Livre, Chap.
[15, 22]	μέρους μέρος καὶ μηδέν´ (ἂ(	ν)	ἡμῶν ὅλου τοῦ αἰσθητοῦ τὴν
[15, 17]	εἶναι ὄν; Ἀλλὰ καὶ (αὐτὴ(	ν)	παντὸς μᾶλλον ἀδύνατον, ἀρρωστίᾳ τοῦ
[15, 50]	καὶ καταπλήξεως εἶναι στιλβηδόνας. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	Νʹ	Περὶ ἐκλείψεως ἡλίου. Θαλῆς πρῶτος
[15, 56]	δὲ ἥλιον τοῦ ἀέρος. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΝϚ	Περὶ σχήματος γῆς. Θαλῆς καὶ
[15, 51]	κυκλεῖσθαι διὰ τὴν ἀπόστασιν. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΝΑʹ	Περὶ ἐκλείψεως σελήνης. Ἀναξίμανδρος τοῦ
[15, 9]	τὸ παράπαν αὐτῇ κίνησιν νεμόντων;	Ναί·	ἀλλὰ κατά γε τὴν ἀθανασίαν
[15, 4]	καταβέβληται τὸ τῆς ἀρετῆς ἀξίωμα;	Ναί·	ἀλλὰ πολὺ τῶν ἄλλων ἀγαθῶν
[15, 17]	τῇ φύσει τῇ τῶν ὅλων;	Ναί.	τοῦτο οὐδὲν εἰπεῖν ποικίλον, εἰ
[15, 2]	τὴν ἀκρατῆ γαστρὸς φύσιν εἵλετο	ναίειν	ἀντ´ Ἀκαδημείας Βορβόρου ἐν προχοαῖς·
[15, 6]	ὄντα πρότερον, ὄντα ποιῆσαι καὶ	ναῦν	ἄλλος ἐξ ὕλης ἀργοῦ τεκτηνάμενος
[15, 6]	Ὁ γοῦν οἰκοδόμος καὶ ὁ	ναυπηγὸς	οὐ μόνον καινὰς κατασκευάζονται ναῦς
[15, 6]	ναυπηγὸς οὐ μόνον καινὰς κατασκευάζονται	ναῦς	καὶ οἰκίας, ἀλλὰ καὶ ταῖς
[15, 52]	δὲ τῆς σελήνης ἀντιφραττομένης. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΝΒʹ	Περὶ ἐμφάσεως αὐτῆς, καὶ διὰ
[15, 53]	αὐτῆς ἀκήρατον τὸ σύγκριμα. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΝΓʹ	Περὶ τῶν ἀποστημάτων τῆς σελήνης.
[15, 54]	γῆς μυριάδας οηʹ σταδίων. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΝΔʹ	Περὶ ἐνιαυτῶν. Ἐνιαυτός ἐστι Κρόνου
[15, 55]	καὶ τὰ περὶ γῆς· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΝΕʹ	Περὶ γῆς. Θαλῆς καὶ οἱ
[15, 4]	κἂν ψεύδεσθαι θέλῃς, μόνον τι	νεανικόν.	Ἀλλὰ γὰρ οὔτ´ ἔχεις εἰπεῖν
[15, 9]	τὸ μέγα καὶ λαμπρὸν καὶ	νεανικὸν	τῆς ἀρετῆς διὰ τὸ τῆς
[15, 62]	δὲ βροτολοιγὸς ἔρις κενεὸν λελακυῖα,	νείκης	ἀνδροφόνοιο κασιγνήτη καὶ ἔριθος, ἥ
[15, 22]	πελάσει; Τὸ δὲ κατ´ ἀξίαν	νεῖμαι	τί ἂν αὐτῷ μέλοι; Πότερον
[15, 17]	σώματά ἐστι φύσει τεθνηκότα καὶ	νεκρὰ	καὶ πεφορημένα καὶ οὐδ´ ἐν
[15, 60]	φύσει ψυχῆς ποιᾶς, καὶ τὰ	νεκρὰ	τῶν σωμάτων, διότι ἀφανῶς τινος
[15, 6]	Δίκαιοι γάρ εἰσιν ἡμῖν συγγνώμην	νέμειν,	εἰ περὶ τῶν δοκούντων Πλάτωνι
[15, 21]	Ζήνωνι μὲν γὰρ καὶ Κλεάνθει	νεμεσήσειέ	τις ἂν δικαίως οὕτως σφόδρα
[15, 9]	μηδὲ τὸ παράπαν αὐτῇ κίνησιν	νεμόντων;	Ναί· ἀλλὰ κατά γε τὴν
[15, 1]	βεβασανισμένῃ κρίσει τὴν παρὰ τοῖς	νενομισμένοις	βαρβάροις ἀλήθειάν τε καὶ εὐσέβειαν
[15, 4]	παρὰ σοῦ πρὸς ταῦτα τοῖς	νέοις	βοήθεια; Καὶ πόθεν τίς ὁ
[15, 2]	τῇ Περὶ τῶν ἐπιτηδευμάτων ἐπιστολῇ,	νέον	μὲν ὄντα καταφαγεῖν αὐτὸν τὴν
[15, 49]	τῶν πλοίων φαινομένους οἷον ἀστέρας	νεφέλια	εἶναι κατὰ τὴν ποιὰν κίνησιν
[15, 26]	πλήρη, ἔχοντα μίαν ἐκπνοήν. Ξενοφάνης	νέφος	εἶναι πεπιλημένον. Οἱ Στωϊκοὶ μικτὸν
[15, 50]	τῶν ἀοράτων ἐπερχομένων τῷ δίσκῳ	νεφῶν.	Ἀρίσταρχος τὸν ἥλιον ἵστησι μετὰ
[15, 30]	ἄλλων, κόλλης δίκην. Ξενοφάνης ἐκ	νεφῶν	μὲν πεπυρωμένων, σβεννυμένους δὲ καθ´
[15, 23]	συναθροιζόντων δὲ τὸν ἥλιον ἐκ	νεφῶν	πεπυρωμένων. Οἱ Στωϊκοὶ ἄναμμα νοερὸν
[15, 22]	ὁμοῦ τῶν τε πρεσβυτέρων καὶ	νέων	δόξας συναγαγὼν τοῦτον γράφει τὸν
[15, 4]	τοῦ Πλάτωνος ἕλκειν τὰς τῶν	νέων	ψυχὰς ἄνω που πρὸς τὸ
[15, 51]	τῆς ἀντί χθονος· οἱ δὲ	νεώτεροι	κατ´ ἐπινέμησιν φωτὸς κατὰ μικρὸν
[15, 61]	τῷ διαφράγματι τῶν φρενῶν. Τῶν	νεωτέρων	τινὲς διήκειν ἀπὸ κεφαλῆς μέχρι
[15, 57]	κοίλην δὲ τῷ μέσῳ. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΝΖʹ	Περὶ θέσεως τῆς γῆς. Οἱ
[15, 58]	δυσὶ ζώναις ταῖς τροπικαῖς. ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΝΗʹ	ΠΕΡΙ ΕΓΚΛΙΣΕΩΣ ΓΗΣ. Οἱ μὲν
[15, 59]	καὶ τῶν περὶ θαλάσσης· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ	ΝΘʹ	Περὶ θαλάσσης, πῶς συνέστη καὶ
[15, 2]	τοῦ Ἀριστοτέλους λόγους, ἀποδεχόμενον δὲ	Νικαγόραν,	τὸν Ἑρμῆν ἐπικληθέντα. Καὶ Εὐβουλίδης
[15, 4]	μεγαλοφωνοτάτῳ κηρύττει, καθάπερ ἀθλητήν τινα	νικηφόρον,	τὸν δικαιότατον, ὅτι οὗτός ἐστιν
[15, 4]	ταῦτα πραγματεῖαι, Εὐδήμειοί τε καὶ	Νικομάχειοι	καὶ Μεγάλων Ἠθικῶν ἐπιγραφόμεναι, μικρόν
[15, 2]	Σταγειρῖτιν, ἐξ ἧς υἱὸς αὐτῷ	Νικόμαχος	ἐγένετο. Τοῦτον δέ φασιν ὀρφανὸν
[15, 8]	οὐκ ἐν κύκλῳ τινὶ γίνεται,	νικώμενος	ὑπὸ τῆς ἐναργείας οὐκ ἔσχεν
[15, 22]	τῷ αἰσθάνεσθαι. Εἰ οὖν τὸ	νοεῖν	ἐστι τὸ ἄνευ σώματος ἀντιλαμβάνεσθαι,
[15, 22]	καὶ γενητὸς καὶ ἐπακτὸν τὸ	νοεῖν	ἔχων, ἐνδέχοιτο ἂν μηδὲ ψυχὴν
[15, 22]	ποιεῖν προσήκει. Ὅτι δὲ οὐδὲ	νοεῖν	οἷόν τε, εἰ σῶμα ἡ
[15, 22]	οὔτε τὸ αἰσθάνεσθαι οὔτε τὸ	νοεῖν	οὔτε τὸ ἐπίστασθαι οὔτε ἀρεταὶ
[15, 22]	ψυχὴν εἶναι ἀξιοῦμεν, ἀλλὰ τὸ	νοεῖν,	τὸ αἰσθάνεσθαι, λογίζεσθαι, ἐπιθυμεῖν, ἐπιμελεῖσθαι
[15, 22]	οὐκ ἂν εἴη καὶ τὸ	νοεῖν	τὸ διὰ σώματος καταλαμβάνειν, ἢ
[15, 20]	ἐμφανίσαι ὅτι αἱ ψυχαὶ ἀναθυμιώμεναι	νοεραὶ	ἀεὶ γίνονται, εἴκασεν αὐτὰς τοῖς
[15, 16]	δὲ θεὸν οὐκ ὀκνοῦσι πῦρ	νοερὸν	εἰπόντες ἀΐδιον καταλείπειν καὶ φθείρειν
[15, 23]	νεφῶν πεπυρωμένων. Οἱ Στωϊκοὶ ἄναμμα	νοερὸν	ἐκ θαλάσσης. Πλάτων πλείστου πυρός.
[15, 34]	δι´ ὅλων οὔτε λογικὸν οὔτε	νοερὸν	οὔτε προνοίᾳ διοικούμενον. Τὰ μὲν
[15, 61]	καρδίαν, τὸ δὲ λογικὸν καὶ	νοερὸν	περὶ τὴν κεφαλήν. Τοσαῦτα μὲν
[15, 11]	αὐτὴν ἀποδι δοὺς ἢ πῦρ	νοερόν,	τῇ περιψύξει καὶ οἷον βαφῇ
[15, 22]	εἶδος, ἔννουν πνεῦμα καὶ πῦρ	νοερὸν	τιθέμενοι, ὥσπερ ἄνευ πυρὸς ἢ
[15, 13]	μέλλει δημιουργήσειν, εἶθ´ οὕτω τῷ	νοηθέντι	κατόπιν ἐπὶ τῶν πραγμάτων προσάγειν
[15, 45]	τὰς {δὲ} ἰδέας ἐν τοῖς	νοήμασι	καὶ ταῖς φαντασίαις τοῦ θεοῦ,
[15, 22]	τὸ ἡγεμονοῦν ἰόντα οἷον ἀμερῆ	νοήματα	γίνεσθαι. Καὶ ἔσται ἀμερὲς τοῦτο,
[15, 13]	ταὐτὸν δή, τὰ τοῦ θεοῦ	νοήματα	πρεσβύτερα τῶν πραγμάτων, τὰ τῶν
[15, 13]	τῶν ἔργων τὸν τεχνίτην πρότερον	νοῆσαι	τοῦτο ὃ μέλλει δημιουργήσειν, εἶθ´
[15, 13]	οἷς μάλιστα τῶν ἄλλων ὑπερέχει.	Νοήσας	γὰρ θεὸν πρὸς αὐτὰ τῶν
[15, 22]	τῷ μεριστῷ τὸ μὴ μεριστὸν	νοήσει;	Ἢ μέρει τινὶ ἀμερεῖ αὐτοῦ;
[15, 22]	μέγεθος ὂν τὸ μὴ μέγεθος	νοήσει	καὶ τῷ μεριστῷ τὸ μὴ
[15, 10]	δυνατὸν ἴσως γίνεσθαι, τὰς δὲ	νοήσεις	ἀδύνατον. Διὸ καὶ αὐτοὶ ἄλλην
[15, 22]	ἔσονταί γε καὶ νοητῶν τινων	νοήσεις	καὶ ἀμεγέθων ἀντιλήψεις. Πῶς οὖν
[15, 22]	μὲν οὖν συγχωρήσονται τὰς πρώτας	νοήσεις,	ὅπερ ἀληθές ἐστιν, εἶναι τῶν
[15, 22]	τῶν ἐν ὕλῃ εἰδῶν τὰς	νοήσεις	φήσουσιν εἶναι, ἀλλὰ χωριζομένων γε
[15, 13]	ταῦτά φησι καὶ τὴν τούτων	νόησιν	καὶ τὴν σοφίαν εἶναι καὶ
[15, 22]	ἡ αἴσθησις, νοητῶν δὲ ἡ	νόησις.	Εἰ δὲ μὴ βούλονται, ἀλλ´
[15, 22]	δίκαιον καὶ ἡ τούτων ἄρα	νόησις,	ὥστε καὶ προσιόντα τὰ μέρη
[15, 22]	δεῖ μὴ σῶμα αὖ τὸ	νοῆσον	εἶναι, ἐπεὶ αἰσθητῶν μὲν ἡ
[15, 22]	τοῦτο, οὐ σῶμα ἔσται τὸ	νοῆσον.	Οὐ γὰρ δὴ τοῦ ὅλου
[15, 13]	τῶν γενομένων παραδείγματα ἀσώματα καὶ	νοητά,	κατὰ τὰ αὐτὰ καὶ ὡσαύτως
[15, 7]	Πλάτωνος ὅτι ἔστι τις οὐσία	νοητὴ	καθ´ αὑτὴν ἀσώματός τε καὶ
[15, 13]	φιλοσοφημάτων ἐστὶ τὸ περὶ τὴν	νοητὴν	ταύτην καὶ ἀΐδιον οὐσίαν τὴν
[15, 37]	κόσμον γεγονέναι πρὸς παράδειγμα τοῦ	νοητοῦ	κόσμου· τοῦ δὲ ὁρατοῦ προτέραν
[15, 22]	ἐπεὶ αἰσθητῶν μὲν ἡ αἴσθησις,	νοητῶν	δὲ ἡ νόησις. Εἰ δὲ
[15, 13]	Πλάτωνος αἱρέσεως, ἡ περὶ τῶν	νοητῶν	διάταξις, ἠτίμασται καὶ προπεπηλάκισται καὶ
[15, 22]	θεωρημάτων καὶ τῶν ἄλλων τῶν	νοητῶν	ἡ ψυχὴ ἐφάπτεται, ἢ γίνεταί
[15, 22]	ἀλλ´ οὖν ἔσονταί γε καὶ	νοητῶν	τινων νοήσεις καὶ ἀμεγέθων ἀντιλήψεις.
[15, 21]	τὰ δ´ ἐξ (ἐπι( π)	νοίας	τῶν Μουσῶν, ἣ κινεῖν αὐτοὺς
[15, 30]	τὰ ἄστρα, διαπνοίας δ´ αὐτὰ	νομίζει	τοῦ κόσμου. Πάλιν ὁ αὐτὸς
[15, 62]	καὶ πάντα μᾶλλον ἢ τοὺς	νομιζομένους·	τήν τ´ αὖ διαφωνίαν παμπόλλην
[15, 62]	καὶ οἱ τὰ θεῖα ζητοῦντες	νομίζουσιν,	ἐπειδὰν γνῶσιν αἷς ἀνάγκαις ἕκαστα
[15, 21]	καὶ ψυχῇ; Ποῦ δὲ ἐγχωρεῖ	νομίσαντας	τούτῳ προσεοικέναι τήν θ´ ἡμετέραν
[15, 62]	μὲν αὐτῶν ἐσκόπει πότερά ποτε	νομίσαντες	ἱκανῶς ἤδη τὰ ἀνθρώπινα εἰδέναι
[15, 5]	καταφρονήσῃ τῶν θεῶν καὶ μηδὲν	νομίσῃ	πρὸς αὑτόν, ἅτε πόρρω μὲν
[15, 15]	γεγονέναι τούτων ἕνεκα. Οἷς ἀκολούθως	νομιστέον	προνοεῖν τῶν ἀνθρώπων τὸν τὰ
[15, 7]	μὴ συνιδὼν δὲ ὅτι οὐ	νομοθετεῖν	δεῖ φυσιολογοῦντα, τὰ δὲ τῆς
[15, 11]	ἀποφαινόμενος; Ὃν δὴ λόγον ἐν	Νόμοις	ἀσεβῶν ἀσεβῆ εἶναι ἀπεφήνατο. Αἰσχύνης
[15, 62]	ἀλλὰ καὶ ἀσεβεῖς καὶ τοῖς	νόμοις	ὑπεναντίους καὶ μηδὲν πρὸς ἀνθρώπινον
[15, 14]	καὶ ἐπιστήμην καὶ ἀλήθειαν καὶ	νόμον	εἶναι τῶν ὄντων ἀδιάδραστόν τινα
[15, 15]	λόγου μετέχειν, ὅς ἐστι φύσει	νόμος·	τὰ δ´ ἄλλα πάντα γεγονέναι
[15, 62]	ἀκόλουθον τῷ παρ´ αὐτοῖς παρέχομεν	νόμῳ.
[15, 22]	καθαρωτάτων, αὐτοεκάστου, ἀνάγκη καὶ τὸ	νοοῦν	σώματος καθαρὸν ὂν ἢ γιγνόμενον
[15, 4]	ἀφαιρουμένη, ἀλλὰ κἂν πενία, κἂν	νόσος,	κἂν ἀδοξία, κἂν βάσανοι καὶ
[15, 39]	τὰ βόρεια ὑψωθῆναι, τὰ δὲ	νότια	ταπεινωθῆναι, καθὸ καὶ τὸν ὅλον
[15, 45]	φαντασίαις τοῦ θεοῦ, τουτέστι τοῦ	νοῦ.	Ἀριστοτέλης εἴδη μὲν ἀπέλιπε καὶ
[15, 22]	ὄντος πρότερον τοῦ ἐνεργείᾳ καὶ	νοῦ,	γένοιτο, οὐδὲ ἥξει εἰς ἐνέργειαν.
[15, 9]	συνίησιν ὧν λέγει περὶ τοῦ	νοῦ	καὶ μὴ τὸ ἄπορον τοῦ
[15, 9]	κατά γε τὴν ἀθανασίαν τοῦ	νοῦ	φήσαι τις ἂν αὐτὸν κοινωνεῖν
[15, 22]	γε τῶν σωμάτων γίγνονται, τοῦ	νοῦ	χωρίζοντος. Οὐ γὰρ δὴ μετὰ
[15, 17]	ΑΠΟ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΠΕΡΙ ΤΑΓΑΘΟΥ	ΝΟΥΜΗΝΙΟΥ.	Ἀλλὰ τί δή ἐστι τὸ
[15, 9]	Πλάτωνι. Ὁ μὲν γάρ φησι	νοῦν	ἄνευ ψυχῆς ἀδύνατον εἶναι συνίστασθαι,
[15, 9]	Πλάτωνι τοῦτο ἤρεσε, τὸν δὲ	νοῦν	ἀπορρήγνυσθαι τῆς ψυχῆς ἠνάγκασεν, ὅτι
[15, 22]	συμφόρησιν σωμάτων ζωὴν ἐργάζεσθαι καὶ	νοῦν	γεννᾶν τὰ ἀνόητα. Καὶ δὴ
[15, 10]	καὶ αὐτοὶ ἄλλην ψυχὴν ἢ	νοῦν	εἰσάγουσιν, ὃν ἀθάνατον τίθενται. Τὴν
[15, 7]	Ἔτι καὶ τούτοις πρόσσχωμεν τὸν	νοῦν	ἐν ὅσοις ἄλλοις διαφέρεσθαι τῷ
[15, 9]	δὲ χωρίζει τῆς ψυχῆς τὸν	νοῦν.	Καὶ τὸ τῆς ἀθανασίας ὁ
[15, 22]	ἐνδέχοιτο ἂν μηδὲ ψυχὴν μηδὲ	νοῦν	μηδὲ θεὸν εἶναι· εἰ τὸ
[15, 9]	ψυχὴν ἀθάνατον εἶναι, τόν γε	νοῦν	ὁμολογεῖ θεῖόν τε καὶ ἄφθαρτον
[15, 22]	ὁ θεὸς αὐτοῖς κατὰ τὸν	νοῦν	ὕστερος καὶ γενητὸς καὶ ἐπακτὸν
[15, 22]	ψυχῆς τάξεως ἢ λόγος ἢ	νοῦς;	Ἀλλὰ ψυχῆς μὲν οὔσης, ὑπουργὰ
[15, 22]	γενόμενος, ἢ εἰ πρὸ πάντων	νοῦς,	ἐφεξῆς ἔδει ψυχὴν ποιεῖν, εἶτα
[15, 22]	ὂν ἀεί· πρότερον ἄρα καὶ	νοῦς	καὶ ψυχὴ φύσεως. Οὐκ ἄρα
[15, 9]	οὐσίαν καὶ τὴν φύσιν ὁ	νοῦς,	ὅθεν ὢν καὶ πόθεν ἐπεισκρινόμενος
[15, 22]	ἣν λέγουσιν ἕξιν. Ὁ δὲ	νοῦς	ὕστατος, ἀπὸ τῆς ψυχῆς δηλονότι
[15, 62]	ὄχλος· ὁ γὰρ σιγῶσι χολωθεὶς	νοῦσον	ἐπ´ ἀνέρας ὦρσε λάλην, ὀλέκοντο
[15, 50]	ἔκλειψιν ἐντελῆ, ὥστε τὴν ἡμέραν	νύκτα	φανῆναι. Ἔνιοι πύκνωμα τῶν ἀοράτων
[15, 30]	δὲ καθ´ ἑκάστην ἡμέραν ἀναζωπυρεῖν	νύκτωρ,	καθάπερ τοὺς ἄνθρακας· τὰς γὰρ
[15, 62]	λοιπῶν ἁπάντων, ἐν οἷς εἰσέτι	νῦν	ἀποσεμνύνονται φιλοσόφων παῖδες, ἀπεληλεγμένων οὐχ
[15, 22]	τε τὴν ἄλλην καὶ χρόαν,	νῦν	δὲ πολλά. Τὰς δὲ δὴ
[15, 1]	τῶν Ἑλλήνων φιλοσοφίας ἔτι καὶ	νῦν	εἰς φῶς ἕλκοντες πρὸ ὀφθαλμῶν
[15, 6]	τὸ ἀγένητον αὐτοῦ. Παραιτούμεθα δὲ	νῦν	μὴ ἐμποδὼν ἡμῖν τοὺς ἀπὸ
[15, 1]	διηγήμασι παραδέδοται, ὡς εἰσέτι καὶ	νῦν	τῶν θεῶν γάμους καὶ παιδοποιίας

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/10/2008