίηκέ μοι τὸν
[49]	Μή τι τῶν πολλῶν ἓν	ἃ	τῆς ἐμῆς δυναστείας ἐστίν. Τίνα
[11]	καὶ τῶν ἑρπυστικῶν θηρίων ἔστιν	ἃ	τοῖς πρὸς σωτηρίαν φαρμάκοις συνεκεράσαμεν·
[2]	μοι τὸν λόγον καὶ δι'	ἃ	τὸν ἀγῶνα τοῦτον ἐνεστησάμην, ταῦτά
[79]	ἀγγέλοις οὐκ ἀηδῶς ἐναπέψυξεν· ἔστιν	ἃ	τοὺς παρόντας μυσταγωγήσας καὶ βελτίους
[72]	ὅσος ἔνδοθεν τὸν τοῦ πνεύματος·	Ἀαρὼν	δὲ Μωϋσέως ἀδελφὸς καὶ τὸ
[72]	τοῦ πάθους μυστήριον. Μωϋσῆς καὶ	Ἀαρὼν	ἐν τοῖς ἱερεῦσιν αὐτοῦ. Καὶ
[21]	οὗτος Φρύγιος μῦθος. Τὸν γὰρ	Ἀβάριδος	ὀϊστὸν τί ἂν λέγοιμι τοῦ
[62]	δὲ διὰ τὸ τῆς ἀρετῆς	ἀβασάνιστον	καὶ ἀσύγκριτον· τοῦ δὲ πρακτικωτέρου
[37]	καὶ μετὰ τούτων τὸν νέον	Ἀβραὰμ	καὶ Πατριάρχην ἡμέτερον, τὸν ἐμὸν
[71]	κόσμον ὅλον ἀνεκαλέσατο. ~Μέγας ὁ	Ἀβραὰμ	καὶ πατριάρχης καὶ θύτης καινῆς
[67]	βάθος ἔτι χωρεῖν ἐν βάθους,	ἄβυσσον	ἀβύσσῳ προσκαλούμενος καὶ φωτὶ φῶς
[67]	ἔτι χωρεῖν ἐν βάθους, ἄβυσσον	ἀβύσσῳ	προσκαλούμενος καὶ φωτὶ φῶς εὑρίσκων,
[9]	διὰ πάντων ἀκρότης, σαφὲς τῶν	ἀγαγόντων	ἐγκώμιον. Δηλοῖ δὲ ὁ μακαριστὸς
[26]	κυβερνήτῃ κἀκεῖθεν ἐπὶ τὴν πρώραν	ἀγαγὼν	καὶ πιστεύσας τὰ ἔμπροσθεν, οὕτως
[23]	ἀμφότερα συλλαβὼν καὶ εἰς ἓν	ἀγαγών,	ὥστε ἄδηλον εἶναι ποτέρῳ τούτων
[1]	δέ, εἴπερ ἄλλο τι, τοῖς	ἀγαθοῖς	τά τε ἄλλα καὶ περὶ
[38]	εἶναι, ἤ τι καὶ ποσῶς	ἀγαθόν·	ἄρχοντος δὲ καὶ προστάτου κακίαν,
[33]	ἐνουθέτει, πάντα ἦν αὐτῷ, σύμβουλος	ἀγαθός,	παραστάτης δεξιός, τῶν θείωνἐξηγητής, τῶν
[36]	κτήσασθαι καὶ τῶν ἐκεῖθεν τυχεῖν	ἀγαθῶν	διὰ τῆς ἐνταῦθα σιτομετρίας. Ταῦτα
[11]	ἐχόντων, παίδευσιν τῶν παρ' ἡμῖν	ἀγαθῶν	εἶναι τὸ πρῶτον· οὐ ταύτην
[35]	λιμῷ καὶ ψυχὰς πεινώσας ἐμπίμπλησιν	ἀγαθῶν.	Καὶ τίνα τρόπον; Οὐδὲ γὰρ
[13]	μὲν γὰρ τῶν πόλεων ἄλλοις	ἀγάλλονται	καλλωπίσμασιν ἢ παλαιοῖς ἢ νέοις,
[60]	τε λίαν συντόμους καὶ τοὺς	ἄγαν	ἀπλήστους, ὡδί πως τῷ λόγῳ
[14]	λείας τῆς ὁδοῦ φέρων καὶ	ἄγαν	εὐπόρου καὶ βασιλικῆς ὄντως τῶν
[55]	μὲν ὡς ὑπὲρ γυναίου τινὸς	ἀγανακτοῦντα,	τὸ δ' ἀληθὲς τῆς ἀσεβείας
[64]	σκιρτήματα γενναῖα καὶ μετὰ θαύματος	ἀγαπώμενα·	καὶ τοὺς ἐπὶ τῆς σκηνῆς
[52]	τὸ βῆμα καὶ ὅση πλησίον,	ἀγγελικὴν	μᾶλλον ἢ ἀνθρωπίνην· τὸν μὲν
[56]	ἐκείνου τοῦ ἀπαθοῦς, ὃν περιέπουσιν	ἄγγελοι,	ᾧ καὶ προσβλέπειν ὄκνουσι γυναῖκες;
[79]	τελευταῖον εἰπών, τοῖς ἀπάγουσιν αὐτὸν	ἀγγέλοις	οὐκ ἀηδῶς ἐναπέψυξεν· ἔστιν ἃ
[36]	οὐρανίου καὶ ὑψηλῆς· εἴπερ ἄρτος	Ἀγγέλων	λόγος, ᾧ ψυχαὶ τρέφονται καὶ
[62]	καὶ ἀζυγία καὶ τὸ μετ'	ἀγγέλων	τετάχθαι καὶ τῆς μοναδικῆς φύσεως·
[71]	έκτασις καὶ ἀντίθεσις, ὅθεν καὶ	ἄγει	τὰ σύμβολα τῆς ἡττωμένης γενέσεως·
[16]	ὑπὸ χεῖρα σφῶν ἀπ' ἀρχῆς	ἄγειν·	ἐρεσχελεῖται δέ, παρὰ μὲν τῶν
[25]	καὶ τελοῦμεν εἰς ἄνδρας ἐξ	ἀγενείων,	ἀνδρικώτερον τῇ φιλοσοφίᾳ προσβαίνοντες· οὐ
[45]	καὶ στρατηγίας, κατάπληξις μὲν τοῖς	ἀγενεστέροις,	γέλως δὲ τοῖς ἀνδρικωτέροις καὶ
[51]	Ἄλλον δεῖ τινα πειρᾶν τῶν	ἀγενεστέρων,	τοῦτον δὲ ἢ βιάζεσθαι φανερῶς,
[28]	ἐγένετο· ἀνδρὶ τἆλλα μὲν οὐκ	ἀγεννεῖ	καὶ θαυμαστῷ τὴν εὐσέβειαν, ὡς
[71]	τῶν εὐλογιῶν μερισμὸν σὺν οὐκ	ἀγεννεῖ	προφητείᾳ τοῦ μέλλοντος· ἀλλ' ἐπαινῶ
[31]	δὲ προθυμία τῶν πλείστων οὐκ	ἀγεννής,	ἡ δὲ παράταξις ἀσθενής, οὐκ
[22]	φρατρία τις περὶ ἡμᾶς οὐκ	ἀγεννὴς	ἦν, ὑπ' ἐκείνῳ καθηγεμόνι παιδευομένη
[15]	πλεῖστοι καὶ ἀφρονέστεροι· οὐ τῶν	ἀγεννῶν	μόνον καὶ τῶν ἀνωνύμων, ἀλλ'
[61]	καὶ ἀνελευθέρου δεσποίνης, τῆς γαστρός,	ἄγεσθαι.	Τίς οὕτω μᾶλλον ἄτροφος ἦν,
[25]	ἡμέτερα, ὅπη τῷ Θεῷ φίλον,	ἀγέσθω·	ἄγοιτο δὲ ταῖς ἐκείνου πρεσβείαις
[72]	ὅλον πνευματικούς· εἰς δὲ τὰ	ἅγια	τῶν ἁγίων, οὐχ ἅπαξ τοῦ
[72]	εἰσιὼν τὴν ἡμέραν, ὅθεν τὴν	ἁγίαν	ἡμῖν ἀνακαλύπτει Τριάδα, καὶ λαὸν
[82]	ἀλλήλοις συζῶντες καὶ συνεποπτεύοντες τὴν	ἁγίαν	καὶ μακαρίαν Τριάδα, καθαρώτερόν τε
[68]	λόγου καὶ τῆς κατὰ τὴν	ἁγίαν	Τριάδα συναφείας καὶ συνθεΐας, ἢ
[72]	καὶ κληροδοσία, καὶ γῆς τῆς	ἁγίας	κατάσχεσις· ὁ δὲ οὐκ ἔξαρχος;
[41]	νόμοις καὶ πάθεσι περιποιηθέντα, τὸ	ἅγιον	ἔθνος, τὸ βασίλειον ἱεράτευμα, κακῶς
[37]	ἔδει νικῆσαι τὸ Πνεῦμα τὸ	ἅγιον·	καὶ μέντοι καὶ νικᾷ πολλῇ
[58]	ἐκείνῳ δὲ προσγενόμεναι, καὶ τὸν	ἅγιον	Ὀρέστην ἐκκαρποῦσθαι μέγα ἐτίθετο· ὡς
[54]	τοῦ πονηροῦ γραφέως, καὶ ὁ	ἅγιος	ἀνασώζεται καὶ γίνεται πυρετοῦ δῶρον
[59]	λυπῶν, κακόδοξος. ~Οὐ μὴν ὁ	ἅγιος	τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς ἄνω
[80]	γενομένων ὀνομαστότατον. ~Προεκομίζετο μὲν ὁ	ἅγιος,	χερσὶν ἁγίων ὑψούμενος· σπουδὴ δ'
[56]	τῶν ἐπ' ἐξουσίας τὸν τοῦ	ἁγίου	κοιτωνίσκον ἐξερευνήσοντας, οὐ κατὰ χρείαν
[55]	Κάμπτει καὶ τοῦτον ταῖς τοῦ	ἁγίου	χερσὶ συμπεσοῦσά τις ἀρρωστία. Καὶ
[26]	τοὺς Γίγαντας. Πλάττομεν αὐθημερὸν τοὺς	ἁγίους,	καὶ σοφοὺς εἶναι κελεύομεν, τοὺς
[57]	ὑβριστὴν διεσώσατο. Ταῦτα ὁ τῶν	ἁγίων	Θεός, ὁ ποιῶν πάντα καὶ
[72]	εἰς δὲ τὰ ἅγια τῶν	ἁγίων,	οὐχ ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ, πολλάκις
[80]	~Προεκομίζετο μὲν ὁ ἅγιος, χερσὶν	ἁγίων	ὑψούμενος· σπουδὴ δ' ἦν ἑκάστῳ
[26]	Νῦν δὲ κινδυνεύει τὸ πάντων	ἁγιώτατον	τάγμα τῶν παρ' ἡμῖν πάντων
[72]	οὐ προσκαίροις ῥαντίσμασιν, ἀλλ' ἀϊδίοις	ἁγνίσμασι.	Τί τὸ κάλλιστον Ἰησοῦ; στρατηγία
[39]	ὑπ' ὀλίγων ἑλόμενος, τῶν ταύτην	ἀγνοησάντων	τὴν οἰκονομίαν, ἤ τι πρᾶξαι
[41]	ἐκ τῆς ἀθέου καὶ σκοτεινῆς	ἀγνοίας	εἰς κάλλος τε καὶ μέγεθος
[14]	τοῦτον ἐγνώρισαν τελεώτερον οὐδὲ πρὶν	ἀγνοούμενον·	καὶ λόγους ἐπιζη τῶν εὐδαιμονίαν
[75]	τρίχινον ἔσθημα εἶχον αἱ νύκτες,	ἀγνοούμενον,	οὐκ ἐπιδεικνύμενον· καὶ οὗτος τὴν
[59]	πάθος, οὐδὲ ἄλλως τοῖς πολλοῖς	ἀγνοούμενον,	τὴν περὶ ἡμᾶς καινοτομίαν καὶ
[69]	καὶ τῶν τοῖς πολλοῖς τέως	ἀγνοουμένων·	ὅτι τοῦ καιροῦ στενοχωροῦντος ἡμᾶς,
[2]	φωνὴν καὶ διάνοιαν. Ἔπειτα, οὐκ	ἀγνοοῦντας	μέν, ὑπομνήσω δ' οὖν ὅμως,
[16]	ὁμοίως ἔχειν, ὅσοι τῶν νέων	ἀγνοοῦντες	τὸν ἄνδρα ἐτύγχανον· τοῖς γὰρ
[65]	τῷ Πνεύματι μεμαρτύρηται, οὐχ ὡς	ἀγνοοῦντι,	ἀλλ' ὡς ἐντρυφῶντι τῇ θεωρίᾳ.
[72]	τῶν φίλων τὴν ἀλογίαν ἐπιστομίσας	ἀγνοούντων	τὸ τοῦ πάθους μυστήριον. Μωϋσῆς
[15]	μὲν εἰδόσιν ὑπόμνησιν, τοῖς δὲ	ἀγνοοῦσι	διδασκαλίαν. Σοφιστομανοῦσιν Ἀθήνησι τῶν νέων
[16]	Καὶ τὸ πρᾶγμα, τοῖς μὲν	ἀγνοοῦσι	λίαν φοβερὸν καὶ ἀνήμερον, τοῖς
[34]	κλείοντες, οὗ καὶ μᾶλλον χρῄζοντες	ἀγνοοῦσιν	ἢ αὐτῶν ἕτεροι. Ταῦτα μὲν
[25]	ὅπη τῷ Θεῷ φίλον, ἀγέσθω·	ἄγοιτο	δὲ ταῖς ἐκείνου πρεσβείαις ἄμεινον.
[22]	ὑπ' ἐκείνῳ καθηγεμόνι παιδευομένη καὶ	ἀγομένη	καὶ τοῖς αὐτοῖς χαίρουσα· εἰ
[20]	παρά τε τῆς ἐντολῆς οὕτως	ἀγόμενοι	καὶ ἀλλήλοις τὴν ἀρετὴν παραθήγοντες
[72]	καὶ μονῶν, ἃς διανέμει τοῖς	ἀγομένοις;	Ὥστε κἀκείνην δύνασθαι τὴν φωνὴν
[12]	διὰ τῶν ἐξ ἀρχῆς μαθημάτων	ἀγόμενος.	Οἱ μὲν γὰρ ἢ βίον
[33]	λαὸν ἦγεν, ὁ δὲ τὸν	ἄγοντα·	καὶ οἷον λεοντοκόμος τις ἦν,
[36]	καὶ τροφίμου, καὶ εἰς αὔξησιν	ἄγοντος	πνευματικῆς ἡλικίας τὸν καλῶς τρεφόμενον.
[30]	βλέπειν δυνάμενος, ἀλλ' ὑπὸ τῶν	ἀγόντων	αὐτὸν ταπεινούμενος, συνταπεινοῦν ἐτόλμησεν ἑαυτῷ
[80]	καὶ καθαρώτερον; τῷ δὲ τῶν	ἀγόντων	ἐλθεῖν πλησίον, τῷ δὲ τῆς
[80]	τι κἀκείνης πεμπούσης ὄφελος. Πλήρεις	ἀγοραί,	στοαί, διώροφοι, τριώροφοι, τῶν ἐκεῖνον
[64]	τις ἦν, μηδὲ γελοιαστὴς καὶ	ἀγοραῖος,	μηδὲ τοῖς πολλοῖς ἀρέσκων, ἐκ
[60]	πίθον ᾤκει καὶ μέσην τὴν	ἀγοράν,	ὥστε πᾶσι παρατρυφᾶν, καινὴν εὐπορίαν
[16]	ἀπειλουμένων. Ἔπειτα πομπεύει διὰ τῆς	ἀγορᾶς	ἐπὶ τὸ λουτρὸν προαγόμενος. Ἡ
[66]	δὲ συμποσίων ἡδονή; Τίς δὲ	ἀγορῶν;	Τίς δὲ ἐκκλησιῶν; Τίς τῶν
[63]	σώματος μέλεσιν, ἀπελαυνόμενοι πόλεων, οἰκιῶν,	ἀγορῶν,	ὑδάτων, αὐτῶν τῶν φιλτάτων, ὀνόμασι
[6]	παρὰ τῆς πάντα τὰ ἐκείνων	ἀγούσης	προνοίας; Ἐπί τινα τῶν Ποντικῶν
[44]	καὶ γέλωτα ὄφλειν, οὐ τοῖς	ἄγουσι	μόνον αὐτὸν προστάταις τῆς ἀθεΐας,
[34]	νομοθεσίαι μοναστῶν, ἔγγραφοί τε καὶ	ἄγραφοι·	εὐχῶν διατάξεις, εὐκοσμίαι τοῦ βήματος,
[41]	κέδρων ὑπερεκτείνεσθαι· ταύτην πονηρῷ καὶ	ἀγρίῳ	συῒ τῷ διαβόλῳ λελυμασμένην· οὐκ
[16]	δὲ τῶν λογικώτερον, ὄπως ἂν	ἀγροικίας	ἢ ἀστειότητος ἔχῃ. Καὶ τὸ
[61]	καὶ ἡ χαμευνία καὶ ἡ	ἀγρυπνία	καὶ ἡ ἀλουσία, τὰ ἐκείνου
[62]	ψυχῶν ἐστι νυμφίος, καὶ τὰς	ἀγρύπνους	ἑαυτῷ συνεισάγει ψυχάς, ἐὰν μετὰ
[43]	μὲν καὶ εἰς χεῖρας ἰόντας,	ἀγχεμάχοις	ὅπλοις τοῖς ἀπὸ γλώσσης καταστρεφόμενος·
[64]	αἱ κακίαι, καί εἰσί πως	ἀγχίθυροι·	καὶ ῥᾷστον ἄλλο τι ὄντα
[17]	τῷ γενομένῳ· καὶ γὰρ ἦν	ἀγχίνους,	εἰ καί τις ἄλλος· καὶ
[31]	πρεσβεύοντας, κοινὸς γὰρ ἦν ὁ	ἀγὼν	ἀμφοτέροις ὡς τοῦ λόγου προβεβλημένοις,
[20]	δὲ ἀπῆν, ζῆλος δὲ ἐσπουδάζετο.	Ἀγὼν	δὲ ἀμφοτέροις, οὐχ ὅστις αὐτὸς
[80]	τὸ φιλόσοφον τῷ πάθει καταλυόμενον·	ἀγὼν	δὲ τοῖς ἡμετέροις πρὸς τοὺς
[31]	ἡμῖν ἀρρωστήμασιν. Ὁ μὲν οὖν	ἀγὼν	πολύς· ἡ δὲ προθυμία τῶν
[72]	λογικαῖς, ἔθνος αἱρετικὸν καὶ Αἰγύπτιον·	ἄγων	δὲ λαὸν περιούσιον, ζηλω τὴν
[6]	νόμιμον αὐτοῖς ἔδει καὶ τὸν	ἀγῶνα	γενέσθαι· νόμος δὲ μαρτυρίας μήτε
[63]	ἐκτὸς ἑτέρως· ἀλλὰ κοινὸν ἅπασιν	ἀγῶνα	προὔθηκε τοῖς τῶν λαῶν προεστῶσι,
[2]	λόγον καὶ δι' ἃ τὸν	ἀγῶνα	τοῦτον ἐνεστησάμην, ταῦτά ἐστιν. Εἰ
[6]	μαρτυρίας μήτε ἐθελοντὰς πρὸς τὸν	ἀγῶνα	χωρεῖν, φειδοῖ τῶν διωκόντων καὶ
[47]	τοσοῦτοι θαυμάζουσιν ὅσοι τοὺς τότε	ἀγῶνας	γνωρίζουσι, τὰς προσβολάς, τὰς ὑποσχέσεις,
[50]	διειλέχθη τὸν τρόπον, ὑπὲρ τοιούτων	ἀγωνιζόμενος.	Τἆλλα μὲν γὰρ ἐπιεικεῖς ἡμεῖς,
[46]	δὲ τὰ τελευταῖα καθ' ἡμῶν	ἀγωνίσματα.	Τίνα δὴ λέγω τὰ πρῶτα;
[32]	προελομένῳ καὶ συνεργὸν ποιησαμένῳ τοῦ	ἀγωνίσματος.	~Οἱ μὲν οὖν οὕτως ἀπῆλθον
[7]	τῆς τρυφῆς τοὺς τῆς εὐσεβείας	ἀγωνιστάς;	Πολλοὶ μὲν θῆρες τὰς τῶν
[2]	ἐκείνῳ τῷ γενναίῳ τῆς ἀληθείας	ἀγωνιστῇ	καὶ μηδὲν ἕτερον ἀναπνεύσαντι ὅτι
[55]	τὸν ὑβριστὴν ᾔσχυνε καὶ τὸν	ἀγωνιστὴν	ὕψωσεν, εἴπερ τι μέγα καὶ
[57]	νόμος. ~Ἄθρει δὴ πάλην ἑτέραν	ἀγωνιστοῦ	καὶ διώκτου. Τὸ περιαυχένιον ῥάκος
[5]	πολλοὶ μὲν ὑπερέσχον τῶν ἡμετέρων	ἀγωνιστῶν,	καὶ μέχρι θανάτου διηγωνισμένοι καὶ
[1]	ἑαυτὸν νῦν ἡμῖν προθήσειν, ὑπόθεσιν	ἀγώνων	μεγίστην τοῖς περὶ λόγους ἐσπουδακόσιν.
[20]	πόθῳ συνεργοῖς χρώμενοι. Ὤ! πῶς	ἀδακρυτὶ	τὴν τούτων ἐνέγκω μνήμην! Ἶσαι
[70]	θεωρήσαντες, κἀντεῦθεν τὸν ἄνδρα γνωρίσωμεν.	Ἀδὰμ	ἠξιώθη Θεοῦ χειρὸς καὶ παραδείσου
[35]	φυγάδα, οὐδὲ πυθμέσι πηγάζειν τροφὴν	ἀδάπανον	κενώσει πληρουμένοις, ὃ καὶ παράδοξον,
[31]	τοιοῦτον ἔδει παθεῖν, τὸν τῆς	ἀδείας·	ἄλλον δὲ μακροθυμίας, τὸν τῆς
[81]	τὸν φιλόξενον οἱ ξένοι, καὶ	ἀδελφοὶ	τὸν φιλάδελφον, οἱ νοσοῦντες τὸν
[72]	τοῦ πνεύματος· Ἀαρὼν δὲ Μωϋσέως	ἀδελφὸς	καὶ τὸ σῶμα καὶ τὸ
[63]	τὴν δόξαν ὑπέρλαμπρος, ἀλλ' ὡς	ἀδελφοὺς	ἠσπάζετο, οὐχ ὅπερ ἄν τις
[55]	ὁ κινήσας ποτὲ τῷ Ἰσραὴλ	Ἀδὲρ	τὸν ἀλιτήριον, οὗτος κινεῖ καὶ
[23]	καὶ εἰς ἓν ἀγαγών, ὥστε	ἄδηλον	εἶναι ποτέρῳ τούτων ἐκεῖνος θαυμασιώτερος.
[52]	Καὶ τοῦτο ἦν τοῖς πολλοῖς	ἄδηλον	ἔτι. Ἐπεὶ δὲ τὰ δῶρα
[52]	δ' οὐδείς, ὥσπερ ἦν ἔθος,	ἄδηλον	ὂν εἰ προσήσεται, τηνικαῦτα τὸ
[58]	συμμάχων· οὗ πολὺ μὲν τὸ	ἄδοξον,	πλείων δὲ ἡ βλάβη τοῖς
[80]	ἐκείνου τετελεσμένοις, ἢ πρὸς αὐτὸν	ἀεὶ	βλέπειν, καὶ ὡς ὁρῶντος καὶ
[19]	ὅπως ἐμαυτὸν ἐπίσχω τοῦ διηγήματος·	ἀεὶ	γάρ μοι τὸ παρεθὲν ἀναγκαῖον
[72]	σωματικῶς· ὁ δὲ πάντων καὶ	ἀεὶ	καὶ πνευματικῶς, ὅπερ ἐμοὶ τῆς
[38]	πολὺ τῶν πολλῶν προέχειν, μηδὲ	ἀεὶ	κρείττω φαίνεσθαι, μηδὲ συμμετρεῖν τῇ
[25]	τῶν ἐν μέσῳ γνωρίσασα καὶ	ἀεὶ	λαμπρότερον ἀποδείξασα, λαμπτῆρα τῆς Ἐκκλησίας
[36]	οὐ ῥέουσαν οὐδ' ἀπιοῦσαν, ἀλλ'	ἀεὶ	μένουσαν· ἧς σιτοδότης ἦν ἐκεῖνος,
[38]	ἐλπίδας· ἀλλὰ τοσοῦτον ἑαυτὸν ὑπερβάλλων	ἀεὶ	ὅσον πρὸ τούτου τοὺς ἄλλους
[1]	πολλὰς ἡμῖν ὑποθέσεις τῶν λόγων	ἀεὶ	προθεὶς ὁ μέγας Βασίλειος, καὶ
[19]	ὁμοδίαιτοι, συμφυεῖς, τὸ ἓν βλέποντες,	ἀεὶ	τὸν πόθον ἀλλήλοις συναύξοντες θερμότερόν
[66]	ἡ θεολογία, δρόμος δὲ τὸ	ἀεικίνητον	καὶ μέχρι Θεοῦ φέρον ταῖς
[11]	γὰρ οὐρανὸν καὶ γῆν καὶ	ἀέρα	καὶ ὅσα τούτων, οὐκ ἐπειδὴ
[15]	κόνιν, ἡνιοχοῦσι καθήμενοι, παίουσι τὸν	ἀέρα,	τοὺς ἵππους δὴ τοῖς δακτύλοις
[17]	ἤδη πυρσὸς ἀνάπτεται περιφανὴς καὶ	ἀέριος.	~Οἱ μὲν οὖν οὕτως ἀπῆλθον
[21]	οὐ τοσοῦτον ἦν τὸ δι'	ἀέρος	φέρεσθαι ὅσον ἡμῖν τὸ πρὸς
[65]	γενήσεται σάλπιγξ ἐπὶ πολὺ τοῦ	ἀέρος	φθάνουσα, ἢ Θεοῦ φωνὴ τὸν
[62]	ἄλλοις λειπόμενον. ~Μέγα παρθενία καὶ	ἀζυγία	καὶ τὸ μετ' ἀγγέλων τετάχθαι
[79]	τοῖς ἀπάγουσιν αὐτὸν ἀγγέλοις οὐκ	ἀηδῶς	ἐναπέψυξεν· ἔστιν ἃ τοὺς παρόντας
[51]	τοῦ ἀνδρὸς οὕτως ἀκατάπληκτον καὶ	ἀήττητον,	τὸν μὲν ἔξω πέμψαι καὶ
[44]	ἄγουσι μόνον αὐτὸν προστάταις τῆς	ἀθεΐας,	ἀλλὰ καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις, ὡς
[30]	κακῷ τὸ κακὸν ἰώμεθα, τὴν	ἄθεον	Σαβελλίου συναίρεσιν ἀσεβεστέρᾳ διαιρέσει καὶ
[41]	καὶ μεταπεφυτευμένην ἄμπελον, ἐκ τῆς	ἀθέου	καὶ σκοτεινῆς ἀγνοίας εἰς κάλλος
[15]	γε νοῦν ἔχουσιν. ~Εἶχον ἡμᾶς	Ἀθῆναι,	καθάπερ τι ῥεῦμα ποτάμιον, ἀπὸ
[22]	οἱ ἡμέτεροι παιδευταί, παρ' ὅσοις	Ἀθῆναι·	παρὰ τοσούτοις δὲ ἡμεῖς, παρ'
[21]	συντομώτερον· βλαβεραὶ μὲν τοῖς ἄλλοις	Ἀθῆναι	τὰ εἰς ψυχήν· οὐ γὰρ
[24]	στάσεως· ἀλλ' ἐπιμείναντά με ταῖς	Ἀθήναις	χρόνον οὐχὶ συχνόν, ποιεῖ τὸν
[14]	καλῆς περὶ τὴν παίδευσιν ἀπληστίας,	Ἀθήνας	τὰς χρυσᾶς ὄντως ἐμοὶ καὶ
[14]	τὸ τῶν λόγων ἔδαφος, τὰς	Ἀθήνας,	ὑπὸ τοῦ Θεοῦ πέμπεται καὶ
[18]	τὸ ἐλπισθέν, κενὴν μακαρίαν τὰς	Ἀθήνας	ὠνόμαζεν. Ὁ μὲν δὴ ταῦτα·
[24]	τὴν ἐκδημίαν· ἐγὼ δὲ ὑπελείφθην	Ἀθήνησι·	τὸ μέν τι μαλακισθείς, εἰρήσεται
[15]	τοῖς δὲ ἀγνοοῦσι διδασκαλίαν. Σοφιστομανοῦσιν	Ἀθήνησι	τῶν νέων οἱ πλεῖστοι καὶ
[24]	λυπηρόν, ὡς τοῖς ἐκεῖσε συννόμοις	Ἀθηνῶν	καὶ ἀλλήλων τέμνεσθαι. Γίνεται δὴ
[17]	καὶ γὰρ ἐζηλοτύπουν τὸ τῶν	Ἀθηνῶν	κλέος ἐν ἐκείνοις καταλυθῆναι καὶ
[18]	ἐκείνων μόνον, ἀλλὰ καὶ αὐτῶν	Ἀθηνῶν,	ὡς διὰ τῆς πρώτης πείρας
[67]	τοῖς ἐπαινουμένοις καὶ πρὸς τὴν	ἄθλησιν	διεγείρομαι. Ὅταν ἠθικοῖς λόγοις καὶ
[5]	τὴν ἐκείνου μιμησαμένους ὑπὲρ ἡμῶν	ἄθλησιν.	~Ἐπεὶ δὲ νόμιμον αὐτοῖς ἔδει
[74]	ἢ τὴν τῶν ἑπτὰ Μακκαβαίων	ἄθλησιν,	σὺν ἱερεῖ καὶ μητρὶ τελειωθέντων
[8]	Ἐξ οὗ καὶ πρὸς τὴν	ἄθλησιν	ὑπὲρ ἧς ταῦτα ἦν αὐτοῖς,
[67]	φθάσω πρὸς τὸ ἀκρότατον. Ὅταν	ἀθλητῶν	ἐγκωμίοις προσομιλήσω, περιφρονῶ τὸ σῶμα
[10]	ταὐτὸν πάθω τοῖς ἀπειροτέροις τῶν	ἀθλητῶν,	οἳ τὴν ἰσχὺν ἐν τοῖς
[57]	θρασὺς δικαστής; Ἱκέτης ἦν, ἐλεεινός,	ἄθλιος,	τίνος οὐ ταπεινότερος, ἕως ἐπιφανεὶς
[70]	ἐν σκιαῖς ἦν ἡ πίστις,	ἆθλον	εὑράμενος τὴν μετάθεσιν, καὶ τοῦ
[72]	ἀνηγόρευται λαμπρῶς ἐπὶ τέλει τῶν	ἄθλων,	μηδενὶ τῶν τινασσόντων πολλῶν ὄντων
[57]	τις δὴ τοῦ Θεοῦ νόμος.	~Ἄθρει	δὴ πάλην ἑτέραν ἀγωνιστοῦ καὶ
[52]	δὲ ἡμέρα τῶν Ἐπιφανίων καὶ	ἀθροίσιμος·	καὶ τοῦ λαοῦ μέρος γενόμενος,
[18]	τὸ πάθος, ὅταν μεγάλα ἐλπίσαντες	ἀθρόως	τοῖς ἐλπισθεῖσιν ἐντύχωμεν, ἐλάττω τῆς
[7]	τῶν λόφων ποθὲν ὑπερ φανέντες	ἀθρόως.	Ὡς μὲν εὐμεγέθεις, ὡς δὲ
[54]	οἱ μισοῦντες ἐν κρότοις, ἐν	ἀθυμίᾳ	τὸ εὐσεβές, περὶ τὸν πρόθυμον
[49]	οὗ πάροικος ἐγὼ καὶ παρεπίδημος·	αἱ	βάσανοι δὲ τί ἂν λάβοιεν,
[57]	ἄλλο τῷ καιρῷ τύχοι σχεδιασθέν.	Αἱ	δᾷδες ἐν χερσίν, οἱ λίθοι
[64]	πεφιλοσοφήκασιν, ὅτι παραπεπήγασι ταῖς ἀρεταῖς	αἱ	κακίαι, καί εἰσί πως ἀγχίθυροι·
[57]	θήγοντος· μελίαι δ' ἦσαν αὐταῖς	αἱ	κερκίδες· αἳ οὐδὲ γυναῖκες ἔμενον
[63]	ἄλλων μὲν οἱ ὀψοποιοὶ καὶ	αἱ	λιπαραὶ τράπεζαι καὶ τὰ μαγείρων
[34]	οὐδέ τι φάρμακον τῆς κακώσεως.	Αἱ	μὲν γὰρ παραλίαι τὰς τοιαύτας
[34]	τρόπῳ χρώμεναι· προστασίαι τῶν δεομένων,	αἱ	μὲν πλείους πνευματικαί, οὐκ ὀλίγαι
[75]	καὶ τούτῳ τρίχινον ἔσθημα εἶχον	αἱ	νύκτες, ἀγνοούμενον, οὐκ ἐπιδεικνύμενον· καὶ
[81]	οἱ περὶ λόγους τὸν παιδευτήν,	αἱ	παρθένοι τὸν νυμφαγωγόν, αἱ ὑπὸ
[19]	θαλάμης ἐξελκομένων προσέξονται ταῖς κοτύλαις	αἱ	πέτραι, καὶ οὐ πρὶν ἀφεθήσονται
[58]	Ὃ δὲ πλεῖον αὐτὸν ἐξέμηνεν,	αἱ	Ταυρι καὶ πρόσοδοι καὶ παρόδιοι,
[81]	παιδευτήν, αἱ παρθένοι τὸν νυμφαγωγόν,	αἱ	ὑπὸ ζυγὸν τὸν σωφρονιστήν, οἱ
[58]	Τὰ γὰρ πνευματικὰ τέκνα, καὶ	αἱ	ψυχαί, καὶ ὁ τῆς πίστεως
[80]	τοῦ ὠθισμοῦ βίας καὶ συγκλονήσεως·	αἳ	καὶ τοῦ τέλους ἐμακαρίσθησαν, ὡς
[57]	δ' ἦσαν αὐταῖς αἱ κερκίδες·	αἳ	οὐδὲ γυναῖκες ἔμενον ἔτι, τῷ
[53]	ἄλλο γε ἢ Θεοῦ φωνάς,	αἳ	τοῖς περὶ τὸν βασιλέα καὶ
[3]	καὶ Κεκροπίδαι καὶ οἱ Ἀλκμαίωνες,	Αἰακίδαι	τε καὶ Ἡρακλεῖδαι καὶ ὧν
[63]	τὸ ἔργον, ἑπτάπυλοι Θῆβαι καὶ	Αἰγύπτιαι	καὶ τείχη Βαβυλώνια καὶ Μαυσόλου
[72]	καὶ λογικαῖς, ἔθνος αἱρετικὸν καὶ	Αἰγύπτιον·	ἄγων δὲ λαὸν περιούσιον, ζηλω
[72]	αὐτοῦ. Καὶ μέγας Μωϋσῆς μὲν	Αἴγυπτον	βασανίσας, λαὸν διασώσας ἐν σημείοις
[36]	καταπραγματεύεται τοῦ λιμοῦ καὶ τὴν	Αἴγυπτον	ἐξω νεῖται τῷ φιλανθρώπῳ, τὸν
[7]	Αἰγύπτου φυγήν, ὡς ἄρα βελτίων	Αἴγυπτος	αὐτοῖς εἴη τῆς ἐρημίας, πολλὴν
[41]	πλάνας διεσπασμένον· καὶ τὴν ἐξ	Αἰγύπτου	μετηρμένην καὶ μεταπεφυτευμένην ἄμπελον, ἐκ
[72]	ἐστήριξεν. ~Ἰωσὴφ ἐγένετο σιτοδότης, ἀλλ'	Αἰγύπτου	μόνης καὶ οὐ πολλάκις καὶ
[54]	ταύτην Θεός. Ὁ γὰρ πατάξας	Αἰγύπτου	τὰ πρωτότοκα, τραχυνομένης κατὰ τοῦ
[7]	ἐρήμῳ ταλαιπωροῦντας μετὰ τὴν ἐξ	Αἰγύπτου	φυγήν, ὡς ἄρα βελτίων Αἴγυπτος
[72]	ὅπερ ἐμοὶ τῆς σιτοδοσίας ἐκείνης	αἰδε	σιμώτερον. Μετὰ Ἰὼβ τοῦ Αὐσίτου
[59]	ἐποιεῖτο τοῦ Πνεύματος· καὶ φιλίαν	αἰδεῖσθαι	εἰδώς, ἐνταῦθα μόνον ἠτίμαζεν, οὗ
[23]	γῆρας ὁρίζεται. Τίς δὲ οὕτως	αἰδέσιμος	ἢ παλαιοῖς ἢ νέοις, μὴ
[16]	ἐτύγχανον· τοῖς γὰρ πολλοῖς εὐθὺς	αἰδέσιμος	ἦν, ἀκοῇ προκατειλημμένος. Ἐξ οὗ
[28]	ἰσχυροτάτων. Ὅ τε γὰρ ἀνὴρ	αἰδέσιμος,	ὡς οὐκ οἶδ' εἴ τις
[72]	καθαίρων οὐ προσκαίροις ῥαντίσμασιν, ἀλλ'	ἀϊδίοις	ἁγνίσμασι. Τί τὸ κάλλιστον Ἰησοῦ;
[57]	καὶ βίᾳ τὸν λαὸν κατασχὼν	αἰδοῖ	κρατηθέντα, τὸν ἱκέτην ἑαυτοῦ καὶ
[70]	εἰ μή τι λέγω βλάσφημον	αἰδοῖ	τοῦ προπάτορος, τὴν ἐντολὴν οὐκ
[76]	καὶ πρό θυμος ἦν, ἐπισχὼν	αἰδοῖ	τοὺς λιθάζοντας. Ἔτι δὲ συντομώτερον
[75]	ἐν γαστρί, καὶ προέδραμεν εἰς	Ἅιδου,	διὰ τῆς Ἡρῴδου μανίας παραπεμφθείς,
[34]	σιτοκάπηλοι, καὶ μήτε τὸ συγγενὲς	αἰδούμενοι,	μήτε περὶ τὸ θεῖον εὐχάριστοι,
[16]	μέγαν Βασίλειον, οὐκ αὐτὸς δι'	αἰδοῦς	ἦγον μόνον, τό τε τοῦ
[51]	τῆς αὐτῆς ἀπειλῆς, ἀλλά τινος	αἰδοῦς	καὶ ὑποχωρήσεως. Αὐτὸν δὲ τῷ
[46]	θυσιῶν αἵμασι χραίνοντες καὶ παρθένων	αἰδῶ	καθυβρίζοντες. Ἵνα τί γένηται; Ἵν'
[68]	ὁ τῆς ἐλευθερίας καὶ τῆς	αἰθρίας	ἐπιλάβοι καιρὸς καὶ δῷ τῇ
[46]	ἀναιμάκτους θυσίας ἀνθρώπων καὶ θυσιῶν	αἵμασι	χραίνοντες καὶ παρθένων αἰδῶ καθυβρίζοντες.
[74]	ἱερεῖ καὶ μητρὶ τελειωθέντων ἐν	αἵματι	καὶ παντοίοις βασάνων εἴδεσιν. Ὧν
[57]	ταπεινότερος, ἕως ἐπιφανεὶς ὁ χωρὶς	αἵματος	μάρτυς καὶ χωρὶς πληγῶν στεφανίτης,
[70]	προφητῶν, διδασκάλων, τῶν ἀνδρικῶν μέχρις	αἵματος,	παρ' ἐκείνους τὰ ἡμέτερα θεωρήσαντες,
[27]	καθέδρᾳ πρεσβυτέρων, οὕτως ἐν ἐπισκόπων	αἰνεῖ	τὸν Κύριον, οὐ κλέψας τὴν
[23]	ἐθέλουσιν· ὥστε μᾶλλον μὲν τὸ	αἱρεθὲν	τοῦ παρεθέντος ἐξεῖναι θαυμάζειν, μᾶλλον
[23]	ἐξεῖναι θαυμάζειν, μᾶλλον δὲ τοῦ	αἱρεθέντος	τὸ παρεθέν. Ἰατρικὴν μὲν γάρ,
[26]	σοβαρῶς προκαθέζεται καὶ τὴν ὀφρὺν	αἴρει	κατὰ τῶν βελτιόνων, καὶ οὐκ
[41]	πάθος καὶ πρὸς Θεὸν μόνον	αἴρειν	τὰς χεῖρας καὶ παρ' ἐκείνου
[9]	τῆς ἀρετῆς εὐδοκίμησιν, ἀλλὰ βίων	αἱρέσεις	μᾶλλον ἢ πολιτείας ταῦτα ποιησαμένων.
[21]	ὅσον ἡμῖν τὸ πρὸς Θεὸν	αἴρεσθαι	δι' ἀλλήλων καὶ σὺν ἀλλήλοις.
[72]	πνευματικαῖς δὲ καὶ λογικαῖς, ἔθνος	αἱρετικὸν	καὶ Αἰγύπτιον· ἄγων δὲ λαὸν
[43]	καὶ μάχαις τὸ πολὺ τῶν	αἱρετικῶν	ἀποκρούεται θράσος· τοὺς μὲν καὶ
[68]	καιρὸν διαφέρειν, καὶ τὴν τῶν	αἱρετικῶν	δυναστείαν, ἕως ὁ τῆς ἐλευθερίας
[29]	διακειμένης ὑπὸ τῆς τότε τῶν	αἱρετικῶν	δυναστείας. Καὶ ἅμα συμβούλοις ἡμῖν
[71]	ἀλλ' ὑπὲρ Θεοῦ, τὰ τῶν	αἱρετικῶν	καταβάλλουσαν, τήν τε ποι μαντικὴν
[70]	πεποίη ται πόλιν, κούφως τῶν	αἱρετικῶν	ὑπερπλέουσαν, ἐξ οὗ κόσμον ὅλον
[50]	βασιλεύς, ὡς ἡμᾶς γε οὐχ	αἱρήσεις	οὐδὲ πείσεις συνθέσθαι τῇ ἀσεβείᾳ,
[50]	τῶν τυχόντων ἑνὶ τὴν ὀφρὺν	αἴροντες·	οὗ δὲ Θεὸς τὸ κινδυνευόμενον
[19]	τοῦ ὑπὲρ ἡμᾶς ἔρωτος νόμος.	Αἰσθάνομαι	μὲν οὖν ἔξω τοῦ καιροῦ
[62]	ἔγγραφα διατάγματα, οἷς πᾶσαν μὲν	αἴσθησιν	ἐσωφρόνιζε, πᾶν δὲ μέλος ἐρύθμιζε,
[42]	προστάτης, ἐπειδὴ σὴς ὀστέων καρδία	αἰσθητική,	ὡς Σολομῶντι καὶ τῇ ἀληθείᾳ
[58]	ἦν αὐτοῖς, εἰ καὶ ὁμολογεῖν	αἴσχιστον.	Ἐγένετο δὲ καὶ ἄλλη τις
[12]	ἡ ζημία, μεῖζον δὲ τὸ	αἶσχος	ὁρῶσι καὶ ὁρωμένοις. Οἷς δὲ
[8]	ἑξῆς τοῦ λόγου καὶ λίαν	αἰσχρά!	Τί γὰρ ὄφελος τῆς ἀντιδόσεως,
[33]	καὶ κακοὶ κακῶς τότε πρῶτον	αἰσχυνθέντες	καὶ ἡττηθέντες, καὶ μαθόντες μὴ
[2]	καὶ νόμῳ κρείττονι (οὐ γὰρ	αἰσχύνομαι	τοῦτο λέγειν, ὅτι καὶ πᾶσι
[51]	κοινωνίαν οὐ δέξασθαι, τὴν μετάθεσιν	αἰσχυνόμενον,	ζητεῖν δὲ ἀπολογίαν, ἥ τις
[54]	εἰσκαλεῖ, τὸ τῆς ὕβρεως ὑπόγυιον	αἰσχυνόμενος,	ἑτέροις δὲ τὴν πρεσβείαν ἐπιτρέπει
[7]	νόμοις; Εὐχῆς δέσμιοι καὶ δικαίας	αἰτήσεως.	Τίς ἔγνω τοιοῦτον θήραμα τῶν
[24]	τολμηρόν. Ὁ μὲν γάρ, τὰς	αἰτίας	εἰπὼν τῆς περὶ τὴν ἐπάνοδον
[39]	οὐ δεξάμενον, τῆς αὐτῆς ἕνεκεν	αἰτίας,	οὐδὲ τὴν τῶν πρεσβυτέρων προτίμησιν,
[64]	Εἰ μὴ καὶ τὸν λέοντα	αἰτιῷτό	τις ὅτι μὴ πιθήκειον βλέπει,
[68]	τῶν γνησίων τούτου συναγωνιστῶν χάριν	αἰτῶν,	τῇ οἰκονομίᾳ μὴ δυσχεραίνειν· μηδὲ
[11]	ὅ φησιν ὁ θεῖος Ἀπόστολος,	αἰχμαλωτίζοντες	πᾶν νόημα εἰς Χριστόν· ὡς
[82]	ᾧ ἡ δόξα εἰς τοὺς	αἰῶνας·	Ἀμήν.
[44]	αὐτῷ τοῦ λόγου, κατὰ τὸ	ἀκάθαρτον	ἐκεῖνο πνεῦμα καὶ πονηρόν, ὃ
[32]	κόπτων πέτραν, ἢ πῦρ ἐν	ἀκάνθαις,	ὅ φησιν ἡ θεία γραφή,
[51]	ἔνστασιν μαθεῖν τοῦ ἀνδρὸς οὕτως	ἀκατάπληκτον	καὶ ἀήττητον, τὸν μὲν ἔξω
[63]	νοσοῦντες καὶ τὰ τῶν τραυμάτων	ἄκη	καὶ ἡ Χριστοῦ μίμησις, οὐ
[32]	συνετῶς δέ; Ἢ πεπαιδευμένως μέν,	ἀκινδύνως	δέ; Ἢ πάντα μὲν ταῦτα
[52]	τὸν Σαμουὴλ ὁ λόγος γράφει,	ἀκλινῆ	καὶ τὸ σῶμα καὶ τὴν
[9]	Καππαδόκαις μερισαμένοις ἤρκεσε πολλῶν πληροῦν	ἀκοάς·	ἐμοὶ δὲ μέγιστον δοκεῖ καὶ
[66]	γλώσσης φέρων καὶ συνετίζων τὰς	ἀκοάς·	ἤρκεσε γὰρ εἷς ἀντὶ πάντων
[16]	γὰρ πολλοῖς εὐθὺς αἰδέσιμος ἦν,	ἀκοῇ	προκατειλημμένος. Ἐξ οὗ τί γίνεται;
[52]	γὰρ ἔνδον ἐγένετο καὶ τὴν	ἀκοὴν	προσβαλούσῃ τῇ ψαλμῳδίᾳ κατεβροντήθη τοῦ
[62]	διαζεύξας· ἵνα μήτε τὸ φιλόσοφον	ἀκοινώνητον	ᾖ μήτε τὸ πρακτικὸν ἀφιλόσοφον·
[64]	σώφρονα μισάνθρωπον καὶ τὸν δίκαιον	ἀκοινώνητον.	Καὶ γὰρ οὐ φαύλως τοῦτό
[6]	τε ἄφιλος ἐρημία καὶ τὸ	ἀκοινώνητόν	τε καὶ ἄμικτον, ὅσον εἰς
[35]	πιστεύουσιν. Ἃ δὲ τούτοις ἐστὶν	ἀκόλουθα	καὶ εἰς ταὐτὸν φέρει, ταῦτα
[68]	ἀκολούθων εἰπεῖν, ἀραμένῳ τὸ πυκτίον	ἀκολουθεῖν.	Οἰκονομεῖν δὲ τοὺς λόγους ἐν
[68]	ἐπραγματεύσατο μόνον, ὅσον ἑνὶ τῶν	ἀκολούθων	εἰπεῖν, ἀραμένῳ τὸ πυκτίον ἀκολουθεῖν.
[26]	τὴν παρ' ἡμῖν ἀταξίαν καὶ	ἀκοσμίαν,	ἔστιν ὅτε καὶ ἐφ' ὧν
[47]	ἱστορούντων, τῶν τότε πεπειραμένων, ἔστιν	ἀκούειν·	ἱστορεῖ δὲ οὐδεὶς ὅς τις
[50]	βουλομένῳ σοι, τῆς ἐξουσίας ἀπόλαυε.	Ἀκουέτω	ταῦτα καὶ βασιλεύς, ὡς ἡμᾶς
[46]	δάκρυον εἰς μνήμην ἰόντα καὶ	ἀκουόμενα.	~Ἐπεὶ δὲ πάντα διεξελθών, ἐπὶ
[34]	Κυρίῳ δανείζειν τὸν ἐλεοῦντα πτωχούς,	ἀκούοντες·	οὐδ' ὅτι ὁ συνέχων σῖτον
[22]	καὶ ὄντες παρ' αὐτοῖς καὶ	ἀκούοντες.	Οὐδὲν τοιοῦτον αὐτοῖς οἱ Ὀρέσται
[51]	χαλεπώτερα. ~Ἐπειδὴ ταῦτα εἰπεῖν καὶ	ἀκοῦσαι	τὸν ὕπαρχον, καὶ τὴν ἔνστασιν
[66]	τοσοῦτον ὡς ἀπ' ἄκρων τὰ	ἄκρα	ἰσοτίμως καταφωτίζειν, καὶ μηδὲν ἐλαττοῦσθαι
[15]	Προκαταλαμβάνονται πόλεις, ὁδοί, λιμένες, ὀρῶν	ἄκρα,	πεδία, ἐσχατιαί, οὐδὲν ὅ τι
[65]	πρόποδας τοῦ ὄρους στρεφόμεθα, τῆς	ἄκρας	ἀπολειπόμενοι· ἔτι πορθμὸν διαπερῶμεν, ἀφέντες
[12]	καιροῦ τῆς ἀκριβείας τὰ τῆς	ἀκριβείας	προχαραττόμενος. ~Ἐπεὶ δὲ ἱκανῶς εἶχε
[12]	καὶ πρὸ τοῦ καιροῦ τῆς	ἀκριβείας	τὰ τῆς ἀκριβείας προχαραττόμενος. ~Ἐπεὶ
[23]	οὐδεὶς ἕν· οὕτω δὲ εἰς	ἄκρον	ἕκαστον, ὡς τῶν ἄλλων οὐδέν·
[68]	λειπόμενον ἅπαν, ὡς ἔκ τινος	ἀκροπόλεως,	καταδράμωσιν. Ὁ δὲ ἐν ἄλλαις
[67]	μέχρις ἂν φθάσω πρὸς τὸ	ἀκρότατον.	Ὅταν ἀθλητῶν ἐγκωμίοις προσομιλήσω, περιφρονῶ
[60]	δὲ οὐδεὶς ἐπῆλθε πρὸς τὸ	ἀκρότατον	οὔκουν τῶν νῦν ἡμῖν γινωσκομένων·
[9]	τις· ἡ δὲ διὰ πάντων	ἀκρότης,	σαφὲς τῶν ἀγαγόντων ἐγκώμιον. Δηλοῖ
[38]	ἀρετήν· μόγις γὰρ εἶναι τῷ	ἄκρῳ	τοῦ μέσου κατα τυγχάνειν, καὶ
[66]	ἔχει δύναμιν τοσοῦτον ὡς ἀπ'	ἄκρων	τὰ ἄκρα ἰσοτίμως καταφωτίζειν, καὶ
[12]	πωλικῷ τῷ φρυάγματι καὶ τῶν	ἄκρων	τῆς ἀρετῆς κινημάτων οὐ παρὰ
[8]	καὶ τοὺς Ὠρίωνας καὶ τοὺς	Ἀκταίωνας,	τοὺς κακοδαίμονας θηρευτάς, ὁ ἐμὸς
[60]	τις φύσεως. Σκοπῶμεν δὲ οὕτως.	Ἀκτησίαν	τίς ἐπαινεῖ καὶ βίον ἄσκευον
[2]	ἀπολειπώμεθα, καθάπερ οὐρανοῦ καὶ ἡλιακῆς	ἀκτῖνος	οἱ πρὸς αὐτὰ βλέποντες. ~Εἰ
[30]	μετὰ τῆς κτίσεως τιθεὶς τὴν	ἄκτιστον	φύσιν καὶ ὑπέρχρονον. ~Ὁ μὲν
[12]	ἀρετῆς ἐργαστήριον, οὐδέ τινα Κένταυρον	ἀλαζόνα	τῶν κατ' αὐτὸν ἡρώων διδάσκαλον·
[24]	δ' οὐ πράττοντες, ὧν τοὺς	ἀλγοῦν	τας εἰκός; Ἐνταῦθά τι κατηγορήσω
[5]	παλαίσμασιν, ἀλλ' ὑπολειφθῆναι τοῖς ἄλλοις	ἀλεῖπται	τῆς ἀρετῆς, ζῶντες μάρτυρες, ἔμπνοοι
[61]	ὄψον, ὁ ἄρτος καὶ οἱ	ἅλες,	ἡ καινὴ καρυκεία· καὶ ποτὸν
[42]	αἰσθητική, ὡς Σολομῶντι καὶ τῇ	ἀληθείᾳ	δοκεῖ· καὶ τὸ μὲν ἀνάλγητον
[69]	ταῦτα ἐγράφετο, μᾶλλον τῇ τε	ἀληθείᾳ	προσάγωνται καὶ τοὺς ἀσεβοῦντας ἐπιστομίζωσιν.
[67]	ὃν ἔχω, καὶ παρρησιάζομαι τὴν	ἀλήθειαν,	ἐπιβατεύων τῆς ἐκείνου θεολογίας καὶ
[31]	ἡμῶν ἀπανίσταται καὶ ζηλοτυπεῖ τὴν	ἀλήθειαν	κινδυνεύουσαν καὶ γίνεται σύμμαχος ἐθελοντὴς
[2]	γνώμης ἐκείνῳ τῷ γενναίῳ τῆς	ἀληθείας	ἀγωνιστῇ καὶ μηδὲν ἕτερον ἀναπνεύσαντι
[43]	οἰκουμένης, περὶ τοῦ λόγου τῆς	ἀληθείας,	ἐξ οὗ καὶ τὸ σώζεσθαι
[68]	γε καὶ ἐξορίαν ὑπὲρ τῆς	ἀληθείας	κατακριθείς, τοσοῦτον ἐπραγματεύσατο μόνον, ὅσον
[47]	ἔτι μόνον ζωτικὸν σπινθῆρα τῆς	ἀληθείας·	τότε πρῶτον ᾔσθετο κακῶς βουλευσάμενος.
[68]	ὡς εἴη Θεός· ὅπερ ὂν	ἀληθές,	ἀσεβὲς ἐκείνοις ὑπελαμβάνετο καὶ τῷ
[18]	τοῖς λογισμοῖς καί, ὅπερ ἦν	ἀληθές,	οὔτε ἦθος ἀνδρὸς εὐθὺς ἁλωτὸν
[55]	γυναίου τινὸς ἀγανακτοῦντα, τὸ δ'	ἀληθὲς	τῆς ἀσεβείας ὑπερμαχοῦντα, καὶ κατὰ
[2]	ὅμως, ὧν μεταξὺ περὶ τὸν	ἀληθῆ	λόγον ἠσχολήμεθα κινδυνεύοντα, καλῶς βιασθέντες,
[34]	τὰ ἄλλα οἷς ἂν ὁ	ἀληθῶς	ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ καὶ μετὰ
[36]	ἐξιώμενος, λόγου δὲ πόθον τοῦ	ἀληθῶς	ζωτικοῦ καὶ τροφίμου, καὶ εἰς
[10]	καὶ πᾶσιν ἂν οἶμαι δόξειεν	ἀληθῶς	λέγεσθαι τοῖς ἐκεῖνον ἐπισταμένοις, ὅτι
[24]	δὲ τῆς θείας ἐκείνης καὶ	ἀλήπτου	ψυχῆς, εἰ καὶ τολμηρόν. Ὁ
[21]	πυρὶ σκαῖρον, ᾧ τὰ πάντα	ἁλίσκεται,	τοῦτο ἦμεν ἡμεῖς ἐν πᾶσι
[55]	ποτὲ τῷ Ἰσραὴλ Ἀδὲρ τὸν	ἀλιτήριον,	οὗτος κινεῖ καὶ τούτῳ τὸν
[3]	Πελοπίδαι καὶ Κεκροπίδαι καὶ οἱ	Ἀλκμαίωνες,	Αἰακίδαι τε καὶ Ἡρακλεῖδαι καὶ
[36]	τροφὴν οὐ ῥέουσαν οὐδ' ἀπιοῦσαν,	ἀλλ'	ἀεὶ μένουσαν· ἧς σιτοδότης ἦν
[72]	πολλοὺς ἐστήριξεν. ~Ἰωσὴφ ἐγένετο σιτοδότης,	ἀλλ'	Αἰγύπτου μόνης καὶ οὐ πολλάκις
[72]	λαὸν καθαίρων οὐ προσκαίροις ῥαντίσμασιν,	ἀλλ'	ἀϊδίοις ἁγνίσμασι. Τί τὸ κάλλιστον
[65]	λόγῳ μὴ κατὰ νοῦν βεβηκότι·	ἀλλ'	ἀμφοτέρωθεν ὁμοίως εὐδοκιμεῖν, καὶ αὐτὸν
[64]	ποιῆσαι μήτε τὴν ἄνεσιν ἔκλυσιν,	ἀλλ'	ἀμφοτέρων τὴν ἀμετρίαν φυγεῖν, ἀμφοτέροις
[77]	οὐδὲν ἐκείνῳ διὰ σπουδῆς ἦν,	ἀλλ'	ἁπλῶς ἔχον καὶ συμπῖπτον ὡς
[71]	δὴ τὴν Ἐκκλησίαν, οὐ πόρρωθεν,	ἀλλ'	ἐγγύθεν ἠγάγετο, οὐδὲ διὰ πρεσβείας
[70]	παραδείσου τρυφῆς καὶ πρώτης νομοθεσίας·	ἀλλ'	εἰ μή τι λέγω βλάσφημον
[34]	ἐπηγγελμένων ἢ τοῖς ἀπανθρώποις ἠπειλημμένων.	Ἀλλ'	εἰσὶ τοῦ δέοντος ἀπληστότεροι καὶ
[71]	ἠγάγετο, οὐδὲ διὰ πρεσβείας οἰκετικῆς,	ἀλλ'	ἐκ Θεοῦ δοθεῖσαν καὶ πιστευθεῖσαν·
[27]	τιμῆς διωχθείς, οὐδ' ἀνθρωπίνην χάριν,	ἀλλ'	ἐκ Θεοῦ καὶ θείαν δεξάμενος.
[11]	ἐπαν ιστάντες κατὰ τοὺς ἄφρονας,	ἀλλ'	ἐκ τῶν δημιουργημάτων τὸν δημιουργὸν
[71]	περὶ τὴν τῶν τέκνων προτίμησιν,	ἀλλ'	ἑκάστῳ τὰ πρὸς ἀξίαν ἀπαραλογίστως
[63]	ἀρκοῦντος τοῦ λόγου τῷ πάθει;	Ἀλλ'	ἐκεῖνός γε μάλιστα πάντων ἔπεισεν
[46]	ἄλλο τι βαρβαρικὸν ἔθνος ἀνακαθαίροντες·	ἀλλ'	ἐκκλησίαις ἐπιστρατεύοντες καὶ θυσιαστηρίων κατορχούμενοι
[63]	διὰ τῆς εἰς ἐκείνους ἀπανθρωπίας·	ἀλλ'	ἐν ταῖς ἀλλοτρίαις συμφοραῖς τὰ
[71]	οὐκ ἀγεννεῖ προφητείᾳ τοῦ μέλλοντος·	ἀλλ'	ἐπαινῶ καὶ τούτου τὴν οὐχ
[22]	ἀρετήν, οὕτω μεταστάντος εἰς εὐφημίαν.	Ἀλλ'	ἐπὶ τὴν νύσσαν ἐπαναγέσθω πάλιν
[24]	λόγον ὑπέχειν τῆς δια στάσεως·	ἀλλ'	ἐπιμείναντά με ταῖς Ἀθήναις χρόνον
[38]	τοῦ ἀνδρὸς ἀρετήν, οὐχὶ προσθήκην,	ἀλλ'	ἐργασίαν οἶμαι μείζω τηνικαῦτα λαμβάνειν,
[52]	διάνοιαν, ὥσπερ οὐδενὸς καινοῦ γεγονότος,	ἀλλ'	ἐστηλωμένον, ἵν' οὕτως εἴπω, Θεῷ
[40]	τὴν θεραπείαν· οὐ τέχνῃ δουλούμενος,	ἀλλ'	εὐνοίᾳ σφετεριζόμενος· οὐ δυναστείᾳ προσχρώμενος,
[71]	τὴν στήλην, ἣν οὐκ ἤλειψεν,	ἀλλ'	ἤγειρε τῷ Θεῷ, τὰ τῶν
[75]	οὐχ ἡ περίχωρος πᾶσα μόνον,	ἀλλ'	ἤδη καὶ ἡ ὑπερόριος· καὶ
[15]	ἀγεννῶν μόνον καὶ τῶν ἀνωνύμων,	ἀλλ'	ἤδη καὶ τῶν εὖ γεγονότων
[17]	τῆς φιλίας οὐκ ἔτι σπινθήρ,	ἀλλ'	ἤδη πυρσὸς ἀνάπτεται περιφανὴς καὶ
[44]	ἁρμονίαν. ~Τί τἆλλα χρὴ λέγειν;	Ἀλλ'	ἧκεν αὖθις ἡμῖν ὁ χριστομάχος
[20]	κεῖσθαι, μὴ πειστέον τοῖς λέγουσιν,	ἀλλ'	ἡμῖν γε πειστέον, ὡς ἐν
[56]	Οὐ, φησὶν ὁ καινὸς δικαστής,	ἀλλ'	ἡττᾶσθαι χρὴ πάντας τῆς ἐμῆς
[8]	πρὸς εὐφημίαν ὁ νῦν ἐπαινούμενος·	ἀλλ'	ἵν' ἐπιδείξαιμι, οἵων αὐτῷ τῶν
[10]	οὔπω φιλοσοφίᾳ τῶν σαρκῶν κατεκράτησεν·	ἀλλ'	ἵνα μὴ ταὐτὸν πάθω τοῖς
[69]	εἴπερ τινές εἰσιν, ὁ ἀνήρ·	ἀλλ'	ἵνα μὴ τοῦτον ὅρον τῆς
[16]	δὲ ἡ βοὴ μὴ προβαίνειν,	ἀλλ'	ἵστασθαι, ὡς τοῦ λουτροῦ σφᾶς
[55]	λίαν ἐπαινετῶς; Οὐ μὲν οὖν.	Ἀλλ'	ὁ κινήσας ποτὲ τῷ Ἰσραὴλ
[69]	κοινολογουμένῳ· μηδὲ ἁπλῶς τοῦτο ἀποφηνάμενος,	ἀλλ'	ὃ μηδέπω πρότερον πολλάκις πεποίηκεν,
[68]	ἀντιλέγοντας, ὥστε μὴ ἀντιβαίνειν ἔχειν,	ἀλλ'	οἰκείαις συνδεῖσθαι φωναῖς, ἥπερ δὴ
[64]	ὃ δοκεῖ τοῖς ἐκείνῳ βασκαίνουσιν;	Ἀλλ'	οἶμαι τὸ τοῦ ἤθους εὐσταθὲς
[72]	ἀλλὰ σωζομέναις, οὐκ ἔτι σκιοειδεῖς,	ἀλλ'	ὅλον πνευματικούς· εἰς δὲ τὰ
[32]	μικροψυχίας ἐν ἑαυτῷ λείψανον; Οὐδαμῶς.	Ἀλλ'	ὁμοῦ τὰ πάντα καταλλάττεται, βουλεύεται,
[31]	πρὸς τὸ παρεῖναι καὶ συμμαχεῖν·	ἀλλ'	ὁμοῦ τε εἶδεν ἡμᾶς πρεσβεύοντας,
[26]	ὄψιν τὸν ἐγκρατῆ κάτω βλέπων·	ἀλλ'	ὁμοῦ τῷ κράτει, καὶ σοφώτερον
[11]	ἑαυτὸ χρησιμώτατον ἴσμεν ἢ βλαβερώτατον,	ἀλλ'	ὅπως ἂν δοκῇ τοῖς χρωμένοις·
[20]	ὅστις αὐτὸς τὸ πρωτεῖον ἔχοι,	ἀλλ'	ὅπως τῷ ἑτέρῳ τούτου παραχωρήσειεν·
[23]	φαινόμενον ἔχει καὶ κάτω κείμενον,	ἀλλ'	ὅσον δογματικὸν καὶ φιλόσοφον. Ἀλλὰ
[11]	Θεοῦ σέβοντες, διὰ τοῦτο περιφρονητέον·	ἀλλ'	ὅσον χρήσιμον αὐτῶν καρπούμενοι πρός
[71]	καὶ πρὸς τὴν σφαγὴν ἐπειγόμενον·	ἀλλ'	οὐδὲ τὸ ἐκείνου μικρόν, ἑαυτὸν
[77]	καὶ τὰ τελευταῖα τῆς φωνῆς,	ἀλλ'	οὖν ἐναργέστερον ὑποκρίνεται· οἱ δὲ
[60]	οὔκουν τῶν νῦν ἡμῖν γινωσκομένων·	ἀλλ'	οὗτος ἄριστος ἡμῖν, ὃς ἂν
[27]	φρονεῖν ὑπὸ τῆς ἐξουσίας ἀφῃρημένος.	~Ἀλλ'	οὐχ ὁ πολὺς οὕτω καὶ
[71]	ἣν οὐκ ἐπάλαισε πρὸς Θεόν,	ἀλλ'	ὑπὲρ Θεοῦ, τὰ τῶν αἱρετικῶν
[34]	πόλεως· διαφορῶν λύσεις οὐκ ἀπιστούμεναι,	ἀλλ'	ὑπὸ τῆς ἐκείνου φωνῆς τυπούμεναι,
[27]	ἁρπάσας, οὐδὲ διώξας τὴν τιμήν,	ἀλλ'	ὑπὸ τῆς τιμῆς διωχθείς, οὐδ'
[30]	ἐκεῖνος οὐδὲ ἄνω βλέπειν δυνάμενος,	ἀλλ'	ὑπὸ τῶν ἀγόντων αὐτὸν ταπεινούμενος,
[5]	καὶ μὴ συναπελθεῖν τοῖς παλαίσμασιν,	ἀλλ'	ὑπολειφθῆναι τοῖς ἄλλοις ἀλεῖπται τῆς
[41]	ὤν, ἐν τούτοις οὐ μετριάζει·	ἀλλ'	ὑψοῦ τὴν κεφαλὴν διάρας καὶ
[63]	γεγονότων καὶ τὴν δόξαν ὑπέρλαμπρος,	ἀλλ'	ὡς ἀδελφοὺς ἠσπάζετο, οὐχ ὅπερ
[45]	καὶ ἄμετρον εἶναι ταῖς ἀπειλαῖς,	ἀλλ'	ὡς ἂν μᾶλλον αὐτοὺς καταπλήξειε,
[56]	κελεύει· οὐδὲ ἡμέρως καὶ φιλανθρώπως,	ἀλλ'	ὡς ἕνα τῶν κατακρίτων. Καὶ
[65]	Πνεύματι μεμαρτύρηται, οὐχ ὡς ἀγνοοῦντι,	ἀλλ'	ὡς ἐντρυφῶντι τῇ θεωρίᾳ. Πάντα
[48]	οὔ; Πλάσμα Θεοῦ καὶ ὑμεῖς,	ἀλλ'	ὡσεί τινας ἄλλους τῶν ὑφ'
[27]	πολὺς οὕτω καὶ μέγας Βασίλειος·	ἀλλ'	ὥσπερ τῶν ἄλλων ἁπάντων, οὕτω
[9]	τὴν ἴσην τῆς ἀρετῆς εὐδοκίμησιν,	ἀλλὰ	βίων αἱρέσεις μᾶλλον ἢ πολιτείας
[64]	τις ὅτι μὴ πιθήκειον βλέπει,	ἀλλὰ	βλοσυρὸν καὶ βασιλικόν, οὗ καὶ
[22]	ἐν ταὐτῷ ἡνίας καὶ μάστιγας.	Ἀλλὰ	γὰρ ἔλαθον ἐμαυτὸν εἰς τοὺς
[75]	ἅπαντας, ταύτην ποιοῦμαι τὴν παρεξέτασιν·	ἀλλὰ	ζηλωτὴν ἀποφαίνων καί τι τοῦ
[39]	ἀνθρωπίνης χάριτος ἦν αὐτῷ ἔργον,	ἀλλὰ	Θεοῦ δῶρον τὸ δεδομένον· δηλώσει
[56]	γυναῖκες; Καὶ οὐ τοῦτο μόνον,	ἀλλὰ	καὶ αὐτὸν παρεῖναι καὶ ἀπολογεῖσθαι
[18]	προδοσίαν ἐπικαλεῖν, οὐκ ἐκείνων μόνον,	ἀλλὰ	καὶ αὐτῶν Ἀθηνῶν, ὡς διὰ
[71]	τούτου τὴν οὐχ ὁραθεῖσαν μόνον,	ἀλλὰ	καὶ διαβαθεῖσαν κλίμακα ταῖς κατὰ
[26]	Ῥοβοὰμ ἐν βασιλεῦσι, ὁ Σολομῶντος·	ἀλλὰ	καὶ Ἱεροβοάμ, ὁ δοῦλος καὶ
[17]	ἁπλοῦν γένος εὑρίσκω τοὺς Ἀρμενίους,	ἀλλὰ	καὶ λίαν κρυπτόν τι καὶ
[40]	θωπευτικῶς οὐδὲ ἀνελευθέρως τοῦτο ποιεῖ,	ἀλλὰ	καὶ λίαν νεανικῶς καὶ μεγαλοπρεπῶς,
[77]	Ἐκεῖνο δὲ οὐκ ἔτι μικρόν,	ἀλλὰ	καὶ μέγιστον εἰς φιλοτιμίαν εἰκότως,
[37]	πλήθει τῶν ἐτῶν μόνον ἐκλελοιπώς,	ἀλλὰ	καὶ νόσῳ τετρυχωμένος, καὶ πρὸς
[1]	πάλαι πᾶν τὸ φιλότιμον καταλύσασιν,	ἀλλὰ	καὶ οἷς βίος ἐστὶν ὁ
[62]	τῷ καθ' ἑαυτὸν ὑποδείγματι μόνον,	ἀλλὰ	καὶ οἷς ἐσπούδασε; Τίνος οἱ
[73]	τῶν περάτων τῆς γῆς ἀπαντᾶν,	ἀλλὰ	καὶ πᾶσι τοῖς πέρασι τὴν
[44]	μόνον αὐτὸν προστάταις τῆς ἀθεΐας,	ἀλλὰ	καὶ πᾶσιν ἀνθρώποις, ὡς ὑπελάμβανε.
[67]	μηδὲ βλέπειν τὰ ἄνω μόνον,	ἀλλὰ	καὶ περαιτέρω διαβαίνειν καὶ εἰς
[26]	προφήταις, ὁ τὰ ἔμπροσθεν βλέπων·	ἀλλὰ	καὶ Σαούλ, ὁ ἀπόβλητος. Ῥοβοὰμ
[11]	καὶ τοῦ κάλλους τῶν νοουμένων·	ἀλλὰ	καὶ τὴν ἔξωθεν, ἣν οἱ
[40]	οὐ τὸ παρὸν σκοπῶν μόνον,	ἀλλὰ	καὶ τὴν μέλλουσαν εὐπείθειαν οἰκονομῶν.
[7]	τρέφων οὐ τοῖς ἀναγκαίοις μόνον,	ἀλλὰ	καὶ τοῖς περιττοῖς· εἰ ὁ
[16]	καὶ τὸ ἐν λόγοις καίριον,	ἀλλὰ	καὶ τοὺς ἄλλους ἔπειθον ὁμοίως
[28]	γὰρ οὐ τῶν πολλῶν μόνον,	ἀλλὰ	καὶ τῶν ἀρίστων ὁ Μῶμος,
[23]	κατὰ τὸν αὐτὸν ἡμῖν χρόνον,	ἀλλὰ	καὶ τῶν πλεῖστον προειληφότων; Τίς
[68]	οἷς οὐδὲ ἀπ' ἀρχῆς ἐπεπήδησεν,	ἀλλὰ	καὶ φυγὴν καὶ θάνατον καὶ
[63]	δὲ καὶ τὰ ἐκτὸς ἑτέρως·	ἀλλὰ	κοινὸν ἅπασιν ἀγῶνα προὔθηκε τοῖς
[2]	εἴπερ τις ἔστιν ἄλλου θερμότερος,	ἀλλὰ	μὴ τοῦτο μόνον πάντες ὁμότιμοι,
[50]	καὶ μὴ ὅτι τοσούτῳ κράτει,	ἀλλὰ	μηδὲ τῶν τυχόντων ἑνὶ τὴν
[30]	τῶν ἀνίσων βαθμῶν τῆς θεότητος.	Ἀλλὰ	μίαν μὲν δόξαν Πατρὸς γινώσκομεν,
[63]	μηκέτ' ἐλεούμενοι διὰ τὴν νόσον,	ἀλλὰ	μισούμενοι· σοφισταὶ μελῶν ἐλεεινῶν, εἴ
[43]	προσκαίρων θυσιῶν καὶ σαρκὸς καθαρσίων·	ἀλλὰ	παντὶ γένει καὶ μέρει τῆς
[48]	οὐ γὰρ προσώποις τὸν χριστιανισμόν,	ἀλλὰ	πίστει χαρακτηρίζεσθαι» ~Τότε δὴ κινηθέντα
[62]	διαλαβὼν καὶ ἀπ' ἀλλήλων χωρίσας,	ἀλλὰ	πλησίον συνάψας καὶ διαζεύξας· ἵνα
[72]	τῶν τινασσόντων πολλῶν ὄντων κατασεισθείς,	ἀλλὰ	πολλῷ τῷ περιόντι τὸν πειραστὴν
[61]	μηδὲ διὰ τοῦτο δεῖσθαι πλειόνων·	ἀλλὰ	πρὸς τὰ κρίνα βλέπειν καὶ
[2]	μᾶλλον ἡμῶν προσήκειν τὸν ἔπαινον.	Ἀλλὰ	πρῶτον μὲν ὤκνουν τὸν λόγον,
[17]	ἀπόρρητον, οὐδὲ καθεκτὸν ἔτι τύγχανον,	ἀλλὰ	σαφῶς ἤδη παραγυμνούμενον, ἐξαίφνης μεταβαλών,
[11]	παίδευσιν, ὅτι τοῦτο δοκεῖ τισιν·	ἀλλὰ	σκαιοὺς καὶ ἀπαιδεύτους ὑποληπτέον τοὺς
[59]	μικρὰν τοῦ κακοῦ λύσιν ἐπενόει.	Ἀλλὰ	σκοπῶμεν, ὡς μεγάλην καὶ θαυμασίαν,
[2]	τὰ ἐκείνου σεμνύναντας, μηδεὶς θαυμαζέτω.	Ἀλλὰ	συγγινωσκέτω μὲν ἡ θεία ἡ
[72]	δὲ νόμους ἐγγράφων οὐ συντριβομέναις,	ἀλλὰ	σωζομέναις, οὐκ ἔτι σκιοειδεῖς, ἀλλ'
[25]	τῶν νῦν τῆς προστασίας ἐφιεμένων·	ἀλλὰ	τάξει καὶ νόμῳ πνευματικῆς ἀναβάσεως
[31]	καὶ χειροποιήτων καὶ αὖθις ἀνορθουμένων,	ἀλλὰ	τὰς ψυχὰς αὐτὰς κατασύρουσαν. Συνεισβάλλει
[12]	καὶ λεόντων τοῖς μυθικοῖς ἐκτρεφόμενος·	ἀλλὰ	τὴν ἐγκύκλιον παίδευσιν παιδευόμενος καὶ
[41]	λύσιν ζητεῖν, αὐτὸς δὲ καθεύδειν·	ἀλλά	τι καὶ βοηθεῖν καὶ παρ'
[23]	ἀλλ' ὅσον δογματικὸν καὶ φιλόσοφον.	Ἀλλὰ	τί ταῦτα, καίπερ τηλικαῦτα τυγχάνοντα,
[65]	νόμους, παντὶ πράγματι καιρὸν διατάξαντος.	~Ἀλλὰ	τί ταῦτα πρὸς τὴν ἐν
[51]	ἔτι μετὰ τῆς αὐτῆς ἀπειλῆς,	ἀλλά	τινος αἰδοῦς καὶ ὑποχωρήσεως. Αὐτὸν
[63]	γὰρ τοσοῦτον ἀπεῖχε τοῦ πάθους;	ἀλλὰ	τὸ προσιέναι τοῖς σώμασιν ἐπὶ
[61]	τῶν μετὰ τὸν λαιμὸν ὁμοτίμων,	ἀλλὰ	τοῖς ἀναγκαίοις διέζη μόνον ἕως
[20]	τοῖς σωφρονεστάτοις, οὐδὲ τοῖς μαχιμωτάτοις	ἀλλὰ	τοῖς εἰρηνικωτάτοις καὶ οἷς συνεῖναι
[20]	ὡμιλοῦ μεν, οὐ τοῖς ἀσελγεστάτοις	ἀλλὰ	τοῖς σωφρονεστάτοις, οὐδὲ τοῖς μαχιμωτάτοις
[69]	καιρὸς ἐποίει μετὰ τοῦ Πνεύματος·	ἀλλὰ	τὸν τῶν γεγραμμένων νοῦν δοκιμάζοντες
[47]	ὅς τις οὐ τῶν ἁπάντων.	Ἀλλὰ	τοσοῦτοι θαυμάζουσιν ὅσοι τοὺς τότε
[38]	ἢ τὰς τῶν πεπιστευκότων ἐλπίδας·	ἀλλὰ	τοσοῦτον ἑαυτὸν ὑπερβάλλων ἀεὶ ὅσον
[62]	ἢ τὸ φαῦλον ἀνεπίμικτον ἔχοντος·	ἀλλὰ	τοῦ μὲν ἡσυχίου μὲν ὄντος
[19]	φλὸξ μένει τῆς ὕλης δαπανηθείσης,	ἀλλὰ	τῷ ἀνάπτοντι συναπέρχεται, οὔτε πόθος
[40]	εὐνοίᾳ σφετεριζόμενος· οὐ δυναστείᾳ προσχρώμενος,	ἀλλὰ	τῷ δύνασθαι μέν, φείδεσθαι δὲ
[38]	ἀρχῆς τελείου γένοιτ' ἂν τελεώτερον;	ἀλλὰ	τῷ κατὰ μικρὸν ταῦτα παρα
[26]	ἡ προεδρία, οὐδὲ τῶν ἀξιωτέρων	ἀλλὰ	τῶν δυνατωτέρων οἱ θρόνοι. Σαμουὴλ
[34]	καὶ προστασίας, πολλὰ μὲν καὶ	ἄλλα	γνωρίσματα· παρρησία πρὸς ἄρχοντας τούς
[9]	τὰ σώματα, πολλὰ μὲν καὶ	ἄλλα	γνωρίσματα, πτωχοτροφίαι, ξενοδοχίαι, ψυχῆς κάθαρσις
[7]	αὐτοῖς τότε διὰ τὴν ἄνοιαν·	ἄλλα	δέ, ὡς εὐσεβέστερα καὶ πιστότερα!
[1]	τι, τοῖς ἀγαθοῖς τά τε	ἄλλα	καὶ περὶ τὸν λόγον, ὁ
[47]	περιρραγεὶς διελύθη. Τὰ μὲν οὖν	ἄλλα	λεγόντων τε καὶ ἱστορούντων, τῶν
[34]	διατάξεις, εὐκοσμίαι τοῦ βήματος, τὰ	ἄλλα	οἷς ἂν ὁ ἀληθῶς ἄνθρωπος
[9]	τῶν πρώτων ὑποδειγμάτων, τά τε	ἄλλα,	ὅσα Πόντῳ καὶ Καππαδόκαις μερισαμένοις
[63]	καὶ κάλλη τῶν μηκέτι ὄντων,	ἄλλα	τε ὅσα θαυμάζουσιν ἄνθρωποι καὶ
[13]	τὸ κάλλιστόν τε καὶ ἰδικώτατον.	Ἄλλαι	μὲν γὰρ τῶν πόλεων ἄλλοις
[21]	αὐτὸ σπουδάζοντας. Ἄλλοις μὲν οὖν	ἄλλαι	προσηγορίαι τινές εἰσιν, ἢ πατρόθεν
[67]	θεολογίας καὶ θεωρίας. Ὅταν ταῖς	ἄλλαις	ἐξηγήσεσιν, ἃς τοῖς μικρὰ βλέπουσιν
[68]	ἀκροπόλεως, καταδράμωσιν. Ὁ δὲ ἐν	ἄλλαις	μὲν φωναῖς γραφικαῖς καὶ μαρτυρίαις
[68]	μικρὸν τῶν λέξεων, καὶ φωναῖς	ἄλλαις	τὸ ἶσον διδασκομένοις· οὐδὲ γὰρ
[21]	πρὸς τοὺς ἔξωθεν παιδευτάς. Τὰς	ἄλλας	δὲ τοῖς βουλομένοις παρήκαμεν ἑορτάς,
[35]	καὶ τὰ λείψανα πολλῶν τραπεζῶν	ἄλλη	δύναμις. Ταῦτα γὰρ Μωϋσέως ἦν
[66]	πονήματα. Οὐδὲ γραφεῦσιν εὐπορία τις	ἄλλη	μετ' ἐκεῖνον ἢ τὰ ἐκείνου
[66]	παρὰ Δαβὶδ ἐκδεξάμενος. Τίς μὲν	ἄλλη	συλλόγου σήμερον χάρις; Τίς δὲ
[58]	ὁμολογεῖν αἴσχιστον. Ἐγένετο δὲ καὶ	ἄλλη	τις διαφορά, ἣ ταῦτα ἐκαινοποίησε.
[62]	καὶ θάλασσα τὰ παρ' ἑαυτῶν	ἀλλήλοις	ἀντιδιδόντες, εἰς μίαν δόξαν Θεοῦ
[21]	αἴρεσθαι δι' ἀλλήλων καὶ σὺν	ἀλλήλοις.	Εἴπω τι συντομώτερον· βλαβεραὶ μὲν
[20]	ὡς ἐν ἀλλήλοις καὶ παρ'	ἀλλήλοις	ἐκείμεθα. Ἓν δ' ἀμφοτέροις ἔργον
[80]	ἐκεῖνον παραπεμπόντων, προηγουμένων, ἑπομένων, παρεπομένων,	ἀλλήλοις	ἐπεμβαινόντων, μυριάδες γένους παντὸς καὶ
[17]	τῆς συναφείας σπινθήρ· οὕτως ἐπ'	ἀλλήλοις	ἐτρώθημεν. Ἔπειτα συνηνέχθη τι καὶ
[19]	προϊόντος τοῦ χρόνου τὸν πόθον	ἀλλήλοις	καθωμολογήσαμεν, καὶ φιλοσοφίαν εἶναι τὸ
[24]	ὁμοζύγων διάζευξις γοερὸν μυκωμένων ἐπ'	ἀλλήλοις	καὶ οὐ φερόντων τὴν ἀλλοτρίωσιν.
[20]	ἡμῖν γε πειστέον, ὡς ἐν	ἀλλήλοις	καὶ παρ' ἀλλήλοις ἐκείμεθα. Ἓν
[20]	ἐμοὶ τοῦτο εἰπεῖν, κανόνες ὄντες	ἀλλήλοις	καὶ στάθμαι, οἷς τὸ εὐθὲς
[22]	ὅσοις οἱ παιδευταί, συνακουόμενοί τε	ἀλλήλοις	καὶ συλλαλούμενοι, καὶ ξυνωρὶς οὐκ
[62]	φεύγοντος, καὶ τούτους ἄριστα κατήλλαξεν	ἀλλήλοις	καὶ συνεκέρασεν· ἀσκητήρια καὶ μοναστήρια
[25]	τῇ φιλοσοφίᾳ προσβαίνοντες· οὐ σὺν	ἀλλήλοις	μὲν ἔτι, οὐ γὰρ ἀφῆκεν
[12]	λόγον συναυξανομένους τε καὶ συνανιόντας	ἀλλήλοις	ὁ θαυμάσιος ἐκπαιδεύεται· οὐ Θετταλικόν
[19]	τηνικαῦτα ἤδη τὰ πάντα ἦμεν	ἀλλήλοις,	ὁμόστεγοι, ὁμοδίαιτοι, συμφυεῖς, τὸ ἓν
[69]	φαίη μεν ἂν ὑπεναντία ποιεῖν	ἀλλήλοις,	ὅτι οἱ μὲν τῷ σαρκικῷ
[15]	μεταζευγνύουσιν· οὐδενὸς ὄντες κύριοι ἀντιδιδόασι	ἀλλήλοις	ῥᾳδίως ἡνιόχους, ἵππους, ἱπποστασίας, στρατηγούς·
[82]	ταῖς σεαυτοῦ σκηναῖς, ὡς ἂν	ἀλλήλοις	συζῶντες καὶ συνεποπτεύοντες τὴν ἁγίαν
[19]	ἓν βλέποντες, ἀεὶ τὸν πόθον	ἀλλήλοις	συναύξοντες θερμότερόν τε καὶ βεβαιότερον.
[19]	τοσούτῳ μᾶλλον ἑαυτῷ τε καὶ	ἀλλήλοις	συνδεῖ τοὺς τῶν αὐτῶν ἐραστάς.
[20]	τῆς ἐντολῆς οὕτως ἀγόμενοι καὶ	ἀλλήλοις	τὴν ἀρετὴν παραθήγοντες καί, εἰ
[25]	φθόνος, τῷ πόθῳ δὲ σὺν	ἀλλήλοις.	Τὸν μὲν γὰρ ἡ Καισαρέων
[20]	λήψομαι. ~Οὕτω δὴ τὰ πρὸς	ἀλλήλους	ἔχοντες, καὶ τοιαύτας ὑποστήσαντες εὐτειχεῖ
[62]	καὶ τοῦ μιγάδος μαχομένων πρὸς	ἀλλήλους	ὡς τὰ πολλὰ καὶ διϊσταμένων,
[40]	καὶ ἀπαυθαδιάζον, ἀμφοτέροις βοηθεῖ δι'	ἀλλήλων·	ἐπιεικείᾳ μὲν τὸ ἀντιτυπές, στερρότητι
[20]	ἑτέρῳ τούτου παραχωρήσειεν· τὸ γὰρ	ἀλλήλων	εὐδόκιμον ἴδιον ἐποιούμεθα. Μία μὲν
[21]	τὸ πρὸς Θεὸν αἴρεσθαι δι'	ἀλλήλων	καὶ σὺν ἀλλήλοις. Εἴπω τι
[24]	τοῖς ἐκεῖσε συννόμοις Ἀθηνῶν καὶ	ἀλλήλων	τέμνεσθαι. Γίνεται δὴ τότε θέαμά
[19]	οὐ πρὶν ἀφεθήσονται ἢ παρ'	ἀλλήλων	τι προσλαβεῖν ἐκ τῆς βίας.
[62]	μέσῳ ταῦτα διαλαβὼν καὶ ἀπ'	ἀλλήλων	χωρίσας, ἀλλὰ πλησίον συνάψας καὶ
[21]	κακὸν πλοῦτον εἴδωλα, μᾶλλον τῆς	ἄλλης	Ἑλλάδος, καὶ χαλεπὸν μὴ συναρπασθῆναι
[53]	χρὴ καὶ λέγειν, τί δ'	ἄλλο	γε ἢ Θεοῦ φωνάς, αἳ
[34]	ὁ συνέχων σῖτον δημοκατάρατος· οὔτ'	ἄλλο	οὐδὲν τῶν ἢ τοῖς φιλανθρώποις
[46]	κρατοῦντες, οὐ Σκύθας χειρούμενοι, οὐκ	ἄλλο	τι βαρβαρικὸν ἔθνος ἀνακαθαίροντες· ἀλλ'
[4]	δὴ τρέψομαι. Ἄλλου μὲν οὖν	ἄλλο	τι γνώρισμα καὶ διήγημα, καὶ
[31]	ἐπιστρατεύει τῆς ἀσεβείας· οὐ γὰρ	ἄλλο	τι ἢ βαρβαρικὴν καταδρομὴν τοῦτο
[60]	λόγῳ χρήσομαι. Ἄλλοι μὲν οὖν	ἄλλο	τι κατορθοῦσιν, οἱ δέ τινα
[64]	εἰσί πως ἀγχίθυροι· καὶ ῥᾷστον	ἄλλο	τι ὄντα ἕτερον νομισθῆναι τοῖς
[1]	ἱκανῶς ἀφωσιωμένον· χρέος δέ, εἴπερ	ἄλλο	τι, τοῖς ἀγαθοῖς τά τε
[80]	ἔμψυχον· ὑμῖν δὲ συμβουλεύσαιμ' ἂν	ἄλλο	τι, τοῖς τὰ ἐκείνου τετελεσμένοις,
[81]	τὴν εὐφημίαν μοι συνεργάζεσθε, ἄλλος	ἄλλο	τι τῶν ἐκείνου καλῶν διηγούμενοι
[57]	τῆς τέχνης, εἴ τέ τι	ἄλλο	τῷ καιρῷ τύχοι σχεδιασθέν. Αἱ
[49]	ἐξορίαν, βασάνους, θάνατον. Εἴ τι	ἄλλο,	φησίν, ἀπείλει· τούτων γὰρ οὐδὲν
[1]	δὲ εἰς ὅ τι ἂν	ἄλλο	χρησαίμην τοῖς λόγοις μὴ νῦν
[60]	ὡδί πως τῷ λόγῳ χρήσομαι.	Ἄλλοι	μὲν οὖν ἄλλο τι κατορθοῦσιν,
[6]	συνεργοῖς καὶ τῆς τροφῆς ὑπηρέταις.	Ἄλλοι	μὲν οὖν θαυμαζέτωσαν τὸ τοῦ
[67]	ἄλλου γίνομαι, τὴν θείαν ἀλλοίωσιν	ἀλλοιούμενος.	~Ἐπεὶ δὲ θεολογίας ἐμνήσθην, καὶ
[13]	Ἄλλαι μὲν γὰρ τῶν πόλεων	ἄλλοις	ἀγάλλονται καλλωπίσμασιν ἢ παλαιοῖς ἢ
[21]	τι συντομώτερον· βλαβεραὶ μὲν τοῖς	ἄλλοις	Ἀθῆναι τὰ εἰς ψυχήν· οὐ
[5]	τοῖς παλαίσμασιν, ἀλλ' ὑπολειφθῆναι τοῖς	ἄλλοις	ἀλεῖπται τῆς ἀρετῆς, ζῶντες μάρτυρες,
[70]	δὲ καὶ ἐπικέκληται καὶ τοῖς	ἄλλοις	ἐκήρυξεν, ὃ τοῦ ἐπικαλεῖσθαι πολὺ
[68]	ἑαυτῶν κακοῖς βοηθοῦσιν, ἐξ ὧν	ἄλλοις	ἐπηρεάζουσιν. Ἐκεῖνος γὰρ ἕνεκα τοῦ
[61]	ἀνιαρῶν τὸ ἶσον ἔχειν, τοῖς	ἄλλοις	λειπόμενον. ~Μέγα παρθενία καὶ ἀζυγία
[78]	προσβήσεται δὲ ὅμως, εἰ καὶ	ἄλλοις	μᾶλλον ἡμῶν πρέπων ὁ λόγος.
[2]	φιλικοῦ καθήκοντος· οὐδὲ τῷ νομίζειν	ἄλλοις	μᾶλλον ἡμῶν προσήκειν τὸν ἔπαινον.
[21]	βελτίους τοὺς περὶ αὐτὸ σπουδάζοντας.	Ἄλλοις	μὲν οὖν ἄλλαι προσηγορίαι τινές
[23]	τὴν κλῆσίν τι διηνέχθησαν, ἐν	ἄλλοις	ὀνόμασι τοῦτο παραδηλώσαντες. ~Εἶχε μὲν
[8]	ὑπερηκόντισεν. Εἰ γὰρ μέγα τοῖς	ἄλλοις	τὸ προσλαβεῖν τι παρὰ τῶν
[67]	ἐξ ἄλλου γίνομαι, τὴν θείαν	ἀλλοίωσιν	ἀλλοιούμενος. ~Ἐπεὶ δὲ θεολογίας ἐμνήσθην,
[31]	ἔδει παθεῖν, τὸν τῆς ἀδείας·	ἄλλον	δὲ μακροθυμίας, τὸν τῆς ἀνάγκης·
[56]	καὶ τῶν τοιούτων ἅπασι νομοθέτην,	ἄλλον	δέ τινα τῶν πολὺ μετ'
[51]	ἀνήρ, λόγων στερρότερος, πειθοῦς ἰσχυρότερος.	Ἄλλον	δεῖ τινα πειρᾶν τῶν ἀγενεστέρων,
[40]	ὡς ἤχῳ βροντῆς ὑπεκλίθησαν, ἄλλος	ἄλλον	εἰς ἀπολογίαν προφθάνοντες καὶ τὸ
[31]	φιλοσοφώτατα τοῖς τοῦ Πνεύματος λογισμοῖς,	ἄλλον	μὲν εἶναι μικροψυχίας καιρόν, εἴ
[81]	ἔξωθεν, τὴν εὐφημίαν μοι συνεργάζεσθε,	ἄλλος	ἄλλο τι τῶν ἐκείνου καλῶν
[40]	καὶ ὡς ἤχῳ βροντῆς ὑπεκλίθησαν,	ἄλλος	ἄλλον εἰς ἀπολογίαν προφθάνοντες καὶ
[3]	καὶ οἷς οἱ χαμαὶ βλέποντες,	ἄλλος	ἂν ἡρώων ὤφθη κατάλογος. Ὅσα
[67]	τούτῳ μεθαρμόζομαι καὶ ῥυθμίζομαι καὶ	ἄλλος	ἐξ ἄλλου γίνομαι, τὴν θείαν
[57]	καὶ ὡς καπνοῦ σμῆνος κινήσαντος,	ἄλλος	ἐπ' ἄλλῳ διεγείρεται καὶ ἀνίσταται,
[17]	ἦν ἀγχίνους, εἰ καί τις	ἄλλος·	καὶ προθυμίας πλησθείς, ἵνα παίων
[21]	εὐχῆς καὶ πάντα χρυσὸν κτησάμενος,	ἄλλος	οὗτος Φρύγιος μῦθος. Τὸν γὰρ
[39]	καὶ γὰρ ἐν ἅπασιν, εἴπερ	ἄλλος	τις, καὶ ἅμα τοῦ καιροῦ
[54]	οὐδὲ τοῦ καιροῦ κατεξαναστάς, ὥσπερ	ἄλλος	τις, καὶ ὁμοῦ τῇ παρουσίᾳ
[28]	ὡς οὐκ οἶδ' εἴ τις	ἄλλος	τῶν καθ' ἡμᾶς φιλοσόφων, καὶ
[54]	ἐκλεγόμενος καὶ λιταῖς προσκείμενος, εἴπερ	ἄλλοτέ	ποτε, καὶ κατὰ γῆς ἐρριμμένος·
[63]	ἐκείνους ἀπανθρωπίας· ἀλλ' ἐν ταῖς	ἀλλοτρίαις	συμφοραῖς τὰ οἰκεῖα εὖ τίθεσθαι,
[30]	ἀπρόσιτον φύσιν ἀποξενοῦμεν ἑαυτῆς ἐκφύλοις	ἀλλοτριότησιν,	οὐδὲ κακῷ τὸ κακὸν ἰώμεθα,
[40]	κίνδυνον τὸ προσκρούειν ἐκείνῳ, καὶ	ἀλλοτρίωσιν	ἀπὸ Θεοῦ νομίζειν τὴν ἀπ'
[24]	ἀλλήλοις καὶ οὐ φερόντων τὴν	ἀλλοτρίωσιν.	Οὐ μὴν μακρότερόν μοι τὸ
[67]	καὶ ῥυθμίζομαι καὶ ἄλλος ἐξ	ἄλλου	γίνομαι, τὴν θείαν ἀλλοίωσιν ἀλλοιούμενος.
[2]	ἀνδρὸς ἐπαινέται, εἴπερ τις ἔστιν	ἄλλου	θερμότερος, ἀλλὰ μὴ τοῦτο μόνον
[4]	ἐπ' αὐτὸν καὶ δὴ τρέψομαι.	Ἄλλου	μὲν οὖν ἄλλο τι γνώρισμα
[50]	ἐπιεικεῖς ἡμεῖς, ὕπαρχε, καὶ παντὸς	ἄλλου	ταπεινότεροι, τοῦτο τῆς ἐντολῆς κελευούσης,
[38]	ἀεὶ ὅσον πρὸ τούτου τοὺς	ἄλλους	ἐδείκνυτο, κάλλιστά τε καὶ φιλοσοφώτατα
[16]	λόγοις καίριον, ἀλλὰ καὶ τοὺς	ἄλλους	ἔπειθον ὁμοίως ἔχειν, ὅσοι τῶν
[34]	παρρησία πρὸς ἄρχοντας τούς τε	ἄλλους	καὶ τοὺς δυνατωτάτους τῆς πόλεως·
[58]	ἀρχομένοις. Τίς γὰρ ἂν τοὺς	ἄλλους	πείσειε μετριάζειν, οὕτω τῶν προεστώτων
[48]	καὶ ὑμεῖς, ἀλλ' ὡσεί τινας	ἄλλους	τῶν ὑφ' ἡμῖν τεταγμένων· οὐ
[57]	καπνοῦ σμῆνος κινήσαντος, ἄλλος ἐπ'	ἄλλῳ	διεγείρεται καὶ ἀνίσταται, γένος ἅπαν
[39]	καιρὸν ἐκεῖνον συνεφιλοσόφει! Τῶν γὰρ	ἄλλων	ἁπάντων οἰομένων καὶ προσδραμεῖσθαί με
[27]	μέγας Βασίλειος· ἀλλ' ὥσπερ τῶν	ἄλλων	ἁπάντων, οὕτω καὶ τοῦ περὶ
[41]	μεῖζον καὶ ὑψηλότερον. Τῶν γὰρ	ἄλλων	ἁπάντων τὸ ἐν ποσὶ μόνον
[48]	τὰ βασιλέως θρησκεύεις, φησί, τῶν	ἄλλων	ἁπάντων ὑποκλιθέντων καὶ ἡττημένων. Οὐ
[48]	κράτους τολμᾶν, καὶ μόνον τῶν	ἄλλων	ἀπαυθαδιάζεσθαι; Τοῦ χάριν, ὁ γεννάδας
[1]	μόνην, ὡς λόγου κρείττονα, τῶν	ἄλλων	ἑλέσθαι τὴν πρώτην· τοσοῦτον ἔργον
[2]	ἐγκωμίοις, μηδὲ πολὺ δεύτερον τῶν	ἄλλων	ἐλθεῖν, κἂν ἐκείνου πάντες ἴσον
[10]	εἰς κοινὸν ὄφελος, μήτε ἐξ	ἄλλων	μᾶλλον ἁρμόζειν ἢ ἐκείνων τοῦτον
[63]	αὐτοὺς φιλανθρωπίαν καὶ μεγαλοψυχίαν. Καὶ	ἄλλων	μὲν οἱ ὀψοποιοὶ καὶ αἱ
[7]	χορηγοῦσα τὴν ἀφθονίαν τῶν τε	ἄλλων	ὅσα ἐκεῖσε ἀπέλιπον· ἡ γὰρ
[11]	τροφῆς καὶ σιδήρου καὶ τῶν	ἄλλων	οὐδὲν καθ' ἑαυτὸ χρησιμώτατον ἴσμεν
[23]	εἰς ἄκρον ἕκαστον, ὡς τῶν	ἄλλων	οὐδέν· σπουδὴ γὰρ εὐφυΐᾳ συνέδραμεν,
[34]	παρ' οὗ τὸ ἔχειν αὐτοῖς,	ἄλλων	πιεζομένων. ~Ὁ δὲ ὕειν μὲν
[29]	τὸ σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, καὶ	ἄλλως	πολεμουμένης καὶ σφαλερῶς διακειμένης ὑπὸ
[39]	ἅμα τοῦ καιροῦ τὸ ἐπίφθονον,	ἄλλως	τε καὶ τῶν κατ' αὐτὸν
[59]	γὰρ ὁμολογήσω τὸ πάθος, οὐδὲ	ἄλλως	τοῖς πολλοῖς ἀγνοούμενον, τὴν περὶ
[54]	ἐλπίδων· καὶ εἰ μὴ τὴν	ἅλμην	τῷ ποτίμῳ ὕδατι συνεκέρασεν, ὁμοῦ
[21]	ἔστιν ἢ πιστεύεται ποταμός, δι'	ἅλμης	ῥέων γλυκύς, ἢ ζῷον ἐν
[72]	καταπαλαίσας καὶ τῶν φίλων τὴν	ἀλογίαν	ἐπιστομίσας ἀγνοούντων τὸ τοῦ πάθους
[43]	δέ· καὶ γὰρ ὁμοίως ἀτελὲς	ἄλογος	πρᾶξις καὶ λόγος ἄπρακτος, προσετίθει
[65]	καὶ κάτωτιθεῖσαν, ὅσον τὴν τῶν	ἀλόγων	φύσιν ἡμεῖς. Τίς μὲν ἑαυτὸν
[61]	πλησμονὰς καὶ τοὺς κόρους τοῖς	ἀλογωτέροις	ἀπέρριψε καὶ ὧν ἀνδραποδώδης καὶ
[61]	καὶ ἡ ἀγρυπνία καὶ ἡ	ἀλουσία,	τὰ ἐκείνου σεμνολογήματα· καὶ τὸ
[18]	ἀληθές, οὔτε ἦθος ἀνδρὸς εὐθὺς	ἁλωτὸν	εἶναι λέγων, ὅτι μὴ χρόνῳ
[49]	τοι, ἔφη, δημεύσει μὲν οὐχ	ἁλωτὸς	ὁ μηδὲν ἔχων, πλὴν εἰ
[1]	λόγον, ὁ λόγος. Ἐκείνοις θ'	ἅμα	μὲν ἡδονὴ ἂν γένοιτο, καὶ
[1]	μὲν ἡδονὴ ἂν γένοιτο, καὶ	ἅμα	παράκλησις εἰς ἀρετήν, ὁ λόγος.
[29]	τότε τῶν αἱρετικῶν δυναστείας. Καὶ	ἅμα	συμβούλοις ἡμῖν περὶ τούτου χρησάμενος
[39]	ἅπασιν, εἴπερ ἄλλος τις, καὶ	ἅμα	τοῦ καιροῦ τὸ ἐπίφθονον, ἄλλως
[16]	λουτροῦ σφᾶς οὐ παραδεχομένου· καὶ	ἅμα	τῶν θυρῶν ἀρασσομένων, πατάγῳ τὸν
[64]	ὤφθη τοῖς κατορθοῦσιν, ἢ τοῖς	ἁμαρτάνουσιν	ἐμβριθής· οὗ καὶ τὸ μειδίαμα
[64]	ἀπαξιοῦντα, ἵνα προσηλώσῃ τὴν ἐμὴν	ἁμαρτίαν,	καίτοι τί τούτου παραδοξότερον, Θεὸν
[38]	ἵνα τι φιλοσοφήσω περὶ τούτων	ἄμεινον,	ὅπερ ἐπὶ τοῦ Σωτῆρος ἐγὼ
[28]	μὲν ὅθεν καὶ ὅπως σιωπᾶν	ἄμεινον,	πλὴν ἐγένετο· ἀνδρὶ τἆλλα μὲν
[25]	ἄγοιτο δὲ ταῖς ἐκείνου πρεσβείαις	ἄμεινον.	Τὸν δέ, ἡ πολύ τροπος
[65]	διεσκέψατο; Τίς δὲ λόγον ἔσχεν	ἀμείνω	τῶν νοηθέντων ἑρμηνευτήν, ὡς μηδ'
[30]	οὐκ ἀποστάτης μέν, οὐδὲν δὲ	ἀμείνων	Χριστιανοῖς, μᾶλλον δὲ Χριστιανῶν τῷ
[2]	εἰκὸς ἐνελίπομεν· μή ποτε τοσοῦτον	ἀμελήσαιμεν	ἢ ἀρετῆς ἢ τοῦ φιλικοῦ
[64]	ἄνεσιν ἔκλυσιν, ἀλλ' ἀμφοτέρων τὴν	ἀμετρίαν	φυγεῖν, ἀμφοτέροις σὺν λόγῳ καὶ
[45]	οὐ ταύτῃ μόνον ἐπαίρεσθαι καὶ	ἄμετρον	εἶναι ταῖς ἀπειλαῖς, ἀλλ' ὡς
[63]	Πυρα μίδες καὶ Κολοσσοῦ χαλκὸς	ἄμετρος,	ἢ ναῶν μεγέθη καὶ κάλλη
[82]	ἡ δόξα εἰς τοὺς αἰῶνας·	Ἀμήν.
[6]	καὶ τὸ ἀκοινώνητόν τε καὶ	ἄμικτον,	ὅσον εἰς κακοπάθειαν τοῖς ὑπὸ
[37]	τῆς ἐπισκοπῆς θρόνον ἀνάγεται· οὐκ	ἀμογητὶ	μὲν οὐδὲ ἄνευ βασκανίας καὶ
[41]	ἐξ Αἰγύπτου μετηρμένην καὶ μεταπεφυτευμένην	ἄμπελον,	ἐκ τῆς ἀθέου καὶ σκοτεινῆς
[12]	καὶ ὁρωμένοις. Οἷς δὲ κατ'	ἀμφότερα	εὐδοκιμεῖν ὑπάρχει καὶ εἶναι περιδεξίοις,
[23]	τόνου διὰ τάχος· οὕτω δ'	ἀμφότερα	συλλαβὼν καὶ εἰς ἓν ἀγαγών,
[4]	ὕστερον· τούτῳ δὲ γενοῖν τοῖν	ἀμφοτέροιν	τὸ εὐσεβὲς ἐπίσημον, δηλώσει δὲ
[40]	δὲ αὐστηρὸν τραχῦνον καὶ ἀπαυθαδιάζον,	ἀμφοτέροις	βοηθεῖ δι' ἀλλήλων· ἐπιεικείᾳ μὲν
[20]	εὐδόκιμον ἴδιον ἐποιούμεθα. Μία μὲν	ἀμφοτέροις	ἐδόκει ψυχὴ δύο σώματα φέρουσα·
[20]	παρ' ἀλλήλοις ἐκείμεθα. Ἓν δ'	ἀμφοτέροις	ἔργον ἡ ἀρετή, καὶ τὸ
[20]	ζῆλος δὲ ἐσπουδάζετο. Ἀγὼν δὲ	ἀμφοτέροις,	οὐχ ὅστις αὐτὸς τὸ πρωτεῖον
[64]	ἀλλ' ἀμφοτέρων τὴν ἀμετρίαν φυγεῖν,	ἀμφοτέροις	σὺν λόγῳ καὶ καιρῷ χρώμενον,
[31]	κοινὸς γὰρ ἦν ὁ ἀγὼν	ἀμφοτέροις	ὡς τοῦ λόγου προβεβλημένοις, καὶ
[60]	ἑαυτοῦ βίον φυλάξας. Ὁμῶς δὲ	ἀμφοτέρους	περιφρονῶν, τούς τε λίαν συντόμους
[1]	ἁπάντων. Τοῖς τε λόγοις αὐτοῖς	ἀμφοτέρωθεν	ἂν ἔχοι τὸ πρᾶγμα καλῶς·
[65]	μὴ κατὰ νοῦν βεβηκότι· ἀλλ'	ἀμφοτέρωθεν	ὁμοίως εὐδοκιμεῖν, καὶ αὐτὸν ἶσον
[35]	τῆς τιμῆς καὶ ῥᾴους ποιῶν	ἀμφοτέρωθεν.	~Τοιοῦτος ἦν ὁ νέος σιτοδότης
[72]	καὶ οὐκ ἄνθρωπος. Τούτων δὲ	ἀμφοτέρων	ζηλωτὴς ἐκεῖνος, βασανίζων μὲν οὐ
[69]	πατρίδος, ἀφανείᾳ τετιμημένους, ὡς ἐξ	ἀμφοτέρων	ἰσχυρὸν εἶναι τὸ καθ' ἡμᾶς
[24]	σώματος εἰς δύο τομὴ καὶ	ἀμφοτέρων	νέκρωσις, ἢ μόσχων συν τρόφων
[64]	μήτε τὴν ἄνεσιν ἔκλυσιν, ἀλλ'	ἀμφοτέρων	τὴν ἀμετρίαν φυγεῖν, ἀμφοτέροις σὺν
[76]	τόνον, τῶν ὀνομαστῶν καὶ μετωνομασμένων	ἀμφοτέρων	τὴν πίστιν· τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου
[60]	τιμιώτερον. Ἅπαντα μὲν γὰρ οὐδ'	ἄν,	εἰ βούλοιτό τις, δυνατὸν εἶναι
[68]	γὰρ τὸ Ἰουδαίων ἔθνος ἀποβαλεῖν	ἄν,	εἰ τὴν τοῦ ἠλειμμένου φωνὴν
[80]	συνέκδημοι, καὶ θύματα ἐπιτάφια, τάχα	ἄν	τις εἴποι τῶν θερμοτέρων. Μόλις
[40]	λίαν νεανικῶς καὶ μεγαλοπρεπῶς, ὡς	ἄν	τις οὐ τὸ παρὸν σκοπῶν
[63]	ὡς ἀδελφοὺς ἠσπάζετο, οὐχ ὅπερ	ἄν	τις ὑπολάβοι κενοδοξῶν (τίς γὰρ
[41]	εἶχεν αὐτῷ καὶ ὡς οὐκ	ἄν	τις ᾠήθη τῶν ἀπίστων κἀκεῖνον
[16]	παρὰ δὲ τῶν λογικώτερον, ὄπως	ἂν	ἀγροικίας ἢ ἀστειότητος ἔχῃ. Καὶ
[82]	ἡμᾶς ταῖς σεαυτοῦ σκηναῖς, ὡς	ἂν	ἀλλήλοις συζῶντες καὶ συνεποπτεύοντες τὴν
[80]	νόμον ἔμψυχον· ὑμῖν δὲ συμβουλεύσαιμ'	ἂν	ἄλλο τι, τοῖς τὰ ἐκείνου
[1]	οἶδα δὲ εἰς ὅ τι	ἂν	ἄλλο χρησαίμην τοῖς λόγοις μὴ
[48]	οὐκ εἰς κρίσιν καλούμενος. Πῶς	ἂν	ἀξίως διηγησάμην, ἢ τὴν τοῦ
[63]	τισι καὶ φωνὴ λείπεται. Τί	ἂν	ἅπαντα ἐκτραγῳδοίην τὰ ἡμέτερα, οὐκ
[11]	τοὺς οὕτως ἔχοντας, οἳ βούλοιντ'	ἂν	ἅπαντας εἶναι καθ' ἑαυτούς, ἵν'
[68]	τάττεσθαι· τῷ δὲ κοινῷ μεγίστην	ἂν	βλάβην γενέσθαι, τῆς Ἐκκλησίας κατασχεθείσης.
[1]	Ἐκείνοις θ' ἅμα μὲν ἡδονὴ	ἂν	γένοιτο, καὶ ἅμα παράκλησις εἰς
[14]	οἷόν τε μετρίως, τοῦτο ποιεῖν.	Ἂν	δ' ἄρα τι καὶ βιαζώμεθα
[11]	ἴσμεν ἢ βλαβερώτατον, ἀλλ' ὅπως	ἂν	δοκῇ τοῖς χρωμένοις· ἤδη δὲ
[24]	δὲ ὧν καὶ διδασκάλων, οὐδ'	ἂν	εἴ τι γένοιτο μεθήσειν ἔφασκον,
[28]	ἀρίστων ὁ Μῶμος, ὡς μόνον	ἂν	εἶναι τοῦ Θεοῦ τὸ παντελῶς
[10]	στεφανίτας ἀναγορεύεσθαι. Ἃ δὲ οὐδαμῶς	ἂν	εἰπὼν οἶμαι περιττὸς δόξειν οὐδὲ
[15]	πολλάκις καὶ ἄποροι καὶ μηδ'	ἂν	εἰς μίαν ἡμέραν τροφῆς εὐπορήσαντες.
[3]	ἐκεῖνον τοῖς χρόνοις ἐκείνῳ συνεισενεγκεῖν	ἂν	εἴχομεν καὶ οὐδ' ἂν ταῖς
[1]	Τοῖς τε λόγοις αὐτοῖς ἀμφοτέρωθεν	ἂν	ἔχοι τὸ πρᾶγμα καλῶς· εἰ
[50]	ὕβριζε, ἀπείλει, ποίει πᾶν ὁτιοῦν	ἂν	ᾖ βουλομένῳ σοι, τῆς ἐξουσίας
[26]	ἀρχομένοις. Τὸ δ' ἡμέτερον πολλοῦ	ἂν	ἦν ἄξιον, εἰ οὕτως εἶχε.
[3]	οἷς οἱ χαμαὶ βλέποντες, ἄλλος	ἂν	ἡρώων ὤφθη κατάλογος. Ὅσα τῶν
[3]	εἰ βουλομένοις εἰπεῖν ἐξῆν, οὐδὲν	ἂν	ἦσαν ἡμῖν οἱ Πελοπίδαι καὶ
[77]	συμπῖπτον ὡς ἔτυχε. Καὶ πολλοὺς	ἂν	ἴδοις Βασιλείους ἄχρι τοῦ ὁρωμένου,
[64]	δ' αὐτοί μοι δοκοῦσι ῥᾳδίως	ἂν	καὶ τὸν ἀνδρεῖον καλέσαι θρασὺν
[49]	παρεπίδημος· αἱ βάσανοι δὲ τί	ἂν	λάβοιεν, οὐκ ὄντος σώματος; Πλὴν
[21]	Τὸν γὰρ Ἀβάριδος ὀϊστὸν τί	ἂν	λέγοιμι τοῦ Ὑπερβορέου ἢ τὸν
[4]	τῷ ἐκείνου βίῳ καὶ οἷς	ἂν	μάλιστα ἡσθείη λεγομένοις εἰπών, ἐπ'
[45]	εἶναι ταῖς ἀπειλαῖς, ἀλλ' ὡς	ἂν	μᾶλλον αὐτοὺς καταπλήξειε, φοβερὸν ἑαυτὸν
[39]	αὐτοῦ βουλεύμασιν ἐναντίον. Καίτοι πῶς	ἂν	μᾶλλον ἔδειξεν ἄνθρωπος πάσης θωπείας
[1]	χρησάμενος. ἢ ὅ τί ποτ'	ἂν	μᾶλλον ἢ ἐμαυτῷ χαρισαίμην ἢ
[34]	τοῦ βήματος, τὰ ἄλλα οἷς	ἂν	ὁ ἀληθῶς ἄνθρωπος τοῦ Θεοῦ
[10]	τοσοῦτον εἰπόντες, ὃ καὶ πᾶσιν	ἂν	οἶμαι δόξειεν ἀληθῶς λέγεσθαι τοῖς
[13]	ἢ παλαιοῖς ἢ νέοις, ὅπως	ἂν	οἶμαι τῶν διηγημά των ἔχωσιν
[49]	καὶ πᾶσαν ἐμὴν εἰς ἣν	ἂν	ῥιφῶ· μᾶλλον δὲ τοῦ Θεοῦ
[66]	ἄριστος ἡμῖν ἐν λόγοις, ὃς	ἂν	τὰ ἐκείνου μάλιστα τυγχάνῃ γινώσκων
[60]	ἀλλ' οὗτος ἄριστος ἡμῖν, ὃς	ἂν	τὰ πλείω τυγχάνῃ κατωρθωκὼς ἢ
[3]	συνεισενεγκεῖν ἂν εἴχομεν καὶ οὐδ'	ἂν	ταῖς ἱστορίαις παρήκαμεν ἔχειν τι
[38]	τοῦ ἀπ' ἀρχῆς τελείου γένοιτ'	ἂν	τελεώτερον; ἀλλὰ τῷ κατὰ μικρὸν
[58]	βλάβη τοῖς ἀρχομένοις. Τίς γὰρ	ἂν	τοὺς ἄλλους πείσειε μετριάζειν, οὕτω
[50]	ἴσως, φησίν, ἐνέτυχες, ἢ πάντως	ἂν	τοῦτον διειλέχθη τὸν τρόπον, ὑπὲρ
[30]	τοῦ Πνεύματος. Καὶ ὅ τι	ἂν	τῶν τριῶν κάτω θῶμεν, τὸ
[69]	γὰρ τοὺς εὐαγγελιστὰς φαίη μεν	ἂν	ὑπεναντία ποιεῖν ἀλλήλοις, ὅτι οἱ
[1]	ζωγράφοι τοὺς ἀρχετύπους πίνακας, ταύτην	ἂν	ὑφελὼν μόνην, ὡς λόγου κρείττονα,
[67]	καὶ φωτὶ φῶς εὑρίσκων, μέχρις	ἂν	φθάσω πρὸς τὸ ἀκρότατον. Ὅταν
[68]	τοῦ θανάτου κολάσεις προθύμως ἐδέξατο	ἂν	ὡς κέρδος, οὐ κίνδυνον. Δηλοῖ
[78]	καὶ τελεύτα» τελεύτα» δὲ καὶ	ἀνάβαινε	πρὸς ἡμᾶς» θαυματουργεῖ τι κἀνταῦθα
[66]	καὶ μέχρι Θεοῦ φέρον ταῖς	ἀναβάσεσι,	δύναμις δὲ ἡ τοῦ λόγου
[71]	ταῖς κατὰ μέρος εἰς ἀρετὴν	ἀναβάσεσι,	καὶ τὴν στήλην, ἣν οὐκ
[25]	ἀλλὰ τάξει καὶ νόμῳ πνευματικῆς	ἀναβάσεως	τῆς τιμῆς ἀξιώσασα. ~Οὐκ ἐπαινῶ
[63]	ὁδός, ἡ ῥᾴστη πρὸς οὐρανὸν	ἀνάβασις.	Οὐκ ἔτι πρόκειται τοῖς ὀφθαλμοῖς
[78]	οὐκ ἤκουσεν· Εἰς τὸ ὄρος	ἀνάβηθι	καὶ τελεύτα» τελεύτα» δὲ καὶ
[54]	ταὐτὸ ἐπὶ τῷ παιδὶ πεπονθὼς	ἀναγέγραπται.	Ὡς δὲ οὐδὲν εὕρισκεν οὐδαμόθεν
[37]	τὸν ὑψηλὸν τῆς ἐπισκοπῆς θρόνον	ἀνάγεται·	οὐκ ἀμογητὶ μὲν οὐδὲ ἄνευ
[63]	πλούτου, ἤδη δὲ καὶ τὰ	ἀναγκαῖα	ταῖς ἐκείνου παραινέσεσιν ἀποτίθεται, σῆτας
[23]	φιλοσοφίας καὶ φιλοπονίας οὖσαν καρπόν,	ἀναγκαίαν	αὐτῷ πεποιήκασιν· ὅθεν ἀρξάμενος, εἰς
[61]	τὸν λαιμὸν ὁμοτίμων, ἀλλὰ τοῖς	ἀναγκαίοις	διέζη μόνον ἕως ἐξῆν, καὶ
[7]	βλύσαι ὄρνιθας, τρέφων οὐ τοῖς	ἀναγκαίοις	μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῖς περιττοῖς·
[19]	ἀεὶ γάρ μοι τὸ παρεθὲν	ἀναγκαῖον	φαίνεται καὶ κρεῖττον τοῦ προληφθέντος·
[68]	καὶ ταῖς ἐκ τῶν συλλογισμῶν	ἀνάγκαις,	οὕτως ἦρχε τοὺς ἀντιλέγοντας, ὥστε
[68]	τοὺς λόγους ἐν κρίσει τῶν	ἀναγκαίων	ἐνόμιζε, τῷ θείῳ Δαβὶδ περὶ
[7]	τῷ χρόνῳ κάμνοντες καὶ τῶν	ἀναγκαίων	ὄντες διακορεῖς· καὶ τὰ μὲν
[60]	πλὴν τοῦ σώματος καὶ τῶν	ἀναγκαίων	τῆς σαρκὸς καλυμμάτων; Πλοῦτος δὲ
[48]	ἢ συντελεσθείς· πλείω δὲ τῶν	ἀναγκαίων	ὑπηρετοῦντα τῷ ἐπιτάττοντι, καὶ διὰ
[25]	γε ἡμᾶς οὐκ εἶχε, τῶν	ἀναγκαίων	ὑπολαμβάνουσι, καὶ οὐκ ἀπὸ σκοποῦ
[1]	πλεῖστον ἀπολειφθεῖεν, ὃ πᾶσα παθεῖν	ἀνάγκη	τοῖς ἐκεῖνον ἐγκωμιάζουσιν, ἔργῳ δεδηλωκόσι
[58]	λόγῳ συνέβαινον, ὅτι μὴ πᾶσα	ἀνάγκη,	τοῖς πλήθεσι βιαζόμενοι· οὔτε τὴν
[42]	ἕκαστον ὁμοίως ἔχειν πᾶσαν εἶναι	ἀνάγκην.	Ταῦτ' οὖν ἐννοῶν καὶ σκοπῶν
[31]	ἄλλον δὲ μακροθυμίας, τὸν τῆς	ἀνάγκης·	εὐθὺς τοῦ Πόντου μεθ' ἡμῶν
[10]	τὸ νικᾶν ὑπάρχει καὶ στεφανίτας	ἀναγορεύεσθαι.	Ἃ δὲ οὐδαμῶς ἂν εἰπὼν
[17]	τρέψασθαι καὶ τὸ κράτος καθαρῶς	ἀναδήσασθαι.	Οὗτος δεύτερος ἡμῖν τῆς φιλίας
[5]	φιλονεικῶν τὸ τῆς ἀσεβείας κράτος	ἀναδήσασθαι.	Τοῦτον πολλοὶ μὲν ὑπερέσχον τῶν
[26]	ἀξίαν, ὁμοῦ τε σπαρεὶς καὶ	ἀναδοθείς,	ὡς ὁ μῦθος ποιεῖ τοὺς
[6]	καὶ τῶν ἀσθενεστέρων, μήτε παρόντας	ἀναδύεσθαι·	τὸ μὲν γὰρ θράσους, τὸ
[54]	φιλτάτων. Καὶ ὃς παρῆν, οὐδὲν	ἀναδὺς	οὐδὲ τοῦ καιροῦ κατεξαναστάς, ὥσπερ
[46]	καὶ θυσιαστηρίων κατορχούμενοι καὶ τὰς	ἀναιμάκτους	θυσίας ἀνθρώπων καὶ θυσιῶν αἵμασι
[46]	οὐκ ἄλλο τι βαρβαρικὸν ἔθνος	ἀνακαθαίροντες·	ἀλλ' ἐκκλησίαις ἐπιστρατεύοντες καὶ θυσιαστηρίων
[44]	ὁμοῦ τε τὴν προτέραν ἧτταν	ἀνακαλεσόμενος	καὶ προσθήσων τι τοῖς πρώτοις
[72]	ἡμέραν, ὅθεν τὴν ἁγίαν ἡμῖν	ἀνακαλύπτει	Τριάδα, καὶ λαὸν καθαίρων οὐ
[24]	τῆς ἐκδημίας· ἐξιτήριοι λόγοι, προπόμπιοι,	ἀνακλήσεις,	οἰμωγαί, περιπλοκαί, δάκρυα. Οὐδὲν γὰρ
[57]	ὁ τεμὼν θάλασσαν καὶ ποταμὸν	ἀνακόψας	καὶ στοιχεῖα τυραννήσας καὶ χειρῶν
[7]	καὶ στήσας ἥλιον καὶ ποταμὸν	ἀνακόψας,	καὶ τἆλλα δὴ ὑπειπόντες ὅσα
[34]	τοῖς τοιούτοις, ἡ τῶν ἐχόντων	ἀναλγησία	καὶ ἀπληστία. Τηροῦσι γὰρ τοὺς
[42]	ἀληθείᾳ δοκεῖ· καὶ τὸ μὲν	ἀνάλγητον	εὔθυμον, τὸ δὲ συμπαθὲς λυπηρόν·
[43]	πᾶν δὲ τῶν γραφῶν βάθος	ἀναλεξάμενος,	λογογραφεῖ τὴν εὐσέβειαν καὶ ἀντιθέτοις
[32]	φησιν ἡ θεία γραφή, ῥᾳδίως	ἀναλίσκον	τοὺς φρυγανώδεις καὶ ὑβριστὰς τῆς
[23]	δὲ καὶ γεωμετρίας καὶ ἀριθμῶν	ἀναλογίας	τοσοῦτον λαβών, ὅσον μὴ κλονεῖσθαι
[78]	τὴν πίστιν τηρήσας ἐπόθει τὴν	ἀνάλυσιν,	καὶ ὁ τῶν στεφάνων ἐνειστήκει
[59]	οὐδὲ ὁ χρόνος τὴν λύπην	ἀνάλωσεν·	ἐκεῖθεν γάρ μοι πᾶσα συνέπεσεν
[64]	ὑπὸ τῶν παριόντων γελώμενον, τὸν	ἀνάλωτον	καὶ τοῦ παθεῖν ὑψηλότερον· αὐτὸν
[28]	Θεοῦ τὸ παντελῶς ἄπταιστον καὶ	ἀνάλωτον	πάθεσι. Κινεῖται οὖν ἐπ' αὐτὸν
[27]	μὲν οὖν τῆς προεδρίας λόγος	ἀναμεινάτω·	τῷ δὲ τῆς ὑφεδρίας μικρόν
[80]	οὐκ ἐγὼ μὲν οὕτω θρήνους	ἀναμίγνυμι	τοῖς ἐπαίνοις, καὶ λογογραφῶ τὴν
[68]	μὲν φωναῖς γραφικαῖς καὶ μαρτυρίαις	ἀναμφιλέκτοις	ταὐτὸν δυναμέναις καὶ ταῖς ἐκ
[6]	μὲν γὰρ θράσους, τὸ δὲ	ἀνανδρίας	ἐστίν· καὶ τοῦτο τιμῶντες ἐκεῖνοι
[29]	τῶν παρόντων τῆς ἑαυτοῦ φιλοσοφίας	ἀνάξιον	καὶ διαφθείρειν ἐν ζάλῃ τὴν
[35]	ἔστι δὲ οὓς καὶ μικρὸν	ἀναπνέοντας,	ἄνδρας καὶ γυναῖκας, νηπίους, γέροντας,
[2]	ἀληθείας ἀγωνιστῇ καὶ μηδὲν ἕτερον	ἀναπνεύσαντι	ὅτι μὴ λόγον εὐσεβῆ καὶ
[37]	τετρυχωμένος, καὶ πρὸς ταῖς ἐσχάταις	ἀναπνοαῖς	ὤν, κατατολμᾷ τῆς ὁδοῦ, βοηθήσων
[57]	ταύτην ἐνόμιζεν, ἐκμαίνεται πᾶσα καὶ	ἀνάπτεται·	καὶ ὡς καπνοῦ σμῆνος κινήσαντος,
[17]	ἔτι σπινθήρ, ἀλλ' ἤδη πυρσὸς	ἀνάπτεται	περιφανὴς καὶ ἀέριος. ~Οἱ μὲν
[19]	τῆς ὕλης δαπανηθείσης, ἀλλὰ τῷ	ἀνάπτοντι	συναπέρχεται, οὔτε πόθος ὑφίσταται, μαραινομένου
[67]	ἐξηγήσεσιν, ἃς τοῖς μικρὰ βλέπουσιν	ἀναπτύσσει,	τρισσῶς ἐν ταῖς στερραῖς ἑαυτοῦ
[44]	καὶ περιπλανηθέν, πρὸς τὸν αὐτὸν	ἀναστρέφει	μετὰ πλειόνων πνευμάτων εἰσοικισθησόμενον, ὥσπερ
[54]	πονηροῦ γραφέως, καὶ ὁ ἅγιος	ἀνασώζεται	καὶ γίνεται πυρετοῦ δῶρον ἀνὴρ
[8]	ἄνω παρ' ἑαυτοῦ, καθάπερ ῥεύματος	ἀνατρέχοντος.	~Τῆς δὲ τῶν πατέρων συζυγίας
[34]	τὰς τοιαύτας ἐνδείας οὐ χαλεπῶς	ἀναφέρουσι,	διδοῦσαι τὰ παρ' ἑαυτῶν καὶ
[14]	Φιλεῖ γὰρ οὔτε ὄψις ῥᾳδίως	ἀναχωρεῖν	τῶν τερπνῶν θεαμάτων, κἂν ἀφέλκῃ
[29]	φιλοσόφου καὶ θαυμασίας οὔσης τῆς	ἀναχωρήσεως,	κρείττω καὶ θαυμασιωτέραν εὑρήσομεν τὴν
[70]	τὰ ἡμέτερα θεωρήσαντες, κἀντεῦθεν τὸν	ἄνδρα	γνωρίσωμεν. Ἀδὰμ ἠξιώθη Θεοῦ χειρὸς
[28]	κείμενον! ~Ἐγένετό τις πρὸς τὸν	ἄνδρα	διαφορὰ τῷ πρὸ τούτου καθηγεμόνι
[16]	ὅσοι τῶν νέων ἀγνοοῦντες τὸν	ἄνδρα	ἐτύγχανον· τοῖς γὰρ πολλοῖς εὐθὺς
[4]	ἀνδρὸς ἡμῖν ὁ λόγος κατ'	ἄνδρα	κρίνεσθαι τὴν εὐγένειαν ἀξιοῦντος, καὶ
[13]	διηγείσθωσαν, οἱ καὶ παιδεύσαντες τὸν	ἄνδρα	παρ' ἑαυτοῖς καὶ τῆς παιδεύσεως
[2]	ἐκείνου Θεόν, μὴ καθυβρίσαι τὸν	ἄνδρα	τοῖς ἐγκωμίοις, μηδὲ πολὺ δεύτερον
[14]	τινί! Ἐκεῖναι γάρ μοι τὸν	ἄνδρα	τοῦτον ἐγνώρισαν τελεώτερον οὐδὲ πρὶν
[1]	τοῖς λόγοις αὐτοῖς, ἢ τὸν	ἄνδρα	τοῦτον θαυμάσας. Ἐμοί τε γὰρ
[75]	μηδὲ εἰς ἶσον μετάγων τὸν	ἄνδρα	τῷ ἐν γεννητοῖς γυναικῶν ὑπὲρ
[61]	τοῖς ἀλογωτέροις ἀπέρριψε καὶ ὧν	ἀνδραποδώδης	καὶ κάτω νενευκὼς ὁ βίος.
[25]	ἡμῶν αὐτῶν καὶ τελοῦμεν εἰς	ἄνδρας	ἐξ ἀγενείων, ἀνδρικώτερον τῇ φιλοσοφίᾳ
[37]	ἐκ τῆς ὑπερορίας τοὺς χρίσοντας,	ἄνδρας	ἐπ' εὐσεβείᾳ γνωρίμους καὶ ζηλωτάς,
[35]	δὲ οὓς καὶ μικρὸν ἀναπνέοντας,	ἄνδρας	καὶ γυναῖκας, νηπίους, γέροντας, πᾶσαν
[47]	τῆς γυναικωνίτιδος, τοὺς ἐν γυναιξὶν	ἄνδρας	καὶ ἐν ἀνδράσι γυναῖκας, τοὺς
[47]	ἐν γυναιξὶν ἄνδρας καὶ ἐν	ἀνδράσι	γυναῖκας, τοὺς τοῦτο μόνον ἀνδρικοὺς
[10]	δεῖ συντόμως εἰπεῖν, ὅπερ ἐν	ἀνδράσιν	ἐκεῖνος· ὥστ' εἴπερ ἔδει δουλεύσαντα
[64]	δοκοῦσι ῥᾳδίως ἂν καὶ τὸν	ἀνδρεῖον	καλέσαι θρασὺν καὶ δειλὸν τὸν
[2]	ἴσως οὐδὲ θαρρῆσαι χρὴ λέγειν	ἀνδρὶ	γενναίῳ καὶ ὑπὲρ τὸ σῶμα
[28]	ὅπως σιωπᾶν ἄμεινον, πλὴν ἐγένετο·	ἀνδρὶ	τἆλλα μὲν οὐκ ἀγεννεῖ καὶ
[77]	ὁρωμένου, τοὺς ἐν ταῖς σκιαῖς	ἀνδριάντας·	πολὺ γὰρ εἰπεῖν, ὅτι καὶ
[47]	ἀνδράσι γυναῖκας, τοὺς τοῦτο μόνον	ἀνδρικοὺς	τὴν ἀσέβειαν, οἳ τὸ φυσικῶς
[70]	νομοθετῶν, στρατηγῶν, προφητῶν, διδασκάλων, τῶν	ἀνδρικῶν	μέχρις αἵματος, παρ' ἐκείνους τὰ
[32]	προθυμίας ἔλαττον; Ἢ διαγωνίζεται μὲν	ἀνδρικῶς,	οὐ συνετῶς δέ; Ἢ πεπαιδευμένως
[45]	τοῖς ἀγενεστέροις, γέλως δὲ τοῖς	ἀνδρικωτέροις	καὶ στερροτέροις τὸ φρόνημα. Ὁ
[25]	τελοῦμεν εἰς ἄνδρας ἐξ ἀγενείων,	ἀνδρικώτερον	τῇ φιλοσοφίᾳ προσβαίνοντες· οὐ σὺν
[25]	καὶ συμφορῶν ἐπανάστασις κατασχοῦσα τοῦ	ἀνδρὸς	ἀπήγαγεν· οὐ καλῶς μὲν ἴσως
[51]	τοῦ ἀνδρὸς ἡττηθέντα, θαυμάζει γὰρ	ἀνδρὸς	ἀρετὴν καὶ πολέμιος, μήτε βιάζεσθαι
[65]	πρὸς τὴν ἐν λόγοις τοῦ	ἀνδρὸς	ἀρετὴν καὶ τὸ τῆς διδασκαλίας
[38]	καὶ παρεκφαίνεσθαι. Τήν τε τοῦ	ἀνδρὸς	ἀρετήν, οὐχὶ προσθήκην, ἀλλ' ἐργασίαν
[14]	καὶ βασιλικῆς ὄντως τῶν τοῦ	ἀνδρὸς	ἐγκωμίων· τὸ δ' ἐντεῦθεν, οὐκ
[71]	τήν τε ποι μαντικὴν τοῦ	ἀνδρός,	ἐξ ἧς ἐπλούτησε, πλείω τῶν
[54]	πονηροί, καὶ κυροῦται κατὰ τοῦ	ἀνδρὸς	ἐξορία· καὶ οὐδὲν ἀπῆν τῶν
[55]	ὅσα καὶ οἷα κατὰ τοῦ	ἀνδρὸς	ἐξύβρισεν, ἶσον δὲ εἰπεῖν καὶ
[2]	καὶ ὑμῶν ὅσοι θερμότεροι τοῦ	ἀνδρὸς	ἐπαινέται, εἴπερ τις ἔστιν ἄλλου
[18]	ὅπερ ἦν ἀληθές, οὔτε ἦθος	ἀνδρὸς	εὐθὺς ἁλωτὸν εἶναι λέγων, ὅτι
[71]	τὴν περὶ τὰ θρέμματα τοῦ	ἀνδρὸς	εὐμηχανίαν καὶ εὐημερίαν, καὶ τοὺς
[69]	ἐν τοῖς γράμμασι μόνας τοῦ	ἀνδρὸς	εὑρισκομένας φωνάς, ἀσθενεστέραν τὴν πίστιν
[1]	πρώτην· τοσοῦτον ἔργον ἡ τοῦ	ἀνδρὸς	εὐφημία, μὴ ὅτι γε ἡμῖν
[2]	μόνον πάντες ὁμότιμοι, τὴν τοῦ	ἀνδρὸς	εὐφημίαν. Οὐ γὰρ ὀλιγωρίᾳ τὸ
[17]	ἐπιχειρήσεως, τήν τε ἄνωθεν τοῦ	ἀνδρὸς	εὐφυΐαν εἰδότες καὶ τὴν τότε
[77]	οἱ δὲ πλεῖον ἀπέχουσι τοῦ	ἀνδρὸς	ἢ ὅσον πλησιάζειν ἐπιθυμοῦσιν. Ἐκεῖνο
[77]	ἐρῶ καὶ σύντομον. ~Τοσαύτη τοῦ	ἀνδρὸς	ἡ ἀρετὴ καὶ ἡ τῆς
[4]	τὸ πιστευόμενον. ~Ἐπειδὴ δὲ ὑπὲρ	ἀνδρὸς	ἡμῖν ὁ λόγος κατ' ἄνδρα
[51]	βασιλέα, καὶ τῶν ἐγκωμίων τοῦ	ἀνδρὸς	ἡττηθέντα, θαυμάζει γὰρ ἀνδρὸς ἀρετὴν
[59]	εὐπρεπὲς χρή. Πάντα γὰρ τοῦ	ἀνδρὸς	θαυμάζων, οὐ μὲν οὖν ὁπόσον
[58]	τῶν ἡμιόνων λαβέσθαι ποτὲ τοῦ	ἀνδρὸς	ἰδίαν ὁδὸν ὁδεύοντος, εἴργων τοῦ
[69]	τῇ περὶ τὸ πρᾶγμα τοῦ	ἀνδρὸς	καθαρότητι, ὥστε καὶ τοῦτο κοινοποιοῦμαι
[44]	χειρωσάμενον πᾶν τὸ προστυχόν, ἑνὸς	ἀνδρὸς	καὶ μιᾶς πόλεως ἥττω ὀφθῆναι,
[18]	ἐληλεγμένων καὶ ᾐσχυμμένων ὑφ' ἑνὸς	ἀνδρός,	καὶ ταῦτα μηδὲ τοῦ θαρρεῖν
[54]	φάρμακον, ἐπὶ τὴν πίστιν τοῦ	ἀνδρὸς	καταφεύγει· καὶ δι' ἑαυτοῦ μὲν
[34]	δὲ περὶ τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ	ἀνδρὸς	κηδε μονίας καὶ προστασίας, πολλὰ
[68]	καὶ τῆς περὶ τοῦτο τοῦ	ἀνδρὸς	μάλιστα μεγαλοφωνίας, ἔτι κἀκεῖνο προσθήσω
[56]	~Γυναῖκά τινα τῶν ἐπιφανῶν ἐξ	ἀνδρὸς	οὐ πρὸ πολλοῦ τὸν βίον
[51]	καὶ τὴν ἔνστασιν μαθεῖν τοῦ	ἀνδρὸς	οὕτως ἀκατάπληκτον καὶ ἀήττητον, τὸν
[23]	τὴν ἐν τῷ ἤθει τοῦ	ἀνδρὸς	παίδευσιν; Λῆρος τοῖς τοῦ ἀνδρὸς
[23]	ἀνδρὸς παίδευσιν; Λῆρος τοῖς τοῦ	ἀνδρὸς	πεπειραμένοις ὁ Μίνως ἐκεῖνος καὶ
[80]	ἐπαίνοις, καὶ λογογραφῶ τὴν τοῦ	ἀνδρὸς	πολιτείαν, καὶ προτίθημι τῷ χρόνῳ
[48]	ὑπάρχου θρασύτητα, ἢ τὴν τοῦ	ἀνδρὸς	πρὸς αὐτὸν μετὰ συνέσεως ἔνστασιν.
[77]	ἐπεὶ καὶ τὰ πάρεργα τοῦ	ἀνδρὸς	τῶν πονουμένων ἑτέροις πολὺ τιμιώτερα
[59]	τις ἐκεῖνο δέξαιτο, ἡμῶν τοῦ	ἀνδρὸς	ὑπερ απολογουμένων, ὅτι μείζω φρονῶν
[70]	τοῖς πάλαι καὶ νῦν γεγονότων	ἀνδρῶν	ἐπ' εὐσεβείᾳ γνωρίμων, νομοθετῶν, στρατηγῶν,
[57]	τῷ ζήλῳ ῥωσθεῖσαι, καὶ εἰς	ἀνδρῶν	θάρσος μεταλλαττόμεναι. Βραχὺς ὁ λόγος·
[56]	Θεοῦ μάχαιρα ἐστιλβοῦτο ἔτι καὶ	ἀνεβάλλετο·	καὶ τὸ τόξον ἐνετείνετο μέν,
[70]	ὑπερπλέουσαν, ἐξ οὗ κόσμον ὅλον	ἀνεκαλέσατο.	~Μέγας ὁ Ἀβραὰμ καὶ πατριάρχης
[13]	κίνημα γὰρ ναρκώντων ἐστὶ νοῦς	ἀνεκλάλητος.	Φιλοσοφία δὲ ἡ σπουδή, καὶ
[61]	μηδ' ὡς ὑπὸ πικρᾶς καὶ	ἀνελευθέρου	δεσποίνης, τῆς γαστρός, ἄγεσθαι. Τίς
[40]	μεγαλόφρονος· οὐ γὰρ θωπευτικῶς οὐδὲ	ἀνελευθέρως	τοῦτο ποιεῖ, ἀλλὰ καὶ λίαν
[26]	τυφθεῖσαν θάλασσαν καὶ τὴν τῶν	ἀνέμων	διάσκεψιν· ὡς δὲ κἀν τοῖς
[58]	πρεσβύτεροι τῶν ἐκκλησιῶν, οἱ μὲν	ἀνεπείθοντο,	οἱ δὲ ὑπηλλάττοντο. Ἐξ ὧν
[47]	διεξελθών, ἐπὶ τὴν ἄσειστον καὶ	ἀνεπηρέαστον	τήνδε τῶν ἐκκλησιῶν μητέρα ὡς
[62]	τὸ καλὸν ἢ τὸ φαῦλον	ἀνεπίμικτον	ἔχοντος· ἀλλὰ τοῦ μὲν ἡσυχίου
[34]	περιττεῦον ἀνόνητον, καὶ τὸ ἐνδέον	ἀνεπινόητον,	οὐκ ἔχουσιν ὅπως ἢ διαθώμεθά
[64]	ἐπιτίμησιν θράσος ποιῆσαι μήτε τὴν	ἄνεσιν	ἔκλυσιν, ἀλλ' ἀμφοτέρων τὴν ἀμετρίαν
[37]	ἀνάγεται· οὐκ ἀμογητὶ μὲν οὐδὲ	ἄνευ	βασκανίας καὶ πάλης τῶν τε
[48]	βούλεται, οὐδὲ κτίσμα τι προσκυνεῖν	ἀνέχομαι,	Θεοῦ τε κτίσμα τυγχάνων καὶ
[72]	καὶ πεπείραται καὶ νενίκηκε καὶ	ἀνηγόρευται	λαμπρῶς ἐπὶ τέλει τῶν ἄθλων,
[17]	ἵνα παίων συλλογισμοῖς, οὐ πρὶν	ἀνῆκεν	ἢ τελέως τρέψασθαι καὶ τὸ
[16]	μὲν ἀγνοοῦσι λίαν φοβερὸν καὶ	ἀνήμερον,	τοῖς δὲ προειδόσι καὶ μάλα
[28]	τῶν ἰσχυροτάτων. Ὅ τε γὰρ	ἀνὴρ	αἰδέσιμος, ὡς οὐκ οἶδ' εἴ
[69]	ἐγκαλούντων, εἴπερ τινές εἰσιν, ὁ	ἀνήρ·	ἀλλ' ἵνα μὴ τοῦτον ὅρον
[54]	ἀνασώζεται καὶ γίνεται πυρετοῦ δῶρον	ἀνὴρ	εὐσεβής, βασιλέα θρασὺν σωφρονίζοντος. Τί
[75]	τῆς ἐκείνου φιλοσοφίας εἰκὼν ὁ	ἀνήρ;	Καὶ οὗτος ἔρημον ᾤκησε· καὶ
[51]	τῆς Ἐκκλησίας. Κρείττων ἀπειλῶν ὁ	ἀνήρ,	λόγων στερρότερος, πειθοῦς ἰσχυρότερος. Ἄλλον
[79]	τὴν οἰκουμένην. ~Ἔκειτο μὲν ὁ	ἀνὴρ	τὰ τελευταῖα πνέων καὶ παρὰ
[60]	ἀφιλότιμος δέ, πένης ἦν καὶ	ἀνήροτος·	καὶ πάντων ἐκβολὴν στέρξας, ὧν
[19]	καὶ ῥέουσιν ἶσα καὶ ἠρινοῖς	ἄνθεσιν·	οὔτε γὰρ φλὸξ μένει τῆς
[13]	μελίσσης ἀπολειφθῆναι συλλεγούσης ἐκ παντὸς	ἄνθους	τὰ χρησιμώτατα, ἐπὶ τὴν Καισαρέων
[71]	ποτε ἦν· οἶμαι δὲ τοῦ	ἀνθρωπείου	μέτρου πρὸς τὸ θεῖον ὕψος
[59]	μείζω φρονῶν ἢ κατὰ τὰ	ἀνθρώπινα,	καὶ τῶν ἐνθένδε πρὶν ἀποβιῶναι
[24]	ἡ φορτίς, ὡς γοῦν ἐφικτὸν	ἀνθρωπίνῃ	φύσει· τὸ γὰρ ἐπέκεινα Γαδείρων
[42]	λύσιν· ἐπιζητεῖ θείαν βοήθειαν ἢ	ἀνθρωπίνην,	ἥ τις στήσει τὸν κοινὸν
[52]	ὅση πλησίον, ἀγγελικὴν μᾶλλον ἢ	ἀνθρωπίνην·	τὸν μὲν τοῦ λαοῦ προτεταγμένον
[27]	ὑπὸ τῆς τιμῆς διωχθείς, οὐδ'	ἀνθρωπίνην	χάριν, ἀλλ' ἐκ Θεοῦ καὶ
[63]	καὶ πτωχοτροφία καὶ τὸ τῆς	ἀνθρωπίνης	ἀσθενείας βοήθημα. Μικρὸν ἀπὸ τῆς
[39]	πᾶσι ποιεῖ φανερόν, ὡς οὐκ	ἀνθρωπίνης	χάριτος ἦν αὐτῷ ἔργον, ἀλλὰ
[28]	δέ τι παθόντι πρὸς ἐκεῖνον	ἀνθρώπινον·	ἅπτεται γὰρ οὐ τῶν πολλῶν
[52]	θεωρεῖν τὰ ὁρώμενα, ἔπαθέ τι	ἀνθρώπινον,	σκότου καὶ δίνης πληροῦται τὴν
[18]	ἔχοντος. Ὁ δέ, καὶ γὰρ	ἀνθρώπινον	τὸ πάθος, ὅταν μεγάλα ἐλπίσαντες
[43]	τῷ Πνεύματι, καὶ πάντας μὲν	ἀνθρωπίνους	λογισμοὺς κινήσας, πᾶν δὲ τῶν
[63]	ὄντων, ἄλλα τε ὅσα θαυμάζουσιν	ἄνθρωποι	καὶ ἱστορίαις διδόασιν, ὧν οὐδὲν
[58]	γάρ πως ταῖς καινοτομίαις χαίρουσιν	ἄνθρωποι	καὶ τὰ σφῶν ἡδέως παρακερδαίνουσι·
[63]	ἡμῶν θέαμα δεινὸν καὶ ἐλεεινόν,	ἄνθρωποι	νεκροὶ πρὸ θανάτου καὶ τετελευτηκότες
[10]	τῇ φύσει τὸν νῦν εὐφημούμενον	ἀνθρώποις	δοθῆναι ὥσπερ τινὰ τῶν πάλαι
[44]	τῆς ἀθεΐας, ἀλλὰ καὶ πᾶσιν	ἀνθρώποις,	ὡς ὑπελάμβανε. ~Τὸν μὲν δὴ
[79]	τῆς ἑαυτῶν ζωῆς αὐτὸν ἐλεγχθῆναι	ἄνθρωπον	ὄντα) καὶ Εἰς χεῖράς σου
[39]	Καίτοι πῶς ἂν μᾶλλον ἔδειξεν	ἄνθρωπος	πάσης θωπείας καὶ κολακείας κρείττω
[34]	ἄλλα οἷς ἂν ὁ ἀληθῶς	ἄνθρωπος	τοῦ Θεοῦ καὶ μετὰ Θεοῦ
[72]	ἔπηξεν ὁ Κύριος, καὶ οὐκ	ἄνθρωπος.	Τούτων δὲ ἀμφοτέρων ζηλωτὴς ἐκεῖνος,
[44]	πνεῦμα καὶ πονηρόν, ὃ τοῦ	ἀνθρώπου	λυθὲν καὶ περιπλανηθέν, πρὸς τὸν
[63]	ἐκεῖνός γε μάλιστα πάντων ἔπεισεν	ἀνθρώπους	ὄντας ἀνθρώπων μὴ καταφρονεῖν, μηδ'
[33]	λύειν τὴν ὑποψίαν, πείθειν πάντας	ἀνθρώπους	ὡς ἃ μὲν λελύπητο πεῖρά
[45]	Ἑλλάδος ἐστράτευε, πᾶν μὲν γένος	ἀνθρώπων	ἐπ' αὐτοὺς ἐλαύνων, παντὶ δὲ
[46]	κατορχούμενοι καὶ τὰς ἀναιμάκτους θυσίας	ἀνθρώπων	καὶ θυσιῶν αἵμασι χραίνοντες καὶ
[63]	μάλιστα πάντων ἔπεισεν ἀνθρώπους ὄντας	ἀνθρώπων	μὴ καταφρονεῖν, μηδ' ἀτιμάζειν Χριστόν,
[10]	μὴ λέγω μόνος, εἴπερ τις	ἀνθρώπων;	Παντὸς γὰρ κρατῶν ἀρετῇ, παρὰ
[69]	παρά τε Θεῷ καὶ τῶν	ἀνθρώπων	τοῖς εὐγνωμονεστέροις! Οὐδὲ γὰρ τοὺς
[33]	καταφρονεῖν, εἰ καὶ πάν των	ἀνθρώπων·	ὧν οὐδὲν οὕτως ἴδιον, ὡς
[42]	γὰρ εἶναι τῆς συμφορᾶς ταύτης	ἀνιαρότερον,	ὑπὲρ δὲ τοῦ κοινοῦ χρῆναι
[61]	ἐμφιλοσόφημα· ἔδει γάρ με τῶν	ἀνιαρῶν	τὸ ἶσον ἔχειν, τοῖς ἄλλοις
[40]	πλὴν εἴ τις διὰ κακίαν	ἀνίατον	ἠμελήθη καὶ παρερρίφη, ἵν' αὐτὸς
[57]	ἄλλος ἐπ' ἄλλῳ διεγείρεται καὶ	ἀνίσταται,	γένος ἅπαν καὶ ἡλικία πᾶσα,
[37]	ὑγείαν χαρίζεται, καὶ προθυμία νεκροὺς	ἀνίστησι,	καὶ πηδᾷ γῆρας χρισθὲν τῷ
[30]	τὰ ἐξ αὐτοῦ διὰ τῶν	ἀνίσων	βαθμῶν τῆς θεότητος. Ἀλλὰ μίαν
[7]	ἦν αὐτοῖς τότε διὰ τὴν	ἄνοιαν·	ἄλλα δέ, ὡς εὐσεβέστερα καὶ
[35]	γὰρ τὰς τῶν ἐχόντων ἀποθήκας	ἀνοίξας	καὶ παραινέσεσι, ποιεῖ τὸ τῆς
[34]	ἠπειρώταις ἡμῖν καὶ τὸ περιττεῦον	ἀνόνητον,	καὶ τὸ ἐνδέον ἀνεπινόητον, οὐκ
[31]	μικρῶν καὶ χειροποιήτων καὶ αὖθις	ἀνορθουμένων,	ἀλλὰ τὰς ψυχὰς αὐτὰς κατασύρουσαν.
[44]	θερμοτέρας τῆς παρατάξεως, ὡς πρὸς	ἀνταγωνιστὴν	ἰσχυρότερον ὄντος αὐτῷ τοῦ λόγου,
[3]	πατρῴῳ γένει τὸ μητρῷον ἡμεῖς	ἀντανίσχομεν.	Στρατηγίαι τε καὶ δημαγωγίαι καὶ
[71]	Θεῷ καὶ οὐδὲν ὡς ἰσότιμον	ἀντεδόθη·	τί γὰρ καὶ ἦν; ὥστε
[46]	ἐξωσθῇ μὲν Ἰακὼβ ὁ πατριάρχης,	ἀντεισαχθῇ	δὲ Ἠσαῦ, ὁ μεμισημένος καὶ
[33]	γὰρ εὔνοιαν εἰσφέρων, τὴν ἐξουσίαν	ἀντελάμβανε·	καὶ ἦν θαυμαστή τις ἡ
[68]	οἰκονομίᾳ μὴ δυσχεραίνειν· μηδὲ μιᾶς	ἀντεχομένους	φωνῆς, τὸ πᾶν ἀπολέσαι δι'
[11]	οὐκ ἐπειδὴ κακῶς τινες ἐξειλήφασιν	ἀντὶ	Θεοῦ τὰ τοῦ Θεοῦ σέβοντες,
[66]	τὰς ἀκοάς· ἤρκεσε γὰρ εἷς	ἀντὶ	πάντων τοῖς σπουδαιοτέροις εἰς παίδευσιν.
[8]	τοσοῦτον ἐκ πολλῶν ἓν καὶ	ἀντὶ	πολλῶν, ὡς ὁ ἐμὸς λόγος.
[57]	τὸ βέλτιον, ὁ τοῖς ὑπερηφάνοις	ἀντι	τασσόμενος, ταπεινοῖς δὲ χάριν ἐπιμετρῶν.
[68]	εἰ τὴν τοῦ ἠλειμμένου φωνὴν	ἀντὶ	τῆς χριστοῦ πρὸς ὀλίγον ἐπιζητοῦντες,
[68]	ἦρχε τοὺς ἀντιλέγοντας, ὥστε μὴ	ἀντιβαίνειν	ἔχειν, ἀλλ' οἰκείαις συνδεῖσθαι φωναῖς,
[24]	εἴ τι γένοιτο μεθήσειν ἔφασκον,	ἀντιβολοῦντες,	βιαζόμενοι, πείθοντες· τί γὰρ οὐ
[15]	ζευγνύουσι, μεταζευγνύουσιν· οὐδενὸς ὄντες κύριοι	ἀντιδιδόασι	ἀλλήλοις ῥᾳδίως ἡνιόχους, ἵππους, ἱπποστασίας,
[62]	θάλασσα τὰ παρ' ἑαυτῶν ἀλλήλοις	ἀντιδιδόντες,	εἰς μίαν δόξαν Θεοῦ συντρέχωσι.
[8]	τοὺς μύθους θαυμάζων καὶ τὴν	ἀντιδοθεῖσαν	ἔλαφον τῆς παρθένου, εἴ τι
[8]	αἰσχρά! Τί γὰρ ὄφελος τῆς	ἀντιδόσεως,	εἰ σῴζει παρθένον ἵνα ξενοκτονεῖν
[35]	ἵνα τρέφῃ τρέφουσαν εἰς φιλοξενίας	ἀντίδοσιν·	οὐδὲ πέντε ἄρτοις ἑστιᾶν χιλιάδας,
[82]	ὧν πεπολεμήκαμεν καὶ πεπολεμήμεθα τὴν	ἀντίδοσιν.	Σοὶ μὲν οὖν οὗτος παρ'
[8]	ξενοκτονεῖν διδαχθῇ, ἀπανθρωπίαν μαθοῦσα φιλανθρωπίας	ἀντίδοσιν;	Τοῦτο μὲν οὖν τοσοῦτον ἐκ
[23]	περὶ τὰς λογικὰς ἀποδείξεις καὶ	ἀντιθέσεις	ἔχει καὶ τὰ παλαίσματα, ἣν
[71]	θεῖον ὕψος ἀντιπαρ έκτασις καὶ	ἀντίθεσις,	ὅθεν καὶ ἄγει τὰ σύμβολα
[43]	ἀναλεξάμενος, λογογραφεῖ τὴν εὐσέβειαν καὶ	ἀντιθέτοις	πάλαις καὶ μάχαις τὸ πολὺ
[12]	καλῶς ὀνομάζει καὶ τῆς νυκτερινῆς	ἀντίθετον.	Ὑπὸ δὴ τούτῳ, καὶ βίον
[15]	πάσχοντας ἔστιν ἰδεῖν περὶ τὰς	ἀντιθέτους	ἱπποδρομίας τοὺς φιλίππους τε καὶ
[68]	συλλογισμῶν ἀνάγκαις, οὕτως ἦρχε τοὺς	ἀντιλέγοντας,	ὥστε μὴ ἀντιβαίνειν ἔχειν, ἀλλ'
[71]	μέτρου πρὸς τὸ θεῖον ὕψος	ἀντιπαρ	έκτασις καὶ ἀντίθεσις, ὅθεν καὶ
[56]	ἐκεῖνον, ἱερέα δὲ ὅμως; Οὐκ	ἀντιποιεῖσθαι,	κατέχειν, κήδεσθαι, χεῖρα ὀρέγειν Θεοῦ
[67]	μόνῃ διδασκάλῳ χρώμενος. Ὅταν τοῖς	ἀντιρρητικοῖς	ἐντύχω λόγοις, τὸ Σοδομιτικὸν ὁρῶ
[29]	τοῦ εἰρηνικοῦ μαθητής; Οὔτε γὰρ	ἀντιτείνειν	εἶχε πρὸς τοὺς ὑβριστὰς ἢ
[15]	περὶ τοὺς ἑαυτῶν διδασκάλους καὶ	ἀντιτέχνους,	ὅπως πλείους τε ὦσιν αὐτοὶ
[40]	δι' ἀλλήλων· ἐπιεικείᾳ μὲν τὸ	ἀντιτυπές,	στερρότητι δὲ τὸ ἁπαλὸν κερασάμενος·
[12]	οὐ Θετταλικόν τι καὶ ὄρειον	ἄντρον	αὐχῶν ὡς ἀρετῆς ἐργαστήριον, οὐδέ
[7]	ἡ ψυχὴ καὶ πολλοῖς θαύμασιν	ἀνυμνεῖν	τὸν Θεόν) οὗτος, ἐπῆγον, καὶ
[30]	Ὧν οὐδὲν ἐννοῶν ἐκεῖνος οὐδὲ	ἄνω	βλέπειν δυνάμενος, ἀλλ' ὑπὸ τῶν
[42]	κοινοῦ χρῆναι μᾶλλον σπουδάζειν τὸν	ἄνω	βλέποντα; Ἑνὸς μὲν γὰρ εὖ
[37]	τῷ φορείῳ, νέος ἐπάνεισιν, εὐσθενής,	ἄνω	βλέπων, ῥωσθεὶς ἐκ τῆς χειρὸς
[59]	ἅγιος τοῦ Θεοῦ καὶ τῆς	ἄνω	Ἱερουσαλὴμ ὄντως μητροπολίτης ἢ συναπήχθη
[67]	γράμματος ἵστασθαι, μηδὲ βλέπειν τὰ	ἄνω	μόνον, ἀλλὰ καὶ περαιτέρω διαβαίνειν
[8]	μεῖζον ἐκείνῳ τὸ προσθεῖναι τοῖς	ἄνω	παρ' ἑαυτοῦ, καθάπερ ῥεύματος ἀνατρέχοντος.
[13]	Θεοῦ γενέσθαι, τοῖς κάτω τὰ	ἄνω	πραγματευόμενον καὶ τοῖς ἀστάτοις καὶ
[79]	τελευταῖα πνέων καὶ παρὰ τῆς	ἄνω	χοροστασίας ἐπιζητούμενος, πρὸς ἣν ἐκ
[23]	τὴν ὄντως ὑψηλήν τε καὶ	ἄνωβαίνουσαν,	ὅση τε πρακτικὴ καὶ θεωρητική,
[58]	καὶ τῆς ἐκ τῶν πατέρων	ἄνωθεν	διαιρέσεως. Ἐξ ὧν πολλὰ καὶ
[8]	τὸ προσλαβεῖν τι παρὰ τῶν	ἄνωθεν	εἰς φιλοτιμίαν, μεῖζον ἐκείνῳ τὸ
[17]	ἐκ τοῦ πατρὸς καὶ τῆς	ἄνωθεν	ἑταιρίας, καὶ γὰρ ἐκείνης τῆς
[17]	τῆς πρώτης ἐπιχειρήσεως, τήν τε	ἄνωθεν	τοῦ ἀνδρὸς εὐφυΐαν εἰδότες καὶ
[82]	δύναμιν. Σὺ δὲ ἡμᾶς ἐποπτεύοις	ἄνωθεν,	ὦ θεῖα καὶ ἱερὰ κεφαλή,
[25]	πᾶσα ἡ περὶ τὸν βίον	ἀνωμαλία	καὶ δυσκολία συνέπεσε, καὶ τὸ
[59]	συνέπεσεν ἡ περὶ τὸν βίον	ἀνωμαλία	καὶ σύγχυσις καὶ τὸ φιλοσοφεῖν
[11]	Ἐπεὶ δὲ τοῦτο ὑπεθέμεθα καὶ	ἀνωμολογησάμεθα,	φέρε τὰ κατ' αὐτὸν θεωρήσωμεν.
[69]	καὶ ἰδίᾳ τοῖς ἐρωτῶσι προθύμως	ἀνωμολόγησε·	σαφέστερον δὲ πεποίηκεν ἐν τοῖς
[11]	ταῦτ' ἐπαινέσομαι. ~Οἶμαι δὲ πᾶσιν	ἀνωμολογῆσθαι	τὸν νοῦν ἐχόντων, παίδευσιν τῶν
[22]	καὶ συλλαλούμενοι, καὶ ξυνωρὶς οὐκ	ἀνώνυμος	καὶ ὄντες παρ' αὐτοῖς καὶ
[15]	τῶν ἀγεννῶν μόνον καὶ τῶν	ἀνωνύμων,	ἀλλ' ἤδη καὶ τῶν εὖ
[38]	κρείττω φαίνεσθαι, μηδὲ συμμετρεῖν τῇ	ἀξίᾳ	καὶ τῷ θρόνῳ τὴν ἀρετήν·
[71]	προτίμησιν, ἀλλ' ἑκάστῳ τὰ πρὸς	ἀξίαν	ἀπαραλογίστως ἔνεμε μετὰ τῆς τοῦ
[26]	μὴ πονηθείς, καὶ πρόσφατος τὴν	ἀξίαν,	ὁμοῦ τε σπαρεὶς καὶ ἀναδοθείς,
[59]	γάρ, ἢ τῆς ἐκείνου ψυχῆς	ἀξίαν.	Προσθήκην γὰρ τῆς Ἐκκλησίας ποιεῖται
[82]	καὶ ἥλικος. Εἰ μὲν τῆς	ἀξίας	ἐγγύς, σὴ τοῦτο χάρις· σοὶ
[28]	κάτω καὶ ὅση τῶν ἐπ'	ἀξίας.	Ῥᾷστον δὲ τοῦτο ἦν ἐκ
[1]	εἰ μὲν ἐγγὺς ἔλθοιεν τῆς	ἀξίας,	τὴν ἑαυτῶν ἐπιδεδειγμένοις δύναμιν· εἰ
[58]	δεξιὸν καὶ τῆς ἐκείνου πίστεως	ἄξιον.	Ἄρχεται δὲ ὁ πόλεμος ἐνθένδε
[52]	γενόμενος, οὕτως ἀφοσιοῦται τὴν ἕνωσιν·	ἄξιον	δὲ μηδὲ τοῦτο παραδραμεῖν. Ἐπειδὴ
[26]	δ' ἡμέτερον πολλοῦ ἂν ἦν	ἄξιον,	εἰ οὕτως εἶχε. Νῦν δὲ
[52]	ἔστησε, κἂν κατηνέχθη πτῶμα δακρύων	ἄξιον.	Εἶεν. ~Ἃ δὲ αὐτῷ διείλεκται
[82]	τι παράσχοιμεν ἐπαίνου τοῖς λόγοις	ἄξιον,	ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ
[29]	αὐτοῖς τε καθιστᾷ τι μνήμης	ἄξιον	καὶ τὴν ἔρημον ἀσπάζεται μετὰ
[17]	τοιοῦτον· οὐδὲ γὰρ τοῦτο παραλιπεῖν	ἄξιον.	Οὐχ ἁπλοῦν γένος εὑρίσκω τοὺς
[24]	θέαμά τι ἐλεεινὸν καὶ ἱστορίας	ἄξιον.	Περιστάντες ἡμᾶς ὁ τῶν ἑταίρων
[25]	τῆς ἐπιθυμίας καὶ τῆς ὑποθέσεως	ἄξιον.	Τὰ μὲν οὖν ἡμέτερα, ὅπη
[65]	ἐκάθηρε μᾶλλον τῷ Πνεύματι, καὶ	ἄξιον	τοῦ διηγεῖσθαι τὰ θεῖα παρεσκεύασε;
[26]	ταπεινῶς ἕστηκεν, ὁ τῆς ὑψηλῆς	ἄξιος,	καὶ πολλὰ μὲν τοῖς θείοις
[10]	τοῦ λόγου δυνάμει τῆς ὑποθέσεως	ἄξιος.	Κάλλους μὲν δὴ καὶ ῥώμης
[31]	Συνεισβάλλει δὲ αὐτῷ καὶ στρατὸς	ἄξιος,	οἱ κακοὶ τῶν Ἐκκλησιῶν ἡγεμόνες,
[2]	πρὶν ἐνθένδε μεταναστῆναι, καὶ μηδὲν	ἀξιοῦντι	τῶν τῆς ψυχῆς καλῶν ὑπὸ
[4]	κατ' ἄνδρα κρίνεσθαι τὴν εὐγένειαν	ἀξιοῦντος,	καὶ μὴ τὰς μὲν μορφὰς
[16]	νόμον, κρείττονος ἢ κατὰ νέηλυν	ἀξιωθεὶς	τῆς τιμῆς. ~Τοῦτο ἡμῖν τῆς
[38]	Πνεύματι. ~Οὕτω δὲ τῆς προεδρίας	ἀξιωθείς,	ὡς τοὺς τοιούτους μὲν γεγονότας,
[48]	εἰς κρίσιν καλούμενος. Πῶς ἂν	ἀξίως	διηγησάμην, ἢ τὴν τοῦ ὑπάρχου
[55]	ἢ μετρίως πεφιλοσόφηται, ἢ σιγῆς	ἀξίως,	ἢ οὐ λίαν ἐπαινετῶς; Οὐ
[25]	νόμῳ πνευματικῆς ἀναβάσεως τῆς τιμῆς	ἀξιώσασα.	~Οὐκ ἐπαινῶ γὰρ ἐγὼ τὴν
[26]	κακουργίας ἡ προεδρία, οὐδὲ τῶν	ἀξιωτέρων	ἀλλὰ τῶν δυνατωτέρων οἱ θρόνοι.
[73]	ἐκ Πνεύματος. Δαβὶδ ἐν βασιλεῦσιν	ἀοίδιμος,	οὗ πολλαὶ μὲν ἱστοροῦν ται
[57]	ὁπλίτης ἢ στρατηγός. Οὐδὲ γυναῖκες	ἄοπλοι	τηνικαῦτα, τοῦ καιροῦ θήγοντος· μελίαι
[66]	διαβαίνειν ἔχει δύναμιν τοσοῦτον ὡς	ἀπ'	ἄκρων τὰ ἄκρα ἰσοτίμως καταφωτίζειν,
[62]	τινὶ μέσῳ ταῦτα διαλαβὼν καὶ	ἀπ'	ἀλλήλων χωρίσας, ἀλλὰ πλησίον συνάψας
[16]	φρόνημα καὶ ὑπὸ χεῖρα σφῶν	ἀπ'	ἀρχῆς ἄγειν· ἐρεσχελεῖται δέ, παρὰ
[68]	ὅτι θρόνων ἐκπεσεῖν, οἷς οὐδὲ	ἀπ'	ἀρχῆς ἐπεπήδησεν, ἀλλὰ καὶ φυγὴν
[38]	λαμβάνειν αὔξησιν, τί γὰρ τοῦ	ἀπ'	ἀρχῆς τελείου γένοιτ' ἂν τελεώτερον;
[40]	ἀλλοτρίωσιν ἀπὸ Θεοῦ νομίζειν τὴν	ἀπ'	ἐκείνου διάστασιν· οὕτως ἑκόντες ὑπεχώρησαν
[19]	τοῦ προληφθέντος· κἄν μέ τις	ἀπάγῃ	τοῦ πρόσω τυραννικῶς, τὸ τῶν
[79]	πνεῦμά μου» τελευταῖον εἰπών, τοῖς	ἀπάγουσιν	αὐτὸν ἀγγέλοις οὐκ ἀηδῶς ἐναπέψυξεν·
[56]	Τί λέγεις; οἶκον ἐκείνου τοῦ	ἀπαθοῦς,	ὃν περιέπουσιν ἄγγελοι, ᾧ καὶ
[11]	αὐτοὺς κρύπτηται, καὶ τοὺς τῆς	ἀπαιδευσίας	ἐλέγχους διαδιδράσκωσιν. Ἐπεὶ δὲ τοῦτο
[11]	δοκεῖ τισιν· ἀλλὰ σκαιοὺς καὶ	ἀπαιδεύτους	ὑποληπτέον τοὺς οὕτως ἔχοντας, οἳ
[46]	οἱ τὰ χειρόγραφα τῆς ἀσεβείας	ἀπαιτοῦντες,	οἱ γράφοντες τὰ τούτων ἔτι
[16]	τερπνότατον, ἡ ταχίστη τῶν λυπούντων	ἀπαλλαγὴ	καὶ κατάλυσις. Τότε τοίνυν ἐγὼ
[40]	οἰκονομῶν. Ὁρῶν γὰρ τὸ μὲν	ἁπαλὸν	ἔκλυτον καὶ μαλακίζον, τὸ δὲ
[40]	τὸ ἀντιτυπές, στερρότητι δὲ τὸ	ἁπαλὸν	κερασάμενος· ὀλίγα μὲν λόγου προσδεηθείς,
[64]	σκῶψαι παιδευτικῶς, τίς δὲ καθάψασθαι	ἁπαλῶς;	Καὶ μήτε τὴν ἐπιτίμησιν θράσος
[65]	τοῦ Πνεύματος, ἐξ ὧν ἦθος	ἅπαν	ἐπαίδευσε καὶ ὑψηγορίαν ἐδίδαξε καὶ
[57]	ἄλλῳ διεγείρεται καὶ ἀνίσταται, γένος	ἅπαν	καὶ ἡλικία πᾶσα, οἳ περὶ
[68]	ὁρμητήριον ποιησάμενοι, ἐντεῦθεν τὸ λειπόμενον	ἅπαν,	ὡς ἔκ τινος ἀκροπόλεως, καταδράμωσιν.
[65]	ὑψηγορίαν ἐδίδαξε καὶ τῶν παρόντων	ἀπανέστησε	καὶ πρὸς τὰ μέλλοντα μετεσκεύασεν.
[8]	σῴζει παρθένον ἵνα ξενοκτονεῖν διδαχθῇ,	ἀπανθρωπίαν	μαθοῦσα φιλανθρωπίας ἀντίδοσιν; Τοῦτο μὲν
[63]	κεφαλήν, διὰ τῆς εἰς ἐκείνους	ἀπανθρωπίας·	ἀλλ' ἐν ταῖς ἀλλοτρίαις συμφοραῖς
[34]	τοῖς φιλανθρώποις ἐπηγγελμένων ἢ τοῖς	ἀπανθρώποις	ἠπειλημμένων. Ἀλλ' εἰσὶ τοῦ δέοντος
[56]	ἤ τι βουλεύσασθαι κατ' αὐτῆς	ἀπάνθρωπον,	καὶ καθυβρίσαι μὲν τὴν ἱερὰν
[31]	εὐθὺς τοῦ Πόντου μεθ' ἡμῶν	ἀπανίσταται	καὶ ζηλοτυπεῖ τὴν ἀλήθειαν κινδυνεύουσαν
[60]	τῆς ἀρετῆς εἰδῶν ὄντων πλειόνων.	Ἅπαντα	δὲ οὐδεὶς ἐπῆλθε πρὸς τὸ
[23]	ὑπερβολῆς ὡς μόνον; Οὕτω μὲν	ἅπαντα	διελθών, ὡς οὐδεὶς ἕν· οὕτω
[63]	καὶ φωνὴ λείπεται. Τί ἂν	ἅπαντα	ἐκτραγῳδοίην τὰ ἡμέτερα, οὐκ ἀρκοῦντος
[60]	πολλῶν χρημάτων ἐνόμιζεν ἑαυτῷ τιμιώτερον.	Ἅπαντα	μὲν γὰρ οὐδ' ἄν, εἰ
[73]	ἐκ τῶν περάτων τῆς γῆς	ἀπαντᾶν,	ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς πέρασι
[65]	ἐκείνου φωνὴν καὶ διάνοιαν, τοσοῦτον	ἅπαντας	ἀπολείπουσαν καὶ κάτωτιθεῖσαν, ὅσον τὴν
[11]	οὕτως ἔχοντας, οἳ βούλοιντ' ἂν	ἅπαντας	εἶναι καθ' ἑαυτούς, ἵν' ἐν
[75]	τῷ ἐν γεννητοῖς γυναικῶν ὑπὲρ	ἅπαντας,	ταύτην ποιοῦμαι τὴν παρεξέτασιν· ἀλλὰ
[62]	δαψιλοῦς τῆς τοῦ ἐλαίου τροφῆς	ἀπαντήσωσιν;	Τοῦ τοίνυν ἐρημικοῦ βίου καὶ
[47]	οὐδεὶς ὅς τις οὐ τῶν	ἁπάντων.	Ἀλλὰ τοσοῦτοι θαυμάζουσιν ὅσοι τοὺς
[57]	προβεβλημένοι, τὰ ῥόπαλα εὐτρεπῆ, δρόμος	ἁπάντων	εἷς, βοὴ μία, προθυμία κοινή.
[73]	ὥστε γενέσθαι τῶν καθ' ἑαυτὸν	ἁπάντων	εὐδοκιμώτατος. Ὁ δέ, τοῦ μὲν
[39]	ἐκεῖνον συνεφιλοσόφει! Τῶν γὰρ ἄλλων	ἁπάντων	οἰομένων καὶ προσδραμεῖσθαί με τῷ
[31]	οὐδενὶ τοσοῦτον θαρρεῖν ἔχοντες τῶν	ἁπάντων	ὅσον τῇ τῶν προειρημένων μικροψυχίᾳ,
[1]	ἐπιδόσεις· ἐπ' οὐδενὸς οὖν τῶν	ἁπάντων,	οὐκ ἔστιν ἐφ' ὅτῳ οὐχὶ
[27]	Βασίλειος· ἀλλ' ὥσπερ τῶν ἄλλων	ἁπάντων,	οὕτω καὶ τοῦ περὶ ταῦτα
[41]	καὶ ὑψηλότερον. Τῶν γὰρ ἄλλων	ἁπάντων	τὸ ἐν ποσὶ μόνον ὁρώντων,
[1]	ἔστιν ἐφ' ὅτῳ οὐχὶ τῶν	ἁπάντων.	Τοῖς τε λόγοις αὐτοῖς ἀμφοτέρωθεν
[26]	προεδρευόντων ἐν βήμασιν· οὐ γὰρ	ἁπάντων	τολμήσω κατηγορεῖν, οὐδὲ δίκαιον. Ἐπαινῶ
[48]	βασιλέως θρησκεύεις, φησί, τῶν ἄλλων	ἁπάντων	ὑποκλιθέντων καὶ ἡττημένων. Οὐ γὰρ
[72]	τὰ ἅγια τῶν ἁγίων, οὐχ	ἅπαξ	τοῦ ἐνιαυτοῦ, πολλάκις δὲ καὶ
[64]	τῶν μαθητῶν καὶ σταυρὸν οὐκ	ἀπαξιοῦντα,	ἵνα προσηλώσῃ τὴν ἐμὴν ἁμαρτίαν,
[56]	σύνεδρος ἐβιάζετο, πρὸς γάμον ἕλκων	ἀπαξιοῦσαν.	Ἡ δὲ οὐκ ἔχουσα ὅπως
[27]	τούτων ἐξηγητής, καὶ ταύτην οὐκ	ἀπαξιώσας	τὴν τάξιν τοῦ βήματος, οὕτως
[71]	ἀλλ' ἑκάστῳ τὰ πρὸς ἀξίαν	ἀπαραλογίστως	ἔνεμε μετὰ τῆς τοῦ Πνεύματος
[10]	καὶ συνέδραμεν. Ἐπεὶ δὲ τὰς	ἀπαρχὰς	τῶν ἐπαίνων νόμῳ θείῳ πειθόμενοι,
[80]	σωτήριον πάσαις ταῖς ἐκκλησίαις, ψυχαῖς	ἁπάσαις·	πρὸς ὃν βλέποντες, ἀπευθυνοῦμεν τὸν
[20]	βλέποντες, καὶ βίον καὶ πρᾶξιν	ἅπασαν	ἀπηυθύνομεν, παρά τε τῆς ἐντολῆς
[80]	μυριάδες γένους παντὸς καὶ ἡλικίας	ἁπάσης,	οὐ πρότερον γινωσκόμεναι· ψαλμῳδίαι θρήνοις
[69]	ὥστε καὶ τοῦτο κοινοποιοῦμαι πρὸς	ἅπασι·	κἀκείνῳ μὲν τὰ ἐμά, ἐμοὶ
[56]	μέγαν Βασίλειον καὶ τῶν τοιούτων	ἅπασι	νομοθέτην, ἄλλον δέ τινα τῶν
[63]	τὰ ἐκτὸς ἑτέρως· ἀλλὰ κοινὸν	ἅπασιν	ἀγῶνα προὔθηκε τοῖς τῶν λαῶν
[39]	φεύγων ἐγώ, καὶ γὰρ ἐν	ἅπασιν,	εἴπερ ἄλλος τις, καὶ ἅμα
[13]	τὸ παρὰ πάντων συγκεχωρηκὸς ἐν	ἅπασιν!	Τῷ δὲ λόγοι μὲν τὸ
[21]	ἐντεῦθεν ἐβεβαιώθημεν, καταμαθόντες αὐτῶν τὸ	ἀπατηλὸν	καὶ κίβδηλον, ἐνταῦθα δαιμόνων καταφρονήσαντες,
[48]	τολμᾶν, καὶ μόνον τῶν ἄλλων	ἀπαυθαδιάζεσθαι;	Τοῦ χάριν, ὁ γεννάδας φησί,
[40]	τὸ δὲ αὐστηρὸν τραχῦνον καὶ	ἀπαυθαδιάζον,	ἀμφοτέροις βοηθεῖ δι' ἀλλήλων· ἐπιεικείᾳ
[5]	ἐγγύθεν γενομένοις ἐπιφυεὶς πάντας φιλανθρώπους	ἀπέδειξε,	θράσει τε πολλῷ ῥέων καὶ
[45]	ἐπαίρεσθαι καὶ ἄμετρον εἶναι ταῖς	ἀπειλαῖς,	ἀλλ' ὡς ἂν μᾶλλον αὐτοὺς
[51]	ἢ μὴ προσδοκᾶν εἴξειν ταῖς	ἀπειλαῖς.	Ἐφ' οἷς ἑαυτοῦ καταγνόντα τὸν
[47]	τὰς προσβολάς, τὰς ὑποσχέσεις, τὰς	ἀπειλάς,	τοὺς ἐκ τοῦ δικαστικοῦ τάγματος
[50]	ἢ κατάπληξις. Πρὸς ταῦτα ὕβριζε,	ἀπείλει,	ποίει πᾶν ὁτιοῦν ἂν ᾖ
[49]	θάνατον. Εἴ τι ἄλλο, φησίν,	ἀπείλει·	τούτων γὰρ οὐδὲν ἡμῶν ἅπτεται.
[51]	καὶ τρέψαντα εἰς θαῦμα τὴν	ἀπειλήν,	τὴν μὲν κοινωνίαν οὐ δέξασθαι,
[51]	οὐκ ἔτι μετὰ τῆς αὐτῆς	ἀπειλῆς,	ἀλλά τινος αἰδοῦς καὶ ὑποχωρήσεως.
[50]	πείσεις συνθέσθαι τῇ ἀσεβείᾳ, κἂν	ἀπειλῇς	χαλεπώτερα. ~Ἐπειδὴ ταῦτα εἰπεῖν καὶ
[31]	τῆς μὲν ἐπαγομένης, τῆς δὲ	ἀπειλουμένης,	ἧκον καὶ τὴν ἡμετέραν καταστρεψόμενοι,
[16]	ἔνδειξις ἢ τὸ ἔργον τῶν	ἀπειλουμένων.	Ἔπειτα πομπεύει διὰ τῆς ἀγορᾶς
[51]	τῆσδε προβεβλημένου τῆς Ἐκκλησίας. Κρείττων	ἀπειλῶν	ὁ ἀνήρ, λόγων στερρότερος, πειθοῦς
[43]	δὲ καλῶν, νουθετῶν, ἐλέγχων, ἐπιτιμῶν,	ἀπειλῶν,	ὀνειδίζων, προπολεμῶν ἐθνῶν, πόλεων, τῶν
[31]	τῇ τῶν προειρημένων μικροψυχίᾳ, καὶ	ἀπειρίᾳ	τοῦ τηνικαῦτα ἡμῶν προεδρεύοντος καὶ
[41]	εἰς κάλλος τε καὶ μέγεθος	ἄπειρον	προελθοῦσαν, ὡς καλύψαι πᾶσαν τὴν
[10]	ἵνα μὴ ταὐτὸν πάθω τοῖς	ἀπειροτέροις	τῶν ἀθλητῶν, οἳ τὴν ἰσχὺν
[63]	ὑπολάβοι κενοδοξῶν (τίς γὰρ τοσοῦτον	ἀπεῖχε	τοῦ πάθους; ἀλλὰ τὸ προσιέναι
[47]	Ὡς γὰρ βέλος ἰσχυροτέρῳ προσπεσὸν	ἀπεκρούσθη,	καὶ ὡς κάλως ῥαγεὶς ὑπεχώρησε,
[63]	τοῖς πλείστοις τοῦ σώματος μέλεσιν,	ἀπελαυνόμενοι	πόλεων, οἰκιῶν, ἀγορῶν, ὑδάτων, αὐτῶν
[42]	ἔπασχε τὸ Ἰωνᾶ, τὸ Δαβίδ,	ἀπελέγετο	τὴν ψυχήν, οὐκ ἐδίδου ὕπνον
[20]	τὰς μελλούσας ἐλπίδας, πρὶν ἐνθένδε	ἀπελθεῖν	ἐνθένδε μεθισταμένοις· πρὸς ὃ βλέποντες,
[7]	τῶν τε ἄλλων ὅσα ἐκεῖσε	ἀπέλιπον·	ἡ γὰρ πλινθεία καὶ ὁ
[64]	ἤθους εὐσταθὲς καὶ βεβηκὸς καὶ	ἀπεξεσμένον	τῦφον ὠνόμασαν. Οἱ δ' αὐτοί
[8]	εἴχετο θελήμασι μόνον· ὅσον περιττὸν	ἀπεπέμφθη	ταῖς λόχμαις εἰς δευτέραν τράπεζαν.
[7]	τὰς τῶν πλουσίων διαφυγόντες τραπέζας,	ἅπερ	ἦν ποτε καὶ ἡμῖν, τοῖς
[76]	τῶν μαθητῶν τὸ εὐτελὲς καὶ	ἀπέριττον.	Διὰ ταῦτά τοι καὶ κλεῖς
[60]	ἐπαινεῖ καὶ βίον ἄσκευον καὶ	ἀπέριττον;	Ἐκείνῳ δὲ τί ποτε ἦν,
[61]	καὶ τοὺς κόρους τοῖς ἀλογωτέροις	ἀπέρριψε	καὶ ὧν ἀνδραποδώδης καὶ κάτω
[80]	Γρηγόριος καὶ ἡμίτομος, τῆς μεγάλης	ἀπερρωγὼς	συζυγίας, καὶ βίον ἕλκων ὀδυνηρὸν
[54]	παῖς ταῖς τοῦ πατρὸς χερσὶν	ἀπεσώθη·	καὶ τοῦτο ἐπισ τεύετο παρὰ
[80]	ψυχαῖς ἁπάσαις· πρὸς ὃν βλέποντες,	ἀπευθυνοῦμεν	τὸν βίον, ὡς νόμον ἔμψυχον·
[40]	προφθάνοντες καὶ τὸ μέτρον τῆς	ἀπεχθείας	εἰς μέτρον μετενεγκόντες εὐνοίας καὶ
[77]	ἐναργέστερον ὑποκρίνεται· οἱ δὲ πλεῖον	ἀπέχουσι	τοῦ ἀνδρὸς ἢ ὅσον πλησιάζειν
[25]	καλῶς μὲν ἴσως οὐδὲ δικαίως,	ἀπήγαγε	δ' οὖν. Σκοπῶ δέ, εἰ
[25]	συμφορῶν ἐπανάστασις κατασχοῦσα τοῦ ἀνδρὸς	ἀπήγαγεν·	οὐ καλῶς μὲν ἴσως οὐδὲ
[33]	ἀγωνίσματος. ~Οἱ μὲν οὖν οὕτως	ἀπῆλθον	ἄπρακτοι, καὶ κακοὶ κακῶς τότε
[18]	ἀέριος. ~Οἱ μὲν οὖν οὕτως	ἀπῆλθον	ἄπρακτοι, πολλὰ μὲν τῆς προπετείας
[20]	ἐπιφθονωτάτου, τῶν λόγων· φθόνος δὲ	ἀπῆν,	ζῆλος δὲ ἐσπουδάζετο. Ἀγὼν δὲ
[54]	τοῦ ἀνδρὸς ἐξορία· καὶ οὐδὲν	ἀπῆν	τῶν εἰς τοῦτο φερόντων. Ἡ
[2]	ταῦτά ἐστιν. Εἰ δὲ τοσοῦτον	ἀπήντηκα	τοῦ καιροῦ δεύτερος καὶ μετὰ
[35]	ὃς καὶ λεντίῳ διαζωννύμενος οὐκ	ἀπηξίου	νίπτειν τοὺς πόδας τῶν μαθητῶν,
[63]	Διὰ τοῦτο, οὐδὲ τοῖς χείλεσιν	ἀπηξίου	τιμᾶν τὴν νόσον, ὁ εὐγενής
[20]	καὶ βίον καὶ πρᾶξιν ἅπασαν	ἀπηυθύνομεν,	παρά τε τῆς ἐντολῆς οὕτως
[36]	ζητοῦσαι τροφὴν οὐ ῥέουσαν οὐδ'	ἀπιοῦσαν,	ἀλλ' ἀεὶ μένουσαν· ἧς σιτοδότης
[6]	ἐστι καὶ παραδοξότερον, λέξων ἔρχομαι·	ἀπιστήσει	δ' οὐδεὶς ἢ ὅστις οὐδὲν
[3]	ἐπιφημίζοντες, ὧν τὸ σεμνότα τον	ἀπιστία,	καὶ ὕβρις τὸ πιστευόμενον. ~Ἐπειδὴ
[59]	τὴν περὶ ἡμᾶς καινοτομίαν καὶ	ἀπιστίαν,	ἧς οὐδὲ ὁ χρόνος τὴν
[35]	καταστάσεως, ἐπειδὴ τὰ σημεῖα τοῖς	ἀπίστοις,	οὐ τοῖς πιστεύουσιν. Ἃ δὲ
[34]	τῆς πόλεως· διαφορῶν λύσεις οὐκ	ἀπιστούμεναι,	ἀλλ' ὑπὸ τῆς ἐκείνου φωνῆς
[7]	Τί γάρ ἐστιν, ἔλεγον, τῶν	ἀπίστων,	εἰ ὁ τῶν θαυμασίων Θεός,
[41]	οὐκ ἄν τις ᾠήθη τῶν	ἀπίστων	κἀκεῖνον ἠγνοηκότων, περι νοεῖ τι
[34]	ἡ τῶν ἐχόντων ἀναλγησία καὶ	ἀπληστία.	Τηροῦσι γὰρ τοὺς καιροὺς καὶ
[30]	δύο τὰ μέγιστα ταῦτα νοσῶν,	ἀπληστίαν	καὶ βλασφημίαν· ὁ μετὰ τὸν
[68]	φωνῆς, τὸ πᾶν ἀπολέσαι δι'	ἀπληστίαν,	τῷ καιρῷ παρασυρείσης τῆς εὐσεβείας.
[14]	τῆς καλῆς περὶ τὴν παίδευσιν	ἀπληστίας,	Ἀθήνας τὰς χρυσᾶς ὄντως ἐμοὶ
[58]	λόγος, καὶ ταῦτα τὰ τῆς	ἀπληστίας	ἐπικαλύμματα, πρᾶγμα τῶν εὐπορίστων, καὶ
[60]	τοῖς τὰ ἐκείνου πάντα ἐπιζητοῦσιν,	ἀπληστίας	περιπέσω γραφῇ, παρὰ τοῖς ἐπαινοῦσι
[34]	ἠπειλημμένων. Ἀλλ' εἰσὶ τοῦ δέοντος	ἀπληστότεροι	καὶ φρονοῦσι κακῶς· ἐκείνοις μὲν
[60]	λίαν συντόμους καὶ τοὺς ἄγαν	ἀπλήστους,	ὡδί πως τῷ λόγῳ χρήσομαι.
[81]	ἐπιμιξίας τὸν δικαστήν, οἱ τῆς	ἁπλότητος	τὸν ὁδηγόν, οἱ τῆς θεωρίας
[17]	γὰρ τοῦτο παραλιπεῖν ἄξιον. Οὐχ	ἁπλοῦν	γένος εὑρίσκω τοὺς Ἀρμενίους, ἀλλὰ
[77]	ἐκείνῳ διὰ σπουδῆς ἦν, ἀλλ'	ἁπλῶς	ἔχον καὶ συμπῖπτον ὡς ἔτυχε.
[69]	αὐτῷ περὶ τούτων κοινολογουμένῳ· μηδὲ	ἁπλῶς	τοῦτο ἀποφηνάμενος, ἀλλ' ὃ μηδέπω
[78]	γὰρ ὢν ἤδη σχεδὸν καὶ	ἄπνους	καὶ τὸ τοῦ βίου πλεῖστον
[43]	χεῖρας ἰόντας, ἀγχεμάχοις ὅπλοις τοῖς	ἀπὸ	γλώσσης καταστρεφόμενος· τοὺς δὲ πόρρωθεν,
[2]	ἴσως ἔκδημοι γεγονότες, καὶ οὐδὲ	ἀπὸ	γνώμης ἐκείνῳ τῷ γενναίῳ τῆς
[69]	ἀσθενεστέραν τὴν πίστιν ἔχωσι, καὶ	ἀπό	δειξιν τῆς ἑαυτῶν κακουργίας τὴν
[74]	εὐξάμενον προφήτην φυγάδα, καὶ ὡς	ἀπὸ	θαλάμου, τοῦ θηρὸς προελθόντα· τὸν
[40]	τὸ προσκρούειν ἐκείνῳ, καὶ ἀλλοτρίωσιν	ἀπὸ	Θεοῦ νομίζειν τὴν ἀπ' ἐκείνου
[76]	οὐρανῶν πιστεύεται· καὶ οὐχ ὅσον	ἀπὸ	Ἱερουσαλὴμ μέχρι τοῦ Ἰλλυρικοῦ, μείζονα
[73]	οὐκ ἐκ βρέφους Θεῷ καθιερωμένος	ἀπὸ	μήτρας καὶ μετὰ τῆς διπλοΐδος
[15]	Ἀθῆναι, καθάπερ τι ῥεῦμα ποτάμιον,	ἀπὸ	μιᾶς σχισθέντας πηγῆς τῆς πατρίδος
[25]	τῶν ἀναγκαίων ὑπολαμβάνουσι, καὶ οὐκ	ἀπὸ	σκοποῦ τῆς προκειμένης φιλοσοφίας. Ἐμὲ
[15]	εἰς τὸ αὐτὸ συνελθόντας, ὥσπερ	ἀπὸ	συνθήματος οὕτω Θεοῦ κινήσαντος. Εἶχον
[63]	τῆς ἀνθρωπίνης ἀσθενείας βοήθημα. Μικρὸν	ἀπὸ	τῆς πόλεως πρόελθε, καὶ θέασαι
[62]	ἔπειθεν, εἴσω τὰ κάλλη στρέφων	ἀπὸ	τῶν ὁρωμένων ἐπὶ τὰ μὴ
[68]	μηδὲ γὰρ τὸ Ἰουδαίων ἔθνος	ἀποβαλεῖν	ἄν, εἰ τὴν τοῦ ἠλειμμένου
[69]	οὓς οὐδεὶς ἔμελλε κρίνειν οὐδὲ	ἀποβάλλειν	τῆς πατρίδος, ἀφανείᾳ τετιμημένους, ὡς
[59]	ἀνθρώπινα, καὶ τῶν ἐνθένδε πρὶν	ἀποβιῶναι	μεταναστάς, πάντα ἐποιεῖτο τοῦ Πνεύματος·
[26]	βλέπων· ἀλλὰ καὶ Σαούλ, ὁ	ἀπόβλητος.	Ῥοβοὰμ ἐν βασιλεῦσι, ὁ Σολομῶντος·
[67]	ταῖς στερραῖς ἑαυτοῦ πλαξὶτῆς καρδίας	ἀπογραψάμενος,	πείθομαι μὴ μέχρι τοῦ γράμματος
[10]	πᾶσαν νέμειν τιμήν, τοῖς μνημονευθεῖσιν	ἀποδεδώκαμεν,	ἐπ' αὐτὸν ἴωμεν ἤδη, τοσοῦτον
[25]	μέσῳ γνωρίσασα καὶ ἀεὶ λαμπρότερον	ἀποδείξασα,	λαμπτῆρα τῆς Ἐκκλησίας προτίθησι περιφανῆ
[23]	ὅση τε περὶ τὰς λογικὰς	ἀποδείξεις	καὶ ἀντιθέσεις ἔχει καὶ τὰ
[35]	λόγῳ γὰρ τὰς τῶν ἐχόντων	ἀποθήκας	ἀνοίξας καὶ παραινέσεσι, ποιεῖ τὸ
[80]	ἐκείνοις πρὸς ἡμᾶς, ὅστις πλέον	ἀποκλαυσάμενος	πλείονος μετάσχῃ τῆς ὠφελείας. Πέρας
[32]	τὸ δὲ κατέχει, τὸ δὲ	ἀποκρούεται·	γίνε ται τοῖς μὲν τεῖχος
[43]	μάχαις τὸ πολὺ τῶν αἱρετικῶν	ἀποκρούεται	θράσος· τοὺς μὲν καὶ εἰς
[50]	ᾖ βουλομένῳ σοι, τῆς ἐξουσίας	ἀπόλαυε.	Ἀκουέτω ταῦτα καὶ βασιλεύς, ὡς
[80]	πλησίον, τῷ δὲ τῆς θέας	ἀπολαῦσαι	μόνης, ὥς τι κἀκείνης πεμπούσης
[13]	παρ' ἑαυτοῖς καὶ τῆς παιδεύσεως	ἀπολαύσαντες·	ὅσος μὲν ἦν διδασκάλοις, ὅσος
[11]	καρπούμενοι πρός τε ζωὴν καὶ	ἀπόλαυσιν	ὅσον ἐπικίνδυνον διαφεύγομεν, οὐ τῷ
[65]	τοῦ ὄρους στρεφόμεθα, τῆς ἄκρας	ἀπολειπόμενοι·	ἔτι πορθμὸν διαπερῶμεν, ἀφέντες τὸ
[82]	ἐπαινέσεται μετὰ σὲ τὸν βίον	ἀπολείποντας;	Εἰ καί τι παράσχοιμεν ἐπαίνου
[65]	φωνὴν καὶ διάνοιαν, τοσοῦτον ἅπαντας	ἀπολείπουσαν	καὶ κάτωτιθεῖσαν, ὅσον τὴν τῶν
[2]	ἐλθεῖν, κἂν ἐκείνου πάντες ἴσον	ἀπολειπώμεθα,	καθάπερ οὐρανοῦ καὶ ἡλιακῆς ἀκτῖνος
[1]	ἐπιδεδειγμένοις δύναμιν· εἰ δὲ πλεῖστον	ἀπολειφθεῖεν,	ὃ πᾶσα παθεῖν ἀνάγκη τοῖς
[5]	καὶ πρὸ θανάτου μικρόν, τοσοῦτον	ἀπολειφθέντες	ὅσον ἐπιβιῶναι τῇ νίκῃ καὶ
[13]	μηδὲ τῷ φιλοπόνῳ τῆς μελίσσης	ἀπολειφθῆναι	συλλεγούσης ἐκ παντὸς ἄνθους τὰ
[80]	οὐδὲ γὰρ ἀπολιπὼν ἡμᾶς παντάπασιν	ἀπολέλοιπεν·	ἡμιθνὴς δὲ Γρηγόριος καὶ ἡμίτομος,
[68]	μιᾶς ἀντεχομένους φωνῆς, τὸ πᾶν	ἀπολέσαι	δι' ἀπληστίαν, τῷ καιρῷ παρασυρείσης
[56]	οὐ πρὸ πολλοῦ τὸν βίον	ἀπολιπόντος	ὁ τοῦ δικαστοῦ σύνεδρος ἐβιάζετο,
[80]	τοῦ λαοῦ προευχόμενος· οὐδὲ γὰρ	ἀπολιπὼν	ἡμᾶς παντάπασιν ἀπολέλοιπεν· ἡμιθνὴς δὲ
[56]	ἀλλὰ καὶ αὐτὸν παρεῖναι καὶ	ἀπολογεῖσθαι	κελεύει· οὐδὲ ἡμέρως καὶ φιλανθρώπως,
[69]	ἵνα τῆς ἐκείνου δόξης ὑπερ	απολογήσωμαι·	κρείττων γὰρ τῶν ἐγκαλούντων, εἴπερ
[55]	ἐδάκρυεν, ἐδυσφόρει, προσέπεμπεν, ἠντιβόλει· Τὴν	ἀπολογίαν	ἔχεις, ἐβόα· δὸς σωτηρίαν. Καὶ
[51]	τὴν μετάθεσιν αἰσχυνόμενον, ζητεῖν δὲ	ἀπολογίαν,	ἥ τις εὐπρεπεστάτη· δηλώσει δὲ
[40]	ἀρετὴν ἐπιδόσεως, ἣν δὴ μόνην	ἀπολογίαν	ἰσχυροτάτην ηὕρισκον· πλὴν εἴ τις
[40]	βροντῆς ὑπεκλίθησαν, ἄλλος ἄλλον εἰς	ἀπολογίαν	προφθάνοντες καὶ τὸ μέτρον τῆς
[2]	παραβλάπτεσθαι. Τὰ μὲν δὴ τῆς	ἀπολογίας	ἐνταῦθα κείσθω· καὶ γὰρ οὐδὲ
[59]	δέξαιτο, ἡμῶν τοῦ ἀνδρὸς ὑπερ	απολογουμένων,	ὅτι μείζω φρονῶν ἢ κατὰ
[62]	βλεπόμενα· καὶ τὸ μὲν ἔξωθεν	ἀπομαραίνων,	καὶ τὴν ὕλην ὑποσπῶν τῆς
[77]	σπουδὴν εἰρημένον ἢ πεπραγμένον φέρειν	ἀπομνημόνευμα,	ὥσπερ οὖν κἀγὼ πολλάκις οἶδα
[9]	ξενοδοχίαι, ψυχῆς κάθαρσις ἐξ ἐγκρατείας,	ἀπόμοιρα	κτήσεως Θεῷ καθιερωθείσης, πρᾶγμα οὔπω
[48]	γεννάδας φησί, καὶ τίς ἡ	ἀπόνοια;	Οὔπω γὰρ ἔχω γινώσκειν. Ὅτι
[30]	τὴν μίαν καὶ ἀπρόσιτον φύσιν	ἀποξενοῦμεν	ἑαυτῆς ἐκφύλοις ἀλλοτριότησιν, οὐδὲ κακῷ
[60]	πᾶσι παρατρυφᾶν, καινὴν εὐπορίαν τὸ	ἀπορεῖν	ποιούμενος· ἀφιλότιμος δέ, πένης ἦν
[15]	τίνες; οἱ πένητες πολλάκις καὶ	ἄποροι	καὶ μηδ' ἂν εἰς μίαν
[69]	ἐμὲ λόγοις, πρὸς ὃν οὐδὲν	ἀπόρρητον	ἦν αὐτῷ περὶ τούτων κοινολογουμένῳ·
[17]	δὲ τὸ τῆς διαλέξεως ἔγνων	ἀπόρρητον,	οὐδὲ καθεκτὸν ἔτι τύγχανον, ἀλλὰ
[36]	ὁ πενέστατος ὧν ἴσμεν καὶ	ἀπορώτατος,	οὐ λιμὸν ἄρτων, οὐδὲ δίψαν
[63]	ταῖς ἐκείνου παραινέσεσιν ἀποτίθεται, σῆτας	ἀποσειόμενα	καὶ κλέπτας οὐκ εὐφραίνοντα καὶ
[28]	καὶ ἀπωσμένον, πρᾶγμα τολμῶσιν ἐπικινδυνότατον·	ἀπόστασιν	ἐννοοῦσι καὶ ῥῆξιν τοῦ μεγάλου
[30]	διώκτην διώκτης, καὶ μετὰ τὸν	ἀποστάτην	οὐκ ἀποστάτης μέν, οὐδὲν δὲ
[26]	καὶ Ἱεροβοάμ, ὁ δοῦλος καὶ	ἀποστάτης.	Καὶ ἰατρὸς μὲν οὐδεὶς οὐδὲ
[30]	καὶ μετὰ τὸν ἀποστάτην οὐκ	ἀποστάτης	μέν, οὐδὲν δὲ ἀμείνων Χριστιανοῖς,
[13]	τις τοῦ ἐν λόγοις κράτους	ἀποστερήσειεν,	ἀφῃρηκὼς ἔσται αὐτὸ τὸ κάλλιστόν
[11]	καὶ ὅ φησιν ὁ θεῖος	Ἀπόστολος,	αἰχμαλωτίζοντες πᾶν νόημα εἰς Χριστόν·
[66]	τὴν δύναμιν· ὃ περὶ τῶν	ἀποστόλων	ὁ Παῦλος ἔφησε, παρὰ Δαβὶδ
[63]	τὰ ἀναγκαῖα ταῖς ἐκείνου παραινέσεσιν	ἀποτίθεται,	σῆτας ἀποσειόμενα καὶ κλέπτας οὐκ
[75]	ποιοῦμαι τὴν παρεξέτασιν· ἀλλὰ ζηλωτὴν	ἀποφαίνων	καί τι τοῦ χαρακτῆρος ἐκείνου
[69]	τούτων κοινολογουμένῳ· μηδὲ ἁπλῶς τοῦτο	ἀποφηνάμενος,	ἀλλ' ὃ μηδέπω πρότερον πολλάκις
[7]	ἡ θήρα παρῆν, ὄψον αὐτόματον,	ἀπραγμάτευτος	πανδαισία, ἔλαφοι τῶν λόφων ποθὲν
[36]	ἦν καὶ τῆς σιτοδείας ἐπίκουρος	ἀπραγμάτευτος,	πρὸς ἓν ὁρῶν, τῷ φιλανθρώπῳ
[66]	μοναστῶν ἢ μιγάδων; Τίς τῶν	ἀπραγμόνων	ἢ τῶν ἐν πράγματι; Τίς
[33]	~Οἱ μὲν οὖν οὕτως ἀπῆλθον	ἄπρακτοι,	καὶ κακοὶ κακῶς τότε πρῶτον
[18]	~Οἱ μὲν οὖν οὕτως ἀπῆλθον	ἄπρακτοι,	πολλὰ μὲν τῆς προπετείας ἑαυτοῖς
[43]	ἀτελὲς ἄλογος πρᾶξις καὶ λόγος	ἄπρακτος,	προσετίθει τῷ λόγῳ καὶ τὴν
[40]	ἡττᾶσθαι τῆς αὐτοῦ διανοίας καὶ	ἀπρόσιτον	εἰδέναι τὴν ἀρετὴν καὶ μίαν
[30]	ταλαντεύομεν, οὐδὲ τὴν μίαν καὶ	ἀπρόσιτον	φύσιν ἀποξενοῦμεν ἑαυτῆς ἐκφύλοις ἀλλοτριότησιν,
[28]	εἶναι τοῦ Θεοῦ τὸ παντελῶς	ἄπταιστον	καὶ ἀνάλωτον πάθεσι. Κινεῖται οὖν
[28]	τι παθόντι πρὸς ἐκεῖνον ἀνθρώπινον·	ἅπτεται	γὰρ οὐ τῶν πολλῶν μόνον,
[49]	ἀπείλει· τούτων γὰρ οὐδὲν ἡμῶν	ἅπτεται.	Καὶ τὸν εἰπεῖν· Πῶς καὶ
[11]	δαίμονας φέρει καὶ πλάνην καὶ	ἀπωλείας	βυθὸν διεπτύσαμεν· ὅτι μὴ κἀκ
[46]	δὲ εἰσαγόμενοι, ὅσοι τῆς βασιλικῆς	ἀπωλείας	ἐτύγχανον, οἱ τὰ χειρόγραφα τῆς
[21]	χρυσῷ ποτε Μίδας, δι' ὃν	ἀπώλετο,	ἐπιτυχὼν τῆς εὐχῆς καὶ πάντα
[28]	σφῶν κράτος παριδεῖν περιυβρισμένον καὶ	ἀπωσμένον,	πρᾶγμα τολμῶσιν ἐπικινδυνότατον· ἀπόστασιν ἐννοοῦσι
[32]	φέρων ἑαυτὸν τῇ Ἐκκλησίᾳ δίδωσιν.	~Ἆρ'	οὖν προεθυμήθη μὲν οὕτως, ἠγώνισται
[55]	ἐκείνου καὶ θαυμάζων καὶ διηγούμενος.	Ἆρ'	οὖν τὰ μὲν πρὸς ἐκείνους
[7]	τὴν ἐξ Αἰγύπτου φυγήν, ὡς	ἄρα	βελτίων Αἴγυπτος αὐτοῖς εἴη τῆς
[1]	ΕΠΙΣΚΟΠΟΝ ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ. ~Ἔμελλεν	ἄρα	πολλὰς ἡμῖν ὑποθέσεις τῶν λόγων
[14]	μετρίως, τοῦτο ποιεῖν. Ἂν δ'	ἄρα	τι καὶ βιαζώμεθα ὑπὸ τοῦ
[68]	ὅσον ἑνὶ τῶν ἀκολούθων εἰπεῖν,	ἀραμένῳ	τὸ πυκτίον ἀκολουθεῖν. Οἰκονομεῖν δὲ
[16]	παραδεχομένου· καὶ ἅμα τῶν θυρῶν	ἀρασσομένων,	πατάγῳ τὸν νέον φοβήσαντες, εἶτα
[21]	λέγοιμι τοῦ Ὑπερβορέου ἢ τὸν	Ἀργεῖον	Πήγασον, οἷς οὐ τοσοῦτον ἦν
[12]	τῇ σκιαγραφίᾳ τὸ μέλλον τῆς	ἀρε	τῆς κάλλος ὑποσημαίνων καὶ πρὸ
[30]	καὶ κατα τομῇ λύοντες· ἣν	Ἄρειος	νοσήσας, ὁ τῆς μανίας ἐπώνυμος,
[64]	καὶ ἀγοραῖος, μηδὲ τοῖς πολλοῖς	ἀρέσκων,	ἐκ τοῦ πᾶσι πάντα γίνεσθαι
[64]	τινες πεφιλοσοφήκασιν, ὅτι παραπεπήγασι ταῖς	ἀρεταῖς	αἱ κακίαι, καί εἰσί πως
[77]	σύντομον. ~Τοσαύτη τοῦ ἀνδρὸς ἡ	ἀρετὴ	καὶ ἡ τῆς δόξης περιουσία,
[20]	Ἓν δ' ἀμφοτέροις ἔργον ἡ	ἀρετή,	καὶ τὸ ζῆν πρὸς τὰς
[66]	τοῦ δὲ κάλλος μὲν ἡ	ἀρετή,	μέγεθος δὲ ἡ θεολογία, δρόμος
[10]	τις ἀνθρώπων; Παντὸς γὰρ κρατῶν	ἀρετῇ,	παρὰ τοῦ παιδὸς κωλύεται μόνου
[71]	κλίμακα ταῖς κατὰ μέρος εἰς	ἀρετὴν	ἀναβάσεσι, καὶ τὴν στήλην, ἣν
[38]	διανοούμενος. Ἡγεῖτο γὰρ ἰδιώτου μὲν	ἀρετὴν	εἶναι, τὸ μὴ κακὸν εἶναι,
[40]	μετενεγκόντες εὐνοίας καὶ τῆς εἰς	ἀρετὴν	ἐπιδόσεως, ἣν δὴ μόνην ἀπολογίαν
[64]	Τίς γὰρ ἐκείνου μᾶλλον ἢ	ἀρετὴν	ἐτίμησεν, ἢ κακίαν ἐκόλασεν, ἢ
[40]	διανοίας καὶ ἀπρόσιτον εἰδέναι τὴν	ἀρετὴν	καὶ μίαν μὲν ἑαυτοῖς σωτηρίαν
[51]	ἀνδρὸς ἡττηθέντα, θαυμάζει γὰρ ἀνδρὸς	ἀρετὴν	καὶ πολέμιος, μήτε βιάζεσθαι κελεῦσαι,
[65]	τὴν ἐν λόγοις τοῦ ἀνδρὸς	ἀρετὴν	καὶ τὸ τῆς διδασκαλίας κράτος
[38]	ἀξίᾳ καὶ τῷ θρόνῳ τὴν	ἀρετήν·	μόγις γὰρ εἶναι τῷ ἄκρῳ
[1]	γένοιτο, καὶ ἅμα παράκλησις εἰς	ἀρετήν,	ὁ λόγος. Ὧν γὰρ τοὺς
[22]	τι παραπέλαυσα, ὥσπερ ζῶντος εἰς	ἀρετήν,	οὕτω μεταστάντος εἰς εὐφημίαν. Ἀλλ'
[38]	παρεκφαίνεσθαι. Τήν τε τοῦ ἀνδρὸς	ἀρετήν,	οὐχὶ προσθήκην, ἀλλ' ἐργασίαν οἶμαι
[9]	μὴ αὐτοὶ τοσοῦτον ἦσαν εἰς	ἀρετήν,	πάντας ὑπεραίρειν τῇ εὐτεκνίᾳ Ἕνα
[20]	οὕτως ἀγόμενοι καὶ ἀλλήλοις τὴν	ἀρετὴν	παραθήγοντες καί, εἰ μὴ μέγα
[20]	ἐπειδὴ κἀντεῦθέν ἐστιν ἢ πρὸς	ἀρετὴν	τυποῦσθαι τοὺς νέους ἢ πρὸς
[21]	οἶμαι τίμιον, ὃ μὴ πρὸς	ἀρετὴν	φέρει, μηδὲ ποιεῖ βελτίους τοὺς
[62]	ἀτύφου δὲ διὰ τὸ τῆς	ἀρετῆς	ἀβασάνιστον καὶ ἀσύγκριτον· τοῦ δὲ
[60]	οἱ δέ τινα τῶν τῆς	ἀρετῆς	εἰδῶν ὄντων πλειόνων. Ἅπαντα δὲ
[38]	τυγχάνειν, καὶ τῷ περιόντι τῆς	ἀρετῆς	ἕλκειν τοὺς πολλοὺς εἰς τὸ
[1]	ἢ ἐμαυτῷ χαρισαίμην ἢ τοῖς	ἀρετῆς	ἐπαινέταις ἢ τοῖς λόγοις αὐτοῖς,
[12]	καὶ ὄρειον ἄντρον αὐχῶν ὡς	ἀρετῆς	ἐργαστήριον, οὐδέ τινα Κένταυρον ἀλαζόνα
[9]	βιασαμένων πρὸς τὴν ἴσην τῆς	ἀρετῆς	εὐδοκίμησιν, ἀλλὰ βίων αἱρέσεις μᾶλλον
[5]	ὑπολειφθῆναι τοῖς ἄλλοις ἀλεῖπται τῆς	ἀρετῆς,	ζῶντες μάρτυρες, ἔμπνοοι στῆλαι, σιγῶντα
[2]	μή ποτε τοσοῦτον ἀμελήσαιμεν ἢ	ἀρετῆς	ἢ τοῦ φιλικοῦ καθήκοντος· οὐδὲ
[12]	φρυάγματι καὶ τῶν ἄκρων τῆς	ἀρετῆς	κινημάτων οὐ παρὰ πολὺ λειπόμενος·
[26]	καταγελαστότα τον. Οὐ γὰρ ἐξ	ἀρετῆς	μᾶλλον ἢ κακουργίας ἡ προεδρία,
[20]	ὅτι κακίας ῥᾷον μεταλαβεῖν ἢ	ἀρετῆς	μεταδοῦναι, ἐπεὶ καὶ νόσου μετασχεῖν
[12]	μεγάλῳ πατρί, ὃν κοινὸν παιδευτὴν	ἀρετῆς	ὁ Πόντος τηνικαῦτα προὐβάλλετο, σπαργανοῦται
[9]	οὐχ ἧττον κατὰ τὸ τῆς	ἀρετῆς	ὁμότιμον ἢ καὶ τὰ σώματα,
[2]	ὅτι καὶ πᾶσι νόμος ἦν	ἀρετῆς)	οὕτω καὶ ὑπὲρ ἡμᾶς γενόμενος,
[80]	καὶ προτίθημι τῷ χρόνῳ κοινὸν	ἀρετῆς	πίνακα καὶ πρόγραμμα σωτήριον πάσαις
[12]	εὖ ποιοῦν οἴκοθεν ἔχοντι τῆς	ἀρετῆς	τὸ παράδειγμα, πρὸς ὃ βλέπων
[9]	τῶν ἱερέων καὶ τῶν παρθένων	ἀριθμὸς	καὶ τῶν ἐν γάμῳ, μηδὲν
[5]	κηρύγματα, σὺν πολλοῖς δὲ τοῖς	ἀριθμουμένοις	καὶ οἱ πρὸς πατρὸς τούτῳ
[45]	κλίναντα καὶ μετὰ τῆς κτίσεως	ἀριθμοῦντα	φύσιν τὴν ὑπερκόσμιον, ἣν οὐδὲ
[23]	Ἀστρονομίας δὲ καὶ γεωμετρίας καὶ	ἀριθμῶν	ἀναλογίας τοσοῦτον λαβών, ὅσον μὴ
[62]	θορυβῶδες οὐ φεύγοντος, καὶ τούτους	ἄριστα	κατήλλαξεν ἀλλήλοις καὶ συνεκέρασεν· ἀσκητήρια
[31]	τῆς πρεσβείας ἡττήθη· καὶ διελὼν	ἄριστα	παρ' ἑαυτῷ καὶ φιλοσοφώτατα τοῖς
[12]	πολεμικὰ κράτιστος εἶναι ἢ πωλοδαμνεῖν	ἄριστα,	τῷ αὐτῷ πώλῳ καὶ διδασκάλῳ
[26]	ταξίαρχος, στρατηγός. Αὕτη ἡ τάξις	ἀρίστη	καὶ λυσιτελεστάτη τοῖς ἀρχομένοις. Τὸ
[12]	σπαργανοῦται καὶ διαπλάττεται πλάσιν τὴν	ἀρίστην	τε καὶ καθαρωτάτην, ἣν ἡμερινὴν
[60]	ἐκεῖνος ἠτίμαζε, τὸ πᾶν μέτρον	ἄριστον,	ἐν τοῖς μάλιστα ἐπαινῶν, καὶ
[66]	βοᾶται τὰ νέα, καὶ οὗτος	ἄριστος	ἡμῖν ἐν λόγοις, ὃς ἂν
[60]	νῦν ἡμῖν γινωσκομένων· ἀλλ' οὗτος	ἄριστος	ἡμῖν, ὃς ἂν τὰ πλείω
[12]	παράδειγμα, πρὸς ὃ βλέπων εὐθὺς	ἄριστος	ἦν. Ὥσπερ τοὺς πώλους καὶ
[60]	Εἶναι γάρ, οὐ δοκεῖν, ἐσπούδαζεν	ἄριστος.	Οὐδὲ πίθον ᾤκει καὶ μέσην
[54]	τῷ πάθει καὶ ἰατρῶν τοὺς	ἀρίστους	ἐκλεγόμενος καὶ λιταῖς προσκείμενος, εἴπερ
[28]	πολλῶν μόνον, ἀλλὰ καὶ τῶν	ἀρίστων	ὁ Μῶμος, ὡς μόνον ἂν
[9]	ἦσαν πατέρες, ἑαυτοῖς εἰς εὐδοξίαν	ἀρκεῖν·	τοιούτων δὲ πεφηνότας πατέρας ὥστε,
[63]	ἅπαντα ἐκτραγῳδοίην τὰ ἡμέτερα, οὐκ	ἀρκοῦντος	τοῦ λόγου τῷ πάθει; Ἀλλ'
[23]	ἢ τὰς ἐκείνου τῶν λόγων	ἄρκυς	διαφυγεῖν, εἰ τούτου δεήσειεν; Ἀστρονομίας
[22]	εἰ καὶ πεζοὶ παρὰ Λύδιον	ἅρμα	ἐθέομεν, τὸν ἐκείνου δρόμον καὶ
[22]	συμφορῶν ἐγνώρισε, καὶ τὸ καλῶς	ἅρμα	ἐλαύνειν μεριζομένους ἐν ταὐτῷ ἡνίας
[17]	Οὐχ ἁπλοῦν γένος εὑρίσκω τοὺς	Ἀρμενίους,	ἀλλὰ καὶ λίαν κρυπτόν τι
[10]	ὄφελος, μήτε ἐξ ἄλλων μᾶλλον	ἁρμόζειν	ἢ ἐκείνων τοῦτον γενέσθαι, μήτε
[43]	εἰς κάλλους ἑνὸς περιουσίαν καὶ	ἁρμονίαν.	~Τί τἆλλα χρὴ λέγειν; Ἀλλ'
[48]	ὑμεῖς, καὶ τῶν ἐπιφανῶν, οὐκ	ἀρνήσομαι,	οὔπω δὲ Θεοῦ τιμιώτεροι. Καὶ
[23]	καρπόν, ἀναγκαίαν αὐτῷ πεποιήκασιν· ὅθεν	ἀρξάμενος,	εἰς ἕξιν τῆς τέχνης ἀφίκετο·
[74]	παρρησίαν, καὶ τὴν διὰ πυρὸς	ἁρπαγήν;	Ἐλισσαίου τε τὴν καλὴν κληρονομίαν,
[45]	καὶ πεζεύων πέλαγος νῆσοί τε	ἁρπαζόμεναι	καὶ θάλασσα μαστιζομένη καὶ ὅσα
[72]	κλῆροι τῶν χαμαὶ ἐρχομένων καὶ	ἁρπαζομένων	πολλῷ τιμιώτεροι. ~Καὶ ἵνα τοὺς
[80]	δὲ τὸ σῶμα διαφυγὸν τοὺς	ἁρπάζοντας	καὶ νικῆσαν τοὺς προπομπεύοντας, οὕτω
[27]	οὐ κλέψας τὴν ἐξουσίαν οὐδ'	ἁρπάσας,	οὐδὲ διώξας τὴν τιμήν, ἀλλ'
[33]	ἴδιον, ὡς τὸ τῆς πίστεως	ἀρραγὲς	καὶ πρὸς τὴν Τριάδα πιστὸν
[31]	προεδρεύοντος καὶ τοῖς ἐν ἡμῖν	ἀρρωστήμασιν.	Ὁ μὲν οὖν ἀγὼν πολύς·
[26]	οὐδὲ ζωγράφος, ὅστις οὐ φύσεις	ἀρρωστημάτων	ἐσκέψατο πρότερον, ἢ πολλὰ χρώματα
[23]	γάρ, καὶ ἡ τοῦ σώματος	ἀρρωστία	καὶ νοσοκομία, φιλοσοφίας καὶ φιλοπονίας
[55]	τοῦ ἁγίου χερσὶ συμπεσοῦσά τις	ἀρρωστία.	Καὶ ὄντως πληγὴ τοῖς εὖ
[54]	ἐξορίας, ἐντεῦθεν τὸ δόγμα τῆς	ἀρρωστίας·	καὶ ἡ χεὶρ ἐπέχεται τοῦ
[37]	γὰρ δεῖ πάντα λέγοντα διατρίβειν;	ἄρτι	τοῦ φερωνύμου τῆς εὐσεβείας μετατεθέντος
[65]	ἶσον ἑαυτῷ φαίνεσθαι, καὶ ὄντως	ἄρτιον;	Πάντα μὲν ἐρευνᾶν, καὶ τὰ
[35]	εἰς φιλοξενίας ἀντίδοσιν· οὐδὲ πέντε	ἄρτοις	ἑστιᾶν χιλιάδας, ὧν καὶ τὰ
[35]	δὲ ὕειν μὲν οὐκ εἶχεν	ἄρτον	ἐξ οὐρανοῦ δι' εὐχῆς, καὶ
[7]	λαὸν καὶ φυγάδα, ὥστε καὶ	ἄρτον	ὀμβρῆσαι καὶ βλύσαι ὄρνιθας, τρέφων
[36]	ὄντως οὐρανίου καὶ ὑψηλῆς· εἴπερ	ἄρτος	Ἀγγέλων λόγος, ᾧ ψυχαὶ τρέφονται
[61]	ἥδιστον δεῖπνον καὶ ὄψον, ὁ	ἄρτος	καὶ οἱ ἅλες, ἡ καινὴ
[35]	πεινῶσι τροφὴν καὶ χορτάζει πτωχοὺς	ἄρτων	καὶ διατρέφει αὐτοὺς ἐν λιμῷ
[36]	ἴσμεν καὶ ἀπορώτατος, οὐ λιμὸν	ἄρτων,	οὐδὲ δίψαν ὕδατος ἐξιώμενος, λόγου
[58]	καὶ τῆς ἐκείνου πίστεως ἄξιον.	Ἄρχεται	δὲ ὁ πόλεμος ἐνθένδε ἤδη
[1]	μενος, καθάπερ οἱ ζωγράφοι τοὺς	ἀρχετύπους	πίνακας, ταύτην ἂν ὑφελὼν μόνην,
[53]	τοῦ βασιλέως περὶ ἡμᾶς φιλανθρωπίας	ἀρχὴ	καὶ κατάστασις πρώτη· τοῦτο τὸ
[39]	ἴσως ἦν, καὶ συνδιανεμεῖσθαι τὴν	ἀρχὴν	μᾶλλον ἢ παραδυναστεύειν, καὶ τῇ
[69]	τῶν ὑπὲρ ἡμᾶς ἐποιήσαντο τὴν	ἀρχήν·	οὕτω τὸ κήρυγμα διελόμενοι πρὸς
[38]	κακίαν, καὶ μάλιστα τὴν τοιαύτην	ἀρχήν,	τὸ μὴ πολὺ τῶν πολλῶν
[16]	καὶ ὑπὸ χεῖρα σφῶν ἀπ'	ἀρχῆς	ἄγειν· ἐρεσχελεῖται δέ, παρὰ μὲν
[68]	θρόνων ἐκπεσεῖν, οἷς οὐδὲ ἀπ'	ἀρχῆς	ἐπεπήδησεν, ἀλλὰ καὶ φυγὴν καὶ
[12]	μέλλουσαν τελειότητα διὰ τῶν ἐξ	ἀρχῆς	μαθημάτων ἀγόμενος. Οἱ μὲν γὰρ
[14]	ὅπως ἡμῖν κἀκ τίνος τῆς	ἀρχῆς	συνέστη τὸ τῆς φιλίας, ἤτ'
[38]	αὔξησιν, τί γὰρ τοῦ ἀπ'	ἀρχῆς	τελείου γένοιτ' ἂν τελεώτερον; ἀλλὰ
[4]	ἓν ἢ δύο τῶν ἐξ	ἀρχῆς	ὑπαρχόντων αὐτῷ καὶ ταῦτα οἰκεῖα
[8]	ἐπιδείξαιμι, οἵων αὐτῷ τῶν ἐξ	ἀρχῆς	ὑπαρχόντων, καὶ πρὸς ὃ παράδειγμα
[80]	καὶ προστίθεται τοῖς ἱερεῦσιν ὁ	ἀρχιερεύς,	τοῖς κήρυξιν ἡ μεγάλη φωνὴ
[28]	δεξάμενον· καὶ παρῆσαν τῶν δυτικῶν	ἀρχιερέων	τινές, μεθέλκοντες πρὸς ἑαυτοὺς τῆς
[47]	μόνον, τῇ γλώσσῃ πορνεύουσι, τὸν	ἀρχιμάγειρον	Ναβουζαρδάν, τὰς ἐκ τῆς τέχνης
[43]	Βεσελεὴλ ἐκεῖνος ὁ τῆς θείας	ἀρχιτέκτων	σκηνῆς, πάσῃ πρὸς τὸ ἔργον
[58]	πλείων δὲ ἡ βλάβη τοῖς	ἀρχομένοις.	Τίς γὰρ ἂν τοὺς ἄλλους
[26]	τάξις ἀρίστη καὶ λυσιτελεστάτη τοῖς	ἀρχομένοις.	Τὸ δ' ἡμέτερον πολλοῦ ἂν
[34]	καὶ ἄλλα γνωρίσματα· παρρησία πρὸς	ἄρχοντας	τούς τε ἄλλους καὶ τοὺς
[38]	ἤ τι καὶ ποσῶς ἀγαθόν·	ἄρχοντος	δὲ καὶ προστάτου κακίαν, καὶ
[72]	παρὰ Θεῷ κλήρων καὶ μονῶν,	ἃς	διανέμει τοῖς ἀγομένοις; Ὥστε κἀκείνην
[67]	θεωρίας. Ὅταν ταῖς ἄλλαις ἐξηγήσεσιν,	ἃς	τοῖς μικρὰ βλέπουσιν ἀναπτύσσει, τρισσῶς
[74]	καλὸν ἐξ ὕψους δέρος, τὴν	ἀσαρκίαν.	Ἐῶ τἆλλα, τοὺς δροσισθέντας ἐν
[57]	τὸ χιτώνιον» Τύπτειν ἠπείλει τὸν	ἄσαρκον·	ὁ δὲ ὑπέκυπτε. Ξέειν τοῖς
[61]	οὐ πολὺ δὲ εἰπεῖν, καὶ	ἄσαρκος;	Τὰς μὲν γὰρ πλησμονὰς καὶ
[50]	αἱρήσεις οὐδὲ πείσεις συνθέσθαι τῇ	ἀσεβείᾳ,	κἂν ἀπειλῇς χαλεπώτερα. ~Ἐπειδὴ ταῦτα
[47]	τοὺς τοῦτο μόνον ἀνδρικοὺς τὴν	ἀσέβειαν,	οἳ τὸ φυσικῶς ἀσελγαίνειν οὐκ
[46]	ἐτύγχανον, οἱ τὰ χειρόγραφα τῆς	ἀσεβείας	ἀπαιτοῦντες, οἱ γράφοντες τὰ τούτων
[70]	ὑδάτων σωζόμενα· ὁ δὲ κατακλυσμὸν	ἀσεβείας	διέφυγε καὶ κιβωτὸν σωτηρίας τὴν
[68]	καὶ τῷ κακῷ προστάτῃ τῆς	ἀσεβείας·	ἵνα τὸν μὲν τῆς πόλεως
[44]	πίστεως τύραννος, μετὰ πλείονος τῆς	ἀσεβείας	καὶ θερμοτέρας τῆς παρατάξεως, ὡς
[44]	κύκλῳ καταστρεψάμενον τῷ κράτει τῆς	ἀσεβείας,	καὶ χειρωσάμενον πᾶν τὸ προστυχόν,
[5]	ῥέων καὶ φιλονεικῶν τὸ τῆς	ἀσεβείας	κράτος ἀναδήσασθαι. Τοῦτον πολλοὶ μὲν
[31]	μετὰ τοιαύτης ἡμῖν ἐπιστρατεύει τῆς	ἀσεβείας·	οὐ γὰρ ἄλλο τι ἢ
[55]	ἀγανακτοῦντα, τὸ δ' ἀληθὲς τῆς	ἀσεβείας	ὑπερμαχοῦντα, καὶ κατὰ τῆς εὐσεβείας
[68]	εἴη Θεός· ὅπερ ὂν ἀληθές,	ἀσεβὲς	ἐκείνοις ὑπελαμβάνετο καὶ τῷ κακῷ
[30]	ἰώμεθα, τὴν ἄθεον Σαβελλίου συναίρεσιν	ἀσεβεστέρᾳ	διαιρέσει καὶ κατα τομῇ λύοντες·
[69]	τε ἀληθείᾳ προσάγωνται καὶ τοὺς	ἀσεβοῦντας	ἐπιστομίζωσιν. Ἔμοι γοῦν εἴη καὶ
[71]	ἤγειρε τῷ Θεῷ, τὰ τῶν	ἀσεβῶν	στηλιτεύουσαν, καὶ τὴν πάλην, ἣν
[47]	δὲ πάντα διεξελθών, ἐπὶ τὴν	ἄσειστον	καὶ ἀνεπηρέαστον τήνδε τῶν ἐκκλησιῶν
[47]	τὴν ἀσέβειαν, οἳ τὸ φυσικῶς	ἀσελγαίνειν	οὐκ ἔχοντες, ᾧ δύνανται μόνον,
[20]	γὰρ ὡμιλοῦ μεν, οὐ τοῖς	ἀσελγεστάτοις	ἀλλὰ τοῖς σωφρονεστάτοις, οὐδὲ τοῖς
[71]	ἐξ ἧς ἐπλούτησε, πλείω τῶν	ἀσήμων	προβάτων κτησάμενος τὰ ἐπίσημα, τήν
[11]	τὸ κρεῖττον καταμαθόντες, καὶ τὴν	ἀσθένειαν	ἐκείνων ἰσχὺν τοῦ καθ' ἡμᾶς
[63]	πτωχοτροφία καὶ τὸ τῆς ἀνθρωπίνης	ἀσθενείας	βοήθημα. Μικρὸν ἀπὸ τῆς πόλεως
[69]	μόνας τοῦ ἀνδρὸς εὑρισκομένας φωνάς,	ἀσθενεστέραν	τὴν πίστιν ἔχωσι, καὶ ἀπό
[6]	φειδοῖ τῶν διωκόντων καὶ τῶν	ἀσθενεστέρων,	μήτε παρόντας ἀναδύεσθαι· τὸ μὲν
[31]	οὐκ ἀγεννής, ἡ δὲ παράταξις	ἀσθενής,	οὐκ ἔχουσα τὸν προαγωνιστὴν καὶ
[60]	Ἀκτησίαν τίς ἐπαινεῖ καὶ βίον	ἄσκευον	καὶ ἀπέριττον; Ἐκείνῳ δὲ τί
[5]	πατρὸς τούτῳ πατέρες, οἷς πᾶσαν	ἀσκήσασιν	εὐσεβείας ὁδὸν καλὴν ἐπήνεγκεν ὁ
[62]	ἄριστα κατήλλαξεν ἀλλήλοις καὶ συνεκέρασεν·	ἀσκητήρια	καὶ μοναστήρια δειμάμενος μέν, οὐ
[64]	κανόνας προσάγοντες; Ἔστι λεπροὺς μὲν	ἀσπάζεσθαι	καὶ μέχρι τούτου συνταπεινοῦσθαι, τῶν
[29]	μνήμης ἄξιον καὶ τὴν ἔρημον	ἀσπάζεται	μετὰ Ἠλίου καὶ Ἰωάννου, τῶν
[28]	καὶ ῥῆξιν τοῦ μεγάλου καὶ	ἀστασιάστου	τῆς Ἐκκλησίας σώματος, οὐκ ὀλίγην
[13]	τὰ ἄνω πραγματευόμενον καὶ τοῖς	ἀστάτοις	καὶ ῥέουσι τὰ ἑστῶτα καὶ
[16]	λογικώτερον, ὄπως ἂν ἀγροικίας ἢ	ἀστειότητος	ἔχῃ. Καὶ τὸ πρᾶγμα, τοῖς
[23]	ἄρκυς διαφυγεῖν, εἰ τούτου δεήσειεν;	Ἀστρονομίας	δὲ καὶ γεωμετρίας καὶ ἀριθμῶν
[62]	τὸ τῆς ἀρετῆς ἀβασάνιστον καὶ	ἀσύγκριτον·	τοῦ δὲ πρακτικωτέρου μὲν μᾶλλον
[41]	ἀσφαλῶς ἕξει λογιζομένων, εἴπερ τοῦτο	ἀσφαλές,	περαιτέρω δ' οὐ προϊόντων, οὐδέ
[41]	καὶ τὸ κατ' αὐτοὺς ὅπως	ἀσφαλῶς	ἕξει λογιζομένων, εἴπερ τοῦτο ἀσφαλές,
[23]	ἐκεῖνος καὶ ὁ Ῥαδάμανθυς οὓς	ἀσφοδελῶν	λειμώνων καὶ Ἠλυσίων πεδίων ἠξίωσαν
[26]	γὰρ ἐγὼ τὴν παρ' ἡμῖν	ἀταξίαν	καὶ ἀκοσμίαν, ἔστιν ὅτε καὶ
[15]	τῶν εὖ γεγονότων καὶ περιφανεστέρων,	ἅτε	πλῆθος σύμμικτον ὄντες καὶ νέοι
[43]	Δεύτερον δέ· καὶ γὰρ ὁμοίως	ἀτελὲς	ἄλογος πρᾶξις καὶ λόγος ἄπρακτος,
[61]	βλέπειν καὶ τὰ πτηνά, οἷς	ἄτεχνον	τὸ κάλλος καὶ σχέδιος ἡ
[15]	εὐπορήσαντες. Τοῦτο καὶ αὐτοὶ πάσχουσι	ἀτεχνῶς	περὶ τοὺς ἑαυτῶν διδασκάλους καὶ
[63]	ὄντας ἀνθρώπων μὴ καταφρονεῖν, μηδ'	ἀτιμάζειν	Χριστόν, τὴν μίαν πάντων κεφαλήν,
[11]	ἐν λόγοις κομψὸν καὶ φιλότιμον	ἀτιμάζουσα	μόνης ἔχεται τῆς σωτηρίας καὶ
[30]	οὔτε τὸν Πατέρα τιμήσας, καὶ	ἀτιμάσας	τὰ ἐξ αὐτοῦ διὰ τῶν
[11]	καθ' ἡμᾶς λόγου πεποιημένοι. Οὔκουν	ἀτιμαστέον	τὴν παίδευσιν, ὅτι τοῦτο δοκεῖ
[56]	οὐ κατὰ χρείαν μᾶλλον ἢ	ἀτιμίαν.	Τί λέγεις; οἶκον ἐκείνου τοῦ
[54]	ἡμεῖς, τἆλλα ὅσα τῆς καλῆς	ἀτιμίας	πάντα πεπλήρωται. Τί οὖν; Λύει
[4]	τῶν ἵππων τοὺς εὐγενεστάτους ἢ	ἀτιμοτάτους,	ἡμᾶς δὲ ζωγραφεῖσθαι τοῖς ἔξωθεν,
[43]	τοξεύμασι τοῖς ἐκ μέλανος, οὐδὲν	ἀτιμοτέρου	τῶν ἐν ταῖς πλαξὶ χαραγμάτων·
[15]	καὶ τὸ πρᾶγμά ἐστιν ἐπιεικῶς	ἄτοπον	καὶ δαιμόνιον. Προκαταλαμβάνονται πόλεις, ὁδοί,
[61]	γαστρός, ἄγεσθαι. Τίς οὕτω μᾶλλον	ἄτροφος	ἦν, οὐ πολὺ δὲ εἰπεῖν,
[15]	οὐδὲν ὅ τι μὴ τῆς	Ἀττικῆς	μέρος ἢ τῆς λοιπῆς Ἑλλάδος,
[16]	ἑκών, νόμος οὗτός ἐστιν αὐτοῖς	Ἀττικὸς	καὶ παιδιὰ σπουδῇ σύμμικτος. Πρῶτον
[62]	καθεστηκότος καὶ Θεῷ συνάγοντος, οὐκ	ἀτύφου	δὲ διὰ τὸ τῆς ἀρετῆς
[26]	μῦθος ποιεῖ τοὺς Γίγαντας. Πλάττομεν	αὐθημερὸν	τοὺς ἁγίους, καὶ σοφοὺς εἶναι
[31]	τῶν μικρῶν καὶ χειροποιήτων καὶ	αὖθις	ἀνορθουμένων, ἀλλὰ τὰς ψυχὰς αὐτὰς
[44]	τἆλλα χρὴ λέγειν; Ἀλλ' ἧκεν	αὖθις	ἡμῖν ὁ χριστομάχος βασιλεὺς καὶ
[53]	ὅσης τῆς φιλοσοφίας, ἐπειδή γε	αὖθις	τρόπον τινὰ συνεκκλησιάσας ἡμῖν εἴσω
[3]	δημαγωγίαι καὶ κράτος ἐν βασιλείοις	αὐλαῖς·	ἔτι δὲ περιουσίαι καὶ θρόνων
[9]	τότε πολλοῖς σπουδαζόμενον, ὥσπερ νῦν	αὐξηθέν	τε καὶ τιμηθὲν ἐκ τῶν
[36]	ζωτικοῦ καὶ τροφίμου, καὶ εἰς	αὔξησιν	ἄγοντος πνευματικῆς ἡλικίας τὸν καλῶς
[38]	χάριτι· οὐ τῷ ταῦτα λαμβάνειν	αὔξησιν,	τί γὰρ τοῦ ἀπ' ἀρχῆς
[72]	αἰδε σιμώτερον. Μετὰ Ἰὼβ τοῦ	Αὐσίτου	καὶ πεπείραται καὶ νενίκηκε καὶ
[40]	ἔκλυτον καὶ μαλακίζον, τὸ δὲ	αὐστηρὸν	τραχῦνον καὶ ἀπαυθαδιάζον, ἀμφοτέροις βοηθεῖ
[2]	καὶ ἡλιακῆς ἀκτῖνος οἱ πρὸς	αὐτὰ	βλέποντες. ~Εἰ μὲν οὖν ἑώρων
[14]	κἂν ἀφέλκῃ τις βίᾳ, πρὸς	αὐτὰ	πάλιν φέρεσθαι· οὔτε λόγος τῶν
[6]	Ποντικῶν ὀρῶν λόχμην, πολλαὶ δὲ	αὗται	παρ' αὐτοῖς εἰσι καὶ βαθεῖαι
[57]	καιροῦ θήγοντος· μελίαι δ' ἦσαν	αὐταῖς	αἱ κερκίδες· αἳ οὐδὲ γυναῖκες
[41]	συῒ τῷ διαβόλῳ λελυμασμένην· οὐκ	αὔταρκες	ὑπο λαμβάνει θρηνεῖν ἡσυχῆ τὸ
[31]	αὖθις ἀνορθουμένων, ἀλλὰ τὰς ψυχὰς	αὐτὰς	κατασύρουσαν. Συνεισβάλλει δὲ αὐτῷ καὶ
[71]	καὶ πρὸ γενέσεως· ὁ δὲ	αὐτεπάγγελτος	ἦν, καὶ τὴν Ῥεβέκκαν, λέγω
[53]	καὶ ἡμῖν τοῖς συνεισελθοῦσιν ἠκούσθησαν;	Αὕτη	γίνεται τῆς τοῦ βασιλέως περὶ
[26]	πολεμικοῖς ἔχει· στρατιώτης, ταξίαρχος, στρατηγός.	Αὕτη	ἡ τάξις ἀρίστη καὶ λυσιτελεστάτη
[13]	ἐπεὶ καὶ τῶν ἐμῶν λόγων	αὕτη	καθηγεμὼν καὶ διδάσκαλος, τὴν οὐχ
[2]	τὰ ἡμέτερα. Ἤδη δὲ πρὸς	αὐτὴν	ἡμῖν ἰτέον τὴν εὐφημίαν, αὐτὸν
[8]	θάλασσα δεῖται τῶν εἰσρεόντων εἰς	αὐτὴν	ποταμῶν κἂν εἰσρέωσιν ὅτι πλεῖστοι
[56]	πρότερον ἤ τι βουλεύσασθαι κατ'	αὐτῆς	ἀπάνθρωπον, καὶ καθυβρίσαι μὲν τὴν
[51]	μεταστήσασθαι, οὐκ ἔτι μετὰ τῆς	αὐτῆς	ἀπειλῆς, ἀλλά τινος αἰδοῦς καὶ
[39]	καθέδρας τιμὴν οὐ δεξάμενον, τῆς	αὐτῆς	ἕνεκεν αἰτίας, οὐδὲ τὴν τῶν
[56]	ποιεῖν, ὦ πρὸς τῆς Τριάδος	αὐτῆς!	ἵν' εἴπω τι καὶ δικανικῶς
[16]	συγγενῶν ἢ τῶν ἐκ τῆς	αὐτῆς	πατρίδος ἢ τῶν ὅσοι περιττοὶ
[35]	διενοήθη καὶ κατεπράξατο μετὰ τῆς	αὐτῆς	πίστεως· λόγῳ γὰρ τὰς τῶν
[17]	ἐποίησα. Ὁ δὲ ἥσθη τε	αὐτίκα	τῷ γενομένῳ· καὶ γὰρ ἦν
[55]	κοινωνούντων τοῦ πάθους ~Τὸ δὲ	αὐτὸ	καὶ τῷ ὑπάρχῳ μικρὸν ὕστερόν
[21]	μηδὲ ποιεῖ βελτίους τοὺς περὶ	αὐτὸ	σπουδάζοντας. Ἄλλοις μὲν οὖν ἄλλαι
[15]	παιδεύσεως καὶ πάλιν εἰς τὸ	αὐτὸ	συνελθόντας, ὥσπερ ἀπὸ συνθήματος οὕτω
[13]	λόγοις κράτους ἀποστερήσειεν, ἀφῃρηκὼς ἔσται	αὐτὸ	τὸ κάλλιστόν τε καὶ ἰδικώτατον.
[25]	πολλῶν πόθον ἀφοσιώσασθαι· οὐ γὰρ	αὐτοί	γε εἴχομεν θεατρικῶς οὐδ' ἐπιδεικτικῶς·
[68]	μετὰ τῆς θεολόγου γλώσσης ὑπερορίσωσιν,	αὐτοὶ	δὲ κατασχόντες τὴν Ἐκκλησίαν, καὶ
[13]	τὰ ἐπίσημα. Τὰ δὲ ἑξῆς	αὐτοὶ	διηγείσθωσαν, οἱ καὶ παιδεύσαντες τὸν
[15]	ἀντιτέχνους, ὅπως πλείους τε ὦσιν	αὐτοὶ	κἀκείνους εὐπορωτέρους ποιῶσι δι' ἑαυτῶν
[64]	ἀπεξεσμένον τῦφον ὠνόμασαν. Οἱ δ'	αὐτοί	μοι δοκοῦσι ῥᾳδίως ἂν καὶ
[15]	ἡμέραν τροφῆς εὐπορήσαντες. Τοῦτο καὶ	αὐτοὶ	πάσχουσι ἀτεχνῶς περὶ τοὺς ἑαυτῶν
[9]	πατέρας ὥστε, εἰ καὶ μὴ	αὐτοὶ	τοσοῦτον ἦσαν εἰς ἀρετήν, πάντας
[8]	τῶν πώποτε. ~Ὦ τοῦ θαύματος!	αὐτοὶ	τοῦ θηράματος ἦσαν ταμίαι. Ὅσον
[33]	τὸ ἡνῶσθαι καὶ τὸ ἰσχύειν	αὐτοῖς,	ἃ βοηθοῦσι βοηθουμένοις, μᾶλλον δὲ
[34]	εὐχάριστοι, παρ' οὗ τὸ ἔχειν	αὐτοῖς,	ἄλλων πιεζομένων. ~Ὁ δὲ ὕειν
[1]	τῶν ἁπάντων. Τοῖς τε λόγοις	αὐτοῖς	ἀμφοτέρωθεν ἂν ἔχοι τὸ πρᾶγμα
[16]	ἢ ἑκών, νόμος οὗτός ἐστιν	αὐτοῖς	Ἀττικὸς καὶ παιδιὰ σπουδῇ σύμμικτος.
[3]	τὸ μὴ πλάσματι μηδὲ μύθοις,	αὐτοῖς	δὲ τοῖς πράγμασι καλλωπίζεσθαι, καὶ
[8]	ἄθλησιν ὑπὲρ ἧς ταῦτα ἦν	αὐτοῖς,	ἐγίνοντο προθυμότεροι. Τοιαῦτα τὰ ἐμὰ
[6]	ἡμῶν ἄθλησιν. ~Ἐπεὶ δὲ νόμιμον	αὐτοῖς	ἔδει καὶ τὸν ἀγῶνα γενέσθαι·
[58]	κρατεῖσθαι, πάν των βαρύτατον ἦν	αὐτοῖς,	εἰ καὶ ὁμολογεῖν αἴσχιστον. Ἐγένετο
[7]	φυγήν, ὡς ἄρα βελτίων Αἴγυπτος	αὐτοῖς	εἴη τῆς ἐρημίας, πολλὴν τῶν
[6]	λόχμην, πολλαὶ δὲ αὗται παρ'	αὐτοῖς	εἰσι καὶ βαθεῖαι καὶ ἐπὶ
[57]	εἰ τοῦτον διέλοιντο· καὶ οὗτος	αὐτοῖς	εὐσεβέστερος ἦν, ὃς πρῶτος ἐπι
[1]	ἀρετῆς ἐπαινέταις ἢ τοῖς λόγοις	αὐτοῖς,	ἢ τὸν ἄνδρα τοῦτον θαυμάσας.
[22]	οὐκ ἀνώνυμος καὶ ὄντες παρ'	αὐτοῖς	καὶ ἀκούοντες. Οὐδὲν τοιοῦτον αὐτοῖς
[68]	τῷ καιρῷ παρασυρείσης τῆς εὐσεβείας.	Αὐτοῖς	μὲν γὰρ οὐδεμίαν εἶναι ζημίαν,
[22]	αὐτοῖς καὶ ἀκούοντες. Οὐδὲν τοιοῦτον	αὐτοῖς	οἱ Ὀρέσται καὶ οἱ Πυλάδαι·
[16]	τοῦ βουλομένου παντός· βούλεται δὲ	αὐτοῖς,	οἶμαι, τοῦτο τῶν νεηλύδων συστέλλειν
[29]	καὶ τοῖς ἐκεῖσε φροντιστηρίοις ἐπιστατεῖ·	αὐτοῖς	τε καθιστᾷ τι μνήμης ἄξιον
[16]	ἕνα δεχόμενοι· καὶ τοῦτό ἐστιν	αὐτοῖς	τῆς τελετῆς τὸ τερπνότατον, ἡ
[19]	καὶ μονιμώτεροι, καὶ ὅσῳ πλέον	αὐτοῖς	τὸ κάλλος φαντάζεται, τοσούτῳ μᾶλλον
[7]	καὶ ὁ πηλὸς οὐδὲν ἦν	αὐτοῖς	τότε διὰ τὴν ἄνοιαν· ἄλλα
[69]	καὶ οὕτω παρὰ τοῦ ἐν	αὐτοῖς	τυπούμενοι Πνεύματος. ~Φέρε δή, πολλῶν
[16]	ἐπεὶ καὶ τοῦτο μισθός ἐστιν	αὐτοῖς	τῶν σπουδαστῶν τυγχάνειν. Ἔπειτα ἐρεσχελεῖται
[22]	παιδευομένη καὶ ἀγομένη καὶ τοῖς	αὐτοῖς	χαίρουσα· εἰ καὶ πεζοὶ παρὰ
[6]	μῆκος· καὶ γὰρ ἐπὶ πλεῖστον	αὐτοῖς,	ὥς φασι, τὸ τῆς φυγῆς
[7]	καὶ ἡ θήρα παρῆν, ὄψον	αὐτόματον,	ἀπραγμάτευτος πανδαισία, ἔλαφοι τῶν λόφων
[79]	μου» τελευταῖον εἰπών, τοῖς ἀπάγουσιν	αὐτὸν	ἀγγέλοις οὐκ ἀηδῶς ἐναπέψυξεν· ἔστιν
[80]	τὰ ἐκείνου τετελεσμένοις, ἢ πρὸς	αὐτὸν	ἀεὶ βλέπειν, καὶ ὡς ὁρῶντος
[44]	λυθὲν καὶ περιπλανηθέν, πρὸς τὸν	αὐτὸν	ἀναστρέφει μετὰ πλειόνων πνευμάτων εἰσοικισθησόμενον,
[3]	βλέποντες. ~Εἰ μὲν οὖν ἑώρων	αὐτὸν	γένει καὶ τοῖς ἐκ γένους
[51]	ἀλλά τινος αἰδοῦς καὶ ὑποχωρήσεως.	Αὐτὸν	δὲ τῷ βασιλεῖ προσελθόντα ὡς
[64]	ἀνάλωτον καὶ τοῦ παθεῖν ὑψηλότερον·	αὐτὸν	δὲ ὑπερνεφεῖν καὶ μηδὲν γινώσκειν
[52]	εἰσελθὼν μετὰ πάσης τῆς περὶ	αὐτὸν	δορυφορίας· ἦν δὲ ἡμέρα τῶν
[18]	ἐν ὀλίγῳ γνωρίζεσθαι. Ὅθεν ἐπανῆγον	αὐτὸν	εἰς τὸ εὔθυμον, καὶ πεῖραν
[79]	προσθεῖναί τι τῆς ἑαυτῶν ζωῆς	αὐτὸν	ἐλεγχθῆναι ἄνθρωπον ὄντα) καὶ Εἰς
[28]	τότε διωγμός, καὶ ἡ πρὸς	αὐτὸν	ἔνστασις, ὅμως δέ τι παθόντι
[58]	καταλυθὲν ἐπαναγαγεῖν. Ὃ δὲ πλεῖον	αὐτὸν	ἐξέμηνεν, αἱ Ταυρι καὶ πρόσοδοι
[52]	τῷ βήματι· τοὺς δὲ περὶ	αὐτὸν	ἑστηκότας ἐν φόβῳ τινὶ καὶ
[23]	μὴ ὅτι τῶν κατὰ τὸν	αὐτὸν	ἡμῖν χρόνον, ἀλλὰ καὶ τῶν
[12]	τινα Κένταυρον ἀλαζόνα τῶν κατ'	αὐτὸν	ἡρώων διδάσκαλον· οὐδὲ πτῶκας βάλλειν
[3]	οὐδενὸς ἐλάττω τῶν πάλαι περὶ	αὐτὸν	θαυμάτων, ὧν πλήρης πᾶσα συγγραφή
[11]	καὶ ἀνωμολογησάμεθα, φέρε τὰ κατ'	αὐτὸν	θεωρήσωμεν. ~Τὰ μὲν δὴ πρῶτα
[65]	ἀλλ' ἀμφοτέρωθεν ὁμοίως εὐδοκιμεῖν, καὶ	αὐτὸν	ἶσον ἑαυτῷ φαίνεσθαι, καὶ ὄντως
[10]	τιμήν, τοῖς μνημονευθεῖσιν ἀποδεδώκαμεν, ἐπ'	αὐτὸν	ἴωμεν ἤδη, τοσοῦτον εἰπόντες, ὃ
[4]	μάλιστα ἡσθείη λεγομένοις εἰπών, ἐπ'	αὐτὸν	καὶ δὴ τρέψομαι. Ἄλλου μὲν
[48]	ἢ τὴν τοῦ ἀνδρὸς πρὸς	αὐτὸν	μετὰ συνέσεως ἔνστασιν. Τί σοι,
[13]	τῆς ἐνταῦθα παιδεύσεως, ἔδει δ'	αὐτὸν	μηδὲν τῶν καλῶν διαφυγεῖν, μηδὲ
[50]	καὶ προκείμενον, τἆλλα περιφρονοῦντες, πρὸς	αὐτὸν	μόνον βλέπομεν. Πῦρ δὲ καὶ
[45]	ἐπὶ τῆς γῆς. Καλῶς γὰρ	αὐτὸν	ὁ θεῖος Δαβὶδ πρὸ ἡμῶν
[31]	οἱ πικροὶ τετράρχαι τῆς ὑπ'	αὐτὸν	οἰκουμένης· οἱ τὸ μὲν ἔχοντες
[75]	μὴ πρόδρομος· καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς	αὐτόν,	οὐχ ἡ περίχωρος πᾶσα μόνον,
[71]	τῷ Θεῷ, καὶ τὴν πρὸς	αὐτὸν	πάλην, ἥ τίς ποτε ἦν·
[56]	οὐ τοῦτο μόνον, ἀλλὰ καὶ	αὐτὸν	παρεῖναι καὶ ἀπολογεῖσθαι κελεύει· οὐδὲ
[79]	πλείονος ἔβλεπεν. Ἐγχεῖτο δὲ περὶ	αὐτὸν	πᾶσα ἡ πόλις, τὴν ζημίαν
[44]	ὄφλειν, οὐ τοῖς ἄγουσι μόνον	αὐτὸν	προστάταις τῆς ἀθεΐας, ἀλλὰ καὶ
[2]	αὐτὴν ἡμῖν ἰτέον τὴν εὐφημίαν,	αὐτὸν	προστησαμένοις τοῦ λόγου τὸν ἐκείνου
[30]	δυνάμενος, ἀλλ' ὑπὸ τῶν ἀγόντων	αὐτὸν	ταπεινούμενος, συνταπεινοῦν ἐτόλμησεν ἑαυτῷ καὶ
[28]	ἀνάλωτον πάθεσι. Κινεῖται οὖν ἐπ'	αὐτὸν	τῆς Ἐκκλησίας ὅσον ἔκκριτον καὶ
[58]	οὐδ' ἐκ πλείονος ἐπιεικῶς πρὸς	αὐτόν,	τριῶν ὄντων τῶν ὑπαιτίων. Οὔτε
[17]	εὔνοια τὸ προσάγον, ἐπηρώτων τε	αὐτὸν	φιλονείκως μᾶλλον ἢ λογικῶς, καὶ
[49]	καθέδρας ἐξαναστῆναι καὶ τραχυτέροις πρὸς	αὐτὸν	χρήσασθαι λόγοις. Τί δαί; Οὐ
[39]	ἄλλως τε καὶ τῶν κατ'	αὐτὸν	ὠδινόντων ἔτι καὶ ταρασσομένων, οἴκοι
[33]	εἰς τὸ καλὸν ὁμονοίαις βασκαίνοντος·	αὐτὸς	δὲ ᾔδει νόμους εὐπειθείας καὶ
[41]	τῶν κατεχόντων κακῶν λύσιν ζητεῖν,	αὐτὸς	δὲ καθεύδειν· ἀλλά τι καὶ
[61]	καὶ κάτω νενευκὼς ὁ βίος.	Αὐτὸς	δὲ οὐδὲν ᾔδει μέγα τῶν
[16]	ἐμὸν καὶ μέγαν Βασίλειον, οὐκ	αὐτὸς	δι' αἰδοῦς ἦγον μόνον, τό
[59]	τῆς ἐπινοίας δέδοικα μὴ καὶ	αὐτὸς	ἐγενόμην πάρεργον· ἢ οὐκ οἶδ'
[40]	ἀνίατον ἠμελήθη καὶ παρερρίφη, ἵν'	αὐτὸς	ἐν ἑαυτῷ συντριβῇ καὶ καταναλωθῇ,
[18]	ὁρᾶν τὰ φαινόμενα, τοῦτο καὶ	αὐτὸς	πάσχων ἐσκυθρώπαζεν, ἐδυσφόρει, τῆς ἐπιδημίας
[55]	μέντοι καὶ τυγχάνει ταύτης, ὡς	αὐτός	τε ὡμολόγει, καὶ πολλοὺς ἔπειθε
[20]	Ἀγὼν δὲ ἀμφοτέροις, οὐχ ὅστις	αὐτὸς	τὸ πρωτεῖον ἔχοι, ἀλλ' ὅπως
[12]	μητράσιν ἑαυτῶν παρασκαίροντας, οὕτω καὶ	αὐτὸς	τῷ πατρὶ παραθέων ἐγγύθεν ἐν
[33]	ἠγάπα, καὶ κρατοῦντος ἐκείνου κρατεῖν	αὐτὸς	ὑπελάμβανε. ~Τῆς δὲ περὶ τὴν
[10]	φωνῆς ἐκεῖνον ἐγκωμιάζουσιν. Ὁ γὰρ	αὐτὸς	ὑπόθεσίς τε λαμπρὰ τοῖς ἐπαινοῦσι,
[45]	Ἔθετο εἰς οὐρανὸν τὸ στόμα	αὐτοῦ,	βλασφημίαν λαλῶν εἰς τὸ ὕψος,
[39]	πρᾶξαι τῷ λόγῳ καὶ τοῖς	αὐτοῦ	βουλεύμασιν ἐναντίον. Καίτοι πῶς ἂν
[30]	τιμήσας, καὶ ἀτιμάσας τὰ ἐξ	αὐτοῦ	διὰ τῶν ἀνίσων βαθμῶν τῆς
[40]	μέγιστον, τῷ πάντας ἡττᾶσθαι τῆς	αὐτοῦ	διανοίας καὶ ἀπρόσιτον εἰδέναι τὴν
[12]	νεβρῶν ἢ θηρεύειν ἐλάφους ὑπ'	αὐτοῦ	διδασκόμενος, ἢ τὰ πολεμικὰ κράτιστος
[67]	εἰς παίδευσιν. ~Ἐγὼ τοῦτο μόνον	αὐτοῦ	διηγήσομαι. Ὅταν τὴν ἑξαήμερον αὐτοῦ
[45]	τὸ ὕψος, καὶ ἡ γλῶσσα	αὐτοῦ	διῆλθεν ἐπὶ τῆς γῆς. Καλῶς
[68]	μὴ βλάπτεσθαι, τὴν χείρω περὶ	αὐτοῦ	δόξαν ἔχοντας. Πρὸς δὲ τοὺς
[78]	ῥήμασι, καὶ χειροτονίαις τῶν γνησιωτάτων	αὐτοῦ	θεραπευτῶν τὴν χεῖρα δίδωσι καὶ
[66]	τὴν γῆν ἐξελθεῖν τὸν φθόγγον	αὐτοῦ,	καὶ εἰς τὰ πέρατα τῆς
[73]	ἐν τοῖς ἐπικαλουμένοις τὸ ὄνομα	αὐτοῦ,	καὶ Θεῷ δοτὸς πρὸ γενέσεως,
[72]	καὶ Ἀαρὼν ἐν τοῖς ἱερεῦσιν	αὐτοῦ.	Καὶ μέγας Μωϋσῆς μὲν Αἴγυπτον
[68]	ὑπερετίθετο, παρά τε τοῦ Πνεύματος	αὐτοῦ	καὶ τῶν γνησίων τούτου συναγωνιστῶν
[41]	τοῦ Θεοῦ κλῆρον καὶ τοῖς	αὐτοῦ	λόγοις καὶ νόμοις καὶ πάθεσι
[67]	αὐτοῦ διηγήσομαι. Ὅταν τὴν ἑξαήμερον	αὐτοῦ	μεταχειρίζωμαι καὶ διὰ γλώσσης φέρω,
[46]	πρὸ γενέσεως. Ταῦτα τῶν πρώτων	αὐτοῦ	νεανιευμάτων τὰ διηγήματα, ἃ καὶ
[71]	εὐημερίαν, καὶ τοὺς δώδεκα ἐξ	αὐτοῦ	πατριάρχας, καὶ τὸν τῶν εὐλογιῶν
[73]	τὸν δεῖνα, κατὰ κλέος τῆς	αὐτοῦ	σοφίας ἐκ τῶν περάτων τῆς
[46]	κειμένους. ~Καὶ δὴ λαμπρὰ μὲν	αὐτοῦ	τὰ πρῶτα νεανιεύματα, λαμπρότερα δὲ
[29]	ἢ τοὺς σπουδαστάς, οὔτε πρὸς	αὐτοῦ	τὸ μάχεσθαι, ἢ δια σπᾶν
[69]	πεποίηκεν, ἐπαρασάμενος ἑαυτῷ τὸ φρικωδέστατον,	αὐτοῦ	τοῦ Πνεύματος ἐκπεσεῖν, εἰ μὴ
[52]	θείᾳ τραπέζῃ προσενεγκεῖν ἔδει, ὧν	αὐτουργὸς	ἦν, συνεπελάβετο δ' οὐδείς, ὥσπερ
[9]	ἡ πεῖρα παρέστησε, τοιούτους μὲν	αὐτοὺς	γεγονότας ὥστε, εἰ καὶ μὴ
[45]	πᾶν μὲν γένος ἀνθρώπων ἐπ'	αὐτοὺς	ἐλαύνων, παντὶ δὲ ζέων θυμῷ
[35]	χορτάζει πτωχοὺς ἄρτων καὶ διατρέφει	αὐτοὺς	ἐν λιμῷ καὶ ψυχὰς πεινώσας
[79]	χερσὶν ἢ δεήσεσιν· ἐποίει γὰρ	αὐτοὺς	καὶ παράφρονας τὸ πάθος· καὶ
[45]	ἀπειλαῖς, ἀλλ' ὡς ἂν μᾶλλον	αὐτοὺς	καταπλήξειε, φοβερὸν ἑαυτὸν ποιεῖν, καὶ
[11]	ἐν τῷ κοινῷ τὸ κατ'	αὐτοὺς	κρύπτηται, καὶ τοὺς τῆς ἀπαιδευσίας
[41]	μόνον ὁρώντων, καὶ τὸ κατ'	αὐτοὺς	ὅπως ἀσφαλῶς ἕξει λογιζομένων, εἴπερ
[9]	φανέστατον ἡ εὐτεκνία. Τοὺς γὰρ	αὐτοὺς	πολύπαιδας καὶ καλλίπαιδας μῦθοι μὲν
[63]	τῶν λαῶν προεστῶσι, τὴν εἰς	αὐτοὺς	φιλανθρωπίαν καὶ μεγαλοψυχίαν. Καὶ ἄλλων
[58]	μετεποιεῖτο τῶν νεωστὶ προσελθόντων, ὡς	αὐτῷ	διαφερόντων ἤδη κἀκείνου κεχωρισμένων. Ὁ
[53]	δακρύων ἄξιον. Εἶεν. ~Ἃ δὲ	αὐτῷ	διείλεκται τῷ βασιλεῖ καὶ μεθ'
[39]	ὡς οὐκ ἀνθρωπίνης χάριτος ἦν	αὐτῷ	ἔργον, ἀλλὰ Θεοῦ δῶρον τὸ
[62]	ἐὰν μετὰ λαμπρῶν τῶν λαμπάδων	αὐτῷ	καὶ δαψιλοῦς τῆς τοῦ ἐλαίου
[47]	ἐκ τοῦ δικαστικοῦ τάγματος προσπεμπομένους	αὐτῷ	καὶ πείθειν ἐπιχειροῦντας, τοὺς ἐκ
[31]	ψυχὰς αὐτὰς κατασύρουσαν. Συνεισβάλλει δὲ	αὐτῷ	καὶ στρατὸς ἄξιος, οἱ κακοὶ
[4]	δύο τῶν ἐξ ἀρχῆς ὑπαρχόντων	αὐτῷ	καὶ ταῦτα οἰκεῖα τῷ ἐκείνου
[41]	τὰ οἴκοι κατὰ νοῦν εἶχεν	αὐτῷ	καὶ ὡς οὐκ ἄν τις
[29]	τῶν πάνυ φιλοσόφων, τοῦτο λυσιτελεῖν	αὐτῷ	μᾶλλον ἡγούμενος ἤ τι διανοηθῆναι
[58]	Ταυρι καὶ πρόσοδοι καὶ παρόδιοι,	αὐτῷ	μὲν ὁρώμεναι, ἐκείνῳ δὲ προσγενόμεναι,
[17]	τῆς διατριβῆς ὄντες ἐτύγχανον, προσιόντες	αὐτῷ	μετὰ φιλικοῦ πλάσματος, φθόνος δὲ
[23]	πνέουσαν, εἰ καὶ τὸ ἦθος	αὐτῷ	μὴ κατὰ ῥήτορας ἦν; Τίς
[23]	καὶ φιλοπονίας οὖσαν καρπόν, ἀναγκαίαν	αὐτῷ	πεποιήκασιν· ὅθεν ἀρξάμενος, εἰς ἕξιν
[69]	πρὸς ὃν οὐδὲν ἀπόρρητον ἦν	αὐτῷ	περὶ τούτων κοινολογουμένῳ· μηδὲ ἁπλῶς
[33]	ἔχθραν τὸ πρὶν ἐνομίζετο. Ἐντεῦθεν	αὐτῷ	περιῆν καὶ τὸ κράτος τῆς
[12]	εἶναι ἢ πωλοδαμνεῖν ἄριστα, τῷ	αὐτῷ	πώλῳ καὶ διδασκάλῳ χρώμενος, ἢ
[33]	ἐσόφιζεν, ὑπήκουεν, ἐνουθέτει, πάντα ἦν	αὐτῷ,	σύμβουλος ἀγαθός, παραστάτης δεξιός, τῶν
[17]	Τότε τοίνυν τῶν ἐκ πλείονος	αὐτῷ	συνήθων καὶ φίλων τινές, ἔτ'
[61]	ἡμεῖς πλουτισθῶμεν θεότητα. Ἐντεῦ θεν	αὐτῷ	τὸ ἓν χιτώνιον καὶ τριβώνιον
[13]	πρὸ τῆς ἱερωσύνης· τοσοῦτον ἦν	αὐτῷ	τὸ παρὰ πάντων συγκεχωρηκὸς ἐν
[55]	οὖν τὰ μὲν πρὸς ἐκείνους	αὐτῷ	τοιαῦτα καὶ εἰς τοῦθ' ἥκοντα
[44]	ὡς πρὸς ἀνταγωνιστὴν ἰσχυρότερον ὄντος	αὐτῷ	τοῦ λόγου, κατὰ τὸ ἀκάθαρτον
[8]	ἐπαινούμενος· ἀλλ' ἵν' ἐπιδείξαιμι, οἵων	αὐτῷ	τῶν ἐξ ἀρχῆς ὑπαρχόντων, καὶ
[80]	κίνδυνον τελευτᾷ τὸ πάθος· συναπελθουσῶν	αὐτῷ	ψυχῶν οὐκ ὀλίγων, ἐκ τῆς
[18]	οὐκ ἐκείνων μόνον, ἀλλὰ καὶ	αὐτῶν	Ἀθηνῶν, ὡς διὰ τῆς πρώτης
[13]	τὸ πάρεργον ἦσαν, τοσοῦτον ἐξ	αὐτῶν	δρεπομένῳ ὅσον εἰς τὴν καθ'
[16]	ἐκ τοῦ λουτροῦ καὶ ὡς	αὐτῶν	ἕνα δεχόμενοι· καὶ τοῦτό ἐστιν
[19]	καὶ ἀλλήλοις συνδεῖ τοὺς τῶν	αὐτῶν	ἐραστάς. Οὗτος τοῦ ὑπὲρ ἡμᾶς
[34]	καὶ μᾶλλον χρῄζοντες ἀγνοοῦσιν ἢ	αὐτῶν	ἕτεροι. Ταῦτα μὲν οἱ σιτῶναι
[17]	πιστεύων τῷ πλάσματι, ἤδη κλινομένων	αὐτῶν	καὶ τὰ νῶτα μεταβαλλόντων, καὶ
[25]	οὐδ' ἐπιδεικτικῶς· τάχιστα ἐγενόμεθα ἡμῶν	αὐτῶν	καὶ τελοῦμεν εἰς ἄνδρας ἐξ
[11]	τοῦτο περιφρονητέον· ἀλλ' ὅσον χρήσιμον	αὐτῶν	καρπούμενοι πρός τε ζωὴν καὶ
[21]	τὴν πίστιν ἐντεῦθεν ἐβεβαιώθημεν, καταμαθόντες	αὐτῶν	τὸ ἀπατηλὸν καὶ κίβδηλον, ἐνταῦθα
[15]	μέρος ἢ τῆς λοιπῆς Ἑλλάδος,	αὐτῶν	τῶν οἰκητόρων οἱ πλεῖστοι· καὶ
[63]	ἀπελαυνόμενοι πόλεων, οἰκιῶν, ἀγορῶν, ὑδάτων,	αὐτῶν	τῶν φιλτάτων, ὀνόμασι μᾶλλον ἢ
[12]	Θετταλικόν τι καὶ ὄρειον ἄντρον	αὐχῶν	ὡς ἀρετῆς ἐργαστήριον, οὐδέ τινα
[69]	νοῦν δοκιμάζοντες καὶ τὸν σκοπὸν	ἀφ'	οὗ ταῦτα ἐγράφετο, μᾶλλον τῇ
[69]	κρίνειν οὐδὲ ἀποβάλλειν τῆς πατρίδος,	ἀφανείᾳ	τετιμημένους, ὡς ἐξ ἀμφοτέρων ἰσχυρὸν
[46]	δημεύσεις, ἐπιβουλαὶ φανεραί τε καὶ	ἀφανεῖς·	τὸ πείθειν, οὗ καιρὸς ἦν·
[3]	εἰπεῖν οὐκ ἔχοντες ἐπὶ τὸ	ἀφανὲς	καταφεύγουσι, δαίμονας δή τινας καὶ
[19]	αἱ πέτραι, καὶ οὐ πρὶν	ἀφεθήσονται	ἢ παρ' ἀλλήλων τι προσλαβεῖν
[24]	τι προδοθεὶς παρ' ἐκείνου, πεισθέντος	ἀφεῖναι	μὴ ἀφιέντα καὶ παραχωρῆσαι τοῖς
[14]	ἀναχωρεῖν τῶν τερπνῶν θεαμάτων, κἂν	ἀφέλκῃ	τις βίᾳ, πρὸς αὐτὰ πάλιν
[65]	ἄκρας ἀπολειπόμενοι· ἔτι πορθμὸν διαπερῶμεν,	ἀφέντες	τὸ μέγα καὶ βαθὺ πέλαγος.
[15]	τι προσθεῖναι τῷ λόγῳ μικρὸν	ἀφήγημα,	τοῖς μὲν εἰδόσιν ὑπόμνησιν, τοῖς
[25]	ἀλλήλοις μὲν ἔτι, οὐ γὰρ	ἀφῆκεν	ὁ φθόνος, τῷ πόθῳ δὲ
[13]	τοῦ ἐν λόγοις κράτους ἀποστερήσειεν,	ἀφῃρηκὼς	ἔσται αὐτὸ τὸ κάλλιστόν τε
[26]	τὸ φρονεῖν ὑπὸ τῆς ἐξουσίας	ἀφῃρημένος.	~Ἀλλ' οὐχ ὁ πολὺς οὕτω
[18]	ταῦτα· ἐγὼ δὲ τῆς λύπης	ἀφῄρουν	τὸ πλεῖστον, καὶ λογικῶς συγγινόμενος
[7]	καὶ τῶν κρεῶν χορηγοῦσα τὴν	ἀφθονίαν	τῶν τε ἄλλων ὅσα ἐκεῖσε
[36]	νεῖται τῷ φιλανθρώπῳ, τὸν τῆς	ἀφθονίας	καιρὸν εἰς τὸν τοῦ λιμοῦ
[61]	καὶ ποτὸν νηφάλιόν τε καὶ	ἄφθονον,	ὃ γεωργοῦσι πηγαὶ μηδὲν πονουμένοις.
[24]	παρ' ἐκείνου, πεισθέντος ἀφεῖναι μὴ	ἀφιέντα	καὶ παραχωρῆσαι τοῖς ἕλκουσι. Πρᾶγμα,
[23]	ἀρξάμενος, εἰς ἕξιν τῆς τέχνης	ἀφίκετο·	καὶ ταύτης, οὐχ ὅση περὶ
[60]	Ὁ δὲ οὕτω διὰ πάντων	ἀφίκετο,	ὡς εἶναι φιλοτιμία τις φύσεως.
[6]	καὶ ὄμβροις ταλαιπωρεῖν, ἥ τε	ἄφιλος	ἐρημία καὶ τὸ ἀκοινώνητόν τε
[62]	ἀκοινώνητον ᾖ μήτε τὸ πρακτικὸν	ἀφιλόσοφον·	ὥσπερ δὲ γῆ καὶ θάλασσα
[60]	καινὴν εὐπορίαν τὸ ἀπορεῖν ποιούμενος·	ἀφιλότιμος	δέ, πένης ἦν καὶ ἀνήροτος·
[52]	τοῦ λαοῦ μέρος γενόμενος, οὕτως	ἀφοσιοῦται	τὴν ἕνωσιν· ἄξιον δὲ μηδὲ
[25]	ὅσον τὸν τῶν πολλῶν πόθον	ἀφοσιώσασθαι·	οὐ γὰρ αὐτοί γε εἴχομεν
[11]	κτίσιν ἐπαν ιστάντες κατὰ τοὺς	ἄφρονας,	ἀλλ' ἐκ τῶν δημιουργημάτων τὸν
[15]	τῶν νέων οἱ πλεῖστοι καὶ	ἀφρονέστεροι·	οὐ τῶν ἀγεννῶν μόνον καὶ
[1]	γὰρ ἔσται τοῦτο χρέος ἱκανῶς	ἀφωσιωμένον·	χρέος δέ, εἴπερ ἄλλο τι,
[23]	κομψοῖς, τὸ περιττὸν διέπτυσεν ὡς	ἄχρηστον	τοῖς εὐσεβεῖν ἐθέλουσιν· ὥστε μᾶλλον
[77]	Καὶ πολλοὺς ἂν ἴδοις Βασιλείους	ἄχρι	τοῦ ὁρωμένου, τοὺς ἐν ταῖς