Livre, Chap.
[10, 2]	καὶ πολὺ κρείττονα τὴν ἀγλαΐ	αν	τῶν πάλαι πεπολιορκημένων ἀπολαμβάνοντας. Ἀλλὰ
[10, 4]	ἀφορῶν, ὅσα βλέπει ποιοῦντα, ὡς	ἂν	ἀρχετύποις χρώμενος παραδείγμασιν, τούτων τὰς
[10, 4]	τῶι τοῦ παντὸς περιτειχίσματι, ὡς	ἂν	ἀσφαλέστατον εἴη τοῦ παντὸς ἕρκος·
[10, 4]	ἀναγλύφοις διαφερόντως αὐτὴν φαιδρύνας, ὡς	ἂν	βασιλίδι ταύτηι τοὺς δορυφόρους ὑπέζευξεν·
[10, 5]	ἀκολουθεῖν τῆι θρηισκείαι ἧι δ'	ἂν	βουληθῶσιν, ὅπως ὅ τί ποτέ
[10, 5]	αἱρεῖσθαι καὶ τημελεῖν ὁποίαν δ'	ἂν	βούληται τὸ θεῖον. τοῦτο δὲ
[10, 4]	ἐπὶ γῆς εἰκόνα κατεργασάμενος, ὡς	ἂν	διὰ πάσης τῆς κτίσεως τῶν
[10, 5]	τῶι προειρημένωι τόπωι ἀπάντησον, ὡς	ἂν	διά τε τῆς σῆς στερρότητος
[10, 5]	τὸ φαυλότερον ἐπιμένοντα εὑρίσκεσθαι ὡς	ἂν	εἰ διχοστατοῦντα καὶ μεταξὺ ἐπισκόπους
[10, 4]	πνεύματος ἁγίου μερισμοῖς. Βάθρα δ'	ἂν	εἶεν καὶ ἀγγέλων αἱ τινῶν
[10, 4]	μέγα καὶ μονογενὲς θυσιαστήριον ποῖον	ἂν	εἴη ἢ τῆς τοῦ κοινοῦ
[10, 4]	θείς, αὖθις καὶ τάδε, ὡς	ἂν	εἴη τοῖς πολλοῖς ἄβατα, τοῖς
[10, 4]	ἐχθρὸν καὶ ἐκδικητὴν καὶ ὡς	ἂν	ἔλεγχον ταῖς θεομάχοις τῶν ἀσεβῶν
[10, 4]	ὃ δὲ καὶ αὐτὸς ὡς	ἂν	ἐπὶ διδάσκαλον τὸν πρῶτον καθαροῖς
[10, 4]	καὶ τῶν ἁγίων ἅγια, τίς	ἂν	ἐποπτεύσας ἐξειπεῖν τολμήσειεν; Τίς δὲ
[10, 4]	ὑπαναχωρήσαντος αὐτῆς τοῦ θείου ὡς	ἂν	ἔρημος προστάτου, εὐάλωτος καὶ εἰς
[10, 4]	τὸν ὑμέτερον λαχόντα λαόν, ὡς	ἂν	θεραπευτὴν καὶ ὑποφήτην αὐτὸς ἑαυτοῦ
[10, 2]	Ἑλλάδα γλῶσσαν μεταληφθείσας ἐγχαράξαι, ὡς	ἂν	καὶ τοῖς μεθ᾿ ἡμᾶς ἅπασιν
[10, 8]	τε ἐπινοῶν ἐπιβουλῆς τρόπους, ὡς	ἂν	κακοῖς τὸν εὐεργέτην ἀμείψοιτο. τὰ
[10, 2]	ὧν οὐκ ἀπὸ τρόπου γένοιτ᾿	ἂν	κατὰ τὸν προσήκοντα καιρὸν τοῦ
[10, 5]	προσέταξα ἐπισπεῦσαι, δυνηθῆι ἀκουσθῆναι, ὡς	ἂν	καταμάθοιτε τῶι σεβασμιωτάτωι νόμωι ἁρμόττειν.
[10, 4]	κατορωρυγμένον αὐτὸ μόνον ἐπιφανείς, ὡς	ἂν	κηροῦ διατακέντος ταῖς αὐτοῦ βολαῖς
[10, 4]	εἰσόδους ἐπιστρέφων τὰς ὄψεις, ὡς	ἂν	μὴ παρατρέχοι τις ὅτι μὴ
[10, 8]	κατερρίπτοντο, τὰς δὲ ἀπέκλειον, ὡς	ἂν	μὴ συνάγοιτό τις τῶν εἰωθότων
[10, 4]	τῶι τοῦ κρείττονος παραδείγματι, ὡς	ἂν	ὁρώμενον μὴ ὁρωμένου, τὴν φύσιν
[10, 4]	καὶ τότε αὐτοῦ νεύματι, ὡς	ἂν	προκηδομένου πατρός, ἐπαιδεύετο· ὃν γὰρ
[10, 5]	ἐκ τοῦ δευτέρου θρόνου οὓς	ἂν	σὺ αὐτὸς ἐπιλέξασθαι κρίνηις, ἀλλὰ
[10, 8]	ἐχώρει, ἤδη τε τούτους, ὡς	ἂν	τοῦ ἐπὶ πάντων θεοῦ θεράποντας,
[10, 8]	καὶ ἀπάτηι πλειστάκις ἐπιθέμενος ῥᾶιστα	ἂν	τυχεῖν τοῦ προσδοκωμένου ἤλπισεν· τῶι
[10, 4]	μεγάληι διαθέσεως φωνῆι καθικετεύσωμεν, ὡς	ἂν	ὑπὸ τὴν αὐτοῦ μάνδραν ἐς
[10, 6]	αὐτῶι προσέταξα ἵν' εἴ τι	ἂν	χρημάτων παρ' αὐτοῦ ἡ σὴ
[10, 8]	σκότωι καὶ νυκτὶ ζοφωδεστάτηι φωστῆρα	μέγαν	ἀθρόως καὶ σωτῆρα τοῖς πᾶσιν
[10, 4]	τῶν ψυχῶν λίθους ἐγκρίνας, τὸν	μέγαν	καὶ βασιλικὸν ἐξ ἁπάντων οἶκον
[10, 4]	θαυμάσιον τοῖς ὁρῶσιν παρέχειν τὴν	θέαν.	Ἀλλ' οὐδὲ τοὔδαφος ἄρα εἰς
[10, 4]	Ἀλλὰ γὰρ καὶ τὴν τούτων	θέαν	παραμειψάμενος, πλείοσιν ἔτι μᾶλλον τοῖς
[10, 8]	τὴν ἀπηνῆ ταύτην καὶ φρικτοτάτην	θέαν	τοῖς τῆς θαλάσσης βυθοῖς ἰχθύσιν
[10, 5]	ΜΟΝΗΙ ΤΗΙ ΚΑΘΟΛΙΚΗΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΙ ΤΗΝ	ΔΩΡΕΑΝ	ΔΕΔΟΣΘΑΙ ΥΠΟΣΗΜΗΝΑΜΕΝΟΣ Χαῖρε Ἀνυλῖνε, τιμιώτατε
[10, 5]	αὐτοὺς τόπους ἢ οἱ κατὰ	δωρεὰν	εἰληφότες αἰτῶσί τι παρὰ τῆς
[10, 5]	τὴν ἐλευθερίαν τῆς θρηισκείας οὐκ	ἀρνητέαν	εἶναι, ἀλλ' ἑνὸς ἑκάστου τῆι
[10, 4]	στολὴν οὐ τὴν ἐξ ἀρχαίου	παλαιὰν	αὐτῆι περιτέθεικεν, ἀλλ' ὁποίαν αὖθις
[10, 4]	αὕτη διατριβή, κόσμον ὁμοῦ καὶ	ἀγλαΐαν	τῶι παντὶ τοῖς τε τῶν
[10, 8]	ἐπιβουλὰς διεδίδρασκεν. Ὃ δὲ τὴν	λαθραίαν	συσκευὴν ὡς οὐδαμῶς ἑώρα κατὰ
[10, 4]	καὶ τάδε περὶ αὐτῶν ἀποφαινόμενος	ῥομφαίαν	ἐσπάσαντο οἱ ἁμαρτωλοί, ἐνέτειναν τόξον
[10, 4]	ἑαυτοῦ νύμφην τὴν ἱερὰν καὶ	ἁγίαν	ἐκκλησίαν ἐπιφωνοῦντος, εἰκότως ὁ νυμφοστόλος
[10, 4]	εἰς τὸ εἶναι συστησάμενος, νύμφην	ἁγίαν	καὶ νεὼν πανίερον ἑαυτῶι τε
[10, 8]	θεοῦ πάντα δόλον τε καὶ	ῥαιδιουργίαν	τῶι θεοφιλεῖ βασιλεῖ κατά φωρα
[10, 9]	ἁπάντων ἀποσμήξαντες τοῦ βίου τὴν	θεοστυγίαν,	τῶν ἐκ θεοῦ πρυτανευθέντων ἀγαθῶν
[10, 4]	αἱ τινῶν ψυχαὶ τῶν εἰς	παιδαγωγίαν	καὶ φρουρὰν ἑκάστωι παραδεδομένων, σεμνὸν
[10, 9]	τὴν κατὰ τῶν θεομισῶν παράταξιν,	ῥαιδίαν	τὴν νίκην ἀποφέρονται, τῶν κατὰ
[10, 4]	οὖς οὐκ ἤκουσεν καὶ ἐπὶ	καρδίαν	ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη αὐτὰ δὴ
[10, 4]	κόσμωι καὶ λόγωι τῶι κατ'	εὐσέβειαν	διατεθειμένωι δυνατῶι τε ὄντι μᾶλλον
[10, 9]	ἔπασχεν, ὅτι μηδ' αὐτὸς ἐδέξατο	παιδείαν	μηδὲ ἐπὶ ταῖς τῶν πέλας
[10, 4]	χρῆν δέ που τούτων τὴν	ἀψεύδειαν	ἤδη ποτὲ ἔργοις παραλαβεῖν. Ἀλλὰ
[10, 1]	σέβοντες καὶ ταῖς ἀναγράπτοις προρρήσεσιν	ἀλήθειαν	ἐπιμαρτυροῦντες, δι᾿ ὧν εἴρηται δεῦτε
[10, 9]	πάντα τοῦ πατρὸς ὁμοίωι, τὴν	οἰκείαν	ἑώιαν ἀπελάμβανον καὶ μίαν ἡνωμένην
[10, 4]	θεογνωσίας εὐθυποροῦντα βαδίζει, ἐπὶ τὴν	οἰκείαν	ποίμνην τοῦ παναγάθου ποιμένος σπεύδοντα.
[10, 5]	τοῦ φυλάττειν τὴν τῶν Χριστιανῶν	θρηισκείαν	ἄνευ τινὸς ὀχλήσεως τοῦτο αὐτὸ
[10, 5]	τοῦ μετέρχεσθαι τὴν παρατήρησιν καὶ	θρηισκείαν	ἑαυτῶν, ὅπερ ἀκολούθως τῆι ἡσυχίαι
[10, 5]	τὴν τῶν Χριστιανῶν παραφύλαξιν ἢ	θρηισκείαν	ἑκάστωι τε ἐξουσία δοθείη τοῦ
[10, 7]	πλειόνων πραγμάτων φαίνεται παρεξουθενηθεῖσαν τὴν	θρηισκείαν,	ἐν ἧι ἡ κορυφαία τῆς
[10, 5]	ἐκελεύσαμεν, δυνηθῆι εἰς τὴν ὀφειλομένην	θρηισκείαν	καὶ πίστιν ἀδελφικήν τε ὁμόνοιαν
[10, 5]	ἐξουσίαν τοῦ τημελεῖν τὴν ἑαυτῶν	θρηισκείαν	τοῖς αὐτοῖς Χριστιανοῖς δεδωκέναι, ὅπερ
[10, 5]	τερματίσαι, ὁπότε μηδὲ τὴν ὑμετέραν	ἐπιμέλειαν	λανθάνει τοσαύτην με αἰδῶ τῆι
[10, 4]	εἰς ἀκριβῆ θεωρίαν τε καὶ	ἑρμηνείαν	τυγχάνει δεόμενα. Οὐ μὴν ὅσα
[10, 4]	κυρίου πορευσόμεθα> καὶ κύριε, ἠγάπησα	εὐπρέπειαν	οἴκου σου καὶ τόπον σκηνώματος
[10, 7]	ὧνπερ μεγίστην περὶ τὸ θεῖον	λατρείαν	ποιουμένων πλεῖστον ὅσον τοῖς κοινοῖς
[10, 8]	ἠκούσθη. Τὰ γοῦν ἀμφὶ τὴν	Ἀμάσειαν	καὶ τὰς λοιπὰς τοῦ Πόντου
[10, 4]	ἔργον γεγονέναι τὴν ἄνω λεχθεῖσαν	προφητείαν·	γέγονεν γὰρ καὶ νῦν ὡς
[10, 4]	ἔργοις τοῖς εἰς ὑμᾶς ἀποπληροῦν	προφητείαν,	δι' ἧς εἴρηται ἰδοὺ ἐγὼ
[10, 4]	τέλη, ὡς ἀναφωνεῖν αὐτῆι τὴν	προφητείαν	Ἡσαΐου ταῦτα εὐφράνθητι, ἔρημος διψῶσα,
[10, 5]	πᾶσι τὴν ἔθιμον σπουδὴν καὶ	καλοκἀγαθίαν	παρέχειν· ἅτινα οὕτως ἀρέσκειν ἡμῖν
[10, 4]	κρείττονα λαβοῦσα παρ' αὐτοῦ τὴν	ἐπαγγελίαν,	τὴν πολὺ μείζονα δόξαν τῆς
[10, 4]	εἶτα πολλῶι τῶι προσχώματι τὴν	ἀθλίαν	κατορύξαντες, εἰς ἀνέλπιστον πάσης περιέτρεψαν
[10, 4]	ἐπιστραφεῖσα, αὖθις ἄνωθεν ἐξ ὑπαρχῆς	ἀγαλλιᾶν	προστάττεται ἐξανθεῖ τε ὡς κρίνον
[10, 4]	σύμπαντα λαὸν προθυμίαι ῥώσας καὶ	μίαν	ἐξ ἁπάντων μεγάλην χεῖρα συναγαγών,
[10, 9]	τὴν οἰκείαν ἑώιαν ἀπελάμβανον καὶ	μίαν	ἡνωμένην τὴν Ῥωμαίων κατὰ τὸ
[10, 3]	τῶν Χριστοῦ σώματος μελῶν εἰς	μίαν	συνιόντων ἁρμονίαν ἕνωσις. Συνήγετο γοῦν
[10, 4]	ὕλαις τὴν θηριώδη μανίαν ἐπερείσαντος	ἐρημίαν	τε, ὥς γε δὴ αὐτὸς
[10, 8]	τὴν ἀκόλαστον τῆς αὐτοῦ ψυχῆς	ἐπιθυμίαν	ἐπλήρου- τί χρὴ ταῦτα μηκύνειν,
[10, 4]	τὸν ἐμπιμπλῶντα ἐν ἀγαθοῖς τὴν	ἐπιθυμίαν	ἡμῶν, ὅτι οὐ κατὰ τὰς
[10, 4]	οἴκων ἀψύχοις ὕλαις τὴν θηριώδη	μανίαν	ἐπερείσαντος ἐρημίαν τε, ὥς γε
[10, 4]	ἑστῶσιν τῆς τῶν ἔνδον παρέσχεν	ἀφθονίαν	θέας, μόνον οὐχὶ καὶ τῶν
[10, 4]	καὶ τῶν τοῦ πατρὸς ἀγαθῶν	ἀφθονίαν	μεταδίδωσιν, ὁ ζωοποιός, ὁ φωταγωγός,
[10, 7]	τοῖς τῶν ἀνθρώπων πράγμασιν ἐξαίρετον	εὐδαιμονίαν	παρεσχηκέναι, τῶν θείων εὐεργεσιῶν τοῦτο
[10, 3]	σώματος μελῶν εἰς μίαν συνιόντων	ἁρμονίαν	ἕνωσις. Συνήγετο γοῦν ἀκολούθως προρρήσει
[10, 3]	πρὸς ὀστέον καὶ ἁρμονία πρὸς	ἁρμονίαν	καὶ ὅσα θεσπίζων ὁ λόγος
[10, 4]	αὐτοῦ βραβεύων ἀρραγῆ καὶ ἄσειστον	αἰωνίαν	εἰρήνην ἐν Χριστῶι Ἰησοῦ τῶι
[10, 9]	τε αὐτῶν καὶ τιμαὶ τὴν	ἀξίαν	αἰσχύνην ἀπελάμβανον, καὶ ἃ τοῖς
[10, 4]	μόνος τῶι πατρὶ τὸ κατ'	ἀξίαν	ἀπονέμων σέβας, εἶτα δὲ καὶ
[10, 4]	θεοφεγγὴς καὶ σωτήριος τὴν κατ'	ἀξίαν	δίκην τῶν ἁμαρτημάτων ὑποσχοῦσαν αὖθις
[10, 4]	οἰκοδομηθήσηι. Δικαιοσύνηι δῆτα οἰκοδομῶν, κατ'	ἀξίαν	τοῦ παντὸς λαοῦ διήιρει τὰς
[10, 4]	οὔτις θνητὸς οἷός τε κατ'	ἀξίαν	ὑμνῆσαι, ὅτι δὴ ὀφθαλμὸς οὐκ
[10, 9]	παιδὶ Κρίσπωι βασιλεῖ φιλανθρωποτάτωι, σωτήριον	δεξιὰν	ἅπασιν τοῖς ἀπολλυμένοις ἐκτείνας· εἶθ'
[10, 4]	τὸν ὑψηλὸν τήν τε οὐράνιον	δεξιὰν	τοῦ παναγάθου καὶ παμβασιλέως ἡμῶν
[10, 4]	ἐπιφανείαι τοιαύτην τε ἀναστήσας κατεστήσατο,	οἵαν	ἐκ τῆς τῶν ἱερῶν χρησμῶν
[10, 9]	τῶν πέλας ἐσωφρονίσθη μάστιξιν, τὴν	ὁμοίαν	δ' ἐκείνοις τῆς ἀσεβείας μετελθὼν
[10, 1]	ἔξωθεν ὀχληρῶν καὶ τῶν κατὰ	διάνοιαν	βέβαια καὶ ἀσάλευτα φυλάττεσθαι ἡμῖν
[10, 8]	κατὰ πάντων ἀνακινεῖν διωγμὸν ἐπὶ	διάνοιαν	ἐβάλλετο, ἐκράτει τε γνώμης καὶ
[10, 4]	εὖ διαγινώσκων καὶ φυλο κρινῶν	διάνοιαν,	ἐκ πρώτης ὡς εἰπεῖν ἡμέρας
[10, 5]	δοθείη τοῦ διδόναι ἑαυτοῦ τὴν	διάνοιαν	ἐν ἐκείνηι τῆι θρηισκεία, ἣν
[10, 5]	θρηισκείαν καὶ πίστιν ἀδελφικήν τε	ὁμόνοιαν	κἂν βραδέως ἀνακληθῆναι. ὑγιαίνοντά σε
[10, 4]	ἀρχαίου παλαιὰν αὐτῆι περιτέθεικεν, ἀλλ'	ὁποίαν	αὖθις παρὰ τῶν θείων χρησμῶν
[10, 5]	ἔχηι τοῦ αἱρεῖσθαι καὶ τημελεῖν	ὁποίαν	δ' ἂν βούληται τὸ θεῖον.
[10, 8]	ἀσεβῶν τυράννων μοχθηρίας ἐζήλου τὴν	κακοτροπίαν,	καὶ ὧν τοῦ βίου τὴν
[10, 9]	οἰκουμένης ἄρκτον τε ὁμοῦ καὶ	μεσημβρίαν	εἰς ἔσχατα δυομένης ἡμέρας ὑπὸ
[10, 5]	Ἤδη μὲν πάλαι σκοποῦντες τὴν	ἐλευθερίαν	τῆς θρηισκείας οὐκ ἀρνητέαν εἶναι,
[10, 4]	ἀσώματον, λογικήν, πάσης γεώδους ὕλης	ἀλλοτρίαν,	αὐτονοερὰν οὐσίαν, ἅπαξ τὸ πρῶτον
[10, 4]	τε λόγων οἰκείας εἰς ἀκριβῆ	θεωρίαν	τε καὶ ἑρμηνείαν τυγχάνει δεόμενα.
[10, 4]	ταράξαντες καὶ ταραχθέντες, εἶθ' ὑποσχόντες	τιμωρίαν	οὐ μεμπτὴν τῆι δίκηι, ἑαυτοὺς
[10, 8]	τὴν ἴσην τοῖς καταπονουμένοις ὑπομένοντας	τιμωρίαν,	τοὺς τὰ φιλάνθρωπα διακονουμένους. Τοιαῦται
[10, 4]	τοῦ θεοῦ, μετὰ τὴν αὐτάρκη	διαγυμνασίαν	ἣν οἱ μέγιστοι τῆς αὐτοῦ
[10, 5]	ὡς μηδὲν καθόλου σχίσμα ἢ	διχοστασίαν	ἔν τινι τόπωι βούλεσθαί με
[10, 5]	ΤΟΥ ΠΑΣΑΝ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΠΕΡΙΕΛΕΙΝ	ΔΙΧΟΣΤΑΣΙΑΝ	Κωνσταντῖνος Σεβαστὸς Χρήστωι ἐπισκόπωι Συρακουσίων.
[10, 7]	Καικιλιανὸς ἐφέστηκεν, τὴν ἐξ αὐτῶν	ὑπηρεσίαν	τῆι ἁγίαι ταύτηι θρηισκείαι παρέχοντας,
[10, 4]	νύμφην τὴν ἱερὰν καὶ ἁγίαν	ἐκκλησίαν	ἐπιφωνοῦντος, εἰκότως ὁ νυμφοστόλος ὅδε
[10, 4]	μητρὸς δίκην τῶν τέκνων ἐρημωθεῖσαν	ἐκκλησίαν	συναπολαῦσαι δεῖν οἰόμενος τῆς τοῦ
[10, 4]	τὴν λυθεῖσαν ἐκ φθορᾶς εἰς	ἀφθαρσίαν	ἀγαγόντος, καὶ τήνδε ὁμοίως τῶν
[10, 4]	πάσης γεώδους ὕλης ἀλλοτρίαν, αὐτονοερὰν	οὐσίαν,	ἅπαξ τὸ πρῶτον ἐκ τοῦ
[10, 5]	πᾶσι τοῖς ὑπὸ τὴν ἡμετέραν	ἐξουσίαν	διάγουσιν εὐμενὲς εἶναι δυνηθῆι. οίνυν
[10, 5]	τῆι διανοίαι καὶ τῆι βουλήσει	ἐξουσίαν	δοτέον τοῦ τὰ θεῖα πράγματα
[10, 5]	καιρῶν γίνεσθαι φανερόν ἐστιν, ὅπως	ἐξουσίαν	ἕκαστος ἔχηι τοῦ αἱρεῖσθαι καὶ
[10, 8]	κηδεστῆι καὶ συμβασιλεῖ παρεῖχεν τὴν	ἐξουσίαν,	οὐκ ἔλαττον μέρος τῶν ὑπὸ
[10, 5]	σὴ καθοσίωσις καὶ ἑτέροις δεδόσθαι	ἐξουσίαν	τοῖς βουλομένοις τοῦ μετέρχεσθαι τὴν
[10, 5]	εἰδείης ἡμᾶς ἐλευθέραν καὶ ἀπολελυμένην	ἐξουσίαν	τοῦ τημελεῖν τὴν ἑαυτῶν θρηισκείαν
[10, 8]	ἐφθόνησεν γάμων τε λαμπρῶν ἀδελφῆς	μετουσίαν	οὐκ ἀπηρνήσατο, ἀλλὰ καὶ τῆς
[10, 4]	Ζοροβαβελ μετὰ τὴν πικρὰν ἐκείνην	αἰχμαλωσίαν	καὶ τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως,
[10, 4]	θεοῦ φυσικῶν ἐννοιῶν πάμπαν ἀπεστερημένην.	Πεπτωκυῖαν	δῆτα αὐτὴν ἐκείνην τὴν κατ'
[10, 4]	Χριστὸν ὅλον, τὸν λόγον, τὴν	σοφίαν,	τὸ φῶς ἐν τῆι αὐτὸς
[10, 4]	Ἀλλ' οἳ μὲν γιγάντων τρόπον	θεομαχίαν	ἐνστησάμενοι τοιαύτην εἰλήχασιν τὴν τοῦ
[10, 7]	ἐνθέσμως ἀναληφθεῖσαν καὶ φυλαττομένην μεγίστην	εὐτυχίαν	τῶι Ῥωμαϊκῶι ὀνόματι καὶ σύμπασι
[10, 5]	ἀδελφικὴν καὶ ὁμόφρονα ὀφείλοντας ἔχειν	ὁμοψυχίαν	αἰσχρῶς, μᾶλλον δὲ μυσερῶς ἀλλήλων
[10, 9]	τοῦ πατρὸς ὁμοίωι, τὴν οἰκείαν	ἑώιαν	ἀπελάμβανον καὶ μίαν ἡνωμένην τὴν
[10, 5]	καὶ πίστιν ἀδελφικήν τε ὁμόνοιαν	κἂν	βραδέως ἀνακληθῆναι. ὑγιαίνοντά σε ὁ
[10, 4]	ἐποπτεύσας ἐξειπεῖν τολμήσειεν; Τίς δὲ	κἂν	εἰσκύψαι περιβόλων ἱερῶν εἴσω δυνατός,
[10, 5]	ἤδη κρίσιν αὐθαιρέτωι συγκαταθέσει πεπαῦσθαι,	κἂν	νῦν ποτε δυνηθῆι πολλῶν παρόντων
[10, 5]	γνώμας καὶ τὰς ἀποφάσεις ἑαυτῶν	ἐξήνεγκαν	ἢ καὶ μὴ πρότερον ἁπάντων
[10, 4]	θέσμια καὶ παλαιᾶς ἀπάτης πατροπαραδότου	καταγελᾶν,	ἕνα δὲ αὐτὸν μόνον θεὸν
[10, 4]	ἡμῶν ἠκούσαμεν, οἱ πατέρες ἡμῶν	ἀνήγγειλαν	ἡμῖν ἔργον ὃ εἰργάσω ἐν
[10, 4]	ἀποφαινόμενος ῥομφαίαν ἐσπάσαντο οἱ ἁμαρτωλοί,	ἐνέτειναν	τόξον αὐτῶν τοῦ καταβαλεῖν πτωχὸν
[10, 8]	μέγα τῆς θεοσεβείας ὅπλον πρὸς	ἄμυναν	μὲν ἐχθρῶν, οἰκείας δὲ φυλακὴν
[10, 4]	δὴ καὶ ἐν κακοῖς γενόμενοι	ἐκέκραξαν,	καὶ οὐκ ἦν ὁ σώιζων·
[10, 4]	ἔνδυσαι τὴν ἰσχύν, ἔνδυσαι τὴν	δόξαν	σου· ἐκτίναξαι τὸν χοῦν καὶ
[10, 4]	τὴν ἐπαγγελίαν, τὴν πολὺ μείζονα	δόξαν	τῆς παλιγγενεσίας ἐν ἀφθάρτου σώματος
[10, 4]	νέον Ζοροβαβελ τὴν πολὺ κρείττονα	δόξαν	τῆς προτέρας τῷ νεῷ τοῦ
[10, 4]	θῆρας καὶ τοὺς λύκους καὶ	πᾶν	ἀπηνὲς καὶ ἄγριον γένος ἀποσοβήσας
[10, 3]	πάθους ἀπόρρητα σύμβολα. ὁμοῦ δὲ	πᾶν	γένος ἡλικίας ἄρρενός τε καὶ
[10, 9]	Ἀφήιρητο δ' οὖν ἐξ ἀνθρώπων	πᾶν	δέος τῶν πρὶν αὐτοὺς πιεζόντων,
[10, 4]	πλάνηι καὶ θεομισῶν πνευμάτων ἐνεργείαις	πᾶν	τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος κατορωρυγμένον
[10, 1]	δὴ καθ᾿ ὃν δεδήλωται τρόπον	πᾶν	τὸ τῶν θεομισῶν γένος καὶ
[10, 4]	τῶν περὶ θεοῦ φυσικῶν ἐννοιῶν	πάμπαν	ἀπεστερημένην. Πεπτωκυῖαν δῆτα αὐτὴν ἐκείνην
[10, 4]	περιθέμενος, οὐχ ἡμιθνῆτας, ἀλλὰ καὶ	πάμπαν	ἐν μνήμασι καὶ τάφοις μυσαροὺς
[10, 4]	δικαιότατα καὶ τῆς ποίμνης τὴν	μάνδραν	ἀνίστη τοῦ καταισχῦναι ἐχθρὸν καὶ
[10, 4]	ὡς ἂν ὑπὸ τὴν αὐτοῦ	μάνδραν	ἐς τέλος ἡμᾶς σκεπάζων διασώιζοιτο,
[10, 5]	καὶ τοῖς Χριστιανοῖς καὶ πᾶσιν	ἐλευθέραν	αἵρεσιν τοῦ ἀκολουθεῖν τῆι θρηισκείαι
[10, 5]	δηλῶσαι ἐδογματίσαμεν, ὅπως εἰδείης ἡμᾶς	ἐλευθέραν	καὶ ἀπολελυμένην ἐξουσίαν τοῦ τημελεῖν
[10, 4]	ἐν πᾶσιν ὑμῖν ἁρμόττων, ὡς	ἱερὰν	αὖθις καὶ μυστικὴν ἔργοις τοῖς
[10, 4]	πρὸς τὴν ἑαυτοῦ νύμφην τὴν	ἱερὰν	καὶ ἁγίαν ἐκκλησίαν ἐπιφωνοῦντος, εἰκότως
[10, 4]	καὶ πανηγυριάρχην νύκτωρ καὶ μεθ'	ἡμέραν	διὰ πάσης ὥρας καὶ δι'
[10, 4]	οὐρανίων ἁψίδων πάλιν καὶ αὐτὸς	νοερὰν	ταύτην ἐπὶ γῆς εἰκόνα κατεργασάμενος,
[10, 4]	λογικήν, πάσης γεώδους ὕλης ἀλλοτρίαν,	αὐτονοερὰν	οὐσίαν, ἅπαξ τὸ πρῶτον ἐκ
[10, 5]	εἶναι δυνηθῆι. οίνυν ταύτην τὴν	ἡμετέραν	βούλησιν ὑγιεινῶι καὶ ὀρθοτάτωι λογισμῶι
[10, 5]	καὶ πᾶσι τοῖς ὑπὸ τὴν	ἡμετέραν	ἐξουσίαν διάγουσιν εὐμενὲς εἶναι δυνηθῆι.
[10, 5]	δίκαιον τερματίσαι, ὁπότε μηδὲ τὴν	ὑμετέραν	ἐπιμέλειαν λανθάνει τοσαύτην με αἰδῶ
[10, 8]	μηδὲν ἠδικηκότες· ἤδη δέ τινες	καινοτέραν	ὑπέμενον τελευτήν, ξίφει τὸ σῶμα
[10, 4]	τούτου ἡ ἐσχάτη ὑπὲρ τὴν	προτέραν.	ἔδει γὰρ καὶ ἀκόλουθον ἦν
[10, 4]	τούτου ἡ ἐσχάτη ὑπὲρ τὴν	προτέραν.	Ταύτηι δ' οὖν πολὺ μείζονα
[10, 5]	ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΔΙ' ΗΣ ΠΡΟΣΤΑΤΤΕΙ	ΔΕΥΤΕΡΑΝ	ΓΕΝΕΣΘΑΙ ΣΥΝΟΔΟΝ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΠΑΣΑΝ
[10, 4]	ἀκτῖνας ἀναπετάσας, ἤδη καὶ τοῖς	μακρὰν	περιβόλων ἔξω ἱερῶν ἑστῶσιν τῆς
[10, 4]	οὐ μὴν πόρρω που καὶ	μακρὰν	τῆς τῶν ἐνδοτάτω θεοπτίας τῶν
[10, 4]	δὲ δι' ὅλου χαμαὶ κεῖσθαι	νεκράν,	τῶν περὶ θεοῦ φυσικῶν ἐννοιῶν
[10, 4]	καὶ καλὸς Ζοροβαβελ μετὰ τὴν	πικρὰν	ἐκείνην αἰχμαλωσίαν καὶ τὸ βδέλυγμα
[10, 9]	εἰς προῦπτον ἅπασιν ἀνθρώποις παρέσχον	ὁρᾶν,	ἐπεδείξαντο.
[10, 1]	τε καὶ διηγήσεις τοιαῦτα νῦν	ὁρᾶν	καὶ τοιαῦτα πανηγυρίζειν ἠξιώθημεν, οἷα
[10, 4]	πρῶτα, τὰ δεύτερα γοῦν ὅμως	ὁρᾶν	τε καὶ ἐπισκοπεῖν τῆς ἐνδοτάτω
[10, 8]	τῆς θαλάσσης βυθοῖς ἰχθύσιν εἰς	βορὰν	ῥιπτούμενοι. Φυγαὶ δὴ αὖθις ἐπὶ
[10, 6]	φροντίδα ποιήσωνται καὶ μὴ ἀνάσχωνται	περιορᾶν	τοιοῦτο γινόμενον. διόπερ εἴ τινας
[10, 4]	εὐφροσύνης· περιέθηκέν μοι ὡς νυμφίωι	μίτραν,	καὶ ὡς νύμφην κατεκόσμησέν με
[10, 4]	ψυχαὶ τῶν εἰς παιδαγωγίαν καὶ	φρουρὰν	ἑκάστωι παραδεδομένων, σεμνὸν δὲ καὶ
[10, 4]	ἵστησιν καὶ πάντα τόπον καὶ	χώραν	καὶ πόλιν, Ἑλλάδα τε καὶ
[10, 4]	λίθου αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὃν	ἀπεδοκίμασαν	μὲν οὐχ οἱ τῆς παλαιᾶς
[10, 4]	ἡμῖν καὶ πρὸ ἡμῶν διωγμοὺς	ὑπομείνασαν,	τὴν μητρὸς δίκην τῶν τέκνων
[10, 9]	ἀρχήν, τὴν ἀπ' ἀνίσχοντος ἡλίου	πᾶσαν	ἐν κύκλωι κατὰ θάτερα τῆς
[10, 8]	οὗτος ἄντικρυς ἀναιδὴς καὶ ἀπηνέστατος,	πᾶσαν	ἥμερον ὑπερεξάγων φύσιν, ἐφ' ὧι
[10, 4]	νῦν σπουδῆι τῆι φιλανθρώπωι παρὰ	πᾶσαν	τὴν οὗτινος οὖν ἡμῶν τε
[10, 5]	ΔΕΥΤΕΡΑΝ ΓΕΝΕΣΘΑΙ ΣΥΝΟΔΟΝ ΥΠΕΡ ΤΟΥ	ΠΑΣΑΝ	ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΠΕΡΙΕΛΕΙΝ ΔΙΧΟΣΤΑΣΙΑΝ Κωνσταντῖνος
[10, 8]	λοιπὰς τοῦ Πόντου πόλεις κατεργασθέντα	πᾶσαν	ὑπερβολὴν ὠμότητος ὑπερηκόντισεν· ἔνθα τῶν
[10, 4]	καὶ θεομισῶν τυράννων τὴν οἰκουμένην	ἅπασαν	δι' αὐτῶν τῶν θεοφιλεστάτων ἐκαθήρατο·
[10, 1]	οὐρανίου βολαῖς ἀνὰ τὴν οἰκουμένην	ἅπασαν	ταῖς ἐκκλησίαις τοῦ Χριστοῦ κατηύγαζεν,
[10, 4]	τῶν ἐχθρῶν πεπολιορκημένην, αὐτὴν τὴν	προπονήσασαν	καὶ τοὺς αὐτοὺς ἡμῖν καὶ
[10, 5]	ἅπερ αἱ αὐταὶ ἐκκλησίαι πρότερον	ἐσχήκεσαν,	τῶι δικαίωι αὐτῶν ἀποκατασταθῆναι. Ὁπότε
[10, 4]	ἀλλ' οἳ μὲν συνεποδίσθησαν καὶ	ἔπεσαν,	ἡμεῖς δὲ ἀνέστημεν καὶ ἀνωρθώθημεν·
[10, 4]	εἰσὶν οἱ θεομισεῖς, ὅτι μηδὲ	ἦσαν,	ἐς βραχὺ δὲ ταράξαντες καὶ
[10, 9]	θανάτου πνέοντες καὶ ἀπειλῆς οὐκέτ'	ἦσαν,	οὐδὲ μέχρις ὀνόματος μνημονευόμενοι, γραφαί
[10, 4]	μόνη, οὗτοι δέ μοι ποῦ	ἦσαν;	ταῦτα Ἡσαΐας προεθέσπισεν, ταῦτα πρόπαλαι
[10, 4]	σκήνωμα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, ἣν	ἐτρύγησαν	πάντες οἱ παραπορευόμενοι τὴν ὁδὸν
[10, 4]	καὶ νῦν αὐτὸς εἶπεν καὶ	ἐγενήθησαν,	αὐτὸς ἐνετείλατο καὶ ἐκτίσθησαν τί
[10, 4]	εἰσήκουσεν αὐτῶν, ἀλλ' οἳ μὲν	συνεποδίσθησαν	καὶ ἔπεσαν, ἡμεῖς δὲ ἀνέστημεν
[10, 4]	καὶ ἐγενήθησαν, αὐτὸς ἐνετείλατο καὶ	ἐκτίσθησαν	τί γὰρ καὶ ἔμελλεν τοῦ
[10, 9]	πρώτιστα πάντων, ὅτι δὴ τοῦτ'	ἐδιδάχθησαν,	κἄπειτα τὸν εὐσεβῆ βασιλέα παισὶν
[10, 4]	συνηγμένα τὰ τέκνα σου· ἰδοὺ	συνήχθησαν	καὶ ἦλθον πρός σε· ζῶ
[10, 4]	τυράννων ἀπειλαῖς τὰς ψυχάς τινες	ἀπενάρκησαν,	οὐδὲ τούτους ὁ σωτήριος ἀθεραπεύτους
[10, 5]	τῆς Ἀφρικῆς πρός με πλείους	ἀπεστάλησαν,	ἐν οἷς ἐμφέρεται Καικιλιανὸν τὸν
[10, 1]	ὄντι δίκαιοι καὶ θεοῦ μάρτυρες	ἐπεθύμησαν	ἐπὶ γῆς ἰδεῖν, καὶ οὐκ
[10, 4]	ἀμφὶ τοὺς ἱεροὺς ἀποστόλους οἷς	ἐφάνησαν	διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡς εἰ πυρὸς
[10, 4]	φίλους καὶ οἴκους ἄρδην ἀναστάτους	κατέστησαν,	ὡς τὰς πάλαι στήλαις ἱεραῖς
[10, 7]	ἐπειδὴ ἐκ πλειόνων πραγμάτων φαίνεται	παρεξουθενηθεῖσαν	τὴν θρηισκείαν, ἐν ἧι ἡ
[10, 4]	ἐκείνην τὴν κατ' εἰκόνα θεοῦ	κατασκευασθεῖσαν	ἐλυμήνατο οὐχ ὗς οὗτος ὁ
[10, 4]	μεταβεβληκότος αὐτήν τε σάρκα τὴν	λυθεῖσαν	ἐκ φθορᾶς εἰς ἀφθαρσίαν ἀγαγόντος,
[10, 7]	πράγμασιν αὐτήν τε ταύτην ἐνθέσμως	ἀναληφθεῖσαν	καὶ φυλαττομένην μεγίστην εὐτυχίαν τῶι
[10, 4]	ἀλλ' ἔργον γεγονέναι τὴν ἄνω	λεχθεῖσαν	προφητείαν· γέγονεν γὰρ καὶ νῦν
[10, 5]	τοῦτο ὅπερ ἐχρῆν μετὰ τὴν	ἐξενεχθεῖσαν	ἤδη κρίσιν αὐθαιρέτωι συγκαταθέσει πεπαῦσθαι,
[10, 4]	τὴν μητρὸς δίκην τῶν τέκνων	ἐρημωθεῖσαν	ἐκκλησίαν συναπολαῦσαι δεῖν οἰόμενος τῆς
[10, 4]	ἧς καὶ τὰς βίβλους διαφθείραντες	ἐνεπύρισαν	ἐν πυρὶ τὸ ἁγιαστήριον τοῦ
[10, 4]	σφῶν κακίας βέλεσιν αὐτὴν ἐξυφάψαντες,	ἐνεπύρισαν	ἐν πυρὶ τὸ θεῖον ὄντως
[10, 2]	τῆς Ῥωμαίων ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα	γλῶσσαν	μεταληφθείσας ἐγχαράξαι, ὡς ἂν καὶ
[10, 5]	ἐξενέγκαι πάνυ ταχέως καὶ ὀξέως	ἔσπευσαν,	ἔκ τε τούτων ἁπάντων ἐκεῖνα
[10, 4]	μεγέθη τήν τε τῶν ἔργων	ἀποστίλβουσαν	ὄψιν τῶι λόγωι διεξιόντι ὕψη
[10, 1]	εἶδον, καὶ ἀκοῦσαι, καὶ οὐκ	ἤκουσαν.	Ἀλλ᾿ οἳ μὲν ᾗ τάχος
[10, 6]	ἅπασι καὶ τούτου μάλιστα τὴν	προσήκουσαν	φροντίδα ποιήσωνται καὶ μὴ ἀνάσχωνται
[10, 4]	με κόσμωι· καὶ ὡς γῆν	αὔξουσαν	τὸ ἄνθος αὐτῆς, καὶ ὡς
[10, 8]	οὐδαμῶς ἑώρα κατὰ γνώμην αὐτῶι	χωροῦσαν,	τοῦ θεοῦ πάντα δόλον τε
[10, 4]	σύμμαχον παραλαβὼν καὶ συνεργόν, τὴν	πεσοῦσαν	ἐξήγειρεν προαποκαθάρας καὶ προθεραπεύσας τῶν
[10, 4]	κατ' ἀξίαν δίκην τῶν ἁμαρτημάτων	ὑποσχοῦσαν	αὖθις ἐξ ὑπαρχῆς ἀνελάμβανεν, πατρὸς
[10, 4]	γῆν ἔβρυσεν πηγὴ ὕδατος ζῶντος,	ἴσχυσάν	τε ὡς ἀληθῶς χεῖρες αἱ
[10, 4]	τοῦ θεοῦ, εἰς τὴν γῆν	ἐβεβήλωσαν	τὸ σκήνωμα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ,
[10, 4]	θεοῦ εἰς τὴν γῆν τε	ἐβεβήλωσαν	τὸ σκήνωμα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ,
[10, 4]	εἰς ἕλη, καὶ εἰς τὴν	διψῶσαν	γῆν ἔβρυσεν πηγὴ ὕδατος ζῶντος,
[10, 4]	εἰς ἕλη, καὶ εἰς τὴν	διψῶσαν	γῆν πηγὴ ὕδατος ἔσται. Καὶ
[10, 5]	Ἀνυλῖνε τιμιώτατε. ὅθεν βουλόμεθα ἵν'	ὁπόταν	ταῦτα τὰ γράμματα κομίσηι, εἴ
[10, 5]	μόνον μὴ ἐνοχλεῖσθαι, ἀλλὰ καὶ	ἀποκαθιστᾶν	βούλεσθαι ἡμᾶς, Ἀνυλῖνε τιμιώτατε. ὅθεν
[10, 9]	τὴν κατὰ τῶν ὑποχειρίων ἐθνῶν	λύτταν,	τοῖς δὲ κακουμένοις οὔτις ἐλείπετο
[10, 4]	ἐπὶ γῆς ἀνθρώπων ἀκοὴν καὶ	γλῶτταν	ἐμπλῆσαι τῆς αὐτοῦ προσηγορίας; Τίς
[10, 4]	ἀθλίαν κατορύξαντες, εἰς ἀνέλπιστον πάσης	περιέτρεψαν	σωτηρίας· ἀλλ' ὅ γε κηδεμὼν
[10, 4]	αὐτὸ ἐν πέλυκι καὶ λαξευτηρίωι	συνέτριψαν	αὐτήν, ἧς καὶ τὰς βίβλους
[10, 4]	ὡς ἐν δρυμῶι ξύλων ἀξίναις	ἐξέκοψαν	τὰς πύλας, ἐπὶ τὸ αὐτὸ
[10, 4]	ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς, τὸν ἐμπιμπλῶντα	ἐν	ἀγαθοῖς τὴν ἐπιθυμίαν ἡμῶν, ὅτι
[10, 8]	καὶ φύλαξ, ὃς αὐτῶι τὰς	ἐν	ἀπορρήτωι καὶ σκότει μηχανωμένας ἐπιβουλὰς
[10, 1]	ὅλης ὑποθέσεως ἀναβοώμενοι, εἰκότως δ᾿	ἐν	ἀριθμῷ τελείῳ τὸν τέλειον ἐνταῦθα
[10, 4]	παραζεύγνυσιν, ἔτι μὲν κατηχουμένους καὶ	ἐν	αὔξηι καὶ προκοπῆι καθεστῶτας, οὐ
[10, 4]	λίθωι λίθον τῆς ἀρετῆς ἑστῶτα	ἐν	αὐτῆι διαμεῖναι, ὅλην δὲ δι'
[10, 6]	διόπερ εἴ τινας τοιούτους ἀνθρώπους	ἐν	αὐτῆι τῆι μανίαι ἐπιμένειν κατίδοις,
[10, 4]	αὐτὸς ὁμολογῶν ἐκφαίνει, λέγων ἐνοικήσω	ἐν	αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι
[10, 1]	σπεύσαντες τῶν πολὺ κρειττόνων ἔτυχον	ἐν	αὐτοῖς οὐρανοῖς καὶ παραδείσῳ τῆς
[10, 4]	πολὺ μείζονα δόξαν τῆς παλιγγενεσίας	ἐν	ἀφθάρτου σώματος ἀναστάσει μετὰ φωτὸς
[10, 8]	οἰκείων ψυχῶν ὑπέρμαχος θεὸς ὡς	ἐν	βαθεῖ σκότωι καὶ νυκτὶ ζοφωδεστάτηι
[10, 4]	τῆι ἐρήμωι ὕδωρ, καὶ φάραγξ	ἐν	γῆι διψώσηι, καὶ ἡ ἄνυδρος
[10, 4]	μηδὲ ἀκουσθὲν ἐξ αἰῶνος οὐκ	ἐν	γωνίαι ποι γῆς λεληθός, ἀλλὰ
[10, 4]	ἴσως αὐτὸς ὅλος ἐγκάθηται Χριστὸς	ἐν	δὲ τοῖς μετ' αὐτὸν δευτερεύουσιν
[10, 8]	τροφῆς φιλανθρωπεύεσθαι μηδ' ἐλεεῖν τοὺς	ἐν	δεσμοῖς λιμῶι διαφθειρομένους μηδ' ἁπλῶς
[10, 8]	οὐχ αἵματος οὐ συνθηκῶν μνήμην	ἐν	διανοίαι λαβών. Ὁ μὲν γὰρ
[10, 4]	εἰρήνηι τὰ τέκνα σου· καὶ	ἐν	δικαιοσύνηι οἰκοδομηθήσηι. Δικαιοσύνηι δῆτα οἰκοδομῶν,
[10, 4]	χήρα καὶ ἀπερίστατος, ἧς ὡς	ἐν	δρυμῶι ξύλων ἀξίναις ἐξέκοψαν τὰς
[10, 5]	ἐκκλησίαι τῆι καθολικῆι τῶν Χριστιανῶν	ἐν	ἑκάσταις πόλεσιν ἢ καὶ ἄλλοις
[10, 5]	ἐπειδὴ πολλαὶ καὶ διάφοροι αἱρέσεις	ἐν	ἐκείνηι τῆι ἀντιγραφῆι, ἐν ἧι
[10, 5]	τοῦ διδόναι ἑαυτοῦ τὴν διάνοιαν	ἐν	ἐκείνηι τῆι θρηισκεία, ἣν αὐτὸς
[10, 4]	ἐπιεικῶν, λόγου σύνταξιν πεποιημένος, ὡς	ἐν	ἐκκλησίας ἀθροίσματι, πλείστων ἐπιπαρόντων ποιμένων
[10, 4]	ζωὴν ἡμῶν, τὸν στεφανοῦντα ἡμᾶς	ἐν	ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς, τὸν ἐμπιμπλῶντα
[10, 4]	πρόσωπόν μου ἀπὸ σοῦ, καὶ	ἐν	ἐλέωι αἰωνίωι ἐλεήσω σε εἶπεν
[10, 4]	χρόνον μικρὸν ἐγκατέλιπόν σε, καὶ	ἐν	ἐλέωι μεγάλωι ἐλεήσω σε· ἐν
[10, 4]	σμικροὶ καὶ μεγάλοι, πάντες ἀθρόως	ἐν	ἑνὶ πνεύματι καὶ μιᾶι ψυχῆι
[10, 8]	ἐμποδὼν ἦν αὐτῶι μὴ οὐχὶ	ἐν	ἔργωι χωρεῖν, εἰ μὴ τάχιστα
[10, 8]	ὧδε μὲν τὰ καθ' ἡμᾶς	ἐν	εὐφροσύναις καὶ πανηγύρεσιν ἐτελεῖτο· οὐκ
[10, 5]	τὸ χρήσιμον τῶι κοινῶι διέφερεν,	ἐν	ζητήσει ἔσχομεν, ταῦτα μεταξὺ τῶν
[10, 7]	πραγμάτων φαίνεται παρεξουθενηθεῖσαν τὴν θρηισκείαν,	ἐν	ἧι ἡ κορυφαία τῆς ἁγιωτάτης
[10, 4]	ὑπερκόσμιον πόλιν τοῦ ζῶντος θεοῦ,	ἐν	ἧι μυριάδες ἀγγέλων πανηγύρεις καὶ
[10, 5]	αἱρέσεις ἐν ἐκείνηι τῆι ἀντιγραφῆι,	ἐν	ἧι τοῖς αὐτοῖς συνεχωρήθη ἡ
[10, 4]	εἰργάσω ἐν ταῖς ἡμέραις αὐτῶν,	ἐν	ἡμέραις ἀρχαίαις· ἀλλὰ νῦν γε
[10, 4]	ἐκκλησίας ἀθροίσματι, πλείστων ἐπιπαρόντων ποιμένων	ἐν	ἡσυχίᾳ καὶ κόσμῳ τὴν ἀκρόασιν
[10, 4]	ἐν ἐλέωι μεγάλωι ἐλεήσω σε·	ἐν	θυμῶι μικρῶι ἀπέστρεψα τὸ πρόσωπόν
[10, 2]	προσήκοντα καιρὸν τοῦ λόγου, ὥσπερ	ἐν	ἱερᾷ στήλῃ, τῇδε τῇ βίβλῳ
[10, 4]	προεθέσπισεν, ταῦτα πρόπαλαι περὶ ἡμῶν	ἐν	ἱεραῖς βίβλοις καταβέβλητο, χρῆν δέ
[10, 4]	τοῦ αἰῶνος, ὅτι δὴ καὶ	ἐν	κακοῖς γενόμενοι ἐκέκραξαν, καὶ οὐκ
[10, 4]	αὐτῶι, κρύβδην γε μὴν ὡς	ἐν	κακῶν χειμῶνι πρὸς τῆς αὐτοῦ
[10, 4]	καὶ ἐπιμελείαι τοὺς πάντας ὑμᾶς	ἐν	κόσμωι καὶ λόγωι τῶι κατ'
[10, 9]	τὴν ἀπ' ἀνίσχοντος ἡλίου πᾶσαν	ἐν	κύκλωι κατὰ θάτερα τῆς οἰκουμένης
[10, 4]	ἐφ' ἕνα ἕκαστον αὐτῶν. Ἀλλ'	ἐν	μὲν τῶι πάντων ἄρχοντι ἴσως
[10, 4]	τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν· ὧν ἤδη	ἐν	μέρει καταξιωθέντες, ἄνδρες ἅμα παισὶν
[10, 4]	τὴν πανήγυριν. ~Δ. Καί τις	ἐν	μέσῳ παρελθὼν τῶν μετρίως ἐπιεικῶν,
[10, 4]	τὸ τῶν ἁγίων ἅγιον θυσιαστήριον	ἐν	μέσωι θείς, αὖθις καὶ τάδε,
[10, 4]	οὐχ ἡμιθνῆτας, ἀλλὰ καὶ πάμπαν	ἐν	μνήμασι καὶ τάφοις μυσαροὺς ἤδη
[10, 4]	ἤδη τραύμασιν πιεζομένους, ἀλλὰ καὶ	ἐν	νεκροῖς κειμένους ἡμᾶς ἐξ αὐτῶν
[10, 4]	θεοῦ. Ἀλλὰ τότε μὲν ἅπαξ	ἐν	νυκτὶ ζοφερᾶι καὶ σκότωι βαθεῖ
[10, 4]	δι' ὅλης ὡς εἰπεῖν ἀναπνοῆς	ἐν	νῶι προορώμενοι, στέργοντες καὶ σέβοντες
[10, 5]	Ἀφρικῆς πρός με πλείους ἀπεστάλησαν,	ἐν	οἷς ἐμφέρεται Καικιλιανὸν τὸν ἐπίσκοπον
[10, 5]	παρὰ τῆς ἡμετέρας καλοκἀγαθίας ἐλπίζοιεν.	Ἐν	οἷς πᾶσιν τῶι προειρημένωι σώματι
[10, 4]	ἐν πόλει τοῦ θεοῦ ἡμῶν,	ἐν	ὄρει ἁγίῳ αὐτοῦ. Καὶ γὰρ
[10, 4]	βάθρα τε μυρία καὶ καθιστήρια,	ἐν	ὅσαις ψυχαῖς τὰ τοῦ θείου
[10, 4]	πανηγύρεις καὶ ἐκκλησία πρωτοτόκων ἀπογεγραμμένων	ἐν	οὐρανοῖς ταῖς ἀρρήτοις καὶ ἀνεπιλογίστοις
[10, 5]	ὅπως ἡμῖν δυνηθῆι τὸ θεῖον	ἐν	πᾶσι τὴν ἔθιμον σπουδὴν καὶ
[10, 4]	τοὺς τιμίους καὶ πολυτελεῖς λίθους	ἐν	πᾶσιν ὑμῖν ἁρμόττων, ὡς ἱερὰν
[10, 4]	τὰς πύλας, ἐπὶ τὸ αὐτὸ	ἐν	πέλυκι καὶ λαξευτηρίωι συνέτριψαν αὐτήν,
[10, 4]	Καθάπερ ἠκούσαμεν, οὕτως καὶ εἴδομεν	ἐν	πόλει κυρίου τῶν δυνάμεων, ἐν
[10, 4]	κύριος ἐπιλέγοντες καὶ αἰνετὸς σφόδρα	ἐν	πόλει τοῦ θεοῦ ἡμῶν, ἐν
[10, 4]	ἐν πόλει κυρίου τῶν δυνάμεων,	ἐν	πόλει τοῦ θεοῦ ἡμῶν. ποίᾳ
[10, 4]	υἱούς σου διδακτοὺς θεοῦ καὶ	ἐν	πολλῆι εἰρήνηι τὰ τέκνα σου·
[10, 5]	μεταξὺ τῶν λοιπῶν ἅτινα ἐδόκει	ἐν	πολλοῖς ἅπασιν ἐπωφελῆ εἶναι, μᾶλλον
[10, 5]	θεία σπουδὴ περὶ ἡμᾶς, ἧς	ἐν	πολλοῖς ἤδη πράγμασιν ἀπεπειράθημεν, διὰ
[10, 5]	τῶν κατὰ τὴν Ἀφρικὴν καθεστώτων	ἐν	πολλοῖς πράγμασιν εὐθύνεσθαι, καὶ τοῦτό
[10, 5]	ἅπασιν ἐπωφελῆ εἶναι, μᾶλλον δὲ	ἐν	πρώτοις διατάξαι ἐδογματίσαμεν, οἷς ἡ
[10, 1]	συγκλάσει ὅπλον, καὶ θυρεοὺς κατακαύσει	ἐν	πυρί. Ἐφ᾿ οἷς ἐναργῶς εἰς
[10, 4]	καὶ τὰς βίβλους διαφθείραντες ἐνεπύρισαν	ἐν	πυρὶ τὸ ἁγιαστήριον τοῦ θεοῦ,
[10, 4]	κακίας βέλεσιν αὐτὴν ἐξυφάψαντες, ἐνεπύρισαν	ἐν	πυρὶ τὸ θεῖον ὄντως ἁγιαστήριον
[10, 4]	ὅλων ὁμολογεῖν σωτῆρά τε αὐτὸν	ἐν	στήλαις ἀναγορεύειν, ἀνεξαλείπτωι μνήμηι τὰ
[10, 8]	παρανομώτατος ἐξεῦρεν; τούς γέ τοι	ἐν	ταῖς εἱρκταῖς ταλαιπωρουμένους ἐνομοθέτει μηδένα
[10, 4]	ἀνήγγειλαν ἡμῖν ἔργον ὃ εἰργάσω	ἐν	ταῖς ἡμέραις αὐτῶν, ἐν ἡμέραις
[10, 4]	προέδρων τιμὴν καὶ προσέτι βάθροις	ἐν	τάξει τοῖς καθ' ὅλου κατὰ
[10, 5]	μοι βαρὺ σφόδρα δοκεῖ τὸ	ἐν	ταύταις ταῖς ἐπαρχίαις, ἃς τῆι
[10, 4]	αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· ὅτι	ἐν	τῇ ταπεινώσει ἡμῶν ἐμνήσθη ἡμῶν
[10, 4]	λόγον, τὴν σοφίαν, τὸ φῶς	ἐν	τῆι αὐτὸς αὐτοῦ ἀγαλματοφορῶν ψυχῆι,
[10, 4]	σώσει ἡμᾶς· ὅτι, φησίν, ἐρράγη	ἐν	τῆι ἐρήμωι ὕδωρ, καὶ φάραγξ
[10, 4]	ἀποπνεῖ ἀνθρώπους, ὅτι, φησίν, ἐρράγη	ἐν	τῆι ἐρήμωι ὕδωρ τὸ νᾶμα
[10, 7]	τῆς ἐπαρχίας τῆς σοι πεπιστευμένης	ἐν	τῆι καθολικῆι ἐκκλησίαι, ἦι Καικιλιανὸς
[10, 4]	τόπον ἵνα κατοικήσω, καὶ ἐρεῖς	ἐν	τῆι καρδίαι σου τίς ἐγέννησέν
[10, 5]	Αὔγουστος κἀγὼ Λικίννιος ὁ Αὔγουστος	ἐν	τῆι Μεδιολάνωι ἐληλύθειμεν καὶ πάντα
[10, 4]	γ' ἐν τούτοις προαναφωνοῦν κύριε,	ἐν	τῆι πόλει σου τὴν εἰκόνα
[10, 4]	ἀναστάσει μετὰ φωτὸς ἀγγέλων χορείας	ἐν	τοῖς οὐρανῶν ἐπέκεινα τοῦ θεοῦ
[10, 4]	ὡς ἀδάμαντος τὰς ψυχὰς κραταιοτέρους	ἐν	τοῖς πρὸς τοὺς ἀντιπάλους ἀγῶσιν
[10, 4]	ἐξῆν λέγειν παιδευομένοις Ὁ θεός,	ἐν	τοῖς ὠσὶν ἡμῶν ἠκούσαμεν, οἱ
[10, 4]	καὶ ἀνωρθώθημεν· καὶ τό γ'	ἐν	τούτοις προαναφωνοῦν κύριε, ἐν τῆι
[10, 1]	δὲ εὐχαῖς καὶ τὸν δέκατον	ἐν	τούτῳ τοῖς προδιεξοδευθεῖσιν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς
[10, 5]	τὴν ταχίστην παραπληρωθῆι, ὅπως καὶ	ἐν	τούτωι διὰ τῆς ἡμετέρας χρηστότητος
[10, 4]	ἀμφὶ τὸ Φοινίκων ἔθνος διαπρέπων	ἐν	Τύρῳ νεὼς φιλοτίμως ἐπεσκεύαστο, τοιόνδε
[10, 4]	πολυανθεῖ κόσμωι κατηγλάϊστο. Ἔνεισιν δ'	ἐν	τῶιδε τῶι ἱερῶι καὶ θρόνοι
[10, 4]	γνώμηι τῆς πατρικῆς φιλανθρωπίας τῶν	ἐν	φθορᾶι κάτω που κειμένων ἡμῶν
[10, 4]	ἀρραγῆ καὶ ἄσειστον αἰωνίαν εἰρήνην	ἐν	Χριστῶι Ἰησοῦ τῶι σωτῆρι ἡμῶν,
[10, 4]	τῆς ἐνθέου φημὶ καὶ λογικῆς	ἐν	ψυχαῖς οἰκοδομῆς ἀνανεώματα· ἣν αὐτὸς
[10, 5]	μηδὲν καθόλου σχίσμα ἢ διχοστασίαν	ἔν	τινι τόπωι βούλεσθαί με ὑμᾶς
[10, 4]	βολαῖς αὖθις τρεῖς πύλας ὑφ'	ἓν	καταθεὶς πλευρόν, ὧν πολὺ τὰς
[10, 4]	σύμπαντι οὐρανῶι τε καὶ κόσμωι	προήγαγεν,	ὥστε ἤδη, ὃ μηδὲ ἄλλοτέ
[10, 8]	τολμήσας, βαρβάρους τινὰς καὶ ἀνημέρους	ἀντεισῆγεν,	νόμους ἀνόμους ὡς ἀληθῶς καὶ
[10, 8]	ἀπροφασίστως τοῖς μιαιφόνοις ὁμοίως οἱ	μηδὲν	ἠδικηκότες· ἤδη δέ τινες καινοτέραν
[10, 8]	ἐπὶ τούτοις ὁ μισάνθρωπος κατὰ	μηδὲν	ἠδικηκότων ἐξορισμούς, οἵας εὐπατριδῶν καὶ
[10, 5]	ἐνθέσμωι καθολικῆι ἐκκλησίαι ἀπονέμειν, ὡς	μηδὲν	καθόλου σχίσμα ἢ διχοστασίαν ἔν
[10, 8]	κἄπειτα τοὺς ὑπ' αὐτῶι θεοσεβεῖς,	μηδὲν	μηδ' ὅλως πώποτε τὴν ἀρχὴν
[10, 4]	ὑμνῆσαι, ὅτι δὴ ὀφθαλμὸς οὐκ	εἶδεν	καὶ οὖς οὐκ ἤκουσεν καὶ
[10, 9]	ἃ τοῖς πάλαι δυσσεβέσιν τυράννοις	ἐνεῖδεν	αὐτοῖς ὀφθαλμοῖς Λικίννιος, ταῦτα ὁμοίως
[10, 8]	ὧν τοῦ βίου τὴν καταστροφὴν	ἐπεῖδεν	αὐτοῖς ὀφθαλμοῖς, τούτων ἕπεσθαι τῆι
[10, 9]	συμπαθείας ἄξιον ἐλεοῦντι, τῶι μὲν	οὐδὲν	ἐγίνετο πλέον, τῆς κακίας οὐκ
[10, 4]	εἰς τὸ ὁμοιότατον δημιουργῶν ἀπειργάσατο,	οὐδὲν	ἐκείνωι καταλιπὼν τῶι Βεσελεηλ, ὃν
[10, 8]	ἐβάλλετο, ἐκράτει τε γνώμης καὶ	οὐδὲν	ἐμποδὼν ἦν αὐτῶι μὴ οὐχὶ
[10, 4]	ὁ τοιοῦτος καὶ μέγας λεώς,	οὐδὲν	κρεῖττον φέρειν οἰκοδόμημα διαρκῶν, οἷς
[10, 1]	ἅπασαν ταῖς ἐκκλησίαις τοῦ Χριστοῦ	κατηύγαζεν,	οὐδέ τις ἦν καὶ τοῖς
[10, 4]	τὴν αὐλὴν ἐκ τετραγώνου κίοσιν	ὑπεστήριζεν,	ταῖς πρώταις τῶν τεττάρων εὐαγγελίων
[10, 8]	ἐκ πατέρων εὐγενείας βασιλικοῦ τε	ἀνέκαθεν	αἵματος κοινωνὸν γενέσθαι ἠξίωσεν τῆς
[10, 8]	μικρὰ τὰ πρῶτα καὶ τὸ	μηθὲν	εἶναι διελεγχούσης; Τὸ γοῦν τέλος
[10, 4]	πολέμια εἰς ἀφανὲς καὶ τὸ	μηθὲν	κατεστήσατο, ὡς μηδὲ πώποτε ὠνομάσθαι
[10, 4]	ἡ τελεία καὶ κεκαθαρμένη ψυχή,	ἀρχῆθεν	οὕτω γεγενημένη, οἵα τὸν οὐράνιον
[10, 8]	καὶ τὸν θεὸν ἱλεοῦσθαι πέπειστο·	ἔνθεν	ὡρμᾶτο καθ' ἡμῶν τὸν θυμὸν
[10, 5]	ἀποκαθιστᾶν βούλεσθαι ἡμᾶς, Ἀνυλῖνε τιμιώτατε.	ὅθεν	βουλόμεθα ἵν' ὁπόταν ταῦτα τὰ
[10, 5]	θρηισκείας ταύτης πρόφασιν χλεύης διδόναι,	ὅθεν	προνοητέον μοι ἐγένετο, ὅπως τοῦτο
[10, 4]	καὶ φωτὸς ἔμπλεω τά τε	ἔνδοθεν	καὶ τὰ ἐκτός, ὅτι μὴ
[10, 3]	ψαλμῳδίαις καὶ ταῖς λοιπαῖς τῶν	θεόθεν	ἡμῖν παραδοθεισῶν φωνῶν ἀκροάσεσιν, ὧδε
[10, 1]	οὖν ὅμως καὶ μετουσίας τῶν	θεόθεν	ἡμῖν πρυτανευθέντων. ~Β. Πᾶσι μὲν
[10, 4]	σχῆμα περιφράξας τὸν τόπον, κίοσι	πανταχόθεν	ἐπαιρομέναις· ὧν τὰ μέσα διαφράγμασι
[10, 4]	φωτεινὸν ἐνδεικνύμενος, πάντηι δὲ καὶ	πανταχόθεν	τοὺς ζῶντας καὶ βεβηκότας καὶ
[10, 9]	τοῖς αὐτοῦ παισίν, οἳ τῶν	πρόσθεν	ἁπάντων ἀποσμήξαντες τοῦ βίου τὴν
[10, 8]	λογισμὸν ἐτύγχανεν αὐτάρκη τὰ τοῖς	πρόσθεν	δεδηλωμένοις τυράννοις συμβεβηκότα· ὃς εὖ
[10, 4]	καὶ διὰ τούτων τὰς μικρῶι	πρόσθεν	ἐρρυπωμένας ψυχὰς ὕλης τε παντοίας
[10, 4]	βίου; Τίς ἔθνος τὸ μηδὲ	ἀκουσθὲν	ἐξ αἰῶνος οὐκ ἐν γωνίαι
[10, 9]	χειραγωγήσας. ~Θ. Τούτωι μὲν οὖν	ἄνωθεν	ἐξ οὐρανοῦ καρπὸν εὐσεβείας ἐπάξιον
[10, 4]	κατὰ τὸ δέον ἐπιστραφεῖσα, αὖθις	ἄνωθεν	ἐξ ὑπαρχῆς ἀγαλλιᾶν προστάττεται ἐξανθεῖ
[10, 4]	τὸν τῶν προπύλων ἀριθμὸν διατάξας,	ἄνωθεν	ἐπὶ ταύταις ἄλλωι πλείονι φωτὶ
[10, 4]	νενομισμένους, ἄλλους δὲ πρώτοις τοῖς	ἔξωθεν	ἀμφὶ τὴν αὐλὴν ἐκ τετραγώνου
[10, 4]	τὰς δυνάμεις, οἷς μὲν τὸν	ἔξωθεν	αὐτὸ μόνον περιφράττων περίβολον, τὴν
[10, 1]	τῆς εἰρήνης ἔκ τε τῶν	ἔξωθεν	ὀχληρῶν καὶ τῶν κατὰ διάνοιαν
[10, 1]	οὐδέ τις ἦν καὶ τοῖς	ἔξωθεν	τοῦ καθ᾿ ἡμᾶς θιάσου φθόνος
[10, 4]	τοῖς ἐπὶ μόνηι τῆι τῶν	ἔξωθεν	φαντασίαι τὸν νοῦν προσανέχουσιν· θαυμάτων
[10, 4]	χῶρον ἅπαντα περιλαβών, τὸν μὲν	ἔξωθεν	ὠχυροῦτο περίβολον τῶι τοῦ παντὸς
[10, 3]	ἐπισκόπων ἐπὶ ταὐτὸν συνηλύσεις, τῶν	πόρρωθεν	ἐξ ἀλλοδαπῆς συνδρομαί, λαῶν εἰς
[10, 4]	ἁγίου μερισμοῖς. Βάθρα δ' ἂν	εἶεν	καὶ ἀγγέλων αἱ τινῶν ψυχαὶ
[10, 4]	ἅγια, τίς ἂν ἐποπτεύσας ἐξειπεῖν	τολμήσειεν;	Τίς δὲ κἂν εἰσκύψαι περιβόλων
[10, 5]	ἑαυτῶν παρὰ τῆς ἡμετέρας καλοκἀγαθίας	ἐλπίζοιεν.	Ἐν οἷς πᾶσιν τῶι προειρημένωι
[10, 5]	τῶν κολλήγων ὑμῶν, οὓς τούτου	ἕνεκεν	εἰς τὴν Ῥώμην προσέταξα ἐπισπεῦσαι,
[10, 4]	ἰατρῶν ἄριστος τῆς τῶν καμνόντων	ἕνεκεν	σωτηρίας ὁρῆι μὲν δεινά, θιγγάνει
[10, 4]	ἱμάτιον σωτηρίου καὶ χιτῶνα εὐφροσύνης·	περιέθηκέν	μοι ὡς νυμφίωι μίτραν, καὶ
[10, 4]	ὡς γυναῖκα ἐγκαταλελειμμένην καὶ ὀλιγόψυχον	κέκληκέν	σε κύριος οὐδ' ὡς γυναῖκα
[10, 5]	φαύλως δι' αἰσχράς τινας ζυγομαχίας	παραμεμένηκεν,	ἀκουσθέντων πάντων τῶν μελλόντων λεχθήσεσθαι
[10, 7]	τῆι καθολικῆι ἐκκλησίαι, ἦι Καικιλιανὸς	ἐφέστηκεν,	τὴν ἐξ αὐτῶν ὑπηρεσίαν τῆι
[10, 4]	δὲ παρελθόντι πυλῶν οὐκ εὐθὺς	ἐφῆκεν	ἀνάγνοις καὶ ἀνίπτοις ποσὶν τῶν
[10, 4]	τὴν ἐξ ἀρχαίου παλαιὰν αὐτῆι	περιτέθεικεν,	ἀλλ' ὁποίαν αὖθις παρὰ τῶν
[10, 8]	τὰς τοῦ δυσωνύμου πολυπλόκους ἐπιβουλὰς	διεδίδρασκεν.	Ὃ δὲ τὴν λαθραίαν συσκευὴν
[10, 4]	τῶι πανσόφωι καὶ θεοφιλεῖ τῶιδε	παραδέδωκεν	ἡγεμόνι· ὃς τά τε ἄλλα
[10, 4]	οὐδὲ κατὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν	ἀνταπέδωκεν	ἡμῖν, ὅτι καθ' ὅσον ἀπέχουσιν
[10, 4]	καὶ μηχαναῖς καταβληθεῖσα, πτῶμα ἐξαίσιον	καταπέπτωκεν,	ὡς ὅσον οὐδ' ἐπὶ λίθωι
[10, 9]	ὑπὸ τοῖς Κωνσταντίνου ποσὶν πρηνῆ	κατέβαλεν.	Ὡς γὰρ εἰς ἔσχατα μανίας
[10, 6]	τὸ πρὸς σὲ παρὰ Ὁσίου	ἀποσταλὲν	ταῦτα τὰ χρήματα διαδοθῆναι κέλευσον.
[10, 4]	καὶ ἀπὸ κοπρίας ἀνιστῶν πένητα.	Καθεῖλεν	δυνάστας ἀπὸ θρόνων, καὶ ὕψωσεν
[10, 4]	αὐτοῦ ἀνατελεῖ, οὕτως κύριος κύριος	ἀνέτειλεν	δικαιοσύνην καὶ ἀγαλλίαμα ἐνώπιον πάντων
[10, 4]	καὶ ἐκτίσθησαν τί γὰρ καὶ	ἔμελλεν	τοῦ παμβασιλέως καὶ πανηγεμόνος καὶ
[10, 4]	Χριστὸς τοῦ θεοῦ. Ἀλλὰ τότε	μὲν	ἅπαξ ἐν νυκτὶ ζοφερᾶι καὶ
[10, 4]	τὰς ὀφιώδεις αὐτοῦ φωνὰς τοτὲ	μὲν	ἀσεβῶν τυράννων ἀπειλαῖς, τοτὲ δὲ
[10, 8]	μνήμην ἐν διανοίαι λαβών. Ὁ	μὲν	γὰρ αὐτῶι οἷα πανάγαθος βασιλεὺς
[10, 4]	ὀφθαλμοῖς πάντων ἀναπέφανται. Ἀλλ' οἳ	μὲν	γιγάντων τρόπον θεομαχίαν ἐνστησάμενοι τοιαύτην
[10, 4]	τῶν καμνόντων ἕνεκεν σωτηρίας ὁρῆι	μὲν	δεινά, θιγγάνει δ' ἀηδέων ἐπ'
[10, 1]	τὸν ἐφεξῆς συνείρωμεν λόγον. Ἠφάνιστο	μὲν	δὴ καθ᾿ ὃν δεδήλωται τρόπον
[10, 4]	καὶ εἰς δεῦρο πέπαυται, τοτὲ	μὲν	διαυγῆ τὸν χρυσόν, τοτὲ δὲ
[10, 4]	ἀνωτάτω βασιλευόντων ψυχὰς προελόμενος, τῶν	μὲν	δυσσεβῶν καὶ ὀλεθρίων πάντων αὐτῶν
[10, 4]	παρ' αὐτοῦ τιμῆς συνηισθημένως νεκρῶν	μὲν	εἰδώλων καταπτύειν προσώποις, πατεῖν δ'
[10, 4]	τὴν ἀπόρυψιν παρεχομένας. καὶ πρώτη	μὲν	εἰσιόντων αὕτη διατριβή, κόσμον ὁμοῦ
[10, 8]	ὑπάρχειν οἷς ἔδρα ἡγούμενος, οὔπω	μὲν	ἐκ τοῦ φανεροῦ διὰ τὸν
[10, 4]	τὸ φῶς ἀνοίγμασιν καταυγάζει, προπύλωι	μὲν	ἑνὶ μεγίστωι τῆς τοῦ παμβασιλέως
[10, 8]	τῶν ἐκκλησιῶν τοῦ θεοῦ αἳ	μὲν	ἐξ ὕψους εἰς ἔδαφος αὖθις
[10, 4]	τὸν χῶρον ἅπαντα περιλαβών, τὸν	μὲν	ἔξωθεν ὠχυροῦτο περίβολον τῶι τοῦ
[10, 4]	ἐνεδείξαντο, ἀθρόως οὕτως φανείς, τὰ	μὲν	ἐχθρὰ καὶ πολέμια εἰς ἀφανὲς
[10, 8]	τῆς θεοσεβείας ὅπλον πρὸς ἄμυναν	μὲν	ἐχθρῶν, οἰκείας δὲ φυλακὴν σωτηρίας
[10, 4]	ἔσονταί μοι λαός. Καὶ τοιαύτη	μὲν	ἡ τελεία καὶ κεκαθαρμένη ψυχή,
[10, 1]	καὶ οὐκ ἤκουσαν. Ἀλλ᾿ οἳ	μὲν	ᾗ τάχος σπεύσαντες τῶν πολὺ
[10, 4]	σεμνὸν καὶ θεοφιλὲς ἀκροατήριον· πάλαι	μὲν	ἡμῖν τὰς παραδόξους θεοσημίας καὶ
[10, 4]	τῶν ὑμετέρων ψυχῶν θεωρίας, πείραι	μὲν	καὶ χρόνου μήκει ἕκαστον ἀκριβῶς
[10, 4]	βασίλειον οἶκον ἑκατέρωσε παραζεύγνυσιν, ἔτι	μὲν	κατηχουμένους καὶ ἐν αὔξηι καὶ
[10, 4]	δίκην ἀποσμηχθείσας παραλαβών, κἀνταῦθα τοὺς	μὲν	κίοσιν τῶν ἐξωτάτω πολὺ κρείττοσιν
[10, 4]	πηγὴ ὕδατος ἔσται. Καὶ τάδε	μὲν	λόγοις πάλαι προθεσπισθέντα βίβλοις ἱεραῖς
[10, 9]	οὐ συμπαθείας ἄξιον ἐλεοῦντι, τῶι	μὲν	οὐδὲν ἐγίνετο πλέον, τῆς κακίας
[10, 4]	προαγάγοι τόλμαις. Καὶ νῦν οἳ	μὲν	οὐκ εἰσὶν οἱ θεομισεῖς, ὅτι
[10, 2]	θεόθεν ἡμῖν πρυτανευθέντων. ~Β. Πᾶσι	μὲν	οὖν ἀνθρώποις τὰ ἐκ τῆς
[10, 9]	τὰ τῆιδε χειραγωγήσας. ~Θ. Τούτωι	μὲν	οὖν ἄνωθεν ἐξ οὐρανοῦ καρπὸν
[10, 4]	ἐνώπιον πάντων τῶν ἐθνῶν. τούτοις	μὲν	οὖν αὕτη χορεύει· οἵοις δὲ
[10, 8]	καὶ ποθεινότατε ἡμῖν. ~Η. Τοιαῦτα	μὲν	οὖν ἡμῖν ἡ θεία καὶ
[10, 4]	ἱερῶν χρησμῶν καταγραφῆς ἐδιδάσκετο. Θαῦμα	μὲν	οὖν μέγιστον τοῦτο καὶ πέρα
[10, 8]	κακοῖς τὸν εὐεργέτην ἀμείψοιτο. τὰ	μὲν	οὖν πρῶτα πειρώμενος τὴν συσκευὴν
[10, 4]	ἐφαμίλλως ἀποδοῦναι τοὺς λόγους. Ὁ	μὲν	οὖν πρῶτος καὶ μέγας ἡμῶν
[10, 4]	αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, ὃν ἀπεδοκίμασαν	μὲν	οὐχ οἱ τῆς παλαιᾶς καὶ
[10, 5]	ΕΚ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΓΛΩΤΤΗΣ ΜΕΤΑΛΗΦΘΕΙΣΩΝ Ἤδη	μὲν	πάλαι σκοποῦντες τὴν ἐλευθερίαν τῆς
[10, 4]	καὶ τῶν πρώτων εἰσόδων, τέτταρσι	μὲν	πέριξ ἐγκαρσίοις κατεκόσμησεν στοαῖς, εἰς
[10, 5]	Σεβαστὸς Χρήστωι ἐπισκόπωι Συρακουσίων. ἤδη	μὲν	πρότερον, ὅτε φαύλως καὶ ἐνδιαστρόφως
[10, 4]	ἡμῶν ἐπιστρατεύοντος δυνάμεις καὶ τὰ	μὲν	πρῶτα κυνὸς δίκην λυττῶντος, τοὺς
[10, 4]	οὐκ εἰσήκουσεν αὐτῶν, ἀλλ' οἳ	μὲν	συνεποδίσθησαν καὶ ἔπεσαν, ἡμεῖς δὲ
[10, 8]	δυσαγεῖ πεπεισμένοι, τῶν ἐπισκόπων τοὺς	μὲν	συνήθως ταῖς τῶν κακούργων ἀνδρῶν
[10, 8]	ἡμετέρας ἐπρυτανεύετο εἰρήνης. καὶ ὧδε	μὲν	τὰ καθ' ἡμᾶς ἐν εὐφροσύναις
[10, 4]	νεὼν παρόδους ἀναπεπταμένας ἐποίει, ὑπὸ	μὲν	ταῖς ἡλίου βολαῖς αὖθις τρεῖς
[10, 9]	ἐνδίκως περιηνέχθη κρημνόν. Ἀλλ' οὗτος	μὲν	ταύτηι πηι βεβλημένος ἔκειτο ὁ
[10, 8]	βοηθουμένου πολεμεῖν ἐγνώκει. Καὶ πρῶτα	μὲν	τῆς οἰκίας τῆς αὐτοῦ πάντα
[10, 1]	καθ᾿ ἡμᾶς ὑπάρχειν ὁμολογοῦντες, ὑπερεκπεπλήγμεθα	μὲν	τῆς τοῦ αἰτίου μεγαλοδωρεᾶς τὴν
[10, 8]	συγγενείας τῆς ἀνωτάτω ἠξιωμένος, μιμήσεως	μὲν	τῆς τῶν καλῶν ἀπελιμπάνετο, τῆς
[10, 4]	λαοῦ διήιρει τὰς δυνάμεις, οἷς	μὲν	τὸν ἔξωθεν αὐτὸ μόνον περιφράττων
[10, 4]	τὴν φύσιν ἐμφερῆ συνεστήσατο, χῶρον	μὲν	τόνδε, ὅ τι καὶ ἄξιον
[10, 4]	ἕνα ἕκαστον αὐτῶν. Ἀλλ' ἐν	μὲν	τῶι πάντων ἄρχοντι ἴσως αὐτὸς
[10, 4]	τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Καὶ τὸν	μὲν	τῶν ὅλων πατέρα τούτοις ἀνευφημοῦντες
[10, 4]	ἁγίου νεὼ θεοῦ σεμνολόγημα, γεραιρᾷ	μὲν	φρονήσει παρὰ θεοῦ τετιμημένε, νέας
[10, 9]	δῆτα καὶ λόγου θᾶττον οἱ	μὲν	χθὲς καὶ πρὸ ἡμέρας θανάτου
[10, 3]	καὶ θεοπρεπεῖς ἐκκλησίας θεσμοί, ὧδε	μὲν	ψαλμῳδίαις καὶ ταῖς λοιπαῖς τῶν
[10, 4]	ἀναθήματα; Ἃ καὶ αὐτὰ σεμνὰ	μὲν	ὡς ἀληθῶς καὶ μεγάλα ἐκπλήξεώς
[10, 5]	τοὺς αὐτοὺς ἄνευ τιμῆς, καθὼς	προειρήκαμεν,	ἀποκαθιστῶσι, τὸ ἀζήμιον τὸ ἑαυτῶν
[10, 5]	πάντα ἐπὶ τῶι νόμωι ὃν	προειρήκαμεν,	δίχα παντελῶς τινος ἀμφισβητήσεως τοῖς
[10, 5]	συνελθεῖν ἐκελεύσαμεν, καὶ σοὶ γράψαι	ἐνομίσαμεν	ἵνα λαβὼν παρὰ τοῦ λαμπροτάτου
[10, 5]	μᾶλλον δὲ ἐν πρώτοις διατάξαι	ἐδογματίσαμεν,	οἷς ἡ πρὸς τὸ θεῖον
[10, 5]	τῆι σῆι ἐπιμελείαι πληρέστατα δηλῶσαι	ἐδογματίσαμεν,	ὅπως εἰδείης ἡμᾶς ἐλευθέραν καὶ
[10, 5]	βούλησιν ὑγιεινῶι καὶ ὀρθοτάτωι λογισμῶι	ἐδογματίσαμεν,	ὅπως μηδενὶ παντελῶς ἐξουσία ἀρνητέα
[10, 5]	ἀλλήλων διεστώτων, οὕσπερ ὁμοίως παρεῖναι	ἐκελεύσαμεν,	δυνηθῆι εἰς τὴν ὀφειλομένην θρηισκείαν
[10, 5]	πόλιν εἴσω Καλανδῶν Αὐγούστων συνελθεῖν	ἐκελεύσαμεν,	καὶ σοὶ γράψαι ἐνομίσαμεν ἵνα
[10, 4]	θεός, ἐν τοῖς ὠσὶν ἡμῶν	ἠκούσαμεν,	οἱ πατέρες ἡμῶν ἀνήγγειλαν ἡμῖν
[10, 4]	τε ἀναφωνεῖν καὶ λέγειν Καθάπερ	ἠκούσαμεν,	οὕτως καὶ εἴδομεν ἐν πόλει
[10, 5]	ἧς ἐν πολλοῖς ἤδη πράγμασιν	ἀπεπειράθημεν,	διὰ παντὸς τοῦ χρόνου βεβαίως
[10, 4]	ἔπεσαν, ἡμεῖς δὲ ἀνέστημεν καὶ	ἀνωρθώθημεν·	καὶ τό γ' ἐν τούτοις
[10, 1]	νῦν ὁρᾶν καὶ τοιαῦτα πανηγυρίζειν	ἠξιώθημεν,	οἷα τῶν πρὸ ἡμῶν πολλοὶ
[10, 4]	συνεποδίσθησαν καὶ ἔπεσαν, ἡμεῖς δὲ	ἀνέστημεν	καὶ ἀνωρθώθημεν· καὶ τό γ'
[10, 5]	ὁ Αὔγουστος ἐν τῆι Μεδιολάνωι	ἐληλύθειμεν	καὶ πάντα ὅσα πρὸς τὸ
[10, 5]	κατὰ τὴν αὐτοῦ προαίρεσιν ἕκαστον,	κεκελεύκειμεν	τοῖς τε Χριστιανοῖς τῆς αἱρέσεως
[10, 5]	προστάγματι ἐπιμελεστάτην σε πειθάρχησιν παρεσχηκέναι	καταμάθοιμεν.	ἔρρωσο, Ἀνυλῖνε, τιμιώτατε καὶ ποθεινότατε
[10, 4]	πατέρα τούτοις ἀνευφημοῦντες μή ποτε	διαλείποιμεν·	τὸν δὲ τῶν ἀγαθῶν ἡμῖν
[10, 4]	λέγειν Καθάπερ ἠκούσαμεν, οὕτως καὶ	εἴδομεν	ἐν πόλει κυρίου τῶν δυνάμεων,
[10, 1]	τοῦ αἰτίου μεγαλοδωρεᾶς τὴν χάριν,	θαυμάζομεν	δὲ εἰκότως ὅλης ψυχῆς δυνάμει
[10, 5]	εἰς τὸ πρόσωπον τῶν Χριστιανῶν	δογματίζομεν,	ἵνα τοὺς τόπους αὐτῶν, εἰς
[10, 1]	τῆς τῶν ἐκκλησιῶν ἀνανεώσεως λόγον	κατατάξομεν,	θείῳ πνεύματι πειθαρχοῦντες ὧδέ πως
[10, 5]	τῶι κοινῶι διέφερεν, ἐν ζητήσει	ἔσχομεν,	ταῦτα μεταξὺ τῶν λοιπῶν ἅτινα
[10, 1]	ἱστορίας ἐπιθέντες τόμον, σοὶ τοῦτον	ἐπιγράψομεν,	ἱερώτατέ μοι Παυλῖνε, ὥσπερ ἐπισφράγισμά
[10, 5]	σέβας ἐνείχετο, τοῦτ' ἔστιν, ὅπως	δῶμεν	καὶ τοῖς Χριστιανοῖς καὶ πᾶσιν
[10, 4]	πνεύματι καὶ μιᾷ ψυχῇ γεραίροντες	ἀνευφημῶμεν,	μέγας κύριος ἐπιλέγοντες καὶ αἰνετὸς
[10, 1]	ᾆσμα διὰ τοῦδε νῦν ἀκολούθως	ἐπιφωνῶμεν	ὅτι δὴ μετὰ τὰς δεινὰς
[10, 4]	πνεύματι καὶ μιᾶι ψυχῆι μὴ	διαλίπωμεν	ἐξομολογούμενοι καὶ τὸν τοσούτων ἡμῖν
[10, 4]	θεός, ᾧ τὸ καινὸν ᾆσμα	μέλπωμεν	προσυπακούοντες τῷ ποιοῦντι θαυμάσια μόνῳ,
[10, 4]	σωτῆρα Ἰησοῦν ἀνὰ στόμα φέροντες	γεραίρωμεν,	ὅτι δὴ μόνος, οἷα παναγάθου
[10, 1]	ἡμᾶς πεπληρωμένοις χαίροντες, τὸν ἐφεξῆς	συνείρωμεν	λόγον. Ἠφάνιστο μὲν δὴ καθ᾿
[10, 4]	νῦν ἀναστάντες μεγάληι διαθέσεως φωνῆι	καθικετεύσωμεν,	ὡς ἂν ὑπὸ τὴν αὐτοῦ
[10, 4]	φωναῖς εὐφήμοις γεραίρουσα, αὐτῆς λεγούσης	ἐπακούωμεν	ἀγαλλιάσθω ἡ ψυχή μου ἐπὶ
[10, 4]	ἁμαρτημάτων ὑποσχοῦσαν αὖθις ἐξ ὑπαρχῆς	ἀνελάμβανεν,	πατρὸς παναγάθου φιλανθρωπίαι πειθόμενος. Αὐτὰς
[10, 8]	οὐδὲ Λικιννίωι πρὸς σώφρονα λογισμὸν	ἐτύγχανεν	αὐτάρκη τὰ τοῖς πρόσθεν δεδηλωμένοις
[10, 4]	θεοῦ χάριτι περιβληθεῖσα τοῖς ἄνθεσιν	γέγονεν	ἀληθῶς ὡς κρίνον, ἧι φησιν
[10, 4]	γεγονέναι τὴν ἄνω λεχθεῖσαν προφητείαν·	γέγονεν	γὰρ καὶ νῦν ὡς ἀληθῶς
[10, 4]	σωτηρίου λουτροῦ παλιγγενεσίας, καὶ νῦν	γέγονεν	ἡ πρὸ μικροῦ ἔρημος εἰς
[10, 5]	θεῖον. τοῦτο δὲ ὑφ' ἡμῶν	γέγονεν,	ὅπως μηδεμιᾶι τιμῆι μηδὲ θρηισκείαι
[10, 4]	παραδόξωι νῦν, ὅτε θέλει αὐτός,	γέγονεν	ὡς κρίνον· ἐπεὶ καὶ τότε
[10, 9]	ἔσχατα μανίας τὰ κατ' αὐτὸν	ἤλαυνεν,	οὐκέτ' ἀνεκτὸν εἶναι λογισάμενος βασιλεὺς
[10, 4]	ὅσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν,	ἐμάκρυνεν	ἀφ' ἡμῶν τὰς ἀνομίας ἡμῶν·
[10, 4]	ἐπήκοον ἅπασιν ἀνθρώποις ἀναγινώσκεσθαι διαρκῶς	ἐκράτυνεν;	Τίς ἀνημέρων ἐθνῶν ἔθη βάρβαρα
[10, 4]	μαθημάτων διδασκαλίαις ἐξεκάθηρέν τε καὶ	ἀπέσμηξεν,	λαμπρόν τε καὶ διαυγῆ τῆς
[10, 7]	τῶν θείων εὐεργεσιῶν τοῦτο παρεχουσῶν,	ἔδοξεν	ἐκείνους τοὺς ἄνδρας τοὺς τῆι
[10, 4]	ἂν βασιλίδι ταύτηι τοὺς δορυφόρους	ὑπέζευξεν·	τὸν αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ
[10, 4]	δείγματα, ὅτι καὶ νῦν αὐτὸς	εἶπεν	καὶ ἐγενήθησαν, αὐτὸς ἐνετείλατο καὶ
[10, 4]	ὡς γυναῖκα ἐκ νεότητος μεμισημένην.	εἶπεν	ὁ θεός σου· χρόνον μικρὸν
[10, 4]	ἐν ἐλέωι αἰωνίωι ἐλεήσω σε	εἶπεν	ὁ ῥυσάμενός σε κύριος. Ἐξεγείρου,
[10, 5]	καὶ τὸ χρήσιμον τῶι κοινῶι	διέφερεν,	ἐν ζητήσει ἔσχομεν, ταῦτα μεταξὺ
[10, 4]	ταῖς πληκτικαῖς τῶν μαθημάτων διδασκαλίαις	ἐξεκάθηρέν	τε καὶ ἀπέσμηξεν, λαμπρόν τε
[10, 4]	χεῖρας τὰς ὑμῶν αὐτῶν ὀρέξας	ἐξήγειρεν	καὶ ἐξανέσ τησεν θεοῦ τοῦ
[10, 4]	παραλαβὼν καὶ συνεργόν, τὴν πεσοῦσαν	ἐξήγειρεν	προαποκαθάρας καὶ προθεραπεύσας τῶν κακῶν,
[10, 8]	τε νόμους ἀνόμους ὁ παρανομώτατος	ἐξεῦρεν;	τούς γέ τοι ἐν ταῖς
[10, 8]	κατοιχομένων ἐπιζήμιον κέρδος, οἵους δ'	ἐφεῦρεν	ἐπὶ τούτοις ὁ μισάνθρωπος κατὰ
[10, 4]	ἀνέβη αὐτὰ δὴ ταῦτα ἃ	ἡτοίμασεν	ὁ θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν·
[10, 6]	Αὔγουστος Καικιλιανῶι ἐπισκόπωι Χαρταγένης. ἐπειδήπερ	ἤρεσεν	κατὰ πάσας ἐπαρχίας, τάς τε
[10, 1]	κυρίῳ ᾆσμα καινόν, ὅτι θαυμαστὰ	ἐποίησεν·	ἔσωσεν αὐτῷ ἡ δεξιὰ αὐτοῦ
[10, 4]	οὐ κατὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν	ἐποίησεν	ἡμῖν οὐδὲ κατὰ τὰς ἀνομίας
[10, 4]	ὕψωσεν ταπεινοὺς ἀπὸ γῆς· πεινῶντας	ἐνέπλησεν	ἀγαθῶν, καὶ βραχίονας ὑπερηφάνων συνέτριψεν,
[10, 4]	νυμφίωι μίτραν, καὶ ὡς νύμφην	κατεκόσμησέν	με κόσμωι· καὶ ὡς γῆν
[10, 4]	εἰσόδων, τέτταρσι μὲν πέριξ ἐγκαρσίοις	κατεκόσμησεν	στοαῖς, εἰς τετράγωνόν τι σχῆμα
[10, 4]	ἐν τῆι καρδίαι σου τίς	ἐγέννησέν	μοι τούτους; ἐγὼ δὲ ἄτεκνος
[10, 8]	συγγενείας τῆς πρὸς αὐτὸν οὐκ	ἐφθόνησεν	γάμων τε λαμπρῶν ἀδελφῆς μετουσίαν
[10, 4]	τὸ θεῖον λόγιον τὴν μνήμην	ἀπεσιώπησεν	εὐφρανθήσεται φάσκον τὰ ξύλα τοῦ
[10, 4]	καθὼς οἰκτείρει πατὴρ υἱοὺς αὐτοῦ,	ὠικτείρησεν	κύριος τοὺς φοβουμένους αὐτόν. Ταῦτα
[10, 4]	αὐτῶν ὀρέξας ἐξήγειρεν καὶ ἐξανέσ	τησεν	θεοῦ τοῦ παμβασιλέως νεύματι καὶ
[10, 4]	διαμεριζόμεναι γλῶσσαι ὡς εἰ πυρὸς	ἐκάθισέν	τε ἐφ' ἕνα ἕκαστον αὐτῶν.
[10, 4]	ὄψεως ἐπὶ τὴν εἴσοδον προτραπήσεσθαι	ἤλπισεν.	Εἴσω δὲ παρελθόντι πυλῶν οὐκ
[10, 8]	ῥᾶιστα ἂν τυχεῖν τοῦ προσδοκωμένου	ἤλπισεν·	τῶι δὲ ἄρα ὁ θεὸς
[10, 4]	μοι ποῦ ἦσαν; ταῦτα Ἡσαΐας	προεθέσπισεν,	ταῦτα πρόπαλαι περὶ ἡμῶν ἐν
[10, 5]	καθοσιώσει αὐθαιρέτως ἡ θεία πρόνοια	ἐνεχείρισεν	κἀκεῖσε πολὺ πλῆθος λαοῦ, ὄχλον
[10, 1]	ὁ βραχίων ὁ ἅγιος αὐτοῦ·	ἐγνώρισεν	κύριος τὸ σωτήριον αὐτοῦ, ἐναντίον
[10, 8]	πόλεις κατεργασθέντα πᾶσαν ὑπερβολὴν ὠμότητος	ὑπερηκόντισεν·	ἔνθα τῶν ἐκκλησιῶν τοῦ θεοῦ
[10, 4]	ψυχή μου ἐπὶ τῶι κυρίωι·	ἐνέδυσεν	γάρ με ἱμάτιον σωτηρίου καὶ
[10, 4]	αἱ κέδροι τοῦ Λιβάνου ἃς	ἐφύτευσεν.	Τί με δεῖ νῦν τῆς
[10, 4]	οὐκ εἶδεν καὶ οὖς οὐκ	ἤκουσεν	καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ
[10, 4]	σώιζων· πρὸς κύριον, καὶ οὐκ	εἰσήκουσεν	αὐτῶν, ἀλλ' οἳ μὲν συνεποδίσθησαν
[10, 4]	καὶ εἰς τὴν διψῶσαν γῆν	ἔβρυσεν	πηγὴ ὕδατος ζῶντος, ἴσχυσάν τε
[10, 4]	συντρίψας, ἐπὶ ταὐτὸν αὖθις συνελθεῖν	ἠξίωσεν,	δικαιότατα καὶ τῆς ποίμνης τὴν
[10, 8]	τε ἀνέκαθεν αἵματος κοινωνὸν γενέσθαι	ἠξίωσεν	τῆς τε κατὰ πάντων ἀπολαύειν
[10, 1]	ᾆσμα καινόν, ὅτι θαυμαστὰ ἐποίησεν·	ἔσωσεν	αὐτῷ ἡ δεξιὰ αὐτοῦ καὶ
[10, 4]	Καθεῖλεν δυνάστας ἀπὸ θρόνων, καὶ	ὕψωσεν	ταπεινοὺς ἀπὸ γῆς· πεινῶντας ἐνέπλησεν
[10, 8]	ἡσυχῆι πολιορκεῖν ἐπεβάλλετο. καὶ τοῦτ'	ἔπραττεν,	δεινῶς ἀβλεπτεῖν ὑπὸ τῆς ἐμφύτου
[10, 8]	μηχανωμένας ἐπιβουλὰς εἰς φῶς ἄγων	διήλεγχεν.	τοσοῦτον ἀρετῆς τὸ μέγα τῆς
[10, 8]	ἀρχῆς οἷα κηδεστῆι καὶ συμβασιλεῖ	παρεῖχεν	τὴν ἐξουσίαν, οὐκ ἔλαττον μέρος
[10, 9]	Λικίννιος, ταῦτα ὁμοίως καὶ αὐτὸς	ἔπασχεν,	ὅτι μηδ' αὐτὸς ἐδέξατο παιδείαν
[10, 4]	ἱερῶν ἑστῶσιν τῆς τῶν ἔνδον	παρέσχεν	ἀφθονίαν θέας, μόνον οὐχὶ καὶ
[10, 4]	καὶ χήρα, τούτους δὲ τίς	ἐξέθρεψέν	μοι; ἐγὼ δὲ κατελείφθην μόνη,
[10, 4]	ἐνέπλησεν ἀγαθῶν, καὶ βραχίονας ὑπερηφάνων	συνέτριψεν,	οὐ πιστοῖς μόνον, ἀλλὰ καὶ
[10, 8]	ἀθρόως καὶ σωτῆρα τοῖς πᾶσιν	ἐξέλαμψεν,	τὸν αὐτοῦ θεράποντα Κωνσταντῖνον ὑψηλῶι
[10, 1]	σωτήριον αὐτοῦ, ἐναντίον τῶν ἐθνῶν	ἀπεκάλυψεν	τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ. Καὶ δὴ
[10, 5]	δυνηθῆι. ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ ΕΤΕΡΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΔΙΑΤΑΞΕΩΣ	ΗΝ	ΑΥΘΙΣ ΠΕΠΟΙΗΤΑΙ, ΜΟΝΗΙ ΤΗΙ ΚΑΘΟΛΙΚΗΙ
[10, 5]	οὓς τὸ πρότερον συνέρχεσθαι ἔθος	ἦν	αὐτοῖς, περὶ ὧν καὶ τοῖς
[10, 8]	τε γνώμης καὶ οὐδὲν ἐμποδὼν	ἦν	αὐτῶι μὴ οὐχὶ ἐν ἔργωι
[10, 5]	ἀρέσκειν ἡμῖν ἀντιγράψαι ἀκόλουθον ἦν,	ἵν'	ἀφαιρεθεισῶν παντελῶς τῶν αἱρέσεων, αἵτινες
[10, 8]	συμπαθὲς τῶν πέλας ἑλκομένους. καὶ	ἦν	γε νόμων οὗτος ἄντικρυς ἀναιδὴς
[10, 8]	εὐφροσύναις καὶ πανηγύρεσιν ἐτελεῖτο· οὐκ	ἦν	δὲ ἄρα τῶι μισοκάλωι φθόνωι
[10, 3]	αἰνιγμάτων ἀψευδῶς προανετείνατο, μία τε	ἦν	θείου πνεύματος διὰ πάντων τῶν
[10, 5]	οὕτως ἀρέσκειν ἡμῖν ἀντιγράψαι ἀκόλουθον	ἦν,	ἵν' ἀφαιρεθεισῶν παντελῶς τῶν αἱρέσεων,
[10, 1]	καὶ παρῆλθον, καὶ ἰδοὺ οὐκ	ἦν,	καὶ ἐζήτησα τὸν τόπον αὐτοῦ,
[10, 9]	ἐγέραιρον, κακῶν δ' ἀμνηστία παλαιῶν	ἦν	καὶ λήθη πάσης δυσσεβείας, παρόντων
[10, 8]	κατ' αὐτῶν φόνου ξένος τις	ἦν	καὶ οἷος οὐδεπώποτε ἠκούσθη. Τὰ
[10, 1]	τοῦ Χριστοῦ κατηύγαζεν, οὐδέ τις	ἦν	καὶ τοῖς ἔξωθεν τοῦ καθ᾿
[10, 2]	τῆς τῶν τυράννων καταδυναστείας ἐλεύθερα	ἦν,	καὶ τῶν προτέρων ἀπηλλαγμένοι κακῶν,
[10, 8]	παρακελεύεται. καὶ ἔτι γε ταῦτα	ἦν	μικρά, τῆι τῶν μειζόνων συγκρινόμενα
[10, 4]	σου ὧν ἔτεκες, καὶ οὐκ	ἦν	ὁ ἀντιλαμβανόμενος τῆς χειρός σου.
[10, 4]	ἐξέπιες καὶ ἐξεκένωσας. καὶ οὐκ	ἦν	ὁ παρακαλῶν σε ἀπὸ πάντων
[10, 4]	κακοῖς γενόμενοι ἐκέκραξαν, καὶ οὐκ	ἦν	ὁ σώιζων· πρὸς κύριον, καὶ
[10, 3]	μυστικαῖς ἐπιτελουμέναις διακονίαις, σωτηρίου τε	ἦν	πάθους ἀπόρρητα σύμβολα. ὁμοῦ δὲ
[10, 9]	ἐτέλουν καὶ πανηγυρικὰς ἑορτῶν ἡμέρας,	ἦν	τε φωτὸς ἔμπλεα πάντα, καὶ
[10, 4]	προτέραν. ἔδει γὰρ καὶ ἀκόλουθον	ἦν	τοῦ ποιμένος αὐτῆς καὶ δεσπότου
[10, 8]	τῶι δὲ ἄρα ὁ θεὸς	ἦν	φίλος κηδεμών τε καὶ φύλαξ,
[10, 5]	σὴν καθοσίωσιν γράμμασιν τύπος ἕτερος	ἦν	ὡρισμένος τῶι προτέρωι χρόνωι, ἵν'
[10, 5]	διάνοιαν ἐν ἐκείνηι τῆι θρηισκεία,	ἣν	αὐτὸς ἑαυτῶι ἁρμόζειν νομίζει, ὅπως
[10, 4]	λογικῆς ἐν ψυχαῖς οἰκοδομῆς ἀνανεώματα·	ἣν	αὐτὸς ὁ θεόπαις κατ' εἰκόνα
[10, 4]	ὁδὸν προκαθελόντες αὐτῆς τοὺς φραγμούς,	ἣν	ἐλυμήνατο ὗς ἐκ δρυμοῦ καὶ
[10, 4]	τὸ σκήνωμα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ,	ἣν	ἐτρύγησαν πάντες οἱ παραπορευόμενοι τὴν
[10, 4]	θεοῦ, μετὰ τὴν αὐτάρκη διαγυμνασίαν	ἣν	οἱ μέγιστοι τῆς αὐτοῦ βασιλείας
[10, 4]	ἡ πόλις τοῦ θεοῦ· ἐφ᾿	ἣν	τοῦ παναγάθου συγκροτήσαντος ἡμᾶς θεοῦ
[10, 8]	αὐτοῦ πρὸς τὸν θεὸν εὐχῆς,	ἣν	ὑπὲρ ἁπάντων αὐτοῖς ποιεῖσθαι πάτριον
[10, 4]	κατεκόσμησέν με κόσμωι· καὶ ὡς	γῆν	αὔξουσαν τὸ ἄνθος αὐτῆς, καὶ
[10, 4]	ἁγιαστήριον τοῦ θεοῦ, εἰς τὴν	γῆν	ἐβεβήλωσαν τὸ σκήνωμα τοῦ ὀνόματος
[10, 4]	ἕλη, καὶ εἰς τὴν διψῶσαν	γῆν	ἔβρυσεν πηγὴ ὕδατος ζῶντος, ἴσχυσάν
[10, 4]	ἕλη, καὶ εἰς τὴν διψῶσαν	γῆν	πηγὴ ὕδατος ἔσται. Καὶ τάδε
[10, 4]	ἁγιαστήριον τοῦ θεοῦ εἰς τὴν	γῆν	τε ἐβεβήλωσαν τὸ σκήνωμα τοῦ
[10, 4]	πάλαι διὰ βίου ἱερωμένους αὐτῶι,	κρύβδην	γε μὴν ὡς ἐν κακῶν
[10, 8]	γὰρ τοῦ σώφρονος ἐκτραπεὶς λογισμοῦ,	διαρρήδην	δὲ μανεὶς τὰς φρένας, τὸν
[10, 4]	ἑαυτοὺς καὶ φίλους καὶ οἴκους	ἄρδην	ἀναστάτους κατέστησαν, ὡς τὰς πάλαι
[10, 5]	προειρημένωι σώματι τῶν Χριστιανῶν τὴν	σπουδὴν	δυνατώτατα παρασχεῖν ὀφείλεις, ὅπως τὸ
[10, 5]	θεῖον ἐν πᾶσι τὴν ἔθιμον	σπουδὴν	καὶ καλοκἀγαθίαν παρέχειν· ἅτινα οὕτως
[10, 4]	μόνον οὐχὶ βοῶν καὶ λέγων	εὐφράνθην	ἐπὶ τοῖς εἰρηκόσιν μοι εἰς
[10, 4]	τίς ἐξέθρεψέν μοι; ἐγὼ δὲ	κατελείφθην	μόνη, οὗτοι δέ μοι ποῦ
[10, 8]	ἄμυναν μὲν ἐχθρῶν, οἰκείας δὲ	φυλακὴν	σωτηρίας ἰσχύει· ὧι δὴ πεφραγμένος
[10, 4]	θεοείκελον δεδωρημένος, ἄφθαρτον φύσιν, ἀσώματον,	λογικήν,	πάσης γεώδους ὕλης ἀλλοτρίαν, αὐτονοερὰν
[10, 4]	ἀκηράτους ψυχὰς θείωι λουτρῶι χρυσοῦ	δίκην	ἀποσμηχθείσας παραλαβών, κἀνταῦθα τοὺς μὲν
[10, 5]	ὅντινα χρὴ τρόπον τὴν προειρημένην	δίκην	ἐπιμελέστατα διευκρινῆσαι καὶ κατὰ τὸ
[10, 4]	καὶ τὰ μὲν πρῶτα κυνὸς	δίκην	λυττῶντος, τοὺς ὀδόντας ἐπὶ τοὺς
[10, 4]	καὶ σωτήριος τὴν κατ' ἀξίαν	δίκην	τῶν ἁμαρτημάτων ὑποσχοῦσαν αὖθις ἐξ
[10, 4]	ἡμῶν διωγμοὺς ὑπομείνασαν, τὴν μητρὸς	δίκην	τῶν τέκνων ἐρημωθεῖσαν ἐκκλησίαν συναπολαῦσαι
[10, 9]	τῶν θεομισῶν παράταξιν, ῥαιδίαν τὴν	νίκην	ἀποφέρονται, τῶν κατὰ τὴν συμβολὴν
[10, 5]	κολλήγων αὐτοῦ τῶν κατὰ τὴν	Ἀφρικὴν	καθεστώτων ἐν πολλοῖς πράγμασιν εὐθύνεσθαι,
[10, 4]	χρῖσμα τὸ ἔνθεον καὶ τὴν	ἱερατικὴν	τοῦ ἁγίου πνεύματος στολὴν περιβεβλημένοι,
[10, 4]	ἁρμόττων, ὡς ἱερὰν αὖθις καὶ	μυστικὴν	ἔργοις τοῖς εἰς ὑμᾶς ἀποπληροῦν
[10, 5]	γενέσθαι, τὸ καὶ τούτους αὐτοὺς	ἀδελφικὴν	καὶ ὁμόφρονα ὀφείλοντας ἔχειν ὁμοψυχίαν
[10, 5]	τὴν ὀφειλομένην θρηισκείαν καὶ πίστιν	ἀδελφικήν	τε ὁμόνοιαν κἂν βραδέως ἀνακληθῆναι.
[10, 4]	φησιν ἡ προφητεία, καὶ τὴν	νυμφικὴν	ἀναλαβοῦσα στολὴν τόν τε τῆς
[10, 4]	ῥώσας καὶ μίαν ἐξ ἁπάντων	μεγάλην	χεῖρα συναγαγών, πρῶτον ἆθλον ἠγωνίζετο,
[10, 4]	καὶ τότε καὶ νῦν εἰς	κεφαλὴν	γωνίας τῆσδε τῆς κοινῆς ἡμῶν
[10, 4]	ἀρετῆς ἑστῶτα ἐν αὐτῆι διαμεῖναι,	ὅλην	δὲ δι' ὅλου χαμαὶ κεῖσθαι
[10, 9]	νίκην ἀποφέρονται, τῶν κατὰ τὴν	συμβολὴν	πάντων ἐξευμαρισθέντων αὐτοῖς ὑπὸ τοῦ
[10, 8]	τοῦ Πόντου πόλεις κατεργασθέντα πᾶσαν	ὑπερβολὴν	ὠμότητος ὑπερηκόντισεν· ἔνθα τῶν ἐκκλησιῶν
[10, 4]	καὶ προθεραπεύσας τῶν κακῶν, καὶ	στολὴν	οὐ τὴν ἐξ ἀρχαίου παλαιὰν
[10, 4]	τὴν ἱερατικὴν τοῦ ἁγίου πνεύματος	στολὴν	περιβεβλημένοι, σύ τε, ὦ νέον
[10, 4]	προφητεία, καὶ τὴν νυμφικὴν ἀναλαβοῦσα	στολὴν	τόν τε τῆς εὐπρεπείας περιθεμένη
[10, 4]	πρώτοις τοῖς ἔξωθεν ἀμφὶ τὴν	αὐλὴν	ἐκ τετραγώνου κίοσιν ὑπεστήριζεν, ταῖς
[10, 4]	ἔρημος προστάτου, εὐάλωτος καὶ εἰς	ἐπιβουλὴν	εὐχερὴς τοῖς ἐκ μακροῦ διαφθονουμένοις
[10, 4]	βίβλοις ἱεραῖς καταβέβλητο, τά γε	μὴν	ἔργα οὐκέτ' ἀκοαῖς, ἀλλ' ἔργοις
[10, 6]	γίνωσκέ με Ἀνυλίνωι ἀνθυπάτωι, ἀλλὰ	μὴν	καὶ Πατρικίωι τῶι οὐικαρίωι τῶν
[10, 5]	ἵν' ἐκεῖσε ὑμῶν παρόντων, ἀλλὰ	μὴν	καὶ Ῥετικίου καὶ Ματέρνου καὶ
[10, 5]	τῆς Γαλλίας τινῶν ἐπισκόπων, ἀλλὰ	μὴν	καὶ τούτων κληθέντων ἀπὸ τῆς
[10, 5]	σὺ αὐτὸς ἐπιλέξασθαι κρίνηις, ἀλλὰ	μὴν	καὶ τρεῖς παῖδας τοὺς δυνησομένους
[10, 3]	ἐξ ἁπάντων θεολογίας ὕμνος, ναὶ	μὴν	καὶ τῶν ἡγουμένων ἐντελεῖς θρῃσκεῖαι
[10, 4]	καὶ ἑρμηνείαν τυγχάνει δεόμενα. Οὐ	μὴν	ὅσα καὶ οἷα τὰ τῆς
[10, 4]	αὔξηι καὶ προκοπῆι καθεστῶτας, οὐ	μὴν	πόρρω που καὶ μακρὰν τῆς
[10, 4]	βίου ἱερωμένους αὐτῶι, κρύβδην γε	μὴν	ὡς ἐν κακῶν χειμῶνι πρὸς
[10, 4]	τοὺς σύμπαντας αἰῶνας τῶν αἰώνων.	Ἀμήν.	~Φέρε δή, λοιπὸν καὶ τῶν
[10, 4]	οὐδὲ τὸ θεῖον λόγιον τὴν	μνήμην	ἀπεσιώπησεν εὐφρανθήσεται φάσκον τὰ ξύλα
[10, 8]	σιῶν οὐχ αἵματος οὐ συνθηκῶν	μνήμην	ἐν διανοίαι λαβών. Ὁ μὲν
[10, 4]	ἀπίστοις τῶν παλαιῶν διηγημάτων τὴν	μνήμην	πιστωσάμενος, ὁ θαυματουργός, ὁ μεγαλουργός,
[10, 8]	κακίας ἠναγκασμένος. Οὔτ' οὖν τὴν	μνήμην	τῶν πρὸ αὐτοῦ Χριστιανοὺς ἐκδιωξάντων
[10, 4]	τοὺς παῖδας αὖθις ὁ μέγας	ποιμήν,	τοὺς θῆρας καὶ τοὺς λύκους
[10, 4]	ἀνωτάτω εἰς τὴν τῶν προέδρων	τιμὴν	καὶ προσέτι βάθροις ἐν τάξει
[10, 6]	τινος ἀπαριθμῆσαι φροντίσηι. Καὶ ἐπειδὴ	ἐπυθόμην	τινὰς μὴ καθεστώσης διανοίας τυγχάνοντας
[10, 9]	αὐτοῖς ὑπὸ τοῦ θεοῦ κατὰ	γνώμην.	Ἀθρόως δῆτα καὶ λόγου θᾶττον
[10, 8]	συσκευὴν ὡς οὐδαμῶς ἑώρα κατὰ	γνώμην	αὐτῶι χωροῦσαν, τοῦ θεοῦ πάντα
[10, 5]	δίκηι ἀναγκαίους ὑπολάβοι, εἰς τὴν	Ῥώμην	πλῶι ἀπιέναι, ἵν' ἐκεῖσε ὑμῶν
[10, 5]	οὓς τούτου ἕνεκεν εἰς τὴν	Ῥώμην	προσέταξα ἐπισπεῦσαι, δυνηθῆι ἀκουσθῆναι, ὡς
[10, 4]	μάλιστα τὴν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν	πεπολιορκημένην,	αὐτὴν τὴν προπονήσασαν καὶ τοὺς
[10, 4]	περὶ θεοῦ φυσικῶν ἐννοιῶν πάμπαν	ἀπεστερημένην.	Πεπτωκυῖαν δῆτα αὐτὴν ἐκείνην τὴν
[10, 5]	δοκιμάσει ὅντινα χρὴ τρόπον τὴν	προειρημένην	δίκην ἐπιμελέστατα διευκρινῆσαι καὶ κατὰ
[10, 4]	οὐδ' ὡς γυναῖκα ἐκ νεότητος	μεμισημένην.	εἶπεν ὁ θεός σου· χρόνον
[10, 4]	αὐτήν, τὴν ἔρημον, τὴν πτῶμα	κειμένην,	τὴν παρὰ ἀνθρώποις ἀνέλπιδα, ταῖς
[10, 4]	μὴ μνησθήσηι. οὐχ ὡς γυναῖκα	ἐγκαταλελειμμένην	καὶ ὀλιγόψυχον κέκληκέν σε κύριος
[10, 4]	τῆιδε παραδείγματα τήν τε ἄνω	λεγομένην	Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸ Σιὼν ὄρος
[10, 5]	παρεῖναι ἐκελεύσαμεν, δυνηθῆι εἰς τὴν	ὀφειλομένην	θρηισκείαν καὶ πίστιν ἀδελφικήν τε
[10, 4]	δεῖν ἀπολαῦσαι τὴν διὰ θεὸν	γενομένην	ἔρημον τοῦ λόγου προαγορεύοντος, ἐπακούσας
[10, 7]	τε ταύτην ἐνθέσμως ἀναληφθεῖσαν καὶ	φυλαττομένην	μεγίστην εὐτυχίαν τῶι Ῥωμαϊκῶι ὀνόματι
[10, 5]	ὅπως εἰδείης ἡμᾶς ἐλευθέραν καὶ	ἀπολελυμένην	ἐξουσίαν τοῦ τημελεῖν τὴν ἑαυτῶν
[10, 4]	δεινῶν καὶ θεομισῶν τυράννων τὴν	οἰκουμένην	ἅπασαν δι' αὐτῶν τῶν θεοφιλεστάτων
[10, 1]	φωτὸς οὐρανίου βολαῖς ἀνὰ τὴν	οἰκουμένην	ἅπασαν ταῖς ἐκκλησίαις τοῦ Χριστοῦ
[10, 6]	φροντίσηι. Σὺ τοίνυν, ἡνίκα τὴν	προδηλουμένην	ποσότητα τῶν χρημάτων ὑποδεχθῆναι ποιήσεις,
[10, 9]	οἰκείαν ἑώιαν ἀπελάμβανον καὶ μίαν	ἡνωμένην	τὴν Ῥωμαίων κατὰ τὸ παλαιὸν
[10, 9]	ἡμέρας ὑπὸ τὴν αὐτῶν ἄγοντες	εἰρήνην.	Ἀφήιρητο δ' οὖν ἐξ ἀνθρώπων
[10, 4]	βραβεύων ἀρραγῆ καὶ ἄσειστον αἰωνίαν	εἰρήνην	ἐν Χριστῶι Ἰησοῦ τῶι σωτῆρι
[10, 4]	καλὸς Ζοροβαβελ μετὰ τὴν πικρὰν	ἐκείνην	αἰχμαλωσίαν καὶ τὸ βδέλυγμα τῆς
[10, 4]	πάμπαν ἀπεστερημένην. Πεπτωκυῖαν δῆτα αὐτὴν	ἐκείνην	τὴν κατ' εἰκόνα θεοῦ κατασκευασθεῖσαν
[10, 4]	εὐθυποροῦντα βαδίζει, ἐπὶ τὴν οἰκείαν	ποίμνην	τοῦ παναγάθου ποιμένος σπεύδοντα. Εἰ
[10, 4]	εἰσαγωγῶν ἔτι δεομένοις κατάλληλον τὴν	μονὴν	παρεχομένη. Ἀλλὰ γὰρ καὶ τὴν
[10, 1]	ἐναντίον τῶν ἐθνῶν ἀπεκάλυψεν τὴν	δικαιοσύνην	αὐτοῦ. Καὶ δὴ τῷ λογίῳ
[10, 4]	ἀνατελεῖ, οὕτως κύριος κύριος ἀνέτειλεν	δικαιοσύνην	καὶ ἀγαλλίαμα ἐνώπιον πάντων τῶν
[10, 4]	μηδὲ ἐντραπῆις ὅτι ὠνειδίσθης· ὅτι	αἰσχύνην	αἰώνιον ἐπιλήσηι καὶ ὄνειδος τῆς
[10, 9]	αὐτῶν καὶ τιμαὶ τὴν ἀξίαν	αἰσχύνην	ἀπελάμβανον, καὶ ἃ τοῖς πάλαι
[10, 4]	μυρίων ἄλλων εὐπορουμένων τῆι πόλει,	ῥαιστώνην	εὕρασθαι τοῦ πόνου καὶ πραγμάτων
[10, 4]	εἰς θεὸν καὶ ᾠδὰς ἀναπέμπειν	ἐξῆν	λέγειν παιδευομένοις Ὁ θεός, ἐν
[10, 4]	πάντων τῶν ἐπὶ γῆς ἀνθρώπων	ἀκοὴν	καὶ γλῶτταν ἐμπλῆσαι τῆς αὐτοῦ
[10, 3]	παρόντων ἀρχόντων πανηγυρικούς, ὡς ἑκάστῳ	παρῆν	δυνάμεως, θειάζων τὴν πανήγυριν. ~Δ.
[10, 2]	θεοῦ τὰς ἐλπίδας ἀνηρτημένοις ἄλεκτος	παρῆν	εὐφροσύνη καί τις ἔνθεος ἅπασιν
[10, 4]	τωι τῶν κατ' οὐρανὸν τοσοῦτον	παρῆν	ἰσχύος, ὡς τῆι τῶν τοσούτων
[10, 4]	ἡμῶν ἐν ἱεραῖς βίβλοις καταβέβλητο,	χρῆν	δέ που τούτων τὴν ἀψεύδειαν
[10, 5]	μοι ἐγένετο, ὅπως τοῦτο ὅπερ	ἐχρῆν	μετὰ τὴν ἐξενεχθεῖσαν ἤδη κρίσιν
[10, 5]	ἡμῶν γράμμασι τοῖς πρὸς τὴν	σὴν	καθοσίωσιν ἀποσταλεῖσι περὶ τῶν Χριστιανῶν
[10, 5]	τοῖς πρότερον δοθεῖσιν πρὸς τὴν	σὴν	καθοσίωσιν γράμμασιν τύπος ἕτερος ἦν
[10, 8]	τε καὶ φυλακαῖς καθείργνυσθαι, τὴν	ἴσην	τοῖς καταπονουμένοις ὑπομένοντας τιμωρίαν, τοὺς
[10, 2]	ἄπειρον ἐγειρομένους καὶ πολὺ κρείττονα	τὴν	ἀγλαΐ αν τῶν πάλαι πεπολιορκημένων
[10, 4]	αὐτοῦ, εἶτα πολλῶι τῶι προσχώματι	τὴν	ἀθλίαν κατορύξαντες, εἰς ἀνέλπιστον πάσης
[10, 8]	ὑπάνδροις παρθένοις τε κόραις ἐμπαροινῶν	τὴν	ἀκόλαστον τῆς αὐτοῦ ψυχῆς ἐπιθυμίαν
[10, 4]	ποιμένων ἐν ἡσυχίᾳ καὶ κόσμῳ	τὴν	ἀκρόασιν παρεχομένων, ἑνὸς εἰς πρόσωπον
[10, 8]	οὐδεπώποτε ἠκούσθη. Τὰ γοῦν ἀμφὶ	τὴν	Ἀμάσειαν καὶ τὰς λοιπὰς τοῦ
[10, 4]	μηκέτι λόγον, ἀλλ' ἔργον γεγονέναι	τὴν	ἄνω λεχθεῖσαν προφητείαν· γέγονεν γὰρ
[10, 9]	γραφαί τε αὐτῶν καὶ τιμαὶ	τὴν	ἀξίαν αἰσχύνην ἀπελάμβανον, καὶ ἃ
[10, 9]	κατὰ τὸ παλαιὸν παρεῖχον ἀρχήν,	τὴν	ἀπ' ἀνίσχοντος ἡλίου πᾶσαν ἐν
[10, 8]	πολλὰ τμήματα κατακρεουργούμενοι καὶ μετὰ	τὴν	ἀπηνῆ ταύτην καὶ φρικτοτάτην θέαν
[10, 4]	ἔξωθεν αὐτὸ μόνον περιφράττων περίβολον,	τὴν	ἀπλανῆ πίστιν περιτειχίσας πολὺς δὲ
[10, 4]	ἱερῶν ἐπὶ τὰ ἔσω προϊοῦσιν	τὴν	ἀπόρυψιν παρεχομένας. καὶ πρώτη μὲν
[10, 5]	καὶ ἀμυθήτων τόπων ἐπισκόπους εἰς	τὴν	Ἀρελατησίων πόλιν εἴσω Καλανδῶν Αὐγούστων
[10, 8]	θεοσεβεῖς, μηδὲν μηδ' ὅλως πώποτε	τὴν	ἀρχὴν αὐτοῦ λυπηρὸν διαθεμένους, ἠρέμα
[10, 4]	δὲ πρώτοις τοῖς ἔξωθεν ἀμφὶ	τὴν	αὐλὴν ἐκ τετραγώνου κίοσιν ὑπεστήριζεν,
[10, 4]	μέγας ἀρχιστράτηγος τοῦ θεοῦ, μετὰ	τὴν	αὐτάρκη διαγυμνασίαν ἣν οἱ μέγιστοι
[10, 4]	αὐτὸς ὁ θεόπαις κατ' εἰκόνα	τὴν	αὐτὸς αὐτοῦ δημιουργήσας πάντηι τε
[10, 4]	φωνῆι καθικετεύσωμεν, ὡς ἂν ὑπὸ	τὴν	αὐτοῦ μάνδραν ἐς τέλος ἡμᾶς
[10, 5]	τὰ θεῖα πράγματα τημελεῖν κατὰ	τὴν	αὐτοῦ προαίρεσιν ἕκαστον, κεκελεύκειμεν τοῖς
[10, 9]	εἰς ἔσχατα δυομένης ἡμέρας ὑπὸ	τὴν	αὐτῶν ἄγοντες εἰρήνην. Ἀφήιρητο δ'
[10, 5]	τινων κολλήγων αὐτοῦ τῶν κατὰ	τὴν	Ἀφρικὴν καθεστώτων ἐν πολλοῖς πράγμασιν
[10, 4]	καταβέβλητο, χρῆν δέ που τούτων	τὴν	ἀψεύδειαν ἤδη ποτὲ ἔργοις παραλαβεῖν.
[10, 4]	τὸ ἁγιαστήριον τοῦ θεοῦ, εἰς	τὴν	γῆν ἐβεβήλωσαν τὸ σκήνωμα τοῦ
[10, 4]	ὄντως ἁγιαστήριον τοῦ θεοῦ εἰς	τὴν	γῆν τε ἐβεβήλωσαν τὸ σκήνωμα
[10, 4]	μὴ φοβεῖσθε. Τούτων δεῖν ἀπολαῦσαι	τὴν	διὰ θεὸν γενομένην ἔρημον τοῦ
[10, 4]	τὴν ὑφήγησιν, ὅτε τῆς ὄψεως	τὴν	διὰ τῶν ὤτων ἀποκλείει μάθησιν
[10, 5]	ἐξουσία δοθείη τοῦ διδόναι ἑαυτοῦ	τὴν	διάνοιαν ἐν ἐκείνηι τῆι θρηισκεία,
[10, 1]	αὐτοῦ, ἐναντίον τῶν ἐθνῶν ἀπεκάλυψεν	τὴν	δικαιοσύνην αὐτοῦ. Καὶ δὴ τῷ
[10, 4]	ἔρημος εἰς ἕλη, καὶ εἰς	τὴν	διψῶσαν γῆν ἔβρυσεν πηγὴ ὕδατος
[10, 4]	ἔσται εἰς ἕλη, καὶ εἰς	τὴν	διψῶσαν γῆν πηγὴ ὕδατος ἔσται.
[10, 4]	ἐξεγείρου, ἔνδυσαι τὴν ἰσχύν, ἔνδυσαι	τὴν	δόξαν σου· ἐκτίναξαι τὸν χοῦν
[10, 5]	ΠΕΠΟΙΗΤΑΙ, ΜΟΝΗΙ ΤΗΙ ΚΑΘΟΛΙΚΗΙ ΕΚΚΛΗΣΙΑΙ	ΤΗΝ	ΔΩΡΕΑΝ ΔΕΔΟΣΘΑΙ ΥΠΟΣΗΜΗΝΑΜΕΝΟΣ Χαῖρε Ἀνυλῖνε,
[10, 4]	τοιαῦτα τοῦ νυμφίου λόγου πρὸς	τὴν	ἑαυτοῦ νύμφην τὴν ἱερὰν καὶ
[10, 5]	καὶ ἀπολελυμένην ἐξουσίαν τοῦ τημελεῖν	τὴν	ἑαυτῶν θρηισκείαν τοῖς αὐτοῖς Χριστιανοῖς
[10, 5]	δυνηθῆι τὸ θεῖον ἐν πᾶσι	τὴν	ἔθιμον σπουδὴν καὶ καλοκἀγαθίαν παρέχειν·
[10, 4]	κύριε, ἐν τῆι πόλει σου	τὴν	εἰκόνα αὐτῶν ἐξουδενώσεις ἀληθὲς ὑπ'
[10, 6]	ἄρα πρὸς τὸ συμπληρωθῆναί μου	τὴν	εἰς τοῦτο περὶ ἅπαντας αὐτοὺς
[10, 4]	πρὸς αὐτῆς τῆς ὄψεως ἐπὶ	τὴν	εἴσοδον προτραπήσεσθαι ἤλπισεν. Εἴσω δὲ
[10, 5]	ΜΕΤΑΛΗΦΘΕΙΣΩΝ Ἤδη μὲν πάλαι σκοποῦντες	τὴν	ἐλευθερίαν τῆς θρηισκείας οὐκ ἀρνητέαν
[10, 2]	φωνὰς ἐκ τῆς Ῥωμαίων ἐπὶ	τὴν	Ἑλλάδα γλῶσσαν μεταληφθείσας ἐγχαράξαι, ὡς
[10, 4]	τῶν κακῶν, καὶ στολὴν οὐ	τὴν	ἐξ ἀρχαίου παλαιὰν αὐτῆι περιτέθεικεν,
[10, 7]	καθολικῆι ἐκκλησίαι, ἦι Καικιλιανὸς ἐφέστηκεν,	τὴν	ἐξ αὐτῶν ὑπηρεσίαν τῆι ἁγίαι
[10, 5]	ὅπως τοῦτο ὅπερ ἐχρῆν μετὰ	τὴν	ἐξενεχθεῖσαν ἤδη κρίσιν αὐθαιρέτωι συγκαταθέσει
[10, 8]	οἷα κηδεστῆι καὶ συμβασιλεῖ παρεῖχεν	τὴν	ἐξουσίαν, οὐκ ἔλαττον μέρος τῶν
[10, 4]	πολὺ κρείττονα λαβοῦσα παρ' αὐτοῦ	τὴν	ἐπαγγελίαν, τὴν πολὺ μείζονα δόξαν
[10, 4]	οἰκτιρμοῖς, τὸν ἐμπιμπλῶντα ἐν ἀγαθοῖς	τὴν	ἐπιθυμίαν ἡμῶν, ὅτι οὐ κατὰ
[10, 4]	εἰκότως ὁ νυμφοστόλος ὅδε αὐτήν,	τὴν	ἔρημον, τὴν πτῶμα κειμένην, τὴν
[10, 4]	ἡμῶν, τὸν λυτρούμενον ἐκ φθορᾶς	τὴν	ζωὴν ἡμῶν, τὸν στεφανοῦντα ἡμᾶς
[10, 5]	εὐμενὲς εἶναι δυνηθῆι. οίνυν ταύτην	τὴν	ἡμετέραν βούλησιν ὑγιεινῶι καὶ ὀρθοτάτωι
[10, 5]	ἡμῖν καὶ πᾶσι τοῖς ὑπὸ	τὴν	ἡμετέραν ἐξουσίαν διάγουσιν εὐμενὲς εἶναι
[10, 4]	ὡς θαυμάσιον τοῖς ὁρῶσιν παρέχειν	τὴν	θέαν. Ἀλλ' οὐδὲ τοὔδαφος ἄρα
[10, 9]	πρόσθεν ἁπάντων ἀποσμήξαντες τοῦ βίου	τὴν	θεοστυγίαν, τῶν ἐκ θεοῦ πρυτανευθέντων
[10, 4]	ταῖς τῶν οἴκων ἀψύχοις ὕλαις	τὴν	θηριώδη μανίαν ἐπερείσαντος ἐρημίαν τε,
[10, 7]	ἐκ πλειόνων πραγμάτων φαίνεται παρεξουθενηθεῖσαν	τὴν	θρηισκείαν, ἐν ἧι ἡ κορυφαία
[10, 4]	λόγου πρὸς τὴν ἑαυτοῦ νύμφην	τὴν	ἱερὰν καὶ ἁγίαν ἐκκλησίαν ἐπιφωνοῦντος,
[10, 4]	τε χρῖσμα τὸ ἔνθεον καὶ	τὴν	ἱερατικὴν τοῦ ἁγίου πνεύματος στολὴν
[10, 8]	δεσμοῖς τε καὶ φυλακαῖς καθείργνυσθαι,	τὴν	ἴσην τοῖς καταπονουμένοις ὑπομένοντας τιμωρίαν,
[10, 4]	ταπεινωσάντων σε. Ἐξεγείρου, ἐξεγείρου, ἔνδυσαι	τὴν	ἰσχύν, ἔνδυσαι τὴν δόξαν σου·
[10, 8]	τῶν ἀσεβῶν τυράννων μοχθηρίας ἐζήλου	τὴν	κακοτροπίαν, καὶ ὧν τοῦ βίου
[10, 4]	λόγος ὁ θεοφεγγὴς καὶ σωτήριος	τὴν	κατ' ἀξίαν δίκην τῶν ἁμαρτημάτων
[10, 4]	ἀπεστερημένην. Πεπτωκυῖαν δῆτα αὐτὴν ἐκείνην	τὴν	κατ' εἰκόνα θεοῦ κατασκευασθεῖσαν ἐλυμήνατο
[10, 9]	καὶ υἱὸς ἄμφω κύκλωι διελόντες	τὴν	κατὰ τῶν θεομισῶν παράταξιν, ῥαιδίαν
[10, 9]	οὐκ ἀπαλλαττομένωι, αὔξοντι δὲ μᾶλλον	τὴν	κατὰ τῶν ὑποχειρίων ἐθνῶν λύτταν,
[10, 8]	κακοτροπίαν, καὶ ὧν τοῦ βίου	τὴν	καταστροφὴν ἐπεῖδεν αὐτοῖς ὀφθαλμοῖς, τούτων
[10, 5]	ζητηθῆναι ἀκριβῶς ἐξετασθέντων πρὸς τὸ	τὴν	κρίσιν ἐξενέγκαι πάνυ ταχέως καὶ
[10, 8]	πολυπλόκους ἐπιβουλὰς διεδίδρασκεν. Ὃ δὲ	τὴν	λαθραίαν συσκευὴν ὡς οὐδαμῶς ἑώρα
[10, 4]	ἔνδοξον μεταβεβληκότος αὐτήν τε σάρκα	τὴν	λυθεῖσαν ἐκ φθορᾶς εἰς ἀφθαρσίαν
[10, 4]	ἠξίωσεν, δικαιότατα καὶ τῆς ποίμνης	τὴν	μάνδραν ἀνίστη τοῦ καταισχῦναι ἐχθρὸν
[10, 4]	καὶ πρὸ ἡμῶν διωγμοὺς ὑπομείνασαν,	τὴν	μητρὸς δίκην τῶν τέκνων ἐρημωθεῖσαν
[10, 4]	ὧν οὐδὲ τὸ θεῖον λόγιον	τὴν	μνήμην ἀπεσιώπησεν εὐφρανθήσεται φάσκον τὰ
[10, 4]	καὶ ἀπίστοις τῶν παλαιῶν διηγημάτων	τὴν	μνήμην πιστωσάμενος, ὁ θαυματουργός, ὁ
[10, 8]	ἐμφύτου κακίας ἠναγκασμένος. Οὔτ' οὖν	τὴν	μνήμην τῶν πρὸ αὐτοῦ Χριστιανοὺς
[10, 4]	πρώτων εἰσαγωγῶν ἔτι δεομένοις κατάλληλον	τὴν	μονὴν παρεχομένη. Ἀλλὰ γὰρ καὶ
[10, 9]	κατὰ τῶν θεομισῶν παράταξιν, ῥαιδίαν	τὴν	νίκην ἀποφέρονται, τῶν κατὰ τὴν
[10, 4]	ἧι φησιν ἡ προφητεία, καὶ	τὴν	νυμφικὴν ἀναλαβοῦσα στολὴν τόν τε
[10, 4]	ἣν ἐτρύγησαν πάντες οἱ παραπορευόμενοι	τὴν	ὁδὸν προκαθελόντες αὐτῆς τοὺς φραγμούς,
[10, 4]	γόνατα τὰς οἰκείας ἀπολαβόντα βάσεις,	τὴν	ὁδὸν τῆς θεογνωσίας εὐθυποροῦντα βαδίζει,
[10, 5]	παῖδας τοὺς δυνησομένους ὑμῖν κατὰ	τὴν	ὁδὸν ὑπηρετήσασθαι παραλαβών, εἴσω τῆς
[10, 9]	τὰ πάντα τοῦ πατρὸς ὁμοίωι,	τὴν	οἰκείαν ἑώιαν ἀπελάμβανον καὶ μίαν
[10, 4]	τῆς θεογνωσίας εὐθυποροῦντα βαδίζει, ἐπὶ	τὴν	οἰκείαν ποίμνην τοῦ παναγάθου ποιμένος
[10, 4]	πλείονι φωτὶ διαφόρους τὰς ἐπὶ	τὴν	οἶκον εἰσβολὰς ἐπενόει, ταῖς ἀπὸ
[10, 4]	τῶν δεινῶν καὶ θεομισῶν τυράννων	τὴν	οἰκουμένην ἅπασαν δι' αὐτῶν τῶν
[10, 1]	ἐπισκιάζοντος, φωτὸς οὐρανίου βολαῖς ἀνὰ	τὴν	οἰκουμένην ἅπασαν ταῖς ἐκκλησίαις τοῦ
[10, 9]	ταῖς τῶν πέλας ἐσωφρονίσθη μάστιξιν,	τὴν	ὁμοίαν δ' ἐκείνοις τῆς ἀσεβείας
[10, 4]	σπουδῆι τῆι φιλανθρώπωι παρὰ πᾶσαν	τὴν	οὗτινος οὖν ἡμῶν τε αὐτῶν
[10, 5]	ὁμοίως παρεῖναι ἐκελεύσαμεν, δυνηθῆι εἰς	τὴν	ὀφειλομένην θρηισκείαν καὶ πίστιν ἀδελφικήν
[10, 3]	ὡς ἑκάστῳ παρῆν δυνάμεως, θειάζων	τὴν	πανήγυριν. ~Δ. Καί τις ἐν
[10, 4]	ἐς τέλος ἡμᾶς σκεπάζων διασώιζοιτο,	τὴν	παρ' αὐτοῦ βραβεύων ἀρραγῆ καὶ
[10, 4]	τὴν ἔρημον, τὴν πτῶμα κειμένην,	τὴν	παρὰ ἀνθρώποις ἀνέλπιδα, ταῖς κοιναῖς
[10, 5]	ἐξουσίαν τοῖς βουλομένοις τοῦ μετέρχεσθαι	τὴν	παρατήρησιν καὶ θρηισκείαν ἑαυτῶν, ὅπερ
[10, 4]	ζωοποιὸν σύμμαχον παραλαβὼν καὶ συνεργόν,	τὴν	πεσοῦσαν ἐξήγειρεν προαποκαθάρας καὶ προθεραπεύσας
[10, 4]	ἡμῶν καὶ καλὸς Ζοροβαβελ μετὰ	τὴν	πικρὰν ἐκείνην αἰχμαλωσίαν καὶ τὸ
[10, 5]	καὶ τῆς θρηισκείας τῆς ἑαυτῶν	τὴν	πίστιν φυλάττειν· ἀλλ' ἐπειδὴ πολλαὶ
[10, 4]	βασιλέα εἴτε καὶ νέον Ζοροβαβελ	τὴν	πολὺ κρείττονα δόξαν τῆς προτέρας
[10, 4]	λαβοῦσα παρ' αὐτοῦ τὴν ἐπαγγελίαν,	τὴν	πολὺ μείζονα δόξαν τῆς παλιγγενεσίας
[10, 6]	ἀπαριθμῆσαι φροντίσηι. Σὺ τοίνυν, ἡνίκα	τὴν	προδηλουμένην ποσότητα τῶν χρημάτων ὑποδεχθῆναι
[10, 4]	τε τοῖς ἀνωτάτω εἰς τὴν	τῶν	προέδρων τιμὴν καὶ προσέτι βάθροις
[10, 5]	στερρότης δοκιμάσει ὅντινα χρὴ τρόπον	τὴν	προειρημένην δίκην ἐπιμελέστατα διευκρινῆσαι καὶ
[10, 4]	ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν πεπολιορκημένην, αὐτὴν	τὴν	προπονήσασαν καὶ τοὺς αὐτοὺς ἡμῖν
[10, 6]	λοιποῖς ἅπασι καὶ τούτου μάλιστα	τὴν	προσήκουσαν φροντίδα ποιήσωνται καὶ μὴ
[10, 4]	οἴκου τούτου ἡ ἐσχάτη ὑπὲρ	τὴν	προτέραν. ἔδει γὰρ καὶ ἀκόλουθον
[10, 4]	οἴκου τούτου ἡ ἐσχάτη ὑπὲρ	τὴν	προτέραν. Ταύτηι δ' οὖν πολὺ
[10, 4]	τὰ τέλη, ὡς ἀναφωνεῖν αὐτῆι	τὴν	προφητείαν Ἡσαΐου ταῦτα εὐφράνθητι, ἔρημος
[10, 4]	νυμφοστόλος ὅδε αὐτήν, τὴν ἔρημον,	τὴν	πτῶμα κειμένην, τὴν παρὰ ἀνθρώποις
[10, 9]	ἑώιαν ἀπελάμβανον καὶ μίαν ἡνωμένην	τὴν	Ῥωμαίων κατὰ τὸ παλαιὸν παρεῖχον
[10, 5]	ἑαυτοῦ δίκηι ἀναγκαίους ὑπολάβοι, εἰς	τὴν	Ῥώμην πλῶι ἀπιέναι, ἵν' ἐκεῖσε
[10, 5]	ὑμῶν, οὓς τούτου ἕνεκεν εἰς	τὴν	Ῥώμην προσέταξα ἐπισπεῦσαι, δυνηθῆι ἀκουσθῆναι,
[10, 5]	προτέροις ἡμῶν γράμμασι τοῖς πρὸς	τὴν	σὴν καθοσίωσιν ἀποσταλεῖσι περὶ τῶν
[10, 5]	καὶ τοῖς πρότερον δοθεῖσιν πρὸς	τὴν	σὴν καθοσίωσιν γράμμασιν τύπος ἕτερος
[10, 4]	ὅδε Χριστὸν ὅλον, τὸν λόγον,	τὴν	σοφίαν, τὸ φῶς ἐν τῆι
[10, 5]	τῶι προειρημένωι σώματι τῶν Χριστιανῶν	τὴν	σπουδὴν δυνατώτατα παρασχεῖν ὀφείλεις, ὅπως
[10, 9]	τὴν νίκην ἀποφέρονται, τῶν κατὰ	τὴν	συμβολὴν πάντων ἐξευμαρισθέντων αὐτοῖς ὑπὸ
[10, 8]	τὰ μὲν οὖν πρῶτα πειρώμενος	τὴν	συσκευὴν ἐπικρύπτειν, φίλος εἶναι προσεποιεῖτο,
[10, 5]	ὅπως ἢ τοῖς αὐτοῖς Χριστιανοῖς	τὴν	ταχίστην ἀποκαταστήσωσιν οὕτως ὡς ἢ
[10, 5]	ὀφείλεις, ὅπως τὸ ἡμέτερον κέλευσμα	τὴν	ταχίστην παραπληρωθῆι, ὅπως καὶ ἐν
[10, 4]	τὰ ἐκεῖσε τῶν τῆιδε παραδείγματα	τήν	τε ἄνω λεγομένην Ἱερουσαλὴμ καὶ
[10, 4]	φήμαις τὸν βραχίονα τὸν ὑψηλὸν	τήν	τε οὐράνιον δεξιὰν τοῦ παναγάθου
[10, 4]	ἄλλα κριτικὸς καὶ ἐπιλογιστικὸς τυγχάνων	τήν	τε τῶν αὐτῶι κεκληρωμένων ψυχῶν
[10, 4]	καὶ τὰ λόγου κρείττονα μεγέθη	τήν	τε τῶν ἔργων ἀποστίλβουσαν ὄψιν
[10, 4]	τρόπον θεομαχίαν ἐνστησάμενοι τοιαύτην εἰλήχασιν	τὴν	τοῦ βίου καταστροφήν· τῆς δ'
[10, 4]	δὲ καὶ αὐτοὺς ἰώμενος ἐπὶ	τὴν	τοῦ θείου παράκλησιν παρορμᾶι λέγων
[10, 4]	περικλείσας, μέσον αἴθριον ἠφίει εἰς	τὴν	τοῦ οὐρανοῦ κάτοψιν, λαμπρὸν καὶ
[10, 4]	μονὴν παρεχομένη. Ἀλλὰ γὰρ καὶ	τὴν	τούτων θέαν παραμειψάμενος, πλείοσιν ἔτι
[10, 4]	θρόνοις τε τοῖς ἀνωτάτω εἰς	τὴν	τῶν προέδρων τιμὴν καὶ προσέτι
[10, 5]	αὐτὴν προαίρεσιν ἐσχηκότων τοῦ φυλάττειν	τὴν	τῶν Χριστιανῶν θρηισκείαν ἄνευ τινὸς
[10, 5]	ἦι τοῦ ἀκολουθεῖν καὶ αἱρεῖσθαι	τὴν	τῶν Χριστιανῶν παραφύλαξιν ἢ θρηισκείαν
[10, 5]	τὸ δίκαιον τερματίσαι, ὁπότε μηδὲ	τὴν	ὑμετέραν ἐπιμέλειαν λανθάνει τοσαύτην με
[10, 4]	αἰῶσιν ὅλοις ὑπὸ πάντων πολεμούμενος	τὴν	ὑπὲρ ἄνθρωπον ἀρετὴν ἐπεδείξατο, ὡς
[10, 4]	Σιὼν ὄρος τὸ ἐπουράνιον καὶ	τὴν	ὑπερκόσμιον πόλιν τοῦ ζῶντος θεοῦ,
[10, 4]	ἆθλον ἠγωνίζετο, αὐτὴν δὴ μάλιστα	τὴν	ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν πεπολιορκημένην, αὐτὴν
[10, 4]	ἐφ' ἑκάστου μέρους ὑπερβολῆς ἀκριβολογεῖσθαι	τὴν	ὑφήγησιν, ὅτε τῆς ὄψεως τὴν
[10, 4]	ὡς ἂν ὁρώμενον μὴ ὁρωμένου,	τὴν	φύσιν ἐμφερῆ συνεστήσατο, χῶρον μὲν
[10, 4]	ἡμῶν εὖ μάλα προθύμως ὑποδὺς	τὴν	φύσιν, οἷά τις ἰατρῶν ἄριστος
[10, 1]	μὲν τῆς τοῦ αἰτίου μεγαλοδωρεᾶς	τὴν	χάριν, θαυμάζομεν δὲ εἰκότως ὅλης
[10, 5]	προαίρεσιν ἐσχηκότων τοῦ φυλάττειν τὴν	τῶν	Χριστιανῶν θρηισκείαν ἄνευ τινὸς ὀχλήσεως
[10, 5]	τοῦ ἀκολουθεῖν καὶ αἱρεῖσθαι τὴν	τῶν	Χριστιανῶν παραφύλαξιν ἢ θρηισκείαν ἑκάστωι
[10, 4]	μὴ παρατρέχοι τις ὅτι μὴ	τὴν	ψυχὴν κατανυγεὶς πρότερον μνήμηι τῆς
[10, 8]	μετὰ τὴν ἀπηνῆ ταύτην καὶ	φρικτοτάτην	θέαν τοῖς τῆς θαλάσσης βυθοῖς
[10, 5]	ὅπως τούτωι ἡμῶν τῶι προστάγματι	ἐπιμελεστάτην	σε πειθάρχησιν παρεσχηκέναι καταμάθοιμεν. ἔρρωσο,
[10, 5]	καὶ περὶ πάντων αὐτῶν τούτων	πληρεστάτην	δυνηθῆτε ἔχειν γνῶσιν, τὰ ἀντίτυπα
[10, 8]	τρόπους, ὡς ἂν κακοῖς τὸν	εὐεργέτην	ἀμείψοιτο. τὰ μὲν οὖν πρῶτα
[10, 4]	τὸν κοινὸν ἁπάντων καὶ ἑαυτῶν	εὐεργέτην	γνωρίζειν Χριστόν τε τοῦ θεοῦ
[10, 4]	πάντων πολεμούμενος τὴν ὑπὲρ ἄνθρωπον	ἀρετὴν	ἐπεδείξατο, ὡς ἀνθεῖν ὁσημέραι καὶ
[10, 4]	δεύτερον αἴτιον τὸν τῆς θεογνωσίας	εἰσηγητήν,	τὸν τῆς ἀληθοῦς εὐσεβείας διδάσκαλον,
[10, 4]	ἀνεπιλογίστοις ἡμῖν θεολογίαις τὸν σφῶν	ποιητὴν	καὶ πανηγεμόνα τῶν ὅλων γεραίρουσιν,
[10, 4]	ἀνίστη τοῦ καταισχῦναι ἐχθρὸν καὶ	ἐκδικητὴν	καὶ ὡς ἂν ἔλεγχον ταῖς
[10, 4]	λαόν, ὡς ἂν θεραπευτὴν καὶ	ὑποφήτην	αὐτὸς ἑαυτοῦ κατετάξατο, τὸν νέον
[10, 4]	ταραχθέντες, εἶθ' ὑποσχόντες τιμωρίαν οὐ	μεμπτὴν	τῆι δίκηι, ἑαυτοὺς καὶ φίλους
[10, 7]	ταύτην ἐνθέσμως ἀναληφθεῖσαν καὶ φυλαττομένην	μεγίστην	εὐτυχίαν τῶι Ῥωμαϊκῶι ὀνόματι καὶ
[10, 7]	τῶι ἰδίωι νόμωι ἐξυπηρετῶνται, ὧνπερ	μεγίστην	περὶ τὸ θεῖον λατρείαν ποιουμένων
[10, 5]	ἢ τοῖς αὐτοῖς Χριστιανοῖς τὴν	ταχίστην	ἀποκαταστήσωσιν οὕτως ὡς ἢ οἱ
[10, 5]	ὅπως τὸ ἡμέτερον κέλευσμα τὴν	ταχίστην	παραπληρωθῆι, ὅπως καὶ ἐν τούτωι
[10, 4]	ὁ οὐράνιος, αὐτὸς Ἰησοῦς Χριστὸς	αὐτὴν	ἀμείβεται, ἄκουε λέγοντος κυρίου μὴ
[10, 4]	χεῖρα συναγαγών, πρῶτον ἆθλον ἠγωνίζετο,	αὐτὴν	δὴ μάλιστα τὴν ὑπὸ τῶν
[10, 4]	ἐννοιῶν πάμπαν ἀπεστερημένην. Πεπτωκυῖαν δῆτα	αὐτὴν	ἐκείνην τὴν κατ' εἰκόνα θεοῦ
[10, 4]	πεπυρακτωμένοις τῆς σφῶν κακίας βέλεσιν	αὐτὴν	ἐξυφάψαντες, ἐνεπύρισαν ἐν πυρὶ τὸ
[10, 1]	φαιδρὰ καὶ διαυγής, μηδενὸς νέφους	αὐτὴν	ἐπισκιάζοντος, φωτὸς οὐρανίου βολαῖς ἀνὰ
[10, 4]	ἐν πέλυκι καὶ λαξευτηρίωι συνέτριψαν	αὐτήν,	ἧς καὶ τὰς βίβλους διαφθείραντες
[10, 5]	ἁπλῶς ἕκαστος αὐτῶν τῶν τὴν	αὐτὴν	προαίρεσιν ἐσχηκότων τοῦ φυλάττειν τὴν
[10, 4]	τὸ λαμπρὸν καὶ ἔνδοξον μεταβεβληκότος	αὐτήν	τε σάρκα τὴν λυθεῖσαν ἐκ
[10, 7]	κινδύνους ἐνηνοχέναι τοῖς δημοσίοις πράγμασιν	αὐτήν	τε ταύτην ἐνθέσμως ἀναληφθεῖσαν καὶ
[10, 4]	ἐπιφωνοῦντος, εἰκότως ὁ νυμφοστόλος ὅδε	αὐτήν,	τὴν ἔρημον, τὴν πτῶμα κειμένην,
[10, 4]	τὴν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν πεπολιορκημένην,	αὐτὴν	τὴν προπονήσασαν καὶ τοὺς αὐτοὺς
[10, 4]	σιδηροδέτοις καὶ ποικίλμασιν ἀναγλύφοις διαφερόντως	αὐτὴν	φαιδρύνας, ὡς ἂν βασιλίδι ταύτηι
[10, 4]	μὲν γιγάντων τρόπον θεομαχίαν ἐνστησάμενοι	τοιαύτην	εἰλήχασιν τὴν τοῦ βίου καταστροφήν·
[10, 4]	τῆς Ἰησοῦ Χριστοῦ δυνάμεως ἐπιφανείαι	τοιαύτην	τε ἀναστήσας κατεστήσατο, οἵαν ἐκ
[10, 5]	μηδὲ τὴν ὑμετέραν ἐπιμέλειαν λανθάνει	τοσαύτην	με αἰδῶ τῆι ἐνθέσμωι καθολικῆι
[10, 7]	τοῖς δημοσίοις πράγμασιν αὐτήν τε	ταύτην	ἐνθέσμως ἀναληφθεῖσαν καὶ φυλαττομένην μεγίστην
[10, 4]	ἁψίδων πάλιν καὶ αὐτὸς νοερὰν	ταύτην	ἐπὶ γῆς εἰκόνα κατεργασάμενος, ὡς
[10, 8]	κατακρεουργούμενοι καὶ μετὰ τὴν ἀπηνῆ	ταύτην	καὶ φρικτοτάτην θέαν τοῖς τῆς
[10, 5]	διάγουσιν εὐμενὲς εἶναι δυνηθῆι. οίνυν	ταύτην	τὴν ἡμετέραν βούλησιν ὑγιεινῶι καὶ
[10, 8]	ἤδη δέ τινες καινοτέραν ὑπέμενον	τελευτήν,	ξίφει τὸ σῶμα εἰς πολλὰ
[10, 4]	ὑμέτερον λαχόντα λαόν, ὡς ἂν	θεραπευτὴν	καὶ ὑποφήτην αὐτὸς ἑαυτοῦ κατετάξατο,
[10, 4]	τὸν τυραννοκτόνον, τὸν τοῦ βίου	διορθωτήν,	τὸν ἡμῶν τῶν ἀπεγνωσμένων σωτῆρα
[10, 8]	μὲν οὖν πρῶτα πειρώμενος τὴν	συσκευὴν	ἐπικρύπτειν, φίλος εἶναι προσεποιεῖτο, δόλωι
[10, 8]	διεδίδρασκεν. Ὃ δὲ τὴν λαθραίαν	συσκευὴν	ὡς οὐδαμῶς ἑώρα κατὰ γνώμην
[10, 4]	ὄντος εἰς τὸ εἶναι συστησάμενος,	νύμφην	ἁγίαν καὶ νεὼν πανίερον ἑαυτῶι
[10, 4]	ὡς νυμφίωι μίτραν, καὶ ὡς	νύμφην	κατεκόσμησέν με κόσμωι· καὶ ὡς
[10, 4]	νυμφίου λόγου πρὸς τὴν ἑαυτοῦ	νύμφην	τὴν ἱερὰν καὶ ἁγίαν ἐκκλησίαν
[10, 8]	καὶ ὧν τοῦ βίου τὴν	καταστροφὴν	ἐπεῖδεν αὐτοῖς ὀφθαλμοῖς, τούτων ἕπεσθαι
[10, 4]	τοιαύτην εἰλήχασιν τὴν τοῦ βίου	καταστροφήν·	τῆς δ' ἐρήμου καὶ παρ'
[10, 8]	μηδὲν μηδ' ὅλως πώποτε τὴν	ἀρχὴν	αὐτοῦ λυπηρὸν διαθεμένους, ἠρέμα τέως
[10, 9]	Ῥωμαίων κατὰ τὸ παλαιὸν παρεῖχον	ἀρχήν,	τὴν ἀπ' ἀνίσχοντος ἡλίου πᾶσαν
[10, 4]	λαμπροτάτης ἡμέρας τὸν αἴτιον καὶ	πανηγυριάρχην	νύκτωρ καὶ μεθ' ἡμέραν διὰ
[10, 4]	παρατρέχοι τις ὅτι μὴ τὴν	ψυχὴν	κατανυγεὶς πρότερον μνήμηι τῆς τε
[10, 4]	τὸν λυτρούμενον ἐκ φθορᾶς τὴν	ζωὴν	ἡμῶν, τὸν στεφανοῦντα ἡμᾶς ἐν
[10, 5]	ἐπισκόπους διαφορὰς ἔχειν, ἔδοξέ μοι	ἵν'	αὐτὸς ὁ Καικιλιανὸς μετὰ δέκα
[10, 6]	καὶ γὰρ παρόντι αὐτῶι προσέταξα	ἵν'	εἴ τι ἂν χρημάτων παρ'
[10, 5]	ἦν ὡρισμένος τῶι προτέρωι χρόνωι,	ἵν'	εἴ τινες ἢ παρὰ τοῦ
[10, 5]	εἰς τὴν Ῥώμην πλῶι ἀπιέναι,	ἵν'	ἐκεῖσε ὑμῶν παρόντων, ἀλλὰ μὴν
[10, 6]	ἐπάρχων παροῦσι τοιαύτας ἐντολὰς δεδωκέναι	ἵν'	ἐν τοῖς λοιποῖς ἅπασι καὶ
[10, 5]	ἡμᾶς, Ἀνυλῖνε τιμιώτατε. ὅθεν βουλόμεθα	ἵν'	ὁπόταν ταῦτα τὰ γράμματα κομίσηι,
[10, 6]	παροῦσι τοιαύτας ἐντολὰς δεδωκέναι ἵν'	ἐν	τοῖς λοιποῖς ἅπασι καὶ τούτου
[10, 4]	τὴν ἀψεύδειαν ἤδη ποτὲ ἔργοις	παραλαβεῖν.	Ἀλλὰ γὰρ τοιαῦτα τοῦ νυμφίου
[10, 4]	διαρκῶς ἐπὶ τοὺς ἑξῆς αἰῶνας	ἀπολαβεῖν	ποθεῖ. Ἀλλὰ γὰρ τέως ἐπὶ
[10, 8]	θεοῦ τῶν ὅλων, ὃν ἠπίστατο	σέβειν	αὐτόν, παρατάττεσθαι ὡρμᾶτο, κἄπειτα τοὺς
[10, 5]	προθεῖναι καὶ εἰς γνῶσιν πάντων	ἀγαγεῖν	ἀκόλουθόν ἐστιν, ὅπως ταύτης τῆς
[10, 4]	ἀναμέλπειν ἐναργῶς τε ἀναφωνεῖν καὶ	λέγειν	Καθάπερ ἠκούσαμεν, οὕτως καὶ εἴδομεν
[10, 4]	θεὸν καὶ ᾠδὰς ἀναπέμπειν ἐξῆν	λέγειν	παιδευομένοις Ὁ θεός, ἐν τοῖς
[10, 4]	οἶκον ἐπιτρέπων εἰσόδους, θυραυλεῖν καὶ	ποδηγεῖν	τοὺς εἰσιόντας κατατάττων οὐκ ἀπεικότως
[10, 4]	θεοῦ παῖδα παμβασιλέα τῶν ὅλων	ὁμολογεῖν	σωτῆρά τε αὐτὸν ἐν στήλαις
[10, 4]	διανοίαι, ἰσχύσατε, μὴ φοβεῖσθε. Τούτων	δεῖν	ἀπολαῦσαι τὴν διὰ θεὸν γενομένην
[10, 4]	τῶν τέκνων ἐρημωθεῖσαν ἐκκλησίαν συναπολαῦσαι	δεῖν	οἰόμενος τῆς τοῦ παναγάθου μεγαλοδωρεᾶς.
[10, 1]	θεοῦ μάρτυρες ἐπεθύμησαν ἐπὶ γῆς	ἰδεῖν,	καὶ οὐκ εἶδον, καὶ ἀκοῦσαι,
[10, 6]	τοῦτο περὶ ἅπαντας αὐτοὺς προαίρεσιν	ἐνδεῖν	τι καταμάθοις, παρὰ Ἡρακλείδα τοῦ
[10, 8]	μηδένα μεταδόσει τροφῆς φιλανθρωπεύεσθαι μηδ'	ἐλεεῖν	τοὺς ἐν δεσμοῖς λιμῶι διαφθειρομένους
[10, 4]	ἐπεδείξατο, ὡς ἀνθεῖν ὁσημέραι καὶ	νεάζειν	διὰ παντὸς τοῦ βίου; Τίς
[10, 7]	ταύτηι θρηισκείαι παρέχοντας, οὕσπερ κληρικοὺς	ἐπονομάζειν	εἰώθασιν, ἀπὸ πάντων ἅπαξ ἁπλῶς
[10, 1]	τοιαῦτα νῦν ὁρᾶν καὶ τοιαῦτα	πανηγυρίζειν	ἠξιώθημεν, οἷα τῶν πρὸ ἡμῶν
[10, 4]	κοινὸν ἁπάντων καὶ ἑαυτῶν εὐεργέτην	γνωρίζειν	Χριστόν τε τοῦ θεοῦ παῖδα
[10, 5]	τῆι θρηισκεία, ἣν αὐτὸς ἑαυτῶι	ἁρμόζειν	νομίζει, ὅπως ἡμῖν δυνηθῆι τὸ
[10, 5]	ἡμετέρας καλοκἀγαθίας ἡ νομοθεσία μηδένα	λαθεῖν	δυνηθῆι. ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ ΕΤΕΡΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΔΙΑΤΑΞΕΩΣ
[10, 5]	Ἀρελατησίων πόλιν εἴσω Καλανδῶν Αὐγούστων	συνελθεῖν	ἐκελεύσαμεν, καὶ σοὶ γράψαι ἐνομίσαμεν
[10, 4]	λόγια, συντρίψας, ἐπὶ ταὐτὸν αὖθις	συνελθεῖν	ἠξίωσεν, δικαιότατα καὶ τῆς ποίμνης
[10, 4]	ὑπὲρ ἄνθρωπον ἀρετὴν ἐπεδείξατο, ὡς	ἀνθεῖν	ὁσημέραι καὶ νεάζειν διὰ παντὸς
[10, 5]	παντελῶς ἐξουσία ἀρνητέα ἦι τοῦ	ἀκολουθεῖν	καὶ αἱρεῖσθαι τὴν τῶν Χριστιανῶν
[10, 5]	καὶ πᾶσιν ἐλευθέραν αἵρεσιν τοῦ	ἀκολουθεῖν	τῆι θρηισκείαι ἧι δ' ἂν
[10, 4]	μου, καὶ οὐ προσθήσεις ἔτι	πιεῖν	αὐτό· καὶ δώσω αὐτὸ εἰς
[10, 8]	Ῥωμαίους ἐθνῶν διέπειν αὐτῶι καὶ	διοικεῖν	κεχαρισμένος. ὁ δ' ἔμπαλιν τούτοις
[10, 4]	κατεστήσατο, ὡς μηδὲ πώποτε ὠνομάσθαι	δοκεῖν,	τὰ δ' αὐτῶι φίλα καὶ
[10, 8]	διαθεμένους, ἠρέμα τέως καὶ ἡσυχῆι	πολιορκεῖν	ἐπεβάλλετο. καὶ τοῦτ' ἔπραττεν, δεινῶς
[10, 5]	καὶ καλοκἀγαθίαν παρέχειν· ἅτινα οὕτως	ἀρέσκειν	ἡμῖν ἀντιγράψαι ἀκόλουθον ἦν, ἵν'
[10, 5]	τὰς τοιαύτας αὐτῶν φιλονεικίας, οὕτω	διατετυπώκειν	ὥστε ἀποσταλέντων ἀπὸ τῆς Γαλλίας
[10, 4]	ἁμαρτωλοί, ἐνέτειναν τόξον αὐτῶν τοῦ	καταβαλεῖν	πτωχὸν καὶ πένητα, τοῦ σφάξαι
[10, 4]	Βεσελεηλ θείας ἀρχιτέκτονα σκηνῆς ἐθέλοι	καλεῖν	εἴτε Σολομῶνα καινῆς καὶ πολὺ
[10, 5]	ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΠΑΣΑΝ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ	ΠΕΡΙΕΛΕΙΝ	ΔΙΧΟΣΤΑΣΙΑΝ Κωνσταντῖνος Σεβαστὸς Χρήστωι ἐπισκόπωι
[10, 5]	δοτέον τοῦ τὰ θεῖα πράγματα	τημελεῖν	κατὰ τὴν αὐτοῦ προαίρεσιν ἕκαστον,
[10, 5]	ἕκαστος ἔχηι τοῦ αἱρεῖσθαι καὶ	τημελεῖν	ὁποίαν δ' ἂν βούληται τὸ
[10, 5]	ἐλευθέραν καὶ ἀπολελυμένην ἐξουσίαν τοῦ	τημελεῖν	τὴν ἑαυτῶν θρηισκείαν τοῖς αὐτοῖς
[10, 4]	ἐπὶ τὸν οἶκον ἐπιτρέπων εἰσόδους,	θυραυλεῖν	καὶ ποδηγεῖν τοὺς εἰσιόντας κατατάττων
[10, 8]	πόλεμον αἴρεται. Ὀμόσε δῆτα Κωνσταντίνωι	πολεμεῖν	διαγνούς, ἤδη καὶ κατὰ τοῦ
[10, 8]	Κωνσταντίνου βοηθὸν ἀντὶ τοῦ βοηθουμένου	πολεμεῖν	ἐγνώκει. Καὶ πρῶτα μὲν τῆς
[10, 5]	αἰδῶ τῆι ἐνθέσμωι καθολικῆι ἐκκλησίαι	ἀπονέμειν,	ὡς μηδὲν καθόλου σχίσμα ἢ
[10, 4]	δὲ καὶ πᾶσιν ἡμῖν εὐμενῆ	διαμένειν	καὶ δεξιὸν εἰς ἀεὶ παραιτούμενος.
[10, 6]	ἀνθρώπους ἐν αὐτῆι τῆι μανίαι	ἐπιμένειν	κατίδοις, ἄνευ τινὸς ἀμφιβολίας τοῖς
[10, 8]	μᾶλλον ἢ τῆι τοῦ κρείττονος	ἐμμένειν	φιλίαι τε καὶ διαθέσει ἡιρεῖτο.
[10, 4]	καὶ ἀνίπτοις ποσὶν τῶν ἔνδον	ἐπιβαίνειν	ἁγίων, διαλαβὼν δὲ πλεῖστον ὅσον
[10, 5]	καὶ νῦν τὰς ἰδίας ἔχθρας	παρατείνειν	οὐ παύονται, μὴ βουλόμενοι τῆι
[10, 8]	λοιπὸν καὶ τὸν κατὰ πάντων	ἀνακινεῖν	διωγμὸν ἐπὶ διάνοιαν ἐβάλλετο, ἐκράτει
[10, 5]	μετὰ δέκα ἐπισκόπων τῶν αὐτὸν	εὐθύνειν	δοκούντων καὶ δέκα ἑτέρων οὓς
[10, 8]	ἐπιθυμίαν ἐπλήρου- τί χρὴ ταῦτα	μηκύνειν,	τῆς τῶν ἐσχάτων αὐτοῦ πράξεων
[10, 4]	θεὸν ὑπομονῆς τὰ τέλη, ὡς	ἀναφωνεῖν	αὐτῆι τὴν προφητείαν Ἡσαΐου ταῦτα
[10, 4]	ἐπινίκιον πάρεστιν ἀναμέλπειν ἐναργῶς τε	ἀναφωνεῖν	καὶ λέγειν Καθάπερ ἠκούσαμεν, οὕτως
[10, 8]	μέρος τῶν ὑπὸ Ῥωμαίους ἐθνῶν	διέπειν	αὐτῶι καὶ διοικεῖν κεχαρισμένος. ὁ
[10, 4]	ὥρας καὶ δι' ὅλης ὡς	εἰπεῖν	ἀναπνοῆς ἐν νῶι προορώμενοι, στέργοντες
[10, 4]	κρινῶν διάνοιαν, ἐκ πρώτης ὡς	εἰπεῖν	ἡμέρας οἰκοδομῶν οὔπω καὶ εἰς
[10, 4]	παραλαμβάνουσιν, ἔργοις δ᾿ ὡς ἔπος	εἰπεῖν	καὶ αὐτοῖς ὀφθαλμοῖς τὰ πάλαι
[10, 4]	αὐτοῦ ἀγαλματοφορῶν ψυχῆι, οὐδ' ἔστιν	εἰπεῖν	οἵαι σὺν μεγαλοφροσύνηι πλουσίαι τε
[10, 4]	τόνδε, ὅ τι καὶ ἄξιον	εἰπεῖν	πρῶτον ἁπάντων, πάσης οὐ καθαρᾶς
[10, 4]	ἁγίων ἅγια, τίς ἂν ἐποπτεύσας	ἐξειπεῖν	τολμήσειεν; Τίς δὲ κἂν εἰσκύψαι
[10, 5]	τινι τόπωι βούλεσθαί με ὑμᾶς	καταλιπεῖν.	ἡ θειότης ὑμᾶς τοῦ μεγάλου
[10, 4]	καθορωμένοις, δεύτερον ὕμνον ἐπινίκιον πάρεστιν	ἀναμέλπειν	ἐναργῶς τε ἀναφωνεῖν καὶ λέγειν
[10, 4]	ὕμνους εἰς θεὸν καὶ ᾠδὰς	ἀναπέμπειν	ἐξῆν λέγειν παιδευομένοις Ὁ θεός,
[10, 4]	γοῦν ὅμως ὁρᾶν τε καὶ	ἐπισκοπεῖν	τῆς ἐνδοτάτω τῶν ὑμετέρων ψυχῶν
[10, 4]	καὶ μέγας λεώς, οὐδὲν κρεῖττον	φέρειν	οἰκοδόμημα διαρκῶν, οἷς δὲ τὰς
[10, 4]	γεγενημένη, οἵα τὸν οὐράνιον λόγον	ἀγαλματοφορεῖν·	ἀλλὰ γὰρ φθόνωι καὶ ζήλωι
[10, 8]	αὐτῶι μὴ οὐχὶ ἐν ἔργωι	χωρεῖν,	εἰ μὴ τάχιστα τὸ μέλλον
[10, 7]	πλεῖστον ὅσον τοῖς κοινοῖς πράγμασι	συνοίσειν	δοκεῖ. ἔρρωσο, Ἀνυλῖνε, τιμιώτατε καὶ
[10, 4]	νεκρῶν μὲν εἰδώλων καταπτύειν προσώποις,	πατεῖν	δ' ἄθεσμα δαιμόνων θέσμια καὶ
[10, 4]	ἑκάτερα μεγέθει τε καὶ πλάτει	πλεονεκτεῖν	τῆι μέσηι χαρισάμενος παραπήγμασί τε
[10, 8]	ἐπεβάλλετο. καὶ τοῦτ' ἔπραττεν, δεινῶς	ἀβλεπτεῖν	ὑπὸ τῆς ἐμφύτου κακίας ἠναγκασμένος.
[10, 8]	ὡρμᾶτο καθ' ἡμῶν τὸν θυμὸν	ἐπισκήπτειν.	Καὶ δῆτα τῶν ἡγεμόνων οἱ
[10, 8]	οὖν πρῶτα πειρώμενος τὴν συσκευὴν	ἐπικρύπτειν,	φίλος εἶναι προσεποιεῖτο, δόλωι τε
[10, 5]	θρηισκείας τῆς ἑαυτῶν τὴν πίστιν	φυλάττειν·	ἀλλ' ἐπειδὴ πολλαὶ καὶ διάφοροι
[10, 5]	τὴν αὐτὴν προαίρεσιν ἐσχηκότων τοῦ	φυλάττειν	τὴν τῶν Χριστιανῶν θρηισκείαν ἄνευ
[10, 8]	ὑπὲρ τοῦ θεοφιλοῦς βασιλέως πάντα	πράττειν	ἡμᾶς καὶ τὸν θεὸν ἱλεοῦσθαι
[10, 8]	εἶναι μηδένα μηδ' ἀγαθόν τι	πράττειν	τοὺς καὶ πρὸς αὐτῆς τῆς
[10, 8]	ἡγεμόνων οἱ κόλακες, τὰ φίλα	πράττειν	τῶι δυσαγεῖ πεπεισμένοι, τῶν ἐπισκόπων
[10, 5]	ἂν καταμάθοιτε τῶι σεβασμιωτάτωι νόμωι	ἁρμόττειν.	Ἵνα μέντοι καὶ περὶ πάντων
[10, 8]	ἠξίωσεν τῆς τε κατὰ πάντων	ἀπολαύειν	ἀρχῆς οἷα κηδεστῆι καὶ συμβασιλεῖ
[10, 1]	τοῦ καθ᾿ ἡμᾶς θιάσου φθόνος	συναπολαύειν	εἰ μὴ τῶν ἴσων, ἀπορροῆς
[10, 8]	κατὰ μέρος τῶι θεομισεῖ πεπραγμένων	μνημονεύειν	ὅπως τε νόμους ἀνόμους ὁ
[10, 4]	διερευνᾶσθαι; Τάχα δὲ καὶ ἄλλωι	δευτερεύειν	μετὰ τοῦτον ἑνὶ μόνωι τῶν
[10, 4]	σωτῆρά τε αὐτὸν ἐν στήλαις	ἀναγορεύειν,	ἀνεξαλείπτωι μνήμηι τὰ κατορθώματα καὶ
[10, 4]	τῆς εὐπρεπείας περιθεμένη στέφανον οἷα	χορεύειν	διὰ Ἡσαΐου παιδεύεται τὰ χαριστήρια
[10, 8]	ἀξιώματος, εἰ μὴ τοῖς δαίμοσιν	θύειν	αἱροῖντο, παρακελεύεται. καὶ ἔτι γε
[10, 4]	τιμῆς συνηισθημένως νεκρῶν μὲν εἰδώλων	καταπτύειν	προσώποις, πατεῖν δ' ἄθεσμα δαιμόνων
[10, 4]	δομήματος μήκη τε καὶ πλάτη	καταγράφειν,	τὰ φαιδρὰ ταῦτα κάλλη καὶ
[10, 6]	ἐκκλησίας φαύληι τινὶ ὑπονοθεύσει βούλεσθαι	διαστρέφειν,	γίνωσκέ με Ἀνυλίνωι ἀνθυπάτωι, ἀλλὰ
[10, 5]	πάντων αὐτῶν τούτων πληρεστάτην δυνηθῆτε	ἔχειν	γνῶσιν, τὰ ἀντίτυπα τῶν ἐγγράφων
[10, 5]	διχοστατοῦντα καὶ μεταξὺ ἐπισκόπους διαφορὰς	ἔχειν,	ἔδοξέ μοι ἵν' αὐτὸς ὁ
[10, 5]	αὐτοὺς ἀδελφικὴν καὶ ὁμόφρονα ὀφείλοντας	ἔχειν	ὁμοψυχίαν αἰσχρῶς, μᾶλλον δὲ μυσερῶς
[10, 1]	ὡς πάλιν ῥῆμα θεῖον τέλος	ἔχειν	τὸ λέγον· εἶδον ἀσεβῆ ὑπερυψούμενον
[10, 5]	τὴν ἔθιμον σπουδὴν καὶ καλοκἀγαθίαν	παρέχειν·	ἅτινα οὕτως ἀρέσκειν ἡμῖν ἀντιγράψαι
[10, 4]	ἐξησκημένοις, ὡς θαυμάσιον τοῖς ὁρῶσιν	παρέχειν	τὴν θέαν. Ἀλλ' οὐδὲ τοὔδαφος
[10, 8]	ἐπὶ πάντων θεοῦ θεράποντας, ἐναντίους	ὑπάρχειν	οἷς ἔδρα ἡγούμενος, οὔπω μὲν
[10, 1]	τάδε μείζονα ἢ καθ᾿ ἡμᾶς	ὑπάρχειν	ὁμολογοῦντες, ὑπερεκπεπλήγμεθα μὲν τῆς τοῦ
[10, 8]	προσέκειτο τοὺς ἐλεοῦντας τὰ ἴσα	πάσχειν	τοῖς ἐλεουμένοις δεσμοῖς τε καὶ
[10, 5]	τῶν Χριστιανῶν τὴν σπουδὴν δυνατώτατα	παρασχεῖν	ὀφείλεις, ὅπως τὸ ἡμέτερον κέλευσμα
[10, 5]	μετὰ πάσης ἐπιμελοῦς διακρίσεως κατορθώσεως	τυχεῖν.	Ἀλλ' ἐπειδή, ὡς συμβαίνει, ἐπιλαθόμενοί
[10, 5]	ποτε δυνηθῆι πολλῶν παρόντων τέλους	τυχεῖν.	Ἐπειδὴ τοίνυν πλείστους ἐκ διαφόρων
[10, 8]	ἀπάτηι πλειστάκις ἐπιθέμενος ῥᾶιστα ἂν	τυχεῖν	τοῦ προσδοκωμένου ἤλπισεν· τῶι δὲ
[10, 8]	τῶν θεοσεβῶν ἐγίνοντο ἀνδρῶν, καὶ	πάλιν	ἀγροὶ καὶ πάλιν ἐρημίαι νάπαι
[10, 4]	τὰ τόξα αὐτῶν συντριβείη καὶ	πάλιν	ἀπώλετο τὸ μνημόσυνον αὐτῶν μετ'
[10, 8]	ἀνδρῶν, καὶ πάλιν ἀγροὶ καὶ	πάλιν	ἐρημίαι νάπαι τε καὶ ὄρη
[10, 4]	συνεστήσατο, τῶν ἐπέκεινα οὐρανίων ἁψίδων	πάλιν	καὶ αὐτὸς νοερὰν ταύτην ἐπὶ
[10, 1]	ἀθρόως ὄψεως οὕτως ἐξαλήλειπτο, ὡς	πάλιν	ῥῆμα θεῖον τέλος ἔχειν τὸ
[10, 8]	καὶ διοικεῖν κεχαρισμένος. ὁ δ'	ἔμπαλιν	τούτοις τἀναντία διεπράττετο, παντοίας ὁσημέραι
[10, 5]	τόπων ἐπισκόπους εἰς τὴν Ἀρελατησίων	πόλιν	εἴσω Καλανδῶν Αὐγούστων συνελθεῖν ἐκελεύσαμεν,
[10, 4]	πάντα τόπον καὶ χώραν καὶ	πόλιν,	Ἑλλάδα τε καὶ βάρβαρον, βασιλικῶν
[10, 8]	τυγχάνει· εἶτα δὲ τοὺς κατὰ	πόλιν	στρατιώτας ἐκκρίνεσθαι καὶ ἀποβάλλεσθαι τοῦ
[10, 4]	τὸ ἐπουράνιον καὶ τὴν ὑπερκόσμιον	πόλιν	τοῦ ζῶντος θεοῦ, ἐν ἧι
[10, 4]	διαλίπωμεν ἐξομολογούμενοι καὶ τὸν τοσούτων	ἡμῖν	ἀγαθῶν παραίτιον ἀνευφημοῦντες, τὸν εὐιλατεύοντα
[10, 5]	ἔρρωσο, Ἀνυλῖνε, τιμιώτατε καὶ ποθεινότατε	ἡμῖν.	ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΔΙ' ΗΣ
[10, 5]	καλοκἀγαθίαν παρέχειν· ἅτινα οὕτως ἀρέσκειν	ἡμῖν	ἀντιγράψαι ἀκόλουθον ἦν, ἵν' ἀφαιρεθεισῶν
[10, 4]	διαλείποιμεν· τὸν δὲ τῶν ἀγαθῶν	ἡμῖν	δεύτερον αἴτιον τὸν τῆς θεογνωσίας
[10, 1]	διάνοιαν βέβαια καὶ ἀσάλευτα φυλάττεσθαι	ἡμῖν	διὰ παντὸς εὐχόμεθα. Ἅμα δὲ
[10, 5]	αὐτὸς ἑαυτῶι ἁρμόζειν νομίζει, ὅπως	ἡμῖν	δυνηθῆι τὸ θεῖον ἐν πᾶσι
[10, 2]	τὰ τῆς ἐκ θεοῦ μεγαλοδωρεᾶς	ἡμῖν	εἰς μακρὸν ἔτι καὶ μεῖζον
[10, 7]	ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΤΕΙ Χαῖρε, Ἀνυλῖνε, τιμιώτατε	ἡμῖν.	ἐπειδὴ ἐκ πλειόνων πραγμάτων φαίνεται
[10, 4]	ἠκούσαμεν, οἱ πατέρες ἡμῶν ἀνήγγειλαν	ἡμῖν	ἔργον ὃ εἰργάσω ἐν ταῖς
[10, 5]	ΔΕΔΟΣΘΑΙ ΥΠΟΣΗΜΗΝΑΜΕΝΟΣ Χαῖρε Ἀνυλῖνε, τιμιώτατε	ἡμῖν.	ἔστιν ὁ τρόπος οὗτος τῆς
[10, 4]	σέβας, εἶτα δὲ καὶ πᾶσιν	ἡμῖν	εὐμενῆ διαμένειν καὶ δεξιὸν εἰς
[10, 7]	ἔρρωσο, Ἀνυλῖνε, τιμιώτατε καὶ ποθεινότατε	ἡμῖν.	~Η. Τοιαῦτα μὲν οὖν ἡμῖν
[10, 8]	ἡμῖν. ~Η. Τοιαῦτα μὲν οὖν	ἡμῖν	ἡ θεία καὶ οὐράνιος τῆς
[10, 4]	οὐρανοῖς ταῖς ἀρρήτοις καὶ ἀνεπιλογίστοις	ἡμῖν	θεολογίαις τὸν σφῶν ποιητὴν καὶ
[10, 5]	ἐστιν θειότητος καὶ οὐρανίου πράγματος,	ἡμῖν	καὶ πᾶσι τοῖς ὑπὸ τὴν
[10, 3]	δὴ τούτοις τὸ πᾶσιν εὐκταῖον	ἡμῖν	καὶ ποθούμενον συνεκροτεῖτο θέαμα, ἐγκαινίων
[10, 4]	τὴν προπονήσασαν καὶ τοὺς αὐτοὺς	ἡμῖν	καὶ πρὸ ἡμῶν διωγμοὺς ὑπομείνασαν,
[10, 4]	ὁ ἐκ δρυμοῦ τοῦ παρ'	ἡμῖν	ὁρατοῦ, ἀλλά τις φθοροποιὸς δαίμων
[10, 4]	κατὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν ἀνταπέδωκεν	ἡμῖν,	ὅτι καθ' ὅσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ
[10, 4]	κατὰ τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἐποίησεν	ἡμῖν	οὐδὲ κατὰ τὰς ἀνομίας ἡμῶν
[10, 4]	ἔργα οὐκέτ' ἀκοαῖς, ἀλλ' ἔργοις	ἡμῖν	παραδέδοται. ἡ ἔρημος ἥδε, ἡ
[10, 3]	καὶ ταῖς λοιπαῖς τῶν θεόθεν	ἡμῖν	παραδοθεισῶν φωνῶν ἀκροάσεσιν, ὧδε δὲ
[10, 1]	ὅμως καὶ μετουσίας τῶν θεόθεν	ἡμῖν	πρυτανευθέντων. ~Β. Πᾶσι μὲν οὖν
[10, 4]	καὶ θεοφιλὲς ἀκροατήριον· πάλαι μὲν	ἡμῖν	τὰς παραδόξους θεοσημίας καὶ τῶν
[10, 2]	εὐσεβῶν ὑπέρμαχον ὡμολόγει· μάλιστα δ᾿	ἡμῖν	τοῖς ἐπὶ τὸν Χριστὸν τοῦ
[10, 4]	καὶ πολυτελεῖς λίθους ἐν πᾶσιν	ὑμῖν	ἁρμόττων, ὡς ἱερὰν αὖθις καὶ
[10, 5]	καὶ τρεῖς παῖδας τοὺς δυνησομένους	ὑμῖν	κατὰ τὴν ὁδὸν ὑπηρετήσασθαι παραλαβών,
[10, 5]	καὶ αἱρεῖσθαι τὴν τῶν Χριστιανῶν	παραφύλαξιν	ἢ θρηισκείαν ἑκάστωι τε ἐξουσία
[10, 9]	διελόντες τὴν κατὰ τῶν θεομισῶν	παράταξιν,	ῥαιδίαν τὴν νίκην ἀποφέρονται, τῶν
[10, 4]	παρελθὼν τῶν μετρίως ἐπιεικῶν, λόγου	σύνταξιν	πεποιημένος, ὡς ἐν ἐκκλησίας ἀθροίσματι,
[10, 4]	καταξιωθέντες, ἄνδρες ἅμα παισὶν καὶ	γυναιξίν,	σμικροὶ καὶ μεγάλοι, πάντες ἀθρόως
[10, 8]	ὅσαις δὲ αὐτὸς ὁ ἐσχατόγηρως	γυναιξὶν	ὑπάνδροις παρθένοις τε κόραις ἐμπαροινῶν
[10, 9]	ἐπὶ ταῖς τῶν πέλας ἐσωφρονίσθη	μάστιξιν,	τὴν ὁμοίαν δ' ἐκείνοις τῆς
[10, 4]	σάπφειρον καὶ τὰς ἐπάλξεις σου	ἴασπιν	καὶ τὰς πύλας σου λίθους
[10, 4]	καὶ μετὰ τὸ πάθος, ὃ	χάριν	αὐτῆς ῥυπῶν ἐνεδύσατο σῶμα, ἐπὶ
[10, 1]	τῆς τοῦ αἰτίου μεγαλοδωρεᾶς τὴν	χάριν,	θαυμάζομεν δὲ εἰκότως ὅλης ψυχῆς
[10, 4]	ὡς ἀληθῶς χεῖρες αἱ τὸ	πρὶν	ἀνειμέναι, καὶ τῆς τῶν χειρῶν
[10, 9]	ἐξ ἀνθρώπων πᾶν δέος τῶν	πρὶν	αὐτοὺς πιεζόντων, λαμπρὰς δ' ἐτέλουν
[10, 4]	κατανυγεὶς πρότερον μνήμηι τῆς τε	πρὶν	ἐρημίας καὶ τῆς νῦν παραδόξου
[10, 9]	προσώποις ὄμμασί τε φαιδροῖς οἱ	πρὶν	κατηφεῖς ἀλλήλους ἔβλεπον, χορεῖαι δ'
[10, 3]	ἑκάστῳ παρῆν δυνάμεως, θειάζων τὴν	πανήγυριν.	~Δ. Καί τις ἐν μέσῳ
[10, 7]	θρηισκείαι παρέχοντας, οὕσπερ κληρικοὺς ἐπονομάζειν	εἰώθασιν,	ἀπὸ πάντων ἅπαξ ἁπλῶς τῶν
[10, 5]	ἡμᾶς, ἧς ἐν πολλοῖς ἤδη	πράγμασιν	ἀπεπειράθημεν, διὰ παντὸς τοῦ χρόνου
[10, 7]	μεγάλους κινδύνους ἐνηνοχέναι τοῖς δημοσίοις	πράγμασιν	αὐτήν τε ταύτην ἐνθέσμως ἀναληφθεῖσαν
[10, 7]	καὶ σύμπασι τοῖς τῶν ἀνθρώπων	πράγμασιν	ἐξαίρετον εὐδαιμονίαν παρεσχηκέναι, τῶν θείων
[10, 5]	τὴν Ἀφρικὴν καθεστώτων ἐν πολλοῖς	πράγμασιν	εὐθύνεσθαι, καὶ τοῦτό μοι βαρὺ
[10, 4]	ποιοῦντα, ὡς ἂν ἀρχετύποις χρώμενος	παραδείγμασιν,	τούτων τὰς εἰκόνας, ὡς ἔνι
[10, 4]	τοῖς δὲ πρὸς τὸ φῶς	ἀνοίγμασιν	καταυγάζει, προπύλωι μὲν ἑνὶ μεγίστωι
[10, 4]	παραπήγμασί τε χαλκοῦ σιδηροδέτοις καὶ	ποικίλμασιν	ἀναγλύφοις διαφερόντως αὐτὴν φαιδρύνας, ὡς
[10, 5]	πρός με παρὰ Ἀνυλίνου ἀποσταλέντων	γράμμασιν	ἐμοῖς ὑποτάξας, πρὸς τοὺς προειρημένους
[10, 5]	δοθεῖσιν πρὸς τὴν σὴν καθοσίωσιν	γράμμασιν	τύπος ἕτερος ἦν ὡρισμένος τῶι
[10, 4]	διδάσκαλον τὸν πρῶτον καθαροῖς νοὸς	ὄμμασιν	ἀφορῶν, ὅσα βλέπει ποιοῦντα, ὡς
[10, 4]	ἕλκεσι δεινοῖς καὶ σεσηπόσιν ἤδη	τραύμασιν	πιεζομένους, ἀλλὰ καὶ ἐν νεκροῖς
[10, 4]	αὐτοῦ πληροῖ καὶ θείων ναῶν	ἀφιερώμασιν,	οἷα τάδε τὰ τοῦδε τοῦ
[10, 4]	ἐν ἡσυχίᾳ καὶ κόσμῳ τὴν	ἀκρόασιν	παρεχομένων, ἑνὸς εἰς πρόσωπον τὰ
[10, 5]	δῶμεν καὶ τοῖς Χριστιανοῖς καὶ	πᾶσιν	ἐλευθέραν αἵρεσιν τοῦ ἀκολουθεῖν τῆι
[10, 8]	μέγαν ἀθρόως καὶ σωτῆρα τοῖς	πᾶσιν	ἐξέλαμψεν, τὸν αὐτοῦ θεράποντα Κωνσταντῖνον
[10, 3]	~Γ. Ἐπὶ δὴ τούτοις τὸ	πᾶσιν	εὐκταῖον ἡμῖν καὶ ποθούμενον συνεκροτεῖτο
[10, 4]	ἀπονέμων σέβας, εἶτα δὲ καὶ	πᾶσιν	ἡμῖν εὐμενῆ διαμένειν καὶ δεξιὸν
[10, 4]	καὶ οἰκεῖα δόξης ἐπέκεινα παρὰ	πᾶσιν,	οὐκ ἀνθρώποις μόνον, ἀλλ' ἤδη
[10, 1]	~Α. Θεῷ δὴ χάρις ἐπὶ	πᾶσιν	τῷ παντοκράτορι καὶ βασιλεῖ τῶν
[10, 5]	ἡμετέρας καλοκἀγαθίας ἐλπίζοιεν. Ἐν οἷς	πᾶσιν	τῶι προειρημένωι σώματι τῶν Χριστιανῶν
[10, 4]	τιμίους καὶ πολυτελεῖς λίθους ἐν	πᾶσιν	ὑμῖν ἁρμόττων, ὡς ἱερὰν αὖθις
[10, 8]	ἐπιφανείας ἐδωρεῖτο χάρις, τοσαύτη τε	ἅπασιν	ἀνθρώποις ἀγαθῶν ἀφθονία διὰ τῆς
[10, 4]	τῆς ὅλης οἰκουμένης εἰς ἐπήκοον	ἅπασιν	ἀνθρώποις ἀναγινώσκεσθαι διαρκῶς ἐκράτυνεν; Τίς
[10, 9]	εὐχάριστον δι' ὧν εἰς προῦπτον	ἅπασιν	ἀνθρώποις παρέσχον ὁρᾶν, ἐπεδείξαντο.
[10, 2]	παρῆν εὐφροσύνη καί τις ἔνθεος	ἅπασιν	ἐπήνθει χαρὰ πάντα τόπον τὸν
[10, 5]	λοιπῶν ἅτινα ἐδόκει ἐν πολλοῖς	ἅπασιν	ἐπωφελῆ εἶναι, μᾶλλον δὲ ἐν
[10, 9]	τὸν δ' ἀλιτήριον αὐτοῖς συμβούλοις	ἅπασιν	καὶ φίλοις ὑπὸ τοῖς Κωνσταντίνου
[10, 4]	κατὰ τὸ πρέπον κοσμήσας ἐφ'	ἅπασίν	τε τὸ τῶν ἁγίων ἅγιον
[10, 9]	Κρίσπωι βασιλεῖ φιλανθρωποτάτωι, σωτήριον δεξιὰν	ἅπασιν	τοῖς ἀπολλυμένοις ἐκτείνας· εἶθ' οἷα
[10, 2]	ἂν καὶ τοῖς μεθ᾿ ἡμᾶς	ἅπασιν	φέροιντο διὰ μνήμης. ~Γ. Ἐπὶ
[10, 5]	ἀπὸ τῆς ἁγιωτάτης θρηισκείας ταύτης	πρόφασιν	χλεύης διδόναι, ὅθεν προνοητέον μοι
[10, 4]	γιγάντων τρόπον θεομαχίαν ἐνστησάμενοι τοιαύτην	εἰλήχασιν	τὴν τοῦ βίου καταστροφήν· τῆς
[10, 9]	ἀπελάμβανον, καὶ ἃ τοῖς πάλαι	δυσσεβέσιν	τυράννοις ἐνεῖδεν αὐτοῖς ὀφθαλμοῖς Λικίννιος,
[10, 4]	ἄγριοι νοητοί, οἳ καὶ τοῖς	πάθεσιν	οἷα πεπυρακτωμένοις τῆς σφῶν κακίας
[10, 4]	ἔρημος θεοῦ χάριτι περιβληθεῖσα τοῖς	ἄνθεσιν	γέγονεν ἀληθῶς ὡς κρίνον, ἧι
[10, 4]	οἷα πεπυρακτωμένοις τῆς σφῶν κακίας	βέλεσιν	αὐτὴν ἐξυφάψαντες, ἐνεπύρισαν ἐν πυρὶ
[10, 9]	τὸν εὐσεβῆ βασιλέα παισὶν ἅμα	θεοφιλέσιν	ἐγέραιρον, κακῶν δ' ἀμνηστία παλαιῶν
[10, 5]	καθολικῆι τῶν Χριστιανῶν ἐν ἑκάσταις	πόλεσιν	ἢ καὶ ἄλλοις τόποις διέφερον
[10, 4]	ἀνθρώποις μόνον, ἀλλ' ἤδη καὶ	δυνάμεσιν	οὐρανίοις ἡλίωι τε καὶ σελήνηι
[10, 4]	τοτὲ δὲ βλασφήμοις δυσσεβῶν ἀρχόντων	διατάξεσιν	ἀφιέντος καὶ προσέτι τὸν αὐτοῦ
[10, 5]	τοῖς Χριστιανοῖς καὶ πᾶσιν ἐλευθέραν	αἵρεσιν	τοῦ ἀκολουθεῖν τῆι θρηισκείαι ἧι
[10, 5]	πράγματα τημελεῖν κατὰ τὴν αὐτοῦ	προαίρεσιν	ἕκαστον, κεκελεύκειμεν τοῖς τε Χριστιανοῖς
[10, 6]	εἰς τοῦτο περὶ ἅπαντας αὐτοὺς	προαίρεσιν	ἐνδεῖν τι καταμάθοις, παρὰ Ἡρακλείδα
[10, 5]	ἕκαστος αὐτῶν τῶν τὴν αὐτὴν	προαίρεσιν	ἐσχηκότων τοῦ φυλάττειν τὴν τῶν
[10, 8]	καθ' ἡμᾶς ἐν εὐφροσύναις καὶ	πανηγύρεσιν	ἐτελεῖτο· οὐκ ἦν δὲ ἄρα
[10, 3]	τῶν θεόθεν ἡμῖν παραδοθεισῶν φωνῶν	ἀκροάσεσιν,	ὧδε δὲ θείαις καὶ μυστικαῖς
[10, 4]	τὸ πτῶμα νεκρόν, πρώτιστα πάντων	παρακλήσεσιν	καὶ λιταῖς ἵλεω τὸν πατέρα
[10, 1]	δυνάμει σέβοντες καὶ ταῖς ἀναγράπτοις	προρρήσεσιν	ἀλήθειαν ἐπιμαρτυροῦντες, δι᾿ ὧν εἴρηται
[10, 5]	ὁ παντοκράτωρ διαφυλάξει ἐπὶ πολλοῖς	ἔτεσιν.	~ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΔΙ' ΗΣ
[10, 6]	θεοῦ σε διαφυλάξει ἐπὶ πολλοῖς	ἔτεσιν.	~Ζ. ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΔΙ'
[10, 4]	ἑκάστου μέρους ὑπερβολῆς ἀκριβολογεῖσθαι τὴν	ὑφήγησιν,	ὅτε τῆς ὄψεως τὴν διὰ
[10, 4]	τὴν διὰ τῶν ὤτων ἀποκλείει	μάθησιν	ἡ μαρτυρία; ἀλλὰ γὰρ ὧδε
[10, 4]	ἰώμενος ἐπὶ τὴν τοῦ θείου	παράκλησιν	παρορμᾶι λέγων παρακαλέσατε, οἱ ὀλιγόψυχοι
[10, 5]	δυνηθῆι. οίνυν ταύτην τὴν ἡμετέραν	βούλησιν	ὑγιεινῶι καὶ ὀρθοτάτωι λογισμῶι ἐδογματίσαμεν,
[10, 5]	τοῖς βουλομένοις τοῦ μετέρχεσθαι τὴν	παρατήρησιν	καὶ θρηισκείαν ἑαυτῶν, ὅπερ ἀκολούθως
[10, 4]	θάνατον καὶ τρόπαια κατ' ἐχθρῶν	ἵστησιν	καὶ πάντα τόπον καὶ χώραν
[10, 4]	εἰς πάντας ἀποπνεῖ ἀνθρώπους, ὅτι,	φησίν,	ἐρράγη ἐν τῆι ἐρήμωι ὕδωρ
[10, 4]	ἥξει καὶ σώσει ἡμᾶς· ὅτι,	φησίν,	ἐρράγη ἐν τῆι ἐρήμωι ὕδωρ,
[10, 4]	γέγονεν ἀληθῶς ὡς κρίνον, ἧι	φησιν	ἡ προφητεία, καὶ τὴν νυμφικὴν
[10, 4]	βλέπει τὸν πατέρα ποιοῦντα, ταῦτα,	φησίν,	ὁμοίως καὶ ὁ υἱὸς ποιεῖ·
[10, 4]	τὰς μύλας τῶν λεόντων, ἧι	φησιν	τὰ θεῖα λόγια, συντρίψας, ἐπὶ
[10, 5]	ἡμῶν τῶι προστάγματι ἐπιμελεστάτην σε	πειθάρχησιν	παρεσχηκέναι καταμάθοιμεν. ἔρρωσο, Ἀνυλῖνε, τιμιώτατε
[10, 9]	ἐδιδάχθησαν, κἄπειτα τὸν εὐσεβῆ βασιλέα	παισὶν	ἅμα θεοφιλέσιν ἐγέραιρον, κακῶν δ'
[10, 4]	ἐν μέρει καταξιωθέντες, ἄνδρες ἅμα	παισὶν	καὶ γυναιξίν, σμικροὶ καὶ μεγάλοι,
[10, 9]	ἀνεπίφθονα Κωνσταντίνωι καὶ τοῖς αὐτοῦ	παισίν,	οἳ τῶν πρόσθεν ἁπάντων ἀποσμήξαντες
[10, 4]	Καὶ νῦν οἳ μὲν οὐκ	εἰσὶν	οἱ θεομισεῖς, ὅτι μηδὲ ἦσαν,
[10, 5]	περὶ ὧν καὶ τοῖς πρότερον	δοθεῖσιν	πρὸς τὴν σὴν καθοσίωσιν γράμμασιν
[10, 1]	τὸν δέκατον ἐν τούτῳ τοῖς	προδιεξοδευθεῖσιν	τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας ἐπιθέντες τόμον,
[10, 4]	καὶ σωφροσύνης πολυανθεῖ κόσμωι κατηγλάϊστο.	Ἔνεισιν	δ' ἐν τῶιδε τῶι ἱερῶι
[10, 9]	μισοπόνηρον ὁ τῶν ἀγαθῶν ἀρωγὸς	πρόεισιν	ἅμα παιδὶ Κρίσπωι βασιλεῖ φιλανθρωποτάτωι,
[10, 4]	δ' ἀηδέων ἐπ' ἀλλοτρίηισί τε	ξυμφορῆισιν	ἰδίας καρποῦται λύπας, οὐ νοσοῦντας
[10, 4]	φοβεῖσθε. ἰδοὺ ὁ θεὸς ἡμῶν	κρίσιν	ἀνταποδίδωσιν καὶ ἀνταποδώσει, αὐτὸς ἥξει
[10, 5]	ἐχρῆν μετὰ τὴν ἐξενεχθεῖσαν ἤδη	κρίσιν	αὐθαιρέτωι συγκαταθέσει πεπαῦσθαι, κἂν νῦν
[10, 5]	ἀκριβῶς ἐξετασθέντων πρὸς τὸ τὴν	κρίσιν	ἐξενέγκαι πάνυ ταχέως καὶ ὀξέως
[10, 8]	τὰς κουριδίας ἀποζευγνὺς γαμετὰς μιαροῖς	τισιν	οἰκέταις ἐφ' ὕβρει πράξεως αἰσχρᾶς
[10, 4]	λαμπρὸν καὶ ταῖς τοῦ φωτὸς	ἀκτῖσιν	ἀνειμένον ἀέρα παρέχων. Ἱερῶν δ'
[10, 4]	καὶ τὴν τούτων θέαν παραμειψάμενος,	πλείοσιν	ἔτι μᾶλλον τοῖς ἐνδοτάτω προπύλοις
[10, 4]	ἀποσμηχθείσας παραλαβών, κἀνταῦθα τοὺς μὲν	κίοσιν	τῶν ἐξωτάτω πολὺ κρείττοσιν ἐκ
[10, 4]	ἀμφὶ τὴν αὐλὴν ἐκ τετραγώνου	κίοσιν	ὑπεστήριζεν, ταῖς πρώταις τῶν τεττάρων
[10, 4]	καὶ λέγων εὐφράνθην ἐπὶ τοῖς	εἰρηκόσιν	μοι εἰς οἶκον κυρίου πορευσόμεθα>
[10, 8]	τιμῆς ἀξιώματος, εἰ μὴ τοῖς	δαίμοσιν	θύειν αἱροῖντο, παρακελεύεται. καὶ ἔτι
[10, 9]	καὶ φίλοις ὑπὸ τοῖς Κωνσταντίνου	ποσὶν	πρηνῆ κατέβαλεν. Ὡς γὰρ εἰς
[10, 4]	εὐθὺς ἐφῆκεν ἀνάγνοις καὶ ἀνίπτοις	ποσὶν	τῶν ἔνδον ἐπιβαίνειν ἁγίων, διαλαβὼν
[10, 4]	μόνον οὐδ' ἕλκεσι δεινοῖς καὶ	σεσηπόσιν	ἤδη τραύμασιν πιεζομένους, ἀλλὰ καὶ
[10, 4]	μὲν κίοσιν τῶν ἐξωτάτω πολὺ	κρείττοσιν	ἐκ τῶν ἐνδοτάτω μυστικῶν τῆς
[10, 4]	βλέμματι καὶ ὑπτίαις ὑποδεχό μενος	χερσὶν	τῶι κατ' οὐρανὸν πατρὶ καὶ
[10, 8]	θέαν τοῖς τῆς θαλάσσης βυθοῖς	ἰχθύσιν	εἰς βορὰν ῥιπτούμενοι. Φυγαὶ δὴ
[10, 4]	ἀμφὶ τὸν βασίλειον οἶκον ἑκατέρωσε	παραζεύγνυσιν,	ἔτι μὲν κατηχουμένους καὶ ἐν
[10, 5]	τοῖς ὑπὸ τὴν ἡμετέραν ἐξουσίαν	διάγουσιν	εὐμενὲς εἶναι δυνηθῆι. οίνυν ταύτην
[10, 4]	διὰ ὕδατος καὶ ἁγίου πνεύματος	ἐγχρήιζουσιν	ὁ εἰρηνικώτατος ἡμῶν Σολομὼν ὁ
[10, 4]	περιβόλων ἱερῶν ἐπὶ τὰ ἔσω	προϊοῦσιν	τὴν ἀπόρυψιν παρεχομένας. καὶ πρώτη
[10, 4]	παναγάθου καὶ παμβασιλέως ἡμῶν θεοῦ	παραλαμβάνουσιν,	ἔργοις δ᾿ ὡς ἔπος εἰπεῖν
[10, 5]	καὶ εἴ τινες κατὰ δῶρον	τυγχάνουσιν	εἰληφότες, τοὺς αὐτοὺς τόπους ὅπως
[10, 6]	ὅπως αὐτοὺς ἐκεῖνοι, καθάπερ αὐτοῖς	παροῦσιν	ἐκέλευσα, ἐπιστρέψωσιν. ἡ θειότης τοῦ
[10, 4]	ἀπὸ σοῦ οἱ καταπίνοντές σε.	Ἐροῦσιν	γὰρ εἰς τὰ ὦτά σου
[10, 4]	ποιητὴν καὶ πανηγεμόνα τῶν ὅλων	γεραίρουσιν,	οὔτις θνητὸς οἷός τε κατ'
[10, 8]	τοὺς ἐπὶ τοῖς τὸν βίον	μεταλλάττουσιν	νεωτερισμοὺς αὐτοῦ, δι' ὧν τοὺς
[10, 4]	ἐν δὲ τοῖς μετ' αὐτὸν	δευτερεύουσιν	ἀναλόγως, καθ' ὅσον ἕκαστος χωρεῖ,
[10, 4]	τῶν ἔξωθεν φαντασίαι τὸν νοῦν	προσανέχουσιν·	θαυμάτων δὲ θαυμασιώτερα τά τε
[10, 4]	ἀνταπέδωκεν ἡμῖν, ὅτι καθ' ὅσον	ἀπέχουσιν	ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν, ἐμάκρυνεν ἀφ'
[10, 4]	πάντα τὸ θεοείκελον δεδωρημένος, ἄφθαρτον	φύσιν,	ἀσώματον, λογικήν, πάσης γεώδους ὕλης
[10, 4]	ἂν ὁρώμενον μὴ ὁρωμένου, τὴν	φύσιν	ἐμφερῆ συνεστήσατο, χῶρον μὲν τόνδε,
[10, 8]	καὶ ἀπηνέστατος, πᾶσαν ἥμερον ὑπερεξάγων	φύσιν,	ἐφ' ὧι καὶ τιμωρία προσέκειτο
[10, 4]	εὖ μάλα προθύμως ὑποδὺς τὴν	φύσιν,	οἷά τις ἰατρῶν ἄριστος τῆς
[10, 4]	παιδευομένοις Ὁ θεός, ἐν τοῖς	ὠσὶν	ἡμῶν ἠκούσαμεν, οἱ πατέρες ἡμῶν
[10, 4]	ἐν τοῖς πρὸς τοὺς ἀντιπάλους	ἀγῶσιν	διαφαίνεσθαι; Τίς βασιλέων ἐς τοσοῦτον
[10, 4]	τῶν τοῦ πατρὸς ἀγαθῶν ἀφθονίαν	μεταδίδωσιν,	ὁ ζωοποιός, ὁ φωταγωγός, ὁ
[10, 4]	ἰδοὺ ὁ θεὸς ἡμῶν κρίσιν	ἀνταποδίδωσιν	καὶ ἀνταποδώσει, αὐτὸς ἥξει καὶ
[10, 5]	τῆι θρηισκείαι ἧι δ' ἂν	βουληθῶσιν,	ὅπως ὅ τί ποτέ ἐστιν
[10, 4]	καὶ φιλανθρωποτάτοις παρέλυσε νόμοις; τίς	αἰῶσιν	ὅλοις ὑπὸ πάντων πολεμούμενος τὴν
[10, 5]	γράμμασι τοῖς πρὸς τὴν σὴν	καθοσίωσιν	ἀποσταλεῖσι περὶ τῶν Χριστιανῶν ἐνείχοντο
[10, 5]	πρότερον δοθεῖσιν πρὸς τὴν σὴν	καθοσίωσιν	γράμμασιν τύπος ἕτερος ἦν ὡρισμένος
[10, 5]	γραφέντα πανταχοῦ προθεῖναι καὶ εἰς	γνῶσιν	πάντων ἀγαγεῖν ἀκόλουθόν ἐστιν, ὅπως
[10, 5]	τῆς καλοκἀγαθίας ὁ ὅρος πρὸς	γνῶσιν	πάντων ἐνεχθῆναι δυνηθῆι, προταχθέντα τοῦ
[10, 5]	αὐτῶν τούτων πληρεστάτην δυνηθῆτε ἔχειν	γνῶσιν,	τὰ ἀντίτυπα τῶν ἐγγράφων τῶν
[10, 4]	ἃ ἡτοίμασεν ὁ θεὸς τοῖς	ἀγαπῶσιν	αὐτόν· ὧν ἤδη ἐν μέρει
[10, 4]	λεπτουργίας ἐξησκημένοις, ὡς θαυμάσιον τοῖς	ὁρῶσιν	παρέχειν τὴν θέαν. Ἀλλ' οὐδὲ
[10, 5]	τοῖς αὐτοῖς Χριστιανοῖς τὴν ταχίστην	ἀποκαταστήσωσιν	οὕτως ὡς ἢ οἱ ἠγορακότες
[10, 4]	τοῖς μακρὰν περιβόλων ἔξω ἱερῶν	ἑστῶσιν	τῆς τῶν ἔνδον παρέσχεν ἀφθονίαν
[10, 6]	ἐκεῖνοι, καθάπερ αὐτοῖς παροῦσιν ἐκέλευσα,	ἐπιστρέψωσιν.	ἡ θειότης τοῦ μεγάλου θεοῦ
[10, 4]	τῇ νεοπαγεῖ καὶ θεοτεύκτῳ; ἥτις	ἐστὶν	ἐκκλησία θεοῦ ζῶντος, στῦλος καὶ
[10, 4]	γὰρ καὶ νῦν ὡς ἀληθῶς	ἐστιν	ἡ δόξα τοῦ οἴκου τούτου
[10, 5]	βουληθῶσιν, ὅπως ὅ τί ποτέ	ἐστιν	θειότητος καὶ οὐρανίου πράγματος, ἡμῖν
[10, 5]	τῶν ἡμετέρων καιρῶν γίνεσθαι φανερόν	ἐστιν,	ὅπως ἐξουσίαν ἕκαστος ἔχηι τοῦ
[10, 5]	εἰς γνῶσιν πάντων ἀγαγεῖν ἀκόλουθόν	ἐστιν,	ὅπως ταύτης τῆς ἡμετέρας καλοκἀγαθίας
[10, 4]	τε καὶ ἐξαίσια, ὧν οὐκ	ἔστιν	ἀριθμός· μέγας ὁ ἀλλοιῶν καιροὺς
[10, 4]	αὐτὸς αὐτοῦ ἀγαλματοφορῶν ψυχῆι, οὐδ'	ἔστιν	εἰπεῖν οἵαι σὺν μεγαλοφροσύνηι πλουσίαι
[10, 5]	ΥΠΟΣΗΜΗΝΑΜΕΝΟΣ Χαῖρε Ἀνυλῖνε, τιμιώτατε ἡμῖν.	ἔστιν	ὁ τρόπος οὗτος τῆς φιλαγαθίας
[10, 5]	καὶ τὸ σέβας ἐνείχετο, τοῦτ'	ἔστιν,	ὅπως δῶμεν καὶ τοῖς Χριστιανοῖς
[10, 5]	ἀμφισβητήσεως τοῖς αὐτοῖς Χριστιανοῖς, τοῦτ'	ἔστιν	τῶι σώματι αὐτῶν καὶ τῆι
[10, 5]	δίκαιον τοῦ αὐτῶν σώματος, τοῦτ'	ἔστιν	τῶν Χριστιανῶν, ταῦτα πάντα ἐπὶ
[10, 4]	ἀληθῆ καθορωμένοις, δεύτερον ὕμνον ἐπινίκιον	πάρεστιν	ἀναμέλπειν ἐναργῶς τε ἀναφωνεῖν καὶ
[10, 5]	εἰς τὴν ὀφειλομένην θρηισκείαν καὶ	πίστιν	ἀδελφικήν τε ὁμόνοιαν κἂν βραδέως
[10, 4]	μόνον περιφράττων περίβολον, τὴν ἀπλανῆ	πίστιν	περιτειχίσας πολὺς δὲ ὁ τοιοῦτος
[10, 5]	τῆς θρηισκείας τῆς ἑαυτῶν τὴν	πίστιν	φυλάττειν· ἀλλ' ἐπειδὴ πολλαὶ καὶ
[10, 4]	τήν τε τῶν ἔργων ἀποστίλβουσαν	ὄψιν	τῶι λόγωι διεξιόντι ὕψη τε
[10, 4]	ἠφίει εἰς τὴν τοῦ οὐρανοῦ	κάτοψιν,	λαμπρὸν καὶ ταῖς τοῦ φωτὸς
[10, 4]	ἐπὶ τὰ ἔσω προϊοῦσιν τὴν	ἀπόρυψιν	παρεχομένας. καὶ πρώτη μὲν εἰσιόντων
[10, 4]	ἀκρογωνιαίου λίθου αὐτοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ,	ὃν	ἀπεδοκίμασαν μὲν οὐχ οἱ τῆς
[10, 4]	οὐδὲν ἐκείνωι καταλιπὼν τῶι Βεσελεηλ,	ὃν	αὐτὸς ὁ θεὸς πνεύματος ἐμπλήσας
[10, 4]	προκαθημένωι τῆσδε τῆς στρατιᾶς ἡγεμόνι,	ὃν	αὐτὸς ὁ πρῶτος καὶ μέγας
[10, 4]	ὡς ἂν προκηδομένου πατρός, ἐπαιδεύετο·	ὃν	γὰρ ἀγαπᾶι κύριος, παιδεύει, μαστιγοῖ
[10, 1]	λόγον. Ἠφάνιστο μὲν δὴ καθ᾿	ὃν	δεδήλωται τρόπον πᾶν τὸ τῶν
[10, 8]	κατὰ τοῦ θεοῦ τῶν ὅλων,	ὃν	ἠπίστατο σέβειν αὐτόν, παρατάττεσθαι ὡρμᾶτο,
[10, 4]	παραιτούμενος. Τοιοῦτος ὁ μέγας νεὼς	ὃν	καθ' ὅλης τῆς ὑφ' ἥλιον
[10, 4]	παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα υἱὸν	ὃν	παραδέχεται. Μέτρωι δῆτα κατὰ τὸ
[10, 5]	ταῦτα πάντα ἐπὶ τῶι νόμωι	ὃν	προειρήκαμεν, δίχα παντελῶς τινος ἀμφισβητήσεως
[10, 4]	ἐγείρας, εἶτα δὲ τὸν σύμπαντα	λαὸν	προθυμίαι ῥώσας καὶ μίαν ἐξ
[10, 6]	καθεστώσης διανοίας τυγχάνοντας ἀνθρώπους τὸν	λαὸν	τῆς ἁγιωτάτης καὶ καθολικῆς ἐκκλησίας
[10, 4]	τοῦ πατρὸς τὸν ὑμέτερον λαχόντα	λαόν,	ὡς ἂν θεραπευτὴν καὶ ὑποφήτην
[10, 4]	τὸν ἔμψυχον πάντων ὑμῶν καθορῶντι	ναὸν	καὶ τὸν ἐκ ζώντων λίθων
[10, 4]	αὐτῶν ἐπεσκευασμένον ζῶντος θεοῦ ζῶντα	ναόν,	τὸ μέγιστον καὶ ἀληθεῖ λόγωι
[10, 8]	διὰ τὸν ἀπὸ τοῦ κρείττονος	φόβον,	λάθρα δὲ αὖθις καὶ δολίως
[10, 1]	ῥῆμα θεῖον τέλος ἔχειν τὸ	λέγον·	εἶδον ἀσεβῆ ὑπερυψούμενον καὶ ὑπεραιρόμενον
[10, 5]	τυχὸν ἴσως τινὲς αὐτῶν μετ'	ὀλίγον	ἀπὸ τῆς τοιαύτης παραφυλάξεως ἀπεκρούοντο.
[10, 4]	οὕτω γεγενημένη, οἵα τὸν οὐράνιον	λόγον	ἀγαλματοφορεῖν· ἀλλὰ γὰρ φθόνωι καὶ
[10, 4]	θεοῦ δειμάμενος ἀπειργάζετο, ὡς μηκέτι	λόγον,	ἀλλ' ἔργον γεγονέναι τὴν ἄνω
[10, 1]	πεπληρωμένοις χαίροντες, τὸν ἐφεξῆς συνείρωμεν	λόγον.	Ἠφάνιστο μὲν δὴ καθ᾿ ὃν
[10, 1]	πανηγυρικὸν τῆς τῶν ἐκκλησιῶν ἀνανεώσεως	λόγον	κατατάξομεν, θείῳ πνεύματι πειθαρχοῦντες ὧδέ
[10, 4]	νεὼς φιλοτίμως ἐπεσκεύαστο, τοιόνδε παρέσχε	λόγον·	ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΠΙ ΤΗΙ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ
[10, 4]	καὶ ὅδε Χριστὸν ὅλον, τὸν	λόγον,	τὴν σοφίαν, τὸ φῶς ἐν
[10, 4]	ἀπειργάζετο, ὡς μηκέτι λόγον, ἀλλ'	ἔργον	γεγονέναι τὴν ἄνω λεχθεῖσαν προφητείαν·
[10, 4]	δὲ πρῶτον αὑτὸν ἐπὶ τὸ	ἔργον	ἐγείρας, εἶτα δὲ τὸν σύμπαντα
[10, 4]	οἱ πατέρες ἡμῶν ἀνήγγειλαν ἡμῖν	ἔργον	ὃ εἰργάσω ἐν ταῖς ἡμέραις
[10, 4]	νεκρῶν ζωοποιὸν σύμμαχον παραλαβὼν καὶ	συνεργόν,	τὴν πεσοῦσαν ἐξήγειρεν προαποκαθάρας καὶ
[10, 4]	τύπων διὰ συμβόλων ναοῦ κατασκευῆς	δημιουργὸν	ἀνακέκληται. Ταύτηι δ' οὖν καὶ
[10, 1]	θεῖον τέλος ἔχειν τὸ λέγον·	εἶδον	ἀσεβῆ ὑπερυψούμενον καὶ ὑπεραιρόμενον ὡς
[10, 1]	ἐπὶ γῆς ἰδεῖν, καὶ οὐκ	εἶδον,	καὶ ἀκοῦσαι, καὶ οὐκ ἤκουσαν.
[10, 4]	ἀνάγνοις καὶ ἀνίπτοις ποσὶν τῶν	ἔνδον	ἐπιβαίνειν ἁγίων, διαλαβὼν δὲ πλεῖστον
[10, 4]	ἔξω ἱερῶν ἑστῶσιν τῆς τῶν	ἔνδον	παρέσχεν ἀφθονίαν θέας, μόνον οὐχὶ
[10, 9]	δ' ἐκείνοις τῆς ἀσεβείας μετελθὼν	ὁδόν,	ἐπὶ τὸν ἴσον αὐτοῖς ἐνδίκως
[10, 4]	ἐτρύγησαν πάντες οἱ παραπορευόμενοι τὴν	ὁδὸν	προκαθελόντες αὐτῆς τοὺς φραγμούς, ἣν
[10, 4]	τὰς οἰκείας ἀπολαβόντα βάσεις, τὴν	ὁδὸν	τῆς θεογνωσίας εὐθυποροῦντα βαδίζει, ἐπὶ
[10, 5]	τοὺς δυνησομένους ὑμῖν κατὰ τὴν	ὁδὸν	ὑπηρετήσασθαι παραλαβών, εἴσω τῆς αὐτῆς
[10, 5]	ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΔΙ' ΗΣ	ΣΥΝΟΔΟΝ	ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΕΠΙ ΡΩΜΗΣ ΚΕΛΕΥΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ
[10, 5]	ΔΙ' ΗΣ ΠΡΟΣΤΑΤΤΕΙ ΔΕΥΤΕΡΑΝ ΓΕΝΕΣΘΑΙ	ΣΥΝΟΔΟΝ	ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΠΑΣΑΝ ΤΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ
[10, 4]	αὐτῆς τῆς ὄψεως ἐπὶ τὴν	εἴσοδον	προτραπήσεσθαι ἤλπισεν. Εἴσω δὲ παρελθόντι
[10, 4]	παραδέχεται. Μέτρωι δῆτα κατὰ τὸ	δέον	ἐπιστραφεῖσα, αὖθις ἄνωθεν ἐξ ὑπαρχῆς
[10, 8]	δὲ μανεὶς τὰς φρένας, τὸν	θεὸν	αὐτὸν οἷα δὴ Κωνσταντίνου βοηθὸν
[10, 4]	Τούτων δεῖν ἀπολαῦσαι τὴν διὰ	θεὸν	γενομένην ἔρημον τοῦ λόγου προαγορεύοντος,
[10, 3]	ψυχῇ τὸν τῶν ἀγαθῶν παραίτιον	θεὸν	ἐγέραιρον. Ἐκίνει δὲ καὶ λόγους
[10, 8]	καθιστὰς ὑπὲρ αὐτοῦ πρὸς τὸν	θεὸν	εὐχῆς, ἣν ὑπὲρ ἁπάντων αὐτοῖς
[10, 8]	πάντα πράττειν ἡμᾶς καὶ τὸν	θεὸν	ἱλεοῦσθαι πέπειστο· ἔνθεν ὡρμᾶτο καθ'
[10, 4]	ἀναγνωσμάτων ἀκοῇ παραδεχομένοις ὕμνους εἰς	θεὸν	καὶ ᾠδὰς ἀναπέμπειν ἐξῆν λέγειν
[10, 4]	θεοῦ παῖδα γνήσιον καὶ αὐτὸν	θεὸν	προσκυνεῖσθαι. Καὶ εἰκότως· τίς γὰρ
[10, 9]	ὁμοῦ καὶ ἀγροὺς τὸν παμβασιλέα	θεὸν	πρώτιστα πάντων, ὅτι δὴ τοῦτ'
[10, 4]	καταγελᾶν, ἕνα δὲ αὐτὸν μόνον	θεὸν	τὸν κοινὸν ἁπάντων καὶ ἑαυτῶν
[10, 2]	κακῶν, ἄλλος ἄλλως μόνον ἀληθῆ	θεὸν	τὸν τῶν εὐσεβῶν ὑπέρμαχον ὡμολόγει·
[10, 4]	οἷα τὰ ὁρώμενα τῆς κατὰ	θεὸν	ὑπομονῆς τὰ τέλη, ὡς ἀναφωνεῖν
[10, 4]	στέφανον τό τε χρῖσμα τὸ	ἔνθεον	καὶ τὴν ἱερατικὴν τοῦ ἁγίου
[10, 9]	ἐλεοῦντι, τῶι μὲν οὐδὲν ἐγίνετο	πλέον,	τῆς κακίας οὐκ ἀπαλλαττομένωι, αὔξοντι
[10, 4]	ὑποφήτην αὐτὸς ἑαυτοῦ κατετάξατο, τὸν	νέον	Ἀαρὼν ἢ Μελχισεδεκ ἀφωμοιωμένον τῶι
[10, 4]	στολὴν περιβεβλημένοι, σύ τε, ὦ	νέον	ἁγίου νεὼ θεοῦ σεμνολόγημα, γεραιρᾷ
[10, 4]	κρείττονος Ἱερουσαλὴμ βασιλέα εἴτε καὶ	νέον	Ζοροβαβελ τὴν πολὺ κρείττονα δόξαν
[10, 4]	γέρας ἐξαίρετον δεδώρηται, εἴτε τις	νέον	σε Βεσελεηλ θείας ἀρχιτέκτονα σκηνῆς
[10, 5]	ταύτης πρόφασιν χλεύης διδόναι, ὅθεν	προνοητέον	μοι ἐγένετο, ὅπως τοῦτο ὅπερ
[10, 5]	διανοίαι καὶ τῆι βουλήσει ἐξουσίαν	δοτέον	τοῦ τὰ θεῖα πράγματα τημελεῖν
[10, 3]	τὸ μέλλον προσημαινούσῃ ὀστέον πρὸς	ὀστέον	καὶ ἁρμονία πρὸς ἁρμονίαν καὶ
[10, 3]	προφητικῇ μυστικῶς τὸ μέλλον προσημαινούσῃ	ὀστέον	πρὸς ὀστέον καὶ ἁρμονία πρὸς
[10, 2]	ἡμῖν εἰς μακρὸν ἔτι καὶ	μεῖζον	ἐκράτυνον, ἐφοίτα δὲ καὶ εἰς
[10, 8]	δεσμοῖς λιμῶι διαφθειρομένους μηδ' ἁπλῶς	ἀγαθὸν	εἶναι μηδένα μηδ' ἀγαθόν τι
[10, 8]	ἁπλῶς ἀγαθὸν εἶναι μηδένα μηδ'	ἀγαθόν	τι πράττειν τοὺς καὶ πρὸς
[10, 8]	θεὸν αὐτὸν οἷα δὴ Κωνσταντίνου	βοηθὸν	ἀντὶ τοῦ βοηθουμένου πολεμεῖν ἐγνώκει.
[10, 4]	ἐγὼ ἑτοιμάζω σοι ἄνθρακα τὸν	λίθον	σου καὶ τὰ θεμέλιά σου
[10, 4]	ὡς ὅσον οὐδ' ἐπὶ λίθωι	λίθον	τῆς ἀρετῆς ἑστῶτα ἐν αὐτῆι
[10, 4]	τέκνα σου· ἰδοὺ συνήχθησαν καὶ	ἦλθον	πρός σε· ζῶ ἐγώ, λέγει
[10, 1]	τὰς κέδρους τοῦ Λιβάνου· καὶ	παρῆλθον,	καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν, καὶ
[10, 8]	ὀλετὴρ καὶ τιμωρὸς δι' ἃς	μετῆλθον	ἀσεβείας κατέστη· ἀλλὰ γὰρ τοῦ
[10, 5]	καὶ εἰς γνῶσιν πάντων ἀγαγεῖν	ἀκόλουθόν	ἐστιν, ὅπως ταύτης τῆς ἡμετέρας
[10, 5]	ἅτινα οὕτως ἀρέσκειν ἡμῖν ἀντιγράψαι	ἀκόλουθον	ἦν, ἵν' ἀφαιρεθεισῶν παντελῶς τῶν
[10, 4]	τὴν προτέραν. ἔδει γὰρ καὶ	ἀκόλουθον	ἦν τοῦ ποιμένος αὐτῆς καὶ
[10, 6]	τῶν ἡμετέρων κτημάτων ἀναμφιλέκτως ὅπερ	ἀναγκαῖον	εἶναι καταμάθοις, αἰτῆσαι ὀφείλεις. καὶ
[10, 5]	ἐπιμελέστατα διευκρινῆσαι καὶ κατὰ τὸ	δίκαιον	τερματίσαι, ὁπότε μηδὲ τὴν ὑμετέραν
[10, 5]	ἕκαστον αὐτῶν, ἀλλὰ πρὸς τὸ	δίκαιον	τοῦ αὐτῶν σώματος, τοῦτ' ἔστιν
[10, 9]	ἡνωμένην τὴν Ῥωμαίων κατὰ τὸ	παλαιὸν	παρεῖχον ἀρχήν, τὴν ἀπ' ἀνίσχοντος
[10, 3]	Ἐπὶ δὴ τούτοις τὸ πᾶσιν	εὐκταῖον	ἡμῖν καὶ ποθούμενον συνεκροτεῖτο θέαμα,
[10, 8]	ἢ τοὺς ἐπὶ τοῖς τὸν	βίον	μεταλλάττουσιν νεωτερισμοὺς αὐτοῦ, δι' ὧν
[10, 4]	ἅπασίν τε τὸ τῶν ἁγίων	ἅγιον	θυσιαστήριον ἐν μέσωι θείς, αὖθις
[10, 4]	θεοῦ καὶ ἱερεῖς οἱ τὸν	ἅγιον	ποδήρη καὶ τὸν οὐράνιον τῆς
[10, 4]	ψυχῆς τὸ εἰλικρινὲς καὶ ἁγίων	ἅγιον;	ὧι παρεστὼς ἐπὶ δεξιᾶι ὁ
[10, 4]	κέδρους, ὧν οὐδὲ τὸ θεῖον	λόγιον	τὴν μνήμην ἀπεσιώπησεν εὐφρανθήσεται φάσκον
[10, 4]	ἧς καὶ ἄλλο τι θεῖον	λόγιον	ὧδέ πως εὐαγγελίζεται δεδοξασμένα ἐλαλήθη
[10, 5]	ἐδογματίσαμεν, οἷς ἡ πρὸς τὸ	θεῖον	αἰδώς τε καὶ τὸ σέβας
[10, 5]	νομίζει, ὅπως ἡμῖν δυνηθῆι τὸ	θεῖον	ἐν πᾶσι τὴν ἔθιμον σπουδὴν
[10, 9]	θεοφιλὲς τό τε πρὸς τὸ	θεῖον	εὐσεβὲς καὶ εὐχάριστον δι' ὧν
[10, 7]	ἐξυπηρετῶνται, ὧνπερ μεγίστην περὶ τὸ	θεῖον	λατρείαν ποιουμένων πλεῖστον ὅσον τοῖς
[10, 4]	Λιβάνου κέδρους, ὧν οὐδὲ τὸ	θεῖον	λόγιον τὴν μνήμην ἀπεσιώπησεν εὐφρανθήσεται
[10, 4]	περὶ ἧς καὶ ἄλλο τι	θεῖον	λόγιον ὧδέ πως εὐαγγελίζεται δεδοξασμένα
[10, 4]	ἐξυφάψαντες, ἐνεπύρισαν ἐν πυρὶ τὸ	θεῖον	ὄντως ἁγιαστήριον τοῦ θεοῦ εἰς
[10, 1]	οὕτως ἐξαλήλειπτο, ὡς πάλιν ῥῆμα	θεῖον	τέλος ἔχειν τὸ λέγον· εἶδον
[10, 5]	ὁποίαν δ' ἂν βούληται τὸ	θεῖον.	τοῦτο δὲ ὑφ' ἡμῶν γέγονεν,
[10, 1]	δ᾿ ἐν ἀριθμῷ τελείῳ τὸν	τέλειον	ἐνταῦθα καὶ πανηγυρικὸν τῆς τῶν
[10, 4]	τοὺς δ' ἤδη ἀμφὶ τὸν	βασίλειον	οἶκον ἑκατέρωσε παραζεύγνυσιν, ἔτι μὲν
[10, 4]	αὐτὰς κόσμον καταποικίλλων. Τὸν δὲ	βασίλειον	οἶκον πλουσιωτέραις ἤδη καὶ δαψιλέσι
[10, 8]	ἔδαφος αὖθις κατερρίπτοντο, τὰς δὲ	ἀπέκλειον,	ὡς ἂν μὴ συνάγοιτό τις
[10, 4]	μέγιστον καὶ ἀληθεῖ λόγωι θεοπρεπὲς	ἱερεῖόν	φημι, οὗ τὰ ἐνδοτάτω ἄδυτα
[10, 4]	καὶ ἀληθῆ καθορωμένοις, δεύτερον ὕμνον	ἐπινίκιον	πάρεστιν ἀναμέλπειν ἐναργῶς τε ἀναφωνεῖν
[10, 4]	ἀλλὰ καθ' ὅλης τῆς ὑφ'	ἥλιον	ἱδρύσατο; Τίς εὐσεβείας ὅπλοις οὕτως
[10, 4]	ὃν καθ' ὅλης τῆς ὑφ'	ἥλιον	οἰκουμένης ὁ μέγας τῶν ὅλων
[10, 5]	τιμῆς, καθὼς προειρήκαμεν, ἀποκαθιστῶσι, τὸ	ἀζήμιον	τὸ ἑαυτῶν παρὰ τῆς ἡμετέρας
[10, 8]	ὄντων ἀνθρώπων πρόπαλαι δὲ κατοιχομένων	ἐπιζήμιον	κέρδος, οἵους δ' ἐφεῦρεν ἐπὶ
[10, 4]	ὄρος τὸ ἐπουράνιον καὶ τὴν	ὑπερκόσμιον	πόλιν τοῦ ζῶντος θεοῦ, ἐν
[10, 4]	βραχίονα τὸν ὑψηλὸν τήν τε	οὐράνιον	δεξιὰν τοῦ παναγάθου καὶ παμβασιλέως
[10, 4]	ἀρχῆθεν οὕτω γεγενημένη, οἵα τὸν	οὐράνιον	λόγον ἀγαλματοφορεῖν· ἀλλὰ γὰρ φθόνωι
[10, 4]	τὸν ἅγιον ποδήρη καὶ τὸν	οὐράνιον	τῆς δόξης στέφανον τό τε
[10, 4]	καὶ τὸ Σιὼν ὄρος τὸ	ἐπουράνιον	καὶ τὴν ὑπερκόσμιον πόλιν τοῦ
[10, 4]	τε καὶ σέβοιτο. Τὸν δὲ	ὑπερουράνιον	χῶρον καὶ τὰ ἐκεῖσε τῶν
[10, 4]	ἐντραπῆις ὅτι ὠνειδίσθης· ὅτι αἰσχύνην	αἰώνιον	ἐπιλήσηι καὶ ὄνειδος τῆς χηρείας
[10, 4]	μὲν τόνδε, ὅ τι καὶ	ἄξιον	εἰπεῖν πρῶτον ἁπάντων, πάσης οὐ
[10, 9]	χρόνον καὶ τὸν οὐ συμπαθείας	ἄξιον	ἐλεοῦντι, τῶι μὲν οὐδὲν ἐγίνετο
[10, 9]	ἄνωθεν ἐξ οὐρανοῦ καρπὸν εὐσεβείας	ἐπάξιον	τὰ τρόπαια τῆς κατὰ τῶν
[10, 4]	πᾶσιν ἡμῖν εὐμενῆ διαμένειν καὶ	δεξιὸν	εἰς ἀεὶ παραιτούμενος. Τοιοῦτος ὁ
[10, 4]	καὶ μέγα καὶ μονογενὲς θυσιαστήριον	ποῖον	ἂν εἴη ἢ τῆς τοῦ
[10, 4]	καταστησάμενος καὶ τὸν μόνον νεκρῶν	ζωοποιὸν	σύμμαχον παραλαβὼν καὶ συνεργόν, τὴν
[10, 4]	κύριος ἀνέτειλεν δικαιοσύνην καὶ ἀγαλλίαμα	ἐνώπιον	πάντων τῶν ἐθνῶν. τούτοις μὲν
[10, 4]	λύκους καὶ πᾶν ἀπηνὲς καὶ	ἄγριον	γένος ἀποσοβήσας καὶ τὰς μύλας
[10, 4]	ἀνθρωπόμορφον θῆρα καὶ πάντα τρόπον	ἄγριον	καθ' ἡμῶν ὑποσαλεύοντος, αὖθις ἐξ
[10, 4]	καὶ θεοσεβείας σεμνὸν καὶ θεοφιλὲς	ἀκροατήριον·	πάλαι μὲν ἡμῖν τὰς παραδόξους
[10, 9]	ἀσεβῶν παρεῖχε νίκης, τὸν δ'	ἀλιτήριον	αὐτοῖς συμβούλοις ἅπασιν καὶ φίλοις
[10, 4]	ποτήριον τοῦ θυμοῦ αὐτοῦ· τὸ	ποτήριον	γὰρ τῆς πτώσεως, τὸ κόνδυ
[10, 4]	ἐκ τῆς χειρός σου τὸ	ποτήριον	τῆς πτώσεως, τὸ κόνδυ τοῦ
[10, 4]	πιοῦσα ἐκ χειρὸς κυρίου τὸ	ποτήριον	τοῦ θυμοῦ αὐτοῦ· τὸ ποτήριον
[10, 4]	ἐν πυρὶ τὸ θεῖον ὄντως	ἁγιαστήριον	τοῦ θεοῦ εἰς τὴν γῆν
[10, 4]	διαφθείραντες ἐνεπύρισαν ἐν πυρὶ τὸ	ἁγιαστήριον	τοῦ θεοῦ, εἰς τὴν γῆν
[10, 4]	τε τὸ τῶν ἁγίων ἅγιον	θυσιαστήριον	ἐν μέσωι θείς, αὖθις καὶ
[10, 4]	δὲ καὶ μέγα καὶ μονογενὲς	θυσιαστήριον	ποῖον ἂν εἴη ἢ τῆς
[10, 4]	θρέμματα, λόγων ἀγαθῶν ἑστία, σωφροσύνης	παιδευτήριον	καὶ θεοσεβείας σεμνὸν καὶ θεοφιλὲς
[10, 1]	ἅγιος αὐτοῦ· ἐγνώρισεν κύριος τὸ	σωτήριον	αὐτοῦ, ἐναντίον τῶν ἐθνῶν ἀπεκάλυψεν
[10, 9]	ἅμα παιδὶ Κρίσπωι βασιλεῖ φιλανθρωποτάτωι,	σωτήριον	δεξιὰν ἅπασιν τοῖς ἀπολλυμένοις ἐκτείνας·
[10, 4]	σύμμετρον ἥκουσι μήκους περικλείσας, μέσον	αἴθριον	ἠφίει εἰς τὴν τοῦ οὐρανοῦ
[10, 8]	ἣν ὑπὲρ ἁπάντων αὐτοῖς ποιεῖσθαι	πάτριον	μάθημα τυγχάνει· εἶτα δὲ τοὺς
[10, 4]	δὲ δόκιμον καὶ καθαρὸν τὸ	ἀργύριον	καὶ τοὺς τιμίους καὶ πολυτελεῖς
[10, 4]	οὐκ ἦν ὁ σώιζων· πρὸς	κύριον,	καὶ οὐκ εἰσήκουσεν αὐτῶν, ἀλλ'
[10, 4]	ἄκρον ἐντέχνου λεπτουργίας ἐξησκημένοις, ὡς	θαυμάσιον	τοῖς ὁρῶσιν παρέχειν τὴν θέαν.
[10, 4]	τοῦ καθ' ὅλων θεοῦ παῖδα	γνήσιον	καὶ αὐτὸν θεὸν προσκυνεῖσθαι. Καὶ
[10, 4]	ἑλεπόλεσι καὶ μηχαναῖς καταβληθεῖσα, πτῶμα	ἐξαίσιον	καταπέπτωκεν, ὡς ὅσον οὐδ' ἐπὶ
[10, 5]	λαμπροτάτου Λατρωνιανοῦ τοῦ κονρήκτορος Σικελίας	δημόσιον	ὄχημα, συζεύξας σεαυτῶι καὶ δύο
[10, 4]	τῶι κυρίωι· ἐνέδυσεν γάρ με	ἱμάτιον	σωτηρίου καὶ χιτῶνα εὐφροσύνης· περιέθηκέν
[10, 4]	ταύτης καὶ λαμπροτάτης ἡμέρας τὸν	αἴτιον	καὶ πανηγυριάρχην νύκτωρ καὶ μεθ'
[10, 4]	δὲ τῶν ἀγαθῶν ἡμῖν δεύτερον	αἴτιον	τὸν τῆς θεογνωσίας εἰσηγητήν, τὸν
[10, 4]	καὶ τὸν τοσούτων ἡμῖν ἀγαθῶν	παραίτιον	ἀνευφημοῦντες, τὸν εὐιλατεύοντα πάσαις ταῖς
[10, 3]	καὶ ψυχῇ τὸν τῶν ἀγαθῶν	παραίτιον	θεὸν ἐγέραιρον. Ἐκίνει δὲ καὶ
[10, 1]	ἐγνώρισεν κύριος τὸ σωτήριον αὐτοῦ,	ἐναντίον	τῶν ἐθνῶν ἀπεκάλυψεν τὴν δικαιοσύνην
[10, 4]	κύριος, παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ πάντα	υἱὸν	ὃν παραδέχεται. Μέτρωι δῆτα κατὰ
[10, 6]	ἅπασι τοῖς προειρημένοις κατὰ τὸ	βρέουιον	τὸ πρὸς σὲ παρὰ Ὁσίου
[10, 4]	λίθους ἐγκρίνας, τὸν μέγαν καὶ	βασιλικὸν	ἐξ ἁπάντων οἶκον ἐπισκευάζεται λαμπρὸν
[10, 6]	γράμματα πρὸς Οὖρσον τὸν διασημότατον	καθολικὸν	τῆς Ἀφρικῆς καὶ ἐδήλωσα αὐτῶι
[10, 4]	ἐπιδεδειγμένε, ᾧ τὸν ἐπὶ γῆς	οἶκον	αὐτὸς ὁ τὸν σύμπαντα κόσμον
[10, 4]	καὶ ταῖς ἐπὶ τὸν μέσον	οἶκον	εἰσβολαῖς ἡνωμένους· ἃ καὶ αὐτὰ
[10, 4]	φωτὶ διαφόρους τὰς ἐπὶ τὴν	οἶκον	εἰσβολὰς ἐπενόει, ταῖς ἀπὸ ξύλου
[10, 4]	δ' ἤδη ἀμφὶ τὸν βασίλειον	οἶκον	ἑκατέρωσε παραζεύγνυσιν, ἔτι μὲν κατηχουμένους
[10, 4]	μέγαν καὶ βασιλικὸν ἐξ ἁπάντων	οἶκον	ἐπισκευάζεται λαμπρὸν καὶ φωτὸς ἔμπλεω
[10, 4]	οἷς δὲ τὰς ἐπὶ τὸν	οἶκον	ἐπιτρέπων εἰσόδους, θυραυλεῖν καὶ ποδηγεῖν
[10, 4]	ἐκ ζώντων λίθων καὶ βεβηκότων	οἶκον	ἐποπτεύοντι εὖ καὶ ἀσφαλῶς ἱδρυμένον
[10, 4]	ἐπὶ τοῖς εἰρηκόσιν μοι εἰς	οἶκον	κυρίου πορευσόμεθα> καὶ κύριε, ἠγάπησα
[10, 4]	κόσμον καταποικίλλων. Τὸν δὲ βασίλειον	οἶκον	πλουσιωτέραις ἤδη καὶ δαψιλέσι ταῖς
[10, 1]	τελείῳ τὸν τέλειον ἐνταῦθα καὶ	πανηγυρικὸν	τῆς τῶν ἐκκλησιῶν ἀνανεώσεως λόγον
[10, 4]	λόγιον τὴν μνήμην ἀπεσιώπησεν εὐφρανθήσεται	φάσκον	τὰ ξύλα τοῦ κυρίου, καὶ
[10, 4]	καὶ αὐτὸς ὡς ἂν ἐπὶ	διδάσκαλον	τὸν πρῶτον καθαροῖς νοὸς ὄμμασιν
[10, 4]	εἰσηγητήν, τὸν τῆς ἀληθοῦς εὐσεβείας	διδάσκαλον,	τὸν τῶν ἀσεβῶν ὀλετῆρα, τὸν
[10, 4]	τε καὶ κατὰ πάντα τὸ	θεοείκελον	δεδωρημένος, ἄφθαρτον φύσιν, ἀσώματον, λογικήν,
[10, 4]	τῶν πρώτων εἰσαγωγῶν ἔτι δεομένοις	κατάλληλον	τὴν μονὴν παρεχομένη. Ἀλλὰ γὰρ
[10, 4]	λόγων φήμαις τὸν βραχίονα τὸν	ὑψηλὸν	τήν τε οὐράνιον δεξιὰν τοῦ
[10, 4]	ἁπάντων μεγάλην χεῖρα συναγαγών, πρῶτον	ἆθλον	ἠγωνίζετο, αὐτὴν δὴ μάλιστα τὴν
[10, 8]	συνήθως ταῖς τῶν κακούργων ἀνδρῶν	περιέβαλλον	τιμωρίαις, ἀπήγοντό τε καὶ ἐκολάζοντο
[10, 7]	τῆι θειότητι ὀφειλομένης ἀφέλκωνται, ἀλλὰ	μᾶλλον	ἄνευ τινὸς ἐνοχλήσεως τῶι ἰδίωι
[10, 4]	εὐσέβειαν διατεθειμένωι δυνατῶι τε ὄντι	μᾶλλον	ἁπάντων, ὧν αὐτὸς σὺν θείαι
[10, 5]	ἐν πολλοῖς ἅπασιν ἐπωφελῆ εἶναι,	μᾶλλον	δὲ ἐν πρώτοις διατάξαι ἐδογματίσαμεν,
[10, 5]	ὁμόφρονα ὀφείλοντας ἔχειν ὁμοψυχίαν αἰσχρῶς,	μᾶλλον	δὲ μυσερῶς ἀλλήλων ἀποδιεστάναι καὶ
[10, 8]	ὀφθαλμοῖς, τούτων ἕπεσθαι τῆι γνώμηι	μᾶλλον	ἢ τῆι τοῦ κρείττονος ἐμμένειν
[10, 9]	κακίας οὐκ ἀπαλλαττομένωι, αὔξοντι δὲ	μᾶλλον	τὴν κατὰ τῶν ὑποχειρίων ἐθνῶν
[10, 4]	τούτων θέαν παραμειψάμενος, πλείοσιν ἔτι	μᾶλλον	τοῖς ἐνδοτάτω προπύλοις τὰς ἐπὶ
[10, 8]	χωρεῖν, εἰ μὴ τάχιστα τὸ	μέλλον	ἔσεσθαι προλαβὼν ὁ τῶν οἰκείων
[10, 3]	ἀκολούθως προρρήσει προφητικῇ μυστικῶς τὸ	μέλλον	προσημαινούσῃ ὀστέον πρὸς ὀστέον καὶ
[10, 4]	δ' οὖν καὶ ὅδε Χριστὸν	ὅλον,	τὸν λόγον, τὴν σοφίαν, τὸ
[10, 4]	σου λίθους κρυστάλλου καὶ τὸν	περίβολόν	σου λίθους ἐκλεκτοὺς καὶ πάντας
[10, 4]	τὸν ἔξωθεν αὐτὸ μόνον περιφράττων	περίβολον,	τὴν ἀπλανῆ πίστιν περιτειχίσας πολὺς
[10, 4]	περιλαβών, τὸν μὲν ἔξωθεν ὠχυροῦτο	περίβολον	τῶι τοῦ παντὸς περιτειχίσματι, ὡς
[10, 8]	αὐτῶι χωροῦσαν, τοῦ θεοῦ πάντα	δόλον	τε καὶ ῥαιδιουργίαν τῶι θεοφιλεῖ
[10, 1]	γῆς· τόξον συντρίψει καὶ συγκλάσει	ὅπλον,	καὶ θυρεοὺς κατακαύσει ἐν πυρί.
[10, 8]	ἀρετῆς τὸ μέγα τῆς θεοσεβείας	ὅπλον	πρὸς ἄμυναν μὲν ἐχθρῶν, οἰκείας
[10, 4]	ἀσφαλέστατον εἴη τοῦ παντὸς ἕρκος·	πρόπυλον	δὲ μέγα καὶ εἰς ὕψος
[10, 5]	ἐνεχείρισεν κἀκεῖσε πολὺ πλῆθος λαοῦ,	ὄχλον	ἐπὶ τὸ φαυλότερον ἐπιμένοντα εὑρίσκεσθαι
[10, 8]	καὶ τὸν κατὰ πάντων ἀνακινεῖν	διωγμὸν	ἐπὶ διάνοιαν ἐβάλλετο, ἐκράτει τε
[10, 8]	οἷός τε ὢν ἐπικρύπτεσθαι, προφανῆ	πόλεμον	αἴρεται. Ὀμόσε δῆτα Κωνσταντίνωι πολεμεῖν
[10, 8]	Διαφθονηθείς γέ τοι τῶι πανευεργέτηι,	πόλεμον	δυσαγῆ καὶ δεινότατον πρὸς αὐτὸν
[10, 8]	τῆς αὐτοῦ πάντα Χριστιανὸν ἀπελαύνει,	ἔρημον	αὐτὸς αὑτὸν ὁ δείλαιος τῆς
[10, 4]	ὁ νυμφοστόλος ὅδε αὐτήν, τὴν	ἔρημον,	τὴν πτῶμα κειμένην, τὴν παρὰ
[10, 4]	ἀπολαῦσαι τὴν διὰ θεὸν γενομένην	ἔρημον	τοῦ λόγου προαγορεύοντος, ἐπακούσας ὀξείαι
[10, 4]	νεὼ στοαῖς τὸν τῶν προπύλων	ἀριθμὸν	διατάξας, ἄνωθεν ἐπὶ ταύταις ἄλλωι
[10, 5]	τὸ θεῖον ἐν πᾶσι τὴν	ἔθιμον	σπουδὴν καὶ καλοκἀγαθίαν παρέχειν· ἅτινα
[10, 4]	διαυγῆ τὸν χρυσόν, τοτὲ δὲ	δόκιμον	καὶ καθαρὸν τὸ ἀργύριον καὶ
[10, 5]	πρὸς τὸ λυσιτελὲς καὶ τὸ	χρήσιμον	τῶι κοινῶι διέφερεν, ἐν ζητήσει
[10, 1]	προδιεξοδευθεῖσιν τῆς Ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας ἐπιθέντες	τόμον,	σοὶ τοῦτον ἐπιγράψομεν, ἱερώτατέ μοι
[10, 4]	καὶ ἀνάστηθι. Κάθισον, ἔκλυσαι τὸν	δεσμὸν	τοῦ τραχήλου σου. Ἆρον κύκλωι
[10, 8]	οὖν οὐδὲ Λικιννίωι πρὸς σώφρονα	λογισμὸν	ἐτύγχανεν αὐτάρκη τὰ τοῖς πρόσθεν
[10, 9]	θεῶι φίλος τὸν σώφρονα συναγαγὼν	λογισμὸν	καὶ τὸν στερρὸν τοῦ δικαίου
[10, 4]	κύριος, ὅτι πάντας αὐτοὺς ὡς	κόσμον	ἐνδύσηι καὶ περιθήσηι αὐτοὺς ὡς
[10, 4]	λεπτουργίαις καὶ τὸν περὶ αὐτὰς	κόσμον	καταποικίλλων. Τὸν δὲ βασίλειον οἶκον
[10, 4]	ἐνδύσηι καὶ περιθήσηι αὐτοὺς ὡς	κόσμον	νύμφης· ὅτι τὰ ἔρημά σου
[10, 4]	πρώτη μὲν εἰσιόντων αὕτη διατριβή,	κόσμον	ὁμοῦ καὶ ἀγλαΐαν τῶι παντὶ
[10, 4]	οἶκον αὐτὸς ὁ τὸν σύμπαντα	κόσμον	περιέχων θεὸς δείμασθαι καὶ ἀνανεοῦν
[10, 4]	καὶ τὸν κατὰ τῶν ἀμυνομένων	θυμὸν	ἐπὶ τὰ ἄψυχα βλήματα καθιέντος,
[10, 8]	ἔνθεν ὡρμᾶτο καθ' ἡμῶν τὸν	θυμὸν	ἐπισκήπτειν. Καὶ δῆτα τῶν ἡγεμόνων
[10, 9]	καὶ τιμαὶ τὴν ἀξίαν αἰσχύνην	ἀπελάμβανον,	καὶ ἃ τοῖς πάλαι δυσσεβέσιν
[10, 9]	πατρὸς ὁμοίωι, τὴν οἰκείαν ἑώιαν	ἀπελάμβανον	καὶ μίαν ἡνωμένην τὴν Ῥωμαίων
[10, 5]	πλείους ἀπεστάλησαν, ἐν οἷς ἐμφέρεται	Καικιλιανὸν	τὸν ἐπίσκοπον τῆς Χαρταγενησίων πόλεως
[10, 8]	τῆς οἰκίας τῆς αὐτοῦ πάντα	Χριστιανὸν	ἀπελαύνει, ἔρημον αὐτὸς αὑτὸν ὁ
[10, 4]	ὑποδεχό μενος χερσὶν τῶι κατ'	οὐρανὸν	πατρὶ καὶ θεῶι τῶν ὅλων
[10, 4]	μηδ' ἄλλωι τωι τῶν κατ'	οὐρανὸν	τοσοῦτον παρῆν ἰσχύος, ὡς τῆι
[10, 4]	τόν τε τῆς εὐπρεπείας περιθεμένη	στέφανον	οἷα χορεύειν διὰ Ἡσαΐου παιδεύεται
[10, 4]	καὶ τὸν οὐράνιον τῆς δόξης	στέφανον	τό τε χρῖσμα τὸ ἔνθεον
[10, 4]	πᾶν τὸ τῶν ἀνθρώπων γένος	κατορωρυγμένον	αὐτὸ μόνον ἐπιφανείς, ὡς ἂν
[10, 8]	ἠδικηκότες· ἤδη δέ τινες καινοτέραν	ὑπέμενον	τελευτήν, ξίφει τὸ σῶμα εἰς
[10, 4]	καὶ ταῖς τοῦ φωτὸς ἀκτῖσιν	ἀνειμένον	ἀέρα παρέχων. Ἱερῶν δ' ἐνταῦθα
[10, 4]	οἷα κοινὸν ἐξ ἀνθρώπων βασιλέα	γενόμενον	ὁμολογεῖσθαι, ἀλλ' οἷα τοῦ καθ'
[10, 6]	καὶ μὴ ἀνάσχωνται περιορᾶν τοιοῦτο	γινόμενον.	διόπερ εἴ τινας τοιούτους ἀνθρώπους
[10, 1]	λέγον· εἶδον ἀσεβῆ ὑπερυψούμενον καὶ	ὑπεραιρόμενον	ὡς τὰς κέδρους τοῦ Λιβάνου·
[10, 4]	δὲ μέγα καὶ εἰς ὕψος	ἐπηρμένον	πρὸς αὐτὰς ἀνίσχοντος ἡλίου ἀκτῖνας
[10, 4]	οὖν τὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν	ἐπεσκευασμένον	ζῶντος θεοῦ ζῶντα ναόν, τὸ
[10, 4]	οὐ καθαρᾶς ὕλης ἐχθρῶν ἐπιβουλαῖς	κατακεχωσμένον	οὐ παριδὼν οὐδὲ τῆι τῶν
[10, 3]	τὸ πᾶσιν εὐκταῖον ἡμῖν καὶ	ποθούμενον	συνεκροτεῖτο θέαμα, ἐγκαινίων ἑορταὶ κατὰ
[10, 4]	μένοντά τε καὶ πρὸς αὐτοῦ	τηρούμενον	εἰς τὸ διηνεκὲς ταῖς κοιναῖς
[10, 4]	πάσας τὰς νόσους ἡμῶν, τὸν	λυτρούμενον	ἐκ φθορᾶς τὴν ζωὴν ἡμῶν,
[10, 1]	ἔχειν τὸ λέγον· εἶδον ἀσεβῆ	ὑπερυψούμενον	καὶ ὑπεραιρόμενον ὡς τὰς κέδρους
[10, 4]	οἶκον ἐποπτεύοντι εὖ καὶ ἀσφαλῶς	ἱδρυμένον	ἐπὶ τῶι θεμελίωι τῶν ἀποστόλων
[10, 4]	πάσαις ταῖς ἀνομίαις ἡμῶν, τὸν	ἰώμενον	πάσας τὰς νόσους ἡμῶν, τὸν
[10, 4]	τὸν νέον Ἀαρὼν ἢ Μελχισεδεκ	ἀφωμοιωμένον	τῶι υἱῶι τοῦ θεοῦ μένοντά
[10, 2]	μικροῦ ταῖς τῶν τυράννων δυσσεβείαις	ἠριπωμένον	ὥσπερ ἐκ μακρᾶς καὶ θανατηφόρου
[10, 4]	τοῦ κρείττονος παραδείγματι, ὡς ἂν	ὁρώμενον	μὴ ὁρωμένου, τὴν φύσιν ἐμφερῆ
[10, 1]	δὴ τῷ λογίῳ προστάττοντι τὸ	καινὸν	ᾆσμα διὰ τοῦδε νῦν ἀκολούθως
[10, 4]	καὶ μόνος θεός, ᾧ τὸ	καινὸν	ᾆσμα μέλπωμεν προσυπακούοντες τῷ ποιοῦντι
[10, 1]	ἐγκελευομένῳ ᾄσατε τῷ κυρίῳ ᾆσμα	καινόν,	ὅτι θαυμαστὰ ἐποίησεν· ἔσωσεν αὐτῷ
[10, 4]	ἕκαστον ἀληθείας τὸ σαφὲς καὶ	φωτεινὸν	ἐνδεικνύμενος, πάντηι δὲ καὶ πανταχόθεν
[10, 4]	δὲ αὐτὸν μόνον θεὸν τὸν	κοινὸν	ἁπάντων καὶ ἑαυτῶν εὐεργέτην γνωρίζειν
[10, 4]	ἐπὶ γῆς ἀνωτάτω οὐχ οἷα	κοινὸν	ἐξ ἀνθρώπων βασιλέα γενόμενον ὁμολογεῖσθαι,
[10, 4]	ὅτε θέλει αὐτός, γέγονεν ὡς	κρίνον·	ἐπεὶ καὶ τότε αὐτοῦ νεύματι,
[10, 4]	τοῖς ἄνθεσιν γέγονεν ἀληθῶς ὡς	κρίνον,	ἧι φησιν ἡ προφητεία, καὶ
[10, 4]	ἀγαλλιάσθω ἔρημος καὶ ἀνθείτω ὡς	κρίνον	καὶ ἐξανθήσει καὶ ἀγαλλιάσεται τὰ
[10, 4]	ἀγαλλιᾶν προστάττεται ἐξανθεῖ τε ὡς	κρίνον	καὶ τῆς ἐνθέου εὐωδίας εἰς
[10, 8]	πᾶσιν ἐξέλαμψεν, τὸν αὐτοῦ θεράποντα	Κωνσταντῖνον	ὑψηλῶι βραχίονι ἐπὶ τὰ τῆιδε
[10, 4]	παιδαγωγίαν καὶ φρουρὰν ἑκάστωι παραδεδομένων,	σεμνὸν	δὲ καὶ μέγα καὶ μονογενὲς
[10, 4]	ἑστία, σωφροσύνης παιδευτήριον καὶ θεοσεβείας	σεμνὸν	καὶ θεοφιλὲς ἀκροατήριον· πάλαι μὲν
[10, 9]	τὸν ἴσον αὐτοῖς ἐνδίκως περιηνέχθη	κρημνόν.	Ἀλλ' οὗτος μὲν ταύτηι πηι
[10, 4]	πιστὰ καὶ ἀληθῆ καθορωμένοις, δεύτερον	ὕμνον	ἐπινίκιον πάρεστιν ἀναμέλπειν ἐναργῶς τε
[10, 4]	λοιπῶν διὰ τοῦ παντὸς οἴκου	ἄφθονον	καὶ πολὺ διάφορον τῆς καθ'
[10, 2]	προτέρων ἀπηλλαγμένοι κακῶν, ἄλλος ἄλλως	μόνον	ἀληθῆ θεὸν τὸν τῶν εὐσεβῶν
[10, 4]	ἐπέκεινα παρὰ πᾶσιν, οὐκ ἀνθρώποις	μόνον,	ἀλλ' ἤδη καὶ δυνάμεσιν οὐρανίοις
[10, 4]	βραχίονας ὑπερηφάνων συνέτριψεν, οὐ πιστοῖς	μόνον,	ἀλλὰ καὶ ἀπίστοις τῶν παλαιῶν
[10, 4]	παλαιᾶς καὶ μηκέτ' οὔσης ἐκείνης	μόνον,	ἀλλὰ καὶ τῆς εἰς ἔτι
[10, 4]	σκηνώματος δόξης σου, καὶ μὴ	μόνον	γε ὁ καθεῖς, ἀλλὰ καὶ
[10, 5]	ἐπειδὴ οἱ αὐτοὶ Χριστιανοὶ οὐ	μόνον	ἐκείνους εἰς οὓς συνέρχεσθαι ἔθος
[10, 4]	τῶν ἀνθρώπων γένος κατορωρυγμένον αὐτὸ	μόνον	ἐπιφανείς, ὡς ἂν κηροῦ διατακέντος
[10, 4]	πατροπαραδότου καταγελᾶν, ἕνα δὲ αὐτὸν	μόνον	θεὸν τὸν κοινὸν ἁπάντων καὶ
[10, 4]	τὰ ἐκτός, ὅτι μὴ ψυχὴ	μόνον	καὶ διάνοια, καὶ τὸ σῶμα
[10, 5]	ἅπερ δικαίωι ἀλλοτρίωι προσήκει, μὴ	μόνον	μὴ ἐνοχλεῖσθαι, ἀλλὰ καὶ ἀποκαθιστᾶν
[10, 4]	ἁπάντων ὁμοφροσύνης καταστησάμενος καὶ τὸν	μόνον	νεκρῶν ζωοποιὸν σύμμαχον παραλαβὼν καὶ
[10, 4]	καρποῦται λύπας, οὐ νοσοῦντας αὐτὸ	μόνον	οὐδ' ἕλκεσι δεινοῖς καὶ σεσηπόσιν
[10, 4]	χάριτος, τῶν ἀνακεκλημένων ἕκαστος ὑμνείτω	μόνον	οὐχὶ βοῶν καὶ λέγων εὐφράνθην
[10, 4]	μισοκάλου φθόνου καὶ φιλοπονήρου δαίμονος	μόνον	οὐχὶ διαρρηγνυμένου καὶ πάσας αὐτοῦ
[10, 4]	τῶν ἔνδον παρέσχεν ἀφθονίαν θέας,	μόνον	οὐχὶ καὶ τῶν ἀλλοτρίων τῆς
[10, 4]	πρὸς αὐτοῦ ψυχὰς φαρμάττοντος καὶ	μόνον	οὐχὶ νεκροῦντος ταῖς τῶν νεκρῶν
[10, 4]	οἷς μὲν τὸν ἔξωθεν αὐτὸ	μόνον	περιφράττων περίβολον, τὴν ἀπλανῆ πίστιν
[10, 4]	πόλει βασιλικοῖς χαρακτῆρσι προσεγγράφοντας, ὥστε	μόνον	τῶν ἐξ αἰῶνος Ἰησοῦν Χριστὸν
[10, 9]	χρωμένωι φιλανθρωπίαι τὸν πρὸ τούτου	χρόνον	καὶ τὸν οὐ συμπαθείας ἄξιον
[10, 4]	μεμισημένην. εἶπεν ὁ θεός σου·	χρόνον	μικρὸν ἐγκατέλιπόν σε, καὶ ἐν
[10, 4]	καὶ εἰς τὸν ἑξῆς ἅπαντα	χρόνον	ταῖς μνήμαις ἀναζωπυροῦντες, ἀτὰρ καὶ
[10, 4]	τὸν τῶν ἀσεβῶν ὀλετῆρα, τὸν	τυραννοκτόνον,	τὸν τοῦ βίου διορθωτήν, τὸν
[10, 4]	συντριβείη καὶ πάλιν ἀπώλετο τὸ	μνημόσυνον	αὐτῶν μετ' ἤχου, καὶ τὸ
[10, 2]	εἰς μακρὸν ἔτι καὶ μεῖζον	ἐκράτυνον,	ἐφοίτα δὲ καὶ εἰς πρόσωπον
[10, 4]	πέριξ ἐγκαρσίοις κατεκόσμησεν στοαῖς, εἰς	τετράγωνόν	τι σχῆμα περιφράξας τὸν τόπον,
[10, 8]	εὐγενείας βασιλικοῦ τε ἀνέκαθεν αἵματος	κοινωνὸν	γενέσθαι ἠξίωσεν τῆς τε κατὰ
[10, 4]	τῆι τῶν αἰτίων παραχωρήσας κακίαι,	ἐξὸν	ἐφ' ἕτερον ἐλθόντα, μυρίων ἄλλων
[10, 4]	σῶμα, ἐπὶ τὸ λαμπρὸν καὶ	ἔνδοξον	μεταβεβληκότος αὐτήν τε σάρκα τὴν
[10, 4]	ῥομφαίαν ἐσπάσαντο οἱ ἁμαρτωλοί, ἐνέτειναν	τόξον	αὐτῶν τοῦ καταβαλεῖν πτωχὸν καὶ
[10, 1]	μέχρι τῶν περάτων τῆς γῆς·	τόξον	συντρίψει καὶ συγκλάσει ὅπλον, καὶ
[10, 4]	ἄκρα τῆς ὅλης οἰκουμένης εἰς	ἐπήκοον	ἅπασιν ἀνθρώποις ἀναγινώσκεσθαι διαρκῶς ἐκράτυνεν;
[10, 9]	φαιδροῖς οἱ πρὶν κατηφεῖς ἀλλήλους	ἔβλεπον,	χορεῖαι δ' αὐτοῖς καὶ ὕμνοι
[10, 4]	τοῖς καθ' ὅλου κατὰ τὸ	πρέπον	κοσμήσας ἐφ' ἅπασίν τε τὸ
[10, 4]	ὁ θεός σου· χρόνον μικρὸν	ἐγκατέλιπόν	σε, καὶ ἐν ἐλέωι μεγάλωι
[10, 1]	καὶ οὐχ εὑρέθη· Ἡμέρα δὲ	λοιπὸν	ἤδη φαιδρὰ καὶ διαυγής, μηδενὸς
[10, 4]	μάλα κόσμωι παντὶ λαμπρύνας, ἤδη	λοιπὸν	καὶ ἐπὶ τὰ ἐκτὸς τοῦ
[10, 8]	προυχώρει τῶι δυσσεβεῖ τὸν τρόπον,	λοιπὸν	καὶ τὸν κατὰ πάντων ἀνακινεῖν
[10, 5]	τῶν αἰώνων. Ἀμήν. ~Φέρε δή,	λοιπὸν	καὶ τῶν βασιλικῶν διατάξεων Κωνσταντίνου
[10, 4]	διανοίας τὸν χῶρον ἀπειργασμένος, ἐνταῦθα	λοιπὸν	τῶι πανσόφωι καὶ θεοφιλεῖ τῶιδε
[10, 5]	ἐν οἷς ἐμφέρεται Καικιλιανὸν τὸν	ἐπίσκοπον	τῆς Χαρταγενησίων πόλεως παρά τινων
[10, 4]	τε ἀνθρωπόμορφον θῆρα καὶ πάντα	τρόπον	ἄγριον καθ' ἡμῶν ὑποσαλεύοντος, αὖθις
[10, 4]	αὐτῆς αὐτῶι προθέσεως κατὰ μηδένα	τρόπον	ἀπολειφθῆναι φιλονεικότερον μεγαλοφρονουμένων, τὸν μεγαλοπρεπῆ
[10, 4]	ἀναπέφανται. Ἀλλ' οἳ μὲν γιγάντων	τρόπον	θεομαχίαν ἐνστησάμενοι τοιαύτην εἰλήχασιν τὴν
[10, 4]	δορυφόρους ὑπέζευξεν· τὸν αὐτὸν δὲ	τρόπον	καὶ ταῖς παρ' ἑκάτερα τοῦ
[10, 8]	τοῦτον προυχώρει τῶι δυσσεβεῖ τὸν	τρόπον,	λοιπὸν καὶ τὸν κατὰ πάντων
[10, 1]	μὲν δὴ καθ᾿ ὃν δεδήλωται	τρόπον	πᾶν τὸ τῶν θεομισῶν γένος
[10, 5]	ὑμετέρα στερρότης δοκιμάσει ὅντινα χρὴ	τρόπον	τὴν προειρημένην δίκην ἐπιμελέστατα διευκρινῆσαι
[10, 9]	καὶ τὸν στερρὸν τοῦ δικαίου	τρόπον	φιλανθρωπίαι κερασάμενος, ἐπαμῦναι κρίνει τοῖς
[10, 1]	οὐκ ἦν, καὶ ἐζήτησα τὸν	τόπον	αὐτοῦ, καὶ οὐχ εὑρέθη· Ἡμέρα
[10, 4]	μοι ὁ τόπος, ποίησόν μοι	τόπον	ἵνα κατοικήσω, καὶ ἐρεῖς ἐν
[10, 4]	κατ' ἐχθρῶν ἵστησιν καὶ πάντα	τόπον	καὶ χώραν καὶ πόλιν, Ἑλλάδα
[10, 4]	τετράγωνόν τι σχῆμα περιφράξας τὸν	τόπον,	κίοσι πανταχόθεν ἐπαιρομέναις· ὧν τὰ
[10, 4]	ἠγάπησα εὐπρέπειαν οἴκου σου καὶ	τόπον	σκηνώματος δόξης σου, καὶ μὴ
[10, 2]	ἔνθεος ἅπασιν ἐπήνθει χαρὰ πάντα	τόπον	τὸν πρὸ μικροῦ ταῖς τῶν
[10, 9]	ἥπλωντο δ' οὖν κατὰ πάντα	τόπον	τοῦ νικητοῦ βασιλέως φιλανθρωπίας ἔμπλεοι
[10, 9]	μὲν οὖν ἄνωθεν ἐξ οὐρανοῦ	καρπὸν	εὐσεβείας ἐπάξιον τὰ τρόπαια τῆς
[10, 4]	ὑπὸ πάντων πολεμούμενος τὴν ὑπὲρ	ἄνθρωπον	ἀρετὴν ἐπεδείξατο, ὡς ἀνθεῖν ὁσημέραι
[10, 4]	ἐτίθει σύμβολα, κρήνας ἄντικρυς εἰς	πρόσωπον	ἐπισκευάζων τοῦ νεὼ πολλῶι τῶι
[10, 2]	ἐκράτυνον, ἐφοίτα δὲ καὶ εἰς	πρόσωπον	ἐπισκόποις βασιλέως γράμματα καὶ τιμαὶ
[10, 4]	ἐν θυμῶι μικρῶι ἀπέστρεψα τὸ	πρόσωπόν	μου ἀπὸ σοῦ, καὶ ἐν
[10, 4]	τὴν ἀκρόασιν παρεχομένων, ἑνὸς εἰς	πρόσωπον	τὰ πάντα ἀρίστου καὶ θεοφιλοῦς
[10, 5]	πρὸς τοῖς λοιποῖς εἰς τὸ	πρόσωπον	τῶν Χριστιανῶν δογματίζομεν, ἵνα τοὺς
[10, 4]	τὸν δεσμὸν τοῦ τραχήλου σου.	Ἆρον	κύκλωι τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ
[10, 4]	καὶ πόλιν, Ἑλλάδα τε καὶ	βάρβαρον,	βασιλικῶν οἴκων αὐτοῦ πληροῖ καὶ
[10, 4]	χρυσόν, τοτὲ δὲ δόκιμον καὶ	καθαρὸν	τὸ ἀργύριον καὶ τοὺς τιμίους
[10, 4]	συστησάμενος, νύμφην ἁγίαν καὶ νεὼν	πανίερον	ἑαυτῶι τε καὶ τῶι πατρὶ
[10, 8]	ἄντικρυς ἀναιδὴς καὶ ἀπηνέστατος, πᾶσαν	ἥμερον	ὑπερεξάγων φύσιν, ἐφ' ὧι καὶ
[10, 4]	τῆς αὐτοῦ σκέπης καλυπτομένους, εἰς	φανερὸν	ἀγαγὼν καὶ ταῖς τοῦ πατρὸς
[10, 5]	ἡσυχίαι τῶν ἡμετέρων καιρῶν γίνεσθαι	φανερόν	ἐστιν, ὅπως ἐξουσίαν ἕκαστος ἔχηι
[10, 4]	αἰτίων παραχωρήσας κακίαι, ἐξὸν ἐφ'	ἕτερον	ἐλθόντα, μυρίων ἄλλων εὐπορουμένων τῆι
[10, 5]	δυνατώτατα παρασχεῖν ὀφείλεις, ὅπως τὸ	ἡμέτερον	κέλευσμα τὴν ταχίστην παραπληρωθῆι, ὅπως
[10, 4]	καὶ κρίσει τοῦ πατρὸς τὸν	ὑμέτερον	λαχόντα λαόν, ὡς ἂν θεραπευτὴν
[10, 4]	προθέσεως κατὰ μηδένα τρόπον ἀπολειφθῆναι	φιλονεικότερον	μεγαλοφρονουμένων, τὸν μεγαλοπρεπῆ τόνδε θεοῦ
[10, 5]	πλῆθος λαοῦ, ὄχλον ἐπὶ τὸ	φαυλότερον	ἐπιμένοντα εὑρίσκεσθαι ὡς ἂν εἰ
[10, 5]	ἑαυτῶν ἐξήνεγκαν ἢ καὶ μὴ	πρότερον	ἁπάντων τῶν ὀφειλόντων ζητηθῆναι ἀκριβῶς
[10, 5]	αὐτοῖς, περὶ ὧν καὶ τοῖς	πρότερον	δοθεῖσιν πρὸς τὴν σὴν καθοσίωσιν
[10, 5]	ταῦτα ἅπερ αἱ αὐταὶ ἐκκλησίαι	πρότερον	ἐσχήκεσαν, τῶι δικαίωι αὐτῶν ἀποκατασταθῆναι.
[10, 4]	ὅτι μὴ τὴν ψυχὴν κατανυγεὶς	πρότερον	μνήμηι τῆς τε πρὶν ἐρημίας
[10, 5]	Χρήστωι ἐπισκόπωι Συρακουσίων. ἤδη μὲν	πρότερον,	ὅτε φαύλως καὶ ἐνδιαστρόφως τινὲς
[10, 5]	τόπους αὐτῶν, εἰς οὓς τὸ	πρότερον	συνέρχεσθαι ἔθος ἦν αὐτοῖς, περὶ
[10, 4]	τὸν δὲ τῶν ἀγαθῶν ἡμῖν	δεύτερον	αἴτιον τὸν τῆς θεογνωσίας εἰσηγητήν,
[10, 4]	παραδεδομένα πιστὰ καὶ ἀληθῆ καθορωμένοις,	δεύτερον	ὕμνον ἐπινίκιον πάρεστιν ἀναμέλπειν ἐναργῶς
[10, 5]	πόλεσιν ἢ καὶ ἄλλοις τόποις	διέφερον	καὶ κατέχοιντο νῦν ἢ ὑπὸ
[10, 5]	τῶι δικαίωι τῶν αὐτῶν ἐκκλησιῶν	διέφερον,	σύμπαντα αὐταῖς ἀποκατασταθῆναι ὡς τάχιστα,
[10, 9]	δὴ τῶι φιλαγάθωι μίξας τὸ	μισοπόνηρον	ὁ τῶν ἀγαθῶν ἀρωγὸς πρόεισιν
[10, 8]	ὅλως πώποτε τὴν ἀρχὴν αὐτοῦ	λυπηρὸν	διαθεμένους, ἠρέμα τέως καὶ ἡσυχῆι
[10, 4]	τὴν μάνδραν ἀνίστη τοῦ καταισχῦναι	ἐχθρὸν	καὶ ἐκδικητὴν καὶ ὡς ἂν
[10, 2]	γένοιτ᾿ ἂν κατὰ τὸν προσήκοντα	καιρὸν	τοῦ λόγου, ὥσπερ ἐν ἱερᾷ
[10, 3]	τὸν τῶν ἀγαθῶν παραίτιον θεὸν	ἐγέραιρον.	Ἐκίνει δὲ καὶ λόγους ἅπας
[10, 9]	εὐσεβῆ βασιλέα παισὶν ἅμα θεοφιλέσιν	ἐγέραιρον,	κακῶν δ' ἀμνηστία παλαιῶν ἦν
[10, 2]	αὖθις ἐκ βάθρων εἰς ὕψος	ἄπειρον	ἐγειρομένους καὶ πολὺ κρείττονα τὴν
[10, 4]	σου καὶ τὰ θεμέλιά σου	σάπφειρον	καὶ τὰς ἐπάλξεις σου ἴασπιν
[10, 4]	ἀπὸ ξύλου περιέφραττε δικτύοις εἰς	ἄκρον	ἐντέχνου λεπτουργίας ἐξησκημένοις, ὡς θαυμάσιον
[10, 2]	ἐκ θεοῦ μεγαλοδωρεᾶς ἡμῖν εἰς	μακρὸν	ἔτι καὶ μεῖζον ἐκράτυνον, ἐφοίτα
[10, 4]	ἐρημώσεως, οὐ παριδὼν τὸ πτῶμα	νεκρόν,	πρώτιστα πάντων παρακλήσεσιν καὶ λιταῖς
[10, 4]	εἶπεν ὁ θεός σου· χρόνον	μικρὸν	ἐγκατέλιπόν σε, καὶ ἐν ἐλέωι
[10, 4]	παντὸς οἴκου ἄφθονον καὶ πολὺ	διάφορον	τῆς καθ' ἕκαστον ἀληθείας τὸ
[10, 4]	ῥυπῶν ἐνεδύσατο σῶμα, ἐπὶ τὸ	λαμπρὸν	καὶ ἔνδοξον μεταβεβληκότος αὐτήν τε
[10, 4]	εἰς τὴν τοῦ οὐρανοῦ κάτοψιν,	λαμπρὸν	καὶ ταῖς τοῦ φωτὸς ἀκτῖσιν
[10, 4]	βασιλικὸν ἐξ ἁπάντων οἶκον ἐπισκευάζεται	λαμπρὸν	καὶ φωτὸς ἔμπλεω τά τε
[10, 4]	διδασκαλίαις ἐξεκάθηρέν τε καὶ ἀπέσμηξεν,	λαμπρόν	τε καὶ διαυγῆ τῆς πάντων
[10, 9]	σώφρονα συναγαγὼν λογισμὸν καὶ τὸν	στερρὸν	τοῦ δικαίου τρόπον φιλανθρωπίαι κερασάμενος,
[10, 4]	ἀπὸ ξύλου δικτυωτοῖς ἐς τὸ	σύμμετρον	ἥκουσι μήκους περικλείσας, μέσον αἴθριον
[10, 4]	τρεῖς πύλας ὑφ' ἓν καταθεὶς	πλευρόν,	ὧν πολὺ τὰς παρ' ἑκάτερα
[10, 5]	ἀποκαταστήσωσι, καὶ εἴ τινες κατὰ	δῶρον	τυγχάνουσιν εἰληφότες, τοὺς αὐτοὺς τόπους
[10, 4]	δ' οὖν πολὺ μείζονα τὸν	χῶρον	ἅπαντα περιλαβών, τὸν μὲν ἔξωθεν
[10, 4]	τῆς πάντων ὑμῶν διανοίας τὸν	χῶρον	ἀπειργασμένος, ἐνταῦθα λοιπὸν τῶι πανσόφωι
[10, 4]	καὶ σέβοιτο. Τὸν δὲ ὑπερουράνιον	χῶρον	καὶ τὰ ἐκεῖσε τῶν τῆιδε
[10, 4]	ὁρωμένου, τὴν φύσιν ἐμφερῆ συνεστήσατο,	χῶρον	μὲν τόνδε, ὅ τι καὶ
[10, 5]	σαφέστατον εἶναι τὸ πρόσ ταγμα,	σπούδασον,	εἴτε κῆποι εἴτε οἰκίαι εἶθ'
[10, 4]	τὸ σύμμετρον ἥκουσι μήκους περικλείσας,	μέσον	αἴθριον ἠφίει εἰς τὴν τοῦ
[10, 4]	συνεζευγμένους καὶ ταῖς ἐπὶ τὸν	μέσον	οἶκον εἰσβολαῖς ἡνωμένους· ἃ καὶ
[10, 4]	ἀπολώλεκας στενός μοι ὁ τόπος,	ποίησόν	μοι τόπον ἵνα κατοικήσω, καὶ
[10, 5]	ἡμέρας ἐπὶ τῶι προειρημένωι τόπωι	ἀπάντησον,	ὡς ἂν διά τε τῆς
[10, 9]	ἀσεβείας μετελθὼν ὁδόν, ἐπὶ τὸν	ἴσον	αὐτοῖς ἐνδίκως περιηνέχθη κρημνόν. Ἀλλ'
[10, 4]	ἐκτίναξαι τὸν χοῦν καὶ ἀνάστηθι.	Κάθισον,	ἔκλυσαι τὸν δεσμὸν τοῦ τραχήλου
[10, 4]	ἡμῶν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν, ὅτι καθ'	ὅσον	ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν, ἐμάκρυνεν
[10, 4]	μετ' αὐτὸν δευτερεύουσιν ἀναλόγως, καθ'	ὅσον	ἕκαστος χωρεῖ, Χριστοῦ δυνάμεως καὶ
[10, 4]	καταβληθεῖσα, πτῶμα ἐξαίσιον καταπέπτωκεν, ὡς	ὅσον	οὐδ' ἐπὶ λίθωι λίθον τῆς
[10, 4]	ἐπιβαίνειν ἁγίων, διαλαβὼν δὲ πλεῖστον	ὅσον	τὸ μεταξὺ τοῦ τε νεὼ
[10, 7]	τὸ θεῖον λατρείαν ποιουμένων πλεῖστον	ὅσον	τοῖς κοινοῖς πράγμασι συνοίσειν δοκεῖ.
[10, 6]	ἐπιχορηγηθῆναι τι, ἔδωκα γράμματα πρὸς	Οὖρσον	τὸν διασημότατον καθολικὸν τῆς Ἀφρικῆς
[10, 6]	ἀποσταλὲν ταῦτα τὰ χρήματα διαδοθῆναι	κέλευσον.	Εἰ δ' ἄρα πρὸς τὸ
[10, 4]	πέπαυται, τοτὲ μὲν διαυγῆ τὸν	χρυσόν,	τοτὲ δὲ δόκιμον καὶ καθαρὸν
[10, 3]	γεγηθότι νῷ καὶ ψυχῇ τὸν	τῶν	ἀγαθῶν παραίτιον θεὸν ἐγέραιρον. Ἐκίνει
[10, 4]	φίλοι θεοῦ καὶ ἱερεῖς οἱ	τὸν	ἅγιον ποδήρη καὶ τὸν οὐράνιον
[10, 4]	φαιδρᾶς ταύτης καὶ λαμπροτάτης ἡμέρας	τὸν	αἴτιον καὶ πανηγυριάρχην νύκτωρ καὶ
[10, 4]	τὸ ὄνομα αὐτῶν ἐξήλειπται εἰς	τὸν	αἰῶνα καὶ εἰς τὸν αἰῶνα
[10, 4]	ἀποκτείναντι βασιλεῖς κραταιούς, ὅτι εἰς	τὸν	αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· ὅτι
[10, 4]	ποιοῦντι θαυμάσια μόνῳ, ὅτι εἰς	τὸν	αἰῶνα τὸ ἔλεος αὐτοῦ· τῷ
[10, 4]	εἰς τὸν αἰῶνα καὶ εἰς	τὸν	αἰῶνα τοῦ αἰῶνος, ὅτι δὴ
[10, 8]	μὲν ἐκ τοῦ φανεροῦ διὰ	τὸν	ἀπὸ τοῦ κρείττονος φόβον, λάθρα
[10, 4]	τῆς ἀληθοῦς εὐσεβείας διδάσκαλον, τὸν	τῶν	ἀσεβῶν ὀλετῆρα, τὸν τυραννοκτόνον, τὸν
[10, 4]	βασιλίδι ταύτηι τοὺς δορυφόρους ὑπέζευξεν·	τὸν	αὐτὸν δὲ τρόπον καὶ ταῖς
[10, 4]	ἀρχόντων διατάξεσιν ἀφιέντος καὶ προσέτι	τὸν	αὐτοῦ θάνατον ἐξερευγομένου καὶ τοῖς
[10, 8]	καὶ σωτῆρα τοῖς πᾶσιν ἐξέλαμψεν,	τὸν	αὐτοῦ θεράποντα Κωνσταντῖνον ὑψηλῶι βραχίονι
[10, 4]	ἐμβιβάζων· τοὺς δ' ἤδη ἀμφὶ	τὸν	βασίλειον οἶκον ἑκατέρωσε παραζεύγνυσιν, ἔτι
[10, 8]	ἀπαριθμεῖσθαι ἢ τοὺς ἐπὶ τοῖς	τὸν	βίον μεταλλάττουσιν νεωτερισμοὺς αὐτοῦ, δι'
[10, 4]	οὐκέτ᾿ ἀκοαῖς οὐδὲ λόγων φήμαις	τὸν	βραχίονα τὸν ὑψηλὸν τήν τε
[10, 9]	κατὰ τῶν ἀσεβῶν παρεῖχε νίκης,	τὸν	δ' ἀλιτήριον αὐτοῖς συμβούλοις ἅπασιν
[10, 4]	τὸν περὶ αὐτὰς κόσμον καταποικίλλων.	Τὸν	δὲ βασίλειον οἶκον πλουσιωτέραις ἤδη
[10, 4]	τούτοις ἀνευφημοῦντες μή ποτε διαλείποιμεν·	τὸν	δὲ τῶν ἀγαθῶν ἡμῖν δεύτερον
[10, 4]	αὐτῶι τιμῶιτό τε καὶ σέβοιτο.	Τὸν	δὲ ὑπερουράνιον χῶρον καὶ τὰ
[10, 1]	εὐχόμεθα. Ἅμα δὲ εὐχαῖς καὶ	τὸν	δέκατον ἐν τούτῳ τοῖς προδιεξοδευθεῖσιν
[10, 4]	χοῦν καὶ ἀνάστηθι. Κάθισον, ἔκλυσαι	τὸν	δεσμὸν τοῦ τραχήλου σου. Ἆρον
[10, 6]	τι, ἔδωκα γράμματα πρὸς Οὖρσον	τὸν	διασημότατον καθολικὸν τῆς Ἀφρικῆς καὶ
[10, 4]	πάντων ὑμῶν καθορῶντι ναὸν καὶ	τὸν	ἐκ ζώντων λίθων καὶ βεβηκότων
[10, 4]	ἡμᾶς ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς,	τὸν	ἐμπιμπλῶντα ἐν ἀγαθοῖς τὴν ἐπιθυμίαν
[10, 4]	κέκριται παρ' αὐτῶι τῶι θεολογουμένωι	τὸν	ἔμψυχον πάντων ὑμῶν καθορῶντι ναὸν
[10, 4]	ἐκκλησίας ἱδρύσατο. Τοῦτον δὴ οὖν	τὸν	ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἐπεσκευασμένον ζῶντος
[10, 4]	Ταῦτα καὶ νῦν καὶ εἰς	τὸν	ἑξῆς ἅπαντα χρόνον ταῖς μνήμαις
[10, 4]	διήιρει τὰς δυνάμεις, οἷς μὲν	τὸν	ἔξωθεν αὐτὸ μόνον περιφράττων περίβολον,
[10, 4]	πολυτελῆ καὶ πράξεις ἐπιδεδειγμένε, ᾧ	τὸν	ἐπὶ γῆς οἶκον αὐτὸς ὁ
[10, 5]	ἀπεστάλησαν, ἐν οἷς ἐμφέρεται Καικιλιανὸν	τὸν	ἐπίσκοπον τῆς Χαρταγενησίων πόλεως παρά
[10, 8]	ἐπιβουλῆς τρόπους, ὡς ἂν κακοῖς	τὸν	εὐεργέτην ἀμείψοιτο. τὰ μὲν οὖν
[10, 4]	τοσούτων ἡμῖν ἀγαθῶν παραίτιον ἀνευφημοῦντες,	τὸν	εὐιλατεύοντα πάσαις ταῖς ἀνομίαις ἡμῶν,
[10, 9]	ὅτι δὴ τοῦτ' ἐδιδάχθησαν, κἄπειτα	τὸν	εὐσεβῆ βασιλέα παισὶν ἅμα θεοφιλέσιν
[10, 2]	ἄλλως μόνον ἀληθῆ θεὸν τὸν	τῶν	εὐσεβῶν ὑπέρμαχον ὡμολόγει· μάλιστα δ᾿
[10, 1]	ἐναργῶς εἰς ἡμᾶς πεπληρωμένοις χαίροντες,	τὸν	ἐφεξῆς συνείρωμεν λόγον. Ἠφάνιστο μὲν
[10, 4]	τῶν ἐξ αἰῶνος Ἰησοῦν Χριστὸν	τὸν	ἡμῶν σωτῆρα καὶ πρὸς αὐτῶν
[10, 4]	τυραννοκτόνον, τὸν τοῦ βίου διορθωτήν,	τὸν	ἡμῶν τῶν ἀπεγνωσμένων σωτῆρα Ἰησοῦν
[10, 8]	διαρρήδην δὲ μανεὶς τὰς φρένας,	τὸν	θεὸν αὐτὸν οἷα δὴ Κωνσταντίνου
[10, 8]	τούτων καθιστὰς ὑπὲρ αὐτοῦ πρὸς	τὸν	θεὸν εὐχῆς, ἣν ὑπὲρ ἁπάντων
[10, 8]	βασιλέως πάντα πράττειν ἡμᾶς καὶ	τὸν	θεὸν ἱλεοῦσθαι πέπειστο· ἔνθεν ὡρμᾶτο
[10, 8]	πέπειστο· ἔνθεν ὡρμᾶτο καθ' ἡμῶν	τὸν	θυμὸν ἐπισκήπτειν. Καὶ δῆτα τῶν
[10, 9]	τῆς ἀσεβείας μετελθὼν ὁδόν, ἐπὶ	τὸν	ἴσον αὐτοῖς ἐνδίκως περιηνέχθη κρημνόν.
[10, 4]	εὐιλατεύοντα πάσαις ταῖς ἀνομίαις ἡμῶν,	τὸν	ἰώμενον πάσας τὰς νόσους ἡμῶν,
[10, 8]	δυσσεβεῖ τὸν τρόπον, λοιπὸν καὶ	τὸν	κατὰ πάντων ἀνακινεῖν διωγμὸν ἐπὶ
[10, 4]	κατ' αὐτοῦ λίθους προσαράττοντος καὶ	τὸν	κατὰ τῶν ἀμυνομένων θυμὸν ἐπὶ
[10, 4]	ἕνα δὲ αὐτὸν μόνον θεὸν	τὸν	κοινὸν ἁπάντων καὶ ἑαυτῶν εὐεργέτην
[10, 6]	μὴ καθεστώσης διανοίας τυγχάνοντας ἀνθρώπους	τὸν	λαὸν τῆς ἁγιωτάτης καὶ καθολικῆς
[10, 4]	ἰδοὺ ἐγὼ ἑτοιμάζω σοι ἄνθρακα	τὸν	λίθον σου καὶ τὰ θεμέλιά
[10, 4]	οὖν καὶ ὅδε Χριστὸν ὅλον,	τὸν	λόγον, τὴν σοφίαν, τὸ φῶς
[10, 4]	ἰώμενον πάσας τὰς νόσους ἡμῶν,	τὸν	λυτρούμενον ἐκ φθορᾶς τὴν ζωὴν
[10, 4]	μηδένα τρόπον ἀπολειφθῆναι φιλονεικότερον μεγαλοφρονουμένων,	τὸν	μεγαλοπρεπῆ τόνδε θεοῦ τοῦ ὑψίστου
[10, 4]	εὐπαγεῖς τῶν ψυχῶν λίθους ἐγκρίνας,	τὸν	μέγαν καὶ βασιλικὸν ἐξ ἁπάντων
[10, 4]	μείζονα τὸν χῶρον ἅπαντα περιλαβών,	τὸν	μὲν ἔξωθεν ὠχυροῦτο περίβολον τῶι
[10, 4]	ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Καὶ	τὸν	μὲν τῶν ὅλων πατέρα τούτοις
[10, 4]	βασιλείωι συνεζευγμένους καὶ ταῖς ἐπὶ	τὸν	μέσον οἶκον εἰσβολαῖς ἡνωμένους· ἃ
[10, 4]	ὑμῶν ἁπάντων ὁμοφροσύνης καταστησάμενος καὶ	τὸν	μόνον νεκρῶν ζωοποιὸν σύμμαχον παραλαβὼν
[10, 4]	καὶ ὑποφήτην αὐτὸς ἑαυτοῦ κατετάξατο,	τὸν	νέον Ἀαρὼν ἢ Μελχισεδεκ ἀφωμοιωμένον
[10, 4]	μαρτυρία; ἀλλὰ γὰρ ὧδε καὶ	τὸν	νεὼν ἐπιτελέσας θρόνοις τε τοῖς
[10, 4]	τοῖς ἐνδοτάτω προπύλοις τὰς ἐπὶ	τὸν	νεὼν παρόδους ἀναπεπταμένας ἐποίει, ὑπὸ
[10, 4]	ὁ εἰρηνικώτατος ἡμῶν Σολομὼν ὁ	τὸν	νεὼν τοῦ θεοῦ δειμάμενος ἀπειργάζετο,
[10, 4]	μόνηι τῆι τῶν ἔξωθεν φαντασίαι	τὸν	νοῦν προσανέχουσιν· θαυμάτων δὲ θαυμασιώτερα
[10, 4]	διαρκῶν, οἷς δὲ τὰς ἐπὶ	τὸν	οἶκον ἐπιτρέπων εἰσόδους, θυραυλεῖν καὶ
[10, 9]	τὸν πρὸ τούτου χρόνον καὶ	τὸν	οὐ συμπαθείας ἄξιον ἐλεοῦντι, τῶι
[10, 4]	ψυχή, ἀρχῆθεν οὕτω γεγενημένη, οἵα	τὸν	οὐράνιον λόγον ἀγαλματοφορεῖν· ἀλλὰ γὰρ
[10, 4]	οἱ τὸν ἅγιον ποδήρη καὶ	τὸν	οὐράνιον τῆς δόξης στέφανον τό
[10, 9]	κατὰ πόλεις ὁμοῦ καὶ ἀγροὺς	τὸν	παμβασιλέα θεὸν πρώτιστα πάντων, ὅτι
[10, 4]	ἑνὸς καὶ μόνου θεοῦ δοξολογίας	τὸν	πάντα νεὼν κατακοσμῶν, Χριστοῦ δὲ
[10, 4]	πάντων παρακλήσεσιν καὶ λιταῖς ἵλεω	τὸν	πατέρα μετὰ τῆς κοινῆς ὑμῶν
[10, 4]	μέγας ἡμῶν ἀρχιερεὺς ὅσα βλέπει	τὸν	πατέρα ποιοῦντα, ταῦτα, φησίν, ὁμοίως
[10, 4]	ταῖς ἀπὸ ξύλου λεπτουργίαις καὶ	τὸν	περὶ αὐτὰς κόσμον καταποικίλλων. Τὸν
[10, 4]	πύλας σου λίθους κρυστάλλου καὶ	τὸν	περίβολόν σου λίθους ἐκλεκτοὺς καὶ
[10, 2]	ἅπασιν ἐπήνθει χαρὰ πάντα τόπον	τὸν	πρὸ μικροῦ ταῖς τῶν τυράννων
[10, 9]	Μόνηι γὰρ αὐτῶι χρωμένωι φιλανθρωπίαι	τὸν	πρὸ τούτου χρόνον καὶ τὸν
[10, 4]	τοῦ παντὸς νεὼ στοαῖς τὸν	τῶν	προπύλων ἀριθμὸν διατάξας, ἄνωθεν ἐπὶ
[10, 2]	ἀπὸ τρόπου γένοιτ᾿ ἂν κατὰ	τὸν	προσήκοντα καιρὸν τοῦ λόγου, ὥσπερ
[10, 4]	αὐτὸς ὡς ἂν ἐπὶ διδάσκαλον	τὸν	πρῶτον καθαροῖς νοὸς ὄμμασιν ἀφορῶν,
[10, 4]	δὴ οὖν ἐξέστω μόνωι μετὰ	τὸν	πρῶτον καὶ μέγιστον ἀρχιερέα, εἰ
[10, 9]	τὸν σώφρονα συναγαγὼν λογισμὸν καὶ	τὸν	στερρὸν τοῦ δικαίου τρόπον φιλανθρωπίαι
[10, 4]	ἐκ φθορᾶς τὴν ζωὴν ἡμῶν,	τὸν	στεφανοῦντα ἡμᾶς ἐν ἐλέει καὶ
[10, 4]	ἐπὶ γῆς οἶκον αὐτὸς ὁ	τὸν	σύμπαντα κόσμον περιέχων θεὸς δείμασθαι
[10, 4]	τὸ ἔργον ἐγείρας, εἶτα δὲ	τὸν	σύμπαντα λαὸν προθυμίαι ῥώσας καὶ
[10, 4]	ἀρρήτοις καὶ ἀνεπιλογίστοις ἡμῖν θεολογίαις	τὸν	σφῶν ποιητὴν καὶ πανηγεμόνα τῶν
[10, 9]	βασιλεὺς ὁ τῶι θεῶι φίλος	τὸν	σώφρονα συναγαγὼν λογισμὸν καὶ τὸν
[10, 4]	καὶ τὴν νυμφικὴν ἀναλαβοῦσα στολὴν	τόν	τε τῆς εὐπρεπείας περιθεμένη στέφανον
[10, 1]	εἰκότως δ᾿ ἐν ἀριθμῷ τελείῳ	τὸν	τέλειον ἐνταῦθα καὶ πανηγυρικὸν τῆς
[10, 4]	αἴτιον τὸν τῆς θεογνωσίας εἰσηγητήν,	τὸν	τῆς ἀληθοῦς εὐσεβείας διδάσκαλον, τὸν
[10, 4]	τῶν ἀγαθῶν ἡμῖν δεύτερον αἴτιον	τὸν	τῆς θεογνωσίας εἰσηγητήν, τὸν τῆς
[10, 1]	ἰδοὺ οὐκ ἦν, καὶ ἐζήτησα	τὸν	τόπον αὐτοῦ, καὶ οὐχ εὑρέθη·
[10, 4]	εἰς τετράγωνόν τι σχῆμα περιφράξας	τὸν	τόπον, κίοσι πανταχόθεν ἐπαιρομέναις· ὧν
[10, 4]	ψυχῆι μὴ διαλίπωμεν ἐξομολογούμενοι καὶ	τὸν	τοσούτων ἡμῖν ἀγαθῶν παραίτιον ἀνευφημοῦντες,
[10, 4]	τῶν ἀσεβῶν ὀλετῆρα, τὸν τυραννοκτόνον,	τὸν	τοῦ βίου διορθωτήν, τὸν ἡμῶν
[10, 8]	ταῦτα τοῦτον προυχώρει τῶι δυσσεβεῖ	τὸν	τρόπον, λοιπὸν καὶ τὸν κατὰ
[10, 4]	διδάσκαλον, τὸν τῶν ἀσεβῶν ὀλετῆρα,	τὸν	τυραννοκτόνον, τὸν τοῦ βίου διορθωτήν,
[10, 3]	εὐχαριστίας γεγηθότι νῷ καὶ ψυχῇ	τὸν	τῶν ἀγαθῶν παραίτιον θεὸν ἐγέραιρον.
[10, 4]	τὸν τῆς ἀληθοῦς εὐσεβείας διδάσκαλον,	τὸν	τῶν ἀσεβῶν ὀλετῆρα, τὸν τυραννοκτόνον,
[10, 2]	ἄλλος ἄλλως μόνον ἀληθῆ θεὸν	τὸν	τῶν εὐσεβῶν ὑπέρμαχον ὡμολόγει· μάλιστα
[10, 4]	ἑκάτερα τοῦ παντὸς νεὼ στοαῖς	τὸν	τῶν προπύλων ἀριθμὸν διατάξας, ἄνωθεν
[10, 4]	κλήρωι καὶ κρίσει τοῦ πατρὸς	τὸν	ὑμέτερον λαχόντα λαόν, ὡς ἂν
[10, 4]	ποιμένος αὐτῆς καὶ δεσπότου ἅπαξ	τὸν	ὑπὲρ αὐτῆς θάνατον καταδεξαμένου καὶ
[10, 4]	οὐδὲ λόγων φήμαις τὸν βραχίονα	τὸν	ὑψηλὸν τήν τε οὐράνιον δεξιὰν
[10, 4]	ἔνδυσαι τὴν δόξαν σου· ἐκτίναξαι	τὸν	χοῦν καὶ ἀνάστηθι. Κάθισον, ἔκλυσαι
[10, 2]	μάλιστα δ᾿ ἡμῖν τοῖς ἐπὶ	τὸν	Χριστὸν τοῦ θεοῦ τὰς ἐλπίδας
[10, 4]	δεῦρο πέπαυται, τοτὲ μὲν διαυγῆ	τὸν	χρυσόν, τοτὲ δὲ δόκιμον καὶ
[10, 4]	Ταύτηι δ' οὖν πολὺ μείζονα	τὸν	χῶρον ἅπαντα περιλαβών, τὸν μὲν
[10, 4]	διαυγῆ τῆς πάντων ὑμῶν διανοίας	τὸν	χῶρον ἀπειργασμένος, ἐνταῦθα λοιπὸν τῶι
[10, 1]	Ἅμα δὲ εὐχαῖς καὶ τὸν	δέκατον	ἐν τούτῳ τοῖς προδιεξοδευθεῖσιν τῆς
[10, 4]	τὸ θεοείκελον δεδωρημένος, ἄφθαρτον φύσιν,	ἀσώματον,	λογικήν, πάσης γεώδους ὕλης ἀλλοτρίαν,
[10, 4]	ἀφιέντος καὶ προσέτι τὸν αὐτοῦ	θάνατον	ἐξερευγομένου καὶ τοῖς ἰώδεσι καὶ
[10, 4]	τοσοῦτον κρατεῖ καὶ στρατηγεῖ μετὰ	θάνατον	καὶ τρόπαια κατ' ἐχθρῶν ἵστησιν
[10, 4]	δεσπότου ἅπαξ τὸν ὑπὲρ αὐτῆς	θάνατον	καταδεξαμένου καὶ μετὰ τὸ πάθος,
[10, 4]	τὰς εἰκόνας, ὡς ἔνι μάλιστα	δυνατόν,	εἰς τὸ ὁμοιότατον δημιουργῶν ἀπειργάσατο,
[10, 4]	ἔνι μάλιστα δυνατόν, εἰς τὸ	ὁμοιότατον	δημιουργῶν ἀπειργάσατο, οὐδὲν ἐκείνωι καταλιπὼν
[10, 6]	ἔδωκα γράμματα πρὸς Οὖρσον τὸν	διασημότατον	καθολικὸν τῆς Ἀφρικῆς καὶ ἐδήλωσα
[10, 8]	τῶι πανευεργέτηι, πόλεμον δυσαγῆ καὶ	δεινότατον	πρὸς αὐτὸν ἐκφέρει, οὐ φύσεως
[10, 4]	τοῦ παντὸς περιτειχίσματι, ὡς ἂν	ἀσφαλέστατον	εἴη τοῦ παντὸς ἕρκος· πρόπυλον
[10, 5]	σὴ ταύτης ἡμῶν τῆς κελεύσεως	σαφέστατον	εἶναι τὸ πρόσ ταγμα, σπούδασον,
[10, 9]	πρυτανευθέντων ἀγαθῶν αὐτοῖς ἠισθημένως τὸ	φιλάρετον	καὶ θεοφιλὲς τό τε πρὸς
[10, 4]	τούτου καὶ θεοπρεπεῖ νύμφῃ γέρας	ἐξαίρετον	δεδώρηται, εἴτε τις νέον σε
[10, 7]	σύμπασι τοῖς τῶν ἀνθρώπων πράγμασιν	ἐξαίρετον	εὐδαιμονίαν παρεσχηκέναι, τῶν θείων εὐεργεσιῶν
[10, 9]	τὰ κατ' αὐτὸν ἤλαυνεν, οὐκέτ'	ἀνεκτὸν	εἶναι λογισάμενος βασιλεὺς ὁ τῶι
[10, 4]	τοῦτον ἑνὶ μόνωι τῶν ἴσων	ἐφικτόν,	τῶιδε τῶι προκαθημένωι τῆσδε τῆς
[10, 9]	κύκλωι κατὰ θάτερα τῆς οἰκουμένης	ἄρκτον	τε ὁμοῦ καὶ μεσημβρίαν εἰς
[10, 9]	καὶ εὐχάριστον δι' ὧν εἰς	προῦπτον	ἅπασιν ἀνθρώποις παρέσχον ὁρᾶν, ἐπεδείξαντο.
[10, 4]	κατὰ πάντα τὸ θεοείκελον δεδωρημένος,	ἄφθαρτον	φύσιν, ἀσώματον, λογικήν, πάσης γεώδους
[10, 4]	πείραι μὲν καὶ χρόνου μήκει	ἕκαστον	ἀκριβῶς ἐξητακότι σπουδῆι τε τῆι
[10, 4]	καὶ πολὺ διάφορον τῆς καθ'	ἕκαστον	ἀληθείας τὸ σαφὲς καὶ φωτεινὸν
[10, 4]	πυρὸς ἐκάθισέν τε ἐφ' ἕνα	ἕκαστον	αὐτῶν. Ἀλλ' ἐν μὲν τῶι
[10, 5]	ἐσχηκέναι γινώσκονται διαφέροντας οὐ πρὸς	ἕκαστον	αὐτῶν, ἀλλὰ πρὸς τὸ δίκαιον
[10, 5]	τημελεῖν κατὰ τὴν αὐτοῦ προαίρεσιν	ἕκαστον,	κεκελεύκειμεν τοῖς τε Χριστιανοῖς τῆς
[10, 8]	παρθένοις τε κόραις ἐμπαροινῶν τὴν	ἀκόλαστον	τῆς αὐτοῦ ψυχῆς ἐπιθυμίαν ἐπλήρου-
[10, 4]	μόνωι μετὰ τὸν πρῶτον καὶ	μέγιστον	ἀρχιερέα, εἰ μὴ τὰ πρῶτα,
[10, 4]	ζῶντος θεοῦ ζῶντα ναόν, τὸ	μέγιστον	καὶ ἀληθεῖ λόγωι θεοπρεπὲς ἱερεῖόν
[10, 4]	καταγραφῆς ἐδιδάσκετο. Θαῦμα μὲν οὖν	μέγιστον	τοῦτο καὶ πέρα πάσης ἐκπλήξεως,
[10, 9]	τυράννωι ταλαιπωρουμένοις, καὶ τό γε	πλεῖστον	ἀνθρώπων γένος, βραχεῖς λυμεῶνας ἐκποδὼν
[10, 4]	ἔνδον ἐπιβαίνειν ἁγίων, διαλαβὼν δὲ	πλεῖστον	ὅσον τὸ μεταξὺ τοῦ τε
[10, 7]	περὶ τὸ θεῖον λατρείαν ποιουμένων	πλεῖστον	ὅσον τοῖς κοινοῖς πράγμασι συνοίσειν
[10, 4]	παρ' αὐτοῦ βραβεύων ἀρραγῆ καὶ	ἄσειστον	αἰωνίαν εἰρήνην ἐν Χριστῶι Ἰησοῦ
[10, 4]	προσχώματι τὴν ἀθλίαν κατορύξαντες, εἰς	ἀνέλπιστον	πάσης περιέτρεψαν σωτηρίας· ἀλλ' ὅ
[10, 9]	πρὸς τὸ θεῖον εὐσεβὲς καὶ	εὐχάριστον	δι' ὧν εἰς προῦπτον ἅπασιν
[10, 4]	Ταύτηι δ' οὖν καὶ ὅδε	Χριστὸν	ὅλον, τὸν λόγον, τὴν σοφίαν,
[10, 4]	ἁπάντων καὶ ἑαυτῶν εὐεργέτην γνωρίζειν	Χριστόν	τε τοῦ θεοῦ παῖδα παμβασιλέα
[10, 4]	μόνον τῶν ἐξ αἰῶνος Ἰησοῦν	Χριστὸν	τὸν ἡμῶν σωτῆρα καὶ πρὸς
[10, 2]	δ᾿ ἡμῖν τοῖς ἐπὶ τὸν	Χριστὸν	τοῦ θεοῦ τὰς ἐλπίδας ἀνηρτημένοις
[10, 9]	γνώμην. Ἀθρόως δῆτα καὶ λόγου	θᾶττον	οἱ μὲν χθὲς καὶ πρὸ
[10, 8]	συμβασιλεῖ παρεῖχεν τὴν ἐξουσίαν, οὐκ	ἔλαττον	μέρος τῶν ὑπὸ Ῥωμαίους ἐθνῶν
[10, 4]	τοιοῦτος καὶ μέγας λεώς, οὐδὲν	κρεῖττον	φέρειν οἰκοδόμημα διαρκῶν, οἷς δὲ
[10, 4]	ἀναλωμάτων χρώμενος· ἔνθα μοι δοκῶ	περιττὸν	εἶναι τοῦ δομήματος μήκη τε
[10, 4]	ταύτηι τοὺς δορυφόρους ὑπέζευξεν· τὸν	αὐτὸν	δὲ τρόπον καὶ ταῖς παρ'
[10, 4]	Χριστὸς ἐν δὲ τοῖς μετ'	αὐτὸν	δευτερεύουσιν ἀναλόγως, καθ' ὅσον ἕκαστος
[10, 8]	πόλεμον δυσαγῆ καὶ δεινότατον πρὸς	αὐτὸν	ἐκφέρει, οὐ φύσεως νόμων φεισάμενος,
[10, 4]	τῶν ὅλων ὁμολογεῖν σωτῆρά τε	αὐτὸν	ἐν στήλαις ἀναγορεύειν, ἀνεξαλείπτωι μνήμηι
[10, 5]	Καικιλιανὸς μετὰ δέκα ἐπισκόπων τῶν	αὐτὸν	εὐθύνειν δοκούντων καὶ δέκα ἑτέρων
[10, 9]	εἰς ἔσχατα μανίας τὰ κατ'	αὐτὸν	ἤλαυνεν, οὐκέτ' ἀνεκτὸν εἶναι λογισάμενος
[10, 4]	ὅλων θεοῦ παῖδα γνήσιον καὶ	αὐτὸν	θεὸν προσκυνεῖσθαι. Καὶ εἰκότως· τίς
[10, 4]	ἀπάτης πατροπαραδότου καταγελᾶν, ἕνα δὲ	αὐτὸν	μόνον θεὸν τὸν κοινὸν ἁπάντων
[10, 8]	μανεὶς τὰς φρένας, τὸν θεὸν	αὐτὸν	οἷα δὴ Κωνσταντίνου βοηθὸν ἀντὶ
[10, 8]	ἀληθοῦς σύμβολα, συγγενείας τῆς πρὸς	αὐτὸν	οὐκ ἐφθόνησεν γάμων τε λαμπρῶν
[10, 8]	τῶν ὅλων, ὃν ἠπίστατο σέβειν	αὐτόν,	παρατάττεσθαι ὡρμᾶτο, κἄπειτα τοὺς ὑπ'
[10, 4]	αὐτοῦ, ὠικτείρησεν κύριος τοὺς φοβουμένους	αὐτόν.	Ταῦτα καὶ νῦν καὶ εἰς
[10, 4]	ἡτοίμασεν ὁ θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν	αὐτόν·	ὧν ἤδη ἐν μέρει καταξιωθέντες,
[10, 4]	πραγμάτων ἀπηλλάχθαι. Ὃ δὲ πρῶτον	αὑτὸν	ἐπὶ τὸ ἔργον ἐγείρας, εἶτα
[10, 8]	πάντα Χριστιανὸν ἀπελαύνει, ἔρημον αὐτὸς	αὑτὸν	ὁ δείλαιος τῆς τούτων καθιστὰς
[10, 4]	τὰ θεῖα λόγια, συντρίψας, ἐπὶ	ταὐτὸν	αὖθις συνελθεῖν ἠξίωσεν, δικαιότατα καὶ
[10, 4]	ἑκάτερα μεγίστους ἐπισκευάζων ἐντέχνως ἐπὶ	ταὐτὸν	εἰς πλευρὰ τῶι βασιλείωι συνεζευγμένους
[10, 3]	νεοπαγῶν προσευκτηρίων ἀφιερώσεις, ἐπισκόπων ἐπὶ	ταὐτὸν	συνηλύσεις, τῶν πόρρωθεν ἐξ ἀλλοδαπῆς
[10, 4]	τίς γὰρ τῶν πώποτε βασιλέων	τοσοῦτον	ἀρετῆς ἠνέγκατο, ὡς πάντων τῶν
[10, 8]	ἐπιβουλὰς εἰς φῶς ἄγων διήλεγχεν.	τοσοῦτον	ἀρετῆς τὸ μέγα τῆς θεοσεβείας
[10, 4]	ἀγῶσιν διαφαίνεσθαι; Τίς βασιλέων ἐς	τοσοῦτον	κρατεῖ καὶ στρατηγεῖ μετὰ θάνατον
[10, 4]	ἄλλωι τωι τῶν κατ' οὐρανὸν	τοσοῦτον	παρῆν ἰσχύος, ὡς τῆι τῶν
[10, 4]	τῆς κοινῆς ἡμῶν ἐκκλησίας ἱδρύσατο.	Τοῦτον	δὴ οὖν τὸν ἐξ ὑμῶν
[10, 4]	δὲ καὶ ἄλλωι δευτερεύειν μετὰ	τοῦτον	ἑνὶ μόνωι τῶν ἴσων ἐφικτόν,
[10, 1]	Ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας ἐπιθέντες τόμον, σοὶ	τοῦτον	ἐπιγράψομεν, ἱερώτατέ μοι Παυλῖνε, ὥσπερ
[10, 8]	ὑπεδέχοντο. ἐπεὶ δὲ καὶ ταῦτα	τοῦτον	προυχώρει τῶι δυσσεβεῖ τὸν τρόπον,
[10, 4]	ἐξ ἁπάντων μεγάλην χεῖρα συναγαγών,	πρῶτον	ἆθλον ἠγωνίζετο, αὐτὴν δὴ μάλιστα
[10, 4]	ὅ τι καὶ ἄξιον εἰπεῖν	πρῶτον	ἁπάντων, πάσης οὐ καθαρᾶς ὕλης
[10, 4]	καὶ πραγμάτων ἀπηλλάχθαι. Ὃ δὲ	πρῶτον	αὑτὸν ἐπὶ τὸ ἔργον ἐγείρας,
[10, 4]	ἀλλοτρίαν, αὐτονοερὰν οὐσίαν, ἅπαξ τὸ	πρῶτον	ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς
[10, 4]	ὡς ἂν ἐπὶ διδάσκαλον τὸν	πρῶτον	καθαροῖς νοὸς ὄμμασιν ἀφορῶν, ὅσα
[10, 4]	οὖν ἐξέστω μόνωι μετὰ τὸν	πρῶτον	καὶ μέγιστον ἀρχιερέα, εἰ μὴ
[10, 5]	θεοῦ διαφυλάξει πολλοῖς ἔτεσι, τιμιώτατε.	ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ	ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΔΙ' ΗΣ ΠΡΟΣΤΑΤΤΕΙ
[10, 5]	Ἀνυλῖνε, τιμιώτατε καὶ ποθεινότατε ἡμῖν.	ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ	ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΔΙ' ΗΣ ΣΥΝΟΔΟΝ
[10, 7]	διαφυλάξει ἐπὶ πολλοῖς ἔτεσιν. ~Ζ.	ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ	ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΔΙ' ΗΣ ΤΟΥΣ
[10, 6]	παντοκράτωρ διαφυλάξει ἐπὶ πολλοῖς ἔτεσιν.	~ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ	ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΔΙ' ΗΣ ΧΡΗΜΑΤΑ
[10, 5]	Ῥωμαίων φωνῆς μεταληφθείσας ἑρμηνείας παραθώμεθα.	ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ	ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΕΚ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΓΛΩΤΤΗΣ
[10, 5]	ἡ νομοθεσία μηδένα λαθεῖν δυνηθῆι.	ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ	ΕΤΕΡΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΔΙΑΤΑΞΕΩΣ ΗΝ ΑΥΘΙΣ
[10, 4]	εἰδώλων νεκροποιοῖς θυσίαις πάντα τε	ἀνθρωπόμορφον	θῆρα καὶ πάντα τρόπον ἄγριον
[10, 4]	καὶ τὸν μόνον νεκρῶν ζωοποιὸν	σύμμαχον	παραλαβὼν καὶ συνεργόν, τὴν πεσοῦσαν
[10, 2]	ἀληθῆ θεὸν τὸν τῶν εὐσεβῶν	ὑπέρμαχον	ὡμολόγει· μάλιστα δ᾿ ἡμῖν τοῖς
[10, 4]	καὶ ἐκδικητὴν καὶ ὡς ἂν	ἔλεγχον	ταῖς θεομάχοις τῶν ἀσεβῶν προαγάγοι
[10, 5]	ἐκείνους εἰς οὓς συνέρχεσθαι ἔθος	εἶχον,	ἀλλὰ καὶ ἑτέρους τόπους ἐσχηκέναι
[10, 9]	τὴν Ῥωμαίων κατὰ τὸ παλαιὸν	παρεῖχον	ἀρχήν, τὴν ἀπ' ἀνίσχοντος ἡλίου
[10, 9]	ὧν εἰς προῦπτον ἅπασιν ἀνθρώποις	παρέσχον	ὁρᾶν, ἐπεδείξαντο.
[10, 5]	τοιαύτη ἐξουσία, ἐδόκουν προστεθεῖσθαι σαφῶς,	τυχὸν	ἴσως τινὲς αὐτῶν μετ' ὀλίγον
[10, 1]	τάχος σπεύσαντες τῶν πολὺ κρειττόνων	ἔτυχον	ἐν αὐτοῖς οὐρανοῖς καὶ παραδείσῳ
[10, 4]	παρ' αὐτῶι τῶι θεολογουμένωι τὸν	ἔμψυχον	πάντων ὑμῶν καθορῶντι ναὸν καὶ
[10, 4]	οὐχ ὡς γυναῖκα ἐγκαταλελειμμένην καὶ	ὀλιγόψυχον	κέκληκέν σε κύριος οὐδ' ὡς
[10, 4]	καὶ καθιστῶν, ἐγείρων ἀπὸ γῆς	πτωχὸν	καὶ ἀπὸ κοπρίας ἀνιστῶν πένητα.
[10, 4]	ἐνέτειναν τόξον αὐτῶν τοῦ καταβαλεῖν	πτωχὸν	καὶ πένητα, τοῦ σφάξαι τοὺς
[10, 1]	τὸ καινὸν ᾆσμα διὰ τοῦδε	νῦν	ἀκολούθως ἐπιφωνῶμεν ὅτι δὴ μετὰ
[10, 4]	σέβοντες ψυχῆς ὅληι δυνάμει, καὶ	νῦν	ἀναστάντες μεγάληι διαθέσεως φωνῆι καθικετεύσωμεν,
[10, 5]	τῶν μελλόντων λεχθήσεσθαι παρὰ τῶν	νῦν	ἀπ' ἀλλήλων διεστώτων, οὕσπερ ὁμοίως
[10, 4]	βασιλείας ἐναργῆ δείγματα, ὅτι καὶ	νῦν	αὐτὸς εἶπεν καὶ ἐγενήθησαν, αὐτὸς
[10, 4]	αὐτῶν, ἐν ἡμέραις ἀρχαίαις· ἀλλὰ	νῦν	γε οὐκέτ᾿ ἀκοαῖς οὐδὲ λόγων
[10, 4]	τοῦ σωτηρίου λουτροῦ παλιγγενεσίας, καὶ	νῦν	γέγονεν ἡ πρὸ μικροῦ ἔρημος
[10, 4]	τῶν ἀσεβημάτων ἡμῶν σειρὰς διελύσατο.	Νῦν	δ' ἐπὶ τῆι τοσαύτηι χάριτι
[10, 4]	ὁ πατὴρ καὶ τότε καὶ	νῦν	εἰς κεφαλὴν γωνίας τῆσδε τῆς
[10, 5]	εἶναι ἐδόκει, ταῦτα ὑφαιρεθῆι καὶ	νῦν	ἐλευθέρως καὶ ἁπλῶς ἕκαστος αὐτῶν
[10, 5]	ἄλλοις τόποις διέφερον καὶ κατέχοιντο	νῦν	ἢ ὑπὸ πολιτῶν ἢ ὑπό
[10, 4]	τοὺς φοβουμένους αὐτόν. Ταῦτα καὶ	νῦν	καὶ εἰς τὸν ἑξῆς ἅπαντα
[10, 4]	τῶν ἀσεβῶν προαγάγοι τόλμαις. Καὶ	νῦν	οἳ μὲν οὐκ εἰσὶν οἱ
[10, 1]	ὄψεις τε καὶ διηγήσεις τοιαῦτα	νῦν	ὁρᾶν καὶ τοιαῦτα πανηγυρίζειν ἠξιώθημεν,
[10, 4]	ἄγριος κατενεμήσατο, Χριστοῦ δυνάμει παραδόξωι	νῦν,	ὅτε θέλει αὐτός, γέγονεν ὡς
[10, 4]	τε πρὶν ἐρημίας καὶ τῆς	νῦν	παραδόξου θαυματουργίας, ὑφ' ἧς τάχα
[10, 5]	κρίσιν αὐθαιρέτωι συγκαταθέσει πεπαῦσθαι, κἂν	νῦν	ποτε δυνηθῆι πολλῶν παρόντων τέλους
[10, 4]	ὀδωδότας ἀναλαβὼν πάλαι τε καὶ	νῦν	σπουδῆι τῆι φιλανθρώπωι παρὰ πᾶσαν
[10, 4]	τὰ διεφθαρμένα καὶ τὰ καταπεπτωκότα	νῦν	στενοχωρήσει ἀπὸ τῶν κατοικούντων σε,
[10, 5]	τῆι ἁγιωτάτηι αἱρέσει, ἔτι καὶ	νῦν	τὰς ἰδίας ἔχθρας παρατείνειν οὐ
[10, 4]	ἃς ἐφύτευσεν. Τί με δεῖ	νῦν	τῆς πανσόφου καὶ ἀρχιτεκτονικῆς διατάξεως
[10, 4]	ἀλλὰ καὶ τῆς εἰς ἔτι	νῦν	τῶν πολλῶν ἀνθρώπων οἰκοδομῆς κακοὶ
[10, 4]	λεχθεῖσαν προφητείαν· γέγονεν γὰρ καὶ	νῦν	ὡς ἀληθῶς ἐστιν ἡ δόξα
[10, 5]	ἐξουσίαν διάγουσιν εὐμενὲς εἶναι δυνηθῆι.	οίνυν	ταύτην τὴν ἡμετέραν βούλησιν ὑγιεινῶι
[10, 6]	σῆι στερρότητι ἀπαριθμῆσαι φροντίσηι. Σὺ	τοίνυν,	ἡνίκα τὴν προδηλουμένην ποσότητα τῶν
[10, 5]	πολλῶν παρόντων τέλους τυχεῖν. Ἐπειδὴ	τοίνυν	πλείστους ἐκ διαφόρων καὶ ἀμυθήτων
[10, 5]	τῶι δικαίωι αὐτῶν ἀποκατασταθῆναι. Ὁπότε	τοίνυν	συνορᾶι ἡ καθοσίωσις ἡ σὴ
[10, 2]	ἡμῖν πρυτανευθέντων. ~Β. Πᾶσι μὲν	οὖν	ἀνθρώποις τὰ ἐκ τῆς τῶν
[10, 9]	τῆιδε χειραγωγήσας. ~Θ. Τούτωι μὲν	οὖν	ἄνωθεν ἐξ οὐρανοῦ καρπὸν εὐσεβείας
[10, 4]	πάντων τῶν ἐθνῶν. τούτοις μὲν	οὖν	αὕτη χορεύει· οἵοις δὲ καὶ
[10, 9]	αὐτῶν ἄγοντες εἰρήνην. Ἀφήιρητο δ'	οὖν	ἐξ ἀνθρώπων πᾶν δέος τῶν
[10, 4]	ἁπάντων ἡμῶν εὐχαῖς. Τούτωι δὴ	οὖν	ἐξέστω μόνωι μετὰ τὸν πρῶτον
[10, 8]	ποθεινότατε ἡμῖν. ~Η. Τοιαῦτα μὲν	οὖν	ἡμῖν ἡ θεία καὶ οὐράνιος
[10, 4]	φιλανθρώπωι παρὰ πᾶσαν τὴν οὗτινος	οὖν	ἡμῶν τε αὐτῶν ἐλπίδα σώιζει
[10, 4]	κατασκευῆς δημιουργὸν ἀνακέκληται. Ταύτηι δ'	οὖν	καὶ ὅδε Χριστὸν ὅλον, τὸν
[10, 4]	ἀβλαβῶς διακονήσασθαι σωτηρίαι. Μόνος δ'	οὖν	καὶ τῆς ἡμῶν αὐτῶν βαρυπαθοῦς
[10, 9]	προσέτι μελλόντων προσδοκίαι. ἥπλωντο δ'	οὖν	κατὰ πάντα τόπον τοῦ νικητοῦ
[10, 4]	ὄρει ἁγίῳ αὐτοῦ. Καὶ γὰρ	οὖν	μέγας ὡς ἀληθῶς, καὶ μέγας
[10, 4]	χρησμῶν καταγραφῆς ἐδιδάσκετο. Θαῦμα μὲν	οὖν	μέγιστον τοῦτο καὶ πέρα πάσης
[10, 1]	μὴ τῶν ἴσων, ἀπορροῆς δ᾿	οὖν	ὅμως καὶ μετουσίας τῶν θεόθεν
[10, 8]	ἡ τῶν ὁρωμένων θέα, ὥσπερ	οὖν	οὐδὲ Λικιννίωι πρὸς σώφρονα λογισμὸν
[10, 4]	ὑπὲρ τὴν προτέραν. Ταύτηι δ'	οὖν	πολὺ μείζονα τὸν χῶρον ἅπαντα
[10, 8]	τὸν εὐεργέτην ἀμείψοιτο. τὰ μὲν	οὖν	πρῶτα πειρώμενος τὴν συσκευὴν ἐπικρύπτειν,
[10, 4]	παναγάθου φιλανθρωπίαι πειθόμενος. Αὐτὰς δὴ	οὖν	πρώτας τὰς τῶν ἀνωτάτω βασιλευόντων
[10, 4]	ἀποδοῦναι τοὺς λόγους. Ὁ μὲν	οὖν	πρῶτος καὶ μέγας ἡμῶν ἀρχιερεὺς
[10, 8]	τῆς ἐμφύτου κακίας ἠναγκασμένος. Οὔτ'	οὖν	τὴν μνήμην τῶν πρὸ αὐτοῦ
[10, 4]	ἡμῶν ἐκκλησίας ἱδρύσατο. Τοῦτον δὴ	οὖν	τὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν ἐπεσκευασμένον
[10, 3]	μίαν συνιόντων ἁρμονίαν ἕνωσις. Συνήγετο	γοῦν	ἀκολούθως προρρήσει προφητικῇ μυστικῶς τὸ
[10, 8]	καὶ οἷος οὐδεπώποτε ἠκούσθη. Τὰ	γοῦν	ἀμφὶ τὴν Ἀμάσειαν καὶ τὰς
[10, 4]	ἀμελὲς ἔκειτο αὐτῶι· καὶ τόδε	γοῦν	λίθωι μαρμάρωι εὖ μάλα κόσμωι
[10, 4]	μὴ τὰ πρῶτα, τὰ δεύτερα	γοῦν	ὅμως ὁρᾶν τε καὶ ἐπισκοπεῖν
[10, 8]	τὸ μηθὲν εἶναι διελεγχούσης; Τὸ	γοῦν	τέλος αὐτῶι τῆς μανίας ἐπὶ
[10, 4]	κόσμον περιέχων θεὸς δείμασθαι καὶ	ἀνανεοῦν	Χριστῷ τῷ μονογενεῖ καὶ πρωτογενεῖ
[10, 5]	αὐτοῖς συνεχωρήθη ἡ τοιαύτη ἐξουσία,	ἐδόκουν	προστεθεῖσθαι σαφῶς, τυχὸν ἴσως τινὲς
[10, 9]	πρὶν αὐτοὺς πιεζόντων, λαμπρὰς δ'	ἐτέλουν	καὶ πανηγυρικὰς ἑορτῶν ἡμέρας, ἦν
[10, 4]	τῆι τῶν ἔξωθεν φαντασίαι τὸν	νοῦν	προσανέχουσιν· θαυμάτων δὲ θαυμασιώτερα τά
[10, 4]	καὶ τό γ' ἐν τούτοις	προαναφωνοῦν	κύριε, ἐν τῆι πόλει σου
[10, 4]	μυστικὴν ἔργοις τοῖς εἰς ὑμᾶς	ἀποπληροῦν	προφητείαν, δι' ἧς εἴρηται ἰδοὺ
[10, 4]	τὸν ἡμῶν τῶν ἀπεγνωσμένων σωτῆρα	Ἰησοῦν	ἀνὰ στόμα φέροντες γεραίρωμεν, ὅτι
[10, 4]	ὥστε μόνον τῶν ἐξ αἰῶνος	Ἰησοῦν	Χριστὸν τὸν ἡμῶν σωτῆρα καὶ
[10, 4]	τὴν δόξαν σου· ἐκτίναξαι τὸν	χοῦν	καὶ ἀνάστηθι. Κάθισον, ἔκλυσαι τὸν
[10, 4]	οὐρανῶν ἐπέκεινα τοῦ θεοῦ βασιλείοις	σὺν	αὐτῶι Χριστῶι Ἰησοῦ τῶι πανευεργέτηι
[10, 4]	ὄντι μᾶλλον ἁπάντων, ὧν αὐτὸς	σὺν	θείαι δυνάμει κατηρτίσατο, τούτων τοῖς
[10, 4]	ψυχῆι, οὐδ' ἔστιν εἰπεῖν οἵαι	σὺν	μεγαλοφροσύνηι πλουσίαι τε καὶ ἀπλήστωι
[10, 4]	καὶ ἀπλήστωι διανοίας χειρὶ καὶ	σὺν	οἵαι πάντων ὑμῶν φιλοτιμίαι, τῆι
[10, 9]	θεοσεβείας ἐκπρέπων μέγιστος νικητὴς Κωνσταντῖνος	σὺν	παιδὶ Κρίσπωι, βασιλεῖ θεοφιλεστάτωι καὶ
[10, 4]	σε. Ἐξεγείρου, ἐξεγείρου, ἔνδυσαι τὴν	ἰσχύν,	ἔνδυσαι τὴν δόξαν σου· ἐκτίναξαι
[10, 8]	φωρα ποιοῦντος, οὐκέθ' οἷός τε	ὢν	ἐπικρύπτεσθαι, προφανῆ πόλεμον αἴρεται. Ὀμόσε
[10, 8]	ἐκδιωξάντων πρὸ ὀφθαλμῶν ἔθετο οὐδ'	ὧν	αὐτὸς ὀλετὴρ καὶ τιμωρὸς δι'
[10, 4]	δυνατῶι τε ὄντι μᾶλλον ἁπάντων,	ὧν	αὐτὸς σὺν θείαι δυνάμει κατηρτίσατο,
[10, 8]	εὐπατριδῶν καὶ ἀξιολόγων ἀνδρῶν ἀπαγωγάς,	ὧν	δὴ τὰς κουριδίας ἀποζευγνὺς γαμετὰς
[10, 1]	ἀναγράπτοις προρρήσεσιν ἀλήθειαν ἐπιμαρτυροῦντες, δι᾿	ὧν	εἴρηται δεῦτε καὶ ἴδετε τὰ
[10, 9]	θεῖον εὐσεβὲς καὶ εὐχάριστον δι'	ὧν	εἰς προῦπτον ἅπασιν ἀνθρώποις παρέσχον
[10, 4]	ἀπὸ πάντων τῶν τέκνων σου	ὧν	ἔτεκες, καὶ οὐκ ἦν ὁ
[10, 4]	ὁ θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν·	ὧν	ἤδη ἐν μέρει καταξιωθέντες, ἄνδρες
[10, 5]	συνέρχεσθαι ἔθος ἦν αὐτοῖς, περὶ	ὧν	καὶ τοῖς πρότερον δοθεῖσιν πρὸς
[10, 4]	ὑπερκειμένας πολυτελεῖς τοῦ Λιβάνου κέδρους,	ὧν	οὐδὲ τὸ θεῖον λόγιον τὴν
[10, 2]	καὶ τιμαὶ καὶ χρημάτων δόσεις·	ὧν	οὐκ ἀπὸ τρόπου γένοιτ᾿ ἂν
[10, 4]	ἀνεξιχνίαστα ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια,	ὧν	οὐκ ἔστιν ἀριθμός· μέγας ὁ
[10, 4]	πύλας ὑφ' ἓν καταθεὶς πλευρόν,	ὧν	πολὺ τὰς παρ' ἑκάτερα μεγέθει
[10, 4]	τὸν τόπον, κίοσι πανταχόθεν ἐπαιρομέναις·	ὧν	τὰ μέσα διαφράγμασι τοῖς ἀπὸ
[10, 4]	προρρήσεις ἔργοις πιστὰς ὁμολογεῖσθαι, δι'	ὧν	τά τε ἄλλα ὁ θεῖος
[10, 8]	μοχθηρίας ἐζήλου τὴν κακοτροπίαν, καὶ	ὧν	τοῦ βίου τὴν καταστροφὴν ἐπεῖδεν
[10, 8]	βίον μεταλλάττουσιν νεωτερισμοὺς αὐτοῦ, δι'	ὧν	τοὺς παλαιοὺς Ῥωμαίων εὖ καὶ
[10, 3]	τῶν πόρρωθεν ἐξ ἀλλοδαπῆς συνδρομαί,	λαῶν	εἰς λαοὺς φιλοφρονήσεις, τῶν Χριστοῦ
[10, 4]	οἴκων αὐτοῦ πληροῖ καὶ θείων	ναῶν	ἀφιερώμασιν, οἷα τάδε τὰ τοῦδε
[10, 8]	οὐ συνθηκῶν μνήμην ἐν διανοίαι	λαβών.	Ὁ μὲν γὰρ αὐτῶι οἷα
[10, 5]	καὶ σοὶ γράψαι ἐνομίσαμεν ἵνα	λαβὼν	παρὰ τοῦ λαμπροτάτου Λατρωνιανοῦ τοῦ
[10, 4]	ποσὶν τῶν ἔνδον ἐπιβαίνειν ἁγίων,	διαλαβὼν	δὲ πλεῖστον ὅσον τὸ μεταξὺ
[10, 4]	τάφοις μυσαροὺς ἤδη καὶ ὀδωδότας	ἀναλαβὼν	πάλαι τε καὶ νῦν σπουδῆι
[10, 5]	ὑμῖν κατὰ τὴν ὁδὸν ὑπηρετήσασθαι	παραλαβών,	εἴσω τῆς αὐτῆς ἡμέρας ἐπὶ
[10, 4]	τὸν μόνον νεκρῶν ζωοποιὸν σύμμαχον	παραλαβὼν	καὶ συνεργόν, τὴν πεσοῦσαν ἐξήγειρεν
[10, 4]	θείωι λουτρῶι χρυσοῦ δίκην ἀποσμηχθείσας	παραλαβών,	κἀνταῦθα τοὺς μὲν κίοσιν τῶν
[10, 4]	πολὺ μείζονα τὸν χῶρον ἅπαντα	περιλαβών,	τὸν μὲν ἔξωθεν ὠχυροῦτο περίβολον
[10, 8]	μὴ τάχιστα τὸ μέλλον ἔσεσθαι	προλαβὼν	ὁ τῶν οἰκείων ψυχῶν ὑπέρμαχος
[10, 4]	κατορθώματα καὶ τὰς κατὰ τῶν	ἀσεβῶν	αὐτοῦ νίκας μέσηι τῆι βασιλευούσηι
[10, 4]	ὕλης τε παντοίας καὶ χώματος	ἀσεβῶν	ἐπιταγμάτων συμπεφορημένας ὄρυξι καὶ δικέλλαις
[10, 4]	ἀληθοῦς εὐσεβείας διδάσκαλον, τὸν τῶν	ἀσεβῶν	ὀλετῆρα, τὸν τυραννοκτόνον, τὸν τοῦ
[10, 9]	τὰ τρόπαια τῆς κατὰ τῶν	ἀσεβῶν	παρεῖχε νίκης, τὸν δ' ἀλιτήριον
[10, 4]	ἂν ἔλεγχον ταῖς θεομάχοις τῶν	ἀσεβῶν	προαγάγοι τόλμαις. Καὶ νῦν οἳ
[10, 4]	ὀφιώδεις αὐτοῦ φωνὰς τοτὲ μὲν	ἀσεβῶν	τυράννων ἀπειλαῖς, τοτὲ δὲ βλασφήμοις
[10, 8]	καλῶν ἀπελιμπάνετο, τῆς δὲ τῶν	ἀσεβῶν	τυράννων μοχθηρίας ἐζήλου τὴν κακοτροπίαν,
[10, 8]	δὴ αὖθις ἐπὶ τούτοις τῶν	θεοσεβῶν	ἐγίνοντο ἀνδρῶν, καὶ πάλιν ἀγροὶ
[10, 4]	τυράννων ἀπειλαῖς, τοτὲ δὲ βλασφήμοις	δυσσεβῶν	ἀρχόντων διατάξεσιν ἀφιέντος καὶ προσέτι
[10, 4]	βασιλευόντων ψυχὰς προελόμενος, τῶν μὲν	δυσσεβῶν	καὶ ὀλεθρίων πάντων αὐτῶν τε
[10, 2]	μόνον ἀληθῆ θεὸν τὸν τῶν	εὐσεβῶν	ὑπέρμαχον ὡμολόγει· μάλιστα δ᾿ ἡμῖν
[10, 8]	σκότει μηχανωμένας ἐπιβουλὰς εἰς φῶς	ἄγων	διήλεγχεν. τοσοῦτον ἀρετῆς τὸ μέγα
[10, 4]	αὐτοῦ σκέπης καλυπτομένους, εἰς φανερὸν	ἀγαγὼν	καὶ ταῖς τοῦ πατρὸς μεγαλοδωρεαῖς
[10, 9]	τῶι θεῶι φίλος τὸν σώφρονα	συναγαγὼν	λογισμὸν καὶ τὸν στερρὸν τοῦ
[10, 4]	μίαν ἐξ ἁπάντων μεγάλην χεῖρα	συναγαγών,	πρῶτον ἆθλον ἠγωνίζετο, αὐτὴν δὴ
[10, 8]	ἀναιδὴς καὶ ἀπηνέστατος, πᾶσαν ἥμερον	ὑπερεξάγων	φύσιν, ἐφ' ὧι καὶ τιμωρία
[10, 3]	κατὰ πόλεις καὶ τῶν ἄρτι	νεοπαγῶν	προσευκτηρίων ἀφιερώσεις, ἐπισκόπων ἐπὶ ταὐτὸν
[10, 4]	καὶ σαφῶς αὐτὸς ὁμολογῶν ἐκφαίνει,	λέγων	ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω,
[10, 4]	ὑμνείτω μόνον οὐχὶ βοῶν καὶ	λέγων	εὐφράνθην ἐπὶ τοῖς εἰρηκόσιν μοι
[10, 4]	τὴν τοῦ θείου παράκλησιν παρορμᾶι	λέγων	παρακαλέσατε, οἱ ὀλιγόψυχοι τῆι διανοίαι,
[10, 5]	τῆς Χαρταγενησίων πόλεως παρά τινων	κολλήγων	αὐτοῦ τῶν κατὰ τὴν Ἀφρικὴν
[10, 5]	καὶ Ματέρνου καὶ Μαρίνου, τῶν	κολλήγων	ὑμῶν, οὓς τούτου ἕνεκεν εἰς
[10, 4]	τῆς ἱερᾶς ἀγέλης Χριστοῦ θρέμματα,	λόγων	ἀγαθῶν ἑστία, σωφροσύνης παιδευτήριον καὶ
[10, 4]	ἐνστήσεσθαι τῶι νεύματι; Σχολῆς τε	λόγων	οἰκείας εἰς ἀκριβῆ θεωρίαν τε
[10, 4]	νῦν γε οὐκέτ᾿ ἀκοαῖς οὐδὲ	λόγων	φήμαις τὸν βραχίονα τὸν ὑψηλὸν
[10, 8]	ἠδικηκότων ἐξορισμούς, οἵας εὐπατριδῶν καὶ	ἀξιολόγων	ἀνδρῶν ἀπαγωγάς, ὧν δὴ τὰς
[10, 4]	κατειργάσατο· ὃ καὶ σαφῶς αὐτὸς	ὁμολογῶν	ἐκφαίνει, λέγων ἐνοικήσω ἐν αὐτοῖς
[10, 4]	κρείττονα μεγέθη τήν τε τῶν	ἔργων	ἀποστίλβουσαν ὄψιν τῶι λόγωι διεξιόντι
[10, 4]	μάλιστα δυνατόν, εἰς τὸ ὁμοιότατον	δημιουργῶν	ἀπειργάσατο, οὐδὲν ἐκείνωι καταλιπὼν τῶι
[10, 8]	τοὺς μὲν συνήθως ταῖς τῶν	κακούργων	ἀνδρῶν περιέβαλλον τιμωρίαις, ἀπήγοντό τε
[10, 4]	παντὶ τοῖς τε τῶν πρώτων	εἰσαγωγῶν	ἔτι δεομένοις κατάλληλον τὴν μονὴν
[10, 4]	ὕλης ἐχθρῶν ἐπιβουλαῖς κατακεχωσμένον οὐ	παριδὼν	οὐδὲ τῆι τῶν αἰτίων παραχωρήσας
[10, 4]	τὸ βδέλυγμα τῆς ἐρημώσεως, οὐ	παριδὼν	τὸ πτῶμα νεκρόν, πρώτιστα πάντων
[10, 8]	κατὰ μηδὲν ἠδικηκότων ἐξορισμούς, οἵας	εὐπατριδῶν	καὶ ἀξιολόγων ἀνδρῶν ἀπαγωγάς, ὧν
[10, 4]	λόγος συνεστήσατο, τῶν ἐπέκεινα οὐρανίων	ἁψίδων	πάλιν καὶ αὐτὸς νοερὰν ταύτην
[10, 5]	εἰς τὴν Ἀρελατησίων πόλιν εἴσω	Καλανδῶν	Αὐγούστων συνελθεῖν ἐκελεύσαμεν, καὶ σοὶ
[10, 9]	πλεῖστον ἀνθρώπων γένος, βραχεῖς λυμεῶνας	ἐκποδὼν	ποιησάμενος, ἀνασώσασθαι ὁρμᾶται. Μόνηι γὰρ
[10, 8]	ἐκράτει τε γνώμης καὶ οὐδὲν	ἐμποδὼν	ἦν αὐτῶι μὴ οὐχὶ ἐν
[10, 4]	τε νεὼ καὶ τῶν πρώτων	εἰσόδων,	τέτταρσι μὲν πέριξ ἐγκαρσίοις κατεκόσμησεν
[10, 4]	ὁρῆι μὲν δεινά, θιγγάνει δ'	ἀηδέων	ἐπ' ἀλλοτρίηισί τε ξυμφορῆισιν ἰδίας
[10, 4]	τοὺς ἀντιπάλους ἀγῶσιν διαφαίνεσθαι; Τίς	βασιλέων	ἐς τοσοῦτον κρατεῖ καὶ στρατηγεῖ
[10, 4]	εἰκότως· τίς γὰρ τῶν πώποτε	βασιλέων	τοσοῦτον ἀρετῆς ἠνέγκατο, ὡς πάντων
[10, 4]	εἴδομεν ἐν πόλει κυρίου τῶν	δυνάμεων,	ἐν πόλει τοῦ θεοῦ ἡμῶν.
[10, 4]	ἀλλὰ γὰρ ὧδε καὶ τὸν	νεὼν	ἐπιτελέσας θρόνοις τε τοῖς ἀνωτάτω
[10, 4]	μόνου θεοῦ δοξολογίας τὸν πάντα	νεὼν	κατακοσμῶν, Χριστοῦ δὲ καὶ ἁγίου
[10, 4]	εἶναι συστησάμενος, νύμφην ἁγίαν καὶ	νεὼν	πανίερον ἑαυτῶι τε καὶ τῶι
[10, 4]	ἐνδοτάτω προπύλοις τὰς ἐπὶ τὸν	νεὼν	παρόδους ἀναπεπταμένας ἐποίει, ὑπὸ μὲν
[10, 4]	εἰρηνικώτατος ἡμῶν Σολομὼν ὁ τὸν	νεὼν	τοῦ θεοῦ δειμάμενος ἀπειργάζετο, ὡς
[10, 4]	μεγαλοπρεπῆ τόνδε θεοῦ τοῦ ὑψίστου	νεὼν	τῶι τοῦ κρείττονος παραδείγματι, ὡς
[10, 8]	μηκύνειν, τῆς τῶν ἐσχάτων αὐτοῦ	πράξεων	ὑπερβολῆς μικρὰ τὰ πρῶτα καὶ
[10, 5]	μεταληφθείσας ἑρμηνείας παραθώμεθα. ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ	ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ	ΕΚ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΓΛΩΤΤΗΣ ΜΕΤΑΛΗΦΘΕΙΣΩΝ Ἤδη
[10, 5]	δή, λοιπὸν καὶ τῶν βασιλικῶν	διατάξεων	Κωνσταντίνου καὶ Λικιννίου τὰς ἐκ
[10, 5]	ἦν, ἵν' ἀφαιρεθεισῶν παντελῶς τῶν	αἱρέσεων,	αἵτινες τοῖς προτέροις ἡμῶν γράμμασι
[10, 4]	τεττάρων εὐαγγελίων τοῦ γράμματος προσβολαῖς	ἐμβιβάζων·	τοὺς δ' ἤδη ἀμφὶ τὸν
[10, 3]	πανηγυρικούς, ὡς ἑκάστῳ παρῆν δυνάμεως,	θειάζων	τὴν πανήγυριν. ~Δ. Καί τις
[10, 4]	αὐτοῦ μάνδραν ἐς τέλος ἡμᾶς	σκεπάζων	διασώιζοιτο, τὴν παρ' αὐτοῦ βραβεύων
[10, 4]	οἴκους τοὺς παρ' ἑκάτερα μεγίστους	ἐπισκευάζων	ἐντέχνως ἐπὶ ταὐτὸν εἰς πλευρὰ
[10, 4]	σύμβολα, κρήνας ἄντικρυς εἰς πρόσωπον	ἐπισκευάζων	τοῦ νεὼ πολλῶι τῶι χεύματι
[10, 3]	ἁρμονία πρὸς ἁρμονίαν καὶ ὅσα	θεσπίζων	ὁ λόγος δι᾿ αἰνιγμάτων ἀψευδῶς
[10, 4]	ἐκέκραξαν, καὶ οὐκ ἦν ὁ	σώιζων·	πρὸς κύριον, καὶ οὐκ εἰσήκουσεν
[10, 9]	λήθη πάσης δυσσεβείας, παρόντων δ'	ἀγαθῶν	ἀπόλαυσις καὶ προσέτι μελλόντων προσδοκίαι.
[10, 9]	μίξας τὸ μισοπόνηρον ὁ τῶν	ἀγαθῶν	ἀρωγὸς πρόεισιν ἅμα παιδὶ Κρίσπωι
[10, 9]	θεοστυγίαν, τῶν ἐκ θεοῦ πρυτανευθέντων	ἀγαθῶν	αὐτοῖς ἠισθημένως τὸ φιλάρετον καὶ
[10, 8]	χάρις, τοσαύτη τε ἅπασιν ἀνθρώποις	ἀγαθῶν	ἀφθονία διὰ τῆς ἡμετέρας ἐπρυτανεύετο
[10, 4]	τε καὶ τῶν τοῦ πατρὸς	ἀγαθῶν	ἀφθονίαν μεταδίδωσιν, ὁ ζωοποιός, ὁ
[10, 4]	ἱερᾶς ἀγέλης Χριστοῦ θρέμματα, λόγων	ἀγαθῶν	ἑστία, σωφροσύνης παιδευτήριον καὶ θεοσεβείας
[10, 4]	ποτε διαλείποιμεν· τὸν δὲ τῶν	ἀγαθῶν	ἡμῖν δεύτερον αἴτιον τὸν τῆς
[10, 4]	ταπεινοὺς ἀπὸ γῆς· πεινῶντας ἐνέπλησεν	ἀγαθῶν,	καὶ βραχίονας ὑπερηφάνων συνέτριψεν, οὐ
[10, 4]	ἐξομολογούμενοι καὶ τὸν τοσούτων ἡμῖν	ἀγαθῶν	παραίτιον ἀνευφημοῦντες, τὸν εὐιλατεύοντα πάσαις
[10, 3]	νῷ καὶ ψυχῇ τὸν τῶν	ἀγαθῶν	παραίτιον θεὸν ἐγέραιρον. Ἐκίνει δὲ
[10, 4]	ναὸν καὶ τὸν ἐκ ζώντων	λίθων	καὶ βεβηκότων οἶκον ἐποπτεύοντι εὖ
[10, 4]	~Δ. Καί τις ἐν μέσῳ	παρελθὼν	τῶν μετρίως ἐπιεικῶν, λόγου σύνταξιν
[10, 9]	ὁμοίαν δ' ἐκείνοις τῆς ἀσεβείας	μετελθὼν	ὁδόν, ἐπὶ τὸν ἴσον αὐτοῖς
[10, 4]	μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀπίστοις τῶν	παλαιῶν	διηγημάτων τὴν μνήμην πιστωσάμενος, ὁ
[10, 9]	θεοφιλέσιν ἐγέραιρον, κακῶν δ' ἀμνηστία	παλαιῶν	ἦν καὶ λήθη πάσης δυσσεβείας,
[10, 2]	βίβλῳ τὰς φωνὰς ἐκ τῆς	Ῥωμαίων	ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα γλῶσσαν μεταληφθείσας
[10, 8]	αὐτοῦ, δι' ὧν τοὺς παλαιοὺς	Ῥωμαίων	εὖ καὶ σοφῶς κειμένους νόμους
[10, 5]	ΟΜΟΝΟΙΑΣ Κωνσταντῖνος Σεβαστὸς Μιλτιάδηι ἐπισκόπωι	Ῥωμαίων	καὶ Μάρκωι. ἐπειδὴ τοιοῦτοι χάρται
[10, 9]	ἀπελάμβανον καὶ μίαν ἡνωμένην τὴν	Ῥωμαίων	κατὰ τὸ παλαιὸν παρεῖχον ἀρχήν,
[10, 5]	καὶ Λικιννίου τὰς ἐκ τῆς	Ῥωμαίων	φωνῆς μεταληφθείσας ἑρμηνείας παραθώμεθα. ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ
[10, 4]	καὶ ὄντως ἅγια καὶ τῶν	ἁγίων	ἅγια, τίς ἂν ἐποπτεύσας ἐξειπεῖν
[10, 4]	ἐφ' ἅπασίν τε τὸ τῶν	ἁγίων	ἅγιον θυσιαστήριον ἐν μέσωι θείς,
[10, 4]	τῆς ψυχῆς τὸ εἰλικρινὲς καὶ	ἁγίων	ἅγιον; ὧι παρεστὼς ἐπὶ δεξιᾶι
[10, 4]	ἀνίπτοις ποσὶν τῶν ἔνδον ἐπιβαίνειν	ἁγίων,	διαλαβὼν δὲ πλεῖστον ὅσον τὸ
[10, 7]	ἀπὸ πάντων ἅπαξ ἁπλῶς τῶν	λειτουργιῶν	βούλομαι ἀλειτουργήτους διαφυλαχθῆναι, ὅπως μὴ
[10, 7]	θεραπείαι παρέχοντας τῶν καμάτων τῶν	ἰδίων	τὰ ἔπαθλα κομίσασθαι, Ἀνυλῖνε τιμιώτατε.
[10, 4]	τὰς εἰς ἀνθρώπους εὐεργεσίας διὰ	θείων	ἀναγνωσμάτων ἀκοῇ παραδεχομένοις ὕμνους εἰς
[10, 7]	πράγμασιν ἐξαίρετον εὐδαιμονίαν παρεσχηκέναι, τῶν	θείων	εὐεργεσιῶν τοῦτο παρεχουσῶν, ἔδοξεν ἐκείνους
[10, 4]	βασιλικῶν οἴκων αὐτοῦ πληροῖ καὶ	θείων	ναῶν ἀφιερώμασιν, οἷα τάδε τὰ
[10, 4]	ἀλλ' ὁποίαν αὖθις παρὰ τῶν	θείων	χρησμῶν ἐξεπαιδεύετο, σαφῶς ὧδε λεγόντων
[10, 8]	μέλλον ἔσεσθαι προλαβὼν ὁ τῶν	οἰκείων	ψυχῶν ὑπέρμαχος θεὸς ὡς ἐν
[10, 4]	μέγας ἀρχιερεὺς δευτερείοις τῶν τῆιδε	ἱερείων	τιμήσας, ποιμένα τῆς ὑμετέρας ἐνθέου
[10, 8]	αὐτῶι βασιλέως τε μεγάλου Κωνσταντίνου	δευτερείων	τιμῆς ἐπιγαμβρίας τε καὶ συγγενείας
[10, 4]	ὑπεστήριζεν, ταῖς πρώταις τῶν τεττάρων	εὐαγγελίων	τοῦ γράμματος προσβολαῖς ἐμβιβάζων· τοὺς
[10, 4]	τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν καὶ νοητῶν	πολεμίων	ἑλεπόλεσι καὶ μηχαναῖς καταβληθεῖσα, πτῶμα
[10, 4]	τήνδε ὁμοίως τῶν τοῦ σωτῆρος	οἰκονομιῶν	ἐπαύρασθαι, ὅτι δὴ καὶ τούτων
[10, 4]	δημιουργὸς λόγος συνεστήσατο, τῶν ἐπέκεινα	οὐρανίων	ἁψίδων πάλιν καὶ αὐτὸς νοερὰν
[10, 4]	καὶ ἐπιστημονικῆς γνώσεως, τῆς τῶν	οὐρανίων	τύπων διὰ συμβόλων ναοῦ κατασκευῆς
[10, 3]	ἡμῖν καὶ ποθούμενον συνεκροτεῖτο θέαμα,	ἐγκαινίων	ἑορταὶ κατὰ πόλεις καὶ τῶν
[10, 4]	οὐκ ἔστιν ἀριθμός· μέγας ὁ	ἀλλοιῶν	καιροὺς καὶ χρόνους, μεθιστῶν βασιλεῖς
[10, 4]	νεκράν, τῶν περὶ θεοῦ φυσικῶν	ἐννοιῶν	πάμπαν ἀπεστερημένην. Πεπτωκυῖαν δῆτα αὐτὴν
[10, 4]	τῶν ἀνθρώπων· μέγας κύριος ὁ	ποιῶν	θαυμάσια μόνος· μέγας ὁ ποιῶν
[10, 4]	ποιῶν θαυμάσια μόνος· μέγας ὁ	ποιῶν	μεγάλα καὶ ἀνεξιχνίαστα ἔνδοξά τε
[10, 4]	ζοφερᾶι καὶ σκότωι βαθεῖ δαιμόνων	ἀλιτηρίων	πλάνηι καὶ θεομισῶν πνευμάτων ἐνεργείαις
[10, 3]	πόλεις καὶ τῶν ἄρτι νεοπαγῶν	προσευκτηρίων	ἀφιερώσεις, ἐπισκόπων ἐπὶ ταὐτὸν συνηλύσεις,
[10, 4]	ἄψυχα βλήματα καθιέντος, τοῖς τῶν	προσευκτηρίων	λίθοις καὶ ταῖς τῶν οἴκων
[10, 4]	αὐτὰ τοῖς ἔτι καθάρσεως καὶ	περιρραντηρίων	τῶν διὰ ὕδατος καὶ ἁγίου
[10, 4]	προελόμενος, τῶν μὲν δυσσεβῶν καὶ	ὀλεθρίων	πάντων αὐτῶν τε τῶν δεινῶν
[10, 8]	ἐπισκήψεις τε μυρίας κατὰ τῶν	ὑποχειρίων	ἐθνῶν ἐπενόει χρυσοῦ τε καὶ
[10, 9]	δὲ μᾶλλον τὴν κατὰ τῶν	ὑποχειρίων	ἐθνῶν λύτταν, τοῖς δὲ κακουμένοις
[10, 4]	θέας, μόνον οὐχὶ καὶ τῶν	ἀλλοτρίων	τῆς πίστεως ἐπὶ τὰς πρώτας
[10, 4]	κακίαι, ἐξὸν ἐφ' ἕτερον ἐλθόντα,	μυρίων	ἄλλων εὐπορουμένων τῆι πόλει, ῥαιστώνην
[10, 4]	ΤΗΙ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΙ ΠΑΥΛΙΝΩΙ	ΤΥΡΙΩΝ	ΕΠΙΣΚΟΠΩΙ ΠΡΟΣΠΕΦΩΝΗΜΕΝΟΣ Ὦ φίλοι θεοῦ
[10, 4]	ἄνω λεγομένην Ἱερουσαλὴμ καὶ τὸ	Σιὼν	ὄρος τὸ ἐπουράνιον καὶ τὴν
[10, 8]	φύσεως νόμων φεισάμενος, οὐχ ὁρκωμο	σιῶν	οὐχ αἵματος οὐ συνθηκῶν μνήμην
[10, 7]	ἐξαίρετον εὐδαιμονίαν παρεσχηκέναι, τῶν θείων	εὐεργεσιῶν	τοῦτο παρεχουσῶν, ἔδοξεν ἐκείνους τοὺς
[10, 5]	ΚΕΛΕΥΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ ΤΩΝ	ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ	ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΕ ΚΑΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ Κωνσταντῖνος
[10, 4]	λόγον· ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΠΙ ΤΗΙ ΤΩΝ	ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ	ΟΙΚΟΔΟΜΗΙ ΠΑΥΛΙΝΩΙ ΤΥΡΙΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΙ ΠΡΟΣΠΕΦΩΝΗΜΕΝΟΣ
[10, 7]	ΔΙ' ΗΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΕΣΤΩΤΑΣ ΤΩΝ	ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ	ΠΑΣΗΣ ΑΠΟΛΕΛΥΣΘΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙ ΤΑ
[10, 1]	ἐνταῦθα καὶ πανηγυρικὸν τῆς τῶν	ἐκκλησιῶν	ἀνανεώσεως λόγον κατατάξομεν, θείῳ πνεύματι
[10, 4]	δὴ αὐτὸς ἑαυτῶι ὤιετο, τῶν	ἐκκλησιῶν	ἀπεργασαμένου, εἶτα δὲ δεινὰ συρίγματα
[10, 5]	ὁτιουνδήποτε τῶι δικαίωι τῶν αὐτῶν	ἐκκλησιῶν	διέφερον, σύμπαντα αὐταῖς ἀποκατασταθῆναι ὡς
[10, 8]	ὑπερβολὴν ὠμότητος ὑπερηκόντισεν· ἔνθα τῶν	ἐκκλησιῶν	τοῦ θεοῦ αἳ μὲν ἐξ
[10, 5]	ἐμφέρεται Καικιλιανὸν τὸν ἐπίσκοπον τῆς	Χαρταγενησίων	πόλεως παρά τινων κολλήγων αὐτοῦ
[10, 5]	ἀμυθήτων τόπων ἐπισκόπους εἰς τὴν	Ἀρελατησίων	πόλιν εἴσω Καλανδῶν Αὐγούστων συνελθεῖν
[10, 4]	ἀέρα παρέχων. Ἱερῶν δ' ἐνταῦθα	καθαρσίων	ἐτίθει σύμβολα, κρήνας ἄντικρυς εἰς
[10, 5]	ΔΙΧΟΣΤΑΣΙΑΝ Κωνσταντῖνος Σεβαστὸς Χρήστωι ἐπισκόπωι	Συρακουσίων.	ἤδη μὲν πρότερον, ὅτε φαύλως
[10, 4]	οὐ παριδὼν οὐδὲ τῆι τῶν	αἰτίων	παραχωρήσας κακίαι, ἐξὸν ἐφ' ἕτερον
[10, 1]	ἡ δεξιὰ αὐτοῦ καὶ ὁ	βραχίων	ὁ ἅγιος αὐτοῦ· ἐγνώρισεν κύριος
[10, 4]	τῶν τε ἐπὶ γῆς λογικῶν	ζώιων	ὁ πατὴρ αὐτῶι τιμῶιτό τε
[10, 2]	ἦν, καὶ τῶν προτέρων ἀπηλλαγμένοι	κακῶν,	ἄλλος ἄλλως μόνον ἀληθῆ θεὸν
[10, 9]	βασιλέα παισὶν ἅμα θεοφιλέσιν ἐγέραιρον,	κακῶν	δ' ἀμνηστία παλαιῶν ἦν καὶ
[10, 4]	ἐξήγειρεν προαποκαθάρας καὶ προθεραπεύσας τῶν	κακῶν,	καὶ στολὴν οὐ τὴν ἐξ
[10, 4]	τῶν πολλῶν ἀνθρώπων οἰκοδομῆς κακοὶ	κακῶν	ὄντες ἀρχιτέκτονες, δοκιμάσας δ' ὁ
[10, 4]	κρύβδην γε μὴν ὡς ἐν	κακῶν	χειμῶνι πρὸς τῆς αὐτοῦ σκέπης
[10, 8]	ὁρκωμο σιῶν οὐχ αἵματος οὐ	συνθηκῶν	μνήμην ἐν διανοίαι λαβών. Ὁ
[10, 4]	κτίσεως τῶν τε ἐπὶ γῆς	λογικῶν	ζώιων ὁ πατὴρ αὐτῶι τιμῶιτό
[10, 4]	ἐν μέσῳ παρελθὼν τῶν μετρίως	ἐπιεικῶν,	λόγου σύνταξιν πεποιημένος, ὡς ἐν
[10, 5]	φωνῆς μεταληφθείσας ἑρμηνείας παραθώμεθα. ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ	ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ	ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΕΚ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΓΛΩΤΤΗΣ ΜΕΤΑΛΗΦΘΕΙΣΩΝ
[10, 5]	~Φέρε δή, λοιπὸν καὶ τῶν	βασιλικῶν	διατάξεων Κωνσταντίνου καὶ Λικιννίου τὰς
[10, 4]	πόλιν, Ἑλλάδα τε καὶ βάρβαρον,	βασιλικῶν	οἴκων αὐτοῦ πληροῖ καὶ θείων
[10, 4]	ὁ μάλιστα τῶν ἀμφὶ τὸ	Φοινίκων	ἔθνος διαπρέπων ἐν Τύρῳ νεὼς
[10, 4]	Ἑλλάδα τε καὶ βάρβαρον, βασιλικῶν	οἴκων	αὐτοῦ πληροῖ καὶ θείων ναῶν
[10, 4]	προσευκτηρίων λίθοις καὶ ταῖς τῶν	οἴκων	ἀψύχοις ὕλαις τὴν θηριώδη μανίαν
[10, 4]	κεῖσθαι νεκράν, τῶν περὶ θεοῦ	φυσικῶν	ἐννοιῶν πάμπαν ἀπεστερημένην. Πεπτωκυῖαν δῆτα
[10, 4]	πολὺ κρείττοσιν ἐκ τῶν ἐνδοτάτω	μυστικῶν	τῆς γραφῆς δογμάτων ὑποστηρίζει, τοῖς
[10, 4]	μυριάδες ἀγγέλων πανηγύρεις καὶ ἐκκλησία	πρωτοτόκων	ἀπογεγραμμένων ἐν οὐρανοῖς ταῖς ἀρρήτοις
[10, 4]	λεώς, οὐδὲν κρεῖττον φέρειν οἰκοδόμημα	διαρκῶν,	οἷς δὲ τὰς ἐπὶ τὸν
[10, 4]	τῶν αὐτῶι κεκληρωμένων ψυχῶν εὖ	διαγινώσκων	καὶ φυλο κρινῶν διάνοιαν, ἐκ
[10, 8]	ἠξιωμένος, μιμήσεως μὲν τῆς τῶν	καλῶν	ἀπελιμπάνετο, τῆς δὲ τῶν ἀσεβῶν
[10, 4]	ἐξεκένωσας. καὶ οὐκ ἦν ὁ	παρακαλῶν	σε ἀπὸ πάντων τῶν τέκνων
[10, 4]	Βάθρα δ' ἂν εἶεν καὶ	ἀγγέλων	αἱ τινῶν ψυχαὶ τῶν εἰς
[10, 4]	ζῶντος θεοῦ, ἐν ἧι μυριάδες	ἀγγέλων	πανηγύρεις καὶ ἐκκλησία πρωτοτόκων ἀπογεγραμμένων
[10, 4]	ἀφθάρτου σώματος ἀναστάσει μετὰ φωτὸς	ἀγγέλων	χορείας ἐν τοῖς οὐρανῶν ἐπέκεινα
[10, 3]	λαοὺς φιλοφρονήσεις, τῶν Χριστοῦ σώματος	μελῶν	εἰς μίαν συνιόντων ἁρμονίαν ἕνωσις.
[10, 3]	θείου πνεύματος διὰ πάντων τῶν	μελῶν	χωροῦσα δύναμις καὶ ψυχὴ τῶν
[10, 5]	ὁμοψυχίαν αἰσχρῶς, μᾶλλον δὲ μυσερῶς	ἀλλήλων	ἀποδιεστάναι καὶ τοῖς ἀνθρώποις τοῖς
[10, 5]	λεχθήσεσθαι παρὰ τῶν νῦν ἀπ'	ἀλλήλων	διεστώτων, οὕσπερ ὁμοίως παρεῖναι ἐκελεύσαμεν,
[10, 4]	ἐξὸν ἐφ' ἕτερον ἐλθόντα, μυρίων	ἄλλων	εὐπορουμένων τῆι πόλει, ῥαιστώνην εὕρασθαι
[10, 5]	ὑπὸ πολιτῶν ἢ ὑπό τινων	ἄλλων,	ταῦτα ἀποκατασταθῆναι παραχρῆμα ταῖς αὐταῖς
[10, 4]	καὶ τὸν περὶ αὐτὰς κόσμον	καταποικίλλων.	Τὸν δὲ βασίλειον οἶκον πλουσιωτέραις
[10, 4]	τῆς εἰς ἔτι νῦν τῶν	πολλῶν	ἀνθρώπων οἰκοδομῆς κακοὶ κακῶν ὄντες
[10, 5]	πεπαῦσθαι, κἂν νῦν ποτε δυνηθῆι	πολλῶν	παρόντων τέλους τυχεῖν. Ἐπειδὴ τοίνυν
[10, 4]	ἐπὶ δεξιᾶι ὁ μέγας τῶν	ὅλων	ἀρχιερεὺς αὐτὸς Ἰησοῦς, ὁ μονογενὴς
[10, 4]	μὴ μόνος ὁ μέγας τῶν	ὅλων	ἀρχιερεύς, ὧι μόνωι θέμις πάσης
[10, 4]	σφῶν ποιητὴν καὶ πανηγεμόνα τῶν	ὅλων	γεραίρουσιν, οὔτις θνητὸς οἷός τε
[10, 4]	θαυματουργός, ὁ μεγαλουργός, ὁ τῶν	ὅλων	δεσπότης, ὁ τοῦ σύμπαντος κόσμου
[10, 4]	ἥλιον οἰκουμένης ὁ μέγας τῶν	ὅλων	δημιουργὸς λόγος συνεστήσατο, τῶν ἐπέκεινα
[10, 4]	ὁμολογεῖσθαι, ἀλλ' οἷα τοῦ καθ'	ὅλων	θεοῦ παῖδα γνήσιον καὶ αὐτὸν
[10, 4]	τοῦ θεοῦ παῖδα παμβασιλέα τῶν	ὅλων	ὁμολογεῖν σωτῆρά τε αὐτὸν ἐν
[10, 8]	καὶ κατὰ τοῦ θεοῦ τῶν	ὅλων,	ὃν ἠπίστατο σέβειν αὐτόν, παρατάττεσθαι
[10, 4]	οὐρανὸν πατρὶ καὶ θεῶι τῶν	ὅλων	παραπέμπεται, πρῶτος αὐτὸς προσκυνῶν καὶ
[10, 4]	ἡμῶν. Καὶ τὸν μὲν τῶν	ὅλων	πατέρα τούτοις ἀνευφημοῦντες μή ποτε
[10, 1]	τῷ παντοκράτορι καὶ βασιλεῖ τῶν	ὅλων,	πλείστη δὲ καὶ τῷ σωτῆρι
[10, 4]	ἀναπετάσας, ἤδη καὶ τοῖς μακρὰν	περιβόλων	ἔξω ἱερῶν ἑστῶσιν τῆς τῶν
[10, 4]	τολμήσειεν; Τίς δὲ κἂν εἰσκύψαι	περιβόλων	ἱερῶν εἴσω δυνατός, ὅτι μὴ
[10, 4]	τῶι χεύματι τοῦ νάματος τοῖς	περιβόλων	ἱερῶν ἐπὶ τὰ ἔσω προϊοῦσιν
[10, 4]	τῆς τῶν οὐρανίων τύπων διὰ	συμβόλων	ναοῦ κατασκευῆς δημιουργὸν ἀνακέκληται. Ταύτηι
[10, 4]	ἱδρυμένον ἐπὶ τῶι θεμελίωι τῶν	ἀποστόλων	καὶ προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου λίθου
[10, 4]	ἀπερίστατος, ἧς ὡς ἐν δρυμῶι	ξύλων	ἀξίναις ἐξέκοψαν τὰς πύλας, ἐπὶ
[10, 4]	προτραπήσεσθαι ἤλπισεν. Εἴσω δὲ παρελθόντι	πυλῶν	οὐκ εὐθὺς ἐφῆκεν ἀνάγνοις καὶ
[10, 4]	παντὸς νεὼ στοαῖς τὸν τῶν	προπύλων	ἀριθμὸν διατάξας, ἄνωθεν ἐπὶ ταύταις
[10, 4]	αὐτοῦ τιμῆς συνηισθημένως νεκρῶν μὲν	εἰδώλων	καταπτύειν προσώποις, πατεῖν δ' ἄθεσμα
[10, 4]	οὐχὶ νεκροῦντος ταῖς τῶν νεκρῶν	εἰδώλων	νεκροποιοῖς θυσίαις πάντα τε ἀνθρωπόμορφον
[10, 8]	διατάξεις. τί χρὴ τὰς περὶ	γάμων	καινοτομίας ἀπαριθμεῖσθαι ἢ τοὺς ἐπὶ
[10, 8]	τῆς πρὸς αὐτὸν οὐκ ἐφθόνησεν	γάμων	τε λαμπρῶν ἀδελφῆς μετουσίαν οὐκ
[10, 4]	περιέτρεψαν σωτηρίας· ἀλλ' ὅ γε	κηδεμὼν	αὐτῆς λόγος ὁ θεοφεγγὴς καὶ
[10, 8]	ἄρα ὁ θεὸς ἦν φίλος	κηδεμών	τε καὶ φύλαξ, ὃς αὐτῶι
[10, 4]	τῶι πατρὶ τὸ κατ' ἀξίαν	ἀπονέμων	σέβας, εἶτα δὲ καὶ πᾶσιν
[10, 4]	ὠσὶν ἡμῶν ἠκούσαμεν, οἱ πατέρες	ἡμῶν	ἀνήγγειλαν ἡμῖν ἔργον ὃ εἰργάσω
[10, 4]	ἡμῖν οὐδὲ κατὰ τὰς ἀνομίας	ἡμῶν	ἀνταπέδωκεν ἡμῖν, ὅτι καθ' ὅσον
[10, 4]	μὲν οὖν πρῶτος καὶ μέγας	ἡμῶν	ἀρχιερεὺς ὅσα βλέπει τὸν πατέρα
[10, 4]	Μόνος δ' οὖν καὶ τῆς	ἡμῶν	αὐτῶν βαρυπαθοῦς φθορᾶς ἐφαψάμενος, μόνος
[10, 4]	καὶ οἷα τῆς τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	βασιλείας ἐναργῆ δείγματα, ὅτι καὶ
[10, 8]	ὧι δὴ πεφραγμένος ὁ θεοφιλέστατος	ἡμῶν	βασιλεὺς τὰς τοῦ δυσωνύμου πολυπλόκους
[10, 5]	τὸ θεῖον. τοῦτο δὲ ὑφ'	ἡμῶν	γέγονεν, ὅπως μηδεμιᾶι τιμῆι μηδὲ
[10, 5]	τῶν αἱρέσεων, αἵτινες τοῖς προτέροις	ἡμῶν	γράμμασι τοῖς πρὸς τὴν σὴν
[10, 5]	σοῦ προστάγματος ταῦτα τὰ ὑφ'	ἡμῶν	γραφέντα πανταχοῦ προθεῖναι καὶ εἰς
[10, 5]	ὅπερ ἐπειδὴ ἀπολελυμένως αὐτοῖς ὑφ'	ἡμῶν	δεδωρῆσθαι θεωρεῖ ἡ σὴ καθοσίωσις
[10, 4]	ἐν Χριστῶι Ἰησοῦ τῶι σωτῆρι	ἡμῶν,	δι' οὗ αὐτῶι ἡ δόξα
[10, 4]	τοὺς αὐτοὺς ἡμῖν καὶ πρὸ	ἡμῶν	διωγμοὺς ὑπομείνασαν, τὴν μητρὸς δίκην
[10, 5]	θρηισκείαι τινὶ μεμειῶσθαί τι ὑφ'	ἡμῶν	δοκοίη. Καὶ τοῦτο δὲ πρὸς
[10, 4]	κεφαλὴν γωνίας τῆσδε τῆς κοινῆς	ἡμῶν	ἐκκλησίας ἱδρύσατο. Τοῦτον δὴ οὖν
[10, 4]	αὐτοῦ· ὅτι ἐν τῇ ταπεινώσει	ἡμῶν	ἐμνήσθη ἡμῶν καὶ ἐλυτρώσατο ἡμᾶς
[10, 4]	Ἡσαΐας προεθέσπισεν, ταῦτα πρόπαλαι περὶ	ἡμῶν	ἐν ἱεραῖς βίβλοις καταβέβλητο, χρῆν
[10, 4]	σφόδρα ἐν πόλει τοῦ θεοῦ	ἡμῶν,	ἐν ὄρει ἁγίῳ αὐτοῦ. Καὶ
[10, 4]	πάσας αὐτοῦ τὰς θανατοποιοὺς καθ'	ἡμῶν	ἐπιστρατεύοντος δυνάμεις καὶ τὰ μὲν
[10, 8]	καὶ οὐράνιος τῆς τοῦ σωτῆρος	ἡμῶν	ἐπιφανείας ἐδωρεῖτο χάρις, τοσαύτη τε
[10, 4]	ὅτι οὐ κατὰ τὰς ἁμαρτίας	ἡμῶν	ἐποίησεν ἡμῖν οὐδὲ κατὰ τὰς
[10, 4]	ἐν φθορᾶι κάτω που κειμένων	ἡμῶν	εὖ μάλα προθύμως ὑποδὺς τὴν
[10, 4]	τὸ διηνεκὲς ταῖς κοιναῖς ἁπάντων	ἡμῶν	εὐχαῖς. Τούτωι δὴ οὖν ἐξέστω
[10, 4]	ἀνθρώποις ἀνέλπιδα, ταῖς κοιναῖς ἁπάντων	ἡμῶν	εὐχαῖς χεῖρας τὰς ὑμῶν αὐτῶν
[10, 4]	Ὁ θεός, ἐν τοῖς ὠσὶν	ἡμῶν	ἠκούσαμεν, οἱ πατέρες ἡμῶν ἀνήγγειλαν
[10, 4]	δεξιὰν τοῦ παναγάθου καὶ παμβασιλέως	ἡμῶν	θεοῦ παραλαμβάνουσιν, ἔργοις δ᾿ ὡς
[10, 4]	ζωοποιός, ὁ φωταγωγός, ὁ μέγας	ἡμῶν	ἰατρὸς καὶ βασιλεὺς καὶ κύριος,
[10, 1]	σωτῆρι καὶ λυτρωτῇ τῶν ψυχῶν	ἡμῶν	Ἰησοῦ Χριστῷ δι᾿ οὗ τὰ
[10, 4]	ἐμάκρυνεν ἀφ' ἡμῶν τὰς ἀνομίας	ἡμῶν·	καθὼς οἰκτείρει πατὴρ υἱοὺς αὐτοῦ,
[10, 4]	ἐν τῇ ταπεινώσει ἡμῶν ἐμνήσθη	ἡμῶν	καὶ ἐλυτρώσατο ἡμᾶς ἐκ τῶν
[10, 4]	διανοίας ἀκοῆι οὗτος ὁ νέος	ἡμῶν	καὶ καλὸς Ζοροβαβελ μετὰ τὴν
[10, 4]	ἐλυτρώσατο ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν	ἡμῶν.	Καὶ τὸν μὲν τῶν ὅλων
[10, 4]	μὴ φοβεῖσθε. ἰδοὺ ὁ θεὸς	ἡμῶν	κρίσιν ἀνταποδίδωσιν καὶ ἀνταποδώσει, αὐτὸς
[10, 4]	ἐμπιμπλῶντα ἐν ἀγαθοῖς τὴν ἐπιθυμίαν	ἡμῶν,	ὅτι οὐ κατὰ τὰς ἁμαρτίας
[10, 4]	δυνάμεων, ἐν πόλει τοῦ θεοῦ	ἡμῶν.	ποίᾳ δὲ πόλει ἢ τῇδε
[10, 1]	πανηγυρίζειν ἠξιώθημεν, οἷα τῶν πρὸ	ἡμῶν	πολλοὶ τῷ ὄντι δίκαιοι καὶ
[10, 4]	φωτός, τὰς πολυδέτους τῶν ἀσεβημάτων	ἡμῶν	σειρὰς διελύσατο. Νῦν δ' ἐπὶ
[10, 4]	ἁγίου πνεύματος ἐγχρήιζουσιν ὁ εἰρηνικώτατος	ἡμῶν	Σολομὼν ὁ τὸν νεὼν τοῦ
[10, 4]	ἐξ αἰῶνος Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν	ἡμῶν	σωτῆρα καὶ πρὸς αὐτῶν τῶν
[10, 4]	ἀνατολαὶ ἀπὸ δυσμῶν, ἐμάκρυνεν ἀφ'	ἡμῶν	τὰς ἀνομίας ἡμῶν· καθὼς οἰκτείρει
[10, 4]	παρὰ πᾶσαν τὴν οὗτινος οὖν	ἡμῶν	τε αὐτῶν ἐλπίδα σώιζει τε
[10, 5]	ἡ καθοσίωσις ἡ σὴ ταύτης	ἡμῶν	τῆς κελεύσεως σαφέστατον εἶναι τὸ
[10, 8]	ἱλεοῦσθαι πέπειστο· ἔνθεν ὡρμᾶτο καθ'	ἡμῶν	τὸν θυμὸν ἐπισκήπτειν. Καὶ δῆτα
[10, 4]	τὸν εὐιλατεύοντα πάσαις ταῖς ἀνομίαις	ἡμῶν,	τὸν ἰώμενον πάσας τὰς νόσους
[10, 4]	τὸν ἰώμενον πάσας τὰς νόσους	ἡμῶν,	τὸν λυτρούμενον ἐκ φθορᾶς τὴν
[10, 4]	λυτρούμενον ἐκ φθορᾶς τὴν ζωὴν	ἡμῶν,	τὸν στεφανοῦντα ἡμᾶς ἐν ἐλέει
[10, 5]	ἀποκατασταθῆναι ὡς τάχιστα, ὅπως τούτωι	ἡμῶν	τῶι προστάγματι ἐπιμελεστάτην σε πειθάρχησιν
[10, 4]	τὸν τοῦ βίου διορθωτήν, τὸν	ἡμῶν	τῶν ἀπεγνωσμένων σωτῆρα Ἰησοῦν ἀνὰ
[10, 4]	καὶ πάντα τρόπον ἄγριον καθ'	ἡμῶν	ὑποσαλεύοντος, αὖθις ἐξ ὑπαρχῆς ὁ
[10, 4]	ἡμῖν ὁρατοῦ, ἀλλά τις φθοροποιὸς	δαίμων	καὶ θῆρες ἄγριοι νοητοί, οἳ
[10, 8]	πρὸ αὐτοῦ Χριστιανοὺς ἐκδιωξάντων πρὸ	ὀφθαλμῶν	ἔθετο οὐδ' ὧν αὐτὸς ὀλετὴρ
[10, 4]	ἐν δικαιοσύνηι οἰκοδομηθήσηι. Δικαιοσύνηι δῆτα	οἰκοδομῶν,	κατ' ἀξίαν τοῦ παντὸς λαοῦ
[10, 4]	ἐκ πρώτης ὡς εἰπεῖν ἡμέρας	οἰκοδομῶν	οὔπω καὶ εἰς δεῦρο πέπαυται,
[10, 4]	πνεύματος ἐγχρήιζουσιν ὁ εἰρηνικώτατος ἡμῶν	Σολομὼν	ὁ τὸν νεὼν τοῦ θεοῦ
[10, 8]	πέλας ἑλκομένους. καὶ ἦν γε	νόμων	οὗτος ἄντικρυς ἀναιδὴς καὶ ἀπηνέστατος,
[10, 8]	πρὸς αὐτὸν ἐκφέρει, οὐ φύσεως	νόμων	φεισάμενος, οὐχ ὁρκωμο σιῶν οὐχ
[10, 4]	ὁποίαν αὖθις παρὰ τῶν θείων	χρησμῶν	ἐξεπαιδεύετο, σαφῶς ὧδε λεγόντων καὶ
[10, 4]	οἵαν ἐκ τῆς τῶν ἱερῶν	χρησμῶν	καταγραφῆς ἐδιδάσκετο. Θαῦμα μὲν οὖν
[10, 4]	θεοῦ δοξολογίας τὸν πάντα νεὼν	κατακοσμῶν,	Χριστοῦ δὲ καὶ ἁγίου πνεύματος
[10, 4]	καθ' ὅσον ἀπέχουσιν ἀνατολαὶ ἀπὸ	δυσμῶν,	ἐμάκρυνεν ἀφ' ἡμῶν τὰς ἀνομίας
[10, 4]	τὸν πατέρα μετὰ τῆς κοινῆς	ὑμῶν	ἁπάντων ὁμοφροσύνης καταστησάμενος καὶ τὸν
[10, 4]	Τοῦτον δὴ οὖν τὸν ἐξ	ὑμῶν	αὐτῶν ἐπεσκευασμένον ζῶντος θεοῦ ζῶντα
[10, 4]	ἁπάντων ἡμῶν εὐχαῖς χεῖρας τὰς	ὑμῶν	αὐτῶν ὀρέξας ἐξήγειρεν καὶ ἐξανέσ
[10, 4]	τε καὶ διαυγῆ τῆς πάντων	ὑμῶν	διανοίας τὸν χῶρον ἀπειργασμένος, ἐνταῦθα
[10, 5]	ὑποτάξας, πρὸς τοὺς προειρημένους κολλήγας	ὑμῶν	ἐξέπεμψα· οἷς ἐντυχοῦσα ἡ ὑμετέρα
[10, 4]	τῶι θεολογουμένωι τὸν ἔμψυχον πάντων	ὑμῶν	καθορῶντι ναὸν καὶ τὸν ἐκ
[10, 5]	Ματέρνου καὶ Μαρίνου, τῶν κολλήγων	ὑμῶν,	οὓς τούτου ἕνεκεν εἰς τὴν
[10, 5]	Ῥώμην πλῶι ἀπιέναι, ἵν' ἐκεῖσε	ὑμῶν	παρόντων, ἀλλὰ μὴν καὶ Ῥετικίου
[10, 4]	χειρὶ καὶ σὺν οἵαι πάντων	ὑμῶν	φιλοτιμίαι, τῆι τῶν εἰσφορῶν μεγαλοψυχίαι
[10, 5]	λοιποῖς εἰς τὸ πρόσωπον τῶν	Χριστιανῶν	δογματίζομεν, ἵνα τοὺς τόπους αὐτῶν,
[10, 5]	τῆι ἐκκλησίαι τῆι καθολικῆι τῶν	Χριστιανῶν	ἐν ἑκάσταις πόλεσιν ἢ καὶ
[10, 5]	σὴν καθοσίωσιν ἀποσταλεῖσι περὶ τῶν	Χριστιανῶν	ἐνείχοντο καὶ ἅτινα πάνυ σκαιὰ
[10, 5]	ἐσχηκότων τοῦ φυλάττειν τὴν τῶν	Χριστιανῶν	θρηισκείαν ἄνευ τινὸς ὀχλήσεως τοῦτο
[10, 2]	οἱ ἀνωτάτω συνεχέσι ταῖς ὑπὲρ	Χριστιανῶν	νομοθεσίαις τὰ τῆς ἐκ θεοῦ
[10, 5]	πάντα τῶι σώματι τῶι τῶν	Χριστιανῶν	παρ' αὐτὰ διὰ τῆς σῆς
[10, 5]	ἀκολουθεῖν καὶ αἱρεῖσθαι τὴν τῶν	Χριστιανῶν	παραφύλαξιν ἢ θρηισκείαν ἑκάστωι τε
[10, 5]	αὐτῶν σώματος, τοῦτ' ἔστιν τῶν	Χριστιανῶν,	ταῦτα πάντα ἐπὶ τῶι νόμωι
[10, 5]	πᾶσιν τῶι προειρημένωι σώματι τῶν	Χριστιανῶν	τὴν σπουδὴν δυνατώτατα παρασχεῖν ὀφείλεις,
[10, 4]	φωτὸς ἀγγέλων χορείας ἐν τοῖς	οὐρανῶν	ἐπέκεινα τοῦ θεοῦ βασιλείοις σὺν
[10, 4]	πεινῶντας ἐνέπλησεν ἀγαθῶν, καὶ βραχίονας	ὑπερηφάνων	συνέτριψεν, οὐ πιστοῖς μόνον, ἀλλὰ
[10, 4]	τε ἄλλα κριτικὸς καὶ ἐπιλογιστικὸς	τυγχάνων	τήν τε τῶν αὐτῶι κεκληρωμένων
[10, 8]	καὶ κατὰ μέρος τῶι θεομισεῖ	πεπραγμένων	μνημονεύειν ὅπως τε νόμους ἀνόμους
[10, 2]	τὴν ἀγλαΐ αν τῶν πάλαι	πεπολιορκημένων	ἀπολαμβάνοντας. Ἀλλὰ καὶ βασιλεῖς οἱ
[10, 4]	τοῦ μονογενοῦς αὐτοῦ χάριτος, τῶν	ἀνακεκλημένων	ἕκαστος ὑμνείτω μόνον οὐχὶ βοῶν
[10, 4]	τῶν ἐν φθορᾶι κάτω που	κειμένων	ἡμῶν εὖ μάλα προθύμως ὑποδὺς
[10, 4]	ἐν ἐκκλησίας ἀθροίσματι, πλείστων ἐπιπαρόντων	ποιμένων	ἐν ἡσυχίᾳ καὶ κόσμῳ τὴν
[10, 4]	ἀγγέλων πανηγύρεις καὶ ἐκκλησία πρωτοτόκων	ἀπογεγραμμένων	ἐν οὐρανοῖς ταῖς ἀρρήτοις καὶ
[10, 4]	εἰς παιδαγωγίαν καὶ φρουρὰν ἑκάστωι	παραδεδομένων,	σεμνὸν δὲ καὶ μέγα καὶ
[10, 5]	μοίρας καταλλήλως, ἐνστατικῶς καὶ ἐπιμόνως	διαγωνιζομένων	παρόντος τε καὶ τοῦ τῆς
[10, 4]	προσαράττοντος καὶ τὸν κατὰ τῶν	ἀμυνομένων	θυμὸν ἐπὶ τὰ ἄψυχα βλήματα
[10, 4]	ἡσυχίᾳ καὶ κόσμῳ τὴν ἀκρόασιν	παρεχομένων,	ἑνὸς εἰς πρόσωπον τὰ πάντα
[10, 8]	μηκέτ' ὄντων ἀνθρώπων πρόπαλαι δὲ	κατοιχομένων	ἐπιζήμιον κέρδος, οἵους δ' ἐφεῦρεν
[10, 4]	βίου διορθωτήν, τὸν ἡμῶν τῶν	ἀπεγνωσμένων	σωτῆρα Ἰησοῦν ἀνὰ στόμα φέροντες
[10, 3]	ὕμνος, ναὶ μὴν καὶ τῶν	ἡγουμένων	ἐντελεῖς θρῃσκεῖαι ἱερουργίαι τε τῶν
[10, 7]	μεγίστην περὶ τὸ θεῖον λατρείαν	ποιουμένων	πλεῖστον ὅσον τοῖς κοινοῖς πράγμασι
[10, 4]	κατὰ μηδένα τρόπον ἀπολειφθῆναι φιλονεικότερον	μεγαλοφρονουμένων,	τὸν μεγαλοπρεπῆ τόνδε θεοῦ τοῦ
[10, 4]	ἐφ' ἕτερον ἐλθόντα, μυρίων ἄλλων	εὐπορουμένων	τῆι πόλει, ῥαιστώνην εὕρασθαι τοῦ
[10, 3]	ἐντελεῖς θρῃσκεῖαι ἱερουργίαι τε τῶν	ἱερωμένων	καὶ θεοπρεπεῖς ἐκκλησίας θεσμοί, ὧδε
[10, 4]	τυγχάνων τήν τε τῶν αὐτῶι	κεκληρωμένων	ψυχῶν εὖ διαγινώσκων καὶ φυλο
[10, 8]	φιλοπονήρωι δαίμονι φορητὸς ἡ τῶν	ὁρωμένων	θέα, ὥσπερ οὖν οὐδὲ Λικιννίωι
[10, 1]	τὸ σωτήριον αὐτοῦ, ἐναντίον τῶν	ἐθνῶν	ἀπεκάλυψεν τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ. Καὶ
[10, 8]	ἔλαττον μέρος τῶν ὑπὸ Ῥωμαίους	ἐθνῶν	διέπειν αὐτῶι καὶ διοικεῖν κεχαρισμένος.
[10, 4]	ἀναγινώσκεσθαι διαρκῶς ἐκράτυνεν; Τίς ἀνημέρων	ἐθνῶν	ἔθη βάρβαρα καὶ ἀνήμερα τοῖς
[10, 8]	τε μυρίας κατὰ τῶν ὑποχειρίων	ἐθνῶν	ἐπενόει χρυσοῦ τε καὶ ἀργύρου
[10, 9]	μᾶλλον τὴν κατὰ τῶν ὑποχειρίων	ἐθνῶν	λύτταν, τοῖς δὲ κακουμένοις οὔτις
[10, 4]	καὶ ἀγαλλίαμα ἐνώπιον πάντων τῶν	ἐθνῶν.	τούτοις μὲν οὖν αὕτη χορεύει·
[10, 4]	ὀλεθρίων πάντων αὐτῶν τε τῶν	δεινῶν	καὶ θεομισῶν τυράννων τὴν οἰκουμένην
[10, 8]	γυναιξὶν ὑπάνδροις παρθένοις τε κόραις	ἐμπαροινῶν	τὴν ἀκόλαστον τῆς αὐτοῦ ψυχῆς
[10, 4]	ψυχῶν εὖ διαγινώσκων καὶ φυλο	κρινῶν	διάνοιαν, ἐκ πρώτης ὡς εἰπεῖν
[10, 5]	ἢ ὑπὸ πολιτῶν ἢ ὑπό	τινων	ἄλλων, ταῦτα ἀποκατασταθῆναι παραχρῆμα ταῖς
[10, 5]	ὥστε ἀποσταλέντων ἀπὸ τῆς Γαλλίας	τινῶν	ἐπισκόπων, ἀλλὰ μὴν καὶ τούτων
[10, 5]	ἐπίσκοπον τῆς Χαρταγενησίων πόλεως παρά	τινων	κολλήγων αὐτοῦ τῶν κατὰ τὴν
[10, 4]	ἂν εἶεν καὶ ἀγγέλων αἱ	τινῶν	ψυχαὶ τῶν εἰς παιδαγωγίαν καὶ
[10, 4]	ὑπομείνασαν, τὴν μητρὸς δίκην τῶν	τέκνων	ἐρημωθεῖσαν ἐκκλησίαν συναπολαῦσαι δεῖν οἰόμενος
[10, 4]	παρακαλῶν σε ἀπὸ πάντων τῶν	τέκνων	σου ὧν ἔτεκες, καὶ οὐκ
[10, 4]	Εἰ δὲ καὶ ταῖς τῶν	τυράννων	ἀπειλαῖς τὰς ψυχάς τινες ἀπενάρκησαν,
[10, 4]	αὐτοῦ φωνὰς τοτὲ μὲν ἀσεβῶν	τυράννων	ἀπειλαῖς, τοτὲ δὲ βλασφήμοις δυσσεβῶν
[10, 2]	τὸν πρὸ μικροῦ ταῖς τῶν	τυράννων	δυσσεβείαις ἠριπωμένον ὥσπερ ἐκ μακρᾶς
[10, 2]	ἀνθρώποις τὰ ἐκ τῆς τῶν	τυράννων	καταδυναστείας ἐλεύθερα ἦν, καὶ τῶν
[10, 8]	ἀπελιμπάνετο, τῆς δὲ τῶν ἀσεβῶν	τυράννων	μοχθηρίας ἐζήλου τὴν κακοτροπίαν, καὶ
[10, 4]	τε τῶν δεινῶν καὶ θεομισῶν	τυράννων	τὴν οἰκουμένην ἅπασαν δι' αὐτῶν
[10, 8]	ταῦτα ἦν μικρά, τῆι τῶν	μειζόνων	συγκρινόμενα παραθέσει. Τί δεῖ τῶν
[10, 7]	Ἀνυλῖνε, τιμιώτατε ἡμῖν. ἐπειδὴ ἐκ	πλειόνων	πραγμάτων φαίνεται παρεξουθενηθεῖσαν τὴν θρηισκείαν,
[10, 8]	θυμὸν ἐπισκήπτειν. Καὶ δῆτα τῶν	ἡγεμόνων	οἱ κόλακες, τὰ φίλα πράττειν
[10, 8]	τε τούτων δι' ἐπιβουλῆς τῶν	ἡγεμόνων	τοὺς δοκιμωτάτους. καὶ ὁ τρόπος
[10, 4]	νυκτὶ ζοφερᾶι καὶ σκότωι βαθεῖ	δαιμόνων	ἀλιτηρίων πλάνηι καὶ θεομισῶν πνευμάτων
[10, 4]	καταπτύειν προσώποις, πατεῖν δ' ἄθεσμα	δαιμόνων	θέσμια καὶ παλαιᾶς ἀπάτης πατροπαραδότου
[10, 4]	ἀνιστῶν πένητα. Καθεῖλεν δυνάστας ἀπὸ	θρόνων,	καὶ ὕψωσεν ταπεινοὺς ἀπὸ γῆς·
[10, 1]	ᾗ τάχος σπεύσαντες τῶν πολὺ	κρειττόνων	ἔτυχον ἐν αὐτοῖς οὐρανοῖς καὶ
[10, 4]	τῶν ὅλων παραπέμπεται, πρῶτος αὐτὸς	προσκυνῶν	καὶ μόνος τῶι πατρὶ τὸ
[10, 4]	εἰς τοὺς σύμπαντας αἰῶνας τῶν	αἰώνων.	Ἀμήν. ~Φέρε δή, λοιπὸν καὶ
[10, 3]	λοιπαῖς τῶν θεόθεν ἡμῖν παραδοθεισῶν	φωνῶν	ἀκροάσεσιν, ὧδε δὲ θείαις καὶ
[10, 4]	ἀνακεκλημένων ἕκαστος ὑμνείτω μόνον οὐχὶ	βοῶν	καὶ λέγων εὐφράνθην ἐπὶ τοῖς
[10, 8]	κρείττονος μηχανὰς ἐπιτεχνώμενος πάντας τε	ἐπινοῶν	ἐπιβουλῆς τρόπους, ὡς ἂν κακοῖς
[10, 4]	τῶν ἀμφὶ τὸ Φοινίκων ἔθνος	διαπρέπων	ἐν Τύρῳ νεὼς φιλοτίμως ἐπεσκεύαστο,
[10, 9]	ὁ δ' ἀρετῆι πάσηι θεοσεβείας	ἐκπρέπων	μέγιστος νικητὴς Κωνσταντῖνος σὺν παιδὶ
[10, 4]	δὲ τὰς ἐπὶ τὸν οἶκον	ἐπιτρέπων	εἰσόδους, θυραυλεῖν καὶ ποδηγεῖν τοὺς
[10, 4]	ὁμοιότατον δημιουργῶν ἀπειργάσατο, οὐδὲν ἐκείνωι	καταλιπὼν	τῶι Βεσελεηλ, ὃν αὐτὸς ὁ
[10, 5]	ζητήσει ἔσχομεν, ταῦτα μεταξὺ τῶν	λοιπῶν	ἅτινα ἐδόκει ἐν πολλοῖς ἅπασιν
[10, 4]	τοῦ φωτὸς παρασχόμενος. Τῶν τε	λοιπῶν	διὰ τοῦ παντὸς οἴκου ἄφθονον
[10, 5]	ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΔΙ' ΗΣ ΣΥΝΟΔΟΝ	ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ	ΕΠΙ ΡΩΜΗΣ ΚΕΛΕΥΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ ΥΠΕΡ
[10, 5]	ΣΥΝΟΔΟΝ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΠΑΣΑΝ ΤΩΝ	ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ	ΠΕΡΙΕΛΕΙΝ ΔΙΧΟΣΤΑΣΙΑΝ Κωνσταντῖνος Σεβαστὸς Χρήστωι
[10, 5]	ἀποσταλέντων ἀπὸ τῆς Γαλλίας τινῶν	ἐπισκόπων,	ἀλλὰ μὴν καὶ τούτων κληθέντων
[10, 3]	τῶν ἄρτι νεοπαγῶν προσευκτηρίων ἀφιερώσεις,	ἐπισκόπων	ἐπὶ ταὐτὸν συνηλύσεις, τῶν πόρρωθεν
[10, 8]	πράττειν τῶι δυσαγεῖ πεπεισμένοι, τῶν	ἐπισκόπων	τοὺς μὲν συνήθως ταῖς τῶν
[10, 5]	αὐτὸς ὁ Καικιλιανὸς μετὰ δέκα	ἐπισκόπων	τῶν αὐτὸν εὐθύνειν δοκούντων καὶ
[10, 5]	ἡμετέρας καλοκἀγαθίας προσέλθωσι τῶι ἐπὶ	τόπων	ἐπάρχωι δικάζοντι, ὅπως καὶ αὐτῶν
[10, 5]	πλείστους ἐκ διαφόρων καὶ ἀμυθήτων	τόπων	ἐπισκόπους εἰς τὴν Ἀρελατησίων πόλιν
[10, 4]	τὸ πάθος, ὃ χάριν αὐτῆς	ῥυπῶν	ἐνεδύσατο σῶμα, ἐπὶ τὸ λαμπρὸν
[10, 4]	ἐπιστημονικῆς γνώσεως, τῆς τῶν οὐρανίων	τύπων	διὰ συμβόλων ναοῦ κατασκευῆς δημιουργὸν
[10, 1]	τῶν θεομισῶν γένος καὶ τῆς	ἀνθρώπων	ἀθρόως ὄψεως οὕτως ἐξαλήλειπτο, ὡς
[10, 4]	ὡς πάντων τῶν ἐπὶ γῆς	ἀνθρώπων	ἀκοὴν καὶ γλῶτταν ἐμπλῆσαι τῆς
[10, 4]	ἀνωτάτω οὐχ οἷα κοινὸν ἐξ	ἀνθρώπων	βασιλέα γενόμενον ὁμολογεῖσθαι, ἀλλ' οἷα
[10, 9]	ταλαιπωρουμένοις, καὶ τό γε πλεῖστον	ἀνθρώπων	γένος, βραχεῖς λυμεῶνας ἐκποδὼν ποιησάμενος,
[10, 4]	πνευμάτων ἐνεργείαις πᾶν τὸ τῶν	ἀνθρώπων	γένος κατορωρυγμένον αὐτὸ μόνον ἐπιφανείς,
[10, 4]	κάλλει παρὰ τοὺς υἱοὺς τῶν	ἀνθρώπων·	μέγας κύριος ὁ ποιῶν θαυμάσια
[10, 4]	εἰς ἔτι νῦν τῶν πολλῶν	ἀνθρώπων	οἰκοδομῆς κακοὶ κακῶν ὄντες ἀρχιτέκτονες,
[10, 9]	εἰρήνην. Ἀφήιρητο δ' οὖν ἐξ	ἀνθρώπων	πᾶν δέος τῶν πρὶν αὐτοὺς
[10, 7]	ὀνόματι καὶ σύμπασι τοῖς τῶν	ἀνθρώπων	πράγμασιν ἐξαίρετον εὐδαιμονίαν παρεσχηκέναι, τῶν
[10, 8]	τῶν κατ' ἀγροὺς μηκέτ' ὄντων	ἀνθρώπων	πρόπαλαι δὲ κατοιχομένων ἐπιζήμιον κέρδος,
[10, 4]	αὐτὸς ἑαυτοῦ κατετάξατο, τὸν νέον	Ἀαρὼν	ἢ Μελχισεδεκ ἀφωμοιωμένον τῶι υἱῶι
[10, 4]	κίοσιν ὑπεστήριζεν, ταῖς πρώταις τῶν	τεττάρων	εὐαγγελίων τοῦ γράμματος προσβολαῖς ἐμβιβάζων·
[10, 4]	τοῖς ἀνωτάτω εἰς τὴν τῶν	προέδρων	τιμὴν καὶ προσέτι βάθροις ἐν
[10, 8]	ἐξορισμούς, οἵας εὐπατριδῶν καὶ ἀξιολόγων	ἀνδρῶν	ἀπαγωγάς, ὧν δὴ τὰς κουριδίας
[10, 8]	ἐπὶ τούτοις τῶν θεοσεβῶν ἐγίνοντο	ἀνδρῶν,	καὶ πάλιν ἀγροὶ καὶ πάλιν
[10, 8]	μὲν συνήθως ταῖς τῶν κακούργων	ἀνδρῶν	περιέβαλλον τιμωρίαις, ἀπήγοντό τε καὶ
[10, 4]	φωτὸς ἀκτῖσιν ἀνειμένον ἀέρα παρέχων.	Ἱερῶν	δ' ἐνταῦθα καθαρσίων ἐτίθει σύμβολα,
[10, 4]	Τίς δὲ κἂν εἰσκύψαι περιβόλων	ἱερῶν	εἴσω δυνατός, ὅτι μὴ μόνος
[10, 4]	χεύματι τοῦ νάματος τοῖς περιβόλων	ἱερῶν	ἐπὶ τὰ ἔσω προϊοῦσιν τὴν
[10, 4]	καὶ τοῖς μακρὰν περιβόλων ἔξω	ἱερῶν	ἑστῶσιν τῆς τῶν ἔνδον παρέσχεν
[10, 4]	κατεστήσατο, οἵαν ἐκ τῆς τῶν	ἱερῶν	χρησμῶν καταγραφῆς ἐδιδάσκετο. Θαῦμα μὲν
[10, 4]	ἀνθρώποις ἀναγινώσκεσθαι διαρκῶς ἐκράτυνεν; Τίς	ἀνημέρων	ἐθνῶν ἔθη βάρβαρα καὶ ἀνήμερα
[10, 8]	ἀπηρνήσατο, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐκ	πατέρων	εὐγενείας βασιλικοῦ τε ἀνέκαθεν αἵματος
[10, 5]	αὐτὸν εὐθύνειν δοκούντων καὶ δέκα	ἑτέρων	οὓς αὐτὸς τῆι ἑαυτοῦ δίκηι
[10, 4]	πόνους, μόνος τὰ πρόστιμα τῶν	ἡμετέρων	ἀσεβημάτων περιθέμενος, οὐχ ἡμιθνῆτας, ἀλλὰ
[10, 5]	ὅπερ ἀκολούθως τῆι ἡσυχίαι τῶν	ἡμετέρων	καιρῶν γίνεσθαι φανερόν ἐστιν, ὅπως
[10, 6]	παρὰ Ἡρακλείδα τοῦ ἐπιτρόπου τῶν	ἡμετέρων	κτημάτων ἀναμφιλέκτως ὅπερ ἀναγκαῖον εἶναι
[10, 4]	καὶ ἐπισκοπεῖν τῆς ἐνδοτάτω τῶν	ὑμετέρων	ψυχῶν θεωρίας, πείραι μὲν καὶ
[10, 2]	καταδυναστείας ἐλεύθερα ἦν, καὶ τῶν	προτέρων	ἀπηλλαγμένοι κακῶν, ἄλλος ἄλλως μόνον
[10, 1]	εἰρήνης ἔκ τε τῶν ἔξωθεν	ὀχληρῶν	καὶ τῶν κατὰ διάνοιαν βέβαια
[10, 2]	θεωμένοις νεώς τε αὖθις ἐκ	βάθρων	εἰς ὕψος ἄπειρον ἐγειρομένους καὶ
[10, 4]	ἁπάντων, πάσης οὐ καθαρᾶς ὕλης	ἐχθρῶν	ἐπιβουλαῖς κατακεχωσμένον οὐ παριδὼν οὐδὲ
[10, 4]	καὶ ἐλυτρώσατο ἡμᾶς ἐκ τῶν	ἐχθρῶν	ἡμῶν. Καὶ τὸν μὲν τῶν
[10, 4]	μετὰ θάνατον καὶ τρόπαια κατ'	ἐχθρῶν	ἵστησιν καὶ πάντα τόπον καὶ
[10, 4]	ἀπελήλεγκται, ταῖς τε τῶν ἀοράτων	ἐχθρῶν	καὶ νοητῶν πολεμίων ἑλεπόλεσι καὶ
[10, 8]	θεοσεβείας ὅπλον πρὸς ἄμυναν μὲν	ἐχθρῶν,	οἰκείας δὲ φυλακὴν σωτηρίας ἰσχύει·
[10, 4]	δὴ μάλιστα τὴν ὑπὸ τῶν	ἐχθρῶν	πεπολιορκημένην, αὐτὴν τὴν προπονήσασαν καὶ
[10, 5]	ἀκολούθως τῆι ἡσυχίαι τῶν ἡμετέρων	καιρῶν	γίνεσθαι φανερόν ἐστιν, ὅπως ἐξουσίαν
[10, 1]	ἔθετο τέρατα ἐπὶ τῆς γῆς,	ἀνταναιρῶν	πολέμους μέχρι τῶν περάτων τῆς
[10, 4]	χρόνους, μεθιστῶν βασιλεῖς καὶ καθιστῶν,	ἐγείρων	ἀπὸ γῆς πτωχὸν καὶ ἀπὸ
[10, 4]	πρὶν ἀνειμέναι, καὶ τῆς τῶν	χειρῶν	ἰσχύος ἔργα τάδε τὰ μεγάλα
[10, 4]	μόνον οὐχὶ νεκροῦντος ταῖς τῶν	νεκρῶν	εἰδώλων νεκροποιοῖς θυσίαις πάντα τε
[10, 4]	ὁμοφροσύνης καταστησάμενος καὶ τὸν μόνον	νεκρῶν	ζωοποιὸν σύμμαχον παραλαβὼν καὶ συνεργόν,
[10, 4]	λελόγχασι παρ' αὐτοῦ τιμῆς συνηισθημένως	νεκρῶν	μὲν εἰδώλων καταπτύειν προσώποις, πατεῖν
[10, 4]	τὸν πρῶτον καθαροῖς νοὸς ὄμμασιν	ἀφορῶν,	ὅσα βλέπει ποιοῦντα, ὡς ἂν
[10, 5]	τυχεῖν. Ἐπειδὴ τοίνυν πλείστους ἐκ	διαφόρων	καὶ ἀμυθήτων τόπων ἐπισκόπους εἰς
[10, 4]	φῶς ἐν τῆι αὐτὸς αὐτοῦ	ἀγαλματοφορῶν	ψυχῆι, οὐδ' ἔστιν εἰπεῖν οἵαι
[10, 4]	πάντων ὑμῶν φιλοτιμίαι, τῆι τῶν	εἰσφορῶν	μεγαλοψυχίαι τῆς αὐτῆς αὐτῶι προθέσεως
[10, 8]	αὐτὸν οὐκ ἐφθόνησεν γάμων τε	λαμπρῶν	ἀδελφῆς μετουσίαν οὐκ ἀπηρνήσατο, ἀλλὰ
[10, 4]	ὑποδὺς τὴν φύσιν, οἷά τις	ἰατρῶν	ἄριστος τῆς τῶν καμνόντων ἕνεκεν
[10, 1]	φθόνος συναπολαύειν εἰ μὴ τῶν	ἴσων,	ἀπορροῆς δ᾿ οὖν ὅμως καὶ
[10, 4]	μετὰ τοῦτον ἑνὶ μόνωι τῶν	ἴσων	ἐφικτόν, τῶιδε τῶι προκαθημένωι τῆσδε
[10, 5]	ἡμῖν ἀντιγράψαι ἀκόλουθον ἦν, ἵν'	ἀφαιρεθεισῶν	παντελῶς τῶν αἱρέσεων, αἵτινες τοῖς
[10, 3]	ταῖς λοιπαῖς τῶν θεόθεν ἡμῖν	παραδοθεισῶν	φωνῶν ἀκροάσεσιν, ὧδε δὲ θείαις
[10, 5]	ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΕΚ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΓΛΩΤΤΗΣ	ΜΕΤΑΛΗΦΘΕΙΣΩΝ	Ἤδη μὲν πάλαι σκοποῦντες τὴν
[10, 1]	δεδήλωται τρόπον πᾶν τὸ τῶν	θεομισῶν	γένος καὶ τῆς ἀνθρώπων ἀθρόως
[10, 9]	κύκλωι διελόντες τὴν κατὰ τῶν	θεομισῶν	παράταξιν, ῥαιδίαν τὴν νίκην ἀποφέρονται,
[10, 4]	βαθεῖ δαιμόνων ἀλιτηρίων πλάνηι καὶ	θεομισῶν	πνευμάτων ἐνεργείαις πᾶν τὸ τῶν
[10, 4]	αὐτῶν τε τῶν δεινῶν καὶ	θεομισῶν	τυράννων τὴν οἰκουμένην ἅπασαν δι'
[10, 7]	παρεσχηκέναι, τῶν θείων εὐεργεσιῶν τοῦτο	παρεχουσῶν,	ἔδοξεν ἐκείνους τοὺς ἄνδρας τοὺς
[10, 9]	φιλαγάθωι μίξας τὸ μισοπόνηρον ὁ	τῶν	ἀγαθῶν ἀρωγὸς πρόεισιν ἅμα παιδὶ
[10, 4]	μή ποτε διαλείποιμεν· τὸν δὲ	τῶν	ἀγαθῶν ἡμῖν δεύτερον αἴτιον τὸν
[10, 4]	ἀθεώρητα καὶ ὄντως ἅγια καὶ	τῶν	ἁγίων ἅγια, τίς ἂν ἐποπτεύσας
[10, 4]	κοσμήσας ἐφ' ἅπασίν τε τὸ	τῶν	ἁγίων ἅγιον θυσιαστήριον ἐν μέσωι
[10, 4]	δώσω αὐτὸ εἰς τὰς χεῖρας	τῶν	ἀδικησάντων σε καὶ τῶν ταπεινωσάντων
[10, 5]	ἀκόλουθον ἦν, ἵν' ἀφαιρεθεισῶν παντελῶς	τῶν	αἱρέσεων, αἵτινες τοῖς προτέροις ἡμῶν
[10, 4]	κατακεχωσμένον οὐ παριδὼν οὐδὲ τῆι	τῶν	αἰτίων παραχωρήσας κακίαι, ἐξὸν ἐφ'
[10, 4]	δόξα εἰς τοὺς σύμπαντας αἰῶνας	τῶν	αἰώνων. Ἀμήν. ~Φέρε δή, λοιπὸν
[10, 4]	ἀφθονίαν θέας, μόνον οὐχὶ καὶ	τῶν	ἀλλοτρίων τῆς πίστεως ἐπὶ τὰς
[10, 4]	σωτήριος τὴν κατ' ἀξίαν δίκην	τῶν	ἁμαρτημάτων ὑποσχοῦσαν αὖθις ἐξ ὑπαρχῆς
[10, 4]	λίθους προσαράττοντος καὶ τὸν κατὰ	τῶν	ἀμυνομένων θυμὸν ἐπὶ τὰ ἄψυχα
[10, 4]	οὗ διὰ σπουδῆς ὁ μάλιστα	τῶν	ἀμφὶ τὸ Φοινίκων ἔθνος διαπρέπων
[10, 4]	τῆς τοῦ μονογενοῦς αὐτοῦ χάριτος,	τῶν	ἀνακεκλημένων ἕκαστος ὑμνείτω μόνον οὐχὶ
[10, 4]	ταῖς ὕλαις ὠχύρου, ἀφθόνωι φιλοτιμίαι	τῶν	ἀναλωμάτων χρώμενος· ἔνθα μοι δοκῶ
[10, 4]	θεομισῶν πνευμάτων ἐνεργείαις πᾶν τὸ	τῶν	ἀνθρώπων γένος κατορωρυγμένον αὐτὸ μόνον
[10, 4]	ὡραῖος κάλλει παρὰ τοὺς υἱοὺς	τῶν	ἀνθρώπων· μέγας κύριος ὁ ποιῶν
[10, 7]	Ῥωμαϊκῶι ὀνόματι καὶ σύμπασι τοῖς	τῶν	ἀνθρώπων πράγμασιν ἐξαίρετον εὐδαιμονίαν παρεσχηκέναι,
[10, 4]	Αὐτὰς δὴ οὖν πρώτας τὰς	τῶν	ἀνωτάτω βασιλευόντων ψυχὰς προελόμενος, τῶν
[10, 4]	μακροῦ διαφθονουμένοις ἀπελήλεγκται, ταῖς τε	τῶν	ἀοράτων ἐχθρῶν καὶ νοητῶν πολεμίων
[10, 4]	τοῦ βίου διορθωτήν, τὸν ἡμῶν	τῶν	ἀπεγνωσμένων σωτῆρα Ἰησοῦν ἀνὰ στόμα
[10, 4]	ἀσφαλῶς ἱδρυμένον ἐπὶ τῶι θεμελίωι	τῶν	ἀποστόλων καὶ προφητῶν, ὄντος ἀκρογωνιαίου
[10, 3]	ἐγκαινίων ἑορταὶ κατὰ πόλεις καὶ	τῶν	ἄρτι νεοπαγῶν προσευκτηρίων ἀφιερώσεις, ἐπισκόπων
[10, 4]	βολαῖς τοῦ φωτός, τὰς πολυδέτους	τῶν	ἀσεβημάτων ἡμῶν σειρὰς διελύσατο. Νῦν
[10, 4]	τὰ κατορθώματα καὶ τὰς κατὰ	τῶν	ἀσεβῶν αὐτοῦ νίκας μέσηι τῆι
[10, 9]	ἐπάξιον τὰ τρόπαια τῆς κατὰ	τῶν	ἀσεβῶν παρεῖχε νίκης, τὸν δ'
[10, 4]	ὡς ἂν ἔλεγχον ταῖς θεομάχοις	τῶν	ἀσεβῶν προαγάγοι τόλμαις. Καὶ νῦν
[10, 8]	τῶν καλῶν ἀπελιμπάνετο, τῆς δὲ	τῶν	ἀσεβῶν τυράννων μοχθηρίας ἐζήλου τὴν
[10, 5]	καὶ ἁπλῶς ἕκαστος αὐτῶν τῶν	τὴν	αὐτὴν προαίρεσιν ἐσχηκότων τοῦ φυλάττειν
[10, 5]	ὁ Καικιλιανὸς μετὰ δέκα ἐπισκόπων	τῶν	αὐτὸν εὐθύνειν δοκούντων καὶ δέκα
[10, 4]	καὶ ἐπιλογιστικὸς τυγχάνων τήν τε	τῶν	αὐτῶι κεκληρωμένων ψυχῶν εὖ διαγινώσκων
[10, 5]	οἰκίαι εἶθ' ὁτιουνδήποτε τῶι δικαίωι	τῶν	αὐτῶν ἐκκλησιῶν διέφερον, σύμπαντα αὐταῖς
[10, 5]	Ἀμήν. ~Φέρε δή, λοιπὸν καὶ	τῶν	βασιλικῶν διατάξεων Κωνσταντίνου καὶ Λικιννίου
[10, 4]	καὶ ὀλεθρίων πάντων αὐτῶν τε	τῶν	δεινῶν καὶ θεομισῶν τυράννων τὴν
[10, 4]	τοῖς ἔτι καθάρσεως καὶ περιρραντηρίων	τῶν	διὰ ὕδατος καὶ ἁγίου πνεύματος
[10, 4]	καὶ εἴδομεν ἐν πόλει κυρίου	τῶν	δυνάμεων, ἐν πόλει τοῦ θεοῦ
[10, 5]	δυνηθῆτε ἔχειν γνῶσιν, τὰ ἀντίτυπα	τῶν	ἐγγράφων τῶν πρός με παρὰ
[10, 1]	κύριος τὸ σωτήριον αὐτοῦ, ἐναντίον	τῶν	ἐθνῶν ἀπεκάλυψεν τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ.
[10, 4]	δικαιοσύνην καὶ ἀγαλλίαμα ἐνώπιον πάντων	τῶν	ἐθνῶν. τούτοις μὲν οὖν αὕτη
[10, 4]	καὶ ἀγγέλων αἱ τινῶν ψυχαὶ	τῶν	εἰς παιδαγωγίαν καὶ φρουρὰν ἑκάστωι
[10, 4]	οἵαι πάντων ὑμῶν φιλοτιμίαι, τῆι	τῶν	εἰσφορῶν μεγαλοψυχίαι τῆς αὐτῆς αὐτῶι
[10, 8]	ὡς ἂν μὴ συνάγοιτό τις	τῶν	εἰωθότων μηδὲ τῶι θεῶι τὰς
[10, 9]	ἀποσμήξαντες τοῦ βίου τὴν θεοστυγίαν,	τῶν	ἐκ θεοῦ πρυτανευθέντων ἀγαθῶν αὐτοῖς
[10, 5]	σεαυτῶι καὶ δύο γέ τινας	τῶν	ἐκ τοῦ δευτέρου θρόνου οὓς
[10, 5]	ΡΩΜΗΣ ΚΕΛΕΥΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ ΥΠΕΡ ΤΗΣ	ΤΩΝ	ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΕΝΩΣΕΩΣ ΤΕ ΚΑΙ ΟΜΟΝΟΙΑΣ
[10, 4]	παρέσχε λόγον· ΠΑΝΗΓΥΡΙΚΟΣ ΕΠΙ ΤΗΙ	ΤΩΝ	ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΟΙΚΟΔΟΜΗΙ ΠΑΥΛΙΝΩΙ ΤΥΡΙΩΝ ΕΠΙΣΚΟΠΩΙ
[10, 7]	ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΔΙ' ΗΣ ΤΟΥΣ ΠΡΟΕΣΤΩΤΑΣ	ΤΩΝ	ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΑΣΗΣ ΑΠΟΛΕΛΥΣΘΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙ
[10, 1]	τέλειον ἐνταῦθα καὶ πανηγυρικὸν τῆς	τῶν	ἐκκλησιῶν ἀνανεώσεως λόγον κατατάξομεν, θείῳ
[10, 4]	γε δὴ αὐτὸς ἑαυτῶι ὤιετο,	τῶν	ἐκκλησιῶν ἀπεργασαμένου, εἶτα δὲ δεινὰ
[10, 8]	πᾶσαν ὑπερβολὴν ὠμότητος ὑπερηκόντισεν· ἔνθα	τῶν	ἐκκλησιῶν τοῦ θεοῦ αἳ μὲν
[10, 4]	παῖς, γνώμηι τῆς πατρικῆς φιλανθρωπίας	τῶν	ἐν φθορᾶι κάτω που κειμένων
[10, 4]	ἐφῆκεν ἀνάγνοις καὶ ἀνίπτοις ποσὶν	τῶν	ἔνδον ἐπιβαίνειν ἁγίων, διαλαβὼν δὲ
[10, 4]	περιβόλων ἔξω ἱερῶν ἑστῶσιν τῆς	τῶν	ἔνδον παρέσχεν ἀφθονίαν θέας, μόνον
[10, 4]	πόρρω που καὶ μακρὰν τῆς	τῶν	ἐνδοτάτω θεοπτίας τῶν πιστῶν διεζευγμένους.
[10, 4]	τῶν ἐξωτάτω πολὺ κρείττοσιν ἐκ	τῶν	ἐνδοτάτω μυστικῶν τῆς γραφῆς δογμάτων
[10, 4]	βασιλικοῖς χαρακτῆρσι προσεγγράφοντας, ὥστε μόνον	τῶν	ἐξ αἰῶνος Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν
[10, 5]	τούτων κληθέντων ἀπὸ τῆς Ἀφρικῆς	τῶν	ἐξ ἐναντίας μοίρας καταλλήλως, ἐνστατικῶς
[10, 1]	τὰ τῆς εἰρήνης ἔκ τε	τῶν	ἔξωθεν ὀχληρῶν καὶ τῶν κατὰ
[10, 4]	μάλιστα τοῖς ἐπὶ μόνηι τῆι	τῶν	ἔξωθεν φαντασίαι τὸν νοῦν προσανέχουσιν·
[10, 4]	παραλαβών, κἀνταῦθα τοὺς μὲν κίοσιν	τῶν	ἐξωτάτω πολὺ κρείττοσιν ἐκ τῶν
[10, 6]	μὴν καὶ Πατρικίωι τῶι οὐικαρίωι	τῶν	ἐπάρχων παροῦσι τοιαύτας ἐντολὰς δεδωκέναι
[10, 4]	τῶν ὅλων δημιουργὸς λόγος συνεστήσατο,	τῶν	ἐπέκεινα οὐρανίων ἁψίδων πάλιν καὶ
[10, 4]	τοσοῦτον ἀρετῆς ἠνέγκατο, ὡς πάντων	τῶν	ἐπὶ γῆς ἀνθρώπων ἀκοὴν καὶ
[10, 4]	ἡμῶν σωτῆρα καὶ πρὸς αὐτῶν	τῶν	ἐπὶ γῆς ἀνωτάτω οὐχ οἷα
[10, 4]	αὐτοῦ νίκας μέσηι τῆι βασιλευούσηι	τῶν	ἐπὶ γῆς πόλει βασιλικοῖς χαρακτῆρσι
[10, 5]	ΓΕΝΕΣΘΑΙ ΣΥΝΟΔΟΝ ΥΠΕΡ ΤΟΥ ΠΑΣΑΝ	ΤΩΝ	ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΠΕΡΙΕΛΕΙΝ ΔΙΧΟΣΤΑΣΙΑΝ Κωνσταντῖνος Σεβαστὸς
[10, 8]	φίλα πράττειν τῶι δυσαγεῖ πεπεισμένοι,	τῶν	ἐπισκόπων τοὺς μὲν συνήθως ταῖς
[10, 4]	λόγου κρείττονα μεγέθη τήν τε	τῶν	ἔργων ἀποστίλβουσαν ὄψιν τῶι λόγωι
[10, 8]	τί χρὴ ταῦτα μηκύνειν, τῆς	τῶν	ἐσχάτων αὐτοῦ πράξεων ὑπερβολῆς μικρὰ
[10, 4]	ἡμῶν καὶ ἐλυτρώσατο ἡμᾶς ἐκ	τῶν	ἐχθρῶν ἡμῶν. Καὶ τὸν μὲν
[10, 4]	αὐτὴν δὴ μάλιστα τὴν ὑπὸ	τῶν	ἐχθρῶν πεπολιορκημένην, αὐτὴν τὴν προπονήσασαν
[10, 8]	τὸν θυμὸν ἐπισκήπτειν. Καὶ δῆτα	τῶν	ἡγεμόνων οἱ κόλακες, τὰ φίλα
[10, 8]	ἀνήιρει τε τούτων δι' ἐπιβουλῆς	τῶν	ἡγεμόνων τοὺς δοκιμωτάτους. καὶ ὁ
[10, 3]	θεολογίας ὕμνος, ναὶ μὴν καὶ	τῶν	ἡγουμένων ἐντελεῖς θρῃσκεῖαι ἱερουργίαι τε
[10, 4]	ἀνατλὰς πόνους, μόνος τὰ πρόστιμα	τῶν	ἡμετέρων ἀσεβημάτων περιθέμενος, οὐχ ἡμιθνῆτας,
[10, 5]	ἑαυτῶν, ὅπερ ἀκολούθως τῆι ἡσυχίαι	τῶν	ἡμετέρων καιρῶν γίνεσθαι φανερόν ἐστιν,
[10, 6]	καταμάθοις, παρὰ Ἡρακλείδα τοῦ ἐπιτρόπου	τῶν	ἡμετέρων κτημάτων ἀναμφιλέκτως ὅπερ ἀναγκαῖον
[10, 7]	ἀνθρώπων πράγμασιν ἐξαίρετον εὐδαιμονίαν παρεσχηκέναι,	τῶν	θείων εὐεργεσιῶν τοῦτο παρεχουσῶν, ἔδοξεν
[10, 4]	περιτέθεικεν, ἀλλ' ὁποίαν αὖθις παρὰ	τῶν	θείων χρησμῶν ἐξεπαιδεύετο, σαφῶς ὧδε
[10, 3]	μὲν ψαλμῳδίαις καὶ ταῖς λοιπαῖς	τῶν	θεόθεν ἡμῖν παραδοθεισῶν φωνῶν ἀκροάσεσιν,
[10, 1]	δ᾿ οὖν ὅμως καὶ μετουσίας	τῶν	θεόθεν ἡμῖν πρυτανευθέντων. ~Β. Πᾶσι
[10, 1]	ὃν δεδήλωται τρόπον πᾶν τὸ	τῶν	θεομισῶν γένος καὶ τῆς ἀνθρώπων
[10, 9]	ἄμφω κύκλωι διελόντες τὴν κατὰ	τῶν	θεομισῶν παράταξιν, ῥαιδίαν τὴν νίκην
[10, 8]	Φυγαὶ δὴ αὖθις ἐπὶ τούτοις	τῶν	θεοσεβῶν ἐγίνοντο ἀνδρῶν, καὶ πάλιν
[10, 4]	τὴν οἰκουμένην ἅπασαν δι' αὐτῶν	τῶν	θεοφιλεστάτων ἐκαθήρατο· εἶτα δὲ τοὺς
[10, 7]	θρηισκείας θεραπείαι παρέχοντας τῶν καμάτων	τῶν	ἰδίων τὰ ἔπαθλα κομίσασθαι, Ἀνυλῖνε
[10, 3]	ἡγουμένων ἐντελεῖς θρῃσκεῖαι ἱερουργίαι τε	τῶν	ἱερωμένων καὶ θεοπρεπεῖς ἐκκλησίας θεσμοί,
[10, 4]	ἀναστήσας κατεστήσατο, οἵαν ἐκ τῆς	τῶν	ἱερῶν χρησμῶν καταγραφῆς ἐδιδάσκετο. Θαῦμα
[10, 1]	θιάσου φθόνος συναπολαύειν εἰ μὴ	τῶν	ἴσων, ἀπορροῆς δ᾿ οὖν ὅμως
[10, 4]	δευτερεύειν μετὰ τοῦτον ἑνὶ μόνωι	τῶν	ἴσων ἐφικτόν, τῶιδε τῶι προκαθημένωι
[10, 8]	μειζόνων συγκρινόμενα παραθέσει. Τί δεῖ	τῶν	καθ' ἕκαστα καὶ κατὰ μέρος
[10, 8]	ἐπισκόπων τοὺς μὲν συνήθως ταῖς	τῶν	κακούργων ἀνδρῶν περιέβαλλον τιμωρίαις, ἀπήγοντό
[10, 4]	πεσοῦσαν ἐξήγειρεν προαποκαθάρας καὶ προθεραπεύσας	τῶν	κακῶν, καὶ στολὴν οὐ τὴν
[10, 8]	ἀνωτάτω ἠξιωμένος, μιμήσεως μὲν τῆς	τῶν	καλῶν ἀπελιμπάνετο, τῆς δὲ τῶν
[10, 7]	τῆς θείας θρηισκείας θεραπείαι παρέχοντας	τῶν	καμάτων τῶν ἰδίων τὰ ἔπαθλα
[10, 4]	οἷά τις ἰατρῶν ἄριστος τῆς	τῶν	καμνόντων ἕνεκεν σωτηρίας ὁρῆι μὲν
[10, 8]	εἰσπράξεις ἀναμετρήσεις τε γῆς καὶ	τῶν	κατ' ἀγροὺς μηκέτ' ὄντων ἀνθρώπων
[10, 4]	διεσώσατο, ὅτι μηδ' ἄλλωι τωι	τῶν	κατ' οὐρανὸν τοσοῦτον παρῆν ἰσχύος,
[10, 1]	τε τῶν ἔξωθεν ὀχληρῶν καὶ	τῶν	κατὰ διάνοιαν βέβαια καὶ ἀσάλευτα
[10, 5]	πόλεως παρά τινων κολλήγων αὐτοῦ	τῶν	κατὰ τὴν Ἀφρικὴν καθεστώτων ἐν
[10, 9]	παράταξιν, ῥαιδίαν τὴν νίκην ἀποφέρονται,	τῶν	κατὰ τὴν συμβολὴν πάντων ἐξευμαρισθέντων
[10, 4]	τὰ καταπεπτωκότα νῦν στενοχωρήσει ἀπὸ	τῶν	κατοικούντων σε, καὶ μακρυνθήσονται ἀπὸ
[10, 5]	Ῥετικίου καὶ Ματέρνου καὶ Μαρίνου,	τῶν	κολλήγων ὑμῶν, οὓς τούτου ἕνεκεν
[10, 7]	εἰώθασιν, ἀπὸ πάντων ἅπαξ ἁπλῶς	τῶν	λειτουργιῶν βούλομαι ἀλειτουργήτους διαφυλαχθῆναι, ὅπως
[10, 4]	γένος ἀποσοβήσας καὶ τὰς μύλας	τῶν	λεόντων, ἧι φησιν τὰ θεῖα
[10, 5]	ἐν ζητήσει ἔσχομεν, ταῦτα μεταξὺ	τῶν	λοιπῶν ἅτινα ἐδόκει ἐν πολλοῖς
[10, 4]	ὄρυξι καὶ δικέλλαις ταῖς πληκτικαῖς	τῶν	μαθημάτων διδασκαλίαις ἐξεκάθηρέν τε καὶ
[10, 8]	γε ταῦτα ἦν μικρά, τῆι	τῶν	μειζόνων συγκρινόμενα παραθέσει. Τί δεῖ
[10, 5]	τινας ζυγομαχίας παραμεμένηκεν, ἀκουσθέντων πάντων	τῶν	μελλόντων λεχθήσεσθαι παρὰ τῶν νῦν
[10, 3]	ἦν θείου πνεύματος διὰ πάντων	τῶν	μελῶν χωροῦσα δύναμις καὶ ψυχὴ
[10, 4]	τῶν ἀνωτάτω βασιλευόντων ψυχὰς προελόμενος,	τῶν	μὲν δυσσεβῶν καὶ ὀλεθρίων πάντων
[10, 4]	Καί τις ἐν μέσῳ παρελθὼν	τῶν	μετρίως ἐπιεικῶν, λόγου σύνταξιν πεποιημένος,
[10, 4]	καὶ μόνον οὐχὶ νεκροῦντος ταῖς	τῶν	νεκρῶν εἰδώλων νεκροποιοῖς θυσίαις πάντα
[10, 5]	πάντων τῶν μελλόντων λεχθήσεσθαι παρὰ	τῶν	νῦν ἀπ' ἀλλήλων διεστώτων, οὕσπερ
[10, 8]	τὸ μέλλον ἔσεσθαι προλαβὼν ὁ	τῶν	οἰκείων ψυχῶν ὑπέρμαχος θεὸς ὡς
[10, 4]	τῶν προσευκτηρίων λίθοις καὶ ταῖς	τῶν	οἴκων ἀψύχοις ὕλαις τὴν θηριώδη
[10, 4]	παρεστὼς ἐπὶ δεξιᾶι ὁ μέγας	τῶν	ὅλων ἀρχιερεὺς αὐτὸς Ἰησοῦς, ὁ
[10, 4]	ὅτι μὴ μόνος ὁ μέγας	τῶν	ὅλων ἀρχιερεύς, ὧι μόνωι θέμις
[10, 4]	τὸν σφῶν ποιητὴν καὶ πανηγεμόνα	τῶν	ὅλων γεραίρουσιν, οὔτις θνητὸς οἷός
[10, 4]	ὁ θαυματουργός, ὁ μεγαλουργός, ὁ	τῶν	ὅλων δεσπότης, ὁ τοῦ σύμπαντος
[10, 4]	ὑφ' ἥλιον οἰκουμένης ὁ μέγας	τῶν	ὅλων δημιουργὸς λόγος συνεστήσατο, τῶν
[10, 4]	τε τοῦ θεοῦ παῖδα παμβασιλέα	τῶν	ὅλων ὁμολογεῖν σωτῆρά τε αὐτὸν
[10, 8]	ἤδη καὶ κατὰ τοῦ θεοῦ	τῶν	ὅλων, ὃν ἠπίστατο σέβειν αὐτόν,
[10, 4]	κατ' οὐρανὸν πατρὶ καὶ θεῶι	τῶν	ὅλων παραπέμπεται, πρῶτος αὐτὸς προσκυνῶν
[10, 4]	ἐχθρῶν ἡμῶν. Καὶ τὸν μὲν	τῶν	ὅλων πατέρα τούτοις ἀνευφημοῦντες μή
[10, 1]	πᾶσιν τῷ παντοκράτορι καὶ βασιλεῖ	τῶν	ὅλων, πλείστη δὲ καὶ τῷ
[10, 8]	τε φιλοπονήρωι δαίμονι φορητὸς ἡ	τῶν	ὁρωμένων θέα, ὥσπερ οὖν οὐδὲ
[10, 4]	ἐντέχνου καὶ ἐπιστημονικῆς γνώσεως, τῆς	τῶν	οὐρανίων τύπων διὰ συμβόλων ναοῦ
[10, 5]	ἢ καὶ μὴ πρότερον ἁπάντων	τῶν	ὀφειλόντων ζητηθῆναι ἀκριβῶς ἐξετασθέντων πρὸς
[10, 2]	πολὺ κρείττονα τὴν ἀγλαΐ αν	τῶν	πάλαι πεπολιορκημένων ἀπολαμβάνοντας. Ἀλλὰ καὶ
[10, 4]	πιστοῖς μόνον, ἀλλὰ καὶ ἀπίστοις	τῶν	παλαιῶν διηγημάτων τὴν μνήμην πιστωσάμενος,
[10, 3]	μελῶν χωροῦσα δύναμις καὶ ψυχὴ	τῶν	πάντων μία καὶ προθυμία πίστεως
[10, 3]	Ἐκίνει δὲ καὶ λόγους ἅπας	τῶν	παρόντων ἀρχόντων πανηγυρικούς, ὡς ἑκάστῳ
[10, 8]	τῆς φύσεως ἐπὶ τὸ συμπαθὲς	τῶν	πέλας ἑλκομένους. καὶ ἦν γε
[10, 9]	ἐδέξατο παιδείαν μηδὲ ἐπὶ ταῖς	τῶν	πέλας ἐσωφρονίσθη μάστιξιν, τὴν ὁμοίαν
[10, 4]	ὅσα καὶ οἷα τὰ τῆς	τῶν	πεπονηκότων προθυμίας κέκριται παρ' αὐτῶι
[10, 1]	τῆς γῆς, ἀνταναιρῶν πολέμους μέχρι	τῶν	περάτων τῆς γῆς· τόξον συντρίψει
[10, 4]	δι' ὅλου χαμαὶ κεῖσθαι νεκράν,	τῶν	περὶ θεοῦ φυσικῶν ἐννοιῶν πάμπαν
[10, 4]	μακρὰν τῆς τῶν ἐνδοτάτω θεοπτίας	τῶν	πιστῶν διεζευγμένους. Ἐκ δὴ τούτων
[10, 4]	καὶ τῆς εἰς ἔτι νῦν	τῶν	πολλῶν ἀνθρώπων οἰκοδομῆς κακοὶ κακῶν
[10, 1]	οἳ μὲν ᾗ τάχος σπεύσαντες	τῶν	πολὺ κρειττόνων ἔτυχον ἐν αὐτοῖς
[10, 3]	ἀφιερώσεις, ἐπισκόπων ἐπὶ ταὐτὸν συνηλύσεις,	τῶν	πόρρωθεν ἐξ ἀλλοδαπῆς συνδρομαί, λαῶν
[10, 9]	οὖν ἐξ ἀνθρώπων πᾶν δέος	τῶν	πρὶν αὐτοὺς πιεζόντων, λαμπρὰς δ'
[10, 8]	ἠναγκασμένος. Οὔτ' οὖν τὴν μνήμην	τῶν	πρὸ αὐτοῦ Χριστιανοὺς ἐκδιωξάντων πρὸ
[10, 1]	καὶ τοιαῦτα πανηγυρίζειν ἠξιώθημεν, οἷα	τῶν	πρὸ ἡμῶν πολλοὶ τῷ ὄντι
[10, 5]	γνῶσιν, τὰ ἀντίτυπα τῶν ἐγγράφων	τῶν	πρός με παρὰ Ἀνυλίνου ἀποσταλέντων
[10, 4]	τὰ ἄψυχα βλήματα καθιέντος, τοῖς	τῶν	προσευκτηρίων λίθοις καὶ ταῖς τῶν
[10, 9]	καὶ τοῖς αὐτοῦ παισίν, οἳ	τῶν	πρόσθεν ἁπάντων ἀποσμήξαντες τοῦ βίου
[10, 2]	τυράννων καταδυναστείας ἐλεύθερα ἦν, καὶ	τῶν	προτέρων ἀπηλλαγμένοι κακῶν, ἄλλος ἄλλως
[10, 4]	ἀγλαΐαν τῶι παντὶ τοῖς τε	τῶν	πρώτων εἰσαγωγῶν ἔτι δεομένοις κατάλληλον
[10, 4]	μεταξὺ τοῦ τε νεὼ καὶ	τῶν	πρώτων εἰσόδων, τέτταρσι μὲν πέριξ
[10, 4]	προσκυνεῖσθαι. Καὶ εἰκότως· τίς γὰρ	τῶν	πώποτε βασιλέων τοσοῦτον ἀρετῆς ἠνέγκατο,
[10, 5]	στερρότητος καὶ διὰ τῆς λοιπῆς	τῶν	συνιόντων ὁμοψύχου καὶ ὁμόφρονος συνέσεως
[10, 4]	χεῖρας τῶν ἀδικησάντων σε καὶ	τῶν	ταπεινωσάντων σε. Ἐξεγείρου, ἐξεγείρου, ἔνδυσαι
[10, 4]	ἂν διὰ πάσης τῆς κτίσεως	τῶν	τε ἐπὶ γῆς λογικῶν ζώιων
[10, 4]	δευτέρας αὐγὰς τοῦ φωτὸς παρασχόμενος.	Τῶν	τε λοιπῶν διὰ τοῦ παντὸς
[10, 4]	διωγμοὺς ὑπομείνασαν, τὴν μητρὸς δίκην	τῶν	τέκνων ἐρημωθεῖσαν ἐκκλησίαν συναπολαῦσαι δεῖν
[10, 4]	ὁ παρακαλῶν σε ἀπὸ πάντων	τῶν	τέκνων σου ὧν ἔτεκες, καὶ
[10, 4]	τετραγώνου κίοσιν ὑπεστήριζεν, ταῖς πρώταις	τῶν	τεττάρων εὐαγγελίων τοῦ γράμματος προσβολαῖς
[10, 5]	κομίσηι, εἴ τινα ἐκ τούτων	τῶν	τῆι ἐκκλησίαι τῆι καθολικῆι τῶν
[10, 4]	πρῶτος καὶ μέγας ἀρχιερεὺς δευτερείοις	τῶν	τῆιδε ἱερείων τιμήσας, ποιμένα τῆς
[10, 4]	ὑπερουράνιον χῶρον καὶ τὰ ἐκεῖσε	τῶν	τῆιδε παραδείγματα τήν τε ἄνω
[10, 5]	ἐλευθέρως καὶ ἁπλῶς ἕκαστος αὐτῶν	τῶν	τὴν αὐτὴν προαίρεσιν ἐσχηκότων τοῦ
[10, 4]	τοσοῦτον παρῆν ἰσχύος, ὡς τῆι	τῶν	τοσούτων ἀβλαβῶς διακονήσασθαι σωτηρίαι. Μόνος
[10, 4]	ἡμῖν τὰς παραδόξους θεοσημίας καὶ	τῶν	τοῦ κυρίου θαυμάτων τὰς εἰς
[10, 4]	αὐτῶν ἐλπίδα σώιζει τε καὶ	τῶν	τοῦ πατρὸς ἀγαθῶν ἀφθονίαν μεταδίδωσιν,
[10, 4]	ἀφθαρσίαν ἀγαγόντος, καὶ τήνδε ὁμοίως	τῶν	τοῦ σωτῆρος οἰκονομιῶν ἐπαύρασθαι, ὅτι
[10, 4]	σπεύδοντα. Εἰ δὲ καὶ ταῖς	τῶν	τυράννων ἀπειλαῖς τὰς ψυχάς τινες
[10, 2]	τόπον τὸν πρὸ μικροῦ ταῖς	τῶν	τυράννων δυσσεβείαις ἠριπωμένον ὥσπερ ἐκ
[10, 2]	οὖν ἀνθρώποις τὰ ἐκ τῆς	τῶν	τυράννων καταδυναστείας ἐλεύθερα ἦν, καὶ
[10, 4]	τε καὶ ἐπισκοπεῖν τῆς ἐνδοτάτω	τῶν	ὑμετέρων ψυχῶν θεωρίας, πείραι μὲν
[10, 6]	καὶ τὰς Μαυριτανίας, ῥητοῖς τισι	τῶν	ὑπηρετῶν τῆς ἐνθέσμου καὶ ἁγιωτάτης
[10, 8]	τὴν ἐξουσίαν, οὐκ ἔλαττον μέρος	τῶν	ὑπὸ Ῥωμαίους ἐθνῶν διέπειν αὐτῶι
[10, 8]	παρανόμους, ἐπισκήψεις τε μυρίας κατὰ	τῶν	ὑποχειρίων ἐθνῶν ἐπενόει χρυσοῦ τε
[10, 9]	αὔξοντι δὲ μᾶλλον τὴν κατὰ	τῶν	ὑποχειρίων ἐθνῶν λύτταν, τοῖς δὲ
[10, 4]	τὸ πρὶν ἀνειμέναι, καὶ τῆς	τῶν	χειρῶν ἰσχύος ἔργα τάδε τὰ
[10, 6]	τοίνυν, ἡνίκα τὴν προδηλουμένην ποσότητα	τῶν	χρημάτων ὑποδεχθῆναι ποιήσεις, ἅπασι τοῖς
[10, 5]	τοῖς λοιποῖς εἰς τὸ πρόσωπον	τῶν	Χριστιανῶν δογματίζομεν, ἵνα τοὺς τόπους
[10, 5]	τῶν τῆι ἐκκλησίαι τῆι καθολικῆι	τῶν	Χριστιανῶν ἐν ἑκάσταις πόλεσιν ἢ
[10, 5]	τὴν σὴν καθοσίωσιν ἀποσταλεῖσι περὶ	τῶν	Χριστιανῶν ἐνείχοντο καὶ ἅτινα πάνυ
[10, 5]	ἅτινα πάντα τῶι σώματι τῶι	τῶν	Χριστιανῶν παρ' αὐτὰ διὰ τῆς
[10, 5]	τοῦ αὐτῶν σώματος, τοῦτ' ἔστιν	τῶν	Χριστιανῶν, ταῦτα πάντα ἐπὶ τῶι
[10, 5]	οἷς πᾶσιν τῶι προειρημένωι σώματι	τῶν	Χριστιανῶν τὴν σπουδὴν δυνατώτατα παρασχεῖν
[10, 3]	συνδρομαί, λαῶν εἰς λαοὺς φιλοφρονήσεις,	τῶν	Χριστοῦ σώματος μελῶν εἰς μίαν
[10, 1]	καὶ τῷ σωτῆρι καὶ λυτρωτῇ	τῶν	ψυχῶν ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ δι᾿
[10, 4]	ζῶντας καὶ βεβηκότας καὶ εὐπαγεῖς	τῶν	ψυχῶν λίθους ἐγκρίνας, τὸν μέγαν
[10, 4]	ὅτε τῆς ὄψεως τὴν διὰ	τῶν	ὤτων ἀποκλείει μάθησιν ἡ μαρτυρία;
[10, 7]	θείας θρηισκείας θεραπείαι παρέχοντας τῶν	καμάτων	τῶν ἰδίων τὰ ἔπαθλα κομίσασθαι,
[10, 4]	ῥαιστώνην εὕρασθαι τοῦ πόνου καὶ	πραγμάτων	ἀπηλλάχθαι. Ὃ δὲ πρῶτον αὑτὸν
[10, 7]	τιμιώτατε ἡμῖν. ἐπειδὴ ἐκ πλειόνων	πραγμάτων	φαίνεται παρεξουθενηθεῖσαν τὴν θρηισκείαν, ἐν
[10, 4]	τε παντοίας καὶ χώματος ἀσεβῶν	ἐπιταγμάτων	συμπεφορημένας ὄρυξι καὶ δικέλλαις ταῖς
[10, 3]	ὅσα θεσπίζων ὁ λόγος δι᾿	αἰνιγμάτων	ἀψευδῶς προανετείνατο, μία τε ἦν
[10, 4]	τῶν ἐνδοτάτω μυστικῶν τῆς γραφῆς	δογμάτων	ὑποστηρίζει, τοῖς δὲ πρὸς τὸ
[10, 4]	τοῦ φωτός, τὰς πολυδέτους τῶν	ἀσεβημάτων	ἡμῶν σειρὰς διελύσατο. Νῦν δ'
[10, 4]	μόνος τὰ πρόστιμα τῶν ἡμετέρων	ἀσεβημάτων	περιθέμενος, οὐχ ἡμιθνῆτας, ἀλλὰ καὶ
[10, 4]	ἀλλὰ καὶ ἀπίστοις τῶν παλαιῶν	διηγημάτων	τὴν μνήμην πιστωσάμενος, ὁ θαυματουργός,
[10, 4]	καὶ δικέλλαις ταῖς πληκτικαῖς τῶν	μαθημάτων	διδασκαλίαις ἐξεκάθηρέν τε καὶ ἀπέσμηξεν,
[10, 2]	βασιλέως γράμματα καὶ τιμαὶ καὶ	χρημάτων	δόσεις· ὧν οὐκ ἀπὸ τρόπου
[10, 6]	προσέταξα ἵν' εἴ τι ἂν	χρημάτων	παρ' αὐτοῦ ἡ σὴ στερρότης
[10, 6]	ἡνίκα τὴν προδηλουμένην ποσότητα τῶν	χρημάτων	ὑποδεχθῆναι ποιήσεις, ἅπασι τοῖς προειρημένοις
[10, 6]	Ἡρακλείδα τοῦ ἐπιτρόπου τῶν ἡμετέρων	κτημάτων	ἀναμφιλέκτως ὅπερ ἀναγκαῖον εἶναι καταμάθοις,
[10, 4]	τὴν κατ' ἀξίαν δίκην τῶν	ἁμαρτημάτων	ὑποσχοῦσαν αὖθις ἐξ ὑπαρχῆς ἀνελάμβανεν,
[10, 4]	εἰς ἀνθρώπους εὐεργεσίας διὰ θείων	ἀναγνωσμάτων	ἀκοῇ παραδεχομένοις ὕμνους εἰς θεὸν
[10, 4]	ἔξωθεν φαντασίαι τὸν νοῦν προσανέχουσιν·	θαυμάτων	δὲ θαυμασιώτερα τά τε ἀρχέτυπα
[10, 4]	θεοσημίας καὶ τῶν τοῦ κυρίου	θαυμάτων	τὰς εἰς ἀνθρώπους εὐεργεσίας διὰ
[10, 4]	δαιμόνων ἀλιτηρίων πλάνηι καὶ θεομισῶν	πνευμάτων	ἐνεργείαις πᾶν τὸ τῶν ἀνθρώπων
[10, 4]	ὕλαις ὠχύρου, ἀφθόνωι φιλοτιμίαι τῶν	ἀναλωμάτων	χρώμενος· ἔνθα μοι δοκῶ περιττὸν
[10, 4]	οὕτω καὶ σώφρονας διαταξάμενος ἀπὸ	περάτων	γῆς καὶ εἰς ἄκρα τῆς
[10, 1]	γῆς, ἀνταναιρῶν πολέμους μέχρι τῶν	περάτων	τῆς γῆς· τόξον συντρίψει καὶ
[10, 4]	διαφθονουμένοις ἀπελήλεγκται, ταῖς τε τῶν	ἀοράτων	ἐχθρῶν καὶ νοητῶν πολεμίων ἑλεπόλεσι
[10, 4]	οἰκουμένην ἅπασαν δι' αὐτῶν τῶν	θεοφιλεστάτων	ἐκαθήρατο· εἶτα δὲ τοὺς αὐτῶι
[10, 8]	χρὴ ταῦτα μηκύνειν, τῆς τῶν	ἐσχάτων	αὐτοῦ πράξεων ὑπερβολῆς μικρὰ τὰ
[10, 6]	τὰς Μαυριτανίας, ῥητοῖς τισι τῶν	ὑπηρετῶν	τῆς ἐνθέσμου καὶ ἁγιωτάτης καθολικῆς
[10, 5]	τοίνυν πλείστους ἐκ διαφόρων καὶ	ἀμυθήτων	τόπων ἐπισκόπους εἰς τὴν Ἀρελατησίων
[10, 4]	τε τῶν ἀοράτων ἐχθρῶν καὶ	νοητῶν	πολεμίων ἑλεπόλεσι καὶ μηχαναῖς καταβληθεῖσα,
[10, 4]	τῶι θεμελίωι τῶν ἀποστόλων καὶ	προφητῶν,	ὄντος ἀκρογωνιαίου λίθου αὐτοῦ Ἰησοῦ
[10, 5]	καὶ κατέχοιντο νῦν ἢ ὑπὸ	πολιτῶν	ἢ ὑπό τινων ἄλλων, ταῦτα
[10, 4]	πάντων ἀναπέφανται. Ἀλλ' οἳ μὲν	γιγάντων	τρόπον θεομαχίαν ἐνστησάμενοι τοιαύτην εἰλήχασιν
[10, 8]	μνήμην τῶν πρὸ αὐτοῦ Χριστιανοὺς	ἐκδιωξάντων	πρὸ ὀφθαλμῶν ἔθετο οὐδ' ὧν
[10, 5]	πανταχοῦ προθεῖναι καὶ εἰς γνῶσιν	πάντων	ἀγαγεῖν ἀκόλουθόν ἐστιν, ὅπως ταύτης
[10, 8]	τρόπον, λοιπὸν καὶ τὸν κατὰ	πάντων	ἀνακινεῖν διωγμὸν ἐπὶ διάνοιαν ἐβάλλετο,
[10, 4]	αὐτῶν ἐξουδενώσεις ἀληθὲς ὑπ' ὀφθαλμοῖς	πάντων	ἀναπέφανται. Ἀλλ' οἳ μὲν γιγάντων
[10, 4]	ὃ μηδὲ ἄλλοτέ πω, τοὺς	πάντων	ἀνωτάτω βασιλέας ἧς λελόγχασι παρ'
[10, 7]	οὕσπερ κληρικοὺς ἐπονομάζειν εἰώθασιν, ἀπὸ	πάντων	ἅπαξ ἁπλῶς τῶν λειτουργιῶν βούλομαι
[10, 8]	γενέσθαι ἠξίωσεν τῆς τε κατὰ	πάντων	ἀπολαύειν ἀρχῆς οἷα κηδεστῆι καὶ
[10, 4]	αὐτῶν. Ἀλλ' ἐν μὲν τῶι	πάντων	ἄρχοντι ἴσως αὐτὸς ὅλος ἐγκάθηται
[10, 4]	τῶν μὲν δυσσεβῶν καὶ ὀλεθρίων	πάντων	αὐτῶν τε τῶν δεινῶν καὶ
[10, 5]	ἁρμόττειν. Ἵνα μέντοι καὶ περὶ	πάντων	αὐτῶν τούτων πληρεστάτην δυνηθῆτε ἔχειν
[10, 5]	καλοκἀγαθίας ὁ ὅρος πρὸς γνῶσιν	πάντων	ἐνεχθῆναι δυνηθῆι, προταχθέντα τοῦ σοῦ
[10, 9]	ἀποφέρονται, τῶν κατὰ τὴν συμβολὴν	πάντων	ἐξευμαρισθέντων αὐτοῖς ὑπὸ τοῦ θεοῦ
[10, 4]	μονογενὴς τοῦ θεοῦ, τὸ παρὰ	πάντων	εὐῶδες θυμίαμα καὶ τὰς δι'
[10, 8]	τούτους, ὡς ἂν τοῦ ἐπὶ	πάντων	θεοῦ θεράποντας, ἐναντίους ὑπάρχειν οἷς
[10, 4]	εἴη ἢ τῆς τοῦ κοινοῦ	πάντων	ἱερέως τῆς ψυχῆς τὸ εἰλικρινὲς
[10, 3]	χωροῦσα δύναμις καὶ ψυχὴ τῶν	πάντων	μία καὶ προθυμία πίστεως ἡ
[10, 9]	ἀγροὺς τὸν παμβασιλέα θεὸν πρώτιστα	πάντων,	ὅτι δὴ τοῦτ' ἐδιδάχθησαν, κἄπειτα
[10, 4]	παριδὼν τὸ πτῶμα νεκρόν, πρώτιστα	πάντων	παρακλήσεσιν καὶ λιταῖς ἵλεω τὸν
[10, 4]	νόμοις; τίς αἰῶσιν ὅλοις ὑπὸ	πάντων	πολεμούμενος τὴν ὑπὲρ ἄνθρωπον ἀρετὴν
[10, 4]	ἀνέτειλεν δικαιοσύνην καὶ ἀγαλλίαμα ἐνώπιον	πάντων	τῶν ἐθνῶν. τούτοις μὲν οὖν
[10, 4]	βασιλέων τοσοῦτον ἀρετῆς ἠνέγκατο, ὡς	πάντων	τῶν ἐπὶ γῆς ἀνθρώπων ἀκοὴν
[10, 5]	αἰσχράς τινας ζυγομαχίας παραμεμένηκεν, ἀκουσθέντων	πάντων	τῶν μελλόντων λεχθήσεσθαι παρὰ τῶν
[10, 3]	τε ἦν θείου πνεύματος διὰ	πάντων	τῶν μελῶν χωροῦσα δύναμις καὶ
[10, 4]	ἦν ὁ παρακαλῶν σε ἀπὸ	πάντων	τῶν τέκνων σου ὧν ἔτεκες,
[10, 4]	λαμπρόν τε καὶ διαυγῆ τῆς	πάντων	ὑμῶν διανοίας τὸν χῶρον ἀπειργασμένος,
[10, 4]	αὐτῶι τῶι θεολογουμένωι τὸν ἔμψυχον	πάντων	ὑμῶν καθορῶντι ναὸν καὶ τὸν
[10, 4]	διανοίας χειρὶ καὶ σὺν οἵαι	πάντων	ὑμῶν φιλοτιμίαι, τῆι τῶν εἰσφορῶν
[10, 9]	αὐτοῦ παισίν, οἳ τῶν πρόσθεν	ἁπάντων	ἀποσμήξαντες τοῦ βίου τὴν θεοστυγίαν,
[10, 8]	τὸν θεὸν εὐχῆς, ἣν ὑπὲρ	ἁπάντων	αὐτοῖς ποιεῖσθαι πάτριον μάθημα τυγχάνει·
[10, 5]	ὀξέως ἔσπευσαν, ἔκ τε τούτων	ἁπάντων	ἐκεῖνα συμβαίνει γενέσθαι, τὸ καὶ
[10, 4]	εἰς τὸ διηνεκὲς ταῖς κοιναῖς	ἁπάντων	ἡμῶν εὐχαῖς. Τούτωι δὴ οὖν
[10, 4]	παρὰ ἀνθρώποις ἀνέλπιδα, ταῖς κοιναῖς	ἁπάντων	ἡμῶν εὐχαῖς χεῖρας τὰς ὑμῶν
[10, 3]	ἡ αὐτὴ καὶ εἷς ἐξ	ἁπάντων	θεολογίας ὕμνος, ναὶ μὴν καὶ
[10, 4]	αὐτὸν μόνον θεὸν τὸν κοινὸν	ἁπάντων	καὶ ἑαυτῶν εὐεργέτην γνωρίζειν Χριστόν
[10, 4]	προθυμίαι ῥώσας καὶ μίαν ἐξ	ἁπάντων	μεγάλην χεῖρα συναγαγών, πρῶτον ἆθλον
[10, 4]	τὸν μέγαν καὶ βασιλικὸν ἐξ	ἁπάντων	οἶκον ἐπισκευάζεται λαμπρὸν καὶ φωτὸς
[10, 4]	πατέρα μετὰ τῆς κοινῆς ὑμῶν	ἁπάντων	ὁμοφροσύνης καταστησάμενος καὶ τὸν μόνον
[10, 4]	τι καὶ ἄξιον εἰπεῖν πρῶτον	ἁπάντων,	πάσης οὐ καθαρᾶς ὕλης ἐχθρῶν
[10, 9]	θεῶι θεοῦ τε παιδὶ σωτῆρι	ἁπάντων	ποδηγῶι καὶ συμμάχωι χρώμενοι, πατὴρ
[10, 5]	ἐξήνεγκαν ἢ καὶ μὴ πρότερον	ἁπάντων	τῶν ὀφειλόντων ζητηθῆναι ἀκριβῶς ἐξετασθέντων
[10, 4]	διατεθειμένωι δυνατῶι τε ὄντι μᾶλλον	ἁπάντων,	ὧν αὐτὸς σὺν θείαι δυνάμει
[10, 4]	αὐτὸ εἰς τὰς χεῖρας τῶν	ἀδικησάντων	σε καὶ τῶν ταπεινωσάντων σε.
[10, 4]	τῶν ἀδικησάντων σε καὶ τῶν	ταπεινωσάντων	σε. Ἐξεγείρου, ἐξεγείρου, ἔνδυσαι τὴν
[10, 5]	ἐπισκόπων, ἀλλὰ μὴν καὶ τούτων	κληθέντων	ἀπὸ τῆς Ἀφρικῆς τῶν ἐξ
[10, 5]	ἁπάντων τῶν ὀφειλόντων ζητηθῆναι ἀκριβῶς	ἐξετασθέντων	πρὸς τὸ τὴν κρίσιν ἐξενέγκαι
[10, 9]	τῶν κατὰ τὴν συμβολὴν πάντων	ἐξευμαρισθέντων	αὐτοῖς ὑπὸ τοῦ θεοῦ κατὰ
[10, 5]	δι' αἰσχράς τινας ζυγομαχίας παραμεμένηκεν,	ἀκουσθέντων	πάντων τῶν μελλόντων λεχθήσεσθαι παρὰ
[10, 9]	τὴν θεοστυγίαν, τῶν ἐκ θεοῦ	πρυτανευθέντων	ἀγαθῶν αὐτοῖς ἠισθημένως τὸ φιλάρετον
[10, 1]	καὶ μετουσίας τῶν θεόθεν ἡμῖν	πρυτανευθέντων.	~Β. Πᾶσι μὲν οὖν ἀνθρώποις
[10, 5]	αὐτῶν φιλονεικίας, οὕτω διατετυπώκειν ὥστε	ἀποσταλέντων	ἀπὸ τῆς Γαλλίας τινῶν ἐπισκόπων,
[10, 5]	τῶν πρός με παρὰ Ἀνυλίνου	ἀποσταλέντων	γράμμασιν ἐμοῖς ὑποτάξας, πρὸς τοὺς
[10, 8]	καὶ τῶν κατ' ἀγροὺς μηκέτ'	ὄντων	ἀνθρώπων πρόπαλαι δὲ κατοιχομένων ἐπιζήμιον
[10, 4]	θείων χρησμῶν ἐξεπαιδεύετο, σαφῶς ὧδε	λεγόντων	καὶ ἔσται ἡ δόξα τοῦ
[10, 4]	ἀποσοβήσας καὶ τὰς μύλας τῶν	λεόντων,	ἧι φησιν τὰ θεῖα λόγια,
[10, 9]	πᾶν δέος τῶν πρὶν αὐτοὺς	πιεζόντων,	λαμπρὰς δ' ἐτέλουν καὶ πανηγυρικὰς
[10, 3]	Χριστοῦ σώματος μελῶν εἰς μίαν	συνιόντων	ἁρμονίαν ἕνωσις. Συνήγετο γοῦν ἀκολούθως
[10, 5]	καὶ διὰ τῆς λοιπῆς τῶν	συνιόντων	ὁμοψύχου καὶ ὁμόφρονος συνέσεως καὶ
[10, 4]	ἀπόρυψιν παρεχομένας. καὶ πρώτη μὲν	εἰσιόντων	αὕτη διατριβή, κόσμον ὁμοῦ καὶ
[10, 5]	καὶ μὴ πρότερον ἁπάντων τῶν	ὀφειλόντων	ζητηθῆναι ἀκριβῶς ἐξετασθέντων πρὸς τὸ
[10, 5]	ζυγομαχίας παραμεμένηκεν, ἀκουσθέντων πάντων τῶν	μελλόντων	λεχθήσεσθαι παρὰ τῶν νῦν ἀπ'
[10, 9]	δ' ἀγαθῶν ἀπόλαυσις καὶ προσέτι	μελλόντων	προσδοκίαι. ἥπλωντο δ' οὖν κατὰ
[10, 4]	τις ἰατρῶν ἄριστος τῆς τῶν	καμνόντων	ἕνεκεν σωτηρίας ὁρῆι μὲν δεινά,
[10, 5]	πλῶι ἀπιέναι, ἵν' ἐκεῖσε ὑμῶν	παρόντων,	ἀλλὰ μὴν καὶ Ῥετικίου καὶ
[10, 3]	δὲ καὶ λόγους ἅπας τῶν	παρόντων	ἀρχόντων πανηγυρικούς, ὡς ἑκάστῳ παρῆν
[10, 9]	ἦν καὶ λήθη πάσης δυσσεβείας,	παρόντων	δ' ἀγαθῶν ἀπόλαυσις καὶ προσέτι
[10, 5]	κἂν νῦν ποτε δυνηθῆι πολλῶν	παρόντων	τέλους τυχεῖν. Ἐπειδὴ τοίνυν πλείστους
[10, 4]	ὡς ἐν ἐκκλησίας ἀθροίσματι, πλείστων	ἐπιπαρόντων	ποιμένων ἐν ἡσυχίᾳ καὶ κόσμῳ
[10, 4]	οὖν πρώτας τὰς τῶν ἀνωτάτω	βασιλευόντων	ψυχὰς προελόμενος, τῶν μὲν δυσσεβῶν
[10, 4]	ἀπειλαῖς, τοτὲ δὲ βλασφήμοις δυσσεβῶν	ἀρχόντων	διατάξεσιν ἀφιέντος καὶ προσέτι τὸν
[10, 3]	καὶ λόγους ἅπας τῶν παρόντων	ἀρχόντων	πανηγυρικούς, ὡς ἑκάστῳ παρῆν δυνάμεως,
[10, 4]	καταπεπτωκότα νῦν στενοχωρήσει ἀπὸ τῶν	κατοικούντων	σε, καὶ μακρυνθήσονται ἀπὸ σοῦ
[10, 5]	δέκα ἐπισκόπων τῶν αὐτὸν εὐθύνειν	δοκούντων	καὶ δέκα ἑτέρων οὓς αὐτὸς
[10, 4]	καθορῶντι ναὸν καὶ τὸν ἐκ	ζώντων	λίθων καὶ βεβηκότων οἶκον ἐποπτεύοντι
[10, 8]	ἂν μὴ συνάγοιτό τις τῶν	εἰωθότων	μηδὲ τῶι θεῶι τὰς ἐποφειλομένας
[10, 4]	τὸν ἐκ ζώντων λίθων καὶ	βεβηκότων	οἶκον ἐποπτεύοντι εὖ καὶ ἀσφαλῶς
[10, 8]	τούτοις ὁ μισάνθρωπος κατὰ μηδὲν	ἠδικηκότων	ἐξορισμούς, οἵας εὐπατριδῶν καὶ ἀξιολόγων
[10, 4]	καὶ οἷα τὰ τῆς τῶν	πεπονηκότων	προθυμίας κέκριται παρ' αὐτῶι τῶι
[10, 5]	αὐτῶν τῶν τὴν αὐτὴν προαίρεσιν	ἐσχηκότων	τοῦ φυλάττειν τὴν τῶν Χριστιανῶν
[10, 9]	λαμπρὰς δ' ἐτέλουν καὶ πανηγυρικὰς	ἑορτῶν	ἡμέρας, ἦν τε φωτὸς ἔμπλεα
[10, 4]	πεποιημένος, ὡς ἐν ἐκκλησίας ἀθροίσματι,	πλείστων	ἐπιπαρόντων ποιμένων ἐν ἡσυχίᾳ καὶ
[10, 4]	καὶ χρόνους, μεθιστῶν βασιλεῖς καὶ	καθιστῶν,	ἐγείρων ἀπὸ γῆς πτωχὸν καὶ
[10, 4]	ὁ ἀλλοιῶν καιροὺς καὶ χρόνους,	μεθιστῶν	βασιλεῖς καὶ καθιστῶν, ἐγείρων ἀπὸ
[10, 4]	γῆς πτωχὸν καὶ ἀπὸ κοπρίας	ἀνιστῶν	πένητα. Καθεῖλεν δυνάστας ἀπὸ θρόνων,
[10, 4]	τῆς τῶν ἐνδοτάτω θεοπτίας τῶν	πιστῶν	διεζευγμένους. Ἐκ δὴ τούτων τὰς
[10, 5]	τὴν Ἀρελατησίων πόλιν εἴσω Καλανδῶν	Αὐγούστων	συνελθεῖν ἐκελεύσαμεν, καὶ σοὶ γράψαι
[10, 4]	μὲν τὸν ἔξωθεν αὐτὸ μόνον	περιφράττων	περίβολον, τὴν ἀπλανῆ πίστιν περιτειχίσας
[10, 4]	θυραυλεῖν καὶ ποδηγεῖν τοὺς εἰσιόντας	κατατάττων	οὐκ ἀπεικότως τοῦ νεὼ πρόπυλα
[10, 4]	πολυτελεῖς λίθους ἐν πᾶσιν ὑμῖν	ἁρμόττων,	ὡς ἱερὰν αὖθις καὶ μυστικὴν
[10, 9]	ἔσχατα δυομένης ἡμέρας ὑπὸ τὴν	αὐτῶν	ἄγοντες εἰρήνην. Ἀφήιρητο δ' οὖν
[10, 4]	ἐκάθισέν τε ἐφ' ἕνα ἕκαστον	αὐτῶν.	Ἀλλ' ἐν μὲν τῶι πάντων
[10, 4]	πρὸς κύριον, καὶ οὐκ εἰσήκουσεν	αὐτῶν,	ἀλλ' οἳ μὲν συνεποδίσθησαν καὶ
[10, 5]	γινώσκονται διαφέροντας οὐ πρὸς ἕκαστον	αὐτῶν,	ἀλλὰ πρὸς τὸ δίκαιον τοῦ
[10, 5]	ἐκκλησίαι πρότερον ἐσχήκεσαν, τῶι δικαίωι	αὐτῶν	ἀποκατασταθῆναι. Ὁπότε τοίνυν συνορᾶι ἡ
[10, 5]	αὐτῶν καὶ τῆι συνόδωι ἑκάστωι	αὐτῶν	ἀποκαταστῆναι κελεύσεις, τοῦ προειρημένου λογισμοῦ
[10, 4]	λόγος, ἀτὰρ καὶ τάδε περὶ	αὐτῶν	ἀποφαινόμενος ῥομφαίαν ἐσπάσαντο οἱ ἁμαρτωλοί,
[10, 4]	δ' οὖν καὶ τῆς ἡμῶν	αὐτῶν	βαρυπαθοῦς φθορᾶς ἐφαψάμενος, μόνος τοὺς
[10, 5]	τόπων ἐπάρχωι δικάζοντι, ὅπως καὶ	αὐτῶν	διὰ τῆς ἡμετέρας χρηστότητος πρόνοια
[10, 5]	Χριστιανῶν δογματίζομεν, ἵνα τοὺς τόπους	αὐτῶν,	εἰς οὓς τὸ πρότερον συνέρχεσθαι
[10, 4]	εὐθεῖς τῆι καρδίαι· ἡ ῥομφαία	αὐτῶν	εἰσέλθοι εἰς τὰς καρδίας αὐτῶν
[10, 5]	εἶθ' ὁτιουνδήποτε τῶι δικαίωι τῶν	αὐτῶν	ἐκκλησιῶν διέφερον, σύμπαντα αὐταῖς ἀποκατασταθῆναι
[10, 4]	τὴν οὗτινος οὖν ἡμῶν τε	αὐτῶν	ἐλπίδα σώιζει τε καὶ τῶν
[10, 4]	ὃ εἰργάσω ἐν ταῖς ἡμέραις	αὐτῶν,	ἐν ἡμέραις ἀρχαίαις· ἀλλὰ νῦν
[10, 4]	μετ' ἤχου, καὶ τὸ ὄνομα	αὐτῶν	ἐξήλειπται εἰς τὸν αἰῶνα καὶ
[10, 4]	τῆι πόλει σου τὴν εἰκόνα	αὐτῶν	ἐξουδενώσεις ἀληθὲς ὑπ' ὀφθαλμοῖς πάντων
[10, 4]	δὴ οὖν τὸν ἐξ ὑμῶν	αὐτῶν	ἐπεσκευασμένον ζῶντος θεοῦ ζῶντα ναόν,
[10, 4]	αὐτοῖς καὶ ἐμπεριπατήσω, καὶ ἔσομαι	αὐτῶν	θεὸς καὶ αὐτοὶ ἔσονταί μοι
[10, 4]	αὐτῶν εἰσέλθοι εἰς τὰς καρδίας	αὐτῶν	καὶ τὰ τόξα αὐτῶν συντριβείη
[10, 5]	Χριστιανοῖς, τοῦτ' ἔστιν τῶι σώματι	αὐτῶν	καὶ τῆι συνόδωι ἑκάστωι αὐτῶν
[10, 9]	μέχρις ὀνόματος μνημονευόμενοι, γραφαί τε	αὐτῶν	καὶ τιμαὶ τὴν ἀξίαν αἰσχύνην
[10, 4]	καὶ πάλιν ἀπώλετο τὸ μνημόσυνον	αὐτῶν	μετ' ἤχου, καὶ τὸ ὄνομα
[10, 5]	προστεθεῖσθαι σαφῶς, τυχὸν ἴσως τινὲς	αὐτῶν	μετ' ὀλίγον ἀπὸ τῆς τοιαύτης
[10, 5]	κεκινῆσθαι, δυνηθῆι ὑπὸ τῆς παρουσίας	αὐτῶν	μετὰ πάσης ἐπιμελοῦς διακρίσεως κατορθώσεως
[10, 4]	ἐν νεκροῖς κειμένους ἡμᾶς ἐξ	αὐτῶν	μυχῶν τοῦ θανάτου αὐτὸς ἑαυτῶι
[10, 4]	ἡμῶν εὐχαῖς χεῖρας τὰς ὑμῶν	αὐτῶν	ὀρέξας ἐξήγειρεν καὶ ἐξανέσ τησεν
[10, 4]	καρδίας αὐτῶν καὶ τὰ τόξα	αὐτῶν	συντριβείη καὶ πάλιν ἀπώλετο τὸ
[10, 5]	ἀλλὰ πρὸς τὸ δίκαιον τοῦ	αὐτῶν	σώματος, τοῦτ' ἔστιν τῶν Χριστιανῶν,
[10, 4]	μὲν δυσσεβῶν καὶ ὀλεθρίων πάντων	αὐτῶν	τε τῶν δεινῶν καὶ θεομισῶν
[10, 7]	παρεδρίαι τὰς ὑπηρεσίας τὰς ἐξ	αὐτῶν	τῆι τῆς θείας θρηισκείας θεραπείαι
[10, 4]	ἐσπάσαντο οἱ ἁμαρτωλοί, ἐνέτειναν τόξον	αὐτῶν	τοῦ καταβαλεῖν πτωχὸν καὶ πένητα,
[10, 5]	Ἵνα μέντοι καὶ περὶ πάντων	αὐτῶν	τούτων πληρεστάτην δυνηθῆτε ἔχειν γνῶσιν,
[10, 4]	τὸν ἡμῶν σωτῆρα καὶ πρὸς	αὐτῶν	τῶν ἐπὶ γῆς ἀνωτάτω οὐχ
[10, 4]	τυράννων τὴν οἰκουμένην ἅπασαν δι'	αὐτῶν	τῶν θεοφιλεστάτων ἐκαθήρατο· εἶτα δὲ
[10, 5]	νῦν ἐλευθέρως καὶ ἁπλῶς ἕκαστος	αὐτῶν	τῶν τὴν αὐτὴν προαίρεσιν ἐσχηκότων
[10, 7]	ἦι Καικιλιανὸς ἐφέστηκεν, τὴν ἐξ	αὐτῶν	ὑπηρεσίαν τῆι ἁγίαι ταύτηι θρηισκείαι
[10, 5]	ἤρξαντο, ἐπιτέμνεσθαι βουληθεὶς τὰς τοιαύτας	αὐτῶν	φιλονεικίας, οὕτω διατετυπώκειν ὥστε ἀποσταλέντων
[10, 8]	ὁ τρόπος δὲ τοῦ κατ'	αὐτῶν	φόνου ξένος τις ἦν καὶ
[10, 5]	τὰς γνώμας καὶ τὰς ἀποφάσεις	ἑαυτῶν	ἐξήνεγκαν ἢ καὶ μὴ πρότερον
[10, 4]	θεὸν τὸν κοινὸν ἁπάντων καὶ	ἑαυτῶν	εὐεργέτην γνωρίζειν Χριστόν τε τοῦ
[10, 5]	ἀπολελυμένην ἐξουσίαν τοῦ τημελεῖν τὴν	ἑαυτῶν	θρηισκείαν τοῖς αὐτοῖς Χριστιανοῖς δεδωκέναι,
[10, 5]	μετέρχεσθαι τὴν παρατήρησιν καὶ θρηισκείαν	ἑαυτῶν,	ὅπερ ἀκολούθως τῆι ἡσυχίαι τῶν
[10, 5]	προειρήκαμεν, ἀποκαθιστῶσι, τὸ ἀζήμιον τὸ	ἑαυτῶν	παρὰ τῆς ἡμετέρας καλοκἀγαθίας ἐλπίζοιεν.
[10, 5]	αἱρέσεως καὶ τῆς θρηισκείας τῆς	ἑαυτῶν	τὴν πίστιν φυλάττειν· ἀλλ' ἐπειδὴ
[10, 4]	παρῆν ἰσχύος, ὡς τῆι τῶν	τοσούτων	ἀβλαβῶς διακονήσασθαι σωτηρίαι. Μόνος δ'
[10, 4]	μὴ διαλίπωμεν ἐξομολογούμενοι καὶ τὸν	τοσούτων	ἡμῖν ἀγαθῶν παραίτιον ἀνευφημοῦντες, τὸν
[10, 5]	καὶ ὀξέως ἔσπευσαν, ἔκ τε	τούτων	ἁπάντων ἐκεῖνα συμβαίνει γενέσθαι, τὸ
[10, 4]	τῆι διανοίαι, ἰσχύσατε, μὴ φοβεῖσθε.	Τούτων	δεῖν ἀπολαῦσαι τὴν διὰ θεὸν
[10, 8]	καὶ δολίως συνεσκευάζετο, ἀνήιρει τε	τούτων	δι' ἐπιβουλῆς τῶν ἡγεμόνων τοὺς
[10, 8]	τὴν καταστροφὴν ἐπεῖδεν αὐτοῖς ὀφθαλμοῖς,	τούτων	ἕπεσθαι τῆι γνώμηι μᾶλλον ἢ
[10, 4]	παρεχομένη. Ἀλλὰ γὰρ καὶ τὴν	τούτων	θέαν παραμειψάμενος, πλείοσιν ἔτι μᾶλλον
[10, 8]	αὐτὸς αὑτὸν ὁ δείλαιος τῆς	τούτων	καθιστὰς ὑπὲρ αὐτοῦ πρὸς τὸν
[10, 5]	τινῶν ἐπισκόπων, ἀλλὰ μὴν καὶ	τούτων	κληθέντων ἀπὸ τῆς Ἀφρικῆς τῶν
[10, 5]	μέντοι καὶ περὶ πάντων αὐτῶν	τούτων	πληρεστάτην δυνηθῆτε ἔχειν γνῶσιν, τὰ
[10, 4]	οἰκονομιῶν ἐπαύρασθαι, ὅτι δὴ καὶ	τούτων	πολὺ κρείττονα λαβοῦσα παρ' αὐτοῦ
[10, 4]	θαυμασιώτερα τά τε ἀρχέτυπα καὶ	τούτων	τὰ πρωτότυπα νοητὰ καὶ θεοπρεπῆ
[10, 4]	τῶν πιστῶν διεζευγμένους. Ἐκ δὴ	τούτων	τὰς ἀκηράτους ψυχὰς θείωι λουτρῶι
[10, 4]	ὡς ἂν ἀρχετύποις χρώμενος παραδείγμασιν,	τούτων	τὰς εἰκόνας, ὡς ἔνι μάλιστα
[10, 4]	ἐπαξίως τιμήσας, αὖθις καὶ διὰ	τούτων	τὰς μικρῶι πρόσθεν ἐρρυπωμένας ψυχὰς
[10, 4]	βίβλοις καταβέβλητο, χρῆν δέ που	τούτων	τὴν ἀψεύδειαν ἤδη ποτὲ ἔργοις
[10, 4]	αὐτὸς σὺν θείαι δυνάμει κατηρτίσατο,	τούτων	τοῖς ἔργοις ἐφαμίλλως ἀποδοῦναι τοὺς
[10, 5]	γράμματα κομίσηι, εἴ τινα ἐκ	τούτων	τῶν τῆι ἐκκλησίαι τῆι καθολικῆι
[10, 4]	τε τὰ οὐρανομήκη καὶ τὰς	τούτων	ὑπερκειμένας πολυτελεῖς τοῦ Λιβάνου κέδρους,
[10, 4]	τῆς ὄψεως τὴν διὰ τῶν	ὤτων	ἀποκλείει μάθησιν ἡ μαρτυρία; ἀλλὰ
[10, 4]	τῶι παντὶ τοῖς τε τῶν	πρώτων	εἰσαγωγῶν ἔτι δεομένοις κατάλληλον τὴν
[10, 4]	τοῦ τε νεὼ καὶ τῶν	πρώτων	εἰσόδων, τέτταρσι μὲν πέριξ ἐγκαρσίοις
[10, 5]	αὐτοῦ τῶν κατὰ τὴν Ἀφρικὴν	καθεστώτων	ἐν πολλοῖς πράγμασιν εὐθύνεσθαι, καὶ
[10, 5]	παρὰ τῶν νῦν ἀπ' ἀλλήλων	διεστώτων,	οὕσπερ ὁμοίως παρεῖναι ἐκελεύσαμεν, δυνηθῆι
[10, 4]	σκεπάζων διασώιζοιτο, τὴν παρ' αὐτοῦ	βραβεύων	ἀρραγῆ καὶ ἄσειστον αἰωνίαν εἰρήνην
[10, 5]	ἔχειν γνῶσιν, τὰ ἀντίτυπα τῶν	ἐγγράφων	τῶν πρός με παρὰ Ἀνυλίνου
[10, 4]	πίστεως ἐπὶ τὰς πρώτας εἰσόδους	ἐπιστρέφων	τὰς ὄψεις, ὡς ἂν μὴ
[10, 4]	τοῖς πάθεσιν οἷα πεπυρακτωμένοις τῆς	σφῶν	κακίας βέλεσιν αὐτὴν ἐξυφάψαντες, ἐνεπύρισαν
[10, 4]	καὶ ἀνεπιλογίστοις ἡμῖν θεολογίαις τὸν	σφῶν	ποιητὴν καὶ πανηγεμόνα τῶν ὅλων
[10, 4]	αὐτὸς ὁ τὸν σύμπαντα κόσμον	περιέχων	θεὸς δείμασθαι καὶ ἀνανεοῦν Χριστῷ
[10, 8]	αὐτῶι οἷα πανάγαθος βασιλεὺς εὐνοίας	παρέχων	ἀληθοῦς σύμβολα, συγγενείας τῆς πρὸς
[10, 4]	τοῦ φωτὸς ἀκτῖσιν ἀνειμένον ἀέρα	παρέχων.	Ἱερῶν δ' ἐνταῦθα καθαρσίων ἐτίθει
[10, 6]	καὶ Πατρικίωι τῶι οὐικαρίωι τῶν	ἐπάρχων	παροῦσι τοιαύτας ἐντολὰς δεδωκέναι ἵν'
[10, 4]	μόνος, οἷα παναγάθου πατρὸς μονώτατος	ὑπάρχων	πανάγαθος παῖς, γνώμηι τῆς πατρικῆς
[10, 4]	εὐῶδες θυμίαμα καὶ τὰς δι'	εὐχῶν	ἀναίμους καὶ ἀΰλους θυσίας φαιδρῶι
[10, 3]	φύσεως ὅλῃ διανοίας ἰσχύϊ δι᾿	εὐχῶν	καὶ εὐχαριστίας γεγηθότι νῷ καὶ
[10, 4]	νεκροῖς κειμένους ἡμᾶς ἐξ αὐτῶν	μυχῶν	τοῦ θανάτου αὐτὸς ἑαυτῶι διεσώσατο,
[10, 4]	τήν τε τῶν αὐτῶι κεκληρωμένων	ψυχῶν	εὖ διαγινώσκων καὶ φυλο κρινῶν
[10, 1]	τῷ σωτῆρι καὶ λυτρωτῇ τῶν	ψυχῶν	ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ δι᾿ οὗ
[10, 4]	ἐπισκοπεῖν τῆς ἐνδοτάτω τῶν ὑμετέρων	ψυχῶν	θεωρίας, πείραι μὲν καὶ χρόνου
[10, 4]	καὶ βεβηκότας καὶ εὐπαγεῖς τῶν	ψυχῶν	λίθους ἐγκρίνας, τὸν μέγαν καὶ
[10, 8]	ἔσεσθαι προλαβὼν ὁ τῶν οἰκείων	ψυχῶν	ὑπέρμαχος θεὸς ὡς ἐν βαθεῖ