Livre, Chap.
[12, 34]	Ἀλεξάνδρου παλλακῆς, ᾗπερ ὄνομα ἦν	Παγκάστη,	τὸ δὲ γένος Λαρισσαία ἦν.
[12, 1]	αὐτὸν ἔχειν ἐπὶ τῷ συμβεβηκότι	πάθει.	τριῶν δὲ ἡμερῶν διελθουσῶν στολὴν
[12, 50]	ἢ ἄλλο τι τοιοῦτον δημοσίᾳ	παθόντες,	μετεπέμποντο ξένους ἄνδρας οἷον ἰατροὺς
[12, 1]	τὸ ἐκ τῆς λύπης ἰάσατο	πάθος,	εἴξαντος τοῦ βασιλέως τῇ κηδεμονίᾳ
[12, 58]	ἄνθρωπον. μάλιστα δὲ αὐτοῦ τὸ	πάθος	κατέγνω Διογένης ὁ Σινωπεύς, καὶ
[12, 20]	ἄρα ταύτην ἐκτίνουσι διὰ τὸ	πάθος	τὸ ἐν Θρᾴκῃ κατατολμηθὲν τὸ
[12, 1]	τόν τε πατέρα καὶ τὴν	παῖδα.	δείκνυσιν οὖν αὐτὴν ὁ πατὴρ
[12, 47]	Ἀρήτην καὶ τὸν ἐξ αὐτοῦ	παῖδα	ἐφύλαττεν. ὕστερον δὲ τὴν γυναῖκα
[12, 47]	προσηγάγετο τὴν γυναῖκα καὶ τὸν	παῖδα	καὶ ἐς τὴν οἰκίαν ἔπεμψεν.
[12, 21]	Λακεδαιμονίων μητέρες, ὅσαι ἐπυνθάνοντο τοὺς	παῖδας	αὑτῶν ἐν τῇ μάχῃ κεῖσθαι,
[12, 21]	ἅμα καὶ βλοσυρὸν ὁρῶσαι τοὺς	παῖδας	ἐς τὰς πατρῴας ἔφερον ταφάς·
[12, 50]	ὁμολογεῖ ὅτι μὴ ἐσπουδασμένως περὶ	παιδείαν	εἶχον, ἐν οἷς λέγει περὶ
[12, 9]	μεμισῆσθαι, εἴ γε καὶ οἱ	παῖδες	αὐτὸν μισοῦσι, μήτι γοῦν οἱ
[12, 9]	παρῄει διὰ διδασκαλείου· οἱ δὲ	παῖδες	ἀφεθέντες ὑπὸ τοῦ διδασκάλου ἔπαιζον.
[12, 1]	πάνυ σφόδρα εὐδοκιμοῦσα παρὰ τῷ	παιδὶ	αὐτῆς ἡ Ἀσπασία, ὅμως ἐν
[12, 38]	γῆμαι βούληται παρθένον, μονομαχεῖ τῇ	παιδί.	καὶ κρατήσασα μὲν αἰχμάλωτον ἄγεται
[12, 15]	τοῖς ἄθλοις σπουδὰς διαναπαύειν ταῖς	παιδιαῖς.	ἔπαιζε δὲ ἄρα ὁ Διὸς
[12, 1]	βίον μειρακιούμενος καὶ ἐκ τῆς	παιδικῆς	ἡλικίας ἀνατρέχων, ἐλέγετο δὲ αὐτοῦ
[12, 15]	πολλοὺς ἔχων οἰκέτας, τοῖς αὐτῶν	παιδίοις	πάνυ σφόδρα ἐτέρπετο μετὰ τῶν
[12, 15]	ἀεὶ φιλῶ. λέγει δὲ τοῦτο	παιδίον	κατέχων. καὶ Σωκράτης δὲ κατελήφθη
[12, 1]	ταῦτά τοι οἱ Φωκαεῖς ἔτι	παιδίον	οὖσαν ἐκάλουν Μιλτώ. ὑπέφαινε δὲ
[12, 58]	ἀθλητὴν ὑμῶν τὸν μέγαν ὑπὸ	παιδίσκης	ἐκτραχηλιζόμενον. ~Πυθαγόρας ἔλεγε δύο ταῦτα
[12, 15]	ὁ Διὸς καὶ Ἀλκμήνης μετὰ	παιδίων	πάνυ σφόδρα. τοῦτό τοι καὶ
[12, 44]	ὡς καὶ γεγαμηκέναι ἐκεῖ καὶ	παιδοποιῆσαι.	καί τινες τῶν παίδων ἐκείνων
[12, 15]	περιβὰς ἵππευε μετὰ τοῦ υἱοῦ	παιδὸς	ὄντος, καὶ πρὸς τὸν γελάσαντα
[12, 43]	Λυκοῦργος τοῖς ἐμμείνασι τῇ τῶν	παίδων	ἀγωγῇ πολιτείας Λακωνικῆς μεταλαγχάνει. καὶ
[12, 56]	ποιοῦνται πρόνοιαν οἱ Μεγαρεῖς, τῶν	παίδων	δὲ οὐχί. ~Ἡνίκα Ἀλέξανδρος ὁ
[12, 44]	καὶ παιδοποιῆσαι. καί τινες τῶν	παίδων	ἐκείνων μηδεπώποτε πόλιν ἰδόντες, ὅτε
[12, 36]	τοῦ ἀριθμοῦ τῶν τῆς Νιόβης	παίδων	μὴ συνᾴδειν ἀλλήλοις. Ὅμηρος μὲν
[12, 9]	διδασκάλου ἔπαιζον. γίνεται δὲ δύο	παίδων	ὑπὲρ γραμμῆς φιλοτιμία, καὶ ὁ
[12, 15]	τὸν αὐτὸν τοῦτον θεὸν λέγοντα	παίζω·	μεταβολὰς γὰρ πόνων ἀεὶ φιλῶ.
[12, 15]	σφόδρα ἐτέρπετο μετὰ τῶν οἰκοτρίβων	παίζων·	μάλιστα δὲ ἐφίλει τέρπεσθαι αὐτοῖς
[12, 15]	δὲ κατελήφθη ποτὲ ὑπὸ Ἀλκιβιάδου	παίζων	μετὰ Λαμπροκλέους ἔτι νηπίου. Ἀγησίλαος
[12, 1]	καλῷ καὶ ἀγαθῷ συνέσται ἀνδρί.	παῖς	δ´ ἔτι οὖσα, γίνεται αὐτῇ
[12, 1]	τῷ φύματι. ταῦτα ἀκούσασα ἡ	παῖς	καὶ δράσασα, τὸ φῦμα ἠφανίσθη·
[12, 31]	διὰ σπουδῆς ἰόντων ἐν τοῖς	πάλαι	ὀνόματα καταλέξω ὑμῖν. Πράμνειόν τινα
[12, 34]	γυναικός, Ἀπελλῆς δὲ τῆς Ἀλεξάνδρου	παλλακῆς,	ᾗπερ ὄνομα ἦν Παγκάστη, τὸ
[12, 1]	Κῦρον, καὶ τάχιστα τῶν ἄλλων	παλλακίδων	προετιμήθη διά τε ἤθους ἀφέλειαν
[12, 11]	Ῥωμαῖοι ὑπὸ τῷ λόφῳ τῷ	Παλλαντίῳ	Πυρετοῦ καὶ νεὼν καὶ βωμὸν
[12, 1]	ἧκεν αὐτῇ μετὰ τῶν δώρων	πάμπολλα·	ἀπέστειλε δὲ Κύρῳ, ἐπειποῦσα πολλοὺς
[12, 64]	πρότερον ᾤκησεν ἡ ἐκείνου ψυχή,	πανευδαίμων	τε ἔσται καὶ ἀπόρθητος δι´
[12, 33]	οὐ μὴν διὰ τέχνης καὶ	πανουργίας	καὶ ἐπιβουλῆς καταγωνίσασθαι τοὺς ἐχθρούς.
[12, 25]	δὲ εἰ προσεῖχον οἱ Ἀθηναῖοι,	πάντα	ἂν ἐγένοντο εὐδαίμονες. καὶ Ἱέρων
[12, 8]	πραγμάτων. ἐπώμνυεν οὖν, εἰ κατάσχοι,	πάντα	σὺν τῇ αὐτοῦ κεφαλῇ πράττειν.
[12, 57]	καὶ ἡδεῖ ῥέουσα ὕδατι παρὰ	πάντα	τὸν πρόσθεν χρόνον, ἄφνω καὶ
[12, 1]	λούσασθαι ὑπέμενεν, ἀνευφημήσασα δὲ θεοὺς	πάντας	ἐκάλει Ἑλληνίους καὶ Ἐλευθερίους τοὺς
[12, 20]	δὲ χελιδόνα οὐκ ἐς τὸ	παντελὲς	ἀγρυπνεῖν καὶ ταύτην, ἀποβεβληκέναι δὲ
[12, 1]	οἱ ὀφθαλμοὶ δακρύων, καὶ ἐκ	παντὸς	τοῦ τρόπου δήλη ἦν αἰδουμένη.
[12, 47]	τὴν γυναῖκα ἄκουσαν δορυφόρῳ αὑτοῦ	πάντων	μάλιστα θεραπευτῇ Τιμοκράτει γυναῖκα δίδωσι·
[12, 1]	τινι τέχνῃ καὶ ποικιλίᾳ ἐξειργάσθαι.	πάντων	οὖν, οἷς ἔδειξεν αὐτὸν ὁ
[12, 64]	Μακεδόνας καὶ πρὸς αὐτοὺς ἔφη	πάντων	τῶν ἐξ αἰῶνος βασιλέων εὐδαιμονέστατον
[12, 1]	καθίσαι, αἳ μὲν ἐπείσθησαν καὶ	πάνυ	εὐκόλως, ἡ δὲ Φωκαῒς τῷ
[12, 63]	τυχεῖν μὴ δυνάμενος, ἐπεὶ μὴ	πάνυ	ἦν πλούσιος, ὄναρ αὐτῇ συνεγένετο,
[12, 64]	ὑπὲρ τοῦ νεκροῦ μάχη καρτερὰ	πάνυ	σφόδρα ἐγένετο, ἀδελφὴ τρόπον τινὰ
[12, 15]	ἔχων οἰκέτας, τοῖς αὐτῶν παιδίοις	πάνυ	σφόδρα ἐτέρπετο μετὰ τῶν οἰκοτρίβων
[12, 1]	αὐτὴν μάλιστα ἐκεῖνο, ὅτι καίτοι	πάνυ	σφόδρα εὐδοκιμοῦσα παρὰ τῷ παιδὶ
[12, 15]	Διὸς καὶ Ἀλκμήνης μετὰ παιδίων	πάνυ	σφόδρα. τοῦτό τοι καὶ ὁ
[12, 51]	ᾤχετο, καὶ ἔλεγεν ὑβρίσθαι, ἐμμελῶς	πάνυ	τοῦ Φιλίππου τὴν ἄνοιαν αὐτοῦ
[12, 45]	ἐσέρπειν ἐς τὸ στόμα, καὶ	πάνυ	φιλοπόνως καὶ φιλέργως ἐσφέρειν τοὺς
[12, 43]	τῆς Σιμίχης. Μενέλαος ὁ Φιλίππου	πάππος	ἐς τοὺς νόθους ἐτέλει. ὁ
[12, 49]	μηδὲν Ἀθηναίοις μνησικακεῖν ὑπὲρ τῆς	παρ´	αὐτῶν φιλοτησίας, ἣν νῦν πίνω.
[12, 17]	μεταπέμψασθαι τὴν ἄνθρωπον· ὃ δὲ	παρ´	ἐκείνην ἐφοίτα φανερῶς. ἀλλ´ ἔγωγε
[12, 25]	σύμβουλον· τίνα δὲ καὶ ὅπως,	παρ´	ἐκείνου μανθάνωμεν. ~Ποτίστατοι γεγόνασιν ἄνθρωποι
[12, 57]	τὸν πρόσθεν χρόνον, ἄφνω καὶ	παρ´	ἐλπίδα αἵματος ἀνεπλήσθη. Μακεδόσι δὲ
[12, 4]	ἐν Θήβαις. ~Φασὶν Αἰγύπτιοι Σέσωστριν	παρ´	Ἑρμοῦ τὰ νόμιμα ἐκμουσωθῆναι. ~Ὅτι
[12, 44]	τῶν ἑαυτοῦ μελῶν τὸ κάλλιστον,	παρ´	οὐδὲν θέμενος τὴν ἐκ Διονυσίου
[12, 1]	εἶδος ἠράνιζεν. ἀφίκετο δέ ποτε	παρὰ	Κῦρον τὸν Δαρείου καὶ Παρυσάτιδος
[12, 57]	καθαρῷ καὶ ἡδεῖ ῥέουσα ὕδατι	παρὰ	πάντα τὸν πρόσθεν χρόνον, ἄφνω
[12, 13]	ἐραστὴς ἀνὴρ κατὰ κλέος αὐτῆς.	παρὰ	πότον οὖν πολὺς ἦν λαλῶν,
[12, 48]	οἰκίαν ἔπεμψεν. ~Ὅτι Ἰνδοὶ τῇ	παρά	σφισιν ἐπιχωρίῳ φωνῇ τὰ Ὁμήρου
[12, 13]	τῶν κοινῶν. ~Ἀφίκετο ἐξ Ἑλλησπόντου	παρὰ	τὴν Ἀττικὴν ἑταίραν τὴν Γνάθαιναν
[12, 1]	καλλίστη τῶν συμπαρθένων ἦν αὖθις,	παρὰ	τῆς καλλίστης τῶν θεῶν τὴν
[12, 39]	θηρίον ἡ λέαινα, ἀλλὰ καὶ	παρὰ	τοῖς βαρβάροις. φασὶ γοῦν καὶ
[12, 39]	Περδίκκας. πεπίστευται δὲ οὐ μόνον	παρὰ	τοῖς Ἕλλησιν ἀλκιμώτατόν τε καὶ
[12, 60]	Φίλιππος τὸν Διονύσιον, πῶς τοσαύτην	παρὰ	τοῦ πατρὸς λαβὼν ἀρχὴν εἶτα
[12, 1]	ὅτι καίτοι πάνυ σφόδρα εὐδοκιμοῦσα	παρὰ	τῷ παιδὶ αὐτῆς ἡ Ἀσπασία,
[12, 1]	καὶ ἅμα τῷ ὕπνῳ περιστερὰ	παραγίνεται,	καὶ γενομένη γυνὴ θάρρει‘ εἶπε
[12, 1]	οὖν τοῦ πότου τέτταρες παρθένοι	παράγονται	τῷ Κύρῳ Ἑλληνικαί, ἐν δὲ
[12, 41]	ἔστη ἄφωνος, ἐκπλαγεὶς ἐπὶ τῇ	παραδόξῳ	θέᾳ, εἶτα ἔφη καὶ ὁ
[12, 62]	χρυσῆς ἕστηκε. καὶ ἐὰν δόξῃ	παραινεῖν	τὰ δέοντα, τὴν πλίνθον λαβὼν
[12, 1]	καθεύδουσαν, ὑποδὺς ὑπὸ θοιμάτιον καὶ	παρακλιθεὶς	ἠρέμα, ἀψοφητὶ ἔμενεν αὐτὸς μὲν
[12, 8]	Λάκων τῶν ἑταίρων τῶν αὑτοῦ	παραλαβὼν	Ἀρχωνίδην κοινωνὸν ἐποιεῖτο τῶν πραγμάτων.
[12, 47]	τὸ γένος ἦν. Δίων δὲ	παραλαβὼν	Συρακούσας, ἀποδράντος ἐς Λοκροὺς Διονυσίου,
[12, 1]	σε, βασιλεῦ, καὶ ἀλγοῦντα ἀφῖγμαι	παραμυθήσασθαι,	εἴ σοι βουλομένῳ ἐστίν· εἰ
[12, 1]	τε οὐδεὶς αὐτῷ προσελθεῖν οὐδὲ	παραμυθήσασθαι·	καὶ γὰρ ἐπίστευον ἀνιάτως αὐτὸν
[12, 1]	βασιλέως τῇ κηδεμονίᾳ καὶ τῇ	παραμυθίᾳ	πεισθέντος συνετῶς. ~{Οὐδεὶς οὔτε πλάστης
[12, 8]	ἔλεγεν ὅσα ἔπραττε, λέγων μὴ	παρασπονδεῖν	μηδὲ ἐπιορκεῖν, βουλεύεσθαι δὲ μετὰ
[12, 45]	τροφοὶ ἐγένοντο, ὑπὲρ τοῦ γάλακτος	παρατιθεῖσαι	μέλι. ~Διονύσιον δὲ τὸν Ἑρμοκράτους
[12, 51]	δὲ ἄρα διὰ τούτων ὅτι	παραφρονεῖ	ὁ ἀνήρ. Εἱστία ποτὲ μεγαλοπρεπῶς
[12, 52]	ὅμως δὲ μηδένα εὐτελῶς οὕτω	παραφρονεῖν,	ὡς ὑπομεῖναι ἂν συνοικῆσαί τινι
[12, 50]	Μουσῶν ἐπικουρίας ἢ νοσήσαντες ἢ	παραφρονήσαντες	ἢ ἄλλο τι τοιοῦτον δημοσίᾳ
[12, 63]	πλούσιος, ὄναρ αὐτῇ συνεγένετο, καὶ	παραχρῆμα	ἐπαύσατο τῆς ἐπιθυμίας. ~Ὁ μὲν
[12, 1]	Κῦρος, θαυμαζόντων, ὑπερησθεὶς τῷ κειμηλίῳ,	παραχρῆμα	ἐς Ἀσπασίας ἀφίκετο, μεσούσης ἡμέρας,
[12, 58]	ἰδὼν δὲ αὐτὴν ὁ Διώξιππος	παραχρῆμα	ἡττήθη τοῦ κάλλους, καὶ διετέλεσεν
[12, 1]	δὲ ἐφάνη καλλίστη γυναικῶν, καὶ	παραχρῆμα	ὁ Ἀρταξέρξης ἐφλέγετο καὶ κατετήκετο,
[12, 39]	εἴ ποτε εἷλε λέοντα ἢ	πάρδαλιν	κατέκτανεν ἢ ἄλλο τι τῶν
[12, 51]	ἐκέλευσε παρεσκευάσθαι, καὶ κατακλιθέντι θυμιατήριον	παρέθηκε,	καὶ ἐθυμιᾶτο αὐτῷ· οἱ δὲ
[12, 1]	τοὺς ὀφθαλμοὺς αὐτῶν καὶ τὰς	παρειὰς	καὶ τοὺς δακτύλους, αἳ μὲν
[12, 30]	Κυρηναῖοι τρυφῆς ἐξώκειλαν, ὥστε Πλάτωνα	παρεκάλουν,	ἵνα αὐτοῖς γένηται νομοθέτης. τὸν
[12, 39]	εὔτολμος, ὥς ποτε ἐς σπήλαιον	παρελθεῖν	ἔνθα εἶχεν εὐνὴν λέαινα μόνος·
[12, 1]	ἐβιάζετο. αἱ μὲν οὖν ἄλλαι	παρελθοῦσαι	ἀντέβλεπον τῷ Κύρῳ καὶ ὑπεμειδίων
[12, 1]	βασιλέως υἱῶν καὶ τῶν συγγενῶν	παρεμυθήσατο	Ἀρταξέρξην, καὶ τὸ ἐκ τῆς
[12, 1]	δέ σοι καὶ ἄνευ τούτου	παρέξω	καλὸν τὸν τράχηλον. Ἀσπασία μὲν
[12, 51]	καὶ ἰδίᾳ κλίνην αὐτῷ ἐκέλευσε	παρεσκευάσθαι,	καὶ κατακλιθέντι θυμιατήριον παρέθηκε, καὶ
[12, 38]	δεσπότην, ἐς τὸ ἀναβῆναι αὐτὸν	παρέστηκεν.	ἐὰν δέ τις γῆμαι βούληται
[12, 1]	Ἀφροδίτης εἶναι, καὶ πελειάδα αὐτῇ	παρέστησε	λιθοκόλλητον· καὶ ἀνὰ πᾶσαν ἡμέραν
[12, 2]	τῶν Διὸς θυγατέρων τὰ εἴδη	παρέστησεν	ἡμῖν ὡπλισμένα. ὁμολογεῖ δὲ τοῦτο,
[12, 9]	πατρίδος αὐτὸν ἐξελάσαι ἐκεῖνό φασι.	παρῄει	διὰ διδασκαλείου· οἱ δὲ παῖδες
[12, 30]	εὐτελέστατος, σφραγῖδας εἶχε δέκα μνῶν.	παρῆν	δὲ θαυμάζεσθαι καὶ τοὺς διαγλύφοντας
[12, 1]	ἐπιτάγμασιν, ἀλγοῦσα ὅμως ὅτι οὐ	παρθενικὰ	ἀλλ´ ἑταιρικὰ πράττειν ἐβιάζετο. αἱ
[12, 1]	μεσοῦντος οὖν τοῦ πότου τέτταρες	παρθένοι	παράγονται τῷ Κύρῳ Ἑλληνικαί, ἐν
[12, 38]	ἐὰν δέ τις γῆμαι βούληται	παρθένον,	μονομαχεῖ τῇ παιδί. καὶ κρατήσασα
[12, 1]	ἀφθονίαν εἶχεν, ὡς οὐκ ἄλλη	παρθένος	τῶν τότε· ἦν δὲ καὶ
[12, 1]	Κύρου σατραπῶν μετὰ καὶ ἄλλων	παρθένων	ἀνήγαγεν αὐτὴν πρὸς Κῦρον, καὶ
[12, 1]	ἀκμή, οὕτως ἐσταλμένην ὡς αὐτὸν	παριέναι	αὐτήν. καὶ ἐκείνη χαριζομένη ἐπείσθη
[12, 22]	ἀποδρᾶναι ἔσπευδεν, οὐ μὴν ἐδύνατο.	παριόντα	δὲ ἕτερον τῇ ἑτέρᾳ χειρὶ
[12, 22]	ἔσπειρας; ἐντεῦθεν ῥηθῆναι λέγουσι τὴν	παροιμίαν	ἄλλος οὗτος Ἡρακλῆς. ~Ἀνθρώπων ἐγὼ
[12, 1]	ἀπεκρίνατο καὶ πῶς‘ ἔφη τολμήσω	Παρυσάτιδος	δῶρον ἄξιον τῆς τεκούσης σε
[12, 1]	παρὰ Κῦρον τὸν Δαρείου καὶ	Παρυσάτιδος	ἡ Ἀσπασία τὸν ἀδελφὸν Ἀρταξέρξου,
[12, 1]	σὺν τῷ ὅρμῳ. καὶ ἡ	Παρύσατις	λαβοῦσα τὸ δῶρον οὐδὲν ἔλαττον
[12, 1]	κλέος καὶ ἐς τὴν Ἑλλάδα	πᾶσαν.	ἐπεπλήρωτο δὲ καὶ ἡ Πελοπόννησος
[12, 1]	αὐτῇ παρέστησε λιθοκόλλητον· καὶ ἀνὰ	πᾶσαν	ἡμέραν θυσίαις τε ἱλεοῦτο καὶ
[12, 1]	δριμύτατα ἤλγει, καὶ δημοσίᾳ κατὰ	πᾶσαν	τὴν Ἀσίαν πένθος ἦν, χαριζομένων
[12, 35]	ἑτέρας ἕξ, ὡς εἶναι τὰς	πάσας	δέκα, ὧν εἶναι καὶ τὴν
[12, 16]	ἑταίρους διατεθῆναι καὶ βασκαίνειν μὲν	πᾶσιν,	οὐ μὴν διὰ τὰς αὐτὰς
[12, 52]	ἡδίστην, καὶ κατά γε τοῦτο	πασῶν	τῶν κατὰ τὴν Ἑλλάδα διαφέρειν·
[12, 6]	τοῦ πρεσβυτέρου καὶ αὐτοῦ τὸν	πατέρα	ἀναζητεῖν χρή. ~Ὅτι Ἀλέξανδρος τὸν
[12, 1]	μοχθηρὸν καὶ ἐλύπει τόν τε	πατέρα	καὶ τὴν παῖδα. δείκνυσιν οὖν
[12, 6]	ἐν Ῥωμαίοις μὲν Μαρίου τὸν	πατέρα	οὐκ ἴσμεν, αὐτὸν δὲ θαυμάζομεν
[12, 6]	τοῖς μέγα φρονοῦσι διὰ τοὺς	πατέρας,	εἴ γε ἐν Ῥωμαίοις μὲν
[12, 43]	οὐδεὶς ἂν εἴποι ῥᾳδίως τοὺς	πατέρας.	Καλλικρατίδας γε μὴν καὶ Γύλιππος
[12, 43]	οὓς συνεξέπεμπον τοῖς υἱοῖς οἱ	πατέρες	συναγωνιουμένους ἐν τοῖς γυμνασίοις. ὁ
[12, 15]	μὲν σιώπα, ὅταν δὲ γένῃ	πατὴρ	αὐτός, τότε ἐξαγορεύσεις. ἀλλὰ καὶ
[12, 1]	παῖδα. δείκνυσιν οὖν αὐτὴν ὁ	πατὴρ	ἰατρῷ· ὃ δὲ ὑπέσχετο ἰάσασθαι,
[12, 60]	μὲν ἄλλα μοι κατέλιπεν ὁ	πατήρ,	τὴν δὲ τύχην, ᾗ ταῦτα
[12, 1]	καὶ κατηρᾶτο ἑαυτῇ καὶ τῷ	πατρί,	δουλείαν σαφῆ καὶ ὡμολογημένην ὑπομένειν
[12, 1]	ἀπέπεμψε δὲ καὶ Ἑρμοτίμῳ τῷ	πατρὶ	δῶρα πολλὰ καὶ καλά, καὶ
[12, 1]	δὲ ἐκείνη καὶ τρεφομένη ὑπὸ	πατρὶ	καὶ αὐτῷ πένητι περίεργον μὲν
[12, 54]	γέγονεν, ἐξ ὧν καὶ τὴν	πατρίδα	κατῴκισε κατεσκαμμένην ὑπὸ τοῦ Φιλίππου.
[12, 9]	οἱ ἄνδρες, ἑκὼν ἀπῆλθε τῆς	πατρίδος.	~Αἰγινῆταί ποτε ἐδυνήθησαν τὰ μέγιστα
[12, 9]	ἔμελε φθονουμένῳ αὐτῷ, τῆς δὲ	πατρίδος	αὐτὸν ἐξελάσαι ἐκεῖνό φασι. παρῄει
[12, 25]	Ἀλκίνου καὶ Ἀχιλλεὺς Χείρωνος καὶ	Πάτροκλος	Ἀχιλλέως καὶ Ἀγαμέμνων Νέστορος καὶ
[12, 7]	τοῦ Ἀλεξάνδρου, ὥσπερ Ἀχιλλέως ὁ	Πάτροκλος.	~Κλεομένης ὁ Λάκων τῶν ἑταίρων
[12, 7]	ἐστεφάνωσε καὶ Ἡφαιστίων τὸν τοῦ	Πατρόκλου,	αἰνιττόμενος ὅτι καὶ αὐτὸς ἦν
[12, 1]	ἑκοῦσα οὐδὲ ἑκόντος αὐτὴν τοῦ	πατρὸς	ἀποπέμψαντος, ἀλλὰ γὰρ πρὸς βίαν,
[12, 43]	δέ τινος υἱός. Εὐμένης δὲ	πατρὸς	ἀπόρου καὶ τυμβαύλου πεπίστευται γενέσθαι.
[12, 43]	Λακωνικῆς μεταλαγχάνει. καὶ Ἐπαμεινώνδας δὲ	πατρὸς	ἦν ἀφανοῦς. Κλέων δὲ ὁ
[12, 60]	Διονύσιον, πῶς τοσαύτην παρὰ τοῦ	πατρὸς	λαβὼν ἀρχὴν εἶτα οὐ διεσώσατο
[12, 43]	Φωκίων δὲ ὁ Χρηστὸς ἐπικληθεὶς	πατρὸς	μὲν δοίδυκας ἐργαζομένου ἦν, Δημήτριον
[12, 1]	τοὺς αὐτούς, καὶ τὸ τοῦ	πατρὸς	ὄνομα ἐβόα, καὶ κατηρᾶτο ἑαυτῇ
[12, 21]	ὁρῶσαι τοὺς παῖδας ἐς τὰς	πατρῴας	ἔφερον ταφάς· εἰ δὲ ἑτέρως
[12, 45]	κηρίον ἐργάζεσθαι. καὶ Πινδάρῳ τῆς	πατρῴας	οἰκίας ἐκτεθέντι μέλιτται τροφοὶ ἐγένοντο,
[12, 43]	ἐπεπίστευτο. Περσεὺς δέ, ὃν καθεῖλε	Παῦλος	ὁ Ῥωμαῖος, Ἀργεῖος μὲν γένος
[12, 54]	ὀργιζόμενον πραῧ ναι βουλόμενος καὶ	παῦσαι	χαλεπαίνοντα πολλοῖς, ταυτὶ πρὸς αὐτὸν
[12, 61]	καὶ Θούριοι εὐεργέτην αὐτὸν ἐπέγραψαν.	Παυσανίας	δέ φησιν ὅτι καὶ Μεγαλοπολῖται.
[12, 34]	καὶ οὗτοι δὲ οὐχ ἥκιστα.	Παυσανίας	μὲν γὰρ ἤρα τῆς ἑαυτοῦ
[12, 16]	ἄτακτον, τό γε μὴν νεωτεροποιὸν	Πείθωνος.	~Ὅτι Δημήτριος τοσούτων ἐθνῶν ἡγεμονεύων
[12, 1]	ἄλλης μετ´ αὐτὴν οὐκ ἠξίου	πειραθῆναι	Κῦρος. ἐκ δὴ τούτων ἐσῄει
[12, 22]	ἰδεῖν, ἐβούλετο λαβεῖν αὐτοῦ ἰσχύος	πεῖραν.	ὁ δὲ Τίτορμος ἔλεγε μηδὲν
[12, 1]	Κῦρος. ἐπανισταμένης τε αὐτῆς καὶ	πειρωμένης	φεύγειν, ἐπεὶ καὶ τῶν μαζῶν
[12, 1]	ἐχρήσατο αὐτῇ συμβούλῳ Κῦρος, καὶ	πεισθεὶς	οὐ μετέγνω. ὡς δὲ ἦλθε
[12, 1]	τῇ κηδεμονίᾳ καὶ τῇ παραμυθίᾳ	πεισθέντος	συνετῶς. ~{Οὐδεὶς οὔτε πλάστης οὔτε
[12, 1]	ἄγαλμα τοῦτο Ἀφροδίτης εἶναι, καὶ	πελειάδα	αὐτῇ παρέστησε λιθοκόλλητον· καὶ ἀνὰ
[12, 42]	τὸν Αὔγης καὶ Ἡρακλέους ἔλαφος,	Πελίαν	δὲ τὸν Ποσειδῶνος καὶ Τυροῦς
[12, 42]	Αἴγισθον δὲ τὸν Θυέστου καὶ	Πελοπίας	ὑπὸ αἰγός. ~Δαρεῖον ἀκούω τὸν
[12, 53]	λαβεῖν φασι, τόν γε μὴν	Πελοποννήσιον	διὰ τὸ κατὰ Μεγαρέων πινάκιον,
[12, 1]	πᾶσαν. ἐπεπλήρωτο δὲ καὶ ἡ	Πελοπόννησος	τῶν ὑπὲρ Κύρου τε καὶ
[12, 1]	ἐκομίσθη ποτὲ Κύρῳ ἐκ Θετταλίας,	πέμψαντος	τὸν ὅρμον Σκόπα τοῦ νεωτέρου·
[12, 64]	ἧς μεταλαγχάνουσι καὶ οἱ σφόδρα	πένητες,	τῆς φύσεως τῆς κοινῆς ἀπαιτούσης
[12, 1]	τρεφομένη ὑπὸ πατρὶ καὶ αὐτῷ	πένητι	περίεργον μὲν οὐδὲν οὐδὲ περιττὸν
[12, 1]	διελθουσῶν στολὴν ἀναλαβοῦσα ἡ Ἀσπασία	πενθικήν,	ἀπιόντος τοῦ βασιλέως ἐπὶ λουτρόν,
[12, 1]	δημοσίᾳ κατὰ πᾶσαν τὴν Ἀσίαν	πένθος	ἦν, χαριζομένων ἁπάντων βασιλεῖ τοῦτο.
[12, 38]	ἄχρι νίκης, οὐ μέχρι θανάτου.	πενθοῦντες	δὲ οἱ Σάκαι ἐς οἴκους
[12, 1]	αὐτήν, ἔστ´ ἂν ἀπομαρανθῇ τοῦ	πένθους	αὐτῷ ἡ ἀκμή, οὕτως ἐσταλμένην
[12, 1]	ὠδῖσιν. ἐκ δὴ τούτων ἐν	πενίᾳ	μὲν ἐτράφη ἡ Ἀσπασία, σωφρόνως
[12, 1]	φιλεῖ χορηγεῖν καὶ τὰ τοιαῦτα,	πενομένη	δὲ ἐκείνη καὶ τρεφομένη ὑπὸ
[12, 1]	ἀλλ´ εὖ μάλα σοφῶς καὶ	πεπαιδευμένως	ἀπεκρίνατο καὶ πῶς‘ ἔφη τολμήσω
[12, 43]	δὲ πατρὸς ἀπόρου καὶ τυμβαύλου	πεπίστευται	γενέσθαι. Ἀντίγονος ὁ Φιλίππου, ὁ
[12, 39]	ἐπὶ τούτῳ θαυμάζεσθαι ὁ Περδίκκας.	πεπίστευται	δὲ οὐ μόνον παρὰ τοῖς
[12, 40]	τῷ Ξέρξῃ πολυτελείας καὶ ἀλαζονείας	πεπληρωμένα,	καὶ οὖν καὶ ὕδωρ ἠκολούθει
[12, 61]	ἦγεν ἐπ´ αὐτοὺς ναῦς ὁπλιτῶν	πεπληρωμένας·	βορρᾶς δὲ ἀντιπνεύσας τὰ σκάφη
[12, 23]	ἐγείρουσιν, ἅμα τε ἐπὶ τοῖς	πεπραγμένοις	σεμνυνόμενοι καὶ ὑπομνήματα αὑτῶν τῆς
[12, 16]	τὰς αὐτὰς αἰτίας. ἤχθετο γὰρ	Περδίκκᾳ	μὲν ὅτι ἦν πολεμικός, Λυσιμάχῳ
[12, 64]	ἀνέστειλε δὲ τὴν ὁρμὴν τοῦ	Περδίκκα	ὁ Πτολεμαῖος· εἴδωλον γὰρ ποιησάμενος
[12, 64]	ἄλλοι Μακεδόνες τὴν ἡσυχίαν ἦγον.	Περδίκκας	δὲ αὐτὸν διώκειν ἐπεχείρησεν. οὐ
[12, 64]	ὁδοῖς καὶ ἀτρίπτοις. ὁ δὲ	Περδίκκας	καταλαβὼν τὸ τοῦ νεκροῦ φάσμα
[12, 39]	τινὰς ὑπάντρους καὶ κατασκίους ἀποκρύπτονται.	~Περδίκκας	ὁ Μακεδὼν ὁ συστρατευσάμενος Ἀλεξάνδρῳ
[12, 39]	ἔδοξεν ἐπὶ τούτῳ θαυμάζεσθαι ὁ	Περδίκκας.	πεπίστευται δὲ οὐ μόνον παρὰ
[12, 64]	στασιαζόντων περὶ τῆς βασιλείας τῶν	περὶ	αὐτόν, ταφῆς ἄμοιρος ἦν, ἧς
[12, 57]	καὶ τέρατα ἀπέστελλον, προσημαίνοντες τὰς	περὶ	αὐτῶν ὅσον οὐδέπω τύχας· οἳ
[12, 50]	παιδείαν εἶχον, ἐν οἷς λέγει	περὶ	Βρασίδου. λέγει γοῦν ὅτι ἦν
[12, 50]	δὲ ὁμολογεῖ ὅτι μὴ ἐσπουδασμένως	περὶ	παιδείαν εἶχον, ἐν οἷς λέγει
[12, 30]	μὲν ἐξ ἑωθινοῦ, μεθύειν δὲ	περὶ	πλήθουσαν ἀγοράν. ἐς τοσοῦτον δὲ
[12, 44]	ἦν. ~Αἱ ἐν Σικελίᾳ λιθοτομίαι	περὶ	τὰς Ἐπιπολὰς ἦσαν, σταδίου μῆκος,
[12, 64]	Διὸς εἶναι λέγων. καὶ στασιαζόντων	περὶ	τῆς βασιλείας τῶν περὶ αὐτόν,
[12, 1]	πιστεύουσα τὴν ἔξω τῆς συνηθείας	περὶ	τὸ σῶμα στολήν τε ἅμα
[12, 57]	ταύρου μυκήματι ἐῴκει· ἡ δὲ	περὶ	τὸν Ἰσμήνιον καὶ αὐτὰ τὰ
[12, 35]	ὁ Ἀλέξανδρος ὡμίλησεν. ~Ὅτι δύο	Περίανδροι,	ὃ μὲν σοφὸς ἦν, ὃ
[12, 1]	πολυτελῆ χιτῶνα ἐβούλετο, οὔτε περίβλημα	περιβαλέσθαι	ποικίλον ἠξίου, οὔτε λούσασθαι ὑπέμενεν,
[12, 15]	ἔτι νηπίου. Ἀγησίλαος δὲ κάλαμον	περιβὰς	ἵππευε μετὰ τοῦ υἱοῦ παιδὸς
[12, 1]	ἐνδῦναι πολυτελῆ χιτῶνα ἐβούλετο, οὔτε	περίβλημα	περιβαλέσθαι ποικίλον ἠξίου, οὔτε λούσασθαι
[12, 1]	πολυπραγμοσύνης δὲ ἁπάσης γυναικείας καὶ	περιεργίας	ἀπήλλακτο. ὁ μὲν γὰρ πλοῦτος
[12, 1]	σῶμα στολήν τε ἅμα καὶ	περίεργον	κατασκευήν. ῥαπισθεῖσα δὲ πρὸς ἀνάγκην
[12, 1]	ὑπὸ πατρὶ καὶ αὐτῷ πένητι	περίεργον	μὲν οὐδὲν οὐδὲ περιττὸν ἐς
[12, 51]	δὲ κατὰ μικρὸν ὁ λιμὸς	περιῆλθεν	αὐτόν, καὶ ἠλέγχετο ὅτι ἦν
[12, 1]	εὐνούχου στολὴν ἐπὶ τῇ μελαίνῃ	περιῆψε	τῇ Ἀσπασίᾳ· καί πως ἔπρεψεν
[12, 1]	κτῆμα· καί μοι ὡς ἔχεις	περιθεμένη	δεῖξον τὸν τράχηλον. ἡ δὲ
[12, 1]	δῶρον ἄξιον τῆς τεκούσης σε	περιθέσθαι	αὐτή; ἀλλὰ τοῦτον μὲν ἀπόπεμψον
[12, 23]	ἀποδιδράσκειν, ἀλλὰ μηδὲ πιμπραμένων αὐτῶν	περιλαμβανομένους	ὑπὸ τοῦ πυρός. πολλοὶ δὲ
[12, 46]	ἀναβαίνειν, καὶ τῇ χειρὶ αὐτοῦ	περιπίπτει	μελιττῶν πλῆθος. ἔφασαν οὖν οἱ
[12, 1]	διυπνίσθη καὶ ἐθεάσατο τὸν Κῦρον,	περιπλακεῖσα	αὐτῷ κατὰ τὸν συνήθη τρόπον
[12, 1]	ὕπνος, καὶ ἅμα τῷ ὕπνῳ	περιστερὰ	παραγίνεται, καὶ γενομένη γυνὴ θάρρει‘
[12, 1]	Ἀσπασίαν μνήμη τῶν ἀρχαίων φασμάτων,	περιστερᾶς	τε ἐκείνης καὶ τῶν ἐξ
[12, 1]	πένητι περίεργον μὲν οὐδὲν οὐδὲ	περιττὸν	ἐς τὸ εἶδος ἠράνιζεν. ἀφίκετο
[12, 22]	αὐτούς. ~Τιτόρμῳ φασὶ τῷ βουκόλῳ	περιτυχεῖν	τὸν Κροτωνιάτην Μίλωνα, μεγαλοφρονοῦντα διὰ
[12, 1]	γὰρ τὸ ἐμπλησθῆναι τροφῆς οἱ	Πέρσαι	τῷ τε οἴνῳ καὶ ταῖς
[12, 43]	ὑπηρέτης Ἀερόπου καὶ δοῦλος ἐπεπίστευτο.	Περσεὺς	δέ, ὃν καθεῖλε Παῦλος ὁ
[12, 1]	ὀπίσω. ὑπερήσθη τῇ κηδεμονίᾳ ὁ	Πέρσης,	καὶ προσέταξεν ἐς τὸν θάλαμον
[12, 1]	Ἑλληνίδες γυναῖκες λέγουσι καὶ αἱ	Περσίδες.	ὅρμος ἐκομίσθη ποτὲ Κύρῳ ἐκ
[12, 10]	μέγιστοι. ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς	Περσικοῖς	ἀγαθοὶ ἐγένοντο, καὶ διὰ ταῦτα
[12, 53]	εὐκαταφρόνητοι γεγονέναι. τὸν μὲν γὰρ	Περσικὸν	ἐκ τῆς Μαιανδρίου τοῦ Σαμίου
[12, 1]	ἔμελλε κατὰ τὸν τρόπον τὸν	Περσικόν·	μετὰ γὰρ τὸ ἐμπλησθῆναι τροφῆς
[12, 62]	καὶ Μεγαλοπολῖται. ~Νόμος καὶ οὗτος	Περσικός.	ἐάν τις μέλλῃ τι τῶν
[12, 64]	τοῦτο ἀναπαύσας ἐπὶ μίαν τῶν	Περσικῶν	ἁμαξῶν, τὸ ἐπ´ αὐτῆς κατεσκεύασε
[12, 1]	μὲν ὑπερηγάσθη τὴν εὐγένειαν οὐ	Περσικῶς	ὁ τοῦ Δαρείου, ἀλλὰ καὶ
[12, 48]	οὐ μόνοι ἀλλὰ καὶ οἱ	Περσῶν	βασιλεῖς, εἴ τι χρὴ πιστεύειν
[12, 26]	αὐτὸς δὲ Ἀλέξανδρος λέγεται πλεῖστον	πιεῖν	ἀνθρώπων. ~Ἡμερώτατά φασι τὸν Ἡρακλῆ
[12, 40]	τοῦ Χοάσπου, ἵνα δῷ βασιλεῖ	πιεῖν.	καὶ εὑρέθη τις βραχὺ καὶ
[12, 49]	ἐν τῷ δεσμωτηρίῳ καὶ ἔμελλε	πιεῖσθαι	τὸ κώνειον. ἐπεὶ δὲ ὤρεξεν
[12, 23]	καὶ συμπιπτουσῶν ἀποδιδράσκειν, ἀλλὰ μηδὲ	πιμπραμένων	αὐτῶν περιλαμβανομένους ὑπὸ τοῦ πυρός.
[12, 53]	Πελοποννήσιον διὰ τὸ κατὰ Μεγαρέων	πινάκιον,	τὸν δὲ ἱερὸν καλούμενον ἐκ
[12, 36]	δέκα φησί, Μίμνερμος εἴκοσι, καὶ	Πίνδαρος	τοσούτους. ~Ἀλέξανδρος ὅτε Βῆσσον ἐδίωκεν,
[12, 45]	τὸ στόμα κηρίον ἐργάζεσθαι. καὶ	Πινδάρῳ	τῆς πατρῴας οἰκίας ἐκτεθέντι μέλιτται
[12, 1]	μὲν ἀπὸ δείπνου ὢν καὶ	πίνειν	ἔμελλε κατὰ τὸν τρόπον τὸν
[12, 30]	ὅλας. ~Ταραντίνοις ἐν ἔθει ἦν	πίνειν	μὲν ἐξ ἑωθινοῦ, μεθύειν δὲ
[12, 49]	παρ´ αὐτῶν φιλοτησίας, ἣν νῦν	πίνω.	ὅστις δὲ οὐκ ἐπαινεῖ καὶ
[12, 64]	Πτολεμαῖος δέ, εἴ τι χρὴ	πιστεύειν,	τὸ σῶμα ἐξέκλεψε, καὶ μετὰ
[12, 48]	Περσῶν βασιλεῖς, εἴ τι χρὴ	πιστεύειν	τοῖς ὑπὲρ τούτων ἱστοροῦσιν. ~Φωκίων
[12, 1]	δουλείαν σαφῆ καὶ ὡμολογημένην ὑπομένειν	πιστεύουσα	τὴν ἔξω τῆς συνηθείας περὶ
[12, 2]	παραμυθίᾳ πεισθέντος συνετῶς. ~{Οὐδεὶς οὔτε	πλάστης	οὔτε γραφεὺς τῶν Διὸς θυγατέρων
[12, 25]	Ἀπολλωνίου καὶ ὁ Σεβαστὸς Ἀθηνοδώρου.	Πλάτων	δὲ ἐμοῦ καίτοι σοφώτερος ὢν
[12, 29]	πόλιν, εἰ μὴ ἐκεῖναι σφαγιασθεῖεν.	~Πλάτων	ὁ Ἀρίστωνος ἰδὼν Ἀκραγαντίνους καὶ
[12, 19]	τὴν Σκαμανδρωνύμου θυγατέρα, ταύτην καὶ	Πλάτων	ὁ Ἀρίστωνος σοφὴν ἀναγράφει. πυνθάνομαι
[12, 30]	ἄρα Κυρηναῖοι τρυφῆς ἐξώκειλαν, ὥστε	Πλάτωνα	παρεκάλουν, ἵνα αὐτοῖς γένηται νομοθέτης.
[12, 45]	καὶ φιλέργως ἐσφέρειν τοὺς πυρούς.	Πλάτωνος	δὲ μελίττας ἐς τὸ στόμα
[12, 44]	σταδίου μῆκος, τὸ εὖρος δύο	πλέθρων.	ἦσαν δὲ ἐν αὐταῖς τοῦ
[12, 26]	καὶ αὐτὸς δὲ Ἀλέξανδρος λέγεται	πλεῖστον	πιεῖν ἀνθρώπων. ~Ἡμερώτατά φασι τὸν
[12, 21]	τὰ ὄπισθεν. καὶ εἰ ἦν	πλείω	τὰ ἐναντία, αἳ δὲ γαυρούμεναι
[12, 1]	ἐκ δὴ τούτων ὁ Κῦρος	πλέον	ταύτην ἠγάπησεν ἢ αἷς ὡμίλησέ
[12, 58]	τῶν ἀθλητῶν. συνέρρει τοίνυν τὰ	πλήθη,	καὶ ἄλλος ἀλλαχόθεν ἐκκρεμαννύμενος ἐθεῶντο
[12, 46]	τῇ χειρὶ αὐτοῦ περιπίπτει μελιττῶν	πλῆθος.	ἔφασαν οὖν οἱ Γαλεῶται πρὸς
[12, 30]	ἐξ ἑωθινοῦ, μεθύειν δὲ περὶ	πλήθουσαν	ἀγοράν. ἐς τοσοῦτον δὲ ἄρα
[12, 1]	ἦν αἰδουμένη. ἐπεὶ δὲ ἐκέλευσε	πλησίον	αὑτοῦ τὰς ἀνθρώπους καθίσαι, αἳ
[12, 58]	ὁ Σινωπεύς, καὶ πρὸς τοὺς	πλησίον	ὁρᾶτε‘ εἶπε τὸν ἀθλητὴν ὑμῶν
[12, 62]	δόξῃ παραινεῖν τὰ δέοντα, τὴν	πλίνθον	λαβὼν ὑπὲρ τῆς συμβουλῆς μισθὸν
[12, 62]	τῶν ἀμφιλόγων συμβουλεύειν βασιλεῖ, ἐπὶ	πλίνθου	χρυσῆς ἕστηκε. καὶ ἐὰν δόξῃ
[12, 1]	δῶρα πολλὰ καὶ καλά, καὶ	πλούσιον	αὐτὸν ἀπέφηνε. σωφροσύνῃ τε διέζη,
[12, 63]	δυνάμενος, ἐπεὶ μὴ πάνυ ἦν	πλούσιος,	ὄναρ αὐτῇ συνεγένετο, καὶ παραχρῆμα
[12, 1]	περιεργίας ἀπήλλακτο. ὁ μὲν γὰρ	πλοῦτος	φιλεῖ χορηγεῖν καὶ τὰ τοιαῦτα,
[12, 22]	ταῦρον ἄγριον ὄντα λαμβάνει τοῦ	ποδός·	καὶ ὃ μὲν ἀποδρᾶναι ἔσπευδεν,
[12, 22]	τῇ ἑτέρᾳ χειρὶ συναρπάσας τοῦ	ποδὸς	ὁμοίως εἶχε. θεασάμενος δὲ ὁ
[12, 64]	Περδίκκα ὁ Πτολεμαῖος· εἴδωλον γὰρ	ποιησάμενος	ὅμοιον Ἀλεξάνδρῳ κατεκόσμησεν ἐσθῆτι βασιλικῇ
[12, 15]	καὶ ὁ Εὐριπίδης ἡμῖν ὑπαινίττεται,	ποιήσας	τὸν αὐτὸν τοῦτον θεὸν λέγοντα
[12, 31]	αὐτοῦ Φιλιππίδης ὁ τῆς κωμῳδίας	ποιητής.	~Πυθαγόρας ὁ Σάμιος λευκὴν ἐσθῆτα
[12, 44]	σπηλαίων ἐπώνυμον ἦν Φιλοξένου τοῦ	ποιητοῦ,	ἐν ᾧ φασι διατρίβων τὸν
[12, 19]	Λέσβῳ ἐγένετο Σαπφώ, ἑταίρα, οὐ	ποιήτρια.	~Λέγει Ἡσίοδος, τὴν ἀηδόνα μόνην
[12, 19]	τελευταῖα ἀπεσφάγη μοιχεύων ἁλούς. ~Τὴν	ποιήτριαν	Σαπφώ, τὴν Σκαμανδρωνύμου θυγατέρα, ταύτην
[12, 1]	ὅρμος θαυμαστῇ τινι τέχνῃ καὶ	ποικιλίᾳ	ἐξειργάσθαι. πάντων οὖν, οἷς ἔδειξεν
[12, 1]	χιτῶνα ἐβούλετο, οὔτε περίβλημα περιβαλέσθαι	ποικίλον	ἠξίου, οὔτε λούσασθαι ὑπέμενεν, ἀνευφημήσασα
[12, 56]	ᾐνίττετο δὲ ὅτι τῶν θρεμμάτων	ποιοῦνται	πρόνοιαν οἱ Μεγαρεῖς, τῶν παίδων
[12, 23]	Κελτούς. τῶν ᾀσμάτων γοῦν ὑποθέσεις	ποιοῦνται	τοὺς ἀνθρώπους τοὺς ἀποθανόντας ἐν
[12, 16]	γὰρ Περδίκκᾳ μὲν ὅτι ἦν	πολεμικός,	Λυσιμάχῳ δὲ ἐπεὶ στρατηγεῖν ἀγαθὸς
[12, 27]	τὸν Ἡρακλῆ προσενεχθῆναι τοῖς ἑαυτοῦ	πολεμίοις·	πρῶτον γὰρ τῶν ἐξ αἰῶνος
[12, 1]	ὡς ἔτυχεν ἐμπεσοῦσα ἐς τοὺς	πολεμίους,	ἀλλ´ ἀνεζήτησεν αὐτὴν σὺν πολλῇ
[12, 3]	τεθνάναι, συνεβούλευσε διαλύσασθαι πρὸς τοὺς	πολεμίους	καὶ φιλίαν θέσθαι, ὡς μηκέτι
[12, 23]	ἀνθρώπους τοὺς ἀποθανόντας ἐν τῷ	πολέμῳ	καλῶς. μάχονται δὲ ἐστεφανωμένοι, ἀλλὰ
[12, 53]	οὐ λέληθεν ὅτι τῶν μεγίστων	πολέμων	αἱ ἀρχαὶ δοκοῦσί πως εὐκαταφρόνητοι
[12, 1]	βίαν, οἷα πολλάκις ἀπήντησεν ἢ	πόλεων	ἁλουσῶν ἢ τυράννων βιασαμένων ἢ
[12, 13]	εἶπεν οὐκ ἔγνως τῶν ἐκεῖ	πόλεων	τὴν πρώτην; τοῦ δὲ εἰπόντος
[12, 52]	ῥήτωρ ἔλεγεν ὑπὲρ τῆς Ἀθηναίων	πόλεως	ὁμοίαν εἶναι ταῖς ἑταίραις. καὶ
[12, 28]	Εὐβούλης. ταύτας δὲ ὑπὲρ τῆς	πόλεως	τῆς Ἀθηναίων ἀναιρεθῆναι λόγος ἔχει,
[12, 28]	μὴ ἂν ἄλλως σωθῆναι τὴν	πόλιν,	εἰ μὴ ἐκεῖναι σφαγιασθεῖεν. ~Πλάτων
[12, 52]	καὶ οὖν καὶ τὴν Ἀθηναίων	πόλιν	ἐνεπιδημῆσαι μὲν εἶναι ἡδίστην, καὶ
[12, 44]	τινες τῶν παίδων ἐκείνων μηδεπώποτε	πόλιν	ἰδόντες, ὅτε ἐς Συρακούσας ἦλθον
[12, 57]	δαιμόνιον. ἐν δὲ τῷ κατὰ	πόλιν	νεῷ τῆς Δήμητρος ἀράχνη κατὰ
[12, 64]	μετὰ σπουδῆς ἐς τὴν Ἀλεξάνδρου	πόλιν	τὴν κατ´ Αἴγυπτον ἐκόμισε. καὶ
[12, 14]	Σκηπίων. λέγουσι δὲ Δημήτριον τὸν	Πολιορκητὴν	ὥρας ἀμφισβητῆσαι. Ἀλέξανδρον δὲ τὸν
[12, 43]	ἐμμείνασι τῇ τῶν παίδων ἀγωγῇ	πολιτείας	Λακωνικῆς μεταλαγχάνει. καὶ Ἐπαμεινώνδας δὲ
[12, 61]	καὶ ἐψηφίσαντο εἶναι τὸν ἄνεμον	πολίτην,	καὶ οἰκίαν αὐτῷ καὶ κλῆρον
[12, 15]	ἀλλὰ καὶ Ἀρχύτας ὁ Ταραντῖνος,	πολιτικός	τε καὶ φιλόσοφος ἀνὴρ γενόμενος,
[12, 9]	φθόνου καὶ δεινῶς ὑπὸ τῶν	πολιτῶν	μεμισῆσθαι, εἴ γε καὶ οἱ
[12, 57]	πυρὸς μὴ προσαχθέντος, καὶ ἄλλα	πολλά.	~Διώξιππος Ὀλυμπιονίκης ἀθλητής, ὁ Ἀθηναῖος,
[12, 36]	Ἡσιόδου τὰ ἔπη, ἀλλ´ ὡς	πολλὰ	καὶ ἄλλα κατέψευσται αὐτοῦ. Ἀλκμὰν
[12, 57]	ᾤοντο ἐν Ἰλλυριοῖς Ἀλέξανδρον τεθνάναι,	πολλὰ	καὶ βλάσφημα ἐς αὐτὸν ἀπερρίπτουν.
[12, 1]	καὶ Ἑρμοτίμῳ τῷ πατρὶ δῶρα	πολλὰ	καὶ καλά, καὶ πλούσιον αὐτὸν
[12, 56]	θαπτομένῳ. ~Διογένης ὁ Σινωπεὺς ἔλεγε	πολλά,	τὴν ἀμαθίαν καὶ τὴν ἀπαιδευσίαν
[12, 1]	ἀλλὰ γὰρ πρὸς βίαν, οἷα	πολλάκις	ἀπήντησεν ἢ πόλεων ἁλουσῶν ἢ
[12, 1]	ὑπερφιλεῖσθαι καὶ ὅτι σύνεσιν εἶχε.	πολλάκις	γοῦν καὶ ὑπὲρ τῶν ἐπειγόντων
[12, 49]	ἱστοροῦσιν. ~Φωκίων ὁ τοῦ Φώκου	πολλάκις	στρατηγήσας κατεγνώσθη θάνατον, καὶ ἦν
[12, 58]	ἄνθρωπον καὶ ἐπιστρεφόμενος καὶ ἐς	πολλὰς	τὸ πρόσωπον ἀλλάττων χρόας. ἐκ
[12, 18]	εἰδὼς ὅστις ἦν, καὶ σὺν	πολλῇ	τῇ φροντίδι ἤγαγεν ὅποι ποτὲ
[12, 1]	πολεμίους, ἀλλ´ ἀνεζήτησεν αὐτὴν σὺν	πολλῇ	τῇ φροντίδι ὁ βασιλεὺς Ἀρταξέρξης·
[12, 64]	ἀπόρθητος δι´ αἰῶνος. ταῦτα μαθόντες	πολλὴν	ἐσεφέροντο φιλονεικίαν, ἕκαστος ἐς τὴν
[12, 31]	Κρὴς ἄλλος. καὶ ἐν Συρακούσαις	Πόλλιος·	ἐκλήθη δὲ ἀπό τινος ἐγχωρίου
[12, 23]	αὐτῶν περιλαμβανομένους ὑπὸ τοῦ πυρός.	πολλοὶ	δὲ καὶ ἐπικλύζουσαν τὴν θάλατταν
[12, 34]	ἐξέφαναν. ~Ἔρωτες ἡμῖν τῶν ἀρχαίων	πολλοὶ	μὲν καὶ ἄλλοι ἐς μνήμην
[12, 60]	δευτέρῳ καὶ Φιλίππῳ τῷ Ἀμύντου.	πολλοὶ	μὲν οὖν ὡς τὸ εἰκὸς
[12, 1]	καὶ ποτνιωμένη καὶ δακρύουσα ἐπὶ	πολλοῖς	ἐβιάσθη τὴν ἐκ βασιλέως στολὴν
[12, 58]	ἀλλάττων χρόας. ἐκ δὴ τούτων	πολλοῖς	ἐγένετο κατάφωρος μὴ ἀργῶς ἰδὼν
[12, 54]	ναι βουλόμενος καὶ παῦσαι χαλεπαίνοντα	πολλοῖς,	ταυτὶ πρὸς αὐτὸν γέγραφεν ὁ
[12, 54]	Ἀριστοτέλης τὰ δέοντα συμβουλεύων Ἀλεξάνδρῳ	πολλοῖς	ὠφέλημα γέγονεν, ἐξ ὧν καὶ
[12, 1]	πάμπολλα· ἀπέστειλε δὲ Κύρῳ, ἐπειποῦσα	πολλοὺς	ἀνθρώπων τρέφοντί σοι γένοιτο ἂν
[12, 15]	τε καὶ φιλόσοφος ἀνὴρ γενόμενος,	πολλοὺς	ἔχων οἰκέτας, τοῖς αὐτῶν παιδίοις
[12, 25]	οἱ Δημοκρίτειοι δὲ συγγενόμενοι Δημοκρίτῳ	πολλῶν	ἀπήλαυσαν. Σωκράτει δὲ εἰ προσεῖχον
[12, 37]	ἐπεκούρει δὲ αὐτοῖς τὸ σίλφιον	πολὺ	ὄν, ὥστε τὰς σάρκας συνεκπέττειν.
[12, 21]	καταλιποῦσαι τοὺς νεκροὺς ἐν τῷ	πολυανδρίῳ	θάψαι, ἢ λάθρᾳ ἐς τὰ
[12, 25]	καὶ Τηλέμαχος Μενέλεω καὶ Ἕκτωρ	Πολυδάμαντος,	ἐν οἷς αὐτῷ προσεῖχε, καὶ
[12, 25]	Σιμωνίδου τοῦ Κείου ἀπήλαυσε καὶ	Πολυκράτης	Ἀνακρέοντος, καὶ Ξενοφῶντος Πρόξενος καὶ
[12, 1]	τις λαλούσης αὐτῆς ἀκούειν Σειρῆνος.	πολυπραγμοσύνης	δὲ ἁπάσης γυναικείας καὶ περιεργίας
[12, 13]	κλέος αὐτῆς. παρὰ πότον οὖν	πολὺς	ἦν λαλῶν, καὶ ἐδόκει φορτικός.
[12, 43]	τούτου Κύκλωψ προσαγορευθείς, αὐτουργὸς ἦν.	Πολυσπέρχων	δὲ ἐλῄστευε. Θεμιστοκλῆς δέ, ὁ
[12, 40]	ἄλλα ἐφόδια εἵπετο τῷ Ξέρξῃ	πολυτελείας	καὶ ἀλαζονείας πεπληρωμένα, καὶ οὖν
[12, 1]	προσέταξε δὲ αὐτῇ δοθῆναι κόσμον	πολυτελῆ.	ἣ δὲ ἄκουσα καὶ ποτνιωμένη
[12, 1]	ἡ δὲ Ἀσπασία οὔτε ἐνδῦναι	πολυτελῆ	χιτῶνα ἐβούλετο, οὔτε περίβλημα περιβαλέσθαι
[12, 29]	Ἀρίστωνος ἰδὼν Ἀκραγαντίνους καὶ οἰκοδομοῦντας	πολυτελῶς	καὶ ὁμοίως δειπνοῦντας εἶπεν ὅτι
[12, 64]	ἔμελε τούτῳ τῆς ἐς Ἀλέξανδρον	πολυωρίας	καὶ τῆς ἐς τὸν νεκρὸν
[12, 41]	ὁ ἀνὴρ εἰ τύχοι, ὁ	πόνος	αὐτοῦ τοῦ οὐρανοῦ ψαύσει. ~Κῦρον
[12, 41]	θέᾳ, εἶτα ἔφη καὶ ὁ	πόνος	μέγας καὶ ὁ τεχνίτης· ἀπολείπεταί
[12, 15]	θεὸν λέγοντα παίζω· μεταβολὰς γὰρ	πόνων	ἀεὶ φιλῶ. λέγει δὲ τοῦτο
[12, 18]	λόγος δὲ ἕτερος ὅτι ἦν	πορθμεὺς	καὶ εἶχε τοῦτο τὸ ἐπιτήδευμα.
[12, 32]	Ἱππίαν δὲ καὶ Γοργίαν ἐν	πορφυραῖς	ἐσθῆσι προϊέναι διαρρεῖ λόγος. ~Κινέας
[12, 42]	Ἡρακλέους ἔλαφος, Πελίαν δὲ τὸν	Ποσειδῶνος	καὶ Τυροῦς ἵππος· ἀλλὰ καὶ
[12, 46]	~Διονύσιον δὲ τὸν Ἑρμοκράτους λέγουσι	ποταμὸν	διαβαίνειν· ἔφερε δὲ αὐτὸν ἵππος.
[12, 1]	ταύτην ἠγάπησεν ἢ αἷς ὡμίλησέ	ποτε	ἀνθρώποις. χρόνῳ δὲ ὕστερον ὑπερηράσθη
[12, 18]	πολλῇ τῇ φροντίδι ἤγαγεν ὅποι	ποτὲ	ἐβούλετο. ἀνθ´ ὧν ἡ θεὸς
[12, 60]	τοῖς θεῶν ἔργοις ἑκάτερον. ~Συνουσία	ποτὲ	ἐγένετο Διονυσίῳ τῷ δευτέρῳ καὶ
[12, 50]	γυμνασίων καὶ ὅπλων. εἰ δέ	ποτε	ἐδεήθησαν τῆς ἐκ Μουσῶν ἐπικουρίας
[12, 10]	ἑκὼν ἀπῆλθε τῆς πατρίδος. ~Αἰγινῆταί	ποτε	ἐδυνήθησαν τὰ μέγιστα ἐν τοῖς
[12, 39]	Σεμίραμιν τὴν Ἀσσυρίαν οὐκ, εἴ	ποτε	εἷλε λέοντα ἢ πάρδαλιν κατέκτανεν
[12, 51]	ἑαυτὸν ὀνομάζειν Δία. ἐπέστειλε δέ	ποτε	ἐπιστολὴν Φιλίππῳ τῷ Μακεδόνων βασιλεῖ
[12, 39]	οὕτως ἄρα ἦν εὔτολμος, ὥς	ποτε	ἐς σπήλαιον παρελθεῖν ἔνθα εἶχεν
[12, 18]	τοῦτο τὸ ἐπιτήδευμα. ἀφικνεῖται δέ	ποτε	ἡ Ἀφροδίτη διαπλεῦσαι βουλομένη, ὃ
[12, 1]	καὶ αἱ Περσίδες. ὅρμος ἐκομίσθη	ποτὲ	Κύρῳ ἐκ Θετταλίας, πέμψαντος τὸν
[12, 51]	ὅτι παραφρονεῖ ὁ ἀνήρ. Εἱστία	ποτὲ	μεγαλοπρεπῶς ὁ Φίλιππος, καὶ δὴ
[12, 1]	τὸ εἶδος ἠράνιζεν. ἀφίκετο δέ	ποτε	παρὰ Κῦρον τὸν Δαρείου καὶ
[12, 15]	κατέχων. καὶ Σωκράτης δὲ κατελήφθη	ποτὲ	ὑπὸ Ἀλκιβιάδου παίζων μετὰ Λαμπροκλέους
[12, 26]	καὶ ὅπως, παρ´ ἐκείνου μανθάνωμεν.	~Ποτίστατοι	γεγόνασιν ἄνθρωποι ὥς φασι Ξεναγόρας
[12, 1]	πολυτελῆ. ἣ δὲ ἄκουσα καὶ	ποτνιωμένη	καὶ δακρύουσα ἐπὶ πολλοῖς ἐβιάσθη
[12, 1]	ἀποσχολάζουσιν, ὡς πρὸς ἀντίπαλον τὸν	πότον	ἀποδυόμενοι. μεσοῦντος οὖν τοῦ πότου
[12, 13]	ἀνὴρ κατὰ κλέος αὐτῆς. παρὰ	πότον	οὖν πολὺς ἦν λαλῶν, καὶ
[12, 1]	πότον ἀποδυόμενοι. μεσοῦντος οὖν τοῦ	πότου	τέτταρες παρθένοι παράγονται τῷ Κύρῳ
[12, 54]	οὐ θελησάντων. ~Ἀλέξανδρον Ἀριστοτέλης ὀργιζόμενον	πραῧ	ναι βουλόμενος καὶ παῦσαι χαλεπαίνοντα
[12, 8]	παραλαβὼν Ἀρχωνίδην κοινωνὸν ἐποιεῖτο τῶν	πραγμάτων.	ἐπώμνυεν οὖν, εἰ κατάσχοι, πάντα
[12, 31]	τοῖς πάλαι ὀνόματα καταλέξω ὑμῖν.	Πράμνειόν	τινα ἐκάλουν, ἱερὸς δὲ ἦν
[12, 28]	τὸ τέμενος τῶν Λεὼ θυγατέρων	Πραξιθέας	καὶ Θεόπης καὶ Εὐβούλης. ταύτας
[12, 2]	βίον εἰρηνικόν τε ἅμα καὶ	πρᾶον	εἶναι. ~Ἐπαμεινώνδας ὅτε ἐτρώθη ἐν
[12, 51]	Φιλίππῳ Μενεκράτης ὁ Ζεὺς εὖ	πράττειν.	ἀντέγραψε δὲ καὶ ὁ Φίλιππος
[12, 1]	ὅτι οὐ παρθενικὰ ἀλλ´ ἑταιρικὰ	πράττειν	ἐβιάζετο. αἱ μὲν οὖν ἄλλαι
[12, 8]	πάντα σὺν τῇ αὐτοῦ κεφαλῇ	πράττειν.	κατασχὼν οὖν τὴν ἀρχήν, ἀποκτείνας
[12, 8]	μέλιτι ἐμβαλών, ὁπότε μέλλοι τι	πράττειν,	τῷ ἀγγείῳ προσκύψας ἔλεγεν ὅσα
[12, 1]	αὐτὰ δὲ ἕκαστα καὶ τῶν	πραχθέντων	καὶ τῶν λεχθέντων ἐς ἐπιστολὴν
[12, 31]	ἐπὶ τούτοις Γλυκύς τις ἐκαλεῖτο,	πρέπων	τῷ ὀνόματι τὴν γεῦσιν, καὶ
[12, 6]	τὰ ἔργα· Κάτωνος δὲ τοῦ	πρεσβυτέρου	καὶ αὐτοῦ τὸν πατέρα ἀναζητεῖν
[12, 42]	καὶ τὸν Ἀλόπης. Ἀλέξανδρον τὸν	Πριάμου	ὑπὸ ἄρκτου φασὶ τραφῆναι, Αἴγισθον
[12, 1]	ἐξ αὐτῆς λόγων καὶ ὅσα	προεῖπεν	ἡ θεός· καὶ ἐπίστευεν αὐτὴν
[12, 1]	καὶ τάχιστα τῶν ἄλλων παλλακίδων	προετιμήθη	διά τε ἤθους ἀφέλειαν καὶ
[12, 39]	γε μὴν σκύμνους αὐτῆς κομίζων	προῆλθε,	καὶ ἔδοξεν ἐπὶ τούτῳ θαυμάζεσθαι
[12, 51]	~Μενεκράτης ὁ ἰατρὸς ἐς τοσοῦτον	προῆλθε	τύφου, ὥστε ἑαυτὸν ὀνομάζειν Δία.
[12, 1]	ἐς τοσοῦτον ἀμφοῖν ἡ φιλία	προῆλθεν,	ὡς ἐγγὺς ἰσοτιμίας εἶναι καὶ
[12, 32]	καὶ Γοργίαν ἐν πορφυραῖς ἐσθῆσι	προϊέναι	διαρρεῖ λόγος. ~Κινέας ὁ Πύρρου
[12, 64]	τὸν νεκρὸν ὁσίας, ὅσον τὰ	προλεχθέντα	ὑπὸ τοῦ Ἀριστάνδρου ἀνέφλεγεν αὐτὸν
[12, 56]	δὲ ὅτι τῶν θρεμμάτων ποιοῦνται	πρόνοιαν	οἱ Μεγαρεῖς, τῶν παίδων δὲ
[12, 25]	καὶ Πολυκράτης Ἀνακρέοντος, καὶ Ξενοφῶντος	Πρόξενος	καὶ Ἀντίγονος Ζήνωνος. ἵνα δὲ
[12, 1]	τῷ τε οἴνῳ καὶ ταῖς	προπόσεσιν	εὖ μάλα ἀποσχολάζουσιν, ὡς πρὸς
[12, 53]	ἐκ τῆς Μαιανδρίου τοῦ Σαμίου	πρὸς	Ἀθηναίους διαφορᾶς τὴν ἀρχὴν λαβεῖν
[12, 1]	καὶ περίεργον κατασκευήν. ῥαπισθεῖσα δὲ	πρὸς	ἀνάγκην ἐνέδυ, καὶ εἶκε τοῖς
[12, 1]	προπόσεσιν εὖ μάλα ἀποσχολάζουσιν, ὡς	πρὸς	ἀντίπαλον τὸν πότον ἀποδυόμενοι. μεσοῦντος
[12, 54]	καὶ παῦσαι χαλεπαίνοντα πολλοῖς, ταυτὶ	πρὸς	αὐτὸν γέγραφεν ὁ θυμὸς καὶ
[12, 47]	ἐπεὶ βιασθεῖσα τὸν θεσμὸν τῆς	πρὸς	αὐτὸν εὐνῆς οὐ διεφύλαξεν. ἐπεὶ
[12, 13]	φορτικός. ὑπολαβοῦσα οὖν ἡ Γνάθαινα	πρὸς	αὐτὸν ἔφατο εἶτα σὺ μέντοι
[12, 64]	ἀποθανόντα· λέγειν γὰρ τοὺς θεοὺς	πρὸς	αὐτὸν ὅτι ἄρα ἡ ὑποδεξαμένη
[12, 64]	ἐς μέσους τοὺς Μακεδόνας καὶ	πρὸς	αὐτοὺς ἔφη πάντων τῶν ἐξ
[12, 1]	ἕως αὐτὴν ὁ ἀγαγὼν σατράπης	πρὸς	βίαν ἐκάθισεν. ἁπτομένου δὲ τοῦ
[12, 1]	τοῦ πατρὸς ἀποπέμψαντος, ἀλλὰ γὰρ	πρὸς	βίαν, οἷα πολλάκις ἀπήντησεν ἢ
[12, 22]	καὶ πρῶτον μὲν ἕλκει αὐτὸν	πρὸς	ἑαυτόν, εἶτα ἀπωθεῖ, καὶ δὶς
[12, 54]	θυμὸς καὶ ἡ ὀργὴ οὐ	πρὸς	ἥττους, ἀλλὰ πρὸς τοὺς κρείττονας
[12, 1]	ὡς δὲ ἦλθε τὸ πρῶτον	πρὸς	Κῦρον ἡ Ἀσπασία, ἔτυχε μὲν
[12, 1]	καὶ ἄλλων παρθένων ἀνήγαγεν αὐτὴν	πρὸς	Κῦρον, καὶ τάχιστα τῶν ἄλλων
[12, 63]	ἁδροὺς ᾔτει μισθούς, καὶ λαβοῦσα	πρὸς	ὀλίγον ἂν ὡμίλησε τῷ δόντι,
[12, 33]	~Κινέας ὁ Πύρρου ἰατρός φασι	πρὸς	τὴν βουλὴν τῶν Ῥωμαίων ἔγραψε
[12, 1]	λεχθέντων ἐς ἐπιστολὴν ἐγγράψας ἀπέπεμψε	πρὸς	τὴν μητέρα σὺν τῷ ὅρμῳ.
[12, 1]	ἀπεριέργως καλὴ ἦν. συνεμάχετο δὲ	πρὸς	τὸ ὑπερφιλεῖσθαι καὶ ὅτι σύνεσιν
[12, 1]	τοῦ Δαρείου, ἀλλὰ καὶ ἀποβλέψας	πρὸς	τὸν ἀγοραστὴν ταύτην μόνην‘ ἔφη
[12, 1]	δὲ ἀνῃρέθη Κῦρος ἐν τῇ	πρὸς	τὸν ἀδελφὸν μάχῃ, καὶ ἑάλω
[12, 15]	τοῦ υἱοῦ παιδὸς ὄντος, καὶ	πρὸς	τὸν γελάσαντα εἶπε νῦν μὲν
[12, 46]	πλῆθος. ἔφασαν οὖν οἱ Γαλεῶται	πρὸς	τὸν Διονύσιον ἐρόμενον ὑπὲρ τούτων,
[12, 1]	μᾶλλον τὰ τῆς ὥρας αὐτῇ	πρὸς	τὸν ἐραστὴν ἐξέλαμψεν. ἐπεὶ δὲ
[12, 49]	προσήκοντες ἤροντο εἴ τι λέγοι	πρὸς	τὸν υἱόν. ὃ δὲ ἐπισκήπτω
[12, 16]	~Λέγεται Ἀλέξανδρος ὁ Φιλίππου ζηλοτυπώτατα	πρὸς	τοὺς ἑταίρους διατεθῆναι καὶ βασκαίνειν
[12, 54]	ὀργὴ οὐ πρὸς ἥττους, ἀλλὰ	πρὸς	τοὺς κρείττονας γίνεται· σοὶ δὲ
[12, 58]	κατέγνω Διογένης ὁ Σινωπεύς, καὶ	πρὸς	τοὺς πλησίον ὁρᾶτε‘ εἶπε τὸν
[12, 3]	αὐτὸς ἐλέχθη τεθνάναι, συνεβούλευσε διαλύσασθαι	πρὸς	τοὺς πολεμίους καὶ φιλίαν θέσθαι,
[12, 53]	δὲ κατὰ Χαιρώνειαν, φιλονεικησάντων Ἀθηναίων	πρὸς	Φίλιππον καὶ λαβεῖν οὐ θελησάντων.
[12, 51]	Φίλιππος Μενεκράτει ὑγιαίνειν. συμβουλεύω σοι	προσάγειν	σεαυτὸν ἐπὶ τοὺς κατὰ Ἀντίκυραν
[12, 43]	ἑτερόφθαλμος καὶ ἐκ τούτου Κύκλωψ	προσαγορευθείς,	αὐτουργὸς ἦν. Πολυσπέρχων δὲ ἐλῄστευε.
[12, 57]	ἄγαλμα αὐτομάτως κατεφλέχθη, πυρὸς μὴ	προσαχθέντος,	καὶ ἄλλα πολλά. ~Διώξιππος Ὀλυμπιονίκης
[12, 1]	τῇ χειρὶ μόνον τοῦ Κύρου	προσαψαμένου	ἐξεβόησέ τε καὶ ἔφατο αὐτὸν
[12, 23]	τὰ ξίφη καὶ τὰ δόρατα	προσείοντες,	ὥσπερ οὖν ἢ φοβῆσαι δυνάμενοι
[12, 47]	αἰδοῦς ἐγκαλυπτομένη καὶ οὐ τολμῶσα	προσειπεῖν	ὡς ἄνδρα, ἐπεὶ βιασθεῖσα τὸν
[12, 47]	Ἀριστομάχη ἡ τοῦ Δίωνος ἀδελφὴ	προσεῖπεν	αὐτόν. ἡ δὲ Ἀρήτη εἵπετο
[12, 25]	Ἕκτωρ Πολυδάμαντος, ἐν οἷς αὐτῷ	προσεῖχε,	καὶ οἱ Τρῶες Ἀντήνορος. καὶ
[12, 1]	δὲ Φωκαῒς τῷ προστάγματι οὐδὲν	προσεῖχεν,	ἕως αὐτὴν ὁ ἀγαγὼν σατράπης
[12, 25]	πολλῶν ἀπήλαυσαν. Σωκράτει δὲ εἰ	προσεῖχον	οἱ Ἀθηναῖοι, πάντα ἂν ἐγένοντο
[12, 1]	τοῦτο. ἐτόλμα τε οὐδεὶς αὐτῷ	προσελθεῖν	οὐδὲ παραμυθήσασθαι· καὶ γὰρ ἐπίστευον
[12, 27]	ἀνθρώπων. ~Ἡμερώτατά φασι τὸν Ἡρακλῆ	προσενεχθῆναι	τοῖς ἑαυτοῦ πολεμίοις· πρῶτον γὰρ
[12, 1]	Κύρῳ καὶ ὑπεμειδίων καὶ φαιδρότητα	προσεποιοῦντο·	ἥ γε μὴν Ἀσπασία ἑώρα
[12, 1]	τοῦτο δράσαντας ἐς δεσμωτήριον ἐνέβαλε,	προσέταξε	δὲ αὐτῇ δοθῆναι κόσμον πολυτελῆ.
[12, 1]	τῇ κηδεμονίᾳ ὁ Πέρσης, καὶ	προσέταξεν	ἐς τὸν θάλαμον ἀνελθοῦσαν ἀναμεῖναι
[12, 59]	ἀληθεύειν καὶ τὸ εὐεργετεῖν· καὶ	προσετίθει	ὅτι καὶ ἔοικε τοῖς θεῶν
[12, 47]	Διονυσίου ἀνάγκην καταλέξασα, ὁ Δίων	προσηγάγετο	τὴν γυναῖκα καὶ τὸν παῖδα
[12, 33]	τὸν Πύρρον. οἳ δὲ οὐ	προσήκαντο	τὴν ὑπόσχεσιν· δι´ ἀρετῆς γὰρ
[12, 49]	ὁ δήμιος τὴν κύλικα, οἱ	προσήκοντες	ἤροντο εἴ τι λέγοι πρὸς
[12, 25]	ἵνα δὲ καὶ τῶν ἐμοὶ	προσηκόντων	οὐδὲν ἧττον ἤπερ καὶ οἱ
[12, 25]	ἧττον ἤπερ καὶ οἱ Ἕλληνες	προσήκουσι	μεμνῶμαι (διαφέρει δέ μοι καὶ
[12, 57]	σημεῖα αὐτοῖς καὶ τέρατα ἀπέστελλον,	προσημαίνοντες	τὰς περὶ αὐτῶν ὅσον οὐδέπω
[12, 1]	φεύγειν, ἐπεὶ καὶ τῶν μαζῶν	προσήψατο,	ἀλλὰ ἐνταῦθα μὲν ὑπερηγάσθη τὴν
[12, 57]	ῥέουσα ὕδατι παρὰ πάντα τὸν	πρόσθεν	χρόνον, ἄφνω καὶ παρ´ ἐλπίδα
[12, 1]	καὶ τίνα τρόπον θωπεῦσαι, καὶ	προσιόντα	μὴ ἀποστραφῆναι καὶ ἁπτομένου μὴ
[12, 8]	μέλλοι τι πράττειν, τῷ ἀγγείῳ	προσκύψας	ἔλεγεν ὅσα ἔπραττε, λέγων μὴ
[12, 1]	εὐκόλως, ἡ δὲ Φωκαῒς τῷ	προστάγματι	οὐδὲν προσεῖχεν, ἕως αὐτὴν ὁ
[12, 43]	καὶ Κλεοφῶντος καὶ Δημάδου, καίτοι	προστατῶν	γενομένων τοῦ δήμου τῶν Ἀθηναίων,
[12, 1]	τὰς κόμας καὶ διαπεποικιλμέναι τὰ	πρόσωπα	ἐντρίψεσι καὶ φαρμάκοις. ἦσαν δὲ
[12, 58]	ἐπιστρεφόμενος καὶ ἐς πολλὰς τὸ	πρόσωπον	ἀλλάττων χρόας. ἐκ δὴ τούτων
[12, 1]	μάλα φλογωδῶν ἐνεπίμπλατο αὐτῆς τὸ	πρόσωπον,	καὶ ἐπεπλήρωντο οἱ ὀφθαλμοὶ δακρύων,
[12, 1]	ἡ χρόα ἡ κατὰ τοῦ	προσώπου	ῥόδοις. διὰ ταῦτά τοι οἱ
[12, 57]	τῆς Δήμητρος ἀράχνη κατὰ τοῦ	προσώπου	τοῦ ἀγάλματος ἐξύφαινε τὴν ἑαυτῆς
[12, 1]	οὖσα, γίνεται αὐτῇ κατὰ τοῦ	προσώπου	φῦμα ὑπ´ αὐτὸ τὸ γένειον,
[12, 64]	τὸ σῶμα, ἐν ᾧ τὸ	πρότερον	ᾤκησεν ἡ ἐκείνου ψυχή, πανευδαίμων
[12, 17]	ἔγωγε Θεόδωρον ἂν τὸν αὐλητὴν	προτιμήσαιμι	τοῦ Δημητρίου, ἐπεὶ τὸν Θεόδωρον
[12, 64]	σῶμα λιτῶς καὶ ὡς ἔτυχε	προύπεμψε	κρυπταῖς ὁδοῖς καὶ ἀτρίπτοις. ὁ
[12, 51]	ὁ τοίνυν Μενεκράτης τὰ μὲν	πρῶτα	ἐνεκαρτέρει, καὶ ἔχαιρε τῇ τιμῇ·
[12, 41]	ὃν Ἀπελλῆς ἰδὼν τὰ μὲν	πρῶτα	ἔστη ἄφωνος, ἐκπλαγεὶς ἐπὶ τῇ
[12, 9]	Τιμησίου κατεκράτει. καὶ τὰ μὲν	πρῶτα	ὀλίγον ἔμελε φθονουμένῳ αὐτῷ, τῆς
[12, 26]	καὶ Ἡρακλείδης ὁ πύκτης, καὶ	Πρωτέας	ὁ Λανίκης μὲν υἱός, Ἀλεξάνδρου
[12, 34]	γένος Λαρισσαία ἦν. ταύτῃ καὶ	πρώτῃ	φασὶν ὁ Ἀλέξανδρος ὡμίλησεν. ~Ὅτι
[12, 1]	Ἀρταξέρξης ἐφλέγετο καὶ κατετήκετο, καὶ	πρώτην	γε τῶν γυναικῶν ἦγε, καὶ
[12, 13]	ἔγνως τῶν ἐκεῖ πόλεων τὴν	πρώτην;	τοῦ δὲ εἰπόντος καὶ τίς
[12, 41]	δίψῃ, εἰ μὴ ἐκεῖνος εὑρέθη.	~Πρωτογένης	ὁ ζωγράφος τὸν Ἰάλυσόν φασιν
[12, 10]	καὶ τῶν ἀριστείων ἠξιώθησαν. καὶ	πρῶτοι	νόμισμα ἔκοψαν τὸ καὶ ἐξ
[12, 27]	Ἡρακλῆ προσενεχθῆναι τοῖς ἑαυτοῦ πολεμίοις·	πρῶτον	γὰρ τῶν ἐξ αἰῶνος νεκροὺς
[12, 22]	ἀποδὺς λίθον λαμβάνει μέγιστον, καὶ	πρῶτον	μὲν ἕλκει αὐτὸν πρὸς ἑαυτόν,
[12, 1]	τῇ Ἀφροδίτῃ τελεστήρια καὶ χαριστήρια.	πρῶτον	μὲν οὖν εἴδωλον χρυσοῦν ἀρκούντως
[12, 1]	μετέγνω. ὡς δὲ ἦλθε τὸ	πρῶτον	πρὸς Κῦρον ἡ Ἀσπασία, ἔτυχε
[12, 64]	ἐξῆπτεν. ἐπεὶ δὲ κατέλαβε τὸν	Πτολεμαῖον,	ὑπὲρ τοῦ νεκροῦ μάχη καρτερὰ
[12, 64]	βασιλείας ἀσφαλοῦς καὶ ἀκλινοῦς ὅμηρον.	Πτολεμαῖος	δέ, εἴ τι χρὴ πιστεύειν,
[12, 64]	τὴν ὁρμὴν τοῦ Περδίκκα ὁ	Πτολεμαῖος·	εἴδωλον γὰρ ποιησάμενος ὅμοιον Ἀλεξάνδρῳ
[12, 16]	Ἀντιπάτρου δὲ ἤχθετο τῷ ἡγεμονικῷ,	Πτολεμαίου	δὲ τὸ δεξιὸν ὑφεωρᾶτο, Ταρρίου
[12, 59]	τὸν μέγαν ὑπὸ παιδίσκης ἐκτραχηλιζόμενον.	~Πυθαγόρας	ἔλεγε δύο ταῦτα ἐκ τῶν
[12, 32]	Φιλιππίδης ὁ τῆς κωμῳδίας ποιητής.	~Πυθαγόρας	ὁ Σάμιος λευκὴν ἐσθῆτα ἤσθητο,
[12, 25]	οἱ Τρῶες Ἀντήνορος. καὶ οἱ	Πυθαγόρειοι	μὲν ὁμιληταὶ Πυθαγόρου ὤνηντο, οἱ
[12, 25]	καὶ οἱ Πυθαγόρειοι μὲν ὁμιληταὶ	Πυθαγόρου	ὤνηντο, οἱ Δημοκρίτειοι δὲ συγγενόμενοι
[12, 50]	οἷον ἰατροὺς ἢ καθαρτὰς κατὰ	πυθόχρηστον.	μετεπέμψαντό γε μὴν Τέρπανδρον καὶ
[12, 26]	ἐκάλουν Ἀμφορέα, καὶ Ἡρακλείδης ὁ	πύκτης,	καὶ Πρωτέας ὁ Λανίκης μὲν
[12, 19]	Πλάτων ὁ Ἀρίστωνος σοφὴν ἀναγράφει.	πυνθάνομαι	δὲ ὅτι καὶ ἑτέρα ἐν
[12, 11]	ὑπὸ τῷ λόφῳ τῷ Παλλαντίῳ	Πυρετοῦ	καὶ νεὼν καὶ βωμὸν ἱδρύσαντο.
[12, 57]	καλουμένης Ἀλαλκομενηίδος ἄγαλμα αὐτομάτως κατεφλέχθη,	πυρὸς	μὴ προσαχθέντος, καὶ ἄλλα πολλά.
[12, 23]	πιμπραμένων αὐτῶν περιλαμβανομένους ὑπὸ τοῦ	πυρός.	πολλοὶ δὲ καὶ ἐπικλύζουσαν τὴν
[12, 45]	φιλοπόνως καὶ φιλέργως ἐσφέρειν τοὺς	πυρούς.	Πλάτωνος δὲ μελίττας ἐς τὸ
[12, 33]	καὶ ὑπισχνεῖτο ἀποκτενεῖν φαρμάκοις τὸν	Πύρρον.	οἳ δὲ οὐ προσήκαντο τὴν
[12, 33]	προϊέναι διαρρεῖ λόγος. ~Κινέας ὁ	Πύρρου	ἰατρός φασι πρὸς τὴν βουλὴν
[12, 33]	ἐχθρούς. ἀλλὰ καὶ αὐτῷ τῷ	Πύρρῳ	τὴν γνώμην τοῦ Κινέου ἐξέφαναν.
[12, 13]	Ἑλλησπόντου; τοῦ δὲ ὁμολογήσαντος καὶ	πῶς‘	εἶπεν οὐκ ἔγνως τῶν ἐκεῖ
[12, 1]	μελαίνῃ περιῆψε τῇ Ἀσπασίᾳ· καί	πως	ἔπρεψεν αὐτῇ καὶ τὰ τοῦ
[12, 53]	μεγίστων πολέμων αἱ ἀρχαὶ δοκοῦσί	πως	εὐκαταφρόνητοι γεγονέναι. τὸν μὲν γὰρ
[12, 1]	σοφῶς καὶ πεπαιδευμένως ἀπεκρίνατο καὶ	πῶς‘	ἔφη τολμήσω Παρυσάτιδος δῶρον ἄξιον
[12, 60]	ἤρετο ὁ Φίλιππος τὸν Διονύσιον,	πῶς	τοσαύτην παρὰ τοῦ πατρὸς λαβὼν