Livre, Chap.
[1, 16]	τιμῶντος μνήμας. Ἰουλιανὸς μὲν γὰρ	ὁ	ἀλιτήριος, ἡ θεοστυγὴς τυραννίς, ἄκων
[1, 13]	τε καὶ ὁπόσος καὶ πηλίκος	ὁ	ἄνθρωπος τοῦ θεοῦ γέγονε Συμεώνης.
[1, 5]	Ὡς μετὰ πέντε ἡμέρας ἐλθὼν	ὁ	Ἀντιοχείας Ἰωάννης καθαιρεῖ Κύριλλον τὸν
[1, 20]	ἐπειδὴ καιρὸν ἦγε γάμου, Οὐαλεντινιανὸς	ὁ	αὐτοκράτωρ ἄγεται, ἀπάρας μὲν ἐκ
[1, 13]	πανάγιον σῶμα· ὃ καὶ Λέων	ὁ	αὐτοκράτωρ ἐξῃτήσατο παρὰ τῶν Ἀντιοχέων
[1, 12]	βασιλείας εὐσυνόπτως ἀποθώμεθα. ~ιβʹ Ὅπως	ὁ	βασιλεὺς Θεοδόσιος τὴν Νεστορίου αἵρεσιν
[1, 4]	ταύτην τὴν σκυθρωπὸν ἐχωρήσαμεν ἀπόφασιν.	Ὁ	βλασφημηθεὶς τοίνυν παρ´ αὐτοῦ κύριος
[1, 16]	ἄκων καὶ μαστιζόμενος, ἐπειδὴ μὴ	ὁ	Δαφναῖος Ἀπόλλων, ὁ φωνὴν καὶ
[1, 7]	ἐβλασφημησάτην, ὁ μὲν κτίσμα καλῶν,	ὁ	δὲ ἄνθρωπον δοξάζων. Πρὸς ὃν
[1, 7]	ὡς βλάσφημος καὶ θεομάχος κατακέκριται,	ὁ	δὲ ὡς μεγαλόφωνος κῆρυξ καὶ
[1, 1]	συνιεὶς καὶ τὴν ἐντεῦθεν ἧτταν	ὁ	δείλαιοςὃ γὰρ πρότερον μόνον ἀντίπαλον
[1, 7]	γεγονόσιν ἐπιστῆσαι βουλόμενον. ~ζʹ Οἷα	ὁ	δυσσεβὴς Νεστόριος πεπονθέναι περὶ αὐτοῦ
[1, 13]	θεοῦ γέγονε Συμεώνης. Ταύτῃ καὶ	ὁ	ἐκ σιδήρου πεποιημένος κλοιὸς παράκειται,
[1, 13]	οὗτος ὁ ἐπὶ γῆς ἄγγελος,	ὁ	ἐν σαρκὶ τῆς ἄνω Ἱερουσαλὴμ
[1, 13]	Ὅτε δ´ οὖν Συμεώνης οὗτος	ὁ	ἐπὶ γῆς ἄγγελος, ὁ ἐν
[1, 14]	ᾧ τὸν οὐράνιον διήνυσε βίον	ὁ	ἐπὶ γῆς ἔνσαρκος ἄγγελος. Πρὸς
[1, 13]	οὐδὲ γὰρ ἀποθανόντα τὸν Συμεώνην	ὁ	ἐραστὴς ἀπέλιπε σίδηρος. Οὕτω τὸ
[1, 20]	καὶ Ἱεροσόλυμα ἀφίκετο. Οὗτος τοίνυν	ὁ	Θεοδόσιος τὴν Εὐδοκίαν εἰσοικίζεται τοῦ
[1, 16]	χρηστῶν φέρεται πόνων. ~ιςʹ Ὅπως	ὁ	θεοφόρος Ἰγνάτιος ἐκ Ῥώμης ἀνακομισθεὶς
[1, 16]	Ἀντιοχείᾳ κατετέθη. Τότε καὶ Ἰγνάτιος	ὁ	θεσπέσιος, ὡς Ἰωάννῃ τῷ ῥήτορι
[1, 16]	πρὸ τῆς πόλεως παμμεγέθης ἀνίστατο,	ὁ	καὶ μέχρις ἡμῶν σωζόμενος, ἵνα
[1, 15]	δυνατὸν πονουμένῳ, φέρε καὶ Συνέσιος	ὁ	Κυρηναῖος εἰς μέσον ἡκέτω τῇ
[1, 6]	νικᾶν. Οὐ γὰρ ἂν διαψεύσαιτο	ὁ	λέγων· Ζῶ ἐγώ, λέγει Κύριος,
[1, 3]	συνόδῳ σαφῶς ἱστόρηται. ~γʹ Οἷα	ὁ	μέγας Κύριλλος τῷ Νεστορίῳ ἔγραψε,
[1, 7]	γὰρ παραπλησίως εἰς αὐτὸν ἐβλασφημησάτην,	ὁ	μὲν κτίσμα καλῶν, ὁ δὲ
[1, 7]	μὴ ἐμποδὼν ἀνανταγωνίστῳ εὐνοίᾳ τετίμηται,	ὁ	μὲν ὡς βλάσφημος καὶ θεομάχος
[1, 10]	Συνῆν δὲ τούτοις καὶ Δόμνος	ὁ	μετὰ Ἰωάννην Ἀντιοχείας πρόεδρος, καὶ
[1, 10]	διεπράξατο. Ἧς ἔξαρχος καθειστήκει Διόσκορος,	ὁ	μετὰ Κύριλλον τῆς Ἀλεξανδρέων ἐπίσκοπος,
[1, 7]	ὁ τῆς βλασφημίας πατὴρ Νεστόριος,	ὁ	μὴ κατὰ τοῦ τεθέντος θεμελίου
[1, 2]	φύσεις διαιρούμενός τε καὶ σπαραττόμενος,	ὁ	μηδὲ ἐν αὐτῷ τῷ σταυρῷ
[1, 7]	βασιλείαν καὶ τὴν ἀρχὴν βλασφημῶν,	ὁ	μηδὲ ἐξ ὧν πέπονθε σωφρονήσας.
[1, 1]	ἐραστῇ νυμφίῳ συναρμοζομένης, οὐκ ἐνεγκὼν	ὁ	μισόκαλος δαίμων ξένον τινὰ καὶ
[1, 7]	ἀπέρρηξε τὴν ψυχήν. Ὅπως δὲ	ὁ	Νεστόριος ἐξηλάθη, ἢ τί μετὰ
[1, 2]	Θεοδώρῳ κατὰ τὴν Μοψουεστίαν συντυχὼν	ὁ	Νεστόριος τῆς εὐσεβείας παρετράπη τῶν
[1, 7]	πλείοσι δύο. Φησὶ γοῦν αὐτὸς	ὁ	Νεστόριος ὡς τετραετῆ χρόνον αὐτόθι
[1, 0]	δὲ ἐς τὰ μάλιστα λόγιος	ὁ	Παμφίλου τά τε ἄλλα καὶ
[1, 22]	τριάκοντα ἔτεσι τούτῳ διακονησαμένης, Μαρκιανὸς	ὁ	πανάριστος τὴν Ῥωμαίων ἀρχὴν περιβάλλεται.
[1, 11]	ἀπηγορευμένοις καὶ πᾶσαν ἀλόγων ἰδέαν	ὁ	πάντων ἀλογώτατος μεταβληθείς, ἀνδρόγυνος γίνεται,
[1, 11]	θεοὺς τοιούτους ἐπιγραφόμενοι. Ὥστε ἀμέλει	ὁ	παρ´ αὐτοῖς ὕπατος πατὴρ ἀνδρῶν
[1, 17]	σημείων. Ἐν τούτοις τοῖς χρόνοις	ὁ	πολὺς τῷ λόγῳ πόλεμος ἐκεκίνητο
[1, 1]	τῶν αἱρέσεων μικρὸν παυθεισῶν, ὕστερον	ὁ	πονηρὸς διάβολος τὴν πίστιν πάλιν
[1, 17]	ἐς τὰ μάλιστα λογίως Πρίσκος	ὁ	ῥήτωρ γράφει, μετὰ πολλῆς τῆς
[1, 14]	τοῦ ὁσίου Συμεών, ὃν ἑωράκει	ὁ	συγγραφεὺς καὶ ἄλλοι, καὶ αὐτῆς
[1, 15]	μνήμῃ κοσμήσων τὴν διάλεξιν. Οὗτος	ὁ	Συνέσιος ἦν μὲν καὶ τὰ
[1, 21]	πεινῆν δὲ αὐτοῖς καὶ διψῆν	ὁ	σφῶν ἐγκελεύεται νόμος, περιστέλλειν τε
[1, 14]	πλείστης ἐξειργασμένη τῆς τέχνης· ἔνθα	ὁ	τεσσαρακοντάπηχυς ἵσταται κίων, ἐν ᾧ
[1, 13]	καὶ λογίως ἀπέθετο καὶ Θεοδώρητος,	ὁ	τὴν Κυρεστῶν ἐπισκοπήσας, ἐν ᾧ
[1, 10]	Θεοδώρητος, καὶ μὴν καὶ Δόμνος	ὁ	τῆς Ἀντιοχέων. Ἐφ´ ᾧ τί
[1, 3]	ἐπαγγελθείσης ἡμέρας ἀπηντήκασιν. Ἰωάννης δὲ	ὁ	τῆς Ἀντιοχέων πρόεδρος σὺν τοῖς
[1, 5]	ἀπόφασιν ἐφίσταται τῇ Ἐφεσίων Ἰωάννης	ὁ	τῆς Ἀντιόχου μετὰ τῶν ἀμφ´
[1, 3]	καὶ Θεοδωρήτου. Ὧν ἐπειδὴ Κύριλλος,	ὁ	τῆς ἀοιδίμου μνήμης ἐπίσκοπος τῆς
[1, 2]	εἰκότως ἡγουμένου τὴν διάλεξιν, Νεστόριος	ὁ	τῆς βλασφημίας καθηγητὴς οὐ μόνον
[1, 7]	τούτων ἱστορίαν παρεχομένῃ. Αὐτὸς τοίνυν	ὁ	τῆς βλασφημίας πατὴρ Νεστόριος, ὁ
[1, 10]	Καθαιρεῖται δὲ παρ´ αὐτῶν καὶ	ὁ	τῆς Κυρεστῶν ἐπισκοπήσας Θεοδώρητος, καὶ
[1, 13]	τε καὶ διεφάνη καὶ Συμεώνης,	ὁ	τῆς ὁσίας καὶ πάντα ἀοιδίμου
[1, 10]	δὲ καθαιρέσεως Φλαβιανὸς καὶ Εὐσέβιος	ὁ	τοῦ Δορυλαίου πρόεδρος. Κατὰ ταύτην
[1, 6]	ἑαυτῶν βασιλείαν· οἷς καὶ αὐτὸς	ὁ	τῶν δυνάμεων Κύριος πλουσίᾳ χειρὶ
[1, 2]	τοῦ δυσσεβοῦς βλασφημίας. Ἤρξατο δὲ	ὁ	τῶν ἐκκλησιῶν πόλεμος ἐνθένδε. Ἀναστάσιός
[1, 16]	ἐπειδὴ μὴ ὁ Δαφναῖος Ἀπόλλων,	ὁ	φωνὴν καὶ προφητείαν τὴν Κασταλίαν
[1, 13]	στάσις σου παρὰ θεοῦ ἐστιν.	Ὅ	μοι ἀξιόλογον ὂν ἐξετέθη, τοῖς
[1, 11]	προσκυνούμενον, καὶ μονὰς τὰ δοξολογούμενα,	ὅ	τε πρὸ αἰώνων γεννηθεὶς θεὸς
[1, 15]	μετὰ τὴν ἱερωσύνην πεποιημέναι ἐπιστολαί,	ὅ	τε πρὸς αὐτὸν Θεοδόσιον προσφωνητικὸς
[1, 21]	ἐσθὴς οὐδέ τι τῶν ἐδωδίμων.	Ὃ	γὰρ νῦν τις ἀμπέχεται τριβώνιον
[1, 14]	συχνῶς καὶ πάλιν ἐξαπίνης φαινόμενον·	ὃ	δὴ γίνεται μόνον ἐν τοῖς
[1, 17]	καὶ Ἑλλησπόντου, Φρυγίας τε ἑκατέρας.	Ὃ	δὴ πάθος καὶ ἐπὶ χρόνον
[1, 13]	Ἀντιόχου τὸ αὐτοῦ πανάγιον σῶμα·	ὃ	καὶ Λέων ὁ αὐτοκράτωρ ἐξῃτήσατο
[1, 13]	ἐν ᾧ τὰ μάλιστα παραλελοιπότες,	ὃ	μέχρι νῦν σωζόμενον παρὰ τοῖς
[1, 21]	πορίζονται. Λέξω δὲ καὶ ἕτερον,	ὃ	μικροῦ με διέλαθε, καίτοι τὰ
[1, 7]	κατὰ τὸ οἰκεῖον ἐπαναζεῦξαι μοναστήριον,	ὃ	πρὸ τῶν πυλῶν τῆς νῦν
[1, 14]	ἁγίου. Φέρε δὲ καὶ ἕτερον	ὃ	τεθέαμαι, τῇ ἱστορίᾳ παραδῶ. Ἐπόθουν
[1, 7]	γὰρ διαβολῶν παντοδαπῶν ἡ κακία.	Διὸ	δὴ ἀξιοῦμεν τὸ ὑμέτερον μέγεθος
[1, 11]	ἀπεξεσμένην καὶ εὐθεῖαν ὁδὸν ὑπαντήσῃ.	Διὸ	καὶ τῷ ἀποστόλῳ εὖ μάλα
[1, 1]	καιροῖς, παρυφαίνων εἴ τι καὶ	ἄλλο	πάρεργον μὲν ἱστορίας δὲ ἄξιον
[1, 7]	καθ´ ἡμῶν τετάρτην πάλιν ἀφειδῶς	ἄλλο	συνετίθετο. Καὶ μετ´ ὀλίγα· „Ἀλλ´
[1, 11]	τῷ ὑψιβρεμέτῃ καί τι σεμνὸν	ἐκεῖνο	περιτιθέασι, πατραλοίαν ἀποκαλοῦντες, τὴν ἐσχάτην
[1, 4]	φρονοῦντα καὶ κηρύττοντα, ἀναγκαίως κατεπειχθέντες	ἀπό	τε τῶν κανόνων καὶ ἐκ
[1, 2]	μηδείς. Μαρία γὰρ ἄνθρωπος ἦν·	ὑπὸ	ἀνθρώπου δὲ θεὸν τεχθῆναι ἀδύνατον.
[1, 19]	τῶν ἑσπερίων ἐξηγήσασθαι δυνάμεων, Καρχηδόνος	ὑπὸ	Βανδίλων κρατηθείσης Γιζερίχου τε τῶν
[1, 0]	μηδὲν τῶν μνήμης ἀξίων διαλάθοι	ὑπὸ	τῇ ἀνειμένῃ καὶ ἐκλύτῳ ῥαθυμίᾳ
[1, 11]	Ἄρης ἀσχημονεῖ τοῖς Ἡφαίστου τεχνάσμασιν	ὑπὸ	τοῖς θεοῖς θεατριζόμενός τε καὶ
[1, 1]	ὡς ἐχθρὸς τῇ πίστει δέδοικεν	ὑπὸ	τοσούτων ἁγίων πατέρων πυργωθείσῃ καὶ
[1, 2]	περιρραγείς, τὴν μὲν θεοτόκος φωνὴν	ὑπὸ	τοῦ παναγίου πνεύματος ἤδη χαλκευθεῖσαν
[1, 1]	Εὐνομίου τε αὖ καὶ Μακεδονίου	ὑπὸ	τοῦ παναγίου πνεύματος κατὰ τὸν
[1, 11]	μονὰς τὰ δοξολογούμενα, ὅ τε	πρὸ	αἰώνων γεννηθεὶς θεὸς Λόγος σαρκούμενος
[1, 19]	ὃν ὕπαρχον τῆς αὐλῆς οἱ	πρὸ	ἡμῶν κεκλήκασι, καὶ τῶν ἑσπερίων
[1, 9]	φύσεων γεγενῆσθαι τὸν Κύριον ἡμῶν	πρὸ	τῆς ἑνώσεως, μετὰ δὲ τὴν
[1, 3]	δὲ καὶ οἱ ἀμφ´ αὐτὸν	πρὸ	τῆς ἐπαγγελθείσης ἡμέρας ἀπηντήκασιν. Ἰωάννης
[1, 22]	ἢ καὶ ὥς τισι δοκεῖ	πρὸ	τῆς Εὐδοκίας, καὶ Θεοδοσίου, τὴν
[1, 7]	προσαγορεύεσθαι, ὅπερ ἴσμεν ταῖς ἀληθείαις	πρὸ	τῆς Θεουπολιτῶν διακείμενον, σταδίοις διεστηκὸς
[1, 16]	ἅγιον, ὅτε καὶ νεὼς αὐτῷ	πρὸ	τῆς πόλεως παμμεγέθης ἀνίστατο, ὁ
[1, 18]	παλαιοὶ οἵ τε νῦν ὀνομάζομεν,	πρὸ	τῶν ἑδῶν ἃ τῇ δίκῃ
[1, 7]	τὸ οἰκεῖον ἐπαναζεῦξαι μοναστήριον, ὃ	πρὸ	τῶν πυλῶν τῆς νῦν Θεουπολιτῶν
[1, 1]	καὶ τὴν ἐντεῦθεν ἧτταν ὁ	δείλαιοςὃ	γὰρ πρότερον μόνον ἀντίπαλον εἶχε,
[1, 14]	περινοστοῦντες. Φυλακὴ δέ τις εἰς	τὸ	ἀκριβέστατον, οὐκ ἔχω ἀνθ´ ὅτου
[1, 15]	λόγιος, φιλοσοφίαν δὲ οὕτως ἐς	τὸ	ἀκρότατον ἐξήσκησεν ὡς καὶ παρὰ
[1, 21]	ἡ ψυχὴ πέφυκεν ἀποτίθεσθαι, οὕτω	τὸ	ἀπαθῶς ἐσθίειν φιλοσοφοῦσι, κἂν παρὰ
[1, 21]	δεξιοῦνται, ἕτερον εἶδος νηστείας ἐπινοήσαντες	τὸ	αὖ μὴ βουλόμενοι ἐσθίειν, ὡς
[1, 13]	γενομένων, κομίζεται κατὰ τὴν Ἀντιόχου	τὸ	αὐτοῦ πανάγιον σῶμα· ὃ καὶ
[1, 13]	ἄμφω δ´ οὖν συνηλθέτην, καὶ	τὸ	ἄχραντον ἱερουργήσαντες σῶμα τῆς ζωοποιοῦ
[1, 2]	σταυρῷ ὀστοῦν ὅλως συντριβεὶς κατὰ	τὸ	γεγραμμένον, ἢ τὸν ὑφαντὸν διόλου
[1, 0]	~Προοίμιον τοῦ συγγραφέως, πῶς ἐπὶ	τὸ	γράφειν τὴν παροῦσαν πραγματείαν ἐλήλυθεν.
[1, 7]	ἀνὰ τὴν καλουμένην Ὄασιν φυγαδεύεται.	Τὸ	δέ γε καίριον ἀπεκρύψατο. Οὐδὲ
[1, 14]	τὴν ὀροφὴν εἰς ὕψος ἐπαίροντες.	Τὸ	δέ γε μέσον αὐλὴ ὑπαίθριός
[1, 7]	ἂν εἴποιμι, μεμφόμενον μὴ κατὰ	τὸ	δέον τὰ ἐν Ἐφέσῳ συντεθῆναι
[1, 11]	ἀποστολικὴ ἐκκλησία ἐνθένδε κἀκεῖθεν πρὸς	τὸ	δέον τε καὶ εὐσεβὲς αἰχμαλωτίσῃ
[1, 7]	τοὺς ἐγκαλέσαντάς οἱ μὴ κατὰ	τὸ	δέον τι καινουργῆσαι, μηδὲ μὴν
[1, 12]	Νεστορίῳ γέγραπται, θεόθεν κινηθείς, ἁπάσαις	τὸ	δὴ λεγόμενον ψήφοις κατέκρινεν ἀναθέματι
[1, 11]	φύσιν αὐτῷ πράττοιτο. Οὗ καὶ	τὸ	διθύραμβον κύημα ἀνδρόγυνον γενόμενον ἑκατέραν
[1, 7]	νῦν ὡς τὸ πρότερον, πρᾶττε	τὸ	δοκοῦν, εἴ γε τοῦ δοκοῦντος
[1, 10]	ἔστιν εὑρεῖν. Καὶ οὕτω μὲν	τὸ	ἐν Ἐφέσῳ δεύτερον διελύθη συνέδριον.
[1, 7]	οὐκ ὠνόμασται· φασὶ δὲ νῦν	τὸ	Εὐπρεπίου προσαγορεύεσθαι, ὅπερ ἴσμεν ταῖς
[1, 21]	νέμονται δὲ τὴν γῆνβοσκοὺς καλοῦσιμόνον	τὸ	ζῆν ἐντεῦθεν ποριζόμενοι, ὥστε χρόνῳ
[1, 3]	ἁγίαν Πεντηκοστὴν ἡμέραν, ἐν ᾗ	τὸ	ζωοποιὸν ἡμῖν ἐπεφοίτησε πνεῦμα. Καὶ
[1, 21]	θελήμασιν, ἵνα διὰ πάντων αὐτοῖς	τὸ	ἡδὺ τῆς σαρκὸς ἐξωσθείη, καὶ
[1, 14]	περὶ τὰς φλιὰς ἑστῶσαι τεθήπασι	τὸ	θαῦμα· ἀντικρὺ γὰρ τοῦ σελαγίζοντος
[1, 11]	πρωτοτύπως βλασφημεῖν ἠθέλησεν, ἢ ἀτιμάσαι	τὸ	θεῖον βουλόμενος ἐξωλίσθησεν, ἀλλὰ μᾶλλον
[1, 13]	ὁ ἐραστὴς ἀπέλιπε σίδηρος. Οὕτω	τὸ	καθ´ ἕκαστον ἂν διεξεληλύθειν ἐμοί
[1, 18]	μὲν εὐπρεπῶς τε καὶ περιέργως	τὸ	καὶ πρὸς ἡμῶν Ψηφίον ὀνομαζόμενον
[1, 2]	γε Νεστόριος, ἡ θεομάχος γλῶσσα,	τὸ	Καϊάφα δεύτερον συνέδριον, τὸ τῆς
[1, 13]	τοῖς ἀνθρώποις συναλιζομένου διασώζονται. Καὶ	τὸ	κατὰ τοῦ μετώπου δέρμα ἐρρυτίδωτο
[1, 14]	χορευόντων, ἀστέρα ὑπερμεγέθη κατὰ πᾶν	τὸ	κλειθρίδιον διαθέοντά τε καὶ σελαγίζοντα,
[1, 22]	μὴν καὶ τὰ τείχη πρὸς	τὸ	κρεῖττον Ἱεροσολύμων ἀνανεωσαμένη, καὶ τέμενος
[1, 21]	τῶν ἐπὶ γῆς δυσόδων χωρίων	τὸ	λαθεῖν ἑαυτοῖς πορίζονται. Λέξω δὲ
[1, 14]	τε τὰς στοὰς ἀποκρινόμενα. Κατὰ	τὸ	λαιὸν τοίνυν μέρος τοῦ κίονος
[1, 14]	κλειθρίδια καθεστᾶσιθυρίδας ἔνιοι καλοῦσιπρός τε	τὸ	λελεγμένον ὑπαίθριον πρός τε τὰς
[1, 21]	περιστείλαντες, ἄνδρες τε καὶ γύναια,	τὸ	λοιπὸν σῶμα γυμνὸν κρυμνοῖς τε
[1, 6]	μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ, καὶ πέπαυται	τὸ	λυποῦν, καὶ διχονοίας ἁπάσης ἀνῄρηται
[1, 16]	εὐφροσύνη μέχρις ἡμῶν τελεῖται, πρὸς	τὸ	μεγαλοπρεπέστερον τοῦ ἱεράρχου Γρηγορίου ταύτην
[1, 11]	τε θεῶν τε τὸν Φρύγα	τὸ	μειράκιον εἰς ὄρνεον μετασχηματισθεὶς ἀσελγῶς
[1, 18]	ἐδάφους ἀνοικοδομεῖ, ὑπαίθριον αὐλὴν κατὰ	τὸ	μέσον ἐάσας· Ζωΐλος δὲ τὴν
[1, 6]	ἀγαλλιάσθω ἡ γῆ· λέλυται γὰρ	τὸ	μεσότοιχον τοῦ φραγμοῦ, καὶ πέπαυται
[1, 7]	τινι τῶν θύραθε σοφῶν εἴρηται,	„τὸ	μὴ ἐμποδὼν ἀνανταγωνίστῳ εὐνοίᾳ τετίμηται,
[1, 13]	αὐτὸν ἀνατεινάμενοι γεγράφασιν οὕτως· „Διὰ	τὸ	μὴ ὑπάρχειν τεῖχος τῇ πόλει,
[1, 21]	νηστείαν ἔχοντες, καὶ τράπεζαν διακορῆ	τὸ	μηδενὸς ὡς οἷόν τε ἀπογεύεσθαι.
[1, 6]	κατακρατεῖν τῶν ἀνθεστηκότων, χαρίζεται δὲ	τὸ	νικᾶν. Οὐ γὰρ ἂν διαψεύσαιτο
[1, 18]	τὴν βασίλειον στοὰν τὴν πρὸς	τὸ	νότιον τῆς Ῥουφίνου πλευρόν, μέχρις
[1, 7]	τε αὖ δεηθέντος, ἐπετράπη κατὰ	τὸ	οἰκεῖον ἐπαναζεῦξαι μοναστήριον, ὃ πρὸ
[1, 16]	ἐπαγγείλασθαι. Τοῦτο δ´ ἄρα ἦν	τὸ	οἰκονομούμενον παρὰ τοῦ σωτῆρος θεοῦ,
[1, 16]	καὶ τέμενος ἅγιον τῷ Ἰγνατίῳ	τὸ	πάλαι Τυχαῖον γέγονε, τῶν ἱερῶν
[1, 20]	ἐθέλουσι πάρεστι· μέχρι γὰρ ἡμῶν	τὸ	παλαιὸν ἰχνηλατεῖται τεῖχος, τῶν λειψάνων
[1, 13]	ἐπὶ τεσσαρακοντάπηχυν ἔτη τριάκοντα. Τούτου	τὸ	πανάγιον σῶμα μετὰ τὴν ἐνθένδε
[1, 13]	πέπτωκε γὰρ ἐν ὀργῇ, ἠγάγομεν	τὸ	πανάγιον σῶμα, ὅπως ἡμῖν γένηται
[1, 13]	τίμια λείψανά οἱ ἐκπεμφθῆναι. Καὶ	τὸ	παράδοξον, αἱ κατὰ τῆς κεφαλῆς
[1, 10]	παρὰ τοῦ Διοσκόρου καὶ Χρυσαφίου	τὸ	παράλογον ἐν Ἐφέσῳ συνέδριον διεπράξατο.
[1, 7]	ὑπόμνησιν παρὰ πατρὸς πρὸς υἱὸν	τὸ	παρὸν τοῦτο λογισάμενος ἀνάσχου, παρακαλῶ,
[1, 13]	στάσιν ἐπιτηδεύσας, δίπηχυ μόλις ἐνδιαίτημα	τὸ	περίμετρον, Δόμνου τηνικάδε τὴν Ἀντιοχέων
[1, 13]	πεποιημένος κλοιὸς παράκειται, μεθ´ οὗ	τὸ	πολυύμνητον διαθλεῦσαν σῶμα τῶν ἐκ
[1, 21]	μὴ βουλόμενοι ἐσθίειν, ὡς ἔκπληξιν	τὸ	πρᾶγμα καθεστάναι, πόσων εἰς τροφὴν
[1, 1]	ταύτης πολιορκίᾳ παρῃρημένος, λῃστρικῶς δὲ	τὸ	πρᾶγμα μέτεισι πεύσεις τινὰς ἀποκρίσεις
[1, 20]	πύλης τῆς ἐπὶ Δάφνην ἀγούσης	τὸ	προάστειον ὁρᾶν τοῖς ἐθέλουσι πάρεστι·
[1, 14]	τῷ χώρῳ καταλιπούσης. Διήκει δὲ	τὸ	πρόσαντες τοῦ ὄρους σταδίους εἴκοσιν.
[1, 11]	κοινῶς ὡμολόγηται. Τριὰς γὰρ ἡμῖν	τὸ	προσκυνούμενον, καὶ μονὰς τὰ δοξολογούμενα,
[1, 14]	τεθεάμεθα, ὅτι καὶ αὐτὸ δὴ	τὸ	προσωπεῖον αὐτοῦ τεθέανται ὧδέ τε
[1, 7]	δὲ ἀγανακτήσειας καὶ νῦν ὡς	τὸ	πρότερον, πρᾶττε τὸ δοκοῦν, εἴ
[1, 12]	οὖν αὐτῷ πανευσεβὴς διάταξις ἀνὰ	τὸ	πρῶτον βιβλίον κειμένηἸουστινιανοῦ κῶδιξ ὠνόμασταιτρίτη
[1, 13]	πεισθεὶς ἐνδούς τε ταῖς δεήσεσι	τὸ	σεπτὸν αὐτοῖς εἴασε σῶμα. Τούτου
[1, 21]	δὲ πρὸς θεὸν ἱκετεία, ῥωμαλέους	τὸ	σῶμα, σφριγῶντας τὴν ἀκμήν, κἂν
[1, 21]	σφῶν ἐγκελεύεται νόμος, περιστέλλειν τε	τὸ	σῶμα τοσοῦτο μόνον ὅσον ἡ
[1, 9]	μίαν φύσιν ὁμολογῶ· ὃς οὐδὲ	τὸ	σῶμα τοῦ Κυρίου ὁμοούσιον ἡμῖν
[1, 20]	οἵ φασι τὸν πρεσβύτερον Θεοδόσιον	τὸ	τεῖχος εὐρῦναι. Καὶ χρυσίον δὲ
[1, 20]	μεγίστην μοῖραν τῇ πόλει προστίθησι,	τὸ	τεῖχος εὐρύνας μέχρι τῆς πύλης
[1, 7]	καὶ ὡς σκώληξι τὴν γλῶτταν	τὸ	τελευταῖον βρωθεὶς εἰς Ὄασιν ἀπέρρηξε
[1, 16]	ἐπ´ ὀχήματος ἐνεχθέντων καὶ κατὰ	τὸ	τέμενος τεθέντων. Ὅθεν καὶ δημοτελὴς
[1, 14]	τεθέαμαι, τῇ ἱστορίᾳ παραδῶ. Ἐπόθουν	τὸ	τέμενος τούτου δὴ τοῦ ἁγίου
[1, 6]	ἔστιν ἑλεῖν τὸν φιλοπόνως τοῖς	τὸ	τηνικαῦτα γεγονόσιν ἐπιστῆσαι βουλόμενον. ~ζʹ
[1, 2]	γλῶσσα, τὸ Καϊάφα δεύτερον συνέδριον,	τὸ	τῆς βλασφημίας ἐργαστήριον, ἐν ᾧ
[1, 7]	στήσεσθαι καθ´ ἡμῶν λογιζομένων καὶ	τὸ	τοῖς καλλινίκοις βασιλεῦσι δοκοῦν περὶ
[1, 7]	τῆς ἡμετέρας αἰχμαλωσίας φροντίσαι κατὰ	τὸ	τοῖς νόμοις δοκοῦν, καὶ μὴ
[1, 7]	ἡ κακία. Διὸ δὴ ἀξιοῦμεν	τὸ	ὑμέτερον μέγεθος τῆς ἡμετέρας αἰχμαλωσίας
[1, 17]	πρηνεῖς ἐνεχθῆναι, συμπεσεῖν τε καὶ	τὸ	Χερρονήσου καλούμενον μακρὸν τεῖχος· διαχῆναι
[1, 4]	ἡ ἁγία σύνοδος πρὸς λέξιν	ἀπεφήνατο	ταῦτα· „Πρὸς τοῖς ἄλλοις μήτε
[1, 16]	τὴν Κασταλίαν ἔχων, ἀνελεῖν τι	ἠδύνατο	τῷ βασιλεῖ χρηστηριαζομένῳ, Βαβύλα τοῦ
[1, 10]	τὸ παράλογον ἐν Ἐφέσῳ συνέδριον	διεπράξατο.	Ἧς ἔξαρχος καθειστήκει Διόσκορος, ὁ
[1, 20]	τὸν ἐνταῦθα λεὼν ἐπιτελεύτιον ἔπος	ἐφθέγξατο·	Ὑμετέρης γενεῆς τε καὶ αἵματος
[1, 2]	τῆς Νεστορίου τοῦ δυσσεβοῦς βλασφημίας.	Ἤρξατο	δὲ ὁ τῶν ἐκκλησιῶν πόλεμος
[1, 17]	τῆς γῆς ἐπεκράτησεν, οὐχ ὥσπερ	ἤρξατο	οὕτω σφοδρῶς διαμένον, ἀλλὰ κατὰ
[1, 2]	ψυχῆς ἰὸν ἀπερευγόμενος, βλασφημότερα διδάσκειν	ἐπειρᾶτο,	ὥστε κατὰ τῆς ἰδίας κεφαλῆς
[1, 20]	διακοσίας ἕλκον λίτρας τῷ Βάλεντος	ἐδωρήσατο	λουτρῷ κατά τι μέρος ἐμπρησθέντι.
[1, 13]	ὃ καὶ Λέων ὁ αὐτοκράτωρ	ἐξῃτήσατο	παρὰ τῶν Ἀντιοχέων λαβεῖν. Καὶ
[1, 16]	αὐτῷ πρὸ τῆς πόλεως παμμεγέθης	ἀνίστατο,	ὁ καὶ μέχρις ἡμῶν σωζόμενος,
[1, 19]	ὃς καὶ τὴν ἅλωσιν Ἀμίδης	συνεγράψατο.	Τότε φασὶ καὶ Κλαυδιανὸν καὶ
[1, 7]	φυγαδεύεται. Τὸ δέ γε καίριον	ἀπεκρύψατο.	Οὐδὲ γὰρ ἐνθαδὶ ὢν τῆς
[1, 7]	οἰκείας βιοτῆς τὸν τῇδε βίον	ἀπέθετο·	δεύτερος Ἄρειος, διὰ τῆς καταστροφῆς
[1, 13]	γενομένων· γέγραφε δὲ καὶ λογίως	ἀπέθετο	καὶ Θεοδώρητος, ὁ τὴν Κυρεστῶν
[1, 3]	τῆς πρεσβυτέρας Ῥώμης ἐπισκόπῳ γραφεῖσιν	ἐπείθετο,	τὸν δὲ ἴδιον ἔμετον κατὰ
[1, 7]	ἡμῶν τετάρτην πάλιν ἀφειδῶς ἄλλο	συνετίθετο.	Καὶ μετ´ ὀλίγα· „Ἀλλ´ ἀρκέσθητι
[1, 2]	οὐ διεκώλυεν οὐδὲ τοῖς ὀρθοῖς	προσετίθετο	δόγμασιν, ἀλλὰ καὶ μάλα ἀτεχνῶς
[1, 20]	ὅπως εἰς Ἀντιόχειαν καὶ Ἱεροσόλυμα	ἀφίκετο.	Οὗτος τοίνυν ὁ Θεοδόσιος τὴν
[1, 2]	ἐγκρίτων πατέρων ἐξώθησέ τε καὶ	ἀπεβάλετο,	τὴν δὲ χριστοτόκος παραχαράξας ἀντεχάλκευσέ
[1, 16]	ἑτέροις ἱστόρηται, ἐπειδή γε ὡς	ἐβούλετο	τάφον τὰς τῶν θηρίων ἐσχηκὼς
[1, 3]	ἐπίσκοπος τῆς Ἀλεξανδρέων, δι´ οἰκείων	ἐπελαμβάνετο	συλλαβῶν, Νεστόριός τε αὖ τούτοις
[1, 13]	Ὃς ἐπειδή περ παρ´ αὐτὸν	ἐγένετο	καὶ τὴν τῶν πατέρων ἀπήγγειλεν
[1, 13]	καὶ τὴν δίαιταν, τῶν μυστικωτέρων	ἐγλίχετο·	ἄμφω δ´ οὖν συνηλθέτην, καὶ
[1, 11]	τε τῆς αἰσχρουργίας τὴν κύλικα	παρέσχετο,	τὴν φιλοτησίαν προπίνειν ἐπιτρέψας, ὡς
[1, 17]	ὁ πολὺς τῷ λόγῳ πόλεμος	ἐκεκίνητο	Ἀττίλα τοῦ τῶν Σκυθῶν βασιλέως·
[1, 13]	ταῦτα Θεοδωρήτῳ, ὡς ἔφθην εἰπών,	ἐπεπόνητο.	~ιδʹ Περὶ τοῦ πολλάκις φαινομένου
[1, 8]	ἐγχειρίζεται, ὃς πάλαι Κυζίκου ἐπίσκοπος	ἐκεχειροτόνητο.	Καὶ τοῦδε τὴν κοινὴν τῶν
[1, 6]	τὸ νικᾶν. Οὐ γὰρ ἂν	διαψεύσαιτο	ὁ λέγων· Ζῶ ἐγώ, λέγει
[1, 7]	συμφορᾷ περιβάλλει. Ἐπειδὴ γοῦν μειζόνων	ἐδεῖτο	ποινῶν, ἀφείθη μὲν ἐκ τῶν
[1, 7]	γέ φησι μὴ δυοῖν θάτερον	ἁμαρτάνοιτο,	ἢ ἀθάνατα συμπλεκομένων, ἢ προσχωροῦντος
[1, 13]	καὶ τοῦ ἰδίου θελήματος δοῦλος	γένοιτο	καὶ μὴ πρὸς τὴν ἐπιτροπὴν
[1, 1]	λέξιν τινὰ παραχαράττειν οἷός τε	γένοιτο·	πολλάκις δὲ τῇ ἑαυτοῦ ἰλυσπώμενος
[1, 11]	καὶ ταῦτα παρὰ φύσιν αὐτῷ	πράττοιτο.	Οὗ καὶ τὸ διθύραμβον κύημα
[1, 11]	ἵνα συγγνώμην ταῖς οἰκείαις ἀκολασίαις	πορίζοιντο	θεοὺς τοιούτους ἐπιγραφόμενοι. Ὥστε ἀμέλει
[1, 4]	ἀπήντηκε, τῆς ζητήσεως οἱ συνελθόντες	ἀντελαμβάνοντο.	Καὶ Μέμνονος τοῦ τῆς Ἐφεσίων
[1, 0]	πρὸς οὓς καὶ παρ´ ὧν	ἐγένοντο,	καὶ μηδὲν τῶν μνήμης ἀξίων
[1, 17]	μικρὸν λῆγον, μέχρις οὗ καθάπαξ	ἐπέπαυστο.	~ιηʹ Περὶ τῶν οἰκοδομιῶν τῶν
[1, 14]	ἄλλων ὧνπερ τεθεάμεθα, ὅτι καὶ	αὐτὸ	δὴ τὸ προσωπεῖον αὐτοῦ τεθέανται
[1, 21]	νόμος, περιστέλλειν τε τὸ σῶμα	τοσοῦτο	μόνον ὅσον ἡ ἀνάγκη βιάζεται.
[1, 16]	φασιν Ἰουλιανῷ φθῆναι τούτους ἐπαγγείλασθαι.	Τοῦτο	δ´ ἄρα ἦν τὸ οἰκονομούμενον
[1, 6]	εἰρήνην βραβεύσαντος, κεκληκότων δὲ πρὸς	τοῦτο	ἡμᾶς καὶ τῶν εὐσεβεστάτων καὶ
[1, 7]	πατρὸς πρὸς υἱὸν τὸ παρὸν	τοῦτο	λογισάμενος ἀνάσχου, παρακαλῶ, τῆς ἐν
[1, 21]	τις ἀμπέχεται τριβώνιον ἢ ἐξωμίδα,	τοῦτο	μετὰ σμικρὸν ἕτερος ἀμφιέννυται, ὡς
[1, 7]	ὡς ἐκ πάσης ἀνάγκης εἰς	τοῦτο	τάξεως ἐλήλυθεν ἀποκριθείσης τῆς ἁγίας
[1, 10]	Ἀλεξανδρέων ἐπίσκοπος, πρὸς ἔχθρας Φλαβιανοῦ	τοῦτο	τεχνάσαντος Χρυσαφίου τῶν βασιλείων τηνικαῦτα
[1, 13]	τὸ κατὰ τοῦ μετώπου δέρμα	ἐρρυτίδωτο	μὲν καὶ ἀπέσκληκε, σώζεται δ´
[1, 0]	ἀποστόλοις ἀτὰρ καὶ μάρτυσι διαθλεύουσι	κατώρθωτο,	ἢ εἴ τι καὶ τοῖς
[1, 19]	χαρίσασθαι, ἣ καὶ διήρκεσε μέχρι	δύο	καὶ δέκα ἐτῶν τῆς Ἀναστασίου
[1, 7]	διακείμενον, σταδίοις διεστηκὸς οὐ πλείοσι	δύο.	Φησὶ γοῦν αὐτὸς ὁ Νεστόριος
[1, 9]	ἑάλω· εἰρήκει γάρ· „Ὁμολογῶ ἐκ	δύο	φύσεων γεγενῆσθαι τὸν Κύριον ἡμῶν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 27/08/2009