Livre, Chap.
[15, 20]	ἔξωθέν τινος ἀναιρήσοντος αὐτήν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Κʹ	Ὅπως οἱ αὐτοὶ περὶ ψυχῆς
[15, 26]	λόγια οὐδὲν τούτων περιεργάζονται. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚϚ	Περὶ σελήνης. Ἀναξίμανδρος κύκλον εἶναι
[15, 21]	συντόμως ἀντειρημένα διὰ τούτων· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚΑʹ	Λογγίνου πρὸς τὴν τῶν Στωϊκῶν
[15, 11]	ποιότησι μονοειδέσι καὶ ἀκινήτοις σωματικαῖς,	καθ´	ἃς ἢ κινεῖται ἢ ποιόν
[15, 7]	ὅτι ἔστι τις οὐσία νοητὴ	καθ´	αὑτὴν ἀσώματός τε καὶ ἀχρώματος
[15, 45]	ἀσώματος, αὐτὴ μὲν ὑφεστῶσα καὶ	καθ´	αὑτήν, εἰκονίζουσα δὲ τὰς ἀμόρφους
[15, 6]	ταῦτα, ἀνδρὸς οὐ τηνάλλως οὐδὲ	καθ´	αὑτὸν περαίνοντος τὸν περὶ τούτων
[15, 20]	φθείρεσθαι, ἀλλ´ ἐπιμένειν τινὰς χρόνους	καθ´	ἑαυτήν, τὴν μὲν τῶν σπουδαίων
[15, 22]	αὐτὸ εἴπερ τὸ δυνάμει ἕξει,	καθ´	ἑαυτὸ εἰς ἐνέργειαν ἥξει, καὶ
[15, 11]	τὸ παρακείμενον ὕδωρ, ψυχρὸν ὂν	καθ´	ἑαυτό, καὶ ἡλίου ἀνατολῇ πεφώτισταί
[15, 32]	χωρῆσαί τε καὶ στέξαι· ἢ	καθ´	ἑαυτὸ τὸ ὕδωρ ὑποστὰν ἐκοίλανε
[15, 59]	καταλήψεως φυσιολογεῖν ἐπαγγειλάμενοι οὐδὲ τὰ	καθ´	ἑαυτοὺς ᾔδεσαν, μάθοις ἂν ἐξ
[15, 32]	καὶ πολέμους, πλέον δὲ οὐδὲν	καθ´	ἑαυτῶν ἐξῆψαν, τὰ τοῦ πέλας
[15, 30]	νεφῶν μὲν πεπυρωμένων, σβεννυμένους δὲ	καθ´	ἑκάστην ἡμέραν ἀναζωπυρεῖν νύκτωρ, καθάπερ
[15, 22]	μεγέθους πεφυκότος, ἀπείρους καὶ αἰσθήσεις	καθ´	ἕκαστον αἰσθητὸν συμβήσεται γίγνεσθαι ἑκάστῳ,
[15, 22]	ὑγεία ἂν εἴη· καὶ ὅτι	καθ´	ἕκαστον μέρος ἄλλως κραθὲν εἴη
[15, 17]	ταῦτά ἐστιν, ἤτοι ξυλλήβδην ἢ	καθ´	ἕν γέ τι αὐτῶν; Καὶ
[15, 62]	ἦθος καὶ κόσμον βίου τοῦ	καθ´	ἡμᾶς συντείνοντας· τοὺς μὲν γὰρ
[15, 20]	ἀπαρκεῖ τὰ παρὰ Λογγίνῳ τῷ	καθ´	ἡμᾶς συντόμως ἀντειρημένα διὰ τούτων·
[15, 1]	Ἀποδείξεως, ἀπὸ τοῦ λείποντος ταῖς	καθ´	ἡμῶν κατηγορίαις σκέμματος τὴν καταρχὴν
[15, 8]	τῇ κοινῇ κινήσει τῶν ἄστρων,	καθ´	ἣν ἐν ταῖς σφαίραις ἐνδεδεμένοι
[15, 22]	κάλλος εὐμορφία τις ἐν τύποις,	καθ´	ἣν λέγομεν ἰδόντες ὡραίους καὶ
[15, 51]	ἀναλόγως μειουμένης μέχρι τῆς συνόδου,	καθ´	ἣν τελέως σβέννυται. Πλάτων, Ἀριστοτέλης,
[15, 60]	θώρακι καθιδρυμένον, τὸ δὲ ἄλογον	καθ´	ὅλην τὴν σύγκρισιν τοῦ σώματος
[15, 19]	τὴν ποιοῦσαν ἐνιαυτὸν τὸν μέγιστον,	καθ´	ὃν ἀπ´ αὐτῆς μόνης εἰς
[15, 22]	ἁρμονίαν, λόγον ἔχοντα παρ´ αὑτῷ,	καθ´	ὃν ἁρμόσει. Οὔτε γὰρ ἐκεῖ
[15, 9]	διδασκαλία τοῦ τρόπου τῆς κινήσεως,	καθ´	ὃν αὐτοκίνητον αὐτήν φαμεν, παρὰ
[15, 9]	τὸ βουλεύεσθαι καὶ σκοπεῖσθαι καὶ	καθ´	ὃν δήποτε τρόπον διανοεῖσθαι. Ὅταν
[15, 22]	διαίρεσις; Ἢ εἰς τοσαῦτα διαιρεθήσεται,	καθ´	ὅσον ἂν ἀριθμοῦ ἔχῃ εἰς
[15, 10]	μεταλήψει δὲ τοῦ ὄντος σῳζόμενον,	καθ´	ὅσον ἂν αὐτοῦ μεταλαμβάνῃ. Ἐπειδὴ
[15, 15]	τοῦ ζῆν αἴτιος ἡμῖν ἐστι.	Καθ´	ὅσον δὲ εἰρομένῳ λόγῳ πάντα
[15, 22]	κατὰ πᾶν. Ἀνάγκη τοίνυν, εἰ	καθ´	ὁτιοῦν σημεῖον καὶ μὴ μεταξὺ
[15, 1]	τήν γε τῶν χρόνων ἀντιπαράθεσιν,	καθ´	οὓς Ἑλλήνων τε οἱ βοώμενοι
[15, 62]	ἀξιοῦν ἅπαντα κινεῖσθαι, τοὺς δὲ	καθάπαξ	μηδέν. Καὶ μὴν εἴ τι
[15, 4]	γοῦν αὐτῷ τῷ μεγαλοφωνοτάτῳ κηρύττει,	καθάπερ	ἀθλητήν τινα νικηφόρον, τὸν δικαιότατον,
[15, 37]	ἄρξασθαι τὴν γένεσιν τοῦ κόσμου,	καθάπερ	ἀπὸ κέντρου· ἀρχὴ δὲ σφαίρας
[15, 5]	κηδεμονίας εἰς ταὐτὸν ἐλθόντας αὐτοῖς	καθάπερ	εἰς ἀλλοδαπὴν ἀπῴκισε καὶ ἔξω
[15, 14]	τὰ κατὰ τὸν κόσμον ὑπέρευ,	καθάπερ	ἐν εὐνομωτάτῃ τινὶ πολιτείᾳ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[15, 2]	ὅτι μὴ Λύκων. Οὗτος μέντοι,	καθάπερ	ἔφην, εἴρηκεν εὑρῆσθαι λοπάδια πέντε
[15, 20]	τὴν ψυχὴν λέγει αἰσθητικὴν ἀναθυμίασιν,	καθάπερ	Ἡράκλειτος. Βουλόμενος γὰρ ἐμφανίσαι ὅτι
[15, 14]	φασι τῶν ὄντων τὸ πῦρ,	καθάπερ	Ἡράκλειτος, τούτου δ´ ἀρχὰς ὕλην
[15, 7]	ἑπόμενος τῇ περὶ αὐτὰ ἐναργείᾳ,	καθάπερ	καὶ οἱ πρὸ αὐτοῦ, τέσσαρά
[15, 4]	ὡς φῄς, τὰ μὲν τίμια,	καθάπερ	οἱ θεοί, τὰ δὲ ἐπαινετά,
[15, 2]	τότε ἀπολωλέναι. Φανερὸν οὖν ὅτι	καθάπερ	πολλοῖς καὶ ἄλλοις, οὕτω καὶ
[15, 8]	δὲ καὶ τὴν ἐν κύκλῳ,	καθάπερ	σωματικήν τινα, τῷ πέμπτῳ προσένειμε
[15, 59]	μετειληφέναι τοῦ περὶ αὐτὴν πάχους,	καθάπερ	τὰ διὰ τῆς τέφρας ὑλιζόμενα.
[15, 52]	σελήνην διὰ τὸ περιοικεῖσθαι αὐτὴν	καθάπερ	τὴν παρ´ ἡμῖν γῆν μείζοσι
[15, 7]	μεταφέρων ἐπὶ τὰ μὴ προσήκοντα,	καθάπερ	τινὲς τῶν ὕστερον γενομένων ἀνδριαντοποιῶν.
[15, 30]	πολλάκις ἐπὶ τὴν γῆν σβέννυσθαι,	καθάπερ	τὸν ἐν Αἰγὸς Ποταμοῖς πυροειδῶς
[15, 31]	Οἱ Στωϊκοὶ σφαιρικοὺς τοὺς ἀστέρας,	καθάπερ	τὸν κόσμον καὶ ἥλιον. Ἀναξιμένης
[15, 30]	καθ´ ἑκάστην ἡμέραν ἀναζωπυρεῖν νύκτωρ,	καθάπερ	τοὺς ἄνθρακας· τὰς γὰρ ἀνατολὰς
[15, 2]	Περιπατητικοῦ. Πῶς γὰρ οἷόν τε,	καθάπερ	φησὶν Ἐπίκουρος ἐν τῇ Περὶ
[15, 14]	Τὸ μέντοι πρῶτον πῦρ εἶναι	καθαπερεί	τι σπέρμα, τῶν ἁπάντων ἔχον
[15, 8]	τὸ δὲ φῶς εἰδὼς πῦρ	καθαρὸν	ἤ τι πυρὸς ὄν, οὐκ
[15, 22]	ἀνάγκη καὶ τὸ νοοῦν σώματος	καθαρὸν	ὂν ἢ γιγνόμενον γινώσκειν. Εἰ
[15, 15]	Χρυσίππῳ δὲ τὸν αἰθέρα τὸν	καθαρώτατον	καὶ εἰλικρινέστατον, ἅτε πάντων εὐκινητότατον
[15, 22]	ἐστιν, εἶναι τῶν πάντη σώματος	καθαρωτάτων,	αὐτοεκάστου, ἀνάγκη καὶ τὸ νοοῦν
[15, 29]	λαμπρότερον μὲν τὸν ἥλιον, ἐν	καθαρωτέρῳ	γὰρ ἀέρι φέρεσθαι, τὴν δὲ
[15, 5]	ἢ ἐν κόσμῳ τοὺς θεοὺς	καθείρξαντα	τῶν ἐπὶ γῆς πραγμάτων ἀποστῆσαι;
[15, 9]	ἁπάντων προστάτιν ἀποφηνάμενος, τοσῷδε ἐφιλονείκησε	καθελεῖν	καὶ ἀτιμάσαι καὶ μικροῦ δεῖν
[15, 13]	δὲ Ζήνων ἕτερος καὶ οἱ	καθεξῆς.	Λέγονται δ´ οὗτοι πάντες διαφερόντως
[15, 17]	ταὐτῷ μένοντα, ἆρ´ οὐχὶ τοῦ	καθέξοντος	αὐτοῖς ἔδει; Παντὸς μᾶλλον. Εἰ
[15, 50]	τῆς σελήνης αὐτὸν ὑπερχομένης κατὰ	κάθετον,	οὔσης φύσει γεώδους· βλέπεσθαι δὲ
[15, 59]	τὸ περιληφθὲν ὑγρὸν ἀπεκρίθη, τῷ	καθεψηθῆναι	παραλυκίσασα, ὅπερ ἐπὶ παντὸς ἱδρῶτος
[15, 11]	τῆς ψυχικῆς ἀξίας καὶ οὐδαμῶς	καθεωρακότος	ὡς παρουσίᾳ μὲν τῆς ψυχῆς
[15, 4]	αὐτὴν εὐδαίμονα. Πῶς οὖν οὐ	καθῄρηται	καὶ καταβέβληται τὸ τῆς ἀρετῆς
[15, 4]	τε καὶ παλίγκοτος ἐν τῷ	κάθηται	σὴν ἐλαφρίζων μάχην; ἐπὶ τοῦτον
[15, 60]	λογικὸν ἔχουσαν ἐν τῷ θώρακι	καθιδρυμένον,	τὸ δὲ ἄλογον καθ´ ὅλην
[15, 5]	καὶ ἔξω που τοῦ κόσμου	καθίδρυσε,	τὸ ἀπάνθρωπον αὐτῶν τῇ ἀποστάσει
[15, 4]	ποιεῖν εὐδαίμονας, ὁμοίαν δὲ αὐτὴν	καθιστᾶσι	πλούτῳ καὶ δόξῃ καὶ γένει
[15, 39]	ὑψωθῆναι, τὰ δὲ νότια ταπεινωθῆναι,	καθὸ	καὶ τὸν ὅλον κόσμον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[15, 1]	ἑνὶ δεσμῷ συμπλακέντα μίαν τὴν	καθόλου	διάνοιαν τοῦ παντὸς ἀποτελέσειν λόγου.
[15, 12]	Πλάτωνι καὶ ἐν τῷ περὶ	καθόλου	ψυχῆς λόγῳ. Ἔτι τοῦ Πλάτωνος
[15, 32]	φύσεως αἱ ἄτομοι, ποικίλαι οὖσαι,	καθὼς	εἴρηται, πρὸς τὸ μετέωρον ἐξωθούμεναι
[15, 2]	ἔγημεν αὐτήν, ἄλλως μὲν σώφρονα	καὶ	ἀγαθὴν οὖσαν, ἀτυχοῦσαν μέντοι διὰ
[15, 61]	καὶ αὐτόθεν συντεῖνον πρὸς ὠφέλειαν	καὶ	ἀγαθοῦ κτῆσιν ἀνθρώποις) μόνης δὲ
[15, 43]	τὰς κεχωρισμένας ψυχὰς τῶν σωμάτων,	καὶ	ἀγαθοὺς μὲν τὰς ἀγαθάς, κακοὺς
[15, 13]	ἰδεῶν, ἔνθα δὴ πόνος τε	καὶ	ἀγὼν ἔσχατος ψυχῇ πρόκειται. Ὁ
[15, 13]	πάντως εὐδαίμων, ὁ δὲ ἀπολειφθεὶς	καὶ	ἀδυνατήσας θεωρὸς γενέσθαι πάντως ἄμοιρος
[15, 7]	ταῦτα ὁμολογούμενα, πῦρ καὶ γῆν	καὶ	ἀέρα καὶ ὕδωρ, καὶ ἐκ
[15, 20]	ὅλῳ φασίν, ὃ καλοῦσιν αἰθέρα,	καὶ	ἀέρα κύκλῳ περὶ τὴν γῆν
[15, 37]	καὶ γῆς πρώτων, ὕδατος δὲ	καὶ	ἀέρος δευτέρων. Πυθαγόρας πέντε σχημάτων
[15, 15]	δὲ κόσμον σύστημα ἐξ οὐρανοῦ	καὶ	ἀέρος καὶ γῆς καὶ θαλάττης
[15, 26]	Οἱ Στωϊκοὶ μικτὸν ἐκ πυρὸς	καὶ	ἀέρος. Πλάτων ἐκ πλείονος τοῦ
[15, 42]	τοῦ πυρὸς κρυσταλλοειδῶς, τὸ πυρῶδες	καὶ	ἀερῶδες ἐν ἑκατέρῳ τῶν ἡμισφαιρίων
[15, 7]	μὲν καὶ ἀραιόν, οἷον πῦρ	καὶ	ἀήρ· βαρὺ δὲ καὶ πυκνόν,
[15, 22]	παρ´ αὑτοῦ ἔχον; Πῦρ γὰρ	καὶ	ἀὴρ καὶ ὕδωρ καὶ γῆ
[15, 9]	κατὰ τὴν ψυχὴν θειότητός τε	καὶ	ἀθανασίας, ὁ μὴ συγχωρῶν τοῦτο
[15, 17]	ἡ γῆ καὶ τὸ πῦρ	καὶ	αἱ ἄλλαι δύο μεταξὺ φύσεις;
[15, 22]	εἴη σῶμα ἡ γλυκύτης, ὁμοίως	καὶ	αἱ ἄλλαι. Ἔπειτα εἰ σώματα
[15, 16]	ἀλόγῳ πίστει ταύτῃ ἐπισυνάπτουσιν, ὅτι	καὶ	ἀΐδιόν ἐστι, καίπερ ἐκ μέρους
[15, 35]	ζῷον, ὡς φυτόν. Ξενοφάνης ἀγένητον	καὶ	ἀΐδιον καὶ ἄφθαρτον (τὸν) κόσμον.
[15, 15]	φασι καὶ πεπερασμένον καὶ ζῷον	καὶ	ἀΐδιον καὶ θεόν. Ἐν γὰρ
[15, 13]	τὸ περὶ τὴν νοητὴν ταύτην	καὶ	ἀΐδιον οὐσίαν τὴν τῶν ἰδεῶν,
[15, 36]	οὐδεμιᾶς ἐπιδέεται τροφῆς· διὰ τοῦτο	καὶ	ἀΐδιος. Πλάτων αὐτὸν αὑτῷ τὸν
[15, 22]	ἔδει ψυχὴν ποιεῖν, εἶτα φύσιν·	καὶ	αἰεὶ τὸ ὕστερον χεῖρον, εἴπερ
[15, 59]	παντὸς κόσμου οὐρανίων τε πέρι	καὶ	αἰθερίων καὶ τῆς τῶν ὅλων
[15, 22]	διαιρεῖσθαι τοῦ μεγέθους πεφυκότος, ἀπείρους	καὶ	αἰσθήσεις καθ´ ἕκαστον αἰσθητὸν συμβήσεται
[15, 20]	ἐν αὑτῇ, ὃ δὴ ζωὴ	καὶ	αἴσθησίς ἐστι καὶ ὁρμή. Καὶ
[15, 60]	σωμάτων, διότι ἀφανῶς τινος θερμοῦ	καὶ	αἰσθητικοῦ μετέχει, τοῦ πλείονος διαπνεομένου.
[15, 5]	συγκεχωρηκότι. Ἐκεῖνο δ´ ἐμοὶ κριτῇ	καὶ	αἰσχυντηλότερον ὁ Ἐπίκουρος δοκεῖ πεποιηκέναι·
[15, 45]	εἰκονίζουσα δὲ τὰς ἀμόρφους ὕλας	καὶ	αἰτία γιγνομένη τῆς τούτων δείξεως.
[15, 62]	ὡς περὶ ἄχρηστα τῷ βίῳ	καὶ	ἀκατάληπτα κατατριβομένους. Οὐδεὶς δὲ πώποτε
[15, 11]	τὴν ψυχὴν ἢ ποιότησι μονοειδέσι	καὶ	ἀκινήτοις σωματικαῖς, καθ´ ἃς ἢ
[15, 11]	τὸν ἐντελέχειαν τὴν ψυχὴν εἰπόντα	καὶ	ἀκίνητον παντελῶς οὖσαν κινεῖν ὑπειληφότα
[15, 14]	ἐσομένων· τὴν δὲ τούτων ἐπιπλοκὴν	καὶ	ἀκολουθίαν εἱμαρμένην καὶ ἐπιστήμην καὶ
[15, 60]	ἄλογον. Κατὰ δὲ τὸ προσεχὲς	καὶ	ἀκριβὲς τριμερῆ· τὸ γὰρ ἄλογον
[15, 14]	καὶ ἀκολουθίαν εἱμαρμένην καὶ ἐπιστήμην	καὶ	ἀλήθειαν καὶ νόμον εἶναι τῶν
[15, 1]	Ἑλλήνων τὴν Ἑβραίων ὁμοῦ παλαιὰν	καὶ	ἀληθῆ φιλοσοφίαν τε καὶ εὐσέβειαν
[15, 2]	Ἰσοκράτους μαθητής, τρυφερὸν καὶ τένθην	καὶ	ἄλλ´ ἄττα τοιαῦτα λέγων αὐτὸν
[15, 22]	σωφροσύνη καὶ δικαιοσύνη ἀνδρεία τε	καὶ	ἄλλαι; Πνεῦμά τι γὰρ ἢ
[15, 62]	δὲ πολλοί. Ὁρᾷς ὡς ἤδη	καὶ	ἀλλήλους σκώπτουσιν οἱ γενναῖοι; Τὴν
[15, 62]	μηδέν. Καὶ μὴν εἴ τι	καὶ	ἄλλο, πάντων ἄριστά μοι δοκεῖ
[15, 22]	δὲ τῶν ὄντων ἡ σχέσις	καὶ	ἄλλο παρὰ τὸ ὑποκείμενον καὶ
[15, 62]	τί δή ποτε ἀλλόφυλοι ὄντες	καὶ	ἀλλογενεῖς ταῖς αὐτῶν βίβλοις ἀποχρώμεθα,
[15, 22]	σῶμα, λέγοιτ´ ἄν, καὶ εἴρηται	καὶ	ἄλλοις ἕτερα, ἱκανὰ δὲ καὶ
[15, 2]	Φανερὸν οὖν ὅτι καθάπερ πολλοῖς	καὶ	ἄλλοις, οὕτω καὶ Ἀριστοτέλει συνέβη
[15, 44]	Πυθαγόρα καὶ οἱ Στωϊκοὶ τρεπτὴν	καὶ	ἀλλοιωτὴν καὶ ῥευστὴν ὅλην δι´
[15, 22]	(Εἰ δὲ ἔστι τὸ μνημονεύειν)	καὶ	ἄλλων αἰσθάνεσθαι ἐπ´ ἄλλοις, οὐκ
[15, 62]	κακόν (τ´) ἀγαθόν τε τέτυκται.	Καὶ	ἄλλως δὲ εἶναι τοὺς φυσικοὺς
[15, 8]	αὐτοῖς κίνησιν ἀποδίδωσιν, ἣν δὴ	καὶ	ἄλλως καλλίστην εἶναι συμβέβηκε καὶ
[15, 1]	βίον τἀνδρὸς διαβεβλήκασι, φιλόσοφοι δὲ	καὶ	ἄλλως οὐκ ἀφανεῖς τινες ἦσαν
[15, 20]	ψυχῆς. Τὰς δὲ τῶν ἀφρόνων	καὶ	ἀλόγων ζῴων ψυχὰς συναπόλλυσθαι τοῖς
[15, 5]	χρηστὸν ἀπολαύειν μάλιστα μὲν κοινὸν	καὶ	ἀλόγων καὶ ἀψύχων, ἤδη δὲ
[15, 29]	σελήνην ἐν θολερῷ, διὰ τοῦτο	καὶ	ἀμαυροτέραν φαίνεσθαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Λʹ Τίς
[15, 22]	γε καὶ νοητῶν τινων νοήσεις	καὶ	ἀμεγέθων ἀντιλήψεις. Πῶς οὖν μέγεθος
[15, 10]	ὅλως χωρίζεσθαι; Πῶς δ´ ἂν	καὶ	ἀμερὴς οὖσα μεριστοῦ τοῦ σώματος
[15, 19]	ὃν τρόπον δ´ ἀγένητός ἐστι	καὶ	ἀναιρεθῆναι ἀδύνατον αὐτήν ἐστιν, οὔτε
[15, 16]	μέρους καὶ τὸ αἰθέριον σβέννυσθαι	καὶ	ἀνάπτεσθαι τιθέντες. Ἀλλὰ τὴν τούτων
[15, 20]	γενόμενον κρυφθέν τε φύει κινούμενον	καὶ	ἀναρριπιζόμενον ὑπ´ ἐκείνου, προσλαμβάνον ἀεὶ
[15, 7]	αὑτὴν ἀσώματός τε καὶ ἀχρώματος	καὶ	ἀναφής, οὔτε γινομένη οὔτε φθειρομένη
[15, 4]	Ὡς γὰρ οὐκ ἔστι λέουσι	καὶ	ἀνδράσιν ὅρκια πιστὰ οὐδὲ λύκοι
[15, 6]	οἰκίαν κατασκευάσασθαι, ἱκανὸς δέ τις	καὶ	ἀνδριάντα, μὴ ὄντα πρότερον, ὄντα
[15, 62]	ἕκαστα γίγνεται, ποιήσειν ὅταν βούλωνται	καὶ	ἀνέμους καὶ ὕδατα καὶ ὥρας
[15, 17]	καὶ πλάτος καὶ μῆκος ἀόριστος	καὶ	ἀνήνυτος. Καὶ μετὰ βραχέα ἐπιλέγει·
[15, 15]	κόσμον καὶ τὸ οἰκητήριον θεῶν	καὶ	ἀνθρώπων (καὶ) (τὸν ἐκ θεῶν
[15, 15]	ἀνθρώπων (καὶ) (τὸν ἐκ θεῶν	καὶ	ἀνθρώπων) καὶ τῶν ἕνεκα τούτων
[15, 15]	οἱονεὶ πόλις ἐστὶν ἐκ θεῶν	καὶ	ἀνθρώπων συνεστῶσα, τῶν μὲν θεῶν
[15, 2]	καὶ τῇ ἀποδημίᾳ φησὶν ἐπανίστασθαι	καὶ	ἀντοικοδομεῖν αὐτῷ τινας Περίπατον ξένους
[15, 8]	εἴτε ἔστι τι κάτω φύσει	καὶ	ἄνω εἴτε μή, καὶ ἀποδείξαντος
[15, 22]	σῶμα ποσόν; Καὶ μήν, ὅπερ	καὶ	ἄνω που ἐλέγετο, εἰ πᾶν
[15, 61]	ὀρεγομένους, ἀλλὰ καὶ περὶ ἄχρηστα	καὶ	ἀνωφελῆ τῷ βίῳ κατατριβομένους. Ταῦτα
[15, 4]	ὅσον ἄν τις καὶ ἰδιώτης	καὶ	ἀπαίδευτος καὶ μειράκιον καὶ γυνή.
[15, 22]	ψύχεος ἱμερεῖ ἢ μαλακοῖς τισι	καὶ	ἁπαλοῖς καὶ λείοις πελάσει; Τὸ
[15, 22]	γε ἄλλην καὶ πολλὰς αἰσθήσεις	καὶ	ἀπείρους τὴν περὶ ἑνὸς ἀλγήματος
[15, 5]	τοῦ θεοῦ διοικήσεως· ἐφ´ οἷς	καὶ	ἀπελέγχεται πρὸς τοῦ δηλωθέντος, ὧδέ
[15, 2]	τε πολλοὶ συγγεγράφασι καὶ δὴ	καὶ	Ἀπελλίκων, οὗ τοῖς βιβλίοις ὁ
[15, 9]	Οἷον γὰρ τόδε ἐτόλμησεν ἢ	καὶ	ἀπηναγκάσθη, ὡς καὶ τὰς πρωτουργοὺς
[15, 30]	ἡ οὐσία τῶν ἄστρων πλανήτων	καὶ	ἀπλανῶν. Θαλῆς γεώδη μέν, ἔμπυρα
[15, 22]	διάφοροί γε ὄντες, ἑνὸς ὄντος	καὶ	ἁπλοῦ τοῦ σώματος καὶ οὐ
[15, 32]	ἢ φθαρτός· καὶ πόθεν τρέφεται·	καὶ	ἀπὸ ποίου ἤρξατο ὁ θεὸς
[15, 8]	φύσει καὶ ἄνω εἴτε μή,	καὶ	ἀποδείξαντος ἀκριβῶς, ὅτι κατὰ μὲν
[15, 10]	τοῦ σώματος συμμερίζεσθαι τὴν ψυχὴν	καὶ	ἀποκοπτομένου τινὸς μέρους μετὰ τοῦ
[15, 4]	τῶν φύλλων αὕτη καὶ φύεται	καὶ	ἀπολείπει, οὐκ ἀναμένουσα περιτελλόμενον τὸν
[15, 10]	σωματικὸν εἶναι λέγοιτ´ ἄν, γινόμενον	καὶ	ἀπολλύμενον, ὄντως δὲ οὐδέποτε ὄν,
[15, 22]	ἕτερον καὶ μεταβάλλοντος εἰς ἄλλο	καὶ	ἀπολλύντος, καὶ μάλιστα ὅταν ψυχὴ
[15, 62]	τοῖς μὲν ἅπαντα γίγνεσθαί τε	καὶ	ἀπόλλυσθαι, τοῖς δὲ οὔτ´ ἂν
[15, 4]	ἡμέρας, αὐτῆς ὥρας καὶ γίνεται	καὶ	ἀπόλλυται. Πολλὰ δὲ τὰ ἀπολλύντα,
[15, 1]	πρὸ πολλοῦ θέμενος ἐπὶ συστάσει	καὶ	ἀπολογίᾳ τῆς ἐξ αὐτῶν ἀναχωρήσεως,
[15, 22]	ἐν φορᾷ αὐτοῦ ἡ φύσις	καὶ	ἀπόλοιτο ἂν ὡς τάχιστα, εἰ
[15, 1]	καὶ τούτων τὰς σεμνοπρεπεῖς δὴ	καὶ	ἀπορρήτους φυσιολογίας, ἄνω που εἰς
[15, 20]	πνεῦμα μεθ´ ὑγροῦ, ψυχῆς μέρος	(καὶ)	ἀπόσπασμα καὶ τοῦ σπέρματος τοῦ
[15, 33]	γὰρ τὰ πάντα αἴτια, ἐκεῖ	καὶ	ἀποτελέσματα. Αἴτια δὲ ἤτοι αἱ
[15, 50]	σελήνας, κατὰ κλίματα τῆς γῆς	καὶ	ἀποτομὰς καὶ ζώνας· κατά τινα
[15, 7]	ἢ γῆ· καὶ κοῦφον μὲν	καὶ	ἀραιόν, οἷον πῦρ καὶ ἀήρ·
[15, 2]	καθάπερ πολλοῖς καὶ ἄλλοις, οὕτω	καὶ	Ἀριστοτέλει συνέβη διά τε τὰς
[15, 4]	ἔχουσιν, οὕτως οὐκ ἔστι Πλάτωνι	καὶ	Ἀριστοτέλει φιλία περὶ τοῦ κορυφαιοτάτου
[15, 7]	ἔχοντα οὐκ αὐτῶν. Ὡσαύτως δὲ	καὶ	Ἀριστοτέλης ἀκούων Πλάτωνος ὅτι ἔστι
[15, 5]	ἕξειν. Τὸ γὰρ αὐτὸ τοῦτο	καὶ	Ἀριστοτέλης ποιεῖ· ἀποστήσας καὶ παραδοὺς
[15, 6]	εἰς οὐσίαν, ὁ δὲ παμβασιλεὺς	καὶ	ἀριστοτέχνης οὐδ´ ὅσον ἀνθρωπίνου τεχνίτου
[15, 4]	ὅρκια πιστὰ οὐδὲ λύκοι τε	καὶ	ἄρνες ὁμόφρονα θυμὸν ἔχουσιν, οὕτως
[15, 62]	χαίρειν αὐτὸν εἰπόντα τῇ Ἀναξαγόρου	καὶ	Ἀρχελάου φυσιολογίᾳ ζητεῖν ὅττι οἱ
[15, 13]	ἀπολείπεται, εἰ μὴ τὰς πρώτας	καὶ	ἀρχικωτάτας φύσεις ταύτας συγχωρήσεταί τις
[15, 62]	χαλεποὺς οὐδὲ ἀδυνάτους μόνον, ἀλλὰ	καὶ	ἀσεβεῖς καὶ τοῖς νόμοις ὑπεναντίους
[15, 22]	ποιεῖ τὰ προσγενόμενα λόγους αὐτοὺς	καὶ	ἀσωμάτους εἶναι; Μὴ διότι πνεύματος
[15, 6]	οὐχ ἡσυχίαν ἄγον, πλημμελῶς δὲ	καὶ	ἀτάκτως κινούμενον, εἰς τάξιν ἤγαγεν
[15, 9]	προστάτιν ἀποφηνάμενος, τοσῷδε ἐφιλονείκησε καθελεῖν	καὶ	ἀτιμάσαι καὶ μικροῦ δεῖν μηδὲν
[15, 4]	μυρίαι δὲ αὗται, καὶ πενία	καὶ	ἀτιμία καὶ ὅσα τοιαῦτα· καὶ
[15, 4]	Ἔτι σοι τὸ παράδειγμα μικρὸν	καὶ	ἄτολμον, ὦ ποιητά· ἔαρος δ´
[15, 7]	οὐσίαν ἀπαθῆ τε καὶ ἄφθαρτον	καὶ	ἄτρεπτον πάντως ἀξιοῖ, ἵνα δὴ
[15, 5]	ἔχοντα εὐθείᾳ περαίνειν περιπορευ όμενον.	Καὶ	αὖ πάλιν φησὶν αὐτὸν ἀγαθὸν
[15, 21]	δὴ τῶν ἐκ ταὐτομάτου ψηγμάτων.	Καὶ	αὖ τοῖς ἐπὶ τῶν αἰγιαλῶν
[15, 10]	παντὸς φυτοῦ περὶ τὴν ῥίζαν	καὶ	αὐαινομένου τοῦ ἄλλου σώματος περὶ
[15, 20]	προσλαμβάνον ἀεὶ εἰς τὸ ὑγρὸν	καὶ	αὐξόμενον ἐξ ἑαυτοῦ. Καὶ μετὰ
[15, 17]	ὕλη δύναται εἶναι ὄν; Ἀλλὰ	καὶ	(αὐτὴ( ν) παντὸς μᾶλλον ἀδύνατον,
[15, 10]	χρῆσθαι. Οὐδ´ ἡ αἰσθητική, εἴπερ	καὶ	αὕτη τῶν αἰσθητῶν ἀπόντων τοὺς
[15, 22]	ψυχὴ σῶμα οὖσα αὔξοι, ἀνάγκη	καὶ	αὐτὴν αὔξεσθαι, προσθήκῃ δηλονότι ὁμοίου
[15, 22]	ἐν ψυχρῷ γιγνομένην (ὃ δὴ	καὶ	αὐτὸ ἄτοπον· πολλὰ γὰρ ζῷα
[15, 22]	σῶμα, οὐ γὰρ ἐξ ὕλης	καὶ	αὐτό, ἢ πάλιν τὸν αὐτὸν
[15, 22]	καταθεατέον. Τὸ μὲν δὴ σῶμα,	καὶ	αὐτὸ συγκείμενον, οὔτε παρὰ τοῦ
[15, 61]	ὁρᾶν ἐξ αὐτῶν τὸ λυσιτελὲς	καὶ	αὐτόθεν συντεῖνον πρὸς ὠφέλειαν καὶ
[15, 10]	τὰς δὲ νοήσεις ἀδύνατον. Διὸ	καὶ	αὐτοὶ ἄλλην ψυχὴν ἢ νοῦν
[15, 22]	ὅτι ἐν τάξει. Μαρτυροῦσι δὲ	καὶ	αὐτοὶ ὑπὸ τῆς ἀληθείας ἀγόμενοι
[15, 1]	ἔργοις τε, ὡς ἔπος εἰπεῖν,	καὶ	αὐτοῖς πράγμασι τὰς ἀποδείξεις τοῦ
[15, 13]	γέγονε Διογένης ὁ Κύων, ὃς	καὶ	αὐτὸς θηριωδέστατα φρονεῖν δόξας πολλοὺς
[15, 22]	φύσιν εἶναι. Τὸ δὲ κυριώτατον	καὶ	αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, εἴπερ κατὰ
[15, 5]	λογισμῷ διοικούμενα. Ὅθεν εἰκότως ἂν	καὶ	αὐτὸς οὐδ´ ἐκεῖνο τὸ ἔγκλημα
[15, 22]	Ἀλλ´ οὐ τοὐναντίον ἐν περιπτύξεσι	καὶ	ἁφαῖς εὖ παθεῖν, ὅπου ἢ
[15, 9]	Ὅτι μὲν γὰρ ἀόρατόν τι	καὶ	ἀφανές ἐστιν ἡ ψυχὴ δῆλον,
[15, 7]	οὐρανὸν ἀκούων, ὡς ὄντα θεῖα	καὶ	ἄφθαρτα {ἀπαθῆ} ἐστι σώματα, συνέθηκε
[15, 9]	γε νοῦν ὁμολογεῖ θεῖόν τε	καὶ	ἄφθαρτον εἶναι. Τίς μὲν οὖν
[15, 7]	τῶν ἄλλων οὐσίαν ἀπαθῆ τε	καὶ	ἄφθαρτον καὶ ἄτρεπτον πάντως ἀξιοῖ,
[15, 35]	φυτόν. Ξενοφάνης ἀγένητον καὶ ἀΐδιον	καὶ	ἄφθαρτον (τὸν) κόσμον. Ἀριστοτέλης τὸ
[15, 6]	διαφυλάξει, καὶ ταύτη δὴ γενητοῦ	καὶ	ἀφθάρτου κατ´ αὐτὸν ὑποκειμένου τοῦ
[15, 54]	μῆνες. Οἱ δ´ αὐτοὶ Ἑρμοῦ	καὶ	Ἀφροδίτης· ἰσόδρομοι γάρ. Σελήνης δὲ
[15, 5]	ἀνθρώπινα πράγματα ὑποθεὶς εἴασεν ἀτημέλητα	καὶ	ἀφρόντιστα, φύσει τινὶ καὶ οὐ
[15, 14]	εἶναι τῶν ὄντων ἀδιάδραστόν τινα	καὶ	ἄφυκτον. Ταύτη δὲ πάντα διοικεῖσθαι
[15, 7]	νοητὴ καθ´ αὑτὴν ἀσώματός τε	καὶ	ἀχρώματος καὶ ἀναφής, οὔτε γινομένη
[15, 5]	μάλιστα μὲν κοινὸν καὶ ἀλόγων	καὶ	ἀψύχων, ἤδη δὲ ταύτη γε
[15, 46]	ἑτέρων τοὺς ἑτέρους, ἐν ὕψει	καὶ	βάθει. Δημόκριτος τὰ μὲν ἀπλανῆ
[15, 22]	τὸ κοῦφον προσγενόμενον καὶ παρόν,	καὶ	βαρυνεῖ τὸ βαρύ, καὶ μελανεῖ
[15, 58]	κουφότητα, πυκνωθεῖσαν δὲ τῷ χρόνῳ	καὶ	βαρυνθεῖσαν καταστῆναι. Τούτων καὶ περὶ
[15, 22]	θερμαινούσας καὶ ψυχούσας καὶ ὠθούσας	καὶ	βαρυνούσας ἐνταῦθα τάττουσι τὴν ψυχήν,
[15, 32]	τὰ μὲν ὅσα μείζονα ἦν	καὶ	βαρύτατα πάντων ὑπεκάθιζεν, ὅσα δὲ
[15, 1]	παρ´ αὐτοῖς σεμνῶν, ἐξητασμένῃ δὲ	καὶ	βεβασανισμένῃ κρίσει τὴν παρὰ τοῖς
[15, 2]	ζηλοῦντας αὐτόν· μακρῷ γὰρ πλείους	καὶ	βελτίους εὑρεθεῖεν ἂν οὗτοί γε.
[15, 13]	Λέγονται δ´ οὗτοι πάντες διαφερόντως	καὶ	βίου στερροῦ καὶ διαλεκτικῆς ἐπιμεληθῆναι.
[15, 6]	λαβεῖν. Ἀλλὰ ποιῆσαι μὲν ἱκανὸς	καὶ	βουληθῆναι τὰ καλά (ἀγαθὸς γάρ,
[15, 21]	σῴζειν διαρκεῖς, τοῦτο δὲ ὁρμὰς	καὶ	βουλήσεις τῶν λυσιτελούντων εἰς σύνεσιν
[15, 6]	βουλήσεως. Ἢ ἀνθρωπίνης μὲν σπουδῆς	καὶ	βουλήσεως μεταλαβόντα πολλά, καὶ ἔθνη
[15, 4]	καὶ πάντα ἐκ τῆς τύχης.	Καὶ	γὰρ αἱ τοῦ σώματος κῆρες,
[15, 27]	ἥλιον. Παρμενίδης ἴσον τῷ ἡλίῳ·	καὶ	γὰρ ἀπ´ αὐτοῦ φωτίζεσθαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[15, 10]	τῷ ὅλῳ ὡς ἀχώριστος ἐντελέχεια.	Καὶ	γὰρ αὖ ἔστι, πρὶν αὐξηθῆναι
[15, 22]	δι´ αὐτοῦ τὴν αὔξην ἐργαζομένῳ.	Καὶ	γὰρ εἰ ἡ ψυχὴ σῶμα
[15, 9]	τις ἂν αὐτὸν κοινωνεῖν Πλάτωνι·	καὶ	γὰρ εἰ μὴ πᾶσαν βούλεται
[15, 22]	πρὸς ταύτην τὴν δόξαν εἴρηται.	Καὶ	γὰρ ὅτι τὸ μὲν πρότερον,
[15, 23]	ἀνάκλασιν διασπειρομένῃ πρὸς ἡμᾶς αὐγῇ·	καὶ	γὰρ ταύτην προσονομάζομεν ἥλιον, οἱονεὶ
[15, 4]	ἀρετὴν λέγουσι. Τί δὴ τοῦτο;	Καὶ	γὰρ τὴν ὑγείαν τοῦ πλούτου·
[15, 4]	αὐτὴν καθιστᾶσι πλούτῳ καὶ δόξῃ	καὶ	γένει καὶ ὑγείᾳ καὶ κάλλει
[15, 6]	ἐκ μέρους ἀδύνατος εἴη ποιεῖν;	Καὶ	γενέσθαι τοίνυν τι δεῖ καινόν,
[15, 37]	ἐξ οὗ θυμιαθῆναι τὸν ἀέρα·	καὶ	γενέσθαι τὸν μὲν οὐρανὸν ἐκ
[15, 17]	Καὶ πῶς, ἅ γέ ἐστι	καὶ	γενητὰ καὶ παλινάγρετα, εἴ γε
[15, 35]	καὶ Πλάτων καὶ οἱ Στωϊκοὶ	καὶ	γενητὸν ὑπὸ θεοῦ τὸν κόσμον
[15, 22]	αὐτοῖς κατὰ τὸν νοῦν ὕστερος	καὶ	γενητὸς καὶ ἐπακτὸν τὸ νοεῖν
[15, 4]	ἀρετῇ τὴν εὐδαιμονίαν, ἂν μὴ	καὶ	γένος εὐτυχήσῃ καὶ κάλλος, ἀλλὰ
[15, 52]	συγκρίματος διὰ τὸ ψυχροειδὲς ἅμα	καὶ	γεῶδες· παραμεμῖχθαι γὰρ τῷ πυροειδεῖ
[15, 22]	γὰρ καὶ ἀὴρ καὶ ὕδωρ	καὶ	γῆ ἄψυχα παρ´ αὑτῶν, καὶ
[15, 7]	βαρὺ δὲ καὶ πυκνόν, ὕδωρ	καὶ	γῆ) καὶ ἐκ τῶν ἄλλων
[15, 7]	ἔφησεν εἶναι ταῦτα ὁμολογούμενα, πῦρ	καὶ	γῆν καὶ ἀέρα καὶ ὕδωρ,
[15, 15]	σύστημα ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἀέρος	καὶ	γῆς καὶ θαλάττης καὶ τῶν
[15, 37]	τὸ σωματοειδές, ἐκ πυρὸς μὲν	καὶ	γῆς πρώτων, ὕδατος δὲ καὶ
[15, 4]	ἀλλ´ αὐτῆς ἡμέρας, αὐτῆς ὥρας	καὶ	γίνεται καὶ ἀπόλλυται. Πολλὰ δὲ
[15, 13]	δημιουργὸν καὶ δεσπότην καὶ κηδεμόνα	καὶ	γνωρίζων ἐκ τῶν ἔργων τὸν
[15, 22]	ὁ χωρισμὸς κύκλου καὶ τριγώνου	καὶ	γραμμῆς καὶ σημείου. Δεῖ ἄρα
[15, 4]	ἰδιώτης καὶ ἀπαίδευτος καὶ μειράκιον	καὶ	γυνή. Τὸ μὲν γὰρ διάδημα,
[15, 13]	τῶν ἁπάντων πατέρα καὶ δημιουργὸν	καὶ	δεσπότην καὶ κηδεμόνα καὶ γνωρίζων
[15, 2]	φιλίας ἄλλοι τε πολλοὶ συγγεγράφασι	καὶ	δὴ καὶ Ἀπελλίκων, οὗ τοῖς
[15, 22]	καὶ νοῦν γεννᾶν τὰ ἀνόητα.	Καὶ	δὴ καὶ οὐχ ὁπωσοῦν κραθέντα
[15, 8]	τῶν περιεχόντων ὥσπερ ἀψύχοις συμβαίνουσαν.	Καὶ	δὴ καί φησι τὴν γινομένην
[15, 2]	φασιν ὀρφανὸν τραφέντα παρὰ Θεοφράστῳ	καὶ	δὴ μειρακίσκον ὄντα ἀπο θανεῖν
[15, 12]	εἶναι τὴν φύσιν ἢ ψυχὴν	καὶ	δηλονότι ψυχὴν οὐκ ἄλογον καὶ
[15, 13]	πρὸς αὐτὰ τῶν ἁπάντων πατέρα	καὶ	δημιουργὸν καὶ δεσπότην καὶ κηδεμόνα
[15, 6]	τὸν κόσμον ὁρισαμένου ποιητήν τε	καὶ	δημιουργὸν τοῖς ὅλοις τὸν θεὸν
[15, 38]	τοίχου δίκην στερεὸν ὑπάρχον. Λεύκιππος	καὶ	Δημόκριτος χιτῶνα κυκλῷ καὶ ὑμένα
[15, 4]	ἐπιγραφόμεναι, μικρόν τι καὶ ταπεινὸν	καὶ	δημῶδες περὶ τῆς ἀρετῆς φρονοῦσι
[15, 6]	τῆς τοῦ θεοῦ μετασχόντα γνώμης	καὶ	δι´ αὐτὸν καὶ ὑπ´ αὐτοῦ
[15, 61]	πάντων δημιουργὸν θεὸν εὐσεβείας ἔχεσθαι	καὶ	διὰ σώφρονος βίου τῆς τε
[15, 17]	οὔτε κίνησιν κινεῖται ἄλλην οὐδεμίαν,	καὶ	διὰ ταῦτα καλῶς δίκαιον ἐφάνη
[15, 2]	τὰς πρὸς τοὺς βασιλεῖς φιλίας	καὶ	διὰ τὴν ἐν τοῖς λόγοις
[15, 3]	εὐδαίμονά τινά φησιν ἔσεσθαι ἢ	καὶ	διὰ τῆς τοῦ σώματος εὐπαθείας
[15, 32]	σελήνης· καὶ περὶ ἐμφάσεως αὐτῆς	καὶ	διὰ τί γεώδης φαίνεται· καὶ
[15, 52]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΒʹ Περὶ ἐμφάσεως αὐτῆς,	καὶ	διὰ τί γεώδης φαίνεται. Οἱ
[15, 13]	γενέσθαι πάντως ἄμοιρος εὐδαιμονίας καταλείπεται.	Καὶ	διὰ τοῦτο Πλάτων τε πανταχῆ
[15, 32]	εἰς ταὐτὸ πολλὰ σώματα συνηθροίσθη,	{καὶ}	διὰ τοῦτο ποικιλίαν ἔχοντα (καὶ)
[15, 18]	Τὸν μὲν γὰρ τούτου μαθητὴν	καὶ	διάδοχον τῆς σχολῆς Ζήνωνά φασιν
[15, 22]	τὸ πᾶν· πῶς γὰρ ἂν	καὶ	διαιροῖτο; Οὐ γὰρ δὴ τὸ
[15, 10]	ὡς μορφὴ ἀνδριάντος πρὸς χαλκόν·	καὶ	διαιρουμένου τοῦ σώματος συμμερίζεσθαι τὴν
[15, 13]	πάντες διαφερόντως καὶ βίου στερροῦ	καὶ	διαλεκτικῆς ἐπιμεληθῆναι. Τά γέ τοι
[15, 2]	παῖδα διαλεγόμενον Φιλίππῳ τῷ πατρὶ	καὶ	διαπτύοντα μὲν τοὺς τοῦ Ἀριστοτέλους
[15, 15]	κατὰ τὴν διακόσμησιν τὴν τοιαύτην	καὶ	διάταξιν ἔχον. Διὸ κατὰ μὲν
[15, 6]	φθόνος περὶ οὐδενός‘ τηρῆσαι δὲ	καὶ	διαφυλάξαι τὰ γενόμενα οὐ δυνατός;
[15, 4]	μεμψάμενος. Τὸ μὲν οὖν ἀγεννὲς	καὶ	διημαρτημένον τῆς γνώμης ἐν τούτῳ
[15, 22]	τῆς ψυχῆς ἀρεταὶ αὐτῆς σωφροσύνη	καὶ	δικαιοσύνη ἀνδρεία τε καὶ ἄλλαι;
[15, 6]	ὁ θεὸς βούλεται, μὴ φθαρῆναι,	καὶ	διότι μέν τι ἀγένητόν ἐστιν,
[15, 4]	ὁμοίαν δὲ αὐτὴν καθιστᾶσι πλούτῳ	καὶ	δόξῃ καὶ γένει καὶ ὑγείᾳ
[15, 32]	κατεφέρετο πρὸς τοὺς κοίλους τόπους	καὶ	δυναμένους χωρῆσαί τε καὶ στέξαι·
[15, 6]	(ἄν τις ἄνευ θεοῦ βουλήσεως	καὶ	δυνάμεως ἐπινοήσαι) οὔτε τὸ γενόμενον
[15, 2]	τῷ πλοίῳ λοπάδια χαλκᾶ τέτταρα	καὶ	ἑβδομήκοντα. Καὶ σχεδὸν οἱ μὲν
[15, 2]	ἔφην, εἴρηκεν εὑρῆσθαι λοπάδια πέντε	καὶ	ἑβδομήκοντα. Οὐ μόνον δὲ καὶ
[15, 32]	γῆς σχήματος καὶ περὶ θέσεως	καὶ	ἐγκλίσεως αὐτῆς καὶ ἔτι περὶ
[15, 6]	σπουδῆς καὶ βουλήσεως μεταλαβόντα πολλά,	καὶ	ἔθνη καὶ πόλεις καὶ ἔργα,
[15, 32]	θεοῦ διοικούμενος εἴτε καὶ τἀναντία·	καὶ	εἰ ἄφθαρτος ἢ φθαρτός· καὶ
[15, 22]	καὶ τῷ αὐτῷ παντὸς ἀντιλαμβάνεσθαι,	καὶ	εἰ διὰ πολλῶν αἰσθητηρίων πλείω
[15, 22]	ἄλλου, σὺ δὲ ἄλλου αἴσθοιο.	Καὶ	εἰ ἓν εἴη τὸ αἴσθημα,
[15, 32]	πᾶν ἓν ἢ πολλὰ ἡγεῖσθαι	καὶ	εἰ ἕνα τὸν κόσμον ἢ
[15, 22]	τὴν αἴσθησιν τοῦ δευτέρου εἶναι	καὶ	εἰ κατὰ διάδοσιν ἡ αἴσθησις,
[15, 22]	ποιότητες σωμάτων ἄλλαι ἐν ἄλλοις.	Καὶ	εἰ μὲν θερμόν, μόνον θερμανεῖ,
[15, 7]	δὲ ὑγρόν, ὕδωρ ἢ ἀήρ·	καὶ	εἰ μὲν μαλακόν, ἀὴρ ἢ
[15, 7]	δὲ ψυχρόν, ὕδωρ ἢ γῆ·	καὶ	εἰ μὲν ξηρόν, πῦρ ἢ
[15, 22]	τὸ προστιθέμενον ἢ ἄψυχον σῶμα.	Καὶ	εἰ μὲν ψυχή, πόθεν καὶ
[15, 62]	τοὐναντίον μήτε καταληπτοὺς εἶναι μήτε	καὶ	εἰ ὀφθεῖεν, ὄφελος ἔχειν τι.
[15, 22]	ὀφθαλμοῦ, ἀλλὰ ταὐτὸν ὁμοῦ πάντων.	Καὶ	εἰ τὸ μὲν δι´ ὀμμάτων,
[15, 10]	μή, οὕτως ἐνέσονται ὡς μορφαὶ	καὶ	εἰκόνες· ἀλλ´ ἀδύνατον ἄλλους δέχεσθαι,
[15, 8]	Ἑβραίων λόγια τούτων οὐδὲν πολυπραγμονεῖ·	καὶ	εἰκότως, ὅτι μηδὲ πρὸς βίου
[15, 15]	δὲ τὸν αἰθέρα τὸν καθαρώτατον	καὶ	εἰλικρινέστατον, ἅτε πάντων εὐκινητότατον ὄντα
[15, 22]	μὲν μὴ σῶμα, λέγοιτ´ ἄν,	καὶ	εἴρηται καὶ ἄλλοις ἕτερα, ἱκανὰ
[15, 19]	πλείων γενομένη τέλος ἀναξηράνασα πάντα	καὶ	εἰς ἑαυτὴν ἀναλαβοῦσα ἐν τῇ
[15, 20]	ψυχαὶ γενόμενοι τοῦ σώματος χωρισθέντες	καὶ	εἰς ἐλάττω μεταβαλόντες οὐσίαν τὴν
[15, 22]	ἅτε σώματα ὄντα, τεμνόμενά τε	καὶ	εἰς μικρὰ θραυόμενα, καὶ ταύτη
[15, 10]	τῷ ὀλίγῳ ὄγκῳ. Εἰ οὖν	καὶ	εἰς ὀλίγον ἔρχεται ἐκ μείζονος
[15, 19]	εἰς τὸν πρῶτον ῥηθέντα λόγον	καὶ	εἰς τὴν ἀνάστασιν ἐκείνην τὴν
[15, 2]	τοὺς διαβάλλοντας ἀποβλέπειν μόνον, ἀλλὰ	καὶ	εἰς τοὺς ἐπαινοῦντας καὶ ζηλοῦντας
[15, 32]	ἕνα τὸν κόσμον ἢ πλείους·	καὶ	εἴτε ἔμψυχος οὗτος καὶ προνοίᾳ
[15, 5]	ὁ μὲν Πλάτων εἰς θεὸν	καὶ	ἐκ θεοῦ πάντα ἀνάπτει. Φησὶ
[15, 22]	εἶναι. Ἴδοι δ´ ἄν τις	καὶ	ἐκ τῆς τοῦ ἀλγεῖν αἰσθήσεως
[15, 20]	περὶ τὴν γῆν καὶ θάλασσαν,	καὶ	ἐκ τούτων ἀναθυμιάσεις· τὰς δὲ
[15, 7]	γῆν καὶ ἀέρα καὶ ὕδωρ,	καὶ	ἐκ τούτων συγκρινομένων καὶ τρεπομένων
[15, 12]	καὶ δηλονότι ψυχὴν οὐκ ἄλογον	καὶ	ἐκ τούτων συνάγοντος, ὅτι πάντα
[15, 7]	καὶ πυκνόν, ὕδωρ καὶ γῆ)	καὶ	ἐκ τῶν ἄλλων δὲ ἁπασῶν
[15, 2]	δὲ καὶ ἐκ τῶν χρόνων	καὶ	ἐκ τῶν διαβεβληκότων τεκμήραιτό τις
[15, 2]	καὶ ἑβδομήκοντα. Οὐ μόνον δὲ	καὶ	ἐκ τῶν χρόνων καὶ ἐκ
[15, 22]	καὶ φύσις ἑτέρα. Ἔτι δὲ	καὶ	ἐκ τῶνδε οὐχ ἧττον φαίνεται
[15, 22]	εἰς ποικιλίαν τὸ εἰσιὸν αἴσθημα;	Καὶ	ἕκαστον δὴ ἐκείνων τῶν μερῶν
[15, 22]	Ἀλλ´ οὖν διῃρήσθω τε ταύτη	καὶ	ἑκατέρου τὴν φύσιν τε καὶ
[15, 9]	τῶν Πλάτωνος δογμάτων ἀτεχνῶς ἐξηρτημένων	καὶ	ἐκκρεμαμένων τῆς κατὰ τὴν ψυχὴν
[15, 50]	ταῖς ἀνατολαῖς γίνεσθαι. Παριστόρηκε δὲ	καὶ	ἔκλειψιν ἡλίου ἐφ´ ὅλον τὸν
[15, 44]	δὲ τῶν εἰδῶν οἷον τιθήνην	καὶ	ἐκμαγεῖον καὶ μητέρα γενέσθαι. Οἱ
[15, 59]	δὲ ἀπὸ γῆς κατὰ περίκαυσιν	καὶ	ἐκπύρωσιν ἀναθυμιώμενον ἁλμυρόν. Ταῦτα μὲν
[15, 58]	καὶ σελήνῃ. Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς	καὶ	Ἔκφαντος ὁ Πυθαγόρειος κινοῦσι μὲν
[15, 7]	τι ἀπαθὲς εἴη, τοῦτο ἀφειμένον	καὶ	ἐλεύθερον ἀπὸ τοῦ πάσχοντος εἶναι
[15, 22]	ποιεῖν. Ἀλλ´ ἥ γε ψυχὴ	καὶ	ἐν ἄλλοις μὲν ζῴοις ἄλλα,
[15, 22]	ὅπερ καὶ φαίνεται· συναιρεῖται γὰρ	καὶ	ἐν αὐταῖς ταῖς κόραις (ἢ
[15, 22]	προσιόντα τὰ μέρη αὐτῆς ὑποδέξεται	καὶ	ἐν αὐτῇ ἀμερῆ κείσεται. Πῶς
[15, 10]	δὲ καὶ ποίησις, καὶ πολλὰ	καὶ	ἐν αὐτῇ καὶ ἐξ αὐτῆς,
[15, 2]	τοιαύτην ὁποίαν Ἀθηναῖοι τῇ Δήμητρι	καὶ	ἐν ἐλαίῳ θερμῷ λουόμενον τοῦτο
[15, 8]	Τοῦ αὐτοῦ πρὸς τὸν αὐτὸν	καὶ	ἐν τοῖς κατ´ οὐρανὸν θεωρήμασι
[15, 9]	Τοῦ αὐτοῦ πρὸς τὸν αὐτὸν	καὶ	ἐν τοῖς περὶ ἀθανασίας ψυχῆς
[15, 32]	οἱ γενναῖοι διέστησαν, ἀλλ´ ὅτι	καὶ	ἐν τοῖς περιγείοις διαπεφωνήκασιν. Ἵνα
[15, 9]	τοῦ σκοτεινοῦ ποριζόμενος. Πάντως δὲ	καὶ	ἐν τούτοις διαφέρεται Πλάτωνι. Ὁ
[15, 37]	τοῦ παντὸς σφαῖραν. Πλάτων δὲ	καὶ	ἐν τούτοις πυθαγορίζει. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛΗʹ
[15, 22]	ἄλλα, τὰ δὲ ἄλλα ποιεῖ,	καὶ	ἐν τῷ δὲ αὐτῷ τὰ
[15, 19]	τοιούτου τινὸς κατ´ ἀνάγκην ὄντος	καὶ	ἐν τῷ κόσμῳ ἀγενήτου. Γενέσεως
[15, 12]	τὸν αὐτὸν διενεχθέντα τῷ Πλάτωνι	καὶ	ἐν τῷ περὶ καθόλου ψυχῆς
[15, 4]	ἔστιν ἐλθεῖν ἐπὶ τὰ μείζω	καὶ	ἐν ὕψει κείμενα. Ὁρᾷς ἵν´
[15, 22]	δυνάμεως οὐκ οὔσης. Ῥεῖ γὰρ	καὶ	ἐν φορᾷ αὐτοῦ ἡ φύσις
[15, 22]	ἢ ψυχρὸν εἶναι. Τὸ δὲ	καὶ	ἐν χρόνοις αὔξειν καὶ μέχρι
[15, 22]	μενόντων, οὐ σωμάτων. Δεῖ ἄρα	καὶ	ἐν ᾧ ἔσται, τοιοῦτον εἶναι·
[15, 22]	πρὸς τὸ θιγεῖν· ἀρκεῖ γὰρ	καὶ	ἕν τι. Εἰ μὲν οὖν
[15, 22]	Εἰ δὲ ἕκαστον ζωὴν ἔχει,	καὶ	ἓν ἀρκεῖ· μᾶλλον δὲ ἀδύνατον
[15, 22]	ἐψυχώσεται καὶ τῷ πρόσθεν ὁμογνωμονήσει	καὶ	ἓν ἔσται καὶ τῶν αὐτῶν
[15, 33]	δοκοῦν, ὅτι εἷς ὁ κόσμος	καὶ	ἓν τὸ πᾶν, ἐκ τριῶν·
[15, 33]	μεγάλῳ πεδίῳ ἕνα στάχυν γεννηθῆναι	καὶ	ἕνα κόσμον ἐν τῷ ἀπείρῳ.
[15, 22]	καὶ ἑτέραν φύσιν ἔχον σώματος	καὶ	ἐνεργείᾳ ὂν ἀεί· πρότερον ἄρα
[15, 9]	σῶμα καὶ τὰς τούτου δυνάμεις	καὶ	ἐνθυμηθῶμεν δὲ τὰς τοιαύτας ἐνεργείας
[15, 15]	τὴν τῶν ὅλων διοίκησιν, ἡμέραν	καὶ	ἐνιαυτὸν ποιοῦντα καὶ τὰς ἄλλας
[15, 22]	Ὅταν τοίνυν ἐκ συνόδου μιᾶς	καὶ	ἑνὸς σπέρματος δίδυμα γένηται γεννήματα
[15, 22]	αὐτήν, πρῶτον μὲν ἀγνοοῦσιν ὡς	καὶ	ἐνταῦθα τὰ σώματα δυνάμεσι ταῖς
[15, 10]	καὶ πολλὰ καὶ ἐν αὐτῇ	καὶ	ἐξ αὐτῆς, οὐσία παρὰ τὰ
[15, 10]	ὀλίγον ἔρχεται ἐκ μείζονος φυτοῦ	καὶ	ἐξ ὀλίγου ἐπὶ πᾶν, τί
[15, 40]	εἰς ὃ ἀναπνεῖ ὁ κόσμος	καὶ	ἐξ οὗ. Οἱ δὲ Στωϊκοί,
[15, 8]	ἄνω. Ἀλλὰ περὶ μὲν κόσμου	καὶ	ἐξ ὧν οὗτος καὶ τῶν
[15, 4]	μὲν δυνάμεις, τὰ δὲ διαθέσεις	καὶ	ἕξεις, ἄλλα δὲ ἐνέργειαι, τὰ
[15, 54]	ὀκτακισχιλίων ἡλιακῶν, Διογένης ἐκ πέντε	καὶ	ἑξήκοντα καὶ τριακοσίων ἐνιαυτῶν τοσούτων,
[15, 18]	πῦρ αἰθερῶδες ἀναλυο μένων πάντων.	Καὶ	ἑξῆς ἐπάγει· Ἐκ τούτων δὲ
[15, 5]	αὐτοῖς καθάπερ εἰς ἀλλοδαπὴν ἀπῴκισε	καὶ	ἔξω που τοῦ κόσμου καθίδρυσε,
[15, 22]	τὸν νοῦν ὕστερος καὶ γενητὸς	καὶ	ἐπακτὸν τὸ νοεῖν ἔχων, ἐνδέχοιτο
[15, 17]	ὁρᾶν αὐτὰ ἐξ ἀλλήλων γινόμενα	καὶ	ἐπαλλασσόμενα καὶ μήτε στοιχεῖα ὑπάρχοντα
[15, 8]	βαρὺ σῶμα ἢ φύσει κοῦφον,	καὶ	ἐπειδὴ ταῦτα κατὰ τὴν πρὸς
[15, 22]	ὁτῳοῦν τῶν σωμάτων, ἔξω ὂν	καὶ	ἐπέκεινα σωματικῆς φύσεως, ἐπεὶ οὐδ´
[15, 13]	ἀλλὰ τοῖς ἐκτεθεῖσιν ἀρκεσθέντες μεταβησόμεθα	καὶ	ἐπὶ τὴν τῶν Στωϊκῶν αἵρεσιν.
[15, 11]	κατὰ ταὐτὸ κινουμένης, πόθεν δὲ	καὶ	ἐπὶ τῆς τοῦ ζῴου συστάσεως
[15, 5]	ἄν, ἐν ταὐτῷ τάττεις Ἀριστοτέλην	καὶ	Ἐπίκουρον; Πάνυ μὲν οὖν, ὥς
[15, 34]	ὁ κόσμος προνοίᾳ διοικούμενος. Δημόκριτος	καὶ	Ἐπίκουρος καὶ ὅσοι τὰ ἄτομα
[15, 16]	καὶ φθείρειν μὲν πάντα λέγειν	καὶ	ἐπινέμεσθαι, ὡς τοιοῦτον ὂν πῦρ
[15, 22]	καὶ ὡς τὸ μὲν ἄρχει	καὶ	ἐπιστατεῖ τῷ σώματι καὶ μάχεται
[15, 14]	τούτων ἐπιπλοκὴν καὶ ἀκολουθίαν εἱμαρμένην	καὶ	ἐπιστήμην καὶ ἀλήθειαν καὶ νόμον
[15, 51]	στροφήν. Τῶν Πυθαγορείων τινὲς ἀνταύγειαν	καὶ	ἐπίφραξιν τῆς γῆς ἢ τῆς
[15, 9]	τῷ σώματι καὶ κίνησίν τινα	καὶ	ἔργα καὶ πράξεις ἀπένειμαν τῇ
[15, 6]	πολλά, καὶ ἔθνη καὶ πόλεις	καὶ	ἔργα, μένει χρόνον ἀμήχανον ὅσον
[15, 62]	κενεὸν λελακυῖα, νείκης ἀνδροφόνοιο κασιγνήτη	καὶ	ἔριθος, ἥ τ´ ἀλαὴ περὶ
[15, 2]	ὕστερον ἐγένοντο· πάντες δὲ σοφισταὶ	καὶ	ἐριστικοὶ καὶ ῥήτορες, ὧν καὶ
[15, 62]	ἔς (τε) βροτοὺς στήριξε κάρη	καὶ	ἐς ἐλπίδα βάλλει. Ἀλλὰ γὰρ
[15, 22]	μέρη τοῦ κόσμου ἡγήσαντό τε	καὶ	ἐσέφθησαν, καὶ τάς γε μυθικὰς
[15, 15]	κατὰ περιόδους ἀπείρους γεγονυίας τε	καὶ	ἐσομένας. Καὶ τὸ μὲν ἐκ
[15, 22]	ἰόντα οἷον ἀμερῆ νοήματα γίνεσθαι.	Καὶ	ἔσται ἀμερὲς τοῦτο, ἢ μεγέθει
[15, 17]	δὴ φύσεων πασῶν μόνη ἕστηκε	καὶ	ἔστιν ἀραρυῖα καὶ οὐδὲν σωματική.
[15, 13]	Τὸ μὲν οὖν ἄκρον τε	καὶ	ἔσχατον τῶν Πλάτωνος φιλοσοφημάτων ἐστὶ
[15, 20]	Ποταμοῖσι τοῖσιν αὐτοῖσιν ἐμβαίνουσιν ἕτερα	καὶ	ἕτερα ὕδατα ἐπιρρεῖ· καὶ ψυχαὶ
[15, 8]	τε ἀπλανεῖς καὶ οἱ πλανώμενοι,	καὶ	ἑτέραν αὐτοῖς κίνησιν ἀποδίδωσιν, ἣν
[15, 22]	ἐκείνου. Πρότερον ἄρα τὸ κρεῖττον	καὶ	ἑτέραν φύσιν ἔχον σώματος καὶ
[15, 20]	καὶ αἴσθησίς ἐστι καὶ ὁρμή.	Καὶ	ἔτι μετ´ ὀλίγα· Τὴν δὲ
[15, 22]	καὶ πᾶν σῶμα ποσὸν εἶναι	καὶ	ἔτι οὐ πᾶν σῶμα ποιὸν
[15, 32]	καὶ περὶ τῶν ἀποστημάτων αὐτῆς·	καὶ	ἔτι περὶ ἐνιαυτῶν. Ταῦτα δὲ
[15, 32]	περὶ θέσεως καὶ ἐγκλίσεως αὐτῆς	καὶ	ἔτι περὶ θαλάσσης, ὡς ἂν
[15, 1]	κατὰ Ξενοφάνην τε καὶ Παρμενίδην	καὶ	ἔτι Πύρρωνα καὶ τοὺς τὴν
[15, 2]	δὲ Νικαγόραν, τὸν Ἑρμῆν ἐπικληθέντα.	Καὶ	Εὐβουλίδης δὲ προδήλως ἐν τῷ
[15, 2]	ἐπίγραμμα τοιοῦτον· Ἑρμείου εὐνούχου τε	καὶ	Εὐβούλου τόδε δούλου μνῆμα κενὸν
[15, 8]	καὶ πάντων φύσει κινουμένων ἁπλῆν	καὶ	εὐθεῖαν κίνησιν, πυρὸς μὲν ἐπὶ
[15, 39]	μέρη τοῦ κόσμου, κατὰ ἐκπύρωσιν	καὶ	εὐκρασίαν καὶ ψῦξιν. Ἐμπεδοκλῆς τοῦ
[15, 22]	ὡς ἐν σώμασιν ὑγροῖς, ὅπερ	καὶ	εὔλογον, ὥσπερ εἰς ὕδωρ, συγχυθήσεται,
[15, 32]	μικρὰ καὶ περιφερῆ καὶ λεῖα	καὶ	εὐολίσθητα, ταῦτα ἐξεθλίβετο κατὰ τὴν
[15, 7]	βαρύ, ἢ ἀραιὸν ἢ πυκνὸν	καὶ	εὑρισκόντων ὅτι οὐκ ἂν ἕτερον
[15, 1]	παλαιὰν καὶ ἀληθῆ φιλοσοφίαν τε	καὶ	εὐσέβειαν ἐπανῃρῆσθαι παρασχόμενος· ὃ καὶ
[15, 1]	τοῖς νενομισμένοις βαρβάροις ἀλήθειάν τε	καὶ	εὐσέβειαν τῶν Ἑλληνικῶν ἁπάντων προτετιμήκαμεν.
[15, 13]	πρόκειται. Ὁ μὲν γὰρ μετασχὼν	καὶ	ἐφικόμενος αὐτῆς πάντως εὐδαίμων, ὁ
[15, 15]	ἔχοντα τὰς ἀρετάς. Διὸ δὴ	καὶ	Ζεὺς λέγεται ὁ κόσμος, ἐπειδὴ
[15, 2]	ἀλλὰ καὶ εἰς τοὺς ἐπαινοῦντας	καὶ	ζηλοῦντας αὐτόν· μακρῷ γὰρ πλείους
[15, 9]	οὐκ ἄλλως οἴεται δύνασθαι σῴζεσθαι	καὶ	ζήτησιν καὶ μάθησιν, ἐξ ὧν
[15, 33]	ὥσπερ ἐπ´ ἀνδριάντων καὶ οἰκιῶν	καὶ	ζωγραφιῶν· πῶς δὲ εἶπεν· Ἔξωθέν
[15, 50]	κλίματα τῆς γῆς καὶ ἀποτομὰς	καὶ	ζώνας· κατά τινα δὲ καιρὸν
[15, 15]	μόνον εἶναί φασι καὶ πεπερασμένον	καὶ	ζῷον καὶ ἀΐδιον καὶ θεόν.
[15, 22]	πάντα αὐτῇ εἰς σύστασιν κόσμου	καὶ	ζῴου ἑκάστου, ἄλλης παρ´ ἄλλου
[15, 34]	κοινωνεῖν σφαίρας γὰρ περιέχειν ἐμψύχους	καὶ	ζωτικάς τὰ δὲ περίγεια μηδενὸς
[15, 22]	ἰέναι τῷ αὐξομένῳ ὑπ´ αὐτῆς.	Καὶ	ἢ ψυχὴ ἔσται τὸ προστιθέμενον
[15, 4]	αὔταρκες εὐδαίμονα τὸν κεκτημένον ἀποφῆναι,	καὶ	ἡ ἀρετὴ κατὰ ταὐτὰ χωρὶς
[15, 22]	εἶναι, ἀφ´ οὗ τὸ πάθημα	καὶ	ἡ ζωὴ εἰς τὴν ὕλην
[15, 32]	ἐκοίλανε τοὺς ὑποκειμένους τόπους. Τοιαύτη	καὶ	ἡ θαυμάσιος αὐτῶν κοσμογονία. Συνῆπται
[15, 13]	δι´ ἧς τὸ ἀνθρώπινον τέλος	καὶ	ἡ μακαριστὴ βιοτὴ παραγίνεται. Τοσαῦτα
[15, 22]	πότερον ἕκαστον ψυχή. Οἵα ἐστὶ	καὶ	ἡ ὅλη; Καὶ πάλιν τοῦ
[15, 22]	αὐτὸ τοιοῦτόν τι εἶναι οἷον	καὶ	ἡ περὶ χορδὰς ἁρμονία. Ὡς
[15, 22]	τὸ δυσπαθὲς τοῦ πνεύματος εἴη,	καὶ	ἡ σωφροσύνη ἡ εὐκρασία, τὸ
[15, 22]	τὸ καλὸν καὶ τὸ δίκαιον	καὶ	ἡ τούτων ἄρα νόησις, ὥστε
[15, 22]	ᾗ μὲν σῶμα, ἕτερόν ἐστι	καὶ	ᾗ ποσόν, τῇ δὲ ποιότητι
[15, 4]	δυνάμεως τῆς κατὰ τὴν ἀρετὴν	καὶ	ἡγησάμενος αὐτῇ προσδεῖν τῶν ἐκ
[15, 31]	τοὺς ἀστέρας, καθάπερ τὸν κόσμον	καὶ	ἥλιον. Ἀναξιμένης ἥλων δίκην καταπεπηγμένους
[15, 11]	ὕδωρ, ψυχρὸν ὂν καθ´ ἑαυτό,	καὶ	ἡλίου ἀνατολῇ πεφώτισταί γε ὁ
[15, 5]	δ´ ἐκείνων μενόντων κατ´ οὐρανὸν	καὶ	ἡμᾶς τι χρηστὸν ἀπολαύειν μάλιστα
[15, 32]	καὶ τὰς διαφωνίας αὐτῶν, ἡγοῦμαι	καὶ	ἡμῖν οὐκ ἄχρηστα γενήσεσθαι παρατεθέντα
[15, 43]	ὑπάρχειν οὐσίας ψυχικάς· εἶναι δὲ	καὶ	ἥρωας τὰς κεχωρισμένας ψυχὰς τῶν
[15, 43]	θεῶν λόγῳ τὸν περὶ (δαιμόνων	καὶ)	ἡρώων ἱστορητέον. Θαλῆς, Πυθαγόρας, Πλάτων,
[15, 43]	περιέχοντα. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΓʹ Περὶ δαιμόνων	καὶ	ἡρώων. Παρακειμένως δὲ τῷ περὶ
[15, 32]	πρὸς ἅπασι τούτοις περὶ δαιμόνων	καὶ	ἡρώων· περί τε ὕλης καὶ
[15, 20]	ἀέρα κύκλῳ περὶ τὴν γῆν	καὶ	θάλασσαν, καὶ ἐκ τούτων ἀναθυμιάσεις·
[15, 15]	οὐρανοῦ καὶ ἀέρος καὶ γῆς	καὶ	θαλάττης καὶ τῶν ἐν αὐτοῖς
[15, 22]	ὡς ὅπου ἂν ᾖ θάτερον,	καὶ	θάτερον εἶναι, ἴσον ὄγκον ἀμφοτέρων
[15, 4]	τούτων ὁρμώμενος παραδέξαιτο τὰ Ἡράκλεια	καὶ	θεῖα ἐκεῖνα δόγματα, ὡς ἰσχυρόν
[15, 13]	δυνάμενος ἐννοῆσαι διότι τὰ μεγάλα	καὶ	θεῖα καὶ περιττὰ τῶν πραγμάτων
[15, 6]	ἡμᾶς αὐτοὺς περὶ τῆς μεγίστης	καὶ	θειοτάτης δυνάμεως διαλεγόμενοι. Ἀλλὰ γὰρ
[15, 11]	ψυχῆς βουλαί τε καὶ σκέψεις	καὶ	θελήσεις, ῥοπαὶ οὖσαι τῆς ψυχῆς
[15, 15]	πεπερασμένον καὶ ζῷον καὶ ἀΐδιον	καὶ	θεόν. Ἐν γὰρ τούτῳ πάντα
[15, 22]	ἢ τὴν ὕλην, καὶ ψυχὴν	καὶ	θεόν, καὶ ὄνομα τὰ πάντα,
[15, 15]	οὐσίας ποιὸν κόσμον ἀΐδιον εἶναι	καὶ	θεόν· λέγεσθαι δὲ κόσμον σύστημα
[15, 14]	Ἡράκλειτος, τούτου δ´ ἀρχὰς ὕλην	καὶ	θεόν, ὡς Πλάτων. Ἀλλ´ οὗτος
[15, 9]	τῆς ψυχῆς πρᾶγμα, ἀρχὴν γενέσεως	καὶ	θεοῦ παίδευμα καὶ τῶν ἁπάντων
[15, 21]	Ἡφαίστου τις ὢν τύχοι τριπόδων	καὶ	θεραπαινῶν (ὧν φησιν Ὅμηρος τοὺς
[15, 8]	αἵ τε ἀκτῖνες τοῦ ἡλίου	καὶ	θερμότητες κατὰ ἀπόρρυσιν αὐτοῦ γινόμεναι·
[15, 62]	λίθους καὶ ξύλα τὰ τυχόντα	καὶ	θηρία σέβεσθαι. Τῶν τε περὶ
[15, 45]	νοῦ. Ἀριστοτέλης εἴδη μὲν ἀπέλιπε	καὶ	ἰδέας, οὐ μὴν κεχωρισμένας τῆς
[15, 7]	γεννητὴς εἶναι δοκῇ, περιττὸν μὲν	καὶ	ἴδιον παντάπασι λέγων οὐδέν, τὰ
[15, 4]	καὶ τοσοῦτον ὅσον ἄν τις	καὶ	ἰδιώτης καὶ ἀπαίδευτος καὶ μειράκιον
[15, 5]	θεῶν ἀμελὲς εἰς τοὺς ἀνθρώπους	καὶ	ἴση τοῖς ἀδικοῦσιν ἡ ἀπὸ
[15, 4]	τὰ δὲ δυνάμεις, ὡς πλοῦτος	καὶ	ἰσχύς, τὰ δὲ ὠφέλιμα, ὡς
[15, 45]	οὐσία ἀσώματος, αὐτὴ μὲν ὑφεστῶσα	καὶ	καθ´ αὑτήν, εἰκονίζουσα δὲ τὰς
[15, 9]	ὄντα, τὸ βουλεύεσθαι καὶ σκοπεῖσθαι	καὶ	καθ´ ὃν δήποτε τρόπον διανοεῖσθαι.
[15, 4]	δόγματος. Διαμπερὲς γάρ, εἰ μὴ	καὶ	κακὰ φρονέουσιν ἀλλήλοις, τά γε
[15, 4]	δόξῃ καὶ γένει καὶ ὑγείᾳ	καὶ	κάλλει καὶ ὅσα ἄλλα κοινὰ
[15, 4]	ἂν μὴ καὶ γένος εὐτυχήσῃ	καὶ	κάλλος, ἀλλὰ καὶ χρυσόν Ὃς
[15, 22]	καθ´ ἣν λέγομεν ἰδόντες ὡραίους	καὶ	καλοὺς τὰ σώματα. Ἰσχυρῷ μὲν
[15, 22]	τὰ σώματα. Ἰσχυρῷ μὲν οὖν	καὶ	καλῷ ἐν τύποις πνεύματι εἶναι
[15, 22]	αἰσθάνεσθαι, λογίζεσθαι, ἐπιθυμεῖν, ἐπιμελεῖσθαι ἐμφρόνως	(καὶ)	καλῶς, ἃ πάντα ἄλλην οὐσίαν
[15, 21]	τε καὶ οὐρανίων εἰς ἀναθυμίασιν	καὶ	καπνὸν καὶ τοιαύτην φλυαρίαν καταθήσομεν
[15, 5]	ἀγαθῶν εἰσφερομένων, οὕτως ἂν οἴχοιτο	καὶ	κατ´ Ἀριστοτέλην τὸ τῆς προνοίας,
[15, 5]	ἀψύχων, ἤδη δὲ ταύτη γε	καὶ	κατ´ Ἐπίκουρον ὄνησις τοῖς ἀνθρώποις
[15, 5]	προνοίας ἀριθμεῖσθαι λόγῳ. Εἴπερ γὰρ	καὶ	κατ´ Ἐπίκουρον τὸ τῆς προνοίας
[15, 4]	οὐδὲ τῶν αὐτῶν κατὰ Πλάτωνα	καὶ	κατὰ Ἀριστοτέλην, ἀλλὰ τοῦ μὲν
[15, 6]	ἔσται γενέσεως; Οὔκ, ἐάν γε	καὶ	κατὰ βραχὺ θείας αἰτίας ἐπιλογισμὸν
[15, 6]	αὐτῆς ἑστίας εἶναι, οἷς ἀρέσκει	καὶ	κατὰ Πλάτωνα τὸν κόσμον ἀγένητον
[15, 50]	κινεῖ περὶ τὸν ἡλιακὸν κύκλον	καὶ	κατὰ ταύτας τὰς ἐγκλίσεις σκιάζεσθαι
[15, 11]	μέλλον καὶ μὴ ἐνεστὼς βλεπούσης	καὶ	κατὰ ταὐτὸ κινουμένης, πόθεν δὲ
[15, 8]	τὸ ἀλλότριον ἀφ´ οὗ ἀναχωροῖεν,	καὶ	κατὰ τὴν αὐτὴν σχέσιν καὶ
[15, 14]	ἀσώματον εἶναι λέγοντος. Ἔπειτα δὲ	καὶ	κατά τινας εἱμαρμένους χρόνους ἐκπυροῦσθαι
[15, 30]	ἀναρπάσαντα πέτρους ἀπὸ τῆς γῆς	καὶ	κατα φλέξαντα, τούτους ἠστερικέναι. Διογένης
[15, 12]	κατὰ πρόνοιαν γίνεται, εἴ γε	καὶ	κατὰ φύσιν· πρὸς οὐδὲν τούτων
[15, 4]	εὐδαίμονα. Πῶς οὖν οὐ καθῄρηται	καὶ	καταβέβληται τὸ τῆς ἀρετῆς ἀξίωμα;
[15, 49]	τῶν ὁρώντων ὀφθαλμῶν μετὰ δέους	καὶ	καταπλήξεως εἶναι στιλβηδόνας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Νʹ
[15, 16]	τὰ τῶν παλαιῶν ῥᾳθυμίαν τε	καὶ	καταφρόνησιν τί ἄν τις ἐπιὼν
[15, 17]	κεκυκημένοις τὴν φθορὰν ἀμύνειν δύνηται	καὶ	κατέχῃ, ἐμοὶ μὲν οὐ δοκεῖ
[15, 8]	κατὰ τὴν πρὸς τὸ ἄνω	καὶ	κάτω σχέσιν ἐφαίνετο λέγεσθαι, σκεψαμένου,
[15, 7]	καὶ Ὅμηρος· Ὄμματα, γάρ φησι,	καὶ	κεφαλὴν ἴκελος Διὶ τερπικεραύνῳ, Ἄρει
[15, 13]	πατέρα καὶ δημιουργὸν καὶ δεσπότην	καὶ	κηδεμόνα καὶ γνωρίζων ἐκ τῶν
[15, 4]	ἀλλὰ τοῦ μὲν βοῶντος ἑκάστοτε	καὶ	κηρύττοντος ὅτι εὐδαιμονέστατος ὁ δικαιότατος,
[15, 2]	Ὀλυνθίων. Ἠλίθια δὲ διαβέβληκεν αὐτὸν	καὶ	Κηφισόδωρος, ὁ Ἰσοκράτους μαθητής, τρυφερὸν
[15, 9]	οἷον εἶναί τε ἐφ´ αὑτοῦ	καὶ	κινεῖσθαι, ἀλλ´ οὐδ´ ὅσον ἐπὶ
[15, 47]	Περὶ τῆς τῶν ἄστρων φορᾶς	καὶ	κινήσεως. Ἀναξαγόρας, Δημόκριτος, Κλεάνθης ἀπ´
[15, 32]	τῆς τῶν ἄστρων φορᾶς τε	καὶ	κινήσεως· καὶ πρὸς τούτοις ὁπόθεν
[15, 9]	δύναμίν γε ἐν τῷ σώματι	καὶ	κίνησίν τινα καὶ ἔργα καὶ
[15, 21]	πρὸς αἴσθησιν. Ζήνωνι μὲν γὰρ	καὶ	Κλεάνθει νεμεσήσειέ τις ἂν δικαίως
[15, 18]	καὶ πρεσβύτατοι προσήκαντο, Ζήνων τε	καὶ	Κλεάνθης καὶ Χρύσιππος. Τὸν μὲν
[15, 19]	δὲ προελθὼν ὁ κοινὸς λόγος	καὶ	κοινὴ φύσις μείζων καὶ πλείων
[15, 6]	οὔτε ἐν οἷς ἔφθη κρατήσας	καὶ	κοσμήσας ὁ θεὸς ἔτι ἄξιον
[15, 62]	καὶ μηδὲν πρὸς ἀνθρώπινον ἦθος	καὶ	κόσμον βίου τοῦ καθ´ ἡμᾶς
[15, 5]	κατ´ οὐρανὸν ἐν τάξει τινὶ	καὶ	κόσμῳ διοικεῖται. Πρόνοιαν γὰρ ζητοῦμεν
[15, 22]	θερμανεῖ, ψυχρὸν δὲ μόνον ψύξει,	καὶ	κοῦφα ποιήσει τὸ κοῦφον προσγενόμενον
[15, 7]	δὲ σκληρόν, ὕδωρ ἢ γῆ·	καὶ	κοῦφον μὲν καὶ ἀραιόν, οἷον
[15, 58]	τὴν γῆν διά τε σμικρότητα	καὶ	κουφότητα, πυκνωθεῖσαν δὲ τῷ χρόνῳ
[15, 8]	ἐπ´ εὐθείας κινουμένοις αἱ βαρύτητες	καὶ	κουφότητες τὴν ἀρχὴν τῆς κινήσεως
[15, 46]	Ἀναξίμανδρος καὶ Μητρόδωρος ὁ Χῖος	καὶ	Κράτης ἀνωτάτω μὲν πάν των
[15, 13]	οἵα τε ἦν, αὑτῷ κανόνι	καὶ	κριτῇ τῶν ὑπὲρ αὐτὸν χρησάμενος
[15, 4]	ἀπὸ τοῦ κοινοῦ καὶ μεγίστου	καὶ	κυριωτάτου τὴν πρὸς Πλάτωνα παραλλαγὴν
[15, 4]	Ἀριστοτέλει φιλία περὶ τοῦ κορυφαιοτάτου	καὶ	κυριωτάτου τῆς εὐδαιμονίας δόγματος. Διαμπερὲς
[15, 5]	διεξιόντος· Ὄντος δ´ ἔτι μεγίστου	καὶ	κυριωτάτου τῶν εἰς εὐδαιμονίαν συντελούντων
[15, 1]	εἰκότως ἐν πάσαις πόλεσί τε	καὶ	κώμαις κατὰ τὰς τῶν παλαιῶν
[15, 9]	τῆς ψυχῆς ἀθανασίᾳ, τὸ μέγα	καὶ	λαμπρὸν καὶ νεανικὸν τῆς ἀρετῆς
[15, 11]	μὲν ξυνιέντος ὧν ὁρᾷ τε	καὶ	λέγει, τῆς δὲ ψυχῆς καὶ
[15, 9]	Ὑπὲρ δὲ τῆς ψυχῆς τί	καὶ	λέγοιμεν ἄν; Δῆλα γὰρ ταῦτα
[15, 32]	ὅσα δὲ μικρὰ καὶ περιφερῆ	καὶ	λεῖα καὶ εὐολίσθητα, ταῦτα ἐξεθλίβετο
[15, 22]	ἢ μαλακοῖς τισι καὶ ἁπαλοῖς	καὶ	λείοις πελάσει; Τὸ δὲ κατ´
[15, 21]	σεις οὐδ´ ἀέρας οὐδὲ πνεύματα	καὶ	λήρους; Ταῦτά σοι καὶ ὁ
[15, 22]	ἐσέφθησαν, καὶ τάς γε μυθικὰς	καὶ	ληρώδεις αὐτῶν περὶ τῆς πολυθέου
[15, 62]	εὐδαιμονεῖν. Ὅθεν ὀρθῶς εἶπε Σωκράτης	καὶ	λίαν καλῶς, ὅτι τῶν ὄντων
[15, 62]	θείων οὐδὲν τιμᾶν, τοὺς δὲ	καὶ	λίθους καὶ ξύλα τὰ τυχόντα
[15, 6]	δόγμα πάντα ζητεῖν ἀναγκαῖον ἡγούμενος	καὶ	λογισάμενος, ὅτι τῷ μὴ γενομένῳ
[15, 21]	ἔργου γένοιτ´ ἂν εἰς φαντασίας	καὶ	λογισμούς; Τί δέ; Τῶν ἀτόμων
[15, 61]	ἐν δίκῃ σοι δοκοῦμεν κρίσει	καὶ	λογισμῷ τῆς τούτων ἁπάντων ἀνωφελοῦς
[15, 37]	σχημάτων ὄντων στερεῶν, ἅπερ καλεῖται	καὶ	μαθηματικά, ἐκ μὲν τοῦ κύβου
[15, 62]	ἀθέου καὶ ψευδοῦς) παιδείας τε	καὶ	μαθήσεως τῶν τε λοιπῶν ἁπάντων,
[15, 9]	οἴεται δύνασθαι σῴζεσθαι καὶ ζήτησιν	καὶ	μάθησιν, ἐξ ὧν ἐπιστήμη γίνεται.
[15, 4]	τύχαις συνεχόμενος δύναιτ´ ἂν εὐδαίμων	καὶ	μακάριος εἶναι. Τὸν δὲ τὴν
[15, 4]	ἐπιρρυῇ, ἔτι ὁ δίκαιος εὐδαίμων	καὶ	μακάριος. Ὑπὸ κήρυκι γοῦν αὐτῷ
[15, 22]	μεταβάλλοντος εἰς ἄλλο καὶ ἀπολλύντος,	καὶ	μάλιστα ὅταν ψυχὴ ἡ φίλα
[15, 5]	τῆς προνοίας πείσματος, ὃ δὴ	καὶ	μάλιστα τὸν ἀνθρώπινον βίον ὀρθοῖ,
[15, 2]	λέγοντας παντάπασιν ἐᾶν δεῖ χαίρειν,	καὶ	μάλιστα τοὺς μηδ´ ἐντετυχηκότας τοῖς
[15, 6]	ἐκείνου πάντως ἄμεινον. Ἔτι δὲ	καὶ	μᾶλλον, ὅτι μὴ δι´ αἰνιγμάτων
[15, 22]	ἄρχει καὶ ἐπιστατεῖ τῷ σώματι	καὶ	μάχεται πολλαχῇ, ἁρμονία δὲ οὐκ
[15, 62]	σφᾶς αὐτοὺς ἀποδεδειγμένης στάσεώς τε	καὶ	μάχης τῆς τε μηδὲν ἡμῖν
[15, 4]	πραγματεῖαι, Εὐδήμειοί τε καὶ Νικομάχειοι	καὶ	Μεγάλων Ἠθικῶν ἐπιγραφόμεναι, μικρόν τι
[15, 22]	τὰς συστάσεις ἔχειν. Καὶ μὴν	καὶ	μέγεθος ἔχοντα, ἅτε σώματα ὄντα,
[15, 32]	τοῦτο ποικιλίαν ἔχοντα (καὶ) σχημάτων	καὶ	μεγεθῶν. Ἀθροιζομένων δὲ ἐν ταὐτῷ
[15, 4]	πρῶτόν γε ἀπὸ τοῦ κοινοῦ	καὶ	μεγίστου καὶ κυριωτάτου τὴν πρὸς
[15, 20]	Ταῦτα γὰρ ἴδια ψυχῆς ἐστι.	Καὶ	μεθ´ ἕτερα· Εἶναι δὲ ψυχὴν
[15, 4]	γῆς πρὸς τὰ οὐρανοῦ θρέμματα.	Καὶ	μεθ´ ἕτερα ἐπιλέγει· Τούτων τοίνυν
[15, 6]	ἅτε φίλους ὄντας, φιλίως τε	καὶ	μεθ´ ἡσυχίας πραέσιν ἐλέγχοις διακριθεῖμεν
[15, 1]	γάμους καὶ παιδοποιίας θρήνους τε	καὶ	μέθας καὶ τῶν μὲν πλάνας,
[15, 4]	τις καὶ ἰδιώτης καὶ ἀπαίδευτος	καὶ	μειράκιον καὶ γυνή. Τὸ μὲν
[15, 22]	παρόν, καὶ βαρυνεῖ τὸ βαρύ,	καὶ	μελανεῖ τὸ μέλαν, καὶ τὸ
[15, 22]	μένοι. Δεῖ ἄρα ἀϊδίων εἶναι	καὶ	μενόντων, οἷα καὶ τὰ ἐν
[15, 22]	ἐν γεωμετρίᾳ. Εἰ δὲ ἀϊδίων	καὶ	μενόντων, οὐ σωμάτων. Δεῖ ἄρα
[15, 5]	Φησὶ γὰρ αὐτὸν ἀρχήν τε	καὶ	μέσα καὶ τελευτὴν τῶν ὄντων
[15, 20]	ὑγρὸν καὶ αὐξόμενον ἐξ ἑαυτοῦ.	Καὶ	μετὰ βραχέα ἐπιλέγει· Περὶ δὲ
[15, 17]	καὶ μῆκος ἀόριστος καὶ ἀνήνυτος.	Καὶ	μετὰ βραχέα ἐπιλέγει· Ὥστε καλῶς
[15, 5]	κοσμοῦντα πεφροντικέναι καὶ τῶν ἀνθρώπων.	Καὶ	μετὰ βραχέα· Καὶ ὁ μὲν
[15, 22]	φερομένου φθείροντός τε ἄλλου ἕτερον	καὶ	μεταβάλλοντος εἰς ἄλλο καὶ ἀπολλύντος,
[15, 15]	κατὰ δὲ τὴν διακόσμησιν γενητὸν	καὶ	μεταβλητὸν κατὰ περιόδους ἀπείρους γεγονυίας
[15, 32]	μὴ (περὶ) μόνων τῶν μετεώρων	καὶ	μεταρσίων οἱ γενναῖοι διέστησαν, ἀλλ´
[15, 54]	Καὶ περὶ μὲν τῶν οὐρανίων	καὶ	μεταρσίων τοσαῦτα τοῖς δεδηλωμένοις πρὸς
[15, 22]	δὲ καὶ ἐν χρόνοις αὔξειν	καὶ	μέχρι τοσούτου μέτρου, πόθεν ἂν
[15, 11]	δὲ ψυχῆς καὶ τὸ μέλλον	καὶ	μὴ ἐνεστὼς βλεπούσης καὶ κατὰ
[15, 22]	ἑνὸς οὐδὲ συμπαθοῦς ἐξ ἀπαθῶν	καὶ	μὴ ἑνοῦσθαι δυναμένων σωμάτων· ψυχὴ
[15, 7]	μὲν οὖν τῶν ἀνδριάντων, εἰ	καὶ	μὴ καλὸν τὸ ἐκ τῶν
[15, 22]	τοίνυν, εἰ καθ´ ὁτιοῦν σημεῖον	καὶ	μὴ μεταξὺ σῶμα ἔσται ὃ
[15, 57]	περιφερομένην τῇ ἀντίχθονι, παρ´ ὃ	καὶ	μὴ ὁρᾶσθαι ὑπὸ τῶν ἐν
[15, 21]	ἀπογεννᾶν πεφύκασιν, ἐν οἷς εἰ	καὶ	μὴ συνεχῶς, ἀλλ´ οὖν πόρρωθεν
[15, 9]	ὧν λέγει περὶ τοῦ νοῦ	καὶ	μὴ τὸ ἄπορον τοῦ πράγματος
[15, 22]	ἀμφοτέρων καὶ τὸ πᾶν κατεχόντων,	καὶ	μηδεμίαν αὔξην γεγονέναι ἐπεμβληθέντος τοῦ
[15, 5]	τοῦ κόσμου τὸ θεῖον ἐξοικίσασθαι	καὶ	μηδεμίαν ἡμῖν πρὸς αὐτὸ κοινωνίαν
[15, 12]	λοιποὶ διοικεῖσθαι συγχωροῖεν ἂν ἕκαστα,	καὶ	μηδὲν ἄλλο εἶναι τὴν φύσιν
[15, 5]	κατισχημένος, ἂν καταφρονήσῃ τῶν θεῶν	καὶ	μηδὲν νομίσῃ πρὸς αὑτόν, ἅτε
[15, 62]	ἀσεβεῖς καὶ τοῖς νόμοις ὑπεναντίους	καὶ	μηδὲν πρὸς ἀνθρώπινον ἦθος καὶ
[15, 22]	ὥστε ἄλλο ἄλλου μέρους μέρος	καὶ	μηδέν´ (ἂ( ν) ἡμῶν ὅλου
[15, 21]	τὰς δὲ συνεργάζεσθαι τῷ δεσπότῃ	καὶ	μηδενὸς οἵων οἱ ζῶντες ἔχουσι
[15, 61]	γοῦν μετεωρολέσχας ἐκείνους μωραίνοντας ἀπεδείκνυε	καὶ	μηθὲν μαινομένων διαφέρειν ἔλεγεν, ἀπελέγχων
[15, 17]	καὶ ὀξύρροπος, βάθος καὶ πλάτος	καὶ	μῆκος ἀόριστος καὶ ἀνήνυτος. Καὶ
[15, 22]	σῶμα οὐδὲ μέγεθος ἂν γένοιτο.	Καὶ	μὴν εἰ ἁπλοῦ ὄντος τοῦ
[15, 22]	οὐδέποτε τῇ αὐτῇ ψυχῇ χρωμένων;	Καὶ	μὴν εἰ σῶμά ἐστι, φύσις
[15, 62]	κινεῖσθαι, τοὺς δὲ καθάπαξ μηδέν.	Καὶ	μὴν εἴ τι καὶ ἄλλο,
[15, 10]	δ´ ἀληθὲς μηδὲ ὕπνον γίνεσθαι.	Καὶ	μὴν ἐντελεχείας οὔσης, οὐδὲ ἐναντίωσιν
[15, 22]	τῶν σωμάτων τὰς συστάσεις ἔχειν.	Καὶ	μὴν καὶ μέγεθος ἔχοντα, ἅτε
[15, 6]	διαφυλάξαι τὰ γενόμενα οὐ δυνατός;	Καὶ	μὴν καὶ οἱ λοιποὶ τεχνῖται
[15, 6]	τὴν ἀρχὴν γένεσιν ἀπολιπόντες αὐτῷ.	Καὶ	μὴν καὶ περὶ τῆς τῶν
[15, 22]	ἔσται, εἴπερ πᾶν σῶμα ποσόν;	Καὶ	μήν, ὅπερ καὶ ἄνω που
[15, 62]	ἀνδρειοτέρους ἢ σωφρονεστέρους ἡμᾶς ἔσεσθαι	καὶ	μὴν οὐδὲ ἰσχυροὺς ἢ καλοὺς
[15, 10]	Οὐκ ἄρα ὡς ἀχώριστος ἐντελέχεια.	Καὶ	μὴν οὐδὲ τὸ ἐπιθυμοῦν μὴ
[15, 22]	οὐδὲν ἂν ἡ ψυχὴ εἴη.	Καὶ	μὴν οὔτε πνεῦμα διὰ πάντων
[15, 22]	ἐν τῷ ἡγεμονοῦντι ἡμῶν εἰκόνας.	Καὶ	μὴν σώματος ὄντος τοῦ αἰσθανομένου,
[15, 17]	ἐξ ἀλλήλων γινόμενα καὶ ἐπαλλασσόμενα	καὶ	μήτε στοιχεῖα ὑπάρχοντα μήτε συλλαβάς;
[15, 44]	εἰδῶν οἷον τιθήνην καὶ ἐκμαγεῖον	καὶ	μητέρα γενέσθαι. Οἱ δὲ ὕδωρ
[15, 46]	μέσον πάντων τὸν ἥλιον. Ἀναξίμανδρος	καὶ	Μητρόδωρος ὁ Χῖος καὶ Κράτης
[15, 20]	σπέρματος τοῦ τῶν προγόνων κέρασμα	καὶ	μίγμα τῶν τῆς ψυχῆς μερῶν
[15, 22]	τῶν ὄγκων μικραί, ὀλίγοι δὲ	καὶ	μικρότατοι τῶν ὄγκων μεγίστας ἔχουσι
[15, 9]	τοσῷδε ἐφιλονείκησε καθελεῖν καὶ ἀτιμάσαι	καὶ	μικροῦ δεῖν μηδὲν ἀποφῆναι τὴν
[15, 21]	ποῦ δὲ ἐπὶ τὰς κράσεις	καὶ	μίξεις ἀνενεγκεῖν; Αἳ κατὰ πολλοὺς
[15, 21]	ζῴων οὐσίαν τοῦτο μὲν φαντασίας	καὶ	μνήμας οἵους τε εἶναι σῴζειν
[15, 7]	τι ὁ Περιπατητικός, ἀλλὰ σχεδὸν	καὶ	μόνος ἐναντιοῖτ´ ἄν. Λεγόντων γοῦν
[15, 1]	τῶν παλαιῶν διηγήσεις θεῶν τελεταὶ	καὶ	μυστήρια σύμφωνα τοῖς τῶν προτέρων
[15, 6]	μὴ ὄντα πρότερον, ὄντα ποιῆσαι	καὶ	ναῦν ἄλλος ἐξ ὕλης ἀργοῦ
[15, 9]	ἀθανασίᾳ, τὸ μέγα καὶ λαμπρὸν	καὶ	νεανικὸν τῆς ἀρετῆς διὰ τὸ
[15, 17]	τὰ σώματά ἐστι φύσει τεθνηκότα	καὶ	νεκρὰ καὶ πεφορημένα καὶ οὐδ´
[15, 22]	ἁπάντων ὁμοῦ τῶν τε πρεσβυτέρων	καὶ	νέων δόξας συναγαγὼν τοῦτον γράφει
[15, 4]	περὶ ταῦτα πραγματεῖαι, Εὐδήμειοί τε	καὶ	Νικομάχειοι καὶ Μεγάλων Ἠθικῶν ἐπιγραφόμεναι,
[15, 61]	τὴν καρδίαν, τὸ δὲ λογικὸν	καὶ	νοερὸν περὶ τὴν κεφαλήν. Τοσαῦτα
[15, 13]	τὰ τῶν γενομένων παραδείγματα ἀσώματα	καὶ	νοητά, κατὰ τὰ αὐτὰ καὶ
[15, 22]	βούλονται, ἀλλ´ οὖν ἔσονταί γε	καὶ	νοητῶν τινων νοήσεις καὶ ἀμεγέθων
[15, 14]	εἱμαρμένην καὶ ἐπιστήμην καὶ ἀλήθειαν	καὶ	νόμον εἶναι τῶν ὄντων ἀδιάδραστόν
[15, 22]	μὴ ὄντος πρότερον τοῦ ἐνεργείᾳ	καὶ	νοῦ, γένοιτο, οὐδὲ ἥξει εἰς
[15, 22]	ἀδύνατον συμφόρησιν σωμάτων ζωὴν ἐργάζεσθαι	καὶ	νοῦν γεννᾶν τὰ ἀνόητα. Καὶ
[15, 22]	ἐνεργείᾳ ὂν ἀεί· πρότερον ἄρα	καὶ	νοῦς καὶ ψυχὴ φύσεως. Οὐκ
[15, 1]	γενναίας τῶν Ἑλλήνων φιλοσοφίας ἔτι	καὶ	νῦν εἰς φῶς ἕλκοντες πρὸ
[15, 1]	μυθικοῖς διηγήμασι παραδέδοται, ὡς εἰσέτι	καὶ	νῦν τῶν θεῶν γάμους καὶ
[15, 62]	τιμᾶν, τοὺς δὲ καὶ λίθους	καὶ	ξύλα τὰ τυχόντα καὶ θηρία
[15, 22]	χεῖρον, εἴπερ πέφυκεν. Εἰ οὖν	καὶ	ὁ θεὸς αὐτοῖς κατὰ τὸν
[15, 15]	σὺν τοῖς πολίταις σύστημα, οὕτως	καὶ	ὁ κόσμος οἱονεὶ πόλις ἐστὶν
[15, 21]	πνεύματα καὶ λήρους; Ταῦτά σοι	καὶ	ὁ Λογγῖνος, ἐπάκουσον δὲ καὶ
[15, 6]	ἄφθαρτον τηρῆσαί τι τῶν γενομένων.	Καὶ	ὁ μὲν οἰκοδόμος ἱκανὸς οὐκ
[15, 5]	τῶν ἀνθρώπων. Καὶ μετὰ βραχέα·	Καὶ	ὁ μὲν Πλάτων οὕτως. Ὁ
[15, 8]	μηδαμῇ μετεῖναι τοῖς οὐρανίοις πυρός.	Καὶ	ὁ μέν φησιν ἀνάψαι τὸν
[15, 6]	ἄμφω ἱκανοί. Ὁ γοῦν οἰκοδόμος	καὶ	ὁ ναυπηγὸς οὐ μόνον καινὰς
[15, 5]	τοῦ τεθνεῶτος. Παραπλησίως δὲ τούτῳ	καὶ	ὁ Περιπατητικός. Οὐ γὰρ οὕτως
[15, 61]	βίῳ κατατριβομένους. Ταῦτα δέ σοι	καὶ	ὁ πρόσθεν μαρτυρήσει Ξενοφῶν, Σωκράτους
[15, 62]	τούτων αὐτῶν ἐν τοῖς Σίλλοις	καὶ	ὁ Φλιάσιος Τίμων εἰρηκέναι τάδε·
[15, 12]	πηγὴ τῆς κινήσεως ἡ ψυχή.	Καὶ	ὃ μὲν ἂν ἔργον εἴη
[15, 6]	ὑπὸ προθυμίας ἐκφέρεσθαι. Δῆλον μὲν	καὶ	ὃ προὐθέμεθα, ὡς οὐκ ἂν
[15, 22]	ἐλέγετο, εἰ πᾶν σῶμα μεριζόμενον	καὶ	ὄγκος πᾶς ἀφαιρεῖται ὅπερ ἦν,
[15, 22]	ἅτε μὴ μέλον αὐτῷ ποσότητος	καὶ	ὄγκου, ὡς ἂν τῆς οὐσίας
[15, 29]	περὶ τὰ ἄλλα ἄστρα. Θαλῆς	καὶ	οἱ ἀπ´ αὐτοῦ ἀπὸ τοῦ
[15, 55]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΕʹ Περὶ γῆς. Θαλῆς	καὶ	οἱ ἀπ´ αὐτοῦ μίαν εἶναι
[15, 13]	Πλάτωνι ἰδέας· ἃς οὐκ ἀγνοεῖν	καὶ	οἱ Ἑβραίων ἤδη πρότερον συνέστησαν
[15, 13]	Χρύσιππος, τοῦτον δὲ Ζήνων ἕτερος	καὶ	οἱ καθεξῆς. Λέγονται δ´ οὗτοι
[15, 2]	αὐτῶν, ἀλλ´ αὐτοσχεδιάζοντας, ὁποῖοί εἰσι	καὶ	οἱ λέγοντες τριακοσίας ἔχειν λοπάδας
[15, 22]	οὔσης. Ἄποσον ἄρα ἡ ψυχὴ	καὶ	οἱ λόγοι. Ὅτι δὲ εἰ
[15, 12]	πάντων, καὶ ταύτην ὑφ´ ἧς	καὶ	οἱ λοιποὶ διοικεῖσθαι συγχωροῖεν ἂν
[15, 6]	γενόμενα οὐ δυνατός; Καὶ μὴν	καὶ	οἱ λοιποὶ τεχνῖται πρὸς ἄμφω
[15, 47]	δὲ στρέφεσθαι τοὺς ἀστέρας. Πλάτων	καὶ	οἱ μαθηματικοὶ ἰσοδρόμους εἶναι τὸν
[15, 51]	σβέννυται. Πλάτων, Ἀριστοτέλης, οἱ Στωϊκοὶ	καὶ	οἱ μαθηματικοὶ συμφωνοῦσι τὰς μὲν
[15, 47]	φέρεσθαι πάντας τοὺς ἀστέρας. Ἀλκμαίων	καὶ	οἱ μαθηματικοὶ τοὺς πλανήτας τοῖς
[15, 8]	οἱ ἀστέρες, οἵ τε ἀπλανεῖς	καὶ	οἱ πλανώμενοι, καὶ ἑτέραν αὐτοῖς
[15, 7]	τῇ περὶ αὐτὰ ἐναργείᾳ, καθάπερ	καὶ	οἱ πρὸ αὐτοῦ, τέσσαρά τε
[15, 30]	ἐξάψεις εἶναι καὶ σβέσεις. Ἡρακλείδης	καὶ	οἱ Πυθαγόρειοι ἕκαστον τῶν ἀστέρων
[15, 35]	ὁ κόσμος. Πυθαγόρας καὶ Πλάτων	καὶ	οἱ Στωϊκοὶ καὶ γενητὸν ὑπὸ
[15, 56]	ΝϚ Περὶ σχήματος γῆς. Θαλῆς	καὶ	οἱ Στωϊκοὶ σφαιροειδῆ τὴν γῆν.
[15, 44]	Οἱ ἀπὸ Θάλεω καὶ Πυθαγόρα	καὶ	οἱ Στωϊκοὶ τρεπτὴν καὶ ἀλλοιωτὴν
[15, 62]	ὅτῳ ἂν βούλωνται ποιήσειν, οὕτω	καὶ	οἱ τὰ θεῖα ζητοῦντες νομίζουσιν,
[15, 6]	οὐ μόνον καινὰς κατασκευάζονται ναῦς	καὶ	οἰκίας, ἀλλὰ καὶ ταῖς ὑπὸ
[15, 33]	παραδείγματά ἐστιν ὥσπερ ἐπ´ ἀνδριάντων	καὶ	οἰκιῶν καὶ ζωγραφιῶν· πῶς δὲ
[15, 11]	ἢ πῦρ νοερόν, τῇ περιψύξει	καὶ	οἷον βαφῇ τοῦ ἀέρος ἀναφθὲν
[15, 22]	Εἰ δὲ διεστὼς τοῦτο γένοιτο	καὶ	οἷον γραμμῆς ἐπ´ ἄμφω τὰ
[15, 22]	παρὰ ταῦτα σώματα οὐκ ἔστι·	καὶ	οἷς δὲ δοκεῖ εἶναι στοιχεῖα
[15, 53]	τῆς γῆς σταδίων μυριάδας τετρακοσίας	καὶ	ὀκτακισμυρίας, τὴν δὲ σελήνην ἀπέχειν
[15, 22]	τοῦ πνεύματος τὸ ἡγεμονοῦν αἰσθάνεται,	καὶ	ὅλη ἡ ψυχὴ τὸ αὐτὸ
[15, 22]	ἔδει γε, ποσοῦ τινος ὄντος·	καὶ	ὅλον πολλαχῇ, ὅπερ σώματι παρεῖναι
[15, 10]	ὀλίγου ἐπὶ πᾶν, τί κωλύει	καὶ	ὅλως χωρίζεσθαι; Πῶς δ´ ἂν
[15, 7]	γενέσθαι. Διδάσκει γοῦν τὰ τοιαῦτα	καὶ	Ὅμηρος· Ὄμματα, γάρ φησι, καὶ
[15, 22]	ψυχὴν ποιεῖν λέγοι, τῇ ἑνώσει	καὶ	ὁμοιοπαθείᾳ ἐλέγχοιτ´ ἂν καὶ τῇ
[15, 22]	ὕλην, καὶ ψυχὴν καὶ θεόν,	καὶ	ὄνομα τὰ πάντα, ἐκεῖνο δὲ
[15, 7]	αὑτοὺς ὥς τι πεποιηκότες ἴδιον·	καὶ	ὄντως τὸ μὲν ὅλον, ὃ
[15, 17]	ποταμὸς γὰρ ἡ ὕλη ῥοώδης	καὶ	ὀξύρροπος, βάθος καὶ πλάτος καὶ
[15, 24]	ποδὸς ἀνθρωπείου. Ἐπίκουρος τηλικοῦτον ἡλίκος	καὶ	ὁποῖος φαίνεται, ἢ μικρῷ τι
[15, 26]	διάπυρον, ἔχον ἐν ἑαυτῷ πεδία	καὶ	ὄρη καὶ φάραγγας. Ἡράκλειτος γῆν
[15, 20]	δὴ ζωὴ καὶ αἴσθησίς ἐστι	καὶ	ὁρμή. Καὶ ἔτι μετ´ ὀλίγα·
[15, 4]	γένει καὶ ὑγείᾳ καὶ κάλλει	καὶ	ὅσα ἄλλα κοινὰ τῆς κακίας.
[15, 32]	ἔτι τὴν σοφίαν ἀποθαυμάσῃς, προσθήσω	καὶ	ὅσα περὶ ψυχῆς καὶ τοῦ
[15, 4]	αὗται, καὶ πενία καὶ ἀτιμία	καὶ	ὅσα τοιαῦτα· καὶ πρὸς οὐδὲν
[15, 20]	ὅσαι τε ἐν ζῴοις εἰσὶ	καὶ	ὅσαι ἐν τῷ περιέχοντι· διαμένειν
[15, 34]	προνοίᾳ διοικούμενος. Δημόκριτος καὶ Ἐπίκουρος	καὶ	ὅσοι τὰ ἄτομα εἰσηγοῦνται καὶ
[15, 22]	ἡ δὲ ἁρμονία οὐκ οὐσία·	καὶ	ὅτι ἡ κρᾶσις τῶν σωμάτων,
[15, 22]	λόγῳ οὖσα, ὑγεία ἂν εἴη·	καὶ	ὅτι καθ´ ἕκαστον μέρος ἄλλως
[15, 62]	ἀνέμους καὶ ὕδατα καὶ ὥρας	καὶ	ὅτου ἂν ἄλλου δέωνται τῶν
[15, 22]	καὶ γῆ ἄψυχα παρ´ αὑτῶν,	καὶ	ὅτῳ πάρεστι τούτων ψυχή, τοῦτο
[15, 62]	ἡμῖν προσηκούσης, περιττῆς δὲ ἄλλως	καὶ	οὐ γνωστῆς ἀνθρώποις (φ( υσιολ)
[15, 5]	ἀτημέλητα καὶ ἀφρόντιστα, φύσει τινὶ	καὶ	οὐ θεοῦ λογισμῷ διοικούμενα. Ὅθεν
[15, 22]	ὄντος καὶ ἁπλοῦ τοῦ σώματος	καὶ	οὐ μετὸν αὐτῷ τοιούτου γε
[15, 6]	ἄρα παρόντος τοῦ ποιήσαντος οἰχήσεται	καὶ	οὐ παραμενεῖ; Τίνος αἰτίας βιασαμένης
[15, 22]	ὕλης, λόγος ἂν εἴη τις	(καὶ	οὐ σῶμα) καὶ φύσις ἑτέρα.
[15, 11]	θελήσεις, ῥοπαὶ οὖσαι τῆς ψυχῆς	καὶ	οὐ τοῦ σώματος; Εἶθ´ ἑξῆς
[15, 4]	τι καὶ πάγκαλον χρῆμα ἀρετὴ	καὶ	οὔ (τε) ποτὲ ἐνδέουσα πρὸς
[15, 17]	τεθνηκότα καὶ νεκρὰ καὶ πεφορημένα	καὶ	οὐδ´ ἐν ταὐτῷ μένοντα, ἆρ´
[15, 11]	ἢ ἄκοντος τῆς ψυχικῆς ἀξίας	καὶ	οὐδαμῶς καθεωρακότος ὡς παρουσίᾳ μὲν
[15, 21]	καπνὸν καὶ τοιαύτην φλυαρίαν καταθήσομεν	καὶ	οὐδὲ τοὺς ποιητὰς αἰσχυνούμεθα, οἳ
[15, 17]	μόνη ἕστηκε καὶ ἔστιν ἀραρυῖα	καὶ	οὐδὲν σωματική. Οὔτε γοῦν γίνεται
[15, 9]	Πᾶσαι γὰρ αἱ μαθήσεις ἀναμνήσεις,	καὶ	οὐκ ἄλλως οἴεται δύνασθαι σῴζεσθαι
[15, 21]	πέφυκε, σεμνότερα εἰρήκασι περὶ αὐτῶν	καὶ	οὐκ ἀναθυμιά σεις οὐδ´ ἀέρας
[15, 22]	εὔλογον, ὥσπερ εἰς ὕδωρ, συγχυθήσεται,	(καὶ)	οὐκ ἔσται μνήμη· εἰ δ´
[15, 4]	ἐφ´ ἑαυτῆς ληφθείη, ὡς ἀδύνατον	καὶ	οὐκ ἐφικτὸν τῆς εὐδαιμονίας μεμψάμενος.
[15, 6]	παντὸς ποιητῇ δύναμιν, δι´ ἧς	καὶ	οὐκ ὄντα πρότερον ἐποίησε τὸν
[15, 21]	πάντων παρήκοντα ὁμοίως ἐπιγείων τε	καὶ	οὐρανίων εἰς ἀναθυμίασιν καὶ καπνὸν
[15, 22]	καὶ ἑκατέρου τὴν φύσιν τε	καὶ	οὐσίαν καταθεατέον. Τὸ μὲν δὴ
[15, 1]	ἄλλως οὐκ ἀφανεῖς τινες ἦσαν	καὶ	οὗτοι. Ἐμοὶ δ´ οὐ φίλον
[15, 22]	ἁρμονίαν ἄγειν δυνήσεται. Ὅλως δὲ	καὶ	οὗτοι ἐξ ἀψύχου ἔμψυχα ποιοῦσι
[15, 22]	τὸ δὲ πως ἔχον‘ ὄνομα·	καὶ	οὕτω συμβήσεται αὐτοῖς οὐδὲ ἄλλο
[15, 4]	πέφυκε φύειν, λαιψηρὰ κυκλῶσαι πτερὰ	καὶ	οὕτως ἀρθεῖσαν ἐκ γῆς ἀναπτέσθαι
[15, 50]	γῆς οὐκ οἰκουμένην ὑφ´ ἡμῶν	καὶ	οὕτως ὥσπερ κενεμβατοῦντος ἔκλειψιν ὑποφαίνειν.
[15, 22]	γεννᾶν τὰ ἀνόητα. Καὶ δὴ	καὶ	οὐχ ὁπωσοῦν κραθέντα ταῦτα φήσουσι
[15, 4]	ἐκεῖνα δόγματα, ὡς ἰσχυρόν τι	καὶ	πάγκαλον χρῆμα ἀρετὴ καὶ οὔ
[15, 1]	καὶ νῦν τῶν θεῶν γάμους	καὶ	παιδοποιίας θρήνους τε καὶ μέθας
[15, 4]	ἐκεῖνος ὑψηλὸς πάγος, τρηχύς τε	καὶ	παλίγκοτος ἐν τῷ κάθηται σὴν
[15, 51]	ἂν τὴν τελείαν πανσέληνον ἀποδῷ,	καὶ	πάλιν ἀναλόγως μειουμένης μέχρι τῆς
[15, 18]	πῦρ μεταβάλλειν, οἷον εἰς σπέρμα,	καὶ	πάλιν ἐκ τούτου αὐτὴν ἀποτελεῖσθαι
[15, 50]	ἡλίου ἐφ´ ὅλον τὸν μῆνα	καὶ	πάλιν ἔκλειψιν ἐντελῆ, ὥστε τὴν
[15, 22]	Οἵα ἐστὶ καὶ ἡ ὅλη;	Καὶ	πάλιν τοῦ μέρους τὸ μέρος;
[15, 22]	τῳ ἡ ἀρετὴ (καὶ) ὠφελεῖ	καὶ	πάλιν φθείρεται; Ἀλλὰ τίς ὁ
[15, 17]	ἅ γέ ἐστι καὶ γενητὰ	καὶ	παλινάγρετα, εἴ γε ἔστιν ὁρᾶν
[15, 22]	ἕτερον ποιότητα καὶ ποσότητα εἶναι	καὶ	πᾶν σῶμα ποσὸν εἶναι καὶ
[15, 4]	τὸν ὑψηλὸν πάγον τὸ δριμὺ	καὶ	πανοῦργον ἐκεῖνο θηρίον ἀνελθεῖν ἀδύνατον·
[15, 4]	ἀπόλλυται. Πολλὰ δὲ τὰ ἀπολλύντα,	καὶ	πάντα ἐκ τῆς τύχης. Καὶ
[15, 5]	τῆς ἀταξίας. Πάντων δὲ ἐπιμελούμενον	καὶ	πάντα κατὰ δύναμιν κοσμοῦντα πεφροντικέναι
[15, 62]	τὸ ὂν ἢ τὸ ἕν,	καὶ	πάντα μᾶλλον ἢ τοὺς νομιζομένους·
[15, 22]	πεπηγός, μέλαν τε ἢ λευκόν,	καὶ	πάντα ὅσα ποιότητες σωμάτων ἄλλαι
[15, 12]	ἔμψυχος διήκουσα διὰ τοῦ παντὸς	καὶ	πάντα συνδοῦσα καὶ συνέχουσα, οὔτ´
[15, 22]	ὁρᾷ λυόμενόν τε καὶ τηκόμενον	καὶ	παντοίους ὀλέθρους δεχόμενον, ἑκάστου τε
[15, 9]	ὑπὲρ τούτου λόγους πεποίηται, ποικίλως	καὶ	παντοίως ἀποδεικνὺς ὅτι ἐστὶν ἀθάνατος
[15, 13]	νοητῶν διάταξις, ἠτίμασται καὶ προπεπηλάκισται	καὶ	παντοίως, τό γε ἐξὸν ἐπ´
[15, 1]	τὴν ἐν αὐτοῖς ἀχρηστομάθειαν ἀπογυμνοῦντες	καὶ	πάντων γε πρότερον παριστῶντες, ὅτι
[15, 8]	Πλάτων, ἅτε ὄντων τεσσάρων σωμάτων	καὶ	πάντων φύσει κινουμένων ἁπλῆν καὶ
[15, 5]	προνοίας ἀπόγνωσις. Ἐκεῖνος μὲν γὰρ	καὶ	πάνυ χρηστός ἐστιν, ὅστις τὴν
[15, 3]	τῷ θεῷ τὰ πάντα κεῖσθαι	καὶ	παρ´ αὐτοῦ τὰ πάντα τοῖς
[15, 20]	καὶ ὑπαρχόντων διὰ τῶν αἰσθητηρίων	καὶ	παραδέχεσθαι τὰς τυπώσεις. Ταῦτα γὰρ
[15, 5]	τοῦτο καὶ Ἀριστοτέλης ποιεῖ· ἀποστήσας	καὶ	παραδοὺς ὄψει μόνῃ τὴν πίστιν,
[15, 13]	ὑπὲρ αὐτῶν εἰπεῖν καὶ φρονῆσαι	καὶ	παρασκευάσαι τοὺς μέλλοντας ἐπακολουθήσειν πραγματευσάμενος
[15, 13]	τὸ μαίνεσθαι κρεῖττον εἶναι· διὸ	καὶ	παρῄνει τοῖς γνωρίμοις μηδέποτε χάριν
[15, 1]	καὶ τὰ κατὰ Ξενοφάνην τε	καὶ	Παρμενίδην καὶ ἔτι Πύρρωνα καὶ
[15, 22]	κοῦφα ποιήσει τὸ κοῦφον προσγενόμενον	καὶ	παρόν, καὶ βαρυνεῖ τὸ βαρύ,
[15, 21]	καὶ Χρύσιππος ἅπαντα λίθον κινεῖν	καὶ	πᾶσαν ἐρευνᾶν δύναμιν σώματος εἰς
[15, 15]	χρηστὸν καὶ φιλάνθρωπον δίκαιόν τε	καὶ	πάσας ἔχοντα τὰς ἀρετάς. Διὸ
[15, 4]	ἐπιλέγει· Τούτων τοίνυν οὕτως ἐχόντων	καὶ	πειρωμένου τοῦ Πλάτωνος ἕλκειν τὰς
[15, 4]	σώματος κῆρες, μυρίαι δὲ αὗται,	καὶ	πενία καὶ ἀτιμία καὶ ὅσα
[15, 55]	Οἱ Στωϊκοὶ τὴν γῆν μίαν	καὶ	πεπερασμένην. Ξενοφάνης ἐκ τοῦ κατωτέρου
[15, 15]	δὲ ἕνα μόνον εἶναί φασι	καὶ	πεπερασμένον καὶ ζῷον καὶ ἀΐδιον
[15, 61]	μόνον ὡς ἀνεφίκτων ὀρεγομένους, ἀλλὰ	καὶ	περὶ ἄχρηστα καὶ ἀνωφελῆ τῷ
[15, 58]	χρόνῳ καὶ βαρυνθεῖσαν καταστῆναι. Τούτων	καὶ	περὶ γῆς διαπεφωνημένων τοῖς γενναίοις
[15, 32]	τε ἐκλείψεως ἡλίου καὶ σελήνης·	καὶ	περὶ ἐμφάσεως αὐτῆς καὶ διὰ
[15, 59]	ἀναθυμιώμενον ἁλμυρόν. Ταῦτα μὲν οὖν	καὶ	περὶ θαλάσσης. Ὅπως δὲ οἱ
[15, 32]	προσγειοτέρων ἐπηπόρησαν, περὶ γῆς σχήματος	καὶ	περὶ θέσεως καὶ ἐγκλίσεως αὐτῆς
[15, 32]	καὶ ἡρώων· περί τε ὕλης	καὶ	περὶ ἰδεῶν· καὶ περὶ τῆς
[15, 54]	ὅσων κατὰ Ἡράκλειτον ὁ ἐνιαυτός.	Καὶ	περὶ μὲν τῶν οὐρανίων καὶ
[15, 15]	ἐπάγοντα οἱ Στωϊκοὶ περὶ θεοῦ	καὶ	περὶ συστάσεως τοῦ παντός. ΑΠΟ
[15, 29]	ἀσθενέστερον ἀμαυροῦν· ὃ δὴ συμβαίνει	καὶ	περὶ τὰ ἄλλα ἄστρα. Θαλῆς
[15, 32]	τε ὕλης καὶ περὶ ἰδεῶν·	καὶ	περὶ τῆς τοῦ παντὸς τάξεως·
[15, 6]	γένεσιν ἀπολιπόντες αὐτῷ. Καὶ μὴν	καὶ	περὶ τῆς τῶν σωμάτων πέμπτης
[15, 31]	φαινομένων θεῶν ἐξευρέματα. Οἷα δὲ	καὶ	περὶ τοῦ παντὸς διειλήφασιν, ἐκ
[15, 59]	ᾔδεσαν, μάθοις ἂν ἐξ ὧν	καὶ	περὶ τούτων ὧδέ πως διαπεφωνήκασιν·
[15, 8]	αὑτοῦ τόπων, μένειν ἂν προσήκοι.	Καὶ	περὶ τῶν ἄλλων δὲ σωμάτων,
[15, 32]	καὶ διὰ τί γεώδης φαίνεται·	καὶ	περὶ τῶν ἀποστημάτων αὐτῆς· καὶ
[15, 32]	τούτοις ὁπόθεν φωτίζονται οἱ ἀστέρες·	καὶ	περὶ τῶν καλουμένων Διοσκούρων· περί
[15, 32]	δὲ ἑξῆς τοῖς εἰρημένοις ὅσα	καὶ	περὶ τῶν προσγειοτέρων ἐπηπόρησαν, περὶ
[15, 6]	ὑπὸ τοῦ καλλίστου τῶν δημιουργῶν	καὶ	περιθέντος τῷ τοῦ παντὸς ποιητῇ
[15, 32]	δὲ οὗτος κατὰ τὴν κίνησιν	καὶ	περιλαμβάνων τὰ ἄστρα συμπεριῆγεν αὐτὰ
[15, 1]	δὲ ἑτέρας παντοίας συμφοράς τε	καὶ	περιστάσεις, ἀκολούθως τοῖς ὑπὸ τῶν
[15, 13]	διότι τὰ μεγάλα καὶ θεῖα	καὶ	περιττὰ τῶν πραγμάτων παραπλησίου τινὸς
[15, 32]	πάντων ὑπεκάθιζεν, ὅσα δὲ μικρὰ	καὶ	περιφερῆ καὶ λεῖα καὶ εὐολίσθητα,
[15, 57]	ἐξ ἐναντίας δὲ κειμένην τε	καὶ	περιφερομένην τῇ ἀντίχθονι, παρ´ ὃ
[15, 17]	ἐστι φύσει τεθνηκότα καὶ νεκρὰ	καὶ	πεφορημένα καὶ οὐδ´ ἐν ταὐτῷ
[15, 12]	ὅτι τοῖς κινουμένοις ἅπασιν ἀρχὴ	καὶ	πηγὴ τῆς κινήσεως ἡ ψυχή.
[15, 59]	τοῦ λιπαροῦ ἐξατμισθέντος, εἰς ἁλυκίδα	καὶ	πικρίαν τὸ λοιπὸν ὑποστῆναι. Ἐμπεδοκλῆς
[15, 22]	εἶναι ψυχή, ὥσπερ, εἰ γλυκὺ	καὶ	πικρὸν κραθείη, τὸ γλυκὺ οὐκ
[15, 16]	εἶναι, τὸ τοιοῦτον δ´ εἰπόντες	καὶ	πιστεύειν αὐτοῖς ἀξιώσαντες εἰποῦσι τῇ
[15, 5]	ἐφ´ ἃ βούλεται Πλάτων παρακαλέσαι	καὶ	πιστώσαιτο τὰ εἰρημένα; Πᾶν γὰρ
[15, 4]	νόσος, κἂν ἀδοξία, κἂν βάσανοι	καὶ	πίττα καὶ σταυρός, κἂν τὰ
[15, 17]	ὕλη ῥοώδης καὶ ὀξύρροπος, βάθος	καὶ	πλάτος καὶ μῆκος ἀόριστος καὶ
[15, 35]	Εἰ ἄφθαρτος ὁ κόσμος. Πυθαγόρας	καὶ	Πλάτων καὶ οἱ Στωϊκοὶ καὶ
[15, 44]	τὸ κενὸν τὸ ἀσώματον. Ἀριστοτέλης	καὶ	Πλάτων τὴν ὕλην σωματοειδῆ, ἄμορφον,
[15, 45]	γιγνομένη τῆς τούτων δείξεως. Σωκράτης	καὶ	Πλάτων χωριστὰς τῆς ὕλης δείξεις
[15, 6]	πρὸς τὸν αὐτὸν, διενεχθέντα Μωσεῖ	καὶ	Πλάτωνι ἐν τῷ μὴ συγχωρεῖν
[15, 5]	πρὸς τὸν αὐτὸν, διενεχθέντα Μωσεῖ	καὶ	Πλάτωνι ἐν τῷ περὶ προνοίας
[15, 4]	Πλατωνικοῦ πρὸς Ἀριστοτέλην, διενεχθέντα Μωσεῖ	καὶ	Πλάτωνι ἐν τῷ περὶ τοῦ
[15, 3]	κατὰ Ἀριστοτέλην δογμάτων, διενεχθέντα Ἑβραίοις	καὶ	Πλάτωνι. Μωσέως καὶ τῶν παρ´
[15, 5]	Ἑβραίοις προφητῶν, οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	Πλάτωνος ἐν τούτοις συμφώνως τὸν
[15, 15]	τὸ μέγιστον τῶν ἄστρων ὑπάρχειν	καὶ	πλεῖστα συμβάλλεσθαι πρὸς τὴν τῶν
[15, 19]	λόγος καὶ κοινὴ φύσις μείζων	καὶ	πλείων γενομένη τέλος ἀναξηράνασα πάντα
[15, 21]	καὶ ὁ Λογγῖνος, ἐπάκουσον δὲ	καὶ	Πλωτίνου τὰ τοιάδε πρὸς τοὺς
[15, 22]	τάξιν μέχρι τῶν ὀνομάτων, ἀέρι	καὶ	πνεύματι σκεδαστοτάτῳ καὶ τὸ ἑνὶ
[15, 11]	τῷ σώματι καταταχθεῖσα, δι´ ἣν	καὶ	πνοῆς τινος ζωτικῆς μετέσχε τὸ
[15, 9]	φύσιν ὁ νοῦς, ὅθεν ὢν	καὶ	πόθεν ἐπεισκρινόμενος τοῖς ἀνθρώποις καὶ
[15, 22]	φθείρεται; Ἀλλὰ τίς ὁ ποιῶν	καὶ	πόθεν; Οὕτω γὰρ ἂν ἐκεῖνο
[15, 4]	πρὸς ταῦτα τοῖς νέοις βοήθεια;	Καὶ	πόθεν τίς ὁ τῆς ἀρετῆς
[15, 32]	καὶ εἰ ἄφθαρτος ἢ φθαρτός·	καὶ	πόθεν τρέφεται· καὶ ἀπὸ ποίου
[15, 6]	ὄντα πρότερον ἐποίησε τὸν κόσμον	καὶ	ποιήσας εἰσαεὶ βουλόμενός γε σῶον
[15, 10]	μήτε πάθος σώματος, πρᾶξις δὲ	καὶ	ποίησις, καὶ πολλὰ καὶ ἐν
[15, 1]	τῶν παρ´ αὐτοῖς θεολόγων τε	καὶ	ποιητῶν κεκωμῳδήκασιν, ἀλλὰ καὶ τούτων
[15, 4]	δρεπόμενος. Διαίρει τοίνυν, εἰ βούλει,	καὶ	ποίκιλλε τριχῇ καὶ τετραχῇ καὶ
[15, 6]	βουλήσεως μεταλαβόντα πολλά, καὶ ἔθνη	καὶ	πόλεις καὶ ἔργα, μένει χρόνον
[15, 32]	κατὰ διάμετρον ἔστησαν μάχας τε	καὶ	πολέμους, πλέον δὲ οὐδὲν καθ´
[15, 12]	δ´ αὐτῆς ἦν ἄρ´ ἀβλεψίας	καὶ	πόλιν ἐλπίσαι ποτὲ καλῶς χωρὶς
[15, 10]	σώματος, πρᾶξις δὲ καὶ ποίησις,	καὶ	πολλὰ καὶ ἐν αὐτῇ καὶ
[15, 33]	οὐδὲ γὰρ τὰ πάντα περιέχει,	καὶ	πολλὰ παραδείγματά ἐστιν ὥσπερ ἐπ´
[15, 22]	καὶ τοῦ τρίτου γε ἄλλην	καὶ	πολλὰς αἰσθήσεις καὶ ἀπείρους τὴν
[15, 22]	ἄλλο τὸ πρὸς τὸ ἄνωθεν,	καὶ	πολλὰς εἶναι ἀλγηδόνας· τό τε
[15, 4]	καὶ ποίκιλλε τριχῇ καὶ τετραχῇ	καὶ	πολλαχῇ τὰ ἀγαθὰ διαστελλόμενος· οὐδὲν
[15, 9]	μὲν ἀθάνατον τὴν ψυχὴν ἀπολείπει	καὶ	πολλοὺς ὑπὲρ τούτου λόγους πεποίηται,
[15, 61]	λογισμῷ τῆς τούτων ἁπάντων ἀνωφελοῦς	καὶ	πολυπλανοῦς ματαιοπονίας ἀνακεχωρηκέναι καὶ τῶν
[15, 6]	τῆς προνοίας τὸ μέγα τοῦτο	καὶ	πολυωφελὲς δόγμα πάντα ζητεῖν ἀναγκαῖον
[15, 22]	δῆλον· ὁμολογήσουσι γὰρ ἕτερον ποιότητα	καὶ	ποσότητα εἶναι καὶ πᾶν σῶμα
[15, 9]	καὶ πόθεν ἐπεισκρινόμενος τοῖς ἀνθρώποις	καὶ	ποῦ πάλιν ἀπαλλαττόμενος, αὐτὸς ἂν
[15, 9]	καὶ κίνησίν τινα καὶ ἔργα	καὶ	πράξεις ἀπένειμαν τῇ ψυχῇ· ὁ
[15, 18]	ἀπὸ τῆς αἱρέσεως οἱ πρῶτοι	καὶ	πρεσβύτατοι προσήκαντο, Ζήνων τε καὶ
[15, 22]	αὐτοῖς τὸ χεῖρον πρῶτον ποιεῖν	καὶ	πρὸ τούτου ἄλλο ἔλαττον, ἣν
[15, 32]	πλείους· καὶ εἴτε ἔμψυχος οὗτος	καὶ	προνοίᾳ τυγχάνει θεοῦ διοικούμενος εἴτε
[15, 12]	φύσιν, τῶν δὲ ἀνθρωπίνων φρόνησιν	καὶ	πρόνοιαν καὶ ψυχήν, τὸ μὲν
[15, 13]	περὶ τῶν νοητῶν διάταξις, ἠτίμασται	καὶ	προπεπηλάκισται καὶ παντοίως, τό γε
[15, 32]	τοῦ κόσμου· περί τε οὐρανοῦ·	καὶ	πρὸς ἅπασι τούτοις περὶ δαιμόνων
[15, 1]	τε κατὰ τούσδε ἱστορίαν ἅπασαν	καὶ	πρὸς αὐτῶν Ἑλλήνων μεμαρτυρημένην (παρεδεξάμεθα)
[15, 4]	καὶ ἀτιμία καὶ ὅσα τοιαῦτα·	καὶ	πρὸς οὐδὲν αὐταρκεῖ τὰ τῆς
[15, 1]	αὐτοὺς διεστῶσα, ἐν οἷς ἐλήλεγκται	καὶ	πρὸς τὰ αὐτῇ ἀρέσκοντα διαφωνοῦσα,
[15, 1]	οὐ πρὸς ἡμᾶς μόνους, ἀλλὰ	καὶ	πρὸς τοὺς σφῶν οἰκείους διεστῶτας
[15, 32]	ἄστρων φορᾶς τε καὶ κινήσεως·	καὶ	πρὸς τούτοις ὁπόθεν φωτίζονται οἱ
[15, 32]	Οὗτοι δὲ ἦσαν οἱ πέριξ.	Καὶ	πρὸς τούτοις τὸ πλῆθος τῶν
[15, 22]	ἐξ ἀψύχων ψυχὴ αὐτοῖς ὑπάρξει.	Καὶ	προσέτι, εἰ ψυχῆς ἑκάστης τὸ
[15, 8]	καὶ ἄλλως καλλίστην εἶναι συμβέβηκε	καὶ	προσήκουσαν αὐτῶν τῇ φύσει τοῦ
[15, 22]	ἡ τούτων ἄρα νόησις, ὥστε	καὶ	προσιόντα τὰ μέρη αὐτῆς ὑποδέξεται
[15, 8]	οὐρανὸν ἅπασιν, ἀποχωρήσεις τινὰς αὐτῶν	καὶ	προσχωρήσεις συμμέτρους φησὶ γίνεσθαι· ἀναγκάζουσι
[15, 8]	βαρὺ καὶ τὸ κοῦφον διανείμαντος	καὶ	πρόσω τούτων ἀποδείξαντος ὅτι μήτε
[15, 4]	Πλάτωνι, μάλιστα ἐναντιούμενος αὐτὸς φανεῖται.	Καὶ	πρῶτόν γε ἀπὸ τοῦ κοινοῦ
[15, 62]	φροντίζοντας τὰ τοιαῦτα μωραίνοντας ἀπεδείκνυε.	Καὶ	πρῶτον μὲν αὐτῶν ἐσκόπει πότερά
[15, 13]	ὡσαύτως ἔχοντα ἀεί, μάλιστα μὲν	καὶ	πρώτως αὐτὰ ὄντα, παραίτια δὲ
[15, 44]	ἄλλαις μεταβολαῖς. Οἱ ἀπὸ Θάλεω	καὶ	Πυθαγόρα καὶ οἱ Στωϊκοὶ τρεπτὴν
[15, 7]	πῦρ καὶ ἀήρ· βαρὺ δὲ	καὶ	πυκνόν, ὕδωρ καὶ γῆ) καὶ
[15, 22]	αὐτῶν ψυχῆς εἶδος, ἔννουν πνεῦμα	καὶ	πῦρ νοερὸν τιθέμενοι, ὥσπερ ἄνευ
[15, 55]	{μέρος} ἐρριζῶσθαι, ἐξ ἀέρος δὲ	καὶ	πυρὸς παγῆναι. Μητρόδωρος τὴν μὲν
[15, 26]	τροχῷ κοίλην ἔχοντι τὴν ἁψῖδα	καὶ	πυρὸς πλήρη, ἔχοντα μίαν ἐκπνοήν.
[15, 17]	καθ´ ἕν γέ τι αὐτῶν;	Καὶ	πῶς, ἅ γέ ἐστι καὶ
[15, 22]	Καὶ εἰ μὲν ψυχή, πόθεν	καὶ	πῶς εἰσιούσης καὶ πῶς προστιθεμένης;
[15, 59]	ΝΘʹ Περὶ θαλάσσης, πῶς συνέστη	καὶ	πῶς ἐστι πικρά. Ἀναξίμανδρος τὴν
[15, 22]	ψυχή, πόθεν καὶ πῶς εἰσιούσης	καὶ	πῶς προστιθεμένης; Εἰ δὲ ἄψυχον
[15, 44]	οἱ Στωϊκοὶ τρεπτὴν καὶ ἀλλοιωτὴν	καὶ	ῥευστὴν ὅλην δι´ ὅλων τὴν
[15, 2]	πάντες δὲ σοφισταὶ καὶ ἐριστικοὶ	καὶ	ῥήτορες, ὧν καὶ τὰ ὀνόματα
[15, 4]	Εἰ θέλεις ἀκριβῶς τὸ ἐπίκηρον	καὶ	σαθρὸν τῆς ἀνθρωπίνης γενεᾶς ἀπεικάσαι,
[15, 30]	καὶ τὰς δύσεις ἐξάψεις εἶναι	καὶ	σβέσεις. Ἡρακλείδης καὶ οἱ Πυθαγόρειοι
[15, 50]	δίσκον. Ξενοφάνης πολλοὺς ἡλίους εἶναι	καὶ	σελήνας, κατὰ κλίματα τῆς γῆς
[15, 58]	κατὰ κύκλου λοξοῦ, ὁμοιοτρόπως ἡλίῳ	καὶ	σελήνῃ. Ἡρακλείδης ὁ Ποντικὸς καὶ
[15, 22]	πάντες Ἕλληνες θεοὺς ὁρατοὺς ἥλιον	καὶ	σελήνην καὶ τοὺς λοιποὺς ἀστέρας
[15, 32]	Διοσκούρων· περί τε ἐκλείψεως ἡλίου	καὶ	σελήνης· καὶ περὶ ἐμφάσεως αὐτῆς
[15, 22]	κύκλου καὶ τριγώνου καὶ γραμμῆς	καὶ	σημείου. Δεῖ ἄρα καὶ τὴν
[15, 11]	ὡς ζῴου ψυχῆς βουλαί τε	καὶ	σκέψεις καὶ θελήσεις, ῥοπαὶ οὖσαι
[15, 17]	ἂν ἐμοὶ δεηθῆναι αὐτὸ παραλυόμενον	καὶ	σκιδνάμενον. Εἰ μέντοι χρὴ αὐτὸ
[15, 9]	τῆς ψυχῆς ὄντα, τὸ βουλεύεσθαι	καὶ	σκοπεῖσθαι καὶ καθ´ ὃν δήποτε
[15, 38]	μικτὰς δὲ ἄλλας ἐκ φωτὸς	καὶ	σκότους μεταξὺ τούτων, καὶ τὸ
[15, 23]	ἥλιον. Ἐπίκουρος γήινον πύκνωμα κισσηροειδὲς	καὶ	σπογγοειδὲς ταῖς κατα τρήσεσιν, ὑπὸ
[15, 2]	κατὰ τῆς πόλεως τῆς Ἀθηναίων	καὶ	Στάγειρα τὴν πατρίδα προδοῦναι Μακεδόσιν
[15, 4]	ἀδοξία, κἂν βάσανοι καὶ πίττα	καὶ	σταυρός, κἂν τὰ ἐκ τῆς
[15, 32]	τόπους καὶ δυναμένους χωρῆσαί τε	καὶ	στέξαι· ἢ καθ´ ἑαυτὸ τὸ
[15, 22]	λέγειν, ἐν δὲ ψυχρῷ γενομένην	καὶ	στομωθεῖσαν ψυχὴν γίγνεσθαι, λεπτοτέραν ἐν
[15, 61]	ἐπὶ πάντων θεῷ; Ἀλλ´ εἰ	καὶ	σὺ βασκανίᾳ καὶ φθόνῳ τὴν
[15, 51]	μηνιαίους ἀποκρύψεις συνοδεύουσαν αὐτὴν ἡλίῳ	καὶ	συμπεριλαμπομένην ποιεῖσθαι· τὰς δὲ ἐκλείψεις,
[15, 20]	μέρος ψυχῆς τῆς τοῦ θήλεος	καὶ	συμφυὲς γενόμενον κρυφθέν τε φύει
[15, 5]	τοὐναντίον συνεργὸς ἂν οὗτός γε	καὶ	συναγωνιστὴς τῶν ἐθελόντων ἀδικεῖν φανείη.
[15, 12]	οἷόν περ φαίνεται, μὴ συνδήσαντα	καὶ	συναρμόσαντα ἑνός τινος ὁμοίου κοινωνίᾳ.
[15, 7]	ἄφθαρτα {ἀπαθῆ} ἐστι σώματα, συνέθηκε	καὶ	συνεκόλλησεν ἐξ ἀμφοῖν πράγματα μὴ
[15, 1]	καὶ εὐσέβειαν ἐπανῃρῆσθαι παρασχόμενος· ὃ	καὶ	συνέστη διὰ τῆς τῶν Ἑλληνικῶν
[15, 12]	τοῦ παντὸς καὶ πάντα συνδοῦσα	καὶ	συνέχουσα, οὔτ´ ἂν εὐλόγως τὸ
[15, 35]	οὐ μὴν φθαρησόμενόν γε, προνοίᾳ	καὶ	συνοχῇ θεοῦ. Ἐπίκουρος φθαρτόν, ὅτι
[15, 2]	λοπάδια χαλκᾶ τέτταρα καὶ ἑβδομήκοντα.	Καὶ	σχεδὸν οἱ μὲν πρῶτοι διαβαλόντες
[15, 32]	{καὶ} διὰ τοῦτο ποικιλίαν ἔχοντα	(καὶ)	σχημάτων καὶ μεγεθῶν. Ἀθροιζομένων δὲ
[15, 22]	ἐν αὐτῷ ψυχή, ἔχει δὲ	καὶ	σῶμα, εἴτ´ οὖν ὄργανον (ὂν)
[15, 8]	ζῷον ὄντα καὶ ψυχὴν ἔχοντα	καὶ	σῶμα κινεῖσθαι τὴν ἰδίαν κίνησιν
[15, 22]	ἀμερῆ κείσεται. Πῶς δ´ ἂν	καὶ	σώματος ὄντος τῆς ψυχῆς ἀρεταὶ
[15, 1]	μὴ ἀσκόπως ἡμᾶς, κεκριμένῳ δὲ	καὶ	σώφρονι λογισμῷ πρὸ τῆς Ἑλλήνων
[15, 22]	καὶ ὕλην, ἐξ ὧν ἀνάγκη	καὶ	τὰ ἁπλᾶ τῶν σωμάτων τὰς
[15, 2]	εἰκότως εἶναι φαίη τις ἂν	καὶ	τὰ Ἀπομνημονεύματα Ἀλεξίνου τοῦ Ἐριστικοῦ.
[15, 32]	περιφερείας· καὶ τίνα τὰ δεξιὰ	καὶ	τὰ ἀριστερὰ τοῦ κόσμου· περί
[15, 48]	Πλάτων κοινῶς τὸν κόσμον ὅλον	καὶ	τὰ ἄστρα ἐξ αὐτοῦ τρέφεσθαι.
[15, 25]	Στωϊκοὶ σφαιροειδῆ ὡς τὸν κόσμον	καὶ	τὰ ἄστρα. Ἐπίκουρος ἐνδέχεσθαι τὰ
[15, 2]	ῥήτορες, ὧν καὶ τὰ ὀνόματα	καὶ	τὰ βιβλία τέθνηκε τῶν σωμάτων
[15, 39]	ἡλίου ὁρμῇ ἐπικλιθῆναι τὰς ἄρκτους	καὶ	τὰ βόρεια ὑψωθῆναι, τὰ δὲ
[15, 25]	φαινομένων θεὸς ἥλιος. Μωσῆς δὲ	καὶ	τὰ Ἑβραίων λόγια οὐδὲν τούτων
[15, 8]	Ταῦτα μὲν οἵδε. Μωσῆς δὲ	καὶ	τὰ Ἑβραίων λόγια τούτων οὐδὲν
[15, 22]	ἀϊδίων εἶναι καὶ μενόντων, οἷα	καὶ	τὰ ἐν γεωμετρίᾳ. Εἰ δὲ
[15, 22]	οὗτοι ἐξ ἀψύχου ἔμψυχα ποιοῦσι	καὶ	τὰ ἐξ ἀτάκτων κατὰ συντυχίαν
[15, 39]	μετὰ τὸ συστῆναι τὸν κόσμον	καὶ	τὰ ζῷα ἐκ τῆς γῆς
[15, 5]	Ἀριστοτέλην τὸ τῆς προνοίας, εἰ	καὶ	τὰ κατ´ οὐρανὸν ἐν τάξει
[15, 1]	τά τε τῆς Πλάτωνος διαδοχῆς	καὶ	τὰ κατὰ Ξενοφάνην τε καὶ
[15, 10]	ἄλλου σώματος περὶ τὴν ῥίζαν	καὶ	τὰ κάτω ἐν πολλοῖς τῶν
[15, 1]	φυσιολογίας, ἄνω που εἰς οὐρανὸν	καὶ	τὰ κόσμου μέρη πρὸς τῆς
[15, 22]	μὲν πηγνῦσα, τὰ δὲ χέουσα,	καὶ	τὰ μὲν πυκνὰ τὰ δὲ
[15, 60]	πάντα μετέχειν φύσει ψυχῆς ποιᾶς,	καὶ	τὰ νεκρὰ τῶν σωμάτων, διότι
[15, 2]	καὶ ἐριστικοὶ καὶ ῥήτορες, ὧν	καὶ	τὰ ὀνόματα καὶ τὰ βιβλία
[15, 1]	ἀνατεινομένων συνιδεῖν, ὡς ἂν μάθοιμεν	καὶ	τὰ παρὰ τοῖσδε σεμνολογούμενα τά
[15, 12]	γὰρ εἶναι τὴν φύσιν ψυχήν,	καὶ	τὰ περὶ γῆν ὑπὸ μὲν
[15, 54]	πρὸς ἀλλήλους διεστασίασται. Θέα δὲ	καὶ	τὰ περὶ γῆς· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΕʹ
[15, 61]	τὴν κεφαλήν. Τοσαῦτα μὲν δὴ	καὶ	τὰ περὶ τῶνδε. Ἆρ´ οὖν
[15, 35]	κόσμου μέρος παθητόν, ἐν ᾧ	καὶ	τὰ περίγεια κηραίνεται. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛϚ
[15, 10]	ἂν αὐτοῦ μεταλαμβάνῃ. Ἐπειδὴ δὲ	καὶ	τὰ Πλωτίνου διήλθομεν, συνιδεῖν οὐκ
[15, 9]	ὁ Ἀττικός. Συνάψω δὲ αὐτοῖς	καὶ	τὰ Πλωτίνου τόνδ´ ἔχοντα τὸν
[15, 10]	Πλωτίνου διήλθομεν, συνιδεῖν οὐκ ἄτοπον	καὶ	τὰ Πορφυρίῳ ἐν τοῖς Πρὸς
[15, 22]	οὐδεμίαν ἐκείνοις καταλείπουσιν. Ὅτι δὲ	καὶ	τὰ σώματα ἀσωμάτοις δυνάμεσι δύναται
[15, 33]	καὶ τὸ πᾶν ἔφασαν εἶναι	καὶ	τὰ σωματικά. Ἐμπεδοκλῆς δὲ κόσμον
[15, 9]	ἄλλοις εἴδεσι γινομένη. Ἀλλὰ μὴν	καὶ	τὰ τῆς ἐπιστήμης καὶ τῆς
[15, 20]	ψυχὰς συναπόλλυσθαι τοῖς σώμασι. Τοιαῦτα	καὶ	τὰ τῆς Στωϊκῆς φιλοσοφίας δόγματα
[15, 22]	φυσικαῖς ἀποδόσεσιν ἐπὶ τὰ στοιχεῖα	καὶ	τὰ τοῦ παντὸς κόσμου μόρια
[15, 62]	ἀπολέσθαι. Ἐσκόπει δὲ περὶ αὐτῶν	καὶ	τάδε· ἆρ´ ὥσπερ οἱ τἀνθρώπινα
[15, 44]	τὸ ὑποκείμενον γενέσει καὶ φθορᾷ	καὶ	ταῖς ἄλλαις μεταβολαῖς. Οἱ ἀπὸ
[15, 5]	Πᾶς γάρ τις ἄνθρωπος ὢν	καὶ	ταῖς ἀνθρωπίναις ὀρέξεσι κατισχημένος, ἂν
[15, 1]	μόνοις τοῖς οἴκοθεν ἐπιχειρήμασιν, ἀλλὰ	καὶ	ταῖς αὐτῶν μάλιστα τῶν παρ´
[15, 1]	τελετὰς ἔν τε τοῖς ὕμνοις	καὶ	ταῖς εἰς τοὺς θεοὺς αὐτῶν
[15, 6]	κατασκευάζονται ναῦς καὶ οἰκίας, ἀλλὰ	καὶ	ταῖς ὑπὸ χρόνου διαφθειρομέναις ἱκανοὶ
[15, 45]	{δὲ} ἰδέας ἐν τοῖς νοήμασι	καὶ	ταῖς φαντασίαις τοῦ θεοῦ, τουτέστι
[15, 9]	οὕτως. (Τούτῳ) τοιγαροῦν ἑπόμενος Δικαίαρχος	καὶ	τἀκόλουθον ἱκανὸς ὢν θεωρεῖν ἀνῄρηκε
[15, 32]	προνοίᾳ τυγχάνει θεοῦ διοικούμενος εἴτε	καὶ	τἀναντία· καὶ εἰ ἄφθαρτος ἢ
[15, 13]	δεῖται, τῇ δ´ αὑτοῦ λεπτῇ	καὶ	ταπεινῇ δριμύτητι πιστεύων, ἥτις διαδῦναι
[15, 4]	Μεγάλων Ἠθικῶν ἐπιγραφόμεναι, μικρόν τι	καὶ	ταπεινὸν καὶ δημῶδες περὶ τῆς
[15, 4]	πέφυκεν ἐπί τι τῶν μικρῶν	καὶ	ταπεινῶν, οὐκ ἔστιν ἐλθεῖν ἐπὶ
[15, 14]	τῶν ἁπάντων ἔχον τοὺς λόγους	καὶ	τὰς αἰτίας τῶν γεγονότων καὶ
[15, 12]	ἐφ´ ἑκάστῳ τῶν πραγμάτων ἄλλας	καὶ	τὰς αἰτίας. Τῶν μὲν γὰρ
[15, 15]	διοίκησιν, ἡμέραν καὶ ἐνιαυτὸν ποιοῦντα	καὶ	τὰς ἄλλας ὥρας. Τισὶ δὲ
[15, 32]	τὰς ἀπὸ τῶν σωμάτων πληγὰς	καὶ	τὰς ἀπὸ τῶν ἀστέρων αὐγάς,
[15, 44]	σῶμα· οἱ δὲ τὰ ἀμερῆ	καὶ	τὰς ἀτόμους, ἄμορφον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΕʹ
[15, 22]	κόσμου ἡγήσαντό τε καὶ ἐσέφθησαν,	καὶ	τάς γε μυθικὰς καὶ ληρώδεις
[15, 62]	φιλονεικίαν αὐτῶν τάς τε μάχας	καὶ	τὰς διαστάσεις ἔτι πρὸς τοῖς
[15, 32]	ὁμοῦ συναγαγὼν τὰς ἁπάντων ἀποφάσεις	καὶ	τὰς διαφωνίας αὐτῶν, ἡγοῦμαι καὶ
[15, 30]	τοὺς ἄνθρακας· τὰς γὰρ ἀνατολὰς	καὶ	τὰς δύσεις ἐξάψεις εἶναι καὶ
[15, 13]	ΙΓ. Πρὸς τὸν αὐτὸν διαπαίξαντα	καὶ	τὰς παρὰ τῷ Πλάτωνι ἰδέας·
[15, 22]	Διό μοι ἀναγκαῖον εἶναι δοκεῖ	καὶ	τὰς περὶ τῶνδε δόξας ὁμοῦ
[15, 9]	ἐτόλμησεν ἢ καὶ ἀπηναγκάσθη, ὡς	καὶ	τὰς πρωτουργοὺς κινήσεις ἀφελέσθαι τῆς
[15, 9]	Ὅταν γὰρ ἴδωμεν τὸ σῶμα	καὶ	τὰς τούτου δυνάμεις καὶ ἐνθυμηθῶμεν
[15, 2]	Ἱστορίαις ἀδόξου θύρας αὐτὸν ἰατρείου	καὶ	τὰς τυχούσας ὀψὲ τῆς ἡλικίας
[15, 22]	τὸ μάταιον ἐπιθεωρῆσαι. Θήσω δὲ	καὶ	ταῦτα ἀπὸ τῆς Πλουτάρχου γραφῆς,
[15, 22]	καὶ ἄλλοις ἕτερα, ἱκανὰ δὲ	καὶ	ταῦτα. Ἐπεὶ δὲ ἄλλης φύσεως,
[15, 5]	λόγον. Ὁ δ´ αὐτὸς ἔτι	καὶ	ταῦτα τοῖς εἰρημένοις προστίθησι, πρὸς
[15, 6]	εἰσαεὶ βουλόμενός γε σῶον διαφυλάξει,	καὶ	ταύτη δὴ γενητοῦ καὶ ἀφθάρτου
[15, 22]	τε καὶ εἰς μικρὰ θραυόμενα,	καὶ	ταύτη φθορὰν ἂν ὑπομένοι. Ὥστε
[15, 22]	φήσουσι, τὸ πως ἔχον‘ τοῦτο	καὶ	ταύτην τὴν σχέσιν τῶν ὄντων
[15, 12]	πάντα διήκου σαν διὰ πάντων,	καὶ	ταύτην ὑφ´ ἧς καὶ οἱ
[15, 8]	ἕκαστος κινοῖτο περιδινούμενος. Ὁ δὲ	καὶ	ταύτης ἀφαιρεῖται τῆς κινήσεως αὐτούς,
[15, 4]	τις ἐκ τούτων τῶν δογμάτων	καὶ	ταύτης τῆς αἱρέσεως διδάξειε τὸν
[15, 21]	σφόδρα ὑβριστικῶς περὶ αὐτῆς διαλεχθεῖσι	καὶ	ταὐτὸν ἄμφω τοῦ στερεοῦ σώματος
[15, 10]	λόγου πρὸς ἐπιθυμίας· ἓν δὲ	καὶ	ταὐτὸν δι´ ὅλου πεπονθέναι τὸ
[15, 32]	ἐχόντων τὴν κίνησιν συνεχῶς τε	καὶ	τάχιστα κινουμένων, εἰς ταὐτὸ πολλὰ
[15, 5]	αὐτὸν ἀρχήν τε καὶ μέσα	καὶ	τελευτὴν τῶν ὄντων ἁπάντων ἔχοντα
[15, 2]	ἔπειτα Φιλίππῳ φάσκων αὐτὸν προσκόψαι	καὶ	τελευτῶντι Πλάτωνι μὴ παραγενέσθαι τά
[15, 3]	Πλάτωνος τὰ συνῳδὰ τούτοις ὁριζομένου	καὶ	τέλος εὐδαιμονίας τὴν ἀρετὴν ἀποφαινομένου,
[15, 2]	Κηφισόδωρος, ὁ Ἰσοκράτους μαθητής, τρυφερὸν	καὶ	τένθην καὶ ἄλλ´ ἄττα τοιαῦτα
[15, 13]	οἵας Πλάτων ἔγνω, λήρους δὲ	καὶ	τερετίσματα καὶ φλυαρίας ἐτόλμησεν εἰπεῖν
[15, 4]	εἰ βούλει, καὶ ποίκιλλε τριχῇ	καὶ	τετραχῇ καὶ πολλαχῇ τὰ ἀγαθὰ
[15, 2]	Πλάτωνος; Ἐν γὰρ τῇ πλάνῃ	καὶ	τῇ ἀποδημίᾳ φησὶν ἐπανίστασθαι καὶ
[15, 40]	Οἱ δὲ Στωϊκοί, εἰς ὃ	καὶ	τῇ ἐκπυρώσει ἀναλύεται, ἄπειρον. Ποσειδώνιος
[15, 22]	ἑνώσει καὶ ὁμοιοπαθείᾳ ἐλέγχοιτ´ ἂν	καὶ	τῇ παραθέσει, μὴ δι´ ὅλου
[15, 11]	ἐμψυχία, ἥτις ἔοικε τῇ βαρύτητι	καὶ	τῇ περὶ σῶμα ποιότητι, ἡ
[15, 5]	τὸ ἀπάνθρωπον αὐτῶν τῇ ἀποστάσει	καὶ	τῇ πρὸς ἅπαντ´ ἀκοινωνησίᾳ παραιτούμενος.
[15, 22]	τε αἴσθησις ὁρᾷ λυόμενόν τε	καὶ	τηκόμενον καὶ παντοίους ὀλέθρους δεχόμενον,
[15, 55]	Ἱκέτης ὁ Πυθαγόρειος δύο, αὐτὴν	καὶ	τὴν ἀντίχθονα. Οἱ Στωϊκοὶ τὴν
[15, 5]	δαιμονίαν ταύτην φύσιν ἐκποδὼν ποιούμενος	καὶ	τήν γε εἰσαῦθις ἐλπίδα τῆς
[15, 1]	οὐδὲν οἴκοθεν σεμνὸν ἐπάγονται μάθημα,	καὶ	τήν γε τῶν χρόνων ἀντιπαράθεσιν,
[15, 2]	Ἀριστοκλέους ἐκκείσθω γραφῆς· ἤδη δὲ	καὶ	τὴν δογματικὴν Ἀριστοτέλους φιλοσοφίαν θεωρῆσαι
[15, 4]	τὸ τῶν Ἀλωαδῶν φρόνημα κτήσασθαι	καὶ	τὴν εἰς οὐρανὸν ὁδὸν ζητεῖν,
[15, 5]	ἡδονὴν ἡμῖν προτείνας ὡς ἀγαθὸν	καὶ	τὴν ἐκ θεῶν ἄδειαν παρασχόμενος
[15, 8]	ἄλλῳ σώματι ἄλλην, οὕτω δὲ	καὶ	τὴν ἐν κύκλῳ, καθάπερ σωματικήν
[15, 13]	μὲν τῶν ἐπὶ γῆς πραγμάτων	καὶ	τὴν ἐν τούτοις ἀλήθειαν ἰδεῖν
[15, 4]	κατὰ τὴν διαφορὰν τοῦ τέλους	καὶ	τὴν ἐπὶ τοῦτο ἄγουσαν φιλοσοφίαν
[15, 13]	νόησιν καὶ τὴν σοφίαν εἶναι	καὶ	τὴν ἐπιστή μην, δι´ ἧς
[15, 52]	αὐτῆς ζῷα, μηδὲν σωματικὸν ἀποκρίνοντα·	καὶ	τὴν ἡμέραν τοσαύτην τῷ μήκει.
[15, 1]	ἄνωθεν ὡς ἀπὸ σκηνῆς κατοπτεῦσαι	καὶ	τὴν λοιπὴν δὲ πᾶσαν φυσιολογίαν
[15, 9]	χωριζομένῳ τῆς ψυχῆς τοῦτο περιγίνεσθαι.	Καὶ	τὴν μὲν ψυχὴν τοῦ σώματος
[15, 15]	εἰλικρινέστατον, ἅτε πάντων εὐκινητότατον ὄντα	καὶ	τὴν ὅλην περιάγοντα τοῦ κόσμου
[15, 21]	ἔνι τὴν τῶν στοιχείων αἰτίαν	καὶ	τὴν πρὸς τὰ δεύτερα καὶ
[15, 29]	τὸ αὐτὸ πεπονθέναι τὸν ἥλιον	καὶ	τὴν σελήνην· σκαφοειδεῖς γὰρ ὄντας
[15, 13]	φησι καὶ τὴν τούτων νόησιν	καὶ	τὴν σοφίαν εἶναι καὶ τὴν
[15, 13]	τοὺς μέλλοντας ἐπακολουθήσειν πραγματευσάμενος ταῦτα	καὶ	τὴν σύμπασαν αὑτοῦ φιλοσοφίαν εἰς
[15, 32]	περιλαμβάνων τὰ ἄστρα συμπεριῆγεν αὐτὰ	καὶ	τὴν συμπεριφορὰν αὐτῶν μετέωρον ἐφύλαττε.
[15, 22]	ἐξ ἀτάκτων κατὰ συντυχίαν τεταγμένα	καὶ	τὴν τάξιν οὐκ ἐκ τῆς
[15, 13]	τοῦτο συνταξάμενος, περὶ ταῦτά φησι	καὶ	τὴν τούτων νόησιν καὶ τὴν
[15, 21]	τούτῳ προσεοικέναι τήν θ´ ἡμετέραν	καὶ	τὴν τῶν ἄλλων ζῴων οὐσίαν
[15, 62]	ὄμμασι κατίδοιμεν τὸν πάντα κόσμον	καὶ	τὴν τῶν ὄντων φύσιν, ἥτις
[15, 32]	πᾶς ὁ μικρομερὴς σχηματισμὸς ταύτης	καὶ	τὴν ὑγρὰν φύσιν ἐγέννα. Ῥευστικῶς
[15, 22]	καὶ ἄλλο παρὰ τὸ ὑποκείμενον	καὶ	τὴν ὕλην, ἐν ὕλῃ μέν,
[15, 9]	Τίς μὲν οὖν τὴν οὐσίαν	καὶ	τὴν φύσιν ὁ νοῦς, ὅθεν
[15, 9]	ὁ πρῶτος ἐγχειρήσας ἀντιτάξασθαι ἀποδείξεσι	καὶ	τὴν ψυχὴν ἀφελέσθαι τῆς ἀθανασίας
[15, 22]	γραμμῆς καὶ σημείου. Δεῖ ἄρα	καὶ	τὴν ψυχὴν σώματος αὐτὴν ἐν
[15, 22]	παρὰ τὸ πνεῦμα τὴν ζωὴν	καὶ	τὴν ψυχὴν τίθενται, τὸ δὴ
[15, 62]	αὐτῶν ἀποδείξεσιν, οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	τῆς αἰτίας εἰς φανερὸν τεθείσης,
[15, 9]	τὴν ψυχὴν ἀφελέσθαι τῆς ἀθανασίας	καὶ	τῆς ἄλλης πάσης δυνάμεως; Τίς
[15, 2]	Πλάτωνι. Περὶ μὲν οὖν Ἑρμείου	καὶ	τῆς Ἀριστοτέλους πρὸς αὐτὸν φιλίας
[15, 22]	ἁπασῶν ὕστερον τὸ ἡγεμονοῦν αἰσθέσθαι	καὶ	τῆς ἑαυτοῦ παρὰ ταύτας. Τὸ
[15, 4]	οἶμαι πρόδηλον, ὅτι τοῦ σκοποῦ	καὶ	τῆς εὐδαιμονίας οὐκ ἴσων ὄντων
[15, 2]	γεγραφότων ἄλλων περὶ τοῦ γάμου	καὶ	τῆς πρὸς Ἑρμείαν οἰκειόητος αὐτῷ
[15, 9]	μὴν καὶ τὰ τῆς ἐπιστήμης	καὶ	τῆς σοφίας εἰς τὴν ἀθανασίαν
[15, 1]	τῶν οἰκείων ἀντιλεγόμενα. Οὕτω γὰρ	καὶ	τῆς τούτων ἀναχωρήσεως τὸ παρ´
[15, 3]	διὰ τῆς τοῦ σώματος εὐπαθείας	καὶ	τῆς τῶν ἐκτὸς περιουσίας, ὧν
[15, 59]	οὐρανίων τε πέρι καὶ αἰθερίων	καὶ	τῆς τῶν ὅλων καταλήψεως φυσιολογεῖν
[15, 62]	ἐς ἐλπίδα βάλλει. Ἀλλὰ γὰρ	καὶ	τῆς τῶνδε πρὸς σφᾶς αὐτοὺς
[15, 7]	τὰ δ´ ἐν αὐτῷ συνηρανισμένα	καί	τι καλὸν ἔχοντα οὐκ αὐτῶν.
[15, 41]	ΜΑʹ Τίνα δεξιὰ τοῦ κόσμου	καὶ	τίνα ἀριστερά. Πυθαγόρας, Πλάτων, Ἀριστοτέλης
[15, 32]	ἐκτὸς τῆς τοῦ κόσμου περιφερείας·	καὶ	τίνα τὰ δεξιὰ καὶ τὰ
[15, 32]	τε τῆς τάξεως τοῦ κόσμου·	καὶ	τίς ἡ αἰτία τοῦ αὐτὸν
[15, 62]	ὑπὸ τῶν σοφιστῶν κόσμος ἔχει	καὶ	τίσιν ἀνάγκαις ἕκαστα γίνεται τῶν
[15, 16]	ἀΐδιόν ἐστι, καίπερ ἐκ μέρους	καὶ	τὸ αἰθέριον σβέννυσθαι καὶ ἀνάπτεσθαι
[15, 22]	προσβάλοιεν, ἢ συνδραμεῖται εἰς ἓν	καὶ	τὸ αὐτὸ πάλιν, οἷον τὸ
[15, 8]	καὶ κατὰ τὴν αὐτὴν σχέσιν	καὶ	τὸ βαρὺ καὶ τὸ κοῦφον
[15, 22]	ψυχὴ ἑτέρα, ὥστε πολλὰς εἶναι·	καὶ	τὸ δὴ μέγιστον, ὡς ἀνάγκη
[15, 19]	πεφυκυῖαν ἀναδέχεσθαι τὰς μεταβολὰς πάσας,	καὶ	τὸ δημιουργῆσον ἐξ αὐτῆς, οἵα
[15, 22]	δὲ οἶμαι καὶ τὸ καλὸν	καὶ	τὸ δίκαιον καὶ ἡ τούτων
[15, 15]	λέγεται διχῶς, τό τε οἰκητήριον	καὶ	τὸ ἐκ τῶν ἐνοικούντων σὺν
[15, 22]	ὀνομάτων, ἀέρι καὶ πνεύματι σκεδαστοτάτῳ	καὶ	τὸ ἑνὶ εἶναι ἔχοντι οὐ
[15, 60]	διαιροῦσιν εἴς τε τὸ θυμικὸν	καὶ	τὸ ἐπιθυμητικόν. Οἱ Στωϊκοὶ ἐξ
[15, 6]	γε μέλλοι τις ὅλως ποιητής,	καὶ	τὸ καλὸν ἔργον πρὸς ἅπαν
[15, 22]	σῶμα εἶναι. Ἀμέγεθες δὲ οἶμαι	καὶ	τὸ καλὸν καὶ τὸ δίκαιον
[15, 15]	τῆς οὐσίας ποιὸν προσαγορεύεσθαι (κόσμον	καὶ)	τὸ κατὰ τὴν διακόσμησιν τὴν
[15, 34]	καὶ ὅσοι τὰ ἄτομα εἰσηγοῦνται	καὶ	τὸ κενόν, οὔτ´ ἔμψυχον οὔτε
[15, 44]	ἀπαθῆ τὰ πρῶτα, τὴν ἄτομον	καὶ	τὸ κενὸν τὸ ἀσώματον. Ἀριστοτέλης
[15, 8]	αὐτὴν σχέσιν καὶ τὸ βαρὺ	καὶ	τὸ κοῦφον διανείμαντος καὶ πρόσω
[15, 13]	συνέστησαν λόγοι Τὸ δὲ κεφάλαιον	καὶ	τὸ κῦρος τῆς Πλάτωνος αἱρέσεως,
[15, 22]	βαρύ, καὶ μελανεῖ τὸ μέλαν,	καὶ	τὸ λευκὸν λευκὸν ποιήσει. Οὐ
[15, 11]	καὶ λέγει, τῆς δὲ ψυχῆς	καὶ	τὸ μέλλον καὶ μὴ ἐνεστὼς
[15, 15]	ἀπείρους γεγονυίας τε καὶ ἐσομένας.	Καὶ	τὸ μὲν ἐκ τῆς πάσης
[15, 8]	καταβάλλειν δεῖν ἡγούμενος τὰ ἐκείνου,	καὶ	τὸ μὲν ἐπὶ τὸ μέσον
[15, 22]	πλείοσι τὸ αὐτὸ ὅλον εἶναι	καὶ	τὸ μέρος ὅπερ τὸ ὅλον
[15, 22]	τῶν αἰσθητῶν, οὐκ ἂν εἴη	καὶ	τὸ νοεῖν τὸ διὰ σώματος
[15, 22]	πάντη σώματος καθαρωτάτων, αὐτοεκάστου, ἀνάγκη	καὶ	τὸ νοοῦν σώματος καθαρὸν ὂν
[15, 15]	αὐτοῖς φύσεων· λέγεσθαι δὲ κόσμον	καὶ	τὸ οἰκητήριον θεῶν καὶ ἀνθρώπων
[15, 33]	ἕνα κόσμον ἀπεφήναντο, ὃν δὴ	καὶ	τὸ πᾶν ἔφασαν εἶναι καὶ
[15, 22]	θάτερον εἶναι, ἴσον ὄγκον ἀμφοτέρων	καὶ	τὸ πᾶν κατεχόντων, καὶ μηδεμίαν
[15, 12]	ποτὲ καλῶς χωρὶς ἑνώσεως διαγενέσθαι	καὶ	τὸ πᾶν τόδε ἡγήσασθαι πάγκαλον
[15, 14]	φησιν εἶναι, καὶ τὸ ποιοῦν	καὶ	τὸ πάσχον, ἐκείνου τὸ πρῶτον
[15, 38]	φωτὸς καὶ σκότους μεταξὺ τούτων,	καὶ	τὸ περιέχον δὲ πάσας τοίχου
[15, 14]	οὗτος ἄμφω σώματά φησιν εἶναι,	καὶ	τὸ ποιοῦν καὶ τὸ πάσχον,
[15, 17]	στοιχεῖα τὰ τέτταρα, ἡ γῆ	καὶ	τὸ πῦρ καὶ αἱ ἄλλαι
[15, 4]	μὲν γὰρ διάδημα, ὡς εἰπεῖν,	καὶ	τὸ σκῆπτρον τὸ βασιλικόν, ὃ
[15, 6]	ἐξ ὀρθοῦ πρὸς Πλάτωνα ἐναντιουμένου	καὶ	τό τε γενόμενον εἰς ἀνάγκην
[15, 9]	χωρίζει τῆς ψυχῆς τὸν νοῦν.	Καὶ	τὸ τῆς ἀθανασίας ὁ μὲν
[15, 22]	Δεῖ ἄρα εἶναι τὸ τάξον	καὶ	τὸ τῆς κράσεως αἴτιον· ὥστε
[15, 6]	δὴ περὶ γενέσεως κόσμου σκοπῶν	καὶ	τὸ τῆς προνοίας τὸ μέγα
[15, 22]	τὸ παράπαν εἴη· λυθήσεται δὲ	καὶ	τόδε τὸ ξύμπαν, εἴ τις
[15, 21]	οὐρανίων εἰς ἀναθυμίασιν καὶ καπνὸν	καὶ	τοιαύτην φλυαρίαν καταθήσομεν καὶ οὐδὲ
[15, 12]	συναρμόσαντα ἑνός τινος ὁμοίου κοινωνίᾳ.	Καὶ	τοιοῦτον μέν τι πρᾶγμα τὸ
[15, 22]	πανταχόθεν αἰσθήσεις πρὸς τοῦτο περαίνειν,	καὶ	τοιοῦτον τὸ ἀντιλαμβανόμενον εἶναι ἓν
[15, 13]	πρώτως αὐτὰ ὄντα, παραίτια δὲ	καὶ	τοῖς ἄλλοις τοῦ εἶναι τοιαῦτα
[15, 9]	ἀθανασίας ψυχῆς διενεχθέντα τῷ Πλάτωνι	καὶ	τοῖς Ἑβραίων λόγοις. Ὑπὲρ δὲ
[15, 9]	ἀθάνατος ἡ ψυχή. Πολλὴ δὲ	καὶ	τοῖς ἐσπουδακόσι περὶ τὰ Πλάτωνος
[15, 9]	τοῖς φιλοσοφοῦσιν, ἀλλ´ ἤδη σχεδὸν	καὶ	τοῖς ἰδιώταις ἅπασιν, ὅτι Πλάτων
[15, 62]	οὐ ταὐτὰ δοξάζειν ἀλλήλοις, ἀλλὰ	καὶ	τοῖς μαινομένοις ὁμοίως διακεῖσθαι πρὸς
[15, 62]	τοῖς δὲ ἄπειρα τὸ πλῆθος·	καὶ	τοῖς μὲν ἀεὶ πάντα κινεῖσθαι,
[15, 62]	δὲ οὐδὲν ἄν ποτε κινηθῆναι·	καὶ	τοῖς μὲν ἅπαντα γίγνεσθαί τε
[15, 62]	δὲ τὰ μὴ φοβερὰ φοβεῖσθαι·	καὶ	τοῖς μὲν οὐδ´ ἐν ὄχλῳ
[15, 22]	τῶν μερῶν τῆς ψυχῆς ἄρα	καὶ	τοῖς μορίοις αὐτοῦ αἰσθήσεται, ἢ
[15, 62]	ἀδυνάτους μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀσεβεῖς	καὶ	τοῖς νόμοις ὑπεναντίους καὶ μηδὲν
[15, 1]	ἀπήλεγξε λόγος, τοῖς Ἑβραίων ὁμοῦ	καὶ	τοῖς Πλάτωνος δόγμασιν αὐτῇ τε
[15, 1]	σφῶν αὐτῶν βέλεσιν ἀπενηνεγμένα· ὥρα	καὶ	τὸν ἄλλον τῦφον τῶν ἀπ´
[15, 62]	παρ´ αὐτοῖς ἀσπαζόμενοι λόγια οὐχὶ	καὶ	τὸν βίον ἀκόλουθον τῷ παρ´
[15, 21]	Ἦ τἄρα καὶ τοὺς θεοὺς	καὶ	τὸν διὰ πάντων παρήκοντα ὁμοίως
[15, 15]	τὸ οἰκητήριον θεῶν καὶ ἀνθρώπων	(καὶ)	(τὸν ἐκ θεῶν καὶ ἀνθρώπων)
[15, 1]	ἐναντίας ἱστάμενα, οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	τὸν ἔλεγχον τοῖς σφῶν αὐτῶν
[15, 27]	μείζονα (τῆς γῆς) ἀποφαίνονται, ὡς	καὶ	τὸν ἥλιον. Παρμενίδης ἴσον τῷ
[15, 8]	δὲ ἐπὶ τὸ πέριξ κοῦφον,	καὶ	τὸν μὲν τόπον τὸν ἐν
[15, 39]	τὰ δὲ νότια ταπεινωθῆναι, καθὸ	καὶ	τὸν ὅλον κόσμον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Μʹ
[15, 1]	φανερὸν ἤγαγον· οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	τὸν περὶ τῶν βοωμένων χρηστηρίων
[15, 22]	αὐτάρκως τά τε πρὸς Ἀριστοτέλην	καὶ	τὸν Περίπατον τά τε πρὸς
[15, 4]	δημῶδες περὶ τῆς ἀρετῆς φρονοῦσι	καὶ	τοσοῦτον ὅσον ἄν τις καὶ
[15, 32]	προσθήσω καὶ ὅσα περὶ ψυχῆς	καὶ	τοῦ ἐν αὑτοῖς ἡγεμονικοῦ διεμαχέσαντο,
[15, 22]	λέγεται ἁρμονία, τὸν αὐτὸν τρόπον	καὶ	τοῦ ἡμετέρου σώματος, ἐν κράσει
[15, 59]	περικαέντος ὑπὸ τῆς ἡλιακῆς περιφορᾶς	καὶ	τοῦ λιπαροῦ ἐξατμισθέντος, εἰς ἁλυκίδα
[15, 37]	τὸ κέντρον. Πυθαγόρας ἀπὸ πυρὸς	καὶ	τοῦ πέμπτου στοιχείου. Ἐμπεδοκλῆς τὸν
[15, 20]	ὑγροῦ, ψυχῆς μέρος (καὶ) ἀπόσπασμα	καὶ	τοῦ σπέρματος τοῦ τῶν προγόνων
[15, 22]	εἰ κατὰ διάδοσιν ἡ αἴσθησις,	καὶ	τοῦ τρίτου γε ἄλλην καὶ
[15, 22]	συναγαγεῖν τάς τε διαστάσεις αὐτῶν	καὶ	τοῦ τύφου τὸ μάταιον ἐπιθεωρῆσαι.
[15, 10]	εἶναι λαμβάνουσα, ἀλλ´ οὖσα, πρὶν	καὶ	τοῦδε γενέσθαι, οἷον ζῴου (οὐ
[15, 2]	Οὐ γὰρ Ἀριστοτέλην μόνον, ἀλλὰ	καὶ	τοὺς ἄλλους κακῶς εἴρηκεν. Ἔτι
[15, 1]	μάρτυρας ποιησάμενος. Οὐ μὴν ἀλλὰ	καὶ	τοὺς ἑτεροδοξοῦντας ἡμῖν τῶν παρ´
[15, 21]	εἰς σύνεσιν πραγμάτων; Ἦ τἄρα	καὶ	τοὺς θεοὺς καὶ τὸν διὰ
[15, 22]	θεοὺς ὁρατοὺς ἥλιον καὶ σελήνην	καὶ	τοὺς λοιποὺς ἀστέρας τά τε
[15, 62]	δυνατόν ἐστιν ἀνθρώποις εὑρεῖν, ἐπεὶ	καὶ	τοὺς μέγιστα φρονοῦντας ἐπὶ τῷ
[15, 62]	τὸ πᾶν, τοὺς δὲ πεπερασμένον,	καὶ	τοὺς μὲν ἀξιοῦν ἅπαντα κινεῖσθαι,
[15, 62]	ἐξιτητέον εἰς ἀνθρώπους εἶναι δοκεῖν·	καὶ	τοὺς μὲν οὔθ´ ἱερὸν οὔτε
[15, 46]	αὐτοῖς τὰ ἀπλανῆ τῶν ἄστρων	καὶ	τοὺς πλανήτας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΖʹ Περὶ
[15, 1]	καὶ Παρμενίδην καὶ ἔτι Πύρρωνα	καὶ	τοὺς τὴν ἐποχὴν εἰσηγουμένους τούς
[15, 62]	ἕκαστα γίνεται τῶν οὐρανίων, ἀλλὰ	καὶ	τοὺς φροντίζοντας τὰ τοιαῦτα μωραίνοντας
[15, 22]	αἰσθάνεσθαι, ἀλλὰ τοῦ πρὸς αὑτῷ	καὶ	τοῦτο γινώσκειν μόνον, τὰ δ´
[15, 9]	συνεχώρησαν, οἱ δ´, εἰ μὴ	καὶ	τοῦτο, δύναμίν γε ἐν τῷ
[15, 17]	τὸ κατασχῆσον; Εἰ μὲν δὴ	καὶ	τοῦτο εἴη σῶμα, Διὸς Σωτῆρος
[15, 23]	πῦρ, ὥσπερ διὰ πρηστῆρος αὐλοῦ·	καὶ	τοῦτο εἶναι τὸν ἥλιον. Ξενοφάνης
[15, 22]	καθ´ ἑαυτὸ εἰς ἐνέργειαν ἥξει,	καὶ	τοῦτο κρεῖττον ἔσται τοῦ δυναμένου,
[15, 18]	διακόσμησιν, οἵα τὸ πρότερον ἦν.	Καὶ	τοῦτο τὸ δόγμα τῶν ἀπὸ
[15, 4]	ἀσθενής. Τούτοις οὖν τις ἐντραφεὶς	καὶ	τούτοις ἀρεσκόμενος τοῖς λόγοις τίνα
[15, 7]	ἀσώματον ἀναγκαίως ὁμολογοῖτ´ ἄν. Ἔτι	καὶ	τούτοις πρόσσχωμεν τὸν νοῦν ἐν
[15, 32]	ἀναθυμιωμένων σωμάτων ἔπληττε τὸν ἀέρα	καὶ	τοῦτον ἐξέθλιβε. Πνευματούμενος δὲ οὗτος
[15, 4]	ἄνω που πρὸς τὸ θεῖον	καὶ	τοῦτον τὸν τρόπον προσοικειοῦντος μὲν
[15, 22]	πνεύματος, μεταδόντος δὲ τῷ ἐφεξῆς	καὶ	τούτου ἄλλῳ, ἕως πρὸς τὸ
[15, 6]	ἐλέγχοις διακριθεῖμεν ἄν. Ἔοικε γὰρ	καὶ	τούτους Ἀριστοτέλης μεταθεῖναι, τῇ μὲν
[15, 22]	τὴν περὶ ἑνὸς ἀλγήματος γίγνεσθαι,	καὶ	τούτων ἁπασῶν ὕστερον τὸ ἡγεμονοῦν
[15, 1]	παραλαμβάνειν. Πλὴν ὅμως ἐκ περιουσίας	καὶ	τούτων αὐτῶν τὰς τετραγῳδημένας ἐν
[15, 36]	σεληνιακοῦ περιστροφῇ τοῦ ἀέρος ἀποχυθέντος·	καὶ	τούτων εἶναι τὰς ἀναθυμιάσεις τροφὰς
[15, 13]	Τοσαῦτα ὁ Ἀττικός. Παρῆν δὲ	καὶ	τούτων ἔτι πλείω ἐκ τῆς
[15, 38]	τὸ πέρας, ἔνια δὲ πυκνά·	καὶ	τούτων τὰ μέν τινα κινούμενα,
[15, 1]	τε καὶ ποιητῶν κεκωμῳδήκασιν, ἀλλὰ	καὶ	τούτων τὰς σεμνοπρεπεῖς δὴ καὶ
[15, 6]	ὢν πρὸς Ἕλληνας ἡμᾶς σαφεῖ	καὶ	τρανῷ τῷ στόματι διείλεκται. Παραλαβὼν
[15, 7]	ὕδωρ, καὶ ἐκ τούτων συγκρινομένων	καὶ	τρεπομένων τὰ λοιπὰ πάντα γεννᾶσθαι·
[15, 7]	ἄν ποτε γένοιτο. Παθητῇ γὰρ	καὶ	τρεπτῇ συνδεδεμένον φύσει ἀνάγκην ἔχει
[15, 54]	Διογένης ἐκ πέντε καὶ ἑξήκοντα	καὶ	τριακοσίων ἐνιαυτῶν τοσούτων, ὅσων κατὰ
[15, 22]	ὅλως ὕλης ὁ χωρισμὸς κύκλου	καὶ	τριγώνου καὶ γραμμῆς καὶ σημείου.
[15, 21]	καὶ τὴν πρὸς τὰ δεύτερα	καὶ	τρίτα τῶν πρώτων ἀφορμήν. Τῶν
[15, 21]	τοσαύτην παρὰ τἄλλα ἔχειν δύναμιν	καὶ	τροπήν, ὥστε φρόνησιν γεννᾶν, ὅταν
[15, 55]	τὴν μὲν γῆν ὑπόστασιν εἶναι	καὶ	τρύγα τοῦ ὕδατος, τὸν δὲ
[15, 32]	τοῦτον· τῶν ἀτόμων σωμάτων ἀπρονόητον	καὶ	τυχαίαν ἐχόντων τὴν κίνησιν συνεχῶς
[15, 22]	τινος, ἓν αὐτὸ δεῖ εἶναι	καὶ	τῷ αὐτῷ παντὸς ἀντιλαμβάνεσθαι, καὶ
[15, 6]	τῶν πεπονημένων ἀντικαθιστάντες αὐταῖς· ὥστε	καὶ	τῷ θεῷ πάντως τό γε
[15, 4]	τρόπον προσοικειοῦντος μὲν τῇ ἀρετῇ	καὶ	τῷ καλῷ, τῶν δὲ ἄλλων
[15, 22]	ὂν τὸ μὴ μέγεθος νοήσει	καὶ	τῷ μεριστῷ τὸ μὴ μεριστὸν
[15, 9]	γέγονε, συναγωνιζομένοις τῷ τε δόγματι	καὶ	τῷ Πλάτωνι. Σχεδὸν γὰρ τὸ
[15, 22]	τὸ προστιθέμενον, πῶς τοῦτ´ ἐψυχώσεται	καὶ	τῷ πρόσθεν ὁμογνωμονήσει καὶ ἓν
[15, 30]	πλείστου μέρους πυρίνους, μετέχοντας δὲ	καὶ	τῶν ἄλλων, κόλλης δίκην. Ξενοφάνης
[15, 62]	τι ἂν μάθωσιν ἑαυτοῖς τε	καὶ	τῶν ἄλλων ὅτῳ ἂν βούλωνται
[15, 6]	ἀργοῦ τεκτηνάμενος παρέσχε τοῖς δεομένοις	καὶ	τῶν ἄλλων τεχνιτῶν ἕκαστος, ὅσοι
[15, 22]	ὄντων τῶν τῆς ἀρετῆς θεωρημάτων	καὶ	τῶν ἄλλων τῶν νοητῶν ἡ
[15, 5]	πάντα κατὰ δύναμιν κοσμοῦντα πεφροντικέναι	καὶ	τῶν ἀνθρώπων. Καὶ μετὰ βραχέα·
[15, 9]	ἀρχὴν γενέσεως καὶ θεοῦ παίδευμα	καὶ	τῶν ἁπάντων προστάτιν ἀποφηνάμενος, τοσῷδε
[15, 22]	πρόσθεν ὁμογνωμονήσει καὶ ἓν ἔσται	καὶ	τῶν αὐτῶν δοξῶν τῇ πρώτῃ
[15, 14]	καὶ τὰς αἰτίας τῶν γεγονότων	καὶ	τῶν γιγνομένων καὶ τῶν ἐσομένων·
[15, 62]	ἐν Ἀπομνημονεύμασιν· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΞΒʹ Ὅτι	καὶ	τῶν Ἑλλήνων ὁ σοφώτατος Σωκράτης
[15, 15]	ἀέρος καὶ γῆς καὶ θαλάττης	καὶ	τῶν ἐν αὐτοῖς φύσεων· λέγεσθαι
[15, 15]	(τὸν ἐκ θεῶν καὶ ἀνθρώπων)	καὶ	τῶν ἕνεκα τούτων γενομένων συνεστῶτα.
[15, 14]	τῶν γεγονότων καὶ τῶν γιγνομένων	καὶ	τῶν ἐσομένων· τὴν δὲ τούτων
[15, 5]	ἡμῖν οὗτος τῆς φύσεως εὑρετὴς	καὶ	τῶν θείων πραγμάτων ἐπιγνώμων ἀκριβὴς
[15, 8]	κόσμου καὶ ἐξ ὧν οὗτος	καὶ	τῶν κατ´ οὐρανόν, τοσοῦτον ἀλλήλων
[15, 61]	ἀνωφελοῦς καὶ πολυπλανοῦς ματαιοπονίας ἀνακεχωρηκέναι	καὶ	τῶν μὲν εἰρημένων μηδὲν πολυπραγμονεῖν
[15, 1]	παιδοποιίας θρήνους τε καὶ μέθας	καὶ	τῶν μὲν πλάνας, τῶν δὲ
[15, 5]	περὶ προνοίας λόγῳ. Πάλιν Μωσέως	καὶ	τῶν παρ´ Ἑβραίοις προφητῶν, οὐ
[15, 3]	διενεχθέντα Ἑβραίοις καὶ Πλάτωνι. Μωσέως	καὶ	τῶν παρ´ Ἑβραίοις προφητῶν τέλος
[15, 58]	γῆς διαπεφωνημένων τοῖς γενναίοις ἄκουε	καὶ	τῶν περὶ θαλάσσης· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΘʹ
[15, 6]	Πλάτωνος λόγῳ, ὥστε ἤδη τινὰς	καὶ	τῶν περὶ (τὰ) Πλάτωνος ἐσπουδακότων
[15, 2]	Περὶ τῆς κατ´ Ἀριστοτέλην φιλοσοφίας	καὶ	τῶν περὶ τοῦ ἀνδρὸς ἱστορουμένων.
[15, 47]	ἀντιφέρεσθαι. Ἀναξίμανδρος ὑπὸ τῶν κύκλων	καὶ	τῶν σφαιρῶν, ἐφ´ ὧν ἕκαστος
[15, 4]	πλούτῳ καὶ δόξῃ καὶ γένει	καὶ	ὑγείᾳ καὶ κάλλει καὶ ὅσα
[15, 62]	ποιήσειν ὅταν βούλωνται καὶ ἀνέμους	καὶ	ὕδατα καὶ ὥρας καὶ ὅτου
[15, 22]	ἔχον; Πῦρ γὰρ καὶ ἀὴρ	καὶ	ὕδωρ καὶ γῆ ἄψυχα παρ´
[15, 7]	πῦρ καὶ γῆν καὶ ἀέρα	καὶ	ὕδωρ, καὶ ἐκ τούτων συγκρινομένων
[15, 22]	λύσιν δεχόμενον εἴς τε μορφὴν	καὶ	ὕλην, ἐξ ὧν ἀνάγκη καὶ
[15, 38]	Λεύκιππος καὶ Δημόκριτος χιτῶνα κυκλῷ	καὶ	ὑμένα περιτείνουσι τῷ κόσμῳ. (Ἐπίκουρος
[15, 6]	μετασχόντα γνώμης καὶ δι´ αὐτὸν	καὶ	ὑπ´ αὐτοῦ γενόμενα, ταῦτα δὲ
[15, 20]	ἡγούμενον αὐτῆς ἀπὸ τῶν ὄντων	καὶ	ὑπαρχόντων διὰ τῶν αἰσθητηρίων καὶ
[15, 24]	οὗ τὴν (ἐκ) πνοὴν ἔχει	καὶ	ὑφ´ οὗ φέρεται, ἑπτακαιεικοσαπλασίω τῆς
[15, 22]	πρόσωπον, εἰς ἓν συναιρεθήσεται, ὅπερ	καὶ	φαίνεται· συναιρεῖται γὰρ καὶ ἐν
[15, 26]	ἐν ἑαυτῷ πεδία καὶ ὄρη	καὶ	φάραγγας. Ἡράκλειτος γῆν ὁμίχλῃ περιεχομένην.
[15, 22]	τὸ πᾶν οὐκ ἀνόητόν τε	καὶ	φερόμενον εἰκῇ ποιήσει; Τίς γὰρ
[15, 8]	ὥσπερ ἀψύχοις συμβαίνουσαν. Καὶ δὴ	καί	φησι τὴν γινομένην φαντασίαν ἡμῖν
[15, 36]	Ἀριστοτέλης, εἰ τρέφεται ὁ κόσμος,	καὶ	φθαρήσεται· ἀλλὰ μὴν οὐδεμιᾶς ἐπιδέεται
[15, 20]	Τὴν δὲ ψυχὴν γενητήν τε	καὶ	φθαρτὴν λέγουσιν· οὐκ εὐθὺς δὲ
[15, 35]	γενητὸν ὑπὸ θεοῦ τὸν κόσμον	καὶ	φθαρτὸν μέν, ὅσον ἐπὶ τῇ
[15, 16]	πῦρ νοερὸν εἰπόντες ἀΐδιον καταλείπειν	καὶ	φθείρειν μὲν πάντα λέγειν καὶ
[15, 61]	Ἀλλ´ εἰ καὶ σὺ βασκανίᾳ	καὶ	φθόνῳ τὴν ἀληθῆ μαρτυρίαν ἡμῖν
[15, 44]	Ὕλη ἐστὶ τὸ ὑποκείμενον γενέσει	καὶ	φθορᾷ καὶ ταῖς ἄλλαις μεταβολαῖς.
[15, 22]	μὲν αὐτοῦ ἄπεισιν εἰς σκέδασιν	καὶ	φθοράν, τὰ δὲ μένει εἰσαεὶ
[15, 15]	θεόν, εὐεργετικὸν ὄντα καὶ χρηστὸν	καὶ	φιλάνθρωπον δίκαιόν τε καὶ πάσας
[15, 3]	τῶν ὅλων θεοῦ γνῶσίν τε	καὶ	φιλίαν δι´ εὐσεβείας συντελουμένην ὑποθεμένων
[15, 7]	πέμπτην οὐσίαν, πάνυ μὲν λαμπρῶς	καὶ	φιλοδώρως τῇ φύσει χρησάμενος, μὴ
[15, 62]	ἀνθρώποις (φ( υσιολ) ογίας (τε	καὶ	φιλοσοφίας τῆς τε ἀθέου καὶ
[15, 1]	ίας τάς τε τῶν σοφιστῶν	καὶ	φιλοσόφων εὑρησιλογίας εἰς φανερὸν ἤγαγον·
[15, 13]	ἔγνω, λήρους δὲ καὶ τερετίσματα	καὶ	φλυαρίας ἐτόλμησεν εἰπεῖν τὰ τῶν
[15, 13]	τε ἦν ὑπὲρ αὐτῶν εἰπεῖν	καὶ	φρονῆσαι καὶ παρασκευάσαι τοὺς μέλλοντας
[15, 12]	ἂν ἔργον εἴη ψυχῆς λογικῆς	καὶ	φρονίμου τὸ μηδὲν μάτην ποιεῖν,
[15, 4]	εὐδαιμονίαν. Ῥᾷον τῶν φύλλων αὕτη	καὶ	φύεται καὶ ἀπολείπει, οὐκ ἀναμένουσα
[15, 22]	πολυθέου πλάνης διηγήσεις σεμνοτέραις δὴ	καὶ	φυσικαῖς ἀποδόσεσιν ἐπὶ τὰ στοιχεῖα
[15, 22]	ὅλων· ἀσώματος ἄρα. Τὸ δὲ	καὶ	φύσιν μὲν προτέραν τὸ αὐτὸ
[15, 22]	εἴη τις (καὶ οὐ σῶμα)	καὶ	φύσις ἑτέρα. Ἔτι δὲ καὶ
[15, 52]	παρ´ ἡμῖν γῆν μείζοσι ζῴοις	καὶ	φυτοῖς καλλίοσιν. Εἶναι γὰρ πεντεκαιδεκαπλάσια
[15, 62]	ἡμᾶς τὰ ἀνθρώπινα. Ταύτη δὲ	καὶ	χαίρειν αὐτὸν εἰπόντα τῇ Ἀναξαγόρου
[15, 15]	ὅλα διοικοῦντα θεόν, εὐεργετικὸν ὄντα	καὶ	χρηστὸν καὶ φιλάνθρωπον δίκαιόν τε
[15, 22]	σώματος ποιότητά τε τὴν ἄλλην	καὶ	χρόαν, νῦν δὲ πολλά. Τὰς
[15, 21]	εἰ φιλοτιμοῖτό τις ὡς Ἐπίκουρος	καὶ	Χρύσιππος ἅπαντα λίθον κινεῖν καὶ
[15, 18]	προσήκαντο, Ζήνων τε καὶ Κλεάνθης	καὶ	Χρύσιππος. Τὸν μὲν γὰρ τούτου
[15, 4]	κάλλος, ἀλλὰ καὶ χρυσόν Ὃς	καὶ	χρυσὸν ἔχων πόλεμόνδ´ ἴεν ἠΰτε
[15, 4]	γένος εὐτυχήσῃ καὶ κάλλος, ἀλλὰ	καὶ	χρυσόν Ὃς καὶ χρυσὸν ἔχων
[15, 62]	καὶ φιλοσοφίας τῆς τε ἀθέου	καὶ	ψευδοῦς) παιδείας τε καὶ μαθήσεως
[15, 39]	κόσμου, κατὰ ἐκπύρωσιν καὶ εὐκρασίαν	καὶ	ψῦξιν. Ἐμπεδοκλῆς τοῦ ἀέρος εἴξαντος
[15, 20]	ἕτερα καὶ ἕτερα ὕδατα ἐπιρρεῖ·	καὶ	ψυχαὶ δὲ ἀπὸ τῶν ὑγρῶν
[15, 21]	πρὸς θεῶν, κοινὸν ὅλως ἀναθυμιάσει	καὶ	ψυχῇ; Ποῦ δὲ ἐγχωρεῖ νομίσαντας
[15, 22]	ἀεί· πρότερον ἄρα καὶ νοῦς	καὶ	ψυχὴ φύσεως. Οὐκ ἄρα οὕτως
[15, 22]	γὰρ ζῷα ἐν θερμῷ γίγνεται	καὶ	ψυχὴν ἔχει οὐ ψυχθεῖσαν) ἀλλ´
[15, 8]	ἀνάγκη τούτων ἕκαστον ζῷον ὄντα	καὶ	ψυχὴν ἔχοντα καὶ σῶμα κινεῖσθαι
[15, 22]	εἶναι λέγειν ἢ τὴν ὕλην,	καὶ	ψυχὴν καὶ θεόν, καὶ ὄνομα
[15, 22]	ποιὰν κρᾶσιν ζωήν τε ἐργάζεσθαι	καὶ	ψυχήν, οὖσαν τὸ ἐπὶ τῇ
[15, 12]	δὲ ἀνθρωπίνων φρόνησιν καὶ πρόνοιαν	καὶ	ψυχήν, τὸ μὲν γλαφυρὸν ἐν
[15, 22]	τῶν σωμάτων ποιήσεις ὁρῶντες θερμαινούσας	καὶ	ψυχούσας καὶ ὠθούσας καὶ βαρυνούσας
[15, 4]	ὥρη· πολὺς ὁ μεταξὺ χρόνος	καὶ	ᾧ μὴ γίνεται. Εἰ θέλεις
[15, 22]	ποιήσεις ὁρῶντες θερμαινούσας καὶ ψυχούσας	καὶ	ὠθούσας καὶ βαρυνούσας ἐνταῦθα τάττουσι
[15, 62]	βούλωνται καὶ ἀνέμους καὶ ὕδατα	καὶ	ὥρας καὶ ὅτου ἂν ἄλλου
[15, 9]	ἐπὶ τοῦ σώματος ἀκίνητον εἶναι	καὶ	ὡς εἰπεῖν ἄψυχον. Οἷον γὰρ
[15, 1]	τὰ πάντα παρὰ βαρβάρων ὠφέληντο	καὶ	ὡς οὐδὲν οἴκοθεν σεμνὸν ἐπάγονται
[15, 22]	ψυχή, ἡ δ´ ἁρμονία ὕστερον,	καὶ	ὡς τὸ μὲν ἄρχει καὶ
[15, 22]	οὐκ ἂν οὖσα ταῦτα ποιοῖ·	καὶ	ὡς τὸ μὲν οὐσία, ἡ
[15, 13]	καὶ νοητά, κατὰ τὰ αὐτὰ	καὶ	ὡσαύτως ἔχοντα ἀεί, μάλιστα μὲν
[15, 12]	οὐρανίων ἀεὶ κατὰ τὰ αὐτὰ	καὶ	ὡσαύτως ἐχόντων αἰτίαν τὴν εἱμαρμένην
[15, 7]	ἀεὶ δὲ κατὰ τὰ αὐτὰ	καὶ	ὡσαύτως ἔχουσα, πάλιν δ´ αὖ
[15, 22]	σπέρματος δίδυμα γένηται γεννήματα ἢ	καί,	ὥσπερ ἐν τοῖς ἄλλοις ζῴοις,
[15, 22]	ὧν ἡ ἑτέρα· εἰ δὲ	καί,	ὥσπερ (ὁ) ἄλλος ὄγκος ἡμῶν
[15, 8]	εἶναι τῆς ἡμετέρας ὄψεως ἀδυνατούσης	καὶ	ὡσπερεὶ σειομένης, ἀλήθειαν δὲ οὐκ
[15, 22]	ἢ γίνεταί τῳ ἡ ἀρετὴ	(καὶ)	ὠφελεῖ καὶ πάλιν φθείρεται; Ἀλλὰ
[15, 62]	γὰρ δὴ ταῦτα μὲν δυνατὰ	καὶ	ὠφέλιμα, τοὺς μέντοι περὶ τῆς
[15, 6]	καὶ ὁ ναυπηγὸς οὐ μόνον	καινὰς	κατασκευάζονται ναῦς καὶ οἰκίας, ἀλλὰ
[15, 6]	Καὶ γενέσθαι τοίνυν τι δεῖ	καινόν,	εἴ γε μέλλοι τις ὅλως
[15, 21]	οὐδὲ τοὺς ποιητὰς αἰσχυνούμεθα, οἳ	καίπερ	ἀκριβῆ σύνεσιν τῶν θεῶν οὐκ
[15, 16]	ἐπισυνάπτουσιν, ὅτι καὶ ἀΐδιόν ἐστι,	καίπερ	ἐκ μέρους καὶ τὸ αἰθέριον
[15, 50]	καὶ ζώνας· κατά τινα δὲ	καιρὸν	ἐμπίπτειν τὸν δίσκον εἴς τινα
[15, 2]	τὴν δογματικὴν Ἀριστοτέλους φιλοσοφίαν θεωρῆσαι	καιρός.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γʹ Περὶ τῶν κατὰ
[15, 4]	ἄλλοις οὐ τοῦ παρόντος δεικνύναι	καιροῦ·	ἐκεῖνο δὲ οἶμαι πρόδηλον, ὅτι
[15, 22]	μέγεθος συνεβάλετο τῇ οὐσίᾳ αὐτῆς·	καίτοι	ἔδει γε, ποσοῦ τινος ὄντος·
[15, 22]	ἀραιά, μέλανα λευκά, κοῦφα βαρέα·	καίτοι	ἓν ἔδει ποιεῖν κατὰ τὴν
[15, 1]	τρισὶ τοῖς πρώτοις συγγράμμασι διηρευνησάμην,	καίτοι	μηδὲν τὸ παράπαν ἐν τούτοις
[15, 22]	οὐ δυνάμει, ἐνεργείᾳ δὲ ἔσται.	Καίτοι	τὸ ἀεὶ μένειν τὸ αὐτὸ
[15, 12]	δὲ εἶναι ψυχὴν οὐ βούλεται,	καίτοι	τοῦ Πλάτωνος αὖ δεικνύντος ὅτι
[15, 5]	Ἐπίκουρον τὸ τῆς προνοίας οἴχεται,	καίτοι	τῶν θεῶν κατ´ αὐτὸν πᾶσαν
[15, 2]	πάντα τὰ εἰρημένα ἐστίν, ἀλλὰ	κἀκ	τοῦ μὴ πάντας τὰ αὐτὰ
[15, 4]	Διαμπερὲς γάρ, εἰ μὴ καὶ	κακὰ	φρονέουσιν ἀλλήλοις, τά γε ὑπεναντία
[15, 22]	σῶμα εἴη, ἀλλὰ φύσεως ἄλλης,	κἀκείνην	ἢ κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον
[15, 17]	τῆς τῶν σωμάτων πάθης, ἵνα	κἀκείνοις	κεκυκημένοις τὴν φθορὰν ἀμύνειν δύνηται
[15, 4]	καὶ ὅσα ἄλλα κοινὰ τῆς	κακίας.	Ὡς γὰρ τούτων ὁτιοῦν παρὸν
[15, 4]	οὐχ ἱκανά· τὴν μὲν γὰρ	κακοδαιμονίαν	εἴργειν, τὴν δὲ εὐδαιμονίαν διασῴζειν
[15, 62]	ζητεῖν ὅττι οἱ ἐν μεγάροισι	κακόν	(τ´) ἀγαθόν τε τέτυκται. Καὶ
[15, 6]	γὰρ εὖ γενόμενον ἐθέλειν λύειν,	κακοῦ.	Μείζων δὲ ἄλλος εἰς σωτηρίαν
[15, 43]	καὶ ἀγαθοὺς μὲν τὰς ἀγαθάς,	κακοὺς	δὲ τὰς φαύλας. Ἐπίκουρος δὲ
[15, 2]	δὲ ἐπὶ τὸ στρατεύεσθαι συνῶσαι,	κακῶς	δὲ πράττοντα ἐν τούτοις ἐπὶ
[15, 2]	μόνον, ἀλλὰ καὶ τοὺς ἄλλους	κακῶς	εἴρηκεν. Ἔτι γε μὴν αὐτὰς
[15, 1]	ἄνδρα οὐδ´ αὐταῖς ἀκοαῖς ἀνέχεσθαι	κακῶς	πρὸς τῶν οἰκείων ἀγορευόμενον. Διόπερ
[15, 6]	μὲν ἱκανὸς καὶ βουληθῆναι τὰ	καλά	(ἀγαθὸς γάρ, ἀγαθῷ δὲ οὐδεὶς
[15, 37]	πέντε σχημάτων ὄντων στερεῶν, ἅπερ	καλεῖται	καὶ μαθηματικά, ἐκ μὲν τοῦ
[15, 4]	καὶ γένει καὶ ὑγείᾳ καὶ	κάλλει	καὶ ὅσα ἄλλα κοινὰ τῆς
[15, 52]	γῆν μείζοσι ζῴοις καὶ φυτοῖς	καλλίοσιν.	Εἶναι γὰρ πεντεκαιδεκαπλάσια τὰ ἐπ´
[15, 8]	ἀποδίδωσιν, ἣν δὴ καὶ ἄλλως	καλλίστην	εἶναι συμβέβηκε καὶ προσήκουσαν αὐτῶν
[15, 8]	δὲ ἅτε θεῖον ὄντα τὴν	καλλίστην	κινεῖσθαι κίνησιν· καλλίστης δ´ οὔσης
[15, 8]	ὄντα τὴν καλλίστην κινεῖσθαι κίνησιν·	καλλίστης	δ´ οὔσης τῆς ἐν κύκλῳ
[15, 6]	ἀξιοῦντος Πλάτωνος τὸν κόσμον γεγονέναι	κάλλιστον	ἔργον ὑπὸ τοῦ καλλίστου τῶν
[15, 6]	γεγονέναι κάλλιστον ἔργον ὑπὸ τοῦ	καλλίστου	τῶν δημιουργῶν καὶ περιθέντος τῷ
[15, 4]	μὴ καὶ γένος εὐτυχήσῃ καὶ	κάλλος,	ἀλλὰ καὶ χρυσόν Ὃς καὶ
[15, 22]	σωφροσύνη ἡ εὐκρασία, τὸ δὲ	κάλλος	εὐμορφία τις ἐν τύποις, καθ´
[15, 6]	τις ὅλως ποιητής, καὶ τὸ	καλὸν	ἔργον πρὸς ἅπαν διασῴζεσθαι· τὸ
[15, 7]	ἐν αὐτῷ συνηρανισμένα καί τι	καλὸν	ἔχοντα οὐκ αὐτῶν. Ὡσαύτως δὲ
[15, 22]	Ἀμέγεθες δὲ οἶμαι καὶ τὸ	καλὸν	καὶ τὸ δίκαιον καὶ ἡ
[15, 62]	τί εὐσεβές, τί ἀσεβές· τί	καλόν,	τί αἰσχρόν· τί δίκαιον, τί
[15, 7]	τῶν ἀνδριάντων, εἰ καὶ μὴ	καλὸν	τὸ ἐκ τῶν διαφερόντων, οὔ
[15, 8]	δὲ κἀνταῦθα διαφορὰν αὐτῷ τὸ	καλὸν	τοῦτο εὕρημα τοῦ σώματος. Ὁ
[15, 62]	πλεῖστοι, διελέγετο, σκοπῶν ὅπως ὁ	καλούμενος	ὑπὸ τῶν σοφιστῶν κόσμος ἔχει
[15, 49]	τρέφεσθαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΘʹ Περὶ τῶν	καλουμένων	Διοσκούρων. Ξενοφάνης τοὺς ἐπὶ τῶν
[15, 32]	οἱ ἀστέρες· καὶ περὶ τῶν	καλουμένων	Διοσκούρων· περί τε ἐκλείψεως ἡλίου
[15, 7]	Πλάτων γινώσκει. Περὶ γοῦν τῶν	καλουμένων	στοιχείων, τῶν πρώτων σωμάτων, (ἐξ
[15, 62]	καὶ μὴν οὐδὲ ἰσχυροὺς ἢ	καλοὺς	ἢ πλουσίους, ὧν χωρὶς οὐχ
[15, 22]	ἣν λέγομεν ἰδόντες ὡραίους καὶ	καλοὺς	τὰ σώματα. Ἰσχυρῷ μὲν οὖν
[15, 20]	ἐν τῷ ὅλῳ φασίν, ὃ	καλοῦσιν	αἰθέρα, καὶ ἀέρα κύκλῳ περὶ
[15, 18]	τῶν ὅλων δογματίζοντες, ἣν δὴ	καλοῦσιν	ἐκπύρωσιν, ἀλλ´ ἀντὶ τῆς κατὰ
[15, 22]	σώματα. Ἰσχυρῷ μὲν οὖν καὶ	καλῷ	ἐν τύποις πνεύματι εἶναι προσήκοι
[15, 4]	μὲν τῇ ἀρετῇ καὶ τῷ	καλῷ,	τῶν δὲ ἄλλων ἁπάντων ἀναπείθοντος
[15, 4]	εἴτε ὁμωνύμως εἴτε ὅπως βούλει	καλῶν	ἀγαθὰ τὰ τῆς ἀρετῆς, ἄλλα
[15, 22]	οὔτε ἀρεταὶ οὔτε τι τῶν	καλῶν	ἔσται, ἐκ τῶνδε δῆλον· εἴ
[15, 22]	λογίζεσθαι, ἐπιθυμεῖν, ἐπιμελεῖσθαι ἐμφρόνως (καὶ)	καλῶς,	ἃ πάντα ἄλλην οὐσίαν ζητεῖ.
[15, 13]	ἀποδοῦναί φησιν οἷόν τε εἶναι	καλῶς,	ἂν μὴ τούτων μεθέξει, οὔτε
[15, 17]	ἄλλην οὐδεμίαν, καὶ διὰ ταῦτα	καλῶς	δίκαιον ἐφάνη πρεσβεῦσαι τὸ ἀσώματον.
[15, 9]	τῆς ψυχῆς διοίκησιν ἔσχε τὸ	καλῶς	διοικεῖσθαι δύνασθαι. Ψυχὴ γὰρ πᾶσα,
[15, 12]	ἂν εὐλόγως τὸ πᾶν οὔτε	καλῶς	διοικούμενον εἶναι δύναιτο. Τῆς δ´
[15, 7]	ὑπὸ Πλάτωνος ἐπ´ ἄλλων ἑωραμένα	καλῶς	μεταφέρων ἐπὶ τὰ μὴ προσήκοντα,
[15, 17]	Καὶ μετὰ βραχέα ἐπιλέγει· Ὥστε	καλῶς	ὁ λόγος εἴρηκε φάς, εἰ
[15, 62]	ὀρθῶς εἶπε Σωκράτης καὶ λίαν	καλῶς,	ὅτι τῶν ὄντων τὰ μὲν
[15, 6]	τινὸς κηδεμόνος πρὸς τὸ γενέσθαι	καλῶς	χρεία, ἵνα μὴ ἀποστερήσῃ τὸν
[15, 12]	ἀβλεψίας καὶ πόλιν ἐλπίσαι ποτὲ	καλῶς	χωρὶς ἑνώσεως διαγενέσθαι καὶ τὸ
[15, 5]	τὴν μὲν ἔτι ζῶντος τοῦ	κάμνοντος	βοήθειαν παρέντι, μετὰ θάνατον δὲ
[15, 4]	τῆς γνώμης ἐν τούτῳ τε	κἀν	τοῖς ἄλλοις οὐ τοῦ παρόντος
[15, 6]	ἴσα Μωσεῖ φιλοσοφοῦντος, τὴν ἐναντίαν	κἀν	τούτῳ ὁ Ἀριστοτέλης ὁδεύσας ἀπελέγχεται
[15, 4]	ἀλλὰ κἂν πενία, κἂν νόσος,	κἂν	ἀδοξία, κἂν βάσανοι καὶ πίττα
[15, 4]	πενία, κἂν νόσος, κἂν ἀδοξία,	κἂν	βάσανοι καὶ πίττα καὶ σταυρός,
[15, 22]	ἢ πολλαὶ περὶ ἓν ποιότητες,	κἂν	δι´ ἑνὸς ποικίλον, οἷον πρόσωπον.
[15, 22]	τάχιστα, εἰ πάντα σώματα εἴη,	κἂν	εἰ ὄνομα ἑνὶ αὐτῶν ψυχήν
[15, 21]	τεκμήριον ἐν τοῖς σώμασιν εὑρίσκεται,	κἂν	εἰ φιλοτιμοῖτό τις ὡς Ἐπίκουρος
[15, 4]	δὲ ὗλαι, τὰ δὲ ὄργανα;	Κἂν	(κατὰ) τὰς δέκα δὲ κατηγορίας
[15, 22]	ἡ ψυχὴ διῆλθε διὰ παντός,	κἂν	κραθεῖσα εἴη ὃν τρόπον τοῖς
[15, 22]	ποιοῦσα μὴ παρῇ τοῖς ὄγκοις.	Κἂν	μονωθῇ δὲ ἕκαστον γενόμενον, ἓν
[15, 4]	αὐτῆς ἀφαιρουμένη, ἀλλὰ κἂν πενία,	κἂν	νόσος, κἂν ἀδοξία, κἂν βάσανοι
[15, 4]	οὔτε ποτὲ αὐτῆς ἀφαιρουμένη, ἀλλὰ	κἂν	πενία, κἂν νόσος, κἂν ἀδοξία,
[15, 4]	βάσανοι καὶ πίττα καὶ σταυρός,	κἂν	τὰ ἐκ τῆς τραγῳδίας ἅμα
[15, 4]	ποίων ἀγράφων; Δίδωμι γάρ σοι	κἂν	ψεύδεσθαι θέλῃς, μόνον τι νεανικόν.
[15, 13]	οὐχ οἵα τε ἦν, αὑτῷ	κανόνι	καὶ κριτῇ τῶν ὑπὲρ αὐτὸν
[15, 8]	ἔσχεν ἀντειπεῖν Πλάτωνι, παρεῖχε δὲ	κἀνταῦθα	διαφορὰν αὐτῷ τὸ καλὸν τοῦτο
[15, 32]	τὴν συμπεριφορὰν αὐτῶν μετέωρον ἐφύλαττε.	Κἄπειτα	ἐκ μὲν τῶν ὑποκαθιζόντων ἐγεννήθη
[15, 21]	καὶ οὐρανίων εἰς ἀναθυμίασιν καὶ	καπνὸν	καὶ τοιαύτην φλυαρίαν καταθήσομεν καὶ
[15, 19]	Οὔτε γὰρ τῆς αἰτίας ἀρχὴν	κἀπόπαυσιν	οἷόν τε γίνεσθαι οὔτε τοῦ
[15, 61]	Στωϊκοὶ πάντες ἐν ὅλῃ τῇ	καρδίᾳ.	Διογένης ἐν τῇ ἀρτηριακῇ κοιλίᾳ
[15, 61]	τὸ μὲν ζωτικὸν περὶ τὴν	καρδίαν,	τὸ δὲ λογικὸν καὶ νοερὸν
[15, 61]	ἐν τῇ ἀρτηριακῇ κοιλίᾳ τῆς	καρδίας,	ἥτις ἐστὶ πνευματική. Ἐμπεδοκλῆς δὲ
[15, 62]	ἔπειτα ἔς (τε) βροτοὺς στήριξε	κάρη	καὶ ἐς ἐλπίδα βάλλει. Ἀλλὰ
[15, 4]	ἐξ αὐτῆς τῆς δικαιοσύνης τὸν	καρπὸν	τῆς εὐδαιμονίας δρεπόμενος. Διαίρει τοίνυν,
[15, 62]	ἔρις κενεὸν λελακυῖα, νείκης ἀνδροφόνοιο	κασιγνήτη	καὶ ἔριθος, ἥ τ´ ἀλαὴ
[15, 19]	ἐστι φύσις δημιουργοῦσα, τοιούτου τινὸς	κατ´	ἀνάγκην ὄντος καὶ ἐν τῷ
[15, 22]	καὶ λείοις πελάσει; Τὸ δὲ	κατ´	ἀξίαν νεῖμαι τί ἂν αὐτῷ
[15, 61]	σώφρονος βίου τῆς τε ἄλλης	κατ´	ἀρετὴν θεοφιλοῦς πολιτείας ἀρεσκόντως ζῆν
[15, 5]	εἰσφερομένων, οὕτως ἂν οἴχοιτο καὶ	κατ´	Ἀριστοτέλην τὸ τῆς προνοίας, εἰ
[15, 2]	γράφει· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Βʹ Περὶ τῆς	κατ´	Ἀριστοτέλην φιλοσοφίας καὶ τῶν περὶ
[15, 59]	τὴν ἔκκαυσιν μετέβαλεν. Ἀναξαγόρας τοῦ	κατ´	ἀρχὰς λιμνάζοντος ὑγροῦ περικαέντος ὑπὸ
[15, 58]	τὸ ἴδιον αὐτῆς κέντρον. Δημόκριτος	κατ´	ἀρχὰς μὲν πλάζεσθαι τὴν γῆν
[15, 21]	εἶναί τινι τῶν στοιχείων τὸ	κατ´	αὐτὴν θεῖναι, ποῦ δὲ ἐπὶ
[15, 5]	προνοίας οἴχεται, καίτοι τῶν θεῶν	κατ´	αὐτὸν πᾶσαν κηδεμονίαν ὑπὲρ τῆς
[15, 6]	ταύτη δὴ γενητοῦ καὶ ἀφθάρτου	κατ´	αὐτὸν ὑποκειμένου τοῦ κόσμου, τίς
[15, 2]	Εὐβουλίδης δὲ προδήλως ἐν τῷ	κατ´	αὐτοῦ βιβλίῳ ψεύδεται, πρῶτον μὲν
[15, 13]	ἐπιμεληθῆναι. Τά γέ τοι τῆς	κατ´	αὐτοὺς φιλοσοφίας δόγματα ὧδέ πως
[15, 1]	Ἕλλησι φιλοσόφων φωναῖς εἰς τὸν	κατ´	αὐτῶν ἔλεγχον συγκεχρημένος. Μεταβὰς δὲ
[15, 8]	αὐτὸν ἀνῆφθαι. Ἔτι ὁ μέν,	κατ´	εἶδος ἀφθαρσίαν ἀπονέμων τοῖς κατ´
[15, 23]	πεπληρωμένῳ, ἀπὸ κυκλοτεροῦς τῆς γῆς	κατ´	ἔμφασιν γιγνόμενον ἥλιον. Ὡς δὲ
[15, 5]	ἤδη δὲ ταύτη γε καὶ	κατ´	Ἐπίκουρον ὄνησις τοῖς ἀνθρώποις ἀπὸ
[15, 5]	ἀριθμεῖσθαι λόγῳ. Εἴπερ γὰρ καὶ	κατ´	Ἐπίκουρον τὸ τῆς προνοίας οἴχεται,
[15, 5]	ἐκεῖνο τὸ ἔγκλημα ἐκφύγοι, ὃ	κατ´	Ἐπικούρου τινὲς μαντεύονται, ὡς ἄρα
[15, 51]	ἀντί χθονος· οἱ δὲ νεώτεροι	κατ´	ἐπινέμησιν φωτὸς κατὰ μικρὸν ἐξαπτομένης
[15, 5]	τῶν ἐπὶ γῆς πραγμάτων ἀποστῆσαι;	Κατ´	ἴσον γὰρ παρ´ ἀμφοτέροις τὸ
[15, 7]	πάλιν δ´ αὖ περὶ τῶν	κατ´	οὐρανὸν ἀκούων, ὡς ὄντα θεῖα
[15, 8]	κατ´ εἶδος ἀφθαρσίαν ἀπονέμων τοῖς	κατ´	οὐρανὸν ἅπασιν, ἀποχωρήσεις τινὰς αὐτῶν
[15, 5]	τῆς προνοίας, εἰ καὶ τὰ	κατ´	οὐρανὸν ἐν τάξει τινὶ καὶ
[15, 8]	τὸν αὐτὸν καὶ ἐν τοῖς	κατ´	οὐρανὸν θεωρήμασι διενεχθέντα τῷ Πλάτωνι
[15, 5]	ἄδεια. Τὸ δ´ ἐκείνων μενόντων	κατ´	οὐρανὸν καὶ ἡμᾶς τι χρηστὸν
[15, 8]	Ὁ μὲν γάρ φησι τὰ	κατ´	οὐρανὸν τὴν πλείστην ἰδέαν ἐκ
[15, 8]	ἐξ ὧν οὗτος καὶ τῶν	κατ´	οὐρανόν, τοσοῦτον ἀλλήλων ἀφεστήκατον. Ταῦτα
[15, 25]	μὲν αὐτοῖς ὁ μέγας τῶν	κατ´	οὐρανὸν φαινομένων θεὸς ἥλιος. Μωσῆς
[15, 22]	κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον ἢ	κατὰ	ἄλλον σκεπτέον. (Πρῶτον δὲ σκεπτέον)
[15, 23]	πυρῶδες τῇ ἀπὸ τοῦ ἐνόπτρου	κατὰ	ἀνάκλασιν διασπειρομένῃ πρὸς ἡμᾶς αὐγῇ·
[15, 8]	ἀκτῖνες τοῦ ἡλίου καὶ θερμότητες	κατὰ	ἀπόρρυσιν αὐτοῦ γινόμεναι· τὰς δὲ
[15, 4]	τῶν αὐτῶν κατὰ Πλάτωνα καὶ	κατὰ	Ἀριστοτέλην, ἀλλὰ τοῦ μὲν βοῶντος
[15, 3]	καιρός. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γʹ Περὶ τῶν	κατὰ	Ἀριστοτέλην δογμάτων, διενεχθέντα Ἑβραίοις καὶ
[15, 6]	γενέσεως; Οὔκ, ἐάν γε καὶ	κατὰ	βραχὺ θείας αἰτίας ἐπιλογισμὸν οἷοί
[15, 9]	αὐτῇ κίνησιν νεμόντων; Ναί· ἀλλὰ	κατά	γε τὴν ἀθανασίαν τοῦ νοῦ
[15, 5]	τινὲς μαντεύονται, ὡς ἄρα μὴ	κατὰ	γνώμην, ἀλλὰ διὰ τὸ πρὸς
[15, 15]	ἀΐδιον τὸν κόσμον εἶναί φασι,	κατὰ	δὲ τὴν διακόσμησιν γενητὸν καὶ
[15, 6]	ψεῦδος οὐ βουληθέντας ἀναθεῖναι Πλάτωνι.	Κατὰ	δὲ τὴν ἡμετέραν ἀκοὴν ἀξιοῦντος
[15, 60]	ἔχειν λογικόν, τὸ δὲ ἄλογον.	Κατὰ	δὲ τὸ προσεχὲς καὶ ἀκριβὲς
[15, 22]	τοῦ δευτέρου εἶναι καὶ εἰ	κατὰ	διάδοσιν ἡ αἴσθησις, καὶ τοῦ
[15, 22]	ἀλγεῖ ὁ δάκτυλος. Εἰ τοίνυν	κατὰ	διάδοσιν τὴν αἴσθησιν οὐχ οἷόν
[15, 32]	αὐτοὶ πρὸς σφᾶς αὐτοὺς ἐναντίοι	κατὰ	διάμετρον ἔστησαν μάχας τε καὶ
[15, 5]	Πάντων δὲ ἐπιμελούμενον καὶ πάντα	κατὰ	δύναμιν κοσμοῦντα πεφροντικέναι καὶ τῶν
[15, 39]	δὲ οἰκητὰ μέρη τοῦ κόσμου,	κατὰ	ἐκπύρωσιν καὶ εὐκρασίαν καὶ ψῦξιν.
[15, 54]	καὶ τριακοσίων ἐνιαυτῶν τοσούτων, ὅσων	κατὰ	Ἡράκλειτον ὁ ἐνιαυτός. Καὶ περὶ
[15, 50]	ἥλιον τῆς σελήνης αὐτὸν ὑπερχομένης	κατὰ	κάθετον, οὔσης φύσει γεώδους· βλέπεσθαι
[15, 50]	πολλοὺς ἡλίους εἶναι καὶ σελήνας,	κατὰ	κλίματα τῆς γῆς καὶ ἀποτομὰς
[15, 58]	κύκλῳ περιφέρεσθαι περὶ τὸ πῦρ	κατὰ	κύκλου λοξοῦ, ὁμοιοτρόπως ἡλίῳ καὶ
[15, 19]	ἀφ´ οἵας διακοσμεῖν ὡσαύτως ἤρξατο,	κατὰ	λόγον πάλιν τὴν αὐτὴν διεξαγωγὴν
[15, 22]	ὃ μὴ τέμῃ. Οὐ γὰρ	κατὰ	μεγάλα μέρη παραλλὰξ ἡ κρᾶσις
[15, 8]	μή, καὶ ἀποδείξαντος ἀκριβῶς, ὅτι	κατὰ	μὲν τὰς τῶν σωμάτων πρὸς
[15, 6]	δόγματος, οὐ δυνηθέντας συνιδεῖν ὅτι	κατὰ	μὲν τὴν αὐτῶν φύσιν τῶν
[15, 15]	τοιαύτην καὶ διάταξιν ἔχον. Διὸ	κατὰ	μὲν τὴν προτέραν ἀπόδοσιν ἀΐδιον
[15, 60]	μερῶν τῆς ψυχῆς. Πυθαγόρας, Πλάτων	κατὰ	μὲν τὸν ἀνωτάτω λόγον διμερῆ
[15, 22]	Τοῦτο δὲ οὔτε ἐν τοῖς	κατὰ	μέρος οὔτε ἐν τοῖς ἄλλοις
[15, 36]	τὸν κόσμον ἐκ τοῦ φθίνοντος	κατὰ	μεταβολὴν τὸ τρέφον παρέχεσθαι. Φιλόλαος
[15, 46]	ΜϚ Περὶ τάξεως ἀστέρων. Ξενοκράτης	κατὰ	μίαν ἐπιφάνειαν οἴεται κινεῖσθαι τοὺς
[15, 51]	δὲ νεώτεροι κατ´ ἐπινέμησιν φωτὸς	κατὰ	μικρὸν ἐξαπτομένης τεταγ μένως, ἕως
[15, 1]	τῆς Πλάτωνος διαδοχῆς καὶ τὰ	κατὰ	Ξενοφάνην τε καὶ Παρμενίδην καὶ
[15, 22]	ἀλλ´ οὖν διεληλυθὸς πᾶν τέμοι	κατὰ	πᾶν. Ἀνάγκη τοίνυν, εἰ καθ´
[15, 59]	γίνεσθαι, τὸ δὲ ἀπὸ γῆς	κατὰ	περίκαυσιν καὶ ἐκπύρωσιν ἀναθυμιώμενον ἁλμυρόν.
[15, 15]	τὴν διακόσμησιν γενητὸν καὶ μεταβλητὸν	κατὰ	περιόδους ἀπείρους γεγονυίας τε καὶ
[15, 18]	γὰρ ἐπὶ τῆς τοῦ κόσμου	κατὰ	περιόδους τὰς μεγίστας γινομένης φθορᾶς
[15, 18]	τῆς αἱρέσεως ταύτης ἐξαιθεροῦσθαι πάντα,	κατὰ	περιόδους τινὰς τὰς μεγίστας εἰς
[15, 59]	ὕδατος τὸ μὲν ἐξ ἀέρος	κατὰ	περίψυξιν συνιστάμενον γλυκὺ γίνεσθαι, τὸ
[15, 22]	ἴσον τὸ ἡγεμονοῦν παντὶ αἰσθητῷ.	Κατὰ	πηλίκα οὖν ἡ διαίρεσις; Ἢ
[15, 4]	ἴσων ὄντων οὐδὲ τῶν αὐτῶν	κατὰ	Πλάτωνα καὶ κατὰ Ἀριστοτέλην, ἀλλὰ
[15, 6]	ἑστίας εἶναι, οἷς ἀρέσκει καὶ	κατὰ	Πλάτωνα τὸν κόσμον ἀγένητον εἶναι.
[15, 1]	τοῖς πρὸ τούτου συγγράμμασιν ἡ	κατὰ	Πλάτωνα φιλοσοφία τοτὲ μὲν τοῖς
[15, 21]	κράσεις καὶ μίξεις ἀνενεγκεῖν; Αἳ	κατὰ	πολλοὺς γιγνόμεναι τρόπους ἄλλων μὲν
[15, 12]	ἐκ τούτων συνάγοντος, ὅτι πάντα	κατὰ	πρόνοιαν γίνεται, εἴ γε καὶ
[15, 50]	πρὸς τὴν ἡμετέραν ὄψιν. Ξενοφάνης	κατὰ	σβέσιν· ἕτερον δὲ πάλιν πρὸς
[15, 34]	μηδενὸς αὐτῶν· τῆς δὲ εὐταξίας	κατὰ	συμβεβηκός, οὐ προηγουμένως μετέχειν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[15, 22]	ποιοῦσι καὶ τὰ ἐξ ἀτάκτων	κατὰ	συντυχίαν τεταγμένα καὶ τὴν τάξιν
[15, 22]	γε προτέραν φύσιν ψυχῆς εἶναι	κατὰ	συντυχίας τὰς ἔξω γιγνομένην. Συμβαίνει
[15, 13]	γενομένων παραδείγματα ἀσώματα καὶ νοητά,	κατὰ	τὰ αὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἔχοντα
[15, 12]	Τῶν μὲν γὰρ οὐρανίων ἀεὶ	κατὰ	τὰ αὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἐχόντων
[15, 7]	τρεπομένη οὔτε μεταβαλλομένη, ἀεὶ δὲ	κατὰ	τὰ αὐτὰ καὶ ὡσαύτως ἔχουσα,
[15, 32]	τῇ γῇ, πυκνουμένης δὲ ταύτης	κατὰ	τὰς ἀπὸ τῶν σωμάτων πληγὰς
[15, 4]	ὗλαι, τὰ δὲ ὄργανα; Κἂν	(κατὰ)	τὰς δέκα δὲ κατηγορίας παρὰ
[15, 26]	ἡλίου πλήρη πυρός, ἐκλείπειν δὲ	κατὰ	τὰς ἐπιστροφὰς τοῦ τροχοῦ· ὅμοιον
[15, 1]	πάσαις πόλεσί τε καὶ κώμαις	κατὰ	τὰς τῶν παλαιῶν διηγήσεις θεῶν
[15, 4]	κεκτημένον ἀποφῆναι, καὶ ἡ ἀρετὴ	κατὰ	ταὐτὰ χωρὶς τούτων οὐχ ἱκανὴ
[15, 50]	περὶ τὸν ἡλιακὸν κύκλον καὶ	κατὰ	ταύτας τὰς ἐγκλίσεις σκιάζεσθαι τὸν
[15, 11]	καὶ μὴ ἐνεστὼς βλεπούσης καὶ	κατὰ	ταὐτὸ κινουμένης, πόθεν δὲ καὶ
[15, 1]	τοῖς ὑπὸ τῶν παλαιοτάτων μνημονευομένοις,	κατά	τε τὰς τελετὰς ἔν τε
[15, 4]	ἀλλ´ ἀπολισθὼν τῆς δυνάμεως τῆς	κατὰ	τὴν ἀρετὴν καὶ ἡγησάμενος αὐτῇ
[15, 8]	ἀλλότριον ἀφ´ οὗ ἀναχωροῖεν, καὶ	κατὰ	τὴν αὐτὴν σχέσιν καὶ τὸ
[15, 15]	ποιὸν προσαγορεύεσθαι (κόσμον καὶ) τὸ	κατὰ	τὴν διακόσμησιν τὴν τοιαύτην καὶ
[15, 4]	πόλεμόνδ´ ἴεν ἠΰτε κούρη ἀνάγκη	κατὰ	τὴν διαφορὰν τοῦ τέλους καὶ
[15, 62]	δὲ τῆς ἐντελεστέρας πραγματείας, τῆς	κατὰ	τὴν Εὐαγγελικὴν Ἀπόδειξιν, ἤδη λοιπὸν
[15, 32]	τοῦτον ἐξέθλιβε. Πνευματούμενος δὲ οὗτος	κατὰ	τὴν κίνησιν καὶ περιλαμβάνων τὰ
[15, 30]	περικείμενον ἀέρα πύρινον μὲν εἶναι	κατὰ	τὴν οὐσίαν, τῇ δ´ εὐτονίᾳ
[15, 32]	σωμάτων περιεκλᾶτο· περιπλεκόμενα δὲ ἀλλήλοις	κατὰ	τὴν περίκλασιν τὸν οὐρανὸν ἐγέννησε.
[15, 49]	φαινομένους οἷον ἀστέρας νεφέλια εἶναι	κατὰ	τὴν ποιὰν κίνησιν παραλάμποντα. Μητρόδωρος
[15, 13]	τοιαῦτα ἕκαστα, οἷά περ ἐστί,	κατὰ	τὴν πρὸς αὐτὰ ὁμοιότητα συνιδὼν
[15, 51]	τοῦ περὶ τὸν τροχὸν ἐπιφραττομένου	κατὰ	τὴν πρὸς ἡμᾶς ἐπιστροφὴν τοῦ
[15, 8]	φύσει κοῦφον, καὶ ἐπειδὴ ταῦτα	κατὰ	τὴν πρὸς τὸ ἄνω καὶ
[15, 30]	ἀὴρ ἐν ἑαυτῷ περιέχων ἐξανέθλιψε	κατὰ	τὴν πρώτην διάκρισιν. Ἀναξαγόρας τὸν
[15, 32]	λεῖα καὶ εὐολίσθητα, ταῦτα ἐξεθλίβετο	κατὰ	τὴν σύνοδον τῶν σωμάτων, εἰς
[15, 9]	τε τῆς φύσεως πράγματα πάντα	κατὰ	τὴν τῆς ψυχῆς διοίκησιν ἔσχε
[15, 51]	ἐπιστροφὴν τοῦ πυρώδους μέρους. Ἡράκλειτος	κατὰ	τὴν τοῦ σκαφοειδοῦς στροφήν. Τῶν
[15, 50]	τοῦ πυρὸς διεκπνοῆς ἀποκλειομένου. Ἡράκλειτος	κατὰ	τὴν τοῦ σκαφοειδοῦς στροφήν, ὥστε
[15, 22]	βαρέα· καίτοι ἓν ἔδει ποιεῖν	κατὰ	τὴν τοῦ σώματος ποιότητά τε
[15, 4]	εὐδαιμονίαν ὑπισχνουμένης, τριχῆ δὲ διαιρουμένης	κατὰ	τὴν τῶν ὅλων ποιητικὴν διανέμησιν,
[15, 9]	ἀτεχνῶς ἐξηρτημένων καὶ ἐκκρεμαμένων τῆς	κατὰ	τὴν ψυχὴν θειότητός τε καὶ
[15, 2]	Λέγει γὰρ ἐπιστολὰς Ἀριστοτέλους ἁλῶναι	κατὰ	τῆς πόλεως τῆς Ἀθηναίων καὶ
[15, 23]	παραπλήσιον ἔχοντα, κοῖλον, πλήρη πυρός,	κατά	τι μέρος ἐκφαίνοντα διὰ στομίου
[15, 50]	γῆς καὶ ἀποτομὰς καὶ ζώνας·	κατά	τινα δὲ καιρὸν ἐμπίπτειν τὸν
[15, 14]	εἶναι λέγοντος. Ἔπειτα δὲ καὶ	κατά	τινας εἱμαρμένους χρόνους ἐκπυροῦσθαι τὸν
[15, 22]	(ὕλη γὰρ ἄποιον) τὸ δὲ	κατὰ	τὸ εἶδος τεταγμένον ἐπιφέρειν τὴν
[15, 22]	καὶ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, εἴπερ	κατὰ	τὸ εἶδος, ὡς πρὸς ὕλην
[15, 33]	τῷ ἀπείρῳ. Ὅτι δὲ ἄπειρος	κατὰ	τὸ πλῆθος, δῆλον ἐκ τοῦ
[15, 26]	Ἡράκλειτος γῆν ὁμίχλῃ περιεχομένην. Πυθαγόρας	κατὰ	τὸ πυροειδὲς σχῆμα. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΖʹ
[15, 22]	πρὸς ὕλην τὸ σῶμα ἢ	κατὰ	τὸ χρώμενον ὡς πρὸς ὄργανον,
[15, 22]	ἀλλὰ φύσεως ἄλλης, κἀκείνην ἢ	κατὰ	τὸν αὐτὸν τρόπον ἢ κατὰ
[15, 41]	δυτικά. Ἐμπεδοκλῆς δεξιὰ μὲν τὰ	κατὰ	τὸν θερινὸν τροπικόν, ἀριστερὰ δὲ
[15, 14]	Ταύτη δὲ πάντα διοικεῖσθαι τὰ	κατὰ	τὸν κόσμον ὑπέρευ, καθάπερ ἐν
[15, 22]	οὖν καὶ ὁ θεὸς αὐτοῖς	κατὰ	τὸν νοῦν ὕστερος καὶ γενητὸς
[15, 41]	θερινὸν τροπικόν, ἀριστερὰ δὲ τὰ	κατὰ	τὸν χειμερινόν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΒʹ Περὶ
[15, 1]	αὐτῇ ἀρέσκοντα διαφωνοῦσα, τὰ δὲ	κατὰ	τοὺς ἄλλους τοὺς δὴ φυσικοὺς
[15, 2]	τοσοῦτοι γεγόνασιν· ὧν οἱ μὲν	κατὰ	τοὺς αὐτοὺς ἦσαν χρόνους, οἱ
[15, 17]	ἂν εἴη σῶμα τὸ ὂν	κατὰ	τοὺς Στωϊκούς. ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ
[15, 1]	περιεχομένην δογματικὴν θεολογίαν τήν τε	κατὰ	τούσδε ἱστορίαν ἅπασαν καὶ πρὸς
[15, 4]	ἔχων, οὐδὲν ἂν ἡμῖν εἴη	κατὰ	τοῦτο κοινόν· ἄλλων σοὶ δεῖ
[15, 23]	πύκνωμα κισσηροειδὲς καὶ σπογγοειδὲς ταῖς	κατα	τρήσεσιν, ὑπὸ τοῦ πυρὸς ἀνημμένον.
[15, 2]	Τὴν μὲν γὰρ Δημοχάρους κατηγορίαν	κατὰ	τῶν φιλοσόφων τί χρὴ λέγειν;
[15, 30]	πέτρους ἀπὸ τῆς γῆς καὶ	κατα	φλέξαντα, τούτους ἠστερικέναι. Διογένης κισσηρώδη
[15, 22]	αὐτός, ὧδ´ ἄν τις μάθοι	κατὰ	φύσιν ἐπισκοπούμενος. Ἁπλοῦν μὲν δή
[15, 18]	καλοῦσιν ἐκπύρωσιν, ἀλλ´ ἀντὶ τῆς	κατὰ	φύσιν μεταβολῆς χρῶνται τῇ προσηγορίᾳ
[15, 12]	πρόνοιαν γίνεται, εἴ γε καὶ	κατὰ	φύσιν· πρὸς οὐδὲν τούτων ἡμῖν
[15, 8]	κάτω λέγεσθαι· ὅδε ἀντιτίθησι πανταχόθεν	καταβάλλειν	δεῖν ἡγούμενος τὰ ἐκείνου, καὶ
[15, 4]	Πῶς οὖν οὐ καθῄρηται καὶ	καταβέβληται	τὸ τῆς ἀρετῆς ἀξίωμα; Ναί·
[15, 2]	Ἀριστοξένου διὰ παντὸς εὐφημοῦντος Ἀριστοτέλην.	Καταγέλαστα	δ´ εἰκότως εἶναι φαίη τις
[15, 22]	τὴν φύσιν τε καὶ οὐσίαν	καταθεατέον.	Τὸ μὲν δὴ σῶμα, καὶ
[15, 21]	καὶ καπνὸν καὶ τοιαύτην φλυαρίαν	καταθήσομεν	καὶ οὐδὲ τοὺς ποιητὰς αἰσχυνούμεθα,
[15, 2]	οὖσαν, ἀτυχοῦσαν μέντοι διὰ τὰς	καταλαβούσας	συμφορὰς τὸν ἀδελφὸν αὐτῆς. Εἶθ´
[15, 22]	τὸ νοεῖν τὸ διὰ σώματος	καταλαμβάνειν,	ἢ ταὐτὸν ἔσται τῷ αἰσθάνεσθαι.
[15, 48]	ἀπλανεῖς ἀστέρας ὑπὸ τοῦ ἡλίου	καταλάμπεσθαι.	Ἡράκλειτος, οἱ Στωϊκοὶ τρέφεσθαι τοὺς
[15, 16]	ὀκνοῦσι πῦρ νοερὸν εἰπόντες ἀΐδιον	καταλείπειν	καὶ φθείρειν μὲν πάντα λέγειν
[15, 13]	θεωρὸς γενέσθαι πάντως ἄμοιρος εὐδαιμονίας	καταλείπεται.	Καὶ διὰ τοῦτο Πλάτων τε
[15, 22]	εἰς τὰ σώματα οὐδεμίαν ἐκείνοις	καταλείπουσιν.	Ὅτι δὲ καὶ τὰ σώματα
[15, 6]	τὴν εἰς ὄλεθρον μεταβολὴν ἀβοήθητον	καταλειπτέον.	Πόθεν οὖν ἐκ τῶν Ἀριστοτέλους
[15, 7]	σῶμα. Τὸ μὲν γὰρ ὄνομα	καταλέλοιπεν	αὐτῷ, τὰς δὲ δυνάμεις, δι´
[15, 9]	πράγματι, οὔτε ὅθεν οὖσα ἐμφαίνεται	καταλέλοιπεν	οὔτε ὅ τι χρήσιμος ἂν
[15, 62]	φύσεως λόγους πᾶν τοὐναντίον μήτε	καταληπτοὺς	εἶναι μήτε καὶ εἰ ὀφθεῖεν,
[15, 59]	αἰθερίων καὶ τῆς τῶν ὅλων	καταλήψεως	φυσιολογεῖν ἐπαγγειλάμενοι οὐδὲ τὰ καθ´
[15, 7]	δὲ ἁπασῶν τῶν ἁπλῶν δυνάμεων	κατανοούντων	ὡς οὐκ ἂν εἴη τι
[15, 23]	κόσμου πεπληρωκὸς τὸ ἡμισφαίριον ἀεὶ	καταντικρὺ	τῆς ἀνταυγείας ἑαυτοῦ, τὸν δὲ
[15, 31]	καὶ ἥλιον. Ἀναξιμένης ἥλων δίκην	καταπεπηγμένους	τῷ κρυσταλλοειδεῖ. Ἔνιοι δὲ πέταλα
[15, 4]	τινὶ δεῖ χρησαμένους ἐκείνους πονηρᾷ	καταπεσεῖν	εἰς γῆν τῶν οἰκείων αὐτοῖς
[15, 49]	ὁρώντων ὀφθαλμῶν μετὰ δέους καὶ	καταπλήξεως	εἶναι στιλβηδόνας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Νʹ Περὶ
[15, 1]	καθ´ ἡμῶν κατηγορίαις σκέμματος τὴν	καταρχὴν	τῆς δευτέρας ἐπισυνάψω πραγματείας. Ἦν
[15, 2]	προδοῦναι Μακεδόσιν αὐτόν, ἔτι δὲ	κατασκαφείσης	Ὀλύνθου μηνύειν ἐπὶ τοῦ λαφυροπωλείου
[15, 6]	ὁ ναυπηγὸς οὐ μόνον καινὰς	κατασκευάζονται	ναῦς καὶ οἰκίας, ἀλλὰ καὶ
[15, 6]	οἰκοδόμος ἱκανὸς οὐκ οὖσαν οἰκίαν	κατασκευάσασθαι,	ἱκανὸς δέ τις καὶ ἀνδριάντα,
[15, 13]	τῆς τῶν Στωϊκῶν φιλοσόφων αἱρέσεως	καταστὰς	ἀρχηγός. Ζήνωνα δὲ Κλεάνθης διεδέξατο,
[15, 58]	δὲ τῷ χρόνῳ καὶ βαρυνθεῖσαν	καταστῆναι.	Τούτων καὶ περὶ γῆς διαπεφωνημένων
[15, 17]	ἧττον. Τί οὖν ἐστι τὸ	κατασχῆσον;	Εἰ μὲν δὴ καὶ τοῦτο
[15, 11]	ψυχὴ ἡ ἐν τῷ σώματι	καταταχθεῖσα,	δι´ ἣν καὶ πνοῆς τινος
[15, 62]	ἄχρηστα τῷ βίῳ καὶ ἀκατάληπτα	κατατριβομένους.	Οὐδεὶς δὲ πώποτε Σωκράτους οὐδὲν
[15, 61]	ἄχρηστα καὶ ἀνωφελῆ τῷ βίῳ	κατατριβομένους.	Ταῦτα δέ σοι καὶ ὁ
[15, 2]	ἐπιτηδευμάτων ἐπιστολῇ, νέον μὲν ὄντα	καταφαγεῖν	αὐτὸν τὴν πατρῴαν οὐσίαν, ἔπειτα
[15, 22]	ἔχον‘ πῶς ἔχει, εἰς ὃ	καταφεύγουσιν,	ἀναγκαζόμενοι τίθεσθαι ἄλλην παρὰ τὰ
[15, 5]	ταῖς ἀνθρωπίναις ὀρέξεσι κατισχημένος, ἂν	καταφρονήσῃ	τῶν θεῶν καὶ μηδὲν νομίσῃ
[15, 16]	τῶν παλαιῶν ῥᾳθυμίαν τε καὶ	καταφρόνησιν	τί ἄν τις ἐπιὼν ἐπὶ
[15, 5]	πρὸς ἀνθρώπων δέος τοῖς θεοῖς	κατένειμεν	ἐν τῷ παντὶ χώραν ὥσπερ
[15, 30]	τὸν ἐν Αἰγὸς Ποταμοῖς πυροειδῶς	κατενεχθέντα	ἀστέρα πέτρινον. Ἐμπεδοκλῆς τοὺς μὲν
[15, 32]	τοῖς περὶ ὧν ὁ λόγος	κατεσκευασμένα	ἐπειδὴ τεμὼν ὁ Πλούταρχος ἐν
[15, 32]	ἐγέννα. Ῥευστικῶς δ´ αὕτη διακειμένη	κατεφέρετο	πρὸς τοὺς κοίλους τόπους καὶ
[15, 1]	ἐν τῷ πρὸ τούτου συγγράμματι	κατεφώρασα,	διὰ τούτων ἁπάντων τῆς ἡμετέρας
[15, 17]	τὴν φθορὰν ἀμύνειν δύνηται καὶ	κατέχῃ,	ἐμοὶ μὲν οὐ δοκεῖ ἄλλο
[15, 22]	ὄγκον ἀμφοτέρων καὶ τὸ πᾶν	κατεχόντων,	καὶ μηδεμίαν αὔξην γεγονέναι ἐπεμβληθέντος
[15, 22]	οὐκ ἔστιν ἄλλους ἐνσημαίνεσθαι ἐκείνων	κατεχόντων,	ὥστε ἄλλαι αἰσθήσεις οὐκ ἔσονται,
[15, 6]	τούτους Ἀριστοτέλης μεταθεῖναι, τῇ μὲν	κατηγορίᾳ	τοῦ δόγματος ἀντισχεῖν ἀδυνατήσαντας, τὸ
[15, 1]	τοῦ λείποντος ταῖς καθ´ ἡμῶν	κατηγορίαις	σκέμματος τὴν καταρχὴν τῆς δευτέρας
[15, 2]	διαφθεῖραι. Τὴν μὲν γὰρ Δημοχάρους	κατηγορίαν	κατὰ τῶν φιλοσόφων τί χρὴ
[15, 1]	κεκριμένον εὐλόγου πάσης ἀπολύοιτ´ ἂν	κατηγορίας,	ὅτι δὴ μὴ ἀγνοίᾳ τῶν
[15, 4]	Κἂν (κατὰ) τὰς δέκα δὲ	κατηγορίας	παρὰ σοῦ μάθῃ τις δεκαχῇ
[15, 62]	τε Πλειάδα αὐτοῖς τοῖς ὄμμασι	κατίδοιμεν	τὸν πάντα κόσμον καὶ τὴν
[15, 5]	ὢν καὶ ταῖς ἀνθρωπίναις ὀρέξεσι	κατισχημένος,	ἂν καταφρονήσῃ τῶν θεῶν καὶ
[15, 13]	δημιουργήσειν, εἶθ´ οὕτω τῷ νοηθέντι	κατόπιν	ἐπὶ τῶν πραγμάτων προσάγειν τὴν
[15, 1]	φιλοσόφων ἄνωθεν ὡς ἀπὸ σκηνῆς	κατοπτεῦσαι	καὶ τὴν λοιπὴν δὲ πᾶσαν
[15, 50]	φύσει γεώδους· βλέπεσθαι δὲ τοῦτο	κατοπτρικῶς,	ὑποτιθεμένην τῷ δίσκῳ. Ἀναξίμανδρος τοῦ
[15, 8]	εἰκότως, ὅτι μηδὲ πρὸς βίου	κατόρθωσιν	τοῖς περὶ ταῦτα ἀσχολουμένοις λυσιτελεῖν
[15, 38]	ἄνω, τοῖς δὲ βαρέσι τὴν	κάτω.	Ἐμπεδοκλῆς μὴ διὰ παντὸς ἑστῶτας
[15, 10]	περὶ τὴν ῥίζαν καὶ τὰ	κάτω	ἐν πολλοῖς τῶν φυτῶν ἡ
[15, 8]	εὔλογον ἄνω τι αὐτῶν ἢ	κάτω	λέγεσθαι· ὅδε ἀντιτίθησι πανταχόθεν καταβάλλειν
[15, 8]	πρὸς τοὺς τόπους οἰκειότητας τὸ	κάτω	λέγοιτο ἑκάστοις ἐφ´ ὃ φέροιντο,
[15, 50]	ἄνω γίνεσθαι, τὸ δὲ κυρτὸν	κάτω	πρὸς τὴν ἡμετέραν ὄψιν. Ξενοφάνης
[15, 8]	τὴν πρὸς τὸ ἄνω καὶ	κάτω	σχέσιν ἐφαίνετο λέγεσθαι, σκεψαμένου, εἴτε
[15, 32]	τὸ μετέωρον, ἐκωλύετο δὲ ταῦτα	κάτω	φέρεσθαι, ἐβιάζετο {δὲ} πρὸς τοὺς
[15, 8]	μὲν τόπον τὸν ἐν μέσῳ	κάτω	φησί, τὸν δὲ πέριξ ἄνω.
[15, 8]	λέγεσθαι, σκεψαμένου, εἴτε ἔστι τι	κάτω	φύσει καὶ ἄνω εἴτε μή,
[15, 55]	καὶ πεπερασμένην. Ξενοφάνης ἐκ τοῦ	κατωτέρου	μέρους εἰς ἄπειρον {μέρος} ἐρριζῶσθαι,
[15, 22]	πρὸς τοὺς αὐτοὺς ἀποτεινομένου· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚΒʹ	Πρὸς τοὺς Στωϊκούς, ὅτι οὐ
[15, 23]	τοῦτον γράφει τὸν τρόπον· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚΓʹ	Δόξαι τῶν φυσικῶν φιλοσόφων ἀπὸ
[15, 24]	ὑπὸ τοῦ πυρὸς ἀνημμένον. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚΔʹ	Περὶ μεγέθους ἡλίου. Ἀναξίμανδρος τὸν
[15, 25]	τι μείζω ἢ ἐλάττω. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚΕʹ	Περὶ σχήματος ἡλίου. Ἀναξιμένης πλατὺν
[15, 4]	τὰ μείζω καὶ ἐν ὕψει	κείμενα.	Ὁρᾷς ἵν´ ἔστ´ ἐκεῖνος ὑψηλὸς
[15, 57]	οἰκουμένην γῆν, ἐξ ἐναντίας δὲ	κειμένην	τε καὶ περιφερομένην τῇ ἀντίχθονι,
[15, 22]	ὑποδέξεται καὶ ἐν αὐτῇ ἀμερῆ	κείσεται.	Πῶς δ´ ἂν καὶ σώματος
[15, 3]	γὰρ τῷ θεῷ τὰ πάντα	κεῖσθαι	καὶ παρ´ αὐτοῦ τὰ πάντα
[15, 22]	δὲ δὴ σῶμα ὂν σώματι	κεκρᾶσθαι	ὅλον δι´ ὅλων, ὡς ὅπου
[15, 1]	τούτων ἀναχωρήσεως τὸ παρ´ ἡμῖν	κεκριμένον	εὐλόγου πάσης ἀπολύοιτ´ ἂν κατηγορίας,
[15, 1]	ἀποδείξεις τοῦ μὴ ἀσκόπως ἡμᾶς,	κεκριμένῳ	δὲ καὶ σώφρονι λογισμῷ πρὸ
[15, 4]	ἀρετῆς οὐκ αὔταρκες εὐδαίμονα τὸν	κεκτημένον	ἀποφῆναι, καὶ ἡ ἀρετὴ κατὰ
[15, 17]	τῶν σωμάτων πάθης, ἵνα κἀκείνοις	κεκυκημένοις	τὴν φθορὰν ἀμύνειν δύνηται καὶ
[15, 1]	αὐτοῖς θεολόγων τε καὶ ποιητῶν	κεκωμῳδήκασιν,	ἀλλὰ καὶ τούτων τὰς σεμνοπρεπεῖς
[15, 4]	ἀρετή (ἐπεὶ οὐ παλινάγρετον, ὅττι	κεν	οὗτος τῇ κεφαλῇ ἐπινεύσει τοῦτο
[15, 23]	ἡμᾶς τὸ φῶς· ὥστε προσεοι	κέναι	ἡλίου τὸ ἐν οὐρανῷ πυρῶδες
[15, 50]	ὑφ´ ἡμῶν καὶ οὕτως ὥσπερ	κενεμβατοῦντος	ἔκλειψιν ὑποφαίνειν. Ὁ δ´ αὐτὸς
[15, 62]	τρόπον· Φοιτᾷ δὲ βροτολοιγὸς ἔρις	κενεὸν	λελακυῖα, νείκης ἀνδροφόνοιο κασιγνήτη καὶ
[15, 15]	τούτῳ πάντα περιέχεσθαι τὰ σώματα,	κενὸν	δὲ μηδὲν ὑπάρχειν ἐν αὐτῷ.
[15, 40]	Πυθαγόρου ἐκτὸς εἶναι τοῦ κόσμου	κενόν,	εἰς ὃ ἀναπνεῖ ὁ κόσμος
[15, 2]	καὶ Εὐβούλου τόδε δούλου μνῆμα	κενὸν	κενόφρων θῆκεν Ἀριστοτέλης· ὃς διὰ
[15, 34]	τὰ ἄτομα εἰσηγοῦνται καὶ τὸ	κενόν,	οὔτ´ ἔμψυχον οὔτε προνοίᾳ διοικεῖσθαι,
[15, 44]	πρῶτα, τὴν ἄτομον καὶ τὸ	κενὸν	τὸ ἀσώματον. Ἀριστοτέλης καὶ Πλάτων
[15, 2]	Εὐβούλου τόδε δούλου μνῆμα κενὸν	κενόφρων	θῆκεν Ἀριστοτέλης· ὃς διὰ τὴν
[15, 58]	ἀνατολὰς περὶ τὸ ἴδιον αὐτῆς	κέντρον.	Δημόκριτος κατ´ ἀρχὰς μὲν πλάζεσθαι
[15, 22]	ἐλθόντων; Δεῖ τοίνυν τοῦτο ὥσπερ	κέντρον	εἶναι, γραμμὰς δὲ συμβαλλούσας ἐκ
[15, 37]	κέντρου· ἀρχὴ δὲ σφαίρας τὸ	κέντρον.	Πυθαγόρας ἀπὸ πυρὸς καὶ τοῦ
[15, 37]	γένεσιν τοῦ κόσμου, καθάπερ ἀπὸ	κέντρου·	ἀρχὴ δὲ σφαίρας τὸ κέντρον.
[15, 20]	τοῦ σπέρματος τοῦ τῶν προγόνων	κέρασμα	καὶ μίγμα τῶν τῆς ψυχῆς
[15, 22]	ὄγκος πᾶς ἀφαιρεῖται ὅπερ ἦν,	κερματιζομένου	δὲ τοῦ σώματος ἐφ´ ἑκάστῳ
[15, 1]	ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΣΥΓΓΡΑΜΜΑ ΤΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΙΚΗΣ ΠΡΟΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Αʹ Προοίμιον περὶ ἁπάσης τῆς
[15, 2]	φιλοσοφίας τάδε περὶ αὐτοῦ γράφει·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Βʹ Περὶ τῆς κατ´ Ἀριστοτέλην
[15, 3]	δογματικὴν Ἀριστοτέλους φιλοσοφίαν θεωρῆσαι καιρός.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Γʹ Περὶ τῶν κατὰ Ἀριστοτέλην
[15, 4]	γνώριμοι, πάρεστι μαθεῖν διὰ τούτων·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Δʹ Ἀττικοῦ Πλατωνικοῦ πρὸς Ἀριστοτέλην,
[15, 5]	εἰς τοῦτο διαφερόντων φαίνονται λέγοντες.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Εʹ Τοῦ αὐτοῦ πρὸς τὸν
[15, 7]	ἣν εἰσηγήσατο Ἀριστοτέλης, ταῦτα παραθετέον·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ζʹ Τοῦ αὐτοῦ πρὸς τὸν
[15, 8]	τῷ Πλάτωνι τὸν Ἀριστοτέλην παρίστησιν·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ηʹ Τοῦ αὐτοῦ πρὸς τὸν
[15, 9]	περὶ ταῦτα ἀσχολουμένοις λυσιτελεῖν ἐνομίσθη.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Θʹ Τοῦ αὐτοῦ πρὸς τὸν
[15, 10]	Πλωτίνου τόνδ´ ἔχοντα τὸν τρόπον·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ιʹ Πλωτίνου ἐκ τοῦ περὶ
[15, 16]	ψυχῆς τοῦτον ἐχούσας τὸν τρόπον·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΙϚ Πορφυρίου πρὸς τὴν τῶν
[15, 11]	Πρὸς Βόηθον περὶ ψυχῆς εἰρημένα·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΙΑʹ Πορφυρίου περὶ τοῦ αὐτοῦ.
[15, 12]	οὐκ ἄν τις, φησίν, αἰσχυνθείη.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΙΒʹ Πρὸς τὸν αὐτὸν διενεχθέντα
[15, 13]	τῶν δυνάμεων τῶν πραγμάτων λαμβανομένων.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΙΓ. Πρὸς τὸν αὐτὸν διαπαίξαντα
[15, 14]	φιλοσοφίας δόγματα ὧδέ πως ἔχει·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΙΔʹ Περὶ τῆς τῶν Στωϊκῶν
[15, 15]	καθάπερ ἐν εὐνομωτάτῃ τινὶ πολιτείᾳ.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΙΕʹ Ὁποίαν δόξαν ἐπάγοντα οἱ
[15, 17]	τις ἐπιὼν ἐπὶ πλέον μηκύνοι;	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΙΖʹ Ὅτι οὐκ ἂν εἴη
[15, 18]	δίκαιον ἐφάνη πρεσβεῦσαι τὸ ἀσώματον.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΙΗʹ Ὅπως οἱ Στωϊκοὶ περὶ
[15, 19]	περὶ τῆς ἐκπυρώσεως τῶν ὅλων.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΙΘʹ Ὅπως δοξάζουσιν οἱ Στωϊκοὶ
[15, 20]	οὔτε ἔξωθέν τινος ἀναιρήσοντος αὐτήν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Κʹ Ὅπως οἱ αὐτοὶ περὶ
[15, 26]	Ἑβραίων λόγια οὐδὲν τούτων περιεργάζονται.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚϚ Περὶ σελήνης. Ἀναξίμανδρος κύκλον
[15, 21]	ἡμᾶς συντόμως ἀντειρημένα διὰ τούτων·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚΑʹ Λογγίνου πρὸς τὴν τῶν
[15, 13]	πρότερον συνέστησαν λόγοι Τὸ δὲ	κεφάλαιον	καὶ τὸ κῦρος τῆς Πλάτωνος
[15, 22]	τοιάδε πρὸς τοὺς αὐτοὺς ἀποτεινομένου·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚΒʹ Πρὸς τοὺς Στωϊκούς, ὅτι
[15, 23]	συναγαγὼν τοῦτον γράφει τὸν τρόπον·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚΓʹ Δόξαι τῶν φυσικῶν φιλοσόφων
[15, 24]	τρήσεσιν, ὑπὸ τοῦ πυρὸς ἀνημμένον.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚΔʹ Περὶ μεγέθους ἡλίου. Ἀναξίμανδρος
[15, 25]	μικρῷ τι μείζω ἢ ἐλάττω.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚΕʹ Περὶ σχήματος ἡλίου. Ἀναξιμένης
[15, 27]	Πυθαγόρας κατὰ τὸ πυροειδὲς σχῆμα.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚΖʹ Περὶ μεγέθους σελήνης. Οἱ
[15, 28]	καὶ γὰρ ἀπ´ αὐτοῦ φωτίζεσθαι.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚΗʹ Περὶ σχήματος σελήνης. Οἱ
[15, 29]	σκαφοειδῆ. Ἐμπεδοκλῆς δισκοειδῆ. Ἄλλοι κυλινδροειδῆ.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚΘʹ Περὶ φωτισμῶν σελήνης. Ἀναξίμανδρος
[15, 36]	ᾧ καὶ τὰ περίγεια κηραίνεται.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΛϚ Πόθεν τρέφεται ὁ κόσμος.
[15, 30]	διὰ τοῦτο καὶ ἀμαυροτέραν φαίνεσθαι.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Λʹ Τίς ἡ οὐσία τῶν
[15, 31]	ἀπογινώσκει τούτων, ἐχόμενος τοῦ ἐνδεχομένου.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΛΑʹ Περὶ σχημάτων ἀστέρων Οἱ
[15, 32]	αὐτῆς μάνθανε τοῦ Πλουτάρχου φωνῆς·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΛΒʹ Πῶς συνέστηκεν ὁ κόσμος.
[15, 33]	ἐπὶ τὰ πρῶτα τῶν εἰρημένων.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΛΓʹ Εἰ ἓν τὸ πᾶν.
[15, 34]	αἱ ἄτομοι ἢ τὰ στοιχεῖα.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΛΔʹ Εἰ ἔμψυχος ὁ κόσμος
[15, 35]	κατὰ συμβεβηκός, οὐ προηγουμένως μετέχειν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΛΕʹ Εἰ ἄφθαρτος ὁ κόσμος.
[15, 37]	τὰς ἀναθυμιάσεις τροφὰς τοῦ κόσμου.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΛΖʹ Ἀπὸ ποίου πρώτου ἤρξατο
[15, 38]	δὲ καὶ ἐν τούτοις πυθαγορίζει.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΛΗʹ Περὶ τάξεως τοῦ κόσμου.
[15, 39]	ς του} τοὺς ἀλλήλων μεταλαμβάνειν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΛΘʹ Τίς ἡ> αἰτία τοῦ
[15, 46]	Στωϊκοὶ ἐννοήματα ἡμέτερα τὰς ἰδέας.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΜϚ Περὶ τάξεως ἀστέρων. Ξενοκράτης
[15, 40]	καθὸ καὶ τὸν ὅλον κόσμον.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Μʹ Περὶ τοῦ ἐκτός. Οἱ
[15, 41]	κόσμου διάκενον εἶναι μήτ´ ἐντός.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΜΑʹ Τίνα δεξιὰ τοῦ κόσμου
[15, 42]	δὲ τὰ κατὰ τὸν χειμερινόν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΜΒʹ Περὶ οὐρανοῦ. Ἀναξιμένης τὴν
[15, 43]	ἐν ἑκατέρῳ τῶν ἡμισφαιρίων περιέχοντα.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΜΓʹ Περὶ δαιμόνων καὶ ἡρώων.
[15, 44]	Ἐπίκουρος δὲ οὐδὲν τούτων ἐγκρίνει.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΜΔʹ Περὶ ὕλης. Ὕλη ἐστὶ
[15, 45]	ἀμερῆ καὶ τὰς ἀτόμους, ἄμορφον.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΜΕʹ Περὶ ἰδέας. Ἰδέα δέ
[15, 47]	τῶν ἄστρων καὶ τοὺς πλανήτας.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΜΖʹ Περὶ τῆς τῶν ἄστρων
[15, 48]	ἥλιον, τὸν Φωσφόρον, τὸν Στίλβοντα.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΜΗʹ Πόθεν φωτίζονται οἱ ἀστέρες.
[15, 49]	τὰ ἄστρα ἐξ αὐτοῦ τρέφεσθαι.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΜΘʹ Περὶ τῶν καλουμένων Διοσκούρων.
[15, 50]	δέους καὶ καταπλήξεως εἶναι στιλβηδόνας.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Νʹ Περὶ ἐκλείψεως ἡλίου. Θαλῆς
[15, 56]	τὸν δὲ ἥλιον τοῦ ἀέρος.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΝϚ Περὶ σχήματος γῆς. Θαλῆς
[15, 51]	δὲ κυκλεῖσθαι διὰ τὴν ἀπόστασιν.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΝΑʹ Περὶ ἐκλείψεως σελήνης. Ἀναξίμανδρος
[15, 52]	μᾶλλον δὲ τῆς σελήνης ἀντιφραττομένης.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΝΒʹ Περὶ ἐμφάσεως αὐτῆς, καὶ
[15, 53]	εἶναι αὐτῆς ἀκήρατον τὸ σύγκριμα.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΝΓʹ Περὶ τῶν ἀποστημάτων τῆς
[15, 54]	τῆς γῆς μυριάδας οηʹ σταδίων.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΝΔʹ Περὶ ἐνιαυτῶν. Ἐνιαυτός ἐστι
[15, 55]	δὲ καὶ τὰ περὶ γῆς·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΝΕʹ Περὶ γῆς. Θαλῆς καὶ
[15, 57]	πλάτει, κοίλην δὲ τῷ μέσῳ.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΝΖʹ Περὶ θέσεως τῆς γῆς.
[15, 58]	ταῖς δυσὶ ζώναις ταῖς τροπικαῖς.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΝΗʹ ΠΕΡΙ ΕΓΚΛΙΣΕΩΣ ΓΗΣ. Οἱ
[15, 59]	ἄκουε καὶ τῶν περὶ θαλάσσης·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΝΘʹ Περὶ θαλάσσης, πῶς συνέστη
[15, 60]	περὶ τούτων ὧδέ πως διαπεφωνήκασιν·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ξʹ Περὶ μερῶν τῆς ψυχῆς.
[15, 61]	αἰσθητικοῦ μετέχει, τοῦ πλείονος διαπνεομένου.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΞΑʹ Περὶ ἡγεμονικοῦ. Πλάτων, Δημόκριτος
[15, 62]	ὧδέ πη γράφων ἐν Ἀπομνημονεύμασιν·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΞΒʹ Ὅτι καὶ τῶν Ἑλλήνων
[15, 6]	βουλόμενον γενητὸν εἶναι τὸν κόσμον·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Τοῦ αὐτοῦ πρὸς τὸν αὐτὸν,
[15, 4]	παλινάγρετον, ὅττι κεν οὗτος τῇ	κεφαλῇ	ἐπινεύσει τοῦτο αὐτὴν ἀφαιρεῖσθαι τολμῶσιν.
[15, 61]	Πλάτων, Δημόκριτος ἐν ὅλῃ τῇ	κεφαλῇ.	Στράτων ἐν μεσοφρύῳ. Ἐρασίστρατος περὶ
[15, 7]	γὰρ ἀπομιμησάμενοι τοῦδε τοῦ ἀνδριάντος	κεφαλήν,	ἄλλου δὲ τὸ στέρνον, ἑτέρου
[15, 7]	Ὅμηρος· Ὄμματα, γάρ φησι, καὶ	κεφαλὴν	ἴκελος Διὶ τερπικεραύνῳ, Ἄρει δὲ
[15, 61]	λογικὸν καὶ νοερὸν περὶ τὴν	κεφαλήν.	Τοσαῦτα μὲν δὴ καὶ τὰ
[15, 61]	Τῶν νεωτέρων τινὲς διήκειν ἀπὸ	κεφαλῆς	μέχρι τοῦ διαφράγματος. Πυθαγόρας τὸ
[15, 22]	πάρεστι τούτων ψυχή, τοῦτο ἐπακτῷ	κέχρηται	τῇ ζωῇ. Ἄλλα δὲ παρὰ
[15, 45]	ἀπέλιπε καὶ ἰδέας, οὐ μὴν	κεχωρισμένας	τῆς ὕλης, ἔξω γεγονὼς τοῦ
[15, 43]	εἶναι δὲ καὶ ἥρωας τὰς	κεχωρισμένας	ψυχὰς τῶν σωμάτων, καὶ ἀγαθοὺς
[15, 7]	ἂν εἴη τῆς ὕλης, ἧς	κεχωρισμένον	ἀσώματον ἀναγκαίως ὁμολογοῖτ´ ἄν. Ἔτι
[15, 27]	κατὰ τὸ πυροειδὲς σχῆμα. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚΖʹ	Περὶ μεγέθους σελήνης. Οἱ Στωϊκοὶ
[15, 28]	γὰρ ἀπ´ αὐτοῦ φωτίζεσθαι. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚΗʹ	Περὶ σχήματος σελήνης. Οἱ Στωϊκοὶ
[15, 13]	καὶ δημιουργὸν καὶ δεσπότην καὶ	κηδεμόνα	καὶ γνωρίζων ἐκ τῶν ἔργων
[15, 5]	τῶν θεῶν κατ´ αὐτὸν πᾶσαν	κηδεμονίαν	ὑπὲρ τῆς σωτηρίας τῶν οἰκείων
[15, 5]	τοὺς θεοὺς ἀποσχέσθαι τῆς ἀνθρώπων	κηδεμονίας	εἰς ταὐτὸν ἐλθόντας αὐτοῖς καθάπερ
[15, 6]	οὔτε τινὸς ποιητοῦ οὔτε τινὸς	κηδεμόνος	πρὸς τὸ γενέσθαι καλῶς χρεία,
[15, 5]	ἡ πρὸς τὸ θεῖον ὅτι	κήδοιτο	ἀπιστία τὴν ἀδικίαν ἐπιρρώννυσι. Τί
[15, 35]	ἐν ᾧ καὶ τὰ περίγεια	κηραίνεται.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛϚ Πόθεν τρέφεται ὁ
[15, 4]	Καὶ γὰρ αἱ τοῦ σώματος	κῆρες,	μυρίαι δὲ αὗται, καὶ πενία
[15, 4]	δίκαιος εὐδαίμων καὶ μακάριος. Ὑπὸ	κήρυκι	γοῦν αὐτῷ τῷ μεγαλοφωνοτάτῳ κηρύττει,
[15, 4]	κήρυκι γοῦν αὐτῷ τῷ μεγαλοφωνοτάτῳ	κηρύττει,	καθάπερ ἀθλητήν τινα νικηφόρον, τὸν
[15, 4]	τοῦ μὲν βοῶντος ἑκάστοτε καὶ	κηρύττοντος	ὅτι εὐδαιμονέστατος ὁ δικαιότατος, τοῦ
[15, 22]	τὸ αἰσθάνεσθαι ἢ οἷον ἐν	κηρῷ	ἐνσημανθεῖσαι ἀπὸ δακτυλίων σφραγῖδες, εἴτ´
[15, 2]	Ἠλίθια δὲ διαβέβληκεν αὐτὸν καὶ	Κηφισόδωρος,	ὁ Ἰσοκράτους μαθητής, τρυφερὸν καὶ
[15, 29]	Ἐμπεδοκλῆς δισκοειδῆ. Ἄλλοι κυλινδροειδῆ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΚΘʹ	Περὶ φωτισμῶν σελήνης. Ἀναξίμανδρος ἴδιον
[15, 50]	τῶν ἀπλανῶν, τὴν δὲ σελήνην	κινεῖ	περὶ τὸν ἡλιακὸν κύκλον καὶ
[15, 21]	π) νοίας τῶν Μουσῶν, ἣ	κινεῖν	αὐτοὺς ἐπὶ ταῦτα πέφυκε, σεμνότερα
[15, 21]	Ἐπίκουρος καὶ Χρύσιππος ἅπαντα λίθον	κινεῖν	καὶ πᾶσαν ἐρευνᾶν δύναμιν σώματος
[15, 11]	εἰπόντα καὶ ἀκίνητον παντελῶς οὖσαν	κινεῖν	ὑπειληφότα ῥητέον, πόθεν οἱ ἐνθουσιασμοὶ
[15, 9]	εἶναί τε ἐφ´ αὑτοῦ καὶ	κινεῖσθαι,	ἀλλ´ οὐδ´ ὅσον ἐπὶ τοῦ
[15, 8]	σῶμα ᾧ μὲν ἔξωθεν τὸ	κινεῖσθαι,	ἄψυχον, ᾧ δὲ ἔνδοθεν αὐτῷ
[15, 8]	ἐν κύκλῳ κινήσεως, ταύτη αὐτὸν	κινεῖσθαι.	Ἡ δὲ αἴσθησις τὰ μὲν
[15, 8]	ἅτε θεῖον ὄντα τὴν καλλίστην	κινεῖσθαι	κίνησιν· καλλίστης δ´ οὔσης τῆς
[15, 8]	τῶν οἰκείων τόπων παρέχει τὸ	κινεῖσθαι	πάλιν ἀφ´ αὑτῶν ἡ πρὸς
[15, 8]	καὶ ψυχὴν ἔχοντα καὶ σῶμα	κινεῖσθαι	τὴν ἰδίαν κίνησιν (Πᾶν γὰρ
[15, 62]	καὶ τοῖς μὲν ἀεὶ πάντα	κινεῖσθαι,	τοῖς δὲ οὐδὲν ἄν ποτε
[15, 46]	Ξενοκράτης κατὰ μίαν ἐπιφάνειαν οἴεται	κινεῖσθαι	τοὺς ἀστέρας. Οἱ ἄλλοι Στωϊκοὶ
[15, 62]	καὶ τοὺς μὲν ἀξιοῦν ἅπαντα	κινεῖσθαι,	τοὺς δὲ καθάπαξ μηδέν. Καὶ
[15, 17]	γίνεται οὔτε αὔξεται οὔτε κίνησιν	κινεῖται	ἄλλην οὐδεμίαν, καὶ διὰ ταῦτα
[15, 11]	ἀκινήτοις σωματικαῖς, καθ´ ἃς ἢ	κινεῖται	ἢ ποιόν ἐστι τὸ ὑποκείμενον,
[15, 62]	τοῖς δὲ οὐδὲν ἄν ποτε	κινηθῆναι·	καὶ τοῖς μὲν ἅπαντα γίγνεσθαί
[15, 9]	γὰρ ψυχῆς ταῦτά φησι τὰ	κινήματα	ὁ τῆς φύσεως, ὥς φασι,
[15, 8]	ὁ μὲν πρὸς τῇ κοινῇ	κινήσει	τῶν ἄστρων, καθ´ ἣν ἐν
[15, 9]	δῴημεν εἶναι ψυχήν· αἱ δὲ	κινήσεις	αὐτῆς ἀφανοῦς οὔσης ἀναγκάζειν ἡμᾶς
[15, 9]	ἀπηναγκάσθη, ὡς καὶ τὰς πρωτουργοὺς	κινήσεις	ἀφελέσθαι τῆς ψυχῆς, τὸ βουλεύσασθαι,
[15, 22]	δὲ πολλά. Τὰς δὲ δὴ	κινήσεις	πῶς διαφόρους, ἀλλ´ οὐ μίαν,
[15, 8]	ἀλλ´ οὐ τῆς ἐν κύκλῳ	κινήσεως	(αἰτίαν ἔχει. Εἰ γὰρ) τοῖς
[15, 8]	σχῆμα τὴν αἰτίαν ἔχει τῆς	κινήσεως,	ἀλλ´ ἡ ῥοπή, σῶμα οὐ
[15, 47]	τῆς τῶν ἄστρων φορᾶς καὶ	κινήσεως.	Ἀναξαγόρας, Δημόκριτος, Κλεάνθης ἀπ´ ἀνατολῶν
[15, 41]	ἀφ´ ὧν ἡ ἀρχὴ τῆς	κινήσεως,	ἀριστερὰ δὲ τὰ δυτικά. Ἐμπεδοκλῆς
[15, 8]	δὲ καὶ ταύτης ἀφαιρεῖται τῆς	κινήσεως	αὐτούς, ἣν ὡς ἔμψυχοι κινοῦνται,
[15, 22]	μίαν, μιᾶς οὔσης παντὸς σώματος	κινήσεως;	Εἰ δὲ τῶν μὲν προαιρέσεις,
[15, 12]	ἅπασιν ἀρχὴ καὶ πηγὴ τῆς	κινήσεως	ἡ ψυχή. Καὶ ὃ μὲν
[15, 9]	ἡ διδασκαλία τοῦ τρόπου τῆς	κινήσεως,	καθ´ ὃν αὐτοκίνητον αὐτήν φαμεν,
[15, 32]	τῶν ἄστρων φορᾶς τε καὶ	κινήσεως·	καὶ πρὸς τούτοις ὁπόθεν φωτίζονται
[15, 8]	καὶ κουφότητες τὴν ἀρχὴν τῆς	κινήσεως	παρείχοντο, τὸ δὲ πέμπτον σῶμα,
[15, 8]	αὐτὴ παρέσχε τὴν πίστιν τῆς	κινήσεως.	Περὶ δὲ τῆς τοῦ παντὸς
[15, 8]	τῆς φαντασίας τὴν ὑπὲρ τῆς	κινήσεως	πίστιν λαμβάνοντος, ἀλλ´ οὐκ ἀπὸ
[15, 8]	δ´ οὔσης τῆς ἐν κύκλῳ	κινήσεως,	ταύτη αὐτὸν κινεῖσθαι. Ἡ δὲ
[15, 12]	εἶναί φησιν, οἷον ἀρχὴν εἶναι	κινήσεως,	τοῦτο δὲ εἶναι ψυχὴν οὐ
[15, 8]	Περὶ δὲ τῆς τοῦ παντὸς	κινήσεως	ὡς μὲν οὐκ ἐν κύκλῳ
[15, 8]	τὰ μεταξύ, τὴν ἐν κύκλῳ	κίνησιν	ἀπέδωκε τῇ ψυχῇ· ὁ δ´,
[15, 8]	οἱ πλανώμενοι, καὶ ἑτέραν αὐτοῖς	κίνησιν	ἀποδίδωσιν, ἣν δὴ καὶ ἄλλως
[15, 8]	ὄντες εἰκότως σφαιρικὴν ἄν τινα	κίνησιν	ἕκαστος κινοῖτο περιδινούμενος. Ὁ δὲ
[15, 32]	Πνευματούμενος δὲ οὗτος κατὰ τὴν	κίνησιν	καὶ περιλαμβάνων τὰ ἄστρα συμπεριῆγεν
[15, 8]	θεῖον ὄντα τὴν καλλίστην κινεῖσθαι	κίνησιν·	καλλίστης δ´ οὔσης τῆς ἐν
[15, 17]	γοῦν γίνεται οὔτε αὔξεται οὔτε	κίνησιν	κινεῖται ἄλλην οὐδεμίαν, καὶ διὰ
[15, 9]	τῶν μηδὲ τὸ παράπαν αὐτῇ	κίνησιν	νεμόντων; Ναί· ἀλλὰ κατά γε
[15, 8]	καὶ σῶμα κινεῖσθαι τὴν ἰδίαν	κίνησιν	(Πᾶν γὰρ σῶμα ᾧ μὲν
[15, 49]	νεφέλια εἶναι κατὰ τὴν ποιὰν	κίνησιν	παραλάμποντα. Μητρόδωρος τῶν ὁρώντων ὀφθαλμῶν
[15, 8]	φύσει κινουμένων ἁπλῆν καὶ εὐθεῖαν	κίνησιν,	πυρὸς μὲν ἐπὶ τὰ ἐκτός,
[15, 32]	ἀπρονόητον καὶ τυχαίαν ἐχόντων τὴν	κίνησιν	συνεχῶς τε καὶ τάχιστα κινουμένων,
[15, 9]	γε ἐν τῷ σώματι καὶ	κίνησίν	τινα καὶ ἔργα καὶ πράξεις
[15, 38]	μὲν οὐρανίοις ἀποδεδόσθαι τὴν κυκλικὴν	κίνησιν,	τῶν δ´ ὑπ´ ἐκεῖνα τεταγμένων
[15, 8]	σφαιρικὴν ἄν τινα κίνησιν ἕκαστος	κινοῖτο	περιδινούμενος. Ὁ δὲ καὶ ταύτης
[15, 38]	καὶ τούτων τὰ μέν τινα	κινούμενα,	τὰ δὲ ἀκίνητα. Πλάτων πῦρ
[15, 11]	ἐνεστὼς βλεπούσης καὶ κατὰ ταὐτὸ	κινουμένης,	πόθεν δὲ καὶ ἐπὶ τῆς
[15, 8]	Τοῖς μὲν γὰρ ἐπ´ εὐθείας	κινουμένοις	αἱ βαρύτητες καὶ κουφότητες τὴν
[15, 12]	Πλάτωνος αὖ δεικνύντος ὅτι τοῖς	κινουμένοις	ἅπασιν ἀρχὴ καὶ πηγὴ τῆς
[15, 8]	Εἰ γὰρ) τοῖς ἐπ´ εὐθείας	κινουμένοις	(οὐ) τὸ σχῆμα τὴν αἰτίαν
[15, 8]	ἔνδοθεν αὐτῷ ἐξ αὑτοῦ, ἔμψυχον	κινούμενον	δὲ ἅτε θεῖον ὄντα τὴν
[15, 6]	ἄγον, πλημμελῶς δὲ καὶ ἀτάκτως	κινούμενον,	εἰς τάξιν ἤγαγεν ἐκ τῆς
[15, 20]	συμφυὲς γενόμενον κρυφθέν τε φύει	κινούμενον	καὶ ἀναρριπιζόμενον ὑπ´ ἐκείνου, προσλαμβάνον
[15, 8]	τεσσάρων σωμάτων καὶ πάντων φύσει	κινουμένων	ἁπλῆν καὶ εὐθεῖαν κίνησιν, πυρὸς
[15, 32]	κίνησιν συνεχῶς τε καὶ τάχιστα	κινουμένων,	εἰς ταὐτὸ πολλὰ σώματα συνηθροίσθη,
[15, 8]	ἡμῖν ἀπὸ τῶν ἀστέρων ὡς	κινουμένων	πάθος εἶναι τῆς ἡμετέρας ὄψεως
[15, 8]	κινήσεως αὐτούς, ἣν ὡς ἔμψυχοι	κινοῦνται,	μόνην δὲ ἀπολείπει τὴν ὑπ´
[15, 8]	ἣν ἐν ταῖς σφαίραις ἐνδεδεμένοι	κινοῦνται	πάντες οἱ ἀστέρες, οἵ τε
[15, 58]	Ποντικὸς καὶ Ἔκφαντος ὁ Πυθαγόρειος	κινοῦσι	μὲν τὴν γῆν, οὐ μὴν
[15, 56]	σφαιροειδῆ τὴν γῆν. Ἀναξίμανδρος λίθῳ	κίονι	προσφερῆ τῶν ἐπὶ πέδων. Ἀναξιμένης
[15, 23]	τὸν ἥλιον. Ἐπίκουρος γήινον πύκνωμα	κισσηροειδὲς	καὶ σπογγοειδὲς ταῖς κατα τρήσεσιν,
[15, 30]	κατα φλέξαντα, τούτους ἠστερικέναι. Διογένης	κισσηρώδη	τὰ ἄστρα, διαπνοίας δ´ αὐτὰ
[15, 13]	Κράτητος δὲ ἐγένετο Ζήνων ὁ	Κιτιεύς,	ὁ τῆς τῶν Στωϊκῶν φιλοσόφων
[15, 15]	ἕκαστα. Ἡγεμονικὸν δὲ τοῦ κόσμου	Κλεάνθει	μὲν ἤρεσε τὸν ἥλιον εἶναι
[15, 21]	αἴσθησιν. Ζήνωνι μὲν γὰρ καὶ	Κλεάνθει	νεμεσήσειέ τις ἂν δικαίως οὕτως
[15, 13]	ἀρχηγός. Ζήνωνα δὲ Κλεάνθης διεδέξατο,	Κλεάνθην	δὲ Χρύσιππος, τοῦτον δὲ Ζήνων
[15, 47]	φορᾶς καὶ κινήσεως. Ἀναξαγόρας, Δημόκριτος,	Κλεάνθης	ἀπ´ ἀνατολῶν ἐπὶ δυσμὰς φέρεσθαι
[15, 13]	αἱρέσεως καταστὰς ἀρχηγός. Ζήνωνα δὲ	Κλεάνθης	διεδέξατο, Κλεάνθην δὲ Χρύσιππος, τοῦτον
[15, 18]	πρεσβύτατοι προσήκαντο, Ζήνων τε καὶ	Κλεάνθης	καὶ Χρύσιππος. Τὸν μὲν γὰρ
[15, 20]	βραχέα ἐπιλέγει· Περὶ δὲ ψυχῆς	Κλεάνθης	μὲν τὰ Ζήνωνος δόγματα παρατιθέμενος
[15, 2]	τὰς τυχούσας ὀψὲ τῆς ἡλικίας	κλεῖσαι;	Τίς δ´ ἂν πεισθείη τοῖς
[15, 22]	μένοι τὸ αὐτό, τοῦ ποσοῦ	κλεπτομένου,	ἅτε μὴ μέλον αὐτῷ ποσότητος
[15, 8]	ὁμοίου τινὸς οὐχ ἕξει πῇ	κλιθῇ,	ἀλλ´ ἐν κύκλῳ περιτεθὲν ὁποίῳ
[15, 50]	ἡλίους εἶναι καὶ σελήνας, κατὰ	κλίματα	τῆς γῆς καὶ ἀποτομὰς καὶ
[15, 8]	οὐχ ἕξει τῆς ἐπί τι	κλίσεως	αἰτίαν, Εἴτ´ ἐπὶ δεξί´ ἴωσι
[15, 56]	τυμπανοειδῆ. Δημόκριτος δισκοειδῆ τῷ πλάτει,	κοίλην	δὲ τῷ μέσῳ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΖʹ
[15, 26]	ὅμοιον δὲ εἶναι ἁρματείῳ τροχῷ	κοίλην	ἔχοντι τὴν ἁψῖδα καὶ πυρὸς
[15, 61]	Ἡρόφιλος ἐν τῇ τοῦ ἐγκεφάλου	κοιλίᾳ,	ἥτις ἐστὶ βάσις. Παρμενίδης ἐν
[15, 61]	καρδίᾳ. Διογένης ἐν τῇ ἀρτηριακῇ	κοιλίᾳ	τῆς καρδίας, ἥτις ἐστὶ πνευματική.
[15, 50]	σκαφοειδοῦς στροφήν, ὥστε τὸ μὲν	κοῖλον	ἄνω γίνεσθαι, τὸ δὲ κυρτὸν
[15, 23]	τροχῷ τὴν ἁψῖδα παραπλήσιον ἔχοντα,	κοῖλον,	πλήρη πυρός, κατά τι μέρος
[15, 32]	αὕτη διακειμένη κατεφέρετο πρὸς τοὺς	κοίλους	τόπους καὶ δυναμένους χωρῆσαί τε
[15, 4]	καὶ κάλλει καὶ ὅσα ἄλλα	κοινὰ	τῆς κακίας. Ὡς γὰρ τούτων
[15, 4]	λόγῳ. Τῆς γὰρ συμπάσης φιλοσοφίας	κοινῇ	γνώμῃ τῶν φιλοσοφησάντων τὴν ἀνθρωπίνην
[15, 8]	Ἔτι ὁ μὲν πρὸς τῇ	κοινῇ	κινήσει τῶν ἄστρων, καθ´ ἣν
[15, 19]	προελθὼν ὁ κοινὸς λόγος καὶ	κοινὴ	φύσις μείζων καὶ πλείων γενομένη
[15, 21]	ὅμως τὰ μὲν ἐκ τῆς	κοινῆς	ἐπινοίας τῶν ἀνθρώπων, τὰ δ´
[15, 4]	ἂν ἡμῖν εἴη κατὰ τοῦτο	κοινόν·	ἄλλων σοὶ δεῖ λόγων, ἄλλων
[15, 5]	τι χρηστὸν ἀπολαύειν μάλιστα μὲν	κοινὸν	καὶ ἀλόγων καὶ ἀψύχων, ἤδη
[15, 21]	Τί γάρ, ὦ πρὸς θεῶν,	κοινὸν	ὅλως ἀναθυμιάσει καὶ ψυχῇ; Ποῦ
[15, 4]	μὴ ἀρκεῖν πρὸς εὐδαιμονίαν πᾶσι	κοινόν.	Ὁπόταν οὖν τις ἐκ τούτων
[15, 19]	Ἐπὶ τοσοῦτον δὲ προελθὼν ὁ	κοινὸς	λόγος καὶ κοινὴ φύσις μείζων
[15, 4]	Καὶ πρῶτόν γε ἀπὸ τοῦ	κοινοῦ	καὶ μεγίστου καὶ κυριωτάτου τὴν
[15, 9]	νοῦ φήσαι τις ἂν αὐτὸν	κοινωνεῖν	Πλάτωνι· καὶ γὰρ εἰ μὴ
[15, 34]	μὲν γὰρ οὐράνια τούτων πάντων	κοινωνεῖν	σφαίρας γὰρ περιέχειν ἐμψύχους καὶ
[15, 12]	καὶ συναρμόσαντα ἑνός τινος ὁμοίου	κοινωνίᾳ.	Καὶ τοιοῦτον μέν τι πρᾶγμα
[15, 4]	οἰκείας μένει τάξεως, οὐκ ἔνι	κοινωνία	τοῖς γῆς πρὸς τὰ οὐρανοῦ
[15, 5]	καὶ μηδεμίαν ἡμῖν πρὸς αὐτὸ	κοινωνίαν	ἀπολιπεῖν, ἢ ἐν κόσμῳ τοὺς
[15, 15]	ἐχόντων, τῶν δὲ ἀνθρώπων ὑποτεταγμένων.	Κοινωνίαν	δ´ ὑπάρχειν πρὸς ἀλλήλους διὰ
[15, 5]	ἀφαιρούμενος τίνα πρὸς Πλάτωνα ἔχει	κοινωνίαν;	Ἢ πῶς ἂν ἐφ´ ἃ
[15, 22]	θαυμαστὰς ἐπισκέψασθαι φυσιολογίας, ὅτε μάλιστα	κοινῶς	πάντες Ἕλληνες θεοὺς ὁρατοὺς ἥλιον
[15, 48]	γὰρ φθαρτά, ἀλλὰ ἀΐδια. Πλάτων	κοινῶς	τὸν κόσμον ὅλον καὶ τὰ
[15, 2]	ἀδελφήν, θετὴν δὲ θυγατέρα Πυθιάδα,	κολακεύων	αὐτόν· Θεόκριτος γοῦν ὁ Χῖος
[15, 30]	μετέχοντας δὲ καὶ τῶν ἄλλων,	κόλλης	δίκην. Ξενοφάνης ἐκ νεφῶν μὲν
[15, 1]	τὰς τετραγῳδημένας ἐν φυσικαῖς ἀποδόσεσι	(κομπ(	ωδ) ίας τάς τε τῶν
[15, 22]	γὰρ καὶ ἐν αὐταῖς ταῖς	κόραις	(ἢ πῶς ἂν τὰ μέγιστα
[15, 4]	καὶ Ἀριστοτέλει φιλία περὶ τοῦ	κορυφαιοτάτου	καὶ κυριωτάτου τῆς εὐδαιμονίας δόγματος.
[15, 6]	αὐτή γε τῷ προσέσθαι τὸ	κοσμηθῆναι	τὴν ἐκ τοῦ θεοῦ προσωμολόγησεν
[15, 6]	ἐν οἷς ἔφθη κρατήσας καὶ	κοσμήσας	ὁ θεὸς ἔτι ἄξιον ἐν
[15, 32]	Τοιαύτη καὶ ἡ θαυμάσιος αὐτῶν	κοσμογονία.	Συνῆπται (δὲ) τούτοις ἄλλη τις
[15, 6]	ἀρέσκει καὶ κατὰ Πλάτωνα τὸν	κόσμον	ἀγένητον εἶναι. Δίκαιοι γάρ εἰσιν
[15, 15]	ἐκ τῆς πάσης οὐσίας ποιὸν	κόσμον	ἀΐδιον εἶναι καὶ θεόν· λέγεσθαι
[15, 33]	μέντοι τὸ πᾶν εἶναι τὸν	κόσμον,	ἀλλ´ ὀλίγον τι τοῦ παντὸς
[15, 33]	οὖν ἀπὸ τῆς Στοᾶς ἕνα	κόσμον	ἀπεφήναντο, ὃν δὴ καὶ τὸ
[15, 35]	καὶ ἀΐδιον καὶ ἄφθαρτον (τὸν)	κόσμον.	Ἀριστοτέλης τὸ ὑπὸ τὴν σελήνην
[15, 62]	μηδὲν πρὸς ἀνθρώπινον ἦθος καὶ	κόσμον	βίου τοῦ καθ´ ἡμᾶς συντείνοντας·
[15, 6]	ἡμετέραν ἀκοὴν ἀξιοῦντος Πλάτωνος τὸν	κόσμον	γεγονέναι κάλλιστον ἔργον ὑπὸ τοῦ
[15, 37]	τὰ περίγεια. Πλάτων ὁρατὸν τὸν	κόσμον	γεγονέναι πρὸς παράδειγμα τοῦ νοητοῦ
[15, 39]	Τίς ἡ> αἰτία τοῦ τὸν	κόσμον	ἐγκλιθῆναι. Διογένης, Ἀναξαγόρας μετὰ τὸ
[15, 15]	τὴν προτέραν ἀπόδοσιν ἀΐδιον τὸν	κόσμον	εἶναί φασι, κατὰ δὲ τὴν
[15, 14]	εἱμαρμένους χρόνους ἐκπυροῦσθαι τὸν σύμπαντα	κόσμον,	εἶτ´ αὖθις πάλιν διακοσμεῖσθαι. Τὸ
[15, 39]	γῆς ἐξαγαγεῖν ἐγκλιθῆναί πως τὸν	κόσμον	ἐκ τοῦ αὐτομάτου εἰς τὸ
[15, 36]	ἀΐδιος. Πλάτων αὐτὸν αὑτῷ τὸν	κόσμον	ἐκ τοῦ φθίνοντος κατὰ μεταβολὴν
[15, 33]	ἕνα στάχυν γεννηθῆναι καὶ ἕνα	κόσμον	ἐν τῷ ἀπείρῳ. Ὅτι δὲ
[15, 32]	ἡγεῖσθαι καὶ εἰ ἕνα τὸν	κόσμον	ἢ πλείους· καὶ εἴτε ἔμψυχος
[15, 31]	σφαιρικοὺς τοὺς ἀστέρας, καθάπερ τὸν	κόσμον	καὶ ἥλιον. Ἀναξιμένης ἥλων δίκην
[15, 6]	οὐκ ὄντα πρότερον ἐποίησε τὸν	κόσμον	καὶ ποιήσας εἰσαεὶ βουλόμενός γε
[15, 25]	Οἱ Στωϊκοὶ σφαιροειδῆ ὡς τὸν	κόσμον	καὶ τὰ ἄστρα. Ἐπίκουρος ἐνδέχεσθαι
[15, 39]	Ἀναξαγόρας μετὰ τὸ συστῆναι τὸν	κόσμον	καὶ τὰ ζῷα ἐκ τῆς
[15, 62]	τοῖς ὄμμασι κατίδοιμεν τὸν πάντα	κόσμον	καὶ τὴν τῶν ὄντων φύσιν,
[15, 15]	πάσης τῆς οὐσίας ποιὸν προσαγορεύεσθαι	(κόσμον	καὶ) τὸ κατὰ τὴν διακόσμησιν
[15, 15]	ἐν αὐτοῖς φύσεων· λέγεσθαι δὲ	κόσμον	καὶ τὸ οἰκητήριον θεῶν καὶ
[15, 35]	καὶ γενητὸν ὑπὸ θεοῦ τὸν	κόσμον	καὶ φθαρτὸν μέν, ὅσον ἐπὶ
[15, 39]	ταπεινωθῆναι, καθὸ καὶ τὸν ὅλον	κόσμον.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Μʹ Περὶ τοῦ ἐκτός.
[15, 5]	μὴ βουλόμενον γενητὸν εἶναι τὸν	κόσμον·	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Τοῦ αὐτοῦ πρὸς τὸν
[15, 33]	καὶ τὰ σωματικά. Ἐμπεδοκλῆς δὲ	κόσμον	μὲν ἕνα, οὐ μέντοι τὸ
[15, 6]	μὴ συγχωρεῖν γενητὸν εἶναι τὸν	κόσμον.	Μωσέως γενητὸν εἶναι τὸν κόσμον
[15, 48]	ἀλλὰ ἀΐδια. Πλάτων κοινῶς τὸν	κόσμον	ὅλον καὶ τὰ ἄστρα ἐξ
[15, 6]	κόσμον. Μωσέως γενητὸν εἶναι τὸν	κόσμον	ὁρισαμένου ποιητήν τε καὶ δημιουργὸν
[15, 15]	ΑΡΕΙΟΥ ΔΙΔΥΜΟΥ. Ὅλον δὲ τὸν	κόσμον	σὺν τοῖς ἑαυτοῦ μέρεσι προσαγορεύουσι
[15, 15]	εἶναι καὶ θεόν· λέγεσθαι δὲ	κόσμον	σύστημα ἐξ οὐρανοῦ καὶ ἀέρος
[15, 6]	χρεία, ἵνα μὴ ἀποστερήσῃ τὸν	κόσμον	τῆς προνοίας ἀφεῖλε τὸ ἀγένητον
[15, 30]	οἱ Πυθαγόρειοι ἕκαστον τῶν ἀστέρων	κόσμον	ὑπάρχειν, περιέχοντα αἰθέρα ἐν τῷ
[15, 14]	πάντα διοικεῖσθαι τὰ κατὰ τὸν	κόσμον	ὑπέρευ, καθάπερ ἐν εὐνομωτάτῃ τινὶ
[15, 37]	ποίου πρώτου ἤρξατο ὁ θεὸς	κοσμοποιεῖν.	Οἱ φυσικοὶ ἀπὸ γῆς ἄρξασθαι
[15, 32]	ἀπὸ ποίου ἤρξατο ὁ θεὸς	κοσμοποιεῖν·	περί τε τῆς τάξεως τοῦ
[15, 30]	δόγματα ἐν τοῖς Ὀρφικοῖς ἐμφέρεται	κοσμοποιοῦσιν	ἕκαστον τῶν ἀστέρων. Ἐπίκουρος οὐδὲν
[15, 36]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛϚ Πόθεν τρέφεται ὁ	κόσμος.	Ἀριστοτέλης, εἰ τρέφεται ὁ κόσμος,
[15, 33]	πάντα ἄπειρα, ἐξ ὧν ὁ	κόσμος	γέγονεν, ἀνάγκη ἀπείρους εἶναι. Ὅπου
[15, 15]	δὴ καὶ Ζεὺς λέγεται ὁ	κόσμος,	ἐπειδὴ τοῦ ζῆν αἴτιος ἡμῖν
[15, 62]	ὁ καλούμενος ὑπὸ τῶν σοφιστῶν	κόσμος	ἔχει καὶ τίσιν ἀνάγκαις ἕκαστα
[15, 33]	τὸ δοκοῦν, ὅτι εἷς ὁ	κόσμος	καὶ ἓν τὸ πᾶν, ἐκ
[15, 40]	κενόν, εἰς ὃ ἀναπνεῖ ὁ	κόσμος	καὶ ἐξ οὗ. Οἱ δὲ
[15, 36]	κόσμος. Ἀριστοτέλης, εἰ τρέφεται ὁ	κόσμος,	καὶ φθαρήσεται· ἀλλὰ μὴν οὐδεμιᾶς
[15, 32]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛΒʹ Πῶς συνέστηκεν ὁ	κόσμος.	Ὁ τοίνυν κόσμος περικεκλασμένῳ σχήματι
[15, 15]	πολίταις σύστημα, οὕτως καὶ ὁ	κόσμος	οἱονεὶ πόλις ἐστὶν ἐκ θεῶν
[15, 33]	λεκτέον ὅτι οὐ τέλειος ὁ	κόσμος,	οὐδὲ γὰρ τὰ πάντα περιέχει,
[15, 33]	εἶναι. Εἰ γὰρ ὁ μὲν	κόσμος	πεπερασμένος, τὰ δὲ αἴτια πάντα
[15, 32]	συνέστηκεν ὁ κόσμος. Ὁ τοίνυν	κόσμος	περικεκλασμένῳ σχήματι ἐσχημάτισται τὸν τρόπον
[15, 34]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛΔʹ Εἰ ἔμψυχος ὁ	κόσμος	προνοίᾳ διοικούμενος. Δημόκριτος καὶ Ἐπίκουρος
[15, 35]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛΕʹ Εἰ ἄφθαρτος ὁ	κόσμος.	Πυθαγόρας καὶ Πλάτων καὶ οἱ
[15, 5]	γὰρ ἀπολιπὼν ἔξω τι τοῦ	κόσμου,	ἀλλ´ οὐδὲ τοῖς ἐπὶ γῆς
[15, 6]	οὐκ ἂν εἶεν διδάσκαλοι περὶ	κόσμου	γενέσεως οἱ μηδὲ τὴν ἀρχὴν
[15, 40]	Πλάτων, Ἀριστοτέλης μήτ´ ἐκτὸς τοῦ	κόσμου	διάκενον εἶναι μήτ´ ἐντός. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[15, 22]	τά τε ἄλλα μέρη τοῦ	κόσμου	ἡγήσαντό τε καὶ ἐσέφθησαν, καὶ
[15, 37]	γῆς ἄρξασθαι τὴν γένεσιν τοῦ	κόσμου,	καθάπερ ἀπὸ κέντρου· ἀρχὴ δὲ
[15, 5]	ἀπῴκισε καὶ ἔξω που τοῦ	κόσμου	καθίδρυσε, τὸ ἀπάνθρωπον αὐτῶν τῇ
[15, 8]	πέριξ ἄνω. Ἀλλὰ περὶ μὲν	κόσμου	καὶ ἐξ ὧν οὗτος καὶ
[15, 22]	ταῦτα πάντα αὐτῇ εἰς σύστασιν	κόσμου	καὶ ζῴου ἑκάστου, ἄλλης παρ´
[15, 41]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΜΑʹ Τίνα δεξιὰ τοῦ	κόσμου	καὶ τίνα ἀριστερά. Πυθαγόρας, Πλάτων,
[15, 32]	περί τε τῆς τάξεως τοῦ	κόσμου·	καὶ τίς ἡ αἰτία τοῦ
[15, 39]	τὰ δὲ οἰκητὰ μέρη τοῦ	κόσμου,	κατὰ ἐκπύρωσιν καὶ εὐκρασίαν καὶ
[15, 18]	Οὐ γὰρ ἐπὶ τῆς τοῦ	κόσμου	κατὰ περιόδους τὰς μεγίστας γινομένης
[15, 40]	ἀπὸ Πυθαγόρου ἐκτὸς εἶναι τοῦ	κόσμου	κενόν, εἰς ὃ ἀναπνεῖ ὁ
[15, 36]	εἶναι τὰς ἀναθυμιάσεις τροφὰς τοῦ	κόσμου.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛΖʹ Ἀπὸ ποίου πρώτου
[15, 15]	οἰκονομεῖ ἕκαστα. Ἡγεμονικὸν δὲ τοῦ	κόσμου	Κλεάνθει μὲν ἤρεσε τὸν ἥλιον
[15, 5]	τὸ θεῖον τὰ λοιπὰ τοῦ	κόσμου	μέρη περιγράφει τῆς τοῦ θεοῦ
[15, 1]	που εἰς οὐρανὸν καὶ τὰ	κόσμου	μέρη πρὸς τῆς γενναίας φιλοσοφίας
[15, 35]	τὸ ὑπὸ τὴν σελήνην τοῦ	κόσμου	μέρος παθητόν, ἐν ᾧ καὶ
[15, 22]	στοιχεῖα καὶ τὰ τοῦ παντὸς	κόσμου	μόρια μετενηνόχασι. Διό μοι ἀναγκαῖον
[15, 59]	δὲ οἱ περὶ τοῦ παντὸς	κόσμου	οὐρανίων τε πέρι καὶ αἰθερίων
[15, 30]	διαπνοίας δ´ αὐτὰ νομίζει τοῦ	κόσμου.	Πάλιν ὁ αὐτὸς ἀφανεῖς μὲν
[15, 38]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΛΗʹ Περὶ τάξεως τοῦ	κόσμου.	Παρμενίδης στεφάνας εἶναι περιπεπλεγμένας ἐπαλλήλους,
[15, 23]	ἐν τῷ ἑτέρῳ ἡμισφαιρίῳ τοῦ	κόσμου	πεπληρωκὸς τὸ ἡμισφαίριον ἀεὶ καταντικρὺ
[15, 32]	δεξιὰ καὶ τὰ ἀριστερὰ τοῦ	κόσμου·	περί τε οὐρανοῦ· καὶ πρὸς
[15, 32]	τε τοῦ ἐκτὸς τῆς τοῦ	κόσμου	περιφερείας· καὶ τίνα τὰ δεξιὰ
[15, 6]	γράφοντος· Πρῶτον δὴ περὶ γενέσεως	κόσμου	σκοπῶν καὶ τὸ τῆς προνοίας
[15, 41]	Πυθαγόρας, Πλάτων, Ἀριστοτέλης δεξιὰ τοῦ	κόσμου	τὰ ἀνατολικὰ μέρη, ἀφ´ ὧν
[15, 6]	ἀφθάρτου κατ´ αὐτὸν ὑποκειμένου τοῦ	κόσμου,	τίς ἡμῖν τῶν Περιπατητικῶν ταῦτα
[15, 5]	διαφέρει πρὸς ἡμᾶς ἢ τοῦ	κόσμου	τὸ θεῖον ἐξοικίσασθαι καὶ μηδεμίαν
[15, 37]	γεγονέναι πρὸς παράδειγμα τοῦ νοητοῦ	κόσμου·	τοῦ δὲ ὁρατοῦ προτέραν μὲν
[15, 15]	καὶ τὴν ὅλην περιάγοντα τοῦ	κόσμου	φοράν. Ταῦτα μὲν ἡμῖν ἀπὸ
[15, 15]	γῆν τὸ ἡγεμονικὸν εἶναι τοῦ	κόσμου,	Χρυσίππῳ δὲ τὸν αἰθέρα τὸν
[15, 5]	ἐπιμελούμενον καὶ πάντα κατὰ δύναμιν	κοσμοῦντα	πεφροντικέναι καὶ τῶν ἀνθρώπων. Καὶ
[15, 19]	ἀνάγκην ὄντος καὶ ἐν τῷ	κόσμῳ	ἀγενήτου. Γενέσεως γὰρ ἀρχὴν οὐχ
[15, 5]	οὐρανὸν ἐν τάξει τινὶ καὶ	κόσμῳ	διοικεῖται. Πρόνοιαν γὰρ ζητοῦμεν ἡμῖν
[15, 38]	κυκλῷ καὶ ὑμένα περιτείνουσι τῷ	κόσμῳ.	(Ἐπίκουρος ἐνίων μὲν κόσμων) ἀραιὸν
[15, 23]	δεχόμενον μὲν τοῦ ἐν τῷ	κόσμῳ	πυρὸς τὴν ἀνταύγειαν, διηθοῦντα δὲ
[15, 5]	αὐτὸ κοινωνίαν ἀπολιπεῖν, ἢ ἐν	κόσμῳ	τοὺς θεοὺς καθείρξαντα τῶν ἐπὶ
[15, 38]	τῷ κόσμῳ. (Ἐπίκουρος ἐνίων μὲν	κόσμων)	ἀραιὸν τὸ πέρας, ἔνια δὲ
[15, 4]	χρυσὸν ἔχων πόλεμόνδ´ ἴεν ἠΰτε	κούρη	ἀνάγκη κατὰ τὴν διαφορὰν τοῦ
[15, 22]	τὰ δὲ ἀραιά, μέλανα λευκά,	κοῦφα	βαρέα· καίτοι ἓν ἔδει ποιεῖν
[15, 22]	ψυχρὸν δὲ μόνον ψύξει, καὶ	κοῦφα	ποιήσει τὸ κοῦφον προσγενόμενον καὶ
[15, 38]	ὑπ´ ἐκεῖνα τεταγμένων τοῖς μὲν	κούφοις	τὴν ἄνω, τοῖς δὲ βαρέσι
[15, 8]	καὶ τὸ βαρὺ καὶ τὸ	κοῦφον	διανείμαντος καὶ πρόσω τούτων ἀποδείξαντος
[15, 7]	ἢ μαλακὸν ἢ σκληρόν, ἢ	κοῦφον	ἢ βαρύ, ἢ ἀραιὸν ἢ
[15, 8]	φύσει βαρὺ σῶμα ἢ φύσει	κοῦφον,	καὶ ἐπειδὴ ταῦτα κατὰ τὴν
[15, 8]	τὸ δὲ ἐπὶ τὸ πέριξ	κοῦφον,	καὶ τὸν μὲν τόπον τὸν
[15, 7]	σκληρόν, ὕδωρ ἢ γῆ· καὶ	κοῦφον	μὲν καὶ ἀραιόν, οἷον πῦρ
[15, 7]	ἄμοιρον, σῶμα μήτε βαρὺ μήτε	κοῦφον,	μήτε μαλακὸν μήτε σκληρόν, μήτε
[15, 22]	ψύξει, καὶ κοῦφα ποιήσει τὸ	κοῦφον	προσγενόμενον καὶ παρόν, καὶ βαρυνεῖ
[15, 58]	γῆν διά τε σμικρότητα καὶ	κουφότητα,	πυκνωθεῖσαν δὲ τῷ χρόνῳ καὶ
[15, 8]	εὐθείας κινουμένοις αἱ βαρύτητες καὶ	κουφότητες	τὴν ἀρχὴν τῆς κινήσεως παρείχοντο,
[15, 8]	σῶμα, μήτε βάρους μετέχον μήτε	κουφότητος,	ἀκινησίας μᾶλλον, ἀλλ´ οὐ τῆς
[15, 22]	ὥσπερ, εἰ γλυκὺ καὶ πικρὸν	κραθείη,	τὸ γλυκὺ οὐκ ἔστιν· οὐκ
[15, 22]	ψυχὴ διῆλθε διὰ παντός, κἂν	κραθεῖσα	εἴη ὃν τρόπον τοῖς ἄλλοις
[15, 22]	ὅτι καθ´ ἕκαστον μέρος ἄλλως	κραθὲν	εἴη ἂν ψυχὴ ἑτέρα, ὥστε
[15, 22]	Καὶ δὴ καὶ οὐχ ὁπωσοῦν	κραθέντα	ταῦτα φήσουσι γενέσθαι. Δεῖ ἄρα
[15, 22]	οὐδὲν ἐνεργείᾳ ἐᾷ εἶναι τῶν	κραθέντων,	οὐδ´ ἂν ἡ ψυχὴ ἔτι
[15, 22]	καὶ τοῦ ἡμετέρου σώματος, ἐν	κράσει	ἀνομοίων γινομένου, τὴν ποιὰν κρᾶσιν
[15, 22]	ψυχήν, οὖσαν τὸ ἐπὶ τῇ	κράσει	πάθημα. Ὅτι δὲ ἀδύνατον, πολλὰ
[15, 21]	θεῖναι, ποῦ δὲ ἐπὶ τὰς	κράσεις	καὶ μίξεις ἀνενεγκεῖν; Αἳ κατὰ
[15, 22]	τὸ τάξον καὶ τὸ τῆς	κράσεως	αἴτιον· ὥστε τοῦτο τάξιν ἂν
[15, 22]	κράσει ἀνομοίων γινομένου, τὴν ποιὰν	κρᾶσιν	ζωήν τε ἐργάζεσθαι καὶ ψυχήν,
[15, 22]	τρόπον τοῖς ἄλλοις σώμασιν ἡ	κρᾶσις.	Εἰ δὲ ἡ τῶν σωμάτων
[15, 22]	Εἰ δὲ ἡ τῶν σωμάτων	κρᾶσις	οὐδὲν ἐνεργείᾳ ἐᾷ εἶναι τῶν
[15, 22]	κατὰ μεγάλα μέρη παραλλὰξ ἡ	κρᾶσις	(οὕτω γάρ φασι παράθεσιν ἔσεσθαι)
[15, 22]	οὐκ οὐσία· καὶ ὅτι ἡ	κρᾶσις	τῶν σωμάτων, ἐξ ὧν συνέσταμεν,
[15, 5]	ὅπου γέ τις τῶν πεφωρακότων	κρατεῖν	δυνατός ἐστιν. Ὥστε ἕτοιμόν τι
[15, 46]	καὶ Μητρόδωρος ὁ Χῖος καὶ	Κράτης	ἀνωτάτω μὲν πάν των τὸν
[15, 13]	φρονεῖν δόξας πολλοὺς ἐπηγάγετο. Τοῦτον	Κράτης	διεδέξατο· Κράτητος δὲ ἐγένετο Ζήνων
[15, 6]	ἔστιν οὔτε ἐν οἷς ἔφθη	κρατήσας	καὶ κοσμήσας ὁ θεὸς ἔτι
[15, 13]	πολλοὺς ἐπηγάγετο. Τοῦτον Κράτης διεδέξατο·	Κράτητος	δὲ ἐγένετο Ζήνων ὁ Κιτιεύς,
[15, 6]	μόνου τοῦ μὴ γενέσθαι λέγοντος	κρατύνεσθαι	τὸ ἄφθαρτον, οὐ μὴν οὐδὲ
[15, 22]	τι πρὸ τῶν σωμάτων εἶναι	κρεῖττον	αὐτῶν ψυχῆς εἶδος, ἔννουν πνεῦμα
[15, 13]	ἔφη τοῦ ἥδεσθαι τὸ μαίνεσθαι	κρεῖττον	εἶναι· διὸ καὶ παρῄνει τοῖς
[15, 22]	εἰς ἐνέργειαν ἥξει, καὶ τοῦτο	κρεῖττον	ἔσται τοῦ δυναμένου, οἷον ὀρεκτὸν
[15, 22]	ὂν ἐκείνου. Πρότερον ἄρα τὸ	κρεῖττον	καὶ ἑτέραν φύσιν ἔχον σώματος
[15, 22]	ἢ πνεύματος οὐ δυναμένης τῆς	κρείττονος	μοίρας ἐν τοῖς οὖσιν εἶναι,
[15, 5]	ἀποικίσας. Ὁ δὲ τὴν τῶν	κρειττόνων	ἀκρίβειαν παραιτησάμενος τῇ ἀμιξίᾳ ἔοικεν
[15, 1]	ἥκιστα αὐτῶν πεφροντίκαμεν, τῇ τῶν	κρειττόνων	ἀσκήσει τὰς ἑαυτῶν ἀναθέντες ψυχάς.
[15, 5]	ἐν τῷ παρόντι πρὸς τῶν	κρειττόνων	εὐλάβειαν ἀφαιρούμενος τίνα πρὸς Πλάτωνα
[15, 5]	ὄψει μόνῃ τὴν πίστιν, πραγματείᾳ	κρίνειν	ἀσθενεῖ τὰ ἐκ τοσοῦδε διαστήματος,
[15, 61]	οὐκ ἐν δίκῃ σοι δοκοῦμεν	κρίσει	καὶ λογισμῷ τῆς τούτων ἁπάντων
[15, 1]	σεμνῶν, ἐξητασμένῃ δὲ καὶ βεβασανισμένῃ	κρίσει	τὴν παρὰ τοῖς νενομισμένοις βαρβάροις
[15, 1]	αὐτῶν ἀναχωρήσεως, ἣν μετ´ εὐλόγου	κρίσεως	πεποιήμεθα, οὐ μόνον τοὺς μύθους,
[15, 5]	ψυχὰς συγκεχωρηκότι. Ἐκεῖνο δ´ ἐμοὶ	κριτῇ	καὶ αἰσχυντηλότερον ὁ Ἐπίκουρος δοκεῖ
[15, 13]	τε ἦν, αὑτῷ κανόνι καὶ	κριτῇ	τῶν ὑπὲρ αὐτὸν χρησάμενος ἀπέγνω
[15, 1]	ἁπάντων τῆς ἡμετέρας γνώμης τὸ	κριτήριον	ἀδέκαστον ἐπιδεικνὺς τοῖς ἐντυγχάνουσιν, ἔργοις
[15, 46]	θέσιν Φαίνωνα λεγόμενον, τὸν τοῦ	Κρόνου·	δεύτερον Φαέθοντα, τὸν τοῦ Διός·
[15, 54]	ΝΔʹ Περὶ ἐνιαυτῶν. Ἐνιαυτός ἐστι	Κρόνου	μὲν ἐνιαυτῶν περίοδος λʹ Διὸς
[15, 31]	Ἀναξιμένης ἥλων δίκην καταπεπηγμένους τῷ	κρυσταλλοειδεῖ.	Ἔνιοι δὲ πέταλα πύρινα εἶναι,
[15, 42]	ἀέρος συμπαγέντος ὑπὸ τοῦ πυρὸς	κρυσταλλοειδῶς,	τὸ πυρῶδες καὶ ἀερῶδες ἐν
[15, 30]	μὲν ἀπλανεῖς ἀστέρας συνδεδέσθαι τῷ	κρυστάλλῳ,	τοὺς δὲ πλάνους ὄντας ἀνεῖσθαι.
[15, 20]	τοῦ θήλεος καὶ συμφυὲς γενόμενον	κρυφθέν	τε φύει κινούμενον καὶ ἀναρριπιζόμενον
[15, 4]	ὥστε τὸ τῶν Ἀλωαδῶν φρόνημα	κτήσασθαι	καὶ τὴν εἰς οὐρανὸν ὁδὸν
[15, 61]	συντεῖνον πρὸς ὠφέλειαν καὶ ἀγαθοῦ	κτῆσιν	ἀνθρώποις) μόνης δὲ τῆς ἀμφὶ
[15, 37]	καὶ μαθηματικά, ἐκ μὲν τοῦ	κύβου	φησὶ γεγονέναι τὴν γῆν, ἐκ
[15, 50]	εἰς ἄπειρον προϊέναι, δοκεῖν δὲ	κυκλεῖσθαι	διὰ τὴν ἀπόστασιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΑʹ
[15, 38]	τοῖς μὲν οὐρανίοις ἀποδεδόσθαι τὴν	κυκλικὴν	κίνησιν, τῶν δ´ ὑπ´ ἐκεῖνα
[15, 24]	εἶναι τῇ γῇ, τὸν δὲ	κύκλον	ἀφ´ οὗ τὴν (ἐκ) πνοὴν
[15, 26]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚϚ Περὶ σελήνης. Ἀναξίμανδρος	κύκλον	εἶναι ἐννεακαιδεκαπλασίονα τῆς γῆς, ὡς
[15, 23]	τῶν Πλουτάρχου· Περὶ ἡλίου. Ἀναξίμανδρος	κύκλον	εἶναι ὀκτωκαιεικοσαπλασίονα τῆς γῆς, ἁρματείῳ
[15, 50]	σελήνην κινεῖ περὶ τὸν ἡλιακὸν	κύκλον	καὶ κατὰ ταύτας τὰς ἐγκλίσεις
[15, 23]	ἀέρος τοῦ θερμοειδοῦς πεπληρωμένῳ, ἀπὸ	κυκλοτεροῦς	τῆς γῆς κατ´ ἔμφασιν γιγνόμενον
[15, 22]	ἢ ὅλως ὕλης ὁ χωρισμὸς	κύκλου	καὶ τριγώνου καὶ γραμμῆς καὶ
[15, 58]	περιφέρεσθαι περὶ τὸ πῦρ κατὰ	κύκλου	λοξοῦ, ὁμοιοτρόπως ἡλίῳ καὶ σελήνῃ.
[15, 22]	γραμμὰς δὲ συμβαλλούσας ἐκ περιφερείας	κύκλου	τὰς πανταχόθεν αἰσθήσεις πρὸς τοῦτο
[15, 8]	οὕτω δὲ καὶ τὴν ἐν	κύκλῳ,	καθάπερ σωματικήν τινα, τῷ πέμπτῳ
[15, 38]	ὑπάρχον. Λεύκιππος καὶ Δημόκριτος χιτῶνα	κυκλῷ	καὶ ὑμένα περιτείνουσι τῷ κόσμῳ.
[15, 8]	μᾶλλον, ἀλλ´ οὐ τῆς ἐν	κύκλῳ	κινήσεως (αἰτίαν ἔχει. Εἰ γὰρ)
[15, 8]	καλλίστης δ´ οὔσης τῆς ἐν	κύκλῳ	κινήσεως, ταύτη αὐτὸν κινεῖσθαι. Ἡ
[15, 8]	ἐπὶ τὰ μεταξύ, τὴν ἐν	κύκλῳ	κίνησιν ἀπέδωκε τῇ ψυχῇ· ὁ
[15, 20]	ὃ καλοῦσιν αἰθέρα, καὶ ἀέρα	κύκλῳ	περὶ τὴν γῆν καὶ θάλασσαν,
[15, 8]	ἕξει πῇ κλιθῇ, ἀλλ´ ἐν	κύκλῳ	περιτεθὲν ὁποίῳ τινὶ οὐχ ἕξει
[15, 58]	γῆν. Φιλόλαος δὲ ὁ Πυθαγόρειος	κύκλῳ	περιφέρεσθαι περὶ τὸ πῦρ κατὰ
[15, 8]	κινήσεως ὡς μὲν οὐκ ἐν	κύκλῳ	τινὶ γίνεται, νικώμενος ὑπὸ τῆς
[15, 47]	ἀνατολὰς ἀντιφέρεσθαι. Ἀναξίμανδρος ὑπὸ τῶν	κύκλων	καὶ τῶν σφαιρῶν, ἐφ´ ὧν
[15, 4]	ἃ μὴ πέφυκε φύειν, λαιψηρὰ	κυκλῶσαι	πτερὰ καὶ οὕτως ἀρθεῖσαν ἐκ
[15, 62]	ἥ τ´ ἀλαὴ περὶ πάντα	κυλίνδεται,	αὐτὰρ ἔπειτα ἔς (τε) βροτοὺς
[15, 28]	Ἡράκλειτος σκαφοειδῆ. Ἐμπεδοκλῆς δισκοειδῆ. Ἄλλοι	κυλινδροειδῆ.	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΚΘʹ Περὶ φωτισμῶν σελήνης.
[15, 62]	αὐτὸν οἱ περὶ Ἀρίστιππον τὸν	Κυρηναῖον,	ἔπειθ´ ὕστερον οἱ περὶ Ἀρίστωνα
[15, 18]	περιόδους τὰς μεγίστας γινομένης φθορᾶς	κυρίως	παραλαμβάνουσι τὴν φθορὰν οἱ τὴν
[15, 22]	τὴν φύσιν εἶναι. Τὸ δὲ	κυριώτατον	καὶ αὐτὸς ὁ ἄνθρωπος, εἴπερ
[15, 4]	τοῦ κοινοῦ καὶ μεγίστου καὶ	κυριωτάτου	τὴν πρὸς Πλάτωνα παραλλαγὴν ἐποιήσατο,
[15, 4]	φιλία περὶ τοῦ κορυφαιοτάτου καὶ	κυριωτάτου	τῆς εὐδαιμονίας δόγματος. Διαμπερὲς γάρ,
[15, 5]	Ὄντος δ´ ἔτι μεγίστου καὶ	κυριωτάτου	τῶν εἰς εὐδαιμονίαν συντελούντων τοῦ
[15, 13]	Τὸ δὲ κεφάλαιον καὶ τὸ	κῦρος	τῆς Πλάτωνος αἱρέσεως, ἡ περὶ
[15, 50]	κοῖλον ἄνω γίνεσθαι, τὸ δὲ	κυρτὸν	κάτω πρὸς τὴν ἡμετέραν ὄψιν.
[15, 13]	δὲ ἀκουστὴς γέγονε Διογένης ὁ	Κύων,	ὃς καὶ αὐτὸς θηριωδέστατα φρονεῖν
[15, 10]	ἐξ ὀλίγου ἐπὶ πᾶν, τί	κωλύει	καὶ ὅλως χωρίζεσθαι; Πῶς δ´
[15, 1]	ἐν πάσαις πόλεσί τε καὶ	κώμαις	κατὰ τὰς τῶν παλαιῶν διηγήσεις