Livre, Chap.
[15, 2]	ταῦτα δοκεῖ πιστεύεσθαι δι´ ἃ	ψέγουσί	τινες αὐτόν· ἓν μέν, ὅτι
[15, 4]	ἀγράφων; Δίδωμι γάρ σοι κἂν	ψεύδεσθαι	θέλῃς, μόνον τι νεανικόν. Ἀλλὰ
[15, 2]	ἐν τῷ κατ´ αὐτοῦ βιβλίῳ	ψεύδεται,	πρῶτον μὲν ποιήματα ψυχρὰ προσφερόμενος
[15, 1]	τοῖς πολλοῖς διατεθρυλημένην περὶ εἱμαρμένης	ψευδῆ	δόξαν ἐν ἑτέροις τρισὶ τοῖς
[15, 2]	διαβεβληκότων τεκμήραιτό τις ἂν ὅτι	ψευδῆ	πάντα τὰ εἰρημένα ἐστίν, ἀλλὰ
[15, 6]	τὸ δὲ ἁλῶναι δόξαν ὡς	ψεῦδος	οὐ βουληθέντας ἀναθεῖναι Πλάτωνι. Κατὰ
[15, 62]	φιλοσοφίας τῆς τε ἀθέου καὶ	ψευδοῦς)	παιδείας τε καὶ μαθήσεως τῶν
[15, 52]	τῷ πυροειδεῖ τὸ ζοφῶδες, ὅθεν	ψευδοφαῆ	λέγεσθαι τὸν ἀστέρα. Οἱ Στωϊκοὶ
[15, 21]	γε δὴ τῶν ἐκ ταὐτομάτου	ψηγμάτων.	Καὶ αὖ τοῖς ἐπὶ τῶν
[15, 61]	σοφώτατος Σωκράτης τὰς ὑπὲρ ἡμῶν	ψήφους	φιλαλήθως ἐξενηνεγμένος. Τοὺς γοῦν μετεωρολέσχας
[15, 22]	μόνον θερμανεῖ, ψυχρὸν δὲ μόνον	ψύξει,	καὶ κοῦφα ποιήσει τὸ κοῦφον
[15, 39]	κατὰ ἐκπύρωσιν καὶ εὐκρασίαν καὶ	ψῦξιν.	Ἐμπεδοκλῆς τοῦ ἀέρος εἴξαντος τῇ
[15, 20]	Βουλόμενος γὰρ ἐμφανίσαι ὅτι αἱ	ψυχαὶ	ἀναθυμιώμεναι νοεραὶ ἀεὶ γίνονται, εἴκασεν
[15, 20]	οὕτως λέγουσιν, ὅτι διαμένομεν ἡμεῖς	ψυχαὶ	γενόμενοι τοῦ σώματος χωρισθέντες καὶ
[15, 20]	καὶ ἕτερα ὕδατα ἐπιρρεῖ· καὶ	ψυχαὶ	δὲ ἀπὸ τῶν ὑγρῶν ἀναθυμιῶνται.
[15, 22]	στοιχεῖα τούτων ἕτερα, σώματα οὐ	ψυχαὶ	ἐλέχθησαν εἶναι οὐδὲ ζωὴν ἔχοντα.
[15, 4]	Πλάτωνος ἕλκειν τὰς τῶν νέων	ψυχὰς	ἄνω που πρὸς τὸ θεῖον
[15, 20]	γὰρ ἔτι τὰς τῶν ἀποθανόντων	ψυχάς.	Ἔνιοι δὲ τὴν μὲν τοῦ
[15, 20]	χρόνους. Τὸ δὲ διαμένειν τὰς	ψυχὰς	οὕτως λέγουσιν, ὅτι διαμένομεν ἡμεῖς
[15, 20]	τούτων ἀναθυμιάσεις· τὰς δὲ λοιπὰς	ψυχὰς	προσπεφυκέναι ταύτῃ, ὅσαι τε ἐν
[15, 5]	μήτε ὅλως ἐπιδιαμένειν δύνασθαι τὰς	ψυχὰς	συγκεχωρηκότι. Ἐκεῖνο δ´ ἐμοὶ κριτῇ
[15, 20]	τῶν ἀφρόνων καὶ ἀλόγων ζῴων	ψυχὰς	συναπόλλυσθαι τοῖς σώμασι. Τοιαῦτα καὶ
[15, 1]	κρειττόνων ἀσκήσει τὰς ἑαυτῶν ἀναθέντες	ψυχάς.	Τούτου δὴ οὖν σὺν θεῷ
[15, 43]	δὲ καὶ ἥρωας τὰς κεχωρισμένας	ψυχὰς	τῶν σωμάτων, καὶ ἀγαθοὺς μὲν
[15, 22]	ποιήσει. Οὐ γὰρ πυρὸς τὸ	ψύχειν	οὐδὲ τοῦ ψυχροῦ θερμὰ ποιεῖν.
[15, 22]	ὅπου ἢ θερμανθήσεται ἢ συμμέτρως	ψύχεος	ἱμερεῖ ἢ μαλακοῖς τισι καὶ
[15, 9]	Εἰ δὲ μή ἐστιν ἡ	ψυχὴ	ἀθάνατος, οὐδὲ ἀνάμνησις. Εἰ δὲ
[15, 22]	οὐ δύναται σωματικὴ εἶναι ἡ	ψυχή	ἀπὸ τοῦ περι ψυχης πλωτινου.
[15, 22]	δυνατὸν γενέσθαι. Οὐκ ἄρα ἡ	ψυχὴ	ἁρμονία. Ταῦτα μὲν ἀπὸ τῶν
[15, 22]	μεταλήψεται; Ἀλλ´ οὐχ ὥσπερ ξένη	ψυχὴ	αὕτη ἐν ἀγνοίᾳ ἔσται, ὧν
[15, 22]	οὐ ψυχὴν φήσουσιν, ἐξ ἀψύχων	ψυχὴ	αὐτοῖς ὑπάρξει. Καὶ προσέτι, εἰ
[15, 22]	πρὸς ὄργανον, ἑκατέρως δὲ ἡ	ψυχὴ	αὐτός. Τοῦτο οὖν τίνα φύσιν
[15, 9]	ἔσχε τὸ καλῶς διοικεῖσθαι δύνασθαι.	Ψυχὴ	γὰρ πᾶσα, φησί, παντὸς ἐπιμελεῖται
[15, 22]	καὶ μὴ ἑνοῦσθαι δυναμένων σωμάτων·	ψυχὴ	δ´ ἑαυτῇ συμπαθής· ἐκ δὲ
[15, 9]	ὁ τούτων ἕκαστον ἐνεργῶν, ἡ	ψυχὴ	δὲ ἀκίνητος οὕτως. (Τούτῳ) τοιγαροῦν
[15, 22]	πνεῦμα διὰ πάντων οὔτε αἷμα,	ψυχὴ	δέ. Ἔτι εἰ σῶμα οὖσα
[15, 10]	ἐν πολλοῖς τῶν φυτῶν ἡ	ψυχή,	δῆλον ὅτι ἀπολιποῦσα τὰ ἄλλα
[15, 9]	τι καὶ ἀφανές ἐστιν ἡ	ψυχὴ	δῆλον, ὥστε οὐκ ἂν διά
[15, 22]	δυνατὸν τὸ σῶμα, ἡ δὲ	ψυχὴ	δι´ ὅλων· ἀσώματος ἄρα. Τὸ
[15, 22]	Ἔτι εἰ σῶμα οὖσα ἡ	ψυχὴ	διῆλθε διὰ παντός, κἂν κραθεῖσα
[15, 22]	ἄλλων, ὧν οὐδὲν ἂν ἡ	ψυχὴ	εἴη. Καὶ μὴν οὔτε πνεῦμα
[15, 10]	ἐντελέχεια γένοιτο; Ἥ τε αὐτὴ	ψυχὴ	ἐξ ἄλλου ζῴου ἄλλο γίνεται·
[15, 22]	αὐξομένῳ ὑπ´ αὐτῆς. Καὶ ἢ	ψυχὴ	ἔσται τὸ προστιθέμενον ἢ ἄψυχον
[15, 22]	μέρος ἄλλως κραθὲν εἴη ἂν	ψυχὴ	ἑτέρα, ὥστε πολλὰς εἶναι· καὶ
[15, 22]	τῶν κραθέντων, οὐδ´ ἂν ἡ	ψυχὴ	ἔτι ἐνεργείᾳ ἐνείη τοῖς σώμασιν,
[15, 22]	τῶν ἄλλων τῶν νοητῶν ἡ	ψυχὴ	ἐφάπτεται, ἢ γίνεταί τῳ ἡ
[15, 22]	ἄνθρωπος, ἀλλ´ ἔστιν ἐν αὐτῷ	ψυχή,	ἔχει δὲ καὶ σῶμα, εἴτ´
[15, 22]	ὅτι τὸ μὲν πρότερον, ἡ	ψυχή,	ἡ δ´ ἁρμονία ὕστερον, καὶ
[15, 11]	τῇ περὶ σῶμα ποιότητι, ἡ	ψυχὴ	ἡ ἐν τῷ σώματι καταταχθεῖσα,
[15, 22]	καὶ ἀπολλύντος, καὶ μάλιστα ὅταν	ψυχὴ	ἡ φίλα ποιοῦσα μὴ παρῇ
[15, 22]	θερμὰ ποιεῖν. Ἀλλ´ ἥ γε	ψυχὴ	καὶ ἐν ἄλλοις μὲν ζῴοις
[15, 12]	καὶ πηγὴ τῆς κινήσεως ἡ	ψυχή.	Καὶ ὃ μὲν ἂν ἔργον
[15, 22]	τι οὔσης. Ἄποσον ἄρα ἡ	ψυχὴ	καὶ οἱ λόγοι. Ὅτι δὲ
[15, 8]	ἐν κύκλῳ κίνησιν ἀπέδωκε τῇ	ψυχῇ·	ὁ δ´, ᾗπερ ἄλλῳ σώματι
[15, 9]	ἔργα καὶ πράξεις ἀπένειμαν τῇ	ψυχῇ·	ὁ δέ, ὅσῳπερ Πλάτων ἀπεσέμνυνε
[15, 22]	τῷ ὅλῳ, εἰ τοσόνδε μέγεθος	ψυχή,	ὃ ἂν ἔλαττον ᾖ ψυχὴ
[15, 22]	θάτερον δὲ τούτων ἔσται ἡ	ψυχή·	ὃ οὐκ ἔσται σῶμα, οὐ
[15, 22]	τῷ αὐτῷ σώματι, πότερον ἕκαστον	ψυχή.	Οἵα ἐστὶ καὶ ἡ ὅλη;
[15, 22]	οὖν οὐ πᾶν μὲν πνεῦμα	ψυχή,	ὅτι μυρία πνεύματα ἄψυχα, τὸ
[15, 22]	οἷόν τε, εἰ σῶμα ἡ	ψυχὴ	ὁτιοῦν εἴη, δεικτέον ἐκ τῶνδε·
[15, 22]	γε (ἢ ἐπὶ τὸ μεῖζον)	ψυχὴ	οὐκ ἔσται. Ὅταν τοίνυν ἐκ
[15, 22]	ψυχή, ὃ ἂν ἔλαττον ᾖ	ψυχὴ	οὐκ ἔσται, ὥσπερ πᾶν ποσὸν
[15, 22]	δὲ εἰ σῶμα εἴη ἡ	ψυχή,	οὔτε τὸ αἰσθάνεσθαι οὔτε τὸ
[15, 22]	ψυχήν, ἀναλύειν. Ἐπεὶ γὰρ ζωὴ	ψυχῇ	πάρεστιν ἐξ ἀνάγκης, ἀνάγκη τοῦτο
[15, 22]	ἄψυχον σῶμα. Καὶ εἰ μὲν	ψυχή,	πόθεν καὶ πῶς εἰσιούσης καὶ
[15, 9]	ἀποδεικνὺς ὅτι ἐστὶν ἀθάνατος ἡ	ψυχή.	Πολλὴ δὲ καὶ τοῖς ἐσπουδακόσι
[15, 21]	θεῶν, κοινὸν ὅλως ἀναθυμιάσει καὶ	ψυχῇ;	Ποῦ δὲ ἐγχωρεῖ νομίσαντας τούτῳ
[15, 13]	πόνος τε καὶ ἀγὼν ἔσχατος	ψυχῇ	πρόκειται. Ὁ μὲν γὰρ μετασχὼν
[15, 22]	ἐργαζομένῳ. Καὶ γὰρ εἰ ἡ	ψυχὴ	σῶμα οὖσα αὔξοι, ἀνάγκη καὶ
[15, 22]	ζῆν, αὐτὸ τοῦτο ἂν εἴη	ψυχή.	Τί ἂν οὖν εἴη σῶμα,
[15, 22]	ἡγεμονοῦν αἰσθάνεται, καὶ ὅλη ἡ	ψυχὴ	τὸ αὐτὸ πάσχει. Πῶς οὖν
[15, 4]	διδάξειε τὸν ἐν αὐτῇ τῇ	ψυχῇ	τὸ πᾶν ἀνθρώπινον ἀγαθὸν ζητοῦντα,
[15, 22]	αὑτῶν, καὶ ὅτῳ πάρεστι τούτων	ψυχή,	τοῦτο ἐπακτῷ κέχρηται τῇ ζωῇ.
[15, 9]	οὖν τις ἐξ ὧν μάλιστα	ψυχὴ	φαίνεται ταῦτα ἀφελόμενος ἑτέρῳ τινὶ
[15, 9]	διανοεῖται παρακολουθεῖν. Οὐ γὰρ ἡ	ψυχή,	φησίν, ἀλλ´ ὁ ἄνθρωπός ἐστιν
[15, 22]	πρότερον ἄρα καὶ νοῦς καὶ	ψυχὴ	φύσεως. Οὐκ ἄρα οὕτως ψυχὴ
[15, 22]	γνῶσις οἰκείων, οὐδέποτε τῇ αὐτῇ	ψυχῇ	χρωμένων; Καὶ μὴν εἰ σῶμά
[15, 22]	ψυχὴ φύσεως. Οὐκ ἄρα οὕτως	ψυχὴ	ὡς πνεῦμα οὐδ´ ὡς σῶμα.
[15, 22]	δυνάμει μόνον, ἀπολέσασα τὸ εἶναι	ψυχή,	ὥσπερ, εἰ γλυκὺ καὶ πικρὸν
[15, 9]	οὖν ἡ βοήθεια τῷ τὴν	ψυχὴν	ἀθάνατον εἶναι θέλοντι παρὰ τοῦ
[15, 9]	εἰ μὴ πᾶσαν βούλεται τὴν	ψυχὴν	ἀθάνατον εἶναι, τόν γε νοῦν
[15, 9]	τῶν αἰσθήσεων ἐνάργειαν δῴημεν εἶναι	ψυχήν·	αἱ δὲ κινήσεις αὐτῆς ἀφανοῦς
[15, 10]	ἀθάνατον τίθενται. Τὴν οὖν λογιζομένην	ψυχὴν	ἄλλως ἐντελέχειαν ἢ τοῦτον τὸν
[15, 21]	τοῦ στερεοῦ σώματος εἶναι τὴν	ψυχὴν	ἀναθυμίασιν φήσασι. Τί γάρ, ὦ
[15, 22]	τοῦτο τὸ σῶμα, ὃ λέγουσι	ψυχήν,	ἀναλύειν. Ἐπεὶ γὰρ ζωὴ ψυχῇ
[15, 22]	ἐστι τὸ σώματι προσχρωμένην τὴν	ψυχὴν	ἀντιλαμβάνεσθαι τῶν αἰσθητῶν, οὐκ ἂν
[15, 9]	εἶναι θέλοντι παρὰ τοῦ τὴν	ψυχὴν	ἀποκτιννύντος; Τίς δὲ ἡ διδασκαλία
[15, 9]	ὅτι Πλάτων μὲν ἀθάνατον τὴν	ψυχὴν	ἀπολείπει καὶ πολλοὺς ὑπὲρ τούτου
[15, 20]	οὖν ὁμοίως τῷ Ἡρακλείτῳ τὴν	ψυχὴν	ἀποφαίνει Ζήνων, αἰσθητικὴν δὲ αὐτὴν
[15, 9]	ἐγχειρήσας ἀντιτάξασθαι ἀποδείξεσι καὶ τὴν	ψυχὴν	ἀφελέσθαι τῆς ἀθανασίας καὶ τῆς
[15, 20]	ἔτι μετ´ ὀλίγα· Τὴν δὲ	ψυχὴν	γενητήν τε καὶ φθαρτὴν λέγουσιν·
[15, 10]	ζῴου (οὐ τὸ σῶμα τὴν	ψυχὴν	γεννήσει) Τίς οὖν οὐσία αὐτῆς;
[15, 22]	δὲ ψυχρῷ γενομένην καὶ στομωθεῖσαν	ψυχὴν	γίγνεσθαι, λεπτοτέραν ἐν ψυχρῷ γιγνομένην
[15, 12]	Ἔτι τοῦ Πλάτωνος λέγοντος τὴν	ψυχὴν	διακοσμεῖν τὰ πάντα διήκου σαν
[15, 22]	ἀνάγκη τοῦτο τὸ σῶμα, τὴν	ψυχήν,	εἰ μὲν ἐκ δύο σωμάτων
[15, 22]	οὐ ταύτας τὰς δυνάμεις περὶ	ψυχὴν	εἶναι ἀξιοῦμεν, ἀλλὰ τὸ νοεῖν,
[15, 22]	ἧττον φαίνεται ἀδύνατον ὂν τὴν	ψυχὴν	εἶναι σῶμα ὁτιοῦν. Ἢ γὰρ
[15, 22]	πρὸ τῆς ψυχῆς ταύτης ἄλλην	ψυχὴν	εἶναι τὴν ποιοῦσαν τὴν ἁρμονίαν
[15, 10]	δευτέρου πρὸς Ἀριστοτέλην ἐντελέχειαν τὴν	ψυχὴν	εἶναι φήσαντα. Τὸ δὲ τῆς
[15, 11]	Πρὸς δὲ τὸν ἐντελέχειαν τὴν	ψυχὴν	εἰπόντα καὶ ἀκίνητον παντελῶς οὖσαν
[15, 20]	Καὶ μεθ´ ἕτερα· Εἶναι δὲ	ψυχὴν	ἐν τῷ ὅλῳ φασίν, ὃ
[15, 22]	ὕλη ἑαυτὴν μορφοῖ οὐδ´ ἑαυτῇ	ψυχὴν	ἐντίθησι. Δεῖ ἄρα τι εἶναι
[15, 9]	βουλευόμενον, τοῦτο δὲ εἶναι τὴν	ψυχήν.	Ἐπεὶ πόθεν ἀλλαχόθεν ἐπιστεύσαμεν ὑπὲρ
[15, 22]	ζῷα ἐν θερμῷ γίγνεται καὶ	ψυχὴν	ἔχει οὐ ψυχθεῖσαν) ἀλλ´ οὖν
[15, 8]	τούτων ἕκαστον ζῷον ὄντα καὶ	ψυχὴν	ἔχοντα καὶ σῶμα κινεῖσθαι τὴν
[15, 10]	ἀδύνατον. Διὸ καὶ αὐτοὶ ἄλλην	ψυχὴν	ἢ νοῦν εἰσάγουσιν, ὃν ἀθάνατον
[15, 11]	Τὸ δὲ βαρύτητι ἀπεικάζειν τὴν	ψυχὴν	ἢ ποιότησι μονοειδέσι καὶ ἀκινήτοις
[15, 20]	εἰς ἐκείνην. Ἔχειν δὲ πᾶσαν	ψυχὴν	ἡγεμονικόν τι ἐν αὑτῇ, ὃ
[15, 9]	καὶ ἐκκρεμαμένων τῆς κατὰ τὴν	ψυχὴν	θειότητός τε καὶ ἀθανασίας, ὁ
[15, 21]	πρώτων ἀφορμήν. Τῶν δὲ περὶ	ψυχὴν	ἴχνος οὐδὲν οὐδὲ τεκμήριον ἐν
[15, 10]	διαιρουμένου τοῦ σώματος συμμερίζεσθαι τὴν	ψυχὴν	καὶ ἀποκοπτομένου τινὸς μέρους μετὰ
[15, 12]	ἄλλο εἶναι τὴν φύσιν ἢ	ψυχὴν	καὶ δηλονότι ψυχὴν οὐκ ἄλογον
[15, 22]	λέγειν ἢ τὴν ὕλην, καὶ	ψυχὴν	καὶ θεόν, καὶ ὄνομα τὰ
[15, 12]	Οὐ γὰρ εἶναι τὴν φύσιν	ψυχήν,	καὶ τὰ περὶ γῆν ὑπὸ
[15, 20]	φυσικούς φησιν ὅτι Ζήνων τὴν	ψυχὴν	λέγει αἰσθητικὴν ἀναθυμίασιν, καθάπερ Ἡράκλειτος.
[15, 11]	αἰσχρὸς ὁ ἐντελέχειαν τιθεὶς τὴν	ψυχὴν	λόγος σώματος φυσικοῦ ὀργανικοῦ; Πῶς
[15, 37]	δὲ ὁρατοῦ προτέραν μὲν τὴν	ψυχήν,	μετὰ δὲ ταῦτα τὸ σωματοειδές,
[15, 22]	νοεῖν ἔχων, ἐνδέχοιτο ἂν μηδὲ	ψυχὴν	μηδὲ νοῦν μηδὲ θεὸν εἶναι·
[15, 22]	καὶ βαρυνούσας ἐνταῦθα τάττουσι τὴν	ψυχήν,	οἷον ἐν δραστηρίῳ τόπῳ ἱδρύοντες
[15, 9]	ἡμᾶς δοκοῦσιν εἶναί τι τὴν	ψυχὴν	ὁμολογεῖν. Ταῦτα γὰρ ἅπας τις
[15, 12]	εἶναι κινήσεως, τοῦτο δὲ εἶναι	ψυχὴν	οὐ βούλεται, καίτοι τοῦ Πλάτωνος
[15, 12]	φύσιν ἢ ψυχὴν καὶ δηλονότι	ψυχὴν	οὐκ ἄλογον καὶ ἐκ τούτων
[15, 22]	κρᾶσιν ζωήν τε ἐργάζεσθαι καὶ	ψυχήν,	οὖσαν τὸ ἐπὶ τῇ κράσει
[15, 9]	μικροῦ δεῖν μηδὲν ἀποφῆναι τὴν	ψυχήν·	οὔτε γὰρ πνεῦμα οὔτε πῦρ
[15, 22]	πρὸ πάντων νοῦς, ἐφεξῆς ἔδει	ψυχὴν	ποιεῖν, εἶτα φύσιν· καὶ αἰεὶ
[15, 22]	ἀλλὰ ἀτόμους ἢ ἀμερῆ συνελθόντα	ψυχὴν	ποιεῖν λέγοι, τῇ ἑνώσει καὶ
[15, 21]	λογίζεσθαι πάντες ἐφεξῆς ὁπόσοι τὴν	ψυχὴν	σῶμα ἀπεφήναντο. Ποῦ γὰρ ὅλως
[15, 22]	ἐμποδιζόντων τῶν πρόσθεν, ἀδύνατον τὴν	ψυχὴν	σῶμα εἶναι. Ἴδοι δ´ ἄν
[15, 22]	Τί τοίνυν φήσουσιν οἱ τὴν	ψυχὴν	σῶμα εἶναι λέγοντες; Πρῶτον μὲν
[15, 22]	σημείου. Δεῖ ἄρα καὶ τὴν	ψυχὴν	σώματος αὐτὴν ἐν τῷ τοιούτῳ
[15, 22]	πνεῦμα τὴν ζωὴν καὶ τὴν	ψυχὴν	τίθενται, τὸ δὴ πολυθρύλητον αὐτοῖς
[15, 22]	κἂν εἰ ὄνομα ἑνὶ αὐτῶν	ψυχήν	τις θεῖτο. Τὰ αὐτὰ γὰρ
[15, 22]	οὐκ ἔστιν· οὐκ ἄρα ἔχομεν	ψυχήν.	Τὸ δὲ δὴ σῶμα ὂν
[15, 60]	τὸν ἀνωτάτω λόγον διμερῆ τὴν	ψυχήν·	τὸ μὲν γὰρ ἔχειν λογικόν,
[15, 12]	ἀνθρωπίνων φρόνησιν καὶ πρόνοιαν καὶ	ψυχήν,	τὸ μὲν γλαφυρὸν ἐν ταῖς
[15, 60]	πλεκτάναις. Δημόκριτος, Ἐπίκουρος διμερῆ τὴν	ψυχήν,	τὸ μὲν λογικὸν ἔχουσαν ἐν
[15, 9]	τοῦτο περιγίνεσθαι. Καὶ τὴν μὲν	ψυχὴν	τοῦ σώματος οὐκ ἠξίωσεν ἐκβαίνειν,
[15, 10]	πῶς περὶ ψυχῆς λέγεται. Τὴν	ψυχήν	φασιν ἐν τῷ συνθέτῳ εἴδους
[15, 22]	δὲ ἕκαστον τῶν μερῶν οὐ	ψυχὴν	φήσουσιν, ἐξ ἀψύχων ψυχὴ αὐτοῖς
[15, 4]	πᾶσιν; Ἢ ὅτι τὰ μὲν	ψυχῆς	ἀγαθά, τὰ δὲ σώματος, τὰ
[15, 9]	μὲν γάρ φησι νοῦν ἄνευ	ψυχῆς	ἀδύνατον εἶναι συνίστασθαι, ὁ δὲ
[15, 9]	δογμάτων ὑπόθεσις ἐπηκολούθησε τῇ τῆς	ψυχῆς	ἀθανασίᾳ, τὸ μέγα καὶ λαμπρὸν
[15, 22]	τὴν τάξιν οὐκ ἐκ τῆς	ψυχῆς,	ἀλλ´ αὐτὴν ἐκ τῆς αὐτομάτου
[15, 9]	Ἐπεὶ πόθεν ἀλλαχόθεν ἐπιστεύσαμεν ὑπὲρ	ψυχῆς;	Ἂν οὖν τις ἐξ ὧν
[15, 9]	σοφίας εἰς τὴν ἀθανασίαν τῆς	ψυχῆς	ἀνῆπται τῷ Πλάτωνι. Πᾶσαι γὰρ
[15, 5]	τήν γε εἰσαῦθις ἐλπίδα τῆς	ψυχῆς	ἀποτέμνων τήν τε ἐν τῷ
[15, 22]	δὴ ἐκείνων τῶν μερῶν τῆς	ψυχῆς	ἄρα καὶ τοῖς μορίοις αὐτοῦ
[15, 22]	ἂν καὶ σώματος ὄντος τῆς	ψυχῆς	ἀρεταὶ αὐτῆς σωφροσύνη καὶ δικαιοσύνη
[15, 20]	συνειλεγμένα. Πρὸς δὲ τὴν περὶ	ψυχῆς	ἄτοπον τῶν ἀνδρῶν δόξαν ἀπαρκεῖ
[15, 9]	ἀθανασίας ὁ μὲν μετὰ τῆς	ψυχῆς	αὐτῷ δίδωσιν, ὡς ἄλλως οὐκ
[15, 11]	συστάσεως αἱ τῆς ὡς ζῴου	ψυχῆς	βουλαί τε καὶ σκέψεις καὶ
[15, 10]	Πλωτίνου ἐκ τοῦ περὶ ἀθανασίας	ψυχῆς	δευτέρου πρὸς Ἀριστοτέλην ἐντελέχειαν τὴν
[15, 22]	δὲ νοῦς ὕστατος, ἀπὸ τῆς	ψυχῆς	δηλονότι γενόμενος, ἢ εἰ πρὸ
[15, 9]	καὶ ἐν τοῖς περὶ ἀθανασίας	ψυχῆς	διενεχθέντα τῷ Πλάτωνι καὶ τοῖς
[15, 9]	πράγματα πάντα κατὰ τὴν τῆς	ψυχῆς	διοίκησιν ἔσχε τὸ καλῶς διοικεῖσθαι
[15, 22]	πρὸς τὴν τῶν Στωϊκῶν περὶ	ψυχῆς	δό ξαν, σωματικὴν φασκόντων αὐτὴν
[15, 20]	Κʹ Ὅπως οἱ αὐτοὶ περὶ	ψυχῆς	δοξάζουσιν. Τὸ δὲ σπέρμα φησὶν
[15, 21]	πρὸς τὴν τῶν Στωϊκῶν περὶ	ψυχῆς	δόξαν ἀντίρρησις. Συνελόντι δ´ εἰπεῖν,
[15, 22]	ὡς ἄρα δεῖ ταῦτα ἐν	ψυχῆς	δυνάμεσιν ἱδρῦσθαι. Εἰ δὲ μηδὲν
[15, 22]	ἂν προσέλθοι λόγος ἢ παρὰ	ψυχῆς.	Εἰ δέ τις μὴ οὕτως,
[15, 22]	τῶν σωμάτων εἶναι κρεῖττον αὐτῶν	ψυχῆς	εἶδος, ἔννουν πνεῦμα καὶ πῦρ
[15, 22]	οὖν φασί γε προτέραν φύσιν	ψυχῆς	εἶναι κατὰ συντυχίας τὰς ἔξω
[15, 10]	ἐν τοῖς Πρὸς Βόηθον περὶ	ψυχῆς	εἰρημένα· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ ΙΑʹ Πορφυρίου περὶ
[15, 22]	αὐτοῖς ὑπάρξει. Καὶ προσέτι, εἰ	ψυχῆς	ἑκάστης τὸ μέγεθος ὡρισμένον ἔσται
[15, 20]	τὰς τυπώσεις. Ταῦτα γὰρ ἴδια	ψυχῆς	ἐστι. Καὶ μεθ´ ἕτερα· Εἶναι
[15, 11]	καθεωρακότος ὡς παρουσίᾳ μὲν τῆς	ψυχῆς	ζωτικὸν γέγονε τὸ τοῦ ζῴου
[15, 9]	τὸν δὲ νοῦν ἀπορρήγνυσθαι τῆς	ψυχῆς	ἠνάγκασεν, ὅτι ἀδύνατον ἔγνω Πλάτων
[15, 9]	τῆς ἀρετῆς διὰ τὸ τῆς	ψυχῆς	θεῖον σῶσαι δυνηθείσης, τά τε
[15, 11]	καὶ θελήσεις, ῥοπαὶ οὖσαι τῆς	ψυχῆς	καὶ οὐ τοῦ σώματος; Εἶθ´
[15, 11]	τε καὶ λέγει, τῆς δὲ	ψυχῆς	καὶ τὸ μέλλον καὶ μὴ
[15, 32]	ἀποθαυμάσῃς, προσθήσω καὶ ὅσα περὶ	ψυχῆς	καὶ τοῦ ἐν αὑτοῖς ἡγεμονικοῦ
[15, 20]	μετὰ βραχέα ἐπιλέγει· Περὶ δὲ	ψυχῆς	Κλεάνθης μὲν τὰ Ζήνωνος δόγματα
[15, 10]	ἄν τις ἐπισκέψαιτο πῶς περὶ	ψυχῆς	λέγεται. Τὴν ψυχήν φασιν ἐν
[15, 12]	ὃ μὲν ἂν ἔργον εἴη	ψυχῆς	λογικῆς καὶ φρονίμου τὸ μηδὲν
[15, 12]	καὶ ἐν τῷ περὶ καθόλου	ψυχῆς	λόγῳ. Ἔτι τοῦ Πλάτωνος λέγοντος
[15, 22]	ἢ λόγος ἢ νοῦς; Ἀλλὰ	ψυχῆς	μὲν οὔσης, ὑπουργὰ ταῦτα πάντα
[15, 20]	μεθίησιν ἄνθρωπος πνεῦμα μεθ´ ὑγροῦ,	ψυχῆς	μέρος (καὶ) ἀπόσπασμα καὶ τοῦ
[15, 20]	κέρασμα καὶ μίγμα τῶν τῆς	ψυχῆς	μερῶν συνεληλυθός· ἔχον γὰρ τοὺς
[15, 12]	μὲν φύσεως διοικεῖσθαι, ὑπὸ δὲ	ψυχῆς	μὴ διοικεῖσθαι. Εἶναι γὰρ ἐφ´
[15, 10]	τινὸς μέρους μετὰ τοῦ ἀποκοπέντος	ψυχῆς	μόριον εἶναι τήν τε ἐν
[15, 9]	ἅπας τις συνιέναι δοκεῖ τῆς	ψυχῆς	ὄντα, τὸ βουλεύεσθαι καὶ σκοπεῖσθαι
[15, 9]	ἀνῄρηκε τὴν ὅλην ὑπόστασιν τῆς	ψυχῆς.	Ὅτι μὲν γὰρ ἀόρατόν τι
[15, 22]	ὥστε τοῦτο τάξιν ἂν ἔχοι	ψυχῆς.	Οὐ γὰρ ὅτι σύνθετον, ἀλλ´
[15, 12]	τοῦ δὲ ὀνόματος αὐτῇ τῆς	ψυχῆς	οὐ μεταδίδωσιν, ὥσπερ ἐκ τῶν
[15, 22]	σῶμα ἐν τοῖς οὖσιν ἄνευ	ψυχῆς	οὔσης ἐν τῷ παντί, εἴπερ
[15, 22]	ἡ ψυχή ἀπὸ τοῦ περι	ψυχης	πλωτινου. Εἰ δέ ἐστιν ἀθάνατος
[15, 60]	δὲ Δημόκριτος πάντα μετέχειν φύσει	ψυχῆς	ποιᾶς, καὶ τὰ νεκρὰ τῶν
[15, 9]	ὅσῳπερ Πλάτων ἀπεσέμνυνε τὸ τῆς	ψυχῆς	πρᾶγμα, ἀρχὴν γενέσεως καὶ θεοῦ
[15, 21]	σώματος εἰς γένεσιν τῶν περὶ	ψυχῆς	πράξεων. Τί γὰρ ἡ τοῦ
[15, 11]	Ἀπὸ τῶν πρὸς Βόηθον περὶ	ψυχῆς.	Πρὸς δὲ τὸν ἐντελέχειαν τὴν
[15, 60]	~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Ξʹ Περὶ μερῶν τῆς	ψυχῆς.	Πυθαγόρας, Πλάτων κατὰ μὲν τὸν
[15, 22]	τάξις ἐν πνεύματι δεομένῳ παρὰ	ψυχῆς	τάξεως ἢ λόγος ἢ νοῦς;
[15, 22]	πιστεύσειε σώματος συνέρξει, διδοὺς αὐτῷ	ψυχῆς	τάξιν μέχρι τῶν ὀνομάτων, ἀέρι
[15, 20]	ἐλάττω μεταβαλόντες οὐσίαν τὴν τῆς	ψυχῆς.	Τὰς δὲ τῶν ἀφρόνων καὶ
[15, 9]	μνημονεῦσαι, τὸ λογίσασθαι. Οὐ γὰρ	ψυχῆς	ταῦτά φησι τὰ κινήματα ὁ
[15, 22]	μέγιστον, ὡς ἀνάγκη πρὸ τῆς	ψυχῆς	ταύτης ἄλλην ψυχὴν εἶναι τὴν
[15, 22]	μὲν περὶ ἑκάστου μέρους τῆς	ψυχῆς	τῆς ἐν τῷ αὐτῷ σώματι,
[15, 20]	συλληφθὲν ὑπ´ ἄλλου πνεύματος μέρος	ψυχῆς	τῆς τοῦ θήλεος καὶ συμφυὲς
[15, 9]	Ἑβραίων λόγοις. Ὑπὲρ δὲ τῆς	ψυχῆς	τί καὶ λέγοιμεν ἄν; Δῆλα
[15, 9]	τὰς πρωτουργοὺς κινήσεις ἀφελέσθαι τῆς	ψυχῆς,	τὸ βουλεύσασθαι, τὸ διανοηθῆναι, τὸ
[15, 9]	συνίστασθαι, ὁ δὲ χωρίζει τῆς	ψυχῆς	τὸν νοῦν. Καὶ τὸ τῆς
[15, 9]	τῶν ἐκτὸς ὁ τῆς αὑτοῦ	ψυχῆς	τοσοῦτον διημαρτηκὼς ὡς μηδ´ ὅτι
[15, 9]	φησιν αὐτῷ μόνῳ χωριζομένῳ τῆς	ψυχῆς	τοῦτο περιγίνεσθαι. Καὶ τὴν μὲν
[15, 15]	πρὸς Βόηθον ἀντιγραφεῖσιν αὐτῷ Περὶ	ψυχῆς	τοῦτον ἐχούσας τὸν τρόπον· ~ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ
[15, 22]	γίγνεται καὶ ψυχὴν ἔχει οὐ	ψυχθεῖσαν)	ἀλλ´ οὖν φασί γε προτέραν
[15, 43]	οἱ Στωϊκοὶ δαίμονας ὑπάρχειν οὐσίας	ψυχικάς·	εἶναι δὲ καὶ ἥρωας τὰς
[15, 11]	ἢ ἑκόντος ἢ ἄκοντος τῆς	ψυχικῆς	ἀξίας καὶ οὐδαμῶς καθεωρακότος ὡς
[15, 22]	οὐδ´ ἂν εἴη σῶμα οὐδὲν	ψυχικῆς	δυνάμεως οὐκ οὔσης. Ῥεῖ γὰρ
[15, 10]	εἶδος οὐδὲ ᾗ σῶμα, ἀλλὰ	ψυχικοῦ	ὀργανικοῦ, δυνάμει ζωὴν ἔχοντος. Εἰ
[15, 22]	πρώτως τοῦ περὶ τὸν δάκτυλον	ψυχικοῦ	πνεύματος, μεταδόντος δὲ τῷ ἐφεξῆς
[15, 22]	σωμάτων ποιήσεις ὁρῶντες θερμαινούσας καὶ	ψυχούσας	καὶ ὠθούσας καὶ βαρυνούσας ἐνταῦθα
[15, 2]	βιβλίῳ ψεύδεται, πρῶτον μὲν ποιήματα	ψυχρὰ	προσφερόμενος ὡς γεγραφότων ἄλλων περὶ
[15, 52]	{διὰ} τοῦ συγκρίματος διὰ τὸ	ψυχροειδὲς	ἅμα καὶ γεῶδες· παραμεμῖχθαι γὰρ
[15, 22]	εἰ μὲν θερμόν, μόνον θερμανεῖ,	ψυχρὸν	δὲ μόνον ψύξει, καὶ κοῦφα
[15, 22]	τοῦ ποιήσαντος θερμὸν αὐτὸ ἢ	ψυχρὸν	εἶναι. Τὸ δὲ καὶ ἐν
[15, 7]	πᾶν σῶμα ἢ θερμὸν ἢ	ψυχρόν,	ἢ ξηρὸν ἢ ὑγρόν, ἢ
[15, 22]	Ἢ γὰρ θερμόν ἐστιν ἢ	ψυχρόν,	ἢ σκληρὸν ἢ μαλακόν, ὑγρόν
[15, 11]	παρουσίᾳ θερμὸν τὸ παρακείμενον ὕδωρ,	ψυχρὸν	ὂν καθ´ ἑαυτό, καὶ ἡλίου
[15, 7]	πῦρ ἢ ἀήρ· εἰ δὲ	ψυχρόν,	ὕδωρ ἢ γῆ· καὶ εἰ
[15, 22]	πυρὸς τὸ ψύχειν οὐδὲ τοῦ	ψυχροῦ	θερμὰ ποιεῖν. Ἀλλ´ ἥ γε
[15, 22]	αὐτὸ πνεῦμα λέγειν, ἐν δὲ	ψυχρῷ	γενομένην καὶ στομωθεῖσαν ψυχὴν γίγνεσθαι,
[15, 22]	στομωθεῖσαν ψυχὴν γίγνεσθαι, λεπτοτέραν ἐν	ψυχρῷ	γιγνομένην (ὃ δὴ καὶ αὐτὸ

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 23/10/2008