HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Grégoire de Nazianze, Discours funèbre en l'honneur de Basile de Césarée

Liste des contextes (ordre alphabétique)

φ = 160 formes différentes pour 265 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Chapitre

[69]   εὐγνωμονεστέροις! Οὐδὲ γὰρ τοὺς εὐαγγελιστὰς φαίη μεν ἂν ὑπεναντία ποιεῖν ἀλλήλοις,

[65]   εὐδοκιμεῖν, καὶ αὐτὸν ἶσον ἑαυτῷ φαίνεσθαι, καὶ ὄντως ἄρτιον; Πάντα μὲν

[61]   ᾔδει τρυφήν, τὸ μὴ τρυφῶν φαίνεσθαι, μηδὲ διὰ τοῦτο δεῖσθαι πλειόνων·

[38]   πολλῶν προέχειν, μηδὲ ἀεὶ κρείττω φαίνεσθαι, μηδὲ συμμετρεῖν τῇ ἀξίᾳ καὶ

[60]   καὶ οὕτω κρείττω τῶν πάντων φαίνεσθαι. Οὕτω δὲ διανοηθεὶς καὶ οὕτως

[55]   τὸ κρατοῦντα τῶν πολλῶν ταύτῃ φαίνεσθαι, τοῦτο δώσω τῷ λόγῳ. ~Γυναῖκά

[19]   γάρ μοι τὸ παρεθὲν ἀναγκαῖον φαίνεται καὶ κρεῖττον τοῦ προληφθέντος· κἄν

[75]   τὸν ἐρχόμενον. Καὶ εἴ τῳ φαίνεται τολμηρὸς ὁ λόγος, ἐκεῖνο προεξεταζέτω

[18]   ἐλάττω τῆς δόξης ὁρᾶν τὰ φαινόμενα, τοῦτο καὶ αὐτὸς πάσχων ἐσκυθρώπαζεν,

[23]   ταύτης, οὐχ ὅση περὶ τὸ φαινόμενον ἔχει καὶ κάτω κείμενον, ἀλλ'

[75]   τοῦ κρυπτομένου νόμου τὴν τοῦ φαινομένου κατάλυσιν. ~Ἐμιμήσατο Πέτρου τὸν ζῆλον,

[50]   ~Τούτοις καταπλαγέντα τὸν ὕπαρχον· Οὐδείς, φάναι, μέχρι τοῦ νῦν οὕτως ἐμοὶ

[12]   καὶ θεοσέβειαν ἐξασκούμενος καί, συνελόντι φάναι, πρὸς τὴν μέλλουσαν τελειότητα διὰ

[7]   ἔλαφοι τῶν λόφων ποθὲν ὑπερ φανέντες ἀθρόως. Ὡς μὲν εὐμεγέθεις, ὡς

[46]   πρῶτα; Ἐξορίαι, φυγαί, δημεύσεις, ἐπιβουλαὶ φανεραί τε καὶ ἀφανεῖς· τὸ πείθειν,

[18]   ἐπιβουλῆς ἐμοὶ δυσχεράναντες, ὡς καὶ φανερὰν ἔχθραν ὁμολογῆσαι καὶ προδοσίαν ἐπικαλεῖν,

[39]   ~Πρῶτον μὲν ἐκεῖνο πᾶσι ποιεῖ φανερόν, ὡς οὐκ ἀνθρωπίνης χάριτος ἦν

[3]   ὑψηλότεον, οἵτινες ἐκ τῶν οἰκείων φανερῶς εἰπεῖν οὐκ ἔχοντες ἐπὶ τὸ

[51]   ἀγενεστέρων, τοῦτον δὲ ἢ βιάζεσθαι φανερῶς, ἢ μὴ προσδοκᾶν εἴξειν ταῖς

[9]   δὲ μέγιστον δοκεῖ καὶ περι φανέστατον ἡ εὐτεκνία. Τοὺς γὰρ αὐτοὺς

[19]   ὅσῳ πλέον αὐτοῖς τὸ κάλλος φαντάζεται, τοσούτῳ μᾶλλον ἑαυτῷ τε καὶ

[23]   Ἠλυσίων πεδίων ἠξίωσαν Ἕλληνες, ἐν φαντασίᾳ τοῦ καθ' ἡμᾶς Παραδείσου γενόμενοι,

[64]   κενῷ φρυάγματι; Καὶ τοῦ μὲν Φαρισαίου καταγινώσκειν καὶ διηγεῖσθαι τὴν ἐξ

[11]   ἔστιν ἃ τοῖς πρὸς σωτηρίαν φαρμάκοις συνεκεράσαμεν· οὕτω καὶ τούτων τὸ

[54]   οὐδὲν εὕρισκεν οὐδαμόθεν τοῦ κακοῦ φάρμακον, ἐπὶ τὴν πίστιν τοῦ ἀνδρὸς

[34]   δ' ἦν οὐδαμόθεν, οὐδέ τι φάρμακον τῆς κακώσεως. Αἱ μὲν γὰρ

[55]   καὶ τῷ ὑπάρχῳ μικρὸν ὕστερόν φασι συμβῆναι. Κάμπτει καὶ τοῦτον ταῖς

[6]   γὰρ ἐπὶ πλεῖστον αὐτοῖς, ὥς φασι, τὸ τῆς φυγῆς παρετάθη ἔτος

[45]   ~Τὸν μὲν δὴ Περσῶν βασιλέα φασίν, ἐπειδή ποτε κατὰ τῆς Ἑλλάδος

[62]   ἢ τὸ καλὸν ἢ τὸ φαῦλον ἀνεπίμικτον ἔχοντος· ἀλλὰ τοῦ μὲν

[64]   δίκαιον ἀκοινώνητον. Καὶ γὰρ οὐ φαύλως τοῦτό τινες πεφιλοσοφήκασιν, ὅτι παραπεπήγασι

[21]   τὰ εἰς ψυχήν· οὐ γὰρ φαύλως τοῦτο ὑπολαμβάνεται τοῖς εὐσεβεστέροις· καὶ

[40]   προσχρώμενος, ἀλλὰ τῷ δύνασθαι μέν, φείδεσθαι δὲ προσα γόμενος· τὸ δὲ

[6]   ἐθελοντὰς πρὸς τὸν ἀγῶνα χωρεῖν, φειδοῖ τῶν διωκόντων καὶ τῶν ἀσθενεστέρων,

[73]   πᾶσι δὲ δῆλα, κἂν ἡμεῖς φειδώμεθα. ~Ἐπαινεῖς Ἡλίου τὴν πρὸς τοὺς

[70]   τοῦ ἐν αὐτοῖς τυπούμενοι Πνεύματος. ~Φέρε δή, πολλῶν ἐν τοῖς πάλαι

[11]   δὲ τοῦτο ὑπεθέμεθα καὶ ἀνωμολογησάμεθα, φέρε τὰ κατ' αὐτὸν θεωρήσωμεν. ~Τὰ

[34]   καὶ τοῦτο πολλάκις εἰς ψυχὴν φέρει δι' εὐνοίας δουλούμενον· πτωχοτροφίαι, ξενοδοχίαι,

[11]   ἐδεξάμεθα, ὅσον δὲ εἰς δαίμονας φέρει καὶ πλάνην καὶ ἀπωλείας βυθὸν

[21]   τίμιον, ὃ μὴ πρὸς ἀρετὴν φέρει, μηδὲ ποιεῖ βελτίους τοὺς περὶ

[35]   ἐστὶν ἀκόλουθα καὶ εἰς ταὐτὸν φέρει, ταῦτα καὶ διενοήθη καὶ κατεπράξατο

[77]   ἢ σπουδὴν εἰρημένον ἢ πεπραγμένον φέρειν ἀπομνημόνευμα, ὥσπερ οὖν κἀγὼ πολλάκις

[82]   σεαυτοῦ πρεσβείαις ἢ πείσαις καρτερῶς φέρειν· καὶ τὸν πάντα βίον ἡμῖν

[21]   τοσοῦτον ἦν τὸ δι' ἀέρος φέρεσθαι ὅσον ἡμῖν τὸ πρὸς Θεὸν

[14]   τις βίᾳ, πρὸς αὐτὰ πάλιν φέρεσθαι· οὔτε λόγος τῶν ἡδίστων διηγημάτων.

[19]   τοῦ καιροῦ καὶ τοῦ μέτρου φερόμενος, καὶ οὐκ οἶδ' ὅπως εἰς

[66]   τὸ ἀεικίνητον καὶ μέχρι Θεοῦ φέρον ταῖς ἀναβάσεσι, δύναμις δὲ ἡ

[75]   τοῦ χαρακτῆρος ἐκείνου ἐν ἑαυτῷ φέροντα. Οὐ γὰρ μικρὸν τοῖς σπουδαίοις

[6]   μηχανῶνται; μᾶλλον δέ, πρὸς τί φέρονται παρὰ τῆς πάντα τὰ ἐκείνων

[17]   καὶ τὴν τότε τιμὴν οὐ φέροντες· δεινὸν γὰρ εἶναι, εἰ προειληφότες

[79]   ἡ πόλις, τὴν ζημίαν οὐ φέροντες καὶ τῆς ἐκδημίας ὡς τυραννίδος

[54]   οὐδὲν ἀπῆν τῶν εἰς τοῦτο φερόντων. Ἡ νὺξ παρῆν, ὁ δίφρος

[24]   μυκωμένων ἐπ' ἀλλήλοις καὶ οὐ φερόντων τὴν ἀλλοτρίωσιν. Οὐ μὴν μακρότερόν

[20]   ἀμφοτέροις ἐδόκει ψυχὴ δύο σώματα φέρουσα· καὶ εἰ τό, πάντα ἐν

[21]   οἴκους καὶ τοὺς ἐκεῖσε διδασκάλους φέρουσα, καὶ ἡ πρὸς τοὺς ἔξωθεν

[67]   αὐτοῦ μεταχειρίζωμαι καὶ διὰ γλώσσης φέρω, μετὰ τοῦ κτίστου γίνομαι, καὶ

[31]   σύμμαχος ἐθελοντὴς καὶ τῇ μητρὶ φέρων ἑαυτὸν τῇ Ἐκκλησίᾳ δίδωσιν. ~Ἆρ'

[14]   καὶ διὰ λείας τῆς ὁδοῦ φέρων καὶ ἄγαν εὐπόρου καὶ βασιλικῆς

[66]   τυγχάνῃ γινώσκων καὶ διὰ γλώσσης φέρων καὶ συνετίζων τὰς ἀκοάς· ἤρκεσε

[10]   προεκλήθη, τὴν τῆς ἐμμελείας ὄντως φερώνυμον, ἣ τοῦτο ἐν γυναιξὶν ὤφθη,

[37]   πάντα λέγοντα διατρίβειν; ἄρτι τοῦ φερωνύμου τῆς εὐσεβείας μετατεθέντος καὶ ταῖς

[62]   χρησιμωτέρου, τὸ δὲ θορυβῶδες οὐ φεύγοντος, καὶ τούτους ἄριστα κατήλλαξεν ἀλλήλοις

[39]   τοῦτο τεκμαιρομένων· ἐπειδὴ τὸ φορτικὸν φεύγων ἐγώ, καὶ γὰρ ἐν ἅπασιν,

[60]   μὲν οὖν μὴ ῥᾳθυμίας ἔγκλημα φεύγων, παρὰ τοῖς τὰ ἐκείνου πάντα

[48]   ἀπαυθαδιάζεσθαι; Τοῦ χάριν, ὁ γεννάδας φησί, καὶ τίς ἡ ἀπόνοια; Οὔπω

[49]   δαί; Οὐ φοβεῖ τὴν ἐξουσίαν; φησί. Μὴ τί γένηται, μὴ δὲ

[20]   εὐτειχεῖ θαλάμῳ χρυσέας κίονας, ὅ φησι Πίνδαρος, οὕτως ᾔειμεν εἰς τὸ

[57]   τοῖς ὄνυξιν· ὁ δέ· Ἰατρεύεις, φησί, τὸ ἧπαρ, ὁρᾷς ὅπως με

[48]   Ὅτι μὴ τὰ βασιλέως θρησκεύεις, φησί, τῶν ἄλλων ἁπάντων ὑποκλιθέντων καὶ

[49]   βασάνους, θάνατον. Εἴ τι ἄλλο, φησίν, ἀπείλει· τούτων γὰρ οὐδὲν ἡμῶν

[57]   προσέταττεν. Ὁ δέ, Προσαποδύσομαί σοι, φησίν, εἰ βούλει, καὶ τὸ χιτώνιον»

[50]   ὄνομα. Οὐδὲ γὰρ ἐπισκόπῳ ἴσως, φησίν, ἐνέτυχες, ἢ πάντως ἂν τοῦτον

[32]   ἢ πῦρ ἐν ἀκάνθαις, ὅ φησιν ἡ θεία γραφή, ῥᾳδίως ἀναλίσκον

[11]   τὸν δημιουργὸν καταλαμβάνοντες, καὶ ὅ φησιν ὁ θεῖος Ἀπόστολος, αἰχμαλωτίζοντες πᾶν

[56]   πίστιν μεθ' ἧς ἱκέτευεν; Οὐ, φησὶν ὁ καινὸς δικαστής, ἀλλ' ἡττᾶσθαι

[48]   κοινωνοὺς ἔχειν ἡμᾶς; Ὕπαρχοι μέν, φησίν, ὑμεῖς, καὶ τῶν ἐπιφανῶν, οὐκ

[48]   μετὰ συνέσεως ἔνστασιν. Τί σοι, φησίν, ὦ οὗτος, βούλεται, τοὔνομα προσειπών,

[38]   λογίζομαι. Ἐκεῖνός τε γὰρ προέκοπτε, φησίν, ὥσπερ ἡλικίᾳ, οὕτω δὴ καὶ

[64]   λέπραν καθαίροντος. ~Πρὸς ταῦτα, τί φήσουσιν ἡμῖν οἱ τὸν τῦφον ἐγκαλοῦντες

[65]   σάλπιγξ ἐπὶ πολὺ τοῦ ἀέρος φθάνουσα, ἢ Θεοῦ φωνὴ τὸν κόσμον

[67]   φωτὶ φῶς εὑρίσκων, μέχρις ἂν φθάσω πρὸς τὸ ἀκρότατον. Ὅταν ἀθλητῶν

[63]   τῆς ἑαυτοῦ φιλοσοφίας τυπῶν, καὶ φθεγγομένη καὶ σιωπῶσα παραίνεσις. Καὶ οὐχ

[37]   τῷ Πνεύματι. Καί τι σύντομον φθέγξομαι, νεκρὸς ἐντεθεὶς ὡς τάφῳ τινὶ

[66]   πᾶσαν τὴν γῆν ἐξελθεῖν τὸν φθόγγον αὐτοῦ, καὶ εἰς τὰ πέρατα

[20]   ἡμᾶς πράγματος ἐπιφθονωτάτου, τῶν λόγων· φθόνος δὲ ἀπῆν, ζῆλος δὲ ἐσπουδάζετο.

[17]   προσιόντες αὐτῷ μετὰ φιλικοῦ πλάσματος, φθόνος δὲ ἦν, οὐκ εὔνοια τὸ

[25]   ἔτι, οὐ γὰρ ἀφῆκεν ὁ φθόνος, τῷ πόθῳ δὲ σὺν ἀλλήλοις.

[63]   καὶ κλέπτας οὐκ εὐφραίνοντα καὶ φθόνου πάλην καὶ καιροῦ φθορὰν διαφεύγοντα·

[17]   μάταιος, οὐ γὰρ ᾐσθόμην τοῦ φθόνου, πιστεύων τῷ πλάσματι, ἤδη κλινομένων

[63]   καὶ φθόνου πάλην καὶ καιροῦ φθορὰν διαφεύγοντα· ἐν ᾧ νόσος φιλοσοφεῖται

[81]   οἱ ξένοι, καὶ ἀδελφοὶ τὸν φιλάδελφον, οἱ νοσοῦντες τὸν ἰατρόν, ἣν

[17]   καὶ νεήλυδος. Ἐγὼ δὲ ὁ φιλαθήναιος καὶ μάταιος, οὐ γὰρ ᾐσθόμην

[56]   κατέχειν, κήδεσθαι, χεῖρα ὀρέγειν Θεοῦ φιλανθρωπίᾳ καὶ νόμῳ τῷ τετιμηκότι θυσιαστήρια;

[25]   ἡ πολύ τροπος τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπία καὶ περὶ τὸ ἡμέτερον γένος

[63]   Θεοῦ συντρέχωσι. ~Τί ἔτι; Καλὸν φιλανθρωπία καὶ πτωχοτροφία καὶ τὸ τῆς

[63]   λαῶν προεστῶσι, τὴν εἰς αὐτοὺς φιλανθρωπίαν καὶ μεγαλοψυχίαν. Καὶ ἄλλων μὲν

[8]   ἵνα ξενοκτονεῖν διδαχθῇ, ἀπανθρωπίαν μαθοῦσα φιλανθρωπίας ἀντίδοσιν; Τοῦτο μὲν οὖν τοσοῦτον

[53]   τῆς τοῦ βασιλέως περὶ ἡμᾶς φιλανθρωπίας ἀρχὴ καὶ κατάστασις πρώτη· τοῦτο

[45]   μεθ' ἡμῶν τι γένηται λόγῳ φιλανθρωπίας, ἵν' ἡμᾶς ἑλκύσῃ πρὸς ἑαυτὴν

[34]   ἄλλο οὐδὲν τῶν ἢ τοῖς φιλανθρώποις ἐπηγγελμένων ἢ τοῖς ἀπανθρώποις ἠπειλημμένων.

[36]   ἓν ὁρῶν, τῷ φιλανθρώπῳ τὸ φιλάνθρωπον κτήσασθαι καὶ τῶν ἐκεῖθεν τυχεῖν

[16]   προειδόσι καὶ μάλα ἡδὺ καὶ φιλάνθρωπον· πλείων γάρ ἐστιν ἡ ἔνδειξις

[5]   τοῖς ἐγγύθεν γενομένοις ἐπιφυεὶς πάντας φιλανθρώπους ἀπέδειξε, θράσει τε πολλῷ ῥέων

[64]   θαυμάζοι, ὡς ἡδεῖς τε καὶ φιλανθρώπους, ὅτι τοῖς δήμοις χαρίζονται καὶ

[36]   ἀπραγμάτευτος, πρὸς ἓν ὁρῶν, τῷ φιλανθρώπῳ τὸ φιλάνθρωπον κτήσασθαι καὶ τῶν

[36]   τὴν Αἴγυπτον ἐξω νεῖται τῷ φιλανθρώπῳ, τὸν τῆς ἀφθονίας καιρὸν εἰς

[56]   ἀπολογεῖσθαι κελεύει· οὐδὲ ἡμέρως καὶ φιλανθρώπως, ἀλλ' ὡς ἕνα τῶν κατακρίτων.

[7]   τἆλλα δὴ ὑπειπόντες ὅσα πεποίηκε (φιλεῖ γὰρ ἐν τοῖς τοιούτοις φιλιστορεῖν

[14]   συμφυΐας, εἰ χρὴ προσειπεῖν οἰκειότερον. Φιλεῖ γὰρ οὔτε ὄψις ῥᾳδίως ἀναχωρεῖν

[39]   μᾶλλον ἢ παραδυναστεύειν, καὶ τῇ φιλίᾳ τοῦτο τεκμαιρομένων· ἐπειδὴ τὸ φορτικὸν

[59]   πάντα ἐποιεῖτο τοῦ Πνεύματος· καὶ φιλίαν αἰδεῖσθαι εἰδώς, ἐνταῦθα μόνον ἠτίμαζεν,

[14]   τῆς ἀρχῆς συνέστη τὸ τῆς φιλίας, ἤτ' οὖν συμπνοίας καὶ συμφυΐας,

[2]   πολλὰ τῶν ἐμῶν ὅρῳ τε φιλίας καὶ νόμῳ κρείττονι (οὐ γὰρ

[17]   ἀναδήσασθαι. Οὗτος δεύτερος ἡμῖν τῆς φιλίας οὐκ ἔτι σπινθήρ, ἀλλ' ἤδη

[17]   τῆς τιμῆς. ~Τοῦτο ἡμῖν τῆς φιλίας προοίμιον· ἐντεῦθεν ὁ τῆς συναφείας

[22]   οὐδέν, εἰ κἀνταῦθα τῆς ἐκείνου φιλίας τι παραπέλαυσα, ὥσπερ ζῶντος εἰς

[2]   ἀμελήσαιμεν ἢ ἀρετῆς ἢ τοῦ φιλικοῦ καθήκοντος· οὐδὲ τῷ νομίζειν ἄλλοις

[17]   ὄντες ἐτύγχανον, προσιόντες αὐτῷ μετὰ φιλικοῦ πλάσματος, φθόνος δὲ ἦν, οὐκ

[15]   περὶ τὰς ἀντιθέτους ἱπποδρομίας τοὺς φιλίππους τε καὶ φιλοθεάμονας· πηδῶσι, βοῶσιν,

[7]   (φιλεῖ γὰρ ἐν τοῖς τοιούτοις φιλιστορεῖν ἡ ψυχὴ καὶ πολλοῖς θαύμασιν

[15]   ἱπποδρομίας τοὺς φιλίππους τε καὶ φιλοθεάμονας· πηδῶσι, βοῶσιν, οὐρανῷ πέμπουσι κόνιν,

[63]   μαγγανεύματα καὶ κομψεύματα καὶ οἱ φιλόκαλοι δίφροι, καὶ τῆς ἐσθῆτος ὅση

[25]   οὖν ἡμέτερα, ὅπη τῷ Θεῷ φίλον, ἀγέσθω· ἄγοιτο δὲ ταῖς ἐκείνου

[8]   τοῦ θηράματος ἦσαν ταμίαι. Ὅσον φίλον εἴχετο θελήμασι μόνον· ὅσον περιττὸν

[82]   πόθῳ τετρυχωμένους; Πλὴν καὶ Θεῷ φίλον τὸ κατὰ δύναμιν. Σὺ δὲ

[24]   εἰπὼν τῆς περὶ τὴν ἐπάνοδον φιλονεικίας, κρείττων ὤφθη τῶν κατεχόντων· καὶ

[5]   θράσει τε πολλῷ ῥέων καὶ φιλονεικῶν τὸ τῆς ἀσεβείας κράτος ἀναδήσασθαι.

[17]   τὸ προσάγον, ἐπηρώτων τε αὐτὸν φιλονείκως μᾶλλον ἢ λογικῶς, καὶ ὑποκλίνειν

[35]   παράδοξον, ἵνα τρέφῃ τρέφουσαν εἰς φιλοξενίας ἀντίδοσιν· οὐδὲ πέντε ἄρτοις ἑστιᾶν

[81]   πτωχοὶ τὸν φιλόπτωχον, καὶ τὸν φιλόξενον οἱ ξένοι, καὶ ἀδελφοὶ τὸν

[23]   ἀρρωστία καὶ νοσοκομία, φιλοσοφίας καὶ φιλοπονίας οὖσαν καρπόν, ἀναγκαίαν αὐτῷ πεποιήκασιν·

[13]   τῶν καλῶν διαφυγεῖν, μηδὲ τῷ φιλοπόνῳ τῆς μελίσσης ἀπολειφθῆναι συλλεγούσης ἐκ

[81]   τὸν πατέρα, καὶ πτωχοὶ τὸν φιλόπτωχον, καὶ τὸν φιλόξενον οἱ ξένοι,

[69]   εἴη καὶ ὅς τις ἐμοὶ φίλος, ἡ ἐκείνου θεολογία! Καὶ τοσοῦτον

[78]   ὁ λόγος. Οὐ γὰρ ἔχω φιλοσοφεῖν ἐν τῷ πάθει, καὶ εἰ

[78]   τῷ πάθει, καὶ εἰ σφόδρα φιλοσοφεῖν ἐσπούδακα, τῆς κοινῆς μεμνημένος ζημίας,

[59]   ἀνωμαλία καὶ σύγχυσις καὶ τὸ φιλοσοφεῖν μὴ δυνηθῆναι ἢ μὴ νομίζεσθαι,

[63]   φθορὰν διαφεύγοντα· ἐν ᾧ νόσος φιλοσοφεῖται καὶ συμφορὰ μακαρίζεται καὶ τὸ

[38]   μέτριον· μᾶλλον δέ, ἵνα τι φιλοσοφήσω περὶ τούτων ἄμεινον, ὅπερ ἐπὶ

[13]   γὰρ ναρκώντων ἐστὶ νοῦς ἀνεκλάλητος. Φιλοσοφία δὲ ἡ σπουδή, καὶ τὸ

[13]   φιλοσόφοις καὶ πρὸ τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ δογμάτων· τὸ μέγιστον, ἱερεὺς Χριστιανοῖς

[55]   τι μέγα καὶ ὑψηλὸν ἡ φιλοσοφία, καὶ τὸ κρατοῦντα τῶν πολλῶν

[25]   ἄνδρας ἐξ ἀγενείων, ἀνδρικώτερον τῇ φιλοσοφίᾳ προσβαίνοντες· οὐ σὺν ἀλλήλοις μὲν

[10]   ἦν ἔτι νέος καὶ οὔπω φιλοσοφίᾳ τῶν σαρκῶν κατεκράτησεν· ἀλλ' ἵνα

[19]   τὸν πόθον ἀλλήλοις καθωμολογήσαμεν, καὶ φιλοσοφίαν εἶναι τὸ σπουδαζόμενον, τηνικαῦτα ἤδη

[38]   τῶν ἑξῆς ἢ τὴν ἑαυτοῦ φιλοσοφίαν, ἢ τὰς τῶν πεπιστευκότων ἐλπίδας·

[25]   συνέπεσε, καὶ τὸ πρὸς τὴν φιλοσοφίαν οὐκ εὔοδον οὐδὲ τῆς ἐπιθυμίας

[13]   ὅσον εἰς τὴν καθ' ἡμᾶς φιλοσοφίαν συνεργοὺς ἔχειν, ἐπειδὴ δεῖ καὶ

[23]   καὶ νομοθετεῖ ποιήμασιν; Τίς δὲ φιλοσοφίαν, τὴν ὄντως ὑψηλήν τε καὶ

[29]   περὶ τῶν παρόντων τῆς ἑαυτοῦ φιλοσοφίας ἀνάξιον καὶ διαφθείρειν ἐν ζάλῃ

[75]   γὰρ οὐκ ἐναργὴς τῆς ἐκείνου φιλοσοφίας εἰκὼν ὁ ἀνήρ; Καὶ οὗτος

[25]   οὐκ ἀπὸ σκοποῦ τῆς προκειμένης φιλοσοφίας. Ἐμὲ δὲ πατέρων εὐλάβεια καὶ

[53]   βασιλεῖ καὶ μεθ' ὅσης τῆς φιλοσοφίας, ἐπειδή γε αὖθις τρόπον τινὰ

[23]   τοῦ σώματος ἀρρωστία καὶ νοσοκομία, φιλοσοφίας καὶ φιλοπονίας οὖσαν καρπόν, ἀναγκαίαν

[63]   ἐπὶ θεραπείᾳ διὰ τῆς ἑαυτοῦ φιλοσοφίας τυπῶν, καὶ φθεγγομένη καὶ σιωπῶσα

[13]   τῶν σοφιστικῶν θρόνων, φιλόσοφος ἐν φιλοσόφοις καὶ πρὸ τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ

[62]   καὶ διαζεύξας· ἵνα μήτε τὸ φιλόσοφον ἀκοινώνητον ᾖ μήτε τὸ πρακτικὸν

[23]   κείμενον, ἀλλ' ὅσον δογματικὸν καὶ φιλόσοφον. Ἀλλὰ τί ταῦτα, καίπερ τηλικαῦτα

[80]   ψαλμῳδίαι θρήνοις ὑπερνικώμεναι, καὶ τὸ φιλόσοφον τῷ πάθει καταλυόμενον· ἀγὼν δὲ

[13]   καὶ πρὸ τῶν σοφιστικῶν θρόνων, φιλόσοφος ἐν φιλοσόφοις καὶ πρὸ τῶν

[29]   μῶν κυβέρνησιν. Καίπερ δὲ οὕτω φιλοσόφου καὶ θαυμασίας οὔσης τῆς ἀναχωρήσεως,

[39]   τὸ ἡμέτερον. Οἷα γάρ μοι φιλοσοφοῦντι περὶ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον συνεφιλοσόφει!

[66]   πράγματι; Τίς τῶν τὰ ἔξωθεν φιλοσοφούντων ἢ τὰ ἡμέτερα; Μία καὶ

[28]   τις ἄλλος τῶν καθ' ἡμᾶς φιλοσόφων, καὶ ἱκανὸς θάρσος παρασχεῖν, εἴπερ

[14]   γὰρ ηὐδοκίμει σοφιστῶν τε καὶ φιλοσόφων τοῖς τελεωτάτοις, ὧν ἐν βραχεῖ

[29]   Ἠλίου καὶ Ἰωάννου, τῶν πάνυ φιλοσόφων, τοῦτο λυσιτελεῖν αὐτῷ μᾶλλον ἡγούμενος

[38]   ἄλλους ἐδείκνυτο, κάλλιστά τε καὶ φιλοσοφώτατα περὶ τούτων διανοούμενος. Ἡγεῖτο γὰρ

[31]   διελὼν ἄριστα παρ' ἑαυτῷ καὶ φιλοσοφώτατα τοῖς τοῦ Πνεύματος λογισμοῖς, ἄλλον

[60]   διὰ πάντων ἀφίκετο, ὡς εἶναι φιλοτιμία τις φύσεως. Σκοπῶμεν δὲ οὕτως.

[77]   μικρόν, ἀλλὰ καὶ μέγιστον εἰς φιλοτιμίαν εἰκότως, τὸ τυχεῖν ἐκείνῳ ποτὲ

[8]   παρθένου, εἴ τι τοσοῦτον εἰς φιλοτιμίαν ἔστι σοι, κἂν δῶμεν μὴ

[8]   τι παρὰ τῶν ἄνωθεν εἰς φιλοτιμίαν, μεῖζον ἐκείνῳ τὸ προσθεῖναι τοῖς

[11]   τὸ ἐν λόγοις κομψὸν καὶ φιλότιμον ἀτιμάζουσα μόνης ἔχεται τῆς σωτηρίας

[1]   ἡμῖν τοῖς πάλαι πᾶν τὸ φιλότιμον καταλύσασιν, ἀλλὰ καὶ οἷς βίος

[3]   γένει καὶ τοῖς ἐκ γένους φιλοτιμούμενον, ἤ τινι τῶν μικρῶν ὅλως

[31]   μεγαλόφρων ἐκείνη ψυχὴ καὶ ὄντως φιλόχριστος; Οὐ δὲ πολλῶν ἐδεήθη λόγων

[30]   καὶ ὅσην ἐπέλαβε· βασιλεὺς ὁ φιλοχρυσότατος καὶ μισοχριστότατος, καὶ δύο τὰ

[54]   ἐπιτρέπει τῶν οἰκειοτάτων ἑαυτῷ καὶ φιλτάτων. Καὶ ὃς παρῆν, οὐδὲν ἀναδὺς

[63]   οἰκιῶν, ἀγορῶν, ὑδάτων, αὐτῶν τῶν φιλτάτων, ὀνόμασι μᾶλλον ἢ σώμασι γνωριζόμενοι·

[16]   παρά τινι τῶν προειληφότων ἢ φίλων ἢ συγγενῶν ἢ τῶν ἐκ

[39]   ἐν πρώ τοις τῶν ἑαυτοῦ φίλων καὶ συνήθων ἐγνώρισεν. ~Ἔπειτα τὸ

[72]   τὸν πειραστὴν καταπαλαίσας καὶ τῶν φίλων τὴν ἀλογίαν ἐπιστομίσας ἀγνοούντων τὸ

[17]   ἐκ πλείονος αὐτῷ συνήθων καὶ φίλων τινές, ἔτ' ἐκ τοῦ πατρὸς

[70]   γνώσεως οὐκ ἐβλάβη καὶ τὴν φλογίνην ῥομφαίαν παρελθών, εὖ οἶδα, τοῦ

[62]   καὶ τὴν ὕλην ὑποσπῶν τῆς φλογός, τὸ δὲ κρυπτὸν τῷ Θεῷ

[19]   καὶ ἠρινοῖς ἄνθεσιν· οὔτε γὰρ φλὸξ μένει τῆς ὕλης δαπανηθείσης, ἀλλὰ

[49]   χρήσασθαι λόγοις. Τί δαί; Οὐ φοβεῖ τὴν ἐξουσίαν; φησί. Μὴ τί

[45]   ὡς ἂν μᾶλλον αὐτοὺς καταπλήξειε, φοβερὸν ἑαυτὸν ποιεῖν, καὶ ταῖς κατὰ

[16]   πρᾶγμα, τοῖς μὲν ἀγνοοῦσι λίαν φοβερὸν καὶ ἀνήμερον, τοῖς δὲ προειδόσι

[16]   θυρῶν ἀρασσομένων, πατάγῳ τὸν νέον φοβήσαντες, εἶτα τὴν εἴσοδον συγχωρήσαντες, οὕτως

[52]   δὲ περὶ αὐτὸν ἑστηκότας ἐν φόβῳ τινὶ καὶ σεβάσματι· ἐπειδὴ ταῦτα

[37]   ἐντεθεὶς ὡς τάφῳ τινὶ τῷ φορείῳ, νέος ἐπάνεισιν, εὐσθενής, ἄνω βλέπων,

[14]   ἡδίστων διηγημάτων. Δέδοικα δὲ τὸ φορτικὸν τῆς ἐγχειρήσεως. Πειράσομαι μὲν οὖν,

[39]   φιλίᾳ τοῦτο τεκμαιρομένων· ἐπειδὴ τὸ φορτικὸν φεύγων ἐγώ, καὶ γὰρ ἐν

[24]   ταῦτα, καὶ πλήρης παιδεύσεως ἡ φορτίς, ὡς γοῦν ἐφικτὸν ἀνθρωπίνῃ φύσει·

[22]   ~Καὶ τὸ κάλλιστον, ὅτι καὶ φρατρία τις περὶ ἡμᾶς οὐκ ἀγεννὴς

[69]   πολλάκις πεποίηκεν, ἐπαρασάμενος ἑαυτῷ τὸ φρικωδέστατον, αὐτοῦ τοῦ Πνεύματος ἐκπεσεῖν, εἰ

[5]   ~Διωγμὸς ἦν, καὶ διωγμῶν ὁ φρικωδέστατος καὶ βαρύτατος· εἰδόσι λέγω τὸν

[26]   οὐκ ἐπιτρέμει τοῖς θρόνοις, οὐδὲ φρίσσει τὴν ὄψιν τὸν ἐγκρατῆ κάτω

[26]   ὑπολαμβάνει, κακῶς εἰδὼς καὶ τὸ φρονεῖν ὑπὸ τῆς ἐξουσίας ἀφῃρημένος. ~Ἀλλ'

[16]   τοῦτο τῶν νεηλύδων συστέλλειν τὸ φρόνημα καὶ ὑπὸ χεῖρα σφῶν ἀπ'

[45]   τοῖς ἀνδρικωτέροις καὶ στερροτέροις τὸ φρόνημα. Ὁ δὲ τοιούτου μὲν οὐδενὸς

[45]   παντὶ δὲ ζέων θυμῷ καὶ φρονήματι, οὐ ταύτῃ μόνον ἐπαίρεσθαι καὶ

[56]   δὲ προὐκάθητο γέμων θυμοῦ καὶ φρονήματος. Εἱστήκει δέ, οἷον ὁ ἐμὸς

[34]   εἰσὶ τοῦ δέοντος ἀπληστότεροι καὶ φρονοῦσι κακῶς· ἐκείνοις μὲν τὰ ἑαυτῶν,

[55]   Καὶ ὄντως πληγὴ τοῖς εὖ φρονοῦσι παίδευμα γίνεται, καὶ κρείττων εὐημερίας

[42]   τὸ λειπόμενον τῶν σαρκῶν ταῖς φροντίσιν, ἕως εὕρῃ τοῦ κακοῦ λύσιν·

[29]   Πόντον μεταχωρεῖ, καὶ τοῖς ἐκεῖσε φροντιστηρίοις ἐπιστατεῖ· αὐτοῖς τε καθιστᾷ τι

[59]   ἀνδρὸς ὑπερ απολογουμένων, ὅτι μείζω φρονῶν ἢ κατὰ τὰ ἀνθρώπινα, καὶ

[31]   ὑπέρχρονον. ~Ὁ μὲν οὖν οὕτω φρονῶν καὶ μετὰ τοιαύτης ἡμῖν ἐπιστρατεύει

[64]   τὴν ψυχὴν δὲ οἰδαίνειν κενῷ φρυάγματι; Καὶ τοῦ μὲν Φαρισαίου καταγινώσκειν

[12]   παραθέων ἐγγύθεν ἐν πωλικῷ τῷ φρυάγματι καὶ τῶν ἄκρων τῆς ἀρετῆς

[32]   θεία γραφή, ῥᾳδίως ἀναλίσκον τοὺς φρυγανώδεις καὶ ὑβριστὰς τῆς θεότητος. Εἰ

[21]   πάντα χρυσὸν κτησάμενος, ἄλλος οὗτος Φρύγιος μῦθος. Τὸν γὰρ Ἀβάριδος ὀϊστὸν

[57]   τρόπαια στήσας, ἵνα διασώσῃ λαὸν φυγάδα, καὶ τοῦτον ἐξαιρήσεσθαι τῶν κινδύνων;

[74]   ἐν γαστρὶ κήτους εὐξάμενον προφήτην φυγάδα, καὶ ὡς ἀπὸ θαλάμου, τοῦ

[35]   καὶ τρέφειν ἐν ἐρήμῳ λαὸν φυγάδα, οὐδὲ πυθμέσι πηγάζειν τροφὴν ἀδάπανον

[7]   ἐν ἐρήμῳ ξένον λαὸν καὶ φυγάδα, ὥστε καὶ ἄρτον ὀμβρῆσαι καὶ

[46]   δὴ λέγω τὰ πρῶτα; Ἐξορίαι, φυγαί, δημεύσεις, ἐπιβουλαὶ φανεραί τε καὶ

[29]   τούτου χρησάμενος καὶ παραινέταις γνησίοις, φυγὰς ἐνθένδε σὺν ἡμῖν πρὸς τὸν

[64]   ἔκλυσιν, ἀλλ' ἀμφοτέρων τὴν ἀμετρίαν φυγεῖν, ἀμφοτέροις σὺν λόγῳ καὶ καιρῷ

[68]   ἀπ' ἀρχῆς ἐπεπήδησεν, ἀλλὰ καὶ φυγὴν καὶ θάνατον καὶ τὰς πρὸ

[7]   ταλαιπωροῦντας μετὰ τὴν ἐξ Αἰγύπτου φυγήν, ὡς ἄρα βελτίων Αἴγυπτος αὐτοῖς

[6]   αὐτοῖς, ὥς φασι, τὸ τῆς φυγῆς παρετάθη ἔτος που ἕβδομον, καὶ

[6]   λίαν ὀλίγοις χρώμενοι καὶ τῆς φυγῆς συνεργοῖς καὶ τῆς τροφῆς ὑπηρέταις.

[81]   καὶ ἰατρείαν, οἱ ὑγιαίνοντες τὸν φύλακα τῆς ὑγείας, οἱ πάντες τὸν

[60]   παρὰ πάντα τὸν ἑαυτοῦ βίον φυλάξας. Ὁμῶς δὲ ἀμφοτέρους περιφρονῶν, τούς

[48]   κράτος ἑαυτῷ συν τηροῦντα καὶ φυλάττοντα χρονιώτερον; Τούτῳ βρέμοντι κατὰ τῆς

[9]   γενέσθαι τῶν ἐπαινουμένων, κἂν τῇ φύσει δοίη τις· ἡ δὲ διὰ

[24]   φορτίς, ὡς γοῦν ἐφικτὸν ἀνθρωπίνῃ φύσει· τὸ γὰρ ἐπέκεινα Γαδείρων οὐ

[10]   εἴπερ ἔδει δουλεύσαντα πάντως τῇ φύσει τὸν νῦν εὐφημούμενον ἀνθρώποις δοθῆναι

[26]   οὐδεὶς οὐδὲ ζωγράφος, ὅστις οὐ φύσεις ἀρρωστημάτων ἐσκέψατο πρότερον, ἢ πολλὰ

[23]   κράτος ἔχουσιν. Ἥκιστα μὲν τάχους φύσεως διὰ τόνον δεόμενος, ἥκιστα δὲ

[14]   συνελέξατο τάχει τε καὶ μεγέθει φύσεως. Ἐντεῦθεν ἐπὶ τὸ τῶν λόγων

[62]   ἀγγέλων τετάχθαι καὶ τῆς μοναδικῆς φύσεως· ὀκνῶ γὰρ εἰπεῖν Χριστοῦ, ὃς

[60]   ἀφίκετο, ὡς εἶναι φιλοτιμία τις φύσεως. Σκοπῶμεν δὲ οὕτως. Ἀκτησίαν τίς

[47]   ἀνδρικοὺς τὴν ἀσέβειαν, οἳ τὸ φυσικῶς ἀσελγαίνειν οὐκ ἔχοντες, ᾧ δύνανται

[30]   οὐδὲ τὴν μίαν καὶ ἀπρόσιτον φύσιν ἀποξενοῦμεν ἑαυτῆς ἐκφύλοις ἀλλοτριότησιν, οὐδὲ

[65]   κάτωτιθεῖσαν, ὅσον τὴν τῶν ἀλόγων φύσιν ἡμεῖς. Τίς μὲν ἑαυτὸν ἐκάθηρε

[30]   ταπεινούμενος, συνταπεινοῦν ἐτόλμησεν ἑαυτῷ καὶ φύσιν θεότητος· καὶ κτίσμα γίνεται πονηρόν,

[30]   τῆς κτίσεως τιθεὶς τὴν ἄκτιστον φύσιν καὶ ὑπέρχρονον. ~Ὁ μὲν οὖν

[45]   καὶ μετὰ τῆς κτίσεως ἀριθμοῦντα φύσιν τὴν ὑπερκόσμιον, ἣν οὐδὲ χωρεῖν

[68]   ὑπαλλαττομένων μικρὸν τῶν λέξεων, καὶ φωναῖς ἄλλαις τὸ ἶσον διδασκομένοις· οὐδὲ

[68]   Ὁ δὲ ἐν ἄλλαις μὲν φωναῖς γραφικαῖς καὶ μαρτυρίαις ἀναμφιλέκτοις ταὐτὸν

[68]   ἀντιβαίνειν ἔχειν, ἀλλ' οἰκείαις συνδεῖσθαι φωναῖς, ἥπερ δὴ καὶ μεγίστη λόγου

[53]   δ' ἄλλο γε ἢ Θεοῦ φωνάς, αἳ τοῖς περὶ τὸν βασιλέα

[69]   γράμμασι μόνας τοῦ ἀνδρὸς εὑρισκομένας φωνάς, ἀσθενεστέραν τὴν πίστιν ἔχωσι, καὶ

[80]   ἀρχιερεύς, τοῖς κήρυξιν ἡ μεγάλη φωνὴ καὶ τοῖς ἐμοῖς ὠσὶν ἔνηχος,

[63]   μελῶν ἐλεεινῶν, εἴ τισι καὶ φωνὴ λείπεται. Τί ἂν ἅπαντα ἐκτραγῳδοίην

[75]   Τίς Ἰησοῦ πρόδρομος; Ἰωάννης, ὡς φωνὴ λόγου καὶ ὡς λύχνος φωτός,

[65]   τοῦ ἀέρος φθάνουσα, ἢ Θεοῦ φωνὴ τὸν κόσμον περιλαμβάνουσα, ἢ σεισμὸς

[68]   ἄν, εἰ τὴν τοῦ ἠλειμμένου φωνὴν ἀντὶ τῆς χριστοῦ πρὸς ὀλίγον

[72]   ἀγομένοις; Ὥστε κἀκείνην δύνασθαι τὴν φωνὴν εἰπεῖν, ὅτι Σχοινία ἐπέπεσόν μοι

[2]   ἱεροῖς προσιόντες, πρὶν καθαρθῆναι καὶ φωνὴν καὶ διάνοιαν. Ἔπειτα, οὐκ ἀγνοοῦντας

[65]   θαύματος, ταῦτα εἶναι τὴν ἐκείνου φωνὴν καὶ διάνοιαν, τοσοῦτον ἅπαντας ἀπολείπουσαν

[68]   τοῦ Πνεύματος· τὴν δὲ κυρίαν φωνὴν τέως ὑπερετίθετο, παρά τε τοῦ

[77]   εἰ καὶ τὰ τελευταῖα τῆς φωνῆς, ἀλλ' οὖν ἐναργέστερον ὑποκρίνεται· οἱ

[10]   μόνης ἡμῖν ἔδει τῆς ἐκείνου φωνῆς ἐκεῖνον ἐγκωμιάζουσιν. Ὁ γὰρ αὐτὸς

[68]   μὴ δυσχεραίνειν· μηδὲ μιᾶς ἀντεχομένους φωνῆς, τὸ πᾶν ἀπολέσαι δι' ἀπληστίαν,

[34]   ἀπιστούμεναι, ἀλλ' ὑπὸ τῆς ἐκείνου φωνῆς τυπούμεναι, νόμῳ τῷ τρόπῳ χρώμεναι·

[68]   γυμνῆς τῆς περὶ τοῦ Πνεύματος φωνῆς, ὡς εἴη Θεός· ὅπερ ὂν

[65]   παρεσκεύασε; Τίς δὲ μᾶλλον ἐφωτίσθη φῶς γνώσεως καὶ διέκυψεν εἰς τὰ

[67]   ἄβυσσον ἀβύσσῳ προσκαλούμενος καὶ φωτὶ φῶς εὑρίσκων, μέχρις ἂν φθάσω πρὸς

[67]   βάθους, ἄβυσσον ἀβύσσῳ προσκαλούμενος καὶ φωτὶ φῶς εὑρίσκων, μέχρις ἂν φθάσω

[75]   φωνὴ λόγου καὶ ὡς λύχνος φωτός, οὗ καὶ προεσκίρτησεν ἐν γαστρί,

Chapitre
[69]	εὐγνωμονεστέροις! Οὐδὲ γὰρ τοὺς εὐαγγελιστὰς	φαίη	μεν ἂν ὑπεναντία ποιεῖν ἀλλήλοις,
[65]	εὐδοκιμεῖν, καὶ αὐτὸν ἶσον ἑαυτῷ	φαίνεσθαι,	καὶ ὄντως ἄρτιον; Πάντα μὲν
[61]	ᾔδει τρυφήν, τὸ μὴ τρυφῶν	φαίνεσθαι,	μηδὲ διὰ τοῦτο δεῖσθαι πλειόνων·
[38]	πολλῶν προέχειν, μηδὲ ἀεὶ κρείττω	φαίνεσθαι,	μηδὲ συμμετρεῖν τῇ ἀξίᾳ καὶ
[60]	καὶ οὕτω κρείττω τῶν πάντων	φαίνεσθαι.	Οὕτω δὲ διανοηθεὶς καὶ οὕτως
[55]	τὸ κρατοῦντα τῶν πολλῶν ταύτῃ	φαίνεσθαι,	τοῦτο δώσω τῷ λόγῳ. ~Γυναῖκά
[19]	γάρ μοι τὸ παρεθὲν ἀναγκαῖον	φαίνεται	καὶ κρεῖττον τοῦ προληφθέντος· κἄν
[75]	τὸν ἐρχόμενον. Καὶ εἴ τῳ	φαίνεται	τολμηρὸς ὁ λόγος, ἐκεῖνο προεξεταζέτω
[18]	ἐλάττω τῆς δόξης ὁρᾶν τὰ	φαινόμενα,	τοῦτο καὶ αὐτὸς πάσχων ἐσκυθρώπαζεν,
[23]	ταύτης, οὐχ ὅση περὶ τὸ	φαινόμενον	ἔχει καὶ κάτω κείμενον, ἀλλ'
[75]	τοῦ κρυπτομένου νόμου τὴν τοῦ	φαινομένου	κατάλυσιν. ~Ἐμιμήσατο Πέτρου τὸν ζῆλον,
[50]	~Τούτοις καταπλαγέντα τὸν ὕπαρχον· Οὐδείς,	φάναι,	μέχρι τοῦ νῦν οὕτως ἐμοὶ
[12]	καὶ θεοσέβειαν ἐξασκούμενος καί, συνελόντι	φάναι,	πρὸς τὴν μέλλουσαν τελειότητα διὰ
[7]	ἔλαφοι τῶν λόφων ποθὲν ὑπερ	φανέντες	ἀθρόως. Ὡς μὲν εὐμεγέθεις, ὡς
[46]	πρῶτα; Ἐξορίαι, φυγαί, δημεύσεις, ἐπιβουλαὶ	φανεραί	τε καὶ ἀφανεῖς· τὸ πείθειν,
[18]	ἐπιβουλῆς ἐμοὶ δυσχεράναντες, ὡς καὶ	φανερὰν	ἔχθραν ὁμολογῆσαι καὶ προδοσίαν ἐπικαλεῖν,
[39]	~Πρῶτον μὲν ἐκεῖνο πᾶσι ποιεῖ	φανερόν,	ὡς οὐκ ἀνθρωπίνης χάριτος ἦν
[3]	ὑψηλότεον, οἵτινες ἐκ τῶν οἰκείων	φανερῶς	εἰπεῖν οὐκ ἔχοντες ἐπὶ τὸ
[51]	ἀγενεστέρων, τοῦτον δὲ ἢ βιάζεσθαι	φανερῶς,	ἢ μὴ προσδοκᾶν εἴξειν ταῖς
[9]	δὲ μέγιστον δοκεῖ καὶ περι	φανέστατον	ἡ εὐτεκνία. Τοὺς γὰρ αὐτοὺς
[19]	ὅσῳ πλέον αὐτοῖς τὸ κάλλος	φαντάζεται,	τοσούτῳ μᾶλλον ἑαυτῷ τε καὶ
[23]	Ἠλυσίων πεδίων ἠξίωσαν Ἕλληνες, ἐν	φαντασίᾳ	τοῦ καθ' ἡμᾶς Παραδείσου γενόμενοι,
[64]	κενῷ φρυάγματι; Καὶ τοῦ μὲν	Φαρισαίου	καταγινώσκειν καὶ διηγεῖσθαι τὴν ἐξ
[11]	ἔστιν ἃ τοῖς πρὸς σωτηρίαν	φαρμάκοις	συνεκεράσαμεν· οὕτω καὶ τούτων τὸ
[54]	οὐδὲν εὕρισκεν οὐδαμόθεν τοῦ κακοῦ	φάρμακον,	ἐπὶ τὴν πίστιν τοῦ ἀνδρὸς
[34]	δ' ἦν οὐδαμόθεν, οὐδέ τι	φάρμακον	τῆς κακώσεως. Αἱ μὲν γὰρ
[55]	καὶ τῷ ὑπάρχῳ μικρὸν ὕστερόν	φασι	συμβῆναι. Κάμπτει καὶ τοῦτον ταῖς
[6]	γὰρ ἐπὶ πλεῖστον αὐτοῖς, ὥς	φασι,	τὸ τῆς φυγῆς παρετάθη ἔτος
[45]	~Τὸν μὲν δὴ Περσῶν βασιλέα	φασίν,	ἐπειδή ποτε κατὰ τῆς Ἑλλάδος
[62]	ἢ τὸ καλὸν ἢ τὸ	φαῦλον	ἀνεπίμικτον ἔχοντος· ἀλλὰ τοῦ μὲν
[64]	δίκαιον ἀκοινώνητον. Καὶ γὰρ οὐ	φαύλως	τοῦτό τινες πεφιλοσοφήκασιν, ὅτι παραπεπήγασι
[21]	τὰ εἰς ψυχήν· οὐ γὰρ	φαύλως	τοῦτο ὑπολαμβάνεται τοῖς εὐσεβεστέροις· καὶ
[40]	προσχρώμενος, ἀλλὰ τῷ δύνασθαι μέν,	φείδεσθαι	δὲ προσα γόμενος· τὸ δὲ
[6]	ἐθελοντὰς πρὸς τὸν ἀγῶνα χωρεῖν,	φειδοῖ	τῶν διωκόντων καὶ τῶν ἀσθενεστέρων,
[73]	πᾶσι δὲ δῆλα, κἂν ἡμεῖς	φειδώμεθα.	~Ἐπαινεῖς Ἡλίου τὴν πρὸς τοὺς
[70]	τοῦ ἐν αὐτοῖς τυπούμενοι Πνεύματος.	~Φέρε	δή, πολλῶν ἐν τοῖς πάλαι
[11]	δὲ τοῦτο ὑπεθέμεθα καὶ ἀνωμολογησάμεθα,	φέρε	τὰ κατ' αὐτὸν θεωρήσωμεν. ~Τὰ
[34]	καὶ τοῦτο πολλάκις εἰς ψυχὴν	φέρει	δι' εὐνοίας δουλούμενον· πτωχοτροφίαι, ξενοδοχίαι,
[11]	ἐδεξάμεθα, ὅσον δὲ εἰς δαίμονας	φέρει	καὶ πλάνην καὶ ἀπωλείας βυθὸν
[21]	τίμιον, ὃ μὴ πρὸς ἀρετὴν	φέρει,	μηδὲ ποιεῖ βελτίους τοὺς περὶ
[35]	ἐστὶν ἀκόλουθα καὶ εἰς ταὐτὸν	φέρει,	ταῦτα καὶ διενοήθη καὶ κατεπράξατο
[77]	ἢ σπουδὴν εἰρημένον ἢ πεπραγμένον	φέρειν	ἀπομνημόνευμα, ὥσπερ οὖν κἀγὼ πολλάκις
[82]	σεαυτοῦ πρεσβείαις ἢ πείσαις καρτερῶς	φέρειν·	καὶ τὸν πάντα βίον ἡμῖν
[21]	τοσοῦτον ἦν τὸ δι' ἀέρος	φέρεσθαι	ὅσον ἡμῖν τὸ πρὸς Θεὸν
[14]	τις βίᾳ, πρὸς αὐτὰ πάλιν	φέρεσθαι·	οὔτε λόγος τῶν ἡδίστων διηγημάτων.
[19]	τοῦ καιροῦ καὶ τοῦ μέτρου	φερόμενος,	καὶ οὐκ οἶδ' ὅπως εἰς
[66]	τὸ ἀεικίνητον καὶ μέχρι Θεοῦ	φέρον	ταῖς ἀναβάσεσι, δύναμις δὲ ἡ
[75]	τοῦ χαρακτῆρος ἐκείνου ἐν ἑαυτῷ	φέροντα.	Οὐ γὰρ μικρὸν τοῖς σπουδαίοις
[6]	μηχανῶνται; μᾶλλον δέ, πρὸς τί	φέρονται	παρὰ τῆς πάντα τὰ ἐκείνων
[17]	καὶ τὴν τότε τιμὴν οὐ	φέροντες·	δεινὸν γὰρ εἶναι, εἰ προειληφότες
[79]	ἡ πόλις, τὴν ζημίαν οὐ	φέροντες	καὶ τῆς ἐκδημίας ὡς τυραννίδος
[54]	οὐδὲν ἀπῆν τῶν εἰς τοῦτο	φερόντων.	Ἡ νὺξ παρῆν, ὁ δίφρος
[24]	μυκωμένων ἐπ' ἀλλήλοις καὶ οὐ	φερόντων	τὴν ἀλλοτρίωσιν. Οὐ μὴν μακρότερόν
[20]	ἀμφοτέροις ἐδόκει ψυχὴ δύο σώματα	φέρουσα·	καὶ εἰ τό, πάντα ἐν
[21]	οἴκους καὶ τοὺς ἐκεῖσε διδασκάλους	φέρουσα,	καὶ ἡ πρὸς τοὺς ἔξωθεν
[67]	αὐτοῦ μεταχειρίζωμαι καὶ διὰ γλώσσης	φέρω,	μετὰ τοῦ κτίστου γίνομαι, καὶ
[31]	σύμμαχος ἐθελοντὴς καὶ τῇ μητρὶ	φέρων	ἑαυτὸν τῇ Ἐκκλησίᾳ δίδωσιν. ~Ἆρ'
[14]	καὶ διὰ λείας τῆς ὁδοῦ	φέρων	καὶ ἄγαν εὐπόρου καὶ βασιλικῆς
[66]	τυγχάνῃ γινώσκων καὶ διὰ γλώσσης	φέρων	καὶ συνετίζων τὰς ἀκοάς· ἤρκεσε
[10]	προεκλήθη, τὴν τῆς ἐμμελείας ὄντως	φερώνυμον,	ἣ τοῦτο ἐν γυναιξὶν ὤφθη,
[37]	πάντα λέγοντα διατρίβειν; ἄρτι τοῦ	φερωνύμου	τῆς εὐσεβείας μετατεθέντος καὶ ταῖς
[62]	χρησιμωτέρου, τὸ δὲ θορυβῶδες οὐ	φεύγοντος,	καὶ τούτους ἄριστα κατήλλαξεν ἀλλήλοις
[39]	τοῦτο τεκμαιρομένων· ἐπειδὴ τὸ φορτικὸν	φεύγων	ἐγώ, καὶ γὰρ ἐν ἅπασιν,
[60]	μὲν οὖν μὴ ῥᾳθυμίας ἔγκλημα	φεύγων,	παρὰ τοῖς τὰ ἐκείνου πάντα
[48]	ἀπαυθαδιάζεσθαι; Τοῦ χάριν, ὁ γεννάδας	φησί,	καὶ τίς ἡ ἀπόνοια; Οὔπω
[49]	δαί; Οὐ φοβεῖ τὴν ἐξουσίαν;	φησί.	Μὴ τί γένηται, μὴ δὲ
[20]	εὐτειχεῖ θαλάμῳ χρυσέας κίονας, ὅ	φησι	Πίνδαρος, οὕτως ᾔειμεν εἰς τὸ
[57]	τοῖς ὄνυξιν· ὁ δέ· Ἰατρεύεις,	φησί,	τὸ ἧπαρ, ὁρᾷς ὅπως με
[48]	Ὅτι μὴ τὰ βασιλέως θρησκεύεις,	φησί,	τῶν ἄλλων ἁπάντων ὑποκλιθέντων καὶ
[49]	βασάνους, θάνατον. Εἴ τι ἄλλο,	φησίν,	ἀπείλει· τούτων γὰρ οὐδὲν ἡμῶν
[57]	προσέταττεν. Ὁ δέ, Προσαποδύσομαί σοι,	φησίν,	εἰ βούλει, καὶ τὸ χιτώνιον»
[50]	ὄνομα. Οὐδὲ γὰρ ἐπισκόπῳ ἴσως,	φησίν,	ἐνέτυχες, ἢ πάντως ἂν τοῦτον
[32]	ἢ πῦρ ἐν ἀκάνθαις, ὅ	φησιν	ἡ θεία γραφή, ῥᾳδίως ἀναλίσκον
[11]	τὸν δημιουργὸν καταλαμβάνοντες, καὶ ὅ	φησιν	ὁ θεῖος Ἀπόστολος, αἰχμαλωτίζοντες πᾶν
[56]	πίστιν μεθ' ἧς ἱκέτευεν; Οὐ,	φησὶν	ὁ καινὸς δικαστής, ἀλλ' ἡττᾶσθαι
[48]	κοινωνοὺς ἔχειν ἡμᾶς; Ὕπαρχοι μέν,	φησίν,	ὑμεῖς, καὶ τῶν ἐπιφανῶν, οὐκ
[48]	μετὰ συνέσεως ἔνστασιν. Τί σοι,	φησίν,	ὦ οὗτος, βούλεται, τοὔνομα προσειπών,
[38]	λογίζομαι. Ἐκεῖνός τε γὰρ προέκοπτε,	φησίν,	ὥσπερ ἡλικίᾳ, οὕτω δὴ καὶ
[64]	λέπραν καθαίροντος. ~Πρὸς ταῦτα, τί	φήσουσιν	ἡμῖν οἱ τὸν τῦφον ἐγκαλοῦντες
[65]	σάλπιγξ ἐπὶ πολὺ τοῦ ἀέρος	φθάνουσα,	ἢ Θεοῦ φωνὴ τὸν κόσμον
[67]	φωτὶ φῶς εὑρίσκων, μέχρις ἂν	φθάσω	πρὸς τὸ ἀκρότατον. Ὅταν ἀθλητῶν
[63]	τῆς ἑαυτοῦ φιλοσοφίας τυπῶν, καὶ	φθεγγομένη	καὶ σιωπῶσα παραίνεσις. Καὶ οὐχ
[37]	τῷ Πνεύματι. Καί τι σύντομον	φθέγξομαι,	νεκρὸς ἐντεθεὶς ὡς τάφῳ τινὶ
[66]	πᾶσαν τὴν γῆν ἐξελθεῖν τὸν	φθόγγον	αὐτοῦ, καὶ εἰς τὰ πέρατα
[20]	ἡμᾶς πράγματος ἐπιφθονωτάτου, τῶν λόγων·	φθόνος	δὲ ἀπῆν, ζῆλος δὲ ἐσπουδάζετο.
[17]	προσιόντες αὐτῷ μετὰ φιλικοῦ πλάσματος,	φθόνος	δὲ ἦν, οὐκ εὔνοια τὸ
[25]	ἔτι, οὐ γὰρ ἀφῆκεν ὁ	φθόνος,	τῷ πόθῳ δὲ σὺν ἀλλήλοις.
[63]	καὶ κλέπτας οὐκ εὐφραίνοντα καὶ	φθόνου	πάλην καὶ καιροῦ φθορὰν διαφεύγοντα·
[17]	μάταιος, οὐ γὰρ ᾐσθόμην τοῦ	φθόνου,	πιστεύων τῷ πλάσματι, ἤδη κλινομένων
[63]	καὶ φθόνου πάλην καὶ καιροῦ	φθορὰν	διαφεύγοντα· ἐν ᾧ νόσος φιλοσοφεῖται
[81]	οἱ ξένοι, καὶ ἀδελφοὶ τὸν	φιλάδελφον,	οἱ νοσοῦντες τὸν ἰατρόν, ἣν
[17]	καὶ νεήλυδος. Ἐγὼ δὲ ὁ	φιλαθήναιος	καὶ μάταιος, οὐ γὰρ ᾐσθόμην
[56]	κατέχειν, κήδεσθαι, χεῖρα ὀρέγειν Θεοῦ	φιλανθρωπίᾳ	καὶ νόμῳ τῷ τετιμηκότι θυσιαστήρια;
[25]	ἡ πολύ τροπος τοῦ Θεοῦ	φιλανθρωπία	καὶ περὶ τὸ ἡμέτερον γένος
[63]	Θεοῦ συντρέχωσι. ~Τί ἔτι; Καλὸν	φιλανθρωπία	καὶ πτωχοτροφία καὶ τὸ τῆς
[63]	λαῶν προεστῶσι, τὴν εἰς αὐτοὺς	φιλανθρωπίαν	καὶ μεγαλοψυχίαν. Καὶ ἄλλων μὲν
[8]	ἵνα ξενοκτονεῖν διδαχθῇ, ἀπανθρωπίαν μαθοῦσα	φιλανθρωπίας	ἀντίδοσιν; Τοῦτο μὲν οὖν τοσοῦτον
[53]	τῆς τοῦ βασιλέως περὶ ἡμᾶς	φιλανθρωπίας	ἀρχὴ καὶ κατάστασις πρώτη· τοῦτο
[45]	μεθ' ἡμῶν τι γένηται λόγῳ	φιλανθρωπίας,	ἵν' ἡμᾶς ἑλκύσῃ πρὸς ἑαυτὴν
[34]	ἄλλο οὐδὲν τῶν ἢ τοῖς	φιλανθρώποις	ἐπηγγελμένων ἢ τοῖς ἀπανθρώποις ἠπειλημμένων.
[36]	ἓν ὁρῶν, τῷ φιλανθρώπῳ τὸ	φιλάνθρωπον	κτήσασθαι καὶ τῶν ἐκεῖθεν τυχεῖν
[16]	προειδόσι καὶ μάλα ἡδὺ καὶ	φιλάνθρωπον·	πλείων γάρ ἐστιν ἡ ἔνδειξις
[5]	τοῖς ἐγγύθεν γενομένοις ἐπιφυεὶς πάντας	φιλανθρώπους	ἀπέδειξε, θράσει τε πολλῷ ῥέων
[64]	θαυμάζοι, ὡς ἡδεῖς τε καὶ	φιλανθρώπους,	ὅτι τοῖς δήμοις χαρίζονται καὶ
[36]	ἀπραγμάτευτος, πρὸς ἓν ὁρῶν, τῷ	φιλανθρώπῳ	τὸ φιλάνθρωπον κτήσασθαι καὶ τῶν
[36]	τὴν Αἴγυπτον ἐξω νεῖται τῷ	φιλανθρώπῳ,	τὸν τῆς ἀφθονίας καιρὸν εἰς
[56]	ἀπολογεῖσθαι κελεύει· οὐδὲ ἡμέρως καὶ	φιλανθρώπως,	ἀλλ' ὡς ἕνα τῶν κατακρίτων.
[7]	τἆλλα δὴ ὑπειπόντες ὅσα πεποίηκε	(φιλεῖ	γὰρ ἐν τοῖς τοιούτοις φιλιστορεῖν
[14]	συμφυΐας, εἰ χρὴ προσειπεῖν οἰκειότερον.	Φιλεῖ	γὰρ οὔτε ὄψις ῥᾳδίως ἀναχωρεῖν
[39]	μᾶλλον ἢ παραδυναστεύειν, καὶ τῇ	φιλίᾳ	τοῦτο τεκμαιρομένων· ἐπειδὴ τὸ φορτικὸν
[59]	πάντα ἐποιεῖτο τοῦ Πνεύματος· καὶ	φιλίαν	αἰδεῖσθαι εἰδώς, ἐνταῦθα μόνον ἠτίμαζεν,
[14]	τῆς ἀρχῆς συνέστη τὸ τῆς	φιλίας,	ἤτ' οὖν συμπνοίας καὶ συμφυΐας,
[2]	πολλὰ τῶν ἐμῶν ὅρῳ τε	φιλίας	καὶ νόμῳ κρείττονι (οὐ γὰρ
[17]	ἀναδήσασθαι. Οὗτος δεύτερος ἡμῖν τῆς	φιλίας	οὐκ ἔτι σπινθήρ, ἀλλ' ἤδη
[17]	τῆς τιμῆς. ~Τοῦτο ἡμῖν τῆς	φιλίας	προοίμιον· ἐντεῦθεν ὁ τῆς συναφείας
[22]	οὐδέν, εἰ κἀνταῦθα τῆς ἐκείνου	φιλίας	τι παραπέλαυσα, ὥσπερ ζῶντος εἰς
[2]	ἀμελήσαιμεν ἢ ἀρετῆς ἢ τοῦ	φιλικοῦ	καθήκοντος· οὐδὲ τῷ νομίζειν ἄλλοις
[17]	ὄντες ἐτύγχανον, προσιόντες αὐτῷ μετὰ	φιλικοῦ	πλάσματος, φθόνος δὲ ἦν, οὐκ
[15]	περὶ τὰς ἀντιθέτους ἱπποδρομίας τοὺς	φιλίππους	τε καὶ φιλοθεάμονας· πηδῶσι, βοῶσιν,
[7]	(φιλεῖ γὰρ ἐν τοῖς τοιούτοις	φιλιστορεῖν	ἡ ψυχὴ καὶ πολλοῖς θαύμασιν
[15]	ἱπποδρομίας τοὺς φιλίππους τε καὶ	φιλοθεάμονας·	πηδῶσι, βοῶσιν, οὐρανῷ πέμπουσι κόνιν,
[63]	μαγγανεύματα καὶ κομψεύματα καὶ οἱ	φιλόκαλοι	δίφροι, καὶ τῆς ἐσθῆτος ὅση
[25]	οὖν ἡμέτερα, ὅπη τῷ Θεῷ	φίλον,	ἀγέσθω· ἄγοιτο δὲ ταῖς ἐκείνου
[8]	τοῦ θηράματος ἦσαν ταμίαι. Ὅσον	φίλον	εἴχετο θελήμασι μόνον· ὅσον περιττὸν
[82]	πόθῳ τετρυχωμένους; Πλὴν καὶ Θεῷ	φίλον	τὸ κατὰ δύναμιν. Σὺ δὲ
[24]	εἰπὼν τῆς περὶ τὴν ἐπάνοδον	φιλονεικίας,	κρείττων ὤφθη τῶν κατεχόντων· καὶ
[5]	θράσει τε πολλῷ ῥέων καὶ	φιλονεικῶν	τὸ τῆς ἀσεβείας κράτος ἀναδήσασθαι.
[17]	τὸ προσάγον, ἐπηρώτων τε αὐτὸν	φιλονείκως	μᾶλλον ἢ λογικῶς, καὶ ὑποκλίνειν
[35]	παράδοξον, ἵνα τρέφῃ τρέφουσαν εἰς	φιλοξενίας	ἀντίδοσιν· οὐδὲ πέντε ἄρτοις ἑστιᾶν
[81]	πτωχοὶ τὸν φιλόπτωχον, καὶ τὸν	φιλόξενον	οἱ ξένοι, καὶ ἀδελφοὶ τὸν
[23]	ἀρρωστία καὶ νοσοκομία, φιλοσοφίας καὶ	φιλοπονίας	οὖσαν καρπόν, ἀναγκαίαν αὐτῷ πεποιήκασιν·
[13]	τῶν καλῶν διαφυγεῖν, μηδὲ τῷ	φιλοπόνῳ	τῆς μελίσσης ἀπολειφθῆναι συλλεγούσης ἐκ
[81]	τὸν πατέρα, καὶ πτωχοὶ τὸν	φιλόπτωχον,	καὶ τὸν φιλόξενον οἱ ξένοι,
[69]	εἴη καὶ ὅς τις ἐμοὶ	φίλος,	ἡ ἐκείνου θεολογία! Καὶ τοσοῦτον
[78]	ὁ λόγος. Οὐ γὰρ ἔχω	φιλοσοφεῖν	ἐν τῷ πάθει, καὶ εἰ
[78]	τῷ πάθει, καὶ εἰ σφόδρα	φιλοσοφεῖν	ἐσπούδακα, τῆς κοινῆς μεμνημένος ζημίας,
[59]	ἀνωμαλία καὶ σύγχυσις καὶ τὸ	φιλοσοφεῖν	μὴ δυνηθῆναι ἢ μὴ νομίζεσθαι,
[63]	φθορὰν διαφεύγοντα· ἐν ᾧ νόσος	φιλοσοφεῖται	καὶ συμφορὰ μακαρίζεται καὶ τὸ
[38]	μέτριον· μᾶλλον δέ, ἵνα τι	φιλοσοφήσω	περὶ τούτων ἄμεινον, ὅπερ ἐπὶ
[13]	γὰρ ναρκώντων ἐστὶ νοῦς ἀνεκλάλητος.	Φιλοσοφία	δὲ ἡ σπουδή, καὶ τὸ
[13]	φιλοσόφοις καὶ πρὸ τῶν ἐν	φιλοσοφίᾳ	δογμάτων· τὸ μέγιστον, ἱερεὺς Χριστιανοῖς
[55]	τι μέγα καὶ ὑψηλὸν ἡ	φιλοσοφία,	καὶ τὸ κρατοῦντα τῶν πολλῶν
[25]	ἄνδρας ἐξ ἀγενείων, ἀνδρικώτερον τῇ	φιλοσοφίᾳ	προσβαίνοντες· οὐ σὺν ἀλλήλοις μὲν
[10]	ἦν ἔτι νέος καὶ οὔπω	φιλοσοφίᾳ	τῶν σαρκῶν κατεκράτησεν· ἀλλ' ἵνα
[19]	τὸν πόθον ἀλλήλοις καθωμολογήσαμεν, καὶ	φιλοσοφίαν	εἶναι τὸ σπουδαζόμενον, τηνικαῦτα ἤδη
[38]	τῶν ἑξῆς ἢ τὴν ἑαυτοῦ	φιλοσοφίαν,	ἢ τὰς τῶν πεπιστευκότων ἐλπίδας·
[25]	συνέπεσε, καὶ τὸ πρὸς τὴν	φιλοσοφίαν	οὐκ εὔοδον οὐδὲ τῆς ἐπιθυμίας
[13]	ὅσον εἰς τὴν καθ' ἡμᾶς	φιλοσοφίαν	συνεργοὺς ἔχειν, ἐπειδὴ δεῖ καὶ
[23]	καὶ νομοθετεῖ ποιήμασιν; Τίς δὲ	φιλοσοφίαν,	τὴν ὄντως ὑψηλήν τε καὶ
[29]	περὶ τῶν παρόντων τῆς ἑαυτοῦ	φιλοσοφίας	ἀνάξιον καὶ διαφθείρειν ἐν ζάλῃ
[75]	γὰρ οὐκ ἐναργὴς τῆς ἐκείνου	φιλοσοφίας	εἰκὼν ὁ ἀνήρ; Καὶ οὗτος
[25]	οὐκ ἀπὸ σκοποῦ τῆς προκειμένης	φιλοσοφίας.	Ἐμὲ δὲ πατέρων εὐλάβεια καὶ
[53]	βασιλεῖ καὶ μεθ' ὅσης τῆς	φιλοσοφίας,	ἐπειδή γε αὖθις τρόπον τινὰ
[23]	τοῦ σώματος ἀρρωστία καὶ νοσοκομία,	φιλοσοφίας	καὶ φιλοπονίας οὖσαν καρπόν, ἀναγκαίαν
[63]	ἐπὶ θεραπείᾳ διὰ τῆς ἑαυτοῦ	φιλοσοφίας	τυπῶν, καὶ φθεγγομένη καὶ σιωπῶσα
[13]	τῶν σοφιστικῶν θρόνων, φιλόσοφος ἐν	φιλοσόφοις	καὶ πρὸ τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ
[62]	καὶ διαζεύξας· ἵνα μήτε τὸ	φιλόσοφον	ἀκοινώνητον ᾖ μήτε τὸ πρακτικὸν
[23]	κείμενον, ἀλλ' ὅσον δογματικὸν καὶ	φιλόσοφον.	Ἀλλὰ τί ταῦτα, καίπερ τηλικαῦτα
[80]	ψαλμῳδίαι θρήνοις ὑπερνικώμεναι, καὶ τὸ	φιλόσοφον	τῷ πάθει καταλυόμενον· ἀγὼν δὲ
[13]	καὶ πρὸ τῶν σοφιστικῶν θρόνων,	φιλόσοφος	ἐν φιλοσόφοις καὶ πρὸ τῶν
[29]	μῶν κυβέρνησιν. Καίπερ δὲ οὕτω	φιλοσόφου	καὶ θαυμασίας οὔσης τῆς ἀναχωρήσεως,
[39]	τὸ ἡμέτερον. Οἷα γάρ μοι	φιλοσοφοῦντι	περὶ τὸν καιρὸν ἐκεῖνον συνεφιλοσόφει!
[66]	πράγματι; Τίς τῶν τὰ ἔξωθεν	φιλοσοφούντων	ἢ τὰ ἡμέτερα; Μία καὶ
[28]	τις ἄλλος τῶν καθ' ἡμᾶς	φιλοσόφων,	καὶ ἱκανὸς θάρσος παρασχεῖν, εἴπερ
[14]	γὰρ ηὐδοκίμει σοφιστῶν τε καὶ	φιλοσόφων	τοῖς τελεωτάτοις, ὧν ἐν βραχεῖ
[29]	Ἠλίου καὶ Ἰωάννου, τῶν πάνυ	φιλοσόφων,	τοῦτο λυσιτελεῖν αὐτῷ μᾶλλον ἡγούμενος
[38]	ἄλλους ἐδείκνυτο, κάλλιστά τε καὶ	φιλοσοφώτατα	περὶ τούτων διανοούμενος. Ἡγεῖτο γὰρ
[31]	διελὼν ἄριστα παρ' ἑαυτῷ καὶ	φιλοσοφώτατα	τοῖς τοῦ Πνεύματος λογισμοῖς, ἄλλον
[60]	διὰ πάντων ἀφίκετο, ὡς εἶναι	φιλοτιμία	τις φύσεως. Σκοπῶμεν δὲ οὕτως.
[77]	μικρόν, ἀλλὰ καὶ μέγιστον εἰς	φιλοτιμίαν	εἰκότως, τὸ τυχεῖν ἐκείνῳ ποτὲ
[8]	παρθένου, εἴ τι τοσοῦτον εἰς	φιλοτιμίαν	ἔστι σοι, κἂν δῶμεν μὴ
[8]	τι παρὰ τῶν ἄνωθεν εἰς	φιλοτιμίαν,	μεῖζον ἐκείνῳ τὸ προσθεῖναι τοῖς
[11]	τὸ ἐν λόγοις κομψὸν καὶ	φιλότιμον	ἀτιμάζουσα μόνης ἔχεται τῆς σωτηρίας
[1]	ἡμῖν τοῖς πάλαι πᾶν τὸ	φιλότιμον	καταλύσασιν, ἀλλὰ καὶ οἷς βίος
[3]	γένει καὶ τοῖς ἐκ γένους	φιλοτιμούμενον,	ἤ τινι τῶν μικρῶν ὅλως
[31]	μεγαλόφρων ἐκείνη ψυχὴ καὶ ὄντως	φιλόχριστος;	Οὐ δὲ πολλῶν ἐδεήθη λόγων
[30]	καὶ ὅσην ἐπέλαβε· βασιλεὺς ὁ	φιλοχρυσότατος	καὶ μισοχριστότατος, καὶ δύο τὰ
[54]	ἐπιτρέπει τῶν οἰκειοτάτων ἑαυτῷ καὶ	φιλτάτων.	Καὶ ὃς παρῆν, οὐδὲν ἀναδὺς
[63]	οἰκιῶν, ἀγορῶν, ὑδάτων, αὐτῶν τῶν	φιλτάτων,	ὀνόμασι μᾶλλον ἢ σώμασι γνωριζόμενοι·
[16]	παρά τινι τῶν προειληφότων ἢ	φίλων	ἢ συγγενῶν ἢ τῶν ἐκ
[39]	ἐν πρώ τοις τῶν ἑαυτοῦ	φίλων	καὶ συνήθων ἐγνώρισεν. ~Ἔπειτα τὸ
[72]	τὸν πειραστὴν καταπαλαίσας καὶ τῶν	φίλων	τὴν ἀλογίαν ἐπιστομίσας ἀγνοούντων τὸ
[17]	ἐκ πλείονος αὐτῷ συνήθων καὶ	φίλων	τινές, ἔτ' ἐκ τοῦ πατρὸς
[70]	γνώσεως οὐκ ἐβλάβη καὶ τὴν	φλογίνην	ῥομφαίαν παρελθών, εὖ οἶδα, τοῦ
[62]	καὶ τὴν ὕλην ὑποσπῶν τῆς	φλογός,	τὸ δὲ κρυπτὸν τῷ Θεῷ
[19]	καὶ ἠρινοῖς ἄνθεσιν· οὔτε γὰρ	φλὸξ	μένει τῆς ὕλης δαπανηθείσης, ἀλλὰ
[49]	χρήσασθαι λόγοις. Τί δαί; Οὐ	φοβεῖ	τὴν ἐξουσίαν; φησί. Μὴ τί
[45]	ὡς ἂν μᾶλλον αὐτοὺς καταπλήξειε,	φοβερὸν	ἑαυτὸν ποιεῖν, καὶ ταῖς κατὰ
[16]	πρᾶγμα, τοῖς μὲν ἀγνοοῦσι λίαν	φοβερὸν	καὶ ἀνήμερον, τοῖς δὲ προειδόσι
[16]	θυρῶν ἀρασσομένων, πατάγῳ τὸν νέον	φοβήσαντες,	εἶτα τὴν εἴσοδον συγχωρήσαντες, οὕτως
[52]	δὲ περὶ αὐτὸν ἑστηκότας ἐν	φόβῳ	τινὶ καὶ σεβάσματι· ἐπειδὴ ταῦτα
[37]	ἐντεθεὶς ὡς τάφῳ τινὶ τῷ	φορείῳ,	νέος ἐπάνεισιν, εὐσθενής, ἄνω βλέπων,
[14]	ἡδίστων διηγημάτων. Δέδοικα δὲ τὸ	φορτικὸν	τῆς ἐγχειρήσεως. Πειράσομαι μὲν οὖν,
[39]	φιλίᾳ τοῦτο τεκμαιρομένων· ἐπειδὴ τὸ	φορτικὸν	φεύγων ἐγώ, καὶ γὰρ ἐν
[24]	ταῦτα, καὶ πλήρης παιδεύσεως ἡ	φορτίς,	ὡς γοῦν ἐφικτὸν ἀνθρωπίνῃ φύσει·
[22]	~Καὶ τὸ κάλλιστον, ὅτι καὶ	φρατρία	τις περὶ ἡμᾶς οὐκ ἀγεννὴς
[69]	πολλάκις πεποίηκεν, ἐπαρασάμενος ἑαυτῷ τὸ	φρικωδέστατον,	αὐτοῦ τοῦ Πνεύματος ἐκπεσεῖν, εἰ
[5]	~Διωγμὸς ἦν, καὶ διωγμῶν ὁ	φρικωδέστατος	καὶ βαρύτατος· εἰδόσι λέγω τὸν
[26]	οὐκ ἐπιτρέμει τοῖς θρόνοις, οὐδὲ	φρίσσει	τὴν ὄψιν τὸν ἐγκρατῆ κάτω
[26]	ὑπολαμβάνει, κακῶς εἰδὼς καὶ τὸ	φρονεῖν	ὑπὸ τῆς ἐξουσίας ἀφῃρημένος. ~Ἀλλ'
[16]	τοῦτο τῶν νεηλύδων συστέλλειν τὸ	φρόνημα	καὶ ὑπὸ χεῖρα σφῶν ἀπ'
[45]	τοῖς ἀνδρικωτέροις καὶ στερροτέροις τὸ	φρόνημα.	Ὁ δὲ τοιούτου μὲν οὐδενὸς
[45]	παντὶ δὲ ζέων θυμῷ καὶ	φρονήματι,	οὐ ταύτῃ μόνον ἐπαίρεσθαι καὶ
[56]	δὲ προὐκάθητο γέμων θυμοῦ καὶ	φρονήματος.	Εἱστήκει δέ, οἷον ὁ ἐμὸς
[34]	εἰσὶ τοῦ δέοντος ἀπληστότεροι καὶ	φρονοῦσι	κακῶς· ἐκείνοις μὲν τὰ ἑαυτῶν,
[55]	Καὶ ὄντως πληγὴ τοῖς εὖ	φρονοῦσι	παίδευμα γίνεται, καὶ κρείττων εὐημερίας
[42]	τὸ λειπόμενον τῶν σαρκῶν ταῖς	φροντίσιν,	ἕως εὕρῃ τοῦ κακοῦ λύσιν·
[29]	Πόντον μεταχωρεῖ, καὶ τοῖς ἐκεῖσε	φροντιστηρίοις	ἐπιστατεῖ· αὐτοῖς τε καθιστᾷ τι
[59]	ἀνδρὸς ὑπερ απολογουμένων, ὅτι μείζω	φρονῶν	ἢ κατὰ τὰ ἀνθρώπινα, καὶ
[31]	ὑπέρχρονον. ~Ὁ μὲν οὖν οὕτω	φρονῶν	καὶ μετὰ τοιαύτης ἡμῖν ἐπιστρατεύει
[64]	τὴν ψυχὴν δὲ οἰδαίνειν κενῷ	φρυάγματι;	Καὶ τοῦ μὲν Φαρισαίου καταγινώσκειν
[12]	παραθέων ἐγγύθεν ἐν πωλικῷ τῷ	φρυάγματι	καὶ τῶν ἄκρων τῆς ἀρετῆς
[32]	θεία γραφή, ῥᾳδίως ἀναλίσκον τοὺς	φρυγανώδεις	καὶ ὑβριστὰς τῆς θεότητος. Εἰ
[21]	πάντα χρυσὸν κτησάμενος, ἄλλος οὗτος	Φρύγιος	μῦθος. Τὸν γὰρ Ἀβάριδος ὀϊστὸν
[57]	τρόπαια στήσας, ἵνα διασώσῃ λαὸν	φυγάδα,	καὶ τοῦτον ἐξαιρήσεσθαι τῶν κινδύνων;
[74]	ἐν γαστρὶ κήτους εὐξάμενον προφήτην	φυγάδα,	καὶ ὡς ἀπὸ θαλάμου, τοῦ
[35]	καὶ τρέφειν ἐν ἐρήμῳ λαὸν	φυγάδα,	οὐδὲ πυθμέσι πηγάζειν τροφὴν ἀδάπανον
[7]	ἐν ἐρήμῳ ξένον λαὸν καὶ	φυγάδα,	ὥστε καὶ ἄρτον ὀμβρῆσαι καὶ
[46]	δὴ λέγω τὰ πρῶτα; Ἐξορίαι,	φυγαί,	δημεύσεις, ἐπιβουλαὶ φανεραί τε καὶ
[29]	τούτου χρησάμενος καὶ παραινέταις γνησίοις,	φυγὰς	ἐνθένδε σὺν ἡμῖν πρὸς τὸν
[64]	ἔκλυσιν, ἀλλ' ἀμφοτέρων τὴν ἀμετρίαν	φυγεῖν,	ἀμφοτέροις σὺν λόγῳ καὶ καιρῷ
[68]	ἀπ' ἀρχῆς ἐπεπήδησεν, ἀλλὰ καὶ	φυγὴν	καὶ θάνατον καὶ τὰς πρὸ
[7]	ταλαιπωροῦντας μετὰ τὴν ἐξ Αἰγύπτου	φυγήν,	ὡς ἄρα βελτίων Αἴγυπτος αὐτοῖς
[6]	αὐτοῖς, ὥς φασι, τὸ τῆς	φυγῆς	παρετάθη ἔτος που ἕβδομον, καὶ
[6]	λίαν ὀλίγοις χρώμενοι καὶ τῆς	φυγῆς	συνεργοῖς καὶ τῆς τροφῆς ὑπηρέταις.
[81]	καὶ ἰατρείαν, οἱ ὑγιαίνοντες τὸν	φύλακα	τῆς ὑγείας, οἱ πάντες τὸν
[60]	παρὰ πάντα τὸν ἑαυτοῦ βίον	φυλάξας.	Ὁμῶς δὲ ἀμφοτέρους περιφρονῶν, τούς
[48]	κράτος ἑαυτῷ συν τηροῦντα καὶ	φυλάττοντα	χρονιώτερον; Τούτῳ βρέμοντι κατὰ τῆς
[9]	γενέσθαι τῶν ἐπαινουμένων, κἂν τῇ	φύσει	δοίη τις· ἡ δὲ διὰ
[24]	φορτίς, ὡς γοῦν ἐφικτὸν ἀνθρωπίνῃ	φύσει·	τὸ γὰρ ἐπέκεινα Γαδείρων οὐ
[10]	εἴπερ ἔδει δουλεύσαντα πάντως τῇ	φύσει	τὸν νῦν εὐφημούμενον ἀνθρώποις δοθῆναι
[26]	οὐδεὶς οὐδὲ ζωγράφος, ὅστις οὐ	φύσεις	ἀρρωστημάτων ἐσκέψατο πρότερον, ἢ πολλὰ
[23]	κράτος ἔχουσιν. Ἥκιστα μὲν τάχους	φύσεως	διὰ τόνον δεόμενος, ἥκιστα δὲ
[14]	συνελέξατο τάχει τε καὶ μεγέθει	φύσεως.	Ἐντεῦθεν ἐπὶ τὸ τῶν λόγων
[62]	ἀγγέλων τετάχθαι καὶ τῆς μοναδικῆς	φύσεως·	ὀκνῶ γὰρ εἰπεῖν Χριστοῦ, ὃς
[60]	ἀφίκετο, ὡς εἶναι φιλοτιμία τις	φύσεως.	Σκοπῶμεν δὲ οὕτως. Ἀκτησίαν τίς
[47]	ἀνδρικοὺς τὴν ἀσέβειαν, οἳ τὸ	φυσικῶς	ἀσελγαίνειν οὐκ ἔχοντες, ᾧ δύνανται
[30]	οὐδὲ τὴν μίαν καὶ ἀπρόσιτον	φύσιν	ἀποξενοῦμεν ἑαυτῆς ἐκφύλοις ἀλλοτριότησιν, οὐδὲ
[65]	κάτωτιθεῖσαν, ὅσον τὴν τῶν ἀλόγων	φύσιν	ἡμεῖς. Τίς μὲν ἑαυτὸν ἐκάθηρε
[30]	ταπεινούμενος, συνταπεινοῦν ἐτόλμησεν ἑαυτῷ καὶ	φύσιν	θεότητος· καὶ κτίσμα γίνεται πονηρόν,
[30]	τῆς κτίσεως τιθεὶς τὴν ἄκτιστον	φύσιν	καὶ ὑπέρχρονον. ~Ὁ μὲν οὖν
[45]	καὶ μετὰ τῆς κτίσεως ἀριθμοῦντα	φύσιν	τὴν ὑπερκόσμιον, ἣν οὐδὲ χωρεῖν
[68]	ὑπαλλαττομένων μικρὸν τῶν λέξεων, καὶ	φωναῖς	ἄλλαις τὸ ἶσον διδασκομένοις· οὐδὲ
[68]	Ὁ δὲ ἐν ἄλλαις μὲν	φωναῖς	γραφικαῖς καὶ μαρτυρίαις ἀναμφιλέκτοις ταὐτὸν
[68]	ἀντιβαίνειν ἔχειν, ἀλλ' οἰκείαις συνδεῖσθαι	φωναῖς,	ἥπερ δὴ καὶ μεγίστη λόγου
[53]	δ' ἄλλο γε ἢ Θεοῦ	φωνάς,	αἳ τοῖς περὶ τὸν βασιλέα
[69]	γράμμασι μόνας τοῦ ἀνδρὸς εὑρισκομένας	φωνάς,	ἀσθενεστέραν τὴν πίστιν ἔχωσι, καὶ
[80]	ἀρχιερεύς, τοῖς κήρυξιν ἡ μεγάλη	φωνὴ	καὶ τοῖς ἐμοῖς ὠσὶν ἔνηχος,
[63]	μελῶν ἐλεεινῶν, εἴ τισι καὶ	φωνὴ	λείπεται. Τί ἂν ἅπαντα ἐκτραγῳδοίην
[75]	Τίς Ἰησοῦ πρόδρομος; Ἰωάννης, ὡς	φωνὴ	λόγου καὶ ὡς λύχνος φωτός,
[65]	τοῦ ἀέρος φθάνουσα, ἢ Θεοῦ	φωνὴ	τὸν κόσμον περιλαμβάνουσα, ἢ σεισμὸς
[68]	ἄν, εἰ τὴν τοῦ ἠλειμμένου	φωνὴν	ἀντὶ τῆς χριστοῦ πρὸς ὀλίγον
[72]	ἀγομένοις; Ὥστε κἀκείνην δύνασθαι τὴν	φωνὴν	εἰπεῖν, ὅτι Σχοινία ἐπέπεσόν μοι
[2]	ἱεροῖς προσιόντες, πρὶν καθαρθῆναι καὶ	φωνὴν	καὶ διάνοιαν. Ἔπειτα, οὐκ ἀγνοοῦντας
[65]	θαύματος, ταῦτα εἶναι τὴν ἐκείνου	φωνὴν	καὶ διάνοιαν, τοσοῦτον ἅπαντας ἀπολείπουσαν
[68]	τοῦ Πνεύματος· τὴν δὲ κυρίαν	φωνὴν	τέως ὑπερετίθετο, παρά τε τοῦ
[77]	εἰ καὶ τὰ τελευταῖα τῆς	φωνῆς,	ἀλλ' οὖν ἐναργέστερον ὑποκρίνεται· οἱ
[10]	μόνης ἡμῖν ἔδει τῆς ἐκείνου	φωνῆς	ἐκεῖνον ἐγκωμιάζουσιν. Ὁ γὰρ αὐτὸς
[68]	μὴ δυσχεραίνειν· μηδὲ μιᾶς ἀντεχομένους	φωνῆς,	τὸ πᾶν ἀπολέσαι δι' ἀπληστίαν,
[34]	ἀπιστούμεναι, ἀλλ' ὑπὸ τῆς ἐκείνου	φωνῆς	τυπούμεναι, νόμῳ τῷ τρόπῳ χρώμεναι·
[68]	γυμνῆς τῆς περὶ τοῦ Πνεύματος	φωνῆς,	ὡς εἴη Θεός· ὅπερ ὂν
[65]	παρεσκεύασε; Τίς δὲ μᾶλλον ἐφωτίσθη	φῶς	γνώσεως καὶ διέκυψεν εἰς τὰ
[67]	ἄβυσσον ἀβύσσῳ προσκαλούμενος καὶ φωτὶ	φῶς	εὑρίσκων, μέχρις ἂν φθάσω πρὸς
[67]	βάθους, ἄβυσσον ἀβύσσῳ προσκαλούμενος καὶ	φωτὶ	φῶς εὑρίσκων, μέχρις ἂν φθάσω
[75]	φωνὴ λόγου καὶ ὡς λύχνος	φωτός,	οὗ καὶ προεσκίρτησεν ἐν γαστρί,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 23/06/2009