Livre, Chap.
[12, 1]	τῷ Κύρῳ καὶ ὑπεμειδίων καὶ	φαιδρότητα	προσεποιοῦντο· ἥ γε μὴν Ἀσπασία
[12, 43]	ἐργαζομένου ἦν, Δημήτριον δὲ τὸν	Φαληρέα	οἰκότριβα γενέσθαι λέγουσιν ἐκ τῆς
[12, 17]	ὃ δὲ παρ´ ἐκείνην ἐφοίτα	φανερῶς.	ἀλλ´ ἔγωγε Θεόδωρον ἂν τὸν
[12, 43]	αἰγός. ~Δαρεῖον ἀκούω τὸν Ὑστάσπου	φαρετροφόρον	Κύρου γενέσθαι. ὁ δὲ τελευταῖος
[12, 1]	διαπεποικιλμέναι τὰ πρόσωπα ἐντρίψεσι καὶ	φαρμάκοις.	ἦσαν δὲ καὶ ὑπὸ τῶν
[12, 1]	εἰποῦσα ἰατροῖς τε αὐτοῖς καὶ	φαρμάκοις,	σὺ δὲ τῶν τῆς Ἀφροδίτης
[12, 33]	ᾔτει χρήματα, καὶ ὑπισχνεῖτο ἀποκτενεῖν	φαρμάκοις	τὸν Πύρρον. οἳ δὲ οὐ
[12, 1]	δὲ ἰατρὸς μηδὲ αὐτὸς εὐπορεῖν	φαρμάκου	φησί. καὶ ἠνιᾶτο ὥσπερ εἰκὸς
[12, 39]	ἀλλὰ καὶ παρὰ τοῖς βαρβάροις.	φασὶ	γοῦν καὶ Σεμίραμιν τὴν Ἀσσυρίαν
[12, 30]	γένηται νομοθέτης. τὸν δὲ ἀπαξιῶσαί	φασι	διὰ τὴν ἐξ ἀρχῆς ῥᾳθυμίαν
[12, 44]	Φιλοξένου τοῦ ποιητοῦ, ἐν ᾧ	φασι	διατρίβων τὸν Κύκλωπα εἰργάσατο τῶν
[12, 35]	Αἰγυπτία ἡ Σαρδιανή. οἳ δέ	φασι	καὶ ἑτέρας ἕξ, ὡς εἶναι
[12, 42]	ψαύσει. ~Κῦρον τὸν Μανδάνης ἔθρεψέ	φασι	κύων, Τήλεφον δὲ τὸν Αὔγης
[12, 26]	μανθάνωμεν. ~Ποτίστατοι γεγόνασιν ἄνθρωποι ὥς	φασι	Ξεναγόρας ὁ Ῥόδιος, ὃν ἐκάλουν
[12, 9]	δὲ πατρίδος αὐτὸν ἐξελάσαι ἐκεῖνό	φασι.	παρῄει διὰ διδασκαλείου· οἱ δὲ
[12, 33]	λόγος. ~Κινέας ὁ Πύρρου ἰατρός	φασι	πρὸς τὴν βουλὴν τῶν Ῥωμαίων
[12, 53]	Ἀθηναίους διαφορᾶς τὴν ἀρχὴν λαβεῖν	φασι,	τόν γε μὴν Πελοποννήσιον διὰ
[12, 27]	λέγεται πλεῖστον πιεῖν ἀνθρώπων. ~Ἡμερώτατά	φασι	τὸν Ἡρακλῆ προσενεχθῆναι τοῖς ἑαυτοῦ
[12, 42]	Ἀλέξανδρον τὸν Πριάμου ὑπὸ ἄρκτου	φασὶ	τραφῆναι, Αἴγισθον δὲ τὸν Θυέστου
[12, 22]	οἰκεῖα ἠρία ἐκόμιζον αὐτούς. ~Τιτόρμῳ	φασὶ	τῷ βουκόλῳ περιτυχεῖν τὸν Κροτωνιάτην
[12, 4]	μηκέτι στρατηγοῦ καταλελειμμένου ἐν Θήβαις.	~Φασὶν	Αἰγύπτιοι Σέσωστριν παρ´ Ἑρμοῦ τὰ
[12, 1]	τὴν Ἀσίαν οὐ γυναικῶν μόνον	φασὶν	ἀλλὰ καὶ τῶν τοῦ βασιλέως
[12, 41]	~Πρωτογένης ὁ ζωγράφος τὸν Ἰάλυσόν	φασιν	ἑπτὰ ἔτεσι διαζωγραφῶν ἐξετέλεσεν. ὃν
[12, 34]	Λαρισσαία ἦν. ταύτῃ καὶ πρώτῃ	φασὶν	ὁ Ἀλέξανδρος ὡμίλησεν. ~Ὅτι δύο
[12, 64]	Περδίκκας καταλαβὼν τὸ τοῦ νεκροῦ	φάσμα	καὶ τὴν διασκευασθεῖσαν ἁρμάμαξαν ἀνεστάλη
[12, 1]	τὴν Ἀσπασίαν μνήμη τῶν ἀρχαίων	φασμάτων,	περιστερᾶς τε ἐκείνης καὶ τῶν
[12, 18]	αὕτη μύρον, ᾧ χριόμενος ὁ	Φάων	ἐγένετο ἀνθρώπων κάλλιστος· καὶ ἤρων
[12, 18]	δὲ ὑπερεῖδε τὴν κλῆσιν. ~Τὸν	Φάωνα	κάλλιστον ὄντα ἀνθρώπων ἡ Ἀφροδίτη
[12, 31]	καὶ τοὺς διαγλύφοντας τοὺς δακτυλίους.	~Φέρε	οἴνων Ἑλληνικῶν διὰ σπουδῆς ἰόντων
[12, 64]	ἁμαξῶν, τὸ ἐπ´ αὐτῆς κατεσκεύασε	φέρτρον	μεγαλοπρεπῶς ἀργύρῳ καὶ χρυσῷ καὶ
[12, 1]	ἐπανισταμένης τε αὐτῆς καὶ πειρωμένης	φεύγειν,	ἐπεὶ καὶ τῶν μαζῶν προσήψατο,
[12, 23]	οὕτως δὲ αἰσχρὸν νομίζουσι τὸ	φεύγειν,	ὡς μηδὲ ἐκ τῶν οἰκιῶν
[12, 1]	ἰατρὸς μηδὲ αὐτὸς εὐπορεῖν φαρμάκου	φησί.	καὶ ἠνιᾶτο ὥσπερ εἰκὸς ἐπὶ
[12, 1]	αἰτίαν τῆς ἀφίξεως. καὶ ἐκείνη	φησὶ	λυπούμενόν σε, βασιλεῦ, καὶ ἀλγοῦντα
[12, 36]	ἄλλα κατέψευσται αὐτοῦ. Ἀλκμὰν δέκα	φησί,	Μίμνερμος εἴκοσι, καὶ Πίνδαρος τοσούτους.
[12, 5]	~Ὅτι Λαῒς ἡ ἑταίρα, ὥς	φησιν	Ἀριστοφάνης ὁ Βυζάντιος, καὶ Ἀξίνη
[12, 1]	τῆς δὲ ὁμολογούσης ἰδοὺ τοίνυν‘	φησὶν	δίδωμί σοι αὐτὸν ἔχειν κτῆμα·
[12, 61]	εὐεργέτην αὐτὸν ἐπέγραψαν. Παυσανίας δέ	φησιν	ὅτι καὶ Μεγαλοπολῖται. ~Νόμος καὶ
[12, 9]	μὴν εἴωθε κατισχύειν τῶν τοιούτων	φθόνος,	καὶ τοῦ Τιμησίου κατεκράτει. καὶ
[12, 9]	ἀκούσας καὶ ὑπολαβὼν ἀκρατῶς ἔχειν	φθόνου	καὶ δεινῶς ὑπὸ τῶν πολιτῶν
[12, 9]	τὰ μὲν πρῶτα ὀλίγον ἔμελε	φθονουμένῳ	αὐτῷ, τῆς δὲ πατρίδος αὐτὸν
[12, 1]	ἀπήλλακτο. ὁ μὲν γὰρ πλοῦτος	φιλεῖ	χορηγεῖν καὶ τὰ τοιαῦτα, πενομένη
[12, 1]	ἐπιλαθέσθαι αὐτήν, διδάξει δ´ αὐτὸν	φιλεῖν	οὐδὲν ἐκείνου ἧττον. καὶ ἔτυχε
[12, 1]	ἡ Ἀσπασία, ὅμως ἐν τῷ	φιλεῖσθαι	ὑπὸ Κύρου ἐβούλετο τῆς Κῦρον
[12, 45]	στόμα, καὶ πάνυ φιλοπόνως καὶ	φιλέργως	ἐσφέρειν τοὺς πυρούς. Πλάτωνος δὲ
[12, 1]	καὶ ἐς τοσοῦτον ἀμφοῖν ἡ	φιλία	προῆλθεν, ὡς ἐγγὺς ἰσοτιμίας εἶναι
[12, 3]	διαλύσασθαι πρὸς τοὺς πολεμίους καὶ	φιλίαν	θέσθαι, ὡς μηκέτι στρατηγοῦ καταλελειμμένου
[12, 31]	οἶνος Μυρίνης. μέμνηται δὲ αὐτοῦ	Φιλιππίδης	ὁ τῆς κωμῳδίας ποιητής. ~Πυθαγόρας
[12, 53]	κατὰ Χαιρώνειαν, φιλονεικησάντων Ἀθηναίων πρὸς	Φίλιππον	καὶ λαβεῖν οὐ θελησάντων. ~Ἀλέξανδρον
[12, 51]	ἀνήρ. Εἱστία ποτὲ μεγαλοπρεπῶς ὁ	Φίλιππος,	καὶ δὴ καὶ τοῦτον ἐπὶ
[12, 51]	ἀντέγραψε δὲ καὶ ὁ Φίλιππος	Φίλιππος	Μενεκράτει ὑγιαίνειν. συμβουλεύω σοι προσάγειν
[12, 60]	τοῖς καὶ ἐκεῖνο ἤρετο ὁ	Φίλιππος	τὸν Διονύσιον, πῶς τοσαύτην παρὰ
[12, 51]	πράττειν. ἀντέγραψε δὲ καὶ ὁ	Φίλιππος	Φίλιππος Μενεκράτει ὑγιαίνειν. συμβουλεύω σοι
[12, 14]	ὥρας ἀμφισβητῆσαι. Ἀλέξανδρον δὲ τὸν	Φιλίππου	ἀπραγμόνως ὡραῖον γενέσθαι λέγουσι· τὴν
[12, 57]	δὲ οὐχί. ~Ἡνίκα Ἀλέξανδρος ὁ	Φιλίππου	ἐπὶ τὰς Θήβας ἦγε τὴν
[12, 16]	τοῖς συμποσίοις. ~Λέγεται Ἀλέξανδρος ὁ	Φιλίππου	ζηλοτυπώτατα πρὸς τοὺς ἑταίρους διατεθῆναι
[12, 64]	ἐπαύσατο τῆς ἐπιθυμίας. ~Ὁ μὲν	Φιλίππου	καὶ Ὀλυμπιάδος Ἀλέξανδρος ἐν Βαβυλῶνι
[12, 43]	τυμβαύλου πεπίστευται γενέσθαι. Ἀντίγονος ὁ	Φιλίππου,	ὁ καὶ ἑτερόφθαλμος καὶ ἐκ
[12, 43]	ἦν τῆς Σιμίχης. Μενέλαος ὁ	Φιλίππου	πάππος ἐς τοὺς νόθους ἐτέλει.
[12, 51]	ἔλεγεν ὑβρίσθαι, ἐμμελῶς πάνυ τοῦ	Φιλίππου	τὴν ἄνοιαν αὐτοῦ ἐκκαλύψαντος. ~Ἰσοκράτης
[12, 54]	πατρίδα κατῴκισε κατεσκαμμένην ὑπὸ τοῦ	Φιλίππου.	~Τοὺς ὑπὸ τῶν ἐλεφάντων ἢ
[12, 51]	Φιλίππῳ τῷ Μακεδόνων βασιλεῖ τοιαύτην.	Φιλίππῳ	Μενεκράτης ὁ Ζεὺς εὖ πράττειν.
[12, 60]	ἐγένετο Διονυσίῳ τῷ δευτέρῳ καὶ	Φιλίππῳ	τῷ Ἀμύντου. πολλοὶ μὲν οὖν
[12, 51]	Δία. ἐπέστειλε δέ ποτε ἐπιστολὴν	Φιλίππῳ	τῷ Μακεδόνων βασιλεῖ τοιαύτην. Φιλίππῳ
[12, 23]	οὗτος Ἡρακλῆς. ~Ἀνθρώπων ἐγὼ ἀκούω	φιλοκινδυνοτάτους	εἶναι τοὺς Κελτούς. τῶν ᾀσμάτων
[12, 1]	ἔδρασεν ἤπερ εἰώθασι γυναῖκες δρᾶν·	φιλόκοσμοι	γάρ εἰσι δεινῶς· ὁ δὲ
[12, 53]	Ἀμφικτυόνων, τὸν δὲ κατὰ Χαιρώνειαν,	φιλονεικησάντων	Ἀθηναίων πρὸς Φίλιππον καὶ λαβεῖν
[12, 64]	αἰῶνος. ταῦτα μαθόντες πολλὴν ἐσεφέροντο	φιλονεικίαν,	ἕκαστος ἐς τὴν ἰδίαν αὑτοῦ
[12, 44]	αὐτῇ τῇ συμφορᾷ μουσουργῶν ὁ	Φιλόξενος.	~Φρύγιοι καὶ ταῦτα ᾄδουσι λόγοι.
[12, 44]	τῶν ἐκεῖ σπηλαίων ἐπώνυμον ἦν	Φιλοξένου	τοῦ ποιητοῦ, ἐν ᾧ φασι
[12, 45]	ἐς τὸ στόμα, καὶ πάνυ	φιλοπόνως	καὶ φιλέργως ἐσφέρειν τοὺς πυρούς.
[12, 15]	ὁ Ταραντῖνος, πολιτικός τε καὶ	φιλόσοφος	ἀνὴρ γενόμενος, πολλοὺς ἔχων οἰκέτας,
[12, 49]	μνησικακεῖν ὑπὲρ τῆς παρ´ αὐτῶν	φιλοτησίας,	ἣν νῦν πίνω. ὅστις δὲ
[12, 9]	δὲ δύο παίδων ὑπὲρ γραμμῆς	φιλοτιμία,	καὶ ὁ εἷς ἐπώμοσεν οὕτω
[12, 16]	Ἀντιγόνου δὲ αὐτὸν ἐλύπει τὸ	φιλότιμον,	Ἀντιπάτρου δὲ ἤχθετο τῷ ἡγεμονικῷ,
[12, 1]	λυσιτελῆ· ἐμοὶ δὲ σὺ ἀρκεῖς	φιλούμενος,	καὶ κόσμος μοι εἶ σύ.
[12, 1]	καὶ ἁπτομένου μὴ δυσχερᾶναι καὶ	φιλοῦντος	ὑπομεῖναι, ἑταιρικὰ εὖ μάλα μαθήματα
[12, 1]	δυσέκνιπτον ὡς ὅτι μάλιστα τὸ	φίλτρον	ἐνείργαστο αὐτῇ. χρόνῳ δὲ ὕστερον
[12, 15]	παίζω· μεταβολὰς γὰρ πόνων ἀεὶ	φιλῶ.	λέγει δὲ τοῦτο παιδίον κατέχων.
[12, 1]	κάτω, καὶ ἐρυθημάτων εὖ μάλα	φλογωδῶν	ἐνεπίμπλατο αὐτῆς τὸ πρόσωπον, καὶ
[12, 57]	μὲν γὰρ ἐν Ὀγχηστῷ λίμνη	φοβερὸν	ἦχον ἀνέδωκε καὶ συνεχῆ καὶ
[12, 14]	δέ τι ἐκ τοῦ εἴδους	φοβερὸν	τῷ Ἀλεξάνδρῳ λέγουσιν. ~Τὸν Ἡρακλῆ
[12, 23]	δόρατα προσείοντες, ὥσπερ οὖν ἢ	φοβῆσαι	δυνάμενοι ἢ τρῶσαι. ~Σμινδυρίδην τὸν
[12, 23]	ἐμπίπτουσι τοῖς κύμασι καὶ τὴν	φορὰν	αὐτῶν ἐσδέχονται, γυμνὰ τὰ ξίφη
[12, 63]	δὲ ἦν ὑπερήφανος καὶ δεινῶς	φορτικὴ	καὶ ἁδροὺς ᾔτει μισθούς, καὶ
[12, 13]	πολὺς ἦν λαλῶν, καὶ ἐδόκει	φορτικός.	ὑπολαβοῦσα οὖν ἡ Γνάθαινα πρὸς
[12, 17]	ἑταίρας σὺν τοῖς ὅπλοις καὶ	φορῶν	τὸ διάδημα. αἴσχιστον μὲν οὖν
[12, 6]	γελᾶν ἔξεστιν ἐπὶ τοῖς μέγα	φρονοῦσι	διὰ τοὺς πατέρας, εἴ γε
[12, 18]	ἦν, καὶ σὺν πολλῇ τῇ	φροντίδι	ἤγαγεν ὅποι ποτὲ ἐβούλετο. ἀνθ´
[12, 1]	ἀνεζήτησεν αὐτὴν σὺν πολλῇ τῇ	φροντίδι	ὁ βασιλεὺς Ἀρταξέρξης· ᾔδει γὰρ
[12, 45]	τῇ συμφορᾷ μουσουργῶν ὁ Φιλόξενος.	~Φρύγιοι	καὶ ταῦτα ᾄδουσι λόγοι. Μίδου
[12, 45]	ταῦτα ᾄδουσι λόγοι. Μίδου τοῦ	Φρυγὸς	ἔτι νηπίου καθεύδοντος μύρμηκας ἐσέρπειν
[12, 1]	ἡ παῖς καὶ δράσασα, τὸ	φῦμα	ἠφανίσθη· καὶ ἡ Ἀσπασία καλλίστη
[12, 1]	γίνεται αὐτῇ κατὰ τοῦ προσώπου	φῦμα	ὑπ´ αὐτὸ τὸ γένειον, καὶ
[12, 1]	ἤδη αὖοι τρίβουσα ἐπίπαττε τῷ	φύματι.	ταῦτα ἀκούσασα ἡ παῖς καὶ
[12, 64]	καὶ οἱ σφόδρα πένητες, τῆς	φύσεως	τῆς κοινῆς ἀπαιτούσης τὸν μηκέτι
[12, 1]	ῥόδοις. διὰ ταῦτά τοι οἱ	Φωκαεῖς	ἔτι παιδίον οὖσαν ἐκάλουν Μιλτώ.
[12, 1]	ἐν δὲ ταῖς καὶ ἡ	Φωκαῒς	Ἀσπασία ἦν. ἦσαν δὲ κάλλιστα
[12, 1]	~Ἀσπασία ἡ Ἑρμοτίμου θυγάτηρ ἡ	Φωκαῒς	ἐτράφη ἐν ὀρφανίᾳ, τῆς μητρὸς
[12, 1]	καὶ πάνυ εὐκόλως, ἡ δὲ	Φωκαῒς	τῷ προστάγματι οὐδὲν προσεῖχεν, ἕως
[12, 43]	ἐκαλεῖτο ἡ μήτηρ αὐτοῦ Ἀβρότονον.	Φωκίων	δὲ ὁ Χρηστὸς ἐπικληθεὶς πατρὸς
[12, 49]	πιστεύειν τοῖς ὑπὲρ τούτων ἱστοροῦσιν.	~Φωκίων	ὁ τοῦ Φώκου πολλάκις στρατηγήσας
[12, 49]	τούτων ἱστοροῦσιν. ~Φωκίων ὁ τοῦ	Φώκου	πολλάκις στρατηγήσας κατεγνώσθη θάνατον, καὶ
[12, 43]	τῶν θεῶν ἐν τοῖς χρησμοῖς	φωνάς,	Θρᾴττης υἱὸς ἦν, καὶ ἐκαλεῖτο
[12, 48]	Ἰνδοὶ τῇ παρά σφισιν ἐπιχωρίῳ	φωνῇ	τὰ Ὁμήρου μεταγράψαντες ᾄδουσιν οὐ
[12, 1]	τὴν ἑαυτοῦ φωνήν, καλλισφύρους ὀνομάζων.	φώνημα	δὲ εἶχεν ἡδὺ καὶ ἁπαλόν·
[12, 1]	ὡραιοτάτας γυναῖκας κατὰ τὴν ἑαυτοῦ	φωνήν,	καλλισφύρους ὀνομάζων. φώνημα δὲ εἶχεν

 

UCL |FLTR |Itinera Electronica |Bibliotheca Classica Selecta (BCS) | Responsable académique : Alain Meurant Analyse, design et réalisation informatiques : B. Maroutaeff - J. Schumacher Dernière mise à jour : 14/02/2008