Livre, Chap.
[10, 1]		~Α.	Θεῷ δὴ χάρις ἐπὶ πᾶσιν
[10, 1]	καὶ ἴδετε τὰ ἔργα κυρίου,	ἃ	ἔθετο τέρατα ἐπὶ τῆς γῆς,
[10, 4]	οὐκ ἀνέβη αὐτὰ δὴ ταῦτα	ἃ	ἡτοίμασεν ὁ θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν
[10, 4]	περικαλλῆ κοσμήματά τε καὶ ἀναθήματα;	Ἃ	καὶ αὐτὰ σεμνὰ μὲν ὡς
[10, 4]	τὸν μέσον οἶκον εἰσβολαῖς ἡνωμένους·	ἃ	καὶ αὐτὰ τοῖς ἔτι καθάρσεως
[10, 9]	τὴν ἀξίαν αἰσχύνην ἀπελάμβανον, καὶ	ἃ	τοῖς πάλαι δυσσεβέσιν τυράννοις ἐνεῖδεν
[10, 4]	τοῦ παντὸς ἕρκος· πρόπυλον δὲ	μέγα	καὶ εἰς ὕψος ἐπηρμένον πρὸς
[10, 4]	ἑκάστωι παραδεδομένων, σεμνὸν δὲ καὶ	μέγα	καὶ μονογενὲς θυσιαστήριον ποῖον ἂν
[10, 8]	ἄγων διήλεγχεν. τοσοῦτον ἀρετῆς τὸ	μέγα	τῆς θεοσεβείας ὅπλον πρὸς ἄμυναν
[10, 1]	εἴρηται δεῦτε καὶ ἴδετε τὰ	ἔργα	κυρίου, ἃ ἔθετο τέρατα ἐπὶ
[10, 4]	ἱεραῖς καταβέβλητο, τά γε μὴν	ἔργα	οὐκέτ' ἀκοαῖς, ἀλλ' ἔργοις ἡμῖν
[10, 4]	νέας δὲ καὶ ἀκμαζούσης ἀρετῆς	ἔργα	πολυτελῆ καὶ πράξεις ἐπιδεδειγμένε, ᾧ
[10, 4]	καὶ τῆς τῶν χειρῶν ἰσχύος	ἔργα	τάδε τὰ μεγάλα καὶ ἐναργῆ
[10, 2]	ἐκ τῆς Ῥωμαίων ἐπὶ τὴν	Ἑλλάδα	γλῶσσαν μεταληφθείσας ἐγχαράξαι, ὡς ἂν
[10, 4]	τόπον καὶ χώραν καὶ πόλιν,	Ἑλλάδα	τε καὶ βάρβαρον, βασιλικῶν οἴκων
[10, 4]	οἷα τοῦ καθ' ὅλων θεοῦ	παῖδα	γνήσιον καὶ αὐτὸν θεὸν προσκυνεῖσθαι.
[10, 4]	γνωρίζειν Χριστόν τε τοῦ θεοῦ	παῖδα	παμβασιλέα τῶν ὅλων ὁμολογεῖν σωτῆρά
[10, 6]	προαίρεσιν ἐνδεῖν τι καταμάθοις, παρὰ	Ἡρακλείδα	τοῦ ἐπιτρόπου τῶν ἡμετέρων κτημάτων
[10, 4]	οὗτινος οὖν ἡμῶν τε αὐτῶν	ἐλπίδα	σώιζει τε καὶ τῶν τοῦ
[10, 4]	πτῶμα κειμένην, τὴν παρὰ ἀνθρώποις	ἀνέλπιδα,	ταῖς κοιναῖς ἁπάντων ἡμῶν εὐχαῖς
[10, 6]	καὶ τούτου μάλιστα τὴν προσήκουσαν	φροντίδα	ποιήσωνται καὶ μὴ ἀνάσχωνται περιορᾶν
[10, 8]	δαίμονι φορητὸς ἡ τῶν ὁρωμένων	θέα,	ὥσπερ οὖν οὐδὲ Λικιννίωι πρὸς
[10, 4]	οὐχ οἷα κοινὸν ἐξ ἀνθρώπων	βασιλέα	γενόμενον ὁμολογεῖσθαι, ἀλλ' οἷα τοῦ
[10, 4]	καινῆς καὶ πολὺ κρείττονος Ἱερουσαλὴμ	βασιλέα	εἴτε καὶ νέον Ζοροβαβελ τὴν
[10, 9]	τοῦτ' ἐδιδάχθησαν, κἄπειτα τὸν εὐσεβῆ	βασιλέα	παισὶν ἅμα θεοφιλέσιν ἐγέραιρον, κακῶν
[10, 9]	πόλεις ὁμοῦ καὶ ἀγροὺς τὸν	παμβασιλέα	θεὸν πρώτιστα πάντων, ὅτι δὴ
[10, 4]	Χριστόν τε τοῦ θεοῦ παῖδα	παμβασιλέα	τῶν ὅλων ὁμολογεῖν σωτῆρά τε
[10, 9]	ἑορτῶν ἡμέρας, ἦν τε φωτὸς	ἔμπλεα	πάντα, καὶ μειδιῶσι προσώποις ὄμμασί
[10, 4]	μετὰ τὸν πρῶτον καὶ μέγιστον	ἀρχιερέα,	εἰ μὴ τὰ πρῶτα, τὰ
[10, 5]	ἐδογματίσαμεν, ὅπως μηδενὶ παντελῶς ἐξουσία	ἀρνητέα	ἦι τοῦ ἀκολουθεῖν καὶ αἱρεῖσθαι
[10, 1]	ἢ καθ᾿ ἡμᾶς ὑπάρχειν ὁμολογοῦντες,	ὑπερεκπεπλήγμεθα	μὲν τῆς τοῦ αἰτίου μεγαλοδωρεᾶς
[10, 5]	ταῖς αὐταῖς ἐκκλησίαις ποιήσηις, ἐπειδήπερ	προηιρήμεθα	ταῦτα ἅπερ αἱ αὐταὶ ἐκκλησίαι
[10, 5]	βούλεσθαι ἡμᾶς, Ἀνυλῖνε τιμιώτατε. ὅθεν	βουλόμεθα	ἵν' ὁπόταν ταῦτα τὰ γράμματα
[10, 4]	εἰρηκόσιν μοι εἰς οἶκον κυρίου	πορευσόμεθα>	καὶ κύριε, ἠγάπησα εὐπρέπειαν οἴκου
[10, 1]	ἀσάλευτα φυλάττεσθαι ἡμῖν διὰ παντὸς	εὐχόμεθα.	Ἅμα δὲ εὐχαῖς καὶ τὸν
[10, 5]	τῆς Ῥωμαίων φωνῆς μεταληφθείσας ἑρμηνείας	παραθώμεθα.	ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΕΚ ΡΩΜΑΙΚΗΣ
[10, 4]	ἀφθόνωι φιλοτιμίαι τῶν ἀναλωμάτων χρώμενος·	ἔνθα	μοι δοκῶ περιττὸν εἶναι τοῦ
[10, 8]	κατεργασθέντα πᾶσαν ὑπερβολὴν ὠμότητος ὑπερηκόντισεν·	ἔνθα	τῶν ἐκκλησιῶν τοῦ θεοῦ αἳ
[10, 4]	λουτρῶι χρυσοῦ δίκην ἀποσμηχθείσας παραλαβών,	κἀνταῦθα	τοὺς μὲν κίοσιν τῶν ἐξωτάτω
[10, 4]	ἀνειμένον ἀέρα παρέχων. Ἱερῶν δ'	ἐνταῦθα	καθαρσίων ἐτίθει σύμβολα, κρήνας ἄντικρυς
[10, 1]	ἐν ἀριθμῷ τελείῳ τὸν τέλειον	ἐνταῦθα	καὶ πανηγυρικὸν τῆς τῶν ἐκκλησιῶν
[10, 4]	ὑμῶν διανοίας τὸν χῶρον ἀπειργασμένος,	ἐνταῦθα	λοιπὸν τῶι πανσόφωι καὶ θεοφιλεῖ
[10, 1]	ὀχληρῶν καὶ τῶν κατὰ διάνοιαν	βέβαια	καὶ ἀσάλευτα φυλάττεσθαι ἡμῖν διὰ
[10, 9]	ἐφυλάττετο τὰ τῆς προσηκούσης βασιλείας	βέβαιά	τε καὶ ἀνεπίφθονα Κωνσταντίνωι καὶ
[10, 5]	Χριστιανῶν ἐνείχοντο καὶ ἅτινα πάνυ	σκαιὰ	καὶ τῆς ἡμετέρας πραότητος ἀλλότρια
[10, 4]	καὶ στρατηγεῖ μετὰ θάνατον καὶ	τρόπαια	κατ' ἐχθρῶν ἵστησιν καὶ πάντα
[10, 9]	οὐρανοῦ καρπὸν εὐσεβείας ἐπάξιον τὰ	τρόπαια	τῆς κατὰ τῶν ἀσεβῶν παρεῖχε
[10, 4]	τοὺς εὐθεῖς τῆι καρδίαι· ἡ	ῥομφαία	αὐτῶν εἰσέλθοι εἰς τὰς καρδίας
[10, 7]	τὴν θρηισκείαν, ἐν ἧι ἡ	κορυφαία	τῆς ἁγιωτάτης ἐπουρανίου δυνάμεως αἰδὼς
[10, 4]	δὲ αὐτοῦ λόγῳ τῇ τε	ἁγίᾳ	τούτου καὶ θεοπρεπεῖ νύμφῃ γέρας
[10, 4]	τοῖς πολλοῖς ἀθεώρητα καὶ ὄντως	ἅγια	καὶ τῶν ἁγίων ἅγια, τίς
[10, 4]	ὄντως ἅγια καὶ τῶν ἁγίων	ἅγια,	τίς ἂν ἐποπτεύσας ἐξειπεῖν τολμήσειεν;
[10, 4]	λεόντων, ἧι φησιν τὰ θεῖα	λόγια,	συντρίψας, ἐπὶ ταὐτὸν αὖθις συνελθεῖν
[10, 4]	αὐτῶι γνωρίμους ἄνδρας, τοὺς πάλαι	διὰ	βίου ἱερωμένους αὐτῶι, κρύβδην γε
[10, 4]	εὐπρεπείας περιθεμένη στέφανον οἷα χορεύειν	διὰ	Ἡσαΐου παιδεύεται τὰ χαριστήρια τῶι
[10, 4]	θαυμάτων τὰς εἰς ἀνθρώπους εὐεργεσίας	διὰ	θείων ἀναγνωσμάτων ἀκοῇ παραδεχομένοις ὕμνους
[10, 4]	φοβεῖσθε. Τούτων δεῖν ἀπολαῦσαι τὴν	διὰ	θεὸν γενομένην ἔρημον τοῦ λόγου
[10, 2]	τοῖς μεθ᾿ ἡμᾶς ἅπασιν φέροιντο	διὰ	μνήμης. ~Γ. Ἐπὶ δὴ τούτοις
[10, 1]	βέβαια καὶ ἀσάλευτα φυλάττεσθαι ἡμῖν	διὰ	παντὸς εὐχόμεθα. Ἅμα δὲ εὐχαῖς
[10, 4]	ὡς ἀνθεῖν ὁσημέραι καὶ νεάζειν	διὰ	παντὸς τοῦ βίου; Τίς ἔθνος
[10, 5]	ἐν πολλοῖς ἤδη πράγμασιν ἀπεπειράθημεν,	διὰ	παντὸς τοῦ χρόνου βεβαίως διαμείναι.
[10, 3]	μία τε ἦν θείου πνεύματος	διὰ	πάντων τῶν μελῶν χωροῦσα δύναμις
[10, 4]	γῆς εἰκόνα κατεργασάμενος, ὡς ἂν	διὰ	πάσης τῆς κτίσεως τῶν τε
[10, 4]	πανηγυριάρχην νύκτωρ καὶ μεθ' ἡμέραν	διὰ	πάσης ὥρας καὶ δι' ὅλης
[10, 4]	ἀρίστου καὶ θεοφιλοῦς ἐπισκόπου, οὗ	διὰ	σπουδῆς ὁ μάλιστα τῶν ἀμφὶ
[10, 4]	γνώσεως, τῆς τῶν οὐρανίων τύπων	διὰ	συμβόλων ναοῦ κατασκευῆς δημιουργὸν ἀνακέκληται.
[10, 5]	προειρημένωι τόπωι ἀπάντησον, ὡς ἂν	διά	τε τῆς σῆς στερρότητος καὶ
[10, 8]	τε ἅπασιν ἀνθρώποις ἀγαθῶν ἀφθονία	διὰ	τῆς ἡμετέρας ἐπρυτανεύετο εἰρήνης. καὶ
[10, 5]	ἐπάρχωι δικάζοντι, ὅπως καὶ αὐτῶν	διὰ	τῆς ἡμετέρας χρηστότητος πρόνοια γένηται.
[10, 5]	παραπληρωθῆι, ὅπως καὶ ἐν τούτωι	διὰ	τῆς ἡμετέρας χρηστότητος πρόνοια γένηται
[10, 5]	τε τῆς σῆς στερρότητος καὶ	διὰ	τῆς λοιπῆς τῶν συνιόντων ὁμοψύχου
[10, 4]	μέγιστοι τῆς αὐτοῦ βασιλείας στρατιῶται	διὰ	τῆς πρὸς ἅπαντα ὑπομονῆς καὶ
[10, 5]	τῶι τῶν Χριστιανῶν παρ' αὐτὰ	διὰ	τῆς σῆς σπουδῆς ἄνευ τινὸς
[10, 4]	τοῦ παναγάθου συγκροτήσαντος ἡμᾶς θεοῦ	διὰ	τῆς τοῦ μονογενοῦς αὐτοῦ χάριτος,
[10, 7]	βούλομαι ἀλειτουργήτους διαφυλαχθῆναι, ὅπως μὴ	διά	τινος πλάνης ἢ ἐξολισθήσεως ἱεροσύλου
[10, 8]	οὔπω μὲν ἐκ τοῦ φανεροῦ	διὰ	τὸν ἀπὸ τοῦ κρείττονος φόβον,
[10, 4]	φωτὸς παρασχόμενος. Τῶν τε λοιπῶν	διὰ	τοῦ παντὸς οἴκου ἄφθονον καὶ
[10, 1]	λογίῳ προστάττοντι τὸ καινὸν ᾆσμα	διὰ	τοῦδε νῦν ἀκολούθως ἐπιφωνῶμεν ὅτι
[10, 4]	μεγαλοδωρεαῖς ἐπαξίως τιμήσας, αὖθις καὶ	διὰ	τούτων τὰς μικρῶι πρόσθεν ἐρρυπωμένας
[10, 4]	ὑφήγησιν, ὅτε τῆς ὄψεως τὴν	διὰ	τῶν ὤτων ἀποκλείει μάθησιν ἡ
[10, 4]	ἔτι καθάρσεως καὶ περιρραντηρίων τῶν	διὰ	ὕδατος καὶ ἁγίου πνεύματος ἐγχρήιζουσιν
[10, 8]	Τοιαῦτα μὲν οὖν ἡμῖν ἡ	θεία	καὶ οὐράνιος τῆς τοῦ σωτῆρος
[10, 4]	τῶν λεόντων, ἧι φησιν τὰ	θεῖα	λόγια, συντρίψας, ἐπὶ ταὐτὸν αὖθις
[10, 5]	βουλήσει ἐξουσίαν δοτέον τοῦ τὰ	θεῖα	πράγματα τημελεῖν κατὰ τὴν αὐτοῦ
[10, 5]	τῆι ἐμῆι καθοσιώσει αὐθαιρέτως ἡ	θεία	πρόνοια ἐνεχείρισεν κἀκεῖσε πολὺ πλῆθος
[10, 5]	λογισμῶι, καθὼς καὶ προείρηται, ἡ	θεία	σπουδὴ περὶ ἡμᾶς, ἧς ἐν
[10, 4]	τὰ δ' αὐτῶι φίλα καὶ	οἰκεῖα	δόξης ἐπέκεινα παρὰ πᾶσιν, οὐκ
[10, 5]	τὴν διάνοιαν ἐν ἐκείνηι τῆι	θρηισκεία,	ἣν αὐτὸς ἑαυτῶι ἁρμόζειν νομίζει,
[10, 4]	λαός. Καὶ τοιαύτη μὲν ἡ	τελεία	καὶ κεκαθαρμένη ψυχή, ἀρχῆθεν οὕτω
[10, 4]	ὡς κρίνον, ἧι φησιν ἡ	προφητεία,	καὶ τὴν νυμφικὴν ἀναλαβοῦσα στολὴν
[10, 4]	τὸν λίθον σου καὶ τὰ	θεμέλιά	σου σάπφειρον καὶ τὰς ἐπάλξεις
[10, 3]	δύναμις καὶ ψυχὴ τῶν πάντων	μία	καὶ προθυμία πίστεως ἡ αὐτὴ
[10, 3]	λόγος δι᾿ αἰνιγμάτων ἀψευδῶς προανετείνατο,	μία	τε ἦν θείου πνεύματος διὰ
[10, 4]	πάντες ἀθρόως ἑνὶ πνεύματι καὶ	μιᾷ	ψυχῇ γεραίροντες ἀνευφημῶμεν, μέγας κύριος
[10, 4]	φανείς, τὰ μὲν ἐχθρὰ καὶ	πολέμια	εἰς ἀφανὲς καὶ τὸ μηθὲν
[10, 4]	προσώποις, πατεῖν δ' ἄθεσμα δαιμόνων	θέσμια	καὶ παλαιᾶς ἀπάτης πατροπαραδότου καταγελᾶν,
[10, 3]	ψυχὴ τῶν πάντων μία καὶ	προθυμία	πίστεως ἡ αὐτὴ καὶ εἷς
[10, 8]	τοσαύτη τε ἅπασιν ἀνθρώποις ἀγαθῶν	ἀφθονία	διὰ τῆς ἡμετέρας ἐπρυτανεύετο εἰρήνης.
[10, 3]	προσημαινούσῃ ὀστέον πρὸς ὀστέον καὶ	ἁρμονία	πρὸς ἁρμονίαν καὶ ὅσα θεσπίζων
[10, 4]	μεγάλα ἐκπλήξεώς τε καὶ θαύματος	ἄξια	καὶ οἷα τῆς τοῦ σωτῆρος
[10, 1]	θαυμαστὰ ἐποίησεν· ἔσωσεν αὐτῷ ἡ	δεξιὰ	αὐτοῦ καὶ ὁ βραχίων ὁ
[10, 4]	κεκαθαρμένη ψυχή, ἀρχῆθεν οὕτω γεγενημένη,	οἵα	τὸν οὐράνιον λόγον ἀγαλματοφορεῖν· ἀλλὰ
[10, 8]	τὰς φρένας, τὸν θεὸν αὐτὸν	οἷα	δὴ Κωνσταντίνου βοηθὸν ἀντὶ τοῦ
[10, 4]	τοῦ θείου πνεύματος ἐφιζάνει δωρήματα,	οἷα	καὶ πάλαι ὤφθη τοῖς ἀμφὶ
[10, 8]	τε κατὰ πάντων ἀπολαύειν ἀρχῆς	οἷα	κηδεστῆι καὶ συμβασιλεῖ παρεῖχεν τὴν
[10, 4]	τῶν ἐπὶ γῆς ἀνωτάτω οὐχ	οἷα	κοινὸν ἐξ ἀνθρώπων βασιλέα γενόμενον
[10, 9]	ἅπασιν τοῖς ἀπολλυμένοις ἐκτείνας· εἶθ'	οἷα	παμβασιλεῖ θεῶι θεοῦ τε παιδὶ
[10, 8]	λαβών. Ὁ μὲν γὰρ αὐτῶι	οἷα	πανάγαθος βασιλεὺς εὐνοίας παρέχων ἀληθοῦς
[10, 4]	φέροντες γεραίρωμεν, ὅτι δὴ μόνος,	οἷα	παναγάθου πατρὸς μονώτατος ὑπάρχων πανάγαθος
[10, 4]	νοητοί, οἳ καὶ τοῖς πάθεσιν	οἷα	πεπυρακτωμένοις τῆς σφῶν κακίας βέλεσιν
[10, 4]	καὶ παρ' ἀνθρώποις ἀπεγνωσμένης τοιαῦτα	οἷα	τὰ ὁρώμενα τῆς κατὰ θεὸν
[10, 4]	δεόμενα. Οὐ μὴν ὅσα καὶ	οἷα	τὰ τῆς τῶν πεπονηκότων προθυμίας
[10, 4]	πληροῖ καὶ θείων ναῶν ἀφιερώμασιν,	οἷα	τάδε τὰ τοῦδε τοῦ νεὼ
[10, 4]	τε καὶ θαύματος ἄξια καὶ	οἷα	τῆς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν βασιλείας
[10, 4]	μάλα προθύμως ὑποδὺς τὴν φύσιν,	οἷά	τις ἰατρῶν ἄριστος τῆς τῶν
[10, 4]	ἀνθρώπων βασιλέα γενόμενον ὁμολογεῖσθαι, ἀλλ'	οἷα	τοῦ καθ' ὅλων θεοῦ παῖδα
[10, 1]	ὁρᾶν καὶ τοιαῦτα πανηγυρίζειν ἠξιώθημεν,	οἷα	τῶν πρὸ ἡμῶν πολλοὶ τῷ
[10, 4]	τε τῆς εὐπρεπείας περιθεμένη στέφανον	οἷα	χορεύειν διὰ Ἡσαΐου παιδεύεται τὰ
[10, 4]	ὅτι μὴ ψυχὴ μόνον καὶ	διάνοια,	καὶ τὸ σῶμα δὲ αὐτοῖς
[10, 5]	αὐτῶν διὰ τῆς ἡμετέρας χρηστότητος	πρόνοια	γένηται. ἅτινα πάντα τῶι σώματι
[10, 5]	τούτωι διὰ τῆς ἡμετέρας χρηστότητος	πρόνοια	γένηται τῆς κοινῆς καὶ δημοσίας
[10, 5]	ἐμῆι καθοσιώσει αὐθαιρέτως ἡ θεία	πρόνοια	ἐνεχείρισεν κἀκεῖσε πολὺ πλῆθος λαοῦ,
[10, 4]	ἐν πόλει τοῦ θεοῦ ἡμῶν.	ποίᾳ	δὲ πόλει ἢ τῇδε τῇ
[10, 4]	θρόνοι βάθρα τε μυρία καὶ	καθιστήρια,	ἐν ὅσαις ψυχαῖς τὰ τοῦ
[10, 4]	χορεύειν διὰ Ἡσαΐου παιδεύεται τὰ	χαριστήρια	τῶι βασιλεῖ θεῶι φωναῖς εὐφήμοις
[10, 5]	σκαιὰ καὶ τῆς ἡμετέρας πραότητος	ἀλλότρια	εἶναι ἐδόκει, ταῦτα ὑφαιρεθῆι καὶ
[10, 4]	ἱερῶι καὶ θρόνοι βάθρα τε	μυρία	καὶ καθιστήρια, ἐν ὅσαις ψυχαῖς
[10, 4]	τῶν ὤτων ἀποκλείει μάθησιν ἡ	μαρτυρία;	ἀλλὰ γὰρ ὧδε καὶ τὸν
[10, 8]	ὑπερεξάγων φύσιν, ἐφ' ὧι καὶ	τιμωρία	προσέκειτο τοὺς ἐλεοῦντας τὰ ἴσα
[10, 4]	ἀνθρώπων· μέγας κύριος ὁ ποιῶν	θαυμάσια	μόνος· μέγας ὁ ποιῶν μεγάλα
[10, 4]	ᾆσμα μέλπωμεν προσυπακούοντες τῷ ποιοῦντι	θαυμάσια	μόνῳ, ὅτι εἰς τὸν αἰῶνα
[10, 5]	ταύτης τῆς ἡμετέρας καλοκἀγαθίας ἡ	νομοθεσία	μηδένα λαθεῖν δυνηθῆι. ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ ΕΤΕΡΑΣ
[10, 4]	νεοπαγεῖ καὶ θεοτεύκτῳ; ἥτις ἐστὶν	ἐκκλησία	θεοῦ ζῶντος, στῦλος καὶ ἑδραίωμα
[10, 4]	ἧι μυριάδες ἀγγέλων πανηγύρεις καὶ	ἐκκλησία	πρωτοτόκων ἀπογεγραμμένων ἐν οὐρανοῖς ταῖς
[10, 4]	καὶ ἀνεξιχνίαστα ἔνδοξά τε καὶ	ἐξαίσια,	ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός· μέγας
[10, 5]	λογισμῶι ἐδογματίσαμεν, ὅπως μηδενὶ παντελῶς	ἐξουσία	ἀρνητέα ἦι τοῦ ἀκολουθεῖν καὶ
[10, 5]	παραφύλαξιν ἢ θρηισκείαν ἑκάστωι τε	ἐξουσία	δοθείη τοῦ διδόναι ἑαυτοῦ τὴν
[10, 5]	τοῖς αὐτοῖς συνεχωρήθη ἡ τοιαύτη	ἐξουσία,	ἐδόκουν προστεθεῖσθαι σαφῶς, τυχὸν ἴσως
[10, 8]	κεχαρισμένος. ὁ δ' ἔμπαλιν τούτοις	τἀναντία	διεπράττετο, παντοίας ὁσημέραι κατὰ τοῦ
[10, 4]	ἀγέλης Χριστοῦ θρέμματα, λόγων ἀγαθῶν	ἑστία,	σωφροσύνης παιδευτήριον καὶ θεοσεβείας σεμνὸν
[10, 9]	ἅμα θεοφιλέσιν ἐγέραιρον, κακῶν δ'	ἀμνηστία	παλαιῶν ἦν καὶ λήθη πάσης
[10, 4]	ἀθροίσματι, πλείστων ἐπιπαρόντων ποιμένων ἐν	ἡσυχίᾳ	καὶ κόσμῳ τὴν ἀκρόασιν παρεχομένων,
[10, 4]	εἴρηται ἰδοὺ ἐγὼ ἑτοιμάζω σοι	ἄνθρακα	τὸν λίθον σου καὶ τὰ
[10, 5]	ἵν' αὐτὸς ὁ Καικιλιανὸς μετὰ	δέκα	ἐπισκόπων τῶν αὐτὸν εὐθύνειν δοκούντων
[10, 5]	τῶν αὐτὸν εὐθύνειν δοκούντων καὶ	δέκα	ἑτέρων οὓς αὐτὸς τῆι ἑαυτοῦ
[10, 4]	οὐ μὴ μνησθήσηι. οὐχ ὡς	γυναῖκα	ἐγκαταλελειμμένην καὶ ὀλιγόψυχον κέκληκέν σε
[10, 4]	κέκληκέν σε κύριος οὐδ' ὡς	γυναῖκα	ἐκ νεότητος μεμισημένην. εἶπεν ὁ
[10, 6]	στερρότητι ἀπαριθμῆσαι φροντίσηι. Σὺ τοίνυν,	ἡνίκα	τὴν προδηλουμένην ποσότητα τῶν χρημάτων
[10, 7]	ΠΑΣΗΣ ΑΠΟΛΕΛΥΣΘΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙ ΤΑ	ΠΟΛΙΤΙΚΑ	ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΤΕΙ Χαῖρε, Ἀνυλῖνε, τιμιώτατε
[10, 4]	καὶ ἔνδοξον μεταβεβληκότος αὐτήν τε	σάρκα	τὴν λυθεῖσαν ἐκ φθορᾶς εἰς
[10, 6]	θρηισκείας εἰς ἀναλώματα ἐπιχορηγηθῆναι τι,	ἔδωκα	γράμματα πρὸς Οὖρσον τὸν διασημότατον
[10, 4]	σεμνὰ μὲν ὡς ἀληθῶς καὶ	μεγάλα	ἐκπλήξεώς τε καὶ θαύματος ἄξια
[10, 4]	θαυμάσια μόνος· μέγας ὁ ποιῶν	μεγάλα	καὶ ἀνεξιχνίαστα ἔνδοξά τε καὶ
[10, 4]	χειρῶν ἰσχύος ἔργα τάδε τὰ	μεγάλα	καὶ ἐναργῆ δείγματα· ἀλλὰ καὶ
[10, 4]	σωτήριος ἀθεραπεύτους παρορᾶι λόγος, εὖ	μάλα	δὲ καὶ αὐτοὺς ἰώμενος ἐπὶ
[10, 4]	τόδε γοῦν λίθωι μαρμάρωι εὖ	μάλα	κόσμωι παντὶ λαμπρύνας, ἤδη λοιπὸν
[10, 4]	κάτω που κειμένων ἡμῶν εὖ	μάλα	προθύμως ὑποδὺς τὴν φύσιν, οἷά
[10, 2]	ἐγειρομένους καὶ πολὺ κρείττονα τὴν	ἀγλαΐ	αν τῶν πάλαι πεπολιορκημένων ἀπολαμβάνοντας.
[10, 7]	τῶν καμάτων τῶν ἰδίων τὰ	ἔπαθλα	κομίσασθαι, Ἀνυλῖνε τιμιώτατε. Διόπερ ἐκείνους
[10, 4]	ὠνομάσθαι δοκεῖν, τὰ δ' αὐτῶι	φίλα	καὶ οἰκεῖα δόξης ἐπέκεινα παρὰ
[10, 8]	τῶν ἡγεμόνων οἱ κόλακες, τὰ	φίλα	πράττειν τῶι δυσαγεῖ πεπεισμένοι, τῶν
[10, 4]	δεομένοις κατάλληλον τὴν μονὴν παρεχομένη.	Ἀλλὰ	γὰρ καὶ τὴν τούτων θέαν
[10, 4]	τοὺς ἑξῆς αἰῶνας ἀπολαβεῖν ποθεῖ.	Ἀλλὰ	γὰρ τέως ἐπὶ τοῦ παρόντος
[10, 4]	ἀψεύδειαν ἤδη ποτὲ ἔργοις παραλαβεῖν.	Ἀλλὰ	γὰρ τοιαῦτα τοῦ νυμφίου λόγου
[10, 8]	δι' ἃς μετῆλθον ἀσεβείας κατέστη·	ἀλλὰ	γὰρ τοῦ σώφρονος ἐκτραπεὶς λογισμοῦ,
[10, 4]	οἵα τὸν οὐράνιον λόγον ἀγαλματοφορεῖν·	ἀλλὰ	γὰρ φθόνωι καὶ ζήλωι τοῦ
[10, 4]	ὤτων ἀποκλείει μάθησιν ἡ μαρτυρία;	ἀλλὰ	γὰρ ὧδε καὶ τὸν νεὼν
[10, 4]	ἐν γωνίαι ποι γῆς λεληθός,	ἀλλὰ	καθ' ὅλης τῆς ὑφ' ἥλιον
[10, 4]	ὑπερηφάνων συνέτριψεν, οὐ πιστοῖς μόνον,	ἀλλὰ	καὶ ἀπίστοις τῶν παλαιῶν διηγημάτων
[10, 5]	προσήκει, μὴ μόνον μὴ ἐνοχλεῖσθαι,	ἀλλὰ	καὶ ἀποκαθιστᾶν βούλεσθαι ἡμᾶς, Ἀνυλῖνε
[10, 2]	αν τῶν πάλαι πεπολιορκημένων ἀπολαμβάνοντας.	Ἀλλὰ	καὶ βασιλεῖς οἱ ἀνωτάτω συνεχέσι
[10, 4]	καὶ σεσηπόσιν ἤδη τραύμασιν πιεζομένους,	ἀλλὰ	καὶ ἐν νεκροῖς κειμένους ἡμᾶς
[10, 5]	εἰς οὓς συνέρχεσθαι ἔθος εἶχον,	ἀλλὰ	καὶ ἑτέρους τόπους ἐσχηκέναι γινώσκονται
[10, 4]	μὴ μόνον γε ὁ καθεῖς,	ἀλλὰ	καὶ οἱ πάντες ἀθρόως ἑνὶ
[10, 4]	ἡμετέρων ἀσεβημάτων περιθέμενος, οὐχ ἡμιθνῆτας,	ἀλλὰ	καὶ πάμπαν ἐν μνήμασι καὶ
[10, 4]	τὰ μεγάλα καὶ ἐναργῆ δείγματα·	ἀλλὰ	καὶ τὰ πάλαι σεσαθρωμένα καὶ
[10, 4]	καὶ μηκέτ' οὔσης ἐκείνης μόνον,	ἀλλὰ	καὶ τῆς εἰς ἔτι νῦν
[10, 8]	λαμπρῶν ἀδελφῆς μετουσίαν οὐκ ἀπηρνήσατο,	ἀλλὰ	καὶ τῆς ἐκ πατέρων εὐγενείας
[10, 4]	τῷ νεῷ τοῦ θεοῦ περιτιθέντα,	ἀλλὰ	καὶ ὑμεῖς, ὦ τῆς ἱερᾶς
[10, 7]	τῆς τῆι θειότητι ὀφειλομένης ἀφέλκωνται,	ἀλλὰ	μᾶλλον ἄνευ τινὸς ἐνοχλήσεως τῶι
[10, 6]	διαστρέφειν, γίνωσκέ με Ἀνυλίνωι ἀνθυπάτωι,	ἀλλὰ	μὴν καὶ Πατρικίωι τῶι οὐικαρίωι
[10, 5]	ἀπιέναι, ἵν' ἐκεῖσε ὑμῶν παρόντων,	ἀλλὰ	μὴν καὶ Ῥετικίου καὶ Ματέρνου
[10, 5]	ἀπὸ τῆς Γαλλίας τινῶν ἐπισκόπων,	ἀλλὰ	μὴν καὶ τούτων κληθέντων ἀπὸ
[10, 5]	ἂν σὺ αὐτὸς ἐπιλέξασθαι κρίνηις,	ἀλλὰ	μὴν καὶ τρεῖς παῖδας τοὺς
[10, 4]	ἡμέραις αὐτῶν, ἐν ἡμέραις ἀρχαίαις·	ἀλλὰ	νῦν γε οὐκέτ᾿ ἀκοαῖς οὐδὲ
[10, 5]	διαφέροντας οὐ πρὸς ἕκαστον αὐτῶν,	ἀλλὰ	πρὸς τὸ δίκαιον τοῦ αὐτῶν
[10, 4]	δρυμοῦ τοῦ παρ' ἡμῖν ὁρατοῦ,	ἀλλά	τις φθοροποιὸς δαίμων καὶ θῆρες
[10, 4]	κύριος, ὁ Χριστὸς τοῦ θεοῦ.	Ἀλλὰ	τότε μὲν ἅπαξ ἐν νυκτὶ
[10, 4]	παραδέδωκεν ἡγεμόνι· ὃς τά τε	ἄλλα	κριτικὸς καὶ ἐπιλογιστικὸς τυγχάνων τήν
[10, 4]	ὁμολογεῖσθαι, δι' ὧν τά τε	ἄλλα	ὁ θεῖος ἐπαληθεύει λόγος, ἀτὰρ
[10, 8]	τελευτήν, ξίφει τὸ σῶμα εἰς	πολλὰ	τμήματα κατακρεουργούμενοι καὶ μετὰ τὴν
[10, 4]	Ἱερῶν δ' ἐνταῦθα καθαρσίων ἐτίθει	σύμβολα,	κρήνας ἄντικρυς εἰς πρόσωπον ἐπισκευάζων
[10, 3]	σωτηρίου τε ἦν πάθους ἀπόρρητα	σύμβολα.	ὁμοῦ δὲ πᾶν γένος ἡλικίας
[10, 8]	πανάγαθος βασιλεὺς εὐνοίας παρέχων ἀληθοῦς	σύμβολα,	συγγενείας τῆς πρὸς αὐτὸν οὐκ
[10, 4]	μνήμην ἀπεσιώπησεν εὐφρανθήσεται φάσκον τὰ	ξύλα	τοῦ κυρίου, καὶ αἱ κέδροι
[10, 4]	κατατάττων οὐκ ἀπεικότως τοῦ νεὼ	πρόπυλα	νενομισμένους, ἄλλους δὲ πρώτοις τοῖς
[10, 1]	φυλάττεσθαι ἡμῖν διὰ παντὸς εὐχόμεθα.	Ἅμα	δὲ εὐχαῖς καὶ τὸν δέκατον
[10, 9]	κἄπειτα τὸν εὐσεβῆ βασιλέα παισὶν	ἅμα	θεοφιλέσιν ἐγέραιρον, κακῶν δ' ἀμνηστία
[10, 9]	ποδηγῶι καὶ συμμάχωι χρώμενοι, πατὴρ	ἅμα	καὶ υἱὸς ἄμφω κύκλωι διελόντες
[10, 9]	ὁ τῶν ἀγαθῶν ἀρωγὸς πρόεισιν	ἅμα	παιδὶ Κρίσπωι βασιλεῖ φιλανθρωποτάτωι, σωτήριον
[10, 4]	ἤδη ἐν μέρει καταξιωθέντες, ἄνδρες	ἅμα	παισὶν καὶ γυναιξίν, σμικροὶ καὶ
[10, 3]	εὐκταῖον ἡμῖν καὶ ποθούμενον συνεκροτεῖτο	θέαμα,	ἐγκαινίων ἑορταὶ κατὰ πόλεις καὶ
[10, 4]	κύριος κύριος ἀνέτειλεν δικαιοσύνην καὶ	ἀγαλλίαμα	ἐνώπιον πάντων τῶν ἐθνῶν. τούτοις
[10, 4]	θεοῦ, τὸ παρὰ πάντων εὐῶδες	θυμίαμα	καὶ τὰς δι' εὐχῶν ἀναίμους
[10, 4]	ἐν τῆι ἐρήμωι ὕδωρ τὸ	νᾶμα	τῆς θείας τοῦ σωτηρίου λουτροῦ
[10, 5]	κελεύσεως σαφέστατον εἶναι τὸ πρόσ	ταγμα,	σπούδασον, εἴτε κῆποι εἴτε οἰκίαι
[10, 4]	πικρὰν ἐκείνην αἰχμαλωσίαν καὶ τὸ	βδέλυγμα	τῆς ἐρημώσεως, οὐ παριδὼν τὸ
[10, 8]	τὴν ἀρχὴν αὐτοῦ λυπηρὸν διαθεμένους,	ἠρέμα	τέως καὶ ἡσυχῆι πολιορκεῖν ἐπεβάλλετο.
[10, 4]	ὦ νέον ἁγίου νεὼ θεοῦ	σεμνολόγημα,	γεραιρᾷ μὲν φρονήσει παρὰ θεοῦ
[10, 8]	ὑπὲρ ἁπάντων αὐτοῖς ποιεῖσθαι πάτριον	μάθημα	τυγχάνει· εἶτα δὲ τοὺς κατὰ
[10, 4]	μέγας λεώς, οὐδὲν κρεῖττον φέρειν	οἰκοδόμημα	διαρκῶν, οἷς δὲ τὰς ἐπὶ
[10, 1]	ὄψεως οὕτως ἐξαλήλειπτο, ὡς πάλιν	ῥῆμα	θεῖον τέλος ἔχειν τὸ λέγον·
[10, 4]	καὶ ἐξανθήσει καὶ ἀγαλλιάσεται τὰ	ἔρημα.	ἰσχύσατε, χεῖρες ἀνειμέναι καὶ γόνατα
[10, 4]	ὡς κόσμον νύμφης· ὅτι τὰ	ἔρημά	σου καὶ τὰ διεφθαρμένα καὶ
[10, 5]	ὑπό τινων ἄλλων, ταῦτα ἀποκατασταθῆναι	παραχρῆμα	ταῖς αὐταῖς ἐκκλησίαις ποιήσηις, ἐπειδήπερ
[10, 5]	Λατρωνιανοῦ τοῦ κονρήκτορος Σικελίας δημόσιον	ὄχημα,	συζεύξας σεαυτῶι καὶ δύο γέ
[10, 4]	κατεκόσμησεν στοαῖς, εἰς τετράγωνόν τι	σχῆμα	περιφράξας τὸν τόπον, κίοσι πανταχόθεν
[10, 4]	ἡμετέρους ἀνατλὰς πόνους, μόνος τὰ	πρόστιμα	τῶν ἡμετέρων ἀσεβημάτων περιθέμενος, οὐχ
[10, 4]	αὐτῶν μετ' ἤχου, καὶ τὸ	ὄνομα	αὐτῶν ἐξήλειπται εἰς τὸν αἰῶνα
[10, 4]	τῶν ἀπεγνωσμένων σωτῆρα Ἰησοῦν ἀνὰ	στόμα	φέροντες γεραίρωμεν, ὅτι δὴ μόνος,
[10, 1]	τῷ λογίῳ προστάττοντι τὸ καινὸν	ᾆσμα	διὰ τοῦδε νῦν ἀκολούθως ἐπιφωνῶμεν
[10, 1]	πως ἐγκελευομένῳ ᾄσατε τῷ κυρίῳ	ᾆσμα	καινόν, ὅτι θαυμαστὰ ἐποίησεν· ἔσωσεν
[10, 4]	μόνος θεός, ᾧ τὸ καινὸν	ᾆσμα	μέλπωμεν προσυπακούοντες τῷ ποιοῦντι θαυμάσια
[10, 4]	εἰδώλων καταπτύειν προσώποις, πατεῖν δ'	ἄθεσμα	δαιμόνων θέσμια καὶ παλαιᾶς ἀπάτης
[10, 1]	ἐπιγράψομεν, ἱερώτατέ μοι Παυλῖνε, ὥσπερ	ἐπισφράγισμά	σε τῆς ὅλης ὑποθέσεως ἀναβοώμενοι,
[10, 4]	τῆς δόξης στέφανον τό τε	χρῖσμα	τὸ ἔνθεον καὶ τὴν ἱερατικὴν
[10, 5]	ἐκκλησίαι ἀπονέμειν, ὡς μηδὲν καθόλου	σχίσμα	ἢ διχοστασίαν ἔν τινι τόπωι
[10, 5]	παρασχεῖν ὀφείλεις, ὅπως τὸ ἡμέτερον	κέλευσμα	τὴν ταχίστην παραπληρωθῆι, ὅπως καὶ
[10, 4]	τῶν ἱερῶν χρησμῶν καταγραφῆς ἐδιδάσκετο.	Θαῦμα	μὲν οὖν μέγιστον τοῦτο καὶ
[10, 4]	ἐκκλησία θεοῦ ζῶντος, στῦλος καὶ	ἑδραίωμα	τῆς ἀληθείας, περὶ ἧς καὶ
[10, 4]	τὴν γῆν τε ἐβεβήλωσαν τὸ	σκήνωμα	τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, εἶτα πολλῶι
[10, 4]	εἰς τὴν γῆν ἐβεβήλωσαν τὸ	σκήνωμα	τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ, ἣν ἐτρύγησαν
[10, 4]	μόνον καὶ διάνοια, καὶ τὸ	σῶμα	δὲ αὐτοῖς ἁγνείας καὶ σωφροσύνης
[10, 8]	καινοτέραν ὑπέμενον τελευτήν, ξίφει τὸ	σῶμα	εἰς πολλὰ τμήματα κατακρεουργούμενοι καὶ
[10, 4]	ὃ χάριν αὐτῆς ῥυπῶν ἐνεδύσατο	σῶμα,	ἐπὶ τὸ λαμπρὸν καὶ ἔνδοξον
[10, 4]	πολεμίων ἑλεπόλεσι καὶ μηχαναῖς καταβληθεῖσα,	πτῶμα	ἐξαίσιον καταπέπτωκεν, ὡς ὅσον οὐδ'
[10, 4]	ὅδε αὐτήν, τὴν ἔρημον, τὴν	πτῶμα	κειμένην, τὴν παρὰ ἀνθρώποις ἀνέλπιδα,
[10, 4]	τῆς ἐρημώσεως, οὐ παριδὼν τὸ	πτῶμα	νεκρόν, πρώτιστα πάντων παρακλήσεσιν καὶ
[10, 4]	ἡμῶν τῶν ἀπεγνωσμένων σωτῆρα Ἰησοῦν	ἀνὰ	στόμα φέροντες γεραίρωμεν, ὅτι δὴ
[10, 1]	αὐτὴν ἐπισκιάζοντος, φωτὸς οὐρανίου βολαῖς	ἀνὰ	τὴν οἰκουμένην ἅπασαν ταῖς ἐκκλησίαις
[10, 4]	καὶ παλαιᾶς ἀπάτης πατροπαραδότου καταγελᾶν,	ἕνα	δὲ αὐτὸν μόνον θεὸν τὸν
[10, 4]	εἰ πυρὸς ἐκάθισέν τε ἐφ'	ἕνα	ἕκαστον αὐτῶν. Ἀλλ' ἐν μὲν
[10, 5]	τῆς ἡμετέρας καλοκἀγαθίας ἡ νομοθεσία	μηδένα	λαθεῖν δυνηθῆι. ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ ΕΤΕΡΑΣ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ
[10, 8]	ἐν ταῖς εἱρκταῖς ταλαιπωρουμένους ἐνομοθέτει	μηδένα	μεταδόσει τροφῆς φιλανθρωπεύεσθαι μηδ' ἐλεεῖν
[10, 8]	διαφθειρομένους μηδ' ἁπλῶς ἀγαθὸν εἶναι	μηδένα	μηδ' ἀγαθόν τι πράττειν τοὺς
[10, 4]	τῆς αὐτῆς αὐτῶι προθέσεως κατὰ	μηδένα	τρόπον ἀπολειφθῆναι φιλονεικότερον μεγαλοφρονουμένων, τὸν
[10, 4]	τοὺς ὀφθαλμούς σου καὶ ἴδε	συνηγμένα	τὰ τέκνα σου· ἰδοὺ συνήχθησαν
[10, 4]	καὶ τὰ πάλαι σεσαθρωμένα καὶ	παρειμένα	γόνατα τὰς οἰκείας ἀπολαβόντα βάσεις,
[10, 4]	δευτερείοις τῶν τῆιδε ἱερείων τιμήσας,	ποιμένα	τῆς ὑμετέρας ἐνθέου ποίμνης κλήρωι
[10, 4]	αὐτοῖς ὀφθαλμοῖς τὰ πάλαι μνήμῃ	παραδεδομένα	πιστὰ καὶ ἀληθῆ καθορωμένοις, δεύτερον
[10, 4]	θεωρίαν τε καὶ ἑρμηνείαν τυγχάνει	δεόμενα.	Οὐ μὴν ὅσα καὶ οἷα
[10, 8]	ἦν μικρά, τῆι τῶν μειζόνων	συγκρινόμενα	παραθέσει. Τί δεῖ τῶν καθ'
[10, 4]	τὰ ἔρημά σου καὶ τὰ	διεφθαρμένα	καὶ τὰ καταπεπτωκότα νῦν στενοχωρήσει
[10, 4]	θεῖον λόγιον ὧδέ πως εὐαγγελίζεται	δεδοξασμένα	ἐλαλήθη περὶ σοῦ, ἡ πόλις
[10, 4]	ἰσχύσατε, χεῖρες ἀνειμέναι καὶ γόνατα	παραλελυμένα·	παρακαλέσατε, ὀλιγόψυχοι τῆι διανοίαι, ἰσχύσατε,
[10, 4]	δείγματα· ἀλλὰ καὶ τὰ πάλαι	σεσαθρωμένα	καὶ παρειμένα γόνατα τὰς οἰκείας
[10, 4]	ἀνθρώποις ἀπεγνωσμένης τοιαῦτα οἷα τὰ	ὁρώμενα	τῆς κατὰ θεὸν ὑπομονῆς τὰ
[10, 5]	παντὸς τοῦ χρόνου βεβαίως διαμείναι.	Ἵνα	δὲ ταύτης τῆς ἡμετέρας νομοθεσίας
[10, 4]	ὁ τόπος, ποίησόν μοι τόπον	ἵνα	κατοικήσω, καὶ ἐρεῖς ἐν τῆι
[10, 5]	ἐκελεύσαμεν, καὶ σοὶ γράψαι ἐνομίσαμεν	ἵνα	λαβὼν παρὰ τοῦ λαμπροτάτου Λατρωνιανοῦ
[10, 5]	καταμάθοιτε τῶι σεβασμιωτάτωι νόμωι ἁρμόττειν.	Ἵνα	μέντοι καὶ περὶ πάντων αὐτῶν
[10, 5]	τὸ πρόσωπον τῶν Χριστιανῶν δογματίζομεν,	ἵνα	τοὺς τόπους αὐτῶν, εἰς οὓς
[10, 4]	καμνόντων ἕνεκεν σωτηρίας ὁρῆι μὲν	δεινά,	θιγγάνει δ' ἀηδέων ἐπ' ἀλλοτρίηισί
[10, 4]	τῶν ἐκκλησιῶν ἀπεργασαμένου, εἶτα δὲ	δεινὰ	συρίγματα καὶ τὰς ὀφιώδεις αὐτοῦ
[10, 5]	τῆς φιλαγαθίας τῆς ἡμετέρας, ὥστε	ἐκεῖνα	ἅπερ δικαίωι ἀλλοτρίωι προσήκει, μὴ
[10, 5]	ἔσπευσαν, ἔκ τε τούτων ἁπάντων	ἐκεῖνα	συμβαίνει γενέσθαι, τὸ καὶ τούτους
[10, 4]	ὅλων δημιουργὸς λόγος συνεστήσατο, τῶν	ἐπέκεινα	οὐρανίων ἁψίδων πάλιν καὶ αὐτὸς
[10, 4]	αὐτῶι φίλα καὶ οἰκεῖα δόξης	ἐπέκεινα	παρὰ πᾶσιν, οὐκ ἀνθρώποις μόνον,
[10, 4]	ἀγγέλων χορείας ἐν τοῖς οὐρανῶν	ἐπέκεινα	τοῦ θεοῦ βασιλείοις σὺν αὐτῶι
[10, 5]	ταῦτα τὰ γράμματα κομίσηι, εἴ	τινα	ἐκ τούτων τῶν τῆι ἐκκλησίαι
[10, 5]	ἔσχομεν, ταῦτα μεταξὺ τῶν λοιπῶν	ἅτινα	ἐδόκει ἐν πολλοῖς ἅπασιν ἐπωφελῆ
[10, 5]	ἔθιμον σπουδὴν καὶ καλοκἀγαθίαν παρέχειν·	ἅτινα	οὕτως ἀρέσκειν ἡμῖν ἀντιγράψαι ἀκόλουθον
[10, 5]	τῆς ἡμετέρας χρηστότητος πρόνοια γένηται.	ἅτινα	πάντα τῶι σώματι τῶι τῶν
[10, 5]	περὶ τῶν Χριστιανῶν ἐνείχοντο καὶ	ἅτινα	πάνυ σκαιὰ καὶ τῆς ἡμετέρας
[10, 5]	τινὸς ὀχλήσεως τοῦτο αὐτὸ παραφυλάττοι.	Ἅτινα	τῆι σῆι ἐπιμελείαι πληρέστατα δηλῶσαι
[10, 5]	ἐντυχοῦσα ἡ ὑμετέρα στερρότης δοκιμάσει	ὅντινα	χρὴ τρόπον τὴν προειρημένην δίκην
[10, 4]	σου καὶ ἴδε συνηγμένα τὰ	τέκνα	σου· ἰδοὺ συνήχθησαν καὶ ἦλθον
[10, 4]	καὶ ἐν πολλῆι εἰρήνηι τὰ	τέκνα	σου· καὶ ἐν δικαιοσύνηι οἰκοδομηθήσηι.
[10, 4]	καὶ ἀναθήματα; Ἃ καὶ αὐτὰ	σεμνὰ	μὲν ὡς ἀληθῶς καὶ μεγάλα
[10, 4]	αὐτοῦ τὴν ἐπαγγελίαν, τὴν πολὺ	μείζονα	δόξαν τῆς παλιγγενεσίας ἐν ἀφθάρτου
[10, 1]	ἀναρπασθέντες, ἡμεῖς δὲ καὶ τάδε	μείζονα	ἢ καθ᾿ ἡμᾶς ὑπάρχειν ὁμολογοῦντες,
[10, 4]	προτέραν. Ταύτηι δ' οὖν πολὺ	μείζονα	τὸν χῶρον ἅπαντα περιλαβών, τὸν
[10, 9]	προσηκούσης βασιλείας βέβαιά τε καὶ	ἀνεπίφθονα	Κωνσταντίνωι καὶ τοῖς αὐτοῦ παισίν,
[10, 4]	ἀκοαῖς οὐδὲ λόγων φήμαις τὸν	βραχίονα	τὸν ὑψηλὸν τήν τε οὐράνιον
[10, 4]	ἐν τῆι πόλει σου τὴν	εἰκόνα	αὐτῶν ἐξουδενώσεις ἀληθὲς ὑπ' ὀφθαλμοῖς
[10, 4]	δῆτα αὐτὴν ἐκείνην τὴν κατ'	εἰκόνα	θεοῦ κατασκευασθεῖσαν ἐλυμήνατο οὐχ ὗς
[10, 4]	αὐτὸς νοερὰν ταύτην ἐπὶ γῆς	εἰκόνα	κατεργασάμενος, ὡς ἂν διὰ πάσης
[10, 4]	ἣν αὐτὸς ὁ θεόπαις κατ'	εἰκόνα	τὴν αὐτὸς αὐτοῦ δημιουργήσας πάντηι
[10, 4]	θεολογίαις τὸν σφῶν ποιητὴν καὶ	πανηγεμόνα	τῶν ὅλων γεραίρουσιν, οὔτις θνητὸς
[10, 5]	καὶ τούτους αὐτοὺς ἀδελφικὴν καὶ	ὁμόφρονα	ὀφείλοντας ἔχειν ὁμοψυχίαν αἰσχρῶς, μᾶλλον
[10, 8]	ὥσπερ οὖν οὐδὲ Λικιννίωι πρὸς	σώφρονα	λογισμὸν ἐτύγχανεν αὐτάρκη τὰ τοῖς
[10, 9]	ὁ τῶι θεῶι φίλος τὸν	σώφρονα	συναγαγὼν λογισμὸν καὶ τὸν στερρὸν
[10, 4]	τις νέον σε Βεσελεηλ θείας	ἀρχιτέκτονα	σκηνῆς ἐθέλοι καλεῖν εἴτε Σολομῶνα
[10, 4]	καὶ νέον Ζοροβαβελ τὴν πολὺ	κρείττονα	δόξαν τῆς προτέρας τῷ νεῷ
[10, 4]	ὅτι δὴ καὶ τούτων πολὺ	κρείττονα	λαβοῦσα παρ' αὐτοῦ τὴν ἐπαγγελίαν,
[10, 4]	ταῦτα κάλλη καὶ τὰ λόγου	κρείττονα	μεγέθη τήν τε τῶν ἔργων
[10, 2]	ὕψος ἄπειρον ἐγειρομένους καὶ πολὺ	κρείττονα	τὴν ἀγλαΐ αν τῶν πάλαι
[10, 4]	ὄνομα αὐτῶν ἐξήλειπται εἰς τὸν	αἰῶνα	καὶ εἰς τὸν αἰῶνα τοῦ
[10, 4]	βασιλεῖς κραταιούς, ὅτι εἰς τὸν	αἰῶνα	τὸ ἔλεος αὐτοῦ· ὅτι ἐν
[10, 4]	θαυμάσια μόνῳ, ὅτι εἰς τὸν	αἰῶνα	τὸ ἔλεος αὐτοῦ· τῷ πατάξαντι
[10, 4]	τὸν αἰῶνα καὶ εἰς τὸν	αἰῶνα	τοῦ αἰῶνος, ὅτι δὴ καὶ
[10, 4]	ἀρχιτέκτονα σκηνῆς ἐθέλοι καλεῖν εἴτε	Σολομῶνα	καινῆς καὶ πολὺ κρείττονος Ἱερουσαλὴμ
[10, 4]	γάρ με ἱμάτιον σωτηρίου καὶ	χιτῶνα	εὐφροσύνης· περιέθηκέν μοι ὡς νυμφίωι
[10, 5]	τούτου ἕνεκεν εἰς τὴν Ῥώμην	προσέταξα	ἐπισπεῦσαι, δυνηθῆι ἀκουσθῆναι, ὡς ἂν
[10, 6]	ὀφείλεις. καὶ γὰρ παρόντι αὐτῶι	προσέταξα	ἵν' εἴ τι ἂν χρημάτων
[10, 4]	ἡμῶν, δι' οὗ αὐτῶι ἡ	δόξα	εἰς τοὺς σύμπαντας αἰῶνας τῶν
[10, 4]	νῦν ὡς ἀληθῶς ἐστιν ἡ	δόξα	τοῦ οἴκου τούτου ἡ ἐσχάτη
[10, 4]	ὧδε λεγόντων καὶ ἔσται ἡ	δόξα	τοῦ οἴκου τούτου ἡ ἐσχάτη
[10, 4]	ὁ ποιῶν μεγάλα καὶ ἀνεξιχνίαστα	ἔνδοξά	τε καὶ ἐξαίσια, ὧν οὐκ
[10, 4]	τὰς καρδίας αὐτῶν καὶ τὰ	τόξα	αὐτῶν συντριβείη καὶ πάλιν ἀπώλετο
[10, 4]	θαυμάτων δὲ θαυμασιώτερα τά τε	ἀρχέτυπα	καὶ τούτων τὰ πρωτότυπα νοητὰ
[10, 5]	πληρεστάτην δυνηθῆτε ἔχειν γνῶσιν, τὰ	ἀντίτυπα	τῶν ἐγγράφων τῶν πρός με
[10, 4]	τε ἀρχέτυπα καὶ τούτων τὰ	πρωτότυπα	νοητὰ καὶ θεοπρεπῆ παραδείγματα, τὰ
[10, 8]	καταπονουμένοις ὑπομένοντας τιμωρίαν, τοὺς τὰ	φιλάνθρωπα	διακονουμένους. Τοιαῦται αἱ Λικιννίου διατάξεις.
[10, 4]	τὴν θέαν. Ἀλλ' οὐδὲ τοὔδαφος	ἄρα	εἰς ἀμελὲς ἔκειτο αὐτῶι· καὶ
[10, 8]	τοῦ προσδοκωμένου ἤλπισεν· τῶι δὲ	ἄρα	ὁ θεὸς ἦν φίλος κηδεμών
[10, 5]	συντίθεσθαι καὶ διοριζόμενοι ὅτι δὴ	ἄρα	ὀλίγοι τινὲς τὰς γνώμας καὶ
[10, 6]	χρήματα διαδοθῆναι κέλευσον. Εἰ δ'	ἄρα	πρὸς τὸ συμπληρωθῆναί μου τὴν
[10, 8]	πανηγύρεσιν ἐτελεῖτο· οὐκ ἦν δὲ	ἄρα	τῶι μισοκάλωι φθόνωι τῶι τε
[10, 4]	ἐκράτυνεν; Τίς ἀνημέρων ἐθνῶν ἔθη	βάρβαρα	καὶ ἀνήμερα τοῖς ἡμέροις αὐτοῦ
[10, 4]	ἔρημον, τὴν πτῶμα κειμένην, τὴν	παρὰ	ἀνθρώποις ἀνέλπιδα, ταῖς κοιναῖς ἁπάντων
[10, 5]	τῶν ἐγγράφων τῶν πρός με	παρὰ	Ἀνυλίνου ἀποσταλέντων γράμμασιν ἐμοῖς ὑποτάξας,
[10, 5]	καὶ Μάρκωι. ἐπειδὴ τοιοῦτοι χάρται	παρὰ	Ἀνυλίνου τοῦ λαμπροτάτου ἀνθυπάτου τῆς
[10, 6]	αὐτοὺς προαίρεσιν ἐνδεῖν τι καταμάθοις,	παρὰ	Ἡρακλείδα τοῦ ἐπιτρόπου τῶν ἡμετέρων
[10, 4]	θεοῦ σεμνολόγημα, γεραιρᾷ μὲν φρονήσει	παρὰ	θεοῦ τετιμημένε, νέας δὲ καὶ
[10, 6]	τὸ βρέουιον τὸ πρὸς σὲ	παρὰ	Ὁσίου ἀποσταλὲν ταῦτα τὰ χρήματα
[10, 4]	ὁ μονογενὴς τοῦ θεοῦ, τὸ	παρὰ	πάντων εὐῶδες θυμίαμα καὶ τὰς
[10, 4]	καὶ νῦν σπουδῆι τῆι φιλανθρώπωι	παρὰ	πᾶσαν τὴν οὗτινος οὖν ἡμῶν
[10, 4]	φίλα καὶ οἰκεῖα δόξης ἐπέκεινα	παρὰ	πᾶσιν, οὐκ ἀνθρώποις μόνον, ἀλλ'
[10, 5]	ἀποκαθιστῶσι, τὸ ἀζήμιον τὸ ἑαυτῶν	παρὰ	τῆς ἡμετέρας καλοκἀγαθίας ἐλπίζοιεν. Ἐν
[10, 5]	κατὰ δωρεὰν εἰληφότες αἰτῶσί τι	παρὰ	τῆς ἡμετέρας καλοκἀγαθίας προσέλθωσι τῶι
[10, 5]	τοῦ ταμείου τοῦ ἡμετέρου ἢ	παρά	τινος ἑτέρου φαίνοιντο ἠγορακότες, τούτους
[10, 5]	τὸν ἐπίσκοπον τῆς Χαρταγενησίων πόλεως	παρά	τινων κολλήγων αὐτοῦ τῶν κατὰ
[10, 5]	σοὶ γράψαι ἐνομίσαμεν ἵνα λαβὼν	παρὰ	τοῦ λαμπροτάτου Λατρωνιανοῦ τοῦ κονρήκτορος
[10, 5]	χρόνωι, ἵν' εἴ τινες ἢ	παρὰ	τοῦ ταμείου τοῦ ἡμετέρου ἢ
[10, 4]	καὶ ἐπιμήκης καὶ ὡραῖος κάλλει	παρὰ	τοὺς υἱοὺς τῶν ἀνθρώπων· μέγας
[10, 4]	αὐτῆι περιτέθεικεν, ἀλλ' ὁποίαν αὖθις	παρὰ	τῶν θείων χρησμῶν ἐξεπαιδεύετο, σαφῶς
[10, 5]	ἀκουσθέντων πάντων τῶν μελλόντων λεχθήσεσθαι	παρὰ	τῶν νῦν ἀπ' ἀλλήλων διεστώτων,
[10, 2]	καί τις ἔνθεος ἅπασιν ἐπήνθει	χαρὰ	πάντα τόπον τὸν πρὸ μικροῦ
[10, 8]	θεοῦ θεράποντας, ἐναντίους ὑπάρχειν οἷς	ἔδρα	ἡγούμενος, οὔπω μὲν ἐκ τοῦ
[10, 1]	εὑρέθη· Ἡμέρα δὲ λοιπὸν ἤδη	φαιδρὰ	καὶ διαυγής, μηδενὸς νέφους αὐτὴν
[10, 4]	τε καὶ πλάτη καταγράφειν, τὰ	φαιδρὰ	ταῦτα κάλλη καὶ τὰ λόγου
[10, 5]	εὐθύνεσθαι, καὶ τοῦτό μοι βαρὺ	σφόδρα	δοκεῖ τὸ ἐν ταύταις ταῖς
[10, 4]	μέγας κύριος ἐπιλέγοντες καὶ αἰνετὸς	σφόδρα	ἐν πόλει τοῦ θεοῦ ἡμῶν,
[10, 4]	ταῖς τοῦ φωτὸς ἀκτῖσιν ἀνειμένον	ἀέρα	παρέχων. Ἱερῶν δ' ἐνταῦθα καθαρσίων
[10, 2]	ἐκ τῆς τῶν τυράννων καταδυναστείας	ἐλεύθερα	ἦν, καὶ τῶν προτέρων ἀπηλλαγμένοι
[10, 2]	καιρὸν τοῦ λόγου, ὥσπερ ἐν	ἱερᾷ	στήλῃ, τῇδε τῇ βίβλῳ τὰς
[10, 1]	τόπον αὐτοῦ, καὶ οὐχ εὑρέθη·	Ἡμέρα	δὲ λοιπὸν ἤδη φαιδρὰ καὶ
[10, 4]	ἀνημέρων ἐθνῶν ἔθη βάρβαρα καὶ	ἀνήμερα	τοῖς ἡμέροις αὐτοῦ καὶ φιλανθρωποτάτοις
[10, 4]	μὲν οὖν μέγιστον τοῦτο καὶ	πέρα	πάσης ἐκπλήξεως, μάλιστα τοῖς ἐπὶ
[10, 9]	ἡλίου πᾶσαν ἐν κύκλωι κατὰ	θάτερα	τῆς οἰκουμένης ἄρκτον τε ὁμοῦ
[10, 4]	πλευρόν, ὧν πολὺ τὰς παρ'	ἑκάτερα	μεγέθει τε καὶ πλάτει πλεονεκτεῖν
[10, 4]	ἐξέδρας καὶ οἴκους τοὺς παρ'	ἑκάτερα	μεγίστους ἐπισκευάζων ἐντέχνως ἐπὶ ταὐτὸν
[10, 4]	δὲ καὶ ἁγίου πνεύματος παρ'	ἑκάτερα	τῆς τοῦ πατρὸς αὐθεντίας τὰς
[10, 4]	δὲ τρόπον καὶ ταῖς παρ'	ἑκάτερα	τοῦ παντὸς νεὼ στοαῖς τὸν
[10, 4]	παρακλήσεσιν καὶ λιταῖς ἵλεω τὸν	πατέρα	μετὰ τῆς κοινῆς ὑμῶν ἁπάντων
[10, 4]	ἡμῶν ἀρχιερεὺς ὅσα βλέπει τὸν	πατέρα	ποιοῦντα, ταῦτα, φησίν, ὁμοίως καὶ
[10, 4]	Καὶ τὸν μὲν τῶν ὅλων	πατέρα	τούτοις ἀνευφημοῦντες μή ποτε διαλείποιμεν·
[10, 5]	ὑμῶν ἐξέπεμψα· οἷς ἐντυχοῦσα ἡ	ὑμετέρα	στερρότης δοκιμάσει ὅντινα χρὴ τρόπον
[10, 4]	εἰ μὴ τὰ πρῶτα, τὰ	δεύτερα	γοῦν ὅμως ὁρᾶν τε καὶ
[10, 4]	τὸν νοῦν προσανέχουσιν· θαυμάτων δὲ	θαυμασιώτερα	τά τε ἀρχέτυπα καὶ τούτων
[10, 4]	νεκροποιοῖς θυσίαις πάντα τε ἀνθρωπόμορφον	θῆρα	καὶ πάντα τρόπον ἄγριον καθ'
[10, 4]	εὐσεβείας διδάσκαλον, τὸν τῶν ἀσεβῶν	ὀλετῆρα,	τὸν τυραννοκτόνον, τὸν τοῦ βίου
[10, 8]	βαθεῖ σκότωι καὶ νυκτὶ ζοφωδεστάτηι	φωστῆρα	μέγαν ἀθρόως καὶ σωτῆρα τοῖς
[10, 4]	διορθωτήν, τὸν ἡμῶν τῶν ἀπεγνωσμένων	σωτῆρα	Ἰησοῦν ἀνὰ στόμα φέροντες γεραίρωμεν,
[10, 4]	αἰῶνος Ἰησοῦν Χριστὸν τὸν ἡμῶν	σωτῆρα	καὶ πρὸς αὐτῶν τῶν ἐπὶ
[10, 4]	παῖδα παμβασιλέα τῶν ὅλων ὁμολογεῖν	σωτῆρά	τε αὐτὸν ἐν στήλαις ἀναγορεύειν,
[10, 8]	ζοφωδεστάτηι φωστῆρα μέγαν ἀθρόως καὶ	σωτῆρα	τοῖς πᾶσιν ἐξέλαμψεν, τὸν αὐτοῦ
[10, 4]	ἔρημος ἥδε, ἡ ἄνυδρος, ἡ	χήρα	καὶ ἀπερίστατος, ἧς ὡς ἐν
[10, 4]	τοῦ παρόντος τούτοις ἡ πάλαι	χήρα	καὶ ἔρημος θεοῦ χάριτι περιβληθεῖσα
[10, 4]	τούτους; ἐγὼ δὲ ἄτεκνος καὶ	χήρα,	τούτους δὲ τίς ἐξέθρεψέν μοι;
[10, 4]	δυνάμεως καὶ πνεύματος ἁγίου μερισμοῖς.	Βάθρα	δ' ἂν εἶεν καὶ ἀγγέλων
[10, 4]	τῶιδε τῶι ἱερῶι καὶ θρόνοι	βάθρα	τε μυρία καὶ καθιστήρια, ἐν
[10, 8]	τὸν ἀπὸ τοῦ κρείττονος φόβον,	λάθρα	δὲ αὖθις καὶ δολίως συνεσκευάζετο,
[10, 4]	ἀθρόως οὕτως φανείς, τὰ μὲν	ἐχθρὰ	καὶ πολέμια εἰς ἀφανὲς καὶ
[10, 4]	νέον ἁγίου νεὼ θεοῦ σεμνολόγημα,	γεραιρᾷ	μὲν φρονήσει παρὰ θεοῦ τετιμημένε,
[10, 4]	καὶ μίαν ἐξ ἁπάντων μεγάλην	χεῖρα	συναγαγών, πρῶτον ἆθλον ἠγωνίζετο, αὐτὴν
[10, 4]	ἀπὸ περάτων γῆς καὶ εἰς	ἄκρα	τῆς ὅλης οἰκουμένης εἰς ἐπήκοον
[10, 8]	τῶν ἐσχάτων αὐτοῦ πράξεων ὑπερβολῆς	μικρὰ	τὰ πρῶτα καὶ τὸ μηθὲν
[10, 8]	καὶ ἔτι γε ταῦτα ἦν	μικρά,	τῆι τῶν μειζόνων συγκρινόμενα παραθέσει.
[10, 4]	ἐπισκευάζων ἐντέχνως ἐπὶ ταὐτὸν εἰς	πλευρὰ	τῶι βασιλείωι συνεζευγμένους καὶ ταῖς
[10, 8]	τὴν λαθραίαν συσκευὴν ὡς οὐδαμῶς	ἑώρα	κατὰ γνώμην αὐτῶι χωροῦσαν, τοῦ
[10, 8]	ῥαιδιουργίαν τῶι θεοφιλεῖ βασιλεῖ κατά	φωρα	ποιοῦντος, οὐκέθ' οἷός τε ὢν
[10, 4]	κίοσι πανταχόθεν ἐπαιρομέναις· ὧν τὰ	μέσα	διαφράγμασι τοῖς ἀπὸ ξύλου δικτυωτοῖς
[10, 4]	οἶκον κυρίου πορευσόμεθα> καὶ κύριε,	ἠγάπησα	εὐπρέπειαν οἴκου σου καὶ τόπον
[10, 1]	καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν, καὶ	ἐζήτησα	τὸν τόπον αὐτοῦ, καὶ οὐχ
[10, 8]	τιμωρία προσέκειτο τοὺς ἐλεοῦντας τὰ	ἴσα	πάσχειν τοῖς ἐλεουμένοις δεσμοῖς τε
[10, 4]	νοητῶν πολεμίων ἑλεπόλεσι καὶ μηχαναῖς	καταβληθεῖσα,	πτῶμα ἐξαίσιον καταπέπτωκεν, ὡς ὅσον
[10, 4]	χήρα καὶ ἔρημος θεοῦ χάριτι	περιβληθεῖσα	τοῖς ἄνθεσιν γέγονεν ἀληθῶς ὡς
[10, 4]	Μέτρωι δῆτα κατὰ τὸ δέον	ἐπιστραφεῖσα,	αὖθις ἄνωθεν ἐξ ὑπαρχῆς ἀγαλλιᾶν
[10, 4]	πρῶτον καθαροῖς νοὸς ὄμμασιν ἀφορῶν,	ὅσα	βλέπει ποιοῦντα, ὡς ἂν ἀρχετύποις
[10, 4]	πρῶτος καὶ μέγας ἡμῶν ἀρχιερεὺς	ὅσα	βλέπει τὸν πατέρα ποιοῦντα, ταῦτα,
[10, 3]	καὶ ἁρμονία πρὸς ἁρμονίαν καὶ	ὅσα	θεσπίζων ὁ λόγος δι᾿ αἰνιγμάτων
[10, 4]	ἑρμηνείαν τυγχάνει δεόμενα. Οὐ μὴν	ὅσα	καὶ οἷα τὰ τῆς τῶν
[10, 5]	τῆι Μεδιολάνωι ἐληλύθειμεν καὶ πάντα	ὅσα	πρὸς τὸ λυσιτελὲς καὶ τὸ
[10, 6]	αὐτοὺς ἐκεῖνοι, καθάπερ αὐτοῖς παροῦσιν	ἐκέλευσα,	ἐπιστρέψωσιν. ἡ θειότης τοῦ μεγάλου
[10, 4]	δὴ καὶ τούτων πολὺ κρείττονα	λαβοῦσα	παρ' αὐτοῦ τὴν ἐπαγγελίαν, τὴν
[10, 4]	ἡ προφητεία, καὶ τὴν νυμφικὴν	ἀναλαβοῦσα	στολὴν τόν τε τῆς εὐπρεπείας
[10, 4]	σε κύριος. Ἐξεγείρου, ἐξεγείρου, ἡ	πιοῦσα	ἐκ χειρὸς κυρίου τὸ ποτήριον
[10, 4]	τῶι βασιλεῖ θεῶι φωναῖς εὐφήμοις	γεραίρουσα,	αὐτῆς λεγούσης ἐπακούωμεν ἀγαλλιάσθω ἡ
[10, 3]	πνεύματος διὰ πάντων τῶν μελῶν	χωροῦσα	δύναμις καὶ ψυχὴ τῶν πάντων
[10, 5]	προειρημένους κολλήγας ὑμῶν ἐξέπεμψα· οἷς	ἐντυχοῦσα	ἡ ὑμετέρα στερρότης δοκιμάσει ὅντινα
[10, 6]	διασημότατον καθολικὸν τῆς Ἀφρικῆς καὶ	ἐδήλωσα	αὐτῶι ὅπως τρισχιλίους φόλλεις τῆι
[10, 4]	προφητείαν Ἡσαΐου ταῦτα εὐφράνθητι, ἔρημος	διψῶσα,	ἀγαλλιάσθω ἔρημος καὶ ἀνθείτω ὡς
[10, 5]	τούτων πληρεστάτην δυνηθῆτε ἔχειν γνῶσιν,	τὰ	ἀντίτυπα τῶν ἐγγράφων τῶν πρός
[10, 4]	μόνωι θέμις πάσης λογικῆς ψυχῆς	τὰ	ἀπόρρητα διερευνᾶσθαι; Τάχα δὲ καὶ
[10, 4]	κατὰ τῶν ἀμυνομένων θυμὸν ἐπὶ	τὰ	ἄψυχα βλήματα καθιέντος, τοῖς τῶν
[10, 4]	πάλαι προθεσπισθέντα βίβλοις ἱεραῖς καταβέβλητο,	τά	γε μὴν ἔργα οὐκέτ' ἀκοαῖς,
[10, 8]	ἦν καὶ οἷος οὐδεπώποτε ἠκούσθη.	Τὰ	γοῦν ἀμφὶ τὴν Ἀμάσειαν καὶ
[10, 5]	ὅθεν βουλόμεθα ἵν' ὁπόταν ταῦτα	τὰ	γράμματα κομίσηι, εἴ τινα ἐκ
[10, 4]	ὡς μηδὲ πώποτε ὠνομάσθαι δοκεῖν,	τὰ	δ' αὐτῶι φίλα καὶ οἰκεῖα
[10, 4]	ἀρχιερέα, εἰ μὴ τὰ πρῶτα,	τὰ	δεύτερα γοῦν ὅμως ὁρᾶν τε
[10, 4]	ὅτι τὰ ἔρημά σου καὶ	τὰ	διεφθαρμένα καὶ τὰ καταπεπτωκότα νῦν
[10, 2]	~Β. Πᾶσι μὲν οὖν ἀνθρώποις	τὰ	ἐκ τῆς τῶν τυράννων καταδυναστείας
[10, 4]	Τὸν δὲ ὑπερουράνιον χῶρον καὶ	τὰ	ἐκεῖσε τῶν τῆιδε παραδείγματα τήν
[10, 4]	ἔμπλεω τά τε ἔνδοθεν καὶ	τὰ	ἐκτός, ὅτι μὴ ψυχὴ μόνον
[10, 4]	λαμπρύνας, ἤδη λοιπὸν καὶ ἐπὶ	τὰ	ἐκτὸς τοῦ νεὼ μετήιει, ἐξέδρας
[10, 4]	λόγωι θεοπρεπὲς ἱερεῖόν φημι, οὗ	τὰ	ἐνδοτάτω ἄδυτα τοῖς πολλοῖς ἀθεώρητα
[10, 7]	παρέχοντας τῶν καμάτων τῶν ἰδίων	τὰ	ἔπαθλα κομίσασθαι, Ἀνυλῖνε τιμιώτατε. Διόπερ
[10, 1]	ὧν εἴρηται δεῦτε καὶ ἴδετε	τὰ	ἔργα κυρίου, ἃ ἔθετο τέρατα
[10, 4]	κρίνον καὶ ἐξανθήσει καὶ ἀγαλλιάσεται	τὰ	ἔρημα. ἰσχύσατε, χεῖρες ἀνειμέναι καὶ
[10, 4]	αὐτοὺς ὡς κόσμον νύμφης· ὅτι	τὰ	ἔρημά σου καὶ τὰ διεφθαρμένα
[10, 4]	νάματος τοῖς περιβόλων ἱερῶν ἐπὶ	τὰ	ἔσω προϊοῦσιν τὴν ἀπόρυψιν παρεχομένας.
[10, 4]	μύλας τῶν λεόντων, ἧι φησιν	τὰ	θεῖα λόγια, συντρίψας, ἐπὶ ταὐτὸν
[10, 5]	τῆι βουλήσει ἐξουσίαν δοτέον τοῦ	τὰ	θεῖα πράγματα τημελεῖν κατὰ τὴν
[10, 4]	ἄνθρακα τὸν λίθον σου καὶ	τὰ	θεμέλιά σου σάπφειρον καὶ τὰς
[10, 8]	καὶ τιμωρία προσέκειτο τοὺς ἐλεοῦντας	τὰ	ἴσα πάσχειν τοῖς ἐλεουμένοις δεσμοῖς
[10, 8]	ἐπρυτανεύετο εἰρήνης. καὶ ὧδε μὲν	τὰ	καθ' ἡμᾶς ἐν εὐφροσύναις καὶ
[10, 9]	Ὡς γὰρ εἰς ἔσχατα μανίας	τὰ	κατ' αὐτὸν ἤλαυνεν, οὐκέτ' ἀνεκτὸν
[10, 4]	σου καὶ τὰ διεφθαρμένα καὶ	τὰ	καταπεπτωκότα νῦν στενοχωρήσει ἀπὸ τῶν
[10, 4]	ἐν στήλαις ἀναγορεύειν, ἀνεξαλείπτωι μνήμηι	τὰ	κατορθώματα καὶ τὰς κατὰ τῶν
[10, 4]	τὰ φαιδρὰ ταῦτα κάλλη καὶ	τὰ	λόγου κρείττονα μεγέθη τήν τε
[10, 4]	τῶν χειρῶν ἰσχύος ἔργα τάδε	τὰ	μεγάλα καὶ ἐναργῆ δείγματα· ἀλλὰ
[10, 4]	καρτερίας ἐνεδείξαντο, ἀθρόως οὕτως φανείς,	τὰ	μὲν ἐχθρὰ καὶ πολέμια εἰς
[10, 8]	ἂν κακοῖς τὸν εὐεργέτην ἀμείψοιτο.	τὰ	μὲν οὖν πρῶτα πειρώμενος τὴν
[10, 4]	καθ' ἡμῶν ἐπιστρατεύοντος δυνάμεις καὶ	τὰ	μὲν πρῶτα κυνὸς δίκην λυττῶντος,
[10, 4]	τόπον, κίοσι πανταχόθεν ἐπαιρομέναις· ὧν	τὰ	μέσα διαφράγμασι τοῖς ἀπὸ ξύλου
[10, 4]	τὴν μνήμην ἀπεσιώπησεν εὐφρανθήσεται φάσκον	τὰ	ξύλα τοῦ κυρίου, καὶ αἱ
[10, 4]	παρ' ἀνθρώποις ἀπεγνωσμένης τοιαῦτα οἷα	τὰ	ὁρώμενα τῆς κατὰ θεὸν ὑπομονῆς
[10, 4]	τῶι λόγωι διεξιόντι ὕψη τε	τὰ	οὐρανομήκη καὶ τὰς τούτων ὑπερκειμένας
[10, 4]	ἔπος εἰπεῖν καὶ αὐτοῖς ὀφθαλμοῖς	τὰ	πάλαι μνήμῃ παραδεδομένα πιστὰ καὶ
[10, 4]	καὶ ἐναργῆ δείγματα· ἀλλὰ καὶ	τὰ	πάλαι σεσαθρωμένα καὶ παρειμένα γόνατα
[10, 4]	ἀκρόασιν παρεχομένων, ἑνὸς εἰς πρόσωπον	τὰ	πάντα ἀρίστου καὶ θεοφιλοῦς ἐπισκόπου,
[10, 9]	παιδὶ Κρίσπωι, βασιλεῖ θεοφιλεστάτωι καὶ	τὰ	πάντα τοῦ πατρὸς ὁμοίωι, τὴν
[10, 7]	ΕΚΚΛΗΣΙΩΝ ΠΑΣΗΣ ΑΠΟΛΕΛΥΣΘΑΙ ΤΗΣ ΠΕΡΙ	ΤΑ	ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑΣ ΠΡΟΣΤΑΤΤΕΙ Χαῖρε, Ἀνυλῖνε,
[10, 4]	τοὺς ἡμετέρους ἀνατλὰς πόνους, μόνος	τὰ	πρόστιμα τῶν ἡμετέρων ἀσεβημάτων περιθέμενος,
[10, 8]	ἐσχάτων αὐτοῦ πράξεων ὑπερβολῆς μικρὰ	τὰ	πρῶτα καὶ τὸ μηθὲν εἶναι
[10, 4]	καὶ μέγιστον ἀρχιερέα, εἰ μὴ	τὰ	πρῶτα, τὰ δεύτερα γοῦν ὅμως
[10, 4]	τά τε ἀρχέτυπα καὶ τούτων	τὰ	πρωτότυπα νοητὰ καὶ θεοπρεπῆ παραδείγματα,
[10, 4]	ἄνθος αὐτῆς, καὶ ὡς κῆπος	τὰ	σπέρματα αὐτοῦ ἀνατελεῖ, οὕτως κύριος
[10, 4]	θεοφιλεῖ τῶιδε παραδέδωκεν ἡγεμόνι· ὃς	τά	τε ἄλλα κριτικὸς καὶ ἐπιλογιστικὸς
[10, 4]	ἔργοις πιστὰς ὁμολογεῖσθαι, δι' ὧν	τά	τε ἄλλα ὁ θεῖος ἐπαληθεύει
[10, 4]	νοῦν προσανέχουσιν· θαυμάτων δὲ θαυμασιώτερα	τά	τε ἀρχέτυπα καὶ τούτων τὰ
[10, 4]	ἐπισκευάζεται λαμπρὸν καὶ φωτὸς ἔμπλεω	τά	τε ἔνδοθεν καὶ τὰ ἐκτός,
[10, 4]	ὀφθαλμούς σου καὶ ἴδε συνηγμένα	τὰ	τέκνα σου· ἰδοὺ συνήχθησαν καὶ
[10, 4]	θεοῦ καὶ ἐν πολλῆι εἰρήνηι	τὰ	τέκνα σου· καὶ ἐν δικαιοσύνηι
[10, 4]	ὁρώμενα τῆς κατὰ θεὸν ὑπομονῆς	τὰ	τέλη, ὡς ἀναφωνεῖν αὐτῆι τὴν
[10, 8]	θεράποντα Κωνσταντῖνον ὑψηλῶι βραχίονι ἐπὶ	τὰ	τῆιδε χειραγωγήσας. ~Θ. Τούτωι μὲν
[10, 1]	ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ δι᾿ οὗ	τὰ	τῆς εἰρήνης ἔκ τε τῶν
[10, 2]	συνεχέσι ταῖς ὑπὲρ Χριστιανῶν νομοθεσίαις	τὰ	τῆς ἐκ θεοῦ μεγαλοδωρεᾶς ἡμῖν
[10, 4]	πρωτότυπα νοητὰ καὶ θεοπρεπῆ παραδείγματα,	τὰ	τῆς ἐνθέου φημὶ καὶ λογικῆς
[10, 9]	πάσης τυραννίδος ἐκκαθαρθείσης, μόνοις ἐφυλάττετο	τὰ	τῆς προσηκούσης βασιλείας βέβαιά τε
[10, 4]	Οὐ μὴν ὅσα καὶ οἷα	τὰ	τῆς τῶν πεπονηκότων προθυμίας κέκριται
[10, 8]	πρὸς σώφρονα λογισμὸν ἐτύγχανεν αὐτάρκη	τὰ	τοῖς πρόσθεν δεδηλωμένοις τυράννοις συμβεβηκότα·
[10, 4]	εἰς τὰς καρδίας αὐτῶν καὶ	τὰ	τόξα αὐτῶν συντριβείη καὶ πάλιν
[10, 4]	καὶ καθιστήρια, ἐν ὅσαις ψυχαῖς	τὰ	τοῦ θείου πνεύματος ἐφιζάνει δωρήματα,
[10, 4]	θείων ναῶν ἀφιερώμασιν, οἷα τάδε	τὰ	τοῦδε τοῦ νεὼ περικαλλῆ κοσμήματά
[10, 9]	ἐξ οὐρανοῦ καρπὸν εὐσεβείας ἐπάξιον	τὰ	τρόπαια τῆς κατὰ τῶν ἀσεβῶν
[10, 5]	προταχθέντα τοῦ σοῦ προστάγματος ταῦτα	τὰ	ὑφ' ἡμῶν γραφέντα πανταχοῦ προθεῖναι
[10, 4]	μήκη τε καὶ πλάτη καταγράφειν,	τὰ	φαιδρὰ ταῦτα κάλλη καὶ τὰ
[10, 8]	δῆτα τῶν ἡγεμόνων οἱ κόλακες,	τὰ	φίλα πράττειν τῶι δυσαγεῖ πεπεισμένοι,
[10, 8]	τοῖς καταπονουμένοις ὑπομένοντας τιμωρίαν, τοὺς	τὰ	φιλάνθρωπα διακονουμένους. Τοιαῦται αἱ Λικιννίου
[10, 4]	οἷα χορεύειν διὰ Ἡσαΐου παιδεύεται	τὰ	χαριστήρια τῶι βασιλεῖ θεῶι φωναῖς
[10, 6]	σὲ παρὰ Ὁσίου ἀποσταλὲν ταῦτα	τὰ	χρήματα διαδοθῆναι κέλευσον. Εἰ δ'
[10, 4]	καταπίνοντές σε. Ἐροῦσιν γὰρ εἰς	τὰ	ὦτά σου οἱ υἱοί σου
[10, 4]	ὡς ἂν εἴη τοῖς πολλοῖς	ἄβατα,	τοῖς ἀπὸ ξύλου περιέφραττε δικτύοις
[10, 9]	ἐξευμαρισθέντων αὐτοῖς ὑπὸ τοῦ θεοῦ	κατὰ	γνώμην. Ἀθρόως δῆτα καὶ λόγου
[10, 8]	λαθραίαν συσκευὴν ὡς οὐδαμῶς ἑώρα	κατὰ	γνώμην αὐτῶι χωροῦσαν, τοῦ θεοῦ
[10, 1]	τῶν ἔξωθεν ὀχληρῶν καὶ τῶν	κατὰ	διάνοιαν βέβαια καὶ ἀσάλευτα φυλάττεσθαι
[10, 5]	τοὺς αὐτοὺς τόπους ἢ οἱ	κατὰ	δωρεὰν εἰληφότες αἰτῶσί τι παρὰ
[10, 5]	ἀμφιβολίας, ἀποκαταστήσωσι, καὶ εἴ τινες	κατὰ	δῶρον τυγχάνουσιν εἰληφότες, τοὺς αὐτοὺς
[10, 9]	ἀνίσχοντος ἡλίου πᾶσαν ἐν κύκλωι	κατὰ	θάτερα τῆς οἰκουμένης ἄρκτον τε
[10, 4]	τοιαῦτα οἷα τὰ ὁρώμενα τῆς	κατὰ	θεὸν ὑπομονῆς τὰ τέλη, ὡς
[10, 8]	δεῖ τῶν καθ' ἕκαστα καὶ	κατὰ	μέρος τῶι θεομισεῖ πεπραγμένων μνημονεύειν
[10, 8]	ἐφεῦρεν ἐπὶ τούτοις ὁ μισάνθρωπος	κατὰ	μηδὲν ἠδικηκότων ἐξορισμούς, οἵας εὐπατριδῶν
[10, 4]	μεγαλοψυχίαι τῆς αὐτῆς αὐτῶι προθέσεως	κατὰ	μηδένα τρόπον ἀπολειφθῆναι φιλονεικότερον μεγαλοφρονουμένων,
[10, 4]	αὐτοῦ δημιουργήσας πάντηι τε καὶ	κατὰ	πάντα τὸ θεοείκελον δεδωρημένος, ἄφθαρτον
[10, 9]	μελλόντων προσδοκίαι. ἥπλωντο δ' οὖν	κατὰ	πάντα τόπον τοῦ νικητοῦ βασιλέως
[10, 8]	τὸν τρόπον, λοιπὸν καὶ τὸν	κατὰ	πάντων ἀνακινεῖν διωγμὸν ἐπὶ διάνοιαν
[10, 8]	κοινωνὸν γενέσθαι ἠξίωσεν τῆς τε	κατὰ	πάντων ἀπολαύειν ἀρχῆς οἷα κηδεστῆι
[10, 6]	Καικιλιανῶι ἐπισκόπωι Χαρταγένης. ἐπειδήπερ ἤρεσεν	κατὰ	πάσας ἐπαρχίας, τάς τε Ἀφρικὰς
[10, 3]	ποθούμενον συνεκροτεῖτο θέαμα, ἐγκαινίων ἑορταὶ	κατὰ	πόλεις καὶ τῶν ἄρτι νεοπαγῶν
[10, 9]	χορεῖαι δ' αὐτοῖς καὶ ὕμνοι	κατὰ	πόλεις ὁμοῦ καὶ ἀγροὺς τὸν
[10, 8]	μάθημα τυγχάνει· εἶτα δὲ τοὺς	κατὰ	πόλιν στρατιώτας ἐκκρίνεσθαι καὶ ἀποβάλλεσθαι
[10, 4]	τὴν ἐπιθυμίαν ἡμῶν, ὅτι οὐ	κατὰ	τὰς ἁμαρτίας ἡμῶν ἐποίησεν ἡμῖν
[10, 4]	ἁμαρτίας ἡμῶν ἐποίησεν ἡμῖν οὐδὲ	κατὰ	τὰς ἀνομίας ἡμῶν ἀνταπέδωκεν ἡμῖν,
[10, 5]	τοῦ τὰ θεῖα πράγματα τημελεῖν	κατὰ	τὴν αὐτοῦ προαίρεσιν ἕκαστον, κεκελεύκειμεν
[10, 5]	παρά τινων κολλήγων αὐτοῦ τῶν	κατὰ	τὴν Ἀφρικὴν καθεστώτων ἐν πολλοῖς
[10, 5]	τρεῖς παῖδας τοὺς δυνησομένους ὑμῖν	κατὰ	τὴν ὁδὸν ὑπηρετήσασθαι παραλαβών, εἴσω
[10, 9]	ῥαιδίαν τὴν νίκην ἀποφέρονται, τῶν	κατὰ	τὴν συμβολὴν πάντων ἐξευμαρισθέντων αὐτοῖς
[10, 6]	ὑποδεχθῆναι ποιήσεις, ἅπασι τοῖς προειρημένοις	κατὰ	τὸ βρέουιον τὸ πρὸς σὲ
[10, 4]	υἱὸν ὃν παραδέχεται. Μέτρωι δῆτα	κατὰ	τὸ δέον ἐπιστραφεῖσα, αὖθις ἄνωθεν
[10, 5]	προειρημένην δίκην ἐπιμελέστατα διευκρινῆσαι καὶ	κατὰ	τὸ δίκαιον τερματίσαι, ὁπότε μηδὲ
[10, 9]	καὶ μίαν ἡνωμένην τὴν Ῥωμαίων	κατὰ	τὸ παλαιὸν παρεῖχον ἀρχήν, τὴν
[10, 4]	ἐν τάξει τοῖς καθ' ὅλου	κατὰ	τὸ πρέπον κοσμήσας ἐφ' ἅπασίν
[10, 2]	οὐκ ἀπὸ τρόπου γένοιτ᾿ ἂν	κατὰ	τὸν προσήκοντα καιρὸν τοῦ λόγου,
[10, 8]	Κωνσταντίνωι πολεμεῖν διαγνούς, ἤδη καὶ	κατὰ	τοῦ θεοῦ τῶν ὅλων, ὃν
[10, 8]	τούτοις τἀναντία διεπράττετο, παντοίας ὁσημέραι	κατὰ	τοῦ κρείττονος μηχανὰς ἐπιτεχνώμενος πάντας
[10, 4]	αὐτοῦ λίθους προσαράττοντος καὶ τὸν	κατὰ	τῶν ἀμυνομένων θυμὸν ἐπὶ τὰ
[10, 4]	μνήμηι τὰ κατορθώματα καὶ τὰς	κατὰ	τῶν ἀσεβῶν αὐτοῦ νίκας μέσηι
[10, 9]	εὐσεβείας ἐπάξιον τὰ τρόπαια τῆς	κατὰ	τῶν ἀσεβῶν παρεῖχε νίκης, τὸν
[10, 9]	υἱὸς ἄμφω κύκλωι διελόντες τὴν	κατὰ	τῶν θεομισῶν παράταξιν, ῥαιδίαν τὴν
[10, 8]	καὶ παρανόμους, ἐπισκήψεις τε μυρίας	κατὰ	τῶν ὑποχειρίων ἐθνῶν ἐπενόει χρυσοῦ
[10, 9]	ἀπαλλαττομένωι, αὔξοντι δὲ μᾶλλον τὴν	κατὰ	τῶν ὑποχειρίων ἐθνῶν λύτταν, τοῖς
[10, 8]	καὶ ῥαιδιουργίαν τῶι θεοφιλεῖ βασιλεῖ	κατά	φωρα ποιοῦντος, οὐκέθ' οἷός τε
[10, 5]	ἐξουσίαν δοτέον τοῦ τὰ θεῖα	πράγματα	τημελεῖν κατὰ τὴν αὐτοῦ προαίρεσιν
[10, 4]	τάδε τὰ μεγάλα καὶ ἐναργῆ	δείγματα·	ἀλλὰ καὶ τὰ πάλαι σεσαθρωμένα
[10, 4]	τοῦ σωτῆρος ἡμῶν βασιλείας ἐναργῆ	δείγματα,	ὅτι καὶ νῦν αὐτὸς εἶπεν
[10, 4]	τὰ πρωτότυπα νοητὰ καὶ θεοπρεπῆ	παραδείγματα,	τὰ τῆς ἐνθέου φημὶ καὶ
[10, 4]	καὶ τὰ ἐκεῖσε τῶν τῆιδε	παραδείγματα	τήν τε ἄνω λεγομένην Ἱερουσαλὴμ
[10, 4]	ἐκκλησιῶν ἀπεργασαμένου, εἶτα δὲ δεινὰ	συρίγματα	καὶ τὰς ὀφιώδεις αὐτοῦ φωνὰς
[10, 4]	νεὼ περικαλλῆ κοσμήματά τε καὶ	ἀναθήματα;	Ἃ καὶ αὐτὰ σεμνὰ μὲν
[10, 4]	ἀμυνομένων θυμὸν ἐπὶ τὰ ἄψυχα	βλήματα	καθιέντος, τοῖς τῶν προσευκτηρίων λίθοις
[10, 4]	τὰ τοῦδε τοῦ νεὼ περικαλλῆ	κοσμήματά	τε καὶ ἀναθήματα; Ἃ καὶ
[10, 8]	ξίφει τὸ σῶμα εἰς πολλὰ	τμήματα	κατακρεουργούμενοι καὶ μετὰ τὴν ἀπηνῆ
[10, 6]	παρὰ Ὁσίου ἀποσταλὲν ταῦτα τὰ	χρήματα	διαδοθῆναι κέλευσον. Εἰ δ' ἄρα
[10, 6]	~ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ ΒΑΣΙΛΙΚΗΣ ΕΠΙΣΤΟΛΗΣ ΔΙ' ΗΣ	ΧΡΗΜΑΤΑ	ΤΑΙΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΙΣ ΔΩΡΕΙΤΑΙ. Κωνσταντῖνος Αὔγουστος
[10, 4]	τὰ τοῦ θείου πνεύματος ἐφιζάνει	δωρήματα,	οἷα καὶ πάλαι ὤφθη τοῖς
[10, 2]	καὶ εἰς πρόσωπον ἐπισκόποις βασιλέως	γράμματα	καὶ τιμαὶ καὶ χρημάτων δόσεις·
[10, 5]	βουλόμεθα ἵν' ὁπόταν ταῦτα τὰ	γράμματα	κομίσηι, εἴ τινα ἐκ τούτων
[10, 6]	εἰς ἀναλώματα ἐπιχορηγηθῆναι τι, ἔδωκα	γράμματα	πρὸς Οὖρσον τὸν διασημότατον καθολικὸν
[10, 4]	ὦ τῆς ἱερᾶς ἀγέλης Χριστοῦ	θρέμματα,	λόγων ἀγαθῶν ἑστία, σωφροσύνης παιδευτήριον
[10, 4]	αὐτῆς, καὶ ὡς κῆπος τὰ	σπέρματα	αὐτοῦ ἀνατελεῖ, οὕτως κύριος κύριος
[10, 9]	τε μεγαλοδωρεᾶς καὶ ἀληθοῦς εὐσεβείας	γνωρίσματα	περιέχοντες. Οὕτω δῆτα πάσης τυραννίδος
[10, 4]	καὶ λογικῆς ἐν ψυχαῖς οἰκοδομῆς	ἀνανεώματα·	ἣν αὐτὸς ὁ θεόπαις κατ'
[10, 4]	στήλαις ἀναγορεύειν, ἀνεξαλείπτωι μνήμηι τὰ	κατορθώματα	καὶ τὰς κατὰ τῶν ἀσεβῶν
[10, 6]	καὶ ἁγιωτάτης καθολικῆς θρηισκείας εἰς	ἀναλώματα	ἐπιχορηγηθῆναι τι, ἔδωκα γράμματα πρὸς
[10, 4]	ἔρημα. ἰσχύσατε, χεῖρες ἀνειμέναι καὶ	γόνατα	παραλελυμένα· παρακαλέσατε, ὀλιγόψυχοι τῆι διανοίαι,
[10, 4]	τὰ πάλαι σεσαθρωμένα καὶ παρειμένα	γόνατα	τὰς οἰκείας ἀπολαβόντα βάσεις, τὴν
[10, 1]	τὰ ἔργα κυρίου, ἃ ἔθετο	τέρατα	ἐπὶ τῆς γῆς, ἀνταναιρῶν πολέμους
[10, 4]	ἐπὶ ταὐτὸν αὖθις συνελθεῖν ἠξίωσεν,	δικαιότατα	καὶ τῆς ποίμνης τὴν μάνδραν
[10, 5]	χρὴ τρόπον τὴν προειρημένην δίκην	ἐπιμελέστατα	διευκρινῆσαι καὶ κατὰ τὸ δίκαιον
[10, 5]	παραφυλάττοι. Ἅτινα τῆι σῆι ἐπιμελείαι	πληρέστατα	δηλῶσαι ἐδογματίσαμεν, ὅπως εἰδείης ἡμᾶς
[10, 5]	σώματι τῶν Χριστιανῶν τὴν σπουδὴν	δυνατώτατα	παρασχεῖν ὀφείλεις, ὅπως τὸ ἡμέτερον
[10, 9]	τε ὁμοῦ καὶ μεσημβρίαν εἰς	ἔσχατα	δυομένης ἡμέρας ὑπὸ τὴν αὐτῶν
[10, 9]	πρηνῆ κατέβαλεν. Ὡς γὰρ εἰς	ἔσχατα	μανίας τὰ κατ' αὐτὸν ἤλαυνεν,
[10, 5]	μοι ἵν' αὐτὸς ὁ Καικιλιανὸς	μετὰ	δέκα ἐπισκόπων τῶν αὐτὸν εὐθύνειν
[10, 4]	ἐς τοσοῦτον κρατεῖ καὶ στρατηγεῖ	μετὰ	θάνατον καὶ τρόπαια κατ' ἐχθρῶν
[10, 5]	δυνηθῆι ὑπὸ τῆς παρουσίας αὐτῶν	μετὰ	πάσης ἐπιμελοῦς διακρίσεως κατορθώσεως τυχεῖν.
[10, 1]	νῦν ἀκολούθως ἐπιφωνῶμεν ὅτι δὴ	μετὰ	τὰς δεινὰς καὶ σκοτεινὰς ἐκείνας
[10, 8]	εἰς πολλὰ τμήματα κατακρεουργούμενοι καὶ	μετὰ	τὴν ἀπηνῆ ταύτην καὶ φρικτοτάτην
[10, 4]	ὁ μέγας ἀρχιστράτηγος τοῦ θεοῦ,	μετὰ	τὴν αὐτάρκη διαγυμνασίαν ἣν οἱ
[10, 5]	ἐγένετο, ὅπως τοῦτο ὅπερ ἐχρῆν	μετὰ	τὴν ἐξενεχθεῖσαν ἤδη κρίσιν αὐθαιρέτωι
[10, 4]	νέος ἡμῶν καὶ καλὸς Ζοροβαβελ	μετὰ	τὴν πικρὰν ἐκείνην αἰχμαλωσίαν καὶ
[10, 4]	καὶ λιταῖς ἵλεω τὸν πατέρα	μετὰ	τῆς κοινῆς ὑμῶν ἁπάντων ὁμοφροσύνης
[10, 4]	ὑπὲρ αὐτῆς θάνατον καταδεξαμένου καὶ	μετὰ	τὸ πάθος, ὃ χάριν αὐτῆς
[10, 4]	Τούτωι δὴ οὖν ἐξέστω μόνωι	μετὰ	τὸν πρῶτον καὶ μέγιστον ἀρχιερέα,
[10, 4]	Τάχα δὲ καὶ ἄλλωι δευτερεύειν	μετὰ	τοῦτον ἑνὶ μόνωι τῶν ἴσων
[10, 4]	παλιγγενεσίας ἐν ἀφθάρτου σώματος ἀναστάσει	μετὰ	φωτὸς ἀγγέλων χορείας ἐν τοῖς
[10, 4]	φυσικῶν ἐννοιῶν πάμπαν ἀπεστερημένην. Πεπτωκυῖαν	δῆτα	αὐτὴν ἐκείνην τὴν κατ' εἰκόνα
[10, 9]	τοῦ θεοῦ κατὰ γνώμην. Ἀθρόως	δῆτα	καὶ λόγου θᾶττον οἱ μὲν
[10, 4]	πάντα υἱὸν ὃν παραδέχεται. Μέτρωι	δῆτα	κατὰ τὸ δέον ἐπιστραφεῖσα, αὖθις
[10, 8]	ἐπικρύπτεσθαι, προφανῆ πόλεμον αἴρεται. Ὀμόσε	δῆτα	Κωνσταντίνωι πολεμεῖν διαγνούς, ἤδη καὶ
[10, 4]	καὶ ἐν δικαιοσύνηι οἰκοδομηθήσηι. Δικαιοσύνηι	δῆτα	οἰκοδομῶν, κατ' ἀξίαν τοῦ παντὸς
[10, 9]	ἀληθοῦς εὐσεβείας γνωρίσματα περιέχοντες. Οὕτω	δῆτα	πάσης τυραννίδος ἐκκαθαρθείσης, μόνοις ἐφυλάττετο
[10, 8]	ἡμῶν τὸν θυμὸν ἐπισκήπτειν. Καὶ	δῆτα	τῶν ἡγεμόνων οἱ κόλακες, τὰ
[10, 4]	πτωχὸν καὶ ἀπὸ κοπρίας ἀνιστῶν	πένητα.	Καθεῖλεν δυνάστας ἀπὸ θρόνων, καὶ
[10, 4]	αὐτῶν τοῦ καταβαλεῖν πτωχὸν καὶ	πένητα,	τοῦ σφάξαι τοὺς εὐθεῖς τῆι
[10, 4]	ἀρχέτυπα καὶ τούτων τὰ πρωτότυπα	νοητὰ	καὶ θεοπρεπῆ παραδείγματα, τὰ τῆς
[10, 4]	θέμις πάσης λογικῆς ψυχῆς τὰ	ἀπόρρητα	διερευνᾶσθαι; Τάχα δὲ καὶ ἄλλωι
[10, 3]	διακονίαις, σωτηρίου τε ἦν πάθους	ἀπόρρητα	σύμβολα. ὁμοῦ δὲ πᾶν γένος
[10, 4]	τὰ ἐνδοτάτω ἄδυτα τοῖς πολλοῖς	ἀθεώρητα	καὶ ὄντως ἅγια καὶ τῶν
[10, 6]	Σὺ τοίνυν, ἡνίκα τὴν προδηλουμένην	ποσότητα	τῶν χρημάτων ὑποδεχθῆναι ποιήσεις, ἅπασι
[10, 4]	ἑαυτῶι ὤιετο, τῶν ἐκκλησιῶν ἀπεργασαμένου,	εἶτα	δὲ δεινὰ συρίγματα καὶ τὰς
[10, 4]	τὸ κατ' ἀξίαν ἀπονέμων σέβας,	εἶτα	δὲ καὶ πᾶσιν ἡμῖν εὐμενῆ
[10, 4]	αὑτὸν ἐπὶ τὸ ἔργον ἐγείρας,	εἶτα	δὲ τὸν σύμπαντα λαὸν προθυμίαι
[10, 4]	δι' αὐτῶν τῶν θεοφιλεστάτων ἐκαθήρατο·	εἶτα	δὲ τοὺς αὐτῶι γνωρίμους ἄνδρας,
[10, 8]	αὐτοῖς ποιεῖσθαι πάτριον μάθημα τυγχάνει·	εἶτα	δὲ τοὺς κατὰ πόλιν στρατιώτας
[10, 4]	τὸ σκήνωμα τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ,	εἶτα	πολλῶι τῶι προσχώματι τὴν ἀθλίαν
[10, 9]	πάντων, ὅτι δὴ τοῦτ' ἐδιδάχθησαν,	κἄπειτα	τὸν εὐσεβῆ βασιλέα παισὶν ἅμα
[10, 8]	ἠπίστατο σέβειν αὐτόν, παρατάττεσθαι ὡρμᾶτο,	κἄπειτα	τοὺς ὑπ' αὐτῶι θεοσεβεῖς, μηδὲν
[10, 2]	μακρὸν ἔτι καὶ μεῖζον ἐκράτυνον,	ἐφοίτα	δὲ καὶ εἰς πρόσωπον ἐπισκόποις
[10, 4]	παρεχομένων, ἑνὸς εἰς πρόσωπον τὰ	πάντα	ἀρίστου καὶ θεοφιλοῦς ἐπισκόπου, οὗ
[10, 8]	γνώμην αὐτῶι χωροῦσαν, τοῦ θεοῦ	πάντα	δόλον τε καὶ ῥαιδιουργίαν τῶι
[10, 5]	τοῦτ' ἔστιν τῶν Χριστιανῶν, ταῦτα	πάντα	ἐπὶ τῶι νόμωι ὃν προειρήκαμεν,
[10, 9]	ἡμέρας, ἦν τε φωτὸς ἔμπλεα	πάντα,	καὶ μειδιῶσι προσώποις ὄμμασί τε
[10, 4]	καὶ μόνου θεοῦ δοξολογίας τὸν	πάντα	νεὼν κατακοσμῶν, Χριστοῦ δὲ καὶ
[10, 5]	ἐν τῆι Μεδιολάνωι ἐληλύθειμεν καὶ	πάντα	ὅσα πρὸς τὸ λυσιτελὲς καὶ
[10, 8]	ἀλλ' ὑπὲρ τοῦ θεοφιλοῦς βασιλέως	πάντα	πράττειν ἡμᾶς καὶ τὸν θεὸν
[10, 4]	τῶν νεκρῶν εἰδώλων νεκροποιοῖς θυσίαις	πάντα	τε ἀνθρωπόμορφον θῆρα καὶ πάντα
[10, 4]	δημιουργήσας πάντηι τε καὶ κατὰ	πάντα	τὸ θεοείκελον δεδωρημένος, ἄφθαρτον φύσιν,
[10, 4]	τρόπαια κατ' ἐχθρῶν ἵστησιν καὶ	πάντα	τόπον καὶ χώραν καὶ πόλιν,
[10, 2]	τις ἔνθεος ἅπασιν ἐπήνθει χαρὰ	πάντα	τόπον τὸν πρὸ μικροῦ ταῖς
[10, 9]	προσδοκίαι. ἥπλωντο δ' οὖν κατὰ	πάντα	τόπον τοῦ νικητοῦ βασιλέως φιλανθρωπίας
[10, 9]	Κρίσπωι, βασιλεῖ θεοφιλεστάτωι καὶ τὰ	πάντα	τοῦ πατρὸς ὁμοίωι, τὴν οἰκείαν
[10, 4]	πάντα τε ἀνθρωπόμορφον θῆρα καὶ	πάντα	τρόπον ἄγριον καθ' ἡμῶν ὑποσαλεύοντος,
[10, 5]	ἡμετέρας χρηστότητος πρόνοια γένηται. ἅτινα	πάντα	τῶι σώματι τῶι τῶν Χριστιανῶν
[10, 4]	ἀγαπᾶι κύριος, παιδεύει, μαστιγοῖ δὲ	πάντα	υἱὸν ὃν παραδέχεται. Μέτρωι δῆτα
[10, 8]	μὲν τῆς οἰκίας τῆς αὐτοῦ	πάντα	Χριστιανὸν ἀπελαύνει, ἔρημον αὐτὸς αὑτὸν
[10, 4]	οὖν πολὺ μείζονα τὸν χῶρον	ἅπαντα	περιλαβών, τὸν μὲν ἔξωθεν ὠχυροῦτο
[10, 4]	βασιλείας στρατιῶται διὰ τῆς πρὸς	ἅπαντα	ὑπομονῆς καὶ καρτερίας ἐνεδείξαντο, ἀθρόως
[10, 4]	νῦν καὶ εἰς τὸν ἑξῆς	ἅπαντα	χρόνον ταῖς μνήμαις ἀναζωπυροῦντες, ἀτὰρ
[10, 5]	δικαίωι τῶν αὐτῶν ἐκκλησιῶν διέφερον,	σύμπαντα	αὐταῖς ἀποκατασταθῆναι ὡς τάχιστα, ὅπως
[10, 4]	γῆς οἶκον αὐτὸς ὁ τὸν	σύμπαντα	κόσμον περιέχων θεὸς δείμασθαι καὶ
[10, 4]	ἔργον ἐγείρας, εἶτα δὲ τὸν	σύμπαντα	λαὸν προθυμίαι ῥώσας καὶ μίαν
[10, 4]	ὑφ' ἧς τάχα καὶ ἑλκυσθήσεσθαι	κατανυγέντα	καὶ πρὸς αὐτῆς τῆς ὄψεως
[10, 4]	προτέρας τῷ νεῷ τοῦ θεοῦ	περιτιθέντα,	ἀλλὰ καὶ ὑμεῖς, ὦ τῆς
[10, 8]	τὰς λοιπὰς τοῦ Πόντου πόλεις	κατεργασθέντα	πᾶσαν ὑπερβολὴν ὠμότητος ὑπερηκόντισεν· ἔνθα
[10, 4]	Καὶ τάδε μὲν λόγοις πάλαι	προθεσπισθέντα	βίβλοις ἱεραῖς καταβέβλητο, τά γε
[10, 5]	πρὸς γνῶσιν πάντων ἐνεχθῆναι δυνηθῆι,	προταχθέντα	τοῦ σοῦ προστάγματος ταῦτα τὰ
[10, 5]	προστάγματος ταῦτα τὰ ὑφ' ἡμῶν	γραφέντα	πανταχοῦ προθεῖναι καὶ εἰς γνῶσιν
[10, 4]	καὶ παρειμένα γόνατα τὰς οἰκείας	ἀπολαβόντα	βάσεις, τὴν ὁδὸν τῆς θεογνωσίας
[10, 4]	οἰκείαν ποίμνην τοῦ παναγάθου ποιμένος	σπεύδοντα.	Εἰ δὲ καὶ ταῖς τῶν
[10, 4]	παραχωρήσας κακίαι, ἐξὸν ἐφ' ἕτερον	ἐλθόντα,	μυρίων ἄλλων εὐπορουμένων τῆι πόλει,
[10, 2]	τρόπου γένοιτ᾿ ἂν κατὰ τὸν	προσήκοντα	καιρὸν τοῦ λόγου, ὥσπερ ἐν
[10, 2]	ἐκ μακρᾶς καὶ θανατηφόρου λύμης	ἀναβιώσκοντα	θεωμένοις νεώς τε αὖθις ἐκ
[10, 4]	ἀφωμοιωμένον τῶι υἱῶι τοῦ θεοῦ	μένοντά	τε καὶ πρὸς αὐτοῦ τηρούμενον
[10, 5]	λαοῦ, ὄχλον ἐπὶ τὸ φαυλότερον	ἐπιμένοντα	εὑρίσκεσθαι ὡς ἂν εἰ διχοστατοῦντα
[10, 5]	τε ὁμόνοιαν κἂν βραδέως ἀνακληθῆναι.	ὑγιαίνοντά	σε ὁ θεὸς ὁ παντοκράτωρ
[10, 8]	τοῖς πᾶσιν ἐξέλαμψεν, τὸν αὐτοῦ	θεράποντα	Κωνσταντῖνον ὑψηλῶι βραχίονι ἐπὶ τὰ
[10, 4]	ἡμῖν ἀγαθῶν παραίτιον ἀνευφημοῦντες, τὸν	εὐιλατεύοντα	πάσαις ταῖς ἀνομίαις ἡμῶν, τὸν
[10, 4]	κρίσει τοῦ πατρὸς τὸν ὑμέτερον	λαχόντα	λαόν, ὡς ἂν θεραπευτὴν καὶ
[10, 4]	ἀρχιερεὺς ὅσα βλέπει τὸν πατέρα	ποιοῦντα,	ταῦτα, φησίν, ὁμοίως καὶ ὁ
[10, 4]	νοὸς ὄμμασιν ἀφορῶν, ὅσα βλέπει	ποιοῦντα,	ὡς ἂν ἀρχετύποις χρώμενος παραδείγμασιν,
[10, 4]	φθορᾶς τὴν ζωὴν ἡμῶν, τὸν	στεφανοῦντα	ἡμᾶς ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς,
[10, 4]	βάσεις, τὴν ὁδὸν τῆς θεογνωσίας	εὐθυποροῦντα	βαδίζει, ἐπὶ τὴν οἰκείαν ποίμνην
[10, 5]	ἐπιμένοντα εὑρίσκεσθαι ὡς ἂν εἰ	διχοστατοῦντα	καὶ μεταξὺ ἐπισκόπους διαφορὰς ἔχειν,
[10, 4]	ὑμῶν αὐτῶν ἐπεσκευασμένον ζῶντος θεοῦ	ζῶντα	ναόν, τὸ μέγιστον καὶ ἀληθεῖ
[10, 4]	ἐν ἐλέει καὶ οἰκτιρμοῖς, τὸν	ἐμπιμπλῶντα	ἐν ἀγαθοῖς τὴν ἐπιθυμίαν ἡμῶν,
[10, 8]	τὰ τοῖς πρόσθεν δεδηλωμένοις τυράννοις	συμβεβηκότα·	ὃς εὖ φερομένης τῆς ἀρχῆς
[10, 4]	καὶ τὰ διεφθαρμένα καὶ τὰ	καταπεπτωκότα	νῦν στενοχωρήσει ἀπὸ τῶν κατοικούντων
[10, 4]	μέγας ὁ ποιῶν μεγάλα καὶ	ἀνεξιχνίαστα	ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια, ὧν
[10, 8]	παραθέσει. Τί δεῖ τῶν καθ'	ἕκαστα	καὶ κατὰ μέρος τῶι θεομισεῖ
[10, 1]	τῷ κυρίῳ ᾆσμα καινόν, ὅτι	θαυμαστὰ	ἐποίησεν· ἔσωσεν αὐτῷ ἡ δεξιὰ
[10, 8]	τε καὶ ἀπάτηι πλειστάκις ἐπιθέμενος	ῥᾶιστα	ἂν τυχεῖν τοῦ προσδοκωμένου ἤλπισεν·
[10, 2]	τὸν τῶν εὐσεβῶν ὑπέρμαχον ὡμολόγει·	μάλιστα	δ᾿ ἡμῖν τοῖς ἐπὶ τὸν
[10, 4]	τούτων τὰς εἰκόνας, ὡς ἔνι	μάλιστα	δυνατόν, εἰς τὸ ὁμοιότατον δημιουργῶν
[10, 6]	τοῖς λοιποῖς ἅπασι καὶ τούτου	μάλιστα	τὴν προσήκουσαν φροντίδα ποιήσωνται καὶ
[10, 4]	πρῶτον ἆθλον ἠγωνίζετο, αὐτὴν δὴ	μάλιστα	τὴν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν πεπολιορκημένην,
[10, 4]	τοῦτο καὶ πέρα πάσης ἐκπλήξεως,	μάλιστα	τοῖς ἐπὶ μόνηι τῆι τῶν
[10, 4]	ἐπισκόπου, οὗ διὰ σπουδῆς ὁ	μάλιστα	τῶν ἀμφὶ τὸ Φοινίκων ἔθνος
[10, 4]	ὀφθαλμοῖς τὰ πάλαι μνήμῃ παραδεδομένα	πιστὰ	καὶ ἀληθῆ καθορωμένοις, δεύτερον ὕμνον
[10, 9]	καὶ ἀγροὺς τὸν παμβασιλέα θεὸν	πρώτιστα	πάντων, ὅτι δὴ τοῦτ' ἐδιδάχθησαν,
[10, 4]	οὐ παριδὼν τὸ πτῶμα νεκρόν,	πρώτιστα	πάντων παρακλήσεσιν καὶ λιταῖς ἵλεω
[10, 5]	διέφερον, σύμπαντα αὐταῖς ἀποκατασταθῆναι ὡς	τάχιστα,	ὅπως τούτωι ἡμῶν τῶι προστάγματι
[10, 8]	ἐν ἔργωι χωρεῖν, εἰ μὴ	τάχιστα	τὸ μέλλον ἔσεσθαι προλαβὼν ὁ
[10, 4]	ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη	αὐτὰ	δὴ ταῦτα ἃ ἡτοίμασεν ὁ
[10, 5]	σώματι τῶι τῶν Χριστιανῶν παρ'	αὐτὰ	διὰ τῆς σῆς σπουδῆς ἄνευ
[10, 4]	τε καὶ ἀναθήματα; Ἃ καὶ	αὐτὰ	σεμνὰ μὲν ὡς ἀληθῶς καὶ
[10, 4]	οἶκον εἰσβολαῖς ἡνωμένους· ἃ καὶ	αὐτὰ	τοῖς ἔτι καθάρσεως καὶ περιρραντηρίων
[10, 8]	τιμιώτατε καὶ ποθεινότατε ἡμῖν. ~Η.	Τοιαῦτα	μὲν οὖν ἡμῖν ἡ θεία
[10, 1]	ἐκείνας ὄψεις τε καὶ διηγήσεις	τοιαῦτα	νῦν ὁρᾶν καὶ τοιαῦτα πανηγυρίζειν
[10, 4]	ἐρήμου καὶ παρ' ἀνθρώποις ἀπεγνωσμένης	τοιαῦτα	οἷα τὰ ὁρώμενα τῆς κατὰ
[10, 1]	διηγήσεις τοιαῦτα νῦν ὁρᾶν καὶ	τοιαῦτα	πανηγυρίζειν ἠξιώθημεν, οἷα τῶν πρὸ
[10, 4]	ποτὲ ἔργοις παραλαβεῖν. Ἀλλὰ γὰρ	τοιαῦτα	τοῦ νυμφίου λόγου πρὸς τὴν
[10, 4]	ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη αὐτὰ δὴ	ταῦτα	ἃ ἡτοίμασεν ὁ θεὸς τοῖς
[10, 5]	αὐταῖς ἐκκλησίαις ποιήσηις, ἐπειδήπερ προηιρήμεθα	ταῦτα	ἅπερ αἱ αὐταὶ ἐκκλησίαι πρότερον
[10, 5]	πολιτῶν ἢ ὑπό τινων ἄλλων,	ταῦτα	ἀποκατασταθῆναι παραχρῆμα ταῖς αὐταῖς ἐκκλησίαις
[10, 4]	ἀναφωνεῖν αὐτῆι τὴν προφητείαν Ἡσαΐου	ταῦτα	εὐφράνθητι, ἔρημος διψῶσα, ἀγαλλιάσθω ἔρημος
[10, 8]	αἱροῖντο, παρακελεύεται. καὶ ἔτι γε	ταῦτα	ἦν μικρά, τῆι τῶν μειζόνων
[10, 4]	οὗτοι δέ μοι ποῦ ἦσαν;	ταῦτα	Ἡσαΐας προεθέσπισεν, ταῦτα πρόπαλαι περὶ
[10, 4]	ὠικτείρησεν κύριος τοὺς φοβουμένους αὐτόν.	Ταῦτα	καὶ νῦν καὶ εἰς τὸν
[10, 4]	καὶ πλάτη καταγράφειν, τὰ φαιδρὰ	ταῦτα	κάλλη καὶ τὰ λόγου κρείττονα
[10, 5]	κοινῶι διέφερεν, ἐν ζητήσει ἔσχομεν,	ταῦτα	μεταξὺ τῶν λοιπῶν ἅτινα ἐδόκει
[10, 8]	ψυχῆς ἐπιθυμίαν ἐπλήρου- τί χρὴ	ταῦτα	μηκύνειν, τῆς τῶν ἐσχάτων αὐτοῦ
[10, 9]	τυράννοις ἐνεῖδεν αὐτοῖς ὀφθαλμοῖς Λικίννιος,	ταῦτα	ὁμοίως καὶ αὐτὸς ἔπασχεν, ὅτι
[10, 5]	σώματος, τοῦτ' ἔστιν τῶν Χριστιανῶν,	ταῦτα	πάντα ἐπὶ τῶι νόμωι ὃν
[10, 4]	ποῦ ἦσαν; ταῦτα Ἡσαΐας προεθέσπισεν,	ταῦτα	πρόπαλαι περὶ ἡμῶν ἐν ἱεραῖς
[10, 5]	τιμιώτατε. ὅθεν βουλόμεθα ἵν' ὁπόταν	ταῦτα	τὰ γράμματα κομίσηι, εἴ τινα
[10, 5]	δυνηθῆι, προταχθέντα τοῦ σοῦ προστάγματος	ταῦτα	τὰ ὑφ' ἡμῶν γραφέντα πανταχοῦ
[10, 6]	πρὸς σὲ παρὰ Ὁσίου ἀποσταλὲν	ταῦτα	τὰ χρήματα διαδοθῆναι κέλευσον. Εἰ
[10, 8]	θεράποντας ὑπεδέχοντο. ἐπεὶ δὲ καὶ	ταῦτα	τοῦτον προυχώρει τῶι δυσσεβεῖ τὸν
[10, 5]	ἡμετέρας πραότητος ἀλλότρια εἶναι ἐδόκει,	ταῦτα	ὑφαιρεθῆι καὶ νῦν ἐλευθέρως καὶ
[10, 4]	ὅσα βλέπει τὸν πατέρα ποιοῦντα,	ταῦτα,	φησίν, ὁμοίως καὶ ὁ υἱὸς
[10, 4]	ἱερεῖόν φημι, οὗ τὰ ἐνδοτάτω	ἄδυτα	τοῖς πολλοῖς ἀθεώρητα καὶ ὄντως
[10, 1]	τῶν κατὰ διάνοιαν βέβαια καὶ	ἀσάλευτα	φυλάττεσθαι ἡμῖν διὰ παντὸς εὐχόμεθα.
[10, 4]	σε. Ἐροῦσιν γὰρ εἰς τὰ	ὦτά	σου οἱ υἱοί σου οὓς
[10, 8]	αὐτοῦ πράξεων ὑπερβολῆς μικρὰ τὰ	πρῶτα	καὶ τὸ μηθὲν εἶναι διελεγχούσης;
[10, 4]	ἐπιστρατεύοντος δυνάμεις καὶ τὰ μὲν	πρῶτα	κυνὸς δίκην λυττῶντος, τοὺς ὀδόντας
[10, 8]	τοῦ βοηθουμένου πολεμεῖν ἐγνώκει. Καὶ	πρῶτα	μὲν τῆς οἰκίας τῆς αὐτοῦ
[10, 8]	εὐεργέτην ἀμείψοιτο. τὰ μὲν οὖν	πρῶτα	πειρώμενος τὴν συσκευὴν ἐπικρύπτειν, φίλος
[10, 4]	μέγιστον ἀρχιερέα, εἰ μὴ τὰ	πρῶτα,	τὰ δεύτερα γοῦν ὅμως ὁρᾶν
[10, 4]	ἐπὶ λίθωι λίθον τῆς ἀρετῆς	ἑστῶτα	ἐν αὐτῆι διαμεῖναι, ὅλην δὲ
[10, 4]	ἀντιλαμβανόμενος τῆς χειρός σου. ἰδοὺ	εἴληφα	ἐκ τῆς χειρός σου τὸ
[10, 4]	λογικῆς ψυχῆς τὰ ἀπόρρητα διερευνᾶσθαι;	Τάχα	δὲ καὶ ἄλλωι δευτερεύειν μετὰ
[10, 4]	νῦν παραδόξου θαυματουργίας, ὑφ' ἧς	τάχα	καὶ ἑλκυσθήσεσθαι κατανυγέντα καὶ πρὸς
[10, 5]	ἐπὶ τῶι νόμωι ὃν προειρήκαμεν,	δίχα	παντελῶς τινος ἀμφισβητήσεως τοῖς αὐτοῖς
[10, 5]	τινὸς ἀπαιτήσεως τῆς τιμῆς, ὑπερτεθείσης	δίχα	πάσης ἀμελείας καὶ ἀμφιβολίας, ἀποκαταστήσωσι,
[10, 4]	τῶν ἀμυνομένων θυμὸν ἐπὶ τὰ	ἄψυχα	βλήματα καθιέντος, τοῖς τῶν προσευκτηρίων
[10, 4]	ἐλεήσω σε· ἐν θυμῶι μικρῶι	ἀπέστρεψα	τὸ πρόσωπόν μου ἀπὸ σοῦ,
[10, 5]	πρὸς τοὺς προειρημένους κολλήγας ὑμῶν	ἐξέπεμψα·	οἷς ἐντυχοῦσα ἡ ὑμετέρα στερρότης