Livre, Chap.
[10, 8]	Ἀνυλῖνε, τιμιώτατε καὶ ποθεινότατε ἡμῖν.	~Η.	Τοιαῦτα μὲν οὖν ἡμῖν ἡ
[10, 5]	ἀπονέμειν, ὡς μηδὲν καθόλου σχίσμα	ἢ	διχοστασίαν ἔν τινι τόπωι βούλεσθαί
[10, 7]	ὅπως μὴ διά τινος πλάνης	ἢ	ἐξολισθήσεως ἱεροσύλου ἀπὸ τῆς θεραπείας
[10, 5]	αἱρεῖσθαι τὴν τῶν Χριστιανῶν παραφύλαξιν	ἢ	θρηισκείαν ἑκάστωι τε ἐξουσία δοθείη
[10, 1]	ἡμεῖς δὲ καὶ τάδε μείζονα	ἢ	καθ᾿ ἡμᾶς ὑπάρχειν ὁμολογοῦντες, ὑπερεκπεπλήγμεθα
[10, 5]	τῶν Χριστιανῶν ἐν ἑκάσταις πόλεσιν	ἢ	καὶ ἄλλοις τόποις διέφερον καὶ
[10, 5]	καὶ τὰς ἀποφάσεις ἑαυτῶν ἐξήνεγκαν	ἢ	καὶ μὴ πρότερον ἁπάντων τῶν
[10, 4]	ἑαυτοῦ κατετάξατο, τὸν νέον Ἀαρὼν	ἢ	Μελχισεδεκ ἀφωμοιωμένον τῶι υἱῶι τοῦ
[10, 5]	τὴν ταχίστην ἀποκαταστήσωσιν οὕτως ὡς	ἢ	οἱ ἠγορακότες τοὺς αὐτοὺς τόπους
[10, 5]	οἱ ἠγορακότες τοὺς αὐτοὺς τόπους	ἢ	οἱ κατὰ δωρεὰν εἰληφότες αἰτῶσί
[10, 5]	παρὰ τοῦ ταμείου τοῦ ἡμετέρου	ἢ	παρά τινος ἑτέρου φαίνοιντο ἠγορακότες,
[10, 5]	προτέρωι χρόνωι, ἵν' εἴ τινες	ἢ	παρὰ τοῦ ταμείου τοῦ ἡμετέρου
[10, 4]	θεοῦ ἡμῶν. ποίᾳ δὲ πόλει	ἢ	τῇδε τῇ νεοπαγεῖ καὶ θεοτεύκτῳ;
[10, 8]	τούτων ἕπεσθαι τῆι γνώμηι μᾶλλον	ἢ	τῆι τοῦ κρείττονος ἐμμένειν φιλίαι
[10, 4]	μονογενὲς θυσιαστήριον ποῖον ἂν εἴη	ἢ	τῆς τοῦ κοινοῦ πάντων ἱερέως
[10, 5]	εἰληφότες, τοὺς αὐτοὺς τόπους ὅπως	ἢ	τοῖς αὐτοῖς Χριστιανοῖς τὴν ταχίστην
[10, 8]	τὰς περὶ γάμων καινοτομίας ἀπαριθμεῖσθαι	ἢ	τοὺς ἐπὶ τοῖς τὸν βίον
[10, 5]	τόποις διέφερον καὶ κατέχοιντο νῦν	ἢ	ὑπὸ πολιτῶν ἢ ὑπό τινων
[10, 5]	κατέχοιντο νῦν ἢ ὑπὸ πολιτῶν	ἢ	ὑπό τινων ἄλλων, ταῦτα ἀποκατασταθῆναι
[10, 4]	φάραγξ ἐν γῆι διψώσηι, καὶ	ἡ	ἄνυδρος ἔσται εἰς ἕλη, καὶ
[10, 4]	ἡμῖν παραδέδοται. ἡ ἔρημος ἥδε,	ἡ	ἄνυδρος, ἡ χήρα καὶ ἀπερίστατος,
[10, 3]	πάντων μία καὶ προθυμία πίστεως	ἡ	αὐτὴ καὶ εἷς ἐξ ἁπάντων
[10, 1]	ὅτι θαυμαστὰ ἐποίησεν· ἔσωσεν αὐτῷ	ἡ	δεξιὰ αὐτοῦ καὶ ὁ βραχίων
[10, 4]	σωτῆρι ἡμῶν, δι' οὗ αὐτῶι	ἡ	δόξα εἰς τοὺς σύμπαντας αἰῶνας
[10, 4]	σαφῶς ὧδε λεγόντων καὶ ἔσται	ἡ	δόξα τοῦ οἴκου τούτου ἡ
[10, 4]	καὶ νῦν ὡς ἀληθῶς ἐστιν	ἡ	δόξα τοῦ οἴκου τούτου ἡ
[10, 4]	ἀκοαῖς, ἀλλ' ἔργοις ἡμῖν παραδέδοται.	ἡ	ἔρημος ἥδε, ἡ ἄνυδρος, ἡ
[10, 4]	ἡ δόξα τοῦ οἴκου τούτου	ἡ	ἐσχάτη ὑπὲρ τὴν προτέραν. ἔδει
[10, 4]	ἡ δόξα τοῦ οἴκου τούτου	ἡ	ἐσχάτη ὑπὲρ τὴν προτέραν. Ταύτηι
[10, 8]	~Η. Τοιαῦτα μὲν οὖν ἡμῖν	ἡ	θεία καὶ οὐράνιος τῆς τοῦ
[10, 5]	ἃς τῆι ἐμῆι καθοσιώσει αὐθαιρέτως	ἡ	θεία πρόνοια ἐνεχείρισεν κἀκεῖσε πολὺ
[10, 5]	τῶι λογισμῶι, καθὼς καὶ προείρηται,	ἡ	θεία σπουδὴ περὶ ἡμᾶς, ἧς
[10, 6]	καθάπερ αὐτοῖς παροῦσιν ἐκέλευσα, ἐπιστρέψωσιν.	ἡ	θειότης τοῦ μεγάλου θεοῦ σε
[10, 5]	τόπωι βούλεσθαί με ὑμᾶς καταλιπεῖν.	ἡ	θειότης ὑμᾶς τοῦ μεγάλου θεοῦ
[10, 5]	αὐτῶν ἀποκατασταθῆναι. Ὁπότε τοίνυν συνορᾶι	ἡ	καθοσίωσις ἡ σὴ ταύτης ἡμῶν
[10, 7]	παρεξουθενηθεῖσαν τὴν θρηισκείαν, ἐν ἧι	ἡ	κορυφαία τῆς ἁγιωτάτης ἐπουρανίου δυνάμεως
[10, 4]	διὰ τῶν ὤτων ἀποκλείει μάθησιν	ἡ	μαρτυρία; ἀλλὰ γὰρ ὧδε καὶ
[10, 5]	ὅπως ταύτης τῆς ἡμετέρας καλοκἀγαθίας	ἡ	νομοθεσία μηδένα λαθεῖν δυνηθῆι. ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΝ
[10, 4]	τέως ἐπὶ τοῦ παρόντος τούτοις	ἡ	πάλαι χήρα καὶ ἔρημος θεοῦ
[10, 4]	ῥυσάμενός σε κύριος. Ἐξεγείρου, ἐξεγείρου,	ἡ	πιοῦσα ἐκ χειρὸς κυρίου τὸ
[10, 4]	εὐαγγελίζεται δεδοξασμένα ἐλαλήθη περὶ σοῦ,	ἡ	πόλις τοῦ θεοῦ· ἐφ᾿ ἣν
[10, 4]	λουτροῦ παλιγγενεσίας, καὶ νῦν γέγονεν	ἡ	πρὸ μικροῦ ἔρημος εἰς ἕλη,
[10, 5]	ἐν πρώτοις διατάξαι ἐδογματίσαμεν, οἷς	ἡ	πρὸς τὸ θεῖον αἰδώς τε
[10, 4]	ἀληθῶς ὡς κρίνον, ἧι φησιν	ἡ	προφητεία, καὶ τὴν νυμφικὴν ἀναλαβοῦσα
[10, 4]	σφάξαι τοὺς εὐθεῖς τῆι καρδίαι·	ἡ	ῥομφαία αὐτῶν εἰσέλθοι εἰς τὰς
[10, 5]	αὐτοῖς ὑφ' ἡμῶν δεδωρῆσθαι θεωρεῖ	ἡ	σὴ καθοσίωσις καὶ ἑτέροις δεδόσθαι
[10, 6]	τι ἂν χρημάτων παρ' αὐτοῦ	ἡ	σὴ στερρότης αἰτήσηι, ἄνευ δισταγμοῦ
[10, 5]	Ὁπότε τοίνυν συνορᾶι ἡ καθοσίωσις	ἡ	σὴ ταύτης ἡμῶν τῆς κελεύσεως
[10, 4]	μοι λαός. Καὶ τοιαύτη μὲν	ἡ	τελεία καὶ κεκαθαρμένη ψυχή, ἀρχῆθεν
[10, 5]	ἐν ἧι τοῖς αὐτοῖς συνεχωρήθη	ἡ	τοιαύτη ἐξουσία, ἐδόκουν προστεθεῖσθαι σαφῶς,
[10, 8]	τῶι τε φιλοπονήρωι δαίμονι φορητὸς	ἡ	τῶν ὁρωμένων θέα, ὥσπερ οὖν
[10, 5]	κολλήγας ὑμῶν ἐξέπεμψα· οἷς ἐντυχοῦσα	ἡ	ὑμετέρα στερρότης δοκιμάσει ὅντινα χρὴ
[10, 4]	ἡ ἔρημος ἥδε, ἡ ἄνυδρος,	ἡ	χήρα καὶ ἀπερίστατος, ἧς ὡς
[10, 4]	γεραίρουσα, αὐτῆς λεγούσης ἐπακούωμεν ἀγαλλιάσθω	ἡ	ψυχή μου ἐπὶ τῶι κυρίωι·
[10, 1]	οὐκ ἤκουσαν. Ἀλλ᾿ οἳ μὲν	ᾗ	τάχος σπεύσαντες τῶν πολὺ κρειττόνων
[10, 4]	καὶ ἐπὶ καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ	ἀνέβη	αὐτὰ δὴ ταῦτα ἃ ἡτοίμασεν
[10, 1]	τέλος ἔχειν τὸ λέγον· εἶδον	ἀσεβῆ	ὑπερυψούμενον καὶ ὑπεραιρόμενον ὡς τὰς
[10, 9]	δὴ τοῦτ' ἐδιδάχθησαν, κἄπειτα τὸν	εὐσεβῆ	βασιλέα παισὶν ἅμα θεοφιλέσιν ἐγέραιρον,
[10, 4]	Σχολῆς τε λόγων οἰκείας εἰς	ἀκριβῆ	θεωρίαν τε καὶ ἑρμηνείαν τυγχάνει
[10, 4]	καὶ πρώτη μὲν εἰσιόντων αὕτη	διατριβή,	κόσμον ὁμοῦ καὶ ἀγλαΐαν τῶι
[10, 4]	διασώιζοιτο, τὴν παρ' αὐτοῦ βραβεύων	ἀρραγῆ	καὶ ἄσειστον αἰωνίαν εἰρήνην ἐν
[10, 4]	καὶ σώσει ἡμᾶς· ὅτι, φησίν,	ἐρράγη	ἐν τῆι ἐρήμωι ὕδωρ, καὶ
[10, 4]	πάντας ἀποπνεῖ ἀνθρώπους, ὅτι, φησίν,	ἐρράγη	ἐν τῆι ἐρήμωι ὕδωρ τὸ
[10, 8]	γέ τοι τῶι πανευεργέτηι, πόλεμον	δυσαγῆ	καὶ δεινότατον πρὸς αὐτὸν ἐκφέρει,
[10, 4]	καὶ εἰς τὴν διψῶσαν γῆν	πηγὴ	ὕδατος ἔσται. Καὶ τάδε μὲν
[10, 4]	εἰς τὴν διψῶσαν γῆν ἔβρυσεν	πηγὴ	ὕδατος ζῶντος, ἴσχυσάν τε ὡς
[10, 4]	ἔργα τάδε τὰ μεγάλα καὶ	ἐναργῆ	δείγματα· ἀλλὰ καὶ τὰ πάλαι
[10, 4]	τῆς τοῦ σωτῆρος ἡμῶν βασιλείας	ἐναργῆ	δείγματα, ὅτι καὶ νῦν αὐτὸς
[10, 4]	καὶ ἀπέσμηξεν, λαμπρόν τε καὶ	διαυγῆ	τῆς πάντων ὑμῶν διανοίας τὸν
[10, 4]	εἰς δεῦρο πέπαυται, τοτὲ μὲν	διαυγῆ	τὸν χρυσόν, τοτὲ δὲ δόκιμον
[10, 5]	κρίσει συντίθεσθαι καὶ διοριζόμενοι ὅτι	δὴ	ἄρα ὀλίγοι τινὲς τὰς γνώμας
[10, 8]	ἰχθύσιν εἰς βορὰν ῥιπτούμενοι. Φυγαὶ	δὴ	αὖθις ἐπὶ τούτοις τῶν θεοσεβῶν
[10, 4]	ἐπερείσαντος ἐρημίαν τε, ὥς γε	δὴ	αὐτὸς ἑαυτῶι ὤιετο, τῶν ἐκκλησιῶν
[10, 1]	ἐφεξῆς συνείρωμεν λόγον. Ἠφάνιστο μὲν	δὴ	καθ᾿ ὃν δεδήλωται τρόπον πᾶν
[10, 4]	τὸν αἰῶνα τοῦ αἰῶνος, ὅτι	δὴ	καὶ ἐν κακοῖς γενόμενοι ἐκέκραξαν,
[10, 4]	τοῦ σωτῆρος οἰκονομιῶν ἐπαύρασθαι, ὅτι	δὴ	καὶ τούτων πολὺ κρείττονα λαβοῦσα
[10, 8]	φρένας, τὸν θεὸν αὐτὸν οἷα	δὴ	Κωνσταντίνου βοηθὸν ἀντὶ τοῦ βοηθουμένου
[10, 5]	αἰῶνας τῶν αἰώνων. Ἀμήν. ~Φέρε	δή,	λοιπὸν καὶ τῶν βασιλικῶν διατάξεων
[10, 4]	συναγαγών, πρῶτον ἆθλον ἠγωνίζετο, αὐτὴν	δὴ	μάλιστα τὴν ὑπὸ τῶν ἐχθρῶν
[10, 1]	τοῦδε νῦν ἀκολούθως ἐπιφωνῶμεν ὅτι	δὴ	μετὰ τὰς δεινὰς καὶ σκοτεινὰς
[10, 4]	ἀνὰ στόμα φέροντες γεραίρωμεν, ὅτι	δὴ	μόνος, οἷα παναγάθου πατρὸς μονώτατος
[10, 4]	κοιναῖς ἁπάντων ἡμῶν εὐχαῖς. Τούτωι	δὴ	οὖν ἐξέστω μόνωι μετὰ τὸν
[10, 4]	πατρὸς παναγάθου φιλανθρωπίαι πειθόμενος. Αὐτὰς	δὴ	οὖν πρώτας τὰς τῶν ἀνωτάτω
[10, 4]	κοινῆς ἡμῶν ἐκκλησίας ἱδρύσατο. Τοῦτον	δὴ	οὖν τὸν ἐξ ὑμῶν αὐτῶν
[10, 4]	τε κατ' ἀξίαν ὑμνῆσαι, ὅτι	δὴ	ὀφθαλμὸς οὐκ εἶδεν καὶ οὖς
[10, 8]	δὲ φυλακὴν σωτηρίας ἰσχύει· ὧι	δὴ	πεφραγμένος ὁ θεοφιλέστατος ἡμῶν βασιλεὺς
[10, 8]	καὶ ἀξιολόγων ἀνδρῶν ἀπαγωγάς, ὧν	δὴ	τὰς κουριδίας ἀποζευγνὺς γαμετὰς μιαροῖς
[10, 4]	καρδίαν ἀνθρώπου οὐκ ἀνέβη αὐτὰ	δὴ	ταῦτα ἃ ἡτοίμασεν ὁ θεὸς
[10, 9]	παμβασιλέα θεὸν πρώτιστα πάντων, ὅτι	δὴ	τοῦτ' ἐδιδάχθησαν, κἄπειτα τὸν εὐσεβῆ
[10, 3]	φέροιντο διὰ μνήμης. ~Γ. Ἐπὶ	δὴ	τούτοις τὸ πᾶσιν εὐκταῖον ἡμῖν
[10, 4]	θεοπτίας τῶν πιστῶν διεζευγμένους. Ἐκ	δὴ	τούτων τὰς ἀκηράτους ψυχὰς θείωι
[10, 1]	ἀπεκάλυψεν τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ. Καὶ	δὴ	τῷ λογίῳ προστάττοντι τὸ καινὸν
[10, 9]	δεινῶι θηρὶ κατατυραννουμένοις. Δι' ὃ	δὴ	τῶι φιλαγάθωι μίξας τὸ μισοπόνηρον
[10, 1]	~Α. Θεῷ	δὴ	χάρις ἐπὶ πᾶσιν τῷ παντοκράτορι
[10, 5]	ἀποκαταστῆναι κελεύσεις, τοῦ προειρημένου λογισμοῦ	δηλαδὴ	φυλαχθέντος, ὅπως αὐτοὶ οἵτινες τοὺς
[10, 4]	γράμματος προσβολαῖς ἐμβιβάζων· τοὺς δ'	ἤδη	ἀμφὶ τὸν βασίλειον οἶκον ἑκατέρωσε
[10, 8]	μιαιφόνοις ὁμοίως οἱ μηδὲν ἠδικηκότες·	ἤδη	δέ τινες καινοτέραν ὑπέμενον τελευτήν,
[10, 4]	θεὸς τοῖς ἀγαπῶσιν αὐτόν· ὧν	ἤδη	ἐν μέρει καταξιωθέντες, ἄνδρες ἅμα
[10, 5]	οὐ παύονται, μὴ βουλόμενοι τῆι	ἤδη	ἐξενεχθείσηι κρίσει συντίθεσθαι καὶ διοριζόμενοι
[10, 4]	Τὸν δὲ βασίλειον οἶκον πλουσιωτέραις	ἤδη	καὶ δαψιλέσι ταῖς ὕλαις ὠχύρου,
[10, 4]	πᾶσιν, οὐκ ἀνθρώποις μόνον, ἀλλ'	ἤδη	καὶ δυνάμεσιν οὐρανίοις ἡλίωι τε
[10, 8]	Ὀμόσε δῆτα Κωνσταντίνωι πολεμεῖν διαγνούς,	ἤδη	καὶ κατὰ τοῦ θεοῦ τῶν
[10, 4]	ἐν μνήμασι καὶ τάφοις μυσαροὺς	ἤδη	καὶ ὀδωδότας ἀναλαβὼν πάλαι τε
[10, 4]	αὐτὰς ἀνίσχοντος ἡλίου ἀκτῖνας ἀναπετάσας,	ἤδη	καὶ τοῖς μακρὰν περιβόλων ἔξω
[10, 5]	ὅπερ ἐχρῆν μετὰ τὴν ἐξενεχθεῖσαν	ἤδη	κρίσιν αὐθαιρέτωι συγκαταθέσει πεπαῦσθαι, κἂν
[10, 4]	εὖ μάλα κόσμωι παντὶ λαμπρύνας,	ἤδη	λοιπὸν καὶ ἐπὶ τὰ ἐκτὸς
[10, 5]	ΔΙΑΤΑΞΕΩΝ ΕΚ ΡΩΜΑΙΚΗΣ ΓΛΩΤΤΗΣ ΜΕΤΑΛΗΦΘΕΙΣΩΝ	Ἤδη	μὲν πάλαι σκοποῦντες τὴν ἐλευθερίαν
[10, 5]	Κωνσταντῖνος Σεβαστὸς Χρήστωι ἐπισκόπωι Συρακουσίων.	ἤδη	μὲν πρότερον, ὅτε φαύλως καὶ
[10, 4]	τε καὶ κόσμωι προήγαγεν, ὥστε	ἤδη,	ὃ μηδὲ ἄλλοτέ πω, τοὺς
[10, 4]	δέ που τούτων τὴν ἀψεύδειαν	ἤδη	ποτὲ ἔργοις παραλαβεῖν. Ἀλλὰ γὰρ
[10, 5]	περὶ ἡμᾶς, ἧς ἐν πολλοῖς	ἤδη	πράγμασιν ἀπεπειράθημεν, διὰ παντὸς τοῦ
[10, 8]	μανίας ἐπὶ τοὺς ἐπισκόπους ἐχώρει,	ἤδη	τε τούτους, ὡς ἂν τοῦ
[10, 4]	οὐδ' ἕλκεσι δεινοῖς καὶ σεσηπόσιν	ἤδη	τραύμασιν πιεζομένους, ἀλλὰ καὶ ἐν
[10, 1]	οὐχ εὑρέθη· Ἡμέρα δὲ λοιπὸν	ἤδη	φαιδρὰ καὶ διαυγής, μηδενὸς νέφους
[10, 5]	τοῖς αὐτοῖς Χριστιανοῖς δεδωκέναι, ὅπερ	ἐπειδὴ	ἀπολελυμένως αὐτοῖς ὑφ' ἡμῶν δεδωρῆσθαι
[10, 4]	οἰόμενος τῆς τοῦ παναγάθου μεγαλοδωρεᾶς.	Ἐπειδὴ	γὰρ τοὺς παῖδας αὖθις ὁ
[10, 7]	ΠΡΟΣΤΑΤΤΕΙ Χαῖρε, Ἀνυλῖνε, τιμιώτατε ἡμῖν.	ἐπειδὴ	ἐκ πλειόνων πραγμάτων φαίνεται παρεξουθενηθεῖσαν
[10, 6]	δισταγμοῦ τινος ἀπαριθμῆσαι φροντίσηι. Καὶ	ἐπειδὴ	ἐπυθόμην τινὰς μὴ καθεστώσης διανοίας
[10, 5]	τινὸς παρολκῆς παραδίδοσθαι δεήσει· καὶ	ἐπειδὴ	οἱ αὐτοὶ Χριστιανοὶ οὐ μόνον
[10, 5]	ἑαυτῶν τὴν πίστιν φυλάττειν· ἀλλ'	ἐπειδὴ	πολλαὶ καὶ διάφοροι αἱρέσεις ἐν
[10, 5]	δυνηθῆι πολλῶν παρόντων τέλους τυχεῖν.	Ἐπειδὴ	τοίνυν πλείστους ἐκ διαφόρων καὶ
[10, 5]	Μιλτιάδηι ἐπισκόπωι Ῥωμαίων καὶ Μάρκωι.	ἐπειδὴ	τοιοῦτοι χάρται παρὰ Ἀνυλίνου τοῦ
[10, 5]	ἐπιμελοῦς διακρίσεως κατορθώσεως τυχεῖν. Ἀλλ'	ἐπειδή,	ὡς συμβαίνει, ἐπιλαθόμενοί τινες καὶ
[10, 5]	καθὼς καὶ προείρηται, ἡ θεία	σπουδὴ	περὶ ἡμᾶς, ἧς ἐν πολλοῖς
[10, 4]	τῶν οἴκων ἀψύχοις ὕλαις τὴν	θηριώδη	μανίαν ἐπερείσαντος ἐρημίαν τε, ὥς
[10, 4]	διαρκῶς ἐκράτυνεν; Τίς ἀνημέρων ἐθνῶν	ἔθη	βάρβαρα καὶ ἀνήμερα τοῖς ἡμέροις
[10, 4]	κάλλη καὶ τὰ λόγου κρείττονα	μεγέθη	τήν τε τῶν ἔργων ἀποστίλβουσαν
[10, 1]	τὸν τόπον αὐτοῦ, καὶ οὐχ	εὑρέθη·	Ἡμέρα δὲ λοιπὸν ἤδη φαιδρὰ
[10, 9]	δ' ἀμνηστία παλαιῶν ἦν καὶ	λήθη	πάσης δυσσεβείας, παρόντων δ' ἀγαθῶν
[10, 2]	ἀπηλλαγμένοι κακῶν, ἄλλος ἄλλως μόνον	ἀληθῆ	θεὸν τὸν τῶν εὐσεβῶν ὑπέρμαχον
[10, 4]	πάλαι μνήμῃ παραδεδομένα πιστὰ καὶ	ἀληθῆ	καθορωμένοις, δεύτερον ὕμνον ἐπινίκιον πάρεστιν
[10, 4]	λόγιον ὧδέ πως εὐαγγελίζεται δεδοξασμένα	ἐλαλήθη	περὶ σοῦ, ἡ πόλις τοῦ
[10, 5]	ἀντιγραφῆι, ἐν ἧι τοῖς αὐτοῖς	συνεχωρήθη	ἡ τοιαύτη ἐξουσία, ἐδόκουν προστεθεῖσθαι
[10, 4]	ὅτι ἐν τῇ ταπεινώσει ἡμῶν	ἐμνήσθη	ἡμῶν καὶ ἐλυτρώσατο ἡμᾶς ἐκ
[10, 9]	μηδὲ ἐπὶ ταῖς τῶν πέλας	ἐσωφρονίσθη	μάστιξιν, τὴν ὁμοίαν δ' ἐκείνοις
[10, 8]	τις ἦν καὶ οἷος οὐδεπώποτε	ἠκούσθη.	Τὰ γοῦν ἀμφὶ τὴν Ἀμάσειαν
[10, 4]	ἐφιζάνει δωρήματα, οἷα καὶ πάλαι	ὤφθη	τοῖς ἀμφὶ τοὺς ἱεροὺς ἀποστόλους
[10, 9]	ἐπὶ τὸν ἴσον αὐτοῖς ἐνδίκως	περιηνέχθη	κρημνόν. Ἀλλ' οὗτος μὲν ταύτηι
[10, 4]	καὶ μονογενὲς θυσιαστήριον ποῖον ἂν	εἴη	ἢ τῆς τοῦ κοινοῦ πάντων
[10, 4]	αὖθις καὶ τάδε, ὡς ἂν	εἴη	τοῖς πολλοῖς ἄβατα, τοῖς ἀπὸ
[10, 4]	παντὸς περιτειχίσματι, ὡς ἂν ἀσφαλέστατον	εἴη	τοῦ παντὸς ἕρκος· πρόπυλον δὲ
[10, 4]	αὐτῶν καὶ τὰ τόξα αὐτῶν	συντριβείη	καὶ πάλιν ἀπώλετο τὸ μνημόσυνον
[10, 5]	ἢ θρηισκείαν ἑκάστωι τε ἐξουσία	δοθείη	τοῦ διδόναι ἑαυτοῦ τὴν διάνοιαν
[10, 5]	τινὶ μεμειῶσθαί τι ὑφ' ἡμῶν	δοκοίη.	Καὶ τοῦτο δὲ πρὸς τοῖς
[10, 4]	δοκῶ περιττὸν εἶναι τοῦ δομήματος	μήκη	τε καὶ πλάτη καταγράφειν, τὰ
[10, 4]	λόγωι διεξιόντι ὕψη τε τὰ	οὐρανομήκη	καὶ τὰς τούτων ὑπερκειμένας πολυτελεῖς
[10, 3]	ἕνωσις. Συνήγετο γοῦν ἀκολούθως προρρήσει	προφητικῇ	μυστικῶς τὸ μέλλον προσημαινούσῃ ὀστέον
[10, 4]	ἀρχιστράτηγος τοῦ θεοῦ, μετὰ τὴν	αὐτάρκη	διαγυμνασίαν ἣν οἱ μέγιστοι τῆς
[10, 8]	Λικιννίωι πρὸς σώφρονα λογισμὸν ἐτύγχανεν	αὐτάρκη	τὰ τοῖς πρόσθεν δεδηλωμένοις τυράννοις
[10, 4]	καὶ ἡ ἄνυδρος ἔσται εἰς	ἕλη,	καὶ εἰς τὴν διψῶσαν γῆν
[10, 4]	ἡ πρὸ μικροῦ ἔρημος εἰς	ἕλη,	καὶ εἰς τὴν διψῶσαν γῆν
[10, 4]	τῆς κατὰ θεὸν ὑπομονῆς τὰ	τέλη,	ὡς ἀναφωνεῖν αὐτῆι τὴν προφητείαν
[10, 4]	δὲ καὶ ἀκμαζούσης ἀρετῆς ἔργα	πολυτελῆ	καὶ πράξεις ἐπιδεδειγμένε, ᾧ τὸν
[10, 5]	ἅτινα ἐδόκει ἐν πολλοῖς ἅπασιν	ἐπωφελῆ	εἶναι, μᾶλλον δὲ ἐν πρώτοις
[10, 2]	τοῦ λόγου, ὥσπερ ἐν ἱερᾷ	στήλῃ,	τῇδε τῇ βίβλῳ τὰς φωνὰς
[10, 4]	πλάτη καταγράφειν, τὰ φαιδρὰ ταῦτα	κάλλη	καὶ τὰ λόγου κρείττονα μεγέθη
[10, 4]	τάδε τὰ τοῦδε τοῦ νεὼ	περικαλλῆ	κοσμήματά τε καὶ ἀναθήματα; Ἃ
[10, 3]	ἄρρενός τε καὶ θήλεος φύσεως	ὅλῃ	διανοίας ἰσχύϊ δι᾿ εὐχῶν καὶ
[10, 6]	τὴν προσήκουσαν φροντίδα ποιήσωνται καὶ	μὴ	ἀνάσχωνται περιορᾶν τοιοῦτο γινόμενον. διόπερ
[10, 5]	ἰδίας ἔχθρας παρατείνειν οὐ παύονται,	μὴ	βουλόμενοι τῆι ἤδη ἐξενεχθείσηι κρίσει
[10, 7]	λειτουργιῶν βούλομαι ἀλειτουργήτους διαφυλαχθῆναι, ὅπως	μὴ	διά τινος πλάνης ἢ ἐξολισθήσεως
[10, 4]	ἑνὶ πνεύματι καὶ μιᾶι ψυχῆι	μὴ	διαλίπωμεν ἐξομολογούμενοι καὶ τὸν τοσούτων
[10, 5]	δικαίωι ἀλλοτρίωι προσήκει, μὴ μόνον	μὴ	ἐνοχλεῖσθαι, ἀλλὰ καὶ ἀποκαθιστᾶν βούλεσθαι
[10, 6]	φροντίσηι. Καὶ ἐπειδὴ ἐπυθόμην τινὰς	μὴ	καθεστώσης διανοίας τυγχάνοντας ἀνθρώπους τὸν
[10, 4]	ὄνειδος τῆς χηρείας σου οὐ	μὴ	μνησθήσηι. οὐχ ὡς γυναῖκα ἐγκαταλελειμμένην
[10, 4]	τόπον σκηνώματος δόξης σου, καὶ	μὴ	μόνον γε ὁ καθεῖς, ἀλλὰ
[10, 5]	ἐκεῖνα ἅπερ δικαίωι ἀλλοτρίωι προσήκει,	μὴ	μόνον μὴ ἐνοχλεῖσθαι, ἀλλὰ καὶ
[10, 4]	περιβόλων ἱερῶν εἴσω δυνατός, ὅτι	μὴ	μόνος ὁ μέγας τῶν ὅλων
[10, 4]	ἅπαξ τὸ πρῶτον ἐκ τοῦ	μὴ	ὄντος εἰς τὸ εἶναι συστησάμενος,
[10, 4]	κρείττονος παραδείγματι, ὡς ἂν ὁρώμενον	μὴ	ὁρωμένου, τὴν φύσιν ἐμφερῆ συνεστήσατο,
[10, 8]	καὶ οὐδὲν ἐμποδὼν ἦν αὐτῶι	μὴ	οὐχὶ ἐν ἔργωι χωρεῖν, εἰ
[10, 4]	ἐπιστρέφων τὰς ὄψεις, ὡς ἂν	μὴ	παρατρέχοι τις ὅτι μὴ τὴν
[10, 4]	τῶν ὅλων πατέρα τούτοις ἀνευφημοῦντες	μή	ποτε διαλείποιμεν· τὸν δὲ τῶν
[10, 5]	ἀποφάσεις ἑαυτῶν ἐξήνεγκαν ἢ καὶ	μὴ	πρότερον ἁπάντων τῶν ὀφειλόντων ζητηθῆναι
[10, 8]	τὰς δὲ ἀπέκλειον, ὡς ἂν	μὴ	συνάγοιτό τις τῶν εἰωθότων μηδὲ
[10, 4]	πρῶτον καὶ μέγιστον ἀρχιερέα, εἰ	μὴ	τὰ πρῶτα, τὰ δεύτερα γοῦν
[10, 8]	οὐχὶ ἐν ἔργωι χωρεῖν, εἰ	μὴ	τάχιστα τὸ μέλλον ἔσεσθαι προλαβὼν
[10, 4]	ἂν μὴ παρατρέχοι τις ὅτι	μὴ	τὴν ψυχὴν κατανυγεὶς πρότερον μνήμηι
[10, 8]	τοῦ τῆς τιμῆς ἀξιώματος, εἰ	μὴ	τοῖς δαίμοσιν θύειν αἱροῖντο, παρακελεύεται.
[10, 1]	ἡμᾶς θιάσου φθόνος συναπολαύειν εἰ	μὴ	τῶν ἴσων, ἀπορροῆς δ᾿ οὖν
[10, 4]	παρακαλέσατε, ὀλιγόψυχοι τῆι διανοίαι, ἰσχύσατε,	μὴ	φοβεῖσθε. ἰδοὺ ὁ θεὸς ἡμῶν
[10, 4]	οἱ ὀλιγόψυχοι τῆι διανοίαι, ἰσχύσατε,	μὴ	φοβεῖσθε. Τούτων δεῖν ἀπολαῦσαι τὴν
[10, 4]	αὐτὴν ἀμείβεται, ἄκουε λέγοντος κυρίου	μὴ	φοβοῦ ὅτι κατηισχύνθης μηδὲ ἐντραπῆις
[10, 4]	ἔνδοθεν καὶ τὰ ἐκτός, ὅτι	μὴ	ψυχὴ μόνον καὶ διάνοια, καὶ
[10, 4]	καὶ αὐτοῖς ὀφθαλμοῖς τὰ πάλαι	μνήμῃ	παραδεδομένα πιστὰ καὶ ἀληθῆ καθορωμένοις,
[10, 4]	αὐτὸ μόνον περιφράττων περίβολον, τὴν	ἀπλανῆ	πίστιν περιτειχίσας πολὺς δὲ ὁ
[10, 8]	οὐκέθ' οἷός τε ὢν ἐπικρύπτεσθαι,	προφανῆ	πόλεμον αἴρεται. Ὀμόσε δῆτα Κωνσταντίνωι
[10, 4]	στολὴν τόν τε τῆς εὐπρεπείας	περιθεμένη	στέφανον οἷα χορεύειν διὰ Ἡσαΐου
[10, 4]	καὶ κεκαθαρμένη ψυχή, ἀρχῆθεν οὕτω	γεγενημένη,	οἵα τὸν οὐράνιον λόγον ἀγαλματοφορεῖν·
[10, 4]	καὶ φιλοπόνηρος ἐξ αὐτεξουσίου αἱρέσεως	γενομένη,	ὑπαναχωρήσαντος αὐτῆς τοῦ θείου ὡς
[10, 4]	ἔτι δεομένοις κατάλληλον τὴν μονὴν	παρεχομένη.	Ἀλλὰ γὰρ καὶ τὴν τούτων
[10, 4]	τοιαύτη μὲν ἡ τελεία καὶ	κεκαθαρμένη	ψυχή, ἀρχῆθεν οὕτω γεγενημένη, οἵα
[10, 4]	εἶτα δὲ καὶ πᾶσιν ἡμῖν	εὐμενῆ	διαμένειν καὶ δεξιὸν εἰς ἀεὶ
[10, 8]	τμήματα κατακρεουργούμενοι καὶ μετὰ τὴν	ἀπηνῆ	ταύτην καὶ φρικτοτάτην θέαν τοῖς
[10, 9]	φίλοις ὑπὸ τοῖς Κωνσταντίνου ποσὶν	πρηνῆ	κατέβαλεν. Ὡς γὰρ εἰς ἔσχατα
[10, 4]	ἐξέθρεψέν μοι; ἐγὼ δὲ κατελείφθην	μόνη,	οὗτοι δέ μοι ποῦ ἦσαν;
[10, 2]	τὰς ἐλπίδας ἀνηρτημένοις ἄλεκτος παρῆν	εὐφροσύνη	καί τις ἔνθεος ἅπασιν ἐπήνθει
[10, 4]	ἀνθρώπους εὐεργεσίας διὰ θείων ἀναγνωσμάτων	ἀκοῇ	παραδεχομένοις ὕμνους εἰς θεὸν καὶ
[10, 4]	τούτων τὰ πρωτότυπα νοητὰ καὶ	θεοπρεπῆ	παραδείγματα, τὰ τῆς ἐνθέου φημὶ
[10, 4]	τρόπον ἀπολειφθῆναι φιλονεικότερον μεγαλοφρονουμένων, τὸν	μεγαλοπρεπῆ	τόνδε θεοῦ τοῦ ὑψίστου νεὼν
[10, 4]	ὁρώμενον μὴ ὁρωμένου, τὴν φύσιν	ἐμφερῆ	συνεστήσατο, χῶρον μὲν τόνδε, ὅ
[10, 4]	καὶ ἱερεῖς οἱ τὸν ἅγιον	ποδήρη	καὶ τὸν οὐράνιον τῆς δόξης
[10, 8]	πάλιν ἐρημίαι νάπαι τε καὶ	ὄρη	τοὺς Χριστοῦ θεράποντας ὑπεδέχοντο. ἐπεὶ
[10, 8]	Τοιαῦται αἱ Λικιννίου διατάξεις. τί	χρὴ	τὰς περὶ γάμων καινοτομίας ἀπαριθμεῖσθαι
[10, 8]	αὐτοῦ ψυχῆς ἐπιθυμίαν ἐπλήρου- τί	χρὴ	ταῦτα μηκύνειν, τῆς τῶν ἐσχάτων
[10, 5]	ἡ ὑμετέρα στερρότης δοκιμάσει ὅντινα	χρὴ	τρόπον τὴν προειρημένην δίκην ἐπιμελέστατα
[10, 5]	ὑφ' ἡμῶν δεδωρῆσθαι θεωρεῖ ἡ	σὴ	καθοσίωσις καὶ ἑτέροις δεδόσθαι ἐξουσίαν
[10, 6]	ἂν χρημάτων παρ' αὐτοῦ ἡ	σὴ	στερρότης αἰτήσηι, ἄνευ δισταγμοῦ τινος
[10, 5]	τοίνυν συνορᾶι ἡ καθοσίωσις ἡ	σὴ	ταύτης ἡμῶν τῆς κελεύσεως σαφέστατον
[10, 3]	προρρήσει προφητικῇ μυστικῶς τὸ μέλλον	προσημαινούσῃ	ὀστέον πρὸς ὀστέον καὶ ἁρμονία
[10, 2]	ὥσπερ ἐν ἱερᾷ στήλῃ, τῇδε	τῇ	βίβλῳ τὰς φωνὰς ἐκ τῆς
[10, 4]	ποίᾳ δὲ πόλει ἢ τῇδε	τῇ	νεοπαγεῖ καὶ θεοτεύκτῳ; ἥτις ἐστὶν
[10, 4]	τὸ ἔλεος αὐτοῦ· ὅτι ἐν	τῇ	ταπεινώσει ἡμῶν ἐμνήσθη ἡμῶν καὶ
[10, 4]	καὶ πρωτογενεῖ δὲ αὐτοῦ λόγῳ	τῇ	τε ἁγίᾳ τούτου καὶ θεοπρεπεῖ
[10, 4]	τοῦ δομήματος μήκη τε καὶ	πλάτη	καταγράφειν, τὰ φαιδρὰ ταῦτα κάλλη
[10, 4]	δόξα τοῦ οἴκου τούτου ἡ	ἐσχάτη	ὑπὲρ τὴν προτέραν. ἔδει γὰρ
[10, 4]	δόξα τοῦ οἴκου τούτου ἡ	ἐσχάτη	ὑπὲρ τὴν προτέραν. Ταύτηι δ'
[10, 8]	τιμωρὸς δι' ἃς μετῆλθον ἀσεβείας	κατέστη·	ἀλλὰ γὰρ τοῦ σώφρονος ἐκτραπεὶς
[10, 1]	παντοκράτορι καὶ βασιλεῖ τῶν ὅλων,	πλείστη	δὲ καὶ τῷ σωτῆρι καὶ
[10, 4]	καὶ τῆς ποίμνης τὴν μάνδραν	ἀνίστη	τοῦ καταισχῦναι ἐχθρὸν καὶ ἐκδικητὴν
[10, 3]	μία καὶ προθυμία πίστεως ἡ	αὐτὴ	καὶ εἷς ἐξ ἁπάντων θεολογίας
[10, 4]	παρεχομένας. καὶ πρώτη μὲν εἰσιόντων	αὕτη	διατριβή, κόσμον ὁμοῦ καὶ ἀγλαΐαν
[10, 4]	τῶν ἐθνῶν. τούτοις μὲν οὖν	αὕτη	χορεύει· οἵοις δὲ καὶ ὁ
[10, 5]	ἧι τοῖς αὐτοῖς συνεχωρήθη ἡ	τοιαύτη	ἐξουσία, ἐδόκουν προστεθεῖσθαι σαφῶς, τυχὸν
[10, 4]	αὐτοὶ ἔσονταί μοι λαός. Καὶ	τοιαύτη	μὲν ἡ τελεία καὶ κεκαθαρμένη
[10, 8]	σωτῆρος ἡμῶν ἐπιφανείας ἐδωρεῖτο χάρις,	τοσαύτη	τε ἅπασιν ἀνθρώποις ἀγαθῶν ἀφθονία
[10, 4]	προϊοῦσιν τὴν ἀπόρυψιν παρεχομένας. καὶ	πρώτη	μὲν εἰσιόντων αὕτη διατριβή, κόσμον
[10, 1]	δὲ καὶ τῷ σωτῆρι καὶ	λυτρωτῇ	τῶν ψυχῶν ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστῷ
[10, 4]	τε ἁγίᾳ τούτου καὶ θεοπρεπεῖ	νύμφῃ	γέρας ἐξαίρετον δεδώρηται, εἴτε τις
[10, 4]	μὲν ἡ τελεία καὶ κεκαθαρμένη	ψυχή,	ἀρχῆθεν οὕτω γεγενημένη, οἵα τὸν
[10, 4]	ἀθρόως ἑνὶ πνεύματι καὶ μιᾷ	ψυχῇ	γεραίροντες ἀνευφημῶμεν, μέγας κύριος ἐπιλέγοντες
[10, 4]	καὶ τὰ ἐκτός, ὅτι μὴ	ψυχὴ	μόνον καὶ διάνοια, καὶ τὸ
[10, 4]	αὐτῆς λεγούσης ἐπακούωμεν ἀγαλλιάσθω ἡ	ψυχή	μου ἐπὶ τῶι κυρίωι· ἐνέδυσεν
[10, 3]	καὶ εὐχαριστίας γεγηθότι νῷ καὶ	ψυχῇ	τὸν τῶν ἀγαθῶν παραίτιον θεὸν
[10, 3]	τῶν μελῶν χωροῦσα δύναμις καὶ	ψυχὴ	τῶν πάντων μία καὶ προθυμία
[10, 4]	ἀποστίλβουσαν ὄψιν τῶι λόγωι διεξιόντι	ὕψη	τε τὰ οὐρανομήκη καὶ τὰς

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 1/06/2010