Livre, Chap. |
[12, 22] |
Τίτορμον
τὸ
σῶμα
ἰδεῖν,
ἐβούλετο
|
λαβεῖν |
αὐτοῦ
ἰσχύος
πεῖραν.
ὁ
δὲ |
[12, 53] |
φιλονεικησάντων
Ἀθηναίων
πρὸς
Φίλιππον
καὶ
|
λαβεῖν |
οὐ
θελησάντων.
~Ἀλέξανδρον
Ἀριστοτέλης
ὀργιζόμενον |
[12, 53] |
πρὸς
Ἀθηναίους
διαφορᾶς
τὴν
ἀρχὴν
|
λαβεῖν |
φασι,
τόν
γε
μὴν
Πελοποννήσιον |
[12, 1] |
ὃ
δὲ
ὑπέσχετο
ἰάσασθαι,
εἰ
|
λάβοι |
τρεῖς
στατῆρας.
ὃ
δὲ
ἔφατο |
[12, 63] |
καὶ
ἁδροὺς
ᾔτει
μισθούς,
καὶ
|
λαβοῦσα |
πρὸς
ὀλίγον
ἂν
ὡμίλησε
τῷ |
[12, 1] |
τῷ
ὅρμῳ.
καὶ
ἡ
Παρύσατις
|
λαβοῦσα |
τὸ
δῶρον
οὐδὲν
ἔλαττον
ἥσθη |
[12, 60] |
πῶς
τοσαύτην
παρὰ
τοῦ
πατρὸς
|
λαβὼν |
ἀρχὴν
εἶτα
οὐ
διεσώσατο
αὐτήν; |
[12, 62] |
παραινεῖν
τὰ
δέοντα,
τὴν
πλίνθον
|
λαβὼν |
ὑπὲρ
τῆς
συμβουλῆς
μισθὸν
ἀπέρχεται· |
[12, 21] |
θρηνοῦσαι
καὶ
ὡς
ἔνι
μάλιστα
|
λαθεῖν |
σπεύδουσαι
ἀπηλλάττοντο,
καταλιποῦσαι
τοὺς
νεκροὺς |
[12, 21] |
ἐν
τῷ
πολυανδρίῳ
θάψαι,
ἢ
|
λάθρᾳ |
ἐς
τὰ
οἰκεῖα
ἠρία
ἐκόμιζον |
[12, 5] |
Ἑρμοῦ
τὰ
νόμιμα
ἐκμουσωθῆναι.
~Ὅτι
|
Λαῒς |
ἡ
ἑταίρα,
ὥς
φησιν
Ἀριστοφάνης |
[12, 43] |
καὶ
Γύλιππος
καὶ
Λύσανδρος
ἐν
|
Λακεδαίμονι |
Μόθακες
ἐκαλοῦντο.
ὄνομα
δὲ
ἦν |
[12, 50] |
μέγα
ὁ
τοιοῦτος
ἐννοεῖν
οὐδέν.
|
~Λακεδαιμόνιοι |
μουσικῆς
ἀπείρως
εἶχον·
ἔμελε
γὰρ
|
[12, 50] |
οὐ
δὲ
ἀδύνατος
εἰπεῖν,
ὡς
|
Λακεδαιμόνιος. |
~Μενεκράτης
ὁ
ἰατρὸς
ἐς
τοσοῦτον |
[12, 21] |
δεῖπνον
ἐκεῖνο
τὸ
ἄθεσμον.
~Αἱ
|
Λακεδαιμονίων |
μητέρες,
ὅσαι
ἐπυνθάνοντο
τοὺς
παῖδας |
[12, 8] |
Ἀχιλλέως
ὁ
Πάτροκλος.
~Κλεομένης
ὁ
|
Λάκων |
τῶν
ἑταίρων
τῶν
αὑτοῦ
παραλαβὼν |
[12, 43] |
τῇ
τῶν
παίδων
ἀγωγῇ
πολιτείας
|
Λακωνικῆς |
μεταλαγχάνει.
καὶ
Ἐπαμεινώνδας
δὲ
πατρὸς |
[12, 1] |
καὶ
ἁπαλόν·
εἶπεν
ἄν
τις
|
λαλούσης |
αὐτῆς
ἀκούειν
Σειρῆνος.
πολυπραγμοσύνης
δὲ |
[12, 13] |
παρὰ
πότον
οὖν
πολὺς
ἦν
|
λαλῶν, |
καὶ
ἐδόκει
φορτικός.
ὑπολαβοῦσα
οὖν |
[12, 22] |
Εὔηνον
καὶ
θοιμάτιον
ἀποδὺς
λίθον
|
λαμβάνει |
μέγιστον,
καὶ
πρῶτον
μὲν
ἕλκει |
[12, 22] |
τὸν
μέγιστον
ταῦρον
ἄγριον
ὄντα
|
λαμβάνει |
τοῦ
ποδός·
καὶ
ὃ
μὲν |
[12, 23] |
εἰσὶ
δὲ
καὶ
οἳ
ὅπλα
|
λαμβάνοντες |
ἐμπίπτουσι
τοῖς
κύμασι
καὶ
τὴν |
[12, 17] |
ἐπεὶ
τὸν
Θεόδωρον
μετεπέμπετο
ἡ
|
Λάμια, |
ὃ
δὲ
ὑπερεῖδε
τὴν
κλῆσιν. |
[12, 17] |
τοσούτων
ἐθνῶν
ἡγεμονεύων
ἐφοίτα
ἐς
|
Λαμίας |
τῆς
ἑταίρας
σὺν
τοῖς
ὅπλοις |
[12, 15] |
ποτὲ
ὑπὸ
Ἀλκιβιάδου
παίζων
μετὰ
|
Λαμπροκλέους |
ἔτι
νηπίου.
Ἀγησίλαος
δὲ
κάλαμον |
[12, 26] |
ὁ
πύκτης,
καὶ
Πρωτέας
ὁ
|
Λανίκης |
μὲν
υἱός,
Ἀλεξάνδρου
δὲ
τοῦ |
[12, 34] |
ἦν
Παγκάστη,
τὸ
δὲ
γένος
|
Λαρισσαία |
ἦν.
ταύτῃ
καὶ
πρώτῃ
φασὶν |
[12, 36] |
λέγει
ἄρρενας
καὶ
τοσαύτας
κόρας,
|
Λάσος |
δὲ
δὶς
ἑπτὰ
λέγει,
Ἡσίοδος |
[12, 1] |
Κύρου,
μετὰ
καὶ
τῶν
ἄλλων
|
λαφύρων |
καὶ
αὐτὴ
ἑάλω,
οὐκ
εἰκῇ |
[12, 10] |
εὐπορίαν
τινὰ
χρημάτων
καὶ
εὐκαιρίαν
|
λαχόντες· |
δύναμιν
γὰρ
ναυτικὴν
ἔσχον
καὶ |
[12, 39] |
καὶ
δυσμαχώτατον
εἶναι
θηρίον
ἡ
|
λέαινα, |
ἀλλὰ
καὶ
παρὰ
τοῖς
βαρβάροις. |
[12, 39] |
σπήλαιον
παρελθεῖν
ἔνθα
εἶχεν
εὐνὴν
|
λέαινα |
μόνος·
καὶ
τὴν
μὲν
λέαιναν |
[12, 39] |
λέαινα
μόνος·
καὶ
τὴν
μὲν
|
λέαιναν |
οὐ
κατέλαβε,
τούς
γε
μὴν |
[12, 39] |
τι
τῶν
τοιούτων,
ἀλλ´
εἰ
|
λεαίνης |
ἐγκρατὴς
ἐγένετο,
μέγα
ἐφρόνει.
~Τά |
[12, 36] |
συνᾴδειν
ἀλλήλοις.
Ὅμηρος
μὲν
ἓξ
|
λέγει |
ἄρρενας
καὶ
τοσαύτας
κόρας,
Λάσος |
[12, 50] |
ἐν
οἷς
λέγει
περὶ
Βρασίδου.
|
λέγει |
γοῦν
ὅτι
ἦν
οὐ
δὲ |
[12, 29] |
δειπνοῦσι
δὲ
ὡς
αὔριον
τεθνηξόμενοι.
|
λέγει |
δὲ
Τίμαιος
ὅτι
καὶ
ἀργυραῖς |
[12, 15] |
μεταβολὰς
γὰρ
πόνων
ἀεὶ
φιλῶ.
|
λέγει |
δὲ
τοῦτο
παιδίον
κατέχων.
καὶ |
[12, 36] |
κόρας,
Λάσος
δὲ
δὶς
ἑπτὰ
|
λέγει, |
Ἡσίοδος
δὲ
ἐννέα
καὶ
δέκα, |
[12, 20] |
ἐγένετο
Σαπφώ,
ἑταίρα,
οὐ
ποιήτρια.
|
~Λέγει |
Ἡσίοδος,
τὴν
ἀηδόνα
μόνην
ὀρνίθων |
[12, 25] |
δὲ
ἐμοῦ
καίτοι
σοφώτερος
ὢν
|
λέγει |
ὅτι
καὶ
Ζεὺς
εἶχε
σύμβουλον· |
[12, 50] |
περὶ
παιδείαν
εἶχον,
ἐν
οἷς
|
λέγει |
περὶ
Βρασίδου.
λέγει
γοῦν
ὅτι |
[12, 1] |
σφυρὰ
ἀγαθὴ
καὶ
οἵας
Ὅμηρος
|
λέγει |
τὰς
ὡραιοτάτας
γυναῖκας
κατὰ
τὴν |
[12, 55] |
ὑποθήκη
ἐκείνη.
ἀγαθοὺς
ἄνδρας
εἶναι
|
λέγει |
τοὺς
ἀντιπάλους
γενομένους
θηρίῳ
τοσούτῳ· |
[12, 64] |
γεγονέναι,
καὶ
ζῶντα
καὶ
ἀποθανόντα·
|
λέγειν |
γὰρ
τοὺς
θεοὺς
πρὸς
αὐτὸν |
[12, 13] |
αὐτὸν
ἔφατο
εἶτα
σὺ
μέντοι
|
λέγεις‘ |
ἥκειν
ἐξ
Ἑλλησπόντου;
τοῦ
δὲ |
[12, 16] |
τέρπεσθαι
αὐτοῖς
ἐν
τοῖς
συμποσίοις.
|
~Λέγεται |
Ἀλέξανδρος
ὁ
Φιλίππου
ζηλοτυπώτατα
πρὸς |
[12, 26] |
σύντροφος.
καὶ
αὐτὸς
δὲ
Ἀλέξανδρος
|
λέγεται |
πλεῖστον
πιεῖν
ἀνθρώπων.
~Ἡμερώτατά
φασι |
[12, 49] |
οἱ
προσήκοντες
ἤροντο
εἴ
τι
|
λέγοι |
πρὸς
τὸν
υἱόν.
ὃ
δὲ |
[12, 15] |
ποιήσας
τὸν
αὐτὸν
τοῦτον
θεὸν
|
λέγοντα
|
παίζω·
μεταβολὰς
γὰρ
πόνων
ἀεὶ |
[12, 14] |
ἄρα
αὐτόν.
~Ὡραιότατοι
καὶ
ἐρασμιώτατοι
|
λέγονται |
γενέσθαι
Ἑλλήνων
μὲν
Ἀλκιβιάδης,
Ῥωμαίων |
[12, 55] |
τοὺς
ἀντιπάλους
γενομένους
θηρίῳ
τοσούτῳ·
|
λέγουσι |
γὰρ
καὶ
τὸ
ἐνδόξως
ἀποθανεῖν |
[12, 14] |
μὲν
Ἀλκιβιάδης,
Ῥωμαίων
δὲ
Σκηπίων.
|
λέγουσι |
δὲ
Δημήτριον
τὸν
Πολιορκητὴν
ὥρας |
[12, 1] |
διέζη,
ὡς
αἱ
Ἑλληνίδες
γυναῖκες
|
λέγουσι |
καὶ
αἱ
Περσίδες.
ὅρμος
ἐκομίσθη |
[12, 46] |
μέλι.
~Διονύσιον
δὲ
τὸν
Ἑρμοκράτους
|
λέγουσι |
ποταμὸν
διαβαίνειν·
ἔφερε
δὲ
αὐτὸν |
[12, 15] |
τῷ
Ἀλεξάνδρῳ
λέγουσιν.
~Τὸν
Ἡρακλῆ
|
λέγουσι |
τὰς
ἐν
τοῖς
ἄθλοις
σπουδὰς
|
[12, 14] |
τὸν
Φιλίππου
ἀπραγμόνως
ὡραῖον
γενέσθαι
|
λέγουσι· |
τὴν
μὲν
γὰρ
κόμην
ἀνασεσύρθαι |
[12, 22] |
ἡμῖν
ἕτερον
ἔσπειρας;
ἐντεῦθεν
ῥηθῆναι
|
λέγουσι |
τὴν
παροιμίαν
ἄλλος
οὗτος
Ἡρακλῆς. |
[12, 43] |
δὲ
τὸν
Φαληρέα
οἰκότριβα
γενέσθαι
|
λέγουσιν |
ἐκ
τῆς
οἰκίας
τῆς
Τιμοθέου |
[12, 24] |
ἢ
τρῶσαι.
~Σμινδυρίδην
τὸν
Συβαρίτην
|
λέγουσιν |
ἐπὶ
τοσοῦτον
τρυφῆς
ἐξοκεῖλαι,
ὡς |
[12, 14] |
τοῦ
εἴδους
φοβερὸν
τῷ
Ἀλεξάνδρῳ
|
λέγουσιν. |
~Τὸν
Ἡρακλῆ
λέγουσι
τὰς
ἐν |
[12, 64] |
ἔκειτο,
ὁ
τοῦ
Διὸς
εἶναι
|
λέγων. |
καὶ
στασιαζόντων
περὶ
τῆς
βασιλείας |
[12, 8] |
ἀγγείῳ
προσκύψας
ἔλεγεν
ὅσα
ἔπραττε,
|
λέγων |
μὴ
παρασπονδεῖν
μηδὲ
ἐπιορκεῖν,
βουλεύεσθαι |
[12, 64] |
ἐν
Τροίᾳ,
ὅπερ
Ὅμηρος
ᾄδει,
|
λέγων |
ὑπὲρ
Αἰνείου
τὸν
Ἀπόλλωνα
ἐς |
[12, 53] |
δημαγωγούντων
ἐπιβουλάς.
~Ἐμὲ
δὲ
οὐ
|
λέληθεν |
ὅτι
τῶν
μεγίστων
πολέμων
αἱ |
[12, 39] |
Ἀσσυρίαν
οὐκ,
εἴ
ποτε
εἷλε
|
λέοντα |
ἢ
πάρδαλιν
κατέκτανεν
ἢ
ἄλλο |
[12, 31] |
νήσου,
καὶ
Θάσιος
ἄλλος,
καὶ
|
Λέσβιος. |
καὶ
ἐπὶ
τούτοις
Γλυκύς
τις |
[12, 19] |
ὅτι
καὶ
ἑτέρα
ἐν
τῇ
|
Λέσβῳ
|
ἐγένετο
Σαπφώ,
ἑταίρα,
οὐ
ποιήτρια. |
[12, 32] |
κωμῳδίας
ποιητής.
~Πυθαγόρας
ὁ
Σάμιος
|
λευκὴν |
ἐσθῆτα
ἤσθητο,
καὶ
ἐφόρει
στέφανον |
[12, 25] |
εἴ
γε
Ῥωμαῖός
εἰμι)
καὶ
|
Λεύκολλος |
Ἀντιόχου
τι
ὤνητο
τοῦ
Ἀσκαλωνίτου |
[12, 1] |
χείλη
ἐρυθρά,
καὶ
οἱ
ὀδόντες
|
λευκότεροι |
χιόνος
ἦσαν.
ἦν
δὲ
καὶ |
[12, 1] |
καὶ
τῶν
πραχθέντων
καὶ
τῶν
|
λεχθέντων |
ἐς
ἐπιστολὴν
ἐγγράψας
ἀπέπεμψε
πρὸς |
[12, 28] |
λόγος
ἔχει,
ἐπιδόντος
αὐτὰς
τοῦ
|
Λεὼ |
ἐς
τὸν
χρησμὸν
τὸν
Δελφικόν. |
[12, 28] |
Ἀθήνησιν
ἐκαλεῖτο
τὸ
τέμενος
τῶν
|
Λεὼ |
θυγατέρων
Πραξιθέας
καὶ
Θεόπης
καὶ |
[12, 28] |
ἀπολείπειν
αὐτοὺς
κυνῶν
δεῖπνον
εἶναι.
|
~Λεωκόριον |
Ἀθήνησιν
ἐκαλεῖτο
τὸ
τέμενος
τῶν
|
[12, 29] |
δὲ
Τίμαιος
ὅτι
καὶ
ἀργυραῖς
|
ληκύθοις |
καὶ
στλεγγίσιν
ἐχρῶντο
καὶ
ἐλεφαντίνας |
[12, 55] |
ἐν
ταῖς
μάχαις
ἀποθανόντας
οἱ
|
Λίβυες |
θάπτουσι
διαπρεπῶς,
καὶ
ὕμνους
τινὰς |
[12, 1] |
εἶναι,
καὶ
πελειάδα
αὐτῇ
παρέστησε
|
λιθοκόλλητον· |
καὶ
ἀνὰ
πᾶσαν
ἡμέραν
θυσίαις |
[12, 22] |
δὲ
Κροτωνιάτης
Μίλων
μόλις
τὸν
|
λίθον |
ἐκίνησεν.
εἶτα
ἐπὶ
τὴν
ἀγέλην |
[12, 22] |
τὸν
Εὔηνον
καὶ
θοιμάτιον
ἀποδὺς
|
λίθον |
λαμβάνει
μέγιστον,
καὶ
πρῶτον
μὲν |
[12, 44] |
καταποντιστὴς
ἦν.
~Αἱ
ἐν
Σικελίᾳ
|
λιθοτομίαι |
περὶ
τὰς
Ἐπιπολὰς
ἦσαν,
σταδίου |
[12, 57] |
ἡ
μὲν
γὰρ
ἐν
Ὀγχηστῷ
|
λίμνη |
φοβερὸν
ἦχον
ἀνέδωκε
καὶ
συνεχῆ |
[12, 51] |
ἐπεὶ
δὲ
κατὰ
μικρὸν
ὁ
|
λιμὸς |
περιῆλθεν
αὐτόν,
καὶ
ἠλέγχετο
ὅτι |
[12, 64] |
τὸ
μὲν
ὄντως
Ἀλεξάνδρου
σῶμα
|
λιτῶς |
καὶ
ὡς
ἔτυχε
προύπεμψε
κρυπταῖς |
[12, 60] |
ὡς
τὸ
εἰκὸς
καὶ
ἄλλοι
|
λόγοι |
ἐπέρρευσαν,
ἐν
δὲ
τοῖς
καὶ |
[12, 45] |
Φιλόξενος.
~Φρύγιοι
καὶ
ταῦτα
ᾄδουσι
|
λόγοι. |
Μίδου
τοῦ
Φρυγὸς
ἔτι
νηπίου |
[12, 18] |
ἡ
Ἀφροδίτη
ἐν
θριδακίναις
ἔκρυψε.
|
λόγος |
δὲ
ἕτερος
ὅτι
ἦν
πορθμεὺς |
[12, 28] |
τῆς
πόλεως
τῆς
Ἀθηναίων
ἀναιρεθῆναι
|
λόγος |
ἔχει,
ἐπιδόντος
αὐτὰς
τοῦ
Λεὼ |
[12, 32] |
ἐν
πορφυραῖς
ἐσθῆσι
προϊέναι
διαρρεῖ
|
λόγος. |
~Κινέας
ὁ
Πύρρου
ἰατρός
φασι |
[12, 1] |
ὑπὲρ
Κύρου
τε
καὶ
ἐκείνης
|
λόγων, |
ἀλλὰ
καὶ
ἐς
βασιλέα
τὸν |
[12, 1] |
ἐκείνης
καὶ
τῶν
ἐξ
αὐτῆς
|
λόγων |
καὶ
ὅσα
προεῖπεν
ἡ
θεός· |
[12, 1] |
καὶ
ἀδιάφθορον
ἤγαγες·
αἱ
δὲ
|
λοιπαὶ
|
καπηλικῶς
ἔχουσι
καὶ
τοῦ
εἴδους |
[12, 51] |
καὶ
ἐθυμιᾶτο
αὐτῷ·
οἱ
δὲ
|
λοιποὶ
|
εἱστιῶντο,
καὶ
ἦν
μεγαλοπρεπὲς
τὸ |
[12, 47] |
δὲ
παραλαβὼν
Συρακούσας,
ἀποδράντος
ἐς
|
Λοκροὺς |
Διονυσίου,
ἐνταῦθα
ἡ
μὲν
Ἀριστομάχη |
[12, 1] |
περίβλημα
περιβαλέσθαι
ποικίλον
ἠξίου,
οὔτε
|
λούσασθαι |
ὑπέμενεν,
ἀνευφημήσασα
δὲ
θεοὺς
πάντας |
[12, 1] |
πενθικήν,
ἀπιόντος
τοῦ
βασιλέως
ἐπὶ
|
λουτρόν, |
ἔστη
δακρύουσα
καὶ
ὁρῶσα
ἐς |
[12, 11] |
Αἰγιναῖον.
~Ὅτι
Ῥωμαῖοι
ὑπὸ
τῷ
|
λόφῳ |
τῷ
Παλλαντίῳ
Πυρετοῦ
καὶ
νεὼν |
[12, 43] |
γυμνασίοις.
ὁ
δὲ
συγχωρήσας
τοῦτο
|
Λυκοῦργος |
τοῖς
ἐμμείνασι
τῇ
τῶν
παίδων |
[12, 1] |
Ἀρταξέρξην,
καὶ
τὸ
ἐκ
τῆς
|
λύπης
|
ἰάσατο
πάθος,
εἴξαντος
τοῦ
βασιλέως |
[12, 1] |
τῆς
ἀφίξεως.
καὶ
ἐκείνη
φησὶ
|
λυπούμενόν |
σε,
βασιλεῦ,
καὶ
ἀλγοῦντα
ἀφῖγμαι |
[12, 43] |
γε
μὴν
καὶ
Γύλιππος
καὶ
|
Λύσανδρος |
ἐν
Λακεδαίμονι
Μόθακες
ἐκαλοῦντο.
ὄνομα |
[12, 16] |
Περδίκκᾳ
μὲν
ὅτι
ἦν
πολεμικός,
|
Λυσιμάχῳ |
δὲ
ἐπεὶ
στρατηγεῖν
ἀγαθὸς
ἐδόκει, |
[12, 1] |
τρέφοντί
σοι
γένοιτο
ἂν
ταῦτα
|
λυσιτελῆ· |
ἐμοὶ
δὲ
σὺ
ἀρκεῖς
φιλούμενος, |