Livre, Chap.
[15, 7]	εἰσηγήσατο Ἀριστοτέλης, ταῦτα παραθετέον· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Ζʹ	Τοῦ αὐτοῦ πρὸς τὸν αὐτὸν,
[15, 15]	τὰς ἀρετάς. Διὸ δὴ καὶ	Ζεὺς	λέγεται ὁ κόσμος, ἐπειδὴ τοῦ
[15, 2]	καὶ εἰς τοὺς ἐπαινοῦντας καὶ	ζηλοῦντας	αὐτόν· μακρῷ γὰρ πλείους καὶ
[15, 1]	τὸν ὅμοιον τῷ Ἰουδαίων βίον	ζηλοῦντες	προειλόμεθα· πρὸς ὃ μετὰ τὴν
[15, 15]	λέγεται ὁ κόσμος, ἐπειδὴ τοῦ	ζῆν	αἴτιος ἡμῖν ἐστι. Καθ´ ὅσον
[15, 5]	μὲν αὐτῶν ἀπῳκισμένος ἐν τῷ	ζῆν,	ἀποθανὼν δὲ οὐδὲ ἔτι ὤν,
[15, 22]	δὴ ἑνὶ αὐτῶν προσείη τὸ	ζῆν,	αὐτὸ τοῦτο ἂν εἴη ψυχή.
[15, 61]	κατ´ ἀρετὴν θεοφιλοῦς πολιτείας ἀρεσκόντως	ζῆν	σπουδάζειν τῷ ἐπὶ πάντων θεῷ;
[15, 3]	προφητῶν τέλος εἶναι τοῦ μακαρίως	ζῆν	τὴν τοῦ τῶν ὅλων θεοῦ
[15, 20]	τῷ Ἡρακλείτῳ τὴν ψυχὴν ἀποφαίνει	Ζήνων,	αἰσθητικὴν δὲ αὐτὴν εἶναι διὰ
[15, 20]	Τὸ δὲ σπέρμα φησὶν ὁ	Ζήνων	εἶναι ὃ μεθίησιν ἄνθρωπος πνεῦμα
[15, 13]	Κλεάνθην δὲ Χρύσιππος, τοῦτον δὲ	Ζήνων	ἕτερος καὶ οἱ καθεξῆς. Λέγονται
[15, 13]	Κράτης διεδέξατο· Κράτητος δὲ ἐγένετο	Ζήνων	ὁ Κιτιεύς, ὁ τῆς τῶν
[15, 18]	οἱ πρῶτοι καὶ πρεσβύτατοι προσήκαντο,	Ζήνων	τε καὶ Κλεάνθης καὶ Χρύσιππος.
[15, 20]	τοὺς ἄλλους φυσικούς φησιν ὅτι	Ζήνων	τὴν ψυχὴν λέγει αἰσθητικὴν ἀναθυμίασιν,
[15, 14]	Στωϊκῶν φιλοσοφίας ὅπως τε ὁ	Ζήνων	τὸν περὶ ἀρχῶν ἀπεδίδου λόγον.
[15, 13]	Στωϊκῶν φιλοσόφων αἱρέσεως καταστὰς ἀρχηγός.	Ζήνωνα	δὲ Κλεάνθης διεδέξατο, Κλεάνθην δὲ
[15, 18]	μαθητὴν καὶ διάδοχον τῆς σχολῆς	Ζήνωνά	φασιν ἐπισχεῖν περὶ τῆς ἐκπυρώσεως
[15, 21]	τι περιττότερον ποιεῖν πρὸς αἴσθησιν.	Ζήνωνι	μὲν γὰρ καὶ Κλεάνθει νεμεσήσειέ
[15, 20]	δὲ ψυχῆς Κλεάνθης μὲν τὰ	Ζήνωνος	δόγματα παρατιθέμενος πρὸς σύγκρισιν τὴν
[15, 45]	ὑπὸ τοῦ θεοῦ. Οἱ ἀπὸ	Ζήνωνος	Στωϊκοὶ ἐννοήματα ἡμέτερα τὰς ἰδέας.
[15, 22]	καλῶς, ἃ πάντα ἄλλην οὐσίαν	ζητεῖ.	Τὰς οὖν δυνάμεις τῶν ἀσωμάτων
[15, 4]	ἐκ περιουσίας περὶ τῶν ἄλλων	ζητεῖ	τὸ δὴ ἔκπλεων εἰς εὐδαιμονίαν
[15, 6]	τοῦτο καὶ πολυωφελὲς δόγμα πάντα	ζητεῖν	ἀναγκαῖον ἡγούμενος καὶ λογισάμενος, ὅτι
[15, 4]	καὶ τὴν εἰς οὐρανὸν ὁδὸν	ζητεῖν,	ἣν ἐκεῖνοι μὲν ᾤοντο ὀρῶν
[15, 5]	μὴν ἀναγκαῖον ἐκ παντὸς λαθεῖν	ζητεῖν,	ὅπου γέ τις τῶν πεφωρακότων
[15, 22]	ζητούσης εἰς τὸ ἱδρυθῆναι, δέον	ζητεῖν	ὅπου τὰ σώματα ἱδρύσουσιν, ὡς
[15, 62]	τῇ Ἀναξαγόρου καὶ Ἀρχελάου φυσιολογίᾳ	ζητεῖν	ὅττι οἱ ἐν μεγάροισι κακόν
[15, 22]	Ἐπεὶ δὲ ἄλλης φύσεως, δεῖ	ζητεῖν	τίς αὕτη. Ἆρ´ οὖν ἕτερον
[15, 8]	μὴ τὰ αὐτὰ λέγειν Πλάτωνι.	Ζητήσαντος	γὰρ τοῦ Πλάτωνος, εἰ ἔστι
[15, 9]	ἄλλως οἴεται δύνασθαι σῴζεσθαι καὶ	ζήτησιν	καὶ μάθησιν, ἐξ ὧν ἐπιστήμη
[15, 5]	καὶ κόσμῳ διοικεῖται. Πρόνοιαν γὰρ	ζητοῦμεν	ἡμῖν διαφέρουσαν, ἧς οὐ μέτεστι
[15, 4]	ψυχῇ τὸ πᾶν ἀνθρώπινον ἀγαθὸν	ζητοῦντα,	Εὐδαιμονία, φησίν, ἐπὶ τροχὸν οὐκ
[15, 62]	οὕτω καὶ οἱ τὰ θεῖα	ζητοῦντες	νομίζουσιν, ἐπειδὰν γνῶσιν αἷς ἀνάγκαις
[15, 22]	τοῖς οὖσιν εἶναι, τόπον δὲ	ζητούσης	εἰς τὸ ἱδρυθῆναι, δέον ζητεῖν
[15, 52]	παραμεμῖχθαι γὰρ τῷ πυροειδεῖ τὸ	ζοφῶδες,	ὅθεν ψευδοφαῆ λέγεσθαι τὸν ἀστέρα.
[15, 39]	συστῆναι τὸν κόσμον καὶ τὰ	ζῷα	ἐκ τῆς γῆς ἐξαγαγεῖν ἐγκλιθῆναί
[15, 22]	καὶ αὐτὸ ἄτοπον· πολλὰ γὰρ	ζῷα	ἐν θερμῷ γίγνεται καὶ ψυχὴν
[15, 22]	ἢ αἵματος ἀποστάντων ἀποθνήσκει τὰ	ζῷα,	λεγόντων. Οὐ γὰρ ἔστιν ἄνευ
[15, 52]	γὰρ πεντεκαιδεκαπλάσια τὰ ἐπ´ αὐτῆς	ζῷα,	μηδὲν σωματικὸν ἀποκρίνοντα· καὶ τὴν
[15, 10]	τῶν μεταβαλλόντων ζῴων εἰς ἄλλα	ζῷα.	Οὐκ ἄρα τῷ εἶδος εἶναί
[15, 31]	δὲ πέταλα πύρινα εἶναι, ὥσπερ	ζωγραφήματα.	Τοιαῦτα τοῖς θαυμαστοῖς φιλοσόφοις τὰ
[15, 33]	ἐπ´ ἀνδριάντων καὶ οἰκιῶν καὶ	ζωγραφιῶν·	πῶς δὲ εἶπεν· Ἔξωθέν τι
[15, 22]	ψυχή, τοῦτο ἐπακτῷ κέχρηται τῇ	ζωῇ.	Ἄλλα δὲ παρὰ ταῦτα σώματα
[15, 22]	οὗ τὸ πάθημα καὶ ἡ	ζωὴ	εἰς τὴν ὕλην ἐλήλυθε λεκτέον
[15, 20]	τι ἐν αὑτῇ, ὃ δὴ	ζωὴ	καὶ αἴσθησίς ἐστι καὶ ὁρμή.
[15, 22]	λέγουσι ψυχήν, ἀναλύειν. Ἐπεὶ γὰρ	ζωὴ	ψυχῇ πάρεστιν ἐξ ἀνάγκης, ἀνάγκη
[15, 22]	ζωὴν ἔχοντος ἡ σύνοδος πεποίηκε	ζωήν,	ἄτοπον. Εἰ δὲ ἕκαστον ζωὴν
[15, 22]	τὸ εἶδος τεταγμένον ἐπιφέρειν τὴν	ζωήν·	εἰ μὲν οὐσίαν φήσουσι τὸ
[15, 22]	μᾶλλον δὲ ἀδύνατον συμφόρησιν σωμάτων	ζωὴν	ἐργάζεσθαι καὶ νοῦν γεννᾶν τὰ
[15, 22]	ζωήν, ἄτοπον. Εἰ δὲ ἕκαστον	ζωὴν	ἔχει, καὶ ἓν ἀρκεῖ· μᾶλλον
[15, 22]	μὲν ὅσον ὑλικὸν παρ´ αὑτοῦ	ζωὴν	ἔχειν οὐ φήσουσιν (ὕλη γὰρ
[15, 22]	οὐ ψυχαὶ ἐλέχθησαν εἶναι οὐδὲ	ζωὴν	ἔχοντα. Εἰ δὲ μηδενὸς αὐτῶν
[15, 10]	σῶμα, ἀλλὰ ψυχικοῦ ὀργανικοῦ, δυνάμει	ζωὴν	ἔχοντος. Εἰ μὲν οὖν ᾗ
[15, 22]	ἔχοντα. Εἰ δὲ μηδενὸς αὐτῶν	ζωὴν	ἔχοντος ἡ σύνοδος πεποίηκε ζωήν,
[15, 22]	μηδὲν παρὰ τὸ πνεῦμα τὴν	ζωὴν	καὶ τὴν ψυχὴν τίθενται, τὸ
[15, 22]	Τί ἂν οὖν εἴη σῶμα,	ζωὴν	παρ´ αὑτοῦ ἔχον; Πῦρ γὰρ
[15, 22]	ἤτοι ἑκάτερον αὐτῶν ἢ ἕκαστον	ζωὴν	σύμφυτον ἔχειν· ἢ τὸ μὲν
[15, 22]	ἀνομοίων γινομένου, τὴν ποιὰν κρᾶσιν	ζωήν	τε ἐργάζεσθαι καὶ ψυχήν, οὖσαν
[15, 22]	ἄρα τι εἶναι τὸ χορηγὸν	ζωῆς,	εἴτε τῇ ὕλῃ ἡ χορηγία
[15, 57]	οἰκουμένους τόπους ὑπὸ ταῖς δυσὶ	ζώναις	ταῖς τροπικαῖς. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΝΗʹ ΠΕΡΙ
[15, 50]	τῆς γῆς καὶ ἀποτομὰς καὶ	ζώνας·	κατά τινα δὲ καιρὸν ἐμπίπτειν
[15, 7]	τὸ στέρνον, ἑτέρου δὲ τὴν	ζώνην,	εἰς ταὐτὸν συνθέντες ἐνίοτε μὴ
[15, 7]	ἴκελος Διὶ τερπικεραύνῳ, Ἄρει δὲ	ζώνην,	στέρνον δὲ Ποσειδάωνι. Τὸ δὲ
[15, 42]	Ἀναξιμένης τὴν περιφορὰν τῆς ἔξω	ζώνης	εἶναι. Ἐμπεδοκλῆς στερέμνιον εἶναι τὸν
[15, 21]	δεσπότῃ καὶ μηδενὸς οἵων οἱ	ζῶντες	ἔχουσι πλεονεκτημάτων ἀπολείπεσθαι) μή τί
[15, 5]	ποιῶν ἰατρῷ τὴν μὲν ἔτι	ζῶντος	τοῦ κάμνοντος βοήθειαν παρέντι, μετὰ
[15, 22]	ψυχὴ καὶ ἐν ἄλλοις μὲν	ζῴοις	ἄλλα, τὰ δὲ ἄλλα ποιεῖ,
[15, 20]	προσπεφυκέναι ταύτῃ, ὅσαι τε ἐν	ζῴοις	εἰσὶ καὶ ὅσαι ἐν τῷ
[15, 52]	τὴν παρ´ ἡμῖν γῆν μείζοσι	ζῴοις	καὶ φυτοῖς καλλίοσιν. Εἶναι γὰρ
[15, 22]	καί, ὥσπερ ἐν τοῖς ἄλλοις	ζῴοις,	πλεῖστα, τοῦ σπέρματος εἰς πολλοὺς
[15, 15]	εἶναί φασι καὶ πεπερασμένον καὶ	ζῷον	καὶ ἀΐδιον καὶ θεόν. Ἐν
[15, 8]	διδάσκοντος ὅτι ἀνάγκη τούτων ἕκαστον	ζῷον	ὄντα καὶ ψυχὴν ἔχοντα καὶ
[15, 35]	Ἐπίκουρος φθαρτόν, ὅτι γενητόν, ὡς	ζῷον,	ὡς φυτόν. Ξενοφάνης ἀγένητον καὶ
[15, 10]	τε αὐτὴ ψυχὴ ἐξ ἄλλου	ζῴου	ἄλλο γίνεται· πῶς οὖν ἡ
[15, 22]	αὐτῇ εἰς σύστασιν κόσμου καὶ	ζῴου	ἑκάστου, ἄλλης παρ´ ἄλλου δυνάμεως
[15, 11]	ῥητέον, πόθεν οἱ ἐνθουσιασμοὶ τοῦ	ζῴου	μηδὲν μὲν ξυνιέντος ὧν ὁρᾷ
[15, 10]	πρὶν καὶ τοῦδε γενέσθαι, οἷον	ζῴου	(οὐ τὸ σῶμα τὴν ψυχὴν
[15, 11]	δὲ καὶ ἐπὶ τῆς τοῦ	ζῴου	συστάσεως αἱ τῆς ὡς ζῴου
[15, 11]	ψυχῆς ζωτικὸν γέγονε τὸ τοῦ	ζῴου	σῶμα, ὡς πυρὸς παρουσίᾳ θερμὸν
[15, 11]	ζῴου συστάσεως αἱ τῆς ὡς	ζῴου	ψυχῆς βουλαί τε καὶ σκέψεις
[15, 34]	σφαίρας γὰρ περιέχειν ἐμψύχους καὶ	ζωτικάς	τὰ δὲ περίγεια μηδενὸς αὐτῶν·
[15, 11]	δι´ ἣν καὶ πνοῆς τινος	ζωτικῆς	μετέσχε τὸ σῶμα. Εἶθ´ ἑξῆς
[15, 11]	ὡς παρουσίᾳ μὲν τῆς ψυχῆς	ζωτικὸν	γέγονε τὸ τοῦ ζῴου σῶμα,
[15, 61]	τοῦ διαφράγματος. Πυθαγόρας τὸ μὲν	ζωτικὸν	περὶ τὴν καρδίαν, τὸ δὲ
[15, 10]	δὲ τοῦτο ἐκ τῶν μεταβαλλόντων	ζῴων	εἰς ἄλλα ζῷα. Οὐκ ἄρα
[15, 21]	ἡμετέραν καὶ τὴν τῶν ἄλλων	ζῴων	οὐσίαν τοῦτο μὲν φαντασίας καὶ
[15, 20]	δὲ τῶν ἀφρόνων καὶ ἀλόγων	ζῴων	ψυχὰς συναπόλλυσθαι τοῖς σώμασι. Τοιαῦτα

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/10/2008