HODOI ELEKTRONIKAI: Du texte à l'hypertexte

HODOI ELEKTRONIKAI
Du texte à l'hypertexte

Eusèbe de Césarée, Histoire ecclésiastique, livre X

Liste des contextes (ordre alphabétique inverse)

κ = 6 formes différentes pour 56 occurrences

α β γ δ ε ζ η θ ι κ λ μ ν ξ ο π ρ ς τ υ φ χ ψ ω

Livre, Chap.

[10, 5]   ἑρμηνείας παραθώμεθα. ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΕΚ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΓΛΩΤΤΗΣ ΜΕΤΑΛΗΦΘΕΙΣΩΝ Ἤδη μὲν

[10, 2]   ἀναβιώσκοντα θεωμένοις νεώς τε αὖθις ἐκ βάθρων εἰς ὕψος ἄπειρον ἐγειρομένους

[10, 4]   ἐνδοτάτω θεοπτίας τῶν πιστῶν διεζευγμένους. Ἐκ δὴ τούτων τὰς ἀκηράτους ψυχὰς

[10, 5]   τέλους τυχεῖν. Ἐπειδὴ τοίνυν πλείστους ἐκ διαφόρων καὶ ἀμυθήτων τόπων ἐπισκόπους

[10, 4]   τοὺς φραγμούς, ἣν ἐλυμήνατο ὗς ἐκ δρυμοῦ καὶ μονιὸς ἄγριος κατενεμήσατο,

[10, 4]   ἐλυμήνατο οὐχ ὗς οὗτος ὁ ἐκ δρυμοῦ τοῦ παρ' ἡμῖν ὁρατοῦ,

[10, 4]   ὑμῶν καθορῶντι ναὸν καὶ τὸν ἐκ ζώντων λίθων καὶ βεβηκότων οἶκον

[10, 2]   ὑπὲρ Χριστιανῶν νομοθεσίαις τὰ τῆς ἐκ θεοῦ μεγαλοδωρεᾶς ἡμῖν εἰς μακρὸν

[10, 9]   τοῦ βίου τὴν θεοστυγίαν, τῶν ἐκ θεοῦ πρυτανευθέντων ἀγαθῶν αὐτοῖς ἠισθημένως

[10, 2]   τῶν τυράννων δυσσεβείαις ἠριπωμένον ὥσπερ ἐκ μακρᾶς καὶ θανατηφόρου λύμης ἀναβιώσκοντα

[10, 4]   καὶ εἰς ἐπιβουλὴν εὐχερὴς τοῖς ἐκ μακροῦ διαφθονουμένοις ἀπελήλεγκται, ταῖς τε

[10, 4]   σε κύριος οὐδ' ὡς γυναῖκα ἐκ νεότητος μεμισημένην. εἶπεν ὁ θεός

[10, 8]   οὐκ ἀπηρνήσατο, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐκ πατέρων εὐγενείας βασιλικοῦ τε ἀνέκαθεν

[10, 7]   Χαῖρε, Ἀνυλῖνε, τιμιώτατε ἡμῖν. ἐπειδὴ ἐκ πλειόνων πραγμάτων φαίνεται παρεξουθενηθεῖσαν τὴν

[10, 4]   διαγινώσκων καὶ φυλο κρινῶν διάνοιαν, ἐκ πρώτης ὡς εἰπεῖν ἡμέρας οἰκοδομῶν

[10, 4]   τοῖς ἔξωθεν ἀμφὶ τὴν αὐλὴν ἐκ τετραγώνου κίοσιν ὑπεστήριζεν, ταῖς πρώταις

[10, 2]   τῇδε τῇ βίβλῳ τὰς φωνὰς ἐκ τῆς Ῥωμαίων ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα

[10, 5]   διατάξεων Κωνσταντίνου καὶ Λικιννίου τὰς ἐκ τῆς Ῥωμαίων φωνῆς μεταληφθείσας ἑρμηνείας

[10, 4]   τοιαύτην τε ἀναστήσας κατεστήσατο, οἵαν ἐκ τῆς τῶν ἱερῶν χρησμῶν καταγραφῆς

[10, 2]   Πᾶσι μὲν οὖν ἀνθρώποις τὰ ἐκ τῆς τῶν τυράννων καταδυναστείας ἐλεύθερα

[10, 4]   τῆς χειρός σου. ἰδοὺ εἴληφα ἐκ τῆς χειρός σου τὸ ποτήριον

[10, 5]   καὶ δύο γέ τινας τῶν ἐκ τοῦ δευτέρου θρόνου οὓς ἂν

[10, 4]   αὐτονοερὰν οὐσίαν, ἅπαξ τὸ πρῶτον ἐκ τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ

[10, 8]   οἷς ἔδρα ἡγούμενος, οὔπω μὲν ἐκ τοῦ φανεροῦ διὰ τὸν ἀπὸ

[10, 5]   τὰ γράμματα κομίσηι, εἴ τινα ἐκ τούτων τῶν τῆι ἐκκλησίαι τῆι

[10, 4]   κίοσιν τῶν ἐξωτάτω πολὺ κρείττοσιν ἐκ τῶν ἐνδοτάτω μυστικῶν τῆς γραφῆς

[10, 4]   ἐμνήσθη ἡμῶν καὶ ἐλυτρώσατο ἡμᾶς ἐκ τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Καὶ τὸν

[10, 4]   αὐτήν τε σάρκα τὴν λυθεῖσαν ἐκ φθορᾶς εἰς ἀφθαρσίαν ἀγαγόντος, καὶ

[10, 4]   τὰς νόσους ἡμῶν, τὸν λυτρούμενον ἐκ φθορᾶς τὴν ζωὴν ἡμῶν, τὸν

[10, 4]   κύριος. Ἐξεγείρου, ἐξεγείρου, ἡ πιοῦσα ἐκ χειρὸς κυρίου τὸ ποτήριον τοῦ

[10, 5]   πάνυ ταχέως καὶ ὀξέως ἔσπευσαν, ἔκ τε τούτων ἁπάντων ἐκεῖνα συμβαίνει

[10, 1]   δι᾿ οὗ τὰ τῆς εἰρήνης ἔκ τε τῶν ἔξωθεν ὀχληρῶν καὶ

[10, 4]   κατετάξατο, τὸν νέον Ἀαρὼν ἢ Μελχισεδεκ ἀφωμοιωμένον τῶι υἱῶι τοῦ θεοῦ

[10, 4]   ἤκουσεν καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη αὐτὰ δὴ ταῦτα ἃ

[10, 4]   οἰκεῖα δόξης ἐπέκεινα παρὰ πᾶσιν, οὐκ ἀνθρώποις μόνον, ἀλλ' ἤδη καὶ

[10, 9]   οὐδὲν ἐγίνετο πλέον, τῆς κακίας οὐκ ἀπαλλαττομένωι, αὔξοντι δὲ μᾶλλον τὴν

[10, 4]   καὶ ποδηγεῖν τοὺς εἰσιόντας κατατάττων οὐκ ἀπεικότως τοῦ νεὼ πρόπυλα νενομισμένους,

[10, 8]   γάμων τε λαμπρῶν ἀδελφῆς μετουσίαν οὐκ ἀπηρνήσατο, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐκ

[10, 2]   τιμαὶ καὶ χρημάτων δόσεις· ὧν οὐκ ἀπὸ τρόπου γένοιτ᾿ ἂν κατὰ

[10, 5]   σκοποῦντες τὴν ἐλευθερίαν τῆς θρηισκείας οὐκ ἀρνητέαν εἶναι, ἀλλ' ἑνὸς ἑκάστου

[10, 4]   ἀξίαν ὑμνῆσαι, ὅτι δὴ ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν καὶ οὖς οὐκ ἤκουσεν

[10, 1]   ἐπεθύμησαν ἐπὶ γῆς ἰδεῖν, καὶ οὐκ εἶδον, καὶ ἀκοῦσαι, καὶ οὐκ

[10, 4]   ὁ σώιζων· πρὸς κύριον, καὶ οὐκ εἰσήκουσεν αὐτῶν, ἀλλ' οἳ μὲν

[10, 4]   τόλμαις. Καὶ νῦν οἳ μὲν οὐκ εἰσὶν οἱ θεομισεῖς, ὅτι μηδὲ

[10, 8]   καὶ συμβασιλεῖ παρεῖχεν τὴν ἐξουσίαν, οὐκ ἔλαττον μέρος τῶν ὑπὸ Ῥωμαίους

[10, 4]   τὸ μηδὲ ἀκουσθὲν ἐξ αἰῶνος οὐκ ἐν γωνίαι ποι γῆς λεληθός,

[10, 4]   ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια, ὧν οὐκ ἔστιν ἀριθμός· μέγας ὁ ἀλλοιῶν

[10, 4]   ἤλπισεν. Εἴσω δὲ παρελθόντι πυλῶν οὐκ εὐθὺς ἐφῆκεν ἀνάγνοις καὶ ἀνίπτοις

[10, 8]   σύμβολα, συγγενείας τῆς πρὸς αὐτὸν οὐκ ἐφθόνησεν γάμων τε λαμπρῶν ἀδελφῆς

[10, 1]   οὐκ εἶδον, καὶ ἀκοῦσαι, καὶ οὐκ ἤκουσαν. Ἀλλ᾿ οἳ μὲν ᾗ

[10, 4]   ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν καὶ οὖς οὐκ ἤκουσεν καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου

[10, 8]   ἐν εὐφροσύναις καὶ πανηγύρεσιν ἐτελεῖτο· οὐκ ἦν δὲ ἄρα τῶι μισοκάλωι

[10, 1]   Λιβάνου· καὶ παρῆλθον, καὶ ἰδοὺ οὐκ ἦν, καὶ ἐζήτησα τὸν τόπον

[10, 4]   τέκνων σου ὧν ἔτεκες, καὶ οὐκ ἦν ὁ ἀντιλαμβανόμενος τῆς χειρός

[10, 4]   μου, ἐξέπιες καὶ ἐξεκένωσας. καὶ οὐκ ἦν ὁ παρακαλῶν σε ἀπὸ

[10, 4]   ἐν κακοῖς γενόμενοι ἐκέκραξαν, καὶ οὐκ ἦν ὁ σώιζων· πρὸς κύριον,

Livre, Chap.
[10, 5]	ἑρμηνείας παραθώμεθα. ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ ΒΑΣΙΛΙΚΩΝ ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ	ΕΚ	ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΓΛΩΤΤΗΣ ΜΕΤΑΛΗΦΘΕΙΣΩΝ Ἤδη μὲν
[10, 2]	ἀναβιώσκοντα θεωμένοις νεώς τε αὖθις	ἐκ	βάθρων εἰς ὕψος ἄπειρον ἐγειρομένους
[10, 4]	ἐνδοτάτω θεοπτίας τῶν πιστῶν διεζευγμένους.	Ἐκ	δὴ τούτων τὰς ἀκηράτους ψυχὰς
[10, 5]	τέλους τυχεῖν. Ἐπειδὴ τοίνυν πλείστους	ἐκ	διαφόρων καὶ ἀμυθήτων τόπων ἐπισκόπους
[10, 4]	τοὺς φραγμούς, ἣν ἐλυμήνατο ὗς	ἐκ	δρυμοῦ καὶ μονιὸς ἄγριος κατενεμήσατο,
[10, 4]	ἐλυμήνατο οὐχ ὗς οὗτος ὁ	ἐκ	δρυμοῦ τοῦ παρ' ἡμῖν ὁρατοῦ,
[10, 4]	ὑμῶν καθορῶντι ναὸν καὶ τὸν	ἐκ	ζώντων λίθων καὶ βεβηκότων οἶκον
[10, 2]	ὑπὲρ Χριστιανῶν νομοθεσίαις τὰ τῆς	ἐκ	θεοῦ μεγαλοδωρεᾶς ἡμῖν εἰς μακρὸν
[10, 9]	τοῦ βίου τὴν θεοστυγίαν, τῶν	ἐκ	θεοῦ πρυτανευθέντων ἀγαθῶν αὐτοῖς ἠισθημένως
[10, 2]	τῶν τυράννων δυσσεβείαις ἠριπωμένον ὥσπερ	ἐκ	μακρᾶς καὶ θανατηφόρου λύμης ἀναβιώσκοντα
[10, 4]	καὶ εἰς ἐπιβουλὴν εὐχερὴς τοῖς	ἐκ	μακροῦ διαφθονουμένοις ἀπελήλεγκται, ταῖς τε
[10, 4]	σε κύριος οὐδ' ὡς γυναῖκα	ἐκ	νεότητος μεμισημένην. εἶπεν ὁ θεός
[10, 8]	οὐκ ἀπηρνήσατο, ἀλλὰ καὶ τῆς	ἐκ	πατέρων εὐγενείας βασιλικοῦ τε ἀνέκαθεν
[10, 7]	Χαῖρε, Ἀνυλῖνε, τιμιώτατε ἡμῖν. ἐπειδὴ	ἐκ	πλειόνων πραγμάτων φαίνεται παρεξουθενηθεῖσαν τὴν
[10, 4]	διαγινώσκων καὶ φυλο κρινῶν διάνοιαν,	ἐκ	πρώτης ὡς εἰπεῖν ἡμέρας οἰκοδομῶν
[10, 4]	τοῖς ἔξωθεν ἀμφὶ τὴν αὐλὴν	ἐκ	τετραγώνου κίοσιν ὑπεστήριζεν, ταῖς πρώταις
[10, 2]	τῇδε τῇ βίβλῳ τὰς φωνὰς	ἐκ	τῆς Ῥωμαίων ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα
[10, 5]	διατάξεων Κωνσταντίνου καὶ Λικιννίου τὰς	ἐκ	τῆς Ῥωμαίων φωνῆς μεταληφθείσας ἑρμηνείας
[10, 4]	τοιαύτην τε ἀναστήσας κατεστήσατο, οἵαν	ἐκ	τῆς τῶν ἱερῶν χρησμῶν καταγραφῆς
[10, 2]	Πᾶσι μὲν οὖν ἀνθρώποις τὰ	ἐκ	τῆς τῶν τυράννων καταδυναστείας ἐλεύθερα
[10, 4]	τῆς χειρός σου. ἰδοὺ εἴληφα	ἐκ	τῆς χειρός σου τὸ ποτήριον
[10, 5]	καὶ δύο γέ τινας τῶν	ἐκ	τοῦ δευτέρου θρόνου οὓς ἂν
[10, 4]	αὐτονοερὰν οὐσίαν, ἅπαξ τὸ πρῶτον	ἐκ	τοῦ μὴ ὄντος εἰς τὸ
[10, 8]	οἷς ἔδρα ἡγούμενος, οὔπω μὲν	ἐκ	τοῦ φανεροῦ διὰ τὸν ἀπὸ
[10, 5]	τὰ γράμματα κομίσηι, εἴ τινα	ἐκ	τούτων τῶν τῆι ἐκκλησίαι τῆι
[10, 4]	κίοσιν τῶν ἐξωτάτω πολὺ κρείττοσιν	ἐκ	τῶν ἐνδοτάτω μυστικῶν τῆς γραφῆς
[10, 4]	ἐμνήσθη ἡμῶν καὶ ἐλυτρώσατο ἡμᾶς	ἐκ	τῶν ἐχθρῶν ἡμῶν. Καὶ τὸν
[10, 4]	αὐτήν τε σάρκα τὴν λυθεῖσαν	ἐκ	φθορᾶς εἰς ἀφθαρσίαν ἀγαγόντος, καὶ
[10, 4]	τὰς νόσους ἡμῶν, τὸν λυτρούμενον	ἐκ	φθορᾶς τὴν ζωὴν ἡμῶν, τὸν
[10, 4]	κύριος. Ἐξεγείρου, ἐξεγείρου, ἡ πιοῦσα	ἐκ	χειρὸς κυρίου τὸ ποτήριον τοῦ
[10, 5]	πάνυ ταχέως καὶ ὀξέως ἔσπευσαν,	ἔκ	τε τούτων ἁπάντων ἐκεῖνα συμβαίνει
[10, 1]	δι᾿ οὗ τὰ τῆς εἰρήνης	ἔκ	τε τῶν ἔξωθεν ὀχληρῶν καὶ
[10, 4]	κατετάξατο, τὸν νέον Ἀαρὼν ἢ	Μελχισεδεκ	ἀφωμοιωμένον τῶι υἱῶι τοῦ θεοῦ
[10, 4]	ἤκουσεν καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου	οὐκ	ἀνέβη αὐτὰ δὴ ταῦτα ἃ
[10, 4]	οἰκεῖα δόξης ἐπέκεινα παρὰ πᾶσιν,	οὐκ	ἀνθρώποις μόνον, ἀλλ' ἤδη καὶ
[10, 9]	οὐδὲν ἐγίνετο πλέον, τῆς κακίας	οὐκ	ἀπαλλαττομένωι, αὔξοντι δὲ μᾶλλον τὴν
[10, 4]	καὶ ποδηγεῖν τοὺς εἰσιόντας κατατάττων	οὐκ	ἀπεικότως τοῦ νεὼ πρόπυλα νενομισμένους,
[10, 8]	γάμων τε λαμπρῶν ἀδελφῆς μετουσίαν	οὐκ	ἀπηρνήσατο, ἀλλὰ καὶ τῆς ἐκ
[10, 2]	τιμαὶ καὶ χρημάτων δόσεις· ὧν	οὐκ	ἀπὸ τρόπου γένοιτ᾿ ἂν κατὰ
[10, 5]	σκοποῦντες τὴν ἐλευθερίαν τῆς θρηισκείας	οὐκ	ἀρνητέαν εἶναι, ἀλλ' ἑνὸς ἑκάστου
[10, 4]	ἀξίαν ὑμνῆσαι, ὅτι δὴ ὀφθαλμὸς	οὐκ	εἶδεν καὶ οὖς οὐκ ἤκουσεν
[10, 1]	ἐπεθύμησαν ἐπὶ γῆς ἰδεῖν, καὶ	οὐκ	εἶδον, καὶ ἀκοῦσαι, καὶ οὐκ
[10, 4]	ὁ σώιζων· πρὸς κύριον, καὶ	οὐκ	εἰσήκουσεν αὐτῶν, ἀλλ' οἳ μὲν
[10, 4]	τόλμαις. Καὶ νῦν οἳ μὲν	οὐκ	εἰσὶν οἱ θεομισεῖς, ὅτι μηδὲ
[10, 8]	καὶ συμβασιλεῖ παρεῖχεν τὴν ἐξουσίαν,	οὐκ	ἔλαττον μέρος τῶν ὑπὸ Ῥωμαίους
[10, 4]	τὸ μηδὲ ἀκουσθὲν ἐξ αἰῶνος	οὐκ	ἐν γωνίαι ποι γῆς λεληθός,
[10, 4]	ἔνδοξά τε καὶ ἐξαίσια, ὧν	οὐκ	ἔστιν ἀριθμός· μέγας ὁ ἀλλοιῶν
[10, 4]	ἤλπισεν. Εἴσω δὲ παρελθόντι πυλῶν	οὐκ	εὐθὺς ἐφῆκεν ἀνάγνοις καὶ ἀνίπτοις
[10, 8]	σύμβολα, συγγενείας τῆς πρὸς αὐτὸν	οὐκ	ἐφθόνησεν γάμων τε λαμπρῶν ἀδελφῆς
[10, 1]	οὐκ εἶδον, καὶ ἀκοῦσαι, καὶ	οὐκ	ἤκουσαν. Ἀλλ᾿ οἳ μὲν ᾗ
[10, 4]	ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν καὶ οὖς	οὐκ	ἤκουσεν καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου
[10, 8]	ἐν εὐφροσύναις καὶ πανηγύρεσιν ἐτελεῖτο·	οὐκ	ἦν δὲ ἄρα τῶι μισοκάλωι
[10, 1]	Λιβάνου· καὶ παρῆλθον, καὶ ἰδοὺ	οὐκ	ἦν, καὶ ἐζήτησα τὸν τόπον
[10, 4]	τέκνων σου ὧν ἔτεκες, καὶ	οὐκ	ἦν ὁ ἀντιλαμβανόμενος τῆς χειρός
[10, 4]	μου, ἐξέπιες καὶ ἐξεκένωσας. καὶ	οὐκ	ἦν ὁ παρακαλῶν σε ἀπὸ
[10, 4]	ἐν κακοῖς γενόμενοι ἐκέκραξαν, καὶ	οὐκ	ἦν ὁ σώιζων· πρὸς κύριον,

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) |
Responsable académique : Alain Meurant
Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher
Dernière mise à jour : 1/06/2010