HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Grégoire de Nazianze, Discours funèbre en l'honneur de Basile de Césarée

Liste des contextes (ordre alphabétique)


π  =  831 formes différentes pour 1626 occurrences

α   β   γ   δ   ε   ζ   η   θ   ι   κ   λ   μ   ν   ξ   ο   π   ρ   ς   τ   υ   φ   χ   ψ   ω   

Chapitre
[63]   οὐκ ἀρκοῦντος τοῦ λόγου τῷ  πάθει;   Ἀλλ' ἐκεῖνός γε μάλιστα πάντων
[78]   γὰρ ἔχω φιλοσοφεῖν ἐν τῷ  πάθει,   καὶ εἰ σφόδρα φιλοσοφεῖν ἐσπούδακα,
[54]   πανταχόθεν ἐπιζητῶν ἐπι κουρίαν τῷ  πάθει   καὶ ἰατρῶν τοὺς ἀρίστους ἐκλεγόμενος
[80]   ὑπερνικώμεναι, καὶ τὸ φιλόσοφον τῷ  πάθει   καταλυόμενον· ἀγὼν δὲ τοῖς ἡμετέροις
[14]   ὑπὸ τοῦ πόθου, συγγνώμη τῷ  πάθει,   πάντων παθῶν ὄντι δικαιοτάτῳ καὶ
[1]   δὲ πλεῖστον ἀπολειφθεῖεν, πᾶσα  παθεῖν   ἀνάγκη τοῖς ἐκεῖνον ἐγκωμιάζουσιν, ἔργῳ
[56]   θυσιαστήρια; Οὐ πάντα δρᾶσαι καὶ  παθεῖν   ἐθελῆσαι πρότερον τι βουλεύσασθαι
[14]   ὄντι δικαιοτάτῳ καὶ μὴ  παθεῖν   ζημία τοῖς γε νοῦν
[39]   καὶ περιχαρήσεσθαι, ὅπερ ἑτέρου καὶ  παθεῖν   ἴσως ἦν, καὶ συνδιανεμεῖσθαι τὴν
[82]   πολὺ τῆς ἐλπίδος, τί χρὴ  παθεῖν   καὶ γήρᾳ καὶ νόσῳ καὶ
[51]   κελεῦσαι, καὶ ταὐτὸν τῷ σιδήρῳ  παθεῖν,   ὃς μαλάσσεται μὲν τῷ πυρί,
[31]   εἴ τι καὶ τοιοῦτον ἔδει  παθεῖν,   τὸν τῆς ἀδείας· ἄλλον δὲ
[64]   γελώμενον, τὸν ἀνάλωτον καὶ τοῦ  παθεῖν   ὑψηλότερον· αὐτὸν δὲ ὑπερνεφεῖν καὶ
[28]   τὸ παντελῶς ἄπταιστον καὶ ἀνάλωτον  πάθεσι.   Κινεῖται οὖν ἐπ' αὐτὸν τῆς
[41]   αὐτοῦ λόγοις καὶ νόμοις καὶ  πάθεσι   περιποιηθέντα, τὸ ἅγιον ἔθνος, τὸ
[28]   αὐτὸν ἔνστασις, ὅμως δέ τι  παθόντι   πρὸς ἐκεῖνον ἀνθρώπινον· ἅπτεται γὰρ
[52]   ὂν εἰ προσήσεται, τηνικαῦτα τὸ  πάθος   γνωρίζεται. Περιτρέπει γὰρ καί, εἰ
[54]   Ποιεῖ γὰρ καὶ βασιλέας ταπεινοὺς  πάθος·   καὶ θαυμαστὸν οὐδέν, ἐπεὶ καὶ
[41]   ὑπο λαμβάνει θρηνεῖν ἡσυχῆ τὸ  πάθος   καὶ πρὸς Θεὸν μόνον αἴρειν
[79]   γὰρ αὐτοὺς καὶ παράφρονας τὸ  πάθος·   καὶ προσθεῖναί τι τῆς ἑαυτῶν
[18]   δέ, καὶ γὰρ ἀνθρώπινον τὸ  πάθος,   ὅταν μεγάλα ἐλπίσαντες ἀθρόως τοῖς
[59]   ἔχω, καὶ γὰρ ὁμολογήσω τὸ  πάθος,   οὐδὲ ἄλλως τοῖς πολλοῖς ἀγνοούμενον,
[80]   καὶ εἰς κίνδυνον τελευτᾷ τὸ  πάθος·   συναπελθουσῶν αὐτῷ ψυχῶν οὐκ ὀλίγων,
[63]   (τίς γὰρ τοσοῦτον ἀπεῖχε τοῦ  πάθους;   ἀλλὰ τὸ προσιέναι τοῖς σώμασιν
[72]   ἀλογίαν ἐπιστομίσας ἀγνοούντων τὸ τοῦ  πάθους   μυστήριον. Μωϋσῆς καὶ Ἀαρὼν ἐν
[78]   μεμνημένος ζημίας, καὶ τοῦ κατασχόντος  πάθους   τὴν οἰκουμένην. ~Ἔκειτο μὲν
[54]   τηνικαῦτα παρόντων καὶ κοινωνούντων τοῦ  πάθους   ~Τὸ δὲ αὐτὸ καὶ τῷ
[49]   τί γένηται, μὴ δὲ τί  πάθω;   Μή τι τῶν πολλῶν ἓν
[10]   κατεκράτησεν· ἀλλ' ἵνα μὴ ταὐτὸν  πάθω   τοῖς ἀπειροτέροις τῶν ἀθλητῶν, οἳ
[14]   πόθου, συγγνώμη τῷ πάθει, πάντων  παθῶν   ὄντι δικαιοτάτῳ καὶ μὴ
[54]   τοῦ Ἰσραήλ, οὗτος καὶ τὸν  παῖδα   τοῦ βασιλέως θραύει νόσου πληγῇ·
[82]   σκόλοπα τῆς σαρκός, τὴν ἡμετέραν  παιδαγωγίαν,   στήσαις ταῖς σεαυτοῦ πρεσβείαις
[81]   τὴν βακτηρίαν πολιά, τὴν  παιδαγωγίαν   νεότης, πενία τὸν
[80]   τελευτήσων μετὰ τὴν ἐκείνου  παιδαγωγίαν·   καὶ νῦν ἔτι νουθετοῦμαι,
[55]   ὄντως πληγὴ τοῖς εὖ φρονοῦσι  παίδευμα   γίνεται, καὶ κρείττων εὐημερίας πολλάκις
[22]   ἀγεννὴς ἦν, ὑπ' ἐκείνῳ καθηγεμόνι  παιδευομένη   καὶ ἀγομένη καὶ τοῖς αὐτοῖς
[12]   ἐκτρεφόμενος· ἀλλὰ τὴν ἐγκύκλιον παίδευσιν  παιδευόμενος   καὶ θεοσέβειαν ἐξασκούμενος καί, συνελόντι
[13]   ἑξῆς αὐτοὶ διηγείσθωσαν, οἱ καὶ  παιδεύσαντες   τὸν ἄνδρα παρ' ἑαυτοῖς καὶ
[13]   ἄνδρα παρ' ἑαυτοῖς καὶ τῆς  παιδεύσεως   ἀπολαύσαντες· ὅσος μὲν ἦν διδασκάλοις,
[13]   δὲ ἱκανῶς εἶχε τῆς ἐνταῦθα  παιδεύσεως,   ἔδει δ' αὐτὸν μηδὲν τῶν
[24]   οὖν οὕτω ταῦτα, καὶ πλήρης  παιδεύσεως   φορτίς, ὡς γοῦν ἐφικτὸν
[15]   διάφορον ὑπερορίαν κατ' ἔρωτα τῆς  παιδεύσεως   καὶ πάλιν εἰς τὸ αὐτὸ
[23]   Ποῖον μὲν εἶδος οὐκ ἐπῆλθε  παιδεύσεως;   Μᾶλλον δέ, ποῖον οὐ μεθ'
[13]   δὲ ὑπεραίρων κατὰ πᾶν εἶδος  παιδεύσεως·   ὅσον κλέος ἐντὸς ὀλίγου χρόνου
[13]   τὴν παίδευσιν, μείζω δὲ τῆς  παιδεύσεως   τὴν τοῦ ἤθους πῆξιν ἐπιδεικνύμενος·
[14]   καὶ τῆς καλῆς περὶ τὴν  παίδευσιν   ἀπληστίας, Ἀθήνας τὰς χρυσᾶς ὄντως
[66]   ἀντὶ πάντων τοῖς σπουδαιοτέροις εἰς  παίδευσιν.   ~Ἐγὼ τοῦτο μόνον αὐτοῦ διηγήσομαι.
[23]   ἐν τῷ ἤθει τοῦ ἀνδρὸς  παίδευσιν;   Λῆρος τοῖς τοῦ ἀνδρὸς πεπειραμένοις
[13]   μείζω μὲν τῆς ἡλικίας τὴν  παίδευσιν,   μείζω δὲ τῆς παιδεύσεως τὴν
[11]   λόγου πεποιημένοι. Οὔκουν ἀτιμαστέον τὴν  παίδευσιν,   ὅτι τοῦτο δοκεῖ τισιν· ἀλλὰ
[12]   μυθικοῖς ἐκτρεφόμενος· ἀλλὰ τὴν ἐγκύκλιον  παίδευσιν   παιδευόμενος καὶ θεοσέβειαν ἐξασκούμενος καί,
[18]   πολλῷ καὶ συνουσίᾳ τελεωτέρᾳ, οὔτε  παίδευσιν   τοῖς πειρωμένοις ἐξ ὀλίγων τε
[11]   πᾶσιν ἀνωμολογῆσθαι τὸν νοῦν ἐχόντων,  παίδευσιν   τῶν παρ' ἡμῖν ἀγαθῶν εἶναι
[22]   τοσούτοις μὲν γὰρ οἱ ἡμέτεροι  παιδευταί,   παρ' ὅσοις Ἀθῆναι· παρὰ τοσούτοις
[22]   δὲ ἡμεῖς, παρ' ὅσοις οἱ  παιδευταί,   συνακουόμενοί τε ἀλλήλοις καὶ συλλαλούμενοι,
[22]   μὲν εἶναι παρὰ τοῖς ἡμετέροις  παιδευταῖς   καὶ συμπράκτορσιν, ἐπισήμοις δὲ παρὰ
[21]   καὶ πρὸς τοὺς ἔξωθεν  παιδευτάς.   Τὰς ἄλλας δὲ τοῖς βουλομένοις
[81]   εὐταξίαν, οἱ περὶ λόγους τὸν  παιδευτήν,   αἱ παρθένοι τὸν νυμφαγωγόν, αἱ
[12]   τῷ μεγάλῳ πατρί, ὃν κοινὸν  παιδευτὴν   ἀρετῆς Πόντος τηνικαῦτα προὐβάλλετο,
[13]   πόλιν ἐπείγεται, τῶν τῇδε μεθέξων  παιδευτηρίων·   ταύτην δὲ λέγω τὴν περιφανῆ
[64]   διηγήσασθαι χαριέστερος; Τίς μὲν σκῶψαι  παιδευτικῶς,   τίς δὲ καθάψασθαι ἁπαλῶς; Καὶ
[54]   Δαβὶδ πρότερον ταὐτὸ ἐπὶ τῷ  παιδὶ   πεπονθὼς ἀναγέγραπται. Ὡς δὲ οὐδὲν
[16]   οὗτός ἐστιν αὐτοῖς Ἀττικὸς καὶ  παιδιὰ   σπουδῇ σύμμικτος. Πρῶτον μὲν ξεναγεῖται
[77]   θεραπεύσαντας, τι κατὰ  παιδιὰν   σπουδὴν εἰρημένον πεπραγμένον
[10]   γὰρ κρατῶν ἀρετῇ, παρὰ τοῦ  παιδὸς   κωλύεται μόνου τὸ πρωτεῖον ἔχειν.
[15]   οὐρανῷ πέμπουσι κόνιν, ἡνιοχοῦσι καθήμενοι,  παίουσι   τὸν ἀέρα, τοὺς ἵππους δὴ
[54]   πιστεύσας, κἂν ὑγιείας τυχὼν  παῖς   ταῖς τοῦ πατρὸς χερσὶν ἀπεσώθη·
[54]   δὲ τούτων ἑξῆς, ἔκαμνεν  παῖς   τῷ βασιλεῖ καὶ πονηρῶς εἶχε
[35]   τῶν μαθητῶν, καὶ τοῖς ἑαυτοῦ  παισίν,   ἤτ' οὖν συνδούλοις, πρὸς τοῦτο
[17]   ἄλλος· καὶ προθυμίας πλησθείς, ἵνα  παίων   συλλογισμοῖς, οὐ πρὶν ἀνῆκεν
[70]   ~Φέρε δή, πολλῶν ἐν τοῖς  πάλαι   καὶ νῦν γεγονότων ἀνδρῶν ἐπ'
[1]   μὴ ὅτι γε ἡμῖν τοῖς  πάλαι   πᾶν τὸ φιλότιμον καταλύσασιν, ἀλλὰ
[10]   ἀνθρώποις δοθῆναι ὥσπερ τινὰ τῶν  πάλαι   παρὰ Θεοῦ δεδομένων εἰς κοινὸν
[3]   διηγήματα καὶ οὐδενὸς ἐλάττω τῶν  πάλαι   περὶ αὐτὸν θαυμάτων, ὧν πλήρης
[66]   τὰ ἐκείνου συγγράμματα. Σιωπᾶται τὰ  παλαιά,   ὅσα τινὲς τοῖς θείοις λογίοις
[58]   κἀκείνου κεχωρισμένων. δὲ τῆς  παλαιᾶς   εἴχετο συνηθείας καὶ τῆς ἐκ
[37]   τοῦ χρισθέντος. Τοῦτο προσκείσθω τοῖς  παλαιοῖς   διηγήμασιν, ὅτι πόνος ὑγείαν χαρίζεται,
[23]   Τίς δὲ οὕτως αἰδέσιμος  παλαιοῖς   νέοις, μὴ ὅτι τῶν
[13]   πόλεων ἄλλοις ἀγάλλονται καλλωπίσμασιν  παλαιοῖς   νέοις, ὅπως ἂν οἶμαι
[10]   τὴν ἰσχὺν ἐν τοῖς εἰκῇ  παλαιομένοις   καὶ παρέργοις κενώσαντες, ἥττους ἐν
[43]   λογογραφεῖ τὴν εὐσέβειαν καὶ ἀντιθέτοις  πάλαις   καὶ μάχαις τὸ πολὺ τῶν
[44]   καὶ προσθήσων τι τοῖς πρώτοις  παλαίσμασι·   δεινὸν γὰρ εἶναι καὶ σχέτλιον,
[5]   νίκῃ καὶ μὴ συναπελθεῖν τοῖς  παλαίσμασιν,   ἀλλ' ὑπολειφθῆναι τοῖς ἄλλοις ἀλεῖπται
[23]   καὶ ἀντιθέσεις ἔχει καὶ τὰ  παλαίσματα,   ἣν δὴ δια λεκτικὴν ὀνομάζουσιν·
[33]   τις ἦν τοῦ πονηροῦ καὶ  πάλη   ταῖς εἰς τὸ καλὸν ὁμονοίαις
[57]   τοῦ Θεοῦ νόμος. ~Ἄθρει δὴ  πάλην   ἑτέραν ἀγωνιστοῦ καὶ διώκτου. Τὸ
[71]   Θεῷ, καὶ τὴν πρὸς αὐτὸν  πάλην,   τίς ποτε ἦν· οἶμαι
[71]   τῶν ἀσεβῶν στηλιτεύουσαν, καὶ τὴν  πάλην,   ἣν οὐκ ἐπάλαισε πρὸς Θεόν,
[63]   κλέπτας οὐκ εὐφραίνοντα καὶ φθόνου  πάλην   καὶ καιροῦ φθορὰν διαφεύγοντα· ἐν
[37]   μὲν οὐδὲ ἄνευ βασκανίας καὶ  πάλης   τῶν τε τῆς πατρίδος προεδρευόντων
[15]   κατ' ἔρωτα τῆς παιδεύσεως καὶ  πάλιν   εἰς τὸ αὐτὸ συνελθόντας, ὥσπερ
[22]   Ἀλλ' ἐπὶ τὴν νύσσαν ἐπαναγέσθω  πάλιν   ἡμῖν λόγος. ~Τίς μὲν
[14]   ἀφέλκῃ τις βίᾳ, πρὸς αὐτὰ  πάλιν   φέρεσθαι· οὔτε λόγος τῶν ἡδίστων
[68]   μηδὲ μιᾶς ἀντεχομένους φωνῆς, τὸ  πᾶν   ἀπολέσαι δι' ἀπληστίαν, τῷ καιρῷ
[62]   οἷς πᾶσαν μὲν αἴσθησιν ἐσωφρόνιζε,  πᾶν   δὲ μέλος ἐρύθμιζε, καὶ ὄντως
[43]   πάντας μὲν ἀνθρωπίνους λογισμοὺς κινήσας,  πᾶν   δὲ τῶν γραφῶν βάθος ἀναλεξάμενος,
[43]   ἐθνῶν, πόλεων, τῶν καθ' ἕκαστον,  πᾶν   εἶδος ἐπινοῶν σωτηρίας, πανταχόθεν ἰώμενος·
[13]   παρεκτεινόμενος, τοὺς δὲ ὑπεραίρων κατὰ  πᾶν   εἶδος παιδεύσεως· ὅσον κλέος ἐντὸς
[35]   νηπίους, γέροντας, πᾶσαν ἡλικίαν ἐλεεινήν,  πᾶν   εἶδος τροφῆς ἐρανίζων, ὅση τυγχάνει
[17]   καὶ μικρὰ προσθήκη τὸ  πᾶν   ἐν τοιούτοις, ἴσας ὑσμίνῃ τὰς
[57]   ἐκ τῆς παρρησίας ἔχοντες. Καὶ  πᾶν   ἦν ὅπλον ἑκάστῳ, τὸ παρὸν
[30]   τῶν τριῶν κάτω θῶμεν, τὸ  πᾶν   καθαιρεῖν νομίζομεν· τρία μὲν ταῖς
[45]   ποτε κατὰ τῆς Ἑλλάδος ἐστράτευε,  πᾶν   μὲν γένος ἀνθρώπων ἐπ' αὐτοὺς
[60]   μηδὲ ἐκεῖνος ἠτίμαζε, τὸ  πᾶν   μέτρον ἄριστον, ἐν τοῖς μάλιστα
[11]   φησιν θεῖος Ἀπόστολος, αἰχμαλωτίζοντες  πᾶν   νόημα εἰς Χριστόν· ὡς δὲ
[50]   Πρὸς ταῦτα ὕβριζε, ἀπείλει, ποίει  πᾶν   ὁτιοῦν ἂν βουλομένῳ σοι,
[11]   τὴν εὐγενεστέραν καὶ ἡμετέραν,  πᾶν   τὸ ἐν λόγοις κομψὸν καὶ
[44]   κράτει τῆς ἀσεβείας, καὶ χειρωσάμενον  πᾶν   τὸ προστυχόν, ἑνὸς ἀνδρὸς καὶ
[1]   ὅτι γε ἡμῖν τοῖς πάλαι  πᾶν   τὸ φιλότιμον καταλύσασιν, ἀλλὰ καὶ
[33]   ῥᾳδίως Καππαδοκῶν καταφρονεῖν, εἰ καὶ  πάν   των ἀνθρώπων· ὧν οὐδὲν οὕτως
[58]   παρὰ πολὺ τῆς δόξης κρατεῖσθαι,  πάν   των βαρύτατον ἦν αὐτοῖς, εἰ
[7]   θήρα παρῆν, ὄψον αὐτόματον, ἀπραγμάτευτος  πανδαισία,   ἔλαφοι τῶν λόφων ποθὲν ὑπερ
[21]   τοῖς βουλομένοις παρήκαμεν ἑορτάς, θέατρα,  πανηγύρεις,   συμπόσια. Οὐδὲν γὰρ οἶμαι τίμιον,
[2]   θεία ψυχή, καὶ  πάντ'   ἐμοὶ σεβασμία καὶ νῦν καὶ
[21]   ἐν πυρὶ σκαῖρον, τὰ  πάντα   ἁλίσκεται, τοῦτο ἦμεν ἡμεῖς ἐν
[82]   πείσαις καρτερῶς φέρειν· καὶ τὸν  πάντα   βίον ἡμῖν διεξάγοις πρὸς τὸ
[59]   τι καὶ εἰπεῖν εὐπρεπὲς χρή.  Πάντα   γὰρ τοῦ ἀνδρὸς θαυμάζων, οὐ
[64]   πολλοῖς ἀρέσκων, ἐκ τοῦ πᾶσι  πάντα   γίνεσθαι καὶ χαρίζεσθαι, τί τοῦτο;
[65]   ἀλλ' ὡς ἐντρυφῶντι τῇ θεωρίᾳ.  Πάντα   δὲ ἐκείνῳ διηρεύνηται τὰ τοῦ
[47]   ἰόντα καὶ ἀκουόμενα. ~Ἐπεὶ δὲ  πάντα   διεξελθών, ἐπὶ τὴν ἄσειστον καὶ
[56]   νόμῳ τῷ τετιμηκότι θυσιαστήρια; Οὐ  πάντα   δρᾶσαι καὶ παθεῖν ἐθελῆσαι πρότερον
[20]   σώματα φέρουσα· καὶ εἰ τό,  πάντα   ἐν πᾶσι κεῖσθαι, μὴ πειστέον
[60]   φεύγων, παρὰ τοῖς τὰ ἐκείνου  πάντα   ἐπιζητοῦσιν, ἀπληστίας περιπέσω γραφῇ, παρὰ
[59]   τῶν ἐνθένδε πρὶν ἀποβιῶναι μεταναστάς,  πάντα   ἐποιεῖτο τοῦ Πνεύματος· καὶ φιλίαν
[19]   τὸ σπουδαζόμενον, τηνικαῦτα ἤδη τὰ  πάντα   ἦμεν ἀλλήλοις, ὁμόστεγοι, ὁμοδίαιτοι, συμφυεῖς,
[33]   τοῦτο παρῆν, ἐσόφιζεν, ὑπήκουεν, ἐνουθέτει,  πάντα   ἦν αὐτῷ, σύμβουλος ἀγαθός, παραστάτης
[57]   τῶν ἁγίων Θεός, ποιῶν  πάντα   καὶ μετασκευάζων ἐπὶ τὸ βέλτιον,
[32]   λείψανον; Οὐδαμῶς. Ἀλλ' ὁμοῦ τὰ  πάντα   καταλλάττεται, βουλεύεται, παρατάττεται· λύει τὰ
[37]   τῶν τοιούτων, τί γὰρ δεῖ  πάντα   λέγοντα διατρίβειν; ἄρτι τοῦ φερωνύμου
[65]   ἑαυτῷ φαίνεσθαι, καὶ ὄντως ἄρτιον;  Πάντα   μὲν ἐρευνᾶν, καὶ τὰ βάθη
[32]   πεπαιδευμένως μέν, ἀκινδύνως δέ;  πάντα   μὲν ταῦτα τελείως καὶ ὑπὲρ
[81]   τῆς ὑγείας, οἱ πάντες τὸν  πάντα   πᾶσι γενόμενον ἵνα κερδάνῃ τοὺς
[54]   τἆλλα ὅσα τῆς καλῆς ἀτιμίας  πάντα   πεπλήρωται. Τί οὖν; Λύει ταύτην
[43]   ὕλῃ καὶ τέχνῃ χρώμενος, καὶ  πάντα   πλέκων εἰς κάλλους ἑνὸς περιουσίαν
[5]   οὕτως εἶχον καὶ γνώμης ὡς  πάντα   ῥᾳδίως οἴσοντες, ἐξ ὧν στεφανοῖ
[6]   πρὸς τί φέρονται παρὰ τῆς  πάντα   τὰ ἐκείνων ἀγούσης προνοίας; Ἐπί
[60]   τοῖς μάλιστα ἐπαινῶν, καὶ παρὰ  πάντα   τὸν ἑαυτοῦ βίον φυλάξας. Ὁμῶς
[48]   τῷ ἐπιτάττοντι, καὶ διὰ τοῦ  πάντα   χαρίζεσθαι, τὸ κράτος ἑαυτῷ συν
[21]   ἀπώλετο, ἐπιτυχὼν τῆς εὐχῆς καὶ  πάντα   χρυσὸν κτησάμενος, ἄλλος οὗτος Φρύγιος
[80]   προευχόμενος· οὐδὲ γὰρ ἀπολιπὼν ἡμᾶς  παντάπασιν   ἀπολέλοιπεν· ἡμιθνὴς δὲ Γρηγόριος καὶ
[33]   πρόεδρον, λύειν τὴν ὑποψίαν, πείθειν  πάντας   ἀνθρώπους ὡς μὲν λελύπητο
[44]   ἐπάρχοντα, πολλῆς δὲ δόξης ἠξιωμένον,  πάντας   δὲ τοὺς κύκλῳ καταστρεψάμενον τῷ
[81]   πᾶσι γενόμενον ἵνα κερδάνῃ τοὺς  πάντας   πλείονας. ~Ταῦτά σοι παρ'
[40]   γόμενος· τὸ δὲ μέγιστον, τῷ  πάντας   ἡττᾶσθαι τῆς αὐτοῦ διανοίας καὶ
[43]   καὶ συγκλείσας τῷ Πνεύματι, καὶ  πάντας   μὲν ἀνθρωπίνους λογισμοὺς κινήσας, πᾶν
[56]   καινὸς δικαστής, ἀλλ' ἡττᾶσθαι χρὴ  πάντας   τῆς ἐμῆς δυναστείας, καὶ προδότας
[9]   αὐτοὶ τοσοῦτον ἦσαν εἰς ἀρετήν,  πάντας   ὑπεραίρειν τῇ εὐτεκνίᾳ Ἕνα μὲν
[5]   πολλοῖς τοῖς ἐγγύθεν γενομένοις ἐπιφυεὶς  πάντας   φιλανθρώπους ἀπέδειξε, θράσει τε πολλῷ
[54]   καὶ τί γὰρ πατήρ;  πανταχόθεν   ἐπιζητῶν ἐπι κουρίαν τῷ πάθει
[43]   ἕκαστον, πᾶν εἶδος ἐπινοῶν σωτηρίας,  πανταχόθεν   ἰώμενος· Βεσελεὴλ ἐκεῖνος
[28]   ἂν εἶναι τοῦ Θεοῦ τὸ  παντελῶς   ἄπταιστον καὶ ἀνάλωτον πάθεσι. Κινεῖται
[2]   τῶν ἄλλων ἐλθεῖν, κἂν ἐκείνου  πάντες   ἴσον ἀπολειπώμεθα, καθάπερ οὐρανοῦ καὶ
[2]   θερμότερος, ἀλλὰ μὴ τοῦτο μόνον  πάντες   ὁμότιμοι, τὴν τοῦ ἀνδρὸς εὐφημίαν.
[81]   τὸν φύλακα τῆς ὑγείας, οἱ  πάντες   τὸν πάντα πᾶσι γενόμενον ἵνα
[43]   θυσιῶν καὶ σαρκὸς καθαρσίων· ἀλλὰ  παντὶ   γένει καὶ μέρει τῆς οἰκουμένης,
[45]   γένος ἀνθρώπων ἐπ' αὐτοὺς ἐλαύνων,  παντὶ   δὲ ζέων θυμῷ καὶ φρονήματι,
[64]   χρώμενον, κατὰ τοὺς Σολομῶντος νόμους,  παντὶ   πράγματι καιρὸν διατάξαντος. ~Ἀλλὰ τί
[74]   μητρὶ τελειωθέντων ἐν αἵματι καὶ  παντοίοις   βασάνων εἴδεσιν. Ὧν ἐκεῖνος ζηλώσας
[50]   γὰρ ἐπιεικεῖς ἡμεῖς, ὕπαρχε, καὶ  παντὸς   ἄλλου ταπεινότεροι, τοῦτο τῆς ἐντολῆς
[13]   τῆς μελίσσης ἀπολειφθῆναι συλλεγούσης ἐκ  παντὸς   ἄνθους τὰ χρησιμώτατα, ἐπὶ τὴν
[16]   Ἔπειτα ἐρεσχελεῖται παρὰ τοῦ βουλομένου  παντός·   βούλεται δὲ αὐτοῖς, οἶμαι, τοῦτο
[10]   λέγω μόνος, εἴπερ τις ἀνθρώπων;  Παντὸς   γὰρ κρατῶν ἀρετῇ, παρὰ τοῦ
[80]   παρεπομένων, ἀλλήλοις ἐπεμβαινόντων, μυριάδες γένους  παντὸς   καὶ ἡλικίας ἁπάσης, οὐ πρότερον
[69]   Ἐκκλησίας κατασχεθείσης. ~Ἐπεὶ ὅτι γε  παντὸς   μᾶλλον ᾔδει τὸ Πνεῦμα Θεόν,
[2]   μὴ λόγον εὐσεβῆ καὶ κόσμου  παντὸς   σωτήριον. Τὰ γὰρ τοῦ σώματος
[26]   εἶχε. Νῦν δὲ κινδυνεύει τὸ  πάντων   ἁγιώτατον τάγμα τῶν παρ' ἡμῖν
[9]   δοίη τις· δὲ διὰ  πάντων   ἀκρότης, σαφὲς τῶν ἀγαγόντων ἐγκώμιον.
[60]   μάλιστα. δὲ οὕτω διὰ  πάντων   ἀφίκετο, ὡς εἶναι φιλοτιμία τις
[60]   βούλοιτό τις, δυνατὸν εἶναι κτήσασθαι·  πάντων   δὲ εἰδέναι καταφρονεῖν, καὶ οὕτω
[26]   ἁγιώτατον τάγμα τῶν παρ' ἡμῖν  πάντων   εἶναι καταγελαστότα τον. Οὐ γὰρ
[60]   πένης ἦν καὶ ἀνήροτος· καὶ  πάντων   ἐκβολὴν στέρξας, ὧν ποτε εἶχε,
[76]   διὰ πάντων ἐλθεῖν, τῶν νῦν  πάντων   ἐκράτησεν. Ἓν ἐπὶ πᾶσιν ἐρῶ
[76]   δὲ ἐνίκησε· τῷ δὲ διὰ  πάντων   ἐλθεῖν, τῶν νῦν πάντων ἐκράτησεν.
[63]   πάθει; Ἀλλ' ἐκεῖνός γε μάλιστα  πάντων   ἔπεισεν ἀνθρώπους ὄντας ἀνθρώπων μὴ
[72]   πολλάκις καὶ σωματικῶς· δὲ  πάντων   καὶ ἀεὶ καὶ πνευματικῶς, ὅπερ
[66]   τὰ ἡμέτερα; Μία καὶ διὰ  πάντων   καὶ μεγίστη, τὰ ἐκείνου
[63]   μηδ' ἀτιμάζειν Χριστόν, τὴν μίαν  πάντων   κεφαλήν, διὰ τῆς εἰς ἐκείνους
[57]   τοῦ κακοῦ καὶ τοῦ κοινοῦ  πάντων   κινδύνου, κίνδυνον γὰρ ἕκαστος ἑαυτοῦ
[1]   ὡς οὔπω τοῖς ἑαυτοῦ τῶν  πάντων   οὐδείς, ἑαυτὸν νῦν ἡμῖν προθήσειν,
[14]   τοῦ πόθου, συγγνώμη τῷ πάθει,  πάντων   παθῶν ὄντι δικαιοτάτῳ καὶ
[13]   τοσοῦτον ἦν αὐτῷ τὸ παρὰ  πάντων   συγκεχωρηκὸς ἐν ἅπασιν! Τῷ δὲ
[66]   ἀκοάς· ἤρκεσε γὰρ εἷς ἀντὶ  πάντων   τοῖς σπουδαιοτέροις εἰς παίδευσιν. ~Ἐγὼ
[76]   τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου τὸ μεγαλόφωνον·  πάντων   τῶν μαθητῶν τὸ εὐτελὲς καὶ
[60]   καταφρονεῖν, καὶ οὕτω κρείττω τῶν  πάντων   φαίνεσθαι. Οὕτω δὲ διανοηθεὶς καὶ
[50]   ἐπισκόπῳ ἴσως, φησίν, ἐνέτυχες,  πάντως   ἂν τοῦτον διειλέχθη τὸν τρόπον,
[2]   σεβασμία καὶ νῦν καὶ πρότερον.  Πάντως   δὲ ὡς σὺν ἡμῖν ὢν
[62]   πολλὰ καὶ διϊσταμένων, καὶ οὐδετέρου  πάντως   τὸ καλὸν τὸ
[10]   ἐκεῖνος· ὥστ' εἴπερ ἔδει δουλεύσαντα  πάντως   τῇ φύσει τὸν νῦν εὐφημούμενον
[3]   ἡμῶν ἐκεῖνό γε πλέον ἔχοντες  πάντως,   τὸ μὴ πλάσματι μηδὲ μύθοις,
[29]   μετὰ Ἠλίου καὶ Ἰωάννου, τῶν  πάνυ   φιλοσόφων, τοῦτο λυσιτελεῖν αὐτῷ μᾶλλον
[20]   πειστέον, ὡς ἐν ἀλλήλοις καὶ  παρ'   ἀλλήλοις ἐκείμεθα. Ἓν δ' ἀμφοτέροις
[19]   καὶ οὐ πρὶν ἀφεθήσονται  παρ'   ἀλλήλων τι προσλαβεῖν ἐκ τῆς
[6]   ὀρῶν λόχμην, πολλαὶ δὲ αὗται  παρ'   αὐτοῖς εἰσι καὶ βαθεῖαι καὶ
[22]   ξυνωρὶς οὐκ ἀνώνυμος καὶ ὄντες  παρ'   αὐτοῖς καὶ ἀκούοντες. Οὐδὲν τοιοῦτον
[13]   οἱ καὶ παιδεύσαντες τὸν ἄνδρα  παρ'   ἑαυτοῖς καὶ τῆς παιδεύσεως ἀπολαύσαντες·
[8]   ἐκείνῳ τὸ προσθεῖναι τοῖς ἄνω  παρ'   ἑαυτοῦ, καθάπερ ῥεύματος ἀνατρέχοντος. ~Τῆς
[41]   ἀλλά τι καὶ βοηθεῖν καὶ  παρ'   ἑαυτοῦ συνεισφέρειν ᾤετο δεῖν. ~Τί
[31]   πρεσβείας ἡττήθη· καὶ διελὼν ἄριστα  παρ'   ἑαυτῷ καὶ φιλοσοφώτατα τοῖς τοῦ
[62]   δὲ γῆ καὶ θάλασσα τὰ  παρ'   ἑαυτῶν ἀλλήλοις ἀντιδιδόντες, εἰς μίαν
[34]   οὐ χαλεπῶς ἀναφέρουσι, διδοῦσαι τὰ  παρ'   ἑαυτῶν καὶ τὰ παρὰ τῆς
[24]   τἀληθές, τὸ δέ τι προδοθεὶς  παρ'   ἐκείνου, πεισθέντος ἀφεῖναι μὴ ἀφιέντα
[41]   μόνον αἴρειν τὰς χεῖρας καὶ  παρ'   ἐκείνου τῶν κατεχόντων κακῶν λύσιν
[70]   διδασκάλων, τῶν ἀνδρικῶν μέχρις αἵματος,  παρ'   ἐκείνους τὰ ἡμέτερα θεωρήσαντες, κἀντεῦθεν
[48]   ἡμῶν μάλιστα χρώμενον, ἐπειδὴ καὶ  παρ'   ἐκείνων ἦν τῷ βαπτίσματι τελεσθείς,
[19]   τὸ ζητούμενον· εἰ δὲ μή,  παρ'   ἐμαυτοῦ λήψομαι. ~Οὕτω δὴ τὰ
[17]   ἐπανάγων τὸν λόγον· καὶ τὴν  παρ'   ἐμαυτοῦ ῥοπὴν χαριζόμενος, δύναται δὲ
[22]   ἐμοὺς ὑπαχθεὶς ἐπαίνους, μηδὲ  παρ'   ἑτέρου ποτὲ τοῦτο δεξάμενος· καὶ
[11]   τὸν νοῦν ἐχόντων, παίδευσιν τῶν  παρ'   ἡμῖν ἀγαθῶν εἶναι τὸ πρῶτον·
[26]   ~Οὐκ ἐπαινῶ γὰρ ἐγὼ τὴν  παρ'   ἡμῖν ἀταξίαν καὶ ἀκοσμίαν, ἔστιν
[35]   προθεὶς λέβητας καὶ τοῦ ταριχευτοῦ  παρ'   ἡμῖν ὄψου καὶ πένητας τρέφοντος·
[26]   τὸ πάντων ἁγιώτατον τάγμα τῶν  παρ'   ἡμῖν πάντων εἶναι καταγελαστότα τον.
[82]   ἀντίδοσιν. Σοὶ μὲν οὖν οὗτος  παρ'   ἡμῶν λόγος· ἡμᾶς δὲ
[82]   πάντας πλείονας. ~Ταῦτά σοι  παρ'   ἡμῶν, Βασίλειε, τῆς ἡδίστης
[33]   τὴν Τριάδα πιστὸν καὶ γνήσιον·  παρ'   ἧς καὶ τὸ ἡνῶσθαι καὶ
[22]   μὲν γὰρ οἱ ἡμέτεροι παιδευταί,  παρ'   ὅσοις Ἀθῆναι· παρὰ τοσούτοις δὲ
[22]   Ἀθῆναι· παρὰ τοσούτοις δὲ ἡμεῖς,  παρ'   ὅσοις οἱ παιδευταί, συνακουόμενοί τε
[35]   Ἡλίου καὶ τοῦ ἐμοῦ Θεοῦ,  παρ'   οὗ κἀκείνοις τὸ ταῦτα δύνασθαι·
[34]   μήτε περὶ τὸ θεῖον εὐχάριστοι,  παρ'   οὗ τὸ ἔχειν αὐτοῖς, ἄλλων
[38]   ἀλλὰ τῷ κατὰ μικρὸν ταῦτα  παρα   γυμνοῦσθαι καὶ παρεκφαίνεσθαι. Τήν τε
[66]   τῶν ἀποστόλων Παῦλος ἔφησε,  παρὰ   Δαβὶδ ἐκδεξάμενος. Τίς μὲν ἄλλη
[16]   δέ, παρὰ μὲν τῶν θρασύτερον,  παρὰ   δὲ τῶν λογικώτερον, ὄπως ἂν
[10]   δοθῆναι ὥσπερ τινὰ τῶν πάλαι  παρὰ   Θεοῦ δεδομένων εἰς κοινὸν ὄφελος,
[73]   κατεπᾴδουσα. Σολομῶν πλάτος καρδίας ᾐτήσατο  παρὰ   Θεοῦ καὶ τετύχηκεν, ἐπὶ πλεῖστον
[82]   κεφαλή, καὶ τὸν δεδομένον ἡμῖν  παρὰ   Θεοῦ σκόλοπα τῆς σαρκός, τὴν
[72]   σωζομένων; οὐ κληροδότης τῶν διαφόρων  παρὰ   Θεῷ κλήρων καὶ μονῶν, ἃς
[22]   αὐτοῖς χαίρουσα· εἰ καὶ πεζοὶ  παρὰ   Λύδιον ἅρμα ἐθέομεν, τὸν ἐκείνου
[16]   ἀπ' ἀρχῆς ἄγειν· ἐρεσχελεῖται δέ,  παρὰ   μὲν τῶν θρασύτερον, παρὰ δὲ
[60]   ἐν τοῖς μάλιστα ἐπαινῶν, καὶ  παρὰ   πάντα τὸν ἑαυτοῦ βίον φυλάξας.
[13]   ἱερωσύνης· τοσοῦτον ἦν αὐτῷ τὸ  παρὰ   πάντων συγκεχωρηκὸς ἐν ἅπασιν! Τῷ
[13]   ὅσον κλέος ἐντὸς ὀλίγου χρόνου  παρὰ   πᾶσιν ἠνέγκατο, καὶ τοῖς ἐκ
[10]   τούτου πατέρα, Βασίλειον, τὸ μέγα  παρὰ   πᾶσιν ὄνομα, ὃς πατρικῆς εὐχῆς
[12]   ἄκρων τῆς ἀρετῆς κινημάτων οὐ  παρὰ   πολὺ λειπόμενος· εἰ βούλει δέ,
[58]   μικροψυχίαν τελέως κατελελύκεσαν. Καὶ τὸ  παρὰ   πολὺ τῆς δόξης κρατεῖσθαι, πάν
[82]   ἐνεστησάμην· εἰ δὲ πόρρω καὶ  παρὰ   πολὺ τῆς ἐλπίδος, τί χρὴ
[69]   ἐμοὶ δὲ τὰ ἐκείνου λογίζοιτο  παρά   τε Θεῷ καὶ τῶν ἀνθρώπων
[20]   βίον καὶ πρᾶξιν ἅπασαν ἀπηυθύνομεν,  παρά   τε τῆς ἐντολῆς οὕτως ἀγόμενοι
[68]   δὲ κυρίαν φωνὴν τέως ὑπερετίθετο,  παρά   τε τοῦ Πνεύματος αὐτοῦ καὶ
[22]   παιδευταῖς καὶ συμπράκτορσιν, ἐπισήμοις δὲ  παρὰ   τῇ Ἑλλάδι πάσῃ καὶ ταύτης
[79]   ἀνὴρ τὰ τελευταῖα πνέων καὶ  παρὰ   τῆς ἄνω χοροστασίας ἐπιζητούμενος, πρὸς
[34]   τὰ παρ' ἑαυτῶν καὶ τὰ  παρὰ   τῆς θαλάσσης δεχόμεναι· τοῖς δ'
[6]   μᾶλλον δέ, πρὸς τί φέρονται  παρὰ   τῆς πάντα τὰ ἐκείνων ἀγούσης
[16]   σπουδῇ σύμμικτος. Πρῶτον μὲν ξεναγεῖται  παρά   τινι τῶν προειληφότων φίλων
[60]   πάντα ἐπιζητοῦσιν, ἀπληστίας περιπέσω γραφῇ,  παρὰ   τοῖς ἐπαινοῦσι τὸ μέτριον,
[22]   ὑπῆρχεν ἡμῖν ἐπισήμοις μὲν εἶναι  παρὰ   τοῖς ἡμετέροις παιδευταῖς καὶ συμπράκτορσιν,
[60]   οὖν μὴ ῥᾳθυμίας ἔγκλημα φεύγων,  παρὰ   τοῖς τὰ ἐκείνου πάντα ἐπιζητοῦσιν,
[22]   ἡμέτεροι παιδευταί, παρ' ὅσοις Ἀθῆναι·  παρὰ   τοσούτοις δὲ ἡμεῖς, παρ' ὅσοις
[22]   ἐκ πλειόνων τῶν ταῦτα διηγουμένων.  Παρὰ   τοσούτοις μὲν γὰρ οἱ ἡμέτεροι
[16]   τῶν σπουδαστῶν τυγχάνειν. Ἔπειτα ἐρεσχελεῖται  παρὰ   τοῦ βουλομένου παντός· βούλεται δὲ
[69]   οἶμαι τοῖς δεχομένοις, καὶ οὕτω  παρὰ   τοῦ ἐν αὐτοῖς τυπούμενοι Πνεύματος.
[58]   τὰ δὲ ὠδίνετο. Ὑπεσπῶντο σύνοδοι  παρὰ   τοῦ νέου μητροπολίτου, πρόσοδοι διηρπάζοντο·
[10]   ἀνθρώπων; Παντὸς γὰρ κρατῶν ἀρετῇ,  παρὰ   τοῦ παιδὸς κωλύεται μόνου τὸ
[21]   καὶ συνηγόροις· ἡμῖν δ' οὐδεμία  παρὰ   τούτων ζημία τὴν διάνοιαν πεπυκνωμένοις
[66]   μέλλοντα μετεσκεύασεν. ~Ἡλίου μὲν ἐπαινεῖται  παρὰ   τῷ Δαβὶδ κάλλος καὶ μέγεθος
[8]   τοῖς ἄλλοις τὸ προσλαβεῖν τι  παρὰ   τῶν ἄνωθεν εἰς φιλοτιμίαν, μεῖζον
[54]   ἀπεσώθη· καὶ τοῦτο ἐπισ τεύετο  παρὰ   τῶν τηνικαῦτα παρόντων καὶ κοινωνούντων
[10]   πολλοὺς ὁρῶ χαίροντας, τοῖς βουλομένοις  παρα   χωρήσομεν· οὐχ ὅτι κἀν τούτοις
[2]   ψυχῆς καλῶν ὑπὸ τοῦ δεσμοῦ  παραβλάπτεσθαι.   Τὰ μὲν δὴ τῆς ἀπολογίας
[17]   ἔτι τύγχανον, ἀλλὰ σαφῶς ἤδη  παραγυμνούμενον,   ἐξαίφνης μεταβαλών, πρύμναντε ἐκρουσάμην ἐκείνῳ
[8]   ἀρχῆς ὑπαρχόντων, καὶ πρὸς  παράδειγμα   βλέπων, ὅσον ὑπερηκόντισεν. Εἰ γὰρ
[52]   ταῦτα εἶδε, καὶ πρὸς οὐδὲν  παράδειγμα   ἠδύνατο θεωρεῖν τὰ ὁρώμενα, ἔπαθέ
[12]   οἴκοθεν ἔχοντι τῆς ἀρετῆς τὸ  παράδειγμα,   πρὸς βλέπων εὐθὺς ἄριστος
[23]   ἐν φαντασίᾳ τοῦ καθ' ἡμᾶς  Παραδείσου   γενόμενοι, ἐκ τῶν Μωσαϊκῶν οἶμαι
[70]   ῥομφαίαν παρελθών, εὖ οἶδα, τοῦ  παραδείσου   τετύχηκεν. Ἐνὼς ἤλπισε πρῶτος ἐπικαλεῖσθαι
[70]   Ἀδὰμ ἠξιώθη Θεοῦ χειρὸς καὶ  παραδείσου   τρυφῆς καὶ πρώτης νομοθεσίας· ἀλλ'
[16]   ὡς τοῦ λουτροῦ σφᾶς οὐ  παραδεχομένου·   καὶ ἅμα τῶν θυρῶν ἀρασσομένων,
[23]   διηνέχθησαν, ἐν ἄλλοις ὀνόμασι τοῦτο  παραδηλώσαντες.   ~Εἶχε μὲν οὖν οὕτω ταῦτα,
[21]   οὖν, εἴ τι χρὴ καὶ  παράδοξον   εἰπεῖν, εἰς τὴν πίστιν ἐντεῦθεν
[35]   ἀδάπανον κενώσει πληρουμένοις, καὶ  παράδοξον,   ἵνα τρέφῃ τρέφουσαν εἰς φιλοξενίας
[64]   ἐμὴν ἁμαρτίαν, καίτοι τί τούτου  παραδοξότερον,   Θεὸν σταυρούμενον βλέπειν, καὶ τοῦ
[6]   τούτων μεῖζόν ἐστι καὶ  παραδοξότερον,   λέξων ἔρχομαι· ἀπιστήσει δ' οὐδεὶς
[52]   ἕνωσιν· ἄξιον δὲ μηδὲ τοῦτο  παραδραμεῖν.   Ἐπειδὴ γὰρ ἔνδον ἐγένετο καὶ
[73]   τιμιώτεροι. ~Καὶ ἵνα τοὺς Κριτὰς  παραδράμωμεν,   τῶν Κριτῶν τοὺς εὐδοκιμωτάτους,
[39]   συνδιανεμεῖσθαι τὴν ἀρχὴν μᾶλλον  παραδυναστεύειν,   καὶ τῇ φιλίᾳ τοῦτο τεκμαιρομένων·
[12]   οὕτω καὶ αὐτὸς τῷ πατρὶ  παραθέων   ἐγγύθεν ἐν πωλικῷ τῷ φρυάγματι
[20]   ἀγόμενοι καὶ ἀλλήλοις τὴν ἀρετὴν  παραθήγοντες   καί, εἰ μὴ μέγα ἐμοὶ
[79]   ὄντα) καὶ Εἰς χεῖράς σου  παραθήσομαι   τὸ πνεῦμά μου» τελευταῖον εἰπών,
[35]   τῶν ἐχόντων ἀποθήκας ἀνοίξας καὶ  παραινέσεσι,   ποιεῖ τὸ τῆς γραφῆς, διαθρύπτει
[63]   καὶ τὰ ἀναγκαῖα ταῖς ἐκείνου  παραινέσεσιν   ἀποτίθεται, σῆτας ἀποσειόμενα καὶ κλέπτας
[61]   τροφή, κατὰ τὴν μεγάλην  παραίνεσιν   τοῦ ἐμοῦ Χριστοῦ, καὶ σάρκα
[63]   τυπῶν, καὶ φθεγγομένη καὶ σιωπῶσα  παραίνεσις.   Καὶ οὐχ μὲν πόλις
[29]   ἡμῖν περὶ τούτου χρησάμενος καὶ  παραινέταις   γνησίοις, φυγὰς ἐνθένδε σὺν ἡμῖν
[58]   ἄνθρωποι καὶ τὰ σφῶν ἡδέως  παρακερδαίνουσι·   καὶ ῥᾷόν τι καταλῦσαι τῶν
[81]   χαλινόν, οἱ ἐν συμφοραῖς τὴν  παράκλησιν,   τὴν βακτηρίαν πολιά, τὴν
[1]   ἡδονὴ ἂν γένοιτο, καὶ ἅμα  παράκλησις   εἰς ἀρετήν, λόγος. Ὧν
[34]   τῆς κακώσεως. Αἱ μὲν γὰρ  παραλίαι   τὰς τοιαύτας ἐνδείας οὐ χαλεπῶς
[17]   καὶ τοιοῦτον· οὐδὲ γὰρ τοῦτο  παραλιπεῖν   ἄξιον. Οὐχ ἁπλοῦν γένος εὑρίσκω
[67]   τεφροῦνται γλῶσσαι πονηραὶ καὶ  παράνομοι,   τὸν Χαλανῆς πύργον, κακῶς
[22]   κἀνταῦθα τῆς ἐκείνου φιλίας τι  παραπέλαυσα,   ὥσπερ ζῶντος εἰς ἀρετήν, οὕτω
[80]   στοαί, διώροφοι, τριώροφοι, τῶν ἐκεῖνον  παραπεμπόντων,   προηγουμένων, ἑπομένων, παρεπομένων, ἀλλήλοις ἐπεμβαινόντων,
[62]   συντέμνουσαν, μᾶλλον δὲ κόσμον κόσμῳ  παραπέμπουσαν,   τὸν ἐνεστῶτα τῷ μέλλοντι. Τίς
[75]   Ἅιδου, διὰ τῆς Ἡρῴδου μανίας  παραπεμφθείς,   ἵνα κηρύξῃ κἀκεῖ τὸν ἐρχόμενον.
[64]   φαύλως τοῦτό τινες πεφιλοσοφήκασιν, ὅτι  παραπεπήγασι   ταῖς ἀρεταῖς αἱ κακίαι, καί
[53]   τινὰ συνεκκλησιάσας ἡμῖν εἴσω τοῦ  παραπετάσματος   ἑαυτὸν ἐποιήσατο εἴς τε ὄψιν
[12]   τῇ γενέσει ταῖς μητράσιν ἑαυτῶν  παρασκαίροντας,   οὕτω καὶ αὐτὸς τῷ πατρὶ
[5]   καιρὸς ἐκεῖνος τὴν κορωνίδα·  παρασκευῆς   μὲν γὰρ οὕτως εἶχον καὶ
[33]   πάντα ἦν αὐτῷ, σύμβουλος ἀγαθός,  παραστάτης   δεξιός, τῶν θείωνἐξηγητής, τῶν πρακτέων
[68]   ἀπολέσαι δι' ἀπληστίαν, τῷ καιρῷ  παρασυρείσης   τῆς εὐσεβείας. Αὐτοῖς μὲν γὰρ
[28]   ἡμᾶς φιλοσόφων, καὶ ἱκανὸς θάρσος  παρασχεῖν,   εἴπερ ἐβούλετο, τῷ συστήματι· τόν
[82]   βίον ἀπολείποντας; Εἰ καί τι  παράσχοιμεν   ἐπαίνου τοῖς λόγοις ἄξιον, ἐν
[44]   τῆς ἀσεβείας καὶ θερμοτέρας τῆς  παρατάξεως,   ὡς πρὸς ἀνταγωνιστὴν ἰσχυρότερον ὄντος
[31]   πλείστων οὐκ ἀγεννής, δὲ  παράταξις   ἀσθενής, οὐκ ἔχουσα τὸν προαγωνιστὴν
[32]   ὁμοῦ τὰ πάντα καταλλάττεται, βουλεύεται,  παρατάττεται·   λύει τὰ ἐν τῷ μέσῳ
[28]   ὀλίγην καὶ τοῦ λαοῦ μοῖραν  παρατεμόμενοι,   ὅση τε τῶν κάτω καὶ
[60]   μέσην τὴν ἀγοράν, ὥστε πᾶσι  παρατρυφᾶν,   καινὴν εὐπορίαν τὸ ἀπορεῖν ποιούμενος·
[79]   δεήσεσιν· ἐποίει γὰρ αὐτοὺς καὶ  παράφρονας   τὸ πάθος· καὶ προσθεῖναί τι
[24]   πεισθέντος ἀφεῖναι μὴ ἀφιέντα καὶ  παραχωρῆσαι   τοῖς ἕλκουσι. Πρᾶγμα, πρὶν γενέσθαι,
[20]   ἀλλ' ὅπως τῷ ἑτέρῳ τούτου  παραχωρήσειεν·   τὸ γὰρ ἀλλήλων εὐδόκιμον ἴδιον
[27]   γάρ με καὶ τοῦτο μικροῦ  παρέδραμεν,   ἐν μέσῳ τῶν εἰρημένων κείμενον!
[19]   διηγήματος· ἀεὶ γάρ μοι τὸ  παρεθὲν   ἀναγκαῖον φαίνεται καὶ κρεῖττον τοῦ
[23]   μᾶλλον δὲ τοῦ αἱρεθέντος τὸ  παρεθέν.   Ἰατρικὴν μὲν γάρ, καὶ
[23]   μᾶλλον μὲν τὸ αἱρεθὲν τοῦ  παρεθέντος   ἐξεῖναι θαυμάζειν, μᾶλλον δὲ τοῦ
[56]   τοῦτο μόνον, ἀλλὰ καὶ αὐτὸν  παρεῖναι   καὶ ἀπολογεῖσθαι κελεύει· οὐδὲ ἡμέρως
[31]   πολλῶν ἐδεήθη λόγων πρὸς τὸ  παρεῖναι   καὶ συμμαχεῖν· ἀλλ' ὁμοῦ τε
[13]   ὅσος δὲ ἥλιξι, τοῖς μὲν  παρεκτεινόμενος,   τοὺς δὲ ὑπεραίρων κατὰ πᾶν
[38]   μικρὸν ταῦτα παρα γυμνοῦσθαι καὶ  παρεκφαίνεσθαι.   Τήν τε τοῦ ἀνδρὸς ἀρετήν,
[47]   ἐκείνου θαυμάσιον καὶ οὐδὲ βουλομένῳ  παρελθεῖν   δυνατόν, τοῦτο δώσω τῷ λόγῳ
[70]   ἐβλάβη καὶ τὴν φλογίνην ῥομφαίαν  παρελθών,   εὖ οἶδα, τοῦ παραδείσου τετύχηκεν.
[75]   τοῖς ἐνταῦθα εὐδοκίμοις τὰ ἐκείνου  παρεξετάσας,   τιμήσω τὸν μαθητὴν ἐκ τῶν
[75]   ὑπὲρ ἅπαντας, ταύτην ποιοῦμαι τὴν  παρεξέτασιν·   ἀλλὰ ζηλωτὴν ἀποφαίνων καί τι
[49]   πᾶσαν, οὗ πάροικος ἐγὼ καὶ  παρεπίδημος·   αἱ βάσανοι δὲ τί ἂν
[80]   τῶν ἐκεῖνον παραπεμπόντων, προηγουμένων, ἑπομένων,  παρεπομένων,   ἀλλήλοις ἐπεμβαινόντων, μυριάδες γένους παντὸς
[77]   οἶδα καλλωπισάμενος· ἐπεὶ καὶ τὰ  πάρεργα   τοῦ ἀνδρὸς τῶν πονουμένων ἑτέροις
[10]   ἐν τοῖς εἰκῇ παλαιομένοις καὶ  παρέργοις   κενώσαντες, ἥττους ἐν τοῖς καιρίοις
[14]   ηὕρατο, μεῖζον τοῦ ἔργου τὸ  πάρεργον   ἐμπορευσάμενος. Τὸ μὲν δὴ μέχρι
[59]   δέδοικα μὴ καὶ αὐτὸς ἐγενόμην  πάρεργον·   οὐκ οἶδ' τι
[13]   Τῷ δὲ λόγοι μὲν τὸ  πάρεργον   ἦσαν, τοσοῦτον ἐξ αὐτῶν δρεπομένῳ
[40]   διὰ κακίαν ἀνίατον ἠμελήθη καὶ  παρερρίφη,   ἵν' αὐτὸς ἐν ἑαυτῷ συντριβῇ
[65]   ἄξιον τοῦ διηγεῖσθαι τὰ θεῖα  παρεσκεύασε;   Τίς δὲ μᾶλλον ἐφωτίσθη φῶς
[9]   ἡμῖν δὲ τούτους πεῖρα  παρέστησε,   τοιούτους μὲν αὐτοὺς γεγονότας ὥστε,
[6]   ὥς φασι, τὸ τῆς φυγῆς  παρετάθη   ἔτος που ἕβδομον, καὶ μικρόν
[21]   Τὰς ἄλλας δὲ τοῖς βουλομένοις  παρήκαμεν   ἑορτάς, θέατρα, πανηγύρεις, συμπόσια. Οὐδὲν
[3]   καὶ οὐδ' ἂν ταῖς ἱστορίαις  παρήκαμεν   ἔχειν τι πλέον ἡμῶν ἐκεῖνό
[6]   εὖ γεγονόσι στενόν τε καὶ  παρηλλαγμένον,   ὡς τὸ εἰκός, καὶ τὸ
[33]   καὶ πνευματικῆς τάξεως. Διὰ τοῦτο  παρῆν,   ἐσόφιζεν, ὑπήκουεν, ἐνουθέτει, πάντα ἦν
[24]   τῶν ἐλπιζομένων ἡμῖν καὶ συγκειμένων.  Παρῆν   τῆς ἐκδημίας ἡμέρα καὶ
[56]   τῶν κατακρίτων. Καὶ μὲν  παρῆν·   δὲ προὐκάθητο γέμων θυμοῦ
[54]   εἰς τοῦτο φερόντων. νὺξ  παρῆν,   δίφρος εὐτρεπής, οἱ μισοῦντες
[54]   ἑαυτῷ καὶ φιλτάτων. Καὶ ὃς  παρῆν,   οὐδὲν ἀναδὺς οὐδὲ τοῦ καιροῦ
[7]   Ταῦτ' ἔλεγον, καὶ θήρα  παρῆν,   ὄψον αὐτόματον, ἀπραγμάτευτος πανδαισία, ἔλαφοι
[28]   τυραννικῶς τὴν προστασίαν δεξάμενον· καὶ  παρῆσαν   τῶν δυτικῶν ἀρχιερέων τινές, μεθέλκοντες
[73]   σοφίαν γνωρίζεσθαι. Καὶ τὰ ἑξῆς  παρήσω   τοῦ Σολομῶντος· πᾶσι δὲ δῆλα,
[62]   δὲ μέλος ἐρύθμιζε, καὶ ὄντως  παρθενεύειν   ἔπειθεν, εἴσω τὰ κάλλη στρέφων
[62]   ἔχειν, τοῖς ἄλλοις λειπόμενον. ~Μέγα  παρθενία   καὶ ἀζυγία καὶ τὸ μετ'
[62]   Τίς οὖν ἐκείνου μᾶλλον  παρθενίαν   ἐτίμησεν, σαρκὶ ἐνομοθέτησεν, οὐ
[62]   γεννητοὺς ἡμᾶς ἐκ παρθένου γεννᾶται,  παρθενίαν   νομοθετῶν ὡς ἐνθένδε μετάγουσαν καὶ
[81]   περὶ λόγους τὸν παιδευτήν, αἱ  παρθένοι   τὸν νυμφαγωγόν, αἱ ὑπὸ ζυγὸν
[34]   δι' εὐνοίας δουλούμενον· πτωχοτροφίαι, ξενοδοχίαι,  παρθενοκομίαι·   νομοθεσίαι μοναστῶν, ἔγγραφοί τε καὶ
[8]   ὄφελος τῆς ἀντιδόσεως, εἰ σῴζει  παρθένον   ἵνα ξενοκτονεῖν διδαχθῇ, ἀπανθρωπίαν μαθοῦσα
[62]   διὰ τοὺς γεννητοὺς ἡμᾶς ἐκ  παρθένου   γεννᾶται, παρθενίαν νομοθετῶν ὡς ἐνθένδε
[8]   καὶ τὴν ἀντιδοθεῖσαν ἔλαφον τῆς  παρθένου,   εἴ τι τοσοῦτον εἰς φιλοτιμίαν
[46]   καὶ θυσιῶν αἵμασι χραίνοντες καὶ  παρθένων   αἰδῶ καθυβρίζοντες. Ἵνα τί γένηται;
[9]   μακαριστὸς τῶν ἱερέων καὶ τῶν  παρθένων   ἀριθμὸς καὶ τῶν ἐν γάμῳ,
[62]   καὶ οἷς ἐσπούδασε; Τίνος οἱ  παρθενῶνες,   καὶ τὰ ἔγγραφα διατάγματα, οἷς
[28]   δεινὸν ποιησάμενοι τὸ σφῶν κράτος  παριδεῖν   περιυβρισμένον καὶ ἀπωσμένον, πρᾶγμα τολμῶσιν
[59]   συναπήχθη τοῖς πταίουσιν,  παριδεῖν   ταῦτα ἠνέσχετο, μικρὰν τοῦ
[64]   μετὰ λῃστῶν, καὶ ὑπὸ τῶν  παριόντων   γελώμενον, τὸν ἀνάλωτον καὶ τοῦ
[58]   αἱ Ταυρι καὶ πρόσοδοι καὶ  παρόδιοι,   αὐτῷ μὲν ὁρώμεναι, ἐκείνῳ δὲ
[49]   δὲ τοῦ Θεοῦ πᾶσαν, οὗ  πάροικος   ἐγὼ καὶ παρεπίδημος· αἱ βάσανοι
[57]   πᾶν ἦν ὅπλον ἑκάστῳ, τὸ  παρὸν   ἐκ τῆς τέχνης, εἴ τέ
[8]   ἔχοντες ἤδη τῶν ἐλπιζομένων τὸ  παρὸν   θαῦμα. Ἐξ οὗ καὶ πρὸς
[40]   ὡς ἄν τις οὐ τὸ  παρὸν   σκοπῶν μόνον, ἀλλὰ καὶ τὴν
[6]   διωκόντων καὶ τῶν ἀσθενεστέρων, μήτε  παρόντας   ἀναδύεσθαι· τὸ μὲν γὰρ θράσους,
[79]   ἀηδῶς ἐναπέψυξεν· ἔστιν τοὺς  παρόντας   μυσταγωγήσας καὶ βελτίους ποιήσας ταῖς
[65]   καὶ ὑψηγορίαν ἐδίδαξε καὶ τῶν  παρόντων   ἀπανέστησε καὶ πρὸς τὰ μέλλοντα
[54]   ἐπισ τεύετο παρὰ τῶν τηνικαῦτα  παρόντων   καὶ κοινωνούντων τοῦ πάθους ~Τὸ
[29]   τι διανοηθῆναι περὶ τῶν  παρόντων   τῆς ἑαυτοῦ φιλοσοφίας ἀνάξιον καὶ
[54]   ἄλλος τις, καὶ ὁμοῦ τῇ  παρουσίᾳ   ῥᾴων νόσος γίνεται, καὶ
[34]   πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα γνωρίσματα·  παρρησία   πρὸς ἄρχοντας τούς τε ἄλλους
[67]   εὑρίσκω Θεὸν ὃν ἔχω, καὶ  παρρησιάζομαι   τὴν ἀλήθειαν, ἐπιβατεύων τῆς ἐκείνου
[74]   Ἡλίου τὴν πρὸς τοὺς τυράννους  παρρησίαν,   καὶ τὴν διὰ πυρὸς ἁρπαγήν;
[68]   καιρὸς καὶ δῷ τῇ γλώσσῃ  παρρησίαν.   Οἱ μὲν γὰρ ἐζήτουν λαβέσθαι
[69]   οἰκονομίαν ἐπέτρεψεν, ἡμῖν δὲ τὴν  παρρησίαν,   οὓς οὐδεὶς ἔμελλε κρίνειν οὐδὲ
[57]   καὶ τὸ τολμᾶν ἐκ τῆς  παρρησίας   ἔχοντες. Καὶ πᾶν ἦν ὅπλον
[50]   διείλεκται καὶ μετὰ τοσαύτης τῆς  παρρησίας,   τὸ ἑαυτοῦ προσθεὶς ὄνομα. Οὐδὲ
[58]   τό, μὴ χρῆναι δασμοφορεῖν κακοδόξοις  πᾶς   γὰρ λυπῶν, κακόδοξος. ~Οὐ
[49]   βιβλίων ὀλίγων, ἐν οἷς  πᾶς   ἐμοὶ βίος· ἐξορίαν δὲ οὐ
[81]   καταρτίζεσθαι. ~Δεῦρο δὴ περιστάντες με  πᾶς   ἐκείνου χορός, ὅσοι τοῦ
[58]   πίστεως λόγῳ συνέβαινον, ὅτι μὴ  πᾶσα   ἀνάγκη, τοῖς πλήθεσι βιαζόμενοι· οὔτε
[25]   δέ, εἰ μὴ κἀντεῦθέν μοι  πᾶσα   περὶ τὸν βίον ἀνωμαλία
[79]   ἔβλεπεν. Ἐγχεῖτο δὲ περὶ αὐτὸν  πᾶσα   πόλις, τὴν ζημίαν οὐ
[57]   τὴν ὕβριν ταύτην ἐνόμιζεν, ἐκμαίνεται  πᾶσα   καὶ ἀνάπτεται· καὶ ὡς καπνοῦ
[75]   πρὸς αὐτόν, οὐχ περίχωρος  πᾶσα   μόνον, ἀλλ' ἤδη καὶ
[57]   ἀνίσταται, γένος ἅπαν καὶ ἡλικία  πᾶσα,   οἳ περὶ τὴν ὁπλοποιητικὴν καὶ
[1]   εἰ δὲ πλεῖστον ἀπολειφθεῖεν,  πᾶσα   παθεῖν ἀνάγκη τοῖς ἐκεῖνον ἐγκωμιάζουσιν,
[3]   περὶ αὐτὸν θαυμάτων, ὧν πλήρης  πᾶσα   συγγραφή τε καὶ ποίησις· πολλὰ
[59]   λύπην ἀνάλωσεν· ἐκεῖθεν γάρ μοι  πᾶσα   συνέπεσεν περὶ τὸν βίον
[80]   ἀρετῆς πίνακα καὶ πρόγραμμα σωτήριον  πάσαις   ταῖς ἐκκλησίαις, ψυχαῖς ἁπάσαις· πρὸς
[5]   πρὸς πατρὸς τούτῳ πατέρες, οἷς  πᾶσαν   ἀσκήσασιν εὐσεβείας ὁδὸν καλὴν ἐπήνεγκεν
[42]   τὸν καθ' ἕκαστον ὁμοίως ἔχειν  πᾶσαν   εἶναι ἀνάγκην. Ταῦτ' οὖν ἐννοῶν
[41]   τὸ τῆς ψυχῆς ὄμμα περιαγαγών,  πᾶσαν   εἴσω ποιεῖται τὴν οἰκουμένην, ὅσην
[30]   χαλάζης πλῆρες καὶ τετριγὸς ὀλέθριον,  πᾶσαν   ἐκτρίψαν ἐκκλησίαν, καθ' ἧς ἐρράγη
[49]   ἐμὴν ἣν οἰκῶ νῦν, καὶ  πᾶσαν   ἐμὴν εἰς ἣν ἂν ῥιφῶ·
[35]   ἄνδρας καὶ γυναῖκας, νηπίους, γέροντας,  πᾶσαν   ἡλικίαν ἐλεεινήν, πᾶν εἶδος τροφῆς
[62]   καὶ τὰ ἔγγραφα διατάγματα, οἷς  πᾶσαν   μὲν αἴσθησιν ἐσωφρόνιζε, πᾶν δὲ
[10]   θείῳ πειθόμενοι, ὃς πατράσι κελεύει  πᾶσαν   νέμειν τιμήν, τοῖς μνημονευθεῖσιν ἀποδεδώκαμεν,
[49]   ῥιφῶ· μᾶλλον δὲ τοῦ Θεοῦ  πᾶσαν,   οὗ πάροικος ἐγὼ καὶ παρεπίδημος·
[66]   τοῦτο εἰπεῖν ὀκνητέον, τὸ εἰς  πᾶσαν   τὴν γῆν ἐξελθεῖν τὸν φθόγγον
[41]   μέγεθος ἄπειρον προελθοῦσαν, ὡς καλύψαι  πᾶσαν   τὴν γῆν καὶ ὁρῶν καὶ
[52]   λαοῦ τὸ πέλαγος εἶδε καὶ  πᾶσαν   τὴν εὐκοσμίαν, ὅση τε περὶ
[22]   ἐπισήμοις δὲ παρὰ τῇ Ἑλλάδι  πάσῃ   καὶ ταύτης μάλιστα τοῖς γνωριμωτάτοις.
[43]   τῆς θείας ἀρχιτέκτων σκηνῆς,  πάσῃ   πρὸς τὸ ἔργον ὕλῃ καὶ
[25]   τῆς Καισαρέων πόλεως τῇ οἰκουμένῃ  πάσῃ   πυρσεύουσα. Καὶ τίνα τρόπον; Οὐ
[39]   πῶς ἂν μᾶλλον ἔδειξεν ἄνθρωπος  πάσης   θωπείας καὶ κολακείας κρείττω τὴν
[52]   γὰρ τὸ ἱερὸν εἰσελθὼν μετὰ  πάσης   τῆς περὶ αὐτὸν δορυφορίας· ἦν
[81]   ὑγείας, οἱ πάντες τὸν πάντα  πᾶσι   γενόμενον ἵνα κερδάνῃ τοὺς πάντας
[73]   τὰ ἑξῆς παρήσω τοῦ Σολομῶντος·  πᾶσι   δὲ δῆλα, κἂν ἡμεῖς φειδώμεθα.
[20]   καὶ εἰ τό, πάντα ἐν  πᾶσι   κεῖσθαι, μὴ πειστέον τοῖς λέγουσιν,
[24]   ἐπὶ πλέον ἐλεεινὸς ὁρᾶσθαι καὶ  πᾶσι   λόγον ὑπέχειν τῆς δια στάσεως·
[2]   αἰσχύνομαι τοῦτο λέγειν, ὅτι καὶ  πᾶσι   νόμος ἦν ἀρετῆς) οὕτω καὶ
[64]   τοῖς πολλοῖς ἀρέσκων, ἐκ τοῦ  πᾶσι   πάντα γίνεσθαι καὶ χαρίζεσθαι, τί
[60]   καὶ μέσην τὴν ἀγοράν, ὥστε  πᾶσι   παρατρυφᾶν, καινὴν εὐπορίαν τὸ ἀπορεῖν
[39]   ἐξουσίᾳ χρωμένην. ~Πρῶτον μὲν ἐκεῖνο  πᾶσι   ποιεῖ φανερόν, ὡς οὐκ ἀνθρωπίνης
[21]   ἁλίσκεται, τοῦτο ἦμεν ἡμεῖς ἐν  πᾶσι   τοῖς ἥλιξι. ~Καὶ τὸ κάλλιστον,
[73]   τῆς γῆς ἀπαντᾶν, ἀλλὰ καὶ  πᾶσι   τοῖς πέρασι τὴν ἐκείνου σοφίαν
[10]   ἤδη, τοσοῦτον εἰπόντες, καὶ  πᾶσιν   ἂν οἶμαι δόξειεν ἀληθῶς λέγεσθαι
[44]   προστάταις τῆς ἀθεΐας, ἀλλὰ καὶ  πᾶσιν   ἀνθρώποις, ὡς ὑπελάμβανε. ~Τὸν μὲν
[11]   λόγον, ταῦτ' ἐπαινέσομαι. ~Οἶμαι δὲ  πᾶσιν   ἀνωμολογῆσθαι τὸν νοῦν ἐχόντων, παίδευσιν
[76]   νῦν πάντων ἐκράτησεν. Ἓν ἐπὶ  πᾶσιν   ἐρῶ καὶ σύντομον. ~Τοσαύτη τοῦ
[13]   κλέος ἐντὸς ὀλίγου χρόνου παρὰ  πᾶσιν   ἠνέγκατο, καὶ τοῖς ἐκ τοῦ
[10]   πατέρα, Βασίλειον, τὸ μέγα παρὰ  πᾶσιν   ὄνομα, ὃς πατρικῆς εὐχῆς ἔτυχεν,
[15]   δυσκάθεκτοι ταῖς ὁρμαῖς. Ὅπερ οὖν  πάσχοντας   ἔστιν ἰδεῖν περὶ τὰς ἀντιθέτους
[15]   τροφῆς εὐπορήσαντες. Τοῦτο καὶ αὐτοὶ  πάσχουσι   ἀτεχνῶς περὶ τοὺς ἑαυτῶν διδασκάλους
[18]   τὰ φαινόμενα, τοῦτο καὶ αὐτὸς  πάσχων   ἐσκυθρώπαζεν, ἐδυσφόρει, τῆς ἐπιδημίας ἑαυτὸν
[1]   κρῖναι ταύτην θελήσειε, μίαν ἐκ  πασῶν   ὑπόθεσιν προστησά μενος, καθάπερ οἱ
[16]   καὶ ἅμα τῶν θυρῶν ἀρασσομένων,  πατάγῳ   τὸν νέον φοβήσαντες, εἶτα τὴν
[54]   Λύει ταύτην Θεός. γὰρ  πατάξας   Αἰγύπτου τὰ πρωτότοκα, τραχυνομένης κατὰ
[10]   ~Τίς οὐκ οἶδε τὸν τούτου  πατέρα,   Βασίλειον, τὸ μέγα παρὰ πᾶσιν
[81]   προστάτην ἐπαινέσεσθαι, καὶ ὀρφανοὶ τὸν  πατέρα,   καὶ πτωχοὶ τὸν φιλόπτωχον, καὶ
[37]   Πατριάρχην ἡμέτερον, τὸν ἐμὸν λέγω  πατέρα,   περὶ ὅν τι καὶ συμβαίνει
[30]   διέσεισε καὶ διέφθειρεν, οὔτε τὸν  Πατέρα   τιμήσας, καὶ ἀτιμάσας τὰ ἐξ
[9]   εὐδοξίαν ἀρκεῖν· τοιούτων δὲ πεφηνότας  πατέρας   ὥστε, εἰ καὶ μὴ αὐτοὶ
[9]   εἰ καὶ μὴ τοιούτων ἦσαν  πατέρες,   ἑαυτοῖς εἰς εὐδοξίαν ἀρκεῖν· τοιούτων
[5]   καὶ οἱ πρὸς πατρὸς τούτῳ  πατέρες,   οἷς πᾶσαν ἀσκήσασιν εὐσεβείας ὁδὸν
[58]   συνηθείας καὶ τῆς ἐκ τῶν  πατέρων   ἄνωθεν διαιρέσεως. Ἐξ ὧν πολλὰ
[80]   προπομπεύοντας, οὕτω τῷ τάφῳ τῶν  πατέρων   δίδοται, καὶ προστίθεται τοῖς ἱερεῦσιν
[25]   τῆς προκειμένης φιλοσοφίας. Ἐμὲ δὲ  πατέρων   εὐλάβεια καὶ γηροκομία καὶ συμφορῶν
[9]   ῥεύματος ἀνατρέχοντος. ~Τῆς δὲ τῶν  πατέρων   συζυγίας οὐχ ἧττον κατὰ τὸ
[54]   τοῦ σώματος· συνέκαμνε δὲ  πατήρ·   καὶ τί γὰρ πατήρ;
[54]   πατήρ· καὶ τί γὰρ  πατήρ;   πανταχόθεν ἐπιζητῶν ἐπι κουρίαν τῷ
[54]   νόσος γίνεται, καὶ χρηστοτέρων  πατὴρ   τῶν ἐλπίδων· καὶ εἰ μὴ
[10]   ἐπαίνων νόμῳ θείῳ πειθόμενοι, ὃς  πατράσι   κελεύει πᾶσαν νέμειν τιμήν, τοῖς
[10]   ἐκείνοις ἑτέρου μᾶλλον τοῦδε  πατράσιν   ὀνομασθῆναι· ὅπερ οὖν καλῶς ποιοῦν
[12]   τῆς ἡλικίας ὑπὸ τῷ μεγάλῳ  πατρί,   ὃν κοινὸν παιδευτὴν ἀρετῆς
[12]   παρασκαίροντας, οὕτω καὶ αὐτὸς τῷ  πατρὶ   παραθέων ἐγγύθεν ἐν πωλικῷ τῷ
[71]   καὶ τοὺς δώδεκα ἐξ αὐτοῦ  πατριάρχας,   καὶ τὸν τῶν εὐλογιῶν μερισμὸν
[37]   τούτων τὸν νέον Ἀβραὰμ καὶ  Πατριάρχην   ἡμέτερον, τὸν ἐμὸν λέγω πατέρα,
[46]   Ἵν' ἐξωσθῇ μὲν Ἰακὼβ  πατριάρχης,   ἀντεισαχθῇ δὲ Ἠσαῦ, μεμισημένος
[71]   ἀνεκαλέσατο. ~Μέγας Ἀβραὰμ καὶ  πατριάρχης   καὶ θύτης καινῆς θυσίας, τὸν
[59]   κάλλιστα διατίθεται, πλείοσιν ἐπισκόποις τὴν  πατρίδα   καταπυκνώσας. Ἐξ οὗ τί γίνεται;
[69]   ἔμελλε κρίνειν οὐδὲ ἀποβάλλειν τῆς  πατρίδος,   ἀφανείᾳ τετιμημένους, ὡς ἐξ ἀμφοτέρων
[15]   ἀπὸ μιᾶς σχισθέντας πηγῆς τῆς  πατρίδος   εἰς διάφορον ὑπερορίαν κατ' ἔρωτα
[16]   τῶν ἐκ τῆς αὐτῆς  πατρίδος   τῶν ὅσοι περιττοὶ τὰ
[58]   ταῦτα ἐκαινοποίησε. Τῆς γὰρ  πατρίδος   ἡμῶν εἰς δύο διαιρεθείσης ἡγεμονίας
[37]   καὶ πάλης τῶν τε τῆς  πατρίδος   προεδρευόντων καὶ τῶν πονηροτάτων τῆς
[10]   μέγα παρὰ πᾶσιν ὄνομα, ὃς  πατρικῆς   εὐχῆς ἔτυχεν, ἵνα μὴ λέγω
[21]   ἄλλαι προσηγορίαι τινές εἰσιν,  πατρόθεν   οἴκοθεν, ἐκ τῶν ἰδίων
[30]   θεότητος. Ἀλλὰ μίαν μὲν δόξαν  Πατρὸς   γινώσκομεν, τὴν ὁμοτιμίαν τοῦ Μονογενοῦς·
[14]   Σαούλ, ὅς, τὰς ὄνους τοῦ  πατρὸς   ἐπιζητῶν, βασιλείαν ηὕρατο, μεῖζον τοῦ
[17]   φίλων τινές, ἔτ' ἐκ τοῦ  πατρὸς   καὶ τῆς ἄνωθεν ἑταιρίας, καὶ
[69]   μὴ σέβοι τὸ Πνεῦμα μετὰ  Πατρὸς   καὶ Υἱοῦ, ὡς ὁμοούσιον καὶ
[3]   Πόντος ἡμῖν ἐκ τοῦ  πατρὸς   προβάλλει τὰ διηγήματα καὶ οὐδενὸς
[5]   τοῖς ἀριθμουμένοις καὶ οἱ πρὸς  πατρὸς   τούτῳ πατέρες, οἷς πᾶσαν ἀσκήσασιν
[54]   τυχὼν παῖς ταῖς τοῦ  πατρὸς   χερσὶν ἀπεσώθη· καὶ τοῦτο ἐπισ
[4]   μεῖζον, καθάπερ τις κλῆρος  πατρῷος   πόρρωθεν ἐγγύθεν ἠργμένος,
[3]   εὔ ϊππον. Ὅθεν τῷ  πατρῴῳ   γένει τὸ μητρῷον ἡμεῖς ἀντανίσχομεν.
[66]   περὶ τῶν ἀποστόλων  Παῦλος   ἔφησε, παρὰ Δαβὶδ ἐκδεξάμενος. Τίς
[76]   κατάλυσιν. ~Ἐμιμήσατο Πέτρου τὸν ζῆλον,  Παύλου   τὸν τόνον, τῶν ὀνομαστῶν καὶ
[32]   ταῦτα λέγων καὶ γράφων,  Παύλῳ   συνηγωνίσατο, Παύλῳ χάρις τῷ προελομένῳ
[32]   λέγων καὶ γράφων, Παύλῳ συνηγωνίσατο,  Παύλῳ   χάρις τῷ προελομένῳ καὶ συνεργὸν
[74]   ἐν λάκκῳ δίκαιον, λεόντων θράσος  πεδήσαντα·   τὴν τῶν ἑπτὰ Μακκαβαίων
[15]   πόλεις, ὁδοί, λιμένες, ὀρῶν ἄκρα,  πεδία,   ἐσχατιαί, οὐδὲν τι μὴ
[23]   οὓς ἀσφοδελῶν λειμώνων καὶ Ἠλυσίων  πεδίων   ἠξίωσαν Ἕλληνες, ἐν φαντασίᾳ τοῦ
[24]   ῥήξας τῶν κατεχόντων κροαίνω κατὰ  πεδίων   καὶ πρὸς τὸν σύννομον ἐφερόμην.
[45]   καὶ στρατὸς ἤπειρον πλέων καὶ  πεζεύων   πέλαγος νῆσοί τε ἁρπαζόμεναι καὶ
[22]   τοῖς αὐτοῖς χαίρουσα· εἰ καὶ  πεζοὶ   παρὰ Λύδιον ἅρμα ἐθέομεν, τὸν
[47]   δικαστικοῦ τάγματος προσπεμπομένους αὐτῷ καὶ  πείθειν   ἐπιχειροῦντας, τοὺς ἐκ τοῦ στρατιωτικοῦ,
[46]   φανεραί τε καὶ ἀφανεῖς· τὸ  πείθειν,   οὗ καιρὸς ἦν· τὸ βιάζεσθαι,
[46]   καιρὸς ἦν· τὸ βιάζεσθαι, τοῦ  πείθειν   οὐκ ὄντος. Οἱ μὲν ἐξωθούμενοι
[33]   τὸν πρόεδρον, λύειν τὴν ὑποψίαν,  πείθειν   πάντας ἀνθρώπους ὡς μὲν
[67]   στερραῖς ἑαυτοῦ πλαξὶτῆς καρδίας ἀπογραψάμενος,  πείθομαι   μὴ μέχρι τοῦ γράμματος ἵστασθαι,
[10]   ἀπαρχὰς τῶν ἐπαίνων νόμῳ θείῳ  πειθόμενοι,   ὃς πατράσι κελεύει πᾶσαν νέμειν
[24]   γένοιτο μεθήσειν ἔφασκον, ἀντιβολοῦντες, βιαζόμενοι,  πείθοντες·   τί γὰρ οὐ λέγοντες; τί
[51]   ἀπειλῶν ἀνήρ, λόγων στερρότερος,  πειθοῦς   ἰσχυρότερος. Ἄλλον δεῖ τινα πειρᾶν
[1]   περὶ τούτων καί, ὡς ἐμαυτὸν  πείθω,   λίαν ὀρθῶς. Οὐκ οἶδα δὲ
[36]   ψυχαὶ τρέφονται καὶ ποτίζονται, Θεὸν  πεινῶσαι   καὶ ζητοῦσαι τροφὴν οὐ ῥέουσαν
[35]   αὐτοὺς ἐν λιμῷ καὶ ψυχὰς  πεινώσας   ἐμπίμπλησιν ἀγαθῶν. Καὶ τίνα τρόπον;
[35]   ποιεῖ τὸ τῆς γραφῆς, διαθρύπτει  πεινῶσι   τροφὴν καὶ χορτάζει πτωχοὺς ἄρτων
[9]   ἔχουσιν· ἡμῖν δὲ τούτους  πεῖρα   παρέστησε, τοιούτους μὲν αὐτοὺς γεγονότας
[33]   ἀνθρώπους ὡς μὲν λελύπητο  πεῖρά   τις ἦν τοῦ πονηροῦ καὶ
[18]   αὐτὸν εἰς τὸ εὔθυμον, καὶ  πεῖραν   διδοὺς καὶ λαμβάνων πλέον ἐμαυτῷ
[1]   τις τῆς ἐν λόγοις δυνάμεως  πεῖραν   ποιούμενος, ἔπειτα πρὸς μέτρον κρῖναι
[51]   πειθοῦς ἰσχυρότερος. Ἄλλον δεῖ τινα  πειρᾶν   τῶν ἀγενεστέρων, τοῦτον δὲ
[18]   Ἀθηνῶν, ὡς διὰ τῆς πρώτης  πείρας   ἐληλεγμένων καὶ ᾐσχυμμένων ὑφ' ἑνὸς
[74]   ζωήν, τῷ πλήθει λέγω τῶν  πειρασμῶν,   καὶ τὴν διὰ πυρὸς σωτηρίαν,
[14]   δὲ τὸ φορτικὸν τῆς ἐγχειρήσεως.  Πειράσομαι   μὲν οὖν, ὡς οἷόν τε
[72]   ἀλλὰ πολλῷ τῷ περιόντι τὸν  πειραστὴν   καταπαλαίσας καὶ τῶν φίλων τὴν
[18]   συνουσίᾳ τελεωτέρᾳ, οὔτε παίδευσιν τοῖς  πειρωμένοις   ἐξ ὀλίγων τε καὶ ἐν
[82]   στήσαις ταῖς σεαυτοῦ πρεσβείαις  πείσαις   καρτερῶς φέρειν· καὶ τὸν πάντα
[58]   Τίς γὰρ ἂν τοὺς ἄλλους  πείσειε   μετριάζειν, οὕτω τῶν προεστώτων διακειμένων;
[50]   ἡμᾶς γε οὐχ αἱρήσεις οὐδὲ  πείσεις   συνθέσθαι τῇ ἀσεβείᾳ, κἂν ἀπειλῇς
[24]   δέ τι προδοθεὶς παρ' ἐκείνου,  πεισθέντος   ἀφεῖναι μὴ ἀφιέντα καὶ παραχωρῆσαι
[19]   πρόσω τυραννικῶς, τὸ τῶν πολυπόδων  πείσομαι,   ὧν τῆς θαλάμης ἐξελκομένων προσέξονται
[20]   πάντα ἐν πᾶσι κεῖσθαι, μὴ  πειστέον   τοῖς λέγουσιν, ἀλλ' ἡμῖν γε
[20]   τοῖς λέγουσιν, ἀλλ' ἡμῖν γε  πειστέον,   ὡς ἐν ἀλλήλοις καὶ παρ'
[52]   κατεβροντήθη τοῦ τε λαοῦ τὸ  πέλαγος   εἶδε καὶ πᾶσαν τὴν εὐκοσμίαν,
[45]   στρατὸς ἤπειρον πλέων καὶ πεζεύων  πέλαγος   νῆσοί τε ἁρπαζόμεναι καὶ θάλασσα
[65]   ἀφέντες τὸ μέγα καὶ βαθὺ  πέλαγος.   Οἶμαι γὰρ εἴ τις ἐγένετο
[32]   ὀχυρὸν καὶ χαράκωμα, τοῖς δὲ  πέλεκυς   κόπτων πέτραν, πῦρ ἐν
[3]   οὐδὲν ἂν ἦσαν ἡμῖν οἱ  Πελοπίδαι   καὶ Κεκροπίδαι καὶ οἱ Ἀλκμαίωνες,
[56]   δ' ἐξεμαίνετο καὶ τέλος  πέμπει   τινὰς τῶν ἐπ' ἐξουσίας τὸν
[14]   τὰς Ἀθήνας, ὑπὸ τοῦ Θεοῦ  πέμπεται   καὶ τῆς καλῆς περὶ τὴν
[47]   ἐπαπειλοῦντα, καὶ τῷ οἰκείῳ πυρὶ  πεμπόμενον.   δὲ μάλιστά μοι τῶν
[80]   ἀπολαῦσαι μόνης, ὥς τι κἀκείνης  πεμπούσης   ὄφελος. Πλήρεις ἀγοραί, στοαί, διώροφοι,
[15]   καὶ φιλοθεάμονας· πηδῶσι, βοῶσιν, οὐρανῷ  πέμπουσι   κόνιν, ἡνιοχοῦσι καθήμενοι, παίουσι τὸν
[51]   καὶ ἀήττητον, τὸν μὲν ἔξω  πέμψαι   καὶ μεταστήσασθαι, οὐκ ἔτι μετὰ
[49]   θάνατος εὐεργέτης, καὶ γὰρ θᾶττον  πέμψει   με πρὸς Θεόν, ζῶ
[36]   ἐκεῖνος, καὶ μάλα πλούσιος,  πενέστατος   ὧν ἴσμεν καὶ ἀπορώτατος, οὐ
[60]   τὸ ἀπορεῖν ποιούμενος· ἀφιλότιμος δέ,  πένης   ἦν καὶ ἀνήροτος· καὶ πάντων
[35]   ταριχευτοῦ παρ' ἡμῖν ὄψου καὶ  πένητας   τρέφοντος· ἔπειτα τὴν τοῦ Χριστοῦ
[15]   στρατηγούς· καὶ ταῦτα τίνες; οἱ  πένητες   πολλάκις καὶ ἄποροι καὶ μηδ'
[81]   τὴν παιδαγωγίαν νεότης,  πενία   τὸν ποριστήν, εὐπορία τὸν
[35]   τρέφουσαν εἰς φιλοξενίας ἀντίδοσιν· οὐδὲ  πέντε   ἄρτοις ἑστιᾶν χιλιάδας, ὧν καὶ
[64]   νομισθῆναι τοῖς μὴ τὰ τοιαῦτα  πεπαιδευμένοις.   Τίς γὰρ ἐκείνου μᾶλλον
[32]   ἀνδρικῶς, οὐ συνετῶς δέ;  πεπαιδευμένως   μέν, ἀκινδύνως δέ; πάντα
[23]   παίδευσιν; Λῆρος τοῖς τοῦ ἀνδρὸς  πεπειραμένοις   Μίνως ἐκεῖνος καὶ
[64]   ἐμὲ γινώσκειν τὸν μάλιστα ἐκείνου  πεπειραμένον;   Τίς διηγήσασθαι χαριέστερος; Τίς μὲν
[47]   τε καὶ ἱστορούντων, τῶν τότε  πεπειραμένων,   ἔστιν ἀκούειν· ἱστορεῖ δὲ οὐδεὶς
[72]   Μετὰ Ἰὼβ τοῦ Αὐσίτου καὶ  πεπείραται   καὶ νενίκηκε καὶ ἀνηγόρευται λαμπρῶς
[38]   ἑαυτοῦ φιλοσοφίαν, τὰς τῶν  πεπιστευκότων   ἐλπίδας· ἀλλὰ τοσοῦτον ἑαυτὸν ὑπερβάλλων
[54]   ὅσα τῆς καλῆς ἀτιμίας πάντα  πεπλήρωται.   Τί οὖν; Λύει ταύτην Θεός.
[70]   καὶ κιβωτὸν σωτηρίας τὴν ἑαυτοῦ  πεποίη   ται πόλιν, κούφως τῶν αἱρετικῶν
[23]   φιλοπονίας οὖσαν καρπόν, ἀναγκαίαν αὐτῷ  πεποιήκασιν·   ὅθεν ἀρξάμενος, εἰς ἕξιν τῆς
[2]   τὸν εὐφημούμενον. ~Ἃ μὲν οὖν  πεποίηκέ   μοι τὸν λόγον καὶ δι'
[7]   καὶ τἆλλα δὴ ὑπειπόντες ὅσα  πεποίηκε   (φιλεῖ γὰρ ἐν τοῖς τοιούτοις
[69]   ἐρωτῶσι προθύμως ἀνωμολόγησε· σαφέστερον δὲ  πεποίηκεν   ἐν τοῖς πρὸς ἐμὲ λόγοις,
[69]   ἀλλ' μηδέπω πρότερον πολλάκις  πεποίηκεν,   ἐπαρασάμενος ἑαυτῷ τὸ φρικωδέστατον, αὐτοῦ
[68]   Δηλοῖ δὲ οἷς τε ἤδη  πεποίηκεν,   οἷς τε πέπονθεν· ὅς γε
[11]   ἰσχὺν τοῦ καθ' ἡμᾶς λόγου  πεποιημένοι.   Οὔκουν ἀτιμαστέον τὴν παίδευσιν, ὅτι
[82]   ἐφέσεως, καὶ ταύτην λάβοιμεν ὧν  πεπολεμήκαμεν   καὶ πεπολεμήμεθα τὴν ἀντίδοσιν. Σοὶ
[82]   ταύτην λάβοιμεν ὧν πεπολεμήκαμεν καὶ  πεπολεμήμεθα   τὴν ἀντίδοσιν. Σοὶ μὲν οὖν
[55]   περὶ μικρῶν, μικρὰ  πεπολέμηται,   μετρίως πεφιλοσόφηται, σιγῆς
[14]   ἐκομισάμην· καὶ τρόπον ἕτερον ταὐτὸ  πέπονθα   τῷ Σαούλ, ὅς, τὰς ὄνους
[68]   τε ἤδη πεποίηκεν, οἷς τε  πέπονθεν·   ὅς γε καὶ ἐξορίαν ὑπὲρ
[54]   πρότερον ταὐτὸ ἐπὶ τῷ παιδὶ  πεπονθὼς   ἀναγέγραπται. Ὡς δὲ οὐδὲν εὕρισκεν
[77]   παιδιὰν σπουδὴν εἰρημένον  πεπραγμένον   φέρειν ἀπομνημόνευμα, ὥσπερ οὖν κἀγὼ
[21]   παρὰ τούτων ζημία τὴν διάνοιαν  πεπυκνωμένοις   καὶ πεφραγμένοις. Τοὐναντίον μὲν οὖν,
[41]   ἕξει λογιζομένων, εἴπερ τοῦτο ἀσφαλές,  περαιτέρω   δ' οὐ προϊόντων, οὐδέ τι
[67]   τὰ ἄνω μόνον, ἀλλὰ καὶ  περαιτέρω   διαβαίνειν καὶ εἰς βάθος ἔτι
[58]   κοσμικὸς πόλεμος ἐνταῦθα ἐτελεύτησε, καὶ  πέρας   εἶχεν ἐκ Θεοῦ δεξιὸν καὶ
[80]   ἀποκλαυσάμενος πλείονος μετάσχῃ τῆς ὠφελείας.  Πέρας   τοῦ λόγου, καὶ εἰς κίνδυνον
[73]   ἀπαντᾶν, ἀλλὰ καὶ πᾶσι τοῖς  πέρασι   τὴν ἐκείνου σοφίαν γνωρίζεσθαι. Καὶ
[65]   τὸ τῆς διδασκαλίας κράτος τὰ  πέρατα   οἰκειούμενον; Ἔτι περὶ τοὺς πρόποδας
[66]   φθόγγον αὐτοῦ, καὶ εἰς τὰ  πέρατα   τῆς οἰκουμένης τῶν ῥημάτων τὴν
[24]   τὸ γὰρ ἐπέκεινα Γαδείρων οὐ  περατόν·   ἔδει δὲ λοιπὸν ἐπανόδου καὶ
[73]   τῆς αὐτοῦ σοφίας ἐκ τῶν  περάτων   τῆς γῆς ἀπαντᾶν, ἀλλὰ καὶ
[21]   φέρει, μηδὲ ποιεῖ βελτίους τοὺς  περὶ   αὐτὸ σπουδάζοντας. Ἄλλοις μὲν οὖν
[52]   ἱερὸν εἰσελθὼν μετὰ πάσης τῆς  περὶ   αὐτὸν δορυφορίας· ἦν δὲ ἡμέρα
[52]   καὶ τῷ βήματι· τοὺς δὲ  περὶ   αὐτὸν ἑστηκότας ἐν φόβῳ τινὶ
[3]   καὶ οὐδενὸς ἐλάττω τῶν πάλαι  περὶ   αὐτὸν θαυμάτων, ὧν πλήρης πᾶσα
[79]   ἐκ πλείονος ἔβλεπεν. Ἐγχεῖτο δὲ  περὶ   αὐτὸν πᾶσα πόλις, τὴν
[68]   τοῦ μὴ βλάπτεσθαι, τὴν χείρω  περὶ   αὐτοῦ δόξαν ἔχοντας. Πρὸς δὲ
[43]   ἔθνει, καὶ μικρῷ τούτῳ, νομοθετοῦντος  περὶ   βρωμάτων καὶ πωμάτων καὶ προσκαίρων
[59]   ἄλλως τοῖς πολλοῖς ἀγνοούμενον, τὴν  περὶ   ἡμᾶς καινοτομίαν καὶ ἀπιστίαν, ἧς
[22]   κάλλιστον, ὅτι καὶ φρατρία τις  περὶ   ἡμᾶς οὐκ ἀγεννὴς ἦν, ὑπ'
[53]   Αὕτη γίνεται τῆς τοῦ βασιλέως  περὶ   ἡμᾶς φιλανθρωπίας ἀρχὴ καὶ κατάστασις
[39]   τὸν τοῦ καλοῦ νόμον,  περὶ   ἡμῶν οὕτω διανοηθείς, οὓς ἐν
[65]   Πνεύματος καὶ μετὰ Θεοῦ τὰ  περὶ   Θεοῦ διεσκέψατο; Τίς δὲ λόγον
[76]   μείζονα δὲ κύκλον τῷ εὐαγγελίῳ  περι   λαμβάνει· καὶ υἱὸς βροντῆς, οὐκ
[77]   καὶ βαδίσματος ἦθος καὶ τὸ  περὶ   λόγον μὴ πρόχειρον, σύννουν τε,
[1]   προθήσειν, ὑπόθεσιν ἀγώνων μεγίστην τοῖς  περὶ   λόγους ἐσπουδακόσιν. Οἶμαι γάρ, εἴ
[81]   τοῦ δήμου τὴν εὐταξίαν, οἱ  περὶ   λόγους τὸν παιδευτήν, αἱ παρθένοι
[55]   δὲ πρὸς ἑτέρους ἑτέρως,  περὶ   μικρῶν, μικρὰ πεπολέμηται,
[41]   ᾠήθη τῶν ἀπίστων κἀκεῖνον ἠγνοηκότων,  περι   νοεῖ τι τῇ διανοίᾳ μεῖζον
[37]   ἡμέτερον, τὸν ἐμὸν λέγω πατέρα,  περὶ   ὅν τι καὶ συμβαίνει θαυμάσιον.
[67]   καλῶς δὲ λυόμενον. Ὅταν τοῖς  περὶ   Πνεύματος, εὑρίσκω Θεὸν ὃν ἔχω,
[82]   χάρις· σοὶ γὰρ θαρρῶν, τὸν  περὶ   σοῦ λόγον ἐνεστησάμην· εἰ δὲ
[71]   ἡττωμένης γενέσεως· Ἐπαινῶ καὶ τὴν  περὶ   τὰ θρέμματα τοῦ ἀνδρὸς εὐμηχανίαν
[57]   ἱστουργικὴν μάλιστα. Καὶ γάρ εἰσι  περὶ   τὰ τοιαῦτα θερμότεροι, καὶ τὸ
[28]   τοὺς καθ' ἡμᾶς Ναζιραίους καὶ  περὶ   τὰ τοιαῦτα μάλιστα ἐσπουδακότας· οἳ
[15]   Ὅπερ οὖν πάσχοντας ἔστιν ἰδεῖν  περὶ   τὰς ἀντιθέτους ἱπποδρομίας τοὺς φιλίππους
[23]   πρακτικὴ καὶ θεωρητική, ὅση τε  περὶ   τὰς λογικὰς ἀποδείξεις καὶ ἀντιθέσεις
[23]   λαβών, ὅσον μὴ κλονεῖσθαι τοῖς  περὶ   ταῦτα κομψοῖς, τὸ περιττὸν διέπτυσεν
[27]   ἄλλων ἁπάντων, οὕτω καὶ τοῦ  περὶ   ταῦτα κόσμου τοῖς πολλοῖς τύπος
[74]   μέν, οὐ κατακαίοντος δέ, τὸ  περὶ   τὴν βάτον θαῦμα, καὶ τὸ
[34]   κρατεῖν αὐτὸς ὑπελάμβανε. ~Τῆς δὲ  περὶ   τὴν Ἐκκλησίαν τοῦ ἀνδρὸς κηδε
[24]   γάρ, τὰς αἰτίας εἰπὼν τῆς  περὶ   τὴν ἐπάνοδον φιλονεικίας, κρείττων ὤφθη
[28]   εἶχεν πόλις ἐκ τῆς  περὶ   τὴν κατάστασιν ταραχῆς. ὡς οὐκ
[23]   βιβλίων καὶ ἡμετέρων, εἰ καὶ  περὶ   τὴν κλῆσίν τι διηνέχθησαν, ἐν
[57]   ἅπαν καὶ ἡλικία πᾶσα, οἳ  περὶ   τὴν ὁπλοποιητικὴν καὶ βασίλειον ἱστουργικὴν
[14]   Θεοῦ πέμπεται καὶ τῆς καλῆς  περὶ   τὴν παίδευσιν ἀπληστίας, Ἀθήνας τὰς
[71]   δοθεῖσαν καὶ πιστευθεῖσαν· οὐδὲ κατεσοφίσθη  περὶ   τὴν τῶν τέκνων προτίμησιν, ἀλλ'
[52]   πᾶσαν τὴν εὐκοσμίαν, ὅση τε  περὶ   τὸ βῆμα καὶ ὅση πλησίον,
[25]   τροπος τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπία καὶ  περὶ   τὸ ἡμέτερον γένος οἰκονομία, διὰ
[34]   μήτε τὸ συγγενὲς αἰδούμενοι, μήτε  περὶ   τὸ θεῖον εὐχάριστοι, παρ' οὗ
[69]   θεολογία! Καὶ τοσοῦτον θαρρῶ τῇ  περὶ   τὸ πρᾶγμα τοῦ ἀνδρὸς καθαρότητι,
[10]   τινος ἠνέγκατο τῶν μικρολόγων καὶ  περὶ   τὸ σῶμα καλινδουμένων, ἕως ἦν
[23]   ἀφίκετο· καὶ ταύτης, οὐχ ὅση  περὶ   τὸ φαινόμενον ἔχει καὶ κάτω
[2]   δ' οὖν ὅμως, ὧν μεταξὺ  περὶ   τὸν ἀληθῆ λόγον ἠσχολήμεθα κινδυνεύοντα,
[53]   Θεοῦ φωνάς, αἳ τοῖς  περὶ   τὸν βασιλέα καὶ ἡμῖν τοῖς
[25]   μὴ κἀντεῦθέν μοι πᾶσα  περὶ   τὸν βίον ἀνωμαλία καὶ δυσκολία
[59]   γάρ μοι πᾶσα συνέπεσεν  περὶ   τὸν βίον ἀνωμαλία καὶ σύγχυσις
[39]   ἡμέτερον. Οἷα γάρ μοι φιλοσοφοῦντι  περὶ   τὸν καιρὸν ἐκεῖνον συνεφιλοσόφει! Τῶν
[1]   ἀγαθοῖς τά τε ἄλλα καὶ  περὶ   τὸν λόγον, λόγος. Ἐκείνοις
[54]   κρότοις, ἐν ἀθυμίᾳ τὸ εὐσεβές,  περὶ   τὸν πρόθυμον ὁδοιπόρον ἡμεῖς, τἆλλα
[43]   γένει καὶ μέρει τῆς οἰκουμένης,  περὶ   τοῦ λόγου τῆς ἀληθείας, ἐξ
[68]   γὰρ ἐζήτουν λαβέσθαι γυμνῆς τῆς  περὶ   τοῦ Πνεύματος φωνῆς, ὡς εἴη
[15]   Τοῦτο καὶ αὐτοὶ πάσχουσι ἀτεχνῶς  περὶ   τοὺς ἑαυτῶν διδασκάλους καὶ ἀντιτέχνους,
[78]   βίου πλεῖστον καταλελοιπώς, εὐτονώτερος γίνεται  περὶ   τοὺς ἐξιτηρίους τῶν λόγων, ἵνα
[65]   κράτος τὰ πέρατα οἰκειούμενον; Ἔτι  περὶ   τοὺς πρόποδας τοῦ ὄρους στρεφόμεθα,
[68]   δὲ θεολογίας ἐμνήσθην, καὶ τῆς  περὶ   τοῦτο τοῦ ἀνδρὸς μάλιστα μεγαλοφωνίας,
[68]   ἀναγκαίων ἐνόμιζε, τῷ θείῳ Δαβὶδ  περὶ   τούτου συμβούλῳ χρώμενος, καὶ μικρὸν
[68]   δὲ καὶ λόγος, ὃν  περὶ   τούτου συνέγραψε, κινῶν τὴν γραφίδα
[29]   δυναστείας. Καὶ ἅμα συμβούλοις ἡμῖν  περὶ   τούτου χρησάμενος καὶ παραινέταις γνησίοις,
[38]   μᾶλλον δέ, ἵνα τι φιλοσοφήσω  περὶ   τούτων ἄμεινον, ὅπερ ἐπὶ τοῦ
[38]   ἐδείκνυτο, κάλλιστά τε καὶ φιλοσοφώτατα  περὶ   τούτων διανοούμενος. Ἡγεῖτο γὰρ ἰδιώτου
[76]   μὴ τοῖς καθ' ἕκαστον ἐπεξίω  περὶ   τούτων· ἐκεῖνος γὰρ τὸ μὲν
[1]   ἐνευδοκιμεῖν ὑποθέσεσιν! Ἔχω μὲν οὕτω  περὶ   τούτων καί, ὡς ἐμαυτὸν πείθω,
[69]   ὃν οὐδὲν ἀπόρρητον ἦν αὐτῷ  περὶ   τούτων κοινολογουμένῳ· μηδὲ ἁπλῶς τοῦτο
[66]   τῶν ῥημάτων τὴν δύναμιν·  περὶ   τῶν ἀποστόλων Παῦλος ἔφησε,
[29]   μᾶλλον ἡγούμενος τι διανοηθῆναι  περὶ   τῶν παρόντων τῆς ἑαυτοῦ φιλοσοφίας
[9]   ἐμοὶ δὲ μέγιστον δοκεῖ καὶ  περι   φανέστατον εὐτεκνία. Τοὺς γὰρ
[41]   κύκλῳ τὸ τῆς ψυχῆς ὄμμα  περιαγαγών,   πᾶσαν εἴσω ποιεῖται τὴν οἰκουμένην,
[57]   ἑτέραν ἀγωνιστοῦ καὶ διώκτου. Τὸ  περιαυχένιον   ῥάκος σφενδονᾶσθαι προσέταττεν. δέ,
[25]   Ἐκκλησίας προτίθησι περιφανῆ τε καὶ  περιβόητον,   τοῖς ἱεροῖς τοῦ πρεσβυτερίου θρόνοις
[43]   ἐξ οὗ καὶ τὸ σώζεσθαι  περιγίνεται.   Δεύτερον δέ· καὶ γὰρ ὁμοίως
[49]   οὐ γινώσκω, μηδενὶ τόπῳ  περιγραπτὸς   καὶ μήτε ταύτην ἔχων ἐμὴν
[12]   ἀμφότερα εὐδοκιμεῖν ὑπάρχει καὶ εἶναι  περιδεξίοις,   τούτοις καὶ τὸ εἶναι τελείοις
[56]   οἶκον ἐκείνου τοῦ ἀπαθοῦς, ὃν  περιέπουσιν   ἄγγελοι, καὶ προσβλέπειν ὄκνουσι
[64]   καλέσαι θρασὺν καὶ δειλὸν τὸν  περιεσκεμμένον   καὶ τὸν σώφρονα μισάνθρωπον καὶ
[33]   Πνεύματος, πολλοῦ δὲ τοῦ κλύδωνος  περιζέοντος   καὶ τῶν ἐπικειμένων τῆς Ἐκκλησίας
[33]   τὸ πρὶν ἐνομίζετο. Ἐντεῦθεν αὐτῷ  περιῆν   καὶ τὸ κράτος τῆς Ἐκκλησίας,
[65]   Θεοῦ φωνὴ τὸν κόσμον  περιλαμβάνουσα,   σεισμὸς οἰκουμένης ἔκ τινος
[38]   μέσου κατα τυγχάνειν, καὶ τῷ  περιόντι   τῆς ἀρετῆς ἕλκειν τοὺς πολλοὺς
[72]   ὄντων κατασεισθείς, ἀλλὰ πολλῷ τῷ  περιόντι   τὸν πειραστὴν καταπαλαίσας καὶ τῶν
[37]   μέντοι καὶ νικᾷ πολλῇ τῇ  περιουσίᾳ.   Κινεῖ γὰρ ἐκ τῆς ὑπερορίας
[77]   ἀρετὴ καὶ τῆς δόξης  περιουσία,   ὥστε πολλὰ καὶ τῶν ἐκείνου
[3]   ἐν βασιλείοις αὐλαῖς· ἔτι δὲ  περιουσίαι   καὶ θρόνων ὕψη καὶ τιμαὶ
[43]   πάντα πλέκων εἰς κάλλους ἑνὸς  περιουσίαν   καὶ ἁρμονίαν. ~Τί τἆλλα χρὴ
[72]   καὶ Αἰγύπτιον· ἄγων δὲ λαὸν  περιούσιον,   ζηλω τὴν καλῶν ἔργων, ἐπὶ
[60]   τὰ ἐκείνου πάντα ἐπιζητοῦσιν, ἀπληστίας  περιπέσω   γραφῇ, παρὰ τοῖς ἐπαινοῦσι τὸ
[44]   τοῦ ἀνθρώπου λυθὲν καὶ  περιπλανηθέν,   πρὸς τὸν αὐτὸν ἀναστρέφει μετὰ
[24]   ἐξιτήριοι λόγοι, προπόμπιοι, ἀνακλήσεις, οἰμωγαί,  περιπλοκαί,   δάκρυα. Οὐδὲν γὰρ οὕτως οὐδενὶ
[41]   λόγοις καὶ νόμοις καὶ πάθεσι  περιποιηθέντα,   τὸ ἅγιον ἔθνος, τὸ βασίλειον
[47]   Ἐκκλησίας ἐνέτυχε καὶ τοσούτῳ προβόλῳ  περιρραγεὶς   διελύθη. Τὰ μὲν οὖν ἄλλα
[63]   ἐσθῆτος ὅση μαλακή τε καὶ  περιρρέουσα·   Βασιλείου δὲ οἱ νοσοῦντες καὶ
[24]   τι ἐλεεινὸν καὶ ἱστορίας ἄξιον.  Περιστάντες   ἡμᾶς τῶν ἑταίρων καὶ
[81]   τῷ Πνεύματι καταρτίζεσθαι. ~Δεῦρο δὴ  περιστάντες   με πᾶς ἐκείνου χορός,
[52]   προσήσεται, τηνικαῦτα τὸ πάθος γνωρίζεται.  Περιτρέπει   γὰρ καί, εἰ μή τις
[52]   βήματος ὑποσχὼν τὴν χεῖρα τὴν  περιτροπὴν   ἔστησε, κἂν κατηνέχθη πτῶμα δακρύων
[63]   ἐχόντων θησαύρισμα, εἰς τὰ  περιττὰ   τοῦ πλούτου, ἤδη δὲ καὶ
[34]   δ' ἠπειρώταις ἡμῖν καὶ τὸ  περιττεῦον   ἀνόνητον, καὶ τὸ ἐνδέον ἀνεπινόητον,
[16]   αὐτῆς πατρίδος τῶν ὅσοι  περιττοὶ   τὰ σοφιστικὰ καὶ προσαγωγοὶ τῶν
[7]   ἀναγκαίοις μόνον, ἀλλὰ καὶ τοῖς  περιττοῖς·   εἰ τεμὼν θάλασσαν καὶ
[8]   φίλον εἴχετο θελήμασι μόνον· ὅσον  περιττὸν   ἀπεπέμφθη ταῖς λόχμαις εἰς δευτέραν
[23]   τοῖς περὶ ταῦτα κομψοῖς, τὸ  περιττὸν   διέπτυσεν ὡς ἄχρηστον τοῖς εὐσεβεῖν
[10]   δὲ οὐδαμῶς ἂν εἰπὼν οἶμαι  περιττὸς   δόξειν οὐδὲ ἔξω τοῦ σκοποῦ
[28]   ποιησάμενοι τὸ σφῶν κράτος παριδεῖν  περιυβρισμένον   καὶ ἀπωσμένον, πρᾶγμα τολμῶσιν ἐπικινδυνότατον·
[77]   πονουμένων ἑτέροις πολὺ τιμιώτερα καὶ  περιφανέστερα.   ~Ἐπεὶ δὲ τὸν δρόμον τελέσας
[15]   καὶ τῶν εὖ γεγονότων καὶ  περιφανεστέρων,   ἅτε πλῆθος σύμμικτον ὄντες καὶ
[13]   παιδευτηρίων· ταύτην δὲ λέγω τὴν  περιφανῆ   τε καὶ ἡμετέραν, ἐπεὶ καὶ
[25]   ἀποδείξασα, λαμπτῆρα τῆς Ἐκκλησίας προτίθησι  περιφανῆ   τε καὶ περιβόητον, τοῖς ἱεροῖς
[17]   σπινθήρ, ἀλλ' ἤδη πυρσὸς ἀνάπτεται  περιφανὴς   καὶ ἀέριος. ~Οἱ μὲν οὖν
[15]   ἐμέ, μετὰ πολλῆς προσδεχθέντα καὶ  περιφανοῦς   τῆς ἐλπίδος. Καὶ γὰρ ἐν
[17]   ἐν ἐκείνοις καταλυθῆναι καὶ τάχιστα  περιφρονηθῆναι,   ὑπήρειδόν τε τοὺς νεανίας ἐπανάγων
[11]   τοῦ Θεοῦ σέβοντες, διὰ τοῦτο  περιφρονητέον·   ἀλλ' ὅσον χρήσιμον αὐτῶν καρπούμενοι
[50]   τὸ κινδυνευόμενον καὶ προκείμενον, τἆλλα  περιφρονοῦντες,   πρὸς αὐτὸν μόνον βλέπομεν. Πῦρ
[67]   ἀκρότατον. Ὅταν ἀθλητῶν ἐγκωμίοις προσομιλήσω,  περιφρονῶ   τὸ σῶμα καὶ σύνειμι τοῖς
[60]   βίον φυλάξας. Ὁμῶς δὲ ἀμφοτέρους  περιφρονῶν,   τούς τε λίαν συντόμους καὶ
[39]   προσδραμεῖσθαί με τῷ γεγονότι καὶ  περιχαρήσεσθαι,   ὅπερ ἑτέρου καὶ παθεῖν ἴσως
[75]   ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτόν, οὐχ  περίχωρος   πᾶσα μόνον, ἀλλ' ἤδη καὶ
[45]   ὡς ὑπελάμβανε. ~Τὸν μὲν δὴ  Περσῶν   βασιλέα φασίν, ἐπειδή ποτε κατὰ
[46]   ἐμπρησμοὶ θαλάττιοι· στρατηγοὶ δυσσεβεῖς, οὐ  Περσῶν   κρατοῦντες, οὐ Σκύθας χειρούμενοι, οὐκ
[80]   εἴ ποτε τοῦ δέοντος ἔξω  πέσοιμι.   Καὶ οὐκ ἐγὼ μὲν οὕτω
[19]   ἐξελκομένων προσέξονται ταῖς κοτύλαις αἱ  πέτραι,   καὶ οὐ πρὶν ἀφεθήσονται
[32]   χαράκωμα, τοῖς δὲ πέλεκυς κόπτων  πέτραν,   πῦρ ἐν ἀκάνθαις,
[76]   τὴν τοῦ φαινομένου κατάλυσιν. ~Ἐμιμήσατο  Πέτρου   τὸν ζῆλον, Παύλου τὸν τόνον,
[9]   εἰς εὐδοξίαν ἀρκεῖν· τοιούτων δὲ  πεφηνότας   πατέρας ὥστε, εἰ καὶ μὴ
[64]   γὰρ οὐ φαύλως τοῦτό τινες  πεφιλοσοφήκασιν,   ὅτι παραπεπήγασι ταῖς ἀρεταῖς αἱ
[55]   μικρὰ πεπολέμηται, μετρίως  πεφιλοσόφηται,   σιγῆς ἀξίως, οὐ
[21]   ζημία τὴν διάνοιαν πεπυκνωμένοις καὶ  πεφραγμένοις.   Τοὐναντίον μὲν οὖν, εἴ τι
[35]   ἐρήμῳ λαὸν φυγάδα, οὐδὲ πυθμέσι  πηγάζειν   τροφὴν ἀδάπανον κενώσει πληρουμένοις,
[61]   τε καὶ ἄφθονον, γεωργοῦσι  πηγαὶ   μηδὲν πονουμένοις. Ἐξ ὧν
[21]   τοῦ Ὑπερβορέου τὸν Ἀργεῖον  Πήγασον,   οἷς οὐ τοσοῦτον ἦν τὸ
[15]   ῥεῦμα ποτάμιον, ἀπὸ μιᾶς σχισθέντας  πηγῆς   τῆς πατρίδος εἰς διάφορον ὑπερορίαν
[37]   καὶ προθυμία νεκροὺς ἀνίστησι, καὶ  πηδᾷ   γῆρας χρισθὲν τῷ Πνεύματι. ~Οὕτω
[15]   τοὺς φιλίππους τε καὶ φιλοθεάμονας·  πηδῶσι,   βοῶσιν, οὐρανῷ πέμπουσι κόνιν, ἡνιοχοῦσι
[7]   γὰρ πλινθεία καὶ  πηλὸς   οὐδὲν ἦν αὐτοῖς τότε διὰ
[13]   τῆς παιδεύσεως τὴν τοῦ ἤθους  πῆξιν   ἐπιδεικνύμενος· ῥήτωρ ἐν ῥήτορσι καὶ
[34]   οὗ τὸ ἔχειν αὐτοῖς, ἄλλων  πιεζομένων.   ~Ὁ δὲ ὕειν μὲν οὐκ
[64]   λέοντα αἰτιῷτό τις ὅτι μὴ  πιθήκειον   βλέπει, ἀλλὰ βλοσυρὸν καὶ βασιλικόν,
[60]   οὐ δοκεῖν, ἐσπούδαζεν ἄριστος. Οὐδὲ  πίθον   ᾤκει καὶ μέσην τὴν ἀγοράν,
[61]   τῶν ἡδονῶν, μηδ' ὡς ὑπὸ  πικρᾶς   καὶ ἀνελευθέρου δεσποίνης, τῆς γαστρός,
[31]   κακοὶ τῶν Ἐκκλησιῶν ἡγεμόνες, οἱ  πικροὶ   τετράρχαι τῆς ὑπ' αὐτὸν οἰκουμένης·
[64]   ἐκείνῳ καὶ τὴν ὀφρύν, οἱ  πικροὶ   τῶν τηλικούτων κριταί, καὶ τῷ
[56]   δέ, οἷον ἐμὸς Ἰησοῦς,  Πιλάτου   κρίνοντος. Οἱ κεραυνοὶ δὲ ἠμέλουν,
[80]   προτίθημι τῷ χρόνῳ κοινὸν ἀρετῆς  πίνακα   καὶ πρόγραμμα σωτήριον πάσαις ταῖς
[1]   καθάπερ οἱ ζωγράφοι τοὺς ἀρχετύπους  πίνακας,   ταύτην ἂν ὑφελὼν μόνην, ὡς
[20]   θαλάμῳ χρυσέας κίονας, φησι  Πίνδαρος,   οὕτως ᾔειμεν εἰς τὸ πρόσω,
[7]   Ὡς μὲν εὐμεγέθεις, ὡς δὲ  πίονες,   ὡς δὲ πρόθυμοι πρὸς σφαγήν!
[48]   γὰρ προσώποις τὸν χριστιανισμόν, ἀλλὰ  πίστει   χαρακτηρίζεσθαι» ~Τότε δὴ κινηθέντα τὸν
[76]   ταῦτά τοι καὶ κλεῖς οὐρανῶν  πιστεύεται·   καὶ οὐχ ὅσον ἀπὸ Ἱερουσαλὴμ
[21]   Καὶ εἴ τις ἔστιν  πιστεύεται   ποταμός, δι' ἅλμης ῥέων γλυκύς,
[71]   ἀλλ' ἐκ Θεοῦ δοθεῖσαν καὶ  πιστευθεῖσαν·   οὐδὲ κατεσοφίσθη περὶ τὴν τῶν
[70]   κόσμου δευτέρου σπέρματα ξύλῳ μικρῷ  πιστευθέντα   καὶ καθ' ὑδάτων σωζόμενα·
[24]   ἕλκουσι. Πρᾶγμα, πρὶν γενέσθαι, μὴ  πιστευόμενον·   γίνεται γὰρ ὥσπερ ἑνὸς σώματος
[3]   τον ἀπιστία, καὶ ὕβρις τὸ  πιστευόμενον.   ~Ἐπειδὴ δὲ ὑπὲρ ἀνδρὸς ἡμῖν
[35]   σημεῖα τοῖς ἀπίστοις, οὐ τοῖς  πιστεύουσιν.   δὲ τούτοις ἐστὶν ἀκόλουθα
[54]   τοῦτον εἰσκαλέσας καὶ τοῖς ἑτεροδόξοις  πιστεύσας,   κἂν ὑγιείας τυχὼν παῖς
[26]   ἐπὶ τὴν πρώραν ἀγαγὼν καὶ  πιστεύσας   τὰ ἔμπροσθεν, οὕτως ἐπὶ τῶν
[17]   οὐ γὰρ ᾐσθόμην τοῦ φθόνου,  πιστεύων   τῷ πλάσματι, ἤδη κλινομένων αὐτῶν
[58]   Θεοῦ δεξιὸν καὶ τῆς ἐκείνου  πίστεως   ἄξιον. Ἄρχεται δὲ πόλεμος
[33]   οὕτως ἴδιον, ὡς τὸ τῆς  πίστεως   ἀρραγὲς καὶ πρὸς τὴν Τριάδα
[33]   τῶν πρακτέων καθηγητής, γήρως βακτηρία,  πίστεως   ἔρεισμα, τῶν ἔνδον πιστότατος,
[58]   αἱ ψυχαί, καὶ τῆς  πίστεως   λόγος, καὶ ταῦτα τὰ τῆς
[35]   καὶ κατεπράξατο μετὰ τῆς αὐτῆς  πίστεως·   λόγῳ γὰρ τὰς τῶν ἐχόντων
[58]   ὑπαιτίων. Οὔτε γὰρ τῷ τῆς  πίστεως   λόγῳ συνέβαινον, ὅτι μὴ πᾶσα
[72]   ἔξαρχος; οὐ στρατηγὸς τῶν διὰ  πίστεως   σωζομένων; οὐ κληροδότης τῶν διαφόρων
[44]   χριστομάχος βασιλεὺς καὶ τῆς  πίστεως   τύραννος, μετὰ πλείονος τῆς ἀσεβείας
[21]   καὶ παράδοξον εἰπεῖν, εἰς τὴν  πίστιν   ἐντεῦθεν ἐβεβαιώθημεν, καταμαθόντες αὐτῶν τὸ
[69]   ἀνδρὸς εὑρισκομένας φωνάς, ἀσθενεστέραν τὴν  πίστιν   ἔχωσι, καὶ ἀπό δειξιν τῆς
[56]   ἱερὰν τράπεζαν, καθυβρίσαι δὲ τὴν  πίστιν   μεθ' ἧς ἱκέτευεν; Οὐ, φησὶν
[78]   τὸν δρόμον τελέσας καὶ τὴν  πίστιν   τηρήσας ἐπόθει τὴν ἀνάλυσιν, καὶ
[54]   τοῦ κακοῦ φάρμακον, ἐπὶ τὴν  πίστιν   τοῦ ἀνδρὸς καταφεύγει· καὶ δι'
[76]   ὀνομαστῶν καὶ μετωνομασμένων ἀμφοτέρων τὴν  πίστιν·   τῶν υἱῶν Ζεβεδαίου τὸ μεγαλόφωνον·
[70]   γὰρ ἐν σκιαῖς ἦν  πίστις,   ἆθλον εὑράμενος τὴν μετάθεσιν, καὶ
[33]   ἀρραγὲς καὶ πρὸς τὴν Τριάδα  πιστὸν   καὶ γνήσιον· παρ' ἧς καὶ
[33]   πίστεως ἔρεισμα, τῶν ἔνδον  πιστότατος,   τῶν ἐκτὸς πρακτικώτατος· ἑνὶ
[7]   ἄλλα δέ, ὡς εὐσεβέστερα καὶ  πιστότερα!   Τί γάρ ἐστιν, ἔλεγον, τῶν
[41]   εἴς τε μυρίας δόξας καὶ  πλάνας   διεσπασμένον· καὶ τὴν ἐξ Αἰγύπτου
[11]   δὲ εἰς δαίμονας φέρει καὶ  πλάνην   καὶ ἀπωλείας βυθὸν διεπτύσαμεν· ὅτι
[72]   ἐπὶ τὴν γῆν τῆς ἐπαγγελίας,  πλαξὶ   δὲ νόμους ἐγγράφων οὐ συντριβομέναις,
[43]   οὐδὲν ἀτιμοτέρου τῶν ἐν ταῖς  πλαξὶ   χαραγμάτων· οὐδὲ ἑνὶ τῆς Ἰουδαίας
[67]   τρισσῶς ἐν ταῖς στερραῖς ἑαυτοῦ  πλαξὶτῆς   καρδίας ἀπογραψάμενος, πείθομαι μὴ μέχρι
[12]   τηνικαῦτα προὐβάλλετο, σπαργανοῦται καὶ διαπλάττεται  πλάσιν   τὴν ἀρίστην τε καὶ καθαρωτάτην,
[48]   μέγα μέν· πῶς γὰρ οὔ;  Πλάσμα   Θεοῦ καὶ ὑμεῖς, ἀλλ' ὡσεί
[17]   ᾐσθόμην τοῦ φθόνου, πιστεύων τῷ  πλάσματι,   ἤδη κλινομένων αὐτῶν καὶ τὰ
[3]   πλέον ἔχοντες πάντως, τὸ μὴ  πλάσματι   μηδὲ μύθοις, αὐτοῖς δὲ τοῖς
[17]   ἐτύγχανον, προσιόντες αὐτῷ μετὰ φιλικοῦ  πλάσματος,   φθόνος δὲ ἦν, οὐκ εὔνοια
[73]   καὶ πονηροῦ πνεύματος κατεπᾴδουσα. Σολομῶν  πλάτος   καρδίας ᾐτήσατο παρὰ Θεοῦ καὶ
[26]   μῦθος ποιεῖ τοὺς Γίγαντας.  Πλάττομεν   αὐθημερὸν τοὺς ἁγίους, καὶ σοφοὺς
[77]   οὖν ἐναργέστερον ὑποκρίνεται· οἱ δὲ  πλεῖον   ἀπέχουσι τοῦ ἀνδρὸς ὅσον
[58]   καταλυθὲν ἐπαναγαγεῖν. δὲ  πλεῖον   αὐτὸν ἐξέμηνεν, αἱ Ταυρι καὶ
[59]   οὗ Θεὸν ἔδει προτιμηθῆναι καὶ  πλεῖον   ἔχειν τῶν λυομένων τὰ ἐλπιζόμενα.
[81]   ἵνα κερδάνῃ τοὺς πάντας  πλείονας.   ~Ταῦτά σοι παρ' ἡμῶν,
[38]   οἶμαι μείζω τηνικαῦτα λαμβάνειν, ὕλῃ  πλείονι   τῇ ἐξουσίᾳ χρωμένην. ~Πρῶτον μὲν
[17]   ὕφαλον. Τότε τοίνυν τῶν ἐκ  πλείονος   αὐτῷ συνήθων καὶ φίλων τινές,
[79]   χοροστασίας ἐπιζητούμενος, πρὸς ἣν ἐκ  πλείονος   ἔβλεπεν. Ἐγχεῖτο δὲ περὶ αὐτὸν
[58]   Εἶχον μὲν γὰρ οὐδ' ἐκ  πλείονος   ἐπιεικῶς πρὸς αὐτόν, τριῶν ὄντων
[80]   πρὸς ἡμᾶς, ὅστις πλέον ἀποκλαυσάμενος  πλείονος   μετάσχῃ τῆς ὠφελείας. Πέρας τοῦ
[44]   καὶ τῆς πίστεως τύραννος, μετὰ  πλείονος   τῆς ἀσεβείας καὶ θερμοτέρας τῆς
[53]   ἦλθε καὶ λόγους, ποθῶν ἐκ  πλείονος,   τί χρὴ καὶ λέγειν, τί
[61]   φαίνεσθαι, μηδὲ διὰ τοῦτο δεῖσθαι  πλειόνων·   ἀλλὰ πρὸς τὰ κρίνα βλέπειν
[60]   τῶν τῆς ἀρετῆς εἰδῶν ὄντων  πλειόνων.   Ἅπαντα δὲ οὐδεὶς ἐπῆλθε πρὸς
[44]   πρὸς τὸν αὐτὸν ἀναστρέφει μετὰ  πλειόνων   πνευμάτων εἰσοικισθησόμενον, ὥσπερ ἐν τοῖς
[22]   προήλθομεν, ὡς σαφὲς γέγονεν ἐκ  πλειόνων   τῶν ταῦτα διηγουμένων. Παρὰ τοσούτοις
[59]   τὴν συμφορὰν ὡς κάλλιστα διατίθεται,  πλείοσιν   ἐπισκόποις τὴν πατρίδα καταπυκνώσας. Ἐξ
[48]   βρυχωμένῳ, καὶ μηδὲ προσιτὸν τοῖς  πλείοσιν,   γεννάδας ἐκεῖνος εἰσάγεται· μᾶλλον
[3]   καὶ λόγων λαμπρότητες, τίνων  πλείους   μείζους; Ὧν ἡμῖν, εἰ
[34]   προστασίαι τῶν δεομένων, αἱ μὲν  πλείους   πνευματικαί, οὐκ ὀλίγαι δὲ καὶ
[15]   ἑαυτῶν διδασκάλους καὶ ἀντιτέχνους, ὅπως  πλείους   τε ὦσιν αὐτοὶ κἀκείνους εὐπορωτέρους
[15]   Σοφιστομανοῦσιν Ἀθήνησι τῶν νέων οἱ  πλεῖστοι   καὶ ἀφρονέστεροι· οὐ τῶν ἀγεννῶν
[15]   Ἑλλάδος, αὐτῶν τῶν οἰκητόρων οἱ  πλεῖστοι·   καὶ γὰρ τούτους μεμερισμένους ταῖς
[8]   αὐτὴν ποταμῶν κἂν εἰσρέωσιν ὅτι  πλεῖστοι   καὶ μέγιστοι, οὔτε τῶν εἰσοισόντων
[63]   πρὸ θανάτου καὶ τετελευτηκότες τοῖς  πλείστοις   τοῦ σώματος μέλεσιν, ἀπελαυνόμενοι πόλεων,
[1]   ἑαυτῶν ἐπιδεδειγμένοις δύναμιν· εἰ δὲ  πλεῖστον   ἀπολειφθεῖεν, πᾶσα παθεῖν ἀνάγκη
[6]   χρόνου μῆκος· καὶ γὰρ ἐπὶ  πλεῖστον   αὐτοῖς, ὥς φασι, τὸ τῆς
[6]   εἰσι καὶ βαθεῖαι καὶ ἐπὶ  πλεῖστον   διήκουσαι, καταφεύγουσι, λίαν ὀλίγοις χρώμενοι
[18]   δὲ τῆς λύπης ἀφῄρουν τὸ  πλεῖστον,   καὶ λογικῶς συγγινόμενος καὶ κατεπᾴδων
[78]   ἄπνους καὶ τὸ τοῦ βίου  πλεῖστον   καταλελοιπώς, εὐτονώτερος γίνεται περὶ τοὺς
[23]   ἡμῖν χρόνον, ἀλλὰ καὶ τῶν  πλεῖστον   προειληφότων; Τίς μὲν ἧττον ἐδεῖτο
[73]   παρὰ Θεοῦ καὶ τετύχηκεν, ἐπὶ  πλεῖστον   προελθὼν σοφίας καὶ θεωρίας, ὥστε
[53]   τῆς τότε διοχλούσης ἐπηρείας τὸ  πλεῖστον,   ὥσπερ τι ῥεῦμα, διέλυσεν. ~Ἕτερον
[49]   ζῶ καὶ πολιτεύομαι καὶ τῷ  πλείστῳ   τέθνηκα καὶ πρὸς ὃν ἐπείγομαι
[31]   πολύς· δὲ προθυμία τῶν  πλείστων   οὐκ ἀγεννής, δὲ παράταξις
[48]   τῷ βαπτίσματι τελεσθείς, συντελεσθείς·  πλείω   δὲ τῶν ἀναγκαίων ὑπηρετοῦντα τῷ
[40]   λόγου προσδεηθείς, ἔργῳ δὲ τὰ  πλείω   δυνηθεὶς πρὸς τὴν θεραπείαν· οὐ
[60]   ἄριστος ἡμῖν, ὃς ἂν τὰ  πλείω   τυγχάνῃ κατωρθωκὼς ἓν ὅτι
[71]   τοῦ ἀνδρός, ἐξ ἧς ἐπλούτησε,  πλείω   τῶν ἀσήμων προβάτων κτησάμενος τὰ
[16]   καὶ μάλα ἡδὺ καὶ φιλάνθρωπον·  πλείων   γάρ ἐστιν ἔνδειξις
[58]   οὗ πολὺ μὲν τὸ ἄδοξον,  πλείων   δὲ βλάβη τοῖς ἀρχομένοις.
[59]   Τρία τὰ κάλλιστα· ψυχῶν ἐπιμέλεια  πλείων   καὶ τὸ πόλιν ἑκάστην τὰ
[43]   καὶ τέχνῃ χρώμενος, καὶ πάντα  πλέκων   εἰς κάλλους ἑνὸς περιουσίαν καὶ
[80]   ἐπήλυδας· ἐκείνοις πρὸς ἡμᾶς, ὅστις  πλέον   ἀποκλαυσάμενος πλείονος μετάσχῃ τῆς ὠφελείας.
[19]   τοῦτο καὶ μονιμώτεροι, καὶ ὅσῳ  πλέον   αὐτοῖς τὸ κάλλος φαντάζεται, τοσούτῳ
[24]   ζημίας· οὐ γὰρ ἠνειχόμην ἐπὶ  πλέον   ἐλεεινὸς ὁρᾶσθαι καὶ πᾶσι λόγον
[18]   καὶ πεῖραν διδοὺς καὶ λαμβάνων  πλέον   ἐμαυτῷ συνέδησα. ~Ὡς δὲ προϊόντος
[69]   μὲν τῷ σαρκικῷ τοῦ Χριστοῦ  πλέον   ἐνησχολήθησαν, οἱ δὲ τῇ θεολογίᾳ
[21]   καὶ εἶναι καὶ ὀνομάζεσθαι·  πλέον   ἐφρονοῦμεν τῇ στροφῇ τῆς
[17]   τρίβωνας καὶ λαρυγγίζειν προμελετήσαντες μὴ  πλέον   ἔχοιεν τοῦ ξένου τε καὶ
[3]   τι πλέον ἡμῶν ἐκεῖνό γε  πλέον   ἔχοντες πάντως, τὸ μὴ πλάσματι
[67]   λόγους, καὶ θαυμάζω τὸν κτίστην  πλέον   πρότερον, ὄψει μόνῃ διδασκάλῳ
[20]   Μαθημάτων δὲ οὐ τοῖς ἡδίστοις  πλέον   τοῖς καλλίστοις ἐχαίρομεν· ἐπειδὴ
[3]   ταῖς ἱστορίαις παρήκαμεν ἔχειν τι  πλέον   ἡμῶν ἐκεῖνό γε πλέον ἔχοντες
[36]   δεύτερος Ἰωσήφ· πλὴν ὅτι καὶ  πλέον   τι λέγειν ἔχομεν. μὲν
[49]   κινηθέντα τὸν ὕπαρχον ζέσαι τε  πλέον   τῷ θυμῷ καὶ τῆς καθέδρας
[45]   νέου δημιουργοῦ καὶ στρατὸς ἤπειρον  πλέων   καὶ πεζεύων πέλαγος νῆσοί τε
[54]   παῖδα τοῦ βασιλέως θραύει νόσου  πληγῇ·   καὶ τὸ τάχος ὅσον! Ἐκεῖ
[55]   συμπεσοῦσά τις ἀρρωστία. Καὶ ὄντως  πληγὴ   τοῖς εὖ φρονοῦσι παίδευμα γίνεται,
[49]   Πλὴν εἰ τὴν πρώτην λέγοις  πληγήν,   ταύτης γὰρ σὺ μόνης κύριος·
[57]   χωρὶς αἵματος μάρτυς καὶ χωρὶς  πληγῶν   στεφανίτης, καὶ βίᾳ τὸν λαὸν
[74]   τὴν ἐν πυρὶ ζωήν, τῷ  πλήθει   λέγω τῶν πειρασμῶν, καὶ τὴν
[37]   συμβαίνει θαυμάσιον. Οὐ γὰρ τῷ  πλήθει   τῶν ἐτῶν μόνον ἐκλελοιπώς, ἀλλὰ
[58]   ὅτι μὴ πᾶσα ἀνάγκη, τοῖς  πλήθεσι   βιαζόμενοι· οὔτε τὴν ἐπὶ τῇ
[15]   εὖ γεγονότων καὶ περιφανεστέρων, ἅτε  πλῆθος   σύμμικτον ὄντες καὶ νέοι καὶ
[63]   διδόασιν, ὧν οὐδὲν τοὺς ἐγείραντας  πλὴν   δόξης ὀλίγης ὤνησεν; Ἐμοὶ δὲ
[28]   ὅθεν καὶ ὅπως σιωπᾶν ἄμεινον,  πλὴν   ἐγένετο· ἀνδρὶ τἆλλα μὲν οὐκ
[37]   πονηροτάτων τῆς πόλεως ἐκείνοις συντεταγμένων.  Πλὴν   ἔδει νικῆσαι τὸ Πνεῦμα τὸ
[49]   ἂν λάβοιεν, οὐκ ὄντος σώματος;  Πλὴν   εἰ τὴν πρώτην λέγοις πληγήν,
[49]   οὐχ ἁλωτὸς μηδὲν ἔχων,  πλὴν   εἰ τούτων χρῄζεις τῶν τρυχίνων
[40]   δὴ μόνην ἀπολογίαν ἰσχυροτάτην ηὕρισκον·  πλὴν   εἴ τις διὰ κακίαν ἀνίατον
[59]   καὶ βραχὺς τοῦ δευτέρου λόγος·  πλὴν   εἴ τις ἐκεῖνο δέξαιτο, ἡμῶν
[82]   καὶ τῷ σῷ πόθῳ τετρυχωμένους;  Πλὴν   καὶ Θεῷ φίλον τὸ κατὰ
[36]   σιτοδότης ἡμῖν, καὶ δεύτερος Ἰωσήφ·  πλὴν   ὅτι καὶ πλέον τι λέγειν
[26]   οὐδὲ τοῦ βαθμοῦ προεισενεγκόντας τι,  πλὴν   τοῦ βούλεσθαι. Καὶ μὲν
[60]   Ἐκείνῳ δὲ τί ποτε ἦν,  πλὴν   τοῦ σώματος καὶ τῶν ἀναγκαίων
[80]   ὥς τι κἀκείνης πεμπούσης ὄφελος.  Πλήρεις   ἀγοραί, στοαί, διώροφοι, τριώροφοι, τῶν
[35]   τυγχάνει λιμοῦ βοήθεια, ἔτνους τε  πλήρεις   προθεὶς λέβητας καὶ τοῦ ταριχευτοῦ
[30]   ἡμῶν, ἐξαίφνης ἐφίσταται νέφος χαλάζης  πλῆρες   καὶ τετριγὸς ὀλέθριον, πᾶσαν ἐκτρίψαν
[24]   μὲν οὖν οὕτω ταῦτα, καὶ  πλήρης   παιδεύσεως φορτίς, ὡς γοῦν
[3]   πάλαι περὶ αὐτὸν θαυμάτων, ὧν  πλήρης   πᾶσα συγγραφή τε καὶ ποίησις·
[35]   πυθμέσι πηγάζειν τροφὴν ἀδάπανον κενώσει  πληρουμένοις,   καὶ παράδοξον, ἵνα τρέφῃ
[9]   καὶ Καππαδόκαις μερισαμένοις ἤρκεσε πολλῶν  πληροῦν   ἀκοάς· ἐμοὶ δὲ μέγιστον δοκεῖ
[52]   τι ἀνθρώπινον, σκότου καὶ δίνης  πληροῦται   τὴν ὄψιν καὶ τὴν ψυχὴν
[75]   δημοσιεύων τὸ πνεῦμα καὶ ποιῶν  πλήρωσιν   τοῦ κρυπτομένου νόμου τὴν τοῦ
[17]   καί τις ἄλλος· καὶ προθυμίας  πλησθείς,   ἵνα παίων συλλογισμοῖς, οὐ πρὶν
[77]   ἀπέχουσι τοῦ ἀνδρὸς ὅσον  πλησιάζειν   ἐπιθυμοῦσιν. Ἐκεῖνο δὲ οὐκ ἔτι
[77]   εἰκότως, τὸ τυχεῖν ἐκείνῳ ποτὲ  πλησιάσαντας,   θεραπεύσαντας, τι κατὰ
[16]   τὸ λουτρὸν προπέμπουσιν. Ἐπειδὰν δὲ  πλησιάσωσι,   βοῇ τε πολλῇ καὶ ἐξάλμασι
[52]   περὶ τὸ βῆμα καὶ ὅση  πλησίον,   ἀγγελικὴν μᾶλλον ἀνθρωπίνην· τὸν
[62]   καὶ ἀπ' ἀλλήλων χωρίσας, ἀλλὰ  πλησίον   συνάψας καὶ διαζεύξας· ἵνα μήτε
[80]   τῷ δὲ τῶν ἀγόντων ἐλθεῖν  πλησίον,   τῷ δὲ τῆς θέας ἀπολαῦσαι
[61]   καὶ ἄσαρκος; Τὰς μὲν γὰρ  πλησμονὰς   καὶ τοὺς κόρους τοῖς ἀλογωτέροις
[7]   ὅσα ἐκεῖσε ἀπέλιπον· γὰρ  πλινθεία   καὶ πηλὸς οὐδὲν ἦν
[33]   τις συμφωνία καὶ  πλοκὴ   τοῦ δύνασθαι. μὲν τὸν
[36]   σιτοδότης ἦν ἐκεῖνος, καὶ μάλα  πλούσιος,   πενέστατος ὧν ἴσμεν καὶ
[7]   Πολλοὶ μὲν θῆρες τὰς τῶν  πλουσίων   διαφυγόντες τραπέζας, ἅπερ ἦν ποτε
[7]   τῶν θαυμασίων Θεός, θρέψας  πλουσίως   ἐν ἐρήμῳ ξένον λαὸν καὶ
[61]   δι' ἡμᾶς πτωχεύσαντος, ἵν' ἡμεῖς  πλουτισθῶμεν   θεότητα. Ἐντεῦ θεν αὐτῷ τὸ
[21]   καὶ γὰρ πλουτοῦσι τὸν κακὸν  πλοῦτον   εἴδωλα, μᾶλλον τῆς ἄλλης Ἑλλάδος,
[60]   τῶν ἀναγκαίων τῆς σαρκὸς καλυμμάτων;  Πλοῦτος   δὲ τὸ μηδὲν ἔχειν, καὶ
[63]   εἰς τὰ περιττὰ τοῦ  πλούτου,   ἤδη δὲ καὶ τὰ ἀναγκαῖα
[21]   ὑπολαμβάνεται τοῖς εὐσεβεστέροις· καὶ γὰρ  πλουτοῦσι   τὸν κακὸν πλοῦτον εἴδωλα, μᾶλλον
[25]   τὸν βαθμὸν οὐδὲ ὁμοῦ τε  πλύνασα   καὶ σοφίσασα, κατὰ τοὺς πολλοὺς
[23]   ῥητορικὴν τοσοῦτος, τὴν πυρὸς μένος  πνέουσαν,   εἰ καὶ τὸ ἦθος αὐτῷ
[69]   γε παντὸς μᾶλλον ᾔδει τὸ  Πνεῦμα   Θεόν, δῆλον μὲν ἐξ ὧν
[75]   γράμμα, τῆς δὲ δημοσιεύων τὸ  πνεῦμα   καὶ ποιῶν πλήρωσιν τοῦ κρυπτομένου
[44]   λόγου, κατὰ τὸ ἀκάθαρτον ἐκεῖνο  πνεῦμα   καὶ πονηρόν, τοῦ ἀνθρώπου
[69]   ἐκπεσεῖν, εἰ μὴ σέβοι τὸ  Πνεῦμα   μετὰ Πατρὸς καὶ Υἱοῦ, ὡς
[79]   Εἰς χεῖράς σου παραθήσομαι τὸ  πνεῦμά   μου» τελευταῖον εἰπών, τοῖς ἀπάγουσιν
[74]   τὴν μηλωτήν, τὸ Ἡλίου  πνεῦμα   συνηκολούθησεν; Ἐπαίνει κἀκείνου τὴν ἐν
[37]   συντεταγμένων. Πλὴν ἔδει νικῆσαι τὸ  Πνεῦμα   τὸ ἅγιον· καὶ μέντοι καὶ
[72]   καὶ τὸ σῶμα καὶ τὸ  πνεῦμα,   τοῦ λαοῦ προθυόμενος καὶ προευχόμενος,
[78]   τὴν χεῖρα δίδωσι καὶ τὸ  Πνεῦμα·   ὥστε μὴ ζημιωθῆναι τὸ βῆμα
[65]   μὲν ἑαυτὸν ἐκάθηρε μᾶλλον τῷ  Πνεύματι,   καὶ ἄξιον τοῦ διηγεῖσθαι τὰ
[67]   γίνομαι δεκτικός, καὶ ὄργανον κρουόμενον  Πνεύματι   καὶ θείας ὑμνῳδὸν δόξης τε
[43]   τε ἦν, καὶ συγκλείσας τῷ  Πνεύματι,   καὶ πάντας μὲν ἀνθρωπίνους λογισμοὺς
[37]   τῇ ψήφῳ καὶ θαρσήσας τῷ  Πνεύματι.   Καί τι σύντομον φθέγξομαι, νεκρὸς
[80]   ὡς ὁρῶντος καὶ ὁρωμένου, τῷ  Πνεύματι   καταρτίζεσθαι. ~Δεῦρο δὴ περιστάντες με
[65]   τὰ βάθη τοῦ Θεοῦ, τῷ  Πνεύματι   μεμαρτύρηται, οὐχ ὡς ἀγνοοῦντι, ἀλλ'
[37]   καὶ πηδᾷ γῆρας χρισθὲν τῷ  Πνεύματι.   ~Οὕτω δὲ τῆς προεδρίας ἀξιωθείς,
[58]   σκῆψις, ὡς εὐπρεπής! Τὰ γὰρ  πνευματικὰ   τέκνα, καὶ αἱ ψυχαί, καὶ
[34]   τῶν δεομένων, αἱ μὲν πλείους  πνευματικαί,   οὐκ ὀλίγαι δὲ καὶ σωματικαί·
[72]   βασανίζων μὲν οὐ σωματικαῖς μάστιξι,  πνευματικαῖς   δὲ καὶ λογικαῖς, ἔθνος αἱρετικὸν
[25]   ἐφιεμένων· ἀλλὰ τάξει καὶ νόμῳ  πνευματικῆς   ἀναβάσεως τῆς τιμῆς ἀξιώσασα. ~Οὐκ
[36]   τροφίμου, καὶ εἰς αὔξησιν ἄγοντος  πνευματικῆς   ἡλικίας τὸν καλῶς τρεφόμενον. ~Ἐκ
[33]   δὲ ᾔδει νόμους εὐπειθείας καὶ  πνευματικῆς   τάξεως. Διὰ τοῦτο παρῆν, ἐσόφιζεν,
[72]   οὐκ ἔτι σκιοειδεῖς, ἀλλ' ὅλον  πνευματικούς·   εἰς δὲ τὰ ἅγια τῶν
[72]   δὲ πάντων καὶ ἀεὶ καὶ  πνευματικῶς,   ὅπερ ἐμοὶ τῆς σιτοδοσίας ἐκείνης
[72]   καὶ ὅσος ἔνδοθεν τὸν τοῦ  πνεύματος·   Ἀαρὼν δὲ Μωϋσέως ἀδελφὸς καὶ
[69]   καιρὸς ἐποίει μετὰ τοῦ  Πνεύματος·   ἀλλὰ τὸν τῶν γεγραμμένων νοῦν
[68]   τέως ὑπερετίθετο, παρά τε τοῦ  Πνεύματος   αὐτοῦ καὶ τῶν γνησίων τούτου
[73]   καὶ χρίστης τῶν τελειουμένων ἐκ  Πνεύματος.   Δαβὶδ ἐν βασιλεῦσιν ἀοίδιμος, οὗ
[69]   ἑαυτῷ τὸ φρικωδέστατον, αὐτοῦ τοῦ  Πνεύματος   ἐκπεσεῖν, εἰ μὴ σέβοι τὸ
[65]   δὲ ἐκείνῳ διηρεύνηται τὰ τοῦ  Πνεύματος,   ἐξ ὧν ἦθος ἅπαν ἐπαίδευσε
[67]   δὲ λυόμενον. Ὅταν τοῖς περὶ  Πνεύματος,   εὑρίσκω Θεὸν ὃν ἔχω, καὶ
[65]   διέκυψεν εἰς τὰ βάθη τοῦ  Πνεύματος   καὶ μετὰ Θεοῦ τὰ περὶ
[30]   μίαν δὲ Υἱοῦ, τὴν τοῦ  Πνεύματος.   Καὶ τι ἂν τῶν
[59]   ἀποβιῶναι μεταναστάς, πάντα ἐποιεῖτο τοῦ  Πνεύματος·   καὶ φιλίαν αἰδεῖσθαι εἰδώς, ἐνταῦθα
[73]   τῆς κινύρας δύναμις, καὶ πονηροῦ  πνεύματος   κατεπᾴδουσα. Σολομῶν πλάτος καρδίας ᾐτήσατο
[71]   ἀπαραλογίστως ἔνεμε μετὰ τῆς τοῦ  Πνεύματος   κρίσεως. Ἐπαινῶ τὴν Ἰακὼβ κλίμακα
[31]   ἑαυτῷ καὶ φιλοσοφώτατα τοῖς τοῦ  Πνεύματος   λογισμοῖς, ἄλλον μὲν εἶναι μικροψυχίας
[26]   τῇ σαρκὶ νομοθετήσας εἰς ὑποταγὴν  πνεύματος·   δὲ σοβαρῶς προκαθέζεται καὶ
[33]   δὲ κατηρτισμένος ἐν τοῖς τοῦ  Πνεύματος,   πολλοῦ δὲ τοῦ κλύδωνος περιζέοντος
[68]   γραφίδα ὡς ἐκ πυξίδος τοῦ  Πνεύματος·   τὴν δὲ κυρίαν φωνὴν τέως
[31]   ὑπέρμαχον ἐν δυνάμει λόγου καὶ  Πνεύματος.   Τί οὖν γενναία καὶ
[69]   παρὰ τοῦ ἐν αὐτοῖς τυπούμενοι  Πνεύματος.   ~Φέρε δή, πολλῶν ἐν τοῖς
[68]   λαβέσθαι γυμνῆς τῆς περὶ τοῦ  Πνεύματος   φωνῆς, ὡς εἴη Θεός· ὅπερ
[44]   τὸν αὐτὸν ἀναστρέφει μετὰ πλειόνων  πνευμάτων   εἰσοικισθησόμενον, ὥσπερ ἐν τοῖς Εὐαγγελίοις
[79]   μὲν ἀνὴρ τὰ τελευταῖα  πνέων   καὶ παρὰ τῆς ἄνω χοροστασίας
[33]   δὲ τῆς κοσμικῆς ὕλης τι  πνέων,   οὔπω δὲ κατηρτισμένος ἐν τοῖς
[64]   τελώναις συνέσθοντα καὶ νίπτοντα τοὺς  πόδας   τῶν μαθητῶν καὶ σταυρὸν οὐκ
[35]   διαζωννύμενος οὐκ ἀπηξίου νίπτειν τοὺς  πόδας   τῶν μαθητῶν, καὶ τοῖς ἑαυτοῦ
[7]   ἀπραγμάτευτος πανδαισία, ἔλαφοι τῶν λόφων  ποθὲν   ὑπερ φανέντες ἀθρόως. Ὡς μὲν
[19]   δὲ προϊόντος τοῦ χρόνου τὸν  πόθον   ἀλλήλοις καθωμολογήσαμεν, καὶ φιλοσοφίαν εἶναι
[19]   τὸ ἓν βλέποντες, ἀεὶ τὸν  πόθον   ἀλλήλοις συναύξοντες θερμότερόν τε καὶ
[25]   καὶ ὅσον τὸν τῶν πολλῶν  πόθον   ἀφοσιώσασθαι· οὐ γὰρ αὐτοί γε
[39]   οἴκοι κατέμεινα, βίᾳ χαλινώσας τὸν  πόθον,   μέμφεται μέν, συγγινώσκει δέ. Καὶ
[36]   δίψαν ὕδατος ἐξιώμενος, λόγου δὲ  πόθον   τοῦ ἀληθῶς ζωτικοῦ καὶ τροφίμου,
[24]   ποιεῖ τὸν Ὁμηρικὸν ἵππον  πόθος·   καὶ τὰ δεσμὰ ῥήξας τῶν
[19]   ἀλλὰ τῷ ἀνάπτοντι συναπέρχεται, οὔτε  πόθος   ὑφίσταται, μαραινομένου τοῦ ὑπεκκαύματος. Οἱ
[14]   τι καὶ βιαζώμεθα ὑπὸ τοῦ  πόθου,   συγγνώμη τῷ πάθει, πάντων παθῶν
[7]   δὲ ὄρνιθες τῶν ἐδωδίμων τοὺς  ποθοῦντας   ἡμᾶς ὑπερίπτανται, ὧν τί μὴ
[25]   γὰρ ἀφῆκεν φθόνος, τῷ  πόθῳ   δὲ σὺν ἀλλήλοις. Τὸν μὲν
[14]   καὶ πρόσαντες ἡμῖν λόγος.  Ποθῶ   μὲν γάρ, ἐνταῦθα τοῦ λόγου
[20]   εἰς τὸ πρόσω, Θεῷ καὶ  πόθῳ   συνεργοῖς χρώμενοι. Ὤ! πῶς ἀδακρυτὶ
[82]   καὶ νόσῳ καὶ τῷ σῷ  πόθῳ   τετρυχωμένους; Πλὴν καὶ Θεῷ φίλον
[53]   τε ὄψιν ἦλθε καὶ λόγους,  ποθῶν   ἐκ πλείονος, τί χρὴ καὶ
[71]   τῶν αἱρετικῶν καταβάλλουσαν, τήν τε  ποι   μαντικὴν τοῦ ἀνδρός, ἐξ ἧς
[14]   τι τῷ λόγῳ χρήσωμαι καὶ  ποῖ   τράπωμαι· ἔχει γάρ τι καὶ
[40]   γὰρ θωπευτικῶς οὐδὲ ἀνελευθέρως τοῦτο  ποιεῖ,   ἀλλὰ καὶ λίαν νεανικῶς καὶ
[21]   μὴ πρὸς ἀρετὴν φέρει, μηδὲ  ποιεῖ   βελτίους τοὺς περὶ αὐτὸ σπουδάζοντας.
[54]   ποτε, καὶ κατὰ γῆς ἐρριμμένος·  Ποιεῖ   γὰρ καὶ βασιλέας ταπεινοὺς πάθος·
[50]   κατάπληξις. Πρὸς ταῦτα ὕβριζε, ἀπείλει,  ποίει   πᾶν ὁτιοῦν ἂν βουλομένῳ
[35]   ἐχόντων ἀποθήκας ἀνοίξας καὶ παραινέσεσι,  ποιεῖ   τὸ τῆς γραφῆς, διαθρύπτει πεινῶσι
[24]   ταῖς Ἀθήναις χρόνον οὐχὶ συχνόν,  ποιεῖ   τὸν Ὁμηρικὸν ἵππον πόθος·
[26]   καὶ ἀναδοθείς, ὡς μῦθος  ποιεῖ   τοὺς Γίγαντας. Πλάττομεν αὐθημερὸν τοὺς
[39]   χρωμένην. ~Πρῶτον μὲν ἐκεῖνο πᾶσι  ποιεῖ   φανερόν, ὡς οὐκ ἀνθρωπίνης χάριτος
[69]   εὐαγγελιστὰς φαίη μεν ἂν ὑπεναντία  ποιεῖν   ἀλλήλοις, ὅτι οἱ μὲν τῷ
[14]   ὡς οἷόν τε μετρίως, τοῦτο  ποιεῖν.   Ἂν δ' ἄρα τι καὶ
[45]   μᾶλλον αὐτοὺς καταπλήξειε, φοβερὸν ἑαυτὸν  ποιεῖν,   καὶ ταῖς κατὰ τῶν στοιχείων
[56]   τῆς ἐπηρείας. Τί οὖν ἔδει  ποιεῖν,   πρὸς τῆς Τριάδος αὐτῆς!
[56]   ἱερᾷ τραπέζῃ προσφεύγει, καὶ Θεὸν  ποιεῖται   προστάτην κατὰ τῆς ἐπηρείας. Τί
[41]   ψυχῆς ὄμμα περιαγαγών, πᾶσαν εἴσω  ποιεῖται   τὴν οἰκουμένην, ὅσην σωτήριος
[59]   ἀξίαν. Προσθήκην γὰρ τῆς Ἐκκλησίας  ποιεῖται   τὴν στάσιν, καὶ τὴν συμφορὰν
[23]   καὶ μέτροις ἐπιστατεῖ καὶ νομοθετεῖ  ποιήμασιν;   Τίς δὲ φιλοσοφίαν, τὴν ὄντως
[64]   Καὶ μήτε τὴν ἐπιτίμησιν θράσος  ποιῆσαι   μήτε τὴν ἄνεσιν ἔκλυσιν, ἀλλ'
[68]   καὶ τῆς ἑαυτῶν κακίας ὁρμητήριον  ποιησάμενοι,   ἐντεῦθεν τὸ λειπόμενον ἅπαν, ὡς
[28]   τοιαῦτα μάλιστα ἐσπουδακότας· οἳ δεινὸν  ποιησάμενοι   τὸ σφῶν κράτος παριδεῖν περιυβρισμένον
[32]   χάρις τῷ προελομένῳ καὶ συνεργὸν  ποιησαμένῳ   τοῦ ἀγωνίσματος. ~Οἱ μὲν οὖν
[9]   αἱρέσεις μᾶλλον πολιτείας ταῦτα  ποιησαμένων.   ~Τίς οὐκ οἶδε τὸν τούτου
[79]   τοὺς παρόντας μυσταγωγήσας καὶ βελτίους  ποιήσας   ταῖς ἐπισκήψεσι· τότε δὴ θαῦμα
[3]   πλήρης πᾶσα συγγραφή τε καὶ  ποίησις·   πολλὰ δὲ τὸ ἐμὸν ἔδαφος
[8]   εἰς δευτέραν τράπεζαν. Οἱ ὀψο  ποιοὶ   σχέδιοι, τὸ δεῖπνον εὐτρεπές, οἱ
[23]   λόγου καὶ μετὰ τοῦ τρόπου;  Ποῖον   μὲν εἶδος οὐκ ἐπῆλθε παιδεύσεως;
[23]   οὐκ ἐπῆλθε παιδεύσεως; Μᾶλλον δέ,  ποῖον   οὐ μεθ' ὑπερβολῆς ὡς μόνον;
[75]   γεννητοῖς γυναικῶν ὑπὲρ ἅπαντας, ταύτην  ποιοῦμαι   τὴν παρεξέτασιν· ἀλλὰ ζηλωτὴν ἀποφαίνων
[2]   δεήσειν ἡμῖν, πρὸς ἐκεῖνόν γε  ποιουμένοις   τὸν λόγον καὶ τοὺς εἰδότας
[60]   παρατρυφᾶν, καινὴν εὐπορίαν τὸ ἀπορεῖν  ποιούμενος·   ἀφιλότιμος δέ, πένης ἦν καὶ
[1]   τῆς ἐν λόγοις δυνάμεως πεῖραν  ποιούμενος,   ἔπειτα πρὸς μέτρον κρῖναι ταύτην
[10]   πατράσιν ὀνομασθῆναι· ὅπερ οὖν καλῶς  ποιοῦν   καὶ συνέδραμεν. Ἐπεὶ δὲ τὰς
[12]   Ὅπερ οὖν ἐκείνῳ συμβέβηκεν εὖ  ποιοῦν   οἴκοθεν ἔχοντι τῆς ἀρετῆς τὸ
[35]   τὸ τῆς τιμῆς καὶ ῥᾴους  ποιῶν   ἀμφοτέρωθεν. ~Τοιοῦτος ἦν νέος
[45]   ἐκείνων χεῖρον καὶ βλαβερώτερον, τοῦτο  ποιῶν   καὶ λέγων ἠκούετο. Ἔθετο εἰς
[7]   συναναγκάζοντος; Οὐδενός. Τίνων ἱππέων;  Ποίων   κυνῶν; Τίνος ὑλακῆς κραυγῆς
[57]   τῶν ἁγίων Θεός,  ποιῶν   πάντα καὶ μετασκευάζων ἐπὶ τὸ
[75]   δὲ δημοσιεύων τὸ πνεῦμα καὶ  ποιῶν   πλήρωσιν τοῦ κρυπτομένου νόμου τὴν
[39]   οὔτε ἐμέμψατο, καὶ προσεπῄνεσεν, εὖ  ποιῶν,   τῦφον κατηγορηθῆναι μᾶλλον ὑπ' ὀλίγων
[15]   τε ὦσιν αὐτοὶ κἀκείνους εὐπορωτέρους  ποιῶσι   δι' ἑαυτῶν σπουδὴν ἔχοντες· καὶ
[31]   ὑποληπτέον, καθαιροῦσαν οὐ τείχη καὶ  πόλεις   καὶ οἰκίας, οὐδέ τι τῶν
[15]   ἐπιεικῶς ἄτοπον καὶ δαιμόνιον. Προκαταλαμβάνονται  πόλεις,   ὁδοί, λιμένες, ὀρῶν ἄκρα, πεδία,
[12]   ὑπ' αὐτοῦ διδασκόμενος, τὰ  πολεμικὰ   κράτιστος εἶναι πωλοδαμνεῖν ἄριστα,
[26]   διάσκεψιν· ὡς δὲ κἀν τοῖς  πολεμικοῖς   ἔχει· στρατιώτης, ταξίαρχος, στρατηγός. Αὕτη
[51]   θαυμάζει γὰρ ἀνδρὸς ἀρετὴν καὶ  πολέμιος,   μήτε βιάζεσθαι κελεῦσαι, καὶ ταὐτὸν
[59]   καὶ τὸ λυθῆναι ταύτῃ τὸν  πόλεμον.   Ταύτης τῆς ἐπινοίας δέδοικα μὴ
[58]   πίστεως ἄξιον. Ἄρχεται δὲ  πόλεμος   ἐνθένδε ἤδη τῶν ἐπισκόπων, καὶ
[58]   κινδύνων; ~Ὁ μὲν δὴ κοσμικὸς  πόλεμος   ἐνταῦθα ἐτελεύτησε, καὶ πέρας εἶχεν
[55]   ὃν καὶ δι' ὃν  πόλεμος.   δὲ μάλιστα καὶ τὸν
[68]   καὶ μικρὸν ὅσον τὸν τοῦ  πολέμου   καιρὸν διαφέρειν, καὶ τὴν τῶν
[29]   σῶμα τῆς Ἐκκλησίας, καὶ ἄλλως  πολεμουμένης   καὶ σφαλερῶς διακειμένης ὑπὸ τῆς
[13]   ἰδικώτατον. Ἄλλαι μὲν γὰρ τῶν  πόλεων   ἄλλοις ἀγάλλονται καλλωπίσμασιν παλαιοῖς
[63]   πλείστοις τοῦ σώματος μέλεσιν, ἀπελαυνόμενοι  πόλεων,   οἰκιῶν, ἀγορῶν, ὑδάτων, αὐτῶν τῶν
[43]   ἐπιτιμῶν, ἀπειλῶν, ὀνειδίζων, προπολεμῶν ἐθνῶν,  πόλεων,   τῶν καθ' ἕκαστον, πᾶν εἶδος
[13]   ἧττον λόγων μητρόπολιν τῶν  πόλεων   ὧν ὑπέρκειται καὶ καθ' ὧν
[34]   ἄλλους καὶ τοὺς δυνατωτάτους τῆς  πόλεως·   διαφορῶν λύσεις οὐκ ἀπιστούμεναι, ἀλλ'
[37]   προεδρευόντων καὶ τῶν πονηροτάτων τῆς  πόλεως   ἐκείνοις συντεταγμένων. Πλὴν ἔδει νικῆσαι
[44]   προστυχόν, ἑνὸς ἀνδρὸς καὶ μιᾶς  πόλεως   ἥττω ὀφθῆναι, καὶ γέλωτα ὄφλειν,
[13]   δήμου καὶ τοῖς πρώτοις τῆς  πόλεως,   μείζω μὲν τῆς ἡλικίας τὴν
[68]   ἀσεβείας· ἵνα τὸν μὲν τῆς  πόλεως   μετὰ τῆς θεολόγου γλώσσης ὑπερορίσωσιν,
[63]   ἀσθενείας βοήθημα. Μικρὸν ἀπὸ τῆς  πόλεως   πρόελθε, καὶ θέασαι τὴν καινὴν
[25]   καὶ διὰ μιᾶς τῆς Καισαρέων  πόλεως   τῇ οἰκουμένῃ πάσῃ πυρσεύουσα. Καὶ
[81]   τὴν παράκλησιν, τὴν βακτηρίαν  πολιά,   τὴν παιδαγωγίαν νεότης,
[23]   τὴν σύνεσιν καὶ πρὸ τῆς  πολιᾶς;   ἐπειδὴ τούτῳ καὶ Σολομῶν τὸ
[59]   ψυχῶν ἐπιμέλεια πλείων καὶ τὸ  πόλιν   ἑκάστην τὰ ἑαυτῆς ἔχειν καὶ
[13]   τὰ χρησιμώτατα, ἐπὶ τὴν Καισαρέων  πόλιν   ἐπείγεται, τῶν τῇδε μεθέξων παιδευτηρίων·
[14]   Βυζάντιον, τὴν προκαθεζομένην τῆς Ἑῴας  πόλιν·   καὶ γὰρ ηὐδοκίμει σοφιστῶν τε
[70]   σωτηρίας τὴν ἑαυτοῦ πεποίη ται  πόλιν,   κούφως τῶν αἱρετικῶν ὑπερπλέουσαν, ἐξ
[63]   πρόελθε, καὶ θέασαι τὴν καινὴν  πόλιν,   τὸ τῆς εὐσεβείας ταμεῖον, τὸ
[23]   λόγος. ~Τίς μὲν οὕτω  πολιὸς   ἦν τὴν σύνεσιν καὶ πρὸ
[25]   τινα δεύτερον οἰκιστήν τε καὶ  πολιοῦχον·   ἔπειτα ἐκδημίαι τινές, ἐπειδή γε
[28]   δι' ὑπο ψίας εἶχεν  πόλις   ἐκ τῆς περὶ τὴν κατάστασιν
[34]   χαλεπώτατος. Ἔκαμνε δὲ  πόλις,   ἐπικουρία δ' ἦν οὐδαμόθεν, οὐδέ
[63]   παραίνεσις. Καὶ οὐχ μὲν  πόλις   οὕτως, χώρα δὲ καὶ
[79]   δὲ περὶ αὐτὸν πᾶσα  πόλις,   τὴν ζημίαν οὐ φέροντες καὶ
[57]   ἐν τούτοις ἦσαν. δὲ  πόλις,   ὡς ᾔσθετο τοῦ κακοῦ καὶ
[25]   μὲν γὰρ Καισαρέων κατέχει  πόλις,   ὥς τινα δεύτερον οἰκιστήν τε
[81]   νομοθέτην, οἱ τῆς πολιτείας τὸν  πολιστήν,   οἱ τοῦ δήμου τὴν εὐταξίαν,
[80]   καὶ λογογραφῶ τὴν τοῦ ἀνδρὸς  πολιτείαν,   καὶ προτίθημι τῷ χρόνῳ κοινὸν
[9]   ἀλλὰ βίων αἱρέσεις μᾶλλον  πολιτείας   ταῦτα ποιησαμένων. ~Τίς οὐκ οἶδε
[81]   θρόνων τὸν νομοθέτην, οἱ τῆς  πολιτείας   τὸν πολιστήν, οἱ τοῦ δήμου
[49]   πρὸς Θεόν, ζῶ καὶ  πολιτεύομαι   καὶ τῷ πλείστῳ τέθνηκα καὶ
[26]   μὲν τοῖς θείοις λόγοις ἐμμελετήσας,  πολλὰ   δὲ τῇ σαρκὶ νομοθετήσας εἰς
[18]   μὲν τῆς προπετείας ἑαυτοῖς καταμεμψάμενοι,  πολλὰ   δὲ τῆς ἐπιβουλῆς ἐμοὶ δυσχεράναντες,
[3]   πᾶσα συγγραφή τε καὶ ποίησις·  πολλὰ   δὲ τὸ ἐμὸν ἔδαφος τοῦτο,
[58]   πατέρων ἄνωθεν διαιρέσεως. Ἐξ ὧν  πολλὰ   καὶ δεινά, τὰ μὲν συνέβαινεν
[62]   μαχομένων πρὸς ἀλλήλους ὡς τὰ  πολλὰ   καὶ διϊσταμένων, καὶ οὐδετέρου πάντως
[77]   πρόχειρον, σύννουν τε, ὡς τὰ  πολλά,   καὶ εἴσω συννενευκός· τοῖς
[77]   τῆς δόξης περιουσία, ὥστε  πολλὰ   καὶ τῶν ἐκείνου μικρῶν, ἤδη
[3]   καλλωπίζεσθαι, καὶ ὧν πολλοὶ μάρτυρες.  Πολλὰ   μὲν γὰρ Πόντος ἡμῖν
[34]   ἀνδρὸς κηδε μονίας καὶ προστασίας,  πολλὰ   μὲν καὶ ἄλλα γνωρίσματα· παρρησία
[9]   ὁμότιμον καὶ τὰ σώματα,  πολλὰ   μὲν καὶ ἄλλα γνωρίσματα, πτωχοτροφίαι,
[18]   μὲν οὖν οὕτως ἀπῆλθον ἄπρακτοι,  πολλὰ   μὲν τῆς προπετείας ἑαυτοῖς καταμεμψάμενοι,
[26]   τῆς ὑψηλῆς ἄξιος, καὶ  πολλὰ   μὲν τοῖς θείοις λόγοις ἐμμελετήσας,
[58]   διαιρεθείσης ἡγεμονίας καὶ μητροπόλεις, καὶ  πολλὰ   τῶν ἐκ τῆς προτέρας τῇ
[2]   ὡς σὺν ἡμῖν ὢν ἐπηνώρθου  πολλὰ   τῶν ἐμῶν ὅρῳ τε φιλίας
[26]   φύσεις ἀρρωστημάτων ἐσκέψατο πρότερον,  πολλὰ   χρώματα συνε κέρασεν ἐμόρφωσεν·
[6]   τινα τῶν Ποντικῶν ὀρῶν λόχμην,  πολλαὶ   δὲ αὗται παρ' αὐτοῖς εἰσι
[73]   Δαβὶδ ἐν βασιλεῦσιν ἀοίδιμος, οὗ  πολλαὶ   μὲν ἱστοροῦν ται κατὰ τῶν
[72]   ἁγίων, οὐχ ἅπαξ τοῦ ἐνιαυτοῦ,  πολλάκις   δὲ καὶ καθ' ἑκάστην, ὡς
[34]   σωματικαί· καὶ γὰρ καὶ τοῦτο  πολλάκις   εἰς ψυχὴν φέρει δι' εὐνοίας
[69]   ἐξ ὧν καὶ δημοσίᾳ τοῦτο  πολλάκις   ἐκήρυξεν, εἴ ποτε καιρὸς ἦν
[64]   ἐμβριθής· οὗ καὶ τὸ μειδίαμα  πολλάκις   ἔπαινος ἦν, καὶ τὸ σιωπᾶν
[15]   καὶ ταῦτα τίνες; οἱ πένητες  πολλάκις   καὶ ἄποροι καὶ μηδ' ἂν
[72]   ἀλλ' Αἰγύπτου μόνης καὶ οὐ  πολλάκις   καὶ σωματικῶς· δὲ πάντων
[55]   παίδευμα γίνεται, καὶ κρείττων εὐημερίας  πολλάκις   κακοπάθεια. Ἔκαμνεν, ἐδάκρυεν, ἐδυσφόρει, προσέπεμπεν,
[77]   φέρειν ἀπομνημόνευμα, ὥσπερ οὖν κἀγὼ  πολλάκις   οἶδα καλλωπισάμενος· ἐπεὶ καὶ τὰ
[69]   ἀποφηνάμενος, ἀλλ' μηδέπω πρότερον  πολλάκις   πεποίηκεν, ἐπαρασάμενος ἑαυτῷ τὸ φρικωδέστατον,
[1]   ΚΑΙΣΑΡΕΙΑΣ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ. ~Ἔμελλεν ἄρα  πολλὰς   ἡμῖν ὑποθέσεις τῶν λόγων ἀεὶ
[16]   Ἐπειδὰν δὲ πλησιάσωσι, βοῇ τε  πολλῇ   καὶ ἐξάλμασι χρώμενοι καθάπερ ἐνθουσιῶντες·
[37]   ἅγιον· καὶ μέντοι καὶ νικᾷ  πολλῇ   τῇ περιουσίᾳ. Κινεῖ γὰρ ἐκ
[26]   τῶν οἰάκων καθίζει, μετὰ τὴν  πολλὴν   τυφθεῖσαν θάλασσαν καὶ τὴν τῶν
[7]   Αἴγυπτος αὐτοῖς εἴη τῆς ἐρημίας,  πολλὴν   τῶν λεβήτων καὶ τῶν κρεῶν
[44]   σχέτλιον, πολλῶν μὲν ἐθνῶν ἐπάρχοντα,  πολλῆς   δὲ δόξης ἠξιωμένον, πάντας δὲ
[15]   δ' εὐθὺς μετ' ἐμέ, μετὰ  πολλῆς   προσδεχθέντα καὶ περιφανοῦς τῆς ἐλπίδος.
[7]   ἡμῖν, τοῖς ὄρεσι τούτοις ἐμφωλεύουσι·  πολλοὶ   δὲ ὄρνιθες τῶν ἐδωδίμων τοὺς
[3]   τοῖς πράγμασι καλλωπίζεσθαι, καὶ ὧν  πολλοὶ   μάρτυρες. Πολλὰ μὲν γὰρ
[7]   τρυφῆς τοὺς τῆς εὐσεβείας ἀγωνιστάς;  Πολλοὶ   μὲν θῆρες τὰς τῶν πλουσίων
[5]   τῆς ἀσεβείας κράτος ἀναδήσασθαι. Τοῦτον  πολλοὶ   μὲν ὑπερέσχον τῶν ἡμετέρων ἀγωνιστῶν,
[11]   καὶ τὴν ἔξωθεν, ἣν οἱ  πολλοὶ   Χριστιανῶν διαπτύουσιν, ὡς ἐπίβουλον καὶ
[59]   τὸ πάθος, οὐδὲ ἄλλως τοῖς  πολλοῖς   ἀγνοούμενον, τὴν περὶ ἡμᾶς καινοτομίαν
[52]   θάμβους. Καὶ τοῦτο ἦν τοῖς  πολλοῖς   ἄδηλον ἔτι. Ἐπεὶ δὲ τὰ
[64]   γελοιαστὴς καὶ ἀγοραῖος, μηδὲ τοῖς  πολλοῖς   ἀρέσκων, ἐκ τοῦ πᾶσι πάντα
[46]   μέχρι τοῦ νῦν κινεῖ τοῖς  πολλοῖς   δάκρυον εἰς μνήμην ἰόντα καὶ
[5]   ἔμπνοοι στῆλαι, σιγῶντα κηρύγματα, σὺν  πολλοῖς   δὲ τοῖς ἀριθμουμένοις καὶ οἱ
[16]   τὸν ἄνδρα ἐτύγχανον· τοῖς γὰρ  πολλοῖς   εὐθὺς αἰδέσιμος ἦν, ἀκοῇ προκατειλημμένος.
[7]   τοιούτοις φιλιστορεῖν ψυχὴ καὶ  πολλοῖς   θαύμασιν ἀνυμνεῖν τὸν Θεόν) οὗτος,
[72]   βασανίσας, λαὸν διασώσας ἐν σημείοις  πολλοῖς   καὶ τέρασι, τῆς νεφέλης εἴσω
[77]   καὶ εἴσω συννενευκός· τοῖς  πολλοῖς   μὴ καλῶς ζηλωθὲν μηδὲ νοηθέν,
[9]   Θεῷ καθιερωθείσης, πρᾶγμα οὔπω τότε  πολλοῖς   σπουδαζόμενον, ὥσπερ νῦν αὐξηθέν τε
[69]   ἐξαγορεύσω τι καὶ τῶν τοῖς  πολλοῖς   τέως ἀγνοουμένων· ὅτι τοῦ καιροῦ
[5]   εἰδόσι λέγω τὸν Μαξιμίνου, ὃς  πολλοῖς   τοῖς ἐγγύθεν γενομένοις ἐπιφυεὶς πάντας
[68]   τοῖς εἰρημένοις· χρησιμώτατον γὰρ τοῖς  πολλοῖς,   τοῦ μὴ βλάπτεσθαι, τὴν χείρω
[27]   τοῦ περὶ ταῦτα κόσμου τοῖς  πολλοῖς   τύπος καθίσταται. Τὰς γὰρ ἱερὰς
[26]   τοῖς ἀρχομένοις. Τὸ δ' ἡμέτερον  πολλοῦ   ἂν ἦν ἄξιον, εἰ οὕτως
[33]   κατηρτισμένος ἐν τοῖς τοῦ Πνεύματος,  πολλοῦ   δὲ τοῦ κλύδωνος περιζέοντος καὶ
[56]   ἐπιφανῶν ἐξ ἀνδρὸς οὐ πρὸ  πολλοῦ   τὸν βίον ἀπολιπόντος τοῦ
[77]   καὶ συμπῖπτον ὡς ἔτυχε. Καὶ  πολλοὺς   ἂν ἴδοις Βασιλείους ἄχρι τοῦ
[38]   περιόντι τῆς ἀρετῆς ἕλκειν τοὺς  πολλοὺς   εἰς τὸ μέτριον· μᾶλλον δέ,
[55]   ὡς αὐτός τε ὡμολόγει, καὶ  πολλοὺς   ἔπειθε τῶν οὐκ εἰδότων· οὐ
[71]   γεννηθέντων, καὶ τὴν εὐλογίαν  πολλοὺς   ἐστήριξεν. ~Ἰωσὴφ ἐγένετο σιτοδότης, ἀλλ'
[65]   μηδ' ἑτέρῳ σκάζειν, κατὰ τοὺς  πολλούς,   νῷ λόγον οὐκ ἔχοντι,
[10]   ῥώμης καὶ μεγέθους, οἷς τοὺς  πολλοὺς   ὁρῶ χαίροντας, τοῖς βουλομένοις παρα
[25]   πλύνασα καὶ σοφίσασα, κατὰ τοὺς  πολλοὺς   τῶν νῦν τῆς προστασίας ἐφιεμένων·
[18]   εἶναι λέγων, ὅτι μὴ χρόνῳ  πολλῷ   καὶ συνουσίᾳ τελεωτέρᾳ, οὔτε παίδευσιν
[33]   βοηθοῦσι βοηθουμένοις, μᾶλλον δὲ  πολλῷ   κρείττω καὶ ἰσχυρότερα. Τῷ δέ
[48]   οὐκ οἶδε τὸν τηνικαῦτα ὕπαρχον,  πολλῷ   μὲν τῷ οἰκείῳ θράσει καθ'
[5]   πάντας φιλανθρώπους ἀπέδειξε, θράσει τε  πολλῷ   ῥέων καὶ φιλονεικῶν τὸ τῆς
[72]   τῶν χαμαὶ ἐρχομένων καὶ ἁρπαζομένων  πολλῷ   τιμιώτεροι. ~Καὶ ἵνα τοὺς Κριτὰς
[72]   τινασσόντων πολλῶν ὄντων κατασεισθείς, ἀλλὰ  πολλῷ   τῷ περιόντι τὸν πειραστὴν καταπαλαίσας
[15]   τῆς ἐλπίδος. Καὶ γὰρ ἐν  πολλῶν   γλώσσαις ἔκειτο πρὶν ἐπιστῆναι, καὶ
[6]   ὅσον εἰς κακοπάθειαν τοῖς ὑπὸ  πολλῶν   δορυφορουμένοις καὶ τιμωμένοις. Ἐγὼ δέ,
[31]   καὶ ὄντως φιλόχριστος; Οὐ δὲ  πολλῶν   ἐδεήθη λόγων πρὸς τὸ παρεῖναι
[70]   αὐτοῖς τυπούμενοι Πνεύματος. ~Φέρε δή,  πολλῶν   ἐν τοῖς πάλαι καὶ νῦν
[49]   τί πάθω; Μή τι τῶν  πολλῶν   ἓν τῆς ἐμῆς δυναστείας
[8]   Τοῦτο μὲν οὖν τοσοῦτον ἐκ  πολλῶν   ἓν καὶ ἀντὶ πολλῶν, ὡς
[44]   δεινὸν γὰρ εἶναι καὶ σχέτλιον,  πολλῶν   μὲν ἐθνῶν ἐπάρχοντα, πολλῆς δὲ
[28]   ἀνθρώπινον· ἅπτεται γὰρ οὐ τῶν  πολλῶν   μόνον, ἀλλὰ καὶ τῶν ἀρίστων
[28]   καὶ σοφώτερον, εἴπερ σοφώτεροι τῶν  πολλῶν,   οἱ κόσμου χωρίσαντες ἑαυτοὺς καὶ
[72]   τῶν ἄθλων, μηδενὶ τῶν τινασσόντων  πολλῶν   ὄντων κατασεισθείς, ἀλλὰ πολλῷ τῷ
[9]   Πόντῳ καὶ Καππαδόκαις μερισαμένοις ἤρκεσε  πολλῶν   πληροῦν ἀκοάς· ἐμοὶ δὲ μέγιστον
[25]   χαρισάμενοι καὶ ὅσον τὸν τῶν  πολλῶν   πόθον ἀφοσιώσασθαι· οὐ γὰρ αὐτοί
[38]   ἀρχήν, τὸ μὴ πολὺ τῶν  πολλῶν   προέχειν, μηδὲ ἀεὶ κρείττω φαίνεσθαι,
[55]   φιλοσοφία, καὶ τὸ κρατοῦντα τῶν  πολλῶν   ταύτῃ φαίνεσθαι, τοῦτο δώσω τῷ
[35]   χιλιάδας, ὧν καὶ τὰ λείψανα  πολλῶν   τραπεζῶν ἄλλη δύναμις. Ταῦτα γὰρ
[25]   τὸ ἡμέτερον γένος οἰκονομία, διὰ  πολλῶν   τῶν ἐν μέσῳ γνωρίσασα καὶ
[60]   σταυρὸς συνέζη μόνῳ, ὃν  πολλῶν   χρημάτων ἐνόμιζεν ἑαυτῷ τιμιώτερον. Ἅπαντα
[8]   ἐκ πολλῶν ἓν καὶ ἀντὶ  πολλῶν,   ὡς ἐμὸς λόγος. Καὶ
[77]   τοὺς ἐν ταῖς σκιαῖς ἀνδριάντας·  πολὺ   γὰρ εἰπεῖν, ὅτι καὶ τὸ
[61]   οὕτω μᾶλλον ἄτροφος ἦν, οὐ  πολὺ   δὲ εἰπεῖν, καὶ ἄσαρκος; Τὰς
[37]   χειρὸς καὶ τῆς χρίσεως, οὐ  πολὺ   δὲ εἰπεῖν ὅτι καὶ τῆς
[2]   τὸν ἄνδρα τοῖς ἐγκωμίοις, μηδὲ  πολὺ   δεύτερον τῶν ἄλλων ἐλθεῖν, κἂν
[66]   ὡς γίγαντος, οὗ καὶ τὸ  πολὺ   διαβαίνειν ἔχει δύναμιν τοσοῦτον ὡς
[12]   τῆς ἀρετῆς κινημάτων οὐ παρὰ  πολὺ   λειπόμενος· εἰ βούλει δέ, κἀν
[58]   καὶ τῶν ἐκείνοις συμμάχων· οὗ  πολὺ   μὲν τὸ ἄδοξον, πλείων δὲ
[56]   νομοθέτην, ἄλλον δέ τινα τῶν  πολὺ   μετ' ἐκεῖνον, ἱερέα δὲ ὅμως;
[58]   τελέως κατελελύκεσαν. Καὶ τὸ παρὰ  πολὺ   τῆς δόξης κρατεῖσθαι, πάν των
[30]   τῆς μανίας ἐπώνυμος, τὸ  πολὺ   τῆς Ἐκκλησίας διέσεισε καὶ διέφθειρεν,
[82]   εἰ δὲ πόρρω καὶ παρὰ  πολὺ   τῆς ἐλπίδος, τί χρὴ παθεῖν
[77]   τοῦ ἀνδρὸς τῶν πονουμένων ἑτέροις  πολὺ   τιμιώτερα καὶ περιφανέστερα. ~Ἐπεὶ δὲ
[70]   ἄλλοις ἐκήρυξεν, τοῦ ἐπικαλεῖσθαι  πολὺ   τιμιώτερον. Ἐνὼχ μετετέθη, μικρᾶς εὐσεβείας,
[65]   ἐγένετο γενήσεται σάλπιγξ ἐπὶ  πολὺ   τοῦ ἀέρος φθάνουσα, Θεοῦ
[25]   πρεσβείαις ἄμεινον. Τὸν δέ,  πολύ   τροπος τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπία καὶ
[43]   ἀντιθέτοις πάλαις καὶ μάχαις τὸ  πολὺ   τῶν αἱρετικῶν ἀποκρούεται θράσος· τοὺς
[38]   τὴν τοιαύτην ἀρχήν, τὸ μὴ  πολὺ   τῶν πολλῶν προέχειν, μηδὲ ἀεὶ
[9]   εὐτεκνία. Τοὺς γὰρ αὐτοὺς  πολύπαιδας   καὶ καλλίπαιδας μῦθοι μὲν ἴσως
[19]   τοῦ πρόσω τυραννικῶς, τὸ τῶν  πολυπόδων   πείσομαι, ὧν τῆς θαλάμης ἐξελκομένων
[31]   ἀρρωστήμασιν. μὲν οὖν ἀγὼν  πολύς·   δὲ προθυμία τῶν πλείστων
[27]   ἐξουσίας ἀφῃρημένος. ~Ἀλλ' οὐχ  πολὺς   οὕτω καὶ μέγας Βασίλειος· ἀλλ'
[71]   τὰ ἐπίσημα, τήν τε καλὴν  πολυτεκνίαν   τῶν κατὰ Θεὸν γεννηθέντων, καὶ
[16]   τὸ ἔργον τῶν ἀπειλουμένων. Ἔπειτα  πομπεύει   διὰ τῆς ἀγορᾶς ἐπὶ τὸ
[16]   ἐπὶ τὸ λουτρὸν προαγόμενος.  πομπὴ   δέ· διατάξαντες ἑαυτοὺς στοιχηδὸν κατὰ
[26]   δὲ πρόεδρος εὑρίσκεται ῥᾳδίως μὴ  πονηθείς,   καὶ πρόσφατος τὴν ἀξίαν, ὁμοῦ
[66]   μεγίστη, τὰ ἐκείνου συγγράμματα καὶ  πονήματα.   Οὐδὲ γραφεῦσιν εὐπορία τις ἄλλη
[67]   ὁρῶ πῦρ, τεφροῦνται γλῶσσαι  πονηραὶ   καὶ παράνομοι, τὸν Χαλανῆς
[54]   εἰρημένων οὐκ ἔλαττον. Ἐνίκων οἱ  πονηροί,   καὶ κυροῦται κατὰ τοῦ ἀνδρὸς
[30]   φύσιν θεότητος· καὶ κτίσμα γίνεται  πονηρόν,   εἰς δουλείαν κατάγων τὴν δεσποτείαν
[44]   τὸ ἀκάθαρτον ἐκεῖνο πνεῦμα καὶ  πονηρόν,   τοῦ ἀνθρώπου λυθὲν καὶ
[37]   τῆς πατρίδος προεδρευόντων καὶ τῶν  πονηροτάτων   τῆς πόλεως ἐκείνοις συντεταγμένων. Πλὴν
[54]   καὶ χεὶρ ἐπέχεται τοῦ  πονηροῦ   γραφέως, καὶ ἅγιος ἀνασώζεται
[33]   λελύπητο πεῖρά τις ἦν τοῦ  πονηροῦ   καὶ πάλη ταῖς εἰς τὸ
[73]   τῆς κινύρας δύναμις, καὶ  πονηροῦ   πνεύματος κατεπᾴδουσα. Σολομῶν πλάτος καρδίας
[41]   ὁρῶν καὶ κέδρων ὑπερεκτείνεσθαι· ταύτην  πονηρῷ   καὶ ἀγρίῳ συῒ τῷ διαβόλῳ
[54]   παῖς τῷ βασιλεῖ καὶ  πονηρῶς   εἶχε τοῦ σώματος· συνέκαμνε δὲ
[37]   προσκείσθω τοῖς παλαιοῖς διηγήμασιν, ὅτι  πόνος   ὑγείαν χαρίζεται, καὶ προθυμία νεκροὺς
[61]   ἄφθονον, γεωργοῦσι πηγαὶ μηδὲν  πονουμένοις.   Ἐξ ὧν μεθ' ὧν
[77]   τὰ πάρεργα τοῦ ἀνδρὸς τῶν  πονουμένων   ἑτέροις πολὺ τιμιώτερα καὶ περιφανέστερα.
[55]   κινεῖ καὶ τούτῳ τὸν τῆς  Ποντικῆς   μοίρας ὕπαρχον· προφάσει μὲν ὡς
[6]   ἀγούσης προνοίας; Ἐπί τινα τῶν  Ποντικῶν   ὀρῶν λόχμην, πολλαὶ δὲ αὗται
[29]   ἐνθένδε σὺν ἡμῖν πρὸς τὸν  Πόντον   μεταχωρεῖ, καὶ τοῖς ἐκεῖσε φροντιστηρίοις
[3]   μάρτυρες. Πολλὰ μὲν γὰρ  Πόντος   ἡμῖν ἐκ τοῦ πατρὸς προβάλλει
[12]   ὃν κοινὸν παιδευτὴν ἀρετῆς  Πόντος   τηνικαῦτα προὐβάλλετο, σπαργανοῦται καὶ διαπλάττεται
[31]   τὸν τῆς ἀνάγκης· εὐθὺς τοῦ  Πόντου   μεθ' ἡμῶν ἀπανίσταται καὶ ζηλοτυπεῖ
[9]   ὑποδειγμάτων, τά τε ἄλλα, ὅσα  Πόντῳ   καὶ Καππαδόκαις μερισαμένοις ἤρκεσε πολλῶν
[65]   στρεφόμεθα, τῆς ἄκρας ἀπολειπόμενοι· ἔτι  πορθμὸν   διαπερῶμεν, ἀφέντες τὸ μέγα καὶ
[81]   νεότης, πενία τὸν  ποριστήν,   εὐπορία τὸν οἰκονόμον· δοκοῦσί
[47]   δύνανται μόνον, τῇ γλώσσῃ  πορνεύουσι,   τὸν ἀρχιμάγειρον Ναβουζαρδάν, τὰς ἐκ
[11]   ἐπίβουλον καὶ σφαλερὰν καὶ Θεοῦ  πόρρω   βάλλουσαν, κακῶς εἰδότες. Ὥσπερ γὰρ
[62]   καὶ μοναστήρια δειμάμενος μέν, οὐ  πόρρω   δὲ τῶν κοινωνικῶν καὶ μιγάδων,
[82]   σοῦ λόγον ἐνεστησάμην· εἰ δὲ  πόρρω   καὶ παρὰ πολὺ τῆς ἐλπίδος,
[71]   λέγω δὴ τὴν Ἐκκλησίαν, οὐ  πόρρωθεν,   ἀλλ' ἐγγύθεν ἠγάγετο, οὐδὲ διὰ
[43]   ἀπὸ γλώσσης καταστρεφόμενος· τοὺς δὲ  πόρρωθεν,   βάλλων τοξεύμασι τοῖς ἐκ μέλανος,
[4]   καθάπερ τις κλῆρος πατρῷος  πόρρωθεν   ἐγγύθεν ἠργμένος, κάτεισιν εἰς
[49]   τέθνηκα καὶ πρὸς ὃν ἐπείγομαι  πόρρωθεν.   ~Τούτοις καταπλαγέντα τὸν ὕπαρχον· Οὐδείς,
[41]   γὰρ ἄλλων ἁπάντων τὸ ἐν  ποσὶ   μόνον ὁρώντων, καὶ τὸ κατ'
[38]   κακὸν εἶναι, τι καὶ  ποσῶς   ἀγαθόν· ἄρχοντος δὲ καὶ προστάτου
[1]   νῦν χρησάμενος. τί  ποτ'   ἂν μᾶλλον ἐμαυτῷ χαρισαίμην
[15]   ἡμᾶς Ἀθῆναι, καθάπερ τι ῥεῦμα  ποτάμιον,   ἀπὸ μιᾶς σχισθέντας πηγῆς τῆς
[57]   ἔμελλεν τεμὼν θάλασσαν καὶ  ποταμὸν   ἀνακόψας καὶ στοιχεῖα τυραννήσας καὶ
[7]   θάλασσαν καὶ στήσας ἥλιον καὶ  ποταμὸν   ἀνακόψας, καὶ τἆλλα δὴ ὑπειπόντες
[21]   εἴ τις ἔστιν πιστεύεται  ποταμός,   δι' ἅλμης ῥέων γλυκύς,
[8]   δεῖται τῶν εἰσρεόντων εἰς αὐτὴν  ποταμῶν   κἂν εἰσρέωσιν ὅτι πλεῖστοι καὶ
[82]   Βασίλειε, τῆς ἡδίστης σοί  ποτε   γλώττης καὶ ὁμοτίμου καὶ ἥλικος.
[60]   καὶ πάντων ἐκβολὴν στέρξας, ὧν  ποτε   εἶχε, κούφως διέπλει τὴν τοῦ
[71]   πρὸς αὐτὸν πάλην, τίς  ποτε   ἦν· οἶμαι δὲ τοῦ ἀνθρωπείου
[60]   καὶ ἀπέριττον; Ἐκείνῳ δὲ τί  ποτε   ἦν, πλὴν τοῦ σώματος καὶ
[7]   πλουσίων διαφυγόντες τραπέζας, ἅπερ ἦν  ποτε   καὶ ἡμῖν, τοῖς ὄρεσι τούτοις
[54]   καὶ λιταῖς προσκείμενος, εἴπερ ἄλλοτέ  ποτε,   καὶ κατὰ γῆς ἐρριμμένος· Ποιεῖ
[69]   δημοσίᾳ τοῦτο πολλάκις ἐκήρυξεν, εἴ  ποτε   καιρὸς ἦν καὶ ἰδίᾳ τοῖς
[45]   δὴ Περσῶν βασιλέα φασίν, ἐπειδή  ποτε   κατὰ τῆς Ἑλλάδος ἐστράτευε, πᾶν
[21]   Λυδῶν ἐτυράννησεν· τῷ χρυσῷ  ποτε   Μίδας, δι' ὃν ἀπώλετο, ἐπιτυχὼν
[77]   φιλοτιμίαν εἰκότως, τὸ τυχεῖν ἐκείνῳ  ποτὲ   πλησιάσαντας, θεραπεύσαντας, τι
[2]   ὀλιγωρίᾳ τὸ εἰκὸς ἐνελίπομεν· μή  ποτε   τοσοῦτον ἀμελήσαιμεν ἀρετῆς
[58]   ὡς καὶ τῶν ἡμιόνων λαβέσθαι  ποτὲ   τοῦ ἀνδρὸς ἰδίαν ὁδὸν ὁδεύοντος,
[80]   σωφρονίζομαι διὰ νυκτερινῶν ὄψεων, εἴ  ποτε   τοῦ δέοντος ἔξω πέσοιμι. Καὶ
[22]   ἐπαίνους, μηδὲ παρ' ἑτέρου  ποτὲ   τοῦτο δεξάμενος· καὶ θαυμαστὸν οὐδέν,
[55]   μὲν οὖν. Ἀλλ' κινήσας  ποτὲ   τῷ Ἰσραὴλ Ἀδὲρ τὸν ἀλιτήριον,
[23]   ἓν ἀγαγών, ὥστε ἄδηλον εἶναι  ποτέρῳ   τούτων ἐκεῖνος θαυμασιώτερος. Τίς μὲν
[36]   λόγος, ψυχαὶ τρέφονται καὶ  ποτίζονται,   Θεὸν πεινῶσαι καὶ ζητοῦσαι τροφὴν
[54]   εἰ μὴ τὴν ἅλμην τῷ  ποτίμῳ   ὕδατι συνεκέρασεν, ὁμοῦ τε τοῦτον
[61]   ἅλες, καινὴ καρυκεία· καὶ  ποτὸν   νηφάλιόν τε καὶ ἄφθονον,
[6]   τὸ τῆς φυγῆς παρετάθη ἔτος  που   ἕβδομον, καὶ μικρόν τι πρός·
[15]   ἑαυτῶν σπουδὴν ἔχοντες· καὶ τὸ  πρᾶγμά   ἐστιν ἐπιεικῶς ἄτοπον καὶ δαιμόνιον.
[21]   πράξεων· ἡμῖν δὲ τὸ μέγα  πρᾶγμα   καὶ ὄνομα, Χριστιανοὺς καὶ εἶναι
[1]   αὐτοῖς ἀμφοτέρωθεν ἂν ἔχοι τὸ  πρᾶγμα   καλῶς· εἰ μὲν ἐγγὺς ἔλθοιεν
[9]   ἐγκρατείας, ἀπόμοιρα κτήσεως Θεῷ καθιερωθείσης,  πρᾶγμα   οὔπω τότε πολλοῖς σπουδαζόμενον, ὥσπερ
[24]   ἀφιέντα καὶ παραχωρῆσαι τοῖς ἕλκουσι.  Πρᾶγμα,   πρὶν γενέσθαι, μὴ πιστευόμενον· γίνεται
[16]   ἀστειότητος ἔχῃ. Καὶ τὸ  πρᾶγμα,   τοῖς μὲν ἀγνοοῦσι λίαν φοβερὸν
[28]   κράτος παριδεῖν περιυβρισμένον καὶ ἀπωσμένον,  πρᾶγμα   τολμῶσιν ἐπικινδυνότατον· ἀπόστασιν ἐννοοῦσι καὶ
[69]   τοσοῦτον θαρρῶ τῇ περὶ τὸ  πρᾶγμα   τοῦ ἀνδρὸς καθαρότητι, ὥστε καὶ
[58]   ταῦτα τὰ τῆς ἀπληστίας ἐπικαλύμματα,  πρᾶγμα   τῶν εὐπορίστων, καὶ τό, μὴ
[3]   μηδὲ μύθοις, αὐτοῖς δὲ τοῖς  πράγμασι   καλλωπίζεσθαι, καὶ ὧν πολλοὶ μάρτυρες.
[68]   εἶναι τὴν σωτηρίαν μᾶλλον  πράγμασι·   μηδὲ γὰρ τὸ Ἰουδαίων ἔθνος
[13]   γενέσθαι, τοῖς κάτω τὰ ἄνω  πραγματευόμενον   καὶ τοῖς ἀστάτοις καὶ ῥέουσι
[64]   κατὰ τοὺς Σολομῶντος νόμους, παντὶ  πράγματι   καιρὸν διατάξαντος. ~Ἀλλὰ τί ταῦτα
[66]   τῶν ἀπραγμόνων τῶν ἐν  πράγματι;   Τίς τῶν τὰ ἔξωθεν φιλοσοφούντων
[20]   Ἶσαι μὲν ἐλπίδες ἦγον ἡμᾶς  πράγματος   ἐπιφθονωτάτου, τῶν λόγων· φθόνος δὲ
[19]   Θεόν τε καὶ σώφρονες, ἐπειδὴ  πράγματος   ἑστῶτός εἰσι, διὰ τοῦτο καὶ
[33]   παραστάτης δεξιός, τῶν θείωνἐξηγητής, τῶν  πρακτέων   καθηγητής, γήρως βακτηρία, πίστεως ἔρεισμα,
[23]   τε καὶ ἄνωβαίνουσαν, ὅση τε  πρακτικὴ   καὶ θεωρητική, ὅση τε περὶ
[67]   διεγείρομαι. Ὅταν ἠθικοῖς λόγοις καὶ  πρακτικοῖς,   καθαίρομαι ψυχὴν καὶ σῶμα, καὶ
[62]   φιλόσοφον ἀκοινώνητον μήτε τὸ  πρακτικὸν   ἀφιλόσοφον· ὥσπερ δὲ γῆ καὶ
[33]   πιστότατος, τῶν ἐκτὸς  πρακτικώτατος·   ἑνὶ λόγῳ, τοσοῦτος εἰς εὔνοιαν
[62]   ἀβασάνιστον καὶ ἀσύγκριτον· τοῦ δὲ  πρακτικωτέρου   μὲν μᾶλλον καὶ χρησιμωτέρου, τὸ
[39]   ἀγνοησάντων τὴν οἰκονομίαν, τι  πρᾶξαι   τῷ λόγῳ καὶ τοῖς αὐτοῦ
[21]   ἐκ τῶν ἰδίων ἐπιτηδευμάτων  πράξεων·   ἡμῖν δὲ τὸ μέγα πρᾶγμα
[20]   βλέποντες, καὶ βίον καὶ  πρᾶξιν   ἅπασαν ἀπηυθύνομεν, παρά τε τῆς
[43]   καὶ γὰρ ὁμοίως ἀτελὲς ἄλογος  πρᾶξις   καὶ λόγος ἄπρακτος, προσετίθει τῷ
[73]   ἐχθρῶν νῖκαι καὶ τρόπαια,  πρᾳότης   δὲ τὸ ἐπισημότατον, καὶ πρὸ
[43]   λόγῳ καὶ τὴν ἐκ τοῦ  πράττειν   ἐπικουρίαν· τοῖς μὲν ἐπιδημῶν, πρὸς
[24]   οὐ λέγοντες; τί δ' οὐ  πράττοντες,   ὧν τοὺς ἀλγοῦν τας εἰκός;
[42]   βλέποντα; Ἑνὸς μὲν γὰρ εὖ  πράττοντος   κακῶς, οὐδὲν τῷ κοινῷ
[73]   δέ, τοῦ μὲν τῷ  πρᾴῳ,   τοῦ δὲ τῇ σοφίᾳ κατὰ
[78]   εἰ καὶ ἄλλοις μᾶλλον ἡμῶν  πρέπων   λόγος. Οὐ γὰρ ἔχω
[25]   ἀγέσθω· ἄγοιτο δὲ ταῖς ἐκείνου  πρεσβείαις   ἄμεινον. Τὸν δέ, πολύ
[82]   παιδαγωγίαν, στήσαις ταῖς σεαυτοῦ  πρεσβείαις   πείσαις καρτερῶς φέρειν· καὶ
[54]   ὑπόγυιον αἰσχυνόμενος, ἑτέροις δὲ τὴν  πρεσβείαν   ἐπιτρέπει τῶν οἰκειοτάτων ἑαυτῷ καὶ
[31]   τοῦ λόγου προβεβλημένοις, καὶ τῆς  πρεσβείας   ἡττήθη· καὶ διελὼν ἄριστα παρ'
[71]   ἀλλ' ἐγγύθεν ἠγάγετο, οὐδὲ διὰ  πρεσβείας   οἰκετικῆς, ἀλλ' ἐκ Θεοῦ δοθεῖσαν
[31]   ἀλλ' ὁμοῦ τε εἶδεν ἡμᾶς  πρεσβεύοντας,   κοινὸς γὰρ ἦν ἀγὼν
[43]   μὲν ἐπιδημῶν, πρὸς δὲ τοὺς  πρεσβεύων,   τοὺς δὲ καλῶν, νουθετῶν, ἐλέγχων,
[25]   καὶ περιβόητον, τοῖς ἱεροῖς τοῦ  πρεσβυτερίου   θρόνοις τέως ἐγκαταλέξασα, καὶ διὰ
[58]   τοῦ νέου μητροπολίτου, πρόσοδοι διηρπάζοντο·  πρεσβύτεροι   τῶν ἐκκλησιῶν, οἱ μὲν ἀνεπείθοντο,
[46]   γράφοντες τὰ τούτων ἔτι χαλεπώτερα.  Πρεσβυτέρων   ἐμπρησμοὶ θαλάττιοι· στρατηγοὶ δυσσεβεῖς, οὐ
[27]   τοῦ βήματος, οὕτως ἐν καθέδρᾳ  πρεσβυτέρων,   οὕτως ἐν ἐπισκόπων αἰνεῖ τὸν
[39]   ἕνεκεν αἰτίας, οὐδὲ τὴν τῶν  πρεσβυτέρων   προτίμησιν, οὔτε ἐμέμψατο, καὶ προσεπῄνεσεν,
[14]   ἄνδρα τοῦτον ἐγνώρισαν τελεώτερον οὐδὲ  πρὶν   ἀγνοούμενον· καὶ λόγους ἐπιζη τῶν
[17]   πλησθείς, ἵνα παίων συλλογισμοῖς, οὐ  πρὶν   ἀνῆκεν τελέως τρέψασθαι καὶ
[59]   τὰ ἀνθρώπινα, καὶ τῶν ἐνθένδε  πρὶν   ἀποβιῶναι μεταναστάς, πάντα ἐποιεῖτο τοῦ
[19]   κοτύλαις αἱ πέτραι, καὶ οὐ  πρὶν   ἀφεθήσονται παρ' ἀλλήλων τι
[24]   καὶ παραχωρῆσαι τοῖς ἕλκουσι. Πρᾶγμα,  πρὶν   γενέσθαι, μὴ πιστευόμενον· γίνεται γὰρ
[20]   ζῆν πρὸς τὰς μελλούσας ἐλπίδας,  πρὶν   ἐνθένδε ἀπελθεῖν ἐνθένδε μεθισταμένοις· πρὸς
[2]   γενναίῳ καὶ ὑπὲρ τὸ σῶμα  πρὶν   ἐνθένδε μεταναστῆναι, καὶ μηδὲν ἀξιοῦντι
[33]   εὔνοιαν ὅσος εἰς ἔχθραν τὸ  πρὶν   ἐνομίζετο. Ἐντεῦθεν αὐτῷ περιῆν καὶ
[15]   γὰρ ἐν πολλῶν γλώσσαις ἔκειτο  πρὶν   ἐπιστῆναι, καὶ μέγα ἑκάστοις ἦν
[2]   ὥσπερ οἱ τοῖς ἱεροῖς προσιόντες,  πρὶν   καθαρθῆναι καὶ φωνὴν καὶ διάνοιαν.
[73]   ὄνομα αὐτοῦ, καὶ Θεῷ δοτὸς  πρὸ   γενέσεως, καὶ μετὰ τὴν γέννησιν
[71]   τὸ καλλιέρημα. Ἰσαὰκ ἐπηγγέλθη καὶ  πρὸ   γενέσεως· δὲ αὐτεπάγγελτος ἦν,
[46]   δὲ Ἠσαῦ, μεμισημένος καὶ  πρὸ   γενέσεως. Ταῦτα τῶν πρώτων αὐτοῦ
[45]   γὰρ αὐτὸν θεῖος Δαβὶδ  πρὸ   ἡμῶν ἐστηλίτευσε, τὸν οὐρανὸν εἰς
[63]   δεινὸν καὶ ἐλεεινόν, ἄνθρωποι νεκροὶ  πρὸ   θανάτου καὶ τετελευτηκότες τοῖς πλείστοις
[5]   καὶ μέχρι θανάτου διηγωνισμένοι καὶ  πρὸ   θανάτου μικρόν, τοσοῦτον ἀπολειφθέντες ὅσον
[76]   γὰρ ἐκωλύθη γενέσθαι, εἰ καὶ  πρό   θυμος ἦν, ἐπισχὼν αἰδοῖ τοὺς
[56]   τῶν ἐπιφανῶν ἐξ ἀνδρὸς οὐ  πρὸ   πολλοῦ τὸν βίον ἀπολιπόντος
[73]   πρᾳότης δὲ τὸ ἐπισημότατον, καὶ  πρὸ   τῆς βασιλείας τῆς κινύρας
[13]   τὸ μέγιστον, ἱερεὺς Χριστιανοῖς καὶ  πρὸ   τῆς ἱερωσύνης· τοσοῦτον ἦν αὐτῷ
[23]   πολιὸς ἦν τὴν σύνεσιν καὶ  πρὸ   τῆς πολιᾶς; ἐπειδὴ τούτῳ καὶ
[68]   φυγὴν καὶ θάνατον καὶ τὰς  πρὸ   τοῦ θανάτου κολάσεις προθύμως ἐδέξατο
[12]   ἀρε τῆς κάλλος ὑποσημαίνων καὶ  πρὸ   τοῦ καιροῦ τῆς ἀκριβείας τὰ
[28]   πρὸς τὸν ἄνδρα διαφορὰ τῷ  πρὸ   τούτου καθηγεμόνι τῆς Ἐκκλησίας· τὸ
[38]   τοσοῦτον ἑαυτὸν ὑπερβάλλων ἀεὶ ὅσον  πρὸ   τούτου τοὺς ἄλλους ἐδείκνυτο, κάλλιστά
[13]   θρόνων, φιλόσοφος ἐν φιλοσόφοις καὶ  πρὸ   τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ δογμάτων· τὸ
[13]   ἐπιδεικνύμενος· ῥήτωρ ἐν ῥήτορσι καὶ  πρὸ   τῶν σοφιστικῶν θρόνων, φιλόσοφος ἐν
[16]   τῆς ἀγορᾶς ἐπὶ τὸ λουτρὸν  προαγόμενος.   πομπὴ δέ· διατάξαντες ἑαυτοὺς
[31]   παράταξις ἀσθενής, οὐκ ἔχουσα τὸν  προαγωνιστὴν   καὶ τεχνίτην ὑπέρμαχον ἐν δυνάμει
[16]   κελεύει δὲ βοὴ μὴ  προβαίνειν,   ἀλλ' ἵστασθαι, ὡς τοῦ λουτροῦ
[3]   Πόντος ἡμῖν ἐκ τοῦ πατρὸς  προβάλλει   τὰ διηγήματα καὶ οὐδενὸς ἐλάττω
[71]   ἧς ἐπλούτησε, πλείω τῶν ἀσήμων  προβάτων   κτησάμενος τὰ ἐπίσημα, τήν τε
[57]   δᾷδες ἐν χερσίν, οἱ λίθοι  προβεβλημένοι,   τὰ ῥόπαλα εὐτρεπῆ, δρόμος ἁπάντων
[31]   ἀγὼν ἀμφοτέροις ὡς τοῦ λόγου  προβεβλημένοις,   καὶ τῆς πρεσβείας ἡττήθη· καὶ
[51]   Ἡττήμεθα, βασιλεῦ, εἰπεῖν, τοῦ τῆσδε  προβεβλημένου   τῆς Ἐκκλησίας. Κρείττων ἀπειλῶν
[48]   καὶ λεόντειον μὲν τὸ εἶδος  προβεβλημένῳ,   λεόντειον δὲ βρυχωμένῳ, καὶ μηδὲ
[47]   τῆς Ἐκκλησίας ἐνέτυχε καὶ τοσούτῳ  προβόλῳ   περιρραγεὶς διελύθη. Τὰ μὲν οὖν
[3]   καὶ θεοὺς καὶ μύθους τοῖς  προγόνοις   ἐπιφημίζοντες, ὧν τὸ σεμνότα τον
[80]   χρόνῳ κοινὸν ἀρετῆς πίνακα καὶ  πρόγραμμα   σωτήριον πάσαις ταῖς ἐκκλησίαις, ψυχαῖς
[24]   γὰρ τἀληθές, τὸ δέ τι  προδοθεὶς   παρ' ἐκείνου, πεισθέντος ἀφεῖναι μὴ
[18]   καὶ φανερὰν ἔχθραν ὁμολογῆσαι καὶ  προδοσίαν   ἐπικαλεῖν, οὐκ ἐκείνων μόνον, ἀλλὰ
[56]   πάντας τῆς ἐμῆς δυναστείας, καὶ  προδότας   γενέσθαι Χρισ τιανοὺς τῶν οἰκείων
[75]   ἐκ τῶν διδασκάλων. Τίς Ἰησοῦ  πρόδρομος;   Ἰωάννης, ὡς φωνὴ λόγου καὶ
[75]   ἠξιώθη γενέσθαι, εἰ καὶ μὴ  πρόδρομος·   καὶ ἐξεπορεύετο πρὸς αὐτόν, οὐχ
[75]   καὶ προεσκίρτησεν ἐν γαστρί, καὶ  προέδραμεν   εἰς Ἅιδου, διὰ τῆς Ἡρῴδου
[31]   καὶ ἀπειρίᾳ τοῦ τηνικαῦτα ἡμῶν  προεδρεύοντος   καὶ τοῖς ἐν ἡμῖν ἀρρωστήμασιν.
[26]   ἔστιν ὅτε καὶ ἐφ' ὧν  προεδρευόντων   ἐν βήμασιν· οὐ γὰρ ἁπάντων
[37]   πάλης τῶν τε τῆς πατρίδος  προεδρευόντων   καὶ τῶν πονηροτάτων τῆς πόλεως
[26]   ἀρετῆς μᾶλλον κακουργίας  προεδρία,   οὐδὲ τῶν ἀξιωτέρων ἀλλὰ τῶν
[38]   τῷ Πνεύματι. ~Οὕτω δὲ τῆς  προεδρίας   ἀξιωθείς, ὡς τοὺς τοιούτους μὲν
[27]   δεξάμενος. μὲν οὖν τῆς  προεδρίας   λόγος ἀναμεινάτω· τῷ δὲ τῆς
[33]   καὶ σπούδασμα γίνεται, θεραπεύειν τὸν  πρόεδρον,   λύειν τὴν ὑποψίαν, πείθειν πάντας
[26]   κέρασεν ἐμόρφωσεν· δὲ  πρόεδρος   εὑρίσκεται ῥᾳδίως μὴ πονηθείς, καὶ
[32]   τῇ Ἐκκλησίᾳ δίδωσιν. ~Ἆρ' οὖν  προεθυμήθη   μὲν οὕτως, ἠγώνισται δὲ τῆς
[16]   φοβερὸν καὶ ἀνήμερον, τοῖς δὲ  προειδόσι   καὶ μάλα ἡδὺ καὶ φιλάνθρωπον·
[17]   φέροντες· δεινὸν γὰρ εἶναι, εἰ  προειληφότες   τοὺς τρίβωνας καὶ λαρυγγίζειν προμελετήσαντες
[16]   μὲν ξεναγεῖται παρά τινι τῶν  προειληφότων   φίλων συγγενῶν
[23]   χρόνον, ἀλλὰ καὶ τῶν πλεῖστον  προειληφότων;   Τίς μὲν ἧττον ἐδεῖτο λόγων
[31]   τῶν ἁπάντων ὅσον τῇ τῶν  προειρημένων   μικροψυχίᾳ, καὶ ἀπειρίᾳ τοῦ τηνικαῦτα
[78]   ἡμᾶς» θαυματουργεῖ τι κἀνταῦθα τῶν  προειρημένων   οὐκ ἔλαττον. Νεκρὸς γὰρ ὢν
[26]   οὐδὲν σοφισθέντας, οὐδὲ τοῦ βαθμοῦ  προεισενεγκόντας   τι, πλὴν τοῦ βούλεσθαι. Καὶ
[10]   ἐγένετο προκληθεῖσαν γενομένην  προεκλήθη,   τὴν τῆς ἐμμελείας ὄντως φερώνυμον,
[80]   γίνεται τῶν πώποτε γενομένων ὀνομαστότατον.  ~Προεκομίζετο   μὲν ἅγιος, χερσὶν ἁγίων
[38]   συμβεβηκέναι λογίζομαι. Ἐκεῖνός τε γὰρ  προέκοπτε,   φησίν, ὥσπερ ἡλικίᾳ, οὕτω δὴ
[63]   βοήθημα. Μικρὸν ἀπὸ τῆς πόλεως  πρόελθε,   καὶ θέασαι τὴν καινὴν πόλιν,
[74]   ὡς ἀπὸ θαλάμου, τοῦ θηρὸς  προελθόντα·   τὸν ἐν λάκκῳ δίκαιον, λεόντων
[41]   κάλλος τε καὶ μέγεθος ἄπειρον  προελθοῦσαν,   ὡς καλύψαι πᾶσαν τὴν γῆν
[73]   Θεοῦ καὶ τετύχηκεν, ἐπὶ πλεῖστον  προελθὼν   σοφίας καὶ θεωρίας, ὥστε γενέσθαι
[32]   Παύλῳ συνηγωνίσατο, Παύλῳ χάρις τῷ  προελομένῳ   καὶ συνεργὸν ποιησαμένῳ τοῦ ἀγωνίσματος.
[75]   φαίνεται τολμηρὸς λόγος, ἐκεῖνο  προεξεταζέτω   τοῖς λεγομένοις, ὅτι μὴ προτιθεὶς
[75]   ὡς λύχνος φωτός, οὗ καὶ  προεσκίρτησεν   ἐν γαστρί, καὶ προέδραμεν εἰς
[63]   ἀγῶνα προὔθηκε τοῖς τῶν λαῶν  προεστῶσι,   τὴν εἰς αὐτοὺς φιλανθρωπίαν καὶ
[58]   ἄλλους πείσειε μετριάζειν, οὕτω τῶν  προεστώτων   διακειμένων; Εἶχον μὲν γὰρ οὐδ'
[72]   πνεῦμα, τοῦ λαοῦ προθυόμενος καὶ  προευχόμενος,   μύστης τῆς ἱερᾶς καὶ μεγάλης
[80]   προσφέρων θυσίας καὶ τοῦ λαοῦ  προευχόμενος·   οὐδὲ γὰρ ἀπολιπὼν ἡμᾶς παντάπασιν
[38]   τὸ μὴ πολὺ τῶν πολλῶν  προέχειν,   μηδὲ ἀεὶ κρείττω φαίνεσθαι, μηδὲ
[80]   διώροφοι, τριώροφοι, τῶν ἐκεῖνον παραπεμπόντων,  προηγουμένων,   ἑπομένων, παρεπομένων, ἀλλήλοις ἐπεμβαινόντων, μυριάδες
[22]   δὲ καὶ μέχρι τῆς ὑπερορίας  προήλθομεν,   ὡς σαφὲς γέγονεν ἐκ πλειόνων
[35]   λιμοῦ βοήθεια, ἔτνους τε πλήρεις  προθεὶς   λέβητας καὶ τοῦ ταριχευτοῦ παρ'
[1]   ἡμῖν ὑποθέσεις τῶν λόγων ἀεὶ  προθεὶς   μέγας Βασίλειος, καὶ γὰρ
[1]   πάντων οὐδείς, ἑαυτὸν νῦν ἡμῖν  προθήσειν,   ὑπόθεσιν ἀγώνων μεγίστην τοῖς περὶ
[57]   δρόμος ἁπάντων εἷς, βοὴ μία,  προθυμία   κοινή. Θυμός, δεινὸς ὁπλίτης
[37]   ὅτι πόνος ὑγείαν χαρίζεται, καὶ  προθυμία   νεκροὺς ἀνίστησι, καὶ πηδᾷ γῆρας
[31]   οὖν ἀγὼν πολύς· δὲ  προθυμία   τῶν πλείστων οὐκ ἀγεννής,
[32]   μὲν οὕτως, ἠγώνισται δὲ τῆς  προθυμίας   ἔλαττον; διαγωνίζεται μὲν ἀνδρικῶς,
[17]   εἰ καί τις ἄλλος· καὶ  προθυμίας   πλησθείς, ἵνα παίων συλλογισμοῖς, οὐ
[7]   ὡς δὲ πίονες, ὡς δὲ  πρόθυμοι   πρὸς σφαγήν! Μονονουχὶ καὶ τοῦτο
[54]   ἀθυμίᾳ τὸ εὐσεβές, περὶ τὸν  πρόθυμον   ὁδοιπόρον ἡμεῖς, τἆλλα ὅσα τῆς
[8]   ἧς ταῦτα ἦν αὐτοῖς, ἐγίνοντο  προθυμότεροι.   Τοιαῦτα τὰ ἐμὰ διηγήματα. Σὺ
[69]   ἦν καὶ ἰδίᾳ τοῖς ἐρωτῶσι  προθύμως   ἀνωμολόγησε· σαφέστερον δὲ πεποίηκεν ἐν
[68]   τὰς πρὸ τοῦ θανάτου κολάσεις  προθύμως   ἐδέξατο ἂν ὡς κέρδος, οὐ
[72]   καὶ τὸ πνεῦμα, τοῦ λαοῦ  προθυόμενος   καὶ προευχόμενος, μύστης τῆς ἱερᾶς
[36]   τοῦτο δια ταττόμενος· δὲ  προῖκα   χρηστὸς ἦν καὶ τῆς σιτοδείας
[19]   πλέον ἐμαυτῷ συνέδησα. ~Ὡς δὲ  προϊόντος   τοῦ χρόνου τὸν πόθον ἀλλήλοις
[41]   τοῦτο ἀσφαλές, περαιτέρω δ' οὐ  προϊόντων,   οὐδέ τι μέγα καὶ νεανικόν,
[26]   ὑποταγὴν πνεύματος· δὲ σοβαρῶς  προκαθέζεται   καὶ τὴν ὀφρὺν αἴρει κατὰ
[14]   ~Ἐντεῦθεν ἐπὶ τὸ Βυζάντιον, τὴν  προκαθεζομένην   τῆς Ἑῴας πόλιν· καὶ γὰρ
[15]   ἐπιστῆναι, καὶ μέγα ἑκάστοις ἦν  προκαταλαβεῖν   τὸ σπουδαζόμενον. Οὐδὲν δὲ οἷον
[7]   ὑλακῆς κραυγῆς νέων  προκαταλαβόντων   τὰς διεξόδους τοῖς θήρας νόμοις;
[15]   ἐστιν ἐπιεικῶς ἄτοπον καὶ δαιμόνιον.  Προκαταλαμβάνονται   πόλεις, ὁδοί, λιμένες, ὀρῶν ἄκρα,
[16]   πολλοῖς εὐθὺς αἰδέσιμος ἦν, ἀκοῇ  προκατειλημμένος.   Ἐξ οὗ τί γίνεται; μόνος
[25]   καὶ οὐκ ἀπὸ σκοποῦ τῆς  προκειμένης   φιλοσοφίας. Ἐμὲ δὲ πατέρων εὐλάβεια
[50]   δὲ Θεὸς τὸ κινδυνευόμενον καὶ  προκείμενον,   τἆλλα περιφρονοῦντες, πρὸς αὐτὸν μόνον
[63]   πρὸς οὐρανὸν ἀνάβασις. Οὐκ ἔτι  πρόκειται   τοῖς ὀφθαλμοῖς ἡμῶν θέαμα δεινὸν
[10]   Τίς Ἐμμελίαν, τὴν ὅπερ ἐγένετο  προκληθεῖσαν   γενομένην προεκλήθη, τὴν
[19]   ἀναγκαῖον φαίνεται καὶ κρεῖττον τοῦ  προληφθέντος·   κἄν μέ τις ἀπάγῃ τοῦ
[17]   προειληφότες τοὺς τρίβωνας καὶ λαρυγγίζειν  προμελετήσαντες   μὴ πλέον ἔχοιεν τοῦ ξένου
[6]   τῆς πάντα τὰ ἐκείνων ἀγούσης  προνοίας;   Ἐπί τινα τῶν Ποντικῶν ὀρῶν
[14]   ὄντως ἐμοὶ καὶ τῶν καλῶν  προξένους   εἴπερ τινί! Ἐκεῖναι γάρ μοι
[16]   οἱ τελοῦντες τῷ νέῳ τὴν  πρόοδον   ἐπὶ τὸ λουτρὸν προπέμπουσιν. Ἐπειδὰν
[17]   τιμῆς. ~Τοῦτο ἡμῖν τῆς φιλίας  προοίμιον·   ἐντεῦθεν τῆς συναφείας σπινθήρ·
[8]   δεῖπνον εὐτρεπές, οἱ δαιτύμονες εὐχάριστοι,  προοίμιον   ἔχοντες ἤδη τῶν ἐλπιζομένων τὸ
[70]   τι λέγω βλάσφημον αἰδοῖ τοῦ  προπάτορος,   τὴν ἐντολὴν οὐκ ἐφύλαξεν·
[16]   τὴν πρόοδον ἐπὶ τὸ λουτρὸν  προπέμπουσιν.   Ἐπειδὰν δὲ πλησιάσωσι, βοῇ τε
[18]   ἀπῆλθον ἄπρακτοι, πολλὰ μὲν τῆς  προπετείας   ἑαυτοῖς καταμεμψάμενοι, πολλὰ δὲ τῆς
[65]   πέρατα οἰκειούμενον; Ἔτι περὶ τοὺς  πρόποδας   τοῦ ὄρους στρεφόμεθα, τῆς ἄκρας
[43]   νουθετῶν, ἐλέγχων, ἐπιτιμῶν, ἀπειλῶν, ὀνειδίζων,  προπολεμῶν   ἐθνῶν, πόλεων, τῶν καθ' ἕκαστον,
[80]   τοὺς ἁρπάζοντας καὶ νικῆσαν τοὺς  προπομπεύοντας,   οὕτω τῷ τάφῳ τῶν πατέρων
[24]   ὅσα τῆς ἐκδημίας· ἐξιτήριοι λόγοι,  προπόμπιοι,   ἀνακλήσεις, οἰμωγαί, περιπλοκαί, δάκρυα. Οὐδὲν
[20]   ἐμαυτοῦ λήψομαι. ~Οὕτω δὴ τὰ  πρὸς   ἀλλήλους ἔχοντες, καὶ τοιαύτας ὑποστήσαντες
[62]   βίου καὶ τοῦ μιγάδος μαχομένων  πρὸς   ἀλλήλους ὡς τὰ πολλὰ καὶ
[44]   καὶ θερμοτέρας τῆς παρατάξεως, ὡς  πρὸς   ἀνταγωνιστὴν ἰσχυρότερον ὄντος αὐτῷ τοῦ
[71]   τέκνων προτίμησιν, ἀλλ' ἑκάστῳ τὰ  πρὸς   ἀξίαν ἀπαραλογίστως ἔνεμε μετὰ τῆς
[69]   καθαρότητι, ὥστε καὶ τοῦτο κοινοποιοῦμαι  πρὸς   ἅπασι· κἀκείνῳ μὲν τὰ ἐμά,
[20]   ἐχαίρομεν· ἐπειδὴ κἀντεῦθέν ἐστιν  πρὸς   ἀρετὴν τυποῦσθαι τοὺς νέους
[21]   γὰρ οἶμαι τίμιον, μὴ  πρὸς   ἀρετὴν φέρει, μηδὲ ποιεῖ βελτίους
[34]   μὲν καὶ ἄλλα γνωρίσματα· παρρησία  πρὸς   ἄρχοντας τούς τε ἄλλους καὶ
[2]   οὐρανοῦ καὶ ἡλιακῆς ἀκτῖνος οἱ  πρὸς   αὐτὰ βλέποντες. ~Εἰ μὲν οὖν
[14]   θεαμάτων, κἂν ἀφέλκῃ τις βίᾳ,  πρὸς   αὐτὰ πάλιν φέρεσθαι· οὔτε λόγος
[2]   σαφῶς τὰ ἡμέτερα. Ἤδη δὲ  πρὸς   αὐτὴν ἡμῖν ἰτέον τὴν εὐφημίαν,
[80]   τοῖς τὰ ἐκείνου τετελεσμένοις,  πρὸς   αὐτὸν ἀεὶ βλέπειν, καὶ ὡς
[28]   τότε διωγμός, καὶ  πρὸς   αὐτὸν ἔνστασις, ὅμως δέ τι
[48]   θρασύτητα, τὴν τοῦ ἀνδρὸς  πρὸς   αὐτὸν μετὰ συνέσεως ἔνστασιν. Τί
[50]   κινδυνευόμενον καὶ προκείμενον, τἆλλα περιφρονοῦντες,  πρὸς   αὐτὸν μόνον βλέπομεν. Πῦρ δὲ
[75]   καὶ μὴ πρόδρομος· καὶ ἐξεπορεύετο  πρὸς   αὐτόν, οὐχ περίχωρος πᾶσα
[71]   ἤλειψε τῷ Θεῷ, καὶ τὴν  πρὸς   αὐτὸν πάλην, τίς ποτε
[58]   γὰρ οὐδ' ἐκ πλείονος ἐπιεικῶς  πρὸς   αὐτόν, τριῶν ὄντων τῶν ὑπαιτίων.
[49]   τῆς καθέδρας ἐξαναστῆναι καὶ τραχυτέροις  πρὸς   αὐτὸν χρήσασθαι λόγοις. Τί δαί;
[29]   ὑβριστὰς τοὺς σπουδαστάς, οὔτε  πρὸς   αὐτοῦ τὸ μάχεσθαι, δια
[56]   τοῦ δικαστοῦ σύνεδρος ἐβιάζετο,  πρὸς   γάμον ἕλκων ἀπαξιοῦσαν. δὲ
[68]   χείρω περὶ αὐτοῦ δόξαν ἔχοντας.  Πρὸς   δὲ τοὺς κακούργους λόγος,
[43]   πράττειν ἐπικουρίαν· τοῖς μὲν ἐπιδημῶν,  πρὸς   δὲ τοὺς πρεσβεύων, τοὺς δὲ
[45]   λόγῳ φιλανθρωπίας, ἵν' ἡμᾶς ἑλκύσῃ  πρὸς   ἑαυτὴν χαμαὶ κειμένους. ~Καὶ δὴ
[40]   συνήθων ἐγνώρισεν. ~Ἔπειτα τὸ στασιάζον  πρὸς   ἑαυτὸν μαλάσσει καὶ θεραπεύει λόγοις
[28]   τῶν δυτικῶν ἀρχιερέων τινές, μεθέλκοντες  πρὸς   ἑαυτοὺς τῆς Ἐκκλησίας ὅσον ὀρθόδοξον.
[28]   ἔνστασις, ὅμως δέ τι παθόντι  πρὸς   ἐκεῖνον ἀνθρώπινον· ἅπτεται γὰρ οὐ
[2]   μακροτέρας οἶμαι ταύτης δεήσειν ἡμῖν,  πρὸς   ἐκεῖνόν γε ποιουμένοις τὸν λόγον
[55]   διηγούμενος. Ἆρ' οὖν τὰ μὲν  πρὸς   ἐκείνους αὐτῷ τοιαῦτα καὶ εἰς
[69]   σαφέστερον δὲ πεποίηκεν ἐν τοῖς  πρὸς   ἐμὲ λόγοις, πρὸς ὃν οὐδὲν
[39]   κρείττω τὴν ψυχὴν ἔχων καὶ  πρὸς   ἓν μόνον βλέπων, τὸν τοῦ
[36]   καὶ τῆς σιτοδείας ἐπίκουρος ἀπραγμάτευτος,  πρὸς   ἓν ὁρῶν, τῷ φιλανθρώπῳ τὸ
[55]   τοῦθ' ἥκοντα τέλους· τὰ δὲ  πρὸς   ἑτέρους ἑτέρως, περὶ μικρῶν,
[8]   μέγιστοι, οὔτε τῶν εἰσοισόντων τι  πρὸς   εὐφημίαν νῦν ἐπαινούμενος· ἀλλ'
[7]   ἐπικινδύνως. ~Ἐπόθουν τι καὶ τῶν  πρὸς   ἡδονὴν οἱ γεννάδαι, τῷ χρόνῳ
[78]   τελεύτα» τελεύτα» δὲ καὶ ἀνάβαινε  πρὸς   ἡμᾶς» θαυματουργεῖ τι κἀνταῦθα τῶν
[80]   ἐκτός, Ἕλληνας, Ἰουδαίους, ἐπήλυδας· ἐκείνοις  πρὸς   ἡμᾶς, ὅστις πλέον ἀποκλαυσάμενος πλείονος
[79]   παρὰ τῆς ἄνω χοροστασίας ἐπιζητούμενος,  πρὸς   ἣν ἐκ πλείονος ἔβλεπεν. Ἐγχεῖτο
[21]   ἀέρος φέρεσθαι ὅσον ἡμῖν τὸ  πρὸς   Θεὸν αἴρεσθαι δι' ἀλλήλων καὶ
[71]   τὴν πάλην, ἣν οὐκ ἐπάλαισε  πρὸς   Θεόν, ἀλλ' ὑπὲρ Θεοῦ, τὰ
[41]   θρηνεῖν ἡσυχῆ τὸ πάθος καὶ  πρὸς   Θεὸν μόνον αἴρειν τὰς χεῖρας
[49]   καὶ γὰρ θᾶττον πέμψει με  πρὸς   Θεόν, ζῶ καὶ πολιτεύομαι
[11]   ὅτι μὴ κἀκ τού των  πρὸς   θεοσέβειαν ὠφελήμεθα, ἐκ τοῦ χείρονος
[20]   ἀρετὴν τυποῦσθαι τοὺς νέους  πρὸς   κακίαν. ~Δύο μὲν ἐγνωρίζοντο ἡμῖν
[1]   λόγοις δυνάμεως πεῖραν ποιούμενος, ἔπειτα  πρὸς   μέτρον κρῖναι ταύτην θελήσειε, μίαν
[20]   πρὶν ἐνθένδε ἀπελθεῖν ἐνθένδε μεθισταμένοις·  πρὸς   βλέποντες, καὶ βίον καὶ
[12]   ἔχοντι τῆς ἀρετῆς τὸ παράδειγμα,  πρὸς   βλέπων εὐθὺς ἄριστος ἦν.
[8]   τῶν ἐξ ἀρχῆς ὑπαρχόντων, καὶ  πρὸς   παράδειγμα βλέπων, ὅσον ὑπερηκόντισεν.
[68]   ἠλειμμένου φωνὴν ἀντὶ τῆς χριστοῦ  πρὸς   ὀλίγον ἐπιζητοῦντες, ἠξίουν μεθ' ἡμῶν
[80]   πάσαις ταῖς ἐκκλησίαις, ψυχαῖς ἁπάσαις·  πρὸς   ὃν βλέποντες, ἀπευθυνοῦμεν τὸν βίον,
[49]   καὶ τῷ πλείστῳ τέθνηκα καὶ  πρὸς   ὃν ἐπείγομαι πόρρωθεν. ~Τούτοις καταπλαγέντα
[55]   εἰπεῖν καὶ κατὰ τοῦ Θεοῦ,  πρὸς   ὃν καὶ δι' ὃν
[69]   ἐν τοῖς πρὸς ἐμὲ λόγοις,  πρὸς   ὃν οὐδὲν ἀπόρρητον ἦν αὐτῷ
[52]   σεβάσματι· ἐπειδὴ ταῦτα εἶδε, καὶ  πρὸς   οὐδὲν παράδειγμα ἠδύνατο θεωρεῖν τὰ
[63]   τῆς σωτηρίας ὁδός, ῥᾴστη  πρὸς   οὐρανὸν ἀνάβασις. Οὐκ ἔτι πρόκειται
[5]   δὲ τοῖς ἀριθμουμένοις καὶ οἱ  πρὸς   πατρὸς τούτῳ πατέρες, οἷς πᾶσαν
[7]   δὲ πίονες, ὡς δὲ πρόθυμοι  πρὸς   σφαγήν! Μονονουχὶ καὶ τοῦτο εἰκάζειν
[11]   ἑρπυστικῶν θηρίων ἔστιν τοῖς  πρὸς   σωτηρίαν φαρμάκοις συνεκεράσαμεν· οὕτω καὶ
[61]   διὰ τοῦτο δεῖσθαι πλειόνων· ἀλλὰ  πρὸς   τὰ κρίνα βλέπειν καὶ τὰ
[65]   καὶ τῶν παρόντων ἀπανέστησε καὶ  πρὸς   τὰ μέλλοντα μετεσκεύασεν. ~Ἡλίου μὲν
[37]   ἀλλὰ καὶ νόσῳ τετρυχωμένος, καὶ  πρὸς   ταῖς ἐσχάταις ἀναπνοαῖς ὤν, κατατολμᾷ
[20]   ἀρετή, καὶ τὸ ζῆν  πρὸς   τὰς μελλούσας ἐλπίδας, πρὶν ἐνθένδε
[64]   μέν, ἔργῳ δὲ λέπραν καθαίροντος.  ~Πρὸς   ταῦτα, τί φήσουσιν ἡμῖν οἱ
[50]   μᾶλλον ἡμῖν εἰσιν κατάπληξις.  Πρὸς   ταῦτα ὕβριζε, ἀπείλει, ποίει πᾶν
[11]   ἀλλ' ὅσον χρήσιμον αὐτῶν καρπούμενοι  πρός   τε ζωὴν καὶ ἀπόλαυσιν ὅσον
[67]   καὶ σύνειμι τοῖς ἐπαινουμένοις καὶ  πρὸς   τὴν ἄθλησιν διεγείρομαι. Ὅταν ἠθικοῖς
[8]   παρὸν θαῦμα. Ἐξ οὗ καὶ  πρὸς   τὴν ἄθλησιν ὑπὲρ ἧς ταῦτα
[65]   καιρὸν διατάξαντος. ~Ἀλλὰ τί ταῦτα  πρὸς   τὴν ἐν λόγοις τοῦ ἀνδρὸς
[23]   τί ταῦτα, καίπερ τηλικαῦτα τυγχάνοντα,  πρὸς   τὴν ἐν τῷ ἤθει τοῦ
[40]   ἔργῳ δὲ τὰ πλείω δυνηθεὶς  πρὸς   τὴν θεραπείαν· οὐ τέχνῃ δουλούμενος,
[9]   μηδὲν τῇ συζυγίᾳ βλαβῆναι βιασαμένων  πρὸς   τὴν ἴσην τῆς ἀρετῆς εὐδοκίμησιν,
[12]   θεοσέβειαν ἐξασκούμενος καί, συνελόντι φάναι,  πρὸς   τὴν μέλλουσαν τελειότητα διὰ τῶν
[71]   δεδωκότι προσαγαγών, ἱερεῖον ἕτοιμον καὶ  πρὸς   τὴν σφαγὴν ἐπειγόμενον· ἀλλ' οὐδὲ
[33]   τὸ τῆς πίστεως ἀρραγὲς καὶ  πρὸς   τὴν Τριάδα πιστὸν καὶ γνήσιον·
[13]   καὶ τῆς ἐν τούτοις δυνάμεως  πρὸς   τὴν τῶν νοουμένων δήλωσιν· κίνημα
[25]   καὶ δυσκολία συνέπεσε, καὶ τὸ  πρὸς   τὴν φιλοσοφίαν οὐκ εὔοδον οὐδὲ
[56]   Τί οὖν ἔδει ποιεῖν,  πρὸς   τῆς Τριάδος αὐτῆς! ἵν' εἴπω
[6]   νομοθέτην, τί μηχανῶνται; μᾶλλον δέ,  πρὸς   τί φέρονται παρὰ τῆς πάντα
[67]   φῶς εὑρίσκων, μέχρις ἂν φθάσω  πρὸς   τὸ ἀκρότατον. Ὅταν ἀθλητῶν ἐγκωμίοις
[60]   πλειόνων. Ἅπαντα δὲ οὐδεὶς ἐπῆλθε  πρὸς   τὸ ἀκρότατον οὔκουν τῶν νῦν
[43]   τῆς θείας ἀρχιτέκτων σκηνῆς, πάσῃ  πρὸς   τὸ ἔργον ὕλῃ καὶ τέχνῃ
[71]   οἶμαι δὲ τοῦ ἀνθρωπείου μέτρου  πρὸς   τὸ θεῖον ὕψος ἀντιπαρ έκτασις
[82]   τὸν πάντα βίον ἡμῖν διεξάγοις  πρὸς   τὸ λυσιτελέστατον. Εἰ δὲ μετασταίημεν,
[31]   Οὐ δὲ πολλῶν ἐδεήθη λόγων  πρὸς   τὸ παρεῖναι καὶ συμμαχεῖν· ἀλλ'
[6]   που ἕβδομον, καὶ μικρόν τι  πρός·   τό τε τῆς διαίτης σώμασιν
[69]   ἀρχήν· οὕτω τὸ κήρυγμα διελόμενοι  πρὸς   τὸ χρήσιμον οἶμαι τοῖς δεχομένοις,
[6]   νόμος δὲ μαρτυρίας μήτε ἐθελοντὰς  πρὸς   τὸν ἀγῶνα χωρεῖν, φειδοῖ τῶν
[28]   τῶν εἰρημένων κείμενον! ~Ἐγένετό τις  πρὸς   τὸν ἄνδρα διαφορὰ τῷ πρὸ
[44]   τοῦ ἀνθρώπου λυθὲν καὶ περιπλανηθέν,  πρὸς   τὸν αὐτὸν ἀναστρέφει μετὰ πλειόνων
[29]   γνησίοις, φυγὰς ἐνθένδε σὺν ἡμῖν  πρὸς   τὸν Πόντον μεταχωρεῖ, καὶ τοῖς
[24]   κατεχόντων κροαίνω κατὰ πεδίων καὶ  πρὸς   τὸν σύννομον ἐφερόμην. ~Ὡς δ'
[80]   καταλυόμενον· ἀγὼν δὲ τοῖς ἡμετέροις  πρὸς   τοὺς ἐκτός, Ἕλληνας, Ἰουδαίους, ἐπήλυδας·
[21]   ἐκεῖσε διδασκάλους φέρουσα, καὶ  πρὸς   τοὺς ἔξωθεν παιδευτάς. Τὰς ἄλλας
[21]   τοῦ ἴσου λόγου· τε  πρὸς   τοὺς ἱεροὺς ἡμῶν οἴκους καὶ
[74]   ἡμεῖς φειδώμεθα. ~Ἐπαινεῖς Ἡλίου τὴν  πρὸς   τοὺς τυράννους παρρησίαν, καὶ τὴν
[29]   μαθητής; Οὔτε γὰρ ἀντιτείνειν εἶχε  πρὸς   τοὺς ὑβριστὰς τοὺς σπουδαστάς,
[35]   ἑαυτοῦ παισίν, ἤτ' οὖν συνδούλοις,  πρὸς   τοῦτο συνεργοῖς χρώμενος, ἐθεράπευε μὲν
[63]   τὸ συμπαθὲς δοκιμάζεται. Τί μοι  πρὸς   τοῦτο τὸ ἔργον, ἑπτάπυλοι Θῆβαι
[40]   τῷ δύνασθαι μέν, φείδεσθαι δὲ  προσα   γόμενος· τὸ δὲ μέγιστον, τῷ
[58]   ἐκ τῆς προτέρας τῇ νέᾳ  προσαγαγούσης,   ἐντεῦθεν καὶ τὰ ἐκείνων ἐστασιάσθη.
[71]   ἐκ τῆς ἐπαγγελίας τῷ δεδωκότι  προσαγαγών,   ἱερεῖον ἕτοιμον καὶ πρὸς τὴν
[17]   δὲ ἦν, οὐκ εὔνοια τὸ  προσάγον,   ἐπηρώτων τε αὐτὸν φιλονείκως μᾶλλον
[64]   τῷ κανόνι τοὺς οὐ κανόνας  προσάγοντες;   Ἔστι λεπροὺς μὲν ἀσπάζεσθαι καὶ
[16]   ὅσοι περιττοὶ τὰ σοφιστικὰ καὶ  προσαγωγοὶ   τῶν λημμάτων, κἀντεῦθεν μάλιστα διὰ
[69]   ἐγράφετο, μᾶλλον τῇ τε ἀληθείᾳ  προσάγωνται   καὶ τοὺς ἀσεβοῦντας ἐπιστομίζωσιν. Ἔμοι
[14]   τράπωμαι· ἔχει γάρ τι καὶ  πρόσαντες   ἡμῖν λόγος. Ποθῶ μὲν
[57]   ῥάκος σφενδονᾶσθαι προσέταττεν. δέ,  Προσαποδύσομαί   σοι, φησίν, εἰ βούλει, καὶ
[25]   ἐξ ἀγενείων, ἀνδρικώτερον τῇ φιλοσοφίᾳ  προσβαίνοντες·   οὐ σὺν ἀλλήλοις μὲν ἔτι,
[31]   ἤδη τῶν Ἐκκλησιῶν, τῷ δὲ  προσβάλλοντες,   τὸ δὲ ἐλπίζοντες ἐκ τῆς
[52]   ἔνδον ἐγένετο καὶ τὴν ἀκοὴν  προσβαλούσῃ   τῇ ψαλμῳδίᾳ κατεβροντήθη τοῦ τε
[78]   ὀκνεῖ μὲν προσελθεῖν λόγος,  προσβήσεται   δὲ ὅμως, εἰ καὶ ἄλλοις
[56]   ὃν περιέπουσιν ἄγγελοι, καὶ  προσβλέπειν   ὄκνουσι γυναῖκες; Καὶ οὐ τοῦτο
[47]   τοὺς τότε ἀγῶνας γνωρίζουσι, τὰς  προσβολάς,   τὰς ὑποσχέσεις, τὰς ἀπειλάς, τοὺς
[58]   αὐτῷ μὲν ὁρώμεναι, ἐκείνῳ δὲ  προσγενόμεναι,   καὶ τὸν ἅγιον Ὀρέστην ἐκκαρποῦσθαι
[40]   ἁπαλὸν κερασάμενος· ὀλίγα μὲν λόγου  προσδεηθείς,   ἔργῳ δὲ τὰ πλείω δυνηθεὶς
[15]   εὐθὺς μετ' ἐμέ, μετὰ πολλῆς  προσδεχθέντα   καὶ περιφανοῦς τῆς ἐλπίδος. Καὶ
[14]   τοῖς εἰρημένοις καὶ μικρόν τι  προσδιατρίψαι   τῷ διηγήματι, ὅθεν τε καὶ
[27]   δὲ τῆς ὑφεδρίας μικρόν τι  προσδιατρίψωμεν.   Οἷον γάρ με καὶ τοῦτο
[51]   βιάζεσθαι φανερῶς, μὴ  προσδοκᾶν   εἴξειν ταῖς ἀπειλαῖς. Ἐφ' οἷς
[39]   γὰρ ἄλλων ἁπάντων οἰομένων καὶ  προσδραμεῖσθαί   με τῷ γεγονότι καὶ περιχαρήσεσθαι,
[69]   ἐνησχολήθησαν, οἱ δὲ τῇ θεολογίᾳ  προσέβησαν·   καὶ οἱ μὲν ἐκ τῶν
[42]   ὀφθαλμοῖς οὐδὲ νυσταγμὸν τοῖς βλεφάροις·  προσεδαπάνα   τὸ λειπόμενον τῶν σαρκῶν ταῖς
[14]   συμπνοίας καὶ συμφυΐας, εἰ χρὴ  προσειπεῖν   οἰκειότερον. Φιλεῖ γὰρ οὔτε ὄψις
[48]   φησίν, οὗτος, βούλεται, τοὔνομα  προσειπών,   οὔπω γὰρ ἐπίσκοπον ἠξίου καλεῖν,
[78]   Τοῖς δὲ ἑξῆς ὀκνεῖ μὲν  προσελθεῖν   λόγος, προσβήσεται δὲ ὅμως,
[51]   ὑποχωρήσεως. Αὐτὸν δὲ τῷ βασιλεῖ  προσελθόντα   ὡς εἶχε τάχους· Ἡττήμεθα, βασιλεῦ,
[58]   διὰ τοῦτο μετεποιεῖτο τῶν νεωστὶ  προσελθόντων,   ὡς αὐτῷ διαφερόντων ἤδη κἀκείνου
[52]   τὰ δῶρα τῇ θείᾳ τραπέζῃ  προσενεγκεῖν   ἔδει, ὧν αὐτουργὸς ἦν, συνεπελάβετο
[19]   πείσομαι, ὧν τῆς θαλάμης ἐξελκομένων  προσέξονται   ταῖς κοτύλαις αἱ πέτραι, καὶ
[55]   πολλάκις κακοπάθεια. Ἔκαμνεν, ἐδάκρυεν, ἐδυσφόρει,  προσέπεμπεν,   ἠντιβόλει· Τὴν ἀπολογίαν ἔχεις, ἐβόα·
[39]   πρεσβυτέρων προτίμησιν, οὔτε ἐμέμψατο, καὶ  προσεπῄνεσεν,   εὖ ποιῶν, τῦφον κατηγορηθῆναι μᾶλλον
[57]   διώκτου. Τὸ περιαυχένιον ῥάκος σφενδονᾶσθαι  προσέταττεν.   δέ, Προσαποδύσομαί σοι, φησίν,
[43]   ἄλογος πρᾶξις καὶ λόγος ἄπρακτος,  προσετίθει   τῷ λόγῳ καὶ τὴν ἐκ
[71]   οὐδὲ τὸ ἐκείνου μικρόν, ἑαυτὸν  προσήγαγε   τῷ Θεῷ καὶ οὐδὲν ὡς
[21]   σπουδάζοντας. Ἄλλοις μὲν οὖν ἄλλαι  προσηγορίαι   τινές εἰσιν, πατρόθεν
[2]   τῷ νομίζειν ἄλλοις μᾶλλον ἡμῶν  προσήκειν   τὸν ἔπαινον. Ἀλλὰ πρῶτον μὲν
[64]   καὶ σταυρὸν οὐκ ἀπαξιοῦντα, ἵνα  προσηλώσῃ   τὴν ἐμὴν ἁμαρτίαν, καίτοι τί
[52]   ἦν ἔθος, ἄδηλον ὂν εἰ  προσήσεται,   τηνικαῦτα τὸ πάθος γνωρίζεται. Περιτρέπει
[79]   καὶ παράφρονας τὸ πάθος· καὶ  προσθεῖναί   τι τῆς ἑαυτῶν ζωῆς αὐτὸν
[8]   εἰς φιλοτιμίαν, μεῖζον ἐκείνῳ τὸ  προσθεῖναι   τοῖς ἄνω παρ' ἑαυτοῦ, καθάπερ
[14]   καὶ τῶν κατ' ἐμαυτόν τι  προσθεῖναι   τοῖς εἰρημένοις καὶ μικρόν τι
[15]   δὲ οἷον καὶ ἥδυσμά τι  προσθεῖναι   τῷ λόγῳ μικρὸν ἀφήγημα, τοῖς
[50]   τοσαύτης τῆς παρρησίας, τὸ ἑαυτοῦ  προσθεὶς   ὄνομα. Οὐδὲ γὰρ ἐπισκόπῳ ἴσως,
[17]   δύναται δὲ καὶ μικρὰ  προσθήκη   τὸ πᾶν ἐν τοιούτοις, ἴσας
[38]   τε τοῦ ἀνδρὸς ἀρετήν, οὐχὶ  προσθήκην,   ἀλλ' ἐργασίαν οἶμαι μείζω τηνικαῦτα
[59]   τῆς ἐκείνου ψυχῆς ἀξίαν.  Προσθήκην   γὰρ τῆς Ἐκκλησίας ποιεῖται τὴν
[35]   Οὐδὲ γὰρ τοῦτο μικρὸν εἰς  προσθήκην.   Συναγαγὼν γὰρ ἐν ταὐτῷ τοὺς
[68]   ἀνδρὸς μάλιστα μεγαλοφωνίας, ἔτι κἀκεῖνο  προσθήσω   τοῖς εἰρημένοις· χρησιμώτατον γὰρ τοῖς
[44]   τὴν προτέραν ἧτταν ἀνακαλεσόμενος καὶ  προσθήσων   τι τοῖς πρώτοις παλαίσμασι· δεινὸν
[8]   τοῦτο διῆλθον, οὐχ ἵν' ἐκείνῳ  προσθῶ   τι τῆς εὐδοξίας· οὔτε γὰρ
[63]   ἀπεῖχε τοῦ πάθους; ἀλλὰ τὸ  προσιέναι   τοῖς σώμασιν ἐπὶ θεραπείᾳ διὰ
[17]   ἐκείνης τῆς διατριβῆς ὄντες ἐτύγχανον,  προσιόντες   αὐτῷ μετὰ φιλικοῦ πλάσματος, φθόνος
[2]   τἀληθές, ὥσπερ οἱ τοῖς ἱεροῖς  προσιόντες,   πρὶν καθαρθῆναι καὶ φωνὴν καὶ
[48]   λεόντειον δὲ βρυχωμένῳ, καὶ μηδὲ  προσιτὸν   τοῖς πλείοσιν, γεννάδας ἐκεῖνος
[72]   Τριάδα, καὶ λαὸν καθαίρων οὐ  προσκαίροις   ῥαντίσμασιν, ἀλλ' ἀϊδίοις ἁγνίσμασι. Τί
[43]   περὶ βρωμάτων καὶ πωμάτων καὶ  προσκαίρων   θυσιῶν καὶ σαρκὸς καθαρσίων· ἀλλὰ
[67]   χωρεῖν ἐν βάθους, ἄβυσσον ἀβύσσῳ  προσκαλούμενος   καὶ φωτὶ φῶς εὑρίσκων, μέχρις
[54]   τοὺς ἀρίστους ἐκλεγόμενος καὶ λιταῖς  προσκείμενος,   εἴπερ ἄλλοτέ ποτε, καὶ κατὰ
[37]   τῆς κεφαλῆς τοῦ χρισθέντος. Τοῦτο  προσκείσθω   τοῖς παλαιοῖς διηγήμασιν, ὅτι πόνος
[32]   ἐν τῷ μέσῳ σκῶλα καὶ  προσκόμματα,   καὶ οἷς ἐκεῖνοι θαρροῦντες καθ'
[40]   τετάχθαι, ἕνα δὲ κίνδυνον τὸ  προσκρούειν   ἐκείνῳ, καὶ ἀλλοτρίωσιν ἀπὸ Θεοῦ
[48]   ἐμὸς βούλεται, οὐδὲ κτίσμα τι  προσκυνεῖν   ἀνέχομαι, Θεοῦ τε κτίσμα τυγχάνων
[30]   εὐσεβεστάτῳ μέρει καὶ καθαρωτάτῳ καὶ  προσκυνητῇ   τῆς Τριάδος, ἣν δὴ μόνην
[19]   ἀφεθήσονται παρ' ἀλλήλων τι  προσλαβεῖν   ἐκ τῆς βίας. Εἰ μὲν
[8]   γὰρ μέγα τοῖς ἄλλοις τὸ  προσλαβεῖν   τι παρὰ τῶν ἄνωθεν εἰς
[32]   καθ' ἡμῶν ἐστρατεύσαντο· τὸ μὲν  προσλαμβάνει,   τὸ δὲ κατέχει, τὸ δὲ
[58]   σύνοδοι παρὰ τοῦ νέου μητροπολίτου,  πρόσοδοι   διηρπάζοντο· πρεσβύτεροι τῶν ἐκκλησιῶν, οἱ
[58]   αὐτὸν ἐξέμηνεν, αἱ Ταυρι καὶ  πρόσοδοι   καὶ παρόδιοι, αὐτῷ μὲν ὁρώμεναι,
[67]   τὸ ἀκρότατον. Ὅταν ἀθλητῶν ἐγκωμίοις  προσομιλήσω,   περιφρονῶ τὸ σῶμα καὶ σύνειμι
[47]   τοὺς ἐκ τοῦ δικαστικοῦ τάγματος  προσπεμπομένους   αὐτῷ καὶ πείθειν ἐπιχειροῦντας, τοὺς
[47]   βουλευσάμενος. Ὡς γὰρ βέλος ἰσχυροτέρῳ  προσπεσὸν   ἀπεκρούσθη, καὶ ὡς κάλως ῥαγεὶς
[34]   τυπούμεναι, νόμῳ τῷ τρόπῳ χρώμεναι·  προστασίαι   τῶν δεομένων, αἱ μὲν πλείους
[28]   κανονικῶς μᾶλλον τυραννικῶς τὴν  προστασίαν   δεξάμενον· καὶ παρῆσαν τῶν δυτικῶν
[25]   τοὺς πολλοὺς τῶν νῦν τῆς  προστασίας   ἐφιεμένων· ἀλλὰ τάξει καὶ νόμῳ
[34]   τοῦ ἀνδρὸς κηδε μονίας καὶ  προστασίας,   πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα γνωρίσματα·
[44]   οὐ τοῖς ἄγουσι μόνον αὐτὸν  προστάταις   τῆς ἀθεΐας, ἀλλὰ καὶ πᾶσιν
[68]   ἐκείνοις ὑπελαμβάνετο καὶ τῷ κακῷ  προστάτῃ   τῆς ἀσεβείας· ἵνα τὸν μὲν
[47]   κάλως ῥαγεὶς ὑπεχώρησε, τοιούτῳ τῷ  προστάτῃ   τῆς Ἐκκλησίας ἐνέτυχε καὶ τοσούτῳ
[81]   δοκοῦσί μοι καὶ χῆραι τὸν  προστάτην   ἐπαινέσεσθαι, καὶ ὀρφανοὶ τὸν πατέρα,
[56]   τραπέζῃ προσφεύγει, καὶ Θεὸν ποιεῖται  προστάτην   κατὰ τῆς ἐπηρείας. Τί οὖν
[42]   τοῦ κοινοῦ κηδεμὼν καὶ  προστάτης,   ἐπειδὴ σὴς ὀστέων καρδία αἰσθητική,
[38]   ποσῶς ἀγαθόν· ἄρχοντος δὲ καὶ  προστάτου   κακίαν, καὶ μάλιστα τὴν τοιαύτην
[48]   δοκοῦμεν; οὐδέν, ἔφη, ταῦτα  προστάττοντες.   Τί δαί; Οὐ μέγα σοι
[1]   θελήσειε, μίαν ἐκ πασῶν ὑπόθεσιν  προστησά   μενος, καθάπερ οἱ ζωγράφοι τοὺς
[2]   ἡμῖν ἰτέον τὴν εὐφημίαν, αὐτὸν  προστησαμένοις   τοῦ λόγου τὸν ἐκείνου Θεόν,
[80]   τάφῳ τῶν πατέρων δίδοται, καὶ  προστίθεται   τοῖς ἱερεῦσιν ἀρχιερεύς, τοῖς
[44]   ἀσεβείας, καὶ χειρωσάμενον πᾶν τὸ  προστυχόν,   ἑνὸς ἀνδρὸς καὶ μιᾶς πόλεως
[26]   εὑρίσκεται ῥᾳδίως μὴ πονηθείς, καὶ  πρόσφατος   τὴν ἀξίαν, ὁμοῦ τε σπαρεὶς
[80]   τὰς ὑπὲρ ἡμῶν, ὡς οἶμαι,  προσφέρων   θυσίας καὶ τοῦ λαοῦ προευχόμενος·
[56]   συνετήν. Τῇ ἱερᾷ τραπέζῃ  προσφεύγει,   καὶ Θεὸν ποιεῖται προστάτην κατὰ
[40]   ἀλλ' εὐνοίᾳ σφετεριζόμενος· οὐ δυναστείᾳ  προσχρώμενος,   ἀλλὰ τῷ δύνασθαι μέν, φείδεσθαι
[20]   Πίνδαρος, οὕτως ᾔειμεν εἰς τὸ  πρόσω,   Θεῷ καὶ πόθῳ συνεργοῖς χρώμενοι.
[19]   κἄν μέ τις ἀπάγῃ τοῦ  πρόσω   τυραννικῶς, τὸ τῶν πολυπόδων πείσομαι,
[48]   ὑφ' ἡμῖν τεταγμένων· οὐ γὰρ  προσώποις   τὸν χριστιανισμόν, ἀλλὰ πίστει χαρακτηρίζεσθαι»
[44]   μιμητὴς ἐκεῖνος, ὁμοῦ τε τὴν  προτέραν   ἧτταν ἀνακαλεσόμενος καὶ προσθήσων τι
[58]   καὶ πολλὰ τῶν ἐκ τῆς  προτέρας   τῇ νέᾳ προσαγαγούσης, ἐντεῦθεν καὶ
[80]   παντὸς καὶ ἡλικίας ἁπάσης, οὐ  πρότερον   γινωσκόμεναι· ψαλμῳδίαι θρήνοις ὑπερνικώμεναι, καὶ
[26]   νηΐτην νόμον, ὃς τὴν κώπην  πρότερον   ἐγχει ρίσας τῷ νῦν κυβερνήτῃ
[56]   πάντα δρᾶσαι καὶ παθεῖν ἐθελῆσαι  πρότερον   τι βουλεύσασθαι κατ' αὐτῆς
[26]   ὅστις οὐ φύσεις ἀρρωστημάτων ἐσκέψατο  πρότερον,   πολλὰ χρώματα συνε κέρασεν
[67]   θαυμάζω τὸν κτίστην πλέον  πρότερον,   ὄψει μόνῃ διδασκάλῳ χρώμενος. Ὅταν
[2]   ἐμοὶ σεβασμία καὶ νῦν καὶ  πρότερον.   Πάντως δὲ ὡς σὺν ἡμῖν
[69]   τοῦτο ἀποφηνάμενος, ἀλλ' μηδέπω  πρότερον   πολλάκις πεποίηκεν, ἐπαρασάμενος ἑαυτῷ τὸ
[54]   θαυμαστὸν οὐδέν, ἐπεὶ καὶ Δαβὶδ  πρότερον   ταὐτὸ ἐπὶ τῷ παιδὶ πεπονθὼς
[15]   Εἶχον δὲ μικρῷ μὲν ἐμὲ  πρότερον,   τὸν δ' εὐθὺς μετ' ἐμέ,
[27]   τύπος καθίσταται. Τὰς γὰρ ἱερὰς  πρότερον   ὑπαναγινώσκων τῷ λαῷ βίβλους,
[52]   ἀνθρωπίνην· τὸν μὲν τοῦ λαοῦ  προτεταγμένον   ὄρθιον, οἷον τὸν Σαμουὴλ
[75]   προεξεταζέτω τοῖς λεγομένοις, ὅτι μὴ  προτιθεὶς   μηδὲ εἰς ἶσον μετάγων τὸν
[63]   μᾶλλον σώμασι γνωριζόμενοι· οὐδὲ  προτίθενται   συνόδοις τε καὶ συλλόγοις κατὰ
[80]   τὴν τοῦ ἀνδρὸς πολιτείαν, καὶ  προτίθημι   τῷ χρόνῳ κοινὸν ἀρετῆς πίνακα
[25]   λαμπρότερον ἀποδείξασα, λαμπτῆρα τῆς Ἐκκλησίας  προτίθησι   περιφανῆ τε καὶ περιβόητον, τοῖς
[59]   μόνον ἠτίμαζεν, οὗ Θεὸν ἔδει  προτιμηθῆναι   καὶ πλεῖον ἔχειν τῶν λυομένων
[71]   κατεσοφίσθη περὶ τὴν τῶν τέκνων  προτίμησιν,   ἀλλ' ἑκάστῳ τὰ πρὸς ἀξίαν
[39]   αἰτίας, οὐδὲ τὴν τῶν πρεσβυτέρων  προτίμησιν,   οὔτε ἐμέμψατο, καὶ προσεπῄνεσεν, εὖ
[12]   παιδευτὴν ἀρετῆς Πόντος τηνικαῦτα  προὐβάλλετο,   σπαργανοῦται καὶ διαπλάττεται πλάσιν τὴν
[63]   ἑτέρως· ἀλλὰ κοινὸν ἅπασιν ἀγῶνα  προὔθηκε   τοῖς τῶν λαῶν προεστῶσι, τὴν
[56]   μὲν παρῆν· δὲ  προὐκάθητο   γέμων θυμοῦ καὶ φρονήματος. Εἱστήκει
[55]   τὸν τῆς Ποντικῆς μοίρας ὕπαρχον·  προφάσει   μὲν ὡς ὑπὲρ γυναίου τινὸς
[26]   δυνατωτέρων οἱ θρόνοι. Σαμουὴλ ἐν  προφήταις,   τὰ ἔμπροσθεν βλέπων· ἀλλὰ
[71]   εὐλογιῶν μερισμὸν σὺν οὐκ ἀγεννεῖ  προφητείᾳ   τοῦ μέλλοντος· ἀλλ' ἐπαινῶ καὶ
[74]   τὸν ἐν γαστρὶ κήτους εὐξάμενον  προφήτην   φυγάδα, καὶ ὡς ἀπὸ θαλάμου,
[70]   ἐπ' εὐσεβείᾳ γνωρίμων, νομοθετῶν, στρατηγῶν,  προφητῶν,   διδασκάλων, τῶν ἀνδρικῶν μέχρις αἵματος,
[40]   ὑπεκλίθησαν, ἄλλος ἄλλον εἰς ἀπολογίαν  προφθάνοντες   καὶ τὸ μέτρον τῆς ἀπεχθείας
[12]   τῆς ἀκριβείας τὰ τῆς ἀκριβείας  προχαραττόμενος.   ~Ἐπεὶ δὲ ἱκανῶς εἶχε τῆς
[77]   καὶ τὸ περὶ λόγον μὴ  πρόχειρον,   σύννουν τε, ὡς τὰ πολλά,
[17]   σαφῶς ἤδη παραγυμνούμενον, ἐξαίφνης μεταβαλών,  πρύμναντε   ἐκρουσάμην ἐκείνῳ θέμενος καὶ ἑτεραλκέα
[39]   ἡμῶν οὕτω διανοηθείς, οὓς ἐν  πρώ   τοις τῶν ἑαυτοῦ φίλων καὶ
[26]   νῦν κυβερνήτῃ κἀκεῖθεν ἐπὶ τὴν  πρώραν   ἀγαγὼν καὶ πιστεύσας τὰ ἔμπροσθεν,
[58]   ἰδίαν ὁδὸν ὁδεύοντος, εἴργων τοῦ  πρώσω   μετὰ λῃστρικοῦ συντάγματος. Καὶ
[46]   ἀγωνίσματα. Τίνα δὴ λέγω τὰ  πρῶτα;   Ἐξορίαι, φυγαί, δημεύσεις, ἐπιβουλαὶ φανεραί
[46]   δὴ λαμπρὰ μὲν αὐτοῦ τὰ  πρῶτα   νεανιεύματα, λαμπρότερα δὲ τὰ τελευταῖα
[12]   αὐτὸν θεωρήσωμεν. ~Τὰ μὲν δὴ  πρῶτα   τῆς ἡλικίας ὑπὸ τῷ μεγάλῳ
[10]   τοῦ παιδὸς κωλύεται μόνου τὸ  πρωτεῖον   ἔχειν. Τίς Ἐμμελίαν, τὴν ὅπερ
[20]   ἀμφοτέροις, οὐχ ὅστις αὐτὸς τὸ  πρωτεῖον   ἔχοι, ἀλλ' ὅπως τῷ ἑτέρῳ
[21]   ἐγνωρίζοντο ἡμῖν ὁδοί· μὲν  πρώτη   καὶ τιμιωτέρα, δὲ δευτέρα
[53]   ἡμᾶς φιλανθρωπίας ἀρχὴ καὶ κατάστασις  πρώτη·   τοῦτο τὸ λῆμα τῆς τότε
[49]   ὄντος σώματος; Πλὴν εἰ τὴν  πρώτην   λέγοις πληγήν, ταύτης γὰρ σὺ
[1]   κρείττονα, τῶν ἄλλων ἑλέσθαι τὴν  πρώτην·   τοσοῦτον ἔργον τοῦ ἀνδρὸς
[17]   ὑποκλίνειν ἑαυτοῖς ἐπειρῶντο διὰ τῆς  πρώτης   ἐπιχειρήσεως, τήν τε ἄνωθεν τοῦ
[70]   χειρὸς καὶ παραδείσου τρυφῆς καὶ  πρώτης   νομοθεσίας· ἀλλ' εἰ μή τι
[18]   αὐτῶν Ἀθηνῶν, ὡς διὰ τῆς  πρώτης   πείρας ἐληλεγμένων καὶ ᾐσχυμμένων ὑφ'
[44]   ἀνακαλεσόμενος καὶ προσθήσων τι τοῖς  πρώτοις   παλαίσμασι· δεινὸν γὰρ εἶναι καὶ
[13]   ἐκ τοῦ δήμου καὶ τοῖς  πρώτοις   τῆς πόλεως, μείζω μὲν τῆς
[33]   ἄπρακτοι, καὶ κακοὶ κακῶς τότε  πρῶτον   αἰσχυνθέντες καὶ ἡττηθέντες, καὶ μαθόντες
[47]   ζωτικὸν σπινθῆρα τῆς ἀληθείας· τότε  πρῶτον   ᾔσθετο κακῶς βουλευσάμενος. Ὡς γὰρ
[39]   ὕλῃ πλείονι τῇ ἐξουσίᾳ χρωμένην.  ~Πρῶτον   μὲν ἐκεῖνο πᾶσι ποιεῖ φανερόν,
[16]   Ἀττικὸς καὶ παιδιὰ σπουδῇ σύμμικτος.  Πρῶτον   μὲν ξεναγεῖται παρά τινι τῶν
[2]   ἡμῶν προσήκειν τὸν ἔπαινον. Ἀλλὰ  πρῶτον   μὲν ὤκνουν τὸν λόγον, εἰρήσεται
[11]   παρ' ἡμῖν ἀγαθῶν εἶναι τὸ  πρῶτον·   οὐ ταύτην μόνην τὴν εὐγενεστέραν
[57]   οὗτος αὐτοῖς εὐσεβέστερος ἦν, ὃς  πρῶτος   ἐπι βαλεῖ χεῖρα τῷ τολμητῇ
[70]   τοῦ παραδείσου τετύχηκεν. Ἐνὼς ἤλπισε  πρῶτος   ἐπικαλεῖσθαι τὸν Κύριον· δὲ
[54]   γὰρ πατάξας Αἰγύπτου τὰ  πρωτότοκα,   τραχυνομένης κατὰ τοῦ Ἰσραήλ, οὗτος
[46]   καὶ πρὸ γενέσεως. Ταῦτα τῶν  πρώτων   αὐτοῦ νεανιευμάτων τὰ διηγήματα,
[9]   τε καὶ τιμηθὲν ἐκ τῶν  πρώτων   ὑποδειγμάτων, τά τε ἄλλα, ὅσα
[59]   ὄντως μητροπολίτης συναπήχθη τοῖς  πταίουσιν,   παριδεῖν ταῦτα ἠνέσχετο,
[81]   σωφρονιστήν, οἱ τῆς ἐρημίας τὸν  πτερωτήν,   οἱ τῆς ἐπιμιξίας τὸν δικαστήν,
[61]   τὰ κρίνα βλέπειν καὶ τὰ  πτηνά,   οἷς ἄτεχνον τὸ κάλλος καὶ
[12]   κατ' αὐτὸν ἡρώων διδάσκαλον· οὐδὲ  πτῶκας   βάλλειν κατατρέχειν νεβρῶν
[52]   τὴν περιτροπὴν ἔστησε, κἂν κατηνέχθη  πτῶμα   δακρύων ἄξιον. Εἶεν. ~Ἃ δὲ
[61]   Χριστοῦ, καὶ σάρκα δι' ἡμᾶς  πτωχεύσαντος,   ἵν' ἡμεῖς πλουτισθῶμεν θεότητα. Ἐντεῦ
[81]   καὶ ὀρφανοὶ τὸν πατέρα, καὶ  πτωχοὶ   τὸν φιλόπτωχον, καὶ τὸν φιλόξενον
[63]   ~Τί ἔτι; Καλὸν φιλανθρωπία καὶ  πτωχοτροφία   καὶ τὸ τῆς ἀνθρωπίνης ἀσθενείας
[34]   ψυχὴν φέρει δι' εὐνοίας δουλούμενον·  πτωχοτροφίαι,   ξενοδοχίαι, παρθενοκομίαι· νομοθεσίαι μοναστῶν, ἔγγραφοί
[9]   πολλὰ μὲν καὶ ἄλλα γνωρίσματα,  πτωχοτροφίαι,   ξενοδοχίαι, ψυχῆς κάθαρσις ἐξ ἐγκρατείας,
[34]   τῷ Κυρίῳ δανείζειν τὸν ἐλεοῦντα  πτωχούς,   ἀκούοντες· οὐδ' ὅτι συνέχων
[35]   διαθρύπτει πεινῶσι τροφὴν καὶ χορτάζει  πτωχοὺς   ἄρτων καὶ διατρέφει αὐτοὺς ἐν
[35]   ἐν ἐρήμῳ λαὸν φυγάδα, οὐδὲ  πυθμέσι   πηγάζειν τροφὴν ἀδάπανον κενώσει πληρουμένοις,
[68]   τῶν ἀκολούθων εἰπεῖν, ἀραμένῳ τὸ  πυκτίον   ἀκολουθεῖν. Οἰκονομεῖν δὲ τοὺς λόγους
[22]   αὐτοῖς οἱ Ὀρέσται καὶ οἱ  Πυλάδαι·   οὐδὲν οἱ Μολιονίδαι, τῆς Ὁμηρικῆς
[68]   κινῶν τὴν γραφίδα ὡς ἐκ  πυξίδος   τοῦ Πνεύματος· τὴν δὲ κυρίαν
[50]   περιφρονοῦντες, πρὸς αὐτὸν μόνον βλέπομεν.  Πῦρ   δὲ καὶ ξίφος καὶ θῆρες
[32]   δὲ πέλεκυς κόπτων πέτραν,  πῦρ   ἐν ἀκάνθαις, φησιν
[67]   ἐντύχω λόγοις, τὸ Σοδομιτικὸν ὁρῶ  πῦρ,   τεφροῦνται γλῶσσαι πονηραὶ καὶ
[63]   καὶ Μαυσόλου Καρικὸς τάφος καὶ  Πυρα   μίδες καὶ Κολοσσοῦ χαλκὸς ἄμετρος,
[67]   καὶ παράνομοι, τὸν Χαλανῆς  πύργον,   κακῶς μὲν οἰκοδομούμενον, καλῶς δὲ
[54]   ἅγιος ἀνασώζεται καὶ γίνεται  πυρετοῦ   δῶρον ἀνὴρ εὐσεβής, βασιλέα θρασὺν
[74]   συνηκολούθησεν; Ἐπαίνει κἀκείνου τὴν ἐν  πυρὶ   ζωήν, τῷ πλήθει λέγω τῶν
[51]   παθεῖν, ὃς μαλάσσεται μὲν τῷ  πυρί,   μένει δὲ ὅμως σίδηρος· καὶ
[74]   Ἐῶ τἆλλα, τοὺς δροσισθέντας ἐν  πυρὶ   νεανίας· τὸν ἐν γαστρὶ κήτους
[47]   μαχαίρας ἐπαπειλοῦντα, καὶ τῷ οἰκείῳ  πυρὶ   πεμπόμενον. δὲ μάλιστά μοι
[21]   ῥέων γλυκύς, ζῷον ἐν  πυρὶ   σκαῖρον, τὰ πάντα ἁλίσκεται,
[74]   τυράννους παρρησίαν, καὶ τὴν διὰ  πυρὸς   ἁρπαγήν; Ἐλισσαίου τε τὴν καλὴν
[11]   εἰς Χριστόν· ὡς δὲ καὶ  πυρὸς   καὶ τροφῆς καὶ σιδήρου καὶ
[23]   Τίς μὲν ῥητορικὴν τοσοῦτος, τὴν  πυρὸς   μένος πνέουσαν, εἰ καὶ τὸ
[74]   τῶν πειρασμῶν, καὶ τὴν διὰ  πυρὸς   σωτηρίαν, καίοντος μέν, οὐ κατακαίοντος
[25]   Καισαρέων πόλεως τῇ οἰκουμένῃ πάσῃ  πυρσεύουσα.   Καὶ τίνα τρόπον; Οὐ σχεδιάσασα
[17]   οὐκ ἔτι σπινθήρ, ἀλλ' ἤδη  πυρσὸς   ἀνάπτεται περιφανὴς καὶ ἀέριος. ~Οἱ
[12]   τῷ πατρὶ παραθέων ἐγγύθεν ἐν  πωλικῷ   τῷ φρυάγματι καὶ τῶν ἄκρων
[12]   τὰ πολεμικὰ κράτιστος εἶναι  πωλοδαμνεῖν   ἄριστα, τῷ αὐτῷ πώλῳ καὶ
[12]   εὐθὺς ἄριστος ἦν. Ὥσπερ τοὺς  πώλους   καὶ τοὺς μόσχους ὁρῶμεν ὁμοῦ
[12]   πωλοδαμνεῖν ἄριστα, τῷ αὐτῷ  πώλῳ   καὶ διδασκάλῳ χρώμενος, μυελοῖς
[43]   τούτῳ, νομοθετοῦντος περὶ βρωμάτων καὶ  πωμάτων   καὶ προσκαίρων θυσιῶν καὶ σαρκὸς
[79]   τότε δὴ θαῦμα γίνεται τῶν  πώποτε   γενομένων ὀνομαστότατον. ~Προεκομίζετο μὲν
[34]   γνωριμώτατον. Λιμὸς ἦν, καὶ τῶν  πώποτε   μνημονευομένων χαλεπώτατος. Ἔκαμνε δὲ
[7]   θήραμα τῶν νῦν τῶν  πώποτε.   ~Ὦ τοῦ θαύματος! αὐτοὶ τοῦ
[64]   ἀρεταῖς αἱ κακίαι, καί εἰσί  πως   ἀγχίθυροι· καὶ ῥᾷστον ἄλλο τι
[20]   καὶ πόθῳ συνεργοῖς χρώμενοι. Ὤ!  πῶς   ἀδακρυτὶ τὴν τούτων ἐνέγκω μνήμην!
[48]   ἑορτήν, οὐκ εἰς κρίσιν καλούμενος.  Πῶς   ἂν ἀξίως διηγησάμην, τὴν
[39]   τοῖς αὐτοῦ βουλεύμασιν ἐναντίον. Καίτοι  πῶς   ἂν μᾶλλον ἔδειξεν ἄνθρωπος πάσης
[48]   τὸ κοινωνοὺς ἔχειν, μέγα μέν·  πῶς   γὰρ οὔ; Πλάσμα Θεοῦ καὶ
[49]   ἡμῶν ἅπτεται. Καὶ τὸν εἰπεῖν·  Πῶς   καὶ τίνα τρόπον; Ὅτι τοι,
[58]   διϊσταμένων καὶ τεμνομένων. Καὶ γάρ  πως   ταῖς καινοτομίαις χαίρουσιν ἄνθρωποι καὶ
[60]   καὶ τοὺς ἄγαν ἀπλήστους, ὡδί  πως   τῷ λόγῳ χρήσομαι. Ἄλλοι μὲν




Recherches | Texte | Lecture | Liste du vocabulaire | Index inverse | Menu | Site de Philippe Remacle

 
UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher

Dernière mise à jour : 23/06/2009