Livre, Chap. |
[12, 1] |
γυνὴ
θάρρει‘
εἶπε
καὶ
μακρὰν
|
χαίρειν |
εἰποῦσα
ἰατροῖς
τε
αὐτοῖς
καὶ |
[12, 53] |
τῶν
Ἀμφικτυόνων,
τὸν
δὲ
κατὰ
|
Χαιρώνειαν, |
φιλονεικησάντων
Ἀθηναίων
πρὸς
Φίλιππον
καὶ |
[12, 46] |
καὶ
ἐκεῖνος
ἐλάβετο
αὐτοῦ
τῆς
|
χαίτης |
καὶ
ἔμελλεν
ἀναβαίνειν,
καὶ
τῇ |
[12, 1] |
σοι
βουλομένῳ
ἐστίν·
εἰ
δὲ
|
χαλεπαίνεις, |
ἀπαλλάττομαι
ὀπίσω.
ὑπερήσθη
τῇ
κηδεμονίᾳ |
[12, 54] |
πραῧ
ναι
βουλόμενος
καὶ
παῦσαι
|
χαλεπαίνοντα |
πολλοῖς,
ταυτὶ
πρὸς
αὐτὸν
γέγραφεν |
[12, 32] |
Ἀκραγαντῖνος
ἁλουργεῖ
ἐχρήσατο
καὶ
ὑποδήμασι
|
χαλκοῖς. |
Ἱππίαν
δὲ
καὶ
Γοργίαν
ἐν |
[12, 1] |
ἐτίμα
δι´
ὧν
ἔσπευδεν
αὐτῇ
|
χαρίζεσθαι, |
θαρρῶν
ὅτι
Κύρου
μὲν
ἀναπείσει
|
[12, 1] |
αὐτὸν
παριέναι
αὐτήν.
καὶ
ἐκείνη
|
χαριζομένη |
ἐπείσθη
αὐτῷ·
καὶ
μόνη
τῶν |
[12, 1] |
πᾶσαν
τὴν
Ἀσίαν
πένθος
ἦν,
|
χαριζομένων |
ἁπάντων
βασιλεῖ
τοῦτο.
ἐτόλμα
τε |
[12, 41] |
γε
μὴν
τῆς
χειρουργίας
ἡ
|
χάρις, |
ἧς
ὁ
ἀνὴρ
εἰ
τύχοι, |
[12, 1] |
ἔθυε
τῇ
Ἀφροδίτῃ
τελεστήρια
καὶ
|
χαριστήρια. |
πρῶτον
μὲν
οὖν
εἴδωλον
χρυσοῦν |
[12, 1] |
θεῶν
τὴν
ὥραν
ἀπολαβοῦσα.
καὶ
|
χαρίτων |
μὲν
ἀφθονίαν
εἶχεν,
ὡς
οὐκ |
[12, 1] |
Μιλτώ.
ὑπέφαινε
δὲ
καὶ
τὰ
|
χείλη |
ἐρυθρά,
καὶ
οἱ
ὀδόντες
λευκότεροι |
[12, 22] |
Μίλων
ἐς
τὸν
οὐρανὸν
τὰς
|
χεῖρας |
τείνας
ἔφατο
ὦ
Ζεῦ,
μὴ
|
[12, 46] |
καὶ
ἔμελλεν
ἀναβαίνειν,
καὶ
τῇ
|
χειρὶ |
αὐτοῦ
περιπίπτει
μελιττῶν
πλῆθος.
ἔφασαν |
[12, 1] |
οὐχ
ὑπέμενεν·
ἄκρᾳ
γὰρ
τῇ
|
χειρὶ |
μόνον
τοῦ
Κύρου
προσαψαμένου
ἐξεβόησέ |
[12, 22] |
παριόντα
δὲ
ἕτερον
τῇ
ἑτέρᾳ
|
χειρὶ |
συναρπάσας
τοῦ
ποδὸς
ὁμοίως
εἶχε. |
[12, 41] |
τεχνίτης·
ἀπολείπεταί
γε
μὴν
τῆς
|
χειρουργίας |
ἡ
χάρις,
ἧς
ὁ
ἀνὴρ |
[12, 25] |
καὶ
Ὀδυσσεὺς
Ἀλκίνου
καὶ
Ἀχιλλεὺς
|
Χείρωνος |
καὶ
Πάτροκλος
Ἀχιλλέως
καὶ
Ἀγαμέμνων
|
[12, 20] |
διὰ
τέλους
ἀγρυπνεῖν.
τὴν
δὲ
|
χελιδόνα |
οὐκ
ἐς
τὸ
παντελὲς
ἀγρυπνεῖν |
[12, 35] |
καὶ
Μιλτιάδαι
τρεῖς,
ὁ
τὴν
|
Χερρόννησον |
κτίσας
καὶ
ὁ
Κυψέλου
καὶ |
[12, 24] |
Ἀγαρίστης
τῆς
Κλεισθένους,
καὶ
ἐπάγεσθαι
|
χιλίους |
μὲν
μαγείρους,
τοσούτους
δὲ
ὀρνιθευτάς, |
[12, 24] |
τοσούτους
δὲ
ὀρνιθευτάς,
καὶ
ἁλιεῖς
|
χιλίους. |
~Ὤνηντο
ἄρα
καὶ
Ὀδυσσεὺς
Ἀλκίνου |
[12, 37] |
τοῦ
καπνοῦ
συνιέντες,
καὶ
τὴν
|
χιόνα |
ἀφαιροῦντες
τῶν
θυρῶν.
~Οἱ
Σακῶν |
[12, 1] |
ἐρυθρά,
καὶ
οἱ
ὀδόντες
λευκότεροι
|
χιόνος |
ἦσαν.
ἦν
δὲ
καὶ
τὰ |
[12, 31] |
ἄρα
οὗτος
τῆς
Δήμητρος.
καὶ
|
Χῖος |
οἶνος
ἐκ
τῆς
νήσου,
καὶ |
[12, 1] |
δὲ
Ἀσπασία
οὔτε
ἐνδῦναι
πολυτελῆ
|
χιτῶνα |
ἐβούλετο,
οὔτε
περίβλημα
περιβαλέσθαι
ποικίλον |
[12, 40] |
ὕδωρ
ἠκολούθει
τὸ
ἐκ
τοῦ
|
Χοάσπου. |
ἐπεὶ
δ´
ἔν
τινι
ἐρήμῳ
|
[12, 40] |
τις
ἔχει
ὕδωρ
ἐκ
τοῦ
|
Χοάσπου, |
ἵνα
δῷ
βασιλεῖ
πιεῖν.
καὶ |
[12, 1] |
ὁ
μὲν
γὰρ
πλοῦτος
φιλεῖ
|
χορηγεῖν |
καὶ
τὰ
τοιαῦτα,
πενομένη
δὲ |
[12, 46] |
ἀπολιπών.
ὃ
δὲ
ἠκολούθησε
καὶ
|
χρεμετίσας
|
ἐπέστρεψεν
αὐτόν.
καὶ
ἐκεῖνος
ἐλάβετο |
[12, 6] |
καὶ
αὐτοῦ
τὸν
πατέρα
ἀναζητεῖν
|
χρή. |
~Ὅτι
Ἀλέξανδρος
τὸν
Ἀχιλλέως
τάφον |
[12, 64] |
ὅμηρον.
Πτολεμαῖος
δέ,
εἴ
τι
|
χρὴ |
πιστεύειν,
τὸ
σῶμα
ἐξέκλεψε,
καὶ |
[12, 48] |
οἱ
Περσῶν
βασιλεῖς,
εἴ
τι
|
χρὴ |
πιστεύειν
τοῖς
ὑπὲρ
τούτων
ἱστοροῦσιν. |
[12, 1] |
τροφέων
δεδιδαγμέναι
ὅπως
τε
ὑποδραμεῖν
|
χρὴ |
τὸν
Κῦρον
καὶ
τίνα
τρόπον |
[12, 1] |
ἔφατο
αὐτῶν
δεῖσθαι,
ἐπεὶ
καὶ
|
χρήματα |
ἧκεν
αὐτῇ
μετὰ
τῶν
δώρων |
[12, 33] |
ἔγραψε
δι´
ἀπορρήτων,
καὶ
ᾔτει
|
χρήματα, |
καὶ
ὑπισχνεῖτο
ἀποκτενεῖν
φαρμάκοις
τὸν |
[12, 10] |
ἐν
τοῖς
Ἕλλησιν,
εὐπορίαν
τινὰ
|
χρημάτων |
καὶ
εὐκαιρίαν
λαχόντες·
δύναμιν
γὰρ |
[12, 43] |
τὰς
τῶν
θεῶν
ἐν
τοῖς
|
χρησμοῖς |
φωνάς,
Θρᾴττης
υἱὸς
ἦν,
καὶ |
[12, 28] |
αὐτὰς
τοῦ
Λεὼ
ἐς
τὸν
|
χρησμὸν
|
τὸν
Δελφικόν.
ἔλεγε
γὰρ
μὴ |
[12, 1] |
συνεχῶς
ἐπεφοίτα
καὶ
ἐμαντεύετο
αὐτῇ
|
χρηστά, |
τὴν
μέλλουσαν
αὐτῆς
τύχην
ὑπαινιττόμενος, |
[12, 43] |
αὐτοῦ
Ἀβρότονον.
Φωκίων
δὲ
ὁ
|
Χρηστὸς |
ἐπικληθεὶς
πατρὸς
μὲν
δοίδυκας
ἐργαζομένου |
[12, 18] |
καὶ
εἶχεν
αὕτη
μύρον,
ᾧ
|
χριόμενος |
ὁ
Φάων
ἐγένετο
ἀνθρώπων
κάλλιστος· |
[12, 1] |
δέρμα
ἁπαλόν.
ἐῴκει
δὲ
ἡ
|
χρόα |
ἡ
κατὰ
τοῦ
προσώπου
ῥόδοις. |
[12, 58] |
ἐς
πολλὰς
τὸ
πρόσωπον
ἀλλάττων
|
χρόας. |
ἐκ
δὴ
τούτων
πολλοῖς
ἐγένετο |
[12, 57] |
ὕδατι
παρὰ
πάντα
τὸν
πρόσθεν
|
χρόνον, |
ἄφνω
καὶ
παρ´
ἐλπίδα
αἵματος |
[12, 44] |
ἦσαν
δὲ
ἐν
αὐταῖς
τοῦ
|
χρόνου |
τοσοῦτον
διατρίψαντες
ἄνθρωποι,
ὡς
καὶ |
[12, 1] |
μάλιστα
τὸ
φίλτρον
ἐνείργαστο
αὐτῇ.
|
χρόνῳ |
δὲ
ὕστερον
Τιριδάτης
ὁ
εὐνοῦχος |
[12, 1] |
ἢ
αἷς
ὡμίλησέ
ποτε
ἀνθρώποις.
|
χρόνῳ |
δὲ
ὕστερον
ὑπερηράσθη
μὲν
ταύτης |
[12, 62] |
ἀμφιλόγων
συμβουλεύειν
βασιλεῖ,
ἐπὶ
πλίνθου
|
χρυσῆς |
ἕστηκε.
καὶ
ἐὰν
δόξῃ
παραινεῖν |
[12, 1] |
χαριστήρια.
πρῶτον
μὲν
οὖν
εἴδωλον
|
χρυσοῦν |
ἀρκούντως
μεγέθους
ἔχον
αὐτῇ
κατεσκεύασεν. |
[12, 32] |
ἐσθῆτα
ἤσθητο,
καὶ
ἐφόρει
στέφανον
|
χρυσοῦν |
καὶ
ἀναξυρίδας.
Ἐμπεδοκλῆς
δὲ
ὁ |
[12, 64] |
κατεσκεύασε
φέρτρον
μεγαλοπρεπῶς
ἀργύρῳ
καὶ
|
χρυσῷ |
καὶ
ἐλέφαντι·
καὶ
τὸ
μὲν |
[12, 1] |
ἥσθη
τοῖς
ἐπεσταλμένοις
ἢ
τῷ
|
χρυσῷ· |
καὶ
ὑπὲρ
τούτων
ἠμείψατο
τὴν |
[12, 1] |
καὶ
γυναικῶν
καπηλικῶς
τῷ
κάλλει
|
χρωμένων |
ἔργα.
ἔσπευδον
οὖν
ἄλλη
ἄλλην |