Livre, Chap.
[1, 8]	ἀθάνατα κατ´ αὐτοῦ δικαιωτήρια μετεχώρει.	~ηʹ	Ὡς μετὰ Νεστόριον Μαξιμιανός, καὶ
[1, 21]	ἢ τῇ ὠκύτητι τῶν ποδῶν,	ἤ	τινι τῶν ἐπὶ γῆς δυσόδων
[1, 7]	φυγάδων καθ´ ἡμῶν ἀναπλάσῃ διαβολὴν	ἤ	τινος ἄλλης μηχάνημα μέμψεως· εὔπορος
[1, 7]	φησι μὴ δυοῖν θάτερον ἁμαρτάνοιτο,	ἢ	ἀθάνατα συμπλεκομένων, ἢ προσχωροῦντος αὐτῷ
[1, 15]	Χριστιανῶν θαυμασθῆναι τῶν μὴ προσπαθείᾳ	ἢ	ἀντιπαθείᾳ κρινόντων τὰ ὁρώμενα. Πείθουσι
[1, 11]	Χριστιανοῖς ἐξευρηκότων πρωτοτύπως βλασφημεῖν ἠθέλησεν,	ἢ	ἀτιμάσαι τὸ θεῖον βουλόμενος ἐξωλίσθησεν,
[1, 4]	ὡς οὐ φθησομένων τῶν ἀνατολικῶν,	ἢ	εἰ καὶ φθαῖεν, μετὰ πολλοῦ
[1, 0]	ἀτὰρ καὶ μάρτυσι διαθλεύουσι κατώρθωτο,	ἢ	εἴ τι καὶ τοῖς ἄλλοις,
[1, 11]	καὶ ἐξαίρειν βουλόμενοι ἢ τῇδε	ἢ	ἐκεῖσε τρεπόμεθα. Καὶ οὐδεὶς {ἀδύνατον}
[1, 21]	γὰρ νῦν τις ἀμπέχεται τριβώνιον	ἢ	ἐξωμίδα, τοῦτο μετὰ σμικρὸν ἕτερος
[1, 21]	εἰσὶ δὲ οἳ καὶ πεμπταῖοι	ἢ	καὶ πρός, καὶ μόλις τῆς
[1, 0]	καὶ τοῖς ἄλλοις, ἀξιόλογον ἡμῖν	ἢ	καὶ τηνάλλως ἔχον, πέπρακται, μέχρι
[1, 13]	διαθλεύει· εἰ δέ γε ἀντισταίη,	ἢ	καὶ τοῦ ἰδίου θελήματος δοῦλος
[1, 22]	βίον. Ἀμείψαντος δὲ μετὰ ταῦτα,	ἢ	καὶ ὥς τισι δοκεῖ πρὸ
[1, 12]	ἀκολουθοῦντας, εἰ μὲν ἐπίσκοποι εἶεν	ἢ	κληρικοί, τῶν ἁγίων ἐκκλησιῶν ἐκβάλλεσθαι,
[1, 7]	μετὰ ταῦτα γέγονεν ἐπ´ αὐτῷ,	ἢ	ὅπως τὸν τῇδε κατέστρεψε βίον,
[1, 21]	ἐσθίειν φιλοσοφοῦσι, κἂν παρὰ καπήλοις	ἢ	παλιγκαπήλοις δεήσοι, οὐ τόπον, οὐ
[1, 7]	οὐκ οἶδ´ ἐκ ποίας ὁρμῆς	ἢ	ποίαν ἀφορμὴν τῆς σῆς λαβούσης
[1, 7]	τραγῳδῆται κρεῖττον εἶναι βαρβάρων αἰχμάλωτον	ἢ	πρόσφυγα βασιλείας ῥωμαϊκῆς. Καὶ ὅρκους
[1, 7]	θάτερον ἁμαρτάνοιτο, ἢ ἀθάνατα συμπλεκομένων,	ἢ	προσχωροῦντος αὐτῷ θἀτέρου τῶν μερῶν
[1, 12]	ζηλοῦντας τὴν ἀσεβῆ Νεστορίου πίστιν	ἢ	τῇ ἀθεμίτῳ αὐτοῦ διδασκαλίᾳ ἀκολουθοῦντας,
[1, 21]	καὶ διδράσκουσιν ἰδόντες, καὶ διωκόμενοι	ἢ	τῇ ὠκύτητι τῶν ποδῶν, ἤ
[1, 11]	μάλιστα σεμνύνειν καὶ ἐξαίρειν βουλόμενοι	ἢ	τῇδε ἢ ἐκεῖσε τρεπόμεθα. Καὶ
[1, 11]	τρόφιμοι, οὐ θεὸν εὑρεῖν βουλόμενοι	ἢ	τὴν αὐτοῦ περὶ τοὺς ἀνθρώπους
[1, 7]	οὕτω τὸν τῇδε κατέλυσε βίον·	ἢ	τί δή ποτε, εἰ μὴ
[1, 7]	Ὅπως δὲ ὁ Νεστόριος ἐξηλάθη,	ἢ	τί μετὰ ταῦτα γέγονεν ἐπ´
[1, 21]	ἀφικνεῖται. Καὶ ὅτου μὲν χάριν	ἢ	τί πρωτοτύπως ὥς φασι βουλομένη,
[1, 2]	ὅλως συντριβεὶς κατὰ τὸ γεγραμμένον,	ἢ	τὸν ὑφαντὸν διόλου χιτῶνα παρὰ
[1, 21]	ὅσα μὴ τῶν ἀναγκαίων δεῖσθαι	ἢ	τόπῳ περιορίζεσθαι, πάντων δὲ ἀκούειν
[1, 2]	κεφαλῆς ἐπιφθέγγεσθαι· „Τὸν γενόμενον διμηναῖον	ἢ	τριμηναῖον οὐκ ἂν θεὸν ὀνομάσαιμι,
[1, 7]	μὲν οὖν πρὸς τὰς ποιούμενος	ἢ	φυγάδων καθ´ ἡμῶν ἀναπλάσῃ διαβολὴν
[1, 19]	αὐτῶν Ἰσδιγέρδου πατρὸς〉 τοῦ Βαραράνου,	ἢ	ὡς Σωκράτει δοκεῖ, αὐτοῦ Βαραράνου
[1, 16]	τῶν μεμαρτυρηκότων ἡ δύναμις ἔκδηλος	ᾖ,	καὶ τοῦ ἁγίου μάρτυρος τὰ
[1, 11]	καὶ περὶ τούτων, ἵνα μᾶλλον	ἡ	ἁγία καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ ἐκκλησία
[1, 4]	βλασφημηθέντων παρὰ τοῦ δυσσεβοῦς Νεστορίου,	ἡ	ἁγία σύνοδος πρὸς λέξιν ἀπεφήνατο
[1, 21]	τὸ σῶμα τοσοῦτο μόνον ὅσον	ἡ	ἀνάγκη βιάζεται. Οὕτως τε αὐτοῖς
[1, 21]	τῷ παναρίστῳ καὶ θεοφόρῳ βίῳ	ἡ	ἀρετὴ τῇ φύσει ἀντινομοθετεῖ οἰκείους
[1, 11]	πρὸς τὸν θεσπέσιον Παῦλον εἰρηκότος·	„Ἡ	γὰρ δύναμίς μου ἐν ἀσθενείᾳ
[1, 6]	„Εὐφραινέσθωσαν οἱ οὐρανοὶ καὶ ἀγαλλιάσθω	ἡ	γῆ· λέλυται γὰρ τὸ μεσότοιχον
[1, 21]	οἷς ἡ μὲν δίαιτα διάφορος,	ἡ	δέ γε πολιτεία εἰς ἕνα
[1, 14]	πρόσαντες τοῦ ὄρους σταδίους εἴκοσιν.	Ἡ	δὲ τοῦ νεὼ οἰκοδομία σύγκειται
[1, 7]	εἰ μὴ θεία κρίσις ἐγεγόνει	ἡ	διὰ Κυρίλλου καὶ τῶν ἀμφ´
[1, 21]	ἀνάγκη βιάζεται. Οὕτως τε αὐτοῖς	ἡ	δίαιτα ἀκριβέσιν ἀντιταλαντεύεται ζυγοῖς ὡς
[1, 6]	καὶ οὐκ εὐάφορμος τῆς ἐκκλησίας	ἡ	διχοστασία γέγονε, νυνὶ μάλιστα πεπληροφορήμεθα,
[1, 16]	ὡς ἂν καὶ τῶν μεμαρτυρηκότων	ἡ	δύναμις ἔκδηλος ᾖ, καὶ τοῦ
[1, 9]	πρῶτα μὲν ἀνὰ τὴν Κωνσταντίνου	ἡ	ἐκ γειτόνων σύνοδος ἁλίζεται, καὶ
[1, 9]	βεβαιωθέντων ὡς ἀληθῶν τῶν ὑπομνημάτων,	ἡ	ἐν Ἐφέσῳ δευτέρα σύνοδος ἀθροίζεται.
[1, 22]	αὐτῷ πέπρακται τῶν ἑῴων ἡγεμονεύοντι,	ἡ	ἑξῆς εὖ μάλα σαφῶς ἱστορία
[1, 21]	καλῶς τὰ περὶ τὰ Ἱεροσόλυμα	ἡ	Εὐδοκία διέθηκε· καὶ περὶ διαφόρου
[1, 21]	ἐν Παλαιστίνῃ μοναχῶν. Ἔνθεν τοίνυν	ἡ	Εὐδοκία ἐν Ἱεροσολύμοις δὶς ἀφικνεῖται.
[1, 20]	Ἐκ ταύτης αὐτῷ γίνεται παῖς	ἡ	Εὐδοξία, ἣν ὕστερον, ἐπειδὴ καιρὸν
[1, 22]	Θεοδοσίου. Πολλοῖς τοίνυν τοιούτοις ἐντυχοῦσα	ἡ	Θεοδοσίου σύμβιος, καὶ πολλά, ὥς
[1, 2]	αἱρετικὸς ὡμολόγηται. Ἐπειδή γε Νεστόριος,	ἡ	θεομάχος γλῶσσα, τὸ Καϊάφα δεύτερον
[1, 16]	Ἰουλιανὸς μὲν γὰρ ὁ ἀλιτήριος,	ἡ	θεοστυγὴς τυραννίς, ἄκων καὶ μαστιζόμενος,
[1, 11]	καὶ τὴν εἰς οὐρανοὺς ἀνάβασιν	ἡ	καθολικὴ καὶ ἀποστολικὴ τοῦ θεοῦ
[1, 7]	μέμψεως· εὔπορος γὰρ διαβολῶν παντοδαπῶν	ἡ	κακία. Διὸ δὴ ἀξιοῦμεν τὸ
[1, 4]	Ἀντιοχείας μὴ ἐνδημήσαντος. Ὡς οὖν	ἡ	κυρία παρῴχηκεν ἡμέρας πεντεκαίδεκα, οἱ
[1, 21]	τὰς καλουμένας λαύρας· ἐν οἷς	ἡ	μὲν δίαιτα διάφορος, ἡ δέ
[1, 14]	ἀντικρὺ γὰρ τοῦ σελαγίζοντος ἀστέρος	ἡ	μία τῶν θυρῶν ἐστιν. ~ιεʹ
[1, 13]	ἁγίας ἐρήμου, ἐντειλάμενοι φάναι· τίς	ἡ	ξενοπρεπὴς αὕτη πολιτεία, τί τὴν
[1, 18]	ἱδρύεται, εὐθὺ τοῦ φόρου οὗ	ἡ	περικαλλὴς οἰκία, τῶν στρατηγῶν τὰ
[1, 7]	„Ἐπειδὴ δὲ ἐκ βάθρων μὲν	ἡ	προειρημένη καὶ† βαρβαρικῆς αἰχμαλωσίας καὶ
[1, 13]	ἐκπληροῦν, ἐπιφθεγξάμενος· „Ἴσχυε καὶ ἀνδρίζου·	ἡ	στάσις σου παρὰ θεοῦ ἐστιν.
[1, 6]	θεοσεβεστάτων ἐπισκόπων. Ἔχει δὲ οὕτως	ἡ	συγγραφή, καὶ αὐταῖς λέξεσιν ἐντέθειται
[1, 5]	καὶ Μέμνονα τὸν Ἐφέσου· οὓς	ἡ	σύνοδος πάλιν ἠθῴωσεν καθελοῦσα Ἰωάννην
[1, 13]	αὐτοῦ γραφεῖσι παρειμένον. Τούτῳ τοσοῦτον	ἡ	τῆς θείας χάριτος ἐνέσκηψε δύναμις,
[1, 7]	μὴ τῆς δεούσης ἔτυχεν ἐπεξελεύσεως,	ἡ	τοῦ θεοῦ κρίσις αὐτὸν ἐκδεξαμένη
[1, 8]	Μαξιμιανός, ὑφ´ οὗ πάσης εἰρήνης	ἡ	τοῦ Χριστοῦ τετύχηκεν ἐκκλησία. Τούτου
[1, 3]	τῷ Νεστορίῳ ἔγραψε, καὶ ὅπως	ἡ	τρίτη σύνοδος ἐν Ἐφέσῳ ἠθροίσθη,
[1, 21]	χιτῶνα κατὰ Πλάτωνα τὸν σοφὸν	ἡ	ψυχὴ πέφυκεν ἀποτίθεσθαι, οὕτω τὸ
[1, 7]	ἀνάγνωθι αὐτοῖς ἔνια τοῖς ὀνόμασιν,	ἥ	σοι συντέθειται πρὸς τὸν τῆς
[1, 0]	καὶ Σωκράτει ἄριστα πάντων πεπόνηται	ἥ	τε εἰς ἡμᾶς ἄφιξις τοῦ
[1, 0]	ἡμᾶς ἄφιξις τοῦ φιλανθρώπου θεοῦ,	ἥ	τε εἰς οὐρανοὺς ἀνάβασις, ὅσα
[1, 19]	καὶ πρεσβευσαμένοις αὐτοῖς εἰρήνην χαρίσασθαι,	ἣ	καὶ διήρκεσε μέχρι δύο καὶ
[1, 20]	ἠσκημένῃ παῖδες Ἀντιοχέων αὐτὴν τετιμήκασιν,	ἣ	καὶ μέχρις ἡμῶν σώζεται. Ἐξ
[1, 7]	ἀλλ´ ἐπὶ τῆς ψάμμου κτίσας,	ἣ	καὶ ταχέως διελύθη κατὰ τὴν
[1, 20]	κατάρας δὲ πρὸς τὴν Κωνσταντίνου.	Ἣ	χρόνοις ὕστερον ἐπὶ τὴν ἁγίαν
[1, 5]	ἑτέρως ἱστόρησε, μετακαλεῖται Ἰωάννης ἐφ´	ᾗ	πεποίηκεν ἀπολογησόμενος καθαιρέσει. Οὗ μὴ
[1, 11]	περὶ τῆς θεουργηθείσης αὐτοῖς πορνείας,	ᾗ	τὴν Ἀφροδίτην τὴν κοχλογεννήτην Κυπρίαν
[1, 3]	τὴν ἁγίαν Πεντηκοστὴν ἡμέραν, ἐν	ᾗ	τὸ ζωοποιὸν ἡμῖν ἐπεφοίτησε πνεῦμα.
[1, 12]	τοῦ πρώτου τίτλου τυγχάνουσα· ἐν	ᾗ	τὸν πάλαι ποθούμενον παρ´ αὐτοῦ,
[1, 12]	„Ἔτι θεσπίζομεν τοὺς ζηλοῦντας τὴν	ἀσεβῆ	Νεστορίου πίστιν ἢ τῇ ἀθεμίτῳ
[1, 9]	οὗ τὰ κατὰ Εὐτυχῆ τὸν	δυσσεβῆ	κινεῖται, μερικῆς κατὰ τὴν Κωνσταντίνου
[1, 6]	οἱ οὐρανοὶ καὶ ἀγαλλιάσθω ἡ	γῆ·	λέλυται γὰρ τὸ μεσότοιχον τοῦ
[1, 7]	τῆς Θηβαίων ἀμείβων, τῇ τε	γῇ	προσρηγνύμενος ἀξίως τῆς οἰκείας βιοτῆς
[1, 11]	Ἐξ ὧν γὰρ τῆς ἐκκλησίας	ἀπερράγη	τὰ μέλη, ἐκ τούτων τὰ
[1, 21]	σωτῆρος πέπραχε θεοῦ, ὥστε καὶ	εὐαγῆ	δείμασθαι φροντιστήρια καὶ τὰς καλουμένας
[1, 16]	καὶ τοῦ ἁγίου μάρτυρος τὰ	εὐαγῆ	λείψανα ἐν εὐαγεῖ μετενεχθεῖεν χώρῳ,
[1, 13]	τῇ πόλει, πέπτωκε γὰρ ἐν	ὀργῇ,	ἠγάγομεν τὸ πανάγιον σῶμα, ὅπως
[1, 7]	διαβολῶν παντοδαπῶν ἡ κακία. Διὸ	δὴ	ἀξιοῦμεν τὸ ὑμέτερον μέγεθος τῆς
[1, 14]	καὶ πάλιν ἐξαπίνης φαινόμενον· ὃ	δὴ	γίνεται μόνον ἐν τοῖς τοῦ
[1, 12]	γέγραπται, θεόθεν κινηθείς, ἁπάσαις τὸ	δὴ	λεγόμενον ψήφοις κατέκρινεν ἀναθέματι περιβαλών,
[1, 17]	Ἑλλησπόντου, Φρυγίας τε ἑκατέρας. Ὃ	δὴ	πάθος καὶ ἐπὶ χρόνον τῆς
[1, 7]	τῇδε κατέλυσε βίον· ἢ τί	δή	ποτε, εἰ μὴ θεία κρίσις
[1, 7]	ἀθέσμῳ καινοτομίᾳ Κυρίλλου τεχνάζοντος, τί	δή	ποτε καὶ παρὰ Θεοδοσίου προσπάσχοντός
[1, 14]	ὧνπερ τεθεάμεθα, ὅτι καὶ αὐτὸ	δὴ	τὸ προσωπεῖον αὐτοῦ τεθέανται ὧδέ
[1, 10]	καὶ τῶν ἀμφ´ αὐτόν, ὅπως	δὴ	τοῖς πεπραγμένοις ἀνείληπται· κατακρίνεται δὲ
[1, 14]	παραδῶ. Ἐπόθουν τὸ τέμενος τούτου	δὴ	τοῦ ἁγίου θεάσασθαι. Διέστηκε δὲ
[1, 1]	τῇ Κωνσταντίνου ἱερᾷ θραυσθέντων πόλει,	ἤδη	τε τῆς ἁγίας ἐκκλησίας τὸν
[1, 0]	εὐφωνίαν κινήσαντι, ἀναστῆσαί τε τὰς	ἤδη	τῇ λήθῃ τεθνηκυίας πράξεις, ψυχῶσαί
[1, 2]	φωνὴν ὑπὸ τοῦ παναγίου πνεύματος	ἤδη	χαλκευθεῖσαν διὰ πολλῶν ἐγκρίτων πατέρων
[1, 11]	μετὰ τοῦ νέκταρος καὶ τὰ	ὀνείδη	κοινῶς πίνοιεν. Ὃς καὶ μυρίοις
[1, 2]	ἣν αἰτίαν καὶ αἱρετικὸς ὡμολόγηται.	Ἐπειδή	γε Νεστόριος, ἡ θεομάχος γλῶσσα,
[1, 16]	τῷ ῥήτορι σὺν ἑτέροις ἱστόρηται,	ἐπειδή	γε ὡς ἐβούλετο τάφον τὰς
[1, 7]	τῇ πάντων ἐλεεινοτάτῃ συμφορᾷ περιβάλλει.	Ἐπειδὴ	γοῦν μειζόνων ἐδεῖτο ποινῶν, ἀφείθη
[1, 7]	τινων ἐν μέσῳ λελεγμένων ἐπάγει·	„Ἐπειδὴ	δὲ ἐκ βάθρων μὲν ἡ
[1, 0]	μέχρι τινὸς τῆς Θεοδοσίου βασιλείας.	Ἐπειδὴ	δὲ τὰ ἑξῆς οὐ πολὺ
[1, 20]	παῖς ἡ Εὐδοξία, ἣν ὕστερον,	ἐπειδὴ	καιρὸν ἦγε γάμου, Οὐαλεντινιανὸς ὁ
[1, 3]	τοῦ Ἀντιοχείας καὶ Θεοδωρήτου. Ὧν	ἐπειδὴ	Κύριλλος, ὁ τῆς ἀοιδίμου μνήμης
[1, 4]	ὑποσχεθέντων κατολιγωρήσας, καὶ τρὶς κληθεὶς	ἐπειδὴ	μὴ ἀπήντηκε, τῆς ζητήσεως οἱ
[1, 16]	θεοστυγὴς τυραννίς, ἄκων καὶ μαστιζόμενος,	ἐπειδὴ	μὴ ὁ Δαφναῖος Ἀπόλλων, ὁ
[1, 7]	ἐκείνοις γὰρ ἔστιν εὑρεῖν ὡς	ἐπειδὴ	μὴ τῆς δεούσης ἔτυχεν ἐπεξελεύσεως,
[1, 13]	τηνικάδε τὴν Ἀντιοχέων ἐπισκοποῦντος. Ὃς	ἐπειδὴ	παρ´ αὐτὸν γέγονεν, ἐκπλαγεὶς τὴν
[1, 13]	πρὸς βίας αὐτὸν καθέλκειν. Ὃς	ἐπειδή	περ παρ´ αὐτὸν ἐγένετο καὶ
[1, 10]	τῶν ἁγιωτάτων πατέρων περιμενόντων ψῆφον,	ἐπειδὴ	τὰ παρ´ αὐτῶν κεκριμένα νῦν
[1, 21]	εἰς τροφὴν αὐτάρκη δεόμενοι οὕτω	κομιδῇ	βραχέσιν ἀρκοῦνται· ἐχθροὶ τῶν ἰδίων
[1, 7]	ψυχήν. Ὅπως δὲ ὁ Νεστόριος	ἐξηλάθη,	ἢ τί μετὰ ταῦτα γέγονεν
[1, 7]	καὶ παρὰ Θεοδοσίου προσπάσχοντός οἱ	ἐξηλάθη,	καὶ οὐδεμιᾶς φειδοῦς τετυχηκὼς τοσούτοις
[1, 17]	τε αὖ καὶ ἀναρίθμητα γενέσθαι	πάθη	ἀνά τε γῆν καὶ κατὰ
[1, 2]	φιλανθρώπῳ παρασταίη θεῷ. ~βʹ Ὅπως	ἐφωράθη	Νεστόριος δι´ Ἀναστασίου τοῦ μαθητοῦ
[1, 11]	Ἰθυφάλλους καὶ Φαλλαγώγια καὶ Πρίαπον	ὑπερμεγέθη	καὶ Πᾶνα ἀσχήμονι μορίῳ τιμώμενον
[1, 14]	περὶ τὸν κίονα χορευόντων, ἀστέρα	ὑπερμεγέθη	κατὰ πᾶν τὸ κλειθρίδιον διαθέοντά
[1, 4]	~δʹ Ὅπως παρὰ τῆς συνόδου	καθῃρέθη	Νεστόριος, τοῦ Ἀντιοχείας μὴ ἐνδημήσαντος.
[1, 9]	καὶ ὅπως παρὰ τοῦ Κωνσταντινουπόλεως	καθῃρέθη	Φλαβιανοῦ, καὶ περὶ τῆς ἐν
[1, 22]	τοῦ ἁγίου Στεφάνου ἐν ᾧ	ἐτέθη,	καὶ τῆς μετ´ αὐτὴν τελευτῆς
[1, 13]	ἐστιν. Ὅ μοι ἀξιόλογον ὂν	ἐξετέθη,	τοῖς περὶ αὐτοῦ γραφεῖσι παρειμένον.
[1, 11]	ἀμώμητα πλέον ἀπεξέσθη τε καὶ	ἀπετέθη	δόγματα, καὶ πρὸς αὔξησιν καὶ
[1, 16]	ἀνακομισθεὶς παρὰ Θεοδοσίου ἐν Ἀντιοχείᾳ	κατετέθη.	Τότε καὶ Ἰγνάτιος ὁ θεσπέσιος,
[1, 0]	ῥαθυμίᾳ καὶ τῇ ταύτης ἀγχιθύρῳ	λήθῃ	κρυπτόμενον. Ἄρξομαι δέ, τῆς θείας
[1, 0]	ἀναστῆσαί τε τὰς ἤδη τῇ	λήθῃ	τεθνηκυίας πράξεις, ψυχῶσαί τε τῷ
[1, 7]	ἁλισθῆναι, γράφει, πρὸς ἄλλοις οἷς	ἐβουλήθη,	ὑπὲρ τῆς ἰδίας βλασφημίας ἀπολογούμενος,
[1, 3]	ἀγεῖραι τάχιστα τοὺς ἀμφ´ αὐτὸν	ἠδυνήθη,	διϊσταμένων τῶν αὐτῶν πόλεων τῆς
[1, 21]	Ἀτὰρ καὶ ἕτερον εἶδος αὐτοῖς	ἐπενοήθη,	πάσης ἀνδρείας τε καὶ καρτερίας
[1, 13]	πρώτῳ φροντιστηρίῳ ἔνθα τὰ θεῖα	κατηχήθη,	ἔτη ἐννέα, ἐν δὲ αὖ
[1, 7]	Ἐπειδὴ γοῦν μειζόνων ἐδεῖτο ποινῶν,	ἀφείθη	μὲν ἐκ τῶν Βλεμμύων, παρ´
[1, 7]	οὐδεμιᾶς φειδοῦς τετυχηκὼς τοσούτοις ἐξοστρακισμοῖς	κατεκρίθη,	καὶ οὕτω τὸν τῇδε κατέλυσε
[1, 7]	καὶ τέλεον διερρύη τε καὶ	κατεπόθη	τῷ χρόνῳ μηδὲ ψιλῶς ἀκουόμενα,
[1, 11]	τὰ ὀρθὰ καὶ ἀμώμητα πλέον	ἀπεξέσθη	τε καὶ ἀπετέθη δόγματα, καὶ
[1, 16]	ὀστῶν, ἃ πρὸς τὴν Ἀντιόχου	ἀπεκομίσθη,	ἐν τῷ καλουμένῳ κοιμητηρίῳ, μετατίθεται
[1, 3]	ἡ τρίτη σύνοδος ἐν Ἐφέσῳ	ἠθροίσθη,	ὑστερήσαντος Ἰωάννου τοῦ Ἀντιοχείας καὶ
[1, 7]	ψάμμου κτίσας, ἣ καὶ ταχέως	διελύθη	κατὰ τὴν τοῦ Κυρίου παραβολήν,
[1, 10]	μὲν τὸ ἐν Ἐφέσῳ δεύτερον	διελύθη	συνέδριον. ~ιαʹ Ἀπολογία τοῦ συγγραφέως
[1, 3]	πρόεδρος σὺν τοῖς ἀμφ´ αὐτὸν	ἀπελείφθη	τῆς ὁρισθείσης ἡμέρας, οὔτι ἑκών,
[1, 13]	Τούτου τὰ πολλὰ μέχρις ἡμῶν	ἐφυλάχθη,	οὖ καὶ τὴν ἁγίαν κορυφὴν
[1, 10]	καὶ πρός γε Ἀκυλίνιος Βύβλου.	Ἐπράχθη	δὲ καί τινα Σωφρονίου χάριν
[1, 1]	προσάγοιεν. Ὅπως δὲ τούτων ἕκαστον	ἐπράχθη	καὶ ὅποι τετελεύτηκεν, ἐν τοῖς
[1, 13]	ἐκδημίαν κατὰ τὴν Ἀντιοχέων ὕστερον	εἰσήχθη,	Λέοντος τὰ σκῆπτρα διέποντος, Μαρτυρίου
[1, 18]	λῆγον, μέχρις οὗ καθάπαξ ἐπέπαυστο.	~ιηʹ	Περὶ τῶν οἰκοδομιῶν τῶν ἐν
[1, 1]	ἱστορίαν ἀποτιθέμενος ἔνθα τῷ φιλανθρώπῳ	παρασταίη	θεῷ. ~βʹ Ὅπως ἐφωράθη Νεστόριος
[1, 13]	ὧδε διαθλεύει· εἰ δέ γε	ἀντισταίη,	ἢ καὶ τοῦ ἰδίου θελήματος
[1, 7]	θἀτέρου τῶν μερῶν τοῦ ἑτέρου	στερηθείη,	τὴν χριστοτόκος ἐπενόησε φωνήν. Ἐπισημαίνεταί
[1, 2]	ταύτης τελευτῆς καταντήσειν, εἴ γε	προοιμιασθείη,	Χριστοῦ τοῦ ἐπὶ πάντων συνεργοῦντος
[1, 21]	αὐτοῖς τὸ ἡδὺ τῆς σαρκὸς	ἐξωσθείη,	καὶ ψυχὴ διακυβερνῴη τὰ κάλλιστα
[1, 13]	ἐκθύμως ἑαυτὸν πρὸς τὴν κατάβασιν	δοίη,	συγχωρεῖν ἐκέλευσαν αὐτῷ τὴν ἰδίαν
[1, 21]	τοῖς ζῶσι συναλίζονται, σώμασί τε	ἄκη	προσφέροντες καὶ τὰς τῶν ἱκετευόντων
[1, 14]	νωτοφόρων τὸν κίονα πολλάκις περινοστοῦντες.	Φυλακὴ	δέ τις εἰς τὸ ἀκριβέστατον,
[1, 21]	σῶμα τοσοῦτο μόνον ὅσον ἡ	ἀνάγκη	βιάζεται. Οὕτως τε αὐτοῖς ἡ
[1, 18]	πρὸ τῶν ἑδῶν ἃ τῇ	δίκῃ	ἱδρύεται, εὐθὺ τοῦ φόρου οὗ
[1, 21]	ἂν φαίην χρυσός, ὅτε οὔτε	ἰδική	τις ἐσθὴς οὐδέ τι τῶν
[1, 11]	τούτων, ἵνα μᾶλλον ἡ ἁγία	καθολικὴ	καὶ ἀποστολικὴ ἐκκλησία ἐνθένδε κἀκεῖθεν
[1, 11]	τὴν εἰς οὐρανοὺς ἀνάβασιν ἡ	καθολικὴ	καὶ ἀποστολικὴ τοῦ θεοῦ ἐλήλυθεν
[1, 11]	μᾶλλον ἡ ἁγία καθολικὴ καὶ	ἀποστολικὴ	ἐκκλησία ἐνθένδε κἀκεῖθεν πρὸς τὸ
[1, 11]	οὐρανοὺς ἀνάβασιν ἡ καθολικὴ καὶ	ἀποστολικὴ	τοῦ θεοῦ ἐλήλυθεν ἐκκλησία. Οἱ
[1, 21]	ἁφῇ, μηδὲ μὴν αὐτῇ τῇ	περιπλοκῇ	τοῦ θήλεος πρὸς τὴν ἰδίαν
[1, 21]	πρᾶγμα καθεστάναι, πόσων εἰς τροφὴν	αὐτάρκη	δεόμενοι οὕτω κομιδῇ βραχέσιν ἀρκοῦνται·
[1, 6]	προγονικῆς εὐσεβείας ἄριστοι ζηλωταὶ γεγονότες	ἀσφαλῆ	μὲν καὶ ἀκατάσειστον ἐν ἰδίαις
[1, 11]	γὰρ τῆς ἐκκλησίας ἀπερράγη τὰ	μέλη,	ἐκ τούτων τὰ ὀρθὰ καὶ
[1, 21]	γε πολιτεία εἰς ἕνα τελευτᾷ	θεοφιλῆ	σκοπόν. Οἱ μὲν γὰρ ἀγεληδὸν
[1, 6]	αὐταῖς λέξεσιν ἐντέθειται τῇδε τῇ	ἐπιστολῇ·	Περὶ δὲ τῆς θεοτόκου, καὶ
[1, 14]	ἐπαίροντες. Τὸ δέ γε μέσον	αὐλὴ	ὑπαίθριός ἐστιν, μετὰ πλείστης ἐξειργασμένη
[1, 3]	πολλοῖς ἀπολογουμένοις δοκεῖ, ἀλλ´ ὅτι	μὴ	ἀγεῖραι τάχιστα τοὺς ἀμφ´ αὐτὸν
[1, 13]	Συμεώνου τοῦ μακαρίου, ὡς ἂν	μὴ	αἱ γειτνιῶσαι πόλεις συνελθοῦσαι τοῦτον
[1, 21]	τοῖς ἱστορήσασι καταλειπτέον, εἰ καὶ	μὴ	ἀληθίζεσθαί μοι δοκοῦσιν. Ὅμως δ´
[1, 4]	κατολιγωρήσας, καὶ τρὶς κληθεὶς ἐπειδὴ	μὴ	ἀπήντηκε, τῆς ζητήσεως οἱ συνελθόντες
[1, 2]	αἵμασιν ἐμφυλίοις ταύτην ἐπικλύσας, δοκῶ	μὴ	ἀπορήσειν πρὸς εὔλογον διασκευὴν τῆς
[1, 21]	εἶδος νηστείας ἐπινοήσαντες τὸ αὖ	μὴ	βουλόμενοι ἐσθίειν, ὡς ἔκπληξιν τὸ
[1, 13]	ὀδόντων δ´ οἱ πλείους, εἰ	μή	γε ὅσοι χερσὶν ἀνθρώπων πιστῶν
[1, 0]	λόγου, ἔδοξέ μοι, εἰ καὶ	μὴ	δεινὸς ἐγὼ τὰ τοιαῦτα, τὸν
[1, 7]	δὲ θεοτόκον· ἵνα γέ φησι	μὴ	δυοῖν θάτερον ἁμαρτάνοιτο, ἢ ἀθάνατα
[1, 7]	τῶν θύραθε σοφῶν εἴρηται, „τὸ	μὴ	ἐμποδὼν ἀνανταγωνίστῳ εὐνοίᾳ τετίμηται, ὁ
[1, 4]	συνόδου καθῃρέθη Νεστόριος, τοῦ Ἀντιοχείας	μὴ	ἐνδημήσαντος. Ὡς οὖν ἡ κυρία
[1, 10]	καὶ ἡσυχαζόντων, τάξιν δὲ δικαστῶν	μὴ	ἐπεχόντων, ἀλλὰ τὴν κοινὴν πάντων
[1, 7]	τὸ τοῖς νόμοις δοκοῦν, καὶ	μὴ	ἐπιδοῦναι κακοτεχνίαις ἀνθρώπων αἰχμάλωτον εἰς
[1, 7]	ἢ τί δή ποτε, εἰ	μὴ	θεία κρίσις ἐγεγόνει ἡ διὰ
[1, 2]	δι´ Ἀναστασίου τοῦ μαθητοῦ διδάσκοντος	μὴ	θεοτόκον ἀλλὰ χριστοτόκον τὴν ἁγίαν
[1, 7]	ὃν ἥδιστα ἂν εἴποιμι, μεμφόμενον	μὴ	κατὰ τὸ δέον τὰ ἐν
[1, 7]	παραβολήν, πρὸς τοὺς ἐγκαλέσαντάς οἱ	μὴ	κατὰ τὸ δέον τι καινουργῆσαι,
[1, 7]	τῆς βλασφημίας πατὴρ Νεστόριος, ὁ	μὴ	κατὰ τοῦ τεθέντος θεμελίου τὴν
[1, 7]	αὐτοῦ κυηθείσας βλασφημίας τὸν πανόπτην	μὴ	λαθὼν ὀφθαλμόν, ἐξ ἑτέρων γραμμάτων
[1, 0]	θρησκεύειν τὰ ἡμέτερα, εἰ καὶ	μὴ	λίαν ἀκριβεῖς οἶδε ποιεῖνΕὐσεβίῳ τε
[1, 21]	τε μετέχειν ἐθέλειν φύσεως καὶ	μὴ	μιᾶς εἶναι. Συνελόντι τοίνυν εἰπεῖν,
[1, 11]	καὶ κατάγελως τῶν Ἑλληνικῶν ὕθλων.	Μή	μοι δέ τις τῶν εἰδωλομανούντων
[1, 7]	χρόνῳ μηδὲ ψιλῶς ἀκουόμενα, εἰ	μὴ	Νεστορίου βίβλῳ περιέτυχον τὴν περὶ
[1, 16]	τυραννίς, ἄκων καὶ μαστιζόμενος, ἐπειδὴ	μὴ	ὁ Δαφναῖος Ἀπόλλων, ὁ φωνὴν
[1, 7]	αἰχμάλωτον εἰς κακίαν ἔκδοτον, ἵνα	μὴ	πάσαις ἐκ τούτου γενεαῖς τραγῳδῆται
[1, 13]	παρέξον καὶ τοῖς ἐντυγχάνουσιν, εἰ	μὴ	πλατύτερον ταῦτα Θεοδωρήτῳ, ὡς ἔφθην
[1, 3]	ὁδὸν ἡμερῶν μάλιστα τριάκοντα, ἐνισχυριζόμενος	μή	ποτε ἂν αὐτὸν φθῆναι τὴν
[1, 13]	ἰδίου θελήματος δοῦλος γένοιτο καὶ	μὴ	πρὸς τὴν ἐπιτροπὴν ἰθυδρομήσοι, καὶ
[1, 15]	καὶ παρὰ Χριστιανῶν θαυμασθῆναι τῶν	μὴ	προσπαθείᾳ ἢ ἀντιπαθείᾳ κρινόντων τὰ
[1, 17]	ἑτέρωθι δὲ ὑδάτων πλῆθος ἀναδοθῆναι	μὴ	πρότερον ὄν, δένδρα τε αὐτόπρεμνα
[1, 5]	ᾗ πεποίηκεν ἀπολογησόμενος καθαιρέσει. Οὗ	μὴ	συνεληλυθότος μετὰ τρεῖς τὰς γενομένας
[1, 1]	γνώμην τῆς γλώσσης ἀπομερίσῃ, ἵνα	μὴ	τὴν αὐτὴν ὁμολογίαν τε καὶ
[1, 11]	μεταβληθείς, ἀνδρόγυνος γίνεται, εἰ καὶ	μὴ	τὴν γαστέρα, ἀλλὰ γοῦν τὸν
[1, 7]	γὰρ ἔστιν εὑρεῖν ὡς ἐπειδὴ	μὴ	τῆς δεούσης ἔτυχεν ἐπεξελεύσεως, ἡ
[1, 21]	τῇ προτέρᾳ βιοτῇ διεκτελοῦντες, ὅσα	μὴ	τῶν ἀναγκαίων δεῖσθαι ἢ τόπῳ
[1, 13]	ἀνατεινάμενοι γεγράφασιν οὕτως· „Διὰ τὸ	μὴ	ὑπάρχειν τεῖχος τῇ πόλει, πέπτωκε
[1, 14]	ὅτου λέγειν, ὡς ἂν γυνὴ	μὴ	φοιτῴη τῶν ἀνακτόρων εἴσω. Ἔξω
[1, 7]	καὶ κηρύσσεται; Ὡς ἂν τοίνυν	μὴ	ψεύδους γραφὴν ἀπενεγκώμεθα, φέρε, Νεστόριον
[1, 15]	εἰς μέσον ἡκέτω τῇ οἰκείᾳ	μνήμῃ	κοσμήσων τὴν διάλεξιν. Οὗτος ὁ
[1, 0]	τῷ λόγῳ καὶ ἀπαθανατίσαι τῇ	μνήμῃ,	ὡς ἂν ἔχοιεν τῶν ἐντυγχανόντων
[1, 13]	τοῖς χρόνοις ἤκμασέ τε καὶ	διεφάνη	καὶ Συμεώνης, ὁ τῆς ὁσίας
[1, 18]	καὶ Κάλλιστος μεγαλοπρεπῆ τε καὶ	περιφανῆ	οἰκοδομίαν ἀνίστη, ἣν Καλλίστου στοὰν
[1, 22]	ὥς μοι λέλεκται, τοιαῦτα φροντιστήρια	δειμαμένη,	καὶ μὴν καὶ τὰ τείχη
[1, 7]	ἡ τοῦ θεοῦ κρίσις αὐτὸν	ἐκδεξαμένη	αἰχμαλωσίᾳ τῇ πάντων ἐλεεινοτάτῃ συμφορᾷ
[1, 21]	ἀρετὴ τῇ φύσει ἀντινομοθετεῖ οἰκείους	πηξαμένη	νόμους, ὥστε μηδενὸς αὐτῶν τῶν
[1, 22]	τείχη πρὸς τὸ κρεῖττον Ἱεροσολύμων	ἀνανεωσαμένη,	καὶ τέμενος μέγιστον ἀνίστη, ἐξοχῇ
[1, 20]	Καὶ εἰκόνι ἐκ χαλκοῦ τεχνικῶς	ἠσκημένῃ	παῖδες Ἀντιοχέων αὐτὴν τετιμήκασιν, ἣ
[1, 7]	δὲ ἐκ βάθρων μὲν ἡ	προειρημένη	καὶ† βαρβαρικῆς αἰχμαλωσίας καὶ πυρὶ
[1, 0]	μνήμης ἀξίων διαλάθοι ὑπὸ τῇ	ἀνειμένῃ	καὶ ἐκλύτῳ ῥαθυμίᾳ καὶ τῇ
[1, 21]	κάλλιστα καὶ θεὸν ἀρέσκοντα νουνεχῶς	ἐκλεγομένη	τε καὶ περισώζουσα· μακάριοι τῆς
[1, 20]	χρόνοις ὕστερον ἐπὶ τὴν ἁγίαν	ἐπειγομένη	Χριστοῦ τοῦ θεοῦ ἡμῶν πόλιν,
[1, 21]	ἢ τί πρωτοτύπως ὥς φασι	βουλομένη,	τοῖς ἱστορήσασι καταλειπτέον, εἰ καὶ
[1, 21]	ἀνὰ τὴν ἁγίαν Χριστοῦ πόλιν	γενομένη	πολλὰ πρὸς τιμῆς τοῦ σωτῆρος
[1, 20]	τῆς Ἑλλάδος ἐνταῦθα σταλείσας ἀποικίας	αἰνιττομένη.	Εἴ τῳ περισπούδαστον ταύτας εἰδέναι,
[1, 7]	περιέτυχον τὴν περὶ τούτων ἱστορίαν	παρεχομένῃ.	Αὐτὸς τοίνυν ὁ τῆς βλασφημίας
[1, 14]	αὐλὴ ὑπαίθριός ἐστιν, μετὰ πλείστης	ἐξειργασμένη	τῆς τέχνης· ἔνθα ὁ τεσσαρακοντάπηχυς
[1, 21]	κοινὴ τράπεζα παρατίθεται οὐκ ὄψοις	κεκαρυκευμένη	οὐδέ τινι τῶν ἄλλων ἡδυσμάτων,
[1, 21]	λαχάνοις δὲ καὶ ὀσπρίοις μόνοις	δεξιουμένη	εἰς τοσοῦτον χορηγουμένοις ὅσον ἀποζῆν
[1, 13]	ἐννέα, ἐν δὲ αὖ τῇ	καλουμένῃ	μάνδρᾳ ἑπτὰ καὶ τεσσαράκοντα· ἔν
[1, 14]	ἐκ τῶν τεσσάρων πλευρῶν στοαῖς	κοσμουμένη·	παρατετάχαται δὲ ταῖς στοαῖς κίονες
[1, 6]	μεταξὺ σκάνδαλα περιελὼν ὁμονοίᾳ καὶ	εἰρήνῃ	στεφανώσῃ τάς τε παρ´ ἡμῖν
[1, 21]	καὶ τὴν ἑνὸς ἁπάντων. Καὶ	κοινὴ	τράπεζα παρατίθεται οὐκ ὄψοις κεκαρυκευμένη
[1, 21]	βιοτῆς καὶ διαίτης τῶν ἐν	Παλαιστίνῃ	μοναχῶν. Ἔνθεν τοίνυν ἡ Εὐδοκία
[1, 16]	καὶ Ἰγνάτιος ὁ θεσπέσιος, ὡς	Ἰωάννῃ	τῷ ῥήτορι σὺν ἑτέροις ἱστόρηται,
[1, 14]	ἀνθ´ ὅτου λέγειν, ὡς ἂν	γυνὴ	μὴ φοιτῴη τῶν ἀνακτόρων εἴσω.
[1, 16]	καὶ δημοτελὴς ἑορτὴ καὶ πάνδημος	εὐφροσύνη	μέχρις ἡμῶν τελεῖται, πρὸς τὸ
[1, 7]	πόλεως, αὐτοῦ τε αὖ δεηθέντος,	ἐπετράπη	κατὰ τὸ οἰκεῖον ἐπαναζεῦξαι μοναστήριον,
[1, 2]	συντυχὼν ὁ Νεστόριος τῆς εὐσεβείας	παρετράπη	τῶν ἐκείνου διδαγμάτων ἀκροασάμενος, ὡς
[1, 20]	μεταλαβοῦσαν βαπτίσματος, γένει μὲν Ἀθηναίαν,	καλλιεπῆ	δὲ καὶ τὴν ὥραν εὐπρεπῆ,
[1, 18]	παθημάτων ἐνήλλαξεν. Ἀτὰρ καὶ Κάλλιστος	μεγαλοπρεπῆ	τε καὶ περιφανῆ οἰκοδομίαν ἀνίστη,
[1, 20]	καλλιεπῆ δὲ καὶ τὴν ὥραν	εὐπρεπῆ,	μέσης οἱ γενομένης Πουλχερίας τῆς
[1, 17]	ἀναβρασθῆναι καὶ χώματα πλεῖστα εἰς	ὄρη	σχεδιασθῆναι· τὴν δὲ θάλασσαν ἰχθῦς
[1, 21]	τὴν νηστείαν ἔχοντες, καὶ τράπεζαν	διακορῆ	τὸ μηδενὸς ὡς οἷόν τε
[1, 11]	μοι δέ τις τῶν εἰδωλομανούντων	ἐπιγελάσῃ,	ὡς τῶν δευτέρων τοὺς προτέρους
[1, 7]	ποιούμενος ἢ φυγάδων καθ´ ἡμῶν	ἀναπλάσῃ	διαβολὴν ἤ τινος ἄλλης μηχάνημα
[1, 6]	προσομιλεῖν, ἵνα τὸν τοῦ διαβόλου	νικήσῃ	φθόνον καὶ συνάψῃ τὰ διῃρημένα,
[1, 11]	μίαν ἀπεξεσμένην καὶ εὐθεῖαν ὁδὸν	ὑπαντήσῃ.	Διὸ καὶ τῷ ἀποστόλῳ εὖ
[1, 5]	καὶ Μέμνονος τῇ ἅμα σφίσι	συναθροισθείσῃ	συνόδῳ, εἰ καὶ Σωκράτης ἀγνοήσας
[1, 1]	δέδοικεν ὑπὸ τοσούτων ἁγίων πατέρων	πυργωθείσῃ	καὶ τὰ πολλὰ τῆς δυνάμεως
[1, 1]	δὲ τὴν γνώμην τῆς γλώσσης	ἀπομερίσῃ,	ἵνα μὴ τὴν αὐτὴν ὁμολογίαν
[1, 11]	τὸ δέον τε καὶ εὐσεβὲς	αἰχμαλωτίσῃ	τὰ λεγόμενα, καὶ πρὸς μίαν
[1, 6]	σκάνδαλα περιελὼν ὁμονοίᾳ καὶ εἰρήνῃ	στεφανώσῃ	τάς τε παρ´ ἡμῖν καὶ
[1, 12]	τὴν ἀσεβῆ Νεστορίου πίστιν ἢ	τῇ	ἀθεμίτῳ αὐτοῦ διδασκαλίᾳ ἀκολουθοῦντας, εἰ
[1, 5]	ἐπιδεδομένων παρὰ Κυρίλλου καὶ Μέμνονος	τῇ	ἅμα σφίσι συναθροισθείσῃ συνόδῳ, εἰ
[1, 0]	τῶν μνήμης ἀξίων διαλάθοι ὑπὸ	τῇ	ἀνειμένῃ καὶ ἐκλύτῳ ῥαθυμίᾳ καὶ
[1, 21]	καὶ μηδὲ τῇ ὄψει, μηδὲ	τῇ	ἁφῇ, μηδὲ μὴν αὐτῇ τῇ
[1, 18]	ὀνομάζομεν, πρὸ τῶν ἑδῶν ἃ	τῇ	δίκῃ ἱδρύεται, εὐθὺ τοῦ φόρου
[1, 1]	οἷός τε γένοιτο· πολλάκις δὲ	τῇ	ἑαυτοῦ ἰλυσπώμενος κακίᾳ, καὶ γράμματος
[1, 2]	περὶ τούτου Σωκράτει τε καὶ	τῇ	ἐν Ἐφέσῳ προτέρᾳ συνόδῳ σαφῶς
[1, 6]	καὶ αὐταῖς λέξεσιν ἐντέθειται τῇδε	τῇ	ἐπιστολῇ· Περὶ δὲ τῆς θεοτόκου,
[1, 5]	καὶ δικαίαν ταύτην ἀπόφασιν ἐφίσταται	τῇ	Ἐφεσίων Ἰωάννης ὁ τῆς Ἀντιόχου
[1, 4]	ὑπακοῦσαι βουληθέντος τοῦ τιμιωτάτου Νεστορίου	τῇ	ἡμῶν κλήσει, μήτε μὴν τοὺς
[1, 14]	δὲ καὶ ἕτερον ὃ τεθέαμαι,	τῇ	ἱστορίᾳ παραδῶ. Ἐπόθουν τὸ τέμενος
[1, 13]	ἔτη ἐννέα, ἐν δὲ αὖ	τῇ	καλουμένῃ μάνδρᾳ ἑπτὰ καὶ τεσσαράκοντα·
[1, 1]	τὸν Βόσπορον ἐκβρασθέντων καὶ πρὸς	τῇ	Κωνσταντίνου ἱερᾷ θραυσθέντων πόλει, ἤδη
[1, 0]	κινήσαντι, ἀναστῆσαί τε τὰς ἤδη	τῇ	λήθῃ τεθνηκυίας πράξεις, ψυχῶσαί τε
[1, 0]	τε τῷ λόγῳ καὶ ἀπαθανατίσαι	τῇ	μνήμῃ, ὡς ἂν ἔχοιεν τῶν
[1, 15]	ὁ Κυρηναῖος εἰς μέσον ἡκέτω	τῇ	οἰκείᾳ μνήμῃ κοσμήσων τὴν διάλεξιν.
[1, 14]	ἐπὶ γῆς ἔνσαρκος ἄγγελος. Πρὸς	τῇ	ὀροφῇ τοίνυν τῶν λελεγμένων στοῶν
[1, 21]	τῆς φύσεως τυραννῆσαι, καὶ μηδὲ	τῇ	ὄψει, μηδὲ τῇ ἁφῇ, μηδὲ
[1, 7]	θεοῦ κρίσις αὐτὸν ἐκδεξαμένη αἰχμαλωσίᾳ	τῇ	πάντων ἐλεεινοτάτῃ συμφορᾷ περιβάλλει. Ἐπειδὴ
[1, 14]	τοῦ πολλάκις φαινομένου ἀστέρος ἐν	τῇ	περὶ τὸν κίονα στοᾷ τοῦ
[1, 21]	τῇ ἁφῇ, μηδὲ μὴν αὐτῇ	τῇ	περιπλοκῇ τοῦ θήλεος πρὸς τὴν
[1, 1]	Καὶ προσβαλεῖν μὲν ὡς ἐχθρὸς	τῇ	πίστει δέδοικεν ὑπὸ τοσούτων ἁγίων
[1, 11]	καθαιρούντων, καὶ προσεφευρισκόντων ἀεί τι	τῇ	πίστει καινότερον. Ἡμεῖς μὲν γὰρ
[1, 13]	„Διὰ τὸ μὴ ὑπάρχειν τεῖχος	τῇ	πόλει, πέπτωκε γὰρ ἐν ὀργῇ,
[1, 20]	ἧς προτραπεὶς Θεοδόσιος μεγίστην μοῖραν	τῇ	πόλει προστίθησι, τὸ τεῖχος εὐρύνας
[1, 7]	ὡς τὰ μὲν πρῶτα Θεοδόσιος	τῇ	πρὸς αὐτὸν προσπαθείᾳ τὴν ἐπ´
[1, 21]	προσάγοντες, τά τε ἄλλα ὁμοίως	τῇ	προτέρᾳ βιοτῇ διεκτελοῦντες, ὅσα μὴ
[1, 0]	ἀνειμένῃ καὶ ἐκλύτῳ ῥαθυμίᾳ καὶ	τῇ	ταύτης ἀγχιθύρῳ λήθῃ κρυπτόμενον. Ἄρξομαι
[1, 1]	τὰ πολλὰ τῆς δυνάμεως ἐν	τῇ	ταύτης πολιορκίᾳ παρῃρημένος, λῃστρικῶς δὲ
[1, 7]	ταῖς ἐσχατιαῖς τῆς Θηβαίων ἀμείβων,	τῇ	τε γῇ προσρηγνύμενος ἀξίως τῆς
[1, 21]	οὕτω πάλιν ταῖς φιλοφροσύναις καὶ	τῇ	φιλοτησίᾳ δεξιοῦνται, ἕτερον εἶδος νηστείας
[1, 21]	καὶ θεοφόρῳ βίῳ ἡ ἀρετὴ	τῇ	φύσει ἀντινομοθετεῖ οἰκείους πηξαμένη νόμους,
[1, 21]	καὶ νέκρωσιν συνοικεῖν, τἀναντία καὶ	τῇ	φύσει καὶ τοῖς πράγμασιν. Ἔνθα
[1, 21]	διδράσκουσιν ἰδόντες, καὶ διωκόμενοι ἢ	τῇ	ὠκύτητι τῶν ποδῶν, ἤ τινι
[1, 7]	αὐτὸν ἐκδεξαμένη αἰχμαλωσίᾳ τῇ πάντων	ἐλεεινοτάτῃ	συμφορᾷ περιβάλλει. Ἐπειδὴ γοῦν μειζόνων
[1, 13]	φροντιστηρίῳ ἔνθα τὰ θεῖα κατηχήθη,	ἔτη	ἐννέα, ἐν δὲ αὖ τῇ
[1, 13]	σαρκὶ τόνδε τὸν βίον διαθλεύων	ἔτη	ἓξ καὶ πεντήκοντα· ἐν μὲν
[1, 13]	βραχυτέροις ἑπτά, καὶ ἐπὶ τεσσαρακοντάπηχυν	ἔτη	τριάκοντα. Τούτου τὸ πανάγιον σῶμα
[1, 7]	γοῦν αὐτὸς ὁ Νεστόριος ὡς	τετραετῆ	χρόνον αὐτόθι διατρίψας παντοίας ἔτυχε
[1, 11]	δεινῶν. Τούτῳ τῷ Αἰγιόχῳ τῷ	ὑψιβρεμέτῃ	καί τι σεμνὸν ἐκεῖνο περιτιθέασι,
[1, 21]	παναρίστῳ καὶ θεοφόρῳ βίῳ ἡ	ἀρετὴ	τῇ φύσει ἀντινομοθετεῖ οἰκείους πηξαμένη
[1, 20]	τε αὖ καὶ Πεισάνδρῳ τῷ	ποιητῇ,	καὶ πρός γε Οὐλπιανῷ Λιβανίῳ
[1, 19]	καὶ θάλασσαν πεζικῷ τε καὶ	νηΐτῃ	στρατῷ. Οὕτω δὲ καὶ Περσῶν
[1, 10]	πρὶν δικασάντων Εὐτυχεῖ τῷ εὐλαβεστάτῳ	ἀρχιμανδρίτῃ	παρόντων μὲν καὶ ἡσυχαζόντων, τάξιν
[1, 3]	Νεστορίῳ ἔγραψε, καὶ ὅπως ἡ	τρίτη	σύνοδος ἐν Ἐφέσῳ ἠθροίσθη, ὑστερήσαντος
[1, 12]	τὸ πρῶτον βιβλίον κειμένηἸουστινιανοῦ κῶδιξ	ὠνόμασταιτρίτη	τὸν ἀριθμὸν τοῦ πρώτου τίτλου
[1, 21]	τε ἄλλα ὁμοίως τῇ προτέρᾳ	βιοτῇ	διεκτελοῦντες, ὅσα μὴ τῶν ἀναγκαίων
[1, 16]	τέμενος τεθέντων. Ὅθεν καὶ δημοτελὴς	ἑορτὴ	καὶ πάνδημος εὐφροσύνη μέχρις ἡμῶν
[1, 1]	περιβεβλημένης καὶ πεποικιλμένης τῷ τε	ἐραστῇ	νυμφίῳ συναρμοζομένης, οὐκ ἐνεγκὼν ὁ
[1, 17]	καὶ ὅσα πεπραχὼς τῶν ἐντεῦθεν	μετέστη.	Τοῦ αὐτοῦ τοίνυν Θεοδοσίου τὰ
[1, 22]	Ἱεροσολύμων ἀνανεωσαμένη, καὶ τέμενος μέγιστον	ἀνίστη,	ἐξοχῇ τε καὶ κάλλει προὖχον,
[1, 18]	μεγαλοπρεπῆ τε καὶ περιφανῆ οἰκοδομίαν	ἀνίστη,	ἣν Καλλίστου στοὰν οἵ τε
[1, 6]	Καὶ μεθ´ ἕτερα· „Ὅτι δὲ	περιττὴ	παντελῶς καὶ οὐκ εὐάφορμος τῆς
[1, 9]	γειτόνων σύνοδος ἁλίζεται, καὶ ὑπ´	αὐτῇ	καί τισι τῶν ἀρχόντων Φλαβιανὸς
[1, 17]	γῆν καὶ πολλὰς κώμας ἐν	αὐτῇ	καταδῦναι· πολλά τε αὖ καὶ
[1, 17]	ἀποσφενδονήσασθαι, καὶ πολλὰς τῶν ἐν	αὐτῇ	νήσων ἐπικλυσθῆναι· πλοῖά τε αὖ
[1, 21]	μηδὲ τῇ ἁφῇ, μηδὲ μὴν	αὐτῇ	τῇ περιπλοκῇ τοῦ θήλεος πρὸς
[1, 13]	ἐντειλάμενοι φάναι· τίς ἡ ξενοπρεπὴς	αὕτη	πολιτεία, τί τὴν τετριμμένην καὶ
[1, 13]	ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ γέγονε Συμεώνης.	Ταύτῃ	καὶ ὁ ἐκ σιδήρου πεποιημένος
[1, 7]	καὶ διέπεσεν ἄν, καὶ τέλεον	διερρύη	τε καὶ κατεπόθη τῷ χρόνῳ
[1, 21]	μηδὲ τῇ ὄψει, μηδὲ τῇ	ἁφῇ,	μηδὲ μὴν αὐτῇ τῇ περιπλοκῇ
[1, 6]	ἐπισκόπων. Ἔχει δὲ οὕτως ἡ	συγγραφή,	καὶ αὐταῖς λέξεσιν ἐντέθειται τῇδε
[1, 14]	γῆς ἔνσαρκος ἄγγελος. Πρὸς τῇ	ὀροφῇ	τοίνυν τῶν λελεγμένων στοῶν κλειθρίδια
[1, 3]	πρός τε Κύριλλον καὶ τοὺς	ἁπανταχῆ	τῶν ἁγίων ἐκκλησιῶν προεστηκότας· ὃς
[1, 22]	δειμαμένη, καὶ μὴν καὶ τὰ	τείχη	πρὸς τὸ κρεῖττον Ἱεροσολύμων ἀνανεωσαμένη,
[1, 22]	ἀνανεωσαμένη, καὶ τέμενος μέγιστον ἀνίστη,	ἐξοχῇ	τε καὶ κάλλει προὖχον, τοῦ
[1, 9]	συνόδου. Ὑφ´ οὗ τὰ κατὰ	Εὐτυχῆ	τὸν δυσσεβῆ κινεῖται, μερικῆς κατὰ
[1, 21]	ἡδὺ τῆς σαρκὸς ἐξωσθείη, καὶ	ψυχὴ	διακυβερνῴη τὰ κάλλιστα καὶ θεὸν
[1, 21]	κατὰ Πλάτωνα τὸν σοφὸν ἡ	ψυχὴ	πέφυκεν ἀποτίθεσθαι, οὕτω τὸ ἀπαθῶς
[1, 6]	τοῦ διαβόλου νικήσῃ φθόνον καὶ	συνάψῃ	τὰ διῃρημένα, καὶ τὰ μεταξὺ
[1, 21]	τῆς σαρκὸς ἐξωσθείη, καὶ ψυχὴ	διακυβερνῴη	τὰ κάλλιστα καὶ θεὸν ἀρέσκοντα
[1, 14]	λέγειν, ὡς ἂν γυνὴ μὴ	φοιτῴη	τῶν ἀνακτόρων εἴσω. Ἔξω δὲ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/08/2009